Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΒ, Σύνοδος: Α΄, Συνεδρίαση: ΡΖ΄ 19/03/2008

(Σημείωση: Ο παρακάτω πίνακας περιεχομένων δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές και συντακτικές διορθώσεις)

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΒ΄
ΣΥΝΟΔΟΣ A΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΖ΄
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008 (πρωί)

ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Ανακοινώνεται ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές από το 6ο Γυμνάσιο Αμαρουσίου, το 3ο Γυμνάσιο Καλύμνου και το 1ο Γυμνάσιο Ευξεινούπολης Μαγνησίας. σελ.
2. Επί Διαδικαστικού θέματος. σελ.
3. Ανακοινώνεται επιστολή του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Γ. Καρατζαφέρη περί αποχώρησης επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, σελ.
4. Επί του Κανονισμού, σελ.

Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών, σελ.
2. Ανακοίνωση του δελτίου επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 20 Μαρτίου 2008, σελ.

Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Συζήτηση επί της αρχής και των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις». σελ.
2. Αιτήσεις ονομαστικής ψηφοφορίας επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. σελ.
3. Ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

A. Eπί Διαδικαστικού θέματος:
ΑΛΑΒΑΝΟΣ Α.
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ε.
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Χ.
ΣΙΟΥΦΑΣ Δ.

Β. Επί του Κανονισμού:
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α.
ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ Π.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Π.
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Χ.
ΣΙΟΥΦΑΣ Δ.

Γ. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας:
ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ Γ. σελ.
ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ Δ. σελ.
ΑΡΓΥΡΗΣ Ε. σελ.
ΒΑΓΙΩΝΑΣ Γ. σελ.
ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ Μ. σελ.
ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ Α. σελ.
ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ Ι. σελ.
ΕΞΑΡΧΟΣ Β. σελ.
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α. σελ.
ΚΑΡΠΟΥΖΑΣ Α. σελ.
ΚΟΣΜΙΔΗΣ Ι. σελ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Ε. σελ.
ΛΑΜΠΙΡΗΣ Η. σελ.
ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ Π. σελ.
ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ Δ. σελ.
ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Κ. σελ.
ΜΠΟΛΑΡΗΣ Μ. σελ.
ΠΑΠΑΔΗΜΑΤΟΣ Ν. σελ.
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. σελ.
ΠΑΠΑΡΗΓΑ Α. σελ.
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Χ. σελ.
ΠΕΡΛΕΠΕ-ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ Α. σελ.
ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ Φ. σελ.
ΡΑΠΤΗ Σ. σελ.
ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ Κ. σελ.
ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ Ε. σελ.
ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ Χ. σελ.
ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ Ε. σελ.
ΤΣΑΒΑΡΑΣ Κ. σελ.
ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ Ν. σελ.
ΤΣΟΥΡΗ Ε. σελ.
ΦΙΛΙΝΗ Α. σελ.
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΔΟΥ-ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ Π. σελ.
ΧΑΪΔΟΣ Χ. σελ.
ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ Π. σελ.
ΧΥΤΗΡΗΣ Τ. σελ.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΖ΄
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008 (πρωί)
Αθήνα, σήμερα στις 19 Μαρτίου 2008, ημέρα Τετάρτη και ώρα 9.31΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία της Β΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΕΛΣΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Συνέχιση της συζήτησης επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Διοικητική και οργανωτική μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις».
Συνεχίζουμε τη συζήτηση επί της αρχής με τις ομιλίες των Βουλευτών από τον κατάλογο. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας υπενθυμίζω ότι τηρείται επ’ ακριβώς το επτάλεπτο.
Το Βήμα θέλει σήμερα πρώτον τον κ. Βαγγέλη Αργύρη.
Ορίστε, κύριε Αργύρη, έχετε το λόγο για επτά λεπτά.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Δεν ξέρω τελικά εάν κάποιος είναι τυχερός ή άτυχος να μιλά σήμερα, μια μέρα σταθμό για την κοινωνική ασφάλιση, τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι στους δρόμους. Παρ’ όλα αυτά εκτιμώ ότι και την ύστατη στιγμή υπάρχουν τα περιθώρια να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες του ελληνικού λαού, πράγμα που δεν κάνει σήμερα η Κυβέρνηση. Και δεν το κάνει η Κυβέρνηση, παρ’ ότι προσπάθησε πολύ πρόσφατα. Πριν από έξι μήνες περίπου ζήτησε την ψήφο από τον ελληνικό λαό και μάλιστα κυριάρχησαν τρία μεγάλα «δεν» του κ. Καραμανλή.
Όμως, αυτά τα τρία «δεν» σήμερα απαντιούνται από τον ελληνικό λαό και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι λέει το 76% των Ελλήνων ότι ο Πρωθυπουργός δεν λέει την αλήθεια. Βέβαια, όλοι λένε ότι ο Πρωθυπουργός λέει ψέματα. Ας γίνουμε, λοιπόν, λίγο ευγενικοί και ας πούμε ότι δεν λέει την αλήθεια.
Επίσης, ο ελληνικός λαός λέει ένα μεγάλο «δεν», ότι δεν πρέπει να ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο και πρέπει να αποσυρθεί. Και λέει επίσης ότι δεν πρέπει να υπάρξει αυτή η πολιτική, αυτή η διαίρεση του κοινωνικού ιστού και η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Και το λέει μάλιστα με πολύ μεγάλα ποσοστά, ποσοστά τα οποία θα έλεγα έπρεπε να προβληματίσουν την Κυβέρνηση.
Ξέρετε, είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιχειρηματολογήσεις για τα αυτονόητα. Και είναι δύσκολο γιατί; Πρώτον, όλοι ξέρουμε ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι μια υποχρέωση του κράτους, είναι θεματοφύλακας του κράτους, με την κυβέρνηση να καθοδηγεί αυτή την πολιτική, ότι πρέπει να αποδώσει σε όλους εκείνους που χρόνια εργάζονται και αποταμιεύουν τα χρήματά του, για να μπορέσουν κάποια στιγμή σαν απόμαχοι της εργασίας να πάρουν τη σύνταξή τους.
Όμως κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Και είναι δύσκολο να πείσεις κάποιον ότι μπορεί αυτή η Κυβέρνηση, αφού δεν κάνει αυτά που υποχρεούται, να είναι ο θεματοφύλακας αυτής της κοινωνικής ασφάλισης. Έχει πριονίσει, για να μην πω ότι έχει απαξιώσει, έχει διαλύσει το κοινωνικό κράτος. Και οι τρεις πυλώνες της κοινωνικής πολιτικής, είτε αυτό αφορά την υγεία είτε αφορά την παιδεία είτε αφορά το κοινωνικό αγαθό της ασφάλισης, βλέπουμε ημέρα με την ημέρα να καταρρέουν.
Εσείς, τι πιστεύετε, θα έλεγε κάποιος, ότι αυτή η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η λαοπρόβλητη, που πρόσφατα πήρε τη λαϊκή εντολή, δεν ξέρει τι θέλει να κάνει; Σίγουρα ξέρει τι θέλει να κάνει. Μόνο που δεν λέει την αλήθεια. Άλλα λέει στον ελληνικό λαό και άλλα πράττει.
Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Δεν έχει έξυπνους τεχνοκράτες; Δεν έχει δυνατότητα να κάνει μελέτες; Μα, αυτό ακριβώς. Επειδή έχει τη δυνατότητα να το κάνει, το κάνει προς όφελος του ιδιωτικού τομέα, είτε αυτό αφορά την ιδιωτική υγεία είτε αφορά την ιδιωτική παιδεία είτε σήμερα την ιδιωτική ασφάλιση. Να, λοιπόν, που έχει βρει το αντίδοτο αυτού του ασφαλιστικού συστήματος, που θέλει πράγματι παρεμβάσεις, να λύσει άπαξ και δια παντός το πρόβλημα και να το μεταφέρει στη μεγάλη λύση της ιδιωτικής ασφάλισης.
Γιατί δεν εισπράττει η Κυβέρνηση αυτά που οφείλουν, αφού μιλάμε για εισφοροδιαφυγή; Γιατί δεν τα εισπράττει; Μα, δεν μπορεί να τα εισπράξει, γιατί η ίδια άνοιξε το δρόμο. Άνοιξε η ίδια η Κυβέρνηση το δρόμο και λέει και στους εργοδότες –κάποιους εργοδότες που δεν πληρώνουν- «μην πληρώνετε, μα ούτε εγώ πληρώνω, το κράτος, που έχω την υποχρέωση». Να, λοιπόν, που αφήσαμε μόνο του τον εργαζόμενο. Είναι ο μόνος που σήμερα έχει αποδώσει αυτά που οφείλει προς το ασφαλιστικό σύστημα και όλοι οι υπόλοιποι κωφεύουν.
Θα έλεγε κάποιος να έχουμε συναίνεση. Μας ρωτάει ο κόσμος έξω. Πέφτει η Νέα Δημοκρατία, πέφτει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και λογικό είναι να πέφτει, γιατί ο κόσμος λέει, εσείς συζητάτε ένα ασφαλιστικό, δεν μπορείτε να τα βρείτε; Τόσο δύσκολο είναι να συναινέσετε να βρεθεί μια λύση για το ασφαλιστικό σύστημα; Και κάποιος, λοιπόν, απλά σκεπτόμενος δεν διανοείται να μην μπορεί να βρεθεί μια λύση;
Και θα έλεγα, θα μπορούσε να υπάρχει συναίνεση; Δεν μιλάω για τη στρατηγική σας στην πολιτική, στην οικονομία. Αλλά σε αυτό το θέμα θα μπορούσε να βρεθεί λύση;
Θα μπορούσε η συναίνεση να υπάρχει, να δούμε ακριβώς από πού διαρρέει και αδειάζει η δεξαμενή του ασφαλιστικού συστήματος, ποιος είναι αυτός δηλαδή που αφήνει ανοικτές τις τρύπες, εάν δεν ανοίγει καινούργιες, όπως άνοιξε η Κυβέρνηση με τα δομημένα ομόλογα.
Άκουσα πολλούς συναδέλφους χθες εδώ με μεγάλη ευκολία να λένε «ξέρετε, εμείς αυξήσαμε τα αποθεματικά». Εάν όμως ρευστοποιηθούν σήμερα τα αποθεματικά και πάει κάποιος να ρευστοποιήσει αυτά τα δομημένα ομόλογα, θα είναι στο 50% της αξίας τους και μάλιστα κατρακυλάνε προς τα κάτω.
Άρα, λοιπόν, δεν θέλει η Κυβέρνηση συναίνεση σε ένα μεγάλο θέμα. Θα μπορούσα να μιλήσω και για διαχρονική ευθύνη, εάν θέλετε, στο ζήτημα της εισφοροδιαφυγής. Να, λοιπόν, μια μεγάλη δεξαμενή που θα βρείτε. «Κοιτάξτε, δεν μπορούμε να τα κάνουμε αυτά», λέει η Κυβέρνηση, «βρήκαμε λύση. Θα ενοποιήσουμε τα ταμεία, θα τα βάλουμε όλα μαζί και τότε θα λειτουργήσουν όλα μια χαρά».
Εγώ ξέρω ένα πράγμα. Εάν πάρεις ένα νοθευμένο, ένα βρώμικο πράγμα και το ρίξεις σε μια καθαρή δεξαμενή με νερό, τότε θα βρωμίσει και η καθαρή δεξαμενή με το νερό. Τι σημαίνει, δηλαδή, ότι «ενοποιώ όλα αυτά τα ταμεία και ότι θα λειτουργήσουν»; Υπάρχει κάποια μελέτη; Έχουμε κάποια μελέτη που δείχνει ακριβώς ότι, εάν τα ενοποιήσουμε, θα έχουμε αποτέλεσμα; Μήπως τελικά αυτό το λειτουργικό κόστος που έχουν τα πολλά ταμεία είναι αυτό που φταίει για την ασφάλισή μας; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι βρήκαμε αυτή τη λύση;
Υπάρχει και μία άλλη λύση για την Κυβέρνηση, πέρα από την ενοποίηση των ταμείων, η οποία αποδείχθηκε ότι είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από μια σωστή απόφαση.
Πάμε στις εργαζόμενες μητέρες. Δεν επιτρέπεται εσείς, κυρία Υπουργέ, να αποδέχεστε κάτι το οποίο είναι, εάν θέλετε, έξω από κάθε λογική. Θα λύσετε το πρόβλημα με τα 50.000.000 ευρώ που θα εξοικονομήσετε, δήθεν, από τις πρόωρες συντάξεις των γυναικών και μάλιστα αυτών που έχουν ανήλικα παιδιά; Θα λύσετε το πρόβλημα, όταν φωνάξετε κάποιον που είναι άνεργος και θα του πείτε να κάνει ακόμα πενήντα μεροκάματα, για να μπορέσει να έχει την ιατρική περίθαλψη, γιατί θέλουμε να σώσουμε το ασφαλιστικό; Θα το πείτε στις συνεταιριστικές οργανώσεις, που χειμάζονται και έχουν τεράστιο πρόβλημα οι εργαζόμενοι, όπως και στις επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα, όπου με απόφαση της ίδια της Βουλής εδώ τους λέτε τώρα ότι «δεν μπορείτε να πάρετε σύνταξη στα είκοσι πέντε»;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κυρία Πρόεδρε, με την ανοχή σας, κλείνω με μία λέξη.
Εγώ ασφαλίζομαι από τις 10 Μαρτίου του 1967. Έχω σήμερα σαράντα ένα χρόνια ασφάλισης και θέλω άλλα δέκα για να πάρω σύνταξη, να πάω δηλαδή στα πενήντα ένα χρόνια ασφάλισης. Πόσο θα πρέπει να δουλέψω, κυρία Υπουργέ; Πόσο πρέπει να δουλέψει ένας αγρότης, δηλαδή, για να πάρει τη σύνταξη του; Πόσο πρέπει να δουλέψει μία αγρότισσα; Γιατί δεν πάμε σε μία δίκαιη κοινωνία που οραματιζόμαστε; Σας έκανε μια πρόταση ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για να μην υπάρχουν οι αγρότες και οι άλλοι, αλλά να είμαστε ισότιμοι πολίτες, να πάμε στα τριάντα επτά χρόνια ασφάλισης ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας. Δεν είναι ένα δίκαιο μέτρο, για να δείξουμε πράγματι ότι η πολιτεία νοιάζεται αυτούς που καθημερινά παλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες;
Εσείς μπορεί να υιοθετείτε το «δεν είδα, δεν ξέρω, δεν άκουσα» που λέει ο κ. Καραμανλής, αλλά να ξέρετε όμως ότι ακούει ο ελληνικός λαός και είναι σίγουρο ότι, εάν δεν αποσύρετε το νομοσχέδιο, πολύ σύντομα θα σας αποσύρει ο ίδιος ο ελληνικός λαός από την κυβέρνηση.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Το λόγο έχει ο κ. Αθανάσιος Γιαννόπουλος.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι όλοι εμείς οι παλαιοί θυμόμαστε την περίοδο 1989-1990, όταν η τότε κυβέρνηση έκανε προσπάθειες για να μπορέσει να βρει κάποια χρήματα για να ικανοποιήσει τις συντάξεις εκείνης της εποχής. Μάλιστα, ήταν και ανακοινώσιμες όλες αυτές οι προσπάθειες στον ημερήσιο τότε Τύπο για τη μεγάλη επιτυχία, την οποία κατέβαλε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ερχόμαστε στην περίοδο του 1992, όπου πραγματικά ο νόμος Σιούφα έδωσε μια βιωσιμότητα στο όλο ασφαλιστικό μας σύστημα και βεβαίως υπάρχουν τώρα και οι κορόνες, οι οποίες λένε περί καταργήσεως του νόμου της Φάνης Πάλλη-Πετραλιά, τη στιγμή που και τότε τα ίδια έλεγαν, αλλά με τους δύο νόμους, το νόμο Σιούφα και το νόμο Ρέππα κινείται το ασφαλιστικό μας σύστημα και αύριο θα προστεθεί και ένας άλλος νόμος, ο οποίος θα βοηθήσει το ασφαλιστικό σύστημα.
Έγινε μια πολύ καλή συζήτηση στη Διαρκή Κοινοβουλευτική Επιτροπή με τις διάφορες αντεγκλήσεις που υπήρξαν, τις θετικές προτάσεις και τις εποικοδομητικές παρατηρήσεις που έγιναν.
Και βέβαια, αυτό το οποίο βλέπει κανείς είναι ότι ο μεγάλος αριθμός όλων των συναδέλφων όλων των πτερύγων που μίλησαν, μιλούν και θα μιλήσουν για το νομοσχέδιο αυτό, δείχνει πραγματικά ότι το ασφαλιστικό είναι ένα κορυφαίο ζήτημα για την κοινωνία μας και αυτό επισφραγίζεται και από τις μεγάλες συγκεντρώσεις, οι οποίες υπάρχουν σήμερα. Απ’ ό,τι φημολογείται και θρυλείται σήμερα θα έχουμε μία μεγάλη συγκέντρωση στην οποία θα επιδειχθεί η μαχητική διάθεση των πολιτών και των εργαζομένων, αλλά όπως γνωρίζετε αυτή η οποιαδήποτε μαχητική διάθεσή τους καταδεικνύει και κάτι. Δείχνει και την αγωνία, την οποία έχουν για το ασφαλιστικό και συμμερίζονται τις προσπάθειες της Κυβέρνησης που έχει αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία ρύθμισης του ασφαλιστικού, τη στιγμή που θα μπορούσε κάλλιστα να μεταθέσει την όλη αυτή υπόθεση σε βάθος χρόνου και κατ’ αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχουν οποιαδήποτε αρνητικά σημεία στη διακυβέρνησή μας.
Είναι μία μεγάλη μεταρρύθμιση αυτή η οποία γίνεται και ακριβώς εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε και νομίζω ότι όλοι οι συνάδελφοι όλων των πτερύγων έχουν καταλήξει σ’ αυτό το θέμα, ότι τα εκατόν πενήντα πέντε, τέλος πάντων, ασφαλιστικά ταμεία γίνονται δεκατρία ταμεία, ασχέτως βέβαια, εάν υπάρχει η αρνητική άποψή τους και η κριτική τους, γιατί πήραμε εμείς αυτήν την πρωτοβουλία να προχωρήσουμε το ασφαλιστικό. Κανείς δεν λέει ότι το νομοσχέδιο αυτό θα λύσει το ασφαλιστικό πρόβλημα της Ελλάδος σε βάθος χρόνου, αλλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις αυτές, ώστε το ασφαλιστικό να λειτουργήσει τις επόμενες δεκαετίες με τις θετικές παρεμβάσεις που θα υπάρξουν, τόσο από τις κυβερνήσεις που θα έρθουν, όσο και από τις σώφρονες διοικήσεις που πρέπει να υπάρξουν στα ασφαλιστικά ταμεία.
Το 2001, όταν δεν μπόρεσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να περάσει την ασφαλιστική του μεταρρύθμιση -δέσμιος ο τότε Πρωθυπουργός κ. Σημίτης στους σοσιαλιστές και στους κρατικοδίαιτους, τους οποίους είχε μέσα στους κόλπους του, βεβαίως εκ των ένδω- μέσα από την κυβέρνησή του τότε το σχέδιο Γιαννίτση απερρίφθη και απεπέμφθη ο κ. Γιαννίτσης, χωρίς να έχει τη στήριξή του. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι ανάγκες της πολιτείας, των πολιτών είναι μεγάλες, γι’ αυτό κιόλας η Κυβέρνηση θαρραλέα προχωράει μπροστά στο να λύσει σε ένα μεγάλο βαθμό το ασφαλιστικό μας πρόβλημα.
Ο κλάδος υγείας των ταμείων παλαιότερα τροφοδοτούσε τον κλάδο σύνταξης.
Αυτή τη στιγμή, όπως γνωρίζετε, κυρία Υπουργέ, έχουν αναστραφεί τα πάντα και το μεγάλο πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο κλάδος υγείας των ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να έρθει στο Υπουργείο Υγείας, για να γνωρίζει κανείς πως γίνεται η όλη διεργασία της κοστολόγησης των πράξεων και παράλληλα του ελέγχου, διότι κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή τα ασφαλιστικά μας ταμεία δεν έχουν κανένα έλεγχο, επί των δαπανών υγείας και εκεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Και θα μου επιτρέψετε και από την πείρα την οποία έχετε, γιατί ένα χρονικό διάστημα περάσατε και από το Υπουργείο Υγείας, να σας πω ορισμένα θέματα, τα οποία είναι χαρακτηριστικά. Βέβαια, το σχόλιο το οποίο έχω κάνει κατά καιρούς πάνω στο θέμα των ασφαλιστικών ταμείων έτυχε της κριτικής και της επιθετικής αναφοράς απέναντί μου ότι υπήρξα αντάρτης. Αυτά τα οποία έλεγα και προ του 2004 και κατά τη διάρκεια του 2004 και μετά, αλλά και τώρα, είναι ακριβώς αυτά τα οποία δημιουργούν πρόβλημα και στρέβλωση ακριβώς στα ασφαλιστικά ταμεία.
Οι διοικήσεις των ταμείων πρέπει να αποκτήσουν μία εντελώς άλλη πολιτική και να έχουν μία άλλη φιλοσοφία. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν πρέπει να αναπτύσσουν μονάδες υγείας. Τα ασφαλιστικά ταμεία αγοράζουν υπηρεσίες υγείας από το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι δυνατόν τα ασφαλιστικά ταμεία και δη το Ι.Κ.Α. να αγοράζουν μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας, όπως τα βρήκαμε το 2004. Βρήκαμε είκοσι τέσσερα τηλεχειριζόμενα μηχανήματα. Βρήκαμε αξονικούς τομογράφους, μαγνήτες και ψηφιακούς αγγειογράφους. Αυτά τα μηχανήματα είχαν αγοραστεί μόνο για να πάρουν κάποιες προμήθειες, οι τότε κρατούντες και δεν είχαν πού να τοποθετήσουν τα τηλεχειριζόμενα μηχανήματα. Ακόμη υπάρχουν κάποια στις αποθήκες τους και αυτό πρέπει να το ελέγξετε, διότι είναι αδιανόητο να υπάρχει ένας τέτοιος πλούτος και να σπαταλιέται.
Για τη φαρμακευτική δαπάνη, επειδή και ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος, θέλω να σας πω ότι δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα ή μη μόνο της συμμετοχής σε κάποια φάρμακα, σε κάποιους πολίτες, για να μπορέσουμε να έχουμε μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης.
Επίσης, για τα εμβόλια -όταν ήμουν εγώ Υφυπουργός- της μηνιγγίτιδας, της ανεμοβλογιάς και του πνευμονιόκοκκου, είχαμε πει τότε να μπει ένα ποσοστό συμμετοχής 25%, όπως πρέπει να μπει και ποσοστό συμμετοχής στο καινούργιο εμβόλιο για το HPV. Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει διαφορετική τιμή και να πάει το Ι.Κ.Α. κυρίως, που είναι ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός φορέας …
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε. Γνωρίζω την πίεση του χρόνου που υπάρχει.
… για να μπορέσετε πραγματικά να έχετε οικονομίες κλίμακος. Αν δεν γίνουν αυτά τα πράγματα δεν θα μπορέσουν να αντέξουν τα ασφαλιστικά ταμεία στη μεγάλη επέλαση, η οποία υπάρχει, της βιοτεχνολογίας. Και βεβαίως, αυτό που θα πρέπει να αναδείξετε είναι οι εποπτικοί και ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Θα σας πω και κάτι για το θέμα …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Σας παρακαλώ, κύριε Γιαννόπουλε, ολοκληρώστε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε, αλλά είναι πολύ χρηστικό αυτό. Πρέπει να υπάρξει διάταξη και να προσθέσουμε στη συζήτηση ότι οι άδειες που δίνονται για λοχεία και το εξάμηνο μετά τη λοχεία πρέπει να αποτελέσει ειδικό στοιχείο για τη νοσηλευτική υπηρεσία. Θα διαλυθούν τα νοσοκομεία εάν δεν προβλέψουμε διάταξη η οποία να λέει «Ισάριθμοι της νοσηλευτικής υπηρεσίας διορίζονται από τον κυλιόμενο πίνακα του Α.Σ.Ε.Π. άνευ διαγωνισμού». Εάν δεν μπει αυτό, τα νοσοκομεία διέλυσαν.
Αυτά ήθελα εν ολίγοις να σας πω και, κυρία Υπουργέ, θα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε και κάποιες άλλες εποικοδομητικές προτάσεις στη συζήτηση επί των άρθρων, αλλά τουλάχιστον αυτό θα θέλαμε να το προσέξετε πολύ.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστούμε, κύριε Γιαννόπουλε.
Η κ. Τσουρή έχει το λόγο.
ΕΛΠΙΔΑ ΤΣΟΥΡΗ: Θα με αναγκάσει ο προηγούμενος ομιλητής, κυρία Πρόεδρε, να ξεκινήσω με μια παρατήρηση, αλλά σ’ αυτή την Αίθουσα νομίζω ότι όσοι χρησιμοποιούμε το Βήμα της Βουλής, να έχουμε τη στοιχειώδη υπευθυνότητα, σοβαρότητα και τεκμηρίωση των όσων λέμε. Εφόσον, λοιπόν, ο πρώην Υφυπουργός Υγείας αναφέρθηκε σε θέματα προμηθειών των τότε κρατούντων, υποθέτω ότι θα προσκομίσει στη Βουλή τα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν τις κατηγορίες του. Διαφορετικά, θα πρέπει να μας εξηγήσει γιατί επί τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αυτές οι υποθέσεις ουδέποτε είδαν το φως της δημοσιότητας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου η Εθνική Αντιπροσωπεία καλείται να αποφασίσει σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο εθνικό ζήτημα, αυτό της κοινωνικής ασφάλισης. Η πρόταση της Κυβέρνησης αποτελεί πράγματι μια βαθιά τομή, το αποκορύφωμα μιας κοινωνικής αναλγησίας και μιας σκληρότητας την οποία έχει επιδείξει στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης και με την οποία επιχειρείται στην πράξη η πλήρης αποδόμηση του κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.
Είναι αλήθεια ότι αυτό το νομοθετικό τερατούργημα αποτελεί το επιστέγασμα αντιλαϊκών πολιτικών, ανικανότητας, αναξιοπιστίας, αλλά και της πολιτικής απόφασης της Κυβέρνησης να θίξει ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζομένων και να αρνηθεί ουσιαστικά να αναλάβει πρωτοβουλίες, να υπάρξουν παρεμβάσεις προκειμένου να στηριχθεί η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων.
Βέβαια, τα μαθήματα αντεργατικής και αντιλαϊκής πάλης και αγώνα, στα οποία επιδίδεται με συνέπεια και συστηματικά η Κυβέρνηση, παρουσιάζουν εκτός των άλλων και εξαιρετικό επιστημονικό ενδιαφέρον, προκαλώντας δικαίως αγανάκτηση και οργή στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Μαθαίνουμε για παράδειγμα, ποιοι είναι οι προνομιούχοι Έλληνες και Ελληνίδες ασφαλισμένοι αυτής της χώρας που θα πρέπει να θυσιασθούν, ασχέτως τελικώς του οικονομικού αποτελέσματος, ώστε να αρθούν οι αδικίες που υπάρχουν. Είναι οι γυναίκες μητέρες ανηλίκων, οι εργαζόμενοι στα βαρέα και ανθυγιεινά και οι σαραντάρηδες με δεκαετίες δουλειάς, περίπου δηλαδή δυο εκατομμύρια εργαζόμενοι, οι οποίοι καλούνται να θυσιάσουν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Πρωταθλήτριες προνομίων οι μητέρες εργαζόμενες, οι οποίες πλήττονται διπλά και από την αύξηση των ορίων ηλικίας, τουλάχιστον κατά πέντε χρόνια, αλλά και από τη μείωση των συντάξεων κατά 6% κατ’ έτος.
Η κοινή λογική, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέτει το εξής απλό ερώτημα. Οι γυναίκες-μητέρες ανηλίκων είναι αυτές που θα λύσουν το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας, μιας χώρας η οποία αντιμετωπίζει ήδη τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, οι γυναίκες που απασχολούνται συνολικά ημερησίως πολύ περισσότερες ώρες από τις ώρες δουλειάς τους, χωρίς να παίρνουν αμοιβή για την απασχόληση αυτή, αφού αναλαμβάνουν τη φροντίδα των παιδιών και των λοιπών εξαρτημένων μελών της οικογένειας, όταν παλεύουν ακόμα και σήμερα για την ισοτιμία στον χώρο της εργασίας και την ίδια στιγμή απουσιάζει από πλευράς της πολιτείας η μέριμνα για τη δημιουργία δομών στήριξης της οικογένειας και ίσων ευκαιριών απασχόλησης; Είναι προφανές ότι αυτό πιστεύει η Κυβέρνηση και γι’ αυτό τους επιβάλλει ποινή.
Προνομιούχοι είναι οι εργαζόμενοι στα βαρέα και ανθυγιεινά, στους οποίους επιβάλλεται αύξηση στην ηλικία συνταξιοδότησης κατά δυο χρόνια. Θίγονται παλιοί και νέοι ασφαλισμένοι με δεκαετίες δουλειάς στις πλάτες τους. Καταργείται ουσιαστικά η πρόωρη συνταξιοδότηση.
Οι επικουρικές συντάξεις μειώνονται δραματικά και μάλιστα εκεί που το κράτος δεν έχει χρηματοδοτική υποχρέωση. Ο περιορισμός των επικουρικών συντάξεων στο 20% ουσιαστικά σημαίνει στην πράξη μείωση των συντάξεων κατά 50%. Σε όλα αυτά προστίθεται η αύξηση των απαιτούμενων ενσήμων για παροχές υγείας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να χάσουν παροχές υγείας τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως εποχικά απασχολούμενοι, οικονομικοί μετανάστες και άνεργοι.
Αυτοί είναι οι προνομιούχοι αυτής της χώρας, κατά την άποψη της Κυβέρνησης, αυτούς πλήττει η πολιτική της, απ’ αυτούς ζητά μεγάλες θυσίες με πενιχρά αποτελέσματα. Γιατί το συνολικό όφελος για το σύστημα, με αναλογιστική προσέγγιση σε τριάντα χρόνια, αντιστοιχεί μόλις στο 6% του συνολικού ελλείμματος της κοινωνικής ασφάλισης, δηλαδή τίποτα.
Αντίθετα η πάταξη της εισφοροδιαφυγής κατά 20% θα μπορούσε να δώσει ανάσα στο σύστημα, τουλάχιστον επτάμισι ετών. Είναι όμως θέμα πολιτικής βούλησης και είναι προφανές ότι από την πλευρά της Κυβέρνησης τέτοια δεν υπάρχει.
Μαθαίνουμε επίσης ότι μια εκ βάθρων διοικητική μεταρρύθμιση, όπως αυτή που η Κυβέρνηση επιχειρεί με την συνένωση των ταμείων, είναι εφικτή χωρίς καμμία προετοιμασία και σχεδιασμό, χωρίς αναλογιστικές μελέτες για την οικονομική προοπτική και τη βιωσιμότητά τους, χωρίς κάλυψη των ελλειμμάτων τους, χωρίς τη συναίνεση των ασφαλισμένων τους.
Ισχυρίζεται η Κυβέρνηση ότι με την ενοποίηση θα εξοικονομηθούν 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν το λειτουργικό κόστος όλων των ταμείων είναι 965.000.000 ευρώ. Ποιον προσπαθείτε να κοροϊδέψετε;
Μαθαίνουμε επίσης πως μπορεί μια καθ’ όλα πρωτοποριακή και εποικοδομητική πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως αυτή για τη δημιουργία του Ταμείου Αλληλεγγύης των Γενεών, να μεταλλαχτεί και τελικώς να εκφυλισθεί από την Κυβέρνηση σ’ ένα όχημα για την υφαρπαγή του 10% των κοινωνικών πόρων από τα αποθεματικά των υγιών ταμείων.
Βέβαια πολλοί και σημαντικοί παράγοντες και γεγονότα δικαιολογούν τη σημερινή στάση της Κυβέρνησης…
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κυρία Πρόεδρε, μπορώ να παρέμβω;
ΕΛΠΙΔΑ ΤΣΟΥΡΗ: Εγώ δεν έχω καμμία αντίρρηση αρκεί να κρατηθεί ο χρόνος μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρία Υπουργέ, θα πάρετε το λόγο μόλις τελειώσει η κυρία συνάδελφος.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Απλώς για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Αφού συμφωνεί η συνάδελφος, κρατώ το χρόνο της και μπορείτε, κυρία Υπουργέ, να παρέμβετε.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Απλώς να κάνω μια παρατήρηση. Δεν μιλάει κανείς για το 10% των αποθεματικών. Το 10% αφορά τους κοινωνικούς πόρους. Οι κοινωνικοί πόροι δεν έχουν καμμία σχέση με τα αποθεματικά. Είναι και μέσα στο νομοσχέδιο, αλλά οι κοινωνικοί πόροι ισχύουν ήδη και είναι θεσμοθετημένοι.
ΕΛΠΙΔΑ ΤΣΟΥΡΗ: Θα αποδειχθεί στην πράξη, κυρία Υπουργέ. Εμείς πιστεύουμε ότι η ρύθμιση την οποία φέρνετε είναι ένας εύσχημος τρόπος προκειμένου να «βάλετε χέρι» στα αποθεματικά των ταμείων, να διαχειρίζεστε με μεγαλύτερη άνεση τα αποθεματικά των ταμείων και όχι με τον τρόπο που τα διαχειριστήκατε μέσω των δομημένων ομολόγων ασφαλώς.
Πρώτον, η εγκληματική ανικανότητα και αδιαφορία στη διαχείριση του ασφαλιστικού ζητήματος είχε ως αποτέλεσμα την εκτίναξη της εισφοροδιαφυγής από το 16% των εσόδων στο 30%, την αύξηση του χρέους προς τα ταμεία από 2,5 δισεκατομμύρια σε 8.000.000.000 ευρώ, τη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων με τα δομημένα ομόλογα, τη δεινή θέση του Ι.Κ.Α., το οποίο από 1,3 δισεκατομμύρια ετήσιο πλεόνασμα, το φτάσατε στα 1,5 δισεκατομμύρια έλλειμμα και την ανάγκη ρευστοποίησης περιουσιακών των ταμείων, όπως του Ο.Α.Ε. προκειμένου να πληρωθούν οι συντάξεις.
Δεύτερον, υπάρχει η πεποίθηση ότι για όλα αυτά θα πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι με επιπλέον φόρους και μειωμένες ασφαλιστικές παροχές, φτάνοντας σταδιακά σε επίπεδα ελεημοσύνης.
Για τη Νέα Δημοκρατία κράτος, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοοφειλέτες, φαρμακοβιομήχανοι και τραπεζίτες δεν υποχρεούνται στην καταβολή των θεσμοθετημένων οφειλών τους απέναντι στα ταμεία. Εκτός από τις επανειλημμένες ρυθμίσεις δισεκατομμυρίων ευρώ του παρελθόντος και σ’ αυτό το σχέδιο νόμου μόνο οι τράπεζες ωφελούνται σημαντικά, καθόσον καλούνται να πληρώσουν πολύ λιγότερα απ’ όσο θα έπρεπε για την κάλυψη των ελλειμμάτων.
Τέλος, το υπό συζήτηση νομοσχέδιο βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τη βασική φιλοσοφία και τον προσανατολισμό της συνολικότερης κυβερνητικής πολιτικής απέναντι στους εργαζόμενους, οι οποίοι ήδη βιώνουν τις συνέπειες από την ανεξέλεγκτη ακρίβεια, τον πληθωρισμό και τη συνεχή συρρίκνωση των εισοδημάτων τους.
Μη ξεχνάμε ότι η επίσης κορυφαία φορολογική σας μεταρρύθμιση διπλασίασε το φόρο εισοδήματος που πληρώνει η μέση οικογένεια μισθωτών ως ποσοστό του εισοδήματός της, όπου από 4,5% το 2003 έφθασε στο 8,9%.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι στιγμές είναι ιστορικές και οι ευθύνες όλων μας μεγάλες. Κανείς από εμάς δεν μπορεί και δεν πρέπει να συναινέσει σε αυτό το απορριπτέο από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας νομοσχέδιο. Όπως και να έχει το πράγμα, η κεντρική πολιτική ιδέα της Κυβέρνησης -ότι η βιωσιμότητα του συστήματος επιτυγχάνεται μόνο με τη συμπίεση στο ελάχιστο των παροχών- δεν θα γίνει αποδεκτή και δεν θα περάσει. Και η σημερινή μεγάλη συγκέντρωση, την οποία προέβλεψε και ο προηγούμενος ομιλητής, θα το επιβεβαιώσει και θα το επιβεβαιώσει στην πράξη.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (΄Ελσα Παπαδημητρίου): Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Κωνσταντίνος Τζαβάρας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακόμα μια φορά η Αντιπολίτευση κατάφερε στη συζήτηση αυτή του νομοσχεδίου να μας απογοητεύσει. Περιμέναμε να ακούσουμε έναν υπεύθυνο αντιπολιτευτικό λόγο, περιμέναμε να ακούσουμε μια κριτική προσέγγιση σ’ αυτήν τη μεταρρύθμιση που έχει την πρωτοβουλία, την ευθύνη η Κυβέρνηση να εισαγάγει με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Παρ’ όλα αυτά, χαμένη κυριολεκτικά στη στερεοτυπία ενός στείρου, εργαλειακού, θα έλεγα, λόγου, απώλεσε την ευκαιρία να διατυπώσει μια υπεύθυνη εποικοδομητική προσέγγιση αυτής της μεταρρύθμισης. Κυριολεκτικά θα έλεγα χρησιμοποίησε ένα λόγο ο οποίος αντί να σημαίνει και να δηλώνει, αντί να αποκαλύπτει, περιορίστηκε στο να λαλεί και να κραυγάζει ανεύθυνα. Και βέβαια η πιο κραυγαλέα περίπτωση -είμαι υποχρεωμένος να εξάρω το αρνητικό παράδειγμα της παρουσίας του ειδικού αγορητή του Συνασπισμού- ήταν όταν απευθυνόμενος στα έδρανα της Συμπολιτεύσεως εκραύγασε ότι είναι ντροπή μας ότι υποστηρίζουμε μια τέτοια μεταρρύθμιση!
