Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΒ, Σύνοδος: Α΄, Συνεδρίαση: Ξ΄ 08/01/2008

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΒ΄
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Ξ΄
Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

ΘΕΜΑΤΑ

Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Επικύρωση Πρακτικών. σελ.

Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών. σελ.
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών. σελ.

Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: « Σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και άλλες διατάξεις». σελ.
2. Κατάθεση σχεδίων νόμων:
α) Οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Εξωτερικών και Δικαιοσύνης, κατέθεσαν σχέδιο νόμου « Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν για την αμοιβαία προστασία και προώθηση των επενδύσεων και των ρηματικών διακοινώσεων σχετικά με την τροποποίηση του άρθρου 1 παρ. 4 αυτής ». σελ.
β) Οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών και Εξωτερικών κατέθεσαν σχέδιο νόμου: « Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβερνήσεως της Δημοκρατίας της Ινδίας στην Επιστημονική και Τεχνολογική συνεργασία ». σελ.
γ) Οι Υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών και Εξωτερικών, κατέθεσαν σχέδια νόμων:
i) « Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου για την αμοιβαία συνδρομή μεταξύ των Τελωνειακών τους Διοικήσεων ». σελ.
ii) « Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν για την αμοιβαία συνδρομή μεταξύ των Τελωνειακών τους Διοικήσεων ». σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών:
ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ Γ. σελ.
ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ Δ. σελ.
ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ Ε. σελ.
ΒΑΡΒΑΡΙΓΟΣ Δ. σελ.
ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Κ. σελ.
ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ Μ. σελ.
ΒΟΡΙΔΗΣ Μ. σελ.
ΓΕΙΤΟΝΑΣ Κ. σελ.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Α. σελ.
ΔΑΜΑΝΑΚΗ Μ. σελ.
ΔΕΝΔΙΑΣ Ν. σελ.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ Α. σελ.
ΔΡΑΓΩΝΑ Θ. σελ.
ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Ν. σελ.
ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ Θ. σελ.
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ Γ. σελ.
ΚΑΡΤΑΛΗΣ Κ. σελ.
ΚΑΤΣΕΛΗ Λ. σελ.
ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ Β. σελ.
ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ Ο. σελ.
ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ Δ. σελ.
ΚΟΥΤΜΕΡΙΔΗΣ Ε. σελ.
ΛΕΓΚΑΣ Ν. σελ.
ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ Ι. σελ.
ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ Κ. σελ.
ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ Π. σελ.
ΜΠΕΚΙΡΗΣ Μ. σελ.
ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Μ. σελ.
ΠΑΓΚΑΛΟΣ Θ. σελ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Π. σελ.
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. σελ.
ΠΛΕΥΡΗΣ Α. σελ.
ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ Η. σελ.
ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ Α. σελ.
ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ Φ. σελ.
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Π. σελ.
ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ Χ. σελ.
ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ Ε. σελ.
ΤΖΑΚΡΗ Θ. σελ.
ΦΙΛΙΝΗ Α. σελ.
ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Μ. σελ.




ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Ξ΄
Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008
Αθήνα, σήμερα στις 8 Ιανουαρίου 2008, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.01’, συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία της Β΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΕΛΣΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Να ευχηθώ σε όλους σας εκ μέρους του Προεδρείου χρόνια πολλά, καλή χρονιά, υγεία, χαρά και πρόοδο στις οικογένειές σας. Εύχομαι επίσης να είναι το έργο όλων μας στο Κοινοβούλιο αποτελεσματικό και αυτό που οι εντολείς μας αναμένουν από μας.
Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
(Ανακοινώνονται προς το Σώμα από τον Βουλευτή κ. Μιχαήλ Μπεκίρη, Βουλευτή Αχαΐας, τα ακόλουθα:
Α. ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
1) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας με το οποίο ζητείται η απομάκρυνση πλοίου από την παραλία της Κάτω Ζάκρου Νομού Λασιθίου.
2) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας με το οποίο ζητείται η εναρμόνιση του Εθνικού Χωροταξικού σε σχέση με αυτό της Κρήτης.
3) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στο αίτημα τροποποίησης του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου του Νομού Λασιθίου.
4) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Ιτάνου Νομού Λασιθίου ζητεί την απομάκρυνση πλοίου από το λιμάνι της Κάτω Ζάκρου.
5) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η κ. Σφακιωτάκη Ευαγγελία ζητεί από την περιφέρεια Μακεδονίας - Θράκης, τη χορήγηση δανείου σε δικαιούχους για την εξόφληση ακινήτου της.
6) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Νεάπολης Νομού Λασιθίου ζητεί την ίδρυση στη Νεάπολη της Μεταβατικής έδρας, του Εφετείου Ανατολικής Κρήτης.
7) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η κ. Ελένη Σταύρου ζητεί την αποζημίωση του συζύγου της λόγω ηθικής βλάβης.
8) Ο Βουλευτής Νομού Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία ο Δήμαρχος Ασπρόπυργου Νομού Αττικής ζητεί να μην ιδρυθεί νέα Ε.Π.Α.Σ. στην Ελευσίνα.
9) Ο Βουλευτής Νομού Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία Συμβασιούχοι Καθηγητές Μουσικής των Μουσικών Σχολείων ζητούν το μόνιμο διορισμό των καθηγητών μουσικής.
10) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ κατέθεσε αναφορά, με την οποία ο Δήμος Κόφινα Ηρακλείου ζητεί τη συνέχιση της λειτουργίας της θυρίδας Ε.Τ.Ε. στην περιοχή του.
11) Ο Βουλευτής Νομού Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία ο Σύλλογος Εργαζομένων της Επαγγελματικής Κατάρτισης Α.Ε. καταγγέλει τη μη χρηματοδότηση της εν λόγω εταιρίας για το έτος 2008.
12) Ο Βουλευτής Λαρίσης κ. ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των 20ου και 38ου Δημοτικών Σχολείων και των 12ου και 16ου Νηπιαγωγείων Λάρισας διαμαρτύρονται για την αγορά ή ανταλλαγή οικοπέδου που βρίσκεται δίπλα στα Σχολεία από τον Δήμαρχο Λάρισας.
13) Η Βουλευτής Ηλείας κ. ΚΡΙΝΙΩ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας στο οποίο ζητείται η ίδρυση Εφετείου στον Πύργο Ηλείας.
14) Η Βουλευτής Ηλείας κ. ΚΡΙΝΙΩ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ κατέθεσε αναφορά, με την οποία ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Μεταποιημένων Οπωροκηπευτικών Νομού Ηλείας ζητεί μετά την αποδέσμευση της επιδότησης από την παραγωγή να συμπεριληφθούν στην επιδότηση οι ανασυστάσεις που έχουν γίνει από μεταβίβαση δικαιωμάτων.
15) Ο Βουλευτής Β’ Πειραιώς κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αρκαδίας καταγγέλλει ότι υπερήλικες οδηγούν τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ Αρκαδίας.
16) Οι Βουλευτές Α΄ Θεσσαλονίκης κ.κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΙΩΓΑΣ και ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΙΔΟΥ κατέθεσαν αναφορά, με την οποία Ελαιοπαραγωγοί του Νομού Χαλκιδικής ζητούν τη λήψη οικονομικών μέτρων για τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου επεξεργασίας βρώσιμων ελιών του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ορμύλιας.
17) Οι Βουλευτές Α’ Πειραιώς κ. ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ και Εύβοιας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ κατέθεσαν αναφορά, με την οποία η Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού ζητεί την απελευθέρωση των ναυτεργατών του Ro/Ro πλοίου «ΝΙΚΟΛΑΣ Α.», που κρατείται στο λιμάνι Σαφάκα της Αιγύπτου.
18) Ο Βουλευτής Νομού Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία η κ. Καλλιώρα Μαρία διαμαρτύρεται για την αύξηση του ορίου ύψους των γυναικών που εισάγονται στις Στρατιωτικές Σχολές.
19) Ο Βουλευτής Πέλλης κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία το Σωματείο Νοσηλευτικού Προσωπικού Β΄ΠΕΣΥΠ Κεντρικής Μακεδονίας ζητεί την πρόσληψη νοσηλευτών στο Γενικό Νοσοκομείο Γιαννιτσών.
20) Οι Βουλευτές Α΄ Αθηνών κ. ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ (ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ και Β’ Αθηνών κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ – ΕΥΑ ΜΕΛΑ κατέθεσαν αναφορά, με την οποία το Πανελλήνιο Συντονιστικό Όργανο Συλλόγων και Σωματείων «Βοήθεια στο Σπίτι» ζητεί τη μετατροπή των συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων στο πρόγραμμα, από ορισμένου, σε αορίστου χρόνου.
21) Ο Βουλευτής Πέλλης κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία ο κ. Στεφανίδης Βασίλης ζητεί άδεια οικοδόμησης για το οικόπεδό του στην Έδεσσα.
22) Οι Βουλευτές Νομού Αττικής κ. ΔΗΜΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ και Β’ Αθηνών κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΥΡΙΚΟΣ κατέθεσαν αναφορά, με την οποία το Σωματείο Εργαζομένων Καζίνο - Ξενοδοχείου και Τελεφερίκ Πάρνηθας ζητεί την εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζόμενους στο συγκρότημα.
23) Οι Βουλευτές Μαγνησίας κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ, Λαρίσης κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ και Τρικάλων κ. ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ κατέθεσαν αναφορά, με την οποία η Ομοσπονδία Αλιέων Περιφέρειας Θεσσαλίας ζητεί την επιστροφή των σκαφών των μελών της στο αλιευτικό καταφύγιο του Βόλου Μαγνησίας.
24) Οι Βουλευτές Κέρκυρας κ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ και Ιωαννίνων κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΥΣΑΝΔΡΑΚΗΣ κατέθεσαν αναφορά, με την οποία η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του Δήμου Κερκυραίων ζητεί την αύξηση της χρηματοδότησης για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των Σχολείων του Δήμου Κερκυραίων.
25) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ κατέθεσε αναφορά, με την οποία η Πανελλήνια ΄Ενωση Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών ζητεί τη μονιμοποίηση των αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών της δημόσιας εκπαίδευσης.
26) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ κατέθεσε αναφορά, με την οποία η Πανελλήνια ΄Ενωση Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών ζητεί τη θεσμοθέτηση ευνοϊκών ρυθμίσεων για το μόνιμο διορισμό των αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών.
27) Ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΕΡΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία η Ορθοπεδική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Μεσολογγίου «ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ» ζητεί την πλήρη κάλυψη των κενών θέσεων νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού του Νοσοκομείου.
28) Η Βουλευτής Α΄ Αθηνών κ. ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ κατέθεσε αναφορά, με την οποία οι Σύλλογοι Αποφοίτων των τμημάτων μουσικών σπουδών και μουσικής επιστήμης και τέχνης και ο Πανελλήνιος Σύλλογος πανεπιστημιακών εκπαιδευτικών μουσικής ζητούν την άμεση διενέργεια διαγωνισμού του Α.Σ.Ε.Π. για τα σχολεία γενικής παιδείας και τα μουσικά σχολεία, με τη συμμετοχή αποκλειστικά αποφοίτων πανεπιστημιακών τμημάτων μουσικής.
29) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΦΩΤΙΟΣ - ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία ο κ. Ιωάννης Καραχάλιος, κάτοικος Γλυφάδας Αττικής ζητεί την άμεση αποξήλωση όλων των διαφημιστικών πλαισίων εντός των ορίων του Δήμου Γλυφάδας.
30) Ο Βουλευτής Β’ Αθηνών κ. ΦΩΤΙΟΣ - ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία η Συνομοσπονδία Ζωοφιλικών Σωματείων Ελλάδος ζητεί να εφαρμοσθεί και στην Ελλάδα ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός για τη «μη εμπορικού χαρακτήρα μετακίνηση ζώων συντροφιάς».
Β. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 718/15-10-07 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Δήμου Κουμπούρη, Βέρας Νικολαΐδου και Ιωάννου Πρωτούλη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 62712/6-11-07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εσωτερικών η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην ανωτέρω σχετική ερώτηση των Βουλευτών: κ.κ. Δ. Κουμπούρη, Β. Νικολαΐδου και Γ. Πρωτούλη, κατά λόγο αρμοδιότητάς μας, μετά από σχετική αλληλογραφία με την Περιφέρεια Αττικής, σας γνωρίζουμε τα εξής:
Στον Βρεφονηπιακό Σταθμό Άνω Λιοσίων δημιουργήθηκε πρόβλημα εξαιτίας του πρόσφατου σεισμού και δόθηκε προσωρινή λύση εγκατάστασης σε κοvτέινερ. Στη συνέχεια, ο Δήμος προχώρησε στη διαδικασία ανέγερσης νέων κτιρίων, τα οποία δεν ολοκληρώθηκαν ακόμη λόγω διαδικαστικού προβλήματος. Η Νέα Δημοτική Αρχή έχει κάνει όλες τις νόμιμες ενέργειες για να λυθεί το πρόβλημα . Εν συνεχεία, έχει προγραμματίσει την μεταφορά των υπολοίπων σε νέους οικίσκους, ώστε να εξασφαλιστεί απρόσκοπτα η λειτουργία των Νηπιακών και Βρεφονηπιακών Σταθμών, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία στέγασης στα νέα κτίρια.
Σε ό,τι αφορά το προσωπικό, με τις διατάξεις του άρθρου 11 π.δ.164/2004 δόθηκε η δυνατότητα σε συμβασιούχους που πληρούσαν τις προϋποθέσεις, κατά το χρονικό διάστημα που προβλεπόταν από το εν λόγω προεδρικό διάταγμα, κάλυπταν δηλαδή πάγιες και διαρκείς ανάγκες των φορέων όπου απασχολούνταν, να καταταγούν σε θέσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στους φορείς αυτούς.
Σε αυτό το πλαίσιο, και με τις αριθμ. 33397/1-9-2006 και 35359/4-9-2006 Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, συστήθηκαν συνολικά είκοσι τέσσερις θέσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στους παιδικούς σταθμούς δήμου Άνω Λιοσίων, για να πληρωθούν εν συνεχεία από τους δικαιούχους.
Πέραν των ανωτέρω, από τις κείμενες διατάξεις δεν παρέχεται πλέον η δυνατότητα μετατροπής των συμβάσεων των συμβασιούχων που απασχολούνται στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς σε αορίστου χρόνου, ούτε η με οποιοδήποτε τρόπο μονιμοποίησή τους.
Ωστόσο, εφόσον πρόκειται πράγματι για την κάλυψη παγίων αναγκών των εν λόγω νομικών προσώπων, με τις διατάξεις του άρθρου 30 παρ.3 του ν.3274/2004 παρέχεται η δυνατότητα να προσλάβουν μόνιμο προσωπικό χωρίς να απαιτείται η χρονοβόρα διαδικασία της αποστολής σχετικού αιτήματος στο ΥΠΕΣ για έγκριση από την Τριμελή εξ Υπουργών Επιτροπή της 33/2006 ΠΥΣ, πάντα με πρόβλεψη των απαιτούμενων πιστώσεων στον προϋπολογισμό τους και των αντίστοιχων θέσεων στους Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας τους, και με τη διαδικασία του άρθρου 18 ν.2190/94.
Στην εν λόγω διαδικασία πλήρωσης των θέσεων οι νυν συμβασιούχοι μπορούν να λάβουν μέρος λαμβάνοντας την προσαύξηση της μοριοδότησης λόγω εμπειρίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 2 ν.3320/2005, εφόσον έχουν τις προϋποθέσεις, ή αλλιώς τη μοριοδότηση που προβλέπεται από τις κείμενες διατάξεις.
Στον νέο Δημοτικό και κοινοτικό Κώδικα, ν. 3463/2006 (ΦΕΚ Α' 114/8-6-06), συστηματοποιούνται για πρώτη φορά οι αρμοδιότητες (άρθρο 75) σε επτά διακεκριμένους τομείς, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και οι τομείς της Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης και της Απασχόλησης.
Οι αρμοδιότητες αυτές αφορoύν, μεταξύ άλλων:
Στην υποστήριξη και κοινωνική φροντίδα της βρεφικής και παιδικής ηλικίας, με την ίδρυση και λειτουργία νομικών προσώπων και ιδρυμάτων (όπως παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών, βρεφοκομείων, ορφανοτροφείων, κλπ.) και τη μελέτη και εφαρμογή σχετικών κοινωνικών προγραμμάτων.
Συνεπώς η δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών απόκειται αποκλειστικά στην βούληση των οικείων δημοτικών συμβουλίων.
Περαιτέρω, με την αριθμ. 9910/22-2-2005 (ΦΕΚ Β' 296) ΚΥΑ, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, συγκροτήθηκε στο Υπουργείο μας Ομάδα Διοίκησης Έργου με στόχο τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου, τη βελτίωση των όρων λειτουργίας και τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων παροχής ποιοτικών υπηρεσιών των δημοτικών παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών προς τους πολίτες. Στα αντικείμενα της ΟΔΕ περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και το ζήτημα των τροφείων.
Η επιβολή τροφείων γίνεται με βάση τις διατάξεις του άρθρου 9 του Πρότυπου Κανονισμού Λειτουργίας των Δημοτικών Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών (ΚΥΑ 16065/22-4-2002, ΦΕΚ Β'497) σύμφωνα με τις οποίες το Διοικητικό Συμβούλιο του νομικού προσώπου μετά από πλήρως τεκμηριωμένη σύμφωνη γνώμη του οικείου ΟΤΑ και η οποία θα είναι σύμφωνη με τον κοινωνικό χαρακτήρα των παρεχόμενων υπηρεσιών, μπορεί να ορίζει κριτήρια επιβολής μηνιαίας οικονομικής εισφοράς (τροφεία) στις οικογένειες των φιλοξενούμενων παιδιών, σύμφωνα με την οικονομικής τους δυνατότητα. Με την ίδια απόφαση του, το διοικητικό συμβούλιο ορίζει τις περιπτώσεις των οικογενειών που μπορούν να απαλλαγούν από την καταβολή της οικονομικής εισφοράς, ή που θα καταβάλλουν αυτή μειωμένη.
Σημειώνεται, τέλος, ότι η απόφαση επιβολής τροφείων εντάσσεται στα πλαίσια της οικονομικής και διοικητικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ και των νομικών τους προσώπων.
Παράλληλα, το Υπουργείο μας χρηματοδοτεί από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους αποκλειστικά και μόνον τους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ της Χώρας, για κάλυψη των λειτουργικών δαπανών των πρώην κρατικών παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών οι οποίοι περιήλθαν στην εποπτεία τους σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 12 του Ν .2880/2001, καθώς και αυτές του άρθρου 8 του Ν .3106/2003. Επισημαίνουμε ότι από το τρέχον έτος και εφ' εξής, οι εν λόγω χρηματοδοτήσεις εντάσσονται στην τακτική επιχορήγηση που λαμβάνουν οι δικαιούχοι οργανισμοί.
Ο Υφυπουργός
ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΑΚΟΣ»
2. Στην με αριθμό 2011/16.11.07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ντίνου Ρόβλια δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Β-2849/11.12.07 έγγραφο από τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ερώτησης με αριθμό 2011/16-11-2007, που κατέθεσε στη Βουλή ο Βουλευτής κ. Ντίνος Ρόβλιας, από πλευράς Υπ.Μ.Ε., θέτουμε υπόψη σας τα παρακάτω στοιχεία που αφορούν στις εκκρεμότητες ενσωμάτωσης στο εσωτερικό δίκαιο Οδηγιών και λοιπών ευρωπαϊκών νομοθετικών κειμένων :
1) Οι Οδηγίες 99/17 και 99/18 αφορούν σε φανούς διαφόρων τύπων μηχανοκίνητων οχημάτων.
Αιτία καθυστέρησης: Η καθυστέρηση εναρμόνισης οφείλεται στην καθυστέρηση δημοσίευσης του τεχνικού κανονισμού της Οικονομικής Επιτροπής για την Ευρώπη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Ε.Ε. του Ο.Η.Ε.) που περιλαμβάνεται στα σχετικά παραρτήματα.
2) Οι Οδηγίες 2001/6,2003/29,2004/89,2004/110 και 2006/90 αφορούν σε σιδηροδρομικές μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων.
Αιτία καθυστέρησης Τα ογκώδη παραρτήματα δεν είχαν μεταφραστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην ελληνική γλώσσα. Με πρωτοβουλία του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, ανατέθηκε στο Ε.Μ.Π. η μετάφραση αυτών των παραρτημάτων, προκειμένου να προχωρήσει η εναρμόνιση του εθvικού δικαίου με τις ανωτέρω Οδηγίες.
Πορεία εναρμόνισης: Εκτιμάται ότι η εναρμόνιση θα ολοκληρωθεί μέσα στο Μάιο του 2008.
3) Οι Οδηγίες 2003/28, 2004/111, 2006/89 αφορούν σε οδικές μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων.
Αιτία καθυστέρησης Η καθυστέρηση οφείλεται στο ότι τα ογκώδη παραρτήματα δεν είχαν μεταφραστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην ελληνική γλώσσα. Με πρωτοβουλία του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, ανατέθηκε στο Ε.Μ.Π. η μετάφραση αυτών των παραρτημάτων, προκειμένου να προχωρήσει η εναρμόνιση του εθνικού δικαίου με τις ανωτέρω Οδηγίες.
Πορεία εναρμόνισης: Η σχετική Κ.Υ.Α έχει υπογραφεί από το Υπ.Μ.Ε. και, από 12.10.2007, βρίσκεται στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. για υπογραφή. Εκτιμάται ότι η εναρμόνιση θα έχει ολοκληρωθεί μέσα στον Ιανουάριο του 2008.
4) Οι Οδηγίες 2006/81 , 2006/96 και 2006/103 αφορούν σε τροποποιήσεις συγκεκριμένων Οδηγιών (η 2006/81, μίας Οδηγία, η 2006/96, 30 Οδηγιών και η 2006/103, 5 Οδηγιών) του τομέα μεταφορών, λόγω προσχώρησης στην Ε.Ε. της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας.
Πορεία εναρμόνισης: Η Κ.Υ.Α που εναρμονίζει το εθνικό δίκαιο με την Οδηγία 2006/96 βρίσκεται στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. για υπογραφή από 8.11.2007. Η Κ.Υ.Α και το Π.Δ. που εναρμονίζουν το εθνικό δίκαιο με την Οδηγία 2006/103 βρίσκονται στο ΥΠ.ΟΙ.Ο. για υπογραφή από 19.11.2007. Τέλος, η Κ.Υ.Α που εναρμονίζει το εθνικό δίκαιο με την Οδηγία 2006/81 θα υπογραφεί από το Υπ.Μ.Ε. μέσα στη β' εβδομάδα του Δεκεμβρίου 2007.
Εκτιμάται ότι οι ανωτέρω διαδικασίες για τις Κ.Υ.Α θα έχουν ολοκληρωθεί μέσα στον Ιανουάριο του 2008, ενώ για το Π.Δ., μέσα στο α΄ τετράμηνο του 2008, δεδομένου ότι, μετά την υπογραφή του από το ΥΠ.ΟΙ.Ο., θα περάσει και από το Σ. τ. Ε.
5) Η Οδηγία 2007/32/ΕΚ για τη διαλειτουργικότητα του διευρωπαϊκού σιδηροδρομικού συστήματος μεγάλης ταχύτητας και του Παραρτήματος VΙ της οδηγίας 2001/16ΕΚ
Έχει υπογραφεί από Υπ.Μ.Ε. σχέδιο Π.Δ., βρίσκεται για συνυπογραφή στο Υπ. Ανάπτυξης και η εναρμόνιση προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το Μάιο 2008.
6) Η Οδηγία 2003/59 αφορά σε επιμόρφωση και κατάρτιση οδηγών ορισμένων οδικών οχημάτων.
Αιτία καθυστέρησης: Η καθυστέρηση οφείλεται στο ότι αναπτύχθηκε ένα νέο σύστημα αρχικής και περιοδικής κατάρτισης οδηγών, για την ολοκλήρωση του οποίου απαιτήθηκε περισσότερος χρόνος του αρχικώς υπολογισμένου.
Επισημαίνεται, όμως, ότι η Οδηγία προβλέπεται να εφαρμοστεί από 10.9.2008 στους οδηγούς λεωφορείων και από 10.9.2009 στους οδηγούς φορτηγών. Επομένως, στην πράξη, δε θα υπάρξει κανένα πρόβλημα με την εφαρμογή αυτής της Οδηγίας.
Πορεία εναρμόνισης: Το Π.Δ. που ενσωματώνει την Οδηγία στο εθνικό δίκαιο έχει υπογραφεί από Υπ.Μ.Ε. και Υπ. Εμπ. Ναυτ. και βρίσκεται για υπογραφή στο ΥΠ.ΟΙ.Ο.. από 21.11.2007. Έπειτα θα περάσει από το Σ.τ.Ε. Η όλη διαδικασία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στο Μάιο του 2008.
7) Η Οδηγία 2005/82 αφορά την κατάργηση της Οδηγίας 90/544/ΕΚ σχετικά με τις ζώνες συχνοτήτων που ορίζονται για τη συντονισμένη εγκατάσταση του πανευρωπαϊκού επίγειου δημόσιου συστήματος ραδιοτηλεειδοποίησης στην Κοινότητα.
Πορεία εναρμόνισης: Η Κ.Υ.Α που εναρμονίζει το εθνικό δίκαιο με την Οδηγία 2005/82 θα υπογραφεί από το Υπ.Μ.Ε. μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 2007 και θα διαβιβαστεί στο Υπ.Οι.Ο. για υπογραφή. Η διαδικασία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στον Ιανουάριο 2008.
8) Η Οδηγία 2004/82 αφορά στον καθορισμό των υποχρεώσεων των αερομεταφορέων οι οποίοι μεταφέρουν επιβάτες στο έδαφος των κρατών μελών.
Αιτία καθυστέρησης: Το Π.Δ. που ενσωματώνει την εν λόγω Οδηγία στο εθνικό δίκαιο βρισκόταν στο Σ.τ.Ε. πριν τις εθνικές βουλευτικές εκλογές της 16ης.9.2007, αλλά επεστράφη για να λάβει ξανά υπογραφές από τα νέα μέλη της Κυβέρνησης.
Πορεία εναρμόνισης: Τώρα το Π.Δ. βρίσκεται στην ΚΕ.Ν.Ε. και στη συνέχεια θα πάει και πάλι στο Σ.τ.Ε. Εκτιμάται ότι η όλη διαδικασία θα ολοκληρωθεί μέσα στο Μάρτιο του 2008.
9) Η Οδηγία 2006/93 αφορά στη ρύθμιση της χρησιμοποίησης των αεροπλάνων που υπάγονται στο Παράρτημα 16 της Σύμβασης για τη Διεθνή Πολιτική Αεροπορία.
Αιτία καθυστέρησης: Τα βασικά σημεία της Οδηγίας 2006/93/ΕΚ καλύπτονται από τρία προηγούμενα Προεδρικά Διατάγματα (Π.Δ. 252/92, 115/00, 174/02), τα οποία είχαν εκδοθεί με σκοπό την εναρμόνιση της Ελληνικής Νομοθεσίας με τις κοινοτικές Οδηγίες, και εφαρμόζονται ήδη. Συνεπώς και κατ' ουσία η υπ' όψη Κοινοτική Οδηγία εφαρμόζεται πριν τον Ιανουάριο του 2007. Μάλιστα, προς τούτο, καθώς και για θέματα διαδικασιών πιστοποίησης θορύβου, η Υ.Π.Α., Τμήμα Προστασίας Περιβάλλοντος επιθεωρήθηκε πρόσφατα από τον αρμόδιο Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ασφάλειας της Αεροπορίας (European Aviation Safety Agency) κατά τη διάρκεια προγραμματισμένου τακτικού ελέγχου με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Πορεία εναρμόνισης: Το χρονικό διάστημα επεξεργασίας του Π.Δ., με το οποίο ενσωματώνεται η Οδηγία στο εθνικό δίκαιο, ήταν απαραίτητο για την αποσαφήνιση των ζητημάτων του καθορισμού των κυρώσεων για την παραβίασή του, και τώρα προχωρά κανονικά η έκδοση του Διατάγματος. Μέχρι τη β΄ εβδομάδα του Δεκεμβρίου 2007, το Π.Δ. θα υπογραφεί από το Υπ.Μ.Ε. Κατόπιν θα πάει στο Σ.τ.Ε. και εκτιμάται ότι η όλη διαδικασία θα έχει ολοκληρωθεί μέσα στο α΄ τετράμηνο του 2008.
10) Η Οδηγία 2006/22 είναι σχετική με την κοινωνική νομοθεσία που αφορά σε δραστηριότητες Οδικών Μεταφορών για την κατάργηση της Οδηγίας 88/599/ΕΟΚ του Συμβουλίου. Με την Οδηγία αυτή προβλέπεται η ανάπτυξη ενός καινοτόμου συστήματος ελέγχου των ωραρίων εργασίας και ανάπαυσης των επαγγελματιών οδηγών και η επιβολή κυρώσεων για τις παραβάσεις.
Αιτία καθυστέρησης: Η καθυστέρηση οφείλεται στον ακριβή προσδιορισμό των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών και του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας για τους ελέγχους αυτούς, θέμα που αναμένεται να διευκρινιστεί τις αμέσως επόμενες ημέρες.
Πορεία εναρμόνισης: Εκτιμάται ότι το Π.Δ. θα προωθηθεί για υπογραφές μέσα στο Δεκέμβριο του 2007, έπειτα θα πάει στο Σ.τ.Ε. και η όλη διαδικασία θα ολοκληρωθεί μέχρι τέλους του α΄ εξαμήνου του 2008.
Γενικά, η εναρμόνιση της Εθνικής Νομοθεσίας προς τις Οδηγίες της Ε.Ε. αποτελεί μείζονα προτεραιότητα της νέας πολιτικής ηγεσίας του Υπ.Μ.Ε. Έχει αναπτυχθεί ένα νέο σύστημα παρακολούθησης και έχουν δοθεί σαφείς οδηγίες για την εξάλειψη, το ταχύτερο δυνατό, των παλιών εκκρεμοτήτων και την αποφυγή μελλοντικών καθυστερήσεων στις εναρμονίσεις αυτές.
Ο Υπουργός
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ»
3. Στην με αριθμό 485/10.10.07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Κων/νου Καρτάλη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 130579/6.11.07 έγγραφο από τον Yφυπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης η ακόλουθη απάντηση:
«Αναφερόμενοι στη με αριθμ. 485/10.10.07 ερώτηση, που κατατέθηκε στη Βουλή από το Βουλευτή κ. Κ. Καρτάλη, με θέμα: «Δημιουργία Φιλοξενείου και Μονάδας Ημερήσιας Απασχόλησης ατόμων με νοητική υστέρηση ή νοητική υστέρηση και κινητικές δυσκολίες, ηλικίας 18 ετών και άνω, στα κτίρια των εγκαταστάσεων της πρώην Παιδόπολης Αγριάς Μαγνησίας», σας γνωρίζουμε τα εξής:
Η Παιδόπολη «Αγία Σοφία» Αγριάς Μαγνησίας, πρωτολειτούργησε το 1947 υπό την αιγίδα του Κρατικού Οργανισμού «Πρόνοια Βορείων Επαρχειών Ελλάδος». Από τις 6.10.2003 με απόφαση του τότε Δ-Σ. του Ιδρύματος καθώς και του τότε ΠΕ.Σ.Υ.Π- η Παιδόπολη «Α ΓΙΑ ΣΟΦΙΑ» σταμάτησε να λειτουργεί και τα περιθαλπόμενα παιδιά μεταφέρθηκαν σε άλλα ιδρύματα.
Με το Π-Δ- 48/10.3.05 η Παιδόπολη καταργήθηκε (ΦΕΚ 65/11.3.2005) και το προσωπικό μετατάχθηκε ή μεταφέρθηκε σε άλλους φορείς.
Ο χώρος της Παιδόπολης καλύπτει 38.400 τετραγωνικά μέτρα και συνολικά υπάρχουν 8 κτίρια - ξενώνες, εκ των οποίων 2 έχουν παραχωρηθεί ως τις μέρες μας προς χρήση από την Ελληνική Εταιρία Προστασίας και Αποκατάστασης Αναπήρων Παιδιών (ΕΛΕΠΑΠ) και του Ειδικού Σχολείου Αγριάς (ΥΠ.Ε.Π.Θ.).
Από τότε πραγματοποιήθηκαν έργα υποδομής στο κεντρικό κτιριακό συγκρότημα της Παιδόπολης και σε δύο ξενώνες της, ενώ βρίσKεται σε διαδικασία ανακατασκευής ένας τρίτος ξενώνας. Τα έργα περιλαμβάνoυν ανακαίνιση των χώρων και εγκατάσταση ξενοδοχειακού εξοπλισμού προς λειτουργία (45) κλινών και πραγματοποιήθηκαν με δωρεές ιδιωτών της περιοχής.
Στα πλαίσια αξιοποίησης των ανακαινισμένων εγκαταστάσεων της Παιδόπολης λειτούργησε Πιλοτικό Πρόγραμμα καλοκαιρινών διακοπών παιδιών ΑΜΕΑ από όλη τη Θεσσαλία σε δύο περιόδους από 8.7.2006 έως 8.8.2006. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν πολλές δραστηριότητες, όπως ψυχαγωγικές δράσεις, Koλύμβηση, αθλοπαιδίες, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία κ.α.
Επίσης στις ανακαινισμένες εγκαταστάσεις της Παιδόπολης πραγματοποιήθηκε τον Oκτώβριo του 2006, η 1η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Φορέων Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που ασχολούνται με την ειδική αγωγή και την ψυχική υγεία.
Επισημαίνεται ότι το εν λόγω θέμα βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης των προτάσεων των διαφόρων φορέων, οι οποίες έχουν κατατεθεί στην αρμόδια ΥΠΕ και αποσταλεί στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, προκειμένου να επεξεργαστούν περαιτέρω.
Πρόθεσή μας είναι να πραγματοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα η επεξεργασία των προτάσεων όλων των φορέων με σκοπό την εξεύρεση μιας ολοκληρωμένης λύσης για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων της Παιδόπολης, διατηρώντας πάντα τον προνοϊακό της χαρακτήρα.
Ο Υφυπουργός
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ»
4. Στην με αριθμό 1094/24.10.07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Κων/νου Καρτάλη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 121088/ΙΗ/13.11.07 έγγραφο από τον Yπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην ερώτηση με αριθμό 1094/24-10-07, την οποία κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Κώστας Καρτάλης, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Βασικοί στόχοι της εκπαιδευτικής πολιτικής του ΥΠΕΠΘ είναι, αφενός, η διασφάλιση του δικαιώματος κάθε μαθητή, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχει ανεμπόδιστη και ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση και, αφετέρου, η ανάδειξη της εκπαίδευσης ως αγαθού που όλοι οι νέοι μπορούν να απολαμβάνουν.
Ειδικότερα, το ΥΠ.Ε.Π.Θ. έχει υιοθετήσει σειρά μέτρων που εκτιμάται ότι συμβάλλουν στην πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου της διαρροής μαθητικού πληθυσμού με την εγκατάλειψη της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ως ακολούθως:
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.
- Σύμφωνα με τις διατάξεις του αρθ.2, Ν. 1566/1985 και του αρθ. 73, Ν. 3518/2006, η φοίτηση των μαθητών στην Α/θμια Εκπ/ση είναι υποχρεωτική, εφόσον ο μαθητής δεν έχει υπερβεί το 16ο έτος της ηλικίας του. Όποιος έχει την επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου και παραλείπει την εγγραφή ή την εποπτεία του ως προς τη φοίτηση τιμωρείται, σύμφωνα με το άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα. Επιπλέον, με το Π.Δ. 161/2000 μεταβιβάζεται στο Νομάρχη η αρμοδιότητα επιβολής κυρώσεων στους γονείς και κηδεμόνες που δεν εγγράφουν τα παιδιά τους στο σχολείο και αμελούν για την τακτική φοίτησή τους.
- Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.2, αρθ.11 του Π.Δ. 201/1998, όταν ο μαθητής απουσιάζει αδικαιολόγητα και οι γονείς ή ο κηδεμόνας τους δεν επικοινωνούν με το σχολείο παρά τις ειδοποιήσεις, αναζητείται η οικογένεια του μέσω της δημοτικής ή αστυνομικής αρχής. Στις περιπτώσεις που η αναζήτηση δεν φέρει αποτέλεσμα, αναφέρεται η διακοπή της φοίτησης στον αρμόδιο Προϊστάμενο Δlνσης ή Γραφείου Α/θμιας Εκπ/σης, ο οποίος αναζητά το μαθητή σε όλα τα σχολεία του νομού και, εν συνεχεία, η αρμόδια Υπηρεσία του ΥΠ.Ε.Π.Θ. αναζητά το μαθητή σε όλα τα σχολεία της χώρας.
Στόχος του σχολείου είναι να εντάξει όλους τους μαθητές, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες τους, σ' ένα ενιαίο εκπαιδευτικό πλαίσιο, ικανό να εξασφαλίσει την ισότητα ευκαιριών και την καταπολέμηση της σχολικής αποτυχίας, αναβαθμίζοντας την εκπαιδευτική προσφορά.
Αυτό επιτυγχάνεται :
. Με την καθιέρωση της λειτουργίας του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου (Ν. 2525/97) που έχει ως στόχο:
α) την εμπέδωση των γνώσεων και δεξιοτήτων που ~ιδάσKoνται οι μαθητές στο πρωινό πρόγραμμα..
β) τον εμπλουτισμό του πρωινού προγράμματος με επιπλέον διδακτικά αντικείμενα.
Σ' ό,τι αφορά τους μαθητές με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες, στα Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία παρέχεται η δυνατότητα σχεδιασμού ενός ευέλικτου Ωρολόγιου Προγράμματος και η εφαρμογή -ενός εξατομικευμένου προγράμματος με βάση τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών. Λειτουργούν, επίσης, ως Ολοήμερα και Σχολεία Ειδικής Αγωγής ικανοποιώντας τις αυξημένες εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες (Εγκ. Φ5Ο/208/97293/Γ1/7-9-2007) .
. Με την ενισχυτική διδασκαλία για την καλύτερη αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών αναγκών και μαθησιακή ενίσχυση των μαθητών.
. Με τη λειτουργία:
α) 13 σχολείων Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης
β) Τάξεων Υποδοχής
γ) Φροντιστηριακών Τμημάτων
δ) Προπαρασκευαστικών Τμημάτων των Τσιγγανοπαίδων., για την ομαλή ένταξη, καθώς και την υποστήριξη των παλινοστούντων και αλλοδαπών μαθητών στην Α/θμια Εκπ/ση.
Με την εφαρμογή όλων των παραπάνω, το ΥΠ.Ε.Π.Θ. αντιμετωπίζει το ποσοστό διαρροής των μαθητών από την υποχρεωτική εκπαίδευση και προσπαθεί να εξαλείψει τυχόν ανισότητες δημιουργώντας τις απαραίτητες προϋποθέσεις για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση.
ΙΙ. ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
- Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.3, αρθ.2 του Ν.1566/85 (ΦΕΚ167/τ.Α΄/30-09-1985) καθιερώθηκε η υποχρεωτική εκπαίδευση Γυμνάσιο, εφόσον ο μαθητής δεν έχει υπερβεί το 16ο έτος της ηλικίας του.
- Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 458 του Ποινικού Κώδικα, ποινικοποιήθηκε η μη εγγραφή των μαθητών στο Γυμνάσιο, με την τιμωρία του προσώπου που έχει την επιμέλεια του ανηλίκου και παραλείπει την εγγραφή του ή την εποπτεία του ως προς τη φοίτηση, αλλά και τη μεταβίβαση στο Νομάρχη της αρμοδιότητας επιβολής κυρώσεων στους γονείς και κηδεμόνες που δεν εγγράφουν τα παιδιά τους ή αμελούν για τη φοίτησή τους στο σχολείο (Π.Δ.161/00 , ΦΕΚ 145, τ. Α΄/23-06-2000).
- Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.8, αρθ.5 του Ν.1566/85, λειτουργούν Εσπερινά Γυμνάσια, στα οποία γίνονται δεκτοί εργαζόμενοι μαθητές εφόσον έχουν συμπληρώσει το 14ο έτος της ηλικίας τους. Η φοίτηση των μαθητών των Εσπερινών Γυμνασίων μπορεί να χαρακτηριστεί επαρκής με προσαύξηση του αριθμού των αδικαιολόγητων απουσιών τους κατά (30) τριάντα (Π.Δ.185/90), αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες που οι μαθητές αντιμετωπίζουν λόγω της εργασίας τους.
- Το Πρόγραμμα της Ενισχυτικής Διδασκαλίας εγκρίθηκε και για τη φετινή χρονιά για τους μαθητές των Γυμνασίων που υστερούν σε συγκεκριμένους τομείς γνώσης. Κύριος στόχος του προγράμματος είναι η ένταξη των αδύνατων μαθητών στη μαθησιακή διαδικασία χωρίς πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση για τις οικογένειες.
- Το εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης λειτουργεί με στόχο την ένταξη των αλλοδαπών, παιδιών μεταναστών, καθώς και τσιγγανοπαίδων μέσα στη σχολική κοινότητα, αφού η ελλιπής γνώση της ελληνικής γλώσσας τα εμποδίζει να παρακολουθήσουν ικανοποιητικά τα μαθήματά τους και τα οδηγούν στη σχολική εγκατάλειψη.
- Σύμφωνα με την Φ1Ο/20/Γ1/708/07-09-1999 Υπουργική Απόφαση, λειτουργούν Φροντιστηριακά Τμήματα και Τάξεις Υποδοχής, ένα ευέλικτο σχήμα θεσμικής και διδακτικής παρέμβασης που στοχεύει στην ομαλή και ισόρροπη ένταξη των μαθητών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με εντατικά προγράμματα για τη μαθησιακή προετοιμασία και την εκμάθηση της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας.
- Η δυνατότητα εγγραφής παρέχεται σε όλους τους αλλοδαπούς μαθητές, χωρίς διακρίσεις. Επίσης, οι αλλοδαποί μαθητές διευκολύνονται στην ένταξή τους στη μαθησιακή διαδικασία με την απαλλαγή από τη βαθμολογία στα μαθήματα της Αρχαίας και Νεοελληνικής γλώσσας και με την προφορική εξέταση στα υπόλοιπα μαθήματα, για τον πρώτο χρόνο φοίτησής τους. στο ελληνικό σχολείο, ενώ παρέχονται παρόμοιες διευκολύνσεις για το δεύτερο έτος φοίτησής τους. Ταυτόχρονα, οι μαθητές αυτοί προάγονται ή απολύονται με χαμηλότερη βαθμολογική βάση (Π.Δ. 182/84 αρθ. 3, Π.Δ. 60/2006 αρθ. 34).
- Τα Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης (Κ.Δ.Α.Υ.) επεκτείνονται και στελεχώνονται άρτια για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών.
Γενικότερα, για τη μείωση της μαθητικής διαρροής σε όλη τη Δευτεροβάθμια
Εκπαίδευση, το ΥΠΕΠΘ έχει λάβει τα παρακάτω συγκεκριμένα μέτρα:
Έχει συστήσει το «Παρατηρητήριο -Μετάβασης», το οποίο λειτουργεί στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο με στόχο, μεταξύ άλλων, την έρευνα (συλλογή και επεξεργασία των στοιχείων της μαθητικής διαρροής) αλλά και τον εντοπισμό των βασικών της αιτίων. Από τις τρεις έρευνες που διεξήχθησαν μέχρι στιγμής, έχουν ττροσδιοριστεί πολλά στοιχεία τα οποία χρησιμεύουν τόσο για την πρόληψη όσο και για την αντιμετώπιση της μαθητικής διαρροής. Η χαρτογράφηση μάλιστα του φαινομένου σε επίπεδο γεωγραφικής περιφέρειας και νομού υποδεικνύει στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό τις περιοχές υψηλής προτεραιότητας για σχετικές παρεμβάσεις.
· Επειδή μία από τις βασικές αιτίες διαρροής είναι και η σχολική αποτυχία, γίνονται παιδαγωγικές παρεμβάσεις προς την κατεύθυνση αυτή και λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπισή της με καλύτερα προγράμματα και βιβλία, με περιορισμό της διδακτέας ύλης, με την εισαγωγή καινοτόμων δράσεων (όπως η εφαρμογή της ευέλικτης ζώνης) κ.ά. Τα μέτρα αυτά αμβλύνουν τις εκπαιδευτικές ανισότητες και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη των νοητικών ικανοτήτων και παρωθητικών δυνάμεων που είναι απαραίτητες για την επιτυχή σχολική φοίτηση, αφού επιτρέπουν την ανάπτυξη βασικών δεξιοτήτων (αναγνωστική και μαθηματική ικανότητα, ικανότητα εργασίας σε ομάδα κ.ά.) και την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του «αδύναμου» μαθητή, γεγονός που ενισχύει την περαιτέρω παραμονή του στο σχολείο.
· Οι «αδύνατοι» γενικά μαθητές στηρίζονται με την εφαρμογή του θεσμού της ενισχυτικής διδασκαλίας και της πρόσθετης διδακτικής βοήθειας, ώστε να αντιμετωπίζουν τα ιδιαίτερα μαθησιακά τους προβλήματά και να μην εγκαταλείπουν τα σχολείο.
Με τον θεσμό των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας δίνεται η ευκαιρία επιστροφής στην εκπαίδευση όσων την εγκατέλειψαν πρόωρα.
Το ΥΠΕΠΘ αντιμετωπίζει με σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης τους νέους και τα ζητήματα εκπαίδευσης. Δεδομένου ότι η σχολική διαρροή είναι πολυπαραγοντική, η αντιμετώπισή της οφείλει να είναι ανάλογη.
Ο Υπουργός
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ»
5. Στην με αριθμό 76/1.10.07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Μιλτιάδου Βέρρα δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 135172/6.11.07 έγγραφο από τον Yφυπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην με αρ..76/1-10-2007 ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή από το Βουλευτή κ. Μ. Βέρρα με θέμα «Να κηρυχθεί ο Νομός Αχαϊας πυρόπληκτος» και στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σας γνωρίζουμε τα εξής:
Στο πλαίσιο της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ/ Α΄ 205/29-8-07) «Κοινωνικές παροχές και οικονομικές ενισχύσεις στους πληγέντες από τις πυρκαγιές» το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εξέδωσε την αρ. Π2α/ΓΠ/οικ.1Ο9463/29-82007 Κοινή Υπουργική Απόφαση «Οικονομικές ενισχύσεις πυροπαθών από τις πυρκαγιές κατά το έτος 2007» ( ΦΕΚ 1724/29-8-2007 τ.Β'), σύμφωνα με την οποία χορηγούνται άμεσα οικονομικές ενισχύσεις στους δικαιούχους (με ειδικότερη μνεία στα άτομα με αναπηρία), κατά παρέκκλιση των διατάξεων περί Δημοσίου Λογιστικού, μέσω της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ή άλλων πιστωτικών Ιδρυμάτων:
Οικονομική ενίσχυση, ποσού 3.000,00 € σε κάθε οικογένεια μονίμου κατοίκου του οποίου καταστράφηκε ή υπέστη ζημία η οικία ή η λοιπή περιουσία από τις πυρκαγιές, για την κάλυψη των πρώτων αναγκών τους, προσαυξανόμενου με ποσό 1.000,00 € για τις τρίτεκνες και τις πολύτεκνες οικογένειες και για κάθε άτομο με αναπηρία που επιδοτείται από την Πρόνοια.
Οικονομική ενίσχυση ποσού 10.000,00 € ανά νοικοκυριό, για την αντικατάσταση οικοσκευής (κύριες κατοικίες και δευτερεύουσες) και άμεσα έξοδα επισκευής κατοικίας ( κύριας και δευτερεύουσας).
Οικονομική ενίσχυση 8.000,00 € σε πρόσωπα που εξαιτίας της πυρκαγιάς υπέστησαν μόνιμη και μη αναστρέψιμη βλάβη που οδηγεί σε αναπηρία 67% και άνω.
Οικονομική ενίσχυση 10.000,00 € στον ή στη σύζυγο ή εάν δεν υπάρχει, στον πλησιέστερο συγγενή θανόντος εξαιτίας τέτοιας πυρκαγιάς.
Προκειμένου να καταβληθoύν στους πληγέντες από την πυρκαγιά οι προαναφερόμενες οικονομικές ενισχύσεις, οι δικαιούχοι υπoβάλoυν αίτηση - υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599/1986 για τις ζημιές που υπέστησαν από τις πυρκαγιές. Στην υπεύθυνη δήλωση αναφέρεται και ότι ο δικαιούχος δεν έλαβε την ίδια παροχή από άλλη πηγή και ότι θα προσκομίσει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά εντός έξι μηνών από την πληρωμή της ενίσχυσης.
Επιπρόσθετα το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης συνεργάζεται με όλες τις Υπηρεσίες (Υπουργεία, Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και Δήμους), προκειμένου να επιλυθούν άμεσα προβλήματα καθημερινότητας των πολιτών άλλες πληγείσες περιοχές.
Σύμφωνα δε με το άρθρο 2 άλλες Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου συνιστάται Ειδικό Ταμείο Αντιμετώπισης Εκτάκτων. Αναγκών, σκοπός του οποίου είναι η χρηματοδότηση προγραμμάτων στήριξης και ενίσχυσης πληγέντων από θεομηνίες, πυρκαγιές, σεισμούς, πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές ή ακραία καιρικά φαινόμενα.
Ο Υφυπουργός
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ»
6. Στην με αριθμό 90/1-10-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννου Μαγκριώτη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 2/24-10-07 έγγραφο από τον Υπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της από 1/10/2007 ερώτησης του Βουλευτή κ. Ιωάννη Μαγκριώτη σας γνωρίζουμε ότι: 1. Το έργο «Μεγάλο Κλειστό Γυμναστήριο Θέρμης Θεσσαλονίκης στο ΠΔ.Ε. της Γ.Γ.Α. το 1995 με συνολικό προϋπολογισμό 135.000.000 ευρώ (για την μελέτη και την κατασκευή).
Η Γ.Γ.Α. κίνησε τις σχετικές διαδικασίες για την σύνταξη της μελέτης και των τευχών δημοπράτησης τα οποία εγκρίθηκαν στο τέλος του 2002, δημοπράτησε δε το έργο (με το σύστημα της συμπλήρωσης τιμολογίου) στις 19/2/03 και με τίτλο: «Μεγάλο Κλειστό Γυμναστήριο Θέρμης Θεσσαλονίκης – Β΄ Φάση: Κατασκευή κυρίως γυμναστηρίου και περιβάλλοντος χώρου».
Στη δημοπρασία έλαβαν μέρος επτά διαγωνιζόμενοι και μετά την αποσφράγιση των οικονομικών προσφορών προσωρινός μειοδότης αναδείχθηκε η Κ/Ξ: «ΑΕΓΕΚ - ΒΙΟΤΕΡ -ΕΚΤΕΡ - ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ» με μέση έκπτωση 5,04%.
Η σχετική απόφαση έγκρισης των πρακτικών της δημοπρασίας δεν υπεγράφη από την τότε Προϊστάμενη Αρχή (Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού), η δε Υπηρεσία είχε ζητήσει και είχε λάβει από την μειοδότρια Κ/Ξ παρατάσεις τόσο της ισχύος της οικονομικής της προσφοράς όσο και των σχετικών εγγυητικών επιστολών που έληξαν αντίστοιχα στις 30/6/05 και στις 31/7/05.
2. Σημειώνεται ότι είχε ήδη προηγηθεί η δημοπρασία της Α΄ Φάσης για την εξυγίανση και βελτίωση του υπεδάφους θεμελίωσης, η οποία ολοκληρώθηκε με τελική δαπάνη περίπου 3.000.000 ευρώ, ενώ για την μελέτη (σύμφωνα με το Ν. 716/77) έχουν πληρωθεί περίπου 7.800.000 ευρώ.
3. Η Γ.Γ.Α. προβληματιζόμενη για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του έργου - εκτός του μεγάλου κόστους κατασκευής του, λόγω των μεγάλων δαπανών που απαιτούνται για την λειτουργία του, θέλησε να εξετάσει και διάφορες εναλλακτικές λύσεις αξιοποίησής του, ώστε να καταστεί ένα πολυχρηστικό κέντρο (και όχι μόνο στενά αθλητικό) γι’ αυτό και ο προηγούμενος Υφυπουργός Γ. Ορφανός απέστειλε στις 14/6/07 προς την εταιρεία «ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ» σχετική επιστολή.
Όπως γνωρίζουμε μέχρι σήμερα τα «ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ» δεν έχουν προχωρήσει σε ανάθεση διερευνητικής μελέτης αξιοποίησης για το συγκεκριμένο έργο.
Ο Υπουργός
ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΙΑΠΗΣ»
7. Στην με αριθμό 633/12-10-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Νάσου Αλευρά δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Α.Π.Φ. 21/119/ΑΣ 2906 δις/6-11-07 έγγραφο από την Υπουργό Εξωτερικών η ακόλουθη απάντηση:
«Η Ελληνική Κυβέρνηση παρακολουθεί στενά από την πρώτη στιγμή το θέμα, σε συνεχή επαφή και συντονισμό με την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σε υποστήριξη των διαβημάτων και των συνεχιζόμενων ενεργειών της Κυπριακής Κυβέρνησης, το Υπουργείο Εξωτερικών προέβη σε έντονα διαβήματα διαμαρτυρίας προς τη Συριακή Κυβέρνηση, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Δαμασκό, υπογραμμίζοντας το απαράδεκτο και το παράνομο των Συριακών ενεργειών που αντίκεινται στο Διεθνές Δίκαιο, στη διεθνή νομιμότητα και ειδικότερα στις σχετικές αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.
Στη συνέχεια των εν λόγω παραστάσεων διαμαρτυρίας μας, η Συριακή Κυβέρνηση παρέσχε τη διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει αλλαγή στη θέση της όσον αφορά τη μη αναγνώριση του ψευδοκράτους, ότι αναγνωρίζει ως μόνη νόμιμη Κυβέρνηση, τη Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ότι δεν προέβη στη σύναψη καμιάς «διακρατικής» συμφωνίας ακτοπλοϊκή ς σύνδεσης ψευδοκράτους και Συρίας, η οποία είναι αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Ο Πρόεδρος της Συρίας διαβεβαίωσε στις 20 Οκτωβρίου τον ειδικό απεσταλμένο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Βάσο Λυσσαρίδη, σε συνάντησή τους στη Δαμασκό, ότι το θέμα θα διευθετηθεί σύντομα και με ικανοποιητικό τρόπο. Επίσης, σημειώνεται ότι αναμένεται μετάβαση της Υπουργού Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Δαμασκό.
Η Ελληνική Κυβέρνηση θα συνεχίσει τις ενέργειές της, και σε συνεχή πάντοτε συντονισμό με την Κυπριακή Κυβέρνηση, θα καταβάλει κάθε προσπάθεια τόσο για να διακοπεί η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου όσο και για να αποτραπούν ανάλογες εξελίξεις στο μέλλον.
Η Υπουργός
ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ»
8. Στην με αριθμό 1187/26-10-07 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Δήμου Κουμπούρη, Γεωργίου Μαυρίκου και Βέρας Νικολαϊδου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 138/15-11-07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω σχετικής ερώτησης και σύμφωνα με τα στοιχεία της αρμόδιας Υπηρεσίας, σας ενημερώνουμε για τα εξής:
1. Στα πλαίσια της αντιμετώπισης πλημμυρικών προβλημάτων στους Δήμους που επηρεάζονται άμεσα από την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας, έχει ενταχθεί στη ΣΑΕΟ76/3 νέο έργο με τίτλο «Επείγοντα αντιπλημμυρικά έργα προστασίας περιοχών Αττικής οι οποίες επηρεάζονται από την πυρόπληκτη Πάρνηθα » με προϋπολογισμό 15.000.000 ευρώ.
2. Με απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, αμέσως μετά την πυρκαγιά της Πάρνηθας, συστάθηκαν και άρχισαν τις εργασίες τους, τέσσερις εργολαβίες, εκ των οποίων μια εργολαβία αφορά σε «Επείγον έργο καθαρισμού της κοίτης του Σαρανταποτάμου, επείγουσες επεμβάσεις στα ρέματα Αγίας Τριάδας - Εσχατιάς - Αχαρνών» και περιλαμβάνει πέραν του καθαρισμού των ρεμάτων Σαρανταπόταμου και Εσχατιάς, αναβαθμούς στα ρέματα Εσχατιάς και Αγ.Τριάδας καθώς και ανακουφιστικά προστατευτικά έργα σε υφιστάμενα τεχνικά στην Εσχατιά.
3. Παράλληλα και με ενέργειες του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ εκατοντάδες ειδικευμένοι δασεργάτες προχώρησαν σε αντιδιαβρωτικά - προστατευτικά έργα στον ορεινό όγκο και στα μικρά ρέματα της περιοχής.
4. Σε πολλά σημεία στα ρέματα Εσχατιάς, Αχαρνών και στα συμβάλλοντα σ'αυτά ρέματα Αγίας Τριάδας, Βατουριώνας κ.λπ., η διατομή τους «χάνεται» εντός του αστικού ιστού λόγω ανθρώπινης παρέμβασης. Ειδικότερα επισημαίνεται ότι οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις έχουν την αρμοδιότητα αστυνόμευσης των ρεμάτων καθώς και τον καθαρισμό από μπάζα, σκουπίδια κλπ, που περιορίζουν η εξαφανίζουν τις κοίτες των ρεμάτων.
5. Έχουν γίνει ενέργειες για την ένταξη των μελετών αντιπλημμυρικών έργων σε σχετική ΣΑΜ ώστε μετά την ολοκλήρωση τους να δημοπρατηθούν τα έργα που έχουν προταθεί στην επόμενη προγραμματική περίοδο.
Για το ρέμα Αχαρνών έχει προταθεί η χρηματοδότηση από το Ταμείο Συνοχής, της συνολικής Μελέτης Διευθέτησης, η οποία θα περιλαμβάνει την Οριοθέτηση του ρέματος, την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, την Προμελέτη και Οριστική Υδραυλική Μελέτη, ώστε στη συνέχεια η υλοποίηση των έργων να γίνει μέσω του Δ΄ ΕΣΠΑ.
6. Ο Ν.2576/98 όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τον Ν.3010/02 και τον Ν.3481/06, δίνει την δυνατότητα μελέτης και κατασκευής αντιπλημμυρικών έργων στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και στους Δήμους μετά από γνωμοδότηση της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής (ΚΣΕ).
Ήδη στο Δήμο Αχαρνών έχει εκχωρηθεί μέσω της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής (Κ.Σ.Ε.) με την Δ10/20547/19-6-07 Απόφαση ΥΠΕΧΩΔΕ η αρμοδιότητα εκπόνησης μελέτης δικτύου αγωγών ομβρίων υδάτων στην περιοχή της Αγίας Άννας.
Επίσης με τις Δ10/21296/6-8-07 και Δ10/21436/24-9-07 Αποφάσεις ΥΠΕΧΩΔΕ έχει εκχωρηθεί η αρμοδιότητα μελέτης και κατασκευής του αγωγού ομβρίων υδάτων επί της Λεωφ. Καραμανλή μεταξύ των οδών Θρακομακεδόνων και Δεκελείας στο Δήμο Μενιδίου.
7. Επισυνάπτουμε το με αρ.πρ.7808/1.11.07 σχετικό έγγραφο της Περιφέρειας Αττικής / Υπηρεσία Διαχείρισης Ε.Π. Αττικής, για ενημέρωσή σας.
8. Για τα συνήθη ρέματα έχει ζητηθεί η αρμοδιότητα μελέτης και κατασκευής, η χρηματοδότηση να γίνεται απ’ ευθείας από το ΥΠΟΙΟ προς τις Περιφέρειες χωρίς μεσολάβηση του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Ο Υφυπουργός
Θ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
9. Στην με αριθμό 1022/23-10-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννου Σκουλά δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 244Β/14-11-07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω σχετικής ερώτησης, και σε ό, τι αφορά τις αρμοδιότητές του ΥΠΕΧΩΔΕ , σας γνωρίζουμε ότι:
- Το Δίκτυο Natura 2000 αποτελεί ένα Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο περιοχών, οι οποίες φιλοξενούν φυσικούς τύπους οικοτόπων και οικοτόπους ειδών που είναι σημαντικοί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αποτελείται από δύο κατηγορίες περιοχών: Τις «Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ»> (στα αγγλικά: Special Protection Areas - SPA) για την Ορνιθοπανίδα, όπως ορίζονται στην Οδηγία 79/409/ΕΚ, και τους «Τόπους Κοινοτικής Σημασίας (ΤΚΣ»> (στα αγγλικά: Sites of Community Importance - SCI) όπως ορίζονται στην Οδηγία 92/43/ΕΚ και αφορούν την προστασία τύπων οικοτόπων και ειδών κοινοτικού ενδιαφέροντος (εκτός των πτηνών). Ως είδη κοινοτικού ενδιαφέροντος για την προστασία των οποίων εντάσσονται Τόποι Κοινοτικής Σημασίας στο Δίκτυο Natura 2000, χαρακτηρίζονται εκείνα που αναγράφονται στο Παράρτημα ΙΙ της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ.
- Η καταγραφή των τόπων που πληρούν τα κριτήρια των Οδηγιών 92/43/ΕΚ και 79/409/ΕΚ για την παρουσία τύπων οικοτόπων και οικοτόπων ειδών της Οδηγίας 92/43/ΕΚ στη χώρα μας, έγινε από ομάδα περίπου 100 επιστημόνων υπό τον συντονισμό του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων - Υγροτόπων. Από τον Επιστημονικό Κατάλογο, η τελική επιλογή των τόπων που προτάθηκαν από τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (συνολικά ως Εθνικός κατάλογος Natura 2000 και Κατάλογος ΖΕΠ) έγινε κατά κύριο λόγο από κοινή ομάδα εργασίας ΥΠΕΧΩΔΕ - Υπουργείου Γεωργίας κατόπιν γνωμοδοτήσεων των συναρμόδιων Υπουργείων.
Η Eλλάδα έχει χαρακτηρίσει σήμερα 151 Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) και υπέβαλλε τμηματικά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (1996 - 2002) κατάλογο 239 προτεινόμενων Τόπων Κοινοτικής Σημασίας (ΤΚΣ) («Εθνικός Κατάλογος»). Οι δύο κατάλογοι παρουσιάζουν μεταξύ τους επικαλύψεις όσον αφορά τις εκτάσεις τους. Η έκταση των περιοχών του Δικτύου, εξαιρουμένων των αλληλεπικαλύψεων, ανέρχεται σε 3.151.000 ha.
- Στην Κρήτη έχουν χαρακτηριστεί 28 Τόποι Κοινοτικής Σημασίας, εντός των οποίων έχουν αναγνωριστεί 12 διαφορετικά είδη φυτών κοινοτικού ενδιαφέροντος (Androcymbium rechingeri, Anthemis glaberrίma, Bupleurum kakiskalae, Cephalanthera cucullata, Convolvulus argyrothamnus, Hyperίcum aciferum, Nepeta sphaciotica, Origanum dictamnus, Phoenix theophrasti, Sίlene holzmanii, Woodwardia radicans, Zelkova abelίcea), από τα οποία 11 φύονται μόνον στην Κρήτη (εκτός από το Sίlene holzmanii που φύεται σε περιοχές του Ν. Αιγαίου).
- Τα υπόλοιπα ενδημικά φυτά της Κρήτης δεν έχουν ενταχθεί στα Παραρτήματα της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ και επομένως δεν συνιστούν λόγο για τον χαρακτηρισμό περιοχών ως Natura 2000. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή επιτροπή έχει κρίνει την Ελλάδα επαρκή ως προς την ένταξη Τόπων Κοινοτικής Σημασίας στο Natura 2000 για την προστασία των ειδών χλωρίδας κοινοτικής σημασίας.
- Τέλος, η στελέχωση της Δασικής Υπηρεσίας με εξειδικευμένο προσωπικό, και η επιμόρφωση του υπάρχοντος, ανήκουν στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης κα Τροφίμων.
Ο Υφυπουργός
ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΛ. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
10. Στην με αριθμό 593/11-10-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Εμμανουήλ Στρατάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 73/1-11-07 έγγραφο από τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στη με αρ. πρωτ. 593/11-10-2007 ερώτηση, που κατατέθηκε στη Βουλή από το Βουλευτή κ. Μ. Στρατάκη, σχετικά με το ανωτέρω θέμα, σας πληροφορούμε τα εξής:
Η εν λόγω Διεθνής Σύμβαση κατοχυρώνει τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, δεσμεύοντας τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να προωθήσουν και να προστατέψουν, χωρίς διακρίσεις, τις ελευθερίες και την αξιοπρέπεια όλων των ΑμεΑ. Η Σύμβαση υιοθετήθηκε ομόφωνα στις 13 Δεκεμβρίου 2007 κατά την 61η Σύνοδο της Ολομέλειας της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και άνοιξε για υπογραφή από τα κράτη-μέλη στις 30 Μαρτίου 2007. Η χώρα μας προέβη στην υπογραφή της Σύμβασης αμέσως μόλις άνοιξε προς υπογραφή κατά την ανωτέρω ημερομηνία.
Σημειώνεται ότι το Υπουργείο Εξωτερικών, ως αρμόδιο Υπουργείο για την υπογραφή και την επικύρωση των Διεθνών Συμβάσεων, πριν την υπογραφή της Σύμβασης, ασκώντας το συντονισμό όλων των συναρμοδίων Υπουργείων, είχε ζητήσει με έγγραφο τις απόψεις τους.
Το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, με το υπ' αρ. 70161/12-03-2007 έγγραφό του προς το Υπουργείο Εξωτερικών, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς του, είχε ταχθεί υπέρ της αποδοχής της Διεθνούς Σύμβασης από τη χώρα μας.
Επιπλέον, τα δικαιώματα των ΑμεΑ προστατεύονται και από άλλες Διεθνείς Συμβάσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις οποίες έχει αποδεχτεί η χώρα μας. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα με το Νόμο 1426/84 (ΦΕΚ Α΄ 32/21-03-1984) κύρωσε τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του 1961, την ευθύνη για το συντονισμό της εφαρμογής του οποίου έχει το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Ο ΕΚΧ στο άρθρο 15 προστατεύει το Δικαίωμα των προσώπων που μειονεκτούν σωματικά ή διανοητικά για επαγγελματική εκπαίδευση και επαγγελματική και κοινωνική επανένταξη, και προβλέπει ότι τα Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση:
1. «Να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα ανάπτυξης και παροχής μηχανισμών επαγγελματικής κατάρτισης, στους οποίους θα περιλαμβάνονται, όπου απαιτείται, ειδικευμένες δομές δημοσίου ή ιδιωτικού χαρακτήρα.
2. Να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα για την τοποθέτηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες σε εργασία, ιδίως μέσω ειδικευμένων υπηρεσιών απασχόλησης, τη δημιουργία δυνατοτήτων προστατευμένης απασχόλησης και την εφαρμογή μέτρων για την ενθάρρυνση των εργοδοτών να προσλαμβάνουν άτομα με ειδικές ανάγκες».
Επίσης, σας πληροφορούμε ότι η Ελλάδα έχει κυρώσει με το νόμο 2595/1998 (ΦΕΚ Α' 64/24-03-1998) το Πρόσθετο Πρωτόκολλο Συλλογικών Καταγγελιών του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, το οποίο παρέχει επιπλέον εγγυήσεις για την αποτελεσματική προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, προβλέποντας ένα σύστημα Συλλογικών Αναφορών προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων για τις περιπτώσεις μη ικανοποιητικής εφαρμογής των διατάξεων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη.
Επιπλέον, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 1 του Ν. 2643/1998 «Μέριμνα για την απασχόληση προσώπων ειδικών κατηγοριών και άλλες διατάξεις» (Α΄ 220), στις προστατευτικές διατάξεις του νόμου αυτού για διορισμό σε θέσεις εργασίας του δημόσιου τομέα καθώς και για τοποθέτηση σε θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα και των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, υπάγονται, μεταξύ άλλων κατηγοριών προσώπων, τα άτομα με ποσοστό αναπηρίας 50% τουλάχιστον από οποιαδήποτε χρόνια σωματική ή πνευματική ή ψυχική πάθηση ή βλάβη.
Ι. Στο δημόσιο τομέα (δημόσιες υπηρεσίες, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α. κάθε βαθμού):
Κατ’ εφαρμογή της παρ. 1 του άρθρου 3 του Ν. 2643/1998, όπως ισχύει μετά την τελευταία αντικατάσταση του πρώτου εδαφίου της από την παρ. 1 του άρθρου 11 του Ν. 3051/2002 (Α΄ 220), για τους προστατευόμενους του Ν. 2643/1998 (πλην των τριτέκνων) παρακρατείται, με απόφαση του Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, ποσοστό 5% από τις θέσεις εργασίας κάθε δημόσιου φορέα των οποίων έχει εγκριθεί η πλήρωση. Για τους τρίτεκνους παρακρατείται χωριστό ποσοστό 2%.
Με την ίδια υπουργική απόφαση καθορίζεται ο αριθμός των θέσεων που αντιστοιχεί στο ποσοστό 5% και προσδιορίζεται η κατηγορία ή οι κατηγορίες προστατευομένων από τον προαναφερόμενο νόμο προσώπων που δικαιούται ή δικαιούνται να λάβουν τη θέση ή τις θέσεις εργασίας, σύμφωνα με τη σειρά προτεραιότητας που ορίζεται στην παρ. 3 του άρθρου 31 του Ν. 2956/2001 (Α΄ 258).
Η κατηγορία των Ατόμων με Αναπηρία είναι πρώτη κατά σειρά προτεραιότητας κατηγορία προστατευομένων προσώπων και λαμβάνει τα 3/8 του συνολικού ακέραιου αριθμού των θέσεων.
Οι θέσεις αυτές περιλαμβάνονται στις προκηρύξεις δημόσιου τομέα που καταρτίζονται και δημοσιεύονται με βάση το Ν. 2643/1998 από τις υπηρεσίες του Ο.Α.Ε.Δ. που είναι αρμόδιες για την υλοποίηση των διατάξεων του νόμου αυτού.
ΙΙ. Στον ιδιωτικό τομέα και στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς:
Από την παρ. 1 του άρθρου 2 του Ν. 2643/1998, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της από την περ. β΄ της παρ. 4 του άρθρου 1 του Ν. 3454/2006 (Α΄ 75), προβλέπονται τα ακόλουθα:
Α. Επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις ελληνικές ή ξένες, που λειτουργούν στην Ελλάδα με οποιαδήποτε μορφή, καθώς και οι θυγατρικές τους εταιρίες, εφόσον απασχολούν προσωπικό πάνω από πενήντα (50) άτομα, υποχρεούνται να προσλαμβάνουν προστατευόμενα από το Ν. 2643/1998 πρόσωπα σε ποσοστό 8% επί του συνόλου του προσωπικού της επιχείρησης ή της εκμετάλλευσης. Εξαιρούνται από την υποχρέωση αυτή οι επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που εμφανίζουν στους ισολογισμούς τους αρνητικό αποτέλεσμα (ζημία) στις δύο αμέσως προηγούμενες από το έτος προκήρυξης χρήσεις.
Το ποσοστό αυτό οκτώ τοις εκατό (8%) κατανέμεται στις προστατευόμενες κατηγορίες προσώπων του Ν. 2643/1998, με τη σειρά προτεραιότητας που ορίζεται με τις ίδιες διατάξεις.
Η κατηγορία των Ατόμων με Αναπηρία λαμβάνει ποσοστό 2% και είναι δεύτερη κατηγορία κατά σειρά προτεραιότητας.
Οι θέσεις που θα προκύψουν με βάση τα προαναφερόμενα ποσοστά, θα περιληφθούν στην προκήρυξη του άρθρου 2 του Ν. 2643/1998 (ιδιωτικού τομέα και δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών), που θα δημοσιεύσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Ο.Α.Ε.Δ.
Β. Οι φορείς του δημόσιου τομέα που αναφέρονται στην παρ. 8 του άρθρου 2 του Ν. 2643/1998 (δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί), με την εξαίρεση όσων εμφανίζουν στους ισολογισμούς τους αρνητικό αποτέλεσμα (ζημία) στις δύο αμέσως προηγούμενες από το έτος προκήρυξης χρήσεις, υποχρεούνται να προσλαμβάνουν προστατευόμενα από το Ν. 2643/1998 πρόσωπα σε ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%), το οποίο κατανέμεται στις προστατευόμενες κατηγορίες προσώπων με σειρά προτεραιότητας.
