Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΓ΄ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ), Σύνοδος: Α΄ , Συνεδρίαση: ΡΖ 27/04/2010

(1EP) ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΖ’
Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Αθήνα, σήμερα στις 27 Απριλίου 2010, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.08 συνήλθε στην Αίθουσα συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Ζ’ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΕΒΕΝΤΗ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
(Ανακοινώνονται προς το Σώμα από τον κύριο Χρήστο Σταϊκούρα, Βουλευτή Φθιώτιδας, τα εξής:
Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. Μιχαήλ Παντούλας κατέθεσε αναφορά με την οποία η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων ζητεί τη λήψη μέτρων για τη συνέχιση της λειτουργίας, τον εκσυγχρονισμό και τη βιωσιμότητα της Συνεταιριστικής Βιομηχανίας Επεξεργασίας Κρέατος Ηπείρου.
Ο Βουλευτής Καρδίτσης κ. Σπυρίδων Ταλιαδούρος κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύνδεσμος Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών ζητεί την επαναφορά του καθεστώτος καταβολής των επιχορηγήσεων που ίσχυε πριν το 2007.
Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. Παύλος Μαρκάκης κατέθεσε αναφορά με την οποία η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας ζητεί την έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου κατασκευής του οδικού άξονα Χάνια-Κισσός, για την παράκαμψη του Χιονοδρομικού Κέντρου Πηλίου.
Ο Βουλευτής Πειραιώς κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Πειραιά ζητεί να λειτουργήσει μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς η Δ΄ Τάξη του Εσπερινού Γενικού Λυκείου Νίκαιας Πειραιά.
Η Βουλευτής Έβρου κυρία Όλγα Ρεντάρη –Τέντε κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νομού Ορεστιάδας ζητεί την υποστήριξη των ενεργειακών και βιολογικών καλλιεργειών στην περιφέρεια Ορεστιάδας.
Η Βουλευτής Αθηνών κυρία Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Αναπληρωτών Ωρομίσθιων Καθηγητών Μουσικής Κρήτης ζητεί το διορισμό μέσω του ΑΣΕΠ των αναπληρωτών ωρομίσθιων καθηγητών μουσικής και τη διδασκαλία του μαθήματος της μουσικής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. Βασίλειος Κεγκέρογλου κατέθεσε αναφορά με την οποία ζητεί την άμεση ακτοπλοϊκή σύνδεση του Ηρακλείου Κρήτης με τη Θεσσαλονίκη και με ενδιάμεσους σταθμούς τα νησιά των Κυκλάδων και Σποράδων.)













ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των
ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Πρώτη είναι η με αριθμ. 6537/24.2.2010 Ερώτηση του Βουλευτή του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Κωνσταντίνου Γείτονα προς την Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την έλλειψη φαρμακοποιών στα φαρμακεία των δημόσιων νοσοκομείων.
Αναλυτικά η ερώτηση του κ. Γείτονα έχει ως εξής:
«Πολύ σοβαρές ελλείψεις σε φαρμακοποιούς αντιμετωπίζουν πολλά δημόσια νοσοκομεία.
Όπως αναφέρεται στο έγγραφο της ΠΕΦΝΙ, τα τελευταία τρία χρόνια δεν έγινε καμία προκήρυξη από το ΑΣΕΠ, διότι καθυστερεί η έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος κατ’ εξουσιοδότηση του ν. 2519/97, που είχα την τιμή να εισηγηθώ ως Υπουργός και αφορά τον κλάδο των νοσοκομειακών φαρμακοποιών του ΕΣΥ.
Τα κενά, επίσης, στη μηχανοργάνωση φαρμακείων στα νοσοκομεία, που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια, επιδεινώνουν το πρόβλημα.
Επειδή η περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης από τις προτεραιότητες της Κυβέρνησης για την δημοσιονομική εξυγίανση και πρέπει να ληφθούν οι άμεσες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση,
Επειδή η επαρκής στελέχωση των φαρμακείων διασφαλίζει τη σωστή φαρμακευτική περίθαλψη των ασθενών και συντελεί στον περιορισμό της σπατάλης στα νοσοκομεία,
Ερωτάται η κυρία Υπουργός:
Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα για την έκδοση του σχετικού Π.Δ. και αν έχουν προβλεφθεί οι ανάλογες πιστώσεις για την πρόσληψη φαρμακοποιών στα δημόσια νοσοκομεία;
Ποια είναι τα επόμενα βήματα ολοκλήρωσης του συστήματος μηχανοργάνωσης στα νοσοκομεία της χώρας?»
Στην ερώτηση θα απαντήσει η Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κύρια Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.
Ορίστε, κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΜΑΡΙΑ ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς θέλω να συμφωνήσω με τις διαπιστώσεις του αγαπητού συναδέλφου, κυρίου Γείτονα, ότι είναι απολύτως απαραίτητη η πρόσληψη φαρμακοποιών για τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας. Αυτή η ανάγκη γίνεται ακόμα πιο επιτακτική σε μία περίοδο που γίνεται μία τεράστια προσπάθεια να μπορέσουμε να έχουμε έναν καλύτερο έλεγχο της διακίνησης των φαρμάκων.
Mάλιστα έχει και μια ιδιαίτερη επικαιρότητα η ερώτησή σας, παρ’ ότι έχει υποβληθεί μερικές εβδομάδες πριν, καθώς αύριο η Ολομέλεια της Βουλής θα υιοθετήσει την πρότασή μας για οργανωμένη λειτουργία φαρμακείων και στις ιδιωτικές κλινικές, αλλά και οργάνωση των φαρμακείων, που ήδη υπάρχουν στα δημόσια νοσοκομεία, με καθορισμένη ημερήσια δόση ασθενούς και ημερήσιο συνταγολόγιο. Φυσικά θα είναι και ευθύνη του αρμόδιου φαρμακοποιού να ελέγχει όλη αυτή την προσπάθεια.
Θέλω, λοιπόν, να σας διαβεβαιώσω ότι στις προτάσεις για προσλήψεις λοιπού προσωπικού στο Εθνικό Σύστημα Υγείας για φέτος, από την πλευρά μας έχουμε ήδη καταγράψει και προτείνει αυτή την αναγκαιότητα. Είμαι σίγουρη ότι θα μπορέσουμε να καλύψουμε ένα μέρος αυτών των αναγκών.
Όπως, επίσης, θέλω να σας ενημερώσω ότι έχω ήδη υπογράψει το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, στο οποίο αναφέρεστε, για τη ρύθμιση θεμάτων κλάδου νοσοκομειακών φαρμακοποιών Εθνικού Συστήματος Υγείας και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο συνάδελφό μου τον Υπουργό Εσωτερικών, κύριο Γιάννη Ραγκούση. Πιστεύω, λοιπόν, ότι και από εκεί θα υπάρξει συνυπογραφή, προκειμένου να μπορέσει γρήγορα να εκδοθεί.
Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημά σας, που και αυτό έχει ιδιαίτερη επικαιρότητα και αναφέρεται στη μηχανοργάνωση συνολικά των νοσοκομείων και ιδιαίτερα όσον αφορά τα φαρμακεία. Γνωρίζετε ότι υπάρχει μία πολύ μεγάλη καθυστέρηση όσον αφορά τα ολοκληρωμένα πληροφοριακά προγράμματα των νοσοκομείων, το περίφημο διπλογραφικό σύστημα, μέσα από τις μελέτες και τις προβλέψεις που έχουν γίνει και για τη συνέχεια αυτών των δράσεων στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ και της Κοινωνίας Πληροφορίας. Στο ολοκληρωμένο αυτό πρόγραμμα συμπεριλαμβάνεται, φυσικά, και η δικτύωση και ηλεκτρονική οργάνωση των φαρμακείων.
Θα επανέλθω, όμως, στην δευτερολογία μου περαιτέρω γι’ αυτό το θέμα.
Ευχαριστώ.

(XP)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ο κ. Γείτονας έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Με ικανοποιεί, κύριε Πρόεδρε, η απάντηση της κυρίας Υπουργού. Χαίρομαι που τυχαίνει η κυρία Υπουργός να προωθήσει ρυθμίσεις που είχαν εισαχθεί το 1997 όταν ήμουν Υπουργός Υγείας με το νόμο 2519. Τότε προβλεπόταν κλάδος φαρμακοποιών νοσοκομειακών στο πλαίσιο του ΕΣΥ. Με το ν.2519 είχαμε εισαγάγει το διπλογραφικό σύστημα στα νοσοκομεία. Υπήρξαν μεγάλες καθυστερήσεις. Είναι δυο σημαντικά θέματα η μηχανοργάνωση των φαρμακείων των νοσοκομείων και των νοσοκομείων γενικότερα όπως και η καλύτερη οργάνωση των φαρμακείων ενόψει μάλιστα των αναγκών που έχετε ως Κυβέρνηση ως χώρα, κυρία Υπουργέ, για την περιστολή γενικά της δαπάνης στο χώρο της υγείας και ιδιαίτερα της φαρμακευτικής η οποία είχε έκρηξη επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας και πενταπλασιάστηκε.
Στα πλαίσια αυτής της περιστολής καθίσταται επίκαιρο να στελεχώσουμε καλύτερα τα φαρμακεία των νοσοκομείων. Υπάρχουν μεγάλα νοσοκομεία τα οποία έχουν έναν ή δυο φαρμακοποιούς. Δέκα νοσοκομεία δεν έχουν καθόλου φαρμακοποιούς. Προφανώς αυτό έχει σχέση με την καθυστέρηση του Προεδρικού Διατάγματος. Χαίρομαι που το προωθείτε, κυρία Υπουργέ. Πρέπει να δώσετε βάρος διότι έτσι θα επιτύχετε την περιστολή. Και πράγματι το θέμα είναι επίκαιρο διότι σήμερα ξεκινά και όχι αύριο η συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας στο οποίο συμπεριλαμβάνονται ρυθμίσεις που εισαγάγατε εσείς που έχουν σχέση με την διακίνηση τη συσκευασία και την προμήθεια των φαρμάκων στα νοσοκομεία και με τον τρόπο χορήγησης αλλά και με την υποχρέωση στις ιδιωτικές κλινικές πάνω από εξήντα κλίνες να οργανώσουν φαρμακεία.
Γενικότερα οι δαπάνες της υγείας και ειδικότερα η φαρμακευτική δαπάνη είναι νάρκη στα οικονομικά της υγείας και για τα ασφαλιστικά ταμεία. Στα πλαίσια του τριετούς προγράμματος που είναι επιβεβλημένο από τις ανάγκες μας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση εκεί θα πρέπει να έχουμε περιστολή δαπανών. Είχαμε μια ανάλογη τύχη. Όταν ήμουν Υπουργός Υγείας είχα περιορισμένα οικονομικά διότι έπρεπε να μπούμε στην ΟΝΕ. Και εσείς τώρα έχετε μειωμένες δαπάνες προκειμένου να βγούμε από αυτό τούνελ της κρίσης. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρετε. Με ικανοποιεί η απάντησή σας και όλες οι πρωτοβουλίες για την βελτίωση της λειτουργίας του συστήματος της υγείας και γενικότερα για την περιστολή των δαπανών χωρίς φυσικά με υποβάθμιση των όρων υγειονομικών περίθαλψης των Ελλήνων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Η κυρία Υπουργός έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Είναι αλήθεια ότι επί της υπουργίας του κ. Γείτονα είχαν γίνει σημαντικά βήματα. Είχαν ξεκινήσει τομές που αφορούν το θέμα για το οποίο μιλάμε σήμερα. Αυτό δείχνει πόσο μεγάλη καθυστέρηση υπήρξε. Κάτι που εσείς ξεκινήσετε τα περίφημα διπλογραφικά δυστυχώς τα τελευταία χρόνια καρκινοβατούν. Τώρα η προσπάθεια που κάνουμε είναι για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα κονδύλια του ΕΣΠΑ ώστε εντός του 2010 να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε αυτό το ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα για τα νοσοκομεία και για τα φαρμακεία και για τα οικονομικά των νοσοκομείων ώστε να έχουμε σωστά στοιχεία και πάνω από όλα να λειτουργούν σωστά οι υπηρεσίες των νοσοκομείων με διαφάνεια έλεγχο και εποπτεία.
Έχετε δίκιο, το νομοσχέδιο ξεκινά σε λίγη ώρα επί της αρχής. Εγώ εννοούσα ότι αύριο θα συζητήσουμε κατ’ άρθρων για τις συγκεκριμένες διατάξεις του Υπουργείου Υγείας. Πιστεύω ότι και με τη δυνατότητα που θα έχουμε να κάνουμε διαγωνισμούς με βάση τη δραστική ουσία στα δημόσια νοσοκομεία, να υπάρχει δυνατότητα νοσοκομειακής συσκευασίας όπως έχουν όλα τα δημόσια νοσοκομεία στην Ευρώπη και φυσικά με τη δυνατότητα να έχουμε μια πλήρη καταγραφή με ηλεκτρονικό σύστημα και με ημερήσια δόση στα φαρμακεία και στις ιδιωτικές κλινικές θα είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα. Γιατί όπως και εσείς είπατε υπάρχει η ανάγκη αλλά και υπάρχει και ένα μεγάλο περιθώριο εξοικονόμησης στην υγεία αλλά όχι εις βάρος των παροχών υγείας, των δομών υγείας όχι εις βάρος τελικά του ίδιου του προσωπικού της υγείας. Εμείς κάνουμε ένα συστηματικό πρόγραμμα προσλήψεων και ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και φυσικά και φαρμακευτικού προσωπικού. Αντίθετα είμαστε αποφασισμένοι την περιστολή δαπανών να την κάνουμε εκεί που ήταν γκρίζος ο χώρος της υγείας στις προμήθειες, στα φάρμακα, στη σωστή διαχείριση και στη οργάνωση. Εκεί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Επιτρέψτε μου να πω και εγώ από την προσωπική μου εμπειρία ότι υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις όχι μόνο στο άλλο προσωπικό αλλά και στους φαρμακοποιούς και συγκεκριμένα στα νοσοκομεία. Αυτό έχει επιπτώσεις στη λειτουργία των νοσοκομείων και ανεβάζει το κόστος σε τελική ανάλυση. Βέβαια πρέπει να γίνει περιστολή δαπανών όσον αφορά την υπερκατανάλωση φαρμάκων που υπάρχει στη χώρα μας. ξοδεύουμε πολύ περισσότερα φάρμακα από όσα χρειαζόμαστε. Αυτό βέβαια έχει επιπτώσεις και στην υγεία και στην οικονομία. Όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι πρέπει να περιορίσουμε τις δαπάνες συνολικά για την υγεία και μάλιστα εκεί που χρειάζονται στα ακριβά φάρμακα που είναι απαραίτητα για ασθένειες που τόσο μαστίζουν τη χώρα και όλη την οικουμένη.
Για να ολοκληρώσουμε τώρα τον κύκλο του χώρου της υγείας θα συζητήσουμε την πρώτη επίκαιρη ερώτηση του δευτέρου κύκλου με αριθμό 2067/4.12.2009 του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Εμμανουήλ Στρατάκη προς την Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σχετικά με την καταβολή δεδουλευμένων σε συμβασιούχους του Βενιζέλειου Νοσοκομείου και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ).
Η ερώτηση του κ. Στρατάκη έχει ως εξής:
«Εδώ και περίπου ένα χρόνο, οι 44 συμβασιούχοι του Βενιζέλειου Νοσοκομείου αλλά και του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ), παραμένουν απλήρωτοι, καθώς από λάθος των υπηρεσιών και της τότε Διοίκησης (τέλος του 2007), δεν ανεγράφη στη σχετική προκήρυξη η φράση «κάλυψη εκτάκτων αναγκών», με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει η πληρωμή των δεδουλευμένων και να εγκριθεί από τον Πάρεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Στην απάντηση της 16219/16.3.2009 ερώτησής μου για το ίδιο θέμα η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, απάντησε ότι θα προχωρούσε σε αίτηση επανεξέτασης στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Επειδή οι συγκεκριμένοι συμβασιούχοι, είναι άνεργοι οικογενειάρχες και παραμένουν απλήρωτοι ενώ έχουν προσφέρει τις υπηρεσίες τους στα παραπάνω νοσοκομεία τουλάχιστον για ένα τρίμηνο, αφού στη συνέχεια προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας.
Επειδή η απάντηση του Πρώτου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου για την πληρωμή των εργαζομένων είναι αρνητική σύμφωνα με την 219/2008 απόφαση, στην οποία αναφέρεται ότι «…από τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά στο φάκελο των υπό κρίση χρηματικών ενταλμάτων δεν αποδεικνύεται ποιες ήσαν οι εποχικές ή άλλες περιοδικές ή, πρόσκαιρες λειτουργικές ανάγκες του νοσοκομείου, για την κάλυψη των οποίων έγινε η πρόσληψη των φερομένων ως δικαιούχων σε αυτά».
Ερωτάται η κα Υπουργός:
Σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί και με ποιο χρονοδιάγραμμα, προκειμένου να πληρωθούν οι συμβασιούχοι του Βενιζέλειου και του ΠΑΓΝΗ τα δεδουλευμένα τους»
Η Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κύριε Στρατάκη, στο ενδιάμεσο διάστημα που είχατε υποβάλλει την ερώτηση είχαμε μια θετική εξέλιξη όσον αφορά το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε από τις υπηρεσίες του Υπουργείου, γιατί όπως και εσείς σωστά λέτε στην ερώτησή σας είναι μια υπόθεση από το 2008, ξεκίνησε με κάποιες επιφυλάξεις της αρμοδίας παρέδρου. Μάλιστα αυτό το πρόβλημα το είχαμε μόνο στην υγειονομική περιφέρεια της Κρήτης. Τελικώς με απόφαση του πρώτου τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κατέστη δυνατόν να υπάρξει πληρωμή όσον αφορά στους εργαζόμενους του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου.
Αντίθετα υπήρξε μια καθυστέρηση σε σχέση με το Βενιζέλειο. Ήταν καθυστέρηση από την πλευρά της παρέδρου να σταλούν τα συγκεκριμένα δικαιολογητικά στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω από τις υπηρεσίες εστάλησαν στις 11.12.2009.
(1XP)
Εκκρεμεί αυτή τη στιγμή στο Ελεγκτικό Συνέδριο η εξέταση και η τελική απόφαση. Θέλω να ελπίζω, κατά αναλογία με την απόφαση που ελήφθη από το Ελεγκτικό Συνέδριο για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ότι θα υπάρξει μια ανάλογη απόφαση που να λήξει αυτή την εκκρεμότητα εις βάρος των εργαζομένων και για το Βενιζέλειο και να μπορέσει να καταστεί δυνατή η αποπληρωμή τους. Εμείς πάντως το παρακολουθούμε στενά το θέμα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κυρία Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο κ. Στρατάκης.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Κυρία Υπουργέ, ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί πραγματικά ήταν ένα θέμα το οποίο μας έχει ταλανίσει, ταλάνιζε δηλαδή περισσότερο τους εργαζόμενους στην περίοδο εκείνη, στα νοσοκομεία του Ηρακλείου. Μπορώ να πω ότι υποχρεούμαι να σας συγχαρώ, γιατί ενεργήσατε πάραυτα. Με την έννοια, ότι μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα καταφέρατε να ενεργήσετε κάποια πράγματα τα οποία έπρεπε να γίνουν, όπως πολύ καλά αναφέρατε, προκειμένου να πληρωθούν οι εργαζόμενοι. Ευελπιστώ ότι θα ολοκληρωθεί η διαδικασία από πλευράς Ελεγκτικού Συνεδρίου, ώστε να πληρωθούν και οι εργαζόμενοι του Βενιζελείου. Σε αντίθεση βέβαια -και αυτό πρέπει να το καταθέσω στη Βουλή- με αυτό που συνέβαινε το προηγούμενο διάστημα που με επίκαιρες ερωτήσεις, με άλλες ερωτήσεις κανονικές, έγγραφες και ούτω κάθε εξής είχαμε προσπαθήσει να βρούμε μια άκρη, διότι οι εργαζόμενοι εκείνη την περίοδο διαμαρτύρονταν. Και όμως συναντήσαμε μια αδιαφορία, παρά τις δεσμεύσεις και τις υποσχέσεις. Για αυτό, λοιπόν, το λόγο σας συγχαίρω και ευχαριστώ πάρα πολύ, που ενεργείτε ώστε και στο ζήτημα που αφορά τους εργαζόμενους του Βενιζέλειου Νοσοκομείου, να κλείσει.
Γιατί, πραγματικά, θεωρώ ότι η πολιτεία πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα. Πρώτη, εκείνη, να προσέρχεται και να καλύπτει τις υποχρεώσεις της. Και, βεβαίως, αυτό υποχρεώνει και τους εργαζόμενους να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους. Γιατί το μεγάλο πρόβλημα της χώρας και της πολιτείας είναι η αξιοπιστία. Η αξιοπιστία που πρέπει να την κατακτήσουμε σε όλους τους τομείς. Γι’ αυτό, ακριβώς, θεωρώ ότι οι ενέργειές σας είναι προς την κατεύθυνση αυτή και για αυτό, σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε πολύ, κ. Στρατάκη.
Κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο για δευτερολογία.
ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Πολιτικής): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα και εγώ να επισημάνω και να ευχαριστήσω για την κοινοβουλευτική ερώτηση. Γιατί ξέρετε, αγαπητέ συνάδελφε, μας βοηθάει και εμάς ο κοινοβουλευτικός έλεγχος. Ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες που δεν είχαμε και πλήρη γνώση όλων των θεμάτων, μέσα από τις ερωτήσεις, μπορούμε και εμείς θέματα και προβλήματα που χρονίζουν, να τα επιταχύνουμε. Άρα, λοιπόν, και με την ερώτησή σας και με την γενική αγωνία που είχε εκφραστεί, όσον αφορά, αυτό το πρόβλημα, όντως υπήρξε μια επιτάχυνση για το πανεπιστημιακό.
Εγώ, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι έχουμε, επίσης, υπηρεσίες να το παρακολουθούμε στενά. Πραγματικά, υπογραμμίζω ότι κατ’ αναλογία, εκτιμώ, ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο θα μπορέσει να βρει μια λύση ώστε να πληρωθούν και οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους, όσον αφορά. το Βενιζέλειο. Πάντως το παρακολουθούμε και θα σας κρατήσουμε ενήμερο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε πολύ. Λακωνικά, αλλά, ξεκάθαρα τα πράγματα.
Περνάμε, τώρα, στη συζήτηση της με αριθμό 3311/23-12-2009 ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Χρήστου Σταϊκούρα προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με την επίλυση προβλημάτων στη λειτουργία των Κέντρων Εκπαίδευσης Ενηλίκων.
Η επίκαιρη ερώτηση έχει ως εξής:
« Τα Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων (Κ.Ε.Ε.) αποτελούν δομές του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων (Ν.3369/2005) και ανήκουν στη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης. Η ευρύτατη αποδοχή του εκπαιδευτικού ρόλου των Κ.Ε.Ε. αποδεικνύεται και από τα πανελλαδικά στατιστικά στοιχεία συμμετοχής στα εκπαιδευτικά προγράμματα. Κατά την περίοδο 2004-2008 εκπαιδεύτηκαν 240.975 πολίτες με χρηματοδότηση από το Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και το Ελληνικό Δημόσιο και η λειτουργία των Κ.Ε.Ε. εντάχθηκε στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2007-2013» στο πλαίσιο του Ε.Σ.Π.Α., με πρόβλεψη για το διάστημα 2008-2012 συνολικά 340.000 θέσεων εκπαίδευσης για τους πολίτες της χώρας. Ωστόσο συνεχείς αναβολές και καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων και στην προώθηση διοικητικών ενεργειών από τις αρμόδιες υπηρεσίες έχουν ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση χρηματοδότησης του έργου των Κ.Ε.Ε.. Τα στελέχη και οι εκπαιδευτές δεν αμείβονται αν και απρόσκοπτα ασκούν τα καθήκοντά τους με οχτάωρη καθημερινή και αποκλειστική εργασία, ενώ πλήγμα για το φορέα αποτελεί η αδυναμία των στελεχών των 58 Κ.Ε.Ε. όλης της χώρας καθώς και της ομάδας έργου που τα συντονίζει πανελλαδικά, να ανταποκριθούν στα καθημερινά αιτήματα πληθώρας πολιτών για την έναρξη των τμημάτων μάθησης της εκπαιδευτικής χρονιάς 2009-2010. Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάται η κυρία Υπουργός:
Σε ποιες ενέργειες θα προβεί το Υπουργείο και με τι χρονοδιάγραμμα αναφορικά με:
1. Την επανέναρξη της χρηματοδότησης των Κ.Ε.Ε., και την άμεση έναρξη υλοποίησης των εκπαιδευτικών προγραμμάτων;
2. Τη θεσμική-νομοθετική κατοχύρωση των Κ.Ε.Ε. με την άμεση υπαγωγή τους στις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων;».
Στην ερώτηση του κ. Σταϊκούρα, θα απαντήσει η Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου.
Ορίστε, κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο, για τρία λεπτά.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, ένα γενικό σχόλιο πρώτα. Τα Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων, το γνωρίζετε, θεσμοθετήθηκαν από την τελευταία Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τα συνέχισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ως προγράμματα και όχι ως θεσμό. Δεν υπήρξαν ποτέ Νομικά Πρόσωπα. Τα προγράμματα αυτά λειτούργησαν, όπως λέτε, μέχρι το 2008, άλλα καλύτερα άλλα χειρότερα.
Από την 1-10-2008 έως και την 1-7-2009, αν θυμάμαι καλά, πάντως τον Ιούλιο του 2009, πραγματοποιούνταν ενέργειες, κανονικότατα, ενώ τα προγράμματα αυτά δεν είχαν ενταχθεί, ήταν κυριολεκτικά στον αέρα. Τα προγράμματα αυτά είχαν την τύχη να ενταχθούν, ενώ τα υπόλοιπα της Γενικής Γραμματείας Δια Βίου Μάθησης, όπως το πρόγραμμα «ΗΡΩΝ» και τα άλλα προγράμματα «Εκπαίδευση Εκπαιδευτών» κ.λπ., παρελήφθησαν από την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., και ήταν κυριολεκτικά, στον αέρα χωρίς να έχουν ενταχθεί, ουδόλως, στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα.
Πληθώρα ήταν οι ενστάσεις, για τις διαδικασίες επιλογής των συμβασιούχων. Γνωρίζετε δε, πολύ καλά, ότι οι επιτροπές που έκριναν τους συμβασιούχους, ήταν πολλές φορές, επιτροπές από συμβασιούχους οι οποίοι έκριναν άλλους συμβασιούχους έργου, χωρίς διαφάνεια, χωρίς αξιοκρατία.
Πρέπει να σας πω, ότι με συστηματικές προσπάθειες για να τρέξει το εκπαιδευτικό αυτό έτος και να ξεκινήσουμε με νέες προϋποθέσεις και με νέες προτεραιότητες από τον επόμενο Σεπτέμβρη του 2010, έγινε ένας μαραθώνιος. Πρέπει δε, επίσης να σας πω, ότι αυτήν την στιγμή έχουν πληρωθεί από τις 12-3-2010 όλα τα έργα της περιόδου λειτουργίας έως και το 2008 και το 2009, δηλαδή εκείνη η περίοδος η οποία ήταν, κυριολεκτικά, στον αέρα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υφυπουργού)
Έχει πληρωθεί κανονικά. Καταβάλλουμε δε κάθε προσπάθεια για το 2010 να υπάρχει αυτή την φορά έγκαιρη ένταξη και έγκαιρη χρηματοδότηση.
Έχουμε πει και εμείς δημόσια και η κυρία Διαμαντοπούλου και εγώ ότι σε κανέναν δεν περιποιεί τιμή να υπάρχουν απλήρωτοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν κάνει εκπαίδευση. Ωστόσο, πρέπει να σας πω ότι μέχρι σήμερα έχουν πληρωθεί, μέχρι τον Δεκέμβρη του 2009, όλα τα στελέχη των Κέντρων Εκπαίδευσης Ενηλίκων και έχουν εξοφληθεί υποχρεώσεις έναντι των εκπαιδευτών, της εκπαιδευτικής περιόδου 2008-2009.
Κύριε συνάδελφε, αυτήν την περίοδο που συζητούμε εξοφλούνται οι υποχρεώσεις προμηθευτών μέχρι το Δεκέμβριο του 2009, εκείνες οι οποίες μπορούν να εξοφληθούν. Δεν θα προχωρήσω πάρα πέρα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υφυπουργού)
Πρέπει δε, να πω μια λέξη, κύριε Πρόεδρε, και ολοκληρώνω για να μιλήσει ο συνάδελφος, θα επανέλθω στη δευτερολογία μου ότι κάθε άξιο στέλεχος το οποίο κάνει σωστή δουλειά και μπορεί να προσφέρει, μπορεί να αξιοποιηθεί. Κανείς δεν περισσεύει αρκεί να συνδέετε με πραγματικές ανάγκες, με πραγματικό έργο και να αξιολογηθεί με διαφάνεια και αξιοκρατία.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε πολύ, κυρία Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο ερωτών Βουλευτής κ. Σταϊκούρας για τρία λεπτά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Επειδή αναφέρθηκε, η κυρία Υπουργός, στο 2008, να πούμε ότι το 2008 έγινε εγκαίρως ο σχεδιασμός και υποβλήθηκε η πρόταση το πλαίσιο του Ε.Σ.Π.Α.. Έγινε προέγκριση του σχεδιασμού και με τη σύμφωνη γνώμη της Διαχειριστικής Αρχής και με απόλυτη διαφάνεια, κανονιστικό πλαίσιο, ανακοινώσεις στα Μέσα, ανακοινώσεις στο διαδίκτυο, άρχισε η συγκρότηση του οργανισμού για την, έγκαιρη, υλοποίηση του έργου. Όλες οι ανανεώσεις γινόντουσαν με το αποδεκτό της πρότασης από τη Διαχειριστική Αρχή και υπό την αίρεση της ένταξης.
Επειδή, μιλήσατε για τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, θα πρέπει να θυμίσουμε ορισμένα ποσοτικά στοιχεία και ένα θεσμικό πλαίσιο.

(SM)


(SS)
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από το 2005 οριοθέτησε το πεδίο της δια βίου μάθησης, εδραίωσε για πρώτη φορά στη χώρα το σύστημα της εκπαίδευσης των ενηλίκων, έδωσε τη δυνατότητα προσφοράς εκπαιδευτικού έργου υψηλής ποιότητας και χαμηλού κόστους και ίδρυσε και λειτούργησε δομές δια βίου μάθησης σε όλους τους Νομούς της χώρας.
Τρία ποσοτικά στοιχεία θα αναφέρω. Στο πλαίσιο του συστήματος εκπαίδευσης ενηλίκων, δημιουργήθηκαν την περίοδο 2004-2009, 56 κτηριακές υποδομές, ενώ την περίοδο 2000-2004 είχαν γίνει μόνο 5 κτηριακές παρεμβάσεις. Αυτό μεταφράζεται σε αύξηση 1.866%. Το αμφισβητείτε; Την περίοδο 2004-2009 το σύστημα εκπαίδευσης των ενηλίκων εκπαίδευσε πανελλαδικά περίπου 750.000 άτομα, έναντι 150.000 που είχε εκπαιδευτεί κατά την περίοδο 2000-2004. Η αύξηση είναι 350%. Το αμφισβητείτε;
Για τα ΚΕΕ. Στη χώρα συγκροτήθηκαν 58 κέντρα, έχοντας 100% κάλυψη σε επίπεδο χώρας, εκπαιδεύτηκαν την περίοδο 2004-2009 περίπου 240.000 πολίτες, ενώ την περίοδο 2000-2004 εκπαιδεύτηκαν 10.500 πολίτες, αύξηση 2.193%. Το αμφισβητείτε;
Τα στοιχεία αυτά αποτυπώνουν, κατά την εκτίμησή μου, με ακρίβεια και αντικειμενικότητα λίγα από το σημαντικό έργο που έχει πραγματοποιηθεί στη Γενική Γραμματεία Δια βίου μάθησης.
Είναι θετικό από τη στιγμή που έγινε η ερώτησή μου, στις 23-12-2009, ότι μόλις τον προηγούμενο μήνα αποπληρώθηκαν οι δαπάνες του 2009 στα ΚΕΕ και στις σχολές γονέων, ενώ μόλις πριν από τρεις ημέρες αποπληρώθηκαν και οι δαπάνες για το πρόγραμμα «ΟΔΥΣΣΕΑΣ», ύστερα από παρέμβαση -μεταξύ άλλων- και του Συνηγόρου του Πολίτη.
Ωστόσο πρώτον, παραμένουν τέσσερις μήνες απλήρωτοι οι εργαζόμενοι όλων των προγραμμάτων για το 2010 συμπεριλαμβανομένων των πληρωμών στελεχών, εκπαιδευτών, προμηθευτών. Δεύτερον, ανεστάλη επ’ αόριστον με απόφαση της κυρίας Υπουργού, η λειτουργία του ενιαίου μητρώου εκπαιδευτών ανηλίκων.
Τρίτον, καθυστέρησε και καθυστερεί απελπιστικά η υλοποίηση των προγραμμάτων και των μαθημάτων, καθώς από τον Οκτώβριο, μόλις το Μάρτιο ξεκίνησαν οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτές να εργάζονται στα ΚΕΕ, ενώ μόλις τέλη Φεβρουαρίου ξεκίνησε η επάνδρωση των ΔΕ με ωρομίσθιο εκπαιδευτικό προσωπικό και δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά κενά σε ειδικότητες.
Τέταρτον, αλλάζουν ξαφνικά οι διάρκειες των συμβάσεων. Πέμπτον, διατηρείται μία έντονη φημολογία για την προσβολή των συμβάσεων όλων των εργαζομένων στο ΙΔΕΚΕ, παρόλο που η ημερομηνία λήξης τους είναι στις 30-6-2011.
Κυρία Υπουργέ, σε όλα αυτά απαιτείται κατά την άποψή μου μία ξεκάθαρη απάντηση. Απαιτείται η διατύπωση μιας ξεκάθαρης πολιτικής βούλησης για τη συνέχιση του έργου που έκανε η Νέα Δημοκρατία στο πεδίο της δια βίου μάθησης. Στη χώρα μας, ειδικά τελευταία, έχουμε πλεόνασμα λόγων και επικοινωνίας και έλλειμμα έργων. Οι συνέπειες είναι σε όλους μας γνωστές.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κύριε Σταϊκούρα.
Το λόγο έχει η Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κυρία Χριστοφιλοπούλου.
Ορίστε, κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε συνάδελφε, αυτό που δεν αμφισβητώ καθόλου είναι το τελευταίο που αναφέρατε και που είναι και το κερασάκι στην τούρτα στην όλη ιστορία. Δηλαδή τι θα γίνουν οι ημέτεροι οι οποίοι προσελήφθησαν με συμβάσεις έργου χωρίς καμία απολύτως διαφάνεια, καμία απολύτως αξιοκρατία, το καλοκαίρι του 2009 με τριετείς συμβάσεις έργου. Το κατανοείτε αυτό που λέω; Είμαι σίγουρη για τη δυνατότητα να κατανοήσετε ότι πρόκειται για τριετείς συμβάσεις έργου.
Η διακηρυγμένη, όμως, πρόθεση και η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα απόφασή της Κυβέρνησής μας, για τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης, κάθε απόφαση να μπαίνει στο διαδίκτυο, είναι και υλοποίηση και από τους νόμους που φέραμε στη Βουλή. Όλες οι διαδικασίες για την αξιολόγηση αυτών των στελεχών, που σήμερα κάνουν τριετείς συμβάσεις έργου χωρίς κανένα κριτήριο, χωρίς καμία διαφάνεια, θα γίνονται αξιοκρατικά.
Είμαι σίγουρη και θέλω να ελπίζω ότι αρκετοί από αυτούς θα μπορέσουν πραγματικά να αποδείξουν ότι και έργο μπορούν να παράγουν και άξιοι είναι. Και όσοι είναι άξιοι θα αξιοποιηθούν. Αλλά βεβαίως κατανοείτε ότι κάθε σύμβαση έργου ολοκληρώνεται, όταν ολοκληρώνεται και το έργο και δεν μπορεί να είναι τριετείς.
Επίσης, δεν αμφισβητώ αυτό που είπατε ότι όλο το έργο σας, ήταν να κάνετε περισσότερα κτήρια και να γεμίσετε κάποια σεμινάρια που γίνονταν για να γίνονται, ενώ χιλιάδες σωρευμένες οφειλές υπήρχαν χωρίς –επαναλαμβάνω- να έχουν ενταχθεί με απλή συμφωνία της διαχειριστικής αρχής και του ΙΔΕΚΕ.
Δεν θα πω περισσότερα σεβόμενη ότι πρόκειται για το ΕΣΠΑ και την οικονομία της χώρας. Με κατανοείτε και σας κατανοώ. Λοιπόν, δαπάνες που δεν μπορούν να πληρωθούν από το δημόσιο, δεν μπορούν να πληρωθούν. Το κατανοείτε παρακαλώ.
Από εκεί και πέρα, ο σημερινός Πρωθυπουργός στη δεκαετία του 1980 ήταν αυτός που εισήγαγε το θεσμό της επιμόρφωσης ενηλίκων στη χώρα, έχει περάσει πάρα πολύς χρόνος από τότε.
Αλλά επίσης, θέλω να μην αμφισβητήσετε και το εξής επί της ουσίας. Φέρατε ένα νόμο. Σύντομα θα έρθει και ο δικός μας. Δεν είναι, όμως, ο νόμος το θέμα. Είναι το γεγονός ότι ο νόμος αυτός εν πολλοίς έμεινε στα χαρτιά και ότι εν πολλοίς αυτός ο νόμος επαναλάμβανε ένα δικό μας νόμο του 2003. Τα καλά σημεία αυτού του νόμου θα τα κρατήσουμε, κύριε συνάδελφε, γιατί δεν πετάμε τίποτα το χρήσιμο.
Αυτό, όμως, που δεν θα κρατήσουμε είναι η ολιγωρία, η απαράδεκτη ολιγωρία της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία από το 2004, κύριε Πρόεδρε και κύριε συνάδελφε, όπου άρχισε η συζήτηση στην Ευρώπη για τα εθνικά πλαίσια προσόντων -στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού πλαισίου προσόντων- που κατοχυρώνουν τη μάθηση και τη γνώση, είτε αυτή παράγεται από τη γενική παιδεία και την τριτοβάθμια εκπαίδευση είτε αυτή παρέχεται από μορφές άτυπης εκπαίδευσης, όπως αυτές που συζητούμε, δεν έγινε απολύτως τίποτε.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω με τη φράση μου κύριε πρόεδρε.
Και όταν το Νοέμβριο του 2009 τα στελέχη για πρώτη φορά της ελληνικής Κυβέρνησης πήγαν στην Ευρώπη, τους είπαν τα υπόλοιπα κράτη-μέλη: «Ευτυχώς και μας λοιδόρησαν για την πενταετή και πλέον απουσία μας από τα φόρα του εθνικού πλαισίου προσόντων». Προχωρούμε, λοιπόν, σε όλα και στη νομοθεσία και στον επανασχεδιασμό και κυρίως στη σύνδεση της δια βίου μάθησης με τις μεγάλες αναπτυξιακές προτεραιότητες της χώρας που έχει θέσει αυτή η Κυβέρνηση.
Ευχαριστώ πολύ Κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε κυρία Υπουργέ.
Η με αριθμό 7154/8-3-2010 ερώτηση της Ε΄ Αντιπροέδρου της Βουλής και Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κυρίας Βέρας Νικολαίδου προς την Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την επίλυση των προβλημάτων στη λειτουργία του Κρατικού Νοσοκομείου της Νίκαιας, δεν συζητείται λόγω κωλύματος της κυρίας Αντιπροέδρου.
Ακολουθεί η με αριθμό 7773/19-3-2010 ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ηλία Πολατίδη προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με διαμαρτυρία του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης.
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Πολατίδη έχει ως εξής:
«Στις 13-1-2010 είχα υποβάλει ερώτηση προς το Υπουργείο σας σχετικά με διαμαρτυρίες προς την ελληνική πολιτεία των Ελλήνων μουσουλμάνων Πομάκων και των Ελλήνων Ρόμα της Θράκης ενάντια στην προσπάθεια που γίνεται εκ μέρους της Τουρκίας, αυτοί να θεωρούνται Τούρκοι και σχετικά με την απαίτησή τους να διδάσκονται τα παιδιά τους τη δική τους μητρική γλώσσα ταυτοχρόνως με την ελληνική και όχι την τουρκική. Δυστυχώς, η απάντησή σας ήταν γενικόλογη και όχι επί της ουσίας.
Επανέρχομαι, λοιπόν, διότι σύμφωνα με δημοσιεύματα ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πομάκων Νομού Ξάνθης απέστειλε μία επιστολή προς εσάς, στην οποία αναφέρουν ότι υποχρεώνονται από το επίσημο ελληνικό κράτος να μάθουν τουρκικά, μία γλώσσα που όπως λένε δεν επιθυμούν να μάθουν και δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ. Τονίζουν ότι εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος τους μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτιστική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος αυτών που έχουν το θάρρος να αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι της Ελλάδος. Συνεχίζουν δε λέγοντας ότι το ελληνικό κράτος παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που επιτάσσει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της Συνθήκης της Λοζάνης, τα οποία παρέχουν στις μουσουλμανικές μειονότητες της Ελλάδος το δικαίωμα «να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των», στερεί από αυτούς και τα παιδιά τους όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαιδεύσεως στη μητρική τους γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαιδεύσεως στην επίσημη γλώσσα τους, την ελληνική.
Συνεπώς, ερωτάται η κα Υπουργός:
1.Είναι εις γνώσιν σας η ανωτέρω επιστολή και αν ναι, τι μέτρα προτίθεσθε να λάβετε έτσι ώστε να αποτραπεί ο επιχειρούμενος από την Άγκυρα και ανεπιθύμητος από τους Έλληνες Πομάκους εκτουρκισμός τους;
2.Είναι στις προθέσεις του Υπουργείου η δημιουργία δίγλωσσων σχολείων στα πομακοχώρια του Νομού Ξάνθης (ελληνικά και πομακικά);».
Στην ερώτηση του κ. Πολατίδη θα απαντήσει η Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κυρία Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου.
Ορίστε, κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
(AM)






(SM )
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Το Υπουργείο Παιδείας, κύριε συνάδελφε, έλαβε γνώση του υπομνήματος που απέστειλε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πομάκων του Νομού Ξάνθης. Θέλει πραγματικά ενδελεχή επεξεργασία και γίνονται ήδη συναντήσεις για όλα τα ζητήματα που θίγει. Εγώ θα επικεντρωθώ στην ερώτησή σας.
Το Ελληνικό Κράτος εφαρμόζει μία πολιτική αρχών, όσον αφορά τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη. Δεν μπορούμε –κατανοείτε- παρά να εφαρμόζουμε τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία είναι διεθνές κείμενο. Το διεθνές κείμενο αυτό διαθέτει, βεβαίως, τις πρόνοιες εκείνες που αφορούν τη μουσουλμανική μειονότητα που ζει στη χώρα μας.
Μεταξύ των προβλέψεων και των προνοιών που έχει το κείμενο, υπάρχουν και ειδικότερες προβλέψεις για την εκπαίδευση. Διαχρονικά η χώρα μας έχει επιχειρήσει να τις στηρίξει, άλλοτε με περισσότερη -αν θέλετε- αποτελεσματικότητα και άλλοτε με λιγότερη. Πολλά από τα μέτρα ήταν ιδιαίτερα επιτυχή, ιδιαίτερα κάποια από τα μέτρα που ο σημερινός Πρωθυπουργός, ως τότε Υπουργός Παιδείας, εφάρμοσε.
Θα αναφερθώ σύντομα στην προνομιακή ένταξη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τη δημιουργία προσχολικής εκπαίδευσης πριν καν ακόμη εισαχθεί η προσχολική εκπαίδευση στο σύστημα υποχρεωτικής εκπαίδευσης -γιατί σήμερα είναι υποχρεωτική- και βεβαίως, το πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων που υιοθέτησαν όλοι οι Υπουργοί Παιδείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. –ο κ. Ευθυμίου είναι εδώ- αλλά είναι και άλλοι Υπουργοί, οι οποίοι το συνέχισαν όλα τα χρόνια. Και βεβαίως, τα μαθήματα ελληνομάθειας για φοιτητές με σπουδές στο εξωτερικό, έτσι ώστε να βοηθηθούν να περάσουν κάποιοι φοιτητές, που έβγαιναν έξω, σπούδαζαν και έρχονταν πίσω, στο τότε ΔΙΚΑΤΣΑ και σημερινό Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.
Όλες αυτές οι δράσεις έγιναν αποδεκτές και είχαν και αρκετή επιτυχία. Ωστόσο, προφανώς υπάρχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Γνωρίζετε καλά ότι δημόσια σχολεία όλων των βαθμίδων λειτουργούν στην Θράκη. Μπορώ να αναφερθώ στα σχολεία της Οργάνης, της Μίνθης, της Γλαύκης, του Εχίνου και των Θερμών.
Με την υλοποίηση των δημόσιων σχολείων, η πολιτεία ανταποκρίνεται στα αιτήματα των μουσουλμάνων γονέων. Ασφαλώς, προάγουμε συστηματικά την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και όσο πιο συστηματικά μπορούμε -αυτό θα ενταθεί από το Σεπτέμβρη- τη δυνατότητα σε εκείνα τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς να μάθουν ελληνικά, να μάθουν γρήγορα ελληνικά μπαίνοντας στο σχολείο.
Δεν είναι όμως δυνατόν να εισάγουμε την πομακική, κύριε συνάδελφε, ως δεύτερη γλώσσα και οι λόγοι είναι κυρίως γλωσσολογικοί. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει μια εγκεκριμένη γλωσσολογικά μέθοδος εκμάθησης αυτής της γλώσσας και αυτό δημιουργεί δυσλειτουργίες και προβλήματα.
Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να συνεχίσω μετά τον συνάδελφο. Πάντως αυτό είναι το βασικό πρόβλημα που δεν μπορούμε να εντάξουμε την πομακική γλώσσα ως δεύτερη γλώσσα στα σχολεία αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Το λόγο έχει ο ερωτών Βουλευτής, ο κ. Πολατίδης, για τρία λεπτά.
Ορίστε, κύριε συνάδελφε.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Είναι η πρώτη φορά που η Κυβέρνησή σας ωμά δηλώνει ότι δεν θα βάλει την πομακική γλώσσα στα σχολεία. Έχω κάνει τέσσερις τουλάχιστον διαφορετικές ερωτήσεις -στο Υπουργείο Εξωτερικών και στο Υπουργείο Παιδείας- στις οποίες η Κυβέρνηση προσπαθούσε να υπεκφύγει, να μην απαντήσει στο συγκεκριμένο ερώτημα. Έρχεστε εσείς εδώ και ωμά λέτε ότι δεν θα βάλετε την πομακική γλώσσα στα σχολεία, παρόλα αυτά που λέμε.
Αναφέρω στην ερώτησή μου -και στην επιστολή που υποθέτω ότι την έχετε διαβάσει- ότι υφίστανται οι Πομάκοι μια γλωσσική και πολιτιστική γενοκτονία. Τους αμφισβητείται το δικαίωμα από την Τουρκία -με δεκάδες πιέσεις, απειλές, ξυλοδαρμούς και οτιδήποτε άλλο από τους πράκτορες του Προξενείου, τους πληρωμένους, τους οποίους ανέχονται οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο και της Νέας Δημοκρατίας- να αισθάνονται Πομάκοι, να αισθάνονται Έλληνες πολίτες, να έχουν μουσουλμανική θρησκεία, αλλά να μην έχουν καμία σχέση με την Τουρκία και να μην θέλουν να αποκτήσουν.
Έρχεστε εδώ και επικαλείσθε τη Συνθήκη της Λωζάνης. Κατ’ αρχήν μιλάτε για μια μειονότητα. Δεν είναι μια, είναι πολλές και γι΄ αυτό γράφει η Συνθήκη της Λωζάνης «μουσουλμανικές μειονότητες». Γνωρίζω πολύ καλά τις τρεις συνιστώσες. Υπάρχουν οι Πομάκοι και συγκεκριμένα έρχονται εδώ οι Πομάκοι ως Έλληνες πολίτες και απαιτούν ελληνικά σχολεία και ελληνικά νηπιαγωγεία ή να είναι μόνο τα δημόσια τα ελληνικά ή να είναι στην ελληνική και στην πομακική.
Τώρα μην μου αναφέρετε ότι είναι αδύνατον να κάνει το Υπουργείο Παιδείας ένα πρόγραμμα, στο οποίο να μαθαίνει σε παιδιά του νηπιαγωγείου τη γλώσσα τους ή στοιχειωδώς, όπως αναφέρουν και πολλοί, όπως είναι η εκπαιδευτική εμπειρία. Έχω εδώ ένα απόσπασμα από την Εφημερίδα ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ της Κομοτηνής όπου λέει η Ανεξάρτητη Εκπαιδευτική Συνεργασία Καθηγητών του Νομού Ροδόπης ότι «επιτέλους, ας αξιοποιηθεί η εμπειρία τέτοιων προγραμμάτων στο Βέλγιο, στον Καναδά και σε άλλα πολυγλωσσικά περιβάλλοντα». Δηλαδή, να υπάρχει μητρική γλώσσα που θα χρησιμοποιείται επικουρικά για να εμπεδωθεί η ελληνομάθεια.
Και η κυρία Υπουργός σε πρόσφατη επίσκεψή της δήλωσε απογοητευμένη από τα παιδιά, τα οποία πηγαίνουν σε αυτό το σύστημα, το οποίο εν μέρει έχετε εκθειάσει. Δεν μαθαίνουν ελληνικά.
Έχουμε, λοιπόν, τους Πομάκους που τα παιδιά τους μαθαίνουν πομακικά σπίτι, πάνε στο σχολείο μαθαίνουν τουρκικά, πρέπει να μάθουν ελληνικά που δεν τα μαθαίνουν και πρέπει να μάθουν και αραβικά. Για πείτε μου, τι θα είναι αυτά τα παιδιά; Θα είναι Αϊνστάιν ούτως ώστε να μπορούν πραγματικά να έχουν τέτοια γνώση τεσσάρων διαφορετικών γλωσσών μέχρι να έχουν φτάσει στο γυμνάσιο;
Σας ζητάνε πολύ ξεκάθαρα πράγματα οι Πομάκοι, αλλά δυστυχώς εδώ έχουμε και την επίσκεψη της κυρίας Δραγώνα, η οποία είπε, λίγο πολύ ότι θα κάνει και δημοψήφισμα για το ποιοι θέλουν να κάνουν τουρκικά και ποιοι πομακικά. Εδώ εσείς έρχεστε και μας λέτε ξεκάθαρα ότι δεν θα κάνουν πομακικά. Συνεννοηθείτε. Ισχύει αυτό που είπε ή είπε ψέματα στη Θράκη, σύμφωνα με το δημοσίευμα της πομακικής εφημερίδας ΖΑΓΑΛΙΣΑ που θα καταθέσω στα Πρακτικά, η κυρία Δραγώνα;
Και κλείνοντας, θα αναφέρω ότι εσείς μπορεί να μην ενδιαφέρεστε για την πολιτιστική ταυτότητα των Πομάκων ή να υιοθετείτε αυτά που λέει το Προξενείο, ότι δεν υπάρχουν Πομάκοι. Έρχεται εδώ, όμως, ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας, ο κ. Ταγίπ Ερντογάν -ο οποίος οσονούπω θα αφιχθεί εις Αθήνας- που αναγνωρίζει επίσημα τους Πομάκους. Λέει λοιπόν, ο κ. Ταγίπ Ερντογάν –το δημοσίευμα είναι από την εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ- «επιθυμούμε να άρουμε όλες τις δυσκολίες, ώστε να μην υπάρχει στην Τουρκία των εβδομήντα δυο εκατομμυρίων η κατώτερη ή η ανώτερη εθνική ταυτότητα του Τούρκου και οι κατώτερες» λέει «των Πομάκων».
Όταν, λοιπόν, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας αναγνωρίζει ότι υπάρχει πομακική εθνότητα, εσείς λέτε ότι το πρόβλημα να αναγνωρίσει η ελληνική πολιτεία είναι η έλλειψη κατάλληλων γλωσσολογικών εργαλείων, ούτως ώστε να διδαχθεί στα δημοτικά; Να κάνετε αυτό που απαιτούν οι Έλληνες Πομάκοι και αυτό είναι και το εθνικό συμφέρον. Δώστε τους τα εφόδια της κατοχής της ελληνικής γλώσσας, ούτως ώστε να συμμετάσχουν στο ελληνικό, πολιτιστικό και οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και να μην θεωρείτε πολυπολιτισμό, μόνο όταν υπερασπίζεστε τα δικαιώματα μιας μειονότητας εγκεκριμένης από τη νέα τάξη πραγμάτων.
Σας ευχαριστώ.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Ηλίας Πολατίδης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα , τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Πολατίδη.
Το λόγο έχει η Υφυπουργός κυρία Χριστοφιλοπούλου, για να απαντήσει.
Ορίστε, κυρία Χριστοφιλοπούλου, για τρία λεπτά.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Τρία λεπτά, κύριε Πρόεδρε; Δώσατε πέντε λεπτά στο συνάδελφο. Αν μπορούσα να έχω λίγο χρόνο παραπάνω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρία Υφυπουργέ, αυτός είναι ο χρόνος, έχουμε νομοθετική εργασία μετά και θα καθυστερήσουμε.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Καλώς, αν χρειαστεί. Θα κάνω κάθε τι δυνατόν να είμαι λακωνική.
Κύριε συνάδελφε, δεν μπορώ να απαντήσω σε δημοσιεύματα τοπικού Τύπου. Αλλά, εκείνο, στο οποίο μπορώ να απαντήσω είναι σε πραγματικές δηλώσεις της Υπουργού Παιδείας, στις οποίες αναφερθήκατε και είναι αυτές που θα εφαρμοστούν από το επόμενο σχολικό έτος. Δηλαδή, το να μπορούν τα παιδιά στη Θράκη να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα, να έχουμε σχολεία που λειτουργούν, παιδιά που μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα και -όπως σας είπα- αναγνωρίζουμε ότι πολλά από αυτά φτάνουν στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο και δεν μιλούν ελληνικά. Αυτό είναι το πρώτο.
Δεύτερον, θα σας παρακαλούσα θερμά να μην κάνετε επιλεκτική χρήση της απάντησής μου και γι’ αυτό επανέρχομαι. Υπάρχουν πάρα πολλές σοβαρές δυσκολίες μιας δυνατότητας να τυποποιηθεί η εκμάθηση της πομακικής γλώσσας.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Ποια προσπάθεια κάνατε για να το διορθώσετε;
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μα το είπα στην αρχική τοποθέτηση, κύριε συνάδελφε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Παρακαλώ, μην διακόπτετε.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μην με διακόπτετε. Σας άφησα να μιλήσετε τεσσεράμισι λεπτά και δεν σας διέκοψα.
Υπάρχουν λοιπόν, πολύ σοβαρά προβλήματα στο να υπάρχει μια τυποποίηση της εκμάθησης της γλώσσας αυτής, γιατί γνωρίζετε ότι η πομακική γλώσσα από χωριό σε χωριό διαφοροποιείται , ο γραπτός λόγος δεν έχει και αυτός τη δυνατότητα να τυποποιηθεί, όπως έχουν άλλες γλώσσες και γι’ αυτό υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα.
Δεν είπα ωμά ότι δεν αναγνωρίζουμε την πομακική γλώσσα. Είπα ότι υπάρχει. Αναγνωρίζουμε και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους και τη δυνατότητα να μπορούν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους.
(XS)






(XS)
(1AM)

Και βεβαίως, έχουμε προτεραιότητα μας, το να μάθουν τα παιδιά αυτά στα Πομακοχώρια, στη Θράκη την ελληνική γλώσσα. Αυτό είναι το πιο ουσιαστικό απ’ όλα, για μάς.
Από εκεί και πέρα δεν θέλω σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ότι εμείς ακολουθούμε κάποιες άλλες πολιτικές, άλλων χωρών που επιβάλουν. Εμείς σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα, θωρακίζουμε τον ελληνισμό, την παιδεία και τον πολιτισμό σε όλη τη χώρα. Αλλά, δεν θα ακολουθήσουμε πρακτικές άλλων χωρών στις οποίες αναφερθήκατε.
Κύριε Πρόεδρε, δεν πήρα ούτε τρία λεπτά. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Σας ευχαριστούμε και εμείς, κυρία Υπουργέ.
Η με αριθμό 5035/22-1-2010 Ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, κ. Σπυρίδωνα Γαληνού προς τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, σχετικά με την επίλυση των προβλημάτων του Συμβουλίου Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος (ΣΧΟΠ) Λήμνου, δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος, του κυρίου Υπουργού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας «Ελευθερίου Βενιζέλου» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του Κτιρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, τριάντα μαθητές και μαθήτριες και τέσσερις συνοδοί-εκπαιδευτικοί από το 1οΔημοτικό Σχολείο Χίου.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση των αναφορών και ερωτήσεων.















ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Εισερχόμεθα στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων που είναι γραμμένα στην ημερησία διάταξη.
Υπουργείου Οικονομικών.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία 2006/123 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά και άλλες διατάξεις».
Θα ψηφιστεί στη συνέχεια.
Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Ταυτότητα κτιρίων, υπερβάσεις δόμησης και αλλαγές χρήσης, μητροπολιτικές αναπλάσεις και άλλες διατάξεις».
Θα ψηφιστεί στη συνέχεια.
Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις».
Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί κατά τη σημερινή συνεδρίαση.
Επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών.
Ψήφιση σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία 2006/123 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά και άλλες διατάξεις», όπως έχει διανεμηθεί.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολο κατά πλειοψηφία.
Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία 2006/123 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, επί των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)





ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Ταυτότητα κτιρίων, υπερβάσεις δόμησης και αλλαγές χρήσης, μητροπολιτικές αναπλάσεις και άλλες διατάξεις»
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό
Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολο κατά πλειοψηφία.
Συνεπώς, το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Ταυτότητα κτιρίων, υπερβάσεις δόμησης και αλλαγές χρήσης, μητροπολιτικές αναπλάσεις και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση επί των αρχής, επί των άρθρων και επί του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)







ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης ως προς την ψήφιση στο σύνολο των παραπάνω νομοσχεδίων.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Το Σώμα παρέσχε την ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις».
Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της, της 22.4.2010, τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού σε δύο συνεδριάσεις.
Στη σημερινή συνεδρίαση θα συζητηθεί το νομοσχέδιο επί της αρχής.
Ο κύριος Ανδρέας Λοβέρδος, Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ζήτησε το λόγο.
Ορίστε κύριε Υπουργέ έχετε το λόγο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ(Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κύριε Πρόεδρε, έρχομαι κατευθείαν από το Πρώτο Νεκροταφείο και την κηδεία του καθηγητή, Δημήτρη Τσάτσου.
Ο Δημήτρης Θεμιστοκλής Τσάτσος, υπήρξε ένας τέλειος δάσκαλος, ένας καθηγητής και πολιτικός πανευρωπαϊκής εμβέλειας, ένας στοχαστής, ένας διανοούμενος, ένας πολύ καλός φίλος.
Η απώλεια του σε αυτή την πολύ δύσκολη συγκυρία που περνάει η χώρα είναι πάρα πολύ σημαντική. Προσωπικά θα τον τιμώ εφ’ όρου ζωής με ευγνωμοσύνη και αφοσίωση.
Θέλω όμως, με την ευκαιρία να πω και το εξής, όσοι συνάδελφοι από το Βήμα αυτό της Βουλής, ειδικά τον τελευταίο καιρό και επ’ ευκαιρία διαφόρων παρεμβάσεων του, τον πρόσβαλαν με έναν ιδιαίτερα έντονο τρόπο, πιστεύω η απώλεια του ανδρός, απώλεια του ανθρώπου να δίνει μια αφορμή για βαθύτερες σκέψεις και περισυλλογή.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κύριε Υπουργέ, σ’ αυτό που είπατε συμφωνώ απολύτως, ότι ο Δημήτρης Τσάτσος ήταν μια μεγάλη μορφή της επιστήμης. Ένας εξέχων πολιτικός δημοκράτης, ο οποίος αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία και είναι μεγάλη απώλεια και για την ελληνική επιστήμη και για τον κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, αλλά και για την ελληνική κοινωνία στο σύνολο της.
Όλοι μας θα τον θυμόμαστε, θα τον τιμούμε. Ήταν δάσκαλος, ήταν άνθρωπος πάνω από όλα και ήταν υπόδειγμα δημοκράτη και κοινοβουλευτικού.
Ο κύριος Ανδρέας Λοβέρδος, Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης έχει το λόγο για να κάνει νομοτεχνικές βελτιώσεις.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Στη δουλειά μας τώρα.
Υπάρχουν αγαπητοί συνάδελφοι ορισμένες διορθώσεις προσθήκες οι οποίες έχουν προκύψει από μια καταπληκτική πραγματικά διεισδυτική και αναλυτική έκθεση της Διεύθυνσης Επιστημονικών Μελετών.
Ευχαριστώ πολύ τους επιστήμονες που δουλεύουν εκεί, σ’ αυτήν τη διεύθυνση για την πραγματικά πάρα πολύ διεισδυτική τους έκθεση και καλώ του συναδέλφους να της ρίξουν μια ματιά στο μέτρο του δυνατού.
Από την έκθεση αυτή προέκυψαν ορισμένες διορθώσεις, κυρίως σε επίπεδο γραμματικής διατύπωσης, όχι διορθώσεις ουσιαστικού περιεχομένου.
Όλες τις παρεμβάσεις τις έχω καταγεγραμμένες αγαπητοί συνάδελφοι, σε ένα έγγραφο διορθώσεων και προσθηκών και σας το διανέμω.
Υπάρχουν όμως εκεί και δύο παρεμβάσεις από το Υπουργείο, προσθήκες τις οποίες θέλω να επισημάνω από την αρχή γιατί ενδεχομένως να αποτελέσουν και αφορμή κριτικής ή τοποθετήσεων.
Πρώτα απ’ όλα στο άρθρο 8, από το δεύτερο εδάφιο του εν λόγω άρθρου διαγράφεται η λέξη «εποχιακά».
Στο άρθρο 33, παράγραφος 2 προκύπτει η εξής προσθήκη κύριε Πρόεδρε: «Συνταγές φαρμάκων ασφαλισμένων ασφαλιστικών οργανισμών η αξία των οποίων ξεπερνά τα 150 ευρώ δεν εκτελούνται από το φαρμακοποιό εφόσον δεν είναι θεωρημένες από το αρμόδιο όργανο του φορέα».
Είναι δύο ουσιαστικές παρεμβάσεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, του φορέα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Δηλαδή το «αθροιστικά» παραμένει;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):Κάνουμε αυτή την προσθήκη και θα το δούμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Παρακαλώ να κατατεθούν στα πρακτικά και να διανεμηθούν.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός, κύριος Ανδρέας Λοβέρδος καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες διορθώσεις- προσθήκες, οι οποίες έχουν ως εξής:















































































Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις» ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, κύριος Χαλβατζής, ορίζει ως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο το Βουλευτή, κύριο Γεώργιο Μαυρίκο και ειδική αγορήτρια τη Βουλευτή κυρία Σοφία Καλαντίδου.
Ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΛΑΟΣ, κύριος Μαυρουδής Βορίδης ορίζει ως ειδικό αγορητή, το Βουλευτή κύριο Άγγελο Κολοκοτρώνη.

(FT)

(XS)
Ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξης Τσίπρας, ορίζει κατά τη συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου Ειδικό Αγορητή το Βουλευτή κ. Μιχάλη Κριτσωτάκη.
Το λόγο έχει ο Εισηγητής της πλειοψηφίας κ. Χρήστος Πρωτόπαπας για δεκαπέντε λεπτά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θέλω κι εγώ, κατ’ αρχήν, να εκφράσω την οδύνη μου για το χαμό του μεγάλου δασκάλου, του Δημήτρη Τσάτσου και να συμφωνήσω, βεβαίως, με τα όσα ειπώθηκαν στην Αίθουσα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν από λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προέβη σε μια επιλογή ανάγκης και ευθύνης, προσφεύγοντας στο μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να αντιμετωπίσει τις αρνητικές συνθήκες για το δανεισμό της χώρας. Συνθήκες που δεν ξεχνάμε πως σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στην άφρονα, αδιέξοδη και πλήρως αποτυχημένη πολιτική της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και στο κλίμα αναξιοπιστίας που διεθνώς αυτή δημιούργησε.
Στα νέα δεδομένα που αντιμετωπίζει η χώρα μας πρέπει να σταθούμε με το κεφάλι ψηλά, με αισιοδοξία και στράτευση όλων των ζωντανών δυνάμεων αυτής της χώρας, για μια εθνική προσπάθεια που θα μετατρέψει το πρόβλημα σε ευκαιρία, που θα δημιουργήσει τις συνθήκες ανόρθωσης της χώρας, που θα παράγει εισόδημα στη χώρα και θα θέσει τις βάσεις για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία μας, για να πιάσουν τόπο οι θυσίες που υφίσταται ο λαός μας.
Όλοι γνωρίζουμε πως θα χρειαστούν άμεσα, τώρα μεγάλες τομές και επώδυνα, ίσως, διαθρωτικά μέτρα που θα αλλάξουν πολλά γύρω μας, αλλά και θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά, να απαλλαγεί απ’ όσα για τριάντα χρόνια θεωρούσαμε ως αναγκαίο κακό, να θέσουν τις βάσεις για νέες νοοτροπίες, αλλά και για δυνατότητες.
Εμείς θα δουλέψουμε με σχέδιο για την οικονομία και την κοινωνία, με αποτελεσματικότητα στη δουλειά μας, με διαφάνεια σε όλες τις ενέργειές μας, διασφαλίζοντας και μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες και τις πιο αδύναμες κοινωνικά ομάδες του πληθυσμού. Σε αυτή την προσπάθεια όλοι, χωρίς μικροκομματικά συμφέροντα και λαϊκισμούς, οφείλουμε να καταθέσουμε τη συμμετοχή μας.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, όσον αφορά το μέρος των εργασιακών σχέσεων, είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Δεν προχωρεί σε μεγάλες ριζικές τροποποιήσεις της εργατικής νομοθεσίας. Προωθεί, όμως, έμπρακτα μια νέα αντίληψη. Την αντίληψη για τη νέα ρύθμιση, για το συνδυασμό της υπάρχουσας ευελιξίας για τις επιχειρήσεις με την ασφάλεια του εργαζόμενου, για τη δημιουργία των όρων επιβολής και τήρησης, επιτέλους, των νόμων και των συμβάσεων στην αγορά εργασίας.
Σήμερα, η κατάσταση στην αγορά είναι ιδιαίτερα αρνητική. Και έχουν δίκιο εκείνοι που ομιλούν συμβολικά για εργασιακή ζούγκλα. Και αυτό, σε μια εποχή που ζητούμε θυσίες από τον εργαζόμενο, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Οι ανεξέλεγκτες ευελιξίες κυριαρχούν παντού, τα νόμιμα δικαιώματα των εργαζόμενων, σε πολλές περιπτώσεις, καταπατώνται, οι εργαζόμενοι διακατέχονται από αισθήματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Αυτή είναι σταθερή επιλογή μας, μια και πάντα πιστεύουμε στη στρατηγική της ποιοτικής και πλήρους απασχόλησης και απορρίπτουμε ενεργά τις λογικές της απορρύθμισης στην αγορά εργασίας.
Όμως, αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να γίνει με επιστροφή στο χθες, με τύπους προστασίας που δεν αντιστοιχούν στις σημερινές μορφές απασχόλησης, με απόλυτες λογικές, που τελικά που οδηγούν; Σε αναπαραγωγή των ευελιξιών με παράνομο τρόπο. Η λογική της υπερρύθμισης είναι εξίσου λανθασμένη με τη λογική της απορρύθμισης.
Κι αυτό γιατί σήμερα οι έννοιες χώρος και χρόνος εργασίας έχουν αλλάξει περιεχόμενο, μιας και πολλοί δουλεύουν με τελείως διαφορετικά δεδομένα, γιατί η νέα τεχνολογία έχει δημιουργήσει νέες συνθήκες, γιατί ο διεθνής ανταγωνισμός θέτει νέα προβλήματα, γιατί οι νέες μορφές εργασίας, όπως η τηλεργασία, δημιουργούνται και τέλος, γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι νέες μορφές καλύπτουν προσωπικές ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων. Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν ορισμένοι που θέλουν την εργασία με μερική απασχόληση για οικογενειακούς λόγους ή λόγους σπουδών.
Στόχος μας είναι, λοιπόν, η νέα ρύθμιση, που δημιουργεί την ασφάλεια του εργαζόμενου, που του δίνει εγγυήσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, που περιορίζει τον αθέμιτο ανταγωνισμό επιχειρηματιών, μέσω των ακραίων ευελιξιών και που βέβαια, στηρίζεται στην αποκατάσταση της χαμένης αξιοπιστίας, τον μηχανισμό της πολιτείας.
Τι διατάξεις περιέχει το νομοσχέδιο; Περιέχει, κατ’ αρχήν, διατάξεις που αναβαθμίζουν τη λειτουργία του ΣΕΠΕ, αποκαθιστούν την αποτελεσματικότητα του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας με ρυθμίσεις που ευνοούν τον έλεγχο και την εφαρμογή των νόμων, όπως τα βιβλία υπερωριών, το μητρώο συμβάσεων, την ενίσχυση συμφιλιωτικής διαδικασίας, την υποβολή συμπληρωματικών πινάκων προσωπικού, που για το χώρο του Τουρισμού έχει εξέχουσα σημασία.
Ιδιαίτερη αξία έχουν οι προβλέψεις για τα πρόστιμα, μια και ορίζεται ότι η προσφυγή του εργοδότη στο Διοικητικό Πρωτοδικείο, κατά απόφαση του ΣΕΠΕ για πρόστιμα, δεν αναστέλλει πλέον, την επιβολή των προστίμων αυτών.
Δεύτερον, ενισχύει τον κοινωνικό διάλογο και τη συλλογική διαπραγμάτευση και διαβούλευση ως υποχρέωση του εργοδότη, πριν τη χρήση μορφών, όπως η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η εκ περιτροπής απασχόληση και η διαθεσιμότητα. Επιβάλλει, δηλαδή, την επαρκή αιτιολόγηση για τη χρήση των επώδυνων αυτών μορφών ιδιαίτερα και τις περιορίζει σε περιπτώσεις μεγάλων οικονομικών προβλημάτων των επιχειρήσεων, ώστε να εξασφαλίζεται τουλάχιστον, ότι δεν θα γίνονται απολύσεις, ενώ αναβαθμίζει το ρόλο του εργαζομένου δια της συλλογικής του εκπροσώπησης. Υπενθυμίζουμε πως αυτές οι προβλέψεις ή κάποιες από τις προβλέψεις αυτές, ίσχυαν και παλιότερα και είχαν καταργηθεί από της ακραίας λογικής νομοθετικές παρεμβάσεις του κ. Αλογοσκούφη.
Το σχέδιο νόμου καθιερώνει, επίσης, ρητούς και σαφείς, προστατευτικούς για τον εργαζόμενο κανόνες και ρυθμίσεις για ορισμένες ελαστικές μορφές, όπως τη μερική απασχόληση, την προσωρινή απασχόληση και την εκ περιτροπής απασχόληση. Κατοχυρώνει τα δικαιώματα των εργαζομένων που δουλεύουν σε νέες μορφές εργασίας, όπως η τηλεργασία και ενισχύει τις ευκαιρίες για τη βελτίωση της θέσης του εργαζόμενου, όπως στη μερική απασχόληση.
Τέλος, με το σχέδιο νόμου, που τίθεται σήμερα στην κρίση σας, αποτρέπονται εργοδοτικές καταχρήσεις για πρώτη φορά, σε θέματα όπως οι ειδικές μορφές απασχόλησης, παράδειγμα, την εργασία με το μπλοκάκι, την ενοικίαση εργαζομένων, προβλέψεις για μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και τις υπερβάσεις της πενθήμερης εργασίας με την προσαύξηση της αμοιβής. Ιδιαίτερα, σημειώνουμε στο θέμα της εργασίας με το μπλοκάκι την επιβολή εννιαμήνου ορίου, για την μετατροπή σύμβασης σε εξαρτημένης εργασίας και την αντιστροφή του βάρους απόδειξης σε βάρος πια των εργοδοτών κατά τη διάρκεια δικαστικής προσφυγής.
Σημειώνουμε ότι σήμερα το Υπουργείο Εργασίας και γενικότερα η Ελληνική Κυβέρνηση, σε αντίθεση με εκείνη της Νέας Δημοκρατίας, ευνοεί ιδιαίτερα την ένταση και κατάληξη του κοινωνικού διαλόγου, μεταξύ των κοινωνικών εταίρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαλόγου ο οποίος μπορεί να καταλήξει και σε μια νέα σειρά οδηγιών που εμποδίζουν τις λογικές του κοινωνικού ντάμπινγκ, δηλαδή του αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ οικονομιών, μεταξύ χωρών, μέσω της ανεξέλεγκτης ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας.
Υπάρχουν, όμως και άλλες διατάξεις που ρυθμίζουν –θα έλεγα- εργασιακά και ασφαλιστικά θέματα. Να επισημάνω μερικές, αλλά θα έχουμε την ευκαιρία να τις συζητήσουμε και στην κατ’ άρθρον συζήτηση:
Η ρύθμιση για τη βεβαίωση του χρόνου ασφάλισης, πριν τη συνταξιοδότηση, η οποία επιταχύνει τις διαδικασίες για την απονομή συντάξεων με στόχο αυτές να απονέμονται μέσα σε τρεις μήνες.
Το άρθρο 16 τερματίζει μια κατάσταση ντροπής για την κοινωνία μας, που ήθελε ορισμένες κατηγορίες αναπήρων, με ποσοστό αναπηρίας άνω του 80%, να κρίνονται και μετά να επανακρίνονται ξανά και να ταλαιπωρούνται –θα πω εγώ- από τις Υγειονομικές Επιτροπές.
Η διάταξη που δίνει τέλος στην προσπάθεια της αμφισβήτησης της κλαδικής συλλογικής σύμβασης των τραπεζοϋπαλλήλων, που με ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας και ορισμένων διορισμένων απ’ αυτήν διοικήσεων, είχε δημιουργηθεί. Με τη νέα ρύθμιση, που έχει συμφωνηθεί μεταξύ ΟΤΟΕ και Τραπεζών, εξασφαλίζεται η συλλογική διαπραγμάτευση στον κλάδο.
Σημειώνουμε τις διατάξεις που καθορίζουν τις ποινές για ιατρούς και φαρμακοποιούς, που παραβιάζουν τους κανόνες συνταγογράφησης και εκτέλεσης των συνταγών που θέτουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι διακόπτεται η σύμβαση του ασφαλιστικού ταμείου με τον ιατρό και φαρμακοποιό, όταν αυτός προχωρεί σε παράνομες πράξεις. Και θέλω να επισημάνω ότι έκανε, ήδη, μια αλλαγή το Υπουργείο σε λειτουργική, θετική κατεύθυνση.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω, κύριε Υπουργέ, κύριε Υφυπουργέ, να συνεχιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίασής μας ο διάλογος με τους φαρμακοποιούς, που εκ λάθους δεν εκλήθησαν και στην Επιτροπή της Βουλής, προκειμένου ίσως ….
(BS)

01FT
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Τους είχαμε καλέσει, τον Πανελλήνιο Σύλλογο, εννοώ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑΣ: Ναι. Τους είχατε καλέσει. Τους είχαμε καλέσει. Κάποιος δεν τους τηλεφώνησε. Εν πάση περιπτώσει δεν είναι της παρούσης.
Θα παρακαλούσα αφού είστε σε διαβούλευση -το γνωρίζω- να συνεχιστεί, ώστε ίσως και κάποιο άλλο θέμα λογικό, χωρίς να ανατρέπει την βασική λογική του νομοσχεδίου, μετά το 150 που σωστά κάνατε, να αντιμετωπιστεί.
Και τέλος, υπάρχει το άρθρο με το οποίο επιλύονται με ιδιαίτερα σαφή και δίκαιο τρόπο τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από την καταστρατήγηση του πνεύματος των ευνοϊκών διατάξεων ασφάλισης για επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους σε μικρά χωριά, οικισμούς και νησιά με λιγότερο από 3.100 κατοίκους. Με την παρέμβαση αυτή ευνοούνται μικρές επιχειρήσεις ή εμπορικές μονάδες –καφενεία, μπακάλικα- σε περιοχές απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα και με πολύ μικρό πληθυσμό αλλά και διασφαλίζεται ο ΟΑΕ από την καταστρατήγηση αυτής της διάταξης από μερικούς μη συνειδητούς επαγγελματίες που δηλώνουν μεν έδρα το χωριό, αλλά ουσιαστικά ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Και τέλος με την ευκαιρία της συζήτησης αυτών των διατάξεων θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, να τονίσω ότι μετά την χθεσινή ανακοίνωση για το Ολυμπιακό Χωριό, που βεβαίως στην πολιτική της ουσία είναι ορθή, περιμένουμε την τροπολογία -όχι σ’ αυτό το νομοσχέδιο- για την τακτοποίηση των εργαζομένων, με μετάταξη βεβαίως, που δουλεύουν στο Ολυμπιακό Χωριό.
Έρχομαι τώρα στις διατάξεις που αφορούν στο χώρο της υγείας.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παρέδωσε και ένα καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας, σπατάλης, ασυδοσίας και διαφθοράς στο χώρο της υγείας. Πέραν των μεγάλων λειτουργικών και οικονομικών προβλημάτων επισημαίνουμε ότι ο πολυδιαφημισμένος νόμος για τις προμήθειες του κ. Αβραμόπουλου ουδέποτε εφαρμόστηκε. Ουδέποτε εφαρμόστηκε, όπως δυστυχώς από το 2006 είχαμε προβλέψει, με αποτέλεσμα η κατασπατάληση των πόρων να έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Παράλληλα οι νόμοι για τον έλεγχο και τις προδιαγραφές των ιδιωτικών κλινικών ουδέποτε εφαρμόστηκαν, ενώ παραμένει ανεξέλεγκτη και η χορήγηση των φαρμάκων σ’ αυτές και μάλιστα χρεώνονται οι ασθενείς και τα ασφαλιστικά ταμεία με λιανική τιμή, προσαυξημένη, δηλαδή, κατά 35%. Και το πληρώνουν οι πολίτες και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν είναι δυνατόν την ώρα που έχουμε τόσα προβλήματα στον χώρο της υγείας, την ώρα που η ποιότητα των υπηρεσιών υγείας μας υποβαθμίζεται, την ίδια ώρα που οι δαπάνες επιβάρυνσης των πολιτών και των ασφαλιστικών ταμείων καλπάζουν να ανεχόμαστε τέτοια φαινόμενα.
Φυσικά χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο που θα βάλει οριστική τάξη σ’ αυτά τα θέματα και θα δημιουργήσει δυνατότητες εξοικονόμησης πόρων που θα διατεθούν για ποιότητα και αναβάθμιση των υπηρεσιών. Όμως μέχρι τότε είναι αναγκαίες και νέες παρεμβάσεις που θα περιορίσουν δραστικά το πάρτυ της σπατάλης και της ασυδοσίας που σήμερα εξελίσσεται. Και αυτές τις θετικές παρεμβάσεις επιχειρούμε με τις σχετικές διατάξεις του υπό συζήτηση σχεδίου νόμου.
Συγκεκριμένα, απλοποιούνται και αποκεντρώνονται οι διατάξεις για τις προμήθειες υπηρεσιών υγείας, ενώ ενισχύεται και η διαφάνεια με την δημιουργία παρατηρητηρίου τιμών για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γίνεται αποτελεσματικότερη η διαδικασία είσπραξης των απαιτήσεων των νοσοκομείων προς τρίτους μια και τους ανατίθεται η διεκδίκησή τους.
Καθιερώνεται ο διαγωνισμός για την προμήθεια φαρμακευτικών σκευασμάτων με βάση την δραστική ουσία, που είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα.
Υποχρεώνονται όλες οι ιδιωτικές κλινικές άνω των 60 κλινών να δημιουργήσουν φαρμακείο ενώ απαγορεύεται κάθε μεταπώληση φαρμακευτικών προϊόντων προς τρίτους.
Όλα τα φαρμακευτικά προϊόντα που διατίθενται στους νοσηλευομένους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα θα χρεώνονται πλέον με την χονδρική τιμή και όχι με την λιανική, ενώ θα αναγράφεται το συνταγολόγιο και η ημερήσια δόση κάθε φαρμάκου κατά ασθενή ώστε να εξασφαλίζεται ο έλεγχος. Έλεγχος και περικοπή τιμών. Δίνεται τελευταία προθεσμία ως 31/12/2010 για την προσαρμογή των ιδιωτικών κλινικών στις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας.
Έρχομαι τώρα στην διάταξη για την πρωτοβάθμια φροντίδα. Ελάχιστες ημέρες πριν τις εκλογές, ο κ. Αβραμόπουλος προχώρησε με αντικοινοβουλευτικό και αντιδεοντολογικό τρόπο -και ας μην το αμφισβητήσει κανείς- σε ρυθμίσεις –και εννοώ το Προεδρικό Διάταγμα 188/2009- σε θέματα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας του ιδιωτικού τομέα. Η διαδικασία της ρύθμισης αυτής για την οποία δεν έγινε διάλογος, ενώ υπήρχαν σοβαρά διιστάμενες απόψεις, δημιούργησε και δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά και σκιές οι οποίες επισημάνθηκαν στην διάρκεια ακρόασης των φορέων στην Επιτροπή από τους ίδιους τους εκπροσώπους των φορέων. Η πράξη αυτή απεσύρθη ορθώς από την Υπουργό Υγείας αμέσως μετά τις εκλογές και επανέρχεται σήμερα η παλαιότερη ρύθμιση ώστε να μην διακοπεί και η διαδικασία αδειοδότησης και λειτουργίας νέων επιχειρήσεων.
Είναι σαφές ότι το θέμα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας χρήζει γενικότερα τολμηρών αλλαγών και ενός νέου πλαισίου που θα προκύψει μετά τις διαδικασίες διαλόγου με όλους τους ενδιαφερόμενους. Ούτως ή άλλως μετά την ψήφιση του Καλλικράτη, μετά το ασφαλιστικό, πολλά θα πρέπει να αλλάξουν.
Εν όψει λοιπόν αυτών των γενικότερων τομών ρυθμίζεται η εκκρεμότητα με την σχετική διάταξη του Υπουργείου Υγείας ενώ δίνεται και η αναγκαία μεταβατική περίοδος για την προσαρμογή επιχειρήσεων που λειτουργούν με διαφορετικό καθεστώς. Πολλές είναι και εισηγμένες στο Χρηματιστήριο.
Να τονίσω εδώ -και να κλείσω το κομμάτι της υγείας- ότι υπάρχει μια θετική ρύθμιση που εξαιρεί τους φυσικοθεραπευτές. Έχουν εγερθεί κάποιες συζητήσεις. Πιστεύω ότι το Υπουργείο Υγείας μετά την αυριανή του παρέμβαση θα βρει μια τελική λύση που θα ικανοποιήσει και το χώρο των φυσικοθεραπευτών που ούτως ή άλλως δεν διεκδικούν κάτι περισσότερο από την παραμονή του τρόπου με τον οποίο σωστά λειτουργούν αυτή τη στιγμή.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σαφές ότι συζητούμε σήμερα ένα πολυνομοσχέδιο με σημαντικές παρεμβάσεις στην απασχόληση, στην ασφάλιση, στην υγεία. Ας δούμε λοιπόν το πολιτικό ερώτημα που θα κρίνει και το ναι ή το όχι μας. Συμβάλλει αυτό το νομοσχέδιο σε ορισμένα πράγματα; Τρία ερωτήματα.
Συμβάλλει ναι ή όχι στη νέα ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων; Σε κανόνες και εγγυήσεις για τους εργαζόμενους όσον αφορά την εφαρμογή των δικαιωμάτων τους;
Δεύτερο ερώτημα: Συμβάλλει ναι ή όχι στην προώθηση της διαφάνειας, στην αντιμετώπιση της σπατάλης, της επιβολής ορθών διαδικασιών στον χώρο των υπηρεσιών υγείας;
Και τρίτο ερώτημα: Συμβάλλει ναι ή όχι στην ρύθμιση ασφαλιστικών και κοινωνικών θεμάτων που εκκρεμούν ή θεμάτων που θίγουν την αξιοπρέπεια του πολίτη στις σχέσεις του με το κράτος;
Η δική μας θέση είναι σαφής: Ναι και στα τρία. Και αιτιολογημένη διαφορετική άποψη μέχρι τώρα δεν έχει προβληθεί από κανέναν, τουλάχιστον κατά την διάρκεια των συζητήσεων στην Επιτροπή.
Αν θέλουμε λοιπόν να συνεισφέρουμε θετικά, αν θέλουμε να δείξουμε αποφασιστικότητα και τόλμη, αν θέλουμε να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση σοβαρών για την κοινωνία μας θεμάτων, πρέπει να υπερψηφίσουμε αυτό το σχέδιο νόμου. Και σας καλούμε να το πράξουμε όλοι, πέρα και έξω από σκοπιμότητες που πια βρίσκουν αδιάφορους ως αντιμέτωπους τους πολίτες, σκοπιμότητες που δεν αντιστοιχούν στις ανάγκες των καιρών.
Εμείς θα υπερψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κύριε Πρωτόπαππα.
Το λόγο τώρα έχει ο Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, κ. Γεώργιος Κοντογιάννης, για 15 λεπτά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκφράζουμε και εμείς τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του Δημητρίου Τσάτσου, ενός ανθρώπου που τίμησε τη νομική επιστήμη και την πολιτική.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν έχουν περάσει ούτε 5 μέρες από την συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή και όμως όλα έχουν αλλάξει. Η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης που ανακοίνωσε ο Γιώργος Παπανδρέου την περασμένη Παρασκευή σε μια ακατανόητη επικοινωνιακή φούσκα από την εσχατιά της Ελλάδος, στο Καστελόριζο, θέτει ακόμα και την συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου σε άλλη βάση.
Η Τρόικα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχουν πλέον θέσει στο τραπέζι -και η Κυβέρνηση το ομολογεί- όλο το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων, από τις συλλογικές συμβάσεις και τις περικοπές αμοιβών, πλέον και στον ιδιωτικό τομέα, έως το όριο απολύσεων και την περαιτέρω ευελιξία στην αγορά.
Το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης μόνο σταθερό δεν είναι αφού οδεύει προς νέα αναθεώρηση, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, χθες εδώ στην Βουλή, άρτι αφιχθείς από την έδρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Υπ’ αυτό το πρίσμα το νομοσχέδιο με τον τίτλο «εγγυήσεις κατά της εργασιακής ασφάλειας που καλούμαστε να ψηφίσουμε» φαντάζει ως κακόγουστη φάρσα σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας που διαπιστώνει ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όχι μόνο δεν ενίσχυσε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και δεν επέκτεινε τις θεμελιώδεις εγγυήσεις της εργατικής νομοθεσίας, όπως ευκόλως άλλωστε υποσχόταν προεκλογικά, αλλά ως Κυβέρνηση επιβάλλει του τέλος τους.
«Ένας-ένας ο εργαζόμενος μόνος του απέναντι στους ισχυρούς ήταν το αποτυχημένο πρότυπο της Νέας Δημοκρατίας αλλά δεν είναι το δικό μας» δήλωνε απ’ αυτό εδώ το Βήμα ο Υπουργός Εργασίας κατά την διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων. Δυστυχώς, κύριε Υπουργέ –και το λέω ειλικρινώς σε ανθρώπινο επίπεδο γιατί υπάρχει μια εκτίμηση προς το πρόσωπό σας- θα είστε εκείνος που ίσως αναγκαστεί να υπογράψει σύντομα την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Και όχι μόνο.
(PS)



(1BS)
Αξίζει πάντως να θυμίσω ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ., προ πολλού και όταν δεν υπήρχε η σημερινή ανάγκη και φυσικά παρά την σοσιαλιστική ρητορική του, είχε θεσμοθετήσει την χειρότερη μορφή ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις, την ενοικίαση των εργαζομένων που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, ζήτημα στο οποίο αποφεύγει να δώσει λύσεις το νομοσχέδιο σε ό,τι αφορά στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί σχετικά με τον τρόπο πληρωμής των λεγόμενων «ενοικιαζόμενων εργατών».
Δυστυχώς, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως Αντιπολίτευση είπε πολλά, υποσχέθηκε ακόμα περισσότερα και υπαναχώρησε σε όλα. Μέχρι πρότινος το άλλοθι ήταν η Νέα Δημοκρατία, τώρα θα είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Μετά το τελευταίο εξάμηνο άστοχων βερμπαλισμών, ατυχών χειρισμών και εγκληματικών επιλογών φτάσαμε στο σημείο μηδέν για την χώρα, τους πολίτες, την πολιτική, για όλους μας ανεξαιρέτως. Περιθώρια για στρουθοκαμηλισμούς, υποκρισία και ακρισία δεν υπάρχουν. Ας δώσουμε πρώτοι το σήμα στην κοινωνία, ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και ας πράξουμε αναλόγως, Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση.
Κατά την συζήτηση στην Επιτροπή είχα χαρακτηρίσει το νομοσχέδιο ως αναγκαίο κακό. Φοβούμαι ότι οι ραγδαίες εξελίξεις που προμηνύονται στην αγορά εργασίας το καθιστούν σχεδόν αχρείαστο, θα πω, και αυτό γιατί οι μικροβελτιώσεις, οι αποσπασματικές ρυθμίσεις και οι επιφανειακές βελτιώσεις του νομοσχεδίου δεν θα μπορούν να εξισορροπήσουν τις επερχόμενες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις που θα θέσουν σε καθεστώς γενικευμένης αντασφάλειας όλους τους εργαζόμενους.
Δεν θέλω να αμφισβητήσω την καλή πρόθεση της Κυβέρνησης με την ανάληψη της σχετικής νομοθετικής πρωτοβουλίας, αλλά το νομοσχέδιο δεν υπηρετεί κανέναν από τους στόχους που δήθεν θέτει και στους οποίους αναφέρθηκε πρωτύτερα ο εισηγητής της πλειοψηφίας.
Τελικά, αντί για ασφάλεια στους εργαζομένους, θα συντηρήσει και θα εντείνει την ανασφάλεια και ταυτοχρόνως θα αποθαρρύνει τις προσλήψεις. Τα περισσότερα από αυτά που προτείνει δεν ενισχύουν την αγορά, αλλά κινούνται σε ρυθμούς αντιαναπτυξιακούς, προφανώς εναρμονισμένα με το σύνολο της οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης τους ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου δεν υπηρετεί ούτε τις ανάγκες της αγοράς, αφού εκπρόσωποί της εκτιμούν ότι θα αυξήσει την ανεργία, θα ενθαρρύνει την παράνομη εργασία και θα επιτείνει το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της χώρας μας.
Σε ορισμένα σημεία, όπως η επέκταση του βιβλίου υπερωριών και στις μικρές επιχειρήσεις εκτιμούμε ότι δημιουργεί πρόσθετα γραφειοκρατικά προβλήματα σε μια περίοδο που χρέος της πολιτείας είναι να απαλλάξουμε από γραφειοκρατικά βάρη την αγορά.
Ακόμα και σε περιπτώσεις που οι μέχρι σήμερα αλλαγές δεν έχουν βρει ανταπόκριση, όπως η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, εσείς τις καθιστάτε ακόμα πιο δυσχερείς, αφού παραπέμπετε το αδιέξοδο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου στον ΟΜΕΔ, αντί να αντιμετωπίζεται σε περιφερειακό επίπεδο.
Από την μελέτη του νομοσχεδίου προκύπτει ότι υπάρχουν και ρυθμίσεις με τις οποίες ανοίγουν παράθυρα για καταστρατήγηση διατάξεων που προκαλούν ανατροπές σε βάρος των εργαζομένων, όπως γίνεται στο άρθρο 2 που κάνετε μια λειψή και επιλεκτική μεταφορά στο εθνικό δίκαιο Κοινοτικής Οδηγίας σχετικά με τον «συγκρίσιμο εργαζόμενο».
Χαρακτηριστικό του πρόχειρου τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ευέλικτες μορφές εργασίας είναι και το γεγονός ότι με το πρόσχημα της προστασίας των εργαζομένων, ορισμένες μορφές εργασίας γίνονται πιο ακριβές, με αποτέλεσμα ο επιχειρηματίας, αντί να προσλάβει μερικώς απασχολούμενους, ουσιαστικά ωθείται σε άλλες λύσεις, όπως στο να δίνει απλώς μερικές υπερωρίες στους νυν εργαζόμενους.
Αλλά και ο τρόπος που γίνεται ο καθορισμός των όρων εργασίας για τους μερικώς απασχολούμενους δημιουργεί αντικίνητρα για την είσοδο νέων στην αγορά εργασίας, κάτι που θα έπρεπε να αποτελεί βασικό στόχο μιας ορθής πολιτικής εν μέσω οικονομικής κρίσεως.
Αλλά και εκεί που θέλετε να ενισχύσετε την ευελιξία, όπως είναι οι περιπτώσεις που αφορούν τη διαθεσιμότητα ή την εκ περιτροπής απασχόληση, τίθεται τέτοια χρονικά όρια που ουσιαστικά ακυρώνουν ή περιορίζουν στο ελάχιστο τις ευεργετικές διατάξεις της ρύθμισης για μια επιχείρηση. Λες και η κρίση, η οποία θα πλήξει μια επιχείρηση μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά με νομοθετικές ρυθμίσεις ή μπορεί με νόμο να οριστεί πως θα ισχύσει για ένα εξάμηνο ή ένα τρίμηνο. Μετά την πάροδο του εξαμήνου, αλήθεια ή του τριμήνου τι θα γίνει η επιχείρηση; Θα κλείσει και οι εργαζόμενοι θα βρεθούν στο δρόμο; Απλά, δηλαδή, μεταθέτουμε το χρόνο του λουκέτου;
Αυτός είναι ο στόχος της ρύθμισης ή η σωτηρία της επιχείρησης και η διατήρηση της εργασίας, έστω και μερικής, έστω και εκ περιτροπής για τους εργαζομένους; Πώς διασφαλίζονται οι εργαζόμενοι, όταν δεν υπάρχει κανένας περιορισμός, πλην του χρόνου, για τις επιχειρήσεις που ενώ θέτουν σε διαθεσιμότητα εργαζόμενους, αναθέτουν εργασίες σε εργολάβους ή υποχρεώνουν τους εναπομείναντες εργαζόμενους να κάνουν υπερωρίες;
Όσον αφορά την αλλαγή που επέφερε ο Υπουργός Εργασίας στην ρύθμιση για το «μπλοκάκι» εκτείνοντας στου εννέα αντί τους έξι μήνες το διάστημα απασχόλησης, από το οποίο θα τεκμαίρεται εξαρτημένη σχέση εργασίας, αν και αξιολογείται θετικά δεν είναι αρκετή να άρει τις υπόλοιπες ενστάσεις.
Προφανώς δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι εκ των εργαζομένων με την νομική μορφή της αυτοαπασχόλησης, ουσιαστικά λειτουργούν ως μισθωτοί, αφού ως επί το πλείστον παρέχουν τις εργασίες τους σε ένα μόνο εργοδότη, ο οποίος τελικά ασκεί σε αυτούς το διευθυντικό δικαίωμα. Κανείς δεν τους διασφαλίζει άδειες και αποζημιώσεις και κανείς δεν τους προστατεύει από τον κίνδυνο της ανεργίας.
Από την άλλη πλευρά, όμως, η ίδια η αγορά αναζητεί τέτοιες μορφές εργασίας, όχι μόνο λόγω της κρίσης, αλλά και λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων. Διαφορετικές είναι οι απαιτήσεις σε κλάδους εργασίας, όπως η μεταποίηση και διαφορετικές σε κλάδους, όπως τα τεχνικά γραφεία, οι επιχειρήσεις πληροφορικής και γενικά οι κλάδοι έντασης γνώσης.
Η ρύθμιση, έτσι όπως προωθείται για ψήφιση ίσως προκαλέσει κύμα δικαστικών προσφυγών και θα μπλοκάρει η αγορά, ενώ θα δημιουργήσει δισταγμό στις επιχειρήσεις για νέες προσλήψεις.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): … με μπλοκάκια εννοείτε; Γλώττα λανθάνουσα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ: Η Νέα Δημοκρατία, κύριε Υπουργέ, επαναφέρει την πρόταση που ήδη είχαμε διατυπώσει στην Επιτροπή, να διεξαχθεί ειδική συζήτηση για το συγκεκριμένο πρόβλημα παράλληλα με την δημιουργία λογαριασμού για την ασφάλιση και τον κίνδυνο της ανεργίας για τους αυτοαπασχολούμενους. Οι πόροι του λογαριασμού, όπως είχαμε προτείνει, μπορούν να προέλθουν από εισφορές εκείνων που παρέχουν τις υπηρεσίες και εκείνων που τις δέχονται.
Στο κεφάλαιο των ρυθμίσεων σχετικά με τα πρόστιμα που επιβάλλει ο ΣΕΠΕ, οι επιχειρούμενες αλλαγές υποκρύπτουν κινδύνους για τις επιχειρήσεις από τυχόν αυθαιρεσίες των διοικητικών οργάνων, ενώ ουσιαστικά καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας για τις επιχειρήσεις στις οποίες επιβάλλονται πρόστιμα.
Οι ρυθμίσεις του πρώτου μέρους του νομοσχεδίου απέχουν από αυτά που οι πολιτικές μας θέσεις και η φιλοσοφία μας επιτρέπει να υπερψηφίσουμε.
Αντιθέτως, δεν έχουμε κανένα δισταγμό για το δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου και ειδικά για τα άρθρα 15 έως 22 που αφορούν σε ρυθμίσεις που διευκολύνουν την λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων, την απονομή ταχύτερα της σύνταξης, την καλύτερη εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων, την διευκόλυνση του ελέγχου, την προώθηση οργανωτικών και λειτουργικών ζητημάτων των ασφαλιστικών φορέων.
Σαφώς, υπερψηφίζουμε αυτές τις διατάξεις που είχαν προετοιμαστεί από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και όλη αυτή η νομοπαρασκευαστική δουλειά ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε τον Οκτώβριο του 2009.
(Σε αυτό το σημείο την προεδρική έδρα καταλαμβάνει ο Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ)
Σε ό,τι αφορά τις λοιπές διατάξεις πρόκειται για μια σειρά τροπολογίες που εντάχθηκαν στο νομοσχέδιο και αφορούν πολύ σοβαρά ζητήματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας, όπως η ρύθμιση για τους φορείς Πρωτοβάθμιας Υγείας, που όπως παραδέχτηκε η Υπουργός Υγείας στην Επιτροπή σε λίγους μήνες θα αλλάξει και πάλι. Αλλά, γιατί προχωρείτε σε μια ελλιπή νομοθετική ρύθμιση και αφήσατε τόσους μήνες να υπάρχει κενό νόμου;
Εξάλλου και η ρύθμιση με την μορφή τροπολογίας για την επαναφορά της υποχρεωτικής θεώρησης των συνταγών για φάρμακα αξίας 150 ευρώ το μήνα, δείχνει μάλλον μια ακόμη πρόχειρη επιλογή, που παρά την βελτίωση στην οποία αναφερθήκατε πρωτύτερα προσθέτει ταλαιπωρία στους ασφαλισμένους.
Προσυπογράφουμε, κύριε Υπουργέ, την ανάγκη για θέσπιση μέτρων που θα οδηγήσουν στην μείωση της αλόγιστης και πολλές φορές σκόπιμης υπερσυνταγογράφησης, αλλά θεωρούμε ότι οι ενστάσεις είναι βάσιμες για το πόσο εφαρμόσιμο και αποτελεσματικό είναι το μέτρο που εισάγετε.
Μάλιστα, είναι ένα μέτρο που εφαρμόστηκε στο παρελθόν και είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των ασφαλισμένων. Μόνο η πλήρης μηχανογράφηση σε όλο το εύρος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης μπορεί να δώσει ουσιαστική λύση.
Η ρύθμιση για τους όρους υπαγωγής στην υποχρεωτική ασφάλιση στον ΟΑΕΕ κινείται μεν σε σωστή κατεύθυνση, εφόσον βέβαια δεν πλήττει τους κατ’ επάγγελμα αγρότες που διατηρούν σε περιοχές με πληθυσμό μικρότερο των δύο χιλιάδων μια μικροεπιχείρηση, παραδείγματος χάρη ένα καφενείο, ένα μπακάλικο. Αυτά τα μικρομάγαζα, κύριε Υπουργέ, στην ελληνική περιφέρεια είναι ζωτικής σημασίας και θα ήταν εγκληματικό να μην στηριχθούν. Το εισοδηματικό κριτήριο των 13.400 ευρώ περίπου είναι μεν λογικό, ωστόσο να πρέπει να επανεξετάσετε πώς η πολιτεία θα καθορίζει ποιός είναι αγρότης.
(AS)
PS
Και αυτό το λέμε, διότι, ενώ μέχρι σήμερα για να θεωρηθεί κάποιος αγρότης έπρεπε το 50% του εισοδήματος του να προέρχεται από αγροτικές εργασίες, με τις ρυθμίσεις που προωθεί η Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης για το μητρώο αγροτών, στην κατηγορία των κατ’ επάγγελμα αγροτών εντάσσονται όσοι το εισόδημα τους προέρχεται από αγροτικές εργασίες σε ποσοστό 35% και παράλληλα κατέχουν γη και ασφαλίζονται στο ΟΓΑ.
Θα υπάρξει μελλοντικά το παράδοξο για το Υπουργείο Εργασίας αγρότης να θεωρείται αυτός που βγάζει το 50% του εισοδήματος του από αγροτικές εργασίες και για το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αυτός που βγάζει το 35% του εισοδήματος του από αγροτικές εργασίες. Αυτό είναι ένα σημείο, στο οποίο πρέπει να υπάρξει κάποια διευκρίνιση.
Κύριε Πρόεδρε, όλοι αναγνωρίζουμε ότι οι συνθήκες είναι κρίσιμες και για το λόγο αυτό επιβάλλεται όχι μόνο να ληφθούν πρόσθετα μέτρα, αλλά πρωτίστως να αλλάξουμε νοοτροπία. Και ενώ ο λαός και η Αντιπολίτευση δείχνουν μια πρωτοφανή ωριμότητα και η κριτική που ασκούμε είναι μεν σκληρή, αλλά εποικοδομητική, η Κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει αλλάξει νοοτροπία. Εξακολουθεί την μικροπολιτική της μετάθεσης ευθυνών, αντί να επιζητεί τη σύμπνοια και τη συναίνεση.
Αν ο καθένας από εμάς δεν αναγνωρίσει τις ευθύνες του για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, τότε πώς θα πείσουμε τους πολίτες να συμβάλλουν με θυσίες στην έξοδο από την κρίση;
Το κυριότερο: Αν δεν πείσουμε τους πολίτες ότι έχουμε αναγνωρίσει τα λάθη μας και με συναίνεση αναζητούμε λύσεις, πώς θα μας εμπιστευτούν και πώς θα ανακτήσουμε ως πολιτικοί την αξιοπιστία μας;
Κύριε Πρόεδρε, όπως καταλαβαίνετε, υπό τις παρούσες συνθήκες και επειδή θεωρούμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο κατώτερο των περιστάσεων το καταψηφίζουμε επί της αρχής.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κύριο Κοντογιάννη.
Το λόγο έχει η Ειδική Αγορήτρια του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, κυρία Σοφία Καλαντίδου.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΙΔΟΥ: Το νομοσχέδιο έπρεπε να τιτλοφορείται: «Ευέλικτοι εργαζόμενοι για την ασφάλεια της κερδοφορίας» ή καλύτερα «Ευέλικτη εργατική τάξη που θα προσφέρει ασφάλεια στην αστική τάξη».
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρόσχημα την οικονομική, καπιταλιστική κρίση με μπαμπούλα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δίνει σήμερα τη χαριστική βολή στην πλήρη και σταθερή εργασία. Τελειώνει μια βρώμικη δουλειά που την ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν.
Το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις κινείται βέβαια, στα πλαίσια της πολιτικής που αναγκάζει τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τη νεολαία να υποστούν δυσβάσταχτα βάρη στο όνομα ενός ιδιότυπου πατριωτισμού, που όχι απλά δεν αγγίζει αυτούς που τόσα χρόνια κερδίζουν από τις πολιτικές που εφαρμόζονται, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, αλλά τους ενισχύει κιόλας με πρόσχημα την ανάπτυξη και δήθεν τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Στην Αιτιολογική Έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα ότι εδώ και δύο δεκαετίες, ο τύπος σύμβασης για αόριστο χρόνο με σταθερό ωράριο έπαψε να είναι κυρίαρχος. Οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας ανθούν.
Επιτρέψτε μου να κάνω μια διευκρίνιση: Οι ευέλικτες σχέσεις που ανθούν δεν είναι μόνο ως προς το χρόνο, αλλά και ως προς το χώρο και ως προς την ειδικότητα. Φωτογραφίζουν έναν εργαζόμενο τιραμόλα.
Η Έκθεση λοιπόν, ομολογεί επίσημα ότι οι πολιτικές που άσκησαν είκοσι χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης χτύπησαν τη μόνιμη και σταθερή εργασία με την εισαγωγή και γενίκευση των ευέλικτων μορφών εργασίας, που είχαν προαποφασισθεί στα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δρομολογηθεί από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Πιο ειδικά, αυτές οι ρυθμίσεις προβλέπονται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, στη Λευκή και Πράσινη Βίβλο, στη Συνθήκη της Λισαβόνας, στις Κοινοτικές Οδηγίες. Η εφαρμογή τους βέβαια, ξεκίνησε σε περιόδους αυξημένης καπιταλιστικής κερδοφορίας. Εφαρμόστηκε από σοσιολδημοκρατικές και φιλελεύθερες κυβερνήσεις, με τη συμπαράσταση των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και με τη μέγιστη συμβολή του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, πράγμα που αναφέρεται στην Έκθεση, μια που λέει ότι ένα σημαντικό μέρος των ρυθμίσεων επιτεύχθηκε με συμφωνίες των ευρωπαϊκών συνδικάτων.
Στην πατρίδα μας, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ σαν την ευρωπαϊκή εργατική αριστοκρατία, συναίνεσαν στην επιβολή ελαστικών μορφών εργασίας, στη λογική της διαχείρισης, ψάχνοντας δήθεν για μορφές προστασίας για τους «κακόμοιρους και δύσμοιρους εργαζόμενους» αλλά πάντα υποταγμένοι στο ρεαλισμό της ανταγωνιστικότητας δηλαδή, της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Έτσι, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το οχτάωρο που κατακτήθηκε με το αίμα των εργατών, καταργήθηκε με τη συναίνεση των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Σήμερα που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προτείνει τα ίδια ακριβώς μέτρα, που έχει συναποφασίσει η Κυβέρνηση στο πλαίσιο του ECOFIN δηλαδή, μειώσεις μισθών, συντάξεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, επέκταση όλων των μορφών ελαστικής απασχόλησης, απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων και ο κατάλογος καλά κρατεί, σήμερα με τα ίδια ψευδεπίγραφα επιχειρήματα που υλοποιήσατε τη στρατηγική του κεφαλαίου για αύξηση των κερδών με λιγότερο εργασιακό και ασφαλιστικό κόστος, με φθηνότερους εργαζόμενους, έρχεστε να νομοθετήσετε τη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς και να την κάνετε «νόμιμη».
Τα εκατομμύρια των ανέργων στη Ευρώπη, με την παράλληλη αύξηση των αυτοαπασχολούμενων με ευέλικτες σχέσεις εργασίας, κάνουν τη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς, κόλαση για τους εργαζόμενους, παράδεισο όμως, για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις πολυεθνικές, του βιομήχανους, τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες.
Στην Ελλάδα με 11,3% ανεργία, με ανασφάλιστους στο 20% και 22%, με εργαζόμενους από Προγράμματα Κατάρτισης και Μαθητείας 12.000 από τις σχολές του ΟΑΕΔ, 20.000 από τα ΙΕΚ, έχουμε και 1 εκατομμύριο εργαζόμενους με ελαστικές μορφές εργασίας. Πώς επιμερίζονται; Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, διακόσες εβδομήντα χιλιάδες με μερική απασχόληση, τριάντα χιλιάδες ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, εβδομήντα χιλιάδες στις εργολαβίες, τριάντα χιλιάδες στα προγράμματα STAGE, διακόσιες εβδομήντα χιλιάδες με μπλοκάκι. Σε αυτούς τους αριθμούς προσθέστε και κάτι που δεν μπορεί να απεικονιστεί με αριθμούς. Προσθέστε την πραγματική κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι και που επικρατεί μέσα στους εργασιακούς χώρους.
Στην ουσία έχει καταργηθεί στην πράξη και κάτω από την απειλή και τον εκβιασμό της απόλυσης και η εβδομαδιαία ανάπαυση και το νόμιμο πρόγραμμα και οι βάρδιες, έχουν επιβληθεί τα σπαστά ωράρια, απειλούνται οι εργαζόμενοι με δυσμενείς μεταθέσεις, με τιμωρίες και βέβαια ο εκβιασμός της απόλυσης είναι πάνω από το κεφάλι όλων.
Τα μέτρα που παίρνει το ΠΑΣΟΚ σήμερα με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ είναι μέτρα πραγματικά, που δεν αποτελούν ούτε ασπιρίνη για τη κρίση. Είναι μέτρα αναγκαία μόνο για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτό το λέει και η Αιτιολογική Έκθεση, διότι τα πράγματα πρέπει να είναι ξεκάθαρα σε αυτούς που υπηρετούμε.
Στόχος είναι να διασφαλισθεί η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της «ελληνικής οικονομίας». Κάπου παρακάτω, χωρίς ρήγμα, χωρίς ρήξη στη κοινωνική συνοχή. Είναι μέτρα που μειώνουν το μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος, εντατικοποιούν την εργασία, μεγαλώνουν την εκμετάλλευση. Αντιμετωπίζουν από την πλευρά του κεφαλαίου όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα του καπιταλιστικού συστήματος, την ανεργία, όχι μόνο γιατί τη μειώνουν στα χαρτιά, μειώνουν τα ποσοστά της αφού μοιράζουν τη φτώχεια σε δυο ή τρεις εργαζόμενους, αλλά γιατί με αυτό το μοίρασμα διαφυλάττουν και αυτήν την περιβόητη κοινωνική συνοχή, μια που όλοι ευελπιστούν σε κάτι καλύτερο, μια που το παραμύθι καλλιεργήθηκε πολύ με αυτούς που έλεγαν –απ’ όλα τα άλλα κόμματα του Εθνικού Κοινοβουλίου και από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις μέσα στα τριτοβάθμια όργανα- ότι «ναι» η μερική απασχόληση είναι η είσοδος στην πλήρη εργασία.
Κρατούν λοιπόν, την κοινωνική συνοχή, δεν σηκώνει κεφάλι κανείς στην ελπίδα της πλήρους απασχόλησης και βέβαια κρατούν τον εφεδρικό εργατικό στρατό κοντά στην παραγωγή, ακριβώς για να τον εντάξουν στην παραγωγική διαδικασία, μόλις το κεφάλαιο το χρειαστεί.


