Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΑ, Σύνοδος: Γ΄, Συνεδρίαση: ΡΝΘ΄ 27/06/2007

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑ’
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΘ’

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007

ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών, σελ.
2. ‘Αδεια απουσίας των Βουλευτών κ. Ι. Δριβελέγκα και Ρ. Βρεττού, σελ.


Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών, σελ.
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών, σελ.
3. Ανακοίνωση του δελτίου επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 28 Ιουνίου 2007, σελ.


Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Ψήφιση επί του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Θεσμικό πλαίσιο επενδύσεων και αξιοποίησης της περιουσίας των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης», σελ.
2. Συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Πτωχευτικός Κώδικας», σελ.
3. Κατάθεση Εκθέσεων Διαρκούς Επιτροπής:
Η Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου καταθέτει τις Εκθέσεις της στα σχέδια νόμων του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας:
i. «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβερνήσεως της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Νιγηρίας για τις θαλάσσιες Μεταφορές», σελ.
ii. «Κύρωση της Συμφωνίας για τις θαλάσσιες μεταφορές μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Κορέας», σελ.
4. Κατάθεση σχεδίου νόμου:
Οι Υπουργοί Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων ‘Εργων, Οικονομίας και Οικονομικών, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Κύρωση Σύμβασης Παραχώρησης του ‘Εργου της «μελέτη – κατασκευή –χρηματοδότηση – λειτουργία - συντήρηση και εκμετάλλευση του αυτοκινητόδρομου Κεντρικής Ελλάδος (Ε-65) και ρύθμιση συναφών θεμάτων», σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης:
ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ Κ., σελ.
ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ Σ., σελ.
ΚΟΣΜΙΔΗΣ Σ., σελ.
ΚΟΥΒΕΛΗΣ Φ., σελ.
ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ Ι., σελ.
ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ Α., σελ.
ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ Α., σελ.
ΦΟΥΣΑΣ Α., σελ.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΘ΄
Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007
Αθήνα, σήμερα στις 27 Ιουνίου 2007, ημέρα Τετάρτη και ώρα 10.49΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Γ΄ Αντιπροέδρου αυτής, κ. ΙΩΑΝΝΗ ΤΡΑΓΑΚΗ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
(ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα με την από 26/6/2007 εξουσιοδότηση του Σώματος επικυρώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου τα Πρακτικά της ΡΝΗ΄ συνεδριάσεώς του, της Τρίτης 26 Ιουνίου 2007, σ’ ό,τι αφορά την ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Τροποποίηση και συμπλήρωση του ν. 2251/1994 «Προστασία των καταναλωτών», όπως ισχύει – Ενσωμάτωση της οδηγίας 2005/29 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L149)».)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το δελτίο επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 28 Ιουνίου 2007.
Α. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου (Άρθρο 130 παράγραφοι 2 και 3 του Κανονισμού της Βουλής)
1. Η με αριθμό 683/25-6-2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Χρήστου Πρωτόπαπα προς τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, σχετικά με τις απολύσεις προσωπικού στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά κ.λπ..
2. Η με αριθμό 689/25.6.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Δημητρίου Τσιόγκα προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την πρόσληψη του αναγκαίου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων.
3. Η με αριθμό 688/25.6.2007 επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρου Αλαβάνου προς τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, σχετικά με την αντιμετώπιση του προβλήματος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στη συνοικία του Παλαιού Λιμεναρχείου και της ευρύτερης περιοχής του Βόλου.
Β. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δεύτερου Κύκλου (Άρθρο 130 παράγραφοι 2 και 3 του Κανονισμού της Βουλής)
1. Η με αριθμό 682/25.6.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Χρήστου Χάιδου προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με τις ελλείψεις κλινών εντατικής θεραπείας παιδιών κ.λπ..
2. Η με αριθμό 692/25.6.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Γεωργίου Χουρμουζιάδη προς την Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με την πρόσληψη του αναγκαίου εκπαιδευτικού προσωπικού στα πανεπιστήμια κ.λπ..
3. Η με αριθμό 690/25.6.2007 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Ασημίνας Ξηροτύρη-Αικατερινάρη προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, σχετικά με τον κίνδυνο γενικού μπλακ-άουτ κ.λπ..
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ψήφιση στο σύνολο του νομοσχεδίου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Θεσμικό πλαίσιο επενδύσεων και αξιοποίησης της περιουσίας των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολό;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολο κατά πλειοψηφία ως διενεμήθη.
Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Θεσμικό πλαίσιο επενδύσεων και αξιοποίησης της περιουσίας των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ. 4α)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης μέχρι αυτού του σημείου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμεθα στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Πτωχευτικός Κώδικας».
Ως γνωστόν, στη Διάσκεψη των Προέδρων αποφασίσθηκε το νομοσχέδιο να συζητηθεί σε μία συνεδρίαση.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, πριν προχωρήσουμε, θα μπορούσα, αν μου επιτρέπετε, να κάνω κάποιες φραστικές αλλαγές;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Βεβαίως, κύριε Υπουργέ, μπορείτε να αναφερθείτε στις αλλαγές αυτές, για να τις διανείμουμε στους συναδέλφους.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Θα είναι αμιγώς φραστικές οι αλλαγές, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Θα καταθέσω τις αλλαγές για τα Πρακτικά, αλλά θα τις διαβάσω για την τάξη.
Στο άρθρο 21, αντί των λέξεων «απαίτησή τους» στα στοιχεία α έως και δ να τεθεί η λέξη «απαίτηση».
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Δηλαδή, κύριε Υπουργέ, φεύγει το κτητικό «τους».
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Φεύγει το κτητικό «τους». Απαλείφεται το κτητικό «τους».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Στο άρθρο 42, στοιχείο δ, αντί της λέξης «εγγυήσεων» να τεθεί η λέξη «ασφαλειών».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Στο άρθρο 86, παράγραφος 1, αντί των λέξεων «συνδράμει το» να τεθούν οι λέξεις «παρέχει τη συνδρομή στο».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
Ξέρετε, επειδή αυτό γίνεται με τη διαδικασία των Κωδίκων, πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι για τις αλλαγές.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, συνεχίστε.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Από την παράγραφο 2 του άρθρου 104 να διαγραφούν οι τρεις πρώτες λέξεις («Από την τελεσιδικία της») και το επόμενο «η» να γίνει κεφαλαίο «Η».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Στο άρθρο 122 παράγραφος 4, αντί των λέξεων «περί αποδοχής ή απόρριψης», να τεθούν οι λέξεις «για επικύρωση ή απόρριψη».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Να διαγραφεί η πρώτη λέξη «Αμέσως» από το άρθρο 136, ως περιττή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Από το άρθρο 164 να διαγραφούν οι λέξεις «και τη λογοδοσία του συνδίκου».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Στο άρθρο 168 μεταξύ των λέξεων «αν επήλθε» και «αποκατάστασή του», να παρεμβληθεί η λέξη «ποινική».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Στο άρθρο 181, α) η περίπτωση θ΄ αντικαθίσταται με τη φράση «τα εδάφια 2 και 3 περίοδος β΄, της παραγράφου 2 του άρθρου 11 του ν. 1667/1986 «Αστικοί Συνεταιρισμοί και άλλες διατάξεις» και β) η περίπτωση θ΄ αναριθμείται σε ι΄.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Στο άρθρο 182, α) αντί της λέξης «άρχισαν» να τεθεί η λέξη «αρχίζουν» και β) στην παράγραφο 2 να προστεθεί το εδάφιο: «Μέχρι την έκδοση της κατά το άρθρο 8 παράγραφος 3 υπουργικής απόφασης, τα προβλεπόμενα στη διάταξη αυτή Μητρώα εξακολουθούν να τηρούνται σύμφωνα με τις ήδη ισχύουσες διατάξεις».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Επομένως, γίνεται δεκτή η αλλαγή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, θέλω να σημειώσω ότι στη σχετική έκθεση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής προς τη Βουλή, καταγράφεται ότι οι εν λόγω συμπληρώσεις και διορθώσεις δεν αλλοιώνουν, ούτε διαφοροποιούν στην ουσία του το αρχήθεν ηθελημένο από την επιτροπή κείμενο του Κώδικα, αλλά αφορούν καθαρά τυπικές ελλείψεις και παραδρομές κατά την τελική του διατύπωση.
Υπογράφεται από τον Πρόεδρο της επιτροπής κ. Μιχάλη Μαργαρίτη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ. Εξάλλου, και το Σώμα συμφώνησε ομόφωνα.
Το κείμενο των συμπληρώσεων-διορθώσεων να φωτοτυπηθεί, να κατατεθεί στα Πρακτικά και να διαμοιραστεί στους κυρίους συναδέλφους.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Αναστάσης Παπαληγούρας καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες συμπληρώσεις-διορθώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
(Να φωτογραφηθούν οι σελ. 11-12)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το λόγο έχει ο εισηγητής της Πλειοψηφίας κ. Φούσας.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να εισηγηθώ στην Ολομέλεια της Εθνικής Αντιπροσωπείας το νέο Πτωχευτικό Κώδικα και να σας παρακαλέσω από την αρχή για την επιψήφισή του.
Όπως είναι γνωστό, αυτό το σχέδιο νόμου ψηφίστηκε, τόσο από τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, όσο και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην αρμόδια επιτροπή, κάτι που είναι ιδιαίτερα θετικό και θέλω να το υπογραμμίσω.
Πράγματι, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σοβαρό νομοθέτημα, που ασφαλώς πρέπει να έχει τη σύμφωνη γνώμη, όπως ήδη προανέφερα, όλων των παρατάξεων. Μιλούμε ειδικότερα για το Πτωχευτικό Δίκαιο, το οποίο θεωρείται ένα μέρος του όλου εμπορικού δικαίου της πατρίδας μας.
Συγκεκριμένα, αφορά την οικονομική πτώση του εμπόρου και ακόμη την «καθαίρεσή» του –σε εισαγωγικά η λέξη «καθαίρεσή» του- από την ιδιότητα του εμπόρου ή του επιχειρηματία. Αυτό όμως, δηλαδή, η πτώση του εμπόρου από την εμπορική του ιδιότητα, είναι ένα ιδιαίτερα σπουδαίο και σοβαρό γεγονός έχει δε πολλές και πολύ μεγάλες συνέπειες. Συνέπειες για την κοινωνία μας, συνέπειες για την οικονομία, συνέπειες για τους πιστωτές, για τους εργαζόμενους, συνέπειες για τον υπό πτώχευση και, βεβαίως, για τον ίδιο τον πτωχό αλλά και για την οικογένειά του, όπως και για την περιουσία του.
Ανεξάρτητα απ’ αυτές τις συνέπειες, θα πρέπει προεχόντως και ιδίως να προστατευτεί και το συμφέρον της ίδιας της κοινωνίας, για μια υγιή πίστη και καθαρή συναλλαγή, που είναι απολύτως απαραίτητο.
Έτσι, η έννομη τάξη πρέπει να αντιδρά σ’ ένα γεγονός μεγάλης οικονομικής σημασίας, δηλαδή, την πτώση του εμπόρου, και η αντίδραση αυτή θα πρέπει να γίνεται με κανόνες σύγχρονους, όπως προβλέπει γενικότερα το Πτωχευτικό Δίκαιο, αλλά, βεβαίως, φιλοδοξεί να κάνει και ο υπό συζήτηση νέος Πτωχευτικός Κώδικας.
Εδώ και πολλά χρόνια, έχει καταστεί διεθνώς αναγκαίο, αλλά βεβαίως και στην πατρίδα μας και είναι ιδιαίτερα σαφές, ότι πρέπει να γίνει σοβαρή πτωχευτική μεταρρύθμιση και σε πολλές χώρες αυτό ήδη έχει επιτευχθεί.
Υπάρχουν πολλά στατιστικά στοιχεία από τα οποία αποκαλύπτεται, ότι η αύξηση του αριθμού των πτωχεύσεων διεθνώς επιταχύνεται και μάλιστα κατά τρόπο επικίνδυνο, με συνέπεια, τόσο την απώλεια πολλών επιχειρήσεων –και αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο και ενδιαφέρει μια κοινωνία- όσο δε επίσης και την κατάργηση εργατικών θέσεων, που επίσης είναι πάρα πολύ ασύμφορο ζήτημα και, βεβαίως, δημιουργεί πολλά και επιτακτικά κοινωνικά, οικονομικά και αναπτυξιακά προβλήματα.
Όμως και ο στιγματισμός του ίδιου του εμπόρου, δηλαδή, του οφειλέτη, που οδηγείται στην πτώχευση είναι ένα τεράστιο ζήτημα, χωρίς μάλιστα αντίκρισμα, ενώ η ικανοποίηση των δανειστών από τις πτωχεύσεις είναι συνήθως μηδαμινή και πολλές φορές και ανύπαρκτη.
Οι σύγχρονες νομοθετικές τάσεις για την πτώχευση κατευθύνονται στη θεσμοποίηση, όπως παραδείγματος χάριν στην Αμερική ή και στη Γαλλία ή στην αναζήτηση άλλης διαδικασίας, με την οποία αφ’ ενός μεν να αναστέλλεται η διαδικασία έναρξης της πτώχευσης, όπου αυτό είναι δυνατόν, αφ’ ετέρου δε κυρίως να επιτρέπει την επιβίωση της προβληματικής επιχείρησης. Πρόκειται, δηλαδή, για τη διαδικασία της εξυγίανσης ή της αναδιοργάνωσης των επιχειρήσεων αυτών.
Προς την κατεύθυνση αυτή κινείται ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας, ο οποίος διαλαμβάνει ιδιαίτερα σημαντικές, ουσιαστικές και σύγχρονες διατάξεις και τον οποίο ασφαλώς καλούμαστε να κυρώσουμε, προκειμένου να γίνει νόμος του κράτους και, βεβαίως, να τον κυρώσουμε με τη διαδικασία των κωδίκων.
Ας πούμε μερικές σκέψεις για την εξέλιξη του Πτωχευτικού Κώδικα στην πατρίδα μας και γενικότερα.
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το Εμπορικό Δίκαιο αρχίζει να διαμορφώνεται, ως ιδιαίτερο δίκαιο, κατά το Μεσαίωνα, διά μέσου των θεσμίων των πόλεων και των συντεχνιών στη βόρειο Ιταλία. Πολλά, όμως, από τα θέσμια αυτά έχουν τις ρίζες τους στο Ρωμαϊκό Δίκαιο, το οποίο προσέφερε τα πρότυπα για τη διαμόρφωση και του Εμπορικού Δικαίου και, βεβαίως, και για την πτώχευση. Είναι ανάγκη, όμως, να επισημανθεί ότι παρόμοια εξέλιξη είχαμε και στο Βυζαντινό Δίκαιο.
Αργότερα ο θεσμός της πτώχευσης επεκτάθηκε και εξελίχθηκε σ’ όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου και ρυθμίζεται σήμερα απ’ όλες τις σύγχρονες νομοθεσίες.
Υπάρχει, βεβαίως, μια βασική διαφορά στις νομοθεσίες πολλών κρατών. Το επεσήμανα αυτό και στην επιτροπή και αισθάνομαι την ανάγκη να το επαναλάβω και σήμερα, ως προς την έκταση του πτωχευτικού συστήματος.
Άκουσα αίφνης τον κ. Κοσμίδη να έχει στην επιτροπή διαφορετική άποψη απ’ αυτήν που εγώ θα υποστηρίξω τώρα, αλλά με χαρά την ακούσαμε και θα ακούσουμε και πάλι να την επαναλαμβάνει.
Άλλες νομοθεσίες εφαρμόζουν την πτώχευση μόνο σε εμπόρους οφειλέτες, μεταξύ των οποίων είναι και η Ελλάδα, το Βέλγιο, η Ιταλία και άλλες σε οποιονδήποτε οφειλέτη, ακόμη και σε μη έμπορο. Αυτό συμβαίνει στη Γερμανία, στην Ελβετία, στη Σουηδία, στην Αγγλία και σε άλλες χώρες.