Η κατηγορία των Ατόμων με αναπηρία λαμβάνει ποσοστό τρία τοις εκατό (3%) και είναι πρώτη κατηγορία κατά σειρά προτεραιότητας.
Οι θέσεις που θα προκύψουν για Άτομα με Αναπηρία σε δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς με βάση τα προαναφερόμενα ποσοστά, θα περιληφθούν στην προκήρυξη του άρθρου 2 του Ν. 2643/1998 (ιδιωτικού τομέα και δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών) που θα δημοσιεύσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Ο.Α.Ε.Δ.
ΙII. Με βάση την παρ.4 του άρθρου 8 του Ν. 2643/1998, επαυξάνεται κατά έξι (6) εργάσιμες ημέρες η ετήσια κανονική άδεια με αποδοχές των μισθωτών, που προβλέπεται από τις κείμενες διατάξεις, στις περιπτώσεις εργαζομένων οι οποίοι είναι Άτομα με ποσοστό αναπηρίας 50% τουλάχιστον από οποιαδήποτε χρόνια σωματική ή πνευματική ή ψυχική πάθηση ή βλάβη.
Η επαύξηση αυτή ισχύει και για αναπήρους μονίμους υπαλλήλους του Δημοσίου, των Ο.ΤΑ και των λοιπών Ν.Π.Δ.Δ., εφόσον συντρέχουν και γι' αυτούς οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις.
Την επαύξηση αδείας δικαιούνται όλα τα παραπάνω Άτομα με Αναπηρία, ανεξάρτητα από τον τρόπο και το χρόνο της πρόσληψής τους.
Ευνοϊκότεροι όροι που τυχόν προβλέπονται για τη χρονική διάρκεια της ετήσιας άδειας με αποδοχές από άλλες διατάξεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, διαιτητικές αποφάσεις, κανονισμούς ή οργανισμούς δεν θίγονται από τις διατάξεις του Ν. 2643/1998.
IV. Από την υπηρεσία μας εκδίδονται κατ’ έτος υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες καταρτίζονται προγράμματα για την επιχορήγηση επιχειρήσεων που προσλαμβάνουν άτομα ευπαθών κοινωνικών ομάδων, μεταξύ των οποίων και Άτομα με Αναπηρίες. Σκοπός, είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας (Ν.Θ.Ε.) για αυτές τις κατηγορίες εργαζομένων, μέσω της επιδότησης του κόστους εργασίας τους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Από τις υπουργικές αυτές αποφάσεις προβλέπεται επίσης περίοδος μη συγχρηματοδότησης, κατά την οποία οι επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να απασχολούν τους εν λόγω εργαζόμενους.
Μέσω των προγραμμάτων αυτών επιδιώκεται η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας και η εξοικείωση αμφοτέρων των μερών με απώτερο στόχο τη διατήρηση της απασχόλησης.
Από τις ανωτέρω υπουργικές αποφάσεις προβλέπεται και η επιχορήγηση επιχειρήσεων για εργονομική διευθέτηση του χώρου εργασίας, προκειμένου να είναι προσβάσιμος σε Άτομα με Αναπηρία.
Τα προγράμματα είτε χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από εθνικούς πόρους είτε είναι συγχρηματοδοτούμενα από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο. Φορέας υλοποίησης είναι ο Ο.Α.Ε.Δ.
Από τις ίδιες υπουργικές αποφάσεις ή από άλλες αυτοτελείς υπουργικές αποφάσεις προβλέπεται χρηματοδότηση μέρους του κόστους έναρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας ατόμων ευπαθών κοινωνικών ομάδων, μεταξύ των οποίων και Ατόμων με Αναπηρία που ενδιαφέρονται να ασκήσουν ελεύθερο επάγγελμα (προγράμματα Νέων Ελεύθερων Επαγγελματιών).
V. Επίσης σας γνωρίζουμε ότι με το Ν. 3304/2007 (Α΄16) «Εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού» ενσωματώθηκαν στο Εθνικό μας Δίκαιο οι δύο Οδηγίες των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 2000/43/ΕΚ «περί εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ασχέτως φυλετικής ή εθνικής καταγωγής» και 2000/78/EK «περί της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ανεξαρτήτως θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας, ή γενετήσιου προσανατολισμού αυτών, στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας» και θεσπίστηκε γενικό πλαίσιο ρύθμισης για την καταπολέμηση των διακρίσεων για τους λόγους που προαναφέραμε.
Σας γνωρίζουμε ταυτόχρονα ότι στον τομέα της εργασίας και της απασχόλησης, η αρχή της ίσης μεταχείρισης, ανεξαρτήτως αναπηρίας, εφαρμόζεται σε όλα τα πρόσωπα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα και αφορά:
α) στους όρους πρόσβασης στην εργασία και την απασχόληση, συμπεριλαμβανομένων και των όρων επιλογής και πρόσληψης και επαγγελματικής εξέλιξης,
β) στην πρόσβαση σε όλα τα είδη και επίπεδα επαγγελματικού προσανατολισμού, επαγγελματικής κατάρτισης, επιμόρφωσης και επαγγελματικού αναπροσανατολισμού, συμπεριλαμβανομένης της απόκτησης πρακτικής επαγγελματικής εμπειρίας,
γ) στους όρους και τις συνθήκες εργασίας και απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που αφορούν τις απολύσεις και αμοιβές,
δ) στην ιδιότητα του μέλους και τη συμμετοχή σε οργανώσεις εργαζομένων ή εργοδοτών ή σε οποιαδήποτε επαγγελματική οργάνωση, συμπεριλαμβανομένων των πλεονεκτημάτων που απορρέουν από τη συμμετοχή σε αυτές (παρ.1 του άρθρου 8 του Ν.3304/2005).
Επιπλέον, ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να λάβει όλα τα ενδεδειγμένα, κατά περίπτωση, μέτρα προκειμένου τα άτομα με αναπηρία να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε θέση εργασίας, να την ασκούν και να εξελίσσονται καθώς και δυνατότητα συμμετοχής στην επαγγελματική κατάρτιση, εφόσον αυτά τα μέτρα δεν συνεπάγονται δυσανάλογη επιβάρυνση για τον εργοδότη. Ωστόσο η επιβάρυνση δεν θεωρείται δυσανάλογη όταν αντισταθμίζεται από μέτρα προστασίας που λαμβάνονται στο πλαίσιο άσκησης της πολιτικής υπέρ ατόμων με αναπηρία ( άρθρο 10, Ν.3304/2005).
Τέλος, στο πλαίσιο της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας (Κ.Π.) EQUAL σας γνωρίζουμε ότι διερευνούνται και προωθούνται νέες πολιτικές απασχόλησης για την αντιμετώπιση των διακρίσεων στην αγορά εργασίας όλων των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού συμπεριλαμβανομένων των Ατόμων με Αναπηρία. Η Πρωτοβουλία υλοποιείται μέσω πολλαπλών Προγραμμάτων, τα οποία και βρίσκονται σε εξέλιξη.
Για τα λοιπά θέματα, αρμόδιο να σας απαντήσει είναι το Υπουργείο Εξωτερικών, προς το οποίο κοινοποιούμε φωτοαντίγραφο της ερώτησης.
Ο Υπουργός
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ν. ΜΑΓΓΙΝΑΣ»
11. Στην με αριθμό 691/15-10-07 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Βέρας Νικολαΐδου, Λιάνας Κανέλλη και Σπύρου Χαλβατζή δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 133808/1-11-07 έγγραφο από τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην με αρ. 691/15-10-2007 ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή από τους Βουλευτές κκ. Β. Νικολαΐδου, Λ. Κανέλλη και Σ. Χαλβατζή με θέμα «Σoβαρά προβλήματα στον Αντικαρκινικό Νοσοκομείο ΑΓ. ΣΑΒΒΑΣ», σας γνωρίζουμε τα εξής:
Οι οργανικές θέσεις του ΟΑΝΑ «ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» (πλην του ιατρικού προσωπικού) είναι συνολικά 1105, εκ των οποίων οι 663 είναι καλυμμένες, 92 είναι υπό προκήρυξη και συνεπώς 350 θέσεις είναι κενές. Στον αριθμό αυτό των κενών θέσεων περιλαμβάνονται 64 θέσεις προσωπικού καθαριότητας που δεν απαιτούνται πλέον καθ' όσον χρησιμοποιείται κατόπιν διαγωνισμού - εταιρία καθαριότητας.
Κατά το έτος 2007 το Νοσοκομείο πρoσέλαβε 50 άτομα μόνιμο νοσηλευτικό προσωπικό, πέραν του επικουρικού και ιδιωτικού δικαίου που προσελήφθη.
Η απόδοση του προσωπικού του Νοσοκομείου είναι εξαιρετικά υψηλή και όλοι αναγνωρίζουν ότι το προσωπικό πασχίζει με τον καλύτερο τρόπο, υπομονή και επιμονή να αντεπεξέλθει στις ανάγκες των ασθενών και του κοινωνικού συνόλου.
Η Διοίκηση του Νοσοκομείου έχει αναλάβει και έχει προχωρήσει δράσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση των υπηρεσιών ως εξής:
- Όλα τα μηχανήματα του Νοσοκομείου εργάζονται με πολύ υψηλή παραγωγικότητα και οι βλάβες που υπήρχαν έχουν σχεδόν μηδενιστεί.
- Ο ψηφιακός Μαστογράφος στελεχώθηκε με προσωπικό είναι στη φάση της πλήρους και οργανωμένης λειτουργίας του.
- Το νέο μηχάνημα Βραχυθεραπείας υψηλής δόσεως ξεκίνησε και λειτουργεί ήδη μετά από συντονισμένες δράσεις.
- Το Τμήμα Βραχείας Νοσηλείας νοσηλεύει καθημερινά 75-90 ασθενείς, ενώ αρχικά είχε ξεκινήσει νοσηλεύοντας 45 ασθενείς.
- Είναι υπό μελέτη και αναμένεται σύντομα να εφαρμοσθεί σχέδιο για την αύξηση των χειρουργικών επεμβάσεων.
- Έχει πρoβλεφθεί η προμήθεια Μαγνητικού Τομογράφου.
Όσον αφορά τις προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού, σας γνωρίζουμε ότι εκτός των προσλήψεων που έχουν ήδη δρομολογηθεί πριν από τις εκλογές και ολοκληρώνονται, προσλαμβάνονται άμεσα 2.000 νοσηλευτές για την κάλυψη κενών θέσεων στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα της χώρας. Περίπου 1.000 από αυτούς πρόκειται να διατεθούν κατά προτεραιότητα στις ΜΕΘ. Την ίδια στιγμή ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες και εκδίδονται διαπιστωτικές πράξεις για 6.500 νοσηλευτές. Ολοκληρώνονται οι διαγωνισμοί με ταχύρυθμο τρόπο, λόγω συνεργασίας με το ΑΣΕΠ, έτσι ώστε μέχρι τον Απρίλιο του 2008 vα έxoυμε φτάσει τους 14.500 νοσηλευτές.
Επίσης πρόκειται να προσληφθούν 4.500 ιατροί κατά τα προσεχή τρία χρόνια. Ταυτόχρονα το Μάρτιο του 2007 εγκρίθηκε η πρόσληψη 300 ιατρών κλάδου ΕΣΥ για την κάλυψη κενών οργανικών θέσεων. Ακόμη 166 ιατροί προσλαμβάνονται, κατόπιν σχετικής εγκρίσεως τον Ιούλιο του 2007. Παράλληλα, 28 ειδικευμένοι ιατροί θα τοποθετηθούν με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου στις ΜΕΘ και ΜΕΝ προκειμένου να ειδικευτούν στην εντατικολογία. Ειδικά για τις ΜΕΘ και ΜΕΝ πέρασε ειδική ρύθμιση σε νομοθέτημα που προβλέπει τη δυνατότητα χρηματοδότησης για πρόσληψη νοσηλευτικού προσωπικού από τα ποσά των ειδικών λογαριασμών των Νοσοκομείων.
Ο Υπουργός
Δ. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ»
12. Στην με αριθμό 356/5-10-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 138810/1-11-07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην με αρ. 356/5-10-2007 ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή από το Βουλευτή κ. Β. Κεγκέρογλου σχετικά με τη λειτουργία των Χειρουργείων στο ΠΑΓΝΗ και σε συνέχεια της αρ. πρωτ. 125387/23-10-07 απάντησής μας, σας πληροφορούμε τα εξής:
Το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου είναι το μεγαλύτερο αλλά και το μοναδικό τριτοβάθμιο Νοσοκομείο της Κρήτης και είναι φυσικό να βρίσκεται πρώτο στην προτίμηση του κόσμου λόγω του υψηλού επιστημονικού επιπέδου του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Ασθενείς προσέρχονται στο ΠΑΓΝΗ όχι μόνο από όλη την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα αλλά και άλλα μέρη της Ελλάδος. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα δύσκολα χειρουργικά περιστατικά που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, διακομίζονται στο ΠΑΓΝΗ. Παρά ταύτα, οι χρόνοι αναμονής στο χειρουργείο για τακτικά περιστατικά είναι ανάλογοι εκείνων που παρατηρούνται σε άλλα νοσοκομεία της Κρήτης αλλά και της χώρας γενικότερα.
Η κατανομή του χειρουργικού χρόνου στις κλινικές γίνεται από την επιτροπή χειρουργείου (η οποία εισηγείται προληπτικά ή διορθωτικά μέτρα αν και όποτε υπάρχει οποιοδήποτε θέμα στην εύρυθμη λειτουργία του χειρουργείου) ενώ κάθε κλινική προγραμματίζει τα τακτικά περιστατικά της στον χειρουργικό χρόνο που της έχει διατεθεί.
Αναφορικά με τα επείγοντα χειρουργικά περιστατικά, η ρύθμιση της σειράς προτεραιότητας αποτελεί ιατρική κρίση η οποία πρέπει για την ασφάλεια των ασθενών να γίνεται με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Ως εκ τούτου ο συντονισμός των επειγόντων περιστατικών έχει ανατεθεί από τη Διοίκηση του Νοσοκομείου εναλλάξ στους Διευθυντές των δύο χειρουργικών κλινικών του Νοσοκομείου.
Το ΠΑΓΝΗ διαθέτει 10 αίθουσες γενικού χειρουργείου και 2 σηπτικού χειρουργείου και 2 μαιευτηρίου. Όταν ανέλαβε η νέα Διοίκηση το 2004 διαπίστωσε ότι λειτουργούσαν μόνο 7 αίθουσες γενικού χειρουργείου (και μία πρόσθετη σε ημέρα εφημερίας), ενώ κάποιες χειρουργικές αίθουσες είχαν μετατραπεί σε αποθήκες υλικού. Μετά την απομάκρυνση του αποθηκευμένου υλικού, έγινε συντήρηση των υποδομών δύο αιθουσών, εκπαιδεύτηκε προσωπικό από τις νέες προσλήψεις της νοσηλευτικής υπηρεσίας προς ενίσχυση των χειρουργείων, ενώ προσελήφθησαν και ιατροί αναισθησιολόγοι. Ως αποτέλεσμα, από τα μέσα του 2005 άνοιξε μια πρόσθετη αίθουσα του μαιευτικού χειρουργείου, ενώ στα τέλη του 2006 άνοιξε μία ακόμα από τις κλειστές αίθουσες γενικού χειρουργείου, ανακουφίζοντας τους χρόνους αναμονής ιδιαίτερα στα επείγοντα περιστατικά.
Αναφορικά με ενδεχόμενη παραβίαση της λίστας των χειρουργείων -όπως αναφέρεται - δεν έχει κατατεθεί καμία επώνυμη αναφορά από ασθενή στη Διοίκηση ή την επιτροπή χειρουργείου. Είναι ωστόσο κατανοητό ότι, κάποιες φορές, επειδή η υγεία κάποιου ασθενούς ενδέχεται να επιδεινωθεί, ενδέχεται να κληθεί για χειρουργείο νωρίτερα από ότι έχει προγραμματιστεί, γεγονός ωστόσο που κρίνεται από τους θεράποντες ιατρούς.
Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο μοναδικός σημαντικός λόγος ανατροπών στον προγραμματισμό των τακτικών περιστατικών είναι οι κινητοποιήσεις του προσωπικού αφού σε κάθε ημέρα κινητοποίησης αναβάλλονται περίπου 40 έως 50 τακτικά περιστατικά, τα οποία πρέπει να προγραμματιστούν εκ νέου σε σύντομο χρόνο.
Ο Υφυπουργός
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ»)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη.
Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών
Μόνη συζήτηση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και άλλες διατάξεις».
Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της, της 20.12.2007, τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε δύο συνεδριάσεις. Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί κατά τη σημερινή συνεδρίαση.
Υπουργείου Δικαιοσύνης
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Αποχώρηση από την υπηρεσία δικαστικών λειτουργών».
Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της, της 20.12.2007, τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε μία συνεδρίαση.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία.
Κύριοι συνάδελφοι, επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και άλλες διατάξεις».
Στη σημερινή συνεδρίαση το νομοσχέδιο θα συζητηθεί επί της αρχής και στην αυριανή συνεδρίαση θα συζητηθούν τα άρθρα και οι τροπολογίες ως μία ενότητα.
Θα ήθελα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να σας ανακοινώσω ότι με επιστολή του, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. ορίζει κατά τη συζήτηση της σημερινής και αυριανής συνεδρίασης αγορητή το Βουλευτή κ. Βορίδη και Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο για τη συζήτηση τον κ. Ροντούλη.
Ο κ. Αλαβάνος, Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ορίζει για τη συζήτηση του σχεδίου νόμου ως ειδική αγορήτρια την κ. Άννα Φιλίνη.
Ο κ. Σπυρίδων Χαλβατζής, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε., ορίζει Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο το Βουλευτή κ. Δήμο Κουμπούρη.
Το λόγο έχει ο εισηγητής της πλειοψηφίας κ. Νικόλαος Δένδιας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κατ’ αρχήν, θα μου επιτρέψετε ξεκινώντας να διατυπώσω κι εγώ, σήμερα που ξεκινάμε το νομοθετικό έργο της νέας χρονιάς, τις θερμότερες ευχές μου για καλή επιτυχία.
Νομίζω ότι είναι ίσως σημειολογικό το ότι ξεκινάμε τη συζήτηση ενός νομοθετήματος του φορέα διατήρησης της κοινωνικής συνοχής. Νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα σαφές πως το νομοθέτημα αυτό έρχεται με μία ευρύτερη στήριξη σ’ αυτήν την Αίθουσα, έρχεται δηλαδή μέσα από τη διαδικασία της Επιτροπής στηριζόμενο επί της αρχής τουλάχιστον, όχι μόνο από την κυβερνητική πλειοψηφία. Οφείλω να πω ότι είναι ένα νομοθέτημα το οποίο αποτελεί σαφές δείγμα γραφής και πολιτικής βούλησης της παρούσας Κυβέρνησης.
Δεν είναι κατ’ αρχήν αυτονόητο ότι μία κυβέρνηση η οποία ανήκει στον ευρύτερο πολιτικό χώρο που ανήκει το κυβερνών κόμμα θα έχει αυτήν την αντίληψη και αυτήν τη θεώρηση απέναντι στην οικονομία. Εδώ μιλάμε για μία σαφή παρέμβαση στους νόμους της αγοράς. Μιλάμε για τη σύσταση ενός συγκεκριμένου φορέα, ο οποίος προσπαθεί να εκπληρώσει κάτι με μία σημαντική περιουσία. Κατ’ αρχήν, δίνονται 100.000.000 από τον προϋπολογισμό. Προβλέπεται το ποσό αυτό να φτάσει στα 2.000.000.000 μέσα από συγκεκριμένα προγράμματα. Επιθυμεί, λοιπόν, να εκπληρώσει τον αναδιανεμητικό ρόλο του κράτους. Από κει και πέρα, επιλέγεται ως φορέας ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Είναι και αυτό σημειολογικά ορθό, το να επιλέγεται δηλαδή ένας φορέας τέτοιος και όχι μία οποιαδήποτε άλλη νομική μορφή.
Από την άλλη, αυτό το οποίο επίσης γίνεται με τις διατάξεις του συγκεκριμένου νομοθετήματος είναι ότι προβλέπεται η συγκεκριμένη βοήθεια να δοθεί μέσα από διακεκριμένα, από σαφή προγράμματα, όχι γενικά και αόριστα, όχι προς όλους και χωρίς καμία προϋπόθεση, αλλά με συγκεκριμένα προγράμματα και με συγκεκριμένους στόχους.
Υπάρχει μία σημαντική και γενναία πράξη στην αιτιολογική έκθεση του νομοθετήματος. Ποια είναι αυτή; Αναγνωρίζεται εκεί ότι οι κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα δεν είναι όσο αποτελεσματικές θα έπρεπε να είναι. Ενώ δηλαδή ο μέσος όρος των κοινωνικών δαπανών είναι περίπου όσος και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στους συνεταίρους μας, από την άλλη το αποτέλεσμα που φέρνουν είναι αισθητά μικρότερο, δηλαδή ενώ με το σύνολο των κοινωνικών δαπανών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά μέσο όρο γύρω στο 40% καταφέρνει και ξεπερνά το όριο της φτώχειας, αντίθετα στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι μόνο 13%.
Αυτή είναι και η ανάγκη, αυτό είναι το «επειδή» που δημιουργεί την αναγκαιότητα αντίδρασης της Κυβέρνησης, που, αν θέλετε, δημιουργεί την αναγκαιότητα αντίδρασης της κοινωνίας. Αυτή που συζητάμε σήμερα είναι η αντίδραση της κοινωνίας.
Εγώ επανειλημμένα έχω τοποθετηθεί και απ’ αυτό το Βήμα και από τα βήματα των επιτροπών με ιδιαίτερο σκεπτικισμό ως προς την αποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής, του ευρύτερου δημόσιου τομέα και ειλικρινά χαίρομαι κάθε φορά που σ’ ένα νομοθέτημα βλέπω να αντιμετωπίζεται αυτό. Βλέπω το πρόβλημα να το κοιτάμε στα μάτια και βλέπω να παίρνονται συγκεκριμένα, σαφή μέτρα που να οδηγούν σε αντιμετώπιση του προβλήματος.
Γιατί όταν μιλάμε για κοινωνική συνοχή νομίζω ότι οφείλει να είναι ένας στόχος τον οποίο όλοι σε αυτή την Αίθουσα συνυπογράφουν. Ξαναλέω: όχι ένας στόχος κατ’ ανάγκη αυτονόητος. Θα μπορούσε να υπάρχει ένα ρεύμα σκέψης που να μας έλεγε εδώ «αφήστε τους νόμους της αγοράς να λειτουργήσουν. Μην παρεμβαίνετε. Δεν είναι δουλειά σας. Μπορεί το σύστημα να λειτουργήσει μόνο του. Μπορεί το σύστημα να διορθώσει μόνο του. Μπορούν οι νόμοι της αγοράς να οδηγήσουν σ’ ένα καλύτερο αποτέλεσμα απ’ ότι η κρατική παρέμβαση».
Εμείς, σαν πολιτικός χώρος και σαν ρεύμα σκέψης, δεν υιοθετούμε αυτή την άποψη. Άλλωστε, αν μου επιτρέψετε να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή, από της εποχής του Λαϊκού Κόμματος και μετά ακόμα, δηλαδή, πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο συγκεκριμένος χώρος στην ιστορική του προβολή προς τα πίσω, ο χώρος από τον οποίο προέρχεται και ο χώρος τον οποίο στηρίζει η Νέα Δημοκρατία, είναι ένας χώρος ο οποίος ιδιαίτερα λαμβάνει πρόνοια για τις λαϊκές τάξεις.
Όσο και αν είναι συνηθισμένο στην Ελλάδα να τα μπαλώνουμε, να τα χωρίζουμε όπως θέλουμε, να τα κάνουμε όπως μας αρέσει, ένα είναι το πραγματικό γεγονός: Ότι ο δικός μας πολιτικός χώρος είναι ο χώρος αυτός στον οποίο οι λαϊκές τάξεις επανειλημμένα στηρίχθηκαν και στηρίζουν. Αν θέλετε και πάλι ιστορικά είναι γνωστό ότι η ελληνική μεγαλοαστική τάξη στήριξε ιστορικά το κόμμα των φιλελευθέρων και μετά τον πόλεμο λύσεις άλλες εκτός από το κόμμα…
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: …τους κοντζαμπάσηδες και τους τσιφλικάδες… τουρκοκρατίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Δεν σας ακούω καλά. Προφανώς…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Δεν έχετε να ακούσετε, κύριε Δένδια. Παρακαλώ προχωρήστε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Για να χτυπήσει τους τσιφλικάδες και τους κοτζαμπάσηδες της τουρκοκρατίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, ξέρετε τι γίνεται με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Πρέπει να τους τα ξαναλέμε, γιατί ιστορία δεν ξέρουν. Να τους πούμε, λοιπόν…
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Αφού δεν με άκουσες.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Δεν πειράζει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Όχι διάλογο, κύριε συνάδελφε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Συμφωνώ μαζί σας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, δεν μπορώ να μην τους τα πω. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει το εξής μεγάλο πρόβλημα και πρέπει να τους τα λέει κανείς. Διεκδικεί δυο διαφορετικά ιστορικά ρεύματα και προσπαθεί να τα διεκδικήσει συγχρόνως. Από τη μια ισχυριζόσασταν και ισχυρίζεστε –θα σας τα πω ένα λεπτό, είναι και αρχή του χρόνου και καλό είναι να τα ξεκαθαρίζουμε από την αρχή- και παριστάνετε ότι είστε οι διάδοχοι του Ε.Λ.Α.Σ., της Αντίστασης και όλων των σχετικών. Αυτό όταν σας βολεύει. Όταν πάλι σας βολεύει, μας λέτε ότι είστε οι διάδοχοι του Κέντρου, του Γεωργίου Παπανδρέου κ.λπ., αγνοώντας ότι αυτά τα δυο πράγματα τα οποία διεκδικείτε στην ιστορική πορεία συγκρούονταν πάντοτε. Και πρέπει να αποφασίσετε και να μας πείτε τι θέλετε: το ένα ή το άλλο; Διότι και ιστορία ξέρουμε και ιστορική μνήμη έχουμε. Όταν διορθώνετε, δεν πειράζει. Αρκεί να ξέρετε εσείς τι είστε. Διότι εσείς έχετε το πρόβλημα της ταυτότητας.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Ενώ εσείς;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Εμείς στην ιστορική μας πορεία κανένα πρόβλημα ταυτότητας δεν έχουμε. Όσο για το ότι εμείς πάντοτε εκπροσωπήσαμε τα λαϊκά συμφέροντα, και αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Να το ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, αυτό. Δεν υπάρχει κανένα θέμα μεταξύ μας πάνω σ’ αυτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Δηλαδή, στον Βενιζέλο αντιπολίτευση ήσασταν;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Πάμε, λοιπόν, να συζητήσουμε λίγο το νομοθέτημα.
Όσον αφορά το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής αυτό καλύπτει τα πέντε πρώτα άρθρα του συγκεκριμένου νομοθετήματος. Και ξαναλέω ότι νομίζω ως προς αυτά τα άρθρα πως δεν μπορεί να υπάρξει διαφωνία. Ή αν υπάρχει διαφωνία θα υπάρχει από ένα μοντέλο διαχείρισης της οικονομίας, που είναι τελείως διαφορετικό, που θα επιβάλλει και θα επιτρέπει στην αγορά να αυτορυθμίζεται. Δεν νομίζω ότι σ’ αυτή την Αίθουσα υπάρχει πολιτικός χώρος και κόμμα που να έχει αυτή την άποψη και να στηρίξει αυτή την άποψη.
Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα άρθρα του νομοθετήματος για τα οποία θα συζητήσουμε κατά περίπτωση στην αυριανή μέρα ρυθμίζουν διαφορετικά θέματα.
Το άρθρο 6 ρυθμίζει το πολυτεκνικό επίδομα. Από εκεί και πέρα, υπάρχει μια διόρθωση του αναπτυξιακού νόμου, του ν. 3299, ο οποίος ήταν ένας πολύ καλός νόμος και η συγκεκριμένη διόρθωση ίσως είναι μια απαραίτητη διόρθωση.
Υπάρχει επίσης ρύθμιση που αφορά στα θέματα συνεταιρισμών. Υπάρχει ρύθμιση που αφορά στον Οργανισμό Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους και υπάρχει και μια ρύθμιση στο άρθρο 11 που είναι η γνωστή τροπολογία που αφορά το γενικότερο θέμα του Ε.Ο.Τ. και των επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα.
Και εκεί ακόμα, και στην τροπολογία, την οποία προφανώς θα συζητήσουμε αύριο, είναι σαφές –όσο κι αν κανείς μπορεί να το συζητήσει για το πότε, για το αν είναι καλώς κ.λπ.- ότι εκφράζεται μια οικονομική πολιτική, μια αντίληψη επί τη βάσει της οποίας το κράτος μπορεί και οφείλει να παρεμβαίνει στους μηχανισμούς της οικονομίας.
Τώρα, επειδή μου αρέσει να λέω τα πράγματα όπως τα αισθάνομαι και όπως τα βλέπω, αυτό που πάντα καλούμαι να απαντήσω στον εαυτό μου, όταν έρχονται νομοθετήματα σε αυτή την Αίθουσα, είναι αν έχει δημιουργηθεί συνταγματικό έθιμο καταργητικό της διατάξεως 74 του Συντάγματος.
Τι λέει η συγκεκριμένη διάταξη; Η συγκεκριμένη διάταξη λέει ότι όλα τα νομοθετήματα πρέπει να αφορούν μόνο ένα θέμα και δεν πρέπει να έρχονται άλλα ζητήματα μέσα σε ενιαίο νομοθέτημα. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι πως στην ουσία αυτό δεν τηρείται σχεδόν ποτέ.
Σε κάθε νομοθέτημα, σε κάθε κορμό νομοθετήματος έρχεται μια πλειάδα διατάξεων, εκ των οποίων κάθε μία μπορεί να είναι απολύτως αποδεκτή, μπορεί να είναι απολύτως επαινετή, μπορεί να είναι απολύτως χρήσιμη, μπορεί να έρχεται υπό την πίεση χρόνου, αλλά εν πάση περιπτώσει αντιβαίνουν τη βασική διάταξη του άρθρου 74.
Αυτό, λοιπόν, θα πρέπει κάποτε να το συζητήσουμε. Να δούμε, δηλαδή, αν πρέπει ή αν δεν πρέπει να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε κάτι που, ξαναλέω, έχει δημιουργήσει έθιμο πλέον. Δεν θυμάμαι κανένα νομοθέτημα, το οποίο να έρχεται μόνο με τον πυρήνα του, χωρίς άλλες συνακόλουθες διατάξεις. Πρέπει να το συνεχίσουμε αυτό; Γιατί;
Το λέω αυτό, διότι το ελληνικό δίκαιο, όπως έχει διαμορφωθεί στο σύνολό του πλέον, γίνεται ιδιαίτερα δύσχρηστο. Όχι μόνον ο νομικός του μέλλοντος, όχι μόνον ο δικαστής, όχι μόνον ο δικηγόρος, αλλά και ο ίδιος ο Έλληνας πολίτης έχει πλέον ιδιαίτερη δυσκολία να προσεγγίσει το δίκαιο.
Όταν, λοιπόν, το δίκαιο δεν είναι δυνατόν να προσεγγιστεί από τον απλό άνθρωπο, αλλά χρειάζεται απόλυτα εξειδικευμένη γνώση και μάλιστα πολλές φορές διασταύρωση λέξεων με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, για να είναι βέβαιος κανείς ότι δεν του ξεφεύγει κάποια διάταξη, ότι δεν του ξεφεύγει κάποια τροποποίηση, τότε δημιουργούμε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Αν αυτό δε το συνδυάσουμε με την έλλειψη κωδικοποιήσεων, το πρόβλημα μεγεθύνεται και στα επόμενα χρόνια θα γίνει ένα πρόβλημα μη αντιμετωπίσιμο και θα χρειάζεται από την αρχή η κωδικοποίηση του συνόλου του δικαίου.
Το λέω αυτό, γιατί πάντοτε παρακαλώ θερμά τον κάθε παριστάμενο Υπουργό να λάβει υπόψη του στην ανάγκη τα νομοθετήματα να έρχονται κατά το δυνατόν με τον πυρήνα τους. Και εν πάση περιπτώσει, εάν περιλαμβάνουν και άλλες διατάξεις, οι διατάξεις οι οποίες έρχονται, να κωδικοποιούνται, να μην έρχονται απομονωμένα, ώστε να χρειάζεται μετά κωδικοποίηση και μάλιστα ιδιωτική κωδικοποίηση συνήθως.
Επανέρχομαι τώρα στον πυρήνα. Κοιτάξτε: η χώρα οφείλει να διατηρήσει την αίσθηση της κοινωνικής συνοχής της. Περνάμε μια περίοδο, στην οποία τα πρότυπα έχουν ριζικά αλλάξει. Το είπα και στην επιτροπή και το είπα με ένα παράδειγμα, το οποίο νομίζω ότι είναι προφανές και κατανοητό σε όλους.
Τη δεκαετία του ’60 ποιος ήταν το κοινωνικό πρότυπο; Προς ποιον άσπαιρε η νεολαία; Σε ποιον ήθελε να μοιάσει; Τι περνούσε ο τότε κινηματογράφος; Ποιος ήταν ο «ήρωας της ημέρας»; Ο «ήρωας της ημέρας», κύριοι συνάδελφοι, ήταν ο Νίκος Ξανθόπουλος, το φτωχό και τίμιο παιδί. Αυτό ήταν το κοινωνικό πρότυπο. Εάν ψάξουμε σήμερα το ανάλογο, το ανάλογο πρότυπο είναι ο πλούσιος, ο καταφερτζής, αυτός που καταφέρνει να έχει τα υλικά αγαθά. Αυτός είναι ο τελικά κερδισμένος, όπως προβάλλεται σαν πρότυπο.
Αυτό δεν μπορεί να είναι ούτε αποδεκτό ούτε επαινετό. Πρέπει να καταφέρουμε μέσα από συγκεκριμένες παρεμβάσεις να διατηρήσουμε στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας την εντύπωση ότι κινούμαστε όλοι μαζί, ότι υπάρχει ένα «όλον», στον οποίο ανήκουμε όλοι, ότι υπάρχει ένα σύνολο που μας αφορά όλους, ότι αυτό το οποίο ονομάζεται πατρίδα ή κράτος δεν είναι απλώς ένα σύνολο τελετών, συμβόλων και μηχανισμών, αλλά ένα κοινό μέλλον.
Αυτό, λοιπόν, το νομοθέτημα νομίζω ότι κάνει ένα σημαντικό βήμα, για να μπορέσει αυτό το κοινό μέλλον να υπάρξει και να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που οι νόμοι της αγοράς δημιουργούν.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Δένδια.
Το λόγο έχει ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Στάθης Κουτμερίδης.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΥΤΜΕΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρία Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχάς τις ευχές μου για χρόνια πολλά, καλή χρονιά. Για την Κυβέρνηση εύχομαι καλά μυαλά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας μας. Ένα πραγματικό γεγονός. Ένα γεγονός που αφορά τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη δημιουργία της φτώχειας. Είναι αλήθεια πως το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, υποταγμένο στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και του κέρδους, χωρίς κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες, δημιουργεί τεράστιο πλούτο. Δημιουργεί, όμως, ολοένα και περισσότερες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, αλλά και νέες εστίες φτώχειας.
Ο τεράστιος αυτός πλούτος, δυστυχώς, ολοένα και συγκεντρώνεται στα χέρια των ολίγων. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τυφλά προσανατολισμένες στην οικονομία της αγοράς και την παραγωγή του πλούτου αγνοούν και υποβαθμίζουν το στόχο της δίκαιης διανομής του εισοδήματος του παραγόμενου αυτού πλούτου, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέες, μεγάλες, οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.
Η παγκοσμιοποίηση και οι νέες σύγχρονες προκλήσεις σε μία διεθνοποιημένη παγκόσμια οικονομία δημιουργούν νέες συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού, ανισότητες, αλλά και επέκταση της φτώχειας.
Στην αναπτυγμένη Ευρώπη υπολογίζεται ότι οι πολίτες που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπερνούν τα εβδομήντα εκατομμύρια πολίτες. Στη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, το 23% των συνανθρώπων μας, δηλαδή περισσότεροι από δύο εκατομμύρια διακόσιους Έλληνες πολίτες επιβιώνουν με εισόδημα κατώτερο του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος.
Το ποσοστό της φτώχειας που ορίζεται στη χώρα μας για τα νοικοκυριά που είναι κάτω από το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος αναφέρεται για ένα άτομο στα 5.650 ευρώ ετησίως και για μια οικογένεια με δύο ενήλικους και δύο παιδιά αναφέρεται στα 11.850 ευρώ ετησίως, ενώ το μέσο εθνικό εισόδημα για τη Γερμανία είναι 9.450 ευρώ και για το Λουξεμβούργο 13.865 ευρώ ετησίως. Ο μέσος όρος στην Ευρώπη των δεκαπέντε είναι στα 8.319 ευρώ, πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία του 2004, γιατί δυστυχώς δεν υπάρχουν καινούργια στοιχεία.
Παρατηρούμε πως η διαφορά για τη χώρα μας, σε σύγκριση με τις άλλες αναπτυγμένες κοινωνίες και οικονομίες της Ευρώπης, δείχνει το βάθος και το μέγεθος της διαφοράς, όσον αφορά τη φτώχεια των νοικοκυριών, μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να μην αναζητούμε μία Ευρώπη που συνεχώς να διευρύνεται, αλλά μία Ευρώπη με εμβάθυνση των κοινωνικών της δομών. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία στην Ευρώπη των δεκαπέντε, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2004, έχουν το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει ή να υποβαθμίσει ένα τέτοιο υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα, ένα πρόβλημα που γίνεται καθημερινά ολοένα και μεγαλύτερο, με κίνδυνο να προκαλέσει κύμα κοινωνικής αγανάκτησης, αναταραχής, ακόμα και εξέγερσης. Οι κοινωνικές δαπάνες είναι γεγονός πως από μόνες τους είναι αναποτελεσματικές και δεν μπορούν να μειώσουν ή να εξαλείψουν αυτό το κοινωνικό φαινόμενο της φτώχειας. Χρειάζονται άμεσα στοχοποιημένες κοινωνικές δράσεις, αλλά και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των κοινωνικών δαπανών. Χρειάζονται πραγματικές πολιτικές παρεμβάσεις που θα στοχεύουν πρώτα στην εξάλειψη των αιτίων που δημιουργούν τη φτώχεια και στη συνέχεια να δοθούν ίσες δυνατότητες και ίσες ευκαιρίες σε αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη.
Δυστυχώς, όμως και αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης είναι μια επικοινωνιακή κίνηση εντυπωσιασμού, πως μετά το νοικοκύρεμα της ελληνικής οικονομίας των τεσσάρων χρόνων, πως μετά την ήπια δημοσιονομική προσαρμογή, πως μετά τη σκληρή εισοδηματική πολιτική, ήλθε η ώρα και η Κυβέρνηση να ενδιαφερθεί και για τις οικονομικά αδύναμες κοινωνικές ομάδες της χώρας μας.
Δυστυχώς, πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου φτωχό, πρόχειρα συγκροτημένο, που δεν αγγίζει καθόλου τον πυρήνα του προβλήματος. Ο φιλόδοξος τίτλος του για κοινωνική συνοχή δεν βρίσκεται σε καμιά συσχέτιση με τα πενιχρά αποτελέσματα που μπορεί να επιτύχει.
Το πολυδιαφημιζόμενο προεκλογικά Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής είναι ένα άλλο πυροτέχνημα που χαρακτηρίζεται από έλλειψη βαθιάς κοινωνικής αντίληψης και ευαισθησίας, εντελώς πρόχειρο και επιφανειακό στην προσέγγιση του προβλήματος, με πολλές νομικές ασάφειες και αοριστολογίες.
Απουσιάζει παντελώς η βαθιά πολιτική προσέγγιση του σχεδιασμού μιας ευρύτερης εθνικής στρατηγικής καταπολέμησης της φτώχειας στη χώρα μας. Αποσπασματικά και περιοριστικά μέτρα μόνο εισοδηματικής και επιδοματικής ενίσχυσης που δεν εντάσσονται σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο μιας ευρύτερης εθνικής στρατηγικής, αλλά εξυπηρετούν μόνο βραχυπρόθεσμα το στατιστικό περιορισμό του προβλήματος, χωρίς μακροπρόθεσμα ουσιαστικά αποτελέσματα.
Αοριστολογίες και ασάφειες όσον αφορά στον προσδιορισμό των δικαιούχων που θα λάβουν το βοήθημα. Αοριστολογίες και ασάφειες όσον αφορά στα αντικειμενικά κριτήρια προσδιορισμού των δικαιούχων. Αοριστολογίες και αβεβαιότητα όσον αφορά στη χρηματοδότηση του ταμείου, μιας και η Κυβέρνηση έχει δώσει δείγματα ασυνέπειας στο παρελθόν, όσον αφορά τις υποχρεώσεις της απέναντι σε άλλους φορείς, όπως είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, η Ολυμπιακή, ο Ο.ΚΑ.ΝΑ., τα κέντρα πρόληψης και οι προνομιακές δομές κοινωνικής φροντίδας.
Δεν γίνεται καμία ποσοτική ή αριθμητική αναφορά στο σχέδιο νόμου για την πάγια ετήσια εισφορά στο ταμείο από τον κρατικό προϋπολογισμό, που να κατοχυρώνει έτσι τη βιωσιμότητα του ταμείου σε περιόδους δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Αγαπητοί συνάδελφοι, το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα αποτελείται από δύο κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο, από το άρθρο 1 έως 5, αναφέρεται η σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής, η ίδρυση, οι πόροι, το πρόγραμμα, οι δικαιούχοι, η διοίκηση, η οργάνωση, ο προϋπολογισμός, ο απολογισμός και ο οικονομικός έλεγχος.
Στο δεύτερο κεφάλαιο, τα άρθρα 6 έως 11, αναφέρεται η χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος στους τρίτεκνους, όπως και άλλες νομοτεχνικές αλλαγές σχετικά με την τροποποίηση του αναπτυξιακού νόμου 3299 του 2004. Δυστυχώς, η εξίσωση των τρίτεκνων οικογενειών με τις πολύτεκνες οικογένειες παραμένει άλλη μία ανεκπλήρωτη υπόσχεση της Κυβέρνησης, από τις πολλές που έδωσε στο παρελθόν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας δεν αντιμετωπίζεται με πρόχειρα επικοινωνιακά τεχνάσματα ούτε με βραχυπρόθεσμα αποσπασματικά μέτρα. Χρειάζεται μια συνολική οικονομική πολιτική, με έμφαση στη δίκαιη διανομή του εισοδήματος, στην εξάλειψη των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, προλαμβάνοντας έτσι πρώτα τα αίτια που δημιουργούν την ίδια τη φτώχεια.
Χρειάζεται η χάραξη μίας εθνικής πολιτικής κατά της φτώχειας, η οποία να βασίζεται σε σύγχρονα δεδομένα, με σύγχρονες μεθόδους, καθώς το πρόβλημα της φτώχειας συνεχώς διαφοροποιείται και επεκτείνεται. Καμιά αντιμετώπιση της φτώχειας δεν μπορούμε να επιτύχουμε αν δεν περιορίσουμε πρώτα τα αίτια που τη δημιουργούν.
Εμείς, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., είμαστε ριζικά αντίθετοι με την πολιτική προσέγγιση και τη φιλοσοφία του σχεδίου νόμου για την αντιμετώπιση της φτώχειας στη χώρα μας. Όμως, με τη σκέψη ότι μπορεί και στο ελάχιστο να βοηθηθούν συνάνθρωποί μας που πραγματικά έχουν ανάγκη, ψηφίζουμε επί της αρχής το εν λόγω σχέδιο νόμου.
Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποδεικνύει και τη μεγάλη πολιτική ποιοτική διαφορά που έχουμε με την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δείχνει ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο, όπως θέλουν κάποιοι να λένε, γιατί εμείς δεν είμαστε δογματικά αντίθετοι με όλες τις πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, όπως αυτή έκανε στο παρελθόν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της ελληνικής οικονομίας στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια.
Η θωρακισμένη ελληνική οικονομία, όπως μας έλεγε ο κ. Υπουργός Οικονομίας, είναι μια υπεχρεωμένη οικονομία που υποστηρίζεται από τον υπερδανεισμό των νοικοκυριών από τις τράπεζες.
Ο προϋπολογισμός του 2008 αναζητά περισσότερους φόρους περίπου κατά 6.000.000.000 ευρώ, εκ των οποίων τα 4.000.000.000 θα προέλθουν από την έμμεση φορολογία και τα 2.000.000.000 από την άμεση φορολογία, πράγμα που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τη σχέση των άμεσων προς τους έμμεσους φόρους.
Η επιβολή του ενιαίου φόρου στα ακίνητα, η αύξηση των αντικειμενικών αξιών, η ισχνή εισοδηματική πολιτική στα όρια του πληθωρισμού, η αδυναμία της Κυβέρνησης να ελέγξει την αλματώδη ακρίβεια που αλλοιώνει το εισόδημα των χαμηλών και μεσαίων οικονομικά στρωμάτων, οι νέες αυξήσεις στα τιμολόγια των Δ.Ε.Κ.Ο. και η πεισματική άρνηση της Κυβέρνησης να μη χορηγήσει το επίδομα θέρμανσης στις οικονομικά ασθενείς κοινωνικές ομάδες της χώρας μας, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στην ελληνική κοινωνία. Και έρχεται σήμερα η Κυβέρνηση όψιμα και υποκριτικά να δείξει το ενδιαφέρον της σ’ αυτούς που τα προηγούμενα χρόνια είχε εξαθλιώσει με την οικονομική της πολιτική. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα της φτώχειας, που η ίδια επιδείνωσε στη χώρα μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, δυστυχώς δημιουργήσατε στη χώρα μας μια παρατεταμένη κρίση, μια παρατεταμένη ασύμμετρη κρίση για να χρησιμοποιήσω και τον δικό σας όρο, μια πολιτική κρίση γιατί αποτελεί πραγματικά παγκόσμια πρωτοτυπία, λίγους μήνες μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου, να αναπτύσσεται ένας παραπολιτικός διάλογος για πρόωρες εκλογές. Δημιουργήσατε μια οικονομική κρίση, γιατί οδηγείτε τα ελληνικά νοικοκυριά στα πρόθυρα της εξαθλίωσης. Δημιουργήσατε μια κοινωνική κρίση με την απαξίωση των θεσμών και την αμφισβήτηση των αξιών με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνία μας. Η διαφθορά και η διαπλοκή στη χώρα μας αγγίζουν τα όρια της επιδημίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Κυβέρνησης, μετά και τα τελευταία κρούσματα κακοδιαχείρισης του δημόσιου χρήματος στο Υπουργείο Πολιτισμού, η ηθικολογία σας τελειώνει εδώ. Δεν νομιμοποιήστε πλέον να μας μιλάτε για το παρελθόν και για την πάταξη της διαφθοράς.
Προσπαθείτε σήμερα να αποπροσανατολίσετε την κοινή γνώμη φέρνοντας βιαστικά στη Βουλή, με εκπτώσεις βέβαια, ξανά το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας μας, παράλληλα και τον εκλογικό νόμο.
Επιδιώκετε και πάλι πλήρη συσκότιση. Δυστυχώς η σύγκρουσή σας με τη διαφθορά την επέκτεινε ακόμη περισσότερο. Η μηδενική ανοχή σας προς τη διαφθορά την ενθάρρυνε ακόμη περισσότερο.
Σταματήστε πλέον να μας μιλάτε για το παρελθόν, σταματήστε να συγκρούεστε με τη διαφθορά και κοιτάξτε γύρω σας, γιατί η διαφθορά είναι γύρω σας, η διαφθορά είναι δίπλα σας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ηρεμήσουμε με μια ανακοίνωση που θα κάνω προς το Σώμα.
Οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Εξωτερικών και Δικαιοσύνης, κατέθεσαν σχέδιο νόμου «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν για την αμοιβαία προστασία και προώθηση των επενδύσεων και των ρηματικών διακοινώσεων σχετικά με την τροποποίηση του άρθρου 1 παραγράφου 4 αυτής.
Οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών και Εξωτερικών, κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβερνήσεως της Δημοκρατίας της Ινδίας στην Επιστημονική και Τεχνολογική συνεργασία.
Οι Υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών και Εξωτερικών, κατέθεσαν σχέδια νόμων:
α) «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου για την αμοιβαία συνδρομή μεταξύ των Τελωνειακών τους Διοικήσεων».
β) «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν για την αμοιβαία συνδρομή μεταξύ των Τελωνειακών τους Διοικήσεων».
Παραπέμπονται στις αρμόδιες Διαρκείς Επιτροπές.
Το λόγο έχει εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, ο κ. Δήμος Κουμπούρης.
ΔΗΜΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ: Πρώτα απ’ όλα, θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά σε όλους και σε όλες και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος.
Από την αρχή θέλω να πω το εξής: Τι θέλει να πετύχει η Κυβέρνηση μ' αυτό το νομοσχέδιο; Γιατί φέρνει αυτό το νομοσχέδιο και τι αποδεικνύεται μέσα από αυτό; Θέλει «να ρίξει στάχτη στα μάτια» του λαού και των εργαζομένων, των φτωχών. Η Κυβέρνηση αποδεικνύει ότι το σύστημα που υπηρετεί και που το υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις δεν έχει να δώσει τίποτα, παρά μόνο φτώχια και δυστυχία, δηλαδή αυτά που λέει το Κ.Κ,Ε, αυτά που αποδεικνύονται από την ίδια τη ζωή. Τέλος αυτό δείχνει ότι η Κυβέρνηση φοβάται το λαϊκό κίνημα, φοβάται τους αγώνες και θέλει να πετύχει, όπως λέει, την κοινωνική συνοχή.
Αλήθεια, ποια κοινωνική συνοχή; Δηλαδή επί της ουσίας θέλει να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού και των εργαζομένων, προκειμένου να υποταχθούν στη λογική ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά ο δρόμος της ανάπτυξης που όχημα θα έχει το μεγάλο κεφάλαιο και τα κέρδη του.
Το νομοσχέδιο σε αρκετές παραγράφους αναφέρεται στη φτώχια και στις κοινωνικές ανισότητες. Δεν μας λέει όμως από πού προκύπτουν αυτές οι κοινωνικές ανισότητες. Από τον ουρανό πέφτουν; Είναι αποτέλεσμα ποιού αυτές οι ανισότητες; Είναι γραφτό να υπάρχουν έτσι κοινωνικές ανισότητες μέσα στην κοινωνία και ένας να ζει στη μαύρη φτώχια και ο άλλος στον πλούτο, στα υπερκέρδη που πραγματικά τα τελευταία χρόνια έχουν υπεραυξηθεί; Δεν τολμάτε να πείτε, γιατί θα είσαστε ανακόλουθοι με την πολιτική σας, ότι την φτώχια την γεννάει η ανάπτυξη, η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ανάπτυξη η οποία έχει σαν στόχο και μόνο στόχο να υπηρετήσει τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Ακούμε χρόνια τώρα και από την πλευρά της Κυβέρνησης και από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και από την πλευρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τον εκσυγχρονιστικό λόγο να κατηγορείται το Κ.Κ.Ε. για «ξύλινη γλώσσα», όταν μιλάμε ακριβώς γι’ αυτά τα προβλήματα, όταν μιλάμε για τις ανισότητες, όταν μιλάμε για την ανάγκη του δυναμώματος των αγώνων των εργαζομένων για την απόκρουση αυτής της πολιτικής, όταν στρεφόμαστε ενάντια σε αυτή την ανάπτυξη και ενάντια στη λογική της. Τότε ακούμε στον εκσυγχρονιστικό σας λόγο να μας λέτε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πρώτα απ’ όλα με την ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ., μετά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμα, μας λέτε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, από το δρόμο του εκσυγχρονισμού των μεταρρυθμίσεων, των ιδιωτικοποιήσεων των μεγάλων επιχειρήσεων και ότι όλα αυτά θα φέρουν ανάπτυξη, θα φέρουν ισότητα και με την έλευση του ευρώ θα σταματήσει η ανισότητα και εν πάση περιπτώσει θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της φτώχιας των κοινωνικά αποκλεισμένων, όπως τους λέτε.
Αυτή η πολιτική όλα αυτά τα χρόνια εφαρμόστηκε με συνέπεια. Με συνέπεια εφαρμόσατε την πολιτική του εκσυγχρονισμού των μεταρρυθμίσεων, των ιδιωτικοποιήσεων των επιχειρήσεων των λεγόμενων Δ.Ε.Κ.Ο. που ανήκαν στο δημόσιο τομέα και άλλων επιχειρήσεων.
Τι λένε τα στοιχεία; Τι λένε τα αποτελέσματα; Ανάπτυξη έχουμε και μάλιστα όπως υποστηρίζεται είναι μεγαλύτερη από τους ρυθμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης γύρω στο 4% και υπερηφανεύεστε γι’ αυτό. Πείτε μας, όμως, πού πήγε αυτή η ανάπτυξη; Ποια συμφέροντα υπηρετεί; Υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων; Αν υπηρετούσε τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν θα είχαμε αυτή την κατάσταση της φτώχειας -που κατά τα άλλα κλαίγεστε- και του κοινωνικού αποκλεισμού και ό,τι άλλο λέτε γύρω απ’ αυτή την κατάσταση. Η ανάπτυξη αυτή υπηρετεί και υπηρέτησε το κέρδος. Η ανάπτυξη αυτή είναι η αιτία που χειροτερεύει η θέση των εργαζομένων.
Πείτε μου, σας παρακαλώ, όλα αυτά τα χρόνια οι αλλαγές που πραγματοποιήσατε όσον αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο., στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό, στα ωράρια, στις αλλαγές που έγιναν προς το χειρότερο σε όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων, έχει καλυτερεύσει η θέση των εργαζομένων; Όταν λέτε για στοιχεία, τα οποία εδώ βεβαίως είναι μαγειρεμένα 20%-22% δίνει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία για να μετρήσει τα όρια της φτώχειας, για μας είναι πολύ περισσότερο- για τους φτωχούς και τους απόκληρους όπως λέτε είναι στοιχεία που έπεσαν από τον ουρανό; Δεν είναι στοιχεία τα οποία γέννησε η δική σας πολιτική;
Πείτε μου σας παρακαλώ, οι αλλαγές που πραγματοποιήσατε όλα αυτά τα χρόνια βοήθησαν τους εργαζόμενους να καλυτερεύσουν τις θέσεις τους; Γιατί ζει καλύτερα σήμερα ο εργαζόμενος οποίος εργάζεται σε μία –σήμερα έχει μόνο την ονομασία- επιχείρηση κοινής ωφέλειας, όταν είναι υποχρεωμένος να εργάζεται με εργολαβία, όταν είναι υποχρεωμένος να εργάζεται με τρίωρα, όταν είναι υποχρεωμένος να εργάζεται κάτω από τις πιο άθλιες συνθήκες δουλειάς, όταν είναι υποχρεωμένος να δουλεύει επινοικιαζόμενος, όταν είναι υποχρεωμένος να δουλεύει με ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες πολλές φορές δεν πληρώνονται, όταν ο εργαζόμενος έχει φθάσει σήμερα να μην μπορεί να έχει μόνιμη, σταθερή εργασία; Γιατί ζει καλύτερα ο εργαζόμενος σήμερα; Πού βοήθησε αυτό τον εργαζόμενο και γενικότερα τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους μικροεπαγγελματίες, η πολιτική της απελευθέρωσης της αγοράς ώστε να ζήσουν καλύτερα;
Σήμερα, από ό,τι ακούσαμε από τις δηλώσεις του Υπουργού κ. Φώλια η ακρίβεια που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, αλλά ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, είναι εισαγόμενη. Εμείς μόνο εισάγουμε; Δεν εξάγουμε; Δηλαδή, όλα τα κακά έρχονται απ’ έξω και όλα τα καλά έρχονται από μέσα; Δεν είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης; Δεν είναι αποτέλεσμα του ότι τα μεγάλα μονοπώλια σήμερα λυμαίνονται την αγορά; Δεν είναι αποτέλεσμα του ότι οι πολυεθνικές έχουν το πάνω χέρι; Δεν είναι αποτέλεσμα του ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής σήμερα έχουν επιβάλει την πολιτική του κέρδους με θύμα τους εργαζόμενους, των οποίων τα δικαιώματα θυσιάζονται καθημερινά σ’ αυτόν το βωμό; Στο πετρέλαιο, τρεις, τέσσερις πολυεθνικές κάνουν κουμάντο. Στην αυτοκινητοβιομηχανία τρεις, τέσσερις πολυεθνικές, ίσως κάτι παραπάνω, κάνουν κουμάντο. Τρεις, τέσσερις πολυεθνικές, ίσως παραπάνω, κάνουν κουμάντο στα τρόφιμα. Αυτή δεν είναι η κατάσταση που επικρατεί; Εσείς δεν μας λέτε όλα αυτά τα χρόνια ότι ο ανταγωνισμός είναι το μέσο εκείνο το οποίο θα μειώσει τις ανισότητες και μάλιστα δεν θα αυξηθούν οι τιμές, όσο πιο υγιής είναι αυτός ο ανταγωνισμός;
Να, λοιπόν, που όλα αυτά δεν πέφτουν από τον ουρανό. Αυτή η πολιτική σας, λοιπόν, γεννάει τη φτώχεια κι αυτή η πολιτική σας χειροτερεύει τη θέση των εργαζομένων και μεγαλώνει τη φτώχεια. Και η φτώχεια είναι πολύ μεγαλύτερη από τα ποσοστά που δίνονται από τις στατιστικές Υπηρεσίες. Όμως αυτό δεν είναι μόνο φαινόμενο στη χώρα μας. Γιατί μας αναφέρετε ως καλό παράδειγμα την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και άλλες χώρες της ανεπτυγμένης καπιταλιστικής Δύσης; Γιατί είναι καλά εκεί τα στοιχεία; Τα στοιχεία και εκεί πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Η φτώχεια μεγαλώνει περισσότερο. Οι απόκληροι, οι «φτωχοί», όπως τους λέτε, καθημερινά αυξάνονται. Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο ζουν με ένα δολάριο. Ποιος έχει επιβάλει σ’ αυτούς να ζουν με ένα δολάριο; Οκτακόσια εκατομμύρια μετανάστες σε όλο τον κόσμο, σήμερα ζουν σε τριτοκοσμικές συνθήκες. Ποιος έχει επιβάλει όλα αυτά;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Στη Βόρειο Κορέα με πόσα δολάρια ζουν;
ΔΗΜΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ: Δεν το έχω αυτό το στοιχείο, αγαπητέ συνάδελφε. Θα περιμένω να μου το φέρετε εσείς.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Να μας το πείτε εσείς.
ΔΗΜΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ: Μήπως όμως αυτό απαντάει σ’ αυτό που είπα προηγουμένως; Δεν απαντάει νομίζω. Είστε στριμωγμένοι, είστε σε δύσκολη θέση, δεν μπορείτε να δώσετε απάντηση στα προβλήματα των εργαζομένων, δεν μπορείτε να αναπαράγετε το κοινωνικό κεφάλαιο σήμερα, έτσι όπως αναπτύσσεται η οικονομία και έτσι όπως πραγματικά ο εργαζόμενος προσφέρει σ’ αυτή την οικονομία. Γιατί σήμερα ο εργαζόμενος μόνο προσφέρει -όλοι ζουν παρασιτικά- και απ’ αυτή την εργασία πραγματικά μεγαλώνουν τα κέρδη κι από πουθενά αλλού.
Έχετε, λοιπόν, σήμερα να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση κι έρχεστε να την αντιμετωπίσετε με το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Φαίνεται καθαρά ότι εδώ τα χρήματα που σκοπεύετε να δώσετε είναι «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων και του λαού, είναι για αποπροσανατολισμό και δεν έχουν καμία σχέση με την αντιμετώπιση της φτώχειας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Διότι απ’ ό,τι καταλαβαίνω από το νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ, σε πορεία χρόνων θα δίνονται τα 1.000 ευρώ το χρόνο και εν πάση περιπτώσει κι αυτά δεν μπορούν να λύσουν ούτε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της φτώχειας. Όμως φοβάστε. Φοβάστε τις κοινωνικές εκρήξεις και θέλετε να τις σταματήσετε. Δεν θα μπορέσετε να τις σταματήσετε. Το δείχνουν οι καθημερινοί αγώνες, το δείχνουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι δεν θα σταυρώσουν τα χέρια. Οι εργαζόμενοι θα απαιτήσουν καλύτερη ζωή, θα απαιτήσουν να πάρουν από τον πλούτο που αυτοί παράγουν σήμερα. Να πάρουν από τον πλούτο όσον αφορά τους μισθούς, τα μεροκάματα, την υγεία, να έχουν καλύτερα ωράρια, να έχουν καλύτερη ασφάλιση, γιατί όλα αυτά τα έχετε βάλει στην προκρούστεια κλίνη. Και εκείνο που φαίνεται καθαρά από την πολιτική σας -έχετε βεβαίως και τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχετε τη στήριξη και όσων στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- είναι ότι θα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ένταση προς αυτή την κατεύθυνση.
Θέλετε να πετύχετε μια τεχνητή μείωση της φτώχειας και τίποτε άλλο. Γιατί η κατάσταση που θέλετε να εμφανίσετε, ότι τάχα θα αντιμετωπίσετε τη φτώχεια, είναι πραγματικό τρικ. Διότι δεν μπορεί ένας εργαζόμενος, ας πούμε στο βάθος χρόνου που θέλετε να δώσετε τα χρήματα αυτά, που λέτε ότι θα δώσετε, να ζει με δυόμισι ευρώ την ημέρα. Αυτή είναι η πολιτική σας. Και είμαστε αντίθετοι στη σύσταση αυτού του ταμείου.
Λύση σ’ αυτά τα προβλήματα δεν μπορεί βεβαίως να δοθεί μέσα σ’ αυτό το σύστημα. Το σύστημα αυτό είναι η αιτία που δημιουργεί όλη αυτή την κατάσταση. Λύση μπορεί να δοθεί μόνο με σταθερή δουλειά, σταθερό μεροκάματο, με 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό, που όταν το λέμε εμείς, εσείς μας λέτε ότι είμαστε μαξιμαλιστές και έξω από την πραγματικότητα. Αντιμετώπιση μπορεί να γίνει μόνο με την αύξηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, μείωση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση και φυσικά των προϋποθέσεων για συνταξιοδότηση, με μείωση των ορίων ηλικίας και μια σειρά άλλα μέτρα, που δεν έχετε σκοπό να πάρετε.
Σκοπό το επόμενο διάστημα έχετε να συνεχίσετε σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό το δρόμο έχετε χαράξει. Και φυσικά είμαστε σε αντίθεση και με το άρθρο 6 –θα μιλήσουμε και πιο αναλυτικά αύριο για τα άρθρα- στο οποίο είστε και ανακόλουθοι με τις ίδιες τις δηλώσεις και τις διακηρύξεις που έχετε κάνει οι ίδιοι κατά καιρούς. Εμείς λέμε όσοι έχουν τρία παιδιά να εξισωθούν με τους πολύτεκνους που έχουν τέσσερα παιδιά.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ, κύριε Κουμπούρη.
Το λόγο έχει η κ. Άννα Φιλίνη από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α..
ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Πολλές ευχές και καλή χρονιά σε όλους, την έχουμε ανάγκη, όπως επίσης και την πολλή δύναμη.
Κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε ένα ειδικό ζήτημα, όχι γενικά για τους μισθούς και για την ανεργία. Συζητάμε για ένα πρόβλημα που μαστίζει τις κοινωνίες της εποχής μας, μαστίζει και την Ευρώπη. Είναι το πρόβλημα της φτώχειας και πώς θα την αντιμετωπίσουμε.
Υπάρχουν άνεργοι, υπάρχουν άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα, με χαμηλότατους μισθούς, υπάρχουν όμως και άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή περιθωριοποιημένοι και πρέπει να παρθούν μέτρα για την επιβίωση όλων αυτών των ανθρώπων.
Το πρόβλημα της φτώχειας στις δεκαπέντε –πριν από την προτελευταία διεύρυνση- χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζεται με ειδικά θεσμοθετημένα μέτρα εδώ και αρκετά χρόνια, όμως τέτοια μέτρα στη χώρα μας δεν ήρθαν να θεσμοθετηθούν, παρά τις επίμονες επισημάνσεις από πολλές πλευρές.
Το σημερινό σχέδιο νόμου ήρθε εσπευσμένα να συζητηθεί στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού και ακριβώς τη στιγμή που ήταν πια ευρύτατα διαπιστωμένη η άνοδος του πληθωρισμού, η άνοδος της ακρίβειας, της ανεργίας και της ανασφάλειας, ιδίως για τους νέους ανθρώπους.
Κυρίως, όμως, ήρθε αυτή η συζήτηση του νομοσχεδίου να ξεκινήσει την επομένη της μεγάλης απεργίας του περασμένου Δεκέμβρη που συγκλόνισε το πανελλήνιο, μπρος στην απειλή της Κυβέρνησης για τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και την καταλήστευσή τους και μπρος στο μεγάλο κενό που προαλείφεται σχετικά με την ασφάλιση των μελλουσών γενεών.
Ήταν ταυτόχρονα η στιγμή –πρέπει να θυμηθούμε- που απ’ άκρη σε άκρη στην Ελλάδα συσπειρωνόταν ο κόσμος της εργασίας για το κράτημα του εθνικού αερομεταφορέα, της Ολυμπιακής, για τη διάσωση του δημόσιου χαρακτήρα της και τη σωτηρία της.
Η συζήτηση και σήμερα ενός τέτοιου νομοσχεδίου για τη σύσταση Εθνικού Ταμείου Συνοχής δεν μπορεί βέβαια να κρύψει αυτήν τη γενικευμένη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αποτελέσει οποιοδήποτε φάρμακο μπρος στο μεγάλο πρόβλημα της φτώχειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι και επισήμως παραδεκτό ότι στη χώρα μας πάνω από το 20% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Τούτο το καυτό κοινωνικό πρόβλημα είναι σίγουρο ότι πρέπει να αντιμετωπισθεί με τα δίκαια βέβαια αιτήματα των εργαζομένων για αυξήσεις των μισθών, των επιδομάτων ανεργίας, των συντάξεων.
Υπάρχουν, όμως –και αυτό το τονίζω ιδιαιτέρως, διότι πάλι έκανε την κριτική του πριν ο συνάδελφος του Κ.Κ.Ε. και προς τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.- και τα στρώματα ανθρώπων φτωχότερων ακόμα και από τους φτωχούς.
Υπάρχουν τα στρώματα αυτών που δεν είναι απλώς άνεργοι, αλλά είναι και αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας, στρώματα, δηλαδή, κοινωνικά αποκλεισμένων που ωθούνται, μέσα στις συνθήκες της σημερινής νεοφιλελεύθερης οικονομίας, εντελώς, στο περιθώριο της κοινωνίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός κατατάσσονται στα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Ας σημειωθεί ότι η Ελλάδα, ήδη από το 2003, καταγραφόταν ανάμεσα στις τρεις χώρες που αντιμετώπιζαν τη μεγαλύτερη ψαλίδα εισοδημάτων.
Ενώ, λοιπόν, οι συνθήκες απαιτούν ολοκληρωμένους τρόπους καταπολέμησης αυτού του φαινομένου της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, το παρόν νομοσχέδιο υποβαθμίζει το ζήτημα της κοινωνικής ένταξης, ειδικά των ατόμων που προέρχονται από μειονεκτούσες κοινωνικές ομάδες. Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζονται αυτές οι ομάδες με διαφορετικά δομικά χαρακτηριστικά, χωρίς διάκριση, ενώ είναι, για παράδειγμα, άτομα με αναπηρία, μακροχρόνια άνεργοι, ηλικιωμένοι, με μισθολογικές ανισότητες λόγω φύλου κ.λπ.
Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς είχε ήδη από την προηγούμενη θητεία του καταθέσει πρόταση νόμου, σχετικά με την εξασφάλιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, με στόχο τη συγκρότηση μιας συνολικής πολιτικής, με ένα ελάχιστο επίπεδο δικαιωμάτων για την πρόσβαση σε δημόσια αγαθά, που να ωθεί τους αποκλεισμένους των σημερινών κοινωνιών προς τα επάνω και να μειώνει τις κοινωνικές ανισότητες.
Κατ΄ αρχάς, προτείναμε τη θέσπιση μιας Ανεξάρτητης Διοικητικής Αρχής, για την οργάνωση και την εποπτεία ενός τέτοιου θεσμού. Θεωρούσαμε, δηλαδή, ότι είναι λαθεμένη η άμεση εξάρτηση από την Κυβέρνηση της οργάνωσης για την εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου.
Δεύτερον, θεωρούσαμε ότι το νόημα ενός τέτοιου μέτρου πρέπει να στηρίζεται όχι στην αντίληψη της φιλανθρωπίας, αλλά στο ότι όλοι οι πολίτες, χωρίς διακρίσεις, έχουν δικαίωμα να ζουν μια αξιοπρεπή ζωή, δηλαδή, χρειάζονται σταθερά θεσμοθετημένα μέτρα που να μην εξασφαλίζουν εύνοιες κατά περίπτωση, που να μη δίνουν ποσά ανάλογα με την πολιτική συγκυρία και που να αντιμετωπίζουν με μόνιμο και σταθερό τρόπο το φαινόμενο της φτώχειας.
Τρίτον, θεωρούσαμε ότι το κατώτατο όριο της ακραίας φτώχειας πρέπει να ορίζεται όχι μονομερώς από το Υπουργείο Οικονομικών, αλλά από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και ότι αυτό, για παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι το 25% του κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. ή και υψηλότερο, ανάλογα με τη θεσμοθέτηση που θα γινόταν. Λέγαμε ποιες κατηγορίες ατόμων αφορά αυτό το μέτρο, για παράδειγμα, ηλικιωμένους με εξαιρετικά χαμηλή ή χωρίς καθόλου σύνταξη -που είναι πολλοί αυτοί- άτομα με ειδικές αναπηρίες, σωματικές ή πνευματικές, μονογονεϊκές οικογένειες με άνεργο γονέα, ανέργους μακράς διαρκείας, πρώην εξαρτημένα ή πρώην φυλακισμένα άτομα, νέους χωρίς οικογένεια κ.λπ.. Δυστυχώς αυτή η δική μας πρόταση νόμου δεν έγινε δεκτή.
Σήμερα, μας γίνεται μια πρόταση γι΄ αυτό το Ταμείο Συνοχής. Όμως, η πρόταση αυτή έχει ένα πολύ ασαφές περιεχόμενο. Πρώτον, φτιάχνει ένα Ταμείο, χωρίς, όμως, να δεσμεύεται με σταθερό τρόπο σχετικά με τα όρια χρηματοδότησής του και στο κατά πόσο τελικά το Ταμείο αυτό σταθερά θα χρηματοδοτείται. Συγκεκριμένα, το άρθρο 2 -βέβαια, θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά και αύριο- θέτει το όριο χρηματοδότησής του έως 20% από ορισμένους ειδικούς λογαριασμούς. Όμως, δεν ορίζει και ποιο είναι και το κατώτατο όριο, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρχουν μονίμως και ορισμένα έσοδα στο Ταμείο αυτό.
Επίσης καθορίζει ότι θα δίνεται από τον Υπουργό Οικονομικών και όχι από το νόμο το ύψος της ετήσιας εισφοράς από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ήθελα εδώ να υπενθυμίσω ότι όταν συζητούσαμε τον κρατικό προϋπολογισμό ήταν διάφοροι συνάδελφοι και από την Πλειοψηφία, οι οποίοι είπαν ότι είναι πολύ μικρό, ότι είναι ελάχιστο αυτό το ποσό των 100.000.000 ευρώ που δίνεται αυτήν τη στιγμή. Είναι συμβολικό ποσό θα λέγαμε. Δηλαδή, θα υπάρχει δυνατότητα στο μέλλον, σε χρονιά εκλογών, η χρηματοδότηση αυτού του Ταμείου να είναι στο ψηλότερο δυνατό και σε μια άλλη στιγμή να είναι στο ελάχιστο.
