Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Ι, Σύνοδος: Α1' (Συνέχιση Ολομέλειας), Συνεδρίαση: ΚΓ' 02/10/2000

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΚΓ'
Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2000
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. 'Αδεια απουσίας της Βουλευτού Α. Μπενάκη-Ψαρούδα,
2. Ανακοινώσεις προς το Σώμα: α) Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιώς διαβίβασε σύμφωνα με τα άρθρα 2 και 5 του ν. 2509/97 "περί ποινικής ευθύνης των Υπουργών" μηνυτήρια αναφορά κατά των πρώην Υπουργών κυρίων Δημοσθένη Δημοσθενόπουλου, Νικολάου Αθανασόπουλου, Γεωργίου Πέτσου και Δημητρίου Τσοβόλα, β) Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών διαβίβασε σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 5 του ν. 2509/97 "περί ποινικής ευθύνης των Υπουργών" μηνυτήρια αναφορά κατά του Υπουργού Εθνικής 'Αμυνας Απόστολου - Αθανάσιου Τσοχατζόπουλου, γ) Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών διαβίβασε σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 3 του ν. 2509/97 "περί ποινικής ευθύνης των Υπουργών" πόρισμα προκαταρκτικής εξέτασης και τη σχετική δικογραφία κατά των Υπουργών Εξωτερικών, Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κατά τον χρόνο διεξαγωγής της σχετικής ερεύνης, δ) Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και οι Βουλευτές του κόμματός του κατέθεσαν πρόταση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, προκειμένου να ερευνήσει σε βάθος προβλήματα, πράξεις και παραλείψεις που οδήγησαν την Ολυμπιακή Αεροπορία στο σημερινό αδιέξοδο, ε) Ο Συνήγορος του Πολίτη υπέβαλε την 'Εκθεσή του για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 5 του ν. 2497/97,
Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1) Κατάθεση αναφορών,
2) Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών,
3) Ανακοίνωση του δελτίου αναφορών και ερωτήσεων της Τρίτης 3 Οκτωβρίου 2000,
4) Συζήτηση επερώτησης προς τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας για το θέμα της ανεργίας στη χώρα μας και τα μέτρα για την καταπολέμησή της,
Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Κατάθεση εκθέσεως Διαρκούς Επιτροπής: Η Διαρκής Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης: "Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και άλλες αρχές και όργανα του τομέα παροχής ραδιοτηλεοπτικών υπηρεσιών",
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Επί της επερώτησης:
ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ Γ.,
ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ Η.,
ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Ν. Δ.,
ΛΕΒΕΝΤΗΣ Α.,
ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ Ι.,
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι.,
ΠΑΧΤΑΣ Χ.,
ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ Α.,
ΣΚΡΕΚΑΣ Θ.,
ΤΖΕΚΗΣ Α.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Ζ' ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
Ι' ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΝΟΔΟΣ Α'
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ KΓ'
Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2000
------------------
Αθήνα, σήμερα στις 2 Οκτωβρίου 2000, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18.45' συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια, για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
Ανακοινώνονται προς το Σωμα από το Γραμματέα της Βουλής κ. Αθανάσιο Κατσιγιάννη, Βουλευτή Περιφέρειας Αττικής, τα ακόλουθα: (Το κείμενο των ανακοινώσεων υπάρχει στο τεύχος των Πρακτικών της Βουλής).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα, σύμφωνα με το άρθρο 153 παράγραφος 4 του Κανονισμού της Βουλής, τα εξής έγγραφα της αρμόδιας εισαγγελικής αρχής: Πρώτον: Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιώς διαβίβασε σύμφωνα με τα άρθρα 2 και 5 του ν. 2509/97 "περί ποινικής ευθύνης των Υπουργών", μηνυτήρια αναφορά κατά των πρώην Υπουργών κ.κ. Δημοσθένη Δημοσθενόπουλου, Νικολάου Αθανασόπουλου, Γεωργίου Πέτσου και Δημητρίου Τσοβόλα.
Δεύτερον: Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών διαβίβασε σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 5 παράγραφος 1 του ν. 2509/97 "περί ποινικής ευθύνης των Υπουργών", μηνυτήρια αναφορά κατά του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Απόστολου-Αθανάσιου Τσοχατζόπουλου.
Τρίτον: Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών διαβίβασε σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 3 του ν. 2509/97 "περί ποινικής ευθύνης των Υπουργών", πόρισμα προκαταρκτικής εξέτασης και τη σχετική δικογραφία κατά των Υπουργών Εξωτερικών, Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κατά το χρόνο διεξαγωγής της σχετικής ερεύνης.
'Εχω επίσης την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και οι Βουλευτές του κόμματός του κατέθεσαν πρόταση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 144 του Κανονισμού της Βουλής, προκειμένου να ερευνήσει σε βάθος προβλήματα, πράξεις και παραλείψεις που οδήγησαν την Ολυμπιακή Αεροπορία στο σημερινό αδιέξοδο.
Η πρόταση αυτή θα καταχωρισθεί στα Πρακτικά της σημερινής συνεδριάσεως, θα τυπωθεί, θα διανεμηθεί στους κυρίους Βουλευτές και θα συζητηθεί σε ημέρα κοινοβουλευτικού ελέγχου με τη διαδικασία της γενικευμένης επερώτησης όπως προβλέπει ο Κανονισμός.
(Η προαναφερθείσα πρόταση έχει ως εξής: "ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Κύριο Απόστολο ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ Κύριε Πρόεδρε, Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η "Ολυμπιακή Αεροπορία" χαρακτηρίζεται, κατά κοινή πλέον ομολογία ακόμη και στελεχών της Κυβέρνησης και του κυβερνώντος Κόμματος, δραματική. Και ο χαρακτηρισμός αυτός είναι μάλλον επιεικής, αν αναλογισθεί κανείς ότι ο Εθνικός Αερομεταφορέας έχει, ήδη προ πολλού, μπει στο στάδιο της εμπορικής απαξίωσης και οδηγείται, κατ'αποτέλεσμα, σε διάλυση.
Ι. Πολιτικώς ανεύθυνες πράξεις και παραλείψεις, ιδίως κατά τη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας, προερχόμενες αφ' ενός από τις ευκαιριακώς εναλλασσόμενες Διοικήσεις και αφ' ετέρου από τους παρελαύνοντες από το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών Υπουργούς, καθένας από τους οποίους είχε μάλιστα τη δική του επιχειρησιακή "φιλοσοφία", έφεραν την "Ολυμπιακή Αεροπορία" στη σημερινή κατάσταση. Σ'αυτό συνέτεινε βεβαίως και η κατ'εξακολούθηση τακτική των λανθασμένων επιλογών, των καταστρεπτικών παρεμβάσεων και των χαμένων ευκαιριών, οι οποίες καθόρισαν και καθορίζουν το στίγμα του κυβερνητικού "εκσυγχρονισμού" σ'αυτήν την, καίριας σημασίας για την Εθνική Οικονομία αλλά και για το γόητρο της Χώρας, επιχείρηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Την όλη αυτή θλιβερή εικόνα ήλθε να συμπληρώσει, κατά τρόπο ιδιαιτέρως αρνητικό για την "Ολυμπιακή Αεροπορία", το φιάσκο στο οποίο κατέληξε η εκτέλεση και η λύση της σύμβασης ανάθεσης της Διοίκησής της σε θυγατρική της ανταγωνιστικής της (!!!) εταιρείας "Βritish Αirways". Σύμβαση που ευθύς εξ αρχής η Νέα Δημοκρατία είχε καταγγείλει αφ' ενός ως λεόντεια και, αφ' ετέρου, ως αναποτελεσματική, για ν'αντιμετωπίσει τότε τους " μύδρους" της Κυβέρνησης, η οποία "γνώριζε" τον τρόπο επίλυσης του προβλήματος της "Ολυμπιακής Αεροπορίας". Και είναι φανερό ότι όχι μόνο δεν καθησυχάζουν τις υποψίες και τους φόβους για το παρόν και το μέλλον του Εθνικού Αερομεταφορέα αλλά, όλως αντιθέτως, τους επαυξάνουν -ως κλασικό και χαρακτηριστικό δείγμα πολιτικής ανευθυνότητας των στελεχών των Κυβερνήσεων Σημίτη- συμπεριφορές είτε μετάθεσης ευθυνών σε προκατόχους (π.χ. δηλώσεις Βερελή κατά Μαντέλη) είτε εύκολης και ανέξοδης "αυτοκριτικής" (π.χ. το πρόσφατο mea culpa Παγκάλου, επειδή επί των ημερών του στο πολύπαθο Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών δεν αποφάσισε, "εγκαίρως", την ...διάλυση της "Ολυμπιακής Αεροπορίας" !!!). II. Υπό τα δεδομένα αυτά θεωρούμε ότι, όπως ήδη τονίσθηκε, εξαιτίας και της σημασίας της "Ολυμπιακής Αεροπορίας" για το γόητρο της Χώρας, είναι αναγκαία η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, κατά τις διατάξεις των άρθρων 144 επ. του Κανονισμού της Βουλής, προκειμένου να ερευνήσει σε βάθος, και στο πλαίσιο των εγγυήσεων του κοινοβουλευτικού ελέγχου, το δημόσιου συμφέροντος ζήτημα τόσο των πράξεων και παραλείψεων που οδήγησαν την Εταιρεία στο σημερινό αδιέξοδο, όσο και των υπευθύνων και των συνακόλουθων ευθυνών τους. Ειδικότερα, και φυσικά μεταξύ άλλων, η κατά τ'ανωτέρω Εξεταστική Επιτροπή πρέπει να κληθεί να ερευνήσει: Α.- Ποιοι και πώς αποφάσισαν καθώς και υπό ποιους όρους εκτέλεσαν τα λεγόμενα "Προγράμματα Εξυγίανσης" της "Ολυμπιακής Αεροπορίας", που στοίχισαν στο φορολογούμενο πάνω από 800 δισ. δραχμές; Β.- Πώς, υπό ποιες εγγυήσεις επίτευξης συγκεκριμένων στόχων και γιατί ανέθεσαν, παρά την καθολική αντίδραση όλων των λοιπών πολιτικών δυνάμεων, τη διοίκηση της "Ολυμπιακής Αεροπορίας" σε θυγατρική της ανταγωνιστικής της εταιρείας "Βritish Αirways" και την παροχή σ'αυτήν ιδιαιτέρως ευνοϊκού δικαιώματος προαίρεσης (οptiοn) για εξαγορά ποσοστού, το οποίο, στην πράξη, ισοδυναμούσε με κινητροδότησή της να οδηγήσει σε αδιέξοδο τον Εθνικό Αερομεταφορέα για να τον αγοράσει, εν τέλει, φθηνότερα; Και πώς ακόμη και αυτή η "λεόντεια" σύμβαση οδηγήθηκε στο γνωστό φιάσκο, πράγμα που δημιουργεί εύλογες υποψίες πως κάποιοι θέλουν να παραχωρήσουν την "Ολυμπιακή Αεροπορία" σχεδόν δωρεάν σ'επίδοξους μελλοντικούς "αγοραστές; Γ.- Γιατί και με ποια λογική αγνοήθηκε η από το Φεβρουάριο του 1998 πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τη διεξαγωγή διεθνούς διαγωνισμού, προκειμένου ν'ανατεθεί, υπό καθεστώς διαφάνειας και με εγγυήσεις αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας, το management της επιχείρησης; Δ.- Πώς και με ποια κριτήρια καθώς και με ποια εχέγγυα εκποιήθηκαν κρίσιμα περιουσιακά στοιχεία της "Ολυμπιακής Αεροπορίας" (όπως π.χ. αεροσκάφη και κτιριακές εγκαταστάσεις), τα οποία, σε τελική ανάλυση, αποτελούν περιουσία του Δημοσίου; Ε.- Γιατί και με ευθύνη ποιων η "Ολυμπιακή Αεροπορία" οδηγήθηκε στη σημερινή εμπορική απαξίωση, καθώς έχασε ιδίως σημαντικό μερίδιο της αγοράς στη διακίνηση επιβατών αλλά και κρίσιμο ποσοστό της πληρότητας των πτήσεών της; ΣΤ.- Ποια είναι τα ελλείμματα, με τα οποία επιβαρύνθηκε κατά το ως άνω χρονικό διάστημα η "Ολυμπιακή Αεροπορία" και ποιοι ευθύνονται για τη δημιουργία τους; Ζ.- Ποιά είναι η σημερινή περιουσιακή κατάσταση και, γενικότερα, η αξία της "Ολυμπιακής Αεροπορίας" ως επιχείρησης; ΙΙΙ. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση, συναισθανόμενοι τη σημασία του όλου θέματος και το βάρος της αντίστοιχης ευθύνης, δεν θ' αρνηθούν τη σύσταση μιας τέτοιας Εξεταστικής Επιτροπής. Υπό διαφορετική εκδοχή, υπεκφεύγοντας, ουσιαστικά θα ομολογήσουν και θα επιβεβαιώσουν τις υποψίες και τις σκιές που συνοδεύουν και βαρύνουν το κλίμα του επιχειρησιακού μέλλοντος της "Ολυμπιακής Αεροπορίας". Εν πάση δε περιπτώσει, εφόσον υπάρξει τέτοια άρνηση, η Νέα Δημοκρατία θα χρησιμοποιήσει και κάθε άλλο νόμιμο και πρόσφορο μέσο, κοινοβουλευτικό ή εξωκοινοβουλευτικό, προκειμένου να μη συγκαλυφθούν τελικώς ευθύνες και υπεύθυνοι, όπου και αν αυτοί βρίσκονται.
IV. Επειδή η πρότασή μας αυτή υπογράφεται από τον απαιτούμενο, κατά τις διατάξεις του άρθρου 144 παρ.2 του Κανονισμού της Βουλής, αριθμό Βουλευτών και πληροί όλες τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις, τις οποίες καθορίζουν οι διατάξεις αυτές, ζητούμε να κινηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για τη συζήτησή της στην Ολομέλεια της Βουλής και τη λήψη σχετικής απόφασης.
Αθήνα, 6 Ιουνίου 2000 Οι Προτείνοντες Βουλευτές Καραμανλής Κωνσταντίνος Μητσοτάκης Κ. Κωνσταντίνος 'Εβερτ Μιλτιάδης Τζαννετάκης Τζανής Βαρβιτσιώτης Ιωάννης Σιούφας Δημήτριος Παυλόπουλος Προκόπης Δήμας Σταύρος Κεφαλογιάννης Ιωάννης Καραμανλής Αχιλλέας Παπαληγούρας Αναστάσιος Αλογοσκούφης Γεώργιος Μεϊμαράκης Ευάγγελος Κωστόπουλος Δημήτριος Χειμάρας Αθανάσιος Αγγελής Ανέστης Αγγελόπουλος Νικόλαος Αδρακτάς Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος Θεόδωρος Ανδρεουλάκος Απόστολος Βαρβιτσιώτης Μιλτιάδης Βαρίνος Αθανάσιος Βασιλείου Θεόφιλος Βλάχος Γεώργιος Βουλγαράκης Γεώργιος Βύζας Βασίλειος Γαρουφαλιάς Γεώργιος Γιακουμάτος Γεράσιμος Γιαννάκου-Κουτσίκου Μαρ.
Γιαννόπουλος Αθανάσιος Γκελεστάθης Νικόλαος Γκιουλέκας Κωνσταντίνος Δαβάκης Αθανάσιος Δαϊλάκης Σταύρος Δεικτάκης Γεώργιος Δημοσχάκης Θεοφάνης Ζώης Χρήστος Κακλαμάνης Νικήτας Καλαντζάκου Σοφία Καλαντζής Γεώργιος Καλλιώρας Ηλίας Καλογιάννης Σταύρος Καλός Γεώργιος Καμμένος Παναγιώτης Καραμπίνας Κωνσταντίνος Καρασμάνης Γεώργιος Καρράς Κωνσταντίνος Κασσίμης Θεόδωρος Κατσαρός Νικόλαος Κατσιγιάννης Αθανάσιος Κατσίκης Θεόδωρος Κεφαλογιάννης Εμμανουήλ Κιλτίδης Κωνσταντίνος Κόλλια-Τσαρουχά Μαρία Κοντός Αλέξανδρος Κορκολόπουλος Βασίλειος Κορτσάρης Νικόλαος Κωνσταντόπουλος Γεώργιος Λαμπρόπουλος Ιωάννης Λέγκας Νικόλαος Λεονταρίδης Θεόφιλος Λιάπης Μιχάλης Λιάσκος Αναστάσιος Λυκουρέζος Αλέξανδρος Λυμπερακίδης Λεωνίδας Μακρή - Θεοφίλου Ζωή Μαρκογιαννάκης Χρήστος Μελάς Παναγιώτης Μιχαλολιάκος Βασίλειος Μολυβιάτης Πέτρος Μπακογιάννη Θεοδώρα Μπαρμπαγιάννης Βασίλειος Μπασιάκος Ευάγγελος Μπέζας Αντώνιος Μπενάκη -Ψαρούδα 'Αννα Νάκος Αθανάσιος Νεράντζης Αναστάσιος Νικολόπουλος Νικόλαος Ορφανός Γεώργιος Παναγιωτόπουλος Γεώργιος Παναγιωτόπουλος Παναγιώτης Παπαγεωργόπουλος Ελευθέριος Παπαδημητρίου 'Ελσα Παπαδόπουλος Μιχάλης Παπαδόπουλος Σταύρος Παπαθανασίου Ιωάννης Παπακώστα Αικατερίνη Παπανικολάου Ελευθέριος Πάππας Βασίλειος Παυλίδης Αριστοτέλης Πετραλιά-Πάλλη Φάνη Πολύδωρας Βύρων Πολύζος Ευάγγελος Ρεγκούζας Αδάμ Σαλαγκούδης Γεώργιος Σαλμάς Μάριος Σκανδαλάκης Παναγιώτης Σκρέκας Θεόδωρος Σπηλιόπουλος Αναστάσιος Σπηλιωτόπουλος 'Αρης Σπηλιωτόπουλος Σπήλιος Σπύρου Σπυρίδων Στυλιανίδης Ευρυπίδης Ταλιαδούρος Σπυρίδων Τασούλας Κωνσταντίνος Τατούλης Πέτρος Τζαμτζής Ιορδάνης Τρυφωνίδης Γεώργιος Τσιαμάκης Δημοσθένης Τσιαρτσιώνης Νικόλαος Τσιπλάκης Κωνσταντίνος Τσιπλάκος Αριστείδης Τσιτουρίδης Σάββας Τσούρνος Γεώργιος Φλωρίνης Αθηναίος Φουντουκίδου Παρθένα Φωτιάδης Ηλίας Χαϊτίδης Ευγένιος Χαλκίδης Μιχάλης Χατζηγάκης Σωτήριος Χωματάς Ιωάννης Ψωμιάδης Παναγιώτης) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Σε ό,τι αφορά την αναπαραγωγή και τη διανομή θα γίνει το αυτό και για τα σχετικά εισαγγελικά έγγραφα για τις υποθέσεις που σας ανακοίνωσα προηγουμένως.
Επίσης, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι ο Συνήγορος του Πολίτη υπέβαλε την έκθεσή του για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 5 του ν. 2497/97.
'Εχω τέλος την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Διαρκής Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης "Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και άλλες αρχές και όργανα του τομέα παροχής ραδιοτηλεοπτικών υπηρεσιών".
Η Δ' Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Α' Αθηνών κ. 'Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα ζητεί την άδεια του Σώματος για ολιγοήμερη απουσία της στο εξωτερικό.
Εγκρίνει το Σώμα;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς το Σώμα ενέκρινε.
Η Βουλευτής Αργολίδος κ. Ελισάβετ Παπαδημητρίου ζητεί την άδεια του Σώματος για ολιγοήμερη απουσία της στο εξωτερικό.
Εγκρίνει το Σώμα;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς το Σώμα ενέκρινε.
Κύριοι συνάδελφοι, θα σας ανακοινώσω το δελτίο αναφορών και ερωτήσεων της Τρίτης 3 Oκτωβρίου 2000.
Α. ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου ('Αρθρο 130 παρ. 5 Καν.Βουλής) 1. Η με αριθμό 21/25.4.2000 ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Εμμανουήλ Κεφαλογιάννη προς τον Υπουργό Εθνικής 'Αμυνας, σχετικά με τις προθέσεις της Κυβέρνησης να εφαρμόσει τις διοικητικές αποφάσεις, που αφορούν τους απολυμένους των πρώην αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.
2. Η με αριθμό 241/23.5.2000 αναφορά της Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Λιάνας Κανέλλη προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με τη λήψη μέτρων για την επισκευή των ζημιών, που προκλήθηκαν από τους σεισμούς της 7ης Σεπτεμβρίου 1999, στα δημοτικά σχολεία Νέας Ιωνίας Αττικής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη των ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ Θα συζητηθεί η υπ' αριθμό 5/23.5.2000 επερώτηση των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας κυρίων Δημητρίου Κωστόπουλου, Αδάμ Ρεγκούζα, Ιωάννη Παπαθανασίου, Νικολάου Νικολοπούλου, Ηλία Καλλιώρα, Θεόδωρου Σκρέκα, Γεωργίου Βουλγαράκη, Αναστασίου Παπαληγούρα και Γεωργίου Αλογοσκούφη προς τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας, για το θέμα της ανεργίας στη χώρα μας και τα μέτρα για την καταπολέμησή της.
Για τη συζήτηση της επερωτήσεως αυτής η Νέα Δημοκρατία ορίζει ως Κοινοβουλευτικό της Εκπρόσωπο το Βουλευτή Α' Αθηνών κ. Γεώργιο Αλογοσκούφη, το ΚΚΕ το Βουλευτή κ. 'Αγγελο Τζέκη, ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου το Βουλευτή κ. Θανάση Λεβέντη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να ευχηθώ σε όλες και όλους καλό χειμώνα, γόνιμες να είναι οι εργασίες της Ολομέλειας, η οποία άλλωστε έχει ιδιαίτερο φόρτο εργασιών, δεδομένου ότι πρέπει στη διάρκειά της να ολοκληρώσουμε τις διαδικασίες Αναθεώρησης του Συντάγματος. Και όπως βλέπω, και σε ό,τι αφορά το νομοθετικό έργο της Κυβέρνησης και σε ό,τι αφορά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, θα έχουμε πλούσιο έργο και μεγάλη απασχόληση. Επομένως ελπίζω και πιστεύω ότι θα ανταποκριθούμε όλοι στα καθήκοντά μας, παρευρισκόμενοι εδώ και συμμετέχοντες στις διαδικασίες, όπως είναι η κυρία αποστολή μας.
Κατά τη συζήτηση της επερώτησης πρώτος θα μιλήσει ο κ. Δημήτριος Κωστόπουλος, δεύτερος ο κ. Ιωάννης Παπαθανασίου, τρίτος ο κ. Αδάμ Ρεγκούζας, τέταρτος ο κ. Ηλίας Καλλιώρας και πέμπτος ο κ. Θεόδωρος Σκρέκας.
Ο κ. Δημήτριος Κωστόπουλος έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καλό χειμώνα, καλή χρονιά για την περίοδο, καλό νομοθετικό έργο με περισσότερη δουλειά και με μεγαλύτερη σύνεση.
Πιστεύω ότι η πρώτη μέρα της Ολομέλειας της Βουλής αρχίζει με ένα θλιβερό γεγονός για την Ελλάδα μετά τη βύθιση του "ΣΑΜΙΝΑ". Ως εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά θέλω να εκφράσω τα πιο θερμά μου συλληπητήρια στις οικογένειες των τραγικών θυμάτων και να συγχαρώ τους διασωθέντες με μία ευχή. Να είναι το τελευταίο πλήγμα για την Ελλάδα και για τη ναυτιλία μας.
Είναι πράγματι δύσκολη ώρα -και δεν είναι ώρα για αντιπολίτευση- αλλά πρέπει να επισημάνει κανείς ότι πρέπει κάποτε οι υπαίτιοι να τιμωρηθούν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Κωστόπουλε, με συγχωρείτε πάρα πολύ. Επειδή δεν συμμετείχατε στο Τμήμα, αυτή η συζήτηση έγινε στο Τμήμα και επειδή το θέμα μας είναι η ανεργία...
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το θεωρώ χρέος μου, κύριε Πρόεδρε. Μπαίνω στο θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): 'Οχι, θα σας παρακαλέσω στο θέμα που έχουμε. Κάντε μου τη χάρη. Είναι καλό και για σας αυτό που λέω.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εντάξει, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πρώτη επερώτηση, που συζητείται σήμερα, αφορά την ανεργία. 'Οταν κανείς ζει στη σύγχρονη Ελλάδα του 2000, θα περίμενε πρώτα απ' όλα ο λαός της να ζει με ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, κάτι ανάλογο των Ευρωπαίων εταίρων μας, και θα περίμενε να έχει μία καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά κυρίως θα περίμενε τα νιάτα μας να έχουν το δικαίωμα, που το οφείλει άλλωστε η πολιτεία, να βρουν μία δουλειά.
Αντ' αυτών, στο οικονομικό επίπεδο είμαστε τελευταίοι, οι έσχατοι στην Ευρώπη, αν λάβουμε υπόψη μας ότι καλύπτουμε το 69% μόνο του μέσου βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων. Είμαστε δηλαδή 31% πίσω από το μέσο βιοτικό επίπεδο και κυρίως -αυτό έχει σημασία- έχουμε έναν πληθυσμό της τάξεως του 25%, ο οποίος ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μεταξύ αυτών δεν είναι αυτοί που είναι άνεργοι, δεν είναι κάποιες τάξεις, οι οποίες πράγματι πάντοτε ήταν ουραγοί στην Ελλάδα, όπως οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι. Μεταξύ των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ένα 17% είναι μισθωτοί και τα 2/3 περίπου των συνταξιούχων.
Το μεγάλο μας πρόβλημα, του 2000, όπως προείπα, είναι ότι περίπου εξακόσιες χιλιάδες 'Ελληνες, συνάνθρωποί μας, όλων των ηλικιών, αλλά κυρίως νέοι και νέες, είναι εκτός της παραγωγικής διαδικασίας. Αυτό μεν, εάν είχε μια βραχυπρόθεσμη προοπτική, να μπορέσουν να βρουν δουλειά, τότε θα έλεγε κανένας ότι δεν χάθηκε και ο κόσμος. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι νέοι κυρίως δεν έχουν ελπίδα ευρέσεως εργασίας. Το επαναλαμβάνω αυτό, ότι οι προοπτικές ευρέσεως εργασίας, από αυτούς τους ανθρώπους, είναι πάρα πολύ δύσκολες.
(Στο σημείο αυτό την προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Α' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ) Θα έρθει ο Υφυπουργός σε λίγο και θα μας πει πως ο λόγος είναι ότι εισήλθαν στην αγορά διάφοροι, οι οποίοι μέχρι σήμερα δεν ζητούσαν εργασία, όπως οι αλλοδαποί, οι γυναίκες, οι αγρότες, διότι μειώνεται ο αγροτικός πληθυσμός. 'Ολα αυτά είναι δικαιολογίες για να πούμε ότι εξακόσιες χιλιάδες συνάνθρωποί μας δεν μπορούν να βρουν δουλειά.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο προσωπικό πρόβλημα. Μέχρι εκεί πιθανόν να εδίδετο και κάποια λύση. Το πρόβλημα μεταφέρεται στην οικογένεια και πέρα από την οικογένεια μεταφέρεται στην κοινωνία. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει άνεργος νέος και όχι για ένα εξάμηνο ή στα πρώτα στάδια της ηλικίας του, αλλά όταν γίνεται και μεσήλικας. Και το τελευταίο δημιουργεί και ένα εθνικό θέμα, διότι ένας άνεργος δεν παντρεύεται, αλλά και αν ακόμα πάρει την απόφαση να παντρευτεί δεν κάνει παιδιά. Και το μεγάλο δημογραφικό θέμα καθίσταται οσημέραι ακόμα πιο δύσκολο και καταστροφικό. Πώς φτάσαμε εδώ; Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε αύξηση της απασχόλησης. Μα και αν ακόμα είχαμε αύξηση της απασχόλησης δεν θα είχαμε αύξηση της ανεργίας κάθε χρόνο. Θα είχαμε κάποια σταθερότητα ή κάποια μείωση της ανεργίας. Γιατί φτάσαμε εδώ; Διότι δεν έχουμε ανάπτυξη, κύριοι συνάδελφοι.
Λέει η Κυβέρνηση ότι η ανάπτυξη πλησιάζει το 4% και είναι ένα φαινόμενο, το οποίο νομίζω είναι από αυτά που μάλλον θα πρέπει να εντυπωσιάζουν όλους μας. Μία αύξηση του ΑΕΠ, της τάξεως του 4%, δημιουργεί πολύ περισσότερες θέσεις απασχόλησης. Τι βλέπουμε εδώ; Στην Ελλάδα η ανεργία αυξάνεται οσημέραι. Ενώ όλη η άλλη Ευρώπη έχει καθοδική τάση και ο μέσος όρος της βρίσκεται στο 8,4%, ίσως και στο 8,3% σήμερα, η ανεργία στην Ελλάδα αυξάνει και ενώ πέρυσι ήταν 10,8%, φέτος με τα επίσημα στοιχεία, που άργησαν μάλιστα να ανακοινωθούν -και νομίζω ότι αυτό, κύριε Υπουργέ, είναι λάθος του Υπουργείου, δεν κερδίζει τίποτε με το να αργεί να ανακοινώνει την ανεργία- είναι της τάξεως του 11,9%, όπως παραδέχεται η ΓΣΕΕ και έχει μια ανοδική τάση, η οποία από ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να σταματήσει. Θα έχουμε περαιτέρω ανεργία και αύξηση της ανεργίας.
Αυτά είναι τα στοιχεία της δικής μας στατιστικής υπηρεσίας. Εκτός από τα δικά μας στοιχεία όμως, υπάρχουν και τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Ευρώπης, της EUROSTAT, η οποία μας δίνει ποσοστό ανεργίας μεγαλύτερο της τάξεως του 14%.
Εάν δε, ληφθεί υπόψη και η υποαπασχόληση, βρισκόμαστε σε ένα επίπεδο της τάξεως του 27%. Δηλαδή ένας στους τρεις 'Ελληνες περίπου δεν έχει πλήρη απασχόληση και όπως προείπα, δυστυχώς, με μηδενικές πιθανότητες να βρει εργασία.
Για το πώς φτάσαμε εδώ, υπάρχουν διάφοροι λόγοι: Ο πρώτος λόγος είναι η εκμετάλλευση των κοινοτικών κονδυλίων.
Η Κυβέρνηση μας είπε πέρυσι, κύριε Υφυπουργέ, στον Προϋπολογισμό ότι το 80% των κεφαλαίων απορροφήθηκε και ότι επένδυση σημαίνει αύξηση του ΑΕΠ, σημαίνει απασχόληση. Μας είπατε πέρυσι το Νοέμβριο -και ο κύριος Υπουργός και εσείς- ότι το 80% των κοινοτικών κεφαλαίων του Β' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης έχει απορροφηθεί.
Και διαβάζω σε μια συνέντευξή σας χθες στο "ΒΗΜΑ", κύριε Υπουργέ, εμείς είχαμε διαφωνήσει τότε και είχαμε πει ότι μόνο το 63% είχε απορροφηθεί, να λέτε ότι δύο τρισεκατομμύρια ακόμη μένουν για να υλοποιηθούν, να εκτελεστούν έργα το 2000 και το 2001. Αν σας θυμίσω ότι το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ήταν της τάξεως των έξι, εξίμισι τρισεκατομμυρίων...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): 'Ηταν δέκα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Από πού ήταν δέκα; Από τα είκοσι δισεκατομμύρια ECU με μέσο όρο τριακόσιες (300) δραχμές και ήταν κάποτε και λιγότερο το ECU; Είναι έτσι δέκα; Σας παρακαλώ, κύριε Υπουργέ, απλή αριθμητική είναι, πολλαπλασιασμός και διαίρεση. Τα κεφάλαια του Β' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης ήταν της τάξεως των έξι, εξίμισι τρισεκατομμυρίων. Εάν υπολογίσετε το ECU με την τελευταία τιμή, πιθανόν να τα φθάσετε στα οκτώ, οκτώμισι. Δεν μπορείτε να μας πείσετε όμως ότι τα δύο τρισεκατομμύρια (2.000.000.000.000) ήταν μόνο 20%. 'Ηταν 37%, όπως ισχυριζόμαστε εμείς.
Δεύτερον, η αγροτιά. Κανένα μέτρο δεν ελήφθη. Είναι ένας τομέας, που μπορεί να μην απορροφά μεγαλύτερη ανεργία, να μη δίνει μεγαλύτερη απασχόληση, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσε να κρατήσει ένα μεγάλο τμήμα των παιδιών, που ήθελαν να μείνουν στο χωριό τους.