Στην πατρίδα μας για πρώτη φορά σοβαρή νομοθετική πτωχευτική ρύθμιση έγινε το έτος 1878 με τον τότε νόμο ΨΛΣΤ΄ «Περί πτωχεύσεως και χρεοκοπίας».
Άλλες ουσιώδεις τροποποιήσεις έγιναν αργότερα με το νόμο ΓΘΟΔ΄/1910, κυρίως με τον αναγκαστικό νόμο 635/1937 «Περί διατάξεων τινών του Πτωχευτικού Δικαίου», όπως λέει η επικεφαλίδα του νόμου αυτού, ενώ με τον τελευταίο νόμο 2479/1997 έγιναν περιορισμένες νομοθετικές επεμβάσεις, με σκοπό την επιτάχυνση της πτωχευτικής διαδικασίας.
Αυτό είναι, λοιπόν, το νομικό πλαίσιο, που ίσχυε μέχρι σήμερα στην πατρίδα μας. Και, βεβαίως, για να υπογραμμίσω αυτό που είπα από την αρχή, στην πατρίδα μας, για να κηρυχθεί κάποιος «πτωχός», πέραν των άλλων προϋποθέσεων, βασική, κύρια και πρωταρχική προϋπόθεση είναι να έχει την ιδιότητα του εμπόρου.
Βεβαίως υπάρχουν στη χώρα μας και άλλες διάσπαρτες διατάξεις, όπως στον Αστικό Κώδικα, στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, αλλά, βεβαίως, και στους εισαγωγικούς νόμους του Αστικού Κώδικα.
Από τότε, από το 1937 μέχρι και σήμερα, επί εβδομήντα ολόκληρα χρόνια έγιναν προσπάθειες για να έχουμε έναν καινούργιο Πτωχευτικό Κώδικα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Θέλω να υπογραμμίσω, ότι στην πατρίδα μας έγιναν προσπάθειες εβδομήντα ετών από αξιόλογους επιστήμονες και πολιτικούς, χωρίς αποτέλεσμα -και αυτό είναι ένα φαινόμενο που δεν κολακεύει τους αρμόδιους- αλλά τώρα, ευτυχώς, γίνεται πράξη. Δεν είναι ώρα να υπογραμμίσω τις αδυναμίες, τις δυσκολίες, και δυστυχώς, την έλλειψη αναγκαίας πολιτικής βούλησης για να έχουμε καινούργιο και σύγχρονο Πτωχευτικό Κώδικα. Έχω, όμως, χρέος να εξάρω την πρωτοβουλία και να συγχαρώ την παρούσα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που, επιτέλους, θα έχουμε έναν καινούργιο και σύγχρονο Πτωχευτικό Κώδικα. Αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά νομοθετικά έργα για τον εκσυγχρονισμό του δικαίου μας και ιδίως του εμπορικού και την παράλληλη πορεία του με τις σύγχρονες νομοθεσίες του πολιτισμένου κόσμου. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι τα αποτελέσματα –και θέλω σ’ αυτό να σταθώ ιδιαίτερα- διεθνώς με τις σημερινές νομοθεσίες, που δεν είναι, επαναλαμβάνω, σύγχρονες, αλλά με προβλήματα, όπως προανέφερα, για την εξυγίανση των επιχειρήσεων, ήταν πενιχρά, αφού ποσοστό περίπου 90% των αφερέγγυων επιχειρήσεων καταλήγουν σε πτώχευση. Οι εργασίες του Σ.Δ.Ε. σε ποσοστό 80%-85% κλείνουν λόγω έλλειψης ενεργητικού. Και ακόμη, το 4%-5% μόνο απ’ αυτές έκλεισαν με συμβιβασμό που είναι απαραίτητη διαδικασία σ’ ένα Πτωχευτικό Δίκαιο και σε μία ευνομούμενη πολιτεία και σε μία αγορά η οποία λειτουργεί με σύγχρονες συνθήκες και σύγχρονους κανόνες. Το δε μέρισμα προς διανομή στους πιστωτές δεν ξεπερνά το 15% έως 20%, ενώ το προς ρευστοποίηση δεν θα φθάσει ποτέ στο 10%. Επομένως τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, κάτι έπρεπε να γίνει, και ορθώς έρχεται ο Κώδικας αυτός για να μπούμε σε μία άλλη βάση και να έχουμε μία καινούργια νομοθεσία.
Για το λόγο αυτό, οι σύγχρονες νομοθεσίες, όπως ο γερμανικός νόμος του 1994 και ο ισπανικός του ιδίου έτους, θέτουν ως βάση ένα ενιαίο σύστημα πτώχευσης, άλλως εκκαθάρισης και αναδιοργάνωσης, με κύριο σκοπό την ικανοποίηση των πιστωτών.
Η σύνταξη του νέου αυτού Πτωχευτικού Κώδικα στη χώρα μας άρχισε, δυστυχώς όπως σας είπα προηγουμένως, από το 1930. Και το «δυστυχώς» έχει σχέση με τη μεγάλη καθυστέρηση μέχρι σήμερα που ίσως –και νομίζω είμαι βέβαιος- είναι το μοναδικό φαινόμενο στη χώρα μας –μπορεί και διεθνώς- που επί εβδομήντα χρόνια επιχειρούμε να κάνουμε νέο Κώδικα και δεν τα καταφέραμε, αλλά έστω και τώρα γίνεται. Έτσι, με απόφαση του 2001 της προηγούμενης κυβέρνησης, της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., συστήθηκε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή για την αναμόρφωση του Πτωχευτικού Δικαίου, η οποία αποτελείτο από διακεκριμένους επιστήμονες, καθηγητές, δικαστές, δικηγόρους. Η επιτροπή αυτή περάτωσε το έργο της το 2003 πριν από τις εκλογές, αλλά δεν το ολοκλήρωσε πλήρως και δεν είχε διατυπώσει τα άρθρα. Μετά έχουμε μία νέα επιτροπή με ημερομηνία 10.2.2004, με πρωτοβουλία της παρούσης πολιτικής ηγεσίας, η οποία έλαβε υπόψη της τα πρακτικά της προηγούμενης επιτροπής, τα επεξεργάστηκε και καταλήξαμε στο σημερινό αποτέλεσμα του νέου μας Πτωχευτικού Κώδικα. Σημειώνω ότι και η δεύτερη επιτροπή αποτελείτο από διακεκριμένους επιστήμονες, καθηγητές, δικαστές, δικηγόρους και άλλους επιστήμονες, εκ των οποίων ορισμένοι συμμετείχαν και στην πρώτη και στη δεύτερη επιτροπή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Δεν τον επεξεργάστηκε απλώς.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Η επιτροπή αυτή τον επεξεργάστηκε, έβαλε νέες διατάξεις με σύγχρονες απαιτήσεις, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της πολιτικής ηγεσίας και σύμφωνα μ’ αυτά τα οποία ορίζονται διεθνώς και έκανε ένα σύγχρονο Κώδικα, ο οποίος είναι τελείως διαφορετικός, αλλά πάντως με διατάξεις απολύτως απαραίτητες για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα του Πτωχευτικού μας Δικαίου.
Η νέα επιτροπή περάτωσε το έργο της και το παρέδωσε στην πολιτική ηγεσία. Έτσι ύστερα από σχετικές διαβουλεύσεις με όλους τους φορείς –είναι γνωστό αυτό, το είπαμε και στην επιτροπή- ιδίως όμως σε συνεργασία με τη Γ.Σ.Ε.Ε., έρχεται ο παρών Κώδικας, αφού η πολιτική ηγεσία δέχτηκε όλες τις προτάσεις της Γ.Σ.Ε.Ε.. Διότι πρέπει να διακρινόμεθα και στον τομέα αυτό από μια ευαισθησία για τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων σ’ αυτές τις επιχειρήσεις.
Δύο είναι οι πυλώνες των ρυθμίσεων του νέου Πτωχευτικού Κώδικα: Πρώτον, η εισαγωγή ενός ενιαίου συστήματος εκκαθάρισης και αναδιοργάνωσης με υπαγωγή ενιαία στο θεσμό της πτώχευσης σε αντικατάσταση του δυαδικού συστήματος ως εκκαθάριση, που είχε μέχρι τώρα και δεύτερον, η αυτορρύθμιση της πτώχευσης κατά το διαδικαστικό και ουσιαστικό της περιεχόμενο με αναβάθμιση της αυτονομίας των μισθωτών και των άλλων εμπλεκομένων στην πτώχευση. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι το ουσιαστικό και διαδικαστικό δίκαιο της πτώχευσης συνδέονται λειτουργικά.
Η πτώχευση, ως θεσμός του ουσιαστικού εμπορικού δικαίου, και όχι του δικονομικού με φύση αναγκαστικού δικαίου, αν και εποπτευόμενος από την πολιτεία, λόγω των πολλαπλών εμπλεκομένων συμφερόντων και της σημασίας του για την οικονομία γενικότερα, χαρακτηρίζεται από συλλογικότητα δράσης. Επιπλέον, ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας επιδιώκει να αποδώσει το κείμενο σε μια απλή γλώσσα, ώστε να είναι κατανοητός, εκτός από τους ειδικούς και από τον απλό κόσμο και ιδίως από τους εμπόρους και τους επιχειρηματίες.
Ειδικότερες παρατηρήσεις θα μπορούσε να κάνει κανείς στα άρθρα. Νομίζω όμως ότι δεν είναι ανάγκη. Εγώ θα κάνω τις εξής και μόνον:
Πρώτον, ο νέος Κώδικας έχει εκατόν ογδόντα δύο άρθρα. Περιλαμβάνει δεκατρία ειδικότερα κεφάλαια. Παραδείγματος χάριν, τα άρθρα 1 έως 14 αποτελούν το πρώτο κεφάλαιο, που αναφέρεται στη διαδικασία και στις προϋποθέσεις κήρυξης της πτώχευσης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή).
Κύριε Πρόεδρε, πόσο χρόνο μπορώ να έχω ακόμα αντί για δευτερολογία; Δύο, τρία λεπτά;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριε συνάδελφε, μην πάρετε όλο το χρόνο σας. Καλύτερα να δευτερολογήσετε.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Ευχαριστώ, θα τελειώσω όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Θα ήθελα, επίσης, να πω, ότι υπάρχουν και άλλες ρυθμίσεις, οι οποίες είναι πολύ χρήσιμες. Ειδικότερα θα αναφερθώ στα άρθρα 52 έως 58, που αποτελούν το τρίτο κεφάλαιο και αναφέρονται στα όργανα της πτώχευσης. Αυτά είναι το πτωχευτικό δικαστήριο, ο εισηγητής, ο σύνδικος, η συνέλευση των πιστωτών, αλλά βεβαίως και η επιτροπή των πιστωτών, που είναι ένα καινούργιο όργανο στη διαδικασία των πτωχεύσεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές ήταν μερικές από τις παρατηρήσεις, που είχα την τιμή να επισημάνω και να αναφέρω στην Ολομέλεια της Βουλής μας. Και το κάνω σήμερα αυτό και με όσα είχα την τιμή να αναφέρω και στην επιτροπή και με ορισμένες συμπληρωματικές τώρα σκέψεις. Προσπάθησα και σήμερα, όπως και στην επιτροπή, να κρατήσω ήπιους τόνους. Και μετά χαράς βλέπω, ότι αυτό το κλίμα θα επικρατήσει. Αυτό απαιτεί εξάλλου το νομοθέτημα αυτό και το αντικείμενό του. Διότι το εν λόγω θέμα δεν επιτρέπει ούτε υπερβολές ούτε φανατισμούς. Και θέλω να πιστεύω ότι η ίδια τακτική θα ακολουθηθεί και από τους άλλους αγορητές και τα κόμματα, όπως έγινε και στην επιτροπή, πολύ δε περισσότερο διότι πράγματι, όπως είναι γνωστό, αφού είναι Κώδικας, δεν μπορούν να γίνουν άλλες αλλαγές, πέραν των ορισμένων φραστικών αλλαγών, που ήδη ο κύριος Υπουργός ανέφερε και μας μοίρασε με το σχετικό σημείωμά του. Πέραν λοιπόν αυτών, δεν μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα. Πάντως, είναι θετικό ότι και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αναφέρθηκε ότι θα ψηφιστεί αυτός ο Κώδικας.
Ο Κώδικας αυτός είναι προϊόν πολλών κόπων και πολλών προσπαθειών δύο ειδικών επιστημονικών επιτροπών, όπως είχα την τιμή να προαναφέρω. Μάλιστα, μερικά διακεκριμένα μέλη τους ήταν και στις δύο επιτροπές. Εύχομαι, λοιπόν, ο Κώδικας αυτός, να ψηφιστεί από όλα τα μέρη της Βουλής κι εύχομαι να έχει θετικά αποτελέσματα κατά την εφαρμογή του. Αναφέρονται σ’ έναν πολύ ευαίσθητο τομέα, που είναι το εμπόριο, ο Εμπορικός Κώδικας και ιδιαίτερα ο Πτωχευτικός Κώδικας. Είναι ανάγκη να έχει θετικά αποτελέσματα, σε μια νέα φιλοσοφία, σε μια νέα αντίληψη, που σαν βασικό στοιχείο έχει, αν είναι δυνατόν, το να αποκατασταθεί και να αναδιοργανωθεί μια επιχείρηση με προβλήματα, αλλά βεβαίως το να στηριχθούν και οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο εισηγητής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Κοσμίδης.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήταν πρωτοποριακή και καινοτόμος η πρώτη νομοθεσία, που το 1878 επιχείρησε να θεσπίσει κανόνες Πτωχευτικού Δικαίου, με σκοπό τη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών εμπόρου ο οποίος ατύχησε στην επιχειρηματική του δραστηριότητα.
Μετά από διαδρομή έκτοτε εκατόν τριάντα περίπου ετών και παρά τις κατά καιρούς νομοθετικές πρωτοβουλίες βελτίωσης, ο θεσμός δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις του σκοπού του. Η πράξη είναι σκληρή. Συχνά ο οφειλέτης βλέπει την κατάρρευση και φροντίζει πώς θα χάσουν οι πιστωτές του και όχι ο ίδιος, δηλαδή μεθοδεύει την πτώχευση σε όφελος ή με το λιγότερο κακό γι’ αυτόν. Συχνά, εν όψει της καταστροφικής πτώχευσης για τους πιστωτές, εκβιάζει για ταπεινωτικούς συμβιβασμούς. Κάποιοι γνωστοί μεγαλοεπιχειρηματίες εφήρμοσαν τη μέθοδο αυτή αρκετές φορές.
Τηρουμένων των αναλογιών, έτσι εκβιάζονται και οι κυβερνήσεις που ρυθμίζουν χρέη ιδιωτών προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς κατά τρόπο χαριστικό. Συχνότερα η πτώχευση σχεδιάζεται έτσι, που δεν υπάρχει τίποτε για να σφραγιστεί ούτε 1 ευρώ για τα έξοδά της.
