Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: Ι, Σύνοδος: Γ΄, Συνεδρίαση: ΝΖ΄ 22/01/2003

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΖ΄
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2003
ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών, σελ.
2. Ανακοινώνεται ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές, από το Λύκειο Εκπαιδευτηρίων Δούκα και το Α΄ Ενιαίο Λύκειο Άνω Λιοσίων Αττικής, σελ.
3. Συζήτηση του διαδικαστικού ζητήματος, σελ.
4. Συζήτηση επί των αιτήσεων άρσης ασυλίας των Βουλευτών κ. Ι. Βαθειά, Μ. Βαρβιτσιώτη, Α. Βαρίνου, Α. Κατσιγιάννη, Α. Κοντού, Ν. Νικολόπουλου και Ι. Τζαμτζή, σελ.
Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών, σελ.
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών, σελ.
3. Ανακοίνωση του δελτίου επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 23 Ιανουαρίου 2003, σελ.
Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας: «Κύρωση του Πρωτοκόλλου μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν για στρατιωτική συνεργασία», σελ.
2. Συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών: «Κύρωση της Συνολικής Τεχνικής Συμφωνίας (C.T.A.) μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής», σελ.
3. Αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών, σελ.
4. Κατάθεση εκθέσεων Διαρκών Επιτροπών:
Α. Η Διαρκής επιτροπή εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων καταθέτει τις εκθέσεις της στα σχέδια νόμων του Υπουργείου Εξωτερικών:
α) «Κύρωση του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Εκπαιδευτικού Κέντρου Εξωτερικής Υπηρεσίας του Υπουργού Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Τουρκίας», σελ.
β) «Κύρωση του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Διπλωματικής Ακαδημίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας», σελ.
γ) «Κύρωση του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας», σελ.
Β. Η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Κύρωση της Σύμβασης για το Πρόγραμμα έκδοσης Νομισμάτων για την Ολυμπιάδα του 2004», σελ.
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Α. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας:
ΚΑΝΕΛΛΗ Λ., σελ.
ΛΩΤΙΔΗΣ Λ., σελ.
Β. Επί του διαδικαστικού:
ΚΑΨΗΣ Ι., σελ.
ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ Α., σελ.
Γ. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών:
ΔΑΜΑΝΑΚΗ Μ., σελ.
ΚΑΝΕΛΛΗ Λ., σελ.
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ Γ., σελ.
ΚΑΨΗΣ Ι., σελ.
ΚΡΗΤΙΚΟΣ Π., σελ.
ΛΟΒΕΡΔΟΣ Α., σελ.
ΠΑΓΚΑΛΟΣ Θ., σελ.
ΤΖΕΚΗΣ Α., σελ.
Δ. Επί των αιτήσεων άρσης ασυλίας:
ΒΑΡΙΝΟΣ Α., σελ.
ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ Ι., σελ.
ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ Μ., σελ.
ΒΟΣΝΑΚΗΣ Χ., σελ.
ΓΚΑΤΖΗΣ Ν., σελ.
ΚΟΥΒΕΛΗΣ Φ., σελ.
ΜΑΚΡΗ Ζ., σελ.
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Γ., σελ.
ΤΖΑΜΤΖΗΣ Ι., σελ.
ΤΣΙΠΡΑΣ Β., σελ.


ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Ι΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΖ΄
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2003
Αθήνα, σήμερα στις 22 Ιανουαρίου 2003, ημέρα Τετάρτη και ώρα 10.54΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Α΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
(Ανακοινώνονται προς το Σώμα από το Γραμματέα της Βουλής κ. Άγγελο Τζέκη, Β΄ Βουλευτή Θεσσαλονίκης, τα ακόλουθα:
«Α. ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
1) Οι Βουλευτές κύριοι ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΑΜΠΑΝΟΣ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Φθιωτικός ’Ομιλος Αντισφαίρεσης ζητεί την κατασκευή αθλητικών έργων στη Λαμία.
2) Οι Βουλευτές κύριοι ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ με αναφορά τους ζητούν τη χρηματοδότηση των ΟΤΑ της Ανατολικής Αττικής, για τον καθαρισμό των ρεμάτων.
3) Οι Βουλευτές κύριοι ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ ζητούν τη χρηματοδότηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μεσσηνίας για την αποκατάσταση των ζημιών από την κακοκαιρία που υπέστη το οδικό δίκτυο του νομού.
4) Ο Βουλευτής Πειραιά κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Πωλητών Λαϊκών Αγορών ζητεί την αναστολή εφαρμογής του μέτρου της τοποθέτησης ταμειακών μηχανών μέχρι την εφαρμογή του νέου νόμου για τις λαϊκές αγορές και τους πλανόδιους εμπόρους.
5) Ο Βουλευτής Καρδίτσας κ. ΣΠΥΡΟΣ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Απόστρατων Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας ζητεί την εφαρμογή των μισθολογικών προαγωγών και στους απόστρατους Αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας.
6) Ο Βουλευτής Καρδίτσας κ. ΣΠΥΡΟΣ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η κ. Ευσταθία Μουρτογιάννη και η κ. Σωτηρία Ζάρρα ζητούν την επίλυση εργασιακού τους προβλήματος από τη Διεύθυνση Β’ βάθμιας εκπαίδευσης Ν. Καρδίτσας.
7) Οι Βουλευτές κύριοι ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΙΔΗΣ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία η ’Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νομού Ορεστιάδας ζητεί τη λήψη μέτρων για την ενίσχυση και διάθεση του παραγόμενου αραβοσίτου στην περιφέρεια Ορεστιάδος.
8) Ο Βουλευτής Ευβοίας κ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας που αφορά τις κτιριακές ανάγκες του 11ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας.
9) Ο Βουλευτής Μεσσηνίας κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στις επικείμενες αυξήσεις στα ασφάλιστρα των αυτοκινήτων.
10) Ο Βουλευτής Αιτωλ/νίας κ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΜΥΡΛΗΣ-ΛΙΑΚΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Μεσολογγίου ζητεί την στελέχωση της τοπικής υπηρεσίας του ΟΑΕΔ Μεσολογγίου με μόνιμο προσωπικό.
11) Οι Βουλευτές κύριοι ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ, ΙΩΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία η ’Ενωση Συνταξιούχων της Χωροφυλακής- ΕΛ.ΑΣ ζητεί την αύξηση του μερίσματος που λαμβάνουν τα μέλη της από το επικουρικό ταμείο της Χωροφυλακής.
12) Οι Βουλευτές κύριοι ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ και ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Πανελλήνια ’Ενωση Επαγγελματιών Θερινών Κινηματογράφων ζητεί την κατάργηση ή την επιστροφή όλου του φόρου δημοσίων θεαμάτων σε όλους τους θερινούς κινηματογράφους.
13) Ο Βουλευτής Αθήνας κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. ZAHIR ATHARI, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν ζητεί την επανεξέταση της αιτήσεώς του για παροχή πολιτικού ασύλου στην Ελλάδα.
14) Οι Βουλευτές κύριοι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ και ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Γραφείων Εκμισθώσεως Αυτοκινήτων και Δικύκλων, ζητεί την τροποποίηση του άρθρου 2, παρ.18 εδάφιο ιη΄ του ν. 3052/2002.
15) Οι Βουλευτές κύριοι ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ και ΙΩΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ κατέθεσαν αναφορά με την οποία το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ζακύνθου, ζητεί την καταβολή του επιδόματος ανεργίας και στους αλλοδαπούς εργαζομένους.
16) Ο Βουλευτής Αθήνας κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η ’Ενωση Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας ζητεί οι μετακινήσεις πυροσβεστών από και προς την 7η ΕΜΑΚ να πληρούν τις προϋπηρεσίες του άρθρου 21, παρ. 6 του προεδρικού διατάγματος 170/96.
17) Ο Βουλευτής Ευβοίας κ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Σωματείο Πανελλήνια ’Ενωση Ιδιοκτητών Φορτηγών Αυτοκινήτων «Η ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» ζητεί την επίλυση των προβλημάτων που υπάρχουν μεταξύ των μελών του Σωματείου και της εργοδότριας εταιρείας ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ.
18) Ο Βουλευτής Εύβοιας κ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Εμπορικός και Επαγγελματικός Σύλλογος Μαντουδίου και Περιχώρων Δήμου Κηρέως ζητεί το χωροταξικό σχεδιασμό του Νομού Εύβοιας.
19) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία Γονείς, Κηδεμόνες και Σχολικοί παράγοντες των Δημοτικών Σχολείων Χώρας και ’Ανω Μεριάς Φολέγανδρου ζητούν τη συνένωση των δύο Δημοτικών Σχολείων σε ένα εξατάξιο.
20) Οι Βουλευτές κύριοι ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Κοινότητα Δονούσας Ν. Κυκλάδων ζητεί την ηλεκτροδότηση του ελικοδρομίου Δονούσας.
21) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Μυκόνου διαμαρτύρεται για την απόφαση αναστολής-διακοπής της οικοδομικής δραστηριότητας στη Μύκονο.
22) Ο Βουλευτής Ηλείας κ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Φθιωτικός ’Ομιλος Αντισφαίρισης ζητεί την οικονομική στήριξη των αθλητικών υποδομών του Νομού.
Β.. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 2568/6-11-02 ερώτηση δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 3163/18-11-02 έγγραφο από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ερώτησης με αριθμό 2568/6-11-2002, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος, με θέμα την υπηρεσιακή αλληλογραφία του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) με την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) και τον χειρισμό των εθνικών θεμάτων από αυτήν, σας γνωρίζουμε τα εξής:
Διευκρινίζεται ότι ουδέποτε ζητήθηκαν από την ΥΠΑ εγχειρίδια με διαδικασίες του ICAO.
Το έγγραφο που μνημονεύεται στην ερώτηση του κ. Βουλευτή (ΥΠΑ/Δ2Γ/2052/11-9-2002) είναι ένα εσωτερικό έγγραφο της ΥΠΑ, που δεν έχει αποδέκτη το ΓΕΣ, αλλά αναφέρεται στα θέματα της σύσκεψης, που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2002.
Αναφορικά με το δεύτερο ερώτημα τονίζεται ότι η συνεργασία των Επιτελών του ΓΕΣ με τους αντίστοιχους του ΓΕΑ είναι υπαρκτή, ιδιαίτερα δε για πτητικά θέματα, είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη, προκειμένου να αντιμετωπίζονται οι επιχειρησιακές απαιτήσεις και κοινά θέματα των πτήσεων.
Κρίνεται σκόπιμο να σημειωθεί επίσης ότι, σύμφωνα με το ν.δ. 714/70, στην αρμοδιότητα της ΥΠΑ, υπάγεται η οργάνωση και εκμετάλλευση του εναέριου χώρου, καθώς και η άσκηση του ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας, στους κανόνες της οποίας εντάσσεται το σύνολο των πτήσεων, που πραγματοποιούν τα Ε/Π της Αεροπορίας Στρατού και επομένως η συνεργασία και με την Υπηρεσία αυτή είναι σε κάθε περίπτωση αναγκαία.
Τέλος, τονίζεται ότι η Πολεμική Αεροπορία κατά πάγια τακτική και εθνική στρατηγική εφαρμόζει διαδικασίες αναγνώρισης για κάθε αεροσκάφος που εισέρχεται στο FIR Αθηνών χωρίς κατάθεση σχεδίου πτήσεως.
Ο Υπουργός
ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ»
2. Στην με αριθμό 2526/6.11.02 ερώτηση δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 3161/18.11.02 έγγραφο από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της με αριθμό 2526/06.11.2002 ερώτησης που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Γαρουφαλιάς, με θέμα το δορυφορικό πρόγραμμα «HELLASAT», Σας γνωρίζουμε τα εξής:
Η υλοποίηση του προγράμματος ανάπτυξης Ελληνικού δορυφορικού συστήματος, υπό την επωνυμία HELLASAT, είναι αρμοδιότητας του συνερωτώμενου Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών (ΥΜΕ).
Το ΥΠΕΘΑ και το αρμόδιο ΓΕΕΘΑ δεν εμπλέκονται άμεσα στο πρόγραμμα αυτό, πλην όμως κρίνουν απαραίτητη την εκμετάλλευση των δορυφορικών επικοινωνιών για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών των ΕΔ σε διακλαδικό επίπεδο, και θεωρούν ως ιδιαίτερης σημασίας και σπουδαιότητας την ανάπτυξη ενός Ελληνικού Δορυφορικού Συστήματος, μέσω του οποίου θα μπορούν να ικανοποιηθούν οι επικοινωνιακές τους ανάγκες.
Επίσης επισημαίνεται, ότι το ΓΕΕΘΑ ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την επιτάχυνση υλοποίησης του συγκεκριμένου προγράμματος, ώστε να την οδηγηθεί στην μίσθωση δορυφορικών αναμεταδοτών υπηρεσιών από εμπορικούς οίκους του εξωτερικού για την κάλυψη των επιχειρησιακών του αναγκών. Προς τούτο, έχει ήδη προσδιορίσει τις επιχειρησιακές απαιτήσεις των Γενικών Επιτελείων σε χωρητικότητα φάσματος και τις έχει γνωρίσει έγκαιρα στο ΥΜΕ, προκειμένου να ληφθούν υπόψη κατά τη σύνταξη των τεχνικών προδιαγραφών και την εκμετάλλευση του εν λόγω συστήματος.
Περαιτέρω, το ΓΕΕΘΑ βρίσκεται στο στάδιο σχεδίασης του επίγειου δορυφορικού τμήματος, ώστε να καταστεί δυνατή η έγκαιρη προμήθεια του απαιτούμενου επίγειου δορυφορικού εξοπλισμού και να είναι λειτουργικά διαθέσιμος αμέσως μετά την ενεργοποίηση του εθνικού δορυφορικού συστήματος HELLASAT.
Τέλος, τονίζεται ότι το ΓΕΕΘΑ έχει αγαστή συνεργασία με το ΥΜΕ για την επιτυχή υλοποιήση του προγράμματος HELLASAT και έχει εκδηλώσει τοιδιαίτερο ενδιαφέρον του προς το ΥΜΕ και την HELLASAT ΑΕ για την κάλυψη των επικοινωνιακών αναγκών των ΕΔ μέσω του υπόψη δορυφορικού συστήματος.
Ο Υπουργός
ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ»
3. Στην με αριθμό 2576/7-11-02. ερώτηση δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 5127/30-11-02 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην ερώτηση με αριθμό 2576/7-11-2002 που κατατέθηκε στη Βουλή από τον Βουλευτή κ. Αναστάσιο Σπηλιόπουλο, σχετικά με τη μετακίνηση του Διευθυντή του Β Νοσοκομείου ΙΚΑ «ΠΑΝΑΓΙΑ» και της Διευθύντριας του μικροβιολογικού εργαστηρίου του παραπάνω Νοσοκομείου, καθώς και την απομάκρυνση του αξονικού και μαγνητικού τομογράφου, σας γνωρίζουμε τα εξής:
Α) Σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν.δ. 2698/53 και άρθρο 1 του ν.δ. 3710/57 δίνεται η δυνατότητα στη Διοίκηση του ΙΚΑ να τοποθετεί ανεξαιρέτως όλο το προσωπικό οιασδήποτε κατηγορίας και βαθμού καθώς και τους προϊσταμένους των υγειονομικών Μονάδων σε άλλες Μονάδες Υγείας ούτως ώστε να εξασφαλίζεται η καλύτερη και ομαλότερη λειτουργία τους προς εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων και συνταξιούχων του Ιδρύματος.
Η μετακίνηση του Διευθυντή του Β Νοσοκομείου ΙΚΑ Θεσσαλονίκης «ΠΑΝΑΓΙΑ» καθώς και της Διευθύντριας του ακτινολογικού εργαστηρίου στο παραπάνω Νοσοκομείο, έγινε σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, διότι η Διοίκηση του Ιδρύματος έχει στόχο πάντα την εξάλειψη της δυσλειτουργίας των υπηρεσιών του.
Επί πλέον σας γνωρίζουμε ότι το Ίδρυμα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να λύσει τα προβλήματα που έχουν σχέση με τη Διοίκηση των Οργανικών Μονάδων Υγείας, αξιοποιώντας στα πλαίσια του δικαίου, το στελεχιακό δυναμικό του που μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα τους στόχους του καθώς και τα συμφέροντα των ασφαλισμένων του.
Β) Όσον αφορά τη μεταστέγαση του αξονικού και μαγνητικού τομογράφου του ΙΚΑ 25ης Μαρτίου στα Πολυιατρεία ΙΚΑ Τούμπας Θεσσαλονίκής, σας γνωρίζουμε ότι για το θέμα αυτό έχουμε ήδη απαντήσει στη Βουλή με το υπ’ αριθμ’. πρωτ. Φ.20?ερωτ. 1903/13-11-2002 έγγραφο της Διεύθυνσης Ασθένειας και Μητρότητας, φωτοαντίγραφο του οποίου σας επισυνάπτουμε για ενημέρωσή σας.
Ο Υφυπουργός
Ρ. ΣΠΥΡΟΠOYΛΟΣ»

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το δελτίο επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 23 Ιανουαρίου 2003.
Α. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου (Άρθρο 130 παρ. 2 και 3 Καν. Βουλής)
1.- Η με αριθμό 275/20-1-2003 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και Β΄ Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Παναγιώτη Σγουρίδη προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, σχετικώς με τις διαδικασίες που χορηγούνται οι πιστώσεις για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών στα σχολεία, μέσω των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
2.- Η με αριθμό 271/20-1-2003 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Αθανασίου Νάκου προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, σχετικώς με την καθυστέρηση απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας κλπ.
3.- Η με αριθμό 277/20-1-2003 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Αντωνίου Σκυλλάκου προς την Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικώς με την απομάκρυνση της χωματερής από τα Άνω Λιόσια, την ίδρυση νέων σε άλλα μέρη της Αττικής κλπ.
4.- Η με αριθμό 278/20-1-2003 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Ασημίνας Ξηροτύρη-Αικατερινάρη προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Γεωργίας, σχετικώς με τα προβλήματα στην κατάρτιση του Εθνικού Κτηματολογίου κλπ.
Β. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δεύτερου Κύκλου (Άρθρο 130 παρ. 2 και 3 Καν. Βουλής)
1.- Η με αριθμό 274/20-1-2003 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Φραγκλίνου Παπαδέλλη προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικώς με την ανεπάρκεια του συστήματος Υγείας στο Αιγαίο και τη λήψη των αναγκαίων μέτρων κλπ.
2.- Η με αριθμό 273/20-1-2003 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Ιωάννη Χωματά προς την Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικώς με την ανάκληση αναστολής των οικοδομικών δραστηριοτήτων στη νήσο Μύκονο.
3.- Η με αριθμό 276/20-1-2003 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Νικόλαου Γκατζή προς τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, σχετικώς με την πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου να τροποποιήσει το προεδρικό διάταγμα, για τη διαδικασία απαγόρευσης απόπλου των επιβατηγών ακτοπλοϊκών πλοίων κλπ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας: «Κύρωση του Πρωτοκόλλου μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν για στρατιωτική συνεργασία».
Το νομοσχέδιο είχε ψηφιστεί από το ΠΑΣΟΚ, από τη Νέα Δημοκρατία και από το Συνασπισμό. Το Κ.Κ.Ε. ζήτησε να κρατηθεί.
Η κ. Κανέλλη έχει το λόγο.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Κύριε Πρόεδρε, είχαμε πει ναι στη μία συμφωνία και όχι στην άλλη. Ειδικά για το Ουζμπεκιστάν είμαστε υποχρεωμένοι να αρνηθούμε, διότι η συμφωνία ήρθε μετά από μια πενταετία και μάλιστα μετά την κυνική ομολογία του κυρίου Υπουργού στην επιτροπή, ότι καίτοι ήρθε καθυστερημένα προς κύρωση, ούτως ή άλλως εφαρμόζεται. Αυτή είναι μία πάγια τακτική, που μας άφησε άφωνους ως Βουλευτές. Την έχουμε συζητήσει επανειλημμένα στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας. Δεν κατανοούμε τι νόημα έχει να υπογράφονται συμφωνίες, και να αρχίζει η εφαρμογή τους, όταν οι ίδιες αναφέρουν μέσα ρητά ότι η έναρξη ισχύος τους αρχίζει από την ημέρα έγκρισης από τη Βουλή. Όμως, ήδη εφαρμόζονται και έρχονται προς επικύρωση στο Κοινοβούλιο πέντε χρόνια μετά. Αυτός είναι ένας ουσιαστικά εσωτερικός πολιτικός λόγος.
Υπάρχει, όμως, και ένας σοβαρός ιδεολογικός λόγος. Μας εξηγήθηκε από τους εισηγητές και κυρίως από τον εισηγητή της Πλειοψηφίας ότι αυτή η συμφωνία είναι στα πλαίσια ανάληψης νατοϊκών υποχρεώσεων. Έχει κουραστεί ο ελληνικός λαός σε δύσκολους χαλεπούς καιρούς για την καθημερινότητά του να αναλαμβάνει τη μια νατοϊκή αποστολή μετά την άλλη. Γιατί χρειαζόμαστε τις Ένοπλες Δυνάμεις για να συνεργαστούμε για κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς λόγους με το Ουζμπεκιστάν; Όλα αυτά, όμως, είναι στα πλαίσια της επιχείρησης Διαρκής Ειρήνη. Όμως, η επιχείρηση Διαρκής Ειρήνη είναι ένας διαρκής πόλεμος, που τον βλέπουμε να γίνεται δίπλα στο Ουζμπεκιστάν, στο Αφγανιστάν. Γι΄ αυτό θεωρούμε ότι δεν είναι δυνατόν να εκχωρούμε δυνάμεις σε στρατεύματα που ενεργούν κατ΄ εντολήν άλλων ευρύτερων σχηματισμών. Όσο και αν μιλάμε για συμβατικές υποχρεώσεις, δεν μπορούν να αναλαμβάνουν ελληνικά στρατεύματα ιμπεριαλιστική και αποικιοκρατική αποστολή. Και μάλιστα αυτό ωραιοποιείται, γιατί όπως ακούσαμε στην επιτροπή, υπάρχουν τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ουζμπεκιστάν, τα οποία είναι πολύτιμα.
Πιο κυνική ομολογία ότι μπαίνουμε σε μια επιχείρηση, επειδή συμμετέχουμε στο ΝΑΤΟ –το κόμμα μας διαφωνεί με όση δύναμη διαθέτει- δεν μπορούσε να υπάρξει. Ομολογούμε ότι χρησιμοποιούμε τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε αποστολές ειρηνευτικού και εκπαιδευτικού τύπου στο Ουζμπεκιστάν, γιατί μας ενδιαφέρουν τα κοιτάσματα. Τουλάχιστον ας γνωρίζουν οι Ελληνίδες μάνες πως όταν συνάπτουμε τέτοιες συμφωνίες, άλλου είδους ενδιαφέροντα και μάλιστα συγκεκριμένων ομάδων συμφερόντων υποκρύπτονται, παρά η αναβάθμιση των παραδοσιακά καλών σχέσεων Ελλάδας και Ουζμπεκιστάν.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Σπυριούνη, εφαρμόζουμε στη συζήτηση αυτή το άρθρο 108 του Κανονισμού της Βουλής, με βάση το οποίο ομιλεί όποιος έχει αντίρρηση. Δεν έχει εκφραστεί από το ΠΑΣΟΚ αντίρρηση. Ψήφισε τη συμφωνία στην επιτροπή.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Υπάρχει προσωπικό θέμα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Διευκρινίστε τη θέση σας, κύριε Σπυριούνη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Είμαι εισηγητής, κύριε Πρόεδρε, και διαστρεβλώθηκε η ομιλία που έκανα στη Διαρκή Επιτροπή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Δεν νομίζω ότι υπάρχει προσωπικό θέμα, κύριε Σπυριούνη. Καλώς, κύριε Σπυριούνη.
Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΩΤΙΔΗΣ (Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας): Κατ΄ αρχάς, όσον αφορά την πρώτη ένσταση της κ. Κανέλλη για το χρόνο έλευσης της συμφωνίας στη Βουλή προς κύρωση, δεν είναι η πρώτη φορά και δεν ξέρω αν θα είναι η τελευταία.
Αλλά θα έλεγα, κυρία Κανέλη, ότι και στο παρελθόν, και στο πολύ πρόσφατο και στο απώτερο, υπάρχουν συμφωνίες που ήλθαν στη Βουλή με καθυστέρηση τεσσάρων ή πέντε ετών για κύρωση. Δυστυχώς ή ευτυχώς πρόκειται για μία πάγια τακτική. Ωστόσο, οι συμφωνίες εφαρμόζονται από την επομένη της υπογραφής τους. Εσείς, δηλαδή το Κόμμα σας, νομίζω ότι τις έχει ψηφίσει. Όσον αφορά, λοιπόν, τον πρώτο λόγο που θέσατε, νομίζω ότι δεν ευσταθεί.
Όσον αφορά το δεύτερο ζήτημα που θέσατε, θα σας έλεγα ότι δεν υποκρύπτεται καμία ιμπερεαλιστική διάθεση από μέρους της ελληνικής Κυβέρνησης ούτε διάθεση εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων που αναφέρατε. Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στη συμφωνία. Είναι ήδη καλές οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και με αυτήν τη συμφωνία, που είναι μία καθαρά στρατιωτική συμφωνία, στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, διευρύνονται περαιτέρω αυτές οι σχέσεις και στο κομμάτι της άμυνας, της στρατιωτικής συνεργασίας, της ασφάλειας και της ειρήνης και δεν έχει σχέση το ΝΑΤΟ. Πρόκειται για μια διμερή συνεργασία.