Θα ήθελα, πράγματι, από το Βήμα αυτό υπεύθυνα να πω στον ειδικό αγορητή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι μάλλον η δημοσκοπική ευφορία των ημερών δημιουργεί συγχυτικές καταστάσεις, γιατί αυτό για το οποίο τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι σοβαρός και μετρημένος είναι το γεγονός ότι απευθύνεται στην Εθνική Αντιπροσωπεία, είναι το γεγονός ότι βρίσκεται και μιλάει στο Βήμα που άρχει του τόπου, όπου ασκείται κατά τρόπο πραγματικό και συμβολικό, η λαϊκή κυριαρχία.
Η Αίθουσα αυτή δεν είναι χώρος γενικής συνέλευσης σωματείου, ούτε φοιτητικής παράταξης. Θα πρέπει υπεύθυνα ο καθένας που ανεβαίνει σ’ αυτό το Βήμα να αντιμετωπίζει το ρόλο του ως ομιλητή από την άποψη της εντολής που έχει πάρει. Και βεβαίως, κύριοι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η εντολή που πήρατε από τον ελληνικό λαό δεν διαθέτει κανένα προνόμιο ιστορικής πρωτοπραξίας. Δεν έχετε κανένα μεταφυσικό μονοπώλιο σ’ αυτήν την Αίθουσα να δημιουργείτε την εντύπωση ότι όλοι οι άλλοι είναι αντιδραστικοί, ότι όλοι οι άλλοι συνωμοτούν κατά του λαού, ενώ εσείς είστε οι εγγυητές της νόμιμης και δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος. Παύσατε επιτέλους αυτές τις κραυγές και αρθείτε στο ύψος του αξιώματος που σας εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός.
Και βεβαίως θα ήθελα να τονίσω ότι δεν είστε εδώ ως εκπρόσωποι αδίστακτων συνδικάτων, συντεχνιών που το μόνο που προσδοκούν είναι η αύξηση των πλεονεκτημάτων και των προνομίων τους. Είστε αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού.
Και σ’ αυτή την Αίθουσα αυτό που κυριαρχεί είναι η δημοκρατία, η οποία είναι το πολίτευμα όπου άρχει ο λαός και όχι τα τμήματά του. Θα πρέπει επιτέλους να ξεχωρίσετε ότι η δημοκρατία είναι σ’ αυτή την Αίθουσα και εκτός αυτής της Αιθούσης είναι τμήματα της κοινωνίας που έχουν το δικαίωμα να αντιδρούν, να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν, αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να πειθαναγκάζουν τους αντιπροσώπους του λαού να αποφασίζουν κατά τις ορέξεις τους.
Και, εν πάση περιπτώσει, θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε ότι σήμερα συζητάμε για τη μεταρρύθμιση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό, κύριοι του Κομμουνιστικού Κόμματος, είναι ένα σύστημα το οποίο δεν έχει κανένα ταξικό χαρακτήρα. Αντίθετα, είναι ένα σύστημα που καθιερώθηκε ως προϊόν, θα έλεγα, της ταξικής αλληλεγγύης, γιατί είναι προϊόν συνεννόησης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Ας θυμηθούμε βέβαια –το είπε και ο κ. Βενιζέλος- ότι ο Κέινς είναι πάντα παρών σ’ αυτές τις καταστάσεις. Πλην όμως ο Κέινς δεν ήταν ούτε σοσιαλιστής ούτε κομμουνιστής. Ήταν εκείνος ο οποίος εμπνεύστηκε κυριολεκτικά αυτή την πρωτοβουλία που κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, συγκεκριμένα με τη social act, ο Ρούσβελτ κατάφερε να δώσει την αναδιανεμητική λειτουργία στις κοινωνικές παροχές, με βάση την οποία κινήθηκε η οικονομία και βγήκε ο δυτικός κόσμος από την κρίση. Σ’ αυτήν ακριβώς τη λογική προστέθηκε μεταπολεμικά το πλάνο Μπέβεριτζ, το οποίο είχε σαν σκοπό να δώσει στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις τα στοιχειώδη.
Και βέβαια και στην Ελλάδα, εάν ενδιαφερθείτε, θα μάθετε ότι αυτά τα συγκεκριμένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης ξεκίνησαν με το νόμο του 1914 ως σωματεία αλληλοβοήθειας. Έτσι λοιπόν σήμερα δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί κάνετε αυτή την ακατάσχετη φλυαρία πάνω σε πράγματα για τα οποία δεν υπάρχει συζήτηση.
Και καταλήγοντας θα ήθελα να αναφερθώ και στην αρνητική χθεσινή παρουσία του κ. Φλωρίδη. Επιτέλους, ένας κοινοβουλευτικός που ετιμήθη με το αξίωμα του Υφυπουργού της Οικονομίας δεν νομίζω ότι δικαιούται να αγνοεί τη βασική αρχή του Μωρίς Γκοτελιέ, ότι κάθε οικονομικό σύστημα ένα και μόνο σκοπό έχει για να επιβιώσει: να ελαχιστοποιήσει τα μειονεκτήματά του και να μεγιστοποιήσει τα πλεονεκτήματά του. Αυτή ακριβώς είναι και η βάση της μεταρρύθμισης. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αυτό για το οποίο είμαστε υπερήφανοι είναι ότι προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε την πολυδιάσπαση των διοικητικών ταμείων, την αντιφατική πολυνομία, τη σπατάλη του δημοσίου χρήματος των φορολογουμένων. Και φθάνουμε μ’ αυτήν την πραγματικά μεγαλεπήβολη και φιλόδοξη μεταρρύθμιση να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις που χρειάζονται οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας για να ζήσουν όπως τους αξίζει. Και όταν μιλάμε για εργαζόμενους μιλάμε πρώτα και κύρια για τα τεσσεράμισι εκατομμύρια εργαζομένων στο εμπόριο, στις υπηρεσίες και στη βιομηχανία και όχι για τις πενήντα χιλιάδες των λίγων προνομιούχων, οι οποίοι δυστυχώς αλαζονικοί, υπερφίαλοι και αντικοινωνικοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προσπαθούν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, κάτι που δεν έκαναν οι συνάδελφοί τους στη Γαλλία και στη Γερμανία.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Ελσα Παπαδημητρίου): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
Πράγματι, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., -γράφτηκε και από τον Παντελή Μπουκάλα στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»- οι προσπάθειές σας θα συνεχίσουν να είναι σαν των Τρώων. Πάντοτε θα οπλίζεστε με θάρρος για αγώνα και θα νομίζετε ότι βγαίνετε μπροστά να αγωνιστείτε, πλην όμως την τελευταία στιγμή, όταν η κρίση έρχεται, και το θάρρος και την αποφασιστικότητα θα την χάνετε εάν συνεχίσετε αυτή τη συμπεριφορά.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Ελσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το δελτίο επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 20 Μαρτίου 2008.
Α. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου (Άρθρο 130 παράγραφοι 2 και 3 του Κανονισμού της Βουλής)
1. Η με αριθμό 730/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας κ. Έλενας Ράπτη προς του Υπουργούς Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εσωτερικών, σχετικά με τη λειτουργία Κέντρων Αναμόρφωσης Γερμανών εφήβων στην Ελλάδα κ.λπ..
2. Η με αριθμό 729/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Ιωάννη Μαγκριώτη προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Μακεδονίας-Θράκης, σχετικά με τη διακοπή του προγράμματος παρακολούθησης των νερών του Θερμαϊκού Κόλπου στη Θεσσαλονίκη κ.λπ..
3. Η με αριθμό 744/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Νικολάου Γκατζή προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικά με την ατμοσφαιρική ρύπανση στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Βόλου κ.λπ..
4. Η με αριθμό 739/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Περικλή Κοροβέση προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Πολιτισμού, σχετικά με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την περιοχή Ρωμανού Μεσσηνίας, όπου εκτελούνται εργασίες κατασκευής ξενοδοχείων κ.λπ..
5. Η με αριθμό 736/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Κωνσταντίνου Αϊβαλιώτη προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, σχετικά με την αποζημίωση των επαγγελματιών από τις διακοπές του ρεύματος κ.λπ..
Β. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δεύτερου Κύκλου (Άρθρο 130 παράγραφοι 2 και 3. του Κανονισμού της Βουλής)
1. Η με αριθμό 731/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Αθανασίας Μερεντίτη προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της νεανικής παραβατικότητας από το εκπαιδευτικό μας σύστημα κ.λπ..
2. Η με αριθμό 745/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Σταύρου Σκοπελίτη προς τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, σχετικά με την ακτοπλοϊκή σύνδεση του λιμανιού του Αγίου Κηρύκου Ικαρίας με τον Πειραιά κ.λπ..
3. Η με αριθμό 738/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Λίτσας Αμμανατίδου-Πασχαλίδου προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, σχετικά με την προστασία της προσωπικότητας των γυναικών και τη διασφάλιση της βασικής αρχής του εργατικού δικαίου «ίση αμοιβή για ίση εργασία» κ.λπ..
4. Η με αριθμό 743/17-3-2008 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Μαυρουδή Βορίδη προς τον Υπουργό Εσωτερικών, σχετικά με την απασχόληση και τα ατομικά μέσα προστασίας των εποχικών πυροσβεστών κ.λπ..
Το λόγο έχει ο κ. Γεώργιος Παπακωνσταντίνου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναρωτιέμαι πότε θα βρεθεί κάποιος συνάδελφος της Συμπολίτευσης ο οποίος θα υπερασπιστεί αυτό το νομοσχέδιο, διότι το μόνο που ακούμε από τους συναδέλφους που διαδέχονται ο ένας τον άλλο στο Βήμα είναι μαθήματα, τα οποία κάνουν στην Αντιπολίτευση. Κάποτε να βρεθεί και κάποιος ο οποίος επί της ουσίας να έρθει και να υπερασπιστεί αυτό το νομοσχέδιο.
Σήμερα συζητάμε για μια κορυφαία πολιτική επιλογή η οποία ταυτόχρονα συνιστά και μία πολύ καθαρή διαχωριστική γραμμή διαχρονικά. Συζητάμε για ένα θέμα που αποτυπώνει μία θεμελιώδη διαφορά αντίληψης ανάμεσα στις συντηρητικές δυνάμεις -στη συγκεκριμένη περίπτωση στη Νέα Δημοκρατία- και σε μία σύγχρονη κεντροαριστερή προσέγγιση που πρεσβεύει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Σήμερα όλους μας εδώ μέσα η κοινωνία μας παρακολουθεί και μας κρίνει για το τι ακριβώς προτείνουμε και το τι πράττουμε για την ευημερία των σημερινών και των μελλοντικών γενεών.
Δυστυχώς, όμως, η ιστορία επαναλαμβάνεται και πολύ φοβούμαι ότι επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Γιατί και πάλι σήμερα υπάρχει μια συγκεκριμένη πολιτική παράταξη η οποία όποτε βρίσκεται στην εξουσία, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αφαιρεί δικαιώματα, από το να περικόπτει ελπίδες, από το να αυξάνει την ανασφάλεια και να υπονομεύει τη συλλογική ευημερία των πολιτών. Στον αντίποδά της, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όποτε κυβέρνησε, προσπάθησε –και το έκανε- να διευρύνει τα δικαιώματα, να ενισχύσει το κοινωνικό κράτος και να καθιερώσει νέους κοινωνικούς θεσμούς.
Και επειδή πολλές φορές η μνήμη είναι ασθενής σε πολλούς συναδέλφους, να θυμίσουμε ορισμένα πράγματα. Να θυμίσουμε για παράδειγμα ότι κατακτήσεις όπως η δημιουργία του Ο.Γ.Α. σαν κύριο ταμείο είναι κατάκτηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι η θεσμοθέτηση του Ε.Κ.Α.Σ. έγινε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι η τριμερής χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος έγινε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι η ένταξη ισότιμα όλων των οικονομικών μεταναστών που δουλεύουν νόμιμα στην Ελλάδα στο ασφαλιστικό σύστημα έγινε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν αυτό το οποίο έλαβε ριζικά μέτρα για να περιορίσει τις στρεβλώσεις και τις καταχρήσεις στο σύστημα. Το λέω γιατί ακούσαμε πάρα πολλά γι’ αυτά τα πράγματα. Να θυμίσουμε ότι μόνο οι αναπηρικές συντάξεις μειώθηκαν από το 25% που ήταν το 1981 στο 14% το 2004.
Επίσης, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν αυτό που ξεκίνησε την προσπάθεια να μειωθεί το τριτοκοσμικό φαινόμενο της διασποράς των ταμείων στη χώρα μας. Δεν ήταν κάποιος άλλος. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν αυτό, αλλά δεν το έκανε με τη λογική της εξίσωσης των δικαιωμάτων προς τα κάτω. Να θυμίσουμε ότι η ενοποίηση το 2001 του Τ.Ε.Β.Ε., του Τ.Α.Ε. και του Τ. Σ.Α. συνοδεύτηκε από αύξηση των κατωτέρων συντάξεων του Τ.Σ.Α. και εξομοίωση με τις αντίστοιχες του Τ.Ε.Β.Ε.. Αντίθετα, αυτό που πάει να κάνει σήμερα η Νέα Δημοκρατία έχει ακριβώς την αντίθετη λογική. Μεταφέρει ελλείμματα στα μεγάλα ταμεία μέσα από τις ενοποιήσεις και εξισώνει προς τα κάτω τις παροχές και αυτό όταν δεν κάνει μία απλή κλοπή αποθεματικών όπως γίνεται στην περίπτωση του ταμείου της Δ.Ε.Η..
Να θυμίσουμε τέλος, ότι όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανέλαβε την διακυβέρνηση, η περιουσία των ταμείων σε μία περίοδο που ο λόγος εργαζομένων προς ασφαλισμένους ήταν 7 προς 1 –να το θυμόμαστε αυτό- η περιουσία των ταμείων ήταν 5% του Α.Ε.Π. και όταν αφήσαμε την εξουσία το 2004 είχε αυξηθεί στο 14% του Α.Ε.Π..
Άρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές είναι οι ιστορικές διαφορές μας. Πέρα από λόγια, κάθε κόμμα, κάθε παράταξη κρίνεται από το τι αφήνει στον τόπο και η διαφορά ανάμεσα στο τι έχουμε αφήσει εμείς διαχρονικά στο ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα και στο κοινωνικό κράτος και σε αυτά που κάνετε εσείς κάθε φορά που είστε στην εξουσία, είναι τεράστια.
Δυστυχώς, η Νέα Δημοκρατία ετοιμάζεται να γράψει άλλη μια μελανή σελίδα. Παραμένει βέβαια έτσι πιστή στην ιστορική της παράδοση. Αδυνατεί να ξεφύγει, να λειτουργήσει σαν ένα σύγχρονο κόμμα, σαν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα, το οποίο εργάζεται για μια κοινωνία δικαίου και συνοχής. Με αστραπιαία ταχύτητα κατάφερε μέσα σε τέσσερα χρόνια να επιδεινώσει όλα τα προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος. Αύξηση των χρεών του δημοσίου προς τα ταμεία. Διεύρυνση της φοροδιαφυγής. Κακοδιαχείριση. Δομημένα ομόλογα. Αύξηση της ανασφάλιστης εργασίας. Και σήμερα ζητά από την κοινωνία να πληρώσει τα σπασμένα.
Όμως, εκτός από την ουσία του νομοσχεδίου αυτό που επίσης πληγώνει και τραυματίζει την κοινωνία είναι η διαδικασία με την οποία συζητείται. Επί μήνες προσπαθούσαμε να εκμαιεύσουμε από την Κυβέρνηση ποιες ήταν οι πραγματικές της προθέσεις. Προκαλέσαμε και προσκαλέσαμε εδώ τον Πρωθυπουργό για να μας πει τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει. Ακούσαμε εκθέσεις ιδεών. Ακούσαμε γενικόλογες αρχές. Είδαμε ένα νομοσχέδιο το οποίο κατατέθηκε παραμονή της Καθαράς Δευτέρας, το οποίο ψηφίζεται με διαδικασία εξπρές σε πέντε ημέρες.
Δεν ξέρω εάν σας είπαν, για παράδειγμα, κύριε συνάδελφε, ότι στη Σουηδία γίνεται σε πέντε χρόνια και ότι κάθε ασφαλισμένος πήρε στο σπίτι του μια επιστολή εξατομικευμένη, με την οποία του εξηγούν πώς ακριβώς θα αλλάξει η τύχη του.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είχατε είκοσι χρόνια να το κάνετε!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Και ερχόμαστε εδώ και μέσα σε πέντε μέρες, κύριε συνάδελφε...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εξπρές, σε πέντε μέρες! Για πόσες ώρες συνεδρίαση!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Μη διακόπτετε, εάν έχετε την καλοσύνη. Βεβαίως, μέσα σε πέντε μέρες για ένα μείζον ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο μας ταλαιπωρεί για χρόνια. Μέσα σε πέντε μέρες προσπαθείτε να λύσετε αυτό το ζήτημα; Είναι δυνατόν;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ας το κάνατε εσείς!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Και ερχόσαστε εδώ και κάνετε μια συζήτηση σε μια επιτροπή –με τον προηγούμενο, από την κ. Πετραλιά, Υπουργό - με την οποία μέσα σε τρεις ώρες λύσατε το θέμα του πώς ενοποιούνται τα ασφαλιστικά ταμεία; Και θεωρείτε αυτό πως είναι κοινωνικός διάλογος; Πουθενά αλλού δεν έχει γίνει αυτό, σε καμμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα!
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κυρία Πρόεδρε, εάν έχετε την καλοσύνη, επειδή είχα αρκετές διακοπές, να υπάρχει μια μικρή ανοχή.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι πώς αναμένουμε τη συναίνεση της κοινωνίας, όταν δεν υπάρχει ουσιαστικός διάλογος και το κυριότερο, όταν δεν υπάρχει και μια αξιόπιστη περιγραφή της κατάστασης των ταμείων.
Ακούσαμε την κυρία Υπουργό, την κ. Πετραλιά, να λέει ότι το σύστημα καταρρέει. Με βάση ποια στοιχεία ακριβώς, κυρία Υπουργέ; Θα μας φέρετε κάποια έκθεση που να το δείχνει; Η μόνη έκθεση που είδαμε είναι η έκθεση που εσείς παραγγείλατε στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας, το οποίο δείχνει ότι το Ι.Κ.Α. –αν το κράτος είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του- δεν έχει πρόβλημα έως το 2030.
Μας φέρατε για όλα αυτά τα ταμεία μελέτες; Μας φέρατε μελέτες για το πώς μπορεί να γίνει η ενοποίηση των ταμείων με σωστό τρόπο; Δεν έχουμε δει απολύτως τίποτα! Λειτουργούμε εν κενώ. Λειτουργούμε απλώς και μόνο με μια ιδεολογική προσέγγιση, η οποία, δυστυχώς, είναι καταστροφική.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι προφανές ότι η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να κάνει την υπέρβαση, την υπέρβαση που χρειάζεται να γίνει στη χώρα, την υπέρβαση που χρειάζεται να γίνει για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Παρακαλώ, κύριε συνάδελφε, ολοκληρώστε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
Υπάρχουν τρόποι και να αυξηθούν οι πόροι, υπάρχουν τρόποι και να γίνει ένας τεκμηριωμένος διάλογος, υπάρχουν τρόποι και να βρεθούν λύσεις, οι οποίες να είναι ταυτόχρονα δίκαιες και αποτελεσματικές.
Αυτό το νομοσχέδιο αποτυγχάνει και στο επίπεδο της δικαιοσύνης, αποτυγχάνει και στο επίπεδο της αποτελεσματικότητας και αυτή η Κυβέρνηση κρίνεται ήδη και θα κριθεί από την κοινωνία εξαιρετικά αυστηρά για το νομοθέτημα αυτό.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίασή μας, αφού πρώτα ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής, τριάντα ένας μαθητές και μαθήτριες και δύο συνοδοί-καθηγητές από το 6ο Γυμνάσιο Αμαρουσίου.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Το λόγο έχει ο κ. Μάρκος Μπόλαρης.
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο αυτό αφορά μια δέσμευση του Πρωθυπουργού όχι προεκλογικά, αλλά στο συνέδριο των εταιρειών ιδιωτικής ασφάλισης, στους οποίους υποσχέθηκε μεγαλύτερη εμπλοκή στα ασφαλιστικά πράγματα της χώρας.
Η κοινωνική ασφάλιση, κύριοι συνάδελφοι, είναι βασική κατάκτηση των εργαζομένων, η οποία έγινε εφικτή μετά από μακροχρόνιους και αιματηρούς αγώνες σε διεθνές επίπεδο και έγινε με τη στήριξη και την υποστήριξη των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων και άλλοτε με την ανοχή φιλελευθέρων κυβερνήσεων.
Η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί την υλοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και ολοκληρώνει την ιδιότητα του πολίτη. Στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν νοείται πολίτης χωρίς ανεμπόδιστη άσκηση των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών του δικαιωμάτων. Έτσι, η συζήτηση που κάνουμε σήμερα έχει βαθύτατα πολιτικό χαρακτήρα.
Ο κάθε πολιτικός σχηματισμός, ιδίως η Κυβέρνηση που έχει και την πολιτική πρωτοβουλία για τη νομοθέτηση, με τις τοποθετήσεις του σήμερα δείχνει τις γενικότερες θέσεις του. Είναι με τους πολίτες, με τους εργαζόμενους, με τους συνταξιούχους ή αδιαφορεί για αυτούς, διότι έχει επιλέξει να υπηρετήσει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τον παρασιτικό τομέα της οικονομίας; Είναι με τους παραγωγούς του πλούτου ή με αυτούς που θέλουν απλώς να νέμονται τον παραγόμενο πλούτο;
Με λίγα λόγια, κρινόμαστε από το ποιος πληρώνει για την κοινωνική ασφάλιση και το ποιος επωφελείται απ’ αυτήν.
Η Κυβέρνηση επιδιώκει να παρουσιάσει το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης ως ένα διαχειριστικό πρόβλημα και αυτό είναι σαφές ότι γίνεται σκόπιμα, διότι έτσι συσκοτίζεται το γεγονός ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν εκπληρώνει τις νομοθετημένες υποχρεώσεις της προς τα ταμεία, συσκοτίζεται το γεγονός ότι η Κυβέρνηση έχει επιτρέψει στη μεγάλη εργοδοσία να αποφεύγει την καταβολή των εισφορών ή ακόμα και να κλέβει και να ιδιοποιείται τις εισφορές των εργαζομένων. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει σε επανειλημμένες περιπτώσεις νομιμοποιήσει την εισφοροαποφυγή, χαρίζοντας δισεκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες αλλά και σε άλλους κακοπληρωτές των ταμείων. Έτσι, η Ελλάδα κατέχει τα θλιβερά πρωτεία στην Ευρώπη με εισφοροδιαφυγή που φθάνει το 24%, δηλαδή, κύριοι συνάδελφοι, δεν καταβάλλονται εισφορές για έναν στους τέσσερις εργαζόμενους. Αποκρύπτεται το γεγονός ότι η αναποτελεσματική οργάνωση των υπηρεσιών ελέγχου σε συνδυασμό με την άτολμη μεταναστευτική πολιτική επιτρέπει τη γιγάντωση της μαύρης εργασίας, της ανασφάλιστης εργασίας και με αυτόν τον τρόπο τη συστηματική εκμετάλλευση ημεδαπών και αλλοδαπών εργαζομένων. Συσκοτίζεται το γεγονός ότι η οργάνωση των υπηρεσιών υγείας είναι τέτοια που οι πολίτες δαπανούν υπέρογκα ποσά για την περίθαλψη, για φάρμακα, για διαγνωστικές υπηρεσίες. Τα ασφαλιστικά ταμεία με ευθύνη της Κυβέρνησης παραδόθηκαν στη διοίκηση των κάθε λογής «Αγάπιων», ώστε τα χρήματα των εργαζομένων να γίνουν μέσα από τα αμαρτωλά ομόλογα μαύρο πολιτικό χρήμα.
Αλλά ακόμα και αν το ζήτημα, όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, ήταν απλά διαχειριστικό και όχι πολιτικό, η κυβερνητική πρόταση χωλαίνει σοβαρότατα. Πού είναι οι σοβαρές και αξιόπιστες αναλογιστικές μελέτες, σε σχέση με τις εισροές και τις εκροές του ασφαλιστικού συστήματος; Πόσο κοστίζει η διοίκηση των ασφαλιστικών ταμείων; Πόσο κοστίζει η ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη και ποιες είναι οι πληρωμές του συστήματος στη φαρμοκοβιομηχανία, που δεν θέλει να το συζητάει γιατί τα «ακουμπάει» η Κυβέρνηση, στα διαγνωστικά κέντρα και στα ιδιωτικά θεραπευτήρια;
Το γεγονός ότι σήμερα συζητούμε ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό πρόβλημα φαίνεται και από τη μεθόδευση της προώθησής του. Επί χρόνια ακούγαμε τον Πρωθυπουργό και τους κατά καιρούς Υπουργούς Απασχόλησης της Νέας Δημοκρατίας να επικαλούνται τα περίφημα πλέον τρία «δεν». Σχέδιο για το τι θέλει να κάνει η Κυβέρνηση δεν είδαμε ποτέ, ούτε εμείς ούτε οι ενδιαφερόμενοι φορείς ούτε οι εργαζόμενοι ούτε οι ασφαλισμένοι ούτε οι συνταξιούχοι. Οι κατά καιρούς συνεντεύξεις των Υπουργών της Νέας Δημοκρατίας ή οι γενικόλογες επαφές τους με εκπροσώπους των εργαζομένων ποτέ δεν έγιναν βάσει ενός σχεδίου. Αυτές, λοιπόν, οι επαφές ή οι συνεντεύξεις ονομάζονται από την Κυβέρνηση «κοινωνικός διάλογος». Και όταν επιτέλους ήρθε το νομοσχέδιο στη Βουλή, είναι προφανής η βιασύνη της Κυβέρνησης να ψηφιστεί στα γρήγορα με επιβολή κομματικής πειθαρχίας και μάλιστα με μια προκλητική αυθάδεια, όταν η Κυβέρνηση προς όλους στέλνει το μήνυμα ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από αυτά.
Χαρακτηριστική είναι για την απόλυτη στάση της Κυβέρνησης η ενορχήστρωση μηχανισμών κοινωνικού αυτοματισμού με τους δήθεν αγανακτισμένους πολίτες, με τις μηνύσεις που κάνει το Ε.Β.Ε.Α. προς τους εργαζομένους της ΓΕΝ.Ο.Π. κ.λπ.. Η δημοκρατία, όμως, κυρία Υπουργέ, είναι πολίτευμα διαλόγου, είναι πολίτευμα αμοιβαίων υποχωρήσεων, είναι πολίτευμα στο οποίο κρινόμαστε από τους συμβιβασμούς οι οποίοι γίνονται επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου. Η εμμονή της Κυβέρνησης, παρά το γενικευμένο απεργιακό κύμα, παρά τη συμμετοχή όλων των συνδικαλιστών και όλων των εργαζομένων, η άρνηση του διαλόγου και η έπαρση, ένα μόνο καταδεικνύουν, ότι η Νέα Δημοκρατία και ο Πρωθυπουργός είναι αποφασισμένοι να εξοφλήσουν γραμμάτια στους ταξικούς τους πάτρονες, διαλύοντας την κοινωνική ασφάλιση, καταληστεύοντας τους πόρους τους και διοχετεύοντάς τους στους κολοσσούς της ιδιωτικής ασφάλισης, στους ιδιώτες παρόχους υπηρεσιών υγείας και στις φαρμακοβιομηχανίες.
Απέναντι σε αυτήν τη θέση, η οποία δείχνει πόσο τεράστιες είναι οι διαφορές στην πολιτική μας αντίληψη, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απαντά, απάντησε χθες διά του Προέδρου του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος στη Βουλή ξεκαθάρισε ότι στις περικοπές των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απαντά ότι αυτές οι περικοπές είναι τόσο άδικες για τους ασφαλισμένους όσο και αναποτελεσματικές για το ασφαλιστικό σύστημα.
Δεν εξοικονομούν παρά ελάχιστους πόρους, ενώ η κοινωνική αναστάτωση που ήδη προκαλούν θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στην παραγωγικότητα των εργαζομένων.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, τελειώνω σε μερικά δευτερόλεπτα.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απαντά στην υπονόμευση των δικαιωμάτων των γυναικών πως οι εν μέρει θετικές διακρίσεις στην κοινωνική ασφάλιση των γυναικών αντισταθμίζουν τις αδικίες που ακόμα υφίστανται οι γυναίκες στην αγορά εργασίας.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεσμεύεται ότι έμπρακτα θα άρει αυτές τις αδικίες και θα απαντήσει στην αντιασφαλιστική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, η οποία χαρίζεται μόνο στις πολυεθνικές της ιδιωτικής ασφάλισης, με την άρση ή με την ακύρωση όλων των ρυθμίσεων τις οποίες σήμερα μεθοδεύετε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει η κ. Αράπογλου. Απούσα. Διαγράφεται.
Το λόγο έχει ο κ. Στρατάκης.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το σχέδιο νόμου για τη διοικητική και οργανωτική μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και λοιπές διατάξεις, κατάφερε να ξεσηκώσει την κοινωνία και όχι μόνο να ξεσηκώσει την κοινωνία, αλλά και να νεκρώσει τη χώρα.
Βέβαια, αυτή η εξέλιξη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, είναι γνωστό ότι δεν σας βγάζει από το αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η κακοδιαχείρισή σας. Αντίθετα, οι «Ζαχόπουλοι» και οι «κουμπάροι» και όλο αυτό το συνονθύλευμα που όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούμε αμήχανοι βλέποντας την κατάντια στην οποία έχετε φέρει το πολιτικό σύστημα της χώρας, δυσχεραίνει τη θέση σας, γιατί απαξιώνετε το πολιτικό σύστημα και δημιουργείτε τεράστια προβλήματα στους πολίτες και στη χώρα. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάτε. Και φαίνεται να μην το ξεχνάτε, διότι τρεις μέρες τώρα γίνεται εδώ μία προσπάθεια από την πλευρά της Κυβέρνησης και πολλών συναδέλφων –τις περισσότερες φορές ευτυχώς- να «βαφτίσουν» αυτή την εξέλιξη ως μία αναγκαιότητα από τη μία πλευρά και ως μεταρρύθμιση από την άλλη. Εγώ βέβαια, θα έλεγα ότι αυτή όχι μόνο δεν είναι μεταρρύθμιση, αλλά εγώ θα τη χαρακτήριζα -φοβάμαι να συκοφαντήσω και τη λέξη- ως «γιαλαντζί μεταρρύθμιση».
Και βέβαια, για να το πετύχει αυτό, επικαλείται διάφορες μελέτες, όπως του Διεθνούς Ταμείου Εργασίας. Επίσης, μιλάει για ατολμία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ότι δεν έχει πολιτικό δικαίωμα να μιλά –το ακούσαμε και αυτό χθες από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας- ότι παρέλαβε το πρόβλημα και ότι δεν το δημιούργησε, ενώ είναι γνωστό ότι στην ουσία το πρόβλημα δημιουργήθηκε, αφού γνωρίζουμε από υφιστάμενες μελέτες ότι το υπάρχον νομικό πλαίσιο μπορεί να διατηρήσει το σύστημα μέχρι το 2030, εάν φυσικά το κράτος καλύψει τις δικές του υποχρεώσεις. Και οι δικές του υποχρεώσεις, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια δεν καλύπτονται, με αποτέλεσμα βέβαια το έλλειμμα από τα 2,7 που ήταν, να έχει φτάσει ήδη στα 8.000.000.000 ή 9.000.000.000 ευρώ.
Άρα, λοιπόν, εδώ υπάρχει μία σκόπιμη μεθόδευση της Κυβέρνησης για το πώς πραγματικά θα οδηγηθούμε σ’ αυτό που «βαφτίζει» μεταρρύθμιση, που στην ουσία είναι απορρύθμιση.
Πριν από μερικές μέρες στην Προ Ημερησίας Διατάξεως Συζήτηση, ήρθε στη Βουλή ο Πρωθυπουργός της χώρας να μας πει την ωραία φράση, δηλαδή ότι θέλει να είναι χρήσιμος και όχι αρεστός. Βέβαια, το κακό είναι –και δεν το αντιλαμβάνεται- ότι ούτε αρεστός είναι, παρά τις επικοινωνιακές τακτικές και μεθοδεύσεις που κατά κόρον ακολουθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά πολύ περισσότερο δεν θα είναι χρήσιμος. Αντίθετα, είναι επικίνδυνος και μέσα απ’ αυτή την επικινδυνότητα που παρουσιάζει, προκύπτει και η μεγάλη αναλγησία της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η οποία προσπάθησε να τρομοκρατήσει τους πολίτες ότι το σύστημα θα διαλυθεί, ότι δεν υπάρχει τίποτα και ότι όλα τα στοιχεία σ’ αυτό κατατείνουν, όταν είναι γνωστό ότι ακόμα και η Παγκόσμια Τράπεζα το τελευταίο διάστημα και στα πλαίσια της αποτίμησης της έρευνας που ξεκινάει από το 1998 μέχρι και το 2005, λέει κάποια πράγματα, όπως ότι τα αναλυτικά στοιχεία –το λέει βέβαια και η ίδια με αρκετή καθυστέρηση- που χρησιμοποίησε δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και επισημαίνεται ότι χάθηκε η ισορροπία χάριν της υποστήριξης των πολιτικών απόψεως της τράπεζας, που εκ των προτέρων είχαν αποφασιστεί ποιες ήταν αυτές οι πολιτικές απόψεις και θέσεις.
Μάλιστα, ένας γνωστός καθηγητής του ΜΙΤ, του γνωστού φημισμένου Πανεπιστημίου της Βοστόνης στην Αμερική, ο Peter Diamond, που εισηγήθηκε την αξιολόγηση, λέει ότι τα επαναλαμβανόμενα αναλυτικά λάθη συνδέονται με τον υπερτονισμό των δεδομένων, εκ των προτέρων, απόψεων της τράπεζας. Και, βέβαια, ήρθε η ίδια η τράπεζα και στη συνέχεια να πει τα ίδια ακριβώς πράγματα.
Για το σχέδιο νόμου δεν χρειάζεται να πούμε εμείς πολλά. Τα λέει η κοινωνία, από τη μία πλευρά, που αντιλαμβάνεται τι την περιμένει. Τα λένε οι πολίτες, οι εργαζόμενοι. Και τα λέει, βέβαια και η γνωμοδότηση της Ο.Κ.Ε., της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, που ήρθε εδώ με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, η οποία στην πράξη αποδεικνύει ότι δεν ισχύει κανένα από τα τρία «δεν» που ο κ. Καραμανλής και προεκλογικά και εδώ μας τόνισε κατά κόρον. Και οι συντάξεις μειώνονται και τα όρια ηλικίας αυξάνονται και υποσκάπτεται η βιωσιμότητα των ταμείων. Είναι γνωστό και επισημάνθηκε και από άλλους, αλλά το επισημαίνει και το υπερτονίζει αυτό η έκθεση της Ο.Κ.Ε., ότι το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα έχει πρόβλημα χαμηλών πόρων και όχι υψηλών παροχών. Και αντίθετα προς αυτά που λέει η έκθεση και αν δείτε αυτά που θα ισχύσουν στην πράξη, η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να επιλύσει το πρόβλημα χαμηλώνοντας τις συντάξεις και αυξάνοντας τα όρια ηλικίας.
Όταν, μάλιστα, είναι γνωστό και, μπορούμε να το αποδείξουμε, ότι τα όποια οφέλη φέρνει αυτή η αλλαγή που δημιουργεί η μεταρρύθμιση μπορεί να υπερκαλυφθούν, μόνο λίγο να καταπολεμήσουμε την εισφοροδιαφυγή έστω κατά 7%. Αν, δηλαδή, περιορίσουμε κατά 7% την εισφοροδιαφυγή, όλα αυτά τα υποτιθέμενα οφέλη υπερκαλύπτονται από τις εισφορές.
Είναι γνωστό ότι και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προχώρησαν σε μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό σύστημα. Αντίθετα, όμως, με ό,τι συνέβη στη Γαλλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Φιλανδία, στην Ουγγαρία, στη Νέα Ζηλανδία, στην Κορέα, που είναι χώρες του Ο.Ο.Σ.Α. αυτές, όπου προστατεύτηκαν οι χαμηλόμισθοι με τις συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις, στην Ελλάδα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας νομοθετεί σε βάρος των αδύναμων του ασφαλιστικού συστήματος, δηλαδή, ουσιαστικά σε βάρος των γυναικών και των νέων των 700 ευρώ. Αυτό είναι ένα ζήτημα, το οποίο εμείς πρέπει να το επισημάνουμε.
Ερχόμαστε τώρα στην ανάγκη που επικαλείται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητάει μεταρρυθμίσεις στο ότι πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα στο ασφαλιστικό σύστημα. Είναι γεγονός ότι ακόμα και αυτή εδώ η νεοφιλελεύθερη αντίληψη της πλειοψηφίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Κομισιόν, επισημαίνει ότι θα έχουμε προβλήματα μακροπρόθεσμα λόγω υψηλού χρέους, από τη μία πλευρά και λόγω προβλημάτων που έχει το ασφαλιστικό σύστημα, όπως τουλάχιστον το έχουμε τώρα. Και βέβαια, προτείνει λύσεις και λέει ποιες είναι οι κατάλληλες λύσεις. Και αναφέρεται σε συγκεκριμένα πράγματα και λέει ότι πρέπει να προωθηθεί η δημογραφική ανανέωση, πρέπει να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας και όχι να ακολουθούμε αυτό το παράδειγμα που ακολουθούμε στην Ελλάδα με τα «STAGE», όπου έχουμε ανασφάλιστη εργασία σε διακόσιες χιλιάδες ανθρώπους, να υπάρξει μεγαλύτερη διάρκεια του επαγγελματικού βίου. Όμως, πώς; Δεν προτείνει κατ’ ανάγκη την αύξηση των ορίων ηλικίας, όταν είναι γνωστό ότι ο νέος μπαίνει στην εργασία του στα τριάντα ή στα τριάντα πέντε του. Θα έπρεπε, δηλαδή, ουσιαστικά να φροντίσουμε να μπαίνει νωρίτερα ο νέος, που να έχει μεγαλύτερη απόδοση στην παραγωγική διαδικασία της χώρας. Και αυτό η Κυβέρνηση το αγνοεί. Και βέβαια, μεγαλύτερη παραγωγικότητα, ένταξη των μεταναστών, βιώσιμα δημόσια οικονομικά.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Ολοκληρώνω, κυρία Πρόεδρε με δύο φράσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ασφαλώς έχει πρόταση, την οποία κατέθεσε χθες ο Πρόεδρός μας. Έχει πρόταση που διασφαλίζει τους εργαζόμενους και έχει πρόταση για τον Ο.Γ.Α. που εδώ προσπαθείτε να μας πείτε ότι θα φέρετε σε επόμενο νομοσχέδιο, κυρία Υπουργέ, που δεν τολμήσατε να το φέρετε τώρα, που θα αλλάξει τα δεδομένα στον Ο.Γ.Α..