Δεύτερον, πρέπει να τονίσουμε ότι τα κριτήρια υπαγωγής των δικαιούχων δεν καθορίζονται με αυτόν το νόμο. Και αυτά πάλι θα καθορίζονται από τον Υπουργό που θα έχει την ευχέρεια να αποφασίζει, ποιες κατηγορίες φτωχών θα ενισχύονται και με ποια ποσά. Δεν μπαίνει καν ένας πρώτος άμεσος στόχος που θα μπορούσαμε να τον έχουμε τοποθετήσει, προκειμένου να καλυφθεί ο στόχος αυτός σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα από το Ταμείο. Δεν μπαίνουν ούτε κριτήρια σ’ αυτόν το νόμο, όπως για παράδειγμα κριτήρια ηλικίας για τους συνταξιούχους ή αναπηρίας για τους αδύναμους κ.λπ.. Σ’ αυτό το ζήτημα των κριτηρίων, ο νόμος ορίζει αοριστολογώντας, όπως είπα πριν, ότι θα αποφασίζει και γι’ αυτό, ο Υπουργός.
Τρίτον, το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου περιλαμβάνει μεν και εκπροσώπους που ορίζονται και από τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, καθώς και από τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όμως, το Δ.Σ. διορίζεται τελικά με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών και ο Πρόεδρός του ορίζεται τελικά από αυτό.
Ένα τέτοιο, λοιπόν, υποτίθεται κοινωνικά ευαίσθητο Ταμείο, θα λειτουργεί ουσιαστικά με τα οικονομικά κριτήρια και μόνο του Υπουργού Οικονομικών που θα αποφασίζει για το εάν και πόσο θα ενισχύεται το Ταμείο, αλλά και το ποιοι και πόσοι θα ενισχύονται και με ποιο τρόπο θα ενισχύονται από αυτό. Δηλαδή, πρόκειται για ένα νόμο που ισοδυναμεί με μια λευκή επιταγή στον Υπουργό.
Η αίσθησή μας είναι ότι ο νόμος αυτός φτιάχνεται αυτήν τη στιγμή, όχι τελικά για να ανακουφίσει συνανθρώπους μας από τη φτώχεια, αλλά για να μπορεί να δώσει η Κυβέρνηση ορισμένα ποσά, όπως, όποτε και σε όποιους θελήσει. Επίσης φτιάχνεται για να μπορέσει να δώσει ορισμένα στατιστικά στοιχεία μείωσης της φτώχειας που πολιτικά θέλει να την εξυπηρετήσουν.
Ζητάει η Κυβέρνηση να την εξουσιοδοτήσουμε, χωρίς, όμως, να είναι υποχρεωμένη να δώσει τίποτε το συγκεκριμένο. Θέλει να της δώσουμε μια λευκή επιταγή, γιατί και τα ποσά και τα ονόματα θα τα συμπληρώνει τελικά ο ίδιος ο Υπουργός κατά βούληση.
Βέβαια, για τα άλλα θέματα αυτού του νομοσχεδίου θα συζητήσουμε αναλυτικά αύριο. Πάντως είναι χαρακτηριστικό ότι και για το θέμα των τριτέκνων, που ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι λύνει το πρόβλημα κ.λπ., θα μπορούσε πολύ απλά να εντάξει η Κυβέρνηση τους τριτέκνους στους πολυτέκνους. Υπάρχουν μια σειρά κατηγορίες αιτημάτων που ζητούν οι τρίτεκνοι εδώ και πάρα πολλά χρόνια και που θα μπορούσε να τους τα δώσει η Κυβέρνηση.
Υπενθυμίζω ότι και γι’ αυτό ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει καταθέσει συγκεκριμένο νομοσχέδιο που αντιμετωπίζει όλα αυτά τα προβλήματα των τριτέκνων, με το πνεύμα ότι αυτοί αποτελούν πολύτεκνους και ότι πρέπει η πολιτεία να τους συμπαρασταθεί.
Βεβαίως, καταψηφίζουμε το γενικό νομοσχέδιο με το πνεύμα που είπαμε, ότι δηλαδή πρέπει να αντιμετωπιστεί η φτώχεια όχι ως φιλανθρωπία, αλλά με συγκεκριμένα μέτρα για την ανακούφιση και την επιβίωση των συνανθρώπων μας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστούμε, κυρία Φιλίνη.
Παρακαλώ τον κ. Μαυρουδή Βορίδη, Βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ., να λάβει το λόγο.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ευχηθώ και εγώ σε όλους kαλή xρονιά, υγεία και ό,τι ποθεί ο καθένας.
Νομίζω ότι ξεκινώντας την Ολομέλειά μας μ' αυτό το σχέδιο νόμου, για μια ακόμη φορά η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μας προκαλεί. Μας προκαλεί, γιατί δεν αρκείται σε μια σεμνή διατύπωση κατά τα ευαγγελιζόμενα από την ιδίαν, αλλά μιλάει για ένα Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Μια πρώτη ερώτηση η οποία νομίζω ότι αυτόματα δημιουργείται, είναι η εξής: Άραγε, η κοινωνική συνοχή είναι μια υπόθεση οικονομική; Είναι μια υπόθεση πρωτίστως οικονομική;
Τι θέλω να πω μ' αυτό; Νομίζω ότι έχετε προσχωρήσει σε μια οικονομιστική προσέγγιση του συνόλου της ζωής. Η κοινωνική συνοχή έχει της ένα βασικό προαπαιτούμενο, την πίστη στην κοινωνική αλληλεγγύη. Και η κοινωνική αλληλεγγύη έχει και αυτή με τη σειρά της ορισμένα προαπαιτούμενα, κυρίως την πίστη ότι υπάρχει μια κοινωνία όπου διενεργώντας οι κοινωνοί μεταξύ τους, αλληλεπιδρώντας, οφείλουν ο ένας στον άλλον την ύπαρξή τους και, επομένως, οφείλουν να στηρίζουν τα μέλη αυτής της κοινωνίας.
Κύριε Υπουργέ, αυτό είναι μια στάση πρωτίστως ηθική, πρωτίστως πολιτιστική. Όταν, λοιπόν, συστηματικά καταστρέφονται θεσμοί, όταν συστηματικά έχει μια ολόκληρη κοινωνία αναγορεύσει το κέρδος, την υλική επιτυχία στη μόνη της αξία, τότε δεν είναι φυσικό ότι αυτές οι έννοιες χάνονται; Δεν είναι φυσικό ότι οι τοπικές κοινωνίες πια δεν λειτουργούν και ότι τα δράματα που συμβαίνουν στο διπλανό μας σπίτι μας αφήνουν αδιάφορους, γιατί ο εγωισμός έχει φτάσει στο απώγειό του; Και αυτό έχει να κάνει βεβαίως και με τα μοντέλα ανάπτυξης. Έχει να κάνει βεβαίως και με τις πολιτιστικές ταυτότητες και με τις θρησκευτικές αρχές βεβαίως, αλλά και με το τι τρόπους υπερασπιζόμαστε.
Όταν, λοιπόν, έχουμε καταλήξει να λέμε –και γι’ αυτό λέω ότι είναι προκλητικό- όχι για τη φτώχεια, γιατί αυτό θα το δεχόμουν καθώς είναι μια προσέγγιση, γιατί η φτώχεια είναι πρωτίστως οικονομική, αλλά για την κοινωνική συνοχή ότι θα τη λύσουμε με ένα Tαμείο, εδώ ήδη υπάρχει μια υπόμνηση για μια, αν θέλετε, ηθική, θεμελιακή αντίρρηση. Η κοινωνική συνοχή έχει πολλαπλές δράσεις. Πρέπει να μας νοιάζει ως κοινωνία το ότι το διπλανό παιδί υποφέρει. Πρέπει να μας νοιάζει ως κοινωνία ότι ένα κοριτσάκι βιαζόταν και κανείς δεν μίλαγε. Πρέπει να μας νοιάζει ως κοινωνία ότι ο διπλανός μας δεν έχει να φάει και πρέπει κάτι να κάνουμε γι’ αυτό.
Και εκεί έχω να πω ότι το έλλειμμα αλληλεγγύης της ελληνικής κοινωνίας είναι τεράστιο. Πού είναι οι κοινωνικοί θεσμοί; Μιλάμε για κοινωνικούς θεσμούς και με την πρωτοβουλία του κράτους, αλλά και με την πρωτοβουλία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και με την αυτενέργεια των πολιτών. Αποθέωση του ατομισμού! Αποθέωση του εγωισμού! Αποθέωση του κέρδους! Αποθέωση της προσωπικής επιτυχίας με όποια θύματα στο διπλανό μας!
Αυτό ήθελα να πω σαν ένα πρώτο θέμα ως προς το τι μπορεί να επιτύχει αυτό το νομοσχέδιο.
Το δεύτερο που θέλω να σας πω είναι να αντιμετωπιστεί έστω στην οικονομική του διάσταση. Έρχομαι και ρωτώ το εξής: Έχετε, άραγε, ειλικρινή θέση ως προς το ζήτημα αυτό; Άραγε, πραγματικά σας νοιάζει να αντιμετωπίσετε αυτό το φαινόμενο που εξαγγέλλετε ότι θέλετε να αντιμετωπίσετε με το παρόν σχέδιο νόμου; Δηλαδή με δυο λόγια, πραγματικά θέλετε να αντιμετωπίσετε αυτό που σημαίνει η έσχατη φτώχεια;
Η έσχατη φτώχεια δεν είναι μόνο ότι ο άλλος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις βασικές του ανάγκες, αλλά περιλαμβάνει και μια σειρά από συνέπειες, όπως ότι δεν μπορεί να συμμετάσχει σε καμμία κοινωνική δράση, ότι αποξενώνεται από το κράτος, ότι δεν έχει καν την παιδεία για να προσφύγει σε βασικές υπηρεσίες, ότι δεν έχει πρόσβαση στην πληροφόρηση, ότι δεν έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί ο ίδιος και η οικογένειά του. Έχετε, λοιπόν, πραγματική πρόθεση να το αντιμετωπίσετε και πώς το κάνετε αυτό;
Πώς αντιμετωπίζετε αυτό το φαινόμενο, όταν δίνετε εισοδηματική πολιτική 3%, γιατί δήθεν ο πληθωρισμός είναι 3%, και μπαίνει από την 1η Ιανουαρίου και έχουμε ανατιμήσεις στο 15%, με αποτέλεσμα να απαξιώνεται πλήρως το εισόδημα αυτών που λέτε τώρα ότι έρχεστε να αντιμετωπίσετε και ότι σας ενδιαφέρει;
Πώς το κάνετε αυτό, όταν ουσιαστικά σε όλα τα επίπεδα φέρνετε σήμερα το πρώτο σχέδιο νόμου που συζητήθηκε στην Επιτροπή Οικονομικών και ήταν το πώς ουσιαστικά θα χαρίσετε φόρους σ’ αυτούς που έχουν μεγάλη ακίνητη περιουσία, για να πάρετε πόρους απ’ αυτούς που έχουν μια κάποια μικρή περιουσία; Αυτή είναι η ειλικρινή σας πρόθεση να αντιμετωπίσετε το θέμα της φτώχειας;
Και έρχομαι μόνο στα θέματα του σχεδίου νόμου. Εσείς οι ίδιοι στην εισηγητική σας έκθεση λέτε ότι είναι ανεπαρκής η αποτελεσματικότητα των κοινωνικών μεταβιβάσεων. Εσείς οι ίδιοι λέτε ότι το δημόσιο δαπανά χρήματα, πλην όμως αυτά τα χρήματα δεν κάνουν –ας το πω έτσι- τη δουλειά τους, δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, δαπανώνται αναποτελεσματικά.
Και το επόμενο ερώτημα είναι το εξής: Δίνετε καμμία απάντηση ως προς το ποια θα είναι η αποτελεσματική διαχείρισή τους; Έρχεστε δηλαδή -αυτό που εσείς οι ίδιοι εντοπίζετε- να πείτε το με ποιο τρόπο και γιατί θα βελτιωθεί;
Στην εισηγητική σας έκθεση λέτε ότι ο βασικός λόγος για την αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών αποτελεί το γεγονός ότι αυτές οι δαπάνες δεν είναι στοχευμένες σ’ αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη, δηλαδή στα φτωχά και ιδιαίτερα στα πολύ φτωχά νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας και δη της απόλυτης φτώχειας.
Το ερώτημα που έχω να κάνω εγώ είναι το εξής: Με ποιο τρόπο θα στοχεύσετε από εδώ και πέρα σ΄ αυτήν την κοινωνική μεταβίβαση; Διότι ιδρύετε ένα ταμείο στο οποίο δεν λέτε πόσα λεφτά θα του δώσετε από τον κρατικό προϋπολογισμό. Λέτε ότι θα του δώσετε φέτος 100.000.000 με την προοπτική να το φτάσετε στα 2.000.000.000. Του δίνετε κάποιους πόρους σε ποσοστό από άλλα ταμεία, που όμως δεν είναι συγκεκριμενοποιημένα. Δεν λέτε ποιοι είναι οι δικαιούχοι του, παρά το αφήνετε να προσδιοριστεί με περαιτέρω αποφάσεις. Και κυρίως, δεν έχετε ακόμα ξεκαθαρίσει αν αυτά αφορούν επιδοματικές πολιτικές -εκεί άκουσα μία τοποθέτηση του κυρίου Υπουργού που λέει «ναι, είναι επιδοματική η πολιτική, θα δώσουμε επιδόματα»- ή αν θα είναι κάτι άλλο.
Το ερώτημα που έχω να κάνω είναι το εξής: Δεν θα θέσετε κριτήρια γι’ αυτήν την όποια επιδοματική πολιτική; Και αν θέσετε, ποια θα είναι αυτά; Είναι σίγουρο ότι θα φτάσετε να δίνετε αυτά τα έστω ελάχιστα ψιχία, τα 70, 75, 80 ευρώ που έρχονται κατά μέσο όρο το μήνα, και ότι αυτά θα χρησιμοποιηθούν με το σωστό τρόπο και εκεί που πρέπει, ώστε πράγματι να υπάρξει μια ανακούφιση;
Και κυρίως, έχει μελετηθεί –και αυτό είναι ίσως το βασικότερο- το αίτιο της φτώχειας είτε υπό την κριτική που σας κάνει η Αριστερά -η οποία βεβαίως ανάγει το πρόβλημα της ανατροπής του καπιταλισμού και των σχέσεων της παραγωγής σε ένα, ας το πω, «μετα-πρόβλημα»- είτε και με μια πιο συγκεκριμένη προσέγγιση –και μ’ αυτήν την έννοια εγώ δεν βλέπω και πολύ συγκεκριμένη λύση- στο τι είναι εκείνο που στην πραγματικότητα δημιουργεί τη φτώχεια; Είναι άνεργοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν εισόδημα κάτω από τα 500 ευρώ; Εξ αυτού του λόγου δεν έχουν χρήματα; Είναι άνθρωποι οι οποίοι λέμε ότι είναι χαμηλοσυνταξιούχοι; Μα τι σημαίνει αυτό; Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι εργάστηκαν μια ολόκληρη ζωή; Γιατί να βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας; Γιατί αυτός ο οποίος έκανε αυτό που έπρεπε, εργάστηκε μια ολόκληρη ζωή, πλήρωσε τις ασφαλιστικές εισφορές που του είπαμε να πληρώσει, εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας και να μην μπορεί ουσιαστικά να επιβιώσει; Είναι άνθρωποι οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν λάθος και τώρα δεν βρίσκουν δουλειές;
Τι είναι εκείνο, σε τελευταία ανάλυση, που δημιουργεί αυτήν τη φτώχεια, ώστε να έχετε πια τη δυνατότητα, ως Κυβέρνηση, και να έχουμε τη δυνατότητα, ως κοινωνία, εξειδικευμένων και στοχευμένων δράσεων, που μπορεί να σημαίνουν όχι απλώς επιδοματική πολιτική, αλλά μόρφωση, περαιτέρω εξειδίκευση, εργασία, ανάπτυξη, η οποία, βεβαίως, δεν θα σημαίνει απλώς ένα 4%, αλλά μπορεί να σημαίνει θέσεις εργασίας και αύξηση των μισθών. Αυτά, λοιπόν, εξετάστηκαν; Επιμερίστηκαν;
Είναι άνθρωποι οι οποίοι –ας το πω- απλώς έχουν αποκλίνουσες συμπεριφορές, άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να έχουν προβλήματα εθισμών, άνθρωποι που μπορεί σε διάφορα επίπεδα να είναι δυσλειτουργικοί, άνθρωποι που μπορεί να είναι πάσχοντες –έστω και μερικά- και, επομένως, δεν μπορούν να κερδίσουν με επαρκή τρόπο τη ζωή τους.
Σε αυτούς αυτό που έχουμε να απαντήσουμε ως κοινωνία, όλο κι όλο αυτό που έχουμε να τους πούμε είναι «πάρτε εβδομήντα ευρώ το μήνα»; Δεν θα έπρεπε εδώ, ως κοινωνία, να έχουμε ολοκληρωμένη προσέγγιση αυτών των θεμάτων; Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κοινωνικές υπηρεσίες; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει πλήρης παροχή συνολικών υπηρεσιών; Δεν θα έπρεπε σε τελευταία ανάλυση αυτός ο πολίτης, ο συμπολίτης μας ο οποίος ζει σε αυτές τις κακές συνθήκες να μπορεί να νιώθει ότι το κράτος είναι δίπλα του, ότι η οργανωμένη κοινωνία είναι δίπλα του;
Και να πω και κάτι άλλο, για να μην τα λέμε μονόπαντα; Να καταλογίσουμε τυχόν ευθύνες εκεί που πραγματικά υπάρχουν. Την ατομική ευθύνη να την καταλογίσουμε. Αν υπάρχει κάποιος ο οποίος έχει αποφασίσει ότι δεν έχει την παραμικρή διάθεση να συμβάλει στη συνολική κοινωνική προσπάθεια μέσα από την προσωπική του δράση, και αυτός να εντοπιστεί. Διότι ενδεχομένως και αυτός δεν δικαιούται αυτό που είναι αυτονόητο για τους άλλους.
Όμως, όχι! Τους έχουμε βάλει όλους μέσα στο ίδιο τσουβάλι και λέμε ότι λύνουμε το ζήτημα της κοινωνικής συνοχής ή, εν πάση περιπτώσει, ότι πηγαίνουμε στην κατεύθυνση της λύσεως του προβλήματος της κοινωνικής συνοχής, λέγοντας ότι θα μοιράσουμε κάποια χρήματα τα οποία δεν προσδιορίζουμε και τα οποία δεν λέμε με ποιο τρόπο.
Να πω και κάτι, το οποίο νομίζω ότι μαρτυρεί με ενάργεια την πρόθεσή σας. Συστήνετε αυτό το Ταμείο. Πόσους υπαλλήλους έχει αυτό το Ταμείο; Λέτε ότι έχει είκοσι μετακλητούς. Φτιάχνετε και μια επιτροπή, η οποία θα μελετά το ζήτημα, προκειμένου να θέσει εξειδικευμένα κριτήρια. Πόσους επιστήμονες έχει αυτή η επιτροπή; Πέντε. Είκοσι και πέντε, είκοσι πέντε. Αυτοί θα λύσουν το πρόβλημα του 25% του ελληνικού πληθυσμού που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αυτοί θα πουν ποιοι δικαιούνται. Αυτοί θα χαράξουν στοχευμένες δράσεις. Αυτοί είναι εκείνοι που θα πουν πού πρέπει να πάνε τα χρήματα. Αυτοί οι είκοσι πέντε.
Ερώτημα: Μετά ταύτα να πιστέψουμε ότι είναι ειλικρινής η πρόθεσή σας ή ότι απλώς είναι πομφόλυγες; Είναι ουσιαστικά τίποτε, μόνο και μόνο για να λέμε ότι υπάρχει εκπλήρωση μιας προεκλογικής εξαγγελίας.
Και εδώ θα μου επιτρέψετε, επίσης, να πω ότι η δική μας η κριτική δεν είναι με αυτήν την έννοια μαξιμαλιστική. Δεν ερχόμαστε να πούμε: «Ξέρετε, φέρτε τον παράδεισο επί της γης τώρα.». Θα θέλαμε, όμως, για να σας πιστώσουμε αυτήν την ειλικρίνεια, να βλέπουμε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, για να έχει ένα νόημα η συζήτησή μας.
Άλλως, κύριε Υπουργέ, φοβάμαι ότι απλώς, εάν συναινούσαμε σε αυτό, θα συναινούσαμε στις παραισθήσεις μεγαλείου που τρέφει η Νέα Δημοκρατία, η οποία, προφανώς, οραματίζεται τον εαυτό της ως άλλο πατρίκιο περιφερόμενο στην αγορά των πληβείων προ των εκλογών, μοιράζοντας χρυσά νομίσματα δήθεν εις εκπλήρωσιν της δημοκρατίας! Γιατί, βεβαίως, δεν γίνεται παρά να υποψιαστώ ότι το γεγονός ότι αυτό θα είναι ένας λογαριασμός-φυσαρμόνικα, ο οποίος θα αυξάνει προ των εκλογών και θα μοιράζετε κατιτίς παραπάνω σε αυτούς τους εξαθλιωμένους για τους οποίους δεν έχετε ενεργήσει και για τους οποίους δεν έχετε λειτουργήσει εις άγραν εύκολης πελατείας. Η φυσαρμόνικα δε μετά τις εκλογές θα ξανακλείνει, λόγω της επικλήσεως οικονομικών στενοτήτων.
Εδώ λοιπόν, να πω το εξής. Εάν μιλάμε για εκπλήρωση προεκλογικών εξαγγελιών, εμείς δεν πειθόμαστε ότι αυτό το σχέδιο νόμου αποτελεί μια τέτοια εκπλήρωση. Και μάλιστα επειδή περιέχει και μια άλλη δήθεν εκπλήρωση προεκλογικής εξαγγελίας, αυτή του πολυτεκνικού επιδόματος να σας πω ότι μην τα λέτε αυτά, γιατί αυτό που είχατε τάξει στους τρίτεκνους ήταν η πολυτεκνική ιδιότητα, την οποία δεν την έχετε δώσει μέχρι σήμερα. Όπως και εκείνο που είχατε τάξει μέσα από την εξαγγελία σας για το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, ήταν στην πραγματικότητα η σταθερή πολιτική εναντίον της φτώχειας, έτσι ώστε πράγματι να υπάρχει μια ελπίδα, κάτι το οποίο δεν φαίνεται μέσα σε αυτό το σχέδιο νόμου.
Άρα βεβαίως καλώς δίνονται αυτά τα χρήματα, αν αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάνετε, αλλά εμείς δεν γίνεται να επικροτήσουμε ένα σχέδιο νόμου, το οποίο στην πραγματικότητα δεν εκπληρώνει τίποτε και δεν είναι ειλικρινές και γι’ αυτό το λόγο θα το καταψηφίσουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ κύριε Βορίδη.
Η κ. Όλγα Κεφαλογιάννη έχει το λόγο για οκτώ λεπτά.
ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η φτώχεια αποτελεί σκληρή πραγματικότητα για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στη χώρα μας. Περίπου το 20% των πολιτών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις που ακούγονται εδώ και πολλά χρόνια, η πολιτεία δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα, δεν κατάφερε να μειώσει την έκταση της φτώχειας.
Η πολιτική πρακτική δεν έφθασε ποτέ μέχρι σήμερα σε αποτελεσματικό επίπεδο. Δεν έφθασε στα επίπεδα εκείνα που θα έδιναν ουσιαστική ανακούφιση στις οικονομικά ασθενέστερες ομάδες του πληθυσμού. Υπάρχει άλλωστε αδιαμφισβήτητη αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών στη χώρα μας.
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα, απέναντι στο οποίο δεν μπορεί να αδιαφορούμε, ούτε να εθελοτυφλούμε. Έχουμε μπροστά μας ένα πρόβλημα το οποίο υποχρεούμαστε να αντιμετωπίσουμε χρόνο με το χρόνο, μήνα με το μήνα, μέρα με τη μέρα. Δεν θα υποστηρίξω και ούτε και η Κυβέρνηση υποστηρίζει βέβαια ότι με το παρόν νομοσχέδιο λύνουμε κάθε ζήτημα φτώχειας. Όμως, για πρώτη φορά ξεκινάει η εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος για την άμβλυνση του προβλήματος, με στοχευμένες δράσεις που αφορούν στα φτωχά και πολύ φτωχά νοικοκυριά.
Για πρώτη φορά μπαίνει στόχος η στοχευμένη εισοδηματική ενίσχυση των αποδεδειγμένα φτωχών πολιτών. Για πρώτη φορά η πολιτεία βάζει στόχο να πετύχει συγκεκριμένα απτά αποτελέσματα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Για πρώτη φορά ένα νομοσχέδιο θέτει τις βάσεις για την εφαρμογή αποτελεσματικών πολιτικών. Γι’ αυτό θεωρώ ότι βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας ουσιαστικής κοινωνικής μεταρρυθμιστικής πράξης για τη χώρα μας.
Η θεσμοθέτηση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής συνοχής, οι πόροι του οποίου σε μια τετραετία θα φθάσουν τα 2.000.000.000 ευρώ είναι μια ουσιαστική μεταρρύθμιση, είναι ένα ουσιαστικό καινοτόμο στοιχείο στην πορεία για ένα στέρεο κοινωνικό κράτος δικαίου.
Η Κυβέρνηση κάνει σήμερα ένα πρώτο αλλά ουσιαστικό βήμα. Δεν αποσιωπά το πρόβλημα, δεν το κρύβει, δεν κλείνει τα αυτιά και τα μάτια της. Αναγνωρίζει το πρόβλημα και το θέτει στο στόχαστρο της πολιτικής της. Μπαίνει στην ουσία και με στοχευμένες μεταβιβάσεις επιδιώκει την άμβλυνσή του. Επιδιώκει να μειώσει τα ποσοστά της φτώχειας, στηρίζοντας αυτούς που έχουν περισσότερη ανάγκη. Αυτό είναι το ουσιαστικό, αυτό είναι το μεγάλο μεταρρυθμιστικό γεγονός. Γίνεται μια καινούργια αρχή και έτσι πρέπει να προχωρήσουμε. Να στηρίξουμε τους οικονομικά αδύναμους, να στηρίξουμε τους άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τις μονογονεϊκές οικογένειες, όλους αυτούς που συνθέτουν γύρω μας τον χάρτη του προβλήματος, ένα χάρτη που πρέπει να διορθωθεί, να αλλάξει, να μικραίνει συνεχώς.
Η έκταση της φτώχειας είναι υπόθεση πρωτίστης σημασίας για την ελληνική κοινωνία.
Διότι για ποια ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε όταν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας δεν έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει και να ακολουθήσει τις εξελίξεις; Για ποιο πολιτισμό μπορούμε να μιλάμε όταν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αδυνατούν να αξιοποιήσουν ευκαιρίες; Για ποια παιδεία μπορούμε να μιλάμε όταν υπάρχουν νέοι που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους δρόμους του μέλλοντος; Για ποια δικαιοσύνη μπορούμε να μιλάμε όταν άνθρωποι γύρω μας στερούνται ακόμη και βασικά για την επιβίωσή τους αγαθά;
Και για να μιλήσω επί της ουσίας, ποιος άλλος μπορεί να είναι ο πρωτεύων ρόλος της πολιτικής μας, αν όχι η ευημερία των πολιτών; Ποιος άλλος μπορεί να είναι ο πρώτος στόχος μας, αν όχι η διαμόρφωση συνθηκών ουσιαστικής κοινωνικής δικαιοσύνης;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ένα υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα. Στοχεύουμε στην αύξηση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας. Στοχεύουμε στη δυναμική ανάπτυξη και τη δίκαιη κατανομή των καρπών της. Στοχεύουμε στην ανάπτυξη μιας κοινωνίας ίσων ευκαιριών και αυξημένων δυνατοτήτων. Στοχεύουμε στην εξάλειψη των αιτιών που δημιουργούν τη φτώχεια.
Κάνουμε σήμερα ένα ουσιαστικό βήμα. Θέτουμε ταυτόχρονα το θέμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού το ίδιο πρόβλημα είναι υπαρκτό σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι πρόβλημα που υπονομεύει την Ευρώπη της συνοχής, την Ευρώπη των κοινωνικών δομών, την Ευρώπη του μέλλοντός μας.
Η φτώχεια, η κοινωνία των δύο ταχυτήτων είναι ο μεγάλος εχθρός, τον οποίο καλούμαστε όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε. Να πάρουμε τις πρωτοβουλίες που χρειάζονται, να βάλουμε απτούς στόχους και να δουλέψουμε εντατικά.
Σήμερα κάνουμε ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα. Κάνουμε το πρώτο βήμα. Γι’ αυτό σας καλώ να ψηφίσετε τη σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής. Είναι μια πρώτη ευκαιρία για να αντιμετωπίσουμε με συγκεκριμένες δράσεις και στοχευμένες δαπάνες τη φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες. Είναι ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που θα θέσει τη βάση καταπολέμησης ενός υπαρκτού και πολύ σοβαρού κοινωνικού προβλήματος. Είναι μια μεγάλη μεταρρυθμιστική πράξη. Η ψήφος μας θα είναι εκείνη που θα βάλει το θεμέλιο λίθο της μεγάλης αλλαγής στην κοινωνική πολιτική της χώρας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστούμε, κυρία Κεφαλογιάννη.
Ο κ. Κώστας Γείτονας έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κι αρχή καλός μας χρόνος. Συζητούμε δυστυχώς σήμερα το νομοσχέδιο για το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής μέσα σε μια ατμόσφαιρα δυσοσμίας από τη σήψη σε κυβερνητικούς θύλακες. Και σε μια συγκυρία όπου τα φτωχά ιδιαίτερα νοικοκυριά είναι σε απόγνωση από την ανεξέλεγκτη ακρίβεια μετά τις ανατιμήσεις και στο πετρέλαιο και σε άλλα είδη. Το χαρακτηριστικό σε μας είναι η ανεξέλεγκτη ακρίβεια από την καλπάζουσα κερδοσκοπία ουσιαστικά στην αγορά.
Και η ακρίβεια, κύριε Υπουργέ της Οικονομίας, εξελίσσεται σε μείζον πια πρόβλημα. Τα νοικοκυριά δυσπραγούν και δεν είναι μόνο τα φτωχά νοικοκυριά, είναι και τα μεσαία εισοδήματα, τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτό το νέο κύμα ακρίβειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η φτώχεια γενικότερα και ο κοινωνικός αποκλεισμός ασφαλώς είναι οι δύο μεγάλες πληγές στις σύγχρονες κοινωνίες. Διαμορφώνεται μέσα στον ανεπτυγμένο κόσμο ένας «τρίτος» κόσμος. Και τα φαινόμενα σχετίζονται ασφαλώς με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και τον ανελέητο ανταγωνισμό. Ενώ παράγεται με την τεχνολογική ή σωστότερα όπως λένε και οι φιλόλογοι, τεχνική πρόοδο τεράστιος πλούτος, συγκεντρώνεται στα χέρια των ολίγων και ανοίγει η ψαλίδα των ανισοτήτων. Αυτό είναι το φαινόμενο της εποχής μας. Παράλληλα σε κάθε χώρα υπάρχουν και ξεχωριστοί παράμετροι που επιτείνουν το πρόβλημα. Για παράδειγμα στην Ελλάδα είναι το δημογραφικό πρόβλημα και η αλλαγή της δομής της οικογένειας, που παλιότερα υποκαθιστούσε ως ένα σημείο στην προστασία το κοινωνικό κράτος.
Με τις εξελίξεις αυτές και την αύξηση συνεχώς του αριθμού των φτωχών, αμφισβητείται πλέον η βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου της συνοχής, το οποίο ήταν μία κατάκτηση για την Ευρώπη και διαφοροποιούσε θετικά την Ευρώπη, αν θέλετε, από τον άλλο κόσμο.
Στη χώρα μας, όπως ειπώθηκε, το ποσοστό των φτωχών παραμένει περί το 20%. Η Κυβέρνηση βέβαια –και τη βολεύει αυτό- αποδίδει το πρόβλημα μόνο στη χαμηλή αποδοτικότητα των κοινωνικών μεταβιβάσεων. Υπάρχει χαμηλότερη αποδοτικότητα των κοινωνικών μεταβιβάσεων -δεν είναι όλες στοχευμένες- αλλά η Κυβέρνηση έχει σκοπιμότητα στην επίκληση του επιχειρήματος, για να απενοχοποιήσει την πολιτική της, τη νεοφιλελεύθερη που επιτείνει τις ανισότητες και συγκεκριμένα για να αποσιωπήσει το γεγονός ότι στην Ελλάδα ακυρώνεται μεγάλο μέρος των κοινωνικών μεταβιβάσεων από την υψηλή έμμεση φορολογία.
Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγουν δύο πράγματα: Πρώτον, η Κυβέρνηση λέει και είναι σωστό ότι είναι ισοδύναμες οι κοινωνικές μεταβιβάσεις, οι κοινωνικές δαπάνες, σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρώπης. Αυτό είναι μία κατάκτηση με τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- και δεύτερον, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το αρνητικό –το προηγούμενο που ανέφερα είναι το θετικό- γεγονός ότι στην τετραετία της Κυβέρνησης έχει δυσμενοποιηθεί η σχέση έμμεσων και άμεσων φόρων.
Η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης παρουσιάστηκε από ορισμένους συναδέλφους ως μία μεγάλη τομή, ως συνέπεια τήρησης υποσχέσεων. Τουναντίον, εγώ πιστεύω ότι ήταν μία πράξη-κίνηση εντυπωσιασμού. Άλλωστε κατατέθηκε το νομοσχέδιο σε ένα χρόνο συγκεκριμένο, ύποπτο, θα έλεγα, πολιτικό χρόνο, όταν είχε ενταθεί η δυσφορία και η λαϊκή δυσαρέσκεια με τις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό -και όχι μόνο για το ασφαλιστικό. Στην ουσία η ρύθμιση αυτή κάνει μία επιφανειακή προσέγγιση του προβλήματος. Δεν μπορεί να είναι λυσιτελής αυτή η πρωτοβουλία. Το πολύ-πολύ, για το θεαθήναι, με κάποιες μεταβιβάσεις εισοδηματικές να μεταφερθούν οριακά κάποια εισοδήματα και νοικοκυριά από κάτω από το όριο λίγο πάνω από το όριο της φτώχειας. Για να πούμε ότι μειώθηκε ο αριθμός με 5 ή 10 ευρώ. Δεν μπορεί να είναι αποδοτική, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η φτώχεια και ο αποκλεισμός με επιδοματικές ή εισοδηματικές μόνο πολιτικές. Χρειάζεται μακροπρόθεσμη πολιτική και πολιτική πρόληψης γι’ αυτό το ζήτημα, για να μην φτάνουν άνθρωποι σε αποκλεισμό. Επίσης, ολοκληρωμένο σχέδιο και στοχευμένες παρεμβάσεις, με συγκεκριμένες δράσεις. Ακόμη η αντιμετώπιση της φτώχειας προϋποθέτει τη συνοχή και τη συνέπεια στις επιμέρους πολιτικές, πολιτικές που προσδιορίζουν και το εισόδημα και τη διανομή του και την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών. Η πολιτική, όμως, της συγκεκριμένης Κυβέρνησης κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Η οικονομική της πολιτική διευρύνει τις ανισότητες. Η φορολογική της πολιτική ουσιαστικά είναι επιδρομή στα μικρά και μεσαία εισοδήματα. Δεν μπορεί, λοιπόν, μία τέτοια πολιτική που οδηγεί περισσότερους στη φτώχεια και στον αποκλεισμό να αναιρεθεί μέσα από τις οποιεσδήποτε κοινωνικές μεταβιβάσεις, έστω κι αν είναι στοχευμένες. Πέραν του ότι –και συμφωνώ με την παρατήρηση του κ. Βορίδη- μπορεί, έτσι όπως διαμορφώνεται το σύστημα, να αποτελεί φυσαρμόνικα και να παίζει ρόλο εξυπηρέτησης προεκλογικών σκοπιμοτήτων, με μοίρασμα επιταγών. Και αυτό το επισημαίνω, γιατί μας υποψιάζει το ότι δεν υπάρχει καμμία δέσμευση για τη σταθερή χρηματοδότηση του Ταμείου από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η μόνη δέσμευση που υπάρχει είναι τα 100.000.000 ευρώ τώρα με την ίδρυση. Από εκεί και πέρα, δέσμευση του κρατικού προϋπολογισμού δεν υπάρχει, για να πούμε με βεβαιότητα πώς θα χρηματοδοτήσει συγκεκριμένες πολιτικές και προγράμματα δράσης αυτό το Ταμείο.
Όσον αφορά τις διατάξεις, δεν θέλω να καταναλώσω περισσότερο χρόνο θα πούμε περισσότερα στη συζήτηση των άρθρων. Θα επισημάνω, όμως, τις ασάφειες ως προς τα κριτήρια και το εύρος των δικαιούχων.
Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πολλές ασάφειες. Ζητήσαμε και στην Επιτροπή διευκρινήσεις αλλά δεν έχουν επιλυθεί αυτά τα ζητήματα. Όπως και προηγουμένως αναφέρθηκα, πρέπει επίσης να λυθεί το θέμα ανυπαρξίας ρητής δέσμευσης για την κατ΄ ελάχιστο επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, για το τί θα παίρνει κάθε χρόνο αυτό το Ταμείο. Αλλιώς όλο το σύστημα είναι στον αέρα.
Εμείς λοιπόν και ο εισηγητής μας είπαμε ότι έχουμε σημαντικές επιφυλάξεις και αντιρρήσεις γι’ αυτές τις ρυθμίσεις. Παρ΄όλα αυτά και επειδή πιστεύω ότι κάθε στήριξη, βοήθεια, σε στρώματα που έχουν ανάγκη και ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή είναι θετική, δεν καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο.
Δύο λόγια τώρα για το κεφάλαιο Β’ και ιδιαίτερα για το άρθρο 6, για το πολυτεκνικό επίδομα στους τριτέκνους, για το οποίο έχει γίνει πολλή συζήτηση.
Είχε υποσχεθεί η Κυβέρνηση εξομοίωση των τριτέκνων οικογενειών με τους πολύτεκνους σε όλους τους τόνους. Και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, είχε πει ότι θα τους δώσει την πολυτεκνική ιδιότητα. Και όμως απεδείχθη προεκλογικό πυροτέχνημα.
Μας μίλησε στην Επιτροπή ο Γενικός Γραμματέας στην Επιτροπή του αγώνα για τις τρίτεκνες οικογένειες. «Ό,τι ειπώθηκε είναι τα λόγια του, προεκλογικά το 2004 αλλά και εντός της Βουλής μετεκλογικά από την Κυβέρνηση δεν έχει σχέση με ό,τι έχει γίνει με τους τριτέκνους». Και πρόσθεσε ότι ο ν. 3454 περιελάμβανε αποσπασματικά μέτρα και απείχε πολύ από την προεκλογική δέσμευση και δημιούργησε τελικά περισσότερα προβλήματα.
Εκείνο που εγώ προσθέτω είναι ότι η Κυβέρνηση –και αυτό εάν θέλετε είναι η μεγαλύτερη ζημιά που έγινε- προκειμένου να αθετήσει τις υποσχέσεις της, τροφοδότησε ένταση και διαμάχες μεταξύ τριτέκνων και πολυτέκνων οικογενειών. Και αυτό είναι μεγάλο λάθος, για να μη πω έγκλημα. Η σημερινή ρύθμιση εντάσσεται σε μία τέτοια λογική. Το ζήτημα για μένα της ενίσχυσης των τριτέκνων οικογενειών είναι σημαντικό για την αντιμετώπιση των δυσμενών δημογραφικών εξελίξεων. Σήμερα πια ο στόχος είναι το τρίτο παιδί. Μην βαυκαλιζόμαστε ότι θα στοχεύσουμε σε οικογένειες με πέντε και δέκα παιδιά. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θυμίζω ότι στο πρόγραμμά του περιλαμβάνει ένα πλέγμα μέτρων στήριξης όλης της οικογένειας του κάθε παιδιού από τη γέννησή του.
Τελειώνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, λέω ότι τρεισήμισι μήνες μετά τις εκλογές είναι έκδηλη η δυσαρέσκεια των πολιτών και ολοφάνερα τα αδιέξοδα της πολιτικής σας. Και όλο περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν ότι χρειάζεται αλλαγή στο τιμόνι για να βαδίσει η χώρα στον άλλο δρόμο που οδηγεί πραγματικά στην ανάπτυξη και στη δίκαιη κοινωνία. Η ψήφος ανοχής που πήρατε, μην ξεχνάτε ότι έχει ημερομηνία λήξεως.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (‘Ελσα Παπαδημητρίου): Ο κ. Καραθανασόπουλος από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Παρακολουθώντας τη συζήτηση και παρ΄όλο ότι το ερώτημα τέθηκε και από άλλους ομιλητές βλέπω ότι δυστυχώς δεν δόθηκε καμμία απάντηση στο βασικό ερώτημα, γιατί υπάρχει φτώχεια. Κι εδώ πραγματικά και ο Εισηγητής της κυβερνητικής Πλειοψηφίας αλλά και η αγορήτρια από τη Νέα Δημοκρατία παρουσίασαν και περιέγραψαν με πολύ ωραία επίθετα τα προβλήματα της φτώχειας, της κοινωνίας των 2/3, της αδικίας, της ανισοκατανομής και όλα τα υπόλοιπα. Το ζήτημα όμως είναι, γιατί; Υπάρχουν κάποιες αιτίες, υπάρχουν κάποιοι λόγοι; Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε αυτές τις αιτίες και αυτούς τους λόγους, για να δώσουμε λύσεις αντιμετωπίζοντας αυτές τις αιτίες; Φαίνεται ότι η Κυβέρνηση και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας το θεωρεί ως φυσιολογικό φαινόμενο, ως κάτι με το οποίο πρέπει να συνυπάρχουμε, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.
Την Κυριακή μοιράστηκε ένα βιβλίο από μία εφημερίδα. Λέει ότι οι νομπελίστες απαντούν στα παιδιά. Και υπάρχει ένα ερώτημα στο οποίο απαντά ένας νομπελίστας οικονομολόγος γιατί υπάρχει φτώχεια.
Λέει: «Το να είσαι φτωχός η πλούσιος είναι κατά κύριο λόγο θέμα τύχης». Επίσης λέει: «Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι άδικος, αλλά τελεία και παύλα, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την αδικία». Αυτήν τη διαπαιδαγώγηση στη νέα γενιά κάνει ένας νομπελίστας οικονομολόγος, ότι δηλαδή πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την αδικία. Ποιος είναι ο συγκεκριμένος κύριος; Είναι ο κ. Ντάνιελ μακ Φάτον. Αυτές είναι οι απλές απαντήσεις που έδινε στα παιδιά.
Άρα λοιπόν υπάρχει εδώ πέρα μία συγκεκριμένη στόχευση; Βεβαίως. Να διαπαιδαγωγηθεί έτσι η νέα γενιά και να συνηθίσει ότι θα πρέπει να μάθει να ζει και να υποτάσσεται σ’ ένα άδικο, εκμεταλλευτικό, καταπιεστικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα και ότι όλα αυτά δεν αλλάζουν.
Βεβαίως άκουσα με πολλή προσοχή τον εισηγητή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είπε πως το πρόβλημα είναι ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι υποταγμένο στις δυνάμεις της αγοράς και του κέρδους. Μα ίσα-ίσα, η αγορά και το κέρδος είναι συστατικά στοιχεία του καπιταλιστικού συστήματος. Το κέρδος είναι η «ατμομηχανή» του καπιταλιστικού συστήματος, το κριτήριο με βάση το οποίο λειτουργεί η αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου. Μπορεί να γίνει διαφορετικά αν δεν υπάρχει το κίνητρο του κέρδους; Θα επενδύσει κάποιος ιδιώτης για κάτι συγκεκριμένο; Όχι. Άρα λοιπόν ακριβώς το καπιταλιστικό σύστημα –και με τη λογική σας πάτε να το αθωώσετε με το ότι μπορεί να υπάρχει και ένα καλό καπιταλιστικό σύστημα- είναι αυτό το οποίο αναπαράγει και διευρύνει καθημερινά τα φαινόμενα της φτώχειας.
Άρα λοιπόν, η φτώχεια θα αναπαράγεται και θα διευρύνεται όσο ο καπιταλισμός θα βαθαίνει και αυτό διότι είναι πολύ απλό. Δεν πέφτει ξαφνικά από τον ουρανό, δεν φταίει η τύχη του καθενός μας ούτε φταίει το κακό το ριζικό του που είναι φτωχός και άνεργος. Φταίει μία συγκεκριμένη επιλογή. Ακριβώς για να μπορέσει να συνεχίσει αυτή η διαδικασία αναπαραγωγής, χρειάζεται να γίνει ακόμα μεγαλύτερη και πιο ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Πάρτε για παράδειγμα τι λέει: Να δημιουργηθεί ένα πιο ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον για να προσελκυστούν οι επενδύσεις.
Αυτό τι σημαίνει; Νέα φορολογικά κίνητρα για το μεγάλο κεφάλαιο είναι η μία πλευρά. Η δεύτερη πλευρά είναι οι περισσότερες επιδοτήσεις, άσχετα αν αντέχει ή δεν αντέχει η οικονομία. Δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα για το μεγάλο κεφάλαιο. Τρίτον, ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και μερική προσαρμογή της αγοράς εργασίας στις ανάγκες των επιχειρήσεων.
Αν λοιπόν πάμε με βάση αυτό το κριτήριο, δηλαδή να προσαρμοστούν οι ανάγκες των εργαζόμενων στις ανάγκες των επιχειρήσεων, τότε πραγματικά υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί να μπούμε μ’ αυτήν τη λογική κι όχι να προσαρμοστούν οι επιχειρήσεις στις ανάγκες των εργαζομένων για να μπορέσουν να έχουν μόνιμη και σταθερή απασχόληση, υψηλά αμειβόμενη εργασία και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη για να μπορούν να εξυπηρετούν τις βασικές τους ανάγκες; Δεν μπαίνει όμως μ’ αυτήν τη λογική, γι’ αυτό και κατά συνέπεια οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, η μερική απασχόληση, οι ωρομίσθιοι, η ευελιξία, οι «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι βάζουν τη «σφραγίδα» τους και στο ασφαλιστικό σύστημα με τις ανατροπές.
Να λοιπόν πώς αναπαράγεται η φτώχεια, πώς αναπαράγεται η εξαθλίωση, πώς αναπαράγεται ο κοινωνικός αποκλεισμός. Είναι λοιπόν συστατικό, ίδιο γνώρισμα του συστήματος το οποίο υπηρετείται και το λέμε αυτό.
Μάλιστα σήμερα ο αρμόδιος Υπουργός Ανάπτυξης δήλωσε ότι η ακρίβεια είναι εισαγόμενη. Μα, δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι οικονομικοί παράγοντες οι οποίοι αναπαράγουν και είναι μόνο η αύξηση της τιμής του πετρελαίου; Αλλά και η αύξηση της τιμής του πετρελαίου από πού καθορίζεται; Δεν καθορίζεται από μία χούφτα μονοπώλια τα οποία ελέγχουν το κύκλωμα της εξόρυξης, της διακίνησης και της εμπορίας; Δεν ελέγχεται από ένα συγκεκριμένο χρηματιστήριο; Δικοί σας μελετητές λένε ότι περίπου το 40% της τιμής που διαπραγματεύεται το πετρέλαιο στο Χρηματιστήριο είναι κερδοσκοπικά παιχνίδια που ανεβάζουν την τιμή.
Άρα λοιπόν να κάτι συγκεκριμένο, ότι μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία της ακρίβειας γίνεται μία τεράστια αναδιανομή του πλούτου και εκεί στηρίζεται η κερδοφορία των επιχειρήσεων.
Τρίτη πλευρά: Λένε: «Αποτύχαμε διότι δεν είχαμε στοχευμένη κοινωνική πολιτική που να περιορίζει τα φαινόμενα της φτώχειας». Είναι αυτό το ζήτημα; Όχι, αυτό είναι άλλοθι για να χτυπηθούν οι κοινωνικές δαπάνες, να χτυπηθεί η δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία και πρόνοια για όλο το λαό χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα για να πάνε πού; Στους πιο εξαθλιωμένους, λέει, για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Απ’ αυτήν την άποψη λοιπόν γίνεται από τη μία μεριά άλλοθι για να καταργηθούν τα δικαιώματα, να υπάρξει μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση.
Από την άλλη μεριά μπαίνει το μεγάλο ερώτημα: Ποιος να χρηματοδοτήσει αυτά τα ταμεία γι’ αυτούς τους πόρους;
Μα οι ίδιοι φυσικά οι εργαζόμενοι και η συντριπτική πλειοψηφία. Γιατί αυτοί φορολογούνται. Αλλά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι οι οποίοι υφίστανται την επίθεση καθημερινά θα είναι αυτοί οι οποίοι θα χρηματοδοτήσουν τα ακραία φαινόμενα της φτώχειας. Και μάλιστα η πρόκληση ποια είναι; Εκατό εκατομμύρια ευρώ όταν, για παράδειγμα, τα κέρδη των εισηγμένων επιχειρήσεων στο Χρηματιστήριο Αθηνών για το 2007 αναμένεται ότι θα φτάσουν στα 11.000.000.000 ευρώ που προέρχεται ακριβώς από τους ίδιους τους εργαζόμενους, που είναι αυτοί που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο.
Αλλά η πιο επικίνδυνη πλευρά αυτής της πολιτικής της φιλανθρωπίας και της αντιμετώπισης της φτώχειας -πραγματικά είναι πρόκληση οι πλούσιοι να ενδιαφέρονται για τους φτωχούς γιατί αυτοί τους κατάντησαν φτωχούς- δεν είναι η προσπάθεια απλά και μόνο να εκτονωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και να συγκαλυφθεί ο πραγματικός ένοχος ο οποίος είναι το καπιταλιστικό σύστημα και η συγκεκριμένη αστική πολιτική, αλλά είναι ότι αξιοποιείται ως μηχανισμός ως μοχλός για να επιταχυνθούν οι αναδιαρθρώσεις. Δηλαδή, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα το οποίο προβάλλουν και προοδευτικές, όπως χαρακτηρίζονται, δυνάμεις είναι τροχοπέδη στο να καταργηθεί η γενική συλλογική σύμβαση εργασίας; Το κατώτερο μεροκάματο; Είναι ουσιαστικά να μείνει στο απυρόβλητο το ένοχο καπιταλιστικό σύστημα το οποίο αναπαράγει αυτήν την πολιτική; Είναι μια αντιπαράθεση η οποία αποσιωπά ότι όσο μεγαλώνει ο κοινωνικός πλούτος τόσο θα αυξάνει η φτώχεια και η εξαθλίωση, τόσο θα μεγαλώνουν οι κοινωνικά αποκλεισμένοι.
Και η υπόθεση της εθνικής κατώτατης σύνταξης ακριβώς αυτό στοχεύει. Δηλαδή, να δοθεί ένα δίχτυ φτώχειας που δεν θα πέφτει κάτω από τα όρια εξαθλίωσης και από την άλλη τη μεριά να προωθηθούν οι ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα και να μεταφερθούν σταδιακά οι εισφορές για την χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης στην πλάτη του εργαζόμενου με την κατάργηση των εργοδοτικών και κρατικών εισφορών.
Σ’ αυτά ακριβώς τα πλαίσια εμείς το λέμε καθαρά: Πρώτον, πρέπει ο εργαζόμενος να δει τον ένοχο. Ο ένοχος είναι ο καπιταλισμός. Και αυτόν πρέπει να αντιπαλέψει σήμερα και με προοπτική και να διεκδικήσει αυτά που του ικανοποιούν τις πραγματικές του ανάγκες. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι ρεαλιστικό το εφτάωρο πενθήμερο τριανταπεντάωρο. Γιατί δεν είναι ρεαλιστικό τα 1400 ευρώ κατώτερος μισθός; Γιατί δεν είναι ρεαλιστική η σύνταξη στα πενήντα πέντε; Και είναι ρεαλιστικά τα 11.000.000.000 ευρώ σε ετήσια βάση. Απ’ αυτήν την άποψη είναι επιλογή με ποιον θα πας.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης του ΛΑ.Ο.Σ. έχει το λόγο.
ΑΔΩΝΙΣ- ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, ευχαριστώ.
Εύχομαι υγεία και καλή χρονιά σ΄ όλους.
Ταμείον Κοινωνικής Συνοχής. Μέτωπο κατά της φτώχειας. Φαίνεται, κύριε Υπουργέ, ότι η Κυβέρνησή σας έχει συνηθίσει τις μεγαλοστομίες. Αυτό μου θυμίζει κάτι που λέγεται συχνά από κυβερνητικά χείλη ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν δέχεται «μύγα στο σπαθί» της και τα παραπέμπει όλα στην δικαιοσύνη για να βρεθούμε το καλοκαίρι όταν συνελήφθη κλέπτουσα οπώρας μπροστά σε ένα ψευδές δικαστικό απόρρητο εις το πόρισμα Ζορμπά -το οποίο ακόμα δεν έχουμε πληροφορηθεί- και πολύ πρόσφατα σε ένα ψευδεπίγραφο δημοσιογραφικό απόρρητο. Έχετε συνηθίσει να χρησιμοποιείτε πολύ μεγάλες εκφράσεις για να κάνετε πάρα πολύ λίγα.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο το οποίο διάβασα, όπως και όλο το κόμμά μου, με πολύ μεγάλη προσοχή διότι αφορά στην αντιμετώπιση της φτώχειας δηλαδή, στην προάσπιση των κοινωνικά αδυνάτων, είναι ένα νομοσχέδιο πολυσέλιδο το οποίο δεν απαντά στα πιο απλά ζητήματα. Πόσα χρήματα θα έχει αυτό το Ταμείο; Ποιοι θα δικαιούνται να τα παίρνουν; Σε ποιο βάθος χρόνου; Είναι θα έλεγα η φορά αυτή που ισχύει η λαϊκή ρήση: «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια» και τελικά σ’ αυτήν την περίπτωση καθόλου δεν απαντάτε πώς θα αντιμετωπίσετε τη φτώχεια, πώς θα φτάσουμε στην κοινωνική συνοχή.
Και ξέρετε επειδή υπάρχει μια νεοφιλελεύθερη άποψη για το ποια είναι η δουλειά του κράτους για να χρηματοδοτεί και να περιθάλπει τους φτωχούς, πρέπει να σας πω ότι η κοινωνική συνοχή είναι μείζον κρατικό συμφέρον.
Διότι από αυτούς τους ανθρώπους, που είναι οι πολλοί, το κράτος θα ζητήσει αύριο στρατιώτες, από αυτούς τους ανθρώπους, που είναι οι πολλοί, θα χρησιμοποιήσει εργάτες, σε αυτούς, που είναι οι πολλοί, θα στηριχθεί για να έχουμε την Ελλάδα του αύριο. Άρα, αν αυτούς δεν τους προστατεύσουμε και αφήσουμε να γίνουν οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, όλοι μαζί θα θρηνήσουμε μια Ελλάδα που θα έχει πολύ μεγάλα προβλήματα.
Επειδή εκτιμώ, ιδιαίτερα, την παιδεία του κυρίου Υπουργού, θα του έλεγα να ανατρέξει στο Ρώσο ιστορικό Βασίλιεφ και να κοιτάξει την φορολογική πολιτική και οικονομική πολιτική της Μακεδονικής Δυναστείας. Η Μακεδονική Δυναστεία, κύριε Υπουργέ, είναι η δυναστεία η οποία έδωσε στο Βυζάντιο τη μεγαλύτερη ακμή του, τη λεγόμενη «μακεδονική αναγέννηση». Η Κυβέρνησή σας, τα ζητήματα της Μακεδονίας, γενικώς, πρέπει να τα προσέχει περισσότερο.
Εκεί, λοιπόν, θα διαπιστώσετε ότι η Μακεδονική Δυναστεία και κυρίως ο Βασίλειος ο Β΄, ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος, επέβαλε ένα φόρο, τον αλληλέγγυον φόρον. Και τι είπε; Οι πλούσιοι θα πληρώνουν όλους τους φόρους και όλα τα χρήματα που χρειάζονται οι φτωχοί. Γιατί; Γιατί το μείζον συμφέρον του κράτους είναι να μην επιτρέπουμε τους πλούσιους να γίνονται υπερβολικά πλούσιοι και στους φτωχούς υπερβολικά φτωχοί. Διότι αν αυτό το επιτρέψουμε, τότε θρηνούμε την απώλεια της ισορροπίας της κοινωνίας. Και όλοι χάνουμε από αυτό.
Θα μου πείτε, τι σχέση έχει αυτό με το σήμερα; Η μόνιμη ρήση των κυβερνητικών στελεχών, όταν ζητάμε περισσότερα μέτρα για τους φτωχούς, είναι: «και πού να βρούμε τα χρήματα;». Λέτε, λοιπόν, εδώ περίπου 300.000.000 ευρώ στην έναρξη, 900.000.000 ευρώ μέσα από τα ταμεία, κάποια στιγμή σε βάθος χρόνου θα φτάσουμε τα 2.000.000.000 ευρώ, για να μπορέσουμε αν δώσουμε αυτά τα επιδόματα που κάποιοι θα αποφασίσουν ποιοι θα τα δικαιούνται, πόσα θα είναι, πώς θα τα παίρνουν κ.ο.κ.. Απλώς, δηλαδή, για να γίνεται μια συζήτηση στα κανάλια ότι δήθεν η Κυβέρνησις υπηρετεί τις προεκλογικές της υποσχέσεις.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Δώδεκα δισεκατομμύρια ευρώ τα κέρδη των πιο μεγάλων εισηγμένων εταιρειών στο Ελληνικό Χρηματιστήριο με τη μερίδα του λέοντος να την έχουν οι τράπεζες. Πάρτε 2.000.000.000 από αυτούς, κέρδη είναι –υπερκέρδη μάλιστα- προσθέστε το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, δώστε χρήματα που όντως θα συμβάλουν στην καταπολέμηση της φτώχειας, να πούμε όλοι: «μπράβο, η Κυβέρνηση Καραμανλή κάνει αυτά που πρέπει να κάνει».
Εσείς, αντί να παίρνετε από τους πλουσίους και να δίνετε στους φτωχούς, με το παράδειγμα των ακινήτων, όπου καταργείτε τους φόρους κληρονομίας, για να επιβάλλετε φόρο κατοχής, παίρνετε από τους πολλούς, για να χαρίζετε στους λίγους. Ακολουθείτε, δηλαδή, την ακριβώς αντίστροφη λογική. Τώρα, πώς αυτό συνδυάζεται με το μέτωπο κατά της φτώχειας, αυτό ομολογώ ότι εγώ δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.
Αλλά μέσα σ΄ αυτό το νομοσχέδιο τίθεται, πράγματι, κι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα, ένα ζήτημα θα έλεγα, κυβερνητικής αξιοπιστίας πρώτον, αλλά και κοινοβουλευτικής αξιοπιστίας δεύτερον στο σύνολό της. Γιατί; Ακούσαμε εδώ από τους προλαλήσαντες ότι είναι προεκλογική δέσμευσις της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα του κυρίου Πρωθυπουργού ότι θα αποκτήσουν οι τρίτεκνοι την πολυτεκνική ιδιότητα.
Και αυτό είναι, απολύτως, αληθές. Ο κ. Κώστας Καραμανλής σε σειρά εκπομπών –έχω κρατήσει στο αρχείο μου τις σχετικές του δηλώσεις, έτσι, για να τις θυμάμαι- είχε ρητώς ο ίδιος προσωπικά δεσμευτεί ότι οι τρίτεκνοι θα αποκτήσουν την πολυτεκνική ιδιότητα. Και, βεβαίως, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία, είναι περίεργο πώς τώρα βρήκε την ευκαιρία για να ασκήσει κριτική σε αυτό.
Όμως πολύ πριν από τον Κώστα Καραμανλή, για να είμαστε δίκαιοι, το ίδιο ακριβώς, πράγμα είχε γράψει στο σύνολό του το Σώμα της Βουλής των Ελλήνων εις το ομόφωνο διακομματικό πόρισμα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος του 1993, όπου, στη σελίδα 35, έγραφε τότε: «Είναι επείγον για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος να αποκτήσουν οι τρίτεκνοι την πολυτεκνική ιδιότητα». Επείγον. Έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια και κάτι το οποίο η Βουλή των Ελλήνων χαρακτήριζε ως επείγον, ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να το κάνουμε πράξη. Αυτό θα έλεγα ότι είναι μείζον θέμα της δημοκρατίας μας ως προς την αξιοπιστία της.
Αλλά πέραν και της αξιοπιστίας της, υπάρχει και ένα πολύ σημαντικότερο ζήτημα. Το δημογραφικό ζήτημα, κύριε Υπουργέ, είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το έθνος. Ο δημογραφικός δείκτης της Ελλάδας είναι κάτω από το 1. Αλλά ας πούμε ότι είναι το 1, για να κάνουμε έναν μικρό υπολογισμό.
Τι θα πει αυτό; Γιατί κανείς δεν το καταλαβαίνει, αν δεν το ακούσει. Το 1 σημαίνει ότι αν πάρουμε χίλιες γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας με δείκτη 1 θα γεννήσουν χίλια παιδιά. Άρα, οι χίλιες γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας σήμερα, με το σημερινό δείκτη, θα γεννήσουν πεντακόσια αγόρια και πεντακόσια κορίτσια.
Άρα, οι χίλιες γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας σήμερα, θα γεννήσουν πεντακόσιες γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Άρα, με το σημερινό δείκτη, κάθε είκοσι πέντε χρόνια χάνουμε το μισό ενεργό πληθυσμό. Όταν στην Γαλλία ο δείκτης έφτασε στο 1,4% στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, με επικεφαλή της Γαλλικής Δημοκρατίας τον Φρανσουά Μιτεράν, κηρύχθηκε το Γαλλικό έθνος σε κατάσταση εθνικού συναγερμού στο 1,4%. Θεσπίστηκαν δεκάδες μέτρα για να ενισχυθεί ο δημοκρατικός δείκτης των Γάλλων, γιατί οι Γάλλοι με το «Vive la France», ανησύχησαν μήπως χαθεί το γαλλικό έθνος και τα μέτρα τα οποία έλαβαν, είχαν αποτέλεσμα και σήμερα η Γαλλία έχει τον υψηλότερο δημογραφικό δείκτη στην Ευρώπη.
Δυστυχώς στην Ελλάδα, όπου ο δείκτης συνεχώς πέφτει, ουδείς δείχνει να ανησυχεί στα σοβαρά και αυτό δείχνει και η πολιτική της Κυβερνήσεώς σας, όπου εξακολουθεί να εμπαίζει τους τριτέκνους, γιατί γνωρίζετε ότι είναι, τελείως, διαφορετικό πράγμα η απόδοση του πολυτεκνικού επιδόματος που είναι ψίχουλα στην απόδοση της πολυτεκνικής ιδιότητας που είναι μείζον κρατικό συμφέρον, για να ανεβάσουμε τον δημογραφικό δείκτη και να σώσουμε το έθνος. Τολμήστε το και θα σας χειροκροτήσουμε όλοι, αλλά τουλάχιστον μην μας εμπαίζετε.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστούμε, κύριε Γεωργιάδη.
Το λόγο έχει ο κ. Θεόδωρος Καράογλου.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, χρόνια πολλά, καλή χρονιά, μια χρονιά γόνιμη και παραγωγική για το Ελληνικό Κοινοβούλιο, μια χρονιά ωφέλιμη για το σύνολο του ελληνικού λαού.
Ας ξεκινήσουμε με μια γενική φαντάζομαι παραδοχή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πολιτικής, των πολιτικών είναι η γενικότερη απαξίωση. Μια απαξίωση που αντιμετωπίζουμε συνολικά από την κοινωνία. Βεβαίως, σ’ αυτό συνετέλεσαν αρκετοί παράγοντες. Μεταξύ άλλων, η έλλειψη αξιοπιστίας, η οποία συνίσταται στις προεκλογικές εξαγγελίες που ήταν μεγαλόστομες πάντα προ των εκλογών και δυστυχώς σχεδόν ποτέ δεν γινόντουσαν πράξη, στο «ξύλινο» πολιτικό λόγο που πολλές φορές χρησιμοποιούσαμε όλοι οι πολιτικοί, λόγος ο οποίος δεν συγκινεί τους Έλληνες πολίτες, στην ανευθυνότητα των πολιτικών γενικότερα που δεν αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά προβλήματα. Όταν πρέπει, αλλά απλώς τα μεταθέτουν για το απώτερο μέλλον, στην έλλειψη οράματος και στόχου που θα συνεγείρει τους πολίτες, που θα συγκινεί την ελληνική κοινωνία.
Σίγουρα όλοι μας έχουμε την ευθύνη και βέβαια στην περίπτωση αυτή ταιριάζει, «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Εκτιμώ, όμως, πολιτικά ότι τη μεγαλύτερη πολιτική ευθύνη για την απαξίωση αυτή της πολιτικής έχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εξηγούμαι γιατί.
Θυμίζω πρώτα-πρώτα τα ατελείωτα «θα…» που έχουν καταντήσει συνώνυμα των πολιτικών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., θυμίζω τις ακόμη καλύτερες ημέρες των εκλογών του 1985, που αμέσως μετά τις εκλογές έγιναν το σκληρότερο πρόγραμμα λιτότητας που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Θυμίζω τις ατελείωτες προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που δεν τηρήθηκαν ποτέ και δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ σ΄ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αναξιοπιστίας πολιτικού λόγου που θα συζητηθεί βεβαίως αύριο -είναι η περίφημη τροπολογία για τον Ο.Τ.Ε.- αλλά είναι ενδεικτικό παράδειγμα αναξιοπιστίας πολιτικού λόγου.
Θυμίζω ότι το 1993 η κυβέρνηση του Κώστα Μητσοτάκη έπεσε, γιατί θέλησε να εκποιήσει ένα ποσοστό μετοχών του Ο.Τ.Ε.. Τότε, λοιπόν, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σύσσωμη η Αντιπολίτευση μιλούσε για μια μετοχή και αυτή κρατική. Λίγους μήνες μετά, όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν πλέον στην κυβέρνηση, ο ν. 2257/1994 παραχωρεί το 25% του μετοχικού κεφαλαίου του Ο.Τ.Ε. -αυτό που έλεγε πριν από μερικούς μήνες, μια μετοχή και αυτή κρατική- σε ιδιώτες. Λίγα χρόνια μετά, ο ν. 2642/1998 -Σεπτέμβριο του 1998, το άρθρο 11- παραχωρεί το 45% των μετοχών του Ο.Τ.Ε. σε ιδιώτες. Ακόμη λίγους μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1999, ο ν. 2731/1999 παραχωρεί το 49% των μετοχών του Ο.Τ.Ε. σε ιδιώτες. Και τέλος, με το ν. 2843/2000, τον Οκτώβριο του 2000, παραχωρεί το 67% των μετοχών του Ο.Τ.Ε. σε ιδιώτες.
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αξιοπιστίας ή καλύτερα θα έλεγα αναξιοπιστίας των πολιτικών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Κι είναι ενδεικτικό και ταιριάζει με την συζήτηση που θα διεξαχθεί αύριο με αφορμή και τη συγκεκριμένη τροπολογία που αφορά τον Ο.Τ.Ε..
Σε ό,τι με αφορά, σε ό,τι μας αφορά συνολικότερα, Κυβέρνηση, Κόμμα Νέας Δημοκρατίας, έχουμε βάλει ένα μεγάλο στοίχημα. Προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε την πολιτική αξιοπιστία. Έτσι, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας περιόρισε σημαντικά τις προεκλογικές υποσχέσεις, αντιμετωπίζει τώρα, αντιλαμβανόμενη ενεργά την κοινωνική της ευθύνη, τα σοβαρά προβλήματα του τόπου βλέπε ασφαλιστικό, Ολυμπιακή, προβλήματα που ενδεχόμενα θα μπορούσε να παραπέμψει στις καλένδες αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο, είναι σε διαρκή διαβούλευση με την κοινωνία, αντιλαμβανόμενη τα κοινωνικά προβλήματα και προσπαθώντας να τα αντιμετωπίσει.
Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε μία αντίθετη λογική από αυτή των κυβερνήσεων του χθες. Δεν κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Τα προβλήματα προσπαθούμε να τα αναδείξουμε, να τα ξέρουμε για να τα αντιμετωπίσουμε σήμερα. Δεν δημιουργούμε προβλήματα στα παιδιά μας.
Στο πλαίσιο των παραπάνω αναφερθέντων, η Κυβέρνηση, για μία ακόμη φορά αποδεικνύει τη συνέπεια των λόγων και των έργων. Κάνει πράξη δύο προεκλογικές της εξαγγελίες. Πρώτον, ιδρύει το Εθνικό Ταμείο για την Κοινωνική Συνοχή ή Ταμείο κατά της Φτώχειας, όπως έχουμε συνηθίσει να το αποκαλούμε, και δεύτερον, χορηγεί το πολυτεκνικό επίδομα στις τρίτεκνες οικογένειες. Και όλα αυτά από 1 Ιανουαρίου 2008.
Θυμάστε καλοκαιριάτικα όταν είχαν κατατεθεί τα συγκεκριμένα νομοσχέδια, όταν γινόταν όλη αυτή η συζήτηση, τι είχαν ακουστεί: «Δεν πρόκειται να γίνουν πράξη. Τα καταθέσατε εν όψει εκλογών. Πάτε να δημιουργήσετε απλώς και μόνο εντυπώσεις. Κοροϊδεύετε τον Ελληνικό λαό», και μια σειρά άλλων τέτοιων.
Η Κυβέρνηση, όμως, του Κώστα Καραμανλή, κύριοι συνάδελφοι, αποδεικνύει ότι κάνει πράξη τα λόγια της. Για μας, οι προεκλογικές εξαγγελίες, είναι δέσμευση και το αποδεικνύουμε στην πράξη.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ)
Γνωρίζουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -μέσα στην κοινωνία ζούμε, από την οποία και προερχόμαστε- ότι υπάρχει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ελληνικού λαού, το 20% περίπου, που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Γνωρίζουμε ότι οι γενικότερες κοινωνικές δράσεις δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα. Χρειάζονται, λοιπόν, στοχευμένες δράσεις.
Έτσι λοιπόν με τη σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής έχουμε βάλει ένα συγκεκριμένο στόχο. Εντός μιας πενταετίας, από το 2008 ξεκινώντας, έως το 2012, να μειώσουμε τον αριθμό των συμπολιτών μας που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας κατά 5%. Να πάμε, δηλαδή, από το 20% στο 15%.
Έτσι λοιπόν, σήμερα με αυτό το νομοσχέδιο ιδρύεται το Ταμείο για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Ξεκινάει με «προίκα» 500.000.000 ευρώ και σε βάθος μιας τετραετίας θα φτάσει τα 2.000.000.000 ευρώ. Και θα είναι ένα Ταμείο που θα δίνει τη δυνατότητα για άμεση εισοδηματική ενίσχυση στους συμπολίτες μας που έχουν αυτή την ανάγκη και ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Ακόμη, από 1 Ιανουαρίου 2008, ξεκινάει η καταβολή του επιδόματος στις τρίτεκνες οικογένειες. Άλλη μία προεκλογική μας υπόσχεση που γίνεται πράξη, άλλη μια απόδειξη συνέπειας των προεκλογικών μας λόγων, των Κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή.
Επίσης θυμίζω, ότι δεν ξεχνάμε, ούτε ξεχάσαμε και δεσμευτήκαμε επανειλημμένως στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου, ότι από 1 Ιανουαρίου 2009 θα είναι πράξη και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό, δηλαδή, η Κατώτατη Εθνική Σύνταξη, έτσι ώστε κανείς Έλληνας πολίτης συνταξιούχος, να μην έχει σύνταξη κάτω από ένα συγκεκριμένο ποσό. Αυτές είναι οι κοινωνικές πολιτικές της νέας διακυβέρνησης του τόπου. Η Κυβέρνηση δείχνει κοινωνική ευαισθησία, αφού, βεβαίως, πρώτα νοικοκύρεψε τα οικονομικά, μείωσε τα ελλείμματα, μείωσε το δημόσιο χρέος και τούτο γιατί εμείς έχουμε μία βασική αρχή. Δεν κάνουμε κοινωνική πολιτική με δανεικά. Κάνουμε πολιτική με το περίσσευμα της πετυχημένης οικονομικής πολιτικής που έχουμε ασκήσει.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, ότι ο νέος χρόνος ξεκινάει με ένα ιδιαίτερα σημαντικό, ένα θετικό, ένα κοινωνικό νομοσχέδιο.