Η συμφωνία δε και το Πρωτόκολλο που κυρώνεται σήμερα -ενδεικτικά το λέω, γιατί δεν θέλω να χρησιμοποιήσω άλλο το χρόνο- αναφέρει την ανταλλαγή πληροφοριών και την τεχνική συνεργασία, συναντήσεις εργασίας και συνομιλίες μεταξύ των εκπροσώπων των Υπουργείων Άμυνας των δύο χωρών, εκπαιδευτικούς λόγους και στρατιωτική εκπαίδευση μεταξύ των δύο χωρών, αμοιβαίες επισκέψεις, διεξαγόμενες ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, διμερή σεμινάρια κλπ, διαβουλεύσεις εκπαιδευτικού προσωπικού.
Επομένως, θέλω να σας καθησυχάσω και να σας πω ότι αυτή η συμφωνία δεν γίνεται κατ’ επιταγή του ΝΑΤΟ, αλλά ούτε και εντάσσεται σε μια τέτοια κατεύθυνση. Πρόκειται για μια διμερή στρατιωτική συνεργασία που ενισχύει έτη περαιτέρω τις καλές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Τίποτα περισσότερο.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Κύρωση του Πρωτοκόλλου μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν για στρατιωτική συνεργασία».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το σχέδιο νόμου: «Κύρωση του Πρωτοκόλλου μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν για στρατιωτική συνεργασία»;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Το σχέδιο νόμου έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.
Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας: «Κύρωση του Πρωτοκόλλου μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν για στρατιωτική συνεργασία» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση, επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(το κείμενο του σχεδίου νόμου βρίσκεται στο τεύχος των Πρακτικών)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω σχεδίου νόμου.
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τώρα εισερχόμαστε στη σύμβαση του Υπουργείου Εξωτερικών.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του νομοσχεδίου: «Κύρωση της Συνολικής Τεχνικής Συμφωνίας (C.T.A.) μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».
Υπενθυμίζω ότι στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ και η Νέα Δημοκρατία ψήφισαν υπέρ, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου κατά.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο επί διαδικαστικού ζητήματος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ορίστε, κύριε Σκυλλάκο, έχετε το λόγο. Ποιο είναι το διαδικαστικό θέμα;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, το Προεδρείο αποφάσισε να διεξάγουμε αυτήν τη συζήτηση με βάση το άρθρο 108. Αυτό αφορά, σύμφωνα με το άρθρο 112 παρ. 1 και 2, τις απλές συμβάσεις.
Όμως, στην παράγραφο 3 του άρθρου 112 αναφέρεται ότι όταν περιορίζεται η εθνική κυριαρχία, τότε προχωράμε με την κανονική διαδικασία. Διαβάζω το άρθρο 112 παρ. 3: «Η προηγούμενη παράγραφος δεν εφαρμόζεται για τα νομοσχέδια και τις προτάσεις νόμων που αφορούν την κύρωση συμβάσεων σύμφωνα με τα άρθρα 27 και 28 παρ. 2 και 3 του Συντάγματος».
Εδώ πρόκειται για σαφή περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας. Η ετεροδικία, δηλαδή το γεγονός ότι θα δικάζονται Αμερικανοί στην Ελλάδα από αμερικάνικα δικαστήρια, το ότι δεν θα υπάρχει προσωρινή κράτηση, και ότι η έκτιση της ποινής θα γίνεται αλλού, όπως και μια σειρά άλλων δικαιωμάτων, όπως η ελευθερία εισόδου και εξόδου από τη χώρα, συνιστούν, βάσει του άρθρου 28, σαφή περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας.
Θα έπρεπε, λοιπόν και γι’ αυτούς τους λόγους τους νομικούς τους συνταγματικούς αλλά κυρίως για τους λόγους ουσίας –διότι αυτό προκάλεσε το ενδιαφέρον και της Βουλής και της κοινής γνώμης- να πάμε με την κανονική διαδικασία. Και όχι μόνο αυτό αλλά με βάση το άρθρο 108 μας δίνετε ένα πεντάλεπτο –με τον προηγούμενο Κανονισμό μας δίνατε δεκάλεπτο- κατά παράβαση του Κανονισμού.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κατανοώ τη σημασία αυτού που λέτε για το χρόνο. Γι’ αυτό το Προεδρείο με την έγκριση του Σώματος θα είναι ανεκτικό ως προς το χρόνο. Θα δώσουμε δεκάλεπτο.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που δεν θέλουμε να γίνονται κατά παραχώρηση του Προεδρείου. Σας το λέμε για να το έχετε υπόψη σας διότι και σε άλλες περιπτώσεις εμείς θα ζητήσουμε να τηρηθεί ο Κανονισμός. Αυτό που λέει πεντάλεπτο ο Κανονισμός αφορά την παράγραφο 5 του άρθρου 108 και παραπέμπει στην προηγούμενη παράγραφο και αυτήν στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο 2. Εδώ δεν πρόκειται για την παράγραφο 2 αλλά πρόκειται για την παράγραφο 1 και χρειάζεται δεκάλεπτο. Όλοι δικαιούμαστε δεκάλεπτο, όπως είναι στα νομοσχέδια. Δεν μπορεί σοβαρότατο ζήτημα για την ετεροδικία να πηγαίνει με συνοπτική διαδικασία ούτε καν κανονική διαδικασία και με πεντάλεπτο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Σκυλλάκο, το Προεδρείο προσπαθεί όπως ξέρετε να εφαρμόζει με ευρύτητα τον Κανονισμό έτσι ώστε να διευκολύνονται όλα τα κόμματα και ιδιαίτερα μάλιστα τα μικρότερα σε δύναμη κόμματα για να εκφράζουν τις απόψεις τους. Μην ανησυχείτε, λοιπόν, θα έχετε επαρκή χρόνο δέκα λεπτά.
Όσον αφορά τη συζήτηση διεξάγεται κανονικά με το άρθρο 108 του Κανονισμού γιατί η σύμβαση εισάγεται σύμφωνα με το άρθρο 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος. Τα υπόλοιπα, κύριε Σκυλλάκο, αφορούν την ουσία και θα τα πείτε στην ομιλία σας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο επί της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κατ’ αρχάς, όπως ξέρετε, κύριε Καψή, «επί της διαδικασίας» δεν υπάρχει. Προβλέπεται αίτημα γραπτό με δύο υπογραφές «επί του Κανονισμού» αλλά εν πάση περιπτώσει, ορίστε έχετε το λόγο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, είναι τόσοι οι περιορισμοί εδώ πέρα μέσα πλέον που το μόνο που αισθάνομαι ελεύθερος είναι να παραγγείλω καφέ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Δεν έχω την αίσθηση ότι περιορίζει κανένας και τουλάχιστον το Προεδρείο κάποιο συνάδελφο εδώ σ’ αυτήν την Αίθουσα. Εκτιμώ το χιούμορ σας…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εδώ μιλάμε για ένα θέμα το οποίο αποτελεί ανατροπή μιας πολιτικής είκοσι ετών. Δεν μπορούμε ούτε στα δέκα λεπτά να περιοριστούμε. Είναι ένα θέμα μέγιστο και εσείς ως Βουλευτής και εγώ προερχόμαστε από την παλαιά φρουρά της πλειοψηφίας ξέρουμε τι έχουμε δώσει γι’ αυτό το άρθρο, γι’ αυτήν τη διάταξη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Την ηλικία μας αποκαλύπτετε;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ πάρα πολύ να υπάρξει ευρυτάτη αντίληψη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Θα υπάρξουν από το Προεδρείο, όπως είπα «διευκολύνσεις» στους συναδέλφους να εκφραστούν με άνεση γι’ αυτό το θέμα. Και αυτό χωρίς «Τεχνική Συμφωνία»…
Ο κ. Σκυλλάκος έχει το λόγο.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Εμείς είμαστε κάθετα αντίθετοι στην κύρωση αυτής της σύμβασης διότι έχουμε μεγάλη επέκταση και εμβάθυνση της υποτέλειας της χώρας μέσω αυτής της σύμβασης. Ήταν που ήταν οι προηγούμενες συμβάσεις συμβάσεις υποτέλειας. Εννοώ το θέμα χειροτερεύει κατά πολύ και γιατί επεκτείνεται η ετεροδικία και σε έκταση και σε βάθος επεκτείνονται οι φορολογικές απαλλαγές και κάθε είδους απαλλαγή οικονομικού χαρακτήρα. Ουσιαστικά μιλάμε για πλήρη ασυδοσία των Αμερικανών και για πλήρη ασυλία ποινική και αστική των Αμερικανών στη χώρα μας.
Επικαλέστηκαν κάποιοι ότι υπάρχει αμοιβαιότητα, δηλαδή ότι τα ίδια δικαιώματα έχουμε και εμείς οι Έλληνες στρατιωτικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο για αστείο μπορούμε να εκλάβουμε αυτήν την τοποθέτηση για δύο λόγους: και γιατί είναι πολύ μικρός ο αριθμός –είναι ασύγκριτα τα μεγέθη ανάμεσα στο πόσοι στρατιωτικοί εδώ και πόσο εδώ- και το ειδικό βάρος της χώρας μας σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αλλά αν κάνουμε σύγκριση ανάλογων ρυθμίσεων για τους Αμερικανούς στην χώρα μας, σε σχέση με τους Έλληνες στις Ηνωμένες Πολιτείες, πάλι δεν υπάρχει αμοιβαιότητα. Είναι χειρότερο το καθεστώς, οι Έλληνες δεν έχουν τα προνόμια που έχουν οι Αμερικανοί στη χώρα μας.
Επιγραμματικά θα αναφερθώ σε αυτήν τη σύμβαση. Διευρύνεται ο αριθμός των προσώπων που αποκτούν μία γενικότερη προστασία με μία σειρά προνόμια. Πάμε στα λεγόμενα «εξαρτώμενα πρόσωπα» τα οποία και σε σχέση με την οικογένεια, αλλά και σε σχέση με την εργασία παρέχουν διάφορες υπηρεσίες στο αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό στη χώρα μας.
Δεύτερον με αυτήν τη σύμβαση οι Αμερικανοί μπαινοβγαίνουν πλέον στη χώρα μας χωρίς τον παραμικρό έλεγχο. Υπήρχαν κάποιες στοιχειώδεις διαδικασίες με το προηγούμενο καθεστώς. Τώρα καταργούνται και αυτές και υπάρχει πλέον κίνδυνος και για την ασφάλεια της χώρας. Πάντα υπήρχε τέτοιος κίνδυνος, τώρα όμως, είναι ακόμα μεγαλύτερος γιατί και πολιτικά πρόσωπα –όχι στρατιωτικοί- θα μπαινοβγαίνουν χωρίς έλεγχο με την ευθύνη ουσιαστικά των Ηνωμένων Πολιτειών και τις διαβεβαιώσεις που δίνουν.
Τρίτο ζήτημα –και μέγιστο- είναι αυτό που έχει σχέση με την ετεροδικία. Το ισχύον καθεστώς ανατρέπεται προς το χειρότερο. Ήταν ήδη απαράδεκτο το καθεστώς της ετεροδικίας στη χώρα μας, τώρα γίνεται ακόμα χειρότερο. Δηλαδή η προτεραιότητα για το ποιο δικαστήριο θα δικάσει τους στρατιωτικούς ήταν υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό παραμένει ως έχει.
Όταν, όμως, αυτοί που έχουν το δικαίωμα της ετεροδικίας, δεν έκαναν το αδίκημα κατά την ώρα της υπηρεσίας τους αλλά κατά τη διάρκεια της προσωπικής τους ζωής, σε αυτήν την περίπτωση υπήρχε σαφής προτεραιότητα των ελληνικών δικαστηρίων έναντι των αμερικανικών, πράγμα το οποίο πλέον ανατρέπεται σε μεγάλο βαθμό και όσον αφορά το χρόνο και όσον αφορά το αίτημα να εξετάζεται με συμπάθεια.
Το κυριότερο είναι το ότι με ένα απλό πιστοποιητικό των εδώ αμερικανικών αρχών θα βαφτίζει την προσωπική υπηρεσία που προσέφερε κάποιος στην οικογένειά του -και που κατά τη διάρκεια αυτής έκανε το αδίκημα- ως στρατιωτική υπηρεσία και έτσι θα γλιτώνει από τη δίωξη των ελληνικών δικαστηρίων.
Καταργείται η προσωρινή κράτηση, αρκεί μία διαβεβαίωση των εδώ αμερικανικών αρχών που θα λένε ότι θα παρουσιάζεται αυτός: «Όποτε τον χρειαστείτε, εδώ τον έχουμε». Όταν θα γίνει πρωτόδικη απόφαση και θα καταδικαστεί αυτός, δεν θα εκτίει την ποινή στις ελληνικές φυλακές. Με όλες αυτές τις διαδικασίες, θα διαφεύγει, θα περνάει το δεκαοκτάμηνο και θα παραγράφεται το αδίκημα που έχει διαπράξει ο Αμερικανός.
Επίσης δεν μπορεί ο Έλληνας πολίτης να ζητήσει αποζημίωση -και αστική αποζημίωση μάλιστα- για πράξη ή παράλειψη των Αμερικανών. Αν του «έφαγε» τα ενοίκια παραδείγματος χάριν από το σπίτι που νοίκιαζε στο Ηράκλειο. Για οποιαδήποτε αποζημίωση μπορούν να αναζητηθούν χρήματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες σαν κράτος και πάλι ο ενδιαφερόμενος θα παίρνει ένα πολύ περιορισμένο πιστοποιητικό, αρκεί η αμερικάνικη υπηρεσία να λέει ότι για αυτήν την πράξη ή την παράλειψη ήταν εν υπηρεσία αυτός που το έκανε.
Βέβαια με αυτήν την έννοια είναι ατυχές το παράδειγμα που είπα για τα ενοίκια, αλλά για μία σειρά άλλες πράξεις ή παραλείψεις –που δικαιούται ο Έλληνας να πάρει αποζημίωση- θα εμφανίζεται ότι ήταν εν στρατιωτική υπηρεσία για να απαλλάσσεται από αυτήν την αποζημίωση ο Αμερικανός.
Έχουμε νέες φοροαπαλλαγές στο φόρο εισοδήματος για τα εξαρτώμενα πρόσωπα. Δηλαδή να μην πληρώνουν φόρο εισοδήματος και για τα αγαθά που αγοράζουν εδώ στην Ελλάδα να μην πληρώνουν ΦΠΑ και τέλη. Να αγοράζουν χωρίς δασμούς και δεύτερο αυτοκίνητο. Οι εργολάβοι και υπεργολάβοι να μην πληρώνουν φόρους. Να μην γίνεται κανένας τελωνιακός έλεγχος και για την προσωπική τους περιουσία. Δεν μιλάω για τη στρατιωτική, αλλά για την προσωπική τους περιουσία.
Αυτά είναι καινούρια ζητήματα, δεν υπήρχαν στις προηγούμενες συμβάσεις. Δηλαδή όλη η κριτική που ασκώ εγώ αυτήν τη στιγμή και οι παρατηρήσεις που κάνω είναι για τα επιπλέον που προστέθηκαν. Αν ξεκινήσουμε, λοιπόν, από το τι απαράδεκτο ίσχυε, το καθεστώς γίνεται δέκα φορές πιο απαράδεκτο.
Τέλος γι’ αυτούς που θα εργάζονται σε εργολαβίες έργων ή υπηρεσιών που θα προσφέρονται εκεί δεν θα ισχύει η ελληνική νομοθεσία. Ο εργολάβος και η εταιρεία που θα αναλαμβάνει τη δουλειά δεν χρειάζεται να έχει άδειες. Δεν θα ισχύουν επίσης, γι’ αυτές τις εταιρείες και γι’ αυτούς τους εργολάβους οι όροι που ισχύουν για τους άλλους Έλληνες εργολάβους. Ανατρέπονται τα πάντα.
Δεν έχω το χρόνο και δεν χρειάζεται νομίζω να εξηγήσω αναλυτικά το πόσο μονομερής είναι αυτή η σύμβαση. Αν εξετάσετε μία προς μία τις διατάξεις κοιτώντας το τι ισχύει για τους Αμερικάνους και το τι ισχύει για τους Έλληνες, θα δείτε ότι σε πάρα πολλά ζητήματα είμαστε πολύ πιο πίσω. Και το κυριότερο είναι ότι αυτή η δήθεν αμοιβαιότητα –που δεν πρόκειται ούτε καν για αντιστοιχία, όπως είχε πει στην επιτροπή ο κύριος Υπουργός- και να υπήρχε είναι άνευ αντικειμένου, διότι μιλάμε για δέκα δεκαπέντε άτομα που είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Διαβάζοντας τα Πρακτικά μου έκανε εντύπωση η τοποθέτηση της εκπροσώπου του Συνασπισμού η οποία κάλεσε ουσιαστικά εμάς, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, να δείξουμε πνεύμα ρεαλισμού, να δούμε το συσχετισμό των δυνάμεων –δηλαδή ότι υπάρχει ο πλανητάρχης και εμείς είμαστε μια μικρή χώρα- σε μία προσπάθεια απ’ ό,τι την αντιλήφθηκα να πούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά και, εν πάση περιπτώσει, ορισμένες ρυθμίσεις είμαστε υποχρεωμένοι να τις δεχθούμε και συγκέντρωσε την προσοχή της μόνο στην έλλειψη αμοιβαιότητας όσον αφορά τους Έλληνες που θα είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό υποβαθμίζει, κατά τη γνώμη μας, το πρόβλημα και δεν μπορεί η Αριστερά να σηκώνει το ανάστημα. Εμείς δεν ζητάμε από την Αριστερά να σηκώνει το ανάστημα. Ζητάμε από την Κυβέρνηση, ζητάμε απ’ όλα τα πολιτικά κόμματα να το κάνουν και, εν πάση περιπτώσει, τέτοιες τοποθετήσεις δεν βοηθούν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Η κ. Δαμανάκη έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Πρόεδρε, επειδή πριν δεν ήθελα να πάρω το λόγο παρά τον Κανονισμό, δεν αναφέρθηκα στα διαδικαστικά. Θέλω, όμως, να δαπανήσω ένα από τα πολύτιμα λεπτά μου για να πω και εγώ ότι το Προεδρείο πρέπει να επιδείξει μία ευλυγισία στην εφαρμογή του άρθρου του Κανονισμού γιατί πρόκειται για ένα μείζον θέμα που δεν συζητείται καθημερινά στη Βουλή.
Νομίζω, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν πρέπει να επιμείνετε στο να περιορισθεί η συζήτηση μόνο μεταξύ αυτών που έχουν αντιρρήσεις, δηλαδή μεταξύ αυτών που καταψηφίζουν τη συμφωνία, όπως εμείς. Ανεξάρτητα από το ότι ορισμένοι Βουλευτές ψηφίζουν εν τέλει τη συμφωνία, υπάρχουν σοβαρότατοι προβληματισμοί και επιμέρους αντιρρήσεις, που νομίζω ότι θα πρέπει να ακουσθούν διότι όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ένα θέμα μείζον, το οποίο δεν είναι δυνατόν η Ελληνική Βουλή να το περάσει σ΄ ένα σύντομο χρονικό διάστημα …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Να σας διακόψω, κυρία συνάδελφε.
Απάντησα σε αυτό ότι θα υπάρξει ευρύτητα, ερμηνείας ότι το Προεδρείο θα δώσει τη δυνατότητα να εκφρασθούν άνετα οι συνάδελφοι.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Σύμφωνοι, κύριε Πρόεδρε.
Θέλω να διευκρινίσω, όμως, ότι η συζήτηση δεν θα περιορισθεί μεταξύ αυτών που καταψηφίζουν τη συμφωνία. Γι’ αυτό επιμένω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Όμως, πρέπει να δηλώσει κάποιος ότι έχει αντίρρηση. Αυτό λέει ο Κανονισμός. Είπα, όμως, ότι θα διευκολυνθούν οι συνάδελφοι και έχουν εγγραφεί όσοι συνάδελφοι ζήτησαν το λόγο.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Ωραία, κύριε Πρόεδρε …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Απάντησα σε δύο θέματα. Το επαναλαμβάνω γιατί το Προεδρείο προσπαθεί να διευκολύνει τη συζήτηση.
Συγνώμη που σας διέκοψα, κυρία Δαμανάκη, θα κρατήσω το χρόνο της διακοπής, αλλά θέλω να διευκρινίσω πάλι τα εξής:
Πρώτον τέθηκε ένα θέμα αν ορθώς γίνεται η συζήτηση σύμφωνα με το άρθρο 108 του Κανονισμού και απάντησα ότι κανονικά γίνεται, διότι η σύμβαση εισάγεται –το ανέφερε ρητώς και το άρθρο 1- σύμφωνα με το άρθρο 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος. Αυτή είναι η γνώμη, του Προεδρείου τα υπόλοιπα που αναφέρθηκαν από συναδέλφους είναι επί της ουσίας, όπου δεν υπεισέρχεται το Προεδρείο .
Δεύτερον ως προς το διαδικαστικό. Αν θα είναι πεντάλεπτη ή δεκάλεπτη η ομιλία ή αν θα περιορισθεί, αυστηρά στα κόμματα και στα πρόσωπα που έχουν αντίρρηση, είπα ότι θα υπάρξει ευρύτητα και θα μιλήσουν όσοι ζήτησαν και είπαν ότι έχουν ενστάσεις.
Γι’ αυτό συνεχίστε, παρακαλώ. Βάζω το χρόνο από την αρχή.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Καλώς, κύριε Πρόεδρε.
‘Έρχομαι τώρα στην ουσία του ζητήματος. Είναι γνωστό ότι ο Συνασπισμός καταψήφισε τη συγκεκριμένη συμφωνία και επιμένουμε στην καταψήφισή της. Θα αναφερθώ πολύ συγκεκριμένα στα επιχειρήματα που οδηγούν στην καταψήφιση αυτής της συμφωνίας.
Κύριε Πρόεδρε, εμείς επιμένουμε ότι είναι ανάγκη τα κόμματα, η πολιτική ζωή και οι πολίτες αυτής της χώρας να παίρνουν υπόψη το διεθνή συσχετισμό των δυνάμεων. Ζούμε σ’ έναν κόσμο που αυτό που ονομάζουμε παγκοσμιοποίηση -που ο καθένας αν θέλετε το εξηγεί όπως νομίζει ή αναφέρεται σ’ αυτό όπως νομίζει- είναι μια νέα κατάσταση. Σ’ αυτά τα πλαίσια εμείς αντιλαμβανόμαστε τις προσπάθειες που κάνει η χώρα μας, η Ελλάδα, να αρθρώσει το δικό της λόγο και να έχει τη δική της παρουσία κατ’ αρχάς στα Ευρωπαϊκά δρώμενα και στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας.
Επομένως, κύριε Πρόεδρε, για μας έχει πολύ μεγάλη σημασία να ασκηθεί μια πολιτική στο θέμα των εξωτερικών σχέσεων της χώρας, η οποία θα είναι μια πολιτική ρεαλιστική που θα παίρνει υπόψη τους διεθνείς συσχετισμούς και θα επιτρέπει στην Ελλάδα να παίξει ένα ορισμένο ρόλο, κυρίως στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να μπορέσει δηλαδή να συνδιαμορφώσει μια ορισμένη ευρωπαϊκή στάση.
Αυτό δεν είναι αφηρημένη γενικολογία. Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας άποψης τα βλέπουμε πολύ καθαρά στην εξελισσόμενη κατάσταση αυτήν τη στιγμή στον Περσικό Κόλπο, σε σχέση και με τον επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ, όπου φαίνεται ότι η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας είναι η δυνατότητα η Ευρωπαϊκή ‘Ένωση να υψώσει πραγματικά ένα ανάστημα αντίστασης.
Δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να απολογηθούμε απέναντι σε οποιεσδήποτε απόψεις βλέπουν την Ελλάδα περίπου ως μια νησίδα απομονωμένη σ’ έναν κόσμο που εξελίσσεται ερήμην μας.
Με βάση αυτήν τη θέση μας και όχι, αν θέλετε, με βάση ένα γενικό αντιαμερικανισμό, ο οποίος θεωρεί ότι οτιδήποτε προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ριφθεί στο πυρ το εξώτερο, προσεγγίζουμε και τη συγκεκριμένη συμφωνία.
Έρχομαι τώρα στα συγκεκριμένα επιχειρήματα που έχω, με βάση επαναλαμβάνω αυτήν την τοποθέτηση.
Ορισμένοι συνταγματολόγοι πράγματι, κύριε Πρόεδρε, υπεστήριξαν ευθύς εξαρχής ότι θα έπρεπε για τη συμφωνία αυτή να τηρηθεί πλήρως η αρχή της αμοιβαιότητας. Εμείς δεν υποστηρίζουμε αυτήν την άποψη, διότι πράγματι πλήρης αρχή της αμοιβαιότητας δεν μπορεί να υπάρξει. Είχαμε με τον κύριο Υπουργό μια συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή επί του θέματος αυτού και νομίζω ότι δόθηκαν οι αναγκαίες εξηγήσεις.
Πιστεύουμε, όμως, ότι δεν είναι δυνατόν η χώρα μας να υπογράφει συμβάσεις όπου αγνοείται πλήρως η αρχή της αμοιβαιότητας και καταλήγουν στο τέλος στο να είναι ετεροβαρείς, να μην υπάρχει δηλαδή ούτε μια στοιχειώδης αντιστοιχία, την οποία θα επέβαλε, αν θέλετε, η διεθνής υπόσταση της χώρας.
Η συγκεκριμένη συμφωνία δεν τηρεί ούτε καν αυτά τα ελάχιστα. Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι μια συμφωνία η οποία υπογράφεται με τη μοναδική υπερδύναμη, αλλά κύριε Πρόεδρε, πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να γίνουν ορισμένα βήματα, ώστε να υπάρξουν τουλάχιστον αναφορές στην αρχή της αντιστοιχίας.