Προσέξτε, διότι αυτό που υπάρχει στον Ο.Γ.Α. είναι ένα επίτευγμα των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Τελειώνω με μία φράση, κυρία Πρόεδρε.
Είναι επίτευγμα των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεν μπορείτε να το ακυρώσετε, διότι μην ξεχνάτε ότι τότε το καταψηφίσατε. Δεχθείτε τις προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σ’ αυτό τον τομέα, γιατί πραγματικά είναι αυτές που εξυπηρετούν και τους αγρότες και τις αγρότισσες και ουσιαστικά, εξυπηρετούν το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, σαράντα τέσσερις μαθητές και μαθήτριες και επτά συνοδοί καθηγητές από το 3ο Γυμνάσιο Καλύμνου.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Καλώ στο Βήμα τον κ. Παπαδημάτο Νικόλαο.
Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε το λόγο για επτά λεπτά.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΑΤΟΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Αγαπητοί συνάδελφοι, τη βδομάδα που τρέχει, συζητούμε και θα υπερψηφίσουμε ή θα καταψηφίσουμε ένα από τα σημαντικότερα νομοσχέδια των τελευταίων ετών. Το παρόν νομοσχέδιο αφορά εκατομμύρια συμπολιτών μας, πολλοί από τους οποίους ανήκουν στο στενό ή ευρύτερο δικό μας οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο, αλλά όχι κατ’ ανάγκη και στο ίδιο κόμμα.
Τούτο είναι από μόνο του αρκετό για να προσεγγίσουμε το προς ψήφιση νομοσχέδιο με σύνεση, ρεαλισμό, μέτρο, κοινωνική ευαισθησία, αλλά και αίσθημα πολιτικής ευθύνης προς τις γενιές –τουλάχιστον- του άμεσου μέλλοντος.
Πιστεύει κάποιος ότι οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες λειτουργίας του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας μας μέχρι και σήμερα ικανοποιεί τους χρήστες και λειτουργούς τους; Σίγουρα όχι.
Ο ασφαλισμένος σε οποιοδήποτε ταμείο αισθάνεται διαχρονικά αδικημένος. Επικαλείται –ορθά ή λανθασμένα- χαμηλή σύνταξη, κακή παροχή υπηρεσιών υγείας, έλλειψη κοινωνικών παροχών, γραφειοκρατία, κακοδιαχείριση, κλοπή των αποθεματικών του, εισφοροδιαφυγή, σπατάλη, εισφοροαποφυγή και άλλα.
Το διοικητικό προσωπικό του κάθε ταμείου μόνιμα σε διμέτωπο αγώνα:
Επιθετικό προς την κεντρική εξουσία, διεκδικώντας αυξήσεις, νέους διορισμούς και μηχανοργάνωση, καλύτερες συνθήκες εργασίας, υψηλότερες συντάξεις και όλες τις διεκδικήσεις του εργαζόμενου πολίτη.
Αμυντικό, όμως, προς τους ασφαλισμένους των ταμείων, οι οποίοι τους κατηγορούν δικαίως ή αδίκως για πολύμηνες καθυστερήσεις στη χορήγηση των συντάξεων, για πολύωρη ή πολυήμερη αναμονή στις υγειονομικές υπηρεσίες, για περικοπές στις πρόωρες συντάξεις, στις άδειες ασθενείας και στις κοινωνικές παροχές, για τις χρονοβόρες διαδικασίες καταλογισμού και είσπραξης οφειλών προς το ταμείο ή καταβολής οφειλομένων δαπανών προς τους ασφαλισμένους και τη συμβολή τους στης ειφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή.
Το υγειονομικό προσωπικό –ιατρικό και παραϊατρικό- κινείται στο ίδιο μοτίβο, με παρόμοιες διεκδικήσεις προς την πολιτεία και αντίστοιχες πιέσεις των χρηστών, με κύρια αιχμή αντιπαραθέσεων τη συνταγογραφία, τις παρακλινικές εξετάσεις, το υγειονομικό αναλώσιμο υλικό, τις υγειονομικές υπηρεσίες.
Το τελικό συμπέρασμα σε κάθε συζήτηση περί του ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας από ειδικούς και μη περιέχει χαρακτηρισμούς, όπως ανεπαρκές, αναχρονιστικό, χρεοκοπημένο, σπάταλο, αδύναμο, ανοργάνωτο, ελλειμματικό, πολυδιασπασμένο, παραθέτοντας συγχρόνως δεκάδες παραδείγματα, ορισμένες φορές ακραία, αλλά υπαρκτά.
Αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι το περίγραμμα λειτουργίας του ασφαλιστικού μας συστήματος, κατά την προσωπική μου εκτίμηση και μετά από τριάντα χρόνια εμπειρίας ως χρήστης και ως λειτουργός του. Το ασφαλιστικό μας σύστημα είναι πλήρως απαξιωμένο. Τελικός αποδέκτης ευθυνών πάντοτε, όπως συνηθίζεται στη χώρα μας, η εκάστοτε κυβέρνηση. Τελικά θύματα οι θεσμοί και οι χρήστες. Ενδιάμεσοι υπεύθυνοι δεν υπάρχουν. Όλοι οδηγούνται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Αγαπητοί συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο θεωρώ ότι αποτελεί συνέχεια των δύο προηγουμένων που φέρουν την ονομασία των υπευθύνων τότε Υπουργών κυρίων Σιούφα και Ρέππα. Τα κακώς κείμενα δεκαετιών και τα κενά των δύο προηγουμένων νομοθετημάτων δημιούργησαν την αναγκαιότητα σύνταξης και ψήφισης του παρόντος νομοσχεδίου. Μόνον έτσι θα αποφύγουμε την άμεση κατάρρευση του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Όσοι επικαλούνται αντοχές του υπάρχοντος ασφαλιστικού οικοδομήματος έως το 2025 θεωρώ ότι σφάλλουν. Στις αναλογιστικές τους μελέτες αγνοούν ή αδυνατούν να εκτιμήσουν παραμέτρους και σταθερές που σήμερα μπορεί να είναι υπαρκτές, αλλά και τα μελλοντικά μεγέθη και χαρακτηριστικά τους μας είναι άγνωστα.
Ενδεικτικά αναφέρω: Περιβαλλοντικές επιπτώσεις μπορούν να προσδιοριστούν; Οι επιδημίες και οι πανδημίες δεν έχουν εξαφανιστεί επιστημονικώς. Μεταναστευτικό κύμα μπορεί να προσδιοριστεί ποσοτικά και ποιοτικά; Η υπογεννητικότητα έχει προοπτικές ανάταξης; Η αστυφιλία που έχει σχέση, εκτός των άλλων και με τη νοσηρότητα, θα έχει αναχαιτιστεί; Η παραγωγικότητα και η ανάπτυξη θα έχει βελτιωθεί; Η ελληνική οικονομία θα έχει κάνει άλματα; Οι δαπάνες για την υγεία και το φάρμακο θα έχουν εξορθολογιστεί; Η υψηλοτάτου κόστους βιοϊατρική τεχνολογία θα έχει λογική χρήση στη χώρα μας; Η προληπτική ιατρική θα βρει το ζωτικό χώρο που δικαιούται;
Προσωπικά, έχοντας τις εμπειρίες του παρελθόντος αμφιβάλλω. Αγώνες συνεχείς και προσδοκίες για μείωση των υγειονομικών δαπανών. Επακόλουθα: Η χρήση των φαρμάκων στη χώρα μας αντιστοιχεί ποσοτικά σε χώρα με πληθυσμό τριάντα πέντε εκατομμυρίων κατοίκων.
Συγχρόνως το 20%-25% των φαρμάκων παραμένει άχρηστο στα φαρμακεία των σπιτιών μας.
Τρείς χιλιάδες εξακόσιοι ειδικευμένοι γιατροί στο Ταμείο Ανεργίας για να πάρουν το επίδομα του Ο.Α.Ε.Δ., εκατοντάδες υγειονομικοί άνεργοι αδυνατούν να καταβάλουν τις εισφορές τους στο Τ.Σ.Α.Υ.. Εύχομαι να μην ισχύει το ίδιο στους νέους δικηγόρους και μηχανικούς. Η πρόκληση ζήτησης υγειονομικών υπηρεσιών στο μάξιμουμ. Οι υπερκοστολογήσεις υγειονομικών υποδομών και υλικών ανεξέλεγκτες και ασύδοτες. Τέλος, ο προσδόκιμος μέσος όρος ζωής του Έλληνα έπεσε από την τρίτη στην τέταρτη θέση της παγκόσμιας κλίμακας.
Το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας, για να λειτουργήσει με σύγχρονες προδιαγραφές και προοπτική μέλλοντος, χρειάζεται πλήρη ανασυγκρότηση και αυτό δεν επιτυγχάνεται με πλαστικές επεμβάσεις, αλλά μόνο με αφαιρετικές χειρουργικές επεμβάσεις και μάλιστα ριζικές. Δυστυχώς, όμως, η ελληνική κοινωνία, άκρως δικαιολογημένα, δεν αντέχει μεγάλες και ουσιαστικές τομές που θα οδηγήσουν ταχύτερα στο στόχο που γι’ αυτή τη γενιά θα μείνει όραμα, δηλαδή, Ενιαίος Φορέας Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας με ισότιμες παροχές προς όλους τους Έλληνες και ένας φορέας παροχής συντάξεων για όλους τους Έλληνες με διαβαθμισμένα οικονομικά μεγέθη, ανάλογα των εισφορών και των χρόνων υπηρεσίας του καθενός.
Το παρόν νομοσχέδιο κινείται φιλοσοφικά προς αυτή την κατεύθυνση, προσαρμοσμένο όμως στις σημερινές οικονομικές, κοινωνικές δυνατότητες και συνθήκες της χώρας μας. Είναι πολιτικά συναινετικό, γιατί περιλαμβάνει πολλές διατάξεις και ρυθμίσεις από τα προηγούμενα νομοθετήματα, χωρίς αλλαγές. Είναι ρεαλιστικό, γιατί η εφαρμογή του στηρίζεται στις σημερινές δυνατότητες και αντοχές, τόσο της εθνικής οικονομίας, όσο και της κοινωνίας. Είναι σύγχρονο και με προοπτική, διαμορφώνει μία υγιή και θωρακισμένη βάση λειτουργίας, για να αντέξει στους απρόβλεπτους κλυδωνισμούς από τα νέα δεδομένα. Είναι ευέλικτο. Είναι εμφανής, σε κάθε καλόπιστο μελετητή, η κοινωνική του ευαισθησία.
Τέλος, το αίσθημα ευθύνης και η πολιτική βούληση συμβαδίζουν με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του ελληνικού λαού, αδιαφορώντας…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Παρακαλώ, τελειώνετε, κύριε συνάδελφε.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΑΤΟΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
….για το κακώς εννοούμενο πολιτικό κόστος. Πολιτικό κόστος χρεώνονται όσοι αποφασίζουν λάθος ή δεν τολμούν. Εμείς με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και σωστά αποφασίζουμε και τολμάμε.
Με πίστη ότι το παρόν νομοσχέδιο θα λειτουργήσει καταλυτικά στην επίλυση χρόνιων προβλημάτων που ταλανίζουν για δεκαετίες την παροχή συντάξεων και υπηρεσιών υγείας του Έλληνα πολίτη, δηλώνω ότι θα το υπερψηφίσω και θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για την πληρέστερη και ταχύτερη υλοποίησή του.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστούμε τον κ. Παπαδημάτο.
Ο κ. Σταϊκούρας Χρήστος έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ: Κύριοι συνάδελφοι, η οικονομική θεωρία και οι επιστημονικές μελέτες συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι η κατάσταση και η εξέλιξη του ασφαλιστικού συστήματος μιας χώρας έχει πολλαπλές και σημαντικές επιπτώσεις στο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον. Συμβάλει στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, στην καταπολέμηση της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Συνιστά όμως και σημαντικό μοχλό της αναπτυξιακής διαδικασίας. Γι’ αυτούς τους λόγους, η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος καθίσταται επιβεβλημένη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα εντοπίζονται προβλήματα επάρκειας και βιωσιμότητας σε αρκετά ευρωπαϊκά ασφαλιστικά συστήματα. Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες όπου το συνταξιοδοτικό πρόβλημα τίθεται με ιδιαίτερη ένταση. Το πρόβλημα είναι βαθύτατα δομικό, είναι οξύτατα διαρθρωτικό, είναι χρονίζον και σοβαρό. Οι παράγοντες που τροφοδοτούν, αναπαράγουν, διογκώνουν και διαιωνίζουν το ασφαλιστικό πρόβλημα, είναι ενδογενείς και εξωγενείς. Το ασφαλιστικό σύστημα χαρακτηρίζεται από νομοθετική πολυπλοκότητα, πολυνομία και πολυδιάσπαση, με αποτέλεσμα την ύπαρξη χαώδους γραφειοκρατίας. Χαρακτηρίζεται από έντονο πολυκερματισμό, αφού λειτουργούν εκατόν πενήντα πέντε φορείς και κλάδοι κύριας και επικουρικής ασφάλειας. Οι αντοχές του συστήματος περιορίζονται σοβαρά από τις μακροχρόνιες δημογραφικές εξελίξεις, όπως είναι η υπογεννητικότητα και η αύξηση του προσδοκώμενου χρόνου διαβίωσης από την ανεργία και την αδήλωτη εργασία, από την επιμήκυνση του χρόνου εκπαίδευσης. Αυτά τα στοιχεία επιδεινώνουν συνεχώς τη σχέση ισορροπίας εργαζομένων και συνταξιούχων.
Αποτέλεσμα αυτών των παραγόντων είναι:
Πρώτον, η ραγδαία και η δυσανάλογη ως προς τα έσοδα αύξηση των δαπανών του συστήματος.
Δεύτερον, η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή που οδηγεί σε συρρίκνωση των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης και στρεβλή λειτουργία ολόκληρης της οικονομίας.
Τρίτον, η αναποτελεσματική και αδιαφανής σε ορισμένες περιπτώσεις διαχείριση και λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων, οι μεγάλες διοικητικές και οργανωτικές δυσχέρειες, η κατασπατάληση πόρων, η αδυναμία ουσιαστικού ελέγχου και εποπτείας των ταμείων.
Τέταρτον, οι χρόνιες παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος.
Ενδεικτικά αναφέρω, το σύστημα συντηρεί μεγάλες ανισότητες στις συντάξεις, στρεβλώσεις στο χρόνο συνταξιοδότησης, διαφοροποιήσεις στην ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη.
Υπάρχει άναρχη παραχώρηση συνταξιοδοτικών προνομίων σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες. Το σύστημα σημαδεύεται –για να δανειστώ ορολογία του κ. Τήνιου- από τη «συνύπαρξη νησίδων προνομίων σε ένα πέλαγος ανεπάρκειας». Περιέχει πλήθος ρυθμίσεων που ευνοούν και ενθαρρύνουν την πρόωρη συνταξιοδότηση. Παρέχεται υπερβολικά μεγάλος αριθμός αναπηρικών συντάξεων με αδιαφανείς διαδικασίες. Χρησιμοποιείται καταχρηστικά ο θεσμός των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων από ομάδες εργαζομένων χωρίς σαφή επιστημονικά κριτήρια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το αδιέξοδο του ασφαλιστικού συστήματος το αναγνωρίζουν πολιτικές δυνάμεις και διεθνείς οργανισμοί. Εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις οικονομικού και αναλογιστικού περιεχομένου καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το σύστημα δεν είναι βιώσιμο με μικρές ίσως αποκλίσεις ως προς το χρονικό ορίζοντα εκδήλωσης του προβλήματος. Έτσι πρόσφατες μελέτες, όπως αυτές του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι απαραίτητη, επιτακτικά αναγκαία, κοινωνικά επιβεβλημένη. Όσο καθυστερεί και αναβάλλεται, τόσο εντείνονται οι μηχανισμοί αυτοεπιδείνωσής του.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή τολμά, υλοποιεί μία ακόμα προεκλογική της δέσμευση, πορεύεται με υπευθυνότητα, αποφασιστικότητα και ρεαλισμό. Προχωρά στην αναμόρφωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με ουσιαστικό και ήπιο τρόπο, χωρίς ανατροπές, χωρίς να θίγει ώριμα δικαιώματα και παροχές σε βάθος χρόνου με διατήρηση του δημόσιου, καθολικού, υποχρεωτικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος.
Κεντρικοί στόχοι της μεταρρύθμισης είναι: Πρώτον, η δημιουργία ενός σύγχρονου, ορθολογικού, δίκαιου και μακροχρόνια βιώσιμου ασφαλιστικού συστήματος και δεύτερον, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, της αλληλεγγύης των γενεών και της κοινωνικής δικαιοσύνης διορθώνοντας αδικίες και αντιμετωπίζοντας στρεβλώσεις που λειτουργούν τελικά σε βάρος όλων των ασφαλισμένων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος είναι εγχείρημα σύνθετο και απαιτητικό. Είναι ευαίσθητο κοινωνικά και εξαιρετικά περίπλοκο τεχνικό πρόβλημα. Για το λόγο αυτό ευνοεί τη ρητορεία, τις εύκολες εντυπώσεις, τον αποπροσανατολισμό, αποτελεί πεδίο καπηλείας της κοινωνικής ευαισθησίας.
Κατεστημένες νοοτροπίες, εδραιωμένες συμπεριφορές, κομματικές ή συντεχνιακές σκοπιμότητες και ξεπερασμένες λογικές αντιστέκονται στην προσπάθεια που καταβάλλει η Κυβέρνηση. Μεταξύ αυτών και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που ζητά απόσυρση του νομοσχεδίου.
Επειδή ο κ. Παπακωνσταντίνου σήμερα είπε ότι η μνήμη είναι ασθενής και υπάρχουν ιστορικές διαφορές, θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω αυτήν την τοποθέτηση δανειζόμενος απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο του κ. Γιαννίτση, τέως Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Αν ο πολιτικός χώρος μου ήθελε πράγματι να δώσει λύση, το θέμα θα προχωρούσε. Εάν δεν ήθελε, δεν θα μπορούσε να προχωρήσει», όπως και συνέβη».
Και συνεχίζει: «Ο προοδευτικός χώρος αρνείται να αντιμετωπίσει τα δύσκολα προβλήματα της σύγχρονης πραγματικότητας. Εγκαταλείπει όλες τις κρίσιμες αποφάσεις στον συντηρητικό χώρο». Και αυτό δεν αφορά μόνο το ασφαλιστικό, αφορά τα περισσότερα μεγάλα ζητήματα που απαιτούν θυσίες σήμερα προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πράγματι η αδράνεια είναι φυγόπονη επιλογή ανευθυνότητας, η ασφαλιστική μεταρρύθμιση όμως απαιτεί πολιτική βούληση, επιβάλλει κοινωνική ευθύνη και ευαισθησία. Αυτή η Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θέλει και τολμά να προχωρήσει στη μεταρρύθμιση που προσαρμόζει το ασφαλιστικό σύστημα στις σύγχρονες ανάγκες. Αυτή είναι και η πραγματικά προοδευτική αντίληψη.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Σταϊκούρα.
Το λόγο έχει ο κ. Ευστάθιος Κωνσταντινίδης.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το σημερινό σχέδιο νόμου αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά και κρίσιμα που έχουν συζητηθεί τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Επί της ουσίας αφορά τα ασφαλιστικά δικαιώματα και τις παροχές υγείας εκατομμυρίων ασφαλισμένων. Αφορά την κοινωνική συνοχή, τη συνοχή των γενεών. Αφορά το μέλλον. Και αυτό ακριβώς συνιστά απαγορευτική κάθε συμπεριφορά που προβάλει το κομματικό πάνω από το κοινωνικό συμφέρον, γιατί αυτή είναι η καλύτερη συνταγή για την αποτυχία και την οπισθοδρόμηση, κάτι που δεν θα μας συγχωρέσει ούτε ο ιστορικός του μέλλοντος ούτε -το κυριότερο- οι επόμενες γενιές.
Εδώ θα σας αναφέρω το πρώτο δείγμα γραφής.
Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην αρμόδια επιτροπή, την ημέρα της ακρόασης των φορέων, τέθηκε από τη συνάδελφο εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το ερώτημα προς τον πρόεδρο της Γ.Σ.Ε.Ε. σχετικά με την απόφαση της δικαιοσύνης για την απεργία της Δ.Ε.Η., όπου περιχαρής σχεδόν προεξοφλούσε ότι με παρεμβάσεις θα κρινόταν παράνομη και καταχρηστική η απεργία. Τώρα που η απόφαση είναι διαφορετική, ξαφνικά έγινε αξιόπιστη η δικαιοσύνη; Και θα ήταν αναξιόπιστη σε διαφορετική περίπτωση; Είναι ένα απλό δείγμα με πόσο λαϊκισμό χειρίστηκε και χειρίζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση ένα εθνικό θέμα, όπως το ασφαλιστικό.
Αντίθετα εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε αποφασισμένοι να λειτουργήσουμε με αποφασιστικότητα και ευθύνη, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στους σημερινούς αλλά και στους μελλοντικούς ασφαλισμένους.
Η Νέα Δημοκρατία με αίσθημα ευθύνης και πιστή στις δεσμεύσεις της απέναντι στον ελληνικό λαό για μία ουσιαστική μεταρρύθμιση, που θα εξασφαλίζει ένα σύγχρονο, κοινωνικά δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, αναλαμβάνει τις ευθύνες όλου του πολιτικού συστήματος και προωθεί τις λύσεις. Δεν μετακυλύουμε τις ευθύνες στις επόμενες κυβερνήσεις, υιοθετώντας μία κοντόφθαλμη και άκρως συντηρητική λογική. Αυτό είναι δείγμα γραφής. Αυτό είναι δείγμα αξιοπιστίας. Αυτή είναι προοδευτική στάση.
Καταθέτουμε μία σειρά από μέτρα με τα οποία απαλείφονται υπερβολές, αδικίες και στρεβλώσεις. Ταυτόχρονα, οδηγούμε με ήπιο τρόπο το ασφαλιστικό σύστημα στο σταδιακό εξορθολογισμό του. Διότι η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο.
Και για όποιον έχει ακόμα και σήμερα τις αμφιβολίες του, απλώς του υπενθυμίζω μερικά στοιχεία.
Σήμερα υπό την εποπτεία του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας λειτουργούν εκατόν τριάντα τρεις κλάδοι κύριας και επικουρικής ασφάλισης και άλλοι είκοσι δύο κλάδοι τεσσάρων Υπουργείων. Σήμερα, λιγότερο από δύο εργαζόμενοι, στην αριθμητική σχέση εργαζομένου – συνταξιούχου, καλούνται να πάρουν στις πλάτες τους τις υποχρεώσεις του ασφαλιστικού για κάθε συνταξιούχο, όταν κατά τα διεθνή στάνταρ η σχέση αυτή είναι τέσσερα προς ένα.
Οι δαπάνες από τον κρατικό προϋπολογισμό για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης το 2008 σε σχέση με το 2007 αυξήθηκαν κατά 22%. Η εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Η νομοθεσία είναι δαιδαλώδης και ευνοεί τη διαιώνιση της τεράστιας γραφειοκρατίας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Και αυτή η πραγματικότητα θέτει τους άξονες και τους στόχους της προτεινόμενης ασφαλιστικής ρύθμισης. Είναι μία μεταρρύθμιση που σε πλήρη συνέπεια με τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις, διασφαλίζει το υποχρεωτικό και δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Δεν αλλάζει τα γενικά όρια ηλικίας, δεν μεταβάλλει τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων και το ύψος των εισφορών, σέβεται τα ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Στο πλαίσιο αυτό προχωρούμε σε μία γενναία διοικητική μεταρρύθμιση που ενοποιεί τα εκατόν πενήντα πέντε ταμεία και κλάδους σε δεκατρείς. Δεν αλλάζει τους όρους και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων ούτε τα δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτά.
Κι επειδή πολύ λόγος γίνεται για το δικαίωμα της κυρίας Υπουργού να καθορίζει με αποφάσεις της τις παροχές, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα στο πλαίσιο της εισήγησης των διοικητικών συμβουλίων, που όμως την πλειοψηφία έχουν οι εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων και των εργαζομένων.
Παράλληλα, εξορθολογίζουμε το καθεστώς των πρόωρων συντάξεων γιατί είναι και άδικο και μη λογικό άνθρωποι σαράντα και σαράντα πέντε ετών να βγαίνουν στη σύνταξη και ο συνταξιοδοτικός τους βίος να είναι μεγαλύτερος από τον εργασιακό.
Θα ήθελα, όμως, στο σημείο αυτό να κάνω μία ιδιαίτερη αναφορά στην εργαζόμενη μάνα και στους εργαζομένους στη Δ.Ε.Η.. Όλοι αναγνωρίζουμε σε αυτή την Αίθουσα την αξία και τη συνεισφορά της μάνας στην ελληνική οικογένεια. Όλοι αναγνωρίζουμε τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις δυσχέρειες που αντιμετωπίζει. Οι καιροί, όμως, έχουν αλλάξει σε σχέση με τις περασμένες δεκαετίες. Σήμερα η γυναίκα έχει κατακτήσει το δικαίωμα της καταξίωσης και της ανέλιξης στην αγορά εργασίας.
Εδώ ακριβώς εδράζεται η ουσία των παρεμβάσεών μας, γιατί απλό είναι το ερώτημα. Πότε χρήζει η μητέρα ενίσχυσης και βοήθειας; Όταν είναι σε νέα ηλικία; Όταν βρίσκεται στο ξεκίνημα του εργασιακού της βίου; Όταν το παιδί της είναι μωρό και την έχει περισσότερη ανάγκη ή όταν το παιδί της έχει μεγαλώσει και βρίσκεται σε ηλικία δεκαπέντε, δεκαεπτά, δεκαοκτώ χρονών;
Όσον αφορά το ασφαλιστικό της Δ.Ε.Η., λόγω της εκλογικής μου περιφέρειας γνωρίζω πάρα πολύ καλά και την προσφορά τους και τις δυσκολίες τους. Πρέπει, όμως, όλοι να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί σε μία πολιτική να υπάρχουν εξαιρέσεις και προνομιακή μεταχείριση, ειδικά όταν διασφαλίζονται τα δικαιώματα και γίνεται σεβαστό το ιδιαίτερο ασφαλιστικό τους καθεστώς.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή).
Ο κλάδος σύνταξης των εργαζομένων εντάσσεται ως αυτοτελής τομέας στον κλάδο σύνταξης του Ι.Κ.Α., διατηρώντας την οικονομική και λογιστική του αυτοτέλεια. Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι λαμβάνεται υπ’ όψιν η ιδιαιτερότητα του Τ.Α.Π. - Δ.Ε.Η. και γι’ αυτό δεν συγχωνεύονται στο Ι.Κ.Α.
Παρ’ όλο που πιστεύω ότι το νομοσχέδιο καλύπτει τη διάδοχη κατάσταση, καλό θα ήταν να γίνει, κυρία Υπουργέ, συγκεκριμένη αναφορά στο εδάφιο 5 της παραγράφου 12 του άρθρου 34, ώστε να υπάρχει πλήρης κάλυψη της συμφωνίας του ’99.
Στο Τ.Α.Υ.Τ.Ε.Κ.Ω. θα υπάρχει εκπροσώπηση των εργαζομένων στο διοικητικό συμβούλιο με έξι άτομα. Θα διατηρηθούν τα περιφερειακά κέντρα. Επίσης, για τα συνταξιοδοτικά θέματα των ασφαλισμένων της Δ.Ε.Η. συστήνεται αρμόδιο υποκατάστημα του Ι.Κ.Α..
Αυτή είναι η αλήθεια και αυτό πρέπει να προσμετρηθεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα από τους εργαζόμενους. Αυτή η Κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι και σέβεται και ευαισθησίες και αγωνίες και αποδέχεται ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις. Έχει χρέος, όμως, πέρα και πάνω από όλα να εργάζεται για το συμφέρον και την πρόοδο του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή).
Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
Αγαπητοί συνάδελφοι, θεωρώ ότι το παρόν νομοσχέδιο θέτει τις βάσεις για ένα δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ: Η αλήθεια είναι ότι αν δεν γίνουν οι απαιτούμενες αλλαγές, στα επόμενα χρόνια οδηγείται σε κατάρρευση και αυτό δεν είναι κινδυνολογία. Είναι η αλήθεια. Και την αλήθεια δεν μπορεί να την κρύψει κανένας πλέον. Άλλωστε, δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει πολιτική δύναμη που να μη θέλει να είναι αρεστή, να υπάρχει κάποιος σε αυτή την Αίθουσα που να πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξουν αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα και να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Σαφώς δεν υπάρχει.
Η σημερινή εποχή καλύπτει….
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε συνάδελφε, ολοκληρώστε παρακαλώ.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ: Τελειώνω.
Πρέπει να βελτιώσουμε τη σημερινή κατάσταση και να δώσουμε προοπτική, να εξασφαλίσουμε το παρόν και να θωρακίσουμε το μέλλον.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Η κ. Συλβάνα Ράπτη έχει το λόγο.
ΣΥΛΒΑΝΑ ΡΑΠΤΗ: Κυρία Πρόεδρε, σας ευχαριστώ.
Το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό το οποίο συζητούμε σήμερα, κάνει δύο πράγματα: Πρώτον, μας λέει με τον πιο κατηγορηματικό και ξεκάθαρο τρόπο πώς θα είναι το μέλλον μας από εδώ και μπρος. Δεύτερον, μας κάνει μία πολύ σημαντική αποκάλυψη.
Πώς θα είναι το μέλλον μας από εδώ και μπρος; Με μία φράση μπορώ να σας το πω, είναι τόσο σύντομο. Από εδώ και μπρος θα ζούμε μόνο για να εργαζόμαστε. Το «εργάζομαι για να ζω», ξεχάστε το.
Η αποκάλυψη. Ξέρετε, ήταν κάτι που ήταν μπροστά στα μάτια μας, στα μάτια όλων μας και δεν το έβλεπε κανείς. Τα «ρετιρέ» για τα οποία όλοι έχουμε μία άποψη (υψηλά εισοδήματα, ποιότητα ζωής, χαϊλίκι) δεν είναι αυτό ακριβώς που φανταζόμαστε σε υψηλές πολυκατοικίες, στις οροφές, στην Εκάλη, σε μονοκατοικίες, σε μεζονέτες.
Τα περίφημα «ρετιρέ» «κρύβονται» στα υπόγεια, «κρύβονται» στα τριάρια, στα δυάρια και στα τεσσάρια που κατοικεί η μέση τετραμελής ελληνική οικογένεια. Χιλιάδες «ρετιρέ» σε όλη τη χώρα. Σε αυτά τα χιλιάδες «ρετιρέ» σε όλη τη χώρα αποφάσισε η ελληνική Κυβέρνηση να ακουμπήσει για να καλύψει τα ελλείμματά της, να ακουμπήσει για να μπορέσει να στηρίξει τους οικονομικούς δείκτες που έχει ανάγκη για να μπορέσει να έχει ευπρόσωπη παρουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Είναι τιμή και καμάρι», άρα –εντός εισαγωγικών, δυστυχώς, η έκφραση αυτή- γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που μπορούν όχι με το περίσσευμά τους, αλλά με το υστέρημά τους, όπως κρίνει η Κυβέρνηση, να στηρίξουν πραγματικά τον κρατικό προϋπολογισμό, την οικονομία αυτής της χώρας.
Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται και παρεμβαίνει καθοριστικά, καταλυτικά, διαλυτικά σε μια σύμβαση, σε μια συμφωνία που κάνει κάθε εργαζόμενος, όταν ξεκινάει τον εργασιακό του βίο. Ξεκινάω τη δουλειά μου και κάνω μια συμφωνία με την κυβέρνηση που λέει πάρα πολύ απλά ότι θα δουλεύω τριάντα πέντε χρόνια, τριάντα επτά με βάση το νόμο Ρέππα, και αφού περαιώσω την εργασιακή μου διαδρομή θα πάρω τη σύνταξή μου και θα πάρω και το επιπλέον ποσό, το λεγόμενο επικουρικό.
Έρχεται τώρα η Κυβέρνηση, μονομερώς, μόνη αυτή απ’ τη μεριά της, με το «έτσι θέλω» και λέει: ξεχάστε τη συμφωνία, εγώ κάνω καινούργια, την αναθεωρώ. Θα δουλεύετε όσο θέλω εγώ. Θα δουλεύετε μέχρι να πεθάνετε.
Διότι ακούσαμε το εξής καταπληκτικό: είναι δυνατόν ο συνταξιοδοτικός βίος να είναι μεγαλύτερος από τον εργασιακό βίο; Για όνομα του Θεού! Θα πρέπει κάθε φορά, με το που αρχίζουμε να εργαζόμαστε και άρα κάνουμε τη σύμβασή μας με το κράτος, όσον αφορά τη σύνταξή μας, την επικούρησή μας, την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη, να καταθέτουμε και την άτυπη συμφωνία που έχουμε κάνει με το Θεό, πόσο θα ζήσουμε!
Άρα, τα πράγματα είναι δύσκολα. Διότι δεν μπορεί να ξέρει ο εναερίτης της Δ.Ε.Η. αν θα πέσει ή αν δεν θα πέσει από το «ρετιρέ» στο οποίο εργάζεται πάνω στην καπνοδόχο. Δεν μπορεί να ξέρει ο μετανάστης, που είναι στα υπόγεια, στριμωγμένος με άλλους τριάντα σε μια καμαρούλα, πόσο θα ζήσει.
Και εν πάση περιπτώσει, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, ο καθένας από μας με τον τρόπο του λέμε ένα πράγμα: ότι πρέπει να φροντίσουμε για την ποιότητα της ζωής, για την ποιότητα του βίου μας. Η ποιότητα του βίου μας, η ποιότητα της ζωής στα παλαιότερα των υποδημάτων της Κυβερνήσεως. Το πιστοποιεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Ποιοι πλήττονται; «Δεν πλήττονται πολλοί. Μην ανησυχείτε». Τρία «δεν» είπε ο Πρωθυπουργός. Τα επαναλαμβάνουμε όλοι οι ομιλητές από αυτό εδώ το Βήμα. Διότι ήταν πάρα πολύ εύκολο να τα πιστέψει κανείς. Να τα πιστέψει όμως από έναν άνθρωπο, από μια κυβέρνηση που έχει αξιοπιστία. Δεν μπορείς όμως να πιστέψεις τα όσα λέει μια Κυβέρνηση, η οποία έχει μάθει μια τέχνη: κυβερνά με ψέματα.
Πρώτο μεγάλο, κύριο και καταλυτικό ψέμα, το οποίο αποκαλύφθηκε, είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπει το κοινωνικό κράτος και το αν και κατά πόσον θα έκανε πράξη τη ρητορική πριν από τις εκλογές όχι του 2004, αλλά του 2007, ότι θα φτιάξει την καθημερινή ζωή του Έλληνα.
Μετά τις εκλογές του 2004 ποιο ήταν το πρώτο νομοθέτημα που έφερε σε αυτήν εδώ την Αίθουσα για ψηφοφορία η κυβέρνηση; Ένα λιτό νομοθέτημα, που εξυπηρετούσε τους ολίγους ισχυρούς και αρεστούς. Μειώνουμε το συντελεστή φορολόγησης των διανεμομένων κερδών στις μεγάλες εταιρείες και στις τράπεζες. Μη χάσουν! Από κει και πέρα, γιατί να πιστέψεις οποιονδήποτε ισχυρισμό;
Πλήττονται, λοιπόν, όλοι οι Έλληνες και όλες οι Ελληνίδες. Για τον πολύ απλό λόγο ότι ακόμη και αυτοί που δεν αναφέρονται στα άρθρα του παρόντος νομοσχεδίου, θα πληγούν εν συνεχεία. Έρχεται και η δικιά τους ώρα: «Θα πάρουν και σε αυτούς μέτρα» νομοθετώντας μέτρα.
Αλλά και σε αυτό το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται και λέει ο Πρωθυπουργός «δεν θα αυξηθούν τα γενικά όρια ηλικίας». Μα, με συγχωρείτε, όταν αλλάζουν τα όρια ηλικίας για το Ι.Κ.Α., όπου είναι ασφαλισμένο το 80% του εργατικού δυναμικού της χώρας, πόσο απέχει αυτό από τα γενικά;
Στέκομαι για λίγο στο θέμα «μητέρα». Η μητέρα, λοιπόν, υπάρχει για να «φταίει». Και αφού υπάρχει για να «φταίει», θα πληρώσει. Θα πληρώσει με χρόνια εργασίας. Το δε καταλυτικό, φοβερό επιχείρημα που ακούω από πάρα πολλούς συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, αλλά τολμώ να πω και πάρα πολλοί συνάδελφοι των άλλων κομμάτων ίσως να το σκέφτονται στο πίσω μέρος του μυαλού τους: «βρε παιδί μου, τη μητέρα τη χρειάζεται το παιδί όταν είναι μικρό».
