Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΒ, Σύνοδος: Α΄, Συνεδρίαση: ΡΞΘ΄ 19/06/2008

(Σημείωση: Ο παρακάτω πίνακας περιεχομένων δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές και συντακτικές διορθώσεις)

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΙΒ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ A’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΞΘ’
Πέμπτης 19 Ιουνίου 2008

ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών, σελ.
2. ‘Αδεια απουσίας των Βουλευτών κ. Α. Παπαληγούρα και Κ. Σημίτη, σελ.
3. Ανακοινώνεται ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές από το 3ο Λύκειο ‘Αρτας, ο κ. Καστρινάκης και αντιπροσωπεία αποφοίτων της Σχολής Μωραΐτη της τάξεως του 2008, σελ.
4. Επί Προσωπικού θέματος, σελ.
5. Ειδική Ημερήσια Διάταξη:
Συζήτηση επί της Εκθέσεως της Διακομματικής Επιτροπής, της συσταθείσης με ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής: «Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία», σελ.
6. Συγχαρητήρια αναφορά στην πρώην Πρόεδρο της Διακομματικής Επιτροπής κ. Ε. Μπερνιδάκη-‘Αλντους και τα μέλη της, σελ.
7. Επί Διαδικαστικού θέματος, σελ.

Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών, σελ.
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών, σελ.
3. Ανακοίνωση του δελτίου επικαίρων ερωτήσεων της Παρασκευής 20 Ιουνίου 2008, σελ.
4. Συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων:
α) Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης:
i. σχετικά με την ίδρυση Εφετείου στο Ηράκλειο κ.λπ., σελ.
ii. σχετικά με την ίδρυση μόνιμης έδρας Εφετείου στην Χαλκίδα κ.λπ., σελ.
β) Προς τον Υπουργό Εσωτερικών, σχετικά με την υλοποίηση μέτρων πρόληψης των πυρκαγιών κ.λπ., σελ.
γ) Προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με τη λήψη μέτρων για τη στήριξη των αγελαδοτρόφων του Νομού Λάρισας κ.λπ., σελ.
δ) Προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων ‘Εργων, σχετικά με τη λήψη μέτρων για την αποκατάσταση των ζημιών στις σεισμόπληκτες περιοχές των Νομών Ηλείας και Αχαΐας κ.λπ., σελ.
ε) Προς την Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας:
i. σχετικά με την εφαρμογή των κανονισμών που διέπουν τη λειτουργία του ιδιωτικού λιμανιού στο Πλατυγιάλι Αστακού, την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων κ.λπ., σελ.
ii. σχετικά με τη χορήγηση αυξήσεων στους συνταξιούχους του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης της Εμπορικής Τράπεζας κ.λπ., σελ.
στ) Προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την υλοποίηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, τη χρηματοδότησή της κ.λπ., σελ.

Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Κατάθεση Εκθέσεων Διαρκών Επιτροπών:
α) Η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει τις Εκθέσεις της στα σχέδια νόμων του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών:
i. «Κύρωση της δι’ ανταλλαγής ρηματικών διακοινώσεων Συμφωνίας για την τροποποίηση της Σύμβασης μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την αποφυγή της διπλής φορολογίας και την αποτροπή φοροδιαφυγής αναφορικά με τους φόρους εισοδήματος και κεφαλαίου που υπογράφηκε στη Μόσχα στις 26 Ιουνίου 2000», σελ.
ii. «Κύρωση της Σύμβασης μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Εσθονίας για την αποφυγή της διπλής φορολογίας και την αποτροπή της φοροδιαφυγής αναφορικά με τους φόρους εισοδήματος και κεφαλαίου», σελ.
β) Η Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Θεσμικό πλαίσιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές», σελ.
2. Κατάθεση σχεδίου νόμου:
Ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κατέθεσε σχέδιο νόμου: «Εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2006/43 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περί υποχρεωτικών ελέγχων των ετήσιων και των ενοποιημένων λογαριασμών για την τροποποίηση των Οδηγιών 78/660 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και 83/349 του Συμβουλίου και για την κατάργηση της Οδηγίας 84/253 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και άλλες διατάξεις», σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Α. Επί Προσωπικού θέματος:
ΑΛΑΒΑΝΟΣ Α., σελ.
ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ Ε., σελ.
ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ Κ., σελ.
ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ Σ., σελ.

Β. Επί της Ειδικής Ημερήσιας Διάταξης:
ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ Δ., σελ.
ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ Χ., σελ.
ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ Ε., σελ.
ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ Μ., σελ.
ΓΕΙΤΟΝΑΣ Κ., σελ.
ΔΡΑΓΩΝΑ Θ., σελ.
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α., σελ.
ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ Σ., σελ.
ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ Λ., σελ.
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Γ., σελ.
ΚΟΣΜΙΔΗΣ Ι., σελ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Γ., σελ.
ΛΑΜΠΙΡΗΣ Η., σελ.
ΛΕΒΕΝΤΗΣ Α., σελ.
ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Κ., σελ.
ΜΕΛΑΣ Π., σελ.
ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ Κ., σελ.
ΜΠΟΥΖΑΛΗ Π., σελ.
ΝΑΣΙΩΚΑΣ Ε., σελ.
ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ Α., σελ.
ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ Γ., σελ.
ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ Β., σελ.
ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Μ., σελ.
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Γ., σελ.
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Χ., σελ.
ΠΕΡΛΕΠΕ-ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ Α., σελ.
ΡΑΓΙΟΥ-ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Ν., σελ.
ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ Α., σελ.
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Α., σελ.
ΣΙΟΥΦΑΣ Δ., σελ.
ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ Ε., σελ.
ΣΚΟΥΛΑΣ Ι., σελ.
ΣΟΛΔΑΤΟΣ Θ., σελ.

Γ. Επί Διαδικαστικού θέματος:
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α., σελ.
ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Κ., σελ.
ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ Κ., σελ.
ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ Β., σελ.
ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ Α., σελ.
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Π., σελ.

Δ. Επί των επικαίρων ερωτήσεων:
ΑΛΑΒΑΝΟΣ Α., σελ.
ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ Σ., σελ.
ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Ν., σελ.
ΚΟΝΤΟΣ Α., σελ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Γ., σελ.
ΛΕΒΕΝΤΗΣ Α., σελ.
ΜΩΡΑΙΤΗΣ Ν., σελ.
ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Θ., σελ.
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Γ. (Ν. Εύβοιας), σελ.
ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Π., σελ.
ΠΙΠΙΛΗ Φ., σελ.
ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ Α., σελ.
ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ Φ., σελ.
ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ Σ., σελ.


ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΞΘ΄
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Αθήνα, σήμερα στις 19 Ιουνίου 2008, ημέρα Πέμπτη και ώρα 10.33΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία της Ε΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΒΕΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
(ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα με την από 18-6-2008 εξουσιοδότηση του Σώματος επικυρώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου τα Πρακτικά της ΡΞΘ΄ συνεδριάσεώς του της Τετάρτης 18η Ιουνίου 2008 (απόγευμα), σε ό,τι αφορά την ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Σύμβασης Πώλησης Μετοχών και της Συμφωνίας Μετόχων μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Deutsche Telekom AG».).
Παρακαλείται η κυρία Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
(Ανακοινώνονται από την κ. Λίλα Καφαντάρη, Βουλευτή Α΄ Αθηνών, τα ακόλουθα:
Α. ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
1) Ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. ΧΡΙΣΤΟΣ  ΒΕΡΕΛΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  η Πανελλήνια Ένωση Ανέργων και Συμβασιούχων Γεωπόνων ζητεί την άρση των περιορισμών που θέτουν τα άρθρα 5 και 6 του Π.Δ.164/2004, για τις διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
2) Ο Βουλευτής Μεσσηνίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΚΟΥΣΕΛΑΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο Περιφερειακός Σύλλογος Εργαζομένων «ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» Περιφερειών Δυτικής Ελλάδος και Πελοποννήσου ζητεί τη δημόσια χρηματοδότηση των προγραμμάτων «ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» και τη μονιμοποίηση των εργαζόμενων σαυτά.
3) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ  ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο Δήμος Καματερού Νομού Αττικής ζητεί την αναβάθμιση του Τοπικού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. της περιοχής του.
4) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ  ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  το Σωματείο Εργαζομένων  ΕΛ.Β.Ο. Θεσσαλονίκης ζητεί την ανάθεση έργου στη Βιομηχανική αυτή εταιρεία, με σκοπό την παραγωγική της ανάπτυξη.
5) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ  ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο κ. Ιωάννης Μπαντέκας, κάτοικος Ράξας Τρικάλων ζητεί την επίλυση προβλήματος που προέκυψε από  την μεταβίβαση  γεωργικής του εκμετάλλευσης κ.λ.π.
6) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ  ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο κ. Χρήστος Τζεβελέκας, αντιστασιακός ζητεί τη χορήγηση τιμητικής σύνταξης.
7) Ο Βουλευτής Βοιωτίας κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ  ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ  κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας σχετικά με τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς αεροδρομίου στην περιοχή της Κωπαϊδας.
8) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ  ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων Ο.Τ.Ε. ζητεί την επίλυση προβλημάτων που υπάρχουν στο  Δίκτυο Πωλήσεων του Ο.Τ.Ε..
9) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ  ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο κ. Θάνος Κουλαρμάνης ζητεί την εφαρμογή του άρθρου 7 Ν.3627/2007,που αφορά στη χορήγηση επιδόματος μετακίνησης σε άτομα με ακρωτηριασμό των κάτω άκρων.
10) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ  ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο Δήμος Ιτάνου Λασιθίου ζητεί την άμεση απομάκρυνση λαθρομεταφορικού πλοίου  από την παραλία της Κάτω Ζάκρου.
11) Ο Βουλευτής Αχαΐας κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία  η Ομοσπονδία Εμπορικών Συλλόγων Πελοποννήσου και Νοτιοδυτικής Ελλάδας ζητεί την καταβολή  αποζημίωσης στους πληγέντες επιχειρηματίες  των Νομών Αχαϊας και Ηλείας  που υπέστησαν ζημιές  τα εμπορεύματά τους  από τον πρόσφατο σεισμό .
12) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου ζητεί να κινηθούν οι νόμιμες διαδικασίες για τη διακοπή της διακίνησης τυριών, απομιμήσεων της Γραβιέρας Νάξου.
13) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο Έπαρχος Θήρας επισημαίνει ότι για την υποβολή του πενταετούς προγράμματος σχολικής στέγης, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη κατάλληλου ιδιόκτητου οικοπέδου του Δήμου ή της Κοινότητας.
14) Οι Βουλευτές Λαρίσης κ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ και Μαγνησίας κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ  ΓΚΑΤΖΗΣ  κατέθεσαν αναφορά με την οποία  ο Δήμος Τυρνάβου Λάρισας διαμαρτύρεται γιά τον τρόπο κατασκευής των δημοσίων οδικών έργων και τη λειτουργία των διοδίων στην περιοχή.
15) Ο Βουλευτής Αχαΐας κ. ΜΙΧΑΛΗΣ  ΜΠΕΚΙΡΗΣ  κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας στο οποίο ζητείται η στήριξη των επιχειρήσεων  στις σεισμόπληκτες περιοχές.
16) Η Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο  του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Ζαγοράς Πηλίου ζητεί οικονομική ενίσχυση για την εκτέλεση έργων στον πιο πάνω Ιερό Ναό.
17) Ο Βουλευτής Πέλλης κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  οι κύριοι Αθανάσιος Γεωργιάδης και Χρήστος Γρηγοριάδης, οδηγοί αγοραίων οχημάτων ζητούν την αλλαγή της άδειας λειτουργίας των οχημάτων  τους από αγοραία σε ΤΑΞΙ.
18) Ο Βουλευτής Πέλλης κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  η κ. Σοφία Μεταξά ζητεί να συνεχίσει η κόρη της τη φοίτησή της στο Δημοτικό Σχολείο Παναγίτσας.
19) Ο Βουλευτής Πέλλης κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο κ. Βασίλειος Γενίτσαρης, γεωργοκτηνοτρόφος ζητεί τη λήψη μέτρων για τη στήρηξη της αγροκτηνοτροφίας.
20) Ο Βουλευτής Πέλλης κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ  κατέθεσε αναφορά με την οποία  η κ. Κυριακή Παπαδοπούλου, εργαζόμενη σε  Νοσοκομείο  ζητεί την επίλυση μισθολογικού της προβλήματος λόγω επαναδιορισμού της.
21) Ο Βουλευτής Πέλλης κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ  κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας σχετικά με την επίλυση προβλημάτων των Ιδιοκτητών Καφενείων και Καφετεριών στην Επαρχία Αλμωπίας.
22) Ο Βουλευτής Κοζάνης κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ  ΤΣΙΑΡΤΣΙΩΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία  κάτοικοι του Τοπικού Διαμερίσματος Ερμακιάς του Δήμου Αγίας Παρασκευής  Κοζάνης διαμαρτύρονται για την έλλειψη αγροτικού γιατρού από την περιοχή τους
23) Ο Βουλευτής Κοζάνης κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ  ΤΣΙΑΡΤΣΙΩΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο Δήμος Βερμίου Κοζάνης ζητεί την παράταση της προθεσμίας εκδίκασης των αιτήσεων για εξαγορά κατεχόμενης δημόσιας έκτασης.

