Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΑ, Σύνοδος: (Θέρος '05), Συνεδρίαση: ΙΓ΄ 26/07/2005

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑ’
ΣΥΝΟΔΟΣ Α’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΓ΄
Τρίτη 26 Ιουλίου 2005
ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών σελ.
2. Επί προσωπικού θέματος σελ.
3. Επί του Κανονισμού σελ.
Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών, σελ.
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών, σελ.
3. Συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων.
α) Προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων i) σχετικά με την επίλυση του προβλήματος της διαχείρισης των πλαστικών που θα χρησιμοποιούνται κλπ σελ.
ii) σχετικά με τη μείωση της επιδότησης της σουλτανίνας σελ.
iii) σχετικά με την προστασία του εισοδήματος των παραγωγών αχλαδιών και ροδακίνων λόγω των χαμηλών τιμών κλπ σελ.
Γ΄ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1) Ψήφιση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών.
α) «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Οργανισμού για την Απαγόρευση Χημικών Όπλων (Ο.Α.Χ.Ο.) για τα προνόμια και τις ασυλίες του Ο.Α.Χ.Ο.» σελ.
β) «Κύρωση Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ της Διπλωματικής Ακαδημίας της Ελλάδας και του Εθνικού Ιδρύματος Εξωτερικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας της Αργεντινής» σελ.
2) Ψήφιση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού σελ.
α) «Κύρωση της Συμφωνίας πολιτιστικής συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Ινδονησίας» σελ.
β) «Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς (αναθεωρημένη)» σελ.
3) Ψήφιση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης σελ.
α) «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας για συνεργασία στον τομέα του τουρισμού» σελ.
β) «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Λιβάνου για συνεργασία στον τομέα του τουρισμού» σελ.
4) Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης σελ.
«Αρχές και Κανόνες για την εξυγίανση της λειτουργίας και την ανάπτυξη βασικών τομέων του εμπορίου και της αγοράς –Θέματα Υπουργείου Ανάπτυξης» σελ.
5) Συζήτηση επί της αρχής και των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας σελ.
« Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις» σελ.
6) Κατάθεση σχεδίου νόμου
Οι Υπουργοί Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Οικονομίας και Οικονομικών και Εξωτερικών , κατέθεσαν σχέδιο νόμου «Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος και άλλες διατάξεις» σελ.
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Α. Επί προσωπικού θέματος σελ.
ΔΕΝΔΙΑΣ Ν. σελ.
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Π. σελ.
Β. Επί του Κανονισμού σελ.
ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ Ε. σελ.
ΤΡΑΓΑΚΗΣ Ι. σελ.
ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ Σ. σελ.
Γ. Επί των επικαίρων ερωτήσεων σελ.
ΚΑΛΑΤΖΑΚΟΥ Σ. σελ.
ΚΟΝΤΟΣ Α. σελ.
ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ Σ. σελ.
ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ Ε. σελ.
Δ. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας σελ.
ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ Κ. σελ.
ΑΛΑΒΑΝΟΣ Α. σελ.
ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Α. σελ.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Γ. σελ.
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ Ε. σελ.
ΓΕΙΤΟΝΑΣ Κ. σελ.
ΔΑΜΑΝΑΚΗ Μ. σελ.
ΔΕΝΔΙΑΣ Ν. σελ.
ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ Ι. σελ.
ΚΑΛΑΤΖΑΚΟΥ Σ. σελ.
ΚΟΛΛΙΑ –ΤΣΑΡΟΥΧΑ Μ. σελ.
ΚΟΛΟΖΩΦ Ο. σελ.
ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ Ι. σελ.
ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ Β. σελ.
ΚΟΥΣΕΛΑΣ Δ, σελ.
ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ Α. σελ.
ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ Δ. σελ.
ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ Α σελ..
ΜΠΟΥΡΑΣ Θ. σελ.
ΜΠΕΚΙΡΗΣ Μ. σελ.
ΝΑΣΙΩΚΑΣ Ε. σελ.
ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ Α. σελ.
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ Ε. σελ.
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Χ. σελ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Π. σελ.
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Π. σελ.
ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ Σ. σελ.
ΤΖΑΜΤΖΗΣ Ι. σελ.
ΤΣΙΟΓΚΑΣ Δ. σελ.
ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ Π. σελ.
ΧΩΜΑΤΑΣ .Ι. σελ.


ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΘΕΡΟΥΣ 2005
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΓ ΄
Τρίτη 26 Ιουλίου 2005
----------
Αθήνα, σήμερα στις 26 Ιουλίου 2005, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.36΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου το Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής (Α΄ σύνθεση) για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Α΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Παρακαλείται η κυρία Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Τμήμα.
(Ανακοινώνονται προς το Τμήμα από την κ. Σοφία Καλαντζάκου, Βουλευτή Μεσσηνίας, τα ακόλουθα:
Α. ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
1) Ο Βουλευτής Λακωνίας κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία αγροτικοί συνεταιρισμοί και ομάδες παραγωγών των Νομών Μεσσηνίας και Λακωνίας εκφράζουν τις απόψεις και προτάσεις τους σχετικά με την εφαρμογή συστημάτων ολοκληρωμένης διαχείρισης στο ελαιόλαδο και τη βρώσιμη ελιά στη Μεσσηνία και Λακωνία.
2) Η Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία φορείς των Βορείων Σποράδων διαμαρτύρονται για την τιμή των εισιτηρίων του πλοίου «JET FERRY».
3) Η Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία φορείς των Βορείων Σποράδων ζητούν την επέκταση του αεροδρομίου της νήσου Σκιάθου.
4) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Νικόλαος Πλατής, κάτοικος Αθηνών, ζητεί η πρόσβαση των πολιτών στις δημόσιες υπηρεσίες να εναρμονίζεται με τις ώρες που έχει καθορίσει το Υπουργείο Εσωτερικών.
5) Ο Βουλευτής Λάρισας κ. ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Λακέρειας Λάρισας ζητεί την κατασκευή αγροτικού δρόμου, στις όχθες της λίμνης Κάρλας.
6) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Επιμελητήριο Κυκλάδων ζητεί την αύξηση των ακτοπλοϊκών δρομολογίων εξυπηρέτησης της Νήσου Σύρου με τον Πειραιά.
7) Η Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης κ. ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ – ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ιερά Αρχιεπισκοπή Καθολικών Αθηνών ζητεί την ένταξη του νεοκλασικού κτιρίου του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, που επλήγει από το σεισμό του 1999 στο μέτρο αποκατάστασης των σεισμόπληκτων κτιρίων.
8) Η Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης κ. ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ – ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Δημοτικό Συμβούλιο Άργους ζητεί η Αγροτική Τράπεζα να προβεί σε ενέργειες ανακατασκευής του Μεγάρου Σπυρίδωνα Τρικούπη.
9) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι Δήμαρχοι Αγίου Κηρύκου, Ευδήλου, Ραχών και Φούρνων Ικαρίας εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για τις μετασκευές που πραγματοποιήθηκαν στο επιβατηγό οχηματαγωγό «ΔΗΜΗΤΡΑ», μετατρέποντας χώρους, που προορίζονται για στεγανά, σε καμπίνες και ζητούν τον έλεγχο των πιστοποιητικών ακτοπλοΐας του πλοίου.
10) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας ζητεί τη συμπλήρωση της σχετικής διάταξης του π.δ. 44/2005 (προσοντολόγιο δημοσίου), ώστε η απαίτηση των τεσσάρων μαθημάτων Πληροφορικής ή χειρισμού Η/Υ να ικανοποιείται με υποχρεωτικά ή κατ’ επιλογή μαθήματα που έχει παρακολουθήσει ο υποψήφιος δημόσιος υπάλληλος.
11) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία δύο χιλιάδες εκατόν ενενήντα οκτώ πολίτες διαμαρτύρονται για τα μηνιαία πάγια που χρεώνει ο ΟΤΕ ΑΕ για τη χρήση ευρωζωνικών συνδέσεων ADSL με το διαδίκτυο και ζητούν τη μείωσή τους.
12) Οι Βουλευτές Β΄ Πειραιώς και Λασιθίου κύριοι ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ και ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο κ. Γεώργιος Τσιώκος ζητεί τη μεταφορά κάδου απορριμμάτων.
13) Ο Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης κ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία επιχειρήσεις της Σίνδου – Χαλάστρας του Νομού Θεσσαλονίκης και Κατερίνης του Νομού Πιερίας ζητούν να τροποποιηθεί η έκταση εφαρμογής της ΚΥΑ που αφορά στο Εθνικό Πάρκο Υγροβιότοπων των ποταμών Αξιού, Γαλλικού, Λουδία κλπ.
14) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στη διαμαρτυρία πολίτη ο οποίος καταδικάστηκε παράνομα.
15) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στην αναγκαιότητα λήψης προστασίας της μελισσοκομίας.
16) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στην ολοκλήρωση του βόρειου οδικού άξονα της Κρήτης.
17) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται σε ακυρώσεις πτήσεων γερμανικής εταιρείας.
18) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας ζητεί την αναβάθμιση και αξιοποίηση των προσόντων που διαθέτουν οι απόφοιτοι της δευτεροβάθμιας και μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ως προς τη γνώση Η/Υ.
19) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρει ότι η REISEMARKT DORFEN ζητεί να αποζημιωθεί λόγω ακύρωσης πτήσεων Γερμανικής Αεροπορικής Εταιρείας.
20) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Παρασχουδής Δημήτριος, τελωνειακός υπάλληλος, που υπηρετεί στην Κ.Υ.ΣΔΟΕ, διαμαρτύρεται για την αποφασισθείσα μετάθεσή του από την εν λόγω Υπηρεσία στο Τελωνείο Ελευσίνας και ζητεί να κριθεί εκ νέου το θέμα του.
21) Οι Βουλευτές Β΄ Αθηνών, Β΄ Πειραιώς και Λασιθίου κύριοι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ και ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ αντίστοιχα κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Ένωση Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος καταγγέλλει την παράνομη χρησιμοποίηση των Δοκίμων Ανθυποπυραγών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας.
22) Οι Βουλευτές Β΄ Αθηνών, Β΄ Πειραιώς και Λασιθίου κύριοι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ και ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Ένωση Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Περιφέρειας Ηπείρου ζητεί πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών πυροπροστασίας της περιοχής της.
23) Οι Βουλευτές Β΄ Αθηνών, Β΄ Πειραιώς και Λασιθίου κύριοι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ και ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο κ. Ιωάννης Νίτης, καταγγέλλει ιατρούς του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» για κακή διάγνωση και νοσηλεία του αβάπτιστου παιδιού του.
24) Οι Βουλευτές Β΄ Αθηνών, Β΄ Πειραιώς και Λασιθίου κύριοι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ και ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ αντίστοιχα κατέθεσαν αναφορά με την οποία η ΔΟΥ Αγίου Δημητρίου Αττικής ζητεί να επανεξετασθεί το θέμα της επιβολής προστίμων για τροχαίες παραβάσεις του κ. Γεωργίου Μινάρδου.
25) Ο Βουλευτής Αργολίδας κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι κύριοι Κων/νος και Κυριάκος Ψωμαδάκης ζητούν να τους αποδοθεί η ελεύθερη χρήση της οικίας τους στους Μύλους-Λέρνας Αργολίδας.
Β. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 337/13-7-05 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Μιχάλη Καρχιμάκη και Λεωνίδα Γρηγοράκο δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 1073526/5624/Α0010/26-7-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της πιο πάνω ερώτησης που κατέθεσαν στη Βουλή οι Βουλευτές κ.κ Μιχάλης Καχιμάκης και Λεων. Γρηγοράκος, αναφορικά με δημοσίευμα Εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ σύμφωνα με το οποίο το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών προσανατολίζεται ύστερα από μελέτη Επιτροπής στην απόδοση τίτλων ιδιοκτησίας σε κατέχοντες δημόσια κτήματα έναντι καταβολής συγκεκριμένου χρηματικού αντιτίμου (310 ευρώ το στρέμμα), σας γνωρίζουμε ότι η σχετική Ομάδα Εργασίας που συστήθηκε με την 1014373/155/Α0006/11-2-2005 απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών με έργο α) τη μελέτη και αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης των δημόσιων κτημάτων και την κατηγοριοποίησή τους, ανάλογα με το διαχειριστικό τους καθεστώς και β) τη σύνταξη πορίσματος --πρότασης για τη διαχείρισή ή αξιοποίησή τους με τον προσφορότερο και πλέον επωφελή για το Δημόσιο τρόπο δεν έχει υποβάλει ακόμη σχετικό πόρισμα με τις προτάσεις της για τα προαναφερόμενα.
Ο Υφυπουργός
ΠΕΤΡΟΣ ΔΟΥΚΑΣ»
2. Στις με αριθμό 525/19-7-05 και 613/21-7-05 ερωτήσεις των Βουλευτών κυρίων Ασημίνας Ξηροτύρη-Αικατερινάρη, Αθανασίου Λεβέντη, Ιωάννη Μαγκριώτη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 566/26-7-05 έγγραφο από τον Υπουργό Δικαιοσύνης η ακόλουθη απάντηση:
«Παρακαλούμε να πληροφορήσετε την κ. και τους κ. Βουλευτές ότι η απασχόληση ιατρού στις δημόσιες υπηρεσίες δεν προβλέπεται καταρχήν από την ισχύουσα νομοθεσία.
Πάντως, ότι το κοινό αίτημα που διατυπώνεται στις παραπάνω ερωτήσεις, για πρόσληψη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ενός ιατρού, που θα υπηρετεί στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, θα ληφθεί υπόψη σε ενδεχόμενη μελλοντική ρύθμιση του θέματος.
Ο Υπουργός
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ Π. ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ»
3. Στην με αριθμό 476/15-7-05 ερώτηση της Βουλευτού κ. Ασημίνας Ξηροτύρη-Αικατερινάρη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 68/27-7-05 έγγραφο από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην παραπάνω ερώτηση που κατέθεσε η Βουλευτής κ. Α. Ξηροτύρη - Αικατερινάρη, σας πληροφορούμε τα εξής:
α. Η διάθεση των βιομηχανικών ροδάκινων στις μεταποιητικές επιχειρήσεις και η διασφάλιση του εισοδήματος των παραγωγών, γίνεται μέσω της εφαρμογής των σχετικών εθνικών και κοινοτικών διατάξεων της ΚΟΑ μεταποιημένων οπωροκηπευτικών, όπου προβλέπεται η υπογραφή σχετικών συμβάσεων (ποσότητα, τιμή, ρήτρες διασφάλισής).
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) 1535/2003 της Επιτροπής με αντικείμενο «Λεπτομέρειες εφαρμογής του Καν. (ΕΚ) 2201/96 του Συμβουλίου όσον αφορά το καθεστώς ενίσχυσης στον τομέα των μεταποιημένων προϊόντων με βάση τα οπωροκηπευτικά» και την υπ' αριθμ. 270060/2004 ΚΥΑ (ΦΕΚ 1286/Β) «Διάθεση στη μεταποίηση βιομηχανικών ροδάκινων και αχλαδιών περιόδου 2004-2005 και εφεξής», ο καθορισμός της εμπορικής τιμής των προϊόντων που υπάγονται στην Κοινή Οργάνωση Αγοράς, μεταξύ των οποίων και του συμπύρηνου ροδάκινου που οδηγείται στη μεταποίηση, γίνεται κατά την υπογραφή των συμβάσεων μεταξύ μεταποιητών και Ο.Π. και αποτελεί πράξη ελεύθερου διακανονισμού.
β. Δείγματα των νέων πιστοποιητικών φυτοϋγείας, που απαιτούνται για τις εξαγωγές των προϊόντων φυτικής προέλευσης προς τη Ρωσία, παραδόθηκαν από το Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (κ. Θ. Αληφακιώτη) στην αρμόδια φυτοϋγειονομική υπηρεσία της Ρωσίας στη Μόσχα στις 11 Ιουλίου.
Με το με αριθμ. 2190/786/22-7-05 έγγραφο της αρμόδιας Ρωσικής αρχής λάβαμε την έγγραφη διαβεβαίωση ότι τα εν λόγω πιστοποιητικά είναι αποδεκτά από τους Ρώσους. Μάλιστα θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Ρώσοι αποδέχθηκαν ως ορθά μόνο τα ελληνικά και ισπανικά πιστοποιητικά φυτοϋγείας από τα 24 των άλλων χωρών της Ε.Ε. που είχαν υποβληθεί προς έγκριση.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο η Ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα με τις οδηγίες των Υπουργείων Εξωτερικών και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, όσο και η αντιπροσωπεία μας στην Ε.Ε. καθώς και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου με παρεμβάσεις της στην Ρωσική Πρεσβεία στην Αθήνα, με συντονισμένες προσπάθειες επέτυχαν να γίνουν αποδεκτά όλα τα φορτία ροδάκινων, βερίκοκων και νεκταρινιών που εξήχθησαν, παρά το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρχαν παρατυπίες, κυρίως των μεταφορικών εταιρειών που χρησιμοποιήθηκαν με ευθύνη των εξαγωγέων (π.χ. έλλειψη αδειών διέλευσης αυτοκινήτων, μη σήμανση στα τελάρα, μεταφορές transit από άλλες χώρες κ.λ.π.).
Δεν είχαμε μέχρι σήμερα καμία απόρριψη ελληνικού φορτίου ροδάκινων από τη Ρωσία που να οφείλεται σε φυτοϋγειονομικούς λόγους (π.χ. μη αποδεκτά πιστοποιητικά φυτοϋγείας, παρουσία επιβλαβών οργανισμών για τα φυτά, φυτικά προϊόντα).
Οι εξαγωγές ροδάκινων, βερίκοκων και .κερασιών, την φετινή εξαγωγική περίοδο, σύμφωνα με στοιχεία των Δ/νσεων Γεωργίας των περιοχών με την μεγαλύτερη παραγωγική δραστηριότητα (Ημαθία, Γιαννιτσά, Έδεσσα), παρουσιάζουν αυξητική τάση σε σχέση με την περσινή περίοδο, ενώ και οι τιμές πώλησης είναι συγκριτικά καλύτερες από πέρυσι.
Συγκεκριμένα κατά την χρονική περίοδο από 25/5/04 έως 19-7-2004, οι εξαγωγές των ανωτέρω προϊόντων προς την Ρωσία από τους προαναφερθέντες νομούς ανήλθαν συνολικά σε 8.765,9 τόνους ενώ για το αντίστοιχο φετινό διάστημα οι εξαγωγές ανήλθαν σε 16.786,8 τόνους, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 92,44%.
Τα αδιαμφισβήτητα αυτά στοιχεία των εξαγωγών είναι η καλύτερη απάντηση στο κλίμα κινδυνολογίας που δημιουργείται από ορισμένες πλευρές με στόχο. την καλλιέργεια εντυπώσεων καθώς και τη συμπίεση των τιμών συμπύρηνου ροδάκινου στον παραγωγό.
Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός της βελτίωσης των εξαγωγών ελληνικών αγροτικών προϊόντων γενικότερα που σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία αυξήθηκαν κατά το 1ο τρίμηνο του 2005 κατά 25% ενώ οι εισαγωγές μειώθηκαν κατά 3,7% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο.
Ο Υπουργός
Ε. ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
4. Στην με αριθμό 460/15-7-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννου Βλατή, δόθηκε με το υπ’ αριθμ. έγγραφο 65/27-7-05 από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Σας διαβιβάζουμε συνημμένα τα με αριθμ. πρωτ. 55557/22-7-2005 και 2741/26-7-2005 έγγραφα του Προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ και του Ειδικού Γραμματέα του Γ΄ ΚΠΣ αντίστοιχα σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης του Boυλευτή κ. Ι. Βλατή.
Ο Υπουργός
Ε. ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
5. Στην με αριθμό 452/15-7-05 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Δημητρίου Τσιόγκα, Νικολάου Γκατζή και Αντωνίου Σκυλλάκου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 64/27-7-05 έγγραφο από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην παραπάνω ερώτηση που κατέθεσαν οι Βουλευτές κ.κ. Τ. Τσιόγκας, Ν. Γκατζής, Α. Σκυλλάκoς, για τα θέματα της αρμοδιότητάς μας, σας πληροφορούμε τα εξής:
Το δημόσιο δεν μπορεί να επέμβει στο τσιφλίκι Μπαίκερ, δεδομένης της δικαστικής αναγνώρισης της ιδιοκτησίας του. Μια τέτοια ρύθμιση θα ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με το Σύνταγμα, το οποίο με το άρθρο 17 προστατεύει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ερευνώνται, κατά περίπτωση, εκτάσεις που δεν έχουν αναγνωριστεί ως ιδιωτικές με ένα εκ των νομίμων τρόπων.
Ο Υπουργός
Ε. ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ»
6. Στην με αριθμό 445/15-7-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Αθανασίου Λεβέντη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 63/27-7-05 έγγραφο από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Σας διαβιβάζουμε συνημμένα το με αριθμ. πρωτ. 55555/22-7-2005 έγγραφο του Προέδρου του Οργανισμού Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ) σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης του Βουλευτή κ. Θ. Λεβέντη.
Ο Υπουργός
Ε. ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
7. Στην με αριθμό 406/14-7-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Αθανασίου Λεβέντη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 566/26-7-05 έγγραφο από τον Υπουργό Δικαιοσύνης η ακόλουθη απάντηση:
«Παρακαλούμε να πληροφορήσετε τoν κ. Βουλευτή για τα κατωτέρω :
Όπως προκύπτει από την υπ' αριθμ. 8402/26-7-2005 βεβαίωση του Εφετείου Αθηνών/Τμήμα Προσδιορισμού, για το χρονικό διάστημα από 2-1-2005 έως και 24-7-2005, δεν κατατέθηκε κλήση της κ. Σοφίας Πετράκη κατά της «Μετρόπολις Α.Ε.», ώστε να προσδιοριστεί η υπόθεσή της για συζήτηση, μετά από την παραπομπή της υπόθεσης από τον Άρειο Πάγο, στο Εφετείο Αθηνών/Τμήμα Εργατικών. Επομένως, η δίκη της κ. Πετράκη βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη.
Κατά τα άλλα, επισημαίνεται ότι αυτονόητα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, δεν δύναται, κατά συνταγματική επιταγή και για κανένα λόγο να παρέμβει στο ουσιαστικό έργο της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης.
Ο Υπουργός
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ Π. ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ»

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των
ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Θα συζητηθεί η πρώτη με αριθμό 40/21-7-2005 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας κ. Σοφίας Καλαντζάκου προς τους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικά με την επίλυση του προβλήματος της διαχείρισης των πλαστικών που χρησιμοποιούνται στα θερμοκήπια κλπ..
Το ειδικότερο περιεχόμενο της επίκαιρης ερώτησης της κυρίας συναδέλφου έχει ως εξής:
«Σε αδιέξοδο βρίσκεται το πρόβλημα των πλαστικών που χρησιμοποιούνται στα θερμοκήπια όλης της Ελλάδας. Ενώ υπάρχουν εταιρείες που μπορούν να ανακυκλώσουν τα πλαστικά αυτά, που είτε καίγονται είτε πετιούνται οπουδήποτε, φαίνεται πως δεν υπάρχει επαρκές ενδιαφέρον από τους Δήμους για να συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Υπενθυμίζω ότι το κάψιμο των πλαστικών δημιουργεί τεράστια ρύπανση, αλλά και ότι η ρίψη τους ανά την επικράτεια σε κτήματα, ρέματα, κ.α., έχει δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:
1. Υπάρχει σήμερα συνεργασία ανάμεσα στους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, ΠΕΧΩΔΕ κα Εσωτερικών, που να προωθεί τη συγκομιδή και την ανακύκλωση των πλαστικών αυτών; Πώς εφαρμόζεται η πολιτική τού «ο ρυπαίνων πληρώνει» στα πλαστικά των θερμοκηπίων;
2. Σκέπτεται το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τρόπους ώστε να ενισχύσει οικονομικά την προσπάθεια εκείνων των παραγωγών που θέλουν να προωθήσουν τα πλαστικά στην ανακύκλωση;»
Στην επίκαιρη ερώτηση θα απαντήσει ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Αλέξανδρος Κοντός.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα πλαστικά των θερμοκηπίων που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα, εκτιμώνται σε δύο με τρεις χιλιάδες τόνους ανά έτος, ενώ αντίστοιχα τα πλαστικά εδαφοκάλυψης ανέρχονται σε τρεις με τέσσερις χιλιάδες τόνους. Η ανακύκλωση των πλαστικών αυτών γίνεται με ιδιωτική πρωτοβουλία και η συνολική ποσότητα εκτιμάται σε οκτακόσιους τόνους περίπου ανά έτος.
Το 2001 έχει ψηφιστεί ο ν. 2939, ο οποίος προωθεί την ανακύκλωση και την αξιοποίηση των αποβλήτων στη χώρα μας, την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων και ενσωματώνει τις διατάξεις της οδηγίας 94/62 της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις συσκευασίες στο εθνικό μας δίκαιο. Ο ίδιος νόμος περιέχει τις βασικές αρχές για την εναλλακτική διαχείριση άλλων προϊόντων, όπως είναι οχήματα στο τέλος του κύκλου της ζωής τους, χρησιμοποιημένα ελαστικά, απόβλητα ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού και άλλα προϊόντα. Από το νόμο αυτό και τα προεδρικά διατάγματα που έχουν εκδοθεί κατ’ επιταγή αυτού, απορρέει και η υποχρέωση των παραγωγών ή των εισαγωγέων να οργανώσουν ή να συμμετέχουν σε συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης των προϊόντων τους.
Σκοπός των ρυθμίσεων είναι η πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων, ο περιορισμός της τελικής διάθεσης μέσω της επαναχρησιμοποίησης, η αξιοποίηση και η ανακύκλωση, ο καθορισμός ποσοτικών στόχων για την ανακύκλωση-αξιοποίηση των αποβλήτων συσκευασιών, η καθιέρωση συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης, ο διαχωρισμός των αποβλήτων στην πηγή, η καθιέρωση της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει», η αρχή της ευθύνης όλων των εμπλεκομένων οικονομικών παραγόντων, δημοσίων και ιδιωτικών, και η αρχή της δημοσιότητας προς τους χρήστες και τους καταναλωτές.
Στη βάση του νόμου αυτού δίνεται η δυνατότητα διεύρυνσης του πεδίου εφαρμογής του και σε άλλα προϊόντα, μεταξύ των οποίων και τα πλαστικά των θερμοκηπίων, θέμα στο οποίο ήδη έχει δώσει προτεραιότητα το ΠΕΧΩΔΕ. Και πρέπει να σας πούμε ότι είμαστε σε μια συνεχή συνεννόηση και συνεργασία με το ΠΕΧΩΔΕ, έτσι ώστε να μην προχωρούμε σε καύση των πλαστικών αυτών και ρυπαίνεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό το περιβάλλον, αλλά να πηγαίνουν σε ανακύκλωση.
Επίσης, θέλουμε να σας πληροφορήσουμε ότι προτιθέμεθα να καλέσουμε όλους τους εμπλεκόμενους δήμους σε μία κοινή προσπάθεια, που θα γίνει μεταξύ του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, του ΥΠΕΧΩΔΕ και των δήμων, έτσι ώστε να γίνεται η ανακύκλωση, για να διευκολύνονται και οι αγρότες, διότι και αυτοί αντιμετωπίζουν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Υπάρχει ενδιαφέρον και από εταιρείες, οι οποίες μπορούν να προχωρήσουν στην ανακύκλωση των πλαστικών, για να δώσουμε λύση σ’ ένα πραγματικά πολύ σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί και τους αγρότες και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και το ΥΠΕΧΩΔΕ, ένα πρόβλημα που εφόσον προχωρήσουμε στη λύση του, θα δώσει μία ουσιαστική απάντηση στον περιορισμό της μόλυνσης του περιβάλλοντος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Η κ. Καλαντζάκου έχει το λόγο.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ: Κύριε Υπουργέ, χαίρομαι πάρα πολύ για την τοποθέτησή σας, διότι αυτό δείχνει ότι στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης υπάρχουν ανοιχτά μυαλά και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα πρακτικά. Αφού αυτή τη στιγμή, όπως είπατε, υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο για να μπορούμε να προχωρήσουμε στην εφαρμογή της ευρωπαϊκής πολιτικής που έχουμε υιοθετήσει, «ο ρυπαίνων πληρώνει», από κει και πέρα είναι θέμα συντονισμού.
Εδώ είναι, όπως είπατε και εσείς, μια χρυσή ευκαιρία οι δήμοι, οι οποίοι έχουν αναλάβει πάρα πολλές αρμοδιότητες, να συνεργαστούν με τις ιδιωτικές εταιρείες διότι από την έρευνα που έχω κάνει γνωρίζω ότι οι ιδιωτικές εταιρείες προσπαθούν να έλθουν σε επαφή με τους δήμους, αλλά οι δήμοι δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος.
Αυτό που είπατε για την καύση, είναι μια πραγματικότητα, το ζω πάρα πολύ έντονα στο Νομό Μεσσηνίας όπου έχουμε πολλά θερμοκήπια, ιδιαίτερα στην περιοχή της Τριφυλίας. Οι ίδιοι οι παραγωγοί με έχουν πλησιάσει γι’ αυτό το θέμα. Όταν θέλεις, παραδείγματος χάρη, να κάνεις ολοκληρωμένη αγροτική διαχείριση, όταν έχεις βιολογικά προϊόντα, όταν προσπαθείς να διατηρήσεις κάποια στάνταρ, όταν έχεις ένα σκουπιδότοπο γύρω σου από πλαστικά τα οποία δεν έχουν πουθενά να πάνε και καταλήγουν, αν είναι τυχεροί οι αγρότες, σε χωματερές –και καταλαβαίνετε τις επιπτώσεις στο περιβάλλον- ή καίγονται, η ελλιπής καύση του πλαστικού είναι ό,τι χειρότερο για το περιβάλλον, όπως επισημάνατε.
Νομίζω ότι πρέπει να γίνει περισσότερη ενημέρωση στους αγρότες. Ήδη από πληροφορίες που έχω από τις Διευθύνσεις Γεωργίας της Μεσσηνίας έχουν γίνει πολλές καταγγελίες για το θέμα αυτό από ιδιώτες. Πιστεύω ότι το κόστος δεν είναι καθόλου μεγάλο για τους αγρότες και πρέπει να τους δοθεί και ένα κίνητρο.
Συνεπώς επαφίεται στη δική σας την κρίση να εκπαιδεύσετε τους αγρότες, να τους δώσετε ένα κίνητρο και να εφαρμόσουμε πλέον σε πρακτικό επίπεδο τη συνεργασία που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στον ιδιωτικό τομέα, στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τους δήμους. Οι δήμοι είναι το κλειδί της υπόθεσης.
Τέλος, να πω ότι υπάρχουν παραδείγματα δήμων, όπως στην Κρήτη, για παράδειγμα, από στοιχεία που έχω, στην Πρέβεζα και στη Ρόδο όπου έχουν πετύχει αυτές οι επαφές και οι δήμοι συνεργάζονται, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει ένας χώρος συγκέντρωσης των πλαστικών, για να προχωρήσουμε στην ανακύκλωση.
Τέλος, να επισημάνω ότι το θέμα των πλαστικών είναι τεράστιο. Το έχω επισημάνει και στο ΥΠΕΧΩΔΕ σε άλλη επίκαιρη ερώτηση. Ιδιαίτερα στη γεωργία είναι το υλικό με το οποίο αντικαθίστανται πάρα πολλές από τις συσκευασίες και για τα θερμοκήπια, και όχι μόνο, γίνεται κατάχρηση και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος πάνω σ’ αυτό.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, η σωστή ανακύκλωση του πλαστικού που χρησιμοποιούν οι αγρότες είτε για θερμοκήπια είτε για άλλες χρήσεις, ιδιαίτερα, όμως, για τα θερμοκήπια, πρέπει να πούμε ότι θα δώσει και ένα κίνητρο για να αναπτυχθεί ένας τομέας της ελληνικής γεωργίας που δυστυχώς βρίσκεται πολύ πίσω: ο τομέας της θερμοκηπιακής γεωργίας. Είναι ένας τομέας που έχουμε άριστες κλιματολογικές συνθήκες για να αναπτύξουμε -έχουμε εμπειρία των αγροτών- αλλά δυστυχώς επί σειρά ετών αφέθηκε, όπως και η υπόλοιπη γεωργία μας, στην τύχη του. Αποτέλεσμα; Να εισάγουμε πολύ μεγάλες ποσότητες από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από τρίτες χώρες κηπευτικών, που θα μπορούσαμε κάλλιστα να παράγουμε στη χώρα, είτε ανθοκομικών προϊόντων.
Γίνεται μία ουσιαστική προσπάθεια να ενισχύσουμε τον εκσυγχρονισμό των θερμοκηπίων μας, να στηρίξουμε την αγορά και τη διάθεση των ελληνικών θερμοκηπιακών προϊόντων. Και βέβαια, όπως σας είπα και προηγουμένως, υπάρχει μια πολύ καλή συνεργασία με το ΥΠΕΧΩΔΕ, έτσι ώστε να δώσουμε λύση σ’ αυτό το πολύ μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στην ανακύκλωση των πλαστικών που χρησιμοποιούν οι αγρότες και για να μη μολύνεται το περιβάλλον, αλλά και για να μην επιβαρύνονται οι ίδιοι οι αγρότες.
Θέλω, λοιπόν, να σας πω ότι η συνεργασία, που έχουμε, αρχίζει και αποδίδει καρπούς. Σ’ αυτήν τη συνεργασία θέλουμε και εμείς να είναι δίπλα μας οι δήμοι και οι κοινότητες, διότι οι αγρότες δραστηριοποιούνται σε περιοχές που είναι στην ελληνική περιφέρεια, στην ελληνική ύπαιθρο.
Ξεκινούμε, λοιπόν, μια καμπάνια αφ’ ενός μεν ενημέρωσης των αγροτών, αφ’ετέρου δε συνεργασίας με τους κατά τόπους δήμους, έτσι ώστε να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Υπουργέ.
Προχωρούμε στη δεύτερη με αριθμό 39/21-7-2005 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Εμμανουήλ Στρατάκη προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με τη μείωση της επιδότησης της σουλτανίνας.
Η επίκαιρη ερώτηση του κυρίου συναδέλφου έχει ως εξής:
«Καζάνι που βράζει είναι η ύπαιθρος του Νομού Ηρακλείου, ιδιαίτερα μετά την τελευταία αναιτιολόγητη απόφαση της Διαχειριστικής Επιτροπής για τη μείωση κατά 2.000.000 δραχμές της επιδότησης μόνο στη σουλτανίνα, αλλά και τα όσα ανακοινώνονται προς αιτιολόγηση εμμέσως ή αμέσως από την πλευρά της Κυβέρνησης.
Οι παραγωγοί δεν μπορούν να αντιληφθούν πως το προϊόν τους το 1992 χρησιμοποιήθηκε ως πειραματικό για να μεταβούμε από το καθεστώς της κατά κιλό ενίσχυσης στην κατά στρέμμα ενίσχυση, προκειμένου να μην αυξάνονται τα συνολικά ποσά που δίνονται για ενισχύσεις και με την απόφασή της η Διαχειριστική Επιτροπή ξεφεύγει απ’ αυτήν τη στρατηγική και προχωρεί στην επιπλέον μείωση του διατιθέμενου ποσού με αστήρικτες προφάσεις που αφορούν τη μειωμένη παραγωγή σταφίδας.
Είναι αδιανόητο όταν για όλα σχεδόν τα προϊόντα η Κυβέρνηση αποδέχεται, στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ, τη λογική της πλήρους αποδέσμευσης της επιδότησης από την παραγωγή, να μη στηρίζει αυτή την άποψη για τη σουλτανίνα και να αποδέχεται τη μείωση της ενίσχυσης.
Το θέμα είναι τεράστιας σημασίας για τη στρατηγική και τη σοβαρότητα της χώρας μας στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι αυτός ένας επιπλέον λόγος οι παραγωγοί να αγανακτούν και να αγωνιούν για την τύχη των επιδοτήσεων που δικαιούνται, οι οποίες με αγώνες διατηρήθηκαν για τα άλλα προϊόντα και βέβαια τις απολαμβάνουν οι συνάδελφοί τους της Ευρώπης.
Ερωτάται, λοιπόν, ο κύριος Υπουργός:
1. Να κάνει γνωστούς τους πραγματικούς λόγους μείωσης της επιδότησης της σταφίδας και τα επιχειρήματα με τα οποία αντιπαρατέθηκε σ’ αυτά η ελληνική πλευρά και
2. Αν σκοπεύει εξαιτίας της αναιτιολόγητης και εκτός στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης απόφασης της διαχειριστικής επιτροπής να ζητήσει τη μη εφαρμογή της από το Συμβούλιο Υπουργών.»
Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κύριε Πρόεδρε, πρέπει να πούμε ότι όντως υπήρξε μια μείωση, κατά 7,2%, του ύψους της στρεμματικής ενίσχυσης στη σουλτανίνα. Αυτό αποφασίστηκε στη Διαχειριστική Επιτροπή, όπου φυσικά η χώρα μας καταψήφισε την απόφαση αυτή.
Μάλιστα πρέπει να πούμε ότι στις 21.6.2005 το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των παραγωγών σουλτανίνας, απέστειλε έγγραφο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπου ζητούσε αύξηση της στρεμματικής ενίσχυσης. Αντί για την αύξηση, όμως, στις 12 Ιουλίου η Διαχειριστική Επιτροπή προχώρησε σε μείωση κατά 7,2%, η οποία μείωση όμως πρέπει να πούμε ότι, δυστυχώς, είναι πλήρως αιτιολογημένη, διότι στη χώρα μας δηλώθηκαν φέτος επιπλέον 7,2% μεγαλύτερες εκτάσεις όπου καλλιεργείται η σουλτανίνα.
Κατά συνέπεια, με δεδομένο ότι δεν αυξάνεται η συνολική πίστωση, που θα δοθεί για την ενίσχυση της σουλτανίνας, η Ευρωπαϊκή Ένωση προχώρησε σε αντίστοιχη –αυτή είναι και η αιτιολόγηση- μείωση της στρεμματικής ενίσχυσης.
Πρέπει να πούμε, όμως –για να λέμε αλήθειες- ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση το κλίμα που επικρατεί για τον τομέα της σουλτανίνας είναι έντονα αρνητικό και ότι η γενικότερη αντίληψη που επικρατεί στις υπηρεσίες της επιτροπής είναι ότι σημειώνονται παρατυπίες στην εφαρμογή του καθεστώτος, με κυριότερη το ότι ένα μέρος της σουλτανίνας, που δηλώνεται ότι σταφιδοποιείται, δεν πηγαίνει τελικά για σταφιδοποίηση, αλλά πηγαίνει είτε για οινοποίηση είτε διατίθεται ως επιτραπέζιο σταφύλι.
Αποτέλεσμα αυτών είναι για τα τρία προηγούμενα χρόνια οι δημοσιονομικές διορθώσεις, οι καταλογισμοί δηλαδή στον τομέα της σταφίδας για τη χώρα μας να έχουν φθάσει τα 54.000.000 ευρώ, ποσό το οποίο είναι περίπου ίσο με αυτό το οποίο κάθε χρόνο εισπράττει για τη σταφίδα ολόκληρος ο Νομός Ηρακλείου.
Οι παρατυπίες αυτές, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν στους πρόσφατους ελέγχους της επιτροπής στο Νομό Ηρακλείου, για το χρονικό διάστημα 17 με 29 Ιουνίου 2005. Σ’ αυτούς τους ελέγχους, δυστυχώς, αρκετοί παραγωγοί εδήλωσαν ότι και περισσότερα στρέμματα από αυτά τα οποία αρχικά δηλώνουν καλλιεργούν, αλλά και ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη παραγωγή από αυτήν την οποία δηλώνουν.
Θέλω να σας πω ότι το θέμα έχει θίξει ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Μπασιάκος, στο πλαίσιο του προηγούμενου Συμβουλίου, στην Επίτροπο Γεωργίας, κ. Μπόελ. Και θέλω να σας πω επίσης ότι χθες επέστρεψε ο Ειδικός Γραμματέας για ευρωπαϊκά θέματα από τις Βρυξέλλες, όπου εθίγη το θέμα για δεύτερη φορά. Πιέσαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να ξαναφέρει στη Διαχειριστική Επιτροπή το θέμα. Όμως, όπως σας είπα, υπάρχει ένα έντονα αρνητικό κλίμα, κάτι το οποίο δυσχεραίνει τις προσπάθειές μας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο κ. Στρατάκης.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Αυτά τα οποία μας είπε εδώ ο κύριος Υφυπουργός είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Όμως αποδεικνύουν αυτό που επικαλείται και η ερώτηση, ότι τελικά η Κυβέρνηση πηγαίνει στις Βρυξέλλες και δεν έχει άποψη, ή δεν έχει, αν θέλετε, γνώση του πώς θα στηρίξει την άποψή της, τη θέση της, που θα μπορούσε ενδεχομένως να την εστιάσει και στην ίδια τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν κάνει η Κυβέρνηση και γι’ αυτό την κατηγορούμε. Και γι’ αυτό αποδέχεται ως λογική αυτήν την εξέλιξη και δικαιολογείται με το ότι δήθεν υπάρχει το αρνητικό κλίμα στις Βρυξέλλες, λες και το αρνητικό κλίμα στις Βρυξέλλες διαμορφώνεται από μόνο του και εμείς είμαστε αμέτοχοι. Αυτό θέλει να μας πει εδώ ο κύριος Υπουργός, ότι η Ελλάδα είναι αμέτοχη στη διαμόρφωση του κλίματος, που διαμορφώνεται σε επίπεδο επιτροπών, σε επίπεδο Συμβουλίου Υπουργών και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην Κομισιόν.
Στην πράξη, όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Υπάρχει πλήρης αδιαφορία. Η Κυβέρνηση δεν υποστηρίζει τα συμφέροντα των αγροτών. Και βέβαια δεν αποτελεί δικαιολογία το ότι σε άλλους νομούς, πλην του Ηρακλείου, –γιατί στο Ηράκλειο, πραγματικά, δεν αυξήθηκε ούτε κατά ένα στρέμμα η έκταση- θα δοθούν κάποια χρήματα, επειδή δηλώθηκαν κάποια επιπλέον στρέμματα, έστω και τώρα. Αυτό δεν αιτιολογεί ή δεν είναι τόσο ισχυρό, ώστε να δικαιολογεί αυτή τη μείωση της στρεμματικής ενίσχυσης.
Εμείς θα θέλαμε, πραγματικά, από την Κυβέρνηση, εάν όντως ήθελε να τηρήσει τουλάχιστον τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, -όταν δήλωνε αναφανδόν ότι ο ίδιος ο κύριος Πρωθυπουργός θα πηγαίνει στις Βρυξέλλες, για να υποστηρίζει τα θέματα των αγροτών- το εξής. Θα θέλαμε να μεταβεί ο ίδιος ο Υπουργός, αντί του Ειδικού Γραμματέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, στις Βρυξέλλες και να στηρίξει αυτό το πολύ σημαντικό αίτημα, όταν μάλιστα η δικιά μας η θέση μπορεί και πρέπει να είναι εντελώς στο πλαίσιο της στρατηγικής της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που φεύγει από την επιδότηση κατά κιλό, πηγαίνει στην επιδότηση κατά στρέμμα και ασφαλώς αυτό μας δίνει τη δυνατότητα, όταν το πλαφόν είναι συγκεκριμένο να υποστηρίξουμε την άποψή μας, αφού δεν ζητούμε επιπλέον χρήματα. Ζητούμε αυτά τα οποία δίνονται να συνεχίσουν να δίνονται και όχι να έχουμε μειώσεις με το σκεπτικό ότι γίνεται ενδεχομένως και άλλη χρήση της σουλτανίνας. Γιατί δεν λαμβάνει υπόψη της η Ευρωπαϊκή Ένωση –αν λέει αυτό- τις παραμέτρους που υπάρχουν σ’ αυτή τη μείωση, όπου βέβαια έχει και εκείνη ευθύνες. Αλλά κυρίως έχει ευθύνες γιατί επέλεξε να υπάρξει αυτή η εκδοχή, το πώς δηλαδή θα μειώσουμε την παραγωγή αφήνοντας τα ίδια στρέμματα.
Σ’ αυτή τη λογική, λοιπόν, θα έπρεπε πραγματικά η Κυβέρνηση, κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, να υποστηρίξει με θέρμη τις ελληνικές απόψεις και στο επίπεδο που πρέπει να υποστηριχθούν, ώστε να έχουμε και αποτέλεσμα, πράγμα που, δυστυχώς, διαπιστώνουμε για άλλη μία φορά ότι δεν κάνει.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κύριε Πρόεδρε, αυτά τα οποία έπαιρνε η χώρα ως ενίσχυση για τη σουλτανίνα, αυτά συνεχίζει να παίρνει. Όμως, τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα. Για την περίοδο 2004 – 2005 τα δηλωθέντα στρέμματα σουλτανίνας ήταν εκατόν σαράντα εννέα χιλιάδες. Φέτος, 2005 – 2006, έχουν δηλωθεί εκατόν εξήντα χιλιάδες στρέμματα. Από εκατόν σαράντα εννέα χιλιάδες στρέμματα πήγαμε στα εκατόν εξήντα χιλιάδες. Άρα είναι φυσιολογικό, εφόσον κατά 7,2% αυξήθηκαν τα καλλιεργηθέντα στρέμματα, η κατά στρέμμα ενίσχυση να μειωθεί κατά 7,2%. Κατά την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι φυσιολογικό, διότι εμείς επικαλούμαστε άλλους λόγους στο έγγραφό μας που, όπως σας είπα, στείλαμε και το οποίο συντάξαμε σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των αγροτών. Επικαλεστήκαμε αύξηση του κόστους παραγωγής, προβλήματα στη διάθεση, προβλήματα στην αγορά. Δυστυχώς, όμως, τα δικά μας επιχειρήματα δεν έγιναν αποδεκτά, διότι δεν αυξήθηκε το συνολικό ποσό που δίνεται ως ενίσχυση για τη σουλτανίνα.
Ο Υπουργός, όπως σας είπα, είχε συνάντηση με την Επίτροπο και έθεσε το θέμα. Δυστυχώς, όμως, το κλίμα είναι πολύ δύσκολο, όσον αφορά το προϊόν αυτό και πολύ προβληματικό. Άλλωστε τα 54.000.000 ευρώ, οι καταλογισμοί, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Δυστυχώς για το προϊόν αυτό, όσο και αν εμείς δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, η Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρίζεται -και έχει στοιχεία- ότι υπάρχουν προβλήματα, ότι έχουν γίνει παρατυπίες και ότι η χώρα μας δεν διαχειρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο το καθεστώς που ισχύει για το προϊόν.
Κατά συνέπεια σας λέω ότι έδωσε μάχη η ελληνική Κυβέρνηση, δίνει μάχη η ελληνική Κυβέρνηση, κινείται σε ένα δυσμενέστατο –δυστυχώς- περιβάλλον και γι’ αυτό τα περιθώρια να πετύχουμε κάτι καλύτερο είναι πολύ περιορισμένα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Υπουργέ.
Θα συζητήσουμε τώρα την τελευταία με αριθμό 42/21.7.2005 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Σταύρου Σκοπελίτη προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με την προστασία του εισοδήματος των παραγωγών αχλαδιών και ροδακίνων λόγω των χαμηλών τιμών κλπ..
Το περιεχόμενο της επίκαιρης ερώτησης του κ. Σκοπελίτη έχει ως εξής:
«Για άλλη μια χρονιά οι εμποροβιομήχανοι εκβιάζουν τους ροδακινοπαραγωγούς και αχλαδοπαραγωγούς της χώρας για να πάρουν την παραγωγή τους σε εξευτελιστικές τιμές που δεν καλύπτουν ούτε το κόστος της.
Η Κυβέρνηση παριστάνοντας τον «Πόντιο Πιλάτο» δεν κάνει καμία ενέργεια για να σταματήσει την κερδοσκοπία των εμποροβιομηχάνων σε βάρος των αγροτών και καταναλωτών, με πρόσχημα ότι οι τιμές διαμορφώνονται με ελεύθερες διαπραγματεύσεις στα πλαίσια της αγοράς. Συνειδητά, όμως, αποκρύπτει τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση στη διαμόρφωση των όρων της αγοράς που είναι κομμένοι και ραμμένοι στα συμφέροντα των εμποροβιομηχάνων με την κατάργηση της ελάχιστης τιμής, την απελευθέρωση των εισαγωγών κ.α.
Ερωτάται ο κύριος Υπουργός τι ενέργειες θα κάνει για να προστατέψει το εισόδημα των ροδακινοπαραγωγών και αχλαδοπαραγωγών από την ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων.».
Το λόγο έχει ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Αλέξανδρος Κοντός.
Έχετε την τιμητική σας σήμερα, κύριε Υπουργέ, αυτή είναι η τρίτη κατά σειρά ερώτηση αρμοδιότητάς σας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, κατ’αρχήν πρέπει να πούμε και να γίνει σαφές ότι η Κυβέρνηση, η πολιτεία δεν διαμορφώνει τιμές. Η Κυβέρνηση και η πολιτεία δεν είναι έμπορος. Δεν αγοράζει και δεν πωλεί προϊόντα.
Η Κυβέρνηση, όμως, έχει υποχρέωση –και αυτό το κάνει με τον καλύτερο τρόπο- να στηρίξει τις εξαγωγικές προσπάθειες των αγροτικών προϊόντων, να στηρίξει το εισόδημα των αγροτών όταν αυτό πλήττεται από ακραία καιρικά φαινόμενα, από καταστροφές, να βοηθήσει, έτσι ώστε να εκσυγχρονιστεί η ελληνική γεωργία, να τυποποιηθούν τα αγροτικά προϊόντα, να αναβαθμιστεί η ποιότητα των αγροτικών προϊόντων.
Όσον αφορά τα ροδάκινα και τα άλλα προϊόντα που αναφέρετε, θέλω να σας πω ότι εδώ και τρεις μήνες περίπου ξεκινήσαμε μια προσπάθεια, έτσι ώστε αφ’ ενός να δούμε πώς διαμορφώνεται η ελληνική και η διεθνής αγορά, αφ’ ετέρου να καθίσουμε σ’ ένα τραπέζι με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς του κλάδου, με τη διεπαγγελματική δηλαδή του ροδακίνου, στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι των ομάδων παραγωγών, οι μεταποιητές, οι χυμοποιοί, οι εξαγωγείς, για να διαμορφωθούν οι καλύτερες δυνατές συνθήκες για το προϊόν και για τον αγρότη.
Πριν από είκοσι μέρες είχαμε μια δεύτερη συνάντηση. Συζητήσαμε το πώς διαμορφώνεται η αγορά. Γνωρίσαμε στις ομάδες παραγωγών ότι οι συνθήκες είναι καλές για να αυξηθούν οι τιμές, δηλαδή ότι δεν υπάρχουν αδιάθετα αποθέματα, ότι η παραγωγή κινείται σε χαμηλότερα από τα περυσινά επίπεδα, ότι η σχέση ευρώ-δολαρίου πλέον κινείται σε επίπεδα που να διευκολύνονται οι ελληνικές εξαγωγές και πιέσαμε και πιέζουμε με κάθε τρόπο τους μεταποιητές, έτσι ώστε να πληρώσουν ικανοποιητικά επίπεδα στους αγρότες.
Θέλω να σας πω ότι πήραμε και μέτρα και μάλιστα σοβαρά μέτρα. Στηρίξαμε τις εξαγωγές, οι οποίες είναι σημαντικά αυξημένες σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Σχετικά δε με τις εξαγωγές στη Ρωσία θέλω να σας πω ότι αυξήθηκαν κατά 90%, κάτι που βοήθησε στο να ανέβουν οι τιμές των προϊόντων.
Επίσης, για πρώτη φορά ο ΕΛΓΑ αποζημιώνει τους αγρότες για ζημιές που υπέστησαν από την ακαρπία και για δεύτερη φορά τους αποζημιώνει για τις ζημιές που έχουν υποστεί από το κλαδοσπόρι.
Θέλω να σας πω ότι έχουν δεσμευθεί και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αλλά και στο Υπουργείο Υγείας, έτσι ώστε να αυξηθούν οι ποσότητες ελληνικής κομπόστας που χρησιμοποιούν. Επίσης, εντατικοποιούνται οι έλεγχοι του Υπουργείου Οικονομικών, έτσι ώστε η διακίνηση των προϊόντων να γίνεται σύμφωνα με τα οριζόμενα από τους ελληνικούς νόμους.
Πρέπει, όμως, να πούμε και να κάνουμε κάτι σαφές: Ότι και οι ομάδες παραγωγών θα πρέπει επιτέλους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να κάνουν σκληρές διαπραγματεύσεις γνωρίζοντας ότι η αγορά ευνοεί την άνοδο τιμών. Πρέπει να δώσουν τη μάχη. Ξέρουν ότι η ελληνική πολιτεία είναι δίπλα τους και ξέρουν ότι εμείς συμπαραστεκόμαστε σ’ αυτήν την προσπάθεια. Θα πρέπει επιτέλους, και οι Έλληνες μεταποιητές να σεβαστούν τους Έλληνες αγρότες αν θέλουν και στο μέλλον να υπάρχει προϊόν για να μεταποιήσουν.
Η προσπάθεια όμως συνεχίζεται. Γίνεται μία συζήτηση και πιστεύουμε ότι τελικά θα βρεθεί η χρυσή τομή, έτσι ώστε και οι ροδακινοπαραγωγοί να είναι ικανοποιημένοι, αλλά και οι μεταποιητές να μπορέσουν να μεταποιήσουν ένα προϊόν και να το διαθέσουν στη διεθνή κυρίως αγορά με τους καλύτερους όρους.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Υπουργέ.
Ορίστε, κύριε Σκοπελίτη, έχετε το λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ: Θα ήθελα να πω, κύριε Υπουργέ, ότι γνωστά και χιλιοειπωμένα πράγματα ακούστηκαν πάλι. Δεν ακούστηκε, όμως, τίποτα συγκεκριμένο. Ο μικρομεσαίος παραγωγός, είτε αχλαδοπαραγωγός είναι αυτός, είτε ροδακινοπαραγωγός αντιμετωπίζει ένα τεράστιο πρόβλημα. Τον εκβιάζουν οι έμποροι και θέλουν τζάμπα το προϊόν του. Πού θα πάει; Σε ποιον θα απευθυνθεί;
Η Κυβέρνηση, διά στόματος του Υπουργού, λέει ότι θα κάνουμε συσκέψεις, θα κάνουμε συναντήσεις, θα δούμε και θα κάνουμε, αλλά μέχρι να τα δούμε και να κάνουμε, αρπάξανε το προϊόν τζάμπα. Τελείωσε το προϊόν.
Είπατε, κύριε Υπουργέ, ότι δεν διαμορφώνει τιμές. Με το πλαίσιο που καθορίζεται στα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέσα στα πλαίσια των αποφάσεων της ΚΑΠ κλπ. όμως αυτό κάνετε: Να βοηθάτε στη διαμόρφωση τέτοιων τιμών από τους εμπόρους και τους βιομήχανους, που πραγματικά να συνθλίβουν το εισόδημα του μικρομεσαίου παραγωγού.
Το βλέπετε. Καταγράφεται καθημερινά. Τα προβλήματα αβγαταίνουν γιατί το πρόβλημα δεν περιορίζεται μονάχα στις δύο αυτές κατηγορίες στους παραγωγούς ροδακίνων και αχλαδιών, αλλά είναι γενικότερο. Η ύπαιθρος ερημώνει και αβγαταίνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μικρομεσαία αγροτική οικογένεια.
Να πω και κάτι, κύριε Υπουργέ. Καλά εσείς έχετε συγκεκριμένη πολιτική, αυτήν την πολιτική υπερασπίζεστε και αυτήν την πολιτική προωθείτε. Το πρόβλημα είναι για μας, ότι αυτήν την πολιτική πρέπει να την αντιληφθεί και ο μικρομεσαίος αγρότης, ότι δηλαδή εκεί που «περπατάει» είναι η καταστροφή του.
Πρέπει να το αντιληφθεί αυτό, λοιπόν, και να δώσει τη μάχη για μία άλλη πολιτική που πραγματικά θα παρεμβαίνει, όταν υπάρχει πρόβλημα και θα παρεμβαίνει υπέρ του μικρομεσαίου παραγωγού, γιατί αυτή είναι η υποχρέωση μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Σκοπελίτη.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κύριε συνάδελφε, σας εξήγησα ότι έχουμε πάρει μία σειρά από μέτρα, έτσι ώστε να στηρίξουμε το αγροτικό εισόδημα.
Όταν σας λέω ότι στηρίζουμε τις εξαγωγές, όταν σας λέω ότι βοηθούμε στην αναβάθμιση της ποιότητας, όταν σας λέω ότι για πρώτη φορά αποζημιώνουμε τους αγρότες για ζημιές που υπέστησαν από την ακαρπία, για δεύτερη φορά αποζημιώνονται για το κλαδοσπόρι, όταν σας λέω ότι αποσυμφορείται η αγορά με παρέμβαση του κράτους –στρατός, νοσοκομεία- όταν σας λέω ότι το κράτος είναι δίπλα και βοηθάει, έτσι ώστε να βρεθεί λύση για ικανοποιητικές τιμές για τους αγρότες, όταν σας λέω ότι εντατικοποιούνται οι έλεγχοι, έτσι ώστε όλη η διακίνηση του προϊόντος να γίνεται στα πλαίσια του νόμου, αυτά όλα θεωρώ ότι συνιστούν ένα ευνοϊκό πλαίσιο, έτσι ώστε και οι τιμές να ανέβουν, αλλά και το αγροτικό εισόδημα να στηριχθεί αποτελεσματικά.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Πρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ)
Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχει η αγορά. Από εκεί και πέρα υπάρχουν οι ομάδες των παραγωγών και υπάρχουν και οι μεταποιητές. Πάνε να έλθουν σε συμφωνία. Γίνεται μία διαπραγμάτευση, σκληρή διαπραγμάτευση.
Καλούμε, λοιπόν, τις ομάδες των παραγωγών όπου χρειάζονται τη δική μας στήριξη, τη δική μας βοήθεια να έλθουν και είναι βέβαιο ότι θα έχουν τη στήριξη και τη βοήθειά μας. Για πρώτη φορά παίρνονται τόσο δραστικά μέτρα. Γνωρίζουν πολύ καλά οι ροδακινοπαραγωγοί και στη Λάρισα και στην Ημαθία και στην Πέλλα και στην Πιερία ότι καταβάλλουμε μία ουσιαστική προσπάθεια για να στηρίξουμε τις τιμές του προϊόντος και το εισόδημά τους, ότι είμαστε δίπλα τους και πιστεύουμε ότι τελικά θα καταλήξουν σε μία συμφωνία που θα είναι ικανοποιητική γι’ αυτούς και που θα δώσει μία καλή διέξοδο για το προϊόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Υπουργέ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση των επικαίρων ερωτήσεων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη.
Υπουργείου Ανάπτυξης.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Αρχές και Κανόνες για την εξυγίανση της λειτουργίας και την ανάπτυξη βασικών τομέων του εμπορίου και της αγοράς - Θέματα Υπουργείου Ανάπτυξης».
Το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί στο σύνολο στη συνέχεια.
Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις».
Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί κατά τη σημερινή συνεδρίαση.
Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Είσοδος, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική Επικράτεια».
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία.
Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: « Θέματα εξωτερικών φρουρών».
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία.
Υπουργείου Εξωτερικών
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (Ο.Α.Χ.Ο.) για τα προνόμια και τις ασυλίες του Ο.Α.Χ.Ο».
Αυτή η σύμβαση ψηφίστηκε στη Διαρκή Επιτροπή ομόφωνα.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εξωτερικών: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (Ο.Α.Χ.Ο.) για τα προνόμια και τις ασυλίες του Ο.Α.Χ.Ο» έγινε δεκτό ομοφώνως σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
Του ιδίου Υπουργείου.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ της Διπλωματικής Ακαδημίας της Ελλάδας και του Εθνικού Ιδρύματος Εξωτερικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας της Αργεντινής».
Αυτό το νομοσχέδιο έγινε δεκτό ομοφώνως στη Διαρκή Επιτροπή.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εξωτερικών: «Κύρωση Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ της Διπλωματικής Ακαδημίας της Ελλάδας και του Εθνικού Ιδρύματος Εξωτερικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας της Αργεντινής» έγινε δεκτό ομοφώνως σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
Υπουργείου Πολιτισμού
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας πολιτιστικής συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Ινδονησίας».