Αντ' αυτών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχαμε εγκατάλειψη της αγροτιάς. Χαμηλές τιμές, λόγω σκληρής ανταγωνιστικότητας, υψηλό κόστος, υψηλό χρηματοπιστωτικό κόστος δανεισμού και πάνω απ'όλα κανένα κίνητρο γι'αυτούς τους νέους ανθρώπους, που ήθελαν να μείνουν στην αγροτιά. Το αποτέλεσμα είναι τα τελευταία χρόνια οι αγρότες να έχουν χάσει περίπου το 10% του πραγματικού τους εισοδήματος. Αυτή ήταν η συμπεριφορά σας στους αγρότες.
Δεύτερον, μικρομεσαίοι. Είναι γνωστό σε όλους ότι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, της διεθνούς οικονομίας, αλλά εμείς ενδιαφερόμαστε για τη δική μας, είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα, επτά από τις δέκα καινούριες θέσεις εργασίας που δίνονται, προέρχονται από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Καμία προσφορά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο μειωμένος τζίρος τους και τα αυξημένα έξοδά τους, σε συνδυασμό με τις φορολογικές επιβαρύνσεις που επιβάλατε τα τελευταία επτά χρόνια, κατέστρεψαν μια μεγάλη μερίδα μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην απορροφούν καινούριες θέσεις εργασίας, αλλά να μας δίνουν και καινούρια ανεργία.
Τρίτον, τομέας ανάπτυξης μέσω του εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας. Καμία προσπάθεια εκσυγχρονισμού ούτε του δημόσιου τομέα ούτε και της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα ισχύει, στο 2000, ότι για να ανοίξει ένα μπακάλικο, χρειάζονται δεκαεπτά χαρτιά. 'Εχω ακούσει επί σειρά ετών σ' αυτήν τη Βουλή για εκσυγχρονισμούς και εκσυγχρονισμούς, αλλά εκσυγχρονισμό δεν είδα ούτε ένα.
Επίσης, στον τομέα της ίδιας της οικονομίας, πρέπει να ενισχύσουμε τις επενδύσεις. Ακόμα και ένα αναπτυξιακό νόμο που είχε ψηφίσει η Νέα Δημοκρατία, τον καταργήσατε και φέρατε κάποιον άλλο, που δεν ξέρω αν πράγματι μέσω αυτού γίνεται κάποια επένδυση. Οι βιομηχανικές ζώνες ουσιαστικά εγκαταλείφθηκαν.
Και πάνω απ'όλα, κύριοι συνάδελφοι, ο τρόπος που αντιμετωπίζει όλους το δημόσιο και φορολογικά, αλλά και σαν μέσο επικοινωνίας με τις δημόσιες υπηρεσίες, είναι αρνητικός. Η φορολογία στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι πάρα πολύ υψηλή για τις επιχειρήσεις. Το φορολογικό σύστημα είναι πάρα πολύ δυσνόητο και δύσκολο. Ρώτησα στον Προϋπολογισμό πέρυσι το εξής: "Υπάρχει κάποιος συνάδελφος Βουλευτής, πλην εξαιρέσεων, που μπορεί να φτιάξει την φορολογική του δήλωση;". 'Οχι, οι λογιστές τις φτιάχνουν.
Για να καταλάβετε πόσο ακόμα το κράτος δεν απλοποίησε τις διαδικασίες ούτε ακόμα και τις τραπεζικές, είναι δύσκολο να μπορέσει κάποιος να πάρει ένα δάνειο, να μπορέσει κάποιος να κάνει μια επένδυση. Ευτυχώς που υπάρχει το χρηματιστήριο τα τελευταία χρόνια και βρέθηκαν κεφάλαια, αν και εκεί έχουμε φοβερά προβλήματα, όπως ξέρετε, όπως έχουμε επίσης και το πρόβλημα της μη επενδύσεως των κεφαλαίων που αντλήθηκαν. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, για τις μεγάλες επιχειρήσεις λύθηκε το πρόβλημα. Για τις μικρές; Και εκεί η ΝΕΧΑ, την οποία ψηφίσαμε πριν από δεκαπέντε μήνες, εξακολουθεί να βρίσκεται σε αδράνεια. Ο τομέας, λοιπόν, εκσυγχρονισμού του κράτους για να εξυπηρετήσει και να δεχθεί τον επιχειρηματία και του φορολογικού συστήματος και γενικά των υπηρεσιών του κράτους εξακολουθεί να είναι όπως ήταν πριν από δεκαπέντε και είκοσι και τριάντα χρόνια.
Τέταρτον: Βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές. Μα, αν δεν κάνουμε βαθιές αλλαγές τις οποίες και η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εξαγγέλλει, αλλά συνεχώς αναβάλλει και η Ευρώπη, η ΟΝΕ μας έχει επιβάλει και γενικότερα οι διεθνείς οργανισμοί δεν λένε τίποτε άλλο, μιλάνε για εκσυγχρονισμό της οικονομίας και για διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
Τι έκανε η Κυβέρνηση μέχρι σήμερα; Η Κυβέρνηση το μόνο που έκανε μέχρι σήμερα είναι -και τις αποκαλεί διαρθρωτικές αλλαγέςμετοχοποιήσεις. Και πάλι μετοχοποιήσεις. Αν θυμάμαι καλά, έγινε μόνο μία αποκρατικοποίηση η Ιονική Τράπεζα μετά από κάποιες προσπάθειες και τα ΚΑΕ μετά από πολλές προσπάθειες και τα οποία εδόθησαν χωρίς να έχουμε δημιουργήσει θέμα γιατί άκουγα τον Υπουργό προχθές να λέει ότι ποτέ δεν δημιουργήσαμε θέμα- με πολλά προβλήματα. Στο 1/3 της χρηματιστηριακής αξίας των μετόχων δόθηκε και της δώσαμε της αγοράστριας και το management αφού βέβαια μεσολάβησε η Αγροτική γιατί πρώτα αγόρασε η Αγροτική από το δημόσιο και μετά πούλησε στον ιδιώτη. 'Ολα τα άλλα είναι μετοχοποιήσεις με ένα στόχο: Τη μείωση του ελλείμματος και μία προσπάθεια μείωσης του δημόσιου χρέους.
Διότι, πρέπει να θυμίσω ότι μπορεί το εμφανές χρέος, για να μπούμε στην ΟΝΕ, να είχε μία καθοδική τάση, αλλά πρέπει να θυμίσω -ότι με τα τερτίπια που έγιναν και μαζί με το αφανές χρέος- το δημόσιο χρέος είναι για το μέλλον του τόπου και είναι πολύ μεγάλο. Δεν είδαμε, λοιπόν, απελευθέρωση και των λοιπών αγορών ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, μεταφορών. Τι θα επιτύχουμε μ'αυτό; Μα, αν απελευθερωθούν, θα περάσουμε στον ανταγωνισμό. Ο ανταγωνισμός θα φέρει καλύτερες τιμές, καλύτερη πορεία και κυρίως στην οικονομική πορεία του έθνους θα φέρει καινούριες θέσεις εργασίας.
Να θυμίσω μία απελευθέρωση απ'όλες για την οποία κατηγορήθηκε πάρα πολύ η Νέα Δημοκρατία: Κινητή τηλεφωνία. 'Εδωσε μερικές δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, πολλές δεκάδες χιλιάδες θέσεις και κατόρθωσε την τελευταία τριετία λόγω ανταγωνισμού να μειώσει το κόστος, τις τιμές με τις οποίες εμείς τηλεφωνούμε γύρω στο 60%.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είχε απαγορεύσει στον ΟΤΕ να πάρει μέρος.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως, έναν ΟΤΕ ο οποίος είχε τεχνολογία τότε, την οποία θα την έπαιρνε από τις ίδιες εταιρείες, με αποτέλεσμα ο ΟΤΕ, ο οποίος είναι στα χάλια τα οποία είναι - κι είναι γνωστό πού είναιγι'αυτό και ήρθατε προχθές...
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριοι συνάδελφοι, καλός χειμώνας που ευχηθήκατε σημαίνει και σεβασμό από όλους στον Κανονισμό.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αφού, λοιπόν, δεν πιστεύετε στην απελευθέρωση γιατί τώρα εξαγγέλλετε....
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Κωστόπουλε, παρακαλώ.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως, απελευθέρωση λέτε και απελευθέρωση δεν βλέπουμε. Εν πάση περιπτώσει όμως, οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι αποκρατικοποιήσεις όλων των κρατικών επιχειρήσεων, που δεν είναι φυσικά μονοπώλια, συν τις απελευθερώσεις των αγορών είναι ένα κομμάτι, το οποίο θα μπορούσε να δώσει θέσεις εργασίας, αλλά η Κυβέρνηση είτε λόγω ιδεολογίας είτε λόγω πιστεύω της, είτε λόγω άλλων συνθηκών, που δεν πρέπει να αναφέρονται σήμερα, η Κυβέρνηση είχε χειρόφρενο σε όλες αυτές τις διαδικασίες.
Αποτέλεσμα; Φθάσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να είμαστε η χώρα της ανεργίας. Φθάσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να είμαστε οι άνθρωποι, οι πολίτες, των οποίων τα παιδιά δεν έχουν μέλλον. Φθάσαμε, κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο η αύξηση του ΑΕΠ να πλησιάζει το 4%, που λέει η Κυβέρνηση και να συνεχίζει η αύξηση της ανεργίας. Πρέπει εδώ να θυμίσω ότι η αύξηση του ΑΕΠ μάλλον είναι από τις μικρότερες στην Ευρώπη διότι αυξήσεις από τα στοιχεία, τα οποία έχω στα χέρια μου, η Ελλάδα θα πάει γύρω στο 3,5% σύμφωνα με τον ΟΑΣΑ, η Ισπανία θα πάει 4,1%, η Ολλανδία 3,9%, το Βέλγιο 3,9%, η Σουηδία 4,4%, η Αυστρία 3,5%, η Φιλανδία 5%, η Ιρλανδία 8,7% και το Λουξεμβούργο 5,1%. Εκεί φθάσαμε με την τακτική, την πολιτική και το οικονομικό μείγμα της Κυβέρνησης.
Θα έρθει όμως τώρα ο κύριος Υπουργός και θα πει ότι τα επόμενα χρόνια θα δώσουμε τριακόσιες χιλιάδες καινούριες θέσεις εργασίας. Αυτό ακούω από το Υπουργείο σε συνδυασμό με κάτι άλλα τερτίπια μειώσεως του χρόνου ωρών, εργασίας απελευθέρωση εργασίας κλπ. Κανένας δεν είπε να μην απελευθερωθεί η εργασία.
Δεν λύνεται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πρόβλημα της ανεργίας στην Ελλάδα μόνο με τερτίπια, μικροτερτίπια, στα οποία μάλιστα δεν συμφωνούν και οι υπόλοιποι κοινωνικοί εταίροι. Και απ' ό,τι είδα χθες στον Tύπο κανένας από τους εταίρους δεν συμφωνεί, ούτε ως προς την ταχύτητα -υποτίθεται- της επίλυσης του θέματος ούτε ως προς τα μέτρα τα οποία λαμβάνει η Kυβέρνηση και τα οποία -επαναλαμβάνω- δεν παίζουν κανένα άλλο ρόλο ή μη μόνο είναι μικροτεχνάσματα. Δεν είναι μόνο δική μου αντίληψη, τα λέει και η ΓΣΕΕ. Γιατί; Διότι τα επόμενα χρόνια αντί να έχουμε μείωση της ανεργίας -που όπως λέτε το 2000-2004 η ανεργία θα μειωθεί κατά τριακόσιες χιλιάδες θέσεις, διότι θα έχουμε τριακόσιες χιλιάδες καινούριες θέσεις απασχόλησης- η ανεργία θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα, διότι θα εισέλθουν τριακόσιες χιλιάδες καινούριοι στην αγορά εργασίας. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα σε μια τετραετία, όπου θα επενδύσουμε κατά το μεγαλύτερο μέρος το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και θα κάνουμε τα ολυμπιακά έργα, στο τέλος του 2004 να έχουμε την ίδια ανεργία που έχουμε σήμερα. Σκεφτείτε τι θα γίνει όταν θα σταματήσει και το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και δεν θα υπάρχουν και τα ολυμπιακά έργα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι για να φύγει η χώρα από την κατάσταση, την οποία βρίσκεται, χρειάζονται μεγάλες αποφάσεις και βαθιές τομές. Χρειάζεται υλοποίηση ενός φιλελεύθερου προγράμματος, το οποίο όπου εφαρμόσθηκε σε ανατολή και δύση, έδωσε λύσεις. Και σε χώρες που ήταν πίσω από εμάς στην Ευρώπη εδόθη, όχι μόνο λύση, αλλά αυτές καλπάζουν και αναπτυξιακά και στον τομέα της απασχόλησης. Χρειάζεται η εφαρμογή ενός φιλελεύθερου προγράμματος, του δικού μας προγράμματος γιατί μόνο έτσι μπορούμε να βγούμε από τα αδιέξοδα.
Αν δεν το καταλάβει η Κυβέρνηση, κύριε Υπουργέ, όταν θα παραδώσετε την επόμενη φορά τη διακυβέρνηση της χώρας, θα σας αναθεματίζουν οι νέοι άνθρωποι, διότι δεν τους δίνετε μέλλον, δεν τους δίνετε λύσεις.
Εμείς έχουμε ένα τετράπτυχο: εκπαίδευση, ανάπτυξη, απασχόληση, ανταγωνισμός. Αυτός είναι ο άξονας της δράσης μας και αυτόν πρέπει να κάνετε σημαία σας, αν θέλετε να βοηθήσετε τον τόπο.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ευχαριστώ, κύριε Κωστόπουλε.
Το λόγο έχει ο κ. Παπαθανασίου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι η ανεργία στη χώρα μας αυξάνεται σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Η ανταγωνιστικότητά μας είναι από τις τελευταίες. Οι περιφέρειες της χώρας μας είναι από τις πιο φτωχιές και η ανάπτυξη υποστηρίζεται κυρίως από πόρους, που έρχονται από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, που όμως έχουν και ημερομηνία λήξεως.
Η Κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας είτε με εθνικά σχέδια δράσης για την απασχόληση, τα οποία όμως μέχρι τώρα δεν έχουν πετύχει τίποτα είτε πρόσφατα με τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, που έχει αναλάβει ο νέος Υπουργός Εργασίας ο κ. Γιαννίτσης. Χαρακτηριστικό όμως όλων αυτών των προτάσεων είναι ότι όλες βασίζονται σε ρυθμίσεις κρατικές, σε παρέμβαση του κράτους. Είναι ρυθμίσεις, οι οποίες δίνουν μεγάλη σημασία στην κρατική παρέμβαση.
Η δική μας άποψη είναι ότι ο μοναδικός τρόπος να μειωθεί η ανεργία είναι η εμπιστοσύνη στην ελληνική ιδιωτική πρωτοβουλία, στη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, διότι οι νέες επιχειρήσεις είναι αυτές που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης και στην απελευθέρωση των αγορών. Αυτό το δείχνει και η διεθνής εμπειρία. 'Ετσι έχει καταφέρει όχι μόνο η Ευρώπη, αλλά και οι υπόλοιπες χώρες να έχουν μειούμενη ανεργία και έτσι έχουν δημιουργήσει τις καινούριες θέσεις εργασίας.
Η διατήρηση των κρατικών μονοπωλίων έχει αποδειχθεί ότι δημιουργεί και τεράστιο κόστος για την οικονομία και ασφαλώς δεν δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Τα παραδείγματα, που ανέφερε ο προηγούμενος ομιλητής, είναι χαρακτηριστικά: Πόσες νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν με την κινητή τηλεφωνία. Θα προσθέσω εγώ: Πόσες δημιουργήθηκαν με το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου στην ενημέρωση, πόσες θα μπορούσαν να δημιουργηθούν με την απελευθέρωση στην ενέργεια και με την απελεύθερωση και άλλων αγορών, όχι μόνο από κρατικά μονοπώλια, αλλά και από ιδιωτικά μονοπώλια. Πρόσφατο παράδειγμα η ακτοπλοϊα. Και εκεί τώρα η απελευθέρωση, την οποία και εσείς υποστηρίζετε, θα δημιουργήσει ανταγωνισμό, θα δημιουργήσει κανινούριες θέσεις εργασίας και βεβαίως καλύτερες και ασφαλέστερες υπηρεσίες στους πολίτες.
Εκσυγχρονισμός και διατήρηση της κρατικοκομματικής λειτουργίας των δημοσίων επιχειρήσεων είναι έννοιες ασυμβίβαστες και αντιφατικές και αν η Κυβέρνηση δεν απαλλαγεί από αυτές τις οπισθοδρομικές αντιλήψεις, τελικά η χώρα θα γεμίσει και με άλλους ανέργους.
Επίσης, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει αρχίσει ένας διεθνής φορολογικός ανταγωνισμός μεταξύ των χωρών, στον οποίο η Ελλάδα μένει παντελώς απέξω, διότι ειδικά στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, -που επαναλαμβάνω, είναι και ο χώρος όπου διεθνώς δημιουργούνται περισσότερες θέσεις εργασίας- συνεχίζει να είναι η λιγότερο ανταγωνιστική απ' όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Γενικά δεν είμαστε καθόλου φιλική χώρα προς την έννοια της επιχειρηματικότητας. Παρεμβάλλουμε εμπόδια σε κάθε νέον επιχειρηματία -ειδικώς στους νέους επιχειρηματίες- εμπόδια, τα οποία είναι και γραφειοκρατικά. Ο ίδιος ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας έχει αναφέρει σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα το πόσες άδειες και πόσες υπογραφές χρειάζονται για τη δημιουργία μιας καινούριας μικρής επιχείρησης. Για να μην πω πόσες φορές χρειάζεται να μπει κανείς και στη λογική της συναλλαγής, για να πετύχει αυτονόητα πράγματα, τα οποία είναι υποχρέωση του κράτους να παράσχει σε οποιονδήποτε επιθυμεί να έχει συναλλαγή με το δημόσιο.
Η γενικευμένη μείωση των φορολογικών συντελεστών είναι μία λύση, η οποία θα βοηθήσει, επαναλαμβάνω, τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων και νέων θέσεων εργασίας.
Τέλος, εξαιρετικά σημαντικός τομέας είναι ο τομέας της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, της επανακατάρτισης, της σύνδεσης της εκπαιδευτικής κοινότητας με την επιχειρηματική δράση. Και εκεί θα έπρεπε να στρέψουμε την προσοχή μας, στην έρευνα, στην ανάπτυξη. Σ' αυτό θα βοηθούσε πάρα πολύ και ο ανταγωνισμός των εκπαιδευτικών φορέων, με την κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου και σε αυτόν τον τομέα, τον οποίο με τόσο πολύ μανία συγκράτησε ή εμπόδισε η Κυβέρνηση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ένταξή μας στην ΟΝΕ δημιουργεί ευνοϊκές προοπτικές, αλλά αυτό δεν αρκεί. Χρειάζεται μια ολοκληρωτική και ολοκληρωμένη μεταρρυθμιστική πολιτική, η οποία θα διευκολύνει την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τελικά η χώρα χρειάζεται πολιτικούς μεταρρυθμιστές και όχι απλώς διαχειριστές. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ευχαριστώ, κύριε Παπαθανασίου.
Ο κ. Ρεγκούζας έχει το λόγο.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λένε ότι η υποκριτική ανθεί κυρίως στις τέχνες. Στην πολιτική η άνθισή της σημαίνει παλαιοκομματισμό και οπισθοδρόμηση, αναχρονισμό. Η έλλειψη στρατηγικής στη ζωή σημαίνει αναισθησία, η έλλειψη όμως στρατηγικής στην πολιτική σημαίνει ανικανότητα. Οι όποιες υποκριτικές διακηρύξεις, ή θα έλεγα καλύτερα, ο όποιος υποκριτικός ρομαντισμός δεν λύνει τα προβλήματα. Η Κυβέρνηση στην προκειμένη περίπτωση για το θέμα που συζητάμε, δείχνει και μια περίεργη υποκριτική και ταυτόχρονα έχει και έλλειψη στρατηγικής στην αντιμετώπιση του κοινωνικού φαινομένου.
'Ολοι θυμόμαστε ότι η Κυβέρνηση εγκαλούσε την Αντιπολίτευση γενικότερα, όταν μιλούσε για την πολιτική της ονομαστικής σύγκλισης, πριν από την ΟΝΕ. Σήμερα ευτυχώς η ίδια η Κυβέρνηση αναγνωρίζει την ανάγκη πραγματικής σύγκλισης της οικονομίας.
Μέσα, λοιπόν, από την πραγματική σύγκλιση της οικονομίας, ασφαλώς είναι άμεσα συνδεδεμένο το κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας, που δεν είναι αφηρημένο, αλλά συγκεκριμένο. Χρειάζεται συγκεκριμένη αντιμετώπιση. Δεν μπορεί, παραδείγματος χάρη να μιλάμε σήμερα για τη θεραπεία της ανεργίας, να αγνοούμε την πολιτική της ανάπτυξης ή ακόμη να μιλούμε για ανάπτυξη, χωρίς να έχουμε συγκεκριμένο σχέδιο αντιμετώπισης ή υπηρέτησης της πολιτικής της ανάπτυξης. Δεν είναι δυνατόν να υιοθετούμε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων παραδείγματος χάρη, και ταυτόχρονα με τις ενέργειές μας, με τις πολιτικές μας να οδηγούμε κατά κάποιον τρόπο στην κακοδιαφήμιση και στη χρεοκοπία της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήσεις μάλιστα που αναγνωρίζoνται πλέον ως μέσον πολιτικής σε όλον τον κόσμο σήμερα και όχι στη χώρα μας.
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, η Κυβέρνηση από τη μια μεριά τώρα αναγνωρίζει την ανάγκη πραγματικής σύγκλισης, απ'την άλλη μεριά μιλάει για ανάπτυξη, απ'το άλλο μέρος δεν δίνει συγκεκριμένες πολιτικές, δεν δίνει κίνητρα για την ανάπτυξη, δεν προχωράει ούτε καν στο διαγνωστικό πεδίο να μπορέσει να καταλάβει από πού τροφοδοτείται τελικά η ανεργία. Γιατί εγώ πιστεύω ότι η ανεργία στη χώρα μας, κυρίως τροφοδοτείται από δύο βασικούς τομείς. Ο ένας είναι ο αγροτικός τομέας και ο δεύτερος είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η ανάγκη της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να είναι μια αφηρημένη έννοια αποσυνδεδεμένη από το σύνολο, απ'τα κοινωνικά προβλήματα, από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κυρίως οι μικρά εισοδηματικές ομάδες του πληθυσμού.
Δεν μπορεί παραδείγματος χάριν με αόριστες αναφορές και με εκπαιδευτικά προγράμματα που γνωρίζουμε όλοι μας, ότι αυτά τα εκπαιδευτικά προγράμματα δεν έχουν σχέση με την επανένταξη ουσιαστικά στο εργατικό δυναμικό των εργαζομένων, των ανέργων, να μιλάμε ότι θα λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μέσα απ'αυτήν την εκπαίδευση του προσωπικού, τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, δημιουργούνται ατασθαλίες, τις οποίες δεν καρπώνονται οι εργαζόμενοι ούτε η εθνική οικονομία, αλλά δυστυχώς λίγα οικονομικά συμφέροντα.
Επίσης, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι στη χώρα μας η αύξηση της ανεργίας είναι μοναδικό φαινόμενο στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση. Είμαστε η μοναδική χώρα στην οποία ο ρυθμός αύξησης της ανεργίας, αρχίζει να είναι ανηφορικός. 'Ολες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πτωτικές τάσεις. 'Αρα δεν είναι ότι είναι ιδιαίτερο το πρόβλημα στην Ελλάδα. Είναι η πολιτική που εφαρμόζουμε στην Ελλάδα, που δεν οδηγεί στη μείωση της ανεργίας, στη θεραπεία του κοινωνικού προβλήματος.
'Οταν παραδείγματος χάριν μιλάμε για βαθιές τομές, όταν δεν προχωρούμε στην άμεση επέμβαση στο φορολογικό σύστημα, όταν δεν εξυγιαίνουμε τη λειτουργία του χρηματιστηρίου, που ουσιαστικά έχει γίνει εστία διαφυγής των κεφαλαίων από την αναπτυξιακή πρωτοβουλία, όταν δεν προχωρούμε σε άμεσες λύσεις που να οδηγούν στην πάταξη της ανεργίας, δεν μπορούμε να πιστεύουμε και να θέλουμε να θεραπεύσουμε το κοινωνικό φαινόμενο της ανεργίας.
Επίσης οι τομές δεν μπορεί να είναι υποκριτικές, δεν μπορεί να καθυστερούν. Δεν είναι δυνατό να μιλάμε για ευαισθησία, για ύπαρξη κινήτρων στην οικονομία, όταν εδώ και μερικά χρόνια τα κίνητρα ανάπτυξης παραμένουν σταθερά. Οι όποιες αποσπασματικές παρεμβάσεις στα κίνητρα ανάπτυξης ή τα όποια κίνητρα δίνονται ευκαιριακά για την πάταξη της ανεργίας, δεν είναι μια συνολική πρόταση, που μπορεί να οδηγήσει στο τέλος.
Θα πρέπει, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να γίνει αντιληπτό πως αυτή η Κυβέρνηση ούτε συγκροτημένη στρατηγική για την πάταξη της ανεργίας έχει ούτε για την ανόρθωση της οικονομίας. Είναι δέσμια οικονομικών συμφερόντων πολλές φορές, που ουσιαστικά οδηγούν και στην αλλοίωση του περιεχομένου της δημοκρατίας και αυτό πρέπει να σταματήσει αμέσως.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Ο κ. Καλλιώρας έχει το λόγο.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε το 1981 την εξουσία, υπήρχαν εκατόν σαράντα οκτώ χιλιάδες πεντακόσιοι άνεργοι. Σήμερα οι άνεργοι ξεπερνούν τις εξακόσιες χιλιάδες. Γιατί; Υπάρχει μια σειρά από ερωτήματα και ταυτόχρονα απαντήσεις. Σε ορισμένα απ'αυτά, θα απαντήσω τώρα.
Πρώτα απ'όλα, κύριε Πρόεδρε, για πολλά χρόνια τώρα υπήρξε έλλειψη ενιαίας μακροπρόθεσμης στρατηγικής πολιτικής για το θέμα της ανεργίας. Το μείγμα δηλαδή της πολιτικής που εφαρμόστηκε σε οικονομικό επίπεδο ήταν λάθος και το αποδεικνύουν οι αριθμοί γιατί ήταν λάθος.
Δεύτερον, δεν προσέχθηκε η έννοια και η βαρύτητα της λέξεως "επιτόκια". Θα σας πω μόνο ένα παράδειγμα.
Πολλοί λένε, "τι σημασία έχει, κύριε Πρόεδρε, που καθυστερήσαμε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, στην ΟΝΕ, δυο χρόνια".
Μα αν κύριε Υπουργέ, πάρουμε 5% επιτόκιο για δυο χρόνια σ' ένα χρέος σαράντα έξι τρισεκατομμυρίων (46.000.000.000.000) που είναι το επίσημο χρέος του κράτους, δεν μιλάμε για πάνω από δυο τρισεκατομμύρια (2.000.000.000.000) το χρόνο που χάνονται; Δηλαδή μιλάμε για πάνω από τέσσερα τρισεκατομμύρια (4.000.000.000.000) δραχμές στη διετία; Μας περισσεύουν αυτά τα χρήματα, τα οποία θα μπορούσαν να επενδυθούν και να μειώσουν το επίπεδο της ανεργίας; Επίσης ένα τεράστιο πρόβλημα γεννιέται, κύριε Πρόεδρε, από το δημόσιο χρέος. Το αφανές μαζί με το εμφανές χρέος της κεντρικής διοίκησης περνάει τα πενήντα έξι τρισεκατομμύρια (56.000.000.000.000)δραχμές. Δηλαδή οι άνεργοι στην Ελλάδα σήμερα ακούστε τι έχουν να αντιμετωπίσουν, ή μάλλον τι αντιμετωπίζουν με την έννοια του κράτους και με την κάκιστη πολιτική που εφάρμοσε στο θέμα του δημόσιου χρέους.
Ο κάθε 'Ελληνας αυτήν τη στιγμή χρωστά πέντε εκατομμύρια εξακόσιες χιλιάδες (5.600.000) δραχμές. Οι μη έχοντες και κατέχοντες είναι τα θύματα. Για παράδειγμα, μια πενταμελής οικογένεια, που χρωστά είκοσι οκτώ εκατομμύρια (28.000.000) δραχμές συνολικά.
Κύριε Πρόεδρε, αυτό σημαίνει ότι οι άνεργοι στην Ελλάδα χρωστάνε είκοσι οκτώ εκατομμύρια (28.000.000) δραχμές, που με αυτά θα μπορούσαν να αγοράσουν ένα σπίτι μαζί με το οικόπεδο και τώρα ούτε το σπίτι έχουν ούτε το οικόπεδο και το ... χρωστάνε και από πάνω. Και σε όλα αυτά που συζητούνται μέσα είναι και οι άνεργοι.
Αυτή, κύριε Πρόεδρε, είναι η λάθος πολιτική που λέω ότι έχετε εφαρμόσει σε μακροοικονομικό επίπεδο.
'Ενα άλλο σφάλμα είναι το εξής: Με το δημόσιο χρέος δημιουργήσατε μια νέα κοινωνική τάξη, τους περίφημους ραντιέρηδες. Δηλαδή αυτοί που έχουν δανείσει σε όλους εμάς (μέσω του κράτους) το 80% του δημόσιου χρέους σήμερα, και οι οποίοι κάθονται σε μια παραλία το καλοκαίρι, εισπράττουν και δεν ξέρω πού έχουν επενδυθεί αυτά τα χρήματα και πού πάνε τα έσοδατόκοι.
'Ενα άλλο τραγικό σφάλμα, λοιπόν, είναι η δημιουργία μιας νέας κοινωνικής τάξης. 'Ερχεται λοιπόν ένας άλλος παράγοντας μέσα σε όλα αυτά, το χρηματιστήριο: η κλοπή του αιώνα.
Υπολογίζω ότι τετρακόσιοι άνθρωποι στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή καρπώθηκαν δέκα τρισεκατομμύρια (10.000.000.000.000) δραχμές περίπου, από πέρσι 17 Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα.
Δηλαδή, κύριε Πρόεδρε, είχαμε τη μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος που έχει γίνει ποτέ στην ελληνική ιστορία. Και θα ωχριούσαν απέναντι σ' αυτό, αν πέρναμε σωρευτικά όλα μαζί όσα έχουν γίνει στη χώρα μας κατά τον πρώτο Βαλκανικό και τον δεύτερο και το πρώτο αντάρτικο μαζί με το δεύτερο και τον πρώτο Παγκόσμιο και το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 'Ολα αυτά μαζί ως γεγονότα δεν έχουν δημιουργήσει τόση αναδιανομή του εισοδήματος που έχει συμβεί στην εκατονταετία που μας πέρασε. Και αυτό το πετύχατε σεις τον τελευταίο χρόνο με τη λάθος πολιτική, που εφαρμόσατε στο χρηματιστήριο. Και αυτή η αναδιανομή έχει τεράστια σημασία για την ανεργία γιατί θα ήθελα -και παρακαλώ εδώ αν είναι δυνατό, να μας ενημερώσει ο κύριος Υπουργός- να μάθουμε πού επενδύθηκαν αυτά τα χρήματα που πήραν ορισμένοι στους οποίους αναφέρθηκα προηγούμενα.
Επειδή δεν έχω χρόνο, θα μιλήσω και για ένα τελευταίο. Βλέπετε ότι τώρα ήρθαν και οι κακές ημέρες μαζί με το πετρέλαιο, μαζί με το ευρώ, μαζί με την Πάρο, μαζί με τον κ. Σφηνιά, ο οποίος κ. Σφηνιάς με το μονοπώλιο, που δημιουργήθηκε στο Αιγαίο (κατέχοντας το 75% της αγοράς στον τομέα της ακτοπλοϊας), έχει καταφέρει ώστε -αναφέρω ένα μόνο στοιχείοκάποιος, ο οποίος θέλει να μεταφέρει το αυτοκίνητό του από τη Ραφήνα στην Πάρο, πληρώνει τόσα όσα θέλει για να πάει κάποιος άλλος από την Πάτρα στην Αγκόνα. Αυτό πετύχατε όλα αυτά τα χρόνια.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κ. Σκρέκας έχει το λόγο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΚΡΕΚΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η επερώτησή μας έρχεται σε μία στιγμή, που η Ελλάδα παρουσιάζει εικόνα διάλυσης, διάλυση, η οποία μας εκθέτει διεθνώς με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον τόπο μας. Τα αποτελέσματα αυτής της διάλυσης έγιναν εφιάλτης, έγιναν αγωνία για όλους τους 'Ελληνες πολίτες, για την κάθε οικογένεια, για τους νέους μας, για όλες τις στρατιές των ανέργων ανθρώπων, που σήμερα τρέχουν στα πολιτικά γραφεία ή τρέχουν στις υπηρεσίες του δημοσίου για να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο, μεροκάματο που, δυστυχώς, δεν βρίσκεται. Και αυτό ακούγεται περίεργα για μία χώρα, η οποία παρουσιάζει μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα, που σημαίνει ότι έχουμε μεγαλύτερη έξοδο από την αγορά εργασίας ανθρώπων από ό,τι είναι η είσοδος.