Β. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 11224/5-5-2008 ερώτηση του Βουλευτή κ. Μιχαήλ Παπαγιαννάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 62006/22-5-2008 έγγραφο από τον Υφυπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην με αρ. 11224/05-05-08 ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή από το Βουλευτή κ. Μ. Παπαγιαννάκη σχετικά με τις επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην υγεία των κατοίκων των μεγάλων πόλεων και ειδικότερα της Θεσσαλονίκης, σας γνωρίζουμε τα εξής:
1. Η αρμοδιότητα για την παρακολούθηση της ποιότητας της ατμόσφαιρας ανήκει στο συνερωτώμενο Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ.. το οποίο και θα σας απαντήσει σχετικά.
2. Σύμφωνα με στοιχεία της ΝΑ Θεσσαλονίκης,. στην πόλη της Θεσσαλονίκης, περιβαλλοντικοί έλεγχοι διενεργούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες σε πηγές που ευθύνονται για την εκπομπή και δημιουργία αιωρούμενων μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα, όπως καύσεις από παραγωγικές μονάδες, αυθαίρετες καύσεις κλπ. Από αυτούς τους ελέγχους, έγιναν μετρήσεις εκπομπών ατμοσφαιρικών ρύπων σε σημειακές πηγές (καμινάδες), στους οποίους δεν διαπιστώθηκαν υπερβάσεις στις εκπομπές σωματιδίων, ενώ οι μετρήσεις σε λέβητες (βιομηχανικούς και κεντρικής θέρμανσης) ήταν κατά 90% εντός των προδιαγραφών της νομοθεσίας. Εκπομπές πρωτογενών αιωρούμενων μικροσωματιδίων δεν μετρώνται και δεν υπάρχουν θεσμοθετημένα όρια εκπομπής από πηγές.
Επιπλέον, διενεργούνται τακτικοί έλεγχοι σε εγκατελειμμένα κτίσματα και χώρους που αποτελούν εστίες μολύνσεως. Δίδονται οδηγίες και γίνονται γραπτές συστάσεις στους ιδιοκτήτες για τον καθαρισμό αυτών, ενώ σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με τις συστάσεις της αρμόδιας Υπηρεσίας, γίνονται εισηγήσεις για ποινική δίωξη των υπευθύνων.
Ειδικότερα στις μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις του Νομού της Θεσσαλονίκης γίνεται συνεχής καταγραφή με ειδικά όργανα των εκπομπών σωματιδίων και ορισμένων αέριων ρύπων με σκοπό τον έλεγχο και την παρακολούθηση της συμμόρφωσης των βιομηχανικών δραστηριοτήτων με τους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους. Σε περιπτώσεις που διαπιστώνονται παραστάσεις επιβάλλονται οι νόμιμες κυρώσεις.
Τέλος, να σημειώσουμε ότι η αντικατάσταση του πετρελαίου που χρησιμοποιείται έως σήμερα, τόσο στη βιομηχανία όσο και στην κεντρική θέρμανση, από το φυσικό αέριο, αναμένεται να βελτιώσει την ποιότητα της ατμόσφαιρας στην Θεσσαλονίκη. Επιπλέον, με τη διάθεση καυσίμων με μειωμένη περιεκτικότητα σε θείο, όπως επιβάλει η ισχύουσα νομοθεσία, εκτιμάται ότι θα επέλθει μείωση εκπομπών κατά 60'Υο σε S02, αλλά και αιωρούμενων σωματιδίων. Ήδη το διυλιστήριο των ΕΛ.ΠΕ. βρίσκεται σε φάση εκσυγχρονισμού για την παραγωγή και χρήση ενός νέου τέτοιου καυσίμου (ντίζελ χαμηλού θείου).
Ο Υφυπουργός
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ»
2. Στην με αριθμό 10438/15-4-2008 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Σπυρίδωνος –Άδωνι Γεωργιάδη, Βαΐτση Αποστολάτου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 59951/ΙΗ/22-5-2008 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην ερώτηση με αριθμό 10438/15-4-08, την οποία κατέθεσαν οι Βουλευτές κ.κ. Σπυρίδων - Άδωνις Γεωργιάδης και Βαΐτσης Αποστολάτος και μας διαβίβασε το Υπουργείο Υγείας και Κοιν. Αλληλεγγύης, σχετικά με την πιστοποίηση της ικανότητας για συμμετοχή μαθητών σε αθλητικές δραστηριότητες και στα θέματα της αρμοδιότητάς μας, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Το ΥΠ.Ε.Π.Θ. για θέματα πρόληψης και προαγωγής της Υγείας, πραγματοποιεί προγράμματα Αγωγής Υγείας στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης της χώρας και συνεργάζεται με το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και άλλους Επιστημονικούς φορείς.
Αναφορικά με το Ατομικό Δελτίο Υγείας, σας γνωρίζουμε ότι ισχύει η αρ. 58410/Γ4/14-06-2005 (ΦΕΚ 859, τ.Β΄/23-6-2005) Κοινή Υπουργική Απόφαση του ΥΠ.Ε.Π.Θ. και του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Τα έντυπα και το συνοδευτικό υλικό (Υπουργική Απόφαση και Διευκρινίσεις) του Ατομικού Δελτίου Υγείας (Α.Δ.Υ.) βρίσκονται στην ιστοσελίδα του ΥΠ.Ε.Π.Θ. http://surνey.sch.gr σε ειδική περιοχή που ονομάζεται «Ατομικά Δελτία Υγείας» και αναρτώνται στην πρώτη σελίδα.
Στην ιστοσελίδα βρίσκονται επίσης έντυπα Α.Δ.Υ. για το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο, και την Τεχνική Εκπαίδευση.
Η πιστοποίηση της ικανότητας για άθληση είναι μια ιδιαίτερα υπεύθυνη ιατρική πράξη. Σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις της κοινωνίας το ΥΠ.Ε.Π.Θ. προσανατολίζεται σε μια νέα μορφή εντύπου του Α.Δ.Υ. ώστε αυτό να είναι πληρέστερο και να καλύπτει μεγαλύτερο φάσμα εξετάσεων για την πλήρη ασφάλεια των μαθητών. Αυτό πάντα σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ως καθ' ύλην αρμόδιο.
Τέλος σας γνωρίζουμε ότι τα Γραφεία Φυσικής Αγωγής όλων των Νομών της χώρας, διοργανώνουν επιστημονικές ημερίδες και σεμινάρια Πρώτων Βοηθειών με σκοπό την ενημέρωση των Δασκάλων και Καθηγητών, έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν αιφνίδια περιστατικά που πιθανόν να προκύψουν.
Ο Υφυπουργός
ΑΝΔΡΕΑΣ Θ. ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ»
3. Στην με αριθμό 9532/2.4.2008 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Φωτίου Κουβέλη και Μιχαήλ Παπαγιαννάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 1584/21.4.2008 έγγραφο από τον Υφυπουργό Ανάπτυξης η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην παραπάνω ερώτηση που κατέθεσαν οι Βουλευτές Κ.Κ. Φ. Κουβέλης, Μ. Παπαγγιαννάκης, σας πληροφορούμε τα εξής:
Μεταξύ των αρμοδιοτήτων Δ/νσης Αισθητικών Δασών Δρυμών και Θήρας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων εμπίπτει η εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης Cites (Convection οη International Trade ίη Endangered Species of Wild Fauna and Flora) που αφορά το διεθνές εμπόριο ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας και άγριας πανίδας που απειλούνται με εξαφάνιση. Η Διεθνής Σύμβαση Cites κυρώθηκε στην χώρα μας το έτος 1992 (Ν.2055/1992) αν και η εφαρμογή της είχε ήδη επιβληθεί μια δεκαετία νωρίτερα με τον αρχικό Καν. 3626/1982 του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Για την εφαρμογή της Σύμβασης αυτής εφαρμόζονται μία σειρά σχετικών Ευρωπαϊκών Κανονισμών όπως ο βασικός Καν. (ΕΚ) 338/97 «για την προστασία των ειδών της άγριας πανίδας και χλωρίδας με τον έλεγχο του εμπορίου τους» (ΦΕΕΚ αριθ. L 61/3-31997), όπως τροποποιήθηκε με τον Καν. (ΕΚ) 1332/2005 (ΦΕΕΚαριθ. L 215/19-8-2005) και όπως ισχύει σήμερα μετά την νεότερη τροποποίηση του με τον Καν. (ΕΚ) 318/2008 (ΦΕΕΚ αριθ. L 95/ 8-4-2008), ο Καν. (ΕΚ) 865/2006 (ΦΕΕΚ αριθ. L 166/19-6-2006) «για την θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του Καν. (ΕΚ) 338/97 του Συμβουλίου για την προστασία των ειδών της άγριας πανίδας και χλωρίδας με τον έλεγχο του εμπορίου τους» όπως τροποποιήθηκε-συμπληρώθηκε με τον Καν. (ΕΚ) 100/2008 (ΦΕΕΚ αριθ. L 31/5-2-2008) και ο Καν. (ΕΚ) 1037/2007 (ΦΕΕΚ αριθ. L 238/11-9-2007) «για την αναστολή της εισαγωγής στην Κοινότητα δειγμάτων από ορισμένα είδη της άγριας πανίδας και χλωρίδας».
Όλοι οι παραπάνω Κανονισμοί της Ε.Ε., που είναι υποχρεωτικοί για τα Κράτη - Μέλη, εφαρμόζονται εν κατακλείδι βάσει της υπ'αριθ.99098/5881/16-10-2006 Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) των Υπουργών Οικονομίας & Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων «Εμπορία των ειδών της άγριας πανίδας και της αυτοφυούς χλωρίδας» (ΦΕΚ 1570/Β'/26-10-2006) όπως αυτή ισχύει κάθε φορά, με την οποία θεσπίζονται διατάξεις που διέπουν την εμπορία των ειδών της σύμβασης Cites, καθώς και άλλες αυστηρότερες που αφορούν στην προστασία γενικότερα των ειδών της άγριας πανίδας και αυτοφυούς χλωρίδας που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, καθορίζεται το πεδίο εφαρμογής της (άρθρο 2), επιλύονται διαδικαστικά θέματα εφαρμογής της Σύμβασης και των σχετικών Κανονισμών της Ε.Ε. (άρθρα 3,4,5,6,7), επιβάλλεται η έκδοση των λεγόμενων «απλών αδειών» για την εισαγωγή-εξαγωγή-επανεισαγωγή-επανεξαγωγή και διακίνηση των ειδών της χλωρίδας και πανίδας που δεν περιλαμβάνονται στην Σύμβαση αυτή (άρθρο 8), απαγορεύεται η κατοχή και διατήρηση ζώντων ζώων του Πίνακα Α του Καν. (ΕΚ) 338/97 και του Παραρτήματος Ι της Σύμβασης για προσωπική και οικιακή χρήση (άρθρο 9), καθορίζεται το πεδίο εφαρμογής των ποινικών και διοικητικών κυρώσεων που διατυπώνονται στα άρθρα 57 και 58 του Ν. 2637/98 (άρθρο 10) και τέλος τροποποιούνται και συμπληρώνονται διατάξεις της αριθ. 414985/1985 Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Γεωργίας (άρθρο 11).
Το είδος της φώκιας που αναφέρεται στην σχετική ερώτηση αφορά το είδος Phocα groenlαndica του γένους Phoca της Οικογένειας των φωκιών (FamίIy: Phocidae), το οποίο όμως δεν περιλαμβάνεται στα Παραρτήματα της Σύμβασης Cites και στους πίνακες των ανωτέρω εφαρμοστικών αυτής Κανονισμών της Ε.Ε. Σε αυτά περιλαμβάνονται ορισμένα μόνο είδη (species) της οικογένειας των φωκιών (Family: Phocidae) τα οποία έχουν ενταχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο Παράρτημα του Καν. (ΕΚ) 338/97 όπως τροποποιήθηκε με τον Καν. (ΕΚ) 318/2008 και αυτά είναι:
Ένα (1) είδος του γένους Mirounga (Miroungα leonine) (Θαλλάσιος ελέφαντας του Νότου) το οποίο ανήκει στο Παράρτημα 11 της Σύμβασης Cites και στον Πίνακα Β του Κανονισμού (ΕΚ).
Όλα τα είδη του γένους Monachus (Monαchus Spp.) (Φώκιες μοναχοί) που ανήκουν στο Παράρτημα Ι της Σύμβασης Cites και στον Πίνακα Α του Κανονισμού (ΕΚ).
Σύμφωνα με τους προαναφερόμενους Κανονισμούς της Ε.Ε. και την Εθνική Νομοθεσία, η διακίνηση οποιουδήποτε δείγματος αυτών των ειδών επιτρέπεται αποκλειστικά και μόνο με χρήση του ειδικού εντύπου πιστοποιητικών και αδειών που προβλέπει ο Καν. (ΕΚ) 865/2006, που εκδίδονται από τις αρμόδιες 14 Περιφερειακές Διαχειριστικές Αρχές Cites σε όλη την Ελληνική επικράτεια, ενώ υπενθυμίζεται ότι η μεσογειακή φώκια (Monachus monachus) υπόκειται σε ιδιαίτερα αυστηρό καθεστώς προστασίας από την Εθνική μας νομοθεσία (Π.Δ/γμα 67/81 και ανωτέρω ΚΥ Α).
Επειδή η φώκια της Γροιλανδίας (Phoca groenlaηdica ή Pagophilus groenlandicus) περιλαμβάνεται στο Παράρτημα της Σύμβασης της Βέρνης «για την διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης» που έχει κυρωθεί με το Ν.1335/1983 (ΦΕΚ 32/ΑΊ14-03-1983) υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής (Άρθρο 2 εδάφιο δ) της ΚΥ Α υπ'αριθ.99098/5881/16-102006 και σύμφωνα με το άρθρο 8 αυτής, επιβάλλεται η έκδοση των λεγόμενων «απλών αδειών» για την εισαγωγή-εξαγωγή-επανεισαγωγή-επανεξαγωγή και διακίνηση δειγμάτων αυτού του είδους.
Σύμφωνα με τα ετήσια στατιστικά στοιχεία που συγκεντρώνει η υπηρεσία μας για τις, βάσει εισαγωγών, εισαγωγές, εξαγωγές, επανεξαγωγές, επανεισαγωγές ειδών της Διεθνούς Σύμβασης Cites και μη Cites προστατευόμενων ειδών που εκδίδονται από τις Περιφερειακές Διαχειριστικές Αρχές Cites προκύπτει ότι:
. Για το έτος 2006 στην Περιφερειακή Διαχειριστική Αρχή Cites της Δυτικής Μακεδονίας (Δ/νση Δασών Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, Δ/νση Δασών Ν.Καστοριάς, Γραφείο Διεθνών Συμβάσεων) υπήρχαν αιτήσεις εισαγωγής δερμάτων του είδους Phoca groenlandica (Pagophilus groenlαndicus) (Γροιλανδική φώκια) από τις χώρες του Καναδά και των Η.Π.Α., βάσει των οποίων εκδόθηκαν οι σχετικές «απλές άδειες» για την νόμιμη εισαγωγή και εμπορία αυτών. Σημειώνεται, ότι για τα έτη 2007 και 2008 δεν έχουν εκδοθεί παρόμοιες άδειες.
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω η Δ/νση Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έχει ως αρμοδιότητα την εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης Cites και ότι σχετίζετε με αυτή και δεν είναι αρμόδια επί των θεμάτων που ανάγονται στις αναφερόμενες στην σχετική ερώτηση οδηγιών. Για το λόγο αυτό η υπηρεσία μας δεν είναι αρμόδια για την επιβολή απαγόρευσης των εισαγωγών δερμάτων Γροιλανδικής φώκιας στην χώρα μας, ενώ παράλληλα δεν υπάρχουν σχετικά στοιχεία που να καθιστούν την επιβολή τέτοιου μέτρου ως αναγκαίου. Σε περίπτωση όμως που αυτό επιβληθεί στο μέλλον σε Ευρωπαϊκό επίπεδο με βάση κάποιο Ευρωπαϊκό Κανονισμό, τότε η χώρα μας Κράτος - Μέλος θα προχωρήσει, ασφαλώς, στην εφαρμογή αυτού του μέτρου.
Ο Υφυπουργός
Κ. ΚΙΛΤΙΔΗΣ»
4. Στην με αριθμό 9197/27.3.2008 ερώτηση του Βουλευτή κ. Γεωργίου Παπαδημητρίου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Φ.21/131/ΑΣ1024δις/21.4.2008 έγγραφο από την Υπουργό Εξωτερικών η ακόλουθη απάντηση:
«Η προσπάθεια της αρμόδιας Υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών, για εγκατάσταση ενός ηλεκτρονικού συστήματος διαχείρισης των συμβάσεων-συνθηκών-συμφωνιών διμερών και πολυμερών, ξεκίνησε το 1995. Ωστόσο, οι ενέργειες αυτές δεν τελεσφόρησαν ακόμη. Η προσπάθεια αυτή συνεχίζεται στο πλαίσιο της στενότητας των υφιστάμενων κονδυλίων.
Πάντως, το Γραφείο Διεθνών Συμβάσεων του Υπουργείου Εξωτερικών επιτελεί, παρά το ομολογουμένως «πεπαλαιωμένο» και «χειρόγραφο» σύστημα καταγραφής των Συμβάσεων και όπως προκύπτει από την μέχρι τώρα πολυετή διαδρομή του, την αποστολή του με αξιοπιστία και πληρότητα.
Ενώ εξακολουθεί να εκκρεμεί η οριστική αντιμετώπιση του θέματος, ήδη εφαρμόζεται, αδαπάνως, από τα τέλη του προηγούμενου έτους ένα σύστημα βάσης δεδομένων, το οποίο περιλαμβάνει όλες τις Συμβάσεις, Πρωτόκολλα, Συμφωνίες, Μνημόνια κλπ., διμερή όσο και πολυμερή, όπως αυτά έχουν καταγραφεί από συστάσεως του Γραφείου Διεθνών Συμβάσεων έως σήμερα.
Το εν λόγω ηλεκτρονικό σύστημα ευρετηρίασης των Συμφωνιών λειτουργεί σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια-λέξεις κλειδιά- και παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο ένταξης μιας Συμφωνίας στην εσωτερική μας έννομη τάξη (με Νόμο, Προεδρικό Διάταγμα ή Υπουργική Απόφαση), και την έναρξη ισχύος αυτής.
Βέβαια, η έλλειψη μηχανοργάνωσης του Γραφείου Διεθνών Συμβάσεων λαμβανομένου υπ' όψιν και του τεράστιου αριθμού των Συμβάσεων (7000 και πλέον), προκαλεί εκ των πραγμάτων αδυναμία άμεσης ανταπόκρισης στα αιτήματα που απευθύνονται στην αρμόδια Διεύθυνση, δίχως όμως η αδυναμία αυτή να οδηγεί σε λάθη ή παραλείψεις και μάλιστα «αναπόφευκτα».
Επισημαίνεται, επιπροσθέτως, ότι η ανεύρεση ΦΕΚ, είτε αυτά αφορούν νόμους, είτε άλλες πράξεις, επιτυγχάνεται και μέσω του Διαδικτύου με εισαγωγή του κάθε ενδιαφερόμενου στην οικεία ιστοσελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου.
Ως προς τις Δηλώσεις, Επιφυλάξεις, Αντιτάξεις της χώρας μας ή άλλων Κρατών συμβαλλομένων σε πολυμερείς Συμβάσεις, σας γνωρίζουμε ότι ο Θεματοφύλακας κάθε μίας από τις Συμβάσεις αυτές αναγράφει στην ιστοσελίδα του τις ανωτέρω πράξεις κατά τον χρόνο που αυτές πραγματοποιούνται (υπογραφή, επικύρωση, προσχώρηση, κλπ.).
Τέλος, σας γνωρίζουμε ότι, ήδη κατά το θέρος 2007, υπεγράφη η υπ' αριθμ. 409/2007 Σύμβαση μεταξύ του Υπουργείου Εξωτερικών και αναδόχων εταιριών, με αντικείμενο την υλοποίηση του έργου «Υπηρεσίες Προξενείων και Κεντρικής Υπηρεσίας ΥΠΕΞ και ειδική εκπαίδευση υπαλλήλων ΥΠΕΞ», διακρινόμενο σε δύο υποσυστήματα, «Σύστημα Διαχείρισης Αιτημάτων & Εξυπηρέτησης Αποδήμων Ελλήνων» και «Επιχειρησιακή Πύλη Υπουργείου Εξωτερικών», στο οποίο προβλέπεται ότι θα περιλαμβάνεται και «Ηλεκτρονικό Μητρώο Διεθνών Συμβάσεων».
Το σχετικό έργο προβλέπεται να τεθεί σε δοκιμαστική λειτουργία στο άμεσο μέλλον και σε οριστική εφαρμογή περί τα τέλη του έτους 2008, ενώ θα είναι δυνατόν να επεκταθεί με νέα στοιχεία και μετά το χρονικό αυτό σημείο.
Σε κάθε περίπτωση, επισημαίνεται και η εναλλακτική δυνατότητα ανεύρεσης ορισμένων Συμφωνιών στην οικεία ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών η οποία είναι προσβάσιμη σε οιονδήποτε ενδιαφερόμενο.
Η Υπουργός
ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ»
5. Στην με αριθμό 9585/3.4.2008 ερώτηση του Βουλευτή κ. Αθανασίου Πλεύρη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 24744/21.4.2008 έγγραφο από τον Yπουργό Εσωτερικών, η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην με αριθμ 9585/3.4.2008 ερώτηση του Βουλευτή κ. Αθανασίου Πλεύρη, σας πληροφορούμε τα εξής:
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 περ β' του Π.Δ. 96/2007 της Νομοθεσίας για την εκλογή βουλευτών στερούνται του δικαιώματος του «εκλέγειν»:
Όσοι στερήθηκαν το δικαίωμα αυτό λόγω αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για κάποιο από τα εγκλήματα που ορίζονται από τον ποινικό κώδικα, για όσο χρόνο διαρκεί η στέρηση αυτή.
Περαιτέρω, όπως προβλέπεται από την παρ 2 του άρθρου 13 του ίδιου ανωτέρω Προεδρικού Διατάγματος τα Γραφεία Ποινικού Μητρώου κλπ στέλνουν στις αρχές κάθε διμήνου στο Υπουργείο Εσωτερικών καταστάσεις, με όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την αναγνώριση των εκλογέων στους εκλογικούς καταλόγους, στους οποίους έχει επιβληθεί ποινή στέρησης του εκλογικού τους δικαιώματος.
Στη συνέχεια το Υπουργείο Εσωτερικών, καταχωρεί στους εκλογικούς καταλόγους για τους εκλογείς αυτούς σχετικές ενδείξεις (παρ 1 άρθρο 13 του Π.Δ. 96/2007 «Κωδικοποίηση σ' ενιαίο κείμενο των διατάξεων της νομοθεσίας για την εκλογή βουλευτών»).
Επομένως, η διαδικασία ενημέρωσης των εκλογικών καταλόγων με βάση τις ανωτέρω καταστάσεις, είναι άμεση και λαμβάνει χώρα μέσα στα πλαίσια των χρονικών περιορισμών των δίμηνων αναθεωρήσεων.
Ο Υπουργός
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ»
6. Στην με αριθμό 9277/28.3.2008 ερώτηση του Βουλευτή κ. Γεωργίου Νικητιάδη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Β-1253/21.4.2008 έγγραφο από τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ερώτησης με αριθμό 9277/28-03-2008, που κατέθεσε στη Βουλή ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Νικητιάδης, σύμφωνα και με το αριθμ. Δ13/ Α/12825/850/09-04-2008 έγγραφο της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, θέτουμε υπόψη σας τα εξής:
1. Με το αριθμ. Β-390/15-02-2008 έγγραφό μας είχαμε, μεταξύ άλλων, αποστείλει το Δ13/Α/4764/256/07-02-2008 έγγραφο της Υ.Π.Α., στο οποίο αναφέρεται ο τρόπος διάθεσης των εσόδων από το Τ.Ε.Α.Α., σύμφωνα με το ν. 2892/2001, τα οποία ιεραρχούνται σύμφωνα με τις ανάγκες και τις στρατηγικές προτεραιότητες ανάπτυξης των Α/Δ, συμπεριλαμβανομένων και άλλων Α/ Δ των Δωδεκανήσων.
Δεν παρέχεται η δυνατότητα διάθεσης και χρησιμοποίησης των υπόψη εσόδων για την κατασκευή έργων πέραν των οριζομένων από τις διατάξεις του ως άνω νόμου.
Σημειώνουμε δε ότι η ζώνη «πέριξ του χώρου του αεροδρομίου», που αναφέρεται στο αρ. 46 παρ. 1 β΄. δεν είναι δυνατόν να εκτείνεται σε απόσταση τέτοια που να καλύπτει το σύστημα οδοποιίας της νήσου.
2. Η ανταποδοτικότητα του Τέλους Εκσυγχρονισμού και Ανάπτυξης Αεροδρομίων (Τ.Ε.Α.Α.) που εισπράττεται για κάθε αεροδρόμιο εφαρμόζεται από την Υ.Π.Α. με την χρηματοδότηση των έργων ανάπτυξης και βελτίωσης των αεροδρομίων με κονδύλια που προέρχονται από το Τ.Ε.Α.Α. που έχει εισπραχθεί για το κάθε αεροδρόμιο.
Η Υ.Π.Α. έχει χρηματοδοτήσει μέσω του Τ.Ε.Α.Α. τα κάτωθι έργα στο Αεροδρόμιο Ρόδου:
Επέκταση κτιρίου αεροσταθμού κόστους 38,00 εκ. ευρώ (περατώθηκε)
Επισκευή του πεδίου ελιγμών κόστους 8,50 εκ. ευρώ (σε εξέλιξη)
Βελτίωση του αεροδρομίου εν όψει της επικείμενης τουριστικής περιόδου κόστους 150,00 χιλ. ευρώ και
Βελτίωση των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων του αεροδρομίου κόστους 20,00 εκ. ευρώ (προγραμματισμένο)
Ο Υπουργός
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ»
7. Στις με αριθμό 1865/13.11.07 και 4287/11.1.08 ερωτήσεις του Βουλευτή κ. Εμμανουήλ Στρατάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 1461Β/21.03.08 έγγραφο από τον Yφυπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων η ακόλουθη απάντηση:
«Για το παραπάνω θέμα, σας ενημερώνουμε τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με την υπάρχουσα βιβλιογραφία (Ν. STREFTARIS and Α ZENETOS. 2006. Alien Marine Species in the Mediterranean - the 100 'Worst lnvasives' and their Impact. Mediterranean Marine Science. Volume 7/1, 87-118. Α ZENETOS. Μ.Ε. CINAR. Μ.Α PANCUCI - PAPADOPOULOU, J.G. HARMELI Ν, G. FURNARI, F. ANDALORO, Ν. BELOU, Ν. STREFTARIS and Η. ΖΙΒ ROWIU S. 2005. Annotated Iist of marine alien species in the Mediterranean with records of the worst invasive species. Mediterranean Marine Science, Volume 6/2,63-118), ΤΟ φύκος Caulerpa racemosa θεωρείται ένα από τα πλέον εισβολικά είδη (invasive species) της Μεσογείου, η εξάπλωση του οποίου σε πολλές περιπτώσεις έχει τροποποιήσει τη δομή και λειτουργία των φυσικών οικοσυστημάτων προκαλώντας ελάττωση της βιοποικιλότητας της μακροπανίδας και των υπόλοιπων μακροφυκών. Μάλιστα, σύμφωνα με την ανωτέρω βιβλιογραφία έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα 100 «χειρότερα εισβολικά είδη της Μεσογείου».
. Το ΥΠΕΧΩΔΕ έχοντας υπόψη, το πρόβλημα που προξενούν στη βιοποικιλότητα τα εισβολικά είδη, προγραμματίζει. στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος Περιβάλλον Αειφόρος Ανάπτυξης 2007-20013 (40 Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης), την εκπόνηση μελέτης για την καταγραφή και την πρόταση μέτρων αντιμετώπισης των πλέον βλαπτικών ξενικών ειδών. Στο πλαίσιο αυτό, θα διερευνηθεί και η δυνατότητα κάλυψης στην εν λόγω μελέτη της περίπτωσης του Cauperpa racemosa.
Ο Υφυπουργός
ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΛ. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ευχαριστούμε την κυρία συνάδελφο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των
ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Επίκαιρες ερωτήσεις πρώτου κύκλου:
Θα προηγηθούν δύο επίκαιρες ερωτήσεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, οι οποίες θα συζητηθούν μαζί και είναι οι εξής:
Η τέταρτη με αριθμό 1082/13.6.2008 επίκαιρη ερώτηση πρώτου κύκλου του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρου Αλαβάνου προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, σχετικά με την ίδρυση Εφετείου στο Ηράκλειο κ.λπ. και η πρώτη με αριθμό 1084/13.6.2008 επίκαιρη ερώτηση δευτέρου κύκλου του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Γεωργίου Παπαγεωργίου προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, σχετικά με την ίδρυση μόνιμης έδρας Εφετείου στην Χαλκίδα κ.λπ..
Το περιεχόμενο της επίκαιρης ερώτησης του κ. Αλαβάνου έχει ως εξής:
«Όπως γνωρίζετε στην Κρήτη λειτουργεί ένα Εφετείο που εδρεύει στα Χανιά και έχει αρμοδιότητα για όλες τις υποθέσεις του νησιού. Η γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου σχετικά με την ίδρυση νέων Εφετείων, αλλά και οι ώριμες πλέον λειτουργικές ανάγκες των κατοίκων, που είτε ως διάδικοι είτε ως μάρτυρες ταλαιπωρούνται με την υποχρέωσή τους να μεταβαίνουν από το Ηράκλειο αλλά και από το Λασίθι στο μοναδικό Εφετείο του νησιού στα Χανιά, οδηγούν στη λήψη απόφασης για άμεση ίδρυση Εφετείου στο Ηράκλειο.
Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα ανωτέρω, ερωτάται ο κύριος Υπουργός:
Πότε θα ιδρυθεί Εφετείο στο Ηράκλειο σύμφωνα και με τη γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Άρειου Πάγου;
Έχει επεξεργαστεί η Κυβέρνηση σχέδιο αποκέντρωσης των Υπηρεσιών που βρίσκονται συγκεντρωμένες στο Ηράκλειο, ώστε να υπάρχει παρουσία τους και στις άλλες πόλεις της Κρήτης, όπως στα Χανιά ή αλλού;»
Το περιεχόμενο της επίκαιρης ερώτησης του κ. Παπαγεωργίου έχει ως εξής:
«Απογοήτευση και δικαιολογημένη αγανάκτηση προκάλεσε στους Ευβοείς και το νομικό κόσμο του Νομού η παραπομπή στο μέλλον της ίδρυσης και λειτουργίας μόνιμης έδρας Εφετείου στην πόλη της Χαλκίδας.
Παρά το γεγονός ότι η Ολομέλεια του Άρειου Πάγου με συντριπτική πλειοψηφία γνωμοδότησε υπέρ της ιδρύσεως της μόνιμης έδρας Εφετείου στη Χαλκίδα, παρά τις υποσχέσεις του ιδίου του Υπουργού και της Κυβέρνησης, χωρίς καμμία λογική εξήγηση ο Υπουργός Δικαιοσύνης αρνήθηκε να προχωρήσει άμεσα στις κατά νόμο διαδικασίες ίδρυσης, όταν μάλιστα δεν υπάρχει καμμία αντίθετη γνώμη και η λειτουργία της μεταβατικής έδρας έχει αναδείξει την αναγκαιότητα της ίδρυσης της μόνιμης έδρας.
Με τα δεδομένα αυτά ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
Πρόκειται να δρομολογήσει άμεσα την ίδρυση μόνιμης έδρας Εφετείου στην πόλη της Χαλκίδας, προκειμένου να ξεκινήσει η λειτουργία από τον προσεχή Σεπτέμβριο ή αναιτιολόγητα θα συνεχίσει να περιφρονεί και να προσβάλει τον Ευβοϊκό λαό;»
Στις επίκαιρες ερωτήσεις των δύο συναδέλφων θα απαντήσει ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκης.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για έξι λεπτά.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω και τον Πρόεδρο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλαβάνο και τον εκλεκτό συνάδελφο κ. Παπαγεωργίου, γιατί πράγματι θίγουν ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα, όπως είναι η ίδρυση των Εφετείων.
Θα πρέπει, πριν μπω στην άμεση απάντηση του ερωτήματος, να σας πω, για το θέμα τουλάχιστον της Κρήτης, ότι είχα αλλεπάλληλες συσκέψεις με όλους τους Βουλευτές της Κρήτης όλων των κομμάτων. Χτες, μάλιστα, έκανα μια εμπεριστατωμένη συζήτηση με τους Βουλευτάς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο γραφείο μου, όπου τέθηκαν επί τάπητος όλα αυτά τα ζητήματα της αναγκαιότητος και της σπουδαιότητος ιδρύσεως νέων δικαστηρίων, νέων Εφετείων και θα μου επιτρέψετε σήμερα να επαναλάβω αυτά τα οποία είπα στους αξιότιμους συναδέλφους χτες, που αποτελούν και τη βασική μας γραμμή.
Κατ’ αρχάς, σκοπός της Κυβέρνησης, όπως επανειλημμένως έχω τονίσει στην Αίθουσα αυτή και σε προγραμματικές δηλώσεις αλλά και άλλες φορές επ’ ευκαιρία άλλων νομοθετημάτων ή ερωτήσεων, είναι η βέλτιστη κατανομή. Προς τον σκοπό αυτό από τις πρώτες στιγμές που ανέλαβε η Κυβέρνηση τούτη τη διακυβέρνηση της χώρας, έθεσε σαν στόχο, την καλύτερη κατανομή και τη χωροταξική κατανομή, έτσι ώστε να βοηθιέται η καλύτερη απονομή της Δικαιοσύνης, να υπάρχει επιτάχυνση της διαδικασίας και των δικαστικών διαδικασιών και έτσι να μπορεί να προχωρήσει στο έργο της η Δικαιοσύνη καλύτερα και αποτελεσματικότερα.
Προς το σκοπό αυτό από την πρώτη στιγμή, εδώ και αρκετά χρόνια συνεστήθη μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή από ανωτέρους και ανωτάτους δικαστικούς, από καθηγητάς πανεπιστημίου, από εγκρίτους νομικούς και νομομαθείς, ώστε να συγκεντρώνει όλα εκείνα τα εχέγγυα της αμεροληψίας και της ορθής κρίσης.
Το 2006 που ξεκίνησε η επιτροπή αυτή, μετά από την πάροδο ορισμένων διαδικαστικών και ουσιαστικών λειτουργιών, παρέδωσε ένα κείμενο εις το Υπουργείο της Δικαιοσύνης. Το κείμενο αυτό πρότεινε τη δημιουργία τεσσάρων Εφετείων στη χώρα: το Εφετείο Αγρινίου, το Εφετείο εις τη Μυτιλήνη, το Εφετείο εις τη Χαλκίδα, το Εφετείο εις στο Ηράκλειο. Την πρόταση αυτή, όταν ανέλαβα τα ηνία του Υπουργείου Δικαιοσύνης ως Υπουργός, την έστειλα σε μια καινούργια νομοπαρασκευαστική επιτροπή, να την επεξεργαστεί εκ νέου, να την επικαιροποιήσει, αν είναι δυνατόν, έτσι ώστε να έχει και το επίκαιρο και το εγκυρότερο.
Πράγματι, μετά από λίγο καιρό η καινούργια επιτροπή η οποία συνεστήθη, μου επιβεβαίωσε την ίδια απόφαση, προσθέτοντας την ίδρυση άλλων δυο Εφετείων. Με βάση τις προτάσεις αυτής της επιτροπής, έβγαλα τα δύο καινούργια Εφετεία λόγω ευαισθησίας, επειδή εμπεριείχετο η εκλογική μου περιφέρεια και δεν ήθελα να θεωρηθεί κάπως όλη αυτή η προσπάθεια, μια προσπάθεια, όπως είπα, η οποία είχε μια διάρκεια και βάσεις καθαρά τεχνοκρατικές νομικές. Έβγαλα αυτά τα δύο Εφετεία και την πρόταση για τα τέσσερα Εφετεία που σας ανέφερα, την έστειλα ως όφειλα εις τον Άρειο Πάγο για να γνωμοδοτήσει. Ο Άρειος Πάγος εξέδωσε μια απόφαση, η οποία ενέκρινε τη σύσταση αυτών των τεσσάρων Εφετείων.
Από εκεί και πέρα, όπως ξέρετε, άρχισαν να δημιουργούνται ορισμένες τριβές και να τίθενται ορισμένα επιχειρήματα και από την μία και από την άλλη πλευρά στην κάθε περιοχή. Με βάση αυτά τα δεδομένα και επειδή το Υπουργείο και η Κυβέρνηση δεν έχει καμμία διάθεση να φέρει σε αντιπαράθεση νομούς, κατοίκους, κοινωνικές ομάδες επέλεξε να ακολουθήσει μια διαδικαστική πορεία τέτοια, ώστε βάση του διαλόγου, της σύνεσης και της σωφροσύνης να εξηγηθούν προς όλες τις μεριές η σκοπιμότητα, αλλά και η ωφελιμότητα και η καλύτερη λειτουργία της Δικαιοσύνης, που έπρεπε να ακολουθηθεί.
Με βάση, λοιπόν, αυτά τα δεδομένα ξεκίνησε να συστήσει αυτά τα Εφετεία. Έκανε το πρώτο βήμα και έστειλε προς επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας τα δύο πρώτα Εφετεία από τα τέσσερα, δηλαδή το Εφετείο της Χαλκίδας και το Εφετείο της Μυτιλήνης.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας βλέπω σήμερα ότι επέστρεψε αυτά τα διατάγματα που ήταν για επεξεργασία, λόγω ελλείψεως ορισμένων στοιχείων.
Εμείς δεν μπαίνουμε στο ουσιαστικό έργο της Δικαιοσύνης. Την τιμούμε τη Δικαιοσύνη, τιμούμε τα δικαστήρια, θωρακίζουμε τα δικαστήρια, προστατεύουμε τα δικαστήρια και πιστεύω ότι αυτά τα διαδικαστικά προβλήματα τα οποία απαντώνται κάθε φορά μεταξύ των δικαστών και των δικαστηρίων και της εκτελεστικής εξουσίας θα λυθούν νομοτύπως, σωστά, με βάση το νόμο και με βάση τις διατάξεις.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
Ένα λεπτό, κυρία Πρόεδρε, αν έχετε την καλοσύνη.
Έτσι, ξεκίνησε η υλοποίηση αυτών των εφετείων με βάση αυτά τα δύο. Τώρα, ως προς τα άλλα δύο, θα πρέπει να σας πω ότι είναι σε μια διαδικασία. Δεν μπορώ, κύριε Πρόεδρε, να σας πω χρονοδιάγραμμα αυτήν τη στιγμή, διότι εξαρτώνται από πολλά πράγματα και δεν σας κρύβω ότι εκείνο το οποίο για μένα προέχει, μεταξύ των άλλων και της ωφελιμότητας, είναι και η ηρεμία του κόσμου. Εγώ θα είμαι ο τελευταίος που θα βάλω σε αντιπαράθεση και σε συγκρούσεις νομούς, λαούς, κοινωνικές ομάδες κ.λπ..
Για το Eφετείο Χαλκίδας δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, κύριε Παπαγεωργίου. Είναι εκπεφρασμένη η βούληση και δεν υπάρχουν τέτοιες τριβές. Και επομένως, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν πρέπει να ανησυχείτε. Όπως ιδιωτικώς σας έχω πει και σας το λέω και επισήμως από τώρα, μην ανησυχείτε.
Σε εκείνα στα οποία έχουμε ορισμένες τριβές, δεν μπορώ αν δεν εξομαλύνω, αν δεν συζητήσω, αν δεν αντιμετωπίσω με σύνεση και εγώ και όλοι μας, που έχουμε καθήκον να το κάνουμε, να το προχωρήσω άμεσα. Και γι’ αυτό δεν μπορώ να σας δώσω χρονοδιάγραμμα. Ωστόσο, σας είπα όλη τη διαδικασία και αυτή είναι εκείνη που μπορώ αυτήν τη στιγμή υπεύθυνα να καταθέσω στο Κοινοβούλιο.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε, και για την ανοχή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Ο κ. Αλαβάνος έχει το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κύριε Υπουργέ, μου είπαν ότι προτάσσεται η επίκαιρη ερώτηση αυτή για τα εφετεία, γιατί πρέπει να φύγετε για το Πεκίνο. Έτσι μου είπαν.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Όχι, αύριο φεύγω.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Αύριο φεύγετε. Εγώ θα σας έλεγα να φύγετε από σήμερα. Και αν μπορείτε να πάτε πιο μακριά από το Πεκίνο, να πάτε και πιο μακριά από το Πεκίνο. Διότι δεν είναι απάντηση μιας Κυβέρνησης της Ελλάδας αυτή. Και σας μιλάω τώρα όχι ως Βουλευτής Ηρακλείου. Σας μιλάω ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Δεν γίνεται μια Κυβέρνηση ολόκληρη να άγεται και να σύρεται κάτω από τις κομματικές αντιπαραθέσεις των Βουλευτών της σε δύο νομούς. Είναι γελοία η εικόνα σας, οι Βουλευτές των Χανίων της Νέας Δημοκρατίας να σας λένε ότι θα παραιτηθούν εάν κάνετε το εφετείο και οι Βουλευτές του Ηρακλείου να σας λένε ότι θα παραιτηθούν εάν δεν το κάνετε. Και λυπάμαι που το λέω και για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι γελοία η εικόνα και για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Διότι ακριβώς την ίδια στάση έχουν και οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Και το ερώτημα είναι: έχουμε κόμματα; Έχουμε κάνει κριτική στον δικομματισμό σε πάρα πολλά ζητήματα, αλλά μπαίνει το ζήτημα αν έστω ως κομματικές οντότητες υπάρχετε. Ή άγεστε και φέρεστε από τις πιέσεις και τις αντιπαραθέσεις που αναδεικνύονται σε τοπικό επίπεδο και κάνουν τελικά τα κυκλώματα και τους κομματάρχες και τους αρχικομματάρχες;
Και βλέπουμε αυτό το θέμα στο θέμα του εφετείου. Το βλέπουμε στο θέμα του Κ.Τ.Ε.Λ.. Το βλέπουμε σε μια σειρά άλλα ζητήματα. Για ποιο λόγο; Μας γυρίζετε στην εποχή των πόλεων οι οποίες αντιμάχονται η μία με την άλλη. Ή μια κυβέρνηση πάει μπροστά; Έχετε δίπλα σας τον κ. Παυλόπουλο. Ο κ. Παυλόπουλος λέει ότι θα προχωρήσει στο δεύτερο κύκλο της διοικητικής μεταρρύθμισης, στον «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ Β΄». Όχι τόσα τοπικά προβλήματα όσα βλέπουμε εδώ, αλλά πολλαπλάσια θα εμφανιστούν σε όλην την Ελλάδα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
Με αυτόν τον τρόπο θα τα λύσει η Νέα Δημοκρατία; Είναι απαράδεκτο αυτό που κάνετε. Βουλιάζετε την Κρήτη, έναν τόπο με μεγάλες δυνατότητες στις πιο αναχρονιστικές, αρνητικές, καθυστερημένες παραδόσεις των τοπικιστικών αντιπαραθέσεων. Η Κρήτη έχει δυνατότητες. Και μια κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι αποφασιστική και να προχωράει.
Και γι’ αυτό εμείς ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς λέμε το εφετείο, το οποίο τραβιέται με αυτήν τη λογική την αστεία που μας είπατε – είχαμε νομοπαρασκευαστική επιτροπή…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επαναληπτικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
Κυρία Πρόεδρε, ας ακολουθήσουμε του κ. Σιούφα την παράδοση, με μια ελαστικότητα…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Είναι πολλά τα θέματα σήμερα, κύριε Αλαβάνο. Παρακαλώ, ολοκληρώστε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Με μία ελαστικότητα και εγώ, παρακαλώ. Και μου διακόψατε τώρα, τον ειρμό μου.
Θέλω να πω, εν πάση περιπτώσει, κύριε Υπουργέ, ότι δεν μπορεί κανείς κομματάρχης σε οποιοδήποτε επίπεδο -και είδαμε τι έκαναν οι κομματάρχες, ρωτήστε τον κ. Παυλόπουλο δίπλα, με τις υποθέσεις της εγκληματικότητας που και αυτές είχαν τοπικό στοιχείο- να παίζουν τέτοιο ρόλο είτε λέγονται Μητσοτάκης είτε λέγονται οποιοσδήποτε άλλος. Και δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η γελοία εικόνα των δύο κομμάτων. Είναι απαράδεκτη η απάντησή σας και σας καλώ να απαντήσετε σε δύο ερωτήματα. Πότε; Και να απαντήσετε στο ερώτημα γιατί ξεχωρίζετε ορισμένα Εφετεία, όπως είναι του Μεσολογγίου και του Ηρακλείου, στο οποίο αναφέρομαι από τα υπόλοιπα. Εάν συνεχίσετε τα παραμύθια ότι «κάναμε νομοπαρασκευαστική επιτροπή και θα κάνουμε μια άλλη καλύτερη» σημαίνει ότι είστε μία Κυβέρνηση χωρίς υπόσταση, υποταγμένη σε συμφέροντα και κυκλώματα, ικανή να προσκυνάει κάθε εκβιασμό και πίεση που της γίνεται.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, το λόγο επί προσωπικού!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Δεν μπορεί να λέει γελοίους τους Κρητικούς!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Λοιπόν, θα απαντήσει ο Υπουργός, κύριοι συνάδελφοι. Δεν έχετε το λόγο και το ξέρετε.
Κύριε Παπαγεωργίου, συνεχίστε, έχετε το λόγο.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Δεν μπορεί να λέει γελοίους τους Κρητικούς!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Θα απαντήσει, σας είπα, ο Υπουργός σε λίγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Δώστε μου, κυρία Πρόεδρε, το λόγο επί προσωπικού, σας παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κοιτάξτε, για το ύφος και το στυλ του κάθε ομιλητή νομίζω έχει ευθύνη ο ίδιος. Σας παρακαλώ!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Τότε του επιστρέφουμε το χαρακτηρισμό!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, ο κ. Αλαβάνος μας αποκάλεσε κομματάρχες στο Ηράκλειο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Αλαβάνε, θέλετε να πείτε κάτι; Όχι να μιλήσετε, γιατί έχετε ήδη μιλήσει διπλάσιο χρόνο. Θέλετε με μια κουβέντα να απαντήσετε στις εγκλήσεις των συναδέλφων;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Είπα, κυρία Πρόεδρε, ότι σέβομαι κάθε συνάδελφο προσωπικά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Καλό θα είναι να προσέχουμε, βέβαια, τι λέμε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ναι, αφήστε με. Αν μου ζητάτε να δώσω απάντηση, θα μου δώσετε το δίλεπτο τουλάχιστον.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Σ΄ ένα λεπτό, παρακαλώ, απαντήστε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Είπα και επαναλαμβάνω ότι θεωρώ γελοία την εικόνα των κομμάτων εκείνων και είναι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπου οι Βουλευτές της στον ένα Νομό λένε ότι «θα παραιτηθούμε, εάν γίνει το εφετείο στον άλλο νομό» και στον δεύτερο λένε ότι «θα παραιτηθούμε, εάν δεν γίνει». Και έχουμε μία Κυβέρνηση η οποία είναι μπάλα…
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Εμείς δεν θέλουμε αυτούς που εκφράζονται αλλιώς στα Χανιά για τους Χανιώτες και αλλιώς στο Ηράκλειο για τους Ηρακλειώτες. Δεν θέλουμε τέτοιους Βουλευτές ανάλογα με το πού βρισκόμαστε να αλλάζουν απόψεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Συνάδελφοι, νομίζω ότι πρέπει να λήξει εδώ το θέμα.
Κύριε Αλαβάνε, είστε σαφής.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ναι. Είμαι σαφής. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Δεν ανακαλείτε τίποτα. Πιστεύω ότι θα απαντήσει ο Υπουργός.
Το λόγο έχει ο κ. Παπαγεωργίου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Δεν έχει δικαίωμα να με αποκαλεί κομματάρχη. Δεν ξέρει την ιστορία μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Παρακαλώ. Δεν έχετε το λόγο, κύριε συνάδελφε. Δεν μπορείτε να έχετε το λόγο. Σας παρακαλώ. Βοηθήστε το Προεδρείο να λειτουργήσουμε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Δεν έχει δικαίωμα να με αποκαλεί κομματάρχη!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Θα τα πείτε κατ’ ιδίαν μετά και σε άλλη ευκαιρία.
Κύριε Παπαγεωργίου, έχετε το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Νομού Ευβοίας): Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα πραγματικά από εσάς να μας πείτε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, δεδομένου ότι τοποθετηθήκατε ευθέως και είπατε ότι όλες οι νομοπαρασκευαστικές επιτροπές που έγιναν και επί των ημερών σας και επί προηγούμενων Υπουργών, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και όλα γενικώς τα στοιχεία συγκλίνουν υπέρ του ότι είναι ώριμο και άνευ ουδεμίας αντιδράσεως. Δεδομένου και ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος Θήβας και οι παράγοντες οι πολιτικοί και οι τοπικοί της Θήβας δεν έχουν καμμιά αντίρρηση να ενισχύσουν το Εφετείο της Χαλκίδας, θέλω, σας παρακαλώ πολύ, επιτέλους, χωρίς να έχω καμμιά διάθεση αντιπαράθεσης, να δεσμευθείτε και να μας πείτε εδώ ένα χρονοδιάγραμμα ίδρυσης και προώθησης αυτού του συγκεκριμένου προεδρικού διατάγματος, ώστε να ιδρυθεί το Εφετείο Χαλκίδος, δοθέντος ότι λειτουργεί ήδη μεταβατική Έδρα εδώ και πέντε χρόνια, η οποία φαίνεται ότι έχει εκείνη τη ροή των υποθέσεων και έτσι είμαστε σε μια μεσοβέζικη κατάσταση, που δεν είναι μόνιμη και μια μεταβατική να υπολειτουργεί, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η δικαιοσύνη.
Κύριε Υπουργέ, αυτά τα έχουμε ακούσει και από εσάς και από τον προηγούμενο, τον κ. Παπαληγούρα, και δεν θυμάμαι καλά, μπορεί να τα έχουμε ακούσει και επί της Κυβερνήσεώς μας, αν και τουλάχιστον η Κυβέρνησή μας ίδρυσε τη μεταβατική Έδρα.
Ακούσαμε κάτι προηγουμένως, κύριε Υπουργέ -και όλη η Εύβοια αυτό βοά και ο δικηγορικός κόσμος- και βέβαια δεν παίρνουμε θέση. Δεν θεωρούμε τους Βουλευτές κανενός κόμματος γελοίους. Αυτό εμένα με ενοχλεί. Εν πάση περιπτώσει, το ότι υπάρχει μια αντιπαράθεση -την ξέρω αφού είμαι για χρόνια αρμόδιος σε θέματα δικαιοσύνης στο κόμμα μου- μεταξύ Ηρακλείου και Χανίων, αυτό δεν σημαίνει ότι θα την πληρώσει η Χαλκίδα.
Θα σας πω ευθέως τι σκέπτομαι. Επειδή, όπως είπατε, θέλετε να αποφύγετε εντάσεις, δεν σημαίνει ότι θα κρατήσετε και ένα Εφετείο, όπως της Χαλκίδας, για να μη φανεί ότι δεν γίνεται μόνο του Ηρακλείου.
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι πρέπει να μας απεγκλωβίσετε απ’ αυτή τη διαπάλη και να προωθήσετε άμεσα το προεδρικό διάταγμα. Έχουμε ήδη έτοιμο κτήριο. Νομίζω ότι από τον Οργανισμό Δικαστηρίων προκύπτει πως κάποιες έδρες θα φύγουν από το Εφετείο Αθηνών, άρα δεν τίθεται θέμα. Το μόνο που απομένει είναι να αποσπάσετε και να διορίσετε κάποιους υπαλλήλους. Η οικονομική δαπάνη είναι μηδενική.
Δώστε επιτέλους ένα όραμα στον ευβοϊκό λαό, δώστε μια υπηρεσία στη Χαλκίδα η οποία συνθλίβεται στο Λαμιοκεντρικό κράτος. Έλεος πια! Αναφέρομαι σε όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά, δεν απευθύνομαι σε εσάς μόνο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για τέσσερα λεπτά.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κυρία Πρόεδρε, θα απαντήσω πρώτα στον κ. Παπαγεωργίου.
Σας είπα ότι δεν πρέπει να ανησυχείτε…
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Νομού Εύβοιας): Γιατί να μην ανησυχώ…
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ακούστε, κύριε Παπαγεωργίου. Εγώ προχωρώ και θα λύσω προβλήματα, τα οποία είναι επί δεκαετίες εκκρεμή και όπως είπατε εσείς απ’ όλες τις κυβερνήσεις. Θα τα λύσω τα προβλήματα.
Θα πρέπει όμως να σας διαβεβαιώσω ότι δεν έχετε κανένα πρόβλημα. Τα χρονοδιαγράμματα αφήστε τα σε μένα, διότι το χρονοδιάγραμμα έχει διαδικασία. Δεν είναι ένα απλό πράγμα για να σας πω σαν υπεύθυνος πολιτικός ότι θα γίνει μετά από τρεις μήνες …
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Νομού Εύβοιας): Κύριε Υπουργέ, επιτρέπετε μια διακοπή;
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ακούστε με, σας παρακαλώ.
Από κάπου πρέπει να ξεκινήσω! Δεν μπορούν να γίνουν όλα μαζί.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Νομού Εύβοιας): Γιατί προωθήσατε…
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Παπαγεωργίου, αν θέλετε να φιλονικούμε χωρίς να υπάρχει πεδίο, να το κάνουμε. Σας λέω όμως ότι δεν έχετε κανένα πρόβλημα, όχι επειδή μου το λέτε τώρα, αλλά επειδή το έχω προγραμματίσει. Αφού λοιπόν το έχω προγραμματίσει και το βλέπετε, δεν έχετε κανένα πρόβλημα. Τελεία και παύλα.
Έρχομαι στο άλλο θέμα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πραγματικά μου προκαλεί θλίψη η εικόνα που παρουσίασε ο κ. Αλαβάνος. Μου προκάλεσε θλίψη, διότι ο κ. Αλαβάνος δεν είναι ένας απλός Βουλευτής, είναι Αρχηγός του Κόμματος. Έρχεται εδώ σήμερα σαν κομματάρχης και κάτι λιγότερο από κομματάρχης.
Έρχεται σήμερα να βάλει σε αντιπαράθεση δύο νομούς, όταν η Κυβέρνηση και εγώ προσωπικά προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα με ειρήνη, με σύνεση, με σωφροσύνη, αποσκοπώντας στο γενικότερο συμφέρον που έχει και η δικαιοσύνη, αλλά και τοπικά.
Έρχεται και ρίχνει λάδι στη φωτιά, πυροδοτώντας μια αντιπαράθεση η οποία, αυτή καθ’ εαυτή η αντιπαράθεση, μπορεί να έχει τα δίκαιά της, αλλά λυπάμαι που έφθασε σ’ αυτό το σημείο ο κ. Αλαβάνος και έγινε κάτω από κομματάρχης.
Σας είπα κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι οι Βουλευτές του Ηρακλείου χθες –και των δύο κομμάτων, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας- ήλθαν και με δύναμη υποστήριξαν τα επιχειρήματά τους, ευπρεπώς. Έθεσαν τα θέματα σε όλη τους τη βάση. Τους απάντησα, μου απάντησαν και είχαμε και οξείες αντιπαραθέσεις, αλλά μέσα σ΄ ένα πλαίσιο, όχι σαν κομματάρχες, αλλά σαν άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους, τον τιμούν, θέλουν να γίνουν ορισμένα πράγματα στον τόπο τους και σ’ αυτό τους βγάζω το καπέλο. Πράγματι έκαναν τη δουλειά τους.
Εγώ όμως, κύριε Αλαβάνο και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα αφήσω να αιματοκυλισθεί ο κόσμος, επειδή ορισμένα μικροκομματικά συμφέροντα θέλουν να πάρουν τα εφετεία και να παίξουν παιχνίδια.
Η Κυβέρνηση τούτη αντιμετωπίζει όλα τα ζητήματα με σωφροσύνη, σύνεση και με γνώμονα το γενικότερο συμφέρον. Έτσι θα πορευτούμε εμείς. Με βάση αυτήν την αρχή ξεκινήσαμε την ίδρυση αυτών των εφετείων. Σ’ εμάς δεν υπάρχει κανένα κομματικό συμφέρον. Ηράκλειο, Χανιά, Χαλκίδα είναι το ίδιο. Είναι νομοί, άνθρωποι, ψηφοφόροι. Για μας είναι το ίδιο όλα, αλλά δεν θα θυσιάσω στον κομματισμό, τον οποίο δήθεν επικαλείσθε, κύριε Αλαβάνο, το ευρύτερο εθνικό συμφέρον και το συμφέρον της δικαιοσύνης.
Επιτέλους, εδώ μέσα πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι άνθρωποι και εμείς και εσείς. Δεν έχετε το ακαταλόγιστο. Εσείς έχετε σηκώσει τη σημαία του να λέτε ό,τι θέλετε και να φέρνετε τη σύγκρουση σε οποιαδήποτε επίπεδα.
Επιτέλους πια έλεος! Δεν υπάρχει θέμα στο οποίο να μην δημιουργείτε σύγκρουση στις κοινωνικές ομάδες. Σταματήστε αυτόν το δρόμο. Ακολουθήστε το δρόμο της σύνεσης, της σωφροσύνης και κυρίως της κοινωνικής ειρήνης. Ένα δρόμο τον οποίο με ευλαβική συνέπεια τον ακολουθεί η Κυβέρνηση και θα τον ακολουθήσει γιατί τούτη η Κυβέρνηση είναι μια σοβαρή Κυβέρνηση που ενδιαφέρεται για το συμφέρον του τόπου και μόνο του τόπου και όχι για τους κομματάρχες και όχι για τα μικροκομματικά συμφέροντα.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο επί προσωπικού.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Κύριε Αλαβάνο, δεν υπάρχει προσωπικό. Δεν έχετε το λόγο. Σας παρακαλώ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, λυπάμαι…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Και εγώ λυπάμαι, που δεν διευκολύνετε την λειτουργία του Προεδρείου και της Βουλής. Σας παρακαλώ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Πριν από λίγο…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Εάν δεν σας ικανοποιεί η απάντηση έχετε το δικαίωμα να επανέλθετε. Έχετε υπερβεί ήδη το διπλάσιο χρόνο σας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Το ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το ξέρετε αλλά δεν βοηθάτε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ακούστε με. Πριν από λίγο…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Έχετε μισό λεπτό, εάν θέλετε, για να δικαιολογήσετε το προσωπικό. Τίποτε περισσότερο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Δυο λεπτά για το προσωπικό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Αλαβάνο, δεν υπάρχουν δυο λεπτά επί προσωπικού. Σας είπα, αν θέλετε, για μισό λεπτό και παρακαλώ να τηρηθεί.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Οι συνάδελφοι διαμαρτυρήθηκαν για τον όρο «κομματάρχης». Και μου είπατε «απαντήστε, κύριε Αλαβάνο». Τώρα, χρησιμοποίησε τον ίδιο όρο ο κύριος Υπουργός, τον όρο «κομματάρχης» και σας είπα «κάντε αυτό που κάνατε για τους Βουλευτές …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Σας ρώτησα εάν έχετε να απαντήσετε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, σας λέω να κάνετε για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αυτό που κάνατε για τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Δεν σας ζητάω κάτι παραπάνω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Σας παρακαλώ, κύριε Αλαβάνο.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Αλαβάνο, δεν είναι προσωπική αιχμή το «κομματάρχης». Είναι πολιτική έννοια.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Το ξέρω.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Επομένως επί ποιού προσωπικού συζητάμε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Κύριε Υπουργέ, έχει λήξει. Βοηθήστε να προχωρήσουμε.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Το «κομματάρχης» είναι πολιτικός όρος, πολιτική έννοια. Μιλήσατε για κομματάρχες, σας απάντησα πολιτικά. Δεν έχετε προσωπικό θέμα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Εν πάση περιπτώσει. Στο μισό λεπτό, κύριε Υπουργέ, που μου δίνει η Πρόεδρος, θέλω να σας πω ότι όταν υπάρχουν τοπικές αντιπαραθέσεις, ένα κόμμα που είναι στην Κυβέρνηση ή τις αφήνει και συνεχίζουν και αυτό γίνεται, τώρα που τα Χανιά με το Ηράκλειο βρίσκονται σε «πόλεμο».
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Εσείς το λέτε αυτό.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Σταματήστε σας παρακαλώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Κύριε Αλαβάνο, τελειώσατε. Δεν υπάρχει προσωπικό.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
…ή λύνει το πρόβλημα και παράλληλα, όπως σας προτείνω στην ερώτηση προχωράει και σε άλλα μέτρα, σε μια αποκέντρωση υπηρεσιών από το Ηράκλειο –που είναι σήμερα (ΤΕΒΕ, τουρισμό)- προς τα Χανιά και τις άλλες πόλεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Τελειώσατε, κύριε Αλαβάνο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το δελτίο επικαίρων ερωτήσεων της Παρασκευής 20 Ιουνίου 2008.
Α. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου (Άρθρο 130 παράγραφοι 2 και 3, του Κανονισμού της Βουλής)
1.Η με αριθμό 1092/17.6.2008 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Λούκας Κατσέλη, προς τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, σχετικά με την εκχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών και της διοίκησης της Αγροτικής Ασφαλιστικής σε ιδιώτη στρατηγικό επενδυτή κ.λπ..
2.Η με αριθμό 1098/17.6.2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Αντωνίου Σκυλλάκου προς τους Υπουργούς Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Ανάπτυξης, σχετικά με τη λήψη μέτρων για τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στο κλωστοϋφαντουργείο «ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ» στο Νομό Λάρισας κ.λπ.
3.Η με αριθμό 1104/17.6.2008 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Άννας Φιλίνη προς τον Υπουργό Πολιτισμού, σχετικά με τα κρατικά Μουσεία σύγχρονης τέχνης κ.λπ..
4.Η με αριθμό 1097/17.6.2008 επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Γεωργίου Καρατζαφέρη προς τον Υπουργό Εσωτερικών, σχετικά με τη λήψη μέτρων για τους σεισμόπληκτους του Νομού Ηλείας κ.λπ.
Β. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δεύτερου Κύκλου (Άρθρο 130 παράγραφοι 2 και 3, του Κανονισμού της Βουλής)
1.Η με αριθμό 1091/17.6.2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Εμμανουήλ Σκουλάκη προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, σχετικά με την επιβολή πλαφόν στις τιμές του ελαιόλαδου, την πάταξη της κερδοσκοπίας κ.λπ..
2. Η με αριθμό 1099/17.6.2008 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Εύας Μελά προς τον Υπουργό Εσωτερικών, σχετικά με τις απολύσεις εργαζομένων από το Δήμο Αμαρουσίου κ.λπ..
3.Η με αριθμό 1105/17.6.2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αναστασίου Κουράκη προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με τη διευκόλυνση των διοριστέων Α.Σ.Ε.Π. που υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία κ.λπ..
4. Η με αριθμό 1096/17.6.2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Κυριάκου Βελόπουλου προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Εσωτερικών, σχετικά με την έναρξη λειτουργίας ΧΥΤΑ στη Μαυροράχη του Νομού Θεσσαλονίκης κ.λπ.
Συνεχίζουμε τη συζήτηση με την πρώτη με αριθμό 1080/13.6.2008 επίκαιρη ερώτηση πρώτου κύκλου της Βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας κ. Φωτεινής Πιπιλή προς τον Υπουργό Εσωτερικών, σχετικά με την υλοποίηση μέτρων πρόληψης των πυρκαγιών κ.λπ..
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Κύριοι συνάδελφοι, σας παρακαλώ! Μπορείτε να περάσετε στο περιστύλιο να συνεχίσετε. Σας παρακαλώ!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Το συνάδελφο μαζέψτε, να πάει στα έδρανα της Νέας Δημοκρατίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Το περιεχόμενο της επίκαιρης ερώτησης της κ. Πιπιλή έχει ως εξής:
«Για να μην επαναληφθούν τα τραγικά γεγονότα του περασμένου καλοκαιριού που στοίχησαν τόσο πολύ στη χώρα μας, είναι απαραίτητη η σχεδίαση και η έγκαιρη εκτέλεση αυστηρών μέτρων πρόληψης πυρκαγιών και δασοπροστασίας.
Επειδή από μόνη της η κατανομή κονδυλίων στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης της χώρας, οι οποίοι υλοποιούν δράσεις πρόληψης, δεν βεβαιώνει το επίπεδο της ετοιμότητας που υπάρχει,
Ερωτάται ο κύριος Υπουργός:
1. Θα υπάρξει έλεγχος στην υλοποίηση των μέτρων πρόληψης πυρκαγιών που καλούνται να εφαρμόσουν οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και ο Ο.Τ.Α., αλλά και στις δαπάνες που προέβησαν για το σκοπό αυτό;
2. Προωθούνται ενέργειες ενημέρωσης των πολιτών, για τα μέτρα πρόληψης αλλά και ορθής συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης που προκλήθηκε από πυρκαγιά;».
Στην επίκαιρη ερώτηση της κ. Πιπιλή θα απαντήσει ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρία συνάδελφε, είναι γνωστό ότι κατά τη φετινή χρονιά έχουμε τρία διαφορετικά δεδομένα σε σχέση με την προηγούμενη. Δεν αρκούν από μόνα τους, θα δείξει το αποτέλεσμα. Αλλά πάντως υπάρχουν τρία διαφορετικά δεδομένα σε ό,τι αφορά την προετοιμασία μας.
Πρώτον, ένα ενιαίο Υπουργείο Εσωτερικών, που επιτρέπει τον καλύτερο συντονισμό των ενεργειών όλων των εμπλεκομένων στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, είτε σε επίπεδο πρόληψης είτε σε επίπεδο καταστολής και ιδίως στη συνεργασία της Πυροσβεστικής με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Δεύτερον, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά δόθηκαν πιστώσεις στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την πυροπροστασία. Τονίζω μονάχα ότι δόθηκαν 35.000.000 ευρώ. Μιάμιση φορά παραπάνω από πέρυσι και πολύ περισσότερο βέβαια απ’ ό,τι είχε δοθεί το 2003. Έχουμε εντάξει στο πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» πάρα πολλά έργα σε ό,τι αφορά τα θέματα της πυροπροστασίας.
Για τον έλεγχο που είπατε, θα ήθελα να πω, πρώτον, ότι γίνεται προληπτικός έλεγχος των δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Δεύτερον, ειδικά για το θέμα της πυροπροστασίας φέτος εφαρμόσαμε κάτι άλλο. Κλιμάκιο, το οποίο αποτελείται από το Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας και επίσης, από τον αρμόδιο αντιπύραρχο και τον αρμόδιο διευθυντή δασών, κάνει έλεγχο σε όλες τις περιοχές, για να δούμε τι συμβαίνει.
Για να είμαι ειλικρινής –γιατί έτσι πρέπει να συμπεριφέρεται κάποιος απέναντι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση- δεν είναι ένα είδος ελέγχου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, γιατί είναι η ίδια ικανή -και το πιστεύω ότι υπάρχει και το χρέος, αλλά υπάρχει και η αίσθηση ευθύνης για να ξέρουν ακριβώς πώς χρησιμοποιούνται αυτά τα χρήματα- το κάνουμε, όμως, για να δούμε εάν είναι αποτελεσματική η παρέμβαση. Γιατί ξέρουμε ότι πάμπολλες πυρκαγιές ξεκινούν από λίγα χόρτα στην άκρη του δρόμου.
Δεν θέλω να προκαταλάβω το πώς θα πάμε το καλοκαίρι, γιατί δεν το ξέρει κανείς. Έχουμε κάνει όλη την προετοιμασία και θα προσπαθήσουμε ακόμη περισσότερο. Τα πρώτα, όμως, δείγματα γραφής από τις αρκετές πυρκαγιές που είχαμε μέχρι τώρα και τον τρόπο με τον οποίο παρενέβησαν και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και το πώς ξεκίνησαν οι πυρκαγιές δείχνουν ότι κάτι διαφορετικό γίνεται από πέρυσι, ότι και οι ίδιοι οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης κάνουν τη δουλειά τους, αλλά ο έλεγχος θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του μηνός και φαντάζομαι, επειδή όπως ξέρετε ο κοινοβουλευτικός έλεγχος συνεχίζεται, θα ξανάρθουμε εδώ, για να σας δώσω διευκρινίσεις, σχετικά με τον έλεγχο για τον οποίο μου μιλήσατε.
Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Σας ευχαριστώ, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει η κ. Πιπιλή.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ: Κύριε Υπουργέ, θα είμαι σκληρή, γιατί η δουλειά μου είναι η δημοσιογραφία και μάλιστα η δημοσιογραφία του δρόμου και, όπως ξέρετε, έχω και βαθιά γνώση και εμπειρία από την Τοπική, αλλά και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.