ΕΡ


(AS)
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, το σχέδιο νόμου αποτελεί στην ουσία μια συρραφή ήδη θεσπισμένων αντεργατικών νόμων με ορισμένες αλλαγές, οι περισσότερες των οποίων κινούνται σε ακόμη πιο αντεργατικό πνεύμα. Το δουλεμπόριο συνεχίζεται με την ενοικίαση εργαζομένων μέσω των επιχειρήσεων προσωρινής απασχόλησης. Οι εργολαβίες μένουν στο απυρόβλητο. Το καθεστώς των συμβάσεων έργου και ορισμένου χρόνου καλά κρατεί.
Κρατήστε τη σημείωση: υπάρχουν εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου στη χώρα μας στον ιδιωτικό τομέα, που δουλεύουν με συμβάσεις δίμηνες μέχρι και τρία, πέντε και έξι χρόνια, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα ούτε προϋπηρεσίας ούτε φυσικά αποζημίωσης. Τα μπλοκάκια βαφτίζουν τον εργαζόμενο αυτοαπασχολούμενο, απαλλάσσοντας πλήρως τους εργοδότες από τις ασφαλιστικές εισφορές, από τις συλλογικές συμβάσεις, την πληρωμή δώρων, αδείας, επιδομάτων.
Το νομοσχέδιο κρατά σε ισχύ την εκ περιτροπής εργασία που επιβάλλει ο εργοδότης ανάλογα με την εκτιμούμενη κερδοφορία του και κρατά σε ισχύ τη διαθεσιμότητα, με συνέπεια να βάζει τη ζωή ολόκληρων οικογενειών, έρμαιο στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου, όταν αυτό κρίνει ότι τα κέρδη που απολαμβάνει δεν το ικανοποιούν. Καθιστά τον μερικώς απασχολούμενο ανήμπορο να ορίσει τη ζωή του, να καθορίσει τον ελεύθερο χρόνο του, να καλύψει τις οικογενειακές και κοινωνικές του υποχρεώσεις, αφού δεν μπορεί να αρνηθεί τις παραπάνω ώρες δουλειάς, ακόμα και μετά την αλλαγή, που φέρατε την τελευταία στιγμή. Δεν μπορεί να αρνηθεί, γιατί θα προσβληθεί η καλή πίστη από τους εργοδότες.
Η επίκληση του διαλόγου και της διαβούλευσης, που λέτε γι’ αυτά τα άρθρα, από την πλευρά του εργοδότη, απλώς «πασπαλίζει» τις αντεργατικές ρυθμίσεις με ολίγη Δημοκρατία, αφού σε τίποτα δεν δεσμεύεται ο εργοδότης από τη διαβούλευση και αφού οι δυνατότητες συμμετοχής των εκπροσώπων των εργαζομένων μας οδηγεί στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, κύριοι Βουλευτές.
Το νομοσχέδιο κρατά σε ισχύ την εκ περιτροπής εργασία, που επιβάλλει ο εργοδότης, αλλά ξέρετε ποιο είναι πραγματικά ίσως από τα χειρότερα δείγματα; Αυτό το νομοσχέδιο ενισχύει κυνικά τον εκβιασμό της εργοδοσίας για την επιβολή ελαστικών μορφών εργασίας. Περιβάλλει νομοθετικά αυτόν τον εκβιασμό, που συμβαίνει σήμερα μέσα στους χώρους δουλειάς.
«Αντί καταγγελίας της σύμβασης, ο εργοδότης μπορεί να επιβάλλει σύστημα εκ περιτροπής απασχόλησης», η φράση είναι από την αιτιολογική έκθεση. Παρακάτω σε άλλο σημείο: «Με αίτηση του εργαζόμενου, μια σχέση πλήρους απασχόλησης μπορεί να γίνει ευέλικτη». Πού τον είδατε, κύριοι Βουλευτές, τον εργαζόμενο, που έχει πλήρη δουλειά, να θέλει να γίνει ωρομίσθιος; Με την πλήρη δουλειά και δεν του φθάνει ο μισθός. Θα γίνει ωρομίσθιος με 350, 380 και 400 ευρώ και με μισό ένσημο; Με την πλήρη θα θέλει σαράντα χρόνια να βγει στη σύνταξη και θα κάνει αίτηση στον εργοδότη;
Καλύπτετε τον εκβιασμό των εργοδοτών, που υπάρχει σήμερα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα. Εγώ έχω να καταγγείλω από την Αίθουσα τρεις μεγάλες εταιρείες, που αυτήν την περίοδο, με τέτοιον εκβιασμό προσπαθούν να αλλάξουν συμβάσεις εργασίας.
Το περιβόητο άρθρο για την τηλεργασία, που από το «καλό» ΠΑΣΟΚ αναφέρεται σαν σπουδαίο και εκσυγχρονιστικό, μιλά και για τηλε-ετοιμότητα. Πραγματικά πώς τη θεωρείτε την ετοιμότητα, γιατί εμένα με παραπέμπει στον ανενεργό και ενεργό χρόνο.
Βέβαια το νομοσχέδιο κάνει και ένα μεγάλο δώρο στους ξενοδόχους. Καταργεί στην ουσία το πενθήμερο, αλλά και με την τελευταία ρύθμιση-αλλαγή
-μία μικρή λεξούλα που αφαιρέθηκε από τον κύριο Υπουργό- κάνει και ένα δώρο στους ξενοδόχους. Ας δουλέψουν καλά τα ξενοδοχεία τους το καλοκαίρι, να πάει η Ελλάδα μπροστά!
Δεν υπολογίσατε τους υπαλλήλους των ξενοδοχείων. Θα κάνουν μεγάλο μέτωπο. Καταργείτε το ρεπό, καταργείτε την εβδομαδιαία ανάπαυση όλων των εργαζομένων, τους ρίχνετε το ψίχουλο του 30% προσαύξηση, που δεν θα πάρει κανείς –γιατί έτσι καταπατούνται οι νόμοι και με τη διολίσθηση που μετά έρχεστε και εφαρμόζετε- και εξαιρείτε από αυτό τους ξενοδοχοϋπαλλήλους, αυτούς που κουράζονται πιο πολύ και -αν θέλετε- για τις καλές τους υπηρεσίες πρέπει να αναπληρώνουν και την εργατική τους δύναμη.
Το ίδιο κάνετε και με την κατάτμηση της αδείας. Δεν υπολογίζετε καθόλου ότι η δύναμη του εργαζομένου για να αναπληρωθεί θέλει και συγκεκριμένο χρόνο, που αυτός θα είναι μαζεμένος.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, με αυτό το νομοσχέδιο έπεσαν οι μάσκες του καλού ΠΑΣΟΚ, αφού σε όλο το νομοσχέδιο δεν υπάρχει η λέξη οκτάωρο. Υπάρχουν αυστηροί όροι μόνο για να μην μετατραπεί ποτέ σύμβαση ελαστικής σχέσης σε πλήρη και σταθερή εργασία. Τα κατά αναλογία δικαιώματα του απασχολήσιμου προκύπτουν από τον συγκρίσιμο εργαζόμενο και όχι από τον οκτάωρο εργαζόμενο. Τα ταμεία εργατικής ασφάλισης, που προβλέπει ο νόμος Ρέππα, τα ξαναβάζουμε σε καλή λειτουργία.
Η αναφορά στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ΣΕΠΕ αποτελεί άλλοθι και αυτό όχι γιατί το Κ.Κ.Ε. δεν θέλει να ενισχυθεί ο ελεγκτικός μηχανισμός. Ίσα-ίσα ξέρουμε πολύ καλά ότι στις χιλιάδες των επιχειρήσεων που έχουμε, αναλογεί ένας έλεγχος στα τριάντα δύο χρόνια. Από τις χίλιες εκατόν τριάντα οργανικές θέσεις καλύπτονται μόνο οι οκτακόσιες είκοσι επτά. Δεν είναι ο ΣΕΠΕ, που θα σώσει τους εργαζόμενους από τον εργασιακό μεσαίωνα, απλά οι ελλείψεις στους ελεγκτικούς μηχανισμούς δεν είναι τίποτα άλλο από προέκταση της αντεργατικής πολιτικής, που στόχο έχει να φθάσει την τιμή της εργατικής δύναμης στον πάτο για λογαριασμό των μεγάλων εργοδοτών, των μεγάλων συμφερόντων.
Το Κ.Κ.Ε. όχι μόνο έγκαιρα, αλλά και έγκυρα, ενημέρωσε το λαό. Κατήγγειλε τις αποφάσεις τις Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν μπορείτε να μας λέτε τώρα ότι τα φέρνουμε, γιατί είναι απότοκα της Κοινοτικής Οδηγίας. Εμείς τα καταγγείλαμε έγκαιρα και έγκυρα, δεν προσυπογράψαμε καμία συνθήκη. Οργανώσαμε και μπήκαμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα. Οι κομμουνιστές παλεύουμε ασταμάτητα για άμεσες κατακτήσεις και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, ώστε με τη δύναμη του κινήματος να καταφέρουμε να κατακτήσουμε μέτρα, που να ανακουφίζουν το λαό.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού. Η τεχνολογική και επιστημονική ανάπτυξη μπορεί να μας δώσει και αυξημένη παραγωγικότητα, να αυξάνεται η παραγωγικότητα, αλλά και να μειώνεται ο χρόνος εργασίας, να ζει καλύτερα ο εργαζόμενος, να έχει καλές παροχές υγείας, πρόνοιας και παιδείας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Ένα λεπτό θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε. Ευχαριστώ.
Ο ελληνικός λαός έχει ξεκάθαρο το τι θα πράξει η Κυβέρνηση, με όλα αυτά που ακούγονται και με αυτά που φέρνει το νομοσχέδιο και με αυτά που θα αρθούν. Ο ελληνικός λαός είναι από χέρι καμένος. Αλλά δεν ξέρει ότι είναι στο χέρι του να αλλάξει τα πράγματα, εάν τιμωρήσει τα κόμματα, που κυβέρνησαν υπηρετώντας τους λίγους, εάν τιμωρήσει τα κόμματα που τον κορόιδεψαν, τα κόμματα που καλλιέργησαν αυταπάτες, εάν παραμερίσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που εκπροσωπούν τους εργοδότες στους εργαζόμενους και όχι αυτό που πρέπει να κάνουν.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας καλεί τον ελληνικό λαό, τους εργαζόμενους, τους μικρούς επαγγελματίες, τους αγρότες, τη νεολαία, να οργανώσουμε μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια για αντίσταση στα αντεργατικά μέτρα για αντεπίθεση με αιτήματα, που έχουν γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Για την ανατροπή της πολιτικής που έχει κέντρο την κερδοφορία. Για την οργάνωση μίας οικονομίας που θα αξιοποιεί τις δυνατότητες της χώρας μας, θα σχεδιάζει κεντρικά, θα ελέγχεται από τους εργαζόμενους και το λαό. Το Κ.Κ.Ε. αντίθετα με τα κόμματα διαχείρισης του καπιταλισμού καλεί το λαό να μη θυσιαστεί για την πλουτοκρατία και του επισημαίνει ότι μόνο οι θυσίες που απαιτούν οι αγώνες θα φέρουν θετικό αποτέλεσμα για το μέλλον και τα παιδιά μας.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κ. Καλαντίδου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτιρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, σαράντα δύο μαθητές και μαθήτριες και τρεις συνοδοί εκπαιδευτικοί από το Γενικό Λύκειο Δερβενίου Κορινθίας.
Η Βουλή τους καλωσορίζει
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες)
Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, κ. Άγγελος Κολοκοτρώνης.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Στη μεγάλη προσαρμογή που επιχειρείται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε σχέση με την ευελιξία στις σχέσεις εργασίας, στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην ανασφάλεια και την ανεργία. Είναι εύκολο κανείς να το προβλέψει ότι σε δέκα ημέρες μετά την εφαρμογή του νόμου αυτού, θα συμβεί το αντίθετο από αυτό που επιδιώκει το νομοσχέδιο.
(XP)
Οι συνθήκες προσλήψεων δυσχεραίνονται και δεν προστατεύουν κανένα. Όποιος έχει υπαλλήλους θα δυσκολεύεται να τους κρατήσει και θα εξωθείται σε απολύσεις διότι δεν υπάρχει ευελιξία διαμόρφωσης των όρων. Και όταν θέλει κανείς να προσλάβει εργαζομένους δεν θα τον διευκολύνει ακόμη και αν συμφωνούν οι εργαζόμενοι.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το τοπίο στην αγορά εργασίας έχει αλλάξει άρδην με τη σημαντική επιδείνωση της θέσης του εργατικού κόσμου και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης απλώς διαχειριζόμαστε την ανεργία. Έτσι τη μία θέση εργασίας την μοιράζονται δύο και φυσικά μοιράζονται και τις αποδοχές αφού προωθείται λόγω των οικονομικών συνθηκών η τετράωρη απασχόληση αντί του 8ώρου, η εκ περιτροπής απασχόληση, η προσωρινή απασχόληση κ.λπ. Το εν λόγω νομοσχέδιο επιχειρεί να κατοχυρώσει ορισμένα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα αφού προηγουμένως όμως επετράπη η εκτεταμένη καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας με την ανοχή και την αδράνεια της πολιτείας επί μακρά σειρά ετών.
Καλούμαστε να ψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο που νομιμοποιεί μία πρακτική κατά την οποία επιβάλλεται στους εργαζομένους να ασχολούνται 2,3,4 ώρες την ημέρα, ή λίγες ημέρες τον μήνα εξασφαλίζοντας εισόδημα 200, 300, ή 400 ευρώ μηνιαίως. Φθάνουμε στο σημείο να μη μιλάμε πια για εργαζομένους αλλά για απασχολούμενους με μειωμένες αποδοχές και άρα μειωμένη αγοραστική δύναμη. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται εργαζόμενοι και φυσικά δεν καταγράφονται στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ. Παρ’ όλα τα ημίμετρα στην αγορά εργασίας και την ημιαπασχόληση και την εκ περιτροπής εργασία και την απασχόληση με μπλοκάκι οι άνεργοι ξεπέρασαν τις 560 χιλιάδες τον Ιανουάριο σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία σημειώνοντας αύξηση κατά 100 χιλιάδες συγκριτικά με τον Ιανουάριο του 2009 και κατά 62 χιλιάδες άτομα σε σχέση με τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους. Δηλαδή μέσα σε ένα μήνα έχασαν τη δουλειά τους 62.000 εργαζόμενοι. Μιλάμε πάντα για την καταγεγραμμένη ανεργία γιατί εκτός από την αδήλωτη εργασία αποτελεί κοινό τόπο πλέον και η αδήλωτη ανεργία.
Ο ΟΑΕΔ δήλωσε ότι χρειάζεται επί πλέον 40 εκατ. Ευρώ για να ανταποκριθεί στις ταμειακές του υποχρεώσεις τον μήνα Μάιο, διαφορετικά κινδυνεύει να κάνει στάση πληρωμών. Μέσα σ’ αυτό το κυκεώνα η Κυβέρνηση θεώρησε κατάλληλη τη χρονική συγκυρία να νομιμοποιήσει χιλιάδες μετανάστες. Πολλοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους μόλις νομιμοποιηθούν θα εγγραφούν και αυτοί στα μητρώα ανέργων στη μακρά στρατιά των ανέργων του ΟΑΕΔ διεκδικώντας και αυτοί μερικά ψίχουλα από τα άδεια ταμεία. Συνεχίζει η Κυβέρνηση να μη θέτει όριο στη μετανάστευση και συνεχίζει να μη βάζει ποσόστωση δείχνοντας ιδιαίτερη ευαισθησία σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πραγματικά αναζητούν μία ελπίδα. Όμως την ίδια ευαισθησία πρέπει να δείξει και για τους πολίτες αυτής της χώρας από τους οποίους ζητά να σηκώσουν το σταυρό του μαρτυρίου, να βάλουν πλάτη για την αντιμετώπιση του τεράστιου χρέους των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ είναι οι μόνοι που δεν ευθύνονται. Την ίδια ευαισθησία πρέπει να δείξει και στους νέους, στα παιδιά μας, Η ανεργία μέχρι την ηλικία των 24 ετών έχει ξεπεράσει οριακά το 30%. Ήδη έχει ξεκινήσει το πρώτο κύμα μετανάστευσης των νέων μας. Το φαινόμενο αυτό θα το δούμε να εξελίσσεται τα επόμενα χρόνια. Αναγκάζομαι τα παιδιά μας να σκέπτονται τη μετανάστευση γιατί η παρακαταθήκη που τους αφήσαμε είναι η ανεργία ή για τους πιο τυχερούς η ημιαπασχόληση έναντι 300 ή 400 ευρώ. Θα εξάγουμε επιστήμονες και θα εισάγουμε ανειδίκευτους εργάτες. Με τις πρακτικές που ακολουθούνται αυτό είναι ένα ερώτημα.
Βέβαια το πρόβλημα είναι πολυσήμαντο. Φυσικά για τη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης δεν ευθύνονται οι κακοί εργοδότες και αναφέρομαι στους χιλιάδες μικρομεσαίους μικροεπιχειρηματίες που προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα άκρως τοξικό οικονομικό περιβάλλον. Η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων βρίσκεται στο ναδίρ. Η τραγική συρρίκνωση της παραγωγικής διαδικασίας είναι μία πραγματικότητα. Δεκαέξι χιλιάδες εμπορικά καταστήματα έκλεισαν πέρυσι σύμφωνα με την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου, ενώ ο τζίρος των ελληνικών επιχειρήσεων είναι σε πτωτική πορεία που σε κάποιες τοπικές αγορές φθάνει και στο 80%.
Ειδικότερα μετά την αύξηση του ΦΠΑ αναφέρουν οι επιχειρηματίες κόπηκε παντελώς η κίνηση στην αγορά. Οι αγοραπωλησίες ακινήτων κατά τόπους μειώθηκαν κατά 40% έως 60% λόγω της ύφεσης και λόγω των πρόσφατων φορολογικών μέτρων, αφήνοντας 40.000 εργαζόμενους στην οικοδομή άνεργους και 100.000 με ελάχιστα μεροκάματα. Η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 9,2% και οι ακάλυπτες επιταγές έφθασαν τα 366 εκατ. Ευρώ σημειώνοντας αύξηση μέσα σε ένα μήνα μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου της τάξεως του 285%.
Παράλληλα η μεγαλύτερη πτώση της εμπορικής δραστηριότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων καταγράφεται σε περιοχές που δραστηριοποιούνται οι υπεραγορές και μεγάλα εμπορικά κέντρα, που συχνά είναι ξένων συμφερόντων. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Δυστυχώς επαληθεύτηκε για άλλη μία φορά ο Πρόεδρος του κόμματός μας Γεώργιος Καρατζαφέρης όταν έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τις δραματικές επιπτώσεις που θα είχε στην οικονομία η αύξηση του ΦΠΑ, η υπερφορολόγηση των ακινήτων, η παράδοση του λιανικού εμπορίου στις ξένες πολυεθνικές.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρειάζονται στήριξη για να ανθέξουν και να επιβιώσουν στην οικονομική κρίση. Όμως αυτή η στήριξη πρέπει να βασιστεί στην ανάπτυξη και στη δημιουργία συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού και όχι φυσικά στις περικοπές μισθών και στην υποαπασχόληση που δημιουργούν εργαζόμενους με μειωμένη αγοραστική δύναμη. Αλήθεια που βρίσκεται η απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ; Στη χώρα μας παρατηρείται ένα ακόμα παράδοξο. Οι επιχειρήσεις θεωρούν ότι το εργατικό κόστος είναι ιδιαίτερα υψηλό, και οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι παίρνουν μισθούς πείνας. Έτσι παρατηρείται και οι δύο κοινωνικοί εταίροι να εμφανίζονται δυσαρεστημένοι. Το χειρότερο είναι ότι και οι δύο πλευρές πιστεύουν ότι έχουν δίκιο. Η εξήγηση αυτή του φαινομένου έγκειται στη δυσβάστακτη επιβάρυνση του κόστους εργασίας από τις ασφαλιστικές εισφορές που πλησιάζει το 50% των αποδοχών. Για κάθε μισθό ύψους χιλίων ευρώ, καταβάλλονται επιπλέον 500 ευρώ για να καλυφθούν οι ασφαλιστικές εισφορές στο ΙΚΑ. Και ενώ έχουμε από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο βαθμός ανταποδοτικότητας του ΙΚΑ προς τους ασφαλισμένους του, είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα και η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού φορέα είναι αμφίβολη λόγω χρεών.
Από εδώ και πέρα τι μέλλοι γενέσθαι; Η ιστορία διδάσκει ότι ο Ελληνικός Λαός με τη καθοδήγηση σοφών κυβερνήσεων μπορεί να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να κάνει θαύματα. Γνωρίζει ο Υπουργός όπως γνωρίζει και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία ότι ο κίνδυνος προέρχεται εκ των έσω. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για ό,τι μας συμβαίνει. Η διαφθορά, η διαπλοκή, ο κομματισμός, η νοοτροπία του εύκολου πλουτισμού, η ατιμωρησία, η ανευθυνότητα των υπευθύνων είναι φαινόμενα που έχουν πλήξει τον ιστό της κοινωνίας με την ανοχή και την υπόθαλψη μερικές φορές των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Επειδή κύριε Υπουργέ, παρ’ όλη την εντιμότητα που σας διακρίνει η ελληνική κοινωνία είναι καχύποπτη και όχι αδικαιολόγητα εξ αιτίας όλων των προαναφερθέντων θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικός για να δικαιολογήσετε τους λόγους υπαναχώρησή σας από την αρχική σας τοποθέτηση όσον αφορά τις τελευταίες τροπολογίες. Γιατί άραγε επιμηκύνθηκε η περαιτέρω περίοδος που κάποιος εργαζόμενος πρέπει να συνεχίσει να αμείβεται με μπλοκάκι προκειμένου να αποκτήσει το τεκμήριο της μετατροπής της σύμβασης του σε αορίστου χρόνου; Η περίοδος αυτή από 3 μήνες στο προσχέδιο διευρύνθηκε στους 6 μήνες στο σχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και κατέληξε στους 9 μήνες.

(2XP)
Πάνω από τριακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι, στο μεταξύ, αμείβονται με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών χωρίς να δικαιούνται δώρα, επιδόματα, αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης τους. Γιατί επιτρέπετε σε κάποιους επιτήδειους καταστρατηγώντας το νόμο να εκμεταλλεύονται αυτούς τους ανθρώπους; Εργοδοτικές οργανώσεις είχαν ζητήσει από το Υπουργείο, οι τρεις μήνες να γίνουν έξι, προκειμένου, να αποδειχθεί η ύπαρξη εξαρτημένης εργασιακής σχέσης. Το Υπουργείο υπερκέρασε και αυτές τις εισηγήσεις των εργοδοτών -κάνοντάς τους ένα δώρο- επιμηκύνοντας ακόμη περισσότερο την περίοδο, σε εννέα μήνες. Γιατί υπαναχώρησε η Κυβέρνηση από την αρχική της θέση, σύμφωνα με την οποία η αμοιβή για εργασία κατά την έκτη μέρα, κατά παράβαση του συστήματος πενθήμερης εργασίας, θα προσαυξάνεται κατά 100%; Αποδεχόμενοι τις εισηγήσεις εργοδοτικών οργανώσεων περιόρισε τη προσαύξηση στο 50%, για να καταδείξει στο τέλος ότι είναι αρκετή η προσαύξηση του 30%.
Γιατί, άραγε, αποφασίσατε να εξαιρέσετε από την προαναφερθείσα ρύθμιση του εποχικά απασχολούμενους σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις; Ενώ, άνοιξε η συζήτηση για την απελευθέρωση των απολύσεων, τη μείωση των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης, την επανένταξη των επιδομάτων προϋπηρεσίας που συνοδεύουν τα κατώτερα όρια μισθών.
Στην Ελλάδα το εργατικό δυναμικό συνεχίζει να αυξάνεται ταχύτερα από ό,τι η απασχόληση. Άρα, τίθεται θέμα μιας κοινωνικά δίκαιης αναδιανομής, του διαθέσιμου όγκου εργασίας. Οι υποστηριχτές αυτού του νομοσχεδίου παίρνουν πως είναι δεδομένο τον διαθέσιμο όγκο εργασίας και εφευρίσκουν λύσεις για την αναδιανομή αυτού του όγκου εργασίας, σε όσο το, δυνατό, περισσότερους εργαζόμενους. Με αυτές τις πρακτικές, όμως, οδηγούμαστε σε στασιμότητα της συζήτησης και την ποιοτική μεταστροφή της κατανάλωσης, κυρίως, σε είδη πρώτης ανάγκης, καταδικάζοντας σε μαρασμό άλλες οικονομικές δραστηριότητες.
Η υψηλή συμμετοχή της ιδιωτικής κατανάλωσης στη σύνθεση του Εθνικού Ακαθαρίστου Προϊόντος, καθιστά επιβεβλημένη την ανάγκη, να διατηρηθεί η αγοραστική δύναμη των πολιτών σε ικανοποιητικά επίπεδα, ώστε να μην επηρεαστεί, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας.
Η ανεργία και οι υπάρχουσες συνθήκες εργασίας δοκιμάζουν την κοινωνική συνοχή της χώρας. Επειδή το κράτος καθυστέρησε την υλοποίηση των αναπτυξιακών νόμων και των υποδομών, άφησε να γιγαντωθεί η γραφειοκρατία και να δημιουργηθεί ένα άκρως μη ανταγωνιστικό επενδυτικό περιβάλλον. Διευκόλυνε την παράδοση του λιανικού εμπορίου στις ξένες πολυεθνικές, καταδικάζοντας το εγχώριο εμπόριο σε συρρίκνωση. Επιδοτούσε μέχρι πρόσφατα τις ελληνικές παραγωγικές επιχειρήσεις, προκειμένου να μεταναστεύσουν σε γειτονικά κράτη και συνεχίζει να δείχνει ανοχή στην άνθηση της παραοικονομίας.
Και ενώ δεν έχει λυθεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η μέριμνα για την επαρκή αντιμετώπιση των κακώς κειμένων -που μαστίζουν γενικπότερα την παραγωγική διαδικασία της χώρας- έρχεται, τώρα, η Κυβέρνηση να μας πει ότι την κατάσταση θα σώσει ο εργατικός κόσμος με την περαιτέρω περικοπή των ήδη χαμηλών μισθών, με την προώθηση ελαστικών σχέσεων εργασίας, υιοθετώντας τακτικές που δυναμιτίζουν τη σχέση των κοινωνικών εταίρων και την εργασιακή ειρήνη.
Είναι ευνόητο ότι καταψηφίζουμε αυτό το σχέδιο νόμου ως αντιπαραγωγικό, ως νομοσχέδιο, που δεν διευκολύνει τις λεγόμενες ευέλικτες μορφές εργασίας. Και πριν κατέλθω του Βήματος θα μου επιτρέψετε, κύριε Πρόεδρε, να καταθέσω για τα Πρακτικά μια σημερινή ανακοίνωση της Γενική Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας -που δεν ανήκουν στο δικό μας κομματικό χώρο- και η οποία συνομοσπονδία σε μια παράγραφο της ανακοίνωσής της αναφέρει: «Το κράτος συμμετέχει κατά 50% στη διαμόρφωση ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Και μόνο οι αλλαγές στη γραφειοκρατία, τη σπατάλη και η αδιαφανή διαδικασία στη λειτουργία του, αλλά και στην εγκατάλειψη της πελατειακής συμπεριφοράς του, θα δώσουν ανάσες και πνοή στην επιχειρηματικότητα και ειδικότερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Δεν εξαρτάται –τονίζουν- η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα, από το μισθολογικό κόστος. Άλλες είναι οι αιτίες του κακού».
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Άγγελος Κολοκοτρώνης, καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Και για όσους δεν κατάλαβαν, επαναλαμβάνουμε ότι καταψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο αυτό.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Κολοκοτρώνη.
Τον λόγο έχει ο Ειδικός Αγορητής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Μιχάλης Κριτσωτάκης.
Ορίστε, κύριε Κριτσωτάκη, έχετε το λόγο.
ΜΙΧΑΗΛ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, να εκφράσω τα ειλικρινή και θερμά μου συλλυπητήρια για τον Δημήτρη Τσάτσο.
Να πω ότι η γνωστή ιταλική κωμωδία του 1970 «Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο» παίρνει άλλο τίτλο τώρα και γίνεται: «Το ελληνικό δράμα του 2010» που επιγράφεται «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις». Γενικά, νομίζω, ότι όλοι οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη της χώρας μας πάει στην ευελιξία, την ανασφάλεια και την ανεργία.
Αν δεν συσχετίσει κανείς το θέμα αυτό με τα εργασιακά, νομίζω ότι θα κάνει λάθος να το συσχετίσει κανείς με το φορολογικό και το εισόδημα, με την ανάπτυξη, που δεν προβλέπεται, με την οικονομία και την κρίση, με το ασφαλιστικό και με την διοικητική μεταρρύθμιση αλλά και τον «Καλλικράτη» και τον εκλογικό νόμο -που είναι τρία προϊόντα στην συσκευασία του ενός- και την ανεργία που είναι η πιο βαριά κοινωνική ασθένεια -που με τις πολιτικές όχι μόνο τις δικές σας, αλλά και της προηγούμενης Κυβέρνησης- γίνεται και εξελισσόμενη ασθένεια και καλπάζουσα και ανίατη.
Όλα, αυτά, έχουν σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και αυτό που λέγαμε: «Ήρθε ή δεν ήρθε», τώρα τέλειωσε! Είναι εδώ, είναι στην αντίληψή σας -και τη δική σας και της Νέας Δημοκρατίας- και είναι η ίδια φιλοσοφία που δημιούργησε την κρίση, που προσπαθείτε να την λύσετε με τον ίδιο τρόπο που δημιουργήθηκε.
Εχθές, έγινε ενημέρωση των τριών Επιτροπών της Βουλής, από τον κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος δεν είπε πολλά πράγματα. Είπε πολλά πράγματα τα οποία δεν είχαν σχέση. Κυρίως, ασχολήθηκε με τη Νέα Δημοκρατία, ασχολήθηκε λίγο με την κρίση, αλλά δεν μας είπε τι λέει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δεν μας είπε για τη σημερινή διαφαινόμενη κατάρρευση του Χρηματιστηρίου, για την εκτόξευση των spreads. Δεν μας είπε για τη διάλυση του ασφαλιστικού μας συστήματος που φαίνεται πια, περισσότερο, καθαρά ότι έρχεται. Δεν μας είπε για την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων που απαιτείται να γίνουν. Νομίζω ότι σήμερα, δεν υπάρχει Υπουργείο Εργασίας, όπως υπήρχε προχθές ή εχθές. Δεν υπάρχει και μια, εντελώς, αυτεξούσια Κυβέρνηση. Νομίζω, ότι αυτό ίσως και κάποιοι να το ήθελαν, για να μην είναι αδικαιολόγητοι εντελώς, να έχουν και κάποιες άλλες δικαιολογίες πέρα από την κρίση. Δεν μας είπε για το κύμα συνταξιοδότησης που φάνηκε σήμερα. Δεν μας είπε πώς θα υπολογίσουμε την αντίδραση της κοινωνίας -μια αντίδραση της κοινωνίας είναι αυτό- και πώς θα αντέξουν τα ταμεία. Και είναι μόνο οι πρώτες μέρες αυτές. Είναι μόνο οι πρώτες μέρες! ΄
Εγώ νομίζω ότι πρέπει να αφήσουμε όλοι -η Κυβέρνηση, κυρίως- στην άκρη εκείνο το εκνευριστικό, απαράδεκτο και αποπροσανατολιστικό μότο: «για όλα φταίει η Νέα Δημοκρατία». Φταίει βέβαια, αλλά και εσείς δεν είστε σε άλλη κατεύθυνση, γι’ αυτό και δεν είστε άμοιροι ευθυνών, είστε στην ίδια λογική. Είστε και λίγο πιο γρήγοροι ή μάλλον πολύ πιο γρήγοροι. Σ’ αυτή τη χώρα, ποτέ δεν φταίει η, τωρινή, Κυβέρνηση. Φταίνε οι προηγούμενες, δεν πληρώνει κανείς και είναι αθώοι όλοι οι φταίχτες. Κανείς ποτέ δεν πλήρωσε. Τα κλεμμένα ποτέ δεν θα γυρίσουν -λέτε όλοι- πίσω. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος που δεν θα γυρίσουν πίσω, και το έχουμε πιστεψει ότι δεν θα γυρίσουν πίσω.
Μας είπε ο κ. Πρωτόπαππας από την πλευρά του κυβερνόντος κόμματος να αφήσουμε τις σκοπιμότητες και να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να δούμε ποιες είναι οι σκοπιμότητες και νομίζω ότι αυτό το νομοσχέδιο αν κανείς δει τη σκοπιμότητα, τι εξυπηρετεί δηλαδή και ποιους θα πρέπει άμεσα να αποσυρθεί.
Νομίζω ότι αν πει κανείς και ένα στίχο του Καβάφη θα περιγράφει την αισιοδοξία: «Τι νόμους, πιά, θα κάνουν οι συγκλητικοί; Οι βάρβαροι σαν έρθουν, θα νομοθετήσουν». Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι εδώ. Ομολογώ, ότι εγώ αισθάνομαι άβολα. Σήμερα, ότι έχω την αίσθηση ότι βιώνουμε μια περίεργη και ασυνήθιστη κατάσταση, ακόμα και στα πλαίσια της πρόσφατης κοινοβουλευτικής ιστορίας του τόπου, που εξελίσσεται προς τα κάτω.
Καλούμε να συζητήσουμε και να ψηφίσουμε ή να καταψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, για το οποίο η Κυβέρνηση και ο αρμόδιος Υπουργός της, δεν γνωρίζουν ακόμα αν οι ρυθμίσεις που προωθούνται, έχουν την έγκριση των πολιτικών κηδεμόνων μας. Μολονότι -κατά την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ- κινούνται ούτως ή άλλως σε αρκούντως αντεργατική και νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.
Ο κ. Υπουργός, νομίζω, ότι γνωρίζει ότι τα πάντα τελούν υπό την αίρεση του νέου τριετούς πακέτου που οι επιτηρητές ετοιμάζονται να παρουσιάσουν στην Κυβέρνηση.

(SM)

(2SS)
Και παρ’ όλα αυτά μας λέτε ότι υπερασπίζεστε κάτι το οποίο πιθανότατα δεν θα ισχύσει, γιατί απλά θα πρέπει να αλλάξει άμεσα και μάλιστα προς το χειρότερο. Ήδη έχει τρεις διαδοχικές αλλαγές σε ένα συγκεκριμένο άρθρο. Και είναι καίριο αυτό.
Δεν είναι αλήθεια ότι σας υπαγορεύουν οι αγορές και οι επιτηρητές περαιτέρω ελαστικοποίηση και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, απελευθέρωση των απολύσεων και συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζομένων; Δεν αληθεύει – όπως δηλώσατε και εσείς- ότι σας ζήτησαν να περικόψετε τον 13ο και τον 14ο μισθό; Εάν πράγματι διαφωνείτε με τέτοιου είδους προκλήσεις κύριοι της Κυβέρνησης νομίζω ότι πρέπει να αλλάξετε πολιτική.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΣΛΙΣΗΣ): Είπα όχι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ: Είπατε όχι. Εμείς, λοιπόν, επιμένουμε. Και μπορείτε σήμερα να μας λέτε όχι. Αν, όμως, αύριο το κάνετε; Γιατί άλλα μας είπατε και για τούτο το νομοσχέδιο. Και θα σας επισημάνω ξανά τις τρεις αλλαγές, 100, 50,30 και εξαίρεση των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Να δούμε αν είναι και αυτό έτσι. Μακάρι να μην είναι.
Προφανώς είναι στη δική σας έμπνευση η προσπάθεια για περαιτέρω απορρύθμιση της ελληνικής αγοράς εργασίας, που ξεκινήσατε το περασμένο φθινόπωρο. Σας πρόλαβαν οι εξελίξεις και δεν είχατε τη δυνατότητα να συμπεριλάβατε στο νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα και άλλες ρυθμίσεις που νομιμοποιούν και επεκτείνουν τη νεοφιλελεύθερη ευελιξία με την υπόδειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι για μας σαφές ότι πολύ γρηγορότερα απ’ ότι φανταζόταν και ο πιο απαισιόδοξος οπαδός σας απαντήσατε στο ερώτημα που είχε θέσει ο Πρωθυπουργός «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα;». Και επιλέξατε φυσικά το δεύτερο, το βαφτίσατε στα ελληνικά «ευελφάλεια» για να γίνει πιο εύπεπτη, ίσως και λιγότερη κατανοητή.
Και νομίζω ότι προσφεύγετε στην «επιστημονική εγκυρότητα» της αυθεντίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Έχουμε διαφωνήσει πλήρως με αυτή την πολιτική, με αυτές τις επιλογές. Και έχουμε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις εξόδου από την κρίση για την αναβάθμιση του παραγωγικού ιστού και του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Εμείς θεωρούμε ότι αν δεν ξεσηκωθεί ο λαός, αν δεν κατέβει στους δρόμους για να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή, να πει όχι στους επικυρίαρχους του Ταμείου και στους οπαδούς της πολιτικής του στην Ελλάδα, οι προοπτικές για τη χώρα μας θα είναι δυσοίωνες.
Σήμερα, ανατρέπονται εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών, ξεκινώντας από το 8ωρο μέχρι όλα εκείνα που συνηθίζονται να λέγονται στην απεργιακή συγκέντρωση της εργατικής Πρωτομαγιάς, τις οποίες οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας τις κέρδισαν με αγώνες, με διωγμούς, με εξορίες και τις οποίες νομίζω ότι είναι διατεθειμένοι ή θα είναι αναγκασμένοι κυρίως οι νέοι και οι νέες να υπερασπιστούν ξανά με πείσμα και με αποφασιστικότητα.
Πάντως και ο εργασιακός μεσαίωνας θέλει την εγγύησή του. Και νομίζω ότι τούτο το νομοσχέδιο κάτι εγγυάται. Μετά τις διαπιστώσεις του Πρωθυπουργού για την ύπαρξη του εργασιακού μεσαίωνα, έρχεται και αυτό το νομοσχέδιο που στην ουσία νομιμοποιεί έντεχνα και εγγυάται την εύρυθμη και αρμονική λειτουργία του.
Κατ’ αρχήν διευκρινίζουμε ότι αυτό που αποτελεί κοινό τόπο στις συνειδήσεις σήμερα των εργαζομένων της χώρας είναι ότι , η ευελιξία, οι εργασιακές σχέσεις και η ασφάλεια δικαίου των μισθωτών αποτελούν έννοιες που είναι αντίρροπες και ανταγωνιστικές. Όσο και αν προσπαθείτε να πείτε για υπερρύθμιση ή απορρύθμιση κα για μια ισορροπία, νομίζω ότι αυτό που κυριαρχεί είναι η απορρύθμιση.
Προβλέπετε κανόνες που θεσπίζουν και ρυθμίζουν ευέλικτες μορφές απασχόλησης, που αποβλέπουν ευθέως στην ασφάλεια των εργαζομένων. Δεδομένου ότι η επινόηση και η προσφυγή των εργοδοτών σε αυτές τις μορφές –μέρος των οποίων επιλεκτικά μεταρρυθμίζετε με το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα- εξυπηρετούν ένα προφανή σκοπό, την μειωμένη προστασία που πηγάζει παραδοσιακά από την εργασιακή νομοθεσία μέσα από τη συρρίκνωση του άμεσου και του έμμεσου εργασιακού κόστους.
Τα προωθούμενα μέτρα με το σημερινό σχέδιο νόμου αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της συνολικής σας πολιτικής. Τα ανέφερα και παραπάνω, δηλαδή, απορυθμίζετε τελικά την αγορά και τις εργασιακές σχέσεις, δεν τις ρυθμίζετε μέσα από τη δημιουργία ενός συστήματος ευέλικτων εργασιακών σχέσεων που επιτρέπουν και ενισχύουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων, τη μεγαλύτερη και πιο απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου και φυσικά τη κατάτμηση και τον αφοπλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος των εργαζομένων.
Δεν προβλέπετε τίποτα για το πώς θα συνδικαλιστούν αυτοί οι καινούριοι εργαζόμενοι, επισφαλώς όπως λέγεται σωστά ή λάθος. Και νομίζω ότι αυτό είναι πεντακάθαρα μία ταξική επιλογή υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου. Και νομίζω ότι έχετε μια μεγάλη πολιτική στήριξη σε αυτήν την αίθουσα από τις πολιτικές δυνάμεις και της Νέας Δημοκρατίας, που κρατά χαμηλούς τόνους και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού που μάλιστα έχει και υψηλούς τόνους σε αυτό.
Να δούμε τώρα το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου. Και να πούμε ότι σε αυτό το περιβάλλον της οικονομικής ύφεσης και της κρίσης, που σοβεί στην χώρα και στην Ήπειρο, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, το ελάχιστο για το οποίο θα έπρεπε να μεριμνήσει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου θα ήταν η αναζήτηση τρόπων αυξημένης προστασίας του αδύναμου πόλου, δηλαδή, των εργαζομένων και των εργασιακών σχέσεων.
Εντούτοις η κατάληξη του τετράμηνου διαλόγου, που εμείς λέμε ότι ήταν ψευδής και ατελής, σε επίπεδο αποκλειστικά εμπειρογνωμόνων των κοινωνικά εταίρων, ήταν κοινωνικά και πολιτικά απαράδεκτη. Σημειωτέων ότι απορρίφθηκαν συλλήβδην και δεν συμπεριλαμβάνονται στο τελικό κείμενο του νομοσχεδίου η συντριπτική πλειοψηφία των προτάσεων των εκπροσώπων της εργατικής πλευράς.
Το πρώτο που θέλουμε να επισημάνουμε είναι ότι μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνουν όσα πεδία των εργασιακών σχέσεων δεν εμπεριέχονται στο σχέδιο νόμου που συζητάμε, παρά όσα ρυθμίζονται. Αυτά κύριε Υπουργέ εξαιρέθηκαν από το διάλογο, άρα και από τελικό κείμενο. Και αυτά είναι οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις που αφορούν σε τουλάχιστον 450.000 εργαζόμενους.
Και πρόκειται συγκεκριμένα για τους απασχολούμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και προσωρινής απασχόλησης στο δημόσιο που είναι 100.000, στον ιδιωτικό τομέα που είναι 250.000, για τους εργαζόμενους με κάθε τύπο εργολαβιών που είναι 60.000, για τους εργαζόμενους που δανείζονται με γνήσιο τρόπο μεταξύ των εταιρειών στα πλαίσια ενός ομίλου επιχειρήσεων που είναι 20.000 και για τους χιλιάδες εργαζόμενους με καθεστώς stage, των οποίων το καθεστώς απασχόλησης κρίθηκε απαράδεκτο για το δημόσιο τομέα αλλά θεμιτό.
Σύμφωνα με την ηγεσία του Υπουργείου όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν αντιμετωπίζουν εργασιακή ανασφάλεια, άρα δεν χρειάζεται να μπουν στο νομοσχέδιο που συζητάμε. Το δεύτερο είναι ότι για τις κατηγορίες εκείνες τις οποίες αναφέρει το νομοσχέδιο τα νέα δεν είναι καλά και είναι και ανησυχητικά, για τους ψευδοαπασχολούμενους, μιλάμε για 300.000 κόσμο. Κατ’ αρχή δεν θεσπίζεται το γενικό τεκμήριο της εξαρτημένης εργασίας υπό την έννοια ότι ο εργοδότης θα έφερε το βάρος της απόδειξης του αντιθέτου. Απλά εφ’ όσον ο εργαζόμενος με μπλοκάκι τολμήσει να αποδείξει ότι συμβάλλεται κατά κύριο αποκλειστικό τρόπο με ένα εργοδότη για τουλάχιστον για εννέα μήνες, όπως το διαμορφώσατε τελικά, θα είναι δυνατόν να κριθεί έπειτα από μακρύ και κατά κανόνα δικαστικό αγώνα – όπως προβλέπουμε εμείς- ότι πρόκειται εξαρχής για εξαρτημένη εργασία.
Σε ότι αφορά στη μερική απασχόληση η βασικότερη καινοτομία είναι η επέκταση και στις ΔΕΚΟ. Η προσαύξηση του 10% στις επιπλέον ώρες εργασίας αφ’ ενός υπολείπεται του ελάχιστου ορίου του 25% με το οποίο προσαυξάνεται η αμοιβή για την υπερεργασία των πλήρως απασχολούμενων, αφετέρου συναντάει ήδη λυσσαλέες αντιδράσεις από την εργοδοτική πλευρά η οποία σε επιστολή προς το Υπουργείο διαμαρτύρεται για την δυσβάσταχτη αύξηση του εργασιακού κόστους.
Σε σχέση με τον κατ’ επάγγελμα δανεισμό μέσω εταιρειών προσωρινής απασχόλησης μπορεί το όριο των 16 μηνών να περιορίζεται στο 10μηνο, αλλά η εξαίρεση του 18μήνου σε περίπτωση αναστολής της εργασιακής σχέσης άλλου εργαζόμενου, ανοίγει διάπλατα την πόρτα για κάθε μορφής καταστρατήγησης.
Αντίστοιχα με την απαγόρευση ανανέωσης σύμβασης δανεισμού εντός 45 ημερών, απλά θεσπίζεται τυπικά νόμιμη διακοπή του μόνιμου δανεισμού ενός εργαζόμενου, ενώ η δυνατότητα δανεισμού του ίδιου εργαζόμενου στην ίδια επιχείρηση μέσω πολλών ΕΠΑ, διατηρείται ανέπαφη.
Το τρίτο σε αυτή την περίπτωση είναι και το πιο εξοργιστικό ότι έχουμε άτακτη υποχώρηση στις πιέσεις που δεχθήκατε από τους εργοδότες σε κάποιες από τις ελάχιστες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που ήταν θετικές. Ενδεικτικά στο άρθρο 1 διπλασιάζεται αρχικά ο χρόνος που απαιτείται για την τεκμηρίωση εξαρτημένης εργασίας κατά την ύπαρξη σύμβασης έργου ή παροχής υπηρεσιών από τρεις σε έξι μήνες. Και επειδή και αυτό άφησε ανικανοποίητους τους εργοδότες το τριπλασιάσατε και το ορίζετε πλέον στους εννέα μήνες.
Στο άρθρο 8 μειώνεται αρχικά από 100 σε 50 η προσαύξηση στο καταβαλλόμενο ημερομίσθιο για την εργασία που παρέχεται την έκτη εβδομάδα, το Σάββατο ή και όχι μόνο το Σαββάτο κατά παράβαση του συστήματος της πενθήμερης εργασίας. Και επειδή και αυτό δυσαρέστησε το κατεβάσατε στο 30%.
Είναι δώρο στους εργοδότες. Μην πείτε στους ξενοδοχοϋπαλλήλους στην Κρήτη, στα Δωδεκάνησα ότι κάνατε λάθος. Αυτή είναι η φιλοσοφία σας, αυτό είναι το σωστό για σας. Αν έχετε κάνει λάθος βγάλτε το τώρα.
Όταν θα ομολογηθεί γενικά η αποτυχία σας, τι θα πείτε σε όλο τον ελληνικό λαό, αλλά κυρίως τι θα πείτε σε αυτούς τους εργαζόμενους που τραβάνε περισσότερο βάρος από όλους τους υπόλοιπους.
Είναι προφανής, λοιπόν, η εξάρτηση από συμφέροντα και είναι προφανές ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι ψευδεπίγραφο.
(AM)