Ο κύριος Υπουργός είχε την καλοσύνη στην επιτροπή να μας εφοδιάσει με αντίστοιχες συμφωνίες που υπάρχουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Υπάρχουν αντίστοιχες συμφωνίες υπογραμμένες από τις Ηνωμένες Πολιτείες με ετέρους μας την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πράγματι, κύριε Πρόεδρε, πρέπει να παραδεχθώ ότι ορισμένες από τις συμφωνίες αυτές είναι αντικειμενικά κατά τι χειρότερες αυτής για την οποία γίνεται λόγος εδώ, ορισμένες είναι ίσως κατά τι καλύτερες.
Κύριε Υπουργέ, αυτό όμως για μας δεν είναι επιχείρημα για να παραιτηθούμε των επιχειρημάτων μας. Αντιλαμβανόμαστε επιπλέον ότι ορισμένες απ’ αυτές τις συμφωνίες, τις οποίες προσκομίσατε, αναφέρονται στο απώτερο παρελθόν. Έχουν υπογραφεί πριν από αρκετά χρόνια. Θέλω να επισημάνω ότι ο κόσμος αλλάζει και η υπογραφή αυτής της συμφωνίας σήμερα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ερήμην των διεθνών εξελίξεων και των αλλαγών που υπάρχουν στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική.
Παίρνοντας υπόψη, λοιπόν, όλα αυτά, εμείς καταψηφίζουμε τη συμφωνία.
Έρχομαι τώρα στα συγκεκριμένα επιχειρήματα που έχουν σχέση με την αντιστοιχία. Στη Διαρκή Επιτροπή ανέπτυξα πολύ αναλυτικά και αναφέρθηκα σε συγκεκριμένες διατάξεις που σηματοδοτούν αυτό το οποίο ισχυρίζομαι ότι δηλαδή, δεν υπάρχει καμία αντιστοιχία μεταξύ των ισχυόντων στην Ελλάδα και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γίνεται μια γενική αναφορά στους Έλληνες στρατιωτικούς που υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες . Πρέπει να σημειώσω ότι αυτή η αναφορά δεν υπήρχε σε προηγούμενες συμφωνίες –το λέω επειδή θέλω να είμαι ακριβής- και αυτό είναι ένα θετικό βήμα. Δεν υπήρχε στη συμφωνία του 1953.
Ωστόσο, από εκεί και πέρα αυτό που λέμε εμείς αντιστοιχία, δεν το υποστηρίζουμε σε σχέση με τους Έλληνες που βρίσκονται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά σε σχέση με μία σειρά διατάξεις της συμφωνίας, σε σχέση με μία σειρά άρθρα, όπου γίνεται ειδικός λόγος, για να υπάρξει κάτι διαφορετικό για την αμερικανική πλευρά.
Σε ορισμένα σημεία δε, όχι σε όλα, -γιατί δεν συμφωνώ με την άποψη που λέει ότι η συμφωνία είναι γενικώς χειρότερη- όπως είναι παραδείγματος χάρη οι ετεροδικίες, η συμφωνία γίνεται και κατά τι χειρότερη από το καθεστώς που ίσχυε πριν. Αυτό το λέω, γιατί προσπαθώ να δω την κατάσταση αντικειμενικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Κατά τι;
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Εσείς λέτε, αν κατάλαβα καλά, ότι είναι πολύ χειρότερη;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Καψή, θα πάρετε στη συνέχεια το λόγο, για να μιλήσετε. Μην διακόπτετε.
Συνεχίστε, κυρία Δαμανάκη.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Λέω, λοιπόν, ότι γίνεται κατά τι χειρότερη –τουλάχιστον σε ορισμένα σημεία- σε σχέση με αυτά που ίσχυαν προηγουμένως.
Δεν πρόκειται να αναφερθώ σε όλες τις διατάξεις, γιατί και ο χρόνος δεν μου το επιτρέπει και με ενδιαφέρει κυρίως να αναφερθώ στο πολιτικό νόημα που έχει για εμάς η καταψήφιση της συμφωνίας. Θα αναφέρω ενδεικτικά κάποια σημεία.
Άρθρο 5, παράγραφος 1: Εάν κάποιο αδίκημα τελεστεί από δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα και γίνεται κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας, αυτό βεβαιώνεται από τις αμερικανικές αρχές και αποτελεί αμάχητο τεκμήριο. Αυτό δεν ισχύει για την Ελλάδα και αποτελεί μία νέα κατάσταση σε σχέση με το παρελθόν.
Στο θέμα της φορολογίας αναφέρεται ότι η απόκτηση αγαθών και υπηρεσιών δεν υπόκειται σε φόρο προστιθέμενης αξίας.
Στο θέμα της παραίτησης του έχοντος κατά προτεραιότητα δικαιοδοσία κράτους. Εδώ είναι το θέμα της χειροτέρευσης. Αν αυτό το κράτος είναι η Ελλάδα και δεν γνωστοποιήσει εντός μίας προθεσμίας ότι απορρίπτει το αίτημα των Ηνωμένων Πολιτειών, θεωρείται αυτόματα ότι η Ελλάδα έχει παραιτηθεί. Αν το κράτος αυτό είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη.
Έρχομαι στο θέμα της μεταχείρισης των δυνάμεων για την προμήθεια αγαθών, υπηρεσιών και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Και εδώ υπάρχουν ανάλογες αναντιστοιχίες.
Στο άρθρο 20 οι εταιρείες, που αναλαμβάνουν έργα για λογαριασμό των Ηνωμένων Πολιτειών, εξαιρούνται των νόμων και των κανονισμών της ελληνικής δημοκρατίας, σχετικά με τους όρους και τις προϋποθέσεις προσλήψεων και αδειών λειτουργίας.
Στο άρθρο 10, παράγραφος 1, οι απαιτήσεις Ελλήνων πολιτών για αστικές αγωγές είναι δυνατόν να ρυθμίζονται, όπως επίσης είναι δυνατόν και το δικαστήριο να αποφασίσει ότι δε θα ρυθμιστούν.
Κύριε Πρόεδρε, υπάρχουν και άλλα, τα οποία πραγματικά έχουν αναφερθεί και στα οποία δεν θέλω να επανέλθω.
Θέλω, όμως, να κλείσω την ομιλία μου λέγοντας το εξής: Πρέπει να πούμε –αυτή είναι η άποψή μας και όλων όσων μετέχουν στην πολιτική ζωή της χώρας - ότι υπάρχουν εξελίξεις στο διεθνή χώρο και στο θέμα των σχέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών με τις άλλες χώρες. Δεν είναι δυνατόν να αγνοούμε δηλαδή το γεγονός ότι η αμερικανική διοίκηση, που έχει αναδειχθεί μετά τις τελευταίες εκλογές, προχωρεί σε μία σειρά ενέργειες στις οποίες πρέπει να αντιταχθούμε. Επαναλαμβάνω ότι εμείς δεν υποστηρίζουμε ούτε αυτόν των εκ των προτέρων αντιαμερικανισμό, αλλά ούτε βεβαίως και την εκ των προτέρων αποδοχή όσων προέρχονται από την υπερδύναμη.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους συσχετισμούς και την κατάσταση, νομίζω ότι η Ελλάδα πρέπει με συγκεκριμένο τρόπο να αρθρώσει ένα λόγο απέναντι στις ενέργειες της διοίκησης των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν συνάδουν ούτε με το Διεθνές Δίκαιο ούτε με τα ανθρώπινα δικαιώματα και με αυτά που μία ευνομούμενη κοινωνία ζητά σήμερα.
Αναφέρομαι και στη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών στο θέμα του Διεθνούς Δικαστηρίου. Το είχαμε συζητήσει αυτό με τον κύριο Υπουργό και λυπούμαι που άλλοι δεν το βλέπουν. Είναι δυνατόν οι Ηνωμένες Πολιτείες να αρνούνται ουσιαστικά τη δυνατότητα ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών και η διεθνής κοινότητα να έχουν κάποιες διαδικασίες εξέτασης των θεμάτων; Είναι δυνατόν να αρνούνται να αποδοθεί Διεθνές Δίκαιο με διάφορα επιχειρήματα, τα οποία κατά βάση, κύριε Πρόεδρε, έχουν μοναδικό έδαφος στο ότι οι Αμερικανοί δεν θέλουν να δώσουν λόγο για όσα έχουν κάνει σε διάφορες χώρες; Περί αυτού πρόκειται.
Επίσης, είναι πολύ χαρακτηριστική η στάση –και δεν θέλω να αναπτύξω αυτό το θέμα, αλλά θα το αναφέρω σε σχέση και με το συνολικό κλίμα- των Ηνωμένων Πολιτειών στο θέμα του Ιράκ όπου αγνοούν τη διεθνή κοινότητα, συμπεριφέρονται σαν να έχει ήδη συμφωνήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας για την επέμβαση, συγκεντρώνουν δυνάμεις, συμπεριφέρονται σαν η Ρωσία και η Κίνα, που είναι σαφές ότι δεν επιθυμούν τον πόλεμο, να έχουν ήδη συμφωνήσει. Συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση, παρόλο που η Γαλλία και η Γερμανία έχουν αντιταχθεί. Ακόμα και ο Μπλερ που τους στηρίζει, ζητά άλλο ψήφισμα από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Κύριε Πρόεδρε, τα λέω όλα αυτά, γιατί νομίζω ότι για την Ελλάδα είναι μία σημαντική ευκαιρία να παίξει ένα ρόλο στα πλαίσια και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να υπάρξει μία απάντηση σε αυτές τις τελευταίες ενέργειες.
΄Eχουμε την άποψη ότι υπάρχει δυνατότητα να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή στάση στο θέμα αυτό. Υπάρχει η δυνατότητα, παρά τις δυσκολίες και παρά τις διαφορετικές απόψεις και αν τελικά τα καταφέρουμε και υπάρξει αυτή η διαφορετική στάση της Ευρώπης, θα είναι αν θέλετε, το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα που θα υπάρξει στη διεθνή σκηνή, εδώ και πάρα πολύ καιρό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κ. Πάγκαλος έχει το λόγο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είχα εκφράσει τις επιφυλάξεις μου κατά τη συζήτηση στην επιτροπή και βεβαίως, σύμφωνα με τη στάση που είχα τηρήσει τότε, θα καταψηφίσω την προτεινομένη σύμβαση. Η σύμβαση αυτή βαίνει πολύ πέραν των όσων υφίστανται στο παρελθόν. Αυτό είναι παράδοξο. Ο ψυχρός πόλεμος έχει λήξει, η παρουσία των αμερικανικών δυνάμεων στην Ελλάδα έχει περιοριστεί. Γιατί πρέπει σ΄ αυτούς τους λίγους που απομένουν, μέσα στα πλαίσια νέων σχέσεων που υποτίθεται αναπτύσσονται διεθνώς -και εμείς αναπτύσσουμε ή θα πρέπει τουλάχιστον να αναπτύσσουμε με τις Ηνωμένες Πολιτείες- να δώσουμε και άλλα προνόμια και άλλες εξαιρέσεις, όπως δεν είθισται να γίνεται μεταξύ των πολιτισμένων χωρών, όπως δεν κάνουμε παραδείγματος χάρη με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η σύμβαση αυτή έχει άρθρα τα οποία πραγματικά είναι απαράδεκτα. Δεν θα μπορέσω να αναφερθώ σε όλα, στο σύντομο χρονικό διάστημα που έχω, γι’ αυτό θα αναφερθώ παραδείγματος χάρη στο άρθρο 1, όπου περιγράφεται ότι πολιτικό προσωπικό μπορεί να είναι υπήκοος των Ηνωμένων Πολιτειών ή να έχει τη συνήθη κατοικία του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δηλαδή και αλλοδαποί που υπηρετούν το αμερικανικό δημόσιο μπορεί να έρθουν στην Ελλάδα και σκοπός αυτών μπορεί να είναι η συμβολή στην ευημερία, το ηθικό ή την εκπαίδευση των μελών των δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών. «Στην ευημερία, το ηθικό ή την εκπαίδευση»! Και προφανώς και σε ένα απ’ αυτά. Δηλαδή θα μπορούν να φέρνουν τις νταντάδες τους ή δεν ξέρω αν υπάρχει ανάλογη πρόνοια στις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπήρχε παλαιότερα. Κυρίες οι οποίες υπηρετούν τον αγοραίο έρωτα για να υπηρετούν την ευημερία, είναι και αυτό μια μορφή ευημερίας για τους στρατευμένους.
Επίσης και τα πρόσωπα μη ελληνικής υπηκοότητος, δηλαδή πάσης υπηκοότητος ανά τον κόσμο, εφόσον προσλαμβάνονται από εργολάβους των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι εξυπηρετούν τις δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα. Μια πανσπερμία δηλαδή ανθρώπων. Απ’ όλα τα μέρη της γης μπορεί να έρθουν εδώ και να απολαμβάνουν των προνομίων που δίδονται στο πολιτικό προσωπικό.
Η προσπάθεια να ικανοποιηθούν οι Αμερικανοί ξεπερνά τα όρια. Δηλαδή εδώ προβλέπεται ότι η οικογένεια του πολιτικού προσωπικού ή της δυνάμεως ενός μέλους του πολιτικού προσωπικού ή της δυνάμεως, αλλά προβλέπεται και η οικογένεια του συζύγου του, χωρίς να τίθενται περιορισμοί στην έννοια της οικογένειας. Μπορεί να έρθουν εδώ δηλαδή τρίτες ή τέταρτες εξαδέλφες της συζύγου και να απολαμβάνουν και αυτές των προνομίων, εφόσον, όπως λέει, «οικονομικά, νομικά ή για λόγους υγείας εξαρτώνται», πράγμα που επίσης είναι αφορήτως γενικόλογο. Και φθάνει η φροντίδα μας μέχρι του σημείου να λέμε ότι ακόμη και αν έχει αποχωρήσει ο υπάλληλος, τα παιδιά του εξυπηρετούνται από τη σύμβαση και καλύπτονται. Μπορεί δηλαδή να διαπράττουν θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα, χωρίς να δικάζονται από τα ελληνικά δικαστήρια, μέχρι το τέλος της φοιτήσεώς τους. Μπορεί να φεύγει δηλαδή αυτός, να αφήνει τα παιδιά του και τα παιδιά του να απολαμβάνουν της ετεροδικίας, με βάση αυτήν τη σύμβαση.
Για τις θεωρήσεις. Βεβαίως δεν απαιτούσαμε θεωρήσεις και στο παρελθόν. Δεν ξέρω αν έχει πάει ο κύριος Υπουργός με την ιδιότητα του Υπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα υποστεί την ταπεινωτική μεταχείριση που υφίστανται οι Έλληνες Υπουργοί, επιδεικνύοντας το διαβατήριό τους στην ουρά με όλους τους άλλους εισερχομένους όπου υπάρχει η διπλωματική θεώρηση. Δεν έχουν οι Έλληνες διπλωμάτες, κύριε Πρόεδρε, και δεν εζητήθη τουλάχιστον αυτό το προνόμιο –οι Έλληνες διπλωμάτες, όχι οι Έλληνες- το δικαίωμα εισόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς θεώρηση. Και αυτό το θέμα δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν έχει προχωρήσει. Διότι θυμάμαι, ότι όταν ήμουν Υπουργός Εξωτερικών, είχαμε φθάσει πολύ κοντά στην επίλυση του προβλήματος και στην κατάργηση της βίζας για τους Έλληνες. Έχει καταργηθεί για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν δεν κάνω λάθος. Τελευταίοι ήταν οι Πορτογάλοι. Καταργήθηκε για τους Πορτογάλους, ενώ για μας διατηρείται η βίζα. Και διατηρείται και για τις διπλωματικές βίζες και για τους εκπροσώπους του ελληνικού κράτους. Είναι απαράδεκτο αυτό. Δεν μπορούσαμε τουλάχιστον στα πλαίσια αυτής της συναλλαγής να πετύχουμε κάποιο ουσιαστικό αντάλλαγμα και θα σας πω μετά τι ανταλλάγματα επιτυγχάνουμε, είναι πραγματικά για γέλια.
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε επίσης για την ποινική δικαιοδοσία όπου προβλέπεται ότι πρέπει η παραίτηση από την ελληνική δικαιοδοσία να θεωρείται παρασχεθείσα εντός σαράντα πέντε ημερών, αν δεν έχει απαντήσει η ελληνική δικαστική αρχή. Εδώ έχουμε υποβολή προθεσμίας επί των ελληνικών δικαστικών αρχών και έλλειψη προθεσμίας για την υποβολή του αιτήματος. Οι Αμερικανοί, δηλαδή, μπορούν επ’ άπειρον να μην υποβάλλουν το αίτημα και να διακόψουν ανά πάσα στιγμή την ποινική διαδικασία αν αισθανθούν ότι δεν τους συμφέρει, ενώ η ελληνική αρχή υπόκειται σε μονομερή προθεσμία.
Υπάρχει επίσης το θέμα του πιστοποιητικού που διαπιστώνει αν έχει τελεσθεί το αδίκημα κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας. Αυτό το πιστοποιητικό εκδίδεται μονομερώς από τις αμερικανικές αρχές. Δεν μπορούσε να προβλεφθεί εδώ μία επιτροπή από νομικούς των δύο μερών, οι οποίοι να διαπιστώνουν αν πραγματικά πρόκειται για κάτι που έγινε κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας ή αν είναι άσχετο με την υπηρεσία, αν διεξήχθη, παραδείγματος χάρη, σε ένα μπαρ την ώρα που διασκέδαζε ο συγκεκριμένος ποινικώς διωκόμενος Αμερικάνος ή οτιδήποτε άλλο;
Επίσης, περιορίζονται και οι αστικές αγωγές, δηλαδή αυτοί που αδικούνται από τα μέλη των δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών δεν μπορούν ούτε καν στα πολιτικά δικαστήρια να προσφύγουν και με βάση τις διατάξεις περί αδικοπραξίας να επιτύχουν κάποια αποζημίωση.
Υπάρχουν και οι φορολογικές απαλλαγές. Είναι καταπληκτικό το ότι στο άρθρο 13 όπου προβλέπονται οι ρυθμίσεις για τους εργολάβους, τους υπεργολάβους και τους υπαλλήλους τους, προβλέπεται ειδική απαλλαγή για τους εργολάβους και τους υπεργολάβους των Ηνωμένων Πολιτειών. Δίνεται, δηλαδή, κίνητρο στις υπηρεσίες αυτές να εκτελούν τα έργα και να παρέχουν υπηρεσίες σ’ αυτές μη Έλληνες, διότι αυτές οι διατάξεις δεν ισχύουν επί ελληνικών εταιρειών και Ελλήνων. Δίνεται έτερο κίνητρο, ώστε αυτές οι εταιρείες και αυτές οι υπηρεσίες να μην απασχολούν Έλληνες, διότι απαλλάσσονται από το φόρο εισοδήματος μισθών και αμοιβών κλπ, επομένως τους έρχονται φθηνότερα οι ξένοι υπήκοοι που θα απασχολούνται στις υπηρεσίες.
Είναι ανάγκη, όπως γίνεται στο άρθρο 16, να προβλέπεται ότι εκδίδουν άδειες οδηγήσεως; Υπάρχει η διεθνής άδεια οδηγήσεως. Όλοι την παίρνουμε, όταν ταξιδεύουμε εκτός Ευρώπης όπου δεν ισχύει η ευρωπαϊκή άδεια οδηγήσεως. Γιατί, όταν τους ζητηθεί, να μην εμφανίζουν μία διεθνή άδεια οδηγήσεως; Τόσο μεγάλη γραφειοκρατική επιβάρυνση θα ήταν για τους κυρίους και τις κυρίες των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών;
Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορώ να μπω σε όλα τα άρθρα. Θα τελειώσω γιατί τελειώνει και ο χρόνος μου. Θα ήθελα να πω απλώς ότι οι διαδικασίες για τους Έλληνες που είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αυτόχρημα γελοίες. Απλώς έχει γίνει μία προσπάθεια να υπάρχουν και μερικές διατάξεις που να παρέχουν κάτι στους Έλληνες. Το άρθρο 39, παραδείγματος χάρη, περιλαμβάνει το δικαίωμα των Ελλήνων που είναι εγκατεστημένοι σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών να χρησιμοποιούν την ηλεκτροδότηση, την παροχή αερίου, το νερό και τη διαδικασία αποκομιδής αποβλήτων. Δηλαδή, αυτοί οι Έλληνες που θα πήγαιναν στην Αμερική δεν θα είχαν τη δυνατότητα να τους παίρνουν τα σκουπίδια, δεν θα τους έδιναν ηλεκτρικό, νερό και γκάζι;
Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτή η διάταξη. Είναι προφανώς «καραγκιοζιλίκι» για να μας γελάσετε εδώ μέσα, για να μας πείτε ότι κι εμείς έχουμε ορισμένα οφέλη, άρα υπάρχει αμοιβαία εξυπηρέτηση. Έτσι, μας βάζετε αυτήν τη γελοία διάταξη του άρθρου 39.
Υπάρχει και η μακάβρια και απερίγραπτη διάταξη του άρθρου 36, σύμφωνα με την οποία η σορός Έλληνα των ελληνικών δυνάμεων που είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες προβλέπεται λεπτομερώς -μην τυχόν τους ξεφύγουμε- ότι θα ταριχεύεται και θα διακομίζεται στην Ελληνική Δημοκρατία μετά από νεκροψία, ταρίχευση κλπ μόνο κατόπιν εγκρίσεως των αρμοδίων αρχών, μην τυχόν και φονεύσουμε κανέναν και φονευθούμε μεταξύ μας και ξεφύγουμε από το δικό τους έλεγχο.
Αυτή η σύμβαση είναι απαράδεκτη. Δεν ξέρω πώς και κάτω από ποιες συνθήκες δρομολογήθηκε και οφείλω να πω ότι και ο χρόνος επικύρωσής της είναι ενοχλητικός, κύριε Πρόεδρε, διότι ακούγεται ότι θα υπάρξει αύξηση των Αμερικανών που θα διέλθουν ή θα παραμείνουν στο ελληνικό έδαφος ενόψει μίας ενδεχόμενης σύρραξης στο Ιράκ. Θα ήταν χρήσιμο να μας ενημερώσει ο κύριος Υπουργός, αν βέβαια γνωρίζει κάτι επ’ αυτού. Δίνουμε την εντύπωση ότι σπεύδουμε να δημιουργήσουμε περαιτέρω δικαιώματα για να διευκολύνουμε αυτήν την επιχείρηση.
Θα ήθελα να πω επί του προκειμένου ότι δεν έχω ακούσει από την ελληνική Κυβέρνηση μία ρητή δήλωση για το τι σκοπεύουμε να κάνουμε στον πόλεμο του Ιράκ. Χθες ο κ. Γκιουλ είπε ότι οι Τούρκοι δεν θα ρίξουν καμία σφαίρα. Θα ήθελα να ακούσω από την ελληνική Κυβέρνηση ότι δεν θα μετάσχει η χώρα στον πόλεμο του Ιράκ. Εν πάση περιπτώσει, αν πρόκειται να μη μετάσχουμε, νομίζω ότι δεν πρέπει να στείλουμε και άλλο πλοίο στον Περσικό Κόλπο, όπως ετοιμαζόμαστε να κάνουμε, απ’ ό,τι ξέρω, αλλά πρέπει να αποσύρουμε και το ήδη εκεί υφιστάμενο, το οποίο προφανώς θα εμπλακεί στις πολεμικές διαδικασίες και εχθροπραξίες.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Η κ. Κανέλλη έχει το λόγο.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Κύριε Πρόεδρε, τύχη αγαθή με έφερε να μιλώ αμέσως μετά τον κ. Πάγκαλο, έτσι ώστε όσα προείπε ο συνάδελφος του ΠΑΣΟΚ να χαμηλώνουν λίγο το τρίξιμο των βρικολάκων.
Αυτή η συμφωνία έτσι, όπως έρχεται με όλες όσες έχουν προηγηθεί από το 1951 μέχρι σήμερα, είναι βρικολακιασμένο παρελθόν. Έρχεται όχι απλώς χειρότερα, αλλά με έναν τρόπο ακατανόητο. Ακούσατε όσα είπε προηγουμένως ο κ. Πάγκαλος. Εγώ θα συνεχίσω τώρα επί της ουσίας των σχεδίων των βρικολάκων. Μπορώ να αναφέρω άλλα πενήντα τέτοια συγκεκριμένα πράγματα τώρα. Θα πάω σε μείζονες κινδύνους.
Άκουσα και από την κ. Δαμανάκη και από τον κ. Πάγκαλο να ζητούν μία ρητή δήλωση από την Κυβέρνηση ότι δεν θα πάρουμε μέρος στον πόλεμο του Ιράκ. Εξαιτίας, λοιπόν, αυτής της συμφωνίας έτσι, όπως υπογράφεται σήμερα, δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε ούτε στο δρόμο να βγούμε να διαμαρτυρηθούμε.
Το άρθρο 9, κύριε Πρόεδρε, της συμφωνίας αφορά τα δικά μας πράγματα, τους Αμερικανούς εδώ, την καλή αγαθή μας φιλοξενία. Για πρώτη φορά καθόσον είμαι σε θέση να γνωρίζω –γεννήθηκα το 1954- από τότε που μπορούμε να μιλάμε για μεταπολεμική περίοδο στην Ελλάδα, με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο σε διαρκή σύμβαση η χώρα αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταβάλει τη μεγίστη προσπάθεια για να εξασφαλίσει την προσήκουσα ασφάλεια και προστασία των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ. Κοντολογίς είναι σαν να έχεις προσλάβει μπράβο και να υπογράφει αυτός «θα πεθάνω για σένα αφεντικό». Ακριβώς αυτό είναι το άρθρο 9.