Πέρυσι δεν ήμουν Βουλευτής, ήμουν δημοσιογράφος και είχα καταγγείλει την αβελτηρία της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ειδικότερα στο Νομό Ηλείας που είναι και ο τόπος καταγωγής μου και τον ξέρω άριστα. Είχα μάλιστα πει πολλές φορές και θα το λέω ότι δυστυχώς η Νομαρχιακή και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, με ελάχιστες εξαιρέσεις, πραγματοποιούν το έργο για το οποίο είναι θεσμοθετημένες.
Έρχομαι στο σήμερα. Μιλώ ως Βουλευτής, αλλά και ως ένας άνθρωπος που ταξιδεύει πολύ συχνά στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στο Νομό Ηλείας. Θέλω να σας πω ότι έχω την αίσθηση ότι πάντα υπάρχουν παράθυρα στη Νομαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να συνεργάζονται για άλλα θέματα και θα σας πω προς ενημέρωσή σας το εξής. Αυτό που απαιτώ, είναι ο έλεγχος, τιμολόγιο-τιμολόγιο, πόσοι δηλαδή πυροσβεστικοί κρουνοί τοποθετήθηκαν στα δάση, πόσες αλλαγές έγιναν στην οργάνωση της πρόληψης και όχι να έχουμε το φαινόμενο –κύριε Υπουργέ, σας ενημερώνω- να γίνονται συνεχώς προγραμματικές συμβάσεις μεταξύ νομαρχιών και δήμων και κονδύλια που δίνει ο Έλληνας φορολογούμενος, μέσω του δικού σας Υπουργείου, να πηγαίνουν για γιορτές, πανηγύρια και φεστιβάλ, να σπαταλώνται χρήματα για δρόμους που εξυπηρετούν τοπικούς ψηφοφόρους και να μην γίνεται έλεγχος εάν οι πυροσβεστικοί κρουνοί έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα, οπότε όταν ξεσπάσει πυρκαγιά να πηγαίνει αμέσως η Πυροσβεστική και να μην διαπιστώνει ότι οι κρουνοί δεν λειτουργούν ή ότι δεν είναι καλά συνδεδεμένοι. Αυστηρό έλεγχο θέλω, στα λεφτά και να δώσετε και μία εγκύκλιο. Τέρμα τα πανηγυράκια των δημάρχων και των νομαρχών σε όλη την Ελλάδα. Να δώσουν όλα τα λεφτά φέτος στην αντιπυρική προστασία και στην πρόληψη.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Παυλόπουλος.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Κυρία Πιπιλή, το τόνισα και προηγουμένως. Πέραν του μεγάλου ποσού που πήγε φέτος, υπάρχει ο έλεγχος για τον οποίο σας μίλησα.
Πέρα από τον έλεγχο, υπολογίζω –και δεν το λέω για να φανώ αρεστός στην Τοπική Αυτοδιοίκηση- και στην υπευθυνότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία μετά από την πικρή, τραγική εμπειρία της περσινής χρονιάς για όλο το Λαό και τον Τόπο μας κάνει όλους να αισθανόμαστε το απαραίτητο αίσθημα ενοχής απέναντι στον πολίτη, από τον οποίο προέρχονται τα λεφτά για να τα δώσουμε στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Θα σας φέρω, όμως, ένα παράδειγμα. Πριν από μία εβδομάδα στο Υπουργείο Εσωτερικών -τέως Δημόσιας Τάξης- όλοι οι δήμαρχοι της περιοχής Αττικής, η Τ.Ε.Δ.Κ.Ν.Α., ήταν εκεί, για να διαπιστώσουμε, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, αυτό που λέγατε. Κρουνούς και το κυριότερο, αυτό που είναι καινούργιο πάλι, σε σχέση με το Υπουργείο Εσωτερικών που είναι ενιαίο. Φέτος όλα τα μέσα πυρόσβεσης των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν σχεδιαστεί έτσι, ώστε και προληπτικά, ιδίως όμως, κατά την ώρα της πυρκαγιάς, να είναι υπό την ενιαία διοίκηση του Πυροσβεστικού Σώματος. Ποτέ δεν είχε συμβεί αυτό, δεν το επέτρεπε η δομή. Και αυτά είναι τα μεγάλα λάθη του να είναι άλλο το Υπουργείο Εσωτερικών, άλλο το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Φέτος, όμως, όλα τα μέσα τίθενται, μέσω της Πυροσβεστικής, σε ενιαία διοίκηση και αυτό μας επιτρέπει επίσης να κάνουμε καλύτερα τον έλεγχο. Διότι ο δασάρχης παραδείγματος χάριν, ο πυροσβέστης ο ίδιος, ο οποίος προληπτικά παρεμβαίνει, βλέπει και ο ίδιος, πέρα από τους ελέγχους που κάνουμε, εάν συγκεκριμένα τμήματα, τα οποία αφορούν τους δήμους, έχουν καθαριστεί ή όχι. Οπότε, εκτός από τον έλεγχο που κάνουμε, ο προληπτικός έλεγχος που γίνεται, οι βάρδιες που βγάζουμε έξω, ιδίως σε κρίσιμες μέρες, όπως είναι η σημερινή -σήμερα θα έλθουμε για το καλοκαίρι, τουλάχιστον μέχρι τώρα, τη μεγαλύτερη θερμοκρασία- ελέγχουν και τα τμήματα εκείνα, τα οποία προληπτικά παρεμβαίνουν και αυτά μας δίνουν την εικόνα, του εάν και κατά πόσο οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν κάνει δουλειά, ώστε να παρεμβαίνουμε κατασταλτικά, δηλαδή και διορθωτικά στην πορεία. Διότι καταλαβαίνετε ότι αυτή η προσπάθεια δεν αρκεί να μείνει, μέχρι το τέλος Ιουνίου, πρέπει να είναι όλο το καλοκαίρι και θα είναι σε όλη την αντιπυρική περίοδο και σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δώσατε μέσα από αυτήν τη συζήτηση.
Με ρωτήσατε για την ενημέρωση. Και μόνο η ερώτηση που κάνετε, η συζήτηση που γίνεται εδώ, για όσους μας παρακολουθούν -και υπάρχουν πολλοί που παρακολουθούν το κανάλι της Βουλής και βλέπουν- είναι ενημέρωση και έκκληση προς όλους. Η υπόθεση βεβαίως είναι της Πολιτείας, βεβαίως είναι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά είναι και υπόθεση όλων μας. Λίγη προσοχή, πολύ λίγη προσοχή, στοιχειώδη πράγματα μπορούν να γλιτώσουν πολύτιμο δασικό πλούτο από καταστροφή, την οποία κάποιες φορές η ίδια η πολιτεία, οι ίδιες οι καιρικές συνθήκες δεν είναι δυνατόν να αποτρέψουν.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω προς το Σώμα ότι ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Παπαληγούρας ζητά ολιγοήμερη άδεια απουσίας στο εξωτερικό, για να εκπροσωπήσει τη Βουλή στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Η Βουλή εγκρίνει;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Δεύτερη είναι η με αριθμό 1076/13.6.2008 επίκαιρη ερώτηση πρώτου κύκλου του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Φίλιππου Σαχινίδη προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με τη λήψη μέτρων για τη στήριξη των αγελαδοτρόφων του Νομού Λάρισας κ.λπ..
Το περιεχόμενο της επίκαιρης ερώτησης του κυρίου συναδέλφου έχει ως εξής:
«Οι αγελαδοτρόφοι του Νομού Λάρισας που έχουν ζώα γαλακτοπαραγωγής, αλλά και όλης της επικράτειας, διαμαρτύρονται, διότι οι τιμές του αγελαδινού γάλακτος έχουν μειωθεί, περίπου κατά 20%, σε σχέση με την περσινή χρονιά.
Η τιμή του γάλακτος πέρσι ήταν 53 λεπτά περίπου, ενώ φέτος οι αγελαδοτρόφοι πληρώνονται 41 με 42 λεπτά το κιλό. Αυτά, ενώ το κόστος των ζωοτροφών έχει αυξηθεί κατά πολύ σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, υπολογίζεται περίπου 20% τουλάχιστον.
Οι δύο αυτές εξελίξεις επιβαρύνουν σημαντικά την οικονομική λειτουργία των μονάδων και δημιουργούν προβλήματα βιωσιμότητας που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με την προσφυγή στο δανεισμό, ακόμη και όταν αυτός είναι άτοκος.
Οι αγελαδοτρόφοι υποστηρίζουν ότι τα χρήματα της ενίσχυσης που έλαβαν τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο του 2008, με το άτοκο δάνειο, ήλθαν με μεγάλη καθυστέρηση και υποχρεώθηκαν να πληρώσουν υψηλές τιμές στους εμπόρους, προκειμένου να αγοράσουν ζωοτροφές.
Ζητούν από την πολιτεία να λάβει και φέτος άμεσα μέτρα στήριξής τους, για να προμηθευτούν ζωοτροφές -κριθάρι, σιτάρι και σανό- αυτήν την περίοδο που οι τιμές είναι χαμηλότερες απ’ ό,τι το χειμώνα. Διότι τώρα μπορούν να τις προμηθευτούν απευθείας από τους γεωργούς, ενώ αργότερα μόνο από τους εμπόρους.
Επομένως ερωτάται ο κύριος Υπουργός:
Ποια μέτρα προτίθεται να λάβει η Κυβέρνηση, ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα των εκμεταλλεύσεών τους για τα επόμενα χρόνια;».
Στην επίκαιρη ερώτηση του κ. Σαχινίδη θα απαντήσει ο Υπουργός κ. Κοντός.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ποτέ δεν είπαμε ότι δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες οι κτηνοτρόφοι. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η αύξηση των τιμών των ζωοτροφών των δημητριακών επιβάλλει την αύξηση και του κόστους παραγωγής και δημιούργησε προβλήματα. Όμως, πρέπει όλοι να παραδεχτούμε ότι τα μέτρα που πήρε η σημερινή Κυβέρνηση ποτέ δεν έχουν ληφθεί, υπέρ των κτηνοτρόφων, τα προηγούμενα χρόνια.
Όσον αφορά τα στοιχεία που παρατίθενται, θεωρώ ότι κάπου πρέπει να συμφωνήσουμε σ΄ αυτά. Διότι λέτε για 53 λεπτά, είναι μία τιμή που κάποιος κτηνοτρόφος μπορεί να έχει πάρει, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι αυτή, κύριε συνάδελφε.
Πρέπει να πούμε λοιπόν, ότι η μέση τιμή για το αγελαδινό γάλα σε επίπεδο επικράτειας από 35 λεπτά την γαλακτοκομική περίοδο 2006-2007 πήγε στα 41 λεπτά την περίοδο 2007-2008. Είχαμε μια σημαντική αύξηση. Και δεν θέλω να σας πω πόση ήταν επί των ημερών των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γιατί τότε οι τιμές ήταν πραγματικά πολύ χαμηλές. Άρα, δεν είχαμε μείωση. Στην πραγματικότητα έχουμε αύξηση. Καταθέτω για τα Πρακτικά το επίσημο έγγραφο του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος που αναφέρει τις μέσες τιμές.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Αλέξανδρος Κοντός καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα , τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής).
Πέρα από αυτό, θέλω να σας πω ότι αυτοί που έχουν δηλώσει ικανοποιημένοι από το ποσόν του άτοκου δανείου είναι οι αγελαδοτρόφοι, γιατί εισέπραξαν για πρώτη φορά άτοκο δάνειο 300 ευρώ ανά ζώο. Θεωρήθηκε ένα πολύ σημαντικό ποσό. Για δε το Νομό Λάρισας πρέπει να ξέρετε ότι το άτοκο δάνειο πέρασε τα 5.000.000 ευρώ. Είναι ένα πολύ σημαντικό ποσόν. Έχουμε επικοινωνία μαζί τους. Υπήρξε ένα θέμα με μια εταιρεία η οποία για εμπορικούς λόγους εγκατέλειψε κάποιες ποσότητες γάλακτος οι οποίες όμως καλύφθηκαν από άλλες εταιρείες όχι σε χαμηλότερες τιμές αλλά στις τιμές που αγοράζουν αυτές οι εταιρείες.
Όντως, υπάρχουν δυσκολίες. Πήραμε όμως και παίρνουμε σημαντικότατα μέτρα για να στηρίξουμε τους Έλληνες κτηνοτρόφους. Εντός των επομένων ημερών κατατίθεται το νομοσχέδιο για την κτηνοτροφία. Είναι πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Σε παγκόσμιο επίπεδο αυξάνεται η παραγωγή των δημητριακών, οπότε προβλέπεται μείωση των τιμών των δημητριακών.
Τέλος, θέλω να σας πω ότι έχω συναντηθεί πολλές φορές με τους αγελαδοτρόφους και τους έχω συστήσει να κάνουν μαζικές αγορές, συγκεντρωτικές. Διότι όταν ο καθένας χωριστά πραγματοποιεί αγορές, τότε είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να πετύχει ικανοποιητικές τιμές για τα εφόδιά του. Πρέπει να πραγματοποιούν μαζικές αγορές και μάλιστα οι αγορές να μην γίνονται από ιδιώτες εμπόρους αλλά να γίνονται από την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λάρισας η οποία συγκεντρώνει μεγάλες ποσότητες δημητριακών και άλλων εφοδίων, έτσι ώστε να μειωθεί όσο γίνεται το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ο κ. Σαχινίδης έχει το λόγο.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ: Κύριε Υπουργέ, υπάρχει μια γνωστή ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου: «όχι άλλο κάρβουνο». Στη δική σας περίπτωση ισχύει το «όχι άλλα μέτρα για την ελληνική κτηνοτροφία», γιατί όσο πιο πολλά μέτρα παίρνετε, τόσο πιο πολύ κινδυνεύουν οι ‘Ελληνες κτηνοτρόφοι! Σας θυμάμαι να λέτε στην ομιλία σας στην «AGROTICA» ότι επειδή δουλεύει ο ΕΛ.Ο.ΓΑΛ. ανέβηκαν οι τιμές του γάλακτος. Από την ημέρα της ομιλίας σας μέχρι σήμερα οι τιμές του γάλακτος έχουν πέσει. Σημαίνει αυτό ότι δεν δουλεύει πλέον ο ΕΛ.Ο.ΓΑΛ.; Το κόστος των συντελεστών παραγωγής αυξάνεται. Να μιλήσουμε για το πετρέλαιο, για το ρεύμα, για τις ζωοτροφές; Τελευταία δε μου είπαν οι κτηνοτρόφοι ότι «εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι». Βάζετε τώρα και τέλος ακίνητης περιουσίας στις κτηνοτροφικές μονάδες. Είναι και αυτό μέτρο ενίσχυσης των κτηνοτρόφων;
Είχατε υποσχεθεί στους αγρότες επιστροφή πετρελαίου. Τους κτηνοτρόφους δεν τους συμπεριλάβατε. Θα δώσετε τα χρήματα στους αγρότες; Προτίθεστε να πάρετε μέτρα για να στηρίξετε τους κτηνοτρόφους; Να ζητήσετε μια αύξηση επιστροφής του Φ.Π.Α. στο 12%; Αυτές τις μέρες γίνονται συζητήσεις για την αναθεώρηση της ΚΑΠ. Μπορείτε να μας πείτε τι θέση θα πάρετε για την κατάργηση της ποσόστωσης στο γάλα μετά το 2015; Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Αυτά είναι θέματα που σήμερα απασχολούν τους κτηνοτρόφους, γιατί βλέπουν ότι μέρα με την ημέρα η τιμή που απολαμβάνουν πέφτει και ταυτόχρονα ο καταναλωτής πληρώνει ακριβότερα το γάλα απ’ ό,τι το πληρώνουν οπουδήποτε αλλού.
Σε όλα τα μέρη του κόσμου ο παραγωγός παίρνει το 40% της τιμής που πληρώνει ο καταναλωτής. Στην Ελλάδα ο παραγωγός παίρνει το 30% της τιμής που πληρώνει ο καταναλωτής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποια μέτρα προτίθεστε να πάρετε ώστε να γίνει βιώσιμη η κτηνοτροφία; Γιατί δάνεια όσα και αν δώσετε, κάποτε πρέπει να τα επιστρέψουν οι κτηνοτρόφοι. Το ζητούμενο δεν είναι να παίρνουμε προσωρινά μέτρα. Λέτε ότι δώσατε έγκαιρα τα δάνεια. Το ερώτημα είναι πότε πήραν τα δάνεια. Αυτοί τα δάνεια τα θέλουν το καλοκαίρι που γίνονται τα αλωνίσματα και μπορούν να πάρουν φτηνά τις τροφές. Δεν θέλουν να τα πάρουν μέσα στο καταχείμωνο και να παίρνουν οι ζωέμποροι και οι μεσάζοντες, γιατί μ΄ αυτόν τον τρόπο όλη η υπεραξία περνάει σ’ αυτούς. Αυτοί είναι οι προβληματισμοί που καταθέτουν οι κτηνοτρόφοι, κύριε Υπουργέ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Σας ευχαριστώ.
Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κυρία Πρόεδρε, μια είναι η πραγματικότητα, ότι από 0,30 και 0,32 ευρώ που είχε το γάλα επί των ημερών των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πήγε στα 0,41-0,42 ευρώ μέση τιμή επί των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Μια είναι η πραγματικότητα, ότι ποτέ δεν πήρατε μέτρα για την κτηνοτροφία, ενώ εμείς πήραμε πάρα πολλά μέτρα.
Και θα σας πω μερικά μέτρα που δεν τα ξέρετε ή κάνετε ότι δεν τα ξέρετε. Κάνατε ποτέ ισοζύγιο στο γάλα; Ουδέποτε έγινε ισοζύγιο στο γάλα. Έτσι δεν έχουμε νοθεία στα γαλακτοκομικά προϊόντα. Στα κτηνιατρικά φάρμακα ασύδοτα λειτουργούσε όλος ο κλάδος επί των ημερών σας και ενισχύετε την ασυδοσία αυτή. Και ήρθαμε και για πρώτη φορά επιβάλαμε στη συσκευασία να αναγράφεται η τιμή και μπήκε για πρώτη φορά διατίμηση στο κτηνιατρικό φάρμακο. Στις ζυγιστικές μηχανές τριάντα χρόνια ζητούσαν οι κτηνοτρόφοι να αναγράφεται η προέλευση του κρέατος. Ποτέ δεν είχατε το θάρρος να πάρετε μια τέτοια απόφαση. Εμείς πήραμε την απόφαση και για πρώτη φορά εφαρμόστηκε αυτό το τόσο σημαντικό μέτρο. Επενδύσεις; Τετρακόσια επενδυτικά σχέδια εγκρίθηκαν την περίοδο 2000-2003 για την κτηνοτροφία, ενώ τέσσερις χιλιάδες τετρακόσια εγκρίθηκαν επί των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας, της προηγούμενης και της σημερινής.
Σας λέμε, λοιπόν, ότι γίνεται μια σημαντική προσπάθεια, ότι στηρίζονται οι κτηνοτρόφοι και ιδιαίτερα οι αγελαδοτρόφοι. Από εκεί και πέρα υπάρχει στην όλη δομή του συστήματος πρόβλημα. Το καταλαβαίνω και εγώ και όλος ο κόσμος. Και πολλές φορές έχουμε συναντηθεί και ενισχύουμε προσπάθειες έτσι ώστε να λειτουργήσουν κάτω από συλλογικές δράσεις.
Όσο για τις τιμές του γάλακτος, θέλω να σας πω ότι στη χώρα μας υπάρχει γάλα με 1,20 και 1,30 ευρώ και με 0,80 και 0,90 ευρώ. Άρα εκείνο που πρέπει να γίνει είναι να οργανωθούν οι κτηνοτρόφοι ώστε να μπορούν να διαθέτουν μόνοι τους τα προϊόντα τους στην αγορά και ο ίδιος ο καταναλωτής να επιλέγει το γάλα γιατί μπορεί να βρει το φθηνό γάλα.
Πέρα από αυτό θέλω να σας πω, επειδή μιλήσατε για το 2015, ότι είναι πολύ σημαντικό θέμα αυτό και δεν συζητιέται στα δυο λεπτά. Θεωρώ ότι κάποιος προσφέρει κακές υπηρεσίες στους Έλληνες κτηνοτρόφους με το να μιλά για την ποσόστωση του γάλακτος. Γιατί η ποσόστωση του αγελαδινού γάλακτος, πρέπει να σας πω ότι αυξήθηκε επί των ημερών της σημερινής Κυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το αν θα αφεθεί ελεύθερη ή όχι η ποσόστωση είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα που εξαρτάται από την μακροχρόνια πολιτική της ελληνικής κτηνοτροφίας.
Σας λέμε, λοιπόν, ότι με πολύ μεγάλη υπευθυνότητα για πρώτη φορά αντιμετωπίζονται θέματα της ελληνικής κτηνοτροφίας. Πραγματικά υπάρχουν δυσκολίες. Όμως έχουν ληφθεί και λαμβάνονται συνεχώς μέτρα έτσι ώστε να στηριχθεί η ελληνική κτηνοτροφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Σας ευχαριστώ.
Θα συζητηθεί η τρίτη με αριθμό 1088/13-6-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Νικολάου Καραθανασόπουλου προς τους Υπουργούς Εσωτερικών και Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων σχετικά με τη λήψη μέτρων για την αποκατάσταση των ζημιών στις σεισμόπληκτες περιοχές των Νομών Ηλείας και Αχαΐας κ.λπ.
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Καραθανασόπουλου έχει ως εξής:
«Ο ισχυρός σεισμός που έπληξε την Ηλεία και την Αχαΐα και οι σημαντικές καταστροφές που προκάλεσε έφεραν στην επιφάνεια την ανυπαρξία αντισεισμικής θωράκισης και την ανάγκη άμεσων μέτρων ανακούφισης των σεισμόπληκτων.
Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, όπως παλιότερα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν προωθούν έργα αντισεισμικής προστασίας και ελέγχων (σε Α΄ βάθμιο και Β΄ βάθμιο επίπεδο) σε όλα τα δημόσια κτήρια, τα εργοστάσια, τα σχολεία και γενικά σε όλους τους χώρους συνάθροισης. Η εμπορευματοποίηση της γης και το ξεπούλημα των ελεύθερων χωρών έχουν δημιουργήσει περισσότερους κινδύνους. Η ανάγκη εξασφάλισης μεγαλύτερου κέρδους από τις κατασκευαστικές εταιρείες έχει σοβαρές συνέπειες στην τήρηση των αντισεισμικών προδιαγραφών. Οι ζημιές του Νοσοκομείου του Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα, σε σχολεία, σε δημόσιες υπηρεσίες, σε εργοστάσια της ΒΙ.ΠΕ. Πατρών, σε εκατοντάδες κατοικίες στα χωριά και τις πόλεις της περιοχής αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω.
Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί τι μέτρα θα πάρουν:
-Για την άμεση καταγραφή των ζημιών και την πλήρη αποζημίωση από τον κρατικό προϋπολογισμό των σεισμόπληκτων στις περιοχές που επλήγησαν από το σεισμό, καθώς και για να γίνει πλήρης έλεγχος σε δευτεροβάθμιο επίπεδο σε όλα τα δημόσια κτήρια, σχολεία και άλλους χώρους συνάθροισης.
-Να αποκατασταθούν οι ζημιές και να οικοδομηθούν νέα κτήρια τα οποία θα τηρούν τους κανόνες αντισεισμικής προστασίας, στη θέση εκείνων που κρίνονται ακατάλληλα (Δικαστικό Μέγαρο Πατρών, Νοσοκομείου Αγ. Ανδρέα, σχολεία κ.λπ.) αφού προς το παρόν εκκενωθούν και μεταστεγαστούν σε άλλα κατάλληλα κτήρια».
Στην επίκαιρη ερώτηση του κυρίου συναδέλφου θα απαντήσει ο Υφυπουργός κ. Ξανθόπουλος.
Κύριε Ξανθόπουλε έχετε το λόγο.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Βουλευτά, πολλά στραβά καταλογίζουμε στο κράτος, αλλά πρέπει καμμιά φορά να λέμε και τα καλά. Είναι πρωτοφανές αυτό που έγινε αυτή τη φορά από πλευράς κινητοποίησης του κρατικού μηχανισμού. Τετρακόσιοι και πλέον μηχανικοί σ’ ελάχιστο διάστημα έκαναν είκοσι τρεις χιλιάδες αυτοψίες. Τέλειωσαν τον πρωτοβάθμιο έλεγχο και εδώ και τρεις μέρες έχει ξεκινήσει ο δευτεροβάθμιος έλεγχος. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά. Έχουμε δει και στοιχεία από Ιαπωνία –δεν παίρνω την Κίνα, γιατί είναι ακόμα χαμηλά από πλευράς ανάπτυξης- και πράγματι και αυτοί εξεπλάγησαν. Ανεστάλησαν όλες οι άδειες και πραγματικά η δουλειά που γίνεται είναι και υποδειγματική και ταχύτατη για την ελληνική πραγματικότητα.
Επιπλέον, ο Υπουργός συνέταξε ήδη την αναγκαία κοινή υπουργική απόφαση για αποκατάσταση σεισμοπλήκτων και πιστωτικές διευκολύνσεις, που είναι επίσης, όπως και για τα πυρόπληκτα παλιότερα, πρωτοφανής για τα ελληνικά χρονικά. Τα σπίτια ανακατασκευάζονται δωρεάν τελείως, με πάρα πολύ καλή τιμή για την περιοχή. Φθάνουμε και τα 900 ευρώ το τετραγωνικό, που δεν είναι συνηθισμένη τιμή για μια αγροτική περιοχή. Υπερκαλύπτει δηλαδή τις πραγματικές δαπάνες. Και βεβαίως, το βασικότερο απ’ όλα είναι ότι αυτή η νέα κατασκευή επιτρέπει την πλήρη σεισμική θωράκιση.
Και επειδή ακριβώς γνωρίζω την ευαισθησία σας σε τέτοια θέματα θα σας πω το εξής, το οποίο είπε και το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος προς τιμήν του όταν πήγε εκεί κάτω. Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα χωρίς σεισμική θωράκιση. Έχει τους καλύτερους κανονισμούς προστασίας αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Απόδειξη, όλα τα κτήρια που χτίσθηκαν μετά το ’85 και κυρίως μετά το ΄95 δεν έπαθαν τίποτα. Στην πράξη απεδείχθη ότι αντέχουν. Κι αυτό όχι φυσικά χάρη σ’ εμάς ή στην προηγούμενη κυβέρνηση αλλά χάρη σε μια σειρά από εκλεκτούς μηχανικούς που έκαναν αυτούς τους κανονισμούς και τους επέβαλαν στην ελληνική πραγματικότητα. Συνεπώς, τα νέα κτήρια που θα κατασκευαστούν θα είναι πράγματι θωρακισμένα έναντι του οιουδήποτε σεισμού συμβαίνει στην ελληνική περιοχή.
Πρέπει επίσης να επισημάνω το εξής, που είναι εξαιρετικά σημαντικό και για την γενικότερη αντιμετώπιση του πράγματος. Η περιφέρεια, οι νομαρχίες έχουν επίσης να κάνουν ένα σοβαρότατο έργο. Ποιο είναι αυτό; Είναι απλό. Να πιέσουν τους τοπικούς μηχανικούς για να βγάλουν γρήγορα οι άνθρωποι τις άδειές τους. Οι πολεοδομίες ανήκουν στις νομαρχίες. Πρέπει κι αυτοί να τρέξουν, για να μην ταλαιπωρείται ο απλός αγρότης που δεν ξέρει και τα έχει αφήσει όλα στο μηχανικό του κι αφού πάρει μάλιστα πρακτικώς τη δαπάνη για τη μελέτη να μπορέσει γρήγορα να πάρει την άδεια. Αυτό δεν είναι θέμα δικό μας. Είναι όμως θέμα τοπικό που ακούω με ευχαρίστηση ότι γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια για να επιταχυνθεί επίσης.
Τέλος, θέλω να σας ενημερώσω ότι η προληπτική –κι έχετε δίκιο σ’ αυτό- και αναγκαία αντισεισμική προστασία απαιτεί ελέγχους οι οποίοι πρέπει να γίνονται έγκαιρα. Δυστυχώς, οι Τοπικές Αυτοδιοικήσεις που είναι και αρμόδιες για τους φορείς στους οποίους έχουν και τα δημόσια κτήριά τους στέλνουν πολύ λίγα στοιχεία προσεισμικού ελέγχου στον αρμόδιο Οργανισμό, που είναι ο ΟΑΣΠ, σ’ εμάς. Αυτά τα λίγα στοιχεία έχουν ήδη τελειώσει από πλευράς επεξεργασίας και αναμένεται η αποστολή τους με παρατηρήσεις για να γίνει ο σε βάθος έλεγχος. Δηλαδή θέλει μια γενικότερη κινητοποίηση το σύστημα ώστε και προληπτικά να ξέρουμε στην Ελλάδα αυτά τα περίφημα ογδόντα χιλιάδες κρατικά κτήρια πώς είναι, τι κάνουμε κ.λπ.. Και βέβαια χρειάζεται και μια μεγάλη πίστωση, όπως σωστά έχει επισημανθεί σ’ άλλη ερώτηση δική σας, για να μπορέσουμε να καλύψουμε και προληπτικά αυτές τις αναβαθμίσεις, των παλαιών κτηρίων επαναλαμβάνω, τα οποία κτίστηκαν προ του 1985 και βέβαια δεν είχαν τότε προδιαγραφές αντίστασης σ’ έναν ισχυρό σεισμό.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Ο κ. Καραθανασόπουλος έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, το κράτος δεν είναι ένας ουδέτερος μηχανισμός. Υλοποιεί μια συγκεκριμένη πολιτική. Η πολιτική αυτή έχει σαφή προσδιορισμό και περιεχόμενο. Είναι ταξική πολιτική. Θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στην ικανοποίηση της κερδοφορίας των πλουτοκρατών και απ’ αυτήν την άποψη μια σειρά προβλήματα οξύνονται λόγω ακριβώς αυτής της πολιτικής επιλογής.
Για το πρώτο ζήτημα, κύριε Υπουργέ, όσον αφορά τους ρυθμούς αποκατάστασης των ζημιών και την πληρότητα η ίδια η εμπειρία, την οποία στην περιοχή και της Ηλείας και της Αχαΐας αντιμετωπίζουν οι πυρόπληκτοι αγρότες, αποδεικνύει ότι βεβαίως δεν υπάρχει πλήρης αποκατάσταση και δεν θα αποζημιωθούν στο σύνολο των ζημιών.
Διότι το ξέρετε πολύ καλά ότι η κοινή υπουργική απόφαση για τις πυρόπληκτες περιοχές περιλαμβάνει μια σειρά εξαιρέσεις που κύρια θίγουν τους μικρομεσαίους αγρότες.
Πολύ φοβούμαστε ότι αντίστοιχες εξαιρέσεις θα υπάρξουν και για τα σεισμόπληκτα και για τις σεισμόπληκτες περιοχές και για τους σεισμόπληκτους. Απ’ αυτήν την άποψη, μας ανησυχεί αυτή η κατάσταση. Αυτό είναι το ένα.
Δεύτερο ζήτημα, το είπατε κι εσείς με έναν τρόπο. Το θέμα δεν είναι να έχουμε αντισεισμικό κανονισμό. Αντισεισμικός κανονισμός μπορεί να υπάρχει και μπορεί να είναι και από τους πιο καλούς. Το ζήτημα είναι ότι είναι πάνω από το 70% των δημόσιων κτηρίων που έχουν κατασκευαστεί με προηγούμενους κανονισμούς ή και πολύ παλιότερα, που δεν υπήρχαν αντισεισμικοί κανονισμοί. Κι εκεί μιλάμε για σχολεία, μιλάμε για νοσοκομεία. Αυτό είναι περίπου 70%. Κι εδώ πέρα υπάρχει μία πλήρης επιλογή αδιαφορίας, υποβάθμισης από μεριάς των κυβερνήσεων, όχι μόνο της δικής σας, αλλά και των προηγούμενων. Εδώ, το Νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» και το σύστημα αντισεισμικής θωράκισής του, τουλάχιστον μια δεκαπενταετία απασχολεί την κοινωνία της Πάτρας. Το έχουν αναδείξει φορείς της Πάτρας, το έχουμε αναδείξει ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας κι ακόμη βρισκόμαστε στους σχεδιασμούς! Κι αν ένα νοσοκομείο δεν είναι το πλέον ασφαλές σε περιπτώσεις μαζικής φυσικής καταστροφής, τότε τι θα είναι ασφαλές; Αν τα σχολεία δεν είναι ασφαλή, υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και πολύ φοβόμαστε ότι ακριβώς επειδή τα κονδύλια αυτά δεν είναι επιλέξιμα στα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, η αντισεισμική θωράκιση, θα παραπεμφθεί και πάλι στις καλένδες. Πολύ φοβόμαστε ότι η κατάσταση των σχολείων των περιοχών αυτών, τα οποία επλήγησαν από τους σεισμούς, δεν θα έχουν αποκατασταθεί μέχρι το Σεπτέμβρη που θα χρειαστούν τα παιδιά να ξαναπάνε σχολείο.
Και το ζήτημα δεν είναι αν θα προβλέψουμε τους σεισμούς στην Ελλάδα. Το ζήτημα είναι αν θα πάρουμε μέτρα πρόληψης, γιατί η Ελλάδα είναι σεισμογενής περιοχής και η Δυτική Ελλάδα ακόμη περισσότερο. Και το Σεπτέμβρη αρχίζει η σχολική χρονιά και τα κονδύλια τα οποία δίνονται στους δημάρχους -γιατί έχει παραπεμφθεί εκεί το ζήτημα- είναι ελάχιστα και μάλιστα, υπάρχει ένα τεράστιο αλισβερίσι και πιέσεις οι ζημιές να μην καταγραφούν πλήρως, οπότε να μην υπάρξει και πλήρης αποκατάσταση αυτών των ζημιών. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Πρέπει να ολοκληρώσετε.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό θέλουμε εμείς, κύριε Υπουργέ, να τονίσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Σας ευχαριστώ.
Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για δύο λεπτά.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Συμφωνούμε σε κάτι πάρα πολύ σημαντικό και σωστό, επειδή γίνεται και πολύς θόρυβος από καθ’ όλα αξιόλογους επιστήμονες σεισμολόγους. Μία είναι η πρόληψη, τα σωστά κτισμένα κτήρια. Όποιος άλλος λέει κάτι άλλο, απλώς ψαρεύει σε θολά νερά. Δεν υπάρχει πρόβλεψη διεθνώς που να επιτρέπει να πει κανείς ότι θα γίνει εκεί ο σεισμός κ.λπ. Αυτά είναι κουβέντες του αέρα. Το ξέρουμε όλοι. Άρα, έχετε δίκιο, πρέπει να υπάρχει ανακατασκευή ή ενίσχυση κτηρίων που είναι εκ των πραγμάτων παλιά και είναι επικίνδυνα σε ένα νέο σεισμό. Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία.
Στον τομέα αυτό, λοιπόν, ο οποίος δεν είναι της δικής μου αρμοδιότητος, αλλά τον παρακολουθούμε, ο μεν Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Έχει τελειώσει τον έλεγχο όλων των σχολικών κτηρίων της Ελλάδος και τώρα προχωρεί σ΄ ένα δευτεροβάθμιο έλεγχο για να εντοπίσει σημεία πράγματι επικίνδυνα για έναν ενδεχόμενο σεισμό στην οποιαδήποτε περιοχή της χώρας. Και βεβαίως, μέχρι το Σεπτέμβρη, τα υπ΄όψιν κτήρια θα έχουν ελεγχθεί και τακτοποιηθεί πριν μπουν μέσα οι μαθητές. Αυτό είναι προφανές. Επαναλαμβάνω ότι είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, αλλά έχω πάρει την πληροφορία ότι θα είναι πράγματι έτοιμα.
Νοσοκομεία. Έχετε δίκιο, πρέπει κι αυτά να είναι σε πρώτη προτεραιότητα, ελεγμένα και κατάλληλα. Εκεί γίνεται μια καλή δουλειά από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης που έχει και την αρμοδιότητα και φαντάζομαι ότι πρέπει να ολοκληρωθεί σύντομα, ώστε να μπορεί κι εκεί πράγματι κανείς να είναι ήσυχος για οποιοδήποτε σεισμό συμβεί στο μέλλον.
Τέλος, θα ήθελα να πω και κάτι άλλο σημαντικό από πλευράς ουσιαστικής αντιμετώπισης των πραγμάτων. Πρέπει και ο κάθε ένας από εμάς να μην στηρίζεται πάντα σε πόρους κρατικούς που δεν υπάρχουν. Πράγματι, οι επιλογές δεν είναι της δικής σας φιλοσοφίας. Επαναλαμβάνω ότι τη σέβομαι, δεν την κρίνω. Όμως, τα χρήματα είναι περιορισμένα. Το να ξανακατασκευάσει κάποιος ή να ενισχύσει στην Ελλάδα ογδόντα πέντε χιλιάδες κτήρια είναι κάτι το οποίο ακούγεται ωραίο, αλλά πολύ δύσκολο. Τεράστιο ποσό.
Εγώ θεωρώ ότι το βασικότερο από όλα είναι να μπορέσουν οι τοπικές κοινωνίες να καταλάβουν την αξία αυτής της προτεραιότητας και να ζητήσουν οι ίδιες πόρους για τα έργα αυτά. Διότι, πόροι διατίθενται, αλλά πηγαίνουν δυστυχώς αλλού. Δεν θα κατηγορήσω κανέναν, αλλά στεναχωριέμαι όταν γίνεται μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα φεστιβάλ όλο το καλοκαίρι, σε όλη την Ελλάδα, διασκεδάζει ο κόσμος και δεν πάει ένα μέρος αυτού του ποσού στην ενίσχυση κάποιων κτηρίων που προφανώς θέλουν ενίσχυση και τα οποία δεν ενισχύονται ποτέ.
Συνεπώς είναι θέμα συνειδητοποίησης όλων μας και κυρίως της Αυτοδιοίκησης, που ορθώς αποκεντρώθηκε, αλλά να πάρει και τις ευθύνες της κάποια στιγμή, κυρίως για τις προτεραιότητες που και εσείς θέτετε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Η Πέμπτη με αριθμό 1086/13-6-2008 επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Γεωργίου Καρατζαφέρη προς τον Υπουργό Επικρατείας, σχετικά με την ανάθεση των λογότυπων της κρατικής τηλεόρασης στην αγγλική εταιρεία «RED BEE MEDIA» δεν θα συζητηθεί, λόγω κωλύματος του κυρίου Υπουργού, και διαγράφεται.
Επίκαιρες ερωτήσεις δευτέρου κύκλου:
Θα συζητηθεί η δεύτερη με αριθμό 1087/13-6-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Νικολάου Μωραΐτη προς τους Υπουργούς Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, σχετικά με την εφαρμογή των κανονισμών που διέπουν τη λειτουργία του ιδιωτικού λιμανιού στο Πλατυγιάλι Αστακού, την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων κ.λπ..
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Μωραΐτη έχει ως εξής:
«Στην απάντηση του Υπουργείου (αριθμός πρωτοκόλλου 1282/17-4-2008), μετά από σχετική ερώτηση του κόμματός μας για το πρώτο ιδιωτικό λιμάνι της χώρας στο Πλατυγιάλι, βεβαιώνεται πως δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα και πως τηρούνται όλες οι νομικές προϋποθέσεις λειτουργίας του λιμανιού.
Ωστόσο, υπάρχουν καταγγελίες για άθλιες συνθήκες εργασίας. Πολλές φορές οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν δύο βάρδιες σε δύσκολες και επικίνδυνες εργασίες, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος των ατυχημάτων να είναι μεγάλος. Ανειδίκευτοι εργαζόμενοι χειρίζονται εξειδικευμένα μηχανήματα. Οι συμβάσεις, πολλές φορές και κάτω από την ασφυκτική πίεση της ανεργίας, υπογράφονται εν λευκώ.
Να σημειώσουμε ξανά πως το λιμάνι αξιοποιείται σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός, ενάντια στην απεργία των εργαζόμενων στα λιμάνια της χώρας, για να παραμείνουν λαϊκή περιουσία. Δεν είναι τυχαίο πως οι εργαζόμενοι έφτασαν του διακοσίους πενήντα από περίπου σαράντα μέσα σε λίγους μήνες, μετά την έναρξη της απεργίας.
Επίσης, μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει το παραμικρό για το πρόβλημα της μεταφοράς των εμπορευμάτων με βαρέα οχήματα μέσα από ένα οδικό δίκτυο που δεν είναι κατάλληλο γι’ αυτήν τη χρήση, επιλογή που από τη μία εγκυμονεί κινδύνους για τη δημόσια ασφάλεια, ενώ από την άλλη καταστρέφει και το ήδη υπάρχον δίκτυο.
Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:
Έχει διασφαλίσει η Κυβέρνηση την τήρηση και εφαρμογή όλων των κανονισμών που διέπουν τη λειτουργία του λιμανιού;
Τι θα κάνει η Κυβέρνηση για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων;».
Στην επίκαιρη ερώτηση του κ. Μωραΐτη θα απαντήσει η Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ. Καλαντζάκου.
Ορίστε, κυρία Καλαντζάκου, έχετε το λόγο.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, το Σ.Ε.Π.Ε., όπως γνωρίζετε, σε περιπτώσεις όπως αυτές που αναφέρετε στην επίκαιρη ερώτησή σας αντιδρά άμεσα, προκειμένου να διευθετήσει με αποτελεσματικό τρόπο τις εργατικές διαφορές και θέτοντας σε προτεραιότητα τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Να πω ευθύς εξ΄ αρχής ότι εμείς δεν έχουμε καταγγελία στο Σ.Ε.Π.Ε. -σύμφωνα με τα στοιχεία του Σ.Ε.Π.Ε.- για αυτά τα οποία εσείς αναφέρετε στην ερώτησή σας. Θα ήθελα, όμως, να σας πω μερικά λόγια για το τι έχει κάνει ήδη το Σ.ΕΠ.Ε., σε συνάρτηση επίσης με πληροφορίες από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, διότι απευθύνετε την ερώτησή σας και εκεί.
Με την υπ’ αριθμόν 2568/144/Φ, η ναυτιλιακή βιομηχανική περιοχή, απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., καθορισμός της θέσης έκτασης και των ορίων της ναυτιλιακής βιομηχανικής περιοχής Πλατυγιαλίου Αστακού, Νομού Αιτωλοακαρνανίας και έγκρισης του φορέα Β.Ε.Π.Ε., Βιομηχανική και Επιχειρηματική Περιοχή των Έργων και Περιβαλλοντικών Όρων, έγινε ορισμός φορέα Β.Ε.Π.Ε. στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανική περιοχή Πλατυγιαλίου Αστακού. Βάσει, λοιπόν, των διατάξεων του προεδρικού διατάγματος, η συγκεκριμένη περιοχή χαρακτηρίστηκε ως ελεύθερη ζώνη.
Ο λιμένας Πλατυγιαλίου είναι πιστοποιημένος σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα ISPS, ενώ η διαχειρίστρια εταιρεία του λιμένα διαθέτει πιστοποίηση ISO 9001/2000 για τις χρήσεις στις οποίες δραστηριοποιείται, φορτοεκφορτώσεις φορτίων χύδην και γενικού φορτίου εμπορευματοκιβωτίων οχημάτων.
Οι εργαζόμενοι στο λιμένα, εξαιρουμένων των υπεύθυνων φύλαξης, εργάζονται σε δύο βάρδιες, ενώ ο αριθμός τους αυξήθηκε λόγω της έναρξης λειτουργίας του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων.
Σχετικά τώρα με τις ενέργειες του Σ.Ε.Β.Ε. στους χώρους εργασίας του λιμένα, να σας ενημερώσω ότι το Τμήμα Κοινωνικής Επιθεώρησης Αιτωλοακαρνανίας διενήργησε γενικό έλεγχο στις 17 Ιουνίου 2008 και στις δύο βάρδιες, από τις 7.00΄ έως τις 15.00΄ και από τις 15.00΄ έως τις 23.00΄. Ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε σε όλα τα τμήματα της επιχείρησης και βρέθηκαν να εργάζονται τα άτομα που αναγράφονται στις καταστάσεις προγράμματος εργασίας με εναλλασσόμενες βάρδιες προσωπικού, κατατεθειμένες στο Τμήμα Κοινωνικής Επιθεώρησης Αιτωλοακαρνανίας.
Σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες των Επιθεωρητών του ΣΕΠΕ με τους εργαζόμενους δεν τους ανέφεραν ότι εργάζονταν διπλή βάρδια. Εν συνεχεία, ελέγχθηκαν οι συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης βάσει του προεδρικού διατάγματος 156/1994 για όλους τους εργαζόμενους και δεν διαπιστώθηκαν παραβάσεις.
Επίσης, να προσθέσω ότι στις 3 Απριλίου 2008, το Σ.ΕΠ.Ε. διενήργησε έλεγχο κατά τον οποίο βρέθηκαν τα εξής: Πίνακες προσωπικού και προγράμματος των ωρών εργασίας με τις ειδικότητες και όλα τα στοιχεία των εργαζόμενων αναλυτικά, αναλυτικά εκκαθαριστικά σημειώματα αποδοχών των εργαζομένων, ειδικό βιβλίο καταχώρισης νεοπροσλαμβανόμενου προσωπικού του I.K.A., γνωστοποιήσεις όρων ατομικών συμβάσεων εργασίας, βιβλίο κανονικών αδειών.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υφυπουργού)
Θα σημειώσω και μερικά ακόμα στοιχεία στη δευτερολογία μου, για οικονομία χρόνου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Ο ερωτών Βουλευτής κ. Μωραϊτης έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ: Κυρία Υφυπουργέ, μιλάμε σήμερα για το πρώτο ιδιωτικό λιμάνι της χώρας, το λιμάνι του Πλατυγιαλίου που έγινε με χρήματα του ελληνικού λαού από την Ε.Τ.Β.Α. και το οποίο πουλήθηκε στο 1/3 της τιμής. Στοίχισε 15.000.000.000 στο ελληνικό δημόσιο και πουλήθηκε στους κατασκευαστές στο 1/3. Και έδωσαν μόνο το 1,5 δισεκατομμύριο.
Αυτό καταδεικνύει ότι η πολιτική και των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και της δικής σας, κινείται προς την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου που δραστηριοποιείται και στο χώρο των λιμανιών. Το ότι λειτουργεί σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός τεκμηριώνεται απόλυτα από το ότι όχι μέσα σε λίγους μήνες, αλλά μέσα σε λίγες μέρες, δεκαπλασιάστηκαν οι εργαζόμενοι. Λειτουργεί σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός ενάντια στον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι στα υπόλοιπα λιμάνια της χώρας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Πράγματι, δεν υπάρχει στην περιοχή του λιμανιού κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας. Μεταφέρω την προσωπική μου εμπειρία. Επισκέφτηκα το χώρο παρ’ ότι η ιδιοκτήτρια εταιρεία δεν μας άφησε να πλησιάσουμε και από απόσταση, από παρατηρητήριο, παρακολουθήσαμε. Σχετικά με το τι απαντάνε οι τοπικοί φορείς του Υπουργείου σας, επιτρέψτε μας να έχουμε αμφιβολίες.
Πράγματι, εκεί, λειτουργεί το εξηνταπεντάωρο. Πολύ γρήγορα, μ’ αυτές οι αποφάσεις που ελήφθησαν στο Λουξεμβούργο, υπογράφουν συμβάσεις οι εργαζόμενοι σε λευκό χαρτί. Υπήρξαν καταγγελίες στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, τις οποίες «μάζεψαν» μετά, κάτω από την απειλή των απολύσεων. Πατάνε πάνω στην ανεργία και τη φτώχεια, που επικρατούν στην περιοχή, όλες οι κυβερνήσεις του δικομματισμού που πραγματικά έδιωξαν βίαια δεκάδες χιλιάδες αγρότες και τους έσπρωξαν στην ανεργία και τη φτώχεια. Και σήμερα τους πιέζετε με τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής.
Εμείς το καταγγέλλουμε και λέμε ότι το ότι δεν υπήρξαν ατυχήματα στην περιοχή είναι καθαρά θέμα τύχης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Είναι αλήθεια ότι ανειδίκευτοι εργαζόμενοι χειρίζονται ανυψωτικά μηχανήματα. Και, δυστυχώς, έχουμε μία πληροφορία χθες ότι διέρρευσαν υγρά απόβλητα στη θάλασσα του Πλατυγιαλίου. Αυτό είναι σχεδόν σίγουρο.
Εμείς, ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και ως Κομματική Οργάνωση Αιτωλοακαρνανίας, θα οργανώσουμε την πάλη των εργαζομένων στην περιοχή, για να παλέψουν για λιμάνια που θα είναι πραγματικά λαϊκή περιουσία και θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων της περιοχής.
Σ’ αυτήν εκεί την περιοχή, δυστυχώς, συμβαίνουν όλα αυτά. Και εμείς καθιστούμε και το Υπουργείο σας υπεύθυνο για ό,τι συμβεί στο μέλλον.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Η κ. Καλαντζάκου έχει το λόγο.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κύριε συνάδελφε, καταλαβαίνω την ευαισθησία σας, αλλά εσείς είστε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Δεν είστε το Σ.ΕΠ.Ε.. Όταν, λοιπόν, υπάρχει ένα πρόβλημα, οι καταγγελίες πρέπει να γίνονται στο Σ.ΕΠ.Ε..
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ: Υπήρξαν ατυχήματα στην περιοχή.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όταν το Σ.ΕΠ.Ε. απαντά στην ερώτησή σας…
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ: Λένε ψέματα. Υπήρξαν ατυχήματα στην περιοχή!
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Λένε ψέματα ότι έχει γίνει καταγγελία στο Σ.ΕΠ.Ε.. Μου λέτε επωνύμως ότι υπάρχει υπάλληλος του Σ.ΕΠ.Ε. που δέχθηκε καταγγελία επίσημη. Δεν λέω για το Κομμουνιστικό Κόμμα…
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ: Έγιναν ή δεν έγιναν ατυχήματα;
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Μα, δεν μπορείτε, κύριε, να υποκαταστήσετε όλες τις υπηρεσίες του κράτους και όλους τους φορείς!
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ: Έχετε έγγραφο που περιέχει τα ατυχήματα.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κύριε συνάδελφε, εγώ δέχομαι ότι μπορείτε να πείτε και τις πολιτικές σας αντιρρήσεις για τις ιδιωτικοποιήσεις, για την ελεύθερη οικονομία, κ.λπ. Αυτά είναι θεμιτά, είναι μέσα στις πολιτικές διαφορές που έχουμε. Όμως, εδώ, έρχεστε να μου πείτε ότι το Σ.ΕΠ.Ε. μας δίνει λανθασμένη πληροφόρηση, ότι υπήρχε επίσημη καταγγελία στο Σ.ΕΠ.Ε. και το Σ.ΕΠ.Ε. λέει ότι δεν έγινε καταγγελία.
Εν πάση περιπτώσει, ξέρετε, όπως σας είπα -γιατί σας παραθέτω κάποια συγκεκριμένα στοιχεία τώρα- ότι υπάρχει πάντα άμεση αντίδραση του Σ.ΕΠ.Ε.. Ακόμα και αν δεν υπάρχει άμεση επίσημη καταγγελία, ακόμα και από τα δημοσιεύματα, ακόμα και από τις ερωτήσεις σας, το Σ.ΕΠ.Ε. κινητοποιείται αμέσως.
Θα σας πω και μερικές ακόμα πληροφορίες, γιατί είχα πει ότι θα συνεχίσω στη δευτερολογία μου.
Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, το Τμήμα Τεχνικής και Υγειονομικής Επιθεώρησης Αιτωλοακαρνανίας που εδρεύει στο Μεσολόγγι παρ’ ότι δεν είχε λάβει γνώση της καταγγελίας ή των καταγγελιών, όπως αναφέρετε, διενήργησε και συνεχίζει να διενεργεί ελέγχους στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων και προγραμματισμού της δράσης του με τη μετακίνηση τεχνικών επιθεωρητών εκτός έδρας.
Από το 2006 και μέχρι σήμερα, έχουν γίνει επτά έλεγχοι και επανέλεγχοι στο Πλατυγιάλι Αστακού. Κύριο σημείο εστίασης των ελέγχων ήταν η εφαρμογή θεσμικών διατάξεων, η απασχόληση από την εταιρεία τεχνικού ιατρού και ιατρού εργασίας και η σύνταξη γραπτής εκτίμησης επαγγελματικού κινδύνου για όλες τις εκτελούμενες εργασίες. Η επιχείρηση έχει συμμορφωθεί προς όλα αυτά.
Επίσης, ελέγχθηκαν μηχανήματα έργου ως προς την πιστοποίησή τους και τους τακτικούς ελέγχους ασφαλούς λειτουργίας τους και ως προς το χειρισμό τους από αρμόδια άτομα με την κατάλληλη άδεια.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υφυπουργού)
Πράγματι, έχει υποβληθεί μία μήνυση για χειρισμό περονοφόρου κλαρκ από χειριστή χωρίς την απαιτούμενη άδεια και κατόπιν σχετικών υποδείξεων έχουν προσληφθεί τρία άτομα ως νοσοκομειακό προσωπικό για κάλυψη του υπάρχοντος ιατρείου και στις δύο βάρδιες.
Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι και το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, αλλά και οι λιμενικές αρχές Μεσολογγίου και Πλατυγιαλίου διενεργούν συνεχείς ελέγχους για τη διαπίστωση της τήρησης των υφιστάμενων διατάξεων που άπτονται των αρμοδιοτήτων τους.
Οι έλεγχοι, λοιπόν, θα συνεχιστούν για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων πάντα με γνώμονα την προστασία της υγείας και ασφάλειάς τους και την πρόληψη ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ευχαριστούμε.
Επόμενη είναι η τέταρτη με αριθμό 1085/13-6-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αστέριου Ροντούλη προς την Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, σχετικά με τη χορήγηση αυξήσεων στους συνταξιούχους του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης της Εμπορικής Τράπεζας κ.λπ..
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, πότε θα συζητηθεί η δική μου ερώτηση;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Αμέσως μετά ακολουθεί η δική σας ερώτηση, κύριε Λεβέντη.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, παραχωρώ τη θέση μου στον κύριο συνάδελφο αν έχει κάποιο πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Τώρα διαβάστηκε ήδη η ερώτηση, κύριε συνάδελφε.
Επειδή αφορούν την ίδια Υφυπουργό, συνηθίζεται για να ολοκληρώσει η κυρία Υφυπουργός.
Η επίκαιρη ερώτηση, λοιπόν, του κ. Ροντούλη έχει ως εξής:
«Με βάση την εγκύκλιο 53/1-9-2006 παράγραφος 2 το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ./Διεύθυνση Παροχών πιστοποιεί ότι «η πληρωμή των συντάξεων των υπαχθέντων στο Ε.Τ.Ε.Α.Μ. συνταξιούχων του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. πραγματοποιείται με το μηχανογραφικό σύστημα που ίσχυε στο Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. για την καταβολή τους».
Προσφάτως μάλιστα, το Δ.Σ. του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. προχώρησε στην ανανέωση της σύμβασης με την εταιρεία «ΕΠΙΛΥΣΙΣ Ο.Ε.» που παρέχει τις υπηρεσίες έκδοσης των συντάξεων, χωρίς την παραμικρή επιβάρυνση του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ..
Όμως το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ./Διεύθυνση Παροχών δεν έχει χορηγήσει στους δικαιούχους συνταξιούχους του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. τις αυξήσεις του έτους 2007 με την επίκληση της δικαιολογίας ότι «δεν έχει γίνει η μετάπτωση του αρχείου των συνταξιούχων (του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε.) στο σύστημα πληρωμών του Ε.Τ.Ε.Α.Μ.».
Συνεπώς ερωτάται η κυρία Υπουργός:
1. Γιατί σε μια δύσκολη μάλιστα οικονομική συγκυρία διαιωνίζεται το πρόβλημα της μη χορήγησης των αυξήσεων στους συνταξιούχους του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε., μολονότι αυτές προβλέπονται από τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας Ο.Τ.Ο.Ε.-Τραπεζών 2006-2007;
2. Τι προτίθεται να πράξει το Υπουργείο άμεσα για να παύσει μια κατάσταση πραγμάτων που κυριολεκτικά τιμωρεί τους συνταξιούχους του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης της Εμπορικής Τράπεζας;»
Στην επίκαιρη ερώτηση του κ. Ροντούλη θα απαντήσει η κ. Καλαντζάκου.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κύριε συνάδελφε, το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Εμπορικής Τράπεζας ήταν νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με σκοπό τη χορήγηση επικουρικών συντάξεων στους συνταξιούχους της Εμπορικής.
Από τις 18 Απριλίου 2006 -ημερομηνία δημοσίευσης του ν.3455/2006- οι συνταξιούχοι του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Εμπορικής Τράπεζας έχουν υπαχθεί υποχρεωτικά στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών το οποίο βαρύνεται με την καταβολή ολόκληρου του ποσού της σύνταξης που λάμβαναν από το Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε..
Κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 7 του άρθρου 58 του ν.3371/2005, οι καταβαλλόμενες συντάξεις στα πρόσωπα της συγκεκριμένης κατηγορίας αυξάνονται σύμφωνα με τις αυξήσεις των συντάξεων του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών, όπως επισημαίνεται σε έγγραφο του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. με ημερομηνία 19.12.2007, οι ετήσιες αυξήσεις συντάξεων των εν λόγω συνταξιούχων πρέπει να χορηγούνται στο βασικό ποσό της σύνταξης του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών, το οποίο δεν περιλαμβάνει επιδόματα που έχουν χορηγηθεί βάσει της νομοθεσίας του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε.. Πλην όμως χωρίς τη διάθεση των συνταξιοδοτικών φακέλων καθίσταται αδύνατος ο υπολογισμός και η καταβολή των δικαιούμενων ποσών αυξήσεων.
Σύμφωνα με έγγραφο του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. στις 16.11.2006 σε συνάντηση που έγινε στις 13.9.2006 μεταξύ εκπροσώπων των αρμόδιων υπηρεσιών του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών και του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. αποφασίστηκε η μηχανογραφική ένταξη και πληρωμή των συνταξιούχων από το Ε.Τ.Ε.Α.Μ. από τον Ιανουάριο του 2007 και ζητήθηκε από εκπροσώπους του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. να παραδώσουν τα μηχανογραφικά αρχεία και λοιπά ασφαλιστικά στοιχεία των συνταξιούχων το αργότερο μέχρι τις 15.10.2006. Οι εκπρόσωποι του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. συμφώνησαν και δεσμεύτηκαν για την παράδοση των παραπάνω αρχείων έγκαιρα, αρκεί το αίτημα να έχει υποβληθεί εγγράφως.
Παρ’ όλα αυτά το Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. γνωστοποίησε στις 3.11.2006 ότι το Διοικητικό του Συμβούλιο αποφάσισε στη συνεδρίασή του στις 31.10.2006 να μην παραδώσει τα αρχεία των συνταξιούχων στο Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Επικαλούμενο λόγους εξυπηρέτησης των συνταξιούχων θεώρησε απαραίτητο να παραμείνουν οι συνταξιοδοτικοί φάκελοι και τα αρχεία των συνταξιούχων στο Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε., το οποίο θα εξακολουθούσε τη διαδικασία καταβολής των συντάξεων. Για το λόγο αυτό δεν έχουν μέχρι σήμερα χορηγηθεί αυξήσεις για το έτος 2007.
Η κατάσταση αυτή παραμένει μέχρι και σήμερα σε εκκρεμότητα. Παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις τόσο του Υπουργείου μας όσο και του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών προς το Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. να παραδώσει τους συνταξιοδοτικούς φακέλους στο Ε.Τ.Ε.Α.Μ. και είναι λόγος για τον οποίο δεν έχουν μέχρι σήμερα χορηγηθεί αυξήσεις για το 2007 στην ανωτέρω κατηγορία συνταξιούχων του Ε.Τ.Ε.Α.Μ..
Περισσότερα στη δευτερολογία μου.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ορίστε, κύριε Ροντούλη. Έχετε το λόγο.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρία Υφυπουργέ, έμεινα άναυδος με την απάντησή σας και για να σας προστατέψω θα σας πω ότι σας παρακολουθεί και το Προεδρείο των συνταξιούχων. Διότι αυτά που λέτε είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Να σας πω εγώ τώρα ποια είναι η πραγματικότητα, για να τελειώνουν και τα ψέματα και το θέατρο.
Από το καλοκαίρι του 2005 μέχρι τον Απρίλιο του 2006 περίπου χίλιοι εκατο συνταξιούχοι του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. μεταφέρθηκαν στο Ε.Τ.Α.Τ.. Πώς, όμως, λειτουργούν αυτοί; Με καθεστώς Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε.. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι λαμβάνουν τις αυξήσεις επί όλου του ποσού της σύνταξής τους. Αυτή είναι η μια κατηγορία συνταξιούχων.
Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία συνταξιούχων που δημιουργήσατε. Άρα, δημιουργήσατε συνταξιούχους δύο ταχυτήτων. Οι άλλοι, οι αδικημένοι, τέσσερις χιλιάδες πεντακόσια περίπου, από τον Απρίλιο του 2006, όπως σωστά είπατε, έχουν ενταχθεί στο Ε.Τ.Ε.Α.Μ. και λειτουργούν υπό καθεστώς Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Δηλαδή, όταν λάβουν τη σύνταξή τους, διότι ακόμη δεν την έχουν λάβει, θα τη λάβουν επί του βασικού ποσού της σύνταξης άνευ των επιδομάτων που προβλέπεται από το Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε.. Άρα υπάρχουν οι ωφελημένοι συνταξιούχοι και αυτοί που υφίστανται παραβίαση των δικαιωμάτων τους.
Και βεβαίως –για να δείτε τις αντιφάσεις στις οποίες πέφτετε- έχω από εσάς τους ίδιους, το Υπουργείο δηλαδή, ένα έγγραφο που γράφει το εξής: «Ως προσωρινό μέτρο και μέχρι την παράδοση των συνταξιοδοτικών φακέλων –θα έρθω επί αυτού- εξετάζεται η δυνατότητα –εσείς το λέτε- να χορηγηθούν αυξήσεις για το έτος 2007 σε όλο το ποσό της καταβαλλομένης συντάξεως».
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι εσείς οι ίδιοι θεωρείτε πως θα πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να ενταχθούν στο Ε.Τ.Α.Τ., προκειμένου να λάβουν τη σύνταξή τους επί όλου του ποσού της συντάξεως και όχι μόνο επί του βασικού ποσού της συντάξεως; Γιατί, λοιπόν, δεν το κάνατε αυτό μέχρι τώρα; Εντάξτε όλους τους ανθρώπους στο Ε.Τ.Α.Τ., για να επιλυθεί το πρόβλημα.
Και επειδή αναφερθήκατε στην παράδοση ή μη του αρχείου και των φακέλων, θα πρέπει να σας πω το εξής:
Αγνοείτε μια απόφαση από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που δικαιώνει αυτούς τους συνταξιούχους. Δηλαδή, θα πρέπει να συνεχιστεί η λειτουργία του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε., διότι είναι ένα πανίσχυρο ταμείο, που μόνο με δικαστική απόφαση θα μπορούσε να καταπέσει η λειτουργία του.
Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί έχουν μια απόφαση, την οποία αγνοείτε. Και γιατί την αγνοείτε; Στις 4 Ιουνίου 2008 από το Ε.Τ.Ε.Α.Μ. στέλνεται στο Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. η εξής εντολή: «Επιβάλλεται η προσαρμογή της υφιστάμενης μηχανογραφικής εφαρμογής του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. στη νομοθεσία του Ε.Τ.Ε.Α.Μ. ώστε να διευθετηθούν άμεσα οι ακόλουθες βασικές εκκρεμότητες». Και σας ερωτώ. Πώς είναι δυνατόν να στέλνεται από το Ε.Τ.Ε.Α.Μ. στο Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. εντολή προσαρμογής του μηχανογραφικού τη στιγμή που υπάρχει αυτή η απόφαση, την οποία σας έχω προσκομίσει, του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών;
Το πρόβλημα επιλύεται μόνο με μία ρύθμιση. Κάντε το να τελειώνουμε. Όλοι αυτοί οι συνταξιούχοι θα πρέπει να μεταφερθούν στο Ε.Τ.Α.Τ. που λειτουργεί με βάση το μηχανισμό και το μηχανογραφικό σύστημα συντάξεων του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. και λήγει το θέμα. Ή το κάνετε αυτό ή διαιωνίζετε ένα πρόβλημα.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Η κ. Καλαντζάκου έχει το λόγο.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κύριε συνάδελφε, βλέπω και παρουσία εκπροσώπων των συνταξιούχων, είπατε τις θέσεις σας. Εγώ θα επιμείνω και με βάση αυτά που έχετε και στη γραπτή απάντηση από το Υπουργείο μας, ότι το Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, το οποίο μέχρι σήμερα, παρά την αρχική συμφωνία και δέσμευση των εκπροσώπων του για την έγκαιρη παράδοση του αρχείου των συνταξιούχων, αρνείται να παραδώσει τους σχετικούς συνταξιοδοτικούς φακέλους στο Ε.Τ.Ε.Α.Μ.…
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Μα, είναι προσωπικά δεδομένα. Πως θα παραδοθούν;
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Σας παρακαλώ. Έχουν γίνει αλλαγές…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Ροντούλη, σας παρακαλώ.
Κυρία Υφυπουργέ, μην κάνετε διάλογο. Συνεχίστε. Πρέπει να ολοκληρώσετε.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Λόγω της συνεχιζόμενης άρνησης του Τ.Ε.Α.Π.Ε.Τ.Ε. να παραδώσει το αρχείο των συνταξιούχων στο Ε.Τ.Ε.Α.Μ., η οποία αποβαίνει σαφώς σε βάρος των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων, για τους λόγους χρηστής διοίκησης και των δικαιωμάτων των συνταξιούχων το Υπουργείο μας, όπως σας απάντησα ήδη γραπτώς, εξετάζει το ενδεχόμενο της λήψης όλων των ενδεδειγμένων νομικών μέτρων. Ως προσωρινό μέτρο και μέχρι την παράδοση των συνταξιοδοτικών φακέλων, εξετάζεται η δυνατότητα να χορηγηθούν αυξήσεις για το έτος 2007 σε όλο το ποσό της καταβαλλόμενης σύνταξης.
Σας ευχαριστώ.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κάντε το να χειροκροτήσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Θα συζητηθεί η τρίτη με αριθμό 1083/13.6.2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αθανασίου Λεβέντη προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την υλοποίηση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, τη χρηματοδότησή της κ.λπ..
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Λεβέντη έχει ως εξής:
«Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας, ψυχίατροι, εργαζόμενοι στην Ψυχική Υγεία και ψυχικώς πάσχοντες, υψώνουν κραυγή αγωνίας, οργής και αγανάκτησης για τη δραματική υποχρηματοδότηση και εγκατάλειψη της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και αποασυλοποίησης των ψυχικώς πασχόντων.
Το σύστημα φροντίδας στην Ψυχική Υγεία παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο, με επίκεντρο τη νοσοκομειακή περίθαλψη και τον εγκλεισμό, τις υπέρμετρες εισαγγελικές εντολές, τα δεκάδες ράντζα στις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων.
Αδιάψευστοι μάρτυρες τα παρακάτω δημοσιευμένα στοιχεία:
Κενές οι οκτακόσιες τριάντα από τις χίλιες τετρακόσιες πενήντα οργανικές θέσεις προσωπικού στο «Δρομοκαΐτειο».
Κενές πάνω από οκτακόσιες θέσεις όλων των ειδικοτήτων στο «Δαφνί».
Χιλιάδες εργαζόμενοι στα Ν.Π.Ι.Δ., που λειτουργούν στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, παραμένουν έξι και επτά μήνες απλήρωτοι.
Τα σχετικά κοινοτικά κονδύλια παραμένουν αναξιοποίητα.
Κατόπιν αυτών, ερωτάται ο κύριος Υπουργός:
Τι μέτρα προτίθεται να πάρει, ώστε η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στη χώρα μας να ολοκληρωθεί προς όφελος των πιο αδύναμων εκ των ασθενών, των ψυχικώς πασχόντων;
Ποιο το χρονοδιάγραμμα της μεταρρύθμισης και ποιο το ύψος των αναγκαίων κονδυλίων και πώς προγραμματίζεται να καλυφθεί;».
Στην επίκαιρη ερώτηση του κ. Λεβέντη θα απαντήσει ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Κωνσταντόπουλος.