Και αυτή η σύμβαση έγινε δεκτή ομόφωνα στη Διαρκή Επιτροπή.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού: «Κύρωση της Συμφωνίας πολιτιστικής συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Ινδονησίας» έγινε δεκτό ομοφώνως σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
Του ιδίου Υπουργείου.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς (αναθεωρημένη)».
Και αυτή η σύμβαση έγινε δεκτή ομοφώνως στη Διαρκή Επιτροπή.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού «Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς (αναθεωρημένη)» έγινε δεκτό ομοφώνως σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας για συνεργασία στον τομέα του τουρισμού».
Η σύμβαση ψηφίστηκε ομόφωνα στη Διαρκή Επιτροπή.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας για συνεργασία στον τομέα του τουρισμού» έγινε δεκτό ομοφώνως σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
Του ιδίου Υπουργείου.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Λιβάνου για συνεργασία στον τομέα του τουρισμού».
Έγινε δεκτό ομόφωνα στη Διαρκή Επιτροπή.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Λιβάνου για συνεργασία στον τομέα του τουρισμού» έγινε δεκτό ομοφώνως σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας σχετικά με τους στόχους και τη διαχείριση της πρωτοβουλίας για το Ευρωπαϊκό Σχολικό Δίκτυο».
Αυτή η σύμβαση δεν ψηφίστηκε ομόφωνα στη Διαρκή Επιτροπή και θα ψηφιστεί στην αυριανή συνεδρίαση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης. Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης: «Αρχές και Κανόνες για την εξυγίανση της λειτουργίας και την ανάπτυξη βασικών τομέων του εμπορίου και της αγοράς - Θέματα Υπουργείου Ανάπτυξης».
Δεν έγινε καμία αλλαγή.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο ως διενεμήθη;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολο κατά πλειοψηφία ως διενεμήθη.
Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης: «Αρχές και Κανόνες για την εξυγίανση της λειτουργίας και την ανάπτυξη βασικών τομέων του εμπορίου και της αγοράς - Θέματα Υπουργείου Ανάπτυξης» έγινε δεκτό σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και στο σύνολο κατά πλειοψηφία και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Τμήμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης ως προς την ψήφιση στο σύνολο των παραπάνω νομοσχεδίων.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το Τμήμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Κύριοι συνάδελφοι, επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να πω μόνο ότι η Διάσκεψη των Προέδρων έχει αποφασίσει στη συνεδρίασή της, στις 21.7.2005, τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού σε τρεις έως τέσσερις συνεδριάσεις.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για να κάνετε κάποιες διευκρινίσεις που θέλατε.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απλώς θα ήθελα να πω δύο λόγια.
Έχω ήδη δηλώσει από την περασμένη Παρασκευή ότι, κατόπιν της επιμονής των δημοσιογραφικών ενώσεων και των ενώσεων των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, αποσύρουμε από τη δεύτερη ενότητα των ασφαλιστικών διατάξεων του νομοσχεδίου τη διάταξη εκείνη που αφορά τις ρυθμίσεις στα ταμεία που έχουν χρέη, στα ταμεία του Τύπου.
Την αποσύρουμε, γιατί θεωρούμε ότι αυτό είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Μας υπέδειξαν ορισμένες παραμέτρους τις οποίες πρέπει να προσθέσουμε και σε ένα από τα επόμενα νομοθετήματα, θα έρθει στη Βουλή προς ψήφιση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Υπουργέ, ποιο άρθρο είναι αυτό;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Είναι το άρθρο 6 και το διαβάζω, όπως θα το καταθέσω στα Πρακτικά.
Στον τίτλο, μετά τη λέξη «…εισφορών…», οι λέξεις «στα Ταμεία Τύπου και» αντικαθίστανται από τη λέξη «…στο…».
Επίσης, στο μέσον της τρίτης σειράς, μετά τις λέξεις «…ασφαλιστικές εισφορές…», οι λέξεις «…και οι οφειλές από αγγελιόσημο…» έως και τις λέξεις «…και για όλους τους κλάδους ασφάλισής τους» αντικαθίστανται από τη φράση «…προς το Ταμείο Ασφάλισης Ξενοδοχοϋπαλλήλων και για όλους τους κλάδους ασφάλισής του…».
Επίσης, το άρθρο 4, παράγραφος 5, το οποίο ασφαλώς μένει ως έχει, αφορά την αποκατάσταση μιας κοινωνικής αδικίας δεκαετιών σε βάρος γυναικών που σε νεαρά ηλικία έχαναν το σύζυγό τους και έπρεπε να προστατεύσουν ανήλικα παιδιά.
Για να πάψει η παραπληροφόρηση και η σκόπιμη διαστρέβλωση του πραγματικού περιεχομένου της ρύθμισης, προσθέτουμε άρθρο 4, παράγραφος 5. Στο τέλος της παραγράφου προστίθεται η πρόταση: «Τυχόν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις του άρθρου 62 του ν. 2676/1999 (Φ.Ε.Κ. 1 Α΄) εξακολουθούν να ισχύουν…».
Αυτό γίνεται, για να σταματήσουν οι φωνές εκείνες που σκόπιμα παραπληροφορούσαν τόσο καιρό την κοινή γνώμη ότι κόβουμε συντάξεις.
(Θόρυβος-Διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
Η αλήθεια είναι ότι δίνουμε συντάξεις και αποκαθιστούμε τις συντάξεις εκείνες που εδώ και πολλές δεκαετίες είχαν διακοπεί με μονομερή απόφαση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
(Θόρυβος-Διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
Αυτήν την αδικία την αποκαθιστούμε και μ’ αυτήν τη διευκρίνιση πλέον δεν δίνουμε το δικαίωμα σε κανένα να παραπληροφορεί σκοπίμως την κοινή γνώμη.
(Θόρυβος-Διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Υπουργέ, σας παρακαλώ να καταθέσετε αυτές τις βελτιώσεις στα Πρακτικά και να τις διανείμουμε.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Μάλιστα, κυρία Πρόεδρε. Τις καταθέτω.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
«Διορθώσεις- Προσθήκες
Στο σχέδιο νόμου
«Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις»
Άρθρο 4
Παρ. 5
Στο τέλος της παραγράφου προστίθεται η πρόταση: «…Τυχόν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις του άρθρου 62 του ν. 2676/1999 (ΦΕΚ 1 Α΄) εξακολουθούν να ισχύουν…»»)
Άρθρο 6
Στον τίτλο μετά τη λέξη «…εισφορών…» οι λέξεις «στα Ταμεία Τύπου και» αντικαθίστανται από τη λέξη «…στο…».
Στο μέσον της τρίτης σειρά, μετά τις λέξεις «…ασφαλιστικές εισφορές…», οι λέξεις «…και οι οφειλές από αγγελιόσημο…» έως και τις λέξεις «…και για όλους τους κλάδους ασφάλισής τους» αντικαθίστανται από τη φράση «…προς το Ταμείο Ασφάλισης Ξενοδοχοϋπαλλήλων και για όλους του κλάδους ασφάλισής τους,…».

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να μου δώσετε το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Όχι, δεν έχετε το λόγο, κύριε συνάδελφε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο επί της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Δεν υπάρχει συζήτηση επί της διαδικασίας. Η διαδικασία είναι δεδομένη.
Κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας ανακοινώσω ότι κατά τη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις», ορίζεται ο Βουλευτής κ. Ευάγγελος Βενιζέλος ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.
Επίσης, ορίζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ως ειδικός αγορητής ο Βουλευτής κ. Τσιόγκας Δημήτριος και από το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ορίζεται ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο κ. Ιωάννης Δραγασάκης.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο κ. Βενιζέλος, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, έχει το λόγο. Παρακαλώ επί των διορθώσεων αυτών.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Επί των διορθώσεων.
Ο κύριος Υπουργός έλαβε το λόγο για να κάνει νομοτεχνικού χαρακτήρα αλλαγές στο κείμενο του νομοσχεδίου. Ανέπτυξε, όμως, την πολιτική του επιχειρηματολογία.
Μας είπε, λοιπόν, ότι σέβεται τα αιτήματα των εργαζομένων στον Τύπο και αποσύρει τις σχετικές διατάξεις του άρθρου 6. Εάν ήταν συνεπής και ειλικρινής, θα έπρεπε, σεβόμενος την αντίδραση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και όλης της κοινωνίας, να αποσύρει το άρθρο 1 και το άρθρο 2.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριε Βενιζέλο, αυτό δεν είναι σχόλιο επί των διατάξεων που απεσύρθησαν. Παρακαλώ, τελειώνετε, δεν θα κάνετε αγόρευση τώρα.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Παρακαλώ, κυρία Πρόεδρε, με την άνεση που μίλησε ο Υπουργός.
Ο κύριος Υπουργός, λοιπόν, ποιούμενος την ανάγκη φιλοτιμία, ουσιαστικά αποδέχεται όλες τις τροπολογίες που υπέβαλε το ΠΑΣΟΚ και όλη την κριτική που του ασκήθηκε με αυστηρότητα για το άρθρο 5, δηλαδή για τη μείωση των συντάξεων χηρείας. Και έρχεται τώρα και αποδέχεται την κριτική και ομολογεί το ατόπημα, δηλαδή την προσπάθεια παραπλάνησης ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Βενιζέλο. Τα υπόλοιπα στην αγόρευσή σας. Θα μιλήσετε με κάθε άνεση στην αγόρευσή σας.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Παρακαλώ. Σήμερα η χώρα έχει παραλύσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Υπάρχει σε εξέλιξη συλλαλητήριο …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το ξέρουμε, το ξέρει όλη η Βουλή αυτό, δεν χρειάζεται να το εισηγηθείτε εσείς!
Ευχαριστούμε πάρα πολύ, κύριε Βενιζέλο, δεν γίνεται συζήτηση επί της ουσίας.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δεν τελείωσα.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κυρία Πρόεδρε …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριε Υπουργέ, τελείωσε η συζήτηση επ’ αυτού.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Σας παρακαλώ ως Πρόεδρος της Βουλής, να παραλάβετε το ψήφισμα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Θα το παραλάβουμε βεβαίως.
Όλα τα παραλαμβάνουμε, κύριε Βενιζέλο. Τι εννοείτε;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: … και να μας το φέρετε …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Όλες οι ομάδες που έρχονται και παραδίδουν ψηφίσματα, τα δεχόμαστε και τα καταχωρίζουμε. Λοιπόν, δεν υπάρχει θέμα.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: … για να ξέρει η Βουλή με ποια αντίδραση της κοινωνίας προχωράει η Κυβέρνηση το κοινωνικό και πολιτικό της ατόπημα. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Όχι, κύριε Υπουργέ, τελείωσε η συζήτηση. Επί του νομοσχεδίου, στην αγόρευσή σας και εσείς και ο κ. Βενιζέλος και όλοι θα πείτε ό,τι θέλετε.
Ο κ. Μπούρας, εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, έχει το λόγο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στις 7 Μαρτίου 2004 μετά από μία μακροχρόνια διακυβέρνηση του τόπου από το ΠΑΣΟΚ, ο ελληνικός λαός έδωσε ξεκάθαρα εντολή στη Νέα Δημοκρατία να αναλάβει τις τύχες της χώρας μας και να τη βγάλει από τα τραγικά αδιέξοδα στα οποία είχε οδηγηθεί.
Ήταν εντελώς μαγική η εικόνα που παρουσίαζε ως τότε το ΠΑΣΟΚ. Στην πραγματικότητα παραλάβαμε μία οικονομία καταρρέουσα, με δημόσιο έλλειμμα μεγαλύτερο του 6% αντί του 1,6% που παρουσίαζε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε, με το δημόσιο χρέος στα ύψη, να υπερβαίνει τα 200.000.000.000 ευρώ, ενώ καθημερινά ανακαλύπτονται και νέα κρυφά χρέη που είχαν μετακυλιστεί στο μέλλον, με την ανεργία στο 11,3% μαγειρευμένη με τα στοιχεία απογραφής του 1991 και όχι του 2001. Με το 20% και πλέον των Ελλήνων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η πολιτική σας, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, απέτυχε σε όλους τους ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς, όπως π.χ. είναι η απασχόληση. Και μας λέτε σήμερα να γυρίσουμε πίσω σ’ αυτήν την πολιτική.
Η Νέα Δημοκρατία είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό την επανίδρυση του κράτους και αυτό κάνει με βήματα σταθερά, μελετημένα, αλλά και αποφασιστικά, με τομές και ρήξεις που στόχο έχουν ένα καλύτερο αύριο για τον Έλληνα πολίτη, που του αξίζει. Επίσης ανταγωνιστικότητα, απασχόληση και κοινωνική συνοχή είναι οι προτεραιότητες της νέας διακυβέρνησης. Δεν ήταν και δεν είναι εύκολη η υπόθεση γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα τα μεγάλα εθνικά θέματα, παράλληλα με τα συσσωρευμένα προβλήματα της καθημερινότητας.
Έτσι, με μια σειρά νομοθετημάτων, αναπτυξιακό, φορολογικό, νόμοι για τη Δημόσια Διοίκηση, πρόσφατα το ωράριο των καταστημάτων, το μεταναστευτικό, αλλά και πολλές άλλες παρεμβάσεις σε αγροτικά θέματα, σε συνταξιοδοτικά, σε θέματα παιδείας κλπ. και σήμερα με το νομοσχέδιο που συζητάμε προχωράμε εφαρμόζοντας το πρόγραμμά μας, για να βάλουμε την πατρίδα μας σε μια καινούργια τροχιά ανάπτυξης. Όταν όλοι αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, καταπολέμησης της μάστιγας της ανεργίας, προώθησης της απασχόλησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, δεν μπορούσε η νέα διακυβέρνηση να μείνει αδρανής. Οι στόχοι αυτοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτυγχάνονται με τολμηρές παρεμβάσεις και μεταρρυθμίσεις, που θα οδηγούν σε ένα καλύτερο αύριο κυρίως για τους εργαζομένους και όχι απλά στη συντήρηση κάποιων κεκτημένων του χθες.
Τι έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για τα θέματα αυτά; Ελάχιστα ή και τίποτα, για να μην ταράξουν τα νερά, αδιαφορώντας για το μέλλον των εργαζομένων, των ανέργων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλά και των επιχειρήσεων που μετακόμιζαν εκτός συνόρων και δημιουργούσαν νέα στρατιά ανέργων. Είναι πολύ επίκαιρο και σχετικό με το θέμα αυτό το δημοσίευμα της έγκριτης εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της 17ης Ιουλίου 2005 με το χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο τίτλο «Νέος από βορρά κίνδυνος. Πώς οι σειρήνες των Βαλκανίων ελκύουν τους Έλληνες επιχειρηματίες κατά χιλιάδες». Καταθέτω για τα Πρακτικά το σχετικό ολοσέλιδο και τις αναλύσεις των σελίδων εντός.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αθανάσιος Μπούρας καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Στατιστικά στοιχεία σύμφωνα πάντα με «ΤΟ ΒΗΜΑ» δείχνουν ότι σήμερα τρεις χιλιάδες τριακόσιες εξήντα πέντε ελληνικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία έχοντας επενδύσει 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά ότι και στη γειτονική Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας περισσότερες από 200 ελληνικές επιχειρήσεις επένδυσαν πάνω από 820.000.000 δολάρια. Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας ζουν με τη διαρκή αγωνία μήπως έρθει και η σειρά της επιχείρησης, όπου δουλεύουν, να μετακομίσει και μείνουν χωρίς εργασία.
Η κ. Βάσω Παπανδρέου αναγνωρίζει στο ίδιο δημοσίευμα ότι για την Ελλάδα πρέπει να προηγηθεί μια μακρά μελέτη. Διερωτώμαι, όμως, εγώ, όπως διερωτώνται ασφαλώς και όλοι οι Έλληνες: Τι κάνατε στα είκοσι χρόνια διακυβέρνησης; Έπρεπε να βρεθείτε στην Αντιπολίτευση, για να σκεφτείτε ότι πρέπει να μελετήσετε το πρόβλημα; Άλλωστε εξέχοντα μέλη του ΠΑΣΟΚ, όπως η κ. Διαμαντοπούλου και ο κ. Χρυσοχοίδης, έχουν εκφραστεί στο παρελθόν υπέρ των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Ίσως, όμως, δεν έπεισαν το κόμμα τους.
Έρχεται, λοιπόν, η Κυβέρνηση σήμερα και με πολλή τόλμη και αποφασιστικότητα προωθεί το συζητούμενο σχέδιο νόμου με τις ρυθμίσεις του οποίου θα τονωθεί η ανταγωνιστικότητα, θα προωθηθεί η απασχόληση και θα ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή.
Πολλές ακόμα ευνοϊκές ασφαλιστικές ρυθμίσεις που περιέχονται στο παρόν νομοσχέδιο θα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα για μεγάλες κατηγορίες ασφαλισμένων που για χρόνια ταλαιπωρούνται: Η επαναφορά του θεσμού της υπερεργασίας και η ορθολογικοποίηση της αμοιβής της, όπως και της αμοιβής των υπερωριών με την παράλληλη διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα δώσουν ανάσα στις επιχειρήσεις και θα τερματίσουν την αγωνία των εργαζομένων, ενώ θα ανοίξουν πόρτες για τους ανέργους. Χρόνια αιτήματα των εργαζομένων, όπως συντάξεις λόγω θανάτου, εξαγορά χρόνου ασφάλισης για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, διακανονισμός οφειλομένων ασφαλιστικών εισφορών βρίσκουν τη λύση τους με το παρόν σχέδιο νόμου αιρουμένων των αδικιών και ενισχυόμενης της κοινωνικής συνοχής. Ο θεσμός της υπερεργασίας που άντεξε εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια και λειτούργησε χωρίς κανένα πρόβλημα καταργήθηκε ευτυχώς από την τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ενώ είχε εφαρμοστεί και από τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και από την πρώτη κυβέρνηση Σημίτη και λειτούργησε χωρίς κανένα πρόβλημα.
Στην πράξη η ρύθμιση «Γιαννίτση» λειτούργησε εντελώς αντίθετα των επιδιώξεων, χωρίς εγώ προσωπικά και η παράταξή μας να κάνουμε δίκη κακών προθέσεων, αφού οι εργοδότες, κυρίως οι μικρομεσαίοι, δεν άντεξαν στο μέτρο αυτό και δε δίνουν πλέον υπερωρίες, το καθεστώς των οποίων δεν υπήρξε ούτε ουσιαστικό ούτε ελκυστικό. Μόνο το 10,9% των επιχειρήσεων, δηλαδή περίπου μία στις δέκα, κατέφυγε στις υπερωρίες όταν αυξάνεται ο όγκος της δουλειάς, ενώ οι υπόλοιπες κατέφυγαν σε παράνομες μεθοδεύσεις εις βάρος πάντα των εργαζομένων. Ποιοι έχασαν; Ασφαλώς οι εργαζόμενοι για τους οποίους κόπτεστε τώρα. Τότε, όμως, δεν σκεφθήκατε πού θα τους οδηγούσατε.
Με την προτεινόμενη ρύθμιση οι μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις θα διευκολυνθούν απασχολώντας το εργατικό δυναμικό νόμιμα επιπλέον της κανονικής εβδομαδιαίας εργασίας, ενώ οι εργαζόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να εργαστούν υπερωριακά. Έτσι, λοιπόν, η επιχείρηση και –επαναλαμβάνω- κυρίως η μικρομεσαία δεν θα κινδυνεύει να κλείσει. Θα αυξάνει την ανταγωνιστικότητά της, θα διατηρεί τις θέσεις εργασίας, θα έχει την ευκαιρία για νέες επενδύσεις και κατά συνέπεια για αύξηση των θέσεων εργασίας, ενώ ο εργαζόμενος στην πραγματικότητα θα αυξήσει το εισόδημά του με τις υπερωρίες.
Τόσο ο θεσμός των υπερωριών όσο και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν λειτούργησαν με το ν. 2874. Η ίδια η ΓΣΕΕ το αποδέχτηκε αυτό στην πράξη, όταν στην προηγούμενη εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας έθετε μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις το αίτημα για την τεσσαρακοστή τέταρτη και την τεσσαρακοστή πέμπτη ώρα. Αυτό δεν είναι μία σαφής παραδοχή του προβλήματος;
Επίσης από το 2000 που εφαρμόστηκε ο ν. 2874, μόνο έξι επιχειρήσεις έκαναν δέκα συνολικά διευθετήσεις του χρόνου εργασίας και –τονίζω- κι εκείνες όχι για το σύνολο των εργαζομένων, αλλά για μερίδες και κατηγορίες εντός της επιχείρησης εργαζομένων. Αυτό δημιουργεί ασφαλώς την ανάγκη μεταρρύθμισης του νόμου, ώστε να εξορθολογιστεί και να γίνει πιο λειτουργικός.
Ο θεσμός της διευθέτησης του χρόνου εργασίας δεν είναι καινοφανής. Έχει εισαχθεί στην ελληνική νομοθεσία από το 1990, απλά με το παρόν σχέδιο νόμου υλοποιείται. Είναι γνωστός σε όλους μας ο εποχικός χαρακτήρας πολλών επιχειρήσεων, που είναι συνυφασμένος με το χρόνο απασχόλησης και επομένως με την προσαρμογή του στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας. Ο ανώτατος χρόνος απασχόλησης ημερησίως καθορίζεται σε δέκα ώρες με υποχρέωση αντίστοιχης μείωσης του χρόνου εργασίας σε άλλη ημέρα ή χρονική περίοδο, χωρίς να καταργείται σε καμία περίπτωση το οκτάωρο.
Με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δίνεται η δυνατότητα στην επιχείρηση να αυξήσει την ανταγωνιστικότητά της και να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό εργαζομένων σε ετήσια βάση. Οι εργαζόμενοι δεν χάνουν εποχικά τη δουλειά τους, ενώ έχουν την ευκαιρία να εργαστούν κάποιες περιόδους λιγότερο ή να πάρουν περισσότερη άδεια. Άλλωστε η διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν αποτελεί μονομερή ενέργεια του εργοδότη. Προϋποθέτει συμφωνία μεταξύ του εργοδότη και του επιχειρησιακού σωματείου ή συμβουλίου εργαζομένων.
Επιπλέον, κατά την πολύωρη και λεπτομερειακή συζήτηση επί των άρθρων του νομοσχεδίου στην αρμόδια Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, επεσήμανα στον κύριο Υπουργό την ανάγκη να ρυθμιστεί το θέμα της διευθέτησης για μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή επιχειρήσεις κάτω των είκοσι εργαζομένων, η οποία και έγινε δεκτή και θα γίνεται πλέον δεκτή με ομοφωνία του συνόλου των εργαζομένων και του εργοδότη. Όμως και στην περίπτωση μη συμφωνίας των πιο πάνω, δεν χωράει αυθαιρεσία του εργοδότη, γιατί τότε η διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε τετράμηνη βάση αποφασίζεται από πενταμελή επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν δύο εκπρόσωποι των εργοδοτών, δύο εκπρόσωποι των εργαζομένων σε τοπικό πλέον επίπεδο και ένας επιθεωρητής εργασίας.
Σε ετήσια βάση δεν εφαρμόζεται καθόλου η διευθέτηση –και το τονίζω αυτό- αν οι εργαζόμενοι διαφωνούν. Ο εργαζόμενος από την άλλη έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την παροχή της επιπλέον αυτής εποχικής εργασίας αν δεν μπορεί να την παράσχει χωρίς αυτό να συνιστά λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας τους.
Το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα, που ζητούσε ο ΣΕΒ, δεν υπάρχει πουθενά μέσα στο σχέδιο νόμου, κάτι για το οποίο συστηματικά γίνεται παραπληροφόρηση.
Και η Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παροτρύνει τους κοινωνικούς εταίρους να προχωρήσουν σε ευέλικτα σχήματα αναδιοργάνωσης του χρόνου εργασίας στη βάση της διευθέτησης για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κοινωνικής συνοχής στα πλαίσια των στόχων της Λισαβόνας. Για την ύπαρξη ουσιαστικότερων και αποτελεσματικότερων ελέγχων στην αγορά εργασίας τροποποιούνται ορισμένες ισχύουσες διατάξεις, που αναφέρονταν κυρίως στις υποχρεώσεις των εργοδοτών, αλλά και στις ποινές που επιβάλλονται στους εργοδότες για διάφορες παραβάσεις στους εργασιακούς χώρους και είναι πάρα πολύ αυστηρές.
Ειδικότερα, διπλασιάζονται τα κατώτερα όρια ποινής φυλάκισης από τρεις σε έξι μήνες και τριπλασιάζονται τα κατώτατα όρια της χρηματικής ποινής από 300 ευρώ σε 900 ευρώ. Αυξάνονται τα κατώτατα όρια των διοικητικών κυρώσεων για τους εργοδότες από 500 σε 1000 ευρώ. Μπαίνει, λοιπόν, τάξη σε κάποια θέματα, τα οποία δημιουργούνται από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο μέχρι σήμερα και πάντα υπέρ των εργαζομένων και κατά της αυθαιρεσίας της εργοδοσίας.
Όπως τόνισα από την αρχή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βασικό στόχο του νομοσχεδίου αποτελεί η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Μεγάλη αναφορά γινόταν στον όρο κοινωνική συνοχή κατά το παρελθόν, μικρή, όμως, ήταν η αντιμετώπιση του προβλήματος στην πράξη από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Η νέα διακυβέρνηση, συνεπής στις δεσμεύσεις της, προχωράει με το σχέδιο νόμου σε ουσιαστικές ρυθμίσεις, τις οποίες άλλωστε και δικαστικές αποφάσεις, αλλά και το ευρωπαϊκό δίκαιο επέβαλλαν, αλλά είχαν αγνοηθεί.
Ήταν, λοιπόν, αναγκαία η τροποποίηση ισχυουσών διατάξεων, που αφορούν στην ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών, ιδιαίτερα σε περίπτωση θανάτου ενός εκ των συζύγων και του δικαιώματος λήψης σύνταξης του επιζώντος ανεξάρτητα του φύλου. Έτσι διατηρείται εφ’ όρου ζωής η σύνταξη κυρίας ασφάλισης και δεν διακόπτεται μετά από τρία χρόνια από τη χηρεία, όπως γινόταν μέχρι τώρα, με συνέπεια να δημιουργούνται τεράστια κοινωνικά προβλήματα, όταν μάλιστα υπάρχουν και μικρά παιδιά. Ακόμα, όμως, πιο ουσιαστική είναι η ρύθμιση για τον επιμερισμό στα τέκνα του θανόντος του ποσού της σύνταξης πέραν αυτής που παίρνει ο επιζών.
Οι δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στην εύρεση εργασίας για ηλικιωμένους και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, αλλά και πληγεισών από θεομηνίες επιχειρήσεις δεν πρέπει και δεν μας αφήνουν αδιάφορους. Έτσι, λοιπόν, προκειμένου να συμπληρώσουν τις ελάχιστες προϋποθέσεις για τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης παρέχεται η ευχέρεια σε διάφορες κατηγορίες ασφαλισμένων εξαγοράς χρόνου υπηρεσίας. Συγκεκριμένα, άντρες εξήντα πέντε ετών και γυναίκες εξήντα ετών μπορούν να εξαγοράσουν μέχρι και εκατόν πενήντα ημέρες ασφάλισης. Άτομα με αναπηρία 67% και άνω μπορούν να εξαγοράσουν μέχρι και πενήντα ημέρες ασφάλισης. Αναφέρομαι ιδιαίτερα στους πλημμυροπαθείς τους οποίους δεν ξεχνά αυτή η Κυβέρνηση προκειμένου να στηριχθούν οι επιχειρήσεις τους που υπέστησαν ζημιές το 2002 και το 2003. Δίνεται, λοιπόν, η ευχέρεια να εξοφλήσουν σε ογδόντα δόσεις, χωρίς προκαταβολή, οι πλημμυροπαθείς των περιοχών Καλλιθέας, Μοσχάτου, Αγίου Ιωάννη Ρέντη και 3ου Διαμερίσματος Πειραιώς, επίσης και όσοι επλήγησαν στις 24 και 26 Ιανουαρίου στους Δήμους Μαραθώνα, Νέας Μάκρης και στις κοινότητες Αγίου Κωνσταντίνου, Καλάμου, Κουβαρά, Μαλακάσας, Μαρκοπούλου Ωρωπού, Νέων Παλατίων, Σκάλας Ωρωπού και Ωρωπού.
Ρυθμίζεται ακόμη η αναγνώριση χρόνου ασφάλισης στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος για τη συνταξιοδότηση λόγω γήρατος.
Παρέχεται, επίσης, δυνατότητα συνταξιοδότησης αυτοαπασχολούμενων και ρυθμίζεται η εξόφλησή τους με δόσεις.
Συντάξεις του ΟΓΑ, που καταβλήθηκαν από λάθος, δεν επιστρέφονται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Σας παρακαλώ ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Ολοκληρώνω σε μισό λεπτό, κυρία Πρόεδρε.
Όσον αφορά τους Έλληνες αγρότες με το παρόν νομοσχέδιο δίδεται η δυνατότητα εξόφλησης συσσωρευμένων υποχρεώσεων στα ασφαλιστικά ταμεία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι άνεργοι συμπολίτες μας θέλουν δουλειά. Οι εργαζόμενοι θέλουν να συνεχίσουν να δουλεύουν και να βελτιώσουν το εισόδημά τους.
Για να γίνουν αυτά χρειάζεται οι επιχειρήσεις να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους στη χώρα μας, να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά τους, να δίνουν την ευκαιρία στον εργαζόμενο, μέσω υπερωριών, να αυξήσει το εισόδημά του και να κάνουν νέες επενδύσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Μπούρα, σας παρακαλώ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Ολοκληρώνω, κυρία Πρόεδρε.
Αυτή την εντολή έχουμε από τον ελληνικό λαό και γι’ αυτό προχωράμε σε μία νέα τολμηρή μεταρρύθμιση.
Στην προσπάθειά αυτή έχουμε μαζί μας τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός μάς εμπιστεύτηκε και μας έδωσε την εντολή για μια νέα διακυβέρνηση. Δεν θα διαψευστεί και θα επιδοκιμάσει στην ώρα του όλες μας τις επιλογές.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Παπαχρήστος.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μια εποχή που η χώρα μας, η Ελλάδα, χρειάζεται μια πολιτική πατριωτικής ανάπτυξης και δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, μια πολιτική ενίσχυσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των μικρομεσαίων, μια πολιτική στήριξης των επιχειρηματιών, που να βλέπουν με τόλμη και δημιουργικότητα το μέλλον, μια πολιτική ενεργητικής και δημοκρατικής προσαρμογής στο νέο παγκόσμιο περιβάλλον, το οποίο ούτε μπορούμε να αγνοήσουμε, αλλά ούτε και να υποκλιθούμε σε αυτό, τι κάνει η Νέα Δημοκρατία; Απαξιώνει τη χώρα μας, απαξιώνει την πατρίδα μας.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τροχοδρομεί τη χώρα σε μια πορεία τριτοκοσμικών μοντέλων υπανάπτυξης και μαρασμού. Έχει βάλει στο στόχαστρο τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους. Στηρίζει τα πλέον καθυστερημένα και αντιπαραγωγικά τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου. Ενθαρρύνει τους μεσάζοντες της υπαίθρου, τους εφοπλιστές των μονοπύθμενων, τις ξένες αλυσίδες στο λιανικό εμπόριο, μερικές εκ των οποίων είναι γνωστές για τις διώξεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Υποβάλλει το λαό σε θυσίες χωρίς την ελάχιστη προοπτική κάποιου οφέλους, κάποιου αποτελέσματος για τους εργαζόμενους.
Η Κυβέρνησή σας φέρνει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης και την κοινωνική συνοχή».
Κατ’ αρχάς πρέπει να αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο φέρνετε αυτό το νομοσχέδιο. Δυστυχώς η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει εγκαινιάσει τα λεγόμενα νομοσχέδια της Παρασκευής των καλοκαιρινών Τμημάτων. Φέρνει σοβαρά νομοσχέδια χωρίς διάλογο ή με προσχηματικό διάλογο. Περιορίζει το διάλογο στο να καλεί τους εταίρους να στείλουν τις προτάσεις τους χωρίς η ίδια να καταθέτει έστω και ένα κείμενο πάνω στο οποίο να γίνει η συζήτηση. Έχει δίκιο ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ όταν λέει ότι και τη μία καλημέρα η Κυβέρνηση τη βαφτίζει διάλογο.
Κάνει και κάτι χειρότερο, όμως. Υπονομεύει τον κοινωνικό διάλογο μεταξύ των εταίρων. Τα θέματα που αφορούν αυτό το νομοσχέδιο, τα έχει προβλέψει η εθνική συλλογική σύμβαση, που έχουν υπογράψει οι κοινωνικοί εταίροι. Τι κάνει, όμως, η Κυβέρνηση; Παρεμβαίνει σ’ αυτήν τη συλλογική σύμβαση προς όφελος των εργοδοτών. Νομοθετεί την υποχώρηση των εργαζομένων, αφαιρώντας τους το αντάλλαγμα, ανοίγοντας έτσι την όρεξη των εργοδοτών να αρχίσουν ένα νέο γύρο διαπραγμάτευσης.
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι η διαδικασία με την οποία προωθείται αυτό το αρνητικό νομοσχέδιο. Είναι η ουσία και το περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου. Φτιάχνει η Κυβέρνηση ένα θεσμικό πλαίσιο, που στην ουσία διευρύνει το χρόνο εργασίας των εργαζομένων, διευρύνει το διευθυντικό δικαίωμα, μειώνει τις αποδοχές τους και υπονομεύει τη συλλογική τους αυτονομία.
Η κύρια ρύθμιση αυτού του νομοσχεδίου, είναι μία ρύθμιση που έχει άμεση και γενική εφαρμογή. Είναι η επαναφορά της ελληνικής πρωτοτυπίας του θεσμού της υπερεργασίας, με επέκταση του χρόνου εφαρμογής της και ταυτόχρονη μείωση της αμοιβής των εργαζομένων από το 50% στο 25%.
Εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διευρύνεται το απόλυτο εργοδοτικό δικαίωμα, μειώνοντας την προστασία των εργαζομένων, αφού η άρνηση των εργαζομένων να μη δεχθούν να εκτελέσουν υπερεργασία, αποτελεί αιτία απόλυσης. Με απλά λόγια, στο άρθρο αυτό παίρνετε από τον εργαζόμενο χρόνο και χρήμα και τα δίνετε χωρίς αντάλλαγμα στον εργοδότη.
Αυτές οι παρεμβάσεις οδηγούν στη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, αφού ένα σημαντικό μέρος τους προσβλέπει σε αυτές για να συμπληρώσει τα πενιχρά του εισοδήματα. Οδηγούν στη μείωση των συντάξεων, αφού οι υπερωρίες συνυπολογίζονται στις τακτικές αποδοχές, που αποτελούν βάση υπολογισμού των συντάξεων. Μειώνονται, έτσι, και τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική παρέμβαση αναδιανομής εισοδήματος από τους μισθούς στα κέρδη.
Αυτή η μονομέρεια και η αδικία κλιμακώνεται με τον τρόπο που επανεισάγετε το θεσμό της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Ο θεσμός της διευθέτησης που δημιουργεί προβλήματα, τα οποία είναι γνωστά στους εργαζόμενους, μπορεί να γίνει αποδεκτός από αυτούς μόνο με δύο προϋποθέσεις: με σοβαρές εγγυήσεις και αντισταθμιστικά οφέλη. Εσείς καταργείτε τον πυρήνα και τη βασική εγγύηση της ισχύουσας μέχρι σήμερα ρύθμισης, που εξαρτούσε τη διευθέτηση από τη σύναψη συλλογικής σύμβασης και συμφωνίας.
Σε περίπτωση διαφωνίας, καλείται να αποφασίσει ένα όργανο νομαρχιακού επιπέδου, που είναι διορισμένο από τον Υπουργό Απασχόλησης. Αυτό στην ουσία σημαίνει ότι το να προχωρήσει η διευθέτηση, εξαρτάται από την ψήφο ενός διοικητικού υπαλλήλου, που καλείται να αποδεχτεί ή όχι στο σύνολο την πρόταση της εργοδοσίας χωρίς τροποποιήσεις.
Κύριε Υπουργέ, το μέλλον σας είναι η επιστροφή στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο ν.3239/1955, στο νόμο του Παπάγου, αλλά και ακόμα πιο πίσω, γιατί και εκείνος ο νόμος προέβλεπε ότι ο προεδρεύων θα είναι δικαστικός λειτουργός, ενώ για εσάς είναι ένας διοικητικός υπάλληλος. Εδώ στην ουσία το διευθυντικό δικαίωμα καλύπτεται πίσω από ένα διοικητικό υπάλληλο. Είναι αποκαλυπτική γι’ αυτό η έκθεση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής.
Τι άλλο κάνετε, όμως; Ενώ αυξάνετε το αντικείμενο της διευθέτησης από εκατόν τριάντα οκτώ ώρες σε διακόσιες πενήντα έξι, καταργείτε το αντάλλαγμα προς τους εργαζόμενους στην περίπτωση της διευθέτησης, δηλαδή καταργείτε τη μέση εβδομαδιαία απασχόληση των τριάντα οκτώ ωρών, που σήμαινε με απλά λόγια για τους εργαζόμενους δεκαπέντε ημέρες άδειας παραπάνω.
Αλλά δεν σταματάτε εκεί. Εισάγετε και μια δεύτερη διευθέτηση. Δεν φτάνει το απλό διευθυντικό δικαίωμα της διευθέτησης, αλλά επιτρέπεται κατά τη διάρκεια του χρόνου μειωμένης απασχόλησης να γίνονται υπερεργασία και υπερωρίες. Βλέπουμε εδώ ότι η ρητορεία σας για το κοινωνικό κέντρο πάει περίπατο και αποκαλύπτεται το ταξικό σας πρόσωπο.
Όταν συζητείτο ο νόμος Γιαννίτση για τη διευθέτηση, η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας είχε ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία και καταψήφισε το άρθρο του συγκεκριμένου νόμου με την αιτιολογία ότι δεν είχε συμφωνηθεί προηγουμένως από τους κοινωνικούς εταίρους και -ακούστε και αυτό- δεν ήταν αρκετά γενναιόδωρο προς τους εργαζόμενους, δεν προέβλεπε όρο για τριάντα πέντε ώρες, που ζητούσε ο κ. Παναγιωτόπουλος και ο κ. Γιακουμάτος.
Η επίθεσή σας κορυφώνεται με την τροπολογία της τελευταίας στιγμής που φέρατε, όπου εισάγεται από την πίσω πόρτα το διευθυντικό δικαίωμα, η ατομική διαπραγμάτευση και υπονομεύεται η συλλογική έκφραση των εργαζομένων. Αρκεί ο εργοδότης να πάρει ένα χαρτί, να μαζέψει πρώτα πέντε δικούς του και μετά να πάει σε κάθε εργαζόμενο ατομικά, σε προσωπική βάση, να του ζητήσει την υπογραφή του.
Ένα τέτοιο νομοσχέδιο, απροκάλυπτα αντεργατικό, απροκάλυπτα κυνικό, δεν θα μπορούσε να περάσει χωρίς να καλυφθεί από ένα περίβλημα κοινωνικής ευαισθησίας, γι’ αυτό προβλέπονται και ορισμένες ρυθμίσεις που αφορούν ευαίσθητες ομάδες. Αλλά και εδώ έχει εμφιλοχωρήσει η εισπρακτική λογική. Θα αποδείξουμε κατά τη συζήτηση των άρθρων ότι δεν παραπλανούμε τον κύριο Υπουργό, αυτός παραπλανά τους εργαζόμενους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο είναι ταξικό, είναι κοινωνικά άδικο, είναι μονομερές, είναι αυταρχικό. Ψευδεπίγραφα ονομάζεται «νομοσχέδιο προώθησης της απασχόλησης». Να δούμε αν προωθεί αυτό το νομοσχέδιο την απασχόληση. Το νομοσχέδιο στην ουσία του είναι μείωση της απασχόλησης, γιατί τόσο οι φθηνές και εύκολες υπερωρίες όσο και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας είναι γνωστό σε όλους ότι είναι μηχανισμοί εξοικονόμησης της εργασίας, άρα είναι μηχανισμοί σταθεροποίησης και μείωσης του αριθμού των απασχολουμένων. Σε αυτήν την περίπτωση οι άνεργοι δεν έχουν να προσβλέπουν τίποτα σε αυτό το νομοσχέδιο. Οι άνεργοι χρησιμοποιούνται απλά σαν φόβητρο για τους ήδη απασχολούμενους. Είναι ένα νομοσχέδιο ανεργίας και όχι απασχόλησης.
Με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου που η Κυβέρνηση -αντί να το αποσύρει- φέρνει προς ψήφιση στην Εθνική Αντιπροσωπεία παρά την κατακραυγή όλων των φορέων, προωθεί τέτοιες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που ανακατανέμει το εισόδημα ενάντια στους εργαζόμενους, υπονομεύει την αποτελεσματικότητα και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας, πιέζει το εισόδημα των μικρομεσαίων, περιορίζει τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, καταργεί την όποια ελευθερία είχαν οι εργαζόμενοι στη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου τους, δυναμιτίζει, θέτοντας σε καθεστώς διάλυσης, την οικογενειακή ζωή των Ελλήνων και με αυτόν τον τρόπο μεγεθύνει προοπτικά το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Θα είναι ο εργοδότης, με την απειλή της απόλυσης, αυτός που θα αποφασίζει πότε θα πάνε στο σπίτι τους για να φροντίσουν τα παιδιά τους, τους γονείς τους και το νοικοκυριό τους. Η οικογενειακή αλληλεγγύη και η συνοχή κηρύσσεται αντιαναπτυξιακός παράγοντας από την Κυβέρνηση.
Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, δεν είστε ούτε καν συντηρητικοί της προκοπής, διότι τουλάχιστον η λαϊκή Δεξιά θα έγραφε στις σημαίες της την προάσπιση της οικογένειας, ενώ εσείς θέλετε να την υποδουλώσετε απόλυτα στην ανάγκη του εργοδότη.
Διερωτάται κάποιος: Γιατί τα κάνετε όλα αυτά; Γιατί εξυπηρετείτε τα μεγάλα συμφέροντα; Γιατί σπάτε την κοινωνική συναίνεση και την ειρήνη σε αυτό τον τόπο;
Υποστηρίζετε δημόσια ότι δήθεν το κάνετε για να προωθήσετε τις μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, θα φέρουν ανάπτυξη, θα πλήξουν την ανεργία. Αν είναι αυτό που θέλετε, κύριοι συνάδελφοι, είστε σε λάθος δρόμο. Κοιτάτε σε λάθος κατεύθυνση.
Η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα της χώρας, περνά μέσα από άλλες διαδρομές. Περνάει μέσα από τη δημιουργία νέων υποδομών ιδιαίτερα στους τομείς της τεχνολογίας αιχμής, μέσα από επενδύσεις σε μια σύγχρονη παιδεία και συνεχή επιμόρφωση, μέσα από την ενίσχυση της έρευνας, μέσα από την άρση των εμποδίων που βάζει στην επιχειρηματικότητα η γραφειοκρατία, μέσα από την ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών.
Πιστεύετε λαθεμένα ότι η πολιτική σας είναι σύγχρονη και αντικρατικίστικη. Δεν υπάρχει χειρότερος κρατικισμός από το δικό σας. Αντί το κράτος να χρησιμοποιείται ως μέσο για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της χώρας, για να αποκτήσει η χώρα νέες ικανότητες στο μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον, εσείς βάζετε το κράτος να παρεμβαίνει άμεσα στις σχέσεις κεφαλαίου εργασίας μονομερώς, υπέρ του κεφαλαίου. Επαναφέρετε στην Ελλάδα, η μόνη χώρα από την Ευρώπη, την υποχρεωτική διαιτησία, τον πλήρη κρατισμό.
Ναι, αυτό το είδος κρατικού παρεμβατισμού τον απορρίπτουμε εντελώς. Ενάντια σε αυτό τον κρατισμό, ενάντια σε αυτές τις κρατικές αυταρχικές παρεμβάσεις μίλησε ο Πρόεδρός μας.
Εσείς θέλετε ένα κράτος που να παρεμβαίνει στην αγορά εργασίας ενάντια στην εργασία. Να διορίζει εννιά χιλιάδες αναπτυξιακούς αγροφύλακες. Εμείς θέλουμε ένα δημοκρατικό κράτος ικανό να διαμορφώνει όρους δημοκρατικής διακυβέρνησης, κοινωνικής συνοχής, κοινωνικής δικαιοσύνης, σύγχρονης ανάπτυξης.
Εσείς έχετε τη διακυβέρνηση του νέου μεσαίωνα. Ασυγκράτητοι και ναρκισσευόμενοι δεν σας φθάνει το χθες, επιστρέφετε στο προχθές και ακόμη πιο πίσω, πίσω στην υποχρεωτική διαιτησία του αυταρχικού 20ου αιώνα, πίσω στην κατάργηση του ωραρίου του 19ου αιώνα, πίσω στη διευθυντική αυθαιρεσία του 18ου αιώνα. Και με την επιστροφή αυτή του σήμερα στις χειρότερες πλευρές του χθες καμώνεστε ότι πάτε τη χώρα μπροστά.
Όμως με αυτά τα μέτρα δεν κτυπάτε μόνο την οικογένεια, τον εργαζόμενο, το εισόδημα του μισθωτού, τη σύνταξη, δεν κτυπάτε μόνο το μικρομεσαίο, πλήττετε και την ίδια την ανταγωνιστικότητα και τις προοπτικές δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της χώρας. Όχι μόνο διότι αποπροσανατολίζετε την κοινωνία από τις πραγματικές αλλαγές στις μεταλλαγές του χθες, αλλά στέλνετε λάθος μήνυμα και στον επιχειρηματικό κόσμο.
Επιβραβεύετε τα πλέον καθυστερημένα τμήματα και αποθαρρύνετε εκείνα τα τμήματα που αποζητούν καλύτερα εκπαιδευμένο προσωπικό, που προσβλέπουν στον κοινωνικό διάλογο, που θεωρούν την κοινωνική συναίνεση παραγωγικό πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό, που επιζητούν εξειδίκευση, ώστε να καταλάβουν αγορές.
Επιβραβεύετε όσους δουλεύουν με παλιές μεθόδους οργάνωσης, με παλιά τεχνολογία, με αυταρχική νοοτροπία. Γιατί οι πραγματικά σύγχρονες επιχειρήσεις έχουν ανάγκη από ένα διαφορετικό περιβάλλον ως προς τη γραφειοκρατία, την έρευνα, τη χρηματοδότηση και όχι τη μετατροπή τους σε νεοδημοκρατικούς φεουδάρχες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε συνάδελφε, θα πρέπει να ολοκληρώσετε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ: Την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και το ΠΑΣΟΚ τους χωρίζουν αρχές, αξίες, ιδεολογίες και στρατηγικές. Την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και το λαό τους χωρίζουν συμφέροντα, αγωνίες και επιλογές.
Είστε μια κυβέρνηση της υποκρισίας. Είστε μια κυβέρνηση που εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα. Είστε μια κυβέρνηση που εφαρμόζει εξοργιστικά αντιλαϊκά μέτρα. Είστε μια παράταξη με πρωτόγονο ταξικό κυνισμό.
Και σταματήστε αυτά τα πονηρά που ξέρετε, να ψάχνετε κατάλυμα, από τη λαϊκή καταιγίδα που επέρχεται, στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η πολιτική σας και η ιδεολογία σας μοιάζουν όσο η ημέρα και η νύκτα για την Ελλάδα που οραματίστηκε το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Με τον Ανδρέα Παπανδρέου καθιερώθηκε το σαραντάωρο. Με τον Ανδρέα Παπανδρέου αυξήθηκαν οι μισθοί των εργαζομένων. Με το ΠΑΣΟΚ καταργήθηκε η υπερεργασία και έγινε το νόμιμο ωράριο σαράντα τρεις ώρες.
Είμαστε, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Το υπογράμμισε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το επαναλαμβάνω και εγώ, ότι αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα δεν θα περάσουν. Η κοινωνία δεν θα τα δεχθεί. Η επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα τα καταργήσει. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος και αυτός δεν είναι ο δρόμος της επιστροφής στη βαρβαρότητα του χθες. Δεν είναι ο μονόδρομος του αυταρχισμού, αλλά της δημοκρατικής διαβούλευσης και συμμετοχής.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, μία ανακοίνωση έχω να κάνω, η οποία έχει ως εξής: Οι Υπουργοί Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Οικονομίας και Οικονομικών και Εξωτερικών, κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος και άλλες διατάξεις».
Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.
Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ συνάδελφος κ. Δημήτρης Τσιόγκας έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Τονίζουμε για άλλη μια φορά και επαναλαμβάνουμε αυτά που είπαμε και στην επιτροπή. Πάρτε πίσω το νομοσχέδιο, αποσύρετέ το, γιατί με αυτό το νομοσχέδιο ανοίγετε πόλεμο στην εργατική τάξη. Θα την πληρώσετε πολύ ακριβά, όπως την πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ, θα την πληρώσετε και εσείς με τους αντεργατικούς νόμους που φέρνετε στη Βουλή προς ψήφιση.
Σήμερα η εργατική τάξη έδωσε μία απάντηση. Απήργησε σε όλη την Ελλάδα, νέκρωσαν τα πάντα. Όμως δεν θα σταματήσει εδώ. Μην έχετε καμία αυταπάτη, οι αγώνες θα συνεχιστούν. Η εργατική τάξη δεν πρόκειται να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια. Αργά ή γρήγορα θα αλλάξει τους συσχετισμούς σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο και με τους αγώνες της θα καταργήσει όλους τους αντεργατικούς νόμους και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι τυχαίο που φέρνετε το νόμο προς ψήφιση στην καρδιά του καλοκαιριού. Είναι γιατί φοβάστε την εργατική τάξη, φοβάστε την οργή της και για να έχετε λιγότερο πολιτικό κόστος φέρνετε, όπως και προηγούμενα, άλλους νόμους στην καρδιά του καλοκαιριού.
Το νομοσχέδιο δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί υλοποίηση του προεκλογικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας. Είναι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι συνέχεια των προηγούμενων νόμων και της Νέας Δημοκρατίας όπως του ν. 1892/90, που ψηφίστηκε και αυτός στην καρδιά του καλοκαιριού στις 31 Ιουλίου του 1990, είναι ο νόμος του ΠΑΣΟΚ ο 2639/98 που ψηφίστηκε και αυτός τον Αύγουστο του 1998, και επίσης είναι ο ν. 2874/2000.
Οι προηγούμενοι νόμοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και για να τους πάρουμε έναν-έναν με την σειρά, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ο 1892/90 εκτός από το άρθρο 41 και τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας, είχε και το άρθρο 34 για την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης. Το άρθρο 40 για τις πρόσθετες ομάδες εργασίας, δηλαδή την τέταρτη βάρδια με τα δωδεκάωρα. Επίσης, το άρθρο 43 που προωθούσε τη σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας.
Το ΠΑΣΟΚ παρ’ ότι έλεγε όπως είπε σήμερα ο εισηγητής του ότι θα καταργήσει το νόμο, όχι μόνο δεν τον κατάργησε, αλλά τον εφάρμοζε για πάνω από πέντε χρόνια, μέχρι που έφερε το ν. 2639/98 δικό του νόμο και στη συνέχεια το ν. 2874/2000.
Όλοι οι νόμοι, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλο για τους εργαζόμενους και, βέβαια, υπέρ των εργοδοτών. Ο ν. 2639/1998 -δηλαδή ο νόμος του ΠΑΣΟΚ- εκτός από το άρθρο 3, που ανέφερε για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, είχε και το άρθρο 1, που ανέφερε τις ειδικές μορφές απασχόλησης, τα φασόν, τη δουλειά με το κομμάτι στο σπίτι, την ανασφάλιστη εργασία, δηλαδή την εργολαβία.
Με το άρθρο 2 συνέχιζε και εφάρμοζε τη μερική απασχόληση, δηλαδή το μοίρασμα της μιας θέσης σε δύο και τρεις ανθρώπους, την οποία δέχθηκε και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Με το άρθρο 4 εφαρμόστηκαν τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, τα οποία δέχθηκε και συμφώνησε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, για να έχουν τσάμπα εργάτες οι βιομήχανοι.
Με το άρθρο 5 νομιμοποιούσε τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, τα δουλεμπορικά γραφεία.
Με το άρθρο 19 ο ν. 2639 του ΠΑΣΟΚ αναφέρεται στο ΛΑΕΚ, στον ειδικό λογαριασμό της απασχόλησης και επαγγελματικής κατάρτισης, αυτόν το λογαριασμό που μαζεύει λεφτά από τον ιδρώτα και τις κρατήσεις των εργαζομένων, για να τα ξεκοκκαλίζουν οι εργοδότες.
Ο ν. 2874/2000, εκτός από το άρθρο 4 που αναφέρεται στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με το άρθρο 6 αναφέρεται στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών.
Με το άρθρο 12 ιδρύονται τα ιδιωτικά γραφεία συμβούλων εργασίας, τα δουλεμπορικά γραφεία.
Με το άρθρο 13 χορηγεί άδειες λειτουργίας στα ιδιωτικά ΕΞΥΠΠ στις εξωτερικές υπηρεσίες προστασίας και πρόληψης, δηλαδή έβαλαν τους ιδιώτες για την προστασία της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων.
Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί πρέπει να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι ποιοι νόμοι ψηφίστηκαν μέχρι τώρα από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και πώς με αυτούς τους νόμους και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ χτυπούν τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Με αυτούς, λοιπόν, τους νόμους ξεκίνησε η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η επιμήκυνση της εργάσιμης μέρας και σε όλους τους νόμους και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ μαζί με τους βιομήχανους επιδιώκουν να πετύχουν τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και, βέβαια, όπως και τότε έτσι και τώρα, θέλουν να κάνει κουμάντο το αφεντικό και να έχει τον εργαζόμενο όποτε θέλει, όσο θέλει και με όσο θέλει.
Αυτή είναι η λεγόμενη «διευθέτηση». Όλοι οι νόμοι, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλο. Επιδιώκουν την απόλυτη χειροτέρευση της κατάστασης των εργαζομένων. Με όλους τους νόμους ο εργαζόμενος είναι έρμαιο των εκβιασμών των εργοδοτών. Και, βέβαια, θα παζαρεύει πόσο και πότε θα δουλεύει και πόσο θα αμείβεται σε ατομική βάση.
Ήδη με τους προηγούμενους νόμους -και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ- γενικεύονται τα ελαστικά ωράρια, οι ελαστικές μορφές εργασίας, τα ωρομίσθια, τα δίωρα, τα τρίωρα, τα τετράωρα, οι συμβάσεις έργου, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα δελτία παροχής υπηρεσιών, το φασόν, οι ενοικιάσεις εργαζομένων.
Οι συνέπειες από τη γενικευμένη εφαρμογή αυτών των ρυθμίσεων θα είναι πολύπλευρες και ολέθριες για τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι θα σακατευτούν κυριολεκτικά, γιατί θα είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν περισσότερες ώρες, χωρίς να πληρώνονται πέραν του οκταώρου. Οι ώρες που θα δουλεύουν δεν θα πληρώνονται, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην παίρνουν παραπάνω λεφτά από τις υπερωρίες, αλλά να υποσκάπτεται ανεπανόρθωτα η υγεία τους.
Με την εφαρμογή του αντιεργατικού νόμου οι εργαζόμενοι θα σακατευτούν, αφού θα αναγκάζονται να δουλεύουν δεκάωρα και δωδεκάωρα. Θα πεθαίνουν στις σκαλωσιές. Θα πεθαίνουν στις μηχανές και καμιά άδεια, κανένα ρεπό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φθορά στην υγεία του εργάτη που υποσκάπτεται και υπονομεύεται ανεπανόρθωτα. Η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο θα μεγαλώσει περισσότερο, αφού θα δουλεύουν περισσότερες ώρες χωρίς να πληρώνονται υπερωριακή απασχόληση. Οι υπερωρίες μειώνονται από το 50% στο 25%. Η ενταντικοποίηση θα χτυπήσει κόκκινο. Η ανεργία θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο. Οι απολύσεις θα πολλαπλασιαστούν. Τα εργατικά εγκλήματα θα αυξηθούν με ακόμα περισσότερους νεκρούς και σακατεμένους εργάτες.
Όταν τα ωράρια των εργαζόμενων θα ρυθμίζονται με βάση τις ανάγκες των εργοδοτών, όχι απλά με διευθυντικό δικαίωμα, αλλά με το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζόμενων, οι εργαζόμενοι θα χάσουν κάθε δυνατότητα οικογενειακού προγραμματισμού, θα χάσουν ακόμα και αυτόν τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο να δουν την οικογένεια, να περιοριστεί ακόμα περισσότερο ο χρόνος να πάνε στο σωματείο τους, να συνδικαλιστούν, να οργανώσουν τους αγώνες τους, να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους.
Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν. Το αντεργατικό νομοσχέδιο τα λέει όλα. Καταργεί το σταθερό ημερήσιο χρόνο. Αυξάνεται περισσότερο ο απλήρωτος χρόνος εργασίας. Η περίφημη διευθέτηση αναφέρεται και στους δύο νόμους της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και στους άλλους δύο νόμους του ΠΑΣΟΚ.
Και είτε με επιτροπές ή χωρίς επιτροπές, διευθέτηση σημαίνει απόλυτη εξουσία των αφεντικών για το πότε και πόσο θα δουλεύουν οι εργαζόμενοι, πόσο θα αμείβονται. Ο εργάτης μετατρέπεται σε άμεσο εξάρτημα των μηχανών. Οι οικονομικές συνέπειες είναι οδυνηρές για τους εργαζόμενους, με περισσότερα κέρδη για τα αφεντικά.
Το νομοσχέδιο έχει στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, την ισχυροποίηση του καπιταλιστικού συστήματος, τη χειροτέρευση της θέσης των εργαζόμενων. Το νομοσχέδιο που προωθεί η Κυβέρνηση εκφράζει καθαρά τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξει ανταγωνιστικότητα φιλεργατική, που δεν θα θίγει τους εργάτες, το λιγότερο που κάνουν είναι να εξαπατούν την εργατική τάξη. Όσοι υποστηρίζουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, στηρίζουν τους εργοδότες, βρίσκονται στο ίδιο χαράκωμα με το Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών και σημαδεύουν την καρδιά της εργατικής τάξης.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί είναι υπέρ της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, γιατί συμφωνεί με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, γιατί συμφωνεί με τη μερική απασχόληση των εργαζόμενων. Και ενώ η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καμώνεται πως αντιδρά στο νομοσχέδιο, τάσσεται ευθέως υπέρ της διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου, ζητώντας κάποια αντισταθμιστικά οφέλη, τονίζοντας πως η απόλυτη άρνηση της διευθέτησης οδηγεί στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Τα ίδια λέει και ο Υπουργός Εργασίας. Γι’ αυτό θέλουν τη νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας των εργοδοτών.
Το νομοσχέδιο αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, ούτε μια ξεκομμένη αντεργατική ρύθμιση μέσα σε μια φιλολαϊκή, φιλεργατική πολιτική. Το νομοσχέδιο συμπληρώνει ένα παζλ βαθιά αντεργατικών ρυθμίσεων, που αφορούν τις ελαστικές μορφές εργασίας. Συνοδεύεται και από άλλα νομοσχέδια, όπως είναι το ασφαλιστικό, το φορολογικό, το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, η αξιολόγηση των πανεπιστημίων, το νομοσχέδιο για τους μετανάστες, που συζητήθηκε στην επιτροπή και άλλα.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι η υλοποίηση του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας, είναι ένα νομοσχέδιο αντεργατικών, ευρωενωσιακών αποφάσεων και κατευθύνσεων. Είναι συνέχεια των προηγούμενων αντεργατικών νόμων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και μαζί με τη συναίνεση του Κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού χειροτερεύει τη θέση των εργαζόμενων.