Σας καλώ, λοιπόν, να ξεπεράσετε τις μικροκομματικές αντιλήψεις. Να μην τα βλέπετε όλα μικρόψυχα, να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων και για το καλό του ξεκινήματος του καινούργιου χρόνου να ψηφίσουμε ομόφωνα, όλοι, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο και βεβαίως δεν αντιμετωπίζει συνολικά τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Δίνει όμως, μια σημαντική ανάσα σ’ αυτά και κυρίως αναδεικνύει την πολιτική των Κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή, μια πολιτική μιας Κυβέρνησης φιλελεύθερης, κοινωνικής, μια πολιτική, μιας Κυβέρνησης γνήσια λαϊκής.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει, εκ μέρους του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο συνάδελφος κ. Στρατάκης.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχάς, χρόνια πολλά. Θα ήθελα και εγώ να ευχηθώ στην αρχή του νέου χρόνου.
Ο μόλις κατελθών εκ του Βήματος συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας αντί να μιλήσει επί της ουσίας του σχεδίου νόμου που συζητάμε σήμερα, προσπάθησε να αιτιολογήσει αυτά τα οποία δεν είχε κάνει η Κυβέρνηση. Και το προσπάθησε αυτό επικαλούμενος δήθεν πολιτικές του παρελθόντος. Ξεχνά όμως ότι αυτές οι πολιτικές του παρελθόντος ουσιαστικά έδωσαν για ένα πολύ μεγάλο διάστημα εκείνο που χρειαζόταν ο ελληνικός λαός για να ξεπεράσει τα προβλήματα εκείνης της εποχής. Και είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέγεται ότι εκείνες τις ημέρες, τις ημέρες του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο λαός είδε λεφτά στην τσέπη του και έφαγε γλυκό ψωμί. Αυτό το λένε οι αγρότες από τη δική του εκλογική περιφέρεια. Το λέει όλος ο ελληνικός λαός που, πραγματικά, είδε να αλλάζουν τα δεδομένα. Εμείς είμαστε ανοικτοί σε οποιαδήποτε σύγκριση και για οποιεσδήποτε πολιτικές θέλετε.
Αυτό πρέπει να το πούμε εδώ διότι εδώ, κύριε Καράογλου, δεν είναι γήπεδο, εδώ είναι Βουλή και πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και όχι να προσπαθούμε να επιβάλουμε απόψεις.
(διαμαρτυρίες από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Θέλω, όμως, να συγχαρώ τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας γιατί μίλησε για αίσθηση κοινωνικής συνοχής. Αυτή είναι η αλήθεια που επιδιώκει το νομοσχέδιο, η αίσθηση κοινωνικής συνοχής που προσπαθεί να περάσει και όχι να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Γιατί αν ήθελε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, θα προσπαθούσε αυτό το σχέδιο νόμου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργούν τη φτώχεια και όχι στο πλαίσιο ενός συστήματος που διαμορφώνει καθημερινά και περισσότερη φτώχεια να προσπαθεί με κάποιον τρόπο να ενισχύσει μόνο τις περισσότερο ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις.
Και βέβαια εκείνο που προσπάθησε να κάνει ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας ήταν να επενδύσει και ιδεολογικά σε σχέση με τις πολιτικές που ακολουθεί το κόμμα του. Ξέχασαν το κέντρο και όλες τις άλλες πλευρές και ήρθε να μας πει αυτό το πράγμα, ότι η πολιτική του παράταξη εκφράζει και στηρίζει αυτές τις λαϊκές τάξεις που δήθεν θέλει να καλύψει αυτό το σχέδιο νόμου με το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Βέβαια, λίγο έλλειψε να μας πει και για τα βιβλιάρια απόρων κορασίδων, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που ούτε αυτό θα λύσει με τα δεδομένα της σημερινής εποχής αυτό το σχέδιο νόμου με το Ταμείο Συνοχής όπως, τουλάχιστον, διαμορφώνεται.
Κύριε Υπουργέ, νομοθετείτε, εντελώς, πρόχειρα και απαράδεκτα. Φέρνετε ένα σχέδιο νόμου με πέντε άρθρα και σ’ αυτό προβλέπονται δέκα κοινές υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα. Αυτό σημαίνει στην πράξη αν το συνδυάσουμε και το με το ότι δίνονται μόνο εφάπαξ 100.000.000 ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, ότι θέλετε να δημιουργήσετε εντυπώσεις με την ίδρυση του Ταμείου και πέραν τούτου ουδέν και όχι να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα που σήμερα αγγίζει δυο εκατομμύρια Έλληνες πολίτες. Άρα, εδώ πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Θέλετε να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα για να διατηρηθεί, πράγματι, στη χώρα μας η κοινωνική συνοχή ή το κάνετε μόνο για επικοινωνιακούς λόγους και για να δείξετε αυτό που επιβάλλετε στους συναδέλφους της συμπολίτευσης να λένε ότι δήθεν η Κυβέρνηση υλοποιεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις; Μα, ποιες δεσμεύσεις; Καμμία δέσμευση σας δεν έχει υλοποιηθεί στην πράξη.
Ας πάρουμε το παράδειγμα των τριτέκνων που το επικαλείστε για να δείξετε την αξιοπιστία σας. Τι συμβαίνει στην πράξη με τη ρύθμιση που κάνετε; Όχι μόνο δεν υλοποιείτε την προεκλογική σας δέσμευση σε σχέση με τους πολύτεκνους αλλά νομοθετείτε και σε βάρος των πολυτέκνων, γιατί καταργείτε αυτό που εμείς είχαμε διπλασιάσει από πλευράς αριθμού ετών για το τρίτο παιδί και καταργείτε αυτό το επίδομα, διότι το συμψηφίζετε με τα χρήματα που θα δίνετε. Ήταν ένας θεσμός που θα έδινε τη δυνατότητα να πάει η οικογένεια στο τρίτο παιδί, που είδαμε ότι λειτούργησε ως κάποιο βαθμό θετικά ή τουλάχιστον διαμόρφωσε μια ισορροπία. Άρα, θα έπρεπε αυτό το επίδομα να το διπλασιάσουμε και να διπλασιάσουμε και το χρόνο χορήγησής του. Αντί να προχωρήσετε σ’ αυτή την πολιτική που πράγματι βοηθούσε στην καταπολέμηση της υπογεννητικότητας, εντούτοις, πάτε να το συμψηφίσετε μ’ αυτήν την υπόσχεσή σας και άρα στην πράξη αδυνατίζετε τα όποια μέτρα προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος της χώρας. Αυτή είναι η πολιτική που εφαρμόζετε στο συγκεκριμένο θέμα.
Και βέβαια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά και εσείς και γνωρίζει και ο Υπουργός ότι με αυτό το σχέδιο νόμου και με αυτήν τη διαδικασία που εφαρμόζει δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και γι’ αυτό, ακριβώς, δεν προχωράει σε καμμία άλλη ρύθμιση ούτε σε διαδικασία το ποιοι θα το πάρουν και πώς πρέπει να το πάρουν ούτε γιατί πρέπει να το πάρουν και εν πάση περιπτώσει ποια άλλα μέτρα θα πρέπει να παρθούν ώστε να μπορούμε, πράγματι, να λέμε ότι, ναι, επί της ουσίας κτυπάμε το πρόβλημα, που είναι ένα πρόβλημα της σύγχρονης εποχής, ένα πρόβλημα εντελώς διαφορετικό από το πρόβλημα που υπήρχε στο παρελθόν με δεδομένο ότι πολλοί τομείς, όπως για παράδειγμα ο τομέας της αγροτικής οικονομίας, φθίνουν, άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για φτώχεια μιας άλλης εποχής. Μιλάμε για ένα σύγχρονο φαινόμενο που ως τέτοιο θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε κάτω από τα δεδομένα που διαμορφώνονται. Γιατί παλαιότερα, ενδεχομένως, μεγάλες κοινωνικές ομάδες απασχολούνταν με τον αγροτικό τομέα για να επιβιώσουν, σήμερα όμως δεν μπορούν να ασχοληθούν γιατί το κόστος παραγωγής είναι πολλαπλάσιο από αυτό που θα τους επέτρεπε να ασχοληθούν. Άρα εκ των πραγμάτων αδυνατούν να απασχοληθούν στον αγροτικό τομέα που ήταν η διέξοδος σε πάρα πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν.
Άρα λοιπόν στην πράξη δεν θέλετε να νομοθετήσετε. Αν θέλατε, θα φέρνατε εδώ ένα σχέδιο νόμου που θα περιελάμβανε όλα εκείνα τα θέματα που άπτονται των αιτιών της δημιουργίας του προβλήματος της σύγχρονης φτώχειας όπως, ακριβώς, τη διαπιστώνουμε.
Και ερχόμαστε στο δεύτερο κεφάλαιο που αναφέρεται σε κάποια επιμέρους ζητήματα είτε στο θέμα των τριτέκνων όπως ανέφερα είτε στον επενδυτικό νόμο όπου έχουμε ένα πρόβλημα. Τι θέλετε να κάνετε με την επέκταση του επενδυτικού νόμου; Να δικαιολογήσετε «θαλασσοδάνεια» του παρελθόντος και να δώσετε επιπλέον ενισχύσεις σε αργούσες επιχειρήσεις που έχουν πέντε χρόνια να λειτουργήσουν; Πού στοχεύει αυτό το άρθρο; Πρέπει να μας το πείτε.
Όσον αφορά εκείνα τα οποία επικαλέσθηκε ο συνάδελφος προηγουμένως σε σχέση με τον Ο.Τ.Ε. πρέπει να πω τα εξής: Εσείς πραγματικά –γιατί είναι άρθρο του νόμου- είσθε οι πλήρως ανακόλουθοι διότι τι κάνετε στην πράξη; Ψηφίσατε και φέρατε εδώ νόμους να μειώσετε το ποσοστό συμμετοχής του κράτους στον Οργανισμό και τώρα έρχεσθε να ανατρέψετε αυτήν την πολιτική. Και μάλιστα, για να την ανατρέψετε, επειδή ξέρετε ότι αυτό δεν μπορείτε να το κάνετε με ευκολία, επικαλείσθε αποφάσεις και συγκεκριμένα τη νομολογία του δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, επικαλούμενοι την καθολικότητα των υπηρεσιών. Αυτό, κύριε Υπουργέ, είναι κάτι το οποίο αν θέλατε πραγματικά να το στηρίξετε έπρεπε να το έχετε δει από την αρχή και όχι να το βλέπετε τώρα που έχετε οδηγήσει τα πράγματα σε καταστάσεις που πιθανόν δεν ελέγχονται και είναι σίγουρο ότι δεν ελέγχονται. Όμως, αυτή είναι η συνέπεια των πολιτικών σας, με αυτόν τον τρόπο λειτουργείτε, με αυτήν την προχειρότητα νομοθετείτε, γι’ αυτό ακριβώς πραγματικά πρέπει να σας καταδικάσει ο ελληνικός λαός στην ώρα του. Και δεν αργεί η ώρα ιδιαίτερα μετά τα νοσηρά φαινόμενα τα οποία απαξιώνουν την πολιτική τα οποία βλέπουμε καθημερινά στη χώρα μας να δημιουργούνται. Αυτά τα φαινόμενα, εμείς εδώ, ως Κοινοβούλιο θα έπρεπε πραγματικά με κάθε τρόπο να τα στηλιτεύσουμε γιατί απαξιώνεται συνολικά το πολιτικό σύστημα και πρέπει να πάρουμε θέση όλοι μας απέναντι σ’ αυτό!
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα σας παρακαλούσα για ένα λεπτό την προσοχή σας σε σχέση με τη σειρά των επόμενων ομιλητών για να εφαρμόσουμε τον Κανονισμό, αλλά κυρίως κατά το πνεύμα.
Είχε ζητήσει το λόγο, ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., ο κ. Καρατζαφέρης και κανονικά θα έπρεπε να του τον δώσω τώρα. Είχε ζητήσει και ο κύριος Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών ο οποίος θα προηγούνταν γιατί είχε ζητήσει το λόγο πριν ολοκληρωθεί η ομιλία του κ. Στρατάκη. Στον κατάλογο είναι εγγεγραμμένος ο κ. Μιχαήλ Μπεκίρης ο οποίος παρακαλεί όλους μας αν είναι δυνατόν μετά τη δική του ομιλία να συνεχίσουν οι ομιλίες και του Αρχηγού του ΛΑ.Ο.Σ. και του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών και του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. λόγω ενός αναμενομένου ευχάριστου γεγονότος στην οικογένειά του που είναι κατεπείγον.
Αν δεν υπάρχει αντίρρηση, να δώσουμε στον κ. Μπεκίρη το λόγο.
Ερωτάται λοιπόν το Σώμα. Δέχεστε, κύριοι συνάδελφοι, να δώσουμε στον κ. Μπεκίρη το λόγο και να ακολουθήσουν οι ομιλητές που προανέφερα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Συνεπώς το Σώμα απεδέχθη την πρόταση του Προεδρείου.
Ορίστε, κύριε Μπεκίρη, έχετε το λόγο για οκτώ λεπτά.
ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΕΚΙΡΗΣ: Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Αγαπητέ κύριε Στρατάκη, θα ήταν πολύ καλύτερο η παράταξη βέβαια που δημιούργησε τη φτώχεια στην Ελλάδα να ήταν πολύ πιο προσεκτική στις διατυπώσεις και στα συμπεράσματά της διότι όχι απλώς δεν πείθει την κοινωνία, όπως άλλωστε απεδείχθη και στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου αλλά δεν πείθετε ούτε και τους εαυτούς σας!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η καταπολέμηση της φτώχειας, η συνοχή της κοινωνίας, αλλά και η βελτίωση των όρων διαβίωσης όλων των πολιτών αποτελούν ή πρέπει να αποτελούν την κοινή συνισταμένη όλων των πολιτικών δυνάμεων. Δεν μπορεί να υπάρχει πολιτικός φορέας ή μεμονωμένος Βουλευτής που να αντιτίθεται σε πολιτικές που στοχεύουν στη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών και στη βελτίωση του εισοδήματος των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων.
Η Κυβέρνηση τηρώντας τις δεσμεύσεις, τις οποίες είχε αναλάβει, εισάγει προς συζήτηση ένα νομοσχέδιο που αποβλέπει στην καταπολέμηση της φτώχειας. Το νομοσχέδιο αυτό δεν αποτελεί ένα πυροτέχνημα προκειμένου να αποκομισθούν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Υπάρχει μία σειρά δράσεων όλα αυτά τα χρόνια που στόχο είχαν τη βελτίωση των εισοδημάτων εκείνων των συμπολιτών μας που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη.
Προτού αναφερθώ στις δράσεις αυτές και στην ουσία του νομοσχεδίου, θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις σε σχέση με την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ανέφερε ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι το σχέδιο είναι μία κίνηση εντυπωσιασμού, μία κίνηση επικοινωνιακή, ένα πυροτέχνημα και άλλα.
Ποια είναι, όμως, η λύση που προτείνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Απουσιάζει, λέει, μία εθνική στρατηγική. Κάποια πρακτική πρόταση, όμως, για την αντιμετώπιση του προβλήματος έχετε; Με τις δήθεν εθνικές στρατηγικές και με τα υποτιθέμενα μεγαλόπνοα σχέδια δεν αντιμετωπίζεται η φτώχεια. Χρειάζονται στοχευμένες δράσεις. Χρειάζονται άμεσες δράσεις. Χρειάζονται δηλαδή πράξεις.
Κατηγορείτε επίσης την Κυβέρνηση ότι χρησιμοποιεί τα στοιχεία και ότι αποβλέπει μόνο στη στατιστική αντιμετώπιση του προβλήματος. Αυτό που εσείς σήμερα προσάπτετε στην Κυβέρνηση, για εμένα όχι απλώς δεν είναι κατηγορία, αλλά αντίθετα είναι η ένδειξη της αποτελεσματικής διακυβέρνησης.
Η ισοπέδωση ενισχύει τις ανισότητες. Τα στατιστικά στοιχεία αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο προκειμένου να εντοπίσουμε τις ομάδες εκείνες που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη. Αλλιώς πώς θα γίνει; Έχετε μήπως ανακαλύψει κάποιο διαφορετικό τρόπο; Γιατί κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής δεν το έχουμε ακούσει.
Τέλος, σε ό,τι αφορά την κριτική της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αναφέρει συχνά ότι η φτώχεια έχει επιδεινωθεί κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία. Παράλληλα, ανέφερε, μόλις πριν, ο εισηγητής ότι επίσημα στοιχεία για τη φτώχεια υπάρχουν μέχρι το 2004.
Αν θέλουμε, λοιπόν, να μιλούμε με στοιχεία και να τεκμηριώνουμε τα λεγόμενά μας, ας έχουμε τουλάχιστον υπαρκτά στοιχεία. Αν πάλι χρησιμοποιούμε υποκειμενικά κριτήρια, για εσάς, ασφαλώς, το πρόβλημα θα επιδεινώθηκε ενώ για εμάς η κατάσταση έχει βελτιωθεί αισθητά τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Τα στοιχεία, όμως, δεν γίνεται να τα επικαλούμαστε όταν και εφόσον μας βολεύουν. Ακούω συχνά για δείκτες από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όποτε υπάρχει κάποια αρνητική εξέλιξη, ενώ όταν τους αναφέρουν τα κυβερνητικά στελέχη για να αποδείξουν ότι πράγματι η κατάσταση βελτιώνεται, τότε η απάντησή σας είναι ότι οι αριθμοί δεν λένε την αλήθεια. Αποφασίστε, λοιπόν, τι θέλετε. Αποφασίστε επιτέλους τι αντιπολίτευση θέλετε να κάνετε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλοι μέσα σ’ αυτή την Αίθουσα συμφωνούμε ότι η αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι μειωμένη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως ποσοστό επί του Α.Ε.Π. οι κοινωνικές δαπάνες δεν είναι χαμηλές. Αντίθετα είναι μία από τις κατηγορίες που προσεγγίζουμε τα μέσα μεγέθη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς το πρόβλημα είναι ότι δεν διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα ποσά που διαθέτουμε προκειμένου να ενισχύσουμε τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις.
Από τα στοιχεία που έχουμε ήδη στη διάθεσή μας, προκύπτει ότι μόλις το 13% των ατόμων που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας καταφέρνει να υπερβεί τα όρια μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις. Τα αντίστοιχα ποσοστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τριπλάσια και προσεγγίζουν το 38,5%. Με άλλα λόγια υπάρχουν αρκετές χώρες που έχουν κατορθώσει να μειώσουν δραστικά τις κοινωνικές ανισότητες και τη φτώχεια με τις κοινωνικές μεταβιβάσεις.
Αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος της ελληνικής πολιτείας τα επόμενα χρόνια, να αυξήσει την αποτελεσματικότητά της. Πώς θα γίνει αυτό; Με στοχευμένες δράσεις, βοηθώντας τα άτομα που πραγματικά το έχουν ανάγκη, θέτοντας πολλαπλά κριτήρια και όχι μόνο τη φορολογική δήλωση.
Από τα στοιχεία προκύπτει ότι τα ποσοστά της φτώχειας είναι υψηλότερα στις γυναίκες, στα άτομα που είναι άνω των εξήντα πέντε ετών, σε ηλικίες μεταξύ δεκαέξι και είκοσι τεσσάρων ετών και στους ανέργους. Παράλληλα υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες, όπως είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες και οι πολυμελείς οικογένειες. Σημαντικά ποσοστά φτώχειας εμφανίζονται και στις αγροτικές περιοχές.
Ο εντοπισμός των ατόμων και των κατηγοριών που χρειάζονται την ενίσχυση της πολιτείας αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος, ενός προβλήματος του οποίου η επίλυση αποτελεί κύριο μέλημα για την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Προτού αναφερθώ στη ίδρυση του Ταμείου Εθνικής Συνοχής, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένες δράσεις της Κυβέρνησής μας, που κατά τη γνώμη μου συνεισφέρουν αποτελεσματικά στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Πρώτο και πλέον αποτελεσματικό μέτρο είναι η συνεχής προσπάθεια για τη μείωση της ανεργίας τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Από το 11,3% το 2004, όταν παραλάβαμε, έφθασε το καλοκαίρι του 2007 στο 7,6%.
Ανέφερα πρωτύτερα ότι η φτώχεια πλήττει περισσότερο τους ανέργους. Συνεπώς η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι το πλέον αποτελεσματικό μέτρο. Για εκείνους που παραμένουν άνεργοι, η Κυβέρνηση φρόντισε να αυξήσει δραστικά το επίδομα ανεργίας, σχεδόν κατά 30%.
Ταυτόχρονα, τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η φτώχεια πλήττει κυρίως τις ηλικίες που είναι άνω των εξήντα πέντε ετών. Και σ’ αυτό το σημείο η Κυβέρνηση έχει να επιδείξει μια σειρά δράσεων, όπως είναι η αύξηση των συντάξεων του Ο.Γ.Α. αλλά και η αύξηση του Ε.Κ.Α.Σ., σύμφωνα πάντοτε με τις δεσμεύσεις τις οποίες είχαμε αναλάβει.
Σήμερα με την ίδρυση αυτού του Ταμείου προχωρούμε ακόμη ένα βήμα. Ξεκινά με πόρους που θα πλησιάζουν τα 100.000.000 για την πρώτη χρονιά, ενώ σε βάθος τετραετίας οι πόροι αυτοί θα προσεγγίσουν τα 2.000.000.000 ευρώ. Αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την ακόμη μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Η βούληση της Κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη. Αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή για εμάς η μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα των κοινωνικών μεταβιβάσεων, η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα άρθρα του νομοσχεδίου θα ήθελα να κάνω μια ειδική αναφορά σε μια ακόμη δέσμευση της Κυβέρνησής μας που υλοποιείται. Αναφέρομαι στη χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος και στις τρίτεκνες οικογένειες. Προσθέτουμε ένα ακόμη μέτρο ενίσχυσης των τρίτεκνων οικογενειών στα περισσότερα από τριάντα μέτρα, τα οποία έχουμε ήδη λάβει κατά τη διάρκεια των προηγουμένων τεσσάρων ετών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι η φτώχεια δεν αντιμετωπίζεται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζονται στοχευμένες και αποτελεσματικές δράσεις, χρειάζονται άμεσες δράσεις. Η Κυβέρνηση στοχεύει στη δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους, ενός κράτους χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς, ενός κράτους που θα αυξήσει την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών μεταβιβάσεων. Πιστεύω ότι με τις δράσεις που έχει αναλάβει η Κυβέρνηση στο τέλος της τετραετίας τα αποτελέσματα θα είναι, απολύτως, μετρήσιμα και τα ποσοστά της φτώχειας θα είναι μικρότερα του 15%.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Αλογοσκούφης.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για είκοσι πέντε λεπτά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχάς θα ήθελα να ευχηθώ καλή χρονιά σε όλους.
Είναι το πρώτο νομοσχέδιο που συζητούμε στην Ολομέλεια τον καινούριο χρόνο και είναι και μια ευκαιρία να κάνουμε και μια συζήτηση για τις προτεραιότητες αυτής της χρονιάς.
Το 2008 είναι μια κρίσιμη χρονιά για την οικονομία και για την υλοποίηση της πολιτικής μας για την ανάπτυξη, για την απασχόληση και για την κοινωνική συνοχή. Και είναι κρίσιμη για μια σειρά από λόγους. Ίσως ο πιο σημαντικός λόγος είναι οι μεγάλες αβεβαιότητες που υπάρχουν στην παγκόσμια οικονομία. Οι αβεβαιότητες αυτές έχουν να κάνουν με την επιβράδυνση της αμερικανικής οικονομίας μετά από τη χρηματοπιστωτική κρίση που υπήρξε το καλοκαίρι, αλλά βεβαίως και με τις αυξήσεις των διεθνών τιμών και του πετρελαίου και των πρώτων υλών και των τροφίμων.
Οι ενδείξεις που έχουμε είναι ότι οι επιπτώσεις από την επιβράδυνση της αμερικανικής οικονομίας, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα ειδικότερα, θα είναι σχετικά περιορισμένες. Αυτό που είναι πιο σοβαρό πρόβλημα είναι οι διεθνείς αυξήσεις των τιμών οι οποίες οφείλονται σε πολλούς λόγους. Οφείλονται και στα γεγονότα των τελευταίων χρόνων στη Μέση Ανατολή και στις επί χρόνια χαμηλές επενδύσεις για άντληση πετρελαίου και λόγω αυτών των αβεβαιοτήτων -εκεί έχουμε τις επιπτώσεις στην τιμή του πετρελαίου- οφείλονται και στην αυξημένη ζήτηση που υπάρχει για πετρέλαιο, για τρόφιμα και για πρώτες ύλες στις αναδυόμενες μεγάλες οικονομίες, όπως είναι η Κίνα και η Ινδία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα μέρος αυτών των αυξήσεων των τιμών είναι προσωρινό και γι’ αυτό και δεν πρέπει αυτό το επεισόδιο των αυξήσεων των διεθνών τιμών να μετατραπεί σε μόνιμο πληθωρισμό. Είναι κάτι που απασχολεί όλο τον κόσμο, απασχολεί, βεβαίως, όλους τους εταίρους μας στην Ευρώπη και απασχολεί κι εμάς εδώ στην Ελλάδα. Το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις των διεθνών ανατιμήσεων είναι ένα κρίσιμο ζήτημα για το χρόνο που έρχεται. Είναι ένα κρίσιμο ζήτημα όχι μόνο για την οικονομική πολιτική. Είναι κρίσιμο ζήτημα και για τους καταναλωτές, είναι κρίσιμο ζήτημα και για τους κοινωνικούς εταίρους, γιατί όλοι συμβάλλουν στη διαμόρφωση των τιμών.
Βεβαίως το 2008 είναι κρίσιμη χρονιά διότι η Κυβέρνηση έχει τη διακηρυγμένη πρόθεση να βάλει τις βάσεις της πολιτικής της για ολόκληρη την τετραετία. Είναι το έτος υλοποίησης της δεύτερης φάσης του Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησε από το 2004.
Και ένας τρίτος λόγος, βεβαίως, είναι ότι το 2008 είναι κρίσιμο, διότι είναι έτος ολοκλήρωσης ή προώθησης περαιτέρω όλων των μεταρρυθμίσεων που νομοθετήθηκαν και ξεκίνησαν τα προηγούμενα χρόνια. Η μεταρρύθμιση για τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, η φορολογική μεταρρύθμιση, μια σειρά από πρωτοβουλίες που ξεκίνησαν τα προηγούμενα χρόνια και που ολοκληρώνονται το 2008 ή προωθούνται και το 2008.
Έχουμε, λοιπόν, τρεις λόγους, για τους οποίους είναι κρίσιμη η φετινή χρονιά. Τις διεθνείς αβεβαιότητες που πρέπει να αντιμετωπιστούν, την έναρξη της δεύτερης φάσης του Μεταρρυθμιστικού Προγράμματος της Κυβέρνησης και την υλοποίηση και συνέχιση των μεταρρυθμίσεων που ήδη έχουν δρομολογηθεί.
Θα ήθελα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να πω ότι η ελληνική οικονομία έχει σημαντικά αναπτυξιακά αποθέματα. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία για την ανάπτυξη. Τα αναπτυξιακά αποθέματα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στις μεταρρυθμίσεις που υλοποιούνται τα τελευταία χρόνια.
Θα απαριθμήσω μερικές απ’ αυτές τις μεταρρυθμίσεις που θα έχουν επιπτώσεις στην ανάπτυξη και το 2008 και το 2009 και τα επόμενα χρόνια:
Η φορολογική μεταρρύθμιση –όπως ξέρετε, το 2008 πάμε στη δεύτερη φάση της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τα νοικοκυριά και το 2009 στην τελευταία φάση- τα κοινοτικά πλαίσια –το 2008 είναι έτος ουσιαστικής ολοκλήρωσης του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, αλλά και έτος έναρξης του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς 2007-2013- τα δημόσια έργα, οι ιδιωτικές επενδύσεις που υλοποιούνται στο πλαίσιο του επενδυτικού νόμου και οι επενδύσεις που προωθούνται στο πλαίσιο των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Αυτά αποτελούν εγγύηση για τη συνέχιση της αναπτυξιακής πορείας της χώρας.
Στον επενδυτικό νόμο –να σας θυμίσω- έχουν ενταχθεί για επιχορήγηση ιδιωτικές επενδύσεις που ξεπερνούν τα 8.000.000.000 ευρώ, συνολικά. Οι περισσότερες απ’ αυτές θα ξεκινήσουν το 2008, άλλες έχουν ξεκινήσει και συνεχίζονται μέσα στο 2008.
Στο πλαίσιο των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα έχουν εγκριθεί έργα ύψους 3.000.000.000 ευρώ. Τα πρώτα απ’ αυτά θα ξεκινήσουν το 2008 λόγω των διαδικασιών που προβλέπονται για την ένταξη και την έναρξη αυτών των έργων.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για το 2008 ανέρχεται σε 9.300.000.000 ευρώ, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, και όλα αυτά μαζί με τον ευρύτερο δυναμισμό της οικονομίας και των επιχειρήσεων θα δώσουν το 2008 και τα επόμενα χρόνια μια σημαντική αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία.
Ο μεγάλος κίνδυνος –θέλω να το επαναλάβω- για την ελληνική οικονομία, όπως και για τις άλλες οικονομίες της Ευρώπης και τις άλλες οικονομίες του κόσμου γενικότερα, είναι ο πληθωρισμός. Γιατί σε μια περίοδο έξαρσης του διεθνούς πληθωρισμού μπορεί με τη συμπεριφορά μας όλοι μας –την οικονομική, πολιτική, επιχειρήσεις, κοινωνικοί εταίροι- να οδηγηθούμε σε ένα πληθωριστικό φαύλο κύκλο μέσα από τη διαδικασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων που θα γίνουν φέτος στη χώρα μας.
Έχει μεγάλη σημασία οι όποιες αυξήσεις συμφωνηθούν στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων ασφαλώς να οδηγούν σε βελτίωση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων, αλλά από την άλλη να μην είναι σε επίπεδα που θα προκαλέσουν έναν πληθωριστικό φαύλο κύκλο.
Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει και θα επιδειχθεί από όλες τις πλευρές κοινωνική υπευθυνότητα, διότι τελικά δεν συμφέρει κανέναν να πάμε σε αυξήσεις που θα οδηγήσουν σε ανατροφοδότηση του πληθωρισμού και σε διαιώνιση του προβλήματος του πληθωρισμού.
Δεν πρέπει να ξεπεραστούν τα όρια που αντέχει η ελληνική οικονομία. Αν υπερβούμε αυτά τα όρια, και οι ελληνικές επιχειρήσεις θα χάσουν σε ανταγωνιστικότητα, με δυσμενείς επιπτώσεις και για την απασχόληση και για τις επενδύσεις τους και για την ανάπτυξη τελικά. Αλλά και οι εργαζόμενοι θα χάσουν, διότι οι υπερβολικές αυξήσεις στο κόστος εργασίας αργά ή γρήγορα μεταφέρονται στον πληθωρισμό και το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό για το σύνολο της οικονομίας και κυρίως για τους πιο ευάλωτους, για τους ανέργους, τους φτωχούς, αυτούς που έχουν σταθερά εισοδήματα.
Η δική μας επιδίωξη είναι να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια –και αυτό αντανακλάται και στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που υποβάλαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το οποίο θα συζητήσουμε και στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής τις επόμενες εβδομάδες- η πορεία της σημαντικής βελτίωσης των πραγματικών εισοδημάτων που είχαμε μετά το 2004.
Όπως ξέρετε, μετά το 2004 οι αυξήσεις των πραγματικών εισοδημάτων ήταν κατά μέσο όρο 3% κάθε χρόνο, δηλαδή 3% πάνω από τον πληθωρισμό και επιδίωξή μας είναι αυτό να συνεχιστεί και μέχρι το 2010 και αυτό αναφέρεται και στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης και στον προϋπολογισμό, στον οποίο έχουμε ενσωματώσει και τα μέτρα για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
Για τον προϋπολογισμό είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε. Ο κρατικός προϋπολογισμός αντανακλά αυτό το νέο ξεκίνημα που πρέπει να γίνει το 2008 και για την εμπέδωση της φορολογικής δικαιοσύνης και για την περαιτέρω εξυγίανση του ευρύτερου δημόσιου τομέα και για το νέο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης της περιόδου 2007-2013 και για το ασφαλιστικό σύστημα και για την τεχνολογική αναβάθμιση της χώρας και για την ανάπτυξη και την απασχόληση και, κυρίως, για την αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που είναι και το θέμα και η επιδίωξη του νομοσχεδίου που συζητούμε σήμερα.
Είναι και η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες κεντρικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν όλες οι κοινωνίες, ακόμα και οι πιο αναπτυγμένες. Δεν είναι πρόβλημα ούτε μόνο της ελληνικής κοινωνίας ούτε πρόβλημα μόνο των μεικτών οικονομιών της αγοράς. Η φτώχεια αφορά όλες τις κοινωνίες. Δεν υπάρχει κοινωνία η οποία να μην πάσχει από το πρόβλημα της φτώχειας.
Το πρόβλημα της φτώχειας οξύνεται από τη διεθνοποίηση των οικονομιών, οξύνεται από την ένταση του ανταγωνισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Και βεβαίως, έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη χώρα μας, εκτός από αυτά τα ζητήματα που θέτει η διεθνοποίηση των οικονομιών, ένα επιπλέον πρόβλημα, που είναι η μειωμένη αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών μέχρι σήμερα. Διότι, παρά το γεγονός ότι οι κοινωνικές δαπάνες στη χώρα μας δεν υστερούν, σε σχέση με πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης -είναι σχεδόν ισοδύναμες με το μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο- μόλις το 13% των ατόμων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας καταφέρνει να υπερβεί αυτό το όριο μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, σε αντίθεση με το μέσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου το αντίστοιχο ποσοστό είναι τριπλάσιο. Είναι 39% περίπου. Σε εμάς, μόνο το 13% των φτωχών ξεπερνούν το όριο της φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά μέσο όρο το 39%. Για την ακρίβεια το 38,5%.
Η αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών στην Ελλάδα αντανακλάται στο ποσοστό των ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας τελικά, μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, το οποίο μετά επί πάρα πολλά χρόνια, παραμένει σταθερό στο 20% έως και το 2004, για το οποίο έχουμε τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσιοποιεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχει μαζί με την Ιρλανδία το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε. Και είναι πρόβλημα για τη χώρα μας, διότι η Ιρλανδία έχει υψηλό ποσοστό φτώχειας αλλά δεν έχει και μεγάλο ποσοστό κοινωνικών δαπανών. Η Ελλάδα έχει πολύ υψηλότερο ποσοστό κοινωνικών δαπανών. Άρα, εμείς έχουμε πρόβλημα αποτελεσματικότητας των δαπανών και όχι μόνο ύψους των δαπανών.
Είχα την ευκαιρία στην επιτροπή να μιλήσω αναλυτικά για τα χαρακτηριστικά των φτωχών νοικοκυριών. Τα φτωχά νοικοκυριά εστιάζονται στις νέες ηλικίες, στους ανέργους και στις μεγαλύτερες ηλικίες, στους χαμηλοσυνταξιούχους. Επίσης, το ποσοστό της φτώχειας είναι υψηλότερο στις γυναίκες σε σχέση με τους άντρες. Ένα σημαντικό, επίσης, στοιχείο από τις έρευνες που κάνει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, είναι ότι τα περισσότερα από τα φτωχά νοικοκυριά δεν βρίσκονται πολύ χαμηλότερα από το επίσημο όριο της φτώχειας, το οποίο το 2004 ήταν στα 5.650 ευρώ περίπου. Το 50% των φτωχών νοικοκυριών είναι συγκεντρωμένα πολύ κοντά στο όριο της φτώχειας. Το 50% απέχει περίπου 1.300 με 1.400 ευρώ το χρόνο από το όριο της φτώχειας. Αυτό σημαίνει ότι με μία προσπάθεια εισοδηματικής ενίσχυσης μπορούμε να βοηθήσουμε πολλά νοικοκυριά να ξεπεράσουν αυτό το ποσοστό.
Αυτό το νομοσχέδιο αντανακλά τη διακηρυγμένη πρόθεση της Κυβέρνησης να αντιμετωπίσει αυτήν την πραγματικότητα που υπάρχει στη χώρα μας, αντίθετα με το τι συνέβαινε στο παρελθόν. Διότι στο παρελθόν, πολλές φορές, όταν συζητούσαμε αυτό το πρόβλημα της φτώχειας, ακούγαμε δικαιολογίες ότι τα πράγματα στην Ελλάδα δεν μετρώνται καλά, υπάρχουν άλλοι λόγοι για τους οποίους φαίνεται υψηλό το ποσοστό της φτώχειας. Πιστεύω ότι η συγκάλυψη αυτού του προβλήματος, που επιχειρήθηκε στο παρελθόν, είχε ως αποτέλεσμα να διατηρείται και να διογκώνεται αυτή η δυσάρεστη κατάσταση, αφού απουσίαζαν συγκροτημένες πολιτικές και απουσίαζε η πολιτική βούληση.
Εδώ κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα μεταρρύθμισης του τρόπου που λειτουργεί το κοινωνικό κράτος. Διατηρούμε τις κοινωνικές δαπάνες που γίνονται, οι οποίες είναι κατά βάση παροχές σε είδος, αλλά με το Ταμείο που ιδρύεται, δίνουμε έμφαση πια –και αυτή είναι η μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που γίνεται- στις παροχές σε εισόδημα. Ενισχύουμε απευθείας το εισόδημα αυτών οι οποίοι βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Μπαίνουν, λοιπόν, οι βάσεις για να αλλάξουν τα πράγματα, διότι δεν είναι δυνατόν μια κοινωνία να προχωρά μπροστά, χωρίς να στρέφει το βλέμμα της σ’ αυτούς που πραγματικά έχουν την ανάγκη της στήριξης του κράτους και της πολιτείας.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος της φτώχειας τα προηγούμενα χρόνια, μετά το 2004, η Κυβέρνηση πραγματοποίησε σημαντικά βήματα, παρά το γεγονός ότι, όπως γνωρίζετε, είχαμε την υποχρέωση να κάνουμε και μια μεγάλης έκτασης δημοσιονομική προσαρμογή για να μειωθεί το τεράστιο έλλειμμα που παραλάβαμε το 2004.
Ένα μεγάλο και σημαντικό βήμα που έχει γίνει ως τώρα είναι η μείωση της ανεργίας. Η ανεργία, όπως ξέρετε, έχει μειωθεί πάνω από τρεις εκατοστιαίες μονάδες από το Μάρτιο του 2004 και βρέθηκε το τρίτο τρίμηνο του 2007 στο 7,9% από 11,3% που ήταν στις αρχές του 2004. Η μείωση της ανεργίας είναι σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση της φτώχειας, διότι όπως ανέφερα και προηγουμένως, ο κίνδυνος της φτώχειας για τους ανέργους είναι πολύ μεγαλύτερος.
Παράλληλα, η Κυβέρνηση προχώρησε –για να μη θεωρούμε ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της φτώχειας- στην αύξηση του επιδόματος ανεργίας ήδη από το 2007 κατά 18% και αύξηση που επαναλαμβάνεται και το 2008 για να φτάσει συνολικά στο 30%, σε σχέση με το 2006.
Μια άλλη σημαντική πρωτοβουλία είναι η αύξηση του Ε.Κ.Α.Σ. και των συντάξεων του Ο.Γ.Α. κατά 22% το 2007 και με ανάλογο ποσοστό φέτος. Παράλληλα, έχει ιδρυθεί από τα συναρμόδια Υπουργεία Οικονομίας και Οικονομικών και Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας ένα Ταμείο για την στήριξη των ανέργων σε περιοχές που δοκιμάζονται από την αποβιομηχάνιση και που έχουν υψηλά ποσοστά ανεργίας. Αυτά είναι πράγματα που έχουν γίνει είναι πράγματα που σαφώς βοηθούν στην αντιμετώπιση της φτώχειας, αλλά δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι μπορεί και πρέπει να γίνουν περισσότερα πράγματα.
Και στην κατεύθυνση αυτή κινείται και το σχέδιο νόμου για την ίδρυση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής. Το Ταμείο αυτό θα χρηματοδοτεί, με βάση συγκεκριμένα αντικειμενικά κριτήρια, ολοκληρωμένα προγράμματα που θα παρέχουν στοχευμένη εισοδηματική ενίσχυση σε όσους συμπολίτες μας έχουν πραγματικά ανάγκη, σε όσους δηλαδή βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Η ίδρυση αυτού του Ταμείου ανταποκρίνεται στη γενικότερη ανάγκη της κοινωνίας μας να βοηθήσει αυτούς που έχουν την ανάγκη του κράτους.
Υπήρξε μια έρευνα πρόσφατα που είδε το φως της δημοσιότητας, όπου το 60% των Ελλήνων πιστεύουν ότι από τα σημαντικότερα μέτρα για την αντιμετώπιση της φτώχειας είναι η ίδρυση του Εθνικού Ταμείου και η λήψη στοχευμένων μέτρων για τους πραγματικά φτωχούς. Άρα είμαστε όχι μόνο στη σωστή κατεύθυνση θεωρητικά, γιατί κάνουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους, αλλά και οι πολίτες οι οποίοι έχουν πληροφορηθεί για το σχέδιο νόμου, για την πρωτοβουλία που συζητάμε σήμερα, το επικροτούν σε πολύ μεγάλο ποσοστό.
Ο στόχος των δράσεων που θα ενταχθούν στη χρηματοδότηση από το Ταμείο είναι η σημαντική μείωση του ποσοστού της φτώχειας μέσα στην επόμενη πενταετία. Για να μπορέσει να εκπληρώσει τους σκοπούς του το Ταμείο επιχορηγείται αμέσως με την ίδρυσή του με 100.000.000 ευρώ. Οι συνολικοί πόροι που θα απορροφήσει το Ταμείο μέσα στο 2008 φτάνουν τα 500.000.000 ευρώ και στόχος μας είναι, σταδιακά, μέσα στα επόμενα χρόνια, σε ετήσια βάση, το Ταμείο αυτό να έχει έναν προϋπολογισμό ύψους 2.000.000.000 ευρώ, να χρηματοδοτεί δηλαδή προγράμματα που θα ενταχθούν στους σκοπούς του που θα φτάνουν τα 2.000.000.000 ευρώ.
Το ποσό που θα καταβάλλεται στους δικαιούχους θα διαμορφώνεται με βάση συγκεκριμένα, αντικειμενικά, κοινωνικά κριτήρια, οι στοχευμένες δράσεις είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση του προβλήματος και προβλέπεται και η σύσταση ειδικής ομάδας έρευνας, ανάλυσης και τεκμηρίωσης που θα εισηγείται και θα αξιολογεί προτάσεις για την αντιμετώπιση της φτώχειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα πρέπει να τονίσω ότι υπάρχουν και άλλες διατάξεις σ' αυτό το σχέδιο νόμου. Θα έχουν την ευκαιρία οι συνάδελφοι κ. Λέγκας και κ. Κωνσταντόπουλος να μιλήσουν αύριο και να αναλύσουν με κάθε λεπτομέρεια τις πρωτοβουλίες που προβλέπονται σ' αυτό το σχέδιο νόμου. Είναι ένα σχέδιο νόμου-πλαισίου, διότι τα προγράμματα που θα ενταχθούν στο Ταμείο θα είναι πρωτοβουλία των αρμόδιων Υπουργείων, δηλαδή του Υπουργείου Απασχόλησης και του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Αυτά τα Υπουργεία θα είναι και υπεύθυνα για την εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων. Το Ταμείο θα τα χρηματοδοτεί με συγκεκριμένα κριτήρια, η εφαρμογή όμως θα γίνεται από αυτά τα αρμόδια Υπουργεία.
Υπάρχουν όμως και άλλες διατάξεις σ' αυτό το σχέδιο νόμου. Θα ήθελα να κάνω αναφορά σε δύο. Η πρώτη είναι η υλοποίηση της δέσμευσης της Κυβέρνησης για τη χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος στις τρίτεκνες οικογένειες. Είναι μια σημαντική πρωτοβουλία. Παρ’ ότι έχει υλοποιηθεί μια σειρά από μέτρα –τα έχουμε συζητήσει και άλλη φορά εδώ στο Κοινοβούλιο- για τις τρίτεκνες οικογένειες, αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό.
Η δεύτερη διάταξη που επίσης συζητήθηκε στην επιτροπή και συζητήθηκε ευρύτερα και στην ελληνική κοινωνία είναι η ρύθμιση που αφορά τις εταιρείες στρατηγικής σημασίας. Είναι η ρύθμιση που θέτει τις προϋποθέσεις και τους όρους για την απόκτηση από άλλους μετόχους πλην του ελληνικού δημοσίου δικαιωμάτων ψήφου 20% και άνω του συνολικού μετοχικού κεφαλαίου.
Είναι γνωστό ότι σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προωθούνται διαδικασίες αποκρατικοποίησης, οι οποίες συχνά αφορούν ανώνυμες εταιρείες που έχουν στην κυριότητά τους ή εκμεταλλεύονται δίκτυα εθνικών υποδομών. Η απόκτηση μετοχών αυτών των εταιρειών από τρίτα, φυσικά ή νομικά, πρόσωπα από ένα σημαντικό ποσοστό και πάνω συνεπάγεται και τη δυνατότητα άσκησης κρίσιμων καταστατικών δικαιωμάτων. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν μπορεί να γίνεται χωρίς να εφαρμόζονται οι διαδικασίες ελέγχου και θωράκισης του εθνικού και κοινωνικού συμφέροντος.
Για το λόγο αυτόν, η Κυβέρνηση σταθμίζοντας το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον, το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου και την ανάγκη εύρυθμης λειτουργίας των αγορών, κατέθεσε αυτήν τη διάταξη με την οποία ορίζονται τα ακόλουθα και την οποία θα ήθελα να καλέσω όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου να την υπερψηφίσουν.
Πρώτον, για τις ανώνυμες εταιρείες εθνικής στρατηγικής σημασίας και ιδίως όταν πρόκειται για εταιρείες που έχουν στην κυριότητά τους ή διαχειρίζονται εθνικά δίκτυα υποδομών, η απόκτηση δικαιωμάτων ψήφου 20% και άνω του μετοχικού κεφαλαίου προϋποθέτει την προγενέστερη έγκριση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων.
Η απόκτηση ενός ποσοστού 20% στην ουσία δίνει στον ιδιοκτήτη του 20% δικαιώματα μετόχου μειοψηφίας, τα οποία είναι σημαντικά. Γι’ αυτό ορίσαμε το 20%, διότι είναι η καταστατική μειοψηφία σύμφωνα με το νόμο περί ανωνύμων εταιρειών. Δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Στην ουσία κάτι τέτοιο συνιστά αποκρατικοποίηση και πρέπει να υπάρχει προγενέστερη έγκριση της αρμόδιας Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων. Και η έγκριση αυτή χορηγείται μόνο εάν πληρούνται ορισμένα συγκεκριμένα κριτήρια για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο αυτής της διάταξης είναι ότι οι αποφάσεις των εταιρειών αυτών της εθνικής στρατηγικής σημασίας, που αφορούν σε συγκεκριμένα θέματα που ορίζονται στη διάταξη, πρέπει να εγκρίνονται από τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, ώστε να διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον. Τέτοια θέματα είναι η μετατροπή και ο μετασχηματισμός των εταιρειών, η πώληση θυγατρικών, η πώληση περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών αυτών. Αυτά δεν μπορούν να γίνονται μόνο με βάση τα στοιχεία της βραχυχρόνιας κερδοφορίας και να παραγνωρίζεται το εθνικό συμφέρον.
Και αυτή η διάταξη επιπλέον είναι μια πολύ σημαντική διάταξη. Είναι μια διάταξη η οποία έχει θεσμικά χαρακτηριστικά για τη χώρα μας, καθώς θα διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον. Ισχύει, όπως γνωρίζετε, από την ώρα που κατατέθηκε στη Βουλή και θα έχει εφαρμογή όχι μόνο στον Ο.Τ.Ε., στον οποίο άκουσα τους συναδέλφους να αναφέρονται, αλλά σε όλες τις επόμενες αποκρατικοποιήσεις που θα γίνουν, διότι η επόμενη γενιά αποκρατικοποιήσεων στη χώρα μας, στο μεγαλύτερο ποσοστό, αφορά δημόσιες επιχειρήσεις που διαχειρίζονται υποδομές και δίκτυα.
Είναι σαφές ότι αυτές οι αποκρατικοποιήσεις δεν μπορούν να γίνουν μόνο με τους κανόνες του χρηματιστηρίου, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, και σίγουρα αυτές οι αποκρατικοποιήσεις δεν μπορεί να είναι σε αντίθεση με την εκάστοτε διακηρυγμένη κυβερνητική πολιτική.
Οι αποκρατικοποιήσεις που έχουμε προγραμματίσει εμείς, θα προχωρήσουν με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, με κανόνες που διασφαλίζουν τα συμφέροντα της χώρας, την ανάπτυξη της οικονομίας και των ίδιων των επιχειρήσεων, την απασχόληση και την ποιότητα των υπηρεσιών που απολαμβάνουν οι καταναλωτές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να κλείσω αυτήν την παρέμβασή μου, λέγοντας ότι η ελληνική οικονομία έχει αποκτήσει γερές βάσεις χάρη στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα των τελευταίων χρόνων. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε φτάσει στο τέλος του δρόμου. Πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και για την περαιτέρω εξυγίανση του δημόσιου τομέα και για την περαιτέρω προώθηση της απασχόλησης και για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων. Διότι μια ανταγωνιστική οικονομία με έναν αποτελεσματικό και διαφανή δημόσιο τομέα αποτελεί εχέγγυο και για την ανάπτυξη και για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και για την απασχόληση και για την κοινωνική συνοχή.
Η πολιτική της Κυβέρνησης είναι σταθερά προσανατολισμένη σ’ αυτού του είδους τις μεταρρυθμίσεις και θέλω να σας καλέσω να ψηφίσετε αυτό το σχέδιο νόμου, διότι είναι ένα σημαντικό βήμα για τη μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους στη χώρα μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Γεώργιος Καρατζαφέρης.
Κύριε Καρατζαφέρη, έχετε το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Κύριε Υπουργέ, σας άκουσα με πολλή προσοχή. Πράγματι, αυτή είναι η εικόνα της διεθνούς οικονομίας. Όμως, το θέμα που δεν ακούσαμε είναι το τι θα κάνετε εσείς για να μπορέσετε να αποδράσετε απ’ αυτό το δυσμενές κλίμα. Ποια θα είναι η κίνηση. Ποια είναι η πολιτική. Τι πρέπει να κάνει η χώρα για να ξεφύγει απ’ αυτό το δυσμενές κλίμα και από αυτήν τη βασική παράμετρο που θέλει το πετρέλαιο στα 100 δολάρια. Ποια είναι η πρόταση; Πού να πάμε; Προς ποια κατεύθυνση; Πολύ φοβάμαι ότι ακόμα δεν έχετε βρει πώς θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε από την καταιγίδα που έρχεται. Είναι «Κατρίνα», κύριε Υπουργέ! Χαίρομαι που το ψελλίσατε, αλλά θα ήθελα να πούμε όλη την πραγματικότητα. Κινδυνεύει η ελληνική οικονομία. Κινδυνεύει, γιατί είμαστε εγκλωβισμένοι σε λογικές που δεν δίνουν κανένα αδιέξοδο. Έχουμε ένα νόμισμα πολύ σκληρό. Να σας θυμίσω ότι σε άλλες περιόδους κρίσεως είχαμε τη δυνατότητα του χειρισμού όσον αφορά τη νομισματική πολιτική. Τώρα δεν έχουμε αυτήν την ευχέρεια και πρέπει να πουλήσουμε εμείς στην παγκόσμια αγορά ή όπου αλλού μπορούμε, τέλος πάντων, με 1,5 ευρώ το δολάριο. Δεν μπορούμε να πουλήσουμε τίποτα.
Πείτε μου, λοιπόν, ποιες εξαγωγές έχουμε κάνει στην Αμερική, η οποία ήταν μια γερή αγορά για πολλά αγροτικά προϊόντα. Όταν τώρα το ελληνικό προϊόν και με την ποιότητα που έχει είναι δυόμισι φορές επάνω στη Νέα Υόρκη απ’ ό,τι είναι το προϊόν που βγάζει η Τυνησία, η Τουρκία και οι γειτονικές χώρες, πώς θα πουληθεί; Δεν πουλιέται.
Κύριε Υπουργέ, έχετε ζήσει χρόνια στο Λονδίνο, όπως και εγώ. Πάμε σε οποιοδήποτε καλό μαγαζί. Κάποτε μπαίναμε στο «SELFRIDGES» και βρίσκαμε σαράντα ελληνικές μάρκες από κρασιά μέχρι γιαούρτια στο σούπερ μάρκετ ή στο «ΤESCO». Τώρα δεν υπάρχει κανένα. Δεν υπάρχει κανένα! Όχι ένα! Δεν υπάρχει κανένα! Αυτό σημαίνει ότι αδυνατούμε να πουλήσουμε. Όταν δεν πουλάμε, δεν έρχεται συνάλλαγμα μέσα, δεν έρχεται χρήμα μέσα. Βγάζουμε χρήμα προς τα έξω, αλλά δεν μπαίνει χρήμα προς τα μέσα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Αισθάνεστε καλά, γιατί το ευρώ είναι δυνατό έναντι του δολαρίου και δεν φαίνεται τόσο πολύ το κόστος του πετρελαίου. Όμως, δεν βλέπετε μία άλλη διάσταση. Δεν βλέπετε ότι αδυνατεί το ελληνικό βαλάντιο και αυτήν τη στιγμή έχετε την ελληνική οικογένεια να δανείζεται 90.000.000.000 ευρώ.
Πείτε μου πού αλλού, κύριε Υπουργέ, υπάρχει αυτό το μέγεθος σε σχέση με την οικονομία ενός άλλου κράτους ή με τον πληθυσμό των δέκα εκατομμυρίων που έχουμε εμείς.
Να κάνουμε σύγκριση με το Βέλγιο και με τη Δανία; Θα ατυχήσουμε μεγάλη ατυχία, εάν προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτήν τη σύγκριση.
Ποια είναι τα πραγματικά περιστατικά; Τα πραγματικά περιστατικά που έχετε αντιμετωπίσει είναι ότι έχετε δύο εκατομμύρια Έλληνες, δηλαδή 21% του πληθυσμού, κάτω από το όριο της φτώχειας. Έχετε εννιακόσια εκατομμύρια νοικοκυριά με τέσσερα παιδιά, δηλαδή το ένα τρίτο του ελληνικού πληθυσμού, που ζει με κάτω από 1.000 ευρώ το μήνα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Εννιακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά θέλετε να πείτε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Μάλιστα, εννιακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά ζουν με κάτω από 1.000 ευρώ! Το ένα τρίτο του πληθυσμού. Μιλάμε για νοικοκυριά.
Έχετε υπ’ όψιν σας το μίνιμουμ με το οποίο ξεκίνησαν οι ζαριές σε μπαρμπουτιέρα, σε σπίτι όπου βρίσκονταν Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς; Ζαριά και δέκα χιλιάδες! Για να καταλάβουμε πώς τα αντιμετωπίζουμε!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΛΑΣ: Ζαριές;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Γιατί, γιατρέ κύριε Μελά, αυτό είναι το πνεύμα που μας έχει πνίξει!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΛΑΣ: Δεν είναι αυτό, κύριε Καρατζαφέρη!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Ζούμε μέσα στην ευδαιμονία και δεν καταλαβαίνουμε τον πόνο του άλλου.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
Και όταν διαβάσει κάποιος για ζαριά είκοσι χιλιάδες, που ρίχνει Υπουργός, καταλαβαίνετε ποιο είναι το δυστύχημά του! Μη φοβάστε την αλήθεια! Μην τα πράττετε, για να μην τα ακούτε! Γιατί όσο τα πράττετε, θα τα ακούτε, κύριε Υπουργέ.
Δεν μιλάμε τώρα για τη συνύπαρξη ενός συγκεκριμένου κόσμου-πλαισίου του υποκόσμου μαζί με τους Υπουργούς. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Όμως η αντίληψη ότι μπορώ εγώ να συμμετέχω σε μπιλιά και σε ζαριά, αυτό με ενοχλεί. Εάν δεν σας ενοχλεί, δικαίωμά σας να το χειροκροτήσετε, να το επικροτήσετε και να πείτε «μπράβο» σε αυτές τις πρακτικές. Όμως, υπάρχει ένας κόσμος ο οποίος πένεται, ένας κόσμος ο οποίος απαιτεί από εμάς. Γιατί όλοι εδώ δεν είμαστε κληρονομικοί άρχοντες…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Να μας τους φέρετε εδώ!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Σας παρακαλώ, κύριε συνάδελφε της Νέας Δημοκρατίας, μη διακόπτετε τον κ. Καρατζαφέρη!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Μάθετε να ακούτε! Μην ντρέπεστε!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Ποια είναι τα ονόματα του υποκόσμου που ήταν μαζί με τους Υπουργούς;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Αν θέλετε, να ζητήσετε αργότερα το λόγο, όταν έρθει η σειρά σας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Ποιοι ήταν;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Να διαβάσετε εφημερίδες και να ανοίξετε κανάλια, για να δείτε ποιοι ήταν μαζί. Να τους δείτε! Βεβαίως, χαίρομαι για την αντίδρασή σας, γιατί φαίνεται ότι ενοχλείστε. Διαβάστε, ώστε να μάθετε και να δείτε! Έτσι είναι η αλήθεια!
Επί του θέματος που μας ενδιαφέρει τώρα. Οι αλήθειες πρέπει να ακούγονται και θα ακούσετε εδώ αλήθειες, γιατί πρέπει, και αν κάποιοι αισθάνεστε την ανάγκη, να απολογηθείτε γι’ αυτές τις αλήθειες.
Έχουμε, λοιπόν, φθάσει σε αδιέξοδο την ελληνική οικογένεια, μια οικογένεια η οποία πράγματι πένεται, βάλλεται, αλλά και προσβάλλεται με αυτό το ταμείο το οποίο στην αρχή το ονομάσατε «ταμείο φτώχειας» και τώρα «ταμείο συνοχής». Βάζετε μέσα ένα ποσό και λέτε ποιος θα το πάρει. Ποιος θα το πάρει; Μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος θα το πάρει;
Και γιατί, κύριε Υπουργέ, πάτε με τη διάθεση του να δώσω στο φτωχό και στον επαίτη; Όχι. Αυτός ο οποίος είναι φτωχός, αυτός ο οποίος δεν μπόρεσε να αναδειχθεί μέσα από την κοινωνική πάλη δεν είναι επαίτης. Είναι συνένοχος στην κοινωνική δράση και μόνο με την παρουσία του. Και μόνο που υπάρχει χρειάζεται το σεβασμό.
Κύριε Υπουργέ, 1% από το Α.Ε.Π.. Ελάτε να συμφωνήσουμε! Έχετε αύξηση κάθε χρόνο περίπου στο 4%. Εσείς το λέτε. Εσείς το είπατε προχθές. Το 1% να το δώσουμε στην κοινωνική σύγκλιση. Ελάτε, λοιπόν, να νομοθετήσουμε και να πούμε ότι 1% του Α.Ε.Π. από το διαρκώς, κατ’ εσάς, αυξανόμενο Α.Ε.Π. το δίνουμε για τη σύγκλιση. Είναι περίπου 2,2 δισεκατομμύρια. Γιατί δεν έρχεστε να νομοθετήσουμε και να πούμε για συγκεκριμένο προϊόν και για συγκεκριμένο μέγεθος; Όχι δίνω στατικά αυτά τα εκατό εκατομμύρια και βλέπουμε.
Κύριε Υπουργέ, πηγαίνετε στις τράπεζες. Έχετε τη δυνατότητα να επιβάλετε επί των κερδών των τραπεζών για την κοινωνική σύγκλιση –γιατί από εκεί τα «αρμέγουν» τα χρήματα- ώστε να υπάρχει ένα ποσοστό της τάξεως του 3%-4%. Θα χάσουν οι τράπεζες; Τα κέρδη τους είναι 7.000.000.000! Πολλά κέρδη!
Διαβάστε οικονομικά περιοδικά και θα δείτε ότι για άλλη μια χρονιά η κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών είναι πρωταθλήτρια σε όλη την Ευρώπη. Είναι πρωταθλητές εν μέσω γυμνών ανθρώπων, φτωχών ανθρώπων!
Είπαμε πριν από λίγο και το δεχτήκατε και εσείς ότι έχουμε 21% που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δεν πρέπει, λοιπόν, εν τοις πράγμασι κάτι να κάνουμε, που να είναι μία αισιοδοξία, ένα χτύπημα στην πλάτη να ξαναξεκινήσει για να ξαναπάρει μπρος η μηχανή του φτωχού, του καταδυναστευομένου; Φτωχιά κοπέλα στην Πτολεμαΐδα έπεσε στα ναρκωτικά, νεκρή, ετών δεκατεσσάρων. Η μητέρα που μαχαίρωσε τον Αλβανό εραστή της όταν εκείνος μαχαίρωνε το δεκατριάχρονο παιδί. Έξι παιδιά, ο άνδρας στη φυλακή, αυτή χωρίς δουλειά. Βγήκε στα κανάλια και τι ζητούσε; Ζητούσε τρία χιλιάρικα για να μπορέσει να αποφυλακιστεί, την εγγύηση δηλαδή για να αποφυλακιστεί, που προσπάθησε να σώσει το παιδί της από τα μαχαιρώματα του εραστή της, όπου είχε καταφύγει σ’ αυτήν την ανάγκη της συνυπάρξεως μ’ αυτόν από την οικονομική δυσπραγία. Πού ήταν η πολιτεία;
Και επειδή κάποιος κάτι είπε πριν από λίγο και επειδή χρωστάω μια απάντηση, κύριε Υπουργέ, από την εποχή που δεν ήμουν Βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, στον Υπουργό σας προπαγάνδας, τότε που ήθελε να φρενάρει την άνοδο του ΛΑ.Ο.Σ., που βγήκε και είπε ότι ο Καρατζαφέρης έχει τριάντα επτά ακίνητα. Σε ένα απ’ αυτά τα τριάντα επτά ακίνητα κοιμάται σήμερα. Κύριε Υπουργέ, σας παρακαλώ να κάνετε έναν έλεγχο αύριο το πρωί, να πείτε από τα τριάντα επτά ακίνητα του Καρατζαφέρη αν υπάρχει έστω και μια δραχμή ενοίκιο. Και ταυτοχρόνως σας εξουσιοδοτώ, κύριε Υπουργέ, να πάτε και στα τριάντα επτά να δείτε αν ζει κόσμος μέσα. Δεν είναι δουλειά όμως του καθενός από εμάς που, αν θέλετε, ενστερνίζεται την αρχή του Ευαγγελίου, που λέει «οι δυνατοί βαστάζουσι τα βάρη των αδυνάτων», είναι στη νοοτροπία του κράτους.
Όταν σήμερα τα κόμματα διοικούνται από γαλαζοαίματους, όταν έχουμε μία κληρονομική σειρά όπου υπάρχει και ο τρόπος ζωής, αν δεν έχεις προσλαμβάνουσες παραστάσεις της πείνας, της δυστυχίας, του προβλήματος δεν ξέρεις να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Εάν δεν έχεις μεγαλώσει φτωχός, εάν δεν έχεις κοιμηθεί νηστικός, εάν δεν έχεις μάθει απέξω τους κλητήρες που έρχονται να σε πετάξουν έξω από το σπίτι σε ηλικία είκοσι ενός, είκοσι δύο ετών δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό. Εγώ σε ηλικία είκοσι δύο ετών είχα μάθει όλους τους κλητήρες της Αθήνας, γιατί κάθε μέρα ερχόντουσαν να με πετάξουν έξω από ένα γραφειάκι σε εκείνα τα πρώτα μου δειλά βηματάκια, από τις ανάγκες. Τότε, λοιπόν, πρέπει να βιώσεις τον εαυτό σου πώς να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Δεν το γνωρίζεις; Βέβαια υπάρχουν και οι γενίτσαροι, αυτοί που ξεκίνησαν από χαμηλά και έγιναν πρίγκιπες. Αυτοί που μέχρι το 1981 έμεναν στα δυτικά μη προνομιούχα προάστια και είχαν τηλέφωνα που αρχίζουν από «5» και οι οποίοι τώρα φιγουράρουν με τηλέφωνα που αρχίζουν από «6» και «8» από τα βόρεια προάστια και οι οποίοι μάλλον έριξαν το λίθο πίσω, για να ξεχάσουν τις καταβολές και να ζήσουν.
Υπάρχει ένας κόσμος ο οποίος σήμερα προσπαθεί να βολευτεί σε μία καμαρούλα, όταν εμείς ζούμε σε διαμερίσματα τριακοσίων και τετρακοσίων τετραγωνικών μέτρων και είμαστε και τρεις άνθρωποι και χανόμαστε μέσα στο σπίτι. Υπάρχουν όμως οικογένειες κάτω στο Πέραμα, κάτω στο Κερατσίνι που σε μία καμαρούλα δύο επί τρία ζουν τέσσερα και πέντε άτομα. Γι’ αυτά τι θα κάνουμε; Θα τους αφήσουμε σ’ αυτόν τον ορυμαγδό της ζωής; Δεν πρέπει να πάρουμε κάποιες πρωτοβουλίες;
Έχουμε φτώχεια και σ’ αυτήν τη φτώχεια προσθέτουμε τη φτώχεια εκείνων οι οποίοι έρχονται και μεγιστοποιούμε τη φτώχεια. Ομολογούμε λοιπόν ότι έχουμε φτωχούς, θέλουμε να θεσπίσουμε τρόπους ανεπαρκείς ή λιγότερο επαρκείς να αντιμετωπίσουμε τους φτωχούς και ταυτοχρόνως, τροφοδοτούμε τον πληθυσμό της φτώχειας και δεν παίρνουμε πρωτοβουλίες. Δεν πηγαίνουμε στην Ευρώπη να τους πούμε δεν πάει άλλο, είμαστε κουρασμένοι, δεν αντέχουμε οικονομικά.
Η πρότασή μας είναι ξεκάθαρη, κύριε Υπουργέ. Το θέμα των μεταναστών δεν θα λυθεί παρά μόνο πηγαίνοντας στην Ευρώπη. Και να ζητήσετε να υπάρξει μια ενιαία αντιμετώπιση. Και εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στο βορρά και στη βορά, αν θέλετε, και δεν έχουν αυτό το πρόβλημα, να βοηθήσουν τις χώρες του νότου που έχουμε ηυξημένο πρόβλημα, που είμαστε η πόρτα. Βεβαίως και δεν θα τους πετάξουμε στα Τάρταρα και βεβαίως δεν θα τους ρίξουμε στην πυρά, αλλά πρέπει η Ευρώπη να έλθει να μας βοηθήσει οικονομικά.
Και σας είπα και το επαναλαμβάνω, υπάρχει τρόπος να τα πάρετε από την Ευρώπη, κύριε Υπουργέ, και υπάρχει και προηγούμενο και θα επαναλαμβάνω το προηγούμενο του Ανδρέα Παπανδρέου με τα Μεσογειακά Προγράμματα.
Πηγαίνετε να ζητήσετε λεφτά γι’ αυτό το πράγμα, για να μπορέσουμε να βγούμε από το τέλμα. Γιατί με τη διαρκώς αυξανόμενη φτώχεια που παράγεται από την κοινωνική, οικονομική πολιτική της δική σας–είναι ένα εργοτάξιο φτώχειας η Ελλάδα- και με τη ταυτόχρονη αύξηση των μεταναστών, που είναι οικονομικοί μετανάστες -και δέχομαι τον όρο που ακούγεται από την Αριστερά- και άρα είναι κι αυτοί φτωχοί, έχουμε ένα προστιθέμενο διαρκώς κεφάλαιο φτωχών που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κατά κανέναν τρόπο. Άρα η μία διέξοδος είναι η Ευρώπη ως προς το δεύτερο σκέλος των φτωχών.
Ένα άλλο μήνυμα που ήρθε σήμερα, κύριε Υπουργέ, που δεν πρέπει να σας κάνει καθόλου υπερήφανους, είναι ότι είμαστε πρώτοι από τις είκοσι επτά χώρες της Ευρώπης στην ανεργία των νέων. Επαιρόσασταν στον προϋπολογισμό ότι ελέγχεται την ανεργία. Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα στην Ευρώπη και είμαστε πρώτοι στην ανεργία στους νέους ανθρώπους. Και δεν ακούω τι θα γίνει. Έρχεστε τώρα και για να καλύψετε τα λάθη της ακράτειας των αποκρατικοποιήσεων, φέρνετε αυτήν τη διάταξη για να στριμώξετε τον κ. Βγενόπουλο και εκείνον που είναι από πίσω. Δεν θα κάνετε τίποτα, μόνο μία τρύπα στο νερό. Και θα εξηγήσω για ποιο λόγο.
Ο μόνος τρόπος για να σώσετε τον Ο.Τ.Ε. είναι να ξαναπάρετε πίσω το 50% συν μία μετοχή. Μπορείτε; Έχετε τα λεφτά; Κάντε το. Αλλιώς ο Ο.Τ.Ε. έφυγε.
Κύριε Υπουργέ, ποιος εμποδίζει τον κ. Βγενόπουλο ή τον εμίρη να πάει στο Λιχτενστάιν ή κάπου αλλού, να σας κάνει δύο off shore εταιρείες και να αρχίσει να αγοράζει πάλι το 19,5%; Μπορεί κανείς; Ίσως μάλιστα και αυτές τις μέρες να τον διευκολύνατε που έπεσε η μετοχή, να πάει να πάρει φθηνότερα τις μετοχές. Εάν πάει και μαζέψει, λοιπόν, δύο 19,5% ακόμη, θα πάει μια μέρα στη γενική συνέλευση και θα θέσει θέμα για το ποιος είναι ο διοικητής. Και δεν θα είναι η μειοψηφία που θα ελέγχει διά της μειοψηφίας, αλλά θα είναι η μειοψηφία που θα μπορεί να ελέγξει το διοικητή. Δεν είναι τίποτα αυτό. Και θα πέσει βέβαια στην Ευρώπη, όπως έπεσε και με το «βασικό μέτοχο» και θα το διαπιστώσετε.
Άρα δεν έχετε καν τον τρόπο αντιμετωπίσεως όλων αυτών. Ο τρόπος που το χειριστήκατε –διαβάστε τα ξένα περιοδικά, που τα γνωρίζετε και τα έχετε στο γραφείο σας- είχε μια αναστολή διαφόρων επενδύσεων. Και για την ιστορία, οι δημόσιες επενδύσεις μειώθηκαν κατά 9% πέρυσι. Πού θα βρείτε επενδύσεις με αυτές τις συμπεριφορές; Συμπεριφορές που καταλύουν τους κανόνες της οικονομικής ευπρέπειας.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή ο χρόνος είναι αμείλικτος, κύριε Υπουργέ, εμείς θα καταψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο, γιατί πρόκειται περί επαιτείας. Αν θέλετε, φέρτε στη Βουλή να θεσμοθετήσουμε το 1%. Όταν έχετε αύξηση 3%, 4% κάθε χρόνο, το 1% δώστε το για να πάει στη σύγκλιση. Γιατί οι εκρηκτικές διαφορές που υπάρχουν, όπως σας είπε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν είναι καλός οιωνός. Αν το θέλουμε, πρέπει να βοηθήσουμε το φτωχό και να μην τον αφήσουμε στην ατυχία να ζει σήμερα στην Ελλάδα με Υπουργό τον κ. Αλογοσκούφη.
(Χειροκροτήματα από το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει ζητήσει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Θεόδωρος Πάγκαλος.
Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σήμερα η μέρα που συνηθίζουμε να ανταλλάσσουμε ευχές για τον καινούργιο χρόνο και νομίζω ότι όλοι πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κύριο Υπουργό γιατί μας έκανε ποδαρικό. Καλό θα ήταν αν αυτά που ο ίδιος ελπίζει, αυτά που θέλει να παρουσιάσει η επικοινωνιακή μηχανή της Κυβέρνησης, ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα απ’ ότι πιστεύω ότι είναι.