Κύριε υφυπουργέ, έχετε το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, θα ξεκινήσω από τα αυτονόητα. Η Κυβέρνηση πιστεύει στη σημασία της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Όποιος διαβάσει αυτή την ερώτηση εκτός Ελλάδος, το λιγότερο που έχει να κάνει είναι να τρίβει τα μάτια του, γιατί δεν θα πιστεύει αυτά που αναφέρονται σε ερώτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο, όταν τα εύσημα έρχονται από όλο τον ψυχιατρικό κόσμο, από την παγκόσμια ψυχιατρική κοινότητα, όταν οι βιβλιογραφικές αναφορές και σήμερα -αν μπείτε στο internet, θα το δείτε- αποδίδουν μόνο εύσημα στη χώρα μας για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση που επιτελείται, όταν είναι σε όλους γνωστό το τι έχουμε επιτύχει και τα προηγούμενα χρόνια και τώρα. Και αυτό είναι αποτέλεσμα δουλειάς και της προηγούμενης κυβέρνησης -και οφείλουμε να το ομολογήσουμε αυτό- και προσωπικά του καθηγητή της Ψυχιατρικής και πρώην Υπουργού Υγείας κ. Στεφανή και των συνεργατών του και ευχαρίστως τη συνεχίσαμε, γιατί την πιστεύουμε. Όμως ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και ψυχική ασθένεια. Και εδώ έγιναν ορισμένα λάθη. Ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν σημαίνει και κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων. Ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι δεν υπάρχουν και νέες ψυχικές ασθένειες και ο επιπολασμός της ψυχικής ασθένειας δεν πηγαίνει προς τα πάνω.
Αλλά δεν είναι σωστό να λέτε ότι υπάρχει υποχρηματοδότηση, όταν στο σχετικό κωδικό μόνο για τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου -γιατί εκεί αναφέρεστε, για τα δημόσια δεν έχετε να πείτε ουσιαστικά τίποτα- είχαμε 23.000.000 ευρώ το 2007 και φέτος έχουμε εγκεκριμένα 38.000.000 και ήδη μπήκαν άλλα 3.000.000 και πήγαμε στα 41.000.000 ευρώ. Πέρσι ήταν 23.000.000 ευρώ και φθάσαμε τελικά στα 55.000.000 με επιπλέον χρηματοδοτήσεις. Και αυτό θα γίνει και φέτος. Δεν μπορείτε να λέτε αυτά τα πράγματα, όταν γνωρίζετε πολύ καλά -τουλάχιστον εσείς που παρακολουθείτε ανελλιπώς και πολύ προσεκτικά τα τεκταινόμενα στο χώρο της υγείας και της ψυχικής υγείας- ότι για χίλιους πεντακόσιους εννέα ασθενείς, οι οποίοι βρίσκονται στα λεγόμενα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου τα οποία στη βάση είναι κρατικά, γιατί η χρηματοδότηση είναι 100% κρατική, πληρώσαμε πέρσι 55.000.000 ευρώ, δηλαδή πάνω από 4.000 ευρώ ανά ψυχικά ασθενή. Φέτος ο προϋπολογισμός -αυτός που έδωσαν οι μονάδες αυτές- είναι 76.000.000 ευρώ για χίλιους πεντακόσιους εννέα ασθενείς. Δηλαδή, 5.000 ευρώ κατά ψυχικά ασθενή, όταν πληρώναμε πάνω από 200.000.000 ευρώ στις δημόσιες δομές της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της Βουλής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ)
Πού αλλού, σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ή υπερατλαντική γίνεται αυτή η κοσμογονία που γίνεται στην Ελλάδα; Και σας είπα ότι αυτό δεν είναι δουλειά μόνο δική μας. Συνεχίζουμε τη δουλειά προηγούμενων κυβερνήσεων. Και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό και πιστεύουμε απόλυτα στην ψυχιατρική μεταρρύθμιση.
Όσον αφορά δε τα στοιχεία που αναφέρετε, για κενές οργανικές θέσεις στα ψυχιατρεία, φυσικά και θα υπάρχουν τέτοιες, όταν γίνεται μεταφορά προσωπικού.
Θα σας αναφέρω μόνο για τα δύο ψυχιατρικά νοσοκομεία της Αττικής –δεν θα σας αναφέρω για τα υπόλοιπα, τα στοιχεία υπάρχουν- «Δαφνί» και «Δρομοκαΐτειο». Στο μεν «Δαφνί», οι εργαζόμενοι δουλεύουν σήμερα σε δεκαοκτώ οικοτροφεία, δεκαέξι ξενώνες, πενήντα τέσσερα προστατευόμενα διαμερίσματα και σε δύο κέντρα ψυχικής υγείας, ενώ στο «Δρομοκαΐτειο» δουλεύουν σε ένα οικοτροφείο, σε πέντε ξενώνες, σε οκτώ προστατευόμενα διαμερίσματα, σε ένα κέντρο ψυχικής υγείας και αναμένονται άλλα τρία κέντρα ψυχικής υγείας. Συνεχίζουν τα ψυχιατρεία να υπάρχουν, αλλά υπάρχουν και αυτές οι δομές της λεγόμενης κοινοτικής ψυχιατρικής. Θέλω να μου πείτε μία χώρα στην Ευρώπη, μία χώρα στον πλανήτη, που να έχει αναπτύξει τέτοιες δομές κοινοτικής ψυχιατρικής, οι οποίες να χρηματοδοτούνται ομαλά, με 206.000.000 μόνο πέρσι.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( Δημήτριος Σιούφας): Παρακαλώ ολοκληρώστε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Λοιπόν, κύριε συνάδελφε, μην αδικείτε τη χώρα μας, γιατί αυτές οι ερωτήσεις πάνε και προς τα έξω. Όταν όλος ο ψυχιατρικός κόσμος -και αυτά φαίνονται μέσα από τις επίσημες βιβλιογραφικές αναφορές, όχι σε εφημερίδες καθημερινές, αλλά σε ιατρικά, σε ψυχιατρικά, σε παιδοψυχιατρικά περιοδικά- λέει τα καλύτερα για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στη χώρα μας, αδικούμε εαυτούς και όχι την Κυβέρνηση, ούτε το Υπουργείο Υγείας, αδικούμε πάνω από όλα την Ελλάδα μας, που στο χώρο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης έχει κάνει, πραγματικά, θαύματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( Δημήτριος Σιούφας): Το λόγο έχει ο συνάδελφος Βουλευτής κ. Αθανάσιος Λεβέντης.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υφυπουργέ, όποιος άκουγε αυτά που είπατε, θα έτριβε όχι μόνο τα μάτια του αλλά και τα αυτιά του και θα αναρωτιόταν, αν όντως ζείτε στην Ελλάδα, σε αυτό τον ιδανικό κόσμο που περιγράψατε, όπως το συνηθίζει το Υπουργείο Υγείας -και ο προϊστάμενος Υπουργός και εσείς- να τα εξιδανικεύει.
Δεν θέλω να πάω μακριά, επειδή μου λέτε ότι εγώ κατά έναν τρόπο κατηγορώ την Ελλάδα:
Η έγκριτη «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» λέει ότι «τους δένουν στα ψυχιατρεία ελλείψει προσωπικού». Στις 22 Μάιου το «ΕΘΝΟΣ» γράφει για «τριτοκοσμικά ψυχιατρεία» και όλες οι εφημερίδες κάνουν αναφορές, ύστερα από καταγγελίες των εργαζομένων, των διευθυντών, των γιατρών σε αυτά τα νοσοκομεία και τα ψυχιατρεία. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, κύριε Υπουργέ, και μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Υπάρχουν ουρές ράντζων. Θέλετε αυτήν τη στιγμή να πάμε μαζί στο «Κρατικό Αθηνών», στον «Ευαγγελισμό» και στα μεγάλα κρατικά νοσοκομεία, να δείτε την ουρά των ράντζων που υπάρχει;
Επικαλεστήκατε μάλιστα και τον καθηγητή κ. Στεφανή. Ο κ. Στεφανής, όμως, είχε βγει πριν από λίγες εβδομάδες και κατήγγειλε ο ίδιος και το Ίδρυμα το οποίο έχει υπό την αιγίδα του, το οποίο καταγράφει τους ασθενείς αυτούς και ενημερώνει τις διεθνείς ενώσεις, ότι δεν έχει την οικονομική ικανότητα να κάνει αυτήν τη δουλειά.
Από εκεί και πέρα, επειδή είπατε ότι τρέχουν κρουνοί χρημάτων, ξέρετε ότι οι δομές οι οποίες έχουν φτιαχτεί και οι οποίες πράγματι πρέπει να ισχύσουν, γιατί η αποασυλοποίηση πρέπει να προχωρήσει και δεν προχωρά, δεν έχουν πόρους. Φτάσανε οι ασθενείς αυτοί και οι τρόφιμοι, οι νοσηλευόμενοι εκεί πέρα να μην έχουν να φάνε. Καταγγέλλουν ότι κάνουν έξι μήνες και περισσότερο να πάρουν με καθυστέρηση τους μισθούς τους. Τα έσοδα δε που έχουν είναι απειροελάχιστα και αυτά που τους δίνετε είναι πολύ λιγότερα από αυτά που θα έπρεπε να πάρουν.
Από εκεί και πέρα ξέρετε ότι υπάρχουν και κοινοτικά κονδύλια, τα οποία δεν αξιοποιούνται. Και μέσα από το Υπουργείο έχουν ειπωθεί πολλές φορές αυτά τα πράγματα. Μην εξιδανικεύετε μία κατάσταση η οποία είναι τραγική, η οποία είναι ντροπή για τον τόπο μας και το να την κρύβουμε κάτω από το χαλί δεν κολακεύει κανέναν. Αν θέλετε να μη ντρεπόμαστε, τότε να τη διορθώσουμε. Και σε αυτήν τη δουλειά πρέπει όλοι να συμβάλουμε ξεκινώντας πρώτα και κύρια από το υπεύθυνο Υπουργείο, που είναι το Υπουργείο Υγείας, το οποίο δεν ξέρω τι φακούς φοράει, τέλος πάντων, τα βλέπει τα πράγματα τόσο διαφορετικά από ό,τι τα βλέπει όλος ο άλλος κόσμος.
Επειδή είπατε ότι έχω προσωπική εντύπωση και γνώση, σας λέω ότι τα πράγματα είναι τραγικά, δεν είναι έτσι όπως θέλουν κάποιοι να τα παριστάνουν και πολύ περισσότερο αυτοί που τα ζουν, τα ξέρουν και τα ομολογούν.
Ευχαριστώ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ, το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο για δύο λεπτά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κύριε συνάδελφε, σας εξήγησα προηγουμένως ότι στις δημόσιες δομές της σχετικής μεταρρύθμισης ουσιαστικά προβλήματα δεν υπάρχουν. Στα ψυχιατρικά νοσοκομεία η κατάσταση την οποία αναφέρετε για δεμένους ασθενείς…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Το 70% του προσωπικού λείπει, κύριε Υπουργέ!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Επειδή γνωρίζω ότι μιλάω σε γιατρό αυτήν τη στιγμή προϋποθέτω ότι γνωρίζετε πως υπάρχουν περιστατικά τα οποία πάντοτε θα δένονται λόγω της αυτοκαταστροφής που έχουν οι άρρωστοι και οι σκηνές τις οποίες αναφέρετε είναι παγκοσμίως γνωστές σε όλα τα ψυχιατρεία όλου του κόσμου. Και επειδή την ψυχιατρική δεν τη βλέπουμε μέσα από κείμενα εφημερίδων αλλά μέσα από επίσημες βιβλιογραφικές αναφορές και μέσα από επίσημα άρθρα των ειδικών περιοδικών, θα σας έλεγα να εξετάσετε και να δείτε τέτοιου είδους άρθρα και όχι αρθρογραφία, η οποία απλώς χαϊδεύει τα αφτιά και παρακολουθεί τα γεγονότα χωρίς γνώση του αντικειμένου.
Σας επαναλαμβάνω όμως ότι ενώ υπάρχουν τα όποια προβλήματα υπάρχουν, δεν μπορείτε να λέτε ότι υπάρχει υποχρηματοδότηση, όταν σας είπα ότι τα ποσά τα οποία δίδονται στην ψυχιατρική μεταρρύθμιση αυξάνονται κάθε χρόνο.
Μιλήσατε για απλήρωτους εργαζόμενους στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Θέλω να ξέρετε ότι το έλλειμμα στις 31-12-2007 στη χρηματοδότηση των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου ήταν 900.000 ευρώ συνολικά, παρ΄όλα αυτά οι εργαζόμενοι ήταν έξι και οκτώ μήνες απλήρωτοι. Τα συμπεράσματα είναι δικά σας.
Οι έλεγχοι του Σώματος Επιθεωρητών Υγείας Πρόνοιας είναι καταπέλτης ουσιαστικά για την πλειοψηφία των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου. Χθες είχαμε τη σύσκεψη με τους φορείς αυτούς, με τους πενήντα έξι φορείς.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Ποιος φταίει; Ποιος τα εποπτεύει αυτά;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Το τις πταίει, κύριε συνάδελφε, το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά.
Υπάρχει ένας ουσιαστικός έλεγχος ο οποίος γίνεται πλέον όσο από το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας-Πρόνοιας όσο και από το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος σε αυτόν τον τομέα για τους λίγους φορείς οι οποίοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους από άποψη διαχειριστική και οικονομική και όχι από άποψη επιστημονική.
Σε κάθε περίπτωση πάντως θέλω να ξέρετε ότι το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έχει βάλει κάτω από τον έλεγχό του πλέον όλους αυτούς τους φορείς. Είναι πλέον αποφασισμένο να προστατεύσει πάνω απ’ όλα τους εργαζόμενους οι οποίοι όχι μόνον βάζουν πλάτη, αλλά έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους και είναι εργαζόμενοι στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου των 800 και των 900 ευρώ. Αυτοί οι εργαζόμενοι δουλεύουν πάνω από οκτώ ώρες και είναι και απλήρωτοι από τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου γιατί κάποιοι κάποτε αποφάσισαν να δώσουν τον χώρο της ψυχικής υγείας και της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης σε ιδιωτικούς φορείς χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο.
Θέλω να ξέρετε ότι όλα αυτά αλλάζουν καθημερινά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Υφυπουργέ, έχετε εξαντλήσει το χρόνο σας. Παρακαλώ να ολοκληρώσετε με δυο φράσεις.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Γίνεται τεράστια προσπάθεια από το Υπουργείο για την προστασία των ψυχικά ασθενών. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας. Όλοι αυτοί οι άρρωστοι τους οποίους έχουμε αποασυλοποιήσει, οι χίλιοι εξακόσιοι άρρωστοι που υπάρχουν μόνο στην Αττική και οι οποίοι έχουν αποασυλοποιηθεί και βρίσκονται πλέον σε διαμερίσματα και σε μικρά οικοτροφεία, καθώς και οι πάνω από τρεις χιλιάδες άρρωστοι στην υπόλοιπη Ελλάδα έχουν πολύ καλές συνθήκες διαβίωσης.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Ευχαριστώ, κύριε Υπουργέ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση των επικαίρων ερωτήσεων.
Εισερχόμαστε στην
ΕΙΔΙΚΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ
Συζήτηση σύμφωνα με τα άρθρα 45, 51 παράγραφος 4 και 137 του Κανονισμού της Βουλής επί της Εκθέσεως της Διακομματικής Επιτροπής της συσταθείσης με ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής «Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία».
Επίσης, έχουν δοθεί στους συναδέλφους Βουλευτές δύο εκθέσεις της Εθνικής Συνομοσποδίας Ατόμων με Αναπηρία. Η πρώτη με αφορμή την 3η Δεκέμβρη, εθνική ημέρα ατόμων με αναπηρία, «η πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στον κόσμο της εργασίας» και η δεύτερη, «το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς Ε.Σ.Π.Α. ως εργαλείο για την προώθηση της εξίσωσης των ευκαιριών και την ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην ελληνική κοινωνία». Καθώς επίσης και η έκθεση που μας υπέβαλε η Εθνική Συνομοσπονδία Τυφλών.
Η συζήτηση θα διεξαχθεί με ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 137 του Κανονισμού της Βουλής.
Όσον αφορά την οργάνωση της συζήτησης προτείνω να τηρήσουμε τη διαδικασία που ακολουθείται σε ανάλογες συζητήσεις, δηλαδή, κατ’ εφαρμογή της διάταξης της παραγράφου 5 του άρθρου 65 του Κανονισμού της Βουλής. Να υπάρξει κατάλογος κατά προτεραιότητα ομιλητών που θα οριστούν από τα κόμματα ως εξής: Τρεις Βουλευτές από τη Νέα Δημοκρατία, τρεις Βουλευτές από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα και ανά ένας συνάδελφος από τα άλλα τρία κόμματα, εκτός από τους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών Ομάδων και τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους.
Όποιος άλλος συνάδελφος θέλει να μιλήσει, θα εγγραφεί με το ηλεκτρονικό σύστημα μέχρι το τέλος της ομιλίας του δεύτερου ομιλητή. Οι πέντε πρώτοι ομιλητές, ένας από κάθε κόμμα, προτείνω να μιλήσουν για δέκα λεπτά και οι άλλοι τέσσερις ομιλητές, δύο από τη Νέα Δημοκρατία και δύο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μέχρι οκτώ λεπτά.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό οι συνάδελφοι που θα εγγραφούν στον κατάλογο με το ηλεκτρονικό σύστημα θα μιλήσουν για πέντε λεπτά. Οι ομιλητές θα λαμβάνουν το λόγο εναλλάξ και δεν θα υπάρξουν δευτερολογίες. Οι αναπληρωτές Προέδρων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων θα μιλήσουν μέχρι δέκα λεπτά, εάν όμως προηγηθεί ομιλία Προέδρου Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο αναπληρωτής θα συμμετάσχει στη συζήτηση, σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 167 παράγραφος 2 του Κανονισμού. Οι Υπουργοί θα μιλήσουν για δεκαοκτώ λεπτά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συμφωνείτε με την παραπάνω πρόταση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Η Βουλή συμφώνησε ομόφωνα.
Από τη Νέα Δημοκρατία έχουν υποδείξει τους συναδέλφους κ. Παναγιώτη Μελά, την κ. Νατάσα Ράγιου και τον κ. Μανούσο Βολουδάκη.
Από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα έχουν υποδείξει τον κ. Έκτορα Νασιώκα, την κ. Αικατερίνη-Περλεπέ Σηφουνάκη και τον κ. Εμμανουήλ Σκουλάκη.
Από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχουν υποδείξει την κ. Νικολαΐδου.
Από το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχουν υποδείξει τον κ. Αθανάσιο Λεβέντη και από το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό την κ. Δήμητρα Αράπογλου.
Προτείνω η συνεδρίαση να λήξει το αργότερο στις 16.00΄ το απόγευμα.
Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το Σώμα συμφώνησε ομόφωνα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συνεδρίαση για να συζητήσουμε την Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής η οποία είχε συσταθεί με ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας και το πόρισμα το οποίο έχει κατατεθεί και το οποίο έχει παραδοθεί και στην Κυβέρνηση και στα κόμματα και στους συναδέλφους Βουλευτές, μου επιβάλλει να ευχαριστήσω απ’ αυτό το Βήμα τους συναδέλφους που συμμετείχαν στην κατάρτιση αυτού του πορίσματος. Αναφέρομαι στην κ. Χρυσή Καρύδη και στον κ. Δημήτρη Κωνσταντάρα που δεν είναι σήμερα Βουλευτές, στον κ. Παναγιώτη Μελά, στην κ. Ελευθερία Μπερνιδάκη-Άλντους η οποία ήταν και Πρόεδρος της Επιτροπής και την οποία καλέσαμε σήμερα να είναι μαζί μας και είναι αριστερά στα έδρανα, αναφέρομαι στον κ. Αναστάσιο Σπηλιόπουλο και στον κ. Δημήτριο Τσαντούλα, που επίσης δεν είναι σ’ αυτήν τη Βουλή. Από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ήταν ο κ. Παναγιώτης Αντωνακόπουλος, που επίσης δεν είναι μαζί μας σ’ αυτήν τη Βουλή, οι κυρίες Αικατερίνη Περλεπέ-Σηφουνάκη και Ελπίδα Τσουρή, Βουλευτές και σήμερα. Από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αναφέρομαι στον κ. Ιωάννη Πατσιλινάκο, που δεν είναι σ’ αυτήν τη Βουλή και από το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στον κύριο Αθανάσιο Λεβέντη. Εκφράζοντας όλους σας, θέλω να τους ευχαριστήσω θερμά για τη σπουδαία δουλειά που έχουν κάνει.
Επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χαίρομαι ιδιαίτερα και για σας, γιατί είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό Κοινοβούλιο δέχεται και βρίσκονται στα δεξιά μας θεωρεία άτομα με αναπηρία και κινητικά προβλήματα, καθότι οργανώθηκε η υποδομή της Βουλής για να μπορούν να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις, όπως όλοι οι πολίτες.
Επίσης, δράττομαι της ευκαιρίας να υπομνήσω για μία ακόμα φορά το ξεχωριστό γεγονός ότι η Ελλάδα ανέλαβε για το 2011 να οργανώσει τους Special Olympics με τους ξεχωριστούς αθλητές μας. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει την υποδομή, έχει την εμπειρία να οργανώνει ευρωπαϊκές και διεθνείς συναντήσεις, όπως αυτό το μεγάλο γεγονός των Special Olympics που θα διοργανωθούν στην Αθήνα το 2011. Με την ίδια ευκαιρία και εκ μέρους όλων σας συγχαίρω όλους τους συντελεστές γι’ αυτήν την εθνική επιτυχία να οργανώσει η Ελλάδα το 2011 τους Special Olympics.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου επίσης να καταθέσω και τη δική μου συνεισφορά στη σημερινή συνεδρίαση. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός με εμφανή και αφανή προτερήματα, ικανότητες και δεξιότητες. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και στη συμβολή του, αλλά και στη συνεισφορά του στην κοινωνία. Κάθε άνθρωπο οφείλουμε να τον αντιμετωπίζουμε ως μοναδικό και η ίδια η κοινωνία οφείλει να τον αντιμετωπίζει ως μοναδικό, αλλά και η οργανωμένη έκφραση της κοινωνίας που είναι το κράτος.
Οι συμπολίτες μας με αναπηρία, τα θέματα των οποίων θα συζητήσουμε σήμερα, είναι και αυτοί μοναδικοί. Συνήθως μάλιστα πλεονεκτούν έναντι του μέσου ανθρώπου και σε δεξιότητες και σε ικανότητες, πέρα από την αναπηρία τους. Είναι όμως όφελος του κοινωνικού συνόλου να τους δώσει τις δυνατότητες να προσφέρουν το περίσσευμα αυτών των δεξιοτήτων και των ικανοτήτων τους για το κοινό καλό.
Η δική μας αποστολή είναι σήμερα να κουβεντιάσουμε εδώ και να αναδείξουμε αυτές τις πτυχές, τα ελλείμματα τα οποία υπάρχουν και επίσης να αναδείξουμε τα καλά τα οποία έχουν γίνει και τι οφείλουμε να κάνουμε και εμείς όλοι μαζί ως Εθνική Αντιπροσωπεία, αλλά και η Κυβέρνηση στο συγκεκριμένο θέμα.
Πέρα όμως απ’ αυτές τις υποχρεώσεις υπάρχει και η αντίληψη, η νοοτροπία που πρέπει να περάσουμε μέσα από τα σχολειά μας, η ίδια μας η συμπεριφορά, ο σεβασμός και η τιμή απέναντι στα άτομα με αναπηρία.
(Χειροκροτήματα)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καλώ στο Βήμα τον εισηγητή από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας κ. Παναγιώτη Μελά για να λάβει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΛΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα την Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής της προηγούμενης Βουλής, η οποία αναφέρεται στα άτομα με αναπηρία και συγκεκριμένα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν την ευαίσθητη αυτή κοινωνική ομάδα.
Βλέπω εδώ –όπως ανέφερε και ο Πρόεδρος, ο κ. Σιούφας- την Πρόεδρο της Επιτροπής, την κ. Μπερνιδάκη, την οποία και καλωσορίζω. Και πρέπει να πω ότι πραγματικά δούλεψε πάρα πολύ καλά στην Επιτροπή αυτή.
Πρέπει, επίσης, να πω ότι πριν από τέσσερις περίπου μήνες –νομίζω στις 7 Φεβρουαρίου- συζητήθηκε και στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων η Έκθεση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, που αφορούσε την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στον κόσμο της εργασίας και θέματα τυφλών, όπως είχε υποσχεθεί ο Πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Σιούφας, την Hμέρα Aτόμων με Aναπηρία -στις 3 Δεκεμβρίου- στη Συνομοσπονδία τους.
Η συζήτηση αυτή έγινε παρουσία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, η οποία έδωσε απάντηση σε διάφορα θέματα. Ομίλησαν, όμως, και εκπρόσωποι της Εθνικής Συνομοσπονδίας.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ)
Με τον τρόπο αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Βουλή -τόσο η σημερινή όσο και η προηγούμενη- αποδεικνύει έμπρακτα το ενδιαφέρον της και την ευαισθησία της προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες, προς τα άτομα εκείνα που είτε κατά τη γέννησή τους είτε μετά τη γέννηση, σε κάποια άτυχη στιγμή της ζωής τους, άρχισαν να βιώνουν κάποιο πρόβλημα υγείας κι έτσι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη ζωή όπως ένα υγιές άτομο.
Δυστυχώς, ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία δεν είναι μικρός. Υπολογίζεται ότι πάνω από το 10% του ελληνικού πληθυσμού ανήκει στην ομάδα αυτή. Το ίδιο ισχύει και σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των είκοσι πέντε, πενήντα εκατομμύρια πολίτες βιώνουν κάποιο είδος αναπηρίας.
Η πραγματικότητα είναι ότι πριν από αρκετά χρόνια -δεκαετίες, θα έλεγα- όταν ένας συνάνθρωπός μας αντιμετώπιζε πρόβλημα αναπηρίας, κυριολεκτικά δεν τολμούσε να βγει από το σπίτι του. Δεν είχε φυσιολογική ζωή. Ζούσε στις παρυφές της καθημερινότητας και της κοινωνίας με πολύ μεγάλο κόστος για την ποιότητα της ζωής του, όχι μόνο του ίδιου αλλά και της οικογένειάς του. Θα έλεγα ότι ένιωθε πως είναι παιδί ενός κατώτερου Θεού, αφού και η κοινωνία τού το έδειχνε αυτό καθημερινά.
Τα τελευταία, όμως, χρόνια πρέπει να πω ότι η κατάσταση έχει αλλάξει. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος. Η ποιότητα της ζωής τους έχει βελτιωθεί. Έχουν βγει από το περιθώριο και διεκδικούν πολλά από αυτά που δικαιούνται να έχουν στη ζωή. Και καλώς πράττουν.
Εδώ θέλω να τονίσω ότι πολλά από τα άτομα με αναπηρία, δείχνοντας δύναμη ψυχής και καρδιάς, παρά το όποιο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν, έχουν κατορθώσει όχι μόνο να μπουν στην κοινωνία, αλλά και να ανέβουν τα σκαλοπάτια της κοινωνίας. Να ανέβουν τα σκαλοπάτια της επιστήμης, του αθλητισμού και γενικά της κοινωνικής δραστηριότητας με σημαντικές διακρίσεις όχι μόνο σε ελληνικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ κάποιοι έχουν μπει κι εδώ, στο ναό της δημοκρατίας, στο Κοινοβούλιό μας.
Τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για τον τρόπο που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους και κατόρθωσαν –παρά τις δυσκολίες- να διακριθούν μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Τον τελευταίο καιρό –όπως σας είπα- έχει σημειωθεί βελτίωση στην ποιότητα της ζωής των ατόμων με αναπηρία. Χρειάζεται, όμως, επιβάλλεται, να γίνουν και άλλα. Χρειάζονται και άλλες διευκολύνσεις και άλλες βελτιώσεις, ώστε να μπορούν τα άτομα αυτά να αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τα προβλήματα, που τους απασχολούν και να έχουν μία καλύτερη ποιότητα ζωής.
Οι τομείς, στους οποίους πρέπει να γίνουν βελτιώσεις, είναι οι εξής: Στο χώρο της προσβασιμότητας. Στο χώρο της εκπαίδευσης. Στην απασχόλησή τους. Στην καλύτερη προσφορά υγείας.
Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση της κοινωνίας απέναντι στα άτομα αυτά.
Η προσβασιμότητα είναι το χαρακτηριστικό του περιβάλλοντος που επιτρέπει σε όλα τα μέλη της κοινωνίας, χωρίς διακρίσεις φύλου, ηλικίας και λοιπών χαρακτηριστικών, να μπορούν αυτόνομα, με ασφάλεια και άνεση, να προσεγγίζουν και να χρησιμοποιούν τις προσφερόμενες υποδομές, υπηρεσίες και αγαθά.
Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας έχουν δημιουργηθεί υποδομές προσβασιμότητας για τα άτομα αυτά, όμως, χρειάζονται να δημιουργηθούν και άλλες σε πεζοδρόμια, σε κοινόχρηστους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, σε μέσα μαζικής μεταφοράς, ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν αυτόνομα.
Συγχρόνως, επιβάλλεται να γίνει ευρεία ενημέρωση του κοινού, αλλά και αστυνόμευση, ώστε να μην υφίσταται παρεμπόδιση από αμέλεια ή αδιαφορία για την προσβασιμότητα των ατόμων αυτών. Η δημιουργία υποδομών για καλή προσβασιμότητα δίνει τη δυνατότητα και για καλύτερη εκπαίδευσή τους. Nα μπορούν δηλαδή να έχουν πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, στην πρωτοβάθμια, στη δευτεροβάθμια, στην τριτοβάθμια. Και αυτό, διότι η εκπαίδευση είναι το πολυτιμότερο αγαθό και δίνει τα εφόδια σε κάθε άνθρωπο για μια καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση, σταδιοδρομία αλλά και πνευματική καλλιέργεια.
Στον τομέα της εκπαίδευσης έχουν γίνει αρκετά, μπορούν όμως να γίνουν και άλλα, να γίνουν βελτιώσεις, ώστε η ειδική αγωγή να δώσει τη δυνατότητα της καλύτερης εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση της καλύτερης αντιμετώπισης της ζωής τους. Δικαιούνται τα παιδιά αυτά να έχουν ισοτιμία στην εκπαίδευση. Για να υπάρξει αυτό, απαιτείται κατάλληλη διαπαιδαγώγηση των εκπαιδευτικών, ούτως ώστε να ενταχθούν τα παιδιά αυτά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πραγματικά στην κοινωνία.
Η όσο το δυνατόν καλύτερη και σύγχρονη εκπαίδευση θα δώσει τη δυνατότητα να μπουν και στην αγορά εργασίας. Στην εποχή που ζούμε, υπάρχουν νέες ευκαιρίες, μεγαλύτερες δυνατότητες, περισσότερες επιλογές και για τα άτομα με αναπηρία. Η κοινωνία της πληροφορίας μπορεί να δώσει περισσότερα σε περισσότερους, φτάνει να το θελήσουμε, φτάνει να το αποφασίσουμε. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν στην άρση των φραγμών, μπορούν να προσφέρουν νέα εργαλεία εκπαίδευσης, νέες δυνατότητες απασχόλησης. Η απασχόληση είναι ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία για την ένταξη των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία.
Στη χώρα μας είναι γεγονός ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν έχουν μπει σε ικανοποιητικό βαθμό στην αγορά εργασίας. Ο αποκλεισμός των αναπήρων από την εργασία ανέρχεται στο 80%, ενώ στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των δεκαπέντε κυμαίνεται κατά μέσο όρο στο 50%. Ο κυριότερος παράγοντας αποκλεισμού είναι η κοινωνική προκατάληψη, ο κοινωνικός ρατσισμός και οι νοοτροπίες που εξακολουθούν ακόμη να υπάρχουν σε ένα κομμάτι της κοινωνίας μας. Ο ιδιωτικός τομέας αρνείται σε μεγάλο βαθμό να προσλάβει άτομα με αναπηρία σε θέσεις εργασίας και αυτό πρέπει σιγά-σιγά να ξεπεραστεί.
Η αντιμετώπιση των θεμάτων υγείας των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι ικανοποιητική στη χώρα μας, μπορεί όμως και αυτή να βελτιωθεί. Βασική ανάγκη είναι η δημιουργία επαρκών ειδικών κέντρων συγκεκριμένων ειδικοτήτων, ούτως ώστε να μπορούν να παρέχουν όσο το δυνατόν καλύτερες υπηρεσίες υγείας στα άτομα αυτά. Ανάλογα με τα προβλήματα της υγείας τους τα άτομα αυτά μπορούν να καταταγούν σε διάφορες κατηγορίες, όπως άτομα με προβλήματα όρασης, ακοής, με κινητικά προβλήματα, με κινητική στέρηση, διαταραχές συμπεριφοράς, ψυχικές ασθένειες, μαθησιακές δυσκολίες κ.λπ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πέραν της θέσπισης ειδικών νομοθετικών διατάξεων για την καταπολέμηση των διακρίσεων των ατόμων με αναπηρία, πρέπει να υπάρξει ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Πρέπει όλοι οι πολίτες σιγά-σιγά να συνειδητοποιήσουν τις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι σε αυτήν την ομάδα των σωματικά και πνευματικά αδύναμων συμπολιτών μας. Πρέπει να κατανοήσουν ότι καμμία ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να διαχωρίσει τους πολίτες σύμφωνα με τη σωματική ή την πνευματική τους ικανότητα ή κατάσταση. Πρέπει να τους δώσουμε ίδιες ευκαιρίες και να γίνει συνείδηση σε όλους τους πολίτες ότι έχουν ίσα δικαιώματα. Ο πολιτισμός βασίζεται στο βαθμό της διαφορετικότητας, στην αλληλεγγύη, στον αλτρουισμό και στην αλληλοβοήθεια.
Έτσι θα μπορέσουν τα άτομα αυτά να ενσωματωθούν πλήρως στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Εξάλλου, είναι εργαζόμενοι, καταναλωτές, φορολογούμενοι, φίλοι, γείτονες, συγγενείς και πρέπει να έχουν ανάλογη μεταχείριση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Γι’ αυτό πρέπει να γίνει μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης της κοινής γνώμης μέσα από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τους διαφόρους φορείς, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και ενημέρωση και εκπαίδευση των πολιτών, που θα ξεκινά από τα πρώτα σχολικά χρόνια σχετικά με την αποδοχή της αναπηρικής κατάστασης.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει δείξει το ενδιαφέρον της και την ευαισθησία της και προσπαθεί να δώσει λύσεις στα διάφορα προβλήματα που απασχολούν τα άτομα αυτά. Στόχος της είναι με σταθερά βήματα να δώσει τη δυνατότητα βελτίωσης της ποιότητας ζωής των ατόμων αυτών, ώστε να μπορέσουν αυτόνομα να ζήσουν μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Βεβαίως, κλείνοντας, κύριοι συνάδελφοι, θα σας πω ότι η πολιτεία, οι υπεύθυνοι, η Κυβέρνηση έχει την πρώτη ευθύνη. Όμως επιβάλλεται όλοι, πολιτεία, πολίτες και πολιτικοί να δείξουμε έμπρακτα την ευαισθησία μας, την αγάπη μας και την προσφορά μας στα άτομα με αναπηρία, προκειμένου να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια και να ζήσουν όσο το δυνατόν μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ.
Γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίασή μας, αφού πρώτα ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής, είκοσι δύο μαθήτριες και μαθητές της Β΄ Λυκείου και δύο συνοδοί καθηγητές από το 3ο Λύκειο Άρτας.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Απευθυνόμαστε στους επισκέπτες μας και τους λέμε ότι σήμερα συζητούμε την Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία.
Και με την ευκαιρία αυτής της αναγγελίας θέλω κι εγώ να καλωσορίσω τα άτομα αυτά, πολλά από τα οποία γνώρισα και συναγωνιστήκαμε κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο Υπουργείο Μεταφορών.
Επίσης, θέλω να καλωσορίσω την πρώην συνάδελφό μας κ. Μπερνιδάκη και τον κ. Καστρινάκη, φίλο μας και παράγοντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για τους αγώνες που καταβάλλουν για το όλο αναπηρικό κίνημα.
Το αναπηρικό κίνημα στη Βουλή εκπροσωπείται αυθεντικά από τη συνάδελφό μας κ. Αράπογλου, η οποία είναι Βουλευτής της Β΄ Περιφέρειας Πειραιά με το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και η οποία πραγματικά αποτελεί τον ιμάντα ο οποίος μεταφέρει ζωντανά τα εύλογα και δίκαια αιτήματά σας στη Βουλή των Ελλήνων και στα κέντρα λήψεως των αποφάσεων αυτών.
Ελπίζω και πιστεύω ότι η συζήτηση η οποία θα διεξαχθεί θα είναι καρποφόρα και γόνιμη, έτσι ώστε να μειωθεί το χάσμα και απέναντι στα άτομα αυτά αλλά και απέναντι στην προοδευμένη Ευρώπη.
Το λόγο έχει τώρα από πλευράς ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο Βουλευτής Λαρίσης, γιατρός, κ. Έκτορας Νασιώκας.
Ορίστε, κύριε Νασιώκα.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Για να συνεχίσω από εκεί που τέλειωσε ο προηγούμενος συνάδελφος και να πιάσω το νήμα, να πω ότι πραγματικά χρειάζεται συστράτευση, ενημέρωση και μεγάλη προσπάθεια από την κοινωνία. Αλλά τον τόνο πρέπει να τον δίνει η Κυβέρνηση και δυστυχώς εδώ υπάρχουν προβλήματα, κύριε συνάδελφε, σημαντικά.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι θετική η πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής για να συζητήσουμε σήμερα την Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για τα άτομα με αναπηρία. Και βεβαίως, για την ιστορία, να πούμε ότι αυτή η ιδέα, που ήταν αίτημα του αναπηρικού κινήματος, ξεκίνησε με απόφαση του 2002 και η πρώτη Επιτροπή έγινε το 2003 με Πρόεδρο τότε τον Παναγιώτη Κουρουπλή. Μετά τις εκλογές ανασυστάθηκε η Επιτροπή με Πρόεδρο την κ. Μπερνιδάκη. Και εδώ θέλω να συγχαρώ την κυρία Πρόεδρο και όλους όσους εργάστηκαν. Είχα κι εγώ την τύχη να εργαστώ ένα διάστημα αυτής της περιόδου για να συνταχθεί αυτή Έκθεση.
Εργάστηκε η Επιτροπή και κατέγραψε, θα έλεγα, με σύνθεση και σημαντική προσπάθεια όλα τα επί μέρους κεφάλαια, τη σημερινή κατάσταση και έδωσε και την προοπτική για τη λύση των προβλημάτων, για την εκπαίδευση και την ειδική αγωγή, για την επαγγελματική αποκατάσταση και την απασχόληση, για την επανένταξη, για την υγεία και την ιατρική περίθαλψη, για την προσβασιμότητα.
Και τελείωσε περίπου πριν δύο χρόνια, που έληξε η θητεία της. Και υπάρχει ένα αίτημα πάρα πολύ σημαντικό και της Επιτροπής και του αναπηρικού κινήματος, να μην είναι παροδική, να μην είναι επί ορισμένου χρόνου, αλλά να γίνει αυτή η Επιτροπή Μόνιμη Διακομματική Επιτροπή για την αναπηρία.
Είναι αίτημα, όπως είπα, και της Επιτροπής και του αναπηρικού κινήματος. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι είναι και αναγκαιότητα, για να αποτελέσει τον ιμάντα και το μοχλό και να μεταφέρει τα πραγματικά προβλήματα, να τα καταγράφει, να προτείνει λύσεις και να παρεμβαίνει για την επίλυσή τους προς την Κυβέρνηση.
Σήμερα, περίπου μετά από δύο χρόνια που συζητείται η Έκθεση, πολλά από αυτά που αναφέρονται ήδη τα ξεπερνάει η ζωή. Πολλά προβλήματα είναι σύγχρονα. Άλλα προβλήματα δημιουργούνται και σ' αυτό το διάστημα, δυστυχώς, η Κυβέρνηση δεν υλοποίησε σχεδόν τίποτα από την Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής. Σχεδόν τη χρησιμοποιεί και αυτή ως ένα άλλοθι, όπως έκανε και με ανάλογη Διακομματική Επιτροπή για τα ναρκωτικά.
Εάν κρίνουμε και τα πέντε χρόνια της κυβερνητικής θητείας, θα δούμε ότι με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις και βεβαίως κάποια αύξηση των αναπηρικών επιδομάτων, με τα οποία όμως δεν μπορούν να αντέξουν σε αυτήν την ακρίβεια που ζουν σήμερα τα άτομα με αναπηρία, τίποτα άλλο δεν προχώρησε, ούτε καν οι υποστηρικτικές μονάδες, το «Βοήθεια στο Σπίτι», τα Κ.Δ.Α.Π. για τα άτομα με αναπηρία, τα Κ.Θ.Υ., τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.ΜΕ.Α.. Βρίσκονται σε σαρανταοκτάωρη απεργία αυτές τις ημέρες οι εργαζόμενοι σε όλους αυτούς τους φορείς και διεκδικούν, γιατί δεν προχώρησε τίποτα. Και αυτές οι υποστηρικτικές δομές είναι οι κύριες δομές και περιγράφονται και στην Έκθεση στήριξης αυτών των ατόμων.
Βέβαια, είναι και άλλα που εξαγγέλθηκαν από την Κυβέρνηση και περιγράφονται στην Έκθεση, όπως είναι η κάρτα αναπηρίας, το εθνικό μητρώο των αναπήρων, η αλλαγή του τρόπου αξιολόγησης των αναπηριών, η ισόβια αναγνώριση μιας αναπηρίας, όταν είναι μόνιμη η βλάβη, τα κέντρα θεραπευτικής Υποστήριξης στα ιδρύματα της χώρας -και δεν μιλώ για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας που πρέπει να εντάξουμε εκεί χιλιάδες πράγματα- η εισαγωγή του μαθήματος επιλογές στις ιατρικές σχολές για ιδιαίτερες ανάγκες των ατόμων με αναπηρία. Αυτό, όμως, το οποίο μας θλίβει προπάντων στη θητεία αυτής της περιόδου είναι η κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η ειδική αγωγή και τα σχολεία ειδικής αγωγής για άτομα με αναπηρία.
Το θέμα είναι διατομεακό. Βλέπω εδώ την κυρία Υφυπουργό και τον κύριο Υφυπουργό, αλλά λείπει ο Υπουργός Υγείας ο οποίος έχει την αρμοδιότητα, αφού την αφαίρεσε από τον κύριο Υφυπουργό που βρίσκεται σήμερα εδώ, για να εκπροσωπήσει τον Υπουργό που έχει την αρμοδιότητα.
Αυτή φαίνεται πως είναι η κατάσταση. Ζούμε σε μία πολύ συντηρητική κοινωνία. Όπως είπε και ο προηγούμενος συνάδελφος, ο Εύοσμος στη Θεσσαλονίκη για την αποασυλοποίηση ή ο Δήμος Θεσσαλονίκης για την Ομάδα του Ο.ΚΑ.ΝΑ. δεν αποτελούν εξαιρέσεις και μεμονωμένα περιστατικά. Σχεδόν παντού παρκάρουμε πάνω στις θέσεις των αναπήρων, στις δικές τους διαβάσεις, εμποδίζουμε την κίνησή τους, δημιουργούμε προϋποθέσεις νέου ατυχήματος, ενώ ζούμε και σε μία χώρα που έχουμε τα περισσότερα ατυχήματα και τους περισσότερους αναπήρους από ατυχήματα.
Έχουμε ένα νομοθετικό πλαίσιο που δεν υπολείπεται πολύ άλλων προηγμένων χωρών, αλλά συνήθως δεν εφαρμόζεται. Οι δομές της πρόνοιας υπολειτουργούν. Η αποασυλοποίηση δεν προχωρά. Οι μαϊμούδες-ανάπηροι προβάλλονται κάθε φορά για επικοινωνιακούς λόγους, όπως συμβαίνει και σήμερα, για να μην προχωρήσουν σε πραγματικές αλλαγές στο χώρο της αναπηρίας οι κυβερνήσεις και η σημερινή Κυβέρνηση ή για να κάνουν περικοπές. Και όλα φορτώνονται στις οικογένειες και ιδίως στην ηρωίδα μητέρα του βαρέως αναπήρου παιδιού.
Άρα είναι η στιγμή πραγματικά να κάνουμε μεγάλη αλλαγή. Πρώτα πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, να αλλάξουμε τους εαυτούς μας, να βάλουμε στόχους, να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση, να βάλουμε χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και να χρηματοδοτήσουμε αυτήν την αλλαγή. Θέλουμε όλα τα άτομα με αναπηρία να ενταχθούν στην κοινωνία, να μορφωθούν, να προχωρήσουν, να εργάζονται. Με εξαίρεση πολύ λίγες βαριές καταστάσεις, για όλους τους άλλους είναι εφικτό. Το δρόμο μάς τον δείχνουν οι ίδιοι οι ανάπηροι, οι Ολυμπιονίκες, οι άνθρωποι που αναδείχθηκαν στην κοινωνία, στην επιστήμη, στην πολιτική. Έχουμε τη συνάδελφο Βουλευτή, την κυρία Αράπογλου, και πάρα πολλούς άλλους Βουλευτές που ήταν στις προηγούμενες θητείες. Και όλοι αυτοί ανέβηκαν σχεδόν με ελάχιστες προϋποθέσεις ή χωρίς καμμιά στήριξη.
Κύριοι συνάδελφοι, η προκατάληψη της κοινωνίας μας απέναντι στους αναπήρους και στην αναπηρία είναι μια μορφή αναπηρίας της ίδιας της κοινωνίας και είναι παντού παρούσα στις ημέρες μας.
Στα μέτρα διευκόλυνσης των ατόμων με αναπηρίες αξιολογείται η ποιότητα του πολιτισμού μας, γιατί δεν είναι μέτρα φιλανθρωπίας αλλά υποχρέωσης μιας κοινωνίας της ανθρωπιάς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έγιναν πολλά τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά η πολιτεία χρωστάει ακόμη πολλά περισσότερα στα άτομα με αναπηρία και στις οικογένειές τους. Εμείς, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., προτείνουμε και δεσμευόμαστε και με το πρόγραμμά μας για ένα δεύτερο νέο κύμα παρεμβάσεων που θα επιταχύνει την προσβασιμότητα των ατόμων με ειδικές ανάγκες σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής, στη γνώση, στην υγεία, στην εργασία, στην κοινωνία, στη ψυχαγωγία, στην ενημέρωση, αλλά και παρεμβάσεων για συστηματική ελάφρυνση των οικογενειών τους από το μεγάλο οικονομικό βάρος που σήμερα επωμίζονται.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη διολίσθηση των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους στη φτώχεια και το περιθώριο. Εμείς αναγνωρίσαμε την περίοδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και βεβαίως και των άλλων κυβερνήσεων, το αναπηρικό κίνημα, ως βασικό, ουσιαστικό, κοινωνικό εταίρο. Κατοχυρώσαμε συνταγματικά τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία για ισοτιμία. Εκσυγχρονίσαμε το θεσμικό πλαίσιο για την προσβασιμότητα στο φυσικό αλλά και στο δομημένο περιβάλλον. Θεσμοθετήσαμε, μεταξύ άλλων, την υποχρεωτική πρόσληψη ποσοστού ατόμων με αναπηρία στο δημόσιο. Και τώρα, με το πρόγραμμά μας, αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και δεσμεύσεις για μια νέα πολιτική στο χώρο της αναπηρίας.
Θα σταθώ σήμερα μόνο σε δύο ζητήματα, σε δύο νέα δεδομένα της νέας πολιτικής μας, που είναι και πρότασή μας, για τα άτομα με αναπηρία.
Το πρώτο είναι τα οικονομικά για τις οικογένειες των ατόμων με αναπηρία. Στόχος μας πρέπει να είναι η οικονομική στήριξη της οικογένειας στους κόλπους της οποίας ζει άτομο με αναπηρία ή άλλες ανάγκες. Ιδιαίτερα πρέπει να ενισχύσουμε τις μητέρες που μεγαλώνουν παιδί με βαριά αναπηρία. Αυτό μπορεί να γίνει με την ένταξη των ατόμων με αναπηρία στο σύστημα του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Επίσης, η αναμόρφωση της επιδοματικής πολιτικής, με βάση τη βαρύτητα της αναπηρίας, η επέκταση του θεσμού του ολοήμερου σχολείου και στα ειδικά σχολεία, η αναβάθμιση των υπηρεσιών των παρεχομένων στα άτομα με χρόνιες παθήσεις, η χορήγηση του επιδόματος θέρμανσης, τουλάχιστον στα άτομα με αναπηρία και στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις για τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειες που έχουν άτομα με αναπηρία και βεβαίως στοχευμένες ασφαλιστικές ρυθμίσεις.
Το δεύτερο, κατά την άποψή μας ακόμη πιο σημαντικό, είναι η αλλαγή της προσέγγισης της πολιτικής μας για τα άτομα με αναπηρία. Η προσέγγιση στο εξής θα πρέπει να είναι οριζόντια για το θέμα της αναπηρίας. Θα πρέπει δηλαδή να αφορά όλους τους τομείς της κυβερνητικής και διοικητικής μηχανής, όλους τους τομείς της πολιτικής. Αυτό το θέμα είναι πολυτομεακό. Δεν είναι ένα στεγανοποιημένο θέμα που ουσιαστικά κλείνεται και ασυλοποιείται από όλα τα άλλα θέματα. Είναι θέμα που αφορά κάθε πτυχή όλων των πολιτικών και πρέπει να τεθεί στο επίκεντρο κάθε πολιτικής μας.
Στο πρόγραμμά μας έχουμε ήδη διατυπώσει δεσμεύσεις για το χώρο της αναπηρίας στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, στην προσβασιμότητα και το όραμά μας για μια νέα πόλη που θα αισθάνονται οι ανάπηροι ότι συμμετέχουν και έχουν ισότιμη πρόσβαση, όπως όλοι οι πολίτες.
Είναι κρίσιμο, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και κύριοι Υπουργοί, να προχωρήσουμε επίσης άμεσα στην επικύρωση και στην εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για τα άτομα με ειδικές ανάγκες που υπέγραψε και η χώρα μας. Υπάρχει, όμως, μια προτεραιότητα. Να δεχθεί η Κυβέρνηση πρώτα το προαιρετικό πρωτόκολλο. Και αυτό είναι αίτημα του αναπηρικού κινήματος και πρέπει να το τηρήσουμε απολύτως.
Απαιτείται να διαμορφώσουμε εθνικό σχέδιο δράσης για την αναπηρία με παρεμβάσεις μακράς πνοής. Ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει την οριστική ρύθμιση της σχέσης των ατόμων με αναπηρία με την πολιτεία. Η Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής για άτομα με αναπηρία αποτελεί μια πολύ καλή βάση για το εθνικό σχέδιο δράσης. Χρειάζεται, όμως, μια άλλη πολιτική, μια πολιτική με επίκεντρο τον άνθρωπο. Μια ουμανιστική πολιτική και δυστυχώς τα σημάδια της κυβερνητικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας δεν μας κάνουν να είμαστε αισιόδοξοι.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Από πλευράς του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, η Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Βέρα Νικολαΐδου έχει το λόγο.
ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συζητάμε ένα πολύ σοβαρό θέμα που έχει σχέση με τα προβλήματα των αναπήρων, ένα ανθρώπινο αξιόμαχο δυναμικό, αναξιοποίητο, που ίσως είναι και περισσότερο από ένα εκατομμύριο στη χώρα μας, αν δεχτούμε τα στατιστικά στοιχεία ότι περισσότερο από 10% είναι ανάπηροι και από αυτούς περισσότεροι από πεντακόσιες χιλιάδες είναι οι βαριά ανάπηροι. Αυτά τα στοιχεία βέβαια είναι στατιστικά, διότι δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή των αναπήρων ακόμη και σήμερα.
Βέβαια δεν συζητάμε για το αυτονόητο ότι δηλαδή οι ανάπηροι έχουν δικαίωμα στη ζωή. Το παλεύουν για να ζήσουν με αξιοπρέπεια, αλλά ταλαιπωρούνται, βασανίζονται και αυτό συμβαίνει από τις πολιτικές που αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.
Θέλω να πω δυο κουβέντες για τη Διακομματική Επιτροπή, στην οποία είχα την εμπειρία να συμμετάσχω. Φυσικά δεν την υποτιμήσαμε. Θεωρούμε όμως ότι τα κόμματα έχουν γνώση, έχουν τη δυνατότητα να γνωρίζουν τα προβλήματα των αναπήρων, πολύ περισσότερο τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβερνούν τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια. Μάλιστα είχαμε δηλώσει και δηλώνουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι στο να λειτουργεί αυτή η Επιτροπή μόνιμα. Δεν έχουμε βέβαια αυταπάτες και δεν περιμένουμε εντυπωσιακές λύσεις, αλλά τουλάχιστον θα πιέζονται τα κόμματα να παίρνουν συγκεκριμένες θέσεις στα προβλήματα των αναπήρων, ώστε οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους να μπορούν να βοηθούνται στο να έχουν σωστούς στόχους στις διεκδικήσεις τους.
Δεν προσυπογράψαμε την τελική έκθεση, η οποία περιέγραφε αιτίες απλά χωρίς να προτείνει κάτι το συγκεκριμένο, γιατί διακρίναμε ότι υπήρξε μία τάση ευχών μόνο, παρ’ ότι υπήρξαν και κάνα δύο σημεία όπου θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει, όπως είναι η κωδικοποίηση της νομοθεσίας ή η ενημέρωση και ο συντονισμός των υπηρεσιών, πράγματα αυτονόητα που έπρεπε ήδη να υπάρχουν και που δεν υπάρχουν. Δεν συμφωνήσαμε όμως γιατί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, τα προβλήματα των αναπήρων δεν είναι αυτοφυή ή αποτέλεσμα –αυτό που κατά κόρον είναι μέσα στην Έκθεση- της έλλειψης ενημέρωσης, νοοτροπία της κοινωνίας ή ευαισθησίας των πολιτών. Εγώ σας λέω ότι σε ένα βαθμό υπάρχουν και αυτά, δεν γίνεται όμως να υποβαθμίζεται και να ιδιωτικοποιείται, για παράδειγμα, η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία, η πρόνοια, η παιδεία, η ειδική αγωγή, να ξεπουλιούνται οι Δ.Ε.Κ.Ο., να υπάρχουν επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα στους εργαζόμενους και οι ανάπηροι να μένουν αλώβητοι. Αυτό είναι παράλογο. Δεν μπορεί να συμβεί.
Γι’ αυτό καταθέσαμε ένα ξεχωριστό τμήμα σ’ αυτήν την Έκθεση με τις θέσεις μας, με τη μορφή προτάσεων, σε πολλά επίπεδα, για την πολιτική πρόληψη της αναπηρίας, την ψυχική υγεία, τα εργασιακά, την ειδική αγωγή, την πρόνοια, την πρόσβαση στο δομημένο περιβάλλον, για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τον ελεύθερο χρόνο, την επιδοματική πολιτική και τον εκδημοκρατισμό του αναπηρικού κινήματος.
Δεν μείναμε όμως, μόνο στην κατάθεση των προτάσεων που αποτελούν και τις θέσεις μας, οι οποίες βέβαια επικαιροποιούνται, γιατί πράγματι πέρασαν πολλά χρόνια και δεν έχουν προχωρήσει τα περισσότερα. Έχουμε κάνει περιοδείες πανελλαδικά –φυσικά όχι μόνο εμείς, αλλά και πολλοί από εσάς- σχεδόν σε όλα τα σχολεία, σε ιδρύματα ιδιωτικά και δημόσια. Τι φαίνεται; Ποια είναι η κατάσταση σήμερα; Δεν είναι θέμα απαισιοδοξίας, γιατί εμείς οι κομμουνιστές μόνο απαισιόδοξοι δεν είμαστε, αλλά είναι η πραγματικότητα και ερχόμαστε και βλέπουμε ότι η έκθεση και το κομμάτι που καταθέσαμε με τις θέσεις μας επιβεβαιώνεται από την ίδια τη ζωή. Πού βρισκόμαστε;
Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει πολιτική πρόληψης. Ο προγεννετικός έλεγχος –η επιστήμη έχει προχωρήσει- αντί να έρχεται να εφαρμόζεται σε ένα δημόσιο δίκτυο πρώιμης και έγκαιρης διάγνωσης, παρέμβασης και αποκατάστασης σε όλα τα επίπεδα, γιατί με τις εξελίξεις που υπάρχουν στη γενετική θα μπορούσε, για παράδειγμα, να προλάβουμε, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από παλαιότερα, τη γέννηση ενός ανάπηρου παιδιού ή την ασθένεια μιας μητέρας κατά τη διάρκεια της κύησης, που μπορεί μετά να έχει επιπτώσεις στην ψυχοσωματική υγεία του παιδιού. Γεννιούνται λοιπόν παιδιά με μεσογειακή αναιμία, τύφλωση ή κώφωση, ενώ θα μπορούσαν αυτές οι γεννήσεις να αποφευχθούν.
Δεν υπάρχει πολιτική πρόληψης, ολοκληρωμένης ενημέρωσης και ελέγχου του πληθυσμού, ιδιαίτερα των νέων ζευγαριών. Δεν στηρίζονται τα νέα ζευγάρια και έτσι το πρόβλημα πολλαπλασιάζεται.
Υπάρχουν για παράδειγμα μεγάλες ελλείψεις και είναι γνωστό αυτό - έχουμε κάνει επανειλημμένα ερωτήσεις- στις δημόσιες μονάδες εντατικής θεραπεία; και αυξημένης φροντίδας. Το αποτέλεσμα αυτών των ελλείψεων; Είναι να πεθαίνουν ή να μένουν ανάπηροι μετά από κάποιο ατύχημα ή αγγειακό για παράδειγμα επεισόδιο, ενώ θα μπορούσαν να σωθούν και να αποκατασταθούν.
Τα κρεβάτια αποκατάστασης είναι μόνο διακόσια και είναι γνωστό ότι χρειάζονται τουλάχιστον δύο χιλιάδες. Εκατόν ογδόντα χιλιάδες παιδιά με αναπηρίες βρίσκονται έξω από τα τμήματα της ειδικής αγωγής. Τα παιδιά με αυτισμό είναι περίπου τριάντα χιλιάδες. Μόνο πεντακόσια πηγαίνουν σε κάποιο ειδικό σχολειό και όχι επειδή δεν το θέλουν. Δεν υπάρχει η δυνατότητα και να το πούμε πραγματικά στους γονείς οι οποίοι προσπαθούν κάθε χρονιά στην έναρξη της σχολικής περιόδου να γράψουν τα παιδιά τους, και τι συναντούν.
Για τα εργασιακά. Το 80% των ικανών για εργασία ανάπηρων παραμένουν άνεργοι με πολλαπλές φυσικά αρνητικές επιπτώσεις. Και αυτό γιατί; Γιατί οι επιχειρήσεις αλλά και το ίδιο το κράτος δεν είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν, να αναπληρώσουν ώστε να διαμορφώσουν με βάση την εξέλιξη της επιστήμης, τον χώρο που θα μπορεί να εργαστεί ένας τυφλός ή ένας κωφός για παράδειγμα.
Δεν συμβαδίζει, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η επιχειρηματικότητα με την προσφορά δουλειάς στα Α.ΜΕ.Α.. Είναι ουτοπία να σκέφτεται κανείς ότι αυτά τα δύο μπορεί να συμβαδίζουν όταν ο στόχος είναι το κέρδος. Και εκτός από αυτό, ο ανάπηρος δεν μπορεί να δουλεύει σε ένα περιβάλλον που δεν είναι μόνιμο. Μιλάμε για διάφορα είδη εργασίας. Ελαστικές σχέσεις. Έχει την εντύπωση κανείς, ότι ένας ανάπηρος μπορεί να δουλεύει δυο ώρες στο Κερατσίνι, τρεις στο Ρέντη και δύο στο Παγκράτι; Αυτά είναι απίθανα πράγματα. Ή να δουλεύει σε ένα πρόγραμμα που έχει ημερομηνία λήξης. Σταθερή δουλειά λοιπόν, για τους ανάπηρους, αν θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα για να λύσουμε το στοιχειώδες πρόβλημα της επιβίωσής τους.
Οι αυξήσεις που πήραν το τελευταίο διάστημα, είναι πραγματικά αυξήσεις ψίχουλα σε ορισμένα επιδόματα ελεημοσύνης. Δεν το παίρνουν καν όλοι. Αυτό που ανακοινώθηκε με μεγάλους και υψηλούς έτσι τόνους, για 7%, 8% και 9% για τρία, τέσσερα χρόνια σε διάφορες κατηγορίες, ξέρετε πως μεταφράζεται; Μεταφράζεται σε 21 ευρώ το μήνα! Και σημαίνει ότι ένας τυφλός εργαζόμενος για παράδειγμα που παίρνει ένα επίδομα 266 ευρώ, θα του προστεθούν ακόμα 21 ευρώ. Αναλογιστείτε τι θα λύσει με τα 21 ευρώ και φυσικά μπορεί να σκεφθεί κανείς πού θα πάνε οι άνεργοι, ανάπηροι και σε ποιο καιάδα θα πεταχτούν.
Βέβαια, εκτός από τις περιοδείες, τις ερωτήσεις, είχαμε κάνει και μια επερώτηση πριν από ένα χρόνο. Οι απαντήσεις που παίρνουμε από τη σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και μέχρι χθες από τις προηγούμενες, είναι στο ίδιο μοτίβο. Αναγνωρίζουν τα προβλήματα, εκφράζουν συμπάθεια, ωραία και καλά λόγια τα οποία επαναλαμβάνονται ανάλογα με το ρόλο που παίζει το κάθε κόμμα, ιδιαίτερα από τα δύο μεγάλα. Ή το γνωστό ότι παραλάβαμε μία κατάσταση χαώδη, κάνουμε προσπάθεια, κάποια προβλήματα λύθηκαν. Κοιτάξτε. Πραγματικά δεν έχει λυθεί τίποτα. Και αυτό δεν το λέμε για να μηδενίσουμε, γιατί ίσως κάποια προβλήματα να έχουν λυθεί, σε ένα μικρό, όμως, βαθμό και αυτό επειδή δεν τολμάτε να κοιτάξετε κατάματα τους ανάπηρους και τους συγγενείς τους. Θέλετε να εξασφαλίσετε και να τους έχετε όμηρους ακριβώς πάντα και πριν τις εκλογές για να ψηφίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα κύρια και γι’ αυτό δεν τους λέτε την πραγματικότητα. Γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές είμαστε σε μια κατάσταση που σας λέμε ότι δεν είστε ειλικρινείς και υποκρίνεστε, από τη στιγμή που δίνονται τα πάντα στους ιδιώτες και είναι γνωστό ότι σε προηγούμενη συζήτηση ιδιαίτερα με τις Σ.Δ.Ι.Τ. κάναμε λόγο για το πού θα φθάσουν και δεν θα πρέπει να ξεφυτρώνουν μόνο ειδικά ιδιωτικά σχολεία σαν μανιτάρια σε κάθε γειτονιά, αλλά κέντρα αποκατάστασης και μια σειρά άλλα ιδρύματα.
Καταθέσαμε προτάσεις και αυτές σε σχέση με την πολιτική πρόταση είναι ότι χρειάζονται μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, γενικότερα προστασία της ζωής και της υγείας στους χώρους κατοικίας, φοίτησης, ψυχαγωγίας και άθλησης και τέτοια δημόσια έργα, σε συνδυασμό με μια πολιτική ενίσχυσης των δημοσίων μέσων μαζικής μεταφοράς που να μπορούμε να οδηγηθούμε στη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων.
Διεκδικούμε και παλεύουμε πλήρες δίκτυο πρώιμης και έγκαιρης διάγνωσης και παρέμβασης των κέντρων αποκατάστασης σε όλα τα επίπεδα και φυσικά δωρεάν παροχή όλων των απαραίτητων θεραπειών, φαρμάκων, αναλώσιμων υγειονομικών υλικών με πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Για την ψυχική υγεία και πρόνοια ζητάμε να είναι δημόσια και δωρεάν.
Και μην μας απαντήσετε ότι αυτό θα το πετύχουμε με το σοσιαλισμό, γιατί τουλάχιστον το ποια ήταν η αντιμετώπιση των αναπήρων και τι κέντρα αποκατάστασης υπήρχαν σε μια σειρά από πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι οποίες αποτέλεσαν και παράδειγμα για τις ισχυρές δυτικές χώρες να αντιγράψουν πολλά από τα συστήματα αυτά, το παραδέχονται και οι ίδιοι οι σημερινοί Υπουργοί και προς τιμήν του ο σημερινός Υφυπουργός, ο οποίος πιστεύω ότι έχει και μια προσωπική εμπειρία από τι γινόταν στις χώρες αυτές, που σήμερα υπάρχει μόνο στη σοσιαλιστική Κούβα.
Θέλω να πω μόνο δυο κουβέντες -και θα τελειώσω- για τα εργασιακά δικαιώματα των αναπήρων που θεωρούμε ότι είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα. Όταν το ποσοστό των ικανών προς εργασία ξεπερνά το 80%, δεν μπορεί να συζητάμε και να μην γίνει προσπάθεια να κατοχυρωθεί το δικαίωμα της δουλειάς όλων αυτών των αναπήρων με άμεση πρόσληψη και ευθύνη από το κράτος. Αν θέλετε, να υπάρξει και νόμος να απαγορεύονται οι απολύσεις στους αναπήρους. Μια σειρά από τροπολογίες έρχονται και περνάνε με τα εργασιακά και τα συνταξιοδοτικά. Για τους ανάπηρους δεν υπάρχει ποτέ μία πρόταση συγκεκριμένη.
Για τα επιδόματα εμείς λέμε ότι αυτά πρέπει να συγκεντρωθούν, ότι πρέπει να παίρνουν όλοι τα επιδόματα. Ας το ονομάσουμε κοινωνική σύνταξη. Και φυσικά όλα αυτά τα δικαιώματα να ισχύουν και για τους μετανάστες αναπήρους, γιατί αυτοί έχουν πολύ περισσότερα προβλήματα εκτός από το θέμα της μετανάστευσης και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.
Εμείς δεν το κρύβουμε. Στηρίζουμε τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού αναπηρικού κινήματος και νομίζουμε και οι ίδιοι πλέον με την εμπειρία τους έχουν χορτάσει από μεγάλα λόγια συμπάθειας, φιλευσπλαχνίας, λόγια όμως χωρίς αντίκρισμα που επαναλαμβάνονται ιδιαίτερα παραμονές των εκλογών. Και πιστεύω ότι και οι ίδιοι έχουν πλέον πειστεί ότι η έξοδος και η λύση των προβλημάτων τους βρίσκεται στο δικό τους αγώνα, στον οποίο εμείς θα παραμείνουμε αλληλέγγυοι μέχρι να λυθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ.
Από την πλευρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής και γιατρός κ. Λεβέντης έχει το λόγο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Άτομα με αναπηρία, ένα σοβαρό κοινωνικό, ανθρώπινο, ηθικό, πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα. Τώρα το ανακαλύπτουμε ή μάλλον τώρα το συνειδητοποιούμε και συνειδητοποιούμε τις ευθύνες μας. Γιατί τα άτομα με αναπηρία υπήρχαν πάντα. Είχαν βρεθεί λύσεις Καιάδα παλαιότερα ή Κωσταλέξι. Όλοι μας ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα. Θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα και κάνουμε ελάχιστα, κάτι περισσότερο απ’ ό,τι γινόταν παλαιότερα. Πλην, όμως, πού βρισκόμαστε;
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να έχουμε μια σωστή μελέτη του προβλήματος, να ξέρουμε τις ακριβείς του διαστάσεις. Και αν θέλετε, δείγμα του κοινωνικού επιπέδου μιας χώρας είναι η αντιμετώπιση των κοινωνικά αδύναμων και οι ανάπηροι είναι οι πρώτοι που θα πρέπει να είναι σ’ αυτήν την κατηγορία, ιδιαίτερα οι νεότεροι και τα παιδιά, αλλά και όλοι συνολικά.
Τι είδους αναπηρίες υπάρχουν; Εδώ δεν έχουμε σωστή καταγραφή. Δεν έχουμε τον ακριβή αριθμό, ούτε το είδος των αναπηριών. Έγινε η διακομματική επιτροπή της Βουλής, η οποία λειτούργησε επί έτη και κατέληξε σε ένα πόρισμα, το οποίο έμεινε στα αζήτητα, όπως συνήθως γίνεται και με τα άλλα πορίσματα των διακομματικών επιτροπών: Ναρκωτικά, πόρισμα περιβάλλοντος για τον Ασωπό και τόσα άλλα.