Έχουμε παραδείγματα πρόσφατα στον ΟΤΕ, όπου η διοίκηση του ΟΤΕ, η διορισμένη από την Κυβέρνηση, σε συμφωνία με την πλειοψηφία της ομοσπονδίας των εργαζόμενων στον ΟΤΕ φρόντισαν να πάρουν μπόλικο παραδάκι αυτοί που φεύγουν τώρα και βέβαια φρόντισαν να δέσουν χειροπόδαρα και τους αυριανούς εργαζόμενους στον ΟΤΕ.
Σε μια περίοδο που το πάνω χέρι έχει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι εργαζόμενοι ζουν καθημερινά την εργοδοτική τρομοκρατία, όπου δεν τολμούν να διεκδικήσουν, γιατί κρέμεται από πάνω τους η απόλυση. Πολύ περισσότερο τώρα, με την προσθήκη που έφερε η Κυβέρνηση την τελευταία στιγμή στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή, κυριολεκτικά πραξικοπηματικά, οι εργαζόμενοι θα οδηγούνται με το ζόρι, με το πιστόλι στον κρόταφο στη διευθέτηση με τους όρους και τις ορέξεις της εργοδοσίας για το πόσο, πότε και πώς θα δουλεύουν για τον εργοδότη.
Φαντάζεστε τι θα γίνεται με όποιον αρνηθεί να υπογράψει; Την ίδια στιγμή θα απολύεται και ας λέει ο Υπουργός ότι αυτός που θα αρνηθεί, έχει το δικαίωμα να αρνηθεί, προστατεύεται από το άρθρο 656 του Αστικού Κώδικα.
Ο Αστικός Κώδικας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έγινε το 1940. Λειτουργεί εδώ και εξήντα πέντε χρόνια και δεν προστάτευσε κανέναν εργαζόμενο μέχρι τώρα. Θα τον προστατεύσει τώρα; Έχετε αυταπάτες; Μα πού ζείτε; Για ποια προστασία μιλάτε; Στην Ελλάδα δεν γίνονται καθημερινά εργοδοτικά εγκλήματα και εκατοντάδες απολύσεις εργαζομένων; Κανένας εργοδότης δεν υπολογίζει τίποτα, γιατί έχει τη δική σας κάλυψη, γιατί εσείς τον καλύπτετε και βέβαια με την πολιτική σας τους δίνετε θάρρος να κάνουν ό,τι θέλουν, να ασυδοτούν να γίνονται εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις και βέβαια να δουλεύονται εκατοντάδες χιλιάδες υπερωρίες μαύρες, απλήρωτες, Σάββατα που δεν πληρώνονται. Χιλιάδες ευρώ απλήρωτα για κάθε εργαζόμενο που τους αναγκάζουν να υπογράψουν ότι δεν τους οφείλουν τίποτα οι εργοδότες, που τους βάζουν στο φάκελο 200 και 300 ευρώ λιγότερα από ό,τι έχουν στο μισθό τους και υπογράφουν ότι εξοφλούνται.
Πείτε μας, για ποια προστασία μιλάτε; Ποια προστασία έχουν οι εργάτες στον καπιταλισμό με κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες αντί να δημιουργούν όρους και προϋποθέσεις, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι μέσα στο οκτάωρο, στο επτάωρο να παίρνουν μισθό και μεροκάματο που να τους φθάνει να ζήσουν, εσείς τι κάνετε; Αυξάνετε τις υπερωρίες, αυξάνετε τον ημερήσιο χρόνο εργασίας, αυξάνετε το λεγόμενο αναγκαίο χρόνο εργασίας, αυξάνετε την εκμετάλλευση των εργαζομένων, εξασφαλίζετε υπερκέρδη για τους κεφαλαιοκράτες, δημιουργείτε έναν παράδεισο για το κεφάλαιο και μία κόλαση για τους εργαζόμενους.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θέτει όλες του τις δυνάμεις στην υπηρεσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και την αντεργατική τους πολιτική. Η κατάργηση του οκτάωρου, η επιβολή δεκάωρο και δωδεκάωρου κάνουν τη ζωή της εργατικής οικογένειας εφιαλτική.
Είναι ανάγκη σήμερα οι εργαζόμενοι να προβάλουν τη μεγαλύτερη δυνατή αντίσταση, να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις μαζί με το πανεργατικό αγωνιστικό μέτωπο και τα ταξικά συνδικάτα, να υπονομεύσουν και να υποσκάψουν το νόμο στην πράξη. Από την ημέρα που θα τον ψηφίσει η Κυβέρνηση, να αρχίσει η υπονόμευση από την εργατική τάξη για να μην εφαρμοστεί στη ζωή και στην πράξη, να μην περάσει, γιατί θα είναι σε βάρος των εργαζομένων, να διεκδικήσουν να μη γίνεται καμία διευθέτηση, να μην περπατήσει στη ζωή η απελευθέρωση του ωραρίου.
Να απαιτήσουν οι εργάτες να καταργηθούν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, το τριανταπεντάωρο, το πενθήμερο, το επτάωρο, να δυναμώσουν οι αγώνες καθημερινά, να τους κάνουμε να χάσουν τον ύπνο τους, να μην ξέρουν από πού τους έρχεται.
Και βέβαια πρέπει να πούμε ότι είναι ανάγκη να αποδυναμωθούν και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα, να ενισχυθεί το πανεργατικό μέτωπο, να ενισχυθεί η ταξική ενότητα στη βάση των προβλημάτων, να κτιστεί το λαϊκό μέτωπο μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την πλουτοκρατία, να προετοιμαστούν οι δυνάμεις για τη διεκδίκηση της εξουσίας της εργατικής τάξης. Προϋπόθεση όμως γι’ αυτά είναι να γίνουν τα μέσα παραγωγής λαϊκή περιουσία.
Η εργατική τάξη αρνείται τις ανατροπές στα νομοσχέδια για τις εργασιακές σχέσεις, αρνείται την ανεργία, αρνείται τη μερική απασχόληση, αρνείται τους χαμηλούς εξευτελιστικούς μισθούς, τα απαράδεκτα χαμηλά μεροκάματα, αρνείται τα επιδόματα ελεημοσύνης που δίνονται από τον ΟΑΕΔ, αρνείται να συνεχίσει να δίνει από τον ιδρώτα της, από τις κρατήσεις της πλουσιοπάροχα bonus και παροχές στους βιομηχάνους και στο κεφάλαιο.
Ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες βρίσκονται στο κέντρο της αντεργατικής επίθεσης που έχετε εξαπολύσει και καθημερινά αντιμετωπίζουν χίλια μύρια προβλήματα όχι μόνο στη δουλειά, όχι μόνο στη μόρφωση, αλλά και στη δημιουργία οικογένειας.
Αυτό το νομοσχέδιο δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα και στις γυναίκες, οι οποίες θα καταπιέζονται διπλά και τριπλά. Εμείς σας λέμε. Πάρτε το πίσω. Σας το τονίζουμε για άλλη μια φορά. Η εργατική τάξη, εάν δεν το πάρετε πίσω, θα το καταργήσει με τους αγώνες της, θα το τσαλακώσει κυριολεκτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού, ο συνάδελφος κ. Ιωάννης Δραγασάκης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν μπω σε αυτό το νομοσχέδιο, θέλω να κάνω ένα ερώτημα στην Κυβέρνηση.
Κύριε Υπουργέ, αυτό το νομοσχέδιο, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις, ευνοεί την εργοδοσία. Το είπε και ο κ. Κυριακόπουλος ότι είναι καλό. Δεν φτάνει, θέλει και άλλο και απ’ έξω οι εργάτες, οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται.
Πριν από αυτό το νομοσχέδιο φέρατε εδώ ένα άλλο. Το έφερε ο κ. Αλογοσκούφης. Αναπτυξιακός νόμος. Αυτό δίνει κίνητρα στις επιχειρήσεις. Πριν ή μετά από αυτό φέρατε έναν άλλο νόμο, φορολογικό νόμο που μειώνει τη φορολογία στα μερίσματα. Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες και πόσες Ελληνίδες ζουν από τα μερίσματα, αυτοί όμως που ζουν από τα μερίσματα θα πληρώνουν λιγότερους φόρους.
Έπειτα αυξάνετε το ΦΠΑ, ο οποίος πλήττει, κυρίως, τα λαϊκά στρώματα. Προχθές συγκροτήσατε με απόφαση της Βουλής επιτροπή στο Υπουργείο Οικονομίας για να υποβάλλει προτάσεις για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.
Το ερώτημά μου είναι το εξής. Νομοσχέδιο υπέρ των εργαζομένων δεν υπάρχει στην ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Όχι, βέβαια.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Ούτε διάταξη!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Νομοσχέδιο, που να λέει ότι εμείς θα πάρουμε από τους πλούσιους μία δεκάρα και θα την δώσουμε στους φτωχούς, δεν υπάρχει στην ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας; Διότι μέχρι τώρα ό,τι κάνετε είναι μιας κατεύθυνσης. Πώς το λένε αυτό που παίζουν τα παιδιά, η τραμπάλα; Έχει κολλήσει στη δεξιά πλευρά, έχει κάτσει.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Το ΛΑΦΚΑ στη δεξιά πλευρά ήταν;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Εντάξει.
Κύριε Υπουργέ, εμείς του Συνασπισμού δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουμε ό,τι θετικό γίνεται. Εμείς καμμία φορά – με συγχωρείτε, δεν αναφέρομαι σε εσάς - στη ζούγκλα που ζούμε ακόμα και σε απορρίμματα ψάχνουμε να βρούμε χρήσιμο πράγμα. Μη μου λέτε, λοιπόν, για το ΛΑΦΚΑ.
Μιλάω συνολικότερα και μάλιστα μιλάω σε μέρες που ενώ ο προϋπολογισμός δεν έχει δραχμή τσακιστή να δώσει για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα - έτσι μου λέγατε εσείς - αγοράζουμε σαράντα Φάντομ. Σαράντα Φάντομ ξαφνικά, 1,1 δισεκατομμύριο ευρώ.
Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Μη σας παρασύρει το γεγονός ότι οι αντιδράσεις της κοινωνίας δεν είναι –παρ’ όλο που υπάρχουν και είναι ζωηρές- αυτές που θα έπρεπε να είναι. Μη σας παρασύρει αυτό. Δεν οφείλεται μόνο στο ότι έχουμε Ιούλιο μήνα, οφείλεται και σε άλλους παράγοντες, ότι ο κόσμος προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, προσπαθεί να δει τι θα κάνει με προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη στάση της ΓΣΕΕ όλα αυτά τα χρόνια, με συνυπευθυνότητες αυτών που σήμερα φωνάζουν ότι δεν τους αρέσουν τα μέτρα αυτά. Όμως ο κόσμος θα βρει το δρόμο και θα αντιδράσει.
Άρα, δεν έχουμε απλώς ένα ακόμα νομοσχέδιο. Εδώ έχουμε ένα βιβλίο που σελίδα τη σελίδα γίνεται χειρότερο. Ξέρουμε σε ποια κοινωνία ζούμε. Δεν έχουμε αυταπάτες. Θα πάρει κάποια μέτρα από εδώ, θα πάρει όμως και κάποια μέτρα υπέρ των χαμηλόμισθων, υπέρ των χαμηλοσυνταξιούχων, υπέρ των αγροτών, υπέρ των φτωχών. Εδώ όλα τα μέτρα είναι προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτό ήταν το εισαγωγικό σημείο.
Το δεύτερο είναι το εξής. Πρέπει νομίζω να απαντήσουμε, όσο γίνεται απλά και κατανοητά στον κόσμο, στο ερώτημα ποιους βοηθάει αυτό το νομοσχέδιο και ποιους δεν βοηθάει, ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν. Διότι απευθυνόμαστε σε έναν κόσμο που είναι σε οριακή οικονομική κατάσταση. Δεν μιλάμε για πλούσιους κλπ.
Μιλάμε για μισθωτούς, μιλάμε για εργαζόμενους, που κάθε μέρα τα μετράνε για να δούνε πώς θα κλείσουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Αυτό, λοιπόν, το νομοσχέδιο για μας θα μπορούσε να έχει τον εξής τίτλο, κύριε Υπουργέ: «Περισσότερη δουλειά, με λιγότερα λεφτά». Αν είχατε αυτόν τον τίτλο, θα ήταν πιο ειλικρινές. Το νομοσχέδιο αυτό θέλει να εξασφαλίσει στους εργοδότες το πώς να αποσπούν από τους εργαζόμενους περισσότερη δουλειά με λιγότερα λεφτά. Αυτό αμέσως απαντάει στο ποιος κερδίζει και το ποιος χάνει.
Όμως εδώ υπάρχουν και θέματα που δεν πρέπει να τα δούμε στενά οικονομικά. Δηλαδή το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί, βεβαίως, ένα πλήγμα για το εισόδημα, αλλά αποτελεί πλήγμα και για την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και για τη νοημοσύνη των εργαζομένων και των πολιτών. Γιατί; Διότι όταν λέει το νομοσχέδιο αυτό ότι όπου δεν υπάρχει σωματείο οι εργαζόμενοι θα υπογράφουν χαρτί στον εργοδότη, το μυαλό του κόσμου θα πάει σε δηλώσεις νομιμοφροσύνης προς την εργοδοσία. Διότι δεν ξέρω πόση γνώση έχουν οι υπουργοί για την κατάσταση που επικρατεί στις επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι όμως ξέρουν – και μας το λένε όποτε μας δούνε - ότι η κατάσταση θυμίζει ζούγκλα, σε πολλές τουλάχιστον περιπτώσεις.
Γιατί, λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο πλήττει το εισόδημα, την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη των εργαζομένων; Πρώτον, διότι το μόνο που κάνει αυτό το νομοσχέδιο είναι ότι αλλάζει τα μερίδια μισθών – κερδών στην πίτα. Μικραίνει το ένα κομμάτι και μεγαλώνει το άλλο.
Δεύτερον, τα μέτρα αυτά πλήττουν την ίδια την ιδέα της συλλογικής εκπροσώπησης και της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Διότι θα μπορούσε να πει το νομοσχέδιο ότι εκεί όπου δεν υπάρχει σωματείο, το κλαδικό σωματείο, το υπερκείμενο σωματείο μπορεί να τους εκπροσωπήσει σ’ αυτήν την υπόθεση, ή να τους υποχρεώσει. Βρείτε τρόπο, αξιοποιήστε το νόμο που υπάρχει και κάντε μία μορφή εκπροσώπησης. Βγάλτε μια επιτροπή. Εκλέξτε όμως εσείς, οι εργαζόμενοι, μια επιτροπή να διαπραγματευθεί. Και όχι χαρτί με υπογραφές!
Επομένως εδώ γίνεται σαφές ότι ενώ η Κυβέρνηση μιλούσε για σύγκλιση με την Ευρώπη, εδώ πάμε για σύγκλιση με τα Βαλκάνια, δηλαδή να μοιάσουμε στη Βουλγαρία, την Αλβανία. Αλλά αν κανείς κοιτάξει την απόσταση, βλέπει ότι αυτό –ευτυχώς!- είναι και ανέφικτο.
Τώρα, τι δεν κάνει το νομοσχέδιο αυτό; Είπαμε ότι μειώνει το εισόδημα, πλήττει την αξιοπρέπεια των εργαζομένων, πλήττει την ιδέα της συλλογικής έκφρασης, της συλλογικής οργάνωσης και συλλογικής διαπραγμάτευσης. Όμως τι δεν κάνει; Δεν βελτιώνει την παραγωγικότητα, δεν βελτιώνει, αλλά πλήττει την απασχόληση και, κατά την άποψή μας, θα οδηγήσει σ’ ένα συνολικότερο παραγωγικό και αναπτυξιακό αδιέξοδο.
Γιατί πλήττει την απασχόληση; Για τον εξής απλό λόγο. Αφού οι υπερωρίες θα στοιχίζουν φθηνότερα, γιατί ένας εργοδότης να κάνει πρόσληψη και να μην βάλει τον κόσμο να δουλέψει με υπερωρίες; Θέμα κοινής λογικής είναι. Εφόσον οι υπερωρίες φθηναίνουν,….
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Πέντε ώρες…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Μόνο η υπερεργασία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Όλες οι υπερωρίες. Η «παράνομη» από τόσο πάει τόσο. Όλες μειώνονται στο μισό.
Εν πάση περιπτώσει, κύριε Υπουργέ, εσείς ο ίδιος στην επιτροπή, απαντώντας στο επιχείρημά μου ότι θα μειωθούν τα εισοδήματα, μου είπατε – κι ήσασταν εκεί, κύριε Μπούρα - ότι μπορεί και να μην μειωθούν τα εισοδήματα, διότι ο κάθε εργαζόμενος θα κάνει πολλές υπερωρίες. Αν όμως οι εργαζόμενοι κάνουν πολλές υπερωρίες, τότε θα αυξηθεί η ανεργία. Όσο πιο πολλές υπερωρίες κάνουν οι «εντός των τειχών», οι εργαζόμενοι, τόσο μεγαλώνει η ανεργία. Είναι θέμα απλής λογικής. Επομένως ο πρώτος λόγος είναι αυτός.
Ο δεύτερος λόγος είναι το τι επιδιώκει και η εργοδοσία απ’ όλα αυτά. Ο κ. Κυριακόπουλος, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, μιλώντας για τα μέτρα στη συνέντευξή του, στις 20 του μήνα, είπε το εξής: «Αν μια δουλειά που μπορεί να την κάνει ένας την κάνουν δύο, τότε θα χάσουν τη δουλειά τους και οι δύο». Από την άποψη μιας αφηρημένης τυπικής λογικής, έχει βάση αυτό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως τι μας λέει; Στη συγκεκριμένη περίπτωση μας λέει ότι επιδίωξη του ΣΕΒ είναι οι δύο εργαζόμενοι να γίνουν ένας. Πώς; Εντατικοποιώντας την εργασία. Και αυτό η Κυβέρνηση το ενθαρρύνει, το ενισχύει, το σιγοντάρει.
Ο τρίτος λόγος που θα αυξηθεί η ανεργία είναι ο εξής. Λέει η Κυβέρνηση: «Αυτά τα μέτρα βοηθούν τις μικρές επιχειρήσεις, διότι μια μικρή επιχείρηση που έχει πολλά προβλήματα μπορεί και με τις υπερωρίες και με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας να ανασάνει κάπως».
Όμως ας το δούμε πρακτικά. Στον κλάδο άλφα π.χ. παπούτσια, ρούχα, ένδυμα – πάρτε όποιον κλάδο θέλετε - υπάρχει αυτή η μικρή επιχείρηση και υπάρχει και η μεγάλη επιχείρηση η κερδοφόρα, η δυνατή, η πιο ανταγωνιστική από τη μικρή. Το μέσο που προσφέρεται στη μικρή επιχείρηση προσφέρεται και στη μεγάλη.
Ποιο θα είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμα; Με το μέσο που δίνετε και το εμφανίζετε ως όφελος για τη μικρή επιχείρηση, η μεγάλη επιχείρηση θα συνθλίψει τη μικρή διότι, κύριε Υπουργέ, είναι γνωστός ο νόμος ότι το ίδιο όπλο μεταξύ άνισων ανταγωνιστών ευνοεί πάντα τον ισχυρότερο. Όταν, λοιπόν, λέτε ότι δίνετε εδώ κάτι, το οποίο πλήττει τους εργαζόμενους, αλλά εν πάση περιπτώσει θα βοηθήσει τη μικρή επιχείρηση και τη μεγάλη, αυτό είναι ένα όπλο υπέρ της μεγάλης. Και αυτό σας πληροφορώ ότι όλοι οι μικροί επιχειρηματίες το ξέρουν καλύτερα και απ’ ότι ξέρουν το «Πιστεύω εις ένα Θεόν».
Επομένως αποτελεί δημαγωγία όταν λέει η Κυβέρνηση ότι ευνοεί τις μικρές επιχειρήσεις. Μεγάλο θύμα μετά τους εργαζόμενους απ’ αυτό το νομοσχέδιο θα είναι η μικρή επιχείρηση. Η μικρή επιχείρηση, όμως, είναι ο κύριος δημιουργός νέων θέσεων εργασίας. Επομένως και απ’ αυτήν την πλευρά το πρόβλημα της ανεργίας θα επιδεινωθεί.
Το τρίτο θέμα, στο οποίο θα ήθελα να σταθώ, είναι ένα επιχείρημα που διαμορφώθηκε για να υποστηρίξει αυτό το νομοσχέδιο. Και έχει ενδιαφέρον, διότι το επιχείρημα αυτό το χρησιμοποίησαν λίγο οι Υπουργοί, περισσότερο ορισμένοι Βουλευτές και ακόμα πιο πολύ ορισμένα έντυπα και εφημερίδες – και βεβαίως ο ΣΕΒ Ποιο είναι το επιχείρημα; Ότι φεύγουν – λέει - οι επιχειρήσεις και πάνε στη Βουλγαρία και χάνονται δουλειές στην Ελλάδα. Άρα, τι να κάνουμε; Να μην κάνουμε τίποτα;
Το θέμα αυτό είναι σοβαρό. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που παίζεται πανευρωπαϊκά. Δεν είναι μόνο ελληνική αυτή η πατέντα. Πρόκειται για έναν άθλιο εκβιασμό. Υπάρχει επιχείρηση που όταν διαπραγματευόταν πριν από χρόνια κάποιες συμβάσεις με τον ΟΤΕ, δημοσίευσε εδώ στην Ελλάδα πληρωμένη καταχώρηση στον Τύπο που έλεγε «πάω Ρουμανία» και το κόλπο ήταν να πάρει τις δουλειές του ΟΤΕ! Η ίδια επιχείρηση πρόσφατα διέρρευσε στον Τύπο ότι ξανασυζητά να φύγει στο εξωτερικό. Γιατί; Παίζονταν οι συμβάσεις του ΟΠΑΠ. Την πήρε απ’ αυτούς. Δώσατε και εσείς πολλά, να είμαστε ειλικρινείς.
Εδώ παίζεται ένα χοντρό παιχνίδι συμφερόντων. Και ρώτησα και στην επιτροπή, ρωτάω και σήμερα. Ποια είναι η πολιτική θέση της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας απέναντι σε τέτοια παιχνίδια εκβιασμού;
Υπάρχει και η άλλη διάσταση. Ποια είναι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά τη δράση ελληνικών επιχειρήσεων στη Βουλγαρία και γενικά στα Βαλκάνια; Το θέλει ή δεν το θέλει; Ορισμένοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας μου έδωσαν την εντύπωση ότι δεν γνωρίζουν την πολιτική του κόμματός τους.
Σας διαβάζω πρόσφατη, στις 17.7, δήλωση του Υφυπουργού κ. Στυλιανίδη. Ο Υφυπουργός κ. Στυλιανίδης ερωτάται από μία αγγλόφωνη εφημερίδα που βγαίνει στην Ελλάδα τη NEW EUROPE, τι αποτελέσματα έχει, μέχρι τώρα, η εξωτερική πολιτική, η λεγόμενη οικονομική διπλωματία. Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω την απάντηση του κ. Στυλιανίδη: «Τα Βαλκάνια είναι η περιοχή στην οποία η εξωστρέφεια της οικονομικής διπλωματίας έχει ήδη τα πιο θεαματικά αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια. Πάνω από τρεισήμισι χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην περιοχή, οι οποίες αιμοδοτούν με εισόδημα τις μητρικές τους εταιρείες στην Ελλάδα κάνοντάς τις πιο ανταγωνιστικές».
Κύριε Μπούρα, επιτυχία θεωρεί η Κυβέρνησή σας το ότι φεύγουν οι επιχειρήσεις από την Ελλάδα και πάνε στα Βαλκάνια.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Να πάρετε το δημοσίευμα του «ΒΗΜΑΤΟΣ».
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Με συγχωρείτε. Απευθύνομαι σε εσάς, διότι καταλαβαίνω ότι είναι πηγαία η αγωνία σας, αλλά εδώ μιλάμε πολιτικά.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Αγωνία εκφράζω.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Εν πάση περιπτώσει, το ερώτημα είναι και προς τη Νέα Δημοκρατία, είναι και προς το ΠΑΣΟΚ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Εμάς είναι αγωνία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Τι επιδιώκουμε; Αν δεν θέλετε να φεύγουν επιχειρήσεις στο εξωτερικό, γιατί ψηφίσατε στον αναπτυξιακό νόμο άρθρο το οποίο επιχορηγεί τις επενδύσεις ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό; Το άρθρο υπήρχε στο νόμο του ΠΑΣΟΚ, το ψηφίσατε και εσείς της Νέας Δημοκρατίας.
Και μη μου πείτε ότι δεν έκαναν χρήση του άρθρου πολλές επιχειρήσεις, διότι αυτό είναι σήμα, σηματοδοτεί το τι θέλουμε. Δεν μπορείτε, λοιπόν, από τη μία να λέτε ότι εμείς θέλουμε να διεισδύσουμε στα Βαλκάνια, ενθαρρύνουμε και ενισχύουμε τις επιχειρήσεις να επενδύουν εκεί και μετά να κλαψουρίζετε ότι εξ αυτού του λόγου πρέπει να στερήσετε δικαιώματα των εργαζομένων, να ρίξετε το εργασιακό κόστος, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δημιουργεί η δική σας πολιτική. Ας γίνουμε, λοιπόν, περισσότερο ειλικρινείς.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε – και παρακαλώ την ανοχή σας, δεν θα δευτερολογήσω - λέγοντας ότι τα μέτρα αυτά είναι αρνητικά, όπως εξήγησα. Στη σκέψη του κόσμου μπαίνει και το εξής θέμα. Είναι αρνητικά, είναι κοινωνικά άδικα, μήπως όμως μας πάνε μπροστά; Μήπως ξεμπλοκάρουν την οικονομία; Μήπως δημιουργήσουν καλύτερες προϋποθέσεις; Και η απάντηση σε αυτό είναι «όχι». Τα μέτρα αυτά θα δημιουργήσουν προβλήματα. Όταν ο εργαζόμενος δουλεύει δέκα και δώδεκα ώρες, ιδίως στις τελευταίες ώρες δεν θα βελτιώνεται, αλλά θα πέφτει η παραγωγικότητά του. Θα αυξηθούν τα εργατικά ατυχήματα, ενδεχομένως. Θα ενθαρρυνθούν παραγωγικά πρότυπα και μορφές επιχειρηματικής δράσης κερδοσκοπικές, οι οποίες δεν έχουν βιωσιμότητα, δεν έχουν μέλλον, δεν έχουν προοπτική.
Επομένως αυτά τα μέτρα που σήμερα τα εμφανίζει η Κυβέρνηση ως λύση, θα είναι τα αυριανά μας προβλήματα. Και θα έρθει η ίδια η Κυβέρνηση μετά από μερικούς μήνες, υπό την πίεση του ΣΕΒ, να ζητά και άλλα μέτρα. Και, βεβαίως, το πρόβλημα της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας παραμένει. Και παραμένει όσο ακολουθείται μία πολιτική η οποία κάνει την κοινωνία πιο άνιση, η οποία κάνει την οικονομία λιγότερο παραγωγική, η οποία απειλεί τον τρόπο ζωής, απειλεί την αλληλεγγύη που πρέπει να υπάρχει μέσα στην κοινωνία, με την αποξένωση των ανθρώπων, με προβλήματα ακόμη και στην ανάπτυξη των ανθρώπινων και διαπροσωπικών σχέσεων.
Ακριβώς γι’ αυτά εμείς θεωρούμε ότι η απάντηση σ’ αυτά τα προβλήματα που δημιουργεί αυτό το νομοσχέδιο - αλλά που αθροίζονται και με προβλήματα που προέκυψαν ή θα προκύψουν από άλλα νομοσχέδια - δεν είναι τόσο απλή. Να ενισχυθεί το ΠΑΣΟΚ, για να γλιτώσουμε. Να ενισχυθεί το ΚΚΕ για να γλιτώσουμε. Να ενισχυθεί ο Συνασπισμός για να γλιτώσουμε. Η απάντηση είναι πιο σύνθετη. Εκείνο που πρέπει να ενισχυθεί είναι η ενότητα των εργαζομένων. Είναι μία ευκαιρία οι νέοι και οι νέες εργαζόμενες να συνειδητοποιήσουν και μ’ αφορμή αυτά τα μέτρα ότι χωρίς οργάνωση, χωρίς συλλογικότητα, χωρίς σωματεία – όπου δεν υπάρχουν και μάλιστα αυτόνομα, που να μην ελέγχονται από δυνάμεις έξω από τους εργαζόμενους - τέτοια μέτρα θα πολλαπλασιάζονται και η θέση τους θα γίνεται δύσκολη.
Εμείς είμαστε αισιόδοξοι, διότι και οι εξελίξεις στη Γαλλία – που κι εκεί υπήρχαν τέτοια προβλήματα - και οι εξελίξεις στη Γερμανία – και μάλιστα και σε πολιτικό επίπεδο εκεί - δείχνουν ότι κάτι κινείται και είναι σημαντικό, διότι αυτό το κάτι κινείται από κάτω, από τους ίδιους τους εργαζόμενους και δεν είναι κατευθυνόμενο από ύποπτα κέντρα.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ολοκληρώθηκαν οι εισηγήσεις των Κομμάτων και εισερχόμαστε στον κατάλογο των εγγεγραμμένων συναδέλφων.
Κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να σας πω ότι έχουν εγγραφεί για να ομιλήσουν επί της αρχής εβδομήντα δύο συνάδελφοι. Επομένως θα γίνει και εμβόλιμη συνεδρίαση την Τετάρτη το απόγευμα και θα αφιερωθούν στη συζήτηση επί της αρχής η αποψινή συνεδρίαση και η αυριανή πρωινή. Για το λόγο αυτό άλλωστε - επειδή είναι εγγεγραμμένοι εβδομήντα δύο συνάδελφοι - θα τηρηθεί απαρέγκλιτα ο χρόνος ομιλίας των Βουλευτών. Δεν θα υπάρξει, δηλαδή, η ανοχή η οποία επεδείχθη στους εισηγητές των κομμάτων. Ακριβώς, όταν συμπληρωθεί ο χρόνος θα πρέπει να λήγει η ομιλία των συναδέλφων.
Και μία ακόμα πληροφορία. Κατετέθη ψήφισμα της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος, το οποίο θα αναπαραχθεί και θα τοποθετηθεί στις θυρίδες των συναδέλφων.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ: Μέχρι ποια ώρα θα πάμε απόψε, κυρία Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Θα διαρκέσει πολύ η αποψινή συνεδρίαση. Δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Θα δούμε την εξέλιξη, αλλά οπωσδήποτε μετά τη μία η ώρα.
Ο κ. Δένδιας έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΔΕΝΔΙΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Συζητάμε σήμερα ένα νομοθέτημα που έχει τον τίτλο: «Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής». Αυτό το νομοθέτημα, όπως και ο τίτλος του λέει, επιδιώκει δύο στόχους, την ενίσχυση της απασχόλησης και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Το μεν δεύτερο, γιατί είναι το απλούστερο και σήκωσε πολύ λιγότερες αμφισβητήσεις, το επιδιώκει με μια σειρά από ασφαλιστικές ρυθμίσεις, οι οποίες μετά από τις αλλαγές που έκανε ο κύρος Υπουργός νομίζω ότι λίγο - πολύ δεν έχουν εγείρει μεγάλες διαφορές στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Τον δε πρώτο στόχο, την ενίσχυση της απασχόλησης, τον επιδιώκει με την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.
Πώς επιδιώκει τώρα να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα; Στο άρθρο 1 ανατρέπει κατ’ αρχήν τις ρυθμίσεις του ν. 2874/2000, του γνωστού ως νόμου Γιαννίτση, περί υπερεργασίας. Επιστρέφει σ’ ένα προηγούμενο καθεστώς το οποίο ίσχυε για είκοσι πέντε περίπου χρόνια, το καθεστώς αυτό το οποίο όλοι περίπου είχαμε διδαχθεί στο πανεπιστήμιο και το οποίο όλοι είχαμε μάθει να εφαρμόζουμε. Απέναντι σ’ αυτήν τη ρύθμιση σηκώθηκε μια μεγάλη βοή. Το ερώτημα είναι και είναι ιδιαίτερα περίεργο. Γιατί; Ίσχυαν αυτές οι ρυθμίσεις για πάρα πολλά χρόνια. Άλλαξαν μόνο το 2000. Και είναι τόσο βέβαιο ότι οι αλλαγές του νόμου Γιαννίτση ήταν επιτυχείς αλλαγές, ώστε να δικαιολογείται ο κοπετός για την αλλαγή την οποία επιφέρει το νομοθέτημα αυτό; Και έγινε μια μεγάλη συζήτηση για απώλεια εσόδων των εργαζομένων. Μα ήταν βέβαιο ότι αυτά τα έσοδα πραγματοποιούντο; Η κοστολόγηση αυτής της υπερωρίας, της τωρινής υπερεργασίας, ήταν βέβαιο ότι εισπραττόταν από τους εργαζόμενους; Από πού προκύπτει αυτό το πράγμα; Αν διάβασα καλά από τα Πρακτικά της Επιτροπής, ο κ. Γιακουμάτος μίλησε για ένα 6,74%. Γι’ αυτό συζητάμε;
Πάμε τώρα στη διευθέτηση. Η διευθέτηση προβλέφθηκε για πρώτη φορά στο δικό μας δίκαιο σ’ έναν νόμο, τον ν. 1892/90, ο οποίος – αν θυμάμαι καλά - ήταν ο αναπτυξιακός νόμος που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 1990 επί δικής μας κυβερνήσεως, κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας. Ξαναϋπήρξε πρόβλεψη στο ν. 2639/98 και υπήρξε και άλλη πρόβλεψη στο ν. 2874/2000, το γνωστό ως νόμο Γιαννίτση. Εάν οι προηγούμενες αυτές ρυθμίσεις ήταν επιτυχείς, αν, δηλαδή, αυτό που λέει η Αξιωματική Αντιπολίτευση, «εγκαταλείψτε το νομοθέτημα», ήταν αυτό το οποίο θα πήγαινε την ελληνική οικονομία μπροστά, τότε ένα γεγονός μένει παντελώς, ανεξήγητο. Πώς η καταγεγραμμένη ανεργία στην Ελλάδα είχε φτάσει το 11,3%; Και είχε φτάσει το 11,3% σε μια εποχή που είχαμε αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος κατά 4,7%, είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είχαμε τα κοινοτικά κονδύλια. Αν, λοιπόν, υπό αυτές τις συνθήκες έχουμε ανεργία 11,3%, πώς είναι δυνατόν οι ρυθμίσεις στο εργασιακό να είναι ικανοποιητικές, επιτυχείς και να μη χρειάζονται αλλαγή;
Κοιτάξτε, εδώ πρέπει στοιχειωδώς να είμαστε σοβαροί. Αυτές είναι ρυθμίσεις με τις οποίες εν πάση περιπτώσει μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί και είναι απολύτως κατανοητό και σεβαστό η Αξιωματική Αντιπολίτευση και το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο Συνασπισμός να μη δέχονται αυτές τις ρυθμίσεις. Σεβαστό, όπως κάθε άποψη είναι σεβαστή.
Θα μου επιτρέψετε όμως, κύριοι συνάδελφοι, να σας πω ότι ορισμένα πράγματα δεν είναι σεβαστά. Με χαρά βλέπω τον κ. Ευθυμίου στην Αίθουσα, διότι διάβασα τα λεγόμενά του στην επιτροπή. Αναφέρει, παραδείγματος χάριν, ότι μόνο στη συντεχνιακή δημοκρατία του Μουσολίνι υπήρχαν αντίστοιχες ρυθμίσεις. Κατ’ αρχάς, εγώ δεν ξέρω ποια είναι η συντεχνιακή δημοκρατία του Μουσολίνι. Σε ποια περίοδο από το ΄22 μέχρι το ΄43 ονομάζεται αυτό το ιστορικό μόρφωμα «συντεχνιακή δημοκρατία»; Αναφέρεται ίσως στη δημοκρατία του Σαλό και αυτό είναι το ανάλογο;
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κύριε Δένδια…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριε Ευθυμίου, όχι διάλογο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Εσείς θεωρείτε…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε Δένδια και κύριε Ευθυμίου, παρακαλώ. Κύριε Δένδια, προς το Προεδρείο παρακαλώ, προς εμένα μιλάτε. Πείτε ό,τι θέλετε σ’ εμένα και θα τα ακούσει ο κ. Ευθυμίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, για την ακοή του κ. Ευθυμίου είμαι σίγουρος. Για την αντίληψή του αμφιβάλλω.
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Παρακαλώ, αυτό ήταν ευφυολόγημα.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ατυχές ευφυολόγημα.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Είναι, κυρία Πρόεδρε. Και συνεχίζει ο κύριος συνάδελφος. Ούτε το σοβιετικό μοντέλο δεν τα προέβλεπε αυτά. Και ονομάζει το ΠΑΣΟΚ αυτού του επιπέδου τις λέξεις και τους λόγους ως σύγχρονη αντιπολίτευση του 2005.
Αυτά λέγονται για ένα νομοθέτημα το οποίο αφορά την υπερεργασία και τη διευθέτηση της εργασίας. Αυτή είναι η αντιπολίτευση την οποία ασκούν, αυτό είναι το κλίμα το οποίο θα επιβάλουν σ’ αυτήν την Αίθουσα. Και όλα τα άλλα, ο συρφετός και ο εσμός λέξεων περί κακιάς Δεξιάς, περί αυταρχισμού κλπ., πού τα λένε αυτά τα πράγματα; Σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται; Τι τους δίνει το ηθικό δικαίωμα να απευθύνονται με αυτόν τον τρόπο στην Κυβέρνηση;
Κυρία Πρόεδρε, αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Οφείλει η Αξιωματική Αντιπολίτευση να πολιτεύεται με όποιο τρόπο κρίνει. Αλλά οφείλει να προσέχει τις εκφράσεις της και οφείλει να προσέχει τις ιστορικές αντιστοιχίες. Και λυπάμαι διότι είναι η δεύτερη φορά μέσα σε πέντε ημέρες που χρειάζεται να τους εξηγήσω ότι ορισμένα πράγματα δεν λέγονται και ότι ιστορία δεν γνωρίζουν.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ και για την τήρηση του χρόνου.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο επί προσωπικού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριε Ευθυμίου, ευφυολόγημα ήταν του κυρίου συναδέλφου. Το περί ευφυΐας ήταν ευφυολόγημα, ειρωνικό ευφυολόγημα!
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, ευφυολόγημα που προσβάλλει είτε την ιδεολογία είτε την προσωπικότητα κάποιου, δεν είναι ευφυολόγημα. Είναι απλώς ατόπημα ή κακοήθεια. Και επειδή με αφορά προσωπικά με ονομαστική αναφορά, θέλω να το διευκρινίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ορίστε, διευκρινίστε το.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, ο κ. Δένδιας έχει τα όριά του, τα οποία δεν του επιτρέπουν, όμως, να παραχαράσσει τις τοποθετήσεις στην επιτροπή της Βουλής και να τις μεταφέρει στο Τμήμα. Αυτό που τόνισα στην επιτροπή είναι απλό …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε Ευθυμίου, με συγχωρείτε. Θα μιλήσετε για την προσωπική υποτιθέμενη μομφή που σας έκανε, όχι το σχόλιο για το τι είπατε στην επιτροπή. Αυτό είναι επί της ουσίας. Σας απέδωσε διαφορετική γνώμη από αυτό που είπατε. Δεν αναπτύσσεται σε αυτήν τη διαδικασία, κύριε Ευθυμίου.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Αν δεν ήσαστε παρούσα, κυρία Πρόεδρος, στην Αίθουσα, θα έλεγα ότι δεν αντελήφθητε τη μομφή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Βεβαίως. Να απαντήσετε σε αυτό που θεωρείτε μομφή.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Με εκφράσεις, όπως «συρφετός», «εσμός». Από πότε αυτές οι λέξεις στην ελληνική γλώσσα θεωρούνται ότι κοσμούν το ήθος;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Λοιπόν, μιλήστε γι’ αυτό που θεωρείτε μομφή, όχι πώς ερμήνευσε τις απόψεις σας. Αυτό είναι άλλο θέμα.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Θεωρώ μομφή, που τη δικαιολογεί μόνο η άγνοια του κ. Δένδια, το να αποδίδει οποιονδήποτε χαρακτηρισμό στη διατύπωσή μου ότι η μόνη πολιτική ιδεολογία του 20ου αιώνα που επέβαλε αναγκαστική αρμονία σχέσεων εργοδότη και εργαζομένου ήταν το συντεχνιακό κράτος και η αντίληψη της συντεχνιακής δημοκρατίας του Μπενίτο Μουσολίνι. Έκτοτε δεν ξαναϋπήρξε παρά μόνο στο νομοθέτημα του κ. Παναγιωτόπουλου. Πρόκειται για μία πολιτική παρατήρηση, η οποία δεν επιτρέπει κανένα χαρακτηρισμό περί συρφετού, ύβρεων ή ο,τιδήποτε που αφορούν μόνο τον κ. Δένδια και σίγουρα δεν αφορούν το πολιτικό ήθος κανενός σ’ αυτήν την Αίθουσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Έληξε το προσωπικό θέμα.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, αν είναι δυνατόν, το νομοθέτημα του κ. Παναγιωτόπουλου να παρουσιάζεται με τον Μπενίτο Μουσολίνι. Αν είναι δυνατόν σ’ αυτήν την Αίθουσα να ζητήσει το λόγο επί προσωπικού!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Δένδια.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Μα δεν ντρεπόμαστε λίγο; Σε ποια πολιτική ακρότητα έχουμε φθάσει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Αυτό δεν έχει σχέση με προσωπικό θέμα. Είναι πολιτική αντιπαράθεση, η οποία θα γίνει στα πλαίσια που προβλέπει ο Κανονισμός, όχι από αφορμή ένα προσωπικό θέμα.
Το λόγο έχει ο κ. Γείτονας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Εγώ, κυρία Πρόεδρε, αντιπαρέρχομαι τις ύβρεις του προλαλήσαντος συναδέλφου. Τον χαρακτηρίζουν. Και έρχομαι στο νομοσχέδιο.
Η Κυβέρνηση πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο όνομα τάχα του ανταγωνισμού, της προώθησης της απασχόλησης, της δημιουργίας ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος, του φρένου, όπως είπε, στην αποδημία των επιχειρήσεων, ξηλώνει το προστατευτικό δίκτυο στο χώρο της εργασίας.
Στο νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο: «Ρυθμίσεις για την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή, διευθετεί το χρόνο εργασίας ερήμην και εις βάρος των εργαζομένων, καθ’ υπαγόρευση και σε όφελος του κεφαλαίου, της εργοδοσίας.
Με το «λάβαρο» του δήθεν εξ’ επιφοιτήσεως πολιτικού φωστήρα, του αυτόκλητου κοινωνικού σωτήρα – αυτό μας είπε - επιτίθεται κατά της κοινωνίας. Στριμωγμένη, συκοφαντεί και κατηγορεί συλλήβδην όσους δεν ενδίδουν.
Προηγουμένως μάλιστα ακούσαμε και τον κ. συνάδελφο να μας κατηγορεί, να ομιλεί περί εσμών. Κατηγορείτε όλους, συνδικάτα, εργαζομένους, πολιτικά κόμματα. Είμαστε κατά την Κυβέρνηση και την παράταξή σας βραδυπορούντες που δε θέλουν τίποτε να αλλάξει σ’ αυτόν τον τόπο, που δεν έχουν προτάσεις. Πραγματικά, τύφλα να’ χει ο Γκέμπελς.
Τώρα, όμως, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, με τις απορυθμίσεις σας έπεσε ο «φερετζές» της κοινωνικής ευαισθησίας, της υπέρβασης των διαχωριστικών γραμμών. Aνοίγω εδώ μία μικρή παρένθεση για να πω ότι επανέρχονται με τον κομματισμό σας οι διαχωριστικές γραμμές και στο πολιτικό επίπεδο, αλλά το χειρότερο είναι ότι μεταφέρονται στο κοινωνικό επίπεδο. Κλείνω την παρένθεση. Τώρα, λοιπόν, που αποκαλύπτεται το πραγματικό σας πρόσωπο, όλα πλέον γίνονται ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας, διαφωνούμε επί της αρχής για λόγους αρχής, για λόγους αρχών. Το μέλλον της εργασίας και αν θέλετε της κοινωνικής συνοχής – αναφέρομαι στον τίτλο του νομοσχεδίου - δεν κατακτιέται με «εργασιακό» «μεσαίωνα». Η προοπτική ανταγωνιστικής οικονομίας δεν ανοίγει, αλλά κλείνει με επιστροφή σε λεόντειες σχέσεις και συγκρούσεις μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Η φθηνή και απροστάτευτη εργασία είναι εύκολος δρόμος, αλλά αδιέξοδος για την κοινωνία, για την οικονομία και για τις επιχειρήσεις, τις σωστές επιχειρήσεις.
Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, πώς να το κάνουμε, έχουμε διαφορετική αντίληψη για το ρόλο της κοινωνίας σε σχέση με την οικονομία. Αρνούμαστε τη νεοφιλελεύθερη άποψη που λέει ότι για την ανεργία φταίει ο εργαζόμενος και η προστασία του, που λέει – είναι γνωστή νεοφιλελεύθερη άποψη καταγραμμένη - ότι η κρίση στο κοινωνικό κράτος πηγάζει από την ατομική κατάχρησή του. Εμείς πιστεύουμε στη διαβούλευση κι όχι στο νεοαυταρχισμό.
Είναι φανερό από τις ρυθμίσεις ότι δε σας ενοχλούν οι όποιες ακαμψίες ή δυσλειτουργίες στην αγορά εργασίας, αλλά σας ενοχλεί η προστασία της εργασίας. Δεν επιδιώκετε προσαρμογή ή ευελιξία, αλλά την εργοδοτική ασυδοσία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εργατική νομοθεσία, ο συνδικαλισμός, οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις κατακτήθηκαν με αγώνες, με θυσίες των εργαζομένων. Είναι το δίκτυο προστασίας του αδύναμου μέρους στη σχέση εργοδότη – εργαζομένου που είναι ο εργαζόμενος, αλλά ταυτόχρονα και προϋπόθεση – και αυτό θα πρέπει να το κατανοήσετε - δημιουργικής συνέργιας και συνύπαρξης στο πλαίσιο, αν θέλετε, της πάλης των τάξεων.
Με τη δική σας ταξική πολιτική «δυσμενοποιείτε» πέρα από τα άλλα και τις προοπτικές για την κοινωνικοοικονομική πρόοδο στη χώρα. Με το νομοσχέδιό σας μας γυρίζετε πίσω. Σας ενοχλεί, αλλά έτσι είναι. Εσείς είσθε οι οπισθοχωρούντες.
Τι κάνατε; Παρακάμψατε την ΟΚΕ, ουσιαστικά περιθωριοποιήσατε και ευτελίσατε το διάλογο, αγνοήσατε τους συνδικαλιστικούς φορείς. Επαναφέρετε έμμεσα και συγκεκαλυμμένα το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα με την υποχρεωτική υπερεργασία και με τις ατομικές, επαχθείς συμφωνίες για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Είναι η περίφημη «ντροπολογία» σας. Ουσιαστικά καταργείτε το οχτάωρο και ανατρέπετε τις συλλογικές συμβάσεις, διπλασιάζετε και το χρόνο διευθέτησης και επιστρέφετε στην υποχρεωτική διαιτησία. Τα είπε και ο εισηγητής. Πάτε πιο πίσω και από το νόμο του Παπάγου, όταν βάζετε ως κυρίαρχο στη διαιτησία πρόεδρο έναν κοινωνικό επιθεωρητή.
Επιβαρύνετε με τις ρυθμίσεις τους εργαζόμενους με δραστικής μείωση και των αποδοχών και των συντάξεων. Ευνοείτε τους εργοδότες και τους απαλλάσσετε από κάθε αναλογούν βάρος και ιδιαίτερα από την υποχρέωση κοινωνικής ευθύνης. Ποια είναι η δική σας συμβολή αλήθεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σ’ αυτές τις προσπάθειες όταν ακόμα και η αύξηση των κερδών αφορολόγητο, αποσυνδέθηκε από τις θέσεις απασχόλησης.
Ποιους αλήθεια ευνοείτε; Επειδή μας μιλάτε πολύ για την επιχειρηματικότητα, για την ανάπτυξη στη χώρα. Ευνοείτε το σωστό επιχειρηματία; Όχι ευνοείτε τους αναχρονιστές, εκείνους που δεν έχουν ακόμα αποβάλλει την νοοτροπία του κρατικοδίαιτου, εκείνους που αρνούνται κάθε καινοτομία, δεν επενδύουν στην νέα επιχειρηματικότητα.
Είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να συντρέξουμε σε τέτοιες ξεπερασμένες από τη ζωή και τα πράγματα καθαρά ταξικές λογικές. Δεν είναι μονόδρομος οι απορυθμίσεις σας. Για μας η απασχόληση και η αλληλεγγύη δεν είναι παρεπόμενα αλλά είναι κεντρικοί άξονες στο σχέδιο κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Και επειδή μιλάτε για θέσεις, οι θέσεις μας είναι απλές και ξεκάθαρες. Μην καμώνεστε πως δεν τις καταλαβαίνετε.
Θέση πρώτη. Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις απαιτούν σχέδιο και κοινωνική συναίνεση μέσα από την αξιολόγηση των νέων δεδομένων και διαβούλευση των κοινωνικών εταίρων.
Θέση δεύτερη. Οι αλλαγές στο χώρο της εργασίας πρέπει να εξαρτώνται από τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων και συμφωνιών μέσα από ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Θέση τρίτη. Δεν ανταγωνιστούμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην εποχή μας με φτηνά εργατικά χέρια. Η επιστροφή στη φτηνή και απροστάτευτη εργασία υπονομεύει την κοινωνική συνοχή αλλά υποσκάπτει την παραγωγή, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα.
Θέση τέταρτη. Η αναγκαία ευελιξία στην αγορά εργασίας δεν μπορεί να είναι σε βάρος της προστασίας της εργασίας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Η χρυσή τομή – και υπάρχει χρυσή τομή - πρέπει να αναζητείται στη βάση του κοινού παρανομαστή που δεν είναι τίποτα άλλο από το γενικό συμφέρον.
Θέση Πέμπτη. Η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα συνιστούν παραγωγική ανασυγκρότηση στη χώρα, αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων, επένδυση στη γνώση και στον άνθρωπο. Εμείς, σε αντίθεση με εσάς, στον άνθρωπο και στην κοινωνική ασφάλεια θέλουμε να επενδύσουμε. Εσείς – όπως και παντού η Δεξιά - επενδύετε στο φόβο και στην ανασφάλεια των ανθρώπων. Και τώρα τρομοκρατείτε τους εργαζόμενους οι οποίοι αντιδρούν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Γείτονα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Τελειώστε. Ως πρώην αντιπρόεδρος πρέπει να δώσετε και το καλό παράδειγμα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Αντιδρούν βέβαια και επί σφαγήν δεν πηγαίνουν. Παρέλυσε η χώρα σήμερα από τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Δεν τους υποκινεί κανένας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Κύριε Γείτονα, τελειώσατε. Κάντε μου τη χάρη. Σας παρακαλώ πάρα πολύ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Τους παρακινεί μόνο το ένστικτο και το δικαίωμα της επιβίωσης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Ο κ. Σκοπελίτης έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, δεν θέλω να δημιουργήσω θέμα, αλλά θα παρακαλέσω το Προεδρείο να δείχνει την ίδια ανοχή σε όλους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Ο κ. Δένδιας μίλησε πέντε λεπτά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Θεωρήσατε το θέμα λήξαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Είπαμε ότι θα τηρείται στους Βουλευτές απαρεγκλίτως ο χρόνος. Το δήλωσα από την αρχή.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, πιστεύω ότι οι ύβρεις του προλαλήσαντος συναδέλφου δεν μπορούσαν να κρατήσουν πέρα των έξι λεπτών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Γείτονα. Δεν θα έχετε εσείς διαφορετική μεταχείριση από όλους τους συναδέλφους. Είπαμε ότι ανοχή δείξαμε στους εισηγητές και από εδώ και πέρα δεν υπάρχει ανοχή για κανέναν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, καμία αιχμή εναντίον σας. Και ξέρετε πόσο σας σέβομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Το ξέρω.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Είπα, όμως, να υπάρξει μία ανοχή χρόνου σε ένα τόσο μεγάλο ζήτημα. Δεν ανήκω στο Τμήμα. Ήρθα να ομιλήσω ασκώντας το δικαίωμά μου από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό, επειδή το θέμα είναι σοβαρό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη- Ψαρούδα): Κύριε Γείτονα, ανοχή επεδείχθη μεγάλη στους εισηγητές. Στους Βουλευτές δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ανοχή και το δηλώσαμε απ’ αρχής.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Δεν μου δίνετε ούτε φωνή στο μικρόφωνο να μιλήσω μαζί σας. Είναι κλειστό το μικρόφωνο. Λυπάμαι.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν νομοσχέδια που απλά ψελλίζουν για την πολιτική που έρχονται να υπηρετήσουν και άλλα που κραυγάζουν έντονα. Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο είναι από αυτά τα δεύτερα. Διαλαλούν την πολιτική, τη βαθιά αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική που έρχονται να υπηρετήσουν όσες προσπάθειες και να κάνει η Κυβέρνηση να το κρύψει.,
Κύριοι της Κυβέρνησης, με το νομοσχέδιο αυτό κάνετε καθαρό ότι δεν αρκείστε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο εργαζόμενος -προβλήματα που είναι γεννήματα της πολιτικής που για χρόνια εφαρμόζεται στη χώρα και από εσάς και από την προηγούμενη κυβέρνηση, του ΠΑΣΟΚ- αλλά θέλετε να προσθέσετε και άλλα και μάλιστα τέτοια που να οδηγούν τον εργαζόμενο κυριολεκτικά πίσω στο Μεσαίωνα.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ)
Και αυτό, κύριοι της Κυβέρνησης, όχι για κανέναν από αυτούς τους λόγους που επικαλείστε, αλλά γιατί αυτό απαιτούν τα συμφέροντα που ταχθήκατε να υπηρετήσετε, συμφέροντα που είναι άρρηκτα δεμένα, ταυτισμένα με εκείνα του μεγάλου κεφαλαίου.
Κύριοι συνάδελφοι, πραγματικό Μεσαίωνα προοιωνίζουν για τους εργαζόμενους τα μέτρα που θέλει να περάσει η Κυβέρνηση με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο, αφού αυτά καταργούν το επτάωρο και το οκτάωρο, αυξάνουν την απλήρωτη εργασία είτε με διευθυντικό δικαίωμα είτε χωρίς αυτό και μειώνουν την υπερωριακή αμοιβή, αφού θέλουν – με λίγα και απλά λόγια - τον εργαζόμενο να δουλεύει περισσότερες ώρες, να πληρώνεται λιγότερο και να έχει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του.
Κι όλα αυτά, κύριοι της Κυβέρνησης, ισχυρίζεστε ότι τα κάνετε για να γίνει ανταγωνιστική η οικονομία μας. Ανοησίες ή καλύτερα μπούρδες, για να χρησιμοποιήσω αυτήν την έκφραση, που δείχνει καλύτερα τις προθέσεις σας, λέτε και δεν καταλαβαίνει ο εργαζόμενος ότι με όλα αυτά τα μέτρα ένα και μοναδικό στόχο έχετε να υπηρετήσετε. Να αυγατίσετε τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, τσαλαπατώντας κατακτήσεις και δικαιώματα που έγιναν με πολύχρονους αγώνες και αίμα, σκορπώντας και απλώνοντας παραπέρα τη φτώχεια και τη δυστυχία στους εργαζόμενους και στις λαϊκές μάζες.
Δεν σας φτάνουν τα δυόμισι εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και που είναι δημιουργήματα της πολιτικής σας, δεν έπεσαν από τον ουρανό. Θέλετε όμως και να τα αυγατίσετε παραπέρα, να απλώσετε αυτήν τη φτώχεια ακόμα περισσότερο.
Και ο πλέον αδαής, κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζει ότι αν υπάρχουν προβλήματα εκείνος που δεν φταίει είναι ο εργαζόμενος. Φταίει το μεγάλο κεφάλαιο που απαιτεί όλο και περισσότερα κέρδη. Φταίει και η πολιτική σας, η πολιτική και των δύο κομμάτων, που όχι μόνο δεν έβαζε και δεν βάζει εμπόδια στη ληστρική του επιδρομή, αλλά και με τη νομοθεσία, κυριολεκτικά, στρώνει το χαλί στο μεγάλο κεφάλαιο για να περπατήσει και σαν σύγχρονος δράκουλας να ρουφήξει όχι μονάχα το αίμα, αλλά και το μεδούλι από το εισόδημα της εργαζόμενης οικογένειας αλλά και από την ίδια την οικονομία της χώρας μας, οικονομία που και αυτή δημιουργείται από τον αγώνα του εργαζόμενου λαού.
Κι όλα αυτά, κύριοι συνάδελφοι, στις αρχές της τρίτης χιλιετηρίδας, του 21 ου αιώνα, σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνολογία γνωρίζει πρωτόγνωρη ανάπτυξη, που χάρη στα επιτεύγματά της οι πλατειές εργαζόμενες μάζες μπορούσαν - και έπρεπε - να απολαμβάνουν τα αγαθά της δημιουργίας τους δουλεύοντας λιγότερες ώρες, με καλύτερες οικονομικές απολαβές κι έχοντας στη διάθεσή τους περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να τον αφιερώσουν στη διασκέδασή τους, στον πολιτισμό τους και οι νέοι στον αθλητισμό.
Αυτές βέβαια τις δυνατότητες δεν περιμέναμε ότι θα μπορέσει να τις αξιοποιήσει – όπως δεν τις αξιοποίησε μέχρι τώρα - υπέρ του εργαζόμενου λαού ο καπιταλισμός. Δεν είναι στη φύση αυτού του ληστρικού συστήματος να αξιοποιεί τα επιτεύγματα της επιστήμης προς όφελος της ανθρωπότητας, ενώ δεν διστάζει πολλές φορές να τα χρησιμοποιήσει και σε βάρος της, όπως έχει καταγράψει και η πρόσφατη ιστορία.
Η αξιοποίηση αυτή θα έρθει σαν αποτέλεσμα του αγώνα των εργαζομένων και είναι συνυφασμένη με το γκρέμισμα του σημερινού ληστρικού συστήματος και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, του συστήματος που θα απαλάξει την ανθρωπότητα από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, εκμετάλλευση που αποτελεί και τη γενεσιουργό αιτία όλων των δεινών, που σήμερα αυτός βιώνει.
Σ’ αυτήν την προοπτική, καλούμε να δώσουν σήμερα τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι της χώρας μας, υπερασπιζόμενοι τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους, που η Κυβέρνηση με την αντεργατική λεπίδα, όμοια με τσουνάμι, θέλει να ισοπεδώσει και να εξαφανίσει. Είναι βέβαιο ότι εάν γίνει αυτό, «και στου βοδιού το κέρατο», όπως λέει ο λαός μας, να κρύψει το νομοθετικό αυτό έκτρωμα, η εργατική τάξη θα το βρει και θα το τσακίσει. Και μαζί με αυτόν το νόμο, θα τσακίσει και την αντεργατική πολιτική σας, αλλά και τους φορείς της.
Για να γίνει, όμως αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να μην έχουμε ξανά υπαναχωρήσεις και πισωγυρίσματα, χρειάζεται οι εργαζόμενοι να απαλλαγούν από τις όποιες αυταπάτες έχουν, που τους καλλιεργούσαν και τους καλλιεργούν μέχρι σήμερα τα κόμματα του δικομματισμού, να απαλλαγούν από τα μεγάλα ψέματα που τους πλασάρουν αυτά τα κόμματα και οι κάθε λογής κολαούζοι τους και να πυκνώσουν τις γραμμές του ταξικού κινήματος. Έτσι, ο τάφος που σκάβουν για τον εργαζόμενο λαό αυτοί που υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, τελικά θα γίνει ο δικός τους τάφος.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ( Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Η κ. Ξηροτύρη - Αικατερινάρη έχει το λόγο.