Λάθος, κύριοι. Τη μητέρα τη χρειάζεται το παιδί και όταν είναι στην εφηβεία. Πόσοι και πόσες από εσάς έχετε παιδιά στην εφηβεία ή έχετε στο περιβάλλον σας εφήβους; Πόσα παιδιά έχουν ξεφύγει, όταν η μάνα και ο πατέρας εργάζονται, για να πληρώνουν τα φροντιστήρια και δεν είναι κανείς για να τους έχει από κοντά;
Άρα, αντιλαμβάνεστε ότι εδώ μιλάμε για ένα νομοσχέδιο άκρως υποκριτικό και υπάρχει και ένα επιχείρημα φοβερό: «Είχε κανένα λόγο η Κυβέρνηση να φέρει αυτό το νομοσχέδιο, να δημιουργήσει όλη αυτή τη φασαρία και να μην καθίσει στα αυγά της»; Σε ποια αυγά να καθίσει, κυρία Υπουργέ; Στα κάρβουνα κάθεται, στα κάρβουνα των ελλειμμάτων, στα κάρβουνα των δεικτών που πρέπει να επιτύχει για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό αναγκάστηκε να φέρει αυτό το νομοθέτημα.
Βεβαίως, λέει η Υπουργός: «Έλληνα εργαζόμενε, για το καλό σου». Υπάρχει και ο Μηλιώκας, ο παλιός τραγουδοποιός, που είχε πει το περίφημο «για το καλό μου, για το καλό μου, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου».
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ, κυρία συνάδελφε.
Έχει ζητήσει το λόγο η Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ. Πετραλιά.
Κυρία Υπουργέ, εάν θέλετε να δευτερολογήσετε, έχετε δωδεκάμισι λεπτά. Ή μήπως θέλετε να κάνετε μία απλή παρέμβαση;
ΦΑΝΗ ΠΑΛΛΗ-ΠΕΤΡΑΛΙΑ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Θα κάνω μία μικρή παρέμβαση, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ, μετρώ το χρόνο σας.
Το λόγο έχει η Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασία κ. Φάνη Πάλλη-Πετραλιά για μία παρέμβαση.
ΦΑΝΗ ΠΑΛΛΗ-ΠΕΤΡΑΛΙΑ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές τις ημέρες που συζητάμε στην ελληνική Βουλή πρέπει να πω ότι ήταν ενδιαφέρουσες και εποικοδομητικές οι παρατηρήσεις. Υπήρξαν, όμως, και κάποιες άτυχες στιγμές. Και αναφέρομαι στη «στιγμή» που ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αναφέρθηκε στο νομοσχέδιο, αποκαλώντας το «σκουπίδι» προσθέτοντας ότι «καλό θα ήταν η Κυβέρνηση να ενταχθεί στα βαρέα και ανθυγιεινά».
Το να λέγεται και να αποκαλείται «σκουπίδι» ένα νομοσχέδιο, το οποίο σε λίγες ώρες θα ψηφιστεί ή θα καταψηφιστεί από τους εκπροσώπους του λαού, από την ελληνική Βουλή, μέσα σε ένα χώρο, που όλοι τον αποκαλούμε «ναό» της δημοκρατίας, θεωρώ ότι ήταν άκομψο και άτοπο ως χαρακτηρισμός. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι έχει και μία άλλη διάσταση. Όταν αποκαλείται από τον ίδιο «σκουπίδι» και γίνεται και η σύνδεση με τα βαρέα και ανθυγιεινά, ε, θεωρώ ότι είναι και απαξιωτικό για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα.
Πέραν του κ. Αλαβάνου, ακούσαμε και τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή πολλή συζήτηση έγινε για τις «όχθες» στις οποίες βρίσκεσθε εγώ θέλω να σας πω μια κουβέντα. Έως ότου να βρείτε ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε ποια όχθη θα συναντηθείτε, εμείς σας απαντάμε ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Εμείς την Ελλάδα θα την έχουμε οδηγήσει στην ανάπτυξη και την ευημερία. Εσείς, λοιπόν, καθίστε ψάχνοντας να βρείτε την όχθη, για να σταθείτε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Ποτάμι είναι η μειοψηφία; Από πότε είναι ποτάμι η μειοψηφία;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε συνάδελφε, πού νομίζετε ότι βρίσκεστε;
ΦΑΝΗ ΠΑΛΛΗ-ΠΕΤΡΑΛΙΑ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Θα ήθελα να απαντήσω στα όσα ως μύθοι ακούστηκαν χθες.
Την ίδια ώρα που ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποκαλούσε «σκουπίδι» την ασφαλιστική μεταρρύθμιση και ζητούσε την απόσυρση, ξέχασε να μας πει ότι λίγη ώρα πριν, στην Αίθουσα της Γερουσίας, το δικό του κόμμα παρέθετε τις απόψεις του επί του ασφαλιστικού, προτείνοντας τη δημιουργία τριών ταμείων! Εκεί μιλούσε για τρία ταμεία -και εδώ ζητούσε την απόσυρση- όταν τους εκατόν τριάντα τρεις φορείς τους κάνουμε δεκατρείς και όταν τα κύρια ταμεία τα κάνουμε πέντε, αντί για τα τρία τα οποία προτείνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.!
Άκουσα τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είδα, διάβασα και άκουσα, όπως όλοι μας, τις προτάσεις του για το ασφαλιστικό. Προτάσεις, οι οποίες βέβαια δεν ήταν προτάσεις για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, δεν ήταν προτάσεις για την κοινωνική ασφάλιση. Ήταν προτάσεις για συντάξεις, ήταν προτάσεις για νέους πόρους. Πόρους πιστεύω ότι ήθελε να πει όταν είπε νέους «φόρους». Δεν πιστεύω ότι εννοούσε «φόρους». Θεωρώ ότι ήταν το lapsus linguae και αντί για πόρους είπε φόρους. Όμως, δεν ακούσαμε τίποτα για το πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για τις ενοποιήσεις. Και εσείς προτείνετε τα τρία ταμεία κύριας σύνταξης και μας ψέγετε γιατί σήμερα τα κάνουμε πέντε! Βεβαίως ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός έχει αποχωρήσει, αλλά στο πρόγραμμά του μιλάει για ένα ταμείο!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μίλησα πριν για μύθους. Μύθος πρώτος το πλεόνασμα του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ.. Πλεονασματικό το Ι.Κ.Α. το 2004. Μα, κύριοι συνάδελφοι, οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους. Από το 1981 που έγινε κυβέρνηση το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το πρώτο πράγμα …
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίας Υπουργού)
Κυρία Πρόεδρε, μπορώ να την πάρω όλη τη δευτερολογία μου;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Βεβαίως, κυρία Υπουργέ.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Ωραία.
Από το 1981 που έγινε κυβέρνηση το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάρει δάνεια για το Ι.Κ.Α.. Το τελευταίο δάνειο συνήφθη το 2001. Το ύψος των δανείων ανήλθε σε 5,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα τοκοχρεωλύσια σε 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή σύνολο δανείου 12.000.000.000 ευρώ, με την πρώτη σας κίνηση το 1981. Επειδή, λοιπόν, το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. δεν είχε τη δύναμη, δεν είχε τη δυνατότητα να ανταποκριθεί για την εξόφληση των δανείων αυτών, κατέπεσε ένα πολύ μεγάλο μέρος των εγγυήσεων, με αποτέλεσμα να έλθει το ελληνικό δημόσιο και να καταβάλει τις οφειλές, έναντι του Ι.Κ.Α.. Τελευταία δόση του δανείου; Ένα δισεκατομμύριο ευρώ που κατέβαλε το δημόσιο στο Ι.Κ.Α. το 2004. Εξαιτίας, λοιπόν, της τελευταίας αυτής δόσης του δημοσίου προς το Ι.Κ.Α. το 2004 έκλεισε και ο κλάδος της κύριας σύνταξης του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. με φαινομενικό πλεόνασμα. Αυτή είναι η αλήθεια, κύριοι συνάδελφοι.
Να σας πω πότε έγινε η τελική εξόφληση όλων αυτών των δανείων του Ι.Κ.Α.; Μόλις, το 2006. Και να πω και κάτι άλλο ως απάντηση στα όσα έχουν ακουστεί. Για μία ολόκληρη δεκαετία το Ι.Κ.Α. έπαιρνε τα χρήματα από το Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Το Ι.Κ.Α. έπαιρνε από το Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Χρησιμοποιούσε δηλαδή το ίδιο το Ι.Κ.Α. τα αποθεματικά των επικουρικών συντάξεων του Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Αυτό γινόταν για μια ολόκληρη δεκαετία. Ξέρετε για τι ποσό μιλάμε; Μιλάμε περίπου για 3.000.000.000 ευρώ.
Ξέρετε πότε για πρώτη φορά έκανε ισολογισμούς το Ι.Κ.Α.; Ξέρετε ότι το 2006 το Ι.Κ.Α. έκλεισε τους ισολογισμούς του 1999 και του 2000; Και να πω και κάτι ακόμη. Για πρώτη φορά, στον προϋπολογισμό του 2008 η Κυβέρνηση ανέγραψε το 1% του Α.Ε.Π., για τον προϋπολογισμό του Ι.Κ.Α.. Και επιμένω στο 1%. Γιατί μας είπατε και αυτό αυτές τις ημέρες. Ο νόμος Ρέππα, δεν έλεγε 1%, ο νόμος Ρέππα έλεγε, έως 1%.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Για την πρώτη πενταετία ήταν κυρία Υπουργέ.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Δόθηκε για πρώτη φορά το 1%, στο Ι.Κ.Α.. Επιπλέον η Κυβέρνηση δέχτηκε το χρέος προς το Ι.Κ.Α., των ετών από το 2003 μέχρι το 2007, με ειδικά ομόλογα.
Και κάτι ακόμη. Μέσα εδώ, στο συγκεκριμένο μεταρρυθμιστικό νόμο που σε λίγες ώρες θα ψηφίσουμε, ρυθμίζονται και τα χρέη του Ι.Κ.Α. προς το Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Δηλαδή την επιστροφή των αποθεματικών των επικουρικών συντάξεων. Αυτά δηλαδή τα χρήματα τα οποία η δική σας πολιτική, οι δικές σας Κυβερνήσεις είχαν πάρει για μια ολόκληρη δεκαετία από το Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Αυτή είναι η πραγματικότητα, κύριοι συνάδελφοι.
Ακούστηκε κατά κόρο σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα ότι οδηγούμε το ασφαλιστικό μας σύστημα στην ιδιωτική ασφάλιση. Ακούστηκαν πολλά για τον «τρίτο πυλώνα», όπως λέγεται στην ασφαλιστική ορολογία. Είναι δυνατόν ποτέ να λέγεται εδώ ότι οδηγούμε το σύστημα στην ιδιωτική ασφάλιση, την ώρα κατά την οποία με αυτό το νόμο που έχετε μπροστά σας, το διαβάζετε, θεσμοθετούμε για πρώτη φορά τη δυνατότητα της επικουρικής ασφάλισης και για τους ασφαλισμένους στον Ο.Α.Ε.; Είναι ποτέ δυνατόν να μιλάτε για ιδιωτική ασφάλιση όταν θεσμοθετούμε νέο κλάδο επικούρισης με λεπτομέρειες; Είναι λεπτομερέστατος ο νόμος και θα έλεγα μέχρι υπερβολής κύριοι συνάδελφοι, για να μη γίνονται τέτοιου είδους συζητήσεις εντός και εκτός Βουλής, δεν το αποφύγαμε, στο βωμό μιας πολιτικής σκοπιμότητας.
Λέει μέσα ότι όριο ασφαλείας στις επικουρικές συντάξεις είναι το 20%. Δίχτυ ασφαλείας. Όποιος μπορεί όμως, όποιος «έχει κάνει το κουμάντο» του στα ταμεία, όποιος έχει νοικοκυρέψει το ταμείο του, όποιος μπορεί να δώσει παραπάνω, να το δώσει. Είναι ελεύθερος να το δώσει. Δεν θα έρχεται όμως μετά εκείνο το ταμείο που τώρα το Μάρτιο ή τον Απρίλιο δεν έχει να πληρώσει –και μιλάω για τις επικουρικές συντάξεις- να το ζητάει από το σύνολο, όπως γίνεται σήμερα, από τους ασφαλισμένους του Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Όπου, έρχεται το σύνολο των ασφαλισμένων, εκείνων οι οποίοι είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους και πληρώνουν εκείνους που μέσα από έναν ωχαδερφισμό για το αύριο, λένε «δεν βαριέσαι και αν δεν έχω να δώσω τις συντάξεις τι θα κάνουν;». Αυτό που γίνεται και τώρα. Μαύρες σημαίες και απεργίες. Όχι ότι γίνονται γι’ αυτό το λόγο οι απεργίες, αλλά γίνονται και γι’ αυτό. Άρα έρχεται το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι, και πληρώνουν αυτό το ύψος των συντάξεων.
Ακούστηκαν πολλά και για τα ομόλογα. Να ξεκαθαρίσουμε και εδώ κάποια πράγματα. Ξέρετε πολύ καλά ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν συγκαλύπτει, αλλά αποκαλύπτει. Στη δικαιοσύνη είναι αυτή τη στιγμή τα θέματα των ομολόγων. Όπου υπήρξαν σκιές και υποψίες. Είναι γνωστό όμως -και το ξέρετε πάρα πολύ καλά- ότι επί της ουσίας δεν χάθηκε ούτε 1 ευρώ από όσα ταμεία ενεπλάκησαν σε αυτή την υπόθεση. Γιατί σας είναι επίσης γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των επενδυτικών προϊόντων επεστράφη και μάλιστα με κέρδος.
Να πω ότι σήμερα στα διοικητικά συμβούλια των ταμείων σύμφωνα με το ν. 3586/07 την πλειοψηφία την έχουν οι εργαζόμενοι, οι ασφαλισμένοι, οι συνταξιούχοι.
Να υπενθυμίσω ακόμη ότι και με το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα την πλειοψηφία στα διοικητικά συμβούλια θα την έχουν οι ασφαλισμένοι. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κατάκτηση για τους εργαζόμενους, μια πολύ μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση.
Όσον αφορά τους αγρότες, θέλω να υπενθυμίσω αυτό που είπα και στη χθεσινή μου ομιλία. Εμείς δεν νομοθετούμε αποσπασματικά. Μπαίνουμε στην καρδιά του προβλήματος. Και υπ’ αυτήν την έννοια σας λέω ότι θα έρθει νέο μελετημένο νομοσχέδιο, με λεπτομέρειες που θα αφορά τον Ο.Γ.Α., το σύνολο των αγροτών και βέβαια των αγροτισσών. Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (΄Ελσα Παπαδημητρίου): Το λόγο έχει ζητήσει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Παπουτσής.
Κύριε Παπουτσή, για την τριτολογία σας έχετε πέντε λεπτά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, δεν έχω κάνει χρήση της πρωτολογίας μου. Έχω κάνει μόνον του οκταλέπτου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (΄Ελσα Παπαδημητρίου): Την έχει καλύψει όμως ο Πρόεδρός σας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Χθες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (΄Ελσα Παπαδημητρίου): Έχει μιλήσει ο κ. Παπανδρέου και μετά μιλήσατε και εσείς. Έχετε πέντε λεπτά, αλλά θα υπάρξει και κάποια ανοχή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Μίλησα πριν από τον Πρόεδρό μας χθες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (΄Ελσα Παπαδημητρίου): Δεν έχει σημασία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: ‘Εκανα παρέμβαση. Αυτή είναι η ουσία. Περί παρεμβάσεως επρόκειτο χθες. Αυτή ήταν η παράκληση του Προέδρου. Ως εκ τούτου δεν έχω κάνει χρήση του χρόνου μου. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν θα κάνω χρήση του δεκαπενταλέπτου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι το ασφαλιστικό είναι κρίσιμο εθνικό ζήτημα. Το καταλαβαίνει όλος ο κόσμος, όλη η κοινωνία, εκτός από την Κυβέρνηση. Ταυτόχρονα όμως είναι και εξόχως πολιτικό θέμα. Είναι ένα ζήτημα που αφορά το επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων των συνταξιούχων του συνόλου του πληθυσμού μας.
Η αλήθεια είναι -και αυτό φαίνεται αυτές τις μέρες εδώ σ’ αυτήν την Αίθουσα- ότι έχουμε ριζικά διαφορετικές προσεγγίσεις από τη Νέα Δημοκρατία στον τομέα αυτό. Και όχι εμείς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά ολόκληρη η Αντιπολίτευση. Φοβάμαι ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και στη Νέα Δημοκρατία. Χαρακτηριστικό του γεγονότος είναι μάλιστα ότι ελάχιστοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας παίρνουν το λόγο. Εάν δείτε τον κατάλογο των ομιλητών που εγράφησαν αυτές τις μέρες θα διαπιστώσετε ότι είναι πολύ λίγα τα ονόματα των Βουλευτών συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας. ‘Εχω μετρήσει γύρω στους είκοσι.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΡΠΟΥΖΑΣ: Πενήντα επτά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Πενήντα επτά στο σύνολο. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχουν μιλήσει. ΄Εχουμε είκοσι. Θα δούμε μέχρι το τέλος πόσοι θα πάρουν το λόγο.
Είναι ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Φάνηκε και στο προηγούμενο νομοσχέδιο για τα λιμάνια. Επί τρεις μέρες συζήτησης μόνο δύο Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας πήραν το λόγο, πέραν του εισηγητού και του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου.
Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι ότι αυτό το νομοσχέδιο που αφορά την κοινωνική ασφάλιση, δεν είναι ένα απλό νομοσχέδιο. Η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί το πεδίο των κατακτήσεων του ελληνικού λαού για δεκαετίες και επιπλέον σε αυτό το πεδίο κρίνεται η στρατηγική των κυβερνήσεων, κρίνεται η πολιτική των κομμάτων και η ευαισθησία των πολιτικών.
Για εμάς, για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί βασική συνιστώσα της ανάπτυξης. Για τη Νέα Δημοκρατία προφανώς είναι διαφορετικά τα πράγματα.
Ποια είναι η συνταγή που μας προτείνει η Νέα Δημοκρατία; Να μειώσουμε τις συντάξεις, να αυξήσουμε τα όρια ηλικίας, να αυξήσουμε τις εισφορές, να βάλουμε έμμεσους φόρους και να πληρώσουν οι πολλοί. Με πρόσχημα τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος επιδιώκετε έναν και μόνο στόχο, να ενισχύσετε τους έχοντες και κατέχοντες.
Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ότι με το νομοσχέδιό σας και τις ρυθμίσεις τις οποίες προτείνετε πλήττονται περίπου δύο εκατομμύρια ‘Ελληνες πολίτες, πλήττονται οι εργαζόμενοι στα βαρέα και ανθυγιεινά, πλήττονται οι εργαζόμενες μητέρες που είναι σήμερα σαράντα έως πενήντα ετών.
Πλήττεται το σύνολο των εργαζομένων που βρίσκονται σήμερα στον ιδιωτικό τομέα, οι ασφαλισμένοι στο Ι.Κ.Α. στην πλειονότητα τους οι γυναίκες, οι άνθρωποι με εργασιακή ανασφάλεια, οι άνθρωποι με μισθούς πείνας. Και το κυριότερο όλων, θίγεται και αμφισβητείται η βασική υποχρέωση μιας ευνομούμενης πολιτείας, μιας δημοκρατικής πολιτείας, μιας προοδευτικής κοινωνικής οργάνωσης, το θέμα δηλαδή της αλληλεγγύης των γενεών. Γιατί στην πραγματικότητα στερείτε την ελπίδα από τους νέους ανθρώπους να έχουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου ένα σύστημα που θα τους παρέχει μια αξιοπρεπή σύνταξη και ταυτόχρονα ένα σύστημα το οποίο θα τους παρέχει υψηλής ποιότητας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Η εφαρμογή των μέτρων σας αρχίζει σταδιακά για τις μεν γυναίκες που υπάγονται στο Ι.Κ.Α. από το 2009, για τις υπόλοιπες από το 2010. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και για τους εποχικά εργαζόμενους, όπου εκεί αποκαλύφθηκε η πλήρης αναλγησία της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, τι λέτε; Προβλέπετε να διπλασιαστούν τα μεροκάματα που χρειάζονται για το έτος 2008 για να μπορεί ένας εργαζόμενος να έχει δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δηλαδή, στην πραγματικότητα από την εφαρμογή του νόμου αυτού τετρακόσιες χιλιάδες κόσμος, υποαπασχολούμενοι, μερικώς απασχολούμενοι, μετανάστες, οι οποίοι εργάζονται, θα μείνουν χωρίς ιατροφαρμακευτική ασφάλιση.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Γιατί;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής σας.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Και πού διπλασιάζουμε;
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Δεν διπλασιάζονται, μένουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Είπατε για διπλασιασμό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Δεν είπα για διπλασιασμό. Σας είπα ότι τετρακόσιες χιλιάδες κόσμος μένει χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Για κανέναν διπλασιασμό δεν μίλησα.
Λέτε επίσης ότι θα εξοικονομήσετε στην αρχή 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν μόνο 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ λέτε ότι θα εξοικονομηθεί από την ενοποίηση των ταμείων.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Στα δύο χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Αυτό όμως αμφισβητείται έντονα. Αμφισβητήθηκε στην επιτροπή, αμφισβητήθηκε εδώ στην Αίθουσα αυτή, θα αμφισβητηθεί και αύριο επί της ουσίας και στα άρθρα. Γιατί αμφισβητείται; Γιατί η ενοποίηση των ταμείων αφορά μόνο το 10% των ασφαλισμένων, καθώς το 90% αφορά το Ι.Κ.Α., τον Ο.Γ.Α., τον Ο.Α.Ε.Ε., δηλαδή τα μεγάλα ταμεία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ασφαλιστικό είναι οπωσδήποτε σύνθετο πρόβλημα. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Είναι ταυτόχρονα όμως και μια μεγάλη υποχρέωση, υποχρέωση όλων μας, προκειμένου να στεκόμαστε με καλή διάθεση, με καλή πρόθεση και κυρίως, με στρατηγική για την ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος. Και ως εκ τούτου χρειάζονται συνεχώς παρεμβάσεις, συνεχώς μεταρρυθμίσεις, συνεχώς αλλαγές. Αυτές οι αλλαγές όμως δεν κρίνονται από τη συχνότητα που επιχειρούνται, αλλά κρίνονται από τη συνέπεια των εφαρμογών τους και κυρίως, πάνω απ’ όλα, από την κατεύθυνση στην οποία γίνονται οι αλλαγές αυτές.
Οι πολιτικές αναδιανομής του εισοδήματος, το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθείται στη χώρα, οι πολιτικές για την απασχόληση και το μεγάλο πρόβλημα του δημογραφικού, επηρεάζουν καθοριστικά την πορεία των ασφαλιστικών συστημάτων και του κοινωνικού κράτους κάθε χώρας. Και εδώ έρχεται η Νέα Δημοκρατία και τι μας λέει; Ότι εμείς αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα ως ένα δημοσιονομικό πρόβλημα. Η ωμή αλήθεια βεβαίως είναι άλλη, ότι δεν το αντιμετωπίζετε μόνο ως δημοσιονομικό πρόβλημα αλλά αντιμετωπίζετε το ασφαλιστικό πρόβλημα ως δημοσιονομικό βάρος. Ως βάρος το αντιμετωπίζετε --αυτό φαίνεται παντού- αντί σύμφωνα με τη δική μας αντίληψη να το αντιμετωπίζετε ως ένα θεσμό αναδιανομής με έντονα κοινωνικά χαρακτήρα.
Τι κάνετε; Τι κάνει η Νέα Δημοκρατία; Με την πολιτική σας αμφισβητείτε στην ουσία το δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Αρνείστε στην ουσία την υποχρέωση του κράτους να προσφέρει ένα ασφαλές πλαίσιο κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης για όλους τους πολίτες. Απαξιώνετε το ισχύον σύστημα ασφάλισης, δημιουργείτε ανασφάλεια στην κοινωνία και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Στρέφετε όλους τους πολίτες στην ιδιωτική ασφάλιση και κυρίως, στα φίλια συμφέροντα, των οποίων η συνεργασία και η υποστήριξη φαίνεται και σε άλλους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής δράσης, της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Και βεβαίως πάντοτε προς όφελος της υποστήριξης της κυβερνητικής πολιτικής σε όλους τους τομείς. Η αλήθεια είναι όμως ότι για τον πολίτη, για τον εργαζόμενο, έχετε δημιουργήσει ένα πολύ σοβαρό κλίμα ανασφάλειας. Κάθε πολίτης, κάθε συνταξιούχος, δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην αισθάνεται την ανασφάλεια και το βάρος της αγωνίας για το μέλλον, ως αποτέλεσμα της πολιτικής σας.
Την ίδια στιγμή η Κυβέρνησή σας έχει ως προτεραιότητα να χαρίζει χρέη, να υποχρηματοδοτεί το σύστημα, να απαλλάσσει τις τράπεζες, να απαλλάσσει τις μεγάλες επιχειρήσεις, να απαλλάσσει τους προμηθευτές υγείας των ταμείων από τις υποχρεώσεις τους. Και όλα αυτά εσείς τα λέτε μεταρρύθμιση. Όλα αυτά τα λέτε σύγχρονη πολιτική, υποστήριξη της εθνικής οικονομίας.
Γιατί τα προηγούμενα χρόνια, κυρία Υπουργέ, δεν χρηματοδοτήσατε το 1%; Σας άκουσα προηγουμένως να λέτε ότι δεν έλεγε 1% ο νόμος Ρέππα αλλά έως 1%. Μπορείτε να μας πείτε γιατί δεν δώσατε ούτε έως 0,1%; Τίποτα δεν δώσατε. Επί τέσσερα χρόνια δεν δώσατε τίποτα, ούτε 1 ευρώ. Λόγια και διακηρύξεις. Επομένως τι νόημα έχει να μας πείτε ότι έλεγε έως 1%. Πολύ ωραία. Δώσατε έως 0,1%; Τίποτα δεν δώσατε.
Η Κυβέρνηση έχει χάσει κάθε έλεγχο στην εισφοροδιαφυγή, μια εισφοροδιαφυγή που καλπάζει ανεξέλεγκτη από το 18% που ήταν το 2003 και σήμερα έχει ξεπεράσει το 30%. Ναι ή όχι; Απαντήστε μας.
Η Νέα Δημοκρατία έφερε με τις πολιτικές της την πλήρη απορρύθμιση των δαπανών των κλάδων υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων. Ναι ή όχι;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όχι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Μεταξύ 2002 και 2006 λοιπόν, αφού μας λέτε όχι, εγώ σας λέω ότι οι δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης έχουν αυξηθεί κατά 65% και οι δαπάνες για τη φαρμακευτική περίθαλψη έχουν αυξηθεί κατά 93%. Τα αμφισβητείτε τα στοιχεία αυτά; Εγώ μπορώ να τα επιβεβαιώσω.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Στην υπόλοιπη Ευρώπη τι έγινε; Ξέρετε;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Στην υπόλοιπη Ευρώπη; Έχετε κανένα στοιχείο εσείς στην υπόλοιπη Ευρώπη αυξήθηκε η φαρμακευτική περίθαλψη κατά 93%;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αν έχετε την τύχη να μας παρακολουθήσετε, θα σας εξηγήσουμε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Και ποιος σας είπε εσάς ότι αυτού του είδους οι προσεγγίσεις έχουν γραμμική εφαρμογή σε όλη την Ευρώπη; Τι είναι η Ευρώπη; Ένα κράτος; Μία κοινωνία; Ίδιες διαρθρώσεις;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Να πάρουμε το σκανδιναβικό μοντέλο που ζηλεύετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε Μαρκόπουλε, όχι διάλογο παρακαλώ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Έχετε καταλάβει, κύριε συνάδελφε, όταν επιχειρείτε να κάνετε τέτοιου είδους απλουστεύσεις ότι τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν διαφορετικές διαρθρώσεις, διαφορετικές οικονομίες, διαφορετικές παραδόσεις όσον αφορά το κοινωνικό κράτος; Είναι ίδια η παράδοση του κοινωνικού κράτους;
Και πέραν όλων αυτών, δυστυχώς, δεν το έχετε καταλάβει. Εσείς νομίζετε ότι όλα είναι μία άσκηση επί χάρτου. Δεν έχετε αντιληφθεί ότι το κοινωνικό κράτος είναι αποτέλεσμα των αγώνων του εργατικού κινήματος για δεκαετίες, για έναν αιώνα ολόκληρο. Αυτό δεν έχετε αντιληφθεί και γι’ αυτό επιχειρείτε να λύσετε τέτοιου είδους ζητήματα, να τα αναλύσετε με δημοσιονομικού χαρακτήρα προσεγγίσεις και κυρίως ως άσκηση επί χάρτου.
Την ίδια ώρα, όμως, που έχετε αυτού του είδους τις προσεγγίσεις τι κάνετε; Προχωρείτε σε συνεχείς χαριστικές πράξεις με μεγαλοοφειλέτες και μάλιστα με γενναιόδωρες ρυθμίσεις οφειλών.
Δυστυχώς, κυρία Υπουργέ, όλοι οι συνάδελφοί σας στο Υπουργείο σας, τους οποίους διαδεχθήκατε, όλοι όσοι προηγήθηκαν στη θέση σας τα προηγούμενα χρόνια επί Νέας Δημοκρατίας έχουν κάνει τουλάχιστον μία ρύθμιση ο καθένας προς ένα μεγαλοοφειλέτη σε επίπεδο πολιτικού και οικονομικού σκανδάλου. Θέλετε να πούμε τα ονόματα; Θέλετε να πούμε μία, μία τις περιπτώσεις;
Η αλήθεια είναι ότι η Κυβέρνηση ευνόησε με το χειρότερο τρόπο τη λεηλασία των ταμείων. Όχι απλώς δεν προστατεύσατε τα ταμεία, όχι απλώς δεν ενισχύσατε το κοινωνικό κράτος αλλά ευνοήσατε με το χειρότερο τρόπο, για να μην πω ότι σχεδιάσατε εσείς οι ίδιοι, τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων με το μεγάλο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και επειδή αναφερθήκατε στα ομόλογα, τα οποία δήθεν έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., να πω ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκανε πραγματικά ομόλογα και μάλιστα το 2001 για τη χρηματοδότηση με τα 9.000.000.000 του Ι.Κ.Α., όχι με «πέτσινα» ομόλογα, όχι με το σκάνδαλο των ομολόγων που είχαν βασικό στόχο όχι τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος αλλά τη χρηματοδότηση άλλων δραστηριοτήτων πολιτικού χαρακτήρα και βεβαίως τη βελτίωση της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία είχαν την ευθύνη της διαχείρισης αυτών των ταμείων. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και επιπλέον, επειδή είμαστε εδώ και συζητούμε, σας υπενθυμίζω ότι φέρατε στη Βουλή και ζητήσατε από την πλειοψηφία να ψηφίσει τη διάταξη με την οποία ανέλαβε το δημόσιο να πληρώσει τους τόκους προς τα ταμεία για το κρυφό αμαρτωλό ομόλογο της «JP MORGAN». Απαντήστε, μου, λοιπόν, κυρία Υπουργέ: Μέχρι σήμερα έχετε δώσει σε κανένα ταμείο τους τόκους αυτούς; Η απάντηση είναι όχι. Άρα γιατί το ψηφίσατε; Άρα τι θέλατε απλώς να επιδιώξετε;
Να δώσετε συγχωροχάρτι στη «JP MORGAN». Αυτό κάνατε, για να μη βρεθεί στο στόχαστρο των επιτροπών ελέγχου της διεθνούς κεφαλαιαγοράς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ρυθμίσατε πάνω από τέσσερις με πέντε φορές τις οφειλές μεγαλοεπιχειρηματιών με ενενήντα δόσεις για να πάρουν φορολογική ενημερότητα. Θέλετε να αναζητήσετε, κυρία Υπουργέ και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα ονόματα των μεγαλοοφειλετών που ζητούσαν να πάρουν φορολογική ενημερότητα; Αν τα αναζητήσετε, θα διαπιστώσετε, γιατί η Κυβέρνηση, η οποία με την πολιτική της έχει οδηγήσει τον κάθε Έλληνα πολίτη να στενάζει, έχει τόσο πολύ μεγάλη υποστήριξη από ορισμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αυτή δεν είναι η αλήθεια, κυρία Υπουργέ;
Ως εκ τούτου, εγώ δεν κινδυνολογώ, δεν παραπληροφορώ το Σώμα, σας λέω πολύ απλά μία φράση: Έχετε τινάξει στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας και το έχετε τινάξει στον αέρα, επειδή ακριβώς προσπαθείτε με κάθε τρόπο να προσποριστείτε πολιτικά οφέλη και έμμεση υποστήριξη από βασικούς παράγοντες της δημόσιας και οικονομικής ζωής του τόπου και την ίδια στιγμή έχετε οδηγήσει τον κόσμο στους δρόμους, την κοινωνία στην ανασφάλεια, έχετε δημιουργήσει μία έντονη κοινωνική αντίδραση εκεί που έπρεπε να έχετε επιδιώξει την κοινωνική συναίνεση. Και ποια είναι η απάντηση της Κυβέρνησης; Απεργοσπαστικοί μηχανισμοί με σοβαρά προβλήματα στην παράταξή σας, τη Δ.Α.Κ.Ε., καταστολή, έκτακτα απεργιοδικεία.
Κάθε μέσο που χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις απεργίες, δεν είναι μέσο για να λύσει προβλήματα, είναι μία προσπάθεια για να λειτουργήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός, δηλαδή να στρέψετε ένα μέρος της κοινωνίας απέναντι σε κάποιο άλλο με τη δυσφήμιση των εργαζομένων, με τη δυσφήμιση του συνόλου των αναζητήσεων των εργατικών κινημάτων. Παράδειγμα είναι η περίπτωση της Δ.Ε.Η. Για ποιο λόγο είναι σε απεργία η Δ.Ε.Η.; Για το ασφαλιστικό μόνο; Αυτό προέκυψε στην πορεία. Οι εργαζόμενοι της Δ.Ε.Η. ξεκίνησαν τις απεργίες τους αντιστεκόμενοι στην προσπάθεια της Κυβέρνησης να ξεπουλήσει τη μεγαλύτερη δημόσια επιχείρηση της χώρας στην «RWE», προσπαθώντας να σταματήσουν τη διοίκηση της Δ.Ε.Η. που με εντολή της Kυβέρνησης προσπαθούσε να συνάψει συμφωνία συνεργασίας με την «RWE» με όρους εις βάρος της δημόσιας επιχείρησης. Και την ίδια στιγμή…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ολοκληρώστε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Ολοκληρώνω, κυρία Πρόεδρε.
Και την ίδια στιγμή εσείς εμφανίζεστε και βάζετε χέρι στο ταμείο της Δ.Ε.Η., όταν γνωρίζετε ότι αυτό αποτελεί μία από τις βασικές προϋποθέσεις και τις δεσμεύσεις του ελληνικού κράτους, της ελληνικής πολιτείας, της ελληνικής Βουλής και όχι μόνο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Τελειώστε, κύριε Παπουτσή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Παρακαλώ, κυρία Πρόεδρε, μία φράση.
Και της γαλλικής εθνοσυνέλευσης, επαναλαμβάνω, γιατί η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας έγινε με αυτήν την προϋπόθεση, έγινε με τους όρους σεβασμού των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε όλο τον τομέα της ενέργειας.
Και είχα την τιμή, κυρία Πρόεδρε...
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Είναι μέσα στο νόμο; Το άρθρο 34 επαναβεβαιώνεται;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Παρακαλώ, κυρία Υπουργέ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Είχα την τιμή ως Επίτροπος της Ε.Ε. να διαβεβαιώσω ακριβώς τους εργαζόμενους της Ευρώπης επ’ αυτού. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ως εκ τούτου, λοιπόν, κάτω τα χέρια από το ταμείο της Δ.Ε.Η., γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα ένας σχεδιασμός για να οδηγήσετε τη Δ.Ε.Η. στο ξεπούλημα της επιχείρησης. Αυτή είναι η αλήθεια.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα άρθρα, στα οποία θα έρθουμε να συζητήσουμε, τόσο η εισηγήτριά μας κ. Χριστοφιλοπούλου αλλά και όλοι οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα δώσουμε τη μάχη εκ του συστάδην σε κάθε άρθρο, αποκαλύπτοντας τις σκοτεινές πλευρές της πολιτικής σας.
Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφαιρέσατε το λόγο από δύο συναδέλφους. Σας υπενθύμισα ότι είχατε μόνο ένα πεντάλεπτο για την τριτολογία σας και σας επέτρεψα το δεκαπεντάλεπτο. Κάνατε επίκληση άρθρου που δικαιώνει τη δική μου άποψη και όχι τη δική σας. Είναι σαφές στο άρθρο 167 παράγραφος 2 ότι, εφόσον μίλησε ο κ. Παπανδρέου, δικαιούστε στη δευτερολογία ή στην τριτολογία σας να μιλήσετε μόνο πέντε λεπτά. Λοιπόν, το σημειώνω διά την ορθότητα της διαδικασίας. Ενημερωθείτε, παρακαλώ, επί του άρθρου και ενημερώνω τους συναδέλφους ότι αφαιρέσατε τον κύκλο δύο ομιλητών πριν τις 12.30΄.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Παρακαλώ, το λόγο, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Έχετε προσωπικό ζήτημα;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Βεβαίως. Κατ’ αρχάς εκλαμβάνω την ευαισθησία σας ως πολύ μεγάλη επί της εφαρμογής του Κανονισμού.
Θα ήθελα όμως να σας παρακαλέσω να συνεργάζεστε περισσότερο με τα άλλα μέλη του Προεδρείου, διότι εγώ δεν θεωρώ ότι εσείς είστε η Πρόεδρος της Βουλής, αλλά θεωρώ ότι είστε μέλος του Προεδρείου της Βουλής, το οποίο λειτουργεί συλλογικά και συνεργάζεται με τις υπηρεσίες. Τυχαίνει η υπηρεσία σας να έχει τους ίδιους εκπροσώπους χθες κατά την ώρα της συνεννόησης με το συνάδελφό σας.
Η αλήθεια είναι ότι χθες εγώ πήρα εκτάκτως το λόγο ως παρέμβαση, λόγω του ότι υπήρχε ένα τεχνικό πρόβλημα στις υπηρεσίες μας και δεν ήταν ο κ. Παπανδρέου εκείνη τη στιγμή στην Αίθουσα. Γι αυτό και ζητήσαμε συγγνώμη από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Κ.Κ.Ε. χθες, τον κ. Χαλβατζή, του οποίου τη σειρά δυστυχώς πήραμε με αυτήν την ανακατωσούρα και καθυστέρησε να πάρει το λόγο.