Το «ελπίζει» το είπα με κάποιο δισταγμό, γιατί αυτή η βραδινή εμφάνιση του κυρίου Υπουργού –το λέω αυτό γιατί συνήθως το βράδυ τού συμβαίνει να περνά μια κρίση ειλικρίνειας, έχει ξανασυμβεί και στην υπόθεση της προετοιμασίας του προϋπολογισμού- πραγματικά εκτός από τις ελπίδες εξέφρασε και σαφείς φόβους.
Υπάρχει ένα δεδομένο. Ο πληθωρισμός πλέον άγγιξε το 4%. Προχώρησε ακατάσχετα τους τρεις τελευταίους μήνες και δεν ξέρουμε πού θα φθάσει.
Αυτό σημαίνει, κύριε Υπουργέ –και το γνωρίζετε καλύτερα από κάθε άλλον- ότι η εισοδηματική σας πολιτική έχει καταρρεύσει. Γιατί βεβαίως δεν είναι νοητή εισοδηματική πολιτική που προβλέπει αυξήσεις του 3% με έναν πληθωρισμό του 4%. Ακόμα και οι πιο πειθήνιοι, ακόμη και οι πιο εμπνευσμένοι από τη νεοδημοκρατική δημαγωγία εργαζόμενοι δεν θα δεχθούν αυτήν τη σταθερή και καθημερινή μείωση του πραγματικού τους εισοδήματος από την ακρίβεια που δεν θα συνοδεύεται με αντίστοιχες εισοδηματικές πολιτικές. Άρα ο προϋπολογισμός, που μόλις πριν ένα μήνα ψηφίσαμε, ήδη βρίσκεται στον αέρα και από αυτήν την πλευρά. Υπάρχουν βεβαίως και άλλα θέματα που συζητήσαμε κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού, αλλά αυτό το θέμα είναι καινούργιο. Ο πληθωρισμός θέτει σε πλήρη αμφισβήτηση και καθιστά αναξιόπιστη την εισοδηματική σας πολιτική. Τώρα βεβαίως γνωρίζω ότι υπάρχουν όλοι αυτοί οι παράγοντες που αναφέρατε (τιμή του πετρελαίου, τιμή των πρώτων υλών κ.λπ.), αλλά αυτούς τους παράγοντες αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες, οι χώρες με τις οποίες συνεργαζόμαστε. Όπως ισχύουν και για μας, ισχύουν και γι’ αυτούς. Και οι πληθωρισμοί στις χώρες αυτές είναι πολύ χαμηλότεροι. Μην προσπαθούμε εδώ να αναδείξουμε τη θεωρία ότι ο πληθωρισμός είναι δυνατόν να οφείλεται απλώς και μόνο σε διεθνείς εξελίξεις, γιατί θα δημιουργηθεί μία νέα κατηγορία: μετά τον εισαγόμενο πληθωρισμό, θα κάνουμε εδώ στην Ελλάδα την εφεύρεση του εξαγόμενου πληθωρισμού, δηλαδή ενός πληθωρισμού που υλοποιείται κάπου στο εξωτερικό και μετά επιδρά στη χώρα, χωρίς κανείς να καταλαβαίνει για ποιο λόγο.
Είναι σαφές ότι για τον πληθωρισμό αυτόν έχετε μεγάλη ευθύνη, γιατί κάνετε μία σπάταλη πολιτική κρατικών δαπανών, κυρίως για μικροκομματικούς και εκλογικούς λόγους, και υφίστασθε τις συνέπειες σε όλα τα επίπεδα: και στο επίπεδο των δημοσίων οικονομικών και στο επίπεδο των θεσμικών επιπτώσεων μιας τέτοιας πολιτικής, όπως βλέπουμε σε αυτήν την ατυχέστατη ιστορία του Υπουργείου Πολιτισμού.
Τώρα, σε ό,τι αφορά την πολιτική σας κατά της φτώχειας: μιλάγατε –ο κύριος Πρωθυπουργός το έλεγε επανειλημμένα, το είπε και πρόσφατα- για μία εθνική στρατηγική κατά της φτώχειας κι επ’ αυτού κανείς δεν θα μπορούσε να φέρει αντίρρηση. Αλλά όταν χρησιμοποιείτε τον όρο «εθνική στρατηγική» και ασκείτε πολιτική μόνος σας ως Κυβέρνηση, τότε αυτό σημαίνει: ή ότι ταυτίζετε το έθνος με τον εαυτό σας ή ότι χρησιμοποιείτε την έννοια της «εθνικής στρατηγικής» απλώς και μόνο για να εντυπωσιάσετε τα πλήθη. Γιατί εθνική στρατηγική δεν έχουμε και το ξέρετε πολύ καλά ότι δεν έχουμε. Θα είχαμε, αν καλούσατε τις κοινωνικές δυνάμεις, αν καλούσατε τα πολιτικά κόμματα και λέγατε ότι «εδώ έχουμε ένα σοβαρό θέμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε», για να ξέρουμε κατ’ αρχάς γιατί μιλάμε.
Ποιοι είναι φτωχοί στην Ελλάδα: το είχα πει και στην ομιλία μου στο παρελθόν. Εδώ πάτε να μοιράσετε χιλιάρικα, για λόγους ψηφοθηρικούς προφανώς, σε εντελώς ανόμοια νοικοκυριά. Στην κατηγορία των φτωχών, την οποία περιγράφουμε με αυτό το 20% του πληθυσμού, περιλαμβάνονται τα ζεύγη ηλικιωμένων αγροτών, τα οποία έχουν ολοκληρώσει, έχουν περιορίσει τη δραστηριότητά τους, έχουν πολύ μικρό χρηματικό εισόδημα, αλλά έχουν σπίτι, έχουν βασικά στοιχεία της διατροφής τους στον περίγυρό τους, ζουν μία άλλη πραγματικότητα από τους περιθωριακούς εξαθλιωμένους ανέργους των μεγάλων πόλεων. Εκεί έχετε ομάδες του πληθυσμού που χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα πολιτιστικά χαρακτηριστικά (τσιγγάνοι, μερικές ομάδες επαναπατρισθέντων από χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού- που δυσκολεύονται να ενσωματωθούν. Αυτή, επίσης, είναι άλλου είδους πολιτική αξιών.
Έχετε τους νέους ανέργους, οι οποίοι δεν εντάσσονται στην αγορά εργασίας, διότι οι σπουδές στη χώρα μας δεν είναι συνδεδεμένες με έναν προγραμματισμό της απασχόλησης και αυτό αποτελεί ένα μεγάλο εθνικό πρόβλημα. Αυτοί άλλου είδους πολιτικές θέλουν. Τι να το κάνουν το χιλιάρικο; Αν το πάρει το χιλιάρικο, θα πάει να το δαπανήσει κατά τον τρόπο με τον οποίο δαπανά και τα σημερινά ελάχιστα χρήματα, απλώς θα έχει περισσότερα χρήματα. Και αν ανήκει σε περιθωριακή ομάδα, η οποία έχει δημιουργηθεί από κακές συνήθειες, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Διότι τι νόημα έχει να δώσετε σε ανθρώπους οι οποίοι μαστίζονται από τον αλκοολισμό ή από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών ένα χρηματικό επίδομα; Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν βοήθεια, θέλουν πλαισίωση, θέλουν εκπαίδευση, θέλουν απεξάρτηση, θέλουν πολιτική συγκεκριμένη επιστημονική, για να τους περιορίσει την επίδραση που υφίστανται.
Όλοι χύνουμε κροκοδίλια δάκρυα γι’ αυτήν τη μικρή κάτοικο της Πτολεμαΐδας που έχασε χθες τη ζωή της και αγνοούμε το γεγονός ότι τα τρία τελευταία χρόνια ο κατάλογος αναμονής για την πολιτική υποκατάστασης που αποτελεί η μεθαδόνη έχει πολλαπλασιαστεί από το 2004 επί πέντε φορές. Πέντε φορές περισσότερο περιμένουν τώρα τα θύματα για να βρουν πρόσβαση στην ελπίδα μίας θεραπείας, γιατί εκεί δεν υπάρχει θεραπεία, υπάρχει ελπίδα θεραπείας. Θα μπορούσατε, λοιπόν, αυτά τα λεφτά να τα χρησιμοποιήσετε για τέτοιες πολιτικές στοχευμένες, που θα συγκροτούσαν αυτές οι πολιτικές μία κάποια μορφή στρατηγική εναντίον της φτώχειας. Αυτό που κάνετε, είναι απλώς πολιτική εντυπωσιασμού.
Τώρα υπάρχει και το άλλο ερώτημα: με τι λεφτά την κάνετε αυτήν την πολιτική; Αύριο θα συζητήσουμε τα άρθρα. Στο άρθρο 2 αφαιρείτε ένα 20% από τις δαπάνες της έρευνας, η οποία υποχρηματοδοτείται και τα δίνετε στον ανθρωπιστικό σκοπό της αντιμετώπισης της φτώχειας. Πραγματικά, λοιπόν, στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσουμε τη φτώχεια, δεν βρήκαμε να κόψουμε από πουθενά αλλού, δεν βρήκαμε άλλα έσοδα κρατικά, από το να περιορίσουμε τις δαπάνες για την έρευνα, αυτήν την έρευνα που όλοι έχουμε κάνει σημαία ανάπτυξης για το μέλλον και που όλοι ορκιζόμαστε ότι θα αυξήσουμε τις δαπάνες γι’ αυτήν στο μέλλον και ότι είναι κλειδί για την είσοδο της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο κ.λπ.; Αυτό λέει το νομοσχέδιο σας και άλλα περίεργα πράγματα εκεί πέρα θα βρούμε όταν θα συζητήσουμε συγκεκριμένα τη χρηματοδότηση.
Κύριε Υπουργέ, υπάρχει και το θέμα των τριτέκνων. Τέσσερα χρόνια το μαγειρεύετε. Εγώ ως τρίτεκνος θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι είμαι βαθύτατα προσβεβλημένος. Δεν έχει μεγάλη σημασία, όπως ξέρετε, αυτή η πολιτική για μένα. Στην ηλικία που βρίσκομαι με απαλλάσσει από το στρατιωτικό παραδείγματος χάριν. Η πολιτική σας με απαλλάσσει από το στρατιωτικό! Αλλά απαλλάσσει και αυτούς που είναι να πάνε στο στρατό σε ηλικία δεκαεννέα ετών εάν έχουν τρία παιδιά, όπως λέει. Και αν εγώ είμαι κάπως όψιμος, βρείτε μου πολλούς δεκαεννιά ετών που να έχουν ήδη τρία παιδιά και θα γλιτώσουν το στρατιωτικό κατά αυτά που λέτε!
Εν πάση περιπτώσει, εγώ αισθάνομαι βαθύτατα προσβεβλημένος, γιατί είπατε –και το είπατε ρητά- ότι οι τρίτεκνοι θα εξομοιωθούν με τους πολυτέκνους. Αυτό ήταν η προεκλογική σας απαγγελία και δέσμευση και μάλιστα σε αντίθεση με άλλες προεκλογικές εξαγγελίες, όπου στα μικρά γράμματα γράφατε «με ορίζοντα τετραετίας ή με προοπτική τετραετίας» εννοώντας ότι δεν θα δώσετε τίποτα αμέσως αλλά στο τέλος της τετραετίας, εκεί δεν είχατε πει καν αυτό. Η δέσμευση σας ήταν ακέραια, ήταν άμεση, ήταν για την επομένη των εκλογών. Και έρχεστε τώρα εδώ και ακούσαμε την επομένη των εκλογών τον Πρωθυπουργό να μας λέει σ’ αυτήν την Αίθουσα ότι είκοσι επτά από τις τριάντα μία ρυθμίσεις που αφορούν τους πολυτέκνους έχουν επεκταθεί στους τριτέκνους.
Πήρα ένα έγγραφο της Ομοσπονδίας των τριτέκνων, όπου περιγράφονται τα τριάντα ένα μέτρα που αφορούν τους πολυτέκνους. Κάποιο λάθος πρέπει να έχουν κάνει αυτοί που συμβουλεύουν και προετοιμάζουν τις ομιλίες του κυρίου Πρωθυπουργού.
Απ’ αυτά τα τριανταένα έχετε επεκτείνει στους τρίτεκνους πέντε ή έξι μονάχα και αυτά με περιορισμούς και προϋποθέσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τους κοροϊδεύετε συστηματικά, τους κοροϊδεύετε με επιμονή, με αλαζονεία.
Πραγματικά θέλω να σας ρωτήσω ποιον προσπαθείτε να πείσετε. Εγώ πιστεύω ότι πολύ λίγοι ψηφοφόροι μη όντας ήδη τρίτεκνοι θα πουν «στη Νέα Δημοκρατία είναι καλοί άνθρωποι, βοηθούν και τους τρίτεκνους, ας τους ψηφίσουμε». Αυτοί που είναι οι ενδιαφερόμενοι, αυτοί που επηρεάστηκαν από την εξαγγελία σας όπως οι ίδιοι ομολογούν ότι σας ψήφισαν, όπως οι ίδιοι το διακηρύττουν, δεν πρόκειται βεβαίως να σας ψηφίσουν ποτέ στο μέλλον μετά από την ανακολουθία σας και κυρίως μετά απ’ αυτήν τη μεταχείριση. Θα ήταν πολύ καλύτερα εάν λέγατε: «Ακούστε να δείτε, δεν ήταν τα πράγματα τόσο εύκολα όσο νομίζαμε. Μας ξέφυγε κάτι προεκλογικά, το αποσύρουμε και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε στο μέλλον».
Υπάρχει όμως και το τελευταίο μέρος που αφορά διάφορες ρυθμίσεις. Εγώ, ξέρετε, έψαχνα να βρω έναν τίτλο γι’ αυτό το μέρος του κειμένου του νομοσχεδίου και μου ήλθε μία παλιά και ξεχασμένη τουρκική λέξη την οποία χρησιμοποιούμε συχνότερα στη βόρεια Ελλάδα. Είναι η λέξη «μπαλαμούτι». Είναι ωραία λέξη. Προέρχεται από την τουρκική λέξη «μπαλαμούτ» που σημαίνει «παλαμίδα» η οποία και αυτή προέρχεται από τη λέξη «παλαμίς» που είναι παλάμη. Οι Τούρκοι ονόμαζαν «μπαλαμούτι» κάτι μου μυρίζει γιατί, όπως ξέρετε πολύ καλά, όσοι τουλάχιστον ασχολούνται με τη θάλασσα και τα προϊόντα της, η παλαμίδα, επειδή έχει πολύ αίμα και επειδή είναι πολύ λιπαρό ψάρι, μυρίζει εύκολα. Το «μπαλαμούτι» λοιπόν είναι κάτι που μυρίζει.
Ε, λοιπόν, «μυρίζει» αυτό το μέρος του νομοσχεδίου σας, κύριε Υπουργέ. Είναι τόσο και πέραν κάθε αμφισβητήσεως «φωτογραφικές» οι διατάξεις γι’ αυτά τα ξενοδοχεία που θα ανεγερθούν «υπερήφανα» σε διάφορες περιοχές της χώρας, διότι εσείς διευκολύνετε αυτούς τους επιχειρηματίες εν ονόματι του τουρισμού, εν ονόματι της ανάπτυξης, χωρίς κριτήρια, χωρίς συγκεκριμένη πολιτική, με «φωτογραφικές» διατάξεις. Ελπίζω να μη βρεθεί κανένας να πάρει φόρα και να πηδήξει από κανένα μπαλκόνι ξενοδοχείου γιατί έχει καταντήσει πλέον μόδα εδώ πέρα η αυτοκτονία και νομίζω ότι κάπου πρέπει να σταματήσουμε.
Βεβαίως αυτά είναι μικροδουλειές μπροστά στην τεράστια ευθύνη της Κυβέρνησης για τον Ο.Τ.Ε.. Καταργώντας τη νομοθεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που όρθωνε φραγμό στην πέρα από ένα ορισμένο όριο είσοδο του ξένου οργανωμένου κεφαλαίου στον Ο.Τ.Ε. για να διατηρηθεί ο έλεγχος του δημόσιου τομέα, καταργώντας τις διατάξεις αυτές ανοίξατε την κερκόπορτα για να έχουμε σήμερα το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε. Τώρα πια βεβαίως είναι αργά και πολύ αμφιβάλλω κι εγώ, όπως είπε και ο κ. Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα δεχθεί τα επιχειρήματά μας, αν δεν θα βαδίσουμε ακόμα μία φορά την οδό της ταπείνωσης και των προσαρμογών μέχρι να μάθουμε ότι είναι αδύνατες οι ρυθμίσεις σε μία διεθνή αγορά κεφαλαίων τέτοιων θεμάτων με βάση το εκάστοτε συμφέρον της εκάστοτε κυβέρνησης της συγκεκριμένης χώρας.
Θα ήταν προτιμότερο, λοιπόν, στη συζήτηση που θα ακολουθήσει να κάνατε αυτό που προτείνουμε εμείς, κύριε Υπουργέ: Αποσύρετε όλη τη νομοθεσία σας και επαναφέρετε τη νομοθεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Στο κάτω-κάτω της γραφής, μη μας πείτε «έκανα λάθος και ζητώ συγγνώμη», δεν μας είναι απαραίτητο, αρκεί να δούμε να εφαρμόζεται η σωστή πολιτική.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Παναγιωτόπουλος.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Εμείς ξεκινήσαμε χθες με κοινοβουλευτικό έλεγχο, αλλά σήμερα είναι η εναρκτήρια συνεδρίαση της καινούργιας χρονιάς στο πλαίσιο της νομοθετικής διαδικασίας, γι’ αυτό θα μου επιτρέψετε να ευχηθώ, τόσο στα μέλη του Προεδρείου όσο και στα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας και στους εργαζομένους της Βουλής, καλή χρονιά, να δίνει ο Θεός δύναμη και φώτιση σε όλους μας, για να είμαστε περισσότερο χρήσιμοι στον ελληνικό λαό στην αποστολή μας.
Το πρόβλημα της φτώχειας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πρόβλημα βαθιά πολιτικό και κοινωνικό. Θα έλεγα ότι είναι πρωτίστως πολιτικό. Οι αιτίες του είναι πολλές. Μία από τις βασικές παραμέτρους δημιουργίας της φτώχειας στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, στις υπόλοιπες συντεταγμένες και μη κοινωνίες, είναι η ανεργία, είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός, είναι ανισότητες ευκαιριών στην παιδεία, άνισες δυνατότητες πρόσβασης στους μηχανισμούς απόκτησης γνώσης κ.ο.κ..
Το πρόβλημα της φτώχειας υπάρχει και στην Ελλάδα. Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και για να ξεκαθαρίσουμε την πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς και όπως την αντιλαμβάνεται ο ελληνικός λαός, θέλω να πω το εξής:
Άκουσα πριν τον αξιότιμο Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Πάγκαλο να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα σε ό,τι αφορά τα πεπραγμένα ή μη πεπραγμένα των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τι μας πρότεινε, λοιπόν, ο κ. Πάγκαλος; Να καταργήσουμε, λέει, όλο το νομοθετικό πλαίσιο της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας και να επαναφέρουμε την πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ποια πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να επαναφέρουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Να επαναφέρουμε…
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Για τον Ο.Τ.Ε. είπα.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και για τον Ο.Τ.Ε. Εγώ θα αναφερθώ συνολικότερα στην πολιτική σας.
Μήπως νοσταλγείτε την πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πέραν του Ο.Τ.Ε.; Γιατί η νοσταλγία δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Μήπως νοσταλγείτε την πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στα θέματα της κοινωνικής πολιτικής, στα θέματα καταπολέμησης της φτώχειας; Να σας θυμίσω ότι είναι η πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η οποία οδήγησε στην υπερδιόγκωση του προβλήματος της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα.
Εγώ δεν θα αμφισβητήσω τις καλές προθέσεις κάποιων στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ούτε τις καλές προθέσεις του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου, του φίλου κατά τα άλλα κ. Πάγκαλου. Θα αμφισβητήσω όμως τα αποτελέσματα της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που αποδεδειγμένα στην πράξη, στην καθημερινότητα της ζωής του Έλληνα και της Ελληνίδας παρήγαγαν περισσότερους φτωχούς, παρήγαγαν περισσότερους αποκλεισμένους.
Βεβαίως, από τον κοινοβουλευτικό, τον τηλεοπτικό άμβωνα, τον πολιτικό άμβωνα, όλα αυτά είχαν συνδυαστεί με μια ψευδορητορική περί ψευδοσοσιαλισμού, περί ψευδοεκσυγχρονισμού, περί δήθεν κοινωνικής δικαιοσύνης.
Στην πράξη, επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ιδιαίτερα στα χρόνια των δήθεν εκσυγχρονιστών του κ. Κωνσταντίνου Σημίτη η ελληνική κοινωνία έγινε ταξικότερη, διευρύνθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες και πραγματικά δοκιμάστηκαν τα χαμηλού εισοδήματος νοικοκυριά, ιδιαίτερα από την ακρίβεια που έχει τις ρίζες στην εποχή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και βεβαίως από τις ταξικότερες και περισσότερο άνισες κοινωνικά επιλογές στους τομείς της υγείας και της παιδείας.
Σας θυμίζω ενδεικτικά ότι η εποχή που κάλπασε ο ιδιωτικός τομέας σε βάρος του δημοσίου και στον τομέα της υγείας και στον τομέα της παιδείας ήταν η εποχή των εκσυγχρονιστών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Σήμερα, εάν ξοδεύονται 100 ευρώ για δαπάνες της υγείας, οι δαπάνες που πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα πλεονεκτούν του δημοσίου, είναι 52% προς 48% αντιστοίχως.
Ξέρετε πώς μεταφράζεται αυτό για τα ελληνικά νοικοκυριά; Μεταφράζεται σε 1800 ευρώ το χρόνο που πληρώνουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες από την τσέπη τους, για να μπορέσουν να απολαύσουν τις υπηρεσίες υγείας και τη φροντίδα υγείας, που δεν τους παρέχει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο συστηματικά υπονόμευσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεν άφησαν να λειτουργήσει όπως το είχε οραματιστεί ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς.
Διότι εμείς τολμάμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και έρχεται η μαρτυρία από Υπουργούς δικούς σας, από τον Παρασκευά Αυγερινό, από τον Δημήτρη Κρεμαστινό, έγκριτους πολιτικούς άνδρες και επιστήμονες γιατρούς, που λένε ότι δεν τους άφησαν οι τότε Υπουργοί Οικονομίας να λειτουργήσουν σωστά το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Δεν λειτούργησε ποτέ σωστά το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα. Γι’ αυτό η λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας ήταν και είναι επί των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ένας από τους βασικούς παράγοντες που τροφοδοτούν τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στην Ελλάδα.
Αλλά δεν έφτανε αυτό. Να σας θυμίσω ότι επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. -για να έρθουμε στην παιδεία- καταργήθηκαν τα δημόσια πρότυπα σχολεία, γιατί -λέει- αναπαρήγαγαν το πνεύμα αριστοκρατικότητας στο χώρο της παιδείας. Τα δημόσια πρότυπα διαταξικά σχολεία. Για να προτρέψουμε την ελληνική κοινωνία να στείλει τα παιδιά της στα σχολεία της μεγάλης εργατικής και αγροτικής συμμαχίας, στα σχολεία του προλεταριάτου -στο κολέγιο, στου Μωραΐτη, στου Ζηρίδη- και να φθάνουν στα πολιτικά γραφεία γονείς –ακούστε, γονείς- οι οποίοι να πιέζουν το Βουλευτή να παρέμβει σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο, για να μπει το παιδί τους, να αποκτήσει ένα όχημα προς βελτίωση της μόρφωσής του, της παιδείας του, για να μπορέσει να ανέλθει κοινωνικά. Αυτή είναι η κατάσταση που δημιουργήθηκε, επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κόντρα στη ψευδέστατη ρητορική, περί εκσυγχρονισμού, σοσιαλισμού, περί κοινωνικής ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης κ.ο.κ.. Στην πράξη σκληρό πρόσωπο ταξικής πολιτικής, υπέρ των ολίγων πλουσίων και κατά των πολλών οικονομικά αδυνάτων και ανίσχυρων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τη Νέα Δημοκρατία η κοινωνική πολιτική δεν είναι φιλανθρωπία, να το ξεκαθαρίσουμε και δεν είναι περιστασιακή πολιτική. Δεν είναι πολιτική προεκλογικής σκοπιμότητας. Δεν είναι πολιτική προς άγραν ψήφων, προς εκλογική και κομματική καπηλεία. Για τη Νέα Δημοκρατία η κοινωνική πολιτική είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής της, όπως τη σχεδίασε και την οραματίστηκε, ένας από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους πολιτικούς του 20ου αιώνα, ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας, ο αείμνηστος Κώστας Καραμανλής.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Καραμανλισμός σημαίνει στην πράξη ελεύθερη οικονομία, ελεύθερη αγορά, αλλά όχι ασύδοτη αγορά. Σημαίνει κοινωνική οικονομία. Σημαίνει οικονομία με κανόνες που δημιουργεί νέο πλούτο, ο οποίος παράγει κοινωνικό μέρισμα, για να αρθούν οι πολιτικές αναδιανομής να λειτουργήσουν σαν κοινωνικά αμορτισέρ και να διανείμουν σωστότερα τον κοινωνικό, τον παραγόμενο πλούτο στη συνέχεια. Αυτή την πολιτική εφαρμόζει και η σημερινή Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή.
Αλλά να ξεκαθαρίσουμε το θέμα. Κοινωνική πολιτική, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με δανεικά δεν γίνεται και αυτό έγινε σε κάποια περίοδο και επί των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Εγώ που κάνω ξεκάθαρη κριτική και είμαι συνεπής, την έκανα για πάρα πολλά χρόνια και την έκανα και την εποχή που ήμασταν στην αντιπολίτευση, που δεν ήμουν καν πολιτικός, ήμουν δημοσιογράφος, την εποχή που και λίγα επώνυμα πρόσωπα από το χώρο της κεντροδεξιάς έλεγαν, σπουδαίοι οι εκσυγχρονιστές του κ. Σημίτη.
Θα πάω, όμως, πιο πίσω και θα σας πω ότι κοινωνική πολιτική επιχείρησε να κάνει και ο Ανδρέας Παπανδρέου και οφείλουμε να πούμε ότι από το ΄81 και μετά, πήρε μέτρα, υπέρ των χαμηλοσυνταξιούχων και πρέπει να το πούμε, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, ποιο ήταν το σφάλμα; Το σφάλμα ήταν ότι αυτή η πολιτική αναδιανομής που έγινε στα πρώτα χρόνια του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εγώ θα πω ναι, κινήθηκε προς τη σωστή κατεύθυνση -και έχουμε το θάρρος να το λέμε, γιατί πιστεύουμε σ’ αυτές τις πολιτικές- δεν βασίστηκε στην παραγωγή περισσοτέρου πλούτου, βασίστηκε κυρίως στον υπερβολικό δανεισμό.
Με δανεικά, λοιπόν, μπορεί να επιχειρούμε να υπηρετήσουμε τις βραχυπρόθεσμες πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες του σήμερα, αλλά δεν μπορούμε στην ευθεία του χρόνου να κρατήσουμε την οικονομία όρθια και να αποκαταστήσουμε μια κοινωνική πολιτική στην πράξη διαχρονική, η οποία πραγματικά θα κάνει λιγότερα τα φαινόμενα της κοινωνικής αδικίας στην Ελλάδα, θα μειώσει τη ψαλίδα των κοινωνιών ανισοτήτων και θα προσφέρει στην Ελλάδα ένα κοινωνικό κράτος, με διάρκεια και αποτέλεσμα. Με δανεικά, λοιπόν, δεν γίνεται κοινωνική πολιτική. Γι’ αυτό η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατόρθωσε να πετύχει τρία πράγματα που δύσκολα συνδυάζονται μεταξύ τους. Τα πέτυχε. Δεν λέω ότι έγιναν θαύματα. Λέω, όμως, ότι έγιναν γενναία άλματα προς τα εμπρός, τα οποία συνεχίζονται και τα αποτελέσματα που υπάρχουν γύρω μας, είναι πολύ θετικά.
Το πρώτο είναι να βάλουμε μία δημοσιονομική τάξη, να αποκαταστήσουμε τα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας, να νοικοκυρέψουμε τα δημόσια οικονομικά.
Το δεύτερο να συνδυάσουμε την αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας με αναπτυξιακή πολιτική.
Βλέπετε ότι κατορθώσαμε να έχουμε υψηλότατους ρυθμούς ανάπτυξης και αύξηση του Α.Ε.Π. πολύ πιο πάνω από το μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Και το τρίτο να συνδυάσουμε τα δυο προηγούμενα με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Καθαρά μέτρα, καθαρές κουβέντες, καθαρά αποτελέσματα.
Δώσαμε πίσω το Λ.Α.Φ.Κ.Α., εκεί που λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές του Μαρτίου του 2004, το Φλεβάρη του 2004 η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήρθε να νομοθετήσει για την παράτασή του.
Δεύτερον, δώσαμε τις υπεσχημένες αυξήσεις στις κατώτατες προνοιακές συντάξεις του Ο.Γ.Α. και βεβαίως τις υπεσχημένες αυξήσεις στο Ε.Κ.Α.Σ..
Δώσαμε τις υπεσχημένες αυξήσεις στο κατώτατο επίδομα ανεργίας. Προχωρήσαμε τις πολιτικές υπέρ της τρίτεκνης οικογένειας.
Και θα παρακαλέσω εδώ τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μη κόπτονται να ανατρέψουν τα μέτρα κοινωνικής πολιτικής της Κυβέρνησης με προπαγανδιστικά φληναφήματα και πυροτεχνήματα.
Τα μέτρα βεβαίως για τους τριτέκνους δεν θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν σε μία βραδιά. Είναι μέτρα θεσμικά και οικονομικά. Τα κατέθεσε ο Πρωθυπουργός κατά τη διαδικασία ψήφισης του Προϋπολογισμού πριν από λίγες εβδομάδες. Επανειλημμένως τα είχε αναφέρει ο αρμόδιος Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης, οι Υφυπουργοί του συγκεκριμένου Υπουργείου και ο Υφυπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Γιώργος Κωνσταντόπουλος.
Τα μέτρα για την ενίσχυση των τριτέκνων οικογενειών είναι αυτά και είναι πολλά, είναι ευδιάκριτα για όλο τον ελληνικό λαό. Αν κάποιοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πάσχουν από ηθελημένη πολιτική τύφλωση, δικό τους πρόβλημα. Εγώ τα καταθέτω στα Πρακτικά για μία ακόμη φορά. Θα παρακαλέσω τον παριστάμενο Υφυπουργό, εάν και όταν λάβει το λόγο, κ. Γιώργο Κωνσταντόπουλο να τα εξηγήσει περισσότερο. Τα Πρακτικά της Βουλής δε είναι στη διάθεση όλων των συναδέλφων όλων των πτερύγων για να πιστέψουν επιτέλους αυτό που πιστεύουν και διαπιστώνουν και βλέπουν όλοι οι Έλληνες και όλες οι Ελληνίδες.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Αλλά δεν σταματά η κοινωνική πολιτική σ’ αυτό το σημείο, γιατί σας είπα ότι η κοινωνική πολιτική για τη Νέα Δημοκρατία είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ, είναι ακρογωνιαίος λίθος του Καραμανλισμού, ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής φιλοσοφίας και της πολιτικής ιδεολογίας της κεντροδεξιάς στον τόπο μας.
Και δεν είναι μόνο στην Ελλάδα. Να σας θυμίσω ότι το κοινωνικό κράτος στη Γερμανία περισσότερο οικοδομήθηκε μεταπολεμικά από το δίδυμο Αντενάουερ και Έρχαρντ, το δίδυμο της ανοικοδόμησης της μεταπολεμικής Γερμανίας των Γερμανών χριστιανοδημοκρατών και πολύ λιγότερο υπηρετήθηκε από τις πολιτικές του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συμμάχων του στις κυβερνήσεις από τότε μέχρι σήμερα.
Ακρογωνιαίος, λοιπόν, λίθος για τη Νέα Δημοκρατία η κοινωνική πολιτική. Γι’ αυτό και συνεχίζουμε.
Το σημερινό νομοθέτημα είναι πάρα πολύ σημαντικό και είναι πάρα πολύ σημαντικό διότι έρχεται να καλύψει ένα ευρύτερο φάσμα στοχευμένων πολιτικών υπέρ αυτών που πραγματικά έχουν ανάγκη τη κοινωνική πολιτική, διότι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι η αλήθεια είναι μία. Στην Ελλάδα πηγαίνουν χρήματα για κοινωνική πολιτική, αλλά αμφισβητείται στην πράξη όλο και περισσότερο κατά πόσο φθάνουν πραγματικά στη πόρτα εκείνων που έχουν αυτή τη πολιτική ανάγκη. Και όταν φθάνουν στην πόρτα κατά πόσο επιτυγχάνουν να αναβαθμίσουν κοινωνικά αυτούς, δηλαδή να τους βγάλουν από τις συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού και νέας φτώχειας.
Στόχος, λοιπόν αυτού του ταμείου είναι μέσα από στοχευμένες πολιτικές, μέσα από πολιτικές γνώσης των πραγματικών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας να φθάσουν τα χρήματα που πηγαίνουν προς τη κοινωνική πολιτική στη πόρτα και μέσα στο σπίτι αυτών που πραγματικά τα έχουν ανάγκη.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ).
Παρηκολούθησα μέχρι τώρα τη πορεία της συζήτησης και ας μου καταλογιστεί σε αντιληπτική αδυναμία, αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω τι τελικά θα κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΥΤΜΕΡΙΔΗΣ: Το είπαμε.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Άκουσα τον εισηγητή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να καταρρακώνει το νομοσχέδιο με απορριπτικά και χλευαστικά επιχειρήματα αλλά περίπου στο τέλος να λέει ότι θα το ψηφίσουν. Θα το ψηφίσετε ή δεν θα το ψηφίσετε; Και εάν θα το ψηφίσετε δεν μπορεί να το χλευάζετε και να το καταρρακώνετε. Εάν πιστεύετε ότι είναι ένα νομοσχέδιο που χλευάζει την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης, μην το ψηφίζετε. Εάν πιστεύετε όμως ότι πραγματικά εξυπηρετεί την υπόθεση της κοινωνικής δικαιοσύνης, ελάτε με ειλικρίνεια και θάρρος να συνταχθούμε μαζί και να προχωρήσουμε γενναία στην εφαρμογή μιας κοινωνικής πολιτικής που θα παράξει πραγματικό αποτέλεσμα, επ ωφελεία των κοινωνικά αδυνάτων, είτε αυτοί ψηφίζουν ΠΑ.ΣΟ.Κ. είτε ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία είτε τα υπόλοιπα κόμματα εντός και εκτός ελληνικού Κοινοβουλίου.
Φοβάμαι ότι για μια ακόμη φορά, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει υποπέσει σε πλήθος αντιφάσεων. Φοβάμαι, ότι και από αυτή τη συζήτηση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βγαίνει βαρύτατα τραυματισμένο, αποδεικνύοντας ότι και ως κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε, αλλά και ως Αντιπολίτευση δεν μπορεί να κάνει τίποτε για τους οικονομικά αδυνάτους.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η κ. Δαμανάκη έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας δεν θα τη σχολιάσω. Νομίζω ότι η λέξη αυτοϊκανοποίηση την οποία απέπνεε, την χαρακτηρίζει πλήρως. Και όταν μιλάμε σ’ αυτήν την Αίθουσα για τη φτώχεια στις σημερινές συνθήκες, νομίζω ότι η λέξη αυτοϊκανοποίηση δεν ταιριάζει καθόλου, για κανέναν μας.
Είναι φυσικό, όταν συζητάμε ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, όπως το πρόβλημα της φτώχειας, να υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις και απόψεις για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Είναι πολύ δύσκολο να συζητήσουμε σ’ αυτήν την Αίθουσα, έτσι ώστε η συζήτηση να είναι ρεαλιστική, ειλικρινής και αποτελεσματική συγχρόνως. Θα έλεγα ότι κυρίως, είναι πιο εύκολο και αυτό φάνηκε από τη σημερινή συζήτηση, όταν μιλάει κανείς για τη φτώχεια να καταλήξει σε μια συναισθηματική ρητορεία, η οποία είναι πολύ εντυπωσιακή, απευθύνεται στους φτωχούς, διότι έχουν ανάγκη να ακούσουν τον καλό λόγο, αλλά είναι εντελώς άσφαιρη και αναποτελεσματική.
Νομίζω, ότι εάν σεβόμαστε τους εαυτούς μας και τη λειτουργία του Σώματος το οποίο υπηρετούμε, πρέπει να αποφύγουμε αυτόν τον σκόπελο και να δούμε τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος και κατά πόσον μπορούμε να το επιλύσουμε.
Κύριοι Βουλευτές, έχω την άποψη, ότι, παρ’ όλο που στις σημερινές συνθήκες και σε παγκόσμιο επίπεδο, η φτώχεια δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθεί και καλό είναι να μη δημιουργούμε αυταπάτες, ωστόσο μπορεί το φαινόμενο να αμβλυνθεί και πολλά μπορούν να γίνουν. Και για εμένα προσωπικά, ακόμη και το ελάχιστο που μπορεί να γίνει έχει αξία. Η φτώχεια είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, με κοινωνικά και πολιτικά αίτια. Δεν είναι ένα ηθικό πρόβλημα, όπως προσπάθησαν ορισμένοι Βουλευτές να το παρουσιάσουν εδώ. Ως ηθικό πρόβλημα μπορεί να το βλέπει μια ορισμένη παράταξη, που πιστεύει ότι με την πολιτική της φιλανθρωπίας, μπορεί να το λύσει.
Όμως το πρόβλημα της φτώχειας δεν είναι μόνο ηθικό. Έχει και ηθικές διαστάσεις αλλά κατά βάση είναι οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα. Ασφαλώς η φτώχεια δεν είναι νομοτέλεια. Δεν είναι το κακό το ριζικό μας. Είναι ένα μετρήσιμο μέγεθος, το οποίο μπορεί να αντιμετωπισθεί συγκεκριμένα. Και υπάρχουν τα χρήματα να αντιμετωπισθεί συγκεκριμένα, μόνο που για λόγους που έχουν να κάνουν με τους νόμους που διέπουν την οικονομική πορεία και εξέλιξη, αυτά τα χρήματα δεν πάνε στις τσέπες αυτών που έχουν πραγματικά ανάγκη, αλλά συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο στις τσέπες των πιο πλουσίων.
Θα πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στις αρχές της δεκαετίας μας, το 2001 ή το 2002 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, στην ετήσια έκθεσή του, ζητούσε 50.000.000.000 δολάρια –μιλούσε για συγκεκριμένο ποσό- για να μειώσει την παγκόσμια φτώχεια στο μισό. Βεβαίως τα χρήματα δεν δόθηκαν. Θέλω όμως να σας θυμίσω, ότι την ίδια ακριβώς χρονιά, μόνο το εξοπλιστικό πρόγραμμα του Προέδρου Μπους κόστισε 40.000.000.000 δολάρια.
Επομένως, η φτώχεια είναι αποτέλεσμα και πολιτικών επιλογών τις οποίες κάθε φορά κάνουμε. Να δούμε, λοιπόν, πολύ συγκεκριμένα τι πολιτικές επιλογές κάνουμε με αυτό το νομοσχέδιο, αν θα είναι αποτελεσματικές και τι μπορούσαμε να κάνουμε.
Να έρθω λίγο στην Ελλάδα, για να συνεννοηθούμε. Στην Ελλάδα λέμε ότι 20% έως 22% του πληθυσμού, δηλαδή, περίπου δύο εκατομμύρια διακόσιες χιλιάδες Έλληνες, είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως το υπολογίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να μη σας μπλέκω με τεχνικά νούμερα και για να συνεννοηθούμε, να πούμε ότι αυτό, το 2004, ήταν γύρω στα 450 ευρώ το μήνα για το ένα άτομο. Αυτό είναι το όριο της σχετικής φτώχειας, της φτώχειας της ευρωπαϊκής, ας το πω έτσι και έχουμε πάνω από δύο εκατομμύρια Έλληνες που βρίσκονται κάτω από το όριο αυτό. Το να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα με ένα χρονικό ορίζοντα ενός ή δύο χρόνων, αντιλαμβάνομαι ότι είναι πραγματικά δύσκολο αλλά έχει σημασία να πούμε συγκεκριμένα τι μπορούμε να κάνουμε και σε πόσο χρόνο. Και αυτό είναι κάτι που το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ούτε το λέει ούτε φιλοδοξεί να το λύσει ούτε αντιμετωπίζει το θέμα μ’ αυτήν τη λογική.
Να σας πω κάτι πιο συγκεκριμένο. Στην Ελλάδα, όπως δείχνει μία πρόσφατη μελέτη του Κ.Ε.Π.Ε., του Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών, υπάρχουν πεντακόσιες εβδομήντα πέντε χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες που ζουν κάτω από τα όρια της απόλυτης φτώχειας. Όχι της ευρωπαϊκής φτώχειας, της απόλυτης φτώχειας, που σημαίνει δηλαδή ότι έχουν εισοδήματα λιγότερο και από το επίδομα του ανασφάλιστου, από την κατώτερη σύνταξη του Ο.Γ.Α.. Δηλαδή, ζουν με λιγότερο από 300 ευρώ το μήνα. Γι’ αυτούς, μπορούμε να κάνουμε κάτι. Το κόστος υπολογίζεται στην ίδια μελέτη για την εξάλειψη αυτού του φαινομένου –μπορεί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες να περιοριστεί- στα 450.000.000 ευρώ. Το ποσόν είναι εντελώς ρεαλιστικό να βρεθεί και μπορεί να βρεθεί και στα πλαίσια του ελληνικού προϋπολογισμού, εάν βεβαίως έχουμε διάθεση είτε να εξορθολογήσουμε τις στρατιωτικές δαπάνες, είτε να εισπράξουμε φόρους από εκεί που δεν εισπράττονται είτε να φορολογήσουμε τη μεγάλη ακίνητη περιουσία, αυτή που ο Υπουργός με το νομοσχέδιο που συζητούμε τώρα στην επιτροπή, την απαλλάσσει από κάθε φόρο είτε να περιορίσουμε τις σπατάλες.
Κι επειδή, ο κύριος Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, αναφέρθηκε στις προσπάθειες που κάνει γενικώς για τον περιορισμό της οικονομικής σπατάλης, θέλω να του πω –και σ’ αυτό μπορεί και ο κύριος Υφυπουργός, να μου απαντήσει- ότι στα στοιχεία που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, ακόμη και το Υπουργείο Οικονομίας έχει υπέρβαση στις δικές του δαπάνες κατά 180%. Το Υπουργείο Οικονομίας –επαναλαμβάνω- έχει υπέρβαση στις δαπάνες του 180%. Μετά από αυτό το να έρχεται εδώ και σε υψηλούς τόνους να μας μιλάει για νοικοκυρέματα και για εξοικονόμηση δαπανών, είναι τουλάχιστον κοροϊδία, για να μην χρησιμοποιήσω καμμιά βαρύτερη λέξη.
Επομένως, κύριοι Βουλευτές, το πρόβλημα υπάρχει και μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Απέναντι σε όλα αυτά τώρα, τι κάνει το νομοσχέδιο; Δημιουργεί αυτό το ταμείο το οποίο προικίζει με κάποια εκατομμύρια ευρώ. Θέλω να σας προκαλέσω κύριοι συνάδελφοι, να αφαιρέσετε από αυτά τα εκατομμύρια ευρώ το κόστος της λειτουργίας του ίδιου του ταμείου, του επταμελούς διοικητικού συμβουλίου, της επιτροπής μελετών. Διότι το πρώτο που θα κάνει αυτό το ταμείο είναι να μελετάει κιόλας τη φτώχεια, λες και δεν μπορούμε να έχουμε μία πρώτη εικόνα και να ξέρουμε. Αν αφαιρεθούν, λοιπόν, και τα λειτουργικά έξοδα, αυτό το οποίο απομένει για τους δικαιούχους δεν υπερβαίνει τα 2, 3, 4 ευρώ την ημέρα. Περί αυτού πρόκειται!
Όσον αφορά τη μεγάλη τομή που γίνεται στο κοινωνικό κράτος, στην οποία αναφέρθηκε ο κύριος Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, έχω να πω το εξής: Δεν αντιλαμβάνονται πώς η επιδότηση, η ατομική επιδότηση που θα δίνεται στον καθένα είναι η μεγάλη τομή και η μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους. Στην υπόλοιπη Ευρώπη τουλάχιστον, σε όλη, συζητούν την ανάγκη αν μιλούμε για μετασχηματισμό του κοινωνικού κράτους να πάμε στην καθιέρωση της κοινωνικής εργασίας, να πάμε όχι στην επιδότηση …
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Τελειώνω αμέσως, κύριε Πρόεδρε.
…την ατομική, όχι δηλαδή, στο να δίνουμε σε καθέναν αλλά να δίνουμε τη δυνατότητα σε κάποιον να εργαστεί, να μεσολαβούν οι Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης για να υπάρξουν δεξιότητες και να υπάρξει επανειδίκευση των ανθρώπων και άλλα. Αυτά όλα είναι terra incognita για το Υπουργείο το οποίο βρήκε τη μαγική συνταγή για να μειώσει τα νούμερα.
Ο Υπουργός Οικονομίας ήταν αποκαλυπτικός. «Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι οι χιλιάδες που βρίσκονται κοντά στο όριο της φτώχειας να το ξεπεράσουν, για να παρουσιάσουμε καλύτερα νούμερα στις επόμενες εκλογές». Εκτός από τις εκλογές, όμως, υπάρχει και η φτώχεια και θα υπάρχει όσο βαδίζουμε μ' αυτό τον εντελώς μυωπικό και δημαγωγικό τρόπο.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε, κυρία Δαμανάκη.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Αθανάσιος Πλεύρης.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι συνάδελφοι, εύχομαι και εγώ χρόνια πολλά, μια και σήμερα ξεκινά τις εργασίες της η Ολομέλεια ως Νομοθετικό Σώμα.
Όταν έχουμε ένα νομοσχέδιο για τη φτώχεια, ουσιαστικά έρχονται στο μυαλό μας οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης, ιδίως προεκλογικά, η οποία μας έλεγε για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που θα λύσουν τα κοινωνικά προβλήματα και θα οδηγήσουν τη χώρα στη σωστή ανάπτυξη.
Κατ’ αρχάς πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί έχουμε φθάσει σ’ ένα σημείο ως χώρα να έχουμε τόσους πολλούς ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό συμβαίνει, διότι ακριβώς κάποιες πολιτικές απέτυχαν. Αυτές είναι οι πολιτικές των δύο μεγάλων κομμάτων, που κυβέρνησαν την Ελλάδα και συνεχίζουν να την κυβερνούν. Διότι δικό σας κατόρθωμα είναι το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ερχόμαστε εδώ και ουσιαστικά συζητάμε να δώσουμε μία ενίσχυση σ’ αυτούς τους ανθρώπους.
Μια φυσιολογική οικονομική διαδικασία θα ήταν μέσα από την παραγωγή, μέσα από τις οικονομικές δραστηριότητες και διαδικασίες, να μπορούσε κάποιος να εξασφαλίζει τους πόρους, ώστε να μην είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Συνεπώς, η οικονομική πολιτική που εφήρμοσε -είτε η λεγομένη «σοσιαλιστική» πολιτική είτε η λεγομένη «φιλελεύθερη» πολιτική- δεν απέδωσε.
Δεν απέδωσαν αυτές οι πολιτικές διότι κατά βάση ήταν εγκλωβισμένες σε ορισμένους ανθρώπους, στους ημέτερους κάθε φορά, που οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδα. Φθάσαμε στο σημείο να έχουμε τις πιο πλούσιες τράπεζες στον κόσμο. Αντικειμενικά έχουμε τις χειρότερες υπηρεσίες, αλλά επειδή υπάρχει ένα καρτέλ τραπεζών, οι τράπεζες έχουν τα περισσότερα κέρδη.
Έχουμε φθάσει στο σημείο να εξαρτώμαστε ουσιαστικά από τα υπερκαταστήματα, έχουμε φθάσει στο σημείο που δεν ξέρουμε ποια πολιτική να εφαρμόσουμε. Τι σημαίνει αυτό; Έρχεται η Νέα Δημοκρατία και προσπαθεί ουσιαστικά να μας παρουσιάσει ένα φιλελεύθερο πρόσωπο. Σήμερα είδαμε και ένα σοσιαλιστικό πρόσωπο. Δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς ποιο είναι αυτό το οικονομικό πρόσωπο που θέλει να εφαρμόσει η Νέα Δημοκρατία.
Κάποιοι Βουλευτές ανοιχτά μιλούν για φιλελεύθερη οικονομία. Όταν αυτοί μιλούν για φιλελεύθερη οικονομία –για να καταλαβαίνει και ο κόσμος- μιλάμε για ένα στυγνό καπιταλισμό. Αυτά λένε κάποιοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι τον έχουν υποστηρίξει και από τη θητεία τους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Από την άλλη πλευρά βλέπουμε κάποια πυροτεχνήματα κοινωνικών παροχών, με τις οποίες η Κυβέρνηση λέει ότι θα δείξει το κοινωνικό της πρόσωπο. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι πολλές φορές να μην ξέρει η ίδια η Κυβέρνηση τι εφαρμόζει.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα επειδή βρίσκεται στην τροπολογία, αλλά και γιατί δείχνει τη φιλοσοφία απουσίας πολιτικής που έχει οδηγήσει τους ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αποφασίζει η Κυβέρνηση να ακολουθήσει την πολιτική της φιλελεύθερης οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνει στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Εγώ δεν συμφωνώ μ’ αυτήν τη μορφή της φιλελεύθερης οικονομίας που θέλει να εφαρμόσει.
Άπαξ, όμως, και μπαίνει στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς -και βλέπει μετά ότι, επειδή δεν έχει θέσει τις σωστές βάσεις, οδηγείται σε αδιέξοδα- δεν μπορεί να φέρνει τροπολογίες που δεν ευσταθούν σε πρωτοετή φοιτητή Νομικής –όχι σε ευρωπαϊκά δικαστήρια- προκειμένου να συγκρατήσει τα πράγματα.
Αν μπει σ’ αυτό το χορό και πει, λόγου χάριν, ότι ο Ο.Τ.Ε. δεν είναι στρατηγικής σημασίας, μετά δεν μπορεί κανείς με το 27% και το 28% να ελέγχει την τύχη του Ο.Τ.Ε.. Ή θα βρίσκεται στο παιχνίδι όπου κάποιοι τομείς ανήκουν στη στενή σφαίρα της κρατικής οικονομίας, συνεπώς δεν μπαίνει ο ιδιώτης και άρα κάνω ό,τι θέλω ή διαφορετικά θα μπει στους κανόνες της φιλελεύθερης οικονομίας.
Μ’ αυτό το νομοσχέδιο που έρχεται τώρα προσπαθεί η Κυβέρνηση να μας πείσει ότι έχει κοινωνικό πρόσωπο. Δεν θέλω να μπω στη διαδικασία του να πω ότι τα χρήματα είναι λίγα –όλα αυτά ειπώθηκαν- κι ότι ουσιαστικά δεν θα λύσουν το πρόβλημα. Εγώ θέλω να σταθώ κυρίως σ’ έναν εμπαιγμό που έχει γίνει. Είναι ο εμπαιγμός της τρίτεκνης οικογένειας.
Η βασική δέσμευση της Κυβέρνησης ήταν μία: Η εξομοίωση των πολυτέκνων με τους τριτέκνους. Στην ελληνική κοινωνία πρέπει να αντιληφθούμε ότι το μείζον πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι το δημογραφικό και οι διάφορες στατιστικές, σε συνδυασμό αν θέλετε και με το ότι η χώρα έχει γίνει χώρα υποδοχής άλλων ανθρώπων, αναφέρουν ότι σταδιακά ο ελληνικός πληθυσμός θα μειώνεται. Αυτό σημαίνει ότι πλέον δεν είναι πολυτέλεια αλλά επιτακτική ανάγκη, αδήριτη αναγκαιότητα το να εξομοιωθεί η τρίτεκνη οικογένεια με την πολύτεκνη. Όταν ο Έλληνας γεννά με δείκτη 0,9% δεν είναι δυνατόν τα τρία παιδιά να μην θεωρούνται ότι ανήκουν στην πολύτεκνη οικογένεια.
Έρχεστε τώρα να δώσετε ένα επίδομα. Και αν μάλιστα δούμε και το σε ποιες κατηγορίες δίνεται, γι’ αυτό το λόγο λέω ότι κατά κάποιον τρόπο πρόκειται και για ένα κωμικό νομοσχέδιο. Έχει ανάγκη ο Ελβετός πολίτης, ο Νορβηγός κι ο πολίτης του Λιχτενστάιν που κατοικούν στην Ελλάδα –είναι μέσα στις κατηγορίες που αναφέρετε- να πάρει αυτό το επίδομα; Δηλαδή το επίδομα των τριτέκνων χρήζει να το πάρει ο Ελβετός; Όπως ξέρετε, η οικογένεια, που προστατεύεται από το Σύνταγμα, προστατεύεται ως θεμέλιος λίθος του Έθνους. Αν δεν σας αρέσει το Σύνταγμα αλλάξτε το. Όμως υπό αυτή τη μορφή προστατεύει την οικογένεια. Συνεπώς, πρέπει να δούμε πραγματικά σε ποιες κατηγορίες θα δοθεί το επίδομα των τριτέκνων.
Τώρα ως προς το γενικό πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής αυτό που πραγματικά κάνει η Κυβέρνηση και το δείχνει καθημερινά είναι ότι με δυο-τρεις ρυθμίσεις -που ουσιαστικά είναι αυτό που είχε πει άλλοτε και πρωθυπουργός της Ελλάδος ότι μοιάζει σαν φιλοδώρημα, είχε πει ότι κάποιες συντάξεις είναι σαν φιλοδώρημα- δίνοντας φιλοδωρήματα νομίζει ότι κάνει κοινωνική πολιτική.
Εγώ δέχομαι να μου πείτε: Πες μας πού θα βρεθούν τα χρήματα. Μα, εδώ είναι το θέμα. Εσείς έχετε την πίτα, εσείς κάνετε την οικονομική πολιτική, εσείς κάνετε την κοινωνική πολιτική. Αν δεν μπορείτε να βρείτε τα χρήματα, επειδή δεν έχετε την ικανότητα, να μας το πείτε. Ή, κατά την άποψή μου, το να δοθούν τα χρήματα όπως θα δοθούν –γιατί δεν υπάρχει και ένα τέτοιο μέτρο- σε κάποιες φτωχές οικογένειες δεν θα λύσει το πρόβλημα. Αν δεν βρείτε τη λύση του προβλήματος, που δεν είναι το επίδομα, αλλά είναι πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας να δουν αυτήν την ανάπτυξη που πρέπει να υπάρξει στη χώρα, ώστε τελικά να βρουν εργασία, να πληρώνονται ανάλογα, να διασφαλίζονται τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά τους δικαιώματα, τότε δεν θα έχετε πραγματική κοινωνική πολιτική. Αυτή τη στιγμή έχετε την πολιτική του κεφαλαίου, την πολιτική του στυγνού καπιταλισμού και ενίοτε, επειδή η βάση σας οπωσδήποτε είναι λαϊκή και το γνωρίζετε, πρέπει να κλείνετε και το μάτι δίνοντάς τους κάτι. Όμως δυστυχώς ο Έλληνας δεν είναι επαίτης!
Γι’ αυτό το λόγο, επειδή θεωρούμε το όλο νομοσχέδιο μια κοροϊδία για τον Έλληνα, το καταψηφίζουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει τώρα ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Φθιώτιδας κ. Χρήστος Σταϊκούρας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Πολλές ευχές για καλή χρονιά σε όλους!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το σχέδιο νόμου για τη σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και τη χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος και στις τρίτεκνες οικογένειες εκπληρώνει προεκλογικές δεσμεύσεις της και δίνει περαιτέρω ώθηση στην προσπάθεια για την εφαρμογή συγκροτημένου σχεδίου, με στόχο την ουσιαστική και αποτελεσματική ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους δικαίου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρόβλημα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ήταν σχεδόν πάντοτε επίκαιρο θέμα του επιστημονικού και πολιτικού διαλόγου σε όλες τις κοινωνίες, ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες.
Θα συμφωνήσω με την κ. Δαμανάκη ότι δεν είναι ηθικό πρόβλημα. Είναι πρόβλημα, το οποίο συνήθως προσεγγίζεται στην οικονομική του διάσταση, είναι σχετικό, είναι δυναμικό, είναι πολυδιάστατο. Χαρακτηρίζεται από διαχρονικότητα και παρουσιάζεται σε όλα τα μέρη του κόσμου. Παρουσιάζεται σε όλες τις χρονικές περιόδους του οικονομικού κύκλου. Παρατηρείται σε όλες τις κοινωνίες, τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις υπανάπτυκτες.
Είναι, δυστυχώς, γεγονός ότι οι υψηλοί ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης που παρατηρήθηκαν σε πολλές χώρες τις τελευταίες δεκαετίες, δεν κατάφεραν να επιφέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα σχετικά με τη μείωση της φτώχειας και την ενίσχυση της συνοχής του κοινωνικού ιστού.
Σύμφωνα με πρόσφατες διεθνείς μελέτες, αλλά και έρευνες του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών και του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, η διεθνοποίηση και αλληλεξάρτηση οικονομιών και αγορών, η ενίσχυση του παγκόσμιου ανταγωνισμού και οι τεχνολογικές εξελίξεις, η στενότητα των οικονομικών πόρων, οι δημογραφικές αλλαγές και οι μεταβολές στην κοινωνική δομή, η διάλυση του παραδοσιακού προτύπου της οικογενειακής στήριξης, οι διαρθρωτικές αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία, η ανεπαρκής ζήτηση για εργασία και η διεύρυνση της αγοράς εργασίας, η έλλειψη εργασιακής αντίληψης, το χαμηλό επίπεδο ανθρώπινου κεφαλαίου, η φυσική ανικανότητα για εργασία, το χαμηλό ύψος των συντάξεων και ο υπολειμματικός χαρακτήρας του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας αποτελούν κλασικούς φτωχογόνους παράγοντες.
Η εισοδηματική φτώχεια επιδρά αρνητικά στην οικονομική ευημερία και ανάπτυξη, επιβαρύνει την οικονομική αποτελεσματικότητα και παραγωγικότητα, υποσκάπτει την κοινωνική συνοχή, υποθάλπει τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις, ενισχύει την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα, επηρεάζει αρνητικά την ευτυχία των πολιτών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με βάση τους κοινούς στατιστικούς δείκτες, η Ελλάδα, παρά τη διαχρονική σε απόλυτους όρους βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης του πληθυσμού, παραμένει μια χώρα με υψηλά επίπεδα σχετικής φτώχειας, μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, και σχετικά υψηλό δείκτη κοινωνικής ανισότητας, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία, το ποσοστό της φτώχειας, χωρίς την αναδιανεμητική επίδραση των κοινωνικών δαπανών –δηλαδή των συντάξεων και των κοινωνικών μεταβιβάσεων- ανέρχεται στο 39% το 2005, σε αντιστοιχία με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το ποσοστό αυτό, πριν τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, αλλά μετά την καταβολή των συντάξεων, διαμορφώνεται στο 23%, ενώ μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις μειώνεται στο 20%, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος διαμορφώνεται στο 16%.
Το ποσοστό αυτό για τη χώρα μας είναι το υψηλότερο μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χαμηλότερο μόνο έναντι αυτού της Πολωνίας και της Λιθουανίας.
Παρατηρούμε, συνεπώς, ότι η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει τη μειωμένη αποτελεσματικότητα των πολιτικών κοινωνικής προστασίας στην καταπολέμηση της εισοδηματικής φτώχειας, παρά τις υψηλές –ως ποσοστό του Α.Ε.Π.- πραγματικές δαπάνες κοινωνικής προστασίας.
Η αδυναμία αυτή των κοινωνικών δαπανών οφείλεται σε μια σειρά από παράγοντες:
Πρώτον, στο γεγονός ότι το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα ανταποδοτικά εισοδήματα κοινωνικής ασφάλισης, παρά στους μη ασφαλίσιμους κοινωνικούς κινδύνους, όπως είναι η φτώχεια και η μακροχρόνια ανεργία.
Δεύτερον, στον κατακερματισμό και την ελλιπή στόχευση των παρεμβάσεων της κοινωνικής πολιτικής.
Τρίτον, στο γεγονός ότι οι υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας δεν είναι αρκετά αναπτυγμένες στη χώρα μας, παρά τη σχετική τους βελτίωση τα τελευταία χρόνια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τα ανωτέρω συνάγεται και απαιτείται στοχοθέτηση και αυστηρότερος έλεγχος της αποτελεσματικότητας των εφαρμοζόμενων πολιτικών κοινωνικής προστασίας. Στην κατεύθυνση αυτή, μέσω του προτεινόμενου σχεδίου, επιχειρείται η μετάβαση από τις γενικές κοινωνικές δαπάνες, στις δαπάνες στοχευμένες σε φτωχά και πολύ φτωχά νοικοκυριά.
Συγκεκριμένα, ιδρύεται ταμείο με την επωνυμία Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, το οποίο θα χρηματοδοτεί ολοκληρωμένα προγράμματα που θα παρέχουν στοχευμένη ετήσια εισοδηματική ενίσχυση σε κατηγορίες δικαιούχων, βάσει συγκεκριμένων αντικειμενικών κριτηρίων.
Η σύσταση του Ταμείου αυτού αποτελεί ένα σημαντικό, ένα ουσιαστικό μέτρο για τον περιορισμό της φτώχειας. Στοχεύει στην κάλυψη των κενών του παραδοσιακού συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αποτελεί την πρώτη παρέμβαση εισοδηματικής ενίσχυσης ατόμου ή νοικοκυριού, με αποκλειστικό κριτήριο το εθνικό όριο της φτώχειας. Ενδυναμώνει το κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας και συμβάλλει στην αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας.
Η αξία της νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης αναγνωρίζεται και από τους πολίτες, σε έρευνα για τη φτώχεια που πραγματοποίησε πρόσφατα η «ΚΑΠΑ RESEARCH», σε συνεργασία με το London School of Economics. Παράλληλα, γίνεται πράξη η δέσμευση της Κυβέρνησης για τη χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος και στις τρίτεκνες οικογένειες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση, με τη στρατηγική και το μείγμα των πολιτικών της βασισμένες στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού, κινείται στην ορθή κατεύθυνση διαμόρφωσης μιας σύνθετης, σφαιρικής και ολοκληρωμένης παρέμβασης κατά της φτώχειας που εδράζεται στο τρίπτυχο ανάπτυξη - απασχόληση - κοινωνική συνοχή. Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των δράσεών της είναι γνωστά, είναι μετρήσιμα. Ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας είναι σταθερά υψηλός. Η ανεργία μειώνεται. Το κοινωνικό μέρισμα αρχίζει να διανέμεται.
Το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί βασικό πυλώνα αυτής της δράσης, με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους δικαίου, ενός κράτους κοινωνικής ευημερίας και συνοχής. Για το λόγο αυτό, προτείνω την υπερψήφισή του.
Σας ευχαριστώ θερμά για την προσοχή σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε πολύ και επισημαίνω το έγκαιρο της περατώσεως της αγορεύσεώς σας, κύριε Σταϊκούρα.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Λάρισας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος.
ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, «πενία τέχνας κατεργάζεται», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Φαίνεται ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ., λόγω της πενίας, της φτώχειας σε επιχειρήματα, καταφεύγει και πάλι σε συνθηματολογία χωρίς περιεχόμενο.
Ακούσαμε και πάλι τη γνωστή κινδυνολογία και καταστροφολογία, αλλά και τις κασσανδρικές προβλέψεις για κατάρρευση της οικονομίας, που ποτέ δεν επιβεβαιώνεται.
Δεν ακούσαμε ούτε μία λέξη αυτοκριτικής για τη διόγκωση της φτώχειας, για την εγκατάλειψη της περιφέρειας και την διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων επί των ημερών των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Φαίνεται πως ούτε τα αποτελέσματα των πρόσφατων εθνικών εκλογών προβλημάτισαν την Αξιωματική Αντιπολίτευση για την αξιοπιστία των λόγων της.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνεπής η Κυβέρνηση Καραμανλή προς τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, προχωρά στην υλοποίηση δύο ακόμη προγραμματικών της εξαγγελιών, με τη συζήτηση του υπό ψήφιση σχεδίου νόμου. Έτσι, γίνονται πράξη οι δεσμεύσεις μας για τη σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής, αλλά και η χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος στις τρίτεκνες οικογένειες, μέτρα που μαζί με την καθιέρωση της Κατώτατης Εθνικής Σύνταξης από το 2009, αλλά και άλλες στοχευμένες παρεμβάσεις, φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα δίχτυ ασφαλείας για τους οικονομικά αδύναμους συμπολίτες μας.
Εκ προοιμίου, θα ήθελα να πω ότι όλοι θα ζητούσαμε πιο τολμηρά και περισσότερο γενναία μέτρα στήριξης των οικονομικά ασθενέστερων συμπολιτών μας. Τις συνέπειες, όμως, της κοινωνικής πολιτικής με δανεικά τις πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Εάν οι παροχές δεν στηρίζονται στα πραγματικά δεδομένα, στις πραγματικές αντοχές της οικονομίας, τότε αργά ή γρήγορα γίνονται μπούμερανγκ για τους πολίτες και περισσότερο για τους οικονομικά ασθενέστερους.
Αυτή τη λαϊκίστικη πολιτική της δεκαετίας του ΄80, που υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για πολλά χρόνια, πληρώνουμε ακόμη και σήμερα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες διευρύνθηκαν οι κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες και δημιουργήθηκε μια νέα τάξη κρατικοδίαιτων νεόπλουτων. Στην ισχυρή Ελλάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το 20% των Ελλήνων εξωθήθηκε κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η περιφέρεια αποτέλεσε το φτωχό συγγενή, την άλλη Ελλάδα, κατά την προσφιλή έκφραση του τέως Πρωθυπουργού κ. Σημίτη. Στην άμβλυνση αυτής της οδυνηρής πραγματικότητας στοχεύει η Κυβέρνηση με τη δημιουργία του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναμφίβολα σε όλες τις εποχές, από το φτωχό Λάζαρο του Ευαγγελίου μέχρι το σύγχρονο επαίτη των φαναριών, αλλά και σε όλες τις κοινωνίες, ανεξαρτήτως πολιτικού συστήματος, από τις χώρες του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού μέχρι τη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, υπήρχαν και υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες. Στην εποχή βεβαίως της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, το πρόβλημα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού προβάλλει πολυσύνθετο και η αντιμετώπισή του δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο σε προνοιακού τύπου βοηθήματα.
Για την αντιμετώπιση της φτώχειας δεν αρκούν οι παραδοσιακοί μηχανισμοί εισοδηματικής στήριξης. Γι’ αυτό και η Κυβέρνηση εντάσσει αυτά τα μέτρα σε ένα ευρύτερο αναπτυξιακό πλαίσιο πολιτικών επαγγελματικής κατάρτισης και απασχόλησης που θα δημιουργούν νέες ευκαιρίες για όλους και θα τονώνουν την κοινωνική κινητικότητα. Αυτή άλλωστε είναι και η φιλοσοφία του κοινωνικού φιλελευθερισμού που επαγγέλλεται η Νέα Δημοκρατία. Με την οικονομία της αγοράς, την ιδιωτική πρωτοβουλία, το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα παράγεται πλούτος και η πολιτεία, μέσω της φορολόγησης αυτού του πλούτου, έχει τη δυνατότητα κοινωνικών παροχών και μέτρων που στοχεύουν στην κοινωνική συνοχή.
Ωστόσο, αν και οι δαπάνες του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα δεν υπολείπονται του μέσου ευρωπαϊκού όρου, στη χώρα μας αποδεικνύονται μειωμένης αποτελεσματικότητας. Και τούτο, γιατί οι κοινωνικές δαπάνες δεν ήταν στοχευμένες σε εκείνους που πραγματικά χρειάζονται την αρωγή και τη στήριξη της πολιτείας.
Στην κατεύθυνση αυτή, λοιπόν, κινείται το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου για την ίδρυση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής που θα χρηματοδοτεί, με βάση συγκεκριμένα αντικειμενικά κριτήρια, ολοκληρωμένα προγράμματα που θα στηρίζουν εισοδηματικά τα φτωχά νοικοκυριά που έχουν πραγματικά ανάγκη. Και δυστυχώς δεν είναι λίγα.
Ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 16% του πληθυσμού παραμένει κάτω από τα όρια της φτώχειας, στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό φθάνει στο 20%. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ένας στους πέντε Έλληνες καλείται να ζήσει με λιγότερα από 6.000 ευρώ ετησίως.
Οξύτερες διαστάσεις εμφανίζει το πρόβλημα στις γυναίκες στις ηλικιακές ομάδες μεταξύ δεκαέξι και είκοσι τεσσάρων ετών, αλλά και στην τρίτη ηλικία, στα άτομα άνω των εξήντα πέντε ετών. Ο εφιάλτης, δηλαδή, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού προβάλλει εντονότερος στα ηλικιακά άκρα και τις γυναίκες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σύσταση του Ταμείου κατά της φτώχειας αποσκοπεί στην επικάλυψη των κενών του υφιστάμενου συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Η ενίσχυση αυτή θα δίδεται με κριτήριο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Αποκλειστικό κριτήριο για την εισοδηματική αυτή ενίσχυση θα είναι το εθνικό όριο φτώχειας. Η ενίσχυση θα ανέλθει στα 1.000 ευρώ ετησίως για κάθε δικαιούχο, με βάση συγκεκριμένα, αντικειμενικά κριτήρια.
Με έκπληξη άκουσα τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να διατυπώνει ενστάσεις, γιατί το επίδομα αυτό θα δοθεί και στους συνταξιούχους αγρότες που έχουν χαμηλά εισοδήματα. Βεβαίως, ένα μεγάλο μέρος των δικαιούχων θα προέρχεται από τον αγροτικό κόσμο που αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα.
Ο στόχος του Ταμείου είναι η μείωση του ποσοστού της φτώχειας εντός της επόμενης τετραετίας από τα επίπεδα του 20% στο 15% του συνολικού πληθυσμού της χώρας μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εργαζόμαστε για μια κοινωνία αλληλεγγύης και κοινωνικής συνοχής, μια κοινωνία που θα στηρίζει τα αδύναμα μέλη της, που θα τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής τους, για να ξεφύγουμε από τη μοιρολατρική αντίληψη, «όπου φτωχός και η μοίρα του».
Η ίδρυση, λοιπόν, του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής αναμφίβολα θα αμβλύνει το πρόβλημα της φτώχιας που αντιμετωπίζουν πολλοί συμπολίτες μας. Επιτρέψτε μου, όμως, να επιμείνω ότι η επένδυση στη δημόσια παιδεία που θα οπλίσει με εφόδια και δεξιότητες τα παιδιά από φτωχότερα οικονομικά στρώματα, μακροχρόνια είναι η καλύτερη απάντηση στο πρόβλημα της παιδείας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει ζητήσει ο Βουλευτής κ. Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος.
Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Χρόνια πολλά, καλή χρονιά, μια χρονιά δημιουργική και εποικοδομητική για όλους μας, για την Ελλάδα.
Η Νέα Δημοκρατία και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής, ανέλαβαν μια δέσμευση απέναντι στον ελληνικό λαό. Τη δέσμευση για μια δυναμική οικονομία και μια δίκαιη κοινωνία. Πρώτο μέλημα, λοιπόν, της πολιτικής μας είναι η καταπολέμηση της φτώχιας και η προστασία των κοινωνικά αδύνατων.
Την Άνοιξη του 2004, οι συνθήκες δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου ευνοϊκές. Το αντίθετο, θα έλεγα. Η συγκάλυψη των προβλημάτων στο παρελθόν, είχε σαν αποτέλεσμα αυτή η δυσάρεστη κατάσταση να διατηρείται και να διογκώνεται διαρκώς.
Η Κυβέρνηση σ’ αυτό ακριβώς το σημείο αποφάσισε να δώσει ένα τέλος. Αποφάσισε να θέσει τα προβλήματα επί τάπητος και με υπευθυνότητα να σχεδιάσει την επίλυσή τους. Το νομοσχέδιο, λοιπόν, που συζητούμε σήμερα για τη σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής αποτελεί ένα σημαντικό βήμα με το οποίο δεν εξαλείφεται άμεσα το πρόβλημα, αλλά μπαίνουν οι βάσεις.