Η συντριπτική πλειοψηφία των πτωχεύσεων κλείνει από έλλειψη ενεργητικού για την έναρξη ή συνέχιση των εργασιών της. Συχνά ο οφειλέτης εξαφανίζεται. Επίσης, συχνά οι πιστωτές καταθέτουν αιτήσεις πτώχευσης, χωρίς να υφίστανται οι αντικειμενικές προϋποθέσεις, απλά υπάρχει μία πρόσκαιρη αδυναμία. Ο οφειλέτης εκβιάζεται να πληρώσει, έστω και έναντι, για να μη ρισκάρει τη συζήτηση της αίτησης. Γι’ αυτό στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι αιτήσεις πτώχευσης ματαιώνονται ή αναβάλλονται. Έτσι ο θεσμός καταστρατηγείται ή χρησιμοποιείται κατά το συμφέρον εκάστου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα η οικονομία είναι πλέον διαφορετική ως προς τα μεγέθη της, τις διαστάσεις της, το πεδίο της, την εμβέλειά της. Προσφυώς έχει λεχθεί ότι ζούμε στην εποχή της ολοκληρωτικής οικονομίας. Τα περιουσιακά στοιχεία είναι συχνά αφανή. Μεγάλες περιουσίες ανήκουν σε off shore εταιρείες ή σε άυλες αξίες. Επομένως τι να σφραγίσει ο ειρηνοδίκης, τι να βρουν ο σύνδικος ή οι πιστωτές; Κάποιοι πτωχεύουν και παράλληλα ζουν πολύ πλούσια.
Ποια η λειτουργία του θεσμού της πτώχευσης σήμερα που οι επιχειρήσεις γιγαντώνονται και πολυεθνικοποιούνται, σήμερα που οι εξαγωγές «παίζονται» καθημερινά και αιφνιδιαστικά, σήμερα που οι τράπεζες, με τον τεράστιο όγκο τους, χειρίζονται τις οικονομίες; Πάντως, είναι ένας θεσμός του οποίου τα στοιχεία είναι δείκτης για την οικονομική κατάσταση μιας χώρας ή μιας περιφέρειας.
Εξομολογούμαι ότι για τους παραπάνω λόγους, ως δικηγόρος, είχα αποστροφή στην πτωχευτική διαδικασία. Θεωρούσα ότι ο θεσμός εξυπηρετεί τους πολυμήχανους εμπόρους - οφειλέτες ή και κάποιους παράγοντες της πτωχευτικής διαδικασίας.
Όσα ανέφερα, δεν σημαίνουν υποβάθμιση της σημασίας του νομοσχεδίου που συζητούμε. Κάθε άλλο. Το νομοσχέδιο διακρίνεται για νομοτεχνική αρτιότητα, αν και το βρίσκω κοινωνικά ουδέτερο. Είναι ευπρόσδεκτο στο βαθμό που συμμαζεύει, νοικοκυρεύει, κωδικοποιεί, εκσυγχρονίζει τις απαρχαιωμένες και διάσπαρτες διατάξεις της νομοθεσίας. Είναι ευπρόσδεκτο και στο βαθμό που εισάγει ή βελτιώνει θεσμούς, όπως η απόπειρα συνδιαλλαγής και το σχέδιο αναδιοργάνωσης, το οποίο εξ όσων γνωρίζω στη δεκαετία του ’80 ανήκε στα λεγόμενα «must» για το Πτωχευτικό Δίκαιο, όπως παραδείγματος χάρη στη Γαλλία, όπου εφαρμόζεται, με μικρά όμως αποτελέσματα.
Η πράξη θα δείξει, εάν οι σκοποί των ρυθμίσεων επιτευχθούν έστω και σε μικρή κλίμακα. Αν γίνει αυτό, θα είναι κέρδος. Η νομολογία και η επιστήμη έχουν μπροστά τους πεδίο δόξας σε σχέση με το κείμενο. Ελπίζω να μην έχουν πεδίο δόξας οι πολυμήχανοι επιχειρηματίες, οι οποίοι μέσα από τις διαδικασίες θα εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς, δηλαδή πώς θα μειώσουν τις απαιτήσεις των πιστωτών τους, ανάμεσα στους οποίους συχνά είναι το δημόσιο και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί. Διατηρώ μια συγκρατημένη αισιοδοξία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς ψηφίζουμε τον Κώδικα. Πρώτα απ’ όλα, είναι ένα έργο που ξεκίνησε το 2001, με κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τότε συστήθηκε η ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή υπό τον Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου κ. Βελλή για τη σύνταξη Πτωχευτικού Κώδικα, η οποία το 2003 παρέδωσε το πόρισμα με τις επιλογές της. Χαίρομαι που η σημερινή Κυβέρνηση ολοκληρώνει αυτό το έργο. Είναι καλό που στο σημείο αυτό λειτούργησε η αρχή της συνέχειας του κράτους. Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για τις επί μέρους ρυθμίσεις.
Πριν από αυτό, όμως, θα ήθελα να τονίσω ότι διαφωνώ που το νομοσχέδιο συζητείται με τη διαδικασία των κωδίκων, η οποία δεν επιτρέπει καμμία παρέμβαση. Όταν εισήχθη στο Σύνταγμα η διαδικασία των κωδίκων, οι σοφοί και εξειδικευμένοι που τους συνέτασσαν, ήταν ελάχιστοι. Τώρα, ευτυχώς, είναι περισσότεροι και ανάμεσά τους είναι και κάποιοι Βουλευτές ή συνεργάτες τους. Θα μπορούσε η διαδικασία να είναι η συνήθης. Καμμία καθυστέρηση δεν θα υπήρχε στη συζήτηση και στην ψήφιση. Βελτιώσεις θα μπορούσαν να γίνουν. Μου είναι ακατανόητο που μία επιτροπή συντάσσει έναν Κώδικα έπειτα από ένα μεγάλο αριθμό μαραθώνιων συνεδριάσεων και η Βουλή απλά τον επικυρώνει σε λίγες ώρες.
Για να υποστηρίξω τη θέση μου θα αναφερθώ σε κάποιες διατάξεις, όπου θα διατυπώσω κάποια σχόλια και κάποιες παρατηρήσεις, ουσιαστικές και νομοτεχνικές.
Στο άρθρο 1 διατηρείται η ορολογία «πτώχευση». Σε πολλές χώρες η ορολογία έχει αλλάξει. Ο οφειλέτης κηρύσσεται αφερέγγυος. Δεν υπάρχει κατάσταση πτώχευσης, αλλά κατάσταση αφερεγγυότητας. Η ορολογία αυτή συνάδει με τη φιλοσοφία του σκοπού του θεσμού, όπως περίτεχνα και ορθολογικά αποτυπώνεται στο άρθρο 1. Στον Κώδικα, ο όρος «πτωχός» έχει απαλειφθεί, όχι όμως και ο όρος «πτώχευση».
Στο άρθρο 2, παράγραφος 1, αναφέρεται ότι πτωχευτική ικανότητα έχουν οι έμποροι, καθώς και οι ενώσεις προσώπων με νομική προσωπικότητα που επιδιώκουν οικονομικό σκοπό. Ποιες είναι αυτές οι ενώσεις; Είναι αστικές εταιρείες με οικονομικό, αλλά όχι κερδοσκοπικό στόχο. Ήδη έτσι παρατηρείται μία κάμψη της αρχής ότι πτωχευτική ικανότητα έχουν μόνοι οι έμποροι. Ο νέος Κώδικας διατηρεί την ελληνική παράδοση στο μείζον αυτό θέμα, εμμένοντας στην εμπορική ιδιότητα για την ύπαρξη πτωχευτικής ικανότητας. Ήταν ευκαιρία, νομίζω, να πάμε ένα βήμα παραπέρα, θεωρώντας ότι πτωχευτική ικανότητα έχουν όλοι οι επαγγελματίες και όχι μόνο οι έμποροι.
Σήμερα ένας μέσος αστός επαγγελματίας πραγματοποιεί οικονομικές συναλλαγές μεγαλύτερης εμβέλειας από έναν ιδιοκτήτη περιπτέρου και όχι μόνο. Η ρύθμιση αυτή ισχύει από παλιά στη Γερμανία και επιτυχώς και πιο πρόσφατα στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ελβετία, στη Σουηδία και σε άλλες χώρες. Η έκθεση της επιτροπής που συνέταξε τον Κώδικα, αναφέρει ότι απέφυγε αυτήν την επέκταση, αλλά δεν μνημονεύει τους λόγους.
Θεωρώ περιττή τη διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 2, όπου αναφέρεται ότι δεν κηρύσσονται σε πτώχευση τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, οι Ο.Τ.Α. και –προσέξτε- οι δημόσιοι οργανισμοί. Και αυτό, γιατί οι φορείς αυτοί δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα ως μη έμποροι.
Πέραν αυτού, ιδιαίτερη συζήτηση έγινε στην επιτροπή πάνω στο ερώτημά μου, ποιοι φορείς ανήκουν στην κατηγορία των αναφερόμενων δημόσιων οργανισμών, που δεν είναι ούτε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ούτε Ο.Τ.Α.. Νοούνται οι ανώνυμες εταιρείες, δηλαδή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, όπου το δημόσιο ορίζει τη διοίκηση ή έχει την πλειοψηφία των μετοχών; Νοούνται και οι Δ.Ε.Κ.Ο., δηλαδή οι κοινωφελείς οργανισμοί που έχουν μορφή Α.Ε.; Ο κύριος Υπουργός στην επιτροπή απήντησε ότι πτωχεύουν και οι Δ.Ε.Κ.Ο., ενώ ο πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υποστήριξε το αντίθετο. Γιατί αυτή η σύγχυση;
Εγώ επιμένω. Εφόσον όλοι αυτοί οι φορείς δεν έχουν εμπορική ιδιότητα, άρα ούτε πτωχευτική ικανότητα, δεν βλέπω κανένα λόγο να αναφέρονται στην παράγραφο 2 του άρθρου 2.
Στο άρθρο 3, παράγραφος 2 τώρα, σχετικά με την επαπειλούμενη αδυναμία. Αυτή η έννοια αποτελεί ρήγμα στη φιλοσοφία της πτώχευσης, που στηρίζεται στην παύση των πληρωμών ως μόνιμη και γενική αδυναμία εκπλήρωσης υποχρεώσεων και θα δημιουργήσει ερμηνευτικά προβλήματα.
Στο άρθρο 4, παράγραφος 1, σχετικά με την τοπική αρμοδιότητα του πτωχευτικού δικαστηρίου, γιατί επιλέγουμε την περιφέρεια, όπου ο οφειλέτης έχει το κέντρο των κύριων συμφερόντων του και όχι την κατοικία ή την έδρα της επιχείρησης, η οποία αναφέρεται στο Εμπορικό Μητρώο, που είναι ο ασφαλέστερος δείκτης, οπότε δεν θα υπάρχουν αμφισβητήσεις για το ποιο και πού είναι το κέντρο των κύριων συμφερόντων του; Βέβαια, εάν καλώς ενθυμούμαι, σε κάποιο κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει αυτή η έννοια για τις λεγόμενες «διασυνοριακές πτωχεύσεις». Εάν η διάταξη ελήφθη από αυτόν τον κανονισμό, αυτό είναι μία εξήγηση, αλλά σε κάθε περίπτωση, φοβούμαι ότι αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα.
Επίσης, στο άρθρο 5, παράγραφος 1, αναρωτιέμαι εάν το δημόσιο έχει ζητήσει ποτέ αυτεπάγγελτα ως πιστωτής την πτώχευση οφειλέτη του. Δεν συμφωνώ με την παροχή της δυνατότητας στον εισαγγελέα να ζητά την πτώχευση, με επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος, όταν αυτό δεν ζητείται από κανένα πιστωτή ούτε από τον οφειλέτη. Ο εισαγγελέας πώς μπορεί να γνωρίζει τις αντικειμενικές προϋποθέσεις, για να ζητήσει αυτά που αναφέρονται σ’ αυτήν τη διάταξη;
Άρθρο 5, παράγραφος 3. Ποια η συνέπεια, εάν τα προβλεπόμενα σ’ αυτήν τη διάταξη και τα παρεχόμενα στοιχεία είναι ανακριβή;
Στο άρθρο 5, παράγραφος 4, διαφωνώ με την υποχρέωση κατάθεσης γραμματίου 500 ευρώ εκ μέρους του πιστωτή, που ζητά την πτώχευση του οφειλέτη του. Δεν αρκούν οι δαπάνες στις οποίες θα προβεί ο αιτών για δικηγόρους και άλλα δικαστικά έξοδα; Πρέπει να υποχρεώνεται να πληρώνει και 500 ευρώ για τα πρώτα έξοδα της πτώχευσης; Εάν δεν υπάρχει ενεργητικό για την πτώχευση, τότε δεν κηρύσσεται η πτώχευση, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 6, παράγραφος 2. Διαφωνώ με τα λεγόμενα «χαράτσια», που δυσχεραίνουν την πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
Όσον αφορά στο άρθρο 6, παράγραφος 1, τι σημαίνει ότι το πτωχευτικό δικαστήριο απορρίπτει την αίτηση, εάν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις; Αυτό γιατί αναφέρεται; Θα μπορούσε να τη δεχθεί; Προφανώς θα την απορρίψει. Είναι μία περιττή διάταξη, ως αυτονόητη.
Συμφωνώ με την παράγραφο 2 του άρθρου 6, όπου δεν κηρύσσεται η πτώχευση, εάν αποδεικνύεται ότι δεν επαρκεί η περιουσία για την κάλυψη των εξόδων της διαδικασίας. Θα ήθελα, όμως, να πληροφορηθώ από εκεί και πέρα ποια έννοια έχει η εγγραφή στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο και στα Μητρώα Πτωχεύσεων. Αφού δεν κηρύσσεται κάποιος σε πτώχευση, γιατί να γραφτεί στα Μητρώα Πτωχεύσεων; Σε ζητούμενο πιστοποιητικό θα αναγράφεται ότι δεν έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πτώχευσης, αλλά ότι έχει εγγραφεί στα Μητρώα Πτωχεύσεων; Ο έμπορος αυτός θα μπορεί να μετέχει σε διαγωνισμούς;
Στο άρθρο 14 παράγραφος 1, γιατί δεν αναφέρετε ότι οι κοινοποιήσεις, επιδόσεις κ.λπ. γίνονται πριν τρεις εργάσιμες μέρες; Γιατί προστίθεται η δεύτερη παράγραφος, η οποία καλύπτεται, εάν προστεθεί στην πρώτη η λέξη «εργάσιμες»;
Στο άρθρο 63 διατηρείται το καθεστώς ανάθεσης της συνδικίας σε δικηγόρο. Ανήκω στη συντεχνία των δικηγόρων, έχω και γιο δικηγόρο και πώς να πω ότι δεν συμφωνώ με αυτό; Προσπαθώ, όμως, να σκεφτώ ένα νεαρό δικηγόρο, που θα κληθεί να σχεδιάσει την αναδιοργάνωση μίας επιχείρησης ως σύνδικος και δυσκολεύομαι. Τουλάχιστον ας είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.
Δεν έχω το χρόνο ούτε έχει νόημα στη διαδικασία των κωδίκων να διεξέλθω και άλλες διατάξεις. Θα κλείσω με δύο ερωτήματα, που δεν απαντήθηκαν στην Επιτροπή. Πρώτον, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, η Επιτροπή Βελλή το 2003 κατέθεσε στον Υπουργό πορίσματα των εργασιών της με τις επιλογές της, όσον αφορά στην ουσία των ρυθμίσεων. Θα ήθελα να μου γνωστοποιηθεί ποιες είναι οι διαφορές εκείνων των επιλογών με τις επιλογές της Επιτροπής υπό τον αξιότιμο κ. Μαργαρίτη.
Δεύτερον, στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης γνωρίζω ότι γινόντουσαν συζητήσεις για τη σύνταξη Ευρωπαϊκού Πτωχευτικού Δικαίου. Εάν δεν κάνω λάθος, εγκαταλείφθηκε αυτή η προσπάθεια στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ερωτώ εάν έκτοτε υπήρξε κάποια αναζωπύρωση του θέματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο ή τα πράγματα περιορίστηκαν σε ρυθμίσεις θεμάτων διασυνοριακής φύσεως.