Έχουμε και το άρθρο 7 παράγραφος 11 της Συμφωνίας ΝΑΤΟ του 1951 που λέει ότι θα προβούμε, ως υποτελής χώρα, σε όλες εκείνες τις νομοθετικές και πολιτικές αποφάσεις και ρυθμίσεις που θα επιτρέπουν τη διέλευση και τη χρήση της χώρας. Περί χρήσης της χώρας πρόκειται και μάλιστα χρήσης μιας φοράς σαν να είναι χαρτοπετσέτα η πατρίδα.
Θα σας πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, όχι αμφοτεροβαρούς συμβάσεως, όχι λεοντείου συμβάσεως. Στα ποινικά ζητήματα, αυτό που λέμε μονίμως ετεροδικία, έχετε δεχθεί μέσα στη συμφωνία ότι η ετεροδικία ισχύει μόνο για το στρατιωτικό προσωπικό που θα είναι στην Αμερική, όχι για το πολιτικό. Και δεν φθάνει ότι δεχθήκατε μόνο για το στρατιωτικό προσωπικό, αλλά έχετε δεχθεί στη συμφωνία εκ των προτέρων ότι οι Αμερικανοί μπορούν να διεξάγουν τη διαδικασία κεκλεισμένων των θυρών. Δηλαδή στα δικαστήριά τους οι δικοί μας στρατιωτικοί θα δικάζονται κεκλεισμένων των θυρών, προφανώς για λόγους ασφαλείας, και εμείς εδώ δεν θα ελέγχουμε την τέταρτη καθαρίστρια του όγδοου μπατζανάκη της ιατρικώς εξαρτώμενης νύφης του συζύγου του ογδόου συγγενούς του υπαλλήλου που θα είναι εδώ και όχι αμερικανικής υπηκοότητας. Διότι θα έλθει εδώ και θα πει ότι έχει σκλήρυνση κατά πλάκας. Εγώ έχω χάσει ανθρώπους από σκλήρυνση κατά πλάκας. Το ελληνικό όμως ποδόσφαιρο και η ελληνική πολιτική δημόσια ζωή έχει δει ανθρώπους που λαμπρύνουν την πορεία τους με τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Θα έρθει λοιπόν εδώ και ως εξαρτώμενος, επειδή έχει σκλήρυνση κατά πλάκας, θα κουβαλά οποιονδήποτε ακόμα και μέλος της Αλ Κάιντα και δεν θα μπορείτε να τον ελέγξετε. Και αυτά θα γίνονται στη χώρα που έχει ψηφίσει τη Σένγκεν.
Δηλαδή ακόμα και η συζήτηση που κάνουμε στη Βουλή, ακόμα και αυτά που είπαν οι προλαλήσαντες, και οι πολλαπλές αναγνώσεις αυτού του πράγματος δεν έχουν νόημα στην παρούσα συγκυρία. Γιατί με πόλεμο να ξεκινά και μάλιστα προαναγγελθέντα, με ανυπόμονα τα χλιμιντρίσματα –ακούμε τον αμερικανικό παράγοντα να λέει ότι τελειώνει ο χρόνος και ζει η υδρόγειος με απειλή μελλοθανάτου- φέρνετε προς κύρωση αυτήν τη συμφωνία. Ούτε καν καταληκτική ημερομηνία δεν έχει. Δεν είχαν ούτε καν το κουράγιο να πουν να είναι πενταετής ή εξαετής κ.λπ. Της έχετε βάλει ένα φλου όρο όσο ίσχυε και η προηγούμενη. Δηλαδή ενδεχομένως και για την έναρξη της επαναδιαπραγμάτευσης των ζητημάτων που μπορεί να προκύψουν από εδώ και ενδεχομένως πολύ περισσότερο για λόγους πολιτικού άλλοθι, θα ξαναμπούμε άλλα είκοσι χρόνια σε καμιά διαπραγμάτευση και εν τω μεταξύ θα ισχύει η παρούσα.
Αναρωτιέμαι, αυτό το συνολικό –γιατί στα αγγλικά έχετε μεταφράσει και τον όρο comprehensive, συνολική τεχνική συμφωνία- το τεχνικό της μέρος σε τι συνίσταται. Και ήθελα να ξέρω, εάν η αμοιβαιότητα συνεπάγεται μία νομική αντίληψη καινούρια, που λέγεται «συναινετικός βιασμός». Πρώτη φορά βλέπει κάποιος σε πολιτικά διεθνή ζητήματα και δη στρατιωτικά μείζονος σημασίας «συναινετικό βιασμό». Για ποια αμοιβαιότητα μιλάμε;
Εδώ αποθήκη ενδεχομένως χαρτιού τουαλέτας της αμερικανικής πρεσβείας -εκτός και αν μου πείτε ότι η αποθήκη της αμερικανικής πρεσβείας έχει και όπλα, εκτός και αν μου πείτε ότι η αμερικανική πρεσβεία αποθηκεύει υψηλού ποσοστού υλικό ή ξένα νομίσματα, αλλά εγώ φαντάζομαι ότι πρόκειται για οδοντόπαστες, γραφική ύλη κλπ.- την οποία έχετε στον Κηφισό, πήγε η νομαρχία και δεν μπορεί να γκρεμίσει τον τοίχο, που είναι παράνομος. Στον Κηφισό! Πρέπει να την γκρεμίσουν οι άνθρωποι, για να κάνουν έργα, για να μην πλημμυρίζει. Η καινούρια νομάρχης, πήγε η γυναίκα δέκα φορές και τα είδε. Βρίσκουν οι υπηρεσίες μια μάντρα και λέγουν να την γκρεμίσουν. «Don‘t touch», μην αγγίζετε! Και συγχωρείστε με για τον όρο, αλλά θα πρέπει να αρχίσουμε να εξοικειωνόμαστε μ΄ αυτά.
Εδώ μας φέρνετε προς κύρωση μία συμφωνία που λέγει παν τι το ευλογημένον από Αμερικανούς, όχι κατ’ ανάγκην αμερικανικής υπηκοότητας, όχι κατ’ ανάγκην αμερικανικών συμφερόντων, αλλά οποιοσδήποτε πολίτης οποιασδήποτε υπηκοότητας, οποιοσδήποτε εργολάβος οποιασδήποτε υπηκοότητας, οποιαδήποτε στρατιωτική πολιτική… Ίσως το Προεδρείο ειλικρινά να μην είχε το χρόνο και επέλεξε αυτήν τη διαδικασία, αλλά όταν μιλάμε για κυριαρχικά δικαιώματα πρέπει να επιλέγουμε άλλες διαδικασίες συζήτησης. Κι εδώ σας παραπέμπω στο άρθρο περί ραδιοσυχνοτήτων. Ας τα ακούσει και ο κόσμος για να μη μιλάμε για το πώς μπορεί να έπεσε το αεροπλάνο ή ποιος έκανε παρέμβαση και αν δεν την έκανε την παρέμβαση.
Παραχωρείτε το δικαίωμα σε αμερικανικές δυνάμεις στην Ελλάδα να χρησιμοποιούν όσες ραδιοσυχνότητες θέλουν, όπως τις θέλουν, για να ανταλλάσσουν πληροφορίες με τα μηχανήματα, που ξέρετε καλά, ακόμα και από τις αστυνομικές ταινίες, ότι δεν διαθέτει όχι σύμμαχος, όχι φίλος των Η.Π.Α., ούτε καν υπηρεσίες των Η.Π.Α., αν αποφασίσει ο στρατός να τις έχει δικές του ή η αεροπορία τους ή οι ειδικές μυστικές δυνάμεις που έχουν, χρησιμοποιούν ραδιοσυχνότητες επαναλαμβάνω στην Ελλάδα από το φάσμα και ακούστε την αμοιβαιότητα. Οι Έλληνες, λέγει, που θα πάνε εκεί, στη «μεγάλη» βάση που έχουμε εμείς! –πόσα Γκουαντανάμο έχουμε εμείς; Εμείς έχουμε απλωθεί, έχουμε βάση στη Φλώριδα, έχουμε βάση στη Γιούτα, έχουμε στο Ορλάντο, έχουμε στη Νέα Υόρκη, στην Ουάσινγκτον, έχουμε και εμείς βάσεις ελληνικές αντίστοιχες με εδώ αμερικάνικες για να στέλνουμε τα στρατά μας εκεί. Δεν μας φτάνει που δεν μας περισσεύουν για εδώ, από κει που τα στέλνουμε για τους Αμερικανούς, τώρα θα στείλουμε κι εκεί- στο αντίστοιχο θέμα των ραδιοσυχνοτήτων –ακούστε- μπαίνουμε στη σειρά στις Η.Π.Α. ως και οι στρατιωτικές υπηρεσίες, κάνουμε αίτηση, μπαίνουμε στη διατίμηση, πληρώνουμε με το νόμιμο τιμολόγιο, αν είναι ελεύθερη συχνότητα, γιατί ενδεχομένως μπορεί να προηγούνται πέντε εμπορικά ραδιόφωνα ή έξι τηλεοπτικοί σταθμοί πορνό που να δικαιούνται τη συχνότητα. Οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις -είναι τόσο αμοιβαία η συμφωνία- υπάρχει η περίπτωση να μπουν στη διατίμηση, να μπουν στη σειρά οκτώ ή εννέα και να λένε το Play Boy, το τούτο το ‘κείνο και στο τέλος και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις!
Ειλικρινά όχι απλώς μείωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων έχουμε αλλά έχουμε και κάτι άλλο. Έχουμε διαστρέβλωση της αντίληψης των θεμελιωδών νομικών εννοιών που θεωρούνται κατάκτηση του πολιτισμού τουλάχιστον από τη Βεστφαλία και μετά από τετρακόσια χρόνια και όλα αυτά τα καλύπτουμε μ΄ ένα κείμενο στα αγγλικά και ένα κείμενο στα ελληνικά, που είναι ιδίων σελίδων, ιδίων παραγράφων και υπό το πρόσχημα ότι είναι ίδιο νυφικό της μιας νύφης και ίδιο το νυφικό της άλλης νύφης, άρα είναι ίδιο και το κόστος του γάμου! Ε, δεν είναι. Ούτε η προίκα είναι ίδια. Επαναφέρετε την υποταγή μ΄ αυτήν τη συμφωνία ως ρεαλιστική μετεξέλιξη της αναγνώρισης της αδυναμίας και του ταπεινού μεγέθους της χώρας.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας δεν μπορεί να ψηφίσει ποτέ ούτε να εκτιμήσει και να ζυγιάσει συμφωνία της οποίας η ιδεολογία ως προαπαιτούμενο έχει το γεγονός, αυτοί είναι μεγάλοι, εμείς είμαστε μικροί, αυτοί είναι δυνατοί, εμείς είμαστε αδύναμοι, αυτοί είναι πλανητάρχες, εμείς είμαστε ο «Βασιλάκης Καΐλας» του πλανητάρχη, «ο λουστράκος» του πλανητάρχη και ως λουστράκος του πλανητάρχη φτιάχνουμε μια συμφωνία που λέγει ότι του επιτρέπεται να γυαλίζει καλά τα παπούτσια, να γυαλίζει τις μπότες καλά, να πηγαίνει μαζί του έτσι, ώστε σε όλες τις επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο να έχουμε το μερίδιο μιας χώρας που γυάλισε καλά τις μπότες εκεί που πατήσανε!
Το Κομμουνιστικό Κόμμα την καταψηφίζει. Αλλά όχι απλώς την καταψηφίζει, έχει και την ιδέα μεταφρασμένο το πλήρες, ακριβές κείμενο και των δύο συμφωνιών να το βγάλουμε σε φυλλάδια, να το μοιράσουμε στους Έλληνες πολίτες και να καταλάβουν κάτω από ποιο πνεύμα επιτρέπαμε στα στρατεύματα, κατά παράβαση του Συντάγματος το 1999, να περνάνε οπλισμένα σαν αστακοί πάνω από το Λιτόχωρο και πάνω από τα χωράφια με τις πατάτες στην Πελοπόννησο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κ. Καψής έχει το λόγο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να ανέβω στο Βήμα;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο Κανονισμός λέει ότι, όταν μιλάτε για πάνω από δέκα λεπτά, μπορείτε. Το ξέρετε πολύ καλά. Εδώ, όμως, είναι πέντε λεπτά και καλό θα είναι να μιλήσετε από τη θέση σας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Μέχρι δέκα λεπτά από το έδρανο. Πάνω από δέκα λεπτά από το Βήμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Το ανέφερα, κύριε Κρητικέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, είμαι εναντίον της συμφωνίας αυτής και καλώ όλους τους συναδέλφους όλων των πτερύγων να την καταψηφίσουν για τρεις λόγους.
Πρώτον, αποτελεί κατάφωρη και εξοργιστική παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Δεύτερον, δυναμιτίζει τις σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και θα ξεκινήσουμε μία νέα περίοδο αντιαμερικανισμού στη χώρα μας. Και τρίτον και βαρύτερο, γιατί είναι βλακώδης.
Ας ξεχάσουμε, κύριοι, όλα τα περί αμοιβαιότητας. Η συμφωνία αυτή είναι όπως λένε οι αμερικανοί executive agreement, δεν θα περάσει από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνεπώς όλες οι προβλέψεις της δεν είναι ομοσπονδιακού χαρακτήρα και δεν δεσμεύουν τα πολιτειακά όργανα. Εφ’ ο και πολύ έξυπνα λέει εδώ η συμφωνία ότι τα Υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών θα ζητούν παραίτηση –από ποιους ξέρετε;- από τα δικαστήρια της Αλαμπάμα και της Γιούτα και εκείνα θα τους γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Είναι πολιτειακά δικαστήρια, όχι ομοσπονδιακά. Αυτό, όμως, είναι το λιγότερο.
Κύριοι συνάδελφοι, η ετεροδικία έχει μακράν ιστορία στη χώρα μας. Μακρά και οδυνηρά ιστορία. Θεσπίστηκε πρώτα το 1947 και ολοκληρώθηκε στα χρόνια της χουντικής κατοχής όταν η Ελλάδα μετεβλήθη σε ένα απέραντο κλαμπ, θα το πω –καταλαβαίνετε τι θα ήθελα να το πω- προς ψυχαγωγία των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Θα μου επιτρέψετε μία παρένθεση εδώ ιστορική. Κύριε Υπουργέ, έχει σημασία και για εσάς. Θα θεωρήσουν πολλοί –και ασφαλώς όσοι ενημερώνουν τα ξένα κέντρα- ότι κάνω και εγώ μια φθηνή εκδήλωση αντιαμερικανισμού. Κύριοι συνάδελφοι, είμαι υποχρεωμένος από τη μικρή μου, πολύ μικρή, ιστορία να πολεμήσω τη σύμβαση αυτή για δύο λόγους.
Το 1973 κάτω από τη χούντα, έχοντας αποφυκαλιστεί από τον Κορυδαλλό πρόσφατα, υπό όρους, που σήμαινε ότι αν έκανα το παραμικρό θα ξαναπήγαινα μέσα, είχα το θάρρος να αρθρογραφήσω κατά της ετεροδικίας –θα καταθέσω το απόσπασμα στα Πρακτικά της Βουλής- και να καλέσω την κυβέρνηση της χούντας να κάνει επίσημη διακοίνωση και να πει ότι αδυνατεί να εφαρμόσει τις διατάξεις περί παραιτήσεως από την ποινική δικαιοδοσία των ελληνικών αρχών.
Όταν γίναμε κυβέρνηση το 1981 το θέμα της ετεροδικίας τροφοδοτούσε αενάως τα αντιαμερικανικά συναισθήματα στη χώρα αυτή. Ετεροδικία και βάσεις. Ήμουν εκείνος που διαπραγματεύθηκε και τις δύο συμβάσεις. Βέβαια στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων εν αγνοία του και καλή προθέσει ο παριστάμενος Υφυπουργός των Εξωτερικών παραλίγο να παραπλανήσει την επιτροπή ότι δεν έχει σχέση η μία με την άλλη.
Κύριοι συνάδελφοι, απορώ πώς οι προλαλήσαντες συνάδελφοι, με τους οποίους συμφωνώ, δεν είδαν την ουσία της νέας αυτής ρύθμισης. Η ρύθμιση του 1983 προέβλεπε ότι οι ελληνικές αρχές θα παρέχουν απλώς ευνοϊκή και γρήγορη εξέταση της αίτησης. Τίποτα παραπάνω. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα αρνούνται κάθε εξέταση, αν είναι ιδιαιτέρας σημασίας. Πέραν τούτου έλεγε ότι αν σε σαράντα πέντε μέρες δεν δώσουν οι ελληνικές αρχές απάντηση, θεωρείται απορριφθείσα η αίτηση των Αμερικανών. Και αν ήθελαν να προχωρήσουν, παρεπέμπετο το θέμα σε μεικτή επιτροπή.
Ο κύριος Υπουργός παρατήρησε και μας έδωσε στοιχεία ότι όλα αυτά τα χρόνια η μεικτή επιτροπή δεν έδωσε ούτε μία παραίτηση. Έρχεται, λοιπόν, η νέα συμφωνία και λέει ότι οι ελληνικές αρχές θα παραιτούνται πάντοτε εκτός από τις περιπτώσεις ιδιάζοντος ενδιαφέροντος. Αν ένας λοχίας, δηλαδή, πετάξει μία ντομάτα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή στον Πρωθυπουργό, άντε και στον Πρόεδρο της Βουλής, θα πούμε «ρε παιδιά θα τον δικάσουμε». Αλλά μέχρι εκεί. Ένας Βουλευτής δεν θα είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Θα τη φάει τη ντομάτα.
Ακόμη, εισάγεται και το πονηρό στοιχείο ότι εάν δεν απαντήσουν οι ελληνικές αρχές, θεωρείται δοθείσα η παραίτηση. Και ποιος Υπουργός μέσα στην ταλαιπωρία του δεν θα θελήσει λάθρα να το περάσει;
Μία φορά, κύριοι συνάδελφοι, ήθελα να δώσω waver, όπως το λέγαμε σε μία άτυχη χήρα που είχε πάρει 10 εκατομμύρια αποζημίωση από το λοχία για το φόνο του άνδρα της. Και ήρθε η μεικτή επιτροπή, ήρθε ο υπάλληλος του Υπουργείου και μου είπε «όχι, κύριε Υπουργέ». Ήταν γυναίκα μάλιστα. Και της λέω «μπράβο». Ξανά και σήμερα.
Προχωράμε και παρακάτω. Ο έλεγχος της εισόδου είναι τεράστιος. Σας θυμίζω ότι η κατακραυγή κατά της ετεροδικίας ξεκίνησε με τον τραγικό και άδικο θάνατο του στρατηγού Στέφανου Σαράφη, που παρεσύρθη στο δρόμο της Γλυφάδας από έναν Αμερικανό λοχία.
Μιλάμε για ανάγκες, συνεργασίες κλπ. Ξέρετε κάτι, κύριοι συνάδελφοι; Όταν προσπάθησαν να μου αντιτάξουν διάφορες αντιρρήσεις οι συνομιλητές μου, τους έδειξα ένα τηλεγράφημα του Χαβάς. Είχαν συλλάβει τρεις Αμερικανούς, τους έκλεισαν στο Γκιζντάν και ούτε waver ούτε τίποτα. Δεν υπάρχει ετεροδικία εις την όμορον χώραν, την Τουρκία.
Πας αδικοπρακτών Αμερικανός συλλαμβάνεται και κλείνεται στις φυλακές «του τραίνου του μεσονυκτίου». Βέβαια δεν είναι οι δικές μας οι φυλακές οι καλύτερες αλλά δεν νομίζω ότι είναι χειρότερες από τις αμερικάνικες.
Υπάρχει ένα άλλο στοιχείο το οποίο δεν προσέξαμε πολύ.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Παπούλιας μού δίνει το χρόνο του.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Καψή, θα μιλήσετε μέσα στο χρόνο σας. Σας παρακαλώ να με διευκολύνετε.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Θα προσπαθήσω.
Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει, όπως σας είπα, ένα άλλο επικίνδυνο στοιχείο: η ελευθερία εισόδου στη χώρα. Δεν θα πω πολλά πράγματα, ένα μόνο: Μέσα από τη βάση του Ελληνικού μπήκε το ειδικό τμήμα που έβαλε τις νάρκες στο Γοργοπόταμο και τινάχθηκε το πολιτικό κλίμα στον αέρα. Το θυμάστε; Όσοι δεν το θυμάστε, διαβάστε το, αλλά πολιτική, όπως λέει ο κ. Πάγκαλος και έχει δίκιο, σημαίνει ιστορία.
Επειδή άκουσα κατά τη συζήτηση πολλές κραυγές αγανάκτησης από την Αξιωματική Αντιπολίτευση θα πω το εξής: Μην καγχάζετε, κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είστε οι πρώτοι που πρέπει να μεμφθούμε και θα πω γιατί. Απ΄ αυτήν την πλευρά και κάτω ακούστηκαν αντιρρήσεις. Η Κυβέρνηση –να το δεχθούμε με όλη την καλή θέληση- έχει πιέσεις, κάνει λάθη, οτιδήποτε. Τουλάχιστον είχε αυτό που λέμε «τσίπα» να πει ότι υπάρχει αμοιβαιότητα. Στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων η θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήταν η πλέον εξοργιστική. Ναι, είπε, είναι ετεροβαρής, ναι, δεν έχει αμοιβαιότητα, ναι, περιορίζει την εθνική μας κυριαρχία, αλλά τι να κάνουμε, Αμερική είναι αυτή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να σας ανακοινώσω ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην Έκθεση των Έργων Τέχνης από τη Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων, σαράντα έξι μαθητές, μαθήτριες και συνοδοί - καθηγητές από το Λύκειο Εκπαιδευτηρίων Δούκα Αθήνας.
Η Βουλή τούς καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Το λόγο έχει ο κ. Καρατζαφέρης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Διαβάζοντας, κύριε Πρόεδρε, αυτήν τη σύμβαση, έχω την αίσθηση ότι βγαίνοντας απ΄ αυτό το κτίριο δε θα δω έξω τη γαλανόλευκη, αλλά την αστερόεσσα. Είναι εκπληκτικό!
Απευθύνομαι στους παλαιότερους κοινοβουλευτικούς του ΠΑΣΟΚ. Αυτό το πράγμα, γιατί δεν το θεωρώ σύμβαση, θα το ψηφίζατε πριν είκοσι χρόνια με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου; Υπάρχει περίπτωση να ψηφίζατε, όχι τη σύμβαση, να ψηφίζατε άρθρο, όχι άρθρο, έστω και μία παράγραφο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Το καταργήσαμε πριν από είκοσι χρόνια, όχι το ψηφίσαμε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Αυτό, λοιπόν, κυρίες και κύριοι, είναι η συνέχεια …
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Καψή, σας παρακαλώ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Οι αμαρτωλοί δεν πιστεύω να αποχωρούν τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Καρατζαφέρη, σας παρακαλώ συνεχίστε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Έρχομαι, κύριε Πρόεδρε, και λέω ότι είναι η συνέχεια του πικρού αν όχι προδοτικού …
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Να μη γράφεται καμία διακοπή στα Πρακτικά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Επαναλαμβάνω, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι η συνέχεια του πικρού, για να μην πω προδοτικού, που συνοδεύει την εξωτερική μας πολιτική εδώ και πενήντα χρόνια του «Ανήκουμε στη Δύση» και όχι βεβαίως εκεί που είναι το συμφέρον της χώρας.
Εν πάση περιπτώσει πρέπει να δούμε τι ακριβώς λέγεται εδώ. Κύριε Υπουργέ –είστε συνταγματολόγος- έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το Σύνταγμα της χώρας. Θέλετε να πάμε στο άρθρο 27; Το λέει ευθέως. Λέει το άρθρο 27 παράγραφος 2: «Χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των Βουλευτών, δεν είναι δεκτή στην ελληνική επικράτεια ξένη στρατιωτική δύναμη ούτε μπορεί να διαμένει σε αυτή ή να περάσει μέσα από αυτή».
Έρχομαι, λοιπόν, σε αυτό που μας φέρατε και σας πηγαίνω στο άρθρο 9 στην τελευταία παράγραφο, η οποία έχει μπει σε ένα σημείο που κανείς δεν της δίνει σημασία, γιατί σταματάμε πάντα στην αρχή.
«Στο πλαίσιο της ευθύνης αυτής, οι ελληνικές αρχές συνεργάζονται στενώς με τις στρατιωτικές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών για την εξασφάλιση της προσήκουσας ασφάλειας και για την απρόσκοπτη είσοδο και έξοδο από τις ευκολίες, στις οποίες ευρίσκονται οι στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών». Τι σημαίνει αυτό; Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι ερχόμαστε να προσπεράσουμε τις αποβάσεις τύπου Λιτοχώρου.
Αυτό είναι, κύριε Υπουργέ. Και αν θέλετε να το δικαιολογήσετε και να βαφτίσετε τα ψάρια κρέας, όπως κάνανε κάποιοι κάποτε, για να φάνε τη Μεγάλη Εβδομάδα, το βαφτίσατε ότι είναι αμοιβαιότητα κλπ. Τότε πρέπει να πάτε στο άρθρο 28 του Συντάγματος στο 2: «Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτήν τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των Βουλευτών». Εδώ, λοιπόν, πώς θα βγει αν ψηφίσουν τα τρία πέμπτα των Βουλευτών; Να γίνει μία ονομαστική ψηφοφορία και να το δούμε. Να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
Περνάμε, λοιπόν, μία σύμβαση, η οποία πραγματικά αλλοιώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Εγώ σαν πολίτης αυτής της χώρας και ως Βουλευτής αυτής της χώρας θα ήθελα να έχω ίχνος -όχι όλα!- από τα προνόμια που έχει ο οποιοσδήποτε Αμερικανός, ο οποίος εν τέλει θα βαφτίζεται και συγγενής για να εξυπηρετηθεί, αν θέλετε, το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δεν μπορεί να προχωρήσει αυτό το πράγμα, κύριε Υπουργέ. Με αυτά που κάνετε, με αυτά που φέρνετε, ενισχύετε την επιχειρηματολογία των νεοκλείστων στον Κορυδαλλό, την υποστηρικτική τους -αν θέλετε- επιχειρηματολογία. Αυτή είναι η ακρότητα του νόμου που θα δικαιολογήσει – αν θέλετε- άλλου είδους ακρότητες υπερασπίσεως των κυριαρχικών μας συμφερόντων. Δεν είναι δυνατό να επιτρέπουμε να οδηγούνται τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Αυτό που μας φέρνετε έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τη Συνθήκη Σένγκεν, η οποία απαγορεύει σε χώρες εκτός των χωρών που έχουν υπογράψει τη συνθήκη Σένγκεν την ελεύθερη διακίνηση πολιτών. Εδώ, λοιπόν, αυτούς που δεν είναι στη Συνθήκη Σένγκεν ποιος θα τους ελέγχει; Θα μπαίνουν και θα βγαίνουν από τη χώρα όποτε θέλουν.