Κατά την προηγούμενη και τη μέχρι σήμερα θητεία της, η Κυβέρνηση έκανε σημαντικά βήματα για την αντιμετώπιση της φτώχιας. Σημειώθηκε μείωση της ανεργίας πάνω από τρεις ποσοστιαίες μονάδες από το Μάρτιο του 2004, με αποτέλεσμα τον Ιούλιο του 2007 να βρίσκεται στο 7,8%. Στη διετία 2007-2008 αυξήθηκε το επίδομα ανεργίας συνολικά κατά 30%. Αυξήθηκε το Ε.Κ.Α.Σ.. Αυξήθηκαν οι συντάξεις του Ο.Γ.Α. και ιδρύθηκε το Ταμείο για τη στήριξη ανέργων σε περιοχές που αποβιομηχανοποιήθηκαν, όπως είναι η Νάουσα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζουμε –και γνωρίζετε πολύ καλά- ότι αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται από τη μία στιγμή στην άλλη. Αυτή η Κυβέρνηση έχει θέσει σαν γενικό στόχο τη διαμόρφωση ενός συστήματος κοινωνικής προστασίας που να απαντά στις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος, να καλύπτει επαρκώς τις ανάγκες του πληθυσμού και να διακρίνεται από βιωσιμότητα, όχι πρόσκαιρα, αλλά σε βάθος χρόνου.
Παρά το γεγονός ότι οι κοινωνικές δαπάνες σαν ποσοστό του Α.Ε.Π. είναι σχεδόν ισοδύναμες με το μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο, τα ποσοστά φτώχιας στη χώρα μας είναι πολύ υψηλότερα. Γεγονός που θα μπορούσε να αποδοθεί στα διαρθρωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύστημα κοινωνικής προστασίας και στην αποτελεσματικότητά του. Ενώ οι κοινωνικές δαπάνες στην Ευρώπη των δεκαπέντε μειώνουν τη φτώχια κατά εννέα ποσοστιαίες μονάδες, στη χώρα μας η φτώχια μειώνεται μόνο κατά τρεις μονάδες.
Απ’ όλα τα γεγονότα, λοιπόν, προκύπτει η ανάγκη στόχευσης των πόρων και των παρεμβάσεων σ’ αυτούς που έχουν περισσότερη ανάγκη. Στους άνεργους που ο κίνδυνος της φτώχιας φθάνει στο 31%. Στα μονογονεϊκά νοικοκυριά με αρχηγό γυναίκα, όπου φθάνει στο 31%. Στις πολύτεκνες οικογένειες που φθάνει στο 30%. Στις οικογένειες που δεν εργάζεται κάποιος στο 52%.
Στόχος των δράσεων που θα χρηματοδοτεί το Ταμείο είναι η σημαντική μείωση του ποσοστού της φτώχιας μέσα στην επόμενη πενταετία. Για να μπορέσει να εκπληρώσει τους σκοπούς του το Ταμείο, επιχορηγείται αμέσως από την ίδρυσή του με 100.000.000 ευρώ και θα ενισχυθεί τα επόμενα χρόνια, με ποσό που θα ξεκινάει από τα 500.000.000 ευρώ για το 2008 και θα φθάσει σταδιακά στα 2.000.000.000 ευρώ ετησίως. Το ποσοστό που θα καταβάλλεται στους δικαιούχους θα διαμορφώνεται με βάση συγκεκριμένα αντικειμενικά και κοινωνικά κριτήρια.
Το πρόβλημα θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μόνο με στοχευμένες δράσεις.
Παράλληλα, λοιπόν, προβλέπεται η σύσταση ειδικής μονάδας έρευνας, ανάλυσης και τεκμηρίωσης που θα εισηγείται και θα αξιολογεί προτάσεις για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Μία ακόμα δέσμευση, λοιπόν, της Κυβέρνησης που εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική για δημιουργία ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους και που δίνει ευκαιρία στους κοινωνικά ασθενέστερους, υλοποιείται με την ψήφιση αυτού του σχεδίου νόμου.
Πέρα όμως από το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, άλλη μία δέσμευση της Κυβέρνησης γίνεται πράξη μ’ αυτό το σχέδιο νόμου. Χορηγείται το πολυτεκνικό επίδομα στις τρίτεκνες οικογένειες, με ρητή πρόβλεψη ότι δεν μετατρέπεται ποτέ και σε καμμία περίπτωση σε ισόβια σύνταξη, καθώς οι τρίτεκνες οικογένειες δεν χαρακτηρίζονται και πολύτεκνες. Αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο σε μία δέσμη μέτρων προστασίας που έχουν ληφθεί για τους τρίτεκνους και που δεν έγινε καμιά αναφορά γι’ αυτό από τους προηγούμενους συναδέλφους της Αντιπολίτευσης. Πρόκειται για μέτρα, όπως η εφ’ άπαξ παροχή ποσού 2.000 ευρώ σε κάθε γέννηση από το τρίτο παιδί και μετά, η απαλλαγή από το τέλος ταξινόμησης επιβατικών αυτοκινήτων σε ποσοστό 100%, η μείωση του φόρου αναλογικά με τον αριθμό των τέκνων που συντηρεί μία οικογένεια, η επέκταση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, στους Ο.Τ.Α., η τοποθέτηση των τρίτεκνων δημοσίων υπαλλήλων στους τόπους συμφερόντων τους, η καθιέρωση ποσοστού 10% επί των συνολικών θέσεων που προκηρύσσονται στο δημόσιο, η κλιμάκωση του οικογενειακού επιδόματος σε όλους τους εργαζόμενους ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών, η επέκταση του επιδόματος ενοικίου από τον Ο.Ε.Κ., η επιδότηση του επιτοκίου στα στεγαστικά δάνεια, το δικαίωμα προτίμησης στις λαϊκές κατοικίες που διαθέτει το κράτος, η ένταξη στις ειδικές ποσοστώσεις για την εισαγωγή των τριτέκνων στις Σχολές Αστυνομίας, Λιμενικού και Εμπορικού Ναυτικού και μία σειρά άλλα μέτρα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή η Κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί με τα μέσα που διαθέτει. Είναι σαφές ότι αν είχαμε περισσότερα, θα δίναμε περισσότερα. Εξάλλου, γιατί να μην το κάνει; Κανένας δεν θέλει να έχει πολίτες που να μην είναι ευχαριστημένοι. Επειδή, όμως, ακριβώς υπάρχει αυτό το έλλειμμα, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εξασφαλίσουμε τους απαιτούμενους πόρους για την κάλυψη όλων αυτών των αναγκών.
Εκτός από τα ανωτέρω, στο παρόν σχέδιο νόμου, προβλέπονται και κάποιες πολύ σημαντικές ρυθμίσεις με τις οποίες απλουστεύεται και βελτιώνεται ακόμη περισσότερο το καθεστώς και οι διαδικασίες ένταξης των επιχειρήσεων στα κίνητρα του επενδυτικού ν. 3299/2004.
Ειδικότερα, προβλέπονται πρόσθετες ενισχύσεις, επίσπευση του χρόνου ένταξης, μείωση της γραφειοκρατίας, αποσαφήνιση του καθεστώτος επιχειρήσεων και εταιρειών του δημοσίου για την αξιοποίηση των κινήτρων.
Θα ήθελα να σταθώ σε μία τροπολογία –παρ’ ότι θα γίνει συζήτηση και αύριο- η οποία έχει κατατεθεί και με την οποία παρέχεται άμεσα, με μία απλή αίτηση, εφ’ άπαξ η οικονομική ενίσχυση των 3.000 ευρώ σε κάθε οικογένεια, μόνιμου κάτοικου πληγείσης περιοχής από τις πλημμύρες του Νοεμβρίου στις περιοχές των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ροδόπης-Έβρου, Ξάνθης-Καβάλας-Δράμας και Αρκαδίας. Όλοι κατανοούμε, και κυρίως εμείς που ζήσαμε έντονα τις καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου Νοεμβρίου, ότι η ενίσχυση αυτή είναι μία ελάχιστη ανακούφιση σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ταλαιπωρήθηκαν πολύ και έχασαν τις περιουσίες τους.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Μακάρι, όμως, η πορεία της οικονομίας μας να επιτρέψει την περαιτέρω ενίσχυσή τους και τη συνεισφορά στην πλήρη αποκατάστασή τους.
Συνεχίζει λοιπόν, απερίσπαστη στο έργο η Κυβέρνησή μας, την οποία εμπιστεύτηκε ξανά ο ελληνικός λαός. Τίποτε και κανένας δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στον αγώνα για τη δημιουργία ενός κράτους βαθιά οικονομικού με μία παράλληλη ύπαρξη οικονομίας αποτελέσματος και ανάπτυξης για όλους τους Έλληνες σε ολόκληρη την επικράτεια, σε όλη τη χώρα.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε τον κ. Δερμεντζόπουλο.
Το λόγο έχει ζητήσει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Αστέριος Ροντούλης.
Κύριε Ροντούλη, έχετε το λόγο για οκτώ λεπτά, δεδομένου ότι έχει μιλήσει και ο Πρόεδρος του Κόμματός σας.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Αγαπητοί συνάδελφοι, αν δείτε τον κατάλογο των ομιλητών, θα παρατηρήσετε ότι από τα κοινωνικώς ευαίσθητα κόμματα της Αριστεράς, το μεν Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει μόνο μία συμμετοχή, ενώ από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν υπάρχει καμμία απολύτως συμμετοχή.
Αυτό, για να καταλάβουν κάποιοι ότι δεν έχουν το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας. Όμως και σε κάθε περίπτωση αυτό φαίνεται μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα.
Θα μου επιτρέψετε, κύριε Πρόεδρε, να κάνω, επίσης, μία άλλη παρατήρηση: Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή τον Κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Πάγκαλο και μου ερχόταν ως παλαιός τρίτεκνος να χειροκροτήσω και να πω: «Μπράβο, κύριε Πάγκαλε! Πολύ ωραία αποδομείτε όλο αυτό το σύστημα κοινωνικής μέριμνας, ευαισθησίας ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, της Νέας Δημοκρατίας, αναφορικά με τους τριτέκνους!». Πραγματικά, θα το έκανα, χωρίς καμμία κομματική συστολή, εάν δεν έκανα μία δεύτερη σκέψη.
Θα περίμενα δηλαδή από τον αξιότιμο κ. Πάγκαλο να καταθέσει την άποψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. περί τριτεκνίας. Όμως, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Απλώς αποδομούμε ένα σύστημα και από εκεί και πέρα, ενώ ο κάθε καλοπροαίρετος ακροατής αναμένει να ακούσει την αντίθεση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δυστυχώς δεν υπάρχει αντίθεση! Γι’ αυτό το λόγο, δίνετε πεδίο δόξης λαμπρό στη Νέα Δημοκρατία να εμπαίζει τους τριτέκνους. Διότι, αν η μείζων Αντιπολίτευση είχε έναν ορθό αντιπολιτευτικό λόγο, δηλαδή αν στη θέση υπήρχε η αντί-θέση, βεβαίως, δεν θα δινόταν αυτό το πεδίο δράσης στην κυβερνώσα παράταξη.
Επίσης, άκουσα με μεγάλη προσοχή τον αξιότιμο κ. Παναγιωτόπουλο, τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, που, αν και απών, γνωρίζω ότι παρακολουθεί τα τεκταινόμενα εντός αυτής της Αιθούσης. Βεβαίως, θα ήθελα να πω και εκεί ότι πράγματι, έτσι όπως τα παρουσίασε ο κ. Παναγιωτόπουλος, υπάρχει μία μέριμνα και μία ευαισθησία από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας.
Όμως, ας κάνουμε μία δεύτερη λογική σκέψη. Τότε, αγαπητέ κύριε Παναγιωτόπουλε, γιατί οι τρίτεκνοι είναι στους δρόμους; Γιατί συνεχίζουν να φωνάζουν, αν όσα λέτε εσείς ισχύουν, αν όσα αναλύετε εσείς γι’ αυτά τα τριάντα ένα μέτρα που τα περιμένουν και δεν τα βλέπουν ποτέ να έρχονται –δεν βλέπουν ποτέ την εξομοίωση να έρχεται- τα είχατε προσφέρει; Άρα, αυτοί οι άνθρωποι και οι σύλλογοι απανταχού της χώρας που φωνάζουν, γιατί φωνάζουν; Είναι τρελοί αυτοί οι άνθρωποι; Άρα, η αλήθεια είναι ότι και τα δύο Κόμματα εξουσίας εμπαίζουν τον κόσμο των τριτέκνων. Αυτή είναι η πραγματικότητα!
Δεν θα συνεχίσω –γιατί και αύριο μέρα έχουμε - σχετικά με τους τριτέκνους, σεβόμενος και την παρουσία του αξιοτίμου Υφυπουργού κ. Κωνσταντόπουλου, την αγωνία του οποίου σχετικά με το ζήτημα των τριτέκνων έχω βιώσει προσωπικά ως συντονιστής της Πανελλαδικής Επιτροπής Αγώνα.
Έρχομαι στο Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Η πραγματικότητα που πρέπει να θέσουμε, δηλαδή το ερώτημα που πρέπει βασικά να θέσουμε είναι ένα: Αυτά τα 2,1 εκατομμύρια φτωχών Ελλήνων –έχουν προστεθεί τώρα και οι νεόπτωχοι, οι ενεργειακά πένητες, αυτοί που δεν έχουν να αγοράσουν το πετρέλαιό τους- ποιος τα δημιούργησε; Τα δημιούργησε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος; Τα δημιούργησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α; Τα δημιούργησε ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός; Προφανώς όχι, γιατί δεν είχαν την ευθύνη διαχείρισης της χώρας. Άρα, οι δύο πυλώνες του δικομματισμού είναι αυτοί που δημιούργησαν τα 2,1 εκατομμύρια φτωχών ή νεόπτωχων –όπως θέλετε πείτε το- στην Ελλάδα.
Άρα, αυτό το περιβόητο Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής είναι ένα ταμείο διαχείρισης της φτώχειας που οι δύο πυλώνες του δικομματισμού έχουν δημιουργήσει στη χώρα.
Δεύτερη παρατήρηση, όσον αφορά τον ορισμό «Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής»: Κύριε Υπουργέ, ο όρος «κοινωνική συνοχή» είναι ένας πολύ βαρύς όρος. Προϋποθέτει διάφορα πράγματα. Προϋποθέτει ένα αξιοπρεπές επίπεδο μισθών. Προϋποθέτει καταπολέμηση της ακρίβειας. Προϋποθέτει αλληλεγγύη των γενεών μέσω ενός φορολογικού συνταξιοδοτικού συστήματος, που πράγματι θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες δικαιοσύνης της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας και κοινωνίας.
Όλα αυτά δεν υπάρχουν. Άρα, εσείς, μιλώντας για κοινωνική συνοχή δεν έχετε τουλάχιστον την ευθιξία να μειώσετε το εύρος όσων εννοείτε και να πείτε για ταμείο καταπολέμησης της φτώχειας ή άμβλυνσης της φτώχειας. Έτσι να το δεχθούμε.
Αλλά «Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής» δεν είναι σε καμμία περίπτωση, διότι τα προαπαιτούμενα που σας ανέφερα δεν ισχύουν.
Άρα, λοιπόν, ψάχνετε να βρείτε ένα φύλλο συκής και εμείς δεν θα σας το προσφέρουμε, αυτό το φύλλο συκής και γι’ αυτό θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο.
Εάν προσπαθήσουμε τώρα να αναλύσουμε τα πράγματα με βάση την τελολογική προσέγγιση του Αριστοτέλη, διότι όταν κάνει κάποιος κάτι κατά την αριστοτελική θεώρηση των πραγμάτων, υπάρχει ένας σκοπός, ένας στόχος. Για να δούμε τους στόχους της Κυβέρνησης, όπως η ίδια λέει. Εγώ θα αναλύσω τα πράγματα με βάση τη συλλογιστική της Κυβέρνησης και μόνο.
Να δούμε, λοιπόν, τους στόχους, τη στόχευση, το σκοπό, τη σκοπιμότητα. Σκοπός πρώτος, να περιορίσουμε το εύρος της φτώχειας από 20% στην Ελλάδα την επόμενη πενταετία να πάμε στο 15%. Εγώ να πω ότι ναι, έστω, λοιπόν θα επιτευχθεί ο στόχος αυτός. Τίθεται, όμως, ένα ερώτημα. Αυτήν τη στιγμή η φτωχή τετραμελής οικογένεια έχει εισόδημα κάτω από 11.864 ευρώ. Και εγώ λέω πράγματι, υπάρχει μία οικογένεια που με το Ταμείο αυτό φτάνει τα 11.900 ευρώ. Έχει καταπολεμηθεί η φτώχεια της οικογένειας αυτής; Όχι, προφανώς. Ή όταν μιλάμε για ένα άτομο το όριο είναι 5.650 ευρώ. Έστω ο ένας φτάνει τα 5.700 ευρώ. Έχει καταπολεμηθεί η φτώχεια; Όχι. Έχει στατιστικώς καταπολεμηθεί. Όμως, υπάρχουν οικογένειες αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα που δεν αντιμετωπίζουν τα πράγματα ως ένα στατιστικό απλό μέγεθος. Βιώνουν μία πραγματικότητα ελεεινή. Με 750 ευρώ ζει η μέση φτωχή οικογένεια. Και με 750 ευρώ, αξιότιμοι κύριοι Υφυπουργοί, τι θα πληρώσει ο άνθρωπος; Νοίκι; Φροντιστήρια; Φάρμακα; Ένδυση; Υπόδηση; Εσείς μπορείτε να ζήσετε με 750 ευρώ; Να βάλετε το χέρι στην καρδιά και να απαντήσετε. Δεν μπορείτε. Άρα, λοιπόν, γιατί χρησιμοποιείτε μία τέτοια στατιστική συλλογιστική;
Ο δεύτερος στόχος. Δηλώνει η Κυβέρνηση ότι θα δώσει σε βάθος πενταετίας ένα επιπρόσθετο εισόδημα των 1.000 ευρώ σε κάθε οικογένεια τετραμελή, μέσα από αυτό το Ταμείο. Εγώ να πω ναι, θα το κάνετε αυτό το πράγμα. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό, όμως, στην πραγματικότητα για μία τετραμελή οικογένεια σε ετήσια βάση; Ότι θα τους δώσετε κατ’ άτομο 68 λεπτά του ευρώ, δηλαδή το εισιτήριο του μετρό. Άρα, λοιπόν και ο δεύτερος αυτός στόχος σας καταπίπτει και αποδεικνύει περίτρανα τον εμπαιγμό και την κοροϊδία και των φτωχών ελληνικών στρωμάτων και των τριτέκνων.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Γεώργιος Παπακωνσταντίνου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε και εύχομαι «καλή χρονιά» σε όλους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πολιτικές αντιμετώπισης της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων αποτελούν μία βασική ιδεολογική και πολιτική διαχωριστική γραμμή. Διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές που πρεσβεύει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στις πολιτικές που εφαρμόζει η Νέα Δημοκρατία.
Θα ξεκινήσω με την παρατήρηση ότι η φτώχεια δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται σαν ένα αυτόνομο φαινόμενο. Η φτώχεια έχει άμεση σχέση με τις κοινωνικές ανισότητες, άρα και με τις πολιτικές που είτε την οξύνουν είτε την αμβλύνουν.
Συνεπώς, σε πρώτο επίπεδο και προτού μιλήσουμε για τις πολιτικές με τις οποίες βοηθάμε τους φτωχούς, πρέπει να μιλήσουμε για τις πολιτικές που αποτρέπουν το ίδιο το φαινόμενο της φτώχειας. Γιατί το ζήτημα δεν είναι απλώς να προσπαθούμε να ανακουφίζουμε τη φτώχεια που ξέρουμε ότι υπάρχει στη χώρα μας με επιδοματικές πολιτικές, αλλά να αποτρέπουμε τη δημιουργία της.
Αυτές οι λογικές των επιδομάτων πρέπει να είναι το τελευταίο χαρτί, το τελευταίο εργαλείο, ειδικά στη χώρα μας, όπου ιστορικά προκύπτει πως έχουν χαμηλή αποτελεσματικότητα στην αποτροπή του κινδύνου φτώχιας.
Το ζήτημα, είναι κατά συνέπεια πώς να μη δημιουργούμε οικονομικά ανήμπορους και εξαρτώμενους πολίτες και όχι να τους εξαθλιώνουμε πρώτα και στη συνέχεια να εφαρμόζουμε με μία λογική κρατικής φιλανθρωπίας και φιλόπτωχου ταμείου.
Υπό το πρίσμα αυτό, η πολιτική που εφαρμόζει η Νέα Δημοκρατία έχει πολύ σαφή χαρακτηριστικά. Στη φορολογική της πολιτική η Νέα Δημοκρατία έχει εφαρμόσει μία ξεκάθαρη πολιτική αντίστροφης αναδιανομής του εισοδήματος. Τα παραδείγματα είναι πολλά: Η αύξηση του Φ.Π.Α., η αύξηση των υπόλοιπων έμμεσων φόρων, η ανατροπή της αναλογίας με τους άμεσους φόρους, η κατάργηση του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας, οι φοροελαφρύνσεις στα υψηλά εισοδήματα, οι μειώσεις στη φορολογία των διανεμόμενων κερδών των επιχειρήσεων, κ.ο.κ.
Δεύτερον, το αναπτυξιακό μοντέλο της Νέας Δημοκρατίας, που είναι ένα μοντέλο που βασίζεται στη φθηνή εργασία. Να θυμηθούμε τη θεσμοθέτηση της μείωσης του κόστους των υπερωριών, που κι αυτή συμπιέζει τα εισοδήματα των εργαζομένων.
Τρίτον, η ακρίβεια ειδικά στα καθημερινά αγαθά, η οποία διαβρώνει το εισόδημα της μεσαίας τάξης και των χαμηλών στρωμάτων και έτσι εντείνει τα φαινόμενα φτώχιας.
Τέταρτον, να θυμηθούμε ότι το κοινωνικό κράτος δέχεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια συνεχιζόμενα πλήγματα. Έχουμε μία στασιμότητα στη χρηματοδότηση της υγείας, στασιμότητα ή μείωση της χρηματοδότησης της παιδείας ως ποσοστό του Α.Ε.Π., μία υπολειτουργία του Ε.Σ.Υ. με πολλά προβλήματα και μία ανεπάρκεια προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας.
Τέλος να θυμηθούμε ότι δεν υπάρχουν ενεργές πολιτικές απασχόλησης στη χώρα μας. Και η απουσία αυτών των ενεργών πολιτικών μεταφράζεται σε υποαπασχόληση, σε ετεροαπασχόληση και στην αύξηση της πραγματικής σε αντίθεση με αυτήν που καταγράφουν οι αριθμοί της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Άρα, το σύνολο αυτών των πολιτικών οδηγεί σε όξυνση των φαινομένων φτώχιας και κοινωνικών ανισοτήτων. Και είναι απορίας άξιον, που δεν πέρασε από το μυαλό της Κυβέρνησης ότι το φαινόμενο της φτώχιας θα ήταν λιγότερο οξύ, αν οι εργαζόμενοι είχαν καλύτερα εισοδήματα, αν η φορολογία τους ήταν περισσότερο δίκαιη, αν η ανεργία μειωνόταν πραγματικά και όχι μονάχα στα χαρτιά, αν ο πληθωρισμός δεν υπονόμευε το εισόδημά τους, αν το Ε.Σ.Υ. λειτουργούσε πιο αποδοτικά, μειώνοντας το κόστος που πληρώνουν από την τσέπη τους κάθε μήνα για υπηρεσίες υγείας, αν το σύστημα της κρατικής παιδείας μείωνε πράγματι το κόστος της παραπαιδείας, κάτι που δεν κάνει σήμερα, αν υπήρχε ένα πραγματικό σύστημα επανένταξης των ανέργων κι αν οι οικογένειες δεν έπρεπε να πληρώνουν πάλι από την τσέπη τους τη φύλαξη των παιδιών τους, το κόστος αυτό που έχει κάθε ελληνική οικογένεια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή είναι και η δική μας διαχωριστική γραμμή. Για μας το κράτος οφείλει να μεριμνά για τη δίκαιη φορολόγηση των εισοδημάτων. Οφείλει να μεριμνά, για την προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων. Οφείλει να μεριμνά ώστε να δημιουργούνται καλύτερες και περισσότερες θέσεις εργασίας, να παρέχονται αναβαθμισμένα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες στους πολίτες, αντάξια σ’ αυτό που θα θέλαμε να είναι η χώρα μας: μία προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα.
Αυτές είναι οι δικές μας ξεκάθαρες πολιτικές προτεραιότητες. Γιατί ρωτήθηκε από πολλούς συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας ποιες είναι οι προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτές είναι οι δικές μας προτεραιότητες και είναι σε απόλυτη αντίθεση από τις προτεραιότητες που έχουν φανεί σε τέσσερις συνεχείς προϋπολογισμούς και έχουν αποτυπωθεί πολύ ξεκάθαρα, ότι είναι επιλογές της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί σε όλα αυτά τα ζητήματα έχουμε πάει πίσω τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Λείπει, λοιπόν κι αυτό είναι ξεκάθαρο και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, η πολιτική βούληση να αντιμετωπιστούν και οι κοινωνικές ανισότητες στη χώρα μας και τα αίτια της φτώχιας. Μήπως όμως τουλάχιστον αυτό το νομοσχέδιο βοηθά την εκ των υστέρων πραγματική ανακούφιση των φτωχών; Δυστυχώς ούτε και αυτό ισχύει. Στην πράξη τι έχουμε; Έχουμε ένα προσχηματικό νομοσχέδιο που επιτρέπει στην Κυβέρνηση να βγαίνει επικοινωνιακά και να λέει «έχω φτιάξει ένα ταμείο κατά της φτώχιας».
Κατ’ αρχάς να διευκρινίσουμε ότι υπάρχει μία λανθασμένη λογική στη σύλληψη του νομοσχεδίου. Δεν χρειάζεται ένα ταμείο κατά της φτώχιας. Να θυμίσουμε ότι πετυχημένες κοινωνικές πολιτικές, εστιασμένες κοινωνικές πολιτικές, όπως η θεσμοθέτηση του Ε.Κ.Α.Σ. το 1996, δεν χρειάστηκαν τη δημιουργία ενός φορέα για να μπορέσει το Ε.Κ.Α.Σ. να διανεμηθεί στους δικαιούχους.
Αντί, λοιπόν, να φτιάχνει η Κυβέρνηση ένα ταμείο με το οποιοδήποτε κόστος λειτουργίας που έχει αυτό, με το επταμελές Διοικητικό του Συμβούλιο, με όλα αυτά, θα μπορούσε να αλλάξει τον αριθμό των δικαιούχων του Ε.Κ.Α.Σ. και να φροντίσει για το διπλασιασμό των δικαιούχων, όπως έχουμε προτείνει εμείς. Θα πετύχαινε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα με πολύ λιγότερο κόστος.
Δεύτερον, η δημιουργία αυτού του ταμείου έχει και ένα άλλο πρόβλημα. Το ερώτημα είναι ποιος θα κάνει κοινωνική πολιτική σε αυτή τη χώρα. Θα την κάνει η Κυβέρνηση, ή θα την κάνει το ταμείο; Δεν μπορεί να έχουμε και τα δύο. Είτε η Κυβέρνηση απεμπολεί στο ταμείο αυτό την κοινωνική πολιτική –να θυμίσουμε ότι η κοινωνική πολιτική είναι ο πυρήνας της πολιτικής ενός κράτους- είτε την κρατάει η Κυβέρνηση, άρα, δεν έχει λόγο ύπαρξης το ταμείο.
Αν οι προθέσεις της Κυβέρνησης ήταν ειλικρινείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα είχαμε εδώ μία πρόταση δημιουργίας ενός ταμείου, αλλά θα είχαμε εδώ μία πρόταση συγκεκριμένων πολιτικών που καταπολεμούν τη φτώχια. Δυστυχώς, τέτοια πρόταση δεν έχουμε μπροστά μας. Το μόνο που έχουμε είναι ένα νομοσχέδιο που δημιουργεί ένα κουτί, στο οποίο βάζουμε 100.000.000 ευρώ. Και επιμένω: εκατό εκατομμύρια -όχι 500.000.000. Τα υπόλοιπα 400.000.000 ευρώ είναι προθέσεις, είναι δηλώσεις του Υπουργού. Αυτήν τη στιγμή το μόνο που έχουμε στην πράξη είναι 100.000.000 ευρώ, για να δημιουργήσουμε κάτι, που έχει το βαρύγδουπο τίτλο: «Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έγιναν ήδη δύο αναφορές στο τραγικό περιστατικό της Πτολεμαΐδας, της 14χρονης κοπέλας, η οποία βρέθηκε νεκρή κοντά στο σπίτι της. Υπάρχουν αντίστοιχα περιστατικά σε όλην τη χώρα, όχι μόνο σχετικά με ναρκωτικά, αλλά περιστατικά αποξένωσης, περιστατικά περιθωριοποίησης, εξαθλίωσης. Δεν θέλω να λαϊκίσω και ειλικρινά δεν θέλω να χρησιμοποιήσω αυτήν την περίπτωση για να κατασκευάσω ένα πολιτικό επιχείρημα. Δεν μπορώ όμως, παρά να πω το εξής. Υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στο περιστατικό αυτό και στη συζήτηση που κάνουμε εδώ σήμερα, γιατί -κατά τα ψέματα- στη χώρα μας σήμερα δεν χρειαζόμαστε ένα Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, χρειαζόμαστε «πολιτική κοινωνικής συνοχής» και τέτοια πολιτική κοινωνικής συνοχής δεν πρόκειται να έχουμε από αυτήν την Κυβέρνηση.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ( Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ και για τη χρονική σας συνέπεια.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Κωνσταντίνος Καρτάλης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΤΑΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τις ευχές και από τη δική μου μεριά για το νέο έτος.
Ένας πολίτης που μας παρακολουθεί σήμερα θα πει ότι το ελληνικό κράτος μεριμνά πράγματι για την αντιμετώπιση της φτώχιας. Ποιος θα έλεγε «όχι» για ένα ταμείο που αντιμετωπίζει τη φτώχια και βελτιώνει την κοινωνική συνοχή; Όμως, αν κάποιος διαβάσει προσεκτικά το νομοσχέδιο, θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που είναι ετεροβαρές, είναι άνισο, δεν ανταποκρίνεται στο βαρύγδουπο τίτλο του, είναι ασαφές στα κριτήρια που θέτει -ποιος θα χρηματοδοτείται, ποιος θα ενισχύεται- στο εύρος των κριτηρίων. Αυτό το ταμείο ενισχύεται από ειδικούς λογαριασμούς, τη στιγμή που η Κυβέρνηση, κύριε Υπουργέ, είχε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι θα καταργήσει τους ειδικούς λογαριασμούς. Βασίζει το Ταμείο για την αντιμετώπιση της φτώχιας στους ειδικούς λογαριασμούς και μάλιστα στους ειδικούς λογαριασμούς που αφορούν δημόσια αγαθά, όπως (το δημόσιο αγαθό του περιβάλλοντος, το δημόσιο αγαθό του πολιτισμού, το δημόσιο αγαθό του αθλητισμού). Αυτούς τους ειδικούς λογαριασμούς χρησιμοποιείτε για να τροφοδοτήσετε, μεταξύ των άλλων, το ταμείο για την αντιμετώπιση της φτώχιας. Ο σκοπός βεβαίως είναι καλός. Όμως, –με συγχωρείτε- δεν υπάρχουν πόροι από πουθενά αλλού σε αυτό το κράτος και πρέπει να πάρετε χρήματα από τα δημόσια αγαθά για να τροφοδοτήσετε τη φτώχια; Γιατί δεν χρησιμοποιείτε τα χρήματα που χαρίσατε από τα διανεμόμενα κέρδη κατεβάζοντας το συντελεστή στο 25%; Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αυτό είναι 2.000.000.000 ευρώ το χρόνο. Προτιμάτε να χαρίζετε τα κέρδη σε αυτούς που είναι μέτοχοι μεγάλων επιχειρήσεων και να παίρνετε πόρους από τα ήδη περιορισμένα ταμεία που αφορούν τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, το περιβάλλον, για να τροφοδοτήσετε κάτι που εσείς αποκαλείτε «Ταμείο για τη Φτώχια»; Είναι μία πολύ καλή επικοινωνιακή προσπάθεια που κάνετε, αλλά νομίζω δεν θα περάσει, γιατί ο πολίτης καταλαβαίνει ότι η Κυβέρνηση δρομολογεί ένα φιλανθρωπικό ταμείο και όχι μία ουσιαστική κοινωνική πολιτική που βελτιώνει τον πολίτη μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και νομίζω ότι το καταλαβαίνει, αν κάνει μία απλή διαίρεση των 100.000.000 ευρώ -τα οποία έχετε δεσμεύσει στον οικονομικό Προϋπολογισμό για το 2008- με τους δικαιούχους. Αν κάνει τη διαίρεση αυτή βγαίνουν 4 ευρώ το μήνα. Κι αν εγώ δεχθώ ότι είναι 500.000.000 ευρώ που είπε ο κ. Αλογοσκούφης, τότε είναι 20 ευρώ το μήνα. Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς στους Έλληνες πολίτες, να τους λέμε την αλήθεια. Και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι κανένας Έλληνας πολίτης όταν είναι στο επίπεδο της φτώχιας δεν θα σώσει τη ζωή του, ή θα την κάνει καλύτερη, αν τα 20 ευρώ του δοθούν ανά μήνα μέσα από την πολιτική του Ταμείου που εσείς έχετε κατασκευάσει.
Το πρώτο σημείο, λοιπόν, που θέλω να θέσω, είναι, αντί χρησιμοποιούμε τον ορισμό της «φτώχιας», να χρησιμοποιήσουμε έναν άλλο δείκτη, «κίνδυνος της φτώχιας», που έχει να κάνει με το εισόδημα που χρειάζεται κάποιος για να έχει ένα επίπεδο ζωής που ανταποκρίνεται και είναι συνεπές στην ποιότητα που θέλει να έχει η συγκεκριμένη κοινωνία.
Αυτό παραπέμπει στο ελάχιστο εγγυημένο αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης και όχι στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Εσείς μιλάτε για νούμερα, εμείς μιλάμε για μία πολιτική που βελτιώνει την ποιότητα του πολίτη σε όλα τα επίπεδα, στην υγεία, στην παιδεία, στο περιβάλλον, στις μεταφορές, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό.
Το δεύτερο σημείο είναι η σύνθεση των φτωχών. Τρεις στους δέκα είναι σήμερα εργαζόμενοι, τέσσερις περίπου στους δέκα είναι είτε οικονομικά μη ενεργοί είτε άνεργοι και οι υπόλοιποι τρεις στους δέκα είναι συνταξιούχοι. Άρα, μιλάμε για μία διαστρωμάτωση η οποία καλύπτει όλα τα εύρη της ελληνικής κοινωνίας, κατά συνέπεια, κάνει το πρόβλημα ιδιαίτερα πιεστικό.
Το τρίτο σημείο είναι ότι οι τρείς στους δέκα λοιπόν φτωχούς είναι συνταξιούχοι, που σημαίνει ότι πρέπει να ενισχύσουμε τις συντάξεις για να τους βοηθήσουμε να ξεφύγουν από τη φτώχεια, να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις πιέσεις της σημερινής κοινωνίας.
Εσείς, αντιθέτως, στη δική σας πολιτική, αυτή που θα συζητηθεί στο επόμενο διάστημα, μιλάτε για συμπίεση των συντάξεων, μιλάτε για μεγαλύτερες πιέσεις που πρέπει να δρομολογηθούν σε βάρος του ‘Έλληνα συνταξιούχου.
Ακούσαμε προηγουμένως τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΛΑ.Ο.Σ., τον κ. Ροντούλη, να λέει ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία φταίνε για τη φτώχεια στη χώρα μας.
Αυτό που φταίει, κύριε Ροντούλη, είναι η νεοφιλελεύθερη άποψη που το δικό σας κόμμα επίσης πρεσβεύει σε σχέση με τα κοινωνικά και δημόσια αγαθά. Αυτό φταίει. Το ΠΑΣΟΚ έδωσε συντάξεις, επιδόματα, κοινωνικές δαπάνες, βελτίωσε τις κοινωνικές μεταβιβάσεις. Η δική σας παράταξη είναι αυτή που πρεσβεύει την αδικία στην ελληνική οικονομία. Γιατί αν ακτινογραφήσετε…
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Πως βρεθήκατε στην αντιπολίτευση;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας παρακαλώ, κύριε Ροντούλη, δεν σας διέκοψε κανείς εσάς!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΤΑΛΗΣ: Αν ακτινογραφήσετε τις προτάσεις του δικού σας κόμματος, θα διαπιστώσετε ένα κόμμα που είναι απέναντι και όχι μαζί με τον πολίτη. Αφήστε, λοιπόν, τα κροκοδίλια δάκρυα. Μεταξύ μας είμαστε και όλοι ξέρουμε τι πρεσβεύει το κάθε κόμμα.
Σημείο τρίτο: φτώχεια και νέοι. Από τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας προκύπτει ότι από τους ογδόντα χιλιάδες νέους που βγαίνουν στην αγορά εργασίας, είτε αυτοί προέρχονται από το δημοτικό, από το γυμνάσιο, από το λύκειο ή από το πανεπιστήμιο, οι σαράντα χιλιάδες βρίσκουν εργασία. Οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες νέοι δεν καταφέρνουν να βρουν εργασία, περιφέρονται στην κοινωνία, ψάχνουν να βρουν το δρόμο τους. Καλύπτονται από εποχιακές ή από μερικές απασχολήσεις, από το φαινόμενο των «STAGES» που ξεκίνησε με έναν καλό τρόπο, αλλά κατέληξε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, έναν καιάδα για το νέο άνθρωπο. Και αν πολλοί από εμάς μιλάμε για τον νέο των επτακοσίων ευρώ, εγώ διαφωνώ. Δεν υπάρχει η νέα γενιά των επτακοσίων ευρώ, υπάρχει η νέα γενιά των τετρακοσίων και των τριακοσίων ευρώ. Είναι νέοι ταπεινωμένοι, οι νεόπτωχοι νέοι. Αυτή είναι η νέα κατηγορία που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία. Και αν εμείς αναρωτιόμαστε γιατί οι νέοι στρέφουν τα νώτα τους στην πολιτική και στους πολιτικούς, είναι γιατί δεν βλέπουν προκοπή από ένα κράτος που τους έχει ταπεινωμένους, τους κρατάει στην ανεργία, τους αναγκάζει να σπεύδουν στα βουλευτικά γραφεία για να μπορέσουν να βρουν το δίκιο τους.
Σημείο τέταρτο: φτώχεια και ύπαιθρος. Έξι στους δέκα φτωχοί είναι σήμερα στην ελληνική περιφέρεια. Οι περιφέρειες που έχουν σήμερα το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας είναι η Ήπειρος, η Δυτική Ελλάδα και η Στερεά Ελλάδα. Αν κάποιος κοιτάξει αυτές τις περιοχές, θα διαπιστώσει ότι η Ήπειρος είναι η τελευταία στην απορρόφηση των κοινοτικών πόρων. Άρα πώς να παράγονται θέσεις εργασίας, πώς να παράγεται πλούτος, πώς να βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής του πολίτη;
Η Στερεά Ελλάδα εξαιρείται του στόχου ένα, γιατί λόγω της ανάπτυξης της Βοιωτίας απέκτησε Α.Ε.Π. το οποίο ξεπερνά το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Πελοπόννησος και η Δυτική Έλλάδα κάηκαν προσφάτως και δημιουργούν νέες πιέσεις στον κοινωνικό ιστό. Και όμως από τα 150.000.000 ευρώ που διατέθηκαν για την απορρόφηση, για την αποκατάσταση και την ανακούφιση των πυρόπληκτων σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της Κυβέρνησης, κύριε Υφυπουργέ, έχουν απορροφηθεί μόνον 5.000.000 ευρώ. Πώς να μην δημιουργηθούν νέες πιέσεις στον κοινωνικό ιστό; Πώς να μην προκύψει μία νέα γενιά φτωχών, που μάλιστα προέκυψαν φτωχοί από μία μεγάλη φυσική καταστροφή;
Σημείο πέμπτο: φτώχεια και εκπαιδευτικές ανισότητες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έξι στους δέκα φτωχούς είναι απόφοιτοι του δημοτικού. Πόσο μεγαλύτερη προτεραιότητα θα πρέπει να υπάρχει λοιπόν σήμερα, για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία; Πόσο μεγαλύτερη προτεραιότητα θα πρέπει να υπάρχει, ώστε να λειτουργεί πραγματικά το ολοήμερο σχολείο, να καθιερωθεί η ενισχυτική διδασκαλία, να προβλέπεται προσχολική αγωγή που να είναι δωρεάν και δημόσια, να μην υπάρχει αυτό το πρόβλημα της παραπαιδείας, να μην ιδιωτικοποιείται η παιδεία, που στρέφει πολλές ελληνικές οικογένειες μακριά από αυτό που θα ήταν το συγκριτικό πλεονέκτημά τους, εάν αποκτούσαν τα παιδιά τους γνώση;
Αν θέλετε, να μιλήσουμε για ακόμα ένα παράδειγμα: 20% περίπου του πληθυσμού της χώρας είναι αγρότες σε γεωργικά επαγγέλματα, αλιευτικά επαγγέλματα και επίσης σε επαγγέλματα τα οποία έχουν να κάνουν με τα δασικά. Από αυτές τις οικογένειες μόλις το 5% είναι φοιτητές. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι έχουμε σοβαρές κοινωνικές ανισότητες σε συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες που συναρτώνται συχνά με το φτωχότερο τμήμα του πληθυσμού.
Σημείο έκτο: φτώχεια και οικιστικό περιβάλλον. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών έκανε πρόσφατα μία μελέτη σε 2.000 σπίτια στην Αθήνα και διαπίστωσε ότι τα σπίτια των φτωχών είναι αυτά που καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια.
Δεν καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια οι φτωχοί επειδή χρειάζονται περισσότερη θέρμανση, αλλά γιατί τα σπίτια τους είναι σπίτια χαμηλής ποιότητας, δεν έχουν μόνωση, δεν έχουν τα οικοδομικά υλικά που απαιτούνται για να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες και γι’ αυτόν το λόγο καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια. Εσείς δεν μιλάτε για επίδομα θέρμανσης, μιλάτε για είκοσι ή για τέσσερα ευρώ το μήνα σε κάθε δικαιούχο από το ταμείο της φτώχειας κι έτσι πιστεύετε ότι θα αλλάξει η διαστρωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω σε ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Το ένατο σημείο είναι η φτώχεια και τα άτομα με αναπηρίες. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό είναι το μεγαλύτερο ανέκδοτο που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, η μέριμνα του κράτους για τα άτομα με αναπηρίες. Πάρτε ένα μαθητή που έχει αναπηρία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και πηγαίνετέ τον σε ένα από τα σχολεία που παρέχουν δεξιότητες στα άτομα με αναπηρίες. Δεν θα βρείτε μέσα καθηγητές, δεν θα βρείτε προνοιακό προσωπικό, δεν θα βρείτε λογοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές και μετά λέμε ότι μεριμνούμε για τις κοινωνικές ομάδες που έχουν μεγαλύτερα προβλήματα.
Σημείο δέκατο και κλείνω: Φτώχεια και νέα οικογένεια. Πολλές οικογένειες στην Ελλάδα έχουν αλλάξει χαρακτηριστικά. Υπάρχουν πολλές μονογονεϊκές οικογένειες με ένα μόνο γονέα, συνήθως τη μητέρα, πολλές οικογένειες μεταναστών, πολλές οικογένειες όπου ο ένας γονέας απουσιάζει για μακρό χρονικό διάστημα λόγω μετανάστευσης ή λόγω θητείας στο εξωτερικό, οικογένειες ρομά, οικογένειες παλιννοστούντων. Αυτές οι οικογένειες έχουν περισσότερες ανάγκες. Και όμως το ταμείο της φτώχειας που φτιάξατε για την αντιμετώπιση της φτώχειας δεν αντιμετωπίζει αυτές τις ανάγκες. Τους κρατά στο κοινωνικό περιθώριο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας παρακαλώ, ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΤΑΛΗΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι όλο αυτό το οποίο έχετε κατασκευάσει πάσχει στο περιεχόμενό του, πάσχει στις αρχές του, πάσχει στη δομή του και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορώ να καταλάβω, πώς από τη μία έχετε κηρύξει «πογκρόμ» στα δημόσια αγαθά και από την άλλη λέτε ότι θέλετε να ενισχύσετε την κοινωνική συνοχή.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Μπεγλίτης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υφυπουργέ, «χρόνια πολλά και καλή χρονιά».
Συζητάμε σήμερα το σχέδιο νόμου που έφερε το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών για το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Είναι ένας τίτλος πραγματικά φιλόδοξος, αλλά δυστυχώς σε πλήρη αναντιστοιχία με την πραγματική κοινωνική κατάσταση, σε πλήρη αναντιστοιχία με το περιεχόμενό του.
Κύριε Υφυπουργέ, η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, ένας θεσμός σοβαρός ο οποίος εκπροσωπεί τις παραγωγικές δυνάμεις και τις δυνάμεις εργασίας, σας υπέβαλε μία γνωμοδότηση στα μέσα Νοεμβρίου για το σημαντικό αυτό θέμα. Δυστυχώς καμμία από τις παρατηρήσεις, καμμία από τις προτάσεις της Ο.Κ.Ε. δεν ελήφθη υπ’ όψιν στο σχέδιο νόμου που φέρατε εδώ, στη Βουλή. Εάν δεν σέβεστε θεσμικά και πολιτικά την Ο.Κ.Ε., τότε καταργείστε την, μην τη λαμβάνετε υπ’ όψιν. Όμως θα έλεγα ότι είναι ένα σοβαρό θεσμικό και πολιτικό ατόπημα, σοβαρές γνωμοδοτήσεις να μην λαμβάνονται υπ’ όψιν. Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε το περιεχόμενο αυτής της γνωμοδότησης και γνωρίζετε πόσο επίκαιρες είναι οι παρατηρήσεις και τα αιτήματα της ΟΚΕ σε σχέση με το συζητούμενο σχέδιο νόμου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάποιος που θα διάβαζε ή θα άκουγε αυτόν τον τίτλο θα πίστευε ότι έχουμε να κάνουμε με μία εθνική υπόθεση. Γιατί πραγματικά είναι εθνική υπόθεση η καταπολέμηση της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού, των κοινωνικών ανισοτήτων, της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Δυστυχώς, όμως, ο τίτλος βρίσκεται σε πλήρη πολιτική, κοινωνική και οικονομική αναντιστοιχία με την πραγματικότητα του ίδιου του περιεχομένου και των στόχων.
Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Θέλω να πω ότι δεν έχουμε να κάνουμε μ’ ένα «εθνικό ταμείο». Θα μου επιτρέψετε να πω ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ένα «κυβερνητικό ταμείο» το οποίο ουσιαστικά θα ελέγχεται από το Υπουργείο Οικονομίας και από τα συναρμόδια Υπουργεία, χωρίς τη συμμετοχή των κοινωνικών φορέων, χωρίς τη συμμετοχή των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας.
Κύριε Υφυπουργέ, τι σας εμπόδισε να συμμετέχουν στο διοικητικό συμβούλιο του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής ευρύτερες παραγωγικές δυνάμεις, να συμμετέχουν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης μέσω της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε., να συμμετέχει η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, να συμμετέχει, αν θέλετε η Γ.Σ.Ε.Ε. και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών; Πώς μπορούμε να πειστούμε από τα λεγόμενά σας ότι πρόκειται για μια εθνική υπόθεση, όταν η σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου είναι μία υπόθεση, καθαρά και στενά, κυβερνητική;
Δείτε, αγαπητοί συνάδελφοι, την αιτιολογική έκθεση και τη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου. Επικεφαλής είναι ο Γενικός Γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής. Μέλη του, ο Γενικός Διευθυντής Θησαυροφυλακίου, ένας εκ των Υποδιοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος, καθώς και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Κύριε Υφυπουργέ, το πρόβλημα της καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού είναι απλά ζήτημα δημοσιονομικής πολιτικής; Είναι ζήτημα κάποιων καλών –εγώ να το αναγνωρίσω αυτό- τεχνοκρατών; Δεν είναι ζήτημα ολόκληρης της κοινωνίας;
Ζητάτε ευρύτερες εθνικές συνεννοήσεις και συναινέσεις και όμως έρχεστε εδώ με ένα σχέδιο νόμου που διαπνέεται από τη στενή κομματική λογική της Κυβέρνησής σας. Πραγματικά, πώς θα αντιμετωπίσετε στην επαρχία, στην περιφέρεια, στις συνοικίες, στα γκέτο των μεγάλων αστικών κέντρων το θέμα της φτώχειας, χωρίς τη συμμετοχή των έμπειρων φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Θα ήθελα την αντίδρασή σας πάνω σε αυτό.
Βεβαίως, πιστεύουμε ότι ο αγώνας για την καταπολέμηση της φτώχειας θα πρέπει να είναι μία εθνική υπόθεση. Δεν χρειάζεται όμως μόνο ρητορικά να το υποστηρίζουμε. Πρέπει και πρακτικά και με το σχέδιο νόμου να το υποστηρίξετε αυτό, κύριε Υπουργέ.
Πιστεύουμε ότι το Εθνικό Ταμείο για την καταπολέμηση της φτώχειας, το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, όπως έχει διαμορφωθεί και όπως έρχεται σήμερα προς συζήτηση, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανένα από τα σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα, καμμία από τις σοβαρές αιτίες, κοινωνικές και οικονομικές, που παράγουν τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση. Και θα συμφωνήσω με τον συνάδελφο κ. Παπακωνσταντίνου, που προηγουμένως αμφισβητούσε την ίδια τη «ratio», τη λογική αυτού του Εθνικού Ταμείου.
Χρειαζόμαστε, κύριε Υφυπουργέ, περισσότερο μία ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας. Χρειαζόμαστε αναπτυξιακές πολιτικές. Χρειαζόμαστε ολοκληρωμένες πολιτικές για την παιδεία, για την καταπολέμηση της ανεργίας, για την υποστήριξη της απασχόλησης, ολοκληρωμένες πολιτικές για τη δια βίου εκπαίδευση, για την επαγγελματική κατάρτιση, ολοκληρωμένες πολιτικές για τη στέγαση, ένα εξίσου σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα σήμερα. Χρειαζόμαστε ολοκληρωμένες πολιτικές για την καταπολέμηση της φτώχειας στα αγροτικά στρώματα. Έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα με νέους φτωχούς αγρότες, με φτωχές αγρότισσες στην περιφέρεια.
Εάν μας φέρνατε αυτό, θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε και θα μπορούσαμε να συμβάλουμε κι εμείς με τις ιδέες μας για μία ολοκληρωμένη πρόταση.
Και θα ήθελα, επειδή έχετε την εμπειρία του εξωτερικού, να σας καλέσω να συγκρίνετε, να κάνετε μία συγκριτική μελέτη με αυτά που ισχύουν στα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κύριε Υφυπουργέ, το έτος 2010 έχει οριστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πρόσφατα, ως ευρωπαϊκό έτος για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Φοβάμαι και πάλι ότι η Ελλάδα θα έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι η τελευταία, μαζί με την Ιρλανδία, ανάμεσα στα δεκαπέντε κράτη-μέλη της Ε.Ε., που θα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας.
Βάζετε φιλόδοξους στόχους: μείωση σε μία πενταετία στο 15% της φτώχειας. Σας ερωτώ: όταν χρειάζεται το 1% σε εθνικούς πόρους από το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, για να μειωθεί κατά 0,2% το ποσοστό της φτώχειας, σύμφωνα με όλες τις οικονομικές αναλύσεις, πείτε μου, σας παρακαλώ, πώς θα υλοποιηθεί αυτός ο στόχος;
Αγαπητοί συνάδελφοι, θέλω να έρθω σε ένα άλλο θέμα, στο θέμα που αναφέρεται στο άρθρο 3, παράγραφος 3, εκεί που «καθορίζονται» -με ερωτηματικό- τα κριτήρια. Κύριε Υφυπουργέ, τα κριτήρια είναι θολά. Τα κριτήρια είναι μαχητά. Και ο καθένας θα αναρωτηθεί, εάν μπορούν να χρηματοδοτηθούν με εισοδηματικές ενισχύσεις φτωχοί αγρότες ή φτωχά εργαζόμενα στρώματα ή οι νέοι με μισθό 400 ευρώ από αυτό το Εθνικό Ταμείο.
Τελειώνω με μία πρόταση. Εγώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το μόνο θετικό που βλέπω σ’ αυτό το σχέδιο νόμου, γιατί προέρχομαι από μία πυρόπληκτη περιοχή, από το Νομό Κορινθίας, είναι η τροποποίηση που έχει επέλθει με το άρθρο 7, που δίνει τη δυνατότητα στον Υπουργό Οικονομίας, κατά προτεραιότητα, να εξετάζει επενδυτικά σχέδια, με βάση το ν.3299/2004 για τις πυρόπληκτες περιοχές. Φοβάμαι, όμως, ότι και αυτή η προτεραιότητα που δίνετε, θα αποτελέσει αντικείμενο κομματικής σκοπιμότητας και μικροπολιτικών στοχεύσεων από την πλευρά της Κυβέρνησης. Δυστυχώς, έχουμε ένα σχέδιο νόμου που θα το θέλαμε ουσιαστικά φιλόδοξο, αλλά που αποτυπώνει μία βαθιά κομματική προσέγγιση για ένα σοβαρό εθνικό πρόβλημα.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε κι εμείς, κύριε συνάδελφε.
Έχει ζητήσει να κάνει μία παρέμβαση ο Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Λέγκας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Πολύ σύντομα, κύριε Πρόεδρε.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω, ακούγοντας τις τοποθετήσεις των συναδέλφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., την επιχειρηματολογία που ακούστηκε, με εξαίρεση την τελευταία τοποθέτηση. Ακούστηκαν εκφράσεις που χαρακτήρισαν αυτό το νομοσχέδιο -προσέξτε- ως ασαφές, ως άνισο, ως ετεροβαρές, ως άδικο, ως άστοχο, ως υποκριτικό, ως αναντίστοιχο με την πραγματικότητα, ως κενό κουτί, χωρίς αρχή και την ίδια ώρα λέτε ότι θα ψηφίσετε το νομοσχέδιο επί της αρχής. Είναι καλοδεχούμενη σε κάθε περίπτωση η συναίνεση που θέλετε να δείξετε -καλοδεχούμενη ειλικρινά- ωστόσο, δεν συμβαδίζει η κριτική που κάνετε με την τελική κρίση και νομίζω ότι για πολιτικούς λόγους, θα πρέπει να διορθώσετε αυτήν την αντιπολιτευτική σας κρίση, έτσι ώστε να συμβαδίζει με την τελική κρίση επ’ αυτού του νομοσχεδίου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε, κύριε Υφυπουργέ.
Το λόγο έχει ο κ. Ιωάννης Μαγκριώτης, Βουλευτής Θεσσαλονίκης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
«Καλή χρονιά, πολύ και καλή δουλειά για όλους μας» και πρώτα-πρώτα για τους κυβερνώντες που τόσο επαίρονται για το αποτέλεσμα της 16ης του Σεπτέμβρη, γιατί τις εθνικές εκλογές τις βλέπουν σαν ποδοσφαιρικό αγώνα, ανεξάρτητα, αν ο διαιτητής ακυρώσει έγκυρο γκολ της αντίπαλης ομάδας, ανεξάρτητα, αν δώσει κάλπικο πέναλτι, αρκεί να πάρουμε τη νίκη και τους τρεις βαθμούς. Έτσι είναι κάπως και το αποτέλεσμα των τελευταίων εθνικών εκλογών. Αν είχατε εμπιστοσύνη στη δουλειά σας, αν είχατε εμπιστοσύνη στην πολιτική και τα αποτελέσματα, δεν θα προκαλούσατε πρόωρες εκλογές καταμεσής του καλοκαιριού, για να μηδενίσετε τον προεκλογικό διάλογο και τη συζήτηση των μετεκλογικών προγραμμάτων. Πήγατε με κρυφή ατζέντα, χωρίς διάλογο και σήμερα φαίνονται τα αποτελέσματα.
Επαίρεστε για μία νίκη στην οποία χάσατε τετρακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρους, γιατί έχετε τυφλωθεί από τη λάμψη της κυβερνητικής εξουσίας, γιατί αυτό σας ενδιαφέρει. Η εξουσία για την εξουσία και όχι η ουσία της πολιτικής. Και βεβαίως, δεν σας ανησυχούν καθόλου οι έρευνες της κοινής γνώμης, οι οποίες δείχνουν μοναδική κάμψη, λίγους μήνες μετά τις εκλογές, του κόμματός σας. Τίποτα δεν σας ανησυχεί στο βαθμό που κρατάτε τους εκατόν πενήντα δύο Βουλευτές και έχετε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και τους κυβερνητικούς και κρατικούς θώκους.
Εμάς μας ενδιαφέρει η ουσία της πολιτικής. Δεχθήκαμε επώδυνα το εκλογικό αποτέλεσμα και προσπαθούμε να βρούμε το δρόμο μας. Το δρόμο της αντίστασης στην πολιτική σας, υπερασπιζόμενοι τα λαϊκά συμφέροντα, τα συμφέροντα της χώρας και φυσικά το δρόμο της εναλλακτικής πρότασης και αυτή η εναλλακτική πρόταση για την ανάπτυξη και το μέλλον της χώρας, να είστε βέβαιοι ότι πολύ γρήγορα θα συναντηθεί με τη μεγάλη λαϊκή και κοινωνική πλειοψηφία και θα γίνει δύναμη πολιτικής ανατροπής και αλλαγής.
Εγώ να συγχαρώ τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, για την απαρίθμηση που έκανε των ομιλητών στο συζητούμενο νομοσχέδιο. Παρέλειψε, όμως, να μετρήσει και τους ομιλητές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που δίνουν εδώ καθημερινά τη μάχη για τα λαϊκά συμφέροντα και που αθροιστικά είναι πάνω από το 50% των καταγεγραμμένων ομιλητών στη λίστα της σημερινής διαδικασίας.
Έτσι είναι και κάθε φορά οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ στην Αίθουσα της Βουλής και στις επιτροπές υπερασπιζόμενοι τα λαϊκά συμφέροντα και προσφέροντας και προτείνοντας τις εναλλακτικές προτάσεις.
Θα μου επιτρέψετε ακόμα να πω, αναφερόμενος στον κ. Δένδια, τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας, που μη έχοντας να πει ουσιαστικά επιχειρήματα γύρω από το συζητούμενο νομοσχέδιο, μας έκανε μια περιήγηση στην ιδεολογία της Νέας Δημοκρατίας. Και μας είπε ότι εμείς ταυτιζόμαστε με τον εκπρόσωπο της αστικής τάξης τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Αγαπητέ συνάδελφε, γνωρίζεις πάρα πολύ καλά, πως εκείνη την εποχή δεν υπήρχε μεγαλοαστική τάξη στη χώρα. Υπήρχαν μερικά μεσοστρώματα, τα στρώματα των πόλεων, τα αστικά στρώματα, που κυρίως ήταν επαγγελματίες, κάποιοι τότε επιστήμονες, έμποροι και πραματευτάδες. Την ριζοσπαστικότητα λοιπόν, των στρωμάτων αυτών, μαζί με τα πρώτα εργατικά και λαϊκά στρώματα που εμφανιζόταν, εξέφραζε εκείνη την εποχή με την πρότασή του, και τη στρατηγική του ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αυτή είναι η δική μας προβολή στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η πολιτική προβολή και ολοκληρώθηκε βεβαίως, με τα μεγάλα μηνύματα, τα μεγάλα σαλπίσματα των μεγάλων σοσιαλιστικών και προοδευτικών ρευμάτων και αποτυπώθηκε στη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη στο τρίπτυχό μας «Ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη».
Για μας, λοιπόν, ο πολιτικός φιλελευθερισμός εκφράζεται μέσα από τη λαϊκή κυριαρχία, αλλά και από την οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών, την οργάνωση των εργαζομένων, των κοινωνικών τάξεων και την οργάνωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που εσείς μαχητικά αρνηθήκατε κάθε φορά την ανάπτυξη αυτών των βάθρων της σύγχρονης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το αποδεχόσασταν βεβαίως στη συνέχεια ως πραγματικότητα στις περισσότερες των περιπτώσεων, περιορίζοντας τις αρμοδιότητες και φυσικά τους πόρους, σ’ αυτήν ακριβώς τη χώρα, που το ΠΑ.ΣΟ.Κ προτείνει και τη μεγάλη αλλαγή, τη μεγάλη ανατροπή του διοικητικού και οικονομικού μοντέλου, την Ελλάδα των περιφερειών. Αυτές είναι οι μεγάλες τομές και ανατροπές, που εκφράζουν και εκπροσωπούν τον πολιτικό φιλελευθερισμό και τη λαϊκή κυριαρχία. Σεις, μένετε πίσω στα στερεότυπα του παρελθόντος και απλώς τα παρακολουθείτε στην εξέλιξή τους με πολλές δεκαετίες υστέρηση.
Πού είναι όμως η πτυχή της κοινωνικής δικαιοσύνης, μέσα από τον οικονομικό σας φιλελευθερισμό; Φυσικά δεν μπορεί να αποτυπωθεί, γιατί η πολιτική σας προβολή, στο παρελθόν μπορεί να φθάνει στους φεουδάρχες και τους τσιφλικάδες του θεσσαλικού κάμπου και της Αττικής και της μη απελευθερωμένης ακόμα Μακεδονίας. Η δική μας όμως πολιτική προβολή, έχει κάθε φορά την έκφραση του πολιτικού ριζοσπαστισμού, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού. Αυτή είναι η δική μας ιδεολογική συνέπεια και σταθερότητα και έτσι αποτυπώνεται και στη σημερινή εποχή με το αίτημα της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά και ταυτόχρονα και του κράτους δικαίου και της κοινωνίας της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης γενικότερα.
Συναδέλφισες και συνάδελφοι, το συζητούμενο νομοσχέδιο ξέρετε, ο απλός κόσμος λέει ότι είναι ένα απλό φιλοδώρημα των νεόπλουτων της χώρας μας στους νεόπτωχους και ένα φιλοδώρημα το οποίο δεν δίνεται ούτε από το περίσσευμα του κρατικού προϋπολογισμού, ούτε από τα πρόσθετα κερδοσκοπικά έσοδα, που έχει ακόμα και από την αύξηση της τιμής των καυσίμων. Είναι ένα φιλοδώρημα, που ανακατανέμει τους πόρους της προνοιακής και κοινωνικής πολιτικής που μέχρι τώρα ασκούσε το κράτος. Και φαίνεται καθαρά, από που συγκεντρώνετε αυτά τα χρήματα για τον πρώτο χρόνο και φυσικά για τα επόμενα χρόνια. Και ξέρετε πάρα πολύ καλά, πως επειδή αυτοί οι κωδικοί συγκεντρώνουν σταθερά ποσά κάθε χρόνο, το 20% των χρημάτων που συγκεντρώνουν αυτοί οι κωδικοί, όπως αποτυπώνεται και στη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ουδέποτε θα φθάσουν στα 2.000.000.000 ευρώ. Συνεπώς πρέπει να πείτε, το συμπλήρωμα που είναι πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ, από πού θα οικονομηθεί, από ποιόν κωδικό; Θα είναι από τον κρατικό προϋπολογισμό ή είναι ένα άδειο πουκάμισο, όπως όλοι λένε η σημερινή σας πρόταση για το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής; Απλώς είναι ένα επικοινωνιακό τρικ, για να συγκαλύψετε την οικονομική και κοινωνική σας πολιτική.
Κύριε Πρόεδρε, είπαν οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας ότι δεν κάνουν κοινωνική και προνοιακή πολιτική με δανεικά. Θα συμφωνήσω μαζί τους ότι μεγάλο μέρος της κοινωνικής και προνοιακής πολιτικής αλλά και της μεγάλης αναδιανομής που έκλεισε τη μεγάλη ψαλίδα στα εισοδήματα στη χώρα μας στη δεκαετία του 1980 ήταν δανεικό. Τα όφειλε όμως η ελληνική πολιτεία απέναντι στα λαϊκά στρώματα, απέναντι στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Και δικαίως άσκησε ο Ανδρέας Παπανδρέου εκείνη την εποχή αυτήν την πολιτική.
Πέστε μας όμως εσείς, που ακολουθείτε μια πολιτική εξυγίανσης της οικονομίας, το δημόσιο χρέος και σε απόλυτους αριθμούς και πολύ περισσότερο σε επίπεδα ποσοστών, είναι στο επίπεδο που το παραλάβατε; Οι λογιστικές σας αλχημείες, οι ιδιωτικοποιήσεις και τα λογιστικά τρικ είναι που το κατεβάζουν αριθμητικά. Στην ουσία είναι πολύ πιο ψηλά. Όμως έχετε δημιουργήσει και δύο ακόμη χρέη, το χρέος των Σ.Δ.Ι.Τ. που οι ιδιώτες επενδύουν στα μεγάλα δημόσια έργα, αλλά και στις υποδομές της υγείας και της παιδείας νοσοκομεία και σχολεία, με αποτέλεσμα την επόμενη πενταετία, να πληρώνουν πολλαπλάσια οι Έλληνες πολίτες και τέλος το μεγάλο χρέος με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, με τα 100.000.000.000 ευρώ της δανειακής ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων.
Η αναπτυξιακή και οικονομική σας πολιτική, στηρίζεται σε πήλινα πόδια με οροφή και αδιέξοδα. Τα σημάδια της ύφεσης και του πληθωρισμού στον επικίνδυνο δρόμο του στασιμοπληθωρισμού της δεκαετίας του 1970, κάνουν δραματικά την εμφάνισή τους και δεν λέτε να το καταλάβετε. Αυτή είναι η πολιτική σας και τα αποτελέσματά της. Γι’ αυτό ακριβώς κατρακυλάει η Κυβέρνηση. Δυστυχώς όμως, υποφέρει και η κοινωνία. Δυστυχώς κατρακυλάει και το πολιτικό σύστημα.
Θα πρέπει, λοιπόν, να ανατρέψουμε αυτήν την πορεία. Εδώ είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να δώσει τη διαφορετική του πρόταση και καθημερινά δίνει τη μάχη του μέσα στην κοινωνία.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ο κ. Πολατίδης έχει το λόγο.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Να ευχηθώ και εγώ με τη σειρά μου χρόνια πολλά στους παρισταμένους συναδέλφους.
Το νομοσχέδιο όπως έχει μετονομαστεί τώρα σε νομοσχέδιο για το Ταμείο Συνοχής και όχι φτώχειας όπως ήταν πριν, κατ’ αρχάς έχει το πρόβλημα που επισημάνθηκε, το τι ακριβώς είναι η συνοχή. Και ο εισηγητής της Πλειοψηφίας και ο δικός μας αγορητής, επεσήμαναν ότι τελικά μιλάμε για τη φτώχεια. Γιατί πάμε να την ονομάσουμε συνοχή; Η συνοχή είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα. Και αφού είναι εδώ ο κ. Δένδιας, θα πω ότι στην κοινωνία που έπαιζε τότε ο Νίκος Ξανθόπουλος, πήγαινε και έδινε ένα πιάτο φαγητό στο διπλανό όταν πεινούσε. Και σήμερα έχουμε μια άλλη κοινωνία που αδιαφορεί, που κοιτάει να κάνει ταξίδια σε εξωτικούς παραδείσους με τους έχοντες και κατέχοντες να αδιαφορούν αν το παιδί το διπλανό πεινάει. Σ’ αυτήν όμως την κοινωνία, το κοινωνικό πρότυπο το οποίο εσείς περνάτε ως οπαδοί του φιλελευθερισμού ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Νέα Δημοκρατία, δημιουργεί προβλήματα που πάτε να τα λύσετε. Εγώ θα ρωτήσω τι δημιουργεί τη φτώχεια. Να πάμε ένα βήμα προς τα πίσω. Τη δημιουργεί το σύστημα; Δημιουργείται από μόνη της; Είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό των ανθρώπινων κοινωνιών το οποίο δεν μπορεί με τίποτα να εξαλειφθεί;
Εγώ θα αναφέρω ορισμένους παράγοντες. Έχουμε ή δεν έχουμε καταστροφή του παραγωγικού δυναμικού στη χώρα μας; Έχουμε ή δεν έχουμε διώξιμο των επιχειρήσεων και μετανάστευσή τους στο εξωτερικό; Έχουμε ή δεν έχουμε ανθρώπους, οι οποίοι έχουν μάθει μέχρι μια ηλικία στην οποία είναι πολύ μικροί για να πάρουν σύνταξη και πολύ μεγάλοι φυσικά για να αλλάξουν δραστηριότητα και μένουν χωρίς δουλειά διότι κλείνουν οι επιχειρήσεις; Δεν τις ξέρουμε αυτές; Δεν ξέρουμε τι έγινε στη Νάουσα; Δεν ξέρουμε τι έγινε στη Θεσσαλονίκη;
Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν την πολιτική; Κανείς. Δεν παράγεται αυτή η φτώχεια από τα κοινωνικά πρότυπα αλλά και από τα εργασιακά πρότυπα τα οποία εσείς δημιουργείτε;
Τους ανασφάλιστους νέους, που μεταφέρουν πίτσες με 400 ευρώ το μήνα, ποιος τους έχει δημιουργήσει; Εμείς, το δικό μας κόμμα; Δεν είναι υπεύθυνοι γι’ αυτά φυσικά και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία; Φυσικά και είναι. Δεν έχουμε εισαγωγή συνεχώς φτωχών λαθρομεταναστών, μεταναστών, πείτε τους όπως θέλετε, δεν θα διαφωνήσουμε στο όνομα.
Και το ίδιο το νομοσχέδιο, αυξάνει συνεχώς τις κατηγορίες των συνανθρώπων μας, οι οποίες καλώς ή κακώς, θα πρέπει -με βάση τα ψίχουλα τα οποία δίνει το νομοσχέδιο- να αντιμετωπίσουν τα δικά τους προβλήματα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία δεν είναι συνυπεύθυνοι;
Τι κάνουμε αυτήν τη στιγμή; Κατ’ αρχάς βγάζουμε ένα στατιστικό όριο, το οποίο είναι, σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, το 60% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος. Ναι, αλλά το 60% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος, όταν αυτό το εισόδημα στην Ελλάδα είναι ούτως ή άλλως χαμηλό, επαρκεί για πολύ λίγα πράγματα.
Έχουμε μία τετραμελή οικογένεια που έχει εισόδημα 11.500 ευρώ. Εμείς τους δίνουμε άλλα 500 ευρώ από το Ταμείο Συνοχής και το εισόδημα γίνεται 12.000 ευρώ. Άρα με 1000 ευρώ το μήνα, μία τετραμελής οικογένεια θεωρείται ότι δεν έχει πρόβλημα φτώχειας. Κάνετε μεγάλο λάθος και νομίζω ότι όλοι το κατανοείτε αυτό.
Η εισαγωγή φτωχών, που κάνουμε συνεχώς από τρίτες χώρες, δεν θα λειτουργήσει εις βάρος αυτών που είναι ήδη μέσα στη χώρα μας; Αυτοί που δουλεύουν σε ανειδίκευτη εργασία -είτε Έλληνες είτε αλλοδαποί- δεν έχουν συνεχώς μεγαλύτερο και εξαντλητικό έλεγχο από τους υπόλοιπους που θα έρθουν; Δεν έχουμε ένα συνεχή ανταγωνισμό, δηλαδή να προσπαθούν όλο και περισσότεροι, σε μία οικονομία που καλώς ή κακώς δεν έχει πολλές θέσεις για ανειδίκευτη εργασία; Δεν έχουμε επιπλέον ανταγωνισμό από αυτούς που έρχονται;
Οι πολιτικές της παγκοσμιοποίησης, δήθεν δημιουργούν κέρδη, δήθεν δημιουργούν ωφέλεια για την οικονομία. Βέβαια είχαμε και το μεγάλο επιχείρημα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι χάρη στις πολιτικές που ακολούθησε, πετύχαμε αυτό το μεγάλο εθνικό «στόχο» της Ο.Ν.Ε..