Γεγονός είναι ότι σε όλο τον κόσμο είναι το 10% και πλέον του πληθυσμού. Οι αναπηρίες αυτές είναι δύο κατηγοριών. Είναι οι συγγενείς εκ γενετής, αυτές που γεννιέται κανείς με μια αναπηρία και είναι και οι επίκτητες, που είναι και οι πολύ περισσότερες. Αυτό δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Ένα ποσοστό των αναπηριών από τις συγγενείς μπορούν να προληφθούν με το σωστό προγεννητικό έλεγχο, κάτι που δεν γίνεται συστηματικά στη χώρα μας, αλλά πολύ περισσότερες αναπηρίες μπορεί να προληφθούν, εάν πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα για τις επίκτητες. Δηλαδή, έχουμε τα τροχαία και τα εργατικά ατυχήματα, όπου χάνονται χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο και πολύ περισσότερες χιλιάδες μένουν μόνιμα ανάπηροι.
Έχουμε τις αναπηρίες που προκαλούνται από διάφορες ασθένειες. Η κυριότερη πηγή αναπηριών είναι τα εγκεφαλικά επεισόδια. Έχουμε εκατό χιλιάδες εγκεφαλικά επεισόδια το χρόνο στη χώρα μας, είκοσι χιλιάδες απ’ αυτούς τους συνανθρώπους μας χάνονται και ένα μεγάλο μέρος, μερικές δεκάδες χιλιάδες, μένουν προσωρινά ή και μόνιμα ανάπηροι. Χιλιάδες προστίθενται κάθε χρόνο. Πώς τους αντιμετωπίζουμε αυτούς; Δυστυχώς δεν τους θεωρούμε καν ανάπηρους. Αυτό το επίδομα αναπηρίας που δίνουμε στους τυφλούς και σε άλλες κατηγορίες δεν το δίνουμε σε έναν ημίπληκτο, ο οποίος είναι παράλυτος στο δεξί χέρι και το δεξί πόδι και δεν έχει και έχει ομιλία, είναι καθηλωμένος στο κρεβάτι. Αυτό δεν θεωρείται αναπηρία και η πολιτεία δεν το θεωρεί υποχρέωσή της να τον ενισχύσει. Και είναι -σας λέω- πολλές χιλιάδες που προστίθενται κάθε χρόνο. Πώς τους βοηθάμε; Υπάρχουν τα κέντρα αποκατάστασης που θα πρέπει να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους και με τα τροχαία και με τα εργατικά ατυχήματα και με τα εγκεφαλικά επεισόδια και άλλα, δεν είναι μόνο αυτά, ενδεικτικά τα αναφέρω. Έχουμε διακόσια κρεβάτια για αποκατάσταση, τη στιγμή που χρειαζόμαστε πολλές χιλιάδες. Ανέφερε η κ. Νικολαΐδου δύο χιλιάδες.
ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ: Τουλάχιστον.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Κυρία Νικολαΐδου, εγώ θα έλεγα ότι δέκα χιλιάδες δεν φθάνουν, όταν έχουμε τόσες χιλιάδες, αλλά τέλος πάντων ας ξεκινήσουμε, ας τα δεκαπλασιάσουμε. Και δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση. Ούτε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε εκδηλωθεί ανάλογο ενδιαφέρον, ούτε πολύ περισσότερο από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που τα έχει καθηλώσει όλα αυτά.
Ένα άλλο. Έχουμε διάφορα ιδρύματα προνοιακά, άσυλα, που είναι ντροπή και, κύριε Υπουργέ, επειδή έχετε και προσωπική ευαισθησία και ξέρω πόσο ενδιαφέρεστε για το θέμα και ξέρετε το θέμα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την απαράδεκτη κατάσταση που υπάρχει σ’ αυτά τα προνοιακά ιδρύματα, θέλετε λέγεται Λεχαινά, θέλετε λέγεται Π.Ι.Κ.Π.Α. Βούλας, θέλετε λέγεται εδώ του Σκαραμαγκά το ίδρυμα ή της Πέτρας του Ολύμπου ή οπουδήποτε αλλού. Υπάρχει τριάντα οκτώ τουλάχιστον τέτοια ιδρύματα, τα οποία όμως λειτουργούν με πολύ ελλιπείς δομές και υποδομές, με ελάχιστο, ανεπαρκέστατο και όχι εξειδικευμένο προσωπικό και χωρίς τα μέσα που χρειάζονται.
Από την άλλη, υπάρχουν μερικά πράγματα και, κύριε Υπουργέ, θέλω να το θέσω υπ' όψιν σας και επισήμως εδώ πέρα: Πάτε σε κάποια κέντρα και βλέπετε μπανιέρες - πισίνες, που εκεί μόνο πρωταθλητές που έχουν δύο μέτρα ύψος και πάνω και όλα τους τα μέλη σε αρίστη κατάσταση μπορούν να μπουν μέσα. Αλλιώς εκεί όποιος τολμήσει άλλος κοινός θνητός, πνίγηκε, εξαφανίστηκε. Αυτό το κατασκεύασμα ποιος νοσηρός εγκέφαλος εμπνεύστηκε ότι μπορεί να πάει σε αυτά τα ιδρύματα; Και το έχω δει σε πολλά τέτοια ιδρύματα. Δεν ξέρω. Δηλαδή, τι εξοπλισμό δίνουμε; Ποιος το αποφασίζει; Ποιος σπαταλά, αν θέλετε, χρήματα του ελληνικού λαού για να προμηθευτούμε τέτοια πράγματα, τα οποία είναι εντελώς άχρηστα; Αυτά είναι για τους πρωταθλητές στα στάδια. Δεν ξέρω δηλαδή, μερικές φορές κανένας απορεί και εξίσταται πώς λειτουργούμε.
Τώρα, από εκεί και πέρα, οι ανάπηροι έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα τα παιδιά, από την αρχή να εκπαιδευτούν ανάλογα και ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι η εκπαίδευση είναι πολύ πιο αποδοτική για όλους τους ανθρώπους, για τα φυσιολογικά παιδιά, όταν ξεκινήσει από πολύ νωρίς, από την κοιλιά της μάνας τους, από τις πρώτες μέρες της ζωής τους. Πολύ περισσότερο όμως, αν για ένα παιδί χρειάζεται μία προσπάθεια, για ένα παιδί με τέτοια ειδικά προβλήματα, κινητικά, μαθησιακά, πνευματικά κ.λπ. χρειάζονται δέκα και περισσότερες. Αυτό, λοιπόν, δεν το κάνουμε και δυστυχώς από τα παιδιά, από αυτούς που έχουν ανάγκη της ειδικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, ούτε το 20% δεν έχει αυτήν την προσπέλαση, ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι πάνω από το 80%.
Από την άλλη, πρέπει να τους δώσουμε και κάποιες δυνατότητες για να αντιμετωπίσουν τη ζωή, κάποιες δεξιότητες, κάποια ειδική εκπαίδευση. Αυτό το πράγμα δεν το κάνει δυστυχώς, παρά σε πολύ μικρό βαθμό και με έναν τρόπο εντελώς ελλιπή. Είχαμε φέρει το θέμα και εδώ στη Βουλή. Πάτε, παραδείγματος χάριν, στο Κέντρο Τυφλών στην Καλλιθέα και σας λένε: «Έχουμε πρόβλημα, γιατί μερικά παιδιά παρακολουθούν και το κανονικό σχολείο για να δώσουν και εξετάσεις μετά και έχουν πρόβλημα να τρέχουν από το ένα σχολείο στο άλλο, γιατί δεν καλύπτονται οι ανάγκες τους, δεν έχουν μεταφορικά μέσα. Και αν θέλετε και όταν πάνε να διαβάσουν εκεί ψαχουλεύοντας τα βιβλία για να διαβάσουν, τα εξώφυλλα απ’ έξω δεν έχουν στη γραφή Μπράιγ τους αντίστοιχους τίτλους και πρέπει να ξεφυλλίζουν και να ψάχνουν μέσα και να προσπαθούν να βρουν άκρη».
Είναι δηλαδή απλά πράγματα, τα οποία δεν κάνουμε. Δεν θα λύσουμε το πρόβλημα, αλλά είναι ενδεικτικά του πως λειτουργούμε.
Η απασχόληση είναι ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα και δυστυχώς στη χώρα μας ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες πάνω από το 50% των ατόμων με αναπηρία απασχολείται στη χώρα μας δεν απασχολείται ούτε το 20% και αυτό γιατί ένα μικρό μέρος απορροφάται από το δημόσιο και σχεδόν τίποτε στον ιδιωτικό τομέα. Σε όλες τις άλλες χώρες υπάρχουν κίνητρα, παρότρυνση και εάν θέλετε, μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία και προσλαμβάνεται ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό. Θα μπορούσε αυτό να γίνει και εδώ και να υπάρξουν κίνητρα, φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλες δυνατότητες που πρέπει να δοθούν. Δυστυχώς αυτά δεν τα δίνουμε. Ούτε τα προετοιμάζουμε. Για παράδειγμα, έχουμε τα computers που θα μπορούσαν οι τυφλοί να μάθουν. Είναι πολύ πιο ακριβά και θέλουν ειδικούς εκπαιδευτές, αλλά δεν τους τα προσφέρουμε.
Από εκεί και πέρα, τι απομένει; Η οικογένεια να κάθεται να αγωνίζεται, να προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα σε όλα τα επίπεδα. Βέβαια, εδώ ανάμεσα στα άλλα δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους ψυχικά ασθενείς. Πρόκειται για μεγάλα προβλήματα. Είχα μια ερώτηση και μια αντιδικία με τον κύριο Υπουργό προηγουμένως γιατί λέει ότι στον χώρο μας όλα είναι ιδανικά. Δυστυχώς όμως, είναι σε κατάσταση απαράδεκτη.
Είναι ντροπή για τη χώρα μας και για όλους εμάς σαν πολίτες και σαν υπεύθυνους πολιτικούς. Πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα και αυτό πρέπει να ξεκινήσει από τα κονδύλια. Διαθέτουμε πάρα πολύ λίγα για την υγεία. Είμαστε οι τελευταίοι όσον αφορά τα κονδύλια προς το δημόσιο σύστημα υγείας στην Ευρώπη. Από εκεί και πέρα, είναι και πώς χρησιμοποιούμε αυτά τα κονδύλια. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που ακόμη δεν το έχουμε λύσει. Θα πρέπει να υπάρξουν και άλλες πολιτικές πρόληψης και αντιμετώπισης. Δυστυχώς ο χρόνος είναι πάρα πολύ λίγος για να αντιμετωπίσουμε το θέμα. Ειπώθηκαν αυτά και από άλλους ομιλητές και περιλαμβάνονται στο πόρισμα της διακομματικής επιτροπής.
Πάντως, πρέπει να υπάρξει μόνιμη διακομματική επιτροπή για την αναπηρία. Ακόμη, να υπάρξει γενική γραμματεία στο Υπουργείο Υγείας για τα άτομα με αναπηρία. Επίσης, να λυθούν τα αυτονόητα, όπως είναι η κάρτα αναπηρίας, η ισόβια αναγνώριση της αναπηρίας και να μη χρειάζεται κάποιος από την Αμοργό να πάει στη Σύρο, μετά στον Πειραιά και από εκεί να έρθει στην Αθήνα και αυτό να το κάνει κάθε χρόνο για να πιστοποιηθεί ότι είναι παράλυτος. Τέλος, να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο δράσης που δυστυχώς ακόμη δεν το έχουμε ούτε δρομολογήσει και ούτε καν σκεφθεί.
(Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η κ. Δήμητρα Αράπογλου από το ΛΑ.Ο.Σ., έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Το θέμα που συζητάμε σήμερα στην Ολομέλεια, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δεν υπάρχουμε μόνο στην Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία στις 3 του Δεκέμβρη. Εμείς προσπαθούμε όσο μπορούμε, να στηρίξουμε και να βοηθήσουμε τα άτομα με αναπηρία. Αυτό δεν έχει να κάνει με κόμματα. Είναι ανεξάρτητο από κομματικό χρωματισμό.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να πω για την κ. Μπερνιδάκη ότι διάβασα την έκθεση του 2005, τότε που ήταν πρόεδρος της επιτροπής.
Νομίζω ότι έχει επιτελέσει ένα πολύ σημαντικό έργο, έχει αγωνιστεί.
Και εγώ από τη δική μου μεριά προσπαθώ να στηρίξω τα άτομα με αναπηρία, ώστε να συμμετέχουν ισότιμα στην κοινωνία μας. Δεν προσπαθώ μόνο εδώ από το Βήμα της Βουλής. Θα προσπαθήσω μέχρι το τέλος για την ισότητα στην εκπαίδευση και γενικότερα για τη ζωή των ατόμων με αναπηρία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η λειτουργία της διακομματικής επιτροπής έχει επιτελέσει μέχρι τώρα ένα σημαντικό έργο που σε πρώτη φάση κωδικοποιεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα τα άτομα με αναπηρία. Η έκθεση της επιτροπής θέτει τις βάσεις και κατά κάποιο τρόπο, εκτός από το να καταδεικνύει τα προβλήματα, δείχνει σε υποτυπώδη μορφή τις κατευθύνσεις που οφείλει να ακολουθήσει συντεταγμένα η ελληνική πολιτεία, ώστε οι προσπάθειες να αποδώσουν καρπούς.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτή η διαδικασία θα είναι δυνατόν να αξιολογηθεί σε βάθος χρόνου και μόνο όταν οι πολιτικές επιλογές και αποφάσεις είναι συνυφασμένες με την αντίληψη που θα λαμβάνει υπ’ όψιν της την πολυδιάστατη υπόσταση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους.
Η έκθεση περιορίζεται σε θεωρητικό επίπεδο και αναπτύσσεται σε έξι ενότητες, την εκπαίδευση, την απασχόληση, την προσβασιμότητα, την υγεία, την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και το συντονισμό των πολιτικών δράσεων. Αυτές οι ενότητες προσπαθούν να εξηγήσουν τις πτυχές των προβλημάτων των ατόμων με αναπηρία και κατ’ επέκταση να συντονίσουν τις διαστάσεις των δράσεων.
Η ενότητα που περιλαμβάνει το θέμα της ευαισθητοποίησης και της ενημέρωσης της κοινής γνώμης αναφέρεται γενικόλογα στην ελληνική κοινωνία και τον τρόπο που προσεγγίζει τα ζητήματα της αναπηρίας, δημιουργώντας εμπόδια, τα οποία δεν επιτρέπουν στους πολίτες με αναπηρία να ασκούν ισότιμα τα δικαιώματά τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρίες υπάρχουν πολλές, όμως η υλοποίηση των στόχων που θέτουμε δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής. Πολύ σωστά η έκθεση υπογραμμίζει την υιοθέτηση της σύγχρονης αντίληψης για ισότιμη συμμετοχή των αναπήρων στην οικονομία και την κοινωνία και τη θέσπιση ειδικών νομοθετικών διατάξεων για την καταπολέμηση των διακρίσεων. Πολύ σωστά, επίσης, αναφέρεται στην έκθεση η εξάλειψη των εμποδίων και για την κατάρτιση.
Ωστόσο κάποιοι θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους δεν υποφέρουν από την έλλειψη ευαισθησίας της κοινωνίας, αλλά από την έλλειψη συνειδητοποιημένων κυβερνήσεων, που να έχουν τη θέληση να κινητοποιήσουν την κοινωνία και τις διαδικασίες και να δημιουργήσουν εκείνες τις δομές που θα επιτρέψουν στην κοινωνία να ενσωματώσει λειτουργικά και ουσιαστικά τα μέλη της τα οποία αντιμετωπίζουν προβλήματα με αναπηρία.
Η ουσιαστική ενσωμάτωση των αναπήρων στην κοινωνία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα από την παροχή εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης που να συνδέεται άμεσα και λειτουργικά με την απασχόληση, ώστε η ένταξη των ατόμων με αναπηρία στον κοινωνικό ιστό να έχει σωστές βάσεις και να μην γίνεται περιστασιακά και με επιδοματικό ή προνοιακό χαρακτήρα.
Πώς περιμένουμε δηλαδή να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία όταν η ίδια η πολιτεία δεν φροντίζει να δημιουργεί τους δίαυλους ομαλής ενσωμάτωσης των ατόμων με αναπηρία στον ευρύτερο κοινωνικό ιστό, αλλά ανοίγει το χάσμα του αποκλεισμού και οξύνει τα προβλήματα;
Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται έλλειψη συντονισμού στην επαγγελματική κατάρτιση και απασχόληση. Υποτίθεται πως σύμφωνα με το ν. 2643/1998, ο Ο.Α.Ε.Δ. μεριμνά για την απασχόληση ειδικών κατηγοριών συμπολιτών μας, περιλαμβανομένων και των αναπήρων, με την προκήρυξη θέσεων εργασίας το Μάρτιο κάθε έτους. Η τελευταία προκήρυξη για το δημόσιο έγινε πριν από τρία χρόνια και για τον ιδιωτικό τομέα έγινε πριν από οκτώ χρόνια!
Στο Νομό Κορινθίας υπάρχουν ακόμα άτομα με αναπηρία που περιμένουν την τοποθέτησή τους και την πρόσληψή τους. Έχω λάβει πάρα πολλά παράπονα από άτομα με αναπηρία. Και μια συγκλονιστική πραγματικά μαρτυρία που έχω να μοιραστώ μαζί σας είναι για έναν τυφλό ο οποίος έχασε την όρασή του σε ηλικία δεκαπέντε ετών, στην ηλικία δηλαδή που μόλις κατάφερε να τελειώσει το γυμνάσιο. Δυστυχώς αυτός ο άνθρωπος δεν κατάφερε ποτέ να βρει εργασία διότι δεν είχε απολυτήριο λυκείου! Μιλάμε για ένα άτομο τυφλό! Και επειδή έχει απολυτήριο γυμνασίου δεν έχει τη δυνατότητα να βρει μια εργασία, μια δουλειά; Έχει υποφέρει, έχει περάσει τόσα πολλά και αυτή τη στιγμή δυσκολεύεται να ζήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Δεν έχει δικαίωμα στην εργασία; Το αποτέλεσμα ποιο είναι απ’ όλη αυτή τη δράση κι όλη αυτή τη δραστηριότητα;
Υπάρχει κι άλλο παράδειγμα έλλειψης συντονισμού, το οποίο είναι αυτό της περίπτωσης του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης και Αποκατάστασης Άνεργων Κωφών Νέων, του Κ.Ε.Ε.Σ.Ε., που λειτουργεί από το 1998 στο Δήμο Αργυρούπολης κι είναι το μοναδικό εξειδικευμένο κέντρο για κωφούς και βαρήκοους στην Ελλάδα. Ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Απασχόλησης κ. Κοντός, μετά από επίσκεψή του στο κέντρο, όντας ικανοποιημένος από το έργο και τα αποτελέσματα του Κ.Ε.Ε.Σ.Ε.έδωσε το «πράσινο φως» στον διοικητή του Ο.Α.Ε.Δ. να εγκρίνει νέα τετραετή σύμβαση. Αν κι η σύμβαση έχει υπογραφεί από το Δήμαρχο της Αργυρούπολης και τον Πρόεδρο του Κ.Ε.Ε.Σ.Ε.και βρίσκεται από τις 17 Ιανουαρίου του 2008 στον Ο.Α.Ε.Δ. ωστόσο ο Διοικητής δεν την έχει υπογράψει ακόμα, αν κι έχει γίνει μια διαμαρτυρία από τους εργαζόμενους του Κ.Ε.Ε.Σ.Ε.και έδωσε ο Διοικητής του Ο.Α.Ε.Δ. τη δέσμευσή του ότι θα την υπογράψει. Το περιμένουμε να το δούμε να γίνεται.
Όσες εκθέσεις και αν συνταχθούν, όσες διακομματικές επιτροπές και αν συσταθούν, όσες μεταθέσεις των ευθυνών στη δήθεν ανώριμη κοινωνία κι αν γίνουν τα προβλήματα δεν λύνονται. Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεν ξέρουν πώς να την κάνουν.
Σύμφωνα με την έκθεση, ο συντονισμός κι η στενή συνεργασία των εμπλεκομένων με τα αναπηρικά θέματα –Κυβέρνησης, κοινωνικών εταίρων, ιδιωτικού τομέα και των φορέων και των σωματείων ατόμων με αναπηρία- και η διευκόλυνση της ενεργού συμμετοχής των ίδιων των ατόμων με αναπηρία στην πολιτική και στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι το μεγάλο προαπαιτούμενο για την άρση των υφιστάμενων αρνητικών διακρίσεων και των έντονων προβλημάτων.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ την ανοχή σας. Θα χρειαστώ λίγο χρόνο ακόμη.
Το νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή που κατέθεσε η Κυβέρνηση, δια του Υπουργού Παιδείας κ. Στυλιανίδη, χωρίς να προηγηθεί καμμία ουσιαστική διαδικασία δημοσίου διαλόγου με τους σχετικούς φορείς που έχουν σωρευμένη εμπειρία σε θέματα εκπαίδευσης, έρχεται να προσφέρει κάποιες απειροελάχιστες λύσεις, όπως η υποχρεωτική εκπαίδευση, η θέσπιση και κατοχύρωση νέων επαγγελματικών κλάδων στην ειδική αγωγή, η συγκρότηση νέων ειδικών σχολικών μονάδων. Ωστόσο με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επικυρώνεται και τυπικά η υποβάθμιση των ειδικών σχολείων, όπως των τυφλών, των κωφών και των κινητικά αναπήρων.
Ενώ, δηλαδή, αποτελεί θετικό γεγονός η θέσπιση της πιστοποίησης για τη νοηματική γλώσσα και τη γραφή Μπράιγ, αντί αυτή να ανατεθεί στο Εθνικό Ίδρυμα Κωφών και στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών, συγκροτείται ένας ξεχωριστός φορέας για αυτή τη διαδικασία.
Το συγκεκριμένο άρθρο του νομοσχεδίου είναι το άρθρο 15, το οποίο αναφέρεται στη γλώσσα των μαθητών με σοβαρές διαταραχές ακοής. Ο όρος «διαταραχές ακοής» παραπέμπει σε ιατρικό χαρακτηρισμό και όχι σε γλωσσικό ή εκπαιδευτικό. Γι’ αυτό, θα ήταν γόνιμο να τον επαναδιατυπώσουμε με διαφορετικό τρόπο.
Επίσης, στο άρθρο 15 συγχέονται τα προβλήματα των κωφών με αυτά των τυφλών. Η γραφή Μπράιγ είναι επιβοηθητικό μέσο εκπαίδευσης και επικοινωνίας για τους τυφλούς, ενώ η ελληνική νοηματική γλώσσα είναι η γλώσσα των κωφών και το κύριο αναντικατάστατο μέσο εκπαίδευσης και επικοινωνίας. Θεωρώ ότι αυτό το σημείο χρειάζεται επιπλέον διευκρίνιση, όσον αφορά το άρθρο 15.
Όσον αφορά το Εθνικό Ίδρυμα Κωφών, το οποίο υποβαθμίζεται και δυστυχώς, δεν έχει γίνει τίποτα μέχρι τώρα, βάσει του ν. 2646/1998, άρθρο 26 παράγραφος 2, σχετικά με τη σύσταση ενός ιδρύματος που θα αντικαθιστά το Εθνικό Ίδρυμα Κωφών με τέτοιο τρόπο που να ικανοποιεί ουσιαστικά τις ανάγκες των κωφών-βαρήκοων ατόμων. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Ιδρύματος Κωφών, η Ομοσπονδία Κωφών Ελλάδος και οι εργαζόμενοι υπέβαλαν στο Υπουργείο σχέδιο νέου οργανισμού που θα αναβάθμιζε το Εθνικό Ίδρυμα Κωφών.
Προτείνεται, λοιπόν, η μετάταξη του πλεονάζοντος προσωπικού, εκτός αυτών που έχουν τα προσόντα, τις γνώσεις και μπορούν πραγματικά να ανταποκριθούν στις νέες υπηρεσίες που θα αναπτυχθούν, καθώς και η πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού που θα επιφορτιστεί με το έργο της ανάπτυξης των νέων υπηρεσιών.
Δυστυχώς, τα οικοτροφεία του Εθνικού Ιδρύματος Κωφών χαρακτηρίζονται από ακαταλληλότητα κτηριακών εγκαταστάσεων και η αισθητική θυμίζει περισσότερο νοσοκομείο. Ο εξοπλισμός για δημιουργική απασχόληση και πρόσθετη διδακτική στήριξη των κωφών-βαρήκοων παιδιών είναι ιδιαίτερα ελλιπής.
Σχετικά με το πρόγραμμα φιλοξενίας σε εθελόντριες οικογένειες, τα αποτελέσματα δεν ήταν θετικά, αφού κάθε οικογένεια διαφοροποιείται ως προς τις ανάγκες και την κουλτούρα της, με αποτέλεσμα να μην καλύπτει τις ιδιαίτερες ανάγκες ενός κωφού-βαρήκοου παιδιού.
Θα πρέπει να δοθούν οι δυνατότητες της αυτόνομης διαβίωσης στους μαθητές αυτούς. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τις κατηγορίες των πιο βαριών αναπηριών, όπως η νοητική στέρηση, το σύνδρομο Ντάουν και ο αυτισμός, όπου λειτουργούν εκατοντάδες εργαστήρια ειδικής και δημιουργικής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα. Για αυτές τις περιπτώσεις δεν προβλέπεται κανένα θεσμικό πλαίσιο εποπτείας και ελέγχου. Δυστυχώς, η πολιτεία όχι μόνο δεν αυξάνει τις δαπάνες για την ειδική αγωγή, αλλά δεν εγγυάται ούτε τη μόνιμη και σταθερή χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών δομών που απαιτούνται για τα άτομα με αναπηρία. Και αποδεικνύεται ότι για μία ακόμη φορά, οι έννοιες της κρατικής μέριμνας, της μεταρρύθμισης και της κοινωνικής ευαισθησίας για την ειδική αγωγή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μεγάλες και αόριστες εξαγγελίες και απροσδιόριστες προσδοκίες, οι οποίες πρόκειται να προκαλέσουν σύγχυση και διαιώνιση των προβλημάτων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Θα παρακαλούσα την κ. Αράπογλου να επισπεύσει.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. θα ήθελα λίγο, ελάχιστο χρόνο ακόμα.
Τα Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών, τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ., αντικαθιστούν τα Κ.Δ.Α.Υ. και λειτουργούν κυρίως ως γραφειοκρατικοί μηχανισμοί και όχι ως μηχανισμοί διαπαιδαγωγικής υποστήριξης. Τα κέντρα διάγνωσης θα έπρεπε να λειτουργούν ως βασικό και συντονιστικό εργαλείο, άρτια οργανωμένα, με το κατάλληλο προσωπικό δυναμικό, διαχέοντας τη δράση τους στους εξειδικευμένους φορείς, για να ακολουθηθεί σωστά η διαδικασία της διάγνωσης, αξιολόγησης, σχεδιασμού, εξατομικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Τα ασφαλιστικά ταμεία θα έπρεπε να καλύπτουν το 100% των δαπανών των ατόμων με αναπηρία, όσον αφορά τα τεχνικά βοηθήματα. Επίσης, θα πρέπει να γίνει και η στελέχωση ειδικών μονάδων φροντίδας.
Αναμφισβήτητα, το υπάρχον σύστημα είναι ένα σύστημα διακρίσεων και αποκλεισμού και η οποιαδήποτε έκθεση, όσο καλοπροαίρετη και αν είναι, δεν πρόκειται να οδηγήσει στην ουσιαστική άρση και επίλυση των προβλημάτων, αν δεν γίνουν ριζικές αλλαγές και δεν παρθούν εκείνες οι πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες να στηρίζονται στο διάλογο και τη συνεργασία με τους φορείς και τους εκπροσώπους των ατόμων με αναπηρία που έχουν την εμπειρία, βιώνοντας τα προβλήματα στην καθημερινότητά τους.
Τουλάχιστον για το νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή, υπάρχει χρόνος και μπορούν να γίνουν διορθωτικές κινήσεις, αρκεί η πολιτεία να μην κωφεύει στα αιτήματα και τις προτάσεις των φορέων που έχουν τη γνώση και την εμπειρία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς ο χρόνος, όπως είναι γνωστό, μας περιορίζει. Τα περαιτέρω αιτήματα, θα καταφέρω να τα αναπτύξω και στην επιτροπή.
Εύχομαι ό,τι καλύτερο και ό,τι πιο θετικό για το μέλλον. Οι ανάπηροι περιμένουν πολλά από εμάς και εμείς σαν άνθρωποι έχουμε ανάγκη τη στήριξη της Κυβέρνησης, της πολιτείας και όχι μόνο γραφειοκρατικές διαδικασίες και αδιαφορία. Οι κωφοί για παράδειγμα πρέπει κάθε πέντε χρόνια να βγάζουμε γνωματεύσεις. Μην περιμένετε ότι κάποια στιγμή μπορεί να ακούσουμε ή ότι κάποια στιγμή οι τυφλοί θα δουν. Θα είμαστε για πάντα ανάπηροι.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε, για το χρόνο και την ανοχή σας.
(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ενσυνείδητα το Προεδρείο παρέσχε σχεδόν διπλάσιο χρόνο στη συνάδελφό μας, για να εκθέσει από πρώτο χέρι, θα λέγαμε, τα δικά της βιώματα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Καλά κάνατε, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Συμφωνείτε, κύριε Παπαδημητρίου, φαντάζομαι.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες της Νέας Δημοκρατίας και του Κ.Κ.Ε. έχουν ορίσει αντιστοίχως Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους για την παρούσα συζήτηση, τον κ. Κώστα Μαρκόπουλο και την κ. Βέρα Νικολαϊδου.
Σειρά τώρα έχει η κ. Νατάσα Ράγιου, Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Αχαΐας.
Ορίστε, κυρία Ράγιου, έχετε το λόγο.
ΝΑΤΑΣΑ ΡΑΓΙΟΥ-ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς, να καλωσορίσω και εγώ την κ. Μπερνιδάκη και το φίλο τον κ. Καστρινάκη που είναι μαζί μας. Πώς θα μπορούσαν να λείπουν άλλωστε;
Βεβαίως δεν υπάρχει καλύτερο για όλους εμάς εδώ από το να ακούμε τα προβλήματα από την κ. Αράπογλου. Θα σταθώ μόνο σ’ αυτό που είπε, ότι ανεξαρτήτως επιτροπών και αποφάσεων ή νόμων, το γεγονός ότι κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους ή δεν ξέρουν να την κάνουν καλά, νομίζω ότι είναι το πρωταρχικό πρόβλημα.
Επίσης, δεν μπορώ να μη σταθώ και σ’ αυτό που είπε ο κ. Λεβέντης, ότι πρέπει κάποια στιγμή να δούμε τι θα γίνει οριστικά για την ισόβια αναγνώριση της αναπηρίας.
Θέλω να σας μιλήσω, αρχίζοντας, για δύο παιδιά. Το ένα παιδί είναι από την Πάτρα. Λέγεται Νικόλας Κόγκας, είναι φοιτητής, ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά που έχω γνωρίσει, ένα παιδί καταπληκτικό, γεμάτο ζωή. Η διαφορά του απ’ όλους εμάς είναι ότι δεν μπορεί να περπατήσει, γιατί έχει πρόβλημα στα πόδια του και είναι καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Είμαι πάρα πολύ περήφανη που είναι φίλος μου, γιατί πραγματικά σας λέω ότι αυτό το παιδί θα μας κάνει όλους πολύ περήφανους κάποτε.
Το άλλο παιδί –και το λέω στην αρχή, αντί να το πω στο τέλος- είναι το παιδί μου το οποίο θέλω να σας πω ότι, όπως τα παιδιά όλων μας, για να τα βάλουμε από την αρχή στη νοοτροπία ότι όλοι είμαστε ίδιοι και ίσοι, άσχετα αν έχουμε μια αναπηρία ή όχι, πρέπει να είναι πάντα παρόν σε εκδηλώσεις και να κάνει παρέα με ανθρώπους που έχουν προβλήματα αναπηρίας.
Νομίζω ότι αν ξεκινήσεις και βάζεις ένα παιδί από πολύ μικρό σ’ αυτήν την ιστορία, έτσι κι αλλιώς ευαισθητοποιείται, έτσι κι αλλιώς όποια θέση και να λάβει στην πολιτεία, θα μπορεί να αποδώσει καλύτερα αυτά που όλοι ζητάμε.
Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι είναι λάθος σε μία τέτοια συζήτηση η συγκινησιακή προσέγγιση. Πρέπει να είμαστε αληθινοί και πραγματιστές. Όπως είχε πει κάποτε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, το μόνο πράγμα που μπορεί κανείς να προσφέρει χωρίς να το κατέχει ο ίδιος, είναι η ευτυχία.
Η υποβολή αυτής της έκθεσης μας δίνει σήμερα τη δυνατότητα να αναδείξουμε θέματα που είναι ουσιαστικής σημασίας για την εν γένει αντιμετώπιση των ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και να προσδιορίσουμε σε πάρα πολύ συγκεκριμένη βάση τις κοινωνικές προτεραιότητες όλου του πολιτικού κόσμου με βάση τα νέα κοινωνικά δεδομένα.
Παράδειγμα αξιοπρέπειας και σεβασμού των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία –οφείλουμε να το πούμε και να το τονίσουμε- επέδειξε πρόσφατα η Βουλή των Ελλήνων, αφού ολοκληρώθηκαν όλες εκείνες οι παρεμβάσεις με πρωτοβουλία του Προέδρου κ. Σιούφα, ώστε το Κοινοβούλιο να είναι προσβάσιμο καθ’ όλα σε άτομα με κινητικά προβλήματα.
Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς απ’ αυτό εδώ το Βήμα. Παρ’ όλο που η χώρα μας φημίζεται για το δημοκρατικό της πνεύμα και το φιλόξενο χαρακτήρα της, ο κοινωνικός αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να μας απασχολεί αδιάκοπα, μέχρι να καταφέρουμε να εκλείψει.
Η φετινή έκθεση χαρακτηρίζει και φωτίζει έντονα την κατάσταση του κοινωνικού αποκλεισμού, η οποία κατά κύριο λόγο σημαίνει την αθέτηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία. Τα στοιχεία της είναι αποκαλυπτικά μίας γκρίζας πραγματικότητας. Σύμφωνα με μελέτες της Ευρώπης, τα άτομα με αναπηρία οδηγούνται στον κοινωνικό αποκλεισμό λόγω χαμηλού εισοδήματος, υποαπασχόλησης, αλλά και έλλειψης προσβασιμότητας.
Όμως, η αδικία που γίνεται στον έναν αποτελεί αδικία και απειλή για όλους. Και όποιος πολεμά την αδικία κατά του άλλου, υπερασπίζεται τα δίκαια όλων. Όλοι, λοιπόν, έχουμε μέρος της ευθύνης για τον τρόπο ζωής μας και συμπεριφοράς μας, για τη δειλία ή την αδιαφορία μας να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους καταστάσεις ή απλά όταν εμποδίζουμε ακόμα και την κίνηση των ατόμων με αναπηρία μέσα στους δρόμους.
Η έκθεση επισημαίνει ότι το κράτος έχει κάνει κάποια βήματα στα τελευταία χρόνια. Έχουν γίνει αξιοσημείωτες προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση, με δημιουργία και στήριξη θεσμών, με ψήφιση νομοθεσιών κατά των πάσης φύσεως διακρίσεων που στοχεύουν στη μεταχείριση των ατόμων με αναπηρία ως ισότιμων μελών της κοινωνίας και όχι ως παιδιών ενός κατώτερου Θεού, όπως συνήθως λέμε.
Η βασική πηγή χρηματοδότησης έρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και οφείλουμε γι’ αυτό το λόγο να διαφυλάξουμε πάση θυσία τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστούμε αυτά τα χρήματα, ώστε να εξαλείψουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινή τους ζωή. Πρέπει να ξέρουμε όλοι τι σημαίνει «ανάγκη» ή τουλάχιστον να είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε, γιατί είχε πει και ο Ευριπίδης «δεν είναι δική μου γνώμη, αλλά γνωμικό των σοφών πως δεν υπάρχει τίποτα δυνατότερο από την ανάγκη, στην οποία κάποια στιγμή μπορεί να βρεθούμε όλοι μας».
Κυρίες και κύριοι, το αναπηρικό κίνημα, έχοντας την εμπειρία των προηγούμενων ετών και με δεδομένο το νέο πλαίσιο των διαρθρωτικών ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 16 στο οποίο περιλαμβάνεται η αρχή της μη διάκρισης, έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια που θα διασφαλίσει το να μη δημιουργηθούν πια άλλα εμπόδια για άτομα με αναπηρία από τη δημόσια ευρωπαϊκή χρηματοδότηση της περιόδου 2007 έως 2013. Και είναι αδιανόητο, βεβαίως, να χάνονται τέτοιες ευκαιρίες. Μακάρι, αυτή η φετινή Έκθεση, ένα σημαντικό έργο, να αποτελέσει εναρκτήριο εργαλείο, εκείνον τον προπομπό που θα εξασφαλίσει την ένταξη της διάστασης της αναπηρίας σε κάθε είδους ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Πιστεύω πως όλοι όσοι είμαστε εδώ σήμερα, αλλά και όσοι μας ακούνε, έχουμε έναν κοινό σκοπό. Έχουμε σκοπό να βγάλουμε την αναπηρία από το μικροσκόπιο, από το περιθώριο, από το παρασκήνιο και να τη βάλουμε στο προσκήνιο, όχι λόγω φιλανθρωπίας ή λόγω ελεημοσύνης ή συμπόνοιας ή λόγω όλων αυτών που συνήθως λέμε για να αισθανθούμε κοντά στα άτομα με αναπηρία, αλλά γιατί θέλουμε να αλλάξουμε τη μεριά εκείνη του κεφαλιού που δεν θέλει να κοιτάζει την κατάσταση κατάματα και την αποφεύγει, στρέφοντάς το πλέον απέναντι στα φαινόμενα της αδικίας και της ανισότητας.
Οφείλουμε –κυρίως στον εαυτό μας- να εργαστούμε, όσο μπορούμε ο καθένας από την πλευρά του, ώστε να αρθεί αυτή η διάκριση εις βάρος των ατόμων με αναπηρία. Είναι μία ανισότητα και μία διάκριση που δεν έχει διαφορά απ’ όλες τις άλλες ανισότητες και διακρίσεις που υπάρχουν στην κοινωνία μας.
Είναι μια ανισότητα και διάκριση που για να αρθεί, χρειάζεται οπωσδήποτε την πολιτική βούληση, τη χρήση της τεχνολογίας και τη συμμετοχή όλων μας. Όμως, χρειάζεται και την απόφαση καρδιάς του καθενός από εμάς. Η τοποθέτηση αυτών των ανθρώπων ανήκει εκεί που τους αξίζει. Αντιμετωπίζονται ισότιμα χωρίς στερεότυπα, χωρίς προκαταλήψεις, με αλληλεγγύη και συμπαράσταση, ώστε να ξεπεράσουν αυτό το σκόπελο των ιδιαιτεροτήτων τους και να μπορούν να ενσωματωθούν στο σύνολο, να επωφελούνται μέτρων που θα τους εξασφαλίζουν την αυτονομία, να έχουν τις ίδιες επιλογές και τη δυνατότητα να ρυθμίζουν τη ζωή τους, όπως όλοι οι υπόλοιποι που δεν ξέρουμε ποια στιγμή στη ζωή μας μπορεί να μας τύχει κάτι και να βρεθούμε και εμείς στην ίδια θέση.
Η διαφορετικότητα μας ενώνει και δεν μας αποξενώνει. Αυτή η έκθεση κρίνω ότι είναι μια γέφυρα και πρόσβαση στους ανάπηρους πολίτες, συμπολίτες μας και νομίζω ότι μέσα στη Βουλή τελικά επιτυγχάνεται ο σκοπός τού να δεσμευθούμε όσο μπορούμε απέναντι στα άτομα με αναπηρία ότι θα είμαστε κοντά τους ουσιαστικά και όχι με ωραία λόγια.
Προς το τέλος της ομιλίας μου, θα ήθελα να αναφέρω κάτι που είπε ο Χάρι Τρούμαν, το οποίο βρίσκω πάρα πολύ σωστό για όλη την ανθρωπότητα. Είχε πει, λοιπόν, τα εξής: «Θυμάμαι πάντα μια επιτύμβια επιγραφή: Εδώ αναπαύεται ο Τζακ Γουίλιαμς. Έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Νομίζω ότι αυτός είναι ο ωραιότερος επιτάφιος για έναν άνθρωπο, όταν δίνει τον καλύτερο εαυτό του για να κάνει το καθήκον του. Αυτό είναι το μέγιστο που μπορείς να ζητήσεις απ’ αυτόν και αυτό προσπάθησα και εγώ να κάνω». Αυτά είπε ο Τρούμαν και νομίζω ότι αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα, απλό και εύληπτο. Να κάνουμε όλοι ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Τελειώνοντας, θέλω να σας πω ότι πέρα του συμβολισμού, δεν θεωρώ ότι η 3η Δεκεμβρίου είναι η μέρα ατόμων με αναπηρία, αλλά η κάθε μέρα του κάθε χρόνου που περνάει για όλους μας εύκολα ή δύσκολα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Και εμείς ευχαριστούμε. Όντως κάνατε και εσείς το καλύτερο που μπορούσατε!
Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κα Αικατερίνη Περλεπέ-Σηφουνάκη.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΕΡΛΕΠΕ-ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής που συζητάμε σήμερα για τα προβλήματα των Α.Μ.Ε.Α. αποτελεί ένα σοβαρό ντοκουμέντο που προέκυψε ύστερα από εκτενή και ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των κομμάτων της προηγούμενης σύνθεσης της Βουλής και βέβαια, και με τη συμμετοχή φορέων και προσώπων στις συνεδριάσεις μας που εκπροσωπούν τα Α.Μ.Ε.Α..
Στις είκοσι οκτώ συνεδριάσεις που έλαβαν χώρα, έγινε μία εκτενής καταγραφή των προβλημάτων των Α.Μ.Ε.Α. κατά ενότητες αναπηρικών θεμάτων και διατυπώθηκαν προτάσεις επίσης κατά ενότητα, αλλά και συνολικά ως κατευθύνσεις ή προτάγματα, ώστε να δρομολογηθούν δράσεις και να δοθούν λύσεις που απαιτεί η ίδια η σημαντικότητα του ζητήματος.
Μολονότι σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξαν και υπάρχουν διαφορετικές οπτικές –κάτι που είναι φυσικό- το τελικό κείμενο απηχεί το κοινό ενδιαφέρον όλων μας να προωθηθεί και μέσα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες -με το νομοθετικό κυρίως έργο- η ενίσχυση της ισότιμης συμμετοχής των πολιτών με αναπηρία στην ελληνική κοινωνία.
Θα έλεγα ότι μέτρο του πολιτικού μας πολιτισμού και του επιπέδου της κοινοβουλευτικής μας δράσης είναι το κατά πόσο διαχέεται σε όλο το εύρος του νομοθετικού έργου η διάσταση που αφορά τα άτομα με αναπηρία.
Είναι προφανές ότι την πρώτη ευθύνη γι’ αυτό την έχει η εκάστοτε Κυβέρνηση με την εξουσία που ασκεί σε όλα τα επίπεδα και τις αποφάσεις που λαμβάνει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατά κοινή διαπίστωση και ομολογία οι πολίτες με αναπηρία βιώνουν στο πολλαπλάσιο αδικίες και ανισότητες στο γενικό πλαίσιο των αντιθέσεων που υπάρχουν και στην ελληνική κοινωνία. Οι πολίτες, λοιπόν, με αναπηρία βιώνουν μεγαλύτερες αδικίες οικονομικού τύπου, ευκαιριών, κοινωνικής στήριξης κλπ.
Όταν συζητούσαμε στην Επιτροπή και συντάχθηκε αυτή η Έκθεση, εντοπίστηκαν αυτές οι ανισότητες και διατυπώθηκαν ορισμένες προτάσεις για την άμβλυνσή τους.
Σήμερα με τις συνθήκες που επικρατούν, είναι επιτακτικό όσο ποτέ να γίνουν ουσιαστικά βήματα για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που απασχολούν τα Α.Μ.Ε.Α. και να δοθούν άμεσες λύσεις, σύμφωνα και με τις προτάσεις της επιτροπής και τις ειδικότερες επεξεργασίες των φορέων που εκπροσωπούν τα Α.Μ.Ε.Α.. Το λέω αυτό και με αφορμή την κατάσταση που επικρατεί στους όρους επιβίωσης του πληθυσμού με την αυξανόμενη ακρίβεια, με τα προβλήματα στο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής φροντίδας, με τη στενότητα στην αγορά εργασίας και με μια σειρά άλλους παράγοντες που λειτουργούν αρνητικά για τη ζωή των πολιτών.
Τονίζουμε –και τονίζεται στο κείμενο- ότι η απασχόληση σε συνδυασμό με την εκπαίδευση αποτελούν τους κύριους μοχλούς για την ενσωμάτωση των αναπήρων στην κοινωνία.
Διαπιστώνεται ταυτόχρονα ότι υπάρχει έλλειψη ολοκληρωμένων πολιτικών παρέμβασης σε συγκεκριμένους τομείς και το γεγονός αυτό αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες του κοινωνικού αποκλεισμού.
Μια πλευρά μόνο που δείχνει την αποσπασματικότητα, αλλά και την αδυναμία των μέτρων που λαμβάνονται για την απασχόληση πολιτών με αναπηρία είναι ότι οι όποιες παρεμβάσεις εντάσσονται στα γενικότερα μέτρα κοινωνικής προστασίας και για τις άλλες ομάδες του πληθυσμού.
Αν προσθέσουμε στην αποσπασματικότητα αυτή και την κοινωνική προκατάληψη, τις αλλαγές που συντελούνται στην αγορά εργασίας, τη διοικητική γραφειοκρατία, την έλλειψη υποδομών πρόσβασης των αναπήρων, αλλά και άλλους παράγοντες, γίνεται φανερό γιατί η ανεργία των αναπήρων έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Αναφέρθηκαν και οι προηγούμενοι συνάδελφοι στα ποσοστά απασχόλησης που στη χώρα μας είναι μόλις στο 20%. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στις αιτίες που δημιουργούν αυτά τα αρνητικά φαινόμενα, γιατί οι προτάσεις που κάνει η Επιτροπή και η ειδική εισήγηση τις αναδεικνύουν, αφού δηλώνεται τι πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα.
Έτσι, λοιπόν, επισημαίνονται εννέα σημεία:
Πρώτον, ο κεντρικός σχεδιασμός από την πολιτεία για την απασχόληση των αναπήρων που θα αποβλέπει στη μελέτη της αγοράς εργασίας, στις δυνατότητες αποκατάστασής του σε επαγγέλματα που μπορούν να ασκήσουν και στην καθιέρωση μητρώου αναπηρίας και βάσεων δεδομένων.
Δεύτερον, η ψήφιση νόμου αποκλειστικά για την απασχόληση των αναπήρων με έμφαση στη διαφάνεια στο σύστημα προσλήψεων και στην αυξημένη προστασία έναντι των απολύσεων. Πρέπει εδώ να υπογραμμίσω την ανάγκη για αποτελεσματική λειτουργία της επιθεώρησης εργασίας, που, δυστυχώς, δεν λειτουργεί.
Τρίτον, η επαρκής επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομίας, και βεβαίως, ο επαγγελματικός προσανατολισμός.
Τέταρτον, η δημιουργία όλων των αναγκαίων υποστηρικτικών και τεχνολογικών υποδομών, για να μπορούν οι ανάπηροι συμπολίτες μας να εντάσσονται ισότιμα στην αγορά εργασίας. Τα άτομα με αναπηρία αποτελούν μέρος του παραγωγικού δυναμικού της κοινωνίας και αυτή η αρχή πρέπει να γίνει σεβαστή από όλους.
Πέμπτον, ο συνδυασμός του μοντέλου αναγκαστικής πρόσληψης με εναλλακτικές μορφές τοποθέτησης μέσα από τη συνεχή ενημέρωση εργοδοτών και φορέων.
Έκτον, η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για την καταπολέμηση των διακρίσεων και τη διασφάλιση από την πολιτεία και την Κυβέρνηση ίσων ευκαιριών.
Έβδομον, η θέσπιση κινήτρων σε επιχειρήσεις που απασχολούν άτομα με αναπηρία.
Όγδοο, η κωδικοποίηση της νομοθεσίας για όλα τα ζητήματα που αφορούν τα Α.M.Ε.Α..
Ένατο, η επαρκής ενημέρωση των αναπήρων για τα δικαιώματα που τους παρέχει το σύστημα και η συνεχής στήριξη στην άσκησή τους.
Αυτές είναι οι κατευθύνσεις και οι προτάσεις που συμφωνήσαμε στην επιτροπή, με εξειδικεύσεις και λεπτομερέστατες αιτιάσεις κατά περίπτωση.
Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι για να υλοποιηθεί αυτό το πλέγμα των μέτρων, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα πολιτική βούληση και αποφάσεις δεσμευτικές για όλους όσους διαμορφώνουν τους όρους στην αγορά εργασίας. Αν δεν υπάρχει βούληση, αυτή θα πρέπει να επιβληθεί από την ίδια την κοινωνία.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν μπορεί το 10% του πληθυσμού να ζει στη γωνία και στη σκιά της ζωής, επειδή αντιμετωπίζει κάποιας μορφής αναπηρία.
Η εργασία και τα ατομικά δικαιώματα είναι απαίτηση για κάθε πολίτη. Η Κυβέρνηση οφείλει και να τα παρέχει και να τα διασφαλίζει. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν ήταν στην Κυβέρνηση, με μια σειρά από νομοθετικές πρωτοβουλίες και με μόνιμη προτεραιότητα την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα Α.Μ.Ε.Α. κατάφερε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα στήριξης και προστασίας τους μετά από διάλογο με τις αντιπροσωπευτικές τους οργανώσεις.
Στο πρόγραμμά μας δεσμευόμαστε για ενιαίο σχεδιασμό και διάχυση της διάστασης της αναπηρίας σε όλες τις πολιτικές που θα εφαρμόσουμε. Σταχυολογώντας μερικές από τις προτάσεις μας, ειδικά για το θέμα της εργασιακής ένταξης των Α.Μ.Ε.Α., θέλω να αναφέρω τα παρακάτω:
Ειδικός νόμος για την απασχόληση και την κατάρτιση ατόμων με αναπηρία. Στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις για τα Α.Μ.Ε.Α. και τις οικογένειες που έχουν άτομα με αναπηρία. Στοχευμένες ασφαλιστικές ρυθμίσεις για τα Α.Μ.Ε.Α.. Τήρηση των αρχών προσβασιμότητας σε όλα τα έργα, τις υποδομές, τις μεταφορές, τις υπηρεσίες και την κοινωνία της πληροφορίας.
Ένταξη των Α.ΜΕ.Α. στο σύστημα του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Ενίσχυση της κοινωνικής απασχόλησης και προώθηση εναλλακτικών μορφών απασχόλησης. Αυτά, μαζί με μία σειρά άλλα μέτρα που προτείνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεσμεύεται για την υλοποίησή τους, αποτελούν στέρεη βάση για να μπορούν οι πολίτες με αναπηρία να ασκούν ισότιμα τα δικαιώματά τους και στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας, όπως οι υπόλοιποι πολίτες.
Η έκθεση που συζητάμε σήμερα μαζί με τα σχετικά υπομνήματα προτάσεων και διεκδικήσεων που καταθέτουν οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των Α.Μ.Ε.Α., θέτουν προ των ευθυνών της την Κυβέρνηση, γι’ αυτό το τεράστιας σημασίας ζήτημα που χρειάζεται άμεσες λύσεις και όχι ευχολόγια και αναβολές, κύριε Υπουργέ.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε και εμείς, κυρία Περλεπέ.
Όσοι εκ των συναδέλφων δεν βρίσκονται στην Αίθουσα για λόγους που τους αφορούν, δεν θα εκφωνούνται τα ονόματά τους αλλά θα θεωρούνται διαγεγραμμένοι άνευ εταίρου.
Το λόγο έχει τώρα ο Βουλευτής Χανίων κ. Μανώλης Σκουλάκης.
Ελάτε, κύριε Σκουλάκη, γιατί με κοιτάτε έκπληκτος; Εσείς δεν είστε εξ αυτών που θα διαγραφούν, διότι είστε παρών και αδημονών μάλιστα.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, η σημερινή μας συνεδρίαση είναι πολύ σημαντική. Δεν ξέρω πόσο καταφέραμε σαν Κοινοβούλιο να στείλουμε αυτό το μήνυμα. Εν πάση περιπτώσει, όμως, είναι πολύ σημαντική.
Πρέπει να σας πω ότι έχοντας διαβάσει την έκθεση την οποία συζητάμε σήμερα και έχοντας θητεύσει το χώρο της πρόνοιας αρκετά χρόνια ως Υφυπουργός, σας διαβεβαιώνω ότι πράγματι αυτό το κείμενο είναι πάρα πολύ σωστό. Είναι σημαντικό κείμενο, έχει γίνει καλή δουλειά και δεν μπορώ να μην εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στη παριστάμενη εδώ, σε άλλο έδρανο, κ. Μπερνιδάκη, την τότε Πρόεδρο της Επιτροπής και να συγχαρώ και όλους τους συναδέλφους, οι οποίοι δούλεψαν επί αρκετό καιρό για να φτάσουν σ’ αυτήν την έκθεση.
Εύχομαι, όμως, ένα πράγμα. Αυτή η πολύ καλή έκθεση να μην παραμείνει ευχολόγιο. Έχουμε την εμπειρία του πορίσματος της διακομματικής επιτροπής για τα ναρκωτικά και προς το παρόν τουλάχιστον δεν έχει φανεί τίποτα το θετικό από εκείνο το κείμενο.
Εύχομαι, λοιπόν, να γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά που αναφέρονται μέσα, που είναι σωστά και να μην χρησιμοποιηθεί ως διακομματικό άλλοθι της απραξίας της Κυβέρνησης. Και να σας πω και κάτι ακόμα. Χαίρομαι που είστε εδώ οι Υπουργοί Υγείας, χαίρομαι που είναι εδώ ο Υφυπουργός Απασχόλησης. Εγώ θα προτιμούσα να είναι εδώ ο αρμόδιος Υπουργός Οικονομικών να ακούσει επιτέλους από πρώτο χέρι, ο κύριος Υπουργός, τα προβλήματα του χώρου αυτού. Και ίσως θα έπρεπε, κύριοι συνάδελφοι, εδώ μέσα στο κείμενο της έκθεσης να γράφεται μία πρόταση: Μια φορά το χρόνο ο Υπουργός Οικονομικών να επισκέπτεται ένα ίδρυμα χρονίως πασχόντων, ένα ψυχιατρικό ξενώνα, για να καταλάβει τι σημαίνει άτομα με αναπηρία. Διότι, μπορεί, πράγματι, όλα τα θέματα να είναι αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης του Υπουργού Οικονομικών, αλλά αυτά τα θέματα είναι μείζονα, είναι τεράστια και φοβάμαι ότι δεν έχουν ποτέ ευαισθητοποιηθεί οι αρμόδιοι Υπουργοί των Οικονομικών πάνω σε αυτά τα θέματα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Οι προηγούμενοι.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Είπα οι Υπουργοί. Γιατί με προκαλείτε;
Πάντως εμείς είχαμε δυσκολίες, αλλά εσείς έχετε έρθει, κύριε Υπουργέ, σε αδιέξοδο.
Να σας πω κάτι; Συμπαθάτε με, κάνατε ένα λάθος. Τι θέλατε να πείτε «η υγεία και η πρόνοια δεν χρειάζονται άλλα λεφτά, χρειάζονται νοικοκύρεμα»; Και εμείς τι σας απαντάμε; Ναι, στο νοικοκύρεμα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Και το κλέψιμο, να σταματήσει, είχα πει.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Μισό λεπτό. Αφήστε τώρα τα μεγάλα λόγια. Τεσσεράμισι χρόνια τα ακούω και δεν είδα να συλλάβατε κανέναν κλέφτη. Εγώ σας έχω πει από τούτο το Βήμα «και εγώ μαζί σας». Λοιπόν, ναι στο νοικοκύρεμα, αλλά ακούστε: Ό,τι προκύψει απ’ αυτή τη διαδικασία, να το βάλουμε μέσα στο σύστημα. Εσείς έχετε μεταφράσει το νοικοκύρεμα σε λιτότητα. Ε, τέτοιο νοικοκύρεμα τι να το κάνουμε; Περικοπές και λιτότητα.
Κύριε Υπουργέ, γράφονται, όπως είπα, ωραία πράγματα, ωραίες προτάσεις εδώ μέσα, σημαντικά πράγματα, ομόφωνη απόφαση. Η επιτροπή δούλεψε πόσους μήνες δούλεψε. Μακάρι να μετατραπεί σε μόνιμη επιτροπή. Είναι μία σκέψη. Εν πάση περιπτώσει, υπάρχει μία καλή πρόταση. Το θέμα είναι, αν έχετε τη δυνατότητα αυτά που προτείνονται εδώ μέσα να τα υλοποιήσετε.
Έχω την αίσθηση, μια και που είστε το κατ’ εξοχήν Υπουργείο -γι’ αυτό παρίσταστε εδώ και οι δύο που έχετε να κάνετε πράξεις- ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Διότι υπάρχει μία μόνιμη υποχρηματοδότηση όλα αυτά τα χρόνια. Από το 2004 μέχρι το 2008 υπάρχει μία σταδιακή μείωση των κονδυλίων και για την υγεία και για την πρόνοια. Υπάρχει μία μόνιμη υποστελέχωση.
Πήρα τα στοιχεία, κύριε Υπουργέ και είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπει κάποιος αυτά που μου έδωσαν οι άνθρωποι από το Υπουργείο. Και τι μου είπαν; Ότι από το Φλεβάρη του 2007 το Υπουργείο Πρόνοιας πήρε έγκριση για να προκηρύξει τριακόσιες θέσεις. Προκηρύχθηκαν οι πενήντα θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού και οι άλλες διακόσιες πενήντα δεν έχουν ακόμη προκηρυχθεί. Και είναι Ιούνιος του 2008. Έχουν περάσει δεκαοκτώ μήνες. Να, γιατί φωνάζουμε, να, γιατί λέμε να μην ωραιοποιείτε την κατάσταση. Έχω τα στοιχεία και μη μου τα αμφισβητήσετε. Είναι σημερινά. Τα ίδια συμβαίνουν σε όλους τους τομείς.
Προχθές βρέθηκα στις Σέρρες. Ένα κλιμάκιο επισκεφτήκαμε μονάδες Υγείας και Πρόνοιας. Πήγαμε στο Κ.Α.Φ.Κ.Α. της Νιγρίτας. Έχει αναπτύξει είκοσι πέντε κλίνες. Είναι ένα καταπληκτικό θεραπευτήριο με σύγχρονο εξοπλισμό. Και οι άνθρωποι μου είπαν «είκοσι πέντε κρεβάτια έχουμε αναπτύξει, περιμένουμε την τροποποίηση του οργανισμού». Έψαξα –κι αν είναι έτσι, το βάζω θέμα και να σας βοηθήσουμε εδώ- ότι στις τροποποιήσεις του οργανισμού απαγορεύεται η σύσταση, λέει, θέσεων καινούργιων και επιτρέπεται μόνο η μετατροπή υπαρχουσών θέσεων σε νέες θέσεις. Αν είναι έτσι, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.
Προτείνουμε να αλλάξει η διάταξη. Φέρτε διάταξη και εμείς θα την ψηφίσουμε. Τροποποίηση σημαίνει: Ναι, μετατροπή παλαιών θέσεων σε άλλες ειδικότητες, αλλά και σύσταση νέων θέσεων. Δεν υπάρχει περίπτωση κανένα ίδρυμα να στελεχωθεί όπως πρέπει αν δεν έρθει αυτή η διάταξη.
Κύριε Υπουργέ, υπάρχουν προβλήματα στα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.ΜΕ.Α. -δεν λειτουργεί κανένα σωστά- στα Κ.Α.Φ.Κ.Α. της Νιγρίτας, όπως σας είπα, στα ΚΕ.Π.Ε.Π., στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης. Έχουν δημιουργηθεί προβλήματα με τους δήμους. Υπάρχουν χρηματοδοτήσεις μέχρι την 31η Αυγούστου. Υπάρχουν προβλήματα με τα Κέντρα Στήριξης. Υπάρχουν χίλια προγράμματα βοήθειας στο σπίτι, που εξυπηρετούν τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία σε όλους τους νομούς. Εκπέμπει S.O.S. η Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. μη τυχόν και κλείσουν αυτά τα προγράμματα.
Κύριε Υπουργέ, τι γίνεται με την ψυχιατρική μεταρρύθμιση; Έχετε γράψει 8.000.000 ευρώ λιγότερα στον προϋπολογισμό από το 2007. Οι ανάγκες είναι περίπου στα 70.000.000 ευρώ και εσείς έχετε γράψει μόνο 38.000.000 ευρώ.
Και περιμένετε, όπως λέτε και στην απάντησή σας, να αξιοποιήσετε τους χώρους των πρώην ψυχιατρείων, για να συνεχιστεί η ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Αυτό μας απαντήσατε για τα Χανιά. Θέλετε μέσω Σ.Δ.Ι.Τ., Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, να αναπτύξετε μονάδες τουρισμού υγείας, για να εξοικονομήσετε χρήματα, για να συνεχιστεί η ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Δεν δέχομαι, κύριε Υπουργέ, αυτή τη λογική. Να ψάξετε να βρείτε χρήματα. Είναι πρώτης προτεραιότητας οι ανάγκες αυτές. Να πιέσετε τον Υπουργό Οικονομικών –και είπα από την αρχή ότι έπρεπε να είναι εδώ, γιατί η ψυχιατρική μεταρρύθμιση είναι πρώτης προτεραιότητας- για πάρετε πρόσθετε πιστώσεις, για να μην κλείσουν οι ξενώνες, για να μην ξαναγυρίσουν οι ασθενείς στα άσυλα, για να μην εκτεθεί η χώρα μας, διότι έχουμε πάρει χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να ξεκινήσει το «ΨΥΧΑΡΓΩΣ». Έτσι είναι, κύριε Υπουργέ.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, η σημερινή συνεδρίαση είναι όπλο για εσάς. Σας κάνω έκκληση να μην ωραιοποιείτε την κατάσταση. Πιέστε την Κυβέρνηση. Άλλως, αν δεν την πιέσετε και αρκείστε σε αυτό που λέτε συνέχεια, «ότι δεν χρειαζόμαστε λεφτά», έχετε ακεραία την ευθύνη εσείς. Να πιέσετε τον Πρωθυπουργό, να πιέσετε την Κυβέρνηση, τον Υπουργό Οικονομικών να πάρετε πρόσθετες πιστώσεις για να χρηματοδοτήσετε τα κέντρα πρόληψης. Για όνομα του Θεού, κύριε Υπουργέ! Ήμουν προχθές πάλι στις Σέρρες και τι διαπιστώθηκε; Ότι έχουν να πληρωθούν οι εργαζόμενοι από τον Ο.ΚΑ.ΝΑ., δυόμισι χρόνια. Και τώρα τελευταία συνέβη το εξής απίθανο. Η Κ.Ε.Δ.Κ.Ε., η οποία εισηγείται στο Υπουργείο Εσωτερικών την κατά 50% χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης μέσω των Κ.Α.Π., πήρε μία απόφαση απίθανη. «Αν δεν πληρώσει ο Ο.ΚΑ.ΝΑ. το 50%, δεν πληρώνουμε εμείς». Αυτά είναι καραγκιοζιλίκια. Για όνομα του Θεού! Είναι δυνατόν να είναι απλήρωτοι οι άνθρωποι οκτώ μήνες και στις 26 του μήνα που είναι η παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών να κάνουν απεργία σε όλη την Ελλάδα και αντί να στέλνουν μήνυμα αισιοδοξίας, να στέλνουν μήνυμα απαισιοδοξίας και μήνυμα πραγματικά το οποίο προβληματίζει όχι μόνο την πολιτεία, αλλά ολόκληρη την κοινωνία για το πού έχουμε φτάσει;
Τελειώνοντας, κύριε Υπουργέ, εμείς να σας στηρίξουμε, αλλά δεν θέλουμε μόνο ωραία λόγια, θέλουμε και πράξεις. Φέρτε τη διάταξη για την τροποποίηση των Οργανισμών. Θα τη στηρίξουμε. Φέρτε μας ό,τι άλλο νομίζετε ότι μπορεί να βελτιώσει το σύστημα στη χώρα μας. Θα το στηρίξουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ολοκληρώστε, επιτέλους!
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Και θα μας επιτρέψετε να σας κάνουμε κρητική -αν χρειαστεί το «κρη»- στήριξη! Αν θα χρειαστεί όμως, το «κρι» θα είναι με γιώτα και αυστηρό. Να είστε καλά.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Εκείνο που χρειάζεται είναι και η ανταποκριτική, να ανταποκρίνεστε στις εκκλήσεις του Προέδρου.
Ο κ. Βολουδάκης Μανούσος, έχει το λόγο.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε σε μία κοινωνία η οποία καυχάται για τις καταβολές της από τις αρχαίες ελληνικές δημοκρατίες. Ζούμε ακόμη σε μία κοινωνία, η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της οποίας αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Οι δύο αυτές παραδόσεις ανάγουν το ανθρώπινο πρόσωπο σε υπέρτατη αξία. Παρ’ όλα αυτά, στην κοινωνία μας ένα 10% περίπου του πληθυσμού, τα άτομα δηλαδή με αναπηρία, δεν έχει τις δυνατότητες στη ζωή που όλα τα άλλα μέλη της κοινωνίας, όλα τα άλλα πρόσωπα, έχουν. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Και είναι ένα διαχρονικό ζήτημα της πολιτείας, αλλά είναι και ένα ζήτημα στο οποίο η κοινωνία και κάθε ένας από εμάς έχει τις δικές του ευθύνες, για τις οποίες πρέπει να δουλέψει.
Ανέφερα ότι το 10% του πληθυσμού είναι τα άτομα με αναπηρία στη χώρα μας και δυστυχώς, όπου κι αν ψάξετε, θα δείτε ότι τα νούμερα αναφέρονται περίπου, δεν υπάρχει μία πλήρης καταγραφή και πρέπει να γίνει πολλή δουλειά και σ’ αυτό. Όμως, σκεφτείτε: Αν ανάγουμε το 10% του πληθυσμού σε οικογένειες, σε σπίτια, θα συνειδητοποιήσουμε ότι ένα στα τρία ή ένα στα τέσσερα το πολύ σπίτια στην πατρίδα μας έχει πρόβλημα με κάποιο άτομο με αναπηρία.
Το ζητούμενο είναι τα άτομα αυτά να μπορούν να έχουν μία ζωή όπως όλοι μας. Και το πρώτο και κύριο, κατά την άποψή μου, είναι να μπορούν να ενταχθούν στο χώρο της εργασίας, γιατί αυτό θα μπορεί να τους κάνει να ζήσουν με αξιοπρέπεια και αυτόνομα τη ζωή τους.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ο.Α.Ε.Δ. ένα 80% των ατόμων με αναπηρία στον τόπο μας είναι άνεργοι και αυτό θα πρέπει να το συγκρίνουμε με το αντίστοιχο νούμερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι 50%, άρα έχουμε εδώ να κάνουμε πολύ δρόμο.
Η έκθεση της διακομματικής επιτροπής για τα άτομα με αναπηρία είναι πιστεύω μία υποδειγματική δουλειά και πρέπει να συγχαρούμε τα μέλη της, τα μέλη της επιτροπής που τη συνέταξαν. Να τονίσουμε το γεγονός ότι τα τέσσερα τουλάχιστον από τα πέντε κόμματα κατέληξαν σε κοινές θέσεις και αυτό πιστεύω ότι είναι ένα μήνυμα, για το τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα. Γιατί, ασφαλώς, τα ζητήματα των ατόμων με αναπηρία είναι ζητήματα τα οποία κατά την άποψή μου δεν θα πρέπει να προσεγγίζονται με ιδεολογικό τρόπο. Είναι ζητήματα από αυτά τα οποία με τον κοινό νου και με την ανθρωπιά όλων μας μπορούν και πρέπει να προσεγγίζονται και αυτό κατά την άποψή μου είναι το μήνυμα του κοινού πορίσματος των εκπροσώπων των τριών τουλάχιστον κομμάτων που συμμετείχαν στην επιτροπή.
Στον τόπο μας έχει συντελεστεί μεγάλη πρόοδος τα τελευταία χρόνια, όσον αφορά τα ζητήματα των ατόμων με αναπηρία, όμως σε καμμία περίπτωση η πρόοδος αυτή δεν είναι αρκετή. Έχουμε μεγαλύτερη προσβασιμότητα και με την πολύ στενή έννοια, περισσότερες ράμπες, αλλά και με την ευρύτερη έννοια πολλά προγράμματα, που εντάσσουν τα άτομα με αναπηρία στην πραγματική κοινωνική και οικονομική ζωή.
Έχουμε για πρώτη φορά έναν νόμο, τον ν. 3304/2005, που θεσμοθετεί στοιχειώδη δικαιώματα για την κατάργηση των διακρίσεων εις βάρος των ατόμων με αναπηρία στο χώρο της εργασίας. Η ίδια η Εθνική Συνομοσπονδία των Ατόμων με Αναπηρία χαρακτηρίζει το νόμο αυτό του 2005 πρώτο και ιδιαίτερα σημαντικό βήμα για τα καταργηθούν οι διακρίσεις στον τόπο μας.
Έχουμε την προσπάθεια του Υπουργείου Υγείας με την κάρτα αναπηρίας, η οποία πιστεύω ότι είναι μία πραγματική τομή και θέλω να ελπίζω, κύριε Υπουργέ, ότι θα προχωρήσει τάχιστα λύνοντας και τα ζητήματα που έχουν να κάνουν και με το Υπουργείο Απασχόλησης και με τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να μπορούν να εξυπηρετούνται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι ανάπηροι και μάλιστα να ξεκαθαρίσει και ποιοι είναι αυτοί που είναι δια βίου ανάπηροι και δεν θα χρειάζεται να ταλαιπωρούνται με διαρκείς επισκέψεις και εξετάσεις από επιτροπές.
Έχουμε ακόμα την καλή δουλειά που έχει γίνει στο Υπουργείο Παιδείας και αναφέρομαι ειδικότερα στο σχέδιο νόμου που είναι έτοιμο, εξ όσων γνωρίζω, για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση, ένα σχέδιο νόμου το οποίο ικανοποιεί ένα χρόνιο αίτημα του αναπηρικού κινήματος στον τόπο μας, αυτό της υποχρεωτικότητας της αγωγής για τα άτομα με αναπηρία, της «Αγωγής και Εκπαίδευσης» όπως είναι ο σωστός όρος, έτσι ώστε να καλύπτονται όλες οι δραστηριότητες.
Έχουν γίνει, λοιπόν, σημαντικά βήματα, αλλά κανείς μας δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος, όσο οποιοσδήποτε ανάπηρος στη χώρα μας αντιμετωπίζει δυσκολίες, που δεν θα έπρεπε ως εκ της θέσεως.
Στον ελάχιστο χρόνο που μου απομένει θα ήθελα να πω δύο λόγια για το ποιες πιστεύω ότι είναι οι δυσκολίες στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και που μας οδηγούν ως προς το πρακτέο.
Για μένα, οι δυσκολίες, εκτός από τις προφανείς, έχουν να κάνουν με δύο ζητήματα:
Το ένα είναι ότι για να πετύχουμε πραγματική ισονομία και ισοπολιτεία των αναπήρων στην κοινωνία μας χρειαζόμαστε τη συνεργασία πραγματικά ολόκληρης της Κυβέρνησης, όλων των Υπουργείων, όλων των φορέων της κοινωνίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κ.λπ.. Και αυτό, γιατί; Προφανώς, οι άνθρωποι αυτοί για να ζήσουν κανονικά χρειάζονται οριζόντια, σε όλες τις φάσεις της ζωής, της πολιτείας, της κοινωνίας να έχουν μία κατάλληλη μεταχείριση. Αυτό μας φέρνει αντιμέτωπους με το γνωστό πρόβλημα στην Ελλάδα των συναρμοδιοτήτων μεταξύ των φορέων, που πρέπει να λυθεί.