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η απορύθμιση και η μείωση της μισθωτής εργασίας είναι κοινωνικά άδικη, διευρύνει τα ελλείμματα της ελληνικής οικονομίας και δεν επιτυγχάνεται ούτε ο στόχος ως γνωστή επωδός και αυτής της Κυβέρνησης για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Δεν επιτυγχάνεται με αυτά τα μέτρα ούτε η ανταγωνιστικότητα, ούτε η αναζωπύρωση της αγοράς, ούτε, βέβαια, η αύξηση των θέσεων εργασίας, αλλά όλοι αυτοί οι στόχοι της Κυβέρνησης είναι το άλλοθι για μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα που παίρνει, με τον πρώτο κύκλο να κλείνει, με τη διεύρυνση του ωραρίου των καταστημάτων και με το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα για την απορύθμιση των σχέσεων εργασίας. Και δεν είναι τυχαίο γιατί τα δύο αυτά νομοθετήματα ήρθαν το ένα μετά το άλλο. Είναι η πρώτη πρόβα, η πρώτη δοκιμή. Διεύρυνση του ωραρίου, ελαστικό ωράριο, μείωση των υπερωριών, μείωση της μισθωτής εργασίας.
Διαρθρωτικές αλλαγές, λοιπόν, της Κυβέρνησης, που συνθλίβουν τη μικρομεσαία επιχείρηση, που απορυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις, ανατρέπουν το οκτάωρο και μειώνουν το κόστος της ημερήσιας εργασίας, για να το χαρίσουν στους εργοδότες. Χωρίς καμία προγραμματική βάση, χωρίς κανένα σχέδιο ανάπτυξης το έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας μεταφέρεται στην κοινωνία, μεταφέρεται στους εργαζόμενους, με μέτρα όπως η καθήλωση και τώρα η μείωση των μισθών, η περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, η αύξηση της έμμεσης φορολογίας, η μείωση των κοινωνικών δαπανών, ενώ το χρέος αποπληρώνεται από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Πρόκειται για μια οικονομική πολιτική, κοινωνικά άδικη, ανισοκατανομής του εισοδήματος σε βάρος της μισθωτής εργασίας, όταν μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT, το ποσοστό του συνολικού εισοδήματος που κατείχε το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού της χώρας το 1993 ήταν 6,5 φορές μεγαλύτερο, από εκείνο που κατέχει το φτωχότερο 20% της χώρας και παραμένει και το 2003 -μάλιστα αυξάνεται κατά κάτι - στο 6,6 φορές περισσότερο, όταν η Ελλάδα ήταν και είναι στη δεύτερη θέση μετά την Πορτογαλία στην ανισοκατανομή του εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση των εικοσιπέντε, όταν στις πρωτιές για τις εισοδηματικές αυτές ανισότητες προστίθενται και οι περιφερειακές ανισότητες, οι υψηλότεροι δείκτες φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε, ανεργίας και δημόσιου χρέους.
Η πολιτική αυτή δεν πρόκειται να τονώσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, γιατί δεν έχει καμία σχέση ούτε και με την επικαλούμενη από την Κυβέρνηση καπιταλιστική εξυγίανση.
Και αυτό γιατί δεν αντιμετωπίζει ούτε καν στα πλαίσια αυτής της καπιταλιστικής εξυγίανσης το πρόβλημα της χαμηλής απόδοσης των επενδύσεων σε σχέση με την υψηλή κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, τη μεγαλύτερη κερδοφορία από τις λοιπές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η προσκόλληση της Κυβέρνησης στα αιτήματα των μεγάλων συμφερόντων την οδηγεί σε ρυθμίσεις αποδιάρθρωσης των στρατηγικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Δεν βελτιώνει ούτε την παραγωγική ικανότητα του εργάτη ούτε της επιχείρησης. Είναι μέτρα άνισα, άδικα, είναι αδιέξοδα, είναι αντικίνητρο για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, αυτών των επιχειρήσεων στις οποίες, συνεχώς, μεταφέρονται βασικές παραγωγικές και κοινωνικές υπηρεσίες και δράσεις του δημόσιου τομέα.
Πιο συγκεκριμένα, με τις προτεινόμενες στο εργασιακό νομοσχέδιο ρυθμίσεις για το ελαστικό ωράριο και τη μείωση του κόστους των υπερωριών στην ουσία καταργείτε το οκτάωρο και αφαιρείτε εισόδημα από τους εργαζόμενους με τη μείωση κατά 50% της υπερωριακής αμοιβής. Μειώνονται έτσι τα ανάλογα έσοδα του ΙΚΑ και των λοιπών ταμείων και αυξάνονται τα κέρδη των εργοδοτών. Ενισχύεται η ανεργία, αφού, λόγω του ελαστικού ωραρίου, θα περισσεύουν θέσεις εργασίας και οι περίοδοι αιχμής θα καλύπτονται από το ελαστικό και απλήρωτο ωράριο. Αποδίδεται στον εργοδότη το διευθυντικό δικαίωμα, ανατρέπεται και καταργείται το περιεχόμενο των συλλογικών συμβάσεων.
Εύκολο θύμα ο εργαζόμενος ως άτομο πλέον, αφού με το νομοσχέδιο δίδεται η ευχέρεια στον εργοδότη ακόμη να παρακάμπτει και αυτήν την εκβιαστική εργατική συμφωνία που έκανε σε ατομικό επίπεδο με τον εργαζόμενο. Αν σκεφθούμε ότι από τους 1,2 εκατομμύρια μισθωτούς οι οκτακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι ενταγμένοι σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις οποίες δεν υφίσταται συνδικαλιστική εκπροσώπηση, για όλες αυτές τις περιπτώσεις ο εργοδότης θα αποφασίζει για την ανάγκη εφαρμογής του ελαστικού ωραρίου και θα στέλνει, βέβαια, τη διαδικασία αυτήν στην αρμόδια επιτροπή, όπου ένας κρατικός λειτουργός θα αποφασίζει για αυτήν τη διευθέτηση. Τέλος, συνθλίβεται ο ελεύθερος χρόνος και η οικογενειακή ζωή των εργαζομένων.
Όσον αφορά το τρικ της σύνταξης χηρείας, η οποία επανέρχεται μετά την τριετία αλλά μειώνεται σε 50% αντί για 70% της σύνταξης, εάν δείτε τα στατιστικά στοιχεία, μερικές εκατοντάδες είναι αυτοί που δεν έχουν παιδιά στα σαράντα και που χάνουν μετά την τριετία τη σύνταξη, ενώ πάνω από δέκα χιλιάδες είναι αυτοί των οποίων η σύνταξη θα μειωθεί από 70% σε 50% στην κύρια σύνταξη.
Όλη, λοιπόν, αυτή η επίθεση γίνεται στους εργαζόμενους, όταν στην Ελλάδα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε τα υψηλότερα κέρδη των επιχειρήσεων σε καταθέσεις και το χαμηλότερο κόστος εργασίας. Ο Έλληνας εργαζόμενος δουλεύει δύο μήνες περισσότερο το χρόνο κατά μέσο όρο σε χειρότερες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας και με τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα. Με την διεύρυνση του ωραρίου, όταν θα φτάσει ο εργαζόμενος με αυτές τις ρυθμίσεις να δουλεύει μέχρι και δώδεκα ώρες το εικοσιτετράωρο, φανταστείτε τι συνθήκες εργασίας και πόσα περισσότερα εργατικά ατυχήματα θα έχουμε. Γιατί, αν χρησιμοποιήσει ο εργοδότης το θέμα της υπερεργασίας και της διευθέτησης, θα φτάσει μέχρι το δωδεκάωρο την ημέρα.
Η σοβαρότητα της επίθεσης της Κυβέρνησης απαιτεί ένα συμπαγές ενωτικό μέτωπο των εργαζομένων, για να καταργηθούν στην πράξη όλοι οι νόμοι της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ΠΑΣΟΚ που θέσπισαν την ελαστικοποίηση και τη μείωση του κόστους εργασίας.
Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς επιμένει ότι υπάρχει άλλος δρόμος για την ανάπτυξη, την απασχόληση και τη δίκαιη κατανομή των εισοδημάτων με ρύθμιση και όχι απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με προστασία και βελτίωση, ώστε να κατοχυρώνονται τα δικαιώματα και η αξιοπρέπεια των εργαζομένων και να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κυρία Ξηροτύρη.
Το λόγο έχει ο κ. Ανδριανόπουλος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ:Κύριε Πρόεδρε, θα θυσιάσω ένα - δυο λεπτά από την εισήγησή μου για να εκφράσω μια διαμαρτυρία για τον τρόπο που ασκούμε το νομοθετικό μας έργο.
Θεωρώ ότι δεν είναι τόσο λογικό και δεν περιποιεί τιμή στο Κοινοβούλιο να συζητάμε μέσω αυτής της περίφημης Διάσκεψης των Προέδρων – η οποία απ’ ότι εγώ ξέρω είναι μάλλον βαλκανική εφεύρεση, δεν ξέρω αν υπάρχει σε άλλο Κοινοβούλιο στη Δυτική Ευρώπη - η οποία αποφασίζει στενά το χρόνο στον οποίο θα συζητήσουμε κάποιο νομοσχέδιο. Και έχουμε το φαινόμενο να εγγράφονται Βουλευτές, να θεωρείται πρωτοφανές αν εγγράφονται πολλοί Βουλευτές. Και αν θεωρείτε ότι είναι πολλοί οι Βουλευτές που εγγράφονται, να μειώσετε τον αριθμό των Βουλευτών στην ελληνική Βουλή. Οι Βουλευτές έχουν το δικαίωμα να μιλάνε και να εκφράζουν την άποψή τους.
Εγγράφονται, λοιπόν, Βουλευτές, αποφασίζουμε πότε θα μιλήσουμε επί της αρχής, ψηφίζεται το νομοσχέδιο επί της αρχής, συζητάμε για τα άρθρα, ψηφίζονται τα άρθρα και συνεχίζουν να μιλάνε Βουλευτές επί της αρχής. Νομίζω ότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Και δεν είναι σοβαρό να έρχεται ένας άνθρωπος εδώ να σας εκθέτει τις απόψεις του επί θεμάτων επί των οποίων το Κοινοβούλιο έχει ήδη αποφασίσει. Αυτήν τη λογική εγώ δεν μπορώ να την καταλάβω.
Είναι φανερό πως όλος ο Κανονισμός είναι δομημένος έτσι ώστε να βαρύνει υπέρ των κομμάτων, αν θέλετε Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι, εισηγητές, Υπουργοί κλπ. και από κει και έπειτα οι Βουλευτές είναι στο έλεος του Θεού. Παραδείγματος χάρη στο προηγούμενο νομοσχέδιο για την ανάπτυξη είχαμε τόσα θέματα στα άρθρα να κουβεντιάσουμε και δεν υπήρχε η δυνατότητα. Όταν ήλθε η σειρά μου να μιλήσω επί των άρθρων είχε συζητηθεί και ψηφιστεί και η δεύτερη ενότητα των άρθρων. Βεβαίως αποφάσισα να μη μιλήσω. Ήταν αστείο πράγμα.
Νομίζω ότι πρέπει το Προεδρείο να σκεφθεί πολύ σοβαρά αυτό το θέμα διότι δεν είναι λογικό, θα έλεγα ότι δεν προσδίδει τιμή στον ελληνικό κοινοβουλευτισμό ένα τέτοιο σύστημα. Απ’ ό,τι ξέρω πουθενά δεν εφαρμόζεται.
Επί της ουσίας. Κύριε Υπουργέ, ξέρετε, διαβάζω ότι η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να μας κατακεραυνώσει με ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μέχρι τώρα οι μεταρρυθμίσεις που έχετε φέρει δεν μπορώ να καταλάβω ούτε προς ποια κατεύθυνση πάνε ούτε τι είδους μεταρρυθμίσεις είναι. Σηκώνεται πολύ σκόνη είναι η αλήθεια, γίνεται πολύ φασαρία. Δημιουργείτε χωρίς λόγο, κατά την άποψή μου, κοινωνικές αντιδράσεις και το τελικό αποτέλεσμα των ρυθμίσεών σας θα είναι απειροελάχιστο έως ασήμαντο. Για να μην πάμε σε άλλα θέματα, να πάμε στο δικό σας νομοσχέδιο.
Για να μη λέω πολλές κουβέντες, θα πω ότι ένα είναι το κεντρικό θέμα. Μειώνετε το κόστος της εργασίας. Ουσιαστικά παραδίδεσθε, αμαχητί θα έλεγα, σε μία ιδεοληψία ελληνικών εργοδοτικών κύκλων που νομίζουν πως η μείωση του κόστους εργασίας θα λύσει το πρόβλημα της ελληνικής ανταγωνιστικότητας και όπως εσείς θα επιθυμούσατε θα προχωρούσε ο τόπος στην ανάπτυξη.
Αυτό είναι τραγικά εσφαλμένο. Δεν είναι κριτήριο για την πορεία μιας οικονομίας το κόστος της εργασίας. Μπορεί να είναι για κάποιες χώρες, τις οποίες, βεβαίως, εμείς δεν μπορούμε να φθάσουμε. Εμείς δεν μπορούμε να γίνουμε ούτε βαλκανικές χώρες στο επίπεδο του κόστους εργασίας, ούτε Κίνα, ούτε και Ινδία. Αυτό είναι αυτονόητο.
Αφού, λοιπόν, δεν μπορούμε και δεν είναι δυνατόν και δεν είναι και λογικό να ρίξουμε το κόστος της εργασίας σε τέτοια επίπεδα, πρέπει να βρούμε άλλα σημεία ανταγωνιστικότητας. Εσείς τι κάνετε; Επιλέγετε ένα κομμάτι που λέγεται κόστος της εργασίας, δημιουργείτε μία άνευ προηγουμένου και χωρίς λόγο, κατά την άποψή μου, κοινωνική αναταραχή. Βεβαίως οι βιομήχανοι οι οποίοι βλέπουν ένα βήμα πιο πίσω, φροντίζουν να απεγκλωβιστούν από την επιλογή σας λέγοντας ότι αυτό δεν είναι τίποτα, είναι μία απειροελάχιστη ρύθμιση ώστε αν αύριο δεν φέρει κανένα αποτέλεσμα ο νόμος σας, αυτοί να λένε: «εμείς δεν φταίμε, τα είχαμε πει από πριν».
Δεν βλέπω, λοιπόν, το λόγο που δημιουργείτε τόση πολύ φασαρία για να φέρετε αυτό το νομοσχέδιο. Και τι κάνετε; Ανακαλύπτετε το προϊσχύον σύστημα. Και μάλιστα με υπερηφάνεια σας είδα στις τηλεοράσεις να βγαίνετε και να λέτε ότι αυτό ίσχυε περίπου είκοσι χρόνια, από το 1975. Και φέρατε σαν παράδειγμα τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος λέει άλλαξε τα πάντα και δεν άλλαξε μόνο αυτό. Δηλαδή ήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τα βρήκε όλα χάλια, τα άλλαξε όλα –προς το καλύτερο φαντάζομαι, κατά την άποψή σας- και άφησε μόνο αυτό που ήταν πάρα πολύ καλό. Και ήλθε ο κακός Σημίτης και το κατήργησε.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Ε, όχι! Δεν είπα τέτοιο πράγμα.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ουσιαστικά αυτό λέτε. Και ήλθατε εσείς να το επαναφέρετε στην τάξη. Νομίζω ότι πιο πολύ δεν θα έπρεπε να ήσασταν κόκκινος Πάνος. Μάλλον πρασινωπός Πάνος θα έπρεπε να είσθε με βάση αυτήν τη λογική.
Από εκεί και έπειτα δεν έχει νόημα να πάμε στο παρελθόν. Απ’ ό,τι τουλάχιστον, εγώ θυμάμαι και ήμουν εδώ μέσα το 1974, πάντα είχαμε πρόβλημα ανεργίας. Δεν είχαμε ποτέ λυμένο το πρόβλημα της ανεργίας από το 1974. Αυτό ήταν μονίμως το πρόβλημα.
Άρα το σύστημα που επαναφέρετε έχει μάλλον αμαρτωλό παρελθόν. Δεν έχει λύσει κανένα πρόβλημα κατά το παρελθόν. Πώς θα το λύσετε τώρα; Και θεωρώ ότι είναι μάλλον άκομψο, να ψάχνετε να κάνετε μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίζοντας τον εαυτόν σας, γυρίζοντας προς τα πίσω.
Είχε γραφεί κάποτε ότι και στη Ρώμη του 15 ου αιώνα επί Πάπα Αλέξανδρου Βοργία δεν υπήρχε ανεργία. Να ψάξουμε εκεί να βρούμε ρυθμίσεις να τις φέρουμε και να τις εφαρμόσουμε και στην Ελλάδα;
Πρέπει νομίζω να δείτε σφαιρικά την ουσία του προβλήματος και η ουσία είναι ότι η χώρα πρέπει να προσεγγίσει την ανάπτυξη. Η χώρα και συμφωνώ μαζί σας δεν μπορεί να μείνει εκεί που είναι τώρα. Και δεν νομίζω να σας λέει κανείς να μείνετε εδώ που είσαστε τώρα. Απλώς σας λέει μην προχωρήσετε αυτήν τη ρύθμιση και καθίστε να σκεφθείτε τι σωστό και ενδεχομένως ριζοσπαστικό θέλετε να κάνετε.
Και αν συζητάγαμε εκτιμώ με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις στη λογική μιας ανοικτής συζήτησης ότι δεν πάει άλλο, τα προβλήματα που έχουμε χτυπούν κατά κύριο λόγο τους εργαζόμενους, γιατί η ανεργία αυτή χτυπάει θα μπορούσατε να ανακαλύπτετε και να ψηλαφείτε λύσεις.
Σήμερα σε όλο τον κόσμο, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα θεωρητικά κάπου εκεί κινείται, δεν είναι επαναλαμβάνω το κόστος εργασίας το βασικό κριτήριο. Στην Ευρώπη π.χ. χώρες όπως η Ιρλανδία, η Σουηδία, η Φινλανδία εκτινάχθηκαν στα ύψη οικονομικά έχοντας πανάκριβο κόστος εργασίας. Γιατί εκεί δεν είχαν την οποιαδήποτε επίπτωση; Εκτός Ευρώπης, η Σιγκαπούρη, είναι ένα παράδειγμα ανήκει στις πέντε πιο ισχυρές χώρες του κόσμου με τρομακτικά υψηλό κόστος εργασίας. Επίσης, στην Ινδία σήμερα επιλέγουν να προσλαμβάνουν πτυχιούχους που έρχονται από την Αμερική ή την Αγγλία με τριπλάσιες αποδοχές γιατί ακριβώς είναι καλύτεροι και βοηθάνε καλύτερα την ανάπτυξη της χώρας.
Άρα, πρέπει να πάμε σε άλλες επιλογές όπως μείωση φόρων, κατάργηση γραφειοκρατίας, αναπροσανατολισμό της παιδείας σε άλλες κατευθύνσεις. Δεν μπορώ να αναφερθώ με λεπτομέρειες. Πάντως αυτό που κάνετε τώρα είναι απλώς να μείνει μια εικόνα τρομακτικής κοινωνικής αναταραχής, που δεν πρόκειται να φέρει κανένα αποτέλεσμα και μετά από ένα χρόνο θα έχετε περίπου τους ίδιους δείκτες ανεργίας και θα ρθείτε εδώ πάλι σκεφτόμενος, άλλες λύσεις και άλλες προτάσεις.
Γι’ αυτό θεωρώ πως είναι λάθος αυτή η πρωτοβουλία. Το τελευταίο και κλείνω την ομιλία μου. Χαίρομαι που πήρατε πίσω την ρύθμιση για τα ταμεία των δημοσιογράφων αλλά το ερώτημα είναι πως είναι δυνατόν εσείς οι σταυροφόροι της κάθαρσης εναντίον της διαπλοκής να φέρνετε ρυθμίσεις που βολεύουν τους σημαιοφόρους της διαπλοκής. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Μας λέτε μάλιστα ότι ήταν σωστή η ρύθμιση αλλά την παίρνουμε πίσω.
Κυβέρνηση που παίρνει πίσω σωστές κατά την άποψή της ρυθμίσεις πρώτη φορά βλέπω.
Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ κύριε Ανδριανόπουλε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν δώσω το λόγο στον κ. Χωματά θέλω να απαντήσω στον κ. Ανδριανόπουλο σε ότι αφορά την εφαρμογή του Κανονισμού και τη διαδικασία που ακολουθείται μέχρι σήμερα.
Ως προς τη Διάσκεψη των Προέδρων, είναι μια σωστή λειτουργία της Βουλής, είναι ένας συντονισμός όπου μετέχουν όλα τα κόμματα και γίνεται, τουλάχιστον, μία στοιχειώδης ταξινόμηση του έργου της Βουλής της επόμενης εβδομάδος.
Δεν ξέρω αν ισχύει μόνο στα Βαλκάνια ή γίνεται και αλλού αλλά νομίζω ότι είναι ένα μέτρο δημοκρατικό και ένα μέτρο συμμετοχής όλων των κομμάτων.
Πρέπει να πούμε ότι με το Σύνταγμά μας σήμερα ο ρόλος των κομμάτων είναι σημαντικός. Δεν έχουμε Βουλή μόνο προσώπων, Βουλευτών αλλά έχουμε Βουλή στην οποία σημαντικό ρόλο παίζουν τα κόμματα και μέσω διαφόρων λειτουργιών θα πρέπει τα κόμματα να ρυθμίζουν και τον τρόπο των συνεδριάσεων.
Αυτό έχει σχέση και με την άλλη παρατήρηση όσον αφορά το χρόνο. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν σοβαρά νομοσχέδια στα οποία γράφονται πολλοί ομιλητές. Στην Ευρώπη και σε σοβαρά Κοινοβούλια και στο Ευρωκοινοβούλιο δεν υπάρχει ασύδοτος χρόνος.
Υπάρχει πάντοτε ένας συγκεκριμένος χρόνος μέσα στον οποίο μπορούν να εκφραστούν όλοι οι Βουλευτές. Εμείς – νομίζω - εδώ στην Ελλάδα γαλαντόμα και απλόχερα δίνουμε πολύ χρόνο και πολλές δυνατότητες σε όλους τους Βουλευτές να εκφράσουν τις απόψεις τους. Θεωρώ, όμως, ότι και τα κόμματα θα πρέπει να βάλουν μια σειρά στους Βουλευτές - ποιοι θα μιλήσουν σε κάθε νομοσχέδιο επί της αρχής και επί των άρθρων - έτσι ώστε να μπορέσει…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Από πού τεκμαίρεται αυτό, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Πώς είπατε;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Από τον Κανονισμό από πού βγαίνει αυτό;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ποιο απ’ όλα απ’ όσα είπα;
Άποψή μου είναι ότι, προκειμένου να γράφονται πολλοί Βουλευτές και να υπάρχει αυτός ο κάματος της εργασίας της Βουλής, τα κόμματα που έχουν συνταγματικό ρόλο να μπορούν να ορίζουν ορισμένο αριθμό, αν θέλουν. Αν δεν θέλουν, μπορεί να μη γίνει.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Τους Υπουργούς να κόψετε!
(Θόρυβος στην Αίθουσα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ )
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Πώς είπατε;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Οι Υπουργοί τρώνε περισσότερο χρόνο από τους Βουλευτές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Κύριε Παπαχρήστο, δεν μίλησε κανένας Υπουργός μέχρι σήμερα. Μην κάνετε γενικεύσεις. Άλλωστε…
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: ... (δεν ακούστηκε)
(Θόρυβος στην Αίθουσα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Μην φωνάζετε, κύριε συνάδελφε! Δεν σας προσβάλλω. Προσπαθώ να βοηθήσω στην καλή και ομαλή λειτουργία της συνεδρίασης. Σε τι σας προσβάλλω; Επειδή θέλω να μειώσω το χρόνο;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να πάρω το λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ορίστε, κύριε Βενιζέλο. Όμως σύντομα.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι σε ποια διάταξη του Κανονισμού θεμελιώνεται η παρέμβασή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Κύριε Βενιζέλο,…
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Μη με διακόπτετε, σας παρακαλώ. Να ολοκληρώσω τη φράση μου.
Η παρέμβασή σας, η οποία προφανώς γίνεται ιδίω ονόματι και όχι εκ μέρους του Προεδρείου της Βουλής, είναι προβληματική. Δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα για τη λειτουργία της Βουλής, που είναι πρωτίστως Βουλή των Βουλευτών και δευτερευόντως Βουλή των κομμάτων. Τέτοιου είδους θέματα θεσμικού και διαρθρωτικού χαρακτήρα δεν τίθενται ούτε πολύ περισσότερο λύνονται εκ του πλαγίου ή παρεμπιπτόντως με τέτοια ευκολία και προχειρότητα.
Παρακαλώ να σταματήσει εδώ αυτή η συζήτηση και όταν η κυρία Πρόεδρος φέρει προς συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής ζητήματα Κανονισμού της Βουλής, εκεί να τοποθετηθούμε. Μπορείτε και εσείς ως Βουλευτής να πάρετε το λόγο και να πείτε την προσωπική σας άποψη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Κύριε Βενιζέλο, καταλαβαίνω το άγχος σας…
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δεν έχω κανένα άγχος!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): …να διατυπώσετε απόψεις και να δημιουργείτε κρίσεις εκεί που δεν υπάρχουν.
Η άποψή μου ήταν προσωπική και δεν ήταν ούτε ερμηνεία ούτε επιθυμία τοποθετήσεως νέων κανονισμών και ερμηνείας του Συντάγματος. Είπα ως προς το χρόνο, για να διευκολυνθούν οι συνάδελφοι, ότι θα μπορούσε να ακολουθηθεί μια διαδικασία. Δεν στηρίζεται στον Κανονισμό η διαδικασία, αλλά στη γενικότερη αρχή του Συντάγματος ότι η Βουλή είναι Βουλή Βουλευτών και Βουλή των κομμάτων και, μέσω αυτής της γενικής αρχής, θα μπορούσε να γίνει μια ρύθμιση. Δεν θέλετε να γίνει η ρύθμιση; Να μη γίνει. Εν πάση περιπτώσει, ο χρόνος ο οποίος δίδεται είναι πλούσιος και δίδεται σε όλους το δικαίωμα να μιλούν.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Όχι, κύριε Βενιζέλο. Δεν έχετε το δικαίωμα!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Πρέπει να λάβετε μια απάντηση ως Προεδρεύων του Σώματος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Αφήστε το, σας παρακαλώ! Σας είπα…
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ο Κανονισμός προβλέπει τέτοιους θεσμούς, όπως η οργανωμένη συζήτηση και το κλείσιμο της συζήτησης. Το γεγονός ότι το Τμήμα και η Διάσκεψη των Προέδρων δεν εφαρμόζουν τους θεσμούς αυτούς που υπάρχουν στο κείμενο του Κανονισμού κάτι σημαίνει. Άρα, αντί να συζητούμε γενικά και αόριστα με τρόπο επικίνδυνο και ολισθηρό για το ρόλο του Βουλευτή πρέπει να σκεφθούμε πώς εφαρμόζουμε ή πώς αναθεωρούμε τον Κανονισμό με τη διαδικασία, όμως, που πρέπει από τον Κανονισμό, όχι παρεμπιπτόντως και τυχαία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Κύριε Βενιζέλο, κανένας δεν μίλησε για τροποποίηση του Κανονισμού και κανένας δεν είπε αυτά τα οποία λέτε. Η τοποθέτησή μου ήταν απλή. Ήταν μια γενικότερη παραίνεση. Απηχεί προσωπική μου άποψη, για να γίνει καλύτερη η συζήτηση. Από εκεί και πέρα, αν θέλετε, επ’ ευκαιρία αυτού, να κάνετε εσείς γενικότερες παρεμβάσεις για λόγους που αφορούν εσάς και εσείς ξέρετε, δικαίωμά σας.
ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Εντάξει!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Για λόγους που αφορούν τους Βουλευτές μην είστε προσβλητικός!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Δεν είμαι καθόλου προσβλητικός!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Παρακαλώ!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Και εγώ σας παρακαλώ, γιατί ήδη παρερμηνεύσατε ορισμένα απ’ όσα είπα.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Απλώς μια διευκρίνιση θέλω να κάνω, γιατί θεωρώ ότι ο προλαλήσας συνάδελφος κ. Ανδριανόπουλος δεν έχει ενημερωθεί για το περιεχόμενο της προτεινόμενης ρύθμισης. Η προτεινόμενη ρύθμιση για τα χρέη προς τα ταμεία του Τύπου δεν έχει κανένα χαριστικό περιεχόμενο. Εφαρμόζουμε ό,τι εφαρμόσαμε για τα χρέη προς το ΙΚΑ, προς το ΤΑΞΥ., για τα χρέη προς όλα τα άλλα ταμεία, ΟΑΕ, ΤΕΒΕ, ΤΣΑ, ΤΑΕ.
Κατά τον ίδιο τρόπο εφαρμόσαμε το ίδιο καθεστώς και για τη ρύθμιση χρεών προς τα Ταμεία του Τύπου. Ο νόμος από τον οποίο ξεκινήσαμε ήταν ο ν. 3232, που είχε ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ, ο νόμος του κ. Ρέππα. Η μόνη αλλαγή που κάναμε δεν αφορούσε τον αριθμό των δόσεων – ογδόντα έλεγε ο κ. Ρέππας, ογδόντα τις κρατήσαμε κι εμείς - αλλά αντί για προκαταβολή 10%, που έβαζε ο κ. Ρέππας, εμείς έχουμε βάλει για όλες τις ρυθμίσεις όλων των Ταμείων 5% προκαταβολή.
Στη διάθεση δε του κ. Ανδριανόπουλου, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, είναι όλος ο κατάλογος των οφειλετών, για να διαπιστώσει ότι αυτά που είπε περί διαπλοκής ήταν άσφαιρα πυρά και πέφτουν στο κενό. Η Κυβέρνηση έχει θέσεις για τη διαπλοκή, έχει απόψεις. Και στο σπίτι του κρεμασμένου να μη μιλάνε για σκοινί εκείνοι, που κατά την εποχή της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, έκαναν τη διαπλοκή σύστημα εξουσίας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ορίστε, κύριε Χωματά, έχετε το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά μεγάλων προκλήσεων και καλείται να δώσει άμεσα λύσεις σε φλέγοντα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, τα οποία επί σειρά ετών είχαν παραμείνει άλυτα, με καταστρεπτικές συνέπειες στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας.
Είναι ως εκ τούτου επιβεβλημένο καθήκον μας να προχωρήσουμε χωρίς καθυστέρηση και με αποφασιστικότητα σε όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που θα ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα, θα τονώσουν την ανταγωνιστικότητα, θα προσελκύσουν νέες επενδύσεις στη χώρα μας και θα πετύχουν να εξασφαλίσουν τις πολυπόθητες νέες θέσεις εργασίας.
Το στόχο αυτό επιδιώκει να πετύχει το παρόν σχέδιο νόμου, εστιάζοντας το ενδιαφέρον κατά κύριο λόγο στην ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, η οποία τα τελευταία χρόνια κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Ο στρατηγικός στόχος που έχει τεθεί είναι να ενισχυθούν αποτελεσματικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να ανακοπεί η υφιστάμενη τάση της μετεγκατάστασης των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό και να δοθεί ένα τέλος στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων εξαιτίας της ελλιπούς εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας.
Τα βασικότερα σημεία του παρόντος νομοσχεδίου αναφέρονται στον καθορισμό του χρόνου και του κόστους των υπερωριών, καθώς επίσης και στον τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιείται η διευθέτηση του χρόνου εργασίας στις επιχειρήσεις.
Παράλληλα προβλέπεται η επίλυση ορισμένων χρονιζόντων ασφαλιστικών προβλημάτων, που επί σειρά ετών παρέμειναν σε εκκρεμότητα, όπως, παραδείγματος χάρη, η καταβολή των οφειλομένων εισφορών των ασφαλισμένων προς τα Ταμεία τους, η απρόσκοπτη συνταξιοδότηση του επιζώντος συζύγου, η δυνατότητα συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων που τους έλειπαν λίγοι μόλις μήνες εργασίας κλπ.
Αξιοσημείωτη είναι εξάλλου η θέσπιση ιδιαίτερα αυστηρών διοικητικών και ποινικών κυρώσεων για τους εργοδότες που θα παραβιάσουν τις διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου, γεγονός που αποδεικνύει ότι ειλικρινής πρόθεση της Κυβέρνησης είναι η αποτελεσματικότερη προστασία των εργαζόμενων.
Σημείο αναφοράς και στο παρόν νομοσχέδιο αποτελεί εκ νέου το οκτάωρο, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν καταργείται, ούτε καταστρατηγείται, όπως διατείνεται η Αντιπολίτευση. Αυτό που επιχειρείται είναι η μείωση του εργασιακού κόστους μέσω της μεγαλύτερης ευελιξίας του χρόνου εργασίας, μια ρύθμιση εύλογη και ρεαλιστική, που ήταν απολύτως αναγκαία για την επιβίωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Το υπέρογκο κόστος των υπερωριών, που υπήρξε συνέπεια του ν. 2874/2000 είχε φέρει σε πραγματικό αδιέξοδο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αδυνατώντας να πληρώσουν τις δυσβάσταχτες υπερωρίες, αναγκάζονταν να μειώσουν την υπερωριακή απασχόληση, πλήττοντας όμως με την τακτική αυτή καίρια την παραγωγικότητά τους.
Παράλληλα, αυτό οδηγούσε στην αύξηση της λεγόμενης «μαύρης» εργασίας, δηλαδή της ανασφάλιστης και κρυφής απασχόλησης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT, τον περασμένο χρόνο το μέγεθος της «μαύρης» εργασίας για τη χώρα μας ανήλθε σε ποσοστό 20% επί του ΑΕΠ, μια επίδοση που μας δίνει μια ακόμη αρνητική πρωτιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου καταργείται το καθεστώς των υπερωριών και επαναφέρεται ο θεσμός της υπερεργασίας. Αυτό θα περιορίσει σε σημαντικό βαθμό τη «μαύρη» εργασία και θα συμβάλλει στην υγιή διαχείριση της υπερωριακής απασχόλησης προς όφελος τόσο των εργαζόμενων όσο και των επιχειρήσεων.
Υπερεργασία σημαίνει ότι δεν απαιτείται ειδική άδεια για την υλοποίησή της και κρίνεται ως η πιο ενδεδειγμένη και ρεαλιστική λύση για τη συγκράτηση του κόστους των υπερωριών.
Πιστεύω ότι αποτελεί αυτονόητη ανάγκη μιας επιχείρησης το να υπεραπασχολεί τους υπαλλήλους σε περιόδους αιχμής και να τους υποαπασχολεί σε περιόδους μειωμένης δραστηριότητας.
Μόνο η υπέρβαση των σαράντα πέντε ωρών εργασίας την εβδομάδα για επιχειρήσεις που λειτουργούν με πενθήμερο, ή αντίστοιχα των σαράντα οκτώ ωρών για τις επιχειρήσεις που λειτουργούν με εξαήμερο, θα συνιστά πραγματική υπερωριακή απασχόληση.
Έτσι, παρέχεται η δυνατότητα αύξησης του συμβατικού και νόμιμου χρόνου εργασίας μόνο στην περίπτωση κατά την οποία συντρέχουν ειδικοί λόγοι με αντίστοιχη υποχρέωση εν συνεχεία για μείωση του χρόνου εργασίας σε περιόδους με μειωμένη αγοραστική κίνηση για την επιχείρηση. Η μείωση αυτού του χρόνου εργασίας θα γίνεται είτε με μειωμένο ωράριο απασχόλησης, είτε με τη μορφή επιπλέον αδείας υπέρ των εργαζομένων. Αυτό αποφασίζεται από κοινού μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενων. Σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ επιχείρησης και του σωματείου των εργαζομένων, η διαφορά θα επιλύεται με διαιτησία από μια πενταμελή επιτροπή.
Σε κάθε περίπτωση, ο εργαζόμενος θα δικαιούται να αρνηθεί την επιπλέον απασχόληση η οποία θα προκύπτει από την ανωτέρω διευθέτηση και η άρνησή του αυτή δεν θα συνιστά λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, ή απόλυσή του.
Πολύ σημαντική και, πραγματικά, γενναία θεωρείται η ρύθμιση που αποσκοπεί στην κατοχύρωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος των ασφαλισμένων, οι οποίοι έχουν συμπληρώσει μεν το όριο ηλικίας, αλλά δεν διαθέτουν τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων για να λάβουν σύνταξη. Μοναδική προϋπόθεση είναι να έχουν συμπληρώσει συνολικά τέσσερις χιλιάδες τριακόσιες πενήντα ημέρες ασφάλισης, οπότε με την εξαγορά εκατόν πενήντα ημερών εργασίας συμπληρώνονται τα δεκαπέντε χρόνια ασφάλισης που ισοδυναμούν με τα απαιτούμενα τέσσερις χιλιάδες πεντακόσια ένσημα.
Πιο συγκεκριμένα. Προβλέπεται η δυνατότητα εξαγοράς ενσήμων για συμπλήρωση συντάξεων γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου, δίνοντας ακόμη και στους επιζώντες συζύγους τη δυνατότητα εξαγοράς των ενσήμων.
Περαιτέρω αποκαθίσταται μια ακόμη μεγάλη αδικία με την κατάργηση του μέτρου της διακοπής της συνταξιοδότησης για τον επιζώντα σύζυγο μετά τη συμπλήρωση τριών ετών χηρείας του, αν ο επιζών σύζυγος ήταν κάτω των σαράντα ετών κατά την ημερομηνία θανάτου του θανόντος συζύγου. Με τη νέα ρύθμιση η καταβολή της μεταβιβαζόμενης σύνταξης στον επιζώντα σύζυγο θα γίνεται ανεξαρτήτως ηλικίας του και θα συνεχίζεται κανονικά χωρίς διακοπή. Όμως, κύριε Υπουργέ θα ήθελα να σας παρακαλέσω αυτό να το δείτε με ιδιαίτερη προσοχή, διότι στην Ελλάδα υπάρχουν γάμοι σκοπιμότητας υπερήλικων με αλλοδαπές μετανάστριες, οι οποίοι στόχο έχουν τη σύνταξη του συζύγου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ζούμε σε μια εποχή σκληρού ανταγωνισμού, όπου τα πάντα αλλάζουν γύρω μας με γρήγορους ρυθμούς και μας επιβάλλουν να προσαρμοζόμαστε άμεσα στις υψηλές απαιτήσεις της σύγχρονης πραγματικότητας. Χρέος μας είναι να υιοθετήσουμε τις νέες αντιλήψεις με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα και να απαγκιστρωθούμε από τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες του παρελθόντος. Η εμμονή στις νοοτροπίες και στις αγκυλώσεις παλαιότερων εποχών και η προσκόλληση στη λογική κεκτημένων δικαιωμάτων και συντεχνιακών συμφερόντων προκαλούν οπισθοδρόμηση, και είναι οι αιτίες που οδήγησαν στη διαιώνιση των σημερινών προβλημάτων.
Όλοι μας πρέπει να αναγνωρίσουμε την ανάγκη αλλαγών που επιβάλλεται να γίνουν και να βρούμε το θάρρος να παραδεχθούμε την ορθότητα και την αναγκαιότητα κάποιων μέτρων, ξεφεύγοντας από τη μικροπολιτική προσέγγιση των πραγμάτων.
Οι στόχοι που τίθενται με το παρόν νομοσχέδιο αποσκοπούν στην αειφόρο ανάπτυξη της χώρας μας μέσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της οικονομίας, την προσέλκυση νέων επενδύσεων και την τόνωση της απασχόλησης.
Θεωρώ εθνική αναγκαιότητα το να στηρίζουμε κάθε σοβαρή μεταρρυθμιστική προσπάθεια η οποία αποβλέπει στην επανίδρυση του κράτους, και στη δημιουργία μιας σύγχρονης και δυνατής Ελλάδος που θα εγγυάται την ευημερία, την προκοπή για όλους τους Έλληνες πολίτες.
Το παρόν νομοσχέδιο στοχεύει προς αυτό το στόχο και γι αυτό το υπερψηφίζω.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ( Σωτήρης Χατζηγάκης): Η κ. Δαμανάκη έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συνήθως όταν ανεβαίνουμε σ’ αυτό το Βήμα, ξεκινούμε όλοι σημειώνοντας τη σημασία των νομοσχεδίων που υποστηρίζουμε ή των νομοσχεδίων απέναντι στα οποία αντιπαρατιθέμεθα.
Αισθάνομαι ότι είναι μία από τις λίγες φορές που ανεβαίνω στο Βήμα – έχω ανέβει πολλές φορές στο Βήμα αυτό - που αυτό ισχύει πραγματικά και γιατί το νομοσχέδιο αφορά όλους τους τομείς της ζωής, θα έχει τεράστιες επιπτώσεις, εάν εφαρμοστεί, οικονομικές και κοινωνικές και πολιτικές, αλλά επειδή, πραγματικά, εάν εφαρμοστεί, οι επιπτώσεις του θα μετρήσουν σε μεγάλος βάθος χρόνου και θα επηρεάσουν σοβαρά τη μορφή της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας γενικότερα. Εύχομαι, λοιπόν, ειλικρινά, κύριοι συνάδελφοι, να μην εφαρμοστεί αυτό το νομοσχέδιο.
Ποιες είναι οι ενδεχόμενες οικονομικές συνέπειες του νομοσχεδίου; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται εδώ να πούμε πολλά. Είναι φανερό ότι γίνεται μία ευθεία ανακατανομή, ανακατανομή που υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι. Χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι, κερδισμένοι είναι οι εργοδότες και οι μέτοχοι των εταιρειών των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο και των ΔΕΚΟ.
Αυτό είναι πολύ απλό. Το παραδέχεται και ο κύριος Υπουργός....
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όχι, βέβαια.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: ....όταν μας λέει....
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όχι, βέβαια.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ – ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Το λέει και η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: ....όταν μας λέει ότι εισάγει το νομοσχέδιο για να ανακόψει την πορεία των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Παραδέχεται ότι ο βασικός στόχος του νομοσχεδίου είναι η μείωση του εργατικού κόστους. Και μάλιστα μου κάνει εντύπωση, κύριε Υπουργέ, πώς χρησιμοποιούνται αυτά τα επιχειρήματα από την Κυβέρνηση. Δηλαδή....
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Το είπα εγώ αυτό; Είπα εγώ για μείωση του εργατικού κόστους;
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Αναφέρεται και στην εισηγητική έκθεση και στις ομιλίες των Υπουργών σας στην κοινοβουλευτική επιτροπή.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Πουθενά στην εισηγητική έκθεση δεν αναφέρεται μείωση εργατικού κόστους.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Εντάξει, κύριε Υπουργέ. Δεν αναφέρεται μείωση....
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Σας παρακαλώ, κύριε Υπουργέ, όχι διακοπές.
Συνεχίστε, κυρία Δαμανάκη.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Εγώ χαίρομαι πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε, αρκεί να μου κρατήσετε το χρόνο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Θα το κάνω, κυρία Δαμανάκη, μην ανησυχείτε.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κύριε Υπουργέ, πράγματι, δεν αναφέρετε τη λέξη μείωση εργατικού κόστους. Αυτό είναι δική μου έκφραση. Λέτε, όμως, σε όλους τους τόνους ότι ο στόχος του νομοσχεδίου είναι η ανακοπή της πορείας των ελληνικών επιχειρήσεων προς το εξωτερικό. Και εγώ αναρωτιέμαι. Θεωρείτε ότι πραγματικά, μ’ αυτό το νομοσχέδιο θα σταματήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις να πηγαίνουν στο εξωτερικό;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Θα συμβάλλει και αυτό.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Αν είναι έτσι, ανακαλύψατε τη μαγική συνταγή της μείωσης του εργατικού κόστους για να κρατήσουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα και να γίνουν επενδύσεις;
Το νομοσχέδιο, όμως, έχει και σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις και νομίζω ότι χρειάζεται με νηφαλιότητα να τις δουν και οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας.
Πού πάει μια ελληνική οικογένεια με δύο εργαζόμενους; Πού ακριβώς πάει; Όταν ουσιαστικά απορυθμίζεται το ωράριο, καταργείται το οκτάωρο, όταν ο εργοδότης με το διευθυντικό δικαίωμα το οποίο ισχύει σε ορισμένες περιπτώσεις, χωρίς κανένα πρόσχημα, μπορεί να απαιτήσει από τον εργαζόμενο πατέρα και την εργαζόμενη μητέρα να δουλεύουν απίστευτες ώρες, αυτό το κοινωνικό πρότυπο δε μας απασχολεί; Οι άνθρωποι που έχουμε στο μυαλό μας είναι άνθρωποι που καταναλώνουν και εργάζονται συνεχώς; Το θέμα των κοινωνικών επιπτώσεων είναι πολύ σοβαρό και χρειάζεται να το σκεφθούμε πραγματικά.
Υπάρχει και ένα τεράστιο πρόβλημα με τις πολιτικές επιπτώσεις του νομοσχεδίου. Με αυτό το νομοσχέδιο η Κυβέρνηση στέλνει μήνυμα και στα πολιτικά κόμματα και στα συνδικάτα και στους πολίτες για έναν πειθαρχημένο αυταρχισμό, όπου τα δικαιώματα περιορίζονται, όπου η συλλογική οργάνωση δε μετράει και όπου όλα αυτά αντικαθίστανται με ένα μοναχικό, θλιβερό ηλεκτρονικό πολιτισμό, όπου ο εργαζόμενος κατά μόνας βρίσκεται απέναντι στον εργοδότη.
Ειλικρινά αυτό είναι το πρότυπο της κοινωνίας που οραματίζεται η Νέα Δημοκρατία; Ελπίζω ότι το νομοσχέδιο δεν θα εφαρμοστεί και θέλω με πολύ μεγάλη σαφήνεια να πω ότι το δικό μας αξιακό φορτίο, το αξιακό φορτίο και του ΠΑΣΟΚ και της ευρύτερης Αριστεράς, είναι στον αντίποδα αυτής της λογικής.
Βεβαίως υπάρχει ένα επιχείρημα απέναντι σε όλα αυτά, θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα. Αυτό το είπατε, κύριε Υπουργέ.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Το είπα και το πιστεύω.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Να το δούμε, λοιπόν. Θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα με τη μείωση του εργατικού κόστους; Πού έχει αποδειχθεί αυτό; Σε ποια χώρα της Ευρώπης έχει συμβεί αυτό; Στην κοινοβουλευτική επιτροπή πολλοί συνάδελφοι έφεραν πολλά στοιχεία – δεν έχω το χρόνο να τα αναφέρω - και μελέτες του ΟΟΣΑ που δείχνουν ότι οι Έλληνες δουλεύουν αρκετά.
Δουλεύουμε πια περισσότερο από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας δεν είναι πρόβλημα μείωσης εργατικού κόστους. Εμείς το λέμε καθαρά. Πού μπορεί να αναζητηθεί η ανταγωνιστικότητα; Επειδή μας λέτε ότι δεν έχουμε και θέσεις. Κατά την άποψή μας, μπορεί να αναζητηθεί σε τρεις κατευθύνσεις: Εφαρμογή καινοτομίας, οργάνωση επιχειρήσεων, επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό. Και αυτό αφορά την Κυβέρνησή σας, η οποία δεν επενδύει, όπως θα έπρεπε, στο ανθρώπινο δυναμικό και η οποία κρατά τις δαπάνες απαράδεκτα χαμηλά.
Αφορά όμως και τους κοινωνικούς εταίρους. Και, ιδιαίτερα, θέλω να αναφερθώ εδώ στην ευθύνη που έχουν και οι Έλληνες επιχειρηματίες. Ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών οφείλει να αντιληφθεί ότι πέρα από τα αιτήματά του, τα οποία η Κυβέρνηση σπεύδει να υιοθετήσει ασμένως, υπάρχουν και οι υποχρεώσεις. Κι εδώ υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία. Σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες για κάθε ευρώ που επενδύεται από την κάθε κυβέρνηση, από την εκάστοτε κυβέρνηση, υπάρχει επένδυση και από τον ιδιωτικό τομέα. Πόση είναι αυτή; Στη Σκανδιναβία, απέναντι στο ένα ευρώ του δημόσιου τομέα επενδύονται τρία ευρώ. Στην Ευρώπη, κατά μέσο όρο, απέναντι στο ένα ευρώ του δημόσιου τομέα επενδύονται δύο ευρώ. Στην Ελλάδα πόσο είναι; Τα δικά μας στοιχεία λένε: 0,2 έως 0,5 ευρώ. Αυτό είναι ένα πρόβλημα και αφορά την ελληνική κοινωνία, αφορά και την Κυβέρνηση, που πρέπει επιτέλους να σκεφθεί σοβαρά, αφορά και τους Έλληνες βιομήχανους. Και εν πάση περιπτώσει, προβλήματα όπως η εσωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας, τα οποία επιδεινώνονται, – η αναλογία εισαγωγών - εξαγωγών έχει φθάσει στα επίπεδα του 1950- δείχνουν, νομίζω, το πού βαδίζουμε.
Κύριοι συνάδελφοι, θέλω να κλείσω με μία είδηση. Χθες το πιο έγκυρο τηλεοπτικό δίκτυο των Ηνωμένων Πολιτειών μετέδωσε και ανέλυσε σε πολλές συζητήσεις μία είδηση. Η «ΤΟΥΟΤΑ» μία αυτοκινητοβιομηχανία ιαπωνικών συμφερόντων, που την ξέρετε, έκλεισε ένα μεγάλο εργοστάσιο που είχε στις μεσοδυτικές πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών και το μετέφερε στο Οντάριο του Καναδά. Έγινε πολλή συζήτηση γιατί έγινε αυτή η μεταφορά. Γιατί φαντάζεστε ότι έγινε; Επειδή το εργατικό κόστος ήταν μικρότερο; Η αυτοκινητοβιομηχανία ανακοίνωσε επίσημα ότι μεταφέρεται στο Οντάριο γιατί το μέσο μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων του Οντάριο είναι πολύ υψηλότερο από αυτό των κατοίκων της συγκεκριμένης πολιτείας των Ηνωμένων Πολιτειών και ελπίζει η αυτοκινητοβιομηχανία ότι η καινοτομία, την οποία έχει σκοπό να εισάγει, θα αφομοιωθεί πολύ καλύτερα από τη συγκεκριμένη χώρα. Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Τελειώνω αμέσως, κύριε Πρόεδρε.
Αν, λοιπόν, θέλουμε, πραγματικά, να μιλήσουμε για ανταγωνιστικότητα και να φιλοδοξήσουμε με σοβαρότητα να ανταποκριθούμε στις μεγάλες επιταγές των καιρών, πρέπει αλλού να αναζητηθεί η λύση και όχι στον εξανδραποδισμό των εργαζομένων.
Ελπίζω ειλικρινά, κύριοι συνάδελφοι, ότι το νομοσχέδιο δεν θα εφαρμοστεί.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστούμε, κυρία Δαμανάκη.
Ο κ. Λιντζέρης έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δέκα δεν είναι τα λεπτά του χρόνου ομιλίας, μετά τους έξι πρώτους;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Το έχουμε καθιερώσει στα οκτώ λεπτά όταν είναι πολλοί οι εγγεγραμμένοι και ακολουθείται αυτή η τακτική. Και τηρούμε απαρέγκλιτα το οκτάλεπτο λόγω των πολλών εγγεγραμμένων.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ωραία. Να μηδενίσουμε το χρόνο μου, κύριε Πρόεδρε, αν σας είναι εύκολο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Αν είναι για τα είκοσι δευτερόλεπτα, να σας τον μηδενίσω…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω πως είναι κοινός τόπος ότι η πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος και η αξιοπιστία και η συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων είναι το ζητούμενο στην πολιτική στις μέρες μας. Γι’ αυτό, πέρα από επικλήσεις σε ιδεολογίες, σε ρητορικές, σε απλόχερη χρήση ωραίων λέξεων και εννοιών, τα δένδρα κρίνονται από τους καρπούς τους. Οι κυβερνήσεις κρίνονται από τις δυνατότητές τους να προωθούν το κοινό καλό. Και σ’ αυτό το θέμα, κύριοι της Κυβέρνησης, τα δικά σας δείγματα γραφής είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτικά.
Έμελλε σ’ αυτό το θερινό Τμήμα να αποκαλυφθεί στην πράξη το πραγματικό πρόσωπο της Κυβέρνησης. Ίσως η υψηλή θερμοκρασία του Ιουλίου ξέβαψε το κεντρώο και συναινετικό «μακιγιάζ» και αποκαλύφθηκε το πραγματικό πρόσωπο. Μόλις προχθές ο κ. Σιούφας, με το νομοσχέδιο για το ωράριο εργασίας, απέδειξε ότι μπορεί να εφαρμόζει πολιτικές καθεστωτικές και αλαζονικές. Αλήθεια, πότε πρόλαβε; Απέδειξε ότι είναι ο ολετήρας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Σήμερα ο Υπουργός Εργασίας, ο κ. Παναγιωτόπουλος, αποδεικνύει περίτρανα ότι μάλλον αχρωματοψία είχαν όσοι τον αποκάλεσαν κάποτε «κόκκινο» Πάνο γιατί συγχέουν το κόκκινο με το βαθύ μπλε έως μαύρο, ακριβώς γιατί καταργεί το οκτάωρο, καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, επιχειρεί να αναιρέσει κατακτήσεις χρόνων και αγώνων των εργαζομένων. Αντιμετωπίζει τις προκλήσεις του αύριο με επαναφορά στους νόμους του 1955. Τορπιλίζει την εργασιακή ειρήνη και επαναφέρει την πολιτική στην αλήστου μνήμης εποχή του κ. Λάσκαρη και του κ. Καρακίτσου. Ελπίζω να μη θελήσει να καταργήσει και αυτός την πάλη των τάξεων. Έχει συμβεί από την εποχή του κ. Λάσκαρη.
Κυρίες και κύριοι, το προτεινόμενο σχέδιο νόμου υποτίθεται ότι έρχεται να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Εμείς ισχυριζόμαστε ότι θα συμβεί το αντίθετο. Αλλά, πέρα από αυτό, δεν υπάρχει ούτε καν στην εισηγητική έκθεση, ως όφειλε ούτε ένα σοβαρό επιχείρημα ούτε μία σοβαρή μελέτη που να πείθει ότι αυτά τα μέτρα στοχεύουν προς τα εκεί.
Πώς θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, κύριε Υπουργέ; Έτσι γενικά και αόριστα; Σε ποιους τομείς, σε ποιους κλάδους; Στη μεταποίηση, στον τουρισμό, πού; Ποιους δείκτες χρησιμοποιείτε για να τεκμηριώσετε αυτά που λέτε και να τους χρησιμοποιήσετε αύριο προκειμένου να εξακριβώσετε αν αποδίδουν αυτά που επιδιώκετε;
Δύο πράγματα συμβαίνουν, κύριε Υπουργέ. Ή κάνετε ένα μέγιστο οικονομικό και πολιτικό λάθος ή αντιλαμβάνεστε τους εργαζόμενους ως είλωτες. Ταυτίζετε τη μείωση του κόστους εργασίας με τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Οδηγείτε μ’ αυτόν τον τρόπο την εθνική οικονομία σε μια οικονομία έντασης της εργασίας. Αλλά σας διαφεύγει πως όσο και αν στύψετε τη μικρή σε μέγεθος εργατική τάξη στην πατρίδα μας, τα κέρδη δεν θα είναι αρκετά ούτε για το εγχώριο κεφάλαιο ούτε για τους ξένους επενδυτές. Ως και ο ΣΕΒ. συμφωνεί ότι δεν μπορούμε να μειώσουμε άλλο τους μισθούς. Εσείς όμως το επιχειρείτε.
Ξέρετε όμως τι λέει ακόμα και ο φιλικός σας Τύπος; Λέει ότι από αυτόν το νόμο θα προκύψουν πολλοί χαμένοι και λίγοι κερδισμένοι, ότι τα μέτρα θα επηρεάσουν το εισόδημα και το χρόνο εργασίας εκατομμυρίων εργαζομένων, ότι το 30% του εισοδήματος των Ελλήνων εργαζομένων εξασφαλίζεται από την υπερωριακή απασχόληση και – τέλος - ότι θα προκληθεί βέβαιη μείωση στο μηνιαίο εισόδημα των μισθών του ιδιωτικού τομέα κατά 10%. Αυτά τα λέει ο φιλικός σας Τύπος. Ούτε αυτόν λογαριάζετε. Όλα τα άλλα που ισχυρίζεστε είναι υποθέσεις εργασίας ή προσχήματα για εφαρμογή μιας στυγνής αντεργατικής πολιτικής.
Κυρίες και κύριοι, να γίνω πιο συγκεκριμένος. Διατείνεται η Κυβέρνηση ότι επ’ ουδενί και πουθενά δεν προωθείται το διευθυντικό δικαίωμα. Τι λέει όμως ο νόμος; Λέει ότι σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων τη διαφορά επιλύει μια πενταμελής επιτροπή, η οποία αποτελείται από δύο εκπροσώπους των εργαζομένων, δύο των εργοδοτών και έναν υπάλληλο του Υπουργείου Εργασίας διορισμένο από το Υπουργείο!
Έχουμε χρείαν και άλλων μαρτύρων, κύριοι συνάδελφοι, για να τεκμηριωθεί ο ισχυρισμός ότι η Κυβέρνηση ή μας εμπαίζει ή υποτιμά τη νοημοσύνη μας; Γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο η Κυβέρνηση επαναφέρει την υποχρεωτική διαιτησία και μας πηγαίνει ακόμα πιο πίσω από το νομικό καθεστώς του 1955! Εκεί, τουλάχιστον, το πρόσωπο - κλειδί ήταν δικαστικός. Τώρα πρέπει να είναι ο διορισμένος υπάλληλος ο κομιστής της βούλησης του Υπουργείου Εργασίας.
Καταργεί ακόμη και τη συλλογική αυτονομία του ν.1876.
Κύριε Υπουργέ, λέτε ακόμα ότι ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να αρνηθεί την παροχή επιπλέον εργασίας, αν αυτή η άρνηση δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη. Νομίζω ότι αντιλαμβάνεστε μια εικονική πραγματικότητα. Υπάρχει έστω και ένας εργαζόμενος στον οποίο να μην προκαλεί γέλωτα αυτή η διατύπωση; Υπάρχει έστω και ένας εργαζόμενος στη χώρα μας που υπό τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας είναι δυνατόν να διαπραγματευθεί ισότιμα με τον εργοδότη του;
Έλεος, κύριε Υπουργέ. Όλα αυτά τα αμίμητα δεν μπορούν να συγκαλύψουν αυτόν τον απροκάλυπτο εμπαιγμό που επιχειρείται σε βάρος μας και κυρίως σε βάρος των εργαζομένων.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακολουθούμε την απαρχή της κατεδάφισης του πλαισίου των εργασιακών σχέσεων. Δίκαια οι εργαζόμενοι, αλλά και η κοινωνία αντιδρά, αφού διασαλεύεται η κατακτημένη εργασιακή ειρήνη. Τρίζουν όμως και τα θεμέλια της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας προϋποθέτει καλές σχέσεις εργαζομένων-εργοδοτών. Προϋποθέτει εμπιστοσύνη και αφοσίωση στην εργασία. Προϋποθέτει εταιρική κουλτούρα. Εσείς βέβαια όλα αυτά τα τορπιλίζετε. Οδηγείτε σε κοινωνική εξαθλίωση. Όμως, ούτε η κοινωνική εξαθλίωση, ούτε η συρρίκνωση της ενεργούς ζήτησης δεν ανεβάζει την ανταγωνιστικότητα.
Κύριε Υπουργέ, κάνετε και κάτι ακόμα. Καταργείτε τον κοινωνικό διάλογο επαναφέροντας τον τόπο στη δίνη των κοινωνικών συγκρούσεων και των ταξικών αντιπαραθέσεων. Ανατρέπετε όχι μόνο το νομικό, αλλά και το πολιτικό πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων. Φέρεστε ν’ αγνοείτε ότι καμία ανάπτυξη, καμία πρόοδος δεν μπορεί να επιτελεστεί χωρίς τη συνεννόηση και τη συναίνεση των κοινωνικών εταίρων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι εντυπωσιακή η υποκρισία και η περιφρόνηση χωρίς καμία αναστολή στο σύνολο των οργανωμένων κοινωνικών φορέων. Να είστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός καθημερινά αντιλαμβάνεται ότι κινείστε στην αντίθετη κατεύθυνση από το δρόμο που σας έδειξε η λαϊκή εντολή. Μην αμφιβάλλετε ότι όποτε του δοθεί η ευκαιρία, θα σας δώσει το ηχηρό τίμημα.