Έχουμε, λοιπόν, αυτά τα κέρδη να πηγαίνουν στο κεφάλαιο, μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας και το κόστος να το φορτώνονται οι εργαζόμενοι. Ό,τι κέρδισαν κάποιοι βιομήχανοι ή κεφαλαιούχοι, όλα αυτά προσπαθούμε τώρα να τα δώσουμε πίσω, φορολογώντας ποιον πάλι; Το μόνιμο υποζύγιο της ελληνικής κοινωνίας, το φορολογούμενο και από όποιον μπορούμε φυσικά να πάρουμε τα λεφτά, γιατί υπάρχουν και κάποιοι που φοροαποφεύγουν. Τίποτα δεν είναι δωρεάν, ακόμα και αν δεχθούμε ότι οι νεοταξικές πολιτικές, πράγματι, μειώνουν το πρωτογενές κόστος.
Θα αναφερθώ τώρα στο θέμα των τριτέκνων, το οποίο φυσικά δεν είναι άσχετο με τα κοινωνικά πρότυπα που έχουν περάσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία. Έχουμε μία κοινωνία, στην οποία όχι απλώς έχουν κτυπήσει καμπανάκια, έχουν κτυπήσει τεράστιες και πολλές καμπάνες. Πολλοί λένε ότι δεν έχουμε και τα περιθώρια να αντιμετωπίσουμε το δημογραφικό πρόβλημα.
Υπάρχει το θέμα της υπόσχεσης της Νέας Δημοκρατίας, να δώσει την πολυτεκνική ιδιότητα στους τριτέκνους. Παρ’ όλα αυτά δίνει μόνο το επίδομα. Από έναν πίνακα, τον οποίο θα καταθέσω στα Πρακτικά, που έχει κάνει ο Σύλλογος Τριτέκνων, φαίνεται ότι το μεγαλύτερο σε κόστος από όλα αυτά που έγιναν, είναι το επίδομα. Άρα, ήδη ένα μεγάλο μέρος έχει καλυφθεί. Γιατί δεν δίνονται και τα υπόλοιπα;
Όλα τα υπόλοιπα επιδόματα, όπως τα μειωμένα εισιτήρια στον Ο.Σ.Ε., τα Κ.Τ.Ε.Λ., οι άδειες ταξί, μια προτίμηση στις εργατικές κατοικίες, η δωρεάν παραχώρηση, όλα αυτά δεν έχουν κόστος για το δημόσιο. Γιατί δεν τα δίνετε; Γιατί δεν τηρείτε αυτήν την υπόσχεσή σας;
Ποιος είναι ο στόχος αυτού του μέτρου; Είναι η βελτίωση του δημογραφικού προβλήματος; Είναι η προσπάθειά σας να λύσετε ένα οξύ πρόβλημα ή είναι η προσπάθειά σας να πείτε ότι κάνετε κάτι χωρίς στην πραγματικότητα να κάνετε το παραμικρό;
Θα αναφερθώ και σε μία τροπολογία, που αναφέρεται στους πλημμυροπαθείς και κατατέθηκε ως πρόσθετη.
Έχει μείνει έξω ο Νομός Σερρών, κύριε Υπουργέ. Ελπίζω να ληφθεί υπ’όψιν. Δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να τοποθετείται σε νομούς συγκεκριμένα, όποιος είναι πλημμυροπαθής ανά την Ελλάδα, σε συγκεκριμένες περιοχές, αλλά πολύ περισσότερο για το Νομό Σερρών, στον οποίο υπήρχαν πολλά θύματα, νομίζω ότι πρέπει να γίνει μια διόρθωση στην τροπολογία, ούτως ώστε να ενταχθεί και ο Νομός Σερρών.
Απαντώντας στους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οι οποίοι είπαν διάφορα πράγματα για το κόμμα το δικό μας, θα ήθελα να πω ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν πρέπει να μιλάνε για σκοινί. Η μεγαλύτερη απάτη κι η μεγαλύτερη κλοπή εις βάρος των φτωχών στην Ελλάδα, έγινε με το Χρηματιστήριο. Μη λέμε τώρα ό,τι θέλουμε. Να θυμηθούμε ότι επί εποχής Σημίτη, πληρώθηκαν οι επιχειρήσεις κι οι βιοτεχνίες από τη βόρειο Ελλάδα και από το νομό το δικό μου, για να μεταναστεύσουν στη Βουλγαρία. Και μην ξεχνάμε ότι για όλα αυτά που κάνετε, έχετε μπροστά σας το παρελθόν. Μην ασχολείστε μ’ εμάς. Ασχοληθείτε με τα φιλαράκια σας της Νέας Δημοκρατίας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ τον κύριο συνάδελφο με τα «φιλαράκια» του και παρακαλώ τον κ. Φίλιππο Σαχινίδη, Βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να έρθει στο Βήμα.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να ευχηθώ σ’ όλους χρόνια πολλά και καλή χρονιά.
«Κάλλιο αργά παρά ποτέ», λέει ο ελληνικός λαός κι εμείς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. συμφωνούμε ότι είναι προτιμότερο να συζητάμε έστω και το 2008 την πρώτη πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας για την καταπολέμηση της φτώχειας παρά να σας κάνουμε κριτική γιατί δεν έχετε κάνει τίποτε μέχρι στιγμής για ένα ζήτημα κομβικό για την κοινωνική συνοχή της χώρας.
Πριν τοποθετηθώ επί του νομοσχεδίου, ας δούμε τι συνέβη κατά την παρελθούσα τετραετία που ήσαστε στην εξουσία. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει σε συνθήκες φτώχειας αυξήθηκε το 2006 στο 21%. Καταθέτω σχετικό στατιστικό στοιχείο.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Φίλιππος Σαχινίδης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Πρόκειται για τη δεύτερη υψηλότερη αναλογία μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μόνη χειρότερη χώρα είναι η Λετονία.
Όμως μια μεγάλη, αν θέλετε, ανατροπή, υπήρξε και στο χάσμα πλουσίων και φτωχών. Το 2006 τα λεπτά που απολάμβανε το 20% των Ελλήνων με το πιο υψηλό εισόδημα, ήταν 6,1 φορές πιο πολλά απ’ αυτά που έπαιρνε το 20% των πιο φτωχών. Το 2005 ήταν 5,8. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι τα αποτελέσματα της οικονομικής σας πολιτικής, ήταν να ενταθούν οι κοινωνικές ανισότητες. Καταθέτω σχετικό στατιστικό στοιχείο από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Φίλιππος Σαχινίδης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Εκείνο όμως το στοιχείο που είναι πιο ανησυχητικό, είναι η ανάδειξη μιας νέας κατηγορίας πτωχών μεταξύ των συμπολιτών μας. Είναι οι «νεόπτωχοι». Ποιοι είναι αυτοί; Δεν είναι μόνο οι υπέργηροι ή οι χαμηλοσυνταξιούχοι ή οι άνεργοι, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Ανάμεσά τους βλέπει κάποιος νέους ανθρώπους με πτυχία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, νέους που έφυγαν από το χωριό τους, ελπίζοντας σε καλύτερη τύχη στην πόλη, αλλά τελικά κατέληξαν άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους σε ώριμη ηλικία, όπως στο εργοστάσιο ζάχαρης στη Λάρισα -πολλοί απ’ αυτούς βιώνουν συνθήκες αβεβαιότητας για τη μελλοντική τους απασχόληση- γυναίκες, μέλη μονογονεϊκών ή πολύτεκνων οικογενειών. Νέοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας ή οικογένειες με έναν εργαζόμενο, σήμερα πλέον απειλούνται από τη φτώχεια.
Η δουλειά σήμερα δεν προασπίζει από τον κίνδυνο της φτώχειας. Το ένα στα τρία νοικοκυριά, στα οποία εργάζεται μόνο ένας ενήλικας, βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Παλιότερα ένας εργαζόμενος, μπορούσε να συντηρήσει την οικογένειά του. Σήμερα δεν μπορεί να συντηρήσει ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολλά νέα παιδιά, αποφεύγουν σήμερα να κάνουν οικογένεια και ζουν με τους γονείς τους μέχρι και την ηλικία των τριάντα και ακόμη περισσότερο. Τι φταίει; Προφανώς οι οικονομικές σας πολιτικές, η ανάπτυξή σας που στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια.
Φταίει η απογραφή, που οδήγησε σε μικρότερο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, σε υψηλότερους φόρους, σε λιγότερες δαπάνες για την παιδεία και την υγεία. Φταίει η πολιτική σας, που οδήγησε στη διάλυση των μικρομεσαίων οικογενειακών επιχειρήσεων. Φταίει η πολιτική σας για την ακρίβεια, που εξανεμίζει το εισόδημα των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων. Φταίει η αδυναμία σας να προστατέψετε τους ανθρώπους της υπαίθρου, που βιώνουν ένα βίαιο μετασχηματισμό της τοπικής αγροτικής οικονομίας, μετά την εφαρμογή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Εγκαταλείψατε τους ανθρώπους της υπαίθρου, χωρίς να τους δώσετε προοπτική, χωρίς να κάνετε το παραμικρό.
Τι προσφέρετε, αλήθεια, στα νέα παιδιά της υπαίθρου; Ποιες είναι οι νέες επιλογές για απασχόληση, για τις θέσεις εργασίας που καταστρέφονται στη γεωργία και στην κτηνοτροφία; Στείλατε τους νέους στα αστικά θερμοκήπια της ανεργίας. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η συμμετοχή των νέων ηλικίας δεκαέξι έως είκοσι τεσσάρων ετών στις συνθήκες φτώχειας, ξεπερνά το μέσο όρο. Φθάνει το 23%. Μία στις τρεις οικογένειες με τρία ή περισσότερα παιδιά είναι φτωχές. Ακόμη χειρότερα, κατά τη διάρκεια που είσαστε στην εξουσία, η φτώχεια των παιδιών κάτω από τα δεκαέξι αυξήθηκε τρεις ποσοστιαίες μονάδες.
Η πολιτική σας για την οικογένεια δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα. Είναι σύμπτωση ότι ο δανεισμός των νοικοκυριών αυξήθηκε κατά τη τετραετία σας, από τα 40.000.000.000 ευρώ στα 95.000.000.000 ευρώ; Δικό σας δημιούργημα είναι μια νέα κατηγορία πολιτών, οι «καρτοκυνηγοί», νέα παιδιά που δανείζονται συνεχώς με κάρτες, μεταφέροντας χρέη από τη μία κάρτα στην άλλη. Συσσωρεύονται νέα χρέη. Οι τράπεζες χορηγούν συνεχώς νέα δάνεια μέσα από νέα προϊόντα. Έτσι, όμως, τα παιδιά αυτά υπονομεύουν ακόμη περισσότερο το μέλλον τους. Είναι μια νέα γενιά. Είναι η γενιά των «STAGE». Είναι η γενιά των δανεικών, αυτή που δημιουργείτε με τις πολιτικές σας.
Για να μη δημιουργηθεί παρανόηση, δεν έχουμε απλώς αύξηση της φτώχειας κατά το διάστημα που κυβερνάτε. Έχουμε ένα αυξανόμενο κύμα αβεβαιότητας. Το 60% των Ελλήνων, σύμφωνα με έρευνα της «ΚΑPΑ RESEARCH”, φοβάται ότι ένα απρόβλεπτο γεγονός, μπορεί να τους οδηγήσει σε συνθήκες φτώχειας. Είναι μία κατάσταση που κάνει τους πολίτες πιο συντηρητικούς, πιο φοβισμένους. Τους οδηγεί σε ακραίες πολιτικές προτάσεις και επιλογές.
Μην αγνοείτε την ιστορία. Η άνοδος του ναζισμού και του φασισμού έγινε σε συνθήκες υψηλής αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, έρχεται ως αποτέλεσμα της αδυναμίας των κομμάτων εξουσίας να δώσουν ουσιαστικές απαντήσεις στα προβλήματα της κοινωνίας. Έχετε ευθύνη να συνεισφέρετε στην ομαλή λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος.
Λέτε στην εισηγητική έκθεση ότι η φτώχεια δεν οφείλεται στην έλλειψη προγραμμάτων, αλλά στην απουσία στόχευσης. Και σεις, τι κάνετε τέσσερα χρόνια; Γιατί αφήνετε να σπαταληθούν πόροι, οι οποίοι δεν παράγουν τα επιθυμητά κοινωνικά αποτελέσματα;
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν ζητώ περικοπή των δαπανών, αλλά την αποτελεσματικότερη αξιοποίησή τους. Τι κάνατε προς αυτήν την κατεύθυνση τα τελευταία τέσσερα χρόνια; Πολύ φοβάμαι ότι δεν κάνατε τίποτα. Η αποτελεσματικότητα των δαπανών χειροτέρεψε. Αντί να μειώνει τον πληθυσμό που βρίσκεται σε συνθήκες φτώχειας κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες, σύμφωνα με τη EUROSTAT, τη μειώνει κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες. Καταθέτω σχετικό στοιχείο.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Φίλιππος Σαχινίδης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Αυτά τα λέει η EUROSTAT.
Και δεν μας λέτε, εν πάση περιπτώσει, πώς θα πετύχετε να βελτιώσετε τη στόχευση, όπως περιγράφετε μέσα στο νομοσχέδιο, πώς θα αντιμετωπίσετε αποτελεσματικότερα αυτούς που είναι φτωχοί. Και πάλι ποιους φτωχούς; Φοβάμαι ότι θα παίξετε με τα μεγέθη, όπως ο φοιτητής, ο οποίος κάνει ένα διδακτορικό, δεν του βγαίνουν τα αποτελέσματα, γιατί το μοντέλο που έχει δεν είναι σωστό και μαγειρεύει τα αποτελέσματα, για να επιτύχει το επιθυμητό -αν θέλετε- συμπέρασμα.
Θα στοχεύσετε, υποψιάζομαι, όσους βρίσκονται λίγο κάτω από τη γραμμή της φτώχειας, για να πετύχετε το στόχο, γιατί δεν θέλετε να βοηθήσετε αυτούς που πραγματικά είναι φτωχοί. Το μόνο που θέλετε να κάνετε, είναι να ενισχύσετε την επικοινωνιακή σας πολιτική, να πάρετε αυτούς που είναι κάτω από τη γραμμή της φτώχειας, να τους περάσετε από πάνω και να πείτε: «Να, η δική μας η πολιτική παράγει αποτέλεσμα».
Πρόβλημα, όμως, υπάρχει και με τη χρηματοδότηση. Το είπε άλλωστε και ο συνάδελφός μου ο κ. Καρτάλης. Στηρίζεστε σε ειδικούς λογαριασμούς, αλλά εσείς μόλις προηγουμένως, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, μας είπατε ότι στόχος και κατεύθυνσή σας, είναι να καταργήσετε τους ειδικούς προϋπολογισμούς. Δεν μας είπατε το χρονοδιάγραμμα. Πότε θα πάμε από τα 100.000.000 στα 2.000.000.000; Πόσο θα ενισχύεται εν πάση περιπτώσει το ταμείο αυτό κάθε χρονιά;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ένα λεπτό, σας παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε.
Ομολογείτε ότι τελικά, έμμεσα, δεν θα καταργήσετε τους ειδικούς λογαριασμούς. Η φτώχεια δεν καταπολεμάται με επιδοματικές πολιτικές. Η φτώχεια καταπολεμάται με την ανατροπή των συνθηκών που οδηγούν σε ανεργία, υποαπασχόληση, χαμηλές αμοιβές και ακρίβεια.
Πρέπει, λοιπόν, να αλλάξετε τις πολιτικές σας. Όμως, τότε, δεν θα είστε αρεστοί σ’ αυτούς που σας στηρίζουν, σ’ αυτούς που χαρίζετε δισεκατομμύρια με τροπολογίες, σ’ αυτούς που χαρίζετε δισεκατομμύρια με φορολογικές μεταρρυθμίσεις.
Οι πολιτικές σας παράγουν φτώχεια και όσο δεν τις αλλάζετε, η φτώχεια στη χώρα μας θα αυξάνεται.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Β΄ Περιφέρεια της Αθήνας κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.
ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ευχηθώ κι εγώ σε όλους μια καλή νέα χρονιά, δημιουργική, με υγεία και δύναμη.
Προηγουμένως, κύριος Υφυπουργός έδειξε την έκπληξή του, όσον αφορά την κριτική που ασκεί η Αντιπολίτευση και ειδικότερα απευθύνθηκε στους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που πήραν το λόγο.
Κύριε Υφυπουργέ, η κριτική μας στο σχέδιο νόμου που συζητούμε σήμερα, είναι μια κριτική που βασίζεται σε δυο συγκεκριμένους λόγους.
Ο πρώτος λόγος, είναι ότι το φαινόμενο της φτώχειας, της συνεχούς διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, δεν είναι ένα αποτέλεσμα, το οποίο έχει έλθει έτσι, νομοτελειακά στη χώρα μας. Είναι ένα αποτέλεσμα που αφορά τις δικές σας επιλογές, αφορά τις πολιτικές που εσείς ασκείτε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είναι το αποτέλεσμα των δικών σας πολιτικών μέτρων που συνεχώς υλοποιείτε.
Ο δεύτερος λόγος, για τον οποίο ασκούμε κριτική στο νομοσχέδιο που έχετε παρουσιάσει, είναι ότι κάτω από αυτόν τον φιλόδοξο πραγματικά τίτλο –όπως και προηγούμενοι συνάδελφοι αναφέρθηκαν- της σύστασης ενός Εθνικού Ταμείου για την Κοινωνική Συνοχή, στην πραγματικότητα μ’ έναν τρόπο επιφανειακό, με έναν τρόπο αποσπασματικό και άκρως επικοινωνιακό, για να εξισορροπήσετε τις εντυπώσεις μπροστά στη μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει η πολιτική σας, τη μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλεί συνεχώς η διεύρυνση των ανισοτήτων, με την ακρίβεια, που δημιουργεί την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που βιώνει ο Έλληνας πολίτης, μπροστά στη μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια που εκδηλώθηκε πριν από έναν μήνα απέναντι στις αλλαγές που επιχειρείτε να φέρετε με έναν τρόπο αυταρχικό και μονόπλευρο στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, έρχεστε προσπαθώντας να δείξετε ένα κοινωνικό πρόσωπο, μ’ έναν τρόπο όμως που είναι καθαρά αναποτελεσματικός, μ’ έναν τρόπο που δεν μπορείτε κι εσείς ο ίδιος να δικαιολογήσετε, ούτε καν για το πώς θα λειτουργήσει η χρηματοδότηση, ούτε καν για τη φύση θα έχουν τα προγράμματα που έρχεται να υλοποιήσει το Ταμείο που συγκροτείται και προτείνεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Η πραγματικότητα, όπως αναφέρθηκε, κύριε Υφυπουργέ, και από τους προηγούμενους συναδέλφους και το οποίο το ομολόγησε και μ’ έναν τρόπο –θα έλεγα- μάλλον κυνικό ο Υπουργός Οικονομίας, ο κ. Αλογοσκούφης, πριν από λίγη ώρα απ’ αυτό το Βήμα, είναι ότι η χώρα μας έχει το θλιβερό προνόμιο, πραγματικά, να είναι στη δεύτερη χειρότερη θέση, όσον αφορά τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παράγεται πλούτος σ’ αυτήν τη χώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αποτελέσματα της ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι ο πλούτος, με βάση τις δικές σας πολιτικές, με βάση μία άδικη αναδιανομή του εισοδήματος, συνεχώς συγκεντρώνεται σ’ όλο και λιγότερα χέρια.
Γιατί αυτό που δεν συμπλήρωσε ο κ. Αλογοσκούφης, δεν είναι ότι -απλώς, όπως και προηγούμενοι συνάδελφοι ανέφεραν- υπάρχει ένα 22% του ελληνικού λαού που ζει στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά ότι αυτήν τη στιγμή στη χώρα μας, το 80% του πλούτου που παράγεται, συγκεντρώνεται στο 20% του ελληνικού πληθυσμού.
Μιλάμε, λοιπόν, εδώ για την πλήρη απεικόνιση, με ευρωπαϊκά πλέον στοιχεία, αυτό που λέμε και αυτό που συνεχώς καταγγέλλουμε στο δημόσιο λόγο, στον πολιτικό μας λόγο ότι οι πολιτικές που εφαρμόζετε, οι επιλογές που υπηρετείτε, είναι επιλογές που υπηρετούν συνεχώς τους λίγους εις βάρος των πολλών, εις βάρος των εργαζομένων, των ασφαλισμένων, των επαγγελματιών και πάνω απ’ όλα εις βάρος των νέων ανθρώπων της πατρίδας μας.
Υπάρχουν συγκεκριμένα ερωτήματα, τα οποία δεν απαντήθηκαν. Δεν απαντήθηκαν ούτε από τον κύριο Υπουργό προηγούμενα ούτε από τον εισηγητή της Πλειοψηφίας. Και θα ήθελα κι εγώ να αναφερθώ σ’ αυτά.
Το πρώτο έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση αυτού του Ταμείου, μ’ αυτήν τη φιλόδοξη πραγματικά ονομασία.
Ποιες θα είναι, λοιπόν, οι πηγές χρηματοδότησης; Μας τις αναφέρατε. Λέτε ότι θα ξεκινήσετε με 100.000.000 ευρώ –αυτά είναι για την ίδρυση του Ταμείου- αλλά από εκεί και πέρα δεν υπάρχει καμμία εξασφάλιση, όσον αφορά το μέλλον αυτής της χρηματοδότησης. Και βέβαια, η εμπειρία από τις δικές σας επιλογές, είναι ότι με μεγάλη ευκολία λέτε ωραίους στόχους, αλλά μετά δεν είστε συνεπείς, όπως είδαμε στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως είδαμε στη δημόσια υγεία, όπως είδαμε στα θέματα του Ο.ΚΑ.ΝΑ., που δυστυχώς είναι -με ένα θλιβερό τρόπο- επίκαιρα σήμερα, μετά το θάνατο της νέας κοπέλας.
Από εκεί και πέρα, ο τρόπος που, παρουσίασε τους στόχους ο κ. Αλογοσκούφης –γι’ αυτό είπα ότι ήταν και κυνικός στον τρόπο που έθεσε τα θέματα- έχει να κάνει με μια στατιστική περισσότερο απεικόνιση του προβλήματος, παρά με μια ουσιαστική πολιτική αγωνία και μια ουσιαστική πολιτική επιδίωξη να αντιμετωπισθούν τα θέματα της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων, που φυσικά δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν μέσα από μια ασθενή επιδοματική πολιτική και από ένα Ταμείο, καθόσον αφορούν συνολικά την αναπτυξιακή κατεύθυνση της χώρας, το σχεδιασμό, την οικονομική και κοινωνική πολιτική.
Το δεύτερο ζήτημα, έχει να κάνει με το τι είδους προγράμματα θα είναι αυτά τα οποία θα κληθούν να υλοποιήσουν αυτό το στόχο. Και εκεί οι απαντήσεις είναι ανεπαρκείς και όπως σωστά τέθηκε και από μια σειρά συναδέλφους προηγούμενα, χωρίς καμμία εξασφάλιση συμμετοχής και ελέγχου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών φορέων.
Και το τρίτο και κρίσιμο ερώτημα, στο οποίο, πραγματικά, δεν υπάρχει μια αξιόπιστη απάντηση, αφορά τα κριτήρια που θα εφαρμοσθούν ως προς τους δικαιούχους, διότι, δυστυχώς, η εμπειρία από την επανίδρυση του κράτους και την πελατειακή δική σας αντίληψη στη Δημόσια Διοίκηση, είναι ότι περισσότερο αξιοποιείτε αυτές τις πολιτικές, πέρα από τις εντυπώσεις και την επικοινωνιακή πολιτική, προκειμένου -ιδιαίτερα σε περιόδους που έχουμε εκλογικές αναμετρήσεις ή διάφορα κρίσιμα ζητήματα και δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στη διακυβέρνησή σας- να αντιμετωπίζετε τα ζητήματα με στενά κομματικά και πελατειακά κριτήρια.
Αυτά, λοιπόν, είναι τρία πολύ κρίσιμα ερωτήματα, πέραν της γενικής μας επιφύλαξης και αμφισβήτησης, κατά πόσον μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο κρίσιμο ζήτημα, όπως της διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων και της νέας φτώχειας, μ’ έναν τόσο επιφανειακό και αποσπασματικό τρόπο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Θα ήθελα, όμως, να αναφερθώ και στην εμμονή που δείχνει η Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός, αλλά που μας έδειξε και ο Υπουργός προηγούμενα –τελειώνω, κύριε Πρόεδρε- για την περίφημη μεταρρύθμιση, κάτι που ο ελληνικός λαός το έχει βιώσει μ’ έναν αρνητικό και δραματικό τρόπο, το ίδιο και η οικονομία και η περιφερειακή ανάπτυξη. Και ειδικότερα, όπως φαίνεται, τώρα που ανακαλύψατε ξανά ότι υπάρχουν επιχειρήσεις στρατηγικού ενδιαφέροντος σ’ αυτήν τη χώρα και έρχεστε πανικόβλητοι, να αντιμετωπίσετε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως ο κίνδυνος επιθετικής εξαγοράς του Ο.Τ.Ε., κάτι για το οποίο θα επανέλθουμε φυσικά αύριο στην κατά άρθρο συζήτηση, αλλά όταν εσείς οι ίδιοι, με δική σας ευθύνη, κύριε Υφυπουργέ, με ευθύνη της Κυβέρνησής σας, ανοίξατε τη θεσμική κερκόπορτα, προκειμένου να απαλειφθούν και να καταργηθούν όλες εκείνες οι ασφαλιστικές δικλίδες, οι οποίες ήταν η εγγύηση για το δημόσιο έλεγχο του Ο.Τ.Ε. και προκειμένου να υπάρχει μια μακροπρόθεσμη πραγματικά δυνατότητα ανάπτυξης ενός τέτοιου στρατηγικού τομέα, όπως είναι οι τηλεπικοινωνίες.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Τελειώνω σε μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι αντί να εμμένετε όσον αφορά τη μεταρρύθμιση, καλά θα κάνατε να απολογηθείτε στον ελληνικό λαό, γιατί η δική σας αντίληψη για τη μεταρρύθμιση και η δική σας δογματική προσέγγιση στα θέματα αυτά, έχει οδηγήσει ώστε, πραγματικά, να υπονομεύεται το δημόσιο συμφέρον. Η δική σας αντίληψη για την απελευθέρωση, αντί να είναι, όπως σ’ όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης αυτήν την περίοδο, μια αναζήτηση για κανόνες υγιούς ανταγωνισμού και διασφάλισης του δημόσιου συμφέροντος, είναι για εσάς απλώς μια ευκαιρία εκποίησης του δημόσιου πλούτου και φυσικά διευθέτησης ιδιωτικών συμφερόντων και ιδιωτικών ολιγοπωλίων.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ, κυρία συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Παναγιώτης Σγουρίδης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, ο μόλις προ ολίγου ομιλήσας Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, είπε ότι θεωρείται βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας η αύξηση του πληθωρισμού, λες και ο πληθωρισμός στη χώρα ήρθε διά παρθενογενέσεως, όχι μέσα από τις δικές σας πολιτικές, όχι μέσα από την ασταθή οικονομική πολιτική την οποία μέχρι τώρα έχετε ασκήσει.
Λειτουργεί ή δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός στη χώρα; Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν καρτέλ; Τι κάνατε για να υπάρχει ποιοτικός έλεγχος στην αγορά, ώστε να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός;
Τίποτα απ’ όλα αυτά. Και αφού ο πληθωρισμός πια άρχισε να καλπάζει, η ακρίβεια έχει αφαιρέσει το εισόδημα από τα οικογενειακά βαλάντια, έρχεστε και λέτε στους εργαζόμενους, να μπορέσουν να βοηθήσουν τη χώρα μέσα από μία αυτοσυγκράτηση. Αυτό, αν μη τι άλλο, θεωρείται ένας αμοραλισμός, τον οποίο η Κυβέρνηση κατά κόρον και χωρίς να ορρωδεί πουθενά, τον χρησιμοποιεί. Οι εργαζόμενοι φταίνε για τον πληθωρισμό ή η οικονομική σας πολιτική;
Και έρχεστε εκ των υστέρων, αφού αυξήσατε τη φτώχεια και τις ανισότητες στη χώρα –όπως είπε και η προλαλήσασα συνάδελφος κ. Ξενογιαννακοπούλου, ο Υπουργός είπε κυνικά ότι αυξάνεται η ψαλίδα στη χώρα μας- και χρησιμοποιείτε τη γνωστή συνταγή «φτιάξε ένα θεσμό για να διαχειριστείς την ελπίδα».
Έτσι, λοιπόν, σ’ αυτό το νομοσχέδιο δημιουργείτε ένα θεσμό, το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, απλώς και μόνο για να διαχειριστείτε μία ελπίδα ότι μέσα από πολιτικές που θα ασκήσετε απ’ αυτό το Ταμείο, θα μπορέσετε να καλύψετε, αν θέλετε, ένα κομμάτι από το χαμένο εισόδημα των Ελλήνων πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Όπως είπα προηγουμένως, η συνταγή είναι γνωστή. Υπάρχει το ρητό που λέει «ένα μήλο την ημέρα, κάνει το γιατρό πέρα». Εσείς προσπαθείτε μ’ ένα θεσμό σε κάθε νομοσχέδιο, να «χτυπήσετε» πίσω, όλα όσα εσείς έχετε επιφέρει σ’ αυτόν τον τόπο με την πολιτική σας. Μέχρι που ο θεσμός να λειτουργήσει, θα βγάλετε τις εκλογές. Έτσι κάνετε πάντα. Δημιουργείτε το θεσμό και μέχρι να γίνουν οι αποσπάσεις, να μπουν τα διοικητικά συμβούλια, να βγουν οι υπουργικές αποφάσεις, θα έχουμε φθάσει στις εκλογές. Και παράλληλα, θα τακτοποιήσετε και μερικές υποχρεώσεις μέσα σ’ αυτόν το νέο θεσμό. Θα βάλετε κάποιους δικούς σας. Θα αποσπάσετε με ειδικό επίδομα κάποιους υπαλλήλους από το Υπουργείο Οικονομικών ή από τα άλλα Υπουργεία που θα πάρουν αυτό το ειδικό επίδομα. Τα γράφετε μέσα στο νομοσχέδιο. Μία απλή ανάγνωση, πείθει για του λόγου μου το αληθές. Και κάθε φορά, ο Υπουργός θα αποφασίζει και για τα κριτήρια, αλλά και για τους πόρους. Ο Υπουργός θα αποφασίζει.
Παρ’ όλα αυτά, εμείς επί της αρχής ψηφίζουμε το νομοσχέδιο, γιατί δεν έχετε να προτείνετε τίποτα άλλο. Εμείς σας έχουμε προτείνει κάποια άλλα πράγματα.
Αυτός ο θεσμός σας πάει γάντι. Και σας πάει γάντι, γιατί εσείς πάντα ήσασταν υπέρ της φιλανθρωπίας και όχι υπέρ των κοινωνικών πολιτικών. Και για να εξηγούμαι, οι κοινωνικές πολιτικές, κύριε Υπουργέ, θέλουν να βγάλουν από το όριο της φτώχειας, όσους βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, όχι να τους δώσουν ένα κομμάτι ελεημοσύνης. Αυτή είναι η διαφορά μας. Οι πρώτες, δηλαδή οι κοινωνικές πολιτικές, είναι διαρκείς. Η ελεημοσύνη είναι παροδική, δηλαδή το δίνεις και μπορεί να μην το δώσεις την επόμενη φορά. Όμως, αυτό τον κρατάει υπό πολιτική ομηρία.
Οι πρώτες, δηλαδή οι κοινωνικές πολιτικές, αφού δημιουργήσουν ένα κοινωνικό δίχτυ, δημιουργούν και ίσες ευκαιρίες. Για παράδειγμα σας προτείνω, όσων οικογενειών τα παιδιά βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, να σπουδάζουν όντως δωρεάν, ακόμα και στα φροντιστήρια. Αυτές είναι κοινωνικές πολιτικές.
Εξασφάλιση στέγης και ενοικίου. Αυτές είναι οι κοινωνικές πολιτικές. Όχι να πάρεις ένα κομμάτι από έναν προϋπολογισμό που μαζεύτηκε και να του δώσεις και εάν θα του δώσεις την επόμενη φορά με υπογραφή Υπουργού!
Η πολιτική την οποία ακολουθείτε μ’ αυτόν το θεσμό, είναι πολιτική ομηρίας. Και αυτήν την πολιτική ομηρίας την εφαρμόσατε και στις πυρκαγιές με τα τριχίλιαρα. Τώρα όσον αφορά για τα σπίτια που κάηκαν -άλλα επειδή δεν είχαν άδειες και άλλα επειδή ήταν αυθαίρετα- ψάχνετε να βρείτε να μαζέψετε τα χαρτιά και λέτε ότι θα φέρετε νόμο στη Βουλή. Όμως ο κόσμος ψήφισε, γιατί είπε «κάηκε το σπίτι, θα μου το φτιάξουν από την αρχή».
Το δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου έχει ρυθμίσεις, κάποιες από αυτές φωτογραφικές και κάποιες άλλες που έχουν μια συγκεκριμένη πολιτική. Και εξηγούμαι και επ’ αυτού. Η τροπολογία την οποία φέρνετε για τον Ο.Τ.Ε., είναι αν θέλετε, το μνημείο της οικονομικής πολιτικής που ασκείτε. Και ύστερα θέλετε να έρθουν ξένες επενδύσεις στη χώρα! Πώς να έρθουν ξένες επενδύσεις στη χώρα;
Εκ των προτέρων «γυαλίζετε» το χαρτί και λέτε «όποιος θέλει, εμείς τον Ο.Τ.Ε. θα τον πάμε και στο 5%». Αυτή είναι δήλωση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών. Όταν εμφανίστηκαν να θέλουν να μαζέψουν τις μετοχές πάνω από το 20%, εσείς τότε σκεφθήκατε –και σωστά- ότι έπρεπε να μπουν κάποια κριτήρια, όπως ορίζει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως στην αρχή, δώσατε το δικαίωμα για να σας θεωρούν αναξιόπιστους. Αναξιόπιστη οικονομική πολιτική, δεν φέρνει επενδύσεις στη χώρα. Εμείς γι’ αυτό καταψηφίζουμε και έχουμε δική μας τροπολογία για το θέμα του Ο.Τ.Ε.. Όμως, αυτά θα τα πούμε αύριο επί των άρθρων.
Εμείς πάντως, κύριε Υπουργέ, παρ’ όλο που ψηφίζουμε αυτόν το θεσμό, παρ’ όλο που ψηφίζουμε επί της αρχής αυτό το σχέδιο νόμου, θεωρούμε ότι δεν είναι η πολιτική την οποία πρέπει να ασκήσετε και ότι δεν είναι σοβαρή πολιτική.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Σγουρίδη.
Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Θάλεια Δραγώνα.
ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ουδέποτε θα καταψηφίζαμε ένα νομοσχέδιο –αν και περιορισμένο και περιοριστικό- εάν είχε μόνο αντικείμενο την καταπολέμηση της φτώχειας, για την οποία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει δείξει έμπρακτα την ευαισθησία του. Και θεωρούμε πολύ θετικό ότι η Νέα Δημοκρατία ακολουθεί την πολιτική μας. Το θέμα, μας απασχόλησε από την εποχή Σημίτη, όταν υιοθετήσαμε στοχευμένες πολιτικές συμπλήρωσης του εισοδήματος, όπως το Ε.Κ.Α.Σ., αλλά και παλαιότερα με την επέκταση των καλύψεων του Ο.Γ.Α. σε σημαντικό αριθμό πολιτών, που αντιμετώπιζαν υψηλό κίνδυνο φτώχειας, όπως οι αγρότισσες και οι ανασφάλιστοι.
Υπογραμμίζω ότι μ’ εκείνα τα μέτρα, η φτώχεια μειώθηκε με ταχύτερο ρυθμό από αυτόν που προσδοκά το σημερινό σχέδιο νόμου. Και σας θυμίζω ότι το 2004 ήταν η Νέα Δημοκρατία που κατήγγειλε προεκλογικά το Ε.Κ.Α.Σ., και πρότεινε να καταργηθεί με την ενσωμάτωσή του στη βασική σύνταξη.
Θα σταθώ σε ορισμένα σημεία του νομοσχεδίου, που είναι μεγάλης σημασίας. Πρώτο και πολύ σημαντικό σημείο, είναι η μεθοδολογία για τον καθορισμό του ορίου της φτώχειας. Μας βάζει σε πειρασμό να υποθέσουμε, όπως εξάλλου το είπε και ο κύριος Υπουργός νωρίτερα, ότι η παρεχόμενη βοήθεια θα επικεντρωθεί, κυρίως, στους πολίτες, που βρίσκονται λίγο κάτω από τη γραμμή της φτώχειας. Θα αφήσει, δηλαδή, στη μοίρα τους όλους τους παρακάτω, που έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη. Έτσι, όμως, θα καταφέρουμε, ίσως, να κατεβάσουμε το ποσοστό της φτώχειας από το 20% στο 15%, αλλά θα έχουμε εγκαταλείψει τους πολίτες με την μεγαλύτερη ένδεια.
Θα μου πείτε ότι αυτήν τη μεθοδολογία χρησιμοποιεί η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία και η EUROSTAT. Όμως υπάρχουν, όπως για παράδειγμα συστήνει ο νομπελίστας Αμάρτια Σεν, πολλοί άλλοι δείκτες, όπως είναι το χάσμα της φτώχειας, που απεικονίζει πολύ καλύτερα την ένταση της φτώχειας στον πληθυσμό. Τέτοιοι δείκτες θα αποκάλυπταν το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Το δεύτερο εξίσου σημαντικό σημείο αφορά τους πόρους. Προβλέπετε, κύριε Υπουργέ, να χρηματοδοτηθεί το Ταμείο, με ποσά που θα φθάσουν ετησίως τα 2.000.000.000 ευρώ. Όμως, δεν προσδιορίζετε πότε θα φθάσουν οι σχετικές δαπάνες σ’ αυτό το επίπεδο και για την ώρα αυτό που ξέρουμε, είναι τα 100.000.000 ευρώ. Όμως αυτά θα είναι νέα χρήματα ή μήπως μεταφορά πόρων από άλλα αντίστοιχα κονδύλια;
Διότι αν απλώς μετακινήσετε χρήματα από τον ένα κωδικό στον άλλο, η αύξηση της δαπάνης για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, θα είναι από μηδαμινή έως ανύπαρκτη.
Για παράδειγμα, λέει τη μισή αλήθεια το επιχείρημα ότι οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας είναι στη χώρα μας ίσες με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, κάτι που επετεύχθη, κυρίως, επί των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Μισή αλήθεια, εφόσον στη χώρα μας οι συντάξεις είναι πάνω από το 50% των κοινωνικών δαπανών, χωρίς μάλιστα να επιτυγχάνουν ουσιαστική μείωση του ποσοστού φτώχειας των ηλικιωμένων. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, υποχρηματοδοτούνται άλλες κοινωνικές πολιτικές –ιδιαίτερα οι προνοιακές- που μπορεί να βοηθήσουν μεγάλα στρώματα του πληθυσμού με υψηλό κίνδυνο φτώχειας.
Έρχομαι τώρα σ’ ένα ιδιαίτερα σημαντικό σημείο σε σχέση με τους πόρους, κύριε Υπουργέ, το οποίο συζητήσαμε κατ’ ιδίαν και πριν. Στην παράγραφο γ΄ του άρθρου 2 ορίζεται ότι θα αντλείται 20% από τις ετήσιες εισπράξεις των ειδικών λογαριασμών. Εξαιρούνται οι ειδικοί λογαριασμοί που εισπράττουν πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειδή, όμως, η διατύπωση είναι ασαφής, κύριε Υπουργέ, καλό θα κάνετε να αναφερθείτε ρητά στην εξαίρεση των ειδικών λογαριασμών κονδυλίων έρευνας των πανεπιστημίων, των Τ.Ε.Ι. και των ερευνητικών κέντρων. Αλλιώς σε κάθε ερευνητικό πρόγραμμα που δεν χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός από την τρέχουσα παρακράτηση του 15%, θα προστίθεται φορολόγηση 20%. Και αυτό είναι απολύτως αδιανόητο. Θα οδηγήσει την έρευνα σε μαρασμό και θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα για τα πανεπιστήμια.
Έρχομαι στο τρίτο και ίσως σημαντικότερο σημείο, για το οποίο έγινε πολύς λόγος σήμερα. Η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και η καταπολέμηση της φτώχειας, των δύο εκατομμυρίων διακοσίων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια ολοκληρωμένη κοινωνική πολιτική, της οποίας το παρόν νομοσχέδιο πρέπει να είναι μόνο ένα μέρος.
Ξέρουμε ότι η φτώχεια παντού, συναρτάται με αυξημένη παιδική θνησιμότητα, με μικρότερο προσδόκιμο ζωής, με χαμηλά εκπαιδευτικά προσόντα και πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου, υποβαθμισμένη στέγαση, ανεργία που μαστίζει, κυρίως, τις μονογονεϊκές ή πολυμελείς οικογένειες, τις γυναίκες, τους νέους και τις μεταναστευτικές ομάδες.
Ξέρουμε ότι σε εθνικό όσο και στο διεθνές παγκοσμιοποιημένο επίπεδο, η φτώχεια δεν είναι απλώς κοινωνικό φαινόμενο, αλλά πρόβλημα που κατοπτρίζει αδυναμίες και ανεπάρκειες του πολιτικού, του οικονομικού και του διοικητικού συστήματος, στη διασφάλιση ίσων ευκαιριών ένταξης στον παραγωγικό κοινωνικό ιστό. Φτωχός είναι ο αναλφάβητος. Είναι, όμως, και ο καθένας, που δεν μπορεί να συμμετέχει στις διαδικασίες βελτίωσης της ζωής του και της ζωής των άλλων. Ο φτωχός είναι αόρατος. Δεν έχει φωνή. Άρα, είναι βαθιά ανελεύθερος. Με άλλα λόγια, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι και αποτέλεσμα και αίτιο της φτώχειας.
Συγκλονιστικό στοιχείο του πόσο θαμπό εμφανίζεται στους Έλληνες πολίτες το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους, είναι ότι σε πρόσφατη έρευνα του ευρωβαρομέτρου, το 60% των ερωτηθέντων, που δεν είναι σήμερα φτωχοί, φοβάται ότι μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση φτώχειας. Συνεπώς, εκτός από την προσωρινή ανακούφιση με την ενίσχυση της αγοραστικής δυνατότητας με το προβλεπόμενο επίδομα των 1000 ευρώ κατ’ έτος, χρειάζονται και άλλα μέτρα πιο μακροπρόθεσμης ανακούφισης, που έχουν έμμεσο αντίκτυπο στο χρηματικό εισόδημα των φτωχών νοικοκυριών.
Για παράδειγμα, μέτρα που πήραμε επί κυβερνήσεως Σημίτη στην εκπαίδευση, όπως η ενισχυτική διδασκαλία και το ολοήμερο σχολείο, έχουν ατονήσει. Αντίθετα, λύση θα ήταν η άνιση κατανομή πόρων στην εκπαίδευση υπέρ των υποβαθμισμένων περιοχών. Μέτρα που πήραμε στον τομέα της υγείας, όπως η «Βοήθεια στο Σπίτι» ή τα προγράμματα απεξάρτησης, χρειάζονται πολλαπλασιασμό. Είναι τα αίτια της φτώχειας, στα οποία πρέπει να στραφούμε. Η επανένταξη στην αγορά εργασίας είναι πρωτεύον μέλημα.
Όλος ο προνοιακός σχεδιασμός αφορά όσους βρίσκονται μέσα στο σύστημα. Το σύνολο των προνοιακών δαπανών, που ανέρχονται για το 2007 στα 4,7 δισεκατομμύρια, είναι ενταγμένο στο ασφαλιστικό σύστημα. Ερωτώ τι γίνεται μ’ αυτούς που βρίσκονται εκτός συστήματος.
Η κρατική πρόνοια δεν είναι μόνο τι κάνει το κράτος για τον πολίτη, αλλά πώς βοηθά τον πολίτη, ώστε να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του. Η ανέχεια βρίσκεται συχνά πίσω από την κατάθλιψη, την ουσιοεξάρτηση, την παθητικότητα, την ουσιαστική ανελευθερία. Οι ενεργητικές πολιτικές είναι αυτές που βοηθούν τον περιθωριοποιημένο, αποθαρρυμένο άνθρωπο και όχι οι επιδοματικές ενισχύσεις από μόνες τους. Οι ενεργητικές πολιτικές ενδυναμώνουν τον πολίτη. Τον καθιστούν ενεργό και του επιτρέπουν να απαιτεί κοινωνικά δικαιώματα και μια διακυβέρνηση που λογοδοτεί.
Ένα τελευταίο σύντομο ερώτημα: Τι χρειάζεται η ειδική Μονάδα Έρευνας που προβλέπεται στο νομοσχέδιο, όταν υπάρχει το Σώμα Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στο ΥΠ.ΕΘ.Ο. και το αντίστοιχο όργανο στο Υπουργείο Απασχόλησης, αλλά και ερευνητικά κέντρα, όπως το Ε.Κ.Κ.Ε., το ΚΕΠΕ και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα;
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ και γιατί ήσασταν πολύ συνεπής, κυρία συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας του Νομού Ηρακλείου, κ. Λευτέρης Αυγενάκης.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συζήτηση για τη σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής, έρχεται να επισφραγίσει την πολιτική βούληση της Κυβέρνησης να αντιμετωπίσει έστω και μέρος των κοινωνικών προβλημάτων. Έρχεται να αποδείξει ότι η Κυβέρνηση έχει την τόλμη να δώσει λύσεις σήμερα και όχι να μεταθέσει τα προβλήματα αόριστα, στο μέλλον. Έρχεται να μιλήσει με πράξεις και όχι με εξαιρετικές πολιτικοϊδεολογικές προσεγγίσεις, όπως αυτές των ομιλητών της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, που όμως λύση τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να δώσουν. Έχετε καταντήσει να είστε οι βασιλιάδες της θεωρίας και των πολιτικοϊδεολογικών σκέψεων, δίχως πρακτικό αντίκρισμα των ιδεών.
Το πρόβλημα της φτώχειας είναι διαχρονικό και εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνίες. Αποτελεί υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα όλων των συγκροτημένων πολιτειών, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξής τους. Η φτώχεια επιδρά αρνητικά, όχι μόνο στην οικονομική, αλλά κυρίως στην κοινωνική ευημερία και ανάπτυξη. Υποθάλπει την κοινωνική συνοχή, δημιουργεί κοινωνικές αντιπαραθέσεις, επιδεινώνει την κοινωνική παραγωγικότητα και ενισχύει την παραβατικότητα.
Βέβαια, το πρόβλημα της φτώχειας δεν εμφανίστηκε τώρα στη χώρα μας. Πάντοτε υπήρχε. Είμαστε, όμως, η πρώτη Κυβέρνηση της χώρας, που το αντιμετωπίζει με την ανάπτυξη συγκεκριμένων δράσεων. Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι οι κοινωνικές δαπάνες δεν αρκούν για να εξαλείψουν το κοινωνικό φαινόμενο της φτώχειας. Είναι αναγκαίο να αναπτυχθούν μια σειρά πολιτικών παρεμβάσεων και κοινωνικών δράσεων, που να αποσκοπούν στον περιορισμό και την απάλειψη της φτώχειας.
Η άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής είναι χρέος μας. Είναι ευθύνη της Βουλής των Ελλήνων να διαφυλάξει τη συνοχή και την ευημερία της κοινωνίας μας. Οφείλουμε όλοι να εργαστούμε, για να κρατήσουμε την κοινωνία μας ενωμένη, σε τροχιά ανάπτυξης και ευημερίας, για όλους τους πολίτες. Η σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής αποτελεί δείγμα του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της Νέας Δημοκρατίας. Σκιαγραφεί τη σαφή και ξεκάθαρη πολιτική βούληση της Κυβέρνησης να περιορίσει το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς, να θέσει φραγμούς στις κοινωνικές ανισότητες και να παρέμβει με κοινωνική ευαισθησία στη λειτουργία των νόμων της αγοράς.
Το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής θέτει συγκεκριμένους και μετρήσιμους στόχους για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Βραχυπρόθεσμα, επιχειρεί, μέσα στην επόμενη πενταετία, να μειώσει το ποσοστό της φτώχειας στο 15%, από το 21% που είναι σήμερα. Μακροπρόθεσμα, στοχεύει στην εξάλειψη της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Το Ταμείο θα παρέχει εισοδηματική ενίσχυση σε κατηγορίες δικαιούχων, οι οποίοι ορίζονται με συγκεκριμένα οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια.
Δημιουργείται με τον τρόπο αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα αξιοκρατικό σύστημα υποστήριξης και ενίσχυσης εκείνων των ομάδων του πληθυσμού, που έχουν πραγματική ανάγκη.
Τα επί μέρους άρθρα του σχεδίου νόμου ρυθμίζουν τη σύσταση του Ταμείου, τη νομική μορφή, δηλαδή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, το σκοπό και τη χρηματοδότησή του, τη διοίκηση του Ταμείου και τη στελέχωσή του, τις διαδικασίες κατάρτισης, έγκρισης και εκτέλεσης του προϋπολογισμού του Ταμείου, καθώς και τις διαδικασίες ελέγχου της οικονομικής του διαχείρισης.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η σύσταση της ειδικής Μονάδας Έρευνας, Ανάλυσης και Τεκμηρίωσης για θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Έτσι, θα αποκτήσουμε σαφή εικόνα για τη διάσταση του φαινομένου της φτώχειας και επομένως, για την αντιμετώπισή του, για τις διαχρονικές μεταβολές και για τα χαρακτηριστικά των πληθυσμιακών ομάδων που κινδυνεύουν.
Ειδικής μνείας χρήζει η πρόβλεψη για τον καθορισμό ετήσιας έκθεσης αξιολόγησης της προόδου υλοποίησης των στόχων του Ταμείου. Κατά την άποψή μου, η κατάρτιση της έκθεσης αξιολόγησης είναι κρίσιμη για την παρακολούθηση του έργου του Ταμείου και τη συνεχή βελτίωσή του. Επίσης, θεωρώ ότι καλώς το σχέδιο νόμου ρυθμίζει τη διαδικασία ορισμού των δικαιούχων, αλλά όχι τα κριτήρια αυτά καθαυτά. Ορθώς, κυρίες και κύριοι, δεν ορίζονται, γιατί αυτά μεταβάλλονται συχνά.
Το σχέδιο νόμου θέτει σαφείς στόχους για τη μείωση της φτώχειας και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, στόχοι που εξειδικεύονται μέσα από τις δράσεις και το έργο του Ταμείου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σύσταση του Ταμείου εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης εθνικής στρατηγικής καταπολέμησης της φτώχειας στη χώρα μας. Η εισοδηματική αυτή ενίσχυση αναπτύσσεται σε συνδυασμό με προγράμματα κατά του κοινωνικού αποκλεισμού και των κοινωνικών ανισοτήτων. Το Ταμείο λειτουργεί επικουρικά στις πολιτικές της Κυβέρνησης για τη στήριξη της ανάπτυξης, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση του αφορολογήτου ποσού, την αύξηση του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης και της σύνταξης του ΟΓΑ, την αύξηση του επιδόματος ανεργίας, τη στήριξη περιοχών με υψηλά ποσοστά ανεργίας, τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημοσίου χρέους, καθώς και το νοικοκύρεμα της οικονομίας.
Το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής έρχεται συμπληρωματικά να προσφέρει ένα πλαίσιο κοινωνικής προστασίας σ’ αυτούς που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη, στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Παράλληλα, εξαιρετικά σημαντική είναι και η ρύθμιση του άρθρου 6 για τη χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος στις τρίτεκνες οικογένειες. Ακόμη μια έμπρακτη απόδειξη της κοινωνικής πολιτικής και της υλοποίησης των εξαγγελιών της Κυβέρνησης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την ανανέωση της λαϊκής εντολής, κάνουμε πράξη τις δεσμεύσεις μας για την κοινωνική προστασία. Παράλληλα, με τη διαδικασία της ήπιας προσαρμογής, ενισχύουμε τους οικονομικά ασθενέστερους, ενισχύουμε κάθε πολίτη, ο οποίος πραγματικά μοχθεί για να τα φέρει εις πέρας σήμερα. Αποδεικνύουμε εμπράκτως τη συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων.
Φυσικά, το παρόν νομοσχέδιο δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Κινείται, όμως, στη σωστή κατεύθυνση διαμόρφωσης μιας σφαιρικής, συνολικής και ολοκληρωμένης παρέμβασης κατά της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων, που θεμελιώνεται στις πολιτικές για την ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή. Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα, φίλες και φίλοι. Απώτερος στόχος μας είναι η ουσιαστική και αποτελεσματική ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους δικαίου και της κοινωνικής ευημερίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ, κύριε συνάδελφε και διότι τηρήσατε το χρόνο.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Χανίων κ. Μανούσος Βολουδάκης.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ –ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η φτώχεια, όπως ορίζεται από τη μεθοδολογία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας και βέβαια όπως αντιμετωπίζεται και στο σχέδιο νόμου που συζητούμε απόψε, είναι μια άλλη έκφραση για την ακραία εισοδηματική ανισότητα. Ορίζεται, δηλαδή, η φτώχεια όχι σαν ένα απόλυτο μέγεθος, όχι σαν αδυναμία ενός ανθρώπου, ενός νοικοκυριού, να αποκτήσει κάποια συγκεκριμένα αγαθά και υπηρεσίες, αλλά ορίζεται η φτώχεια σε σχέση με το εισόδημα των υπολοίπων μελών της κοινωνίας.
Αυτή η εισοδηματική ανισότητα στη χώρα μας είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και είναι πολύ μεγαλύτερη ως αποτέλεσμα της αποτυχίας της κοινωνικής πολιτικής εδώ και δεκαετίες και ως αποτέλεσμα βέβαια και του γεγονότος ότι οι αγορές στον τόπο μας έχουν σχετικά πρόσφατη ιστορία υπό καθεστώς ελευθερίας και γι’ αυτό δεν λειτουργούν ακόμη σωστά.
Η εισοδηματική ανισότητα, η οποία είναι μεγαλύτερη στον τόπο μας, το ξαναλέω, είναι αντίθετη με βασικές αξίες αυτού του τόπου. Ενώ στην Ευρώπη μπορεί να γίνεται αποδεκτή κοινωνικά, πολιτικά, μεγαλύτερη ανισότητα, λόγω της ιστορίας, της παράδοσης της Δυτικής Ευρώπης, της φεουδαρχικής παράδοσης, αν θέλετε, εδώ,στη βαθύτερη ταυτότητα του τόπου μας με την ισχυρή κοινοτική παράδοση, με τη βαθειά δημοκρατική παράδοση, αν θέλετε, η ανισότητα γίνεται λιγότερο εύκολα αποδεκτή. Κι αυτό ακριβώς δείχνει το μέγεθος της αποτυχίας της μέχρι σήμερα αντιμετώπισης του προβλήματος, της κοινωνικής πολιτικής δηλαδή, που για δεκαετίες είχαμε στον τόπο αυτό. Γι’ αυτό και βλέπουμε ότι στη Δυτική Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε, ένα 39% των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπερνούν τη φτώχεια με την κοινωνική πολιτική, ενώ το αντίστοιχο μέγεθος στη χώρα μας είναι μόνο 13%.
Η ελεύθερη αγορά είναι ένα σύστημα που παράγει το μεγαλύτερο δυνατό συνολικό πλούτο από δεδομένες πηγές, από δεδομένους πόρους, αλλά δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανισότητας. Θα παραφράσω μία χιλιοειπωμένη ρήση για την κοινοβουλευτική δημοκρατία: Η ελεύθερη αγορά είναι ένα κακό σύστημα, αλλά όλα τα άλλα που μπορούμε να σκεφτούμε, είναι πολύ χειρότερα. Γι’ αυτό, πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα μέσα στα δεδομένα της ελεύθερης αγοράς, με κοινό νου, πάνω στις κοινές αξίες της κοινωνίας μας. Αυτό ακριβώς, πιστεύω, συμβαίνει με το σχέδιο νόμου που συζητούμε απόψε. Κάποιες βασικές αρχές εφαρμόζονται, με τον κοινό νου, για το πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας και πιστεύω ότι θα έχουμε θετικά αποτελέσματα.
Το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, σ’ έναν ορίζοντα τετραετίας θα αφιερώνει ετησίως 2.000.000.000 ευρώ, ξεκινώντας φέτος από τα 500.000.000 ευρώ από δημόσιους πόρους, είτε από τον κρατικό προϋπολογισμό είτε από άλλους λογαριασμούς του δημοσίου. Είναι η μεγαλύτερη παρέμβαση που έχει σχεδιαστεί μέχρι σήμερα και μάλιστα κρίνω σαν ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι η παρέμβαση αυτή έχει και συγκεκριμένους στόχους μετρήσιμους. Ο συντάκτης του σχεδίου νόμου πάρα πολύ σωστά στην εισηγητική έκθεση ορίζει ότι η πολιτική αυτή έχει ως στόχο το ποσοστό του 20% των συμπολιτών μας που ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, που μετά την εφαρμογή των ολοκληρωμένων προτάσεων και μέτρων που υπάρχουν στο σχέδιο νόμου, πρέπει να πέσει, στον ορίζοντα της τετραετίας, στο 15%. Και αυτό είναι ένα πολύ συγκεκριμένο στοιχείο, που θα έχουμε τη δυνατότητα όλοι να κρίνουμε στην πορεία.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι είναι μία συστηματική και αποτελεσματική παρέμβαση και ομολογώ ότι εκπλήσσομαι με πολλά από τα σημεία της κριτικής που ακούστηκαν. Μερικά είναι περιπτωσιολογικά και άνευ σημασίας -δεν θα ήθελα να αναφερθώ- όπως, για παράδειγμα, η κριτική για το κόστος του επταμελούς Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου. Είναι, νομίζω, κάτι έξω από το μέγεθος που συζητάμε και πραγματικά δεν θα έπρεπε να επικεντρωθούμε σ’ αυτό. Όμως, για την ουσία της κριτικής έχω απομονώσει δύο σημεία, για τα οποία θα ήθελα να πω δύο λόγια.
Το πρώτο σημείο κριτικής που άκουσα από πολλές πλευρές της Αντιπολίτευσης, είναι ότι με την επιδοματική πολιτική, όπως λέγεται, δεν λύνεται το πρόβλημα της φτώχειας. Εννοούν, υποθέτω, οι συνάδελφοι που θέτουν το ζήτημα αυτό, ότι απλώς και μόνο με το να ενισχύσεις εισοδηματικά έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει –από τη στιγμή που δεν τον ενισχύεις τόσο που να βγει από τη φτώχεια- δεν του λύνεις το πρόβλημα. Πράγματι: Υπονοούν ότι θα πρέπει να του δείξουμε τον τρόπο να λύσει το πρόβλημα από μόνος του, αποκτώντας δεξιότητες, μπαίνοντας στην αγορά, αντιμετωπίζοντας, χειριζόμενος την καθημερινότητά του διαφορετικά.
Μην ξεχνάτε, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό, είτε γιατί είναι προχωρημένης ηλικίας είτε γιατί για άλλους λόγους δεν μπορούν να αποκτήσουν νέες δεξιότητες είτε γιατί ζουν σε απομονωμένες περιοχές είτε για πολλούς και διαφόρους λόγους ο καθένας και δεν πρέπει να τους λησμονεί μία ευνομούμενη πολιτεία και άρα και η επιδοματική πολική χρειάζεται.
Από εκεί και πέρα, το δεύτερο σημείο κριτικής σε διάφορους τόνους και παραλλαγές που άκουσα, ήταν ότι δεν αρκεί το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής σαν μέτρο κοινωνικής πολιτικής, αλλά χρειάζονται και πολλές άλλες παρεμβάσεις. Σύμφωνοι. Φαίνεται, όμως, να λησμονούν οι ασκούντες την κριτική αυτή, ότι η σημερινή Κυβέρνηση δεν ήλθε να καταργήσει όλα τα άλλα μέτρα κοινωνικής πολιτικής, τα οποία μέχρι σήμερα εφαρμόζονταν. Αντιθέτως, τα περισσότερα από τα μέτρα κοινωνικής πολιτικής, τα οποία μέχρι σήμερα εφαρμόζονταν, ενισχύονται ουσιαστικά, όπως συνέβη με την αύξηση της κατώτατης σύνταξης του Ο.Γ.Α., με την αύξηση του Ε.Κ.Α.Σ., με την αύξηση του επιδόματος ανεργίας και με τόσες άλλες παρεμβάσεις. Απλώς, αυτό το σχέδιο νόμου έρχεται να δημιουργήσει και ένα νέο μέσο πολιτικής, που θα κάνει στοχευμένες παρεμβάσεις απέναντι σε συγκεκριμένα προβλήματα, για τα οποία συγκεκριμένοι αριθμοί, με τον κοινό νου, μπορούν να καταδείξουν ότι είναι ευθύνη όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.
Μέχρι σήμερα στον τόπο μας η κοινωνική πολιτική δεν είχε τα αποτελέσματα που είχε η αντίστοιχη πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε ευρώ που ξοδευόταν σε κοινωνική πολιτική, έφερνε πολύ μικρότερο αποτέλεσμα στον τόπο μας απ’ ό,τι στην Ευρώπη.
Άρα, λοιπόν, πρέπει να αλλάξουμε κοινωνική πολιτική. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο μέσο και το Ταμείο αυτό είναι μία άριστη νέα προσέγγιση. Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να το στηρίξουμε γιατί, όπως είπα και στην αρχή της τοποθέτησής μου, η εισοδηματική ανισότητα που σήμερα είναι πολύ μεγάλη στον τόπο μας, αντιβαίνει στις βασικές αξίες της κοινωνίας μας και άρα δεν μας επιτρέπει να ζούμε στην ευημερούσα και ευνομούμενη κοινωνία και πολιτεία, την οποία όλοι επιζητούμε.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ και διότι εξοικονομήσατε χρόνο.
Η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Κατσέλη, έχει το λόγο.
ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: Αγαπητοί συνάδελφοι, να ευχηθώ με τη σειρά μου σε όλους μια καλή και δημιουργική χρονιά. Ας ελπίσουμε πως όλοι θα μπορέσουμε να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων για μία άλλη ποιότητα πολιτικής διακυβέρνησης και πολιτικού διαλόγου από αυτήν που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες στον τόπο μας. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα θρηνήσουμε περισσότερα κοινωνικά θύματα, όπως η περίπτωση της νέας κοπέλας στην Κοζάνη, που βρήκε τραγικό θάνατο από ναρκωτικά και δεν θα παρατηρούμε απαθείς να διογκώνεται η εξαθλίωση και η περιθωριοποίηση συμπολιτών μας, που δεν μπορούν πια να τα βγάλουν πέρα.
Το νομοσχέδιο που έχουμε μπροστά μας, συστήνει το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής στο Κεφάλαιο Α΄, ενώ στο Κεφάλαιο Β΄ εισάγει άρθρο που αφορά στη χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος, τροποποιήσεις διατάξεων για τα ξενοδοχεία και άλλα ζητήματα, που είναι άσχετα με τη φτώχεια και τέλος, με το άρθρο 11, προχωρεί στη νομοθετική παρέμβαση για τον Ο.Τ.Ε.. Η ενσωμάτωση αυτής της τροπολογίας στο άρθρο δημιουργεί μεγάλα προβλήματα, που θα τα συζητήσουμε αύριο. Δείχνει δε την έλλειψη σοβαρότητας, με την οποία η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα ζητήματα της φτώχειας.
Ποιο είναι το πρόβλημα που προσπαθεί να επιλύσει αυτό το νομοσχέδιο; Προσπαθεί, λέει, να αντιμετωπίσει το ζήτημα της φτώχειας με στοχευμένες εισοδηματικές ενισχύσεις. Συστήνει δε γι’ αυτόν το σκοπό το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής.
Στη χώρα, μας το 2005, με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, το 21% του πληθυσμού μας -δηλαδή περίπου πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι- βρίσκονται επισήμως κάτω από το όριο της φτώχειας. Για να θεωρείται ένα άτομο φτωχό το εισόδημά του πρέπει να είναι κάτω από 5.650 ευρώ ετησίως, ενώ για μία οικογένεια με δύο ενήλικες και δύο παιδιά, το όριο της φτώχειας είναι περίπου 12.000 ευρώ.
Η ελληνική κοινωνία, όμως, έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο το πρόβλημα όσων βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά και το πρόβλημα όλων των νοικοκυριών που δεν τα βγάζουν πέρα, νοικοκυριά που δεν καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες. Που μπορούν οποιαδήποτε στιγμή να βρεθούν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η συνάδελφος κ. Δραγώνα μίλησε για το «χάσμα φτωχών». Αυτήν τη στιγμή εγώ θα το έλεγα ότι η ελληνική κοινωνία έχει διαιρεθεί σε «εξασφαλισμένους» και μη. Εξασφαλισμένοι μπορούν να θεωρηθούν όσοι μπορούν τουλάχιστον να προσβλέπουν σ’ ένα ετήσιο σταθερό εισόδημα που καλύπτει βασικές ανάγκες, που έχουν αποδεκτές συνθήκες εργασίας και ωραρίου και την προσδοκία να βελτιώσουν τη θέση τους στο μέλλον. Μη εξασφαλισμένοι είναι όλοι οι υπόλοιποι, περίπου πεντακόσιες χιλιάδες άνεργοι και ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι, που δηλώνουν ότι δεν καλύπτουν τις βασικές ανάγκες με το εισόδημά τους. Και η κατάσταση αυτών των νοικοκυριών, αγαπητοί συνάδελφοι, χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Γι’ αυτά τα νοικοκυριά δεν υπάρχουν αντισταθμιστικές πολιτικές. Οι αγορές απορυθμίζονται τα τελευταία χρόνια χωρίς καμμία πρόνοια, χωρίς κανένα δείκτη προστασίας, χωρίς κανόνες και ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Πάνω από εννιακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά στην Ελλάδα του 2007 προσπαθούν σήμερα να επιβιώσουν με μηνιαίο εισόδημα κάτω από 1000 ευρώ, όταν για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες, απαιτούνται τα διπλάσια. Σχεδόν δύο εκατομμύρια ενεργά άτομα δεν καλύπτουν το όριο μιας ελάχιστης αξιοπρεπούς διαβίωσης και η κατάσταση χειροτερεύει, αν αναλογιστεί κάποιος ότι η Αθήνα, μόνο το 2007, αναρριχήθηκε κατά τριάντα ολόκληρες θέσεις στον παγκόσμιο πίνακα ακρίβειας των μεγάλων πόλεων.
Το κόστος ζωής έχει εξομοιωθεί πλήρως με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε όλο το φάσμα των βασικών αγαθών, τη στιγμή που ο μέσος κατώτατος ελληνικός μισθός είναι κατά 34% χαμηλότερος από τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό. Αυτά τα νοικοκυριά αύριο θα βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Πώς επιβιώνουν αυτοί οι συμπολίτες μας; Αφού εξαντλούν τις αποταμιεύσεις τους, ζουν με δανεικά, αλλά αισθάνονται ανασφαλείς για το αν θα μπορέσουν να ξεπληρώσουν τα δάνειά τους. Το χρέος των νοικοκυριών ξεπέρασε τα 100.000.000.000 ευρώ σε τρία χρόνια, δηλαδή κάθε ελληνική οικογένεια έχει αυξήσει τα προσωπικά της δάνεια κατά 10.000 ευρώ και έχει μειώσει τις καταθέσεις της κατά 1000.
Το χειρότερο; Οι μισοί εργαζόμενοι, ηλικίας μεταξύ τριάντα ένα έως σαράντα επτά ετών, έχουν δανειοδοτηθεί με προοπτική εξόφλησης των δανείων τους μέχρι τα εξήντα πέντε έτη της ηλικίας τους. Πώς θα μπορέσουν να αποταμιεύσουν, για να κατοχυρώσουν μία αξιοπρεπή διαβίωση, όταν θα βγουν στη σύνταξη; Σήμερα, με τις πολιτικές σας, φτιάχνετε τους φτωχούς του αύριο.
Πώς απαντά η Κυβέρνηση στην αγωνία αυτών των ανθρώπων; Συστήνει το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Με ποιους πόρους; Με ελάχιστους πόρους από τον τακτικό προϋπολογισμό, 100.000.000 και φορολόγηση 20% από τους ειδικούς λογαριασμούς. Ποιοι ειδικοί λογαριασμοί βρίσκονται στο στόχαστρο; Θα θέλαμε να μας εξηγήσετε. Θα χρηματοδοτήσουν οι ερευνητές τα προγράμματα φτώχειας που προγραμματίζετε; Ποιες είναι οι κατευθύνσεις που δίνετε ως Κυβέρνηση για τη διαχείριση αυτών των προγραμμάτων; Μπορεί, κύριε Υπουργέ, ένα επταμελές διοικητικό συμβούλιο, που όλα τα μέλη του ορίζονται από Υπουργούς, χωρίς καμμία συμμετοχή τοπικών φορέων, κοινωνικών φορέων, μη κυβερνητικών οργανώσεων, που τουλάχιστον βρίσκονται κοντά στο πρόβλημα, να ασκήσει πολιτική πάνω σ’ ένα τέτοιο σημαντικό ζήτημα;
Είναι τουλάχιστον εμπαιγμός από την πλευρά της Κυβέρνησης να ισχυρίζεται ότι αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί μία μεγάλη μεταρρύθμιση της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα και ότι θέτει τις βάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος της φτώχειας, όταν λίγες μέρες πριν σ’ αυτήν την Αίθουσα, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, αναδείχθηκαν βασικές επιλογές της οικονομικής πολιτικής, που διευρύνουν τις κοινωνικές ανισότητες και συνθλίβουν τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα.
Είναι μήπως μεταρρύθμιση, όταν η Κυβέρνηση δίνει μόλις 1 περίπου ευρώ την ημέρα παραπάνω στους χαμηλοσυνταξιούχους του Ε.Κ.Α.Σ. και την ίδια στιγμή απαλλάσσει τους μεγαλοκληρονόμους από το φόρο κληρονομιάς, στερώντας από τα δημόσια ταμεία 115.000.000 ευρώ; Είναι μεταρρύθμιση της κοινωνικής πολιτικής, όταν κάθε μικρή αύξηση που δίνεται στο εισόδημα των εργαζομένων και στις συντάξεις, εξανεμίζεται την ίδια στιγμή λόγω της ακρίβειας και της έμμεσης φορολογίας; Αποτελεί κοινωνική πολιτική το γεγονός ότι οι δαπάνες για την υγεία και την πρόνοια, ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος, βρίσκονται σήμερα πιο χαμηλά από τα αντίστοιχα ποσοστά του 2005;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Τελειώνω σε μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Η κοινωνική πολιτική, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να είναι οριζόντια πολιτική, πρέπει να διέπει όλες τις πολιτικές του κράτους, τη δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή την πολιτική φορολογίας και δαπανών, τις πολιτικές για την παιδεία, για την υγεία, την πρόνοια, την αναπτυξιακή πολιτική, την πολιτική για τη νεολαία, την οικογένεια, την ύπαιθρο.
Αν πραγματικά επιθυμούμε μια πιο δίκαιη κοινωνία και ουσιαστική κοινωνική αλληλεγγύη, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα με ολοκληρωμένες πολιτικές ενίσχυσης του εισοδήματος, της αγοραστικής δύναμης και των ευκαιριών για όλους τους μη εξασφαλισμένους.
Κύριο ζητούμενο είναι η τόνωση της απασχόλησης με ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, με αύξηση των θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για τους νέους. Έχουμε κάνει, ως Αντιπολίτευση, συγκεκριμένη πρόταση για ειδικό τετραετές πρόγραμμα ένταξης των νέων. Άνοιγμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και ποιοτική αναβάθμισή της. Παροχή εκπαιδευτικών ευκαιριών σε ενήλικες. Είναι κρίμα που τα προγράμματα της διά βίου εκπαίδευσης έχουν καταργηθεί. Σύγχρονη πολιτική υγείας ώστε το δημόσιο σύστημα υγείας, να διασφαλίζει την πρόσβαση σε όλους και ιδιαίτερα στα φτωχότερα στρώματα, σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Τέλος, στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας και της ασφάλισης απαιτείται ενεργός συμμετοχή των δήμων.
Τελειώνω μ’ αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ας κοιτάξουμε προσεκτικά το ζήτημα της αποτελεσματικότητας των εισοδηματικών μεταβιβάσεων.