Κλείνω, λέγοντας ότι παρά τις όποιες επιφυλάξεις, ο συζητούμενος Κώδικας αποτελεί θετική εξέλιξη. Τα πράγματα οπωσδήποτε θα είναι καλύτερα από χθες. «Κρατώ, όμως, μικρό καλάθι» όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα, κατά την εφαρμογή του και εκτιμώ ότι χρειάζεται διαρκής έγνοια και παρακολούθηση.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Σκυλλάκος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Γενικά, το δίκαιο στις κοινωνίες που ζούμε συνήθως δεν ευνοεί τους αδύνατους, τους εργαζόμενους, ευνοεί τους επιχειρηματίες. Αυτό συμβαίνει και με το ισχύον Πτωχευτικό Δίκαιο και δεν είναι μόνο το τι ίσχυε, αλλά και το τι πρακτική εφαρμοζόταν. Όταν πτώχευαν οι επιχειρήσεις, σπάνια εισέπρατταν κάποια από τα χρωστούμενα οι εργαζόμενοι και πάντα υπήρχαν τρόποι, οι επιχειρηματίες που πτώχευαν, από τη μία να πτωχεύουν και από την άλλη να φεύγουν πλούσιοι. Πάντως, χαμένες οι τράπεζες σε κάθε περίπτωση ή στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ήταν, από την όλη εξέλιξη. Έρχεται, λοιπόν, τώρα ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας που χειροτερεύει αυτήν την κατάσταση και γι’ αυτόν το λόγο εμείς δεν θα τον ψηφίσουμε.
Κέντρο του προβλήματος είναι το άρθρο 154, το οποίο αφορά τις όποιες χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες ή από αυτούς που χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις -που συνήθως είναι οι τράπεζες- ή τις εταιρείες οι οποίες δεν πτώχευσαν ακόμα, διότι μπήκαν στη διαδικασία της συνδιαλλαγής -μία καινούργια διαδικασία που προβλέπει ο νέος Κώδικας- ή επειδή μπήκαν στη διαδικασία της αναδιοργάνωσης, με στόχο να σωθεί η επιχείρηση, να συνεχίσει τη λειτουργία της, να χρηματοδοτηθεί, μπας και ανακάμψει. Αυτές, λοιπόν, οι χρηματοδοτήσεις θα ικανοποιηθούν από την πτωχευτική περιουσία κατά προτεραιότητα και πιο μπροστά από τις απαιτήσεις των εργαζομένων, από τις απαιτήσεις των αγροτικών συνεταιρισμών και από τις απαιτήσεις του δημοσίου και των ασφαλιστικών φορέων.
Στην πράξη τι θα γίνει; Και αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά και νομικοί οι οποίοι ασχολούνται ειδικά με το Πτωχευτικό Δίκαιο. Στην πράξη, όταν κάποιος θα κινδυνεύει με πτώχευση, συνήθως ο ίδιος ή και κάποιοι άλλοι θα λένε: «Να μην προσπαθήσω να παρατείνω τη λειτουργία της επιχείρησης και να βγω ωφελημένος; Τι μπορώ να κάνω; Να ακολουθήσω είτε τη διαδικασία της συνδιαλλαγής κατ’ αρχήν είτε τη διαδικασία αναδιοργάνωσης». Τόσο η μία όσο και η άλλη διαδικασία μπορούν να κρατήσουν και ένα και δύο και τρία χρόνια. Θα είναι μακρύ το χρονικό διάστημα.
Θα απευθυνθεί, λοιπόν, στις τράπεζες και θα πει «δώστε μου χρήματα, για να μην πτωχεύσω». Οι τράπεζες τι θα μετρήσουν; Θα μετρήσουν ποια είναι η περιουσία, πόσο είναι το ενεργητικό της περιουσίας που θα μπει υπό πτώχευση και θα πουν: Τι έχω να κερδίσω εγώ από αυτήν τη χρηματοδότηση; Κάποιους τόκους, κάποια οφέλη. Θα μετρήσει, λοιπόν, το ύψος της χρηματοδότησης, το κεφάλαιο, τι τόκους μπορεί να αποκομίσει, εάν αυτά φθάνουν από την πτωχευτική περιουσία και θα δώσει ακριβώς αυτήν τη χρηματοδότηση, ώστε και τους τόκους να παίρνει και τη χρηματοδότηση να μπορέσει να εισπράξει, όταν θα γίνει η πτώχευση.
Συνεπώς, θα έχουμε ουσιαστικά μία παράταση λειτουργίας μιας επιχείρησης που δεν μπορεί να σωθεί, που δεν έχει βιωσιμότητα, απλώς για να εισπράττουν και να κερδοσκοπούν οι τράπεζες σε βάρος της πτωχευτικής περιουσίας, σε βάρος εκείνων που είχαν την προτεραιότητα να εισπράξουν τις απαιτήσεις τους. Δηλαδή, εάν χρωστά μισθούς ενός έτους ή μία σειρά από χρήματα στους εργαζόμενους, αν χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία, θα χάνονται αυτά τα χρήματα και θα τα εισπράττουν οι τράπεζες.
Αυτή η παράταση των δύο και τριών χρόνων θα δώσει τη δυνατότητα στον επιχειρηματία κατά τη διαδικασία συνδιαλλαγής ή αναδιοργάνωσης ό,τι απέμεινε και ό,τι μπορεί να κερδίσει από την επιχείρηση να το εκμεταλλευτεί και να την ξεκοκαλίσει. Οι τράπεζες από τη μία, ο επιχειρηματίας που ξέρει ότι θα πτωχεύσει από την άλλη, θα ξεκοκαλίσουν όλη την πτωχευτική περιουσία και θα μείνουν επί ξύλου κρεμάμενοι οι εργαζόμενοι. Γι’ αυτό είμαστε αντίθετοι. Αυτό είναι το πιο βασικό, αυτό είναι το άρθρο 154.
Τώρα, μέσα στις διαδικασίες συνδιαλλαγής και αναδιοργάνωσης, κάνω τις εξής παρατηρήσεις:
Πρώτον, ότι όταν θα αποφασίσει το δικαστήριο να μπουν στην πρώτη διαδικασία ή στη δεύτερη διαδικασία δεν μπορεί να ασκήσει έφεση. Αυτοί που έχουν αντίρρηση δεν μπορούν να κάνουν ένσταση για να ξαναδικαστεί αυτή η απόφαση.
Δεύτερον, στην πρώτη περίπτωση συνδιαλλαγής το 50% των πιστωτών με αντίθετη γνώμη των εργαζομένων, επειδή οι απαιτήσεις τους είναι 49% και δεν είναι 51% και στη δεύτερη περίπτωση στη διαδικασία της αναδιοργάνωσης με το 60% των πιστωτών, θα αποφασίζεται να μπουν σε αυτές τις διαδικασίες, παρά τις αντιρρήσεις. Ούτε σε δεύτερο βαθμό μπορούν να προσφύγουν. Θα υπάρχει εκβιασμός. Πρέπει να συμφωνήσετε και σεις. Για να προχωρήσουμε σε αυτές τις διαδικασίες, μειώστε τις απαιτήσεις σας. Προβλέπεται η μείωση των απαιτήσεων, η παράταση του ληξιπρόθεσμου των απαιτήσεων και η μετοχοποίηση. «Αγοράστε και μετοχές», θα λένε στους εργαζόμενους, για εταιρεία, η οποία θα πτωχεύσει. Αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα. Είναι εκβιασμοί σε βάρος των εργαζομένων. Χειροτερεύει η θέση των εργαζομένων, των ασφαλιστικών ταμείων και του δημοσίου.
Για αυτούς τους λόγους, βασικά, εμείς είμαστε αντίθετοι, αλλά έχουμε και άλλες επιμέρους παρατηρήσεις.
Μέχρι τώρα, εάν μία επιχείρηση κηρυσσόταν σε πτώχευση, θα έπρεπε ο σύνδικος της πτώχευσης, για να μπορέσει να απολύσει –να είναι νόμιμη η απόλυση- έναν εργαζόμενο με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, να καταβάλει την αποζημίωση. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αν δεν κατέβαλε την αποζημίωση έτρεχαν οι μισθοί, ήταν μισθοί υπερημερίας και έπαιρνε αυτούς τους επιπλέον μισθούς από την πτωχευτική περιουσία, αν έμενε κάτι απ’ αυτήν την πτωχευτική περιουσία και προλάβαιναν να πάρουν αυτά τα ποσά οι εργαζόμενοι. Δηλαδή θα τα έπαιρναν κατά προτεραιότητα ή αν απέμενε κάτι. Τώρα, βγαίνει αυτό το πράγμα για να διευκολύνεται μ' αυτό τον τρόπο και η απόλυση και για να χάνονται οι μισθοί υπερημερίας και αυτό είναι σε βάρος των εργαζομένων.
Στο άρθρο 24 διατηρείται το καθεστώς του να μην επιτρέπεται να μπαίνουν τόκοι, να σταματάει η γένεση τόκων μόνο για τους εργαζόμενους, για τους γενικούς προνομιούχους πιστωτές, που είναι οι εργαζόμενοι βασικά. Ό,τι χρωστάει δηλαδή στους εργαζόμενους, από τη στιγμή που κηρυχθεί η πτώχευση -και μπορεί να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα- δεν τοκίζεται, δεν αυξάνεται. Ενώ για τους τραπεζίτες και οποιουσδήποτε πιστωτές έχουν βάλει υποθήκη, τους ενέγγυους, όπως λέμε πιστωτές, οι τόκοι τρέχουν. Αυτό ήταν και στην παλιά διάταξη, παραμένει και τώρα. Είμαστε εντελώς αντίθετοι.
Υπάρχουν τρεις παρατηρήσεις σε σχέση με την ασφάλεια των συναλλαγών. Δεν είναι επαρκής η ασφάλεια των συναλλαγών, δεν μπορεί δηλαδή ο καθένας να γνωρίζει το τι συμβαίνει με μία συγκεκριμένη επιχείρηση, πρώτον, στην περίπτωση που επειδή θεωρείται πολύ μικρή η πτωχευτική περιουσία δεν θα επιτρέπεται να γίνεται πτώχευση, δεν θα αποφασίζει το δικαστήριο για πτώχευση. Τότε δεν θα αναγράφεται ως πτωχεύσας, αλλά θα αναγράφεται σ’ ένα βιβλίο αφερεγγυότητας. Θα μπορεί να συνεχίζει δηλαδή παράτυπα την επιχειρηματική δραστηριότητά του και θα πρέπει ο άλλος να πηγαίνει σε κάποια βιβλία, από τα οποία είναι αμφίβολο αν θα μάθει η κοινή γνώμη ότι μπήκε σε αυτή την κατάσταση. Αυτός θα λέει ότι «εγώ δεν πτώχευσα». Δεύτερος κίνδυνος είναι με το άρθρο 78 και τρίτος κίνδυνος είναι με το άρθρο 15, όπου ο πτωχεύσας ως τώρα δεν θα μπορούσε να ανοίξει ξανά επιχείρηση με άλλο είδος. Τώρα επιτρέπεται. Άρα, μπορεί, αν πάει σε άλλο αντικείμενο, να ανοίξει δεύτερη επιχείρηση, και να την κλείσει αυτή. Δεν χάνει την εμπορική ιδιότητα. Να προχωρήσει πιο πέρα και να υπάρχει αλυσίδα πτωχεύσεων. Αυτά δεν βοηθούν στην ασφάλεια των συναλλαγών και συνήθως την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι πιστωτές, που τους έμπλεξαν σε αυτή την υπόθεση.
Είναι σωστή η παρατήρηση - συμφωνούμε και εμείς- του κ. Κοσμίδη ότι δεν πρέπει να αυξηθεί και άλλο το κόστος πρόσβασης στη δικαιοσύνη. Δεν συμφωνούμε με το άρθρο 5, που μιλάει για 500 ευρώ σαν προϋπόθεση ενός εργαζόμενου ή οι εργαζόμενοι με 500 ευρώ να πληρώνουν χαράτσι για να ξεκινήσει η διαδικασία της πτώχευσης.
Τέλος, όσον αφορά τους συνδίκους, τους δικηγόρους, το θεωρούμε υπερβολικό το να υπάρχει αστική ευθύνη του συνδίκου. Εντάξει, για βαριά αμέλεια, και για δόλο να υπάρχει αυτή η ευθύνη έναντι των πιστωτών και του οφειλέτη αλλά όχι και για ελαφρά αμέλεια.
Δεν θα τολμάει κάποιος, αν είναι και νέος δικηγόρος, να μπει σ’ αυτή την περιπέτεια και να κατηγορηθεί, να κινδυνεύει, να του ζητούνται χρήματα, δήθεν για ελαφρά αμέλεια.
Δεύτερον, δεν υπάρχουν αντικειμενικοί κανόνες για το τι μισθό παίρνει ο σύνδικος. Δεν υπάρχει κατώτερη αντιμισθία.
Έχουμε επιφυλάξεις και για την τριμελή επιτροπή πιστωτών, καινούργιο όργανο. Αρκεί η συνέλευση. Θα βάλουν τώρα οι εργαζόμενοι εκπρόσωπο στην τριμελή επιτροπή; Οι τράπεζες θα είναι στην τριμελή επιτροπή, θα παρακολουθούν και θα πιέζουν τον σύνδικο προς την κατεύθυνση που θέλουν αυτές. Δεν θα υπάρχει, φοβόμαστε, ισότιμη πρόσβαση των εργαζομένων στο σύνδικο και στην εξέλιξη της πτώχευσης.
Για όλους αυτούς τους λόγους, εμείς θα καταψηφίσουμε τον Πτωχευτικό Κώδικα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Κουβέλης.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι στο πλαίσιο της διαδικασίας των κωδίκων δεν είναι δυνατόν, δεν είναι επιτρεπτό να αναφερθούμε και να διεκδικήσουμε επιμέρους ρυθμίσεις. Και βεβαίως, είναι ένα γενικότερο ζήτημα, κύριε Υπουργέ, αν ακόμη και οι κώδικες θα έπρεπε να συζητούνται στη Βουλή με τον ίδιο τρόπο που σήμερα, κατά τα οριζόμενα από τον Κανονισμό, συζητούνται, διότι στερείται έτσι η Βουλή της δυνατότητας να τροποποιεί ευεργετικά ή να απορρίπτει επίσης ευεργετικά. Εν πάση περιπτώσει.
Είναι θετικό το γεγονός, κύριε Πρόεδρε, ότι μετά από πάρα πολλά χρόνια έρχεται ένας νέος Πτωχευτικός Κώδικας, ο οποίος επιχειρεί να αντιμετωπίσει όλα εκείνα τα μεγέθη, τα οποία κατεγράφησαν μέσα στη μεγάλη διαδρομή του χρόνου. Και είναι επίσης θετικό το γεγονός ότι ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας λαμβάνει υπ’ όψιν του σημαντικές αλλαγές και επανακαθορισμούς που έχουν γίνει μέσα στην αγορά η οποία βεβαίως είναι ασύδοτη αλλά έχει επανακαθοριστεί. Και ο λόγος για να είναι αποτελεσματικός οφείλει να είναι και ειλικρινής. Είναι γεγονός ότι ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας διαμορφώνει συνθήκες ελέγχου της κατά πρόφασιν πτώχευσης, η οποία ήτο στο παρελθόν εξαιρετικά συνηθισμένο φαινόμενο.
Όμως, έχουμε μερικές διαφορές, διαφορές θα έλεγα αρχής οι οποίες δεν μας επιτρέπουν να ψηφίσουμε αυτόν τον Κώδικα.
Αναφέρομαι και εγώ, κύριε Υπουργέ, στο άρθρο 154 του νέου Πτωχευτικού Κώδικα αναφορικά με τις χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες προς επιχειρήσεις, οι οποίες κατά τη γνώμη μου γίνονται σε μια κατά κυριολεξία ύποπτη περίοδο για τις επιχειρήσεις, για να χρησιμοποιήσω τη γνωστή και οικεία έκφραση του νόμου.