Εμείς πάντως, όπως είπε και ο Πρόεδρός μας, δεσμευθήκαμε για την κατάργηση αυτών των αντιλαϊκών μέτρων όποτε με τη θέληση του ελληνικού λαού αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε συνάδελφε.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, κ. Ορέστης Κολοζώφ έχει το λόγο.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΟΛΟΖΩΦ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αυτό το νομοσχέδιο που σήμερα έφερε η Κυβέρνηση για ψήφιση, αποτελεί πρόκληση προς την εργατική τάξη της χώρας μας.
Με τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που προωθεί περιορίζει δραστικά ό,τι έχει ακόμα απομείνει από τις κατακτήσεις των εργαζομένων της χώρας μας, κατακτήσεις που αποκτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες τον προηγούμενο αιώνα. Η σημερινή συζήτηση αποτελεί, κύριε Υπουργέ, την τελευταία ευκαιρία που έχει η Κυβέρνηση για ν’ αποσύρει αυτό το έκτρωμα.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, και αυτό το νομοσχέδιο κινείται στο πνεύμα που καθιέρωσε το μεγάλο κεφάλαιο τα τελευταία χρόνια και που θεσμοθέτησε η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις αποφάσεις της, αρχής γενομένης με τη Συμφωνία του Μάαστριχτ. Κύριο μέλημα αυτού του πλαισίου που θεσμοθέτησε η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι η πλήρης απελευθέρωση της δράσης του κεφαλαίου χωρίς κανένα περιορισμό. Από την πρώτη στιγμή εκδηλώθηκε μία πρωτοφανής επίθεση στις κατακτήσεις που είχαν μέχρι τότε οι εργαζόμενοι θεωρώντας αυτές τις κατακτήσεις τα μονοπώλια ως βαρίδι στην αύξηση του κέρδους τους.
Με τις διάφορες Συνόδους και τις αποφάσεις που πάρθηκαν της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουμε ένα σύνολο μέτρων –ελαστικές μορφές εργασίας, ωράριο, ασφαλιστικό, φορολογικό και μία σειρά από άλλα- που διευκολύνουν την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, ενώ αφαιρούνται συστηματικά από τους εργαζόμενους όλα τα δικαιώματά τους και προωθούνται συνθήκες εκμετάλλευσης απίστευτης αγριότητας. Σε όλες αυτές τις αντιλαϊκές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους και δεσμεύτηκαν να τις υλοποιήσουν στη χώρα μας, το καθένα φυσικά με τον τρόπο του.
Αυτό πια γίνεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και το ΠΑΣΟΚ, όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση προωθούν αυτές τις αποφάσεις. Εάν παρατηρήσουμε τις εναλλαγές αυτών των κυβερνήσεων, θα διαπιστώσουμε ότι η πολιτική που ασκείται και από τους δυο έχει μία συνέχεια και η πορεία της πάει προς την υλοποίηση των στόχων που έχει βάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις διάφορες Συνόδους της.
Σ’ αυτήν την κατάσταση που διαμορφώθηκε, βοήθησε και η στάση του Συνασπισμού πρώτα με τη στήριξη και την ψήφιση του Μάαστριχτ, στη συνέχεια με τις θέσεις του για την Ευρωπαϊκή Ένωση που δημιουργεί αυταπάτες και αναστολές στο λαό μας, προβάλλοντας τη θέση πως και μέσα σ’ αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια μπορούν να υπάρχουν κατακτήσεις για τους λαούς της Ευρώπης.
Σ’ αυτή την επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη και οι μικρομεσαίοι του χωριού και της πόλης της χώρας μας, είχαν την ατυχία να έχουν στην ηγεσία των συνδικάτων τους δυνάμεις που αντί να μπουν επικεφαλής στην πάλη για να αποκρούσουν αυτή την επίθεση, συμφιλιώθηκαν με την εργοδοσία και μέσα από μία πολιτική συναίνεσης στήριξαν όλες τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, υιοθετώντας το βασικό επιχείρημα του κεφαλαίου «αύξηση της ανταγωνιστικότητας» που έχει σαν συνέπεια την αποδοχή των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις με τις ευέλικτες μορφές εργασίας, τη μερική απασχόληση.
Τα αποδέχθηκαν αυτά τα συνδικάτα. Ηγεσίες, όπως αυτές του ΟΤΕ, ξεπούλησαν τις νέες βάρδιες των εργαζομένων για λίγα χρήματα παραπάνω.
Σήμερα, η δύναμη που με ταξική συνέπεια παλεύει για να αποκρούσει αυτήν την επίθεση της εργοδοσίας, είναι τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται γύρω από το ΠΑΜΕ που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του κινήματος.
Και μια και μιλάμε για συνδικάτα, σήμερα ήταν μία μεγάλη απεργία. Από τα πρώτα στοιχεία που έχουμε, φαίνεται ότι ήταν επιτυχημένη απεργία. Όμως, θα ήθελα να μας δώσουν ορισμένες εξηγήσεις η Κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης. Ποιος ήταν ο ρόλος των ΜΑΤ σ’ αυτήν την απεργία σήμερα; Τι δουλειά είχαν τα ΜΑΤ στην πλατεία Κάνιγγος στις 4 το πρωί να προκαλούν τους απεργούς οι οποίοι ετοιμάζονταν για να πάνε να περιφρουρήσουν την απεργία τους, κτυπώντας τις ασπίδες τους με τα ρόπαλά τους, φοβερίζοντας και προκαλώντας τους απεργούς; Και ευτυχώς που ήταν έμπειροι συνδικαλιστές που δεν πέφτουν στις προβοκάτσιες.
Τι θέλει να δημιουργήσει η Κυβέρνηση μ’ αυτήν τη στάση της; Πού θέλει να το πάει; Και εάν αυτά τα πράγματα είναι ανεξέλεγκτα, βάλτε μία τάξη. Βάλτε μία τάξη, γιατί αυτά τα πράγματα είναι επικίνδυνα, σε μία στιγμή που η κοινωνική ένταση μεγαλώνει.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν πολύ καλά το κακό που κάνουν στο λαό μας, γνωρίζουν πολύ καλά την αγανάκτηση και την απογοήτευση που προκαλούν οι αντιλαϊκές αποφάσεις που προωθούν, όταν είναι στην κυβέρνηση. Δεν είναι ότι δεν ξέρουν τίποτε για το φόνο και οι δύο! Έτσι, όταν βρίσκονται στην Αντιπολίτευση, δημαγωγούν καταγγέλλοντας τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, τη φτώχεια, την ανεργία κλπ., προσέχοντας όμως να μη θίξουν τις αιτίες που προκαλούν, δηλαδή τις επιλογές που κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κεφάλαιο.
Αυτό έκανε μέχρι χθες η Νέα Δημοκρατία δημαγωγώντας με τα προβλήματα του λαού μας. Αυτό κάνει και το ΠΑΣΟΚ σήμερα, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τα μέτρα που παίρνει τώρα η Νέα Δημοκρατία, μέτρα που δεν είναι τίποτε παραπάνω από τις αποφάσεις της Λισαβόνας που και το ΠΑΣΟΚ, όπως και η Νέα Δημοκρατία, ενέκριναν.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, οι Έλληνες εργαζόμενοι κατηγορούνται συνήθως από τους βιομηχάνους πως είναι φυγόπονοι. Το ίδιο ακούμε συχνά από τα «παπαγαλάκια» τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γι’ αυτό το ζήτημα, σε τέτοιο σημείο που γενικά στην κοινή γνώμη έχει περάσει η αντίληψη πως οι εργαζόμενοι στη χώρα μας δεν δουλεύουν όσο και οι «σοβαροί» Ευρωπαίοι.
Η αλήθεια, όμως, ποια είναι; Η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες δουλεύουν πολύ περισσότερο από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Σε σχέση με τους Σουηδούς, δουλεύουν τρεις μήνες περισσότερο, σε σχέση με τους Φιλανδούς, δύο μήνες περισσότερο, σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Έλληνας εργαζόμενος δουλεύει σχεδόν 1,9 μήνες περισσότερο.
Όμως δεν είναι μόνο η εργασία που προσφέρει ο Έλληνας εργαζόμενος. Ο Έλληνας εργαζόμενος είναι ο πιο συνεπής στη δουλειά του. Οι απουσίες που κάνουν οι Έλληνες είναι 0,6%, οι λιγότερες στην Ευρώπη, ενώ οι απουσίες των ΄Αγγλων είναι 5%, των Αυστριακών είναι 5,8%, των Βέλγων 5%, των Ολλανδών 6,1% και των Σουηδών 9,8% παρακαλώ. Ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 4,4% απουσίες. Από αυτό συνάγεται ότι ο Έλληνας εργαζόμενος δουλεύει περισσότερες ώρες απ’ ό,τι οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί του και είναι ο πιο συνεπής στις υποχρεώσεις του.
Εφόσον είναι έτσι τα πράγματα, τότε γιατί έρχονται αυτά τα νομοθετήματα σαν το σημερινό που τους επιμηκύνει ακόμη περισσότερο αυτές τις ήδη υπερβολικές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ώρες δουλειάς; Δεν αρκεί στους κύριους βιομήχανους το γεγονός ότι σήμερα είναι οι πρωταγωνιστές σε όλη την Ευρώπη; Δεν τους αρκούν τα κέρδη που τους προσφέρουν οι εργαζόμενοι τζάμπα με την υπερβολική υπεραξία που παράγουν και την οποία τους κλέβουν οι εργοδότες; Γιατί σήμερα πρέπει να νομοθετήσουμε την αύξηση των ωρών εργασίας σε δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα; Γιατί τις ώρες που δίνουν δώρο στους εργοδότες να τις διευθετούν όπως θέλουν από εκατόν τριάντα οκτώ ώρες το χρόνο πρέπει να τις ανεβάσουμε στις διακόσιες πενήντα έξι ώρες; Γιατί οι υπερωρίες πρέπει να πληρώνονται στο 25% του μεροκάματου από το 50% που πληρωνόταν προηγούμενα, δηλαδή στο μισό; Γιατί οι ώρες υπερεργασίας θα πρέπει να αυξηθούν από σαράντα τρία σε σαράντα πέντε και σαράντα οκτώ;
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι φανερό προς τα πού πάνε τα πράγματα. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο όπου η αυθαιρεσία του κεφαλαίου σε όλες τις εκφάνσεις της προχωρεί προς ακραίες καταστάσεις. Στην εξωτερική πολιτική προχωρεί σε απειλές πολέμου και σε πολέμους όπου οι λαοί αντιστέκονται. Στο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο θέλει και προωθεί τον πλήρη αφοπλισμό των εργαζομένων. Θέλει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να τα αναγκάσει να σέρνονται και να εκλιπαρούν για μια θέση εργασίας παραδομένη πλήρως στις αρπακτικές ορέξεις των εργοδοτών. Θέλουν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σκλάβους. Θέλουν να πετύχουν αυτό που ο λαός μας με μεγάλη οξυδέρκεια δίνει με τη ρήση «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω».
Στη χώρα μας στο στόχαστρο βρίσκονται σήμερα οι μισθωτοί και οι μικρομεσαίοι της πόλης και του χωριού. Οι ορέξεις όμως του κεφαλαίου δε σταματούν εκεί. Στοχεύουν στο να κάμψουν κάθε αντίσταση από όπου και αν προέρχεται.
Η αξιοποίηση των πράξεων τρομοκρατίας για την οργάνωση ενός κατασταλτικού μηχανισμού όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ίδια η υπόσταση του ανθρώπου σ’ αυτήν την κοινωνία καταρρακώνεται, πρέπει να αξιολογηθούν. Η ίδια η αστική τάξη θα έλθει η στιγμή που θα πληρώσει αυτές τις αρπακτικές ορέξεις των ισχυρών. Δε φτάνει σήμερα οι μικροαστοί να κατακρίνουν μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους αυτά που βλέπουν και τους τρομάζουν. Οι τίμιοι άνθρωποι που ανησυχούν θα πρέπει να βγουν επιτέλους από το καβούκι τους και να βάλουν πλάτη να στηρίξουν όποιους προσπαθούν να αντισταθούν σ’ αυτήν την πορεία βαρβαρότητας. Οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες, οι επιστήμονες ας βγουν και ας πουν φωναχτά αυτό που στις μεταξύ τους συζητήσεις ψιθυρίζουν. Δε φτάνει πια να αναρωτιούνται πού πάμε και πού πάει η κατάσταση.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι φανερό πως η Κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ψήφιση αυτού του αντιλαϊκού νόμου. Θα πρέπει όμως να συνειδητοποιήσει πως αυτός ο αντιλαϊκός νόμος δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτός από την εργατική τάξη της χώρας.
Θα παλέψει με αποφασιστικότητα να τον ανατρέψει και θα τον ανατρέψει. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό όπως σας βλέπω και με βλέπετε. Μη νομίζετε πως θα είναι μία μόνη «τουφεκιά στον αέρα». Η πάλη για την ανατροπή αυτών των αντιλαϊκών μέτρων θα είναι συνεχής. Αυτή η πάλη θα αναγκάσει τους εργοδότες να αποδεχθούν και τις τριάντα πέντε ώρες δουλειάς, επτά ώρες την ημέρα, πέντε μέρες την εβδομάδα και ν’ ανεβάσουμε τα μεροκάματα εκεί που οι ανάγκες των εργαζομένων απαιτούν, 48 ευρώ την ημέρα, 1.200 μισθό, 960 για το ταμείο ανεργίας και συντάξεις στα εξήντα και πενήντα πέντε χρόνια.
Τελειώνοντας, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θα ήθελα να σημειώσω την ανάγκη που υπάρχει σήμερα ο ελληνικός λαός να προβάλει όσο πιο οργανωμένα μπορεί αντίσταση σ’ όλα τα μέτωπα. Υπάρχει αναγκαιότητα οι κοινωνικές δυνάμεις που θίγονται απ’ αυτήν την πολιτική του κεφαλαίου και οι πολιτικές δυνάμεις που μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων θα δημιουργηθούν και θα στηρίξουν μαζί με το ΚΚΕ πολιτικές που θα προωθούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, να συγκροτήσουν ένα μέτωπο που θα παλεύει σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, θα παλεύει τα μονοπώλια, θα προωθεί τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας και θα διεκδικεί την κυβέρνηση ανοίγοντας το δρόμο για πιο βαθιές αλλαγές σ’ αυτήν την κοινωνία.
Φάνηκε παράξενο στους συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ που η ομιλία μου δεν μπήκε σε πολλές λεπτομέρειες του νομοσχεδίου. Δεν ξέρω πώς εννοούν οι συνάδελφοι τη συζήτηση επί της αρχής ενός νομοσχεδίου αν δεν αναδειχθούν ακριβώς τα πολιτικά ζητήματα. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό το κάνουν γιατί δε θέλουν να ακούει ο ελληνικός λαός ότι και αυτοί, όπως και η Νέα Δημοκρατία, πορεύονται στον ίδιο δρόμο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Αυτό είναι το επίκαιρο θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σας παρακαλώ, μη διακόπτετε.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΟΛΟΖΩΦ: Αυτό είναι το κύριο θέμα για τον ελληνικό λαό, αυτό είναι το κύριο θέμα, κύριε Βενιζέλο. Ακριβώς αυτό είναι το κύριο θέμα, ότι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία πορεύονται στην ίδια πορεία που ορίζουν Ευρωπαϊκή Ένωση και μονοπώλια και αλλάζουν τους ρόλους όταν είναι στην αντιπολίτευση κλέβοντας δήθεν για τα λαϊκά συμφέροντα όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, ενώ μόλις πάνε στην κυβέρνηση προωθούν αυτά τα αντιλαϊκά εκτρώματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. συνάδελφο.
Η κ. Χριστοφιλοπούλου έχει το λόγο, στην οποία ευχόμαστε και «χρόνια πολλά» για την ονομαστική της εορτή.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά την πρώτη φάση της κυβερνητικής απραξίας έχουμε περάσει εδώ και μερικούς μήνες στο σχέδιο απορύθμισης της οικονομίας μ’ ένα μπαράζ παρεμβάσεων που η Κυβέρνηση αυτάρεσκα αποκαλεί «μεταρρυθμίσεις».
Μετά το ασφαλιστικό των τραπεζών και την εθελούσια έξοδο του ΟΤΕ που επιβάρυναν τους φορολογούμενους και πυροδότησαν κοινωνικές συγκρούσεις, μετά την αυθαίρετη επέκταση του ωραρίου των καταστημάτων που αποτελεί το τελειωτικό πλήγμα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σειρά έχουν τώρα οι εργαζόμενοι και τα εισοδήματά τους, τα συνδικάτα και οι εργασιακές σχέσεις, καθώς μ’ αυτό το νομοσχέδιο απειλείται η κάθε μορφής συνδικαλιστική οργάνωση στο χώρο δουλειάς.
Το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα είναι ένα μνημείο αυταρχισμού και απορύθμισης, ένα νομοσχέδιο που αντίκειται στο Σύνταγμα και στις διεθνείς συμβάσεις εργασίας, ένα νομοσχέδιο που καταργεί κατ’ ουσίαν το βασικό νόμο που επέβαλε, που καθιέρωσε τις συνδικαλιστικές ελευθερίες στη χώρα, το ν. 1876 που ψηφίστηκε ομόφωνα. Ένα νομοσχέδιο που εισάγει την ακραία ευελιξία χωρίς ασφάλεια, μία ευελιξία που θα ζήλευε και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του μητσοτακικού νεοφιλελευθερισμού. Μόνο που αυτή η ευελιξία είναι και κρατικά, αυθαίρετα επιβαλλόμενη ευελιξία, ευελιξία που προστατεύεται με την παρέμβαση ενός κράτους-αφέντη, ενός κράτους-υποχρεωτικού διαιτητή της δεκαετίας του ’50, ευελιξία που επιβάλλεται με τη θεσμοθέτηση της επαίσχυντης λίστας συμμόρφωσης των εργαζομένων προς τον εργοδότη, λίστα που μας πισωγυρίζει, λίστα ντροπής για την ελληνική εργασιακή πραγματικότητα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το αναπτυξιακό μοντέλο που προωθείτε για τις ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα νέο εργασιακό El Dorado. Ένα El Dorado για τους εργοδότες, ένα El Dorado όπου οι εργαζόμενοι ρίχνονται στον Καιάδα των πενιχρών αποδοχών και της υποχρεωτικής συμμόρφωσης «προς τας υποδείξεις».
Φθηνή εργασία, λοιπόν, και ακραία ευελιξία συνθέτουν αυτό το κοκτέιλ εξόντωσης του εργαζόμενου. Γιατί, όπως σας τα είπαν και πριν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, απ’ όλες τις συνιστώσες της ανταγωνιστικότητας επιλέγετε το φθηνό κόστος εργασίας. Στην Ελλάδα όπου το κόστος εργασίας είναι από τα φθηνότερα στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα όπου η παραγωγικότητα της εργασίας ανέρχεται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Μόνο που αυτή η μονόπλευρη ευελιξία που επιλέγετε, αυτή η ευελιξία χωρίς ασφάλεια δεν είναι παρά ένας ολισθηρός δρόμος, ένας δρόμος προς την κοινωνική αβεβαιότητα και τις εργασιακές συγκρούσεις.
Χάνονται πόροι. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αποδώσουν σε καθεστώς ακραίας εξάντλησης και εξάρτησης από τον εργοδότη. Η ανάπτυξη λοιπόν και η ανταγωνιστικότητα μας προσπερνά γιατί η ανάπτυξη συντελείται όταν κερδίζουν όλοι. Όταν κερδίζει η οικονομία και η κοινωνία μαζί. Τι κι αν είχαν συμφωνήσει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι κοινωνικοί εταίροι σε αμοιβαίες υποχωρήσεις για την υπερεργασία και για το κόστος των υπερωριών στην τρέχουσα εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας; Νομοθετεί μονομερώς η Κυβέρνηση και τα δίνει όλα στους εργοδότες. Οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν περισσότερο, θα πληρώνονται λιγότερο. Χάνουν 10% των αποδοχών τους από τα εισοδήματά τους και περίπου το 15% του προσδόκιμου ποσού των συντάξεών τους.
Και επιπλέον καταργούμε και τον όρο παράνομη ή μη νόμιμη υπερωρία και τον μετονομάζουμε σε κατ’ εξαίρεση υπερωρία. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Βεβαίως ο εργοδότης απαλλάσσεται από τις διοικητικές και ποινικές του ευθύνες και υποχρεούται μόνο στην καταβολή της προσαύξησης.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όχι. Όλες οι προβλεπόμενες κυρώσεις εξακολουθούν να ισχύουν.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Θα πρέπει να το βάλλετε ρητά στο νόμο, κύριε Υπουργέ, γιατί το όχι αυτό πρέπει να έχει θεσμική υπόσταση, κύριε Υπουργέ. Καλούνται λοιπόν επιπλέον οι εργαζόμενοι να θυσιάσουν κάθε έννοια οικογενειακού προγραμματισμού σ’ αυτήν τη νέα τετράμηνη διευθέτηση όπου επιπλέον και στο χρόνο που έχουμε τη μειωμένη απασχόληση επιβάλλεται υπερεργασία. Έχουμε δηλαδή διπλό διευθυντικό δικαίωμα.
Εδώ λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν πρόκειται για διευθέτηση τουλάχιστον όπως ο όρος διευθέτηση υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι βέβαια. Δεν είναι πραγματική διευθέτηση αυτή. Αυτή είναι μια μονομερής παρέμβαση υπέρ του εργοδότη. Γιατί μήπως στ’ αλήθεια μπορεί να την αρνηθεί ο εργαζόμενος; Όχι βέβαια. Γιατί αν την αρνηθεί θα είναι στο έλεος του εργοδότη. Θα πρέπει ν’ αποδείξει την καλή του πίστη στο δικαστήριο. Και μήπως αυτήν την διευθέτηση μπορεί να την αρνηθεί το συνδικάτο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Όχι βέβαια. Υπάρχει συνδικάτο και δεν συμφωνούν στην επιχείρηση; Επιλαμβάνεται αμέσως, τάχιστα, το κράτος αφέντης και με πενταμελείς επιτροπές όπου μετέχουν εργοδότες και εργαζόμενοι ρυθμίζει, με ρυθμιστή τον κοινωνικό επιθεωρητή, μέσα σε τρεις μόνο μέρες αυτομάτως το θέμα. Καθίσταται όπως είπα πριν έτσι το κράτος υποχρεωτικώς διαιτητής των εργασιακών διαφορών.
Τι κι αν σας επισημαίνει, κύριε Υπουργέ, η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πρόσκρουση στη σύσταση 81 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας; Επισημάνσεις σε ώτα μη ακουώντων.
Και τι γίνεται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε επιχειρήσεις όπου δεν υπάρχει συνδικάτο; Λύνεται και αυτό. Και δεν λύνεται υπέρ των κλαδικών σωματείων -όπως θα όφειλε να λυθεί:- τα κλαδικά σωματεία να επεμβαίνουν και να δίνουν τη λύση. Ο κύριος Υπουργός σκέφτηκε κάτι καλύτερο την τελευταία στιγμή και το έφερε στην Επιτροπή με την περιβόητη λίστα συμμόρφωσης όπου ένας –ένας οι εργαζόμενοι θα υπογράφουν από κοινού με τον εργοδότη τη συμφωνία τους γι’ αυτήν τη λεγόμενη διευθέτηση, την κρατικά επιβαλλόμενη ευελιξία.
Έτσι εισάγεται η ατομική σύμβαση από το παράθυρο και καταστρέφεται κάθε έννοια συνδικαλισμού στο χώρο δουλειάς. Έτσι αποδεικνύεται περίτρανα ότι άλλος ένας εχθρός της Κυβέρνησης του κ. Καραμανλή είναι τα συνδικάτα. Όχι οι αγκυλώσεις των συνδικάτων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αλλά τα ίδια τα συνδικάτα, η ίδια η συνδικαλιστική οργάνωση. Εξ’ άλλου στο νέο εργασιακό El Dorado τι χρειάζονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και αυτονομίες; Αυτά είναι για τους κουτόφραγκους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εμείς απλώς «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φοβάμαι πολύ ότι είναι μαύρα τα γράμματα με τα οποία θα γραφτεί ο νόμος Παναγιωτόπουλου με αρχιστράτηγο τον κ. Καραμανλή στην ιστορία των εργασιακών σχέσεων της χώρας.
Μήπως κάνατε ποτέ κοινωνικό διάλογο; Περιττός και αυτός. Μήπως στείλατε το νομοσχέδιο στην ΟΚΕ; Εκ των υστέρων -και μόνο- το στείλατε. Μήπως είδαν πριν το νομοσχέδιο οι κοινωνικοί εταίροι; Μήπως είδαν καν τη σειρά των προτάσεών σας; Περιττά όλα αυτά. Περιττή η κοινωνική διαβούλευση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε. Μισό λεπτό θα πάρω.
Αλήθεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε ποιες συνθήκες συντελείται αυτή η ρύθμιση για τη χώρα; Σε ποια εποχή; Σε ποια οικονομική συγκυρία; Σε συνθήκες ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, ραγδαίων οικονομικών ανακατατάξεων όπου το βιομηχανικό μοντέλο εργασίας αποτελεί είδος προς εξαφάνιση και η βιομηχανική επιχείρηση, που το γέννησε, υποχωρεί σταδιακά, όπου ο τομέας των υπηρεσιών αναπτύσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και επιβάλλει νέες μορφές εργασίας που βασίζονται και στην προηγμένη τεχνολογία.
Ποιο θα ήταν, λοιπόν, το καθήκον μας ως πολιτεία, ως Κοινοβούλιο; Θα ήταν να κοιτάξουμε μπροστά, ν’ αναζητήσουμε τρόπους όπου η ευελιξία απαιτείται ως εργαλείο ανταγωνιστικότητας με κοινωνική συνοχή, αλλά θα πρέπει να συνδυάζεται με ασφάλεια για τους εργαζόμενους. Να δούμε πώς η επένδυση στη νέα τεχνολογία, πώς η εναρμόνιση της οικογενειακής με την εργασιακή ζωή, πώς η ίδια η επένδυση στην εκπαίδευση των εργαζομένων μπορούν ν’ αποτελέσουν και κάποιες εναλλακτικές λύσεις.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Ένα μοντέλο, λοιπόν, όπου η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα μπορεί να συνδυάζεται μ’ ένα ευρύτερο πλέγμα πολιτικών για την απασχόληση, για την εκπαίδευση, για την κοινωνική συνοχή. Ένα μοντέλο όπου η ανάπτυξη αποτελεί στοίχημα για όλους, όπου κερδίζουν όλοι.
Αντίθετα, στο μοντέλο το δικό σας η ανάπτυξη βασίζεται σ’ ένα συγκρουσιακό πρότυπο αλλαγών που επιβάλλονται άνωθεν, έμπρακτη απόδειξη της βαθύτατης ιδεολογικής σύγχυσης της Κυβέρνησης του κ. Καραμανλή μεταξύ απορύθμισης από τη μια και παλαιοδεξιού αυταρχισμού από την άλλη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε, κυρία συνάδελφε.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Αμέσως, κύριε Πρόεδρε.
Δεν μπορείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, να δημιουργήσετε έτσι ανάπτυξη στη χώρα, γιατί η ανάπτυξη βασίζεται και στις αυτόνομες διαβουλεύσεις και ευρύτερα στην οικονομία, με τη συμμετοχή όλων σ’ ένα παιχνίδι κοινωνικού διαλόγου, όπου κερδίζουν όλοι.
Πρόκειται για νομοσχέδιο που αποτελεί ωμή, πρόχειρη και απροκάλυπτα αυταρχική πτυχή του μόνου σχεδίου που έχει η Νέα Δημοκρατία…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε σας παρακαλώ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: …ενός σχεδίου επιβολής των δεξιών μηχανισμών στην κοινωνία και την οικονομία.
Γι’ αυτό σας καλούμε να το αποσύρετε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κυρία συνάδελφε.
Ο συνάδελφος κ. Παπουτσής έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σήμερα αποκαλύπτεται. Αποκαλύπτεται ότι παραμένει σταθερά ριζωμένη στο παρελθόν της. Επιστρέφει σε ρυθμίσεις περασμένων δεκαετιών εισάγοντας ένα νομοσχέδιο που είναι στο σύνολό του κοινωνικά άδικο, απροκάλυπτα μονόπλευρο και ταξικό. Ταυτίζει το συμφέρον της εθνικής οικονομίας με τη μείωση του κόστους εργασίας και θεωρεί ότι υπαίτιοι για τα προβλήματα της εθνικής οικονομίας είναι οι εργαζόμενοι, είναι το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η Νέα Δημοκρατία και ορισμένοι άλλοι υποστηρίζουν ότι η λύση όλων των προβλημάτων είναι η απελευθέρωση των αγορών και των εργασιακών σχέσεων. Υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο δρόμος για να λυθούν τα προβλήματα της φτώχειας και της κοινωνικής υποβάθμισης.
Η πραγματικότητα, καθώς και η ίδια η ιστορική εξέλιξη σε διεθνές επίπεδο, αποδεικνύει ότι είναι η οικονομική ανάπτυξη που λύνει τα προβλήματα. Όχι, όμως, γενικώς και αορίστως η οικονομική ανάπτυξη. Είναι η οικονομική ανάπτυξη που επιχειρεί παράλληλα τη διασφάλιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της κοινωνικής ευημερίας.
Αν δεν ισχύει αυτό, τότε οδηγούμαστε σε αδιέξοδα. Αδιέξοδα που οξύνουν τις κοινωνικές αντιθέσεις, υπονομεύουν και τελικά καθιστούν αδύνατη την ίδια την επίτευξη των οικονομικών στόχων.
Εμείς θεωρούμε ότι είναι απόλυτη η ανάγκη για την ενίσχυση των πολιτικών που συμβάλλουν στην ανάπτυξη, που συμβάλλουν στην ανταγωνιστικότητα, στην αύξηση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας, την ενίσχυση των πολιτικών που επιτρέπουν ταυτόχρονα την αναγκαία ανακατανομή του πλούτου έτσι ώστε να διασφαλίζεται η κοινωνική συνοχή και η ευημερία.
Μια χώρα, μια οικονομία που θέλει να είναι ανταγωνιστική, προφανώς πρέπει να βρίσκεται διαρκώς σε ετοιμότητα για να προχωρά σε διαρθρωτικές αλλαγές που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και ανακατανέμουν το εθνικό εισόδημα με δίκαιο τρόπο.
Το κόστος όμως της προσαρμογής θα πρέπει να το μοιραστεί η πολιτεία με τον ιδιωτικό τομέα και να διασφαλίζεται ταυτόχρονα ότι ο εργαζόμενος δεν θα επιβαρυνθεί ούτε με το τίμημα της ανεργίας, ούτε με το τίμημα της μείωσης των μισθών. Η αναπτυξιακή στρατηγική θα πρέπει να συνδυάζεται σε κάθε περίπτωση με μία ενεργό πολιτική απασχόλησης. Και οφείλουμε να εξετάζουμε διαρκώς και με προσοχή πως διαμορφώνεται σήμερα η αγορά εργασίας στην Ευρώπη και στη χώρα μας. Και πρέπει να παρακολουθούμε τις εξελίξεις.
Για την ελληνική οικονομία και τις ελληνικές επιχειρήσεις, η έγκυρη και η αποτελεσματική προσαρμογή σ’ αυτό το πράγματι νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον πρέπει ν’ αποτελεί –και ν’ αποτελεί πάντοτε- την κατευθυντήρια δύναμη για ένα ποιοτικό άλμα, απαλλαγμένο από δυσλειτουργίες και προκαταλήψεις του παρελθόντος.
Κανείς, λοιπόν, δεν αρνείται να υπάρξουν προσαρμογές στην αγορά εργασίας. Κάθε βήμα όμως θα πρέπει να συνδυάζει την προσαρμογή με τον κοινωνικό διάλογο και την κοινωνική ασφάλεια. Ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση κινείται η Νέα Δημοκρατία, όταν μέσα από το νομοθέτημα το οποίο φέρνει σήμερα στη Βουλή, ουσιαστικά προχωρά στην καταστρατήγηση των θεμελιωδών εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων.
Ο Πρωθυπουργός και αρκετοί Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας, χρησιμοποιείτε πολύ συχνά με πομπώδες ύφος τον όρο «νέα διακυβέρνηση», για να διασκεδάσετε στα μάτια των πολιτών την πραγματικότητα μιας παλιομοδίτικης αυταρχικής, αυθεντικής δεξιάς διακυβέρνησης.
Η σύγχρονη μορφή διακυβέρνησης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απαιτεί κοινωνική διαβούλευση, απαιτεί διάλογο, απαιτεί ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών. Και εσείς νομοθετείτε με αυταρχισμό, χωρίς κοινωνική συναίνεση, χωρίς κανένα σεβασμό στον οργανωμένο, υπεύθυνο και διαρθρωμένο διάλογο.
Κύριοι Υπουργοί της Κυβέρνησης, είναι προφανές ότι στερείστε κοινωνικής ευαισθησίας. Δεν πείθετε ούτε με τα κροκοδείλια δάκρυα υπέρ των αδύναμων που χύνετε καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα ούτε με τους πύρινους μονόλογούς σας που εκφέρετε κάθε φορά σε κάθε ευκαιρία σε μια διαρκή άσκηση λαϊκισμού. Η αλήθεια, η ωμή πραγματικότητα είναι ότι υπηρετείτε με συνέπεια μία κυβέρνηση διευθετήσεων. Διευθετήσεων συμφερόντων ημέτερων κύκλων εις βάρος των συμφερόντων του λαού και της χώρας.
Η αλήθεια είναι ότι πρωτοστατείτε στη γενικευμένη επίθεση που εξελίσσεται ενάντια στα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η αλήθεια ότι είναι πρωταγωνιστές του μεγάλου εμπαιγμού της Νέας Δημοκρατίας προς τον ελληνικό λαό. Είχατε πει πριν τις εκλογές ότι πρόκειται ν’ αμφισβητήσετε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις; Ότι θα προωθήσετε το διευθυντικό δικαίωμα; Είχατε πει πριν τις εκλογές ότι θα επιχειρήσετε μία γενικευμένη επίθεση στις εργασιακές σχέσεις; Ότι θα καταργήστε το οκτάωρο; Ότι θα επαναφέρετε την υπερεργασία; Είχατε πει πριν τις εκλογές ότι θα μειώσετε το κόστος των υπερωριών; Ότι θα νομιμοποιήσετε τις παράνομες υπερωρίες, ότι θα καταργήσετε τη συλλογική αυτονομία και ότι θα ανατρέψετε τις εργασιακές σχέσεις σε βάρος της υγείας, της ασφάλειας και της ποιότητας ζωής των εργαζομένων;
Τα είχατε πει όλα αυτά στους εργαζόμενους πριν ζητήσετε την ψήφο τους;
Είπατε προεκλογικά στους εργαζόμενους ότι θα έχουν μείωση του πραγματικού εισοδήματος από την πολιτική σας, ένα εισόδημα που θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, όταν το Σεπτέμβριο θα έρθει ο κ. Αλογοσκούφης με τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα τα οποία ετοιμάζει;
Πείτε μας, πότε είπατε την αλήθεια στους εργαζόμενους για τις πραγματικές σας επιδιώξεις που αποκαλύπτονται σήμερα; Μιλάτε για μεταρρύθμιση και εννοείτε απορύθμιση και ασυδοσία στην αγορά. Μιλάτε για απελευθέρωση των αγορών και εννοείτε ολιγοπωλιακό έλεγχο από τους ημέτερους, εννοείτε το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, εννοείτε τον περιορισμό της προσφοράς υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος. Μιλάτε για διαρθρωτικές αλλαγές και εννοείτε επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, επίθεση στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, επίθεση και εξόντωση των αυτοαπασχολούμενων. Εννοείτε επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση και στη μείωση του οικογενειακού εισοδήματος. Μιλάτε για σύγχρονη κοινωνική οργάνωση και εννοείτε τη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής και την κατάργηση της αλληλεγγύης στην κοινωνία.
Μιλάτε για εκσυγχρονισμό του κράτους και κυβερνάτε με φαυλότητα, με αυταρχισμό, με κομματικές διώξεις, με αναξιοκρατία.
Κάθε μέρα που περνάει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο λαός αντιλαμβάνεται ότι η Νέα Δημοκρατία έχει ένα μεγάλο έλλειμμα ικανότητας στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, ότι είστε μία Κυβέρνηση μειωμένων προσδοκιών, εμφανώς μειωμένης εμπιστοσύνης του λαού και προφανώς περιορισμένου ορίζοντα, βίου και πολιτείας.
Σας καλούμε για μια ακόμη φορά, έστω και την ύστατη στιγμή, να αποσύρετε το νομοσχέδιο από τη συζήτηση στη Βουλή. Εφόσον δεν το αποσύρετε και η Βουλή το εγκρίνει, σε αυτήν την περίπτωση ελπίζουμε ότι με τους αγώνες των εργαζομένων και με την ψήφο του λαού, με τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αυτές οι διατάξεις, κυρίως του άρθρου 1 και του άρθρου 2 του νομοσχεδίου σας, να ακυρωθούν στην πράξη και να επανέλθει το καθεστώς της πλήρους διαβούλευσης και της κατοχύρωσης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο, για να κάνει μία παρέμβαση.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα μιλήσω αύριο, αλλά ζήτησα το λόγο για μια πολύ μικρή παρέμβαση, την οποία μου δίνει το δικαίωμα ο Κανονισμός να κάνω, διότι ήδη η συζήτηση στην Εθνική Αντιπροσωπεία έχει κάνει ένα κύκλο και λυπάμαι που το λέω, αλλά έχουν ακουστεί πολλές υπερβολές και πράγματα τα οποία αδικούν την πραγματικότητα.
Να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, το εξής, για πολλοστή φορά, μια για πάντα: Η Κυβέρνηση δεν καταργεί, αλλά αντίθετα προστατεύει με αυτό το νομοθέτημα το οκτάωρο. Το οκτάωρο είναι κατάκτηση του νομικού και πολιτικού μας πολιτισμού. Δεν θίγεται ούτε παραβιάζεται, αντιθέτως περιφρουρείται και προστατεύεται, καθώς αυστηροποιούνται οι σχετικές ποινικές και διοικητικές ποινές και κυρώσεις, που προβλέπονται από τους νόμους.
Συγκεκριμένα, διπλασιάζονται τα κατώτατα όρια της ποινής φυλάκισης, τριπλασιάζονται τα κατώτατα όρια της ποινής προστίμου και αυξάνεται κατά 50% το κατώτατο όριο των διοικητικών κυρώσεων. Τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν την εισήγαγε στο εθνικό δίκαιο η κυβέρνηση Καραμανλή. Ίσα – ίσα υπήρξαν δύο νομοθετήματα του ΠΑΣΟΚ –εισήχθη στη δεκαετία του ’90- ο ν. 2639/98 και ο ν. 2874/2000, που ήλθαν να διευρύνουν την εφαρμογή του θεσμού της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Στην ειδική περίπτωση που έχουμε διευθέτηση του χρόνου εργασίας για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, προτείνουμε στην Εθνική Αντιπροσωπεία προς ψήφιση την τετράμηνη περίοδο αναφοράς. Δίνεται η δυνατότητα ο εργαζόμενος να δουλέψει μέχρι και δέκα ώρες μέσα από διαβούλευση, με αυστηρές προϋποθέσεις. Έχει το δικαίωμα να αρνηθεί, χωρίς να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της απόλυσης. Οι επιπλέον ώρες εργασίας του επιστρέφονται.
Αντίθετα, με το ν. 2874 -διότι φαίνεται ότι ορισμένοι έχουν βραχεία μνήμη- το νόμο Γιαννίτση, επιτρεπόταν η ημερήσια απασχόληση ως και δώδεκα ώρες. Ειδικότερα το σχετικό άρθρο του νόμου, το άρθρο 5, προέβλεπε ότι εκατόν τριάντα οχτώ ώρες εργασίας κατανέμονται με αυξημένο αριθμό ωρών σε ορισμένες περιόδους, τηρουμένων των κειμένων διατάξεων για το χρόνο υποχρεωτικής ανάπαυσης των εργαζομένων.
Κείμενες διατάξεις, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι το άρθρο 3 του π.δ. 88/1999, που ενσωμάτωσε την οδηγία 93/104 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με αυτό, για κάθε περίοδο είκοσι τεσσάρων ωρών η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη από δώδεκα συνεχείς ώρες. Κατ’ αντιδιαστολή και για τον πλέον καλόπιστο αναγνώστη, συνάγεται ότι με το νόμο Γιαννίτση μπορεί κανείς να εργάζεται ημερησίως επί δώδεκα ώρες. Είκοσι τέσσερις ώρες μείον δώδεκα ώρες ίσον δώδεκα ώρες. Αυτό ήταν το όριο που, κατά το γράμμα και το πνεύμα του νόμου Γιαννίτση, ετίθετο. Εμείς το καταργούμε και λέμε, σε αυτή την ελάχιστη περίοδο του χρόνου, όπου με ειδικές διαδικασίες διαλόγου, διαβουλεύσεων, συμφωνιών, καταλήξουμε στη διευθέτηση, δεν θα μπορεί να υπερβαίνει σε καμία περίπτωση τις δέκα ώρες, οι οποίες επιπλέον ώρες θα επιστρέφονται στη συνέχεια και θα έχουμε μείωση του οκταώρου. Αυτά, για να μη λέγονται ανακρίβειες και για να μην παραποιείται η αλήθεια.
Τώρα, ακούμε ότι μειώνονται οι αποδοχές των εργαζομένων με την αλλαγή του καθεστώτος των υπερωριών. Το λέω και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, διότι η Κυβέρνηση έρχεται εδώ όχι να αντιπαρατεθεί, αλλά να συζητήσει: Επαναφέρουμε το καθεστώς των υπερωριών που ίσχυε και επί Ανδρέα Παπανδρέου και επί Κώστα Σημίτη μέχρι το έτος 2000 και το καθεστώς της υπερεργασίας. Ας αποφασίσουν οι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης: Αν εξακολουθούν να μας καταγγέλλουν ότι με τον τρόπο αυτό, με την επαναφορά αυτού του καθεστώτος, ουσιαστικά παίρνουμε εισόδημα από τις τσέπες των πολλών, των εργαζομένων και το μεταφέρουμε βίαια και παράνομα στις τσέπες των ολίγων, δηλαδή των εργοδοτών, κατά τον ίδιο τρόπο έπραττε και έδινε αμοιβές στις υπερωρίες η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη. Εάν, λοιπόν, το κάνουμε αυτό, κατά τον ίδιο τρόπο το διέπρατταν και οι κυβερνήσεις που στήριξαν οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι που μας κατηγορούν. Ας αποφασίσουν πότε λένε την αλήθεια, αλλιώς ας αφήσουν, παρακαλώ, τις υπερβολές για να καθίσουμε να συζητήσουμε.
Όσον αφορά δε το θέμα της διευθέτησης, θα παρακαλέσω -είναι θερμή παράκληση- να μειωθούν αυτές οι υπερβολές που ακούγονται εδώ. Διότι, κύριε Πρόεδρε, -και θα κλείσω με αυτό, θα πω τα περισσότερα αύριο- θα σας διαβάσω δύο λέξεις: «Η ρύθμιση για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μπορεί να λειτουργήσει και να προσφέρει εργασία, γιατί, όταν μια επιχείρηση ανταποκρίνεται στις συνθήκες των παραγγελιών της και στις εποχικές της απαιτήσεις, μπορεί να είναι ισχυρή και να βαδίσει στο μέλλον». Αυτό δεν το λέει κάποιος μαθητής -που θα μπορούσε να πει κανείς ευφάνταστος- της σχολής της νεοφιλελεύθερης σκέψης του Σικάγου, του Μίλτον Φρίντμαν, το λέει ένα κορυφαίο ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα έμπειρο περί τα εργασιακά, στη συζήτηση ενώπιον της Βουλής του ν. 2874, ο παριστάμενος τότε Υφυπουργός Εργασίας του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Χρήστος Πρωτόπαπας. Ας αποφασίσει, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ αν έλεγε την αλήθεια τότε ή αν τη λέει σήμερα. Τα υπόλοιπα αύριο.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρος Αλαβάνος.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, να ξεκινήσω από το σημείο που σταμάτησε ο Υπουργός. Δεν ξέρω αν την κοινωνία την ενδιαφέρει ποιος έχει ευθύνη, αν επαναφέρετε την κατάσταση στο προηγούμενο καθεστώς του ΠΑΣΟΚ ή αν είναι καινούργιο. Ας ακούσουμε τις απόψεις εδώ. Την κοινωνία την ενδιαφέρει υπό ποιες συνθήκες θα ζει και θα δουλεύει.
Θέλω να πω ότι το νομοσχέδιο αυτό το οποίο φέρνετε μέσα στο καλοκαίρι στο Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής, όταν πολύς κόσμος λείπει, είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο στρέφεται άγρια ενάντια στην κοινωνία των εργαζομένων. Με απλά λόγια, για να το καταλάβουν, νομίζω ότι την καλύτερη συνόψιση την έκανε ο Γιάννης ο Δραγασάκης, λέγοντας: «περισσότερη δουλειά με λιγότερα λεφτά».
Ουσιαστικά, δίνετε τη δυνατότητα στη μεγάλη εργοδοσία να αυξάνει όσο θέλει και χωρίς κόστος το χρόνο εργασίας, όταν θέλει, φθάνοντας στις δέκα και τις δώδεκα ώρες, με αντίτιμο βέβαια να δώσει κάποια ρεπό ή μείωση χρόνου εργασίας πάλι, όταν η ίδια θέλει, και την ίδια στιγμή φθηναίνετε για την εργοδοσία το κόστος που δίνουν για τις υπερωρίες. Είναι ένα άγριο νομοσχέδιο.
Μιλήσατε για δεκάωρο πριν από δύο λεπτά, κύριε Υπουργέ. Δεν είναι έτσι μόνο. Είναι δεκάωρο μέσω της υπερεργασίας, αλλά που δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους που φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους να τους «φορέσει» από πάνω και μία και δύο ώρες υπερωρίες.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όχι. Διευθέτηση.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Να σας πω κάτι, κύριε Υπουργέ; Και ο Πρωθυπουργός και εσείς μπαίνετε μέσα στο ιερό, μέσα στα ιερά και τα όσια των εργαζομένων και όσων έχουν κατακτήσει και ακουμπάτε το οκτάωρο.
Η κάθε κοινωνική ομάδα έχει ένα σύμβολο. Εμείς οι Έλληνες έχουμε τη γαλανόλευκη, οι Γάλλοι έχουν την τρίχρωμη, οι Αφρικάνοι έχουν τον Νέλσον Μαντέλα, οι εργαζόμενοι ανάμεσα στα σύμβολά τους έχουν το οκτάωρο.
Πίσω από το οκτάωρο υπάρχουν αγώνες σκληροί όχι μόνο στην Ελλάδα. Πίσω από το οκτάωρο είναι ο Σάκο και ο Βαντσέτι. Πίσω από το οκτάωρο είναι ο θεωρίες του τοπικού στην αρχή σοσιαλισμού, οι ιδέες του Μαρξ, του Έγγελς, οι αγώνες της Διεθνούς των Εργατών, είναι ο νεκρός του Επιτάφιου του Γιάννη Ρίτσου, είναι οι εργαζόμενοι της Σύρου, του Πειραιά, του Βόλου, της Αθήνας, είναι η Διεθνής Σύμβαση της Ουάσιγκτον του 1919 που λέει «ένα όριο», «ας βάλουμε ένα όριο για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης». Και είναι αυτό το όριο το οκτάωρο το οποίο η εποχή μας το έχει ξεπεράσει. Και ήταν οκτάωρο επί εξαήμερο. Και έγινε οκτάωρο επί πενθήμερο και γίνεται επτάωρο επί πενθήμερο. Και η τεχνολογία σήμερα η φοβερή, δίνει τις δυνατότητες να μειώσουμε αυτόν το χρόνο εργασίας. Εκεί βάζετε τα χέρια και μπαίνετε μέσα στο Ιερό και παίρνετε τα δισκοπότηρα να τα δώσετε στον κ. Κυριακόπουλο. Είναι βεβήλωση αυτό. Είναι βλασφημία απέναντι στους εργαζόμενους, απέναντι στην ιστορία τους, απέναντι στον πολιτισμό τους. Δεν είναι μόνο ένα μέτρο ενάντιά τους. Είναι μία απειλή απέναντι σε όσα έχουν κατακτήσει μέχρι σήμερα.
Δεν θα περάσει, κύριε Υπουργέ. Διαλέξατε αυτόν τον καιρό και είναι ντροπή για την Κυβέρνηση. Φέρνει ένα τέτοιο νομοσχέδιο για τόσο μεγάλη κατακρήμνιση των εργασιακών κατακτήσεων μέσα στο καλοκαίρι. Υπολογίζει ότι τα παιδιά από τις αριστερές νεολαίες είναι στις θερινές τους δραστηριότητες, ότι πολλοί εργαζόμενοι θα λείπουν, ότι πολλοί εργαζόμενοι θα διστάσουν να βγουν στο δρόμο. Σας έδωσε μια απάντηση η απεργία η σημερινή. Δεν ξέρω αν είδατε λεωφορείο στην Αθήνα. Εάν είδατε, πέστε το και μένα.
Και μαζί μ’ αυτό αμφισβητείτε και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, μια άλλη κατάκτηση μέσα στο καθεστώς, στο σύστημα που υπάρχει, ότι δεν μπορεί κάποιος μονομερώς να επιβάλει τη θέση του, ότι θέλει διαπραγμάτευση και θέλει συμφωνία και δεν μπορεί το κράτος να είναι τελικά ο σύμμαχος και ο αξιωματικός εν δράσει των διαφόρων κυρίων Κυριακόπουλων. Είναι μεγάλη η επέμβαση που κάνετε και πιστεύω ότι δεν θα περάσει.
Εμείς πιστεύουμε ότι τη μέρα που ο Πρωθυπουργός θα μιλάει στη Θεσσαλονίκη για τις οικονομικές και κοινωνικές κατευθύνσεις της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, όλη η Ελλάδα πρέπει να παραλύσει. Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να παγώσει και να μην εφαρμοστεί. Το οφείλουμε σ’ αυτόν που τραγούδησε μέσα στον Επιτάφιο, στο Γιάννη το Ρίτσο και σε όλους αυτούς που έχουν δώσει τη ζωή τους για τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος.
Η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, μία παράταξη η οποία έχει στηριχτεί παραδοσιακά στις αξίες της οικογένειας, προσπαθώντας μέσα από την οικογένεια ν’ αντλήσει ιδέες συντηρητισμού και μη αλλαγής των πραγμάτων, είναι σήμερα η παράταξη η οποία στρέφεται ενάντια στην οικογένεια.
Σας ρωτάω: Μια γυναίκα, μάνα, η οποία δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο έξω από την Αθήνα, η οποία θέλει τουλάχιστον μία ώρα να πάει και μία ώρα να γυρίσει, η οποία πιάνει δουλειά στις οκτώ το πρωί, έχει δέκα ώρες δουλειά όταν αποφασίσει ο εργοδότης και δύο ώρες στη συγκοινωνία, σύνολο δώδεκα ώρες, δηλαδή οκτώ το πρωί με οκτώ το βράδυ, τι θα κάνει; Αυτό είναι το ενδιαφέρον σας για την οικογένεια; Τι θα γίνει το παιδί του ενός ή δύο ετών; Θα πάει στα απογευματινά του Κολεγίου ή του ιδιωτικού σχολείου. Θα πάει στο ολοήμερο σχολείο το οποίο δεν υπάρχει; Τι θα γίνει ο έφηβος ο οποίος αντιμετωπίζει κινδύνους; Ξέρετε για τι κινδύνους μιλάω. Έχει βγει από τη χρυσαλίδα, κάνει τη μεγάλη του αλλαγή, έρχεται σε σύγκρουση με τους γονείς του, είναι φορτωμένος με τα προβλήματα της οικογένειας. Τι θα γίνει; Ποιος γονιός θα είναι πίσω; Πρέπει ένας από τους γονείς να μη δουλεύει;
Πώς θα λείπουν οι γονείς από το σπίτι; Με ποιο τρόπο αντιμετωπίζετε την ελληνική οικογένεια και με ποιο τρόπο την αντιμετωπίσατε μέσα από το ελεύθερο ωράριο των καταστημάτων; Με ποιο τρόπο την αντιμετωπίζετε, με την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, όπου η γιαγιά και ο παππούς έπαιζαν το ρόλο της μπέϊμπι σίτερ ή της μαγείρισσας, γιατί το κράτος δεν μπορούσε να δώσει κοινωνικές παροχές.
Κάνετε μία επίθεση συνολική απέναντι στην οικογένεια, μια απαράδεκτη επίθεση και δεν μπορούν να σιωπούν και οι επιστημονικοί φορείς που έχουν σχέση με την οικογένεια. Στη διάσπαση αυτή που έχουν τα μέτρα σας, δηλαδή, το πως απορυθμίζουν, πλήττουν, βάζουν καινούργια εμπόδια στην οικογένεια του Έλληνα εργαζόμενου και της Ελληνίδας, η πρώτη που θα το πληρώσει θα είναι η γυναίκα.
Και θέλω να σας πω ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι κάπως διαφορετικός. Ο άνθρωπος έχει μάθει και έχει καταφέρει να ζει με τον ίδιο τρόπο σχεδόν την κάθε εποχή, όπως να σηκώνεται να δουλεύει, να προσπαθεί να έχει τρία γεύματα την ημέρα, ν’ αναπαύεται το βράδυ αρκετά, στα ζεστά κλίματα, όπως το δικό μας, ν’ αναπαύεται και το μεσημέρι, τα καλοκαίρια κλπ.. Εσείς το αμφισβητείτε αυτό και δίνετε τη δυνατότητα στους φίλους του κ. Κυριακόπουλου να κάνουν τους εργαζόμενους ζώα. Δηλαδή, θα είναι μέρες που θα δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και θα είναι μέρες που θα είναι σε χειμερία νάρκη. Τι είναι αρκούδες οι εργαζόμενοι ή ερπετά; Από πού και ως πού οι φίλοι του κ. Κυριακόπουλου και υποστηρικτές σας μπορούν μονομερώς, με διευθυντικά δικαιώματα, μπορούν να αποφασίζουν ποιες μέρες θα δουλεύουν οι εργαζόμενοι από το πρωί μέχρι το βράδυ και ποιες θα μπορούν να κοιμούνται.
Τελικά η κοινωνική ανθρωπολογία και όχι η πολιτική ούτε η κοινωνιολογία, αλλά η κοινωνική ανθρωπολογία πρέπει να μελετήσει μέτρα τέτοια σαν και αυτά που παίρνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή που πήραν άλλες κυβερνήσεις στον ευρωπαϊκό χώρο.
Το τρίτο σημείο που θέλω ν’ αναφερθώ είναι πως όταν είχαμε τα θέματα με τον ΟΤΕ και τους τραπεζοϋπαλλήλους, είχα πει προσοχή, μην πέσετε στην παγίδα, οι χαμηλότεροι όροφοι πρέπει να τα βάλλουν με τους ψηλότερους. Μην πέσετε στην παγίδα των ρετιρέ. Μην πέσετε στην παγίδα της διαίρεσης ανάμεσα σε εργαζόμενους στο δημόσιο, στον ιδιωτικό τομέα και ανέργους. Το χτύπημα θα βρει όλους και αυτήν τη στιγμή είστε σ’ ένα ασανσέρ και σε όποιο όροφο σας βγάλει το κουμπί βαράτε τον κόσμο. Ξεκινήσατε με τον ΟΤΕ, τους τραπεζοϋπάλληλους, πιάσατε τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τους ανέργους. Τι προσφέρετε στον κ. Κυριακόπουλο; Του προσφέρετε τσάμπα εργατική δύναμη με τις υπερεργασίες. Του χαμηλώνετε το κόστος των υπερωριών. Για ποιο λόγο οι εργοδότες να προσλάβουν ανέργους, αφού έχουν τα διευθυντικά δικαιώματα και τη δυνατότητα της φθηνής υπερωρίας; Για ποιο λόγο να προσλάβουν τα παιδιά των είκοσι ετών, των εικοσι πέντε ετών και τριάντα ετών που περιμένουν με αγωνία να βρουν δουλειά και μένουν με τον πατέρα και τη μητέρα μέχρι τα τριάντα πέντε. Τα δώσατε όλα και όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι αυτά τα μέτρα της Κυβέρνησης δεν πλήττουν μόνο όσους έχουν απασχόληση. Πλήττουν και αυτούς που δεν έχουν, τους κλείνουν το δρόμο να βρουν απασχόληση και τους στερούν τη δυνατότητα, όταν υπάρχει αύξηση της ζήτησης να υπάρχει ευχέρεια σε ορισμένες επιχειρήσεις να δουλέψουν περισσότερο και να προσλάβουν νέους ανθρώπους.
Το τέταρτο σημείο είναι αυτό της ανταγωνιστικότητας. Είναι ντροπή, το πρότυπο για την Κυβέρνηση Καραμανλή να είναι η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Λυπάμαι που το λέω γι’ αυτές τις χώρες, γιατί ήταν χώρες με δυνατότητες, αλλά μέσα από την κατάρρευση των καθεστώτων και μέσα από τη μαφία και την καπιταλιστική ζούγκλα είδαμε που βρέθηκαν. Καταλαβαίνω το όνειρο μιας πολιτικής δύναμης στη Βουλγαρία και Ρουμανία να έχει εργασιακό κόστος και να έχουν κατακτήσεις οι εργαζόμενοι, όπως η Ελλάδα. Όπως εμείς θα θέλαμε να έχουμε κατακτήσεις και μισθούς, όπως η Γερμανία, όπως η Γαλλία και όπως άλλες χώρες. Αλλά εσείς; Με τη μείωση του εργασιακού κόστους; Τι θέλετε να κάνετε την Ελλάδα, μήπως Σερβία, Βουλγαρία ή Ρουμανία; Πού θα σταματήσετε; Αλλού κατά τη γνώμη μας πρέπει ν’ αναζητηθούν δυνατότητες αύξησης της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας, όπως στην έρευνα, την εκπαίδευση, την καινοτομία, την έντονη παρέμβαση του δημοσίου που μπορεί να παίξει στρατηγικό ρόλο σε κλαδικές πολιτικές που δεν υπάρχουν, στον εντοπισμό των κλάδων που έχουν δυνατότητα για ανάπτυξη. Είναι εντελώς μακριά από μας η πολιτική της Γαλλικής κυβέρνησης. Όμως, μετά το γαλλικό δημοψήφισμα τι κάνει ο Ντε Βιλπέν, ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας; Εντοπίζει εξήντα πέντε κλάδους που θεωρεί ότι η γαλλική οικονομία μπορεί ν’ αναπτυχθεί μέσα σ’ αυτό το πιεστικό διεθνές κλίμα. Εσείς τίποτα. Μόνο εργασιακό κόστος. Αν δείτε, όμως, τους πίνακες του εργασιακού κόστους μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με την παραγωγικότητα της οικονομίας θα δείτε ότι οι χώρες με υψηλό εργασιακό κόστος έχουν υψηλή παραγωγικότητα. Αυτά αναφέρθηκαν από πολλούς συναδέλφους, όπως και πάρα πολλά παραδείγματα. Αυτό το δρόμο έπρεπε να πάρει η χώρα μας, όπως της έρευνας, της εκπαίδευσης και των κλαδικών πολιτικών. Και όχι να έχουμε εδώ τους Ταλιμπάν, του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, οι οποίοι οφείλουν να δώσουν απαντήσεις, τι έκαναν για το χαμηλότερο εργασιακό κόστος που έχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε και γιατί έχουμε τέτοια συμμετοχή στην ανάπτυξη της χώρας μας. Πόσα μάζεψαν από τις φούσκες του Χρηματιστηρίου ο κ. Κυριακόπουλος και η παρέα του; Τι τα έκαναν όσα πήραν από τους αναπτυξιακούς νόμους και από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και από τα προηγούμενα; Τι έκαναν γι’ αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες υγείας και ασφάλειας στο χώρο εργασίας που είναι οι χειρότερες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε για την Ελλάδα;
Το προτελευταίο σημείο που θέλω να αναφερθώ είναι ότι πιστεύετε πως θα περάσουν τα μέτρα. Εντάξει, πιστέψτε το. Ξέρω ότι έχετε και επιχειρήματα και μάλιστα πραγματικά. Ποντάρετε ότι δε θα κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι και κάτι που υπάρχει πραγματικά, το φόβο του εργαζόμενου να χάσει τη δουλειά του. Τον έχω δει παντού, είτε πας στο “MC DONALD’S” με τα νέα παιδιά που δουλεύουν εκεί, είτε πας στην “TRIUMFH” που έκλεισε είτε πας στο “SOULIS”, βλέπεις το φόβο του εργαζόμενου να χάσει τη δουλειά του είτε νέος είτε παλιός είναι κλπ.. Εκεί ποντάρετε και μπράβο σας. Συγχαρητήρια. Η δημοκρατία του τρόμου, η δημοκρατία του φόβου. Αυτή τη δημοκρατία πάτε να στήσετε. Εμείς ως Αριστερά έχουμε άλλη άποψη. Πιστεύουμε πρώτα απ’ όλα ότι ο εργαζόμενος πρέπει να αισθάνεται αυτοεκτίμηση και πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτόν του και πρέπει να βρει το δρόμο της συλλογικότητας και της ενότητας.