Μία άλλη ακόμα ιδιαιτερότητα της αντιμετώπισης του ζητήματος της αναπηρίας είναι ότι η κατάσταση είναι δυναμική και αλλάζει διαρκώς.
Και αλλάζει διαρκώς, γιατί η ζωή όπως εξελίσσεται, η τεχνολογία όπως εξελίσσεται μας φέρνουν διαρκώς μπροστά σε νέες συνθήκες, νέες δυνατότητες μέσω της τεχνολογίας, νέα προβλήματα μπροστά στις νέες δραστηριότητες που υπάρχουν. Άρα, δεν μπορούμε αυτά να τα αντιμετωπίσουμε με τις παραδοσιακές, αν θέλετε, πολιτικές μεθόδους, όπου έχουμε μία νομοθετική δραστηριότητα που καταλήγει σε μία εκτελεστική πράξη κ.ο.κ.. Χρειάζεται μία πιο δυναμική και γρήγορη ανταπόκριση σ’ αυτά που συμβαίνουν.
Για να πω επιγραμματικά τι νομίζω ότι πρέπει να γίνει επί του πρακτέου, θα αναφερθώ κατ’ αρχάς σε δύο πολύ σημαντικά ζητήματα που και η Έκθεση θίγει και με τα οποία ασφαλώς συμφωνώ και συνηγορώ. Το ένα είναι ότι χρειάζεται να συσταθεί μία Ειδική Μόνιμη Επιτροπή της Βουλής για τα ζητήματα αυτά. Χρειάζεται ακόμα για το συντονισμό των δράσεων μία αντίστοιχη μονάδα στην πλευρά της εκτελεστικής εξουσίας, μία ειδική γραμματεία. Προσωπικά, θα έλεγα ότι επειδή τα ζητήματα αφορούν όλα τα Υπουργεία, δεν πρέπει να είναι μία ειδική γραμματεία σ’ ένα Υπουργείο, αλλά πρέπει να είναι δίπλα στο γενικό γραμματέα της Κυβέρνησης, ένας ειδικός γραμματέας που θα έχει αρμοδιότητα για το συντονισμό των δράσεων.
Από κει και πέρα έχουμε το μεγάλο θέμα της χρηματοδότησης. Χρειάζεται χρηματοδότηση στους φορείς και στις δομές που εξυπηρετούν τα άτομα με αναπηρία. Θα μιλήσω για την πατρίδα μου. Έχουμε μία σειρά από φορείς που εξυπηρετούν όλη την Κρήτη, το Κ.Ι.Φ.Α.ΜΕ.Α., το Κ.Ι.Φ.Α.Π., την ΕΛ.Ε.Π.Α.Π., το Κέντρο Αποκατάστασης παιδιών και νέων Κρήτης κ.λπ., τα οποία χρειάζονται χρηματοδότηση. Ένας απλός τρόπος είναι να βελτιωθεί η χρηματοδότηση από τα ασφαλιστικά ταμεία και οι αμοιβές που πληρώνουν τα ταμεία να είναι συμβατές μ’ αυτό που και στην αγορά θα πλήρωναν, ούτως ώστε να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους.
Πιστεύω ακόμα ότι στο πρόγραμμα του Υπουργείου Υγείας για την κοινωνική συνοχή το οποίο ενεργοποιείται από το φθινόπωρο θα πρέπει να υπάρξουν ειδικές πρόνοιες για τα άτομα με αναπηρία.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ολοκληρώστε παρακαλώ, κύριε συνάδελφε.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: Θα είχα πολλά ακόμα να πω, αλλά δεν θα κάνω κατάχρηση του χρόνου. Θέλω μόνο να πω ότι όταν καταφέρουμε να εντάξουμε τα άτομα με αναπηρία στην κοινωνία μας συνολικά, τότε δεν θα είναι αυτοί μόνο ωφελημένοι, θα είναι και η κοινωνία μας συνολικά ωφελημένη γιατί τα άτομα αυτά έχουν να προσφέρουν πολλά πράγματα τόσο στον τόπο μας, όσο και διεθνώς, όπως βλέπουμε από μεγάλες προσωπικότητες, Α.Μ.Ε.Α., που προσφέρουν στη συνολική κοινωνική μας ζωή, τόσο του τόπου μας όσο και διεθνώς.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας ευχαριστώ πολύ.
Έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει τις Εκθέσεις της στα σχέδια νόμων του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών:
α) «Κύρωση της δι’ ανταλλαγής ρηματικών διακοινώσεων Συμφωνίας για την τροποποίηση της Σύμβασης μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την αποφυγή της διπλής φορολογίας και την αποτροπή της φοροδιαφυγής αναφορικά με τους φόρους εισοδήματος και κεφαλαίου που υπογράφηκε στη Μόσχα στις 26 Ιουνίου 2000».
β) «Κύρωση της Σύμβασης μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Εσθονίας για την αποφυγή της διπλής φορολογίας και την αποτροπή της φοροδιαφυγής αναφορικά με τους φόρους εισοδήματος και κεφαλαίου».
Έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής, οκτώ μαθήτριες και μαθητές, αντιπροσωπεία αποφοίτων της Σχολής Μωραΐτη της τάξεως του 2008.
Η Βουλή τους καλωσορίζει. Τους εξηγούμε ότι σήμερα η Ολομέλεια της Βουλής συζητά επί της εκθέσεως για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας εφεξής, ένας έκαστος των ομιλητών θα έχει στη διάθεσή του πέντε λεπτά για να αναπτύξει τις απόψεις του και φυσικά θα τις αναπτύσσει από τη θέση του.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο νομό Ηρακλείου κ. Μπαντουβάς.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Πάλι σε μένα έτυχε ο κλήρος, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Είστε θηριώδης, φαίνεται κατά την εμφάνιση, παρά το ότι είστε καλός συνάδελφος!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Καθόλου, κύριε Πρόεδρε.
Η σημερινή συζήτηση για τη μέριμνα και την κάλυψη των αναγκών των Α.ΜΕ.Α. αποτελεί μία τέτοια περίπτωση, όπου η ίδια η πραγματικότητα μας επιβάλλει να αναγνωρίσουμε την ανεπάρκειά μας όσον αφορά στις υποχρεώσεις μας, απέναντι στους ανθρώπους αυτούς. Όσο και αν έχουν γίνει ενέργειες σχετικά με την προσβασιμότητα των ατόμων αυτών σε κτήρια και υπηρεσίες και σχετικά με επιδόματα και φοροαπαλλαγές, όσο και αν γίνονται προσπάθειες για την ένταξή τους στην κοινωνία μέσω εκπαιδευτηρίων, μέσω της εργασίας και μέσω του τουρισμού, δεν νομίζω ότι μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι έχουμε εξαντλήσει το μεγαλύτερο μέρος των δυνατοτήτων μας ή ότι έχουμε καλύψει τις υποχρεώσεις μας απέναντι στα άτομα αυτά.
Η προσβασιμότητα και η ασφάλεια στις μετακινήσεις και στις μεταφορές των ατόμων αυτών είναι μία βασική προβληματική διάσταση, που τους κάνει να νιώθουν αποκομμένοι. Αν και έχουν ληφθεί μέτρα, όπως τα ειδικά πλακίδια στα πεζοδρόμια –βέβαια, μόνο στα κέντρα των μεγάλων πόλεων- και η στάθμευση όχι μέσω ειδικών θέσεων, αλλά ειδικών δελτίων, το πρόβλημα παραμένει. Η πρόσβαση στα πεζοδρόμια είναι προβληματική, καθώς οι ράμπες είναι ελάχιστες –επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν μόνο στο κέντρο των μεγαλουπόλεων- συνήθως είναι κλεισμένες από σταθμευμένα αυτοκίνητα, ειδικά στην επαρχία και δεν «καίγεται καρφί» κανενός, ούτε της Αστυνομίας, ούτε της Δημοτικής Αστυνομίας ούτε κανενός.
Αντίστοιχα, οι σηματοδότες όχι μόνο είναι χαλασμένοι τις περισσότερες φορές, με αποτέλεσμα να παραπλανούν, αλλά είναι και συγκριτικά πολύ λίγοι προειδοποιητικοί έως ανύπαρκτοι για να καλύψουν τις ανάγκες των ατόμων με πρόβλημα όρασης.
Η πρόσβαση τέλος σε κτήρια χωρίς την κατάλληλη ράμπα και τους κατάλληλους ανελκυστήρες, ο εκσυγχρονισμός των επιβατικών σταθμών, και η τεράστια δυσκολία -πράγμα που είναι απαράδεκτο- πρόσβασης στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αποτελούν αγκάθια που πρέπει επιτέλους να λείψουν. Τώρα τελευταία, η Νέα Δημοκρατία έβγαλε ένα νομοσχέδιο που επιτρέπει τα ταξί Α.ΜΕ.Α..
Ίσως όλα αυτά να ακούγονται για τους κατοίκους της πρωτεύουσας κάπως φουσκωμένα, αλλά όπως είπα προηγουμένως, στην επαρχία αποτελούν περισσότερο τον κανόνα, παρά την εξαίρεση, κύριε Πρόεδρε. Πρόσφατα, με προσέγγισε –άκουσον, άκουσον, κύριε Υπουργέ!- ασφαλισμένος του δημοσίου, ο οποίος, αν και με διαπιστωμένη τετραπληγία, στο κρεβάτι, ούτε να κινήσει δεξιά, ούτε να κινήσει αριστερά μπορεί, έπρεπε και πρέπει κατά το νόμο ανά τακτά χρονικά διαστήματα να προσέρχεται σε επιτροπή του Ι.Κ.Α. επιβεβαίωσης της τετραπληγίας του, για να μπορεί να παίρνει το ανάλογο επίδομα. Αν είναι δυνατόν!
Και δεν είναι λίγες οι φορές, αγαπητοί συνάδελφοι και κύριε Πρόεδρε, που ακούω παράπονα για τη δυσκολία με την οποία χορηγούνται τα διάφορα αναλώσιμα, που όμως κάνουν τη διαφορά γι’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Άλλη μία λοιπόν υποχρέωση της πολιτείας είναι να δώσει ολοκληρωμένη θεσμική διάσταση στην αναπηρία και να θωρακίσει τους ανθρώπους αυτούς όχι με γραφειοκρατικά εμπόδια, αλλά με ειλικρινή ευαισθησία.
Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να αναφερθώ, χωρίς φυσικά να διεκδικώ την πρωτοτυπία, στο μεγαλύτερο πρόβλημα των Α.ΜΕ.Α., την άρση του κοινωνικού τους αποκλεισμού. Υπάρχει μέριμνα με ειδικά εκπαιδευτήρια για την κατάρτισή τους, υπάρχουν παραδείγματα ενσωμάτωσής τους στο ενεργό εργατικό δυναμικό της χώρας και εν γένει έχουν γίνει βήματα προς την ενεργή ένταξή τους στην κοινωνία.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες αισθάνονται σε μεγάλο βαθμό ξένο σώμα ανάμεσά μας, με δυσκολία στην αξιοποίηση της πληροφορίας και με δυσκολία στην ενημέρωση και στην προσαρμογή της καθημερινότητάς τους, με τον ιδρυματισμό να αποτελεί ακόμα και τώρα πολύ ισχυρό ενδεχόμενο, μετά την απουσία της οικογένειάς τους.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Υπάρχουν τρόποι να βελτιωθεί με μεγάλη ταχύτητα και με μικρό κόστος η κατάσταση αυτή, κύριε Υπουργέ, με την εξάπλωση του κατάλληλου λογισμικού που θα δίνει πρόσβαση στην πληροφόρηση, με την καθολική καθιέρωση του συστήματος Βraill, με τον ουσιαστικό έλεγχο της προστασίας των δικαιωμάτων που θεσπίζει η κείμενη νομοθεσία, γιατί είναι τα μικρά στοιχεία της καθημερινότητας αυτών των ανθρώπων, που πρέπει κατ’ αρχήν να καλυτερεύσουμε. Είναι πιστεύω υποχρέωση πρώτα απ' όλα της Κυβέρνησής μας να κάνει το μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.
Επίσης, προτείνω να συσταθεί ειδική μόνιμη επιτροπή που θα παρακολουθεί επί μονίμου βάσεως τα πολλά και τεράστια χρόνια προβλήματα που βασανίζουν και ταλαιπωρούν τα Α.ΜΕ.Α. της χώρας μας.
Επιπλέον, υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα, κύριε Υπουργέ, που αντιμετωπίζουν οι αιμοκαθαριζόμενοι της χώρας. Εγώ όμως θα εστιάσω το λόγο μου στην έλλειψη μονάδων αιμοκάθαρσης σε όλη την επικράτεια, ειδικά δε στα εκατοντάδες νησιά της χώρας, με αποτέλεσμα να γίνονται οι ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα, για να μπορέσουν να κερδίσουν ακόμα λίγο χρόνο ζωής.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ολοκληρώστε, κύριε Μπαντουβά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Σε μερικά δευτερόλεπτα.
Ο νόμος πλέον, κύριε Υπουργέ, επιτρέπει την ίδρυση μονάδων αιμοκάθαρσης και στα κέντρα υγείας…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Μπαντουβά, παρακαλώ ολοκληρώστε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Ολοκληρώνω.
Όμως, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα στο θέμα αυτό, ώστε, πρώτον να αποσυμφοριστούν και οι μονάδες αιμοκάθαρσης των μεγάλων νοσοκομείων, δεύτερον να μειωθούν τα έξοδα μεταφοράς των αιμοκαθαριζομένων από τον τόπο παραμονής, στη μονάδα αιμοκάθαρσης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και τρίτον, φαντάζεστε τα νησιά μας, αν είχαν μονάδες αιμοκάθαρσης τι νοσηλευτικό τουρισμό θα δέχονταν ακόμη και το χειμώνα με το ήπιο κλίμα που διαθέτουμε; Θα μπορούσαν τα νησιά μας να έχουν νοσηλευτικό τουρισμό, κύριε Υπουργέ. Και επίσης, οι νησιώτες νεφροπαθείς της διασποράς είναι καταδικασμένοι να μην μπορούν να επισκεφτούν το νησί τους. Θεωρώ ότι είναι ένα θέμα που πρέπει το Υπουργείο Υγείας, κύριε Υπουργέ, να το δει με ευαισθησία.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ετοιμαζόμουν να σας επαινέσω, αλλά δεν θα το κάνω τώρα. Ήταν μακρά η εμπειρία σας από τις συγκοινωνίες, γι’ αυτό και κάνατε παρατηρήσεις χρήσιμες και χρηστικές, αλλά η υπέρβαση κατά ενάμιση λεπτό του χρόνου, όταν περιμένουν άλλοι πενήντα, είναι κάτι που ούτε ο κ. Σκουλάκης δεν έκανε σήμερα.
Λοιπόν, το λόγο έχει ο κ. Κώστας Γείτονας.
Ορίστε, κύριε Γείτονα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Ελπίζω να με επαινέσετε, κύριε Πρόεδρε, στο τέλος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας επαινώ μονίμως, μέχρι παρεξηγήσεως. Και εσείς φροντίζετε να με δικαιώνετε. Εκτός εάν σήμερα το ανατρέψετε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Το ότι συζητούμε πάντως σήμερα στην Αίθουσα την Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των ανθρώπων με αναπηρίες είναι πάρα πολύ θετικό. Αλλά βέβαια αναζητούνται και ευήκοα ώτα.
Βλέπω τους δύο Υπουργούς εδώ, τον Υπουργό και τον Υφυπουργό, κυρίως αρμόδιους όχι βέβαια για όλα τα θέματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Άλλωστε οι πολιτικές για τα άτομα με ειδικές ανάγκες διαπερνούν και πολλούς άλλους τομείς ευθύνης. Όμως στην ευθύνη τους και στην αρμοδιότητά τους υπάρχουν πολλά περιθώρια δράσης από τα οποία περιμένουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Εγώ πιστεύω, κύριε Πρόεδρε, ότι το πιο θετικό – γι’ αυτό και θα περιοριστώ σε λίγες μόνο παρατηρήσεις…Αλλά
Κύριε Πρόεδρε, για να με επαινέσετε, θα πρέπει να με προσέχετε κιόλας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Είστε υπό παρακολούθηση. Προχωρήστε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Την προσοχή σας θέλω…Λέω, λοιπόν, ότι θα ήταν εξόχως θετικό, αν από τη Βουλή σήμερα εκπέμψουμε ένα μήνυμα προς την κοινωνία ότι όλες οι πτέρυγες, ανεξάρτητα από τις πολιτικές ή ιδεολογικές διαφορές, είμαστε ενωμένοι στην προσπάθεια για τη βελτίωση και της καθημερινότητας των ατόμων με ειδικές ανάγκες, για τη βελτίωση, εν πάση περιπτώσει, της ζωής τους. Γιατί δικαιούνται, -δεν τους κάνουμε χάρη- την αξιοπρεπή διαβίωση – και την ομαλή και ισότιμη κοινωνική τους ένταξη. Γιατί σε τελευταία ανάλυση, αυτό είναι το ζητούμενο.
Έχουν γίνει πολλά βήματα. Δεν αρκούν όμως. Οι προτάσεις της επιτροπής, κύριε Πρόεδρε, αναφέρονται σε όλους τους τομείς δράσης που έχουν σχέση με τη βελτίωση της ζωής των ατόμων με ειδικές ανάγκες, από τα θέματα ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης μέχρι τα θέματα ένταξης, κοινωνικής ένταξης, εργασιακής ένταξης. Και είδα πράγματι, θετικές και ρεαλιστικές προτάσεις. Μάλιστα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πολλές απ’ αυτές τις έχει ήδη εντάξει στο πρόγραμμά του, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Στο λίγο χρόνο που έχω, θέλω – και με την ευκαιρία που είναι εδώ ο Υπουργός και ο Υφυπουργός Υγείας – να πω ότι σημασία έχουν κατά τη γνώμη μου για τα άτομα με ειδικές ανάγκες για την κοινωνική υποστήριξή τους και την εκπαίδευσή τους – που είναι και προϋπόθεση της εργασιακής τους ένταξης, άρα και της αποτροπής του κοινωνικού αποκλεισμού – τα κέντρα που κάναμε, οι νέες δομές του κάναμε, κύριε Υπουργέ, τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.Μ.Ε.Α.. Είναι δομές και προγράμματα που είχα την τιμή να προωθήσω ως Υπουργός Υγείας και πρόνοιας.
Δυστυχώς, οι δομές αυτές δεν λειτουργούν κανονικά. Έχουν πολλά προβλήματα και στην υποστελέχωση. Όπως και το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», που επεκτάθηκε και στα άτομα με ειδικές ανάγκες, έχει προβλήματα χρηματοδότησης και βρίσκεται ουσιαστικά στον αέρα.
Γι’ αυτό μίλησα προηγουμένως για «ευήκοα ώτα» της πολιτείας, την οποία εκπροσωπείτε εσείς. Γιατί δεν είναι φιλανθρωπία το θέμα της αντιμετώπισης των προβλημάτων των ατόμων με αναπηρίες. Είναι υποχρέωση της πολιτείας, συνταγματική υποχρέωση, αλλά και από τις ηθικές αρχές που διέπουν την κοινωνία μας. Τα άτομα αυτά δικαιούνται την ισότιμη ένταξή τους, την ίση μεταχείριση.
Και όπως έχω πει πολλές φορές, κύριε Πρόεδρε, και επαναλαμβάνω: Άνθρωποι με αναπηρίες, πάντα θα υπάρχουν. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Και κανένας από μας δεν ξέρει, αν αύριο θα είναι ανάπηρος.
Εκείνο που δεν επιτρέπεται στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες είναι να είναι οι ίδιες, οι πολιτείες, ανάπηρες. Με ποια έννοια; Με την έννοια του να μη μπορούν πραγματικά να προστατεύσουν και να φροντίσουν τα ίδια τους τα μέλη.
Κύριοι Υπουργοί, έχετε την ευκαιρία εσείς και οι συναρμόδιοι συνάδελφοί σας να αξιολογήσετε και να αξιοποιήσετε αυτές τις προτάσεις, έτσι ώστε τα θετικά βήματα που έχουν γίνει ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, όσον αφορά στην αντιμετώπιση προβλημάτων των ανθρώπων με αναπηρίες να γίνουν ακόμη περισσότερα, να καλυφθούν ελλείμματα τα οποία υπάρχουν. Και τα μεγάλα ελλείμματα είναι και στον τομέα της ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης. Να είμαστε ειλικρινείς. Υπάρχουν ακόμα προκαταλήψεις. Και εδώ βρίσκω θετική την πρόταση της επιτροπής για εισαγωγή ειδικού μαθήματος στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση με αντικείμενο τις ιδιαίτερες ανάγκες των πολιτών με αναπηρία. Το έλλειμμα στην ευαισθητοποίηση χρειάζεται γρήγορα να το καλύψουμε.
Όσο δε αφορά στην εκπαίδευση και την επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρία, θα ήθελα να πω ότι είναι επίσης αξιοπρόσεκτη η πρόταση της επιτροπής, για να γίνει υποχρεωτική η ειδική αγωγή. Όπως είπα, ελπίζω ότι η σημερινή συζήτηση θα βγάλει ισχυρό, ενιαίο θετικό μήνυμα προς την κοινωνία, αλλά και ότι θα είναι πρώτα «ευήκοα» τα αυτιά των κυβερνώντων.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει ζητήσει ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ο κ. Αβραμόπουλος.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορική από το γεγονός και μόνο ότι παρουσιάζει το αποτέλεσμα της συλλογικής μας δουλειάς, μέσα από αυτήν την έκθεση, η οποία ανοίγει καινούργιους δρόμους, συνοδεύοντας μία προσπάθεια μεγάλης διάρκειας που καταβάλλει η ελληνική πολιτεία, για να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες μιας ειδικής κατηγορίας συνανθρώπων μας, αυτής των ατόμων με αναπηρία.
Ξεκινώ, λέγοντας ότι, εάν ως προς κάτι κρίνεται ο κοινωνικός μας πολιτισμός, είναι από τη στάση της οργανωμένης κοινωνίας απέναντι στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Και εκεί, παρά τα όσα λέγονται και ακούγονται, η χώρα μας έχει κάνει βήματα μπροστά. Δεν έχουμε φθάσει, βέβαια, στο ιδεατό αυτό επίπεδο στο οποίο στοχεύουμε. Η πολιτική απέναντι στους συνανθρώπους μας με αναπηρία είναι μεγάλη σε διάρκεια, θέλει αντοχή στο χρόνο, θέλει στρατηγική. Και αυτή η έκθεση μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα επόμενο βήμα, που είναι η κατάκτηση ενός ολοκληρωμένου στρατηγικού εθνικού σχεδίου δράσης που θα συνοδεύει τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων για τα επόμενα χρόνια.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να συγχαρώ την Πρόεδρο της Επιτροπής κ. Μπερνιδάκη, καθώς επίσης και όλους τους συναδέλφους της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου που συμμετείχαν, για την ευαισθησία και το σεβασμό τον οποίο επέδειξαν και με τον οποίο προσέγγισαν ένα ζήτημα που αγγίζει πραγματικά ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που μία πρόχειρη εκτίμηση το θέλει να φτάνει στο 10%.
Χαίρομαι, επίσης, γιατί ανάμεσά μας βρίσκεται ο κ. Καστρινάκης, ο οποίος δίνει όλα αυτά τα χρόνια στο όνομα μιας άλλης ειδικής ομάδας του πληθυσμού μας τη μάχη για ποιότητα ζωής και αξιοπρέπεια.
Η έκθεση της διακομματικής επιτροπής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν, όπως είπαμε, τα άτομα με αναπηρία αποτελεί από μόνη της ένα βήμα προς τα εμπρός. Θυμίζω ότι αυτή η επιτροπή συνεστήθη μετά από πρόταση του ίδιου του Πρωθυπουργού κ. Καραμανλή, έμπρακτη απόδειξη αυτής της Κυβέρνησης, αλλά και έκφραση της βούλησής της να σταθεί δίπλα στον άνθρωπο που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη, το συνάνθρωπό μας με αναπηρία.
Όσον αφορά τώρα τα συμπεράσματα και τις προτάσεις που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν την επιτροπή, το Υπουργείο μας ήδη έχει σχεδιάσει, δρομολογήσει και σε πολλές περιπτώσεις υλοποιήσει πολιτικές και δράσεις, οι οποίες βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με το πόρισμα αυτής της έκθεσης.
Η καθιέρωση της κάρτας αναπηρίας, βασική πολιτική του Υπουργείου στο χώρο της κοινωνικής αλληλεγγύης, σύντομα θα είναι πραγματικότητα. Έχει περάσει την πιλοτική φάση εφαρμογής και βρίσκεται στο τελικό στάδιο υλοποίησής της. Είναι μία εξαγγελία, η οποία με πολλή προετοιμασία και δουλειά, θα γίνει πραγματικότητα, απαλλάσσοντας τα άτομα με αναπηρία από δυσβάστακτες γραφειοκρατικές διαδικασίες, που μονάχα προβλήματα και καθυστερήσεις δημιουργούσαν.
Η θέσπιση του Εθνικού Μητρώου Αναπήρων, άμεσα συνδεδεμένη με την κάρτα αναπηρίας, θα δώσει οριστικό τέλος στην αδυναμία πλήρους καταγραφής και κατ’ επέκτασιν δυνατότητας χορήγησης προνοιακών παροχών στους συμπολίτες μας με αναπηρία. Το Εθνικό Μητρώο, σύντομα θα αποτελεί και αυτό μία πραγματικότητα.
Η αναθεώρηση του συστήματος αξιολόγησης και ταξινόμησης των αναπηριών, στη βάση του Διεθνούς Συστήματος Ταξινόμησης και Λειτουργικότητας, Αναπηρίας και Υγείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, έχει ήδη προχωρήσει σημαντικά. Το «κόκκινο βιβλίο» που περιλαμβάνει το Σύστημα Ταξινόμησης έχει ήδη προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα και εκδοθεί από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Η αναθεώρηση του Συστήματος Αξιολόγησης, σύμφωνα πάντα με αντικειμενικά κριτήρια, θα αποτελέσει μία πραγματικότητα που θα διευκολύνει όλα τα άτομα με αναπηρία, καθώς επίσης και τη Δημόσια Διοίκηση στη διευκόλυνση της αποστολής της, που είναι η παροχή βέλτιστων υπηρεσιών προς τον πολίτη.
Το Παρατηρητήριο για άτομα με αναπηρία, το οποίο πράγματι αντιμετώπισε προβλήματα στην έναρξη της λειτουργίας του, σύντομα θα βρίσκεται πλέον σε τροχιά παραγωγής έργου. Η κωδικοποίηση της νομοθεσίας για τα άτομα με αναπηρία έχει ήδη ξεκινήσει και θα ολοκληρωθεί με πόρους από την Δ΄ προγραμματική περίοδο.
Αναφορικά τώρα με το σημαντικό, πράγματι, ζήτημα που προκύπτει, όταν άτομα με σοβαρές και μη αναστρέψιμες αναπηρίες, καλούνται προς επανεξέταση από τις αρμόδιες υγειονομικές επιτροπές, υπάρχει έτοιμη κοινή υπουργική απόφαση, που δίνει τέλος σε αυτήν την ταλαιπωρία. Μέσα σε λίγο διάστημα το ζήτημα αυτό κλείνει οριστικά. Η δε στελέχωση των κέντρων υποστήριξης ατόμων με αναπηρίες, των γνωστών Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.Μ.Ε.Α. και των κέντρων αποθεραπείας φυσικής και κοινωνικής αποκατάστασης, των Κ.Α.Φ.Κ.Α., κινείται πλέον σε ποσοστό ικανοποιητικό. Σίγουρα δεν έχουμε φθάσει στο επίπεδο αυτό που θα θέλαμε, δηλαδή να έχουμε πλήρη και επαρκή στελέχωσή τους. Παρ’ όλα αυτά εμείς συνεχίζουμε, όχι απλά, κύριε Σκουλάκη, διεκδικώντας….
ΗΛΙΑΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.Μ.Ε.Α., κύριε Υπουργέ, λειτουργούν; Μα, τι λέτε τώρα;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Μα γι’ αυτά μιλάω, κύριε συνάδελφε. Μην με παρασύρετε τώρα να σας θυμίσω πως λειτουργούσαν. Γιατί νομίζω ότι δεν έχει κανένα νόημα γι’ αυτήν τη συζήτηση, τι παραλάβαμε και τι κάνουμε. Σημασία έχει τι θα κάνουμε όλοι μαζί, για να καταστήσουμε αυτό το σύστημα λειτουργικό. Και μιας και κάνατε αυτήν τη μικρή παρέμβαση, θα ήθελα να σας πω ότι εμείς αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαφορετικά την υπόθεση της κοινωνικής πολιτικής. Σας θέλουμε αρωγούς και στυλοβάτες.
Αποκτήσαμε τα χρόνια που πέρασαν μεγάλη εμπειρία. Έγιναν βήματα μπροστά, δεν φθάσαμε, όπως είπα πριν, στο ιδεατό επίπεδο. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε από κοινού, με την ίδια ευαισθησία, την οποία μοιραζόμαστε όλοι σε αυτήν την Αίθουσα, το σημαντικό αυτό κομμάτι της κοινωνικής πολιτικής. Ξέρουμε που πάσχει το σύστημα, το έχουμε εντοπίσει. Γνωρίζουμε ποιες είναι οι πραγματικές δυσκολίες και είμαστε αποφασισμένοι να τις ξεπεράσουμε.
Σε ό,τι αφορά δε τις χρηματοδοτήσεις, οφείλω μία απάντηση στο φίλο μου και συνάδελφο, κ. Σκουλάκη. Ναι, είναι αλήθεια ότι εδώ και δυόμισι χρόνια, αφ’ ότου ανέλαβα τα καθήκοντά μου, σε πολλές περιπτώσεις είπα ότι η προτεραιότητά μας δεν είναι τα περισσότερα λεφτά, είναι το νοικοκύρεμα των οικονομικών της υγείας. Και φαντάζομαι ότι παρά το γεγονός πως δεν ψηφίσατε το νομοσχέδιο για τις προμήθειες, κατά βάθος νιώθετε ικανοποίηση που μία Κυβέρνηση βρέθηκε επιτέλους στο σημείο να το τολμήσει και είναι πλέον μία πραγματικότητα.
Η επιτροπή συγκροτήθηκε. Από το μήνα Σεπτέμβριο αρχίζει πλέον να ελέγχει όλο το φάσμα των προμηθειών σε όλη τη χώρα. Και επειδή πριν από λίγο μπορεί να μην γράφτηκε στα Πρακτικά, καλό θα είναι να γίνει, έτσι απλά για να το καταλάβει ο κόσμος, σταματάμε τη σπατάλη, τη διαφθορά, την αδιαφάνεια και το κλέψιμο στα οικονομικά της υγείας. Το μεγάλο φαγοπότι γινόταν εκεί μέσα. Αυτά τελειώνουν. Και τελειώνουν με τη «σφραγίδα» και την «υπογραφή» αυτής της Κυβέρνησης που το τόλμησε. Να λοιπόν, που θα βρεθούν τα λεφτά. Διότι στα οικονομικά της υγείας εάν σταματήσει όπως είπαμε η σπατάλη και η διαρροή χρήματος με τους γνώριμους ελληνικούς τρόπους του παρελθόντος, τότε θα οδηγηθούμε σ' αυτό που μελέτες μας έχουν δείξει, σε μία εξοικονόμηση πολύ σημαντική 500.000.000 ευρώ σε ετήσια βάση, χρήματα τα οποία θα επιστρέψουν και θα επενδυθούν στην υγεία, για αύξηση των αποδοχών, για προσλήψεις, για ενίσχυση της πολιτικής εκσυγχρονισμού των υποδομών μας.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Πότε κύριε Υπουργέ;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Σε εξέλιξη είναι αυτό το πρόγραμμα, κύριε Σκουλάκη. Σας το είπα πριν. Θέλει χρόνο για να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, ένας κατακερματισμένος, αδιάφανος και αμαρτωλός χώρος και αυτόν περιέγραφα πρωτύτερα.
Εν πάση περιπτώσει –γυρνώ πάλι σ’ αυτά τα κέντρα που αναφερθήκαμε πρωτύτερα- μετά την ίδρυσή τους είχαν δυστυχώς εγκαταλειφθεί και υπολειτουργούσαν τότε, χωρίς το απαραίτητο προσωπικό. Η προσπάθειά μας βρίσκεται σε καλό δρόμο και θα εντατικοποιηθεί ακόμα περισσότερο και με τη βοήθεια του Α.Σ.Ε.Π., το οποίο έχει δείξει κατανόηση.
Η οικοδόμηση της συνεκτικής και δίκαιης κοινωνίας, αποτελεί το βασικό μέτρο των προσπαθειών μας και την βαθύτερη αποστολή της πολιτικής μας, που έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπό μας, που, όπως είπαμε πριν έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη, τον άνθρωπο με αναπηρία.
Η καταπολέμηση δε του κοινωνικού αποκλεισμού -και πολύ σωστά ετέθη από πολλούς συναδέλφους πριν- αποτελεί το κλειδί, θα λέγαμε, για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ευημερίας της κοινωνίας, επιβάλλοντας τη υιοθέτηση μέτρων κοινωνικής συνοχής, που θα συνδυάσει οικονομικές και κοινωνικές προτεραιότητες.
Η άσκηση πολιτικής στον τομέα της κοινωνικής συνοχής στην πατρίδα μας παρουσίαζε αρκετές αδυναμίες και κενά που εντοπίζονταν κατά κύριο λόγο στην έλλειψη στοχευμένων στρατηγικών προστασίας, εξαιτίας της δυσκολίας εντοπισμού των ατόμων με αναπηρία με αντικειμενικά κριτήρια. Επίσης και στην απουσία ολοκληρωμένων ενεργητικών δράσεων, εργασιακής και κοινωνικής ένταξης των ευπαθών ομάδων, όπως τα άτομα με αναπηρία, που εγκλωβίζονται στην περιστασιακή λήψη επιδοματικών παροχών. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει το Υπουργείο μας. Λαμβάνοντας υπ' όψιν την ανάγκη ενδυνάμωσης του συμβολαίου τιμής της πολιτείας με τον πολίτη για την ατομική ευεξία, το Υπουργείο μας, σχεδίασε το εθνικό πρόγραμμα «Κοινωνική Συνοχή και Αλληλεγγύη», που εισάγει ένα νέο πνεύμα πολιτικών στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας για την περίοδο 2007-2013, με στόχο την προώθηση της οικονομικής και κοινωνικής ένταξης των λιγότερων ευνοημένων ομάδων και την κατοχύρωση της εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσής των. Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο παρεμβάσεων οριζόντιας κλίμακας, που επιδιώκουν την κάλυψη των αναγκών κάθε ατόμου, που αντιμετωπίζει προβλήματα συμμετοχής στο κοινωνικό και οικονομικό ιστό της χώρας, για την ενίσχυση της συμβολής των πολιτικών, κοινωνικής φροντίδας στην αναπτυξιακή διαδικασία της χώρας, της Ελλάδας.
Βασικές τώρα προτεραιότητες της πολιτικής του Υπουργείου μας. Είναι πρώτα από όλα η αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού των ατόμων με ειδικές ανάγκες σ’ όλες τις διαστάσεις. Η καταπολέμηση των διακρίσεων σε βάρος των Α.Μ.Ε.Α.. Η κατοχύρωση των δυνατοτήτων ένταξης ή επανένταξης στην αγορά εργασίας, τόσο των προνοιακών υπηρεσιών όσο και των οικογενειών τους, που παραμένουν αναγκαστικά εκτός του εργασιακού περιβάλλοντος, για να παρέχουν φροντίδα.
Η ενεργοποίηση των τοπικών κοινωνιών για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη πολιτικών καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού των ατόμων με αναπηρία. Η ενίσχυση της συνεργασίας ανάμεσα στη Δημόσια Διοίκηση, των κοινωνικών εταίρων, της Εκκλησίας και του εθελοντικού κινήματος. Και, βεβαίως, η ενεργοποίηση της μεγάλης κοινωνίας των πολιτών.
Το έχω πει πολλές φορές και θα το επαναλάβω. Το Υπουργείο μας είναι πρώτα Υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και μετά Υπουργείο Υγείας. Η υγεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φυσικής μας ζωής. Γίνεται μια μεγάλη συντονισμένη προσπάθεια τα τελευταία χρόνια. Έχουμε ήδη καταγράψει αποτελέσματα. Προχωρούμε σε βελτιώσεις και σε προσαρμογές.
Αυτό, όμως, που θα κρίνει τον πολιτισμό μας, θα κρίνει και εμάς ως πολικό, αν θέλετε, σύστημα και συνολικά το εθνικό σύστημα, είναι η στάση μας απέναντι στις ειδικές κατηγορίες των συνανθρώπων μας. Και εκεί η ευθύνη είναι συνολική, συλλογική, εθνική. Γιατί θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι κανείς δεν υπολείπεται σε κοινωνική ευαισθησία σ’ αυτήν την Αίθουσα.
Πρέπει, όμως, να πούμε και μία αλήθεια, ότι παρά τα όσα κατά καιρούς έχουν λεχθεί –αν και για πρώτη φορά φθάνουμε σ’ ένα επίπεδο μιας ολιστικής προσέγγισης του θέματος χάρη και σ’ αυτήν την έκθεση- τα άτομα με ειδικές ανάγκες στην πατρίδα μας και ιδιαίτερα τα άτομα με αναπηρία υποφέρουν. Δεν έχει κανείς, παρά να ρίξει μια ματιά στον ευρύτερο αστικό μας περίγυρο. Το είχα ζήσει και εγώ παλιότερα ως Δήμαρχος Αθηναίων και εσείς στη θητεία σας στο δήμο, κύριε Παπουτσή, και φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος. Οι συνάνθρωποί μας αυτοί δεν βρίσκουν ένα φιλόξενο, φιλικό περιβάλλον, για να ασκήσουν ισότιμα με εμάς το δικαίωμά τους στη ζωή. Χρειάζεται να προσαρμόσουμε συνολικά τις πολιτικές μας, γιατί τις ευθύνες τις μοιραζόμαστε όλοι. Εμείς που νομοθετούμε, η εκτελεστική εξουσία, έχει μεγάλη ευθύνη. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία. Αλλά και όλες οι δομές της συντεταγμένης πολιτείας πρέπει να μοιραστούμε μέσα από τις πολιτικές, που υιοθετούμε μια ολοκληρωμένη άποψη για το πώς θα σταθούμε έμπρακτα κοντά στους συνανθρώπους μας.
Το πολιτικό στίγμα που συνοδεύει την πορεία και την πολιτική αυτής της Κυβέρνησης, είναι συγκεκριμένο και σταθερό. Κοντά στους συνανθρώπους μας με έμπρακτα μέτρα. Όλα αυτά τα χρόνια –και το επαναλαμβάνω- έχουν γίνει βήματα μπροστά, άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο. Ήρθε η ώρα, όμως, που συνολικά θα κριθούμε.
Και εάν μας βοηθάει σε κάτι αυτή η έκθεση, είναι πρώτα απ’ όλα, να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα. Και επαναλαμβάνω, ότι έκαναν εξαίρετη δουλειά εδώ οι συνάδελφοί μας. Το επόμενο βήμα, είναι να κάνουμε και μια χρηματοοικονομική μελέτη για να μη μείνει, κύριε Σκουλάκη, έκθεση ιδεών. Και το τρίτο είναι να χαράξουμε και να συζητήσουμε ένα εθνικό σχέδιο δράσης, το οποίο θα βάλει όλους μας σε μια συγκεκριμένη τροχιά, η οποία σταδιακά θα δίνει αποτελέσματα. Γιατί σε τελευταία ανάλυση, σαν περάσουν τα χρόνια, απ’ αυτά θα κριθεί η δικιά μας εποχή και η συμβολή μας στο να έχει γίνει αυτή η κοινωνία καλύτερη, λειτουργικότερη και πάνω απ’ όλα πιο ανθρώπινη.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να ολοκληρώσουμε στις 16.00΄ και για να μιλήσουν οι περισσότεροι, πρέπει να μειωθούν οι χρόνοι.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Και άλλο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και άλλο. Αλλιώς δεν θα μιλήσουν αρκετοί.
Θα τελειώσουμε 16.00΄. Αυτό ανακοινώθηκε το πρωί από τον Πρόεδρο. Πρέπει να μειωθούν οι χρόνοι και των αγορητών, τουλάχιστον, στα τέσσερα λεπτά και των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων στα οκτώ λεπτά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Αυτό είναι το μόνιμο πρόβλημα της Βουλής.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κοιτάξτε, δεν κάνουμε τώρα καινούργιο Κανονισμό. Κάνουμε μια πρόταση, αν συμφωνείτε. Εάν δεν συμφωνείτε, προχωρούμε όπως είναι και δεν θα μιλήσετε όλοι.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, μπορώ να έχω το λόγο επί της διαδικασίας;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ορίστε, κύριε Μαρκόπουλε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θεωρώ ότι οι συνάδελφοί μου έχουν δίκιο. Το θέμα είναι αυξημένης ευαισθησίας. Εάν συμφωνούν οι συνάδελφοι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι, επειδή υπάρχουν και τρεις Υπουργοί, εγώ προσωπικά μειώνω το χρόνο μου στο μισό, για να μπορέσει να γίνει μια ολοκληρωμένη συζήτηση. Τουλάχιστον εγώ θα το κάνω –δεν έχω κανένα λόγο- και αν οι άλλοι συνάδελφοι εκτιμούν το ίδιο, ας το κάνουν και αυτοί.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Πρέπει να γίνει μια προσπάθεια απ’ όλους.
Το λόγο έχει ο κ. Παπουτσής.
Πόσο χρόνο θα χρειαστείτε, κύριε Παπουτσή;
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, έχετε μία τάση να μη βλέπετε τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Σας δικαιολογώ, βέβαια.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Ροντούλη, αφήστε τα σχόλια. Νομίζω ότι χάνουμε χρόνο.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Να σας βοηθήσω ήθελα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Δεν σας είδα. Λοιπόν, τι να κάνουμε τώρα; Είχε ζητήσει το λόγο ο κ. Παπουτσής…
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Τέλος πάντων, να σας βοηθήσω ήθελα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Παίρνετε το λόγο μονίμως αυθαίρετα. Ζήτησα από τον κ. Παπουτσή, πριν ανέβει, να κάνω μια πρόταση σαν Προεδρείο. Τώρα τι να σας πω;
Κύριε Παπουτσή, επιτρέπετε επί της διαδικασίας ένα λεπτό στον κ. Ροντούλη;
Ορίστε, κύριε Ροντούλη.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, εγώ ήθελα να συμφωνήσω με τη θέση σας στα οκτώ λεπτά, αυτό και τίποτε άλλο, στα οκτώ λεπτά οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι, για να βοηθήσουμε την όλη διαδικασία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Προχωράμε και θα δούμε πού θα φθάσει.
Ο κ. Παπουτσής έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα προηγουμένως με πολλή προσοχή τον κύριο Υπουργό και εγώ θα μείνω κυρίως στο θέμα της δικής μου παρέμβασης που αφορά στη συζήτηση επί της ομόφωνης έκθεσης της ειδικής επιτροπής, που συνεστήθη για την υποβοήθηση της ζωής και την ένταξη των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των ατόμων με αναπηρίες. Μόνο ένα σχόλιο θέλω να κάνω στην εκτενή αναφορά του κυρίου Υπουργού, τη δεικτική αναφορά του κυρίου Υπουργού όσον αφορά τα οικονομικά της υγείας. Η αλήθεια είναι ότι στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας τα οικονομικά της υγείας πάνε από το κακό στο χειρότερο. Και επίσης βέβαιον είναι ότι οι πρωταγωνιστές των οικονομικών της υγείας την περίοδο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, θα χρειαστούν σύντομα νομική υποστήριξη. Αυτή είναι η αλήθεια. Τα υπόλοιπα, όμως, περιμένουμε τον κύριο Υπουργό να τα συζητήσουμε κατά τη διάρκεια της επερώτησης, την οποία έχουμε καταθέσει οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποκλειστικά και μόνο για τον έλεγχο της Κυβέρνησης και των πεπραγμένων της Κυβέρνησης στα οικονομικά της υγείας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ισχύον σύστημα αξιολόγησης της αναπηρίας της χώρας μας, περιορίζεται στην αναγωγή της αναπηρίας σε ποσοστά, χωρίς να την περιγράφει με ακρίβεια και χωρίς να τη διαχωρίζει από τη νόσο. Η εκτίμηση του βαθμού αναπηρίας με βάση μόνο την ιατρική διάγνωση και όχι τις λειτουργικές ικανότητες του αναπήρου, είναι ασύμβατη προς τα διεθνή συστήματα ταξινόμησης και αξιολόγησης και πρέπει να αλλάξει. Είναι ανάγκη επίσης, να εκτιμάται η αναπηρία σε σχέση με τις βλάβες στις σωματικές δομές και τις λειτουργίες και με την απόδοση του ατόμου σε δραστηριότητες καθημερινής ζωής και τη συμμετοχή του στην κοινωνική ζωή.
Η αλήθεια είναι ότι χρειάζονται σοβαρές βελτιώσεις στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, για να εξαλειφθούν οι περιπτώσεις διακρίσεων και αποκλεισμού. Και αναφέρομαι στις διαδικασίες εισαγωγής των ατόμων με αναπηρία στο εκπαιδευτικό σύστημα στα προβλήματα που τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν το σύστημα, το σχολείο, λόγω της έλλειψης προσβασιμότητας, αλλά επίσης αναφέρομαι ακόμη και στην ανάγκη να αναβαθμίσουμε το επίπεδο της εκπαίδευσης σε σχέση με τους άλλους μαθητές. Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι στην πλειοψηφία τους οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και το ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, δεν έχουν επαρκή επιστημονική κατάρτιση και δεν συμμετέχουν σε προγράμματα επιμόρφωσης για θέματα ειδικής αγωγής. Δυστυχώς, διατίθενται ελάχιστα ποσά, τόσο από τον τακτικό κρατικό προϋπολογισμό για το σκοπό αυτό, όσο επίσης και από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, απ’ όπου θα μπορούσαμε να αντλήσουμε περισσότερα κονδύλια. Η εκπαίδευση και η απασχόληση, όμως, αποτελούν τους βασικούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης των αναπήρων στην κοινωνία. Και όσο καθυστερούμε να αναπτύξουμε σ’ αυτούς τους τομείς ειδικές πολιτικές για τα άτομα με αναπηρία, τόσο περισσότερο τα οδηγούμε στον κοινωνικό αποκλεισμό Αυτό αποτελεί ευθύνη όλων μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και αποτελεί στίγμα για την κοινωνία μας, γιατί είναι στίγμα για την κοινωνία μας, καθώς, αντί να περιορίζεται, εντείνεται ο αποκλεισμός των αναπήρων από την αγορά εργασίας. Το ποσοστό των ατόμων με αναπηρία σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ο.Α.Ε.Δ., που είναι άνεργοι ανέρχεται στο 80%.
Το 2003, ένα χρόνο πριν ανέβει η Νέα Δημοκρατία στη διακυβέρνηση, ήταν το έτος των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Πάρα πολλές ομιλίες από όλους τους χώρους, μα πάνω απ’ όλα εξαιρετικά δεσμευτικές και θριαμβευτικές διακηρύξεις των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας σ’ όλα τα fora, στο Κοινοβούλιο και, σ’ όλες τις συναντήσεις. Σήμερα όμως, τέσσερα και κάτι χρόνια μετά, τα άτομα με αναπηρία, διαπιστώνουν την ανακρίβεια των λόγων της Νέας Δημοκρατίας και την αναξιοπιστία της κυβερνητικής της πρακτικής σε σχέση με τις τότε διακηρύξεις της. Την ίδια χρονιά, το 2003, ανατρέχω στα Πρακτικά της Βουλής των Εφήβων, στην ομιλία μιας νεαρής κοπέλας, της Μαρίας Κατσαρού, Βουλευτού της Β΄ Περιφέρειας της Αθήνας στη Βουλή των Εφήβων της εποχής.
Λέει, λοιπόν, αυτή η νεαρή κοπέλα, η Μαρία Κατσαρού: «Είμαι μαθήτρια της Β΄ λυκείου. Κάθε άνθρωπος έχει να συνεισφέρει και είναι δική του ευθύνη να το κάνει. Αυτή είναι η δέσμευση απέναντι στον εαυτό του. Εμείς, λοιπόν, είμαστε υπεύθυνοι για την επιτυχία και την ευτυχία. Πιστεύουμε στη δύναμη του ενός και εμείς κάνουμε τη διαφορά. Αυτή η αναπηρία γέννησε τη διαφορά μας. Δεν έχω την πολυτέλεια να ζω στην αφάνεια. Υποχρεούμαι να είμαι ορατή. Η μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται και βεβαίως δεν υποχρεούται να ενδιαφέρεται, αισθάνεται ότι δεν υποχρεούται να ενδιαφέρεται. ‘Όμως η αναπηρία είναι νοοτροπία, είναι τρόπος ζωής. Έχω κουραστεί να προσποιούμαι ότι όλα είναι καλά, για να μην ενοχλώ τις συνειδήσεις των γύρω μου. Όσοι μάθαιναν για το πρόβλημα υγείας που έχω, την κυστική ίνωση του παγκρέατος, που με κατατάσσει στα άτομα με ειδικές ανάγκες με αναπηρία 67%, άρχισαν να απομακρύνονται σιγά-σιγά. ‘Όμως εμένα αυτό δεν με επηρέασε. Με έκανε να διορθωθώ περισσότερο και να προσπαθώ μόνο για μένα, γιατί είδα ότι τελικά είμαι μόνη μου. Έχω την αγάπη και την υποστήριξη της οικογένειάς μου. Νοιώθω την περηφάνεια τους για μένα. Δεν με ξεχωρίζουν. Προσπαθούν για τα συμφέροντα τα δικά μας. Με στέλνουν στα ίδια σχολεία με τα άλλα παιδιά και δίνω τις ίδιες εξετάσεις με τα άλλα παιδιά. Υπάρχει ένα 3% που αναφέρεται στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Εγώ απεφάσισα να μη χρησιμοποιώ αυτό το 3%, γιατί θεωρώ τον εαυτό μου ισότιμο μέλος και ότι δεν διαφέρω από τον διπλανό μου. Δεν διαφέρω από κανέναν άνθρωπο. Είμαι και εγώ ίση μ’ αυτούς».
«Δεν διαφέρω από κανέναν άνθρωπο. Είμαι και εγώ ίση μ’ αυτούς». Αυτά είναι τα λόγια της νεαρής κοπέλας, της Μαρίας Κατσαρού. Αυτά τα λόγια, αυτήν την έννοια των λόγων, οφείλουμε να σεβαστούμε και να περιφρουρήσουμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσο η πολιτεία δεν προχωρά σ’ έναν ολοκληρωμένο κεντρικό σχεδιασμό για την εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση, τον επαγγελματικό προσανατολισμό των ατόμων με ειδικές ανάγκες και με αναπηρίες, τόσο θα επιτρέπουμε να διατηρείται αμείωτη η κοινωνική προκατάληψη και ο κοινωνικός ρατσισμός, που δεν συμβιβάζονται με την έννοια της κοινωνίας της ανθρωπιάς, των ίσων ευκαιριών και της αλληλεγγύης.
Η επαγγελματική αποκατάσταση, δεν σημαίνει μόνον οικονομική ανεξαρτησία. Δεν αφορά μόνο στο βιοποριστικό πρόβλημα των ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Συγχρόνως προσδίδει ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, ελπίδα και δύναμη σ’ αυτά τα άτομα αλλά και στις οικογένειές του. Και είναι θέμα καθοριστικό για τη ζωή τους, ιδιαίτερα στις μέρες μας, όπου η ακρίβεια, η μείωση του οικογενειακού εισοδήματος, οι αυξημένες απαιτήσεις, έχουν γονατίσει την ελληνική οικογένεια. Και αυτό το βάρος είναι δυσβάστακτο για τις οικογένειες που έχουν άτομα με αναπηρία.
‘Ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα, είναι αυτό της προσβασιμότητας στις προσφερόμενες υποδομές, υπηρεσίες και αγαθά. Είναι το συνολικό πρόγραμμα, που πρέπει να αναλάβει η πολιτεία προκειμένου να βοηθήσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση και όλους τους φορείς που αναλαμβάνουν τη δημιουργία των υποδομών, έτσι ώστε να αξιοποιήσουμε όλες τις ιδέες της σύγχρονης τεχνολογίας που αξιοποιούνται για την οργάνωση των πόλεων και για την καθημερινότητα στα πεζοδρόμια και στους δρόμους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το αξιακό μας πλαίσιο και ο πολιτισμός μας βασίζονται στο σεβασμό της διαφορετικότητας, και η αξία του ανθρώπου είναι απόλυτη και δεν αυξομειώνεται ανάλογα με τις ικανότητες του καθενός. Αυτή είναι η κοσμοθεωρία μας, η αντίληψή μας. Γι’ αυτό και έχουμε παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο πρόγραμμα, στο οποίο αναφέρθηκαν όλοι οι προλαλήσαντες συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ένα πρόγραμμα δεσμευτικό για την επόμενη κυβέρνηση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Εμείς τολμούμε να κάνουμε την κοινωνία μας μια κοινωνία αλληλεγγύης, προσφοράς αλλά και ήθους. Μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και χωρίς εμπόδια. Μια κοινωνία, που αξιοποιεί το διαφορετικό και δεν το φοβάται, που δίνει δυνατότητα πρόσβασης σε όλους. Γιατί για εμάς, για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αξία είναι η υποχρέωση της πολιτείας απέναντι στον πολίτη. Δεν είναι η επιλεκτική φιλανθρωπία, δεν είναι η ρουσφετολογική εξυπηρέτηση αυτών που έχουν ανάγκη. Δεν είναι προνόμιο των λίγων, όπως η Δεξιά με τη δική της πολιτική βλέπει την κοινωνική πρόνοια.
Εμείς βάζουμε στο επίκεντρο της πολιτικής μας τον άνθρωπο σήμερα και στο μέλλον, όπως κάναμε και στο παρελθόν.
Αυτή είναι η δέσμευσή μας και αυτή η δέσμευση για μια δίκαιη κοινωνία, είναι που δίνει νέες προτεραιότητες και νέες ελπίδες στα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εμείς σας ευχαριστούμε.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος, έχει ζητήσει το λόγο για μια μικρή δίλεπτη παρέμβαση.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ο κ. Παπουτσής στην αποστροφή του λόγου του δεν έλεγε ακριβώς αυτό που θα σας πω. Αναφέρατε, κύριε Παπουτσή, ότι οι διαχειριστές των οικονομικών της υγείας τα τελευταία χρόνια, πολύ σύντομα θα χρειαστούν νομική υποστήριξη.
Θα ήθελα να γίνετε πιο σαφής, να μας πείτε τι ακριβώς εννοείτε, γιατί αυτή η Κυβέρνηση, πολύ πρόσφατα θέσπισε για πρώτη φορά ένα πλέγμα διαφάνειας στα οικονομικά της υγείας, με το νέο σύστημα περί προμηθειών και πολλοί ενοχλήθηκαν απ’ αυτό το νέο σύστημα διαφάνειας και έχασαν τον ύπνο τους.
Θέλω να ξέρω εσείς τι υπονοείτε. Θα ήθελα να γίνετε πιο σαφής για το ποιοι είναι οι διαχειριστές των οικονομικών της υγείας, αν είναι πολιτικά πρόσωπα ή όχι και ποιοι θα χρειαστούν συγκεκριμένα πολύ σύντομα νομική υποστήριξη, όπως αναφέρατε.
Σας ευχαριστώ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Για ένα λεπτό, κύριε Παπουτσή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Λιγότερο, κυρία Πρόεδρε.
Η απάντησή μου είναι πολύ συγκεκριμένη. Όλες οι απορίες και όλα τα ερωτήματα του κυρίου Υπουργού, θα πάρουν τις απαντήσεις τους με πολύ συγκεκριμένα στοιχεία όταν θα αποφασίσει η Κυβέρνηση να προσέλθει στη Βουλή για να συζητήσουμε την αντίστοιχη επερώτηση.
Τα οικονομικά της υγείας είναι εξαιρετικής σημασίας για όλους μας, όχι μόνο για τους πολιτικούς, αλλά, κυρίως, για τους απλούς ανθρώπους, γιατί τα οικονομικά της υγείας, εξαρτώνται από το υστέρημα του κάθε πολίτη, από το υστέρημα του λαού.
Έχετε υποχρέωση, λοιπόν, να επιβεβαιώνετε του λόγου του αληθές. Η διαφάνεια έχει κανόνες. Οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων έχουν ονοματεπώνυμο. Τους γνωρίζετε και τους καλύπτετε. Γι’ αυτό σας έχουμε καταθέσει επανειλημμένως ερωτήσεις και επερωτήσεις.
Ανατρέξτε στα Πρακτικά της Βουλής, ανατρέξτε στα Πρακτικά των συναδέλφων, στις απαντήσεις που παίρνει ο καθένας ξεχωριστά, για να δείτε ότι το Υπουργείο, δεν δίνει τις απαντήσεις που οφείλει να δίνει, γι’ αυτό και έχουμε κάνει την επερώτηση. Τολμήστε, λοιπόν, και ελάτε να συζητήσουμε.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Θεσμικό πλαίσιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές».
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Μαρκόπουλος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Θα προσπαθήσω να τηρήσω την υπόσχεσή μου, να μιλήσω σε λιγότερο χρόνο αυτού που δικαιούμαι.
Και εγώ θα κάνω την ίδια παρατήρηση εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, προς τον αξιότιμο Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Σταματήστε –αναφέρομαι στο κόμμα και όχι στο πρόσωπο- να απειλείτε με δικαστικούς αγώνες και να αφήνετε υπονοούμενα για τη διαχείριση δημοσίου χρήματος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Έλεγχο κάνουμε εμείς.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Υπάρχει δικαιοσύνη η οποία είναι ανεξάρτητη και υπάρχει και ο έλεγχος της Βουλής. Αυτά τα υπονοούμενα, τα υποκρυπτόμενα και τα εντός εισαγωγικών, δεν αποτελούν πολιτική. Αποτελούν ψήγματα συκοφαντίας, όπως αυτό που ακούστηκε χθες για τη σύζυγο του Υπουργού των Οικονομικών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Το οποίο επιβεβαίωσε ο κύριος Υπουργός.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θα σας πω, δε, κάτι. Δεν πάει μακριά η βαλίτσα της πολιτικής μ’ αυτόν τον τρόπο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Δεν το επιβεβαίωσε ο κύριος Υπουργός;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ασχοληθείτε με τους επώνυμους του κόμματός σας, με τα μαύρα χρήματα της «SIEMENS», με τις επικεφαλίδες των εφημερίδων, με τα ονοματεπώνυμα των Υπουργών και των στρατηγών που αναφέρονται στο κόμμα σας…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Δεν το επιβεβαίωσε ο κ. Αλογοσκούφης;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: …ξεκαθαρίστε την παράταξή σας και ελάτε καθαροί να ασκήσετε αντιπολιτευτική πολιτική. Κλείνω την παρένθεση…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Εσείς ψηφίσατε την εξεταστική επιτροπή για την «SIEMENS» που ζητήσαμε εμείς;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σας υπενθυμίζω το γεγονός ότι η Κυβέρνηση εδήλωσε το εξής. Κατ’ αρχάς, για να γίνει εξεταστική επιτροπή, κύριε Παπουτσή, πρέπει να έχουμε πόρισμα και ενόχους και αδίκημα. …
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Ποιος σας το είπε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν εσείς το προτείνατε, το μόνο που επιθυμούσατε –αν θέλετε, ακούστε, ίσως είναι ενδιαφέρον για εσάς- να συγκαλύψετε μία εικόνα πολύ- πολύ συγκεκριμένη, να θολώσετε την ανακριτική διαδικασία και να οδηγήσετε την όλη διαδικασία εκεί που σας βολεύει.
Τώρα έρχονται οι αποκαλύψεις όπως δεν σας βολεύουν. Είμαστε εδώ. Μη βιάζεστε, υπάρχουν και εκπλήξεις στην πολιτική και υπάρχουν και αποφάσεις, που δεν τις περιμένετε. Ξανακλείνω την παρένθεση, γιατί δεν θέλω να κάνω κατάχρηση του χρόνου, οι συνάδελφοι περιμένουν.
Σήμερα συζητάμε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι η πολιτική, αλλά και εμείς οι πολιτικοί σ’ αυτήν την Αίθουσα, επειδή πολλές φορές έχουμε συζητήσει τα ίδια ζητήματα, οφείλουμε να παραδεχθούμε ένα πράγμα.
Είμαστε πολύ πιο πίσω από τις προσδοκίες των Ελλήνων πολιτών. Γιατί θεσπίζοντας αυξήσαμε τις προσδοκίες των πολιτών. Και το έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση, για να αποδώσουμε τα δίκαια. Γιατί δεν μπορεί να μας χωρίζει εδώ το ζήτημα των ατόμων με αναπηρία, των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Το κάματε, το προχωρήσατε. Το παραλάβαμε και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το προχωρήσουμε. Όμως αυξήσαμε επικίνδυνα τις προσδοκίες των πολιτών, οι οποίοι περιμένουν από μας, από την εκάστοτε κυβέρνηση, πολλά περισσότερα πράγματα απ’ όσα όλοι έχουμε δώσει και επομένως οφείλουμε να ανασκουμπωθούμε και να δούμε με τα μάτια μας στα μάτια τους την πραγματική αλήθεια. Θα πρέπει να δούμε τη λειτουργία των κομμάτων σ’ αυτήν τη διαδικασία κι όχι τόσο των κυβερνήσεων. Και θα σας πω γιατί.
Έψαξα προετοιμαζόμενος γι’ αυτήν τη συζήτηση, να δω πόσα προγράμματα έχουν κατατεθεί από μονάδες Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο «ΘΗΣΕΑ» ή σε άλλα προγράμματα για την αναμόρφωση πεζοδρομίων, για την προσβασιμότητα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Δυσκολεύθηκα πάρα πολύ να βρω στα δάχτυλα της μιας χειρός προτεινόμενα προγράμματα. Και δεν φταίμε εμείς σ’ αυτήν την Αίθουσα, ούτε φταίνε απόλυτα οι ίδιοι οι δήμαρχοι ή τα δημοτικά συμβούλια. Φταίει ο διάλογος στην κοινωνία κι ο διάλογος στο εσωτερικό των κομμάτων. Γιατί τα κόμματα, δεν είναι μόνο δομές εξουσίας. Είναι και δομές, που πλάθουν την κοινωνία και τα κόμματα οφείλουν να σπρώξουν την κοινωνία προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και όχι παθητικά να ακολουθούν. Άρα, λοιπόν, νομίζω ότι απ’ αυτήν τη συζήτηση εκτός απ’ όλα τα άλλα, πρέπει να δούμε και τη δικιά μας λειτουργία, όχι μόνο την κοινοβουλευτική και τη λειτουργία της εξουσίας, αλλά και τη λειτουργία των κομμάτων και των δομών και της κουβέντας που γίνεται μέσα σ’ αυτά.
Έχουν γίνει βήματα. Παρελήφθη ένα πρόγραμμα, το «Βοήθεια στο Σπίτι», το οποίο ήταν χρηματοδοτούμενο από ευρωπαϊκά χρήματα. Συνεχίστηκε, με ό,τι προσκόμματα μπορεί να υπήρχαν, με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού και μακάρι αυτό το πρόγραμμα –και θα γίνει-…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Σταμάτησε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν σταμάτησε. Είναι χρηματοδοτημένο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Τότε γιατί κάνουν απεργία;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Διότι προφανώς έχει καθυστερήσει η εξόφλησή τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Σήμερα κάνουν απεργία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Παπουτσή, δεν ήταν στο δημόσιο προϋπολογισμό, δεν είχε κωδικό. Διότι ξέρετε πολύ καλά ότι τα χρήματα δεν ήταν του δημόσιου προϋπολογισμού.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Μη λέτε ανακρίβειες.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Υπάρχει δέσμευση του Υπουργείου Εσωτερικών. Η καθυστέρηση σαφώς δεν είναι επιτρεπτή, αλλά το πρόγραμμα συνεχίζει και η ένταξή του στο πλαίσιο της πρωτοβαθμίου περίθαλψης, θα είναι το σημαντικότερο απ’ όλα. Κατά την προσωπική μου άποψη, μακάρι να ενσωματωθεί πλήρως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και να λειτουργήσει μόνιμα και ουσιαστικά. Όμως βήματα γίνονται.
Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω τη μόνιμη επιμονή την οποία έχει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να ζητάει αυξημένη χρηματοδότηση για την υγεία - ενδεχομένως δίκαιο και σωστό- χωρίς νοικοκύρεμα. Έγινε κριτική στον Υπουργό Υγείας. Είναι πολύ λάθος. Έχουμε συμφωνήσει με τον ελληνικό λαό ερχόμενοι στη διακυβέρνηση της χώρας αυτής με την ψήφο του –κι είναι πρόσφατη η ετυμηγορία- ότι το να ρίχνουμε χρήματα σ’ έναν κουβά με τρύπες, δεν οδηγεί πουθενά. Αντιθέτως αφαιρούμε πόρους από περιοχές κοινωνικής ευαισθησίας που τους έχουν ανάγκη. Οφείλουμε να νοικοκυρέψουμε και οφείλουμε να χρηματοδοτήσουμε. Οφείλουμε να εξασφαλίσουμε χρήματα από τις σπατάλες της δημόσιας υγείας και να επαναχρηματοδοτήσουμε την υγεία, από χρήματα τα οποία χαλιούνται αδίκως και σε διάφορα σημεία.
Και κλείνω με μία πρόταση, η οποία υπάρχει στο πολύ σημαντικό αυτό πόρισμα της διακομματικής επιτροπής. Η πλειοψηφία ζήτησε τη διακοπή του συστήματος ΨΥΧΑΡΓΩ, ένα σύστημα προστασίας της ψυχικής υγείας ιδιωτικό, το οποίο ουσιαστικά ήταν μια αθεράπευτη κερδοσκοπία με το προπέτασμα καπνού της κοινωνικής προσφοράς.
Αυτές είναι οι ασύλληπτες σπατάλες. Μακάρι να προχωρήσουμε με γρηγορότερα βήματα και να δώσουμε στους πολίτες αυτό που ζητούν από τις υψηλές προσδοκίες.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ροντούλης.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υφυπουργέ, ο αξιότιμος Υπουργός κ. Αβραμόπουλος ήρθε, μας τα είπε και έφυγε. Νομίζω ότι συμπεριφορές αυτοκράτορος και Καίσαρα, δεν περιποιούν τιμή σε κανέναν στο Κοινοβούλιο, ιδίως όταν συζητάμε ένα τέτοιο ευαίσθητο θέμα.
Βεβαίως η δικιά σας παρουσία με χαροποιεί ιδιαιτέρως, διότι μιλάμε την ίδια γλώσσα και θα καταλάβετε πολύ καλά αυτά που θα πω. Η ουσία για μένα είναι η ίδια. Όμως μένει μια εικόνα, ότι ενώ συζητάμε για ένα τέτοιο ευαίσθητο ζήτημα, απουσιάζει από την Αίθουσα και δεν έχει την ευθιξία να ακούσει τους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους των κομμάτων, ο αξιότιμος καθ’ όλα Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Εμείς θα θίξουμε συγκεκριμένα ζητήματα και δεν θα αοριστολογήσουμε, κύριε Υφυπουργέ. Και θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ, επειδή θα είμαι πάρα πολύ συγκεκριμένος, στην τοποθέτησή σας, επίσης, να λάβω συγκεκριμένες απαντήσεις.
Θα θίξω κάποια ζητήματα, που αφορούν τους τετραπληγικούς και τους παραπληγικούς. Το Δεκέμβριο του 2007, η Νέα Δημοκρατία πήρε μία πάρα πολύ σωστή πρωτοβουλία και θα πρέπει να της αποδώσουμε εύσημα. Κατέβασε, λοιπόν, ένα νομοσχέδιο που ψηφίστηκε το Δεκέμβριο του 2007, βάσει του οποίου νομοσχεδίου οι άνθρωποι αυτοί, οι τετραπληγικοί και οι παραπληγικοί, δικαιούνται επίδομα μετακίνησης ύψους 350 ευρώ περίπου το δίμηνο, αν είμαι ακριβής, με την πρόνοια ότι θα δίδεται το επίδομα αυτό και σ’ αυτούς που δεν έχουν αναπηρικό αυτοκίνητο. Πρόκειται για ένα πολύ σωστό μέτρο. Μπράβο στην Κυβέρνηση, που πήρε την πρωτοβουλία αυτή.
Όμως αν περάσουμε τώρα στην υλοποίησή του, θα δούμε ότι συσσωρεύεται ο κόσμος στις υπηρεσίες πρόνοιας των νομαρχιών -από εκεί παίρνουν το επίδομα- και τους λένε: «Δεν μπορούμε να σας δώσουμε, διότι εκκρεμούν υπογραφές του κ. Αλογοσκούφη». Αυτό έγινε το Δεκέμβριο του 2007. Τώρα είμαστε στα μέσα του 2008 και ακόμα δεν έχει υλοποιηθεί αυτό το τόσο σοβαρό και σωστό μέτρο που πήρε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Επ’ αυτού θα πρέπει να απαντήσετε, κύριε Υφυπουργέ, αν και πλέον το θέμα δεν είναι στην αρμοδιότητά σας, έχει πάει αλλού. Όμως τι μήνυμα εκπέμπει η Κυβέρνηση, που ενώ νομοθετεί, δεν υλοποιεί τα από την ίδια νομοθετήματα;
Επίδομα απολύτου αναπηρίας. Επίσης το γνωρίζετε. Το ζητάνε οι τετραπληγικοί και οι παραπληγικοί. Είναι γύρω στα 360 ευρώ το μήνα. Να σας πω γιατί το ζητάνε; Διότι οι τυφλοί το παίρνουν.