Θα φέρω ένα παράδειγμα. Ήμουν μέχρι πριν από δύο χρόνια -όπως και ο κ. Κρητικός που ήταν Πρόεδρος- μέλος της Επιτροπής Απορρήτων Πληροφοριών. Ήρθε μια πληροφορία από ασφαλή πληροφοριοδότη ότι τον κ. Κλίντον συνόδευαν κοντέινερς με υλικό τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Το συζητήσαμε και ξέρετε τι είπαμε; «Πού να πάμε τώρα εκεί;». Και βεβαίως αυτά όλα έμειναν εδώ πίσω και προφανώς χρησιμοποιούνται αναλόγως.
Αυτήν τη δουλεία, στην οποία υποβάλλετε τη χώρα δεν έχουμε υποχρέωση όλοι να συμβάλουμε να την αποτάξουμε; Εδώ τα πράγματα είναι χειρότερα από τότε που θα μπορούσε να υπάρχει και το άλλοθι του υπαρκτού κομμουνισμού, με το οποίο ζήσαμε και επιβάλαμε πολιτικές.
Εν πάση περιπτώσει, επιβάλαμε πολιτικές και στήσαμε τους μηχανισμούς της άμυνας για τον φόβο των κομμουνιστών και δεν πάθαμε τίποτα από τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Αλβανίας, αλλά το παθαίνουμε τώρα από την Αλβανία. Δεν πάθαμε από το κομμουνιστικό καθεστώς της Γιουγκοσλαβίας και το παθαίνουμε τώρα από τη FYROM. Δεν πάθαμε τίποτα από το κομμουνιστικό καθεστώς της Βουλγαρίας και τώρα έχουμε κάποιες ψευτοδιεκδικήσεις. Τον κίνδυνο τον έχουμε από εκείνους, οι οποίοι ανήκουν στη Δύση –που λέμε. Λοιπόν δεν μπορούμε να βγάλουμε από πάνω μας τις αγκυλώσεις και όλα αυτά τα δόγματα, τα οποία δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός; Παραδίδεται η χώρα. Να σας πάω στο άρθρο 4; Να σας πάω στο άρθρο 3; Να σας πάω στο άρθρο 9; Το ένα είναι χειρότερο από το άλλο.
Δεν μπορούμε, λοιπόν, να νομοθετούμε σ’ αυτήν την Αίθουσα και να παραδίδουμε τη χώρα στον Αμερικάνο. Να βρούμε το θάρρος και τη δύναμη να πούμε ένα όχι. Είπε ο κ. Πάγκαλος ότι, όταν πηγαίνει κάποιος Έλληνας στην Αμερική, εκεί είναι η ντροπή, μέσα στο αεροδρόμιο Κέννεντυ, να κάθεσαι σε ουρά εκατό ανθρώπων και να μη σου δίνει κανείς σημασία. Εδώ, λοιπόν, φαντάζεσθε να έρθει Αμερικανός Υπουργός; Κατ’ αρχήν στέλνουν τις μερσεντές και τους παίρνουν μέσα από το αεροπλάνο και δείχνουμε αυτήν την οσφυοκαμψία ενώ σε μας δεν υπάρχει όχι αμοιβαιότητα, αλλά τίποτα.
Έγινε ένα τροχαίο μια φορά στο κέντρο του Μανχάταν, στη Μάντισον, και επειδή ήμουν μέσα στο ταξί που είχε εμπλακεί στο τροχαίο, ήμουν επί είκοσι λεπτά με τα χέρια στο καπό -ένας Βουλευτής- και είχα επιδείξει το διαβατήριό μου που ήταν διπλωματικό. Γιατί, λοιπόν, τα επιτρέπουμε αυτά τα πράγματα;
Και συνέχεια αυτής της πολιτικής, άμεσα συνδυαζόμενη με αυτό που υπογράφουμε τώρα, έρχεται η υπόθεση στο Ιράκ. Εγκαλούν κάποιοι γιατί στείλαμε το Έλλη πριν από δώδεκα χρόνια κάτω. Τότε το στείλαμε υπέρ του αμυνόμενου. Αμυνόμενο τότε ήταν το Κουβέιτ και επιτιθέμενο το Ιράκ. Υπήρχε ένας λόγος να πάμε κοντά στον αδύνατο.
Τώρα ποιος είναι ο αδύνατος; Είναι η Αμερική; Γιατί τρέχουμε και στέλνουμε τα καράβια μας; Στην αυθαιρεσία του Αμερικάνου, αυτού ο οποίος έχει περιγραφεί και από τον Καγκελάριο της Γερμανίας με κάποιο σχολιασμό και από τον Υπουργό Τύπου και Μέσων Ενημέρωσης του Καναδά; Δεν βλέπουμε ότι υπάρχει ένας κίνδυνος όχι μόνο από την πολιτική αυτή του επικυρίαρχου κράτους, την πολιτική που θέλει η Αμερική, αλλά και απ΄ αυτήν ταύτη την προσωπικότητα του αρχηγού αυτού του κράτους σήμερα;
Γιατί, λοιπόν, οδεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση; Γιατί πηγαίνουμε προς τα εκεί; Γιατί να εμπλακούμε σ’ αυτόν τον πόλεμο που δεν μας ανήκει; Για ποια λογική; Επειδή ο Αμερικανός θέλει να κάνει έναν πόλεμο; Επειδή θέλει να επιβάλει έναν πόλεμο σε αντίθεση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, με τους μισθοδοτούμενους ή ελεγχόμενους εμμέσως ή αμέσως παρατηρητές, που πήγαν κάτω και επί δύο μήνες δεν βρήκαν τίποτε και ξαφνικά λένε, βρήκαν μία κάνη στην οποία ενδεχομένως μπορούν να χρησιμοποιηθούν χημικά όπλα;
Σας ερωτώ, τι περισσότερο διαθέτει ο Σαντάμ απ’ ό,τι διαθέτει η Αμερική; Τι περισσότερο διαθέτει ο Σαντάμ απ’ ό,τι διαθέτει η Αγγλία; Τι περισσότερο διαθέτει ο Σαντάμ απ’ ό,τι διαθέτει η Γαλλία; Τι περισσότερο διαθέτει ο Σαντάμ απ’ ό,τι διαθέτει η Ρωσία; Δηλαδή πού φθάνουμε; Σε έναν κόσμο που επιλεκτικώς κάποιοι μπορούν να έχουν τα όπλα μαζικής καταστροφής ενώ κάποιοι άλλοι δεν πρέπει να έχουν; Και εάν εν πάση περιπτώσει κάποια στιγμή εμείς για λόγους άμυνας χρειαστεί να αναπτύξουμε κάποια όπλα που ενοχλούν τον Αμερικανό θα δούμε τα F 16 πάνω από την Αθήνα; Αυτό συνομολογείτε τώρα. Τους εκχωρείτε τα δικαιώματα να βιάζουν τη συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας. Δεν είπαμε να κηρύξουμε βέβαια –γιατί ακούγονται και μερικά τέτοια πράγματα- τον πόλεμο με την Αμερική αλλά όμως θα πρέπει να σηκώσουμε το ανάστημα.
Κύριε Υπουργέ, ξέρετε το ανέκδοτο που κυκλοφορεί με την Αμερικανίδα μάνα που λέει στην κόρη της, εάν κάποια στιγμή το βράδυ ένας γιγαντόσωμος –αυτοί λένε αράπης, αλλά για λόγους ρατσισμού το διορθώνω- σε κυνηγήσει μέσα στο πάρκο να σε βιάσει, εάν δεν μπορείς να ξεφύγεις, κάθισε να το απολαύσεις. Εσείς αυτό δείχνετε, να το απολαμβάνετε.
Ε, όχι λοιπόν, δε θέλουμε να απολαύσουμε εμείς αυτήν τη στιγμή ούτε τα χάδια ούτε το βιασμό των Αμερικανών. Επαναστατούμε, ξέρουμε ότι αυτή η ομιλία είναι άνευ αντικειμένου όλων ημών που αντιδρούμε. Αλλά, τουλάχιστον, να υπάρχει στα Πρακτικά, να ακούσουν και εκείνοι ότι δεν έχουμε ισοπεδωθεί όλοι, ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, υπάρχουν κοινοβουλευτικοί σ’ αυτήν τη χώρα που κρατάνε αν μη τι άλλο την αξιοπρέπειά τους, και δεν την στοιχίζουν μέσα σ’ αυτήν τη δική σας προσπάθεια εξυπηρετήσεως των συμφερόντων των Αμερικανών, όπως εξάλλου πράττει και η Νέα Δημοκρατία.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κ. Κρητικός έχει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, οι συνάδελφοι που πήραν το λόγο πριν από εμένα ήταν, ιδιαίτερα, αναλυτικοί και θα χαρακτηριστώ επαναληπτικός εάν αναφερθώ κι εγώ στα ίδια στοιχεία στα οποία αναφέρθηκαν κυρίως, ο κ. Πάγκαλος και ο κ. Καψής.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Και η επαναληπτική καραμπίνα έχει την αξία της.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Έχει την αξία της αλλά όταν είναι όρθιος ο στόχος. Ήδη έχει καταρρεύσει. Δεν αφορά εσάς ο στόχος στον οποίο αναφέρθηκα κύριε Υπουργέ, εννοώ το στόχο τον υπερπόντιο.
Είμαι εναντίον αυτής της σύμβασης, κύριε Πρόεδρε, διότι όχι μόνο διαιωνίζει το καθεστώς το οποίο υπήρξε μέχρι σήμερα –εγώ θα περίμενα να το εξαλείψει- αλλά το χειροτερεύει. Παραβιάζει ωμά και κατάφωρα τον όρο της αμοιβαιότητας. Και η αμοιβαιότητα είναι μία συνταγματική αρχή, η οποία διέπει το άρθρο 28 του Συντάγματός μας και η οποία διεσώθη από την αναθεωρητική διαδικασία, χάρη στις δύο κρίσεις που υπέστη από τις δύο Βουλές. Άλλες διατάξεις δεν είχαν αυτήν την καλή τύχη. Υπέπεσαν στην ενέδρα και εκτελέστηκαν.
Η αμοιβαιότητα δεν υπάρχει σ’ αυτήν τη σύμβαση. Είναι ετεροβαρής, έχει επικυρίαρχο χαρακτήρα ο ένας των συμβαλλομένων επί του άλλου και παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών. Η ετεροδικία δεν είναι αμοιβαία.
Επί της διαδικασίας, θα ήθελα να τονίσω εκείνο, που αναφέρθηκε και στην αρχή από τον κ. Σκυλλάκο. Η σύμβαση αυτή είναι ιδιαίτερα ουσιαστική και εξαιρετικά σημαντική. Αφορά σε κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και θα όφειλε να έλθει με την τακτική διαδικασία και όχι με το άρθρο 108 με το οποίο εισάγεται τώρα και όχι μόνο διότι περιορίζει το δικαίωμα του λόγου σε ό,τι αφορά το χρόνο -αυτό είναι ήσσονος σημασίας, εμένα δεν μου χρειάζεται ο πολύς χρόνος- αλλά, διότι για την κύρωση, για την απόφαση, απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία για να γίνει δεκτή η σύμβαση. Είτε εισαχθεί με το άρθρο 28 παράγραφος 2 είτε εισαχθεί με το άρθρο 28 παράγραφος 3 απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία. Στην πρώτη περίπτωση απαιτούνται τα τρία πέμπτα των Βουλευτών και στη δεύτερη περίπτωση η απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των Βουλευτών.
Ούτε στη μία περίπτωση ούτε στην άλλη υπάρχει αυτή η δυνατότητα να ληφθεί απόφαση.
Θα προκαλούσα, αν είχα τη δυνατότητα, ονομαστική ψηφοφορία επί της συμβάσεως, κύριε Πρόεδρε, διότι είναι ιδιαίτερης σημασίας. Αλλά δεν έχω αυτήν τη δυνατότητα. Παρέχεται, όμως, αυτό το δικαίωμα και στο Προεδρείο και δε ξέρω κατά πόσο σκέφτεται να το ασκήσει.
Σε καμία άλλη χώρα απ’ ό,τι γνωρίζω, δεν είχε ψηφισθεί παρόμοια σύμβαση. Κανένα μέλος της συμμαχίας ούτε μέλος της ευρύτερης διεθνούς συνεργασίας δεν έχει κυρώσει μία τέτοια σύμβαση. Ανέφερε προηγουμένως ο κ. Καψής ότι ούτε η Τουρκία έχει επικυρώσει παρόμοια σύμβαση. Πως εμείς σπεύδουμε και σ’ αυτήν την κρίσιμη ώρα να επικυρώσουμε μία τέτοια σύμβαση ετεροβαρή, η οποία παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας; Και πως είναι δυνατόν να αδικοπραγούν αλλοδαποί, ξένοι υπήκοοι επί ελληνικού εδάφους και να μη δωσιδικούν ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων; Πώς ικανοποιείται το τρίτο βασικό στοιχείο της έννοιας της συντεταγμένης πολιτείας; Πώς ικανοποιείται το περί δικαίου αίσθημα σ’ αυτόν τον τόπο, όταν κάποιος διαπράττει αδικήματα αλλά δε δωσιδικεί ενώπιον της δικαιοσύνης της χώρας στην οποία αδικοπραγεί;
Δεν τα είδαμε αυτά, δεν τα μελετήσαμε και προσχωρούμε σε μία υπογραφή, η οποία δεν κολακεύει την ελληνική πλευρά.
Γι’ αυτούς τους λόγους, κύριε Πρόεδρε, θα καταψηφίσω τη σύμβαση και θα παρακαλούσα τους συναδέλφους να συντρέξουν όλοι στη διατύπωση πρότασης ονομαστικής ψηφοφορίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κ. Τζέκης έχει το λόγο.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι καλούμαστε να επικυρώσουμε μια πολύ σημαντική σύμβαση. «Συνολική τεχνική συμφωνία μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και Ηνωμένων Πολιτειών», την ονομάζει η Κυβέρνηση. Είναι, βέβαια, ένας νέος όρος που εμείς πιστεύουμε ότι αυτή η σύμβαση δεν είναι καθόλου τεχνική, δηλαδή, δεν είναι τεχνικά τα χαρακτηριστικά της.
Είναι βαθιά πολιτική αυτή η συμφωνία που καλούμαστε να υπογράψουμε. Μέσα από τέτοιου είδους τερτίπια η Κυβέρνηση, δεν μπορεί να κρύψει το πολιτικό περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας. Γνωρίζουμε όλοι μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα ότι και οι υπόλοιπες συμβάσεις που έχουν υπογραφεί ήταν βαθιά πολιτικές, από το ’54, το ’83 και το ’90.
Πιστεύουμε ότι σ’ αυτό το σημείο η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει πραγματικά τον υποτελή χαρακτήρα αυτής της συμφωνίας. Και ο όρος «υποτελής» με όλη τη σημασία της λέξης, ούτε καν αποικιακού χαρακτήρα είναι. Είναι υποτελής η στάση της Κυβέρνησης, γιατί είναι συνειδητή η επιλογή της να δώσει τα πάντα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Και, βέβαια, δεν είναι τυχαία και η χρονική περίοδος της υπογραφής της συμφωνίας που υπογράφτηκε τον Ιούνιο του 2001. Και είναι ένα ζήτημα το ότι έρχεται στη Βουλή μετά από ενάμισι χρόνο για να ζητήσει τη σύμφωνη γνώμη της, αφού έτυχε της υπογραφής. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι εκείνη την περίοδο επικρατούσε στη χώρα μας μία μεγάλη αναταραχή. Είχε μετατραπεί όλη η χώρα σε ένα ορμητήριο ξένων δυνάμεων προκειμένου να γίνει η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και, βέβαια, συνολικά στα Βαλκάνια. Εκείνη την περίοδο επίσης, είχε αναπτυχθεί ένα μεγάλο φιλειρηνικό αγωνιστικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα απέναντι σ’ αυτές τις ξένες δυνάμεις που, αν θέλετε και κατά παράβαση του Συντάγματος, περνούσαν όποτε ήθελαν μέσα από τη χώρα μας. Και λέμε κατά παράβαση του Συντάγματος, γιατί υπήρξε και δικαστήριο της χώρας που στάθηκε στην αντισυνταγματικότητα της υπόθεσης και αθώωσε φιλειρηνιστές αγωνιστές, οι οποίοι οδηγήθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, γιατί έφραξαν με τα σώματά τους αυτές τις ορδές των νέων κατακτητών και της χώρας, αλλά και της Βαλκανικής, συγχρόνως.
Έτσι, λοιπόν, και σήμερα ανάλογο σκηνικό υπάρχει. Είμαστε ένα βήμα πριν το νέο κτύπημα του Ιράκ. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτά τα δέκα χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν αυξήσει κατά πολύ τη δύναμή τους και μέσα στη χώρα μας.
Και το έχουν κάνει αυτό γιατί τα μελλοντικά τους σχέδια για τη Βαλκανική, για τη Μέση Ανατολή, για το Ιράκ και για την Ευρασία τους οδηγούν στο να ενισχύσουν τους σταθμούς τους εκεί. Δυστυχώς, έχουν και τη δική μας χώρα ανάγκη. Δυστυχώς βρίσκονται και κυβερνήσεις, οι οποίες λένε ναι σε όλες τις απαιτήσεις αυτών των ιμπεριαλιστών. Έτσι σήμερα η χώρα μας ως νέο ορμητήριο ετοιμάζεται για το νέο κτύπημα ενάντια στο Ιράκ. Έχει πολλαπλασιαστεί το προσωπικό στη βάση της Σούδας. Ο πατέρας Μπους έχει δώσει τα συγχαρητήριά του στο προσωπικό της Σούδας, όταν το 1990 περνούσαν από εκεί τα βομβαρδιστικά και τα αεροπλανοφόρα τα οποία αιματοκύλησαν μία ολόκληρη χώρα. Ο ισχυρισμός της τότε κυβέρνησης, αλλά και της τώρα ότι εμείς δε συμμετέχουμε είναι πλασματικός. Συμμετέχετε ενεργά από την ώρα που δίνετε την άδεια στις ΗΠΑ, να χρησιμοποιούν τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά μας σαν να είναι κάτω από την κατοχή τους.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό καλούμαστε να επικυρώσουμε αυτήν τη συμφωνία, αυτό το βαθιά πολιτικό κείμενο που προβλέπει ελεύθερη είσοδο και έξοδο όλου του στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού των Αμερικανών, χωρίς να δίνουν σε κανέναν λογαριασμό. Η αρχή των ΗΠΑ θα ανακοινώνει τα ονόματα και η ελληνική αρχή θα είναι υποχρεωμένη να εκδίδει τις ειδικές ταυτότητες, χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο. Έτσι θα αλωνίζουν οι πράκτορες των ΗΠΑ. Βέβαια, είναι πράκτορας και ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος βρήκε το θράσος να επισκεφτεί την κρητικιά που το βράδυ μπήκε στο σπίτι της ένας δήθεν μεθυσμένος αμερικανός αξιωματικός και την ξυλοκόπησε. Βέβαια, μετά έφυγε χωρίς να τιμωρηθεί λόγω ετεροδικίας. Και δεν είναι σωστό αυτό που είπε ο κ. Καψής. Το ΚΚΕ επεσήμανε ότι η ετεροδικία υπήρχε και στη συμφωνία του 1983, αλλά ότι γίνεται ακόμη χειρότερη με την παρούσα συμφωνία.
Ο αριθμός του προσωπικού μεγαλώνει. Αυτό γίνεται, γιατί οι ΗΠΑ θέλουν να επεκτείνουν τα σχέδιά τους στην ευρύτερη περιοχή. Ένα επιπρόσθετο μέσα στη σύμβαση είναι η υποχρέωση της ελληνικής Κυβέρνησης, για την ασφάλεια όλου αυτού του προσωπικού. Υποχρεωνόμαστε να πληρώσουμε για την ασφάλεια και των εγκαταστάσεων και του προσωπικού. Δεν είναι αυτό δείγμα υποταγής;
Όσο για τις φορολογικές και για τις τελωνειακές απαλλαγές, αυτό που γίνεται είναι πρωτόγνωρο. Γνωρίζουμε τις φοροαπαλλαγές που έχει το κεφάλαιο, αλλά εδώ βλέπουμε ότι είναι ακόμα μεγαλύτερες αυτές οι απαλλαγές προς τους αμερικανούς μη εξαιρουμένων και των εργολάβων. Η συμφωνία του 1983 προέβλεπε ότι για κατασκευή έργων θα πρέπει οι ΗΠΑ να απασχολούν υποχρεωτικά και ελληνικές εταιρείες. Αυτό με τη σημερινή σύμβαση απαλείφεται. Οι αμερικανοί θα μπορούν να χρησιμοποιούν ξένες εταιρείες, χωρίς να δίνουν σημασία στις ελληνικές αρχές. Τα κέρδη τους, μάλιστα, δε θα φορολογούνται.
Στην ψυχαγωγία αναφέρθηκε η συντρόφισα Κανέλλη. Εγώ θα προσθέσω και την ελεύθερη πρόσβαση που θα έχουν οι ΗΠΑ μέσα από τις βάσεις τους στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα του ΟΤΕ. Αυτό σημαίνει ότι με τον τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό που διαθέτουν, τα πάντα θα είναι κάτω από την παρακολούθηση αυτών των βάσεων.
Μιλάνε όλες οι συμφωνίες, κύριε Πρόεδρε, ότι πρόκειται για μία αμοιβαία αμυντική συνεργασία. Αν θα πάρετε και του 1954, του 1983, του 2000 και του 2003, μέσα περιλαμβάνεται ο όρος «αμοιβαία αμυντική συνεργασία». Δεν υπάρχει αμοιβαία αμυντική συνεργασία. Αυτό δεν είναι αμυντική συνεργασία. Αμύνομαι από ποιον; Ποιος είναι εκείνος ο οποίος απειλεί αυτή την ώρα τη χώρα; Εδώ μέσα απ’ αυτές τις συμβάσεις έχουν αμφισβητηθεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Και σεις μιλάτε ότι είναι αμυντική η συνεργασία; Καθόλου αμυντική αν δεν είναι τα χαρακτηριστικά της. Τα χαρακτηριστικά της, κύριε Πρόεδρε, είναι επιθετικά. Και, δυστυχώς η ελληνική Κυβέρνηση έχει σοβαρές πολιτικές ευθύνες στη συμμετοχή των επιθετικών χαρακτηριστικών αυτών των συμφωνιών και των σχεδίων που έχουν οι Αμερικάνοι. Άλλωστε, ο κ. Παπαντωνίου μπορεί να λέει ότι δε συμμετέχει κανένας φαντάρος στο Ιράκ, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, ότι συμμετέχουν Έλληνες ναύτες στη δύναμη του στόλου αυτής της υπερεθνικής δύναμης και έξω από το Ιράκ, αλλά και στη Μεσόγειο. Είναι, δηλαδή, ενταγμένος ο ελληνικός στόλος στα σχέδια των Αμερικάνων.
Και, βέβαια, η σύμβαση αυτή έχει διάρκεια οκτώ χρόνια, όπως ήταν η προηγούμενη του 1990, με δικαίωμα ανανέωσης κατά χρόνο. Είναι μία νέα εφεύρεση τώρα της Κυβέρνησης, ακολουθώντας -αν θέλετε- τα χνάρια της Νέας Δημοκρατίας, ότι βάζω οκτώ χρόνια, αλλά έχουμε το δικαίωμα ύστερα της ανανέωσης χρόνο το χρόνο.
Και σ’ αυτό το σημείο θέλω να πω το εξής, κύριε Πρόεδρε. Ο ρεαλισμός δεν μπορεί να οδηγήσει στην υποταγή. Ο ελληνικός λαός δε θα υποτάξει τα συμφέροντα της χώρας στα σχέδια του ιμπεριαλισμού. Η Κυβέρνηση, αλλά και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, η Νέα Δημοκρατία, μπορεί να συμφωνούν σ’ αυτό τον υποτελή ρόλο τους. Ο ελληνικός λαός, όμως, όπως διδάσκει και η πλούσια ιστορία του λαϊκού κινήματος, έχει σηκώσει το ανάστημα σε ανάλογα επιχειρήματα ρεαλιστικά, όταν τον καλούσαν να υποταγεί στη νέα τάξη των πραγμάτων είτε του 1940….
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ολοκληρώστε, κύριε Τζέκη.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: …είτε του 1821.