(SM )
Θα ήθελα να τονίσω ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι η ελληνική εκδοχή της lex security. Δεν καταργεί, αλλά «ρυθμίζει» ανάποδα, δηλαδή και κατά συνέπεια θεσμοθετεί πλήρως τον εργασιακό μεσαίωνα εξαιτίας της αποσπασματικότητας, επειδή υπάρχουν αντιφατικές επιλογές επαναρρύθμισης ευέλικτης εργασίας και επειδή με την επιλεκτική αποσπασματικότητα των μέτρων απέναντι στην ευελιξία από τις νέες ρυθμίσεις εξαιρούνται με επιμονή οι πλέον εκτεταμένες πρακτικές ευελιξίας.
Το ίδιο αποσπασματικές σε ένα νομοσχέδιο που ενισχύει την ελληνική εκδοχή της lex security, είναι και οι ρυθμίσεις που προτείνετε για την υγεία, την πρόνοια και την κοινωνική ασφάλιση. Και επειδή, πλέον, η επικαλούμενη θεσμική θωράκιση με πρόσθετα δικαιώματα των ευέλικτα απασχολούμενων που προβλέπονται από τις νέες ρυθμίσεις –«μπλοκάκια», μερική απασχόληση κι όλα τα συναφή- απέχει σημαντικά από το να προσδώσει το παραμικρό αίσθημα της ασφάλειας στις ευέλικτες αυτές κατηγορίες πληθυσμού, νομίζω ότι είναι κάπως αντίθετο απ’ ότι επιγράφεται, εντελώς αντίθετο.
Ο Πρόεδρος του Λ.Α.Ο.Σ. χθες δήλωσε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης, ότι εξαιτίας της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο -και όλα τα υπόλοιπα- φοβάται μήπως ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Εγώ θέλω να σας πω ότι εμείς ελπίζουμε ότι μπορεί να ξεσηκωθεί -και θα ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός- και αυτό το θεωρούμε ότι είναι η μόνη λύση και είναι η μοναδική διέξοδος που μπορεί να υπάρξει.
Επειδή δεν έχω άλλο χρόνο, θέλω να πω ότι σε επιμέρους ζητήματα, όπως είναι αυτά που προβλέπονται από τις ενσωματωμένες πια διατάξεις για το φάρμακο, την υγεία, τον Ο.Γ.Α. και τον Ο.Α.Ε.Ε., αλλά και για κάποια επιμέρους που μπορεί να φαίνονται μικρά, αλλά είναι πολύ σημαντικά για κάποιες ομάδες πληθυσμού, θα πω ότι θα κάνουμε κάποιες προτάσεις. Είναι φανερό ότι εκεί υπάρχει προχειρότητα. Είναι θετικό που βάλατε την κυστική ίνωση στο χαρτί που μας δώσατε τώρα μόλις, αλλά δείχνει από την άλλη μεριά μία προχειρότητα, η οποία πρέπει να καλυφθεί.
Θα καταψηφίσουμε, λοιπόν, το σχέδιο νόμου «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις». Δεν έχει καμία ουσιαστική εγγύηση σε ένα εργασιακό περιβάλλον που είναι και με τις δικές σας και με της Νέας Δημοκρατίας τις πολιτικές, τις ενέργειες και τις πράξεις, εντελώς ανασφαλές. Συνιστά –όπως λέγατε κι εσείς προ των εκλογών- εργασιακό μεσαίωνα.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Κριτσωτάκη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τώρα θα δώσω το λόγο κατόπιν σχετικού αιτήματος, το οποίο έγινε δεκτό από το Προεδρείο και κατ’ εξαίρεσιν για λόγους που αφορούν τον προγραμματισμό των εργασιών, στην κυρία Αλέκα Παπαρήγα, την Πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κ.Κ.Ε. και Γενική Γραμματέα του Κόμματος.
Ορίστε, κυρία Παπαρήγα, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής ομάδας του Κ.Κ.Ε.): Κύριε Υπουργέ, θα σας παρακαλέσω να μεταβιβάσετε στον Πρωθυπουργό ότι εμείς αισθανόμαστε και συγκίνηση και περηφάνια όταν τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης - ενδεχομένως και άλλα πέρα από την Ευρώπη- δείχνουν και την άλλη Ελλάδα που εσείς προσπαθείτε να κρύψετε. Όταν δείχνουν τις μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις εργατοϋπαλλήλων, αγροτών, ναυτεργατών, νεολαίας, όταν δείχνουν την αντίθεση του ελληνικού λαού που μπορεί να μην είναι αντίστοιχη σήμερα της επίθεσης που δέχεται -αλλά αυτή είναι η άλλη Ελλάδα που υποστηρίζουμε-, είμαστε παρά πολύ περήφανοι γιατί δεν μπορεί να προβάλλεται μόνο η Ελλάδα της Eurovision, των Ολυμπιακών αγώνων, των καζίνο ή των καινούριων παιχνιδιών που έχουμε τώρα, να μπορεί κανείς να παίζει μαζικά φρουτάκια και από το σπίτι του. Αυτήν την Ελλάδα που εσείς με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, υποστηρίζετε, δεν είναι η μοναδική Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και για άλλες χώρες, Γερμανία δεν είναι μόνο η Γερμανία της κυρίας Μέρκελ, Γαλλία δεν είναι μόνο η Γαλλία του κ. Σαρκοζί, Ιταλία δεν είναι μόνο η Ιταλία του κ. Μπερλουσκόνι. Και ευτυχώς που υπάρχουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης που μπορούν κατά κάποιο τρόπο να συμβάλουν στο μέτρο που το κάνουν -όταν είναι δυνατοί οι αγώνες και δεν μπορούν να τους αγνοήσουν- έστω στο να υπάρχει ενημέρωση και μέσω αυτής να διευκολύνεται ως ένα βαθμό και η διεθνοποίηση της πάλης.
Και πρέπει να σας πω, επίσης, ότι εμείς είμαστε αποφασισμένοι στο μέτρο των δυνάμεών μας και στο μέτρο –αν θέλετε- της αποδοχής –και πιστεύουμε ότι θα έχει στην πορεία όλο και μεγαλύτερη αποδοχή– των θέσεών μας, να συμβάλουμε να προβάλλονται και στην Ελλάδα και διεθνώς- γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς- η προσπάθεια των εργαζομένων σε κάθε τόπο δουλειάς, στη γειτονιά, στο δρόμο, να μπλοκάρουν και να δυσκολέψουν την εφαρμογή αυτών των μέτρων που γενικά παίρνετε και ειδικά αυτού του νομοσχεδίου που συζητάμε σήμερα και που οπωσδήποτε θα γίνει νόμος της σημερινής Βουλής, λόγω του συγκεκριμένου συσχετισμού δύναμης.
Πρέπει να σας διαβεβαιώσω ότι σας απαλλάσσουμε απ’ την κατηγορία που σας απευθύνεται ότι είσαστε επιρρεπείς να υποκύπτετε σε πιέσεις. Δεχόμαστε ότι αυτό το νομοσχέδιο που φέρατε, καθώς και τα άλλα, είναι συνειδητή επιλογής σας. Πάρα πολλά από αυτά βρίσκονται στο προεκλογικό σας πρόγραμμα. Απορώ πώς ακούγεται από άλλα πολιτικά κόμματα ότι κοροϊδέψατε τον ελληνικό λαό με το πρόγραμμά σας. Άλλο πράγμα αν παραπλανήθηκε ένα μέρος του ελληνικού λαού. Άλλο πράγμα αν πίστεψε ότι μπορεί να είσαστε λιγότερο κακοί από τη Νέα Δημοκρατία. Δεν συζητάμε τώρα πώς διαμορφώθηκαν τα κριτήρια ψήφου. Υπήρχαν. Αυτό, το οποίο εσείς προσπαθείτε να κάνετε -και εσείς και άλλοι Υπουργοί και η Κυβέρνηση- είναι βασικά μέτρα, τα οποία έχετε προγραμματίσει να τα πάρετε σε τέσσερα χρόνια, τώρα σας λένε οι σύμμαχοί σας να τα πάρετε σε έξι μήνες. Ε, αυτό σας δυσκολεύει. Διότι θέλατε να τα πάρετε τμηματικά.
Και πρέπει να σας πω ότι εκείνο για το οποίο δεν σας απαλλάσσουμε, πέρα από τη στρατηγική σας επιλογή και το πρόγραμμα, είναι η συστηματική προσπάθεια που κάνετε, να ενοχοποιήσετε τους εργαζόμενους και να τους κάνετε συνένοχους για τα μέτρα.
Μπορεί να τα βάζετε με τη Νέα Δημοκρατία και να λέτε ότι όλα γεννηθήκαν από τη Νέα Δημοκρατία, τα «παπαγαλάκια» σας, όμως και εσείς ο ίδιος προσωπικά –και ξέρετε ποια είναι τα «παπαγαλάκια» σας- και τα «παπαγαλάκια» της Νέας Δημοκρατίας και άλλων κομμάτων, ιδιαίτερα του Λ.Α.Ο.Σ., δεν χάνουν την ευκαιρία να πουν «είμαστε όλοι υπεύθυνοι».
Υπάρχει το «φακελάκι»; Φταίει αυτός που δίνει το «φακελάκι». Τι κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι; Έφτασαν το ένα, ενάμισι εκατομμύριο. Τετρακόσιους χιλιάδες αναφέρατε στον προϋπολογισμό ότι πληρώνετε. Αφαιρούμε εμείς τα Σώματα Ασφαλείας κ.λπ.. Τώρα έχει βγει ότι είναι ένα εκατομμύριο χιλιάδες οι δημόσιοι υπάλληλοι, που δεν είναι τόσοι και δεν δεχόμαστε ότι είναι τόσοι. Λέτε και αυτοδιορίστηκαν, Λέτε και «μπουκάρισαν» μέσα στα υπουργεία, πήραν μια καρέκλα, κάθισαν και μετατράπηκαν σε δημοσίους υπαλλήλους. Καθαρίζουν –λέτε- φασολάκια. Αυτά λέτε. Δεν εξυπηρετούν τον κόσμο, παίρνουν επιδόματα που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα κ.λπ.
Και προκειμένου να πείσετε για να πάρετε μέτρα εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, κλαίτε με κροκοδείλια δάκρυα γι΄αυτούς του ιδιωτικού τομέα που παίρνουν χαμηλότερους μισθούς, Λέτε και ο ιδιωτικός τομέας, επίσης, από μόνος του και χωρίς τους νόμους δίνει αυτούς τους μισθούς που δίνει. Λέτε και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις ξεπήδησαν από μόνες τους και έρχεστε εσείς να τις τακτοποιήσετε.
Σας θυμίζω το εξής πράγμα. Φαντάζομαι ότι θα το έχετε υπόψη σας, αλλά καμιά φορά και εγώ ξεχνώ θέσεις του κόμματός μου πριν από είκοσι χρόνια, όχι ηθελημένα. Το θέμα της μερικής απασχόλησης ήρθε το 1986 από την Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου μπροστά στην προετοιμασία της Ελλάδας για την ενιαία εσωτερική αγορά, η οποία ήταν προετοιμασία της Ελλάδας για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Και βεβαίως, ξεκίνησε από τα λεγόμενα εποχιακά επαγγέλματα. Και εμείς τότε είχαμε πει, χωρίς να μπορούμε να συλλάβουμε τότε όλη την εξέλιξη του πράγματος, ότι πάτε να καταργήσετε την κανονική απασχόληση. Από τότε ξεκίνησε. Ήταν σε μερικό επίπεδο. Και τότε εμείς, ως Κόμμα, παλεύαμε. Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, π.χ., όταν δεν θα εργάζονται γιατί τα ξενοδοχεία δουλεύουν τέσσερις-πέντε μήνες, όχι παραπάνω, το υπόλοιπο διάστημα να μπορούν να ασφαλίζονται,, να έχουν βιβλιάρια υγείας κ.λπ.
Αλλά αυτά είναι προβλεπόμενα. Και είναι μέσα στην ιδεολογία σας και μέσα στο Πρόγραμμά σας. Αλλά, να ξεκαθαρίσουμε που είναι η αφετηρία της διαφωνίας μας μαζί σας και ας αφήσουμε τα: δογματισμός, εκσυγχρονισμός, ανανέωση, και όλα αυτές τις –με συγχωρείτε- κουταμάρες.
Εσείς ξεκινάτε από το εξής πράγμα: Πρωταγωνιστής της ανάπτυξης της προόδου, της ευημερίας είναι οι μεγάλοι επιχειρηματίες, το κεφάλαιο, οι καπιταλιστές. Και ταυτόχρονα, βεβαίως, αναγνωρίζετε ότι δίπλα σ’ αυτούς τους πρωταγωνιστές υπάρχουν και κάποιοι που προσφέρουν. Λέτε και αυτοί οι πρωταγωνιστές θα μπορούσαν να παράγουν εμπορεύματα, να τα πουλάνε, να τα διαφημίζουν, να τα εξάγουν, ιδίως στους εργαζομένους.
Εμείς ξεκινάμε από μία άλλη θέση, ότι ο παραγωγός είναι ο εργαζόμενος, ο άνθρωπος και όχι ο επιχειρηματίας, ότι μπορεί να υπάρξει κοινωνία καλύτερη από αυτήν που γνωρίσαμε στον 20ο αιώνα, τη σοσιαλιστική, που μπορεί να ζήσει χωρίς τους επιχειρηματίες, αλλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την ανθρώπινη εργατική δύναμη, τον εργαζόμενο. (XS)
(2AM)
Γίνεται πολύς λόγος το τελευταίο διάστημα και λέτε ότι: Δεν θέλουμε την υγεία εμπορευματοποιημένη, την παιδεία εμπορευματοποιημένη, θέλουμε κράτος πρόνοιας κ.λπ.
Κοιτάξτε να δείτε. Το μεγαλύτερο εμπόρευμα που υπάρχει σήμερα και όχι μόνο σήμερα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, είναι η ικανότητα του ανθρώπου να δουλεύει, να παρέχει εργασία του οποίου εμπορεύματος συνεχώς και πάντα προσπαθείτε να κατεβάσετε την τιμή πιο κάτω. Δεν μπορείτε να κατεβάσετε την τιμή των προϊόντων των σούπερ μάρκετ, γιατί τότε θα χτυπήσετε την κερδοφορία του κεφαλαίου και δεν θέλετε.
Σε αυτό το εμπόρευμα λοιπόν -την ικανότητα του ανθρώπου να δουλεύει, την εργατική δύναμη- προσπαθείτε να κατεβάσετε την τιμή όσο γίνεται πιο κάτω. Και όταν για κάποια στιγμή του τη βελτιώνετε, θα τα πάρετε πίσω. Και αυτό βεβαίως δεν είναι μόνο επιλογή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι επιλογή κάθε κόμματος που στηρίζει αυτό το σύστημα.
Λοιπόν για εμάς, δεν είναι εμπόρευμα η ικανότητα του ανθρώπου προς εργασία. Αυτή είναι η διαφορά μας. Από εκεί και πέρα βεβαίως δεν θα αναπαράγουμε αυτή τη γενική διαφορά, θα μιλάμε και πάνω στα νομοσχέδια.
Υπάρχει η Ελλάδα –για να προσθέσω- των εκπαιδευτικών που καλούνται σε απολογία τώρα γιατί απήργησαν. Υπάρχει η Ελλάδα των απολύσεων, γιατί απήργησαν οι εργάτες. Υπάρχει η Ελλάδα όμως και των εργατών που τη δεύτερη μέρα της απεργίας έλεγαν ότι, «σας παρακαλούμε μην πάτε στη συγκέντρωση, ελάτε συνδικαλιστές και άλλοι από τα εργοστάσια να κάνετε αλυσίδα απέξω, για να βρούμε δικαιολογία να μην μπούμε» γιατί φοβούνται τον εργοδότη, για τους γνωστούς λόγους και ο φόβος δεν είναι συναίνεση.
Και να σας πω κάτι, αυτοί που αύριο θα βγουν στους δρόμους και θα είναι πολύ πιο σκληροί απ’ ό,τι είμαστε εμείς, θα είναι αυτοί που θα είναι συμπιεσμένοι απ’ το φόβο. Αυτοί θα αποδειχθούν πολύ πιο εκδικητικοί απέναντί σας και απέναντι βεβαίως σε κάθε Κυβέρνηση, με αυτή την πολιτική.
Λέει η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου -προσπαθώντας να μας δείξει τον εκσυγχρονισμό, την ανανέωση κ.λπ. σε αντίθεση με το συντηρητισμό- ότι έχει αλλάξει ο παραδοσιακός τύπος εργασίας και συμβάσεως εργασίας. Βεβαίως έχει αλλάξει, τι έχει αλλάξει όμως; Και εμείς δεν υποστηρίζουμε αυτό που υπάρχει σήμερα ακόμα και τη μόνιμη εργασία και την κανονική σύμβαση σε όποιο μέτρο μένει.
Το 19ο αιώνα, με τις μεγάλες εξεγέρσεις που έγιναν ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, πριν οι Αμερικανοί ρίξουν στην αχρηστία το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πάλευαν για δέκα και οκτώ ώρες δουλειάς μετά. Να συμφωνήσουμε λοιπόν, αν κάτι έχει ξεπεραστεί αυτό είναι το οκτάωρο και έχει ξεπεραστεί, γιατί η τεχνολογία έχει φέρει τα πράγματα έτσι, ακόμα και στις μικρές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα με τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα, η παραγωγικότητα έχει ανέβει. Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που έχει ξεπεραστεί αυτό είναι το οκτάωρο της κανονικής δουλειάς.
Και αν θέλετε, γιατί δεν είναι ώριμο τον 21ο αιώνα το επτάωρο; Έχει ξεπεραστεί το δικαίωμα «δουλειά για όλους, εξασφαλισμένη»; Είναι ξεπερασμένο και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις είναι το σύγχρονο; Εδώ πέρα έχετε φιλοσοφία, έχετε θεωρία και γι’ αυτό είσαστε αποφασισμένοι να τα φέρετε αυτά τα πράγματα. Έχει ξεπεραστεί η σύμβαση εργασίας; Από πού και ως πού; Δηλαδή, αυτό είναι παλαιολιθικό, δογματικό, σταλινικό, σεχταριστικό, το να υπάρχει συλλογική σύμβαση εργασίας;
Και αφού τα γράφετε αυτά, για δείτε τώρα τι γίνεται με την εργοδοσία. Ούτε στο τηλέφωνο δεν βγαίνει στις ομοσπονδίες που λένε να ξεκινήσουν συζητήσεις για κρατικές συμβάσεις. Λένε «1% αύξηση και αν θέλετε, δεν ερχόμαστε». Γιατί δηλαδή;
Και μη μου πείτε, ότι εσείς αποφασίζετε μόνο για το δημόσιο; Και εσείς και η Νέα Δημοκρατία και όλες οι κυβερνήσεις με νόμους καθόριζαν τις εργασιακές σχέσεις. Δεν μπορεί ο κάθε βιομήχανος, ο κ. Βγενόπουλος και ο κ. Δασκαλόπουλος να βρεθεί αντιμέτωπος. Θα ασκήσει τον εκβιασμό στους εργαζόμενους του, αλλά θέλει και τις εργασιακές σχέσεις τις θεσμοθετημένες από τη Βουλή για να μπορέσει να ασκήσει ακόμα μεγαλύτερο εκβιασμό για να τις αθετήσει και αυτές. Αλλά να έχει και ένα όριο ασφαλείας για να μην σκέφτεται ότι μπορούν να φέρουν οι εργαζόμενοι την επιθεώρηση εργασίας κ.λπ.
Οι επιχειρηματίες δεν καθορίζουν αυθόρμητα αυτά. Ζητάνε την παρέμβαση του κράτους. Πρώτα σας κατηγορούν και κατηγορούν τη Νέα Δημοκρατία ότι καθυστέρησε –έχουν ένα δίκιο, δικό τους δίκιο όχι δικό μας και του λαού- στο εξής: Ότι χάρη στην αντίσταση που υπήρχε στην Ελλάδα, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις δεν πέρασαν όσο ήθελαν και είναι γεγονός ότι έχουμε το μικρότερο ποσοστό των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην Ευρώπη.
Και μπορεί ένας μέρος από αυτό να οφείλεται σε αναχρονισμούς του ελληνικού καπιταλισμού ή σε καθυστερήσεις ή σε γραφειοκρατίες αλλά ένα σημαντικό μέρος οφείλεται στην αντίσταση και στο γεγονός ότι στη συνείδηση των εργαζομένων έγινε πολύ δουλειά και είμαστε μπροστάριδες σε αυτό. Δεν είμαστε εμείς που ψηφίσαμε τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στους δήμους. Αυτά τα ψήφισαν όλα τα άλλα κόμματα, αδιαφορώντας αν οι κομμουνιστές δήμαρχοι φαίνονταν αδιάλλακτοι στο να βρεθεί, έστω και μια δουλειά του ποδαριού σε κάποιους.
Λέτε και ένα άλλο, ότι οι νέες μορφές απασχόλησης ικανοποιούν παραγωγικές ανάγκες μάλιστα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και όλων των άλλων με τα καμποτάζ κ.λπ. όντως, αυτές τις ανάγκες ικανοποιούν και προσωπικές ανάγκες.
Για ρωτήστε τις γυναίκες, ποια γυναίκα θέλει αυτή να δουλεύει το πρωί, ο άντρας της το απόγευμα, το παιδί να έχει το πρωί σχολείο και να τρέχει όλη τη μέρα στο φροντιστήριο. Τη μια μέρα να δουλεύει επτά ώρες, την άλλη να δουλεύει δυο,να κάθεται στο σπίτι της να δει πότε θα τη φωνάξει ο εργοδότης για να πιάσει δουλειά, να έχει ωριαίες συμβάσεις εργασίας –ούτε συμβάσεις, συμφωνίες είναι οι περισσότερες- να μην ξέρει αν θα δουλέψει έξι μήνες, να δουλεύει έξι μήνες, να μην ξέρει τι θα κάνει. Ποιος είπε ότι αυτό είναι σύγχρονο; Δεν είναι σπορ η εργασία. Βεβαίως μπορεί να υπάρχουν και μερικοί οι οποίοι να το έχουν σπορ, αλλά μάλλον αυτά τα παιδιά δεν ανήκουν στην εργατική τάξη της Ελλάδας, ούτε στη φτωχή αγροτιά, ούτε στους φτωχούς μικροεπιχειρηματίες.
Επιπλέον, σας κατηγορούν για προχειρότητα, που προχειρότητα μπορεί να υπάρξει πάνω στη δίψα να βγάλετε και από τη μύγα ξύγκι. Μπορεί να υπάρχει και αυτή η προχειρότητα και να τα μοντάρετε πιο έξυπνα. Εδώ λέει το εξής πράγμα, στο σχέδιο νόμου, που βάλατε μέσα και τα φάρμακα: Συνταγές φαρμάκων ασφαλισμένων ασφαλιστικών οργανισμών η αξία των οποίων ξεπερνάει τα 150 ευρώ αθροιστικά ανά μήνα, δεν εκτελούνται από το φαρμακοποιό εφόσον δεν είναι θεωρημένες από το αρμόδιο όργανο του φορέα. Δηλαδή κάποιο διοικητικό μηχανισμό του ασφαλιστικού ταμείου. Και λέει παρακάτω: Οι αξονικές, οι μαγνητικές τομογραφίες οστικής πυκνότητας καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Θα έχετε μια ουρά, θα σας πάρω τηλέφωνο, με συγχωρείτε, γιατί έχω και προσωπικό πρόβλημα και δεν αναφέρομαι μόνο στον εαυτό μου.
Θα σας πω ένα παράδειγμα βγαλμένο από τον εαυτό μου. Παίρνω φάρμακα κάθε μήνα για χρόνια πάθηση, ρευματοειδή αρθρίτιδα πάνω από 150 ευρώ το μήνα και πρέπει κάθε τρεις μήνες να κάνω εξετάσεις. Δηλαδή τι να κάνω να σας παίρνω τηλέφωνο για να πάω να κάνω εξέταση οστικής πυκνότητας; Τι είναι αυτά;
Λέτε παρακάτω: Οι ασφαλιστικοί οργανισμοί καθορίζουν ανώτατες τιμές για υλικά επεμβάσεων –προσέξτε- οστικά ενδοαυλικά μοσχεύματα, θεραπευτικά μέσα και προθέσεις, αναλώσιμα υλικά, υγειονομικά υλικά, καθώς και σκευάσματα ειδικής διατροφής. Και μέσα εδώ είναι και τα ειδικά φάρμακα για τους καρκινοπαθείς. Αυτό λέει, θα ρυθμίζεται από κανονισμούς και από επιτροπές κ.λπ. Σοβαρά; Δηλαδή ο ασφαλιστικός οργανισμός θα ανοίγει το ταμείο, που του το έχετε αδειάσει χρόνια, που δεν το επιχορηγείτε και θα πει: Τι έχεις να κάνεις; Τεχνητό πόδι; Ή θέλεις να κάνεις ολική αρθροπλαστική; Εγώ τόσο τιμολογώ τα υλικά που θα σου βάλουν. Ναι, αλλά τα υλικά τα τιμολογούν οι πολυεθνικές που τα παράγουν και τη διαφορά ανάμεσα στην πολυεθνική και τον ασφαλιστικό οργανισμό θα την πληρώνει ο ασφαλισμένος. Και μου λέτε τώρα, ότι όλα αυτά τα μέτρα εξυπηρετούν τις ανάγκες.
Και μιλάμε τώρα για πράγματα τα οποία δεν αφορούν έναν, δυο αφορούν πολλούς ανθρώπους και ιδιαίτερα γυναίκες που έχουμε τα περισσότερα μυοσκελετικά προβλήματα. Για να κάνουμε δηλαδή μια αξονική τομογραφία θα πηγαίνουμε στον κ. Λοβέρδο. Θα τον παίρνουμε τηλέφωνο, θα του λέμε θέλω να κάνω μια αξονική, υπόγραψέ μου.
Λοιπόν να σας κάνω και μια πρόταση για τα φάρμακα.


(FT)
(2XS)
Να γίνεται από το Κράτος η προμήθεια των φαρμάκων, απ’ ευθείας από τα εργοστάσια παραγωγής, με εργοστασιακή τιμή και όχι χονδρική, που αυτό θα σημαίνει χαμηλότερη τιμή, όσο περίπου είναι η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα, δηλαδή 25%. Και αν θέλετε αφαιρέστε το 25% από τους ασφαλισμένους. Πηγαίνετε να τα αγοράσετε απ’ ευθείας από τα εργοστάσια.
Γενικές προμήθειες. Εδώ δηλαδή, δεν χωράει συζήτηση σε αυτό το νομοσχέδιο. Τι να παρέμβουμε και να κάνουμε προτάσεις; Έχουμε κάνει προτάσεις δέκα χιλιάδες φορές. Εμείς προτάσεις θα κάνουμε πια στους δρόμους, στα χωράφια, στα λιμάνια και όπου υπάρχει αγωνιζόμενος λαός.
Και με αυτήν την έννοια –γι’ αυτό ζήτησα και το λόγο- αποχωρούμε από τη διαδικασία, καταψηφίζουμε συνολικά το νομοσχέδιο και κατ’ άρθρον, για όλα του τα άρθρα, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί κανείς να ασχοληθεί με αυτό το νομοσχέδιο. Ο αγώνας κρίνεται αλλού. Στο μπλοκάρισμα της εφαρμογής αυτών των μέτρων, σε αλλαγή συσχετισμού δύναμης, εκεί κρίνεται.
Αφήστε την ενοχοποίηση των εργαζομένων. Και να σας πω κάτι; Τους εργαζόμενους που ενοχοποιείτε, γιατί δέχονται τα επιδόματα, γιατί έχουν δεχθεί τη ρουσφετολογία, γιατί παίρνουν μίζες, γιατί παίρνουν φακελάκια –τα ξέρουμε, υπάρχει ένα μεγάλος μέρος των εργαζομένων σχετικά, όχι όμως η πλειοψηφία που κάνουν αυτή τη δουλειά- εμείς δεν θα τους εκδικηθούμε. Οι οποίοι, σημειωτέον, δεν μας ψήφισαν και όσο διατηρείται αυτό το καθεστώς δεν θα ψηφίσουν ποτέ ΚΚΕ και αν αύριο έρθει σοσιαλισμός θα τους έχουμε απέναντι και ας είναι εργατοϋπάλληλοι. Γιατί με διεφθαρμένη συνείδηση δεν μπορείς να καταλάβεις το κοινωνικό σύνολο και την αξία του συνόλου. Οι διαφθορείς αυτών των συνειδήσεων βρίσκονται μέσα στην πολιτική εξουσία και την εργοδοσία. Και από αυτήν την άποψη, εμείς δεν θα τους εκδικούμαστε επειδή είναι ρουσφετολογημένοι και επειδή έχετε φθείρει συνειδήσεις. Τους βλέπουμε εργάτες, τους βλέπουμε υπάλληλους, τους βλέπουμε μισθωτούς επιστήμονες και υπερασπιζόμαστε τα αντικειμενικά δικαιώματά τους.
Και να ξέρετε ότι ο καλύτερος εργαζόμενος είναι ο κομμουνιστής. Διότι εάν ο κομμουνιστής στον ιδιωτικό τομέα δεν δουλέψει και την ίδια ώρα απεργεί θα τον «σουτάρουν» -με συγχωρείτε για την έκφραση- όχι για την απεργία, αλλά για τεμπελιά. Και ο εργαζόμενος, ο οποίος έχει συνείδηση και της ευθύνης του απέναντι στο συνάδελφό του, που δεν μπορεί να κρύβεται και να αφήνει το συνάδελφό του να σηκώνει τη δουλειά, είναι αυτός ο οποίος οργανώνεται, συνδικαλίζεται, παλεύει, ψηφίζει ΚΚΕ, είναι ριζοσπάστης –και δεν λέω μόνο οι κομμουνιστές, σε καμμία περίπτωση. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος παλεύει για μια άλλη κοινωνία, ο οποίος συγκρούεται με αυτήν την πολιτική. Αυτός θα είναι εντάξει και στη δουλειά του. Δεν θα πάρει φακελάκι, γιατί άμα πάρει φακελάκι δεν έχει νόημα γι’ αυτόν ο αγώνας.
Λοιπόν, ας αφήσουμε την ηθικολογία απέναντι στους εργαζόμενους. Η ηθική βρίσκεται μέσα στην οργάνωση και στην πάλη. Εκεί θα χτυπηθούν και τέτοια φαινόμενα.
(Στο σημείο αυτό το ΚΚΕ αποχωρεί από την Αίθουσα)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κυρία Παπαρήγα.
Κύριε Υπουργέ, να κάνετε μια σύντομη παρέμβαση, για να μην καταστρατηγηθεί ο κανονισμός.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Μάλιστα, κύριε Πρόεδρε. Θα ήθελα το λόγο για τέσσερα λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Εντάξει, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να πω στην Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κομμουνιστικού Κόμματος ότι όσα είπε για τις εξετάσεις και για τις θεωρήσεις των φαρμάκων, είναι πάγια πρακτική των φορέων κοινωνικής ασφάλισης να μην αφορούν τις χρόνιες παθήσεις.
Αλλά για όλα τα υπόλοιπα, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, έχουμε συνεννοηθεί στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων πως έχει παροξυνθεί η συναλλαγή, η σπατάλη και η διαφθορά στο πεδίο του φαρμάκου, των εξετάσεων, που πολλές φορές δεν τις κάνουν τα νοσοκομεία, διότι είναι χαλασμένα τα μηχανήματά τους και παραπέμπουν σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, αλλά και στα ιατρικά υλικά.
Και ξέρουμε ότι η λύση θα δοθεί, κύριε Πρόεδρε, μόνο όταν το πρόγραμμα συνταγογράφησης και ελέγχου της συνταγογράφησης ηλεκτρονικά ολοκληρωθεί, γιατί από την 1η Μαΐου θα είναι σε όλη την Ελλάδα, για το ΙΚΑ, σε πλήρη εφαρμογή μόνο ο ηλεκτρονικός έλεγχος της συνταγογράφησης. Η συνταγογράφηση θα γίνεται σε κομμάτι χαρτί. Μέχρι να γίνει αυτό, που υπολογίζουμε να το ολοκληρώσουμε μέχρι το τέλος του 2010, πρέπει να κάνουμε γραφειοκρατικές, ενδεχομένως, να συμφωνήσω με την κυρία Παπαρήγα, πάντως χρήσιμες μορφές ελέγχου αυτού του οργίου. Διότι τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ που δώσαμε το 2009 ως ασφαλιστικά ταμεία για φάρμακα δεν τα έχουμε, αν μη τι άλλο. Έλεος, πια! Να μην κατηγορούμαστε και γι’ αυτό.
Κύριε Πρόεδρε, να προσθέσω, επίσης, κάτι για την ουσία της τοποθέτησης της Προέδρου της Κοινοβουλευτική Ομάδας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Δεν προέκυψαν τα προβλήματα ξαφνικά, ώστε να αναγκαστούμε να προσφύγουμε σε έναν ευρωπαϊκό, κατά τα 2/3, μηχανισμό στήριξης της ελληνικής οικονομίας, επειδή κάτι έγινε το Φεβρουάριο, δηλαδή, κάτι έγινε τον Ιανουάριο ή το Μάρτη.
Θέλω να σας παρακαλέσω, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, να δεχθείτε την ανάγνωση τριών γραμμών μόνο από μια τοποθέτησή μου το Δεκέμβριο του 2008 στη συζήτηση επί του Προϋπολογισμού. Είχα πει: Η χώρα θα χρειαστεί χρήματα για τις εγγενείς της υποχρεώσεις και ανάγκες και για τις πολιτικές που χρειάζεται η διεθνής οικονομική συγκυρία και δεν θα τα βρίσκει! Δεν θα τα βρίσκει, γιατί δεν θα μπορεί να τα δανειστεί, δεδομένου ότι έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών στη χώρα και γιατί ενδεχομένως, εάν δανειστεί –χωρίς να θέλω να κινδυνολογώ- στην πορεία θα υποστούμε βαριές μορφές επιτροπείας.
Από το 2008 φαινόταν που πάει η χώρα. Φαινόταν η χώρα ότι θα κατέληγε εδώ. Και επειδή, δυστυχώς, η χώρα κατέληξε εδώ, με έλλειμμα το 2009 13,6, όπως η Euro stat ανέδειξε, έπρεπε κάτι να γίνει.
Ήμουν απ’ αυτούς, κύριε Πρόεδρε, που πίστεψα ότι η διαδικασία της επιτήρησης, όπως αυτή οργανώνεται από τη συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια αμιγώς ευρωπαϊκή διαδικασία, μπορεί να αρκέσει και να βοηθήσει. Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή, από το Δεκέμβριο και την αλήθεια είπα και συνεργάστηκα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν ήταν όλο το πολιτικό σύστημα σε αυτήν την κατεύθυνση, δεν ήταν όλη η Βουλή σε αυτήν την κατεύθυνση, δεν ήταν οι δημοσιογράφοι σε αυτήν την κατεύθυνση, δεν ήταν και κομμάτια της Διοίκησης σε αυτήν την κατεύθυνση. Και πήγαμε πια στις διαδικασίες του μηχανισμού της 25ης Μαρτίου του 2010.
Τώρα, όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα, όσο εγώ μπορώ να βλέπω. Μπορεί να κάνω λάθος. Αλλά, ως άτομο βλέποντας τα πράγματα, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα εάν συνδυαστεί με την πλήρη εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και εάν εφαρμοστεί με μια πάρα πολύ λελογισμένη διαχείριση των δημοσίων δαπανών και φυσικά, εάν συνδυαστεί με ένα πάρα πολύ ισχυρό πρόγραμμα ανάπτυξης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
Προσωπικά, κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι αυτό είναι ένα σάλπισμα ύστατης στιγμής για τη σωτηρία της πατρίδας και ως πρόσωπο είμαι ταυτισμένος με αυτό. Το πιστεύω. Πιστεύω ότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει, χωρίς παράλληλα να ξεχνώ ότι έχουμε και άλλες υποχρεώσεις. Και παρ’ ό,τι η κατ’ εξοχήν, αυτή τη στιγμή, δικιά μας δουλειά, των Υπουργών, είναι να προσπαθούμε να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός αυτός, να εκπληρώσουμε όσες υποσχέσεις έχουμε δώσει για την εφαρμογή ενός προγράμματος σταθερότητας στον ελληνικό λαό, να κάνουμε τα μέτρα που έχουμε πει για τις μεγάλες αλλαγές, είμαστε υποχρεωμένοι να διαπραγματευτούμε και πτυχές αυτού που προϋποθέτει ο μηχανισμός στήριξης. Και διαπραγματευόμαστε, κύριε Πρόεδρε.
Σας παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε, δώστε μου άλλο ένα λεπτό.
Διαπραγματευόμαστε, δίνουμε μάχη. Και πρέπει να ξέρουν οι συνάδελφοι του Κομμουνιστικού Κόμματος ότι ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο υπάρχει χώρος πολύς.
Διαπραγματεύομαι σημαίνει, όταν ακούω το επιχείρημα για την περικοπή του 14ου και 13ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα να λέω «όχι» και το «όχι» να είναι πειστικό, να εξηγείς στους διεθνείς συνομιλητές σου γιατί αυτό το μέτρο δεν πρέπει να εφαρμοστεί και να πείθεις. Βγήκα και αμέσως ενημέρωσα ποια ήταν η Ημερήσια Διάταξη, που μετέθη την περασμένη Παρασκευή από τη Μεικτή Επιτροπή που επισκέφτηκε το Υπουργείο. Ήταν όλο το εργασιακό δίκαιο της μεταπολίτευσης.
Όπου λες «όχι», πρέπει να είσαι πειστικός. Όταν σου λένε ότι είναι υψηλός ο κατώτατος μισθός, πρέπει να ξέρεις να αναλύεις ποιος είναι ο κατώτατος μισθός και τι μπορεί να κάνεις και τι πρέπει να κάνεις για να τον κρατήσεις σε αυτό το επίπεδο. Όταν σου λένε για την παρεκτροπή της διαιτησίας, πρέπει να ξέρεις πως θα διαπραγματευτείς τη διατήρηση αυτής της εγγύησης στο χώρο των εργασιακών σχέσεων. Ειδάλλως, είσαι του άσπρου και του μαύρου. Μπορεί να είσαι καλός στα λόγια, είσαι όμως κακός για τη χώρα σε αυτήν την πραγματικά πάρα πολύ δύσκολη συγκυρία.
Και ταυτοχρόνως, πρέπει να κάνουμε και την υπόλοιπη δουλειά -όπως θα απαντούσα την Παρασκευή σε ερώτηση της συναδέλφου, της κυρίας Τσουμάνη- να προσπαθούμε να προωθούμε τα προγράμματα στήριξης της πρόσληψης νέων εργαζομένων γυναικών, τα προγράμματα στον Τουρισμό.
(BS)
02FT
Πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, με άλλα λόγια, για να συνδυάσουμε με όλα τα πρώτα που σας είπα και την ανάπτυξη.
Σ’ αυτόν τον αγώνα εύκολο είναι κανείς να σε μέμφεται. Πάρα πολύ εύκολο. Εύκολο είναι να προσπαθεί να κατασκευάσει ένα καβούκι να μπει εκεί για να βγει μετά την κρίση. Πιστεύω όμως, κύριε Πρόεδρε, και μ’ αυτό ολοκληρώνω –ευχαριστώντας σας που μου δώσατε την δυνατότητα- ότι δεν υπάρχει για την πατρίδα άλλος δρόμος σωτηρίας. Ή ενεργοποιείται ο μηχανισμός στήριξης, εφαρμόζουμε το πρόγραμμα σταθερότητας, τα πρόσθετα μέτρα, ό,τι ακόμα χρειαστεί για να μπει η Ελλάδα σε έναν δρόμο προκοπής, για να μπει η Ελλάδα σε έναν δρόμο ανάπτυξης, γιατί χωρίς αυτήν δεν έχουμε μέλλον, ή όποιος μας μέμφεται και αιτιάται, όποιος μας κατηγορεί ή μας σηκώνει το δάχτυλο, ας μας πει και τι πρέπει να κάνουμε. Για τώρα, γιια το σωτήριο μήνα Μάιο του 2010.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα, δυο λεπτά, κύριε Πρόεδρε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Θα ήθελα το λόγο για δυο λεπτά, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Πρέπει να μπούμε στον κατάλογο των ομιλητών.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σεβαστό, κύριε Πρόεδρε, αλλά θα ήθελα δυο λεπτά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ομιλία έκανε ο κ. Λοβέρδος, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Όχι. Δεν θα ανοίξει κύκλος Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων τώρα. Ζήτησα την κατανόηση του Σώματος εντίμως και σας είπα…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: …(Δεν ακούστηκε).
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, με σεβασμό στο Προεδρείο, είναι σωστό αυτό που λέτε. Όμως οι κανόνες και οι κανονισμοί είναι και για την Κυβέρνηση. Με συγχωρείτε πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ζητώ την κατανόηση του Σώματος να μην ανοίξει κύκλος Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων. Δεν κάνω ανάλυση γιατί το ζητώ. Το αφήνω και στην κοινοβουλευτική σας πείρα και στην καθαρή σας συνείδηση.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Οι Υπουργοί έχουν από το Σύνταγμα το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Όχι. Έδωσα το λόγο κατ’ εξαίρεση στην κ. Παπαρήγα. Έπρεπε και ήταν ωφέλιμη για την συζήτησή μας μια σύντομη παρέμβαση του Υπουργού.
Εισερχόμαστε στον κατάλογο των αγορητών επί της αρχής.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ωφέλιμη αλλά μονόπλευρη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Επί του Κανονισμού, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Παρακαλείται ο κ. Κωνσταντίνος Γείτονας να λάβει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Επί του Κανονισμού. Δεν ακούτε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ο λόγος επί του Κανονισμού ζητείται αλλέως πως.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Πώς ζητάμε, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Δια σημειώματος το οποίο υπογράφουν δυο Βουλευτές και ομιλεί ο πρώτος εκ των δυο. Ευχαριστώ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μα δεν προλαβαίνουμε έτσι. Να σέβεστε την ισοτιμία των όπλων.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Πρέπει να γίνει κατανοητό σ’ αυτή την Αίθουσα ότι υπάρχουν και τα δικαιώματα της μειοψηφίας και πρέπει να είναι σεβαστά, αλλά υπάρχουν και τα δικαιώματα της πλειοψηφίας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Σε άλλους να τα πείτε αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Προχωρήστε, κύριε Γείτονα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Όλοι έχουν λόγο εδώ. Δεν μπορεί να εκφράζουν μόνο οι αξιωματούχοι την άποψή τους και μάλιστα ενάντια στον Κανονισμό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ποιοι αξιωματούχοι; Μας υβρίζετε κιόλας;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Να ζητήσετε για τον Κανονισμό με βάση τον Κανονισμό. Αρκετά, λοιπόν.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δικαιώματα διεκδικούμε. Έλεος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Και πρέπει να ξέρετε ότι ο Υπουργός έχει το λόγο από το Σύνταγμα, όχι από τον Κανονισμό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Τι λέτε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Παρακαλώ, κύριε Γείτονα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, ασφαλώς η Κυβέρνηση σήμερα σηκώνει έναν σταυρό μαρτυρίου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στον Γιώργο Παπανδρέου, ως Πρωθυπουργό, έλαχε ο κλήρος να βγάλει τη χώρα απ’ αυτή την κρίση, να κάνει το πρόγραμμα διάσωσης που είναι ταυτόχρονα και ένα πρόγραμμα αλλαγής. Και έχετε δίκιο όταν λέτε ότι στην έκκληση όλοι να συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση, κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Δεν είναι θέμα επιλογών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το πρόγραμμα σωτηρίας. Είναι εθνική επιταγή και πρέπει να γίνει κατανοητό. Και δεν είναι φιλολαϊκό να κλείνεις λιμάνια. Δεν είναι φιλολαϊκό να κλείνεις τη Μεγάλη Βρετάνια. Δεν είναι φιλολαϊκό να υποστηρίζεις τεχνητή πρόκληση υπηρεσιών υγείας –και ξέρουμε πως γίνεται- ή να υποστηρίζεις υπερσυνταγογραφία και πολυφαρμακία στην Ελλάδα. Πού πήγε η φαρμακευτική δαπάνη όλα αυτά τα πεντέμισι χρόνια; Πολλαπλασιάστηκε. Είναι νάρκη στα θεμέλια της οικονομίας της υγείας, είναι νάρκη στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος.
Και εγώ χαίρομαι που φέρατε αυτές τις διατάξεις, κύριε Υπουργέ. Και αν θέλετε, αργήσατε, ενδεχομένως. Διότι είμαστε σε μια περίοδο όπου πραγματικά χρειάζεται να ελέγξουμε την σπατάλη στο χώρο της υγείας. Και το νομοσχέδιο δεν έχει μόνο αρχή σε σχέση με τις διατάξεις για τις εργασιακές σχέσεις που φέρνει. Έχει και αρχή και στις ρυθμίσεις που φέρνει για τα θέματα της υγείας που έχουν σχέση με την αρχή της επιδίωξης του ελέγχου της σπατάλης. Δεν πάει άλλο, κύριοι.
Πρέπει να πούμε ότι μπορεί να είναι ενοχλητική η λίστα, αλλά τι να κάνουμε όταν συνταγογραφούνται τα ακριβότερα φάρμακα ενώ έχουν την ίδια θεραπευτική ικανότητα με άλλα φάρμακα πολύ φθηνότερα; Μπορεί να είναι ενοχλητική η έγκριση συνταγών πέρα από ένα ορισμένο όριο αλλά πώς να το κάνουμε αφού ουσιαστικά υπάρχει υπερσυνταγογραφία στην Ελλάδα. Δεν θα λάβει μέτρα η Κυβέρνηση; Αυτό λέγεται πολιτική που μπορεί πραγματικά να στηρίξει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, την περίθαλψη, την εγγυημένη περίθαλψη; Αν οι δαπάνες ξεπεράσουν ένα ορισμένο όριο αδυνατούν τα ασφαλιστικά ταμεία να ανταποκριθούν.
Αυτό το νομοσχέδιο σήμερα έρχεται να κάνει ορισμένα βήματα. Δεν είναι καμία μεγάλη τομή ή μεταρρύθμιση. Κάνει όμως σημαντικά βήματα με ρυθμίσεις τόσο όσον αφορά την αγορά εργασίας, όπου πραγματικά υπήρξε στα πεντέμισι χρόνια ένα καθεστώς ασυδοσίας.
Ασφαλώς ο στόχος είναι –έφυγε το ΚΚΕ- η πλήρης απασχόληση. Μπορούμε όμως να αγνοήσουμε μια πραγματικότητα; Οι νέες μορφές απασχόλησης, οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης είναι μια πραγματικότητα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία; Άλλο όμως ευελιξία στην εργασία και άλλο ασυδοσία. Παραμένει λοιπόν ο στόχος.
Εκείνο, όμως, που πρέπει να διαφυλάξουμε -και αυτό επιχειρεί το νομοσχέδιο- είναι ότι στο καθεστώς ευελιξίας θα πρέπει να έχουμε εγγυήσεις ασφάλειας και κανόνες προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Άλλωστε πέρα από τα δικαιώματα θα πρέπει να πούμε προς κάθε κατεύθυνση, κύριε Υπουργέ, ότι ανασφαλείς εργαζόμενοι μόνο αποδοτικότητα και παραγωγικότητα δεν μπορούν να έχουν.
Εγώ χαίρομαι, λοιπόν, μ’ αυτές τις διατάξεις. Με το νομοσχέδιο αυτό που επιχειρείται είναι η ενίσχυση της ασφάλειας. Θα μπορούσα να το ονομάσω ρυθμίσεις ασφάλειας, αυτές τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου. Και πώς γίνεται αυτό; Με ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών, με θέσπιση κανόνων και με ασφαλιστικές δικλείδες και για τις νέες μορφές εργασίας ώστε να τηρείται η νομιμότητα και να παταχθεί η εργοδοτική καταστρατήγηση που έγινε επανειλημμένα όλα αυτά τα χρόνια.
Έτσι αναβαθμίζεται το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας με μια σειρά διατάξεων, όπως είναι τα άρθρα 9-14, που ταυτόχρονα ενισχύουν την αποτελεσματικότητα και αυστηροποιούν τις κυρώσεις προς τους εργοδότες. Μπαίνει όριο στην απασχόληση με το μπλοκάκι. Τίθεται αυστηρότερο πλαίσιο για την προσωρινή απασχόληση, την περιβόητη ενοικίαση των εργαζομένων και ακόμα διασφαλίζεται οικονομικά ο εργαζόμενος ακόμα και το Σάββατο. Αναλυτικά οι διατάξεις αναφέρθηκαν από τον Εισηγητή μας. Θα πούμε και περισσότερα επί των άρθρων.
Θέλω στο υπόλοιπο του χρόνου που έχω, στα δυο λεπτά, και πέραν των όσων είπα στην αρχή της ομιλίας μου να αναφερθώ στο τρίτο ουσιαστικά μέρος του νομοσχεδίου που είναι οι διατάξεις αυτές, όπως είπα, που έχουν αρχή για την περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης και της σπατάλης στο χώρο της υγείας.
Πολλαπλασιάστηκε η φαρμακευτική δαπάνη όλα αυτά τα χρόνια. Και δεν είναι μόνο η φαρμακευτική δαπάνη. Ξέρουμε πόσο αντιμέτωπη βρέθηκε η Κυβέρνηση με δισεκατομμύρια χρεών στα νοσοκομεία. Με τις διατάξεις τροποποιείται και απλοποιείται ο ανενεργός νόμος του κ. Αβραμόπουλου για το σύστημα προμηθειών. Αποκεντρώνονται οι διαδικασίες και δημιουργείται βάση δεδομένων για τις τιμές.
Επίσης, προβλέπεται, επειδή μίλησα για τα φάρμακα –και αυτό είναι σημαντική ρύθμιση, κύριε Υπουργέ- η εφαρμογή ειδικής συσκευασίας νοσοκομειακών φαρμάκων και η διενέργεια διαγωνισμών για την προμήθειά τους με βάση τη δραστική ουσία.
(PS)

(2BS)
Εδώ θέλω μόνο να θέσω ένα ερώτημα. Δεν είναι εδώ η Υπουργός Υγείας, κύριε Υπουργέ. Θέλω να δω τι γίνεται στο μεσοδιάστημα με τις προμήθειες. Επί Νέας Δημοκρατίας συστηματικά υπήρξε μια πρακτική, εξωσυμβατικές προμήθειες. Κανέναν νόμος δεν εφαρμόστηκε. Ο νόμος του Αβραμόπουλου ήταν ανενεργός. Υπήρχαν εξωσυμβατικές προμήθειες και θέλω να δω σήμερα -και καλό είναι να μας απαντήσει αύριο η Υπουργός Υγείας- τι γίνεται με αυτή την πρακτική των εξωσυμβατικών προμηθειών.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θα τελειώσω, λέγοντας ότι είναι επίσης θετική η διάταξη που ορίζει ότι πρέπει να δημιουργηθούν φαρμακεία στις ιδιωτικές κλινικές πάνω από εξήντα κλίνες και επίσης οι κυρώσεις που προβλέπονται με το άρθρο 33 σε περιπτώσεις που έχουμε υπερσυνταγογράφηση προκλητή και τεχνητή ζήτηση υπηρεσιών υγείας ή έχουμε υπερτιμολογήσεις υλικών.
Καλό είναι να κάνετε ένα διάλογο με τους φαρμακοποιούς, κύριε Υπουργέ.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Β’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κα ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ)
Η βελτίωση που κάνατε στην παράγραφο 2, για το πάνω από εκατόν πενήντα είναι θετική. Καλό είναι κοιτάζοντας και κάποια άλλα ζητήματα -το λέω μόνο και μόνο για να έχει αποτελεσματικότητα η ρύθμιση- να κάνετε ένα διάλογο.
Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε, λέγοντας ότι η ρύθμιση του άρθρου 29 για το 51% είναι θετική, όμως, τίποτα δεν θα κάνουμε πάλι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν δεν κλείσουμε το μεγάλο έλλειμμα που υπάρχει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Αυτό, κύριε Υπουργέ -είναι και δική σας συναρμοδιότητα- είναι έλλειψη συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας. Είχα ψηφίσει ως Υπουργός Υγείας στον ν.2519 για τα δίκτυα, έκτοτε επιχειρήθηκαν διάφορες άλλες λύσεις, πουθενά δεν κατάληξαν. Εγώ δεν λέω να επανέλθετε σ’ αυτό. Ξανακοιτάξτε τις διατάξεις. Εκείνο, όμως, που προέχει και έχει σχέση με την προστασία της υγείας, αλλά ταυτόχρονα και με την εξοικονόμηση πόρων -γιατί το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας είναι σύστημα και πρόληψης αλλά και πρώιμης διάγνωσης- είναι να κλείσουμε αυτό το μεγάλο έλλειμμα, να κάνουμε ένα δίκτυο πρωτοβάθμιας φροντίδας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε και για την ανοχή σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε, τον κ. Γείτονα.
Το λόγο έχει ο κ. Ελευθέριος Αυγενάκης.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η περίοδος που διανύουμε σήμερα είναι η δυσκολότερη και ταυτόχρονα η πλέον κρίσιμη για την μετέπειτα πορεία της οικονομίας μας. Μετά την απόφαση της Κυβέρνησης για την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την οποία ζήτησε ο Πρωθυπουργός. ξεκινάμε μια δύσκολη πορεία, μια επίπονη διαδικασία που θα είναι πρωτόγνωρη για τη γενιά μας. Σ’ αυτό το δρόμο πρέπει όλοι να είμαστε προσεχτικοί και ακόμη παραπάνω οι πολιτικοί της νεώτερης γενιάς, πρέπει να λειτουργήσουμε συντονισμένα και να ενισχύσουμε τον εποικοδομητικό διάλογο.
Η κύρια ευθύνη της Κυβέρνησης, αλλά και όλων εμάς των πολιτικών δυνάμεων του τόπου είναι να φανούμε αντάξιοι των δύσκολων περιστάσεων που περνάει η χώρα μας. Ας μου επιτρέψει, όμως, ο κύριος Υπουργός, να κάνω ένα σύντομο σχόλιο με αφορμή την παρέμβαση που έκανε λίγο πριν.
Ξέρετε σκεφτόμουν και έλεγα το εξής: Αφού τα γνωρίζατε όλα, όπως είπατε, γνωρίζατε όλα όσα συνέβαιναν και όλα όσα τελικά έχουν συμβεί και έχουν εξελιχθεί τις τελευταίες εβδομάδες, γιατί δεν ενημερώσατε έγκαιρα τόσο τον κ. Παπακωνσταντίνου όσο και τον κ. Παπανδρέου, έτσι ώστε να μην αιφνιδιάζονταν όπως τελικά φάνηκε να συμβαίνει με τους αρμοδιότερους για τα θέματα της οικονομίας και φυσικά να είμαστε και καλύτερα προετοιμασμένοι ως χώρα με τα απανωτά χτυπήματα που δεχθήκαμε και από τις διεθνείς αγορές αλλά και απ’ όλους τους εμπλεκόμενους που συνέβαλαν σ’ αυτό που τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε δει να εξελίσσεται.
Ξέρετε με αυτά και αυτά θεωρώ ότι χάνει την αξιοπιστία η Κυβέρνηση απέναντι στην κοινωνία και βεβαίως αυτά που σήμερα με πάθος αρνείστε ότι θα συμβούν, την επομένη βλέπουμε να συμβαίνουν και απλώς έρχεστε μετά τις εξελίξεις απλώς να τα επιβεβαιώσετε και να προχωρήσετε στο επόμενο και στο επόμενο βήμα.
Μπαίνω τώρα στο θέμα του σχεδίου νόμου που συζητάμε σήμερα. Παρότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει τίτλο «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις» και παρά τις καλές προθέσεις του Υπουργού, που πιστεύω ότι είχε αλλά και συνεχίζει να έχει, κάθε άλλο παρά ενισχύεται κατά την άποψή μου η ασφάλεια των εργαζομένων.
Αντίθετα δημιουργεί επιπρόσθετα εμπόδια εισόδου στην εργασία για άνεργους, συντηρεί την ανασφάλεια, επιβαρύνει τις επιχειρήσεις με επιπλέον γραφειοκρατικές υποχρεώσεις, ενώ όπως φαίνεται αποθαρρύνει τις προσλήψεις. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν έχουν καμία συνάφεια με το περιεχόμενο και τους στόχους του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης που κατέθεσε η χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Υπουργού.
Αντί, λοιπόν, να λειτουργούμε συμπληρωματικά των πολιτικών αποφάσεων και των διακηρυγμένων στόχων, συζητάμε σήμερα ρυθμίσεις που είναι αποσπασματικές, αλλά και απεσπασμένες από την συνολική πολιτική της Κυβέρνησης. Και είναι βέβαιο ότι τέτοιου είδους πρακτικές και διατάξεις δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικές, ακριβώς για αυτό το λόγο ότι είναι αποσπασματικές, αλλά και μετέωρες.
Το παρόν νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από ανισορροπία, καθώς δεν προωθεί ταυτόχρονα πρώτον την ασφάλεια της εργασίας, δεύτερον την ευελιξία, αλλά και τρίτον την προσαρμοστικότητα των επιχειρήσεων. Δεν αναγνωρίζει ότι χρειάζονται ρυθμίσεις που θα εξασφαλίζουν τόσο τα εργασιακά, όσο και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, όσο φυσικά και την αναγκαία ευελιξία των επιχειρήσεων για να βελτιώσουν την παραγωγικότητα, αλλά και την ανταγωνιστικότητά τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι φανερό ότι ορισμένες από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου ενισχύουν την γραφειοκρατία. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί η επέκταση του βιβλίου των υπερωριών, ρύθμιση που αντί να αφαιρεί, προσθέτει γραφειοκρατικές διαδικασίες, κάτι που σίγουρα δεν χρειάζεται αυτή την ώρα η αγορά. Ειδικά αυτή την κρίσιμη ώρα.
Αναφορικά με την μερική απασχόληση, είναι θετικό το γεγονός ότι δίνεται ο ορισμός της έννοιας, όπως θετικά κρίνεται και η παροχή δυνατότητας στον εργαζόμενο να μπορεί με αίτησή του να μετατρέπει τη σύμβασή του σε μερικής απασχόλησης με δικαίωμα επανόδου σε πλήρη. Αναγκαίο, όμως, είναι να υπάρξει μια πιο σαφής και συγκεκριμένη διατύπωση.
Επιπροσθέτως, διαφωνώ σε ένα σημείο το οποίο παρατήρησαν και άλλοι συνάδελφοι κατά τη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και αναφέρομαι στην προσαύξηση του 10% για παροχή εργασίας πέρα της συμφωνημένης. Και αυτό γιατί τιμωρείται η έκτακτη επιχειρηματική ανάγκη και επιπλέον γιατί αποτρέπει τη δημιουργία προϋποθέσεων για την μετατροπή της μερικής απασχόλησης σε πλήρη.
Διαφωνώ, επίσης, με το χρονικό περιορισμό των έξι μηνών και την εκ περιτροπής απασχόληση, διότι η διάρκεια της οικονομικής και επιχειρηματικής κρίσης δεν μπορεί να προσδιορίζεται αυθαίρετα. Αντίθετα, είναι ένα σοβαρό ζήτημα που πρέπει να αφήσουμε στη διαβούλευση ή να γίνει πραγματική διαβούλευση μεταξύ και των εργοδοτών, αλλά και των εργαζομένων.
Αναφορικά τώρα με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, σημειώνω ότι με τις ρυθμίσεις του άρθρου 7 επιβαρύνεται με περισσότερη γραφειοκρατία και υψηλότερο κόστος χρόνου ένας θεσμός που ήδη δεν είναι ελκυστικός, καθώς σήμερα σε ελάχιστες περιπτώσεις οι επιχειρήσεις καταφεύγουν σ’ αυτόν.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι η μεγαλύτερη επιβάρυνση προκύπτει από την εισαγόμενη υποχρέωση παραπομπής των διαφωνιών για τη διευθέτηση σε κεντρικό επίπεδο και συγκεκριμένα στον Οργανισμό Μεσολάβησης Διαιτησίας, αντί των περιφερειακών επιτροπών που ίσχυαν μέχρι σήμερα.
Σχετικά τώρα με τα λεγόμενα κοινώς «μπλοκάκια». Θέλω να τονίσω ότι δεν είναι όλες οι συμβάσεις έργου, κύριε Υπουργέ, όλα τα μπλοκάκια τα ίδια. Γεγονός είναι ότι δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε όλες τις προσωρινές σχέσεις εργασίας με την ανεξάρτητη παροχή υπηρεσιών ως ψευδοανεξάρτητη εργασία. Άλλες είναι οι πραγματικές συνθήκες εργασίας και οι απαιτήσεις στον κλάδο μεταποίησης και στις μικρές οικοτεχνίες, άλλες στα μικρά και μεγάλα τεχνικά γραφεία.
Αναγνωρίζω ότι τα όρια είναι πολύ λεπτά μεταξύ μισθωτής εργασίας και αυτοαπασχόλησης. Πράγματι, πολλοί εργαζόμενοι που τυπικά μεν εργάζονται με την τυπική μορφή της αυτοαπασχόλησης, δηλαδή, με συμβάσεις έργου, εργασίας και με δελτία παροχής υπηρεσιών, ουσιαστικά λειτουργούν ως μισθωτοί, αφού παρέχουν υπηρεσίες αποκλειστικά σε ένα μόνο εργοδότη, ο οποίος και ασκεί τελικά το διευθυντικό δικαίωμα με αυτούς.
Δεν θέλω να καταχραστώ το χρόνο και τελειώνω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εν κατακλείδι λέγοντας ότι το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου είναι κατά την άποψή μου κατώτερο των περιστάσεων, καθώς περιλαμβάνει ρυθμίσεις προσχηματικές, αποσπασματικές και ατελέσφορες που όχι μόνο δεν ενισχύουν την εργασιακή ασφάλεια, όπως τουλάχιστον λέει ο τίτλος του και όπως τονίζει με επιμονή η Κυβέρνηση και ο κ. Υπουργός, αλλά αντίθετα ενισχύουν τη γραφειοκρατία, δημιουργούν νέα εμπόδια εισόδου των ανέργων στην εργασία, συντηρούν την ανασφάλεια και δυστυχώς η Κυβέρνηση προσπαθεί ματαίως με αποσπασματικές προτάσεις και μέτρα να ρυθμίσει το όλον, παρά τις προσωπικές σας φιλότιμες, ομολογουμένως, προσπάθειες, κύριε Υπουργέ.
Ως εκ τούτου καταψηφίζουμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επί της αρχής.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)