Αν πάρουμε, λοιπόν, ως υπόθεση αυτό που λέει η Κυβέρνηση ότι η οικονομία μας αναπτύσσεται με ρυθμούς μεγαλύτερους απ' ό,τι αναπτύσσονται οι άλλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης, δεν δικαιολογείται να έχουμε αύξηση της ανεργίας, αύξηση της ανεργίας, η οποία απεικονίζεται στην εικόνα που παρουσιάζει συνολικά η οικονομία μας.
Καθημερινά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις λιγοστεύουν, αυτές που βγαίνουν από την αγορά δηλαδή, είναι περισσσότερες από τις καινούριες που μπαίνουν στην αγορά. Οι αγρότες μας με τη γνωστή αγροτική πολιτική που εφαρμόζει η Κυβέρνηση οδηγούνται στον αφανισμό. Και όλοι αυτοί, οι οποίοι βγαίνουν από το δυναμικό αυτό κλάδο της οικονομίας, έρχονται και προστίθενται στις λίστες ανεργίας.
Η περιβόητη αποκέντρωση, η οποία, όπως διατείνεται η Κυβέρνηση, θα αποτελούσε το μοχλό ανάπτυξης και συγκράτησης του πληθυσμού στην περιφέρεια, είναι μόνο θεωρητική προσέγγιση, γιατί σήμερα με την εικόνα που παρουσιάζει η περιφέρεια δεν επιβεβαιώνει, τον ισχυρισμό της Κυβέρνησης, ότι με την εφαρμογή της πολιτικής μέσα από την αποκέντρωση έχει βελτιώσει το επίπεδο των Ελλήνων πολιτών που είναι μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δύο δείκτες ευημερούν στην Ελλάδα, δύο δείκτες είναι θετικοί, η ανεργία και η φορολογία, στοιχεία αδιάψευστα, γιατί είναι στοιχεία, τα οποία βασανίζουν τον καθένα μας, όλους τους 'Ελληνες πολίτες.
Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει κατάφερε να οδηγήσει την Ελλάδα στην Οικονομική και Νομισματική 'Ενωση μέσα από ισχυροποίηση της οικονομίας μας. Μια ισχυροποίηση όμως η οποία δεν φαίνεται, μια ισχυροποίηση η οποία διαψεύδεται από την εικόνα που παρουσιάζει συνολικά ο τόπος μας και ο τρόπος με τον οποίο ζουν σήμερα οι 'Ελληνες πολίτες.
Αν πάρουμε ως δεδομένο αυτό που ισχυρίζεται σήμερα η Κυβέρνηση, ότι δηλαδή οι ρυθμοί ανάπτυξης της οικονομίας μας μέχρι τώρα ήταν της τάξεως του 3%, εδώ επιβεβαιώνεται και ένα άλλο στοιχείο: το γεγονός ότι μόνο με τα χρήματα που έρχονται από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης στον τόπο μας θα έπρεπε στην Ελλάδα -αν σωστά είχαν αξιοποιηθεί τα χρήματα αυτά και εάν οι απορροφήσεις γίνονταν όπως έπρεπε- θα είχαμε ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 4,5% έως 5% μόνο με τα χρήματα της Ενωμένης Ευρώπης.
Αντ' αυτού, η ανάπτυξη την οποίαν έχουμε είναι κάτω από το ποσοστό που θα έπρεπε κανονικά να είχαμε, χωρίς σ' αυτό να υπολογίζονται και οι ίδιοι πόροι. 'Αλλο ένα στοιχείο, λοιπόν, που επιβεβαιώνει και διαψεύδει αυτά τα οποία ισχυρίζεται η Κυβέρνηση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Παρακαλώ, ολοκληρώστε.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΚΡΕΚΑΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Για να πάει μπροστά ο τόπος χρειάζεται μία σωστή οικονομική πολιτική, μια πολιτική η οποία θα οδηγήσει τον τόπο στην πραγματική ανάπτυξη και μέσα από την ανάπτυξη θα δημιουργηθεί ο πλούτος και οι θέσεις εργασίας που τόσο πολύ τα έχουμε ανάγκη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Πάχτας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η βελτίωση των οικονομικών δεικτών, η οποία επιτεύχθηκε τα τελευταία χρόνια, έχει μία πολύ σημαντική εξαίρεση: το ύψος της ανεργίας, η οποία αυτή τη στιγμή υπολογίζεται σε διψήφιο ποσοστό του εργατικού δυναμικού.
Βέβαια η υψηλή ανεργία στη χώρα μας δεν αποτελεί μία ελληνική πρωτοτυπία και οι επιδόσεις μας σ' αυτόν τον τομέα είναι συγκρίσιμες με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογεί την ύπαρξη τόσο μεγάλης ανεργίας και γι' αυτό η μείωσή της αποτέλεσε μία από τις πιο σημαντικές δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης για τη νέα τετραετία που διανύουμε.
Το πρόβλημα της δημιουργίας απασχόλησης βρίσκεται στην καρδιά της ανάπτυξης της χώρας καθώς επηρεάζει την κατανομή του εισοδήματος, τις ευκαιρίες για ευημερία, την κοινωνική κινητικότητα και τελικώς τις κοινωνικές ισορροπίες και τη συνοχή. Η απασχόληση είναι το κοινό αποτέλεσμα πολλών και ταυτόχρονων αλλαγών και δράσεων στην οικονομία. Καμία μεμονωμένη αλλαγή, όσο σωστή και αν είναι, δεν θα επηρεάσει θεαματικά την απασχόληση, εάν ταυτόχρονα δεν συμβαδίσει με πολλές άλλες αλλαγές και προσαρμογές που θα αλληλοτροφοδοτούνται και θα αλληλοσυμπληρώνονται. Και αντίστροφα η παράλειψη αλλαγών σε κομβικά σημεία αυτής της αλληλουχίας θα εμποδίσει την ανάπτυξη κρίσιμων διαδικασιών που δημιουργούν παραγωγή και πρόσθετη απασχόληση.
Ακριβώς στη λογική των όσων προαναφέρθηκαν, η πολιτική απασχόλησης της Κυβέρνησης κινείται σε πολλούς άξονες. Σε προσωπικό επίπεδο κεντρικό στοιχείο βεβαίως είναι η διάθεση των δεκαεπτάμισι τρισεκατομμυρίων (17.500.000.000.000) δραχμών του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης που θα χρηματοδοτήσουν επενδύσεις σε υποδομές, μεταφορές, κοινωνικό εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό. 'Οπως ήδη τόνισα, τα 2,1 τρισεκατομμύρια αφορούν σε επενδύσεις στο ανθρώπινο δυναμικό. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε ύψος επένδυση στον τομέα αυτόν που ιστορικά θα έχει γνωρίσει η χώρα.
Σε μακροοικονομικό επίπεδο η σταθερότητα, η εμπιστοσύνη και η μείωση των κινδύνων αναμένεται να επιταχύνουν τους ρυθμούς μεγέθυνσης και να διαμορφώσουν ένα ποιοτικά νέο περιβάλλον για οικονομικές πρωτοβουλίες, γιατί ήδη έχουμε δημιουργήσει ένα νέο οικονομικό τοπίο στη χώρα μας.
Από διαρθρωτικής πλευράς η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας, των κλειστών επαγγελμάτων, η ιδιωτικοποίηση μιας σειράς μονάδων θα δημιουργήσουν νέες ευκαιρίες, θα βελτιώσουν την παραγωγικότητα και θα οδηγήσουν σε αυξημένες θέσεις εργασίας.
Στο κλαδικό πεδίο τα αναπτυξιακά επενδυτικά προγράμματα για τον αγροτικό τομέα και τους νέους αγρότες, τη βιομηχανία, τον τουρισμό, το ηλεκτρονικό εμπόριο, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια ή και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα έχουν αντίστοιχες επιδράσεις. Η ενίσχυση του αγροτικού τομέα με τους πόρους της κοινής αγροτικής πολιτικής, 9,5 τρισεκατομμύρια δραχμές, θα επιτρέψει ώστε η προσαρμογή στον ανταγωνισμό να γίνει σταδιακά, χωρίς ισχυρούς κλυδωνισμούς και σε επαρκή χρόνο. Ορισμένες οργανωτικές και θεσμικές αλλαγές σε εργασιακά ζητήματα, θα διευκολύνουν τις προσλήψεις ή θα πιέζουν προς αυτήν την κατεύθυνση, χωρίς να υπονομεύουν την ανταγωνιστική θέση των παραγωγικών μονάδων και ιδίως των μικρομεσαίων που αντιπροσωπεύουν το 97% του συνόλου της επιχειρηματικότητας. Η επιβολή μιας τάξης στη μέχρι σήμερα άναρχη θέση των μεταναστών-εργατών στη χώρα θα βελτιώσει τη λειτουργία της αγοράς εργασίας, θα περιορίσει τις κοινωνικά προβληματικές συνθήκες εργασίας των αλλοδαπών στη χώρα, θα επιφέρει μια ικανοποιητικότερη ισορροπία στη θέση αλλοδαπών και Ελλήνων στην ελληνική αγορά εργασίας.
Κυρίες και κύριοι, η αναπτυξιακή τροχιά στην οποία σήμερα κινείται η Ελλάδα, παράγει νέες θέσεις απασχόλησης. Δημιουργεί όμως βραχυπρόθεσμα και ανεργία. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό μονοπώλιο, όπως ήδη προανέφερα. Χώρες όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Αγγλία, το Βέλγιο, η Ισπανία σε περισσότερα χρόνια, στη δεκαετία του 1990 έζησαν το πρόβλημα της ανάπτυξης με μείωση της απασχόλησης και με αύξηση της ανεργίας. Τα ξεπέρασαν όμως. Ενώ μεταξύ του 1990 και του 1996 η ανεργία στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση αυξήθηκε κατά 6.000.000 άτομα, μεταξύ 1996 και 1999 συρρικνώθηκε κατά 3,3 εκατομμύρια άτομα. Το ξεπέρασμα αυτό έγινε σταδιακά με ένα συνδυασμό μακροοικονομικής σταθεροποίησης, διαρθρωτικών αλλαγών στο παραγωγικό σύστημα, εισοδηματικής πολιτικής, αλλαγών στους θεσμούς, στο εργασιακό πλαίσιο, στις τεχνολογίες, στα οργανωτικά πρότυπα, στον τρόπο λειτουργίας του δημόσιου τομέα, στην έμφαση που έδωσαν στην καταπολέμηση της ανεργίας. Αυτό έγινε παντού, με πολλές αλλαγές, με οριστικές προσαρμογές. Οι αλλαγές αυτές δεν οδήγησαν τους εργαζόμενους της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης σε ισοπέδωση. Αντίθετα, επέτρεψαν σε εκατομμύρια άτομα να συμμετάσχουν στην παραγωγική και κοινωνική διαδικασία που διαφορετικά θα έμεναν στην ανεργία και στην περιθωριοποίηση. Στη γραμμή αυτών των χωρών κινείται η Κυβέρνηση από το 1994 όταν, παρά την οξύτατη δημοσιονομική κρίση, παρά την πίεση όλων των διεθνών οργανισμών για νεοφιλελεύθερες στρατηγικές, παρά τον καταναγκασμό να πετύχουμε μέσα από άλματα τα κριτήρια ένταξης στην ΟΝΕ σε απίστευτα στενά χρονικά όρια, διατηρήθηκαν και ενισχύθηκαν οι ισορροπίες μεταξύ οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Αυξήθηκαν ουσιαστικά μισθοί και συντάξεις, ισχυροποιήθηκε το κοινωνικό κράτος της Ελλάδος.
Θέλω να τονίσω για μια ακόμη φορά, ότι ίσως είμαστε η μόνη εξαίρεση στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση που οδηγηθήκαμε στην ΟΝΕ με ταυτόχρονη πραγματική σύγκλιση και με ταυτόχρονη ενίσχυση του κοινωνικού κράτους στη χώρα μας. Τα χρόνια που πέρασαν η χώρα πέτυχε το στόχο της ένταξης στη Ζώνη του ΕΥΡΩ. Προώθησε ένα σοβαρό παραγωγικό μετασχηματισμό, πέτυχε ρυθμούς ανάπτυξης υψηλότερους από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Και ειδικότερα μεταξύ 1996 και 1999 οι αυξήσεις των πραγματικών μισθών κινήθηκαν πάνω από το ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας της οικονομίας κατά μέσο όρο 3,8% το χρόνο. Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης αντίθετα οι αυξήσεις μισθών υστέρησαν σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας κατά περίπου 1% στη Γαλλία, Φιλανδία, 2% με 3,5% στην Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο και μέχρι 7% στην Ολλανδία σε μέση ετήσια βάση.
Η εισοδηματική πολιτική στην Ελλάδα κινήθηκε έξω από την έννοια της λιτότητας. Και αν θέλει να αναφερθεί κανείς σε πολιτικές λιτότητας, θα πρέπει να τις ψάξει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. 'Ομως, πέτυχαν να μειώσουν την ανεργία, να στηρίξουν το κοινωνικό κράτος, να δημιουργήσουν το ευρώ, να επιταχύνουν την αναπτυξιακή τους διαδικασία.
Τα κέρδη και η αποδοτικότητα του εμπορίου και της βιομηχανίας αυξήθηκαν. Το κοινωνικό κράτος ενίσχυσε την παρουσία του. Η αύξηση της απασχόλησης που επιτεύχθηκε ήταν η μεγαλύτερη που σημειώθηκε τα τελευταία περίπου είκοσι χρόνια. Το 1981 έως το 1989 είχαμε μέση ετήσια αύξηση απασχόλησης δεκαοκτώ χιλιάδες θέσεις.
Την περίοδο '89-'93 είχαμε 12,3 χιλιάδες και μεταξύ '94-'99 είκοσι επτά χιλιάδες θέσεις αντίστοιχα χωρίς να υπολογίσουμε τους μετανάστες. Η ανεργία στην Ελλάδα δεν σήμαινε ότι η απασχόληση συρρικνωνόταν. Σήμαινε ότι οι θέσεις που δημιουργούνταν δεν έφθαναν για όσους πρωτοέρχονταν να ζητήσουν εργασία, να ζητήσουν δουλειά.
Η μάχη, λοιπόν, της απασχόλησης την περίοδο που ακολουθεί έχει πολλά στηρίγματα.
Κατ'αρχήν, τους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας, ρυθμοί μεγέθυνσης της τάξης του 4%, 5% και 6% που θα δημιουργήσουν αρκετές χιλιάδες θέσεις εργασίας, περισσότερες απ'ότι στο παρελθόν. Η ολοκλήρωση πολλών επενδύσεων αναμένεται επίσης να ασκήσει μία σημαντική ώθηση στην απασχόληση, όπως και τα έργα υποδομής του Β' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης που θα τεθούν σε λειτουργία. Και αυτά θα ωθήσουν σε νέες παραγωγικές δραστηριότητες. Τα έργα υποδομής θα μετεξελιχθούν -και μετεξελίσσονται συνεχώς- σε έργα ανάπτυξης και σε έργα δημιουργίας. Η μακροοικονομική και νομισματική σταθερότητα και τα χαμηλά επιτόκια είναι ένας τρίτος κρίσιμος παράγοντας με αντίστοιχες επιδράσεις.
Η Ολυμπιάδα του 2004 αναμένεται να δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας με δυναμικές προεκτάσεις στα επόμενα χρόνια.
Υπάρχει, λοιπόν, μία τριπλή χρυσή ευκαιρία μπροστά μας. Η ένταξη της Ελλάδας στη Ζώνη του ΕΥΡΩ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η δημιουργία ενός νέου οικονομικού περιβάλλοντος, η ολοκλήρωση των έργων του Β' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και η έναρξη των δράσεων του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης με μεγέθη αναπτυξιακά πρωτοφανή και βεβαίως η πρόκληση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
Παρ'όλα αυτά, σήμερα το πρόβλημα της απασχόλησης και της ανεργίας είναι μπροστά μας ένας ογκόλιθος που οι διαστάσεις του μπορούν να περιγραφούν ως εξής: Εάν στα χρόνια 2000-2004 αναπαραχθούν οι τάσεις του 1994-1999, τότε για να μείνει ο αριθμός των ανέργων σταθερός θα πρέπει σε καθαρή βάση να δημιουργηθούν περίπου τριακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις απασχόλησης. Μεταξύ 1994 και 1999, όμως, δημιουργήθηκαν σε καθαρή βάση μόνο εκατόν πενήντα χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Εάν συνεπώς θέλουμε -και το θέλουμε και όλοι το επιδιώκουμε- να εξασφαλίσουμε δουλειά σε όλους όσους αναζητήσουν απασχόληση -δηλαδή περίπου τριακόσιες χιλιάδες- και αν θέλουμε να μειώσουμε την ανεργία κατά τουλάχιστον εκατόν πενήντα χιλιάδες άτομα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την τεράστια πρόκληση της δημιουργίας τετρακοσίων πενήντα χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας έναντι των εκατόν πενήντα χιλιάδων στην προηγούμενη περίοδο.
Αυτός είναι ο γολγοθάς που μας περιμένει.
Η πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να προσεγγίσει με νέο και συνολικό πνεύμα τις πολιτικές απασχόλησης, αντιμετώπισε επικρίσεις και αντιφατικές κριτικές. Στην ουσία λειτούργησαν τα ακραία αντανακλαστικά πολιτικών κυβερνητικών αντιλήψεων, όπου κάποιο άκρο διέγνωσε παυσίπονα, ανεπάρκεια, έλλειψη στρατηγικής αντίληψης και τόνισε την ανάγκη ανατροπών, ενώ άλλο άκρο διέγνωσε μία φιλελεύθερη επέλαση συγκεκριμένα και απήντησε με τη θέση "οι αλλαγές έξω από εμένα".
Κοινός παρονομαστής, η αδυναμία να δουν όλοι ότι το πρόβλημα της ανεργίας είναι σύνθετο. Δεν λύνεται αφήνοντας κάποιους έξω από την ευθύνη της συμμετοχής στη λύση του προβλήματος. Και βεβαίως δεν λύνεται με διαταγές.
Η νεοφιλελεύθερη κριτική, αλλά ακόμα και όσες φωνές θεωρούν ότι η ανατροπή αποτελεί τη δυναμική απάντηση σε κοινωνικά προβλήματα παραβλέποντας καίρια ζητήματα, παραβλέπουν ότι οι εργασιακές σχέσεις βρίσκονται στην καρδιά των οικονομικών σχέσεων, παραβλέπουν ότι η οργάνωση της εργασίας είναι ένα από τα πολλά στοιχεία που καθορίζουν τις επιδόσεις του παραγωγικού συστήματος, παραβλέπουν ότι ακριβώς γι'αυτό ανατροπές σε ένα περιβάλλον με τεχνοκρατικές, διαρθρωτικές και άλλες στερήσεις, κινδυνεύουν να μείνουν στον αέρα χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα.
Το δεύτερο είδους κριτικής μίλησε για ριζικό αφανισμό των θεμελιωδών εργατικών κατακτήσεων και των κοινωνικών δημοκρατικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, για παράδοση των εργατών στον οικονομικό ολοκληρωτισμό του ανταγωνισμού και των επιχειρήσεων, εργασιακό Απαρτχάϊτ, για μεσαίωνα. Διαβάζω τις δηλώσεις τους.
Η άρνηση οποιασδήποτε αλλαγής και η απόλυτη απουσία αναφοράς στους ανέργους, καθιστά αυτές τις κριτικές και συντηρητικές και επικίνδυνες. Συντηρητικές γιατί εκφράζουν της αποθέωση της ακινησίας και επικίνδυνες γιατί έτσι οδηγούν με σίγουρο τρόπο στη μαζική ανεργία και στην παγίδευση της ανάπτυξης, οδηγούν στην αδυναμία να παρακολουθήσει η ελληνική οικονομία τους μετασχηματισμούς που σε παγκόσμια κλίμακα χαρακτηρίζουν τη μετατόπιση από το αναπτυξιακό πρότυπο της οικονομίας της δεκαετίας του '40, του '50 και του '60 στο πρότυπο της νέας οικονομίας ή όπως αλλιώς αυτή μπορεί να λεχθεί.
Συχνά γίνεται αναφορά σε κεκτημένα δικαιώματα. Τα κεκτημένα δικαιώματα είναι πολύ σημαντικό στοιχείο από κοινωνική σκοπιά. Συνηθίζουμε όμως να αναφερόμαστε μόνο σε αυτούς που είναι εντός τειχών. 'Ηρθε, πιστεύω, η ώρα συλλογικά και όλοι μαζί με πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία και αγωνία να δούμε και αυτούς που βρίσκονται εκτός των τειχών. Δυστυχώς, υπάρχουν μόνο όταν είναι κανείς εργαζόμενος αυτές οι ευαισθησίες.
Οι νέοι που ψάχνουν για απασχόληση, οι άνεργες γυναίκες άνω των τριάντα ετών που διεκδικούν μια θέση στην αγορά εργασίας, που διεκδικούν ένα ικανοποιητικότερο προσωπικό ή οικογενειακό επίπεδο ζωής, οι απολυμένοι από τομείς και επιχειρήσεις οι οποίες αδυνατούν να επιβιώσουν στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον, το μόνο κεκτημένο που έχουν είναι το επίδομα ανεργίας, η δυνατότητα κατάρτισης με την αγωνία να βρουν δουλειά, η αβεβαιότητα για το μέλλον, η αγωνία να μην μείνουν για πολύ έξω από την παραγωγική διαδικασία.
Το κεκτημένο αυτών των ανθρώπων πρέπει να ανατραπεί. Πρέπει να πάρουμε από το χέρι τον άνεργο και να τον οδηγήσουμε με βεβαιότητα, με σχέδιο και πρόγραμμα μέσα στην αγορά εργασίας.
Η τεράστια ανάπτυξη της χρονικής περιόδου του '50-'74 στην Ευρώπη και αλλού δεν επιτεύχθηκε διατηρώντας τις σχέσεις, τους θεσμούς και τις αντιλήψεις του 1920. Μία τέτοια ακαμψία δεν θα επέτρεπε ποτέ να επιτευχθει καμία πρόοδος, ούτε στην ευημερία ούτε σε κανένα κεκτημένο. Γι'αυτό ούτε οι ισχύοντες ούτε οι επιδιωκόμενοι θεσμοί και ρυθμίσεις είναι αυτοσκοπός.'Ολα αυτά εξυπηρετούν όταν δένουν με το συνολικότερο περιβάλλον και επιτρέπουν την κατάκτηση στόχων και κοινωνικών αξιών. 'Οταν αυτό δεν συμβαίνει, όλα όσα πριν ήσαν χρήσιμα μετατρέπονται σε παγίδα και δημιουργούνται κοινωνικά αδιέξοδα.
Η σταδιακή ανάπτυξη της ανεργίας είναι πέτρα που προπορεύεται της κατολίσθησης. Γι'αυτό και σημασία δεν έχει να καταλάβουμε όταν πλέον είναι πολύ αργά με ποιες νέες πρακτικές, νέους θεσμούς και νέες αντιλήψεις πρέπει να προχωρήσουμε, γιατί τότε αυτό το νέο θα είναι ανίκανο να λειτουργήσει ως ζωογόνος δύναμη.
Στόχος δεν είναι, λοιπόν, η απορύθμιση. Στόχος είναι η δημιουργία ενός νέου κοινωνικού κράτους στο περιβάλλον της νέας οικονομίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αυξητική τάση της ανεργίας από το 2,7% το '79 στο 10,3% το 1998 και σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα τελευταία στο 11,7% το '99, αποτελεί σοβαρή ένδειξη δυσλειτουργιών στην αγορά εργασίας. Το φαινόμενο αφού διαρκεί είκοσι χρόνια, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι κυκλικό. 'Εχει βαθύτερα δομικά αίτια. Αυτά μπορεί να ανάγονται στις δυσλειτουργίες της αγοράς εργασίας, είτε να αντανακλούν κοινωνιοικονομικές και δημογραφικές εξελίξεις και συνθήκες που από τη μία μεριά προσδιορίζουν το κατώφλι των απαιτήσεων από την πλευρά της προσφοράς σε επίπεδα υψηλότερα από εκείνα που μπορεί να ικανοποιήσει η ζήτηση και από την άλλη πλευρά επηρεάζουν αποφασιστικά το εργατικό δυναμικό και την προσφορά εργασίας.
Το θέμα της ανεργίας, όπως ήδη ανέφερα, είναι αρκετά σύνθετο και ασφαλώς, δεν συνδέεται μόνο με την αύξηση της απασχόλησης ή μάλλον με τη δυνατότητα της οικονομίας να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι το ποσοστό της ανεργίας σε όλη την περίοδο '50-'99 επηρεάστηκε κυρίως από την καθαρή αύξηση του πληθυσμού, μετανάστευσης, παλιννόστηση, καθώς επίσης και από την εξέλιξη της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα.
Το ελληνικό υπόδειγμα ανάπτυξης, όπως και των περισσοτέρων χωρών της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, δεν δημιουργεί επαρκείς θέσεις απασχόλησης ώστε να απορροφήσει το εργατικό δυναμικό που προέρχεται, είτε από τη μείωση του αγροτικού τομέα είτε από τη μείωση των αυτοαπασχολούμενων, είτε από την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής με την είσοδο περισσότερων γυναικών στην αγορά εργασίας είτε από διάφορους άλλους δημογραφικούς λόγους.
Μέχρι και το 1975 η ανεργία παρέμεινε σε χαμηλά επίπεδα λόγω της εξωτερικής μετανάστευσης. Στο διάστημα '60-'75 πέραν των επτακοσίων χιλιάδων εργαζομένων που μετανάστευσαν στις χώρες της κεντρικής ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και την περίοδο αυτή η αύξηση του προϊόντος προήλθε εξ' ολοκλήρου από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Χωρίς αυτή την εξωτερική μετανάστευση το ποσοστό ανεργίας στα μέσα της δεκαετίας του '70 ίσως υπερέβαινε και το 70%.
Στην περίοδο 1975-1990 η αύξηση του ποσοστού της ανεργίας συγκρατήθηκε λόγω της σημαντικής αύξησης της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα. Υπολογίζεται ότι την περίοδο αυτή η αύξηση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα ανήλθε σε εκατόν πενήντα χιλιάδες άτομα. Και ο αριθμός αυτός δικαιολογεί το χαμηλό ποσοστό ανεργίας στο τέλος της δεκαετίας του '80.
Στη δεκαετία του '90 το ποσοστό ανεργίας επηρεάστηκε από τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία, την περιοριστική δημοσιονομική πολιτική -συνέπεια της οποίας η απασχόληση στο δημόσιο τομέα παρέμενε στάσιμη- και της καθαρής εισροής ξένων εργατών στο εσωτερικό της χώρας. Στη περίοδο αυτή ο αριθμός των ξένων εργατών κατά τους πιο μέτριους υπολογισμούς, υπερβαίνει τον συνολικό αριθμό των εγγεγραμμένων ανέργων στο τέλος του 1999. Και εδώ ακριβώς είναι ο διαρθρωτικός χαρακτήρας της ανεργίας στη χώρα μας.
Ενώ υπάρχουν πεντακόσιοι είκοσι τρεις χιλιάδες 'Ελληνες άνεργοι, την ίδια εποχή η ελληνική αγορά έχει απορροφήσει στον πρωτογενή τομέα, στις κατασκευές και στις υπηρεσίες σχεδόν ισάριθμο εργατικό δυναμικό.
Το πρόβλημα δηλαδή είναι καθαρά διαρθρωτικό και εντοπίζεται κυρίως στους νέους ανέργους και στα υψηλά ποσοστά ανεργίας στο γυναικείο εργατικό δυναμικό. Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, συνταγές. Εκείνο που απαιτείται είναι η κατάλληλη μακροοικονομική πολιτική ώστε η οικονομία να εξαντλήσει τους δυνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από το 4%, το 5% και το 6%. Και θέλω να θυμίσω τις συζητήσεις που γίνονταν σε αυτήν την Αίθουσα όταν μιλάγαμε για ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3% και του 4%. Και σήμερα το έχουμε πετύχει και έχουμε βάλει στόχο το 5,1% για το 2001. Από την άλλη μεριά έχουμε θέσει συγκεκριμένα μέτρα διαρθρωτικής πολιτικής στην αγορά εργασίας, ώστε να περιορισθεί στο μέτρο του δυνατού η διαρθρωτική ανεργία και να διασφαλισθούν οι υπάρχουσες θέσεις εργασίας.
Το θέμα της ανεργίας συνδέεται και με το θέμα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και την απώλεια θέσεων εργασίας, συνεπεία της μείωσης της ανταγωνιστικότητας. Η Κυβέρνηση με το κατάλληλο μείγμα οικονομικής πολιτικής πέτυχε να επιταχύνει τους αναπτυξιακούς ρυθμούς της οικονομίας. Μόνο όμως επιτάχυνση φαίνεται ότι δεν αρκεί. Καλύπτει μόνο ένα μέρος του μεγάλου ζητήματος της απασχόλησης. Χρειάζεται και η προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και των παρεμβάσεων στην αγορά εργασίας ώστε να γίνει περισσότερο ελκυστική και περισσότερο ελαστική. Με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 5% και με την υλοποίηση των στόχων του εθνικού σχεδίου δράσης για την απασχοληση, η Κυβέρνηση εκτιμάει σε βαθμιαία μείωση του ποσοστού της ανεργίας. Στην εκτίμηση αυτή συγκλίνουν και οι προβλέψεις των διεθνών οργανισμών και του ΟΑΣΑ και της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Για παράδειγμα, στις τελευταίες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης για την Ελλάδα προβλέπεται για το 2000 ποσοστό ανεργίας 5,5% , το 2001 ποσοστό ανεργίας 10,9% και το 2002 ποσοστό ανεργίας 10,4%. Βέβαια τα ποσοστά αυτά μπορεί να μην επαληθευθούν, αν η καθαρή εισροή εργατών στην αγορά εργασίας υπερβεί το ρυθμό των τελευταίων ετών. Γι' αυτό και μίλησα προηγουμένως και για μια ορθολογική πολιτική στο θέμα της αγοράς εργασίας όσον αφορά τη μετανάστευση.
Το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη προώθηση των αποκρατικοποιήσεων και των μετοχοποιήσεων. Μέσα από τις αποκρατικοποιήσεις και τις μετοχοποιήσεις αντλούνται πόροι οι οποίοι χρησιμοποιούνται, είτε για τη μείωση του δημοσίου χρέους είτε για την ενίσχυση, την επιτάχυνση των επενδύσεων των δημοσίων επιχειρήσεων.
Στη διετία '98-'99 το σύνολο των εσόδων του δημοσίου από τις αποκρατικοποιήσεις ανήλθε σε 2.181 δισεκατομμύρια δραχμές. Για το έτος 2000 συνεχίστηκε το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων και μετοχοποιήσεων. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, στο τέλος του 2000 θα έχουμε υπερβεί τον στόχο που είχαμε θέσει για το έτος αυτό. Το 2000 ολοκληρώθηκε ήδη η μετοχοποίηση της ΕΛΒΟ και μεταβιβάστηκε το 43% του μετοχικού κεφαλαίου στον ιδιωτικό τομέα. Εισήχθη η μετοχή των Ελληνικών Χρηματιστηρίων Α.Ε. στο χρηματιστήριο της χώρας και ολοκληρώθηκε η στρατηγική συμμαχία της Εμπορικής Τράπεζας με την "CREDIT AGRICOLΕ". Ολοκληρώθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της "COSMOTE" καθώς επίσης και στην τελική φάση βρίσκεται η ιδιωτικοποίηση της ΕΑΒ. Μέσα στο 2000 θα προωθηθεί η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ της Αγροτικής Τράπεζας, του Οργανισμού Λιμένος της Θεσσαλονίκης και της Α.Ε. "ΔΙΩΡΥΓΑ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ". Τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις, τις πωλήσεις μετοχών κατοχής του ελληνικού δημοσίου και την τιτλοποίηση κατά το τρέχον έτος, θα υπερβούν το ποσό των οκτακοσίων δισεκατομμυρίων δραχμών που έχει γραφτεί στον προϋπολογισμό του έτους 2000.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν προχωρήσω στα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας που περιέχονται στο εθνικό σχέδιο δράσης για το 2000, θα ήθελα να απαντήσω σε ένα ερώτημα που τέθηκε από τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας και είναι σχετικό, με το χρόνο ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων της έρευνας του εργατικού δυναμικού του 1999.
Θέλω να τονίσω ότι από το φθινόπωρο του 1998 η έρευνα εργατικού δυναμικού επανασχεδιάστηκε στη βάση του κανονισμού της επιτροπής 577/98. Συνέπεια της αλλαγής αυτής ήταν η έρευνα να διεξάγεται πλέον σε τριμηνιαία βάση αντί ετήσιας όπως ήταν μέχρι και το 1997. Το δείγμα της έρευνας έπρεπε από εξήντα χιλιάδες νοικοκυριά να διπλασιαστεί στα εκατόν είκοσι χιλιάδες νοικοκυριά και το σχετικό ερωτηματολόγιο να επεκταθεί σε επιπλέον ερωτήματα.