Έτσι και τώρα ο ελληνικός λαός και πάλι θα σηκώσει το ανάστημά του, γιατί είναι ένας μεγάλος λαός, όπως μεγάλοι είναι όλοι οι λαοί. Και αυτό είναι αν θέλετε και το αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Παρακαλώ, ολοκληρώστε.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Και κλείνω με το εξής, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κλείστε, κύριε Τζέκη.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Δεν υπάρχει ρεαλισμός στην υποταγή. Υπάρχει ρεαλισμός στην αντίσταση και στην οργάνωση αυτή της αντίστασης και καλούμαι όλους τους Βουλευτές, ανεξάρτητα σε ποια πτέρυγα ανήκουν, να αναλογιστούν την προσωπική τους ευθύνη για την υπογραφή και την επικύρωση της σημερινής συμφωνίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υφυπουργός Εξωτερικών): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θα ήθελα πριν αρχίσω τις απαντήσεις μου πάνω στα επιχειρήματα που ακούστηκαν σήμερα στην Ολομέλεια, για την υπό κύρωση Σύμβαση, να κάνω μία αναφορά στη θέση της ελληνικής Κυβέρνησης για τον ενδεχόμενο πόλεμο στο Ιράκ, επειδή συνάδελφοι Βουλευτές έθεσαν τέτοιο θέμα, επαναλαμβάνοντας τα όσα ο Πρωθυπουργός της χώρας είπε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου λίγες μέρες πριν και συγκεκριμένα ότι η θέση της ελληνικής Κυβέρνησης συμπυκνώνεται πρώτον στην πολιτική της θέση ή εκτίμηση που από καιρό έχει εκφράσει για πλήρη εφαρμογή του ψηφίσματος 1441/2002 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δεύτερον, στη χρησιμοποίηση όλων των δυνατών μέσων, για να διατηρηθεί ειρήνη. Και τρίτον, στην ανάγκη ενιαίας έκφρασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πολιτικό επίπεδο πάνω στο ζήτημα αυτό.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ)
Είχα την ευκαιρία αυτή τη θέση να επαναλάβω την περασμένη Δευτέρα και στην αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για θέματα αναπτυξιακής συνεργασίας, γιατί μου έγιναν πολλές ερωτήσεις, ερωτήσεις όμως που οι Βουλευτές τις συσχέτιζαν με την ανάγκη παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, αν ένας πόλεμος τελικώς πραγματοποιηθεί, αρμοδιότητα για την οποία το Υπουργείο Εξωτερικών διαθέτει σχετική αρμόδια γενική γραμματεία, αλλά οπωσδήποτε και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τη δική της υπηρεσία, τη δική της αρμοδιότητα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής επιτροπής. Και ξαναλέω, υπάρχει ειδική επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα θέματα της αναπτυξιακής συνεργασίας μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η ανθρωπιστική βοήθεια.
Θέλω να ενημερώσω τους συναδέλφους Βουλευτές πως ήδη από τον Νοέμβριο, το Υπουργείο Εξωτερικών ετοιμάζεται γι’ αυτό το ακραίο και αρνητικό ενδεχόμενο του πολέμου που η Ελλάδα δεν επιθυμεί, όμως ετοιμάζεται να συνεισφέρει στον ανθρωπιστικό τομέα, τόσο σε σχέση με τα κύματα προσφύγων -ο αριθμός των οποίων είναι πάρα πολύ μεγάλος- οι οποίοι θα καταφύγουν στις γειτονικές χώρες, αλλά και για τα ανθρωπιστικά προβλήματα, κυρίως, τα επισιτιστικά που θα έχει ένας στους δύο από τους κατοίκους του Ιράκ, που δε θα επιχειρήσουν να φύγουν στο εξωτερικό.
Για όλους αυτούς τους λόγους, το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτοτελώς, γιατί η Ελλάδα αισθάνεται την ανάγκη να είναι ανθρωπιστικά δίπλα στο πρόβλημα, αλλά και ως προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είμαστε έτοιμοι, και σε επίπεδο οικονομικό επαναλαμβάνω, και σε επίπεδο ανάλυσης, για να ξέρουμε ποιο μπορεί να είναι το πρόβλημα, να παρέμβουμε με καθοριστική βοήθεια. Ξανά λέω θέσεις απόψεις και προετοιμασίες για το ενδεχόμενο ενός πολέμου που η Ελλάδα ρητά έχει δηλώσει ότι δεν επιθυμεί. Έτσι κλείνω την απάντησή μου στους συναδέλφους που έθεσαν τέτοιο θέμα και με ρώτησαν σχετικά.
Τώρα για το διαδικαστικό εφαρμογής του άρθρου 28 παράγραφος 1 ή 3 του Συντάγματος, στη Διαρκή Επιτροπή επειδή η κ. Δαμανάκη έθεσε το ζήτημα υπό τον τίτλο «αμοιβαιότης», που αναγκάζει κατά τη γνώμη της να πάμε στην παράγραφο 3 απήντησα.
Σήμερα συνάδελφοι θέτουν το θέμα της κυριαρχίας, ο περιορισμός της οποίας υποχρεώνει το νομοθετικό σώμα να καταφύγει στις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 28. Η εκτίμηση αυτή είναι λάθος. Είναι μία εκτίμηση που συγκρούεται με το άμεσο νομοθετικό και κυρωτικό παρελθόν της ελληνικής Βουλής. Πολλοί από τους συναδέλφους που το υποστηρίζουν, θα συγκρουστούν με την ψήφο τους, τα τελευταία χρόνια ή εν πάση περιπτώσει, όσα χρόνια μετέχουν στην Εθνική Αντιπροσωπεία και έχουν πάρει θέση στο ζήτημα.
Θα πω και θα θυμίσω στους νομικούς ότι τα ζητήματα της συνεργασίας των δικαιοδοσιών είναι πάρα πολύ γνωστά στο διεθνές δίκαιο είτε είναι δημόσιο είτε είναι ιδιωτικό. Τα ζητήματα της εκχώρησης ποινικών αρμοδιοτήτων είναι γνωστά. Κυρώσαμε, όπως ανέφερε η κ. Δαμανάκη πριν από λίγους μήνες τη διεθνή σύμβαση για την ίδρυση του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου. Ευτυχώς. Μετά από πολλές δεκαετίες άγονων συζητήσεων έγινε αυτό, και οι τοποθετήσεις που εδώ υπήρξαν και πριν απ’ όλα αυτά η υπογραφή από την πλευρά της χώρας μας είναι μία απάντηση σε όσους δε συμφωνούν με το διεθνές ποινικό δικαστήριο και οπωσδήποτε και στις Ηνωμένες Πολιτείες, που ξέρουμε τη θέση τους.
Η Εθνική Αντιπροσωπεία συζήτησε το θέμα και στηλίτευσε τις διαδικασίες ή τις πολιτικές θέσεις υπονόμευσης της εκλογίκευσης της διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης. Τότε το άρθρο 28 παράγραφος 1 και πάλι χρησιμοποιήσαμε. Δεν θεωρήσαμε ότι εκχωρούμε κυριαρχία άρα και όταν μεταφέρεις μια τέτοια αρμοδιότητά σου στο επίπεδο της ποινικής δικαιοδοσίας, δεν περιορίζεις την κυριαρχία σου. Ακόμη όταν αναδέχεσαι να λειτουργήσεις και στο ποινικό επίπεδο αντί μίας άλλης δικαιοδοσίας, όπως όταν δεν εκδίδεις έναν καταζητούμενο για να τον δικάσεις εσύ, όλα αυτά άραγε είναι υφαρπαγή κυριαρχίας από άλλο κράτος; Δε θέλω να κάνω καμία σύγκριση και προλαμβάνω όσους επιχειρήσουν να πουν ότι ταυτίζω την προσέγγισή τους με αυτό που θα πω τώρα αλλά το καταθέτω ως εμπειρία.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Τι είναι, κύριε Υφυπουργέ;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υφυπουργός Εξωτερικών): Πάντως τέτοιες απόψεις για την άρνηση της συνεργασίας των ποινικών δικαιοδοσιών χρησιμοποιούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα αμυνόμενα. Δεν είναι αυτός ο διάλογος. Σήμερα όμως το επικαλούμαι, γιατί είναι στοιχείο της ποινικής επιστήμης και πρέπει να το χρησιμοποιούμε και να το έχουμε κατά νου.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Σε τι συνίσταται αυτή η συνεργασία, κύριε Υπουργέ;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υφυπουργός Εξωτερικών): Αυτή η συνεργασία περιλαμβάνει την ασυλία αρχηγών κρατών, διπλωματικές ασυλίες, ασυλίες μελών ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, ετεροδικία, παροχή ασύλου, έκδοση ή μη έκδοση με σκοπό να δικάσεις εσύ αυτόν που εκζητείται. Όλες αυτές οι μορφές συνεργασίας συνιστούν παραχώρηση κυριαρχίας, προκειμένου να πάμε στο άρθρο 28 παράγραφος 3; Ορθώς η Βουλή συζητά με βάση το άρθρο 28 παράγραφος 1 και όποιος από τους συναδέλφους επιχειρήσει να υποστηρίξει το αντίθετο, ας θυμηθεί τη δική του συμπεριφορά κατά την ψηφοφορία στο πρόσφατο ή στο πιο μακρινό παρελθόν.
Νομίζω ότι, η συνέπεια επιβάλλει να υποστηρίζεις το ίδιο πράγμα και πέρυσι και τώρα. Εκτός αν κάποιος αλλάξει άποψη.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν το καταλαβαίνω. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την άποψή μας;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υφυπουργός Εξωτερικών): Εκτός αν αλλάξει κάποιος άποψη. Αυτό είναι δεδομένο! Ωστόσο, το μέλλον νομίζω ότι θα επιβεβαιώσει το αν άλλαξε κάποιος άποψη για λόγους αρχής ή αν το συγκεκριμένο θέμα δίνει κάποιες ευκαιρίες για κάποιες πολιτικές τάσεις, τις οποίες επιλέγουν να ακολουθήσουν οι συνάδελφοι κατά την πολιτική τους εκτίμηση. Αυτό είναι δικαίωμά τους.
Επικαλούμαι, δεδομένου ότι δεν έχω πολύ χρόνο για όλα τα επιχειρήματα, τον Βουλευτή, εισηγητή της Πλειοψηφίας, στις δύο συνεδριάσεις της Διαρκούς Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, κ. Αλέκο Αθανασιάδη, και ειδικά τη δεύτερη τοποθέτησή του με την οποία έκανε συγκριτική αναφορά ανάμεσα σε τρεις παρόμοιες συμβάσεις, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Γερμανίας, τις οποίες και προσκόμισα. Νομίζω ότι, η συγκεκριμένη τοποθέτησή του ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική.
Επικαλούμαι το έγγραφο της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας, της ΕΝΥ, του Υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο κατέθεσα στη Διαρκή Κοινοβουλευτική Επιτροπή και το οποίο απαντά σε επιμέρους ζητήματα.
Επικαλούμαι τις δύο δικές μου τοποθετήσεις στη Διαρκή Επιτροπή που αφορούν ειδικότερα και γενικότερα ζητήματα. Επίσης, επικαλούμαι ένα μνημόνιο προς την Εθνική Αντιπροσωπεία -το οποίο καταθέτω τώρα- για ειδικότερα θέματα για την πληρότητα του νομικού προβληματισμού του Σώματος.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Εξωτερικών, κ. Ανδρέας Λοβέρδος, καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν μνημόνιο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής).
Επίσης, επικαλούμαι το έγγραφο περί στατιστικών για την ετεροδικία, (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία) που κατέθεσα στη Διαρκή Επιτροπή και το οποίο αποδεικνύει περίτρανα ότι αξίζει η επιστροφή αυτών των μομφών σε όσους μίλησαν για υποταγή και σε όσους μίλησαν για αναξιοπρέπεια, επειδή η πρακτική του ελληνικού κράτους, ανεξαρτήτως ποιός ήταν Υπουργός Άμυνας και Υπουργός των Εξωτερικών, δηλώνει ότι η Ελλάδα παρέχει μηδέν ετεροδικίες στα σχετικά αιτήματα των Ηνωμένων Πολιτειών -ποσοστό μηδέν, αριθμός μηδέν- όταν τα ποσοστά των χωρών που ανέφερα, είναι 100% αποδοχή ή 75% αποδοχή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: Παραπλανείτε τη Βουλή!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υφυπουργός Εξωτερικών): Ή το αρνείστε, λοιπόν, αυτό ή διαφορετικά θα πρέπει οι τοποθετήσεις σας να κατατίθενται με συστολή και με λιγότερο υβριστικά λόγια!
Αυτό το έγγραφο, κύριε Πρόεδρε, το έχω καταθέσει στη Διαρκή Επιτροπή και το επικαλούμαι, γιατί θα το ξαναχρειαστώ στην πορεία της τοποθέτησής μου.
Δεν αντιλαμβάνομαι τις απόψεις που μιλούν για επιδείνωση του σχετικού συμβατικού καθεστώτος, ειδικά όταν θεμελιώνονται από ανθρώπους που έχουν συμμετοχή στο προϊσχύσαν καθεστώς, είτε επειδή το ψήφισαν είτε επειδή το εισηγήθηκαν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η σχετική Σύμβαση μήτρα είναι αυτή του 1951, η οποία ονομάζεται SOFA, αφορά τις νατοϊκές δυνάμεις και επιβάλλει διμερείς συμφωνίες και συμβάσεις, όπου υπάρχουν νατοϊκές δυνάμεις σε δύο ή περισσότερες χώρες.
Έτσι, υπεγράφη και κυρώθηκε το 1983 η συμφωνία που λέμε DECA, η Συμφωνία Αμυντικής Οικονομικής Συνεργασίας. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο βρισκόταν υπό συζήτηση επί τρία χρόνια, για να κυρωθεί τελικά το 1990 η Συμφωνία MDCA, η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας, βάσει της οποίας καλούμαστε σήμερα να κυρώσουμε τη σχετική τεχνική συμφωνία.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Η Συμφωνία του 1990 προβλέπει οκταετία και ανανέωση ανά χρόνο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υφυπουργός Εξωτερικών): Το ΚΚΕ είπε ότι αυτά τα κείμενα δεν προβλέπουν χρόνο, δεν έχουν καταλυτικές ημερομηνίες. Κακώς το είπε αυτό. Μάλιστα, ο κ. Τζέκης, μίλησε για οκτώ χρόνια. Δεν ξέρω που το βρήκε. Η ισχύς της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας είναι ετήσια και ανανεώνεται με ρηματικές διακοινώσεις. Η παρούσα υπό κύρωση τεχνική συμφωνία τις παρακολουθεί. Και είναι τεχνική, γιατί τα μείζονα θέματα, όπως το θέμα της ετεροδικίας, ρυθμίζονται στις προηγούμενες συμβάσεις. Ενώ μόνο οι λεπτομέρειες τους ρυθμίζονται. με τη σημερινή υπό κύρωση συμφωνία.
Δεν μπορώ να καταλάβω, η Κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιληφθεί –έχω παρακολουθήσει με πάρα πολλή προσοχή τις δύο συνεδριάσεις της Διαρκούς Επιτροπής και τη σημερινή της Ολομέλειας- γιατί η παρούσα τεχνική συμφωνία που κυρώνουμε, συνιστά επιδείνωση σε σχέση με το παρελθόν. Δεν το πιστεύουμε αυτό. Αντίθετα πιστεύουμε ότι για τρεις λόγους συνιστά βελτίωση του σχετικού θεσμικού πλαισίου.
Ο πρώτος λόγος, αναμφισβήτητος, είναι η διαφάνεια. Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, στην πρώτη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής μου ζητήθηκαν συγκριτικά στοιχεία. Επωφελήθηκα της διακοπής και τα αναζήτησα. Οφείλω να σας πω ότι δεν είναι διαφανείς οι σχετικές διαδικασίες στις περισσότερες χώρες. Πήραμε μόνο τα δημοσιευμένα κείμενα. Πήραμε τα κείμενα από τη Γερμανία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Δημοσιευμένα κείμενα, διαφανείς και εκεί διαδικασίες. Δε βρήκαμε άλλα. Τα αναζητήσαμε τα άλλα για να είμαστε πλήρεις αλλά δεν κατέστη δυνατόν να τα εντοπίσουμε. Τι προτιμάτε λοιπόν; Αυτό το καθεστώς;
Προτιμάτε μήπως –για να περάσω στο δεύτερο λόγο- το καθεστώς των διάσπαρτων κειμένων, της παντελούς έλλειψης εξορθολογισμού του σχετικού θέματος; Της ρύθμισης θεμάτων μέσω ανταλλαγής στρατιωτικών επιστολών που, όταν συνεκαλείτο η επιτροπή σε υψηλό επίπεδο ή η μεικτή επιτροπή του άρθρου 26 της σύμβασης, μας είπαν οι συμμετέχοντες εκεί, ότι υπήρξαν φορές που για κάποιο θέμα που συζητούσαν, προσκομιζόταν μία ανταλλαγή επιστολών μεταξύ στρατιωτικών και έλεγαν να, το συμβατικό πλαίσιο; Ήταν καλύτερα τότε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές; Ή είναι τώρα καλύτερα που όλη αυτή η ύλη τιθασεύεται σε ένα κείμενο που ό,τι και αν πει κανείς και τις πιο ακραίες απόψεις να διατυπώσει εν πάση περιπτώσει γνωρίζει τι ισχύει;
Τρίτος λόγος. Αποτελεί επιδείνωση των σχετικών ρυθμίσεων όταν η συμφωνία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ -όπως νομίζω και η Πορτογαλία- εμπεριέχει και δεύτερο μέρος; Ορισμένοι Βουλευτές βέβαια το χαρακτήρισαν με τα χειρότερα λόγια. Να το διαβάσουμε προσεκτικότερα, να το διαβάσουμε με κριτήριο ότι εμείς δε διαθέτουμε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, «Ευκολίες» στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως κακώς ειπώθηκε. Δε διαθέτουμε δυνάμεις εκεί. Διαθέτουμε ετησίως περίπου εκατόν πενήντα μετεκπαιδευόμενους, ενώ αντίθετα η καταγραφή λέει ότι στην Ελλάδα –οι αριθμοί είναι χαρακτηριστικοί- έχουμε εξακόσιους ογδόντα πέντε υπαλλήλους σε μόνιμη βάση και περίπου χίλιους με χίλιους πεντακόσιους διερχομένους και την «Ευκολία» την οποία γνωρίζουμε. Είναι ίδια πράγματα; Θα έχουμε ίσες ρυθμίσεις; Είναι οι ίδιες καταστάσεις;
Υπό την έννοια αυτή της μη ύπαρξης ομοίων καταστάσεων υπήρξαν διαφοροποιήσεις σε ζητήματα φορολογικά, σε ζητήματα τεχνικά, δευτερεύουσας σημασίας. Είναι πρόβλημα αυτό για να βγαίνει κάποιος και να κατηγορεί κάποιον για υποταγή;
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της Βουλής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ )
Δεν κρίνω σκόπιμο να απαντήσω σε αυτού του είδους το επιχείρημα,αλλά κρίνω σκόπιμο να πω ότι για τους τρεις αυτούς λόγους η σημερινή κύρωση είναι μια πολιτική ενέργεια που βελτιώνει καταστάσεις που προϋπήρξαν ή δεδομένα που προϋπήρξαν. Εκλογικεύει με τρόπο διαφανή μία σχέση, η οποία από ένα σημείο και μετά ελεύθερα αποτιμάται από την κάθε πολιτική δύναμη στο πλαίσιο της συνέπειας των θέσεών της.
Η Κυβέρνηση, κύριε Πρόεδρε, εισηγείται την κύρωση της παρούσας σύμβασης.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό θα διακόψουμε –δε θα μας πάρει αρκετό χρόνο- για να συζητήσουμε τις αιτήσεις άρσεως ασυλίας –επειδή υπάρχει προθεσμία εκ του Συντάγματος- και θα επανέλθουμε αμέσως μετά στο υπό συζήτηση θέμα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Το θέμα τελείωσε, κύριε Πρόεδρε, και έχουμε καταθέσει αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Δεν την έχω ακόμη τυπικώς υπόψη μου, διότι δεν είπα ότι ολοκληρώθηκε η συζήτηση. Θα επανέλθουμε αμέσως μετά, διότι πρέπει να συζητηθούν σήμερα οι αιτήσεις άρσεως ασυλίας.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εξαντλήθηκε ο κατάλογος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Οι δεκαπέντε Βουλευτές που υπογράφουν, δεν μπορούν να περιμένουν. Με αυτόν τον τρόπο επιμένετε να φαλκιδεύετε την ψηφοφορία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Επιμένετε;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Ναι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αφού επιμένετε, λοιπόν, καλώς.
Ολοκληρώθηκε η συζήτηση επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εξωτερικών: «Κύρωση της Συνολικής Τεχνικής Συμφωνίας (C.T.A.) μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».
Κύριοι συνάδελφοι, έχει υποβληθεί αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας επί της αρχής του σχεδίου νόμου, της οποία το κείμενο έχει ως εξής:
«Προς το Προεδρείο της Βουλής
Οι παρακάτω Βουλευτές ζητούμε να γίνει ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής του νομοσχεδίου: «Κύρωση της Ελληνικής Τεχνικής Συμφωνίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των ΗΠΑ που υπεγράφη στις Βρυξέλες στις 13/6/0
Αντώνης Σκυλλάκος
Παναγιώτης Κρητικός.
Ιωάννης Καψής.
Λιάνα Κανέλλη.
Θεόδωρος Πάγκαλος.
Φώτης Κουβέλης.
Νικόλαος Γκατζής.
Άγγελος Τζέκης.
Κυριάκος Σπυριούνης.
Στυαλιανός-Άγγελος Παπαθεμελής.
Σωτήριος Κούβελας.
Απόστολος Ανδρεουλάκος.
Μαρία Δαμανάκη.
Σπυρίδων Σπύρου.
Παναγιώτης Κοσιώνης.
Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος»
Θα αναγνώσω και τον κατάλογο των υπογραφόντων την αίτηση της ονομαστικής ψηφοφορίας, για να διαπιστωθεί αν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός για την υποβολή της.
Ο κ. Αντώνης Σκυλλάκος. Παρών.
Ο κ. Παναγιώτης Κρητικός. Παρών.
Ο κ. Ιωάννης Καψής. Παρών.
Η κ. Λιάνα Κανέλλη. Παρούσα.
Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος. Παρών.
Ο κ. Φώτης Κουβέλης. Παρών.
Ο κ. Νικόλαος Γκατζής. Παρών.
Ο κ. Άγγελος Τζέκης. Παρών.
Ο κ. Κυριάκος Σπυριούνης. Παρών.
Ο κ. Στυαλιανός-Άγγελος Παπαθεμελής. Απών.
Ο κ. Σωτήριος Κούβελας. Παρών.
Ο κ. Απόστολος Ανδρεουλάκος. Παρών.
Η κ. Μαρία Δαμανάκη. Παρούσα.
Ο κ. Σπυρίδων Σπύρου. Απών.
Ο κ. Παναγιώτης Κοσιώνης. Παρών.
Ο κ. Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος. Παρών.
Κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας, Βουλευτών.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εξωτερικών: «Κύρωση της Συνολικής Τεχνικής Συμφωνίας (C.T.A.) μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία, σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(το κείμενο του σχεδίου νόμου βρίσκεται στο τεύχος των Πρακτικών)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ΄ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Κύριε Σκυλλάκο, πρέπει να ακούτε καμιά φορά και τον Πρόεδρο, όταν ζητάει κάτι. Ο Πρόεδρος δε θέλει να φαλκιδεύει τα ονόματα των Βουλευτών. Προφανώς από εδώ που βρίσκεται κοιτάζει στην Αίθουσα και ξέρει τι κάνει. Αλλά αν έχουμε την εντύπωση ότι αυτός που προεδρεύει δεν έχει αίσθηση του καθήκοντός του, τότε είναι φυσικό να κάνουμε τέτοιους υπαινιγμούς. Να πείτε «λυπάμαι», το καταλαβαίνω. Να λέτε, όμως, ότι διακόπτω τη συζήτηση, για να φαλκιδεύσω το δικαίωμα των Βουλευτών να ζητήσουν ονομαστική ψηφοφορία, είναι λάθος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Στην πράξη λέω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αλλά ο Πρόεδρος έχει δώσει χιλιάδες αποδείξεων, τις οποίες δεν μπορείτε, δυστυχώς, να αναγνωρίσετε. Τι να σας πω! Διέκοψα, λοιπόν, γιατί έβλεπα ότι εδώ δεν υπήρχε ο απαιτούμενος αριθμός υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας. Και με βλέπατε ότι κοιτάζω την Αίθουσα, ακριβώς γιατί ήξερα ότι η Αίθουσα θέλει ψηφοφορία, αλλά έχω και τον Κανονισμό, που οφείλω να τον σέβομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην
ΕΙΔΙΚΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ
Συζήτηση και λήψη απόφασης, σύμφωνα με το άρθρο 62 του Συντάγματος, για τις αιτήσεις άρσεως ασυλίας των Βουλευτών:
Ιωάννη Βαθειά.
Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Αθανασίου Βαρίνου.
Αθανασίου Κατσιγιάννη.
Αλεξάνδρου Κοντού.
Νικολάου Νικολόπουλου.
Ιορδάνη Τζαμτζή.
Ο εισηγητής της Πλειοψηφίας κ. Γεώργιος Παπαγεωργίου θα πάρει το λόγο επί των αιτήσεων των κυρίων Ιωάννη Βαθειά, Μιλτιάδη βαρβιτσιώτη, Αθανάσιο Βαρίνο και Αλέξανδρο Κοντό.
Στη συνέχεια, θα πάρει το λόγο ο κ. Βασίλειος Τσίπρας ως εισηγητής της Μειοψηφίας και θα ακολουθήσουν ο κ. Χρήστος Βοσνάκης, εισηγητής της Πλειοψηφίας και η κ. Ζωή Μακρή εισηγήτρια της Μειοψηφίας, για τις περιπτώσεις των συναδέλφων Αθανασίου Κατσιγιάννη, Νικολάου Νικολόπουλου και Ιορδάνη Τζαμτζή.