Αυτό θα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και γι’ αυτό το Ταμείο, κύριε Υπουργέ. Για το κάθε ευρώ που δαπανούμε, μόνο 40 λεπτά φτάνουν στο δικαιούχο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επαναληπτικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, τελειώνετε. Υπάρχουν δέκα ομιλητές ακόμη. Σας παρακαλώ πολύ, σας έδωσα ένα λεπτό.
ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Και δέκα ταμεία να φτιάξουμε, δεν θα καταπολεμήσουμε την κοινωνική ανισότητα, εάν δεν λύσουμε το ζήτημα της χαμηλής αποτελεσματικότητας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ, κυρία συνάδελφε.
Ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Θεοχάρης Τσιόκας. Απών, διαγράφεται.
Η Βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Δήμητρα Αράπογλου έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Καλησπέρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Πρόεδρε.
Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να ευχηθώ χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους και το 2008 να είναι μια καλή χρονιά για όλους, που θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον κόσμο, τις οικογένειες και τους πολύτεκνους.
Για το θέμα που συζητάμε τώρα, τη σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής, έχω να πω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να στηρίξουμε πάρα πολύ τις φτωχές οικογένειες. Όμως, το θέμα είναι ότι ίσως να μη φτάνουν τα χρήματα.
Όταν μιλάμε για το όριο της φτώχειας σήμερα, το 2008, ξέρουμε ποιο είναι το όριο της φτώχειας; Διαβάζοντας το νομοσχέδιο, βλέπουμε ότι το 2006 το όριο της φτώχειας ήταν 12.000 ευρώ. Τώρα έχουμε 2008. Πόσο είναι το όριο της φτώχειας; Δεν το λέει καθαρά μέσα στο νομοσχέδιο.
Και από πού θα βρεθούν τα λεφτά, για να στηριχτεί το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, ώστε να μπορέσει να στηρίξει με τη σειρά του περισσότερο τα άτομα που έχουν ανάγκη; Και οι ανάγκες έχουν αυξηθεί πάρα πολύ σε σχέση με παλαιότερα. Τι φταίει γι’ αυτό; Υπάρχει η ακρίβεια, οι τιμές συνεχώς αυξάνονται, οι μισθοί μοιάζει να χάνουν την αξία τους και, άρα, οι οικογένειες έχουν μεγάλο πρόβλημα και αναγκάζονται να δανείζονται ασταμάτητα.
Αλλά τα δάνεια δεν βοηθούν. Εμείς, ως θεσμικοί φορείς, θα πρέπει να βοηθήσουμε τις φτωχές οικογένειες. Δεν θα πρέπει να συνεχιστεί αυτός ο δανεισμός. Πρέπει να σταματήσει αυτή η συνεχής προσπάθεια να καλύπτονται οι ανάγκες μέσω δανεισμού, γιατί τελικά αυτό έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα για τον ίδιο τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Θα πρέπει, λοιπόν, να αναπροσαρμοστεί το όριο που απαιτείται, για να δοθεί σε κάποιον βοήθημα. Και τα 1000 ευρώ σε καμμία περίπτωση, σίγουρα, δεν φτάνουν. Θα πρέπει επίσης το βοήθημα να δίνεται κάθε μήνα και να είναι τουλάχιστον 200-300 ευρώ, για να μπορέσει να καλύψει κάποιες στοιχειώδεις ανάγκες.
Και ειδικά, πρέπει να στηριχτούν οι πολύτεκνες οικογένειες. Σε μια πενταμελή οικογένεια, για παράδειγμα, οι δύο γονείς και τα τρία παιδιά, στην οποία ο πατέρας δουλεύει και παίρνει 1000 ευρώ το μήνα, πιστεύετε ότι φτάνουν για να συντηρηθεί; Τα παιδιά έχουν πάρα πολλές ανάγκες, σε διατροφή, σε φροντιστήρια, σε εκπαίδευση. Σίγουρα δεν φτάνουν τα 1000 ευρώ.
Πρέπει οπωσδήποτε να στηριχτεί αυτή η οικογένεια και πρέπει να στηριχτεί με κάλυψη γενικότερα των αναγκών της, όχι απλώς δίνοντας κάποια χρήματα, κάποιο επίδομα. Υπάρχουν τόσα έξοδα, μεταφορές, φροντιστήρια. Δεν φτάνουν τα χρήματα που έχει τώρα μια οικογένεια.
Επίσης, έχω μια απορία σχετικά μ’ αυτό το επίδομα. Σε μια πολύτεκνη οικογένεια, με τρία-τέσσερα παιδιά, όταν δοθεί ένα επίδομα, 1000 ευρώ ας πούμε –όπως είπαμε δεν φτάνει σε καμία περίπτωση- το πολυτεκνικό επίδομα σ’ αυτήν την περίπτωση κόβεται ή ταυτόχρονα μπορεί να δίνεται και το πολυτεκνικό και το επίδομα βοήθειας; Αυτό το βοήθημα του Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής πρέπει να δίδεται πέραν των επιδομάτων που παίρνει μία πολύτεκνη οικογένεια.
Επίσης, ένα άλλο ερώτημα που θέλω να θέσω, αφορά την περίπτωση μιας τετραμελούς οικογένειας, όπου ο σύζυγος δουλεύει και η γυναίκα δεν δουλεύει. Το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, για να δώσει αυτό το βοήθημα, θα λάβει υπόψη το εισόδημα της οικογένειας ή του πατέρα και της μητέρας μαζί; Πώς υπολογίζεται; Γιατί, όπως είπαμε, οι ανάγκες των παιδιών εξακολουθούν να είναι αυξημένες. Επίσης, δίδεται μόνο μία φορά ή όσο υπάρχει ανάγκη; Αν δουλεύουν και οι δύο γονείς, πάλι δίδεται μία φορά το χρόνο;
Άλλο ένα ερώτημα σχετικά με κάτι που δεν ήταν σαφές και πρέπει να ξεκαθαριστεί. Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν και ξαφνικά ή απολύονται ή παραιτούνται. Δεν μπαίνουν στο Ταμείο Ανεργίας και φυσικά δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, σ’ αυτήν την περίπτωση, θα τους στηρίξει: Διότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν δουλέψει ένα χρονικό διάστημα του έτους και έχουν κάποιο εισόδημα, ας πούμε, για παράδειγμα, 8.000 ευρώ, πλην όμως δεν είναι στο Ταμείο Ανεργίας για το υπόλοιπο διάστημα και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής μπορεί να τους προσφέρει κάποιο βοήθημα;
Επίσης, έχει υπολογιστεί ποιος είναι ο αριθμός των φτωχών σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος αριθμός, ώστε να υπολογίσουμε και πόσο βοήθημα μπορεί να δοθεί;
Επίσης, πρέπει να είναι ξεκάθαρο ποιοι δικαιούνται αυτό το βοήθημα. Ο μόνος παράγοντας, βάσει του οποίου καθορίζεται το βοήθημα, είναι το εισόδημα ή υπάρχουν και άλλα κριτήρια; Μήπως ελέγχεται αν έχουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο, π.χ. κάποιο σπίτι; Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν δικαιούνται το βοήθημα; Υπάρχει έλεγχος σε τέτοια στοιχεία; Αν και οι δύο είναι του ιδίου εισοδήματος και ο ένας έχει σπίτι, τότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν το δικαιούνται; Αυτό το σημείο θέλω να είναι ξεκάθαρο.
Επίσης, το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής μέχρι πότε θα υφίσταται; Έχει κάποια ημερομηνία λήξης ή θα υφίσταται γενικότερα;
Αναφορικά με το θέμα της μητρότητας, έχω τώρα μία απορία. Οι μητέρες που εργάζονται στο δημόσιο, παίρνουν άδεια ενός χρόνου για να παραμείνουν στο σπίτι, προκειμένου να φροντίσουν το παιδί τους. Αντίθετα, οι γυναίκες που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχουν τέτοια προνόμια, διότι μετά από ένα μήνα, πρέπει να επιστρέψουν στην εργασία τους. Τι γίνεται σ’ αυτήν την περίπτωση; Εδώ υπάρχει μία μεγάλη ανισότητα. Πρέπει να στηρίζονται με τον ίδιο τρόπο οι μητέρες, προκειμένου να στηριχθεί η μητρότητα. Δεν πρέπει να υπάρχει τέτοια μεγάλη ανισότητα ανάμεσα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Θα πρέπει επίσης να στηριχθούν τα άτομα που είναι εξαρτημένα από τα ναρκωτικά.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, κυρία συνάδελφε, τελειώνετε.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Τελειώνω σ’ ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ήδη έχει περάσει ένα λεπτό. Παρακαλώ, τελειώνετε, γιατί υπάρχουν ακόμη εννέα συνάδελφοί σας να ομιλήσουν.
ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: Ας υπάρξει κάποια κατανόηση, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Τι να κατανοήσω, κυρία Κατσέλη;
ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: Υπάρχουν ειδικές συνθήκες, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ε, ακριβώς αυτό εκτιμώ και της έδωσα ένα λεπτό. Παρακαλώ, δεν χρειάζεται συνήγορο η συνάδελφός μας. Ευχαριστώ για την παρέμβασή σας.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Τα άτομα, λοιπόν, που είναι εξαρτημένα από ναρκωτικά ή άλλες ουσίες, πώς θα στηριχθούν; Γιατί αν το επίδομα δοθεί στα ίδια τα άτομα, μπορεί να μην ξοδευτεί όπως πρέπει. Για παράδειγμα, μπορεί να πάνε να αγοράσουν ναρκωτικά. Μήπως θα πρέπει να δοθεί στην οικογένεια, η οποία είναι υπεύθυνη, έχει τη φροντίδα αυτών των ατόμων; Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση ατόμων που είναι εθισμένα στο αλκοόλ.
Ελπίζω κι εύχομαι η Κυβέρνηση να βοηθήσει πραγματικά και με πράξεις να αποδείξει ότι το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής μπορεί να βοηθήσει τα άτομα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα φτώχειας και χρήζουν βοήθειας και μάλιστα, όχι μόνο να το αντιμετωπίσει επιδοματικά, δηλαδή δίνουμε κάποια χρήματα κι έχουμε λύσει το πρόβλημα. Αυτά ήθελα να πω.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε κι εμείς πολύ την κ. Αράπογλου.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Δημήτριος Βαρβαρίγος.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΙΓΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καλή χρονιά και από εμένα κι εύχομαι και για τη χώρα μας, να είναι η χρονιά που έρχεται καλύτερη από αυτήν που έφυγε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η κοινωνική πραγματικότητα της φτώχειας δεν είναι σημερινή, είναι διαχρονική και μάλιστα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μεγάλους καλλιτέχνες, που έγιναν οι αυθεντικοί εκφραστές των φτωχών και αποτέλεσαν την κραυγή αγωνίας τους. Όμως, οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να λύνουν προβλήματα, αυτό είναι καθήκον της πολιτικής και των πολιτικών. Αλλά οι πολιτικοί, όταν βρίσκονται στην εξουσία, δυστυχώς ξεχνούν, γίνονται περισσότερο σκληροί, περισσότερο κοινωνικά αναίσθητοι, αγνοούν το πρόβλημα και κάποιες φορές, ίσως και από ενοχή, θέτουν το πρόβλημα μ’ έναν τρόπο, αν θέλετε περισσότερο φιλανθρωπικό και λιγότερο ουσιαστικό, ενώ έχει υποχρέωση μια πολιτεία να το αντιμετωπίσει, να δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής αλληλεγγύης για όλα τα μέλη της, να υπάρχει ασφάλεια, να υπάρχει συνοχή, να υπάρχει προοπτική, να υπάρχει μέλλον για όλους.
Η φτώχεια έχει δύο όψεις. Η μία είναι η σχετική φτώχεια και η άλλη είναι η απόλυτη φτώχεια, αυτή η οποία δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις φυσικές τους ανάγκες. Μιλάμε κυρίως για τη σχετική φτώχεια και μάλιστα εδώ την υπολογίζουμε και μ’ έναν αυθαίρετο τρόπο. Λέμε ότι την ορίζουμε στο 60% -πώς ορίστηκε αυτό; του μέσου όρου του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Θα μπορούσαμε να πούμε ένα άλλο νούμερο, να πούμε το 70% ή ένα άλλο. Εν πάση περιπτώσει, κουβεντιάζουμε πάνω σ’ αυτήν τη βάση.
Οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα έχουν αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό, παράγεται ένας τεράστιος πλούτος, που βεβαίως θα μπορούσε να καλύπτει όλα τα μέλη της κοινωνίας. Και το πρόβλημα υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει η βούληση αυτών που διαχειρίζονται την εξουσία. Το πρόβλημα υπάρχει στη διανομή του πλούτου. Είναι κυρίως ένα πολιτικό πρόβλημα, που έχει ιδεολογική βάση και κάθε μορφή εξουσίας έχει κάποιους εκφραστές στην κοινωνία, οι οποίοι της δίνουν την εξουσία και την ασκεί για λογαριασμό αυτών των εκφραστών.
Η Αριστερά -και αν ορίζεται ότι η Αριστερά έχει μία άποψη, η οποία έχει μία διαρκή κοινωνική ευαισθησία και η οποία οδηγεί σε συγκεκριμένες πολιτικές πρακτικές αντιμετώπισης των προβλημάτων της κοινωνίας- οφείλει κατά κύριο λόγο -και το έχει αποδείξει με την ιστορική της πράξη και πρακτική- να τα αντιμετωπίσει και έχει τη διάθεση και τη βούληση γι’ αυτό. Και μέρος αυτής της Αριστεράς είναι και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στα χρόνια που κυβέρνησε, απέδειξε ότι ενδιαφέρθηκε, προσπάθησε, βελτίωσε τη θέση των φτωχότερων στρωμάτων, αλλά βεβαίως η συντηρητική Κυβέρνηση, η οποία υπάρχει σήμερα, έχει μία άλλη λογική και αυτήν την απέδειξε με τη διαχείριση της εξουσίας που κάνει, επί τέσσερα χρόνια, με την τεράστια αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, που δηλαδή αφαίρεσε εισόδημα από τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, από τη μεσαία τάξη και το έδωσε στους πολύ πλούσιους, στους περισσότερο προνομιούχους Έλληνες.
Ήταν μια σειρά από μέτρα, στα οποία έχουμε αναφερθεί κατά κόρον. Και είναι προκλητικό αυτά τα 2.000.000.000 ευρώ φοροαπαλλαγές που δώσατε στο μεγάλο κεφάλαιο, με τη μείωση των συντελεστών φορολόγησης των διανεμομένων κερδών των μεγαλομετόχων. Αυτά, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, που πήγαν; Ποια ήταν η κοινωνική στόχευση; Ωστόσο, θα μπορούσε έστω να υπάρχει ένας όρος. Να επενδυθούν. Να υπάρχει σαν επιστροφή ένα κοινωνικό όφελος, για να υπάρξουν θέσεις εργασίας. Γιατί αν δεν αντιμετωπίσουμε τα αίτια τα οποία παράγουν τη φτώχεια, δεν πρόκειται ποτέ η φτώχεια να αντιμετωπιστεί.
Και εγώ σας λέω ότι την ορίσαμε στο 60% του μέσου κατά κεφαλήν Α.Ε.Π., δηλαδή 5.650 ευρώ και το πήγαμε στα 6.500 ευρώ, με τα 1000 ευρώ που λέτε ότι θα δώσετε σε κάποιο βάθος χρόνου. Με τα 6.500 ευρώ, λύσαμε το πρόβλημα; Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα είναι αύριο φτωχοί; Για να έχει κάποιος εισόδημα, πρώτα, πρώτα πρέπει να έχει δουλειά. Θα πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίζει τις οικονομικές του ανάγκες. Θα πρέπει να μπορεί να πάει σ’ ένα σύστημα υγείας, για να γίνει καλά με παροχή από το κράτος. Θα πρέπει να μπορεί να σπουδάσει το παιδί του και να έχει μια σύνταξη.
Εσείς, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, μιλάτε για αντιμετώπιση της φτώχειας ενώ έχετε στην πρόθεσή σας να μειώσετε τις συντάξεις. Μιλάτε για παροχή 1000 ευρώ σε κάποια χρόνια, ενώ με το νομοσχέδιο που έχετε καταθέσει, βάζετε πόρους 100.000.000 ευρώ για να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα για πάνω από δύο εκατομμύρια διακόσιες χιλιάδες Έλληνες. Εάν μοιράσει κανείς αυτό το ποσό, αντιστοιχούν λιγότερο από 50 ευρώ το χρόνο σε καθένα. Και από την άλλη μεριά, μιλάτε για αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα. Το κράτος, όμως, του χρωστάει 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει. Μειώνετε τα εισοδήματα και δημιουργείτε φτώχεια. Πως θα την αντιμετωπίσετε, λοιπόν; Απλώς, με τούτο το νομοσχέδιο, κοροϊδεύετε και ξορκίζετε το πρόβλημα. Δημιουργείτε την αίσθηση ότι θέλετε να ασχοληθείτε για να το αντιμετωπίσετε, αλλά δεν το καταφέρνετε μ’ αυτόν τον τρόπο.
Ανεργία. Δώστε δουλειά στους άνεργους, για να έχουν εισόδημα και να μην υπάρχει φτώχεια. Ακρίβεια. Αντιμετωπίστε την ακρίβεια, για να μη μειώνονται τα εισοδήματα. Αντιμετωπίστε τον πληθωρισμό, τη φορολογία που θερίζει τα εισοδήματα των φτωχών ανθρώπων. Κοινωνικό κράτος, σύστημα υγείας, δημόσια εκπαίδευση, όλα βουλιάζουν. Τα υποχρηματοδοτείτε και μετά μιλάτε για αντιμετώπιση της φτώχειας. Με ποιο τρόπο;
Με τη φορολογία εσείς έχετε εισπράξει από το 2004 μέχρι σήμερα, 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερους έμμεσους φόρους από το σύνολο των Ελλήνων. Έχετε εισπράξει 3.000.000.000 ευρώ περισσότερους άμεσους φόρους και αυτά τα έχετε δώσει όλα για φοροαπαλλαγές και προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο. Και μετά, μιλάτε για την αντιμετώπιση της φτώχειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βεβαίως δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα μ’ αυτόν τον τρόπο. Δημιουργείτε την αίσθηση ότι θέλετε να το αντιμετωπίσετε, αλλά εξαπατάτε και κάνετε μια επικοινωνιακή πολιτική. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, χρειάζεται μια συνολικά διαφορετική πολιτική που αφορά τη διάρθρωση των λειτουργιών του κράτους. Μιλάμε για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας. Εσείς, στη διάρκεια που κυβερνάτε, μειώσατε όλες τις παραγωγικές επενδύσεις και αυξήσατε τις λειτουργικές δαπάνες του κράτους. Είναι οι μόνες δαπάνες που αυξήθηκαν, όπως και οι δαπάνες της άμυνας. Πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία; Μειώθηκε η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Χάνουμε θέσεις εργασίας. Πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία και η φτώχεια;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε κοντά σε περίοδο εκπτώσεων, αλλά η Νέα Δημοκρατία κάνει εκπτώσεις, από την πρώτη ημέρα που ανέβηκε στην εξουσία, στο πρόγραμμά της. Μια κατηγορία εκπτώσεων αφορά τους τρίτεκνους, αυτήν την κατηγορία την οποία πολλαπλώς εξαπατήσατε. Με το σημερινό νομοσχέδιο, θεσπίζετε μια διάταξη, για να δώσετε ένα από τα μέτρα τα οποία παρέχονται στους πολύτεκνους, δηλαδή το επίδομα που θα δοθεί από την 1η του Γενάρη. Αλλά ούτε και αυτό το δίδετε με τον τρόπο που το δίνετε στους πολύτεκνους. Εδώ βάζετε ως όριο το εικοστό τρίτο έτος της ηλικίας για τους τρίτεκνους, ενώ για τους πολύτεκνους είναι το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας. Ούτε αυτό το ελάχιστο! Και εδώ τους εξαπατάτε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο είναι ψευδεπίγραφο και χρειάζεται συνολικά άλλη πολιτική της χώρας, για μία ανάπτυξη που θα αντιμετωπίσει την ανεργία, που θα εδραιώσει και θα στηρίξει το κοινωνικό κράτος, που θα δώσει συντάξεις, που θα στηρίξει το ασφαλιστικό σύστημα, τα δημόσια αγαθά και θα δημιουργήσει ασφάλεια και αλληλεγγύη για όλους τους πολίτες.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Και εμείς ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Κεγκέρογλου.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα πάρω το λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Λυπάμαι πάρα πολύ, κύριε Τσιόκα, έχετε ήδη διαγραφεί. Η διαγραφή σας ανακοινώθηκε.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Στο δευτερόλεπτο ήρθα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ήρθατε, όταν είχε ανέλθει στο Βήμα άλλος ομιλητής.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Και τι έγινε; Αν μιλήσω πέντε λεπτά, τι θα γίνει, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Θα το δούμε στην πορεία. Υπάρχουν συνάδελφοί σας, που είδαν το όνομά σας να ανακοινώνεται μεταξύ των διαγραφέντων.
Ξέρετε τα προσωπικά μου αισθήματα απέναντί σας. Δεν χρειάζεται να τα πω.
Κύριε Κεγκέρογλου, έχετε το λόγο.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Επειδή είναι αμοιβαία, γι’ αυτό…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας παρακαλώ, υπάρχει ομιλητής στο Βήμα. Σας παρακαλώ να τηρήσουμε τον Κανονισμό.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Μπορούσα να μιλήσω στη θέση της κ. Παπανδρέου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Κεγκέρογλου, σας παρακαλώ, αποφασίστε να μιλήσετε. Ο χρόνος σας τρέχει.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναμφισβήτητα ζούμε σε μια περίοδο οικονομικής παγκοσμιοποίησης και έντονου ανταγωνισμού, που η ανεξέλεγκτη επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και των ισχυρών συμφερόντων συνθλίβει τους μικρούς, εξαντλεί τους φυσικούς πόρους, υποβαθμίζει το περιβάλλον και επιτείνει τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Η ένταση, όμως και το εύρος αυτών των ανισοτήτων εξαρτάται από τις πολιτικές που εφαρμόζονται σε κάθε χώρα.
Στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή η Ελλάδα πορεύεται στην Ευρώπη και τον κόσμο χωρίς πυξίδα, χάνοντας έδαφος καθημερινά. Σημαντικοί πόροι για την ανάπτυξη χάνονται. Η περιφέρεια και η ύπαιθρος υποβαθμίζονται. Τα προβλήματα συσσωρεύονται.
Το κοινωνικό κράτος που δημιουργήθηκε με αγώνες και θυσίες του ελληνικού λαού αποδομείται συστηματικά και το σύστημα κοινωνικής προστασίας απαξιώνεται. Το δημόσιο συμφέρον υποσκάπτεται και γίνεται βορά για τους «ημετέρους», τους κολλητούς και τους κουμπάρους. Η δυσοσμία των σκανδάλων έχει γίνει πλέον αφόρητη και για τα ίδια τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Το φυσικό περιβάλλον έπεσε θύμα των οικονομικών συμφερόντων και της κομματικής επανίδρυσης του κράτους.
Το βασικό όμως χαρακτηριστικό της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας είναι η συγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας στα χέρια των λίγων, μέσα από μια νέα διάταξη συμφερόντων που περιθωριοποιεί τους πολίτες, εκτρέφει τη διαφθορά και οδηγεί τη χώρα στην οπισθοδρόμηση.
Κύριοι ωφελούμενοι αυτής της πολιτικής είναι οι μεγαλοεισαγωγείς, οι εφοπλιστές, οι φαρμακοβιομήχανοι, τα διυλιστήρια, οι τράπεζες με τα υπερκέρδη, και ασφαλώς ο στενός κύκλος των «ημετέρων» και κυρίως οι παράγοντες που παίρνουν μέρος στη λαφυραγώγηση του κράτους και του ιδρώτα των πολιτών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το κυρίαρχο ζήτημα για τους πολίτες σήμερα είναι η διάχυση του κοινωνικού μερίσματος της όποιας ανάπτυξης σε όλους τους Έλληνες και η δίκαιη διανομή του παραγόμενου πλούτου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που η ίδια η Κυβέρνηση καταθέτει, ο ρυθμός ανάπτυξης στη χώρα μας κρατήθηκε στο 4%, γεγονός όμως που δεν μεταφράζεται σε αναλογική βελτίωση του επιπέδου της ποιότητας ζωής των πολιτών. Αντίθετα με την πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται και διευρύνονται και το φάσμα της φτώχειας παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις.
Η αύξηση των έμμεσων φόρων, η άνιση φορολόγηση κεφαλαίου-εργασίας, τα φοροεισπρακτικά μέτρα που συνεχώς λαμβάνονται, η μεταφορά από τον κρατικό στον οικογενειακό προϋπολογισμό μεγάλου μέρους των δαπανών για την υγεία και την εκπαίδευση, καθώς και η επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού από την ανεξέλεγκτη ακρίβεια που επικρατεί στην αγορά, είναι εις βάρος κυρίως των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.
Το κόστος ζωής για μια τετραμελή οικογένεια τα τέσσερα τελευταία χρόνια με Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας αυξήθηκε κατά 320 ευρώ το μήνα. Η αδυναμία των ελληνικών νοικοκυριών να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες και υποχρεώσεις οδηγεί σε ολοένα και αυξανόμενο δανεισμό. Κατέχουμε δυστυχώς το ρεκόρ, στην Ευρωζώνη, στα χρέη από καταναλωτικά δάνεια και κάρτες, που ανέρχονται στο 20% της ετήσιας καταναλωτικής δαπάνης.
Σήμερα, με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 22% περίπου των συμπολιτών μας ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ένα στα πέντε νοικοκυριά αγροτών, συνταξιούχων, ανέργων και εργαζομένων έχουν μηνιαίο εισόδημα κάτω από 500 ευρώ το μήνα. Χιλιάδες νέοι προσπαθούν να επιβιώσουν με 400 έως 700 ευρώ.
Αυτή τη ζοφερή εικόνα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαμορφώνει και παγιώνει για την κοινωνία μας η πολιτική Καραμανλή, μια πολιτική που η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να την παρουσιάσει ως μονόδρομος, και να τη φορτώνει άλλοτε στην παγκοσμιοποίηση και σε «επιταγές» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλοτε στο σύνολο του πολιτικού κόσμου και κυρίως στο λεγόμενο «σύστημα του δικομματισμού», με το σιγοντάρισμα πολλών και από την Αριστερά και από τη Δεξιά.
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και τέσσερα χρόνια, Κυβέρνηση είναι μόνο η Νέα Δημοκρατία. Έχουμε μονοκομματική Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο κ. Καραμανλής είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την πολιτική που εφαρμόζεται και τις αποφάσεις που λαμβάνονται.
Η Κυβέρνηση, αντί να αξιολογήσει με σοβαρότητα τα στοιχεία που τεκμηριώνουν το πρόβλημα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στη χώρα μας, αντί να αλλάξει πολιτική ώστε να αρθούν οι αρνητικές συνέπειες για τους πολίτες, προχωρεί σε μια υποκριτική, επικοινωνιακού και φιλανθρωπικού τύπου παρέμβαση.
Το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής παρά το βαρύγδουπο τίτλο του, με τον τρόπο που θεσπίζεται θυμίζει περισσότερο τα φιλόπτωχα ταμεία των ενοριών, αλλά δεν έχει σχέση μ’ ένα πραγματικό ταμείο συνοχής, μ’ ένα ταμείο που θα χρηματοδοτούσε δράσεις, προγράμματα και πρωτοβουλίες για τη σύγκλιση των εισοδημάτων, την κοινωνική προστασία και την κοινωνική συνοχή. Η Κυβέρνηση με το Ταμείο αυτό στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στην τεχνητή στατιστική μείωση των φτωχών. Αποδεικνύει για άλλη μια φορά έτσι ότι την ενδιαφέρει περισσότερο η ευημερία και το φτιασίδωμα των αριθμών και λιγότερο η ευημερία και η επιβίωση των ανθρώπων.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πιστεύει σ’ ένα διαφορετικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας, σ’ ένα πραγματικό κοινωνικό κράτος, που θα προωθεί τη δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος μέσα από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, με νέες αναπτυξιακές επιλογές για τη χώρα, ένα κράτος που διασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη με ισονομία και αξιοκρατία, που εξασφαλίζει την πρόσβαση για όλους στα δημόσια αγαθά, σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής μέριμνας, ένα κράτος που φροντίζει για τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας ζωής δημιουργώντας ένα κλίμα ασφάλειας για τον πολίτη.
Εμείς προτείναμε σ’ αυτή την Αίθουσα το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που εδώ και χρόνια έχει θεσπιστεί σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καταθέσαμε για τρεις συνεχείς χρονιές την πρόταση νόμου για το επίδομα θέρμανσης και το αρνηθήκατε. Καταθέσαμε ολοκληρωμένη πρόταση για την ενίσχυση της οικογένειας, των νέων και των παιδιών και την απορρίψατε. Ζητούμε διάλογο για μια αποτελεσματική πολιτική αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος που θα διαπερνά όλες τις επί μέρους πολιτικές και τον αρνείστε.
Είναι πλέον φανερό ότι με τη Νέα Δημοκρατία δεν μπορούν να δρομολογηθούν λύσεις για τα προβλήματα της κοινωνίας. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μαζί με τους πολίτες θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τη δίκαιη κοινωνία και μόνο μέσα από τον αγώνα μπορεί πραγματικά να συνειδητοποιήσει το σύνολο της κοινωνίας, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, ότι τα κυβερνητικά στελέχη σήμερα, με προεξάρχοντα τον Πρωθυπουργό, περί άλλων τυρβάζουν και δεν ασχολούνται με τα προβλήματα της κοινωνίας και των πολιτών.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο κ. Βελόπουλος από το ΛΑ.Ο.Σ..
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξεκινώντας να ευχηθώ καλή χρονιά, αν και δεν το βλέπω ούτε για τη Νέα Δημοκρατία ούτε για τον ελληνικό λαό. Αναφέρομαι βέβαια στην ελληνική οικονομία.
Ειρήσθω εν παρόδω και εξ ανάγκης και εκ προκλήσεως θα αναγκαστώ να απαντήσω στον κ. Καρτάλη, ο οποίος δεν είναι εδώ βέβαια, αλλά θα έλεγα ότι η μνήμη, κυρίως στους πολιτικούς, είναι ο καλύτερος οδηγός για σωστές επιλογές.
Επειδή είπε διάφορα πράγματα, θα ήθελα απλά να του υπενθυμίσω ότι μίλησε για δημόσια παιδεία, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Αρχηγός του, πριν μερικά χρόνια έλεγε για ιδιωτική παιδεία, για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Επίσης, ξέχασε το Χρηματιστήριο, όπου πολλοί άνθρωποι αυτοκτόνησαν. Άνθρωποι έπεσαν από μπαλκόνια γιατί χάθηκαν τεράστια ποσά από την τσέπη τους.
Δεν θα μιλήσω ούτε για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, όπου δαπανήθηκαν 90.000.000.000 δραχμές εκείνη την περίοδο. Τα λεφτά, όμως, τα πήραν οι λίγοι, οι «πράσινοι», οι «δικοί μας» άνθρωποι. Έτσι, για να μην ξεχνάμε την ιστορία.
Θα ήθελα, όμως, να κάνω ένα μικρό σχόλιο, γιατί αυτό που εμένα μου προκαλεί μεγαλύτερη ένταση είναι αυτό που έμαθα –και όλοι φαντάζομαι μάθαμε, κύριε Υφυπουργέ- το θέμα της δεκατριάχρονης.
Ξέρετε, κύριε Υφυπουργέ –μιλάτε για Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής- το ζήτημα είναι για ποια κοινωνία μιλάμε. Όταν μιλάμε για ένα δεκατριάχρονο παιδί, το οποίο πεθαίνει από ναρκωτικά, όταν λέμε ότι ένας στους δέκα μαθητές γυμνασίου παίρνει ναρκωτικά, είναι χρήστης, άρα λοιπόν για ποια συνοχή μιλάμε; Για μια κοινωνία που τελεί σε αποσύνθεση; Γιατί τα ελληνικά μας πρέπει να είναι τουλάχιστον και σωστά και ορθά.
Η ελληνική κοινωνία με τις επιλογές τις δικές σας –και των προηγούμενων κυβερνήσεων βέβαια- τις περίεργες πολιτικές, τον εξαμερικανισμό, το φιλοτομαρισμό και όλα αυτά που ουσιαστικά καλλιεργήθηκαν εντόνως τα τελευταία χρόνια, οδήγησαν την ελληνική κοινωνία σε μία –δυστυχώς, θα το πω- αποσύνθεση, αποσάθρωση και αυτό ξεκινά από την παιδεία.
Και κάνω το σχόλιο αυτό, γιατί τα ναρκωτικά είναι όχι ante portas πλέον, είναι μέσα στο σπίτι του καθενός μας. Είναι μέσα στο σπίτι μας τα ναρκωτικά! Απλά, επειδή μερικοί εδώ μέσα ίσως να μην το αντιμετωπίζουν, δεν το βλέπουν κατάματα. Υπάρχει πρόβλημα! Καλά τα ταμεία κοινωνικής συνοχής, αλλά όταν η κοινωνία αποσυντίθεται, όταν η κοινωνία αποσαθρώνεται, δεν υπάρχουν ούτε ταμεία ούτε Υπουργοί ούτε Βουλευτές σαν και εμένα. Υπάρχει η κοινωνία.
Ας κοιτάξουμε, λοιπόν και άλλους τρόπους, ώστε να συνδέσουμε την κοινωνία, την ελληνική κοινωνία, με τις παραδόσεις, με τον πολιτισμό της. Εκεί θα δοθούν οι λύσεις. Μέσα από την κοινωνία και από τον πολιτισμό και την παράδοση και την παιδεία μπορούν να δοθούν και άλλου είδους λύσεις, κύριε Υπουργέ.
Θα ήθελα να κάνω και ένα σχόλιο για τον Υπουργό, τον κ. Αλογοσκούφη, ο οποίος ήταν εδώ πριν από λίγο και εύστοχα ο Υπουργός –και προς τιμήν του- είπε δυο πράγματα, ότι έχουμε πρόβλημα οικονομικό, όχι γιατί φταίμε εμείς –δηλαδή η Κυβέρνηση- αλλά λόγω των διεθνών εξελίξεων και λόγω των τιμών του πετρελαίου.
Για ακόμα μια φορά απευθύνω πρόκληση-πρόσκληση: Επιτέλους, ας μιλήσουμε για τα πετρέλαια στο Αιγαίο και στο Ιόνιο! Φτάνει πια αυτή η ιστορία! Ας δούμε τελικά, ας μας πει επίσημα η Κυβέρνηση: Υπάρχει πετρέλαιο στην Ελλάδα, ναι ή όχι; Θα τολμήσουμε επιτέλους να κάνουμε την άντληση των πετρελαίων που είναι δικά μας, κύριε Υπουργέ;
Αν δεν υπάρχει, ας βγει επισήμως η Κυβέρνηση να μας πει ότι δεν υπάρχει πετρέλαιο, ότι δεν υπάρχει φυσικό αέριο, για να φανεί ο Υφυπουργός και ο κ. Σαλαγκούδης ανακόλουθος, που πριν δυο χρόνια είπε ότι υπάρχει και πετρέλαιο και φυσικό αέριο, στην Επανομή Θεσσαλονίκης, όπου εκλέγομαι, εν πάση περιπτώσει.
Και το λέω για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Αν υπάρχει πετρέλαιο, τότε γίναμε πλούσιοι! Και μπορούμε να γίνουμε πλούσιοι. Μπορεί ο ελληνικός λαός να μη χρειάζεται ούτε Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής ούτε τα χρήματα της ελεημοσύνης που του δίνετε, λέτε και είναι ζητιάνος ο Έλληνας σήμερα.
Δεν είναι ζητιάνος, κύριε Υπουργέ, ο Έλληνας. Τον κάνατε ζητιάνο, όχι εσείς μόνο και οι υπόλοιποι και όλοι μας, αν θέλετε. Τον κάναμε επαίτη! Αυτή είναι η κατάντια μας και κάποτε ας την πούμε. Ας κοιτάξουμε κατάματα τα λάθη που κάναμε μέχρι σήμερα! Υπάρχει πετρέλαιο; Αντλήστε το! Και θα είμαστε δίπλα σας. Και αν δεν υπάρχει, πείτε το και σε εμάς, να γνωρίζουμε τι συμβαίνει.
Θα πάω σε ένα άλλο θέμα, γιατί αισθάνθηκα λίγο αμήχανα. Ξέρετε, όταν μιλάμε για τα ελληνοτουρκικά, αναφερόμαστε σε μία τριτοκοσμική χώρα, την Τουρκία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Λάθος κάνετε.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μισό λεπτό, κύριε συνάδελφε.
Κύριε Υφυπουργέ, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που πήγα στην Κωνσταντινούπολη. Προκαλώ όλους σας να επισκεφθείτε την Κωνσταντινούπολη. Δεν θα πω ούτε Συμβασιλεύουσα, ούτε Βασιλεύουσα, θα πω Κωνσταντινούπολη, θα πω –εν πάση περιπτώσει- αυτήν την πόλη της Τουρκίας. Και αν δεν ντραπούμε γι’ αυτό που είδα προσωπικά, μια πόλη με τέτοια ανάπτυξη, με τέτοιους δρόμους, με τέτοιες υποδομές, με τέτοια –αν θέλετε- ευημερία!
Ειλικρινά τα εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ευρώ που μας έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση πού πήγαν, κύριε Υφυπουργέ; Και δεν αναφέρομαι μόνο σε εσάς. Όχι, προς Θεού! Α΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, Β΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, τώρα ήρθε και το Ε.Σ.Π.Α.. Πού πήγαν τα λεφτά, επιτέλους; Ποιοι τα νέμονται; Ποιοι τα καρπώθηκαν; Και βλέπουμε μια Κωνσταντινούπολη, που η Τουρκία παρακαλά να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση –δεν έχει πάρει δραχμή από την Ευρωπαϊκή Ένωση- και ντράπηκα που κυκλοφορώ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη! Γιατί είναι πόλη, κύριε Υφυπουργέ! Πόλη ανθρώπινη, πιστέψτε με.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Τις παραγκουπόλεις δεν τις είδατε;
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Με τα προβλήματά της, βέβαια -για να μην λέμε ότι δεν υπάρχουν και οι παραγκουπόλεις- αλλά η ανάπτυξή της είναι τεράστια! Χρήματα που πέφτουν εκεί μέσα!
Ναι, υπάρχουν παραγκουπόλεις. Το επαναλαμβάνω, αλλά και στην άλλη Ελλάδα δεν υπάρχουν παραγκουπόλεις, κύριε συνάδελφε; Πηγαίνετε στο Γοργοπόταμο, πηγαίνετε στο Ζεφύρι, πηγαίνετε να δείτε τι συμβαίνει.
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, μην τον διακόπτετε. Έτσι παρατείνουμε το χρόνο.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σήμερα, 25% είναι οι φτωχοί στην Ελλάδα, κύριε συνάδελφε.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Μην τα ωραιοποιείτε.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Και έχετε και μερίδιο ευθύνης εσείς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και καλύτερα να μην ομιλείτε.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: (δεν ακούστηκε).
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, μη διακόπτετε. Εσάς δεν σας διέκοψε κανένας, κύριε Κεγκέρογλου.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν καταλάβατε τι είπα. Λέω, λοιπόν, για να καταλάβετε τι είπα. Είπα ότι μια χώρα που δεν πήρε δραχμή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σήμερα έχει υποδομές που δεν έχουμε εμείς. Αν δεν το καταλάβατε, λυπάμαι. Αυτό είπα.
Πάμε, λοιπόν και στο Πατριαρχείο, όπου βρέθηκα. Με θλίψη διαπίστωσα ότι ήμουν ο μόνος Βουλευτής στα Θεοφάνεια. Και το λέω εν πλήρη γνώση των όσων αναφέρω. Υπάρχει ένα Πατριαρχείο και ένας Πατριάρχης ο οποίος αγωνίζεται να κρατήσει τα πράγματα. Δεν έπρεπε να υπάρχουν Βουλευτές εκεί; Δεν έπρεπε να είμαστε όλοι εκεί, πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι Βουλευτές, εν πάση περιπτώσει; Το κάνω για ένα και μόνο λόγο, γιατί μαθαίνω ότι η Κυβέρνησή σας σήμερα, ετοιμάζεται να τυπώσει βιβλία στην τουρκική γλώσσα για τη Θράκη.
Ερωτώ: Δεν είναι παραβίαση της Συνθήκης της Λοζάνης αυτό, κύριε Υφυπουργέ; Θα μου πείτε ότι δεν είστε αρμόδιος. Όμως, ελάτε. Επαναλαμβάνω ότι είναι παραβίαση της Συνθήκης της Λοζάνης, διότι η Συνθήκη της Λοζάνης μιλάει για αραβική γλώσσα, όχι για τουρκική. Ως πότε, λοιπόν, θα παραβιάζουμε εμείς οι ίδιοι τη Συνθήκη της Λοζάνης και θα βγάζουμε τα μάτια μας με τα χέρια μας; Θέτω ένα ερώτημα.
Πάμε στα οικονομικά τώρα, γιατί έκανα μικρές παρεμβάσεις. Τι είπε ο κ. Φώλιας χθες: «Θα κόψουμε τα χέρια των μακρυχέρηδων». Πολύ φοβούμαι, κύριε Υφυπουργέ, ότι πολλοί γαλάζιοι θα μείνουν χωρίς χέρια, αν χτυπήσετε και πατάξετε την αισχροκέρδεια. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και βέβαια, υπάρχει το θέμα των τριτέκνων. Ξέρετε ότι το δημογραφικό δεν είναι ένα απλό πρόβλημα. Το κοιτάμε επιφανειακά. Το δημογραφικό είναι εθνικό θέμα. Το επαναλαμβάνω: Κοιτάξτε το κατάματα. Θα λύσετε και το ασφαλιστικό, αν θέλετε. Αν δεν έχετε εργάτες, πώς θα το λύσετε; Πώς θα έχετε ασφαλιστικές εισφορές; Είναι εθνικό θέμα. Είναι επιτέλους η κορωνίδα της υπάρξεως του έθνους. Ας το καταλάβουμε.
Θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση: Η λέξη «Σεισάχθεια» σας λέει τίποτα, κύριε Υφυπουργέ; Αν δεν σας λέει, ο Σόλων πριν χιλιάδες χρόνια είχε δώσει τη λύση στο τεράστιο πρόβλημα των Αθηναίων πολιτών.
Δώστε τη λύση, κύριε Υφυπουργέ, εσείς και η Κυβέρνησή σας και να είστε βέβαιοι ότι θα σταθούμε δίπλα σας αρωγοί.
Σας δίνω τώρα και κάποια στοιχεία. Δεν θα αναφέρω τα επί μέρους. Απλά είναι δικά σας στοιχεία: Ελληνική Δημοκρατία, Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, Γενική Γραμματεία Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος. Διαβάστε τα. Τα δίνω στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Κυριάκος Βελόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα στοιχεία, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Ξέρω ότι τα διαβάσατε, αλλά αν τα μελετήσετε, θα αισθανθείτε πολύ άσχημα, κύριε Υφυπουργέ, για την κατάντια του Έλληνα σήμερα, του ανθρώπου που τον κάνατε πένητα, τον κάνατε φτωχό και εσείς και οι προηγούμενοι. Διότι εγώ θέλω να είμαι ακριβοδίκαιος.
Από πού θα πάρετε τα χρήματα; Από τις τράπεζες, τεράστια κέρδη. Από πού θα πάρετε τα χρήματα; Από τα καρτέλ, τα οποία ανεβάζουν την τιμή του γάλακτος και παίρνουν το γάλα από τον κτηνοτρόφο με πολύ χαμηλή τιμή, κύριε Υφυπουργέ, και δεν κάναμε τίποτα γι’ αυτό. Γερμανικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις.
Ξεπουλάτε λιμάνια. Αποκρατικοποιήσεις.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κλείνω εδώ, κύριε Νεράντζη. Έχετε απόλυτο δίκιο.
Δεν κάνετε κοινωνική συνοχή, κύριε Υφυπουργέ, δυστυχώς το λέω αυτό κάνατε την κοινωνία φτωχή.
Επίσης δεν αποδεικνύεστε σεμνοί και ταπεινοί, αλλά, δυστυχώς, σπάταλοι με συμπεριφορά αλγεινή. Μου θυμίζετε τον Αϊ-Βασίλη, κύριε Υφυπουργέ, λόγω των ημερών. Βέβαια, για σας, δυστυχώς, είστε Αϊ- Βασίλης αλλά δεν φέρνετε δώρα στον ελληνικό λαό.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Θεοδώρα Τζάκρη.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα τεράστια προβλήματα της ακρίβειας, της ανεργίας και εν γένει, η οικονομική κατάσταση της χώρας, καθώς και η αδυναμία της Κυβέρνησης να δώσει λύσεις στα σοβαρά καθημερινά προβλήματα των πολιτών, δημιουργούν νέες συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού, διευρύνουν τις κοινωνικές ανισότητες και επεκτείνουν τη φτώχεια.
Η όξυνση των ανισοτήτων και της φτώχειας οδηγεί μοιραία στην πόλωση και τον κοινωνικό κατακερματισμό, με σημαντικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι φτωχοί στην Ελλάδα είναι γύρω στο 21% του πληθυσμού. Με βάση δε, την αδυναμία κάλυψης στοιχειωδών σύγχρονων αναγκών, το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο.
Οι αγροτικές περιοχές πλήττονται ακόμη περισσότερο. Εκεί, το ποσοστό της φτώχειας διπλασιάζεται. Υπερβαίνει ακόμη και το 40%. Και αυτό, γιατί τα τελευταία χρόνια, έχουμε μια τεράστια συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος εξαιτίας της μείωσης των τιμών των αγροτικών προϊόντων, που οδηγούν όλο και περισσότερους αγρότες, όλο και περισσότερες αγροτικές οικογένειες, κάτω από το όριο της φτώχειας.
Σήμερα, στη χώρα υπάρχουν περίπου δύο εκατομμύρια εκατό χιλιάδες άτομα, δηλαδή, πάνω από οκτακόσιες εξήντα χιλιάδες νοικοκυριά σε σχετική φτώχεια, τετρακόσιες χιλιάδες άτομα σε απόλυτη φτώχεια και τετρακόσιες σαράντα χιλιάδες παιδιά, τα οποία δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες και τις ίδιες ευκαιρίες με τα άλλα παιδιά της χώρας μας. Συνεχώς δε τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες κατηγορίες πολιτών, συνανθρώπων μας, τείνουν να περιπέσουν σε κατάσταση φτώχειας.
Μια νέα κοινωνική τάξη, η τάξη των νεόπτωχων αναδύεται σιγά-σιγά, μια τάξη στην οποία κινδυνεύουν να περιέλθουν και εκείνοι που κατείχαν κάποτε μια θέση εργασίας.
Οι αιτίες της κατάστασης αυτής είναι πολλές και ποικίλες. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι, πολλοί ακόμη και με πτυχία, που μάταια προσπαθούν να ορθοποδήσουν σε μια συγκεκριμένη θέση εργασίας, εργαζόμενοι που έχασαν τη δουλειά τους σε ώριμη ηλικία, γυναίκες, μέλη μονογονεϊκών και πολύτεκνων οικογενειών, συνταξιούχοι που προσπαθούν να επιβιώσουν με ψίχουλα, μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, εργαζόμενοι που βιώνουν συνεχώς διαστήματα επαναλαμβανόμενης ανεργίας ή αδυναμίας εξεύρεσης μιας θέσης πλήρους απασχόλησης, αγρότες που εγκαταλείπουν το αγροτικό επάγγελμα και την ύπαιθρο και συγκεντρώνονται, συνωστίζονται στα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι μερικές από τις κατηγορίες που σταδιακά κινδυνεύουν να συμπεριληφθούν στους νεόπτωχους της χώρας μας.
Όταν το επίσημο όριο φτώχειας βρίσκεται σήμερα στα 850 ευρώ το μήνα για μια τετραμελή οικογένεια, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι οικογένειες με έναν εργαζόμενο ή με εργαζόμενους μερικής απασχόλησης βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας. Παλαιότερα ένας εργαζόμενος αρκούσε για να συντηρήσει την οικογένειά του. Σήμερα ο εργαζόμενος αυτός δεν μπορεί να συντηρήσει ούτε τον εαυτό του.
Για τη συγκράτηση και τον περιορισμό αυτού του κοινωνικού φαινομένου χρειάζονται άμεσα στοχοποιημένες πολιτικές και δράσεις και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των κοινωνικών δαπανών. Χρειάζονται πραγματικές πολιτικές παρέμβασης που θα στοχεύουν πρώτα στην εξάλειψη των αιτιών που δημιουργούν τη φτώχεια και στη συνέχεια, στο να δοθούν ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες σ’ αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη.
Δυστυχώς από τη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, την οποία καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα, απουσιάζει παντελώς η βαθιά πολιτική προσέγγιση σχεδιασμού μιας ευρύτερης εθνικής στρατηγικής καταπολέμησης των φαινομένων της φτώχειας. Πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου πρόχειρα συγκροτημένο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, το οποίο ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο μέρη.
Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τη σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και το δεύτερο μέρος τη χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος στις τρίτεκνες οικογένειες, καθώς και μια σειρά από διάσπαρτες και ασύνδετες μεταξύ τους διατάξεις ή τροποποιήσεις νομοθετικών διατάξεων.
Όσον αφορά τώρα το πολυδιαφημιζόμενο προεκλογικά Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής και έτσι όπως προτείνεται σήμερα από την Κυβέρνηση, αυτό είναι εντελώς πρόχειρο και επιφανειακό στην προσέγγιση του προβλήματος, με πολλές νομικές ασάφειες και αοριστολογίες, χαρακτηρίζεται δε από έλλειψη βαθιάς κοινωνικής αντίληψης και ευαισθησίας και μόνο επικοινωνιακούς λόγους και σκοπούς προσπαθεί να εξυπηρετήσει. Όχι μόνο δεν λύνει το θέμα της φτώχειας, όχι μόνο προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, αλλά ουσιαστικά ζητά και δίνει στον αρμόδιο Υπουργό λευκή επιταγή για κάτι το οποίο δεν διασφαλίζεται ότι πρόκειται να πάει σ’ αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη.
Στο άρθρο 2, το σχετικό με τους πόρους, δεν υπάρχει καμμία δέσμευση για τη μόνιμη χρηματοδότηση που θα ενισχύει όλους όσοι θεωρούνται ότι είναι δικαιούχοι. Αντίθετα, βλέπουμε ότι η Κυβέρνηση δίνει το περιθώριο και το δικαίωμα στον εαυτό της, με την έγκριση αποφάσεων και εκμεταλλευόμενη την ασάφεια του άρθρου, να βάζει πόρους όποτε αυτό της είναι χρήσιμο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, παραδείγματος χάρη προεκλογικά και να μη βάζει καμμία ενίσχυση, εάν αυτό δεν της είναι χρήσιμο.
Αντίστοιχα στο άρθρο 3, οι διατάξεις που αφορούν τους δικαιούχους είναι εντελώς ασαφείς. Το νομοσχέδιο στέκεται στην επιφάνεια και κάνει μια επιδερμική προσέγγιση του προβλήματος της φτώχειας. Αποσπασματικά και περιστασιακά μέτρα μόνο εισοδηματικής και επιδοματικής ενίσχυσης που δεν εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο μιας ευρύτερης εθνικής στρατηγικής και δεν επεκτείνονται και σε ευρύτερα ζητήματα και θέματα, όπως αυτά του κοινωνικού αποκλεισμού και των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων που δημιουργούν την ίδια τη φτώχεια, εξυπηρετούν μόνο βραχυπρόθεσμα το στατιστικό περιορισμό του φαινομένου και δεν μπορούν να επιφέρουν μακροπρόθεσμα και ουσιαστικά αποτελέσματα στη χώρα.
Αν έχουμε σκοπό, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε τη φτώχεια, πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα αίτια που προκαλούν τη φτώχεια. Είναι αστείο να υποστηρίζετε, κύριοι της Κυβέρνησης, ότι με 2 ευρώ την ημέρα, γιατί ουσιαστικά αυτή είναι η ανάλυση του ποσού των 1000 ευρώ που προτείνετε με το συζητούμενο νομοσχέδιο, μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της φτώχειας στη χώρα μας.
Επιπλέον, σκοπός του εν λόγω Ταμείου θα έπρεπε να είναι τόσο η οικονομική και κοινωνική στήριξη των ατόμων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας και στο κατώφλι της περιθωριοποίησης και η ένταξή τους στα προγράμματα κοινωνικής στήριξης και φροντίδας, καθώς και η επανένταξή τους στην αγορά εργασίας.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο πρόγραμμά του αναφέρεται σε σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Εγγυάται ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης για κάθε πολίτη που ζει μόνιμα στη χώρα μας. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε κάθε άτομο που στερείται του δικαιώματος συνταξιοδότησης μετά το εξηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας ασφάλισης και έχει ετήσιο εισόδημα κάτω από τα 7.700 ευρώ. Παρέχεται μηνιαίο επίδομα και υπηρεσίες υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Το αυτοτελές μηνιαίο επίδομα είναι 550 ευρώ για το μεμονωμένο άτομο και 950 ευρώ για το ζευγάρι.
Την ευθύνη υλοποίησης της παροχής του μηνιαίου επιδόματος και των υπηρεσιών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αναλαμβάνει ο Ο.Γ.Α. Το εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης κατοχυρώνεται και ενισχύεται περαιτέρω από συμπληρωματικές πολιτικές στους τομείς της εργασίας, της οικογένειας, της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γνωρίζει και υποστηρίζει ότι το θέμα της φτώχειας μόνο με ολοκληρωμένες και στοχευμένες πολιτικές μπορεί να αντιμετωπιστεί βαθιά και αποτελεσματικά.
Όσον αφορά τώρα το άρθρο 6 του νομοσχεδίου για το πολυτεκνικό επίδομα και τον τρόπο με τον οποίο αυτό θεσμοθετείται, αποτελεί βέβαια μια εισοδηματική ενίσχυση, μια βοήθεια σε μια ορισμένη κατηγορία πολιτών, εντάσσεται όμως και αυτή στα πλαίσια της αποσπασματικής πολιτικής που ακολουθεί η Κυβέρνησή σας σε όλους σχεδόν τους τομείς, ξεκομμένης από ολοκληρωμένες πολιτικές για οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος και, εν πάση περιπτώσει, απέχει σαφώς από την υπόσχεσή σας για την πλήρη εξομοίωση των τρίτεκνων οικογενειών με τις πολύτεκνες.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Έτσι, η νέα ρύθμιση, αντί να προχωράει σε πλήρη εξομοίωση των τρίτεκνων με τους πολύτεκνους, εξαιρεί τους τρίτεκνους από τη χορήγηση της ισόβιας πολυτεκνικής σύνταξης και αφαιρεί το πολυτεκνικό επίδομα για το τρίτο παιδί όταν αυτό είναι άνω των έξι ετών. Όταν σταματά το πολυτεκνικό επίδομα για τα παιδιά της πολύτεκνης μητέρας αυτά είναι άνω των 23 ετών και αυτόματα, το επίδομα, μετατρέπεται σε ισόβια τιμητική πολυτεκνική σύνταξη για την πολύτεκνη μητέρα.
Το άρθρο 6 του νομοσχεδίου που συζητάμε σήμερα ρητά το απαγορεύει αυτό για τις τρίτεκνες οικογένειες. Έτσι εννοείτε εσείς, κύριε Υπουργέ, την εξομοίωση;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είμαστε αντίθετοι με τέτοιες αποσπασματικές ρυθμίσεις που καθιστούν τους τρίτεκνους επαίτες αποφάσεων που θα ρυθμίζουν κάθε φορά επί μέρους τα εκάστοτε ζητήματά τους. Είμαστε υπέρ μίας οριστικής και ολοκληρωμένης λύση. Τα δε οικονομικά οφέλη της πλήρους εξομοίωσης μπορούν να δοθούν τμηματικά και σε βάθος πενταετίας, όπως ζητούν και οι αντιπρόσωποι των τρίτεκνων οικογενειών.
Τέλος, θέλω να τονίσω ότι ενώ είμαι αντίθετη με τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου και θεωρώ ότι το θέμα της αντιμετώπισης της φτώχειας χρειάζεται σφαιρική και ολοκληρωμένη πολιτική προσέγγιση –πράγμα που δεν επιτυγχάνεται με το εν λόγω νομοσχέδιο- επειδή, όμως, υπάρχουν έστω και κάποιες ευεργετικές διατάξεις και ωφελήματα που μπορούν και στο ελάχιστο να ευεργετήσουν κάποιες κατηγορίες συμπολιτών μας, ψηφίζω επί της αρχής αυτό το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ, κυρία συνάδελφε.
Ο κ. Ντινόπουλος απών, διαγράφεται.
Το λόγο έχει τώρα ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Ηρακλείου κ. Κωνσταντίνος Μπαντουβάς.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς, να ευχηθώ χρόνια πολλά στο προσωπικό της Βουλής που με τόση υπομονή κάθεται μαζί μας εδώ απόψε, στο Προεδρείο, στις κυρίες και στους κυρίους συναδέλφους και να ευχηθώ για το 2008 να έχουμε περισσότερες προτάσεις μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα και λιγότερες αντιπολιτευτικές κορώνες και λαϊκίστικα συνθήματα.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Και λιγότερα κυβερνητικά λιβανίσματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας παρακαλώ, κύριε συνάδελφε. Αυτή την ώρα επιτρέπεται να κάνετε παρεμβάσεις τέτοιου είδους, και μάλιστα σε συντοπίτη σας; Για όνομα του Θεού!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός που έλαβε χώρα σήμερα σ’ αυτήν την Αίθουσα και με λυπεί ιδιαίτερα, αλλά και με προσβάλλει, Αρχηγός κόμματος να απευθύνει αστήριχτες κατηγορίες που σε τελική ανάλυση συνιστούν έσχατο λαϊκισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι η πορεία του 20ου αιώνα –κατά το δεύτερο μισό του τουλάχιστον- συνοδεύτηκε εκτός των άλλων από μία άνοδο του βιοτικού επιπέδου του μεγαλύτερου ποσοστού των λαών της ευρωπαϊκής ηπείρου και όχι μόνο. Όμως, παρά τη σημαντική αυτή βελτίωση και άνθιση σε οικονομικούς και κοινωνικούς τομείς, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς σ’ αυτήν την Αίθουσα που θα μπορούσε να υποστηρίξει πως έχουν εκλείψει τα συμπτώματα κοινωνικής ασθένειας, τα οποία συνεπάγονται επιβάρυνση της στατικότητας και της συνοχής του κοινωνικού ιστού.
Τέτοιο είναι και το διατοπικό και διαχρονικό πρόβλημα της φτώχειας, το οποίο εντείνεται περισσότερο όταν συνοδεύεται από την απουσία δυνατότητας εύρεσης πόρων προς ικανοποίηση αναγκών, ακόμα και αν υπάρχει η απαιτούμενη θέληση, γεγονός που συνεπάγεται φαινόμενα βαθύτερης κοινωνικής παθογένειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή είναι η διττή διάσταση του προβλήματος που η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή έχει ταχθεί να απαλύνει κατά το μέγιστο δυνατό.
Και σ’ αυτή την προσπάθεια γίνεται αιχμή του δόρατος η κατάθεση αυτού του σχεδίου νόμου προς ψήφιση στην Εθνική Αντιπροσωπεία για τη σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής.
Επί χρόνια ακολουθήθηκαν ανεπαρκείς και επιδερμικές πολιτικές, υποτιθέμενος σκοπός των οποίων ήταν η εξομάλυνση των οικονομικών διαφορών και η ενίσχυση των οικονομικά ασθενεστέρων. Όμως, αποδεικνύεται τελικά πως είχαν ως στόχο να κουκουλώσουν το συνολικό εύρος του προβλήματος, ενώ οι όποιες μικρές ενισχύσεις οικονομικής παρηγοριάς λειτουργούσαν ως «δούρειος ίππος» που έφερε τη σφραγίδα των ψηφοθηρικών βουλήσεων των διακυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Μέσα στο αντίστροφο ακριβώς πλαίσιο συγκροτήθηκε από την τωρινή Κυβέρνηση το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, ένα Ίδρυμα βασισμένο σε σταθερό και ρεαλιστικό προϋπολογισμό και καταρτισμένο με το κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό, ούτως ώστε σε συνεργασία με τα Υπουργεία Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, αλλά και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης να συντονιστεί τόσο η σύνταξη και η εφαρμογή των προγραμμάτων εισοδηματικής ενίσχυσης, όσο και η προώθηση εν γένει των προγραμμάτων κοινωνικής ευαισθησίας και η ενίσχυση του κοινωνικού ιστού.
Έτσι, το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής δεν συνιστά μονάχα μία πρώτη προσπάθεια κάλυψης των κενών του παραδοσιακού μας συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, αλλά και μία πρώτη παρέμβαση προς την εισοδηματική ενίσχυση του σε φτώχεια ευρισκόμενου ατόμου-νοικοκυριού και συνεπώς προς την καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας.
Στη χώρα μας, το ποσοστό των ατόμων που υπολογίζεται πως ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας είναι περίπου 20%. Στόχος της Κυβέρνησης μέσα από μια σειρά μέτρων -βασικό μέρος της οποίας είναι το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής- είναι μέσα σε ορίζοντα μιας πενταετίας να έχει μειωθεί αυτό το ποσοστό στο 15%.
Το επίδομα αυτό θα είναι ατελές και μη φορολογούμενο και στόχος είναι να φθάσει τα 1.000 ευρώ κατ’ έτος. Η επιλογή των δικαιούχων θα γίνεται βάσει αντικειμενικών και δίκαιων κριτηρίων, βάσει των μελετών της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέλος, το ύψος των αποθεμάτων του Ταμείου αναμένεται να ανέλθει σταδιακά στα 2.000.000.000 ευρώ μέχρι το 2011.
Είναι σημαντικό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να αντιληφθούμε τόσο εμείς όσο και οι πολίτες την ορθότητα, την υπευθυνότητα και τη συνέπεια με την οποία η Κυβέρνηση σκύβει πάνω στο πρόβλημα της φτώχειας και προσπαθεί να το απαλύνει. Διότι δεν είναι μονάχα η διεκπεραίωση στο ακέραιο των προεκλογικών δηλώσεων του Κώστα Καραμανλή τόσο για την επίδοση του επιδόματος πολυτέκνων στις τρίτεκνες οικογένειες όσο και για τη σύσταση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής από 1/1/2008, αλλά και την αύξηση του Ε.Κ.Α.Σ. και τη σύνταξη του Ο.Γ.Α.. Δεν είναι μονάχα η επίτευξη της μείωσης της ανεργίας και η παροχή εκ νέου ελπίδας ανεύρεσης θέσεων εργασίας ούτε μονάχα τα μέτρα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Περισσότερο απ’ όλα αυτά –κι αυτό θα έπρεπε να το ακούσουν κυρίως οι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- είναι το γεγονός ότι έχουν αρχίσει να φαίνονται τα δείγματα γραφής της συγκροτημένης προσπάθειας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Μιας προσπάθειας με κριτήρια συγκεκριμένα, ορθολογικά και στοχευμένα προς την καταπολέμηση και την εξάλειψη των βαθέων κοινωνικών ανισοτήτων, προς την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και τέλος, προς τον εξορθολογισμό της οντότητα και της λειτουργίας του δημοσιονομικού οργανισμού του κράτους, με σκοπό το όφελος ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Πρόκειται για μια προσπάθεια και μία πολιτική, η οποία δεν έχει στόχο να ντύσει σήμερα εκείνους που κρυώνουν εξαιτίας της ανικανότητας ανεύρεσης επαρκών ενδυμάτων αδιαφορώντας για το μέλλον, αλλά μια πολιτική, η οποία θα εξασφαλίσει σε όλους εκείνους τη δυνατότητα να παράσχουν οι ίδιοι στον εαυτό τους τα όσα έχουν ανάγκη. Διότι η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή δεν φροντίζει να ψαρεύει για να ταΐζει τους πεινασμένους, παρά φροντίζει να μαθαίνει στους ίδιους την τέχνη του «ψαρεύειν».
Ας απαλύνουμε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τον πόνο. Ας μειώσουμε το πρόβλημα αυτών που είναι στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας, ψηφίζοντας αυτό το νομοσχέδιο.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ και γιατί τηρήσατε το χρόνο, κύριε συνάδελφε.
Σειρά να μιλήσει έχει ο κ. Χρήστος Χάιδος, Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Απών. Διαγράφεται.
Επομένως εξαντλήθηκε ο κατάλογος των εγγεγραμμένων ομιλητών επί της αρχής.
Έχει ήδη ζητήσει το λόγο ο κ. Ροντούλης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ.. Επίσης, ζητούν το λόγο ο κ. Κουτμερίδης ως εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο κ. Κουμπούρης για ένα λεπτό.
Ορίστε, κύριε Ροντούλη, έχετε το λόγο. Σας παρακαλώ πολύ να είστε σύντομος, διότι το Σώμα είναι πολύ εξηντλημένο.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μόνο για ένα λεπτό. Δεν σκόπευα καν να πάρω το λόγο, αν δεν επροκαλούμουν από τον κ. Μπαντουβά, ο οποίος άφησε διάφορα υπονοούμενα για τον Πρόεδρο του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού. Θα ήθελα να υπενθυμίσω στον αγαπητό συνάδελφο ότι είναι πολύ εύκολο να βάζουμε την ταμπέλα του λαϊκιστή σε έναν άνθρωπο που μεταφέρει τις αγωνίες του ελληνικού λαού, όπως ακριβώς βιώνει τη σημερινή πραγματικότητα εντός αυτής της Αιθούσης.
Δεύτερον, θα πρέπει να του υπενθυμίσω ότι θα έπρεπε να ενοχληθεί από την μπαρμπουτιέρα που στήθηκε, στην οποία τα ποσά ήταν 20.000 ευρώ στη ριξιά των ζαριών. Αυτό θα έπρεπε να ενοχλήσει και όχι οι αλήθειες που είπε ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού.
Τρίτον, ορισμένοι έλεγαν «σεμνά και ταπεινά». Ξέρετε, αυτό το σύνθημα, το «σεμνά και ταπεινά», έχει μετουσιωθεί σε «πλουτισμό στα μουλωχτά»! Τι σημαίνει «μουλωχτά» στη θεσσαλική διάλεκτο, μπορώ έξω από την Αίθουσα να εξηγήσω στον κ. Μπαντουβά.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Και εγώ σας ευχαριστώ, κυρίως, για τη συντομία σας. Το Σώμα οπωσδήποτε γνωρίζει την έννοια των λέξεων.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. κ. Κουμπούρης έχει το λόγο.
ΔΗΜΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, άκουσα τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας να μιλάει για το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, ότι παράγει πλούτο, ότι ο πλούτος αυτός είναι η δύναμη της οικονομίας και ότι η Κυβέρνηση έρχεται να τον μοιράσει δίκαια. Αυτό κάνει και μ’ αυτό το νομοσχέδιο.
Αν ήταν έτσι τα πράγματα, φυσικά, δεν θα υπήρχε πλούτος και φτώχεια. Δηλαδή δεν μπορεί να έχουμε ένα άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα παραγωγής και ένα δίκαιο σύστημα κατανομής. Αυτά δεν μπορούν να υπάρξουν. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Τα αποτελέσματα φαίνονται. Και τα αποτελέσματα αυτά δεν τα λέει το Κ.Κ.Ε.. Είναι σε βάρος, φυσικά, των φτωχών. Είναι σε βάρος αυτών που παράγουν τον πλούτο στην κοινωνία. Και φυσικά εμείς δεν είμαστε της άποψης να υπάρχει ο καπιταλισμός, το νεοφιλελεύθερο σύστημα ή η απελευθέρωση της αγοράς και από την άλλη μεριά να τα πάρουμε από τις τράπεζες, από τα μονοπώλια κ.λπ.. Από τη μια μεριά, δηλαδή, να υποστηρίζουμε τον καπιταλισμό, όπως ακούσαμε πολλές φορές αυτή τη δημαγωγία και από την πλευρά του ΛΑ.Ο.Σ. και, φυσικά, την έλλειψη των επιχειρημάτων. Στο τέλος γινόταν και καταμέτρηση των παρευρισκόμενων στη Βουλή, για να προσμετρηθεί, να καταμετρηθεί ή δεν ξέρω πώς αλλιώς ειπώθηκε, η ευαισθησία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ, κύριε Κουμπούρη.
Το λόγο έχει ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Κουτμερίδης.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΥΤΜΕΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Νομίζω ότι στο τέλος αυτής της μαραθώνιας διαδικασίας και συζήτησης θα πρέπει να εξηγήσουμε τη στάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Είναι γεγονός ότι στη συζήτησή μας στην επιτροπή έχουμε τονίσει πως είμαστε ριζικά αντίθετοι με την πολιτική προσέγγιση και τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου. Θεωρούμε ότι κανένα αποτέλεσμα δεν θα πετύχει για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Παρά ταύτα, με τη σκέψη ότι μπορεί να βοηθήσει και στο ελάχιστο μία μικρή κοινωνική ομάδα στη χώρα μας, θεωρούμε ότι έπρεπε να το ψηφίσουμε. Όμως, στη διάρκεια της συζήτησης εδώ στην Ολομέλεια η Κυβέρνηση είχε την έμπνευση να ενσωματώσει στο εν λόγω νομοσχέδιο και μια τροπολογία η οποία αφορά τον Ο.Τ.Ε..
Επειδή είμαστε ριζικά αντίθετοι μ’ αυτή την πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, καταψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο και στη διάρκεια, στην αυριανή συζήτηση στην Ολομέλεια επί των άρθρων, θα εξηγήσουμε τα επιχειρήματά μας που καταψηφίζουμε τελικά το εν λόγω νομοσχέδιο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, παρακολουθούμε μια απίστευτη παλινδρόμηση θέσεων η οποία μας προκαλεί. Μας προκάλεσε πριν από λίγο, όταν έγινε μια αντίστοιχη τοποθέτηση. Τώρα, η δεύτερη πλάνη είναι χειρότερη της πρώτης. Και αυτό γιατί ξεκίνησε ο εισηγητής της Μειοψηφίας να υποστηρίζει επί της αρχής το νομοσχέδιο, τη στιγμή που γνώριζε ότι η τροπολογία αυτή είχε ενσωματωθεί στο σώμα του νομοσχεδίου.
Είναι ακατανόητα αυτά τα οποία συμβαίνουν. Τουλάχιστον στην αυριανή συνεδρίαση νομίζω ότι θα πρέπει να έχουμε κάποιες άλλες εξηγήσεις ποιο πειστικές. Δεν μπορεί να αλλάζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τόσο εύκολα θέση και μάλιστα αυτή την περασμένη ώρα όταν το Σώμα είναι ήδη καταπονημένο. Ελπίζω να μην είναι καταπονημένη η σκέψη των συναδέλφων που εκφράζουν τέτοιες απόψεις.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Έχει ζητήσει το λόγο ο εισηγητής της Πλειοψηφίας κ. Δένδιας.
Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, για μισό λεπτό, υπό την έννοια της διευκρίνησης του εξής γεγονότος που παρατηρήθηκε.
Οι μισοί τουλάχιστον αγορητές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δήλωσαν σ’ αυτή την Αίθουσα –και νομίζω ότι έχουν συνείδηση των λεγομένων τους- ότι ψηφίζουν επί της αρχής το νομοθέτημα. Τώρα ξαφνικά τι γίνεται; Αυτοί θα πρέπει να θεωρηθούν ότι καίτοι είπαν ότι το ψηφίζουν, δεν το ψηφίζουν; Αυτό που συνέβη, είναι εκπληκτικό απόψε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Τελειώσαμε με τις ομιλίες.
Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και άλλες διατάξεις».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΥΤΜΕΡΙΔΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΔΗΜΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΡΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά της συνεδρίασης της Πέμπτης 13 Δεκεμβρίου 2007 και ερωτάται το Σώμα αν τα επικυρώνει.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Συνεπώς τα Πρακτικά της συνεδρίασης της Πέμπτης 13 Δεκεμβρίου 2007 επικυρώθηκαν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 01.23’, λύεται η συνεδρίαση για σήμερα ημέρα Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2008 και ώρα 10.30’ με αντικείμενο εργασιών του Σώματος νομοθετική εργασία: συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών: «Σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και άλλες διατάξεις», σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

TXT:

end070108.txt

Επιστροφή