Αυτά θέλω να τα πω και στον εκπρόσωπο του ΚΚΕ τον κ. Κολοζώφ. Τι θα σκεφθεί ο νέος εργαζόμενος, ο νέος άνθρωπος που δεν έχει πείρα από πολιτική, να παρελαύνουν τα αριστερά κόμματα από το Βήμα της Βουλής και να καταφέρονται το ένα ενάντια στο άλλο. Δεν υπάρχει λύση. Μηδενισμός. Απογοήτευση. Συναίνεση.
Στη Γαλλία όταν ήρθε αυτό το αποτέλεσμα είναι γιατί οι Τροτσκιστές, Κομμουνιστές, Αριστεροί, προωθημένοι Σοσιαλιστές παρ’ ότι είχαν διαφορές μεταξύ τους και παρ’ ότι είχαν να κάνουν έντονη κριτική ο ένας στον άλλον, βρήκαν τον κοινό δρόμο και σ’ αυτόν το δρόμο σας καλούμε και εμείς. Ναι, ισχυρό ΠΑΜΕ και ισχυρή Αυτόνομη Παρέμβαση και ισχυρές ταξικές δυνάμεις μέσα στα συνδικάτα. Κοινή δράση παρά τις διαφορές που έχουμε, χωρίς ν’ ανοίγουμε τα ποινικά μητρώα του καθένα. Να λέει ο ένας τι έκανες τότε στο Μάαστριχτ και ο άλλος τι έκανες τότε με τους συμβασιούχους, σχετικά με την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένα επιχείρημα της Κυβέρνησης, κύριε Υπουργέ, είναι ότι θα κάνει εκλογές. Κάντε τις. Και αν ήσασταν έτοιμοι θα τις κάνατε πριν περάσετε αυτά τα μέτρα. Αν είχατε εντιμότητα, θα τις κάνατε πριν περάσετε αυτά τα μέτρα, μέσα από το Τμήμα Διακοπών της Βουλής. Να πείτε θα κάνουμε αυτό για το ωράριο, θα κάνουμε αυτό για τους εργαζόμενους, θα κάνουμε αυτό για τους δημόσιους υπάλληλους.
Εκλογές. Εδώ είμαστε. Πριν ή μετά τα μέτρα. Δεν φοβόμαστε την πρόκλησή σας. Θα δώσουμε τη μάχη, για να μην εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα. Αν χρειάζονται εκλογές, θα δώσουμε τη μάχη και των εκλογών. Ξέρουμε τις δυνάμεις μας και ξέρουμε τις αδυναμίες μας. Ξέρουμε ότι η μεγάλη αδυναμία της αριστεράς είναι η έλλειψη κοινής δράσης. Ξέρουμε ότι αν υπάρχει κοινή δράση της αριστεράς, θα δούμε θεαματικά αποτελέσματα. Θα ακυρώσουν και εκλογικούς νόμους και τα πάντα.
Σε δύο αναμετρήσεις τα είδαμε αυτά. Στην αναμέτρηση που έγινε στη Γαλλία με το δημοψήφισμα, όπου όλοι έτριβαν τα μάτια τους, όταν τα δύο μεγάλα κόμματα ήταν «υπέρ» και βγαίνει ένα «κατά», το οποίο πλησίαζε το 60%. Το βλέπουμε, επίσης, και στη Γερμανία σήμερα. Η Κυβέρνηση Σρέντερ κάνει εκλογές και βλέπουμε μια νέα δύναμη, στηριγμένη στη συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς.
Μπορούμε ως μεγάλη αριστερά μέσα από την κοινή δράση, μέσα από την ενότητα, μέσα από την προβολή των ζητημάτων που απασχολούν την κοινωνία να ανατρέψουμε αυτό το δρόμο και να χαράξουμε πιο αισιόδοξες μέρες για τη χώρα μας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλος έχει το λόγο.
Κύριε Βενιζέλο, η παρέμβασή σας είναι ο χρόνος της τριτολογίας σας, όπως γνωρίζετε καλύτερα από εμάς.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κατ’ αρχάς θέλω να δηλώσω πως προσυπογράφω την αγόρευση του Προέδρου του Συνασπισμού κ. Αλαβάνου. Η τοποθέτησή του ήταν συναισθηματικά φορτισμένη, ιδεολογικά καθαρή, κοινωνικά ευαίσθητη και προσανατολισμένη πολιτικά με ορθό και σαφή τρόπο. Γιατί όλα αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα και σωστά που είπε τα είπε στραμμένος στην Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί έτσι διαμορφώνονται και ιστορικά και ιδεολογικά και κοινωνικά, αλλά και πολιτικά τα πραγματικά μέτωπα. Γιατί η Κυβέρνηση με ταξικά απροκάλυπτο τρόπο κάνει μια πρωτοφανή επίδειξη κοινωνικού και πολιτικού αυταρχισμού και εισάγει μέτρα τα οποία είναι κοινωνικά άδικα και αναπτυξιακά τυφλά.
Το κάνει δε αυτό, χωρίς να έχει κάποιο συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχέδιο, αλλά επειδή ακριβώς δεν έχει σχέδιο και της υπαγορεύουν την πολιτική της αυτοί που έχουν και συμφέρον και δικό τους επιχειρηματικό σχέδιο. Γι’ αυτό η Κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, ενώ εξελέγη με τον ψευδή ισχυρισμό ότι θα είναι ένα καλύτερο ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζει τώρα, λόγω ανικανότητας στρατηγικού σχεδιασμού και πολιτικής αδυναμίας, με πολιτική και κοινωνική ψυχρότητα μάλιστα, την πολιτική του κ. Μητσοτάκη και μάλιστα σε σημεία που δεν τόλμησε να προχωρήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη την τριετία 1990-1993.
Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Παναγιωτόπουλος, ο Υπουργός Απασχόλησης, επαίρεται να εμφανίζεται ως μαθητής του Ανδρέα Παπανδρέου. Αναζητά στη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου την πολιτική του νομιμοποίηση. Είναι πρωτότυπο αυτό για έναν Υπουργό του Κώστα Καραμανλή, που είναι πολιτικός επίγονος του κ. Κώστα Μητσοτάκη.
Εάν η Κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Απασχόλησης βρήκε -εάν θέλετε- την ευκαιρία να γραφτεί στην ιστορία του εργατικού δικαίου, πρέπει να ξέρει ότι πράγματι γράφεται και στην ιστορία του εργατικού δικαίου και στη συνείδηση της κοινωνίας και των εργαζομένων, αλλά όχι με δήθεν κόκκινα χρώματα. Γράφεται με μελανά χρώματα και με ό,τι σημαίνει αυτή η λέξη. Γιατί προφανώς η Κυβέρνηση θεωρεί ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι ο εργαζόμενος, ο χρόνος εργασίας, η παραγωγικότητά του, το μισθολογικό κόστος, η ευελιξία της εργασίας. Δεν καταλαβαίνει ότι αλλού είναι τα προβλήματα. Το πρόβλημα δεν είναι η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή η αποδιάρθρωση και η ακύρωση του ατομικού και συλλογικού εργατικού δικαίου, αλλά το να έχεις μοντέλο ανάπτυξης ως Κυβέρνηση, να έχεις αντίληψη για το ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, να γνωρίζεις πού πρέπει να επενδύσεις.
Και δεν πρέπει ν’ αφήνεις τον Έλληνα επιχειρηματία να επαναπαύεται, ενώ πάσχει από έλλειψη επιχειρηματικότητας και διορατικότητας, να μην του δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι τον στηρίζεις μ’ έναν παρωχημένο κρατικό προστατευτισμό, που δεν βοηθάει την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη και την οικονομία, αλλά είναι ταξικός προστατευτισμός.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Γιατί έτσι δεν του διαμορφώνεις το πλαίσιο της δικής του ανάπτυξης και των δικών του πρωτοβουλιών και του δημιουργείς την ψευδή εντύπωση ότι μπορεί να αγνοεί τη συλλογική διαπραγμάτευση, μπορεί να αγνοεί τον κοινωνικό διάλογο, μπορεί να λοιδορεί την κοινωνία και τους κοινωνικούς εταίρους, να ζητάει αυτός ως τιμητής των πάντων, όπως κάνει ο ΣΕΒ με προκλητικό τρόπο, μέτρα κατά των εργαζόμενων, χωρίς να αναρωτιέται κανείς στον τόπο αυτό ποιο είναι το αντάλλαγμα που η Κυβέρνηση ζήτησε ή καλύτερα επέβαλε προς την πλευρά του κεφαλαίου και της εργοδοσίας.
Υπάρχει αντάλλαγμα αναπτυξιακό και κοινωνικό; Αναλαμβάνει ο άλλος μεγάλος συντελεστής της παραγωγής, που λέγεται κεφάλαιο, κάτι έναντι της οικονομίας, της ανάπτυξης και της κοινωνίας; Αναλαμβάνει να κάνει επενδύσεις, να εκσυγχρονίσει τον κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, να πάρει μέτρα για την καινοτομία και το διανοητικό κεφάλαιο, να εφαρμόσει μέτρα στην εφοδιαστική αλυσίδα, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας;
Πού είναι η στρατηγική της Λισαβόνας; Πού είναι οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης; Πού είναι η ρητορεία του κ. Καραμανλή, η «σοσιαλδημοκρατικού» τύπου περί κοινωνικού κέντρου και μεσαίου χώρου; Τι δίνει τώρα ως απάντηση στον ελληνικό λαό ο κ. Καραμανλής, ο οποίος ζήτησε και έλαβε την εντολή με αυτήν τη ρητορεία του μεσαίου χώρου και του κοινωνικού κέντρου;
Δίνει μήπως την απειλή, τον εκφοβισμό και τον εκβιασμό των εκλογών; Μα, αν είναι ανίκανος να κυβερνήσει ελλείψει σχεδίου και ικανότητας στρατηγικού σχεδιασμού, εάν βλέπει ότι παρασύρεται σε μια μονοδιάστατα και αδιέξοδα ταξική πολιτική, τότε βεβαίως πρέπει να καταθέσει την εντολή και να πει «σας παραπλάνησα, δεν μπορώ να κυβερνήσω και πρέπει να με αξιολογήσετε και εμένα και το κόμμα μου και την Κυβέρνησή μου».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ωραία. Ολοκληρώστε όμως τώρα, κύριε συνάδελφε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Άρα, να αντιληφθεί η Κυβέρνηση και οι Υπουργοί που βάζουν την υπογραφή τους σε τέτοιου είδους νομοθετήματα, ότι καταργούν τον πυρήνα του συλλογικού εργατικού δικαίου, ότι παραβιάζουν το Σύνταγμα, τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας και το κοινοτικό κεκτημένο και αναλαμβάνουν ευθύνη πολιτική, κοινωνική και ιστορική όχι μόνο συλλογικά, αλλά και ατομικά.
Και αυτό που γράφεται στη συλλογική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση της κοινωνίας…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Και με αυτό τελειώνετε, κύριε συνάδελφε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: … αποδίδει πολιτικά τη στιγμή που πρέπει, τη στιγμή της κρίσης. Και σε μια δημοκρατία η στιγμή της κρίσης ξέρουμε ποια είναι, έρχεται όταν πρέπει και αποδίδει τα αποτελέσματά της.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Θέλετε να παρέμβετε, κύριε Υπουργέ;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Ναι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ορίστε, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να κάνω απλώς λίγες αυτονόητες επισημάνσεις.
Άκουσα με προσοχή τον Πρόεδρο του Συνασπισμού στη συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία του. Θέλω απλώς να επισημάνω –με σεβασμό στο πρόσωπο και στο αξίωμα και στην ιστορία του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου- ότι αν ο Πρόεδρος του Συνασπισμού στην προσπάθεια να περιχαρακώσει και να προσδιορίσει πολιτικά το χώρο επιζητά αντίπαλο δέος, σκληρό και ακραίο και το αναζητά στην Κυβέρνηση και στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δυστυχώς, λυπάμαι που το λέω, διαπράττει ένα πελώριο σφάλμα.
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα γνήσια λαϊκό κόμμα, ένα κόμμα που από τη συγκρότησή του, από την ίδρυσή του από τον αείμνηστο εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή, είναι συνυφασμένο με την υποστήριξη παραδοσιακών αξιών, που σέβονται και προωθούν τον κοινωνισμό, ενισχύουν τις κοινωνικές πολιτικές υπέρ των αδυνάτων, των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των ανέργων. Εφήρμοσε και εφαρμόζει με επιτυχία πολιτικές υπέρ της ελληνικής οικογένειας και πολιτικές υπέρ της ενίσχυσης του κοινωνικού ιστού.
Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, κύριε Πρόεδρε, και το εξής. Συνταγές άλλες οι οποίες, ίσως καλή τη πίστη, επιχείρησαν ν’ αναδείξουν σαν ατμομηχανή της ανάπτυξης της οικονομίας και των κοινωνιών τομείς κρατικοποιημένους, κοινωνίες κατευθυνόμενες από κεντρικό σχεδιασμό, στην πράξη οδήγησαν σε ναυάγιο και δημιούργησαν συνθήκες μιας υπαρκτής κοινωνικής βαρβαρότητας. Δεν βρίσκετε, λοιπόν, το αντίπαλο δέος που αναζητείτε στη Νέα Δημοκρατία. Αναζητείστε το αλλού.
Γι’ αυτά που είπε ο κ. Βενιζέλος: Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, να το ξεκαθαρίσουμε. Θα πρέπει να αποφασίσετε πότε λέγατε την αλήθεια. Όταν αποδεχόσασταν το καθεστώς και τις αμοιβές των υπερωριών που ίσχυαν επί Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη -και όχι μόνο δεν μιλούσατε αλλά χειροκροτούσατε και με την ψήφο σας στηρίζατε εκείνες τις κυβερνήσεις- ή σήμερα που εφαρμόζουμε το ίδιο καθεστώς και μας καταγγέλλετε ότι λεηλατούμε την τσέπη των αδυνάτων υπέρ των πλουσίων;
Θα παρακαλέσω σε αυτήν την Αίθουσα, όπως εμείς δεν αμφισβητούμε την κοινωνική ευαισθησία κανενός, δεν σας επιτρέπουμε ν’ αμφισβητείτε την κοινωνική ευαισθησία και την προσήλωση σε αξίες με τις οποίες υπερασπίζουμε και στηρίζουμε στην πράξη τον αδύνατο εισοδηματικά Έλληνα, δεν σας επιτρέπουμε να αμφισβητείτε τις παραδοσιακές αξίες πάνω στις οποίες στηρίζεται και ιδρύθηκε η Νέα Δημοκρατία.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε όμως και το εξής: Είδα και άκουσα τον κ. Βενιζέλο να σηκώνει τα λάβαρα του ταξικού αγώνα εναντίον, λέει, της Νέας Δημοκρατίας που εκπροσωπεί το κεφάλαιο και κάνει παραχωρήσεις στο ΣΕΒ.
Θέλω να σας θυμίσω, κύριε Βενιζέλο, ότι αν μια κυβέρνηση ταυτίστηκε με το πιο κομπραδόρικο, το πιο αρπαχτικό, το πιο μεταπρατικό, το πιο παρασιτικό κομμάτι του ελληνικού κεφαλαίου, ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση Σημίτη με τη μεγάλη κομπίνα του χρηματιστηρίου …
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
… που οδήγησε στη λεηλασία του υστερήματος του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειας, που οδήγησε στην πιο βίαιη αρπαγή πλούτου από τις τσέπες των πολλών και τον τοποθέτησε στις τσέπες των ολίγων κοινωνικών συμμάχων, στις τσέπες του πιο κομπραδόρικου, του πιο μεταπρατικού, του πιο παρασιτικού κομματιού του ελληνικού κεφαλαίου.Και για να μην ξεχνιόσαστε -διότι δεν μπορείτε να ξεφύγετε από το παρελθόν σας- θα το βρίσκετε απέναντί σας.
Ξέρετε, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μεταξύ των άλλων, τι έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με το ν. 2874, επειδή μιλάμε, λέει, για μείωση του εργατικού κόστους και κατηγορούν τη Νέα Δημοκρατία; Με το άρθρο 6 παράγραφος 1 –σας το θυμίζω έτσι για την αξία της συλλογικής μνήμης- καθιέρωσαν τη μείωση της εργοδοτικής εισφοράς κατά 2% στους εργαζόμενους οι οποίοι παίρνουν μέχρι 200.000 δραχμές. Και τι είπαν μάλιστα; Ότι αυτά που γλιτώνει ο εργοδότης με τη νομοθετική ρύθμιση που έκαναν τότε –ιδού το άρθρο 6 μείωση ασφαλιστικών εισφορών- με τη μείωση του 2% της εργοδοτικής εισφοράς θα τα πληρώνει, λέει, το κράτος. Ιδού, λοιπόν, ποιοι πήραν πολιτικές μείωσης του μη μισθολογικού κόστους εργασίας ….
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε με αυτό, κύριε Υπουργέ.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): … ιδού, λοιπόν, ποιοι είναι ασυνεπείς σήμερα, ποιοι ξέχασαν τους ύμνους που ανέπεμπαν στην ευελιξία, που ανέπεμπαν στη μερική απασχόληση και τους καλούμε …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε, κύριε Υπουργέ.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): …τους καλούμε -και καταλήγω κύριε Πρόεδρε- σήμερα να δείξουν τη στοιχειώδη συνέπεια, να αποβάλλουν τον έξαλλο εαυτό με τις ακραίες τοποθετήσεις που υιοθέτησαν στον παρόντα χρόνο και να βρεθούν σε απόλυτη συνέπεια με αυτά που έλεγαν στο παρελθόν.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο κύριος Υπουργός μίλησε διπλάσιο χρόνο. Θέλω το λόγο για δυο λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Όχι, κύριε Βενιζέλο, δεν έχετε το λόγο.
Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, επειδή υπάρχουν εβδομήντα δύο εγγεγραμμένοι συνάδελφοι και επειδή κάθε παρέμβασή σας οπωσδήποτε δημιουργεί θέματα, να περιορίσετε τις παρεμβάσεις, τις οποίες βέβαια σας δίνει ο Κανονισμός το δικαίωμα να κάνετε.
Η κ. Καλογήρου έχει το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχω ζητήσει το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Δεν έχετε το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Εάν μου απορρίψετε το αίτημα, θα ζητήσω το λόγο επί του Κανονισμού.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ζητείστε όποτε θέλετε το λόγο επί του Κανονισμού.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δεν μπορείτε να αγνοείτε…
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Κύριε Βενιζέλο ηρεμείστε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ένα λεπτό, κυρία Καλογήρου.
Δεν μπορεί να έχετε…
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Θα μου δώσετε το λόγο για δύο λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ, καθίστε κάτω.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: (Δεν ακούστηκε)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Κατά την τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ένα λεπτό, κυρία Καλογήρου.
Σας παρακαλώ, κύριε Βενιζέλο, καθίστε κάτω. Δεν δικαιούται κανείς, βάση του Κανονισμού, να πάρει το λόγο. Είχε ζητήσει ο κ. Πρωτόπαπας το λόγο επί προσωπικού θέματος. Δεν υπάρχει προσωπικό θέμα με την αναφορά του κυρίου Υπουργού, σε μια γνώμη του κ. Πρωτόπαπα…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Θα μου επιτρέψετε να το πω εγώ το προσωπικό. Κατά τον Κανονισμό…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ένα λεπτό, κύριε Πρωτόπαπα. Μην επικαλείστε τον Κανονισμό σ’ εμένα. Ένα λεπτό, σας παρακαλώ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Πρέπει να αναλύσω…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σύμφωνα με το άρθρο 68 του Κανονισμού, όπως γνωρίζετε καλύτερα από εμάς, δεν δικαιούστε το λόγο επί προσωπικού γιατί δεν υπήρξε προσωπικό.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ: Θα εκθέσει πρώτα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Αν επικαλείστε διαφορετική γνώμη, μπορείτε να πάρετε το λόγο στο τέλος της συνεδρίασης και να εκφράσετε αυτήν την άποψή σας.
Ορίστε, κυρία Καλογήρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Με τη φίμωση το μόνο που πετυχαίνετε είναι να αμαυρώνετε τη συνεδρίαση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρία Καλογήρου, έχετε το λόγο.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Από την τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου κατανοήσαμε όλοι …
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: (Δεν ακούστηκε)
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Αμαυρώνετε τη συνεδρίαση με τον τρόπο που προεδρεύετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ, καθίστε κάτω.
Κυρία Καλογήρου, εσείς έχετε το λόγο και κανένας άλλος. Μετά θα συζητήσουμε για την επί του Κανονισμού αίτηση του κ. Βενιζέλου.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Από την τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου κατανοήσαμε όλοι το άγχος του σε σχέση με τη διενέργεια των εκλογών, άγχος το οποίο προέρχεται σαφέστατα από λόγους εσωκομματικούς.
Αλήθεια, όμως, κύριε Βενιζέλο, σε σχέση με την πολιτική η οποία ασκήθηκε από το 1994-2000, τι έχετε να πείτε σε σχέση με όλη την αντεργατική πολιτική που άσκησε το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα μια πολιτική η οποία ασκήθηκε σε μια εποχή που η συγκυρία τα είχε φέρει έτσι, ώστε να έχουμε μια υπερπροσφορά εργατικών χεριών από το μεταναστευτικό ρεύμα των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού; Αυτά μάλιστα τα φτηνά εργατικά χέρια δούλευαν ανασφάλιστα.
Όλα αυτά έγιναν αποκλειστικά και μόνο προς όφελος των μεγάλων κεφαλαίων. Τι έκανε η τότε Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κύριε Βενιζέλο, ώστε αυτά τα πρόσθετα κέρδη να παραμείνουν στην Ελλάδα ως επενδύσεις; Και τώρα έρχεστε και μέμφεστε τη Νέα Δημοκρατία για αντεργατική πολιτική; Αιδώς Αργείοι, κύριε Βενιζέλο!
Πριν όμως ξεκινήσω το κυρίως τμήμα της ομιλίας μου και αναφερθώ στην ουσία της επιχειρηματολογίας μου, που φυσικά είναι υποστηρικτική για το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα, θα ήθελα να εκφράσω με τον πλέον επίσημο τρόπο -για να καταγραφεί και στα Πρακτικά- την ικανοποίησή μου για το ότι είμαι μέλος τούτης εδώ της κοινοβουλευτικής σύνθεσης, της οποίας το νομοθετικό έργο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ιστορικό. Και το λέω αυτό, με την πεποίθηση ότι είναι ένα κοινοβουλευτικό έργο πολύ σημαντικό και ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας ή διαφωνίας των πολιτικών ομάδων, απέναντι σε όσα νομοθετεί δια της Βουλής η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν προσέξετε την επιχειρηματολογία της Αντιπολίτευσης, θα διαπιστώσετε εύκολα ότι υψηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι βεβαίως και υπάρχουν και είναι προϊόν μιας διαφοράς πολιτικών αντιλήψεων –και μάλιστα και της Αριστεράς, την ακούσαμε άλλωστε και λίγο πριν δια του στόματος του Προέδρου του Συνασπισμού- ταυτόχρονα, όμως, όσα νομοθετούμε αυτές τις μέρες, διαμορφώνουν ένα πλαίσιο στρατηγικού μεταρρυθμιστικού σχεδίου, για να μπει επιτέλους η χώρα στο δρόμο της προόδου και της ευημερίας.
Αυτή είναι η αλλαγή πορείας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τη χώρα, την οποία υποσχέθηκε προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία και αυτό ακριβώς υλοποιούμε. Σε αυτήν λοιπόν την πορεία δικαιούται κάποιος να διαφωνεί πολιτικά, όσον αφορά στα μέσα που επιστρατεύονται για την ευόδωσή της. Ως προς την πολιτική του βαρύτητα, όμως, επιτρέψτε μου εγώ να διαβάζω στις αντιδράσεις της Αντιπολίτευσης, τη συνομολόγηση ότι ζούμε μεγάλες στιγμές νομοθετικού έργου, ως εκπρόσωποι των πολιτών στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Θα ήθελα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με αφορμή τη συζήτησή μας για το λεγόμενο «εργασιακό νομοσχέδιο», να τονίσω το εξής: Η δεκαετία που προηγήθηκε της εκλογικής νίκης του κ. Κώστα Καραμανλή πριν από δεκαέξι μήνες, υπήρξε μία από τις περισσότερο χαμένες ευκαιρίες της σύγχρονης Ελλάδας.
Και εξηγούμαι αμέσως γιατί: Πρώτον, γιατί είχατε, αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, από το 1994 έως το 2004 την ευχέρεια να εισπράττει η χώρα μας πακτωλούς χρημάτων από τα τότε ταμεία των παχέων αγελάδων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν ήταν δική σας ικανότητα τα αυξημένα έσοδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν η καλή διεθνής οικονομική συγκυρία και η υψηλή απόδοση στην Ευρωζώνη, που έδιναν περισσότερα λεφτά στην Ελλάδα. Η κακή σας απόδοση, αντίθετα, που αυτό αποδεικνύεται από το χαμηλό βαθμό της απορροφητικότητας που σημειωνόταν όλα τα χρόνια της δικής σας διακυβέρνησης, τα πολλά χρήματα που μπήκαν τότε στα δημόσια ταμεία, δεν τα διαχειριστήκατε σωστά. Αντιθέτως, μάλλον θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα διαχειριστήκατε κατ’ άθλιο τρόπο, με αποτέλεσμα αυτήν την κακή δημοσιονομική κατάσταση του σήμερα. Που εμείς σήμερα αγωνιζόμαστε να διορθώσουμε, με αρωγό την υποστήριξη της πλειοψηφίας των πολιτών στα θεσμικά μέτρα που επιχειρούμε.
Δεύτερον. Κυβερνήσατε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επί δέκα συναπτά έτη και είχατε την απόλυτη ευχέρεια να εφαρμόσετε πλήρως και χωρίς σοβαρές αντιδράσεις, το σύνολο της πολιτικής σας για την οικονομία και τις εργασιακές σχέσεις. Με τόσα χρόνια δικής σας διακυβέρνησης, έχετε άραγε -έστω και τώρα- ελάχιστη συναίσθηση του πόσο αντεργατική ήταν η αίσθηση που άφησε η δική σας πολιτική στους Έλληνες εργαζόμενους; Αν καταλαβαίνετε τι λέω και εξακολουθείτε να κατηγορείτε, εσείς –εμάς, για αντεργατισμό, τότε ή δεν έχετε καμία επαφή με την πραγματικότητα ή κάνετε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση.
Με αυτά που είπα ως εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αποφεύγω να μιλήσω για τα όσα νομοθετούμε, αλλά η ρίζα των δεινών της σύγχρονης ελληνικής οικονομίας, και ιδίως της δημοσιονομικής αθλιότητας που παρέλαβε η Νέα Δημοκρατία, είναι η μόνη αιτία για τα όσα μέτρα ήπιας προσαρμογής αγωνίζεται η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πάρει. Και το ίδιο συμβαίνει και στις εργασιακές σχέσεις, με το σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης, που συζητούμε σήμερα.
Μην προσπαθείτε, λοιπόν, να παραπλανήσετε τον ελληνικό λαό, διακινώντας στο λαό το ψέμα ότι δήθεν η Νέα Δημοκρατία είναι φύσει αντεργατικό κόμμα. Να το έλεγε αυτό το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός, θα το καταλάβαινα. Αλλά να το λέτε κι εσείς του ΠΑΣΟΚ, αυτό δεν το καταλαβαίνω με τίποτα.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι ομιλώ στο συζητούμενο νομοσχέδιο υπό την ιδιότητα βεβαίως της Βουλευτού, αλλά και με την εμπειρία μου, ως ένα άτομο που προέρχεται από τα σπλάγχνα της ελεύθερης αγοράς. Δεν έχω δηλαδή πολιτικές αντιλήψεις για το Εργασιακό, που είναι προϊόν κομματικών εργαστηριακών αναλύσεων, αλλά αντίθετα είναι απόψεις διαμορφωμένες μέσα από την ίδια την ζωή, μέσα από την ίδια την οικονομική ζωή.
Με αυτήν την εμπειρία, λοιπόν, δικαιούμαι να σας πω και να υποστηρίξω ότι το παρόν νομοσχέδιο, που έφερε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Απασχόλησης, συνιστά τομή στα εργασιακά ζητήματα της Ελλάδας του 21ου αιώνα. Και μάλιστα, τομή που επιτυγχάνει κάτι εξαιρετικά σημαντικό: Διευκολύνει την επενδυτική προσπάθεια, που έχει απόλυτη ανάγκη ο τόπος, χωρίς να θίγει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτή είναι η πολιτική αξία τούτου του νομοθετικού εγχειρήματος και αυτό εγώ θα ήθελα να το υπογραμμίσω ιδιαίτερα, ως κεντρικό σημείο της επιχειρηματολογίας μου και της προτροπής μου να ψηφίσουμε το παρόν σχέδιο νόμου, με τη βεβαιότητα ότι ωφελεί τη χώρα, την οικονομία και την ανάπτυξη, διασφαλίζοντας παράλληλα την ουσία των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Και τούτο, σε μία ιδιαίτερα αρνητική διεθνή οικονομική και -θα τολμούσα να γενικεύσω- πολιτική…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρία συνάδελφε, θα παρακαλούσα να ολοκληρώσετε. Και σας παρακαλώ πραγματικά.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Αντιλαμβάνεστε όμως ότι το πρώτο κομμάτι της ομιλίας μου ήταν κάτω από ιδιαίτερα δυσχερείς κοινοβουλευτικές συνθήκες, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Λυπάμαι που ξεκινώ από εσάς, αλλά παρακαλώ να τηρήσετε το οκτάλεπτο.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Ναι, αλλά στο μεγαλύτερο κομμάτι της ομιλίας μου η κατάσταση δεν ήταν ό,τι καλύτερο μέσα στην Αίθουσα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε, λοιπόν.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Σε τριάντα δευτερόλεπτα θα έχω τελειώσει.
Έλεγα, λοιπόν, ότι και τούτο γίνεται σε μια ιδιαίτερα αρνητική διεθνή οικονομική και –θα τολμούσα να πω και- πολιτική συγκυρία. Και ενώ σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης, καταρρέουν κεντρικές και κατοχυρωμένες εδώ και δεκαετίες συνδικαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων.
Δείτε τη σοσιαλδημοκρατία της Γερμανίας του κ. Σρέντερ και τα προβλήματα των εκεί εργαζομένων και θα λάμψει η αλήθεια για τα καθ’ ημάς. Το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα είναι ταυτόχρονα αναπτυξιακό και κατοχυρώνει τις εργασιακές κατακτήσεις του δυτικού αναπτυξιακού μοντέλου. Αυτή είναι άλλωστε και η πολιτική φιλοσοφία της νέας διακυβέρνησης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κυρία συνάδελφε.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Γι’ αυτό ζητώ από όλους να υποστηρίξετε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που επιχειρεί η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Κώστα Καραμανλή με την υπερψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κυρία συνάδελφε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω το λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Θα επιμείνετε σε αυτό που είπατε; Πού υπάρχει παραβίαση του Κανονισμού;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δώστε μου το χρόνο των δύο λεπτών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ένα λεπτό. Υπάρχει αίτηση με τις απαιτούμενες υπογραφές. Η παραβίαση του Κανονισμού πού υπάρχει; Κατ’ αρχάς να μου επικαλεστείτε το άρθρο στο οποίο αναφέρεστε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δώστε μου το χρόνο των δύο λεπτών για να αναπτύξω πού θεμελιώνεται η παραβίαση
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, παραβιάστηκε το άρθρο 97 παράγραφος 4 του Κανονισμού της Βουλής για τη διάρκεια και τον τρόπο παρέμβαση των Υπουργών...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Υποκαθιστάτε τώρα το Προεδρείο, δηλαδή;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Με συγχωρείτε, θέτω...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Αυτήν τη στιγμή αυτό κάνετε, όμως!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Μη με διακόπτετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σας παρακαλώ.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Έχω το δίλεπτο να εξηγήσω την ένστασή μου. Δε θα μου το διακόψετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ορίστε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Παραβιάστηκε η διάταξη αυτή και παραβιάστηκε η γενική αρχή που διέπει τη συζήτηση επί του νομοθετικού έργου της Βουλής, η οποία θεμελιώνεται στο λόγο και στον αντίλογο των πολιτικών κομμάτων. Έτσι καταρτίζεται και ο κατάλογος των εγγεγραμμένων να ομιλήσουν. Ο κύριος Υπουργός διατύπωσε...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Αυτό ισχύει μόνο για τους πρώτους έξι.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Παρακαλώ αφήστε με.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ρωτάτε, δεν ρωτάτε; Πρέπει να παίρνετε και απαντήσεις!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Σας παρακαλώ, δεν ρωτάω. Θα μου απαντήσετε μετά το δίλεπτο. Αφαιρέστε μου και τα δευτερόλεπτα που μου φάγατε που είναι πολύτιμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ορίστε.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Άρα, με βάση αυτές τις διατάξεις, έπρεπε να δοθεί ο ανάλογος χρόνος στην Αξιωματική Αντιπολίτευση ν΄ απαντήσει, ιδίως με δεδομένο ότι έγινε υπέρβαση του χρόνου παρέμβασης του κύριου Υπουργού στο διπλάσιο.
Η ουσία της υπόθεσης, κύριε Πρόεδρε –και γι’ αυτό προβάλλω την ένσταση παραβίασης του Κανονισμού- συνίσταται στο γεγονός ότι ο κύριος Υπουργός εμφανίστηκε ενώπιον της Βουλής και δήλωσε τη βαθιά ιδεολογική κρίση της Κυβέρνησης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Αυτό έχει τώρα σχέση με τον Κανονισμό;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Μάλιστα και θα σας εξηγήσω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Έχει σχέση με τον Κανονισμό;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Αφήστε με να τελειώσω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Μα, τι να τελειώσετε;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Σας παρακαλώ.
Αντιλαμβάνεστε κι εσείς φαντάζομαι ότι είναι πραγματικά τραγικό για μια Κυβέρνηση να νομίζει ότι ασκεί αριστερό λαϊκισμό –γιατί αυτό εννοεί με τον όρο «κοινωνισμός» ο κ. Παναγιωτόπουλος- ενώ ασκεί απλώς δεξιό λαϊκισμό!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ωραία, δεν υπάρχει παραβίαση του Κανονισμού λοιπόν!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ο δεξιός μάλιστα λαϊκισμός δεν επιτρέπει στην Κυβέρνηση να αντιληφθεί τι σημαίνει κίνητρο απασχόλησης μέσω των εργοδοτικών εισφορών...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Απ’ ό,τι καταλάβατε, αυτήν τη στιγμή παραβιάζετε κατάφωρα τον Κανονισμό!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ...τι σημαίνει ενεργητική πολιτική απασχόλησης και τι σημαίνει ανάπτυξης της χώρας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώσατε!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Όπως θα έπρεπε να έχετε διακόψει τον κύριο Υπουργό, όταν εκτός θέματος έκανε για πολλοστή φορά την πολλοστή του παρέμβαση περί διαπλοκής την επομένη του παιχνιδιού που κάνει η Κυβέρνηση στο Χρηματιστήριο με τον ΟΤΕ και τον ΟΠΑΠ!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Αντελήφθη ο κόσμος ότι δεν υπάρχει καμία παραβίαση!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Θα τα πούμε αυτά όταν έλθει η ώρα!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ! Κλείστε το μικρόφωνο στον κ. Βενιζέλο! Ολοκληρώσατε, δεν υπάρχει παραβίαση του Κανονισμού.
Η συνάδελφος κ. Καλαντζάκου έχει το λόγο.
Επ’ ευκαιρία, προτού έλθει η κ. Καλαντζάκου στο Βήμα, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Βενιζέλο για την παρέμβασή του αυτή, διότι δίνει το δικαίωμα στο Προεδρείο μετά από την παρέμβασή του να μην υπάρξει παραβίαση του χρόνου ούτε για ένα δευτερόλεπτο! Θα προειδοποιήσω λοιπόν τους κυρίους συναδέλφους ότι επειδή μπορεί να έλθουν και άλλες τέτοιου είδους ενστάσεις για παραβίαση του Κανονισμού για την υπέρβαση του χρόνου στα οκτώ λεπτά θα κλείνουν τα μικρόφωνα.
Ευχαριστώ πολύ.
Ορίστε, κυρία συνάδελφε. Έχετε το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, έτσι πρέπει να μου δώσετε πέντε λεπτά, αφού αποδέχεσθε την παραβίαση.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ: Ελπίζω ο κ. Βενιζέλος να καθίσει στη θέση του σήμερα έστω και για πέντε λεπτά, που θα έχω την ευκαιρία να μιλήσω …
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Θα ακούσω κάτι συγκλονιστικό και κινδυνεύω να πέσω αν δεν καθίσω;
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ: … και να μην ζητήσει το λόγο επί προσωπικού διότι στο τέλος θα ζητήσω το λόγο επί συνολικού, γιατί αυτά τα πράγματα που λέγονται μέσα σε αυτήν την Αίθουσα είναι ντροπή για όλους τους Βουλευτές.
Λέτε εσείς για διαπλοκή και απαντούν οι άλλοι επίσης, για διαπλοκή. Να σας πω κάτι; Ο κάθε πολίτης μας κοιτάζει και εκτός του ότι κάνει ζάπινγκ –αυτό είναι το στοιχειώδες- δεν μας σέβεται …
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Στην Κυβέρνηση να τα λέτε αυτά.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ: Εγώ τα λέω προς όλους. Κοιτάζω και εδώ και εκεί και αλλού και παντού. Όπου βλέπω ανθρώπους απαντώ.
Αυτό είναι το πρώτο που θέλω να πω. Μερικές φορές δεν ξέρω αν πρέπει να έχουμε μαζί μας ένα πιεσόμετρο, γιατί ανεβαίνει η πίεση του εκνευρισμού εδώ μέσα ή ένα μαντίλι για τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνονται σε αυτά τα τόσο σημαντικά θέματα από ορισμένες πτέρυγες της Βουλής και ορισμένους συναδέλφους, διότι η κατάσταση που περιγράφεται μέσα στην Αίθουσα δεν έχει καμία σχέση με την εργασιακή πραγματικότητα στην Ελλάδα. Δηλαδή, φερόμαστε σαν να μην υπάρχει εκμετάλλευση των εργαζομένων ή σαν να μην υπάρχουν δυσκολίες στις ιδιωτικές επιχειρήσεις να σταθούν σ’ ένα δύσκολο οικονομικό κλίμα.
Βρήκαμε λοιπόν, τώρα το εύκολο –τώρα που το ΠΑΣΟΚ είναι Αντιπολίτευση, γιατί η Αριστερά, εν πάση περιπτώσει, σταθερά εκφράζει κάποιες θέσεις- να βγάλουμε από τη φαρέτρα τον ταξικό πόλεμο, που τον έχουμε βάλει στις καλένδες εδώ και δεκαετίες και σώθηκε η χώρα από το μίσος και από το διχασμό και λέμε: Ο εχθρός είναι ο ΣΕΒ, ο εχθρός είναι οι εργαζόμενοι, ο εχθρός είναι τα Βαλκάνια. Παντού βλέπουμε εχθρούς.
Εγώ λέω κάτι. Ότι δεν είναι εχθρός ούτε ο ΣΕΒ, ούτε οι εργαζόμενοι –για κανέναν εδώ μέσα- ούτε τα Βαλκάνια. Πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε τη νέα ρεαλιστική οικονομική πραγματικότητα.
Ειπώθηκαν πάρα πολλά μέσα στην Αίθουσα και υπήρχαν –νομίζω- και πολλές αντιφατικές οικονομικές αναλύσεις. Από τη μία πλευρά θα συμφωνήσω με πολλά πράγματα στα οποία αναφέρθηκε ο κ. Ανδριανόπουλος. Έφερε όμως, ένα παράδειγμα, όταν μιλούσε για το θέμα του κόστους εργασίας και είπε ότι η Ιρλανδία, η Σουηδία, η Φιλανδία έχουν καταφέρει με υψηλό το κόστος εργασίας να έχουν πολύ εύρωστες και ανταγωνιστικές οικονομίες.
Θα συμφωνήσω με τον κ. Ανδριανόπουλο, αλλά εδώ πρέπει να πούμε κάποιες αλήθειες: Ότι αυτό συμβαίνει, επειδή αυτές οι χώρες έχουν τεχνολογική υπεροχή. Στην Ιρλανδία συνέβη αυτό, διότι έτυχε λόγω των αγγλικών, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, λόγω των τεράστιων φορολογικών κινήτρων, λόγω του ότι η χώρα έχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό νέων αποφοίτων των πανεπιστημίων την εποχή που το internet και όλες οι τεχνολογίες ήταν στο ζενίθ, να πιάσουν το κύμα των νέων τεχνολογιών και να καταφέρουν να πάνε τόσο πολύ μπροστά.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ)
Η Σουηδία και η Φιλανδία, αν δεν ήταν οι κινητές τηλεφωνίες, το ΙΚΕΑ, τέτοιου είδους καινούργιες επιχειρήσεις δεν θα μπορούσαν να δείξουν αυτού του είδους την πρόοδο. Θέλω να πω δηλαδή, να μην απομονώνουμε τέτοια στοιχεία.
Ο κ. Δραγασάκης μας είπε πως έχουμε συγκεχυμένη πολιτική και πως από τη μία λέμε ότι δεν θέλουμε να φεύγουν οι ελληνικές επιχειρήσεις στα Βαλκάνια και από την άλλη προσπαθούμε μέσω ενός Τμήματος του Υπουργείου Εξωτερικών να στηρίξουμε τις επενδύσεις στα Βαλκάνια.
Και τα δύο συμβαίνουν. Εμείς δεν θέλουμε να κλείσει η ελληνική επιχείρηση για να μετακομίσει στα Βαλκάνια, επειδή είναι φθηνότερα τα κόστη. Εμείς θέλουμε μία εύρωστη ελληνική επιχείρηση να επεκταθεί στα Βαλκάνια: ν’ ανοίξει τα φτερά της, να αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς, ν’ αποκτήσει μεγαλύτερη επιφάνεια. Να είναι μία πραγματικά ευρωπαϊκή επιχείρηση και όχι μία τοπική επιχείρηση. Αυτό είναι το όνειρό μας, αυτό θέλουμε.
Εμείς δεν λέμε λουκέτο σε όλο το μεταποιητικό τομέα για να μεταφερθούν στα βόρεια σύνορα. Κανείς δεν είπε ότι αυτό είναι επιτυχία και γι’ αυτό έχουμε δώσει με τον αναπτυξιακό νόμο τέτοια κίνητρα, ώστε να μείνουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα.
Για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα πω το εξής: Είναι φυσικό, όταν υπάρχουν δύσκολες οικονομικά καταστάσεις, να πρέπει οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες να μπορούν να συμφωνήσουν στα στοιχειώδη. Στο ότι όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον.
Χωρίς ιδιωτικό τομέα, δεν υπάρχει πλούτος, δεν υπάρχουν μισθοί, δεν υπάρχει ευμάρεια και οικονομική ευρωστία για τους πολίτες μας.
Εμείς έχουμε αποδεχθεί ότι η οικονομία βασίζεται σε δύο κομμάτια, στο δημόσιο τομέα ο οποίος δίνει υπηρεσίες και παροχές στους πολίτες και στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος παράγει πλούτο μέσω των επενδύσεων και μέσω της δημιουργίας των θέσεων εργασίας. Δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίζεται ο ιδιωτικός τομέας, λες και είναι δημόσια επιχείρηση. Είναι λανθασμένη η κατεύθυνση, λανθασμένη η λογική και απόλυτη η ισοπέδωση.
Συνεπώς εγώ θα έλεγα ότι αν θέλετε να δείτε το θέμα πολιτικά, το πρόβλημά μας είναι ότι στα τόσα χρόνια που οι κοινωνικοί εταίροι μιλούν μεταξύ τους, δεν έχουν καταφέρει τελικά να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλο, διότι μιλά ο εργοδότης με τον εργαζόμενο –και το πετύχαμε αυτό το 1990-1993, να μπορούν οι κοινωνικοί εταίροι να συζητούν για να συναποφασίζουν για τα δικά τους θέματα και να μην παραμένει το κράτος ο μεγάλος «πατερούλης» της οικονομίας- αλλά δεν έχουμε καταφέρει να χτίσουμε κλίμα εμπιστοσύνης. Και πώς να το χτίσουμε, όταν η επιχειρηματολογία, ιδιαίτερα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στοχεύει στο να κλονιστεί αυτή η εμπιστοσύνη; Δεν βοηθάει αυτή η επιχειρηματολογία, λοιπόν, προς αυτήν την κατεύθυνση.
Το νομοσχέδιο που φέρνει η Κυβέρνηση έχει ένα μεγάλο πολιτικό κόστος για την Κυβέρνηση, διότι έχει εντελώς διαστρεβλωθεί η πρόθεση και τα μέτρα, βέβαια, της Κυβέρνησης. Νομίζω ότι αυτό που πρέπει οι πολιτικοί να δώσουμε στους πολίτες να καταλάβουν είναι ότι αυτό δεν είναι ένα αποσπασματικό νομοσχέδιο με δύο παρεμβάσεις επί της ουσίας στα εργασιακά, αλλά είναι κομμάτι ενός ευρύτερου σχεδίου.
Νομίζω ότι η σύγχυση καλλιεργείται εσκεμμένα από την Αντιπολίτευση. Πιστεύω ότι και εμείς πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στο ότι εδώ υπάρχει ένα συνολικό πακέτο μέτρων. Αυτά τα δύο συγκεκριμένα μέτρα δεν πρόκειται ν’ ανατρέψουν τα οικονομικά δεδομένα. Δίνουμε, όμως, ένα στίγμα σε νέους επενδυτές ότι προσπαθούμε να βάλουμε μία τάξη στα εργασιακά πράγματα. Και ποιο είναι το καθεστώς; Ξέρετε, οι ξένοι που έρχονται να επενδύσουν εδώ, βλέπουν τι γράφουν τα χαρτιά. Δεν κάθονται να σκεφτούν ότι θα έρθουν εδώ και θα βρουν τη συνέχεια στην πορεία. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το λάβουμε υπ’όψιν μας. Νομίζω ότι χάνεται μέσα σ’ αυτήν τη συζήτηση το νόημα αυτών των αλλαγών.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε περισσότερες τομές και πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα, δίνοντας σε όλους την αίσθηση ότι τα μέτρα που λαμβάνονται, αφορούν εργαζομένους, εργοδότες και την οικονομία γενικότερα. Δεν έχουμε εχθρούς μέσα στην κοινωνία. Σίγουρα, δεν έχουμε εχθρούς τους πολίτες. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι με βάση τα οικονομικά στοιχεία και τις οικονομικές θεωρίες που έχουν επικρατήσει παγκοσμίως, να δώσουμε νέα ζωή και πνοή στην οικονομία μας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Καλαντζάκου που ήταν συνεπής στο χρόνο των οκτώ λεπτών.
Πιστεύω ότι το ίδιο θα κάνει και ο κ. Μπεκίρης που έχει το λόγο.
ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΕΚΙΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων που έχει ξεκινήσει η νέα διακυβέρνηση, με στόχο να ξεφύγει ο τόπος από το τέλμα.
Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Αυτό αποδεικνύεται τόσο από τους αριθμούς, όσο και από την κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι μας καθημερινά. Στην κατάσταση αυτή οδηγήθηκε η οικονομία από συγκεκριμένες πολιτικές που ασκήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, πολιτικές που απέτυχαν στην πράξη.
Για εμάς υπήρχαν δύο δρόμοι, ή να κρύψουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί ή να αντιμετωπίσουμε με θάρρος την πραγματικότητα. Εμείς επιλέξαμε το δύσκολο δρόμο. Επιλέξαμε το δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Εάν ακολουθούσαμε τη συνέχιση της πρακτικής του παρελθόντος, θα διογκώναμε ακόμα περισσότερο τα συσσωρευμένα προβλήματα που μας άφησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, δυστυχώς, είναι ακόμη καθηλωμένο στο χθες. Αδυνατείτε να παρακολουθήσετε τις εξελίξεις και το μόνο που κάνετε είναι να αρνείστε τα πάντα. Καμία νέα πρόταση, καμία νέα ιδέα. Έχετε αυτοπαγιδευθεί. Είστε εγκλωβισμένοι. Από τη μια πλευρά πρέπει να υπερασπιστείτε τα πεπραγμένα της εικοσαετούς διακυβέρνησης, που έχει ήδη καταδικάσει ο ελληνικός λαός, ενώ από την άλλη γνωρίζετε ότι αν δεν το κάνετε αυτό, είναι σαν να παραδέχεστε τις ευθύνες σας για την άσχημη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τις ευθύνες σας για τις έντονες περιφερειακές και κοινωνικές ανισότητες, για το 21% των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, για το χαμηλό βιοτικό επίπεδο.
Απέναντι, λοιπόν, στο σχέδιο και στη στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας, για μια Ελλάδα αυξημένων δυνατοτήτων, το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει τη στρατηγική της άρνησης και της κατάργησης. Η μοναδική σας πρόταση όλο αυτό το διάστημα είναι ότι θα καταργήσετε τους νόμους της Νέας Δημοκρατίας. Θα καταργήσετε, είπατε και το σημερινό νομοσχέδιο. Δεν μας είπατε όμως τι θα φέρετε στη θέση τους. Θα επαναφέρετε τους προηγούμενους νόμους που οδήγησαν την ανεργία και την εθνική μας οικονομία στο σημερινό σημείο; Εάν προτίθεστε να το κάνετε αυτό, πείτε στον ελληνικό λαό. Πείτε ότι ο προγραμματισμός σας αφορά μόνο το άσχημο παρελθόν που εσείς δημιουργήσατε. Διότι για να υπάρχουν αυτά τα προβλήματα, κάπως προέκυψαν. Δεν μπορεί να μην φταίει κανείς. Και εσείς, κύριοι του ΠΑΣΟΚ, έχετε βαρύτατες ευθύνες και για τις πράξεις σας και για τις παραλείψεις σας.
Προσωπικά, επειδή πιστεύω στην αξία των νομοθετικών πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης, είμαι βέβαιος ότι θα καταργήσετε και αυτούς τους νόμους, όπως καταργήσατε και τους νόμους του Σουφλιά και του Σιούφα για το ασφαλιστικό, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Ξέρετε, η ιστορία κάνει κύκλους. Και τότε υποκινούσατε απεργίες και κατεβάζατε τον κόσμο στα πεζοδρόμια. Και σήμερα, ακριβέστερα πριν από ένα μήνα, ο Αρχηγός σας απείλησε εμμέσως με απεργίες. Έχετε κάνει όμως το λάθος να πιστεύετε ότι η κοινωνία είναι ίδια. Η κοινωνία δυστυχώς για σας, εξελίσσεται. Ο δρόμος των δήθεν εντυπωσιακών δηλώσεων και των λαϊκίστικων πυροτεχνημάτων που εξαπολύετε, μόνο τη μακρόχρονη παραμονή σας στην Αντιπολίτευση μπορεί να σας εξασφαλίσει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς πράττουμε τα αυτονόητα. Δημιουργούμε το θεσμικό πλαίσιο που έχει ανάγκη ο τόπος μας για να φύγει προς τα εμπρός. Αντιλαμβανόμαστε την αδυναμία σας να καταλάβετε τις αλλαγές. Εμπιστευτείτε μας, όμως, όπως μας εμπιστεύεται η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Το παρόν νομοσχέδιο είναι ένα ακόμη τολμηρό βήμα, ένα βήμα που έχει δύο στόχους: Αφ’ ενός την αύξηση της απασχόλησης, αφ’ ετέρου την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής με μία σειρά ευνοϊκών ρυθμίσεων για πολλούς ασφαλισμένους.
Ως προς το εργασιακό σκέλος, το πρώτο που πρέπει να διευκρινισθεί προς πάσα κατεύθυνση είναι ότι δεν καταργείται το οκτάωρο. Εκείνο που κάνουμε είναι ότι υιοθετούμε εκ νέου τον πετυχημένο θεσμό της υπερεργασίας, ένα θεσμό που δοκιμάστηκε στην πράξη για περισσότερο από είκοσι πέντε χρόνια. Ένα θεσμό που στηρίχθηκε και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ο νόμος αυτός αντικαθιστά το νόμο Γιαννίτση του 2000. Με το νόμο του 2000 αυξήθηκε το κόστος των υπερωριών με στόχο οι επιχειρήσεις να οδηγηθούν σε προσλήψεις. Ατυχώς, ο νόμος δεν απέδωσε τα αναμενόμενα από το νομοθέτη αποτελέσματα. Τα ποσοστά ανεργίας συνέχισαν να κινούνται ανοδικά, ενώ πολλές επιχειρήσεις επέλεξαν τη λύση της μετεγκατάστασης εκτός των ελληνικών συνόρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι την τελευταία δεκαετία πάνω από πέντε χιλιάδες επιχειρήσεις έφυγαν από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στα Βαλκάνια, δημιουργώντας εκεί πάνω από διακόσιες χιλιάδες θέσεις εργασίας, γεγονός που καταδεικνύει ότι κάτι δεν πάει καλά. Εκτός δηλαδή του ότι εξαιτίας σας είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη στις άμεσες ξένες επενδύσεις, καταφέρατε να διώξετε και τους Έλληνες επιχειρηματίες στο εξωτερικό.
Με τη νέα ρύθμιση πιστεύουμε ότι θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της μικρομεσαίας επιχείρησης, ενώ θα δημιουργηθούν και νέες θέσεις εργασίας. Επιπλέον, προσδοκούμε ότι με το νέο πλαίσιο θα υπάρξει δραστικός περιορισμός στην αδήλωτη εργασία.
Τέλος, καθίσταται αυστηρότερη η ποινική μεταχείριση εργοδοτών που παραβαίνουν διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας.
Με το δεύτερο κεφάλαιο του νομοσχεδίου αίρονται κοινωνικές αδικίες που έπληξαν μεγάλες κατηγορίες του ελληνικού πληθυσμού και οι οποίες δεν διευθετήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από ένα κόμμα που διεκδικούσε και διεκδικεί το μονοπώλιο στην κοινωνική ευαισθησία. Έτσι, λοιπόν μέχρι σήμερα οι γυναίκες που έχαναν τον άνδρα τους και ήταν κάτω των σαράντα ετών και δεν είχαν κάποιο επάγγελμα έπαιρναν τη σύνταξη για τρία χρόνια μετά τη χηρεία τους και μετά τους επαναχορηγείτο στα εξήντα πέντε τους χρόνια. Με τη νέα ρύθμιση η συνταξιοδότηση θα συνεχίζεται κανονικά χωρίς καμία διακοπή. Μ’ αυτόν τον τρόπο στηρίζουμε τη μονογονεϊκή οικογένεια εμπράκτως.
Ένα δεύτερο σημείο που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι το θέμα της εξαγοράς των ενσήμων. Η ρύθμιση αυτή δίνει μια αληθινή διέξοδο σ΄ αυτούς τους ανθρώπους που δεν κατάφεραν λόγω διαφόρων προβλημάτων να συμπληρώσουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, για να συνταξιοδοτηθούν. Τώρα τους δίνεται η δυνατότητα να εξαγοράσουν τα ένσημα, από ένα ως εκατόν πενήντα που τους έλειπαν. Σε μια δύσκολη εποχή για την ελληνική οικονομία η κοινωνικά ανάλγητη, σύμφωνα με τις δικές σας απόψεις, Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διαθέτει αρκετά χρήματα, όπως προκύπτει και από την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, για την αποκατάσταση κοινωνικών αδικιών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αμφισβητούμε την ευαισθησία κανενός. Δεν επιτρέπουμε όμως και σε κανέναν να μονοπωλεί το δικαίωμα στην κοινωνική ευαισθησία. Επιζητούμε το διάλογο και είμαστε ανοικτοί σε κάθε πρόταση. Προχωρούμε βήμα-βήμα με σχέδιο και στρατηγική. Ήδη μέσα σε λιγότερο από δεκαέξι μήνες η ανεργία έχει μειωθεί κατά μία μονάδα, ενώ ο αριθμός των ανέργων είναι στο χαμηλότερο επίπεδο από τις αρχές του 2004. Δεν μένουμε όμως μόνο σ’ αυτό. Προσπαθούμε για το καλύτερο.
Τα προβλήματα όμως δεν λύνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζονται ρήξεις και τομές με τα κακώς κείμενα. Χρειάζεται να συγκρουστούμε με τη νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας. Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που ξεκινήσαμε είναι η απάντηση στις αυξημένες απαιτήσεις της κοινωνίας. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε, γιατί έχουμε χρέος απέναντι στους Έλληνες πολίτες που μας εμπιστεύθηκαν και μας εμπιστεύονται.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Μπεκίρη.
Το λόγο η κ. Κόλλια-Τσαρουχά.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ-ΤΣΑΡΟΥΧΑ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κεντρικός στόχος της Κυβέρνησης με το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα για την προώθηση της απασχόλησης και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής είναι ν’ απαντήσουμε σε μια σειρά από προβλήματα που απασχολούσαν για πολλά χρόνια ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Παράλληλα, επιχειρούμε να δώσουμε λύσεις σε προβλήματα ασφάλισης και συνταξιοδότησης, όπως διατυπώνονται σε δεκάδες αιτήματα που εναγωνίως θέτουν οι συμπολίτες μας.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι με το παρόν νομοσχέδιο δεν λύνουμε το σύνολο των προβλημάτων που συνδέονται με την κοινωνική ασφάλιση. Γιατί, δυστυχώς, από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησής μας, αιτήματα χρόνων καταφθάνουν καθημερινά στα γραφεία μας. Είναι όμως μια γενναία ρύθμιση και απευθυνόμενη στους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, θέλω να τους διαβεβαιώσω ότι πολύ σύντομα θα είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε και σε μια σειρά από άλλα ζητήματα στον κρίσιμο και ευαίσθητο τομέα της κοινωνικής ασφάλισης.
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουν ως βασικό στόχο την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και τη μείωση του φαινομένου της μετεγκατάστασης επιχειρήσεων στο εξωτερικό, ώστε να διασφαλιστεί η αύξηση της απασχόλησης. Αποτελούν ακόμη τμήμα της μεγάλης μάχης για τη μείωση της ανεργίας. Και όλοι εμείς, οι Βουλευτές που εκλεγόμαστε σε περιφέρειες, ιδιαίτερα του βορρά, κοντά στα σύνορα, γνωρίζουμε πολύ καλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις και το δράμα της νέας γενιάς, που νιώθει τον τρόμο της ανεργίας να επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια της, ως φάντασμα.
Θα πρέπει να είμαστε τυφλοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να μη βλέπουμε την καθημερινή πλέον μετανάστευση ζωτικών επιχειρηματικών μας δραστηριοτήτων σε γειτονικές, όμορες χώρες, μια μετανάστευση που έχει σαν συνέπεια τη δραματική απώλεια ζωτικών θέσεων εργασίας και την απόγνωση των νέων ανθρώπων καθώς και όλων εκείνων που βλέπουν την παραδοσιακή απασχόληση να χάνεται. Και γιατί όλα αυτά; Γιατί ζούμε σε ένα οικονομικό σύστημα τυφλό, χωρίς πατρίδα, που κινείται και αναπτύσσεται με γνώμονα το κέρδος και την επιβίωση στο σκληρό ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς. Αν το κράτος λοιπόν, η υπεύθυνη Κυβέρνηση της χώρας, δεν αντιδρά σ’ αυτά τα φαινόμενα, τότε δεν βρίσκεται σε αντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση που την εξέλεξε.