Ο κ. Παπαγεωργίου έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, αναφορικά με την πρώτη περίπτωση που αφορά το συνάδελφό μου Βουλευτή κ. Ιωάννη Βαθειά, έχω να πω προς το Σώμα τα εξής: Έχει ασκηθεί εναντίον του από το Γενικό Γραμματέα του Σωματείου Υπαλλήλων της Τράπεζας Αττικής κ. Καλλέργη Σημαντηράκη μήνυση για ψευδή καταμήνυση, συκοφαντική δυσφήμιση κλπ. Αφορμή της υποβολής αυτής της μηνύσεως είναι το γεγονός ότι θεωρεί ο μηνυτής του κ. Βάθεια ότι τον έθιξε, όταν ο δεύτερος κατέθεσε αγωγή με την οποία ζητούσε αποζημίωση, γιατί προηγούμενα ο κ. Καλλέργης Σημαντηράκης του Σωματείου των Υπαλλήλων της Τράπεζας Αττικής είχε ισχυριστεί ότι ηρνείτο ο Βουλευτής να αποδώσει δάνειο 2 εκατομμυρίων δραχμών, που είχε λάβει προεκλογικώς για τις προεκλογικές ανάγκες από το σωματείο τους. Νομίζω ότι πρόκειται για μία υπόθεση και ανεξαρτήτως της βασιμότητας ή μη και που βρίσκεται η αλήθεια ή όχι που θεωρώ ότι δεν πρέπει να παίρνουμε θέση, όταν εισηγούμαστε αίτηση άρσης ή μη της ασυλίας- στην οποία ο συνάδελφος Βουλευτής, ασκώντας το δικαίωμα για δικαστική προστασία μέσω της υποβολής εναντίον του αντιδίκου του αγωγής.
Ακόμη θα μπορούσα να πω ότι είναι εν πάση περιπτώσει μία υπόθεση που συνδέεται ευρύτερα με τις πολιτικές του δραστηριότητες.
Η περίπτωση που αφορά το συνάδελφο κ. Αθανάσιο Βαρίνο έρχεται ενώπιόν μας ύστερα από μήνυση που του υπέβαλε κομματικό μέλος της Νέας Δημοκρατίας, κάποιας τοπικής οργανώσεως Καρδάμυλων Χίου, αναφορικά με κάποιες διαδικασίες που ελάμβαναν χώρα εκεί, για το ποιος θα ήταν ο υποψήφιος δήμαρχος.
Νομίζω ότι και σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να αρνηθούμε να δώσουμε άδεια να ασκηθεί εναντίον του συναδέλφου μας ποινική δίωξη, διότι δεν προκύπτει με σαφήνεια ότι έλαβαν χώρα αυτά τα περιστατικά. Εν πάση περιπτώσει, όταν τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα σε ένα καθαρά κομματικό χώρο, όταν ο Βουλευτής πηγαίνει με την ιδιότητά του ως Βουλευτή, ενός συγκεκριμένου κομματικού φορέα να επιληφθεί κομματκών διαδικασιών, και πάλι ασκεί τα πολιτικά του καθήκοντα και μ’ αυτό το σκεπτικό είναι προφανές ότι δεν πρέπει να δίνει άδεια για την άσκηση ποινικής δίωξης.
Η περίπτωση του κ. Αλεξάνδρου Κοντού αφορά το αδίκημα της κοινώς επικίνδυνης σωματικής βλάβης, διότι -κατά την πρόταση περί ασκήσεως ποινικής διώξεως- έδωσε εντολή να καταστραφεί ένα ανάχωμα, το οποίο με την καταστροφή του μπορεί να αφήσει ασύδοτα τα νερά κάποιου χειμάρρου και να προκληθεί βλάβη σε περιουσίες και κίνδυνος σε πρόσωπα.
Θεωρώ υπερβολική αυτή την άποψη, παρ’ όλο που το αδίκημα είναι τυπικό και δε χρειάζεται να επέλθει ο κίνδυνος. Νομίζω ότι είναι μία ακραία περίπτωση και δε πρέπει και εδώ να δοθεί η άδεια για να ασκηθεί ποινική δίωξη.
Τέλος, ο κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης κατηγορείται ότι παραβίασε το όριο της ταχύτητας του άρθρου 20 του ν. 2696/99. Ο ίδιος ο κ. Βαρβιτσιώτης ζήτησε την άρση της βουλευτικής του ασυλίας, ισχυριζόμενος ότι πρόκειται για ένα αδίκημα που δεν συνδέεται με την πολιτική του δραστηριότητα και συνεπώς ήθελε να υποστεί όπως οποιοσδήποτε πολίτης τις συνέπειες, δηλαδή να παραστεί στο δικαστήριο και να δικαστεί για την πράξη του με οποιοδήποτε αποτέλεσμα ήθελε προκύψει.
( Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ )
Θα έλεγε κανείς ότι πράγματι μία παράβαση του ορίου ταχύτητας δεν είναι μία πράξη που συνδέεται με την πολιτική δραστηριότητα ενός Βουλευτή και, αντιμετωπίζοντας τις διατάξεις του Συντάγματος κατά γράμμα, θα μπορούσε κανείς από πρώτη άποψη να εισηγηθεί να αρθεί η ασυλία του.
Από την άλλη όμως πλευρά πρέπει να σταθούμε στο γεγονός ότι οι Βουλευτές που εν πάση περιπτώσει μοχθούν για το κοινωνικό σύνολο και αγωνίζονται για την προώθηση των ζητημάτων του λαού -συγχωρέστε με για την φράση, θα το πω έτσι παραστατικά- «για ψύλλου πήδημα» δεν πρέπει να έρχονται εδώ κατηγορούμενοι για τέτοια αδικήματα και να ταλαιπωρούνται ενώπιον των δικαστηρίων. Αφήνω τη Βουλή, χωρίς να πάρω θέση σε αυτό το ζήτημα, να αποφασίσει για την τύχη του συναδέλφου.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Τσίπρας για πέντε λεπτά.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Η πρώτη περίπτωση του συναδέλφου κ. Βαθειά αφορά, όπως ακούστηκε και από τον εισηγητή της Πλειοψηφίας, την έγκληση για συκοφαντική δυσφήμηση. Το περιστατικό αναφέρεται στη διένεξη ενός ποσού, αν δόθηκε ή δεν δόθηκε για την προεκλογική ενίσχυση του συναδέλφου ή αν δόθηκε ως δάνειο.
Οι εγκαλούντες, κύριοι Σημαντηράκης και Κωνσταντίνου, προέβησαν σε διάφορες έγγραφες οχλήσεις προς το συνάδελφο, ο οποίος θεώρησε αυτούς τους ισχυρισμούς ως συκοφαντικούς και άσκησε μία αγωγή. Πρόκειται για άσκηση νομίμου δικαιώματος, που σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι έχουμε άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως με το 367 του Ποινικού Κώδικα.
Σε κάθε δε περίπτωση προεκλογική είναι η συζήτηση, πολιτικός είναι ο σκοπός και, κατά συνέπεια, δεν νομίζω ότι πρέπει να δοθεί η άδεια άρσεως της ασυλίας.
Για τη δεύτερη περίπτωση του κ. Βαρίνου έχω να πω ότι πρόκειται καθαρά περί πολιτικής πράξεως. Μέσα σε μια πολιτική συγκέντρωση υπήρξε μια διένεξη. Βίαιος και υβριστής υπήρξε ο εγκαλών, ο οποίος μάλιστα επετέθη και τραυμάτισε το φρουρό του κ. Βαρίνου. Συνεπώς καθαρά πολιτική πράξη έχουμε ενώπιόν μας. Δεν προκύπτουν περιστατικά εξυβρίσεως και απειλής, αντίθετα αντιυπερασπιστική είναι η προσπάθεια του εγκαλούντος. Ζητώ να απορριφθεί η αίτηση άρσεως της ασυλίας και αυτού του συναδέλφου.
Ως προς την τρίτη περίπτωση του κ. Κοντού δεν βλέπω κανένα στοιχείο που να πιθανολογεί την κατηγορία. Κάνει μια αξιολόγηση στοιχείων τα οποία δεν έχουμε μπροστά μας και τα οποία δεν μπορούμε και εμείς να τα αξιολογήσουμε. Ο εισαγγελέας κάνει μια αξιολόγηση, ότι με την ισοπέδωση ενός αναχώματος δημιουργείται ή πιθανόν να δημιουργηθεί –μεταφυσική δοξασία, αφού δεν έχουμε τεχνικούς λόγους οι οποίοι να μας λένε εάν προκύπτει ή δεν προκύπτει κάτι- κάποιος κίνδυνος. Αβάσιμη βλέπω την κατηγορία. Ήταν σε άσκηση του καθήκοντος –διευθυντής μιας εταιρείας, της ΣΕΚΕ, ήταν ο εγκαλών- και συνεπώς ζητώ την απόρριψη της αιτήσεως αυτής.
Και η τέταρτη περίπτωση είναι του κ. Βαρβιτσιώτη, ο οποίος κατηγορείται ότι παραβίασε τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας με υπερβολική ταχύτητα. Παρ’ ότι ο ίδιος ζητάει την άρση της ασυλίας του, εγώ πιστεύω ότι αυτό δεν είναι δικαίωμα του Βουλευτού. Και εφόσον δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο από το ίδιο το Σύνταγμα στο οποίο θα κινούμεθα, δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνει αυτή η διάκριση. Κάποια αγωνία μπορεί να τον διακατείχε ή μπορεί να πήγαινε σε κάποια πολιτική συγκέντρωση. Νομίζω ότι και εδώ, παρά την έντιμη προσπάθεια τη δική του και τη δήλωσή του να αρθεί η ασυλία του, εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να αρθεί.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Βοσνάκης έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΟΣΝΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, όσον αφορά τον συνάδελφο Νικόλαο Νικολόπουλο, θα ήθελα να πω ότι αντιμετωπίζει μια καταγγελία χωρίς προηγούμενα να του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη και δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο λόγος που ήλθε για συζήτηση στη Βουλή η πρόταση αυτή.
Πιο συγκεκριμένα. Υπάρχει μια καταγγελία από τις 24.9.2002 ενός οργάνου της Τροχαίας με το αιτιολογικό ότι ο συνάδελφος δεν συμμορφώθηκε σε κάποια υπόδειξη του συγκεκριμένου αυτού οργάνου, χωρίς βέβαια να έχει υποπέσει σε κάποια παράβαση του ΚΟΚ και λογομάχησε μαζί του. Ανταλλάχθηκαν κάποιες εκφράσεις και βέβαια στη συνέχεια, πιθανόν ο τροχονόμος για λόγους αυτοπροστασίας έκανε μια αναφορά στον διοικητή του. Η συγκεκριμένη αναφορά κοινοποιήθηκε στην εισαγγελία και κατόπιν διαβιβάστηκε για να συζητηθεί στη Βουλή. Θεωρώ ότι ήταν μια αψιμαχία και δεν νομίζω ότι συντρέχει κανένας απολύτως λόγος για να προτείνουμε την άρση της ασυλίας του συναδέλφου.
Η δεύτερη δικογραφία αφορά τον συνάδελφο Ιορδάνη Τζαμτζή που και γι’ αυτήν την περίπτωση νομίζω ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος άρσης της ασυλίας του. Αφορά μια καταγγελία της ΑΕΠΙ για μια συναυλία που διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 1998 στο Ανοικτό Θέατρο της Σκύδρας του Νομού Πέλλας, όπου από εκεί ισχυρίζεται η ΑΕΠΙ ότι δεν εισπράχθηκαν τα πνευματικά δικαιώματα για πέντε τραγούδια. Εκείνο το χρονικό διάστημα ο κ. Τζαμτζής ήταν δήμαρχος του Δήμου της Σκύδρας και μετά από πέντε χρόνια διαπίστωσε η εισαγγελία ότι πρέπει να ασκηθεί δίωξη εναντίον του συναδέλφου. Επαναλαμβάνω ότι δεν προκύπτει ουδείς λόγος άρσης της ασυλίας του συγκεκριμένου συναδέλφου.
Όσον αφορά τον συνάδελφο κ. Αθανάσιο Κατσιγιάννη νομίζουμε ότι είναι αρκετά σοβαρή η περίπτωση αυτή, διότι αντιμετωπίζει την κατηγορία της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως με ενδεχόμενο δόλο.
Τι όμως συνέβη και φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο; Όπως γνωρίζετε, την 7η Σεπτεμβρίου 1999 έγινε σεισμός που έπληξε την Αττική, μεγέθους 5,9 της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο την περιοχή της Πάρνηθας. Εξαιτίας αυτού του σεισμού κατέρρευσε σημαντικός αριθμός κτιρίων και βρήκε το θάνατο μεγάλος αριθμός ατόμων και τραυματίστηκαν ακόμη περισσότεροι. Στις Αχαρνές, στην οδό Αριστοτέλους 140, υπήρχε μια τριώροφη οικοδομή που κατέρρευσε και εξαιτίας του συμβάντος αυτού χάθηκε ένα νήπιο πέντε ετών που βρισκόταν κατά την ώρα του σεισμού, στο στεγαζόμενο νηπιαγωγείο του πρώτου ορόφου.
Η κατασκευή της οικοδομής προσδιορίζεται την περίοδο από το 1980 έως το 1989. Αρχικά είχε εκδοθεί η άδεια ανέγερσης της οικοδομής το 1980 που περιελάμβανε το υπόγειο, το ισόγειο και τον πρώτο όροφο, στην οποία μελετητής και κατασκευαστής ήταν κάποιος συγκεκριμένος πολιτικός μηχανικός. Στη συνέχεια υπήρξε προσθήκη για το δεύτερο όροφο, στην οποία μελετητής και κατασκευαστής ήταν ο συνάδελφος κ. Κατσιγιάννης.
Για τα αίτια της κατάρρευσης, όχι μόνο αυτής της οικοδομής, αλλά και των υπολοίπων, συγκροτήθηκε επιτροπή διερεύνησης αιτίων καταστροφής κτιρίων με απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ. Από το πόρισμα αυτής της επιτροπής προέκυψε ότι τα βασικά στοιχεία που απετέλεσαν, είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό μεταξύ τους, τα κυρίως αίτια κατάρρευσης της ανωτέρω οικοδομής, συνοψίζονται σε έντεκα τεχνικές παραλείψεις ή λάθη.
Απ’ αυτά τα έντεκα στοιχεία που αναφέρει το πόρισμα και συγκεκριμένα παραλείψεις που συνδέονται με το αποτέλεσμα της κατάρρευσης, υπάρχουν κάποια που εντοπίζονται από την παραπάνω επιτροπή και στο δεύτερο όροφο ο οποίος κατασκευάστηκε βάσει της μελέτης και με τη γενική επίβλεψη του κ. Κατσιγιάννη, όπως άλλωστε λέει το βούλευμα και το κατηγορητήριο.
Ποιο ειδικά θεωρείται ότι ο συνάδελφος δεν εκπόνησε μελέτη στατικής επάρκειας της υφιστάμενης κατασκευής και δεν υπέβαλε στο αρμόδιο πολεοδομικό γραφείο σχετική δήλωση, ώστε να ελεγχθεί η συγκεκριμένη κατασκευή.
Με βάση τα ανωτέρω στοιχεία αποδίδεται στο συνάδελφο η πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως με ενδεχόμενο δόλο και προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής. Επίσης το βούλευμα στοιχειοθετεί και τον ενδεχόμενο δόλο.
Όσον αφορά την δικαστική διαδικασία θα πρέπει να πούμε στο Σώμα ότι υπήρξε διαφωνία μεταξύ ανακρίτριας και εισαγγελέως, η οποία ανακρίτρια θεώρησε ότι δεν προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις εναντίον του κ. Κατσιγιάννη και γι’ αυτόν το λόγο είχε εκδώσει τυπική κλήση, προκειμένου να ολοκληρωθεί και να κλείσει η υπόθεση.
Παρ’ όλα αυτά ο εισαγγελέας εισήγαγε το θέμα στο συμβούλιο πλημμελειοδικών, το οποίο με το υπ’ αριθμ. 1889/2002 βούλευμά του ήρε την διαφωνία υπέρ του εισαγγελέα, ο οποίος ήταν υπέρ της άποψης να απαγγελθεί κατηγορία για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως με ενδεχόμενο δόλο.
Έτσι, λοιπόν, ερχόμαστε σήμερα εμείς στη δύσκολη θέση να κρίνουμε αν πρέπει να αρθεί η ασυλία του συναδέλφου κ. Κατσιγιάννη, σύμφωνα με το άρθρο 62 του Συντάγματος.
Επειδή κατά την προσωπική μου άποψη το θέμα των σεισμών αποτέλεσε ένα μεγάλο και σημαντικό κοινωνικό θέμα που απασχόλησε και απασχολεί έντονα και ευρύτερα την κοινή γνώμη, επειδή νομίζω ότι το όλο θέμα δεν εμπίπτει σε καμία περίπτωση στη σφαίρα της πολιτικής δραστηριότητας του συναδέλφου Βουλευτή νιώθω την υποχρέωση ως εισηγητής της Πλειοψηφίας να ζητήσω την άρση της ασυλίας του, ευχόμενος στο συνάδελφο να αποδείξει την αθωότητά του όταν προσαχθεί στη δικαιοσύνη. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Η κ. Ζέττα Μακρή έχει το λόγο.
ΖΩΗ ΜΑΚΡΗ: Ο συνάδελφος κ. Νικολόπουλος κατηγορείται για παράβαση του άρθρου 45 παράγραφος 4 του ν. 2698/99, όπως και ο συνάδελφος της Πλειοψηφίας προηγουμένως εξέθεσε. Ο ίδιος όμως ο αστυφύλακας που τον κατηγορεί για την παράνομη αυτή πράξη με δυο χειρόγραφες δηλώσεις του, μια που περιλαμβάνεται στη δικογραφία και μια που χορήγησε στον ίδιο τον συνάδελφο –και έχω και αντίγραφό της- αναιρεί πλήρως τα όσα στην αρχική του αναφορά καταγγέλλει.
Η ευκολία με την οποία κατήγγειλε ο αστυφύλακας και μόνος του ανασκεύασε μας πείθει όλους φαντάζομαι ότι δεν συντρέχει κανείς απολύτως λόγος να αρθεί η ασυλία του διωκομένου συναδέλφου.
Σε ό,τι αφορά την περίπτωση του κ. Ιορδάνη Τζαμτζή, κατηγορείται για παράβαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων, γιατί την 4.9.1998, ως Δήμαρχος Σκύδρας, διοργάνωσε μουσική εκδήλωση και παρέβη τις διατάξεις του οικείου νόμου, διότι καίτοι δεν υπήρχε προηγούμενη άδεια των δημιουργών, έκανε χρήση του έργου τους, χωρίς να καταβάλει τα αντίστοιχα πνευματικά δικαιώματα.
Όπως πληροφορήθηκα από τον κ. Τζαμτζή, κατά τη διοργάνωση της εκδήλωσης ήρθε σε επαφή με τους συντελεστές της, στους οποίους και κατέβαλε τα χρήματα που έπρεπε κατά το νόμο για τα τραγούδια που θα εκτελούσαν στη συναυλία. Τα χρήματα αυτά εδόθησαν, ώστε να εκπληρωθούν οι οφειλόμενες στην ΑΕΠΙ υποχρεώσεις και ο συνάδελφος δεν εγνώριζε αν εκτός των αρχικώς προγραμματισθέντων θα εκτελούντο και άλλα τραγούδια και σε κάθε περίπτωση δεν έχει καμία ευθύνη αν αυτό έγινε.
Δεν αντιλαμβάνομαι, όμως, γιατί ο δήμαρχος που τον διαδέχτηκε, αρνείται να καταβάλει το ποσό των 88 ευρώ, που σύμφωνα με την ΑΕΠΙ οφείλεται και είναι απολύτως ευτελές. Έτσι, κατά την άποψή μας, δεν συντρέχει κανένας λόγος να αρθεί η ασυλία του.
Όσον αφορά την τρίτη και σοβαρότερη περίπτωση του συναδέλφου, κ. Αθανάσιου Κατσιγιάννη, ζητείται σύμφωνα με το άρθρο 62 του Συντάγματος η άδεια της Βουλής για τη συνέχιση της ποινικής διαδικασίας εναντίον του μετά την ποινική δίωξη που του ασκήθηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση.
Ο συνάδελφος, κατόπιν σχετικής εντολής, συνέταξε τη μελέτη που απαιτείται από το νόμο για τη νομιμοποίηση του δευτέρου ορόφου και του δώματος της κατοικίας της Σταυρούλας Γεωργίου Μάρκου. Θέλω να το διευκρινίσω αυτό, γιατί ο συνάδελφος της Πλειοψηφίας εσφαλμένα ισχυρίστηκε ότι ο κ. Κατσιγιάννης κατασκεύασε το δεύτερο όροφο. Ο κ. Κατσιγιάννης απλώς νομιμοποίησε το ήδη κατασκευασθέν κτίσμα.
Ο όροφος αυτός είχε ήδη ανεγερθεί, όπως είπα, καθ’ υπέρβαση της οικοδομικής άδειας, που είχε εκδοθεί παλαιότερα. Με βάση τη μελέτη και τη νομιμοποίηση του αυθαιρέτου κτίσματος, που συνέταξε ο κ. Κατσιγιάννης, επετεύχθη το 1989 η νομιμοποίηση του δευτέρου και μόνον ορόφου της οικοδομής. Δεν υπήρξε δηλαδή κατασκευή, αλλά μόνο νομιμοποίηση.
Κατά το σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 η οικοδομή κατέρρευσε με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένα άτομο. Απ’ ό,τι προκύπτει και από τη δικογραφία, που τέθηκε υπ’ όψιν του Σώματος, υπήρξε επέμβαση στο ήδη υπάρχον κτίριο, μεταγενέστερη του 1989, όταν δηλαδή προέβη ο κ. Κατσιγιάννης στη νομιμοποίηση της αυθαίρετης κατασκευής. Συγκεκριμένα καταργήθηκε εσωτερική τοιχοποιία, έγινε εκσκαφή μεγάλου μέρους του ισογείου και επιπλέον κατά το σεισμό υπήρξε επιβαρυντική επενέργεια του διπλανού κτίσματος.
Η εμπλοκή του συναδέλφου κ. Κατσιγιάννη στην υπόθεση αυτή είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Όπως επισημαίνει και η τακτική ανακρίτρια, δεν προκύπτουν αποχρώσες ενδείξεις εναντίον του. Αυτό είναι αληθές, δοθέντος ότι ο συνάδελφος δεν κατασκεύασε ούτε επέβλεψε την ανέγερση ή την επέκταση της οικοδομής. Απλώς ενήργησε, ώστε το αυθαίρετο κτίσμα να αποκτήσει έναντι του κράτους νομική υπόσταση ως νόμιμη κατασκευή.
Συνεπώς οι πράξεις του συναδέλφου δεν προσέθεσαν κανέναν όρο κινδύνου στην υφιστάμενη ποιότητα του κατασκευασθέντος κτιρίου, αλλά ο ίδιος απλώς έλεγξε, αν το κτίσμα πληρούσε τις προϋποθέσεις που απαιτούσε ο Γ.Ο.Κ. για τη νομιμοποίησή του.
Δεν θεωρούμε ότι η σύνταξη της μελέτης από τον διωκόμενο συνάδελφο, με την οποία επήλθε η νομιμοποίηση της οικοδομής, οδήγησε στο βλαπτικό αποτέλεσμα για το οποίο και ζητείται η δίωξη του.
Θεωρούμε ότι τυχόν παροχή αδείας για τη συνέχιση της εναντίον του ποινικής διαδικασίας θα τον δυσκολέψει πολύ στην άσκηση των βουλευτικών του καθηκόντων. Θεωρούμε, όμως, ότι περισσότερο θα πληγεί ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά, εάν παραμείνει κάποια σκιά ενοχής εις βάρος του, επειδή το ζημιογόνο γεγονός είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί μία ανθρώπινη ζωή, πράγμα το οποίο είναι πολύ δυσάρεστο.
Επειδή λόγω της σοβαρότητας της υποθέσεως και του κινδύνου να κατηγορηθούμε άπαντες για προσπάθεια να καλύψουμε για προφανείς λόγους τον διωκόμενο συνάδελφο, επειδή εγώ προσωπικά φρονώ ότι η δικαστική διερεύνηση της υποθέσεως θα είναι θετική για εκείνον και σε κάθε περίπτωση θα του δοθεί η ευκαιρία να αναπτύξει με ευχέρεια τις απόψεις του ενώπιον του δικαστηρίου, ευχέρεια που δεν έχει ενώπιον της Βουλής, η Νέα Δημοκρατία προτείνει οι συνάδελφοι να ψηφίσουν κατά συνείδηση.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Γκατζής έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θα αναπτύξω λεπτομερειακά το αιτιολογικό της σκέψης μας για τη θέση μας απέναντι σε κάθε συνάδελφο. Ακούστηκαν ήδη πολλά, αλλά θα πω για καθέναν χωριστά δύο λόγια.
Θα μιλήσω αρχικά για τον κ. Βαθειά. Από όλη τη διαδικασία που έχει προηγηθεί και έχω διαβάσει, δεν φαίνεται τουλάχιστον ότι έχει πάρει αυτά τα χρήματα. Δεν υπάρχει απόδειξη τραπέζης, δηλαδή το αντίγραφο της τράπεζας ότι εισέπραξε. Δεν μπαίνω επί της ουσίας, αλλά το λέω για να τονίσω και αυτήν την παράμετρο. Δεν είμαστε αρνητικοί προς τον κ. Βαθειά.