Λόγω αυτών των παραπάνω αιτιών ο χρόνος συλλογής και επεξεργασίας των δεδομένων αυξήθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να υπάρξει αυτή η υστέρηση αν θέλετε, που αναφέρατε στην επερώτησή σας. Θέλω να τονίσω ότι το όλο σύστημα αναμένεται να επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς από την αρχή του 2001.
Πρέπει επίσης να τονίσω, ότι προβλήματα με την έρευνα εργατικού δυναμικού υπάρχουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, λόγω ακριβώς αυτού του κανονισμού και σε άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης και ότι οι παρατηρούμενες καθυστερήσεις για την Ελλάδα οφείλονται στη μετάβαση σε ένα νέο σύστημα διεξαγωγής της έρευνας το οποίο απαιτεί ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής που βρίσκεται στο τέλος του.
Θα αναφερθώ τώρα σε κάποια μέτρα που περιλαμβάνονται στο εθνικό σχέδιο δράσης για την απασχόληση για το 2000. Θέλουμε να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην πρόληψη και αντιμετώπιση της ανεργίας διαφόρων ομάδων του εργατικού δυναμικού. Στόχος για το 2000 είναι η δημιουργία εβδομήντα πέντε χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, ενώ παράλληλα η δημιουργία εβδομήντα πέντε χιλιάδων ευκαιριών κατάρτισης. Υλοποιούνται ειδικά προγράμματα για τους νέους, για τους ανέργους μεγάλης ηλικίας, για τους ανέργους των θυλάκων ανεργίας, για ειδικές ομάδες του πληθυσμού, δίνοντας προτεραιότητα και παρέχοντας ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις γυναίκες και για άλλες ομάδες που πλήττονται εντονότερα από την ανεργία.
Στην υλοποίηση των πολιτικών αυτών, σημαντικό ρόλο παίζει η αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών απασχόλησης η οποία συνεχίζεται και αποβλέπει στην παροχή ολοκληρωμένων λύσεων αντιμετώπισης της ανεργίας σε κάθε άνεργο. Παράλληλα, τα προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης εξειδικεύονται ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς και στα χαρακτηριστικά των ανέργων.
Ειδικότερα ο ΟΑΕΔ αναδιαρθρώνεται ριζικά έτσι ώστε να καταστεί ένας σύγχρονος μηχανισμός αποτελεσματικής σύνδεσης του ανθρώπινου δυναμικού με την αγορά εργασίας. Ο μετασχηματισμός των παλαιότερων γραφείων απασχόλησης σε κέντρα προώθησης της απασχόλησης προχωράει ικανοποιητικά. 'Ηδη το 1999 δημιουργήθηκαν είκοσι τέσσερα κέντρα της απασχόλησης και το 2000 πρόκειται να λειτουργήσουν άλλα είκοσι τέσσερα. Αναμένεται να αλλάξει ριζικά η ποιότητα του παρεχομένων υπηρεσιών προς τους ανέργους. Ειδικά για τους νέους ο ΟΑΕΔ παρείχε το 1999 μια δέσμη μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης της ανεργίας με κεντρικό πρόγραμμα "νέοι στην ενεργό ζωή", το οποίο περιλαμβάνει δύο υποπρογράμματα, το πρόγραμμα επιχορήγησης νέων θέσεων εργασίας και το πρόγραμμα ενίσχυσης της αυτοαπασχόλησης "νέοι ελεύθεροι επαγγελματίες".
Επίσης, ο ΟΑΕΔ υλοποιεί το πρόγραμμα εργασιακής εμπειρίας και άλλα προγράμματα αρχικής ή συνεχιζόμενης κατάρτισης. Για το 2000 προβλέπεται μεγαλύτερη συμμετοχή ανέργων νέων στο πρόγραμμα "νέοι στην ενεργό ζωή". Στην επίτευξη αυτού του στόχου θα βοηθήσει η περαιτέρω απλούστευση των διαδικασιών υλοποίησης των προγραμμάτων που θα εφαρμοστεί το τρέχον έτος. Μεγαλύτερη βαρύτητα θα δοθεί από το τρέχον έτος στην παρακολούθηση και αξιολόγηση αυτών των προγραμμάτων.
Το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ "ξανά στη δουλειά" αποτέλεσε το 1999 το κυριότερο μέτρο πρόληψης της μακροχρόνιας ανεργίας των ενηλίκων ανέργων. Στο πρόγραμμα αυτό εντάσσονται δύο υποπρογράμματα, το πρόγραμμα επιχορήγησης νέων θέσεων εργασίας και το πρόγραμμα ενίσχυσης της αυτοαπασχόλησης "νέοι ελεύθεροι επαγγελματίες". Το πρόγραμμα "ξανά στη δουλειά" σημείωσε μεγάλη επιτυχία το 1999 με συνέπεια να υπάρξει υπερκάλυψη των θέσεων που είχαν προκηρυχθεί και για τα δύο υποπρογράμματα. Το πρόγραμμα προβλέπει ευνοϊκή μεταχείριση των γυναικών, των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των ανέργων που προέρχονται από μαζικές απολύσεις και των ανέργων στους θύλακες ανεργίας.
Το 1999 το 60% των θέσεων του προγράμματος καλύφθηκε από γυναίκες και 7% από άτομα με ειδικές ανάγκες, ενώ σε αντίστοιχα προηγούμενα προγράμματα μόνο το 1% των ατόμων με ειδικές ανάγκες συμμετείχε. Πρέπει να σημειωθεί ότι το 60% των θέσεων που δημιουργήθηκαν από το πρόγραμμα των νέων θέσεων εργασίας διατηρήθηκε και μετά το πέρας του προγράμματος.
Για το 2000 προβλέπεται να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην αξιολόγηση της διαδικασίας υλοποίησης των αποτελεσμάτων των εναλλακτικών προγραμμάτων που προσφέρονται στους ενήλικες ανέργους. Θα διατηρηθούν οι ευνοϊκοί όροι που ισχύουν για τις γυναίκες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους ανέργους που προέρχονται από μαζική απόλυση, τις περιοχές εφαρμογής των τοπικών συμφώνων απασχόλησης και τις περιοχές-θύλακες ανεργίας. Επίσης, από το 2000 προβλέπεται η εισαγωγή ειδικών κριτηρίων για την επιλογή των επιχειρήσεων που επιχορηγούνται από τον ΟΑΕΔ για την απασχόληση των ανέργων.
Για τους ανέργους μεγαλύτερης ηλικίας προβλέπεται η συνέχιση του προγράμματος επιχορήγησης της απασχόλησης ανέργων κοντά στο όριο συνταξιοδότησής τους, το οποίο χρηματοδοτείται από το λογαριασμό απασχόλησης και επαγγελματικής κατάρτισης. Τα χρήματα αυτού του λογαριασμού προέρχονται από συνεισφορές των κοινωνικών εταίρων και όταν δεν είναι δυνατή η τοποθέτηση των ανέργων αυτής της κατηγορίας σε θέσεις εργασίας προβλέπεται, εφόσον συμφωνήσουν στο σημείο αυτό και οι εταίροι, η ασφαλιστική κάλυψη των μακροχρόνιων ανέργων άνω των εξήντα ετών ή άνω των πενήντα πέντε ετών προκειμένου για γυναίκες μέχρι τη συνταξιοδότησή τους από τον ΟΑΕΔ.
Προβλέπεται επιπλέον η δυνατότητα μηνιαίας επιχορήγησης από τον ΟΑΕΔ για την απασχόλησή τους, εφόσον το επιθυμούν, σε βοηθητικές υπηρεσίες προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνοντας, πέρα από τους ρυθμούς της μεγέθυνσης της απασχόλησης και της ανεργίας, θέλω να τονίσω ότι αυτό που έχει σημασία για την απασχόληση είναι η ποιότητα της ανάπτυξης, δηλαδή τι είδους παραγωγικές δραστηριότητες δημιουργούνται, σε ποιά έκταση αξιοποιείται η νέα τεχνολογία οριζόντια σε όλη την οικονομία, πώς προσαρμόζεται το σύστημα παροχής γνώσεων στους νέους και στους εργαζόμενους, τι ουσιαστικά αποτελέσματα και ενέργειες επιτυγχάνονται.
Η αναδιοργάνωση της εργασίας από μόνη της δεν θα δώσει απάντηση στο πρόβλημα. Σήμερα οι συνεχείς αλλαγές στις γνώσεις και στις τεχνολογίες και οι σημαντικές αλλαγές σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής, μεταφορές, τράπεζες δεδομένων, υγεία, δείχνουν ότι η πορεία μιας χώρας έχει σημαντικούς βαθμούς απροσδιοριστίας. Η συλλογική ικανότητα μιας κοινωνίας να κατανοήσει τις αλλαγές που συντελούνται, να αναπτύξει τους θεσμούς, τους μηχανισμούς και τις πολιτικές που μπορούν να αξιοποιήσουν τις νέες απαιτήσεις και διαδικασίες, αποτελούν το πιο κρίσιμο στοιχείο για τη δυναμική ή τη στασιμότητα της πορείας της. Οι πεντακόσιοι είκοσι χιλιάδες άνεργοι και οι οικογένειές τους είναι παντελώς αδιάφοροι στις ιδεοληψίες, τα προσχήματα και στα όποια πολιτικά παιγνίδια που ο καθένας από μας ίσως θα ήθελε να προχωρήσει. Εάν η Κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι, οι επιχειρήσεις, εάν όλοι μαζί δεν πετύχουμε στην επίπονη διαδικασία της παραγωγικής αναδιάρθρωσης, αν οι κομματικές ή προοδευτικές αρνήσεις ή καταγγελίες κρατούν την οικονομία δεμένη στα πρότυπα του 1980 ή στα σημερινά, είναι πράγματι σίγουρο ότι θα βρεθούμε μπροστά σε φαινόμενα συνεχούς κοινωνικής υστέρησης, αυξημένης ανεργίας και αναπτυξιακής καχεξίας. Η ελληνική κοινωνία διαθέτει πολλές υγιείς δυνάμεις που θα την κρατήσουν δεμένη στον αστερισμό της δημιουργικής τροχιάς στην οποία κινείται τα τελευταία χρόνια.
Αυτό που δεν χρειάζεται, όμως, να συμβεί είναι στο μεταξύ να περάσουν στην ανεργία μερικές δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες μέχρι να κατανοήσουμε τις νέες αποφάσεις, τις πολιτικές, τους θεσμούς και τις ρυθμίσεις που πρέπει να επιδιώξουμε.
Αυτό που θέλω να τονίσω για μια ακόμη φορά είναι ότι είναι ευθύνη όλων να συμπορευθούμε έτσι ώστε να απαντήσουμε στο μέγα θέμα που αναζητούν οι νέοι και οι νέες της χώρας μας στο να καταπολεμήσουμε την ανεργία και να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις απασχόλησης. Αυτή είναι η δέσμευση της Κυβέρνησης. Γι'αυτό δεσμεύτηκε ο Πρωθυπουργός γι'αυτήν την τετραετία, δηλαδή τη δημιουργία τόσων θέσεων απασχόλησης που θα μπορέσουν να απαντήσουν στις ανάγκες των νέων της χώρας μας.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Και εγώ σας ευχαριστώ, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Αλογοσκούφης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με την επερώτησή μας θέλαμε και θέλουμε να θέσουμε την Κυβέρνηση μπροστά στις ευθύνες της για ένα ζήτημα που είναι ίσως σήμερα το πρωτεύον οικονομικό και κοινωνικό. Για μια ακόμη φορά η Κυβέρνηση με τον τρόπο που αντιμετώπισε αυτήν την επερώτηση υποβάθμισε όχι μόνο το Κοινοβούλιο αλλά υποβάθμισε και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτό το μισό εκατομμύριο των συμπολιτών μας, που σήμερα ζουν το φάσμα της ανεργίας.
Και αυτό διότι για ακόμη μια φορά ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας δεν εμφανίστηκε στη Βουλή για να απαντήσει σε μια επερώτηση η οποία αφορά το σύνολο της οικονομικής πολιτικής. Από το 1996 δεν έχει έλθει ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας στη Βουλή ούτε σε μία επερώτηση.
Και θα ήθελα, κύριε Αντιπρόεδρε, να μεταφέρετε στον Πρόεδρο της Βουλής τη βαθύτατη ενόχλησή μας. Εάν πραγματικά θέλουμε να αναβαθμίσουμε το Κοινοβούλιο πρέπει να είμαστε εδώ. Εγώ δεν έχω τίποτα με τον κύριο Υφυπουργό. Τον τιμώ και τον σέβομαι. Δεν δικαιολογείται όμως ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας συστηματικά να μην παρίσταται.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Αλογοσκούφη, να μην απευθύνεσθε στο Προεδρείο. Η Κυβέρνηση εκπροσωπείται σύμφωνα με το Σύνταγμα, στα κυβερνητικά έδρανα διά των Υπουργών της. Τα δε πολιτικά ζητήματα που θέτετε και τις πολιτικές ενστάσεις σας κατά της Κυβέρνησης, πρέπει να τις απευθύνετε στην Κυβέρνηση και όχι στο Προεδρείο.
Σας παρακαλώ συνεχίστε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Θα ήθελα απλώς να μεταφέρετε στον Πρόεδρο της Βουλής αυτά τα οποία είπα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Συνεχίστε επί της επερωτήσεως.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Δεν είναι δυνατόν να περιμένει κανείς ότι η Κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει σοβαρά το πρόβλημα της ανεργίας όταν δεν αντιμετωπίζει σοβαρά μια επερώτηση για το θέμα της ανεργίας. Τιμώ τον κύριο Υφυπουργό. 'Ερχεται εδώ κάθε φορά φιλότιμα και προσπαθεί να αναπληρώσει τον προϊστάμενο Υπουργό Εθνικής Οικονομίας. Δεν έχει όμως αυτός την ευθύνη για το σύνολο της πολιτικής που θα αντιμετωπίσει την ανεργία. 'Εχει ένα μέρος της ευθύνης και σε αυτό δεν ανέλαβε και τις δικές του ευθύνες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Αλογοσκούφη, συνεχίστε και αναφερθείτε επί του θέματος του κειμένου της επερωτήσεώς σας, κατά τον Κανονισμό.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι εξελίξεις στην ελληνική οικονομία λίγους μήνες μετά τις εκλογές, έχουν δικαιώσει πλήρως την κριτική που έχουμε κάνει σ' αυτήν την Αίθουσα και τις επισημάνσεις μας. Η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων χρόνων παραμέλησε τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας και περιορίστηκε σε μια μονόπλευρη προσέγγιση της νομισματικής και δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας. Σε αυτήν τη μονόπλευρη προσέγγιση, παρά το γεγονός ότι η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ επιτεύχθηκε με καθυστέρηση δύο ετών, ελάχιστη πρόοδος υπήρξε σε σχέση με τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας. Η αντανάκλαση αυτών των προβλημάτων δεν είναι άλλο παρά η ανεργία. Η ανεργία αυξήθηκε όχι ανάλογα με το τι συνέβη στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή 'Ενωση διότι στη χώρα μας το 1999 έχει φθάσει στο 11,9% έναντι 9,6% το 1994. Και αυτό την ώρα που σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης η ανεργία παρουσιάζει πτωτική τάση.
Για να μην ερχόμαστε εδώ προσπαθώντας να παραπλανήσουμε τη Βουλή θα σας παρουσιάσω ορισμένα στοιχεία. Στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση το 1994 η ανεργία κατά μέσον όρο ήταν 11,1%. Σήμερα είναι 8,5%. Πώς συμβαδίζουμε εμείς με αυτά που συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση; Σε όλη την Ευρωπαϊκή 'Ενωση η ανεργία πέφτει. Και μάλιστα εάν δούμε τι συμβαίνει στις ανταγωνίστριές μας χώρες, τις λεγόμενες χώρες της συνοχής, αυτές που ενισχύονται από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, οι φτωχές, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, θα πρέπει να κάνουμε καταλυτική κριτική και στην οικονομική πολιτική γενικά και στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσαμε τους κοινοτικούς πόρους.
Στην Ισπανία η ανεργία την τελευταία εξαετία έχει πέσει κατά 9,6 ποσοστιαίες μονάδες -βέβαια ήταν πάρα πολύ υψηλή, 23,7%- και σήμερα είναι στο 14%. Η Πορτογαλία έχει ρίξει την ανεργία κατά τρεις μονάδες από το 6,9% στο 4%. Η Ιρλανδία το 1994 είχε ανεργία 14,7% σήμερα έχει ανεργία 3,6%. 'Ομως σε μας η ανεργία ανεβαίνει.
Και ήλθε εδώ ο κύριος Υφυπουργός διαβάζοντας κάποιο κείμενο και μας είπε ότι αυτό ήταν περίπου αναπόφευκτο.
'Ηταν περίπου αναπόφευκτο να ανέβει η ανεργία στην Ελλάδα. Κατά τα άλλα όμως, γιατί έτσι μας είπε, η οικονομική πολιτική ήταν σωστή. Εμείς δηλαδή ακολουθούσαμε σωστή οικονομική πολιτική και η ανεργία ανέβαινε, οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλλοι και οι υπόλοιποι ευρωπαίοι προφανώς ακολουθούσαν λάθος οικονομική πολιτική και η ανεργία έπεφτε. Εμείς θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι και εκείνοι θα πρέπει να ντρέπονται που έπεφτε η ανεργία στις χώρες τους. Είναι σοβαρή η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης; Αν δεν δούμε το πρόβλημα κατάματα και αν δεν αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, είναι δυνατόν να κάνουμε έστω και μία αρχή για να το λύσουμε; Είναι δυνατόν με τις ωραιοποιήσεις, με την προσπάθεια διαστροφής της πραγματικότητας να κάνουμε έστω και ένα ξεκίνημα για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση; Και δεν είναι μόνο η ανεργία που είναι το πρόβλημα. Τα συμπτώματα των αδυναμιών της οικονομικής πολιτικής φαίνονται παντού. Το λέω αυτό συμπτωματικά, αλλά είναι ένδειξη του τι γίνεται και το είδαμε μπροστά μας με το χρηματιστήριο. 'Οπως είπε ο κ. Καλλιώρας στην ομιλία του η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έχει γίνει στην Ελλάδα από την εποχή του υπερπληθωρισμού της κατοχής, ήταν αυτή. 'Ηταν σωστή η οικονομική πολιτική που οδήγησε σ' αυτά τα τεράστια σκαμπανεβάσματα στο χρηματιστήριο και έκανε τους πολλούς φτωχότερους και λίγους, ελάχιστους πλουσιότερους; Αυτή είναι η σωστή οικονομική πολιτική; Ακολουθούμε πολιτική τελείως διαφορετική από αυτή που ακολουθούν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Πρέπει να το αναγνωρίσει η Κυβέρνηση, γιατί οι μετοχοποιήσεις δεν είναι απελευθέρωση της οικονομίας. 'Επρεπε να συμβεί το πρόσφατο ναυάγιο που χάθηκαν γύρω στους ογδόντα συμπολίτες μας για να καταλάβουν τι είχε κάνει η Κυβέρνηση στον τομέα της ναυτιλίας. Δημιούργησε και άφησε να γιγαντωθεί ένα ιδιωτικό μονοπώλιο το οποίο δεν είχε κανένα ενδιαφέρον ούτε για την ποιότητα των υπηρεσιών ούτε για την ασφάλεια των επιβατών ούτε για τίποτα. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να μεγιστοποιήσει την αξία του στο χρηματιστήριο. Τίποτα άλλο. Δημιούργησε και υπέθαλψε η Κυβέρνηση ένα μονοπώλιο το οποίο ήταν και πανάκριβο διότι εμπόδισε την απελευθέρωση της ακτοπλοϊας, αφού ακούστηκε προηγουμένως, ότι για να πας στην Πάρο πρέπει να πληρώσεις τα ίδια χρήματα που πληρώνεις για να πας στην Αγκόνα από την Πάτρα και είχε άθλιες υπηρεσίες. Γιατί μόνο μία άθλια επιχείρηση μπορεί να ανεχθεί τα φαινόμενα που οδήγησαν σ' αυτό το ναυάγιο. Και οι ευθύνες της Κυβέρνησης εδώ είναι τεράστιες, γιατί αντί για απελευθέρωση πήγε να δημιουργήσει ένα ακόμα ΠΑΣΟΚικό μονοπώλιο, ένα μονοπώλιο που ήταν υποχείριο του κομματικού κράτους, αυτού του κράτους που συνεχώς στηλιτεύουμε. Και δεν είναι μόνο στην ακτοπλοϊα, προσπαθεί τώρα να το κάνει και στις τηλεπικοινωνίες, και στην ηλεκτρική ενέργεια, γι' αυτό δεν έχει απελευθερώσει ακόμα τις τηλεπικοινωνίες. Θέλει να τις απελευθερώσει με τους δικούς της όρους, να βοηθήσει τους "ημέτερους" να τοποθετηθούν στρατηγικά εν όψει της απελευθέρωσης και μετά, όταν θα έχουν τοποθετηθεί οι δικοί μας, τι μας ενδιαφέρει αν θα έρθουν άλλες επιχειρήσεις; Το ίδιο θα συμβεί και στην ηλεκτρική ενέργεια. Η απορία είναι γιατί είμαστε η μόνη χώρα που δεν έχει απελευθερώσει τις τηλεπικοινωνίες και την ηλεκτρική ενέργεια. Αυτό γιατί θέλουμε να δημιουργήσουμε και άλλους "Σφηνιάδες" και άλλα μονοπώλια, ιδιωτικά αυτήν τη φορά. Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία μας και αυτό αντανακλάται και στην ανεργία. Τα μονοπώλια είναι ο κατ' εξοχήν πιο σημαντικός ανασταλτικός παράγων για τη δημιουργία απασχόλησης και ανάπτυξης.
'Οσο η πολιτική υποθάλπει τα μονοπώλια, τόσο δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της οικονομίας και τόσο οι άνεργοι δεν πρόκειται να δουν καλύτερες μέρες. Aυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αναγνωρισθεί.
Τι έκανε η Κυβέρνηση με τις εκλογές; Δραστηριοποιήθηκε, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας; Αναλώθηκε ένα διάστημα στη διαδικασία του πώς θα πετύχουμε τα τελικά διαδικαστικά ζητήματα για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. 'Ηταν τυπικά τα ζητήματα. Ασχολήθηκε με κάτι μόνο όταν εξαναγκάστηκε από τις περιστάσεις, όπως στην περίπτωση της Ολυμπιάδας, όπου τρία χρόνια εγκληματικής καθυστέρησης οδήγησαν σε πλήρη ανατροπή του διοικητικού σχήματος, και δραστηριοποιήθηκε κάτω από το καμπανάκι της ΔΟΕ, ότι θα μας πάρουν πίσω την Ολυμπιάδα -ένας διεθνής διασυρμός θα ήταν εάν συνέβαινε αυτό- και δραστηριοποιήθηκε και στο χρηματιστήριο, όταν πια κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να το αφήσει να πέφτει συνέχεια, όπως το είχε κάνει μετά τις εκλογές. Μετά τις εκλογές για οκτώ μέρες το χρηματιστήριο έπεσε 20%. Αμέσως μετά την περίοδο που ο κ. Παπαντωνίου είχε πει ότι θα έληγε η νευρικότητα στο χρηματιστήριο. Παρά τις κυβερνητικές παρεμβάσεις που είχαν γίνει, παρ'όλη αυτήν τη μεγάλη δραστηριοποίηση των δικών μας χρημάτων μέσω των κρατικών χαρτοφυλακίων, το χρηματιστήριο έπεσε. Και δραστηριοποιήθηκε η Κυβέρνηση, έφερε δύο νομοσχέδια, λες και το ζήτημα θα λυνόταν με νομοσχέδια. Δεν λύνεται με νομοσχέδια! Το ζήτημα λύνεται με πολιτική και όσο δεν υπάρχει σωστή πολιτική, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε σωστά ούτε την ανεργία ούτε το χρηματιστήριο.
Τι έκανε για τις διαρθρωτικές αλλαγές; Πήγε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στο Υπουργείο Ανάπτυξης και απλώς περιορίστηκε στο να διαπιστώσει, ότι έχουμε καθυστερήσει στην απελευθέρωση των αγορών. Δεν είναι δα αυτό και καμία καταστροφή! Δεν είναι οι αποκρατικοποιήσεις πανάκεια, δεν πρόκειται να μας λύσουν όλα τα προβλήματα. Ας καθυστερήσαμε, δεν πειράζει. Θα τις κάνουμε καλύτερα. Μα, κάθε μέρα καθυστέρησης στην απελευθέρωση των αγορών στοιχίζει πολύ γι' αυτούς τους πεντακόσιους χιλιάδες άνεργους, που είναι κατά μεγάλο ποσοστό νέοι και γυναίκες που δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Γιατί αυτοί είναι 100% άνεργοι κάθε μέρα και όσο αργούν να βρουν δουλειά, τόσο είναι χειρότερη η ποιότητα της ζωής τους.
Δεν πειράζει -λέει- που καθυστερήσαμε στις απελευθερώσεις και στις διαρθρωτικές αλλαγές.
Η Κυβέρνηση ήθελε να δώσει την έμφαση και την αίσθηση κάποιας κινητικότητας. Είπε ότι θα ανοίξουμε το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων για δεύτερη φορά μέσα σε μία διετία. Διότι οι εργασιακές σχέσεις είχαν ανοίξει και πάλι το 1998. 'Εγινε κοινωνικός διάλογος, ήρθε και νομοσχέδιο στη Βουλή και ψηφίστηκε το 1998 πριν τις εκλογές. Είχαμε κανένα αποτέλεσμα; Η ανεργία συνέχισε να καλπάζει. Και τώρα ανοίγουμε πάλι το ίδιο ζήτημα. Το ζήτημα που το κλείσαμε γρήγορα -η Κυβέρνηση το έκλεισε έτσι γρήγορα- το 1999 εν όψει των εκλογών, έρχεται τώρα η Κυβέρνηση να το ξανανοίξει. Αλλά μήπως πέτυχε τίποτα; 'Εδειξε ατολμία, αναποτελεσματικότητα και πλήρη αδυναμία. Διότι ο Υπουργός Εργασίας από τη στιγμή που οι προτάσεις του απορρίφθηκαν από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων, θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί. Δεν μπορεί να λέει ότι εγώ θα έρθω να νομοθετήσω, τη στιγμή που ο διάλογος είναι ο κυριότερος τρόπος για να μεταρρυθμίσουμε την κοινωνία μας. Δεν μπορεί να λέει, θα έρθω να νομοθετήσω τώρα αν δεν δεχθείτε τις προτάσεις μου και μάλιστα να δίνει αυτές τις ασφυκτικές διορίες, δεδομένου ότι ο τρόπος που χειρίστηκε η Κυβέρνηση αυτό το ζήτημα ήταν ο χειρότερος δυνατός. Κατόρθωσε να έρθει αντιμέτωπη με το σύνολο των κοινωνικών εταίρων, που τους αφορά το ζήτημα της απασχόλησης.
Βεβαίως το κυριότερο, κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι σε αυτό το παρασκήνιο της οικονομίας μας υπάρχει αυτήν τη στιγμή ένας ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ και κυβερνητικών κέντρων και επιχειρηματικών συμφερόντων, που στόχο έχει αφ' ενός τη διανομή των κονδυλίων του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου, αφ' ετέρου τον έλεγχο κρίσιμων τομέων που πρέπει να απελευθερωθούν εν όψει της απελευθέρωσης, επίσης τα έργα της Ολυμπιάδας του 2004 και τους εξοπλισμούς.
Και αυτό που συνέβη στην ακτοπλοϊα -και επανέρχομαι- είναι απλά η ορατή πλευρά αυτού του ακήρυχτου πόλεμου, αυτού του αθέατου μέρους του παγόβουνου που υπάρχει στο παρασκήνιο. Διότι είδαμε πια λόγω του δυστυχήματος τι συνέβη στην ακτοπλοϊα, τα συμφέροντα τα οποία διακυβεύονται και το τι συνέπειες έχει αυτό τελικά για τον απλό 'Ελληνα πολίτη. Διότι αυτό είναι που συνέβη. Το γεγονός ότι η Κυβέρνηση παρουσιάζεται ως ο τροχονόμος των ιδιωτικών συμφερόντων, τα οποία λυμαίνονται αυτήν τη στιγμή και το κοινοτικό πλαίσιο αλλά κυρίως τους υπό απελευθέρωση τομείς, έχει συνέπειες για τον 'Ελληνα πολίτη, για το κόστος που πληρώνει, για το αν μπορεί ή δεν μπορεί να βρει δουλειά και τελικά και για την ίδια του την ασφάλεια, διότι αυτό έδειξε το δυστύχημα, το οποίο συνέβη.
Τι θα κάνουμε τώρα για το θέμα της ανεργίας; Υπάρχει πολιτική; Βεβαίως υπάρχει πολιτική. Δεν πρέπει να ανακαλύψουμε τον τροχό. Δεν μένει παρά να δούμε τι έκαναν οι εταίροι μας. Δεν είναι ένα πράγμα το οποίο πρέπει να κάνεις για να αντιμετωπίσεις την ανεργία. Δεν είναι μόνο η απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων, δεν είναι μόνο τα θέματα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης. Το σύνολο της οικονομικής πολιτικής, το σύνολο της πολιτικής της χώρας πρέπει να είναι προσανατολισμένο στην αντιμετώπιση της ανεργίας. Αυτό πέτυχαν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και γι'αυτό κατάφεραν να μειώσουν την ανεργία και την έχουν μειώσει θεαματικά και θα τη μειώσουν και άλλο στα χρόνια που έρχονται, αν βεβαίως δεν μπούμε σε μια διεθνή ύφεση. Λόγω του πετρελαίου τώρα η συγκυρία αυτή τη στιγμή δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, αλλά εάν αντιμετωπιστεί σχετικά γρήγορα το ζήτημα του πετρελαίου στην υπόλοιπη Ευρώπη η ανεργία θα συνεχίσει να πέφτει.
Τι έκαναν λοιπόν αυτοί; Το πρώτο είναι ότι απελευθέρωσαν την οικονομία τους. Και το έκαναν αυτό όχι για λόγους ιδεοληπτικούς, αλλά το έκαναν διότι η απελευθέρωση της οικονομίας είναι η καλύτερη μέθοδος για την επιτάχυνση των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης. Και ένα από τα προαπαιτούμενα για την καταπολέμηση της ανεργίας είναι η επιτάχυνση των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης. Θα μου πείτε, φθάνει αυτό; Δεν φθάνει ασφαλώς και δεν φθάνει και το βλέπει κανείς και αυτό αν δει ποιοι ήταν οι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης στις χώρες με τις οποίες μας αρέσει να συγκρινόμαστε, όπως την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία.
Εμείς την τελευταία επταετία 1994-2000 -να υπολογίσω εγώ και τις προβλέψεις τις αισιόδοξες που γίνονται για το 2000- είχαμε μέσο ρυθμό ανάπτυξης 2,9%. Αυτός ήταν κατά μέσο όρο ο ρυθμός ανάπτυξης που είχαμε. Η Ισπανία είχε μεσό ρυθμό ανάπτυξης 3,3%, μεγαλύτερο από μας, η Πορτογαλία είχε 3,2%, μεγαλύτερο από μας, η Ιρλανδία είχε 8,7%, τριπλάσιο σχεδόν από το δικό μας. Αν γινόμαστε Ιρλανδία βεβαίως και θα έφθανε για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ανεργίας. Αλλά βλέπουμε ότι και η Ισπανία και η Πορτογαλία με ρυθμούς ανάπτυξης...
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Κύριε Πρόεδρε, θέλω δύο-τρία λεπτά, όπως και ο Υπουργός άλλωστε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κατ'αρχήν έχετε ακόμη ένα λεπτό.
'Εχω και δυνατότητα για να σας δώσω άλλα δύο λεπτά, αλλά έχετε και δευτερολογία και τριτολογία. Μην το ξεχνάτε αυτό.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Η Ισπανία και η Πορτογαλία, λοιπόν, είχαν ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους από μας, αλλά λίγο μεγαλύτερους, αλλά παρ' όλα αυτά η ανεργία εκεί, στην Ισπανία έπεσε δέκα ποσοστιαίες μονάδες και στην Πορτογαλία τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Σε μας ανέβηκε. Κάτι άλλο λοιπόν πρέπει να συνέβη.