(AS)
(PS)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Αυγενάκη.
Το λόγο έχει ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης.
ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς, κύριε Υπουργέ, σας εύχομαι περαστικά.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Σας ευχαριστώ.
ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Θα ξεκινήσω την ομιλία μου με αυτήν την εικόνα που είδαμε προηγουμένως: Ανέβηκε στο Βήμα η κ. Παπαρήγα, όπου ακόμα και αυτές τις πολύ οριακές στιγμές που ζει η πατρίδα μας, αφού είπε όσα καταγγελτικά είχε να πει και αφού αισθάνθηκε εξαιρετικά υπερήφανη, για το γεγονός ότι τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προβάλλουν τα κλειστά καταστήματα από το ΠΑΜΕ και τα δεμένα πλοία στα λιμάνια και μάλιστα μας είπε πόσο υπερήφανη αισθάνεται που τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παίζουν αυτές τις εικόνες, αντί να ακούσει τον κύριο Υπουργό, ο οποίος πήρε το λόγο για να απαντήσει, σηκώθηκε και έφυγε και αγενώς και αντιδημοκρατικώς.
Στην ουσία τελικά –για να αρχίσουμε να λέμε ορισμένες αλήθειες, διότι αν δεν πούμε τις αλήθειες, κύριε Υπουργέ, και τώρα που έχουμε φθάσει στο σημείο μηδέν, δεν θα μπορέσουμε να συνέλθουμε ποτέ- υπάρχουν ορισμένες δυνάμεις μέσα σε αυτήν την Αίθουσα ,που θέλουν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα, που θέλουν να καταστραφεί η Ελλάδα, διότι αυτό που τελικά ονειρεύονται είναι η πτώση της αστικής, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αυτό έχουν στο μυαλό τους. Θέλουν να κάνουν ό,τι μπορούν περισσότερο για να χρεοκοπήσει η Ελλάδα μια ώρα αρχύτερα, για να πεινάσει ο κόσμος όσο γίνεται περισσότερο, μήπως μπορέσουν και πάρουν τη ρεβάνς από το ’49. Αυτό είναι όλο.
Προφανώς, δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρή κουβέντα με αυτούς τους ανθρώπους, γιατί εδώ υπάρχει ένα ιδεολογικό χάος. Ή είσαι από την πλευρά της αστικής δημοκρατίας ή δεν είσαι. Είναι απλά τα πράγματα. Ας αφήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και κυρίως πρέπει να τους καταγγέλλουμε δημόσια και να μην τους χαϊδεύουμε, γιατί πράξεις όπως αυτές που έκανε το ΠΑΜΕ την περασμένη εβδομάδα, για τις οποίες είχε το θράσος η κ. Παπαρήγα να έλθει στο ιερό Βήμα της Βουλής των Ελλήνων και να εκφράσει και τη χαρά της, για το ότι δυσφημείται η Ελλάδα και άρα δυσχεραίνεται η όποια προσπάθεια των Ελλήνων να διασώσουν αυτήν την πατρίδα, είναι ίσως η πεμπτουσία της προδοσίας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη, αυτός είναι ο ορισμός. Όλο το έθνος να προσπαθεί να σωθεί και κάποιοι να χαίρονται που βάζουν τρικλοποδιές για να πεινάσουμε όλοι.
Έρχομαι όμως, κύριε Υπουργέ, και σε εσάς: Σηκωθήκατε και διαβάσατε μία αποστροφή από την ομιλία σας στον Προϋπολογισμό του 2008, που είναι πράγματι εξαιρετικά επίκαιρη και θα έλεγα πολύ προφητική. Ξέρετε, όμως, ότι το γεγονός ότι μπορούσατε να προβλέψετε, το πού πηγαίνει το «πράγμα» δεν μειώνει τις ευθύνες σας ούτε σας περιποιεί τιμή, αντίθετα τις μεγιστοποιεί. Γιατί το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι: Αφού τα βλέπατε και εσείς ως Ανδρέας Λοβέρδος –και εγώ θα πω και ως ΠΑΣΟΚ, γιατί και ο κ. Σημίτης τα ίδια είχε πει στη Βουλή, εγώ το θυμάμαι και ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος είχε πει τα ίδια στη Βουλή, εγώ τον θυμάμαι, για να μην πω και το δικό μου τον Πρόεδρο τον Γιώργο Καρατζαφέρη, που επίσης τα είχε πει- το ερώτημα είναι: Αφού το ξέρατε, γιατί κάνατε μία ολόκληρη προεκλογική εκστρατεία με κεντρικό ζήτημα «λεφτά υπάρχουν». Αφού λέτε εσείς, μόνος σας μας διαβάσατε την ομιλία, ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, -μάλιστα, συγχαρητήρια!- τότε προς τί τα ψέματα; Προς τί το γενικό αίτημα των εκλογών επί οκτώ μήνες; Προς τί ο εκβιασμός με την Προεδρία της Δημοκρατίας; Προς τί το «όχι» σε κάθε προσπάθεια να πάρουμε μέτρα;
Γιατί για πολλά κατηγορούμε τη Νέα Δημοκρατία και εγώ πρώτος. Αλλά ήμουν εδώ και ξέρετε θέλω να είμαι πάντα δίκαιος. Όποτε πήγε ο Καραμανλής με τη φοβία που είχε, με την πολιτική του δειλία που είχε, με αυτήν την ανοησία του μεσαίου χώρου που δεν τον άφησε να κυβερνήσει, με τον Λούλη από πίσω, όσες φορές πήγε να κάνει κάτι, εσείς ήσασταν οι πρώτοι που φωνάζατε στα κεραμίδια. Αφού το βλέπατε! Αν δεν το βλέπατε, θα είχατε μία δικαιολογία. Θα λέγατε: «Λέγαμε σε όλα όχι, λέγαμε, παραδείγματος χάρη, όχι στο νόμο Πετραλιά και τον καταγγέλλαμε ως σκληρό, γιατί δεν το ξέραμε», ενώ τώρα εσείς αναγκάζεστε –και δεν λέω με χαρά- να πάρετε σκληρότερα μέτρα.
Προ ολίγου, όμως, ακούσαμε και θυμηθήκαμε κάτι τελείως διαφορετικό: Ότι το ξέρατε! Και αυτό, κύριε Υπουργέ, καθιστά για μένα μπροστά μου μία πραγματικότητα:
Όλοι εδώ έχουμε μία ευθύνη. Αυτήν την ύστατη στιγμή, θα μπορέσουμε να πούμε αλήθειες και να συνεννοηθούμε; Θα μπορέσουμε να πούμε αλήθειες και να συνεννοηθούμε, έστω και τώρα, που είμαστε σαν σε μία βάρκα στον ποταμό Νιαγάρα και είμαστε στα εκατό μέτρα από τον καταρράκτη και τραβάμε γρήγορα κουπί μπας και δεν πέσουμε; Θα μπορέσουμε να πούμε έστω τις αλήθειες μεταξύ μας, το ότι ναι, λαϊκίζατε γιατί θέλατε την εξουσία και λέγατε σε όλα «όχι» γιατί χαϊδεύατε τους ψηφοφόρους σας, ότι οι άλλοι φοβήθηκαν να τα βάλουν με το σύστημα, είπαν επανίδρυση του κράτους και δεν μπόρεσαν να επανιδρύσουν ούτε τη Ρηγίλλης; Αυτή είναι η αλήθεια! Θα τα πούμε; Πρέπει να τα πούμε για να πάμε παρακάτω. Γιατί εάν δεν τα πούμε και τώρα, με συγχωρείτε, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Αυτό που είναι ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το νομοσχέδιο που φέρνετε. Ξέρετε γιατί είναι ανησυχητικό; Είναι ανησυχητικό, γιατί δημιουργείται η αίσθηση ότι εμείς εδώ είναι σαν να είμαστε μέσα σε ένα θερμοκήπιο, σαν μην καταλαβαίνουμε πού βρισκόμαστε.
Είναι δυνατόν σήμερα με το Χρηματιστήριο μείον 6, με τα spreads στις 700 μονάδες να πλανάται πια στις διεθνείς αγορές το ερώτημα -όχι αυτό που έλεγα την περασμένη εβδομάδα, αν θα πάμε ή δεν θα πάμε στο μηχανισμό, γιατί από σήμερα υπάρχει άλλο ερώτημα- θα προλάβουμε το μηχανισμό; Μήπως δεν τον προλάβουμε και χρεοκοπήσουμε στις 19 Μάιου. Αυτό λένε σήμερα οι αγορές. Επτακόσιες μονάδες spread και μείον 6 το Χρηματιστήριο. Για όποιον ξέρει τι θα πει αυτό, σημαίνει ότι οι αγορές λένε, ότι ούτε στις 19 Μάιου δεν προλαβαίνουμε. Αυτό λέει σήμερα η πραγματικότητα. Και ερχόμαστε εδώ και συζητάμε νομοσχέδιο που λέει τί; Προστασία των συνθηκών εργασίας; Αυτό είναι ανέκδοτα για να γελάμε, εκτός αν δεν καταλαβαίνουμε τί έρχεται και είμαστε μία ομάδα ανθρώπων με αλτσχάϊμερ μέσα σε αυτήν εδώ την Αίθουσα.
Προφανώς έχει έλθει η ώρα να πούμε στον ελληνικό λαό αλήθειες και αν δεν τις πούμε θα είμαστε υπόλογοι έναντι της ιστορίας, κύριε Υπουργέ. Και αυτό το νομοσχέδιο δεν θα το φέρετε σήμερα. Ξέρετε, γιατί δεν μπορείτε να το φέρετε σήμερα; Γιατί δεν μπορείτε να το εφαρμόσετε. Δεν μπορείτε να το εφαρμόσετε! Γιατί αύριο, όταν θα έλθει η ώρα να φθάσουμε σε όντως ευέλικτη μορφή εργασίας –και θα φθάσει η ώρα, μην κοροϊδευόμαστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν λέω ότι μου είναι ευχάριστο αυτό, καθόλου δεν το ευχαριστιέμαι, όμως, εκεί θα φθάσουμε- τότε τί θα λέμε; Ψηφίσαμε ένα νόμο πριν από δύο μήνες, αλλά δεν καταλάβαμε πάλι τί ερχότανε; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει έρθει η ώρα ο ελληνικός λαός – και είμαστε εμείς οι υπεύθυνοι από την ιστορία να το κάνουμε- να ακούσει ποια είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι η ζωή του θα αλλάξει και θα αλλάξει δραστικά, διότι δεν μπορεί να συνεχίσει στην πορεία που είχε ως τώρα. Ίσως δεν είναι η ώρα να αρχίσουμε τον καταλογισμό ευθυνών και το αν φταίνε περισσότερο οι «πράσινοι» ή αν φταίνε περισσότερο οι «μπλε».
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κλείνω αμέσως, κυρία Πρόεδρε.
Εγώ προσωπικά δεν κυβέρνησα, αλλά θα δεχθώ ότι έχω και εγώ ευθύνη ως πολίτης, γιατί ψήφισα Νέα Δημοκρατία για πολλά χρόνια στη ζωή μου. Να πούμε, όμως, αλήθειες! Αυτό το νομοσχέδιο, το μεγαλύτερό του πρόβλημα είναι ότι δεν λέει καμία αλήθεια, γιατί συντηρεί το μύθο, ότι υπάρχει ίσως η πιθανότητα, στη νέα εποχή που έρχεται να υπάρχουν εξασφαλισμένες μορφές εργασίας. Ε, δεν θα υπάρχουν!
Θα κλείσω μόνο με μία επισήμανση. Ακούω συνέχεια την ετικέτα «Ανασφαλής εργαζόμενος δεν είναι παραγωγικός». Πολύ ωραία ετικέτα! Έχω, όμως, ένα ερώτημα που θα ήθελα πάρα πολύ να μου το απαντήσετε, κύριε Υπουργέ: Πώς γίνεται οι πιο παραγωγικές χώρες να είναι αυτές που έχουν ελαστικές μορφές εργασίας; Θα ήθελα να το καταλάβω. Αφού λέμε ότι ο ανασφαλής εργαζόμενος δεν είναι παραγωγικός, τότε αυτό θα σήμαινε ότι εμείς εδώ που έχουμε τους πιο ασφαλείς εργαζόμενους, με νόμους που θυμίζουν Σοβιετική Ένωση θα έπρεπε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί και οι χώρες που έχουν ελαστικές μορφές εργασίας θα πρέπει να είναι λιγότερο ανταγωνιστικές. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο! Εκεί που έχουν ελαστικές μορφές εργασίας είναι πιο ανταγωνιστικοί και εμείς που έχουμε σοβιετικούς νόμους είμαστε λιγότερο ανταγωνιστικοί. Συμβαίνει, δηλαδή, η πραγματικότητα να διαψεύδει εντελώς αυτά που λέμε. Και κάποτε θα πρέπει να μας απασχολήσει, πώς γίνεται εμείς να λέμε κάτι και η πραγματικότητα να λέει κάτι άλλο; Εκτός και αν τελικώς έχει έλθει η ώρα να πω, ότι πρέπει να αλλάξουμε την πραγματικότητα. Αυτό, όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ακόμα και εσείς με τις καλές σας προθέσεις και τις ομολογουμένως μεγάλες ικανότητες δεν είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να αλλάξετε την πραγματικότητα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Γεωργιάδη.
Το λόγο έχει ο κ. Βασίλειος Μουλόπουλος.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, σήμερα κάνατε μία αποκάλυψη με αυτά που είπατε και στην οποία πιστεύω ότι και εσείς και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσετε μία απάντηση.
Μας είπατε ότι στις αρχές του 2008 είχατε πει, άρα γνωρίζατε –το είπαν και οι προηγούμενοι ομιλητές- ότι λεφτά δεν υπήρχαν και ότι πηγαίνουμε σε όλα αυτά τα οποία πήγαμε. Δεν θυμάμαι, όμως, τον Οκτώβριο του 2009 να το έχετε επαναλάβει.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Προσωπικώς …
(EP)
(AS)
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Προσωπικώς…
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, άλλα έλεγε και για άλλα πήρε την ψήφο εμπιστοσύνης και τους εκατόν εξήντα βουλευτές. Ας αποφασίσετε, λοιπόν, τι ακριβώς συνέβη. Νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα συζητάμε ένα νομοσχέδιο με τίτλο «Εγγυήσεις κατά της εργασιακής ανασφάλειας και άλλες διατάξεις» και περιεχόμενο τις εγγυήσεις υπέρ της εργασιακής ανασφάλειας. Η φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι ότι η κρίση της οικονομίας οφείλεται στις ρυθμίσεις της αγοράς, ότι οι μισθοί και οι σχέσεις εργασίας βλάπτουν σοβαρά την ανταγωνιστικότητα και γι’ αυτό πρέπει να γίνουν εξαρτημένες μεταβλητές του κέρδους.
Η λέξη «εγγυήσεις» μόνο θυμηδία προκαλεί τη στιγμή που η Κυβέρνηση πορεύεται σύμφωνα με τις εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωση. Oι εντολές αυτές είναι γνωστές: «τσακίστε τα κόκκαλα των εργαζομένων», «καταργείστε κάθε δικαίωμα και κάθε κεκτημένο». Μόλις χθες θυμίζω ότι η κυρία Μέρκελ απαίτησε νέες ανθρωποθυσίες για να συναινέσει στον δανεισμό, τον οποίο υποτίθεται ότι της αναλογεί.
Δυστυχώς, κύριε Υπουργέ, αυτό κάνετε. Απόδειξη: το σήριαλ της προσαύξησης για την έκτη ημέρα. Στο προσχέδιο νόμου το είχατε ορίσει στο 100%, στο σχέδιο νόμου που καταθέσατε είχε μειωθεί στο 50% και με τροπολογία της τελευταίας στιγμής το κατεβάσατε στο 30%. Αυτό πώς έγινε; Σας το γύρισε πίσω το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Δεν συμφώνησε; Το ξανασκεφτήκατε;
Σε αυτόν τον πόλεμο, που έχετε κηρύξει κατά των εργαζομένων δεν μένει έξω η δημόσια υγεία. Φέρατε και περάσατε με συνοπτικές διαδικασίες τροπολογίες της τελευταίας στιγμής για μείζονα αιτήματα, όπως η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, το φάρμακο και οι προμήθειας, τα οποία από μόνα τους συνιστούν αυτόνομα νομοσχέδια. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να τα αποσύρετε, γιατί είναι και πρόχειρα και επικίνδυνα, λόγω της προχειρότητας.
Και ενώ η διαπίστωσή σας είναι ότι το πάρτι των φαρμακοβιομηχάνων και των προμηθευτών έχει διαλύσει το ΕΣΥ, με την τροπολογία που παρουσιάσατε διατηρείτε το σύστημα προμηθειών, που αφήνει ανοιχτά τα παράθυρα διαφθοράς στο σύστημα. Προμήθειες, σύμφωνα με την τροπολογία, κάνουν όλοι και η επιτροπή προμηθειών υγείας και οι υγειονομικές περιφέρειες και οι διοικήσεις των νοσοκομείων. Η διενέργεια ηλεκτρονικών διαγωνισμών δεν είναι πανάκεια, δεν θα καταργήσει τις γενεσιουργές αιτίες σπατάλης και διαφθοράς και το πάρτι στην υγεία, δυστυχώς, θα συνεχιστεί.
Κύριε Υπουργέ, δεν αγωνιάτε -όπως δημαγωγικά διακηρύσσετε- για την τύχη της δημόσιας υγείας, αλλά για αυτήν της ιδιωτικής υγείας. Αφού είπατε στην επιτροπή ότι δεν μπορούν να είναι παγωμένες οι άδειες των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων από τον Οκτώβρη, ενώ την ίδια στιγμή αφήνετε να καταρρέει το ΕΣΥ, το οποίο από τότε που αναλάβατε τις τύχες του και τη διακυβέρνηση, έχετε αφήσει χωρίς πόρους και χωρίς ανθρώπινο δυναμικό προς μεγάλη χαρά των εμπόρων υγείας.
Η εργασιακή ζούγκλα, για την οποία επίσης δημαγωγικά διακηρύσσετε ότι νοιάζεστε, με την άφιξη των νέων κυβερνητών της Ελλάδας από την περασμένη Παρασκευή, της περίφημης τρόικας, έγινε και επίσημα η πολιτική σας. Λέτε ότι εφαρμόζετε αυτή την πολιτική παρά τη θέλησή σας για να σώσετε την πατρίδα. Σας θυμίζω ότι αυτή την εργασιακή ζούγκλα εσείς την ξεκινήσατε τη δεκαετία του 1990, όταν την πατρίδα –αν θυμάμαι καλά- δεν την απειλούσε κανένας. Το κάνατε όχι γιατί είσαστε αναγκασμένοι, αλλά γιατί το πιστεύετε, γιατί μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου εσείς ήσασταν και είστε με το κεφάλαιο.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, έχω την αίσθηση ότι σήμερα συμμετέχω σε μία φαρσοκωμωδία, στην οποία εμείς είμαστε οι κομπάρσοι. Μια grotesque commedia, όπου ο Υπουργός προσποιείται ότι προτείνει ένα νομοσχέδιο και εμείς προσποιούμαστε ότι το ψηφίζουμε ή όχι, ότι συμφωνούμε ή όχι. Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι αυτό που υποτίθεται ότι αποφασίζουμε σήμερα, αύριο πιθανώς δε θα ισχύει ή θα ισχύει μόνο αν το εγκρίνει η νέα Κυβέρνηση, που -επαναλαμβάνω- έχουμε από την προηγούμενη Παρασκευή.
Και αυτό θα συμβαίνει –και σ’ αυτό συμφωνώ, κύριε Γεωργιάδη, με εσάς- από τώρα και στο εξής. Γι’ αυτό θα ήθελα να προτείνω στο Σώμα αλλαγή της διαδικασίας, μιας και έχουμε, όπως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δήλωσε, μια Κυβέρνηση υπό κηδεμονία. Αντί των Υπουργών υπό κηδεμονία, Υπουργών που έχουν καταντήσει χαμηλόβαθμα στελέχη της νέα Κυβέρνησης, να έρχονται στη Βουλή και να αναγγέλλουν τις αποφάσεις τους οι κηδεμόνες των Υπουργών. Τουλάχιστον, έτσι δε θα κοροϊδεύουμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους πολίτες.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Μουλόπουλο.
Το λόγο έχει ο κ. Δημήτριος Κουσελάς.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι διατάξεις του υπό συζήτηση νομοσχεδίου αφορούν μεγάλα και ευαίσθητα ζητήματα, που έχουν σχέση με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Όπως πολύ συγκροτημένα υποστήριξε και ο εισηγητής μας, μέσα από τις διατάξεις του συγκεκριμένου νομοσχεδίου τίθεται μια σειρά από βελτιωμένους και γενικά ισορροπημένους κανόνες, που είναι απαραίτητοι κάτω από τις σημερινές συνθήκες.
Αποσαφηνίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις και των εργαζομένων και των εργοδοτών. Περιορίζεται η εργασιακή ανασφάλεια σε μία ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία για τη χώρα. Εργασιακή ανασφάλεια και αβεβαιότητα που καλλιεργείται και λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά και λόγω των γκρίζων ζωνών που δημιούργησε με το θεσμικό πλαίσιο, που ψήφισε η προηγούμενη Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γκρίζες ζώνες που άφηναν σημαντικά περιθώρια αυθαιρεσίας, διακρίσεων ή και μονομερούς ρύθμισης από τους εργοδότες, ιδιαίτερα στα ζητήματα της διευθέτησης, στα μπλοκάκια, στη μερική απασχόληση, στο δανεισμό των εργαζομένων.
Παράλληλα, αυτό το νομοσχέδιο έρχεται να αποκαταστήσει όρους διαβούλευσης και συλλογικής διαπραγμάτευσης εκεί που οι προηγούμενες διατάξεις του ν. 3385/2005 παρέπεμπαν αποκλειστικά είτε στον εργοδότη, είτε σε κρατικά ελεγχόμενα όργανα, όπως στην περίπτωση της διευθέτησης. Επίσης, επιχειρείται να μπει φραγμός στην αδήλωτη εργασία, που αποτελεί σοβαρή πηγή ανομίας, ανασφάλειας, απώλειας ασφαλιστικών και φορολογικών πόρων και ενός αθέμιτου ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας.
Όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καταδείχνουν το αυτονόητο. Το αυτονόητο ότι η ευελιξία σε μία ευνομούμενη πολιτεία δε μπορεί να γίνεται άλλοθι νομιμοποίησης της ανομίας, της ασυδοσίας και του κοινωνικού ντάμπιγκ. Είναι για εμάς μια σαφώς ρυθμισμένη και ελεγχόμενη ιδιαιτερότητα ώστε η πίεση που δέχονται κάτω από τη σημερινές συνθήκες οι εργαζόμενοι για μοίρασμα της εργασίας, για διευθέτηση ή άλλες μορφές απασχόλησης, να μην οδηγεί σε ανεξέλεγκτες και καταχρηστικές καταστάσεις.
Για να έχουν, ωστόσο, αντίκρισμα οι διατάξεις του νομοσχεδίου που ψηφίζουμε, ρόλο κλειδί οφείλει και μπορεί να παίξει το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας. Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας κατάλληλα αποκεντρωμένο και ουσιαστικά ενισχυμένο, δικτυωμένο με το ΙΚΑ, με τον ΟΑΕΕ, με τον ΟΑΕΔ, με τις ΔΟΥ προκειμένου να υπάρχει συνεχής άντληση και διασταύρωση πληροφοριών, με τακτικούς επιτόπιους ελέγχους από κλιμάκια που να μην είναι εκτεθειμένα σε τοπικές και περιφερειακές πιέσεις, με ειδικά προγράμματα εντοπισμού και περιορισμού της αδήλωτης εργασίας κατά τομέα, κατά κλάδο και κατά περιοχή.
Θέλω εδώ, κύριε Υπουργέ, να σας καλέσω να εξετάσετε και την ανάγκη πρόσθετων ρυθμίσεων σε κάποιο επικείμενο νομοσχέδιο, έτσι ώστε να κλείσουν τα συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ παραχώρησης δανεισμού των εργαζομένων και υπεργολαβίας, τα οποία αποτελούν μοχλό παράκαμψης των όποιων ρυθμίσεων και των εγγυήσεων για τις τριγωνικές σχέσεις εργασίας.

(XP)
(EP)
Είναι κοινό μυστικό ότι πολλές συμβάσεις έργου μεταξύ εταιρειών είναι ουσιαστικά συγκαλυμμένες συμβάσεις εκχώρησης εργαζομένων με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις εργασιακές τους σχέσεις. Σας καλώ επίσης να εξετάσετε την εξάλειψη του παρωχημένου θεσμού της υπερεργασίας σε συνδυασμό με τον αποτελεσματικό έλεγχο και το δραστικό περιορισμό των υπερωριών, που αντί για κατ’ εξαίρεση μέτρο τείνουν να γίνουν πάγια πρακτική, κανόνας, κάτι που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό κάτω από τις σημερινές συνθήκες.
Αυτό το νομοσχέδιο πέραν των άλλων κάνει σημαντικά βήματα για την αποσαφήνιση των ασφαλιστικών θεμάτων, αλλά και για τη διευκόλυνση και του κοινωνικού διαλόγου και των κλαδικών συμβάσεων και ιδιαίτερα σε χώρους αιχμής, σε χώρους μεγάλους και ευαίσθητους, όπως είναι ο τραπεζικός που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα από την προηγούμενη κυβέρνηση. Θέλω να σας συγχαρώ, κύριε Υπουργέ, γιατί με αυτές τις ρυθμίσεις λύνετε ένα από τα πιο μεγάλα ζητήματα που απασχολούσε μέχρι σήμερα την ΟΤΟΕ και άλλες μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Θα παρατηρήσω ωστόσο ότι αυτή η τόσο εύλογη και βάσιμη φιλοσοφία που εμφανίζεται μέσα από αυτό το νομοσχέδιο θα αναιρεθεί στην πράξη, εάν προχωρήσουν σενάρια για περικοπές στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, για κατάργηση ακόμα και συνταγματικά κατοχυρωμένων εργασιακών δικαιωμάτων, όπως είναι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι συλλογικές συμβάσεις, το σύστημα επίλυσης συλλογικών διαφορών εργασίας, η διαιτησία και πολλά άλλα. Να πιστέψω πως ξαφνικά οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα σε χρόνο dt ανακάλυψαν στη συλλογική αυτονομία στις διαπραγματεύσεις στον ιδιωτικό τομέα στη μεσολάβηση και στη διαιτησία που μέχρι σήμερα λειτουργούσαν εποικοδομητικά και ομαλά, την πηγή του προβλήματος της ανταγωνιστικότητας της χώρας; Ή μήπως κάποιοι οικονομικοί κύκλοι στη χώρα μας βρήκαν όπως λέει ο λαός παπά για να θάψουν πέντε-έξι; Δηλαδή ευκαιρίας δοθείσης λόγω της οικονομικής κρίσης πιέζουν και αξιώνουν προκειμένου να ληφθούν μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση.
Σας καλώ κύριε Υπουργέ αυτούς τους κύκλους να τους απογοητεύσουμε όλοι μαζί. Άλλωστε εσείς σαν συνταγματολόγος γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα ότι το Σύνταγμα της χώρας δεν επιτρέπει τέτοιου είδους παρεμβάσεις στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Κλείνοντας θέλω να σημειώσω ότι η έλλειψη κοινωνικού διαλόγου, η ανομία, η αυθαιρεσία, η ανασφάλεια αποτελούν την πιο ακραία, την πιο παρωχημένη και κοινωνικά επικίνδυνη μορφή ευελιξίας. Γι’ αυτό το ζητούμενο είναι η ρύθμιση και ει δυνατόν η εξάλειψη ακραίων και αθέμιτων συμπεριφορών και όχι η νομιμοποίηση και πολύ περισσότερο η γενίκευσή τους. Με αυτές τις σκέψεις στηρίζω και ψηφίζω επί της αρχής το σχέδιο νόμου και καλώ τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις να πράξουν το ίδιο για να μη μας θυμίσουν, ιδιαίτερα οι συνάδελφοι της Αριστεράς αυτό που έγινε τη δεκαετία του 1980 με την αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Όταν θεσμοθετούσαμε την ΑΤΑ μας πετροβολούσαν. Όταν η ΑΤΑ έπαψε να υπάρχει μας έκαναν κριτική.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ο κ. Κιλτίδης έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην κυριολεξία είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Δεν θα κουραστώ να τονίζω αυτή την πανάρχαια αρχή της ποσοτικής συσσώρευσης που θα οδηγήσει και πρέπει να οδηγεί σε ποιοτική μετατροπή. Θα συμφωνήσω, όμως, απόλυτα με τον προλαλήσαντα, κύριο συνάδελφο κ. Γεωργιάδη, ο οποίος εύστοχα έθεσε και μία άλλη πτυχή που είχα την τύχη να την επισημάνω στην επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων. Δηλαδή αυτή τη στιγμή πρέπει να αντιληφθείτε με την υπεύθυνη στάση που τηρεί η Νέα Δημοκρατία και βεβαίως το κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. ότι ηγείστε ή έχετε την υποστήριξη σύσσωμου του αστικού χώρου, για να γίνει η διάκριση από την αριστερά, που θεμιτές και σεβαστές είναι οι απόψεις που καταθέτει, αλλά κατατείνουν προς το γκρέμισμα αυτού του οικοδομήματος.
Εδώ η ευθύνη σας είναι βαρύτατη. Δεν δίστασα στην επιτροπή όχι γιατί συνηθίζω να ακούγομαι ευχάριστος –ουδέποτε το έπραξα- να τονίσω ότι αυτό το δίδυμο που υπάρχει σ' αυτό το συγκεκριμένο Υπουργείο, Υπουργός και Υφυπουργός μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτή την ικανή και αναγκαία συνθήκη της σημερινής εποχής. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι είμαστε αποφασισμένοι σε όποια πτέρυγα του αστικού χώρου και αν ανήκουμε να στηρίξουμε μία υγιή προσπάθεια. Αν δε χρειαστεί, κύριε Υπουργέ, μια και είστε έγκριτος συνταγματολόγος, να τεθεί και το Σύνταγμα ξανά θεματοφύλακας κάποιων αρχών που η διαστροφή αυτών των αρχών οδήγησε τη χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια σε αυτή την κατάντια. Ούτε λαϊκισμός, ούτε συμβιβασμός. Καθοδήγηση χρειάζεται στην πολιτική. Να μην αποποιηθεί ο πολιτικός κόσμος του αστικού χώρου τον καθοδηγητικό του ρόλο.
Και αν χρειαστεί να μπουν ασφαλιστικές δικλείδες στο Σύνταγμα. Για ποιο λόγο άραγε ο δημόσιος υπάλληλος στην ουσιώδη αμοιβή του –δεν μιλάω για ειδικότερες αμοιβές που έχουν χαρακτήρα επιδοματικό- να αμείβεται περισσότερο από τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα; Ήταν μία διαστροφή. Έγινε ελκυστικός ο δημόσιος τομέας και από εκεί άρχισε η κατρακύλα, η μη παραγωγή εθνικού προϊόντος και οδηγηθήκαμε εδώ που οδηγηθήκαμε.
Νομίζω ότι στο παρόν νομοσχέδιο διαπραγματευόμαστε –ας χρησιμοποιήσω τη λέξη που χρησιμοποίησε κατά κόρον η δική σας παράταξη- το δίλημμα ελαστικότης ή βαρβαρότης. Ανήκω σ' αυτό το χώρο που ονομάζω γνωρίζοντας το περιεχόμενό του καθαρόαιμη δεξιά και όχι στους λαθρεπιβάτες αυτού του ιδεολογικού οχήματος που εν πολλοίς το ασκήσατε εσείς ως παράταξη όταν είδατε να γκρεμίζονται οι δύο κόσμοι. Γιατί, κακά τα ψέματα, κύριε Υπουργέ, και αυτό ελέχθη από άλλους σοφότερους από εμένα, βαδίζουμε τα τελευταία τριάντα χρόνια στον, άλλοι τον ονόμασαν τρίτο δρόμο, άλλοι μεσαίο δρόμο. Μεσαίος δρόμος υπάρχει ως πολιτική, αλλά μεσαίος χώρος έχω τις επιφυλάξεις μου αν υπάρχει ως ιδεολογικός χώρος. Είναι ο σύνθετος μεταξύ σοσιαλισμού και φιλελευθερισμού μέσα στην αστική δημοκρατία. Αυτή είναι η πεπατημένη. Άλλοι τον ονομάζουν κατά τον Κέϊνς παρεμβατικό φιλελευθερισμό, άλλοι σοσιαλδημοκρατία όσοι βρίσκονται στο όχημα του σοσιαλισμού.
Εδώ τα πράγματα είναι απλά, κύριε Υπουργέ. Θα έπρεπε το νομοσχέδιο πιο τολμηρό. Μάλιστα είχα την χαρά να σας επισημάνω στην πολύ ωραία συζήτηση που έγινε στην επιτροπή, ότι εδώ πρέπει πλέον να βρουν το περιεχόμενό τους οι λέξεις και οι έννοιες. Πού είναι αναγκαίο το κράτος; Εκεί που είναι υπηρέτης, ελεγκτής και επόπτης. Αυτές ήταν οι αρχέγονες αρχές του ιδεολογικού οχήματος του δικού μου. Όχι κράτος έμπορος, κράτος επιχειρηματίας. Και εκεί ναι, χρειάζεται ο έλεγχος του κράτους. Και στις σχέσεις εργασίας προφανώς. Ελαστικές σχέσεις, μερική απασχόληση, εποχιακή απασχόληση, σύμβαση, να υπάρχουν. Αλλά σίγουρα όμως με τους θεμιτούς κανόνες.
(SS)


(3XP)
Και θα σταθώ σ’ αυτό που κατ’ εξοχήν σας τόνισα. Συμβάσεις έργου, έπρεπε να τολμήσετε. Και έπρεπε και σήμερα, εδώ, σε αυτή την Aίθουσα να ξεκαθαρίσουμε. Εγώ κατά την ελληνική γλώσσα ξέρω ότι το έργο το αναλαμβάνω ως εργολαβία. Ότι, όταν είμαι μισθωτός, έχω εργασία, με οποιαδήποτε μορφή μισθωτού. Εδώ έπρεπε στην κυριολεξία να καταργηθούν τα μπλοκάκια. Μόνο αμαρτήματα έφεραν στην πολιτική ζωή και στην κοινωνική ζωή. Το έργο αναλαμβάνεται, εργολαβικώς. Και αν είναι εργολάβος πράγματι παίρνει μισθωτούς και αποδίδουν έργο. Ήταν η ώρα, να μην υπάρχει η βαρβαρότητα του ενοικιαζόμενου εργαζομένου. Δεν είμαι κανένας, που δεν αγγίζω τον φιλελευθερισμό, γιατί ουσία είμαι ελεύθερος. Αλλά, άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Και προφανώς οποιαδήποτε σχέση εργασίας, όχι όμως, ενοικιαζόμενος εργάτης και εργαζόμενος, γενικώς.
Διαθεσιμότης μισθωτών, πολύ σωστό. Τηλεργασία, πολύ σωστά, γιατί με την διαθεσιμότητα των μισθωτών εισάγετε την συντεχνιακή αντίληψη που σας είπα ότι κυριάρχησε στο Μεσοπόλεμο, τιμήθηκε και στην πατρίδα μας, δυστυχώς, το «ζηλοφθονούμε» να το βλέπουμε στην Ιαπωνία και αλλού.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τώρα, για τις τροπολογίες και κλείνω, κυρία Πρόεδρε. Με την τροπολογία που σας καταθέσαμε για τα stage, υπάρχει η απόλυτη ανασφάλεια εδώ, γιατί το έλλειμμα δικαίου είναι απόλυτο, κύριε Υπουργέ.
Στη πρωτοβάθμια φροντίδα, θα τα πούμε με την Υπουργό Υγείας, συνεχίζεται πάλι η διαστροφική διάσταση, περί της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Να δούμε πότε θα κατανοήσουμε σε αυτήν εδώ την χώρα τι είναι πρωτοβάθμια φροντίδα. Θα τα πούμε όμως στις τροπολογίες.
Για το Ο.Α.Ε.Ε. και την ύπαιθρο με τον Ο.Γ.Α. προχωράτε πολύ ορθώς. Μία επισήμανση και κατεβαίνω από το Βήμα: Να σταματήσει ο κατήφορος, εκεί κάτω, στην Αχαρνών, στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Δεν είναι ο γεωργός ανώνυμη εταιρεία να ελέγχεται με 35% και θα σας δημιουργήσει προβλήματα. Εμείς συμφωνούμε, αγωνιστήκαμε -και κάποιοι άλλοι, μάλιστα, και με την προηγούμενη θητεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μετέπειτα και με τη κυβέρνηση τη δική μας- να θεσπιστεί αυτή η διάταξη. Τη θεσπίζετε, αλλά προσέξτε, προς Θεού, θα ακυρωθεί από το να χρειάζεται 35% εισόδημα από τον γεωργό, από τις γεωργικές καλλιέργειες, για να χαρακτηριστεί γεωργός. Αυτά τα πράγματα είναι ανήκουστα και ανεπίτρεπτα.
Εύχομαι, ειλικρινά, στην συζήτηση επί των άρθρων, να γίνει πάλι μια όμορφη συζήτηση και όπως επιδείξατε ευήκοον ους και προαίρεση αγαθή, το ίδιο να συμβεί για να γίνει ένα νομοσχέδιο αντάξιο των προσδοκιών της πατρίδος και του λαού που αυτή τη στιγμή παρακολουθεί τον πολιτικό κόσμο με αγωνία.
Σας ευχαριστώ, πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Κιλτίδη.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κυρία Πρόεδρε, θα παρακαλούσα να πάρω το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Βεβαίως, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Ανδρέας Λοβέρδος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, φέρνουμε σήμερα στην Εθνική Αντιπροσωπεία, στην Ολομέλεια του Σώματος, μια πολύμηνη προσπάθεια, μια προσπάθεια, η οποία παρήγαγε σχέδιο νόμου, δίκαιο, μετά από έναν ευρύτατο κοινωνικό διάλογο, ο οποίος διεξαγόταν ενώ το οικονομικό περιβάλλον στη χώρα άλλαζε δραματικά.
Έκανα μνεία, στην ομιλία μου στον Προϋπολογισμό τον Δεκέμβριο του 2008, στο Σώμα αυτό, όπου και εγώ παραξενεύτηκα διαβάζοντας την εκ των υστέρων, για το πώς αρκετοί συνάδελφοι στην Εθνική Αντιπροσωπεία βλέπαμε πού πηγαίνει η χώρα. Και καταθέταμε τις απόψεις μας, τότε.
Να σας πω, κυρίες και κύριοι Βουλευτές -πέραν των όσων απήντησα στην Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας- ότι εμείς, στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ήμασταν έτοιμοι από την αρχή. Εμείς ξέραμε. Ξέραμε ποιο είναι το οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται για τη χώρα, πού πηγαίνει η χώρα.
Φροντίσαμε από την πρώτη στιγμή να πούμε την αλήθεια είτε μιλούσαμε εδώ, είτε μιλούσαμε στα Μέσα Ενημέρωσης, είτε μιλούσαμε στις Επιτροπές της Βουλής, είτε δίναμε συνεντεύξεις τύπου, να πούμε ποια είναι η κατάσταση και ποια είναι τα απαιτούμενα μέτρα.
Είμαστε μια χώρα η οποία είχε συνηθίσει, όπως χαρακτηριστικά λέγεται, να καλύπτει κάθε ανάγκη της επί δεκαετίες με δανεικά, μια χώρα η οποία από το 2006 και μετά, έχασε τον έλεγχο στις δημόσιες δαπάνες, μια χώρα η οποία πήγαινε ολοταχώς σε σύγκρουση με τοίχο. Το βλέπαμε. Η κυβέρνηση η προηγούμενη δεν το έβλεπε και έλεγε διάφορα, τα θυμόμαστε και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε να προσδιορίζεται το έλλειμμα του 2009, στο 13,6%.
Καταθέτουμε στην Εθνική Αντιπροσωπεία το αποτέλεσμα μιας δουλειάς, μιας πολύ σοβαρής δουλειάς, η οποία εμπεριέχει τρία πράγματα. Πρώτα από όλα, αυτό που, κ. Γεωργιάδη, μου είπατε: «Στις συνθήκες αυτές, τι θέλεις τις εγγυήσεις στις εργασιακές σχέσεις, αφού το παιχνίδι, είναι αλλού.»
Συμφωνώ, το παιχνίδι είναι η διάσωση της χώρας. Υπάρχει άλλο μεγάλο πρόβλημα. Απαντώντας στην κυρία Παπαρήγα, νομίζω ότι το περιέγραψα και ως θέμα και κατέγραψα και την ύστατη –κατά τη γνώμη τη δική μου- λύση. Άλλη λύση, από την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης και την εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας και όσων μέτρων έχουμε αποφασίσει, η χώρα δεν έχει. Γι’ αυτό είπα ότι όποιος μας μέμφεται ή όποιος μας καταγγέλλει, πρέπει να καταθέτει και την εναλλακτική του, ειδάλλως με γενικολογίες, λύση δε δίνεται. Και η χώρα δεν έχει περιθώρια. Μέρα με την μέρα, δίνεται ο αγώνας. Μέρα με τη μέρα.
Μου λέτε, λοιπόν, ότι ενώ το πρόβλημα είναι εκείνο, γιατί φέρνεις αυτό το σχέδιο νόμου που προσπαθεί να βάλει εγγυήσεις στις εργασιακές σχέσεις, που προσπαθεί να μαζέψει τα πράγματα στα φάρμακα. Για τα ασφαλιστικά Ταμεία –το έχουμε συζητήσει επανειλημμένα- η δαπάνη του 2009 είναι δυσβάσταχτη, είναι αβάσταχτη. Δεν γίνεται να την ξαναϋποστούμε. Η δαπάνη για τις ιατρικές υπηρεσίες, για τις ιατρικές εξετάσεις και τα ιατρικά υλικά, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Κάνουμε, λοιπόν, μια προσπάθεια στις εργασιακές σχέσεις. Κάνουμε μια προσπάθεια στο χώρο των ασφαλιστικών ταμείων, με πραγματικά επίκαιρες νομοθετικές παρεμβάσεις που δεν μπορούν να περιμένουν τις λίγες εβδομάδες ακόμη που θα έρθει το συνολικό σχέδιο νόμου. Κάνουμε και ορισμένες προσπάθειες σε επιμέρους θέματα που αφορούν στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, που όμως είναι σοβαρά, ένα των οποίων ανέδειξε, ο συνάδελφος Κουσελάς, κάνοντας μνεία στο άρθρο 32 για τις κλαδικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις στο χώρο των τραπεζών. Τα περί αποσπασματικότητας, προχειρότητας κ.λπ. τα επιστρέφουμε. Τα επιστρέφουμε σε αυτούς που τα λένε.
Εμείς κάναμε ένα δίμηνο διάλογο του οποίου όλα τα Πρακτικά με λεπτομέρεια, τι έλεγε η ΓΣΕΕ, τι έλεγε ο ΣΕΒ, τι έλεγε η ΕΣΕΕ, τι έλεγε η ΓΕΣΕΒΕ, τι έλεγε το Υπουργείο, ο Υφυπουργός και ο Υπουργός που ήμασταν παρόντες σε κάθε συνεδρίαση, είναι όλα καταγεγραμμένα και αναρτημένα στο διαδίκτυο για να καταφεύγει όποιος θέλει να ελέγξει τουλάχιστον την ουσία των ρυθμίσεων ή την εγκυρότητα μας. Και ό,τι προέκυπτε ως άμεση ανάγκη το καταγράφαμε εδώ.
Κύριε Γεωργιάδη, αυτό είναι αναγκαίο να γίνει. Έχεις μείζονα στόχο τη διάσωση της πατρίδας, αλλά έχεις και άλλους στόχους την ίδια ώρα. Γι’ αυτό επέλεξα να αναφέρω δράσεις σε ό,τι αφορά την ενίσχυση της αγοράς εργασίας, την ενίσχυση προσλήψεων που έχουμε ξεκινήσει και να καταγράψω και τα αποτελέσματα σε σχέση με τις υποβαλλόμενες αιτήσεις από την Παρασκευή που απήντησα στην κ. Τσουμάνη μέχρι σήμερα. Σήμερα έχουμε λόγου χάρη, από χθες μάλλον, έναρξη του προγράμματος που αφορά τον τουρισμό. Σε λίγες μέρες θα έχουμε και έναρξη του προγράμματος που αφορά τον τουρισμό και που σχετίζεται και με τις ξενοδοχειακές μονάδες που δουλεύουν όλο το χρόνο, όχι μόνο εποχικά.



(SM)

(3SS)
Κάνουμε ότι μπορούμε. Κανένα θέμα δεν περισσεύει, για κανένα θέμα δεν μπορείτε να μου πείτε ότι αυτό «τι το θες τώρα;». Άλλο είναι το πρόβλημα. Ναι άλλο είναι τι πρόβλημα. Αλλά -όπως στην επί της αρχής ομιλία μου- θα προσπαθήσω να σας πείσω και να σας πω ότι κάναμε αναγκαίες παρεμβάσεις με τις 30 και πλέον διατάξεις του σχεδίου νόμου.
Παλεύουμε για έσοδα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, των φορέων κοινωνικής ασφάλισης. Στο πρώτο τρίμηνο με ειλικρινή στοιχεία, με στοιχεία τα οποία έχουν προκύψει και από τα επιμέρους στοιχεία που κάθε μήνα δίναμε στη δημοσιότητα αλλά και στους επιτηρητές, έχουμε μία αύξηση των εσόδων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης στον ΟΓΑ, στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών και στο ΙΚΑ με μέσο όρο στο 4%. Επαναλαμβάνω ο μέσος όρος είναι 4%.
Αυτό συνέβη σε μία εποχή διεύρυνσης της ανεργίας, που το Γενάρη ξεπέρασε το 11,3% και σε μία εποχή ύφεσης. Τι σημαίνει αύξηση των εισφορών σ’ αυτή την περίοδο; Ότι υπάρχουν περιθώρια από το κυνήγι της εισφοροδιαφυγής στο οποίο έχουμε επιδοθεί. Και να, ένα θετικό αποτέλεσμα.
Τι προσθέσαμε ακόμα στο οπλοστάσιό μας; Τη δυνατότητα, όπως ψηφίστηκε και ήδη δημοσιεύτηκε ο σχετικός νόμος, να δανείζεται ένας οφειλέτης φορέα κοινωνικής ασφάλισης από το ΤΕΜΠΜΕ για να εξοφλεί τις εισφορές του. Έχω κάνει κριτική στα προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ στη Νέα Δημοκρατία όταν ήταν Κυβέρνηση και τη θυμάμαι. Θυμάμαι δηλαδή να εξαγγέλλουν οι Υπουργοί, να πηγαίνει ο ενδιαφερόμενος στην τράπεζα και να του λέει η τράπεζα «φύγε».
Το ίδιο συνέβη και αυτές τις δύο-τρεις πρώτες μέρες που έχει δημοσιευθεί ο νόμος που έχει τη ρύθμιση. Ότι δηλαδή μπορείς μέσω του ΤΕΜΠΜΕ, ο επιχειρηματίας που χρωστάει ας πούμε στο ΙΚΑ, να πάρει το δάνειό του και να εξοφλήσει την οφειλή του. Γίνεται αυτές τις μέρες επεξεργασία λεπτομερειών που σχετίζονται με τη διασύνδεση τράπεζας, του ΤΕΜΠΜΕ, του Υπουργείου Οικονομίας και του δικού μας Υπουργείου και των ασφαλιστικών ταμείων, ούτως ώστε στο τέλος αυτής της εβδομάδος –αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου αγωνία- να μπορέσουμε να ενεργοποιήσουμε αυτή τη ρύθμιση που εξειδικεύει τη ρύθμιση η οποία στο σχέδιο νόμου για την εισοδηματική πολιτική είχαμε συμπεριλάβει εμείς ως Υπουργείο Εργασίας, δηλαδή τη χωρίς προκαταβολή ρύθμιση των οφειλών στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές το 4% μέσος όρος αύξησης εσόδων είναι χωρίς τα έσοδα από τις ρυθμίσεις οφειλών, τις οποίες περιμένουμε να πραγματοποιηθούν τις επόμενες ημέρες. Είναι χιλιάδες οι αιτήσεις που έχουν γίνει και στα τρία μεγάλα ταμεία -κυρίως στο ΙΚΑ- και περιμένουμε περαιτέρω αύξηση των εσόδων από αυτή τη ρύθμιση.
Θέλω, όμως, να είμαι σαφής ότι αν αύριο το πρωί πάει ένας ενδιαφερόμενος, θα έχει εμπλοκές. Η εβδομάδα της άρσης των εμπλοκών και της διευκόλυνσης του κόσμου, είναι αυτή που διανύουμε. Και θα είμαι πραγματικά εναγώνιος παρατηρητής των συγκεκριμένων ρυθμίσεων για να μπορέσω να ενημερώσω την επόμενη Δευτέρα τους οφειλέτες στα δικά μας ταμεία, να πάνε να ρυθμίσουν μέσα από αυτές τις νομοθετημένες διαδικασίες τις οφειλές τους. Δεν κατάλαβα γιατί αυτά είναι αποσπασματικά. Χρειάζεται και επιχείρημα στήριξης η αιτίαση.
Δεύτερον, έχουμε ρυθμίσεις για αυτούς οι οποίοι παραβιάζουν τη νομοθεσία περί συνταγογράφησης. Τις σκέψεις για μία αυστηρού είδους τέτοια ρύθμιση, τις έχουμε καταθέσει στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων τρεις φορές. Και έχουμε ρωτήσει τους συναδέλφους, συμφωνείτε; ΄Η στην Ολομέλεια θα μας λέτε άλλα αντί άλλων. Να πάμε δυνατά; Έχουμε τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων; ΄Η θα μας λέτε περί δικαιωμάτων και άλλα τέτοια συναφή, τα οποία υπαινίχθηκε, εάν δεν τα είπε καθαρά, η κυρία Παπαρρήγα.
Και όλα τα κόμματα -το ΚΚΕ δεν έρχεται- είπαν ναι. Αυτές τις αυστηρές ρυθμίσεις τις έχουμε στο σχέδιο νόμου, όχι με τροπολογία που φέρνουμε στην Ολομέλεια αλλά με διάταξη του σχεδίου νόμου. Είναι μπροστά σας. Και είναι ελεγμένες από την επιστημονική επιτροπή, η οποία έκανε καταπληκτική δουλειά. Εάν υπήρχε θέμα αντισυνταγματικότητας ή κάποιο άλλο, θα μας το είχε υποδείξει.
Αυτές τις ρυθμίσεις που μπορεί, ξαναλέω, όταν θα έχει εισαχθεί το ολοκληρωμένο σύστημα συνταγογράφησης και ελέγχου αυτής ηλεκτρονικά, να φαίνονται απαρχαιωμένες και γραφειοκρατικές –και συμφωνώ- θα τις απαλείψουμε τότε. Αλλά αφού από 1ης Μαΐου θα έχουμε μόνο τον έλεγχο της συνταγογράφησης ηλεκτρονικά και όχι την ίδια τη συνταγογράφηση ακόμη, μας χρειάζονται οι γραφειοκρατικές ρυθμίσεις για τις πάνω από 150 ευρώ θεωρήσεις,.
Γιατί; Γιατί δεν έχουμε να πληρώσουμε τα λεφτά. Δεν έχουμε πληρώσουμε τα λεφτά που προκαλεί η προκλητή συνταγογράφηση. Δεν έχουμε να πληρώσουμε τα λεφτά της διαφοράς. Δεν τα έχουμε. Και η κυρία Παπαρρήγα πρέπει να μας πει που να τα βρούμε, αφού την ενόχλησαν αυτού του είδους οι παρεμβάσεις.
Γιατί να περιμέναμε κάποια άλλη ολοκληρωμένη παρέμβαση του «Αγίου Ποτέ»; Έχουμε περιθώριο να χάνουμε μήνες; Εγώ ασκώ κριτική και σε συναδέλφους μου, γιατί χάνουμε καμία φορά καμιά βδομάδα. Γιατί; Γιατί να περιμένουμε δηλαδή, δεν καταλαβαίνω. Γιατί έπρεπε να περιμένει μία συνολική παρέμβαση του Υπουργείου Υγείας η κυρία Ξενογιαννακοπούλου, για να φέρει τη ρύθμιση -που ο κύριος Βαγιωνάς μας έχει εισηγηθεί Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας- για τη συσκευασία νοσοκομείου, το βάζο αντί να δίνεις το κουτάκι με τα φάρμακα, που πολλές φορές δεν χρειάζονται.Γιατί έπρεπε να περιμένουμε κάτι ολοκληρωμένο; Ποιος θα μας εξηγήσει, γιατί μας εισηγείται τη βραδυπορία.
Εγώ πάντως κυρίες και κύριοι Βουλευτές που αντιμετωπίζω πρόβλημα προϋπολογισμού μέσα στο πρόγραμμα σταθερότητας για το 2010, δεν μπορώ ούτε να περιμένω ούτε να ακούσω επιχειρήματα αυτού του είδους που κατέθεσε και η Κομμουνιστική Αριστερά και κάποιοι συνάδελφοι από τη Νέα Δημοκρατία.
Γιατί να περιμένω, για να καταργήσω 12 θέσεις συμβούλων εργασίας που υπηρετούσαν στο εξωτερικό και δεν πατάγανε ποτέ; Δεν πατάγανε ποτέ και μου το κατήγγειλαν οι πρέσβεις των χωρών που έτυχε να ταξιδέψω λόγω των υποχρεώσεών μου ως Υπουργός Εργασίας.
Θα αναφερθώ σε μια περίπτωση. Ρωτάω κάποιο διπλωμάτη «τι γίνεται εδώ;», δεν θέλω να αναφέρω το όνομά του ή τη συγκεκριμένη χώρα. Μου απαντάει ότι «δεν τον έχουμε δει ποτέ». Πληρώνουμε τα γραφεία, τον πληρώνετε εσείς αυτόν και αυτός δεν πατάει. Καταργούμε 12 θέσεις με συνολικό όφελος όχι μεγάλο δεν είναι οικονομία κλίμακος για να υπερηφανεύομαι, αλλά μισό εκατομμύριο ευρώ το χρόνο είναι ένα σημαντικό ποσό. Φέρτε μου μισό εκατομμύριο ευρώ, να πληρώσω κανένα χρέος που έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία σε δημόσια νοσοκομεία.
Γιατί να περιμένουμε μία ολοκληρωμένη ρύθμιση; Και τι είναι ολοκλήρωση, αν δεν είναι το σύνολο των παρεμβάσεων που βοηθούν τον τόπο να προχωρήσει σε κάποια επόμενα βήματα. Έχουμε διάταξη για τη γρήγορη καταβολή της σύνταξης, το άρθρο 15. Γιατί να μην την καταθέταμε, αφού την έχουμε τελειώσει από τον Νοέμβριο.
Και όχι εφευρίσκοντας κάτι σοβαρό ή ανακαλύπτοντας την πυρίτιδα ή τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Αμερική, τι κάναμε; Μία ρύθμιση που βρήκαμε από το παρελθόν για τα κέντρα ανακεφαλαίωσης, την επεκτείνουμε σε όλη τη χώρα, ιδρύοντας με το νόμο αυτό δύο κέντρα στη Θεσσαλονίκη, στη Βόρεια Ελλάδα. Και τι μπορεί ο ασφαλισμένος να κάνει; Μπορεί να πάρει δύο χρόνια πριν συνταξιοδοτηθεί στον τελευταίο φορέα της ασφάλισής του, να γίνονται επί δύο χρόνια υπολογισμοί μέχρις ωσότου συνταξιοδοτηθεί. Αυτή ήταν μία λύση που προϋπήρχε στο παρελθόν και την παρατήσατε από το 2004 και δεν την αξιοποιήσατε.
Εμείς την είχαμε εισαγάγει, δεν την εφαρμόσαμε. Και ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί, για να μην ταλαιπωρείτε ο ασφαλισμένος που όταν θέλει να γίνει συνταξιούχος, τον καθυστερούνε. Και μου έχουν υποβληθεί δεκάδες τέτοια προσωπικά αιτήματα στο δρόμο. Κάποιος κύριος μου είπε «περιμένω 19 μήνες να πάρω τη σύνταξή μου, έλεος.» Γιατί λοιπόν να μη το κάνουμε αυτό; Έπρεπε να το κάνουμε και το φέραμε. Γιατί έπρεπε να περιμένουμε; Να περιμένουμε ποιόν να μας το πει;
Αγαπητέ συνάδελφε κύριε Κιλτίδη σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σας κατ’ αρχάς. Ανταποδίδω. Και στη Βουλή ό,τι θερίσεις σπέρνεις, μου έχουν μάθει κάποιοι παλαιότεροι συνάδελφοι. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Ωστόσο επιμένετε και στις εταιρείες προσωρινής απασχόλησης είστε αρνητικός, «το λέμε αυτό ενοικίαση εργαζομένων και το πετάμε από το παράθυρο». Ναι, καλώς.
Κύριε Γεωργιάδη, εμείς λέγαμε ότι αυτό το θεσμό που προκύπτει από το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο και η Ελλάδα τον έχει μεταφέρει στο δίκαιό της από τη 10ετία του 90, να τον προστατεύσουμε με εγγυήσεις. Και τώρα απευθύνω σε σας το ερώτημα. Γιατί δηλαδή δεν θα έπρεπε στις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης να βάλουμε ορισμένες χρήσιμες εγγυήσεις στην πράξη;
Δηλαδή, κατ’ αρχήν τι είναι ο συγκρίσιμος εργαζόμενος; Είναι ο εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης με πλήρη ασφάλιση. Αφού εισαγάγουμε στο σχέδιο νόμου την έννοια του συγκρίσιμου εργαζόμενου από το Κοινοτικό Δίκαιο, τον βάζεις αυτόν ως συγκριτική μονάδα αναφοράς και λες ότι ο εργαζόμενος που δουλεύει με ελαστικές μορφές, με τη μερική απασχόληση, πρέπει να εξομοιώνεται με αυτόν τον συγκρίσιμο εργαζόμενο.
(AM)