Οι παραπληγικοί και οι τετραπληγικοί του δημοσίου το παίρνουν, επίσης, κύριε Υφυπουργέ. Πείτε μου ένας παραπληγικός και τετραπληγικός του Ι.Κ.Α., του Ο.Α.Ε.Ε. γιατί να μην το παίρνει; Επ’ αυτού έχουν ένα παράπονο οι άνθρωποι, όπως καταλαβαίνετε, διότι το έχουν απόλυτη ανάγκη αυτό το επίδομα. Διότι ουσιαστικά, τα χρήματα αυτά περνάνε στο συνοδό τους, για να μην πάμε σε συνθήκες Κύπρου, Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου εκεί υπάρχει ειδικό επίδομα για το συνοδό.
Άρα οι άνθρωποι αυτοί, οι τετραπληγικοί και οι παραπληγικοί, εκλιπαρούν γι’ αυτό το επίδομα, όχι για τους ίδιους, αλλά για το σύνοδό τους, κύριε Υφυπουργέ. Και ξέρω τι μεγάλη ευαισθησία προσωπικά έχετε για το θέμα αυτό. Όμως, επίσης, υπάρχει μια μεγάλη εκκρεμότητα, τώρα που μιλάμε.
Και επιτέλους, κύριε Υφυπουργέ, θα πρέπει κάτι να κάνουμε για τη μάνα που έχει ένα τετραπληγικό παιδί. Δεν θα πρέπει να υπάρξει ένα επίδομα για τη μητέρα αυτή; Να σας πω γιατί το λέω αυτό. Δεν είναι θέμα λαϊκισμού ή επιδοματικής πολιτικής. Η μητέρα αυτή δεν εργάζεται. Αφού δεν εργάζεται, δεν λαμβάνει σύνταξη, για να μην αναφέρω επιπροσθέτως το γεγονός ότι πολλοί σύζυγοι εγκαταλείπουν τη μητέρα, όταν διαπιστώσουν ότι υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα στο παιδί τους.
Άρα, λοιπόν, αυτήν τη μάνα δεν θα πρέπει να την κοιτάξουμε; Και το λέω αυτό, διότι γνωρίζετε πολύ καλά ότι η μεγάλη αγωνία όλων των ατόμων με ειδικές δεξιότητες, με ειδικές ανάγκες, αλλά και των οικογενειών τους, είναι μία: Τι θα γίνουν τα άτομα αυτά, όταν οι γονείς θα αποβιώσουν; Εκεί είναι το μεγάλο ερώτημα όλων.
Και θέτοντας το ερώτημα αυτό, έρχομαι στο δεύτερο μεγάλο θέμα που θέλω να θίξω. Το πρόγραμμα ΨΥΧΑΡΓΩ, κύριε Υφυπουργέ, μάλλον ψυχορραγεί. Το γνωρίζετε πολύ καλά, υπάρχουν τεράστια προβλήματα χρηματοδότησης σ’ όλες τις δομές του προγράμματος, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να φεύγουν. Άνθρωποι εξειδικευμένοι, άνθρωποι που θα πρέπει να έχουν την κατάλληλη αγωγή για να υπηρετούν στις δομές αυτές σιγά-σιγά φεύγουν, εγκαταλείπουν. Και εγκαταλείπουν, γιατί υπάρχει οξυμένο πρόβλημα.
Θα σας αναφέρω μόνο μία περίπτωση που αφορά την εκλογική μου περιφέρεια, αλλά το γνωρίζετε και ο ίδιος. Προ ημερών, σας επισκέφθηκε ο Σύλλογος Κηδεμόνων, Φίλων και Γονέων Ατόμων με Αυτιστικά Προβλήματα, τα αυτιστικά παιδιά.
Είπατε ότι ο σύλλογος είναι διαμάντι, είναι πιλότος για όλη τη χώρα. Τα δικά σας λόγια χρησιμοποιώ, όπως μου τα μετέφεραν.
Υπάρχουν αυτήν τη στιγμή δύο δομές, πλήρως ενεργοποιημένες στη Λάρισα. Ο Ξενώνας «Ελευθερία» και το «Κέντρο Ημέρας». Παράγουν τεράστιο έργο. Το γνωρίζετε. Είναι πιλότος για την υπόλοιπη χώρα, αλλά ήδη στο τέλος του 2007, υπήρχε ένα έλλειμμα της τάξεως των 170.000-180.000 ευρώ. Χάνουν προσωπικό. Κάνουν εκκλήσεις. Τι θα γίνει με το ζήτημα αυτό;
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα της Λάρισας. Αναφέρομαι σ’ όλες τις δομές αποασυλοποίησης, που νομίζω ότι είναι στις προτεραιότητες τις δικές σας βέβαια, αλλά επιτέλους θα πρέπει να δοθεί σύντομα λύση, διότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να βιώνουν ένα καθεστώς εργασιακής αβεβαιότητας, οι δε άνθρωποι που δέχονται τις υπηρεσίες των δομών αυτών, οι οικογένειες κ.λπ., επίσης δεν θα πρέπει να ζουν σε μια κατάσταση διαρκούς ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Πρέπει να δοθεί μια λύση.
Θα θίξω επίσης, το θέμα των Α.Μ.Ε.Α., που εργάζονται στις δημοτικές επιχειρήσεις. Είναι επίσης, ένα θετικό μέτρο που ελήφθη από την Κυβέρνηση. Μέσω προγραμμάτων Ο.Α.Ε.Δ., δίδεται κάποια επιδότηση για να εργάζονται σε δημοτικές επιχειρήσεις άτομα με ειδικές ανάγκες. Το πρόβλημα εμφανίζεται αφ’ ης στιγμής λήξει η επιδότηση. Οι δήμοι λένε ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά και έχουν ένα δίκιο. Από την άλλη πλευρά, ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, ο προσφάτως ψηφισθείς από τη Νέα Δημοκρατία, ξεκάθαρα λέει ότι όταν έχουμε προβληματικές δημοτικές επιχειρήσεις, με αρνητικούς ισολογισμούς, θα πρέπει να κλείσουν.
Και το ερώτημα είναι: Οι άνθρωποι που έχουν προσληφθεί στις δημοτικές επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α., πού θα πάνε; Τι θα γίνει με τους ανθρώπους αυτούς; Θα αναπτυχθεί ένα πρόγραμμα μέριμνας και πρόνοιας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, σε επίπεδο Ο.Τ.Α.; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα.
Και επειδή δεν έχω άλλο χρόνο, θα κλείσω με μια στιχομυθία, που θα πρέπει να την έχουμε όλοι υπ’όψιν στο μυαλό μας, κυρία Πρόεδρε.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω σε τρία δευτερόλεπτα.
Στην Αρχαία Ελλάδα κάποτε συναντήθηκε ο Σπεύσιππος και ο Διογένης. Ο Σπεύσιππος ήταν ο διάδοχος του Πλάτωνος. Τον μετέφεραν και του λέει ο Διογένης: «Μα αξίζει να ζεις μεταφερόμενος;» Και ανταπαντά ο Σπεύσιππος: «Ο άνθρωπος ζει με το μυαλό και όχι με τα πόδια. Άρα κρίμα για εσένα». Αυτήν τη ρήση του Σπευσίππου, θα πρέπει να έχουμε πάντοτε ως γνώμονα για να χαράζουμε την πολιτική για τα άτομα με ειδικές δεξιότητες.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Η Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, κ. Σοφία Καλαντζάκου, έχει το λόγο.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κατ’ αρχάς, προτού καν ξεκινήσω την ομιλία μου, θα ήθελα να απαντήσω σ’ ένα ερώτημα της κ. Αράπογλου για την κατάρτιση των κωφών του Δήμου Αργυρούπολης.
Θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα εξής: Σήμερα, μετά από συνάντηση του Δημάρχου Αργυρούπολης με το διοικητή του Ο.Α.Ε.Δ., ο φάκελος και η σύμβαση στάλθηκαν για να υπογραφούν από το νομάρχη. Αμέσως μετά από αυτό, θα υπογραφεί από τον κ. Βερναρδάκη, το διοικητή του Ο.Α.Ε.Δ.. Επιπλέον δόθηκαν δύο θέσεις «STAGES» διερμηνέων από τον Ο.Α.Ε.Δ., προκειμένου να βοηθήσουν στην υλοποίηση του προγράμματος κατάρτισης. Αυτά για να σας απαντήσω, γιατί θέσατε αυτό το ερώτημα και ήταν εδώ οι υπηρεσιακοί, που μπορούσαν να απαντήσουν.
Σήμερα είναι μια σημαντική ημέρα, διότι συζητούμε την Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία. Οι συνάδελφοι Βουλευτές από όλες τις πτέρυγες, δούλεψαν από κοινού για να δουν σφαιρικά το πρόβλημα.
Τις ευχαριστίες μας στην Πρόεδρο της Επιτροπής, την κ. Μπερνιδάκη, που ήταν εδώ μαζί μας σήμερα.
Επιπλέον, πριν από μερικούς μήνες, συζητήσαμε και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων και την Έκθεση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία και την πρόσβασή τους στην αγορά εργασίας.
Για την οικονομία του χρόνου και για να μπορέσουν να μιλήσουν και οι συνάδελφοι, θα συντομεύσω λίγο αυτά που ήθελα να πω, αλλά θα ήθελα όμως οπωσδήποτε να μεταφέρω στο Σώμα, τι μέτρα λαμβάνουμε και τι πολιτικές έχουμε, στο Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας.
Κατ’ αρχάς, επειδή εδώ τονίστηκε ιδιαίτερα το γεγονός ότι χρειαζόμαστε να δούμε σφαιρικά το πρόβλημα ότι χρειάζονται συνέργειες, είναι πλέον βέβαιο ότι αυτό είναι κάτι το οποίο αισθάνεται και η Κυβέρνηση. Ήδη, αυτές οι συνέργειες μεταξύ των συναρμόδιων Υπουργείων γίνονται πραγματικότητα, έτσι ώστε πραγματικά να «κουμπώνουν» τα διάφορα μέτρα από τα διάφορα Υπουργεία, σε συνεννόηση με τους φορείς, έτσι ώστε η μία πολιτική να διαδέχεται την άλλη, το κάθε στάδιο στο οποίο βρίσκεται ένα άτομο με αναπηρία να φεύγει από την αρμοδιότητα του ενός και να μπαίνει στου άλλου. Νομίζω ότι αυτό θα μας βοηθήσει πάρα πολύ στο να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα πολλαπλά εργαλεία που υπάρχουν, να τα αξιοποιήσουμε και να τα αναβαθμίσουμε.
Τα άτομα με αναπηρίες, αποτελούν το 9,3% του συνολικού πληθυσμού της χώρας και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτών, παραμένει οικονομικά ανενεργό. Πράγματι, η ανεργία και η μη συμμετοχή των Α.ΜΕ.Α. στην αγορά εργασίας, οφείλεται σε έλλειψη επαρκούς ενημέρωσης για τα πολλαπλά εργαλεία που υπάρχουν και για τους θεσμούς της πολιτείας που βοηθούν στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας –αυτό είναι βέβαιο, το να γνωρίζουν δηλαδή, πραγματικά, τα εργαλεία που υπάρχουν- στην ελλιπή καταγραφή της κατάστασης και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωή, στη μειωμένη τους συμμετοχή σε προγράμματα κατάρτισης, καθώς και στην αδυναμία προσαρμογής στο εργασιακό περιβάλλον, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης που παρατηρούνται και καθιστούν τα άτομα περισσότερο ευάλωτα και τα οδηγούν συνήθως στις θέσεις χαμηλότερων δεξιοτήτων και αμοιβών.
Αναγνωρίζουμε αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν και συνιστά πρόκληση για μας, η εξάλειψη των εμποδίων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρίες σ’ όλο το εύρος των κοινωνικών δραστηριοτήτων τους. Η ουσιαστική προώθηση της ισότητας των ευκαιριών, βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής και των πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης, για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, για την εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης και την εξάλειψη κάθε είδους διακρίσεων και αποκλεισμών.
Με το ν. 3304 που ψηφίσαμε το 2005 για την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού, θεσπίζεται ένα γενικό πλαίσιο ρύθμισης για την καταπολέμηση των διακρίσεων στον τομέα της απασχόλησης.
Για την τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης έναντι ατόμων με αναπηρία, οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να λαμβάνουν τα ενδεδειγμένα μέτρα, ώστε τα πρόσωπα με ειδικές ανάγκες, να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε θέσεις εργασίας, να ασκούν ή να προάγονται στα επαγγέλματά τους ή να συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές διαδικασίες.
Από το Υπουργείο μας, αξιοποιώντας τους πόρους από το Κοινωνικό Πρόγραμμα Δράσης για την Καταπολέμηση των Διακρίσεων, καθώς και την κοινοτική χρηματοδότηση στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Έτους Ίσων Ευκαιριών, το 2007 πραγματοποιήθηκαν δράσεις ενημέρωσης για τη νομοθεσία κατά των διακρίσεων μέσα από ημερίδες, που στόχο είχαν την εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των στελεχών του Σ.Ε.Π.Ε., καθώς και μέσα από διανομή έντυπου υλικού στο ευρύτερο κοινό.
Θα ήθελα να σας αναφέρω ότι τη μία από τις χρηματοδοτούμενες δράσεις του έτους 2007, υλοποίησε και η ΕΣΑμεΑ.
Ένα σημαντικό εργαλείο, επίσης, για την προώθηση στην αγορά εργασίας των ατόμων με αναπηρία είναι και ο ν. 2643, ο οποίος προβλέπει την υποχρεωτική τοποθέτηση των ατόμων με αναπηρία σε φορείς του ιδιωτικού τομέα, δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, αλλά και σε δημόσιες υπηρεσίες, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Θα ήθελα να ενημερώσω το Σώμα ότι έως το τέλος Ιουνίου, θα βγει η προκήρυξη των περίπου χιλίων διακοσίων θέσεων εργασίας πανελλαδικά για το δημόσιο τομέα. Επίσης, μετά από την ολοκλήρωση της επεξεργασίας της προκήρυξης ιδιωτικού τομέα από την κεντρική επιτροπή εποπτείας και συντονισμού εφαρμογής του ν. 2643, θα είναι δυνατή και η έκδοση της προκήρυξης του ιδιωτικού τομέα έως το τέλος του έτους 2008.
Ο ν. 2643, είναι ένας νόμος πολύ σημαντικός, που αφ’ ενός δίνει θέσεις εργασίας, αφ’ ετέρου όμως –θα το πω περιληπτικά- ενοχοποιείται για καθυστερήσεις, χρονοβόρες διαδικασίες και πολυπλοκότητα. Και παρ’ όλο που οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου, αλλά και ο Ο.Α.Ε.Δ., καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την απρόσκοπτη εφαρμογή του, βλέπουμε ότι υπάρχουν αυτά τα προβλήματα.
Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια και γι’ αυτό συστάθηκε στο Υπουργείο μας μία επιτροπή το 2007, με την εκπροσώπηση όλων των προστατευόμενων κατηγοριών και των κοινωνικών εταίρων για την αναμόρφωση του νόμου.
Η επιτροπή έχει αξιοποιήσει τις προτάσεις όλων των φορέων και ολοκλήρωσε την πρώτη φάση της επεξεργασίας.
Πάντως, πιστεύω ότι εδώ θα χρειαστεί ακόμα περισσότερη δουλειά για να μπορέσουμε, πράγματι, να καταπολεμήσουμε αυτό το πολύ μεγάλο πρόβλημα της πολυπλοκότητας.
Και βεβαίως, θέλω να πω ότι παράλληλα μελετάμε και ένα πάγιο αίτημα και όλων των πτερύγων της Βουλής, αλλά, βεβαίως, και των φορέων των ατόμων με αναπηρία που είναι ίσως η ύπαρξη ενός χωριστού νόμου για τα άτομα με αναπηρία. Ίσως να είναι η ώρα για ένα νέο νόμο λειτουργικό, γρήγορο, αποτελεσματικό, που να τους δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης στην αγορά εργασίας. Θα σας ενημερώσω όσο προχωρούν όλες αυτές οι διαδικασίες.
Παράλληλα, η χώρα μας, όπως ξέρετε, δίνει ιδιαίτερη έμφαση και στις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης με στοχευμένο και αποτελεσματικό χαρακτήρα.
Όλες οι υπηρεσίες απασχόλησης του Ο.Α.Ε.Δ., καθώς και τα έξι γραφεία ειδικών κοινωνικών ομάδων που απευθύνονται αποκλειστικά στα άτομα με αναπηρίες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λάρισα, το Βόλο, το Ηράκλειο Κρήτης, είναι στελεχωμένες από εργασιακούς συμβούλους, οι οποίοι παρέχουν υποστηρικτικές υπηρεσίες στα άνεργα άτομα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν ζητήματα, τα οποία σχετίζονται με την επαγγελματική τους ανάπτυξη, την επαγγελματική τους επιλογή, την ένταξη στην αγορά εργασίας και τα προβλήματα προσαρμογής στον επαγγελματικό χώρο. Και αυτό το λέω, διότι υπάρχει το πάγιο αίτημα της ύπαρξης εξειδικευμένων ανθρώπων οι οποίοι θα βοηθούν ιδιαιτέρως τα άτομα με αναπηρία. Και αυτό υπάρχει στα μέρη που σας είπα.
Επίσης υλοποιούνται ειδικά προγράμματα κοινωνικοοικονομικής ενσωμάτωσης των ευπαθών κοινωνικών ομάδων, μεταξύ των οποίων και τα Α.ΜΕ.Α.. Αυτά τα ειδικά προγράμματα επιδότησης της απασχόλησης για την ένταξη στην αγορά εργασίας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων αναπτύσσονται, είτε ως δράσεις κοινωνικής πολιτικής είτε στο πλαίσιο των προβλεπόμενων συγχρηματοδοτούμενων μέτρων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και των κοινοτικών πρωτοβουλιών.
Ξέρετε ότι υπάρχουν τα προγράμματα επιδότησης των νέων θέσεων εργασίας και νέων ελεύθερων επαγγελματικών ευπαθών ομάδων, καθώς και επιχορήγηση επιχειρήσεων για την εργονομική διευθέτηση του χώρου εργασίας, ένα ποσό που φθάνει τα 2,5 χιλιάδες ευρώ.
Επίσης, επειδή πράγματι υπάρχει μία έλλειψη ενημέρωσης, θα ήθελα να πω μόνο δυο κουβέντες για τα κίνητρα. Αυτήν τη στιγμή, τα προγράμματα που τρέχουν είναι με 25 ευρώ επιδότηση ημερησίως. Η διάρκεια του προγράμματος είναι τέσσερα χρόνια, τρία χρόνια με επιδότηση και ένα χρόνο υποχρεωτικά, κατά τη διάρκεια του οποίου ο εργοδότης κρατάει τον εργαζόμενο αυτό χωρίς επιδότηση. Το ποσό για τους ελεύθερους επαγγελματίες είναι 16.600 ευρώ που φθάνουν και τα 18.100 ευρώ για γυναίκες άνω των πενήντα ετών και, όπως σας είπα, υπάρχουν και τα 2,5 χιλιάδες ευρώ για την εργονομική διευθέτηση.
Από τα διαθέσιμα στοιχεία του Ο.Α.Ε.Δ., τη χρονική περίοδο 2000-2007 ωφελήθηκαν δώδεκα χιλιάδες τριακόσιοι δέκα συνάνθρωποί μας με αναπηρία, από τα προγράμματα που έχουν σχέση με τις νέες θέσεις εργασίας και τους αυτοαπασχολούμενους, τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Επιπλέον, η κοινωνική οικονομία διαδραματίζει σημαντικό αναπτυξιακό ρόλο και αποτελεί μοχλό ενίσχυσης της απασχόλησης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υφυπουργού)
Αν είναι δυνατόν, κυρία Πρόεδρε, τελειώνω σε δύο λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Είπαμε να μειώσουμε τους χρόνους. Σας παρακαλώ να συντομεύσετε.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Πράγματι, κυρία Πρόεδρε, είπαμε να επισπεύσουμε.
Θα πω, λοιπόν, μία κουβέντα για τις δράσεις που πραγματοποιήθηκαν από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Απασχόλησης και Κατάρτισης 2002-2006, για την κοινωνική ενσωμάτωση.
Επίσης, θα ήθελα να πω ότι ξέρετε πως πρόσφατα στη Βουλή ψηφίσαμε τη διάταξη, που θα ανοίξει το δρόμο για να γίνουν περίπου δεκαοκτώ χιλιάδες τοποθετήσεις βρεφών σε συστήματα βρεφονηπιακών σταθμών και θα στηρίξει τη γυναικεία απασχόληση, κάτι που θα βοηθήσει ιδιαίτερα και γυναίκες που θέλουν να εργαστούν και τα παιδιά τους μπορεί να ανήκουν στην κατηγορία των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι όλοι αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ανάγκη να δουλέψουμε πιο συστηματικά, με συνέργεια και κεντρικά, για να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε τα νούμερα τα οποία είναι αμείλικτα.
Ο κύριος στόχος είναι η απασχόληση, διότι η απασχόληση βοηθάει και την κοινωνικότητα, ενώ αυτό το πολύ υψηλό ποσοστό του ανενεργού πληθυσμού των ατόμων με αναπηρία, είναι κάτι που δεν είναι αποδεκτό. Να είστε σίγουροι ότι αποτελεί μία από τις κορυφαίες προτεραιότητες του Υπουργείου Απασχόλησης και επάνω σ’ αυτήν την κατεύθυνση, σχεδιάζουμε νέες πολιτικές και καινούργια μέτρα.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει η κ. Δραγώνα, Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Η κυρίαρχη προσέγγιση στο χώρο των ειδικών αναγκών στην Ελλάδα είναι ατομοκεντρική και ιατροκλινική. Αυτό, σύμφωνα με τη θέση της Διεθνούς Οργάνωσης Αναπήρων Ατόμων, σημαίνει ότι η αναπηρία αντιμετωπίζεται ως μια αρρώστια, μια κατάσταση αποκλειστικά ατομικής δυσλειτουργίας, ενώ συχνά η κοινωνική και εκπαιδευτική ανισότητα νομιμοποιούνται στη βάση της βιολογικής ανισότητας.
Η παραπάνω προσέγγιση η οποία επικεντρώνεται στο έλλειμμα υπονοεί ότι η αναπηρία είναι πρόβλημα ατομικό που χρήζει θεραπευτική τεχνική και προσωπική στήριξη. Οι λύσεις αναζητούνται στη σφαίρα του ατομικού. Παραγνωρίζεται ότι τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη συμπεριφορά, αλλά και τα δομικά εμπόδια του περιβάλλοντος. Δεν υπολογίζεται ότι η κοινωνία είναι βαθιά απρόθυμη να περιλάβει τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία σε κάθε σχεδιασμό. Δεν υπολογίζεται ότι κρατιούνται στο περιθώριο και δεν μετέχουν στις καθημερινές κοινωνικές, εκπαιδευτικές, ψυχαγωγικές, επαγγελματικές, πολιτισμικές και πολιτικές δραστηριότητες. Δηλαδή το ζητούμενο στην αναπηρία είναι η συμμετοχή και η κοινωνική ένταξη και μια και θα περιοριστώ στην εκπαίδευση, η ένταξη στο γενικό παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό σύστημα.
Στην ενταξιακή εκπαίδευση δεν χωράνε έννοιες, όπως η επιλεκτικότητα και ο διαχωρισμός. Τα λόγια της Μαρίας Κατσαρού που μας διάβασε ο κ. Παπουτσής το επιβεβαιώνουν.
Οι ευρωπαϊκές χώρες οδεύουν σταθερά και ανέκκλητα προς την κατάργηση των ειδικών σχολείων ή τουλάχιστον προς τον δραστικό περιορισμό τους. Η ευθύνη για την παροχή εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία μετατοπίζεται στο γενικό σχολείο, που καλείται να ασκήσει παιδαγωγικούς χειρισμούς σ’ ένα ετερόκλητο ως προς τις ικανότητες και τις ανάγκες μαθητικό δυναμικό. Στην Ιταλία ήδη από το 1974 η απομονωμένη ειδική αγωγή έχει εξαφανιστεί. Στη Μεγάλη Βρετανία, στη Δανία, στη Σουηδία έχουν αναπτυχθεί προγράμματα πλήρους ενσωμάτωσης των παιδιών με ειδικές ανάγκες στην κανονική εκπαίδευση.
Σε πολλές πλέον χώρες η συνδιδασκαλία ειδικού και γενικού εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη αποτελεί ένα από τα πιο σύγχρονα και συνεχώς αυξανόμενα εναλλακτικά μοντέλα παροχής ειδικής αγωγής.
Και όταν μιλάω για συνδιδασκαλία, δεν αναφέρομαι μόνο στην παράλληλη στήριξη, αλλά στο συνεργατικό σχεδιασμό, τη συνεργατική διδασκαλία και την συναξιολόγηση που γίνεται μέσα στο πλαίσιο της γενικής τάξης, από το γενικό και ειδικό εκπαιδευτικό, που έχει ως στόχο την παροχή ευκαιριών σε όλους τους μαθητές, με και χωρίς ειδικές ανάγκες, για συμμετοχή και πρόσβαση στη γνώση.
Και ενώ στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες η πολιτική και εκπαιδευτική συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το ζήτημα της πλήρους ένταξης των παιδιών με ειδικές ανάγκες, στην Ελλάδα η μοναδική πηγή εκπαιδευτικής υποστήριξης αυτών των μαθητών στο χώρο του γενικού σχολείου, όταν και όπου υπάρχει, είναι μόνο τα τμήματα ένταξης, πολλά εκ των οποίων εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να βρίσκονται σε άθλιους χώρους, όπως παραδείγματος χάρη σε αποθήκες. Ακόμη, όμως, και σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής, η παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών από κατάλληλα εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς είναι περιορισμένη.
Το 10% τουλάχιστον του μαθητικού πληθυσμού παρουσιάζει κατά τη διάρκεια της μαθητικής πορείας ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Μόνο το 1% βοηθιέται στα πλαίσια προγραμμάτων ειδικής εκπαίδευσης, ενώ υπάρχει σημαντικός αριθμός παιδιών που δεν λαμβάνει κανενός είδους ειδική βοήθεια σε δημόσιες σχολικές μονάδες όλων των βαθμίδων. Από στοιχεία του Ε.Κ.Κ.Ε. η χρηματοδότηση της ειδικής αγωγής αντιστοιχεί στο 1% του συνολικού προϋπολογισμού για την εκπαίδευση.
Το ιστορικό της ένταξης στην Ελλάδα αριθμεί είκοσι επτά χρόνια με τον πρώτο ειδικό νόμο που ψηφίστηκε επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1981. Έχει μεγάλη συμβολική σημασία ότι για πρώτη φορά το 1985 δεν ψηφίζεται ένας ξεχωριστός νόμος για την ειδική αγωγή, αλλά συμπεριλαμβάνονται τέσσερα άρθρα για την ειδική αγωγή στο νόμο «περί γενικής εκπαιδεύσεως». Αναμένουμε με ξεχωριστό ενδιαφέρον το νομοσχέδιο για την ειδική αγωγή και εκπαίδευση που πρόκειται να κατατεθεί.
Είναι σημαντικό ότι χώρες που μέχρι τώρα είχαν διαφορετική νομοθεσία για την ειδική εκπαίδευση και διαφορετική για τη γενική σχεδιάζουν και εφαρμόζουν κοινό γενικό πλαίσιο και για τα δύο συστήματα. Η επανατοποθέτηση των μαθητών με αναπηρίες στο γενικό σχολείο δεν οδηγεί απαραιτήτως στο ενταξιακό σχολείο. Πολλά παιδιά μπορεί να αισθανθούν εξίσου απομονωμένα στο γενικό σχολείο, αν δεν αλλάξει η όλη παιδαγωγική αντίληψη.
Πριν από λίγα χρόνια, πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών ένα πρόγραμμα για παιδιά με πολλαπλές αναπηρίες. Το συμπέρασμα ήταν ότι ακόμη και παιδιά με βαριά αναπηρία μπορούν στα πλαίσια της ενταξιακής εκπαίδευσης να προωθηθούν και να συνεχίσουν την εκπαίδευση στο γενικό σχολείο μαζί με όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Αντίθετα, έξω από τα πλαίσια της ένταξης και μέσα σε συνθήκες απομόνωσης, τα παιδιά αυτά υφίστανται σοβαρές συνέπειες στέρησης και αναπτύσσουν επιθετικές αντιδράσεις, καταστροφική και μερικές φορές αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.
Τελειώνω, υπογραμμίζοντας ότι η ενταξιακή εκπαίδευση δεν αφορά μόνο τους ανάπηρους μαθητές. Οφείλει να μας οδηγήσει σε πολιτισμική επαγρύπνηση, με στόχο τον προσδιορισμό και την αποκατάσταση όλων των μορφών εκπαιδευτικού αποκλεισμού.
Η προσέγγιση της αναπηρίας μέσα από την κοινωνική διάσταση αποτελεί τον καταλύτη για τη μετατροπή του αναπηρικού κινήματος σε κίνημα για πολιτικά δικαιώματα. Αυτή είναι η στάση μιας σοσιαλιστικής εκδοχής.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Σας ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι την Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008 και ώρα 10.30΄ το πρωί θα διεξαχθεί προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση με πρωτοβουλία του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Γεωργίου Παπανδρέου σε επίπεδο Αρχηγών κομμάτων με θέμα: «Την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ακρίβειας».
Επίσης, ο κ. Σημίτης ζητά την έγκριση για ολιγοήμερη άδεια απουσίας του στο εξωτερικό. Εγκρίνει η Βουλή;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Η Βουλή ενέκρινε, τη ζητηθείσα άδεια.
Το λόγο έχει ο κ. Αυγενάκης, Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριοι Υπουργοί, κύριοι συνάδελφοι, εκφράζω τα θερμά συγχαρητήρια στη διακομματική επιτροπή για το έργο της και την εκπόνηση της παρούσας Έκθεσης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία.
Η πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού της χώρας μας για τη σύσταση της επιτροπής επισφραγίζεται με τον καλύτερο τρόπο στο κείμενο της Έκθεσης. Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί εγγύηση, αλλά και αφετηρία της ανάληψης περαιτέρω δράσεων, για να λυθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδική αναπηρία.
Αναμφίβολα η σημερινή συζήτηση εστιάζει σ’ ένα πολύ μικρό, σημαντικό και συνάμα κρίσιμο ζήτημα κοινωνικής πρόνοιας. Ταυτόχρονα, η σημερινή συζήτηση αποτελεί μία σημαντική ευκαιρία να αναλογιστούμε όλοι μας το σημαντικό ρόλο που οφείλει να παίζει η πολιτεία για την υποστήριξη και προστασία των δικαιωμάτων των Α.ΜΕ.Α..
Η παρουσίαση της Έκθεσης αποτελεί μία σημαντική πρωτοβουλία, καθώς για πρώτη φορά καταγράφονται από τη Βουλή των Ελλήνων τα προβλήματα των Α.ΜΕ.Α.. Συγκεκριμένα παρουσιάζονται σημαντικά και ενδιαφέροντα ζητήματα που επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής των ατόμων με αναπηρία. Παράλληλα περιέχονται προτάσεις προς τους εμπλεκόμενους φορείς για να αναλάβουν συγκεκριμένες δράσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία να κοιτάξουμε κατάματα τα σημαντικά ζητήματα που προβληματίζουν καθημερινά αυτούς τους συμπολίτες μας. Χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν σκληρά τη διαφορετικότητά τους σε κάθε τους βήμα, στις καθημερινές τους μετακινήσεις, στο σχολείο, στο χώρο εργασίας, στην ψυχαγωγία, σ’ όλα αυτά που για μας τους υπόλοιπους είναι αυτονόητα.
Με βάση διεθνή δεδομένα οι ανάπηροι και τα άτομα με ειδικές ανάγκες φθάνουν το 10% του γενικού πληθυσμού, ενώ οι μισοί απ’ αυτούς είναι βαριά ανάπηροι. Οι πρωτιές της χώρας μας στα εργατικά και τροχαία ατυχήματα επιβεβαιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα.
Τα βασικότερα προβλήματα των Α.ΜΕ.Α. αφορούν τους τομείς της εκπαίδευσης, της απασχόλησης, της προσβασιμότητας σε δημόσιες υπηρεσίες, χώρους κοινωνικής εστίασης και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, την υγεία και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα άτομα με αναπηρία.
Αναμφισβήτητα η πολυπλοκότητα των ζητημάτων αυτών απαιτεί το συντονισμό των πολιτικών δράσεων και τη σύμπραξη όλων των εμπλεκομένων φορέων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Έκθεση τονίζει τον κρίσιμο ρόλο που οφείλει να παίζει η πολιτεία για τη λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα Α.ΜΕ.Α.. Η στήριξη των ατόμων αυτών, καθώς και η παροχή όλων των απαιτούμενων υπηρεσιών και αγαθών για τη διευκόλυνση της καθημερινότητάς τους και την κοινωνική τους ενσωμάτωση, αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση και βασικό μέλημα μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και κατ’ επέκταση οι Υπουργοί των αρμοδίων Υπουργείων αναγνωρίζουν την ανεκτίμητη αξίας της δημιουργίας μιας κοινωνίας με ίσες ευκαιρίες για όλους τους πολίτες της. Στο πλαίσιο αυτό η Κυβέρνηση έχει αναπτύξει σειρά μέτρων για την υποστήριξη των ατόμων αυτών, προκειμένου να μπορούν να διασφαλιστούν οι κατάλληλοι μηχανισμοί, οι υπηρεσίες και οι διαδικασίες αποκατάστασης και ανεξάρτητης διαβίωσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα Α.ΜΕ.Α. χρειάζονται τη βοήθεια, το σεβασμό και τη σοβαρή αντιμετώπιση όλων μας για να μπορέσουν να αναπτύξουν τις επαγγελματικές και τις κοινωνικές τους δραστηριότητες και να συνεισφέρουν στην κοινωνία.
Το προσωπικό μου ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των ατόμων με αναπηρία και την ενίσχυση των ατόμων αυτών είναι μεγάλο. Πηγάζει από την πεποίθηση ότι τα άτομα αυτά αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο και αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας. Χρειάζονται, όμως, να τους δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες και να τους διατεθούν τα απαραίτητα εφόδια, για να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Χρειάζονται ίσες ευκαιρίες.
Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι δικές μου προσπάθειες και πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και τη στήριξη των ΑΜΕΑ. Ενδεικτικά αναφέρω κοινοβουλευτικές δράσεις για την πρόσβαση των ΑΜΕΑ στις δημόσιες υπηρεσίες και τα κτήρια. Εκπαίδευση των παιδιών με προβλήματα όρασης, στήριξη των παιδιών με προβλήματα όρασης. Απλοποίηση και διευκόλυνση της διαδικασίας χορήγησης αναπηρικών καθισμάτων. Απλοποίηση των διαδικασιών συνταγογράφησης αναλώσιμου φαρμακευτικού υλικού. Άμεση ανέγερση των σχολικών κτηρίων του 3ου ειδικού σχολείου του Ηρακλείου και 1ου ειδικού νηπιαγωγείου Ηρακλείου. Ειδική αγωγή και εκπαίδευση και τη διασφάλιση ίσων ευκαιριών σε άτομα με αναπηρία.
Λειτουργία του Κέντρου Στήριξης Α.ΜΕ.Α. στο Δήμο Νίκος Καζαντζάκης του Νομού Ηρακλείου. Και πρόσφατα διοργανώσαμε στο Ηράκλειο ένα διήμερο κοινωνικής προσφοράς στο οποίο συμμετείχαν και αρκετοί συνάδελφοι. Τους ευχαριστώ από το Βήμα της Βουλής για τη συμμετοχή τους αυτή. Στόχος μας ήταν να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και να ενθαρρυνθεί η συμμετοχή στα κοινά, ενώ παράλληλα συγκεντρώθηκαν χρήματα για τη στήριξη μεταξύ άλλων του Κέντρου Περίθαλψης Παιδιών της Πόμπιας, του «Αγίου Σπυρίδωνα», ιδρύματα για παιδιά με χρόνιες παθήσεις, αλλά και για δύο άλλους ξενώνες για κακοποιημένα παιδιά και γυναίκες.
Στόχος αυτών των προσπαθειών είναι να διευκολυνθεί και να στηριχθεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά η ανακούφιση και η κοινωνική υποστήριξη των ατόμων με ιδιαιτερότητες, προκειμένου να ενισχύεται η ανεξάρτητη διαβίωση και η κοινωνική τους ενσωμάτωση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνοντας να πω ότι τα άτομα με αναπηρίες αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις στην καθημερινότητά τους. Σήμερα μας δίνετε η ευκαιρία να προβληματιστούμε πάνω στην ανάδειξη των ζητημάτων που απασχολούν τους συμπολίτες μας, αλλά και να προτείνουμε λύσεις που θα προστατεύσουν τα δικαιώματα και θα απλοποιήσουν την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βασική αρχή όλων των προσπαθειών μας είναι μια ολοκληρωμένη πολιτική για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ατόμων με αναπηρία και την άρση των διακρίσεων σε βάρος τους. Όλοι μας οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την άρση των υφιστάμενων αρνητικών διακρίσεων σε βάρος των ατόμων με αναπηρία και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Κωνσταντόπουλος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα στη Βουλή είναι στραμμένα τα βλέμματα χιλιάδων συμπολιτών μας σε δύο κατηγορίες: «Υγιείς» που είτε έκαναν είτε δεν έκαναν συμβόλαιο με το Θεό ότι θα είναι πάντοτε υγιείς, ανάπηροι, οικογένειες αναπήρων. Και το ερώτημα το οποίο προβάλλει είναι: Η φωνή μας, η φωνή των Ελλήνων Βουλευτών, πολιτικών ένθεν και ένθεν σε Κυβέρνηση ή Αντιπολίτευση, πού απευθύνεται; Ποια αυτιά θέλουμε να μας ακούσουν; Οι ανάπηροι στα ιδρύματα; Το αναπηρικό κίνημα; Το γονεϊκό κίνημα αυτών οι οποίοι εκπροσωπούν τα συμφέροντα των παιδιών τους τα οποία δεν έχουν φωνή, γιατί έχουν νοητική υστέρηση; Τις οικογένειες των αναπήρων; Ποιο αναπηρικό κίνημα; Αυτό το οποίο θέλει προνοιακά ψίχουλα; Αυτό το οποίο νομίζουμε ότι έχει μόνο προβλήματα; Γιατί υπάρχει και ένα αναπηρικό κίνημα υπερήφανο. Ένα αναπηρικό κίνημα το οποίο το μόνο που ζητάει είναι η ίση μεταχείριση. Δεν θέλει ούτε καν ίσες ευκαιρίες. Έχει φύγει προ πολλού απ’ αυτό το δόγμα των ίσων ευκαιριών.
Θα μείνουμε μήπως προσκολλημένοι σε ξεπερασμένες προνοιακές πολιτικές, απαραίτητες για ορισμένες κατηγορίες αναπήρων; Ή σε κάτι άλλο για μια νέα αναπηρία; Για μια, γιατί όχι, αναπηρία ελκυστική στους πολλούς που θέλουν τα άτομα με αναπηρία ανάμεσά τους, δίπλα τους, στις παρέες τους, στις κοινωνικές τους συναναστροφές καθημερινά;
Θα μείνουμε σε μια άλλη πολιτική που νομίζουμε ότι η αναπηρία είναι από την άλλη πλευρά του λόφου, που ποτέ δεν θα τη συναντήσουμε; Ή σε μια αναπηρία η οποία καθημερινά είναι ανάμεσά μας, ζει ανάμεσά μας, κινείται ανάμεσά μας, είτε είναι κρυφή αναπηρία είτε είναι φανερή αναπηρία;
Φυσικά και πρέπει να αξιοποιήσουμε το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής τους Βουλής για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία. Αλλά θα μείνουμε μόνο εδώ; Ή θα κάνουμε ένα βήμα ακόμη παραπάνω, μια ουσιαστική συμμαχία, κοινωνική συμμαχία με τις ανεξάρτητες δυνάμεις που υπάρχουν στο χώρο της αναπηρίας; Με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, με το γονεϊκό κίνημα της Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.ΜΕ.Α., με όλο αυτό τον κόσμο, ο οποίος αγωνιά καθημερινά, περνά το δικό του Γολγοθά;
Κάποτε είχε στήσει έναν τοίχο απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, σήμερα όμως τον έχει γκρεμίσει και τον γκρεμίζει καθημερινά και μπαίνει μέσα πλέον στην κοινωνία, που τα σύνορα μεταξύ αναπηρίας και μη αναπηρίας, δήθεν υγειών και αναπήρων, γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα.
Κάποιος ο οποίος θα παρακολουθούσε τη σημερινή συζήτηση, θα έλεγε: «Μα, το πρόβλημα της αναπηρίας είναι μόνο οικονομικό; Χρειαζόμαστε τόσα πολλά χρήματα;. Και ποιοι κερδίζουν απ’ αυτήν την ιστορία; Κερδίζουμε εμείς οι υγιείς. Τα όποια χρήματα πράγματι απαιτούνται για τους ανάπηρους και το όφελος το οποίο υπάρχει, είναι όφελος κυρίως για τους υγιείς».
Η σχέση είναι αμφίδρομη. Η κοινωνία των υγιών χρειάζεται κυρίως τους ανάπηρους, και όχι οι ανάπηροι την υπόλοιπη κοινωνία, για να κερδίσει ουσιαστικά σε ανθρωπιά. Γιατί, ναι, τα άτομα με βαριά νοητική στέρηση, τα οποία μας ακούνε σήμερα εδώ, ίσως δεν ενδιαφέρονται ούτε για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, ούτε για την τιμή του πετρελαίου ούτε για την ακρίβεια ούτε για τα μεγάλα προβλήματα. Δεν έχουν ούτε τις ίδιες καταναλωτικές συνήθειες και τις ανάγκες με μας, που νομίζουμε ότι είμαστε υγιείς ή ότι θα είμαστε πάντοτε υγιείς, δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες για αυτοκίνητα ή για προϊόντα μόδας, δεν παύουν να είναι όμως άνθρωποι και μόνον άνθρωποι, που τα όποια συναισθήματά τους και οι όποιες ανάγκες τους ή δεξιότητές τους θέλουν προώθηση. Γι’ αυτό κι αυτά τα άτομα είναι χρήσιμα για την κοινωνία. Γι’ αυτό και η σημασία των ατόμων για την αναπηρία ήταν και θα είναι πάντοτε πολύ μεγάλη. Γι’ αυτό και τα όποια χρήματα απαιτούνται για την αναπηρία, ξαναγυρνούν πάντοτε στην ίδια την κοινωνία.
Αγαπητοί συνάδελφοι, με την όποια εμπειρία υπάρχει και έχω στο χώρο της αναπηρίας είτε ως γιατρός είτε ως πανεπιστημιακός είτε, τα τελευταία χρόνια, ως Υφυπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, έχω να σας πω ότι πρέπει να δούμε το χώρο αυτό από μία άλλη οπτική γωνία.
Έπεσα στο λάθος της αντιπολιτευτικής τακτικής κι εγώ σαν Βουλευτής της αντιπολίτευσης, θέλω να το ομολογήσω, όπως οφείλω να ομολογήσω ότι όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους τα τελευταία χρόνια στο χώρο της αναπηρίας.
Η χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια πέταξε μακριά το στίγμα του Καιάδα που ακολουθούσε τη χώρα μας για πολλούς αιώνες. Ήδη έχουμε λάβει δραστικά μέτρα στο χώρο αυτό. Έχουμε κάνει πάρα πολλά και πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα. Η κάρτα αναπηρίας δεν είναι το κουτί της Πανδώρας, δεν είναι η λύση που θα λύσει όλα τα προβλήματα, σίγουρα όμως θα ανακουφίσει κυρίως στο χώρο της λειτουργικότητας, όταν είναι κυρίως μία κάρτα λειτουργικότητας και λιγότερο αναπηρίας. Η κάρτα θα βοηθήσει κυρίως να δούμε τι μπορούν να κάνουν και τι δεν μπορούν να κάνουν οι ανάπηροι στο εργασιακό και κοινωνικό τους περιβάλλον και θέλουμε να λειτουργήσει όχι σαν μοχλός προνοιακών επιδομάτων αλλά με ενεργητικές πολιτικές, με μία νέα φιλοσοφία.
Το νέο εργαλείο το οποίο θεσπίσαμε, το οποίο δεν μεταφράσαμε απλά, δεν εκδώσαμε απλώς, δεν προσαρμόσαμε απλά στην ελληνική πραγματικότητα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τη νέα ταξινόμηση της λειτουργικότητας της αναπηρίας, πρέπει να αγκαλιαστεί από όλον τον υγειονομικό κόσμο, απ’ όλους τους λειτουργούς της υγείας και απ’ όλους τους επαγγελματίες υγείας. Είναι ένα νέο αντικειμενικό εργαλείο στην κατεύθυνση λύσης πολλών προβλημάτων. Και έτσι πρέπει να το δουν όλοι και ιδιαίτερα οι γιατροί των ασφαλιστικών ταμείων.
Τα όποια άλλα θέματα βάζει το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής της Βουλής αλλά και οι ουσιαστικές παρατηρήσεις του Κ.Κ.Ε., το οποίο δεν υπέγραψε το πόρισμα αυτό αλλά οι παρατηρήσεις του είναι εξαιρετικά σημαντικές για το χώρο της αναπηρίας, πρέπει να γίνουν αντικείμενο όχι απλά συζήτησης αλλά να είναι ο καταλύτης για νέες πρακτικές.
Χρειάζεται και μία οικονομοτεχνική μελέτη η οποία θα συνοδεύει το πόρισμα αυτό για να δούμε ποιες απ’ αυτές τις καλές πρακτικές που υιοθετεί το πόρισμα μπορούν να γίνουν πράξη.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Καμμία πρακτική δεν αναφέρεται στο πόρισμα. Περί πρακτικής το πόρισμα δεν κάνει λόγο πουθενά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Θα δείτε τις τελικές προτάσεις. Διαβάστε τις τελευταίες σελίδες 71 και 72 του πορίσματος και θα δείτε ότι αναφέρονται ορισμένες πρακτικές. Γι’ αυτό σας είπα ότι το πόρισμα δεν είναι ούτε το κουτί της Πανδώρας ούτε η λύση των μεγάλων προβλημάτων που έχουν σχέση με την αναπηρία. Αλίμονο αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα και αν υπήρχαν μαγικά ραβδιά με τη μορφή πορισμάτων διακομματικών επιτροπών τα οποία να λύνουν τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο της αναπηρίας. Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και το γνωρίζετε αυτό. Παρ’όλα αυτά υπάρχουν ορισμένες ουσιαστικές προτάσεις, ορισμένες πρακτικές οι οποίες θα μπορούσαν να υιοθετηθούν, αρκεί να υπάρχουν φυσικά και τα κατάλληλα χρηματοοικονομικά εργαλεία για να υλοποιήσουμε αυτές τις πρακτικές.
Επιμένω, κύριοι συνάδελφοι, ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Γνωρίζετε ότι και στο παρελθόν και σήμερα δίνονται χρήματα, σε πολλούς τομείς αλλά όλος ο κόσμος της αναπηρίας δεν μπορεί να μπει στο ίδιο τσουβάλι. Άλλα είναι τα προβλήματα των παιδιών με βαριά νοητική στέρηση και των οικογενειών τους, διαφορετικά τα προβλήματα των ατόμων με προβλήματα όρασης ή ακοής, διαφορετικά τα προβλήματα των νεφροπαθών, διαφορετικά τα προβλήματα της κινητικής αναπηρίας, διαφορετικά τα προβλήματα των τυφλών με πολλαπλές αναπηρίες, διαφορετικά όλα τα προβλήματα της αναπηρίας τα οποία θέλουν μία ξεχωριστή στρατηγική.
Θέλω να ξέρετε ότι στην τέταρτη προγραμματική περίοδο στο πρόγραμμα το οποίο παρουσιάσαμε ήδη για την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, αλλά και στα επί μέρους προγράμματα τα οποία άπτονται του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αντιμετωπίζουμε ξεχωριστά τα επί μέρους προβλήματα. Πάνω απ’ όλα όμως, χωρίς να εξετάζουμε κομματικά χρώματα, κομματικές ταμπέλες, κάνουμε μία ουσιαστική συμμαχία με το αναπηρικό και με το γονεϊκό κίνημα. Αυτή η Κυβέρνηση άπλωσε το χέρι από την πρώτη στιγμή στο αναπηρικό και γονεϊκό κίνημα χωρίς κομματικούς φακούς, επιθυμώντας μία ουσιαστική ενότητα την οποία θέλουμε στο χώρο του αναπηρικού και γονεϊκού κινήματος. Την επιθυμούμε και πρέπει να την επιθυμεί ο πολιτικός κόσμος της χώρας σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Θέλω να πιστεύω ότι το αναπηρικό κίνημα της χώρας τα γνωρίζει αυτά, γνωρίζει τις τεράστιες προκλήσεις που υπάρχουν. Πέτυχε τεράστιες νίκες και στη Νέα Υόρκη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις Βρυξέλλες, καθιερώθηκε, έχει ονοματεπώνυμο, είναι γνωστό πλέον για τις επιτυχίες του στη χώρα μας, όπως και για τα σημαντικά βήματα που έγιναν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Κλείνοντας –για να μην κάνω κατάχρηση του χρόνου- θέλω να πιστεύω ότι το πόρισμα αυτό μπορεί να είναι η αφετηρία για νέες δράσεις στο χώρο της αναπηρίας, χωρίς να ξεχνάμε όμως ότι το αναπηρικό κίνημα δεν έχει μόνο προβλήματα. Το αναπηρικό κίνημα και οι ανάπηροι της χώρας έχουν τεράστιες δυνατότητες. Στο αναπηρικό κίνημα υπάρχουν φωτεινά μυαλά, άνθρωποι οι οποίοι αξιοποιούν το χρόνο τους είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι περιμένουν το χέρι μας, περιμένουν κοινές δράσεις, κοινά μέτωπα και σε καμμία περίπτωση δεν θέλουν ούτε οίκτο ούτε συμπόνια ούτε προνοιακά «ψίχουλα».
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κι εμείς ευχαριστούμε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, πρέπει να κατανείμετε ξανά το χρόνο ώστε όσοι συνάδελφοι είμαστε εδώ να μιλήσουμε τουλάχιστον από δύο λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το προτείναμε, δεν ήσασταν στην Αίθουσα. Δεν συμφώνησαν οι Βουλευτές.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ: Παρακολουθούσα όμως από την τηλεόραση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Προσπαθήστε να μην ξεπερνάτε το χρόνο που δίνεται, θα είναι κι αυτό μία συμβολή.
Η κ. Μπουζάλη έχει το λόγο.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΠΟΥΖΑΛΗ: Κυρία Πρόεδρε, για την οικονομία του χρόνου και γιατί θεωρώ ότι όλοι μας σ’ αυτήν την Αίθουσα ομολογούμε ότι καμμία ευνομούμενη πολιτεία δεν διαχωρίζει τους πολίτες της και κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχουν πολίτες α΄ και β΄ κατηγορίας, θα περάσω γρήγορα σε κάποια θέματα που θεωρώ ότι είναι σημαντικά, εφόσον όλοι, επίσης, γνωρίζουμε ότι ένα πλούσιο νομοθετικό έργο υπάρχει, μάλιστα πάει πίσω, στο 1994 μέχρι και το 2007, ενώ από την άλλη μεριά αναγνωρίζουμε ότι πολλές φορές τα πολλά συναρμόδια Υπουργεία και η έλλειψη συντονισμού φέρνουν αρνητικές επιπτώσεις στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των Α.ΜΕ.Α..
Έτσι, λοιπόν, κάποια θέματα στα οποία θέλω να μείνω, είναι τα εξής: Θα πρέπει προσεκτικά να δούμε αυτό που λέγεται «παράλληλη στήριξη» και τη συνεκπαίδευση. Αυτή η συνεκπαίδευση θα πρέπει να λειτουργεί ως ένα αποκλειστικό εργαλείο ένταξης και ενσωμάτωσης για όλα αυτά τα παιδιά με τις ειδικές ανάγκες, αυτά τα διαφορετικά παιδιά, με επένδυση βέβαια σε παιδαγωγούς ειδικής αγωγής, με στόχο πάντα την πρώιμη παρέμβαση. Γνωρίζουμε και από το εξωτερικό ότι η πρώιμη παρέμβαση είναι αυτή η οποία μπορεί να φέρει γρήγορα και πολύ καλά αποτελέσματα σ’ όλα αυτά τα παιδιά.
Η κατοχύρωση, επίσης, της ειδικότητας του παιδαγωγού ειδικής αγωγής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με έμφαση στα ακαδημαϊκά κριτήρια είναι εξίσου σημαντική. Αυτή τη στιγμή οι απόφοιτοι των πανεπιστημιακών τμημάτων Θεσσαλίας και Μακεδονίας δεν είναι κατοχυρωμένοι επαγγελματικά –ως ειδικότητα εννοώ. Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει η χρήση εξειδικευμένων στο αντικείμενο ατόμων στα οποία υπάρχουν και ελλείψεις –άλλωστε ακούσαμε και την κυρία Υπουργό, αλλά και τους κυρίους Υπουργούς να μας αναλύουν κάποιες απ’ αυτές- είναι απαραίτητη και πρέπει να προωθείται ως άμεση προτεραιότητα.
Τα ειδικά σχολεία θα πρέπει να λειτουργούν ως εκπαιδευτήρια δασκάλων και νηπιαγωγών, αλλά και ίσως ως φορείς παροχής υποστήριξης και συμβουλευτικής γύρω από τα θέματα ειδικής αγωγής, πρακτική η οποία εφαρμόζεται για πολλά χρόνια στις σκανδιναβικές χώρες με μεγάλη επιτυχία.
Όσον αφορά τη λειτουργία των Κέντρων Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης, να υπάρχει συνεχής εκπαίδευση του προσωπικού, πλήρης στελέχωση των Κ.Δ.Α.Υ. με σύγχρονες ειδικότητες, γιατί γνωρίζουμε ότι οι εξελίξεις τρέχουν, προκύπτουν συνέχεια νέες θεραπευτικές και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις. Μάλιστα, σήμερα το πρωί συζητούσα για μια καινούργια ειδικότητα, η οποία είναι ο ειδικός αισθητηριακής ολοκλήρωσης, που πραγματικά μπορούν να βοηθήσουν πολύ σημαντικά αυτά τα παιδιά.
Στα θέματα διαβίωσης των Α.Μ.Ε.Α. σημαντικά θα συνέβαλαν επίσης η δημιουργία ξενώνων και προστατευόμενων διαμερισμάτων ανά είδος και βαρύτητας αναπηρίας σε κάθε νομό. Γνωρίζουμε ότι σε κάποιους νομούς υπάρχει, σε κάποιους άλλους δεν υπάρχει. Εκεί δημιουργείται κάποιο πρόβλημα και τέλος πάντως στερείται και η δυνατότητα από ένα μεγάλο τμήμα των Α.Μ.Ε.Α. να γίνονται αποδέκτες της κατάλληλης μεταχείρισης.
Χρειάζεται η νομική διερεύνηση της δυνατότητας για δημιουργία trust που θα επιφορτίζονται με τη διαχείριση των περιουσιών των Α.Μ.Ε.Α. τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν την περιουσία που τους έχει κληροδοτηθεί. Πρόκειται για μια καινοτομία, η οποία, όμως, έχει χρησιμοποιηθεί και στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Καναδά και στη Βρετανία και στη Γερμανία και έχει πραγματικά εξαιρετικά αποτελέσματα.
Στα θέματα απασχόλησης των Α.Μ.Ε.Α. θεωρώ ότι θα συνέβαλε πολύ θετικά η δημιουργία τύπου μονοπωλίων-ολιγοπωλίων σε επιλεγμένα προϊόντα και υπηρεσίες, προκειμένου αυτά να παράγονται, αλλά και να διακινούνται αποκλειστικά από μονάδες διαβίωσης και εργαστήρια Α.Μ.Ε.Α.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα έχουμε πάλι σε σκανδιναβικές χώρες, όπου οι μονάδες διαβίωσης Α.Μ.Ε.Α. παράγουν αποκλειστικά τα σπιράλ για τα τετράδια. Μ’ αυτόν τον τρόπο αυξάνεται και η παραγωγικότητα και η συμμετοχή και η ένταξη και η ενεργοποίηση των Α.Μ.Ε.Α.. Παράλληλα, εξασφαλίζονται και πόροι και έσοδα, που συγκεντρώνονται βέβαια για την καλύτερη διαβίωσή τους και για το μέλλον τους.
Γνωρίζουμε, επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η Κυβέρνηση δεν παραγνωρίζει τα προβλήματα. Τα εντοπίζει, τα αφουγκράζεται. Αφουγκράζεται τις πραγματικές ανάγκες. Άλλωστε, ακούσαμε μια σειρά μέτρων από τα συναρμόδια Υπουργεία και από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και από το Υπουργείο Απασχόλησης αλλά και από το Υπουργείο Εσωτερικών. Βέβαια, δεν έχουμε φτάσει εκεί που θέλουμε.
Πρέπει, όμως, να πούμε και κάποια πράγματα που έχουν γίνει και έχουν προχωρήσει, όπως τελευταία που προωθήθηκε από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών πρόσθετη επιχορήγηση, μιας και μιλάμε για χρηματοδότηση, και στην Εθνική Ομοσπονδία Α.Μ.Ε.Α. ύψους 1.000.000 ευρώ και βεβαίως ο καινούργιος νόμος-πλαίσιο από το Υπουργείο Υγείας για την ειδική αγωγή και βεβαίως η κατασκευή πενήντα έξι σχολικών μονάδων του Ο.Σ.Κ. ειδικής αγωγής όλων των βαθμίδων συνολικού προϋπολογισμού 100.000.000 ευρώ.
Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε ευκαιρίες που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το Κοινοτικό Πρόγραμμα Δράσης για την καταπολέμηση των διακρίσεων, την Κοινοτική Πρωτοβουλία EQUAL, το Ευρωπαϊκό Σχέδιο Δράσης, δηλαδή, τις ίσες ευκαιρίες για τα άτομα με αναπηρία, το Κοινοτικό Πρόγραμμα «PROGRESS» Απασχόληση και Κοινωνική Αλληλεγγύη, που είναι ένα νέο πολυπρόγραμμα το οποίο διαρκεί επτά χρόνια.
Είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα, όπως κι όλα τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει μια σειρά μέτρων που στοχεύουν στην προώθηση των μέτρων αντιμετώπισης των προβλημάτων Α.Μ.Ε.Α..
Στόχος μας, όλων φαντάζομαι, είναι η Ελλάδα να γίνει περισσότερο ανθρώπινη και αυτό θα γίνει μόνο παρέχοντας ίσες ευκαιρίες για μόρφωση και δουλειά σε όλους τους πολίτες.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει ο κ. Σγουρίδης…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, με συγχωρείτε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ορίστε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Σύμφωνα με τον Κανονισμό το θέμα που συζητείται δεν εξαντλείται πριν ομιλήσει και ο τελευταίος των εγγεγραμμένων. Είναι βασική διάταξη του Κανονισμού μας. Εάν κριθεί στην πορεία της συζητήσεως ότι έχει ενημερωθεί επαρκώς το Σώμα, τότε λέει ο Κανονισμός ότι με πρόταση του Προεδρείου ή ενός αριθμού Βουλευτών διακόπτεται η συζήτηση.
Μια προσπάθεια την οποία όλοι πρέπει να κάνουμε και για το προσωπικό και για όλους μας είναι να περιορίζουμε το χρόνο των συζητήσεων…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Έχει ήδη ζητηθεί αυτό, αλλά δεν γίνεται.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν πρέπει να μας οδηγεί σε μια κατάσταση που θα αισθανόμεθα ότι φαλκιδεύονται τα δικαιώματά μας. Αυτό μόνο θέλω να παρατηρήσω. Κάντε όποια προσπάθεια θέλετε, είτε περιορισμού του χρόνου κ.λπ., αλλά να μη φτάσουμε στο σημείο κάποια στιγμή κάποιοι Βουλευτές να θέλουν να μιλήσουν και να μην μπορούν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Κακλαμάνη, ήδη έχει προταθεί μείωση του χρόνου.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Εγώ θα περιμένω να μιλήσουν όλοι όσοι είναι εγγεγραμμένοι και θα μιλήσω για τρία-τέσσερα λεπτά στο τέλος. Αλλά να το σεβαστούμε αυτό, σας παρακαλώ. Και είμαι βέβαιος ότι κι εσείς…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το Προεδρείο στην έναρξη ενημέρωσε ότι η συνεδρίαση θα λήξει στις 16.00΄.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Είναι λάθος αυτό. Διότι ήδη το Προεδρείο προεξόφλησε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Στη συνέχεια ζητήθηκε μείωση χρόνου. Δεν το δέχονται όλοι οι συνάδελφοι.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κοιτάξτε, σύμφωνα…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Μη χάνουμε όμως χρόνο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Σύμφωνοι, να μην τρώμε χρόνο, αλλά αν δείτε το άρθρο 107 του Κανονισμού, προβλέπει την οργανωμένη συζήτηση, αλλά δεν υπήρξε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Γνωστό. Την ώρα όμως που ανακοινώθηκε από τον Πρόεδρο, δεν διαφώνησε κανείς.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Μη σας παίρνω άλλο χρόνο. Εγώ νομίζω ότι έστω και για δύο λεπτά πρέπει να μιλήσουν όλοι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Εγώ σας λέω ότι την ώρα που ανακοινώθηκε ότι θα λήξει στις 16.00΄ δεν διαφώνησε κανείς μας από κάτω.
Λοιπόν, προχωράμε τώρα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ: Πού να ξέραμε όμως ότι οι Υπουργοί θα μιλήσουν τόση ώρα;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Τώρα, πού να ξέρετε. Εσείς είστε και παλιότεροι κοινοβουλευτικοί από εμένα και νομίζω ότι ξέρετε πολύ καλά και τον Κανονισμό και το πώς συνηθίζεται.
Ο κ. Σγουρίδης, Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έχει πάρει ήδη το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Πιστεύω πάντως ότι το ζήτημα του χρόνου θα πρέπει κάποια στιγμή να λυθεί μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα, όταν υπάρχουν συνάδελφοι Βουλευτές που θέλουν να μιλήσουν. Κοιτάξτε, κυρία Πρόεδρε, βλέπω ότι από έναν κατάλογο που έχουν γραφεί πάνω από είκοσι Βουλευτές…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Έχει δεκαπέντε ακόμη που δεν έχουν μιλήσει, για να σας διευκολύνω, οι οποίοι δεν είναι στην Αίθουσα, αν θέλετε να πείτε αυτό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Ναι, αλλά οφείλω να σας πω ότι μέσα σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα είναι κάποιοι που θέλουν να μιλήσουν. Οι υπόλοιποι έχουν φύγει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Δεν έχουν φύγει, κύριε Σγουρίδη, και το ξέρετε. Μπαινοβγαίνετε όλοι. Τώρα ας προχωρήσουμε και μη χάνουμε χρόνο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Τέλος πάντων.
Η Έκθεση της διακομματικής επιτροπής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία – επιτροπή που πιστεύω και προσθέτω κι εγώ τη φωνή μου ότι πρέπει να γίνει διαρκής- είναι ένα ευαίσθητο, υπεύθυνο, χρηστικό και χρήσιμο κείμενο, εφόσον διαβιβαστεί και διαβαστεί κατάλληλα απ’ όλα τα Υπουργεία και κυρίως από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών. Γιατί όλες οι δράσεις χρειάζονται χρήματα.
Το κείμενο δείχνει ότι οι συνάδελφοι Βουλευτές εργάστηκαν με συνέπεια και κοντά στο πρέπον του κοινοβουλευτικού τους καθήκοντος. Δυστυχώς επτά από τους έντεκα αυτούς Βουλευτές που εργάστηκαν σήμερα είναι εκτός Κοινοβουλίου, πράγμα που δείχνει πως άλλα πράγματα είναι αυτά που κρίνουν την εκλογή και την επανεκλογή και όχι αυτό που είναι το ουσιαστικό έργο ενός κοινοβουλευτικού.
Αναφέρεται σ’ όλες τις πτυχές των ατόμων με αναπηρίες, στην εκπαίδευση, στην ειδική αγωγή, στην υγεία, στην ιατρική περίθαλψη, στον επαγγελματικό προσανατολισμό, στην απασχόληση. Αναφέρεται στην προσβασιμότητα, στην ευαισθησία που πρέπει να δείχνει η κοινωνία και στο συντονισμό των δράσεων. Είναι ένα κείμενο που στο τέλος έχει και προτάσεις, προτάσεις συγκεκριμένες. Και νομίζω ότι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Το λιγότερο που μπορώ να κάνω απ’ αυτήν εδώ τη θέση είναι να απευθύνω δημόσιο έπαινο σ’ αυτούς τους έντεκα συναδέλφους μας που μας παρουσίασαν αυτό το κείμενο.
Το ζήτημα των ατόμων με αναπηρία είναι τεράστιο. Το αναπηρικό κίνημα έκανε πολύ μεγάλες προσπάθειες, αλλά νομίζω ότι όλες αυτές οι προσπάθειες, καθώς και οι προσπάθειες που έχει κάνει η κοινωνία δεν έχουν φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Επειδή ο χρόνος είναι πάρα πολύ λίγος, θα σταθώ επιλεκτικά σε δύο ζητήματα.
Το πρώτο ζήτημα έχει να κάνει με τη διάκριση που δέχονται τα άτομα με αναπηρίες και οι οικογένειές τους. Αυτή η διάκριση, κυρίως, οφείλεται και σε μία οικονομική ανέχεια την οποία έχουν, η οποία πολλές φορές δεν οφείλεται στο ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν τα προς το ζην, αλλά στο ότι βρέθηκαν προ απροόπτου.
Πρόσφατα, έναν άνθρωπο στο κοντινό οικογενειακό μου περιβάλλον τον χτύπησε η νόσος των κινητικών νευρώνων. Αναστατώθηκε η ζωή όλης της οικογένειας, αλλά και των συγγενών. Αποτέλεσμα ήταν να χρειάζονται μόνο για τη μετατροπή του αυτοκινήτου, ώστε να μπορεί να μπαίνει μέσα με το καροτσάκι, 6.000 ευρώ, χώρια του ότι έπρεπε να έχουν ειδική νοσοκόμο, την οποία δεν καλύπτει το κράτος. Και παράλληλα ένα άτομο της οικογένειας που δούλευε σε ιδιωτική εργασία χρειάστηκε να παραιτηθεί από την εργασία του. Αυτόματα, δηλαδή, η οικονομική ανέχεια έρχεται εκ του μη όντος.
Εκείνο που πρέπει να κάνει η πολιτεία σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να καλύπτει όλα τα έξοδα. Είμαστε όλοι εν δυνάμει ανάπηροι. Αύριο δεν ξέρουμε τι μπορεί να μας συμβεί, ίσως ένα ατύχημα. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να μας χτυπήσει. Το 10% της κοινωνίας μας είναι ανάπηροι. Γι’ αυτό ακριβώς θα πρέπει η πολιτεία να δείξει τη συγκεκριμένη ευαισθησία, θα πρέπει αυτά τα χρήματα να αναλαμβάνει να τα πληρώνει.
Επίσης, θα πρέπει να δώσει η πολιτεία αξιοπρέπεια σ’ όσους μπορούν να εργαστούν. Σήμερα μόνο το 16% των αναπήρων εργάζεται. Αυτήν την αξιοπρέπεια την χρειάζονται. Πολλές φορές δεν είναι θέμα οικονομικό, αλλά είναι κάτι που χρειάζονται, για να μπορούν να αισθάνονται ως χρήσιμα άτομα στη κοινωνία. Παράλληλα, χρειάζονται την αυτόνομη ή την ημιαυτόνομη διαμονή.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κυρία Πρόεδρε, μισό λεπτό ακόμα, αυτό που έχασα στην αρχή.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα πρέπει με κάθε τρόπο η ελληνική πολιτεία κατ’ εξαίρεση, το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, να βρει εκείνα τα κονδύλια για την κάλυψη όλων αυτών των εξόδων των ατόμων με αναπηρία και να έχουν προτεραιότητα στην πρόσβαση εργασίας.
Θα κλείσω, λέγοντας ότι θεωρώ πολύ σημαντικό στο Ε.Σ.Π.Α., στο Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης όπως το ονομάζουμε, ένα κριτήριο της επιλεξιμότητας των έργων να είναι η προσβασιμότητα κάθε έργου στα άτομα με αναπηρίες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ακόμη και στις ιδιωτικές κατασκευές θα πρέπει να υπάρχουν ράμπες, για να μπορούν να μπαίνουν μέσα όλα τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Είναι σημαντικότατο και θα πρέπει να το επιβάλει η πολιτεία. Δεν στοιχίζει τίποτα, είναι ένας νόμος. Ας τον ψηφίσουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Κοντογιάννης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να πω ότι οι εργασίες της διακομματικής επιτροπής ήταν πολύ σημαντικές, η δουλειά που έκανε ήταν πολύ εξαιρετική και να επισημάνω ότι στόχος όλων μας μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα είναι να δώσουμε στα άτομα με αναπηρία τη δυνατότητα να ζουν με αξιοπρέπεια και να τους εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Το Υπουργείο Υγείας και ο αρμόδιος Υφυπουργός καταβάλλουν πολύ σημαντικές προσπάθειες στον τομέα αυτό, αλλά πρέπει τα ζητήματα και οι αποφάσεις που αφορούν τα άτομα με αναπηρίες να βρεθεί τρόπος να ξεφύγουν από τη μάστιγα της Δημόσιας Διοίκησης, τη γραφειοκρατία.