Συνέβησαν δυο ακόμα πράγματα. Πρώτα απ'όλα στις χώρες αυτές υπήρξε άρση των αντικινήτρων για την απασχόληση. Και τα αντικίνητρα για την απασχόληση στην Ελλάδα τουλάχιστον έχουν δυο μορφές. Το ένα είναι οι πολύ υψηλές προσφορές στην κοινωνική ασφάλιση και η πολύ υψηλή φορολογία. Αυτό είναι ένα μεγάλο αντικίνητρο για την απασχόληση. Και πρέπει να δείτε τι έκανε η Ιρλανδία. Μείωσε θεαματικά τη φορολογία, τη στιγμή που στην Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια τη φορολογία τη διπλασιάσαμε.
Το δεύτερο έχει να κάνει με τα γραφειοκρατικά αντικίνητρα. Στην Ελλάδα τα γραφειοκρατικά αντικίνητρα, κυρίως έχουν να κάνουν με το γεγονός, ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να δημιουργηθούν εύκολα και όταν δεν πάνε καλά δεν μπορούν να κλείσουν εύκολα. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει, λοιπόν, να άρουμε τα αντικίνητρα. Στην Ιρλανδία, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργήσεις καινούριες επιχειρήσεις.
Και το τρίτο είναι ότι σ'αυτές τις χώρες απελευθέρωσαν τις αγορές. Δεν υπάρχουν πια μονοπώλια. Διότι τα μονοπώλια είναι το μεγαλύτερο αντικίνητρο τελικά για την επέκταση της απασχόλησης.
Και εκτός από την άρση των αντικινήτρων, υπάρχει και ένας τρίτος άξονας, τον οποίο εγώ δεν βλέπω επαρκώς στα κυβερνητικά προγράμματα, που έχει να κάνει με τις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης: εκπαίδευση και κατάρτιση, ειδικά προγράμματα προσωρινής απασχόλησης κλπ.
Εδώ φθάσαμε στο σημείο τα ειδικά προγράμματα προσωρινής απασχόλησης να φουντώσουν και να γιγαντώσουν στην προεκλογική περίοδο, τότε που η Κυβέρνηση προσελάμβανε δυστυχείς νέους οι οποίοι δεν είχαν δουλειά. Τους έβαζε σε αυτά τα ενδεκάμηνα προγράμματα του Ο.Α.Ε.Δ., τους πούλαγε δηλαδή ελπίδα για να εξαγοράσει την ψήφο τους.
Θα έρθουν, όμως, τώρα αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα νέα παιδιά που όλοι είδαμε στην προεκλογική περίοδο να συσσωρεύονται στα γραφεία, στους θαλάμους, στους προθαλάμους, στους διαδρόμους των δημόσιων υπηρεσιών, των άλλων κρατικών επιχειρήσεων κλπ. και θα απολυθούν. Θα βρεθούν πάλι στο δρόμο. Και θα μετανιώσουν για την ψήφο που έδωσαν στην Κυβέρνηση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Παρακαλώ, κύριε Αλογοσκούφη, ολοκληρώστε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει τρόπος για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία. Επειδή έχω υπερβεί το χρόνο μου, στη δευτερολογία μου θα επανέλθω με τις συγκεκριμένες προτάσεις που κάνει η Νέα Δημοκρατία, διότι προτάσεις συγκεκριμένες από την Κυβέρνηση δεν άκουσα.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Τζέκης.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, ακούγοντας επί τόση ώρα και τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και την Κυβέρνηση, παρατηρώ ότι με έναν -μπορώ να ομολογήσω- καλό τρόπο προσπαθούν να σκεπάσουν τη βασική αιτία του φαινομένου της ανεργίας. Δεν είναι ένας τεχνοκρατικός δείκτης, για μας, είναι ένας πολιτικός δείκτης με βαθιά ταξικό περιεχόμενο.
Και το λέμε αυτό γιατί πιστεύουμε ότι η πραγματική αιτία που δημιουργεί τη μαζική και διαρκή ανεργία, είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, του οποίου η ανεργία αποτελεί -αν θέλετε- και απαραίτητο όρο ύπαρξης. Γι'αυτό έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να λυθεί μέσα στα πλαίσια αυτά, όσα μέτρα και αν παρθούν.
Αυτό βέβαια, το είχε αναφέρει ο Μαρξ στο "Κεφάλαιό" του και αποδεικνύεται σήμερα ότι όσο μεγαλώνουν και συσσωρεύονται τα κέρδη του κεφαλαίου τόσο περισσότερο μεγαλώνει το φαινόμενο της ανεργίας. Το κεφάλαιο θέλει να υπάρχει ένα ποσοστό ανεργίας, ακριβώς για να εντατικοποιεί την ανεργία, να συμπιέζει τους μισθούς και τα μεροκάματα προς τα κάτω, να ξεθεμελιώνει τα δικαιώματα, να ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις και να εφαρμόζει νέες μορφές εκμετάλλευσης, για να αποσπάσει ακόμα περισσότερα κέρδη.
'Ετσι, ο μύθος της ανεργίας δεν είναι καινούριος. Ξεκίνησε με τις κατευθύνσεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου μέσω της Λευκής Βίβλου, που όλοι γνωρίζουμε ότι έχει ψηφισθεί από την ελληνική Βουλή επί κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η συνθήκη του Μάαστριχτ, και από ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.
Αυτή η Λευκή Βίβλος είχε τρεις συγκεκριμένους βασικούς άξονες: το μοίρασμα της ανεργίας ανάμεσα σε εργαζόμενους και ανέργους με τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, την κατάργηση του συστήματος ασφάλισης, το πάγωμα των μισθών. Οι πλουτοκράτες, δηλαδή, της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης και οι πολιτικοί εκφραστές τους -μαζί με τα άλλα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία- θεωρούν αυτούς τους στόχους σαν όπλο στον ανταγωνισμό.
Πάνω σε αυτές τις κατευθύνσεις, λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι, κινήθηκε και η Νέα Δημοκρατία στο διάστημα 1990-1993. Και βέβαια, με ένα νόμο που πέρασε στη Βουλή, το ν. 1892/1990, για "εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη" έδωσε νέα προνόμια στο κεφάλαιο και προώθησε τη μερική απασχόληση, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε τρίμηνη βάση, χρησιμοποίησε την τέταρτη βάρδια, σύνδεσε μισθό με παραγωγικότητα. Και έτσι άνοιξε ο δρόμος για ανατροπή των εργασιακών σχέσεων προς όφελος του κεφαλαίου. Και με αυτά προεκλογικά είχε υποσχεθεί εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Το αποτέλεσμα, βέβαια, σε αυτό το διάστημα είναι ότι δημιουργήθηκαν χίλιες θέσεις εργασίας, αλλά η ανεργία αυξήθηκε από το 7% στο 9,7%, που σημαίνει ότι χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αν και υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει αυτούς τους συγκεκριμένους αντεργατικούς και αντιασφαλιστικούς νόμους της Νέας Δημοκρατίας, πράγμα το οποίο δεν έκανε. Κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση με το ν. 2639 που έφερε το 1998 και ψήφισε το καλοκαίρι μαζί με τη Νέα Δημοκρατία.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Γ' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ) 'Εχει ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για τη γενίκευση και ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και την εφαρμογή των τοπικών συμφώνων απασχόλησης, που δεν αποτελούν τίποτε άλλο, παρά να υπονομεύσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να μειωθεί παραπέρα το εισόδημα του εργαζόμενου. Και βέβαια με αυτά τα μέτρα, αντί να μειωθεί η ανεργία, έχει αυξηθεί και έχει πάει το 1999 στο 11,7%.
Γι' αυτό, κατά τη δική μας γνώμη, είναι απάτη οι υποσχέσεις της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Εργασίας -που κατά τη δική μας γνώμη θα πρέπει να ονομαστεί Υπουργείο Εργοδοσίας-ότι με το εθνικό σχέδιο δράσης, το οποίο ευαγγελίζεται για την απασχόληση, θα δημιουργήσει κάθε χρόνο μέχρι το 2003 εβδομήντα πέντε χιλιάδες θέσεις.
Προγράμματα δεκάδες υπήρξαν με εκατοντάδες δισεκατομμύρια, αλλά γνωρίζουμε ποιοι τα ωφελήθηκαν αυτά. Τόσο τα γνωστά γραφεία, αλλά και οι επιχειρηματίες οι οποίοι απέλυαν και έπαιρναν το εργατικό δυναμικό, για να καρπωθούν τις επιδοτήσεις.
Επειδή γίνεται πολύς λόγος για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, θέλω να αναφερθώ ότι από τα εκατόν πενήντα εκατομμύρια άτομα που έχουν εργάσιμη ηλικία, δεκαπέντε έως εξήντα πέντε, τα εικοσιπεντέμισι εκατομμύρια είναι μερικής απασχόλησης. Τα δεκαοκτώ εκατομμύρια είναι άνεργοι. Από αυτά, τα οκτώ εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες είναι μακράς ανεργίας. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης.
Σ' αυτό το σημείο θα πρέπει να συμπληρώσουμε ότι η φτώχια μέσα στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση μεγαλώνει και ότι αυτά τα πενήντα εκατομμύρια, που είναι στο όριο της φτώχιας, έχουν βέβαια συνέπειες και για όλες τις χώρες.
Για την Ολλανδία, που λέτε ότι έχει το οικονομικό θαύμα στην απασχόληση, 40% είναι η μερική απασχόληση. Και βέβαια τώρα η Κυβέρνηση με τους επιχειρηματίες θέλει να σταματήσει αυτήν την απασχόληση, θέλει σταθερή εργασία, γιατί και οι επιχειρηματίες είδαν ότι αυτός που εργάζεται για μερικό χρόνο στην επιχείρηση δεν ενδιαφέρεται.
'Αρα, δημιουργήθηκαν και σοβαρά κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα στους ανέργους.
Για την Ισπανία, μπορεί να έχει αυξηθεί η μερική απασχόληση -γι' αυτό έχει μειωθεί και η ανεργία- αλλά έχουν μείωση και οι αποδοχές. Και όσον αφορά το αμερικάνικο θαύμα, για το οποίο συζητούν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, θα πρέπει να πούμε ότι το 30% των απασχολούμενων είχαν περιστασιακή εργασία. Εκεί, ξέρετε, αν απασχοληθεί κάποιος μια και δύο ώρες θεωρείται εργάσιμος.
Σ' αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε ότι μέσα σε μια δεκαπενταετία χάθηκαν δεκαπέντε εκατομμύρια θέσεις. Και βέβαια απ' αυτούς, μόνο 35% έχουν βρει όμοια δουλειά. Και έτσι είναι πλαστό το μικρό νούμερο που έχει για την ανεργία.
Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, το βασικό στοιχείο που καθορίζει τη στάση της Κυβέρνησης, η κινητήρια δύναμη που την ωθεί στην ανατροπή των εργασιακών κατακτήσεων, στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και ταυτόχρονα στο κτύπημα του ασφαλιστικού συστήματος, είναι ο ταξικός χαρακτήρας της πολιτικής της, που είναι προσανατολισμένη στη μείωση του λεγόμενου μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους εργασίας, δηλαδή, να φορτωθεί η λαϊκή οικογένεια τα έξοδα της παιδείας, της υγείας, της ασφάλισης. Και αυτό έχει επίπτωση στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και άλλων εργαζομένων. Θυσία, δηλαδή, στο βωμό των κερδών της πλουτοκρατίας, για να ανταποκριθούν καλύτερα στις απαιτήσεις του μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Και σ' αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσουμε ότι η αύξηση των κερδών της πλουτοκρατίας για το 1999 είναι περίπου στο 50% και με τα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου του 2000 είναι ακόμα περισσότερα, ενώ δυόμισι εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας και μόνο 47% στον ιδιωτικό τομέα εργάζονται σύμφωνα με τους όρους της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Το 80% των νέων ανέργων δεν έχει καμία πρόσβαση στην αγορά εργασίας και δεν έχει και το δικαίωμα ενίσχυσης από τον ΟΑΕΔ.
Βέβαια, στο ζήτημα της νεολαίας είναι δραματική η κατάσταση και έχει επιπτώσεις στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, της μάστιγας των ναρκωτικών, κοινωνικών θεμάτων, όπως είναι και η εγκληματικότητα κλπ. Και το μόνο στοιχείο που κρατάει ακόμα τη νεολαία σε αυτά τα σημεία που είναι, είναι και ο θεσμός της οικογένειας που στηρίζει τους άνεργους νέους.
Σ' αυτόν τον ταξικό στόχο προσβλέπει και η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, η οποία, όχι μόνο στηρίζει τα αντεργατικά μέτρα της Κυβέρνησης, αλλά την ενθαρρύνει να προχωρήσει πιο γρήγορα στην πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και της αγοράς. Και βέβαια σε αυτό το σημείο βλέπουμε μια πλήρη ταύτιση. Την προηγούμενη εβδομάδα ψήφισαν μαζί το ξεπούλημα βασικών επιχειρήσεων του δημοσίου, όπως του ΟΤΕ κ.λπ.
Οι όποιες, λοιπόν, δευτερεύουσες διαφορές είναι μόνο για τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων. 'Εχει, όμως, και μια σοβαρή ευθύνη ο Συνασπισμός που ψήφισε και υπερασπίστηκε, αν θέλετε, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Λευκή Βίβλο του εργασιακού μεσαίωνα και της ΟΝΕ των πολυεθνικών.
Στηρίζει στην ουσία, την κυβερνητική πολιτική, στέκεται στο πλευρό του κοινωνικού διαλόγου της απάτης και αναπαράγει την ανιστόρητη αντίληψη της ταξικής συνεργασίας και επιδίδεται σε αντιφατικούς χειρισμούς και ελιγμούς για να ψαρέψει σε θολά νερά.
Βέβαια, όλοι οι στόχοι οι οποίοι έχουν μπει από το 1980, το 1992 και το 2000, με την είσοδο στην ΟΝΕ και την παραμονή μας μέσα σε αυτή, τώρα χαρακτηρίζεται νέος εθνικός στόχος και αυτό βέβαια είναι στόχος της πλουτοκρατίας, είναι διατηρησιμότητα μέσα στην ΟΝΕ, με όλα όσα ανέφερα προηγούμενα. Γι' αυτό, όσα προγράμματα σύγκλισης, όσα προγράμματα διατήρησης και αν γίνουν, πιστεύουμε ότι δεν μπορούν να λύσουν το ζήτημα. Σε αυτό το σημείο είναι ενδεικτικό το δημοψήφισμα που έγινε στη Δανία και απέδειξε ότι και εκεί ο εργαζόμενος λαός αντιστέκεται, ακριβώς γιατί βλέπει ότι πληρώνουν πολλά οι λαοί.
Θα μπορούσε βέβαια η Κυβέρνηση να δεχθεί από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αιτήματα και προτάσεις που ανακουφίζουν τους ανέργους και τους εργαζόμενους, όπως είναι η επιδότηση όλων των ανέργων στο 80% του βασικού μισθού, και θα πρέπει να υπάρχει και εκεί ασφαλιστική κάλυψη όλων των ανασφάλιστων ομάδων, των εργαζομένων, μερικώς εργαζόμενοι, εποχιακοί και άνεργοι. Να καταργήσει τις αντιασφαλιστικές διατάξεις και να επανασυνδέσει τα κατώτατα όρια σύνταξης με τα είκοσι μεροκάματα του ανειδίκευτου εργάτη, σύμφωνα με την εθνική συλλογική σύμβαση.
Επίσης τίθεται και το θέμα της μείωσης των ορίων ηλικίας, που θα πρέπει να γίνει εξήντα ετών για τους άνδρες και πενήντα πέντε για τις γυναίκες, γιατί έρχονται νέα μέτρα από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση και είδαμε στον Τύπο αναφορές για μυστικές αποφάσεις που θα ξεθεμελιώσουν και τα βασικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Αναφερθήκαν σε πολλά ζητήματα για την αγροτική οικονομία, για τους μικρομεσαίους. Ακριβώς εδώ είναι το ζήτημα. Εκτός από την εργατική τάξη, πληρώνουν και αυτά τα κοινωνικά στρώματα, τα μεσαία, τα φτωχά και του χωριού και της πόλης, γιατί υπάρχει συγκεκριμένη αντιαγροτική πολιτική, υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική χτυπήματος της μικρομεσαίας επιχείρησης και σε αυτό το ζήτημα έχουμε να δούμε τα αποτελέσματα και του Α' και του Β' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, για να βγάλουμε τα συμπεράσματα, αν θα αποδώσει και το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
Σε αυτό το σημείο τα αποτελέσματα είναι μείον, αγαπητοί συνάδελφοι, και για την αγροτιά, γιατί βλέπουμε το βίαιο ξεκλήρισμά της, αλλά και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που και αυτές βιώνουν πλέον τον αφανισμό τους, άσχετα αν το ίδιο το σύστημα αναπαράγει πάλι τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και έχουν παρθεί βέβαια και μία σειρά αντεργατικών μέτρων και γι' αυτούς.
(Σε αυτό το σημείο κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε, και τελειώνω.
Το βασικό βέβαια, ζήτημα για μας είναι ότι όσο κυβερνούν και εξουσιάζουν οι δυνάμεις που υπηρετούν, αν θέλετε, και συμβιβάζονται με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, δεν μπορεί να υπάρξει χτύπημα της ανεργίας, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος του εργαζόμενου λαού.
Γι' αυτό η πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας είναι ζωτικής σημασίας για τον τόπο και τον εργαζόμενο λαό. Η δημιουργία του κοινωνικού, πολιτικού μετώπου σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση είναι η απάντηση στο μέτωπο της ολιγαρχίας και των πολιτικών εκφραστών της. Λαϊκή εξουσία σε απάντηση της εξουσίας των μονοπωλίων και λαϊκή οικονομία σε απάντηση της οικονομίας της πλουτοκρατίας. Για να γίνει αυτό, θα χρειαστεί και κοινωνικοποίηση στρατηγικών τομέων και μέσα παραγωγής τα οποία θα είναι στην υπηρεσία της λαϊκής οικονομίας.
Κεντρικός λοιπόν, πανεθνικός σχεδιασμός, με επίκεντρο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων. Προσαρμογή σε περιφερειακό, κλαδικό και διακλαδικό επίπεδο. Λαϊκός παραγωγικός συνεταιρισμός στην αγροτιά, συνεταιρισμός βέβαια στη μικρομεσαία επιχείρηση και αξιοποίηση του πλούτου και των πηγών της χώρας μας, παρ' όλο που έχουν καταληστευτεί.
Σε αυτό το σημείο βέβαια, κανείς δεν μπορεί να πει ότι μπορεί να περπατήσει μόνος του. 'Αλλωστε οι λαοί θα πρέπει να κάνουν πέρα εκείνους που τους εξουσιάζουν, για να μπορούν, μέσα από το αμοιβαίο όφελος, από την αμοιβαία συνεργασία, να προχωρήσουν μπροστά, ούτως ώστε να απολαύσουν αυτόν τον πλούτο που παράγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
(Σε αυτό το σημείο κτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Κλείνω με το εξής: Ακούστηκε από τον κύριο Υπουργό -και είναι επικίνδυνο, κατά τη δική μας γνώμη- να λέει ότι οι "εκτός των τειχών" θα πρέπει να μοιραστούν την ανεργία με αυτούς που είναι μέσα στα τείχη, δηλαδή, με τους εργαζόμενους. Είναι μία επικίνδυνη αντίληψη, που θέλει να στρέψει τον εργαζόμενο απέναντι στον άνεργο.
Βέβαια εμείς λέμε ότι μέσα στα τείχη, αυτά τα οποία έχουν δημιουργήσει πλουτοκρατία και η Κυβέρνηση είναι και εργαζόμενοι και άνεργοι. Γι' αυτό εκτός των τειχών βλέπουμε τα φαγοπότια που γίνονται, βλέπουμε και τους πολιτικούς τους εκφραστές που υπάρχουν, βλέπουμε τη διαπλοκή που γίνεται και πιστεύουμε ότι η μόνη απάντηση που θα δοθεί, θα δοθεί μέσα από τους μεγάλους αγώνες, τους οποίους θα δημιουργήσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Λεβέντης Αθανάσιος έχει το λόγο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εργασία είναι ιερό δικαίωμα του κάθε πολίτη και είναι υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίσει εργασία σε όλους τους πολίτες της. Η εργασία εξασφαλίζει όχι μόνο την επιβίωση του εργαζόμενου και της οικογένειάς του, αλλά και τον κατατάσσει σαν ενεργό και δημιουργικό μέλος του κοινωνικού συνόλου με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι συνέπειες της ανεργίας -και μάλιστα της μακροχρόνιας- είναι δυστυχώς οδυνηρές σε κάθε πτυχή της ζωής του ανέργου. Μπορούν να οδηγήσουν στην περιθωριοποίηση, την εξαθλίωση και την απελπισία, αλλά και σε κάθε είδους κοινωνική εκτροπή. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα σε όλες τις χώρες, που έχουν ανεργία και ανέργους. Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τις σοβαρές έως ολέθριες επιπτώσεις που έχει η ανεργία στους νέους, όπως και την αγωνία τους στην αναζήτηση και ανεύρεση εργασίας είτε έχουν τελειώσει σχολεία και πανεπιστήμια είτε όχι.
Στη χώρα μας η ανεργία ακολουθεί την τελευταία δεκαετία συνεχή ανοδική πορεία. Από 7% το 1990, έφτασε στο 9,7% το 1993, στο 11,3% το 1999 και ήδη προσεγγίζει το 12%. Σε όλη την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, οι δείκτες δείχνουν καθοδική πορεία και ο μέσος όρος είναι γύρω στο 9,5%. 'Ηδη διεκδικούμε την πρώτη θέση από την ελαφρώς προπορευόμενη Ισπανία, όπου όμως επίσης οι δείκτες είναι καθοδικοί.
Μιλάμε βέβαια για την επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία στη χώρα μας, γιατί η πραγματική είναι αρκετές μονάδες υψηλότερα. Η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία στο τέλος του 1991 ήταν πεντακόσιοι ένα χιλιάδες άνεργοι. Πρέπει να υπολογισθούν τουλάχιστον στους εξακόσιους πενήντα χιλιάδες. Σήμερα, πρέπει να κυμαίνονται σε πραγματικούς αριθμούς γύρω στους επτακόσιους χιλιάδες. Το 56% αυτών των ανέργων είναι μακράς διαρκείας, πάνω από δώδεκα μήνες. Το 62% στο σύνολο είναι γυναίκες, ενώ η ανεργία στους νέους κάτω των είκοσι εννέα ετών υπερβαίνει το 32%.
Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν καθαρά την αποτυχία των πολιτικών για την απασχόληση και την ανεργία, που εφαρμόστηκαν από το 1990 έως σήμερα τόσο από το ΠΑΣΟΚ, όσο και στην τριετία διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία.
Η προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου της ΟΝΕ προσδιορίστηκε από τη σκληρή δημοσιονομική και εισοδηματική πολιτική, τις ιδιωτικοποιήσεις και τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τελικά, έπεσε αποκλειστικά πάνω στις δικές τους πλάτες και δυστυχώς αυτή η πολιτική συνεχίζεται και μετά την είσοδο στην ΟΝΕ.
Το συνολικό τίμημα ήταν βαρύ και ειδικά στον τομέα της απασχόλησης. 'Ωρα είναι να καταβάλουν και οι έχοντες και κατέχοντες ένα ποσοστό τουλάχιστον, ξεκινώντας από την παραγωγική επένδυση μέρους των κερδών τους για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Τώρα δεν διατίθεται ούτε το 15% γι' αυτόν το σκοπό.
'Οσον αφορά την αποδοχή του τριανταπενταώρου χωρίς μείωση των αποδοχών, το απαράδεκτο είναι ότι, ενώ και ο ΣΕΒ ακόμη κάνει ένα μικρό έστω βήμα και αποδέχεται τη συζήτηση για τις τριάντα οκτώ ώρες εβδομαδιαία εργασία, η Κυβέρνηση διστάζει, παλινδρομεί και τελικά δεν αποτολμά αυτό που τόσες άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν ξεκινήσει και επεκτείνουν συνεχώς, το τριανταπεντάωρο.
Ας μην αμφιβάλλει όμως κανείς ότι το τριανταπεντάωρο θα καθιερωθεί και θα γενικευθεί. Και δεν θα αργήσει πολύ η εποχή που θα έλθει η σειρά των τριάντα δύο και των τριάντα ωρών εβδομαδιαίας εργασίας. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας, η αύξηση του πλούτου, που προνομιακά κατευθύνεται στο μεγαλύτερο ποσοστό προς ορισμένες τσέπες, επιτρέπουν και γενναιότερες αυξήσεις και μείωση των ωρών εργασίας.
Η χώρα μας είναι η δεύτερη μετά τις ΗΠΑ σε επιχειρηματική κερδοφορία από τις είκοσι εννέα χώρες του ΟΟΣΑ. Οι πραγματικοί μισθοί βρίσκονται στα επίπεδα του 1982, δηλαδή η αγοραστική τους δύναμη έχει μειωθεί κατά 17% από το 1984 ως σήμερα.
Η χαριστική και ανεξέλεγκτη επιδότηση των εργοδοτών για τη δημιουργία επισφαλών θέσεων εργασίας, δεν έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις οδήγησαν στη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας και στην απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Διαθέτουμε τις μικρότερες δημόσιες δαπάνες σ' όλη την Ευρώπη για την απασχόληση, μόλις στο 0,8% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, έναντι 2%-5% των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Ο Συνασπισμός, ευαίσθητος δέκτης της αγωνίας των ανέργων, νέων, γυναικών, ανέργων μακράς διαρκείας, που ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά και γίνονται θύματα κάθε είδους εκμετάλλευσης, έχει προτείνει σειρά μέτρων με συγκεκριμένους στόχους και διάγραμμα υλοποίησής τους για αύξηση της απασχόλησης στη χώρα μας στο 70% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού και μείωση της ανεργίας στο 7% σε τρία χρόνια και στο 5% σε πέντε χρόνια, με προοπτική την επίτευξη πλήρους και σταθερής απασχόλησης για όλους στο μέλλον.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης πάνω από 4% ετησίως, αύξηση των επενδύσεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αύξηση των κοινωνικών δαπανών, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στον κοινωνικό τομέα της οικονομίας, υγεία, παιδεία, πρόνοια, πολιτισμός, αθλητισμός, περιβάλλον, νομοθετική κατοχύρωση του τριανταπενταώρου χωρίς μείωση των αποδοχών, ανασυγκρότηση και εκσυγχρονισμό του ΟΑΕΔ στην κατεύθυνση ενίσχυσης του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα του, επαγγελματική κατάρτιση, σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας και αποτελεσματικούς μηχανισμούς παρακολούθησης και ελέγχου, ορθολογική και διαφανή αξιοποίηση του πακέτου Σαντέρ και πλείστα άλλα.
Επίσης, ο Συνασπισμός έχει προτείνει μέτρα ενίσχυσης των ανέργων: αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη και χρονική επιμήκυνσή του για τέσσερα χρόνια, επιδότηση των νέων ανέργων τρεις μήνες αφότου αναζητούν δουλειά και δεν βρίσκουν, εξασφάλιση των προϋποθέσεων της συνταξιοδότησης των ηλικιωμένων ανέργων άνδρες πάνω από πενήντα πέντε ετών και γυναίκες πάνω από πενήντα.
'Αλλα μέτρα για την ανακούφιση των ανέργων: Κάρτες απεριορίστων διαδρομών στα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς, επιδότηση ενοικίου, αναστολή πληρωμής λογαριασμών στις δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες για όσο διάστημα είναι άνεργοι κλπ. 'Ενα τέτοιο πρόγραμμα που προτείνει, βέβαια, ο Συνασπισμός δεν μπορεί να γίνει μόνο του, θα πρέπει να διεκδικηθεί από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που για να είναι αποτελεσματικό θα πρέπει να απεγκλωβιστεί από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του κυβερνητικού, του εργοδοτικού και του κομματικού συνδικαλισμού, αλλά να ενισχυθεί, επίσης, και από τα κινήματα των ιδίων των ανέργων μια τέτοια προσπάθεια.
Συνεπής ο Συνασπισμός με τις διακηρύξεις του, κατέθεσε στη Βουλή στις αρχές του 1999 δυο προτάσεις νόμων που αφορούν στο πρόβλημα της ανεργίας: Πρόταση νόμου για την καθιέρωση του τριανταπενταώρου χωρίς μείωση των αποδοχών στη χώρα μας και πρόταση νόμου για την αύξηση του επιδόματος της ανεργίας στο 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη και για την επιμήκυνσή του σε τέσσερα χρόνια, καθώς και τη διασφάλιση προϋποθέσεων συνταξιοδότησης των ηλικιωμένων ανέργων. Δυστυχώς, αυτές οι προτάσεις νόμων δεν έγιναν δεκτές από την προηγούμενη Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά και από τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΚΕ. Ψηφίστηκαν μόνο από το Συνασπισμό και από το ΔΗ.Κ.ΚΙ. τότε στη Βουλή.
'Εκτοτε η ανεργία αυξήθηκε σχεδόν κατά 1%. Σήμερα ο Συνασπισμός επανέρχεται με δυο προτάσεις νόμου. Επαναφέρει την πρόταση νόμου για το τριναταπεντάωρο χωρίς μείωση των αποδοχών που μπορεί να έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα τη δημιουργία εκατόν τριάντα χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας και την εξασφάλιση, επίσης, πενήντα χιλιάδων από τις υπάρχουσες. Προτείνεται σταδιακή εφαρμογή, όπως έγινε στη Γαλλία και στην Ιταλία. Αρχίζει από την 1.1.2001 στο δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες καθώς και στις επιχειρήσεις έντασης, κεφαλαίου και τεχνολογίας του ιδιωτικού τομέα. Από 1.1.2002 στις επιχειρήσεις έντασης εργασίας του ιδιωτικού τομέα με πάνω από δέκα εργαζόμενους και από 1.1.2003 στις επιχειρήσεις έντασης εργασίας του ιδιωτικού τομέα με λιγότερους από δέκα εργαζόμενους.
Και ένα δεύτερο σχέδιο νόμου του Συνασπισμού είναι αυτό για την προστασία των ηλικιωμένων, των ανέργων μακράς διαρκείας, για την επιμήκυνση της επιδότησης της ανεργίας και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των ανέργων.
Χαιρόμαστε που στην εικοσιτετράωρη πανελλαδική απεργία που έχουν προκηρύξει ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για τις 10 του Οκτώβρη σαν πρώτα πρώτα αιτήματα αναφέρονται η απασχόληση για όλους, το τριανταπεντάωρο χωρίς μείωση των αποδοχών -αυτή την πρότασή μας και το συνδικαλιστικό κίνημα την προηγούμενη φορά την είχε αντιπαρέλθει, εμείς χαιρόμαστε που τώρα την προβάλλει στην πρώτη θέση διεκδικήσεων- πραγματικές αυξήσεις, δίκαιο φορολογικό σύστημα και άλλα που ο Συνασπισμός και τα προβάλλει στη Βουλή και τα προωθεί, αγωνίζεται δε με όλους τους εργαζόμενους για να υλοποιηθούν, για πραγματικά καλύτερες μέρες.
Και μια μικρή αναφορά για την ανεργία στο χώρο της υγείας. Θα μου επιτρέψετε, μια και προέρχομαι από το χώρο αυτό, μια ιδιαίτερη μνεία και ευαισθησία.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Δεν θα αργήσω πολύ, κύριε Πρόεδρε, άλλωστε δεν θα απασχολήσω πολλές φορές ακόμη το Βήμα της Βουλής.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): 'Οσο θέλετε, ευχαρίστως.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Ευχαριστώ.
Μένουν κενές περισσότερες από είκοσι χιλιάδες θέσεις εργασίας στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας. Σε μια επίσκεψη που έκανα στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων πριν από μια εβδομάδα, διαπίστωσα ότι λείπει καρδιολόγος, γυναικολόγος, ακτινολόγος, παιδίατρος.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Τότε, τι έχει;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Λείπει προσωπικό. Το Κέντρο Υγείας εργάζεται μερικές ώρες μέχρι τις 15.00' και δυο φορές την εβδομάδα έχει και εικοσιτετράωρη υπηρεσία. Τις άλλες μέρες αργεί.
Aυτό δεν συμβαίνει μόνο εδώ. Το 11% του νοσηλευτικού προσωπικού υπάρχει στα κέντρα υγείας και τα άλλα νοσηλευτικά τμήματα του νοτίου Αιγαίου. Το μισό νοσηλευτικό και άλλο παραϊατρικό και βοηθητικό προσωπικό λείπει στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας όλης της χώρας. Και να σκεφθείτε μιλάμε ότι λείπει με βάση τις κενές οργανικές θέσεις, με οργανογράμματα που έχουν φτιαχτεί πριν από δεκαετίες. Από τότε έχουν αλλάξει εντελώς τα πράγματα. Νέα κρεβάτια, καινούριες κλινικές, νέα τεχνολογία, μονάδες εντατικής θεραπείας και όμως το νοσηλευτικό προσωπικό, όπως και το άλλο προσωπικό, καλύπτεται από τα παλιά οργανογράμματα, τα οποία θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν τροποποιηθεί και οι οργανικές θέσεις αντίστοιχα να έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 30% με 40%.