Επειδή υπήρχε, λοιπόν, ένα τεχνικό πρόβλημα, έγινε ένας διακανονισμός, όπου το Προεδρείο, με την παρότρυνση και των υπηρεσιών σας –και λυπάμαι πολύ που βρίσκεται δίπλα σας ο κύριος που είναι ο εκπρόσωπος της υπηρεσίας και δεν σας το επιβεβαιώνει- με ρώτησε «πόσο χρόνο θέλετε να μιλήσετε, δεκαπέντε, οκτώ ή πέντε λεπτά;». Εκείνη την ώρα ζήτησα τα οκτώ λεπτά, πριν μιλήσει ο κ. Παπανδρέου. Θα μπορούσα να είχα μιλήσει χθες δεκαπέντε λεπτά.
Επαναλαμβάνω, κυρία Πρόεδρε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Το πριν ή το μετά του άρθρου διαβάζεται εξαιρετικά εύκολα στην παράγραφο 2.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, όλα αυτά δεν έχουν σημασία…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Διαβάστε το άρθρο, κύριε συνάδελφε. Ας μην καθυστερούμε επιπλέον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: …διότι με αυτό το οποίο κάνετε, παρελκύετε τη διαδικασία και επιπλέον στερείτε εσείς από τους συναδέλφους πλέον τον χρόνο για να μιλήσουν.
Ως εκ τούτου, εάν θεωρείτε ότι εγώ μπορώ να ζητήσω συγγνώμη …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε Παπουτσή…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ, εγώ θα ζητήσω συγγνώμη από τους συναδέλφους για το χρόνο τους. Παρακαλώ πάρα πολύ όμως ζητήστε και εσείς συγγνώμη για την καθυστέρηση στην οποία οδηγείτε το Σώμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Δεν θα μου υποδείξετε εσείς τι θα κάνω. Σας επέτρεψα να μιλήσετε δεκαπέντε λεπτά για να μη θεωρηθεί ότι αφαιρώ λόγο από την Αντιπολίτευση, αλλά θέλω να ξέρετε ότι έχετε μιλήσει δέκα λεπτά επιπλέον.
Απαντώντας στην πρώτη σας αιτίαση, ο Αντιπρόεδρος που κάθεται εδώ «προεδρεύει». Ασφαλώς γνωρίζουμε όλοι ποιος είναι ο Πρόεδρος της Βουλής. Δεν είχα καμμία ενημέρωση ότι δικαιούστε παρέκκλιση από τον Κανονισμό. Όφειλα να σας θυμίσω ότι ο Κανονισμός ταύτα προβλέπει.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Τσούκαλης.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φαίνεται ότι η χθεσινή αναφορά του Προέδρου μας χαρακτηρίζοντας το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ως «σκουπίδι», ενόχλησε πάρα πολύ την κυρία Υπουργό, σε τέτοιο σημείο, ώστε να κάνει ειδική αναφορά σήμερα από αυτό εδώ το Βήμα.
Πρώτα από όλα θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι. Η αναφορά του νομοσχεδίου ως «σκουπίδι» τίποτε δεν έχει να κάνει με την άριστη τεχνοκρατικά δουλειά που επιτέλεσαν οι επιστημονικοί συνεργάτες του Υπουργείου περιλαμβάνοντας, στα 154 άρθρα του νομοσχεδίου, πλήρη, ολοκληρωμένη, ανάγλυφη τη φιλοσοφία της Κυβέρνησης, όσον αφορά την ασφαλιστική της αντίληψη.
Όμως, κυρία Υπουργέ, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι βρισκόμαστε ακόμη στη φάση της επεξεργασίας του συγκεκριμένου κειμένου ως νομοσχεδίου. Αυτό θα μπορούσατε κάλλιστα να το πείτε στην περίπτωση που το συγκεκριμένο κείμενο ήταν νόμος.
Όμως ως νομοσχέδιο έχουμε δικαίωμα -και βεβαίως εκτός των πλαισίων του κακώς λεγόμενου πολιτικού καθωσπρεπισμού- να χαρακτηρίσουμε ένα νομοσχέδιο ως «σκουπίδι», θεωρώντας ότι αυτό ακόμη και μετά την ψήφισή του θα το πάρει ο αέρας.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ)
Θα μπορούσα να σας πω ότι ως σκουπίδι θα μπορούσε να ανακυκλωθεί. Όπως πολύ εύστοχα είπαν κάποιοι συνάδελφοι και ο Πρόεδρός μας, μπορεί να ανακυκλωθεί και η ίδια η Κυβέρνηση απ’ αυτό το νομοσχέδιο. Μη δείχνετε όμως τέτοια ιδιαίτερη ευαισθησία όσον αφορά τους χαρακτηρισμούς του Προέδρου μας για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Δεύτερον, «ποτάμι». Αναφερθήκατε σε ποτάμι και σε όχθες. Ξέρετε, σήμερα ειδικά, αυτήν τη λέξη δεν έπρεπε να τη λέτε εδώ μέσα, γιατί υπάρχει ένα «ποτάμι» έξω. Πρόκειται για ένα τεράστιο «ποτάμι», που οι πληροφορίες μου λένε ότι είναι πρωτοφανές. Και σας πληροφορώ, κυρία Υπουργέ, ότι σ’ αυτό το «ποτάμι» συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι σας, οι οποίοι θα σας καλέσουν να λογοδοτήσετε και μετά την ψηφοφορία αυτή.
Ευχαριστούμε επιπλέον, κυρία Υπουργέ, που αναγνωρίσατε στο κόμμα μας ότι έχει και σοβαρές προτάσεις επί του ασφαλιστικού συστήματος. Ευχαριστούμε πάρα πολύ που αναφερθήκατε στην πρότασή μας, στην αναφορά που έκανε χθες ο Πρόεδρός μας για τα τρία ταμεία. Όμως ξεχάσατε κάτι πολύ σοβαρό, κυρία Υπουργέ. Αυτή την πρότασή μας τη συνοδεύουμε με τέσσερις αυστηρότατους όρους-προδιαγραφές, που είναι εκ των ων ουκ άνευ, όπως λέμε, για την ενοποίηση αυτών των τριών ταμείων. Γιατί δεν αναφέρατε αυτούς τους τέσσερις όρους; Και πείτε μου σε ποιο σημείο του νομοσχεδίου σας είτε ως υπονοούμενο εκλαμβάνεται ότι εσείς αυτές τις τέσσερις προδιαγραφές τις έχετε έστω θέσει σ’ ένα χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.
Αναφερθήκατε στο Ι.Κ.Α.-Τ.Ε.Α.Μ.. Δεν θα υπερασπιστούμε σε καμμία περίπτωση την προϊστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά, ξέρετε, έχετε τέσσερα χρόνια στην Κυβέρνηση και πλέον δεν δικαιολογείστε σε καμμία περίπτωση να αναφερόσαστε στο παρελθόν. Είπατε για το Ι.Κ.Α.-Τ.Ε.Α.Μ., ότι το Ι.Κ.Α. ληστεύει τα αποθεματικά και τα έσοδα του ταμείου. Επί τέσσερα χρόνια όμως, κυρία Υπουργέ, το Ι.Κ.Α.-Τ.Ε.Α.Μ. λειτουργεί σε δύο δωμάτια -δύο δωμάτια έχει ως υποδομή- με πρόεδρο, διοικητή –δεν ξέρω πώς ακριβώς λέγεται- ο οποίος επί τέσσερα χρόνια είναι στέλεχος, υπάλληλος του Ι.Κ.Α. και με δύο υπαλλήλους οι οποίοι είναι επίσης υπάλληλοι του Ι.Κ.Α.. Εσείς τέσσερα χρόνια γιατί διατηρήσατε αυτήν την υποδομή και τώρα κατηγορείτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Είναι προφανές ότι οι ευθύνες σας είναι τεράστιες.
Και ας δούμε και τους μύθους, κυρία Υπουργέ, επειδή με την παρέμβασή σας με αναγκάσατε να αλλάξω και την ομιλία μου. Με παλλόμενη φωνή στην πρωτολογία σας εκθειάσατε το βαθύτατο και εκτεταμένο κοινωνικό διάλογο, την κοινωνική διαβούλευση με τους λεγόμενους «κοινωνικούς εταίρους», όπως θέλετε να τους ονομάζετε –μόνο εταίροι δεν είναι για την Κυβέρνηση- για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αυτό εδώ. Όμως για καλή τύχη δική μου χθες στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο έλαβα επιτέλους τη γνώμη της Ο.Κ.Ε., η οποία εκεί σας αποκαλύπτει και σας απογυμνώνει πλήρως όσον αφορά τα επιχειρήματά σας για τον κοινωνικό διάλογο. Στις 6/3 η Ο.Κ.Ε. έλαβε αυτό εδώ το νομοσχέδιο. Και δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς συνάδελφος εδώ, ακόμη και από την κυβερνητική πλευρά, που να θεωρεί ότι θα μπορούσε πριν από τις 6/3 να γίνει διάλογος επί του σχεδίου νόμου, κυρία Υπουργέ.
Με ταχύτατες διαδικασίες, σε τέσσερις συνεδριάσεις η Ο.Κ.Ε. προς τιμήν της κατάφερε και έφτιαξε αυτή εδώ την εισήγηση. Στις 17 Μαρτίου, δηλαδή προχθές, τη Δευτέρα, την παρέδωσε στην ολομέλεια. Στις 18 Μαρτίου συνεδρίασε η ολομέλεια της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής και αυθημερόν δημοσιοποίησε την απόφαση. Πείτε μου, κυρία Υπουργέ, τη γνώμη της Ο.Κ.Ε. μπορείτε έστω και στοιχειωδώς να τεκμηριώσετε ότι την έχετε περιλάβει ως προβληματισμό στο νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και για να πούμε και τα δικά μας τώρα, όσον αφορά το κόμμα μας. Χθες καταθέσαμε μια, κατά την εκτίμησή μας, πλήρη άποψη, πλήρη θέση όσον αφορά το ασφαλιστικό. Αλήθεια, μπορείτε να μας πείτε συντομότατα, ταχύτατα –και τελειώνω, κυρία Πρόεδρε- αυτήν τη συγκριμένη πρόταση, ανεξαρτήτως αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε, μπορούσατε να την περιλάβετε και μπορείτε να την περιλάβετε στην προβληματική σας όσον αφορά τη διαμόρφωση του συγκεκριμένου κειμένου;
Είναι προφανές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –και κυρίως της κυβερνητικής πλευράς- ότι όσοι από εσάς πιστεύετε ότι με τη σημερινή ψηφοφορία τελειώνει το θέμα για εσάς, είστε γελασμένοι. Από εδώ και πέρα αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα για εσάς.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Τσούκαλη.
Το λόγο έχει ο κ. Ανδρουλάκης.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ: Κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι ώρα για αναλύσεις, όπως λέει κάποιος, από τα όπλα της κριτικής. Τώρα πάμε στην κριτική των όπλων, δηλαδή στην κριτική του μαζικού κινήματος.
Όπως βλέπω την Υπουργό και δίπλα την Υφυπουργό, λέω «Φάνη-Μάγκι». Φάνη-Μάγκι, Μάγκι-Φάνη, εντάξει, δεν είσαι η Θάτσερ της Νέας Δημοκρατίας –προς Θεού!- αλλά θέλω να σου πω ότι έχεις περισσότερα guts από τα μεγάλα αντράκια της Κυβέρνησης, που κανείς δεν πάτησε αυτές τις μέρες δίπλα και ειδικά αυτός που κρύβεται πίσω από την κουρτίνα ο κ. Αλογοσκούφης, ο οποίος είναι ίσως ο μόνος, από τους λίγους, από τη Νέα Δημοκρατία που ξέρει τι ακριβώς κάνει.
Μη νομίζετε, κύριοι συνάδελφοι, που λέτε ότι δεν ξέρει. Ξέρει πολύ καλά! Διευρύνει τις λευκές τρύπες, τα τσουβαλιάζει όλα μαζί, «βάθος κήπος», κατώτερη σύνταξη αργότερα.
Ήθελα να ρωτήσω τον κ. Αλογοσκούφη –επειδή επί πέντε χρόνια του λέγαμε και κατ’ ιδίαν και δημόσια για το εθνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης των γενεών- πώς το θυμήθηκε, αφού μου το απέρριπτε εμένα θεμελιωμένα επί πέντε χρόνια και πριν γίνει Υπουργός! Πώς το θυμήθηκε και το έβαλε ως φύλλο συκής την τελευταία στιγμή;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ: (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Με έπεισες!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ: Θα ήθελα να τον ρωτήσω αν σκοπεύει να κάνει μια δήλωση ότι δεν θα το χρησιμοποιήσει για να αυξήσει το Φ.Π.Α. τα επόμενα, ας πούμε, δύο χρόνια σε βάρος των εργαζομένων.
Θα το συμπληρώσεις και θα πεις «και για τα έσοδα από την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, όπως φερ’ ειπείν τουριστικά ακίνητα, ολυμπιακά ακίνητα», που τα ξέρεις πολύ καλά; Γιατί δεν τα βάζεις και αυτά που τα ξέρεις, Φάνη μου, στο εθνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης των γενεών; Ή άκουσες τον Παπανδρέου και είπες «παραδρομή για το φόρο»; Όχι, πόρο-φόρο. Εννοούμε τον πράσινο φόρο στις μεγάλες εκπομπές διοξιδίου του άνθρακα που θα υποκαταστήσει το Κιότο, να πάνε τα λεφτά στο εθνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης των γενεών.
Εγώ, σύντροφοι, ανήκω σε μια ξεπερασμένη εντελώς εποχή πολιτικών που πιστεύουν ότι η πολιτική είναι επιστήμη και τέχνη που εκτός από κάποιες ιδέες χρειάζεται και μία γνώση, μια τεχνογνωσία. Το πήρα πολύ τοις μετρητοίς το πράγμα και επί χρόνια εργάστηκα σ’ αυτό που λέμε risk management για τα χρηματοοικονομικά, τα ασφαλιστικά, περιμένοντας την ιερή στιγμή που στη Βουλή της Ελλάδας θα σχεδιάζαμε την οριστική στήριξη του ασφαλιστικού και τώρα έμαθα ότι ασφαλιστικό σημαίνει να καλείς τις γαλοπούλες στη ρεβεγιόν των Χριστουγέννων! Αυτό σημαίνει ουσιαστικά αυτό το νομοσχέδιο.
Είπε και ένας φίλος της Νέας Δημοκρατίας για το πολιτικό κόστος, ότι αν δεν σπάσεις αυγά, δεν κάνεις ομελέτα και διάφορα τέτοια. Μα, πώς διάολο γίνεται να σπάνε τα αυγά και να τρώνε οι μεν τα φλούδια διαρκώς και οι άλλοι την ομελέτα; Αυτή είναι η δουλειά! Ή να θέλουν να φάνε και σύφλουδα τα αυγά και το τσικάλι και τα πάντα, όλα να τα φάνε! Αυτή η δουλειά γίνεται!
Κύριοι συνάδελφοι –και θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλες τις πτέρυγες της Βουλής- για να δείτε πως η θεοσέβεια απέναντι σ’ αυτό που λέμε κρατικιστικογραφειοκρατικό της ασφάλισης δεν αποτελεί εγγύηση, ορίστε, μία Κυβέρνηση με εκατόν πενήντα έναν Βουλευτές –αδύναμη Κυβέρνηση- έρχεται εδώ και ψηφίζει και αλλάζει τη ζωή δύο εκατομμυρίων ανθρώπων! Προσέξτε το αυτό, δηλαδή την απόλυτη εξάρτηση του ασφαλιστικού από μια κυβέρνηση, από το κράτος κ.λπ.. Θα μου πεις «και από τις αγορές»; Ούτε από τις αγορές!
Τρίτη λύση, ΠΑ.ΣΟ.Κ., δείτε την αρχιτεκτονική που προτείνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τις θέσεις του και με το πρόγραμμά του που λέει ότι το κράτος αναλαμβάνει το καλό, αναδιανεμητικό, μη ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης και το άλλο θα πάει ανταποδοτικό.
Έρχομαι τώρα ξανά στον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας, στο νέο συνάδελφο, ο οποίος λέει –με κακία, μάλλον, προς κάποιους «ρετιρέ», όπως τους αποκαλείτε- ότι ο φορολογούμενος δίνει στους μεν τετραπλάσια από τους δε! Δηλαδή; Δηλαδή, προσέξτε το καλά, υπονοείτε αυτό που είναι πραγματικότητα, ότι αυτό το νομοσχέδιο, το τσουβάλιασμα, είναι η πρώτη πράξη –θα έλθει η δεύτερη και η τρίτη- που σιγά-σιγά θα κάτσει το σύστημα στο κατώτατο επίπεδο της σύνταξης, αυτό που λέτε «εθνική σύνταξη».
Θα μου πεις: Είμαι εγώ υπέρ του να αναδιανέμουν χρήμα υπέρ των μετόχων σε βάρος των φορολογούμενων, των ασφαλισμένων; Πολλές φορές στην Αίθουσα αυτή συμβαίνει αυτό. Για να κάνουμε τις μετοχές ελκυστικές, τα φορτώνουμε στον ασφαλισμένο ή τα φορτώνουμε στο φορολογούμενο.
Όχι! Όμως, ο εργαζόμενος της Δ.Ε.Η., της τράπεζας, έχει πληρώσει εισφορές. Το ίδιο θέλω να πω και προς την άλλη πτέρυγα της Βουλής που είπε η συντρόφισσα Παπαρήγα «δεν είναι κόστος» –σωστό- «η κοινωνική ασφάλιση και τι τα θέλουμε τώρα αυτά περί αναλογιστικών μελετών και τρίχες –ας πούμε»;
Κύριοι συνάδελφοι -αυτό αφορά όλους μας το λέω για την κ. Παπαρήγα αλλά να το ακούμε όλοι- αν σπάσει οριστικά η σχέση εισφορών-παροχών, αν δηλαδή εγκαταλείψουμε το πεδίο της ανταποδοτικότητας στο σύστημα αντί να το ενισχύσουμε, αν τα πάντα τα φορτώνουμε στον κρατικό προϋπολογισμό, κύριοι συνάδελφοι, και λέμε, ο κρατικός προϋπολογισμός και ο κρατικός προϋπολογισμός, μοιραία μια μέρα άλλη, ο τάδε Αλογοσκούφης θα έρθει και θα σου πει, πάρτε το κατώτερο εγγυημένο από την εθνική σύνταξη και αντίο. Έτσι θα λήξει η υπόθεση της κοινωνικής ασφάλισης ακόμη και αν μιλάμε αριστερά ή στην καλύτερη περίπτωση θα έρθει μια κυβέρνηση και θα πει, ο καθένας συνταξιούχος, εργαζόμενος θα είναι ένας κωδικός και όσα βάζει μέσα από τη φορολογία –δεν χρειάζεται πια ούτε ασφαλιστικά, τι διάλογο να έχουμε και κοινωνική ασφάλιση, τι τη θέλουμε την κοινωνική ασφάλιση που έχουμε και έξοδα διοίκησης και τέτοια- θα πηγαίνουν στον προϋπολογισμό και θα εγγράφει ένα δικαίωμα στο μέλλον να πάρει κάτι σε ανταπόδοση.
Γι’ αυτό λέω, λοιπόν, ούτε το ένα το κρατικίστικο ούτε το αγοραίο, αλλά ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Δηλαδή μια ώριμη βιώσιμη, μακρόπνοη αρχιτεκτονική του ασφαλιστικού συστήματος, το μη ανταποδοτικό, το ανταποδοτικό. ώστε να έχουμε πόρους να στηρίξουμε στη μετάβαση το σύστημα για να μην υπάρξει μια γενιά η οποία πληρώνει και τις δικές της συντάξεις και τις δικές μας. Μια μεγάλη, λοιπόν, μεταβατική περίοδο και με την έννοια αυτή θέλουμε το εθνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης των γενεών. Και εδώ κάνετε και ένα λάθος γιατί κάνετε και κακές αντιγραφές. Βάζετε, κυρία Υπουργέ, το εθνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης των γενεών και είναι κλειδωμένο ταμείο, να είναι κλειδωμένος λογαριασμός και να λειτουργεί με άλλους κανόνες επενδυτικούς από ό,τι είναι τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων. Κακώς, το κάνετε. Αν θέλετε να σας μεταφέρουμε την τεχνογνωσία, ευχαρίστως. Είμαι στη διάθεσή σας!
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κ. Βολουδάκης Μανούσος έχει το λόγο.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: Χαίρομαι που διαδέχομαι τον συντοπίτη μου κ. Ανδρουλάκη στο Βήμα. Οφείλω να ομολογήσω πως εκτιμώ ότι μεγάλο μέρος των όσων είπε δεν τα απηύθυνε στην Κυβέρνηση και στους συντάξαντες το νομοσχέδιο αλλά στο ίδιο του το κόμμα!
Εν πάση περιπτώσει, η ουσία του προβλήματος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστή και αφορά όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά όλη την Ευρώπη, όλες τις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α. και προκύπτει –και το ξέρουμε αυτό καλά- από το γεγονός ότι σήμερα η σχέση εργαζομένων προς συνταξιούχους σε όλες τις χώρες είναι πολύ δυσμενέστερη απ’ αυτήν που ήταν όταν τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, όπως τα γνωρίζουμε, θεμελιώθηκαν. Στη χώρα μας μάλιστα η σχέση αυτή είναι ακόμη δυσμενέστερη λόγω των δημογραφικών εξελίξεων. Δόξα τω Θεώ, ζούμε περισσότερα χρόνια, δυστυχώς, κάνουμε λιγότερα παιδιά και έτσι λόγω των δημογραφικών εξελίξεων στη χώρα μας τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα.
Το σύστημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, της κοινωνικής ασφάλισης όπως είναι σήμερα δεν είναι βιώσιμο και δεν είναι δίκαιο και γι’ αυτό έπρεπε να μεταρρυθμιστεί, γι’ αυτό έπρεπε να αλλάξει με έναν ουσιαστικό τρόπο. Γιατί δεν είναι βιώσιμο: Έχουμε αναλωθεί σ’ αυτήν την Αίθουσα σε μια συζήτηση για το αν θα καταρρεύσει το σύστημα το 2025 ή το 2020 ή το 2030 ανάλογα με το πώς ερμηνεύεται η αναλογιστική μελέτη του διεθνούς γραφείου εργασίας. Ξέρετε, το να μην είναι βιώσιμο το σύστημα είναι κάτι που βαρύνει την κοινωνία και σήμερα και περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Και σήμερα, στον κρατικό προϋπολογισμό το φετινό, το κράτος δηλαδή ο φορολογούμενος πολίτης χρηματοδοτεί το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, πέραν των υποχρεώσεών του, χρηματοδοτεί δηλαδή ελλείμματα λειτουργικά σε ένα ποσοστό 6% του συνολικού εθνικού προϊόντος, 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου. Αυτά τα χρήματα τα οποία δίνονται για να καλύψουν τα ελλείμματα μιας πολιτικής που δεν είναι βιώσιμη, αυτά τα χρήματα στερούνται από άλλες δραστηριότητες του κράτους, από δημόσια αγαθά τα οποία έχει ανάγκη ο τόπος.
Και ακόμα, αυτά τα ελλείμματα καλύπτονται από πόρους, τους οποίους έχουν συνεισφέρει οι πολλοί, οι πάντες, για να καρπώνονται περισσότερα οφέλη κάποιοι.
Το σύστημα δεν είναι δίκαιο, επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και αυτό πιστεύω ότι είναι προφανές. Δεν είναι δίκαιο ένα σύστημα, όταν, για παρεμφερείς εργασιακές προϋποθέσεις, κάποιοι μπορούν να παίρνουν σύνταξη στα σαράντα και κάποιοι άλλοι στα εξήντα πέντε, όταν κάποιοι, για παρεμφερείς και πάλι εργασιακές προϋποθέσεις, παίρνουν σύνταξη 80% του μισθού τους, που μπορεί να φθάνει σε ένα γλίσχρο πεντακοσάρικο ευρώ, με το οποίο δεν μπορούν να ζήσουν και κάποιοι άλλοι παίρνουν σύνταξη συνολικά, κύρια και επικουρική, μεγαλύτερη από τον τελευταίο τους μισθό, από τον αρκετά υψηλό συχνά μισθό.
Δεν είναι, λοιπόν, δίκαιο το σύστημα και προκύπτει αυτό και από τους σχετικούς δείκτες του Ο.Ο.Σ.Α.. Είμαι βέβαιος, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν θα μου δώσετε το χρόνο να εξηγήσω τον πίνακα και γι’ αυτό, θα τον καταθέσω στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Μανούσος-Κωνσταντίνος Βολουδάκης καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Από τη σχετική μελέτη του Ο.Ο.Σ.Α. του 2007 προκύπτει ότι πρωτεύει η χώρα μας στην ανισότητα μέσα στο ασφαλιστικό σύστημα. Και προσέξτε, είναι μία μελέτη του 2007, που λαμβάνει υπ’ όψιν της τα στοιχεία ως το 2004, το σύστημα, δηλαδή, το οποίο ειδικά το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έρχεται να υπερασπιστεί, ζητώντας μας να μην κάνουμε τίποτα.
Ποια είναι η προσέγγιση που φαίνεται στο σχέδιο νόμου, το οποίο συζητούμε αυτές τις μέρες και καλούμαστε να ψηφίσουμε αύριο; Η προσέγγιση είναι μια ήπια προσαρμογή. Η προσέγγιση βασίζεται στη διαπίστωση, κατ’ αρχήν, ότι χρειάζεται ένα νοικοκύρεμα του τρόπου διαχείρισης. Δεν είναι δυνατόν εκατόν πενήντα πέντε ταμεία να διαχειρίζονται το ασφαλιστικό σύστημα. Και δεν είναι μόνο αυτά τα οφέλη που έχουν να κάνουν με τα λειτουργικά έξοδα αυτών των ταμείων, που θα προκύψουν από αυτό. Θα είναι και οφέλη από τη διαχείριση των 40.000.000.000 ευρώ περίπου, που είναι οι συνολικοί πόροι του ασφαλιστικού συστήματος.
Δείτε μόνο ένα πολύ μικρό παράδειγμα. Η ίδια η Αξιωματική Αντιπολίτευση φέρνει συχνά το ζήτημα της επιστροφής του 4% των δαπανών των ταμείων για φάρμακα από τις φαρμακευτικές εταιρείες προς τα ταμεία. Σήμερα, λοιπόν, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, αυτό το 4% δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί από τα ταμεία, τα οποία βρίσκονται πραγματικά σε μια κατάσταση χάους και σε μια οργάνωση της δεκαετίας του ’60. Αυτό, λοιπόν, το νοικοκύρεμα θα αποδώσει.
Ακόμα, είναι προφανές ότι, σε σχέση με τη δεύτερη βάση του σχεδίου νόμου το οποίο συζητούμε αυτές τις μέρες, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να έχουμε κάποιες ειδικές κατηγορίες εργαζομένων επ’ άπειρον, διαρκώς ανανεούμενες, οι οποίες θα εργάζονται για πολύ λιγότερα χρόνια απ’ όσα θα παίρνουν σύνταξη και θα παίρνουν σύνταξη, σε πολλές περιπτώσεις, μεγαλύτερη από τις αποδοχές τους τα χρόνια που εργάζονταν.
Και πάλι, η προσαρμογή έρχεται να είναι ήπια σε ένα βάθος χρόνου, γιατί και αυτοί οι άνθρωποι οπωσδήποτε ξεκίνησαν τη ζωή τους με κάποια δεδομένα από το δημόσιο σύστημα, το οποίο δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε. Αυτό, όμως, είναι μια ρεαλιστική πολιτική που πιστεύω ότι δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική.
Υπάρχουν δύο-τρία βασικά σημεία πλάνης στον αντιπολιτευτικό λόγο που ακούμε αυτές τις μέρες, για τις οποίες θα ήθελα πολύ σύντομα να πω δυο λόγια. Ακούμε πολύ συχνά να αναφέρεται το ζήτημα της εισφοροδιαφυγής. Είναι, πράγματι, ένα πολύ μεγάλο κακό για τον τόπο. Όμως, δεν είναι δυνατόν μόνο εκεί να βασίζουμε την προσέγγισή μας για το μέλλον. Το αποδεικνύει με εναργέστατο τρόπο ο πρώην Υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Γιαννίτσης στο βιβλίο του, όπου δείχνει ότι, για να ήταν σταθερό το σύστημα χωρίς αλλαγές, θα έπρεπε έως το 2050 να υπερδιπλασιαστούν οι οικονομικά ενεργοί πολίτες, πράγμα που βέβαια δεν είναι δυνατόν. Όσο και να πιάσεις από την εισφοροδιαφυγή, τέτοια νούμερα δεν θα τα πιάσεις.
Ακόμα, μια πολύ μεγάλη πλάνη που διαιωνίζει και μια αδικία που συμβαίνει σήμερα, είναι αυτή που έχει να κάνει με τα ταμεία -εννοώ επικουρικά ταμεία- που μπορούν, υποτίθεται, να δίδουν πολύ μεγάλες συντάξεις, αν μπορούν και το αποδεικνύουν ότι μπορούν να το κάνουν, ο νόμος τους δίνει τη δυνατότητα να το κάνουν.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Μισό λεπτό μόνο, κύριε Πρόεδρε.
Όμως, σήμερα όσα ταμεία δίνουν παραπάνω συντάξεις από το μέσο όρο, να το πούμε έτσι, επικουρικές, το κάνουν στηριζόμενα σε δύο πόδια. Πρώτον, τον κρατικό προϋπολογισμό, που έρχεται να τους καλύψει ελλείμματα και, δεύτερον, τους περίφημους κοινωνικούς πόρους. Τι είναι, όμως, αυτοί οι κοινωνικοί πόροι; Τι είναι η χρηματοδότηση του κρατικού προϋπολογισμού;
Ουσιαστικά αυτό που κάνουν με αυτό το σύστημα, είναι να παίρνουν πόρους, εισφορές, χρήματα από τους πολλούς και να τα δίνουν στους λίγους, οι οποίοι έχουν την τύχη να ανήκουν σε ένα προνομιακό ταμείο.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πιστεύω ότι το σχέδιο νόμου είναι στη σωστή κατεύθυνση. Είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για την ουσιαστική μεταρρύθμιση του συστήματος. Θα πρέπει να προχωρήσουμε και στα επόμενα βήματα, με την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης που είναι στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και με την προσπάθεια της ενίσχυσης των χαμηλών συντάξεων, γιατί είναι δεδομένο ότι στον τόπο μας έχουμε μια ιδιαίτερα άνιση διανομή εισοδήματος και αυτό θα πρέπει να αποτελέσει την επόμενη προτεραιότητά μας, στη βάση του νοικοκυρέματος που ήδη γίνεται.
Υπερψηφίζω βεβαίως αυτό το σχέδιο νόμου και σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Βολουδάκη.
Κύριε Αλογοσκούφη, να προηγηθεί ακόμα ένας συνάδελφος και μετά να μιλήσετε;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Βεβαίως, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κ. Έξαρχος έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΞΑΡΧΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Νέα Δημοκρατία ήρθε στην Κυβέρνηση, αφού με επικοινωνιακά τεχνάσματα κατάφερε να δημιουργήσει, πρόσκαιρα βεβαίως, μια εντύπωση στους Έλληνες πολίτες, ότι δήθεν είναι το κόμμα του μεσαίου χώρου, ότι δήθεν είναι το κόμμα των μεταρρυθμίσεων.
Αυτή, όμως, η πλασματική εικόνα του κόμματος δήθεν του μεσαίου χώρου, του κόμματος που δήθεν κάνει μεταρρυθμίσεις, δεν πείθει πλέον ούτε και αρκετούς οπαδούς της. Φαίνεται στην πράξη ότι η πολιτική που εφαρμόζετε –και το υπό συζήτηση νομοσχέδιο είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση- είναι μια πολιτική συντηρητική, είναι δεξιά πολιτική. Είναι πολιτική που τα αποτελέσματά της τα βιώνουν σε όλη την Ελλάδα όλοι οι μικρομεσαίοι και το κόμμα που θα εξέφραζε, υποτίθεται, τους πόθους και τα οράματα της μεσαίας τάξης, κατάφερε μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο να διαψεύσει τις όποιες ελπίδες είχε δημιουργήσει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια περίοδο, όπου στην ελληνική κοινωνία τα αισθήματα της ανασφάλειας για το σήμερα και της αβεβαιότητας για το αύριο χαρακτηρίζουν έντονα, θα έλεγα, τη ζωή των ελληνικών οικογενειών, ύστερα από τέσσερα χρόνια, η Κυβέρνηση -τέσσερα χρόνια στα οποία προσπάθησε να απαξιώσει το ασφαλιστικό σύστημα, να μην προωθήσει αλλαγές που ήταν απαραίτητες, όχι όμως στην κατεύθυνση αυτή που γίνεται σήμερα, αλλά στην κατεύθυνση της καλύτερης αξιοποίησης προηγούμενων νομοθετικών ρυθμίσεων που έδιναν τη δυνατότητα στα ταμεία να αξιοποιήσουν την περιουσία τους- έρχεται και δίνει ένα ακόμη ισχυρό χτύπημα στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Και δεν καταλαβαίνω γιατί παραπονιέστε, κύριοι Υπουργοί, όταν σας θυμίζουμε –γιατί δεν έχει περάσει πολύς καιρός- κάποια πράγματα. Ηχούν ακόμα στα αφτιά των Ελληνίδων και των Ελλήνων τα προεκλογικά λόγια του κ. Καραμανλή που αποδείχθηκε πως ήταν ψεύτικα.
Τι έλεγε ο κ. Πρωθυπουργός; Έλεγε «δεν θα μειωθούν οι συντάξεις». Τώρα λέει «δεν εννοούσαμε και τις επικουρικές». Έλεγε «δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας». Τώρα λένε «δεν εννοούσαμε αυτό ακριβώς». Και έρχεστε με το νομοσχέδιο να αυξήσετε τα όρια ηλικίας και αυτό είναι κάτι πασιφανές. Ακόμη έλεγε «δεν θα αυξηθούν οι εισφορές». Άλλα έλεγε και άλλα κάνει ο κύριος Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση.
Μη διαμαρτύρεστε, λοιπόν, γιατί αντιδρούν οι εργαζόμενοι, μη διαμαρτύρεστε, γιατί βλέπετε –και σας το είπαν και άλλοι συνάδελφοι- ψηφοφόρους σας να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.
Αυτό το οποίο προωθεί η Κυβέρνηση με το νομοσχέδιο που έχει φέρει στη Βουλή είναι ένα ταξίδι στο αύριο, χωρίς καμμία ελπίδα για τις ελληνικές οικογένειες, αφού με τις ρυθμίσεις ανατρέπονται βίαια οι οικογενειακοί προγραμματισμοί πολλών χιλιάδων ασφαλισμένων, με δεδομένο ότι ο χρόνος παραμονής στην εργασία θα αυξηθεί κατά δύο ή πέντε χρόνια για πολλές κατηγορίες εργαζομένων, οι επικουρικές συντάξεις θα υποστούν μειώσεις που θα φτάσουν έως 50% και οι πρόωρα συνταξιοδοτούμενοι θα υποστούν μειώσεις στις συντάξεις έως και 30%.
Και, βεβαίως, δεν μπορείτε να αρνηθείτε, κύριοι Υπουργοί, ότι πλήττονται ιδιαίτερα από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου οι γυναίκες και πολύ περισσότερο οι μητέρες ανήλικων τέκνων, αφού ο χρόνος παραμονής τους στην εργασία θα αυξηθεί τουλάχιστον κατά πέντε χρόνια. Και εδώ είναι μια χαρακτηριστική βίαιη ανατροπή οικογενειακού προγραμματισμού.
Μας ρωτάτε αν πρέπει να γίνουν ενοποιήσεις. Βεβαίως και πρέπει να γίνουν ενοποιήσεις, αλλά αφού προηγηθούν σοβαρές μελέτες, αφού γίνει διάλογος και αφού εξασφαλιστεί η συναίνεση των εργαζομένων.
Ο πραγματικός σας στόχος είναι η αφαίμαξη των αποθεματικών των ταμείων. Γιατί αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω -και πείτε μου, κύριοι Υπουργοί- γιατί ενοποιείτε το Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., ένα ταμείο που είναι εργαλείο άσκησης πολιτικής για τον τεχνικό κόσμο της χώρας. Δικαιολογείται από κάποιο πρόβλημα; Δεν υπάρχει καμμία δικαιολογία.
Δεν είδατε τον τρόπο με τον οποίο έγινε η ενοποίηση στον ασφαλιστικό οργανισμό των μικρομεσαίων, στον Ο.Α.Ε.Ε., όπου επειδή ήταν πρόχειρος, επειδή έγινε χωρίς προετοιμασία, έχουμε και ταλαιπωρία των ασφαλισμένων, οι οποίοι καθυστερούν ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι πριν για να πάρουν τις συντάξεις, αλλά βεβαίως, δεν καλύφθηκαν και τα ελλείμματα; Και γιατί έγινε αυτό; Γιατί το κράτος δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση με τις ρυθμίσεις που προωθεί έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τους εργαζόμενους, με τους επαγγελματίες, τους μηχανικούς, τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους φαρμακοποιούς, τους νέους που αγωνίζονται ενωτικά και συλλογικά για την προάσπιση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, για την κατοχύρωση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης, που είναι ζητούμενο περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Όντως, κυρία Υπουργέ, το «ποτάμι δεν γυρίζει πίσω»! Όμως, είναι το «ποτάμι» της οργής όλων των εργαζομένων που σήμερα συμμετέχουν στη μεγάλη απεργία, στη μεγάλη κινητοποίηση και αυτό το «ποτάμι» θα παρασύρει και το σχέδιο νόμου σας.
Εμείς εκφράζουμε την πλήρη αλληλεγγύη μας στους αγώνες των εργαζομένων. Δίνουμε τη μάχη και μέσα και έξω από τη Βουλή, για να αποτρέψουμε τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις της Νέας Δημοκρατίας. Εμείς αγωνιζόμαστε για ένα βιώσιμο, κοινωνικά αποτελεσματικό και δίκαιο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα.