Μία πρώτη επισήμανση που θα ήθελα να κάνω αφορά στην ανάγκη διαχωρισμού των ατόμων με αναπηρία με βάση το είδος της αναπηρίας που παρουσιάζουν. Κάθε κατηγορία έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και ανάγκες, οι οποίες είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν ειδικά και όχι γενικά.
Φυσικά και είναι αναγκαία η δημιουργία ενός συνολικού νομοθετικού πλαισίου, εθνικού όπως είπε σωστά ο Υπουργός, το οποίο όμως θα λειτουργήσει ως ομπρέλα, κάτω από την οποία θα πρέπει να αναπτυχθούν επί μέρους πολιτικές που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες κάθε διαφορετικής ομάδας.
Ως προς την εκπαίδευση είναι σημαντικό να επισημανθεί η ανάγκη να επεκταθεί η ειδική αγωγή και πέρα από την ηλικία των είκοσι δύο ετών. Είναι απαραίτητο να δοθεί η δυνατότητα στα άτομα με αναπηρία, τουλάχιστον να μπορούν να παρακολουθήσουν τα προγράμματα αυτόνομης διαβίωσης, χωρίς να υπάρχει αυστηρό ηλικιακό όριο. Στόχος μας δεν πρέπει να είναι η βραχυπρόθεσμη κάλυψη των αναγκών των ατόμων με αναπηρία, αλλά η απόκτηση εκείνων των εφοδίων που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν αξιοπρεπώς, ακόμη κι όταν τα αγαπημένα τους πρόσωπα δεν θα είναι πια στη ζωή.
Αναφορικά με τα ζητήματα υγείας και ιατρικής περίθαλψης υπάρχει η γενική εντύπωση ότι ενώ η διάγνωση γίνεται ικανοποιητικά, η αποκατάσταση και υποστήριξη των ατόμων είναι ελλιπής κι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έλλειψη κατάλληλων υποδομών, αλλά κι στην έλλειψη προσωπικού και δη εξειδικευμένου.
Άλλο ένα πολύ σημαντικό ζήτημα είναι αυτό της επαγγελματικής αποκατάστασης απασχόλησης. Γενικά ο αποκλεισμός των αναπήρων από την αγορά εργασίας έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Παρά τα προγράμματα που έχουν εκπονηθεί και υλοποιηθεί, η ανεργία δεν έχει μειωθεί και ένας από τους βασικούς λόγους γι’ αυτό είναι και η προκατάληψη της κοινωνίας, ως προς τα συγκεκριμένα άτομα. Όσα μέτρα και αν ληφθούν, δεν θα είναι αποτελεσματικά, αν δεν αλλάξει η στάση της κοινωνίας και αν ο κόσμος δεν ενημερωθεί σωστά, μέσα από την παροχή της κατάλληλης παιδείας, ώστε να προσφέρει στα άτομα με αναπηρία, τις επαγγελματικές ευκαιρίες που τους αξίζουν.
Άλλο ένα ζήτημα είναι η προσβασιμότητα στις υποδομές, στις υπηρεσίες και στα αγαθά. Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, τόσο σε νομοθετικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο υποδομών δεν έχουμε φθάσει στο επίπεδο των άλλων προηγμένων ευρωπαϊκών κρατών. Καθοριστικός, όμως, ως προς την ενημέρωση της κοινής γνώμης, με απώτερο σκοπό την άρση των αρνητικών προκαταλήψεων και στερεοτύπων προς τα άτομα με αναπηρία, είναι πιστεύω και ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν, ως όχημα για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, αλλά και την εκπαίδευσή της, με στόχο να ξεπεραστεί η προκατάληψη και να αναπτυχθεί ένας πολιτισμός αποδοχής.
Οι προτάσεις που περιέχει η Έκθεση της διακομματικής επιτροπής, τόσο σε νομοθετικό επίπεδο, όσο και σε γενικό επίπεδο, έρχονται να υποδείξουν την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει, από εδώ και μπρος η πολιτεία, ώστε το ενδιαφέρον της για τα άτομα με αναπηρία να μη μείνει σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά να έχει αντίκρισμα στη βελτίωση της καθημερινότητάς τους και στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Ο κ. Ιωάννης Σκουλάς, Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έχει το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συζήτηση δεν θα έπρεπε να έχει το ρόλο της αντιπαράθεσης ή της απλής καταγραφής απόψεων, αλλά τελικά για να κάνεις πολιτική, θα πρέπει να υπάρχουν πόροι, οπότε είναι πάλι θέμα οικονομικών. Πώς θα γίνει η πολιτική για τα Α.Μ.Ε.Α., με ευχές; Υπάρχουν δομές και υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει να υποστηριχθούν, όπως ΚΕ.Κ.Υ.Κ.Α.ΜΕ.Α., ΚΕ.ΠΕ.Π., Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης, Κέντρα Στήριξης, ΚΘΥ, Βοήθεια στο Σπίτι.
Βεβαίως δεν είμαστε Σκανδιναβία, βεβαίως δεν είμαστε Σουηδία, όμως, αυτές οι δομές και οι άνθρωποι που εργάζονται δεν πρέπει να απαξιώνονται και πρέπει σε κάθε περίπτωση να έχουν αυτήν τη δυνατότητα να προσφέρουν την εργασία τους. Χρειαζόμαστε, όμως, εμπνευσμένες και γενναίες προτάσεις, για να αντιμετωπίσουμε μια κοινωνική ομάδα που άλλοι λένε ότι είναι επτακόσιες πενήντα χιλιάδες, άλλοι λένε ότι είναι ένα εκατομμύριο στην Ελλάδα. Μιλάμε για το 7% ή το 10% του πληθυσμού. Ένα νούμερο πραγματικά εξωφρενικό, εάν το σκεφθούμε. Ένας στους δέκα συνανθρώπους έχει πρόβλημα αναπηρίας.
Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα άτομα με αναπηρία δεν είναι το ίδιο. Υπάρχουν σαφείς διαφορές και διακρίσεις μεταξύ τους και γι’ αυτό ο προγραμματισμός πρέπει να είναι στοχευμένος για κάθε κατηγορία. Οι οκτώ κατηγορίες, όπως τις περιγράφουν οι εισηγητές, κ.κ. Νασιώκας και Τσαντούλας, μας δείχνουν, όχι μόνο τη διαφοροποίηση που υπάρχει, αλλά και τις διαφορετικές προσεγγίσεις που καλούμαστε να ακολουθήσουμε, προκειμένου να βρούμε τρόπους για την ένταξη όλων αυτών των ατόμων στην κοινωνία, στο κοινωνικό σύνολο, ένα εγχείρημα που δυστυχώς δεν είναι καθόλου εύκολο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρώτο βήμα που θα πρέπει να κάνουμε σαν κοινωνία, είναι να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας απέναντι στα Α.ΜΕ.Α.. Δυστυχώς, τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται ακόμη στην Ελλάδα με στερεότητα, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου κοινωνικού ρατσισμού. Η συσστράτευση όλων των ενεργών φορέων για την αλλαγή αυτής της νοοτροπίας πρέπει να είναι απαραίτητη, ξεκινώντας από την οικογένεια, το σχολείο, τους δήμους και την ίδια την πολιτεία.
Η διοργάνωση συμποσίων, ημερίδων, ενημερώσεων στα πλαίσια, όμως, ενός εθνικού σχεδίου για την αλλαγή του τρόπου σκέψης είναι απαραίτητη. Η χρηματοδότηση μιας διαφημιστικής εκστρατείας και καμπάνιας μέσω κρατικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων που θα διαχέεται σε μικρότερες στοχευμένες καμπάνιες για τις διαφορετικές κατηγορίες ατόμων με αναπηρία στα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης πρέπει να γίνει και πρέπει να πραγματοποιηθεί, όπως είναι το παράδειγμα της Ισπανίας.
Ένα δεύτερο σημαντικό βήμα που πρέπει να προχωρήσουμε είναι ένα σύστημα αξιολόγησης της αναπηρίας. Στόχος είναι αφ’ενός η δημιουργία μιας τεκμηριωμένης βάσης δεδομένων και αφ’ετέρου η αποφυγή της ταλαιπωρίας όλων αυτών των ατόμων και των οικογενειών τους που ανά τακτά χρονικά διαστήματα πρέπει να μετακινούνται σε έδρες πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων επιτροπών ακόμα και σε περίπτωση μόνιμης αναπηρίας. Το τελικό αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας θα πρέπει να είναι η έκδοση μιας κάρτας αναπηρίας που θα μπορεί να έχει τη μορφή ισόβιας κάρτας για άτομα με μη αναστρέψιμες βαριές αναπηρίες και μακράς διαρκείας για όσα άτομα δεν έχει κριθεί ως μη αναστρέψιμη η αναπηρία τους.
Και ένα τρίτο βήμα θα πρέπει να είναι η ανάπτυξη όλων αυτών των απαραίτητων υποδομών που θα λειτουργούν ως χώροι θεραπείας, αλλά και προετοιμασίας των ατόμων με αναπηρία για την ομαλή ένταξη αυτών στην κοινωνία. Και βεβαίως, σε αυτό το σημείο δεν μπορούμε να μη συζητήσουμε το πρόβλημα που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στο πρόγραμμα κοινωνικής πολιτικής, όπως είναι το «Βοήθεια στο σπίτι». Και επιτρέψτε μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό να επισημάνω την αγωνία όλων των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτό το σύστημα, καθώς μετά τις 31 Αυγούστου 2008 παύει η κοινοτική χρηματοδότηση. Πρέπει άμεσα η Κυβέρνηση να εξεύρει πόρους. Είναι χρέος μας απέναντι στην κοινωνία και απέναντι στους έξι χιλιάδες εργαζόμενους που στελεχώνουν αυτές τις δομές.
Πέρα, όμως, από το θέμα της νοσηλείας και της θεραπείας, το πρόβλημα επεκτείνεται και στην καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία, όπως και άλλοι συνάδελφοι έχουν τονίσει. Προβλήματα με έλλειψη ραμπών στα πεζοδρόμια, κοινόχρηστους χώρους και μέσα μαζικής μεταφοράς, σύστημα γραφής Braille στα σχολεία και πανεπιστήμια, προβλήματα που πρέπει να εξαλειφθούν.
Τι κάνουμε, όμως, για την κοινωνικοποίηση των ατόμων. Είναι κοινός τόπος ότι οι δομές στην Ελλάδα δεν υπάρχουν, τουλάχιστον στο βαθμό που πρέπει να καλύψουν τις εφτακόσιες πενήντα χιλιάδες ανάγκες. Το πρόβλημα είναι σαφώς μεγαλύτερο στην περιφέρεια, όπου σε πολλές περιπτώσεις η ιδιωτική πρωτοβουλία έρχεται να καλύψει και να υποκαταστήσει την έλλειψη της κρατικής μέριμνας.
Τελειώνω, λέγοντας ότι το Σύνταγμα στο άρθρο 21, παράγραφος 6, που ορίζει ότι τα άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που να εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή αυτών των ατόμων στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας, πρέπει επιτέλους να γίνει πράξη.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει ο Βουλευτής κ. Θεόδωρος Σολδάτος από τη Νέα Δημοκρατία.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΟΛΔΑΤΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 2 ορίζει ότι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας. Στο άρθρο 21, όπως τονίστηκε πρωτύτερα, στην παράγραφο 6 λέει ότι τα άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας. Παρ’ όλα αυτά, τα άτομα με αναπηρία στη συντριπτική τους πλειοψηφία βιώνουν πολλαπλές μορφές αποκλεισμού από την εκπαίδευση, από την εργασία, όπως επίσης και από τη συμμετοχή τους στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας.
Η αναπηρία είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι ριζωμένες προκαταλήψεις και η περιορισμένη και ως ανύπαρκτη πληροφόρηση, δημιουργούν τεράστια εμπόδια στην προώθηση και υλοποίηση δεσμεύσεων και υποχρεώσεων εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας.
Με βάση τις γενικές αρχές της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών για τα άτομα με αναπηρία, αλλά και με βάση τη δεοντολογία που πρέπει να χαρακτηρίζει μια ευνομούμενη πολιτεία στην ίση μεταχείριση των πολιτών της, υπάρχει η υποχρέωση να διασφαλίζεται, πρώτον, ο σεβασμός στην αξιοπρέπειά τους, στην αυτονομία τους και στον αυτοπροσδιορισμό τους, καθώς επίσης και στο δικαίωμά τους να ζουν χωρίς εξαρτήσεις.
Δεύτερον, το δικαίωμά τους να ζουν σε μια κοινωνία, χωρίς διακρίσεις.
Τρίτον, η πλήρης κοινωνική τους συμμετοχή.
Τέταρτον, ο σεβασμός της διαφορετικότητάς τους και η αναγνώριση ότι αποτελούν μέρος μιας ποικιλόμορφης σύνθεσης της κοινωνίας.
Πέμπτον, η ισότητα στις ευκαιρίες.
Έκτον, η προσβασιμότητα σε αγαθά, υπηρεσίες και υποδομές.
Έβδομον, η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Και όγδοον, ο σεβασμός στις ικανότητες των παιδιών με αναπηρίες και στο δικαίωμά τους να αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους.
Το ιδιαίτερο αίτημα που υπάρχει στην εκπαίδευση όλων των βαθμίδων, ο αποκλεισμός από την αγορά εργασίας, τα ζητήματα της προσβασιμότητας, η ανάγκη στελέχωσης των νοσηλευτικών ιδρυμάτων με κατάλληλο προσωπικό, η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και ο συντονισμός των πολιτικών δράσεων που πρέπει να υπάρξει, είναι οι έξι θεματικές ενότητες στις οποίες διαιρείται η έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής.
Έχω την ακλόνητη πεποίθηση ότι η μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκονται τα άτομα με αναπηρίες στην πατρίδα μας οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν ακόμα επαρκείς εκπαιδευτικές δομές, με αποτέλεσμα την έλλειψη εκπαίδευσης και συνακόλουθα τον αποκλεισμό τους από την αγορά εργασίας και όχι μόνο. Η υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των παρεχομένων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, η απασχόληση εκπαιδευτικών ειδικευμένων και η προσφορότερη δυνατότητα των ατόμων με αναπηρία να ενταχθούν σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι κατά την άποψή μου το πρώτο βήμα.
Για την καταπολέμηση της διάκρισης που υφίστανται τα άτομα με αναπηρίες στην αγορά εργασίας και για την προώθηση της απασχόλησής τους είναι απαραίτητη η βελτίωση και η αποτελεσματικότερη εφαρμογή του ν. 2643/98 για την απασχόλησή τους, χωρίς το πλήθος των διαδικαστικών προβλημάτων που κατά καιρούς έχουν εντοπιστεί, καθώς και η παροχή κινήτρων στους εργοδότες για την προώθηση της απασχόλησής τους στον ιδιωτικό τομέα. Τέτοια κίνητρα, μεταξύ άλλων, μπορεί να είναι η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων με αναπηρία που απασχολούν, η επιδότηση μέρους της δαπάνης για την ασφάλιση των εργαζομένων με αναπηρία και άλλα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ανάγκη ολοκλήρωσης της προσβασιμότητας του μεταφορικού δικτύου, η βελτίωση της προσβασιμότητας των περιφερειακών αεροδρομίων και λιμένων, η ένταξη του κριτηρίου της προσβασιμότητας στις βασικές απαιτήσεις των προκηρύξεων για την εκτέλεση έργων του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς επίσης και στις απολύτως απαραίτητες προϋποθέσεις μίσθωσης δημοσίων κτηρίων είναι ζητήματα, όπου απαιτείται να υπάρξει ιδιαίτερη προτεραιότητα.
Προσβασιμότητα, όμως, πρέπει να υπάρχει σε όλους τους τομείς δραστηριότητας των ατόμων με αναπηρία. Είναι απαραίτητη η δημιουργία δικτύων, προσβάσιμων υποδομών, υπηρεσιών, αγαθών και η ταυτόχρονη ανάπτυξη εφαρμογών σε όλους τους τομείς -κατοικία, εμπόριο, εκπαίδευση, αναψυχή, μεταφορές και τεχνολογία- που θα εξασφαλίζουν την ισότιμη συμμετοχή τους σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τις ανάγκες όλων των πολιτών με ή χωρίς αναπηρία. Και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, εάν δεν ληφθούν υπ’ όψιν όλες οι κατηγορίες των ανθρώπων με αναπηρία –κίνησης, όρασης, ακοής, ομιλίας, αντίληψης, ψυχικές, γνωστικές κ.λπ.- και δεν διατεθούν οι κατάλληλες μορφές υποστήριξης, όπως η γραφή Braille, οι μεταφραστές νοηματικής, τεχνικά και τεχνολογικά βοηθήματα κ.λπ.. Το προσβάσιμο περιβάλλον πρέπει να διασφαλίζει την ανεμπόδιστη συμμετοχή σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, στην ενημέρωση, στο κοινωνικό γίγνεσθαι γενικά, διασφαλίζοντας κατ’ επέκταση ίσες ευκαιρίες για όλους σε προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη.
Τα επιχειρησιακά προγράμματα της νέας προγραμματικής περιόδου 2007-2013, αναφορικά με την ένταξη της διάστασης της αναπηρίας σ’ αυτά, μπορούν να δώσουν μια σημαντική ώθηση στο ζήτημα και να δημιουργήσουν μια νέα αφετηρία, με βασικά γνωρίσματα πρώτον, την οριζόντια ενσωμάτωση της αρχής της μη διάκρισης και του κριτηρίου της προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία και δεύτερον, την υλοποίηση στοχευμένων παρεμβάσεων για την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία.
Τέλος, κυρία Πρόεδρε, οι καλύτερες συνθήκες ζωής και επιβίωσης των ατόμων με αναπηρία πρέπει να έχουν αφετηρία την αποτελεσματικότερη ενημέρωση του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, με δράσεις που θα οδηγούν στην εξάλειψη των διακρίσεων και του κοινωνικού αποκλεισμού, με στόχο να εκλείψει ο παθητικός τους ρόλος, ώστε να επιτευχθεί η ισοδύναμη συμμετοχή τους στο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό και, βεβαίως, το πολιτικό στερέωμα του τόπου μας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ευχαριστώ.
Έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κατέθεσε σχέδιο νόμου: «Εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2006/43 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περί υποχρεωτικών ελέγχων των ετήσιων και των ενοποιημένων λογαριασμών για την τροποποίηση των Οδηγιών 78/660 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και 83/349 του Συμβουλίου και για την κατάργηση της Οδηγίας 84/253 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και άλλες διατάξεις».
Το λόγο έχει ζητήσει για δύο λεπτά ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Ροντούλης.
Ορίστε, κύριε Ροντούλη, έχετε το λόγο.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Θα μιλήσω δύο λεπτά ακριβώς.
Κύριε Υφυπουργέ, άκουσα με προσοχή την ομιλία σας και βεβαίως, τεχνηέντως αποφύγατε να δώσετε απάντηση στα ζητήματα που σας έθεσα, χρησιμοποιώντας τη λογική ότι δεν θα πρέπει να εγκλωβιστούμε σε μία πολιτική πενιχρών επιδομάτων. Εγώ να συμφωνήσω μαζί σας.
Οι άνθρωποι αυτοί όμως, πρέπει να καταλάβετε -και το ξέρετε πολύ καλά- ότι αντιμετωπίζουν τόσο οξύτατα προβλήματα που έστω και αυτό το πενιχρό βοήθημα που ζητούν από την πολιτεία είτε λέγεται κίνησης είτε λέγεται κάπως αλλιώς, θα λειτουργήσει ανακουφιστικά.
Και για να δείτε ότι λειτουργούμε στο Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό με αγαθές προθέσεις, θα σας πω τούτο: Στηρίζουμε το έργο που γίνεται στο Υπουργείο Υγείας και το έργο που γίνεται από τον κ. Αβραμόπουλο αυτήν τη στιγμή για τον εξορθολογισμό δαπανών στα νοσοκομεία ή την εξυγίανση του συστήματος των προμηθειών. Πράγματι, θα είναι μία τομή, ελπίζουμε όμως ότι οι πόροι που θα εξοικονομηθούν από τις τομές αυτές να βοηθήσουν και την επιδοματική πολιτική του Υπουργείου.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ήσασταν πράγματι πολύ ακριβής.
Το λόγο έχει η κ. Καφαντάρη, Βουλευτής του Κουμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
ΛΙΛΑ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας είμαστε ειλικρινείς, ας πούμε επιτέλους την αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται να υποβαθμίζεται και να ιδιωτικοποιείται η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία, η πρόνοια, η παιδεία, πλήττοντας καίρια την ποιότητα ζωής, τα δικαιώματα των εργαζομένων, των αγροτών, των μισθωτών, των επιστημόνων, των αυτοαπασχολούμενων και οι ανάπηροι να μένουν αλώβητοι. Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν.
Από όλα τα κόμματα εμφανίζονται τα προβλήματα των Α.Μ.Ε.Α., λες και είναι αυτοφυή, λες και δεν έχει κανείς την ευθύνη της δημιουργίας τους. Και όταν γίνει συζήτηση περί ευθυνών, αυτομάτως οι ευθύνες μετακυλίονται στην έλλειψη ευαισθησίας της κοινωνίας ή την ελλιπή ενημέρωση, όχι στην πολιτική ευθύνη των κυβερνήσεων που έχουν οδηγήσει στο αδιέξοδο χιλιάδες οικογένειες των ΑΜΕΑ. Αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι τα εκατόν ογδόντα χιλιάδες παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες, που βρίσκονται εκτός ειδικής αγωγής, οι τέσσερις χιλιάδες νέοι παραπληγικοί το χρόνο, λόγω απουσίας πολιτικής πρόληψης της αναπηρίας, προστασίας της ζωής και της ακεραιότητας των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς, στο οδικό δίκτυο, στο σχολείο, στους χώρους ψυχαγωγίας και άθλησης.
Από την άλλη, υπάρχουν μόνο διακόσια δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης, από τα δύο χιλιάδες που χρειάζεται η χώρα. Δεν υπάρχουν ειδικά δημόσια κέντρα στήριξης των οικογενειών των βαριά αναπήρων και από τα τριάντα χιλιάδες παιδιά με αυτισμό, μόνο τα πεντακόσια πηγαίνουν σε κάποιο ειδικό κέντρο. Η αγωγή και η εκπαίδευση των αναπήρων δεν διαθέτει καν ξεχωριστό κονδύλι στον προϋπολογισμό του Υπουργείου, παρ’ όλο που τα άτομα που χρήζουν ειδικής αγωγής κυμαίνονται στο 10% του μαθησιακού πληθυσμού. Από τους ικανούς προς εργασία ανάπηρους το 90% είναι άνεργοι.
Και τώρα, ας μιλήσουμε για τα περίφημα ειδικά σχολειά. Αυτά τα σχολεία καλύπτουν δεκαπέντε χιλιάδες παιδιά από τα διακόσιες χιλιάδες περίπου σε όλη την Ελλάδα. Περιοχές δε, όπως η Βόρειος Ελλάδα είναι εντελώς ακάλυπτες. Ακόμη και σε αυτά τα σχολεία που υπάρχουν, όταν ο γονιός κάποια στιγμή τολμήσει να τα προσεγγίσει, αυτό που συναντάει είναι μια απωθητική εικόνα, αφού κατά πρώτον τα περισσότερα έχουν ρημάξει, ενώ ταυτοχρόνως ακούει τα διάφορα στελέχη των υπηρεσιών πρόνοιας και ειδικής αγωγής για την ανάγκη ένταξης του παιδιού στο κοινό σχολειό, γιατί τάχα θα αποφύγει τον ιδρυματισμό του ειδικού σχολείου και την γκετοποίηση, καθοδηγημένοι και αυτοί από αυτήν την αντιεπιστημονική αντίληψη μέσα από χιλιάδες ημερίδες και συνέδρια χρηματοδοτούμενα και κατευθυνόμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Υπουργείο Παιδείας, τους δήμους και τις νομαρχίες, που ροκάνισαν τα κονδύλια αυτών των προγραμμάτων και μάλιστα, χωρίς όλα αυτά να στηρίζονται, έστω και σε μία επιστημονική μελέτη.
Κύριοι, κοροϊδεύετε τους ανάπηρους. Πουλάτε κοινωνική ευαισθησία, την ίδια στιγμή που για το σύστημα που υπηρετείτε, οι ανάπηροι είναι μόνο πηγή εκμετάλλευσης για την κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλιώς δεν σας αφορούν. Αυτή είναι η ηθική του καπιταλισμού. Εμείς, λοιπόν, καλούμε τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους να μην έχουν αυταπάτες, να μην περιμένουν τίποτα το καλό από αυτές τις Κυβερνήσεις.
Οι προτάσεις του Κ.Κ.Ε. είναι για την ειδική αγωγή σαφείς: Η καθιέρωση υποχρεωτικής, αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν ειδικής αγωγής για όλα τα παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες της. Απαγόρευση οποιασδήποτε μορφής επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της έγκαιρης διάγνωσης και παρέμβασης, αλλά και στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση. Ειδική αγωγή με υψηλού επιπέδου τρίχρονη προσχολική ειδική αγωγή. Ίδρυση δωδεκατάξιων δημόσιων ειδικών σχολείων γενικής μόρφωσης για τυφλούς, κωφούς, βαριά κινητικά ανάπηρους και σχολών μεταλυκειακής ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης. Και αυτές οι προτάσεις αφορούν μόνο την ειδική αγωγή, γιατί έχουμε προτάσεις που καλύπτουν πραγματικά σε βάθος τις ανάγκες των αναπήρων. Ο πολιτισμός σε μια κοινωνία κρίνεται κατ’ αρχήν από το σεβασμό που δείχνει αυτή η κοινωνία στους λιγότερο προνομιούχους και όχι από καθοδηγούμενα φεστιβάλ και φιέστες.
Τουλάχιστον ας παραδεχθούμε ότι απέχουμε ακόμη κι από το να ζούμε με τους νόμους της ζούγκλας, γιατί έστω κι αυτοί οι νόμοι της ζούγκλας, επειδή ακριβώς είναι πιο κοντά στη φύση, είναι και πιο κοντά στον άνθρωπο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ο κ. Κοσμίδης έχει το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σε όλους γνωστό ότι τα άτομα με αναπηρίες αποτελούν ένα από τα πιο μειονεκτικά τμήματα της κοινωνίας και αντιμετωπίζουν σημαντικούς φραγμούς στην πρόσβασή τους σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής. Η άρση των φραγμών με την βοήθεια της νομοθεσίας και την παροχή διευκολύνσεων θεωρείται το κλειδί για την ισότητα ευκαιριών για τα άτομα με αναπηρίες. Η βελτίωση της πρόσβασης των ατόμων με αναπηρίες συνεπάγεται και βελτίωση της ποιότητας της επαγγελματικής τους ζωής, καλύτερη προστασία των καταναλωτών και υψηλότερη ανταγωνιστικότητα για τις επιχειρήσεις.
Τα άτομα με αναπηρίες αντιπροσωπεύουν το 10% του πληθυσμού, ένα ποσοστό που αυξάνεται ως συνέπεια της γήρανσης των κοινωνιών μας. Τα άτομα με αναπηρία, άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, συνιστούν μια ποικιλόμορφη ανομοιογενή ομάδα. Αυτή η ποικιλομορφία πρέπει να λαμβάνεται συνεχώς υπ’ όψιν σε όλα τα επίπεδα ανάπτυξης της πολιτικής για τα άτομα με αναπηρίες. Η έλλειψη στατιστικών δεδομένων σχετικά με τα άτομα με αναπηρία είναι ουσιώδης αιτία αδυναμίας ανάπτυξης ολοκληρωμένης πολιτικής σ’ αυτόν τον τομέα. Οι υφιστάμενες έρευνες καλύπτουν μόνο τα άτομα με αναπηρία που είναι ενταγμένα στον ενεργό βίο. Παρατηρείται μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα ποσοστά απασχόλησης των ατόμων με αναπηρία και των ατόμων χωρίς αναπηρία.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ)
Βασικές αιτίες αυτού του αρνητικού γεγονότος είναι η απροθυμία των εργοδοτών, οι μη προσαρμοσμένοι χώροι εργασίας, η μη άνεση πρόσβασης στην αγορά εργασίας, η έλλειψη υποστήριξης για ανεξάρτητη διαβίωση, οι διακρίσεις σε μέσα μεταφοράς, η εκπαίδευση, η μη πρόσβαση σε αγαθά, υπηρεσίες κ.λπ.. Άρα, είναι λογικό σε οποιαδήποτε αναθεώρηση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και στα προγράμματα απασχόλησης, να ληφθεί υπ’ όψιν η πολυπλοκότητα των λόγων για τους οποίους ένα άτομο με αναπηρία δεν είναι σε θέση να έχει πρόσβαση και να παραμείνει στην αγορά εργασίας.
Πιστεύουμε ότι το θεσμικό πλαίσιο για την απασχόληση που γενικώς απαγορεύει τις διακρίσεις στην απασχόληση για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων είναι και η αναπηρία αποτελεί μία νόμιμη υποχρέωση και όχι απλώς ένα δικαίωμα που πρέπει να διεκδικηθεί. Σημαντικός επίσης είναι και ο διάλογος με την κοινωνία των πολιτών, με τους κοινωνικούς εταίρους και τις σχετικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, στοιχείο που είναι ζωτικής σημασίας για την εκπόνηση κατάλληλων στρατηγικών απασχόλησης, αλλά και για τη διασφάλιση της εφαρμογής τους. Η ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία με τρόπο καθολικό πρέπει να είναι υποχρέωση και καθημερινό μέλημά μας. Πρέπει να μας ανησυχεί το γεγονός ότι το εύρος της προστασίας και τα δικαιώματα ενός ατόμου με αναπηρία βρίσκονται σε συνάρτηση με τον τόπο διαμονής τους.
Είναι επίσης σημαντικό να εξετάζεται και να ερευνάται ο αντίκτυπος των διακρίσεων, σε βάρος ατόμων με αναπηρία, ο οποίος θα πρέπει να αναλύεται σε συνάρτηση με διάφορους παράγοντες, όπως το φύλο, η φυλετική ή η εθνική καταγωγή, η θρησκεία, οι πεποιθήσεις, η ηλικία, ο γενετήσιος προσανατολισμός, το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία στην ανεξάρτητη διαβίωση. Με κάθε τρόπο πρέπει να ενθαρρύνεται η ενεργοποίηση των ατόμων με αναπηρία στην ενεργό κοινωνική ζωή και στην αγορά εργασίας.
Αύξηση της απασχόλησης και ενεργοποίηση των ατόμων με αναπηρία δεν είναι δυνατή χωρίς τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την καταπολέμηση των διακρίσεων σε τομείς όπως η εκπαίδευση, οι μεταφορές, οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνίας και η πρόσβαση στα αγαθά και στις υπηρεσίες. Σε κάθε σχέδιο στρατηγικής για την απασχόληση πρέπει να συνυπολογίζεται η ενσωμάτωση των θεμάτων αναπηρίας. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, η προστασία των ατόμων με αναπηρία θα εξακολουθεί να είναι περιορισμένη.
Με κάθε τρόπο, πρέπει να αποτραπεί η δημιουργία νέων φραγμών στο δομημένο περιβάλλον και να διευκολύνεται η πρόσβαση των εργοδοτών στην παροχή υποστήριξης στους εργαζόμενους με αναπηρία. Θεωρούμε επιτακτική την προώθηση στην πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υποστήριξης και φροντίδας. Πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε δράση για τη βελτίωση του βίου των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία μας πρέπει να στηρίζεται στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Η ανεξάρτητη διαβίωση πρέπει να προωθηθεί με συντονισμένα βήματα από τις αρμόδιες αρχές και απ’ όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Η έννοια της ανεξάρτητης διαβίωσης δεν σημαίνει απλώς διαβίωση στο κοινωνικό σύνολο, αλλά προϋποθέτει ότι τα άτομα θα είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Ανεξάρτητη διαβίωση σημαίνει πλήρης συμμετοχή σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας.
Πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε δράση για την αναθεώρηση των υπηρεσιών φροντίδας πρέπει να συμβάλλει στην προώθηση της ανεξάρτητης διαβίωσης για τα άτομα με αναπηρία. Ένας ειδικός στόχος σχετικά με την αποϊδρυματοποίηση και την ανάπτυξη λύσεων σε επίπεδο θεραπευτικών κοινοτήτων πρέπει να αποτελεί μέρος μιας νέας στρατηγικής για την μακροχρόνια μέριμνα και την κοινωνική προστασία.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να προτείνω τη δημιουργία μιας διϋπουργικής ομάδας, που θα έχει τον τίτλο «Τα άτομα με αναπηρίες», θα λειτουργεί ως μηχανισμός συντονισμού όλων των πολιτικών για τα άτομα με αναπηρίες.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κι εμείς σας ευχαριστούμε.
Η κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Παρά το προχωρημένο της ώρας, είμαστε εδώ και περιμένουμε να μιλήσουμε, γιατί νομίζουμε ότι είναι μια ουσιαστική συζήτηση για ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία.
Αυτό δείχνει ότι η Βουλή αναλαμβάνει μια σημαντική πρωτοβουλία. Πιστεύω ότι και στο μέλλον, θα πρέπει και οι συζητήσεις που αφορούν ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα, να οργανωθούν καλύτερα ώστε να μπορούμε με ακόμα μεγαλύτερη πληρότητα να τα εξετάζουμε.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το ζήτημα που απασχολεί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού. Και επειδή δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε τα πράγματα, πρέπει επίσης να πούμε ότι η ελληνική κοινωνία έχει κάνει σημαντικά βήματα μπροστά είτε αυτό αφορά την αντιμετώπιση των ειδικών προβλημάτων και των δικαιωμάτων της πρόσβασης για τα άτομα με αναπηρία είτε αυτό αφορά την αντίληψη, αν θέλετε το πώς, η ίδια η κοινωνία αντιλαμβάνεται αυτά τα θέματα. Αυτό είναι και ένα από τα μέτρα που μπορεί κανείς να δει την πρόοδο της κοινωνίας.
Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να πούμε ότι η συνεχής αποδυνάμωση των κοινωνικών δομών και του κοινωνικού κράτους από την Κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει άμεσα αρνητικά αποτελέσματα στην δυνατότητα στήριξης των οικογενειών και των ίδιων των ατόμων που έχουν αναπηρία, φυσικά με όλες τις διαφορετικές πτυχές των προβλημάτων.
Αναφέρθηκε και προηγουμένως, αισθάνομαι όμως και εγώ την ανάγκη να το πω. Αυτές τις μέρες βρίσκονται σε κινητοποίηση οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι εργάζονται στις προνοιακές δομές, στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», στο πρόγραμμα που αφορά τη φροντίδα των ηλικιωμένων.
Αυτά είναι κρίσιμα ζητήματα. Εγώ αναγνωρίζω τις καλές προθέσεις όλων των συναδέλφων από τη Συμπολίτευση που πήραν το λόγο, αλλά χρειάζεται, αυτές οι καλές προθέσεις, να συνοδεύονται και με τα αντίστοιχα αποτελεσματικά μέτρα.
Σεβόμενη τους συναδέλφους που αναμένουν να μιλήσουν, δεν θα εξαντλήσω το χρόνο μου. Θα τελειώσω με μία πρόταση, απευθυνόμενη και προς τους Υπουργούς και προς εσάς, κύριε Πρόεδρε. Πιστεύω πως αν η Βουλή δεν θέλει απλώς, η σημερινή συζήτηση να είναι μια συμβολική συζήτηση, μια συζήτηση η οποία γίνεται για να φανεί ότι τιμούμε αυτούς τους συνανθρώπους μας και ότι αν έχουμε τη διάθεση να κάνουμε κάτι πιο συγκεκριμένο, θα πρέπει να υπάρχει μια συγκεκριμένη δεσμευτική συνέχεια.
Αυτό που προτείνω, κύριε Πρόεδρε, στη συνέχεια αυτής της Έκθεσης της Διακομματικής, την οποία σήμερα συζητούμε, είναι ότι θα πρέπει οι κύριοι Υπουργοί που είναι παρόντες να αναλάβουν την υποχρέωση, μετά από ένα χρονικό διάστημα που οι ίδιοι θα μας προτείνουν, να επανέλθουν με συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους και συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Εάν η Βουλή των Ελλήνων θέλει να δείξει ότι δεν κάνει απλώς συμβολικές συζητήσεις, θα πρέπει κι εσείς, κύριε Πρόεδρε, να μεταφέρετε στον Πρόεδρο της Βουλής την πρόταση, αμέσως μετά το καλοκαίρι, όταν ανοίξει ξανά η Ολομέλεια, να γίνει μια ολοκληρωμένη συζήτηση, στην οποία πια να μας παρουσιαστεί ένα εθνικό πρόγραμμα δράσης, όπως προηγούμενα και οι εισηγητές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανέφεραν για να μπορούμε να δούμε και τα συμπεράσματα, τα καθ’ όλα άξια και σημαντικά που προέκυψαν από τις εργασίες της Διακομματικής, και να ομολογήσουμε πόσο προχωρήσαμε, και τι προσαρμογές πρέπει να κάνουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η πρότασή σας είναι ενδιαφέρουσα. Κατεγράφη και θα αξιολογηθεί, κυρία συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο κ. Λαμπίρης.
ΗΛΙΑΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Η έκθεση που μας έχει υποβληθεί αναμφισβήτητα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Πρέπει, όμως, να έχει κάποιος ορισμένες αμφιβολίες, κατά πόσο αυτά τα οποία αναφέρονται είναι υλοποιήσιμα, πολύ δε περισσότερο γιατί το παρελθόν σας δεν εγγυώνται το μέλλον.
Υπήρχαν, δηλαδή, αρκετές προτάσεις και από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, που αφορούν το αναπηρικό κίνημα, οι οποίες μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν έχουν εφαρμοστεί, αλλά δεν έχει γίνει τίποτα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Θα αναφερθώ σε ένα συγκεκριμένο θέμα που αφορά τις μονάδες αποκατάστασης στη χώρα μας.
Στη χώρα μας σήμερα υπάρχουν μόνο τρεις μονάδες αποκατάστασης στο δημόσιο φορέα υγείας. Και οι τρεις βρίσκονται στην Αθήνα και η δυναμικότητά τους είναι εκατόν ογδόντα, έως διακόσιες κλίνες, τη στιγμή που στη Γερμανία υπάρχουν τριάντα κέντρα αποκατάστασης και άλλου βεληνεκούς, δυναμικότητας από τριάντα έως εκατό κλίνες.
Επομένως, ίσως δεν έχουν αξιολογηθεί, όπως θα έπρεπε, οι ανάγκες του αναπηρικού κινήματος στη χώρα μας. Σας λέω, λοιπόν, δύο παραδείγματα.
Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, κύριε Υπουργέ –σας παρακαλώ αυτό να το ακούσετε και θα ήθελα μία απάντηση- δημιουργήθηκε ένα κέντρο αποκατάστασης, το οποίο έχει ολοκληρωθεί εδώ και τρία χρόνια. Αφού, λοιπόν, λέτε ότι δεν χρειάζονται χρήματα στο χώρο της υγείας, τότε γιατί δεν έχει λειτουργήσει μέχρι σήμερα; Εδώ και τρία χρόνια έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του και έχει παραδοθεί.
Όσον αφορά το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας, υπήρχε μία μονάδα αποκατάστασης προγραμματισμένη για τα Ολυμπιακά έργα, της οποίας η κατασκευή θα έπρεπε να αρχίσει το 2004. Όμως, θεωρήσατε σκόπιμο να γίνει μία αναπροσαρμογή των τιμών -διότι τότε είχαν δοθεί 2.000.000 ευρώ- την οποία κάνατε, αλλά μετά δεν κάνατε τίποτα.
Ευτυχώς, βρέθηκε ένας ιδιώτης δωρητές–όπως και στα Γιάννενα, όπου ιδιώτης έκανε τη μονάδα- έδωσε τα χρήματα και η μονάδα κατασκευάζεται. Στις 30 Νοεμβρίου θα είναι έτοιμη. Σας έχουν στείλει από τον Ιανουάριο προς έγκριση τον Οργανισμό και ακόμα δεν έχετε απαντήσει. Στις 30 Νοεμβρίου, λοιπόν, η μονάδα θα είναι έτοιμη.
Επομένως, ποια είναι η στρατηγική σας; Έχετε κατά νου να λειτουργήσει με την παράδοση του έργου και η μονάδα αποκατάστασης; Θα πρέπει να δεσμευθείτε, κύριε Υπουργέ, γιατί βλέπω να έχει και αυτή, την τύχη των Ιωαννίνων.
Θα αφήσω, λοιπόν, τις μονάδες αποκατάστασης και θα αναφερθώ στα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.ΜΕ.Α.. Παραλάβατε είκοσι πέντε μονάδες το 2003 και 2004 για να στελεχωθούν, αλλά δεν έχετε λειτουργήσει καμμία. Είπε ο κύριος Υπουργός προηγουμένως ότι ορισμένες μονάδες λειτουργούν. Πείτε μας μία, να πάμε να την επισκεφθούμε!
Να σας πω για τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.ΜΕ.Α., τη μονάδα στο Ρέθυμνο; Ξέρετε ότι είναι χιλίων τετρακοσίων πενήντα τετραγωνικών μέτρων και ότι το κτήριο έχει αράχνες; Ξέρετε ότι υπάρχουν επτά άτομα προσωπικό και από τα επτά άτομα, φεύγουν τα τρία και μένουν τέσσερα;
Πείτε μου, λοιπόν, τι προτίθεστε να κάνετε. Θα λειτουργήσουν κάποτε τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.ΜΕ.Α. στη χώρα μας; Διαφορετικά, γιατί χτίστηκαν; Δαπανήθηκαν πολλά χρήματα με στερήσεις του ελληνικού λαού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βέβαια, και τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.ΜΕ.Α. δεν λειτουργούν. Δεν υπάρχουν ανάγκες;
Επομένως, θα πρέπει να αποφασίσετε να αλλάξετε την πολιτική σας, διότι στον ιδιωτικό φορέα ξεφυτρώνουν κάθε μέρα κέντρα αποκατάστασης, διότι βλέπουν ότι δεν έχετε πρόθεση, δεν έχετε την πολιτική βούληση να προσφέρετε κάτι σ’ αυτό τον τομέα, στο δημόσιο φορέα υγείας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ, γιατί εξοικονομήσατε χρόνο.
Το λόγο έχει ο κ. Παπαδημητρίου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, προτού εκθέσω τις λίγες σκέψεις μου, θα παρακαλούσα όλους τους συναδέλφους να κάνουμε ένα μικρό περίπατο στην κεντρική πλατεία της πόλης, στο Κολωνάκι, και στους παρακείμενους δρόμους, να δούμε μαζί τις διαβάσεις για τα άτομα με αναπηρία και να σκεφθούμε πώς χρηματοδοτήθηκαν αυτοί οι δρόμοι, τί πόροι δαπανήθηκαν, ποια δημοτική αρχή και ποιες διευθύνσεις υπέγραψαν για την παραλαβή του έργου;
Πρόκειται για μία παρωδία, για την οποία θα πρέπει να ντρεπόμαστε όλοι. Πρέπει να σας πω -και θα συνεχίσω από καρδιάς και από νου- ότι για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα τα άτομα με αναπηρία –εγώ θα προτιμούσα «οι πολίτες με αναπηρία»- πρέπει να νιώθουμε όλοι ντροπή. Και πρέπει να σας πω ότι οι πολίτες με αναπηρία μας ακούν. Αν αυτή η συνεδρίαση, λοιπόν, έχει νόημα, είναι γιατί οι ακροατές της είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι οποίοι περιμένουν μία ακτίνα φωτός. Περιμένουν κάποτε την ελπίδα ότι θα μπορούν και αυτοί να γίνουν πολίτες, ισότιμοι με όλους τους άλλους πολίτες αυτής της χώρας.
Κύριε Πρόεδρε, γυρίζω το χρόνο σαράντα χρόνια πίσω και μεταφέρομαι σε μία πόλη που έτυχε να περάσω πολλά χρόνια σπουδάζοντας, τη Χαϊδελβέργη, για να αναπολήσω όλες τις δράσεις που έφεραν τα άτομα με αναπηρία στο προσκήνιο, στην καθημερινή ζωή. ΄Εβλεπες με χαρά και ικανοποίηση ότι κάθε χρόνο αυτοί που κυκλοφορούσαν ελεύθερα στους δρόμους αυξάνονταν. Κάντε μια βόλτα στους δρόμους της κεντρικής Αθήνας, κάντε μια σύγκριση χρονική και πείτε μου αν δεν μειώνονται όσοι έχουν το θάρρος, ιδίω κινδύνω, να κυκλοφορούν στις προσβάσεις και στους δρόμους, τους οποίους διαλέγουμε.
Το παράδειγμα είναι μεμονωμένο. Δεν είναι το μόνο. Διότι, κύριε Πρόεδρε, θα θυμίσω κάτι που δυστυχώς και περιέργως δεν συζητήθηκε στην Αίθουσα αυτή σήμερα. Το 2001, μόλις πριν εφτά χρόνια, η Ολομέλεια της Βουλής αποφάσισε να διαμορφώσει και να προστατεύσει ειδικό δικαίωμα, ευρύτατης εμβέλειας, για τα άτομα με αναπηρία, προκειμένου, όχι να ικανοποιήσει τα εύλογα προνοιακά αιτήματα -διότι αυτό είναι το ένα βάθρο της πολιτικής για τα άτομα με αναπηρία- αλλά κυρίως, προκειμένου να διαγράψει μία σταθερή πορεία για να αποκτήσουν αυτοί οι συμπολίτες μας και οι συνάνθρωποί μας τις ίδιες ευκαιρίες, ίσες ευκαιρίες με όλους τους άλλους πολίτες. Για ποιο λόγο; Για να απολαύσουν τα βασικότερα συνταγματικά τους δικαιώματα: Την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, τη συμμετοχή τους στην οικονομική, την κοινωνική και την πολιτική ζωή της χώρας και, το σημαντικότερο, να βιώσουν την καταξίωση της σημαντικότερης πτυχής του ανθρώπου: της αξίας τους.
Κύριοι συνάδελφοι, αναρωτηθήκατε αν όλοι αυτοί οι πολυάριθμοι συμπολίτες μας μπορούν πράγματι να διατείνονται ότι αναπτύσσουν ελεύθερα, κατά το λόγο των δυνάμεών τους, την προσωπικότητά τους; Διερωτηθήκατε αν μπορούν να συμμετέχουν στην οικονομική, την κοινωνική και την πολιτική ζωή της χώρας; Θέσατε ποτέ το ερώτημα πώς, υπό τις συνθήκες που ζουν καθημερινά, βιώνουν την αξία τους, διαρκώς απαξιούμενοι; Η κατάσταση είναι απολύτως απαράδεκτη και δεν φείδομαι των όσων λέω. Παίρνω την ευθύνη των όσων λέω κατά γράμμα.
Θα εξηγήσω εν ολίγοις, στο λίγο χρόνο που έχω στη διάθεσή μου, το γιατί. Γιατί η πολιτεία παραμένει ακόμη εγκλωβισμένη στη λογική του κανονιστικού παραδείγματος. Δηλαδή θεσπίζει κανόνες, διαμορφώνει δομές και τους αφήνει έκθετους και τους κανόνες και τις δομές. Τα παραδείγματα που ακούστηκαν σήμερα είναι συγκλονιστικά, σε μια περιοχή όπου κατεξοχήν έπρεπε να στρέψει το ενδιαφέρον της στο επιχειρησιακό πρότυπο, να δει δηλαδή με τι επιχειρησιακά προγράμματα συγκροτημένες ομάδες και κατηγορίες ατόμων με αναπηρία μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους είτε τα προνοιακά είτε τα κατά πολύ σημαντικότερο για μένα προβλήματα που σχετίζονται με την απόκτηση των δυνατοτήτων εκείνων που θα τους επιτρέψουν να νιώσουν και να ζουν πράγματι ως πολίτες πρώτης κατηγορίας στην κοινωνία μας.
Κύριοι συνάδελφοι, μείναμε λίγοι. Το πρόβλημα είναι τεράστιο. Το πρόβλημα δεν μπορεί να εξαντληθεί στη συζήτηση που γίνεται σήμερα στη Βουλή. Το πρόβλημα πρέπει να απλώσει σ’ όλη την κοινωνία, σ’ όλη την Πολιτεία, σ’ όλη την αυτοδιοίκηση. Πρέπει να αγκαλιάσουμε, με την αγάπη που οφείλουμε, αυτούς τους συνανθρώπους μας, να τους δείξουμε καθημερινά, έμπρακτα την αγάπη μας παντού, εκεί που κυκλοφορούν, εκεί που σπουδάζουν, εκεί που δέχονται υπηρεσίες υγείας, στους χώρους του πολιτισμού και όπου αλλού. Αν κάνετε έναν απολογισμό και θέσετε το ερώτημα «έχουμε αρχίσει καν να διαμορφώνουμε προϋποθέσεις που προσιδιάζουν σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία γι’ αυτή τη μεγάλη κατηγορία των πολιτών μας;», η απάντηση είναι ασφαλώς «όχι». Και η απάντηση, όχι μόνο δεν είναι ικανοποιητική, αλλά θα μου επιτρέψετε να κλείσω μ’ αυτή τη λέξη: Είναι ντροπή για όλους μας!
Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Θέσατε, πράγματι, τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, κύριε καθηγητά.
Το λόγο έχει ο κ. Νικητιάδης και νομίζω ότι είναι ο τελευταίος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ: Ο τελευταίος κι όχι έσχατος υποθέτω, κύριε Πρόεδρε. Δεν βλέπω να υπάρχει άλλος ομιλητής μετά από μένα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Εσείς είστε ο έσχατος…
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ: Εννοώ από τους κανονικούς ομιλητές.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Έσχατος είμαι εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Εκ των εγγεγραμμένων τελευταίος είναι ο κ. Νικητιάδης, κύριε Πρόεδρε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ: Εγώ παίρνω τη σκυτάλη, όπως ξεκίνησε το δρόμο η κ. Ξενογιαννακοπούλου, η οποία αναφέρθηκε στην ανάγκη για ένα σχέδιο δράσης, την παρέδωσε στον κ. Λαμπίρη, ο οποίος επεσήμανε τα προβλήματα, τα οποία υπάρχουν με τα κέντρα αποκατάστασης. Στη συνέχεια, ο κ. Παπαδημητρίου ανέφερε όλα αυτά τα συνταρακτικά για τις ενοχές που θα πρέπει να αισθανόμαστε ως κοινωνία σε σχέση με τα άτομα με αναπηρία.
Θα προσθέσω, λοιπόν, ότι, κύριε Υπουργέ, αν έχουμε κότσια όλοι μας και όχι μόνο εσείς κι εμείς, ας προχωρήσουμε σε μια μόνιμη επιτροπή, όπως είναι η πρώτη πρόταση. Αν έχουμε κότσια, ας προχωρήσετε εσείς γρήγορα σε μία κωδικοποίηση. Τουλάχιστον, να έχουμε μια αντίληψη της έννοιας του αναπήρου, να μην αμφισβητείται διαρκώς ποιος είναι ανάπηρος σ’ αυτή τη χώρα. Ας προχωρήσετε σε μια σύσταση γενικής γραμματείας. Δεν είναι τόσο δύσκολο να γίνει μια γενική γραμματεία και να της ανατεθούν κάποιες επιπρόσθετες αρμοδιότητες.
Τριάντα τέσσερις προτάσεις υπάρχουν σ’ αυτό το πόρισμα. Απ’ αυτές τις τριάντα τέσσερις, μπορούμε να υλοποιήσουμε τις επτά, τις οκτώ; Εγώ δε λέω να υλοποιήσουμε παραπάνω, σε πρώτη φάση, για να δείξουμε ότι πραγματικά νοιαζόμαστε γι’ αυτά τα άτομα με αναπηρία, που είναι κομμάτια δικά μας, της ίδιας της δικής μας κοινωνίας.
Και πρέπει, επιτέλους, να περάσουμε προς τα κάτω, να μην το διατυπώνουμε μόνο θεωρητικώς. Και ο Πρόεδρος της Βουλής στην πολύ ωραία εισαγωγή του αναφέρθηκε στην ανάγκη να αλλάξουμε αντίληψη.
Εγώ λέω ότι δεν είναι μόνο θέμα αντίληψης ή νοοτροπίας, αλλά κουλτούρας. Πρέπει η ελληνική κοινωνία να αποκτήσει μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα σε ό,τι αφορά τα άτομα με αναπηρία, κουλτούρα που δεν έχουμε. Τους απομονώνουμε, τους περιθωριοποιούμε εμείς οι ίδιοι, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνουμε.
Αναφερθήκατε σε καλές πρακτικές κι εγώ λέω ότι ορθώς ο κ. Παπαδημητρίου είπε πως δεν πρόκειται περί αυτού του ζητήματος. Εδώ μιλάμε για τριάντα τέσσερις προτάσεις που κάνει η Επιτροπή, οι οποίες πρέπει να αποτελέσουν άρθρα ενός σχεδίου νόμου, που πρέπει να έλθει μέχρι εδώ. Ας κάνουμε πρώτα μια στοιχειώδη νομοθεσία και μετά θα αναζητήσουμε και τις καλές πρακτικές, με τις οποίες θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε κάποια απ’ αυτά που θα αναφέρονται στη νομοθεσία μας.
Εδώ δεν υπάρχει καν νομοθεσία να καλύπτει τα στοιχειώδη των ατόμων με αναπηρία. Εγώ θα αναφέρω ως παράδειγμα: Δάνεια για σπίτια. Σκέφθηκε ποτέ ο τραπεζίτης ότι το σπίτι του ανάπηρου ή του ατόμου που υποβάλλει μια αίτηση και έχει ένα ανάπηρο παιδί, θα πρέπει να έχει μια τουαλέτα πολύ μεγαλύτερη και κατά συνέπεια, θα πρέπει με αυτόν τον τρόπο να χρηματοδοτηθεί; Δεν το σκέφθηκε, γιατί δεν υπάρχει τέτοια νοοτροπία, δεν υπάρχει αντίληψη. Και σου λέει: «Γιατί τόσο μεγάλη τουαλέτα;». Μα, τόσο μεγάλη τουαλέτα, γιατί τόσο μεγάλη χρειάζεται το άτομο με αναπηρία.
Σκέφθηκε ποτέ κάποιος από μας αυτήν την περίφημη κάρτα, αυτό τον ευτελισμό, του να πηγαίνουν κάθε έξι μήνες, κάθε χρόνο, ξανά και ξανά στην Επιτροπή για να εξετάζονται; Όλοι το λέμε. Είπε κι εδώ ο Υπουργός ότι θα προχωρήσει.
Ε, να προχωρήσουμε όμως! Να μη μείνουμε στη θεωρία. Να έλθει εδώ ένα σχέδιο δράσης, να κατέβουν νόμοι. Είναι ντροπή, δηλαδή, να αναγκάζουμε και να εξαναγκάζουμε -διότι περί εξαναγκασμού πρόκειται- τον άνθρωπο με αναπηρία, που ξέρουμε ότι είναι κομμένα τα πόδια του, να ξαναπάει στην Επιτροπή. Τι θα γίνει; Θα του βρουν πόδια; Θα φυτέψουν πόδια;
Θα ρωτήσω για τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.μΕ.Α., όπως είπε και ο κ. Λαμπίρης πριν: Λειτουργούν τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.μ.Ε.Α.; Είναι πραγματικά μια θαυμάσια δουλειά αυτή που έχει γίνει. Γνωρίζω ότι στη Ρόδο υπάρχει ένα κτήριο, το οποίο είναι αρτίως εξοπλισμένο, υπάρχει και το προσωπικό. Μα, να λειτουργεί μόνο έξι και επτά ώρες; Είναι δυνατόν; Λειτουργεί, όπως θα έπρεπε, όπως θα θέλαμε όλοι να λειτουργεί ο ν. 2643, που μας επιβάλλει να προσλαμβάνονται άνθρωποι με αναπηρία απ’ όλες τις επιχειρήσεις; Ελέγξαμε ποτέ αν εφαρμόζεται;
Και για τα Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.μ.Ε.Α., που σας είπα πριν, φέραμε μια έκθεση της αποδοτικότητας; Πόσο αποδίδουν αυτά τα έργα; Εσείς στο Υπουργείο να κάνετε μια έκθεση για τα είκοσι πέντε Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.μ.Ε.Α. που υπάρχουν και να δούμε την παραγωγικότητά τους, το κόστος λειτουργίας τους, αν αξίζει τον κόπο να τα έχουμε. Λέω, μήπως, δεν πρέπει τελικά να τα έχουμε; Μπορεί να φθάσουμε και σ’ αυτή την τρελή άποψη, αν στο τέλος δούμε τον τρόπο που λειτουργούν αυτά τα ιδρύματα.
Είπατε και κλείνω με αυτό, ότι εμείς οι πολιτικοί διαθέτουμε τον καλύτερο εαυτό μας και γι’ αυτό θα πρέπει να είναι σίγουροι οι άνθρωποι με αναπηρία.
Εγώ λέω, κύριε Υπουργέ, ότι εμείς δεν διαθέτουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Δεν ξέρω αν τον διαθέτετε εσείς. Εμείς έχουμε πολύ περισσότερα. Εγώ δεν μπορώ να πάω στη Ρόδο στην Κάλυμνο, στη Λέρο, να δω στα μάτια αυτά τα ανάπηρα παιδιά που προσπαθούν να επιβιώσουν και να τους πω: «Έκανα το καλύτερο, έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου». Δεν τον έδωσα. Έχω πολύ περισσότερα να προσφέρω. Είμαι βέβαιος ότι κι εσείς έχετε περισσότερα να προσφέρετε. Νομίζω ότι αυτό που είπε η κ. Καφαντάρη περί ειλικρίνειας θα πρέπει επιτέλους να μας τσιγκλήσει λίγο παραπάνω και να πάμε να πούμε: «Ξέρετε, δεν κάναμε αυτά που έπρεπε για σας. Μπορούμε περισσότερα. Θα κάνουμε περισσότερα».
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Βέβαια, η γενική γραμματεία και η θέσπισή της εμπεδώνει τη διάκριση, αντί να την αμβλύνει.
Ο Πρόεδρος κ. Κακλαμάνης, θα κλείσει τη συζήτησή μας.
Ορίστε, κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μακάρι συζητήσεις, όπως η σημερινή, να γίνονταν πιο συχνά και πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση, σίγουρα θα μας ευαισθητοποιήσει κι εμάς τους ίδιους περισσότερο και την ελληνική κοινωνία και βεβαίως τη δημόσια διοίκηση, η οποία εδώ, από πλευράς Κυβερνήσεως εκπροσωπείται από τους δύο Υφυπουργούς, τον κ. Κωνσταντόπουλο και την κ. Καλαντζάκου.
Εγώ θα ήμουν περισσότερο ευτυχής σήμερα, αν εδώ ήταν πρώτα-πρώτα ο αρμόδιος για την υλοποίηση αυτών που επιθυμούμε, που προτείνονται και που θα θέλαμε να ισχύσουν, ακόμα και με την εφαρμογή της ήδη ισχύουσας νομοθεσίας. Διότι νομοθεσία υπάρχει. Βελτίωση χρειάζεται. Αλλά η υπάρχουσα αυτή νομοθεσία δεν εφαρμόζεται. Ο Υπουργός, λοιπόν, Οικονομίας και Οικονομικών θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ, ο Υπουργός Παιδείας και οπωσδήποτε ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Δεν θέλω να υποβαθμίσω –και δεν το δικαιούμαι- το ενδιαφέρον οποιουδήποτε είτε είναι παρών είτε είναι απών. Θέλω, όμως, να πω από την προσωπική μου εμπειρία μισού τουλάχιστον αιώνα ζωής, από τότε που βρέθηκα νεαρός είκοσι έξι ετών στο τότε Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, τα εξής:
Δεν υπάρχει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καλύτερος τρόπος να μετρήσει κανείς την ανθρωπιά του -και όλοι νομίζω, ενδοσκοπούμενοι, θα θέλαμε πολλές φορές να ξέρουμε, ποιο είναι αυτό το μέτρο, πού είναι ο πήχης της ανθρωπιάς μας, πού τον τοποθετούμε και μέχρι πού φτάνει- από το να έρθει σε επαφή με τον κόσμο που υποφέρει και ειδικότερα με τον κόσμο που υποφέρει διαρκώς.
Διότι μιλώντας για τα άτομα με αναπηρία πρέπει να γνωρίζουμε ότι πολλές φορές, να μην πω κατά κανόνα, υποφέρουν και το πάθος το ψυχολογικό είναι κατά κανόνα εντονότερο και βαρύτερο από το σωματικό. Υποφέρουν οι γονείς, υποφέρει ο παππούς, υποφέρει η γιαγιά, υποφέρουν τα αδέρφια, υποφέρουν οι άλλοι συγγενείς και σε πολλές περιπτώσεις, ο ίδιος ο άνθρωπος που έχει την αναπηρία, λόγω αυτής της αναπηρίας, δεν μπορεί να υποφέρει, όσο υποφέρουν αυτοί που προανέφερα. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όσο λιγότερο υποφέρει το άτομο με την ειδική βαριά αναπηρία, τόσο περισσότερο υποφέρουν τα πρόσωπα που προανέφερα.
Κύριε Πρόεδρε, εγώ δεν είμαι απαισιόδοξος, παρόλο ότι θεωρώ ότι είναι πολύ σωστά όσα διατυπώνονται για το τι πρέπει να γίνει, για τις ελλείψεις που υπάρχουν, για τις έστω και ελάχιστες υποδομές που δεν αξιοποιούνται.
Παρ’ όλα αυτά, ανατρέχοντας στο όχι πολύ απώτερο παρελθόν, αλλά στην εποχή όπου οι οικογένειες που είχαν άτομα με αναπηρία, έπρεπε να δημιουργούν μία κρύπτη για τα άτομα αυτά, διότι η ίδια η Εκκλησία τους έλεγε «εδώ υπάρχει πρόβλημα σοβαρό, υπάρχει κάποια αμαρτία, την οποία πληρώνετε».
Σκεφθείτε ότι από την εποχή εκείνη –και δεν είναι πολύ μακριά- η ίδια η Εκκλησία έχει διανύσει αυτήν την απόσταση πολύ γρήγορα. Σήμερα, η Εκκλησία δεν τους λέει «ψάξτε ποιος προγονός σας ευθύνεται» ή «εσείς, οι γονείς κάνατε κάποια αμαρτία και ο Θεός σας τιμωρεί».
Η πολιτεία, το 1980, σ’ αυτήν την Αίθουσα έφερε ένα νομοσχέδιο που έγινε ο ν. 1043. Ο τίτλος του ήταν «Περί των αποκλινόντων εκ του κανονικού ατόμου». Ο κ. Κωνσταντόπουλος μ’ έχει ξανακούσει να το λέω αυτό. Και καταλαβαίνουμε όλοι ποια ήταν η κρατούσα αντίληψη –κάτι που κατά τη γνώμη μου μπορεί να εξηγήσει κάθε λογική ρατσισμού και διάκρισης- ότι υπάρχει, δηλαδή, κύριε Πρόεδρε, το καλούπι που ορίζει τι είναι το κανονικό και ό,τι δεν περιλαμβάνεται στο καλούπι αυτό, δεν είναι κανονικό. Δηλαδή, όλοι εμείς εδώ, αίφνης, θεωρούμε ότι είμεθα απολύτως άρτιοι, αρτιμελείς, πλήρως νοήμονες, ψυχικώς δυνατοί.
Μα, αυτό είναι ένα ψέμα! Συχνά λέω –και το επαναλαμβάνω, κυρίως μιλώντας με οικογένειες ή με άτομα με κάποια συγκεκριμένη αναπηρία- ότι οι αναπηρίες που δεν φαίνονται είναι περισσότερες, βαθύτερες και βαρύτερες και συνήθως αυτές τις αναπηρίες τις έχουν εκείνοι οι συνάνθρωποί μας που δεν μπορούν να νοιώσουν ελάχιστο σκίρτημα μέσα τους, όταν έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους, που υποφέρουν. Και αυτοί ακριβώς οι συνάνθρωποί μας είναι πραγματικά δυστυχείς και πλέον ανάπηροι.
Δεν πρέπει να έχουμε καμμία σχέση, να μη μοιάζουμε, να μην αφήσουμε τον εαυτό μας και την κοινωνία μας να έχει μια τέτοια παραγωγή και αναπαραγωγή αυτής της μορφής της αναπηρίας.
Κύριε Πρόεδρε, είναι γεγονός αυτό που λέει η «EUROSTAT». Αγγίζουν το ένα εκατομμύριο –ήταν εννιακόσιες τριάντα έξι χιλιάδες το 1995- τα πάσης μορφής και εξειδίκευσης μερικής, πλήρους, πολλαπλής αναπηρίας άτομα.
Θα έλεγα, κύριε Κωνσταντόπουλε, Εκπρόσωπε του Υπουργείου Υγείας,–και επειδή και από την επιστημονική σας ειδικότητα είστε σε θέση να προσεγγίσετε απόλυτα το θέμα αυτό- ότι πιστεύω πως θα ήταν πολύ λιγότερα τα άτομα με αναπηρία απ’ αυτό το φοβερό αριθμό των εννιακοσίων τριάντα έξι χιλιάδων τότε –δηλαδή πρέπει να μιλάμε σήμερα για περίπου ένα εκατομμύριο κατ’ αναλογία του πληθυσμού μας- αν οι υπηρεσίες έγκαιρης πρόγνωσης και αντιμετώπισης, όχι μόνο από τη μαία, τον παιδίατρο και το μαιευτήρα, αλλά πολύ πιο πριν, με τις μεθόδους και με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα, είχαν ρίξει εκεί περισσότερο βάρος.
Από εκεί και πέρα, πρέπει να επαινέσουμε όλοι τη δουλειά που έκαναν οι συνάδελφοί μας. Ο κ. Σγουρίδης αναφέρθηκε σε αυτή και είπε ότι οι επτά στους δέκα δεν επανεξελέγησαν. Εάν κοιτάξετε ποιοι δίδουν τις μάχες μας στους διεθνείς κοινοβουλευτικούς οργανισμούς, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο ΝΑΤΟ και οπουδήποτε αλλού, θα δείτε ότι κανόνας για όλους είναι η μη επανεκλογή τους. Ακόμα και οι κατά καιρούς συνάδελφοι του Προεδρείου της Βουλής, καθώς είναι καθηλωμένοι εδώ, σε μεγάλο ποσοστό δεν επανεκλέγονται. «Χτυπάω ξύλο», βέβαια, για σένα, αγαπητέ Πρόεδρε, και σου εύχομαι να έρθεις και την επομένη φορά!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Εξαιρούνται οι παρόντες!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι χρειάζεται η πολιτική, που για μένα είναι η υπέρτατη ανθρώπινη δραστηριότητα. Η πολιτική, η ενασχόληση με τα κοινά, η επιθυμία να προσφέρεις, η ευτυχία που έχεις βλέποντας ότι προσφέρεις στους άλλους ανθρώπους είναι υπέρτατη δραστηριότητα. Μάλιστα, η πρόκληση να προσφέρεις για τα άτομα με ειδικές ανάγκες νομίζω ότι είναι η ομορφότερη πρόκληση!
Η κριτική μας στο Κοινοβούλιο, πράγματι, είναι σωστή, διότι η αντίληψη ότι ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να κάνει τα πάντα –αυτή η φαλκίδευση του κοινωνικού κράτους είναι πλέον ιδεολογία αυτής της Κυβέρνησης σήμερα- είναι μέγα λάθος.
Όμως, σε ό,τι αφορά τα συναισθήματα και τις απόψεις του Κοινοβουλίου, εγώ με ιδιαίτερη ικανοποίηση, διαπιστώνω ότι υπάρχουν στον υπέρτατο βαθμό. Αυτό μας δικαιώνει ως εκπροσώπους του λαού με ευαισθησία και ανταπόκριση στις ανάγκες αυτών των συνανθρώπων μας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ για τη σημαντική σας αγόρευση, καθώς και για τις ευχές σας προς το πρόσωπό μου. Εύχομαι να λειτουργήσουν ως ξόρκι κατά του κακού, που λέγεται μη επανεκλογή.
Κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση που διεξήχθη σύμφωνα με τα άρθρα 45, 51 παράγραφος 4 και 137 του Κανονισμού της Βουλής επί της Εκθέσεως της Διακομματικής Επιτροπής, της συσταθείσης με ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής «Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία».
Κύριοι συνάδελφοι, έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά των συνεδριάσεων της Τρίτης 3 Ιουνίου 2008, της Παρασκευής 6 Ιουνίου 2008, της Δευτέρας 9 Ιουνίου 2008 και της Τρίτης 10 Ιουνίου 2008 και ερωτάται το Σώμα αν τα επικυρώνει.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Συνεπώς, τα Πρακτικά των συνεδριάσεων της Τρίτης 3 Ιουνίου 2008, της Παρασκευής 6 Ιουνίου 2008, της Δευτέρας 9 Ιουνίου 2008 και της Τρίτης 10 Ιουνίου 2008 επικυρώθηκαν.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 16.58΄ λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008 και ώρα 10.30΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος κοινοβουλευτικό έλεγχο: α) συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) συζήτηση επερωτήσεως, σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

PDF:

es19062008.pdf

TXT:

end080619.txt

Επιστροφή