Βέβαια, ο καθένας μας απαιτεί από την υγεία ό,τι πιο σύγχρονο. Αυτό όμως συνεπάγεται και την ανάλογη στελέχωση με το αναγκαίο ιατρικό, νοσηλευτικό, παραϊατρικό και άλλο προσωπικό και βέβαια αντίστοιχο τεχνολογικό εξοπλισμό.
Ακούσαμε στις προγραμματικές δηλώσεις τον κύριο Πρωθυπουργό, όπως και τον Υπουργό Υγείας να μιλούν για έντεκα χιλιάδες προσλήψεις στα νοσοκομεία μέσα στο 2000. Φτάσαμε στον Οκτώβριο και ήδη το έντεκα χιλιάδες έγινε πεντέμισι, πολύ πιο μετριοπαθής αριθμός, αλλά και αυτός δεν φαίνεται ότι θα πραγματοποιηθεί. Τουλάχιστον μέσα στο 2000 δεν προβλέπεται ούτε ένας να προσληφθεί. Δεν ξέρω τι θα γίνει από εκεί και πέρα.
Η Κυβέρνηση, λοιπόν, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και το μέγεθος του προβλήματος της ανεργίας συνολικά και ειδικά και στο συγκεκριμένο χώρο της υγείας, το μέγεθος των δικών της ευθυνών και να λάβει γενναίες και γρήγορες αποφάσεις. 'Αλλως, έστι δίκης οφθαλμός και λαού οφθαλμός, ος τα πανθ' ορά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ευχαριστούμε τον κύριο συνάδελφο. Ο κ. Μαγκριώτης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έχει το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, στη νέα κοινοβουλευτική σύνοδο η Νέα Δημοκρατία διάλεξε κατά δήλωση του Κοινοβουλευτικού της Εκπροσώπου το πιο κρίσιμο και σημαντικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας την ανεργία, για να ξεκινήσει την ελεγκτική αντιπολιτευτική της δραστηριότητα προς την Κυβέρνηση. Και κατηγόρησε την Κυβέρνηση ότι δεν εκπροσωπείται σε αυτήν τη συζήτηση, υποβαθμίζοντας το Κοινοβούλιο και το πρόβλημα διά του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας.
Εάν ήθελε να είναι ειλικρινής σε αυτήν την κατηγόρια της θα έπρεπε τουλάχιστον οι εννέα επερωτώντες συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας να είναι παρόντες και να ομιλήσουν για το θέμα, για το οποίο υπογράφουν και το οποίο το αναδεικνύουν τόσο σημαντικό και μεγάλο ...
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορούν να μιλήσουν.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Θα έπρεπε τουλάχιστον τώρα από τους εννέα να είναι η πλειοψηφία παρόντες στη συζήτηση. Αυτήν τη στιγμή ...
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Είναι οι πέντε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: ...είναι οι δύο πρώτοι υπογράφοντες, εκτός αν έτσι είναι η διάταξή σας. Θα έπρεπε, εάν ήθελαν να είναι ειλικρινείς, να είναι εδώ ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε όλες τις επερωτήσεις της Νέας Δημοκρατίας στην προηγούμενη περίοδο να είναι παρών, να αναφέρεται σε θέματα ήσσονος σημασίας -αφού το θέμα της ανεργίας και της απασχόλησης όπως και εσείς είπατε είναι το μέγιστο των προβλημάτων- και στη συνέχεια να αποχωρεί.
Εάν ούτε ένα από αυτά έχετε διασφαλίσει τότε δεν έχετε τη δυνατότητα να ασκείτε κριτική και έλεγχο στην Κυβέρνηση διά την εκπροσώπησή της, η οποία βεβαίως εκπροσωπείται με στέλεχος του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, το οποίο έχει τη συνολική ευθύνη της κυβερνητικής πολιτικής στην οικονομία. 'Αλλωστε είναι μία επερώτηση, η οποία αναφέρεται στο σύνολο της αναπτυξιακής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Κυβέρνησης και δεν αναφέρεται μόνο σε ένα Υπουργείο.
Το δεύτερο που θα ήθελα να θίξω, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, είναι πως κατηγορήσατε την Κυβέρνηση ότι προχωρά στην απελευθέρωση των αγορών, είτε των τηλεπικοινωνιών είτε της ενέργειας είτε της ακτοπλοϊας, αφού έχει ετοιμάσει τους δικούς της επιχειρηματίες για να εισβάλουν στον αντίστοιχο χώρο και στη συνέχεια, προχωράει η Κυβέρνηση στην απελευθέρωση των αγορών αυτών. Μέχρι τώρα βεβαίως δεν έχετε επιχειρήματα για να τεκμηριώσετε κάτι τέτοιο.
Εμείς έχουμε να σας ανταπαντήσουμε και να σας πούμε ότι στη δική σας κυβερνητική θητεία, όταν προσπαθήσατε να προχωρήσετε στην πώληση του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος, με εκείνη την αποτυχημένη προσπάθειά σας, η οποία κατηγγέλθη και από το ίδιο το κόμμα σας και οδήγησε στην πτώση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, είχε ήδη προηγηθεί η εκχώρηση των αδειών της κινητής τηλεφωνίας στις δυο ξένων συμφερόντων εταιρείες, στην "PANAFON" και στην 'ΤΕLESTET" στην Ελλάδα και απαγορεύσατε διά νόμου στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών της Ελλάδας να αναπτυχθεί στο χώρο της κινητής τηλεφωνίας. Απόφασή σας, την οποία με πολλές δυσκολίες και κάτω από την απειλή της ευρωπαϊκής επιτροπής -γιατί εκεί είχαν προσφύγει οι εταιρείες της κινητής τηλεφωνίας με τις ρήτρες τις οποίες είχαν διασφαλίσει για την μονοπωλιακή χρήση και ανάπτυξη εκ μέρους τους- ανατρέψαμε και καταφέραμε να βάλουμε και τον ΟΤΕ. Σήμερα η "COSMOTE" είναι ηγέτιδα δύναμη στο χώρο της κινητής τηλεφωνίας, προσφέροντας υψηλές υπηρεσίες, ποιοτικές υπηρεσίες, χαμηλού κόστους και σέρνει πράγματι τον χορό στην κινητή τηλεφωνία και στη σύγχρονη τεχνολογία. Βλέπουμε, λοιπόν, την πετυχημένη της πορεία στο δρόμο προς το χρηματιστήριο.
Θα μπορούσα να αναφερθώ και στις απόπειρες ιδιωτικοποιήσεων που προχωρήσατε εκείνη την εποχή και να σας πω ότι όλες εκείνες οι μονάδες -τις οποίες άρον άρον προχωρήσατε, δογματικά κινούμενοι στο θατσερικό μοντέλο το οποίο είχατε υιοθετήσει εκείνη την εποχή- όχι μόνο δεν προχώρησαν στην αναπτυξιακή τροχιά, την οποία είχατε σχεδιάσει, αλλά πέρασαν στον κύκλο των πτωχεύσεων, τροφοδοτώντας την ανεργία σε κρίσιμους θύλακες της περιφέρειας, όπου λειτουργούσαν αυτές οι επιχειρήσεις. Η Ζώνη του Περάματος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ο επιχειρηματικός κόσμος, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν έχει χρώματα και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο πολιτικός κόσμος και το πολιτικό σύστημα. Αυτό που πρέπει να απαιτήσουμε από τον επιχειρηματικό κόσμο είναι ότι σήμερα, σε συνθήκες μιας αναπτυσσόμενης με υψηλούς ρυθμούς οικονομίας, μιας οικονομίας με σταθερό μακροοικονομικό περιβάλλον στη Ζώνη του ΕΥΡΩ, ότι πρέπει να ταυτίζουν το κερδίζειν με το επιχειρείν. Μια νέα αναπτυξιακή, εθνική και κοινωνική κουλτούρα απαιτείται για την επιχειρηματική κοινότητα. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να εργασθούμε όλος ο πολιτικός κόσμος και όχι να ομφαλοσκοπούμε, ξιφουλκώντας ο ένας πολιτικός φορέας απέναντι στον άλλον, χάνοντας την προοπτική και τους ανοικτούς ορίζοντες που έχει μπροστά της η ελληνική οικονομία.
Αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, διά του Κοινοβουλευτικού σας Εκπροσώπου αναφερθήκατε και στις εργασιακές σχέσεις και στην προσπάθεια που κάνει σήμερα η Κυβέρνηση να τις εντάξει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο διαρθρωτικών αλλαγών, σε ένα νέο κύμα διαρθρωτικών αλλαγών, σε μία νέα αναπτυξιακή προσπάθεια. Μεμφθήκατε την Κυβέρνηση για το ότι κανένας εκ των κοινωνικών εταίρων δεν συνηγορεί στις κυβερνητικές θέσεις. Εμείς γνωρίζουμε ότι έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, όπως και κοινά οι κοινωνικοί εταίροι, όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις και την αναπτυξιακή στρατηγική και είμαστε βέβαιοι ότι η Κυβέρνηση θα λειτουργήσει συνθετικά και θα δημιουργήσει μία νέα δυναμική μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, όπως και στο παρελθόν έπραξε.
Θέλουμε όμως να σας ρωτήσουμε και από το Βήμα αυτό, ποια είναι η δική σας θέση για τις εργασιακές σχέσεις. Είναι η θέση που εκφράζει η συνδικαλιστική σας παράταξη, η θέση που εκφράζει ο αντίστοιχος τομέας κοινοβουλευτικής εργασίας της Νέας Δημοκρατίας, τη θέση που εκφράζει ο κομματικός σας μηχανισμός, η θέση που εξέφρασαν κορυφαία στελέχη, τα οποία αρνούνται κάθε αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις ή οι θέσεις που εξέφρασαν ορισμένα άλλα επώνυμα στελέχη σας, τα οποία βρήκαν τις παρεμβάσεις και τις προτάσεις της Κυβέρνησης σε θετική κατεύθυνση; Καλείσθε, αν θέλετε να έχετε έναν αξιόπιστο λόγο, τώρα, μακριά από τον ορίζοντα των επόμενων εθνικών εκλογών, να αποσαφηνίσετε την θέση σας στα κρίσιμα αυτά θέματα.
Μας είπατε πως υπάρχει το μοντέλο της Ευρώπης για την απασχόληση και το κτύπημα της ανεργίας. Μα, η Ευρώπη ακολούθησε διαφορετικά μοντέλα. Είναι το μοντέλο που ακολούθησε η Μεγάλη Βρετανία την εποχή του θατσερισμού, το οποίο υιοθέτησε ο κ. Μητσοτάκης και όχι μόνο στο κτύπημα της ανεργίας δεν οδήγησε, αλλά στην έξαρσή της στην Ελλάδα. Το γνωρίζετε πολύ καλά. Είναι το μοντέλο το οποίο εγκαταλείψατε από την εποχή του κ. 'Εβερτ και στη συνέχεια του κ. Καραμανλή ως Νέα Δημοκρατία. Μήπως εννοείται το γαλλικό το άλλο μοντέλο που ακολουθούν σήμερα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης και που συμφώνησαν στο Σύμφωνο Απασχόλησης της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας; Αν πράγματι η πολιτική της Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας, η πολιτική των σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είναι και δική σας πρόταση χαιρόμαστε που έχετε προσχωρήσει σε αυτήν την επιλογή.
Θα ήθελα με πολύ σεβασμό να αναφερθώ στους αγαπητούς φίλους του Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί έχουν παλέψει για την απασχόληση και τα κοινωνικά δικαιώματα, τα εισοδήματα των εργαζομένων και να τους πω ότι σήμερα προβάρανε θέσεις του επερχόμενου συνεδρίου τους, θέσεις οι οποίες βεβαίως αχνοφάνηκαν και στο προηγούμενο συνέδριό τους, όμως για πρώτη φορά από το Βήμα αυτό ακούστηκαν, όπως η λαϊκή οικονομία.
Θα πρέπει όμως να την εξηγήσουν στον ελληνικό λαό. Δείγματα τέτοιας πολιτικής ο ελληνικός λαός έχει γνωρίσει, όταν εφαρμόστηκαν σε άλλες χώρες με τραγικά και οδυνηρά αποτελέσματα, ιδίως για τους εργαζόμενους των χωρών αυτών.
Επίσης, ήθελα να ρωτήσω και τους αγαπητούς φίλους του Συνασπισμού, αν βρίσκουν τόσο εύκολο πράγματι ότι με ένα νομοθέτημα για την υιοθέτηση του τριανταπενταώρου μπορούν να δημιουργηθούν εκατόν πενήντα χιλιάδες θέσεις εργασίας. Να μας πουν τη μέθοδο με την οποία τόσο εύκολα θα υπάρξουν θέσεις απασχόλησης. Στην οικονομία και στην πολιτική δεν ισχύει "τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο".
Αγαπητοί φίλοι του Συνασπισμού, η μείωση των ωρών απασχόλησης πρέπει να είναι σταδιακή, να ξεκινήσει από τους τομείς υψηλής ανταγωνιστικότητας, όπως είναι αυτός της νέας τεχνολογίας και της νέας οικονομίας, που ήδη έχει ξεκινήσει και όχι δογματικά, γιατί κινδυνεύουμε να τινάξουμε στον αέρα όλο το οικοδόμημα της αναπτυξιακής προσπάθειας.
Η Κυβέρνησή μας σε αυτόν το δρόμο βαδίζει, μειώνοντας σταθερά τις θέσεις απασχόλησης, κοιτάζοντας ταυτοχρόνως να μην υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, η οποία θα στραφεί εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων πρωτίστως και των συνταξιούχων και όχι βεβαίως της πλουτοκρατίας και του κεφαλαίου.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Γιατί έχω χρόνο δέκα λεπτά, κύριε Πρόεδρε; Νομίζω ότι ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Πλειοψηφίας έχει είκοσι λεπτά. Είκοσι λεπτά μίλησε και ο κ. Αλογοσκούφης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Δεν το προβλέπει αυτό ο Κανονισμός. Θα σας δώσω όμως δύο, τρία λεπτά, για να μην παρεξηγηθούμε, εάν συμφωνεί και το Σώμα.
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ορίστε, συνεχίστε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Δεν σας κάλυψε ο κύριος Υπουργός;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Απολύτως. Αθροιστικά όμως εσείς μιλήσατε εξήντα λεπτά, κύριε Αλογοσκούφη, και περιστραφήκατε γύρω από τις ίδιες αντιφάσεις, στις οποίες αναφέρθηκα στην αρχή της ομιλίας μου, αλλά δεν ήσασταν εδώ για να έχω τη χαρά να μου απαντήσετε στη συνέχεια.
Στην επερώτησή σας, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, αναφερθήκατε και πάλι για τις σκοπιμότητες στην καθυστέρηση της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων της μέτρησης της απασχόλησης στην προηγούμενη χρονιά, ενώ γνωρίζετε -όπως πολύ σωστά τόνισε ο κύριος Υφυπουργός- πως άλλαξε ο τρόπος μέτρησης, το εύρος του χώρου, αλλά και ο χρόνος διερεύνησης της απασχόλησης τον προηγούμενο χρόνο, μέσα από μια νέα πλέον πρακτική της EUROSTAT και γι' αυτό ακριβώς υπάρχει αυτή η καθυστέρηση την οποία θα έχουμε και τα επόμενα χρόνια. Δεν υπήρξε καμία σκοπιμότητα προεκλογικού χαρακτήρα. 'Αλλωστε την ανεργία τη ζει ο νέος και η νέα άνεργος καθημερινά και καμία EUROSTAT δεν μπορεί να τους ξεγελάσει αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας.
Μην αναζητείτε, λοιπόν, σκοπιμότητες συνεχώς μετά τις εκλογές για να δικαιολογήσετε την εκλογική σας ήττα. Πρέπει σε τελευταία ανάλυση να αποδεχθείτε την ήττα, να προσαρμοστείτε σε μία δομική προγραμματική αντιπολίτευση, για να επιτελέσετε και το θεσμικό πολιτικό σας ρόλο, αλλά και για να διατυπώσετε την αξιόπιστη εναλλακτική σας πρόταση.
Θα ήθελα όμως να σταθώ σε ένα πιο σημαντικό, κατά την εκτίμησή μου, σημείο. Συνεχώς θέλετε να παραλληλίζετε την πορεία της ελληνικής οικονομίας σε όλα τα μεγέθη της και τις αποδόσεις της με την ευρωπαϊκή οικονομία. Γνωρίζετε όμως οι περισσότεροι εξ υμών -είστε οικονομολόγοι και μάλιστα διακεκριμένοι, της θεωρίας και της πράξης- πως η οικονομία κάθε χώρας της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης -κυρίως της ελληνικής σε σχέση με τις άλλες χώρες του Βορρά της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης- ακολουθεί διαφορετικούς κύκλους. Δεν μπορείτε, λοιπόν, να αξιολογείτε τα ίδια μεγέθη στις ίδιες χρονικές στιγμές. Διαφορετικά θα πρέπει να μας πείτε το παράδοξο της εκρηκτικής ανεργίας της Ισπανίας ή της έκρηξης της ανεργίας στην Πορτογαλία την προηγούμενη δεκαετία και τη σταδιακή τους κάμψη την αντίστοιχη πορεία των άλλων οικονομικών της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης.
Γνωρίζετε, λοιπόν, ότι η κάθε οικονομία έχει το δικό της κύκλο, στο τέλος του οποίου κλείνει με το κοινωνικό πλεόνασμα, δηλαδή, τη βελτίωση των εισοδημάτων των κοινωνικών πολιτικών και βεβαίως της απασχόλησης. Σ' αυτόν τον κύκλο είναι η Ελλάδα. 'Εχει μπροστά της, λοιπόν, μια δημιουργική τετραετία στην οποία έφθασε ο ελληνικός λαός με πολλές προσπάθειες και θυσίες και την καθοδήγηση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Σε αυτόν, λοιπόν, το μεγάλο αναπτυξιακό κύκλο θα θέλαμε τις θετικές και δημιουργικές σας προτάσεις και όχι την καταστροφολογία που δυστυχώς συνεχίζεται και μετά τις εκλογές.
Θα πω πολύ χαρακτηριστικά ορισμένους δείκτες που σχετικά προσδιορίζουν το θετικό κύκλο της ελληνικής οικονομίας.
Στον κύκλο, λοιπόν, της προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας έχουμε -θα το τονίσω αυτό- αύξηση οριακή της ανεργίας τα τελευταία χρόνια στον κύκλο προσαρμογής 1994-2000, αλλά ταυτοχρόνως έχουμε και αύξηση των εισοδημάτων.
Στον αντίστοιχο κύκλο προσαρμογής των ευρωπαϊκών οικονομιών και ιδιαίτερα των χωρών του νότου της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης -Ισπανία και Πορτογαλία και Ιταλία- έχουμε αύξηση και της ανεργίας με εκρηκτικές διαστάσεις σε Ισπανία και Πορτογαλία, αλλά και δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, κάτι που δεν παρατηρείται στην Ελλάδα. Αυτό αντανακλά την ορθότητα του μείγματος της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Είχαμε τη μεγάλη επιτυχία της εισόδου στην ΟΝΕ και ταυτόχρονα τη βελτίωση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, έστω και οριακή.
Βεβαίως τα τελευταία χρόνια είχαμε αύξηση της ανεργίας -αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς και το γνωρίζουμε καθημερινά- αλλά είχαμε και αύξηση της απασχόλησης στην Ελλάδα. Και μάλιστα οι δείκτες είναι δυσανάλογοι με τους αντίστοιχους δείκτες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης.
'Οπως πάλι η EUROSTAT αναφέρει στοιχεία που δεν αμφισβητούνται, η αύξηση της απασχόλησης την τελευταία περίοδο είναι 1,6 ετησίως. Ενώ στην δική σας περίοδο ήταν 0,6% ετησίως. Και την αντίστοιχη περίοδο στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση είναι 0,4%.
Τι σημαίνει όμως αυτό, κύριοι συνάδελφοι; Σημαίνει ότι στην Ελλάδα δημιουργούνται θέσεις απασχόλησης πολλαπλάσιες από εκείνες που δημιουργούνται στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, αλλά ταυτοχρόνως υπάρχει και μεγάλη προσφορά εργασίας, γιατί είναι πολλοί οι κρουνοί που τροφοδοτούν την ανεργία στην Ελλάδα. Είναι πρώτα απ'όλα το μέγα διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, ο εκτεταμένος πρωτογενής τομέας, που πολύ καλά γνωρίζετε ότι κάθε χρόνο τροφοδοτεί με 2% την ανεργία στη χώρα μας και θα συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια. Γι'αυτό χρειάζεται μια πολιτική τομών και διαρθρωτικών αλλαγών στην αγροτική οικονομία, μια πολιτική οικονομίας υπαίθρου για να κρατήσουμε νέους ανθρώπους στην περιφέρεια.
Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας ότι σε αυτήν την τετραετία, με αυτό το μεγάλο απόθεμα πόρων, με αυτές τις αναπτυξιακές υποδομές που έχουμε δημιουργήσει και ολοκληρώνουμε, και πρέπει να ελεγχθούμε για την ταχύτητα της ολοκλήρωσής τους, πρέπει να εργαστούμε ακόμα πιο σκληρά. Με σταθερή την οικονομία μας, το απέδειξε και η τελευταία πετρελαϊκή κρίση και η ραγδαία αύξηση του δολαρίου, πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε για τη νέα γενιά. Πρέπει να μπορούμε να την κοιτάμε κατάματα, τη νέα γενιά, και όχι να της τάζουμε απλώς με μεγαλόστομες κορώνες τον αυριανό παράδεισο. Δουλειά και περισσότερη αποτελεσματικότητα από όλους μας απαιτεί η νέα γενιά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Κωστόπουλος έχει το λόγο. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Φαίνεται, κύριε Πρόεδρε, ότι ζούμε σε άλλη χώρα από αυτή στην οποία ζει ο κ. Μαγκριώτης. Δεν κατάλαβα πού βρήκε αυτά τα νούμερα. 'Ακουσα μάλιστα για ευμάρεια, άκουσα για αύξηση των εισοδημάτων τα τελευταία χρόνια, ότι οι πολίτες ζουν σε υψηλά επίπεδα. Δεν πήρα όμως απάντηση πάνω στο θέμα που έθεσα, ότι δηλαδή το 1/3 περίπου του ελληνικού λαού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και αυτά είναι στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Μάλιστα το 17% των μισθωτών και το 66% των συνταξιούχων. Δεν μιλώ για τις άλλες κοινωνικές τάξεις των αγροτών και των μικρομεσαίων. Ούτε και για τους ανέργους.
'Εχω όμως μια απορία. Μας είπε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ότι η πορεία της οικονομίας είναι καλή. Βλέπω πράγματι μια αύξηση του ΑΕΠ αρκετά ικανοποιητική, που είναι όμως σε μεγέθη χαμηλότερα απ' ότι στις μισές ευρωπαϊκές χώρες. Δεν μου εξηγούν όμως πώς, ενώ έχουμε αύξηση 4% του ΑΕΠ, ταυτόχρονα έχουμε και αύξηση της ανεργίας. Αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που μπορεί μάλιστα να γραφεί και στο βιβλίο Γκίνες. Πώς είναι δυνατόν σε τούτο τον τόπο να έχουμε αύξηση της απασχόλησης και ταυτόχρονα ο δείκτης της ανεργίας να ανεβαίνει στο 11,9% το 2000. Βεβαίως οι αριθμοί έχουν διάφορες οπτικές γωνίες. Εγώ όμως δεν θέλω να τους βλέπω από γωνία που με βολεύει. Ακολουθώ την ευθεία. Και ως εκ τούτου σας λέγω ότι δεν μας ικανοποιήσατε, κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε του ΠΑΣΟΚ. Αυτά που μας είπατε αποτελούν κυβερνητικές κορώνες και δεν δίνουν καμία απάντηση στην τοποθέτησή μας.
Κύριε Πάχτα, διαβάζω κάθε μέρα στις εφημερίδες για τα δεκαεπτάμισι τρισεκατομμύρια του Γ' Κοινοτικού Πλαίσιου Στήριξης. Μάλιστα χθες στην εφημερίδα είδα να λέτε ότι ζητούνται επενδυτές για να τοποθετηθούν.
Να βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους γιατί εγώ δεν τα καταλαβαίνω. Δεκαεπτάμισι λοιπόν τρισεκατομμύρια -αν και πότε- θα είναι μαζί με την εθνική συμμετοχή και με συμμετοχές ιδιωτών. Εγώ ξέρω ότι δεν έχουμε πάνω από είκοσι δύο ή είσοκι τρία -δεν ξέρω ακριβώς πόσαδισεκατομμύρια ευρώ. Αν τα πολλαπλασιάσουμε επί 340,75...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Πόσα είπατε;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λέγω ότι είναι είκοσι δύο ή είκοσι τρία δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν μπορώ να καταλάβω πως τα επτάμισι τρισεκατομμύρια γίνονται δεκαεπτάμισι και ζαλίζουμε έτσι τον ελληνικό λαό. Εγώ θέλω να μου πείτε πόσα είναι τα δωρεάν χρήματα που θα πάρουμε από την Ευρώπη, που ενέκρινε η Ευρωπαϊκή 'Ενωση για την Ελλάδα.
Εδώ θα κάνω και μια παρένθεση. Πάψτε να θριαμβολογείτε ότι αυτά είναι απόρροια ενεργειών του κ. Σημίτη. Δεν είναι σημερινό φαινόμενο η Ευρωπαϊκή 'Ενωση. Είναι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης προκειμένου να ενισχυθούν οι περιοχές που έχουν ανάγκη ενισχύσεως. Συνεπώς δεν νομίζω ότι με το να λέμε ότι θα πάρουμε δεκαεπτάμισι τρισεκατομμύρια και να θριαμβολογούμε υπέρ του κ. Σημίτη, είμαστε σε υψηλό πολιτικό επίπεδο. 'Ενα δεύτερο στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι το θέμα της ανταγωνιστικότητας. Σας άκουσα με μεγάλη προσοχή πάνω σε αυτό το θέμα. Εγώ δεν μπορώ να κρίνω διαφορετικά την ανταγωνιστικότητα παρά μόνο σε επίπεδο εισαγωγών-εξαγωγών. Πράγματι έχω ετοιμάσει ένα άρθρο μου και αυτές τις ημέρες είμαι έτοιμος να το δώσω σε κάποια εφημερίδα για δημοσίευση.
Οι εισαγωγές το 1993 ήταν της τάξεως των είκοσι δυόμισι τρισεκατομμυρίων δραχμών όταν παραλάβατε την κυβέρνηση. Οι εξαγωγές μας ήταν της τάξεως των δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων περίπου. Πέρασαν επτά χρόνια από τότε. Μάλιστα κάποιος -δεν ξέρω αν ήσασταν εσείς, κύριε Υπουργέ ή ο κ. Μαγκριώτης- μίλησε για αύξηση των εξαγωγών. Οι εξαγωγές παρέμειναν και το 1999 αλλά και το 2000 που έχουμε αποτελέσματα, στα ίδια επίπεδα του 1993 και οι εισαγωγές μας αυξήθηκαν κατά 30%-35%.
Κινούμεθα σε επίπεδο είκοσι εννέα δισεκατομμυρίων δολαρίων περίπου. Αυτά είναι στατιστικά στοιχεία της δικής σας Κυβέρνησης. Πώς είναι δυνατόν να μην ανεβαίνει η ανεργία, όταν η ανταγωνιστικότητα πάει κατά διαβόλου; 'Ομως, κύριε Υφυπουργέ, πρέπει να πω και κάτι άλλο. Σας άκουσα που είπατε Εμπορική Τράπεζα, CREDIT AGRICOLE. Καλά, δεν είπε κανένας ότι δεν ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά, όχι μας ήλθε και η CREDIT AGRI COLE στην Ελλάδα και μας άλλαξε το τραπεζικό επίπεδο. Πήρε 6,7% του Μ. Κεφαλαίου της Εταιρείας και δε νομίζω ότι έχει ακόμη πάρει και δικαίωμα να έχει μέλος στο διοικητικό συμβούλιο της Εμπορικής Τράπεζας. Τα υπόλοιπα, όπως διάβαζα χθες, είναι μάλλον ευχές του κυρίου Προέδρου, του καινούριου Προέδρου της Εμπορικής Τράπεζας.
Ας έρθουμε τώρα στο γενικότερο θέμα του εκσυγχρονισμού της οικονομίας. Δεν είπατε τίποτε, κύριε Υπουργέ. Επαναλάβατε τις μετοχοποιήσεις τις οποίες κάνατε και μας λέτε ότι θα κάνετε και άλλες σε κάποιους μήνες, σε τρεις μήνες, σε πέντε μήνες. Δεν αρνείται κανένας ότι οι μετοχοποιήσεις φέρνουν κάποιο ρευστό. Πουλάμε κρατική περιουσία και τη μετατρέπουμε σε ρευστό. Καλύπτουμε κάποια ελλείμματα και κάποιο τμήμα του δημοσίου χρέους. Γιατί, από ό,τι βλέπω, αφού είχατε υποσχεθεί ότι θα πηγαίνανε τα χρήματα για εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, δεν πάνε. 'Ολα σχεδόν στο δημόσιο χρέος θα πάνε. Αλλά ερωτώ: Είναι λύση η μετοχοποίηση; Μήπως, δηλαδή, ο στόχος που επιδιώκουμε, ο εκσυγχρονισμός της επιχείρησης με καινούριο μάνατζμεντ δεν έρχεται γιατί εξακολουθούν οι κρατικοί υπάλληλοί σας να διαφεντεύουν τις επιχειρήσεις; Μήπως αυτό που κάνουμε το πούλημα, ξαναδημιουργείται το δημόσιο χρέος; Διότι πάλι είναι δημόσιες αυτές οι επιχειρήσεις. Με το μάνατζμεντ το κρατικό, το κομματικό, θα αυξηθεί το δημόσιο χρέος. Αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός που επιδιώκετε της ελληνικής οικονομίας; Μιλήσατε και σας άκουσα να λέτε, ότι ο ΟΑΕΔ, με χρήματα πάντοτε βέβαια κατά κανόνα της Ευρώπης απορροφά την ανεργία, εκπαιδεύει ανέργους κλπ. Μα, κύριε Υφυπουργέ, κανένας δεν θα είχε αντίρρηση -και δεν έχει- αυτό το περίφημο θέμα της παιδείας, της επαγγελματικής κατάρτισης να γινόταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Στη μέση εκπαίδευση νομίζω ότι έχετε πλήρως αποτύχει η ανωτάτη εκπαίδευση εξακολουθεί να παράγει επιστήμονες που δε χρειάζεται η ελληνική οικονομία. Στην τεχνική εκπαίδευση, διάβαζα προ ημερών, ότι στην Καβάλα βγάζουμε ειδικούς περί την εξαγωγή των πετρελαίων ότι δεν λειτουργεί πλέον ο Πρίνος και δεν βγάζει πετρέλαιο. Δηλαδή, αντί να κάνετε μια σωστή κατανομή των αυριανών επιστημόνων και των στελεχών που έχουμε ανάγκη στην επαγγελματική εκπαίδευση, μας έχετε, θα το πω έτσι όπως το λέει ο λαός, "φλομώσει" με τα σεμινάρια του ΟΑΕΔ που συνήθως, κατά κανόνα δε βγάζει, δεν εκπαιδεύει, απλώς βολεύει κάποιους φίλους επιχειρηματίες. Εκμεταλλευτήκατε κατά κόρον, και χαίρομαι διότι ο κ. Αλογοσκούφης το τόνισε κατά κόρον, αλλά θα το πω και εγώ την ελπίδα των νέων ανθρώπων υπογράφοντάς τους τις εντεκάμηνες συμβάσεις οι οποίες λήγουν. Και ξέρετε τι κακό κάνατε στα νιάτα, τα εκμεταλλευτήκατε προεκλογικά και σήμερα έρχονται και μας ρωτάνε τι θα γίνει με αυτές τις συμβάσεις.
Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, να μιλάμε ότι είναι δυνατόν να απορροφηθεί η ανεργία μέσα από κάποια επαγγελματικά σεμινάρια. Γι'αυτήν, για τη μείωση της ανεργίας για την οποία δεν απαντήσατε, λέτε ότι για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα πετύχετε μείωση κατά τριακόσιες χιλιάδες γιατί θα δώσετε τριακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις. Και σας είπα, λόγω της εισδοχής αντίστοιχων τριακοσίων χιλιάδων ανέργων πάλι το 2004, που θα έχει απορροφηθεί το 70%-80% του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και θα έχουν γίνει τα ολυμπιακά έργα θα έχετε πεντακόσιες χιλιάδες ανέργους. Αυτοί οι πεντακόσιες χιλιάδες άνεργοι που θα μείνουν, τι θα κάνουν; Τα χρόνια θα περνάνε δεν θα είναι πλέον νέοι, αλλά θα είναι μεσήλικες, τι προβλέπετε γι'αυτούς; 'Εχετε κάποια λύση; Γιατί δεν απαντήσατε στο ερώτημα; Δεν είπατε τίποτε για την αγροτιά. Ο κύριος Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος λέει ότι γίνεται, 2% μείωση της αγροτιάς κάθε χρόνο. Μα, αν πάμε έτσι, κύριε συνάδελφε, με 2% μείωση κάθε χρόνο, έπρεπε να έχει μηδενιστεί η αγροτιά. Και δεν έχει μηδενιστεί. Στον τομέα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καμία αλλαγή. Στον τομέα των διαρθρωτικών αλλαγών μόνον μετοχοποιήσεις. Στον τομέα της απελευθέρωσης της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών και των μεταφορών, επειδή πιέζεσθε από την Ευρώπη και την ΟΝΕ, πιθανόν κάτι να κάνετε, αλλά με καθυστέρηση ετών. Αποτέλεσμα και επιμένω σ'αυτό θεωρώ ότι οι απαντήσεις δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικές. Εάν απόψε μας έβλεπαν τα νιάτα της Ελλάδος, πρέπει να σας πω ότι θα παίρνατε πολύ κακό βαθμό.
Καμία απάντηση για το μέλλον αυτών των παιδιών με καμία ουσιαστική καινοτομία στον τομέα της ανεργίας. Βαδίζετε όπως βαδίζατε και φέρνετε την ευθύνη -και θα το φέρνετε- και ιστορικά το γεγονός ότι οι νέοι της Ελλάδος δεν έχουν προοπτική ανεύρεσης εργασίας. Και δεν έχουν προοπτική δημιουργίας οικογένειας και η Ελλάδα πηγαίνει επί των ημερών σας από το κακό στο χειρότερο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Αδάμ Ρεγκούζας, Βουλευτής Β' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης, έχει το λόγο.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Κύριοι συνάδελφοι, είναι πάγια τακτική της Κυβέρνησης, όταν ή δεν μπορεί να απαντήσει ή δεν έχει να πει τίποτα, να αρχίζει τη θολοκουλτούρα, την αμπελοφιλοσοφία και στο τέλος να μη βγαίνει τίποτα. Είπαμε τόσα πράγματα για ένα τόσο σημαντικό θέμα και δεν ακούστηκε κάτι συγκεκριμένο. Ταυτόχρονα θα ξεχάσουμε εδώ μέσα και τις οικονομικές έννοιες που ξέρουμε, που έχουμε μάθει στα πανεπιστήμια γιατί πράγματι -χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν- ορισμένες έννοιες της οικονομίας αντιμετωπίζονται εγκυκλοπαιδικά από ορισμένους ανθρώπους και στη Βουλή και στην πολιτική θα έλεγα.
Μιλάμε για το ρυθμό ανάπτυξης. Το ανέφερε ο κ. Κωστόπουλος, αλλά δεν το είπε απολύτα κατανοητά. Ο ρυθμός ανάπτυξης επηρεάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την απορρόφηση των κοινοτικών πόρων. 'Οταν ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας βρισκόταν στο τρία και κάτι, το 2% προερχόταν από τους κοινοτικούς πόρους. Εάν πράγματι αξιοποιήσαμε όλα τα ποσά που μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε, μπορούσε να αυξηθεί ακόμα περισσότερο ο ρυθμός ανάπτυξης κατά δύο μονάδες, δηλαδή να πάει πέντε και κάτι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αναπτύχθηκε η οικονομία. Είναι ένα πρόσκαιρο φαινόμενο με το οποίο ναι μεν έρχονται τα χρήματα μέσα στην Ελλάδα, αλλά εάν δεν διοχετευθούν σε παραγωγικές δραστηριότητες για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ανάπτυξης της οικονομίας, τουτέστιν μείωση της ανεργίας, τότε βρισκόμαστε στη σωστή κατεύθυνση. Μην επαίρεται, λοιπόν, η Κυβέρνηση και λέει ότι θα φθάσουμε στο 5,1 το ρυθμό ανάπτυξης και ταυτόχρονα θεωρεί ότι έχει λύσει το πρόβλημα της οικονομίας.
Η φιλοσοφία που έχει η Κυβέρνηση γενικά για την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων φάνηκε απόψε από την αναφορά που έκανε ο Υπουργός. Είπε: "Τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις". Μα τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις σας ενδιαφέρουν μόνο για να θεραπεύσετε το πρόσκαιρο δημοσιονομικό πρόβλημα; Δεν σας ενδιαφέρει η ιστορία της ανάπτυξης; Δεν σας ενδιαφέρουν οι ρυθμοί στην οικονομία; Μόνο έτσι στενά με μονοκονδυλιές ή όπως κάνατε παραδείγματος χάρη με την ονομαστική σύγκλιση για να πετύχουμε να μπούμε στην ΟΝΕ συνεχίζετε ακόμα και σήμερα; Ακούστηκαν πολύ ωραία πράγματα σήμερα. Είπε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ.: "Νέα επιχειρηματική κουλτούρα". Και πραγματικά εγώ δεν καταλαβαίνω. Η νέα επιχειρηματική κουλτούρα είναι η παράδοση άνευ όρων στα ορισμένα, στα λίγα κέντρα που λυμαίνονται αυτόν τον τόπο και όχι στη συνολική ανάπτυξη της οικονομίας με κοινωνική ευαισθησία για τη θεραπεία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι άνεργοι άνθρωποι σήμερα; Τι απαντήσεις δίνετε σε αυτούς τους ανθρώπους σήμερα μέσα εδώ στο Κοινοβούλιο; Απαντήσεις είναι αυτές ότι, δηλαδή, θα αυξηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης ή η νέα επιχειρηματική κουλτούρα; Δηλαδή ποιοι; Οι μεγάλοι; Αυτή είναι η πολιτική της Κυβέρνησης; Ακούστηκαν και άλλα ωραία πράγματα: Διαρθρωτικές αλλαγές. Γίνεται, λέει, ένα σύνολο, ένα πλέγμα διαρθρωτικών αλλαγών στην οικονομία. Στο φορολογικό σύστημα δεν κάνατε παρέμβαση. Στη Δημόσια Διοίκηση δεν κάνατε. Στο χρηματιστήριο πάμε από το κακό στο χειρότερο. Στο πιστωτικό σύστημα καμία παρέμβαση. Ποιες είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές δηλαδή; Ποια είναι η αλλαγή της φιλοσοφίας; Μίλησε μάλιστα ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και για θατσερισμό. Μα ο θατσερισμός πράγματι ως προπαγάνδα κυκλοφορούσε και ελέγετο και ήταν πολύ της μόδας στη δεκαετία του 1980 και 1990. Σήμερα έχετε ξεπεράσει το θατσερισμό, αλλά δεν εισπράττετε ούτε τα αποτελέσματα του θατσερισμού που εισέπραξε η Θάτσερ στη Μεγάλη Βρετανία εκείνη την εποχή. Και ταυτόχρονα οι προσχηματικές κουβέντες ότι, δηλαδή, πρέπει να πάμε όλοι μαζί. Σε ποια πολιτική να πάμε όλοι μαζί; Να προσχωρήσουμε, δηλαδή, στο πουθενά που οδηγείτε τη χώρα εσείς; Ταυτόχρονα δεν μπορεί να ακούγονται τέτοια πράγματα εδώ μέσα ότι, δηλαδή, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν άλλη πολιτική και εμείς δεν μπορούμε να συγκριθούμε γιατί οι δείκτες δεν συγκρίνονται. Μα η τάση που έχει η ανεργία στη χώρα μας -που είναι ανοδική και είναι η μοναδική προς τα πάνω- δεν συγκρίνεται με την τάση της ανεργίας που υπάρχει στις άλλες χώρες; Πραγματικά μη συνεχίσετε αυτήν την τακτική γιατί θα μας κάνετε να ξεχάσουμε και τις βασικές αρχές της οικονομίας που διδαχθήκαμε στα πανεπιστήμια.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Πάχτας έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε αρκετά από αυτά που οι κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησαν να αναδείξουν ως κριτική απέναντι στην Κυβέρνηση. Και νομίζω ότι εάν παρακολουθήσουν και αυτοί με προσοχή, όπως τους παρακολουθήσαμε και εμείς, ίσως να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε κάποια συμφωνία, γιατί πρέπει να μιλήσουμε επιτέλους σε αυτήν την Αίθουσα βάσει κάποιων πραγματικών μεγεθών.
Αναφέρθηκαν οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας και τόνισαν με έμφαση ότι δεν υπάρχει ανάπτυξη στη χώρα. 'Ηταν έκφραση που χρησιμοποίησαν. "Δεν έχουμε ανάπτυξη" ήταν η φράση σας.
'Εχω εδώ τα απολογιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης -και νομίζω ότι τα είχατε και εσείς στα χέρια σας προηγουμένως, όταν μιλούσατε- και θέλω να τονίσω τα εξής: Πρώτον, πως σε ό,τι αφορά τους ρυθμούς μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας, σε ό,τι αφορά τους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας, είμαστε μπροστά από εννέα χώρες στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Ναι, κύριε Υπουργέ, αλλά...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Ναι, αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχει αντίρρηση γι' αυτό και από την άλλη να λέτε ότι δεν υπάρχει ανάπτυξη στην Ελλάδα. Είμαστε μπροστά από το Βέλγιο, είμαστε μπροστά από τη Δανία, τη Γερμανία...
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Σε ποια περίοδο αναφέρεσθε;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Μιλάω για το 1999-2000, για τη σημερινή εποχή.
...την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Αυστρία, την Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Μιλάτε σε περίοδο μακρόχρονη. Η ανάπτυξη μετριέται σε μακρόχρονη περίοδο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): 'Εχουμε την ίδια επίδοση με τη Σουηδία και είμαστε πίσω από τέσσερις χώρες. Την Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία και την Φιλανδία. Και είμαστε σαφώς πάνω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης σήμερα.
Επαναλαμβάνω ότι είμαστε η μόνη χώρα που οδηγήθηκε στη Ζώνη του ΕΥΡΩ υλοποιώντας τα κριτήρια σύγκλισης στα οικονομικά με ταυτόχρονη πραγματική σύγκλιση. Γιατί εάν σήμερα είμαστε πάνω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, είναι γιατί προχωρήσαμε την ανάπτυξη γρηγορότερα από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, άρα συγκλίναμε και στον τομέα αυτό με την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, σε όλους τους τομείς.
Θέλω, επίσης, να τονίσω ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης που σήμερα έχει η χώρα είναι τετραπλάσιοι των ρυθμών ανάπτυξης της δεκαετίας του '80 και οκταπλάσιοι των ρυθμών ανάπτυξης που είχαμε διασφαλίσει κατά την τετραετία '89-'93. Ποιον θέλετε να πείσετε; Και αν έχετε μαγικές συνταγές, γιατί δεν τις υλοποιήσατε τότε που κυβερνούσατε;
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Αφήστε τους συμψηφισμούς, κύριε Υπουργέ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Εγώ δεν σας διέκοψα, κύριε συνάδελφε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Μη με φέρνετε σε δύσκολη θέση, κύριε συνάδελφε, και κάνει παρατηρήσεις ο κύριος Υπουργός αντί για μένα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Προχωρήσατε σε ένα επόμενο σημείο. "Δεν προχωρούν οι διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα". "Δεν προχωράει η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με αποφασιστικότητα αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές".
Θα ήθελα κατ' αρχήν να τονίσω ότι εάν έχουμε φθάσει σήμερα σε ρυθμούς ανάπτυξης 4%, εάν μπορούμε του χρόνου να πρεσβεύουμε σε ρυθμούς ανάπτυξης 5,1%, αυτό οφείλεται και στις διαρθρωτικές αλλαγές που προχωρήσαμε εμείς ως Κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια.
Και θέλω να καταθέσω τον πίνακα, για να γίνει κατανοητό το τι έγινε την τελευταία διετία και το πώς μέσα από την υλοποίηση του συνόλου των δεσμεύσεών μας εδώ στο ελληνικό Κοινοβούλιο για το με ποιες επιχειρήσεις θα προχωρήσουμε τις αποκρατικοποιήσεις, τις μετοχοποιήσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, έχουν εισρεύσει τα τελευταία δύο χρόνια στα ταμεία του ελληνικού κράτους για εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, αλλά και για τη μείωση του δημόσιου χρέους ταυτόχρονα, 2,181 τρισεκατομμύρια δραχμές. Δύο χιλιάδες εκατόν ογδόντα ένα δισεκατομμύρια είναι το αποτέλεσμα της επιτυχούς πολιτικής μας τη διετία που μας πέρασε.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Χρήστος Πάχτας καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος έχει ως εξής: (Ο σχετικός πίνακας υπάρχει στο τεύχος των Πρακτικών της Βουλής).
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Επίσης, τόνισα -και αυτό κατατίθεται στον πίνακα που σας έχω επισυνάψει και το τόνισα και στην πρωτολογία μου- ότι θα ξεπεράσουμε το στόχο που έχουμε θέσει στον προϋπολογισμό του 2000 με τις περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις και μετοχοποιήσεις που προχωρούμε των οκτακοσίων δισεκατομμυρίων δραχμών. 'Ετσι για να απαντήσω συνολικά σ' αυτήν την ενότητα, θέλω να επισημάνω ότι προχωρούμε προς την κατεύθυνση αυτή. Το κράτος σταδιακά θα αποσυρθεί από την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών και θέλουμε να αποτελέσει το κράτος στρατηγείο που θα διαμορφώνει το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα, των επιχειρήσεων.
Κύριος στόχος μας είναι η διασφάλιση κανόνων ίσου ανταγωνισμού μεταξύ των παραγωγικών μονάδων. Και ζητούμε την παρουσία των παραγωγικών μονάδων σ' αυτόν τον ανταγωνισμό, γιατί θέλουμε να διασφαλίσουμε και τη διαφάνεια αλλά και την ελεύθερη πρόσβαση στην παραγωγή και τη διάθεση αγαθών και υπηρεσιών.
Θέλω να τονίσω επίσης, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, ότι υπάρχει μία τεράστια διαφορά, μία σημαντική διαφορά από τις διαρθρωτικές αλλαγές που προχωρούμε σήμερα εμείς και από αυτές που προσπαθήσατε ανεπιτυχώς να προχωρήσετε κατά τη διάρκεια της δικής σας τετραετίας, γιατί υπάρχει ιστορία σ' αυτήν τη χώρα. Να θυμηθούμε την πολιτική σας στα ναυπηγεία της χώρας; Να θυμηθούμε την πολιτική σας στα μεγάλα μεταλλευτικά κέντρα της χώρας, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς αποτελεσματικότητα; Να θυμηθούμε την πολιτική σας στον ΟΤΕ, όταν η Νέα Δημοκρατία το '93 πουλούσε το 35% αυτού του Οργανισμού έναντι τριακοσίων δισεκατομμυρίων δραχμών; 'Αρα, ουσιαστικά μία συνολική αποτίμηση της τάξεως των εννιακοσίων δισεκατομμυρίων δραχμών, όταν σήμερα εμείς με την Κυβέρνησή μας, την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προχωρήσαμε με μέθοδο, με σχέδιο, με πρόγραμμα και πετύχαμε αποτελέσματα που ανέβασαν την αξία του ΟΤΕ σε επίπεδο πάνω από τα τρεις χιλιάδες δισεκατομμύρια, πάνω από τα τρία τρισεκατομμύρια δραχμές; Και δημιουργήσαμε ταυτόχρονα συνθήκες εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης των τηλεπικοινωνιών στη χώρα μας. Να μην επαναλάβω αυτά που ο κ. Μαγκριώτης προηγουμένως ανέφερε για τον αποκλεισμό του ΟΤΕ από τη συμμετοχή στη νέα αγορά της κινητής τηλεφωνίας. Θέλω στο σημείο αυτό να πω κάτι ακόμα. Εμείς προχωρούμε τις διαρθρωτικές αλλαγές με λύσεις διαφανείς και αποτελεσματικές. Στηριζόμαστε στην κοινωνική συναίνεση. Αναζητούμε και έχουμε την κοινωνική αποδοχή. Ξέρουμε τι μπορούσε να αποδεχθεί καλύτερα η κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια μετά τη δική σας αποτυχημένη προσπάθεια, γιατί δώσατε λάθος μήνυμα στην οικονομία και στην κοινωνία.
Θέλαμε, λοιπόν, να εξασφαλίσουμε τη συναίνεση και πήραμε μέτρα με ωριμότητα αποδοχής κοινωνίας και δεν μπορούσαμε βεβαίως να ανοίξουμε όλα τα μέτωπα ταυτόχρονα. Το καθένα θα έρθει στην ώρα του.
Σήμερα πιστεύω ότι έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε και πιο γρήγορα και πιο πέρα, γιατί σήμερα δημιουργήθηκε μία νέα αντίληψη στην κοινωνία. Διαμορφώσαμε μία νέα κουλτούρα, διαμορφώσαμε μία νέα συνείδηση, ότι πράγματι αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι χρήσιμες για την οικονομία, τονώνουν την ανταγωνιστικότητα, βελτιώνουν την παραγωγικότητα της χώρας.
Νομίζω ότι αυτή η αλλαγή της νοοτροπίας είναι η πιο μεγάλη κατάκτηση που μπορέσαμε να προσφέρουμε για την από εδώ και πέρα πορεία των διαρθρωτικών αλλαγών στη χώρα μας. 'Ηταν μία ήπια προσαρμογή στον τομέα αυτών των διαρθρωτικών αλλαγών. Σήμερα το πεδίο είναι πολύ πιο ώριμο Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι, για να μου απαντήσετε, εάν είναι εύκολο. Γνωρίζετε κάποια άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης που είχε μεγαλύτερη επιτυχία από την Ελλάδα, που είχε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα υλοποιήσει αυτούς τους πόρους, αυτές τις κινήσεις, με συναίνεση, με πρόγραμμα, με κοινωνική συνοχή; Δεν θέλω να θυμίσω ότι έπεσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας λόγω της αδιαφάνειας στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Οι κύριοι συνάδελφοι, μίλησαν για το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
'Εβαλε ένα θέμα ο κεντρικός εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας: ποιοι είναι τελικά οι πόροι του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υφυπουργού) Ο Κοινοβουλευτικός Eκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ζήτησε κάποιες απαντήσεις σ' αυτά τα θέματα που τέθηκαν για την ιδιαίτερη αρμοδιότητα που έχει και θέλω να δώσω απαντήσεις αμέσως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Σε ό,τι αφορά το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κύριε Πρόεδρε...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Είχε δικαίωμα να μιλήσει δεκαπέντε λεπτά κατά τον Κανονισμό της Βουλής, του έδωσα δέκα και το σέβεται και με το παραπάνω. Και το Προεδρείο το σέβεται.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Κατά τον Κανονισμό της Βουλής, κύριε συνάδελφε, έχω δεκαπέντε λεπτά χρόνο ομιλίας. 'Εχω άλλα έξι λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): 'Εδωσα πέντε λεπτά λιγότερο στον κύριο Υπουργό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Αυτά δεν μετράνε, κύριε Πρόεδρε.
Σε ό,τι αφορά τους πόρους της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης η κοινοτική συμμετοχή είναι της τάξης των 25 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σημαίνει ότι είναι 9 τρισεκατομύρια δραχμές, ισοτιμία με την οποία μπαίνουμε στη Ζώνη του ΕΥΡΩ. Αυτή είναι η κοινοτική συμμετοχή, πολλαπλάσια αυτής που δεχθήκαμε κατά τη διάρκεια του πακέτου...
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: (Δεν ακούστηκε).
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): 'Οχι, είναι 25,33, αλλά μη μείνουμε σε αυτό.
Πρέπει επίσης να γνωρίζετε ότι δίπλα στους πόρους της κοινοτικής συμμετοχής λόγω της αρχής της προσθετικότητας οφείλει η ελληνική κυβέρνηση και το κάθε κράτος-μέλος να συνεισφέρει με δημόσια δαπάνη. Αυτό γίνεται σε κάθε κοινοτικό πλαίσιο στήριξης. Αυτή η δημόσια δαπάνη συζητήθηκε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή 'Ενωση και έκλεισε με την έγκριση του κοινοτικού πλαισίου στήριξης. Αυτή περιλαμβάνει κατ'αρχήν το περιεχόμενο της δράσης στους στρατηγικούς άξονες, τις διατάξεις εφαρμογής, τα μέσα και τα εργαλεία με τα οποία θα υλοποιήσουμε το πρόγραμμά μας και τους πόρους. Μέρος των πόρων είναι και η εθνική συμμετοχή, η δημόσια κυβερνητική. Το κλείσιμο λοιπόν της διαπραγμάτευσης με την Ευρωπαϊκή 'Ενωση είναι 17,5 τρισεκατομμύρια, γιατί η Ευρωπαϊκή 'Ενωση δεν θέλει να χρηματοδοτήσει, παραδείγματος χάρη, δράσεις που θα φέρουν έσοδα πάνω από το 50%. Το υπόλοιπο 50% θα το βάλουμε εμείς.
Τώρα μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερη ιδιωτική συμμετοχή. Από τα δύο θα περάσουμε στα 3,8 τρισεκατομμύρια. Θα έχουμε επίσης και τη δημόσια εθνική συμμετοχή μεγαλύτερη. Κατ'αρχήν μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερη ιδιωτική συμμετοχή και προσβλέπουμε στα 3,8 τρισεκτομμύρια, διότι υπάρχει ένα άλλο τοπίο στην οικονομία, έχουμε δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια ένα άλλο οικονομικό περιβάλλον που μπορεί να προσελκύσει ντόπια και ξένα κεφάλαια και ταυτόχρονα οι ρυθμοί ανάπτυξης που δημιουργήσαμε με τις διαρθρωτικές αλλαγές και με το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης έχουν δώσει τη δυνατότητα της δημιουργίας ενός πλεονάσματος, για να χρησιμοποιήσουμε, και την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας μας. 'Ετσι μπορούμε λοιπόν πιο άνετα τώρα να βρούμε και τη δημόσια συμμετοχή μας την εθνική αλλά και την ιδιωτική. Αν είναι επιτυχία της Ελλάδας ή της Ευρώπης; Είναι και των δύο, κύριοι συνάδελφοι. Είναι επιτυχία και της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, γιατί αυξάνει σημαντικά τους πόρους στην Ελλάδα, γιατί προσδιορίζει και επικυρώνει τις πολιτικές κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης που όλοι αναζητούμε και το επικροτούμε αλλά είναι και μια επιτυχία της Ελλάδας, γιατί θέλω, κύριοι συνάδελφοι, να θυμηθείτε λίγο πριν πάμε στο Βερολίνο στις 24 και 25 Μαρτίου 1999 τι επικρατούσε στην Ελλάδα, τι επικρατούσε κατά τη διάρκεια της αυστριακής προεδρίας και τι επικρατούσε κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας και αν υπήρχαν συνάδελφοι που πίστευαν ότι θα μπορούσαμε να έχουμε Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και μάλιστα τέτοιου μεγέθους.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μην το λέτε αυτό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Ελάχιστοι το πίστευαν. Να θυμήσουμε τις δηλώσεις της Νέας Δημοκρατίας;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμάστε τις δικές μας δηλώσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Θέλω να τονίσω λοιπόν ότι ήταν και μία εθνική επιτυχία, γιατί δεν μας χαρίστηκαν τα χρήματα αυτά.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν πετύχατε...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Δόθηκαν σκληρές μάχες, έγιναν σκληρές διαπραγματεύσεις σε επίπεδο Πρωθυπουργών και δημιουργήσαμε συμμαχίες, κύριοι συνάδελφοι. Το λόμπι των χωρών συνοχής ξεκίνησε εδώ στην Αθήνα την 'Ανοιξη του 1997 όταν κλήθηκαν οι ομόλογοί μου της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας στον Αστέρα της Βουλιαγμένης. Μείναμε δύο εικοσιτετράωρα κλεισμένοι εκεί μέσα για να διαμορφώσουμε τη στρατηγική μας για τα επόμενα χρόνια. Συνεχίστηκαν αυτά στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και στην Ιρλανδία.
Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν και πρέπει να επικροτήσουμε αυτήν την επιτυχία και της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης αλλά και της χώρας μας.
Μιλήσατε για το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και είπατε ότι χρειάζονται κάποιες εκατοντάδες τζίροι για να ολοκληρωθεί. Πρέπει να τονίσουμε το εξής. Στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων...
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για το 80%.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων χρηματοδοτεί το σύνολο των συγχρηματοδοτούμενων έργων και δράσεων. Δηλαδή και το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και το πρώτο ταμείο συνοχής και οι κοινοτικές πρωτοβουλίες και όλες εκείνες οι πολιτικές, που δεν είναι καν στα διαρθρωτικά ταμεία, έχουν να κάνουν με τις συγχρηματοδοτούμενες δράσεις. Για όλες αυτές τις δράσεις, αλλά ταυτόχρονα και για τις μη επιλέξιμες δαπάνες για τα λειτουργικά των ανωνύμων εταιρειών, της Εγνατίας, του Κτηματολογίου, της ΕΡΓΟΣΕ, που δεν πληρώνονται από τα διαρθρωτικά ταμεία, χρειαζόμαστε για τη διετία 2000-2001 το ποσό που αναφέρατε στην ομιλία σας. Είναι για όλες αυτές τις δράσεις. Και είναι μια σειρά από πολλαπλές δράσεις.
Για το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης θα ήθελα να τονίσω ότι το 1999 έκλεισε στο 78,5%, λίγο πιο κάτω από το 80% με ρυθμούς απορρόφησης 18,5%. Καταλαβαίνετε ότι με αυτούς τους ρυθμούς πρακτικά το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ολοκληρώνεται το 2000, ένα χρόνο πριν απο την καταλυτική ημερομηνία του 2001. Δεν χάθηκε ούτε ένα ευρώ ούτε μια δραχμή. Και να θυμηθούμε τι λέγατε και γι'αυτά κάποτε, κύριε συνάδελφε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: 'Οχι και να θυμηθούμε!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Θα ήθελα δύο πράγματα να τονίσω σε ό,τι αφορά την αμοιβή εργασίας στη χώρα. Αν θέλετε, μπορώ να καταθέσω τους πίνακες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης.
Η απώλεια των εισοδημάτων των εργαζομένων το διάστημα '90-'93 ήταν συνολικά της τάξεως του 13% όταν στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση υπήρχε αύξηση της τάξεως του 6,3%. Αντίστοιχα στην τετραετία '94-'98 είχαμε μιά αύξηση κατά 11,8% όταν στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση υπήρχε μια αύξηση μόνο κατά 2,2%. Αυτό για να μιλάμε για την αμοιβή εργασίας με αριθμούς και στοιχεία, που νομίζω ότι είναι κοινά αποδεκτά απ'όλους.
Μια που είμαι στο σημείο αυτό, θέλω να τονίσω με μια φράση ότι ο μέσος πραγματικός μισθός την περίοδο '90-'93 στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 2,4% -ήταν αρνητικός- ενώ την περίοδο '94-'00 ο μέσος ετήσιος ρυθμός είναι 1,9%. Δηλαδή κάθε χρόνο αυξάνεται κατά μέσο όρο 1,9%. Από αρνητικό τον βελτιώσαμε και τον κάναμε θετικό. 'Εχουμε δρόμο να διαβούμε για τη βελτίωση των εισοδημάτων, αλλά τουλάχιστον είμαστε σε μια θετική, ανοδική πορεία.
Σε ό,τι αφορά τη συνολική απασχοληση, γιατί και εδώ πάλι αναφερθήκατε, θα ήθελα να καταθέσω επίσης δύο αριθμούς, που είναι στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Την περίοδο '90-'93 είχαμε μια συνολική απασχόληση με μέσο ετήσιο ρυθμό 0,4%. Αυτός ήταν ο ρυθμός αύξησης της απασχόλησης κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία. Αντίστοιχα ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης το '94-'99 ήταν 1,1%, δηλαδή τριπλάσιος από το δικό σας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο προηγούμενος, ο δικός σας, δεν ήταν αρνητικός; ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Εγώ δεν θέλω να γυρίσω στις εκατό χιλιάδες θέσεις απασχόλησης που είχατε υποσχεθεί στη νεολαία της χώρας και δημιουργήθηκαν εκατόν πενήντα χιλιάδες άνεργοι επιπλέον στη χώρα μας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τις δώσαμε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Αυτό που θέλω να επισημάνω και να κλείσω είναι ότι ο δρόμος είναι δύσκολος. Τις τριακόσιες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης που υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός θα τις τηρήσουμε με το παραπάνω. Το θέμα δεν είναι εκεί. Είναι να πάμε τις τριακόσιες χιλιάδες στις τριακόσιες πενήντα χιλιάδες θέσεις απασχόλησης για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα της σημαντικής, ραγδαίας μείωσης της στρατιάς των ανέργων στη χώρα μας. Ακριβώς γιατί δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα και δεν είναι ώρα να το επαναλάβω. Λυπάμαι αν πολλά απ'αυτά δεν τα έχετε καταλάβει, κύριοι συνάδελφοι, όταν ανέπτυξα τον προβληματισμό μας για τα θέματα της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Πριν δώσω το λόγο στον κ.
Αλογοσκούφη, θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνιση.
Ο χρόνος μιας επερωτήσεως κυρίως αφορά το κόμμα το οποίο κάνει την επερώτηση.
Ο Κανονισμός προβλέπει μόνο μία φορά και μετά τις πρωτολογίες και την απάντηση του Υπουργού για Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους άλλων κομμάτων και αυτό για δέκα λεπτά. Αυτό είναι το άρθρο 135, παράγραφος 4 εδάφιο γ'. Θέλω να το πω για να μη δημιουργηθούν και παρεξηγήσεις μεταξύ μας.
Κύριε Αλογοσκούφη, σύμφωνα με τον Κανονισμό έχετε πέντε λεπτά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: 'Εχω δέκα λεπτά σύμφωνα με τον Κανονισμό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Με συγχωρείτε, είστε στη δευτερολογία σας. 'Εχετε δέκα λεπτά. Νόμιζα ότι τριτολογούσατε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο κύριος Υπουργός έθεσε πάλι πολλά ζητήματα, αλλά γύριζε γύρω-γύρω από το κεντρικό μας ζήτημα και δεν το αντιμετώπισε στην καρδιά του. Το ζήτημα ήταν και είναι η ανεργία και όσα και να πει εδώ, το γεγονός παραμένει ότι η ανεργία στην Ελλάδα σήμερα έχει φθάσει πάνω από μισό εκατομμύριο συμπολιτών μας. 'Εχει ανέβει στο 11,7% του εργατικού δυναμικού από 9,6% που ήταν πριν από έξι χρόνια. Παραμένει γεγονός ότι είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση που τα τελευταία έξι χρόνια η ανεργία ανεβαίνει συνεχώς και αδιαλείπτως, ενώ σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης η ανεργία πέφτει.
'Οσα λοιπόν και να μας πείτε για το παρελθόν, για την αρχαιότητα, για τις εθνικές μας ιδιαιτερότητες, παραμένει γεγονός ότι στα επτά περίπου χρόνια που κυβερνάτε τη χώρα, από το 1993 και μετά, βλέπουμε την ανεργία να ανεβαίνει συνεχώς. Αυτό είναι το γεγονός, καλό είναι να το παραδεχθείτε, και αφού το παραδεχθείτε, τότε μπορούμε να πάμε στα διάφορα άλλα ζητήματα.
Μιλήσατε για την ανάπτυξη. Μας αναφέρατε εδώ ρυθμούς ανάπτυξης ενός έτους, διότι για το 2001 αυτά που αναφέρατε είναι προβλέψεις τις οποίες μάλιστα δεν συμμερίζονται σήμερα οι διεθνείς οργανισμοί. Είδα, για παράδειγμα, τις τελευταίες προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι οποίες λένε ότι ο ρυθμός ανάπτυξης στην Ελλάδα το 2001 δεν θα περάσει το 3,9% -είναι προβλέψεις που μόλις βγήκαν- και το 2000 δεν θα περάσει το 3,8%. Δεν τις συμμερίζονται οι διεθνείς οργανισμοί.
Εσείς επιμένετε στις δικές σας προβλέψεις και πάντα σε προβλέψεις. Αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το αναφέρουμε εδώ. Είσθε αισιόδοξοι και θετικοί. 'Οταν έρχεται η ώρα των απολογισμών, κρύβετε τα στοιχεία, όπως κρύψατε τα στοιχεία για την ανεργία και τα ανακοινώσατε μετά τις εκλογές.