Θα ήθελα να πω για τον κ. Βαρβιτσιώτη ότι οπωσδήποτε έτρεχε πάρα πολύ, αν είναι έτσι όπως τα λέει το πρακτικό της ανάκρισης. Αλλά, κύριε συνάδελφε, θα πρέπει να το δείτε αυτό. Εμείς σύσταση κάνουμε, γιατί δεν είμαστε εισαγγελείς. Διότι έρχονται τέτοιες αποφάσεις, βγαίνουν αρνητικές και μετά λένε «ορίστε, η συντεχνία των Βουλευτών που τρέχουν, κάνουν, φτιάχνουν, αλλά δεν γίνεται τίποτα». Δεν θεωρώ βέβαια ότι μπορεί να αποτελέσει αιτία άρσης της ασυλίας.
Επίσης και για τον Κοντό τον Αλέξανδρο ούτε μήνυση υπάρχει ούτε τίποτε, κύριε Πρόεδρε, εκτός από κάτι εκτιμήσεις που γίνονται από τον ανακριτή και δεν νομίζω ότι πρέπει να έρχονται τέτοια πράγματα.
Όσον αφορά τον κ. Βαρίνο, δεν νομίζω ότι τα εσωκομματικά των κομμάτων πρέπει να έρχεται να τα κρίνει η Βουλή. Και εδώ λέμε όχι.
Για τον κ. Νικολόπουλο υπάρχει κατά την αναφορά του τροχονόμου μία τροχαία παράβαση, διότι την ημέρα της απαγόρευσης των αυτοκινήτων ήθελε να περάσει από ένα δρόμο που τον είχαν κλείσει εκείνη την ώρα κλπ., αλλά έχουμε και αναίρεση του ίδιου που λέει ότι δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Εν πάση περιπτώσει δεν νομίζω ότι συντρέχουν λόγοι –εφόσον υπάρχει και αναίρεση- να έχουμε την άρση της ασυλίας.
Τώρα για τον κ. Τζαμτζή. Κύριοι Βουλευτές, πρέπει να δούμε πού έχουμε φτάσει. Ήταν δήμαρχος και πήρε μία ορχήστρα σε μία εκδήλωση. Ήρθε μία εταιρεία πνευματικών δικαιωμάτων και επειδή δεν πήρε τα λεφτά, φέρνει τον τέως δήμαρχο ύστερα από τόσα χρόνια για να συζητηθεί η άρση της ασυλίας του και να δικαστεί. Γιατί; Για κάτι που έκανε πριν από πέντε χρόνια και εν πάση περιπτώσει ήταν δήμαρχος; Η δημοτική αρχή συνεχίζει να έχει τις συνέπειες των χρεών της, των υποθέσεών της κλπ., και εκπροσωπείται από τον δήμαρχο.
Τελευταίο, κύριε Πρόεδρε, αφήσαμε τον κ. Κατσιγιάννη. Θεωρούμε ότι είναι πάρα πολύ σοβαρό. Είχε μια νομιμοποίηση πανωσηκώματος. Εκεί φαίνεται και από το βούλευμα ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής, αλλά και με την ειδική επιτροπή που είχε αναθέσει το ΥΠΕΧΩΔΕ βγαίνει ακριβώς το ίδιο. Λέει μάλιστα ότι υπάρχουν κακοτεχνίες, ελλείψεις, παραλείψεις, οι οποίες συνέτειναν στην κατάρρευση του κτιρίου. Εδώ βλέπουμε το πώς και οι υπηρεσίες –για να δούμε πώς λειτουργεί και η πολεοδομία- όταν παίρνουν τις άδειες δεν κάνουν τον απαραίτητο έλεγχο για να διαπιστώσουν και τη στατική επάρκεια, αν υπάρχει δηλαδή μελέτη στατικής επάρκειας της υποδομής όπου θα πέσει το πανωσήκωμα για να δώσουν την άδεια. Φυσικά, εδώ δεν πρόκειται για νέα οικοδομή, πρόκειται για νομιμοποίηση αυθαιρέτου. Αλλά δεν παύει να έχει τις ευθύνες ένας μηχανικός όταν βγάζει τέτοιες άδειες και δεν τα ελέγχει.
Νομίζουμε, κύριε Πρόεδρε, επειδή όλοι έχουμε τα πρόσφατα γεγονότα που έγιναν στο σεισμό με τη «ΡΙΚΟΜΕΞ» και με άλλα ατυχήματα, ότι δεν πρέπει να φτάσουμε στο σημείο –εφόσον υπάρχει στη μέση και θάνατος ενός παιδιού πέντε ετών- να πούμε ότι εδώ ευλογούμε τα γένια μας. Να δείξουμε και το άλλο πρόσωπο της Βουλής ότι για σοβαρά θέματα όπου υπάρχουν ευθύνες, εμείς δεν στεκόμαστε εμπόδιο να προχωρήσει η ανάκριση και η διαδικασία. Γι’ αυτό θα λέγαμε ότι καλό είναι –εξάλλου το έχει ζητήσει ο ίδιος- να αρθεί η ασυλία του και να γίνει η προβλεπόμενη σε βάρος του ανάκριση για να διευκρινιστεί αν έχει όντως ευθύνες ή δεν έχει.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Και εμείς σας ευχαριστούμε.
Κύριοι συνάδελφοι, τώρα είμαι, βέβαια, στο Προεδρείο και δεν μπορώ να μιλήσω, αλλά θα ήθελα να πω μια κουβέντα. Πρώτον, αδικείται ο κ. Κατσιγιάννης, διότι έτυχε η συγκυρία του σεισμού. Δεύτερον, έκανε νομιμοποίηση αυθαιρέτου και τρίτον, είναι ένας πολύ μελετηρός και άξιος μηχανικός και λυπάμαι που γίνεται όλη αυτή η συζήτηση. Κατά την ταπεινή μου άποψη τον αδικεί τελείως η άποψη του εισαγγελέα για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως κλπ. Επειδή ήμουν τότε στην περιοχή, γνωρίζω πολύ καλά ότι βοηθούσε να νομιμοποιηθούν τα αυθαίρετα. Αυτό έκανε ο άνθρωπος και βρήκε τον μπελά του. Λυπάμαι πάρα πολύ γι’ αυτό θέλησα προσωπικά να εκφράσω την άποψή μου για τον κύριο συνάδελφο.
Ο κ. Κουβέλης έχει το λόγο.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, σε ό,τι αφορά την περίπτωση του κ. Ιωάννη Βαθειά, να μην αρθεί η ασυλία του, όπως και για τον κ. Βαρίνο, τον κ. Κοντό και τον Τζαμτζή για λόγους που αναφέρθησαν από τους εισηγητές.
Σε ό,τι αφορά τον κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, να αρθεί η ασυλία του, διότι η πράξη του δεν έχει σχέση με την άσκηση των πολιτικών του καθηκόντων, όπως και του κ. Κατσιγιάννη και του κ. Νικολόπουλου.
( Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ)
Αυτές είναι υποθέσεις οι οποίες κατά τη γνώμη μας πρέπει να κριθούν από τη συντεταγμένη δικαιοσύνη και ανεξάρτητα από την επί της ουσίας άποψη που μπορεί να έχουμε, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην Έκθεση των Έργων Τχνης από τη Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων, πενήντα ένα μαθητές και μαθήτριες και τρεις συνοδοί καθηγητές από το 1ο Ενιαίο Λύκειο Άνω Λιοσίων Δυτικής Αττικής.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Επίσης, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων καταθέτει τις εκθέσεις της στα σχέδια νόμων του Υπουργείου Εξωτερικών:
α) «Κύρωση του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ τη Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Εκπαιδευτικού Κέντρου Εξωτερικής Υπηρεσίας του Υπουργού Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Τουρκίας».
β) «Κύρωση του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Διπλωματικής Ακαδημίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας».
γ) «Κύρωση του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Τέλος, θα ήθελα να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών «Κύρωση της Σύμβασης για το Πρόγραμμα έκδοσης Νομισμάτων για την Ολυμπιάδα του 2004».
Ο κ. Βαρίνος έχει το λόγο για τρία λεπτά.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΡΙΝΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Η υπόθεση που με αφορά είναι μία υπόθεση καθαρά πολιτική, η οποία ανάγεται στα καθήκοντά μου. Συγκεκριμένα, επισκέφθηκα την τοπική οργάνωση του κόμματός μου στην Καλαμωτή της Χίου και ζήτησα από τα μέλη της τοπικής οργάνωσης να στηρίξουν το δήμαρχο και να μετέχουν στο ψηφοδέλτιο. Ένας εξ αυτών διαφώνησε με τη δική μου άποψη, που ήταν και άποψη του κόμματός μου. Επετέθη με ύβρεις εναντίον του δημάρχου και εμού προσωπικά και όταν επιχείρησε να χειροδικήσει εναντίον μου, ο αστυνομικός της ασφάλειάς μου τον εμπόδισε. Εκείνος πήρε ένα φλιτζάνι του καφέ και το έσπασε στο κεφάλι του αστυνομικού. Ο αστυνομικός τραυματίστηκε και του έκανε μήνυση. Τρεις μήνες μετά από το γεγονός αυτό, ο δράστης, ο οποίος πληροφορήθηκε τη μήνυση που κατέθεσε ο αστυνομικός, για αντιπερισπασμό μου έκανε μήνυση ότι δήθεν τον εξύβρισα.
Κύριε Πρόεδρε, αντιλαμβάνεσθε ότι πρόκειται για μία καθαρά πολιτική υπόθεση, η οποία εκκρεμεί μεταξύ του αστυνομικού που τραυματίστηκε και του δράστη και θα λυθεί στα δικαστήρια. Έχω στα χέρια μου τη μήνυση που έχει καταθέσει ο αστυνομικός, καθώς επίσης και την ιατρική γνωμάτευση. Αυτά τα στοιχεία τα καταθέτω για τα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αθανάσιος Βαρίνος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Κλείνοντας, θέλω να σας πω ότι ο δήμαρχος επανεξελέγη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Ιωάννης Βαρβιτσιώτης έχει το λόγο.
Κύριε Βαρβιτσιώτη, σας φθάνουν πέντε λεπτά;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Όχι, θα ήθελα να μου δώσετε οκτώ λεπτά, για να θέσω για άλλη μία φορά γενικότερα το θέμα της βουλευτικής ασυλίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Καλώς, κύριε Βαρβιτσιώτη.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, οι παλαιότεροι συνάδελφοι ασφαλώς ενθυμούνται ότι πολλάκις έχω μιλήσει από το Βήμα της Βουλής καυτηριάζοντας την τακτική που ακολουθεί το Σώμα να απορρίπτει αθρόως και συλλήβδην όλες τις αιτήσεις άρσεως ασυλίας. Πάρα πολλές από αυτές τις αιτήσεις δεν έχουν σχέση με την άσκηση της πολιτικής δραστηριότητας.
Φοβάμαι ότι αυτή η τακτική που ακολουθεί η Βουλή οδηγεί στο διασυρμό του βουλευτικού αξιώματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1974 μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί στη Βουλή επτακόσιες εξήντα αιτήσεις άρσεως της βουλευτικής ασυλίας, εκ των οποίων μόνο πέντε έχουν γίνει δεκτές.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η Νέα Δημοκρατία, κατά την πρόσφατη Αναθεώρηση του Συντάγματος είχε προτείνει την τροποποίηση του άρθρου 62, έτσι ώστε η ασυλία να περιορίζεται μόνο στα αδικήματα που έχουν σχέση με την πολιτική δραστηριότητα.
Δυστυχώς η ορθή εκείνη πρόταση της Νέας Δημοκρατίας απορρίφθηκε από την κυβερνητική Πλειοψηφία κι έτσι χάθηκε με ευθύνη του κυβερνώντος κόμματος η ευκαιρία να λυθεί ριζικά το θέμα αυτό.
Τώρα ο Πρόεδρος της Βουλής επανέρχεται, επειδή επαναλήφθηκαν ορισμένα ακραία περιστατικά και προσπαθεί να βρει λύση. Και εισηγείται την τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής, ώστε η σχετική ψηφοφορία να διεξάγεται φανερά. Παραβλέπει όμως η πρόταση αυτή μια πάγια αρχή, πάγια αρχή σε όλα τα κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, που είναι ότι οι ψηφοφορίες που αφορούν πρόσωπα είναι πάντοτε μυστικές. Διότι η φανερή ψηφοφορία προσωποποιεί τα προβλήματα και δημιουργεί μια αντιπαράθεση μεταξύ των Βουλευτών η οποία, αντί να λύσει το πρόβλημα επιτείνει την αρνητική εικόνα του Κοινοβουλίου.
Άλλωστε δεν αποτελεί λύση, κύριε Πρόεδρε, η παραβίαση μιας αρχής εν ονόματι της προστασίας μιας άλλης. Γι’ αυτούς τους λόγους ορθώς η Νέα Δημοκρατία και εγώ προσωπικά είμαστε αντίθετοι με αυτήν την πρόταση του κ. Κακλαμάνη.
Ίσως πιο ρεαλιστική λύση θα ήταν αν ο Βουλευτής, για τον οποίο εκκρεμεί εισαγγελική πρόταση για την άρση της ασυλίας του, ζητήσει ο ίδιος την άρση της ασυλίας του, όπως συμβαίνει αρκετές φορές και η πρόταση αυτή του Βουλευτή να τεθεί σε φανερή ψηφοφορία. Έτσι ίσως θα λυθεί ένα μεγάλο πρόβλημα για τους συναδέλφους εκείνους οι οποίοι ζητούν την άρση ασυλίας τους και ζητούν να δικαστούν από τα αρμόδια δικαστήρια για τα αδικήματα που διέπραξαν.
Είχα τη χαρά και την τιμή να μου παρουσιάσει ο κ. Πάγκαλος το βιβλίο που έχω εκδώσει για τη βουλευτική ασυλία και τότε έκανε μία ενδιαφέρουσα πρόταση. Είχε προτείνει η εισαγγελική αίτηση να μην εισάγεται για γνωμοδότηση στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή της Βουλής, αλλά σε μια ολιγομελή επιτροπή, την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Επιτροπή Δεοντολογίας, που θα απαρτίζετο από τους αρχαιότερους Βουλευτές υπό την προεδρία του Προέδρου της Βουλής.
Συμφωνώ με την ιδέα του κ. Πάγκαλου διότι πιστεύω ότι έτσι όλοι μας θα προσδοκούμε ότι μια έκθεση που θα υπογράφεται από τον Πρόεδρο της Βουλής και τους αρχαιότερους Βουλευτές θα επηρεάσει την κρίση των Βουλευτών κατά την ψηφοφορία.
Βέβαια όλες αυτές οι λύσεις αποτελούν, θα έλεγα, μπαλώματα. Η ευκαιρία να λυθεί το μεγάλο θέμα, το μεγάλο αυτό αγκάθι που μολύνει την πολιτική μας ζωή, χάθηκε κατά την τελευταία Αναθεώρηση του Συντάγματος, όταν απερρίφθη η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας. Τώρα προσπαθούμε να βρούμε λύσεις, οι οποίες όμως δεν λύνουν το πρόβλημα, παρά μόνο αν όλοι μας αντιληφθούμε ότι πρέπει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να αντιμετωπίζουμε τα θέματα αυτά.
Εγώ, κύριε Πρόεδρε, ανεξάρτητα από φιλίες ή άλλες στενές σχέσεις, ψηφίζω και θα ψηφίζω πάντοτε κατά συνείδηση. Και η αρχή μου είναι μία, ότι θα αίρεται η ασυλία κάθε Βουλευτού για αδίκημα το οποίο δεν έχει σχέση με την πολιτική δραστηριότητα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης έχει το λόγο.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα κατ’ αρχάς να εξηγήσω στο Σώμα γιατί διώκομαι. Διώκομαι, γιατί οδηγώντας στην εθνική οδό Κατερίνης – Θεσσαλονίκης, μία κάμερα της Τροχαίας με συνέλαβε να υπερβαίνω το όριο της ταχύτητας. Δεν είχα καμία επαφή με αστυνομικό όργανο και η κλήση ήλθε ταχυδρομικώς στο σπίτι. Πήγα στο οικείο αστυνομικό τμήμα, δήλωσα ότι ήμουν εγώ ο οδηγός και αντί να έλθει μια κλήση να πάω στο δικαστήριο και να πληρώσω το πρόστιμο και να μου επιβληθεί η διοικητική ποινή των πέντε points πάνω στο δίπλωμα, ήλθε η αίτηση της άρσης ασυλίας μου.
Εδώ συζητάμε για μία πολύ ιδιόμορφη περίπτωση, διότι δεν υπάρχει καμία φυσική επαφή του υποκειμένου του νόμου, του Βουλευτή, με οποιοδήποτε όργανο της τάξεως, όπως άκουσα σε άλλες περιπτώσεις συναδέλφων πριν από λίγο όπου το αντικείμενο δεν ήταν κατά πόσον παραβίαζε ή όχι ο Βουλευτής τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, αλλά κατά πόσον αντιμίλησε ή όχι στο όργανο, κάτι το οποίο υποκειμενικά μπορεί να κριθεί και θα πρέπει να κρίνεται υπέρ του Βουλευτή.
Εδώ υπάρχει μία αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος. Παραβίασα το όριο ταχύτητας. Και δεν θεωρώ ότι σήμερα η θέση μου στο Κοινοβούλιο με κατοχυρώνει και θα πρέπει να με καλύπτει απέναντι στη φωτογραφική κάμερα της Τροχαίας, στο ραντάρ της Τροχαίας. Όπως δεν θα πρέπει να το κάνει για κανένα μας. Αν σήμερα στη Βουλή έχουμε καταφέρει και όχι μόνοι μας, με τη συνέργια όλων των ΜΜΕ, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης που αισθάνεται ότι η Βουλή δεν παράγει και δεν προστατεύει τα δικαιώματα του πολίτη όπως θα έπρεπε, αν έχουμε, λοιπόν, καταφέρει σήμερα στη Βουλή να αισθανόμαστε πολλές φορές ότι βρισκόμαστε στο «εθνικό πτυελοδοχείο», όπου ο οποιοσδήποτε έχει οποιοδήποτε παράπονο στρέφει το βλέμμα του προς τη Βουλή και λέγει «αυτοί οι τριακόσιοι δυνάστες φταίνε», το έχουμε καταφέρει και συμβάλλουμε κι εμείς σε αυτό, όταν περιπτώσεις σαν τις δικές μου δεν οδηγούνται στη δικαιοσύνη, αλλά καλυπτόμενοι πίσω από μια ονομαστική ψηφοφορία και μία συντεχνιακή αντιμετώπιση, αφήνονται ατιμώρητες.
Ζητάω, κύριε Πρόεδρε, από τους κυρίους συναδέλφους να ψηφίσουν υπέρ της άρσης της ασυλίας μου, όχι γιατί είναι κάτι σημαντικό, κάτι που θα μεταβάλλει τη δική μου φυσική κατάσταση, το να πληρώσω ένα πρόστιμο 100.000 δραχμών, 300 ευρώ ή να μπούνε στο δίπλωμά μου 5 πόίντς, αλλά γιατί πιστεύω ότι η προστασία του Βουλευτή ξεκινάει από την προστασία του κύρους και της αξιοπρέπειάς του. Και η προστασία του κύρους και της αξιοπρέπειας δεν έρχεται με μια συνολική αντιμετώπιση του Βουλευτή μέσα στα πλαίσια της γυάλας της ασυλίας, αλλά με την έκθεσή του, εκεί που πρέπει και εκεί που οφείλει, στα δικαστήρια για τη δικαίωση ή την καταδίκη του. Και όσο περισσότερο ανοικτοί και δεκτικοί γίνουμε σε τέτοιες παραινέσεις, σε περιπτώσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την άσκηση των πολιτικών μας δραστηριοτήτων, τόσο πιο πολύ θα αναβαθμίζουμε το κύρος μας και όχι θα αφηνόμαστε προς την κοινή γνώμη έκθετοι, να απολογούμαστε γιατί δεν δικαζόμαστε.
Νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει η Βουλή να επιδεικνύει τη γενναιότητα να στέλνει συναδέλφους, όπως ζητάω να στείλει εμένα στα αρμόδια δικαστήρια, να δικαστώ, ώστε να υπάρχει το άλλοθι ότι στις περιπτώσεις που δεν έχουν σχέση με την άσκηση των πολιτικών δραστηριοτήτων, η Βουλή είναι άτεγκτη απέναντι στους Βουλευτές και δεν καλύπτεται πίσω από οποιαδήποτε συντεχνιακή λογική. Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, και παρακαλώ τους συναδέλφους να υπερψηφίσουν την αίτηση της άρσης της βουλευτικής μου ασυλίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Τζαμτζής έχει το λόγο.
ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΖΑΜΤΖΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, την περίοδο που διετέλεσα Δήμαρχος Σκύδρας, ειπώθηκε και πριν από συναδέλφους, ότι έγινε μία συναυλία στο Δήμο της Σκύδρας και σύμφωνα με το κατηγορητήριο η κα Πρωτοψάλτη η οποία έδινε τη συναυλία, είπε πέντε τραγούδια για τα οποία δεν πληρώθηκε η ΑΕΠΙ είναι η Ανώνυμη Εταιρεία Πνευματικών Δικαιωμάτων, αυτή που συγκεντρώνει κάποια χρήματα.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι καλούμαι να πληρώσω 88 ευρώ, ως δήμαρχος Σκύδρας, διότι η προηγούμενη από εμένα αρχή, η οποία μάλιστα ήδη έχει απέλθει, δήλωσε ότι δεν γνωρίζει το θέμα. Όμως δεν είναι εκεί η ουσία.
Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι ως Βουλευτής έχω σταθεί πολλές φορές με παρεμβάσεις στη Βουλή, στο θέμα λειτουργίας της ΑΕΠΙ και αυτό διότι η ΑΕΠΙ με τους ανθρώπους τους οποίους έχει σε κάθε νομό, προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα και ζητά να πάρει χρήματα για πνευματικά δικαιώματα από καφενεία, από μικρές καφετέριες, από ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε ακριτικά χωριά και έχουν απλά μία τηλεόραση για να βλέπουν ειδήσεις.
Ήρθε, λοιπόν, η ΑΕΠΙ μετά το 1998 που τελείωσε η θητεία μου ως δημάρχου, πριν περίπου ένα χρόνο -ούτε καν χρόνο- και καταθέτει αυτήν τη μήνυση η οποία με οδηγεί σήμερα μπροστά στο Κοινοβούλιο, σχετικά με την άρση της ασυλίας μου. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ο χρόνος. Φυσικά δεν πρόκειται να πάψω να τονίζω συνεχώς μέσα σε αυτήν την Αίθουσα και εκτός της Αιθούσης, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ΑΕΠΙ. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση αντίθετος με τα πνευματικά δικαιώματα, τα οποία δικαιούνται οι δημιουργοί, αλλά προς Θεού, δεν είναι δυνατόν από ακριτικά χωριά, από ένα καφενείο όπου συχνάζουν πέντε παππούδες, να ζητά η ΑΕΠΙ να πάρει 70.000 το χρόνο ως δικαιώματα. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν τα ίδια ποσά τα καφενεία στην επαρχία με μία καφετέρια στη Ρόδο, σε ένα παραθαλάσσιο μέρος. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο που λειτουργεί η ΑΕΠΙ. Έχει εισπράκτορες οι οποίοι όχι μόνο δεν τηρούν το νόμο στο να συγκεντρώσουν τα χρήματα για τα πνευματικά δικαιώματα, αλλά κάνουν και σκόντο. Ξέρεις, χρωστάς 300.000, άμα δώσεις 100.000 διαγράφεσαι. Έχω ζητήσει κατ’ επανάληψη και από τον Υπουργό Πολιτισμού αλλά και με παρεμβάσεις που έχω κάνει μέσα στη Βουλή, επιτέλους να ξεκαθαρίσει αυτή η υπόθεση.
Ήλθε, λοιπόν, η ΑΕΠΙ, βλέποντάς με προφανώς ως πολέμιο, να με μηνύσει μετά από τέσσερα χρόνια. Εγώ, κύριε Πρόεδρε, ζητώ απ’ όλους τους συναδέλφους την άρση της βουλευτικής μου ασυλίας για να αποδείξω όχι μόνο απλά το άδικο της διώξεως, αλλά για να τονίσω και άλλη μία φορά δημόσια το πόσο άδικα λειτουργεί και συμπεριφέρεται η ΑΕΠΙ. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο θέλω να ζητήσω από όλους τους συναδέλφους να γίνει η άρση της βουλευτικής μου ασυλίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Καλώς, κύριε Τζαμτζή.
Δεν υπάρχει άλλος συνάδελφος να ζητά το λόγο.
Έχει περαιωθεί η συζήτηση επί των αιτήσεων άρσεως ασυλίας των Βουλευτών κυρίων Ιωάννη Βαθειά, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, Αθανασίου Βαρίνου, Αθανασίου Κατσιγιάννη, Αλέξανδρου Κοντού, Νικολάου Νικολόπουλου και Ιορδάνη Τζαμτζή. Η λήψη της απόφασης επί των άρσεων ασυλιών αναβάλλεται για άλλη συνεδρίαση, που θα καθορισθεί με ειδική ημερήσια διάταξη.
Κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό δέχεστε να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 13.35΄, λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2003 και ώρα 10.30΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: α) κοινοβουλευτικό έλεγχο, συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) νομοθετική εργασία, συζήτηση και ψήφιση ενιαία επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του νομοσχεδίου του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών: «Ρύθμιση θεμάτων επιβατικών δημόσιας χρήσης αυτοκινήτων», και άλλες διατάξεις» σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ. 4 του Συντάγματος και 108 παρ. 7 του Κανονισμού της Βουλής, σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
0000 90/119 Σ/φος ΤΡΑΧΑΝΑ Δ/φος ΝΑΣΙΟΥ 22/01/2003 AA0122TR

PDF:

SYN20030122.pdf

TXT:

es0122.txt

Επιστροφή