Γι’ αυτό, παρά τις οπισθοδρομικές και αντιδραστικές θέσεις που προτάσσει το ΠΑΣΟΚ, παρά τις λυσσαλέες αντιστάσεις του κατεστημένου, που δημιούργησε η εικοσαετής καταστρεπτική διακυβέρνηση του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η Κυβέρνησή μας, η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή δεν έχει άλλη επιλογή από το να οδηγήσει τη χώρα μπροστά, με θαρραλέες επιλογές του μέλλοντος, που θα απαντούν στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα στο εργασιακό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον.
Μπορεί σήμερα η Αξιωματική Αντιπολίτευση να χρησιμοποιεί πολλές φορές υβριστικές δηλώσεις, όμως εμείς είμαστε βέβαιοι, ότι στο τέλος θα δικαιωθούμε γι’ αυτές τις πολιτικές μας επιλογές. Στο τέλος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε βέβαιοι, ότι οι πολίτες θα κερδίσουν και γι’ αυτό θα μας επιβραβεύσουν και θα επιβραβεύσουν τον Κώστα Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης όχι για μία αλλά για πολλές τετραετίες.
Εμείς πιστεύουμε ότι στη σημερινή εποχή αυτό που χρειάζεται η χώρα μας είναι μέτρα αμφίπλευρης στόχευσης, μέτρα που είναι στη φιλοσοφία και του παρόντος νομοσχεδίου. Από τη μία πλευρά μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, μέτρα για να έχουμε πιο ανταγωνιστική οικονομία, μία οικονομία που να έχει περισσότερη απασχόληση και λιγότερη ανεργία, από την άλλη όμως και μέτρα για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, μέτρα που χρειάζονται για να αποφύγουμε τον κοινωνικό αποκλεισμό στην ελληνική κοινωνία, για να αποτρέψουμε τα φαινόμενα της νέας φτώχειας, για να αποτρέψουμε να βρεθούν στο περιθώριο πολυάριθμες κατηγορίες του πληθυσμού μας. Δεν λέμε ότι με αυτά τα λύνουμε όλα. Λέμε ότι είναι σειρά μέτρων που υπάρχουν στη «φαρέτρα» μας και σιγά-σιγά θα προστίθενται στην ευθεία του χρόνου.
Στις συκοφαντίες και στις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, ότι δήθεν με τις ρυθμίσεις του παρόντος νομοσχεδίου επιφέρουμε «δέκα πλήγματα κατά των εργαζομένων», εμείς απαντούμε ότι με τις ρυθμίσεις αυτές προστατεύουμε τους εργαζόμενους, στηρίζοντας βιώσιμες θέσεις εργασίας και δημιουργώντας νέες. Απαντάμε, ότι εμείς χτίζουμε το μέλλον των εργαζομένων κι όχι το μέλλον των ανέργων. Απαντάμε, ότι εμείς στηρίζουμε για μια ζωή το εισόδημα των εργαζομένων.
Στις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, ότι δήθεν αλλάζουμε τις παραδοσιακές συνθήκες εργασίας, απαντάμε ότι το παρόν νομοσχέδιο δεν αλλάζει το καθεστώς των απολύσεων, δεν καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, δεν καταργεί τους κατώτατους μισθούς και τα κατώτατα ημερομίσθια, δεν εισάγει θεσμούς ανασφάλιστης εργασίας, δεν καταστρατηγεί δικαιώματα εργαζομένων.
Αν αλλάζουμε το ν. 2874, το γνωστό νόμο Γιαννίτση, τον αλλάζουμε γιατί αυτός ο νόμος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας μας. Την πρόθεσή μας αυτή για αλλαγή του νόμου την έχουμε διακηρύξει και δεν αιφνιδιάζουμε κανέναν.
Ζητήσαμε και υπήρξε κοινωνικός διάλογος και έγινε αυτός ο διάλογος. Τώρα, το ποιοι τον «τορπίλισαν» είναι γνωστό, δεν θα το επαναλάβω, όμως αυτοί που «τορπίλισαν» το διάλογο και παρέσυραν τους εργαζομένους στους σκοτεινούς αυτούς στόχους, είναι βέβαιο ότι θα κληθούν σύντομα να λογοδοτήσουν απέναντι στον ελληνικό λαό.
Ο κ. Γιαννίτσης έκανε το νόμο γιατί προσδοκούσε ότι θα αυξήσει πάρα πολύ την αμοιβή των υπερωριών και ότι θα υποχρεώσει έτσι τους εργοδότες και τις εταιρείες, να τους δώσει ένα ισχυρό κίνητρο για να κάνουν νέες προσλήψεις αντί να δίνουν υπερωρίες. Μπορεί η πρόθεση να ήταν καλή, όμως αυτό δεν είχε αποτέλεσμα, δεν λειτούργησε στην πράξη. Παραλάβαμε ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη, 11,3% στο εθνικό ποσοστό και από τότε καταβάλαμε και καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες για να το μειώσουμε, όπως μειώθηκε κατά μία ποσοστιαία μονάδα. Όμως, δεν εφησυχάζουμε. Γνωρίζουμε ότι χρειάζονται πιο γενναία μέτρα ακόμα. Χρειάζονται βαθιές τομές για να ταράξουμε τα «λιμνάζοντα νερά» στην οικονομία μας, για να ρίξουμε το ποσοστό ανεργίας σε ανεκτά για την ελληνική κοινωνία επίπεδα. Είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι, όπως είπα, να προχωρήσουμε, γιατί γνωρίζουμε ότι στο στόχο μας αυτό έχουμε τη στήριξη των Ελλήνων πολιτών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε υποχρέωση εδώ και τώρα να πάρουμε όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα για να υπερασπιστούμε τις υφιστάμενες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα και να αποτρέψουμε την έξοδο και τη μετεγκατάσταση των μικρομεσαίων ιδιαίτερα επιχειρήσεων σε χώρες του Βορρά.
Το σχέδιο νόμου έχει ουσιαστικά δύο κεφάλαια με δύο μεγάλες ενότητες. Η πρώτη περιλαμβάνει διατάξεις εργασιακού περιεχομένου με τις οποίες αλλάζει και τροποποιείται, όπως είπαμε, ο προηγούμενος νόμος Γιαννίτση και ο δεύτερος τομέας είναι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Τελειώνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι εμείς, οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που ζούμε καθημερινά τα μεγάλα προβλήματα ιδιαίτερα της ελληνικής περιφέρειας, τα προβλήματα της οικονομικής συρρίκνωσης και της κοινωνικής υστέρησης, της ανεργίας και της έλλειψης οικονομικών προσδοκιών για τη δημιουργία βιώσιμων νέων θέσεων εργασίας, τα προβλήματα της νέας γενιάς που ζει και μεγαλώνει με την αβεβαιότητα για την απασχόληση και την επιχειρηματική ανάπτυξη, όλοι εμείς στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την προσπάθεια, που καταβάλλει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για να φέρει την ελπίδα για εργασία, την ανάπτυξη στην οικονομία, την κοινωνική προκοπή, τη στήριξη των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων.
Με μετριοπάθεια, ποιότητα και νηφαλιότητα και για να είμαστε συνεχώς ανοιχτοί στο διάλογο, πρέπει να προχωρήσουμε. Κάνοντας όμως μεγάλα βήματα στο μέλλον και όχι βήματα, που να δίνουν τη δυνατότητα στη συντήρηση και στο κατεστημένο του ΠΑΣΟΚ να τα μηδενίσει. Γιατί το πιστεύουμε ότι η μόνη διέξοδος στα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, της οικονομίας, είναι η διαρκώς αυξανόμενη οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Για να εμπνεύσουμε λοιπόν ξανά τους πολίτες, για να είμαστε ισχυροί στη νέα Ευρώπη που διαμορφώνεται, ψηφίζουμε το παρόν νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Με ικανοποίηση παρακολουθεί το Προεδρείο ότι κινείστε μέσα στα χρονικά όρια που δικαιούστε.
Το λόγο έχει ο κ. Λυκουρέντζος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν ξεκινήσω την ομιλία μου, όπως την έχω σχεδιάσει, θέλω να δώσω ορισμένες απαντήσεις σε εκείνους οι οποίοι με περίσσεια τόλμη –δεν θα πω θράσος- γιατί χρειάζεται τόλμη για να χρησιμοποιεί κανείς τέτοια επιχειρήματα, επετέθησαν στη Νέα Δημοκρατία λέγοντας ότι υπερασπίζουμε τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Έχουν λησμονήσει βεβαίως ότι επί των ημερών τους αντλήθηκαν δισεκατομμύρια δραχμές από τους Έλληνες πολίτες, από τα ελληνικά νοικοκυριά μέσω από το χρηματιστήριο και ουδέποτε αισθάνθηκαν την ανάγκη, δεν μπήκαν στον κόπο, να ελέγξουν αν αυτές οι εταιρείες υλοποίησαν τα ενημερωτικά δελτία μέσω των οποίων συγκέντρωναν αυτά τα χρήματα. Δεν γνωρίζω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να έχει υπάρξει κάποια εντολή έρευνας γι’ αυτές τις υποθέσεις.
Δεύτερον. Πολλά περί διαλόγου και ότι αρνούμαστε εμείς τη δημόσια διαβούλευση. Πάρτε τη σημερινή γνωμοδότηση της ΟΚΕ. Συμπεριλαμβάνει δύο απόψεις. Ξέρετε γιατί; Γιατί οι εκπρόσωποι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, οι οποίοι συμμετέχουν στα διάφορα κοινωνικά όργανα και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, είναι τόσο πρόθυμοι για διάλογο ώστε να επιμένουν στις θέσεις τους και να αρνούνται την οποιαδήποτε συζήτηση και συνεργασία και αλληλοπροσέγγιση σε σοβαρές υποθέσεις. Αυτή είναι η αξιοπιστία τους για διάλογο.
Τρίτον. Ακούσαμε περί πατριωτικής ανάπτυξης από τον εισηγητή της Μειοψηφίας ο οποίος δεν μας τιμά με την παρουσία του. Μπορεί να μας εξηγήσει επιστημονικά πού εδράζετε αυτή η πατριωτική ανάπτυξη; Είναι ίσως εκείνα τα τριτοκοσμικά οράματα με τα οποία ανδρώθηκε το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’70 και του ’80 που κάνατε παρέα με τον Καντάφι και τους λοιπούς και ισχυρίζονταν τότε ότι «ο τρίτος δρόμος της ανάπτυξης οδηγεί έξω απ’ την Ευρώπη», το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Τέταρτον. Άκουσα πολλά επιχειρήματα και κριτικές για τη Νέα Δημοκρατία. Μπείτε στον κόπο να διαβάσετε αυτό το βιβλίο: «Η εμπλοκή των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα». Γράφουν σημαντικοί καθηγητές: Μουζέλης, Καζάκος, Καζαμίας, Τσούκας, Πελαγίδης. Αναφέρεται στα έργα και τις ημέρες του εκσυγχρονισμού. Και είναι δικοί σας άνθρωποι οι περισσότεροι απ’ αυτούς. Διαβάζω μια φράση: «ο προγενέστερος διαχωρισμός κράτους-αγοράς αντικαταστάθηκε από οριζόντιες δημόσιες, ιδιωτικές, κλεπτοκρατικές κλίκες όπου η λεπτή ισορροπία εξουσιών δεν πέρασε στους επιχειρηματίες αλλά στη νέα πολιτικογραφειοκρατική ελίτ». Διαβάστε γιατί η κριτική βελτιώνει και τα πρόσωπα και τα κόμματα. Και όταν βελτιωθείτε είναι βέβαιο ότι θα συναντηθούμε στο δικό μας όραμα για την Ελλάδα. Για μια πλούσια Ελλάδα περισσότερο ανταγωνιστική που να μπορεί να σταθεί στην Ευρώπη.
Επιστρέφω στο κείμενο της ομιλίας μου, για την οποία είχα προετοιμαστεί, που τα επιχειρήματά σας με ανάγκασαν να το παρακάμψω. Το συζητούμενο νομοσχέδιο εντάσσεται στο αναπτυξιακό σχέδιο της Κυβέρνησης για να υπηρετήσουμε το στόχο της διαμόρφωσης ενός ελκυστικού επενδυτικού περιβάλλοντος. Η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως ένα τέτοιο περιβάλλον.
Η οικονομία που μας παραδώσατε πλήττεται από το δυσβάσταχτο χρέος, τα εξωφρενικά ελλείμματα, την υψηλή ανεργία, τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα και μέχρι πρότινος την επενδυτική άπνοια. Αλλά πλήττεται περισσότερο από τις δογματικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, οι οποίες γεννούν μόνο αδιέξοδα. Πιστεύετε ότι αυτή η οικονομία έχει προοπτική; Πιστεύετε ότι μια τέτοια οικονομία έχει μέλλον;
Εμείς απαντάμε ότι δεν έχει η χώρα μέλλον εάν εξακολουθήσουμε να παραμένουμε αδρανείς, να συμβιβαζόμαστε με τα δεδομένα του χθες.
Βεβαίως, θα μπορούσε να το κάνει αυτό η οποιαδήποτε κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν το πράττει.
Τους τελευταίους δεκαεπτά μήνες έχουμε ψηφίσει μια σειρά νομοσχεδίων: Αναπτυξιακό νόμο, νέο φορολογικό νόμο, νέους αναπτυξιακούς θεσμούς για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Προχωράμε σε ταχύτερη απορρόφηση των κονδυλίων από την «Κοινωνία της Πληροφορίας». Προγράμματα επιχειρηματικότητας νέων και γυναικών. Νέο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων. Νέες εργασιακές σχέσεις.
Όλα αυτά θέτουν ισχυρές βάσεις για επενδύσεις, ανάπτυξη, απασχόληση, κοινωνική συνοχή.
Ο δρόμος της ανάπτυξης προϋποθέτει ελεύθερο ανταγωνισμό, οικονομία της αγοράς, παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα, φιλελεύθερη πολιτική.
Σκοπίμως προκαλείτε σύγχυση στη δημόσια ζωή της χώρας. Εμφανίζεστε φιλολαϊκοί ποιοι; Εσείς που είκοσι χρόνια κυβερνούσατε στο όνομα του σοσιαλισμού και μας παραδώσατε τις χαμηλές αμοιβές και τις πενιχρές συντάξεις; Εσείς που μονίμως εμπορεύεστε τους πόθους και τις επιθυμίες των φτωχών συμπολιτών μας;
Σήμερα προσποιείστε περισσότερο. Προσποιείστε ότι υπερασπίζεστε δικαιώματα στην πραγματικότητα έωλα και ανεφάρμοστα στην πράξη, προϊόντα του ν. 2874, ο οποίος ίδρυσε τη «μαύρη» υπερωριακή απασχόληση.
Το χειρότερο δεν είναι αυτά που λέει ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ ότι θα καταργήσει το νόμο στην πράξη. Το άκρως ανησυχητικό για το μέλλον της χώρας δεν είναι η ΓΣΕΕ. Είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ. Τέτοια ταύτιση με τις θέσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας μόνο μελαγχολικές σκέψεις προκαλεί.
Επενδύετε στην πολιτική υποκουλτούρα και υπονομεύετε το μέλλον της χώρας. Ξέρετε την αλήθεια και υποκρίνεστε. Βλέπετε τους ανοιχτούς ορίζοντες, κλείνετε τα μάτια και μας προτείνετε επιστροφή στο παρελθόν.
Πληρώσαμε και πληρώνουμε ακριβά τις αναποτελεσματικές επιλογές σας. Δικό σας έργο είναι ο περιβόητος Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων. Δεν μπορείτε να εθελοτυφλείτε, δεν μπορείτε να γυρίσετε το ρολόι της ιστορίας πίσω στην εποχή του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, των εργατικών συμβουλίων, των κοινωνικοποιήσεων, των σοσιαλιστικών θαυμάτων, τα οποία πλήρωσε ο Έλληνας φορολογούμενος με πολλά δισεκατομμύρια δραχμές.
Κάνατε μία επιλογή στο παρελθόν: Απασχόληση με κάθε κόστος. Και τι πετύχατε; Ένα τεράστιο, σπάταλο, αδιαφανές, χρεωμένο και διεφθαρμένο κράτος. Και τελικά υψηλή ανεργία. Επιχειρήσεις οι οποίες έκλεισαν οριστικά, χιλιάδες άνεργοι οι οποίοι οδηγήθηκαν στην κοινωνική περιθωριοποίηση και την απελπισία.
Κάνουμε μια άλλη επιλογή: Ανάπτυξη πάση θυσία για να πετύχουμε μια μακρά και παρατεταμένη περίοδο εισροής επενδύσεων. Αύξηση της απασχόλησης. Δημιουργία πλούτου. Δομές και δράσεις κοινωνικής συνοχής. Λιγότεροι φόροι. Περισσότερα κίνητρα για επενδύσεις. Υποδομές και αναπτυξιακά προγράμματα. Επενδύσεις στην παιδεία, στη νέα γνώση. Αυτές είναι οι πολιτικές μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να δώσω μία τελική απάντηση σε ορισμένα από τα επιχειρήματα που ακούστηκαν από τους συναδέλφους της Αντιπολίτευσης.
Ο Καραμανλής δίνει τις εθνικές μάχες με πίστη και αποφασιστικότητα για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Οι επιτυχίες του ενοχλούν και συνάμα αποκαλύπτουν, κύριοι συνάδελφοι.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Κύριε συνάδελφε, η Λουκέρνη…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Ενοχλεί –όπως έχετε πει πολλές φορές- η Λουκέρνη. Και αποκαλύπτει τι είχατε συμφωνήσει στο παρασκήνιο για το Κυπριακό.
Ενοχλεί η επέκταση των επιδοτήσεων των αγροτικών προϊόντων μέχρι το 2013 και αποκαλύπτει ποιοι πραγματικά είχαν εγκαταλείψει στην τύχη τους τους Έλληνες αγρότες.
Ενοχλεί η απογραφή και αποκαλύπτει ποιοι παραμύθιαζαν τους Έλληνες με το μύθο της ισχυρής οικονομίας.
Ενοχλεί η στιβαρή παρουσία του Πρωθυπουργού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αποκαλύπτει ποιοι ήταν οι «yes men».
Εγκαταλείψτε τη στρατηγική της λάσπης κατά της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού και προσπαθήστε να βρείτε τη χαμένη τιμή της αξιοπιστίας σας με σοβαρό και υπεύθυνο τρόπο και όχι με τις πρακτικές του παρελθόντος, της δημαγωγίας, του πεζοδρομίου και του λαϊκισμού. Είναι η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων για όλους.
Οι πρωτοβουλίες της Νέας Δημοκρατίας αποτελούν πρόκληση σε κάθε κατεύθυνση: Στις πολιτικές δυνάμεις να συμπορευτούμε, στους κοινωνικούς εταίρους να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες. Αναμένουμε την ανταπόκριση των επιχειρηματιών. Έχουν ευθύνη πλέον για το αναπτυξιακό άλμα της χώρας. Αναμένουμε τη συμφωνία των εργαζομένων για να διασφαλίσουμε τις υφιστάμενες θέσεις εργασίας και να δημιουργήσουμε χιλιάδες καινούργιες.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Λυκουρέντζο.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Παναγιώτης Σγουρίδης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, θα κάνω κάποια σχόλια γι’ αυτά που είπατε μόλις προ ολίγου. Το ΠΑΣΟΚ κρίθηκε και γι’ αυτό βρίσκεται στην Αντιπολίτευση. Στο παρελθόν γυρίζετε εσείς. Προηγουμένως ο κύριος Υπουργός διατυμπάνιζε από τα υπουργικά έδρανα ότι έρχεστε στο νόμο που ίσχυε προ του 2000, άρα έρχεστε στο παρελθόν. Νόμους σαφώς ψηφίζετε, αλλά ποιο είναι το περιεχόμενο των νόμων που ψηφίζετε;
Κύριοι συνάδελφοι, η διαλεκτική χαρακτηρίζεται από το δικαίωμα να επιλέγεις το μαθηματικό αξίωμα πάνω στο οποίο στήνεις την επιχειρηματολογία σου. Και τα αξιώματα, όπως ξέρετε, δεν έχουν απόδειξη. Σαφώς, λοιπόν, για τα αξιώματα πάνω στα οποία στήνετε τη δική σας επιχειρηματολογία, βάσει της δικής σας οπτικής γωνίας, τα επιχειρήματά σας είναι ακλόνητα.
Ποιο είναι, λοιπόν, σήμερα το αξίωμα πάνω στο οποίο στήνετε τα επιχειρήματά σας στο συζητούμενο νομοσχέδιο; Ότι το έλλειμμα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας οφείλεται στους Έλληνες εργαζόμενους. Πρώτον, είναι ακριβοπληρωμένη η εργασία στην Ελλάδα και, δεύτερον, περισσεύει η τεμπελιά στους Έλληνες. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει να τους υποχρεώσουμε να δουλεύουν περισσότερο και να αμείβονται λιγότερο.
Φυσικά αποσιωπάτε και προσπερνάτε ότι η ανάπτυξη μιας χώρας προϋποθέτει σταθερό οικονομικό περιβάλλον. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επέφερε σε αυτόν τον τόπο κάθε άλλο παρά σταθερό οικονομικό περιβάλλον. Είχαμε την απογραφή, το «Βασικό Μέτοχο» και φορολογικές επιδρομές κατά το δοκούν. Η ανάπτυξη προϋποθέτει ότι υπάρχουν κίνητρα για επενδύσεις, αλλά με κρατικό προϋπολογισμό που να πληρώνει αυτά τα κίνητρα. Εσείς φέρατε έναν αναπτυξιακό νόμο, αλλά καμία επένδυση δεν προχώρησε, γιατί δεν υπάρχει ο αντίστοιχος προϋπολογισμός. Η ανάπτυξη προϋποθέτει εργασιακή ειρήνη. Κάθε άλλο! Εσείς βγάλατε τους εργαζόμενους στο δρόμο. Η ανάπτυξη προϋποθέτει διάλογο με την κοινωνία. Μόνο διάλογο δεν κάνατε με την κοινωνία. Αποφασίσατε και διατάξατε. Και η απορία μου είναι η εξής: Η Τουρκία, η Βουλγαρία, τα Σκόπια, η Ρουμανία, η Αλβανία έχουν φθηνό εργατικό κόστος. Έχουν ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα;
Λέτε και ένα άλλο επιχείρημα ότι τα μέτρα αυτά ισχύουν και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι δεν είναι κάτι καινούργιο. Άλλωστε βαδίζουμε προς τη σύγκλιση με την Ευρώπη. Δεν μας λέτε, όμως, ποιος είναι ο μέσος μισθός του Γάλλου σε σχέση με τον Έλληνα εργαζόμενο. Δεν μας λέτε ποιος είναι ο μισθός του Γερμανού πρωτοδιοριζόμενου. Δεν μας λέτε ποιο είναι το ημερομίσθιο του ανειδίκευτου Ολλανδού εργάτη σε σχέση με τον ανειδίκευτο Έλληνα εργάτη.
Επίσης, ξεχνάτε ότι η ανταγωνιστικότητα χρειάζεται μείωση της παραοικονομίας, γιατί η παραοικονομία είναι η πηγή της ακρίβειας. Ο «μαρτυριάρης» της παραοικονομίας σε μια χώρα είναι η ακρίβεια. Εδώ δεν βλέπουμε να μειώνετε η ακρίβεια. Αυξάνει, άρα αυξάνει και η παραοικονομία.
Επίσης, η ανταγωνιστικότητα χρειάζεται ένα δίκτυο ελεγκτικών μηχανισμών, το οποίο να μπορεί να προστατεύει την κοινωνία από τις παραβάσεις. Δυστυχώς, εσείς και σε αυτό το θέμα, αντί να στρέψετε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς στην πρόληψη, τους στρέφετε στην καταστολή, στην επιβολή μεγαλύτερων προστίμων. Αυτή είναι η φιλοσοφία. Μεγαλύτερα πρόστιμα, για να μπορέσουμε να προστατευτούμε. Έτσι, δεν τους ενισχύετε, δεν τους ανεξαρτητοποιείτε, τους υποβαθμίζετε και τους αποδυναμώνετε.
Ας έρθω, όμως, στα κύρια ζητήματα αυτού του νομοσχεδίου. Ποια είναι αυτά; Είναι το άρθρο 1 και το άρθρο 2. Κατά βάση με το άρθρο 1 τι κάνετε; Μειώνετε το εισόδημα των Ελλήνων εργαζόμενων. Πώς γίνεται αυτό; Πάνω στον πενιχρό βασικό μισθό προστίθενται λιγότερες αποδοχές από τις υπερωρίες. Αυτό είναι βασικά. Έτσι μειώνεται ο μισθός. Είναι μια ρύθμιση που δείχνει τον ταξικό σας χαρακτήρα και την έλλειψη τριβής σας με την πραγματικότητα.
Ακούστηκαν πολλά εδώ. Είπατε ότι κάποιοι ήταν ελεύθεροι επαγγελματίες και γνωρίζουν από τον εργαζόμενο.
Σας πληροφορώ όμως ότι από αυτά τα οποία είπατε φαίνεται ότι δεν γνωρίζετε τι ακριβώς συμβαίνει, διότι οι εργαζόμενοι χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία είναι αυτοί που δουλεύουν στα συνεργεία, είτε της οικοδομής είτε του καθαρισμού, είναι οι μπετατζήδες, είναι οι πωλήτριες στα μικρομάγαζα, είναι οι υπάλληλοι σε άλλα γραφεία, είναι οι επιστήμονες που είναι σε κάποια γραφεία, δηλαδή είναι είτε δικηγόροι είτε μηχανικοί και δουλεύουν σε εταιρείες τεχνικές ή μεγάλα δικηγορικά γραφεία, είναι οι αγροτοεργάτες, είναι οι εργαζόμενοι στα τουριστικά επαγγέλματα, οι εποχικά εργαζόμενοι. Αυτή η κατηγορία των εργαζόμενων από μόνη της έχει λύσει το πρόβλημα, έχει επέλθει η συμφωνία. Δεν περιμένουν τον δικό σας το νόμο για να το λύσουν. Διότι ο μπετατζής ξέρει ότι, όταν η βαρέλα έρθει στις οκτώ το βράδυ, πρέπει να τη ρίξει και δεν παίρνει υπερωρία γι’ αυτό. Ο εργαζόμενος στα τουριστικά επαγγέλματα δουλεύει τη νύχτα και ξέρει ότι δεν παίρνει υπερωρία, διότι τα έχει ενσωματώσει ήδη στη συμφωνία που έχει κάνει. Ο μηχανικός που το τεχνικό του γραφείο πήρε μια μελέτη θα καθίσει και το βράδυ για να τη βγάλει ή ο δικηγόρος που έχει μια υπόθεση για να πάει το πρωί στα δικαστήρια. Άρα σημαίνει ότι αυτοί έχουν λύσει το πρόβλημά τους. Άρα, για αυτούς ο νόμος δεν κάνει τίποτε. Νομίζετε ότι στις μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν αυτού του τύπου τους εργαζόμενους περιμένουν αυτήν τη νομοθεσία; Οι επιχειρήσεις αυτού του τύπου τι θέλουν; Θέλουν σταθερό οικονομικό περιβάλλον, να μην έχουν εξοντωτικό ωράριο τα εμπορικά καταστήματα, να μην επιβάλλεται πρόσθετο ΦΠΑ, να μην υπάρχουν φορολογικές επιδρομές.
Η δεύτερη κατηγορία εργαζόμενων ποια είναι; Είναι αυτοί που δουλεύουν στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αυτοί σαφώς με τις υπερωρίες θα παίρνουν λιγότερα χρήματα, όμως οι υπερωρίες τις οποίες κάνει αυτή η κατηγορία των εργαζόμενων, πρώτον, είναι πλασματικές και, δεύτερον, κύριοι συνάδελφοι, οι υπερωρίες αυτές πληρώνονται με απόφαση Υπουργού. Άρα, αντί να πάρουν τρεις χιλιάδες υπερωρίες σε έναν τομέα, για παράδειγμα, στις διευθύνσεις γεωργίας, θα τους δώσουν τρεις χιλιάδες διακόσιες υπερωρίες και θα καλύψουν το χαμένο εισόδημα.
Είναι όμως και η τρίτη κατηγορία των εργαζόμενων που δουλεύουν στις εταιρείες του τριτογενούς τομέα, στις εταιρείες και στις επιχειρήσεις, στις βιοτεχνίες και βιομηχανίες του δευτερογενούς τομέα, αυτοί που επιβλέπονται από το ΣΕΒ, δηλαδή το 60% των Ελλήνων εργαζόμενων, οι οποίοι ποτέ δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Αυτοί κατά βάση θα συνθλιβούν με αυτό το νομοσχέδιο. Θα συνθλιβούν κυριολεκτικά.
Η δεύτερη ρύθμιση, την οποία κάνετε, ποια είναι; Η ευελιξία και η ελαστικοποίηση της εργασίας. Με απλά λόγια, τι σημαίνει αυτό; Να το εξηγήσουμε, κύριοι συνάδελφοι, για να το καταλάβει και ο κόσμος που μας ακούει. Ο εργαζόμενος βάζει τη δουλειά του προκαταβολή και ο εργοδότης τον πληρώνει το μισθό του εργαζόμενου βερεσέ, διότι θα δουλέψει τώρα και θα πάρει το μισθό και εκ των υστέρων θα δουλέψει λιγότερο. Άρα ποιος κερδίζει; Κερδίζει κατά βάση ο εργοδότης.
Με όλα αυτά, αγαπητοί συνάδελφοι, απέδειξα ότι η επιλογή του αξιώματος «για όλα φταίνε οι εργαζόμενοι» είναι ανεδαφική και υπόκειται στον έλεγχο και την κρίση της κοινωνίας. Η κοινωνία σήμερα βοά. Όσο δε για τα περί εκλογών και τους παλικαρισμούς του Γραμματέα του κόμματός σας και των δημοσκοπήσεων, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, ένα έχω να πω: Μην παίζετε με τη φωτιά. Αν θελήσετε να προχωρήσετε, θα βρεθείτε μπρος από εκπλήξεις. Το ΠΑΣΟΚ σας περιμένει.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει ο κ. Κεγκέρογλου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι τελευταίες πρωτοβουλίες της Πλειοψηφίας για το ασφαλιστικό των τραπεζών, την απελευθέρωση του ωραρίου, την απελευθέρωση της ίδρυσης των πολυκαταστημάτων και την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων αποτυπώνουν καθαρά το πραγματικό πρόσωπο της Κυβέρνησης Καραμανλή. Αποτελούν αποτελεσματική συνέχεια της εισοδηματικής πολιτικής που μείωσε τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων, της φορολογικής πολιτικής που ενίσχυσε τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τις τράπεζες και ενίσχυσε τα υπερκέρδη τους σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζομένων. Αποτελούν συνέχεια των φοροεισπρακτικών μέτρων και της αύξησης των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ που επιβάρυναν τα χαμηλά εισοδήματα. Αποτελούν συνέχεια της αγροτικής πολιτικής που δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη μείωση του αγροτικού εισοδήματος.
Τέλος, αποτελούν συνέχεια όλων των αποτυχημένων πολιτικών, που επιβάρυναν την οικονομία και οδήγησαν τη χώρα μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, σε πολλαπλά αδιέξοδα. Έτσι αναδεικνύονται οι κρυφές δεσμεύσεις της Νέας Δημοκρατίας και συμπληρώνεται σιγά-σιγά το πάζλ για το πραγματικό της πρόγραμμα.
Όλες οι ελκυστικές σε πολλές περιπτώσεις προεκλογικές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού αποδείχτηκαν ψεύτικες. Ξεχάστηκε κάθε δέσμευσή του που περιείχε στοιχειώδη μέτρα για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους.
Η Κυβέρνηση με την πολιτική της συστοιχίζεται πλέον καθαρά με το μεγάλο εισαγωγικό κεφάλαιο, με τους τραπεζίτες και τα υπερκέρδη τους, με τους μεγαλοβιομηχάνους. Η Κυβέρνηση ενεργεί μονομερώς. Δεν λαμβάνει υπ’όψιν της ότι το σύνολο των εργαζομένων είναι απέναντί της. Υιοθετεί άκριτα ό,τι της ζητείται από το Σύνδεσμο Βιομηχάνων. Υπονομεύει κάθε έννοια κοινωνικού διαλόγου. Προκειμένου να αιτιολογήσει τα αντικοινωνικά και αντιλαϊκά της μέτρα, επικαλείται τη θεωρία της ανταγωνιστικότητας και της οικονομικής ανάπτυξης. Όμως έχει πάρει και ερμηνεύει μόνο τη νεοαυταρχική έκδοση αυτής της θεωρίας. Ξεχνά ότι η ανταγωνιστικότητα και η οικονομική ανάπτυξη που στοχεύουν μόνο στη μεγιστοποίηση των οικονομικών μεγεθών, χωρίς να λαμβάνουν υπ’όψιν τον παράγοντα άνθρωπο, δεν μπορούν να έχουν διάρκεια και δεν μπορούν να είναι ωφέλιμες για το κοινωνικό σύνολο. Οι αριθμοί και οι δείκτες από μόνοι τους δεν προωθούν την ανάπτυξη και την πρόοδο της κοινωνίας.
Η αύξηση του παραγόμενου πλούτου μπορεί και πρέπει να γίνεται με τη συμβολή όλων των εμπλεκομένων στην παραγωγική και οικονομική διαδικασία. Ταυτόχρονα όμως με την αύξηση του πλούτου, θα πρέπει να διασφαλίζεται και η ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο. Η αναδιανομή του εθνικού πλούτου πρέπει να συμβάλει στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα πρέπει να στηρίζονται στην ύπαρξη σχεδίου, στη γνώση, στην έρευνα, στην εκπαίδευση, στην καινοτομία, στις νέες τεχνολογίες και κυρίως στην αποτελεσματικότητα και όχι στις περισσότερες ώρες εργασίας. Αυτοί που νομίζουν ότι η μείωση του κόστους εργασίας είναι πανάκεια για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, μάλλον κάνουν λάθος.
Η εθνική ανταγωνιστικότητα και η αειφόρος ανάπτυξη μπορούν να επιτευχθούν μόνο αν είναι στόχοι ευρείας κοινωνικής αποδοχής, με τη συμβολή όλων αλλά και προς ωφέλεια όλων.
Οι νομοθετικές παρεμβάσεις της Κυβέρνησης αφορούν μονομερώς τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων. Σύμφωνα με τη νεοαυταρχική εκδοχή της Νέας Δημοκρατίας τα υπερκέρδη των βιομηχάνων ταυτίζονται με το όφελος της εθνικής οικονομίας. «Η ανάπτυξη παντού και η ευημερία για όλους» ερμηνεύεται ως «περισσότερη δουλειά από όλους με μείωση των αποδοχών και ευημερία για τους λίγους».
Η κύρια ρύθμιση αυτού του νομοσχεδίου είναι η επαναφορά του θεσμού της υπερεργασίας και η υποχρεωτική επέκτασή της για τον εργαζόμενο με ταυτόχρονη μείωση στο μισό της αμοιβής της. Διευρύνεται έτσι ο εργοδοτικός αυταρχισμός και η ασυδοσία και μειώνεται η προστασία των εργαζομένων. Η άρνηση των εργαζομένων στην υπερεργασία αποτελεί πλέον αιτία απόλυσης. Έτσι αφαιρείτε από τον εργαζόμενο χρόνο από τη ζωή του και από την οικογένειά του και εισόδημα από την τσέπη του και από τα παιδιά του. Τα δίνετε όλα αυτά ως υπερκέρδη στους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η άλλη παρέμβαση αφορά την κατάργηση της έννοιας της παράνομης υπερωρίας, την οποία μετονομάζετε σε κατ’ εξαίρεση από το νόμο υπερωρία και με αυτόν τον τρόπο απαλλάσσετε τους εργοδότες από ποινικές και διοικητικές ευθύνες. Έτσι αναιρείτε μία βασική λογική που διέπει το Εργατικό Δίκαιο για την προστασία των εργαζομένων.
Καταργείτε το οκτάωρο, ανατρέπετε τις συλλογικές συμβάσεις και μας επιστρέφετε στο εργασιακό καθεστώς της δεκαετίας του ’50. Το μέτρο της υποτιθέμενης διευθέτησης με τη μέθοδο της πλήρους απορύθμισης του χρόνου εργασίας είναι κοινωνικά άδικο και γίνεται ακόμη σκληρότερο στις περιπτώσεις που έχουμε εποχικά απασχολούμενους, όπως είναι ο τομέας του τουρισμού και στις περιπτώσεις περιορισμένου χρόνου εργασίας.
Αυτές οι παρεμβάσεις εκτός από τη μείωση των αποδοχών έχουν ως αποτέλεσμα και τη μείωση των συντάξεων. Όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι, οι συντάξεις υπολογίζονται με βάση τις τακτικές αποδοχές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση, όπως και άλλοτε έκαναν οι κυβερνήσεις της Δεξιάς, επισείει ξανά σήμερα τον από βορρά κίνδυνο και προτείνει για την αντιμετώπισή του να εξομοιωθεί το εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων, άρα και το βιοτικό τους επίπεδο, με αυτό των εργαζομένων στις χώρες που συνορεύουμε από βορρά. Επικαλείται τα ισχύοντα στις ευρωπαϊκές χώρες, δεν κάνει όμως καμία αναφορά στο εισόδημα των εργαζομένων στις χώρες αυτές.
Η Κυβέρνηση με τα κροκοδείλια δάκρυα για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων συνεχίζει να νομοθετεί σε βάρος τους. Ενισχύει μονομερώς την ανταγωνιστικότητα των μεγάλων επιχειρήσεων σε βάρος των μικρομεσαίων που δεν μπορούν να ωφεληθούν από τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται και σε συνδυασμό με την απελευθέρωση του ωραρίου οδηγούνται σε κλείσιμο.
Γίνεται φανερό πλέον ότι η Κυβέρνηση ενόψει της εκφώνησης του πρωθυπουργικού λόγου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης επείγεται να νομοθετήσει και το κάνει. Φαίνεται ότι εκεί θα δώσει εξετάσεις, εξετάσεις στο μεγάλο εισαγωγικό κεφάλαιο και στους μεγαλοβιομήχανους. Με αυτές τις τελευταίες ρυθμίσεις και απορυθμίσεις μάλλον θα περάσει αυτές τις εξετάσεις, έστω και με τη βάση, όπως τη βαθμολογεί ο ΣΕΒ. Είμαι όμως σίγουρος ότι στις άλλες εξετάσεις, που θα καλέσουν την Κυβέρνηση να δώσει οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες και οι άνεργοι, θα αποτύχει και μάλιστα παταγωδώς. Οι πολίτες αυτού του τόπου αντιλαμβάνονται καθημερινά την εξαπάτησή τους από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Στρέφουν πλέον τις ελπίδες τους στη νέα πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ, στην πρόταση του Προέδρου μας, του Γιώργου Παπανδρέου.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Κεγκέρογλου.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Αγοραστός.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι συνάδελφοι, πρωταρχικό καθήκον κάθε Κυβέρνησης είναι να διασφαλίζει το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου. Πολιτικές όμως ηγεσίες, ιδίως κατά την τελευταία εικοσαετία, ενέδωσαν σε πιέσεις ισχυρών μειοψηφιών ή ακόμα χειρότερα τις αξιοποίησαν κομματικώς, παραχωρώντας προνόμια και οφέλη εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Η σημερινή Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, τολμά και δίνει τη μάχη. Δίνει τη μάχη με συγκεκριμένα συμφέροντα, αγνοώντας το πολιτικό κόστος των οποιωνδήποτε αντιδράσεων και οφείλει να την κερδίσει. Πρόκειται να την κερδίσει, γιατί αγωνίζεται υπέρ του κοινωνικού συνόλου, γιατί έχει μαζί της την πλατιά συμμαχία των πολιτών.
Κύριοι συνάδελφοι, η πλήρης ενημέρωση του Έλληνα πολίτη σχετικά με τα υφιστάμενα προβλήματα στους τομείς της εργασίας, της ασφάλισης, η αποκάλυψη των ανισοτήτων και των αδικιών στη μεταχείριση των διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων και συνταξιούχων, αλλά και η ανάδειξη των πολιτικών ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση ασφαλώς, συμβάλλουν σε μια αναγκαία αναθεώρηση κατεστημένων αντιλήψεων περί δικαιωμάτων και υποχρεώσεων ατόμων ή ομάδων του κοινωνικού συνόλου.
Για τον ελληνικό δημόσιο λόγο ήλθε η ώρα της πολιτικής ευθύτητας. Κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν διαθέτετε πλέον την πολυτέλεια να κινείστε στη σφαίρα του ανείπωτου. Έχετε παραδεχθεί την ανάγκη μεταρρυθμίσεων. Καλείστε να τοποθετηθείτε και να αντιπροτείνετε. Αν αρκεστείτε σε αντικυβερνητικές ρητορείες, θα στιγματιστείτε ως υποκριτές. Βέβαια στις μέρες μας η υποκρισία γράφει ιστορία.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γεώργιος Παπανδρέου δήλωσε πως το κόμμα του, όταν έλθει στην εξουσία, θα καταργήσει τους νόμους της Κυβέρνησης Καραμανλή για το ωράριο και το εργασιακό. Αμφιβάλλω. Ή μάλλον, για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι θα γίνει το ακριβώς αντίθετο. Για του λόγου το αληθές θα σας ενθυμίσω την εμπειρία των τελευταίων ετών η οποία είναι πλούσια σε διδάγματα.
Το 1991 και το 1992, η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, το έργο της οποίας αναθεματίζει κάθε μέρα το ΠΑΣΟΚ, ψήφισε τους γνωστούς νόμους Σουφλιά και Σιούφα για το ασφαλιστικό. Εκείνη την εποχή κυριολεκτικά έγινε σεισμός. Όλοι οι άνθρωποι διαδήλωσαν και καθημερινά διαδήλωναν και κρατούσαν την Πρωτεύουσα καθημερινά σε κατάσταση πολιορκίας.
Το ΠΑΣΟΚ διακήρυττε ότι στην πρώτη κυβερνητική αλλαγή οι άδικοι αυτοί νόμοι θα καταργούνταν με συνοπτικές διαδικασίες. Κι όμως, παρ’ ότι το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993, όχι μόνο δεν άλλαξε τους νόμους Σουφλιά και Σιούφα αλλά τους εφάρμοσε με πίστη και συνέπεια. Γι’ αυτό και εξασφάλισε τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος τότε.
Γι’ αυτό, λοιπόν, συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, ας αφήσετε τους λεονταρισμούς για ακυρώσεις νόμων, που είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Απαιτείται όμως κι από πλευράς ορισμένων μελών του ΣΕΒ, πέραν των διεκδικήσεων, μια υπεύθυνη και γενναία αυτοκριτική για αντικοινωνικές και κυρίως αντεργατικές συμπεριφορές. Η κοινωνία, η πλειονότητα των πολιτών χρεώνει στις επιχειρήσεις τα φαινόμενα ακρίβειας και αισχροκέρδειας. Και μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει να έχουν καταγγελθεί εναρμονισμένες πρακτικές στην αγορά, κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, συμπράξεις καρτέλ για παρεμπόδιση του ανταγωνισμού. Πρέπει να μάθουν, όταν ζητούν, ότι πρέπει και να δίνουν.
Το πρόβλημα όμως, ακόμη και με τις δημοκρατικά νομιμοποιημένες γραφειοκρατίες, είναι ότι τις περισσότερες φορές αυτές τείνουν να εξυπηρετούν περισσότερο τα στενά συμφέροντα της γραφειοκρατίας, παρά των εκλεκτόρων της. Από ένα σημείο και μετά, εργάζονται περισσότερο για τη διαιώνιση του ρόλου τους, παρά για το καλό των μελών τους. Κάποια πράγματα, αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να αρχίσουν να ξεκαθαρίζουν, γιατί οι προκλήσεις είναι μπροστά και είναι μεγάλες.
Όσον αφορά το νομοσχέδιο, η Κυβέρνηση προχωρεί με τόλμη, αποφασιστικότητα σε σημαντικές θεσμικές παρεμβάσεις, με τις οποίες επιδιώκεται αφ’ενός η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, η προώθηση της απασχόλησης, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αφ’ετέρου, μέσα από τις ασφαλιστικές αυτές ρυθμίσεις, η κοινωνική συνοχή για μια μεγάλη κατηγορία ασφαλισμένων.
Έτσι, στον τομέα των εργασιακών θεμάτων επαναφέρεται ο θεσμός της υπερεργασίας, γίνεται πιο ορθολογική η αμοιβή της, όπως και η αμοιβή των υπερωριών. Επίσης, ο θεσμός της διευθέτησης του χρόνου εργασίας αντιμετωπίζεται κατά τρόπο τέτοιον, ώστε να αρθούν οι αγκυλώσεις και οι δυσκαμψίες των προηγούμενων ρυθμίσεων, οι οποίες οδήγησαν στην ουσιαστική αχρήστευση του σημαντικού αυτού θεσμού.
Στον τομέα των ασφαλιστικών θεμάτων λαμβάνονται ευνοϊκά μέτρα που αφορούν τις συντάξεις λόγω θανάτου, στην εξαγορά χρόνου ασφάλισης για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος και στο διακανονισμό οφειλομένων ασφαλιστικών εισφορών. Με τα μέτρα αυτά επιλύονται χρόνια αιτήματα των ασφαλιζομένων και αίρονται αδικίες, που αφορούσαν σε σημαντικές ομάδες του πληθυσμού, με αποτέλεσμα να προωθείται η υπόθεση της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.
Δεν τίθεται θέμα κατάργησης του οκταώρου. Ρητώς το έχει πει η Κυβέρνηση. Ακόμη η αναδιοργάνωση του χρόνου εργασίας καταγράφεται παγκοσμίως ως ενιαία τάση, παρά τις μεγάλες διαφορές στο ρυθμιστικό πλαίσιο των υπερωριών. Η άρνηση του εργαζόμενου –πρέπει να σημειωθεί- να παράσχει την επιπλέον εργασία δεν συνιστά λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του. Επομένως μην ανησυχείτε.
Για να πετύχει όμως η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, χρειάζεται μια άλλου τύπου επιχειρηματική, εργασιακή και συνδικαλιστική κουλτούρα. Μέχρι σήμερα τι είχαμε; Είχαμε ένα καθεστώς, όπου στον ιδιωτικό τομέα γίνονταν πραγματικά υπερωρίες, χωρίς να δηλώνονται, και πληρώνονταν με «μαύρες» αμοιβές. Στο δε δημόσιο τομέα δηλώνονταν υπερωρίες, χωρίς να γίνονται και οι αμοιβές καταβάλλονταν νόμιμα.
Κυρίες και κύριοι, επαναφέρουμε στις ασφαλιστικές ρυθμίσεις για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής τη σύνταξη λόγω θανάτου και με τη ρύθμιση αυτή δικαιώνουμε χιλιάδες χήρες και χήρους, στους οποίους διακοπτόταν η συνταξιοδότηση τρία χρόνια μετά τη χηρεία τους και επαναχορηγείτο στα εξήντα πέντε τους χρόνια. Η συνταξιοδότηση με τη ρύθμιση αυτή θα συνεχίζεται κανονικά, χωρίς διακοπή, έτσι ώστε σε μια εποχή που η ανεργία των γυναικών, κατά το πλείστον, είναι υψηλή, να μπορούν να επιβιώσουν.
Η εξαγορά ενσήμων δίνει διέξοδο σε πολλούς συμπολίτες μας, οι οποίοι είναι εξήντα πέντε χρονών και οι οποίοι λόγω διαφόρων αντιξοοτήτων της ζωής δεν μπόρεσαν να συμπληρώσουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για να συνταξιοδοτηθούν και τους λείπουν από ένα έως εκατόν πενήντα ένσημα.
Ακόμα γίνεται συμψηφισμός καθυστερούμενων εισφορών και ρυθμίζονται τα χρέη των γεωργικών συνεταιριστικών οργανώσεων που οφείλονται προς το ΙΚΑ, ΕΤΑΜ και στο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η κοινωνία ωρίμασε και οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι χωρίς αλλαγές η Ελλάδα δεν μπορεί να συμπορευτεί με την πρόοδο του κόσμου. Οι μόνοι που δεν το αντιλήφθηκαν είναι οι κατά επάγγελμα κινδυνολόγοι. Και η δύναμη της Κυβέρνησης και προσωπικά του Κώστα Καραμανλή είναι ότι ερμηνεύει, ότι εκφράζει ακριβώς αυτό το αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για να ανανέωση, για μεταρρυθμίσεις.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κ. Κουσελάς έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που φέρνει η Κυβέρνηση στη μέση του καλοκαιριού με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής» αποτελεί μία πρόκληση για τον κόσμο της εργασίας, αποτελεί μία πρόκληση για το σύνολο της κοινωνίας. Στόχος του δεν είναι βέβαια η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και η δημιουργία θέσεων εργασίας, όπως ψευδώς υποστηρίζετε, κύριοι της Κυβέρνησης.
Αν η Κυβέρνηση επιθυμούσε έναν ουσιαστικό διάλογο γύρω από αυτά τα ζητήματα, θα μπορούσε να τα ανοίξει σωστά, να καταθέσει έγκαιρα τις προτάσεις της, ως όφειλε σαν υπεύθυνη Κυβέρνηση, να ακούσει τις απόψεις των κοινωνικών φορέων και των πολιτικών κομμάτων και στο τέλος να πάρει τις δικές της αποφάσεις. Όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν έκανε. Επέλεξε αυθαίρετα να ενοχοποιήσει την αμοιβή και τη διάρκεια του χρόνου εργασίας, σαν αποκλειστικούς, ανασταλτικούς παράγοντες για την ανταγωνιστικότητα. Επιδιώκει, χωρίς κανένα διάλογο, να επιβάλει τις απόψεις της νομοθετικά στην κοινωνία.
Τις υποσχέσεις της για συναίνεση προεκλογικά τις αντικατέστησε η πρακτική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Για την Κυβέρνηση οι μόνοι υπεύθυνοι για την έλλειψη της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών είναι οι εργαζόμενοι.
Οι τεράστιες ευθύνες του ΣΕΒ, αλλά και των κρατικοδίαιτων εκείνων επιχειρήσεων για επανεπένδυση των κερδών τους που κάθε χρόνο αυξάνονται, για αξιοποίηση και ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών, για σωστή οργάνωση της παραγωγής, για εκπαίδευση και κατάρτιση των ανθρωπίνου δυναμικού, για τυποποίηση και δημιουργία επώνυμων προϊόντων ποιότητας, για δημιουργία θέσεων απασχόλησης, όλες αυτές οι ευθύνες είναι ψιλά γράμματα, όπως ψιλά γράμματα για την Κυβέρνηση, κύριε Υπουργέ, είναι και οι δικές σας ευθύνες για το χτύπημα της γραφειοκρατίας, για τη δημιουργία κατάλληλου επενδυτικού κλίματος για την κατασκευή των απαραίτητων υποδομών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που συζητάμε δεν σηματοδοτεί μία απλή αλλαγή νόμου, εκφράζει μία συνολικότερη αλλαγή πολιτικής. Ο ν.2874/1990 είχε στο επίκεντρό του την ανεργία και το εργατικό εισόδημα. Το δικό σας νομοσχέδιο έχει στο επίκεντρό του την επιβολή μίας ακραίας ευελιξίας, αλλά και τη δραστική μείωση του εργατικού κόστους, όσο και αν δεν θέλει να το παραδεχθεί ο Υπουργός σας.
Χαρίζετε, κύριοι της Κυβέρνησης, δισεκατομμύρια ευρώ σε λίγους εργοδότες, χωρίς κανένα αντίκρισμα, σε βάρος χιλιάδων, μα χιλιάδων εργαζόμενων. Αλήθεια, τι μπορούν να περιμένουν, κύριε Υπουργέ, οι εργαζόμενοι από αυτό το νομοσχέδιο; Αύξηση του χρόνου εργασίας, κατάργηση του οκτάωρου και μείωση των αποδοχών τους. Δηλαδή περισσότερη δουλειά, λιγότερα λεφτά. Πιο συγκεκριμένα: μέσα από το νομοσχέδιο αυτό προωθείτε μία σειρά από ρυθμίσεις που θα παίξουν καταστροφικό ρόλο για τον κόσμο της εργασίας.
Επεκτείνετε κατ’αρχήν το διευθυντικό δικαίωμα για υπερεργασία από τρεις σε πέντε ώρες την εβδομάδα. Το σχέδιο νόμου που μας ζητάτε να ψηφίσουμε καταστρατηγεί ακόμα και την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας που προέβλεπε απαλλαγή για τη λήψη άδειας μόνο για την τεσσαρακοστή τέταρτη και τεσσαρακοστή πέμπτη ώρα υπερεργασίας.
Δεύτερον, στις επιχειρήσεις εκείνες που έχουν μικρότερο συμβατικό ωράριο από το ωράριο των σαράντα ωρών, η διαφορά δεν θα πληρωθεί καν ως υπερεργασία, όπως αυτό συμβαίνει και το γνωρίζετε πολύ καλά στην περίπτωση των τραπεζών, όπου το συμβατικό ωράριο είναι τριάντα επτά ώρες. Οι τρεις ώρες της διαφοράς θα πληρωθούν με απλό ωρομίσθιο.
Τρίτον, μειώνετε την αποζημίωση στην υπερεργασία από 50% σε 25% και αυξάνετε τις συνολικές ετήσιες ώρες της διευθέτησης από εκατόν τριάντα οκτώ σε διακόσιες πενήντα έξι. Δίνετε, παρά το ότι δεν το προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος, τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις χρησιμοποίησης της υπερεργασίας και στις περιπτώσεις εκείνες που θα έχουμε διευθέτηση, πράγμα που απαγορεύεται.
Καταργείτε το όρο της παράνομης υπερωρίας και τον αντικαθιστάτε με τον πρωτοφανή όρο της κατ’ εξαίρεση υπερωρίας, δηλαδή νομιμοποιείτε την εργοδοτική αυθαιρεσία και τις απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς καμία ποινική ή διοικητική συνέπεια για τον εργοδότη, εάν κάνει υπερωρίες χωρίς άδεια. Καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά ότι μετά από αυτό δεν θα μπορεί να υπάρξει κανένας, μα κανένας, έλεγχος. Οι εργασιακές σχέσεις θα μετατραπούν σε μία ζούγκλα αθέμιτου ανταγωνισμού.
Μειώνετε από 150% στο 100% την προσαύξηση της αποζημίωσης για παράνομες υπερωρίες. Εισάγετε προσχηματικούς θεσμούς. Αναφέρομαι στο θεσμό της υποχρεωτικής διαιτησίας που καταργήθηκε το 1990 επί οικουμενικής κυβέρνησης, ένα θεσμό που είχε κάνει ο Λάσκαρης. Έτσι παραβιάζετε κατάφωρα και το άρθρο 22 του Συντάγματος. Δίνετε τη δυνατότητα, λοιπόν, μέσα από αυτήν τη ρύθμιση να υπάρξει μονομερής κατάργηση του οκτάωρου, δίχως τη σύμφωνη γνώμη και τη συναίνεση των ίδιων των εργαζομένων.
Τέλος, η ρύθμιση που την τελευταία στιγμή καταθέσατε στην επιτροπή για τις επιχειρήσεις κάτω των είκοσι ατόμων, «μπάζει» όχι από το παράθυρο αλλά από την πόρτα, την ατομική διαπραγμάτευση και την ατομική συλλογική σύμβαση εργασίας. Δεν καταργείτε έτσι μόνο τα συνδικάτα, καταργείτε εμμέσως πλην σαφώς και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Οι παραπάνω ρυθμίσεις σας, κύριοι της Κυβέρνησης, δεν θα έχουν σαν αποτέλεσμα να μειωθούν με τους πλέον επιεικείς όρους -κατά 15% τουλάχιστον- οι αποδοχές των εργαζομένων. Θα μειωθούν κατά το ίδιο ποσοστό και οι συντάξεις των ασφαλισμένων.
Οι ρυθμίσεις αυτές είναι ξεκάθαρο–το είπαν και άλλοι συνάδελφοι- διαλύουν πρώτα απ’ όλα την οικογένεια. Οδηγούν την εργαζόμενη γυναίκα ή να μη δουλεύει καθόλου ή να μην κάνει παιδιά. Μας οδηγούν όλους σε μία κοινωνία που οι εργαζόμενοι ζουν για να δουλεύουν, με το άγχος και την ανασφάλεια ότι από στιγμή σε στιγμή μπορεί να βγουν στο δρόμο. Γιατί το επόμενο μέτρο που διεκδικεί ο ΣΕΒ –και το ξέρετε πολύ καλά, γιατί τους ανοίξατε την όρεξη- είναι η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων.
Το νομοσχέδιο, λοιπόν, που μας ζητάτε σήμερα να ψηφίσουμε είναι ένα νομοσχέδιο κοινωνικά άδικο, είναι ένα νομοσχέδιο αντισυνταγματικό, είναι ένα νομοσχέδιο αυθαίρετο και αυταρχικό. Είναι ένα εργοδοτικό νομοσχέδιο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέσα απ’ αυτό δεν νομοθετεί η ελληνική Βουλή. Νομοθετεί, δυστυχώς, ο ΣΕΒ, ένας ΣΕΒ που του τα δίνετε όλα, ενώ δεν έχει εκπληρώσει καμία, μα καμία, από τις κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις του.
Τέτοιο δικαίωμα σκανδαλωδών ρυθμίσεων σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, κύριοι της Κυβέρνησης, δεν έχετε. Είστε και θα είστε έκπτωτοι από εδώ και πέρα στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Κάνατε τις επιλογές σας. Ο ελληνικός λαός θα κάνει τις δικές του, όποτε και εάν γίνουν οι εκλογές και γι’ αυτό να είστε σίγουροι.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας προτείνω, αν συμφωνείτε, να ολοκληρώσουμε την αποψινή μας συνεδρίαση περίπου στη 1.15΄, για να μιλήσουν ακόμη ο κ. Κουτσούκος, ο κ. Καραγκούνης, ο κ. Τζαμτζής, ο κ. Νασιώκας, ο κ. Βασιλείου και θα κλείσουμε με τον κ. Ρέππα.
Δεύτερον, επειδή αύριο θα πρέπει να μιλήσουν σαράντα έξι εγγεγραμμένοι επί της αρχής και ο χρόνος που θα έχουμε στη διάθεσή μας δεν επαρκεί για να μιλήσουν όλοι, προτείνω να περιορίσουμε τις αγορεύσεις των συναδέλφων στο εξάλεπτο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Από αύριο θα ισχύσει αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ναι, από αύριο.
Συμφωνεί, λοιπόν, το Τμήμα με αυτά που προτείνονται;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Συνεπώς το Τμήμα συμφώνησε ομόφωνα και όσον αφορά την αποψινή μας συνεδρίαση και για αύριο, όσον αφορά το εξάλεπτο.
Το λόγο έχει τώρα ο κ. Κουτσούκος.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Οι αυριανοί όμως τι θα πούνε, κύριε Πρόεδρε;
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Αποφασίζετε για την επόμενη γενιά ομιλητών!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Έτσι γίνεται πάντα. Για τις επόμενες γενιές, για τις συνεδριάσεις, αποφασίζουν οι προηγούμενοι.
Ορίστε, κύριε Κουτσούκο, έχετε το λόγο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή κυβερνητική μεθόδευση, που πιστεύω ότι το βάθος της, σε σχέση με τις κοινωνικές κατακτήσεις και τις κοινωνικές σχέσεις, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τις σχέσεις κεφαλαίου και εργασίας, δεν έχει γίνει αντιληπτό και δεν έχει συνειδητοποιηθεί. Και πιστεύω ότι, παρά τις κριτικές που έγιναν, ο Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ. Παναγιωτόπουλος, λόγω ασυνεννοησίας –ίσως- με τον κ. Αλογοσκούφη, ξέχασε την αργία της Πρωτομαγιάς, αυτό δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Η Κυβέρνηση έχει επιχειρήσει συστηματικά να αποφορτίσει τη δημόσια ζωή και το σύνολο των εκδηλώσεων από ό,τι συμβολίζουν οι ιστορικές κατακτήσεις των εργαζομένων από τον προηγούμενο αιώνα και στις αρχές του αιώνα μας. Και αυτό το έκανε γιατί ήθελε να διαμορφώσει ένα κλίμα συναίνεσης και αποδοχής, προκειμένου να αποδομήσει τις βασικές κατακτήσεις των εργαζομένων, κατακτήσεις που σημάδεψαν την ιστορία του δικού μας τόπου και των προοδευμένων κοινωνιών της Δύσης. Γιατί οι κατακτήσεις των εργαζομένων είχαν μία σημαντική συμβολή στην πρόοδο που επιτεύχθηκε, στην αύξηση του πλούτου, στα κοινωνικά δικαιώματα και στις ελευθερίες.