Μπήκα στο INTERNET και κοίταξα τα στοιχεία για την ανεργία όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Αυτό θα ήθελα να το καταθέσω για τα Πρακτικά, διότι είμαστε η μόνη χώρα, η οποία δεν παρουσιάζει στοιχεία για την ανεργία για το έτος 2000. Μας είπατε εδώ ότι τώρα έχουμε υποχρέωση κάθε τρεις μήνες να δίνουμε στοιχεία για την ανεργία. Πού είναι τα στοιχεία για το πρώτο τρίμηνο του 2000; Πού είναι τα στοιχεία για το δεύτερο τρίμηνο του 2000; Πού είναι αυτά τα στοιχεία; Είναι πραγματικά ντροπή, διότι αν κοιτάξει κανείς τους πίνακες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που στην κολόνα για την ανεργία από το 1997 και μετά στα ανά μηνιαία στοιχεία δεν έχει να παρουσιάσει στοιχεία. 'Ολες οι άλλες χώρες παρουσιάζουν στοιχεία. Εσείς παρουσιάζετε προβλέψεις. Παρακαλώ να κατατεθεί αυτός ο συγκεκριμένος πίνακας στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Αλογοσκούφης καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Μη βάλουμε όλον τον πίνακα στα Πρακτικά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Μόνο αυτός ο πίνακας να φωτοτυπηθεί και να κατατεθεί στα Πρακτικά, διότι δείχνει το πόσο πίσω είμαστε ακόμα και στο να καταγράψουμε την ανεργία, όχι να την αντιμετωπίσουμε. Δεν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση που να μην καταγράφεται η ανεργία για το πρώτο τρίμηνο του 2000 και εμείς λέμε εδώ ότι αλλάξαμε το σύστημα και γι'αυτό δικαιολογούνται οι καθυστερήσεις.
Μιλήσατε για την ανάπτυξη. Σας είπα και πάλι ότι η ανάπτυξη είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Πρέπει να την κρίνουμε σε μία χρονική περίοδο πέντε, έξι χρόνων. Εσείς κυβερνάτε, δυστυχώς, για μία επταετία. 'Εχουμε λοιπόν τα απολογιστικά στοιχεία, αφήστε τις προβλέψεις. Τα απολογιστικά στοιχεία λένε ότι είμαστε στο ρυθμό ανάπτυξης περίπου στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης την τελευταία επταετία και πολύ χαμηλότερα από την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Επίσης τα απολογιστικά στοιχεία λένε ότι είμαστε η μόνη χώρα στην οποία η ανεργία αυξάνεται.
Και από κει και πέρα να πάμε στις πολιτικές, διότι το γεγονός παραμένει ότι το ένα τρίτο των νέων στην Ελλάδα δεν μπορεί να βρει δουλειά. Οι μισές γυναίκες δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Δεν είναι αυτά υπαρκτά ζητήματα που πρέπει να σκεφτούμε πώς θα τα αντιμετωπίσουμε; Μιλήσατε για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Είναι μια λέξη που την ακούει ο 'Ελληνας πολίτης και λέει τι μου λένε αυτοί. Τι είναι αυτές οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις; Αυτό που εσείς αντιλαμβάνεσθε ως διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι μιά λάθος πολιτική. Για σας διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι οι μετοχοποιήσεις. Δηλαδή πουλάτε τα "ασημικά" της οικογένειας. 'Εχετε ορισμένες δημόσιες επιχειρήσεις και για να καλύψετε τις τρύπες του προϋπολογισμού τις πουλάτε. Αυτό εσείς το λέτε διαρθρωτική μεταρρύθμιση; Δεν είναι.
Αποκρατικοποίηση, διαρθρωτική μεταρρύθμιση είναι κάτι που αλλάζει τη μορφή της οικονομίας. Το να πάρω παραπάνω λεφτά επειδή πούλησα μια επιχείρηση, που μου άφησε ο πατέρας μου, δεν είναι διαρθρωτική μεταρρύθμιση. Θα ήταν διαρθρωτική μεταρρύθμιση αν έπαιρνα την επιχείρηση για να την αναπτύξω για να προσλάβω κι άλλους ανθρώπους, για να γίνω πιο πλούσιος.
Εσείς πουλήσατε τον ΟΤΕ. Η απασχόληση στον ΟΤΕ έπεσε. Ο ΟΤΕ έκανε ένα σωρό λάθος επενδύσεις στα Βαλκάνια και αντί να κάνει τη δική του πολιτική, έκανε την πολιτική των προμηθευτών του. Μιλάτε και ξαναμιλάτε για κινητή τηλεφωνία. Μα αν δεν είχαμε πάρει την πρωτοβουλία να απελευθερώσουμε την κινητή τηλεφωνία με τους περιορισμούς και τα λάθη εκείνης της εποχής δεν θα είχαν δημιουργηθεί τόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας και δεν θα είχαμε κινητά τηλέφωνα να κτυπάνε τώρα που μιλάμε στη Βουλή. Ακόμη θα συζητούσαμε για την πρώτη άδεια κινητής τηλεφωνίας, όπως συζητούσαμε από το 1987 μέχρι το 1992 που ο ΟΤΕ ήθελε να έχει το μονοπώλιο και της κινητής τηλεφωνίας.
'Οταν θέλουμε να απελευθερώσουμε τις αγορές είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε ευκαιρίες και στις καινούριες επιχειρήσεις. Εάν δώσουμε όλες τις ευκαιρίες σε αυτούς που έχουν το μονοπώλιο, τότε δεν θα αναπτυχθούν καινούριες επιχειρήσεις. Αυτή ήταν η πολιτική και ήταν πολύ σωστή. 'Εδωσε δε την ευκαιρία να μπει μετά και ο ΟΤΕ. Δεν τον εμπόδιζε εφ' όρου ζωής.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Ο νόμος που τον απαγόρευε, ο δικός σας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κύριε Μαγκριώτη, δεν μπορείτε να κάνετε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, γιατί δεν καταλαβαίνετε. Εάν καταλαβαίνατε τι σημαίνει απελευθέρωση της οικονομίας, θα τις είχατε κάνει. Απελευθέρωση της οικονομίας για σας είναι να φτιάξετε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο στη θέση ενός κρατικού. Αυτό δεν είναι απελευθέρωση. Το δοκιμάσατε στην ακτοπλοϊα και είδαμε τα αποτελέσματα. Το δοκιμάζετε στις τηλεπικοινωνίες όπου κρατάτε το μονοπώλιο τόσα χρόνια αλλά και στην ενέργεια με το μονοπώλιο της ΔΕΗ. Πρέπει να απελευθερώσουμε τις αγορές, αλλιώς ανάπτυξη δεν θα δούμε.
Δοκιμάσαμε το δικό σας υπόδειγμα και είδαμε την ανεργία να ανεβαίνει. Οι μετοχοποιήσεις δεν είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Σας είπε προηγουμένως ο κ. Κωστόπουλος ότι τα χρήματα του ελληνικού λαού δεν είναι δικά σας λεφτά. Τα διαχειρίζεσθε ως Κυβέρνηση. Η Ελλάδα χάρις στην μακρόπνοη πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή παίρνει χρήματα από την Ευρωπαϊκη 'Ενωση, από τους φορολογούμενους των χωρών της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Αυτά τα χρήματα είναι οκτώ τρισεκατομμύρια. Εσείς μιλάτε για δεκαεπτά τρισεκατομμύρια από τα κοινοτικά ταμεία. Απ' αυτά τα οκτώ είναι κοινοτική εισφορά αλλά τα υπόλοιπα είναι δικά μας λεφτά. 'Εχετε καταλάβει ότι κάνετε κουμάντο στα δικά μας λεφτά; 'Οταν πουλάτε τις δημόσιες επιχειρήσεις, πουλάτε δημόσια περιουσία. Αυτά διαχειρίζεσθε και πρέπει να τα διαχειρίζεσθε με προσοχή. 'Ομως ο τρόπος που τα διαχειρίζεσθε τελικά έχει συνέπειες όχι μόνο για μας αλλά και για τα παιδιά μας που σήμερα δεν μπορούν να βρουν δουλειά και που μεθαύριο είναι πιθανόν μια άλλη κυβέρνηση να αναγκαστεί να τα φορολογήσει παραπάνω, γιατί εσείς σήμερα έχετε χάσει αυτές τις ευκαιρίες.
Αν κάνετε την αρχή και καταλάβετε ποιο είναι το πρόβλημα, τότε μπορούμε να φθάσουμε σε ορισμένα κοινά σημεία για το πώς θα αντιμετωπίσουμε την ανεργία.
Χρειάζονται πρωτοβουλίες που πρέπει να έχουν τουλάχιστον πέντε άξονες και θα αναφερθώ επιγραμματικά, γιατί ο χρόνος με πιέζει. Η πρώτη πρωτοβουλία είναι η απελευθέρωση της οικονομίας, η ενίσχυση του ανταγωνισμού. Ο ανταγωνισμός είναι το κλειδί για την ανάπτυξη. 'Οσο ενισχύετε και δημιουργείτε μονοπώλια, δεν πρόκειται να δούμε ανάπτυξη της οικονομίας, που να απορροφήσει αρκετούς ανέργους.
Δεύτερον, πρέπει να φτιάξουμε Δημόσια Διοίκηση, γιατί χωρίς αυτή δεν πρόκειται να λειτουργήσει τίποτα σ' αυτήν τη χώρα, γιατί κάποιος πρέπει να ελέγχει τους κανόνες του ανταγωνισμού και κάποιος πρέπει να προστατεύει τον πολίτη από τα ολιγοπώλια και μονοπώλια. Χρειάζεται επίσης ουσιαστική δημοσιονομική εξυγίανση και φορολογική μεταρρύθμιση.
Η Ιρλανδία, αν είχε αυτά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα, είναι γιατί μείωσε τη φορολογία της. Το 1993 είχε φορολογικά έσοδα που έφταναν το 36% του ΑΕΠ. Σήμερα φτάνουν το 32%. Στην Ελλάδα το 1993 η φορολογία ήταν το 34% του ΑΕΠ και σήμερα φτάνει το 42%. 'Οσο εξακολουθούμε και υπερφορολογούμε τους 'Ελληνες, ανάπτυξη δεν θα δούμε. Η Ιρλανδία ακολούθησε μια πολιτική κοινωνικής εξυγίανσης, που είχε να κάνει με τη συγκράτηση των δαπανών. Αυτό είναι μια σωστή πολιτική αναπτυξιακή, αυτό είναι μια τακτική που θα καταπολεμήσει την ανεργία.
'Εχουμε τώρα ριζική μεταρρύθμιση του συστήματος παιδείας. Δεν χρειάζεται να πω τίποτα, γιατί οι ψευτομεταρρυθμίσεις απέτυχαν. Να κάνουμε μια μεταρρύθμιση με συναίνεση όλου του πολιτικού κόσμου.
Υπάρχει ακόμα το ζήτημα της οικονομικής δραστηριότητας στην ύπαιθρο. 'Εχουμε σήμερα περιφέρειες, όπου η ανεργία ξεπερνάει το 14%. Στη δυτική Μακεδονία, την 'Ηπειρο, Στερεά Ελλάδα και Εύβοια η ανεργία ξεπερνάει το 14%. Πρέπει να ακολουθήσουμε μια περιφερειακή πολιτική, για να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους θύλακες της ανεργίας.
Δεν λύθηκαν τα ζητήματα μόνο με τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, όπως τα διαχειριστήκαμε συμβατικά μέχρι τώρα. Πρέπει να κάνουμε ολοκληρωμένες παρεμβάσεις. Δεν λέει κανείς ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις, αλλά σίγουρα καλύτερα αποτελέσματα σε άλλες χώρες.
Τέλος, υπάρχουν μια σειρά από κοινωνικά ζητήματα, όπως της υγείας, της ασφάλισης, η εκμετάλλευση του πολιτισμού, των Ολυμπιακών Αγώνων, που έρχονται και που θα βοηθήσουν στην καταπολέμηση της ανεργίας. Πρέπει να τα δούμε όλα συνολικά. Μην εθελοτυφλούμε. Δεν είσθε καλή Κυβέρνηση, δυστυχώς έχετε πάρα πολλές εξαρτήσεις και από τον κομματικό σας μηχανισμό, αλλά και από ιδιωτικά συμφέροντα και δυστυχώς φοβάμαι πως δεν μπορείτε να ακολουθήσετε τη σωστή πολιτική. 'Οχι γιατί δεν την καταλαβαίνετε μόνο, αλλά γιατί δεν μπορείτε, έχετε δεσμεύσεις. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Θέλω να αναφερθώ σε δυο-τρία σημεία, για τα οποία μίλησε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.
Κατ' αρχήν, το θέμα των ρυθμών ανάπτυξης με στοιχεία πρόβλεψης. Νομίζω πως μιλήσατε με απολογιστικά στοιχεία και για να συμφωνήσουμε, θα καταθέσω έναν πίνακα, που περιλαμβάνει τους ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ στη χώρα από το 1990 μέχρι το 1999 απολογιστικά και με προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με το πρόγραμμα σύγκλισης.
Το 1990 οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν μηδενικοί. Το 1991 ήταν 3,1%, το 1992 ήταν 0,7% και το 1993 ήταν αρνητικοί πλην 1,6%. Από το 1994 και μετά έχουμε 2%, 2,1%, 2,4%, 3,4%, το 1998 ήταν 3,7% και το 1991 ήταν 3,5%. 'Εχουμε λοιπόν μια σαφέστατη βελτίωση των ρυθμών ανάπτυξης της χώρας, όχι με στοιχεία πρόβλεψης, αλλά με στοιχεία απολογιστικά. Θα καταθέσω τον πίνακα για τα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Χ. Πάχτας καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος έχει ως εξής: (Ο σχετικός πίνακας υπάρχει στο τεύχος των Πρακτικών της Βουλής).
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Θέλω επίσης να τονίσω ότι η φύση δεν κάνει σάλτα, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Η οικονομία δεν κινείται σε ρυθμό σάλτο μορτάλε. Χρειάζεται επώαση, ωρίμανση, σχέδιο, πρόγραμμα και αποτελεσματικές δράσεις, για να φτάσουμε σε ρυθμούς ανάπτυξης σήμερα στην Ελλάδα που να είναι μεγαλύτεροι από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Να μην αμφισβητούμε αυτά τα στοιχεία.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν αμφισβητούνται τα στοιχεία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Μιλήσατε για την ανάγκη βελτίωσης της ανταγωνιστικής οικονομίας.
Θέλω να τονίσω ότι από το 1996 μέχρι το 1999, στην τετραετία αυτή, η Ελλάδα πέρασε στην τεσσαρακοστή δεύτερη θέση στην παγκόσμια ανταγωνιστικότητα. Είμαστε πολύ πίσω ακόμα, έχουμε πολύ δρόμο να διαβούμε. Αλλά κερδίσαμε δέκα θέσεις από εκεί που εσείς μας είχατε παραδώσει τη χώρα.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς μας την παραδώσατε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Αμφισβήτησε κανείς ότι αυξήθηκε το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα μας; Εμείς πρώτοι δεν ήμασταν αυτοί που είπαμε από τα χείλη του Πρωθυπουργού ακόμη, ότι παρ'όλο που δημιουργήσαμε εκατόν σαράντα επτά χιλιάδες θέσεις απασχόλησης στην τετραετία που μας πέρασε, δεν είμαστε ικανοποιημένοι, ακριβώς γιατί ο ρυθμός αύξησης της απασχόλησης είναι μικρότερος από το ρυθμό αύξησης της ανεργίας λόγω διεύρυνσης του εργατικού δυναμικού της χώρας; Εμείς δεν ήμασταν αυτοί που είπαμε στην πρωτολογία μας ότι είναι διαρθρωτικό το πρόβλημα της ανεργίας και δεν φταίνε μόνο οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης; Η ανεργία, λοιπόν, στη χώρα μας αυξάνεται συνεχώς από το 1990 μέχρι το 2000. Το 1990 ήταν στο 6% και το 1993 ήταν στο 8,8%. Και είχατε τάξει εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και από το 8,8% το 1993, πήγαμε το 1994 στο 10,5% με απολογιστικά στοιχεία του 1999. Αυτοί είναι οι ρυθμοί αύξησης της ανεργίας. Να μη βγάζουμε απέξω την ουρά μας. 'Ερχεστε τώρα σαν μάγοι να μας πείτε τις νέες συνταγές! Βεβαίως θέλουμε να τονίσουμε και να επιμείνουμε ακριβώς σ'αυτό που είπα και στην πρωτολογία μου, ότι η ανεργία είναι ένα διαρθρωτικό φαινόμενο στη χώρα μας, δεν είναι πλέον κυκλικό. Είναι φαινόμενο σύνθετο και πολυδιάστατο.
Για να αντιμετωπίσεις την ανεργία πρέπει να έχεις και ισχυρή οικονομία. Αυτή η Κυβέρνηση δημιούργησε ένα νέο οικονομικό περιβάλλον. Πρέπει να έχεις επίσης σύγχρονες υποδομές.
Για πρώτη φορά υπάρχει σχεδιασμός για την υλοποίηση των μεγάλων έργων υποδομής στη χώρα, για να καλύψουμε το τεράστιο έλλειμμα υποδομών που έχουμε σε σχέση με τις πιο προηγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Επίσης, πρέπει να έχεις υγιές περιβάλλον, για να δημιουργήσεις αίσθημα ασφάλειας στους επενδυτές. 'Οταν καταφέραμε να προσελκύσουμε 2,5 τρισεκατομμύρια στο Β' Κοιντικό Πλαίσιο Στήριξης και έχουμε στόχο τα 3,8 τρισεκατομμύρια με το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, είναι γιατί πιο εύκολα τώρα μπορεί ο επενδυτής να βρει πόρους μέσα από το νέο οικονομικό περιβάλλον που δημιουργήσαμε, για να συνεχίσει αυτήν την προσπάθεια της ανάπτυξης η χώρα μας.
Τέλος, πρέπει να έχεις ολοένα και υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης που επιτυγχάνουμε.
Πρέπει να έχουμε και πολλά άλλα, κατάρτιση, συστήματα εκπαίδευσης και βεβαίως διαρθρωτικές αλλαγές, όπως τόνισα στην πρωτολογία μου.
Σε όλα αυτά, λοιπόν, αν συμφωνούμε, πρέπει να αναδείξουμε ακριβώς αυτήν την αναγκαιότητα του ότι δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με όποια προσπάθεια και αν κάνουμε, με όποιες επιτυχίες και αν έχουμε, αν υπάρχει και ένας τουλάχιστον άνεργος νέος σήμερα στη χώρα μας.
Γι'αυτό και επισημαίνουμε ότι η νέα τετραετία της διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ, θα είναι η τετραετία της πλήρους απασχόλησης. 'Εχουμε ανοίξει πολλά εργοτάξια. Το κύριο και το μεγαλύτερο εργοτάξιο είναι το εργοτάξιο της καταπολέμησης της ανεργίας. Εκεί θέλουμε να κριθούμε από την Ελληνίδα και τον 'Ελληνα, γιατί θέλουμε να τους δώσουμε όραμα ζωής, πνοή ζωής και προοπτική ανάπτυξης γι'αυτόν και την οικογένειά του.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ζητήσει ο κ. Αλογοσκούφης. 'Εχετε πέντε λεπτά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θα τριτολογούσα αν δεν επανερχόταν ο κύριος Υπουργός στην παρελθοντολογία. Οι αγορεύσεις του θυμίζουν το γνωστό ρητό "απορία ψάλτου βηξ". Κάθε φορά που του μιλάμε για τα ζητήματα της κυβερνητικής πολιτικής, εκείνος μας γυρνάει στο παρελθόν. Για το παρελθόν έχουμε να σας πούμε πάρα πολλά. Παραλάβατε την ελληνική οικονομία το 1981 και την καταστρέψατε. Την καταστρέψατε κυριολεκτικά! Και αν θέλετε να πάμε στο παρελθόν, η δεκαετία στην οποία διαλύθηκε η ελληνική οικονομία είναι η δεκαετία του '80. Και φάγαμε τα επόμενα δέκα χρόνια, με πρώτη τη δική μας κυβέρνηση, τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Γιατί πραγματικά τότε, την περίοδο '90-'93, παραλάβαμε την ελληνική οικονομία και έπρεπε να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε αυτήν τη ζημιά.
Αυτό είναι ένα γεγονός και το έχει κρίνει πια η ελληνική ιστορία. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να επανερχόμαστε στο παρελθόν και να λέμε τι έγινε το 1990 ή το 1993. Για τους ιστορικούς είναι αυτά τα ζητήματα. Πολλά απ' αυτά τα ζητήματα τα θέσαμε τότε. Και τότε κρίθηκαν. Θυμάμαι τι είχα πει σε κάποιον πρώην Υπουργό Εργασίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1993 μετά τις εκλογές, που είχαμε συναντηθεί σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή. Μου έλεγε για την ανεργία. Του λέω: "κύριε Υπουργέ, η ανεργία στην Ελλάδα, όταν ανέλαβε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ήταν 2,5%. Μέσα σε δύο χρόνια, το 1983 είχε ανέβει στο 7,5%". Και έμεινε εκεί στο 7,5% μέχρι το 1990, με την αναδιάρθρωση ανέβηκε λίγο ακόμη και τώρα έχει φθάσει στο 11,7%. Ξέρετε τι μου είπε κάποιος Υπουργός, του οποίου το όνομα δεν θα πω; Μου λέει: "ποια είναι αυτά τα στοιχεία;". Του λέω ότι είναι του ΟΟΣΑ. "Τους καλείτε" λέει "εδώ και τους ταϊζετε και βάζουν ό,τι στοιχεία θέλετε". Το λέω αυτό γιατί και ο κύριος Υπουργός σήμερα με το που ανέφερε ότι η ανεργία του 1990 ήταν 6%, μου θύμισε εκείνον τον αλήστου μνήμης Υπουργό Εργασίας.
Η ανεργία, κύριε Υφυπουργέ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 1989 ήταν 7,5%. Και εσείς είπατε εδώ στη Βουλή συνειδητά -και κάπου το διαβάζατε προφανώς- ότι ήταν 6%. Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να μη μπορούμε να συμφωνήσουμε στα στοιχεία τα οποία έχουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί; Εδώ έχω την έκθεση του ΟΟΣΑ. Είναι δυνατόν να λέτε ότι το 1989 ήταν 6% η ανεργία για να ενισχύσετε ένα αδύναμο επιχείρημα; Δεν είναι το θέμα το επιχείρημα, γιατί το επιχείρημα δεν το κατάλαβε και κανείς στο κάτω κάτω. Η ουσία είναι το θέμα, η πολιτική πράξη. Παραδεχθείτε την αλήθεια. Εάν δεν δούμε την αλήθεια κατάματα, αν δεν μπορέσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το πρόβλημα, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε να το αντιμετωπίζουμε. Παραδεχθείτε την αλήθεια. 'Εκκληση σας κάνουμε.
'Οσο για το αν η επόμενη τετραετία θα είναι τετραετία απασχόλησης και ανάπτυξης, αυτό αφήστε να το δούμε, αυτά είναι τα μελλούμενα. Εμένα η πρόβλεψή μου είναι ότι η τετραετία, έτσι όπως έχει ξεκινήσει και εξελίσσεται, θα είναι τετραετία σήψης. Το κυβερνών κόμμα σαπίζει, η κυβέρνηση σαπίζει, ελπίζουμε να μη σαπίσει μαζί του και η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας).
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Θα ήθελα το λόγο επί της διαδικασίας, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Να λύσουμε το θέμα όμως, κύριε Μαγκριώτη, γιατί έχουμε και άλλες επερωτήσεις μπροστά μας. 'Εχετε ένα λεπτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, πουθενά στον Κανονισμό της Βουλής, στο άρθρο 135 σε συνδυασμό με το άρθρο 137, δεν είδα τη δεοντολογία που σήμερα τηρήσατε ως Προεδρείο στη συζήτηση της επερώτησης των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας.
Δεύτερον, έχω την πρακτική των προηγούμενων συζητήσεων επί ανάλογων επερωτήσεων. Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος έχει την ίδια ακριβώς διαδικαστική αντιμετώπιση με τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του επερωτώντος κόμματος και, βεβαίως, λόγο έχουν και οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι των άλλων κοινοβουλευτικών ομάδων.
Σήμερα εισαγάγατε μια νέα πρακτική και ούτε καν μπήκατε στον κόπο να ζητήσετε την άδεια του Σώματος. Υπήρχε μάλιστα η διάθεση από τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας να μας δοθεί ο λόγος για κάποιο χρόνο της δευτερολογίας μας, τη στιγμή μάλιστα που κάποιοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας αναφέρθηκαν σε πολλά σημεία στη δική μου ομιλία.
Θέλω λοιπόν να διευκρινισθεί από το Προεδρείο, με βάση τον Κανονισμό και την πρακτική που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα, ότι η διάθεση όλων των συναδέλφων -και είμαι βέβαιος και τη δική σας και του συνόλου του Προεδρείου και της Κυβέρνησης- είναι να υπάρχει ένας ουσιαστικός, γόνιμος και δημιουργικός διάλογος στο Κοινοβούλιο.
Αυτά ήθελα να πω διαδικαστικά, κύριε Πρόεδρε, και θα ήθελα αυτά τα θέματα να διευκρινιστούν, γιατί θα έχουμε βεβαίως ελεγκτικό έργο και στη συνέχεια στην Ολομέλεια και δεν θα ήθελα να επαναληφθεί το σημερινό φαινόμενο. Ευχαριστώ πολύ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κύριε Πρόεδρε ...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Κύριε Αλογοσκούφη, μισό λεπτό. Το διαδικαστικό απευθύνεται στο Προεδρείο. Αν από την απάντηση που θα δώσω θα μείνετε ικανοποιημένος, δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί να πάρετε το λόγο. Κατ' αρχήν, η διάθεση είναι να αναπτύξουμε γόνιμο διάλογο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε αυτό. Ούτε εισάγουμε καινούρια πράγματα εδώ.
Κύριε Μαγκριώτη, θα ήθελα να σας πω τα εξής: Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του επερωτώντος κόμματος έχει το δικαίωμα πρωτολογίας, δευτερολογίας και τριτολογίας. Αυτό αναγράφεται στο άρθρο 97, παράγραφος 6, του Κανονισμού της Βουλής, όπου έχει και τριτολογία. Συνεπώς δεν γεννάται καμία αμφιβολία για τα δικαιώματα τα οποία παρέχονται από τον Κανονισμό στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του επερωτώντος κόμματος.
Στο άρθρο 135, παράγραφος 4, ο Κανονισμός γράφει τα εξής: "Ο Πρόεδρος κάθε άλλης κοινοβουλευτικής ομάδας ή ο αναπληρωτής του μπορούν να μετέχουν στη συζήτηση μετά τις πρωτολογίες και την απάντηση του Υπουργού για μία μόνο φορά στο 1/2 του χρόνου του άρθρου 97, παράγραφοι 1 έως 3". Είναι και αυτό σαφές, κύριε συνάδελφε. Συνεπώς δεν νομίζω ότι εισάγουμε καινά δαιμόνια. Με τον Κανονισμό λειτουργούμε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Θα σας απαντήσω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Δεν χρειάζεται να απαντήσετε. Αυτός είναι ο Κανονισμός. Νομίζω ότι τελειώσαμε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Μισό λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Στο άρθρο 135 μας παραπέμπει για τον Πρόεδρο του επερωτώντος κόμματος και τον αναπληρωτή του, τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο, στο άρθρο 97 παράγραφοι 1 έως 3.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Και 6.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Πείτε μου στις παραγράφους 1 έως 3 του άρθρου 97 αν αναφέρονται δευτερολογίες ή τριτολογίες. Λοιπόν, κάνετε συνδυασμό άρθρων. Συμφωνώ, κύριε Αλογοσκούφη, ότι έχετε δικαίωμα δευτερολογίας και τριτολογίας. Απλώς, όμως, εκεί που σας δίνει το δικαίωμα το άρθρο 135, σας παραπέμπει στις παραγράφους 1 έως 3.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Και 6. Διαβάστε το.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Θα σας το διαβάσω αμέσως, κύριε Αλογοσκούφη. Λέει εδώ πάρα πολύ χαρακτηριστικά: "Ο Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, στην οποία ανήκουν οι επερωτώντες Βουλευτές, μπορεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις να αναπτύξει την επερώτηση για δέκα λεπτά της ώρας μετά τον πρώτο επερωτώντα Βουλευτή. Και ο ίδιος ή ο αναπληρωτής του μπορούν να μετέχουν στη συζήτηση, σύμφωνα με τις παραγράφους 1 έως 3 του άρθρου 97".
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Και 6.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Βεβαίως. Και πάμε στο άρθρο 97. Για να μην το επαναλαμβάνω ...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Αυτό που λέτε, κύριε Μαγκριώτη, είναι για τα νομοσχέδια.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: 'Οχι, είναι για τις επερωτήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Εδώ είναι σαφείς οι αναφορές για τις επερωτήσεις.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Είναι για τις επερωτήσεις, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΧΤΑΣ (Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας): Πολύ σύντομα, γιατί νομίζω ότι ο κ. Αλογοσκούφης στην τελευταία του παρέμβαση έθεσε ένα θέμα ηθικής. Είμαι απόλυτος στα θέματα αυτά, όταν αυτά που καταθέτω, κύριε Εκπρόσωπε της Νέας Δημοκρατίας, είναι στατιστικά απολογιστικά στοιχεία των πιο επίσημων οργανισμών.
Υπάρχουν λοιπόν δύο πηγές. Η μία πηγή, στην οποία αναφέρθηκα -κατέθεσα τον πίνακα- αφορά ποσοστά ανεργίας στην Ελλάδα από την περίοδο 1990 μέχρι το 1999 και προβλέψεις μέχρι το 2002, σύμφωνα με τον ορισμό της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Και εκεί πάμε από το 6% στο 8,8% την περίοδο 1990-1993.
Στα χέρια μου έχω το βιβλιαράκι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που είναι σύμφωνα με τη EUROSTAT DEFINITION, με τον ορισμό της EUROSTAT. Περνάει από το 6,4% στο 8,6% αντίστοιχα. Οι αποκλίσεις είναι ελάχιστες. Είναι διαφορετική η μέθοδος, αλλά η απόκλιση ελάχιστη. Το μέγεθος του προβλήματος υπάρχει. Η τάση υπάρχει.
Να κλείσω την παρέμβασή μου και εγώ, κύριε Πρόεδρε, με μία μικρή αναφορά και μόνο. Πιστεύω ότι στους πεντακόσιες είκοσι χιλιάδες ανέργους και στις οικογένειές του -που πιθανόν να μας ακούσουν ή να μη μας ακούσουν απόψε- είναι παντελώς αδιάφορο ποια είναι τα προσχήματα, ποια είναι, αν θέλετε, τα πολιτικά παιχνίδια.
Πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτό σαν ελληνικό Κοινοβούλιο.
Το μόνο στο οποίο προσβλέπουν είναι αυτό που είχα πει και στην ομιλία μου. Είναι η υπευθυνότητα, είναι η συναίνεση, είναι το αποτέλεσμα. Είναι αποφάσεις που οδηγούν σε σωστά αποτελέσματα και πρέπει να προσδιορίσουμε τις ευθύνες που έχουμε όλοι μας προς την κατεύθυνση αυτή και πρέπει να ακούγονται θετικές δημιουργικές προτάσεις.
Η ελληνική κοινωνία πιστεύω απόλυτα, κύριοι συνάδελφοι, ότι διαθέτει πολλές υγιείς δυνάμεις, που θα την κρατήσουν δεμένη στο αστερισμό της δημιουργικής τροχιάς στην οποία κινείται τα τελευταία χρόνια. Δημιουργική τροχιά, που πρέπει να την επιταχύνουμε.
Πετύχαμε πάρα πολλούς στόχους από αυτούς που θέσαμε. Πετύχαμε τον κυριότερο και τον ευρύτερο εθνικό στόχο, την ένταξη της χώρας στην πρώτη ταχύτητα της Ευρωπαϊκής τροπής.
Ο επόμενος στόχος γι' αυτήν την τετραετία είναι η πραγματική σύγκλιση, η πλήρης απασχόληση, η δημιουργία των εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Και νομίζω ότι αυτό το εργοτάξιο που είναι το κυριότερο, το ανοίγουμε και είμαστε εδώ και πάλι για να κριθούμε μετά από τέσσερα χρόνια από όλες τις πλευρές της Αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως από τον ελληνικό λαό, το νέο και τη νέα, στους οποίους προσβλέπουμε και θεωρούμε το καμάρι της χώρας. Γι' αυτούς αγωνιούμε, γι' αυτούς μοχθούμε και γι' αυτούς θα καταθέσουμε τον ιδρώτα το μόχθο και τον κόπο μας μέσα από ένα σχεδιασμό που πάντα θα φέρνει αποτελέσματα.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν απαντήσατε για το ότι το 2004 θα έχετε πάλι την ίδια ανεργία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ευχαριστούμε τον κύριο Υφυπουργό. Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της υπ' αριθμόν 5/23.5.2000 επερώτησης των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας προς τoν Υπουργό Εθνικής Οικονομίας.
Κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό δέχεσθε να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 22.18' λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2000 και ώρα 18.00' με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: α) κοινοβουλευτικό έλεγχο, συζήτηση αναφορών και ερωτήσεων και β) νομοθετική εργασία, σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

TXT:

Es001002.txt

Επιστροφή