Αυτές, λοιπόν, οι χρηματοδοτήσεις των τραπεζών και των άλλων πιστωτικών ιδρυμάτων που γίνονται, επαναλαμβάνω, στην ύποπτη περίοδο, περιορίζουν σημαντικά την προνομιακή κατάταξη των απαιτήσεων των εργαζομένων και όλων των άλλων που αναφέρονται στη σχετική ρύθμιση, αφού προτάσσονται των αξιώσεων των εργαζομένων. Θεωρώ ότι δεν είχατε κανένα λόγο να το πράξετε, διότι το προνόμιο κατάταξης των αξιώσεων των εργαζομένων δεν έχει αμφισβητηθεί ούτε ως προς το χαρακτήρα του ούτε ως προς την αναγκαιότητά του. Ειλικρινά, δεν μπορώ να αντιληφθώ τι είναι εκείνο που σας κινεί να επιμένετε ότι αυτές οι χρηματοδοτήσεις πρέπει να προηγούνται των αξιώσεων των εργαζομένων. Είναι ένα θέμα αρχής και θα σας έλεγα ότι δηλώνει και συγκεκριμένη πολιτικοϊδεολογική επιλογή του νέου Πτωχευτικού Κώδικα αναφορικά με αυτή τη ρύθμιση. Όπως επίσης και παρά τις εξηγήσεις που εδόθησαν στη διαρκή επιτροπή από τον αξιότιμο κ. Μαργαρίτη σε σχέση με τη δυνατότητα των επιχειρήσεων των Δ.Ε.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται και εμπορεύονται ένα δημόσιο αγαθό, να πτωχεύουν. Δεν είναι δυνατόν ένα τέτοιο ζήτημα να αφεθεί στην πολιτική βούληση και όπως αυτή θα εκφραστεί στον μέλλοντα και κατάλληλο χρόνο.
Νομίζω ότι ο Πτωχευτικός Κώδικας θα έπρεπε να αποκλείει ένα τέτοιο ενδεχόμενο για αυτές τις επιχειρήσεις, οι οποίες δραστηριοποιούνται στο επίπεδο της επιχείρησης και της εμπορίας –επιλέγω τη διατύπωση- δημόσιου αγαθού.
Και βεβαίως, αντιλαμβάνομαι ότι η επιτροπή δεν θα μπορούσε να επισέλθει σε ζητήματα τα οποία αφορούν στην πολιτική επιλογή και στην πολιτική ευθύνη. Εσείς όμως, ως αρμόδιος Υπουργός, θα μπορούσατε να κάνετε τη σχετική τομή και να υπάρχει μέσα στον Πτωχευτικό Κώδικα μια σαφής ρύθμιση.
Το λέω αυτό με την έννοια, κύριε Πρόεδρε, ότι όσο προχωράει ο χρόνος, φαίνεται, δυστυχώς κατά την άποψή μας, ότι θα επέλθει πλήρης ιδιωτικοποίηση όλων εκείνων των οργανισμών που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση δημόσιου αγαθού, όπως είναι η ενέργεια και άλλα συναφή ζητήματα.
Διαφωνώ και εγώ με την προβλεπόμενη αστική ευθύνη του συνδίκου και θα έλεγα ότι αυτή πρέπει να περιοριστεί για τις περιπτώσεις επιδεικνυόμενης βαρείας αμέλειας εκ μέρους αυτού. Και είναι επίσης ορθή η παρατήρηση ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω αύξηση του κόστους για τη παροχή έννομης προστασίας και εν προκειμένω για τη ρύθμιση στην οποία αναφέρεται με το παράβολο των 500 ευρώ για τη πτωχευτική διαδικασία.
Θέλω όμως να σας πω -γιατί το ορθό πρέπει να αναδεικνύεται- εγώ συμφωνώ, απόλυτα, με τη διάκριση που κάνετε μεταξύ του αφερέγγυου και του πτωχού. Και τη συναλλαγή προστατεύει και ταυτόχρονα διαμορφώνει και τη υποχρέωση του συναλλασσομένου, να μπορεί κάθε φορά να διακρίνει τον αφερέγγυο από τον πτωχό. Και νομίζω ότι είναι μία πάρα πολύ καλή ρύθμιση. Είναι μία εξαιρετικά, θα έλεγα ευφυής τομή με ό,τι εμπεριέχει ο όρος ευφυής.
Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι δημιουργείται ανασφάλεια. Δεν δημιουργείται ανασφάλεια. Διότι σήμερα, ποιος έμπορος δεν προστρέχει σε πηγές, συγκεκριμένες πηγές –και τούτο ανεξάρτητα από τη κριτική που μπορεί να κάνει κάποιος σε ορισμένες πηγές όπως ο «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ» για να πληροφορηθεί την οικονομική κατάσταση εκείνου με τον οποίο πρόκειται να έχει μια συγκεκριμένη συναλλαγή. Εγώ θεωρώ ότι είναι ορθή η διάκριση του πτωχού από τον αφερέγγυο και αυτό, συν τοις άλλοις, εκτιμώ ότι μπορεί να δίνει τη δυνατότητα στο μέχρι σήμερα αφερέγγυο να αποφεύγει την πτώχευση και να καθίσταται φερέγγυος μέσα στη διαδρομή του χρόνου.
Με τις σκέψεις αυτές, κύριε Πρόεδρε, έχω ολοκληρώσει. Αναφέρθηκα και επικαλέστηκα τα ζητήματα αρχής που δεν μου επιτρέπουν να ψηφίσω τον Κώδικα και για αυτό τον καταψηφίζω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει η συνάδελφος κ. Καλαντζάκου.
ΣΟΦΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, καταρχήν θα ήθελα, απαντώντας στον προλαλήσαντα συνάδελφο του Κομμουνιστικού Κόμματος, να πω το εξής: Όταν κάποιος ανοίγει μία επιχείρηση, παίρνει ένα ρίσκο. Ένας μπορεί να ανοίξει περισσότερες από μία εμπορική επιχείρηση, μία οποιαδήποτε επιχείρηση. Κάποιες επιχειρήσεις θα πάνε καλά, κάποιες επιχειρήσεις δεν θα πάνε καλά. Εάν δεν υπήρχαν εργοδότες είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, δεν θα υπήρχαν και εργαζόμενοι.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι θα πρέπει να βρούμε μία ισορροπία ανάμεσα στα δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία όλοι, βεβαίως, στηρίζουμε αλλά και στη βασική λογική, ότι για να υπάρξει οικονομία, για να υπάρξει μία κίνηση, για να υπάρξουν εργαζόμενοι, χρειάζεται να λαμβάνουμε υπ΄όψιν μας και το τι συμβαίνει, πραγματικά, στην αγορά.
Όπως είπε και ο κ. Κουβέλης, δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές εδώ. Και είναι πολύ σημαντικό το ότι έρχεται αυτός ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας για να καλύψει μία σημαντική ανάγκη εκσυγχρονισμού της ελληνικής εμπορικής νομοθεσίας. Και ήταν πραγματικά πολύς ο καιρός που δεν είχαν γίνει αλλαγές και θα έπρεπε να προσαρμοστεί, όπως προσαρμόζεται τώρα, στην οικονομική ζωή και στις συνθήκες οι οποίες μεταβάλλονται με μεγάλη ταχύτητα και που θα μεταβληθούν και αύριο και μεθαύριο και όλο και περισσότερο πιο γρήγορα από ότι μπορούμε και μπορούν οι νομοθέτες να προβλέψουν.
Θα ήθελα όμως, να επισημάνω μερικά σημεία, στα οποία, ενδεχομένως, θα μπορούσαν να είχαν βελτιωθεί κάποιες διατάξεις. Και είναι σημεία που έχουν επισημάνει και το Ε.Β.Ε.Α., ο Εμπορικός Σύλλογος, η Ένωση Τραπεζών και άλλοι.
Το θέμα του συμβιβασμού μεταξύ των επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και των πιστωτών τους. Είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε ως δεύτερη ευκαιρία. Και στις διατάξεις, όπως είναι διατυπωμένες, το σχέδιο προβλέπει τη λεγομένη διαδικασία συνδιαλλαγής, που προϋποθέτει τη συμφωνία του 51% των πιστωτών, αλλά δεν δεσμεύει τους πιστωτές που διαφωνούν, δηλαδή τη μειοψηφία.
Πιστεύω ότι είναι βάσιμες οι αντιρρήσεις που έχουν διατυπωθεί, ότι με τον τρόπο αυτό θα εμποδίζονται οι συμβιβασμοί. Οι πιστωτές της πλειοψηφίας θα ξέρουν ότι, για να είναι βιώσιμος ο συμβιβασμός, θα πρέπει να θυσιάσουν τόσο μέρος των απαιτήσεών τους, ώστε να μπορέσει η επιχείρηση να ικανοποιήσει εν λόγω εκείνους που διαφωνούν. Δηλαδή, με απλά ελληνικά, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο να υπάρξει συμβιβασμός, γιατί αυτοί οι οποίοι θα διαφωνήσουν, θα μπορούν να διεκδικήσουν μέχρι τέλους και αυτοί οι οποίοι θα συμβιβαστούν, θα βγουν περισσότερο συμβιβασμένοι απ’ ό,τι θα μπορούσαν σε αντίθετη περίπτωση. Μπορούν να τινάξουν όλη τη διαδικασία στον αέρα. Και νομίζω ότι, όταν θέλουμε να δώσουμε μία δεύτερη ευκαιρία και θέλουμε να υπάρξει πραγματικός συμβιβασμός και όταν ακόμα και στη δημοκρατία μας χρειάζονται εκατόν πενήντα ένα Βουλευτές, για να λειτουργήσει μία κυβέρνηση, ίσως θα μπορούσε να αυξηθεί αυτό το ποσοστό στο 60% ή 65% -δεν θα «κολλήσω» στα νούμερα, αλλά να είναι ένα μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που δέχονται να συμβιβαστούν- και οι υπόλοιποι να δεσμεύονται με κάποιον τρόπο. Γιατί διαφορετικά είναι κοινή λογική. Είναι η θεωρία παιγνίου. Είναι η πραγματικότητα. Δεν υπάρχει πραγματικό κίνητρο, για να συμβιβαστούν κάποιοι και να μπορέσουμε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο.
Αυτό, απλώς, ήθελα να επισημάνω, γιατί νομίζω ότι πράγματι, η Κυβέρνηση εκσυγχρονίζει πάρα πολύ τον Κώδικα, λαμβάνει υπ’ όψιν της ότι χρειάζονται πολλές φορές οι επιχειρήσεις και μία δεύτερη ευκαιρία, λαμβάνει υπ’ όψιν της τα προβλήματα της επιχειρηματικότητας. Απλώς, ίσως αυτό το σημείο θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κυρία συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Μαγκριώτης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Ο εισηγητής μας κ. Κοσμίδης αναφέρθηκε και γενικά στη φιλοσοφία των κωδίκων και ειδικότερα του σημερινού που συζητούμε και σε ειδικότερα θέματα.
Θα ήθελα να τονίσω δύο τρία σημεία που θεωρώ πολύ βασικά. Ένα εξ αυτών το ανέφερε και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, κ. Σκυλλάκος, προηγουμένως και έχει να κάνει με την προτεραιότητα που έχει, όταν πτωχεύει μία επιχείρηση, η τράπεζα η οποία έχει να αναχρηματοδοτήσει το υποτιθέμενο σχέδιο ανασυγκρότησης και σωτηρίας της επιχείρησης. Θεωρώ ότι είναι πολύ βασικό -γιατί πολλές φορές αυτό λειτουργεί ως τέχνασμα- η ίδια η τράπεζα, που είναι ο πρώτος δανειοδότης, να γίνεται και εκκαθαριστής, να είναι η επιχείρηση σε λειτουργία και σε εκκαθάριση ταυτόχρονα και βεβαίως, να αναχρηματοδοτεί ένα σχέδιο μιας προσωρινής λειτουργίας της επιχείρησης η οποία σκοπό έχει, όταν θα φτάσει στο σημείο της πτώχευσης, να πουλήσει τα περιουσιακά της στοιχεία, όποια είναι αυτά, τα οικόπεδα ή ό,τι άλλο έχει, και φυσικά να πάρει πίσω τα χρήματα πρώτη η ίδια η τράπεζα.
Και δεν είναι γενική, θα έλεγα, αυτή η διαπίστωση. Τη ζούμε αυτήν τη στιγμή στη Θεσσαλονίκη. Έχω καταθέσει και ερώτηση προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για το εργοστάσιο της Ομοσπονδίας στη Θεσσαλονίκη. Έχουν απολυθεί σαράντα με πενήντα περίπου εργαζόμενοι, διότι δεν υπήρχε πρώτη ύλη και δεν είναι ανταγωνιστικό το προϊόν. Υπάρχει ένας μικρός αριθμός που συνεχίζει και εργάζεται. Η ίδια η Αγροτική Τράπεζα, που είχε δανειοδοτήσει την επιχείρηση αυτή, είναι και ο εκκαθαριστής και αυτός που αναχρηματοδοτεί το σχέδιο, υποτίθεται, σωτηρίας. Όλοι γνωρίζουν και ξέρουν ότι μένουν το πολύ έξι μήνες ή ένας χρόνος ακόμη βιωσιμότητας. Συνεχίζει να μπαίνει μέσα και να συσσωρεύει ελλείμματα και χρέη η επιχείρηση. Απλώς, με τον τρόπο αυτό η Αγροτική Τράπεζα, όταν μετά από έξι μήνες ή ένα χρόνο κλείσει η επιχείρηση, θα πουληθούν τα υπάρχοντά της –και έχει πράγματι ένα οικόπεδο φιλέτο- δεν θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι, δεν θα πληρωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, πιθανόν και το δημόσιο και θα πάρει πίσω πρώτη η τράπεζα τα χρήματα. Θα φτάσει μέχρι εκείνο το σημείο, που τα χρήματα που θα πάρει από την πώληση των περιουσιακών στοιχείων να της καλύψουν πλήρως τα δάνεια και τους τόκους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και θα έλεγα ότι ακόμα και οι αρμόδιοι της τράπεζας με μεγάλη ειλικρίνεια, σε επικοινωνία που είχα μαζί τους, μου το επεσήμαναν ότι έχει συμβεί, αλλά μου είπαν ότι αυτό είναι νόμιμο. Θεωρώ, λοιπόν, ότι τουλάχιστον αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι να μην είναι εκκαθαριστής μία τράπεζα, να μην αναλαμβάνει το ρόλο αυτό και να είναι και αυτή επίσης που θα αναχρηματοδοτεί το σχέδιο. Δηλαδή, «το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο», από τη μια τσέπη στην άλλη. Αυτό είναι –θα έλεγα- μια νομιμοφανής απάτη εις βάρος των εργαζομένων και των ασφαλιστικών ταμείων και είναι μία ζώσα πραγματικότητα, δεν είναι γενικά και αόριστα δηλαδή ένα σενάριο και πρέπει αυτό να αλλάξει. Είναι ντροπή! Κοροϊδεύουμε τους εργαζόμενους άμεσα για τις δικές τους αποζημιώσεις για τη δουλειά που προσέφεραν και έμμεσα τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Το δεύτερο που θα ήθελα να τονίσω και εγώ, που το είπε και ο κ. Κοσμίδης και οι άλλοι αγορητές των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, είναι ότι επιτέλους είμαστε σε μια εποχή που και γνώση υπάρχει και τεχνογνωσία υπάρχει. Εκείνο που χρειάζεται είναι το κράτος να διαμορφώσει και να συγκροτήσει -όπως και η δικαιοσύνη από τη δική της πλευρά- ισχυρούς και αποτελεσματικούς μηχανισμούς εποπτείας και διαχείρισης αυτών των υποθέσεων. Να τελειώσει, επιτέλους, η γραφειοκρατία, η οποία πολλές φορές σκοτώνει επιχειρήσεις και καταδικάζει επαγγελματίες, να απλοποιηθεί ακόμα περισσότερο, να δίνονται λύσεις γρήγορες, με διαφάνεια, καθαρές και βεβαίως να αποκαλύπτεται η δολιότητα του επαγγελματία ή του επιχειρηματία. Και το ζήσαμε πολλές φορές: Προβληματικές επιχειρήσεις, απροβλημάτιστοι όμως οι επιχειρηματίες, έχοντας ενθυλακώσει ουσιαστικά όλο το κεφάλαιο της επιχείρησης, όλη την υπεραξία, έχοντας τοποθετήσει αυτό το κεφάλαιο σε άλλες δραστηριότητες ή σε τράπεζες του εξωτερικού στο παρελθόν ή σε φορείς που δεν μπορούν πλέον να ελεγχθούν ή να εντοπιστούν, όπως είναι οι off-shore εταιρείες. Γι’ αυτό, λοιπόν, χρειάζεται το ίδιο το κράτος να παρακολουθεί, να εποπτεύει και να δίνει γρήγορα λύσεις και φυσικά να συνεπικουρεί και το πτωχευτικό δίκαιο.
Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν και επαγγελματίες και επιχειρηματίες, οι οποίοι μπορεί να έχουν μια ατυχία στη ζωή τους, για παράδειγμα, μία περιπέτεια στην υγεία τους, όταν είναι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, τους οποίους βέβαια δεν περιλαμβάνει ο Κώδικας και αναφέρθηκε εκτεταμένα ο κ. Κοσμίδης. Μπορεί να έχουν μια ατυχία στη ζωή τους, δεν υπάρχει δηλαδή καμμία δολιότητα. Αυτοί οι άνθρωποι πολλές φορές καταλήγουν και στις φυλακές μετά από μια μεγάλη περιπέτεια της υγείας τους. Όχι μόνο δεν τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία, όχι μόνο δεν υποστηρίζονται, αλλά καταστρέφονται ολοσχερώς. Γι’ αυτό, λοιπόν, χρειάζονται γρήγορες, χωρίς γραφειοκρατία, καθαρές λύσεις που θα αποτρέπουν τη δολιότητα και θα επιβραβεύουν τον επαγγελματία και τον επιχειρηματία που θέλει να ξαναπροσπαθήσει να ξεπεράσει την όποια προσωπική ατυχία είχε.
Άρα, λοιπόν, κλείνοντας θέλω να τονίσω και πάλι ότι έχει πολλές θετικές διατάξεις, μπορώ να πω ότι είναι ένα εκσυγχρονιστικό νομοθέτημα αυτό που φέρνει η Κυβέρνηση, συνέχεια μιας προηγούμενης προπαρασκευής, όπως τονίστηκε ήδη και αναφέρεται και στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου. Νομίζω ότι τιμά τη συνέχεια του κράτους και της πολιτείας. Μακάρι και σε άλλα, σε πιο βασικά και πιο κρίσιμα θέματα, σε ουσιαστικά και λειτουργικά θέματα να λειτουργούσε έτσι η εκάστοτε κυβέρνηση ως συνέχεια, όταν η λαϊκή ετυμηγορία τη φέρνει στο τιμόνι της χώρας και της δίνει την πλειοψηφία στη Βουλή. Θα έλεγα πως θα ήταν πολύ πιο υψηλή η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, θα ήταν πολύ πιο κοντά και ο πολίτης στο πολιτικό σύστημα και το πολιτικό σύστημα στον πολίτη και η χώρα πολύ πιο μπροστά.
Τέλος, θα ήθελα να πω, κύριε Πρόεδρε και να κλείσω, ότι όλα αυτά τα νομοθετήματα είναι θετικά, έστω και με τις ατέλειες και τις αδυναμίες τους. Το πιο σημαντικό, όμως, για την αγορά είναι να υπάρχει τζίρος, όπως λέμε, να υπάρχει δραστηριότητα και αυτό που λείπει σήμερα από την αγορά είναι η δραστηριότητα, η διεύρυνση της δραστηριότητάς της. Η όποια ζήτηση υπάρχει στην αγορά σ΄ ένα μεγάλο βαθμό είναι τεχνητή ζήτηση, στηρίζεται πρωτίστως στα δάνεια, είτε είναι στεγαστικά είτε καταναλωτικά δάνεια, από πολίτες και επαγγελματίες που θέλουν να διασώσουν και να συντηρήσουν τις επιχειρήσεις τους, είτε από πολίτες που θέλουν να διατηρήσουν ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης που κατέκτησαν τα προηγούμενα χρόνια και αυτό είναι απότοκο της εφαρμοζόμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Κυβέρνησης και αυτό είναι το μέγα πρόβλημα της χώρας και κανείς Κώδικας βέβαια δεν μπορεί να αντιστρέψει αυτήν την πορεία.
Αυτό είναι θέμα συνολικά της κυβερνητικής πολιτικής και σε αυτό θα δώσει λύση και απάντηση ο ελληνικός λαός στις επόμενες εκλογές όποτε και αν αποφασίσουν τα κορυφαία στελέχη σας είτε ο Πρωθυπουργός είτε όλοι μαζί, είτε ξεχωριστά να τις πραγματοποιήσουν. Το Σύνταγμα τους δίνει την πρόνοια. Όμως ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να τους περιμένει πότε αυτοί θα συνομολογήσουν, πότε συμφέρει τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί να πάει η χώρα σε εκλογές. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Αν δεν εξαντληθεί ο χρόνος σας και δεν ακούσετε το κουδούνι κ. Μαγκριώτη, δεν τελειώνετε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Είμαστε ανεξάντλητοι κύριοι της Πλειοψηφίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Εδώ που συμφωνούμε τώρα!
Ο κ. Αγοραστός έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους και θα γίνουν τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία θα ολοκληρώσει το έργο της, ένα έργο το οποίο και σεις στηρίζετε σε αυτήν τη χρονική στιγμή με την ψήφιση του νέου Πτωχευτικού Κώδικα γιατί έχετε ανακαλύψει μια σημαντική ανάγκη εκσυγχρονισμού της ελληνικής εμπορικής νομοθεσίας. Είναι μια ανάγκη αλλαγής που έπρεπε να έχει γίνει από δεκαετίες.
Οι διατάξεις που διέπουν σήμερα το θεσμό της πτώχευσης είναι πάρα πολύ παλιές. Είναι κοινή η διαπίστωση ότι στην πράξη δεν εξυπηρετούν, αφού ούτε την εκποίηση του ενεργητικού των πτωχευμένων επιχειρήσεων διευκολύνουν, ούτε παρέχουν αποτελεσματικό πλαίσιο για τον συμβιβασμό των υπερχρεωμένων με τους πιστωτές τους.
Κύριοι συνάδελφοι, στην οικονομική ζωή όπου ειδικά σήμερα οι συνθήκες μεταβάλλονται με μεγάλη ταχύτητα και το σήμερα γίνεται χθες πάρα πολύ γρήγορα δεν μπορεί κανείς να προβλέψει με ασφάλεια τα προβλήματα που θα εγερθούν αύριο. Δεν μπορώ να πω ότι είμαστε σίγουροι ότι ο νέος Κώδικας θα παρέχει επαρκείς απαντήσεις σε ζητήματα που θα θέσει και στο κοντινό ακόμη μέλλον η πρακτική της οικονομίας. Με αυτή όμως τη λογική η χώρα ανέβαλε και οι κυβερνήσεις του χθες ανέβαλαν επί χρόνια την κατάρτιση του νέου Πτωχευτικού Κώδικα όπως άλλωστε και του νέου Εμπορικού Κώδικα. Η νομοθεσία γινόταν έτσι όλο και πιο παρωχημένη και αδύναμη ν’ αντιμετωπίσει τα ζητήματα του σήμερα.
Γι’ αυτό το λόγο είναι αξιέπαινη, είναι σημαντική αυτή η μεταρρύθμιση της Κυβέρνησης και του Υπουργείου να καταρτίσει το νέο σχέδιο του Πτωχευτικού Κώδικα οι ρυθμίσεις του οποίου κρίνονται από τους περισσότερους ειδικούς εύστοχες και αποτελεσματικές. Είναι ένας Κώδικας ο οποίος προήλθε μέσα από δημόσια διαβούλευση με όλους τους φορείς και οι περισσότερες παρατηρήσεις τους έγιναν δεκτές. Δόθηκε και ιδιαίτερο βάρος στις παρατηρήσεις της Γ.Σ.Ε.Ε. που αφορούν τους εργαζόμενους και τις υπό πτώχευση επιχειρήσεις ή τα φυσικά πρόσωπα. Ας πάνε να ρωτήσουν όλες αυτές τις επιχειρήσεις που έκλειναν τόσα χρόνια. Ας πάνε να ρωτήσουν όλους αυτούς τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί πως τους συμπεριφέρθηκαν και αν ποτέ δικαιώθηκαν. Και μετά να έρχονται μέσα στην Αίθουσα, σήμερα και να ομιλούν για αύξηση της ζήτησης, αύξηση της ανεργίας.
Η σύνταξη του Κώδικα έχει γίνει στα πρότυπα του σύγχρονου γαλλικού, γερμανικού και ισπανικού κώδικα, λαμβάνοντας υπ΄όψιν την ελληνική νομική παράδοση. Δίνει βαρύτητα στην αναστολή της διαδικασίας έναρξης της πτώχευσης και στην επιβίωση της προβληματικής επιχείρησης. Ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας στηρίζεται σε δυο πυλώνες: Πρώτον, στην εισαγωγή ενός ενιαίου συστήματος εκκαθάρισης και αναδιοργάνωσης με υπαγωγή ενιαίως στο θεσμό της πτώχευσης. Στην εγκατάσταση του δυαδικού συστήματος ως εκκαθάρισης και εξυγίανσης ως άλλης μορφής συλλογικής επένδυσης. Και δεύτερον, στην αυτορύθμιση της πτώχευσης κατά το διαδικαστικό και ουσιαστικό της περιεχόμενο με αναβάθμιση της αυτονομίας των πιστωτών και των άλλων εμπλεκομένων στην πτώχευση.
Σημαντικό είναι ότι το ουσιαστικό και το διαδικαστικό δίκαιο της πτώχευσης συνδέονται λειτουργικά ενώ και τα δυο δομούνται και διαμορφώνονται πάνω στην ίδια κατάσταση, δηλαδή, στην αδυναμία του οφειλέτη να αποπληρώσει τους πιστωτές του. Η αρχή της αυτονομίας των πιστωτών κυριαρχεί και στα δυο. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας είναι γραμμένος σε απλή γλώσσα αποφεύγοντας τη χρήση δύσκολων νομικών όρων όπου αυτό είναι εφικτό ώστε να είναι κατανοητός από τους πολίτες. Αποτελείται από δεκατρία κεφάλαια και από 182 άρθρα.
Οι επί μέρους ρυθμίσεις του βασίζονται σε κάποιες βασικές αρχές. Πρώτη βασική αρχή, δίνεται προτεραιότητα στη διάσωση και την αναδιοργάνωση των επιχειρήσεων που είναι δυνατόν να διασωθούν και να εξυγιανθούν πάνω σε υγιείς βάσεις. Δηλαδή ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας δεν ρυθμίζει μόνο τα του επιχειρηματικού θανάτου μιας επιχείρησης, αλλά αντίθετα επιχειρεί και προνοεί για τη διατήρηση της λειτουργίας της επιχείρησης αυτής.
Έτσι, το νομοσχέδιο προβλέπει η διαδικασία πτώχευσης να αποσκοπεί στη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών του οφειλέτη, με τη ρευστοποίηση περιουσίας του ή με άλλο τρόπο που προβλέπεται από σχέδιο αναδιοργάνωσης και ιδίως με τη διατήρηση της επιχείρησης.
Μέχρι σήμερα η στόχευση εικονογραφείτο από τις βεβιασμένες ενέργειες που γίνονταν προκειμένου άμεσα να διατεθούν, να πουληθούν τα διάφορα στοιχεία της επιχείρησης, μια διαδικασία που ισοδυναμούσε με κανιβαλισμό επί της επιχείρησης, που στην πραγματικότητα έτσι έπαυε να έχει οποιαδήποτε δυνατότητα να συνεχίσει να λειτουργεί.
Με το νέο νόμο ο σκοπός της πτώχευσης είναι η διατήρηση στη ζωή της παραγωγικής μονάδας προς όφελος των πιστωτών πρώτα απ΄ όλα, αλλά και της οικονομίας της χώρας προς όφελος της απασχόλησης και των εργαζομένων.
Δεύτερη αρχή είναι η παροχή μίας δεύτερης ευκαιρίας στον καλόπιστο οφειλέτη, ώστε να μπορεί να αναπτύξει εξ αρχής την οικονομική, την επιχειρηματική του δραστηριότητα χωρίς να τον συνοδεύουν οι δυσβάσταχτες σημερινές συνέπειες της πτώχευσης.
Η τρίτη αρχή αντιμετωπίζει επιεικέστερα τον καλόπιστο οφειλέτη, σε αντίθεση βέβαια με τον δόλιο οφειλέτη ο οποίος αντιμετωπίζεται αυστηρά.
Στην τέταρτη αρχή, εφόσον δεν τελεσφορήσει η προσπάθεια ανασυγκρότησης της επιχείρησης, υιοθετείται μία πολύ ταχύτερη πτωχευτική διαδικασία με επάλληλους μηχανισμούς ελέγχου, που διασφαλίζουν την άμεση ρευστοποίηση της πτωχευτικής περιουσίας, καθώς και της διανομής της, πάντοτε προς όφελος κατ’ αρχήν των οικονομικά πλέον ανίσχυρων πιστωτών της επιχείρησης, δηλαδή των εργαζομένων, τα προνομιακά δικαιώματα των οποίων προστατεύονται πλήρως.
Τα δικαιώματα των εργαζομένων δεν θίγονται καθόλου σε σχέση με το σημερινό καθεστώς. Οι διαδικασίες ρευστοποίησης της πτωχευτικής περιουσίας και της διανομής του προϊόντος στους πιστωτές επιταχύνεται κυρίως με την άμεση έναρξη της εκκαθάρισης μόλις ολοκληρωθεί ο έλεγχος.
Η πέμπτη αρχή διασφαλίζει μεγαλύτερη διαφάνεια στη διαδικασία ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη παίρνοντας μέτρα, ένα από τα οποία είναι η θεσμοθέτηση ενός οργάνου–επιτροπής των πιστωτών που αποτελείται από τρία μέλη, που εκλέγονται ένα από κάθε συγκεκριμένο κύκλο συμφερόντων.
Η έκτη αρχή εισάγει τη διαδικασία της συνδιαλλαγής υπό δικαστική καθοδήγηση με στόχο να επιτευχθεί ένας συμβιβασμός που θα αποτρέπει την πτώχευση των επιχειρήσεων.
Στην έβδομη αρχή προβλέπεται ειδική ταχεία διαδικασία αντιμετώπισης των μικροπτωχεύσεων των επιχειρήσεων, των οποίων η αξία δεν υπερβαίνει το ποσό των 100.000 ευρώ. Ουσιαστικά πρόκειται για μία απλοποιημένη ταχεία διαδικασία για την ολοκλήρωση της πτώχευσης.
Βέβαια, εδώ η συμφωνία προϋποθέτει το 51% των πιστωτών, αλλά δεν δεσμεύει τους πιστωτές που δεν διαφωνούν. Εδώ αυτό πρέπει να διασφαλιστεί, διότι μπορεί κάποιος πιστωτής ή κάποιοι πιστωτές να τινάξουν στον αέρα την όλη διαδικασία της αναδιοργάνωσης. Επίσης, υπάρχει και το θέμα των εμπόρων οι οποίοι δεν έχουν περιουσία, δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία και δεν μπορούν να πτωχεύσουν.