Τι κάνει αυτό το νομοσχέδιο; Αυτό το νομοσχέδιο χτυπάει τον πυρήνα αυτών των κατακτήσεων: Το οκτάωρο, τη συλλογική διαπραγμάτευση και τη συλλογική οργάνωση των εργαζομένων, ζητήματα για τα οποία έγιναν πάρα πολλοί αγώνες, χύθηκε αίμα των εργαζομένων και που βέβαια η πορεία της κατάκτησής τους δεν ήταν ποτέ ευθύγραμμη. Ήταν ανάλογη με τους κοινωνικούς συσχετισμούς και τις πολιτικές δυνάμεις που διαχειρίστηκαν τις τύχες του κόσμου.
Το νομοσχέδιο τα χτυπάει και τα τρία. Διότι σε ό,τι αφορά το οκτάωρο, μέσα από τη διευθέτηση και την υπερεργασία μπορεί να το κάνει δεκάωρο και ίσως δωδεκάωρο. Χτυπάει τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης και του διαλόγου, με τη μονομερή ρύθμιση που εισάγει και την ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος, κάτι το οποίο έχει κριθεί ότι είναι και αντισυνταγματικό και αντίκειται και στις διεθνείς συμβάσεις εργασίας. Και, τέλος, χτυπάει τη συλλογική οργάνωση των εργαζομένων, του συνδικαλιστικού κινήματος, γιατί του αφαιρεί τη δυνατότητα να εκφράζει συλλογικά τους εργαζόμενους, μέσα από την πρωτοφανή διαδικασία της ατομικής συμφωνίας και διευθέτησης που εισήγαγε ο Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ. Παναγιωτόπουλος.
Και αυτά τα εισήγαγε, αγαπητοί συνάδελφοι, με μία πρωτοφανή μεθόδευση, μία μεθόδευση η οποία είναι αποκαλυπτική για τον αυταρχικό χαρακτήρα της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Δήλωνε ο κ. Παναγιωτόπουλος ότι δεν θα θίξει το λεγόμενο «διευθυντικό δικαίωμα», ότι οι ρυθμίσεις του δεν το αφορούν. Όμως και οι ρυθμίσεις για την υπερεργασία και για τη διευθέτηση του χρόνου, ακριβώς ενισχύουν το διευθυντικό δικαίωμα.
Δήλωνε ότι θέλει διάλογο με το συνδικαλιστικό κίνημα. Και μας είπε η ΓΣΕΕ στην επιτροπή ότι έμαθε το νομοσχέδιο την ημέρα που κατατέθηκε στη Βουλή. Δεν είχατε καν, κύριε Υπουργέ, ούτε την ευγένεια να στείλετε στη ΓΣΕΕ με έναν κλητήρα το νομοσχέδιο! Το στείλατε στην ΟΚΕ στις 15 του μήνα. Υποβαθμίζετε συστηματικά ένα θεσμό κοινωνικού διαλόγου που θέσπισε το ΠΑΣΟΚ και απέδωσε. Αν δείτε την ιστορία της ΟΚΕ, θα δείτε ότι έχει ομόφωνες γνωμοδοτήσεις γιατί έχει υποστεί τη βάσανο του διαλόγου και της συναίνεσης και δεν της δώσατε αυτήν τη δυνατότητα.
Στο τέλος της συζήτησης στην επιτροπή την προηγούμενη εβδομάδα ο κύριος Υπουργός έκανε το κοινοβουλευτικό ατόπημα να φέρει τη ρύθμιση για την ατομική διευθέτηση, τη ρύθμιση που καταργεί αυτό που κατέκτησε το συνδικαλιστικό κίνημα να οργανώνεται και να διαπραγματεύεται και τυλίγει τους εργαζόμενους σε μια κόλλα χαρτί. Και μπροστά στο φάσμα της ανεργίας ποιος εργαζόμενος είναι αυτός που θα αρνηθεί να υπογράψει την κόλλα με το χαρτί που θα του πάει ο εργοδότης και να συμφωνήσει στην όποια διευθέτηση;
Και βέβαια ο Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας προσπάθησε να φιλοτεχνήσει ένα περιτύλιγμα, το περιτύλιγμα των ασφαλιστικών ρυθμίσεων. Όταν, όμως, αποκαλύψαμε τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις που περιείχε αυτό το περιτύλιγμα –γιατί οδηγούσε πολλές κατηγορίες συνταξιούχων σε μειώσεις, παρά τα όσα μας έλεγε στην επιτροπή- αναγκάστηκε να φέρει τις ανάλογες τροποποιήσεις, γιατί καταθέσαμε τα συγκεκριμένα παραδείγματα. Έτσι, λοιπόν, κατάρρευσε και το περιτύλιγμα.
Ποια είναι η ουσία όμως του νομοσχεδίου και τι κάνει; Το νομοσχέδιο αφαιρεί εισόδημα από τους εργαζόμενους και το μεταφέρει στους εργοδότες μέσω της μείωσης του κόστους των υπερωριών. Είναι πολύ καθαρό: Ένα και ένα κάνει δύο, δεν παίρνει καμία αμφισβήτηση.
Το νομοσχέδιο παρεμβαίνει στον οικογενειακό προγραμματισμό και στον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων σε σχέση με τη δυνατότητα που δίνει στον εργοδότη με τις διαδικασίες της μονομερούς διευθέτησης να ρυθμίζει το χρόνο και τον προγραμματισμό του εργαζόμενου.
Τέλος, τους καθιστά δέσμιους στη βούλησή του. Με ποιον τρόπο το κάνει; Με την επαναφορά της υπερεργασίας, η οποία υπόκειται στο απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη –δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς- και βεβαίως με τη διευθέτηση χωρίς διαπραγμάτευση.
Μας κατηγορείτε μερικές φορές ότι χρησιμοποιούμε φρασεολογία από το παρελθόν. Δική μας είναι η φρασεολογία, κύριε Υπουργέ, ή δική σας είναι η πρακτική που μας γυρίζετε στις ρυθμίσεις του ν. 3239/1955 της κυβέρνησης Παπάγου, όπου δεν υπήρχε το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης και όπου οι πενταμελείς επιτροπές καθόριζαν τα ζητήματα που αφορούσαν το χρόνο εργασίας;
Έχετε ή δεν έχετε εμπιστοσύνη στη συλλογική διαπραγμάτευση και στη δυνατότητα των εργαζομένων να ρυθμίσουν τα δικά τους θέματα και αν είχατε, γιατί τους βάζετε έναν κρατικό υπάλληλο να είναι διαιτητής σε μια επιτροπή με μία σύνθεση, η οποία έχει δύο εργαζόμενους και δύο εργοδότες και τελικά είναι σίγουρο ότι την απόφαση θα την πάρει ο υπάλληλος του ΣΕΠΕ, ένας κρατικός υπάλληλος δηλαδή ρυθμίζει τα ζητήματα της οργάνωσης του χρόνου εργασίας;
Πιστεύετε ότι με κοινωνική σύγκρουση, που οδηγεί το νομοσχέδιό σας, χωρίς τη συμμετοχή του συνδικαλιστικού κινήματος θα δημιουργήσετε αυτό που λέει ο τίτλος «συνοχή και απασχόληση»; Αυτά δεν γίνονται! Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι όλες οι κοινωνίες πήγαν μπροστά όταν οι εργαζόμενοι ήταν συμμέτοχοι, όταν οι εργαζόμενοι είχαν λόγο στις εξελίξεις.
Εσείς θέλετε να τους βάλετε στο περιθώριο. Θέλετε ένα μοντέλο με φθηνή εργασία, ασύδοτη εργοδοσία, ένα μοντέλο που θα οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που λέει ο τίτλος του νομοσχεδίου.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Πιστεύω ότι ο βασικός σας στόχος –και φάνηκε αυτό από τις τοποθετήσεις σας- είναι να φθείρετε το συνδικαλιστικό κίνημα, να το συκοφαντήσετε για να περάσετε πιο εύκολα αυτό το μοντέλο που καλλιεργείτε, το μοντέλο που θέλει περισσότερη δουλειά, λιγότερα δικαιώματα και μικρότερο εισόδημα. Αυτή είναι μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της Δεξιάς, κόντρα στην ήπια προσαρμογή και στον κεντρώο χώρο, τον οποίο επαγγελθήκατε προεκλογικά.
Θέλω να σας δηλώσω εκ πείρας –και τελειώνω με αυτό- ότι οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα έχουν τη δυνατότητα αυτές τις διατάξεις να τις καταργήσουν στην πράξη. Και τα λόγια του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι θα καταργήσει το νομοσχέδιο, είναι λόγια που εμπεριέχουν μια πίστη και μια αλήθεια, αλλά σας βεβαιώ ότι όταν θα έρθει η ώρα να γίνει το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, θα έχει καταργηθεί στην πράξη από τους αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Καραγκούνης.
Θα σας παρακαλέσω, κύριοι συνάδελφοι, να κινείστε μέσα στο οκτάλεπτο.
Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ: Κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση επιχειρεί, πρώτον, να προσαρμόσει τις εργασιακές σχέσεις στις απαιτήσεις της εποχής και της οικονομίας. Και, δεύτερον, επιχειρεί να ενισχύσει το κοινωνικό κράτος με σημαντικές ασφαλιστικές ρυθμίσεις. Κι όμως για μια ακόμα φορά –και μάλιστα τη φορά αυτή με μεγάλη ένταση- η Κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την οξύτητα, την παραπληροφόρηση και την άρνηση.
Αισθάνομαι ότι είναι καθήκον μου να καταγγείλω αυτό το κλίμα. Όπως είπα, το νομοσχέδιο αυτό αφορά την προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις πραγματικές ανάγκες της εθνικής οικονομίας. Δεν αποτελεί νομοσχέδιο των εργοδοτών εναντίον των εργαζομένων, κύριε συνάδελφε, που μόλις κατεβήκατε από το Βήμα. Δεν θέλει να αδικήσει τον έναν και να ωφελήσει τον άλλον. Δεν είναι νομοσχέδιο διαίρεσης της ελληνικής κοινωνίας. Είναι, αντίθετα, νομοσχέδιο ανάπτυξης και σε τελική ανάλυση νομοσχέδιο προστασίας των εργαζομένων, γιατί γνώμονάς του είναι η ισχυροποίηση της επιχείρησης και άρα, η διασφάλιση της εργασίας των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν εδώ πέρα ταξικοί εχθροί και φίλοι. Ο εχθρός είναι ένας και είναι ο εχθρός της ανεργίας. Είναι αυτονόητο ότι στη σύγχρονη έντονα ανταγωνιστική και διεθνοποιημένη οικονομία το κλειδί για να προστατεύσουμε τις υπάρχουσες, αλλά και για να δημιουργήσουμε καινούργιες θέσεις εργασίας είναι να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων.
Με αφορμή το νομοσχέδιο τις τελευταίες ημέρες ακούστηκε ένας βαθιά διαιρετικός λόγος. Ορισμένοι απλώς αδυνατούν να καταλάβουν αυτό που είπα: ότι όταν ισχυροποιείται η επιχείρηση, ισχυροποιείται ο εργαζόμενος. Έχουν μια βαθιά συντηρητική αντίληψη της επιχείρησης ως μιας έννοιας διακριτής από αυτή των εργαζομένων. Βλέπουν τις οικονομικές μονάδες με όρους αντιπαλότητας. Ο εργοδότης από τη μια, ο εργαζόμενος από την άλλη.
Εγώ, κύριοι συνάδελφοι, αυτήν τη νοοτροπία δεν την κατανοώ. Ο εργαζόμενος και ο εργοδότης έχουν κοινά, όχι αντίπαλα συμφέροντα. Οι οικονομίες που προχώρησαν στον 20ο αιώνα ήταν ακριβώς αυτές που υπερκέρασαν αυτήν τη δήθεν αντιπαλότητα. Κοινό συμφέρον για τον εργαζόμενο και για τον εργοδότη είναι να πάει η επιχείρηση μπροστά.
Έτσι, λοιπόν, το νομοσχέδιο έρχεται να νομοθετήσει, πέραν της τεχνικής αντιπαλότητας εργοδότη-εργαζομένου, ακριβώς γιατί βλέπει ως κοινό και αυτονόητο συμφέρον την ενίσχυση της κοινής μονάδας, που είναι οι επιχειρήσεις. Και τι λέει για την επιχείρηση; Ότι σε συνθήκες έντονου ανταγωνισμού το μυστικό της επιτυχίας της επιχείρησης είναι η προσαρμοστικότητά της. Εκεί βρίσκεται το κλειδί των μεταρρυθμίσεων για την υπερεργασία. Και όμως αυτή η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις σύγχρονες ανάγκες έγινε δεκτή, όπως είπα, μέσα από συνθήκες οξύτητας, άρνησης και παραπληροφόρησης.
Η οξύτητα προέρχεται από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, η άρνηση από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, η παραπληροφόρηση από μερίδα του Τύπου.
Απόψε, για το τελευταίο, ο Υπουργός είχε την ευκαιρία να προχωρήσει στη ρύθμιση που ανέφερε. Είναι γνωστή η άρνηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στην οποία αναφέρομαι. Είναι αυτό το συστηματικό «όχι σε όλα». Από τη μια, η Αντιπολίτευση, αντί να συνδράμει την Κυβέρνηση στο έργο της ανόρθωσης της εθνικής οικονομίας, ακολουθεί το μοναχικό δρόμο της άρνησης, προσδοκώντας σε μικροκομματικά οφέλη, τα οποία ποτέ δεν θα έρχονται.
Σε συνθήκες οξύτητας, που δεν το αξίζει το νομοσχέδιο, οι οποίες εκπορεύονται από ορισμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες –που, λυπάμαι να το πω, αλλά βρίσκονται δέσμιες παρωχημένων αντιλήψεων, αντιπαλότητες των κοινωνικών εταίρων- ειλικρινά κάθε καλόπιστος πολίτης της χώρας θα πρέπει να διερωτάται σε τι αποσκοπεί η κήρυξη της σημερινής γενικής απεργίας. Γενική απεργία γιατί ενισχύεται η προσαρμοστικότητα των επιχειρήσεων και, άρα, ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα και προστατεύεται η εργασία; Τι είδους απεργία είναι αυτή;
Ξέρετε καλά ότι υπάρχει ένα παγιωμένο κλίμα αυτήν τη στιγμή στην ευρωπαϊκή οικονομία. Καλές επιχειρήσεις είναι αυτές που δεν κλείνουν. Καλές επιχειρήσεις είναι οι υγιείς επιχειρήσεις. Σε όλη την Ευρώπη, οι εργαζόμενοι αποδέχονται ακόμα και μειώσεις των αποδοχών τους μέχρι και 20% αυτήν την ώρα, σε μία προσπάθεια μείωσης του κόστους εργασίας, μέσα σε ένα κλίμα αμοιβαίων υποχωρήσεων και ουσιαστικής συνεργασίας των κοινωνικών εταίρων.
Αντίθετα, στην Ελλάδα, τα συνδικάτα εξεγείρονται, γιατί η Κυβέρνηση με το συζητούμενο νομοσχέδιο, χωρίς να θίγει σε τίποτα τους εργαζόμενους, επιχειρεί να καταστήσει πιο προσαρμοστικές και ανταγωνιστικές τις επιχειρήσεις.
Κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή θα συνεχίσει αταλάντευτη από τις κλαδικές αντιδράσεις τις διαρθρωτικές αλλαγές, τις οποίες χρειάζεται η ελληνική κοινωνία και η οικονομία. Το συζητούμενο νομοσχέδιο υπηρετεί ακριβώς την αδήριτη ανάγκη της προσαρμογής των εργασιακών σχέσεων στα δεδομένα της πραγματικής οικονομίας.
Η παραπληροφόρηση των Μέσων, η άρνηση της Αντιπολίτευσης, η οξύτητα ορισμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, δεν θα οδηγήσουν με τίποτα την Κυβέρνηση στο να παραιτηθεί από το έργο της αναμόρφωσης της οικονομίας και της χώρας, το οποίο –μη βιάζεστε- θα το συνεχίσει η Κυβέρνηση και την επόμενη τετραετία.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Καραγκούνη.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Τζαμτζής.
ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΖΑΜΤΖΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν και είναι περασμένη η ώρα, προσπάθησα να παρακολουθήσω όλες τις τοποθετήσεις και άκουσα πολλούς συναδέλφους να κατηγορούν την Κυβέρνηση από τη μία πλευρά για απραξία όλο αυτό το διάστημα που κυβερνά, από την άλλη σας άκουσα να μιλάτε για μεθοδεύσεις της Κυβέρνησης και για απορύθμιση της οικονομίας από τη Νέα Δημοκρατία.
Αυτό που διαπιστώνω είναι ένα. Είναι η ξύλινη γλώσσα, η ξύλινη συνδικαλιστική ρητορική, την οποία υιοθετείτε. Είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ σας σε κορώνες, είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ σας σε απειλές.
Ταυτόχρονα, σε όλα αυτά, έρχεται και κολλάει και μία αναφορά για εκλογές. Προκαλείτε συνεχώς και μιλάτε για εκλογές. Το είπε και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ξέρετε τι θυμίζετε; Θυμίζετε μικρά παιδιά, τα οποία νύχτα φοβούνται και αυτόν το φόβο τον βγάζουν προς τα έξω με τραγούδια και φωνές.
Αυτό κάνετε στην ουσία. Ζητάτε δηλαδή εκλογές γιατί στην ουσία τις απεύχεστε αυτές τις εκλογές γιατί ξέρετε ότι και αύριο να γίνουν, θα τις χάσετε αυτές τις εκλογές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας δούμε όμως πάνω σ’ όλα αυτά που λέτε για την οικονομία, ποια ήταν η κατάσταση που αφήσατε. Ποιες ήταν οι επενδύσεις; Ελάχιστες. Αφήσατε την ανεργία στο 11,3% παρά το γεγονός ότι είχατε ολυμπιακά έργα, παρά το γεγονός ότι υλοποιούσατε τρία κοινοτικά πλαίσια στήριξης και δεκάδες άλλα προγράμματα τα οποία έφεραν στη χώρα τρισεκατομμύρια δραχμές. Τι αφήσατε; Αφήσατε πίσω σας χρέη, αφήσατε ελλείμματα και βεβαίως προσπαθούσατε να μιλήσετε για ισχυρή οικονομία.
Σ’ αυτήν την Αίθουσα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν από μερικές ημέρες έγινε αναφορά για τα παραμύθια του Άντερσεν και του Αισώπου. Το μεγαλύτερο παραμύθι το οποίο γράψατε εσείς ως παράταξη και ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ήταν ακριβώς η ισχυρή οικονομία γι’ αυτήν τη χώρα. Ένα παραμύθι που γράψατε για τους Ευρωπαίους εταίρους μας και το οποίο όμως δεν μπορέσατε να το περάσετε στην ελληνική κοινωνία.
Αυτή η λανθασμένη πολιτική, την οποία εφαρμόσατε, οδήγησε σε φυγή όλα αυτά τα χρόνια, πολλών επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Είμαι από έναν ακριτικό νομό και το ξέρετε. Στην Πέλλα έκλεισαν πολλές επιχειρήσεις, μετακινήθηκαν πολλές βιοτεχνίες στις γειτονικές χώρες είτε στη Βουλγαρία είτε στα Σκόπια. Και, βεβαίως, έκλεισαν βιομηχανίες οι οποίες έδιναν δουλειά σε χιλιάδες κόσμο, επιχειρήσεις που απασχολούσαν χιλιάδες κόσμου. Αυτοί οι άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, έχασαν το μεροκάματο και φυσικά, μειώθηκε το εισόδημά τους.
Σήμερα διαπιστώνουμε ότι προσπαθείτε να απογαλακτιστείτε από την πολιτική την οποία προσπάθησε να εφαρμόσει η κυβέρνηση Σημίτη. Και παρουσιάζεται μία ερμαφρόδιτη κατάσταση. Το ερώτημα τελικά είναι, τι θέλετε. Λέτε ναι, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας ή όχι;
Μιλάτε εδώ για κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, τις οποίες εσείς καταστήσατε κρατικοδίαιτες. Δεν έχετε επί της ουσίας πρόταση και μένετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μόνο στον καταγγελτικό λόγο. Μένετε μόνο σε αναφορές και σε κορώνες.
Θα δώσω ένα παράδειγμα, επειδή αναφέρεστε συνεχώς στις υπερωρίες. Θα αναφερθώ στην ΕΥΔΑΠ. Είναι ένα παράδειγμα που ήρθε στη Βουλή. Ξέρετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάποια στελέχη δικά σας τι έπρατταν στην ΕΥΔΑΠ; Δεν δούλευαν το χρόνο της εργασίας, δεν παρήγαγαν έργο, αλλά αυτό το έργο το έπαιρναν και το έκαναν υπερωρίες. Ξέρετε πόσα πλήρωσε για ένα χρόνο η ΕΥΔΑΠ επί θητείας του κ. Ξένου; Δύο δισεκατομμύρια δραχμές. Αυτά τα χρήματα δεν τα δούλευαν την ώρα που έπρεπε. Αυτά τα χρήματα όμως τα πλήρωνε ο ελληνικός λαός.
Άκουσα και το Συνασπισμό να λέει ότι κάνουμε επίθεση στην οικογένεια. Και βεβαίως άκουσα να παρουσιάζεται ότι μόνο ο Συνασπισμός έχει την ευαισθησία και σκέφτεται τους εργαζόμενους. Ακούστε, δεν έχει ούτε μόνο ο Συνασπισμός ούτε η Αριστερά γενικότερα, αισθήματα υπέρ των εργαζομένων. Ουσιαστικά αυτό το οποίο διαπιστώνουμε από την Αριστερά είναι να εμπαίζει τους εργαζόμενους και οι εργαζόμενοι αυτό το πράγμα το έχουν καταλάβει, γι’ αυτό έχουν δώσει ειδικά στο Συνασπισμό το 3%.
Μιλούμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Στην επιτροπή, όταν συζητούσαμε το θέμα, έδωσα ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Στην Πέλλα, στο νομό μου, οι βιομηχανίες έχουν ένταση εργασίας συγκεκριμένη περίοδο. Αυτή την περίοδο, το εάν θα γίνει μία διευθέτηση του χρόνου εργασίας, θα βοηθήσει την επιχείρηση, θα βοηθήσει τους εργαζόμενους και φυσικά θα δώσει δυνατότητα ανάπτυξης της επιχείρησης, θα δώσει δυνατότητα για περισσότερη απασχόληση, για μεγαλύτερο έργο, για περισσότερες θέσεις εργασίας.
Αυτό το οποίο λέμε λοιπόν, είναι ότι επιβάλλεται η ορθολογικότερη οργάνωση του χρόνου απασχόλησης και η προσαρμογή τους στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας, γιατί ενισχύεται ο ανταγωνισμός και προωθείται η απασχόληση. Στόχος μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η ανάπτυξη, είναι η αύξηση της απασχόλησης, η δημιουργία ενός σταθερού και ασφαλούς εργασιακού περιβάλλοντος για τους εργαζόμενους.
Εγώ θα σας καλέσω λοιπόν να μη χύνετε κροκοδείλια δάκρυα, γιατί δεν πείθετε πλέον κανέναν. Δεν σκέπτεστε τους εργαζόμενους περισσότερο από εμάς. Το νομοσχέδιο αυτό διασφαλίζει και τη διαβούλευση για τη λήψη της απόφασης και την προστασία του εργαζόμενου και τη μη απόλυσή του, αν δεν συμφωνεί. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ ψηφίζω αυτό το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει ο κ. Νασιώκας.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Κύριοι συνάδελφοι, οι αναφορές μόνο για το παρελθόν δείχνουν ένδεια για το παρόν και για το μέλλον. Και ο αυταρχισμός και η αλαζονεία δεν δείχνουν δύναμη, δείχνουν αδυναμία. Εγώ θα προσπαθήσω να μιλήσω με τα λόγια ενός εργαζόμενου του ιδιωτικού τομέα χαμηλοαμειβόμενου, που παίρνει λίγο λιγότερα από 900 ευρώ, που σήμερα απήργησε και διαδήλωσε έντονα έξω από τη Βουλή. Ενός εργαζόμενου που ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία, ενός εργαζόμενου ο οποίος μετά από δέκα χρόνια και τέσσερις μήνες ξέχασε τα σκληρά αυταρχικά μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και σκέφθηκε ότι όλα αλλάζουν και γιατί όχι και αυτό το κόμμα να μην αλλάξει, να μην εκσυγχρονιστεί και να μην προσαρμοστεί. Ενός εργαζομένου που πίστεψε ότι όσα κέρδισε επί ΠΑΣΟΚ ήταν κεκτημένα, τα έχει και τώρα έχει να κερδίσει κάτι παραπάνω. Ενός εργαζομένου που τον έπεισε ο κ. Παναγιωτόπουλος, όταν υπερθεμάτιζε όλα αυτά τα χρόνια της αντιπολίτευσης υπέρ των δικαιωμάτων του εργαζομένου, όταν απ’ αυτό εδώ το Βήμα μιλούσε λάβρος υπέρ του ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος και όταν καταψήφιζε τη διευθέτηση, γιατί έδινε ως αντίβαρο τριάντα οκτώ ώρες αντί για σαράντα, μόνο δύο ώρες λιγότερες από το σαραντάωρο και δεκαπέντε μέρες άδεια, ενώ ζητούσε τριάντα πέντε ώρες και κατέθεσε μάλιστα και πρόταση για ονομαστική ψηφοφορία γι’ αυτό.
Πείστηκε λοιπόν αυτός ο εργαζόμενος και ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία. Πείστηκε, γιατί κουράστηκε να βλέπει τους Πασόκους μόνιμα εκεί πάνω, πολλές φορές μάλιστα να δείχνουν και αλαζονεία. Και τώρα διαδήλωνε στην κυβέρνησή σας, κύριε Υφυπουργέ, διαδήλωνε στον Υπουργό σας ο οποίος στήριζε όλα αυτά τα αιτήματα, όταν ήταν στην αντιπολίτευση και του ζητούσε ένα πράγμα, γιατί προχωράτε και δεν αποσύρετε αυτές τις διατάξεις, για να πάμε σε κοινωνικό διάλογο. Καλά οι Πασόκοι οι κακοί που διαδηλώνουν απ’ έξω θέλουν να ρίξουν την Κυβέρνηση, αλλά, όταν εγώ σας ψήφισα και με την ψήφο μου σας έκανα Κυβέρνηση, γιατί παίρνετε αυτά τα μέτρα;
Γιατί κάνετε δυο πολύ σημαντικές ρυθμίσεις με το άρθρο 1 και το άρθρο 2, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τη μείωση του κόστους όλων των υπερωριών κατά 50% ή και περισσότερο. Και το κάνετε αυτό καταργώντας τον κοινωνικό διάλογο και άρα την οργάνωσή μας –λέει ο εργαζόμενος- και την κοινωνική συμφωνία. Και σαν αντίβαρο, καταργείτε αυτά και δίνετε απόλυτο σχεδόν –και θα απαντήσω γιατί λέω σχεδόν- διευθυντικό δικαίωμα στην εργοδοσία. Ξαναφέρνετε τη διοικητική παρέμβαση, ξαναφέρνετε την υποχρεωτική διαιτησία. Ξαναγυρνάμε πάρα πολλά χρόνια πίσω.
Γιατί παρεμβαίνετε στο διάλογο των κοινωνικών εταίρων; Ρωτάει με απορία: Γιατί; Μάλιστα, παίρνετε απολύτως το μέρος της εργοδοσίας. Γιατί δεν ψηφίζετε και δεν κυρώνετε στη Βουλή αυτά που οι εργαζόμενοι και η εργοδοσία συμφώνησαν; Γιατί δεν ψηφίζετε γενική, συλλογική σύμβαση εργασίας, το άρθρο 6, το οποίο είναι συμφωνημένο; Γιατί φέρνετε όλα αυτά τα μέτρα με τα οποία στην ουσία αυτόν τον εργαζόμενο που παίρνει λίγο λιγότερο από 900 ευρώ, τον αναγκάζετε –και αναγκάζετε κάθε εργαζόμενο- να δουλεύει πολύ περισσότερες ώρες, δυσκολότερες ώρες, με κατάργηση του οκταώρου και να παίρνει λιγότερες αμοιβές; Εκτιμά ο ίδιος ότι περισσότερο από 100 ευρώ, ίσως και 150 ευρώ λιγότερα θα εισπράττει τώρα και όλα αυτά θα πηγαίνουν στον εργοδότη.
Μα, είστε στη σωστή κατεύθυνση θεωρώντας ότι στην Ελλάδα του σήμερα το κόστος εργασίας είναι αυτό που εμποδίζει την παραγωγικότητα και την ανάπτυξη της οικονομίας και την ανταγωνιστικότητα; Δεν είναι εύλογο το ερώτημα του εργαζόμενου; Γιατί παίρνετε θέση υπέρ των εργοδοτών; Γιατί μειώνετε τους μισθούς; Γιατί μειώνετε τις συντάξεις; Άλλο ένα νομοθέτημα στα μέτρα του ΣΕΒ και της εργοδοσίας; Άλλο ένα νομοθέτημα εναντίον των εργαζομένων μετά τις φορολογικές ελαφρύνσεις στο μέρισμα, μετά τον αναπτυξιακό νόμο με τα κίνητρα για τις επιχειρήσεις, αλλά καμία δέσμευση ούτε καν για διασφάλιση των υπαρχόντων θέσεων εργασίας; Μετά τη διεύρυνση του ωραρίου που σίγουρα δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, μετά από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που καλόπιστα και επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί «εργατοκτόνο», γιατί τέτοια σκληρότητα; Γιατί τέτοια σκληρότητα εναντίον των εργαζομένων μόνο;
Όμως, και αν ακόμα αυτά τα άδικα μέτρα τα θεωρείτε αναγκαία, πιστεύετε ότι είναι αποτελεσματικά, πιστεύετε ότι δίνουν διέξοδο; Πιστεύετε ότι θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη; Όχι βέβαια, διότι δεν κάνετε ενεργές πολιτικές απασχόλησης και κυρίως δεν στηρίζετε την ανάπτυξη πάνω στα συγκριτικά πλεονεκτήματα επενδύοντας κυρίως στην καινοτομία, στην έρευνα, στην υψηλή τεχνολογία, στη γνώση. Δεν επενδύετε κυρίως στο ανθρώπινο δυναμικό και κυρίως δεν επενδύετε στην οργάνωση, στη νέου τύπου οργάνωση και στην εκπαίδευση και τη μετεκπαίδευση του προσωπικού των επιχειρήσεων γιατί επαναφέρετε δυστυχώς πρακτικές που προϋπήρξαν πριν από δέκα, είκοσι, τριάντα ή και περισσότερα χρόνια. Έτσι, φέρατε πάλι τον Έλληνα στην απαισιοδοξία.
Είπε ο προηγούμενος ομιλητής: «Τι οικονομία παραλάβαμε;» Κοιτάξτε: Καμία οικονομία δεν είναι άτρωτη ούτως ώστε να πειραματίζονται όλοι πάνω της και να μην έχει πρόβλημα. Μία οικονομία κτίζεται δύσκολα και γκρεμίζεται πάρα πολύ εύκολα.
Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, παραλάβατε μία οικονομία που «έτρεχε» για περισσότερα από οκτώ χρόνια με ρυθμό ανάπτυξης πολύ πάνω από το 4% και φέτος είναι πολύ αισιόδοξο το σενάριο να είναι στο 2,8%. Παραλάβατε μία ανεργία κοντά στο 10%, την ξαναμετρήσατε και την κάνατε 11%, όπως κάνατε και την απογραφή της οικονομίας. Τώρα λέτε ότι είναι δέκα κόμμα τόσο. Παραλάβατε την Ελλάδα με ανοικτούς ορίζοντες, να μπορεί να κάνει Ολυμπιακούς Αγώνες, να βγαίνει στο διεθνές στερέωμα, να διεκδικεί και να κατέχει θέση με την αξία της και βεβαίως είχε δυσκολίες και έχει δυσκολίες η οικονομία μας.
Σήμερα, όμως, με την επιτήρηση στην οποία εσείς την οδηγήσατε, αυτή η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο. Μη λέτε, λοιπόν, τι οικονομία παραλάβατε. Πείτε τι οικονομία έχετε σήμερα και προπαντός τι οικονομία θα παραδώσετε μετά από τις εκλογές.
Δυστυχώς, δεν είστε με τη δημιουργία και το φτιάξιμο, είστε με το γκρέμισμα, δεν είστε με την πρόοδο, είστε με τη συντήρηση, δεν είστε με τους εργαζόμενους, είστε με το κεφάλαιο και μάλιστα με το πολυεθνικό κεφάλαιο, το μεγάλο κεφάλαιο. Δεν είστε μόνο το βραδυπορούν τμήμα του έθνους, είστε και το οπισθοδρομικό, γιατί πάτε τη χώρα πίσω, γιατί οδηγείτε με την όπισθεν.
Ο εργαζόμενος ξέχασε πώς ήταν η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη και είδε την κυβέρνηση Καραμανλή μπροστά του ίδια, απαράλλαχτη και χειρότερη.
Και σκέφθηκε και ένα σύνθημα που λεγόταν το τελευταίο διάστημα είτε τα παλαιότερα χρόνια, ότι ο λαός δεν ξεχνά αυτήν την παράταξη. Δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Είναι λάθος, είπε. Ο λαός ξεχνά. Η Δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κ. Βασιλείου έχει το λόγο.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Κύριοι συνάδελφοι, εύχομαι ειλικρινά και από βάθους ψυχής η Μείζονα Αντιπολίτευση και οι συνάδελφοι να βρουν επιτέλους το δρόμο τους, να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα σε οποιαδήποτε συζήτηση διεξάγεται στην Αίθουσα του Εθνικού Κοινοβουλίου, αντί με κορώνες και κραυγές, με στείρο αρνητισμό να αντιμετωπίζουν κάθε συζήτηση που γίνεται εδώ πέρα, διαδικασία που είναι εξαιρετικά χρήσιμη σε μια σύγχρονη δημοκρατία. Ειλικρινά το εύχομαι αυτό.
Πρέπει να δούμε και είναι ανάγκη να το δούμε όλοι μαζί -και όχι για λόγους επικοινωνιακούς, άλλα να συζητάμε μεταξύ μας και άλλα να δείχνουμε στην ελληνική κοινωνία- ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα. Όχι τι παραλάβαμε αλλά ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα και χθες. Η ιστορία δεν γεννήθηκε ξαφνικά στις 7 Μαρτίου. Έρχεται από το παρελθόν. Έρχεται μεταπολεμικά. Έρχεται μεταπολιτευτικά. Λειτούργησαν δημοκρατικές κυβερνήσεις. Σήμερα λοιπόν, μετά από 98 τρισεκατομμύρια συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα, ΜΟΠ, τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, FEOGA, άλλου είδους ενισχύσεις, θα έπρεπε να έχουμε αυτό το ποσοστό της ανεργίας; Θα έπρεπε το δημόσιο χρέος να ανέρχεται στα 204.000.000.000 ευρώ; Θα έπρεπε κάθε ελληνική οικογένεια να χρωστάει 18.000 ευρώ το άτομο; Θα έπρεπε να βρισκόμαστε σε τέλμα όσον αφορά στην ανάπτυξη, στην ανταγωνιστικότητα; Θα έπρεπε η ελληνική περιφέρεια να βρίσκεται υπανάπτυκτη, ελεγχόμενη, με συνειδητή εξάρτηση από την πολιτική εξουσία;
Η οικονομία είναι δεδομένη είτε πούμε πόσο είναι το έλλειμμα είτε πούμε πόσο είναι το δημόσιο χρέος. Και κανείς από μας, από την Αριστερά μέχρι το τέλος της πτέρυγας της Βουλής, δεν υπάρχει που να μη διαπιστώνει ή να μη διαπίστωσε, το τέλμα. Κάτι πρέπει να γίνει. Οι πάντες συνομολογούν ότι στην οικονομία, στις κοινωνικές σχέσεις, στις εργασιακές σχέσεις κάτι πρέπει να αλλάξει. Και αυτό το «πρέπει να αλλάξει» αντικαθίσταται από φρενήρεις ρυθμούς συκοφαντιών και ύβρεων στην Κυβέρνηση που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο παζλ των ενεργειών σχετικών με τις μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες ψηφίστηκε αυτή η Κυβέρνηση, προστίθεται και αυτό το νομοσχέδιο. Αυτό το νομοσχέδιο που με τόλμη και αποφασιστικότητα προσπαθεί να αντιμετωπίσει ζητήματα ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης. Σ’ αυτό καθ’ όλη τη διάρκεια των συζητήσεων και στην επιτροπή αλλά και στο Τμήμα δεν ακούσαμε ούτε μια πρόταση. Λυπάμαι ειλικρινά, γιατί από τη μείζονα κυρίως Αντιπολίτευση αναμέναμε μια θετική σκέψη, μια προώθηση προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Πριν από μέρες συζητήσαμε το νομοσχέδιο για τη λειτουργία του εμπορίου. Απομονώθηκε η υπόθεση ωράριο –πάρα πολύ χρήσιμη υπόθεση- και παρεγνωρίσθησαν συνειδητά δώδεκα μέτρα -σταθμοί για το ελληνικό εμπόριο. Διερωτάται κανείς τι γίνεται σ’ αυτήν την Αίθουσα; Διερωτάται κανείς, είναι ζωντανή η πολιτική ζωή του τόπου; Την αντιμετωπίζουμε με σύγχρονη αντίληψη για το σήμερα και το αύριο; Ή η στείρα αντιπαράθεση οδηγεί μαθηματικά στην όχι και τόσο καλή εμφάνιση του Κοινοβουλίου και του καθενός από μας ξεχωριστά.
Δεν είναι δεδομένο ότι περίπου τρεις χιλιάδες τριακόσιες εξήντα πέντε επιχειρήσεις βρίσκονται στη Βουλγαρία σήμερα με επενδύσεις ύψους 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων;
Δεν είναι δεδομένο ότι στα Σκόπια βρίσκονται διακόσιες ελληνικές επιχειρήσεις ύψους 800.000.000 δολαρίων; Για ποιο λόγο έγινε αυτό;
Δεν είναι δεδομένο ότι πρέπει όλα αυτά να τα αντιμετωπίσουμε;
Δεν είναι επίσης δεδομένο ότι η κοινωνική ευαισθησία αφορά όλους μας και ότι επιτέλους για να πάμε μπροστά οφείλεται μια απόλυτη και ειλικρινής και τίμια συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων, εργαζομένων και επιδιαιτητού σωστού και τίμιου κράτους; Είναι δυνατόν να οδηγούμεθα σε ακραίες εκφράσεις;
Τι έκανε η Κυβέρνηση; Προσπάθησε -και προσπαθεί- με σειρά μέτρων –μεταρρυθμιστικών οπωσδήποτε- να διαμορφώσει ένα καλό, σωστό και ελκυστικό καθεστώς φορολογίας, έναν αναπτυξιακό νόμο που δημιούργησε και έφτιαξε ορίζοντα επενδύσεων για την Ελλάδα. Φαίνεται άλλωστε αυτό. Είναι μία πραγματικότητα. Έρχεται σήμερα να ρυθμίσει θέματα λειτουργίας εμπορίου –ψηφίσαμε το νόμο πρόσφατα- και τις εργασιακές σχέσεις. Και με πρόοδο προς τα μπρος διαμορφώνουμε ένα νέο καθεστώς εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία και στην ελληνική κοινωνία.
Δεν είναι λογικό να κατανοηθεί από όλους μας αυτό το κλίμα εμπιστοσύνης που υπάρχει –αρχίζει να αναδύεται- για την ελληνική οικονομία; Δεν το διαπιστώνετε αυτό καθημερινά; Απόλυτος αρνητισμός;
Πείτε μου σας παρακαλώ πολύ το εξής: Με ακραίες εκφράσεις, με ρητορικό αρνητισμό είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις, που αφορούν όλους μας, του σήμερα και του αύριο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην ελληνική κοινωνία;
Έχουμε ευθύνη απέναντι στους εαυτούς μας, στις οικογένειές μας και στα παιδιά μας.
Αντ’ αυτού ακούσαμε «ταξικό πρόσωπο», ακούσαμε «διακυβέρνηση νέου Μεσαίωνα», ακούσαμε «επιστροφή στη βαρβαρότητα, του χθες», ότι θα τα καταργήσετε ως κυβέρνηση. Όταν γίνετε, καταργήστε τα. Δεν λέει, όμως, το ίδιο η ιστορία σας. Η ιστορία σας λέει ότι τα κρατάτε, γιατί είναι αναγκαία αυτά που έγιναν και επί κυβέρνησης Μητσοτάκη και αυτά τα οποία γίνονται σήμερα. Τα κρατήσατε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε να πούμε ότι στα είκοσι χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ διαμορφώθηκαν πολλές φορές ακραίες θέσεις και απόψεις, όπως είναι η πράξη νομοθετικού περιεχομένου –και το υπενθυμίζω αυτό- για την απαγόρευση των αυξήσεων στους εργαζομένους. Εμείς την κάναμε αυτή;
Θα μου πείτε ποιο ήταν το εισόδημα των εργαζομένων το 1981 και ποιο είναι το εισόδημα σε σχέση με το μέσο ευρωπαϊκό όρο, που υπάρχει σήμερα; Μπορούμε να μιλήσουμε για το ύψος των συντάξεων και των εισοδημάτων στις 7 Μαρτίου του 2004; Είναι ευτυχισμένη η παράταξη του ΠΑΣΟΚ γι’ αυτό; Και μέσα σε δεκαπέντε μήνες αιτιάται την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας γιατί δεν προχώρησε να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα, τα οποία επεφόρτισε αυτή η περίοδος σε αυτήν τη διακυβέρνηση, τη σημερινή;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μονόδρομος.
Όσον αφορά τη διαιτησία, που το χρησιμοποιήσατε –και αναφέρομαι μόνο σε αυτό- έχω να ρωτήσω το εξής: Ενδεχομένως από κοινωνική ευαισθησία λέτε ότι μόνο εσείς είστε με τους εργαζομένους και ότι ο διοικητικός παράγων, επιδιαιτητής ντε και καλά, θα είναι με τους εργοδότες. Από πού το αντλήσατε αυτό; Από πού οδηγηθήκατε σε αυτήν τη σκέψη; Πώς εσείς μονοπωλείτε το δικαίωμα της κοινωνικής ευαισθησίας και το αρνείστε για εμάς;
Νομίζω ότι πρέπει σε αυτήν την Αίθουσα να συνεννοηθούμε. Έχω την εντύπωση ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε. Κι έχω την εντύπωση ότι μπορούμε και να συνθέσουμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι καιρός να αφήσουμε το ρητορικό αρνητισμό, τις ακραίες εκφράσεις τύπου «το νομοσχέδιο αυτό μοιάζει με ενέργειες Μουσολίνι». Αυτό σημαίνει απόλυτη ένδεια επιχειρημάτων. Πρέπει να συνθέσουμε και βάσει των εμπειριών που υπάρχουν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και βάσει των προκλήσεων του μέλλοντος, που είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε, για να φτιάξουμε την Ελλάδα του αύριο, που όλοι μαζί ονειρευόμαστε.
Αυτό το νομοσχέδιο σε σχέση με τις μεταρρυθμίσεις, οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί και με άλλα νομοσχέδια, αποτελεί άλλη μια πρόκληση. Γι’ αυτό σας καλώ να το σκεφτείτε πολύ καλά να το καταψηφίσετε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Δεν ακούσαμε κάποιο επιχείρημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Παπαχρήστου, θα απαντήσει ο εκπρόσωπός σας, ο κ. Ρέππας, ο οποίος είναι και ο τελευταίος ομιλητής. Με την αγόρευσή του κλείνουμε τη σημερινή συνεδρίαση.
Ορίστε, κύριε Ρέππα, έχετε το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΕΠΠΑΣ: Αγαπητοί συνάδελφοι, το να ομιλεί κάποιος από το Βήμα της Βουλής προς την Εθνική Αντιπροσωπεία και μέσω αυτής στον ελληνικό λαό, είναι ξεχωριστή τιμή. Είναι τιμή μεγάλη, πλήρης και αυτοτελής, ώστε να μη μετράται με το επικοινωνιακό αντίκρισμα που μπορεί να έχει αυτή η παρέμβασή του. Το λέω αυτό, γιατί συχνά η επικοινωνιακή ιδιοτέλεια επικρατεί στην επί της ουσίας συζήτηση που πρέπει να διεξάγεται σε αυτόν το χώρο και όχι μόνο, αλλά γενικότερα στη δημόσια σφαίρα.
Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού υπάρχουν δύο πράγματα που είναι απολύτως βέβαια. Το πρώτο είναι ότι η Κυβέρνηση ασκεί μια μονομερή ταξική πολιτική υπέρ των λίγων και ισχυρών και σε βάρος των πολλών και αδύναμων. Μάλιστα, η πολιτική αυτή είναι και αναποτελεσματική, αφού διαρρηγνύει τον ιστό των σχέσεων εμπιστοσύνης που πρέπει να οικοδομείται με την ενθάρρυνση και της πολιτείας μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, γιατί μόνο ο διάλογος, η κοινωνική συνεννόηση και συναίνεση παράγει στέρεες και μακρόπνοες λύσεις, έναντι μάλιστα δύσκολων προβλημάτων, όπως αυτά που αφορούν στην ανάπτυξη της οικονομίας και στην αύξηση της απασχόλησης.
Το δεύτερο πράγμα που είναι βέβαιο είναι ότι η Κυβέρνηση δεν πρόκειται να παραδεχθεί αυτό το λάθος, ότι ασκεί δηλαδή μια τέτοια λανθασμένη πολιτική, εάν πρόκειται περί λάθους ή δεν πρόκειται σε άλλη περίπτωση, που είναι και η πιο πιθανή, να παραδεχθεί ότι αυτός ο ταξικός και ιδεολογικός φονταμενταλισμός της, που χαρακτηρίζει την πολιτική της, αποτελεί πλέον μονόδρομο όσον αφορά τις επιλογές που πρέπει να αναμένουμε από αυτή στη συνέχεια της κυβερνητικής της θητείας.
Το λέω αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι, γιατί επί πολύ καιρό διερωτήθηκαν –και εμείς σε κάποιο βαθμό- πάρα πολλοί αναλυτές, αν η Κυβέρνηση διαθέτει πρόγραμμα, σχέδιο, ατζέντα. Είπαμε ότι δεν κυβερνά και σας καλούσαμε συχνά να αναλάβετε κυβερνητικές πρωτοβουλίες, αφού σε σας εμπιστεύθηκε ο ελληνικός λαός τη διακυβέρνηση της χώρας. Αποδείχθηκε ότι το σχέδιο και η ατζέντα σας δεν ήταν κατ’ αρχήν από εσάς φανερά, επειδή ακριβώς έπρεπε να ολοκληρωθούν οι συνεννοήσεις με την πλευρά εκείνη της οποίας την ατζέντα υιοθετείτε πλήρως και πλέον θέτετε σε εφαρμογή.
Μπήκατε ξαφνικά στον αστερισμό των δήθεν μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεις έτσι, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς μελέτη, χωρίς διάλογο, χωρίς συνεννόηση, χωρίς τεκμηρίωση, χωρίς ένα διά ταύτα. Ακούγεται κωμωδία, πρόκειται όμως για δράμα. Πρόκειται για το δράμα του ελληνικού λαού, ο οποίος κυβερνάται από μία παράταξη στην οποία έδωσε την εντολή να κυβερνήσει, χωρίς όμως να γνωρίζει το μέγεθος της πολιτικής εξαπάτησης την οποία επρόκειτο να υποστεί.
Η Κυβέρνηση από τη δική της πλευρά είναι βέβαιο ότι με διάφορες γλωσσικές φιοριτούρες –ας χρησιμοποιήσω αυτήν τη φράση- θα πει ότι εκτιμά το ίδιο όλες τις πλευρές, ότι κινείται κάπου στη μέση, γιατί αναγνωρίζει το σημαντικό ρόλο που έχουν όλοι σ’ αυτήν την κοινή προσπάθεια. Είναι ο λογαριασμός που κάνει ο μεγάλος πρωταγωνιστής του γνωστού Θεάτρου Σκιών «τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου, δικά μου», ή με άλλα λόγια στην περίπτωσή μας, κύριε Υπουργέ, λέει η Κυβέρνηση «εργοδότες και εργαζόμενοι, σας τιμώ εξίσου. Όταν συμφωνείτε, θα γίνεται αυτό που λένε οι εργαζόμενοι και όταν διαφωνείτε θα γίνεται αυτό που λένε οι εργοδότες». Αυτή είναι η κουτοπόνηρη «δίκαιη» μοιρασιά, την οποία εισάγετε με τέτοιου είδους ρυθμίσεις.
Έχετε διαπράξει ένα στρατηγικό σφάλμα, τόσο όσον αφορά τη ρύθμιση για το ασφαλιστικό των τραπεζών όσο επίσης και σχετικά με τα θέματα που αφορούν το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, αλλά και τα ζητήματα που μας απασχολούν για τη διευθέτηση των εργασιακών σχέσεων. Το στρατηγικό αυτό σφάλμα θα έχει μακροπρόθεσμες δυσμενείς συνέπειες για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Υπονομεύσατε τον κοινωνικό διάλογο, τον οποίο αγνοήσατε και παρακάμψατε. Η θέση της ΟΚΕ, η στάση, η αντίδρασή της απέναντι στις πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης είναι δηλωτική γι’ αυτό. Το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, επίσης, σας επισημαίνει ακραίες ρυθμίσεις τις οποίες προωθείτε, που μάλλον θα κριθούν αντισυνταγματικές.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ θα έπρεπε, ίσα-ίσα για κρίσιμα θέματα όπως το συγκεκριμένο που συζητούμε, να ενθαρρύνετε τους κοινωνικούς εταίρους μέσω διαπραγματεύσεων να αντιμετωπίσουν ζέοντα θέματα και να συμφωνήσουν, προκειμένου να λύσουμε προβλήματα –υπαρκτά κατά κοινή αναγνώριση προβλήματα- εσείς παίρνετε τη θέση της μιας πλευράς.
Δεν είπατε μάλιστα προς τους εργοδότες, τους οποίους θέλετε να βοηθήσετε, ότι: «μπορεί πράγματι να επανεκτιμηθεί το ύψος της αμοιβής των υπερωριών, αλλά μη ζητάτε και το διευθυντικό δικαίωμα. Να δούμε το ύψος της αμοιβής των υπερωριών και να δοθούν οι υπερωρίες μετά όμως από σύμφωνη θέση των εργαζομένων. Ή αντιστρόφως να έχουν κάποιο προβάδισμα ως προς την άσκηση αυτού του δικαιώματος οι εργοδότες, αλλά να παραμείνει στο ίδιο ύψος η αμοιβή για την υπερωρία, η οποία πρόκειται να γίνει από τον εργαζόμενο». Εσείς τα δίνετε όλα στη μία πλευρά, στους εργοδότες.
Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι, μιλώντας για το ν. 2874, τον οποίο τότε καταψηφίσατε, πρώτον, γιατί δεν προηγήθηκε ο κοινωνικός διάλογος και, δεύτερον, γιατί δεν θεσπίσαμε τότε το τριανταπεντάωρο, έρχεστε τώρα και δεν κάνετε κοινωνικό διάλογο, ενώ από τις τριάντα οκτώ ώρες που προέβλεπε ο νόμος εκείνος ως μέσο όρο εβδομαδιαίας εργασίας πάτε στις σαράντα αντί τις τριάντα πέντε και μας εγκαλείτε κιόλας γιατί δεν στηρίζουμε αυτήν την επιλογή σας. Έφθασε μάλιστα ο κύριος Υπουργός να θυμηθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πάντα η παράταξή σας προσεταιρίζεται μετά θάνατον τη μνήμη σημαντικών πολιτικών προσώπων, προσώπων τα οποία πολέμησε και αντιπάλεψε όταν ήταν εν ζωή.
Μας ρωτήσατε και κατά τη συζήτηση του ασφαλιστικού, τότε που δήθεν προωθούσατε και εσείς την εφαρμογή του ν. 3029 λίγες εβδομάδες πριν, για το πότε είχαμε δίκιο, όταν ψηφίζαμε το ν. 3029 ή τώρα που δήθεν αρνούμαστε την εφαρμογή την οποία εσείς προωθείτε, ενώ γνωρίζετε ότι δεν εφαρμόζετε το ν. 3029; Τώρα πάλι τα ίδια επαναλαμβάνει με το στερεότυπο και μονότονο τρόπο ο κύριος Υπουργός: Πότε η αξιοπιστία μας ήταν ισχυρή; Τότε που στηρίζαμε την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου πριν το ν. 2874 ή τώρα που υπερασπιζόμαστε το ν. 2874;
Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα για εσάς. Εσείς να μας πείτε, κύριε Υπουργέ: Πότε είχατε σωστή θέση; Τότε που καταγγέλλατε την κυβέρνηση και αποχωρούσατε από τη Βουλή όταν ψηφίζαμε το ν. 3029 ή τώρα που καμώνεστε ότι τον υιοθετείτε; Εσείς να μας πείτε πότε είχατε τη σωστή θέση: Τότε που εν ζωή ο Ανδρέας Παπανδρέου σάς είχε μονίμως αντιπάλους του σε όλες τις πολύ σημαντικές επιλογές που έκανε ή τώρα που εκ των υστέρων επικαλείστε τη μνήμη του;
Αφήστε αυτά τα τεχνάσματα. Με το συγκεκριμένο νόμο έχουμε πρώτα απ’ όλα απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα στη μεγαλύτερη κατηγορία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και αυτό γιατί γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις απασχολούν στο μεγάλο ποσοστό τους ένα μικρό αριθμό απασχολουμένων, κάτω από τον αριθμό των δεκαπέντε ή δέκα κιόλας. Γιατί σε αυτήν την περίπτωση αντί του υπαλλήλου του Υπουργείου Εργασίας –τιμούμε το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας- δεν προβλέπετε, αντί να γυρίζουμε στο 1955, στην εποχή του Παπάγου και την υποχρεωτική διαιτησία, που τότε σε τελευταία ανάλυση εμπλεκόμενος ήταν ένας εκπρόσωπος της δικαιοσύνης, την εμπλοκή του ΟΜΕΔ, που οι κοινωνικοί εταίροι όλων των πλευρών συμφωνούν ότι ήταν η πιο επιτυχής λύση που θα μπορούσε να υπάρξει για να αντιμετωπισθεί το συγκεκριμένο θέμα;
Έχουμε μείωση του ύψους της αμοιβής των υπερωριών, μεταφορά δηλαδή εισοδήματος από τους εργαζόμενους στους εργοδότες, έχουμε αύξηση του χρόνου της εβδομαδιαίας εργασίας κατά μέσο όρο από τις τριάντα οκτώ στις σαράντα ώρες του προς διευθέτηση χρόνου, ο οποίος μάλιστα από τις εκατόν τριάντα οκτώ ώρες ετησίως ανεβαίνει στις διακόσιες πενήντα έξι ώρες. Επιπλέον, με την κατάργηση του χαρακτηρισμού ως παράνομης μιας υπερωρίας πάμε ουσιαστικά στην επέκταση του χρόνου εργασίας μέχρι το απεριόριστο.
Έχουμε λοιπόν μεταφορά χρόνου ζωής ή διαχείριση χρόνου ζωής από την εργατική πλευρά προς το κεφάλαιο, έχουμε μεταφορά πλούτου και κερδών από την ίδια πλευρά πάλι προς το κεφάλαιο, κυρίως έχουμε μετάπτωση των εργαζομένων από την κατηγορία του συνδημιουργού, του διαμορφωτή της πορείας μιας επιχείρησης, στην κατηγορία του εξαρτήματος, της μηχανής και του εξοπλισμού μιας επιχείρησης, που απλώς εκτελεί εντολές.
Ακούστηκε από την κυβερνητική πλευρά η θέση ότι όταν ισχυροποιείται η επιχείρηση, ισχυροποιείται ο εργαζόμενος και εμείς τάχα διαχωρίζουμε τον εργαζόμενο από την επιχείρηση. Συμβαίνει το αντίθετο. Το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο μιας επιχείρησης είναι το ανθρώπινο δυναμικό, οι εργαζόμενοί της.
Θα σας καλούσα όμως να ολοκληρώσετε αυτήν τη σκέψη και να πείτε ότι όταν ενισχύεται και ισχυροποιείται ο εργαζόμενος, ισχυροποιείται και η επιχείρηση. Αυτό δείχνει ότι δεν διαχωρίζετε την επιχείρηση από τον εργαζόμενο.
Σε τελευταία ανάλυση -και κλείνω αγαπητοί συνάδελφοι- οι εντάσεως εργασίας δραστηριότητες στην Ελλάδα πλήττονται και αυτό είναι επόμενο. Συνέβη σε μία προηγούμενη κοινωνική και ιστορική φάση στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τότε ήταν η Ελλάδα χώρα υποδοχής τέτοιων δραστηριοτήτων. Εμείς τώρα πρέπει να επιλέξουμε το μοντέλο επενδύσεων υψηλής προστιθέμενης αξίας. Η υψηλή παραγωγικότητα, η επένδυση στην καινοτομία και τη γνώση και οι καλές αμοιβές για τους εργαζομένους, πρέπει να είναι το πρότυπό μας. Δεν θα γυρίσουμε στο παρελθόν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ ολοκληρώστε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΕΠΠΑΣ: Η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Ρουμανία είναι παρελθόν προηγούμενων δεκαετιών για την Ελλάδα. Δεν μπορεί να είναι το μοντέλο για το μέλλον.
Κύριε Υπουργέ, αγαπητοί συνάδελφοι, η Κυβέρνηση παράγει ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τους εργαζόμενους, περισσότερη ανασφάλεια και αβεβαιότητα από αυτήν που μπορούν να αντέξουν και να καταναλώσουν. Και οι εργαζόμενοι παράγουν απογοήτευση και απαισιοδοξία για το μέλλον τους, αλλά και δυσπιστία για την Κυβέρνηση, μεγαλύτερη και περισσότερη δυσπιστία από αυτήν που θα μπορέσει να αντέξει η Κυβέρνησή σας, η οποία θα αποδειχθεί Κυβέρνηση μιας κοινοβουλευτικής χρήσης.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Τελευταίος ομιλητής ήσασταν. Επομένως πήρατε και τρία λεπτά παραπάνω.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ ολοκληρώνεται η συζήτηση. Αύριο θα μιλήσουν πρώτοι οι Βουλευτές κύριοι Μελάς, Καραμπίνας και Ευθυμίου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά των συνεδριάσεων της Πέμπτης 14 Ιουλίου 2005 και της Παρασκευής 15 Ιουλίου 2005 και ερωτάται το Τμήμα αν επικυρούνται.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Συνεπώς τα Πρακτικά των συνεδριάσεων της Πέμπτης 14 Ιουλίου 2005 και της Παρασκευής 15 Ιουλίου 2005 επικυρώθηκαν.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Τμήματος και ώρα 01.32΄, λύεται η συνεδρίαση για σήμερα ημέρα Τετάρτη 27 Ιουλίου 2005 και ώρα 10.30΄ με αντικείμενο εργασιών του Τμήματος νομοθετική εργασία: α) μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων «Κύρωση της Συμφωνίας σχετικά με τους στόχους και τη διαχείριση της πρωτοβουλίας για το Ευρωπαϊκό Σχολικό Δίκτυο» και β) συνέχιση της συζήτησης επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Ρύθμιση για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις».
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 26/7/05 ΣΕΛ.6

PDF:

es26072005.pdf

TXT:

end050726.txt

Επιστροφή