Και είναι βέβαιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι το σχέδιο νόμου που συζητάμε δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Μπορεί να έχει την εμπιστοσύνη της ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της Βουλής, αλλά δεν έχει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, της κοινωνίας που θέλει μια άλλη πολιτική, μια πολιτική με αναδιανομή εισοδημάτων στη χώρα, μια πολιτική που θα εγγυάται ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, μια πολιτική που θα ανταποκρίνεται σε όλα αυτά που κάνουν τη ζωή ανθρώπινη. Η Κυβέρνηση με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου κινείται σε άλλη κατεύθυνση, γι’ αυτό και το καταψηφίζουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Έξαρχο.
Το λόγο έχει ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Αλογοσκούφης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το σχέδιο νόμου που συζητάμε στη Βουλή, ένα σχέδιο νόμου που ήρθε στο Κοινοβούλιο μετά από μακρύ και ευρύ διάλογο που έγινε σε όλα τα επίπεδα, διασφαλίζουμε για το ασφαλιστικό σύστημα αυτά για τα οποία είχαμε δεσμευθεί. Διασφαλίζουμε ένα σύστημα που θα είναι βιώσιμο, κοινωνικά δίκαιο και σύγχρονο, ένα σύστημα που θα είναι συμβατό με τις απαιτήσεις των καιρών.
Με αυτό το σχέδιο νόμου προχωρούμε σε μία σημαντική, αλλά από την άλλη πλευρά ήπια όσον αφορά τις κοινωνικές επιπτώσεις της μεταρρύθμιση, η οποία αντιμετωπίζει τα μεγάλα προβλήματα του ασφαλιστικού μας. Αντιμετωπίζει τη συνεχή αύξηση των ελλειμμάτων του σε όλα τα επίπεδα -ελλείμματα που δεν είναι διατηρήσιμα- και αντιμετωπίζει και τις μεγάλες κοινωνικές αδικίες που έχουν διαμορφωθεί μέσω και του ασφαλιστικού συστήματος τις τελευταίες δεκαετίες.
Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τις ευθύνες της πολιτικής που για πολλά χρόνια ακολουθήθηκε για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας μας. Της πολιτικής η οποία υπονόμευσε τα ταμεία με πράξεις και με παραλείψεις, της πολιτικής της δεκαετίας του ΄80 που προκάλεσε τεράστια επιβάρυνση στα ταμεία. Αυτά πληρώνουμε ακόμα και σήμερα.
Τότε έπρεπε να πουν «όχι» στις μεγάλες κοινωνικές αδικίες που δημιουργήθηκαν και όχι σήμερα που η Κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει τη λύση.
Με δύο μεταρρυθμίσεις που έγιναν από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας στις αρχές της δεκαετίας του ’90 το ασφαλιστικό σύστημα ασφαλώς κέρδισε πολύτιμο χρόνο, αλλά τα προβλήματα παραμένουν. Η προσπάθεια που γίνεται σήμερα, μια μεγάλη και σημαντική προσπάθεια, είναι να βελτιωθεί η κοινωνική αποτελεσματικότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος, να προχωρήσουμε στη βελτίωση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας των ασφαλιστικών ταμείων με τις ενοποιήσεις που γίνονται, ώστε να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. Είναι γνωστό και σαφές από το σχέδιο νόμου ότι η αυτοτέλεια των ταμείων δεν θίγεται, καθώς δεν θίγονται και τα ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει αντιληπτό απ’ όλους μας –είναι υποχρέωση και των κομμάτων και των κοινωνικών φορέων- ότι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας μας πρέπει να είναι βιώσιμο. Η βιωσιμότητά του συνδέεται άμεσα με την ομαλή καταβολή των συντάξεων στο πλαίσιο της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών. Συνδέεται άμεσα και με την κοινωνική δικαιοσύνη και με το γενικότερο προγραμματισμό των Ελλήνων πολιτών και με τις προοπτικές της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικονομίας.
Υποχρέωσή μας, λοιπόν –και αυτό επιδιώκουμε με αυτό το σχέδιο νόμου- είναι να διασφαλίσουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα βιώσιμο, αποτελεσματικό, αξιόπιστο και κοινωνικά δίκαιο. Και είναι βέβαιο ότι ως σήμερα το ασφαλιστικό σύστημα με τα συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματά του δεν είναι βιώσιμο.
Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν απ’ όλες τις πλευρές ότι οι δαπάνες για συντάξεις που σήμερα ανέρχονται περίπου στο 13% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος τα επόμενα χρόνια θα σημειώσουν αλματώδη άνοδο, για να φθάσουν το 2050 στο 25% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Επίσης, οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι η συνεισφορά του κρατικού προϋπολογισμού για την κάλυψη των δαπανών αυτών θα αυξηθεί από το 5,9% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος που ήταν το 2007 στο 15% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος το 2050. Σχεδόν τριπλάσια θα γίνει σε σχέση με το εισόδημά μας.
Είναι φανερό ότι ο Έλληνας φορολογούμενος δεν μπορεί να αναλάβει ένα τέτοιο βάρος, διότι, εάν επρόκειτο ο προϋπολογισμός να δαπανά το 15% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος για τις συντάξεις και τις επιχορηγήσεις των ταμείων, είναι προφανές ότι δεν θα μπορεί να χρηματοδοτήσει άλλες δαπάνες, όπως αυτές που αφορούν την υγεία, την παιδεία, την άμυνα, την ασφάλεια, τη γενικότερη κοινωνική πολιτική και την ανάπτυξη της χώρας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω παρουσιάσει και άλλες φορές εδώ στοιχεία που δείχνουν ότι τα λειτουργικά ελλείμματα του ασφαλιστικού μας συστήματος διευρύνονται. Διευρύνονται, αλλά υπερκαλύπτονται από επιχορηγήσεις του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή από τον Έλληνα φορολογούμενο. Δυστυχώς και η επιχορήγηση αυτή διευρύνεται και μάλιστα πέραν των υποχρεώσεων του κράτους.
Από το 2000 έως το 2008 ο κρατικός προϋπολογισμός έχει ενισχύσει τα ασφαλιστικά ταμεία με 91.400.000.00 ευρώ. Τα τελικά πλεονάσματα της τάξης των 31.000.000.000 που εμφανίζουν τα ταμεία στο σύνολό τους δεν θα υπήρχαν ούτε κατά διάνοια, αν δεν υφίστατο η επιχορήγηση των ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Από το 2000 έως το 2008, δηλαδή μόλις μέσα σε εννιά χρόνια, το λειτουργικό έλλειμμα του ασφαλιστικού μας συστήματος έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Το 2000 ήταν στο 2,7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Το 2001 πήγε στο 3,7%. Το 2002 στο 3,5%. Το 2003 στο 4,1%. Το 2004 στο 4,4%. Το 2005 στο 4,9% και πέρυσι έφθασε στο 4,7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Φέτος, το 2008, προβλέπεται ότι θα φθάσει στο 5,1% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Αυτή είναι η δυναμική των πραγμάτων και κανείς δεν μπορεί να κρύψει αυτήν τη δυναμική.
Θα καταθέσω τους σχετικούς πίνακες για τα Πρακτικά, για να υπάρχουν στη διάθεση των συναδέλφων.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γεώργιος Αλογοσκούφης καταθέτει για τα Πρακτικά τους προαναφερθέντες πίνακες, οι οποίοι έχουν ως εξής:
( Να φωτογραφηθούν οι σελ. 135-136 )
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Το πρόβλημα είναι εμφανές, κανείς δεν μπορεί να το κρύψει και κανείς δεν μπορεί να το ωραιοποιήσει. Και ασφαλώς η επίλυσή του δεν μπορεί να αναβάλλεται διαρκώς. Αυτό θα ήταν εντελώς ανεύθυνο.
Παρά τις προθέσεις που ενδεχομένως υπήρξαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, το σύστημα παρέμενε κατακερματισμένο και αναποτελεσματικό. Και πρέπει όλοι μας, κοινωνικοί φορείς και κόμματα, να καταλήξουμε σε μία κοινή πορεία δράσης. Και αυτό κάνουμε ως Κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο. Καθορίζουμε την πορεία του ασφαλιστικού για τα επόμενα χρόνια. Αυτή είναι η ευθύνη μας απέναντι στους πολίτες της χώρας μας.
Επειδή πολλούς ακούω να λένε ότι το κράτος πρέπει να καλύψει τα ελλείμματα των ταμείων, οφείλω να επισημάνω για μία ακόμα φορά ότι το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με αυξανόμενες επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν μπορεί ολοένα διευρυνόμενο έλλειμμα των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης να επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο με συνεχώς μεγαλύτερα βάρη. Είναι σαν να παίρνουμε χρήματα από την μία τσέπη και τα βάζουμε στην άλλη.
Με το 1% του Α.Ε.Π. δεν λύθηκε ασφαλώς το πρόβλημα των ελλειμμάτων. Αυτό που πρέπει να επιτύχουμε είναι να ανακόψουμε τη διεύρυνση των ελλειμμάτων, να έχουμε υγιείς πόρους για τη χρηματοδότηση ενός αποτελεσματικού και δίκαιου ασφαλιστικού συστήματος.
Θα ήθελα σήμερα να αναδείξω και μια άλλη πτυχή του ασφαλιστικού συστήματος, την οποία αντιμετωπίζει το παρόν νομοσχέδιο. Διότι τα προβλήματα του ασφαλιστικού δεν περιορίζονται μόνο στο ύψος της χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό και από το φορολογούμενο. Μεγάλο πρόβλημα είναι και οι αδικίες που υπάρχουν σε σχέση με τις επιχορηγήσεις του τακτικού προϋπολογισμού.
Ο τακτικός προϋπολογισμός επιχορήγησε τα ασφαλιστικά ταμεία το 2007 με 9.110.000.000 ευρώ. Το Ι.Κ.Α. το οποίο καλύπτει το 40%, το 40,7% για την ακρίβεια, των συνταξιούχων της χώρας, λαμβάνει το 27% της κρατικής επιχορήγησης. Για το 40% των ασφαλισμένων λαμβάνει το 27%. Ο Ο.Γ.Α., ο οποίος καλύπτει το 36,4% των συνταξιούχων λαμβάνει το 40,6% της κρατικής επιχορήγησης. Και αυτό βεβαίως συμβαίνει και είναι λογικό, διότι οι συντάξεις του Ο.Γ.Α. είναι καθαρά προνοιακής μορφής. Και οι δύο αυτοί φορείς που καλύπτουν το 77% των συνταξιούχων της χώρας, λαμβάνουν το 67,6% της συνολικής κρατικής επιχορήγησης. Την ίδια ώρα ένα ταμείο κάποιων, οι οποίοι σήμερα ταλαιπωρούν την κοινωνία, το ταμείο της Δ.Ε.Η. που καλύπτει μόλις το 1,2% των συνταξιούχων της χώρας, λαμβάνει το 5,1% της συνολικής κρατικής επιχορήγησης. Μιλάω για μόλις το 1,2% των συνταξιούχων.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Είχαν περιουσία, δεν είναι επιχορήγηση.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Η κρατική επιχορήγηση μαζί με το Ε.Κ.Α.Σ. στην περίπτωση του Ι.Κ.Α. καλύπτουν περίπου το ? της σύνταξης, το 25,6%. Για τους ελεύθερους επαγγελματίες, για τη σύνταξη του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών καλύπτει κάτω από το 20%, το 17,7%. Στην περίπτωση των συνταξιούχων της Δ.Ε.Η. καλύπτει το 60,9% της μέσης σύνταξης, η οποία μάλιστα ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 26.000 ευρώ το χρόνο. Πληρώνουμε για τους συνταξιούχους της Δ.Ε.Η. το 60,9% της μέσης σύνταξης. Δηλαδή η κρατική επιχορήγηση για τον κάθε συνταξιούχο της Δ.Ε.Η. φθάνει τα 15.844 ευρώ κατά μέσο όρο. Είναι αυτό κοινωνικά δίκαιο όταν η μέση σύνταξη του Ι.Κ.Α. φθάνει μόλις τα 9.934 ευρώ ή η μέση σύνταξη του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών φθάνει στα 8.977 ευρώ;
Αυτά είναι τα στοιχεία τα οποία είναι καταλυτικά, που δείχνουν τις αδικίες του συστήματος και οι οποίες βεβαίως, αδικίες του συστήματος μόνο σταδιακά μπορούν να αντιμετωπιστούν. Αντιμετωπίζονται κάποιες από τις αδικίες με το παρόν νομοσχέδιο, αλλά όπως είπα η μεταρρύθμιση η οποία γίνεται είναι ήπια.
Θέλω να καταθέσω τα σχετικά στοιχεία που δείχνουν πως ο κρατικός προϋπολογισμός επιχορηγεί τις συντάξεις και τι μεγάλες διαφορές και αδικίες υπάρχουν μεταξύ των ασφαλιστικών ταμείων.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γεώργιος Αλογοσκούφης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία έχουν ως εξής:
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ(Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, επιδίωξη της Κυβέρνησης είναι να διασφαλίσουμε ένα σύστημα βιώσιμο, αξιόπιστο και κοινωνικά δίκαιο, διότι η Κυβέρνηση ανταποκρίνεται στην ευθύνη της απέναντι στους πολίτες και κυρίως στους νέους.
Και την ίδια ευθύνη έχουμε υποχρέωση να επιδείξουμε όλοι. Είναι ώρα να διασφαλίσουμε την καταβολή των συντάξεων, είναι ώρα να διασφαλίσουμε τη δικαιοσύνη, είναι ώρα να διασφαλίσουμε την οικονομία και τον προϋπολογισμό, να διασφαλίσουμε την αλληλεγγύη των γενεών και γι’ αυτό ψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο. Αυτό επιβάλλει το χρέος μας απέναντι στους πολίτες και απέναντι στις επόμενες γενεές.
Άκουσα αυτές τις μέρες την Αντιπολίτευση, και τη Μείζονα και την Ελάσσονα,…
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Τώρα σας βλέπουμε για πρώτη φορά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ, κύριε συνάδελφε, μη διακόπτετε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Παρακολουθώ τη συζήτηση, κύριε συνάδελφε, μην ανησυχείτε, παρά το βάρος των ευθυνών μου στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών.
Άκουσα, λοιπόν, αυτές τις μέρες τον αξιότιμο Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, άκουσα και τους εκπροσώπους και της Μείζονος και της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης -αν και είναι δύσκολο να δούμε αυτήν την εποχή ποια είναι η Μείζων και ποια είναι η Ελάσσων Αντιπολίτευση- να αναφέρονται και να προσπαθούν να συντηρήσουν τεχνητά στη δημοσιότητα το θέμα των επενδύσεων των ταμείων. Έχω να πω ότι η Κυβέρνηση γι’ αυτό το θέμα έχει επανειλημμένως απευθυνθεί στη Βουλή, το έχει συζητήσει σε δεκάδες συνεδριάσεις στις επιτροπές, στην Ολομέλεια και τα γεγονότα δεν αλλάζουν. Υπήρξαν κάποια προβλήματα με τις επενδύσεις των ταμείων, τα προβλήματα αυτά τα αποκάλυψε η Κυβέρνηση και παρέπεμψε το θέμα στη δικαιοσύνη και στις ανεξάρτητες αρχές, αλλά πήρε και θεσμικά μέτρα, για να διασφαλίσει τις επενδύσεις των ταμείων. ‘Εχουμε όλα τα θεσμικά μέτρα για να θωρακίσουμε τις επενδύσεις των ταμείων, όχι μόνο σε ομόλογα, αλλά και σε όλες τις μορφές τοποθετήσεων των αποθεματικών τους, σε αντίθεση με το έγινε στο παρελθόν, όταν οι κυβερνήσεις του χθες παρενέβαιναν στα ταμεία και τους έλεγαν πού να επενδύσουν και τα έμπλεξαν στην περιπέτεια του Χρηματιστηρίου.
Επίσης άκουσα τους εκπροσώπους της Αντιπολίτευσης να αναφέρονται στις πρόσφατες εξελίξεις στον Ο.Τ.Ε. και θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Η στρατηγική της Κυβέρνησης για τον Ο.Τ.Ε. έχει αποτυπωθεί ξεκάθαρα στο πρόγραμμά της και έχει αποτυπωθεί ξεκάθαρα από την αρχή της θητείας της. Η Κυβέρνηση έχει αναφέρει ότι η προοπτική δημιουργίας μιας στρατηγικής συμμαχίας του Ο.Τ.Ε. με κάποιο σημαντικό ευρωπαϊκό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό, είναι κάτι θετικό και για τον οργανισμό και για την οικονομία και για τη στρατηγική της χώρας μας, όσον αφορά την εξωστρέφεια και τις προοπτικές στην ευρύτερη περιοχή, με στόχο την ανάπτυξη του Ο.Τ.Ε., με στόχο τον εκσυγχρονισμό του και τη συμμετοχή του στη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται για την ευρυζωνικότητα, καθώς και τον εκσυγχρονισμό των τηλεπικοινωνιών στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη ευρύτερα. Υπ’ αυτήν την έννοια, η προχθεσινή εκδήλωση ενδιαφέροντος της «DEUTSCHE TELECOM», της μεγαλύτερης ίσως ευρωπαϊκής τηλεπικοινωνιακής εταιρείας, του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού τηλεπικοινωνιακού οργανισμού, είναι μια ευπρόσδεκτη πρωτοβουλία η οποία είναι συμβατή με τη στρατηγική της Κυβέρνησης για τον Ο.Τ.Ε. Υπάρχουν βεβαίως σημαντικά ζητήματα που θα καθοριστούν.
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Mετά από το επίσημο αίτημα της «DEUTSCHE TELECOM» που υποβλήθηκε χθες το βράδυ, ξεκινούν οι σχετικές διαδικασίες για την υπογραφή συμφωνίας μετόχων, η οποία ασφαλώς και θα έρθει στη Βουλή και θα κυρωθεί, γιατί σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, σε όλους τους ανταγωνιστικούς κλάδους, όπως σήμερα οι τηλεπικοινωνίες, είναι όλοι ελεύθεροι να μπουν στην ελληνική αγορά και να λειτουργήσουν, με βάση τους κανόνες της αγοράς και τις προτεραιότητες της πολιτικής της χώρας. Οι κανόνες που έχουμε θεσπίσει αφορούν όλες τις υπό αποκρατικοποίηση επιχειρήσεις, όπως ο Ο.Τ.Ε., οι οποίες διαχειρίζονται δίκτυα. Ο στόχος μας είναι ένας Ο.Τ.Ε. σύγχρονος και δυναμικός. Μια ανταγωνιστική αγορά τηλεπικοινωνιών και η διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Και με αυτόν το γνώμονα θα προχωρήσουμε στις διαπραγματεύσεις.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
Ο κ. Δραγασάκης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, έχει το λόγο για πέντε λεπτά.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε το γεγονός ότι επιτέλους είδαμε και κάποιον άλλον Υπουργό της Κυβέρνησης. Όλες αυτές τις μέρες, παρά την αντίθεσή μας στο νομοσχέδιο, νιώθαμε την ανάγκη να εκφράσουμε τη συμπάθειά μας προς τις κυρίες Πετραλιά και Καλαντζάκου. Μόνοι εδώ ξενυχτούσαμε μαζί τους με άδεια τις περισσότερες μέρες ακόμα και τα έδρανα των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας.
Είναι και αυτό μία ένδειξη σοβαρότητας του νομοσχεδίου που συζητούμε.
Κύριε Υπουργέ, χαιρόμαστε επίσης που σας είδαμε και ελπίζουμε να σας δούμε κάποια στιγμή και στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, διότι κάτι συμβαίνει διεθνώς και μάλλον μας αφορά αυτό που συμβαίνει διεθνώς. Κάτι γίνεται γενικώς, κάποια κρίση υπάρχει, κάποια δεδομένα αλλάζουν, σε κάτι αφορά τον ελληνικό λαό αυτή η υπόθεση.
Θα ήθελα μόνο να σταθώ σε ένα σημείο από αυτά που είπε ο κύριος Υπουργός. Μας δήλωσε ότι το νομοσχέδιο αυτό εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος. Εμείς έχουμε διαφορετική άποψη. Εμείς λέμε ότι το νομοσχέδιο αυτό δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα σοβαρά υπαρκτά προβλήματα του συστήματος.
Δεύτερον, περικόπτει ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα, γελοιοποιεί τα τέσσερα «δεν» του Πρωθυπουργού. Επιβαρύνει το Ι.Κ.Α. με νέα βάρη, χωρίς να εξασφαλίζει τους αντίστοιχους πόρους. Τέλος, απειλεί το σύστημα να μπει σε μία χαώδη κατάσταση, σε μία χαώδη περίοδο.
Κύριε Υπουργέ, το ερώτημα που θέτουμε σε σας ως Υπουργό της Οικονομίας και των Οικονομικών είναι το εξής: Μέχρι πότε θεωρείτε ότι εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του συστήματος αυτό το νομοσχέδιο;
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Για πάντα.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Κύριε Υπουργέ, σας θέτω ένα ερώτημα και αν έχετε την καλοσύνη να μου απαντήσετε, εγώ δέχομαι τη διακοπή: Μέχρι πότε εκτιμά η Κυβέρνηση ότι με αυτό το νομοσχέδιο το σύστημα καθίσταται βιώσιμο; Δεν απαντά ο κύριος Υπουργός.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ ησυχία και χωρίς διακοπές. Γιατί υπάρχει αυτός ο θόρυβος, κύριοι συνάδελφοι;
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είναι απαράδεκτη η συμπεριφορά του κυρίου Υπουργού.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Υπουργέ, έχουμε το εξής ερώτημα, επειδή είπατε ότι το νομοσχέδιο αυτό καθιστά το σύστημα βιώσιμο. Το ρωτάω για τρίτη φορά και αν μπορείτε να επιβεβαιώσετε το Σώμα, τη Βουλή δηλαδή, μέχρι πότε θεωρείτε, μέχρι πότε εκτιμάτε ότι με αυτό το νομοσχέδιο διασφαλίζετε τη βιωσιμότητα του συστήματος. Δώστε μία ημερομηνία. Το 2010, το 2030;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε συνάδελφε προχωρήστε. Θέσατε το ερώτημα και δεν είναι υποχρεωτική η απάντηση.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Έχω απαντήσει.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, το ερώτημα που θέτω εδώ, μας το έχουν θέσει απλοί εργαζόμενοι, μας το έχουν θέσει και ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, μας το έχουν θέσει εκπρόσωποι φορέων και παρατάξεων και μας λένε, εκτός όλων των άλλων «τι εκτιμάτε, θα έχουμε και άλλο τέτοιο νομοσχέδιο στο μέλλον»; Γι’ αυτό θέτουμε αυτό το ερώτημα, πέραν της δικής μας υποκειμενικής εκτίμησης να έχουμε και μία δεσμευτική απάντηση της Κυβέρνησης, την οποία θα επιμείνουμε να την έχουμε, για τα Πρακτικά της Βουλής.
Ένα δεύτερο θέμα στο οποίο θέλω να σταθώ είναι το θέμα το οποίο θα το ονόμαζα δημοσιονομική τρομοκρατία.
Μιλώντας χθες ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας είπε το εξής: «Εάν η Νέα Δημοκρατία δεν προχωρήσει σε αυτήν τη μεταρρύθμιση, η νέα γενιά δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη. Εάν δεν ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, οι νέες γενιές δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη». Και ο κύριος Υπουργός σήμερα τεκμηρίωσε αυτήν την άποψη λέγοντας ότι ο προϋπολογισμός πλήρωσε τα τελευταία εννέα χρόνια 91.000.000.000 ευρώ. Σας καλώ να συγκρατήσετε ένα δεύτερο αριθμό εκτός από αυτόν.
Η κυρία Υπουργός μας είπε εδώ, ότι η εισφοροδιαφυγή είναι 6.000.000.000 ευρώ το χρόνο, άρα στα δέκα χρόνια η εισφοροδιαφυγή είναι 50.000.000.000 με 60.000.000.000 ευρώ.
Άρα, κύριε Υπουργέ, δεν λέτε την αλήθεια. Ο προϋπολογισμός δεν επιδοτεί τις συντάξεις, ο προϋπολογισμός δεν επιδοτεί τα ταμεία, ο προϋπολογισμός επιδοτεί την εισφοροδιαφυγή και μέσω της εισφοροδιαφυγής επιδοτεί το μη μισθολογικό κόστος εργασίας και το κάνετε άναρχα, σπάταλα και αυτό είναι το κόστος το οποίο πληρώνει ο ελληνικός λαός. Κι επειδή η εισφοροδιαφυγή αυξάνει με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το κόστος για το οποίο μιλάτε είναι το κόστος της απορρύθμισης, είναι το κόστος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, είναι το κόστος της δικής σας πολιτικής. Αυτό το κόστος πληρώνει ο ελληνικός λαός. Και ακριβώς γι’ αυτό το δίλημμα είναι –και αυτό αφορά και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- συμβιβασμός με αυτήν την πολιτική ή ανατροπή της.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Δραγασάκη.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Πρόεδρε, είχαμε ομόφωνα αποφασίσει να διεξαχθεί ονομαστική ψηφοφορία, επειδή έχουν υποβληθεί αιτήσεις και από το Κ.Κ.Ε και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις 12.30’.
Παρακαλώ το Σώμα γι’ αυτό και αν μπορείτε να δεχθείτε και εσείς να μιλήσετε για πέντε λεπτά. Είναι δυνατόν να μιλήσετε για πέντε λεπτά, κύριε Πρόεδρε;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Για πέντε λεπτά περίπου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μου επιτρέψει …
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ, ησυχία. Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι η συζήτηση. Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ να καθίσετε στα έδρανά σας.
Συνεχίστε, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Θα μου επιτρέψει ο συνάδελφος κ. Δραγασάκης να μην απαντήσω στη βολή του κατά του ΠΑ.ΣΟ.Κ., διότι πιστεύω ότι οι δυνάμεις της Αντιπολίτευσης πρέπει να εντοπίσουν την προσπάθειά τους στην αποκάλυψη της αναξιοπιστίας της Κυβέρνησης, της αναποτελεσματικότητας όσων λένε «δεν βαριέσαι, ας γίνει κάτι», της αναποτελεσματικότητας αυτού του νομοσχεδίου.
Εγώ άκουσα τον κύριο Υπουργό Οικονομίας, αλλά διερωτόμουν πραγματικά γιατί θα πρέπει να πάρω στα σοβαρά τους αριθμούς και τα επιχειρήματα που διατυπώνει ο αρμόδιος και επικεφαλής του οικονομικού τομέα μιας Κυβέρνησης, την οποία γενικότερα και ειδικότερα στα ζητήματα που συζητούμε, χαρακτηρίζει πλήρης αναξιοπιστία.
Γιατί, κύριε Υπουργέ, θα λάβω σοβαρά υπ΄όψιν και θα δεχτώ ότι μας εκθέτετε, όταν έχετε δώσει δείγμα γραφής και η Κυβέρνηση συνολικά και εσείς προσωπικά με την περίφημη πρωτοβουλία σας να καλύψετε πίσω από τις υποχρεώσεις μας και τις διαδικασίες για την κάλυψη των αμυντικών δαπανών της χώρας μία προσπάθεια. Δεν θα σας πω, γιατί δεν έχω τα στοιχεία ότι γνωρίζατε -αλίμονο εάν θα απευθύνουμε τέτοιες κατηγορίες- αλλά είχε ως αποτέλεσμα αυτή η πρωτοβουλία σας τη λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.
Όταν, λοιπόν, με στελέχη σας κυβερνητικά και κομματικά πραγματοποιήθηκε αυτή η ληστεία –το τονίζω- των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, με ποια αξιοπιστία εμφανίζεστε στη Βουλή των Ελλήνων και στον ελληνικό λαό και στον κόσμο που σας ψήφισε και ισχυρίζεστε ότι βάζετε τις βάσεις για την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας;
Ακόμη, οι πάντες και εσείς οι ίδιοι δεν μπορείτε να δικαιολογήσετε την αναξιοπιστία των λόγων του ίδιου του Πρωθυπουργού με τα περίφημα τρία «δεν». Στις χιουμοριστικές σελίδες του Τύπου και σίγουρα το καλοκαίρι στις επιθεωρήσεις θα προστεθεί και το τέταρτο «δεν», ότι απλούστατα δεν θα ισχύσει κανένα από τα τρία «δεν» που διακήρυσσε ο Πρωθυπουργός στον ελληνικό λαό προεκλογικά.
Με ποια αξιοπιστία –το τονίζω- θα εμφανιστείτε και στη συνέχεια παρουσιάζοντας ένα νόμο που δεν θα μπορεί να εφαρμοστεί; Όσοι έχουμε στοιχειώδη γνώση του νομοθετικού έργου, καταλαβαίνουμε ότι αυτός ο νόμος δεν πρόκειται να εφαρμοσθεί.
Και το γνωρίζετε καλύτερα. Και προφανώς επειδή το γνωρίζετε, γι’ αυτό επί τέσσερα χρόνια δεν κάνατε απολύτως τίποτε και ό,τι κάνατε είχε αρνητική επίπτωση στα ασφαλιστικά ταμεία.
Διογκώθηκε η εισφοροδιαφυγή, για την οποία μέχρι και την τελευταία στιγμή και παραμονές των εκλογών μάλιστα, είχατε καταθέσει τροπολογία παράτασης του χρόνου ρυθμίσεως των οφειλών των διαφόρων μπαταξήδων απέναντι στο Ι.Κ.Α. και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Διογκώσατε επίσης το σκέλος των δαπανών υγείας, για να βγαίνει γνωστή επιχείρηση ιδιωτικού θεραπευτηρίου να ανακοινώνει ότι μέσα σε ένα χρόνο είχε χίλια τοις εκατό αύξηση των κερδών.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και βέβαια, κάνατε τις περίφημες λίστες του νυν δημάρχου, τότε Υπουργού Υγείας, και του εν συνεχεία διαδόχου του για τα φάρμακα, για τα οποία υπάρχει και θέμα σε ό,τι αφορά τον προεκλογικό χαρακτήρα αυτών των ρυθμίσεων, περιλαμβανομένης και της περίφημης τροπολογίας που κατετέθη μία μέρα πριν διαλυθεί η Βουλή, προφανώς γιατί αυτό επιθυμούσαν οι ενδιαφερόμενοι μπαταξήδες –επαναλαμβάνω- του ασφαλιστικού συστήματος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βοηθούσης και της άλλης Αριστεράς, η Νέα Δημοκρατία, αφού αγνόησε πλήρως το νόμο Ρέππα…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας): Τώρα τι είναι αυτό;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ακούστε, κυρία Παπαρήγα, λέω τη γνώμη μου.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Προκαλείτε όμως!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Λέγω, λοιπόν, βοηθούσης και της άλλης Αριστεράς, ότι η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων για το νόμο Ρέππα.
Ο δε κ. Αλαβάνος του Συνασπισμού είπε να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτό το νομοσχέδιο, αλλά ταυτόχρονα με τις προϋποθέσεις, τι θα γίνει με τον προ οκταετίας νόμο Ρέππα.
Ο νόμος Ρέππα προέβλεψε αναλογιστικές μελέτες και άνευ αυτών ούτε ένα βήμα για ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ: Μείωση των συντάξεων προέβλεψε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κάλυψη των κενών για όποια ταμεία θα εντάσσονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι σε βάρος του Ι.Κ.Α.. Επίσης, προέβλεψε ο νόμος Ρέππα την πάγια χρηματοδότηση με 1% στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, που ο κ. Αλογοσκούφης μας λέει ότι δεν το αντέχει ο Προϋπολογισμός.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Και μετά στο Χρηματιστήριο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αφήστε τα περί Χρηματιστηρίου. Αφήστε τα αυτά. Είναι ακριβώς η επιχειρηματολογία της Νέας Δημοκρατίας και είναι κρίμα…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επαναληπτικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
… είναι κρίμα κόμματα που λένε ότι είναι αριστερά αυτή την κρίσιμη ώρα που τα εκατομμύρια του λαού συνασπισμένα αγωνίζονται, αυτή την ώρα να ρίχνετε βολές ενάντια στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της Βουλής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ)
Επιτέλους! Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι Αξιωματική Αντιπολίτευση και δεν είναι, κύριε Αλογοσκούφη, η απορία σας αν είναι Μείζων ή Ελάσσων η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Είναι αυτό που ο ελληνικός λαός έχει πει και προκύπτει από τη σύνθεση του Κοινοβουλίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Ολοκληρώστε, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κλείνω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απευθυνόμενος σε σας. Όπως γνωρίζετε, εγώ μιλώ πάντοτε απευθυνόμενος στην Κυβέρνηση και κρίνοντας την Κυβέρνηση. Πρέπει να πω όμως το εξής πολύ απλό: εδώ είμαστε εντεταλμένοι από τον ελληνικό λαό να εκφράσουμε τη θέλησή του και όχι να την πλαστογραφήσουμε.
Δύο εκατομμύρια Ελλήνων είναι ξεσηκωμένοι. Όλοι αυτοί απεφάσισαν να αυτοκτονήσουν; Προφανώς κάτι συμβαίνει εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Ολοκληρώστε, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Και νομίζω ότι υπάρχει θέμα νομιμοποίησης πλέον της ψήφου καθενός μας απέναντι στον ελληνικό λαό, του οποίου είμαστε οι άμεσοι και πλέον αυθεντικοί εκφραστές από οποιονδήποτε άλλον Υπουργό ή παρατρεχάμενο του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το λόγο έχει η Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για δύο λεπτά.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας): Ειλικρινά, δεν θα μιλούσα. Ήρθα χθες για να κάνω παρέμβαση αλλά δεν πήρα το λόγο, για να μιλήσουν Βουλευτές και να μην πάρω το χρόνο.
Όμως δεν αντέχω να μην κάνω το εξής σχόλιο: Ο κ. Κακλαμάνης πήρε το λόγο τελευταίος. Δικαίωμά του, του το έδωσε το Προεδρείο. Νομίζω ότι γλιστράει και ο ίδιος στα θέλγητρα των μέσων ενημέρωσης. Μίλησε αποκλειστικά και μόνο γι’ αυτόν το λόγο, για να περάσει το εξής μήνυμα: Όποιος κάνει κριτική στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι με τη Νέα Δημοκρατία. Σταματήστε αυτό το βιολί! Το τι ήταν ο «νόμος Ρέππα» το ξέρουμε. Σταματήστε όμως αυτό το βιολί, δεν μας τρομοκρατείτε. Δεν φοβόμαστε, να το ξέρετε.
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Έγινα και τρομοκράτης τώρα, κυρία συνάδελφε;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας): Σταματήστε αυτό το βιολί! Τελείωσε.
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σας
παρακαλώ πάρα πολύ! Ο κ. Κακλαμάνης ακούστηκε με θρησκευτική ευλάβεια.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Πού είναι το θέμα, κύριε Πρόεδρε; Πού είναι το θέμα; Με σεβασμό ακούστηκε η κ. Παπαρήγα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Πρόεδρε, από τη θέση που βρίσκομαι, αντιλαμβανόμουν ότι υπήρχαν φωνές από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που δεν επέτρεπαν στην Αρχηγό του κόμματος…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Πού είναι το θέμα; Με σεβασμό ακούστηκε η κ. Παπαρήγα. Όταν όμως…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Πρόεδρε…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ακούστε! Είναι η τρίτη φορά που γίνεται αυτό! Είναι η τρίτη φορά που το κάνετε! Έχω δικαίωμα να σας πω την άποψή μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Να την ακούσω, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Εκεί, λοιπόν, να παρέμβετε. Όταν, λοιπόν, γνωρίζετε καλά ότι δεν ακούγεται εκτός της Αιθούσης τι γίνεται εντός της Αιθούσης, όταν εσείς από εκεί απευθύνετε παραινέσεις σεβασμού, δεδομένου σεβασμού, γνωρίζετε ποιες εντυπώσεις δημιουργείτε εκτός της Αιθούσης. Σας παρακαλώ, λοιπόν, αυτό το λάθος να μην το επαναλάβετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Πρόεδρε, δεν έχω κάνει λάθος. Θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ, γιατί η αίσθηση του τι γίνεται στην Αίθουσα είναι πολύ καλύτερα αντιληπτή από αυτήν τη θέση, στην οποία βρίσκομαι, απ’ ό,τι είναι από τα έδρανα που βρίσκεστε εσείς.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ο νοών νοείτω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το λόγο έχει ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρος Αλαβάνος για δύο λεπτά.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κύριε Πρόεδρε, στο Προεδρείο είχε συμφωνηθεί από όλα τα κόμματα να γίνει η ψηφοφορία στις 12.00΄.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Όχι, κύριε Πρόεδρε, στις 12.30΄.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Εντάξει, στις 12.30΄. Είχε όμως συμφωνηθεί ότι, εφόσον υπάρχουν και άλλοι ομιλητές, να μιλήσουν αργότερα, όταν θα είναι η συζήτηση επί των άρθρων.
Η κατάσταση όμως αλλάζει, διότι βλέπουμε μια σειρά κόμματα να έχουν ανακοινώσει ότι δεν θα μείνουν επί των άρθρων. Άρα, πρέπει, φαντάζομαι, να μιλήσουν οι Βουλευτές που θέλουν να μιλήσουν. Ο κατάλογος των ομιλητών δεν έχει εξαντληθεί, δεν μπόρεσαν καν οι εισηγητές να κάνουν δευτερολογία. Μπήκε ένα καινούργιο θέμα, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δηλαδή ο κ. Αλογοσκούφης σε μια μέρα, όπου υπάρχει απεργία των δημοσιογράφων, ανακοινώνει την πώληση του Ο.Τ.Ε..
Με αυτήν την έννοια, λοιπόν, νομίζω ότι πρέπει να εξαντλήσουμε τον κατάλογο των ομιλητών, να δευτερολογήσουν οι εισηγητές.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΕΒΕΡΤ: Τι είναι αυτά;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Είναι ένα θέμα. Βγείτε στο παράθυρο. Έχει περικυκλώσει όλη η Αθήνα τη Βουλή και νομίζω ότι πρέπει να ανταποκριθούμε στη σοβαρότητα του θέματος, αλλά και στα διαδικαστικά ελλείμματα τα οποία παρουσιάστηκαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχει κανένα διαδικαστικό έλλειμμα. Στη Βουλή εφαρμόζεται ο Κανονισμός και η ομόφωνη συμφωνία όλων των πτερύγων της Βουλής ότι θα γίνει ονομαστική ψηφοφορία στις 12.30΄. Τρία λεπτά νωρίτερα ζήτησε το λόγο ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Κακλαμάνης, ο οποίος εδικαιούτο να μιλήσει για δέκα λεπτά και μίλησε μόνο για επτά λεπτά. Συνεπώς δεν έγινε καμμία παραβίαση του Κανονισμού.