Θα ήθελα ακόμη να πω ότι αυτός ο Πτωχευτικός Κώδικας έπρεπε να έχει ψηφιστεί προ πολλού. Χάθηκαν ευκαιρίες αναδιοργάνωσης πολλών επιχειρήσεων που, ενώ έκλεισαν στην Ελλάδα, έφυγαν και πήγαν σε άλλες χώρες των Βαλκανίων και τους δόθηκε εκεί η ευκαιρία. Οι ίδιοι επιχειρηματίες των ίδιων επιχειρήσεων του ιδίου κλάδου εκεί μεγαλουργούν.
Κύριοι συνάδελφοι, η οικονομία δεν αναδεικνύει μόνο νικητές. Έχει και ηττημένους και ο νόμος πρέπει να τους παρέχει κάποια προστασία, όταν βεβαίως δεν είναι απατεώνες.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε συνάδελφε.
Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριοι συνάδελφοι, η ισχύουσα μέχρι σήμερα νομοθεσία για την πτώχευση είχε ως βάση βασιλικό διάταγμα του 1835, με ελάχιστες μεταβολές που επέφερε ο αναγκαστικός νόμος 635/1937.
Παράλληλα προς τις διατάξεις αυτές του πτωχευτικού δικαίου ίσχυαν σχετικά και κάποιες ειδικότερες διατάξεις, όπως ο ν. 1386/΄83 περί Οργανισμού Οικονομικής Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, ο ν. 1892/΄90 για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη και ακόμα -σχετικός και αυτός- ο ν. 2000/1991 για τις αποκρατικοποιήσεις.
Απ’ όλους αναγνωρίζεται ότι οι ισχύουσες αυτές διατάξεις του πτωχευτικού δικαίου και του δικαίου της αφερεγγυότητας γενικότερα δεν επαρκούν για να δώσουν ικανοποιητικές λύσεις στα προβλήματα που απαντώνται καθημερινά στην ελληνική κοινωνία.
Τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν επανειλημμένες αλλά –ας ομολογηθεί- ατελέσφορες προσπάθειες εισαγωγής ενός νέου σύγχρονου Κώδικα προσαρμοσμένου στην πραγματικότητα. Καμμία από τις προσπάθειες αυτές δεν έφθασε στη διατύπωση άρθρων, παρά μόνο στη διατύπωση θεωρητικών αρχών.
Επισημαίνεται ακόμη ότι διάφοροι διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΟΣΑ, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι, προτρέπουν τα μέλη τους σε εξορθολογισμό και εκσυγχρονισμό των νομοθεσιών τους, ώστε να μπορούν να διέπουν και τα διεθνώς αναφυόμενα φαινόμενα αφερεγγυότητας στο πλαίσιο μιας διαρκώς παγκοσμιοποιούμενης οικονομίας.
Ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας συντάχτηκε από υψηλού κύρους επιτροπή με πρόεδρο τον επίτιμο αρεοπαγίτη κ. Μαργαρίτη και τους καθηγητές κ. Λάμπρο Κοτσίρη και Νίκο Ρόκκα –είναι και οι τρεις παρόντες- μεταξύ άλλων. Βασίστηκε στα σύγχρονα πρότυπα των κωδίκων της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, χωρίς βεβαίως να αγνοηθεί η μακρά μας νομική παράδοση. Μεσολάβησε τετράμηνη περίοδος δημόσιας διαβούλευσης κατά την οποία αρμόδιοι φορείς και οργανώσεις κατέθεσαν τις σχετικές παρατηρήσεις τους και πρέπει να σημειώσω ότι κάποιες από αυτές υιοθετήθηκαν στην τελική μορφή του νομοσχεδίου που έρχεται ενώπιον της Βουλής προς ψήφιση.
Παρατήρησε –και το σημείωσα με προσοχή- ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Κοσμίδης, ότι διαφωνεί με τη διαδικασία με την οποία έρχεται προς ψήφιση ο Κώδικας αυτός, το νομοσχέδιο αυτό.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Και κάθε κώδικας.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Και μάλιστα σημείωσε ως βασικό, αν δεν απατώμαι, επιχείρημα το γεγονός ότι ίσως κάποτε να δικαιολογούνταν μια τέτοια διαδικασία, γιατί ήταν λίγοι είπε οι ειδικοί, οι επαΐοντες τότε, ενώ σήμερα είναι πολλοί οι ειδικοί οι οποίοι θα μπορούσαν να συνεισφέρουν με τις απόψεις τους στη σύνταξη ενός τέτοιου νομοσχεδίου. Δεν ξέρω αν υπάρχουν αυτές οι αριθμητικές διαφοροποιήσεις των ειδικών μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, δεν ξέρω καν ποιο ονομάζει παρελθόν και ποιο όχι, ο κ. Κοσμίδης, πόσο πίσω δηλαδή ανάγεται στη συγκριτική αυτή σκέψη του…
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Τότε που μπήκε στο Σύνταγμα η διάταξη αυτή.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): …αλλά θέλω να σημειώσω ότι κατά τη δική μου άποψη ο δικαιολογητικός λόγος της ειδικής διαδικασίας των Κωδίκων δεν έχει τόσο να κάνει με τον αριθμό των ειδικών επιστημόνων όσο έχει να κάνει με την ανάγκη να αντιμετωπιστούν πολύ εκτεταμένα κείμενα –το συγκεκριμένο έχει εκατόν ογδόντα δύο άρθρα- που έχουν μια εσωτερική λειτουργία, μια εσωτερική λογική, μια εσωτερική φιλοσοφία η οποία δεν θα πρέπει να μπορεί να ανατραπεί από τις όποιες μεταβολές ή τροπολογίες θα εγένοντο κατά τη συνήθη διαδικασία που η Βουλή επιφυλάσσει μέχρι να εγκριθεί ένα νομοσχέδιο. Θα μπορούσε, δηλαδή, να διαταραχθεί αυτή η εσωτερική λογική και ισορροπία ενός συγκροτημένου κώδικα από κάποιες παρατηρήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν, αν θέλετε, αποσπασματικά δεκτές από μια συγκυριακή πλειοψηφία της Βουλής την ώρα της ψηφοφορίας.
Επίσης θα σημειώσω, ως τελευταίο και νομίζω ισχυρό επιχείρημα, ότι πάντως έτσι επιβάλλεται από τον Κανονισμό της Βουλής. Και νομίζω ότι αν υπάρχουν αντιρρήσεις με μια τέτοια διαδικασία, καθεαυτός ο Κανονισμός της Βουλής, καθώς και….
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Το Σύνταγμα τα προβλέπει αυτά, κύριε Υπουργέ, όχι ο Κανονισμός.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): …καθώς και το Σύνταγμα. Είχατε τη δυνατότητα, λοιπόν, με συνταγματικές αναθεωρήσεις, αρκετές κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, είτε ως κυβέρνηση είτε ως Αντιπολίτευση να δράξετε την ευκαιρία αυτή, να προβλέψετε μία διαφορετική ρύθμιση.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Δεν είστε καλά ενημερωμένος. Θα χρειαστεί να δευτερολογήσω.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Μπορεί. Θα με διορθώσετε αν έχω κάνει λάθος σε σχέση με πρωτοβουλίες που έχετε λάβει. Εσείς προσωπικώς ή το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Για πείτε μου.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Τι ερώτηση είναι αυτή; Θα σας απαντήσω δευτερολογώντας.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Για πείτε μου: Εσείς προσωπικά ή το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Να μη σας φέρνω όμως σε δύσκολη θέση, κύριε Κοσμίδη.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Όταν σε μια πρόταση Αναθεώρησης του Συντάγματος συγκεντρώνω πάνω από πενήντα υπογραφές, προκειμένου να συζητηθεί στην Επιτροπή Αναθεώρησης, προφανώς σημαίνει ότι ήταν η πρωτοβουλία δική μου, αλλά ενεκρίθη από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τι θέλετε τώρα; Τι κουβέντες είναι αυτές;
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Το δέχομαι. Σημειώνω, λοιπόν, ότι αντί να κουβεντιάζουμε τη διαδικασία περί κωδίκων, με αφορμή τη συζήτηση οποιουδήποτε κώδικα, θα έπρεπε η πρωτοβουλία σας να είναι διαφορετική, σε άλλο επίπεδο και να επιχειρήσετε εκεί να μεταβάλετε τις υπάρχουσες ρυθμίσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Αν ήταν στην Ολομέλεια, αν είχε προσέλθει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Ολομέλεια, θα είχε διαφορετική τύχη. Θα είχε ψηφιστεί, αν είχε έρθει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Ολομέλεια.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Τώρα έρχομαι στην αρχή του νομοσχεδίου. Θα επιχειρήσω να αναφερθώ στους κεντρικούς άξονες, στις βασικές αρχές, να πω στις αξιακές επιλογές, οι οποίες έγιναν και επιγραμματικά είναι οι παρακάτω.
Πρώτη βασική αρχή είναι ότι δίνεται πια προτεραιότητα στη διάσωση όσων επιχειρήσεων επιτέλους είναι δυνατόν να διασωθούν με την, σε υγιείς βάσεις, ανασυγκρότησή τους.
Με άλλα λόγια, το νέο Πτωχευτικό Δίκαιο –και νομίζω ότι αποτελεί μια ουσιώδη διαφορά από το προηγούμενο- δεν ρυθμίζει μόνο τα του «θανάτου», αν θέλετε, μιας επιχείρησης, αλλά προνοεί και για τη διατήρηση της επιχείρησης αυτής στην οικονομική ζωή.
Έτσι στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου προβλέπεται ότι η διαδικασία πτώχευσης αποσκοπεί στη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών του οφειλέτη με τη ρευστοποίηση της περιουσίας του ή με άλλον τρόπο, που προβλέπεται από σχέδιο αναδιοργάνωσης και ιδίως με τη διατήρηση της επιχείρησής του.
Μέχρι σήμερα η πτώχευση, στις περισσότερες τουλάχιστον των περιπτώσεων, εικονογραφείτο με το άρον άρον ξεπούλημα από το σύνδικο πτώχευσης των κινητών περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης. Και ας το ομολογήσουμε: ήταν μια διαδικασία, η οποία ισοδυναμούσε με κανιβαλισμό επί της επιχείρησης, η οποία στην πραγματικότητα έπαυε πλέον να έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει τη λειτουργία της.
Με το νέο μας νόμο τώρα ο στόχος της πτώχευσης είναι η διατήρηση στη ζωή της παραγωγικής μονάδας, προς όφελος της οικονομίας και της προστασίας της απασχόλησης και βεβαίως -ο πρώτος στόχος- και προς ικανοποίηση των πιστωτών.
Το νομοσχέδιό μας ειδικότερα ενθαρρύνει την υιοθέτηση σχεδίου αναδιοργάνωσης της επιχείρησης, με στόχο τη διάσωσή της, με στόχο την αξιοποίησή της. Το σχέδιο αυτό υποβάλλεται στο δικαστήριο από τον οφειλέτη ή το σύνδικο μέσα σε βραχεία, σε σύντομη προθεσμία. Αξιολογείται από το ίδιο το δικαστήριο και η αποδοχή ή η απόρριψη του σχεδίου αυτού ανασυγκρότησης γίνεται από τη συνέλευση των πιστωτών, οι οποίοι ελεύθερα μπορούν να αποφασίσουν να περιορίσουν τις απαιτήσεις τους.
Αρχή δεύτερη. Παρέχεται μια δεύτερη ευκαιρία στον καλόπιστο οφειλέτη. Σημειώνω βέβαια ότι αναφέρομαι στον καλόπιστο οφειλέτη και μόνο σ’ αυτόν, σ’ αυτόν δηλαδή ο οποίος δεν επτώχευσε από δόλο, έτσι ώστε να μπορεί εξ υπ’ αρχής να αναπτύξει οικονομική δραστηριότητα, χωρίς να τον συνοδεύουν οι σημερινές δυσμενείς συνέπειες της πτώχευσης.
Αρχή τρίτη. Αντιμετωπίζεται επιεικέστερα απ’ ό,τι μέχρι σήμερα αυτός ο ίδιος ο καλόπιστος, ο μη δόλια πτωχεύσας οφειλέτης, σε αντίθεση με το δόλιο χρεοκόπο που αντιμετωπίζεται οπωσδήποτε αυστηρά. Έτσι αποποινικοποιούμε τη μη δόλια χρεοκοπία, ένα αδίκημα χωρίς περιεχόμενο που οδηγούσε μέχρι σήμερα στο εδώλιο χιλιάδες, ατυχήσαντες απλώς, εμπόρους και καταργείται η προσωπική κράτηση του καλόπιστου οφειλέτη και η στέρηση ακόμα των πολιτικών του δικαιωμάτων.
Αρχή τέταρτη. Στην περίπτωση που δεν τελεσφορήσει η προσπάθεια ανασυγκρότησης της επιχείρησης, υιοθετείται μια πολύ ταχύτερη πτωχευτική διαδικασία με επάλληλους ελεγκτικούς μηχανισμούς που διασφαλίζουν την άμεση ρευστοποίηση, την άμεση πώληση της πτωχευτικής περιουσίας, καθώς και τη διανομή της προς όφελος πάντα των οικονομικά πλέον ανίσχυρων πιστωτών της επιχείρησης, των εργαζομένων δηλαδή, τα προνομιακά δικαιώματα των οποίων προστατεύονται πλήρως.
Οι διαδικασίες της ρευστοποίησης της πτωχευτικής περιουσίας αλλά και αμέσως μετά οι διαδικασίες της διανομής του προϊόντος στους πιστωτές επιταχύνονται, κυρίως με την άμεση έναρξη της εκκαθάρισης, μόλις ολοκληρωθεί η εξέλεγξη των πιστώσεων, καθώς και με την ταχεία εκδίκαση όλων των πτωχευτικών υποθέσεων σε πολύ βραχείς προσδιορισμούς, λίγων ημερών προσδιορισμούς και για την έκδοση της απόφασης όπως και για τη συζήτηση, αλλά και με την πρόβλεψη κάποιων περιορισμών στην άσκηση των ενδίκων μέσων.
Επίσης, μιας και εδώ μιλάμε για χρόνους, ας σημειώσω ότι παύουν αυτοδικαίως μετά πάροδο δεκαπέντε χρόνων οι εργασίες της πτώχευσης, ενώ θυμίζω ότι μέχρι σήμερα έχουμε ατέρμονη στην πραγματικότητα παράταση της πτωχευτικής διαδικασίας.
Αρχή πέμπτη. Διασφαλίζεται μεγαλύτερη διαφάνεια στη διαδικασία της ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, ιδίως με τα εξής μέτρα:
Η επιχείρηση ως σύνολο εκποιείται μετά από απόφαση του δικαστηρίου και με ενσφράγιστες προσφορές, τα δε επί μέρους στοιχεία της, είτε μιλάμε για κινητά είτε μιλάμε για ακίνητα με ανοιχτές προσφορές, με ταυτόχρονη δήλωση αυτών που συμμετέχουν ότι μετέχουν είτε για τους εαυτούς τους είτε μετέχουν για λογαριασμό τρίτου, δήλου όμως, συγκεκριμένου τρίτου, τον οποίο κατονομάζουν προσκομίζοντας μάλιστα και ειδικό συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο και καταβάλλοντας σημαντική εγγυοδοσία, η οποία είναι ίση με το ένα τρίτο της τιμής της πρώτης προσφοράς.
Με αυτόν τον τρόπο πιστεύουμε ότι σε μεγάλο βαθμό απομακρύνουμε τα γνωστά «κοράκια» που αποτελούν σήμερα, κακά τα ψέματα, τη μεγάλη μάστιγα των πλειστηριασμών.