(SM)
Σε τι; Αναλογικά στο μισθό του, στους κοινωνικούς όρους εργασίας. Θα έχει επιχείρηση έναν παιδικό σταθμό και αυτός που εργάζεται με ανελαστική μορφή απασχόλησης, που ενοικιάζεται –πάμε στο άρθρο 3 του σχεδίου νόμου- πρέπει να έχει και αυτός το δικαίωμα που έχει ο συγκρίσιμος εργαζόμενος, δηλαδή ο εργαζόμενος πλήρους ασφάλισης. Γιατί αυτόν να μην το βάζαμε; Ως ρύθμιση, αυτό που παρενοχλεί το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας; Είναι τέσσερις, πέντε ή έξι οι εγγυήσεις που δεν καταργούν αυτές τις εταιρείες προσωρινής απασχόλησης, αλλά δημιουργούν στο θεσμό αυτό ασφάλειες για τον εργαζόμενο. Κι αν το πάρει κανείς και από μια οικονομική σκοπιά, διασφαλίζουν τον υγιή ανταγωνισμό, γιατί αν κάποιος πονηρός ούτε εισφορές πληρώνει, ούτε τίποτε άλλο, δηλώνει έναν για τέσσερις ώρες και τον απασχολεί δώδεκα -τα γνωστά που ξέρουμε ότι βασιλεύουν στο 25% τουλάχιστον της ελληνικής αγοράς- γιατί αυτό, ενώ αγωνιζόμαστε να σώσουμε την πατρίδα, ταυτοχρόνως να μην κοιτάξουμε να το ρυθμίσουμε;
Όταν θα μιλήσουμε αύριο κατ’ άρθρον, ειδικά για το άρθρο 3 για τις Ε.Π.Ε. κύριε Κιλτίδη, θα σας πω όλες τις εγγυήσεις που προσθέσαμε, όχι επειδή τις εφεύραμε, αλλά επειδή ήδη το Κοινοτικό Δίκαιο πολλές από αυτές τις προβλέπει και διαβάστε και την μελέτη της επιστημονικής επιτροπής και θα τα δείτε.
Μας ασκήσατε κριτική για τα «μπλοκάκια» από όλες τις πλευρές. Δεν έχουμε συνεννοηθεί.
Εμείς πρέπει, ως Υπουργείο, κυρίες και κύριοι βουλευτές να εντάξουμε στην αγορά εργασίας κρίσιμες εγγυήσεις, χωρίς να την τσακίσουμε και να δημιουργήσουμε αγκυλώσεις γι’ αυτό είχαμε πει ότι το δικό μας σύνθημα είναι ούτε υπερύθμιση, ούτε απορύθμιση.
Όσον αφορά τα «μπλοκάκια». Όπως λέει ωραία η Διεύθυνση Επιστημονικών Μελετών, πάμε από τα γνωστά πράγματα στα άγνωστα, με βάση όσα ξέρουμε από τα γνωστά, να ρυθμίσουμε τα πράγματα που δεν ξέρουμε. Και δεν ξέρουμε ποιος ασφαλίζει κάποιον αλλιώς αντί να τον ασφαλίσει όπως θα έπρεπε. Δηλαδή, στα «μπλοκάκια» μια σχέση εξαρτημένης εργασίας βαφτίζεται στην πράξη ως σχέση παροχής ανεξάρτητης εργασίας σε πολλούς ταυτοχρόνους εργοδότες, ενώ είναι σχέση εξαρτημένης εργασίας και πολλές φορές σε έναν εργοδότη.
Τι είπαμε εδώ; Είπαμε ότι πρέπει εάν ο εργαζόμενος δεν συμφωνεί με την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του, να αποκτήσει ένα όπλο, αν θελήσει να συγκρουστεί με τον εργοδότη του και προκαλώντας αντιδικία αν το θέλει. Εάν δεν το θέλει, το άρθρο αυτό δεν έχει εφαρμογή. Εάν, όμως, το θελήσει το άρθρο 1 τον βοηθάει, γιατί λέει ότι «ο έχων το βάρος της αποδείξεως ότι η σχέση εργασίας είναι ανεξάρτητη σχέση εργασίας είναι ο εργοδότης». Και αυτή είναι η αλλαγή, η εγγύηση.
Στέκεται τώρα ο Συνασπισμός στο «πόσος χρόνος». Εμείς είπαμε -ακούγοντας εταίρους το τρίμηνο και την ίδια την αγορά- ότι δεν γίνεται αυτό δημιουργεί στρεψόδικα επιχειρήματα. Και μια σειρά από επαγγέλματα μας έπεισαν ότι είναι επαγγέλματα που μπορεί περιστασιακά να ασκούνται, για έξι, εφτά, οκτώ μήνες ή για μια ολόκληρη σεζόν. Εκεί τι θα κάνεις; Θα δημιουργήσεις επιχειρήματα στρεψοδικίας σε κάποιον άνθρωπο που δουλεύει; Του χρόνου δεν θα δουλεύει. Ένας ηθοποιός, ας πούμε, δεν θα δουλεύει του χρόνου. Λοιπόν, εκεί γιατί να δημιουργήσεις επιχειρήματα αδίκως;
Και ακούγοντας τι μας είπε η Ο.Κ.Ε., η Οικονομική Κοινωνική Επιτροπή, που εκείνη μας εισηγήθηκε να πάμε στους έξι μήνες στο πλαίσιο του διαλόγου που γινόταν με το σχέδιο νόμου σχεδόν έτοιμο, πήγαμε στους εννέα μήνες. Όμως, η αλλαγή δεν είναι ο χρόνος, η αλλαγή είναι ποιος έχει το βάρος της εγγύησης. Γιατί αυτό σας πειράζει και γιατί αυτό εμποδίζει την πατρίδα να διασωθεί; Γιατί αυτό θα μειώσει τις προσλήψεις; Όπως ατυχώς είπε ο αγαπητός συνάδελφός μου, ο Εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «δεν είναι προσλήψεις το μπλοκάκι, είναι μορφή παροχής ανεξάρτητης εργασίας».
Την ίδια λογική ακολουθήσαμε και στη έκτη μέρα εργασίας. Η έκτη μέρα εργασίας, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, απαγορεύεται. Όταν εντοπιστεί κάποιος από τον έλεγχο, πληρώνει -και μετά πάμε στα δικαστήρια και τα τοιαύτα- με βάση τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού. Κι οι διατάξεις αυτές υπολογίζουν στα δεδομένα τους πρώτα τον κατώτατο μισθό και έπειτα τον μισθό που μπορεί να παίρνω εγώ ή ο άλλος που μπορεί να μην είναι ο κατώτατος και δεύτερον, όχι τις ειδικές περιστάσεις, στις οποίες βρίσκεται ο εργαζόμενος, αν έχει ας πούμε πέντε παιδιά. Είναι άδικη αυτή η μορφή πληρωμής επί συλλήψεως –συγνώμη για τον όρο, είναι πολύ βαρύς- απασχολουμένου έκτη μέρα.
Η έκτη μέρα απασχόλησης είναι πολύ διευρυμένη. Τι είπαμε εμείς εδώ; Να υπάρχει μια καλύτερη αμοιβή για την έκτη μέρα. Και ξεκινήσαμε πολύ φιλόδοξα και καταλήξαμε στο 30%, το οποίο είναι επιπρόσθετη δαπάνη για τον εργοδότη και επιπλέον όφελος για τον εργαζόμενο για να μη «σπάσουμε» το πενθήμερο, για να παραμείνει η έκτη μέρα μια ειδική περίσταση και ο κανόνας να είναι το πενθήμερο. Γιατί αυτό δεν έπρεπε να γίνει; Δεν κατάλαβα.
Μου λέτε τώρα ότι η αμοιβή πήγε χαμηλότερα. Αυτό ναι. Πηγαίνει χαμηλότερα λόγω των περιστάσεων, για να βοηθήσουμε και αυτόν που θέλει να είναι και νόμιμος και να μπορεί να αντέχει να πληρώνει. Όμως, εκεί είναι η δική μας συνεισφορά.
Και εδώ έχουμε ένα θέμα, τους ξενοδόχους, οι οποίοι- η μια ελπίδα που έχει η χώρα σ' αυτή την περίσταση- μας είναι γνωστό ότι απασχολούν ανασφάλιστους, γι' αυτό τους υποχρεώνουμε. Δεν κάναμε πίσω σε αυτό. Κάθε ένας που δουλεύει στον επισιτισμό ή σε όλα τα ξενοδοχειακά, εποχικά ή δωδεκάμηνα ξενοδοχεία, δουλεύει για μια ειδική δουλειά, για ένα ειδικό γεγονός, ένα γάμο, ένα αιφνίδιο τραπέζι που δεν έχει προλάβει να το δηλώσει ο εργοδότης του. Είναι έκτακτος. Δουλεύει την Παρασκευή ή μόνο την Κυριακή. Πρέπει να μπορεί να τον δηλώνει, αρκεί και λίγο πριν ξεκινήσει ο άλλος να δουλεύει, όχι μετά. Γιατί αν είναι μετά, όπως ήταν μέχρι σήμερα, μέχρι πριν σαράντα οκτώ ώρες, όταν τον εντοπίζει ο έλεγχος, θα σου λέει αυτός ότι θα τον δήλωνε αύριο. Και έτσι νομιμοποιείς την ανασφάλιστη εργασία.
Παρεμβαίνουμε, λοιπόν, εδώ με αυτήν την ρύθμιση -που μας λέει σωστά το Σωματείο των εργαζόμενων στο χώρο αυτό ότι υπάρχουν 65% ανασφάλιστοι, δεν ξέρω αν ο αριθμός είναι αληθής, πάντως υπάρχουν πολλοί ανασφάλιστοι- αλλά βοηθάμε τα ξενοδοχεία σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, εξαιρώντας τα από αυτή τη ρύθμιση της έκτης μέρας και αφήνοντας τα στις ρυθμίσεις περί έκτης μέρας ως σήμερα έχουν.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εγώ ξέρω ότι ο πρώτος στόχος είναι η διάσωση της πατρίδας –τα είπα, να μην τα ξαναλέω και σας κουράζω- αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να γίνονται παράλληλα, ευνοώντας τη χώρα και την αγορά της εργασίας της με μια κατεύθυνση ανάπτυξης που όλοι έχουμε ανάγκη και που θα τη χρειαστούμε τους επόμενους μήνες του 2010 και κυρίως του 2011. Προσπαθήσαμε, λοιπόν, να παρέμβουμε σε όλα αυτά.
Και ακόμη μου λένε συνάδελφοι εγώ να προσχωρήσω στον οποιονδήποτε ομιλητή εδώ ή σε οποιοδήποτε κόμμα αισθάνεται απολύτως καρτεσιανής υφής. Προσχωρώ εύκολα. Πράγματι, τα θέματα της αναπηρίας, όπως και προηγούμενα θέματα που σας ανέφερα, χρειάζονται συνολικές παρεμβάσεις. Συμφωνώ. Εμείς, ας πούμε, για το θέμα της αναπηρίας με συνολικές παρεμβάσεις με πολλές διατάξεις κάνουμε στο ασφαλιστικό σχέδιο νόμου, το οποίο εντός των ημερών θα κατατεθεί στο Σώμα. Είναι έτοιμο. Είχαμε όμως δεχθεί παράπονα, γιατί ήμασταν στο Υπουργείο αυτό με τον κ. Κουτρουμάνη από τον Οκτώβριο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελείωσα, κυρία Πρόεδρε.
Είχαμε, λοιπόν, δεχθεί πολλά παράπονα -και το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο και συνεχώς- από κόσμο που μου έλεγε ότι «είμαι ακρωτηριασμένος με αναπηρία 90%, γιατί θέλεις κάθε τόσο να εξετάζομαι;» Και το βρήκα σωστό. Όταν ξεκινήσαμε τη συζήτηση με τις υπηρεσίες του Υπουργείου, άρχισαν να μου λένε θέματα που έχει ο θεσμός της αναπηρίας, που απαιτούσαν -όπως και κάποιοι συνάδελφοι εδώ λένε- ολοκληρωμένη παρέμβαση και χωρίς την ολοκληρωμένη παρέμβαση οι επιμέρους παρεμβάσεις δεν έχουν τόσο νόημα. Σωστό. Είπα, όμως, για ό,τι είναι πεντακάθαρο, ας πάμε σε λύση τώρα και για ό,τι είναι σύνθετο και χρειάζεται έναν ενιαίο θεσμό, ας πάμε σε λύση ολοκληρωμένα με το ασφαλιστικό.
Γιατί να πρέπει να περιμένουμε μέχρι τότε που θα ψηφιστεί το ασφαλιστικό, ας πούμε λίγες εβδομάδες ακόμη, όταν έχουμε τη δυνατότητα ασκώντας νομοθετική πρωτοβουλία, ασθένειες που είναι καταφανείς στις επιπτώσεις τους με τη δημιουργία αναπηρίας, όπως η τύφλωση, ο ακρωτηριασμός;
(XS)
(AM)


Γιατί να πρέπει να περιμένουμε μέχρι τότε που θα ψηφιστεί το ασφαλιστικό, ας πούμε λίγες βδομάδες ακόμη, όταν έχουμε τη δυνατότητα, ασκώντας νομοθετική πρωτοβουλία, ασθένειες που είναι καταφανείς με τη δημιουργία αναπηρίας, όπως η τύφλωση, όπως ο ακρωτηριασμός, γιατί να πρέπει να περιμένουμε την ολοκληρωμένη παρέμβαση και να φοβόμαστε επιχειρήματα περί προχειρότητας.
Όχι, εγώ αύριο το μεσημέρι που θα ψηφιστεί με το καλό η διάταξη του άρθρου 16, θα βγω και θα πω σε όσους μου διαμαρτυρήθηκαν από το ράδιο, σε όσους έφθασαν στο γραφείο μου, σε όσους με σταμάτησαν στο δρόμο, τι μπορούσα να κάνω αμέσως. Να βγάλω από την ταλαιπωρία και την αναξιοπρέπεια ασθένειες αναπηρίας, έξι ή επτά περιπτώσεων.
Μου διηγείτο μια οικογένεια ότι το παιδί τους, με μια απ’ αυτές που έχουμε συμπεριλάβει εδώ, αρνήθηκε να πάει να κάνει εξετάσεις για πολλοστή φορά, δεν πήγαινε και αναγκάστηκαν οι γονείς με τους γιατρούς, έξω από τα όρια αυτού που επιτρέπει ο νόμος, να βεβαιώσουν τη συνέχιση μιας τέτοιας ασθένειας προκειμένου το παιδί να έχει τα ωφελήματα. Το παιδί αρνιόταν να πάει να εξεταστεί ξανά, αισθανόταν εξευτελισμό. Ποιος συνάδελφος με συμβουλεύει να περιμένω, έστω και λίγες εβδομάδες ακόμα όταν κάτι μπορώ να το λύσω και τώρα;
Ε λοιπόν, το σχέδιο νόμου αυτό, πέραν των εργασιακών που έχουν μια ενότητα -και δεν είχα και χρόνο να πω ακόμα και για τους ελέγχους και για την επιβολή των κυρώσεων σε ότι αφορά τις σχέσεις εργασίας, θα το πω αύριο- έχει θέματα του Υπουργείου Εργασίας που καθένα ξεχωριστά έχει μια μικρή ή μια μεγάλη κρισιμότητα και διαλέξαμε να τα φέρουμε στην εθνική αντιπροσωπεία με τη συνοχή που δημιουργεί, το υποκείμενο που ασκεί νομοθετική πρωτοβουλία, δηλαδή εμείς, εμείς συνέχουμε τα αντικείμενα αλλά και τη συνοχή που παράγεται λειτουργικά εξ’ αντικειμένου από τα ίδια τα θέματα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας ζητάμε να ψηφίσετε αυτό το σχέδιο νόμου.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, κύριος Μαρκόπουλος έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να τιμήσω τον προλαλήσαντα Υπουργό για την ειλικρίνεια με την οποία αντιμετωπίζει τα ζητήματα. Άσχετα με τις διαφωνίες που μπορεί να έχουμε, οφείλω να πω ότι σε αυτή τη δύσκολη στροφή του πολιτικού σκηνικού στη χώρα και εν όψει των πολύ σοβαρών αποφάσεων που πρέπει να πάρουμε ως χώρα και ως πολιτεία, η ειλικρίνεια και η πραγματική ρεαλιστική αντιμετώπιση κατάματα της αλήθειας έχει αξία. Έχει αξία για τους πολίτες οι οποίοι θέλουν, επιθυμούν διακαώς να διαπιστώσουν ότι ο διάλογος σε αυτήν την Αίθουσα γίνεται με πραγματικά δεδομένα, με πραγματικά γεγονότα και όχι με πραγματικά πυρά.
Κύριε Υπουργέ, δεν ξέρω πόσο ήρωες αισθάνεστε εσείς, τα μέλη της Κυβέρνησης, όταν λέτε τις τελευταίες δύο τρεις μέρες ότι δεν είχαμε άλλη διέξοδο παρά μονάχα την ενεργοποίηση του μηχανισμού. Και επειδή το λέτε μερικές φορές ηρωικά, είμαστε υποχρεωμένοι να σας πούμε ότι έχετε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, έχετε την ευθύνη των αποφάσεων, έχετε τη νομιμοποίηση τη δημοκρατική, να ασχοληθείτε με όλα τα διλήμματα και τις διλλημματικές οικονομικές καταστάσεις τις οποίες έχει ο τόπος αλλά, δεν έχετε εσείς το δικαίωμα να δημιουργείτε τετελεσμένα διλήμματα στους πολίτες και το πολιτικό σύστημα. Διότι, είναι προφανές ότι τα μέτρα τα οποία χρειάζεται η χώρα τα θέλει η χώρα, δεν τα θέλουν οι αγορές, τα θέλουν οι Έλληνες, τα χρειάζεται η Ελλάδα. Δεν τα θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να τα πάρουμε εμείς. Έπρεπε να τα πάρουμε εμείς και δεν έπρεπε να μας τα επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γιατί μπορεί να είναι τελικά το ίδιο περίπου μονοπάτι αυτό το οποίο θα περπατήσουμε, αλλά έχει μια πολύ μεγάλη διαφορά.
Είναι πολύ σημαντικό πράγμα η ταπείνωση και η υποχρέωση μιας χώρας στο να πάρει κάποια μέτρα, διότι έτσι όπως παρουσιάζεται το σκηνικό εκ μέρους της Κυβέρνησης είναι σαν να μην λαμβάνονταν τα μέτρα ή δεν ήταν απαραίτητα για τη διάσωση της χώρας.
Άρα, πώς μιλάτε για μια διάσωση χώρας, όταν εσείς το Νοέμβριο, το Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο αρνιόσασταν να μπείτε στην ουσιαστική συζήτηση για μέτρα όταν ακόμα και η Αξιωματική Αντιπολίτευση σας το ζητούσε και στήριζε αυτά τα υποθετικά μέτρα τα οποία εσείς αρνιόσασταν να συζητήσετε.
Και βεβαίως, δεν μπορούσατε να το κάνετε αυτό γιατί προεκλογικά είχατε πει εντελώς διαφορετικά και γιατί βεβαίως δεν μπορούσατε να αντιμετωπίσετε ούτε τους πολίτες, ούτε τους ψηφοφόρους σας, όταν έλεγε ο Πρωθυπουργός, ότι τα λεφτά υπάρχουν και τα λεφτά δεν υπήρχαν. Όταν ξέρατε την αλήθεια ως Κυβέρνηση, διότι είχατε και εσείς τομεάρχη σας, είχατε ενημέρωση από τον κύριο Μπαρόζο και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Είχατε μιλήσει με τον κύριο Προβόπουλο, ξέρατε όλα τα δεδομένα της χώρας, δεν ήταν μυστικά.
Αλλά, τα αρνιόσασταν γιατί ακριβώς εκβιάσατε εκλογές για να πάρετε την Κυβέρνηση, με ένα συγκεκριμένο σκηνικό.
Σήμερα λοιπόν, μας φέρνετε προ τετελεσμένων γεγονότων. Κύριε Υπουργέ, αν τα μέτρα αυτά που σήμερα θα κληθείτε να πάρετε και αύριο και μεθαύριο και ενδεχομένως και του χρόνου, αυτά που μας τα λέτε σιγά, σιγά τα είχατε πάρει από το Δεκέμβρη, πριν τον προϋπολογισμό, τα είχατε πάρει τον Ιανουάριο αναγκαζόμενοι να αλλάξετε τον προϋπολογισμό με το Σύμφωνο Σταθερότητας, σήμερα η κατάσταση δεν θα ήταν διλημματική, άρα το δίλημμα το δημιουργήσατε. Και βεβαίως, κάνατε μόνοι σας το ερώτημα και μόνοι σας απαντήσατε.
Σήμερα όμως, δεν χρειάζεται να πυροβολούμε ο ένας τον άλλον. Σήμερα πρέπει να συνεισφέρουμε στον τόπο με προτάσεις, με λύσεις, με ουσιαστικό, πραγματικό διάλογο. Σήμερα πρέπει να πούμε την αλήθεια ακριβώς όπως είναι και η αλήθεια για το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου είναι η εξής: Πιστεύετε πραγματικά ότι σε αυτή τη ζούγκλα του χώρου της εργασίας, αυτό το σχέδιο νομού θα διορθώσει κακώς κείμενα που βεβαίως υπάρχουν ή μέσα στην ανασφάλεια των εργοδοτών και των εργαζομένων τίποτα απ’ αυτά δεν θα πραγματοποιηθεί; Ακόμα και αν η αναγκαιότητα να νομοθετήσουμε κάποια απ’ αυτά τα οποία ήδη γίνονταν παρανόμως μας λύνει εμάς το πρόβλημα ή μας αναγκάζει να βουτήξουμε στην κολυμβήθρα του σιλωάμ για να είμαστε αθώοι αυτού του οποίου γίνεται σήμερα στην κοινωνία.
Ποια είναι η αποστολή σήμερα του πολιτικού συστήματος και της Κυβέρνησης; Μήπως είναι να δώσει ασφάλεια στην εργασία αντί για διατάξεις; Μήπως είναι να δημιουργήσουμε εκείνο το περιβάλλον της στοιχειώδους ασφάλειας για να διατηρήσουμε την απασχόληση και την εργασία, παρά να νομοθετούμε, για δεδομένα τα οποία όλα αυτά τα χρόνια γίνονταν και μάλιστα παρακαλώ χωρίς να έχουμε ένα μηχανισμό επιτήρησης, αυτών που δεν συμβαίνουν και θα έπρεπε να τιμωρηθούν κάποιοι; Τον έχετε κύριε Υπουργέ;
Πριν από τρεις μήνες σ’ αυτή την Αίθουσα είχαμε συζητήσει μαζί μια επερώτηση άλλου κόμματος, δεν το θυμάμαι, δεν έχει καμία σημασία και εσείς ο ίδιος είχατε πει ότι θα κάνατε μετατάξεις ή αποσπάσεις στο ΣΕΠΕ. Κάνατε; Πώς θα επιτηρήσετε αυτό το οποίο, εσείς θέλετε να νομοθετήσετε;
Εμείς εδώ είμαστε να συμβάλουμε. Αλλά, πρέπει επειδή είστε θιασώτες της αλήθειας –και σας το λέω και το ξέρετε ότι το εννοώ- την αλήθεια να την βλέπουμε κατάματα.
Αυτό λοιπόν το οποίο νομοθετήσατε, δεν θα γίνει πράξη, γιατί είναι πράξη παράνομη στην κοινωνία, γιατί είναι στρέβλωση της αγοράς και γιατί στην ανασφάλεια των πολιτών, οι νόμοι δεν διορθώνουν της κακώς κείμενη κατάσταση. Στην ανασφάλεια των πολιτών, των εργοδοτών, των μικρομεσαίων, των οικογενειακών επιχειρήσεων, των εργαζομένων, την ασφάλεια τη δίνει μια σίγουρη, με σταθερό βήμα πολιτική ανάπτυξης που δεν αφορά το δικό σας Υπουργείο, αφορά όμως το σύνολο της Κυβέρνησης στην οποία συμμετέχετε.
Αφορά δηλαδή, μέτρα και βήματα τα οποία έπρεπε να έχουν ληφθεί από άλλα Υπουργεία για να μπορέσετε εσείς να νομοθετήσετε για μια εργασία που θα υπάρχει. Γιατί αύριο, δεν θα υπάρχει εργασία, γιατί η πρόβλεψη η δική σας είναι 20% ανεργία στο βάθος ενός χρόνου από σήμερα. Άρα, τι νομοθετούμε εδώ; Νομοθετούμε για κάτι που δεν θα υπάρχει σε λίγο; Για τους ανθρώπους που θα βρίσκονται έξω με απόλυτη αγωνία για το βιός τους και την οικογένεια τους; Για το μέλλον των παιδιών τους; Ενώ θα έπρεπε να σκύψουμε πάνω στην ανάπτυξη, να σπάσουμε τα στρεβλά αυτής της κοινωνίας και του οικονομικοπολιτικού συστήματος της χώρας; Αυτό έπρεπε να κάνουμε αλλά δεν το κάνουμε. Κάνουμε όλα τα άλλα, κάνουμε τα θεωρητικά, τα ανώδυνα και τα επώδυνα τα αφήνουμε σε κάποιους άλλους που τους φέραμε στο πολιτικό σύστημα, για να μας εξαναγκάσουν να πάρουμε αποφάσεις, αυτές που θα έπρεπε να έχουμε πάρει μαζί.
Την ευκαιρία τη χάσατε. Χάσατε τη μεγαλύτερη ευκαιρία, ως κόμμα σοσιαλιστικό να πάρετε αποφάσεις πραγματικά ρηξικέλευθες και να αποδείξετε ότι δεν έχετε δεσμά ιδεολογικά ή πολιτικές αγκυλώσεις. Δεν το κάνατε, ενσυνειδήτως.
Και σήμερα βεβαίως, ο καθένας από εσάς παλεύει ενσυνειδήτως, παλεύει να σώσει τα του δικού του Υπουργείου, όχι για την υστεροφημία σας αλλά για αυτό το οποίο πιστεύετε. Όμως δεν βγαίνει η άσκηση της Κυβέρνησης με αυτόν τον τρόπο, καμία άσκηση δεν βγαίνει με αυτόν τον τρόπο με αποσπασματικές ηρωικές εξόδους.
Χρειάζεται συλλογικότερη εργασία.




(FT)
(XS)
Χρειάζεται συλλογικότερη εργασία, χρειάζεται μεγαλύτερη ομαδοποίηση στην κυβέρνησή σας και κυρίως, χρειάζεται στρατηγική, όχι παράλυση παθητική σε ένα δεδομένο το οποίο έχουμε. Και είχατε την ευκαιρία –την απωλέσατε και αυτή- είχατε μια βαθιά ειλικρινή συναίνεση από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, στην οποία κάνατε ό,τι μπορούσατε, με την πολιτική την οποία εφαρμόσατε, προσπαθώντας να ρίξετε τα κακώς κείμενα στους προηγούμενους και τις δύσκολες αποφάσεις στους άλλους, στους ξένους που θέλετε να φέρετε με τις αποφάσεις σας, για να βγείτε εσείς αλώβητοι απ’ αυτό το σκηνικό. Δεν γίνεται, γιατί οι πολίτες αντιλαμβάνονται.
Μας μιλήσατε για τις αγκυλώσεις εργασίας, για το λαϊκισμό, για τα προβλήματα, μας μιλήσατε για την προφητική ομιλία σας το 2008. Το σέβομαι. Γιατί δεν την λέγατε πιο δυνατά μέσα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Το λαϊκισμό και την κοινωνική πολιτική με δανεικά –επειδή μιλήσατε για δανεικά το 2006- εμείς τη φέραμε στον τόπο ή εσείς; Εμείς τη φέραμε στον τόπο ή εσείς την κοινωνική πολιτική με δανεικά;
Πότε ήσασταν σ’ αυτή την Αίθουσα ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, δίπλα στην όποια Κυβέρνηση, στον όποιο Υπουργό, σε ένα λίγο δύσκολο, λίγο τραχύ σχέδιο νόμου, σε μια δύσκολη, λίγο στρεβλή απόφαση ανάλογα με αυτό που θα ήθελε ο λαός, για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι σ’ αυτό τον τόπο; Ποτέ! Δεν στηρίξατε πέρυσι ούτε τα 500 ευρώ στήριξης στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, δεν στηρίξατε ούτε την εγγύηση μέχρι το ύψος των 100.000 ευρώ των τραπεζικών καταθέσεων για τη μέση οικογένεια. Για ποιο λαϊκισμό και δανεικά μας μιλάτε;
Ξεχνάτε τις διαχρονικές πολιτικές ενός ιστορικού Κόμματος, που είστε και εσείς, όπως είμαστε και εμείς; Και στο τέλος-τέλος εμείς αναλάβαμε και δημοσίως τις δικές μας ευθύνες. Από εσάς δεν έχουμε ακούσει κάτι. Το περιμένουμε και θα το περιμένουμε, γιατί θα βαθύνει η κρίση, θα εκτραχυνθεί ο πολιτικός διάλογος και τότε θα πάνε τα πράγματα στη θέση τους.
Και όταν λέμε για πιο συντονισμένη κυβερνητική πολιτική, θέλω να είμαι πολύ ουσιαστικός εδώ, μέσα στο σχέδιο νόμου, στις διατάξεις Ο.Γ.Α. και ΟΑΕΕ. Εσείς κατηγοριοποιείτε τον αγρότη ο οποίος θα πάει στον ΟΑΕΕ όταν έχει εισόδημα από 50% και πάνω και η συνάδελφός σας κυρία Μπατζελή, χθες σε αυτήν την Αίθουσα, τον κατηγοριοποιούσε από τα 35% και πάνω. Είναι κυβερνητική πολιτική, είναι βασικό αλφαβητάρι της πολιτικής να ξέρουμε ποιος είναι ο αγρότης! Είναι αγρότης αυτός που βγάζει 35% του ετήσιου εισοδήματος από την αγροτική παραγωγή ή 50%, όπως το θέλετε εσείς; Και αν πάει στο ΟΑΕΕ, τότε μήπως ξέρετε ότι, με βάση το άλλο νομοσχέδιο, θα χάσει την ιδιότητα του αγρότη, γιατί μια από τις βασικές διατάξεις είναι η εγγραφή στον Ο.Γ.Α.; Μα, τι κάνετε, επιτέλους; Τι είδους πολιτική είναι αυτή την οποία εφαρμόζετε; Βιλαέτια ξεχωριστά είναι τα Υπουργεία; Είναι αλφαβητάρι πολιτικής, κύριε Υπουργέ, γιατί όταν μιλάμε για τον αγροτικό κόσμο, μιλάμε τουλάχιστον για το 4% του πληθυσμού και για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, οι οποίες περιμένουν αυτή την ώρα να δουν αν κάτι προκύψει γι’ αυτές, εκτός από ανασφάλεια.
Αυτό το σχέδιο νόμου έχει ένα κεφάλαιο το οποίο αφορά -και έχει μεγάλο βάρος και βάθος για τα ασφαλιστικά ταμεία- τις προμήθειες υγείας. Δύο παράγραφοι και πέντε κουβέντες είναι όλη η πολιτική της Κυβέρνησης για τις προμήθειες υγείας. Άλλες, λέει, προμήθειες θα γίνονται από την Κεντρική Υπηρεσία Προμηθειών του Υπουργείου Υγείας, άλλες από τα νοσοκομεία και άλλες από τις περιφέρειες, πρώην ΠΕΣΥ, αύριο θα πάνε στις ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΕΣ περιφέρειες. Είναι σχέδιο νόμου αυτό; Ποιες είναι αυτές; Ποιες θα είναι εδώ, ποιες θα είναι εκεί και ποιες θα είναι αλλού; Πώς χωρίζονται, με ποιο τρόπο;
Το μόνο ζητούμενο είναι να δείξουμε ότι κάνουμε κάτι στις προμήθειες ή να κάνουμε κάτι ουσιαστικό; Προφανώς, το ουσιαστικό. Μα, δεν είναι ουσιαστικό αυτό. Δεν λύνει καμμία απορία ούτε για τα ταμεία, ούτε για τα νοσοκομεία, ούτε για τους προμηθευτές και κυρίως, δεν δίνει καμμία διέξοδο ουσιαστικού συμμαζέματος ενός συστήματος για το οποίο υποφέρει και ο δημόσιος προϋπολογισμός και τα ασφαλιστικά ταμεία.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θα ήθελα ένα λεπτό ακόμη, κύριε Πρόεδρε, θα το εκτιμούσα πάρα πολύ.
Εμείς δεν έχουμε αντίρρηση σε δύσκολες αποφάσεις, τιμωρίες των φαρμακοποιών, παρανομίας, διαφθοράς. Έχουμε, όμως, κυρίως ανάγκη, όχι μόνο εμείς, αλλά και η κοινωνία και οι πολίτες, να δούμε ένα οργανωμένο σχέδιο. Μας είπατε πριν αν δεν μπορούμε να κάνουμε το οργανωμένο να μην κάνουμε το επί μέρους; Μα, τώρα στην κρίση θα δείξουμε εάν μπορούμε, διότι το επιμέρους έχει δέκα παράθυρα, έχει δέκα εναλλακτικές να ξεφύγει κανένας, έχει εξαιρέσεις και οι εξαιρέσεις είναι στη χώρα αυτές οι οποίες δημιουργούν τις προϋποθέσεις αυτές, με τις οποίες φτάσαμε ως εδώ.
Σε κάθε περίπτωση εμείς δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σ’ αυτό το αποσπασματικό. Περιμέναμε κάτι πιο ουσιαστικό. Περιμέναμε μια κυβερνητική πολιτική, η οποία δεν θα ερχόταν να λύσει τα αδιέξοδα του χώρου της εργασίας, ο οποίος χώρος εργασίας είναι ένα ντόμινο μεταξύ του χώρου της εργοδοσίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του χώρου της εργασίας. Διότι ο χώρος εργασίας με την κατανάλωσή του τρέφει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι φόροι, τους οποίους θα δώσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι αυτοί οι οποίοι θρέφουν το κοινωνικό σύστημα προστασίας της εργασίας και των ασφαλιστικών ταμείων. Είναι ένας κύκλος όχι φαύλος, ένας κύκλος παραγωγικός, τον οποίο οφείλουμε να τροφοδοτήσουμε, κάποια στιγμή, με ουσιαστική πολιτική, τώρα, την ώρα της κρίσης, τώρα, με μέτρα που θα αποφασίσει η Κυβέρνηση, τώρα, όχι με ηρωικές εξόδους –το επαναλαμβάνω- αλλά κυρίως, με αποφάσεις ουσιαστικές, όταν έχουμε ένα προβληματισμένο πολιτικό σύστημα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία ασφαλώς συζήτηση σε αυτά τα ζητήματα, διότι ο χρόνος τον οποίο έχουμε μπροστά και τα διλήμματα που υπάρχουν θα μας δώσουν την ευκαιρία πολλές φορές να το συζητήσουμε. Εύχομαι να μην γίνουμε προμηθείς ενός σκηνικού το οποίο έρχεται.
Αλλά –και κλείνω με αυτό- όταν, κύριε Υπουργέ, ο ίδιος προβλέπετε ένα εκατομμύριο ανέργους, μην έρχεστε εδώ τώρα να λέτε για ελαστικές μορφές εργασίας. Πιέστε την κυβέρνησή σας να κάνει στοιχειώδη βήματα ελαφράς ανάπτυξης, συντήρησης, τουλάχιστον, αυτών που έχουμε. Γιατί οι πολίτες αισθάνονται ότι τους τραβάμε το χαλί κάτω από τα πόδια. Και αυτό το κάνει η Κυβέρνηση, είναι δικό σας έργο, είναι δικιά σας η επιλογή, η στρατηγική την οποία κάνατε, είναι δικός σας ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίσετε την αλήθεια.
Εμείς, σε κάθε περίπτωση, θα είμαστε εδώ κάθε στιγμή, σε κάθε μορφή διαλόγου με τις δικές μας απόψεις.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Πέτρος Ευθυμίου.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι απολύτως φυσικό ένα μεγάλο κομμάτι της συζήτησης να κυριαρχηθεί από τα γενικότερα μείζονα πολιτικά ζητήματα και με αυτόν τον τρόπο να αδικηθεί, κατά ένα κρίσιμο σκέλος, η συζήτηση επί του νομοσχεδίου. Και είναι φανερό ότι η πολιτική πλευρά του θέματος υπερισχύει, γιατί σε τελευταία ανάλυση ένα κεντρικό πολιτικό σκεπτικό προσδιορίζει και την επιμέρους νομοθετική εργασία κάθε Κυβέρνησης.
Αναδείχθηκαν δύο σχολές. Η σχολή που μόλις τώρα είδαμε να εκφράζει ο κ. Μαρκόπουλος, και με ιδιαίτερη φιλικότητα θα παρακαλούσα, εσείς τουλάχιστον, να αποφύγετε κάτι που επί Νέας Δημοκρατίας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σε όλους μας. Ενώ πράττατε όσα πράττατε, δείχνατε στη Βουλή των Ελλήνων το δάχτυλο. Θυμάμαι τον κ. Ρουσόπουλο, θυμάμαι τον κ. Βουλγαράκη, θυμάμαι τελευταίο τον κ. Παυλίδη, που με το δάχτυλό τους υπεδείκνυαν τους ενόχους.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για μένα το λέτε αυτό;
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Όχι, λέω ότι θυμάμαι τι ζούσε αυτή η Βουλή, από μια παράταξη που πεντέμισι χρόνια διέπραττε όσα διέπραττε και έδειχνε τους άλλους με το δάχτυλο. Κάποια στιγμή πρέπει κάποιος να κοιτάξει στην παράταξή σας τον εαυτό του στον καθρέπτη και οι κατηγορίες και οι μομφές που απευθύνονται να επιστρέψουν εκεί από όπου προήλθαν. Διότι, δεν είναι δυνατόν ο θύτης να καταγγέλλει κάποιον που δεν εντόπισε έγκαιρα το θύμα. Αυτό κάνετε στην Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., φέρατε το θύμα εδώ, μπρος στον ελληνικό λαό και κατηγορείτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι δεν το εντοπίσατε. Αλλά αυτό είναι η μια σχολή σκέψης που δεν μας βοηθάει.
Η δεύτερη σχολή σκέψης, που αναπτύχθηκε με ενάργεια από τον Ειδικό Αγορητή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. –θυμάμαι και πιο χαρακτηριστικά, μην αδικήσω- τον κ. Μουλόπουλο και αποκορυφώθηκε και με τις τοποθετήσεις και με την αποχώρηση του Κ.Κ.Ε., είναι ότι πρέπει να διαγράψουμε πλήρως την πραγματικότητα και να καλέσουμε τον ελληνικό λαό να διαμορφώσει μια καινούργια στους δρόμους.

(BS)



FT
Φίλες και φίλοι, θα συνιστούσα στην κ. Παπαρήγα να διαβάσει ένα βιβλίο του ιστορικού Γιάννη Γιαννουλόπουλου με τον τίτλο «Η εθνική ημών τύφλωσις». Αναφέρεται στην περίφημη Εθνική Εταιρεία η οποία ήταν η κινούσα δύναμη του πολέμου του 1897. Με υψηλά ιδανικά, με ανθρώπους αναντίρρητης πατριωτικής συνείδησης, με ανθρώπους που είχαν την βεβαιότητα ότι υπηρετούν με απέραντη ανιδιοτέλεια το έθνος έκαναν την περίφημη εκστρατεία η οποία ως γνωστόν σταμάτησε λόγω της επέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων, για να μην πιούν οι Τούρκοι τον καφέ τους στου Ζαχαράτου, εδώ στο Σύνταγμα, ανεμπόδιστοι.
Το ιδεολογικό όργανο της Εθνικής Εταιρείας, η εφημερίς «Πατρίς», έγραψε το περίφημο άρθρο μετά την κατάρρευση, μετά την καταστροφή, ότι «είναι φανερό ότι ήταν συνομωσία των ξένων ο πόλεμος, διότι ενώ έβλεπαν την εθνική ημών τύφλωση δεν παρενέβησαν για να μην τον κάνουν». Οι ξένοι ευθύνονταν διότι ενώ έβλεπαν την εθνική ημών τύφλωση ότι πάμε για τον πόλεμο δεν μας σταμάτησαν πριν τον κάνουν. Υπάρχουν πολλές τυφλώσεις. Και υπάρχει τύφλωση των φίλων του λαού που γίνονται αντικειμενικά εχθροί του λαού.
Τι θα κερδίσει ο ελληνικός λαός αν η Ελλάδα γίνει έρημος τόπος; Αυτοί που θα είναι στον δρόμο θα χάσουν και το σπίτι τους. Τι θα κερδίσει ο ελληνικός λαός αν η Ελλάδα γίνει έρημος τόπος.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Εσείς τον κάνατε έρημο. Εσείς τον καταντήσατε.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Αυτοί που θα κατέβουν στο δρόμο απλώς και μόνο να πουν ότι πρέπει να διαλυθούν τα πάντα τι θα κερδίσουν; Όταν δεν θα υπάρχει οικονομία, δεν θα υπάρχει παραγωγή, όταν οι πιστωτές παγκοσμίως θα ζητούν, χωρίς καν κανένα μηχανισμό στήριξης από κανέναν, αυτά που αφρόνως με την εθνική ημών τύφλωσιν χειριστήκαμε, ποιος Έλληνας θα κερδίσει; Μόνο οι επικατάρατοι καπιταλιστές οι οποίοι επειδή ακριβώς δεν έχουν πατρίδα θα είναι κάπου έξω για να βλέπουν μέσα τα ωραία ερείπια στα οποία θα ζει ο φτωχός ελληνικός λαός.
Και η θεωρία της απόλυτης φτώχειας, ότι οδηγείς τον άνθρωπο στην εξαθλίωση, ώστε να κάνει το υπέροχο καθεστώς που έχει στο μυαλό του το ΚΚΕ, είναι μια θεωρία που πρέπει να ειπωθεί ανοιχτά. Ότι υπάρχει σχέδιο για την κοινωνία. Είναι ένα σχέδιο που θα έχει ως πρόταγμα την αποχώρηση απ’ όλους τους οργανισμούς και την οργάνωση μιας πρότυπης σοσιαλιστικής κοινωνίας, όπως τα οράματα που ΚΚΕ την διαμορφώνουν και εγγυώνται στον ελληνικό λαό ότι θα ζήσει.
Αλλά να καυχάται εδώ ένα κόμμα ότι δίνει το μήνυμα στην διεθνή κοινή γνώμη ότι 950 Ισπανοί τουρίστες και κάποιοι δυστυχισμένοι που ήρθαν από την Αυστραλία δεν μπορούν να ταξιδέψουν από την Ελλάδα και δεν μπορούν να την χρησιμοποιήσουν για τουριστικό προορισμό, στην χώρα που το 20% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος προέρχεται από τον τουρισμό, τι είδους στρατηγική είναι; Σε ποιον απευθύνεται; Ποιος ωφελείται; Ποιος την καρπούται; Ο ανταγωνισμός. Η Τουρκία, η Κροατία, οι άμεσοι γείτονές μας και όχι φυσικά πάλι οι φοβεροί καπιταλιστές, οι οποίοι πολύ απλά δεν θα σε βάλλουν στους προορισμούς τους. Δηλαδή, θα το πληρώσει το 20% της εθνικής οικονομίας. Και θα έχουμε όμως αισθανθεί πάρα πολύ ωραία ότι καμαρώσαμε που 950 Ισπανοί έγιναν το πρότυπο του πως αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ τους αγώνες του ελληνικού λαού και πού θεωρεί ότι πρέπει να κατευθύνονται και σε ποιο στόχο να καταλήγουν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νόημα αυτών των στιγμών που περνάμε είναι ότι δεν επιτρέπουν να σκεφτόμαστε και να δρούμε στο σήμερα και να πιστεύουμε ότι θα πάμε στο αύριο με χθεσινό εισιτήριο. Αυτή η συμπεριφορά και του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα σημαίνει ότι πιστεύουν ακόμα ότι έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε κοινωνική πολιτική διανέμοντας τα δάνεια. Δεν μπορείς πια να πας στο αύριο με χθεσινό εισιτήριο.
Η χώρα δεν μπορεί να κάνει κοινωνική πολιτική διανέμοντας τα δάνεια από εξωτερικό. Πριν απ’ όλα γιατί το νόημα της κρίσης είναι ότι δεν σε δανείζει κανείς και δεύτερον γιατί το βαθύτερο νόημα της κρίσης είναι ότι πρέπει η χώρα μας να παράγει ανταγωνιστικά, ποιοτικά για να μην έχει ανάγκη από κανέναν ούτε να την βοηθάει στον δανεισμό της, ούτε να εγγυάται τη συμμετοχή της σε οργανισμούς στους οποίους είχε κάποτε μπει με το σπαθί της. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με άλλους είδους εθνική και κοινωνική συνεννόηση.
Μέσα σ’ αυτή την συνεννόηση κομμάτι είναι η προάσπιση των δυο πόλων της ανάπτυξης. Ο ένας πόλος της ανάπτυξης είναι το κράτος και από την άλλη μεριά είναι οι δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας. Και το κράτος πρέπει να γίνει αποτελεσματικό, γιατί αυτό στην Ελλάδα θα είναι η κινητοποιός δύναμη με τις παρεμβάσεις τους ώστε να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις. Και οι παραγωγικές δυνάμεις, δηλαδή, ναι, οι επιχειρηματίες, με την ευθύνη τους, την καινοτομία τους, αλλά και οι δυνάμεις εργασίας με την απέραντη και μοναδική ικανότητά τους. Αδικήθηκαν οι δυνάμεις εργασίας απ’ αυτούς που ήθελαν να τις χειροκροτήσουν.
Στην Ελλάδα η παραγωγικότητα της εργασίας διαρκώς αυξάνει. Ο Έλληνας εργαζόμενος είναι συντελεστής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Όπως είναι ψέμα και είναι λάθος αυτό που καλόπιστα, φαντάζομαι, είπε ο Όλι Ρεν όταν ευχήθηκε στους Έλληνες καλό κουράγιο. Είχε ενσωματώσει αυτό το μοντέλο ενδεχομένως, μια παραδοχή που υπάρχει στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη ότι εδώ είναι τα τζιτζίκια τα οποία πρέπει πια να μάθουν να είναι μυρμήγκια. Είναι μια μεγάλη αδικία γιατί ο Έλληνας εργάζεται πολύ περισσότερο από τον μέσο ευρωπαίο. Αλλά εργάζεται ατομικά. Εργάζεται σε μια και δυο και τρεις δουλειές. Εργάζεται σκληρά αλλά δεν εργαζόμαστε συλλογικά. Αυτό που ατομικά είναι μια απίστευτη προσπάθεια για τον κάθε Έλληνα στην οικογένειά του δεν έχει συλλογικότητα δεν έχει δεσμούς, δεν έχει αποτέλεσμα.
Η νομοθεσία που τόσο εύστοχα προάσπισε ο Ανδρέας Λοβέρδος προασπίζει κάθε μορφή εργασίας, ακόμα και αυτές τις μορφές εργασίας που κανείς στην πραγματικότητα δεν τις θεωρεί, εκτός απ’ αυτούς που τις επιλέγουν, μορφές εργασίας που θα ήθελαν να κυριαρχούν. Γιατί για κάθε άνθρωπο, όχι μόνο για κάθε σοσιαλιστή, η εργασία νοείται μόνο ως πλήρης απασχόληση. Ως η πραγμάτωση του ανθρώπου. Ως ο χώρος που ο άνθρωπος κερδίζει τον εαυτό του. Αυτή είναι και η ουσία της πιο όμορφης πλευράς του μαρξισμού για την αποξένωση του ανθρώπου από τον εαυτό του και την ενοποίηση ως άνθρωπος μέσω της εργασίας. Δεν θες λοιπόν ελαστικές μορφές απασχόλησης εκτός απ’ αυτούς που την διαλέγουν. Αλλά όταν υπάρχουν τις διασφαλίζεις.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Το 80% δεν τις θέλει.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Ακριβώς.
Όταν υπάρχουν τις διασφαλίζεις, τις στερεώνεις, τις προστατεύεις όπως κάνει η νομοθεσία, όπως την κατέθεσε το Υπουργείο Εργασίας.
Και αυτό που είναι οφειλή όλων μας απέναντι στον ελληνικό λαό είναι να πούμε με νέα γλώσσα την μόνη αλήθεια που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως χώρα: ότι εμείς οι ίδιοι αν δεν αναλάβουμε την πατρίδα μας, αν δεν αναλάβουμε εμείς το εγχείρημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της ανταγωνιστικής μας παρουσίας, αν δεν δώσουμε ορμή στην ανάπτυξη και αν δεν διαφυλάξουμε κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή, μέσα σ’ αυτή την απέραντη πίεση που ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση, αν δεν βρούμε τους όρους μιας εθνικής και κοινωνικής συμφωνίας πολιτικά κόμματα και συνδικάτα, αλλά και οι Έλληνες ανάμεσά μας, δεν θα υπηρετήσουμε την πατρίδα. Και θα χρειαστεί ίσως για άλλη μια φορά να αναλογιστούμε –και δεν πρέπει να συμβεί- ποια ήταν η σημερινή εθνική ημών τύφλωση που επέβαλλε οπωσδήποτε να συγκρουστούμε την ώρα που επιβάλλεται να συνεργαστούμε.
(PS)