Θεσμοθετείται, εξάλλου -μιλώντας για περισσότερη διαφάνεια που διασφαλίζει το νομοσχέδιο- νέο όργανο στη διαδικασία της πτώχευσης, η επιτροπή των πιστωτών, που αποτελείται από τρία μέλη, τα οποία εκλέγονται, το ένα μέλος από τους εμπραγμάτως ασφαλισμένους πιστωτές, τo δεύτερο από τους γενικούς προνομιούχους, τους εργαζόμενους δηλαδή και το τρίτο από τους ανέγγυους πιστωτές. Kαι έτσι έχουμε δηλαδή εκπρόσωπο των τριών βασικών κατηγοριών πιστωτών, εκλεγόμενους και συναποτελούντες, όργανο που παρακολουθεί την πορεία των εργασιών της πτώχευσης και βοηθάει, συνδράμει το σύνδικο της πτώχευσης στην εκτέλεση των καθηκόντων του, διασφαλίζοντας έτσι τον έλεγχο της διαδικασίας από το σύνολο των πιστωτών, από τους πιστωτές όλων των κατηγοριών.
Αρχή έκτη. Εισάγεται η διαδικασία συνδιαλλαγής υπό δικαστική καθοδήγηση και έλεγχο. Στόχος είναι η επίτευξη συμβιβασμού που, όπως είπα και πριν, θα αποτρέπει την πτώχευση των επιχειρήσεων.
Αρχή έβδομη. Τέλος, προβλέπεται ειδική αντιμετώπιση των μικροπτωχεύσεων, δηλαδή, αυτών των πτωχεύσεων των οποίων η αξία της περιουσίας δεν υπερβαίνει το ποσό των 100.000 ευρώ. Και αυτές οι μικροπτωχεύσεις αποτελούν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των πτωχεύσεων. Πρόκειται για μία απλουστευμένη, ταχεία διαδικασία που διασφαλίζει γρήγορη περάτωση της πτώχευσης.
Συμπερασματικά, αγαπητοί συνάδελφοι, δεδομένου ότι έχουν ήδη απαντηθεί σε επίπεδο επιτροπής οι παρατηρήσεις που ακούστηκαν στην Αίθουσα αλλά και της αδυναμίας οποιασδήποτε μεταβολής με την προβλεπόμενη από τον Κανονισμό διαδικασία, ολοκληρώνω με την παρατήρηση ότι ο νέος νόμος μας αντικαθιστά ένα γερασμένο νομοθετικό πλαίσιο που απηχούσε ηθικονομικές αντιλήψεις άλλης εποχής, πεπαλαιωμένες, ότι ο καινούργιος αυτός Πτωχευτικός Κώδικας αρθρώνει ένα απλουστευμένο, σύγχρονο, δίκαιο και λειτουργικό σύστημα ρυθμίσεων, με βάση τη δεύτερη ευκαιρία.
Αυτό είναι –αν θέλετε- το βασικό μήνυμα το οποίο θα θέλαμε σήμερα να περάσουμε στον εμπορικό κόσμο, δηλαδή, την αντίληψη ότι και ο επιχειρών έχει τη δυνατότητα -κακά τα ψέματα- χωρίς να υποστεί ηθικό ή οικονομικό ή πραγματικό ως άνθρωπος ακρωτηριασμό –μιλάω βέβαια για τον μη δολίως πτωχεύοντα- να πέσει έξω, να μην έχει την τύχη που είχε ενδεχομένως κάποιος άλλος, αλλά να έχει και τη δυνατότητα να αναπτύξει μία άλλη δραστηριότητα, χωρίς διά βίου να τίθεται στο περιθώριο.
Πιστεύουμε ότι ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας θα προσφέρει σημαντικά οφέλη στην υγιή επιχειρηματικότητα, στην υγιή επιχειρηματική δράση, ιδίως σημειώνω των μικρομεσαίων μονάδων και ότι συγχρόνως θα συμβάλλει στην αντιμετώπιση της ανεργίας, θα συμβάλλει ακόμα στην ενδυνάμωση της οικονομικής ανάπτυξης, θα συμβάλλει στην αναγκαία κοινωνική ισορροπία και συνοχή.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Κύριε Κοσμίδη, έχετε το λόγο για πέντε λεπτά.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Δεν θα έπαιρνα το λόγο, εάν δεν προσπαθούσε ο κύριος Υπουργός άκομψα και άστοχα να με διαφοροποιήσει από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Εγώ, κύριε Υπουργέ, ήμουν, είμαι και θα είμαι ΠΑ.ΣΟ.Κ…
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ουδείς το αμφισβητεί αυτό, κύριε συνάδελφε.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: …όχι μόνο για ιδεολογικούς λόγους, αλλά διότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ένα κόμμα όπου ακούγονται όλες οι απόψεις, ζυμώνονται και συντίθενται.
Εάν δεν το ξέρετε, να σας πω ότι ήμουν δίπλα στον Πρωθυπουργό Σημίτη και όμως δημοσίως είχα τολμήσει –από το 1996-1997 ακόμη- και είχα εκφράσει απόψεις, οι οποίες ίσως και σήμερα εμφανίζονται αιρετικές στο πολιτικό στερέωμα, όπως απόψεις για το μοντέλο διακυβέρνησης. Ήμουν και είμαι φανατικά υπέρ ενός μικρού κυβερνητικού σχήματος με είκοσι πέντε το πολύ Υπουργούς, Υφυπουργούς και υπέρ της κατάργησης αρκετών Υπουργείων κ.λπ..
Όλα αυτά τα έλεγα δημοσίως με την προηγούμενη ιδιότητά μου όντας δίπλα στον τότε Πρωθυπουργό.
Στη διαδικασία Αναθεώρησης του Συντάγματος, όντας μέλος της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος, συνέταξα πέντε προτάσεις, προκειμένου να συγκεντρώσω τις πενήντα υπογραφές που απαιτούνται για να συζητηθούν στην Επιτροπή. Στις δύο απ’ αυτές ατύχησα γιατί δεν συγκέντρωσα πενήντα υπογραφές, ίσως λόγω του θέματος, ίσως επειδή δεν είχα το χρόνο. Η μία αφορούσε το ασυμβίβαστο μέλους της Κυβέρνησης και Βουλευτή, κάτι το οποίο υποστήριζα και με την προηγούμενη ιδιότητά μου. Εκεί μάζεψα είκοσι πέντε υπογραφές. Η άλλη αφορούσε το θέμα των πρόωρων εκλογών –όπου μάζεψα σαράντα πέντε υπογραφές και μου έλειψαν πέντε υπογραφές, δεν είχα το χρόνο- το ποιες οι συνέπειες πρόωρων εκλογών.
Συνέταξα και άλλες τρεις, στις οποίες με ιδιαίτερη ευκολία συγκέντρωσα πενήντα υπογραφές. Η μία αφορούσε την κατάργηση τελείως της έννοιας «τροπολογία», η άλλη το πώς συζητούνται οι προτάσεις νόμων Βουλευτών –είτε της Συμπολίτευσης είτε της Αντιπολίτευσης- και η τρίτη τη διαδικασία των κωδίκων.
Σας βεβαιώνω –μπορεί να σας το βεβαιώσει και ο κ. Τραγάκης, ο οποίος προήδρευε στην επιτροπή- ότι και οι τρεις αυτές απόψεις με ελάχιστες αποκλίσεις υιοθετήθηκαν απ’ όλες τις πτέρυγες των κομμάτων που εκπροσωπούνταν στην επιτροπή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Τι να το κάνουμε αυτό, όμως, αφού δεν ήλθατε στην Ολομέλεια να τις ψηφίσουμε; Εάν ήσασταν στην Ολομέλεια, θα τις ψηφίζαμε όλες.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Στην Ολομέλεια ακόμα και κάποιοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας τις ψήφισαν αυτές τις προτάσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Βεβαίως. Και μεγάλος αριθμός μάλιστα.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Άρα;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Όσον αφορά τους κώδικες, η πρότασή μου ήταν οι διοικητικοί κώδικες να συζητούνται με τη συνήθη διαδικασία, όχι και οι δικαστικοί, γιατί θεωρούσα ότι αν έβαζα και τους δικαστικούς δεν θα συγκέντρωνα τις πενήντα υπογραφές. Όμως, πλέον ισχυρίζομαι ότι και οι δικαστικοί κώδικες θα πρέπει να συζητούνται με τη συνήθη διαδικασία.
Και επειδή αναρωτηθήκατε και με ρωτήσατε πότε ήταν λιγότεροι σοφοί και πότε ήταν περισσότεροι, να σας πω –και σας το είπα βέβαια και την ώρα που μιλούσατε- ότι το Σύνταγμα στο άρθρο 76 προβλέπει τη διαδικασία των κωδίκων. Ο Κανονισμός εξειδικεύει τη διάταξη του Συντάγματος. Εάν δεν με απατά η μνήμη μου, σε Σύνταγμα των πρώτων ετών του 20ου αιώνα μπήκε αυτή η διάταξη.
Την εποχή εκείνη, κύριε Υπουργέ –θα έλεγα προπολεμικά, πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- όποιος Έλληνας νομικός πήγαινε στη Γερμανία για ένα ή δύο χρόνια, επέστρεφε στην Ελλάδα και γινόταν τακτικός καθηγητής στην έδρα, μόνος του. Και όλοι οι καθηγητές που είχα και εγώ ήταν έτσι, δηλαδή προπολεμικά είχαν πάει στη Γερμανία για ένα ή δύο χρόνια και επέστρεψαν καθηγητές.
Αυτό δείχνει πόσο ελάχιστοι ήταν αυτοί που είχαν τη σοφία και τη γνώση να κάνουν κάποιες δουλειές.
Σήμερα, ξέρετε πόσοι είναι οι διδάκτορες της νομικής; Είναι εκατοντάδες, ίσως και υπερχίλιοι πλέον. Πολύς κόσμος μπορεί να ασχοληθεί μ’ ένα αντικείμενο Αστικού, Πτωχευτικού, Εμπορικού Δικαίου, ώστε να μην παίρνει τη μορφή κώδικα.
Στο κάτω-κάτω, κύριε Υπουργέ, δεν θα πρέπει να υποβαθμίζετε και τις δυνατότητες των Βουλευτών. Οι Βουλευτές και οι κατά θεματικό αντικείμενο πλέον συνεργάτες τους έχουν την ικανότητα να αξιολογήσουν ένα κείμενο, να συνεισφέρουν στη βελτίωσή του κ.λπ..
Επομένως, δεν θα έπρεπε να πείτε αυτά που είπατε, σε σχέση με τη διαδικασία.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Πάντως, κύριε Υπουργέ, εγώ θα ήθελα να επιβεβαιώσω την πραγματικά πολύ σωστή παρουσία του κ. Κοσμίδη στην Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Είχε πάρει το λόγο σχεδόν σε όλα τα άρθρα και είχε ουσιαστικές προτάσεις. Όμως, είναι κρίμα που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποχώρησε από την Ολομέλεια της Βουλής και πολλές απ’ αυτές τις προτάσεις, που ήταν πραγματικά σωστές, δεν πέρασαν.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Νομίζω ότι τελικά ήταν άστοχος και άκομψος ο χαρακτηρισμός από τον κ. Κοσμίδη της δικής μου αναφοράς ως τάχα άστοχης και άκομψης.
Κύριε Κοσμίδη, δεν έχω καμμία δυσκολία να αναγνωρίσω ότι ελευθέρως διατυπώνετε τις απόψεις σας και σας τιμώ ιδιαίτερα γι’ αυτό. Όμως, δεν σας τιμώ για την ευκολία σας να χαρακτηρίσετε άστοχη και άκομψη την παρέμβασή μου.
Επί της ουσίας ρώτησα αν η σχετική σας παρατήρηση ήταν προσωπική ή του κόμματός σας. Δεν είναι παράδοξο αυτό ούτε θέλησα να κάνω οποιονδήποτε άλλον υπαινιγμό. Όλοι γνωρίζουμε τη θέση του καθενός σ’ αυτήν την Αίθουσα. Όμως, μην απατάσθε. Χρησιμοποιήσατε το επιχείρημα ότι ήταν προπολεμικά το πρώτον που προβλέφθηκε από το Σύνταγμα η ταχεία διαδικασία ψήφισης των κωδίκων. Μου φαίνεται ότι κακώς κάνετε και ανατρέχετε στο χρόνο που το πρώτον το Σύνταγμα επιχειρεί αυτήν τη ρύθμιση.
Είναι πολύ λογικότερο –τουλάχιστον με τη δική μου λογική- να μας πείτε ποια είναι η τελευταία φορά που αναθεωρήθηκε το Σύνταγμα και παρά ταύτα διατηρείται η διαδικασία των κωδίκων. Σε απόδειξη, δηλαδή, ότι αναγνωρίζεται και στις μέρες μας η ανάγκη πρόβλεψης μιας τέτοιας διαδικασίας. Δεν είναι κάτι το οποίο θεσμοθετήθηκε πριν από εκατό χρόνια και ξέμεινε. Είναι κάτι το οποίο έχει εκτιμηθεί εκ νέου πλείστες όσες φορές έκτοτε, και παρά ταύτα η πλειοψηφία της Βουλής εμμένει στην αναγκαιότητα της ρύθμισης.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι αν πράγματι υπάρχει γενικότερη συμφωνία για την κατάργηση της διάταξης, καλό είναι να μην το κουβεντιάζουμε και μάλιστα σε όποιο νομοσχέδιο, όταν ως εκ περισσού γίνεται περίπου η συζήτηση αυτή, αλλά στα αρμόδια όργανα με τις σχετικές διαδικασίες, δηλαδή όταν αναθεωρείται το Σύνταγμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας ανακοινώσω ότι ο Βουλευτής κ. Ιωάννης Δριβελέγκας ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό. Η Βουλή εγκρίνει;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συνεπώς η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Επίσης, η συνάδελφος κ. Ρόζα Βρεττού ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό. Η Βουλή εγκρίνει;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συνεπώς η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου καταθέτει τις εκθέσεις της στα σχέδια νόμου του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας:
α) «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβερνήσεως της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Νιγηρίας για τις Θαλάσσιες Μεταφορές».
β) «Κύρωση της Συμφωνίας για τις Θαλάσσιες Μεταφορές, μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Κορέας».
Επίσης, θα ήθελα να ανακοινώσω προς το Σώμα ότι οι Υπουργοί Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Οικονομίας και Οικονομικών, Δικαιοσύνης και Δημόσιας τάξης, κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Κύρωση Σύμβασης Παραχώρησης του Έργου της ««ΜΕΛΕΤΗ-ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ-ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ-ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ε-65) και ρύθμιση συναφών θεμάτων».»
Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Πτωχευτικός Κώδικας».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συνεπώς το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Πτωχευτικός Κώδικας» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί του άρθρου μόνου.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο μόνο με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις του κυρίου Υπουργού;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συνεπώς το άρθρο μόνο έγινε δεκτό με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις του κυρίου Υπουργού κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολό του;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολό του κατά πλειοψηφία.
Συνεπώς το νομοσχέδιου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Πτωχευτικός Κώδικας» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία, σε μόνη συζήτηση, κατ’ αρχήν, κατ’ άρθρον και στο σύνολο και έχει ως εξής:
(Να καταχωρισθεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ. 89Α)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Ερωτάται το Σώμα: Δέχεσθε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 12.40΄ λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007 και ώρα 10.30΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: α) κοινοβουλευτικό έλεγχο: συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) νομοθετική εργασία: «μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Διασφάλιση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων και διεύρυνση των ασφαλιστικών-συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων», σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ



Τελευταία Αποθήκευση: 2/7/2007 8:53:00 μμ Από: M.papadatou
Εκτυπώθηκε: 2/7/2007 11:55:00 πμ

PDF:

es27062007.pdf

TXT:

es070627.txt

Επιστροφή