(BS)
Οι δυνάμεις, λοιπόν, που κήρυξαν και στους δρόμους και στη Βουλή τη σύγκρουση πρέπει να πουν το επόμενο βήμα. Για ποιόν λειτουργεί αυτή η σύγκρουση, ποιός την καρπούται και ποιός την πληρώνει.
Δεν μπαίνουμε σε αυτήν τη λογική, δεν μπαίνει η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν μπαίνει η παράταξη του ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε στα μικρά και στα μεγάλα να σταθούμε αντάξιοι των περιστάσεων και στις κεντρικές μας πρωτοβουλίες και στις νομοθετικές παρεμβάσεις, όπως με σωφροσύνη και μέτρο ακούσαμε πριν λίγο τον Υπουργό να τις προσδιορίζει και αξίζει πραγματικά να ψηφιστούν λόγω της συγκυρίας για το λόγο που έγιναν.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ευχαριστούμε τον κ. Ευθυμίου.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αστέριος Ροντούλης.
Σας βλέπω όλο παραλλαγή κάνετε, κύριε Ροντούλη. Παίζετε με την εμφάνιση, δεν ξέρω τι κάνετε;
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Πού να βρεθούν λεφτά με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για ξυραφάκια, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και έλεγα και εγώ γιατί γίνεται αυτό.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κύριε Υπουργέ, χαίρομαι κατ’ αρχήν, γιατί σας βλέπω μια χαρά στην υγεία μετά την περιπέτεια που περάσατε.
Πρέπει, όμως, να σας πω ότι ο ελληνικός λαός είναι κατηφής. Έχει χάσει την ελπίδα του, έχει χάσει την προσδοκία του, έχει χάσει την αισιοδοξία του ένας κατ’ εξοχήν αισιόδοξος λαός. Ο Έλληνας έχει χάσει το χαμόγελό του.
Το λέω αυτό, διότι ακούστηκαν πάρα πολλά στην Αίθουσα για εθνοσωτήριες πρακτικές και λύσεις. Να πάτε να τα πείτε στον άνθρωπο που κάθεται στην πλατεία ή πάει στο χωράφι του ή πάει στην επιχείρησή του και δεν μπορεί να χαμογελάσει με αυτά που λέτε για εθνοσωτήριες πρακτικές.
Πριν πάω στο νομοσχέδιο, όμως, επιτρέψτε μου να δώσω μία απάντηση στην κ. Παπαρήγα που μας είπε ότι είμαστε παπαγαλάκια, κόμμα παπαγαλάκι, είπε ότι είναι ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Θα της θυμίσω ότι εμείς είμαστε εδώ. Εμείς δίνουμε τον αγώνα στα συντεταγμένα κέντρα λήψης των αποφάσεων, προκειμένου να αλλάξουμε τη χώρα κατά την άποψη και την αντίληψη την ταπεινή, που εμείς θεωρούμε σωστή. Πάντως, δεν είμαστε ριψάσπιδες, είμαστε εδώ.
Θα αναμέναμε, λοιπόν, από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, που πολλές φορές στο παρελθόν αρέσκεται να λέει ότι είναι υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και όλα αυτά, να είναι στην Αίθουσα και να δίνει τον αγώνα γι’ αυτά τα λαϊκά συμφέροντα, εδώ μέσα. Αυτή θα ήταν η σωστή, η έντιμη, η γενναία πολιτικώς στάση.
Και βεβαίως θα απευθύνω και εγώ το χαρακτηρισμό -για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πάντα και όχι για την ίδια- ενός κόμματος μαυσωλείου, αραχνιασμένο, που έχει μείνει στη σταλινική αντίληψη και νοοτροπία των πραγμάτων, που επουδενί συνάδει με τη σημερινή συγκυρία και οικονομική κατάσταση της χώρας.
Κύριε Υπουργέ, άκουσα επίσης την εξομολόγησή σας ότι στις αρχές του 2008, είχατε επισημάνει την τραγικότητα της καταστάσεως που επέρχεται.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Τον Δεκέμβρη.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Τον Δεκέμβρη. Ωραία. Τον Δεκέμβριο του ’08. Συγνώμη για το χρονικό λάθος. Ωραιότατα.
Θα μπορούσα να απευθύνω το ερώτημα: Στον κ. Παπανδρέου, τα είπατε; Δεν θα το κάνω, διότι εγώ προεκλογικά άκουγα συνθήματα. «Όχι στη βαρβαρότητα, ναι στο σοσιαλισμό. Χρήματα υπάρχουν. Ρίξτε αυτήν την κυβέρνηση Καραμανλή και φέρτε την κυβέρνηση της ανάπτυξης.» Αυτά άκουγα. Δεν θα προχωρήσω, όμως, στο ερώτημα αυτό, αν το είπατε ή όχι στον κ. Παπανδρέου. Θα κάνω, όμως, το εξής ερώτημα που αφορά τη σημερινή πραγματικότητα.
Πώς, κύριε Υπουργέ, ο ελληνικός λαός να εμπιστευθεί ένα κόμμα, το οποίο έχει διγλωσσία; Πώς να εμπιστευθεί που άλλοι βλέπουν προς τα αριστερά και άλλοι βλέπουν προς τα δεξιά; Πώς να εμπιστευθεί ένα κόμμα που στελέχη του δημοσιεύουν τα εξής. Ακούστε, αγαπητοί συνάδελφοι, τι λένε ομογάλακτοι του κυρίου Υπουργού, άνθρωποι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Θα το καταθέσω στα Πρακτικά.
Ζητάνε έκτακτο συνέδριο, σύντροφοι του κ. Λοβέρδου και λένε, καθυστερήσεις, παλινωδίες, ανακολουθίες εκ μέρους του κυβερνητικού επιτελείου γύρισαν τη χώρα ανάποδα. Το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν πολιτικό και οι κυβερνητικοί παράγοντες το αντιμετώπισαν ως καθαρά οικονομικό, με αποτέλεσμα το Διεθνές Τραπεζικό Σύστημα να πλουτίζει και ο ελληνικός λαός να φορτώνεται τα επαχθέστατα βάρη εξαιτίας της αστοχίας των διαπραγματεύσεων.
Και συνεχίζουν οι σύντροφοι του κ. Λοβέρδου, όχι ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, οι άνθρωποι που όντας μέσα στο ΠΑΣΟΚ έχουν αναλάβει να βγάλουν τη χώρα από την οικονομική κρίση, συνεχίζουν και λένε: Οι κυβερνητικοί διαπραγματευτές, εσείς δηλαδή, κύριε Υπουργέ, φαίνεται πλέον ότι ήταν απλοί κομιστές και διεκπεραιωτές εντολών και αποφάσεων άλλων κέντρων.
Και ζητάνε έκτακτο συνέδριο. Αυτά που λέτε εδώ στην Αίθουσα, να τα πείτε στους δικούς σας πρώτα, όχι σε μας, όχι στη Νέα Δημοκρατία, στο Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και στα άλλα κόμματα, στους δικούς σας.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αστέριος Ροντούλης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Έρχομαι τώρα σε μία τοποθέτησή σας, επίσης, κύριε Υπουργέ, σχετικά με την ουσία του νομοσχεδίου σας, την ορθότητα του οποίου προσπαθήσατε να θεμελιώσετε και να στηρίξετε επικαλούμενος γνωμοδότηση της ΟΚΕ.
ΑΝΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Σε μία διάταξη.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ωραία.
Είπατε τη μισή αλήθεια, διότι ξέρετε πολύ καλά ότι η ΟΚΕ, αγαπητοί συνάδελφοι, η Οικονομική Κοινωνική Επιτροπή, δηλαδή, έχει δύο απόψεις για το νομοσχέδιο του κ. Λοβέρδου. Τη μία την είπε ο Υπουργός, προσπαθώντας να θεμελιώσει λογικά και εμπεριστατωμένα το νομοσχέδιο.
Ακούστε τι λέει η άλλη, όμως. Δεν το λέμε εμείς, η ΟΚΕ, λέει, λοιπόν: «Όσες φορές στο παρελθόν έγινε προσπάθεια να αυξηθεί η προστασία των εργαζομένων μέσω αυστηροποίησης των προϋποθέσεων εφαρμογής διαφόρων διατάξεων, το αποτέλεσμα ήταν οι συγκεκριμένες διατάξεις να καταστούν κατ’ ουσίαν ανενεργές και να πληγούν τόσο οι επιχειρήσεις, όσο και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.» Η άλλη πλευρά της ΟΚΕ τώρα.
Το καταθέτω και αυτό στα πρακτικά για να υπάρχει και η άλλη άποψη, γιατί εσείς στο ΠΑΣΟΚ μας έχετε συνηθίσει με μονόδρομους.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αστέριος Ροντούλης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Εμείς γι’ αυτό καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ.
Έρχομαι, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, να σας πω ότι υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Άρα δεν είναι μονόδρομος. Εμείς καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο, γιατί θεωρούμε ότι θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα, σας το είπε και ο κ. Κολοκοτρώνης ο εισηγητής μας.
Θεωρούμε ότι δημιουργείται ένα επιπρόσθετο γραφειοκρατικό βάρος, το οποίο όχι μόνο δεν θα φέρει ανάπτυξη του ανταγωνισμού, κύριε Ευθυμίου, αλλά το αντίθετο. Θα πλήξει τις επιχειρήσεις, τον ανταγωνισμό και θα φέρει περισσότερες απολύσεις, διότι η μεγαλύτερη προστασία – κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε πολύ καλά- του εργαζόμενου δεν είναι οι διατάξεις αυτές. Η μεγαλύτερη προστασία του εργαζόμενου είναι η προσφορά θέσεων εργασίας.
Άρα, λοιπόν, το νομοσχέδιό σας πρέπει να ειδωθεί υπό αυτό το πρίσμα.
(AS)



PS
Θα πολλαπλασιάσει την προσφορά θέσεων εργασίας ή θα μειώσει την προσφορά θέσεων εργασίας; Σε μια περίοδο που εσείς ο ίδιος λέτε ότι μέχρι τέλος του 2010 η ανεργία θα αγγίξει το 20%. Εμείς λοιπόν, θεωρούμε ότι κινείστε σε λάθος δρόμο με λάθος στόχευση.
Επίσης, θεωρούμε –εγώ θα βάλω δε και στοίχημα με εσάς, θα σας δώσω και μια ρακέτα, αν χάσω- ότι ασκόπως συζητάμε σήμερα εδώ μέσα. Να σας πω γιατί; Διότι, οι πάτρωνες, οι άνωθεν -και αναφέρομαι στην Επιτροπεία την διεθνή, την τριπλή- πολύ σύντομα θα ‘ρθουν και θα σας το αλλάξουν αυτό. Και θα ‘ρθείτε στη Βουλή –θα το δούμε αυτό- και θα λέτε άλλα. Θα προχωρείτε σε νέες διατάξεις και τότε να δω, πώς θα δικαιολογείτε την κατάσταση; Εύχομαι να μη φτάσετε σε αυτό το σημείο, διότι μετά τουλάχιστον, αν υπάρχει αξιοπρέπεια, θα πρέπει να οδηγηθείτε σε παραίτηση. Διότι, δεν πιστεύω τώρα να φέρνετε αυτό το νομοσχέδιο και μετά από κανένα δυο μήνες –λέμε τώρα- να ‘ρθείτε να μας λέτε άλλα; Αλλά, σας είπα το στοίχημα ισχύει και να το θυμάστε, ότι δυστυχώς θα έρθετε να λέτε άλλα. Εκτός αν πρυτανεύσει η λογική της διαφύλαξης της πολιτικής σας αξιοπρέπειας, που με εσάς το έχω ικανό αυτό το πράγμα να συμβεί. Σας έχω ικανό.
Έρχομαι τώρα, σε ένα άλλο ζήτημα μια που μιλήσαμε για κρατισμό που πλήττει το επιχειρείν κτλ. Εγώ προέρχομαι από μια αγροτική περιοχή, κύριε Υπουργέ, από το Νομό της Λάρισας. Σας μεταφέρω λοιπόν, το εξής κλίμα: Χτυπάτε την επιχειρηματικότητα του αγροτικού χώρου, εντάσσοντας υποχρεωτικά 60.0000 ανθρώπους από τον ΟΓΑ στον ΟΑΕΕ. Να σας πω ποιο είναι –με επιχείρημα πάντα- το προβληματικό της ενέργειάς σας αυτής, πέραν του ότι οι άνθρωποι αυτοί επωμίζονται ένα τεράστιο βάρος. Δηλαδή, ενώ πληρώνονται 450 ευρώ το χρόνο –για να δούμε τα μεγέθη το λέω αυτό- αυτοί οι άνθρωποι θα κληθούν τώρα να πληρώνουν 440 ευρώ το δίμηνο. Φανταστείτε λοιπόν, πόσο μεγάλη είναι η απόκλιση, το κόστος που θα επωμιστούν οι άνθρωποι αυτοί. Θα σας πω όμως, ένα επιχείρημα που έχει σχέση με τα Ταμεία, κύριε Υπουργέ, και ανέμενα από εσάς να έχετε μια ολιστική, μια σφαιρική θεώρηση των Ταμείων:
Σας πληροφορώ λοιπόν, ότι –ακούστε αγαπητοί συνάδελφοι- υπάρχει μελέτη της ΠΑΣΕΓΕΣ, η οποία, τί λέει; Λέει ότι η βιωσιμότητα του ΟΓΑ είναι επτά ετών. Είναι διάρκειας επτά ετών. Δηλαδή, ένα Ταμείο που έχει 725.000 ασφαλισμένους και 829.000 συνταξιούχους, έχει περιθώρια αντοχής επτά χρόνια. Και εσείς τί κάνετε τώρα; Παίρνετε 60.0000 ασφαλισμένους από το Ταμείο αυτό και τους ρίχνετε στον ΟΑΕΕ, ελπίζοντας να αυξήσετε –αυτή είναι η λογική- τα έσοδα του ΟΑΕΕ κατά 180 εκατομμύρια ευρώ. Δεν θα το επιτύχετε αυτό το πράγμα. Δεν θα το επιτύχετε, γιατί και δεν θα πάρετε τα χρήματα –πρώτον- και θα καταστρέψετε τον ΟΓΑ. Σας είπα για τη μελέτη αυτή.
Τελειώνοντας –εις αύριον τα επόμενα- θα ήθελα να ακούσετε μια έκκληση που θα σας απευθύνω, που είναι πάρα πολύ λογική και θα την τεκμηριώσω και με έγγραφο, κύριε Υπουργέ. Και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε.
Όπως ξέρετε το 2007, με νόμο της Νέας Δημοκρατίας συνεστήθη η νέα Ελληνική Αγροφυλακή. Κάποιοι άνθρωποι –ακούστε αυτό σας ενδιαφέρει για το συνταξιοδοτικό που θα φέρετε- πολιτικοί υπάλληλοι πήγαν σε αυτή τη νέα Ελληνική Αγροφυλακή. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν ήδη δημόσιοι υπάλληλοι και ήταν και στην παλιά Αγροφυλακή. Τί συνέβη; Πέρασε ο χρόνος από τις αρχές του Ιούλιου του 2007 –αν δεν κάνω λάθος- που συνεστήθη η νέα Ελληνική Αγροφυλακή και κάποιοι εκ των ανθρώπων αυτών συνταξιοδοτήθηκαν, βγήκαν στη σύνταξη. Πηγαίνουν οι άνθρωποι αυτοί στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στη Διεύθυνση Μισθών και Συντάξεων και τί τους λένε; Τους λένε ότι η υπηρεσία που έκαναν στη νέα Ελληνική Αγροφυλακή από το 2007 μέχρι και σήμερα, δεν θεωρείται συντάξιμος χρόνος. Δεν θεωρείται συντάξιμος χρόνος! Και οι άνθρωποι αυτοί τρελαίνονται και λένε «μα, είναι δυνατόν, το ίδιο το ελληνικό κράτος, η ελληνική πολιτεία μου έδωσε το δικαίωμα της μετατάξεως, όντας δημόσιος υπάλληλος μετατάχτηκα σε μια άλλη υπηρεσία και τώρα δεν μου αναγνωρίζουν συντάξιμο χρόνο». Και τους κοροϊδεύουν –τους κορόιδευαν οι προηγούμενοι- «ναι έχετε δίκιο, θα το κάνουμε με διάταξη σε συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο».
Θα καταθέσω και ένα έγγραφο, που τους έδωσε το Υπουργείο Οικονομικών, η Γενική Γραμματεία Δημοσιονομικής Πολιτικής, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που λέει ότι: «Απαντώντας στο ανωτέρω σχετικό έγγραφο σας…» κ.λπ. Λένε οι άνθρωποι αυτοί «πότε επιτέλους θα περάσει η ρύθμιση αυτή σε συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο, προκειμένου να αναγνωριστεί ο συντάξιμος χρόνος, αυτός που διανύσαμε από το καλοκαίρι του 2007 και μετά μέχρι τότε που συνταξιοδοτηθήκαμε;». Και τους λέμε: «Απαντώντας, σας γνωρίζουμε ότι το ζήτημα του ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού καθεστώτος του αγρονομικού προσωπικού, θα εξετασθεί κατά την κατάρτιση των διατάξεων συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου». Αυτό είναι από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το οποίο και καταθέτω να το δείτε.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αστεριος Ροντούλης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Άρα, κύριε Υπουργέ, υπάρχει μια αδικία τεράστια. Είναι απερίγραπτο αυτό που συμβαίνει. Οι προηγούμενοι δεν έδωσαν λύση. Εσείς πρέπει να δώσετε λύση, διότι είναι δίκαιο, διότι είναι σωστό, διότι το δικαιούνται οι άνθρωποι αυτοί. Και δεν το κάνω για ψηφοθηρικούς λόγους. Δεν τα λέω αυτά για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά εκφράζω το αίσθημα του δικαίου, που πρέπει να διακατέχει κάθε Έλληνα, έναντι της πολιτείας του.
Άρα λοιπόν, επειδή ξέρω τον άνθρωπο Λοβέρδο, θεωρώ ότι θα πρυτανεύσει και σε εσάς το αίσθημα δικαίου και οι άνθρωποι αυτοί θα βρουν το δίκιο τους.
Όσον αφορά το νομοσχέδιο –και συγγνώμη, κύριε Πρόεδρε για τον χρόνο που έχω καταχραστεί- τελειώνω, λέγοντας ότι εμείς το καταψηφίζουμε, διότι δυστυχώς, θεωρούμε ότι τα αποτελέσματα θα είναι διαφορετικά από τα επιδιωκόμενα και διότι η τύφλωση, κύριε Ευθυμίου, υπάρχει μέσα στο ΠΑΣΟΚ και είναι τύφλωση μονόδρομου. Βρείτε και εναλλακτικές λύσεις. Υπάρχουν.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς σας ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Λυπάμαι πάρα πολύ για το επίπεδο της αντιπαράθεσης που επέλεξε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Κυβερνητικής παράταξης. Λυπάμαι πάρα πολύ.
Ποιος έχει τύφλωση, κύριε Ευθυμίου; Η Αριστερά έχει τύφλωση; Δεν βλέπετε που οδηγήσατε τον τόπο; Δεν βλέπετε που τον φτάσατε αυτήν την ώρα; Δεν βλέπετε ότι έχει περιέλθει υπό κατοχή, ότι έχει γίνει μπανανία και προτεκτοράτο; Ότι έχετε μετατραπεί σε υπαλλήλους και αθύρματα των υπαλλήλων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των «κομισάριων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Δεν το βλέπετε αυτό;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Είναι πολύ βαρύ αυτό που λέτε!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Με συγχωρείτε, κύριε Υπουργέ. Είναι βαρύ να μιλάτε για τύφλωση και να αποδίδετε τον έρημο τόπο στην Αριστερά. Αυτά είναι τα βαριά!
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ: Όχι και αθύρματα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Αθύρματα έχουν καταντήσει. Αυτή τη στιγμή κυβερνάει τη χώρα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είτε το θέλετε είτε όχι. Αυτοί κυβερνάνε. Αυτοί γυρίζουν στα Υπουργεία, κάνουν ελέγχους, δίνουν τους προσανατολισμούς και κατευθύνουν την πορεία της χώρας μας. Την ώρα αυτή η χώρα αυτή τελεί υπό οικονομική κατοχή.
Αυτά τα λέτε και μονόδρομο. Μονόδρομος! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Αυτό είναι! Ξέρετε που οδηγεί αυτός ο μονόδρομος; Αφήνω τον κοινωνικό Μεσαίωνα και τον κοινωνικό Καιάδα, ο οποίος επέρχεται και θα πω δυο λόγια γι’ αυτό.
(EP)




(AS)
Υποτίθεται, όμως, ότι ο κοινωνικός καιάδας και ο κοινωνικός μεσαίωνας θα διαμορφώσουν όρους και προϋποθέσεις, ώστε σε ευθετότερο χρόνο η χώρα οικονομικά, τουλάχιστον, να απογειωθεί. Δηλαδή, θα αποτρέψετε μ' αυτό το μονόδρομο τα πολύ χειρότερα.
Σας διαβεβαιώ και σημειώστε το αυτό στα Πρακτικά γιατί έχω πει και άλλα πράγματα από αυτό το Βήμα, δεν έχω το χρόνο να τα αναφέρω, διότι όλα τα ξέρατε, αλλά όταν μιλάγαμε για κρίση από αυτό το Βήμα το 2007, λοιδορούμεθα, «δεν υπάρχει κρίση παγκόσμια ούτε στην Ελλάδα». Και λοιδορούμεθα όχι μόνο από τα κυβερνητικά έδρανα τότε της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και από σύσσωμους τους καθηγητές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Μεγάλα ντοκτορά, πανεπιστήμια σπουδαία και τρανά. Δεν είπαν ούτε λέξη, αλλά μόνο ειρωνικά σχόλια, διότι θεωρούσατε ότι βρήκατε την κότα που γένναγε τα χρυσά αυτά. Δεν βλέπατε ότι πάνω στην άμμο είχε χτιστεί το οικοδόμημα είτε του εκσυγχρονισμού είτε της μεταρρύθμισης.
Σας διαβεβαιώ, λοιπόν, ότι τα χειρότερα που υποτίθεται δεν θα επιτρέψετε εισερχόμενοι κάτω από τη μπότα των πιο αντιδραστικών κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ έρχονται και θα έρθουν πολύ πιο γρήγορα μ' αυτό το μονόδρομο που επικαλείσθε. Τα χειρότερα είναι ένας απερίγραπτος οικονομικός κατήφορος, ο οποίος τις επόμενες εβδομάδες θα γίνει τεράστιος εφιάλτης που μπορεί να συμπαρασύρει τα πάντα και να μη μείνει τίποτα όρθιο.
Υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι. Αυτή την περίφημη μονοδρόμηση, το μονόδρομο, το ακούω από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στην περίφημη νέα εποχή, η οποία ξεκίνησε. Αυτή τη λέξη πολιτικά δεν την είχα ακούσει πριν. Και οι χειρότεροι πολιτικοί αντίπαλοι ήξεραν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Μπορεί να τον απέρριπταν, μπορεί να μη συμφωνούσαν, αλλά ήξεραν ότι υπάρχει. Εσείς δεν δέχεστε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος καν. Θεωρείτε ότι ένας είναι ο δρόμος, αυτός. Μα, αυτό είναι ολοκληρωτισμός.
Βεβαίως υπάρχει και άλλος δρόμος, ο δρόμος της αντίστασης. Την έχω πει αυτή την άλλη πορεία. Και να σας πω και κάτι; Αυτούς τους οποίους ακολουθείτε και παρακολουθείτε, αυτοί λένε για τον άλλο δρόμο, και είναι πιο τολμηροί στις προτάσεις τους από την Κυβέρνησή σας, διότι αυτοί μιλάνε κιόλας για διαγραφή χρεών, το οποίο δεν έχετε τολμήσει να ψελλίσετε, για αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ακόμα και αυτοί μιλάνε, για επιμήκυνση του χρόνου, ότι δεν είναι δυνατόν να εξοφληθεί πλέον εδώ που φθάσαμε και ότι χρειάζεται άλλη πορεία και άλλη κατεύθυνση. Αυτοί οι ίδιοι λένε ότι τα μέτρα, που παίρνετε θα επιτείνουν την ύφεση και επομένως είναι αδιέξοδος ο δρόμος, διότι η δημοσιονομική εξισορρόπηση δεν μπορεί να γίνει σε καταστάσεις υφεσιακού βαθέματος της οικονομίας.
Αυτοί τα λένε αυτά. Αυτοί, τους οποίους ακολουθείτε και παρακολουθείτε, θα σας τιμωρήσουν με τα όπλα, τα οποία οι ίδιοι σας επιβάλλουν, διότι είχαν αρνητικές παρενέργειες σε θέματα τα οποία ήδη θα έπρεπε να τα είχατε επισημάνει και δεν μπορείτε να τα δείτε γιατί εσείς έχετε τύφλωση αυτή την ώρα. Την απόλυτη τύφλωση του μονοδρόμου. Δεν βλέπετε ότι δεν είναι η Ελλάδα το πρόβλημα. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι και δυνατότητα για την Ευρώπη σήμερα. Όχι πρόβλημα, αλλά δυνατότητα. Κανείς δεν το βλέπει αυτό.
Και λέω δυνατότητα, γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, εδώ είναι στην ακραία μορφή του το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ισπανικό, είναι πορτογαλικό, είναι ισλανδικό, είναι γαλλικό, είναι γερμανικό. Προχθές η Γερμανία δεν μπόρεσε να βρει τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Και αυτοί οι οποίοι θα πρωτοπορήσουν σε νέους δρόμους για την Ευρώπη, για την ανθρωπότητα, για την ιστορία, για την εξέλιξη από τον καιάδα που οδηγούμαστε, αυτοί θα είναι που θα ανοίξουν δρόμους και στην πολιτική και στην ιστορία. Γιατί η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από ανατιναγμένους μονόδρομους. Και καλώς και ευτυχώς που είναι γεμάτη από τέτοιους.
Τώρα είναι ιστορικές στιγμές, όπου τα διλήμματα είναι σκληρά. Βεβαίως δεν ισχυριζόμαστε ότι υπάρχει κανένας δρόμος ανθόσπαρτος. Εδώ ανατινάξατε τις γέφυρες και πρέπει να περάσουμε απέναντι στο ποτάμι. Θα βραχούμε σίγουρα, γιατί το ποτάμι είναι φουρτουνιασμένο. Δεν υπάρχει αμφιβολία, όποιο δρόμο και αν ακολουθήσεις, αλλά να υπάρχει ελπίδα, να υπάρχει προοπτική, να υπάρχει αξιοπρέπεια, να μείνει κάτι από αυτή τη χώρα. Διότι οι οικονομικές περιπέτειες και οι οικονομικές υποδουλώσεις φέρνουν και εθνικές περιπέτειες και εθνικές υποδουλώσεις.
Αυτή την ώρα εσείς είστε αμετανόητοι κυριολεκτικά. Είστε Υπουργός Εργασίας και ως Υπουργός Εργασίας θα έπρεπε να βγάλετε κάποια συμπεράσματα από το τι έγινε. Τι έγινε; Γιατί φθάσαμε σε αυτή την κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως; Από πού φθάσαμε; Από το ότι ήταν σκληρές και αγκυλωμένες οι εργασιακές σχέσεις; Αυτό προκάλεσε την κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες; Αυτό προκάλεσε την κρίση στας Ευρώπας; Αυτό προκάλεσε την κρίση στην Ελλάδα; Αυτό ήταν το πρόβλημα; Ή το πρόβλημα ήταν η απορύθμιση, η διάλυση του επιπέδου διαβίωσης και των εισοδημάτων, τα οποία υποκαθίσταντο όλα αυτά από ενέσεις δανειοδότησης, από δάνεια σαν και αυτά της subprime αγοράς των Ηνωμένων Πολιτειών και δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν. Αυτό γίνεται και στη χώρα μας αυτή την ώρα.
Επομένως, αν θέλουμε να δούμε μία νέα προοπτική δεν πρέπει να πάμε σε περαιτέρω απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, σε περαιτέρω διάλυσή τους, σε περαιτέρω υποβάθμιση. Αν δεν υπάρχει εργαζόμενος, ο οποίος να αμείβεται καλά, να δουλεύει αξιοπρεπώς, να έχει προοπτική, δεν υπάρχει οικονομία από εκεί και πέρα. Όλα καταρρέουν και όλα διαλύονται. Όλες οι κρίσεις στον καπιταλισμό ξεκίνησαν από αυτό το σημείο. Αυτή ήταν και παραμένει η αχίλλειος φτέρνα του. Είτε υποκατανάλωση είτε υπερσυσσώρευση, αυτό ήταν το πρόβλημα.
Εδώ, όμως, αντί να βγάλετε αυτό το συμπέρασμα πάτε να κατακρεουργήσετε μισθούς και συντάξεις, να διαλύσετε την κοινωνική ασφάλιση, να διαλύσετε τα εργασιακά δικαιώματα και να ανοίξετε -υποτίθεται- δρόμους διαφυγής και διεξόδου. Ε, αυτοί οι δρόμοι θα σας οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερο πάτο. Τι κάνετε εδώ μ' αυτό που φέρατε; Ό,τι χειρότερο έχει συμβεί στις εργασιακές σχέσεις τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ερχόσαστε εδώ να το ρυθμίσετε, να το νομιμοποιήσετε και να το στερεώσετε.
Ανοίγετε και δρόμους άθλιους. Αυτό που κάνετε με την εξαήμερη εργασία, στην ουσία καταργείτε το πενθήμερο. Αυτό κάνετε. Καταργείτε το πενθήμερο πλέον με το 30%. Αυτό είναι, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το θεάρεστο έργο. Κάναμε δύο-τρεις αιώνες καπιταλισμού, αγώνων και θυσιών όχι μόνο στην Ελλάδα, για να φύγουμε από το δεκαεξάωρο, δωδεκάωρο, οκτάωρο, από το επταήμερο, εξαήμερο, πενθήμερο και τώρα ξαναγυρίζουμε. Φτου και από την αρχή!
Βεβαίως, υπήρχε πρόβλημα με την εργασία του Σαββάτου, αλλά υπήρχε η δυνατότητα του ρεπό. Τώρα, ερχόσαστε και λέτε «όχι, θα δουλεύεις το Σάββατο και η προσαύξηση θα είναι 30%». Ανοίξατε ένα δρόμο, λοιπόν, δεν είναι τίποτα αυτή η προσαύξηση. Καταργείτε το πενθήμερο και αύριο δεν θα υπάρχει προσαύξηση. Θα γίνει από έναν άλλο, πιο ευέλικτο 15%, μετά 10% και βλέπετε πώς πάνε όλα τα πράγματα όταν αφορούν το κεφάλαιο. Κατεβαίνουν. Τελειώσαμε και μ' αυτό. Ήδη το 30% το έχει τελειώσει.
Αυτές είναι οι αλλαγές που επιφέρετε; Αυτό ήταν το ελληνικό πρόβλημα σήμερα; Υπάρχει πρόβλημα αποδοτικότητας της οικονομίας, αλλά δεν είναι οι μισθοί, δεν είναι τα δικαιώματα για την αποδοτικότητα της οικονομίας. Είναι κατά πόσο η εργασία ανταποκρίνεται στους μισθούς και πρέπει να την αναβαθμίσουμε, για να έχει καλύτερη συνεισφορά οπωσδήποτε, αλλά από εκεί και πέρα είναι μία σειρά άλλοι παράγοντες: Επενδύσεις, οργάνωση, καινοτομία, τεχνολογία, αξιοποίηση της συσσώρευσης, έτσι ώστε να ανοίγονται δρόμοι. Αλλά, βεβαίως δεν δώσατε σε αυτά καμία προσοχή μέσα στη κρίση.
Έχουμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο λειτουργεί απολύτως κατεδαφιστικά. Σας ερωτώ, τι είναι αυτές οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης; Ο κ. Γιαννίτσης τις εγκαινίασε, τις έφερε. Και σας ρωτώ τι δουλειά έχουν οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης;
(XP)

Έτσι καταργείτε και τον συνδικαλισμό. Καταργείτε και τα δικαιώματα. Γιατί κύριοι του ΠΑΣΟΚ ένα υπενοικιαζόμενος εργαζόμενος σε έμμεσο εργοδότη, που άλλος τον στέλνει και αλλού δουλεύει, δεν θα συνδικαλιστεί ποτέ. Έτσι θα σπάμε και θα αποσυνθέτουμε το συνδικαλισμό, όπου έχει απομείνει. Έτσι γίνεται η διάλυση των όποιων κατακτήσεων έχουν υπάρξει. Έχουμε εργαζόμενους που δεν ξέρουν που είναι, από πού πληρώνονται ποιος τους πληρώνει, που πάνε να δουλέψουν. Και ώσπου να πάνε δουλέψουν να εξοικειωθούν έχουν φύγει. Αυτό είναι το καινούργιο, το μοντέρνο καθεστώς; Πού πάμε; Δύο χιλιετίες πίσω; Και μας το εμφανίζετε εδώ σαν απόγειο της διεξόδου από την κρίση; Βουλιάζετε αυτή τη χώρα στον πάτο, όπως έχει βουλιάξει και όλη η Ευρώπη με αυτές τις μεθοδολογίες των κ.κ. Τρισέ και Μπαρόζο και άλλων κυρίων που περιφέρονται και πουλάνε έναν ευρωπαϊσμό κενό περιεχομένου.
Και όταν κάποιος κάνει κάποια εναλλακτική πρόταση σ’ αυτή την ευρωπαϊκή πολιτική τον κατηγορείτε για αντιευρωπαιστή. Ορίστε οι ευρωπαϊστές. Λες και εμείς ήρθαμε από άλλο πλανήτη και δεν είμαστε στην Ελλάδα! Δεν είναι η Ελλάδα η καρδιά της Ευρώπης και πρέπει να δίνουμε εξετάσεις κάθε φορά στον κύριο Μπαρόζο και στον κύριο Τρισέ και στους κυρίους του ΔΝΤ, στους διάφορους υπηρετίσκους οι οποίοι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα από ένα ευρώ το οποίο είναι κενό κάθε ουσίας και κάθε προοπτικής. Γιατί το ευρώ που διαμορφώσανε είναι ένας μηχανισμός αποκλίσεων ένας μηχανισμός κοινωνικής και εργασιακής κατεδάφισης που δεν αντέχει σε καμία προοπτική. Τα σπίτια οι άνθρωποι δεν τα φτιάχνουν μόνο για τότε που θα έχει λιακάδα, αλλά τα φτιάχνουν και για τη βροχή και για το χιόνι και για το χαλάζι. Αυτή η ΟΝΕ όπως την έφτιαξαν γι’ αυτό το ευρώ δεν αντέχει ούτε στη βροχή, ούτε στο χαλάζι, ούτε στο χιόνι. Ένα αεράκι κρισιακό έφτασε για να αρχίσει να κλονίζεται. Και όσο βαθαίνει η κρίση αποσυντίθεται το σύμπαν. Και εσείς εδώ αντί να αντιληφθείτε αυτή την κατάσταση πάτε να βάλετε την Ελλάδα σε ένα δρόμο καταστροφής, ο οποίος μπορεί να υποθηκεύσει τα μέλλον μας για 10ετίες.
Λυπάμαι πάρα πολύ. Τέτοιου είδους νομοσχέδια πρέπει να τα αποσύρετε και να ξανασκεφθείτε τις εργασιακές σχέσεις. Να κάνετε πρόταση, να έχετε άποψη για την Ευρώπη του αύριο και να τολμάτε να τη βάλετε, να την παλέψετε. Υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι. Μόνο στον ολοκληρωτισμό τα πάντα είναι μονόδρομος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ο κ. Τιμοσίδης έχει το λόγο.
ΜΙΧΑΗΛ ΤΙΜΟΣΙΔΗΣ: Μετά την ομιλία του συναδέλφου που μόλις κατήλθε από το Βήμα εγώ θέλω να θυμίσω πως ξεκίνησε ο Υπουργός σήμερα την ομιλία του. Είπε ότι πρωταρχικός στόχος όλων μας, της Κυβέρνησης είναι η σωτηρία της πατρίδας και ότι σ’ αυτόν το δρόμο σ’ αυτή την προσπάθεια καταβάλλουμε όλοι ότι μπορούμε καλύτερο και είμαστε αταλάντευτοι σ’ αυτή την πορεία. Όμως επεσήμανε ότι παράλληλα υπάρχουν και ζητήματα που έχουν και αυτά την αξία τους μικρά και μεγάλα. Έτσι το σημερινό νομοσχέδιο ακριβώς αυτό πάει να κάνει. Παράλληλα με τη συνολική προσπάθεια που όλοι καταβάλουμε πρέπει να δούμε και τα πλάγια μας και αυτό κάνουμε. Στο φόντο της συζήτησης αυτού του νομοσχεδίου υπάρχει μία σκληρή πραγματικότητα. Είναι η πραγματικότητα της ελληνικής αγοράς εργασίας που από τη μια στερεί τη δυνατότητα από χιλιάδες άτομα που θέλουν να εργαστούν και από την άλλη θυματοποιεί χιλιάδες άλλους που εργάζονται. Η σκοτεινή όψη της αγοράς εργασίας που γνωρίζουμε δεν είναι η μόνη όψη όπως και δεν είναι η φυσιολογική της λειτουργία. Είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και κυρίως της εξασθένησης της ποιότητας του ελέγχου, της δαιδαλώδους μορφής της εργατικής νομοθεσίας και των κενών που έχουν δημιουργηθεί σ’ αυτήν με τη πάροδο του χρόνου.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου αν και έχει επωμισθεί μεγάλο φορτίο εφαρμογής του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης, πραγματοποιεί σε όλο αυτό το διάστημα εκτενή διάλογο με τους κοινοτικούς εταίρους επιδιώκοντας την καλύτερη δυνατή αποτύπωση των αναγκών της αγοράς. Πιστεύουμε στον κοινωνικό διάλογο θεωρώντας τον προϋπόθεση για την ανάπτυξη και όχι εμπόδιό της. Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να εκφράσω την ιδιαίτερη ικανοποίησή μου για τις πρόσφατες δεσμεύσεις του Υπουργού στην Επιτροπή, τόσο για την επικείμενη βελτίωση του θεσμικού πλαισίου των ελέγχων της αγοράς εργασίας όσο και για την προγραμματισμένη κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας καθώς και για την ουσιαστική αναθεώρηση του κώδικα υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων που πρόσφατα κυρώσαμε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων. Πρόκειται για τομές που ολοκληρώνουν την επέμβαση – ρύθμιση στην αγορά εργασίας και προστατεύουν τους εργαζόμενους και τον υγιή ανταγωνισμό των επιχειρήσεων.
Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, είναι η επιτομή της πολιτικής της Κυβέρνησης μας στις εργασιακές σχέσεις. Είναι το εργαλείο θεσμικής κατοχύρωσης του μεγαλύτερου μέρους των βασικών μας δεσμεύσεων. Κυρίως είναι η δημιουργία μιας ευκαιρίας θεραπείας τεράστιων στρεβλώσεων που με τα χρόνια έχουν επικρατήσει στην αγορά εργασίας. Ακούμε κάποιους να αντιδρούν αφοπλιστικά. Λένε ότι δεν χρειαζόμαστε νέους νόμους. Και ότι αρκεί να εφαρμοστούν οι ισχύοντες. Αυτό είναι μακριά από την αλήθεια γιατί είναι ψευτοδίλημμα. Προφανώς πρέπει να εφαρμόζονται οι ισχύοντες νόμοι. Γι’ αυτό άλλωστε έχουν θεσπιστεί. Αλλά χρειαζόμαστε και νέους νόμους που θα ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα.
Για παράδειγμα το νομοσχέδιο που συζητάμε ορίζει για πρώτη φορά την τηλε-εργασία και καθορίζει τα εργασιακά δικαιώματα του εργαζόμενου από το σπίτι. Μέχρι σήμερα αυτό δεν καλυπτόταν ως νέο είδος εργασίας. Εξάλλου η αγορά εργασίας είναι δυναμική υπόθεση. Εξελίσσεται με την κοινωνία με τον τρόπο ζωής με τις ανάγκες, με την επιστήμη, με την τεχνολογία. Γι’ αυτό το λόγο κάθε προσπάθεια καθήλωσής της στο χρόνο λέγοντας ότι η νομοθεσία πρέπει να απαγορεύει οποιαδήποτε άλλη μορφή απασχόλησης εκτός από την πλήρη είναι εξ ορισμού άκαιρη και καταδικασμένη να αποτύχει. Εξάλλου η θέση μας είναι ότι θα πρέπει οπουδήποτε μπορούμε να υπάρχει η πλήρης εργασία σε όλους τους εργαζόμενους. Όμως αυτό ίσχυε παλαιότερα όταν οι εργαζόμενοι ήταν λίγοι, κυρίως άνδρες νεώτερης ηλικίας. Η οικονομία μπορούσε να τους απασχολεί σε πλήρη απασχόληση στην ίδια εργασία για όλο τον επαγγελματικό τους βίο και έτσι συντηρούσαν και την οικογένεια τους και συνταξιοδοτούνταν απ’ αυτήν. Επίσης οι ανάγκες που υπαγόρευε ο τρόπος ζωής ήταν πιο περιορισμένες. Σήμερα η ρευστότητα είναι μεγάλη. Ολόκληροι οι κλάδοι της οικονομίας ακμάζουν και παρακμάζουν ταχύτητα και οι ανάγκες για εργασία διαφοροποιούνται. Η αγορά ζητά ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους με εναλλακτικές μορφές εργασίας, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής απασχόληση, τηλε-εργασία, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις συνθήκες της τοπικής και της παγκόσμιας οικονομίας.
Όχι οι περισσότεροι, αλλά πάρα πολλοί εργαζόμενοι επιδιώκουν ευέλικτη εργασία για να τη συνδυάσουν με τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις, με τις σπουδές τους, αλλά και σαν ένα παροδικό συμπλήρωμα τους εισοδήματός τους. Αυτό εξάλλου είναι μία διεθνής τάση που αναπτύσσεται γοργά και στη χώρα μας. Η άρνηση να δούμε την πραγματικότητα και να θέσουμε εκτός νόμου την ευέλικτη εργασία όπως κάποιοι υποστηρίζουν θα ήταν επικίνδυνη εκθέτοντας πρώτα τους ίδιους τους εργαζόμενους σε τεράστιες πιέσεις.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του νομοσχεδίου σήμερα είναι ότι επεκτείνει τις βασικές εγγυήσεις της εργατικής νομοθεσίας και στους εργαζόμενους που μέχρι σήμερα ήταν παγιδευμένοι σε μία γκρίζα ζώνη που περιλάμβανε ίσες υποχρεώσεις, αλλά όχι και ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εργαζόμενοι με το μπλοκάκι. Δουλεύουν το ίδιο και πιο σκληρά από τους τακτικούς εργαζόμενους στις ίδιες εργασίες, αλλά αντιμετωπίζονται ως εργολάβοι. Δηλαδή, πληρώνουν από την τσέπη τους την ασφάλισή τους, παίρνουν 12 μισθούς και δεν δικαιούνται άδεια, επιδόματα, επίδομα ανεργίας σε περίπτωση απόλυσης ή οποιαδήποτε άλλη προστασία.
Με το νομοσχέδιο που συζητάμε τίθεται η εννεάμηνη ως συνεχόμενη απασχόληση στον ίδιο εργοδότη μετά την οποία η σχέση εργασίας θεωρείται αυτοδίκαια εξαρτημένη. Επίσης, το νομοσχέδιο επιδιώκει να δημιουργήσει ένα δίχτυ ασφάλειας και να σταματήσει την εκμετάλλευση των ανθρώπων και τον αθέμιτο ανταγωνισμό των επιχειρήσεων που επένδυαν σε αυτήν και οι οποίες θαρρείς ότι επιβραβεύονταν από αυτή την έλλειψη κανόνων. Έρχεται σε μία κρίσιμη οικονομικά εποχή για να αποτρέψει την κατακρήμνιση των εργασιακών σχέσεων και την επικράτηση της ζούγκλας.
(SS)
(XP)
Περιλαμβάνει μια σειρά από σημαντικές παρεμβάσεις. Οριοθετεί τα πλαίσια της μερικής και της προσωρινής απασχόλησης. Ενδυναμώνει το ρόλο του ΣΕΠΕ. Θέτει σε κοινωνικό έλεγχο τη διαθεσιμότητα των εργαζομένων και αποκαθιστά τη μαύρη σελίδα πολιτικών που -την προηγούμενη πενταετία- είδαμε, που έθετε σε αμφισβήτηση συλλογικές συμβάσεις ξεκινώντας από τους τραπεζοϋπαλλήλους.
Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να αναφερθώ και σε επιμέρους ρυθμίσεις που αύριο θα έχουμε την ευκαιρία στην κατ’ άρθρον συζήτηση να αναφερθούμε.
Θέλω να μείνω, κύριε Υπουργέ, να μου επιτρέψετε και να κλείσω με αυτό με μια προσωπική μου εμπειρία, επειδή αναφερθήκατε σε ανθρώπους που μιλούσαν για τους αναπήρους που τους πηγαίνανε κάθε τόσο στις επιτροπές. Σήμερα από αυτή τη θέση, από αυτό το Βήμα μπορώ να κοιτάξω στα μάτια τη μητέρα ενός παιδιού με σύνδρομο Down, η οποία ακριβώς, μου είχε παραπονεθεί πάρα πολλές φορές, γιατί κάθε τόσο το παιδί της να πηγαίνει στην επιτροπή και να κλαίει και να οδύρεται. Σήμερα, λοιπόν, μπορώ να της πω ότι η πολιτεία κάνει επιτέλους το χρέος της. Γι’ αυτό νομίζω ότι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μαζί με όλες αυτές τις ρυθμίσεις μπορούμε να πούμε ότι είμαστε απέναντι στους εργαζόμενους και κάνουμε αυτό που μπορεί, σήμερα, η πατρίδα μας σε μια τόσο δύσκολη θέση και νομίζω ότι θα πρέπει όλοι να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς σας ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει, από τον νομό Καβάλας, ο κ. Σάββας Εμινίδης, Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΣΑΒΒΑΣ ΕΜΙΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χρειάστηκε να περάσουν από την εκλογική συντριβή της Νέας Δημοκρατίας επτά μήνες, για να ακούσουμε το νυν Αρχηγό της και πρώην Υπουργός της Κυβέρνησης Καραμανλή να παραδέχεται ότι μας παρέδωσαν τεράστιο χρέος και έλλειμμα. Μετά από επτά μήνες ζήτησε την πρώτη του συγγνώμη. Χλιαρή! Χαρακτηρίζοντας, απλώς, σφάλματα τις εγκληματικές πολιτικές, που μας οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Μια συγγνώμη που την περίμενε ο ελληνικός λαός από την ίδιο τον πρώην Πρωθυπουργό ο οποίος κρύβεται, αλλά την είπε ο Σαμαράς και, δυστυχώς, την έδωσε πρώτα στους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας, μην μπορώντας να ξεφύγει από τη λογική και τις πρακτικές που οδήγησαν στη χειρότερη οικονομική κατάσταση της σύγχρονης ιστορίας μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι, η επιτυχία του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, εξαρτάται σε ένα μεγάλο ποσοστό από την εφαρμογή του προγράμματος του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης που υλοποιείται με το σχέδιο, το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που έχει ανακοινώσει έγκαιρα η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου.
Για τον περιορισμό των δαπανών και την περικοπή των αδικαιολόγητων εξόδων και της σπατάλης, εφαρμόζονται πραγματικές τομές σε όλο το φάσμα των εργασιακών και ασφαλιστικών θεμάτων. Το νοικοκύρεμα των ασφαλιστικών ταμείων, γίνεται με τον έλεγχο της εισφοροδιαφυγής, την αύξηση των εσόδων, τη ρύθμιση των οφειλών προς αυτά, την αποδοτικότερη αξιοποίηση κινητής και ακίνητης περιουσίας και, φυσικά, το κορυφαίο ζήτημα της επίλυσης του ασφαλιστικού. Στο νομοσχέδιο που συζητάμε προβλέπονται μεταξύ άλλων μέτρα για την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, της μαύρης εργασίας, βελτιώσεις στο υπάρχον νομικό πλαίσιο των ελαστικών μορφών εργασίας και αλλαγές στο καθεστώς της απονομής των συντάξεων.
Σε ένα απορυθμισμένο εργασιακό περιβάλλον, που σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει μεσαίωνα, έρχεται ένα νομοσχέδιο να εγγυηθεί -αυτό που είναι το ζητούμενο σήμερα για τους περισσότερους εργαζομένους- την εργασιακή ασφάλεια. Δίνονται εγγυήσεις στο ιδιαίτερο θέμα των ελαστικών μορφών απασχόλησης, που αποτελούν σήμερα το 40%, περίπου, των νέων προσλήψεων και διασφαλίζονται τα δικαιώματα των εργαζόμενων που ξεπερνούν τις 650.000. Η κύρια απασχόληση με μπλοκάκι στον ίδιο εργοδότη για πάνω από εννιά μήνες συνεπάγεται μετατροπή της σύμβασης σε εξαρτημένης εργασίας με πλήρη δικαιώματα και σε επιδόματα και σε αποζημίωση απόλυσης.
Στη μερική απασχόληση εισάγεται η έννοια του συγκρίσιμου εργαζομένου για να υπάρχει ίση μεταχείριση των εργαζομένων με μερική και πλήρη απασχόληση. Ο μερικώς απασχολούμενος έχει προτεραιότητα για πρόσληψη με σύμβαση πλήρους απασχόλησης. Η εκ περιτροπής εργασία, δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τους έξι μήνες, ετησίως. Στις εταιρίες προσωρινής απασχόλησης, διασφαλίζεται η ίση μεταχείριση ενοικιαζόμενων εργαζομένων με τους υπόλοιπους του ίδιου εργοδότη και η μετατροπή της σύμβασης σε αορίστου χρόνου, όταν συμπληρώνουνε ένα χρόνο εργασίας.
Μπαίνει τέλος στα κόλπα με τις ακόμα και ημερήσιες ή εβδομαδιαίες συμβάσεις εργασίας καθώς και σε περίπτωση διαδοχικής απασχόλησης στον ίδιο εργοδότη. Πρέπει να μεσολαβήσουν 45 ημέρες, αλλιώς θα θεωρείται η σύμβαση εργασίας ως αορίστου χρόνου. Κατοχυρώνονται δικαιώματα εργαζομένων με τηλεργασία. Το υποχρεωτικό ελαστικό οκτάωρο καταργείται, ενώ για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, θα απαιτείται πλέον η γνώμη του οικείου σωματείου. Ρυθμίζονται θέματα για την διαθεσιμότητα των μισθωτών, την κατάτμηση της άδειας, την απασχόληση πέραν του πενθημέρου και των υπερωριών. Ενισχύονται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, αυτοί που τόσα χρόνια δυστυχώς έχουν διαλυθεί. Οι επιθεωρητές εργασίας θα μπορούν να επιβάλλουν διοικητικές κυρώσεις σε εργοδότες που απασχολούν παράνομα εργαζομένους, κυρίως τρίτων χωρών.
Στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης το σχέδιο νόμου βάζει το πολύ μεγάλο στοίχημα της επιτάχυνσης της απονομής σύνταξης εντός τριών μηνών. Το απαράδεκτο φαινόμενο της αναμονής για σύνταξη από ένα μέχρι και δυο χρόνια δεν είναι απλά προεκλογική δέσμευσή μας, κύριε Υπουργέ της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά είναι και η αποκατάσταση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού στους συνταξιούχους.
Η Νέα Δημοκρατία το εξήγγειλε πολλές φορές, αλλά αντί για ταχύτερη απονομή των συντάξεων, είχε να ασχοληθεί με τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων και ιδιαίτερα με τα δομημένα ομόλογα. Η επιτάχυνση των διαδικασιών αφορά και τη διαδοχική ασφάλιση. Μπαίνει επιτέλους ένα τέλος στην ταλαιπωρία και στον εξευτελισμό των συμπολιτών μας με τις μόνιμες αναπηρίες, τις ανίατες ασθένειες και την κατάργηση των περιοδικών εξετάσεων από τις υγειονομικές επιτροπές όλων των ασφαλιστικών οργανισμών για αναπηρική σύνταξη και αποκαθίσταται αυτή η αδικία.
Με τροπολογία μπαίνει φρένο στις ανεξέλεγκτες δαπάνες υγείας των ταμείων με την υπερσυνταγογράφηση φαρμάκων και εξετάσεων, τις υπερτιμολογήσεις υγειονομικών υλικών που δημιουργούσαν απώλειες 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Πέρα από τις ποινικές κυρώσεις οι γιατροί θα πληρώνουν υψηλό πρόστιμο, ενώ στους φαρμακοποιούς, τα διαγνωστικά κέντρα και στις ιδιωτικές κλινικές εκτός από τα πρόστιμα, θα επιβάλλεται και ποινή προσωρινής ή οριστικής διακοπής της σύμβασης με τα ταμεία.
Από το 2005 μέχρι το 2009, διπλασιάστηκε η δαπάνη για φαρμακευτική περίθαλψη. Με τον ηλεκτρονικό έλεγχο της συνταγογράφησης φαρμάκων που ξεκίνησε, θα ελέγχονται 4,5 εκατομμύρια συνταγές το μήνα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο ενσωματώνει το σύνολο των δεσμεύσεων που ανέλαβε το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, κατά τις προγραμματικές του δηλώσεις, με τον Υπουργό, εδώ, για τους εργαζομένους με ευέλικτες μορφές απασχόλησης και ταχύτερη απονομή συντάξεων. Η δημιουργία του κοινωνικού κράτους, που θα διασφαλίσει τα δικαιώματα του εργαζόμενου και του συνταξιούχου, δίνοντας ίσες ευκαιρίες για όλους, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αισθάνεται ο πολίτης σιγουριά και ασφάλεια και για να υπάρχει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Ο δρόμος της ανάπτυξης είναι η διέξοδος από την επιτήρηση και την κηδεμονία που όλοι οι Έλληνες, γνωρίζουν, ποιοί μας έβαλαν.

(SM)
(4SS)
Και τελειώνοντας θα ήθελα να πω μια κουβέντα για την αριστερά. Τα εργασιακά κεκτημένα του σήμερα, που εσείς σήμερα υπερασπίζεστε, είναι αυτά που είχαν ψηφίσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80 και τότε τα είχατε καταψηφίσει.
Σας καλώ, λοιπόν, όλους να ψηφίσουμε μαζί αυτό το νομοσχέδιο που εξασφαλίζει δικαιώματα σε εργαζομένους, τα οποία ίσως μετά από κάποια χρόνια θα αγωνίζεστε για να μην καταργηθούν.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κα Μαρία Θεοχάρη.
ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΧΑΡΗ: Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η ευέλικτες σχέσεις εργασίας δεν αποτελούν κάτι το καινούριο, ούτε βεβαίως πρωτοτυπία της χώρας μας.
Σε όλη την Ευρώπη το καθεστώς των συμβάσεων έργου, ορισμένου χρόνου ή μερικής απασχόλησης, η δυνατότητα τηλεργασίας, η εργασία μετά από κλήση ή ο συνδυασμός των παραπάνω αποτελεί πραγματικότητα και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό διείσδυσης από ότι εδώ.
Δυστυχώς, ο παραδοσιακός τύπος σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης με σταθερό ωράριο και μισθό, δεν είναι πια ο κυρίαρχος. Είναι μια κατάσταση που επιβάλλεται από τις συνθήκες, ειδικά που τη στιγμή εργοδότες και εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την απειλή της αυξημένης ανεργίας, της αβεβαιότητας, της ύφεσης στην αγορά.
Το να θεωρεί κανείς ότι ένα τέτοιο διεθνές ρεύμα, μια πρακτική που έχει υιοθετηθεί από κράτη πιο πλούσια, πιο ισχυρά από την Ελλάδα, μπορούμε στην χώρα μας να την αγνοήσουμε ή να την καταργήσουμε, είναι τουλάχιστον αφελές.
Αυτό που μπορούμε και έχουμε καθήκον να πράξουμε είναι να θεσμοθετήσουμε ένα πλαίσιο που θα εξασφαλίζει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό ότι αυτές οι εναλλακτικές μορφές εργασίας και εργασιακών σχέσεων δεν θα συνοδεύονται από αυξημένη ανασφάλεια στους εργαζόμενους και αθέμιτο συναγωνισμό μεταξύ των εργοδοτών.
Οι προσπάθειες που έγιναν ως τώρα προκειμένου να εναρμονιστούμε με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες δεν στάθηκαν αρκετές για να αντιμετωπίσουν τις νέες μορφές απασχόλησης. Και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι εγγυήσεις που δόθηκαν καταστρατηγούνται στην πράξη με αποτέλεσμα την καταπάτηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί με πολύ κόπο, όπως η καταβολή του νόμιμου μισθού ή η τήρηση του ωραρίου.
Είναι προφανής, λοιπόν και επιτακτική η ανάγκη τροποποίησης του νομοθετικού πλαισίου που ρυθμίζει αυτές τις μορφές εργασίας. Στόχος μας δεν είναι να υποκαταστήσουμε την παραδοσιακή μορφή πλήρους απασχόλησης με ευέλικτες σχέσεις. Αντιθέτως με τις διατάξεις που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, οι εργαζόμενοι με ευέλικτες σχέσεις εργασίας διευκολύνονται στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους που συχνά καταπατούνται, αλλά ακόμη πιο μόνιμων εργασιακών καθεστώτων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σκοπός του νομοσχεδίου είναι να παράσχει τις απαραίτητες εγγυήσεις σε περιπτώσεις όπου οι προηγούμενες ρυθμίσεις δημιουργούσαν κλίμα ανασφάλειας. Είναι η θέσπιση μέτρων προκειμένου να διασφαλίζονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι η διατήρηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας με στόχο τόσο τη διαφύλαξη των υφιστάμενων θέσεων εργασίας όσο και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της αγοράς.
Με το νομοσχέδιο εισάγονται οι ορισμοί του εργαζόμενου μερικής απασχόλησης και του συγκρίσιμου εργαζόμενου με πλήρη απασχόληση και διατηρούνται και διευρύνονται οι προστατευτικές διατάξεις υπέρ των πρώτων, δίνοντάς τους το δικαίωμα να λαμβάνουν προσαυξημένη αμοιβή σε περίπτωση που τους ζητηθεί να παρέχουν επιπλέον εργασία, αλλά και να αρνηθούν να την παρέχουν αν αυτό γίνεται συστηματικά.
Το νομοσχέδιο εισάγει τεκμήριο υπέρ της μισθωτής εργασίας. Τώρα πέραν της έγγραφης συμφωνίας πρέπει να συνεκτιμηθούν και άλλα στοιχεία για να χαρακτηριστεί μία σύμβαση εργασίας ως εξαρτημένη, ενώ το βάρος της απόδειξης το φέρει πλέον ο εργοδότης. Δίνεται στον πλήρως εργαζόμενο το δικαίωμα να ζητήσει την μετατροπή της σύμβασής του από πλήρη σε μερική απασχόληση, αλλά και να επανέλθει σε πλήρη απασχόληση όταν εκείνος το επιθυμεί.
Επιπλέον και με τις νέες ρυθμίσεις διαμορφώνεται το νομικό πλαίσιο βάσει του οποίου η συλλογικές συμβάσεις εργασίας θα αποτελούν το μέσο για να εφαρμοστεί η διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε μια επιχείρηση. Τροποποιούνται οι υφιστάμενες ρυθμίσεις περί κατάτμησης αδείας, προκείμενου να προσαρμοστούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Το νομοσχέδιο φέρει καινοτομίες και στο πλαίσιο που διέπει την τηλεργασία, κατοχυρώνοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. Στο νομοσχέδιο, όμως, περιλαμβάνονται και άλλες διατάξεις που ως στόχο έχουν την εξασφάλιση των απαραίτητων εγγυήσεων για τους εργαζόμενους. Ρυθμίζονται διοικητικές διευθετήσεις που αποτελούν προϋπόθεση για την ταχύτητα στην απονομή της σύνταξης. Διευκολύνεται η λειτουργία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας με παράλληλη βελτίωση των ελέγχων.
Τέλος, το νομοσχέδιο περιλαμβάνει τροπολογίες που αφορούν θέματα του Υπουργείου Υγείας, όπως παραδείγματος χάριν για την διεξαγωγή ηλεκτρονικών διαγωνισμών σε κεντρικό επίπεδο για τις προμήθειες των νοσοκομείων και για διάφορα θέματα λειτουργίας των ιδιωτικών κλινικών και τους ιδιωτικούς φορείς παροχής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές το θέμα της εργασιακής ασφάλειας σε μια τόσο ρευστή περίοδο είναι ιδιαίτερα σημαντικό αλλά και πολυσύνθετο. Οι μορφές ευέλικτης εργασίας αποτελούν καταφύγιο για νέους και ανέργους. Καθήκον μας είναι να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους, να καταγράφουμε τις στρεβλώσεις στην αγορά, να θέτουμε το θέμα σε δημόσια διαβούλευση και να λαμβάνουμε υπόψιν τις θέσεις των αρμόδιων φορέων. Και αυτό ακριβώς πράξαμε.
Το νομοσχέδιο που καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα μιας πολύμηνης προσπάθειας της Κυβέρνησης να δώσει ρεαλιστική λύση στα προβλήματα που έχουν ανακύψει στον τομέα των ευέλικτων μορφών εργασίας. Και είναι καθήκον όλων μας να το υπερψηφίσουμε.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Εμείς ευχαριστούμε την κυρία Θεοχάρη.
Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κα Μιλένα Αποστολάκη.
ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση του νομοσχεδίου για τις εγγυήσεις κατά της εργασιακής ανασφάλειας γίνεται σε μία περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για την οικονομία και το μέλλον της χώρας.
Ο εκτροχιασμός των δημοσιονομικών μεγεθών απαιτεί σήμερα συγχρόνως και παραλλήλως το νοικοκύρεμα των δημοσίων οικονομικών, την περιστολή των δαπανών, αλλά απαιτεί ταυτόχρονα και την αναδιάταξη του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Είναι ένα νέο αναπτυξιακό πλαίσιο που θα δώσει στη χώρα δυνατότητες, θα απελευθερώσει δυνάμεις της παραγωγής και θα διαμορφώσει τις συνθήκες για την παραγωγή εθνικού πλούτου για την αύξηση του ΑΕΠ.
Όλα αυτά αντιλαμβανόμαστε ότι εξαρτώνται άμεσα από τις συνθήκες στις οποίες αναπτύσσονται και λειτουργούν οι εργασιακές σχέσεις λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες όλων των απαραίτητων παραγόντων για την παραγωγή εθνικού πλούτου, δηλαδή της εργασίας και του κεφαλαίου.
Πολύ πριν τη σημερινή κρίση έχει ξεκινήσει η συζήτηση για την αναγκαιότητα ευέλικτων μορφών εργασίας σε μια προσπάθεια συγκερασμού δύο παράλληλων στόχων της Ευρώπης, ενός κλασσικού παραδοσιακού αυτού δηλαδή της κοινωνικής συνοχής και ενός έσχατου στόχου αυτού της ανταγωνιστικότητας. Είναι ένας στόχος -που όσο και αν σε μερικούς φαίνεται οξύμωρο- που υπηρετεί σε ένα, βαθμό την κοινωνική συνοχή.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία έχει δείξει ότι η ευελιξία στην αγορά εργασίας δεν αποτελεί, όμως, πανάκεια για την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης. Η αποτελεσματικότητα του μέτρου, θα έλεγα, ότι αμφισβητείται ιδιαίτερα σε περιόδους σαν αυτή που διανύουμε. Και ας μην ξεχνάμε ότι οι ευέλικτες μορφές εργασίας σε χώρες όπως η Ιρλανδία, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την κρίση.
Επιπλέον όταν η ευελιξία δεν υπάγεται κάτω από ένα αυστηρό πλαίσιο τότε όχι μόνο δεν προωθεί την ανταγωνιστικότητα, αλλά δημιουργεί στρεβλώσεις και ευνοεί τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων.
Η θεσμικά, λοιπόν, κατοχυρωμένη ισορροπία ανάμεσα σε αυτούς τους δύο στόχους, στον στόχο της κοινωνικής συνοχής και στον στόχο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, είναι ένα ζητούμενο με προοδευτικό και αναπτυξιακό προσανατολισμό. Και πρέπει κατά την άποψή μου να επικαιροποείται και να διασφαλίζεται συνεχώς.
(AM)

(SM )
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η σημερινή νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Εργασίας, είναι μία αναγκαία νομοθετική πρωτοβουλία. Τα ποσοστά της ευέλικτης εργασίας στην Ελλάδα μπορεί να βρίσκονται σε χαμηλότερα επίπεδα απ’ ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όμως η αύξηση τους την τελευταία πενταετία μέσα από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που βύθισε σε γενικευμένη ανασφάλεια ευρύτατα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, είχε σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία εξάπλωση αυτού του φαινομένου. Έχουμε τριακόσιους χιλιάδες προσωρινά απασχολούμενους , διακόσιους εβδομήντα χιλιάδες μερικά απασχολούμενους και από το 2002 μέχρι σήμερα, η αύξηση ξεπέρασε το 50%.
Αν λάβουμε υπόψη ότι η χώρα παρουσιάζει τον υψηλότερο βαθμό παράνομης ευελιξίας στην Ευρώπη καθ’ ότι, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΣΕΠΕ, τα ποσοστά των ανασφάλιστων κυμαίνονται μεταξύ 20%-22%, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε πόσοι συμπολίτες μας ζουν σήμερα στη χώρα σε καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας, από την ποιότητα εργασίας, το ύψος του μισθού, την καταβολή δεδουλευμένων, τη χορήγηση αδειών, την αδυναμία άσκησης συλλογικών δικαιωμάτων στον ίδιο βαθμό με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Η κατάσταση απειλεί σήμερα το βαθμό της κοινωνικής συνοχής, οδηγεί στον κατακερματισμό της αγοράς εργασίας, στη διάσπαση των εργαζομένων σε δύο κατηγορίες, σ’ αυτούς που είναι εντός και εκτός των προνομίων, στους αποκλεισμένους από αυτά, που αφορούν κυρίως τις ευπαθείς ομάδες, που είναι οι γυναίκες, οι νέοι, οι ανειδίκευτοι μετανάστες.
Είναι χαρακτηριστικό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι στη χώρα μας το 10% των γυναικών εργάζεται υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης, έναντι μόλις 3% που είναι το ποσοστό για τους άνδρες και ότι η παρουσία των γυναικών στις θέσεις προσωρινής απασχόλησης φτάνει το 56%, χωρίς αυτό να είναι αποτέλεσμα της δικής τους εκούσιας βούλησης.
Προεκλογικά, είχαμε μιλήσει για την ανάγκη αντιμετώπισης αυτού του εργασιακού μεσαίωνα. Και είναι σημαντικό ότι σήμερα, μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, το Υπουργείο Εργασίας έρχεται να υλοποιήσει αυτές τις δεσμεύσεις, μέσα σε μια αδήριτη πραγματικότητα που περιορίζει –είναι η αλήθεια – τις δυνατότητες υλοποίησης αυτού του ρυθμιστικού πλαισίου, αλλά που οπωσδήποτε δίνουν ένα δείγμα γραφής, ένα δείγμα συνέπειας.
Στόχος του νομοσχεδίου είναι η οριοθέτηση και η αυστηροποίηση των όρων κάτω από του οποίους η προσφυγή στις ευέλικτες μορφές εργασίας επιτρέπεται, η διασφάλιση της ίσης μεταχείρισης της συγκεκριμένης κατηγορίας των εργαζομένων, η επιδίωξη να περιορίσουμε τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων ως αποτέλεσμα της στρεβλής χρησιμοποίησης των νέων μορφών απασχόλησης.
Είναι πολύ σημαντική η ρύθμιση για τα «μπλοκάκια», η de jure, δηλαδή, αντιστροφή του βάρους απόδειξης, καθώς μετά την πάροδο του εννεαμήνου, το βάρος απόδειξης βαραίνει πλέον τον εργοδότη, καθώς έχουμε μια αυτόματη μετατροπή της σύμβασης σε σύμβαση αορίστου χρόνου κι είναι ακόμη πιο σημαντικό αν σκεφτούμε ότι, σύμφωνα με τη ΓΕΣΕΕ και τα στοιχεία που δίνει το 2008, οι εργαζόμενοι με «μπλοκάκια» πρέπει να ξεπερνούν τις διακόσιες πενήντα χιλιάδες στη χώρα μας.
Είναι πολύ σημαντική η ρύθμιση που αφορά το χώρο των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης, που απασχολούν κυρίως και πάλι γυναίκες και μετανάστες και στις οποίες επικρατούν, στις περισσότερες από αυτές, πραγματικά συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Η ενοικίαση των εργαζομένων -που είναι ένας άθλιος όρος, αλλά είναι ένας όρος, ο οποίος έχει επικρατήσει- αποτελεί μία εξαιρετικά στρεβλή μορφή ευελιξίας που μέχρι σήμερα δεν υπήρχε κανένας περιορισμός και σήμερα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο υπάρχουν όρια σε σχέση με τις δυνατότητες χρησιμοποίησης αυτής της μορφής εργασίας, αλλά και διασφαλίσεις των εργαζομένων, σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, όχι μόνο στους μισθολογικούς όρους, αλλά και στο σύνολο των όρων εργασίας.
Είναι καίρια η προσθήκη που γίνεται στο βαθμό της διαθεσιμότητας, μια που η διαβούλευση έρχεται και πάλι να θωρακίσει τους εργαζόμενους, να τους δώσει τη δυνατότητα προειδοποίησης. Είναι μείζονος σημασίας και έχει πολύ μεγάλη αξία η συνέπεια που επιδεικνύει η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας σε σχέση με μία δέσμευσή της σε ό,τι αφορά τα άτομα με ειδικές ανάγκες και το ότι έχουμε μία ακύρωση πλέον μιας διαδικασίας, ακραία εξευτελιστικής, ακραίας ταλαιπωρίας για χιλιάδες συμπολίτες μας που κάθε χρόνο υπόκειντο σε μία απίστευτη ταλαιπωρία με το να βεβαιώνουν αναπηρίες τους και που τώρα πια απαλλάσσονται από αυτήν την ταλαιπωρία.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θα μου δώσετε ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Είναι πολύ σημαντικές οι ρυθμίσεις για την τηλεργασία. Είναι σημαντική η κάλυψη του νομοθετικού κενού που υπήρχε για την εργασία την έκτη ήμερα της εβδομάδας, κατά παράβαση του πενθήμερου. Είναι οι συνθήκες τέτοιες που μετέτρεψαν την αρχική πρόβλεψη του Υπουργείου Εργασίας από το 100% στο σημερινό ποσοστό του 30%. Ομολογώ ότι ήταν μία δυσάρεστη έκπληξη. Νομίζω ότι ήταν μία δυσάρεστη έκπληξη για όλους τους συναδέλφους. Είμαι βέβαιη, όμως, παρακολουθώντας τους συναδέλφους στην αρμόδια Επιτροπή ότι είναι μία επιλογή αναγκαστική, που εντάσσεται στη συνολική σήμερα κατάσταση επιτήρησης, στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, χωρίς να ευθύνεται η παρούσα Κυβέρνηση.
Κλείνοντας, οι σημερινές ρυθμίσεις είναι ρυθμίσεις αναγκαίες, ρυθμίσεις συνέπειας, συνιστούν ένα πρώτο βήμα. Θέλω, όμως, να τελειώσω λέγοντας ότι το επόμενο βήμα έχει να κάνει με τους περίφημους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, κύριε Υπουργέ. Θωρακίστε το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας για να μην έχουμε και πάλι ένα κενό γράμμα κι ένα αδειανό πουκάμισο, για να μην λέμε για άλλη μια φορά στην Ελλάδα ότι χρειάζεται μόνο ένας νόμος, ο νόμος εκείνος που θα υποχρεώνει τη εφαρμογή των νόμων.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Κι εμείς ευχαριστούμε.
Ο κ. Μάριος Σαλμάς, Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΟΣ ΣΑΛΜΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Συζητούμε σήμερα ένα σχέδιο νόμου, το οποίο περιλαμβάνει πάρα πολλές διατάξεις για θέματα που αφορούν και το Υπουργείο Υγείας και συνυπογράφονται και από τον Υπουργό, τον κ. Λοβέρδο.
Κύριε Υπουργέ, επειδή πραγματικά σας εκτιμώ, είστε από τους Υπουργούς που το παλεύετε το θέμα, πρέπει να σας πω, όμως, ότι η αποτελεσματικότητα μέχρι αυτή τη στιγμή στο κομμάτι της υγείας των ασφαλιστικών ταμείων του κλάδου περίθαλψης, δεν έχει αποδώσει. Η αποδοτικότητα είναι χαμηλή.
Γιατί το λέω αυτό; Μιας και το νομοσχέδιο «ακουμπά» θέματα φαρμάκου και επειδή είναι επίκαιρο σήμερα το θέμα, σας θυμίζω ότι η φαρμακευτική δαπάνη –όπως και εσείς δηλώσατε- δεν χαλιναγωγήθηκε το πρώτο τρίμηνο του 2010.
Η φαρμακευτική δαπάνη καθορίζεται από τρεις παράγοντες, την τιμή, τον όγκο συνταγογράφησης και την αποζημίωση από τα ασφαλιστικά ταμεία. Στο pricing, στην τιμή, στις 19 Νοεμβρίου, τρεις υπουργοί, μαζί με την κυρία Κατσέλη και την κυρία Ξενογιαννακοπούλου, είπατε ότι θα παίρνει την τιμή το φάρμακο με βάση τις τρεις φθηνότερες τιμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης των είκοσι έξι. Τον Γενάρη έρχεται η κυρία Κατσέλη και λέει ότι το φάρμακο θα παίρνει τιμή με βάση τις τρεις φθηνότερες χώρες της Ευρωζώνης. Βγήκε σε όλα τα κανάλια εκείνο το βράδυ. Είπε ότι θα εξοικονομήσουμε 1 δισεκατομμύριο ευρώ από αυτό που κάνουμε. Το έφερε στη Βουλή ως τροπολογία, αντέδρασαν οι Βουλευτές, το πήρε πίσω. Φέρνει ξανά τροπολογία. Το φάρμακο θα παίρνει τιμή με βάση τις τρεις φθηνότερες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των είκοσι δύο χωρών. Την ίδια ώρα έλεγε ότι έχουμε το καλύτερο παρατηρητήριο αυτή τη στιγμή που φτιάξαμε στην Ευρώπη. Σήμερα -ίσως να μην το ξέρετε, να μην προλάβατε γιατί είναι καινούριο δελτίο τύπου, σας το δίνω, είναι από το Υπουργείο Ανάπτυξης- δηλώνει αδυναμία να εφαρμόσει αυτή τη ρύθμιση της τιμολόγησης και δίνει μία οριζόντια μείωση ανάλογα με το πόσο κοστίζει κάθε φάρμακο. Μεταβατική αγορανομική διάταξη.
Αυτά, κύριε Υπουργέ, δεν γίνονται σε καμία χώρα στον κόσμο, με οποιαδήποτε κυβέρνηση. Και να σας πω γιατί τα πληρώνετε εσείς. Το πληρώνετε εσείς γιατί εσείς έχετε την αποζημίωση του φαρμάκου.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Μάριος Σαλμάς καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα , τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Πάμε τώρα στον όγκο συνταγογράφησης. Εφαρμόσατε πιλοτικά και από 1ης Μαΐου τον πιλοτικό έλεγχο των συνταγών που ξεκίνησε από την προηγούμενη Κυβέρνηση, προσδοκώντας με το φόβο, γιατί η αλήθεια είναι ότι το σκανάρισμα εκατοντάδων εκατομμυρίων συνταγών δεν μπορεί να σας οδηγήσει σε καμία αξιολόγηση.
(XS)
(AM)
Και όσον αφορά την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, η οποία θα μπορούσε να αποδώσει, έχουν παγώσει όλα τα υποέργα που είχαν ξεκινήσει και από τη Νέα Δημοκρατία.
Τώρα στην τρίτη παράμετρο που καθορίζεται στην φαρμακευτική δαπάνη και στη δημόσια, η αποζημίωση, υπάρχουν διάφοροι τρόποι είτε το repay, είτε η λίστα. Μπήκε η λίστα, η οποία ακόμη δεν απέδωσε. Φέρατε τα κριτήρια, τα οποία ούτε η Επιτροπή που θα τα καθορίσει και θα τα αξιολογήσει υπάρχει. Άρα, λοιπόν, δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη μέχρι σήμερα, ούτε η λίστα.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι καμία παράμετρο της φαρμακευτικής δαπάνης δεν μπορέσατε μέχρι σήμερα να ελέγξετε και γι’ αυτό θα συνεχίσει να αυξάνεται η φαρμακευτική δαπάνη. Γιατί ειδικά στην εφαρμογή της λίστας θα δείτε ότι δε βάλατε τα σωστά κριτήρια και σας το είπαμε αυτό και το λέμε με καλή διάθεση για να το ακούσετε.
Άρα, σήμερα το φάρμακο πληρώνεται επειδή δεν βγάλατε καμία αγορανομική διάταξη. Πραγματικά αν δεν είχατε κάνει τίποτα, αν βγάζατε ό,τι έλεγε ο νόμος, μια αγορανομική διάταξη το Φλεβάρη, τότε περίπου στα χίλια φάρμακα θα είχαν μειωθεί. Αν δεν κάνατε τίποτα, καμία τροπολογία. Τώρα λοιπόν, με όλα αυτά και που κάνατε, δεν έχει βγει καμία αγορανομική διάταξη.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Δηλαδή αν κάναμε μια οριζόντια μείωση το Φλεβάρη για όλα τα φάρμακα;
ΜΑΡΙΟΣ ΣΑΛΜΑΣ: Όχι, λέω το εξής, όχι οριζόντια. Ο νόμος λέει ότι το Φλεβάρη πρέπει να βγει αγορανομική διάταξη για τις τιμές.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Αν έβγαιναν λοιπόν…
ΜΑΡΙΟΣ ΣΑΛΜΑΣ: Αν έβγαιναν λοιπόν χίλια φάρμακα θα έπαιρναν μια ανακοστολόγηση προς τα κάτω. Δηλαδή σήμερα θα είχαμε κερδίσει από τα χίλια φάρμακα….
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Τα χίλια συνηθέστερα;
ΜΑΡΙΟΣ ΣΑΛΜΑΣ: Ακριβώς. Τα χίλια φάρμακα λοιπόν θα ήταν σήμερα φθηνότερα, αν δεν είχατε κάνει τίποτα. Τώρα λοιπόν και με όλα αυτά που κάνατε δεν έχει μειωθεί καθόλου κανένα φάρμακο, ούτε η αποζημίωση των ασφαλιστικών ταμείων.
Και επειδή το έχετε σαν άρθρο μέσα στο σχέδιο νόμου, πρέπει να σας πω, κύριε Υπουργέ, λέτε για τις ιδιωτικές κλινικές. Λέτε ότι, πρέπει να κερδίζουν στην χονδρική τιμή 16%. Να το δεχθούμε. Αλλά σας παρακαλούμε πάρα πολύ μη δώσετε καμία παράταση σ’ αυτό το θέμα για τον απλούστατο λόγο ότι όταν είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στα γραφεία σας κάθε μέρα, όταν κυνηγάτε να μειώσετε τη φαρμακευτική δαπάνη, δεν μπορεί σήμερα που μιλάμε να αγοράζεται το φάρμακο από τις ιδιωτικές κλινικές στα ταμεία σας, 35% πάνω στη χονδρική.
Γιατί πρέπει να δώσετε και τρεις μήνες παράταση στις ιδιωτικές κλινικές; Έχουμε αυτά τα περιθώρια, έχετε αυτά τα περιθώρια όταν θέλετε να νοικοκυρέψετε τα οικονομικά των ταμείων;
Πρέπει να πω και κάτι άλλο. Βλέπω, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει στρατηγική -κύριε Υπουργέ, δώστε λίγο έμφαση σ’ αυτό- λέτε, σε ένα συγκεκριμένο άρθρο, νομίζω στο 33, ότι θα τιμωρήσουμε τους γιατρούς ή τους φαρμακοποιούς που δεν τηρούν αυτά που λέει ο νόμος και σωστά κάνετε και αυξάνετε τις τιμωρίες. Όμως, σε κάποιο σημείο λέτε ότι, θα τους απαγορεύσουμε να συμβάλλονται ξανά με τα ταμεία. Τι σημαίνει αυτό, κύριε Υπουργέ; Σημαίνει ότι, την ώρα που λέτε ότι ο κλάδος υγείας των ασφαλιστικών ταμείων θα πάει στο Υπουργείο Υγείας, πώς θα υπάρχουν ασφαλιστικά ταμεία, θα συνεχίσετε να κάνετε συμβάσεις πάλι με τους γιατρούς; Αφού περιγράψατε ότι ο κλάδος περίθαλψης πάει στο Υπουργείο Υγείας. Άρα, ποιες συμβάσεις θα κάνουν τα ασφαλιστικά ταμεία; Δεν το έχετε περιγράψει ακόμα αυτό το μοντέλο και πρέπει να το κάνετε για να μπορέσετε να προχωρήσετε.
Τώρα στο θέμα των προμηθειών. Το Υπουργείο Υγείας με απαράδεκτο τρόπο, φέρνει με δέκα γραμμές υποτίθεται να αλλάξει το περίφημο πρόγραμμα και τρόπο προμηθειών των νοσοκομείων που είναι ύψους 5,5 δισεκατομμυρίων δραχμών συνολικά. Για ένα τόσο σοβαρό θέμα, απαξίωσε την Επιτροπή προμηθειών για έξι μήνες, που όταν παραιτήθηκαν τον Οκτώβριο και τα εννιά μέλη του διοικητικού συμβουλίου, έφτασε 15 Μάρτη για να ανανεώσει το διοικητικό συμβούλιο της Επιτροπής προμηθειών, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια όταν την ψηφίσαμε λέγατε ότι θα την καταργήσετε…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε, τελειώνω.
Και ορίζοντας τα νέα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, φέρνετε τώρα και νόμο που λέει ότι θα γίνονται από την Επιτροπή προμηθειών οι προμήθειες, θα μπορούν όμως και από τις υγειονομικές περιφέρειες, τις οποίες στον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ -διορθώστε με αν κάνω λάθος- λέτε ότι θα τις πάτε στους περιφερειάρχες αλλά θα μπορούν και τα νοσοκομεία να κάνουν διαγωνισμούς για προμήθειες.
Με ποιον τρόπο; Για όπου υπάρχουν ενιαίες προδιαγραφές και όπου υπάρχει υψηλό κόστος. Και ποιο είναι το υψηλό κόστος, και ποια υλικά έχουν ενιαίες προδιαγραφές; Και βάλτε κάποιον οποιονδήποτε υπάλληλο διοικητικό να αποφασίσει ποιος θα κάνει ποια προμήθεια. Είναι ένα πολύπλοκο σύστημα που δεν θα λειτουργήσει.
Και κάτι τελευταίο, κύριε Υπουργέ, που σας αφορά απόλυτα. Ήρθε η κυρία Υπουργός Υγείας και έφερε μια τροπολογία που αφορά, το πώς θα είναι η μετοχική σύνθεση των διαγνωστικών κέντρων.
Βεβαίως, της κυρίας Υπουργού Υγείας δεν της κοστίζει τίποτα, το αν θα έχει πενήντα ένα ο γιατρός ή εβδομήντα πέντε ο επιχειρηματίας. Σε εσάς κοστίζει, γιατί εσείς όταν αποζημιώνετε, ξέρετε ποιο θα έπρεπε να είναι το κριτήριό σας; Με ποιον τρόπο παίρνετε πιο φτηνές υπηρεσίες και με πιο καλή ποιότητα για τους πολίτες. Αλλά μια τέτοια μελέτη δεν έγινε. Έπρεπε να φέρετε μια μελέτη που να μας λέτε: Το μελετήσαμε και με αυτό τον τρόπο εάν έχουνε 51% οι γιατροί ή οι επιχειρηματίες οποιοδήποτε άλλο, έχουμε φθηνότερες υπηρεσίες και με καλύτερη ποιότητα. Και τότε κανένας δεν θα μπορούσε να μην το ψηφίσει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ολοκληρώστε παρακαλώ, κύριε συνάδελφε.
ΜΑΡΙΟΣ ΣΑΛΜΑΣ: Αλλά αποσπασματικές νομοθετικές πρωτοβουλίες την τελευταία στιγμή, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να μας βρουν σύμφωνους.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει η κυρία Ευγενία Τσουμάνη-Σπέντζα Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΤΣΟΥΜΑΝΗ-ΣΠΕΝΤΖΑ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, το σχέδιο νόμου που συζητούμε σήμερα αναφέρεται σε ένα κρίσιμο αναπτυξιακό και κοινωνικό ζήτημα, αυτό των σχέσεων εργασίας, που στις παρούσες συνθήκες λαμβάνει έντονη πολιτική διάσταση με δραματικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό απαιτεί και μια ξεκάθαρη και επί της ουσίας συζήτηση.
Για ποιες ρυθμίσεις μιλάμε όταν ήδη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση μιλούν περί πλήρους κατάργησης των εργασιακών σχέσεων;
Παράλληλα ωστόσο, το σχέδιο νόμου περιλαμβάνει μια σειρά ασφαλιστικών διατάξεων που είχαν εκπονηθεί σχεδόν στο σύνολό τους από τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και καίριας σημασίας διατάξεις τις οποίες το Υπουργείο Υγείας θα έπρεπε να έχει φέρει με ξεχωριστή νομοθετική πρωτοβουλία και χωρίς βεβαίως βραδυπορία, όπως ανέφερε και ο Υπουργός, θα χρειαζόταν μια μεγαλύτερη εγρήγορση εκ μέρους του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα περιοριστώ μόνο στο κύριο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων και των όρων εργασίας και θέλω να επισημάνω τα εξής: Η χώρα μας βιώνει μια κατάσταση οικονομικής ύφεσης, η οποία αναμένεται να επιφέρει δραματική επιδείνωση της καθημερινότητας, δοκιμάζοντας μάλιστα την κοινωνική συνοχή.
Ήδη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βρίσκεται κοντά μας και οι απαιτήσεις του ανατρέπουν ήδη τα συζητούμενα σήμερα. Στις συνθήκες αυτές, αποτελεί επιτακτικής σημασίας προτεραιότητα, έστω την ύστατη στιγμή να διατηρήσουμε κατά το δυνατόν θέσεις εργασίας, να συγκρατήσουμε την καλπάζουσα ανεργία.
Ως γνωστόν οι ευέλικτες μορφές εργασίας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο έχουν δημιουργηθεί ως απάντηση στις νέες οικονομικές αναγκαιότητες και αποδεδειγμένα συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Η καθιέρωση ευέλικτων μορφών απασχόλησης συνέτειναν και στην αύξηση της γυναικείας απασχόλησης όπου ακόμα, όπως γνωρίζουμε, επιμένουν οι ανισότητες και που με τη σειρά της η γυναικεία απασχόληση συμβάλλει ουσιαστικά στην αύξηση του ΑΕΠ και μάλιστα με πολύ συγκεκριμένα ποσοστά, σύμφωνα και με πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι προτείνουμε τις ευέλικτες μορφές εργασίας για τις γυναίκες, ωστόσο η παρούσα συγκυρία μας βάζει σε καινούργιες σκέψεις.
Είναι λοιπόν περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να διευκολύνουμε την εφαρμογή τους, ιδιαίτερα τώρα που ο κίνδυνος των απολύσεων είναι προ των πυλών. Δυστυχώς το υπό συζήτηση νομοσχέδιο δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα αυτά, αλλά αντιθέτως οδηγεί σε πρόσθετα εμπόδια, δημιουργώντας ανισορροπίες στις εργασιακές σχέσεις, χωρίς μάλιστα ουσιώδεις εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια.
Κύριε Υπουργέ, εκτιμώ ότι εγκλωβιστήκατε στις προτάσεις των νομικών, γνωρίζατε όμως τα αρνητικά σ’ αυτή τη συγκυρία αποτελέσματα και γι’ αυτό αναμέναμε επί της ουσίας μεγαλύτερη πολιτική τόλμη από την πλευρά σας.
Αγαπητοί συνάδελφοι, στην παρούσα συγκυρία και προκειμένου να προστατευθούν οι εργαζόμενοι από καταχρηστικές συμπεριφορές εργοδοτών, μεγαλύτερο βάρος θα έπρεπε να δοθεί, όπως και η ΟΚΕ επισημαίνει, στον αποτελεσματικό έλεγχο της εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας. Δεν πάσχει το νομοθετικό οπλοστάσιό μας από έλλειψη νόμων, αλλά από την κακή εφαρμογή και από καταστρατηγήσεις.
Με δεδομένες λοιπόν τις στρεβλώσεις και την ανεπάρκεια της δημόσιας διοίκησης, αυτό που απαιτείται είναι η ενίσχυση και αναβάθμιση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Απαιτείται επαρκής στελέχωσης, συνεχής επιμόρφωση και κατάρτιση του προσωπικού, συγκέντρωση του ελεγκτικού έργου σε μία αρχή, ηλεκτρονική παρακολούθηση και διασταύρωση δεδομένων, δημιουργία ίσως κέντρων άμεσης εξυπηρέτησης εργαζομένων και επιχειρήσεων, όπως εισηγείται και η ΟΚΕ. (4XS)
Παρά το γεγονός ότι ορισμένες από τις προτεινόμενες διατάξεις είναι προς τη θετική κατεύθυνση και τις θα υπερψηφίσουμε, θα ήθελα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα σημεία του νομοσχεδίου, που αποδεικνύουν το επιχείρημά μου για την επιβολή δυσκαμψιών. Έτσι, σε ότι αφορά τη μερική απασχόληση, τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια γνωστοποίησης της σύμβασης στην Επιθεώρηση Εργασίας, μόνο σε οκτώ ημέρες και μάλιστα, ημερολογιακές, επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις, οι οποίες με τις πολλαπλές παράλληλες υποχρεώσεις τους δυσκολεύονται να ανταποκριθούν τόσο άμεσα σε προθεσμίες και με ότι αυτό συνεπάγεται.
Όσον αφορά την προσαύξηση αμοιβής κατά 10%, αν παραστεί ανάγκη υπέρβασης του χρόνου ή κατά 7,5% σε καθεστώς εργασίας λιγότερο των τεσσάρων ωρών, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν μιλάμε για ένα νόμιμο ωράριο εργασίας, για νόμιμο χρόνο, αλλά για ένα συμβατικό χρόνο, που κατά συνέπεια δεν θα έπρεπε και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα πρέπει να υπάρχει πρόσθετη αμοιβή και επιβάρυνση του μισθολογικού κόστους.
Στο ζήτημα της ενοικίασης εργαζομένων, εκτιμώ ότι η διάταξη αυτή που απαιτεί την ειδική αιτιολόγηση των επιχειρησιακών αναγκών, μπορεί να οδηγήσει σε νέους τρόπους καταστρατήγησης. Άλλωστε, η σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία δεν προβλέπει κάτι αντίστοιχο.
Παρεμφερή προβλήματα δημιουργούνται, επίσης και στην περίπτωση της διαθεσιμότητας, όπου υπάρχει περίπτωση να δυσχερανθεί η εφαρμογή του θεσμού, όταν, παραδείγματος χάριν, μπορεί να συμπέσει η εφαρμογή της στο τέλος ενός έτους με την ανάγκη συνέχισης για επέκταση στον επόμενο.
Επίσης, ένα ερώτημα, κύριε Υπουργέ, το τεκμήριο του άρθρου 1 ισχύει για τις συμβάσεις που θα συναφθούν από εδώ και στο εξής ή για εκείνες που ήδη έχουν συναφθεί; Γιατί αυτό είναι σημαντικό θέμα, επισημαίνεται και από την Επιστημονική Επιτροπή.
Τέλος, κύριε Υπουργέ, νομίζω δεν πρέπει να μιλάμε μόνο επί της αρχής, αλλά και επί αρχών. Με αφορμή, λοιπόν, ασήμαντες μεν, αλλά ωστόσο νέες ρυθμίσεις στη τηλεργασία, φοβάμαι ότι προσβάλουμε τη συλλογική αυτονομία των κοινωνικών εταίρων, οι οποίοι, με δική τους πρωτοβουλία, συμφώνησαν και περιέλαβαν στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση του 2006 αυτούσιο το περιεχόμενο της ευρωπαϊκής συμφωνίας. Γιατί, λοιπόν, παρεμβαίνουμε αποσπασματικά; Ποιος μας το ζήτησε; Μας το ζήτησαν αυτοί που συμφώνησαν, ήδη;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τη στάση μας στη σημερινή συζήτηση και στις προτεινόμενες ρυθμίσεις λογοδοτούμε απέναντι στην κοινωνία και ιδίως, σε όλους όσους ανήκουν στο συνεχώς διογκούμενο κατάλογο των ανέργων, σε όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να απολέσουν την εργασία τους, αλλά και σε εκείνους από τους οποίους ζητούμε να στηρίξουν την αγορά εργασίας, ορθώνοντας ανάχωμα στον ορατό κίνδυνο έκρηξης της ανεργίας. Με τη στάση μας αυτή οφείλουμε να αφήσουμε πίσω ιδεοληψίες και μοντέλα, που κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών και να φροντίσουμε για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.
Και γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, εμείς θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο επί της αρχής.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Κι εμείς ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει τώρα η Βουλευτής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ουρανία Παπαδάκη-Παπανδρέου.
ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ-ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητήσαμε θεωρώ διεξοδικά, ίσως και υπερβολικά στην Επιτροπή, το παρόν νομοσχέδιο, το οποίο εμείς καταψηφίσαμε και βεβαίως, καταψηφίζουμε και σήμερα επί της αρχής, όπως ανέλυσαν λεπτομερώς οι συνάδελφοί μου προηγούμενα από το Κόμμα μου, το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.
Κύριε Υπουργέ, συνειδητοποιούμε, πλέον, όλοι σήμερα πως ζούμε σε μια εποχή κατάρρευσης ουσιωδών ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά και υπονόμευσης της θέσης των πάσης φύσεως ασφαλισμένων. Ο τίτλος «Εργασιακή Ασφάλεια» δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να ανταποκρίνεται στη σύγχρονη σκληρή πραγματικότητα. Η αξία των αγαθών στη σύγχρονη εποχή καταφαίνεται από τα προβλήματα που συνεπάγεται η απουσία τους.
Η εργασιακή ασφάλεια αποτελεί, πράγματι, ένα από τα υπέρτατα αγαθά και η συμβολή της στην ανθρώπινη ευτυχία, ηρεμία, ψυχική και σωματική υγεία είναι καθοριστική. Είναι αλήθεια πως οι προηγούμενες κυβερνήσεις απαξίωσαν εντελώς το αγαθό της εργασιακής ασφάλεια, αλλά και η τωρινή Κυβέρνηση, εσείς. Το μόνο που έχουμε σαν δεδομένο είναι μόνον υποσχέσεις για εργασιακές βελτιώσεις, αλλά, δυστυχώς, ο εργαζόμενος καθημερινά βιώνει μόνο την αναγκαστική προσαρμογή του στη σκληρή πραγματικότητα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σχετικά με τα όσα ορίζονται στο άρθρο 25, κύριε Υπουργέ, και αναφέρομαι, κυρίως, στον επαναπροσδιορισμό και την ενεργοποίηση των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής Προμηθειών Υγείας, ουσιαστικά δεν έχουμε αντίρρηση. Όμως, αναφερόμαστε, όπως και εσείς πάρα πολύ καλά ξέρετε, σε μια Επιτροπή που δεν λειτούργησε ουσιαστικά ποτέ, γιατί έλλειψε ο ουσιώδης μηχανισμός ελέγχου, δημιούργησε δε στα νοσοκομεία τεράστια προβλήματα δυσλειτουργίας, κυρίως στον ανεφοδιασμό τους. Θα σας πω ότι μας έλειπε στο εξωτερικό ιατρείο ακόμη αυτό το πολύ απλό και το πάρα πολύ φτηνό τεστ «Strept», για τον προσδιορισμό του στρεπτόκοκκου, διότι δεν είχε, λέει, η Επιτροπή και δεν μπορούσε να μας το δώσει. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, πώς μπορώ εγώ να πιστέψω, όταν τα πράγματα δεν έχουν καθόλου αλλάξει, ότι μπορεί αυτός ο μηχανισμός σήμερα να λειτουργήσει θετικά και να βοηθήσει τη λειτουργία στα νοσοκομεία.
Η νοσοκομειακή συσκευασία, η ηλεκτρονική διενέργεια διαγωνισμών με βάση τη δραστική φαρμακευτική ουσία, η δημιουργία βάσης δεδομένων, το παρατηρητήριο τιμών, σε σύγκριση πάντοτε με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι προς την πολύ σωστή κατεύθυνση. Όμως, και εδώ πρέπει να κρατούμε τους φόβους μας, έχουμε τους φόβους μας και θα περιμένουμε τα αποτελέσματά τους να κριθούν, δυστυχώς, μόνο πάλι στην καθημερινή πράξη και να δούμε εάν αυτά τελικά μπορούν να εφαρμοστούν. Η εμπειρία μέχρι σήμερα λέει ότι δεν είχε αλλάξει απολύτως τίποτα, κύριε Υπουργέ, και αυτό μας φοβίζει και μας στεναχωρεί.
Με την τροπολογία στο άρθρο 29, εμείς πιστεύουμε, γι’ αυτό και την υπερψηφίζουμε, ότι εμποδίζεται η μετατροπή της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, κυριολεκτικά, σε ένα σούπερ μάρκετ υγείας. Και δεν μπορώ να φανταστώ τη λογική με την οποία είχε αποφασίσει η Νέα Δημοκρατία να φέρει αυτή τη διάταξη. Δίδεται η ευκαιρία σε ειδικευόμενους γιατρούς και οδοντιάτρους να συμμετάσχουν, τουλάχιστον σε ένα ποσοστό 51%, μετοχικά σε εταιρείες παροχής ιδιωτικής, όμως, πρωτοβάθμιας υγείας.
Και βεβαίως, αυτή η ρύθμιση, εκτός των άλλων, εμείς πιστεύουμε ότι θα επιτρέψει και στο γιατρό και στον οδοντίατρο να ασκήσει ανεξάρτητα από τα οικονομικά συμφέροντα των επιχειρησιακών ομίλων, το λειτούργημά του, γιατί ο γιατρός έχει ένα λειτούργημα, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να συγκρατήσει και το κόστος στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, με μια προϋπόθεση, όμως, την οποία δεν βλέπουμε πουθενά, ότι θα υπάρχουν πάρα πολύ αυστηροί και σκληροί έλεγχοι.
Και εδώ, κύριε Υπουργέ, θέλω να αναφερθώ στο γεγονός ότι ουσιαστικά φέρνετε μια διάταξη η οποία σωστά, ρυθμίζει –όμως- μόνο την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Και ρωτούμε πάλι, τι γίνεται με τη δημόσια περίθαλψη υγείας; Την εγκαταλείψατε; Γιατί εμείς, ξέρετε, επιμένουμε σταθερά στη δημόσια πρωτοβάθμια υγεία.
(PS)

(FT)
(FT)
Και βεβαίως ξεχάσατε πάρα πολλούς λειτουργούς υγείας, όπως παραδείγματος χάρη θα αναφερθώ μόνο στο σύλλογο φυσιοθεραπευτών, οι οποίοι άνθρωποι και αυτοί διαμαρτύρονται, διότι στη λίστα για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας τους έχετε παντελώς λησμονήσει, όπως έχετε λησμονήσει και λογοθεραπευτές και πάρα πολλούς άλλους λειτουργούς υγείας, γι’ αυτό και επιμένουμε ότι έγιναν όλα αυτά με κάποια προχειρότητα.
Για το άρθρο 16 και τη διάταξη ασφαλιστικού περιεχομένου για τα ΑΜΕΑ, κύριε Υπουργέ, είναι εμφανέστατη η ανεπάρκειά της. Πρώτον, διότι δεν περιλαμβάνονται βαριές, μόνιμες και μη αναστρέψιμες κατηγορίες αναπηρίας, που θα προκύψουν μόνο μέσα από το εθνικό μητρώο, από το ενιαίο σύστημα αξιολόγησης ατόμων με αναπηρίες, από σωστές ειδικές επιστημονικές επιτροπές.
Πολύ καλά κάνατε και φέρατε σήμερα την ινοκυστική νόσο. Εξάλλου ήταν μία δικιά μου πρόταση και ερώτηση, αλλά εδώ έχουμε αφήσει πάρα πολλά άλλα νοσήματα. Είναι τόσα πολλά αυτά τα νοσήματα, κύριε Υπουργέ, που θα σας πω χαρακτηριστικά μόνο στην κατηγορία των νευρομυϊκών νοσημάτων έχουμε πάνω από διακόσια. Τα αφήσαμε αυτά τα άτομα όλα απέξω και διαμαρτύρονται. Τακτοποιήθηκαν κάποιοι, το δέχομαι, αλλά έχετε αφήσει το μεγάλο αριθμό των ατόμων με ειδικές ανάγκες απέξω.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Καθορίσατε στο άρθρο αυτό το ποσοστό αναπηρίας σε 80% και άνω. Με αυτό το ποσοστό αυτόματα αποκλείετε έναν πάρα πολύ μεγάλο αριθμό ατόμων με αναπηρίες, αφού έχουμε σήμερα ένα ισχύοντα κανονισμό εκτιμήσεως της αναπηρίας, ο γνωστός κανονισμός ΚΕΒΑ για όλους εμάς που προσδιορίσαμε την αναπηρία και όλες οι επιτροπές που λειτουργούν σήμερα δίνουν στους αναπήρους ποσοστό 67%. Τι γίνεται, λοιπόν, 80%, 67%; Ποιο είναι το ποσοστό; Εμείς, πιστεύουμε ότι το ποσοστό αναπηρίας 67% το δικαιούνται αυτοί οι άνθρωποι και πρέπει να συμπεριληφθούν εδώ σε αυτό το άρθρο. Και πιθανότατα, επειδή, όπως, βλέπετε δεν έχουμε έναν ξεκαθαρισμένο μπούσουλα σε αυτή την περίπτωση, μπορεί από το γεγονός αυτό να έχει προκύψει και τόσο μεγάλος αριθμός μαϊμούδων αναπήρων.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Εμείς χαιρετίσαμε την εγκατάσταση φαρμακείων με φαρμακοποιούς μέσα στις ιδιωτικές κλινικές με εξήντα κρεβάτια, πιθανώς θα μπορούσε να είναι και σαράντα.
Επιμένουμε και πάλι –και έτσι τελειώνω- στους αυστηρότερους ελέγχους. Όλα αυτά τα χρόνια όλοι ακούμε για μίζες στο χώρο της υγείας και στους γιατρούς. Ας το πούμε, λοιπόν, επιτέλους, ότι υπάρχουν λίγοι επίορκοι γιατροί, ας τους απομονώσουμε, αλλά ας δώσουμε επιτέλους στον άξιο Έλληνα επιστήμονα τη δυνατότητα να προσφέρει και να λειτουργήσει ανιδιοτελώς.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Στο σημείο αυτό η Βουλευτής κ. Ουρανία Παπανδρέου-Παπαδάκη καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς σας ευχαριστούμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συμφωνείτε να μιλήσει ακόμα ένας ομιλητής, στη συνέχεια να ψηφιστεί επί της αρχής το νομοσχέδιο και αύριο να ξεκινήσουμε με τους εισηγητές επί των άρθρων και αμέσως μετά οι τέσσερις ομιλητές που έχουν μείνει για να ολοκληρωθεί ο κατάλογος;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το Σώμα συμφώνησε.
Το λόγο έχει τώρα ο κ. Ιωάννης Κουτσούκος, Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι κρίσιμες στιγμές για τη χώρα μας και η συζήτηση που γίνεται στο Εθνικό Κοινοβούλιο για ένα τέτοιο νομοσχέδιο με τη σύνθεση και το περασμένο της ώρας δεν είναι αντίστοιχη της κρισιμότητας των στιγμών.
Όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να συζητήσουμε το νομοσχέδιο και να τοποθετηθούμε πάνω σε αυτό. Θα έλεγα ότι ξεκινώντας λίγο ανάποδα, για να το συνδέσω με τη συγκυρία, το νομοσχέδιο κάνει ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης που έχει ανάγκη ο τόπος μετά τον εκτροχιασμό των τελευταίων χρόνων, τη συσσώρευση του χρέους και των ελλειμμάτων που κατέστησαν τη χώρα μας ευάλωτη από τη διεθνή κερδοσκοπία και τις αγορές και υπονομεύουν το μέλλον αυτού του τόπου.
Θέλω να χαιρετίσω τις «πυροσβεστικές» διατάξεις του Υπουργείου που επιχειρεί να περιορίσει την πολυφαρμακία, την τεχνητή ζήτηση και τις σπατάλες, που έχουν εκτινάξει τα χρέη των νοσοκομείων και των ασφαλιστικών οργανισμών.
Πιστεύω ότι όλες οι πτέρυγες θα ψηφίσουν αυτές τις ρυθμίσεις. Η παρότρυνσή μου, βεβαίως, προς το Υπουργείο Υγείας είναι ότι μας χρειάζεται ένας πιο σύγχρονος μηχανισμός με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και τον έλεγχο για να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί δεν φταίει κανένας πολίτης και κανένας ασφαλισμένος να πληρώνει τους διάφορους κερδοσκόπους και απατεώνες.
Αγαπητοί συνάδελφοι, η τυπική μισθωτή εργασία, όπως τη γνωρίσαμε μετά τη βιομηχανική επανάσταση, δοκιμάζεται. Δοκιμάζεται, γιατί άλλαξαν τα πρότυπα της παραγωγής, οι νέες τεχνολογίες, ο τρόπος ζωής, μία διαφορετική κουλτούρα έχουν κάνει φύλλο και φτερό την τυπική μισθωτή εργασία, όπως τη γνώρισαν και την κατοχύρωσαν οι κοινωνίες με τις παρεμβάσεις των συνδικάτων και των σοσιαλιστικών δυνάμεων, κυρίως στην Ευρώπη.
Νέες άτυπες μορφές απασχόλησης έχουν αναπτυχθεί, νέες παραγωγικές δομές. Εκείνο που έχει σημασία κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για τις εργασιακές σχέσεις, είναι να δούμε πώς και με ποιες διατάξεις θα εντάξουμε στις θεσμοθετημένες διαδικασίες αυτές τις μορφές απασχόλησης και θα προστατεύσουμε τους εργαζόμενους και όχι πως θα βάλουμε απαγορευτικές διατάξεις, γιατί με απαγορευτικές διατάξεις και φετφάδες δεν πάει μπροστά η κοινωνία.
Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα, να προστατεύσει τέτοιες μορφές απασχόλησης. Νομίζω ότι το κάνει με συγκεκριμένες διατάξεις, που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών του ΣΕΠΕ, δηλαδή και την αυστηροποίηση των διατάξεων, το κάνει με όρια που βάζει στη μερική απασχόληση και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων με μερική απασχόληση με τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους εργαζόμενου, το κάνει με την προστασία των απασχολούμενων με τη λεγόμενη προσωρινή απασχόληση, δηλαδή των «ενοικιαζομένων εργαζόμενων», για τους οποίους έχει γίνει πολύ συζήτηση στον τόπο μας, με το όριο των 12 μηνών που βάζει και από εκεί και πέρα θεωρεί ότι αυτοί οι εργαζόμενοι είναι εργαζόμενοι με σύμβαση αορίστου χρόνου.
Παραπέρα, το νομοσχέδιο προωθεί την κατοχύρωση της διαδικασίας του κοινωνικού διαλόγου, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπου χρειάζεται να υπάρξουν ρυθμίσεις, μας επαναφέρει, δηλαδή, σε διατάξεις που είχαν αμφισβητηθεί και είχαν καταργηθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και κυρίως από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τα προηγούμενα χρόνια.
Θα ήθελα, έτσι, να ήταν εδώ στο Κοινοβούλιο είτε ο κ. Μαγγίνας, είτε ο κ. Τσιτουρίδης, αλλά δυστυχώς δεν είναι στη Βουλή. Θα επιθυμούσα, βεβαίως, τον κ. Αλογοσκούφη, ούτε και αυτός είναι στη Βουλή. Είναι, όμως, ο κ. Παναγιωτόπουλος, ο οποίος έφερε εδώ ρυθμίσεις που κατακρεούργησαν το οκτάωρο, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για να μας πει την άποψή του για το νομοσχέδιο. Δυστυχώς, νομίζω, δεν θα έλθει, ούτε θα τολμήσει να μιλήσει.
Το νομοσχέδιο αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα με την κατοχύρωση της τηλε-εργασίας, με τις ρυθμίσεις για τους αλλοδαπούς απασχολούμενους, παρ’ ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι αυστηρές, ιδίως για όσους έχουν εργαζόμενους στον αγροτικό τομέα.
Θα έλεγα, κύριε Υπουργέ, για να κάνω μία αναφορά σε μία ρύθμιση που θεωρώ αυτονόητο ότι θα έπρεπε να υπάρχει, όσον αφορά το μητρώο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που κατοχυρώνεται με το νομοσχέδιο. Ας ελπίσουμε, κύριε Υπουργέ, ότι και εσείς και εμείς, όλοι, θα φροντίσουμε αυτό το μητρώο εις το μέλλον να μη γίνει μουσείο για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, βλέποντας τα δύσκολα που έρχονται μπροστά μας.
(AS)
(PS)
Γιατί αυτό θα αγγίξει το κεκτημένο των εργαζομένων, το κεκτημένο του ευρωπαϊκού πολιτισμού που είναι η κατοχύρωση του δικαιώματος του εργαζόμενου και της συλλογικής του εκπροσώπησης να διαπραγματεύεται την εργατική του δύναμη.
Θα κλείσω τη τοποθέτησή μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τις διατάξεις που έχουν να κάνουν με τον ΟΓΑ, μια και ξέρετε ότι εκλέγομαι σε μια αγροτική περιοχή.
Ζήσαμε σε μία περίοδο που η διοίκηση του ΟΓΑ επιχείρησε ετσιθελικά και με εγκυκλίους να καλύψει τις αδυναμίες της. Το ξεχείλωμα των δαπανών, την ανυπαρξία της στο να εισπράξει τα έσοδα, με το να εντάξει απασχολούμενους σε χωριά κάτω από 2.000 στον ΟΑΕΕ ετσιθελικά και με το ζόρι. Και παρενέβη και ο Συνήγορος του Πολίτη, καταγγείλαμε και εμείς αυτές τις παρεμβάσεις με εγκυκλίους, ότι ήταν εκτός του νομοθετικού πλαισίου. Και έρχεται σήμερα το Υπουργείο να βάλει μία τάξη που κατοχυρώνει αυτούς που ασκούν το επάγγελμα στα χωριά, που δίνει τη δυνατότητα στον ΟΑΕΕ να αμφισβητήσει αυτούς που δηλώνουν έδρα στα χωριά, αλλά ασκούν δραστηριότητες εκτός χωριών.
Νομίζω όμως ότι αυτό έχει και μία εκδικητική διάσταση, κύριε Υπουργέ. Πρέπει να παρασυρθήκατε από τον ΟΑΕΕ. Δεν μπορεί να τιμωρήσουμε αναδρομικά αυτούς που χωρίς ευθύνη τους ανήκουν σήμερα στον ΟΓΑ και ο ΟΑΕΕ θεώρησε ότι έπρεπε να ήταν στον ΟΑΕΕ γιατί έχει μια τέτοια διάταξη –και επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, μισό λεπτό- αυτό το νομοσχέδιο.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω κύριε Υπουργέ, να συνεννοηθείτε και με την κυρία Μπατζελή, διότι η κυρία Μπατζελή μας παρουσίασε ένα σχέδιο με βάση το οποίο κατά κύριο επάγγελμα αγρότης είναι αυτός που έχει το 35% του εισοδήματός του από αγροτική δραστηριότητα. Και εσείς και το Υπουργείο Οικονομικών εντάσσουμε στον ΟΑΕΕ αυτούς που έχουν -και τους θεωρούμε μη αγρότες- το 50%. Επιτέλους, η Κυβέρνηση, για ορισμένα τέτοια ζητήματα, πρέπει να έχει μία στοιχειώδη συνεννόηση. Δεν μπορεί να νομοθετεί το ένα Υπουργείο μ' αυτό τον τρόπο και το άλλο με διαφορετικό τρόπο.
Όπως επίσης θα ήθελα να παρατηρήσω ότι –εντάξει- διεκδικούμε για τους αγρότες να βάλλουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειες μέχρι τα 100 κιλοβάτ, για να μην μπούνε οι καταφερτζήδες, να μην μπουν αυτοί που θέλουν να εκμεταλλευθούν μία καινούρια πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει, ότι επειδή θα κάνουν πράξη μία ανάγκη, θα τους εντάξουμε σε μία άλλη ασφαλιστική κλάση. Δεν αλλάζει ο χαρακτήρας, εφόσον είναι πραγματικοί αγρότες.
Σας τα λέω αυτά, γιατί αύριο δεν θα ξαναπάρω το λόγο στα άρθρα και παρακαλώ για τις αντίστοιχες προσαρμογές.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Βέβαια δεν επιτρέπεται στον Πρόεδρο να παίρνει το λόγο, αλλά με τη συναίνεση του Σώματος θα ήθελα να πω, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να πω ότι οι δύο παρατηρήσεις και του κ. Ροντούλη και του κ. Κουτσούκου για το θέμα αυτό είναι πολύ σοβαρές, καθώς επίσης και οι αγρότες έχουν αποκλεισθεί δύο φορές από το θέμα των φωτοβολταϊκών: Μία γιατί απαγορεύεται στις ζώνες υψηλής παραγωγικότητας, στη γη δηλαδή, να μπορούν να έχουν αυτή τη δυνατότητα και μία τώρα με το ασφαλιστικό.
Άρα, νομίζω ότι είναι δύο πράγματα που θέλουν λίγο προσοχή. Πιστεύω ότι αυτό θα το κάνετε. Συγγνώμη για την παρέμβαση.
(Χειροκροτήματα)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 00.28’ λύεται η συνεδρίαση για σήμερα Τετάρτη 28 Απριλίου 2010 και ώρα 10.00΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος νομοθετική εργασία: Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: «Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις».

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ







ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις.




Τελευταία Αποθήκευση: 27/4/2010 7:06:00 μμ Από: Βελωνάκη Νατάσα
Εκτυπώθηκε: 27/4/2010 7:06:00 μμ

PDF:

es20100427_1.pdf

TXT:

es100427_1.doc

Επιστροφή