Κατόπιν αυτού, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου, σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του Σώματος στη χθεσινή συνεδρίαση.
Κύριοι συνάδελφοι, έχει υποβληθεί αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών του Κ.Κ.Ε. επί της αρχής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις», της οποίας το κείμενο έχει ως εξής:
«Τον Πρόεδρο της Βουλής
κ. Δημήτριο Σιούφα
Κύριε πρόεδρε
Ζητάμε την διενέργεια ονομαστικής ψηφοφορίας κατά την ψήφιση επί της αρχής, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές Διατάξεις».
Οι Βουλευτές
1) Παπαρήγα Αλέκα
2) Αλυσανδράκης Κώστας
3) Γκατζής Νικόλαος
4) Ζιώγας ιωάννης
5) Καζάκος Κώστας
6) Καλαντίδου Σοφία
7) Κανέλλη Λιάνα
8) Κανταρτζής Αχιλλέας
9) Καραθανασόπουλος Νίκος
10) Καφαντάρη Λίλα
11) Κουμπούρης Δήμος
12) Μαρίνος Γιώργος
13) Μαυρίκος Γιώργος
14) Μελά Παναγιώτα
15) Μωραΐτης Νίκος
16) Νικολαΐδου Βέρα
17) Παντελάκη Ελπίδα
18) Πρωτούλης Γιάννης
19) Σκοπελίτης Σταύρος
20) Τσιόγκας Τάκης
21) Χαλβατζής Σπύρος
22) Χαραλάμπους Χαράλαμπος»
Θα αναγνώσω και τον κατάλογο των υπογραφόντων την αίτηση της ονομαστικής ψηφοφορίας, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός για την υποβολή της.
Η κ. Αλεξάνδρα Παπαρήγα. Παρούσα.
Ο κ. Κωνσταντίνος Αλυσανδράκης. Παρών.
Ο κ. Νικόλαος Γκατζής. Παρών.
Ο κ. Ιωάννης Ζιώγας. Παρών.
Ο κ. Κωνσταντίνος Καζάκος. Παρών.
Η κ. Σοφία Καλαντίδου. Παρούσα.
Η κ. Λιάνα Κανέλλη. Παρούσα.
Ο κ. Αχιλλέας Κανταρτζής. Παρών.
Ο κ. Νικόλαος Καραθανασόπουλος. Παρών.
Η κ. Λίλα Καφαντάρη. Παρούσα.
Ο κ. Δήμος Κουμπούρης. Παρών.
Ο κ. Γεώργιος Μαρίνος. Παρών.
Ο κ. Γεώργιος Μαυρίκος. Παρών.
Η κ. Εύα Μελά. Παρούσα.
Ο κ. Νικόλαος Μωραϊτης. Παρών.
Η κ. Βέρα Νικολαΐδου. Παρούσα.
Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών από την πλευρά του Κομμουνιστικού Κόμματος.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ να ολοκληρώσω πρώτα.
Κύριοι συνάδελφοι, έχει υποβληθεί αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., επί της αρχής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές διατάξεις», της οποίας το κείμενο έχει ως εξής:
«Προς
Τον Πρόεδρο
της Βουλής των Ελλήνων
Αθήνα 18 Μαρτίου 2008

ΑΙΤΗΣΗ
ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ
Οι υπογράφοντες Βουλευτές ζητούμε να γίνει ονομαστική ψηφοφορία επί της Αρχής του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις».
Οι Βουλευτές
Χρήστος Παπουτσής
Εύη Χριστοφιλοπούλου
Δημήτριος Ρέππας
Γρηγόρης Νιώτης
Γεώργιος Ντόλιος
Τσετίν Μάντατζη
Κων/νος Σπηλιωτόπουλος
Αθανασία Μερεντίτη
Αικατερίνη Περλεπέ
Ιωάννης Διαμαντίδης
Μιλτιάδης Βέρρας
Βασίλειος Κεγκέρογλου
Θεόδωρος Πάγκαλος
Ευάγγελος Παπαχρήστος
Μάρκος Μπόλαρης
Ιωάννης Σκούλας
Συλβάνα Ράπτη
Ηλίας Λαμπίρης
Βασίλειος Έξαρχος
Κων/νος Σκανδαλίδης
Τηλέμαχος Χυτήρης
Δημήτριος Λιντζέρης
Σοφία Σακοράφα
Μιλένα Αποστολάκη
Ευάγγελος Αργύρης»
Θα αναγνώσω και τον κατάλογο των υπογραφόντων την αίτηση της ονομαστικής ψηφοφορίας, για να διαπιστωθεί αν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός για την υποβολή της.
Ο κ. Χρήστος Παπουτσής. Παρών.
Η κ. Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου. Παρούσα.
Ο κ. Δημήτριος Ρέππας. Παρών.
Ο κ. Γρηγόρης Νιώτης. Παρών.
Ο κ. Γεώργιος Ντόλιος. Παρών.
Ο κ. Τσετίν Μάντατζη. Παρών.
Ο κ. Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος. Παρών.
Η κ. Αθανασία Μερεντίτη. Παρούσα.
Η κ. Αικατερίνη Περλεπέ. Παρούσα.
Ο κ. Ιωάννης Διαμαντίδης. Παρών.
Ο κ. Μιλτιάδης Βέρρας. Παρών.
Ο κ. Βασίλειος Κεγκέρογλου. Παρών.
Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος. Παρών.
Ο κ. Ευάγγελος Παπαχρήστος. Παρών.
Ο κ. Μάρκος Μπόλαρης. Παρών.
Ο κ. Ιωάννης Σκουλάς. Παρών.
Η κ. Συλβάνα Ράπτη. Παρούσα.
Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών.
Πριν από αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα σας διαβάσω την επιστολή, την οποία έστειλε ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Αρχηγός του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, που αναφέρει τα κάτωθι:
«Κύριε Πρόεδρε, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού απεχώρησε από τη συζήτηση «επί της αρχής» του νομοσχεδίου: «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις», διότι θεωρούμε απαράδεκτο αυτό το νομοσχέδιο.
Σας δηλώνουμε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού αποφάσισε να απόσχει και από οποιαδήποτε άλλη σχετική με το νομοσχέδιο συζήτηση και ψηφοφορία, διότι αρνείται να νομιμοποιήσει με την παρουσία και τη συμμετοχή της, την προϊούσα παρωδία του κοινοβουλευτικού έργου».
Τη διαβάζω ολόκληρη την επιστολή, αλλά και το τελευταίο, το οποίο είπε, διότι το Κοινοβούλιο λειτουργεί με κανόνες κατά το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής και ο χαρακτηρισμός «προϊούσα παρωδία του κοινοβουλευτικού έργου» δεν έχεται καμμίας αληθείας.
(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτριος Σιούφας καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής).
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Να διαγραφούν και να μην γραφούν στα Πρακτικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Όχι, να παραμείνει στα Πρακτικά.
Συνεπώς διακόπτουμε τη συνεδρίαση για δέκα λεπτά, σύμφωνα με τον Κανονισμό.
(ΔΙΑΚΟΠΗ)
(ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριοι συνάδελφοι, επαναλαμβάνεται η διακοπείσα συνεδρίαση.
Θα γίνει ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής του νομοσχεδίου.
Οι δεχόμενοι την αρχή του νομοσχεδίου λέγουν «ΝΑΙ».
Οι μη δεχόμενοι την αρχή του νομοσχεδίου λέγουν «ΟΧΙ».
Οι αρνούμενοι ψήφο λέγουν «ΠΑΡΩΝ».
Καλούνται επί του καταλόγου: Ο κ. Κωνσταντίνος Γκιουλέκας από τη Νέα Δημοκρατία και ο κ. Δημήτριος Λιντζέρης από το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Ενημερώνω το Σώμα ότι έχουν έρθει στο Προεδρείο τηλεομοιοτυπίες (φαξ) συναδέλφων που, σύμφωνα με το άρθρο 70Α του Κανονισμού της Βουλής, γνωστοποιούν την ψήφο τους επί της αρχής του νομοσχεδίου. Οι ψήφοι αυτές θα ανακοινωθούν και θα συνυπολογιστούν στην καταμέτρηση, η οποία και θα ακολουθήσει.
Παρακαλώ, οι Υφυπουργοί Εθνικής Άμυνας, λόγω της συμμετοχής στο πένθος των αδικοχαμένων στρατιωτικών χθες με την πτώση του ελικοπτέρου να ψηφίσουν πρώτοι για να αναχωρήσουν.
Παρακαλώ να αρχίσει η ανάγνωση του καταλόγου.
(ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ)
(Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας εισέρχεται στην Αίθουσα ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας όρθιοι χειροκροτούν ζωηρά και παρατεταμένα)
(ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Υπάρχει συνάδελφος, ο οποίος δεν άκουσε το όνομά του; Κανείς.
Οι επιστολές κατατίθενται και καταχωρίζονται στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό κατατίθενται για τα Πρακτικά οι προαναφερθείσες επιστολές, οι οποίες έχουν ως εξής:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κηρύσσεται περαιωμένη η ψηφοφορία και παρακαλώ τους κυρίους ψηφολέκτες να προβούν στην καταμέτρηση των ψήφων και την εξαγωγή του αποτελέσματος.
(ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)
(ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το αποτέλεσμα της διεξαχθείσης ονομαστικής ψηφοφορίας.
Ψήφισαν συνολικά 289 Βουλευτές.
Υπέρ της αρχής του νομοσχεδίου, δηλαδή «ΝΑΙ», ψήφισαν 152 Βουλευτές.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Κατά της αρχής του νομοσχεδίου, δηλαδή «ΟΧΙ», ψήφισαν 137 Βουλευτές, σύμφωνα με το παρακάτω πρωτόκολλο ονομαστικής ψηφοφορίας:

«ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ» EΠIKPATEIAΣ NAI OXI Έβερτ Μιλτιάδης + Σουφλιάς Γεώργιος + Ρουσόπουλος Θεόδωρος + Χηνοφώτης Παναγιώτης + Πατριανάκου Φεβρωνία + Κατσέλη Λούκα + Παπαδημητρίου Γεώργιος + Ραγκούσης Ιωάννης + Δραγώνα Θάλεια + Κουβέλης Σπυρίδων + Καζάκος Κωνσταντίνος + Μπανιάς Ιωάννης + Α΄ ΑΘΗΝΩΝ Μπακογιάννη Θεοδώρα (Ντόρα) + Αβραμόπουλος Δημήτριος + Αλογοσκούφης Γεώργιος + Παυλόπουλος Προκόπιος + Βουλγαράκης Γεώργιος + Πιπιλή Φωτεινή + Μπενάκη-Ψαρούδα Άννα + Σκανδαλίδης Κωνσταντίνος + Διαμαντοπούλου Άννα + Παπουτσής Χρήστος + Ράπτη Αναστασία - Συλβάνα + Αλευράς Αθανάσιος (Νάσος) + Κανέλλη Γαρυφαλλιά (Λιάνα) + Καφαντάρη Ευθαλία (Λίλα) + Φιλίνη Άννα + Κοροβέσης Περικλής - Ηλίας + Πλεύρης Αθανάσιος Β΄ ΑΘΗΝΩΝ Μητσοτάκης Κυριάκος + Μεϊμαράκης Ευάγγελος -Βασίλειος + Γιακουμάτος Γεράσιμος + Ζαγορίτης Ελευθέριος (Λευτέρης) + Λιάπης Μιχάλης -Γιώργος + Σπηλιωτόπουλος Αριστόβουλος (Άρης) + Χατζηδάκης Κωνσταντίνος + Παπακώστα-Σιδηροπούλου Κατερίνα + Πετραλιά-Πάλλη Φάνη + Καμμένος Παναγιώτης (Πάνος) + Ντινόπουλος Αργύριος + Βαρβιτσιώτης Μιλτιάδης + Πολύδωρας Βύρων + Παναγιωτόπουλος Παναγιώτης (Πάνος) + Σταθάκης Αριστοτέλης (Άρης) + Κασίμης Θεόδωρος + Παπαθανασίου Γιάννης + Λοβέρδος Ανδρέας + Ανδρουλάκης Δημήτριος (Μίμης) + Χρυσοχοΐδης Μιχαήλ + Αποστολάκη Ελένη-Μαρία (Μιλένα) + Δημαράς Ιωάννης + Δαμανάκη Μαρία + Κακλαμάνης Απόστολος + Ευθυμίου Πέτρος + Παπανδρέου Βασιλική (Βάσω) + Παπαδόπουλος Αλέξανδρος (Αλέκος) + Γείτονας Κωνσταντίνος + Ξενογιαννακοπούλου Μαρία-Ελίζα (Μαριλίζα) + Σακοράφα Σοφία + Χυτήρης Τηλέμαχος + Παπαρήγα Αλεξάνδρα + Χαλβατζής Σπυρίδων + Μαυρίκος Γεώργιος + Πρωτούλης Ιωάννης + Μελά Παναγιώτα - Εύα + Κουβέλης Φώτιος-Φανούριος + Δραγασάκης Ιωάννης + Παπαγιαννάκης Μιχαήλ + Ψαριανός Γρηγόριος + Γεωργιάδης Σπυρίδων - Άδωνις Αϊβαλιώτης Κωνσταντίνος ΝΟΜΟΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ Μαγγίνας Βασίλειος + Σαλμάς Μάριος + Λιβανός Σπυρίδωνας - Παναγιώτης (Σπήλιος) + Σταμάτης Δημήτριος + Μωραΐτης Αθανάσιος (Θάνος) + Βερελής Χρήστος + Γιαννακά Σοφία + Μωραΐτης Νικόλαος + ΝΟΜΟΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ Μανώλης Ιωάννης + Παπαδημητρίου Ελισάβετ (Έλσα) + Μανιάτης Ιωάννης + ΝΟΜΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ Τατούλης Πέτρος + Λυκουρέντζος Ανδρέας + Ρέππας Δημήτριος + ΝΟΜΟΣ ΑΡΤΗΣ Παπασιώζος Κωνσταντίνος + Παπαγεωργίου Γεώργιος + Τσιρώνης Δημήτριος + ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ Βλάχος Γεώργιος + Δούκας Πέτρος + Καντερές Νικόλαος + Σταύρου Απόστολος + Μπούρας Αθανάσιος + Πάγκαλος Θεόδωρος + Χριστοφιλοπούλου Παρασκευή (Εύη) + Οικονόμου Βασίλειος + Βρεττός Κωνσταντίνος (Ντίνος) + Κουμπούρης Δήμος + Λεβέντης Αθανάσιος + Βορίδης Μαυρουδής (Μάκης) ΝΟΜΟΣ ΑΧΑΪΑΣ Μπεκίρης Μιχαήλ + Παπαδημάτος Νικόλαος + Ράγιου-Μεντζελοπούλου Αναστασία (Νατάσα) + Παπανδρέου Γεώργιος + Κατσιφάρας Απόστολος + Βέρρας Μιλτιάδης + Σπηλιόπουλος Κωνσταντίνος + Καραθανασόπουλος Νικόλαος + Τσούκαλης Νικόλαος + ΝΟΜΟΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ Μπασιάκος Ευάγγελος + Γιαννάκης Μιχαήλ + Κουτσούμπας Ανδρέας + Τόγιας Βασίλειος + ΝΟΜΟΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ Φώλιας Χρήστος + ΝΟΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ Δαϊλάκης Σταύρος + Τζίμας Μαργαρίτης + Αηδόνης Χρήστος + ΝΟΜΟΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ Παυλίδης Αριστοτέλης + Βαληνάκης Ιωάννης + Καραμάριος Αναστάσιος + Νικητιάδης Γεώργιος + Ζωΐδης Νικόλαος + ΝΟΜΟΣ ΕΒΡΟΥ Δερμεντζόπουλος Αλέξανδρος + Γεροντόπουλος Κυριάκος + Κελέτσης Σταύρος + Ντόλιος Γεώργιος + ΝΟΜΟΣ ΕΥΒΟΙΑΣ Κεδίκογλου Συμεών (Σίμος) + Μαρκόπουλος Κωνσταντίνος + Λιάσκος Αναστάσιος + Περλεπέ-Σηφουνάκη Αικατερίνη + Παπαγεωργίου Γεώργιος + Μαρίνος Γεώργιος + ΝΟΜΟΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ Καρανίκας Ηλίας + ΝΟΜΟΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ Βαρβαρίγος Δημήτριος + ΝΟΜΟΣ ΗΛΕΙΑΣ Κοντογιάννης Γεώργιος + Κανελλοπούλου Κρινιώ + Αδρακτάς Παναγιώτης + Τζαβάρας Κωνσταντίνος + Κουτσούκος Γιάννης + Κατρίνης Μιχάλης + ΝΟΜΟΣ ΗΜΑΘΙΑΣ Χαλκίδης Μιχαήλ + Φωτιάδης Ηλίας + Τσαβδαρίδης Λάζαρος + Σιδηρόπουλος Αναστάσιος + ΝΟΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ Κεφαλογιάννης Εμμανουήλ + Αυγενάκης Ελευθέριος + Μπαντουβάς Κωνσταντίνος + Κεγκέρογλου Βασίλειος + Στρατάκης Εμμανουήλ + Σκουλάς Ιωάννης + Σκραφνάκη Μαρία + Αλαβάνος Αλέξανδρος + ΝΟΜΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ Μπέζας Αντώνιος + Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Καραμανλής Κωνσταντίνος + Γκιουλέκας Κωνσταντίνος + Ιωαννίδης Ιωάννης + Ορφανός Γεώργιος + Ράπτη Ελένη + Καλαφάτης Σταύρος + Τζιτζικώστας Απόστολος - Ιωάννης + Βενιζέλος Ευάγγελος + Καστανίδης Χαράλαμπος + Αράπογλου Χρυσή + Καϊλή Ευδοξία - Εύα + Μαγκριώτης Ιωάννης + Ζιώγας Ιωάννης + Καλαντίδου Σοφία + Κουράκης Αναστάσιος + Καρατζαφέρης Γεώργιος Β΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Καράογλου Θεόδωρος + Σαλαγκούδης Γεώργιος + Ρεγκούζας Αδάμ + Γερανίδης Βασίλειος + Τσιόκας Θεοχάρης + Αμμανατίδου - Πασχαλίδου Ευαγγελία (Λίτσα) + Βελόπουλος Κυριάκος NOMOΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ Καλογιάννης Σταύρος + Τασούλας Κωνσταντίνος + Παντούλας Μιχαήλ + Αργύρης Ευάγγελος + Αλυσανδράκης Κωνσταντίνος + ΝΟΜΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ Καλαντζής Γεώργιος + Παναγιωτόπουλος Νικόλαος + Χριστοφιλογιάννης Δημήτριος + Τιμοσίδης Μιχαήλ + ΝΟΜΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ Σιούφας Δημήτριος + Τσιάρας Κωνσταντίνος + Ταλιαδούρος Σπυρίδων + Αναγνωστόπουλος Γεώργιος + Ρόβλιας Κωνσταντίνος + ΝΟΜΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ Μπουζάλη Παρασκευή + Πετσάλνικος Φίλιππος + ΝΟΜΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Δένδιας Νικόλαος-Γεώργιος + Γκερέκου Αγγελική (Άντζελα) + Χαραλάμπους Χαράλαμπος + ΝΟΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ Παρίσης Αλέξανδρος + ΝΟΜΟΣ ΚΙΛΚΙΣ Κιλτίδης Κωνσταντίνος + Τσιτουρίδης Σάββας + Φλωρίδης Γεώργιος + ΝΟΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ Κασαπίδης Γεώργιος + Τσιαρτσιώνης Νικόλαος + Παπαδόπουλος Μιχάλης + Παπακωνσταντίνου Γεώργιος + Αθανασιάδης Αλέξανδρος + ΝΟΜΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ Παπαληγούρας Αναστάσιος-Πέτρος + Κόρκα-Κώνστα Αθηνά + Κόλλιας Κωνσταντίνος + Μπεγλίτης Παναγιώτης + ΝΟΜΟΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ Βρούτσης Ιωάννης + Μανούσου - Μπινοπούλου Αριάδνη + Ρήγας Παναγιώτης + ΝΟΜΟΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ Σκανδαλάκης Παναγιώτης + Αποστολάκος Γρηγόριος + Γρηγοράκος Λεωνίδας + ΝΟΜΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ Χαρακόπουλος Μάξιμος + Ζώης Χρήστος + Αγοραστός Κωνσταντίνος + Έξαρχος Βασίλειος + Νασιώκας Έκτορας + Σαχινίδης Φίλιππος + Τσιόγκας Δημήτριος + Ροντούλης Αστέριος ΝΟΜΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ Πλακιωτάκης Ιωάννης + Καρχιμάκης Μιχαήλ + ΝΟΜΟΣ ΛΕΣΒΟΥ Γιαννέλλης-Θεοδοσιάδης Ιωάννης + Σηφουνάκης Νικόλαος + Σκοπελίτης Σταύρος + ΝΟΜΟΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ Σολδάτος Θεόδωρος + ΝΟΜΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Νάκος Αθανάσιος + Σούρλας Γεώργιος + Καρτάλης Κωνσταντίνος + Ζήση Ροδούλα + Γκατζής Νικόλαος + ΝΟΜΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Λαμπρόπουλος Ιωάννης + Σαμαράς Αντώνιος + Σαμπαζιώτης Δημήτριος + Καλαντζάκου Σοφία + Κουσελάς Δημήτριος + ΝΟΜΟΣ ΞΑΝΘΗΣ Κοντός Αλέξανδρος + Μάντατζη Τσετίν + Σγουρίδης Παναγιώτης + Α΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Μιχαλολιάκος Βασίλειος + Μελάς Παναγιώτης + Σημίτης Κωνσταντίνος + Παντελάκη Ελπίδα + Δρίτσας Θεόδωρος + Αποστολάτος Βαΐτσης (Βάης) Β΄ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Τραγάκης Ιωάννης + Νεράντζης Αναστάσιος + Νιώτης Γρηγόρης + Λιντζέρης Δημήτριος + Διαμαντίδης Ιωάννης + Νικολαΐδου Βαρβάρα (Βέρα) + Λαφαζάνης Παναγιώτης + Αράπογλου Δήμητρα ΝΟΜΟΣ ΠΕΛΛΗΣ Καρασμάνης Γεώργιος + Τζαμτζής Ιορδάνης (Δάνης) + Φουντουκίδου - Θεοδωρίδου Παρθένα + Τζάκρη Θεοδώρα + ΝΟΜΟΣ ΠΙΕΡΙΑΣ Κωνσταντόπουλος Γεώργιος + Κουκοδήμος Κωνσταντίνος + Καρπούζας Αντώνιος + Αμοιρίδης Ιωάννης + ΝΟΜΟΣ ΠΡΕΒΕΖΗΣ Τρυφωνίδης Γεώργιος + Παπαχρήστος Ευάγγελος + ΝΟΜΟΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ Κεφαλογιάννη Όλγα + Λαμπίρης Ηλίας + ΝΟΜΟΣ ΡΟΔΟΠΗΣ Στυλιανίδης Ευριπίδης + Χατζή Οσμάν Αχμέτ Πεταλωτής Γεώργιος + ΝΟΜΟΣ ΣΑΜΟΥ Θαλασσινός Θαλασσινός + ΝΟΜΟΣ ΣΕΡΡΩΝ Καραμανλής Αχιλλέας + Κόλλια-Τσαρουχά Μαρία + Λεονταρίδης Θεόφιλος + Καριπίδης Αναστάσιος + Κουτμερίδης Ευστάθιος + Μπόλαρης Μάρκος + Πολατίδης Ηλίας ΝΟΜΟΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Χατζηγάκης Σωτήριος + Λέγκας Νικόλαος + Χάϊδος Χρήστος + Μερεντίτη Αθανασία (Σούλα) + Κανταρτζής Αχιλλέας + ΝΟΜΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ Γιαννόπουλος Αθανάσιος + Σταϊκούρας Χρήστος + Σταυρογιάννης Νικόλαος + Καλλιώρας Ηλίας + Αντωνίου Αντωνία (Τόνια) + ΝΟΜΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ Κωνσταντινίδης Ευστάθιος + Λιάνης Γεώργιος + ΝΟΜΟΣ ΦΩΚΙΔΟΣ Μπούγας Ιωάννης + ΝΟΜΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ Βαγιωνάς Γεώργιος + Φλωρίνης Αθηναίος + Δριβελέγκας Ιωάννης + ΝΟΜΟΣ ΧΑΝΙΩΝ Μαρκογιαννάκης Χρήστος + Βολουδάκης Μανούσος - Κωνσταντίνος + Νικηφοράκης Στυλιανός + Σκουλάκης Εμμανουήλ + ΝΟΜΟΣ ΧΙΟΥ Κοσμίδης Ιωάννης + Τσουρή Ελπίδα +
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ: «ΝΑΙ» 152
……”…….”………: «ΟΧΙ» 137
ΣΥΝΟΛΟ ΨΗΦΙΣΑΝΤΩΝ 289
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ»
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Συνεπώς το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας: «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
(Στο σημείο αυτό η Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Παπαρήγα και οι Βουλευτές του κόμματός της αποχωρούν από την Αίθουσα)
Εισερχόμεθα στη συζήτηση των άρθρων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ύστερα από συνεννόηση την οποία έκανα με τους εκπροσώπους των κομμάτων, προτείνω στο Σώμα τα άρθρα να συζητηθούν σε τρεις ενότητες. Η πρώτη ενότητα, η οποία αφορά τα διοικητικά θέματα των ασφαλιστικών φορέων, περιλαμβάνει τα άρθρα 1 έως και 139. Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει τα άρθρα 140 έως και 145 και η τρίτη ενότητα τα άρθρα 146 μέχρι και το ακροτελεύτιο. Η συζήτηση επί των άρθρων να διαρκέσει σήμερα μέχρι τις 16.00΄ και να ξεκινήσουμε πάλι στις 18.00΄ μέχρι τις 3.30΄ το πρωί.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Αμέσως.
Επειδή έχουν απομείνει ομιλητές επί της αρχής και είναι σαράντα έξι, προτείνω –το έχουμε άλλωστε συμφωνήσει- να προηγηθούν οι συνάδελφοι αυτοί, οι οποίοι θα μιλήσουν και επί της αρχής και επί των άρθρων για οκτώ λεπτά, όπως και οι υπόλοιποι Βουλευτές οι οποίοι θα εγγραφούν στην πρώτη ενότητα των άρθρων μετά τους εισηγητές και τους ειδικούς αγορητές. Για τους εισηγητές και τους ειδικούς αγορητές ο χρόνος θα είναι δέκα λεπτά με ανοχή ενός λεπτού, έντεκα λεπτά.
Συμφωνεί το Σώμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το Σώμα συνεφώνησε ομοφώνως.
Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζήτησα το λόγο επί του Κανονισμού. Θέλετε και το σχετικό έγγραφο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Όχι, δεν χρειάζεται, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εκφράσατε τη δυσφορία σας σχετικά με τη διατύπωση του εγγράφου του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ.. Όμως, δεν αρκεί αυτό. Νομίζω ότι πρέπει να λειτουργούμε και, εν πάση περιπτώσει, να προσπαθούμε να λειτουργήσουμε έτσι που να μην αισθάνεται την ανάγκη κανείς να διατυπώσει χαρακτηρισμούς, όπως αυτόν για τους οποίο ενοχληθήκατε ως Πρόεδρος του Σώματος.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Και πιστεύω ότι ενοχληθήκατε όλοι, κύριε Πρόεδρε, όχι μόνο εγώ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Και εμείς εδώ ενοχληθήκαμε, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Εντάξει, και ο κ. Τραγάκης ενοχλήθηκε επίσης.
Κύριε Πρόεδρε, εδώ από θέσεις ευθύνης και εγώ ως Πρόεδρος του Σώματος και εσείς ως επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας επί πολλά χρόνια προσπαθήσαμε να λειτουργήσει όσο το δυνατόν καλύτερα το Κοινοβούλιο.
Εγώ δεν είμαι διατεθειμένος –και είμαι βέβαιος πως ούτε και εσείς θα είστε διατεθειμένος- να διολισθήσει η λειτουργία μας εκεί που θα δίνεται –δικαιολογημένα ή όχι, είναι άλλο θέμα- η δυνατότητα να χαρακτηρίζεται η λειτουργία μας κοινοβουλευτική παρωδία.
Όπως ξέρετε ο Κανονισμός της Βουλής ορίζει στα σχετικά άρθρα –στο 107 και το 110- ότι οι συζητήσεις γίνονται κατ’ άρθρον και ότι κάθε άρθρο συζητείται και ψηφίζεται χωριστά. Επίσης, προβλέπει κατ’ εξαίρεση –και είναι ουσιαστικά η παράγραφος 10 του άρθρου 107, την οποία στην πράξη αποδεχτήκαμε όλοι και εφαρμόζουμε- να γίνεται συζήτηση σε ενότητες.
Μάλιστα διαφυλάχθηκε πάντοτε το δικαίωμα της Αντιπολιτεύσεως να ζητεί και ο Πρόεδρος να φροντίζει, μεταξύ της Πλειοψηφίας και της Μειοψηφίας, να βρίσκεται κάποια μέση λύση, ώστε να μην υποχρεώνεται αίφνης η εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η κ. Χριστοφιλοπούλου, να μιλήσει έντεκα λεπτά επί εκατόν σαράντα άρθρων. Πώς θα αποκλείσουμε τότε, κύριε Πρόεδρε, το ενδεχόμενο να μας πουν ότι πρόκειται περί κοινοβουλευτικής παρωδίας;
Επίσης, σας υπενθυμίζω ότι πάντοτε ο Πρόεδρος του Σώματος ρωτούσε τη Βουλή, τα κόμματα και ιδιαίτερα τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως αν κάποιο ή κάποια από τα άρθρα είτε ένα είτε περισσότερα κόμματα ζητούν να συζητηθούν χωριστά από μια ενότητα.
Η Έδρα δεν πρέπει να χαμογελάει, κύριε Πρόεδρε, όταν οι Βουλευτές απευθύνονται στο Προεδρείο. Αναφέρομαι γενικώς στους ευρισκόμενους επί της Έδρας.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Εγώ δεν είδα κανέναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Εγώ γέλασα, κύριε Πρόεδρε;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν είδατε, κύριε Τραγάκη. Εντάξει. Δεν είναι ανάγκη ό,τι γίνεται να το επιβεβαιώνετε ή όχι εσείς. Και άλλοι βλέπουμε ή ακούμε σ’ αυτήν την Αίθουσα.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ούτε εγώ είδα κανέναν. Τι πράγματα είναι αυτά;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Με συγχωρείτε, σε μένα το απευθύνατε αυτό, κύριε Πρόεδρε;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν απευθύνομαι προσωπικώς σε εσάς. Μίλησα γενικώς για την Έδρα.
Προχωρώ, κύριε Πρόεδρε. Η εξαίρεση αυτή να συζητούμε άρθρα σε ενότητες έχει τον προφανή λόγο όχι να φαλκιδεύουμε την ουσία των συζητήσεών μας, αλλά εκεί που είναι προφανές ότι υπάρχουν διατάξεις είτε λεπτομερείς, που δεν χρειάζονται ιδιαίτερη χωριστή συζήτηση κατ’ άρθρον, να διευκολύνουμε τη συζήτηση.
Συζητήσατε και με τους εκπροσώπους των κομμάτων και γι’ αυτό παρακαλώ όλους να σεβαστούμε –όπως είμαι βέβαιος ότι το επιθυμούμε- τον Κανονισμό μας και να μη συζητήσουμε αίφνης όλα τα κεφάλαια που συγκεντρώνονται στα άρθρα 1-139 σε μια ενότητα. Εκεί υπάρχουν ζητήματα τα οποία σαφώς πρέπει να συζητηθούν χωριστά.
Στη συνέχεια για το μέγα θέμα της μητρότητας, των γυναικών, της οικογένειας, δεν νομίζω ότι θα πρέπει αυτό το θέμα, κυρία Υπουργέ –γιατί εσείς έχετε λόγο στη διαδικασία αυτή για το τι θέλει και η Κυβέρνηση- να πνιγεί σε μια ενότητα πλείστων όσων αντικειμένων.
Τα όρια της ηλικίας συνταξιοδότησης, κύριε Πρόεδρε, ένα από τα περίφημα «δεν» του Πρωθυπουργού, κι αυτό πρέπει να πνιγεί μέσα στο σωρό, σαν να έχουμε εδώ πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένας; Τα κίνητρα επίσης, παραμονής ή όχι στην εργασία. Οι κοινωνικοί πόροι. Το μέγα θέμα της εισφοροδιαφυγής. Αυτά, κύριε Πρόεδρε, νομίζετε ότι πρέπει …
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αυτά τώρα …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Σας παρακαλώ!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Με την άδεια του κ. Τραγάκη, διότι εάν ήταν στην Έδρα …
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Έχει υποβληθεί γραπτό αίτημα επί του Κανονισμού κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Παρακαλώ!
Κύριε Πρόεδρε, ζητήσατε τον λόγο επί του Κανονισμού…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, όπως ξέρετε επί του Κανονισμού ομιλώ, αλλά εδώ υπάρχουν πράγματα που πρέπει να τα σεβαστούμε. Σε άλλη αίθουσα, κύριε Πρόεδρε –και έχετε ευθύνη- έχει φιμωθεί η Αντιπολίτευση. Μιλώ για την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εδώ πάντως όχι, κύριε Κακλαμάνη!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Εδώ έχετε άμεσα …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Θέλετε τώρα να τα λύσουμε όλα αυτά τα θέματα; Δεν αντιλαμβάνομαι την επιθετικότητά σας σήμερα…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Έχετε άμεσα ευθύνη…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): …και προς το πρόσωπό μου. Παρακαλώ!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Μιλώ για τον Κανονισμό …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Σας άκουσα με προσοχή.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Μιλώ για τον Κανονισμό και είπα αυτό που ακούσατε τώρα, διότι κάποιος συνάδελφος πρώην Αντιπρόεδρος του Σώματος και Γενικός Γραμματέας τώρα του κυβερνώντος κόμματος θέλει να με διακόψει!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Όχι, κύριε Κακλαμάνη, παρατήρηση για τον Κανονισμό έκανα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε. Σας παρακαλώ πάρα πολύ!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ ζητώ από εσάς τον Πρόεδρο του Σώματος…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Σας άκουσα με προσοχή!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: …αντί να περιγράφουμε τον Κανονισμό, να αποφασίσετε εισηγούμενος εσείς στην Πλειοψηφία, διότι και η διάταξη της παραγράφου 10 του άρθρου 107 δεν έχει έρεισμα εδώ, διότι δεν αποφασίσαμε στη διάσκεψη χρόνο και ενότητες. Αποφασίσατε, εισηγηθήκατε και η Πλειοψηφία αποφάσισε …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Γι΄ αυτό και το εισηγούμαι στην Ολομέλεια κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: …αριθμό συνεδριάσεων.
Επομένως η Ολομέλεια πρέπει να αποφασίσει…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Μάλιστα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: …και εγώ ως έσχατος, εν πάση περιπτώσει, των συναδέλφων εδώ, ζητώ να μην συμπράξουμε, σε τεράστια θέματα, όπως αυτά που ανέφερα, να συζητηθούν μέσα σε λίγα λεπτά.
Σε ό,τι αφορά τώρα το χρόνο που θα διατεθεί στα κόμματα και πώς θα τον διαχειριστούν για να μιλήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι Βουλευτές και όχι μόνο οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι ή οι εισηγητές τους, αυτό είναι θέμα εσωτερικό των κομμάτων και όχι ασφαλώς του Προεδρείου.
Αυτά και ευχαριστώ εσάς που με ακούσατε και όσους συναδέλφους ακόμη είχαν την υπομονή περισσότερο από τον φίλο μου, τον Γιάννη Τραγάκη!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Χαίρομαι, γιατί με αυτόν τον τρόπο, μία ένταση που πήγε να δημιουργηθεί καλύπτεται επαρκώς με το χαμόγελο κύριε Κακλαμάνη, αλλά και τον φιλόφρονα λόγο που απευθύνατε στον Γενικό Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας!
Κύριε Πρόεδρε, μίλησαν εκατό συνάδελφοι Βουλευτές επί της αρχής. Επειδή βρισκόμαστε αρκετοί εδώ, επί πολλά χρόνια στην Αίθουσα, φοβούμαι ότι σε ελάχιστα νομοσχέδια τα τελευταία χρόνια είχαμε τέτοια συμμετοχή και μάλιστα με πλήρη άνεση των συναδέλφων Βουλευτών να μιλήσουν. Και θα είχε εξαντληθεί ο κατάλογος, εάν από σεβασμό προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που συνεδρίαζε την Τρίτη το πρωί –και έπρεπε να το σεβαστούμε, όπως σεβόμαστε όλες τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες- είχαμε και μια επιπλέον συνεδρίαση την Τρίτη το πρωί. Έτσι, θα είχε εξαντληθεί ο κατάλογος των ομιλητών. Και δεν είναι η πρώτη φορά –όχι κατά παραβίαση του Κανονισμού- να συζητούνται τα άρθρα με τις ενότητες.
Σας διάβασα στη Διάσκεψη των Προέδρων ότι τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια μόνο δύο φορές συνεδριάσεις στην Ολομέλεια, ξεπέρασαν τις επτά συνεδριάσεις. Δεν εννοώ τις επτά ημέρες, μιλώ για επτά συνεδριάσεις. Το πρώτο είναι αυτό.
Δεύτερον, μετά το 2001 και την τροποποίηση του Κανονισμού και τον περιορισμό των χρόνων όλων και ιδιαίτερα με το κατ’ εξοχήν άρθρο που είναι ο κανόνας του Κανονισμού της Βουλής, τα νομοσχέδια να συζητούνται στις Διαρκείς Επιτροπές –και εννοώ το άρθρο 70 παράγραφος 2 του Συντάγματος- και μόνο σε μία συνεδρίαση στην Ολομέλεια και με συγκεκριμένο χρόνο, δικαίωμα που δεν το έκανε χρήση η Κυβέρνηση και σας εξήγησα ότι και η δική μου τοποθέτηση ήταν να υπάρξει ανάλογος αριθμός συνεδριάσεων. Τη συνεννόηση, την οποία έκανα με τους εκπροσώπους των κομμάτων, τη θέτω υπ΄όψιν του Σώματος και ζητώ την έγκριση όπως την ανακοίνωσα.
Συμφωνείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Συμφωνούμε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Επί όλων αυτών τα οποία είπατε θα ήθελα να κάνω δύο σχόλια για την αποκατάσταση της τάξης και της αλήθειας.
Πρώτα απ’ όλα το γεγονός ότι μίλησαν τόσοι συνάδελφοι και είναι εγγεγραμμένοι άλλοι τόσοι για να ομιλήσουν αποδεικνύει τη σοβαρότητα του θέματος και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των συναδέλφων Βουλευτών, όπως επίσης…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Παπουτσή, όλα τα θέματα που συζητούνται είναι σοβαρά. Δεν υπάρχει διάκριση σοβαρότητος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Ένα λεπτό. Με συγχωρείτε πολύ, κύριε Πρόεδρε. Ούτε όλα τα νομοσχέδια είναι τα ίδια ούτε όλα τα νομοσχέδια έχουν εκατόν πενήντα άρθρα ούτε σ’ όλα τα νομοσχέδια σε κάθε άρθρο εκ των εκατόν πενήντα θίγεται μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή μια συγκεκριμένη κοινωνική κατηγορία ή εργαζόμενοι, οι οποίοι αντιδρούν. Δεν είναι όλα τα ίδια. Εδώ έχουμε ένα νομοσχέδιο εξαιρετικής σημασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Ελάτε στο «δια ταύτα», κύριε Παπουτσή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Δεύτερον, αναφερθήκατε στις συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών και στο άρθρο 70. Εκεί δεν προβλέπεται πουθενά περιορισμένος αριθμός συνεδριάσεων των Διαρκών Επιτροπών. Αντιθέτως,…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Με συγχωρείτε. Δεν είναι απεριόριστος ο αριθμός των συνεδριάσεων.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Ένα λεπτό. Αντιθέτως…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Στις Διαρκείς Επιτροπές με το άρθρο 70 παράγραφος 2;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Βεβαίως.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όσες θέλουν, κύριε Πρόεδρε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Όχι όσες θέλουν. Όσες αποφασίσουν.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν αποζημιώνονται οι συμμετέχοντες;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το ξέρω πολύ καλά αυτό, κύριε Πρόεδρε. Αλλά ουδέποτε επιχειρήθηκε. Θέλετε να το εφαρμόσουμε; Δεν έχω καμμία αντίρρηση. Τώρα που θα κάνουμε τροποποίηση του Κανονισμού, για να δοθεί και περισσότερος χρόνος στους Βουλευτές σε σημεία τα οποία έχει διαπιστωθεί στη διαδρομή, μπορούμε να συζητήσουμε κι αυτό το θέμα. Αν όμως εξαντληθούμε σ’ αυτό το διαδικαστικό νομίζω ότι είναι εις βάρος του χρόνου των συναδέλφων.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Θέλουμε να διευκρινίζουμε, κύριε Πρόεδρε, για την αποκατάσταση της τάξης.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι στην επιτροπή δεν εδόθη η δυνατότητα μιας μεγάλης συζήτησης. Έγιναν έξι συνεδριάσεις της επιτροπής, όπως ξέρετε, εκ των οποίων η μία ή οι δύο που κράτησαν με τους εκπροσώπους των κοινωνικών φορέων. Όμως και πάλι εκεί έγινε η συζήτηση με τρεις ενότητες άρθρων, επί των ενοτήτων. Επαναλαμβάνω ότι εμείς, όπως γνωρίζετε, κατά τη διαδικασία της διαβούλευσης ζητήσαμε πέντε έως έξι ενότητες. Επειδή η Νέα Δημοκρατία αρνήθηκε κι έμεινε στη θέση των δύο ενοτήτων και κατά παρέκκλιση όλων…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Και συμπέσατε στις τρεις ενότητες.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Όπως ανέφερε και ο κύριος Πρόεδρος, υπήρξε συμφωνία επί των τριών τομέων. Όμως θέλουμε να διευκρινίσουμε και θέλουμε να το γνωρίζουμε τώρα. Πότε θα γίνει η ψηφοφορία επί των ενοτήτων των άρθρων;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Όταν ολοκληρωθεί η συζήτηση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Στο τέλος της συζήτησης όλων ή στο τέλος της κάθε ενότητος;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στο τέλος, κύριε Πρόεδρε. Τι είναι αυτά;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Παπουτσή, παρακαλώ πάρα πολύ. Ο Κανονισμός είναι σαφής.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ό,τι γράφει ο Κανονισμός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Ολοκληρώνεται η συζήτηση επί των άρθρων και τα άρθρα ψηφίζονται κανονικά με τη διαδικασία, την οποία τη γνωρίζετε. Δεν ψηφίζονται επί των ενοτήτων.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Στο τέλος, λοιπόν, κάθε ενότητας, μας λέτε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Στο τέλος της κάθε ενότητος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Βεβαίως. Κάθε άρθρου. Όχι κάθε ενότητας, κύριε Πρόεδρε. Όταν μπαίνουμε στη ψηφοφορία επί των άρθρων γίνεται στο σύνολο των άρθρων.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όχι. Μην κάνετε αυτό το λάθος..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Παρακαλώ. Όταν έρθει αυτή η στιγμή, να το ξανασυζητήσουμε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Όχι. Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε. Έθεσα το θέμα αυτό τώρα γιατί χρειάζεται διευκρίνιση τώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Θα εφαρμοστεί ο Κανονισμός, κύριε Παπουτσή. Δεν είναι θέμα να αποφασίσω εγώ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κι εγώ θέλω το λόγο, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Έχετε το λόγο για δυο λεπτά, κύριε Λαφαζάνη. Αμέσως μετά θα μιλήσετε εσείς, κύριε Παναγιωτόπουλε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ θέλω την προσοχή σας διότι εδώ ίσως να θεωρούν κάποιοι ότι από την πλευρά της Αντιπολίτευσης γίνεται μια προσπάθεια απλώς κωλυσιεργίας για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Δεν υπάρχει από την πλευρά μας και νομίζω απ’ όλους…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Δεν έβαλε κανένας τέτοιο θέμα, κύριε Λαφαζάνη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μα, δεν σας είπα ότι το βάλατε. Αλίμονο!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Μα τότε επί ανυπάρκτου θέματος εικάζετε;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ξέρω τι σας λέω –μην μου τρώτε το χρόνο- γιατί πολλοί το λένε αυτό. Δεν το λέτε εσείς, αλλά το έχω ακούσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κι όχι μόνο εμείς. Νομίζω και κανείς μέσα στην Αίθουσα δεν διετύπωσε τέτοια άποψη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το έχω ακούσει. Δεν είναι ανάγκη να ακουστεί στην Αίθουσα, κύριε Πρόεδρε. Ψιθυρίζεται. Μιλάμε όλοι μεταξύ μας. Αλίμονο! Δεν είναι κακό αυτό που είπα.
Όμως πρέπει να λάβετε υπ΄όψιν σας ότι υπάρχει ένα θέμα ουσίας.
Κάθε Ταμείο, το οποίο δημιουργείται με αυτό το άρθρο, αφορά εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, αφορά ειδικότερα ταμεία. Σας μιλώ ειλικρινά ότι για να τοποθετηθώ –ως εισηγητής σας μιλάω και θα το δείτε στην πράξη- σε κάθε ενότητα που αφορά ταμείο, πρέπει να μιλήσω με λεπτομέρειες και για ειδικότερα θέματα. Δεν γίνεται! Διότι αν δεν το κάνουμε, θα κατηγορηθούμε, κύριε Πρόεδρε –όπως θα κατηγορηθείτε κι εσείς- ότι παρακάμπτουμε μείζονα θέματα που αφορούν εργαζόμενους!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το άκουσα με προσοχή, κύριε Λαφαζάνη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Σας παρακαλώ, λοιπόν, να πάμε τη συζήτηση κατά ταμείο έστω, κάθε Ταμείο ξεχωριστά, και να έχουμε το χρόνο να αναπτύξουμε τις απόψεις μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Επαναλαμβάνω ότι το άκουσα με προσοχή, κύριε Λαφαζάνη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Εν πάση περιπτώσει, θέλω να πιστεύω ότι δεν θα μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Καλώς, κύριε Λαφαζάνη. Σας άκουσα με προσοχή.
Ορίστε, κύριε Παναγιωτόπουλε, έχετε το λόγο για δύο λεπτά.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εγώ δεν θα πω ότι δεν είναι ειλικρινείς οι συνάδελφοι όλων των πτερύγων της Αντιπολίτευσης που θέτουν συγκεκριμένες ενστάσεις για τη συζήτηση εδώ. Όμως, θα πρέπει, από τη μία πλευρά, να καταλάβουμε ότι η συζήτηση θα πρέπει να προχωρήσει σε βάθος, αλλά και να εξαντληθεί στο πλαίσιο των συνεδριάσεων που έχουν τεθεί και έχουν προαποφασιστεί. Το ένα είναι αυτό.
Δεύτερον, με τη διαδικασία που αποφασίστηκε σήμερα, δηλαδή να ξεκινήσουν με τις ομιλίες τους επί των άρθρων οι συνάδελφοι που δεν πρόλαβαν να μιλήσουν επί της αρχής –και είναι μια δοκιμασμένη και επιτυχής διαδικασία στο Κοινοβούλιό μας- νομίζω ότι όλοι οι συνάδελφοι μπορούν να μιλήσουν, μπορούν να εξειδικεύσουν την άποψή τους. Τα θέματα, βεβαίως, είναι βαριά και οι κρίσεις, οι οποίες θα εκτεθούν και θα διατυπωθούν, μπορούν και αυτές εύκολα να κατηγοριοποιηθούν.
Το νομοσχέδιο δεν είναι ρυθμίσεις ατάκτως ερριμμένες. Είναι ρυθμίσεις που υπάγονται σε συγκεκριμένη πολιτική, σε συγκεκριμένους άξονες μεταρρυθμίσεων και αλλαγών στο κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα της χώρας! Και στο κάτω-κάτω στη Βουλή δεν κάνουμε περιπτωσιολογία. Κάνουμε πολιτική κριτική τεκμηριωμένη. Έχουμε, λοιπόν, τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σ' αυτό.
Όμως, επειδή μίλησε για την αποκατάσταση της αλήθειας ο αξιότιμος Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, θέλω να αναφερθώ σε κάτι που εμένα με πείραξε, κύριε Πρόεδρε, και με πείραξε ως μέλος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας!
Ακούστηκε ότι στη συγκεκριμένη Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή έχει φιμωθεί η Αντιπολίτευση. Οτιδήποτε άλλο πλην αυτού! Έχουν γραφτεί στα Πρακτικά συγκεκριμένες παρεμβάσεις εμού, παρεμβάσεις κριτικής προς τον Πρόεδρο, τον εξαίρετο συνάδελφο και πρώην Γενικό Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, για το γεγονός ότι παρέχεται χρόνος χωρίς κανένα περιορισμό σε όλα τα στελέχη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που παρίστανται και ομιλούν στη συγκεκριμένη επιτροπή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Καλώς, κύριε συνάδελφε.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για όνομα του Θεού! Δεν μπορούμε να αλλοιώνουμε την κατάσταση που επικρατεί στην πραγματικότητα, κατ’ αυτόν τον τρόπο!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Καλώς, κατεγράφη, ευχαριστώ.
Κατόπιν τούτου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμεθα στη συζήτηση της πρώτης ενότητας.
Το λόγο έχει ο εισηγητής της Πλειοψηφίας κ. Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπαίνοντας στη συζήτηση επί των άρθρων αυτού του νομοσχεδίου και ιδιαίτερα στην πρώτη ενότητα, την ενότητα των άρθρων από το 1 μέχρι το 139 που αφορά το κατ’ εξοχήν κομμάτι, τον κεντρικό πυρήνα, αυτού του νομοσχεδίου που είναι η ενοποίηση των Ταμείων. Προσπαθώντας να εξηγήσω στο Σώμα από την πλευρά του εισηγητή της Πλειοψηφίας, ποια είναι η κεντρική ιδέα, πώς υλοποιείται, πώς ανταπεξέρχεται το νομοσχέδιο αυτό στην κορυφαία αυτή μεταρρύθμιση, την οποία εισηγείται η Κυβέρνηση, θα πρέπει πρώτα και πάνω από όλα να πω δυο λόγια για τη συζήτηση, η οποία προηγήθηκε τις δυο προηγούμενες ημέρες.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Μαρκόπουλε, σταματήστε ένα λεπτό.
Παρακαλώ να αποκαταστηθεί η ηρεμία στην Αίθουσα. Παρακαλώ να καθίσετε ή όσοι θέλετε, να εξέλθετε. Παρακαλώ πάρα πολύ!
Περιμένετε, κύριε Μαρκόπουλε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να παρακαλέσω να μου κρατηθεί ο χρόνος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Τον έχω κρατήσει ήδη.
Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ιδιαίτερα και της Νέας Δημοκρατίας βεβαίως.
Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, επισπεύστε την αναχώρηση από την Αίθουσα και καθίστε.
Κύριε Μαρκόπουλε, ο χρόνος μετράει από την αρχή.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Μπαίνοντας, λοιπόν, στη συζήτηση των άρθρων στο παρόν νομοσχέδιο και ιδιαίτερα, στην κατηγορία της ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων, που είναι και η πεμπτουσία αυτού του νομοσχεδίου, διότι δεν μπορούμε να κατακτήσουμε ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αποδεκτό από τους πολίτες, που να υπηρετεί τους πολίτες, αλλά να υπηρετεί και τη στόχευση της κοινωνικής ασφάλισης, δεν είναι δυνατόν να το κάνουμε χωρίς ενοποίηση των ταμείων. Και λυπάμαι για το γεγονός ότι αυτή η κορυφαία μεταρρύθμιση την οποία εισηγείται η Κυβέρνηση, βρίσκει αντιστάσεις ακόμα και στα κόμματα, τα οποία πραγματικά έχουν αποδεχθεί στο διάβα της πολιτικής σκηνής του τόπου ότι η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων είναι, αν το θέλετε, η ραχοκοκαλιά της επιτυχίας του ασφαλιστικού συστήματος και διαφωνούν και καταψηφίζουν τη συγκεκριμένη τακτική, την οποία ακολουθούμε, μόνο και μόνο για λόγους καθαρά πολιτικού εγωισμού.
Ακούσαμε στη διάρκεια της συζήτησης, του πρώτου μέρους του νομοσχεδίου, διάφορες κατηγορίες για το έλλειμμα του κοινωνικού κράτους, το οποίο υπάρχει σήμερα. Ακούσαμε για φαρμακευτικές εταιρείες, ακούσαμε για την έλλειψη πρωτοβαθμίου περίθαλψης, ακούσαμε για τις λίστες των φαρμάκων και την καταλήστευση των ταμείων από τη φαρμακευτική πολιτική, ακούσαμε για εκποιήσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το Σύνταγμα του τόπου επιβάλλει ίση, χωρίς διακρίσεις περίθαλψη και συντάξεις στους Έλληνες πολίτες. Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε υπάρχει διαφορετικό είδος, διαφορετικό κόστος και διαφορετική ποιότητα περίθαλψης που όλοι συμφωνούμε σ΄ αυτήν την Αίθουσα ότι είναι ατάκτως ερριμμένη μεταξύ εκατόν πενήντα πέντε ταμείων. Και ερωτώ. Κατόρθωσε ποτέ κανείς να τις ενοποιήσει προς τα πάνω αυτές τις μεγάλες κοινωνικές προσφορές και κατακτήσεις του αιώνα τον οποίο περνάμε, χωρίς ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων; Ποιοι είναι αυτοί που λένε ότι όταν, όποτε έρθουν στην εξουσία, θα καταργήσουν το παρόν νομοσχέδιο; Πότε κατήργησαν νομοσχέδια της δικής μας παράταξης, νομοσχέδια τα οποία υπηρέτησαν τους στόχους τους και τον τόπο; Ποτέ.
Άρα εδώ, έχουμε δύο κόσμους. Έχουμε τον κόσμο ο οποίος εννοεί πολλά, λέει πολλά και πράττει πολλά και εννοώ την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Και έχουμε τον κόσμο τον πολιτικό -και απευθύνομαι κυρίως στην Αξιωματική Αντιπολίτευση- που λέει πολλά, εννοεί λιγότερα και τις περισσότερες φορές, δεν πράττει. Γιατί την ενοποίηση την προβλέψατε, την προωθήσατε, την ψηφίσατε, αλλά δεν την πραγματοποιήσατε ποτέ. Για να δικαιώσετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., την παροιμία που λέει: «λάδι πολύ και τηγανίτα τίποτα».
Όσο για το χώρο της Αριστεράς, τον σεβόμαστε. Σεβόμαστε την προσήλωση στο κοινωνικό κράτος της εργασίας. Μπορεί να έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου και στην κοινωνική της δομή, αλλά σεβόμαστε το γεγονός ότι τουλάχιστον παραμένετε σταθεροί σε απόψεις.
Ακούσαμε για «ρετιρέ» - «ρετιρέ» δυάρια, τεσσάρια και υπόγεια- τα οποία στην πράξη υπηρετώνται από την ατάκτως ερριμμένη διάσπαση των πολλών ταμείων του ασφαλιστικού συστήματος, τη διάσπαση την οποία θέλουμε μέσα από την κατάργησή της, από την ενοποίηση των ταμείων, η οποία λεπτομερώς περιγράφεται στο νομοσχέδιο, χωρίς υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα, στην κάθε του λεπτομέρεια. Γιατί, για να είναι πειστική για τον πολίτη και ναι είναι πειστική για τις πολιτικές δυνάμεις, μια ενοποίηση των ταμείων πρέπει να έχει όλες τις λεπτομέρειες, για να υπάρχει διαφάνεια, για να μην υπάρχει καμμία καχυποψία. Και αυτά περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο.
Ακούσαμε και αρκετές υπερβολές. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον όρο «ψεύδη». Ακούσαμε, παραδείγματος χάριν, από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι με την ενοποίηση των ταμείων προσπαθούμε να σώσουμε την οικονομία. Οποίον ψέμα και υπερβολή μαζί! Διότι τα χρεωμένα ασφαλιστικά ταμεία είναι αυτά που υποθηκεύουν το μέλλον της οικονομίας του τόπου. Και βεβαίως, η θέσπιση του 1% που έφερε ο ν.3029 του Ρέππα δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να μετακινήσει το χρέος από τα ασφαλιστικά ταμεία στο δημόσιο προϋπολογισμό.
Μεγάλη ανακάλυψη. Λες και τις συντάξεις του κράτους δεν τις εγγυάται ο δημόσιος προϋπολογισμός. Κάποιος προϋπολογισμός κάποιου άλλου κράτους τις εγγυάται. Και ανακαλύψαμε το 1% για να «κουκουλώσουμε» μια ιστορία, ενώ στην πραγματικότητα, η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, η κακή εξυπηρέτηση των πολιτών, τα μεγάλα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων, το τεράστιο λειτουργικό τους κόστος, στηρίζεται και βασίζεται στην πολυδιάσπαση του ασφαλιστικού συστήματος.
Και για να αποδείξω αυτά τα οποία λέω, θα σας αναφέρω μονάχα δύο νούμερα. ‘Εχω μπροστά μου την έκθεση του κοινωνικού προϋπολογισμού του 2007 και δεν χρειάζεται να την καταθέσω, γιατί ονομάζοντάς την ο καθένας μπορεί να τη βρει.
Δαπάνες Διοίκησης Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης: Ακούστε διαφοροποιήσεις. Το ΙΚΑ για όλα του τα ταμεία έχει μια δαπάνη ανά ασφαλισμένο που φτάνει τα 195 με 200 ευρώ.
Δαπάνη διοίκησης των φορέων κοινωνικής ασφάλισης. Ασφαλιστικό της Δ.Ε.Η. Πόσο νομίζετε ότι μπορεί να είναι η δαπάνη διοίκησης του ασφάλιστρου στη Δ.Ε.Η. ανά ασφαλισμένο; Είναι 1.200 ευρώ ανά ασφαλισμένο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι! Ένα ταμείο πλεονασματικό, πλούσιο –δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό- το οποίο στηρίζεται σε μια συμφωνία των ασφαλισμένων που το αποτελούν, της διοίκησής τους και του ελληνικού κράτους, που ψηφίστηκε εδώ και το οποίο πρωταγωνιστεί αυτήν την ώρα σε διαμαρτυρίες, γιατί δεν μπορεί να αποδεχθεί η διοίκησή του και κυρίως οι συνδικαλιστές ότι εμείς αυτά που λέμε τα εννοούμε και αυτά που γράφουμε τα εννοούμε, έχει ένα κόστος ασφάλισης 1.200 ευρώ! Καμμία κυβέρνηση ποτέ δεν το άγγιξε.
Και βεβαίως, η πρόθεσή μας δεν είναι να μειώσουμε το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών, αλλά αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτά δεν είναι χρήματα δικά μας, δεν είναι καν χρήματα του κράτους. Είναι χρήματα των Ελλήνων ασφαλισμένων και πρέπει και να τα σεβόμαστε και να τα επιστρέφουμε πίσω σε υπηρεσίες. Αυτή είναι η καλύτερη κοινωνική λογοδοσία της οποιασδήποτε πολιτικής ηγεσίας, του ίδιου του κράτους που υπηρετούμε. Επιβάλλεται από το Σύνταγμα.
‘Αρα, λοιπόν, η ενοποίηση των ταμείων δεν κρύβει κάτι. Κρύβει μονάχα στόχους υψηλής ποιότητας. Και περιγράφεται στο παρόν νομοσχέδιο, διότι το κάθε ταμείο έχει δικό του διοικητικό συμβούλιο, με εκπροσώπηση όλων των εργαζομένων, αλλά και διοικούσες επιτροπές, του κάθε ταμείου χωριστά, από τα ενοποιημένα, όπου η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του διοικητικού συμβουλίου ανήκει στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους. Τι δημοκρατικότερο, τι διαφανέστερο, τι ουσιαστικότερο, τι σημαντικότερο στη συνεργασία της πολιτείας με τους «πελάτες», αν θέλετε, του ασφαλιστικού συστήματος που είναι οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι;
‘Άρα, λοιπόν, δεν έχετε το δικαίωμα, κατά την εκτίμησή μας, να είστε απόντες, γιατί επιλέξατε να είστε απόντες σ’ αυτήν τη μεγάλη, τη μεγαλειώδη μεταρρύθμιση. Μπορεί να έχετε επιμέρους αντιρρήσεις. Είναι σεβαστό και γι’ αυτό γίνονται οι διάλογοι στις επιτροπές και στην Ολομέλεια της Βουλής. Επιλέξατε, όμως, να είστε απόντες σ’ αυτό που είναι ανηρτημένο ήδη -επαχθέστερο για τους ασφαλισμένους- στο κυβερνητικό σας πρόγραμμα. Διότι εσείς προβλέπετε τρία κύρια ταμεία, χωρίς βέβαια να μπαίνετε σε λεπτομέρειες για το πώς θα τα υλοποιήσετε. Εμείς κάνουμε έξι φορείς κύριας ασφάλισης, με λεπτομέρειες, σαφέστατα πολύ πιο ευέλικτο σχήμα από τα τρία ταμεία και διαφωνείτε.
Και αναρωτιέμαι. Όταν εσείς, όπως λέτε, όποτε γίνετε κυβέρνηση, θα πάρετε το νομοσχέδιο πίσω, θα κάνετε τα πέντε ταμεία κύριας ασφάλισης τρία; Δηλαδή θα τα συμπτύξετε ακόμα περισσότερο; Γιατί δεν το διευκρινίζετε αυτό στους πολίτες που λέτε ότι είναι δύο εκατομμύρια και είναι απέξω; Γιατί δεν τους λέτε ότι παίρνοντας πίσω το δικό μας νομοσχέδιο, θα φέρετε το δικό σας το οποίο είναι ακόμα πιο πολύπλοκο; Πείτε επιτέλους τι θέλετε να κάνετε. ‘Έχετε δικαίωμα να έχετε αντιρρήσεις, αλλά έχετε και υποχρέωση απέναντι σ’ αυτούς που ανησυχούν. Γιατί κάθε φορά που η υπεύθυνη κυβέρνηση του τόπου αγγίζει το ασφαλιστικό σύστημα υπάρχει ανασφάλεια.
Και εσείς τι κάνετε τώρα; Δεν συμβάλλετε στο διάλογο. Επενδύετε πάνω στην ανασφάλεια των πολιτών. Εσείς τους στέλνετε σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Εσείς διασπείρετε ζιζάνια. Εσείς δημιουργείτε μια εικόνα κοινωνικής αναταραχής, ενώ στην πραγματικότητα οι προθέσεις της Κυβέρνησης είναι διαφανέστατες. Είναι αυτό το οποίο αναγράφεται παραδείγματος χάρη για το ασφαλιστικό της Δ.Ε.Η., το οποίο λέει ότι είναι σεβαστές οι αποφάσεις οι οποίες υπάρχουν μεταξύ της Δ.Ε.Η., της πολιτείας και της ΓΕΝ.Ο.Π.-Δ.Ε.Η. σε ό,τι έχει να κάνει με τα δικαιώματα αυτά που έχουν λαμβάνειν οι ασφαλισμένοι σε χρήμα, σε υπηρεσίες, σε εξυπηρέτηση.
Και είναι περιττολογία, κυρία Υπουργέ, αυτό το οποίο θα πω και το λέω μετά λόγου γνώσεως, υπερβάλλοντας ενδεχομένως τη θέση μου ως εισηγητή της Πλειοψηφίας. Είναι περιττολογία, για παράδειγμα, στο άρθρο 132 να γράψουμε ότι αυτό που περιγράφεται και εννοείται είναι ότι συμπεριλαμβάνει το άρθρο 34 του ν. 2773/1999.
Κυρία Υπουργέ, επειδή υπερβάλλω και το ξέρω και επειδή ξεπερνάω τα εσκαμμένα και για να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια -αλλά και γιατί ο μεσαίος χώρος και ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός τρέφονται από τη διαφάνεια και η συνεργασία μας με τους κοινωνικούς εταίρους στηρίζεται στη διαφανή τοποθέτηση των ζητημάτων- θα ήθελα να παρακαλέσω να γραφεί αυτό, όχι γιατί δεν υπάρχει μέσα, αλλά για να μην υπάρχει ψήγμα ούτε να μπορεί να δοθεί δικαίωμα σε κανέναν να υποκρίνεται –διότι περί υποκρισίας πρόκειται- ότι εμείς κάτι πάμε να πάρουμε απ’ αυτά που έχουν συμφωνηθεί.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Μαρκόπουλε, έχετε ένα λεπτό ακόμα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ένα λεπτό. Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή σας, αλλά αντιλαμβάνεστε τη σπουδαιότητα.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τι ακριβώς θέλετε να γραφεί, κύριε συνάδελφε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Παναγιωτόπουλε, εσείς που έχετε θητεύσει στο Υπουργείο, θα ήθελα στο άρθρο 132 το οποίο τελειώνει λέγοντας: «τα συμφωνηθέντα ισχύουν», να γραφεί το απλούστερο -το οποίο είναι υπερβολή- δηλαδή ότι είναι η παράγραφος 12 του άρθρου 34 του ν. 2773/1999, για να μην υπάρχει καμμία, μα καμμία ανησυχία και για να τελειώνουμε μ’ αυτήν την ιστορία.
Δεν είναι δυνατόν να φαλκιδεύεται η πεμπτουσία αυτού του σχεδίου νόμου, που πράγματι είναι μεγαλειώδες.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Τόσο απλό ήταν, ώστε αναγκάζεστε εσείς εδώ να το πείτε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Διαφωνείτε, κύριε Πρόεδρε;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όχι, αλλά λέω τόσο απλό ήταν, ώστε αναγκάζεστε εσείς…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, είναι υπερβολή αυτό που λέω.
Αν μου επιτρέπετε το διάλογο και με σεβασμό στην προσφορά σας στο Κοινοβούλιο, θα ήθελα να σας πω ότι αυτό που ζητώ αποτελεί μία υπερβολή. Το ζητώ, όμως, και θα ήθελα τα κόμματα να τοποθετηθούν, για να λήξει αυτή η διχογνωμία, γιατί δεν νομίζω ότι και εσείς προσωπικά, αλλά και ως παράταξη θα θέλατε να παραμείνει έωλο αυτό το ερωτηματικό.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όχι έωλο, κύριε συνάδελφε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όχι για την Κυβέρνηση. Είπα ότι είναι υπερβολή.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Υπάρχει και επαναβεβαιώνεται όλο το άρθρο 34 του ν.2773/1999. Με συγχωρείτε που διακόπτω.
Βλέπω και τον κ. Κακλαμάνη, ο οποίος χαμογελάει. Πιστεύω, κύριε Πρόεδρε, ότι σκέπτεστε πως είναι τόσο λεπτομερής αυτός ο νόμος…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όχι. Είπα ότι εάν ήταν τόσο απλό…
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Περιμένετε να σας απαντήσω. Είναι τόσο λεπτομερής αυτός ο νόμος που αμφιβάλλω αν έχει έρθει ξανά τόσο λεπτομερής νόμος. Έχουμε μπει και στην τελευταία λεπτομέρεια. Ενώ καλύπτεται απόλυτα από το άρθρο, αυτό το οποίο ζητάτε είναι ως εκ του περισσού. Και το ζητούν και τα άλλα κόμματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Να κάνω και εγώ τώρα μία παρέμβαση, μία παρατήρηση; Ο πρώην Πρόεδρος διακόπτει, η κυρία Υπουργός μιλάει καθήμενη, ο εισηγητής παραμένει άφωνος και ο Πρόεδρος απλά προεδρεύει.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, εμένα δεν με ενοχλεί. Αν αυτό υπηρετεί τον κεντρικό μας στόχο, εμένα προσωπικά με χαροποιεί, παρά το γεγονός ότι ο Κανονισμός δεν τηρείται.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Εγώ αναφέρομαι στα καθήκοντα του Προεδρεύοντος. Καμμία συνομιλία δεν γίνεται χωρίς την άδεια του Προεδρείου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αναλαμβάνω την ευθύνη εγώ, κύριε Πρόεδρε, ως ομιλητής εκ του Βήματος.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Και εγώ, κύριε Πρόεδρε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επίσης, θα ήθελα να παρακαλέσω όσον αφορά το άρθρο το οποίο αφορά τους υπαλλήλους των συνεταιρισμών -που βεβαίως, η κυρία Υπουργός παρά την κεντρική ιδέα του σχεδίου νόμου και παρά τις αντιρρήσεις που είχε, απεδέχθη την παράταση μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2010 των ωφελημάτων της συμφωνίας που είχαν- να το παρατείνουμε μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του 2010, αν βέβαια αυτό είναι δυνατόν και αν τα κόμματα συμφωνούν και αν αυτό υπηρετεί, αν θέλετε, την περίσωση μιας συμφωνίας την οποία είχαν αυτοί οι εργαζόμενοι, οι οποίοι σήμερα δεν έχουν τη δουλειά τους. Και προτείνω να το κάνουμε αυτό, δεχόμενοι ότι η κοινωνική ευαισθησία είναι ίσως το πιο σημαντικό σε ένα διάλογο για το ασφαλιστικό σύστημα.
Και κλείνω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –και σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, άλλη μια φορά για την ανοχή σας- λέγοντας ότι η βιωσιμότητα των ταμείων και η πεμπτουσία αυτού του σχεδίου νόμου έχει να κάνει με τη σωτηρία της σύνταξης, της κοινωνικής ασφάλισης των αδυνάμων. Γι’ αυτούς αγωνιζόμαστε. Γιατί οι «δυνατοί» δεν έχουν ίσως τόσο πολλή ανάγκη –έχουν ανάγκη, αλλά ίσως όχι τόσο πολλή- παρόμοια νομοθετήματα. Διότι κράτη χωρίς εξορθολογισμένο σύστημα υγείας και σύστημα ασφάλισης, θεωρώ ότι δεν είναι πραγματικά δημοκρατικά κράτη.
Και τελειώνω, λέγοντας μία μόνο κουβέντα. Επιλέξατε να είστε απόντες. Εγώ κάνω έκκληση να είστε παρόντες σ’ αυτό το οποίο έψαχνε το πολιτικό σύστημα για πάρα πολλές δεκαετίες και το οποίο υλοποιείται τώρα. Έχετε κέρδος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, αν συμμετέχετε σε μια ιστορία η οποία θα σώσει το ασφαλιστικό σύστημα με τις διορθώσεις τις οποίες θα υποβάλετε. Διότι οι πολίτες αυτής της χώρας ελπίζουν σε όλους μας και κρίνονται όλοι. Κρίνονται οι κυβερνώντες. Κρίνονται και οι αντιπολιτεύοντες από τον τρόπο με τον οποίο ασκούν την αντιπολίτευσή τους.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να ενημερώσω το Σώμα ότι τη Δευτέρα 24 και την Τρίτη 25 Μαρτίου 2008 δεν θα συνεδριάσει η Βουλή και ότι οι εργασίες του Σώματος θα αρχίσουν την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008.
Η εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυρία Χριστοφιλοπούλου έχει το λόγο.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ και δυο μέρες συζητούμε πολύ και θα ήθελα να σταθώ σε δυο πράγματα που πάρα πολλοί συνάδελφοι Βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σας έχουν θέσει.
Το πρώτο είναι το ζήτημα της διαβούλευσης και του διαλόγου που δεν έγινε ποτέ. Το δεύτερο είναι το ζήτημα της έλλειψης ουσιαστικών τεκμηριωμένων αναλογιστικών μελετών.
Κυρία Πρόεδρε, θέλω, ανοίγοντας αυτό το μεγάλο κεφάλαιο των ενοποιήσεων, να επικαλεστώ τη μεγάλη ξεχασμένη –εσκεμμένα από την Κυβέρνησή σας- Ο.Κ.Ε.. Διότι η Ο.Κ.Ε. παρέλαβε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το νομοσχέδιο τη μέρα που το παραλάβαμε όλοι και μόλις χθες μας έστειλε την έκθεσή της. Είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτό το κεφάλαιο να αναφέρω δύο γενικές παρατηρήσεις της Ο.Κ.Ε..
Πρώτη παρατήρηση. Εδώ δεν υπάρχει διαφωνία γνωμών, γιατί η Ο.Κ.Ε. είναι ομόφωνη, εργοδότες, εργαζόμενοι, οι πάντες. Δεν προκύπτει ότι οι νομοθετικές παρεμβάσεις τεκμηριώνονται με βάση τα αποτελέσματα μιας κοινωνικής διαβούλευσης, που έχει αξιοποιήσει πορίσματα αντικειμενικών μελετών και αναλύσεων.
Και συνεχίζει η Ο.Κ.Ε. ως εξής. Κατά την Ο.Κ.Ε., η προηγούμενη εκτίμηση των επιπτώσεων κάθε είδους παρεμβάσεων με μελέτες κόστους-οφέλους και διαφύλαξη κοινωνικού κεκτημένου είναι ουσιαστική, ιδίως όταν οδηγεί –προσέξτε, κυρία Υπουργέ, δεν ξέρω αν το διαβάσατε- σε μείωση του επιπέδου της κοινωνικής προστασίας των ασφαλισμένων, όπως στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Σελίς 27, γνώμη της Ο.Κ.Ε..
Δεύτερη παρατήρηση. Σελίς 33, γνώμη της Ο.Κ.Ε. επί των ενοποιήσεων. Η Ο.Κ.Ε. τάσσεται υπέρ των ενοποιήσεων -όπως άλλωστε και εμείς, το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Όμως, εδώ να σας υπενθυμίσω -γιατί σας άκουσα προσεκτικά, κυρία Υπουργέ, όταν λέγατε: «Μα, και εσείς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. λέτε για τα τρία Ταμεία, μα, και εσείς του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. λέτε για τρία ταμεία.»- ότι δεν είναι αριθμητική -δύο και δύο κάνουν τέσσερα- τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν είναι αριθμητική, κυρία Υπουργέ! Οι ενοποιήσεις δεν γίνονται έτσι, με το «Κύριε ελέησον» και με το αυταρχικό νομοσχέδιο που φέρατε χωρίς καμμία διαβούλευση!
Σας λέει, λοιπόν, η Ο.Κ.Ε. ότι πρέπει να υπάρχει ένας προηγούμενος σχεδιασμός, μια προετοιμασία που να εξασφαλίζει τρία πράγματα. Τη βιωσιμότητα των ταμείων, τα ασφαλιστικά δικαιώματα και, βεβαίως, την αποτροπή λειτουργικών αδιεξόδων, που θα οδηγούσαν σε ταλαιπωρία των ασφαλισμένων. Τα κάνατε; «Όχι» σας λέει η Ο.Κ.Ε.. Συνεχίζω: Η Ο.Κ.Ε. λέει ότι χρειάζεται στρατηγικό σχέδιο. Εμείς αναρωτιόμασταν τόσες μέρες ποιο, επιτέλους, είναι το σχέδιο σας. Αυτά, για να μην ξεχνιόμαστε.
Έρχομαι τώρα συγκεκριμένα στα άρθρα.
Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ.. Πέρα από το γεγονός ότι το πλεονασματικό, όπως το παραλάβατε, Ι.Κ.Α. σήμερα τρέχει ετησίως με έλλειμμα 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ και δυστυχώς πάει προς τα 2.000.000.000 ευρώ, τι κάνετε με αυτές τις ενοποιήσεις που αποδεικνύουν ότι δεν εφαρμόσατε πριν -και τώρα πλέον το καταστρατηγήσατε- το προηγούμενο θεσμικό πλαίσιο, δηλαδή το ν. 3029/2002, το νόμο Ρέππα;
Τι θα συμβεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τις εντάξεις των ταμείων που προβλέπει το παρόν νομοσχέδιο και πώς θα ενταχθούν αυτές; Θα φορτωθεί το Ι.Κ.Α., με βάση τα δικά σας στοιχεία, 600.000.000 ευρώ έλλειμμα στο ξεκίνημα. Στο ξεκίνημα, κύριοι συνάδελφοι!
Πώς θα καλυφθούν αυτά τα ελλείμματα; Απαντήστε! Όπως τα καλύψατε με το να καταστήσετε το Ι.Κ.Α. ελλειμματικό, όταν εντάξατε τα δύο προηγούμενα ταμεία, εφαρμόζοντας στρεβλά το νόμο Ρέππα; Και μιλώ για το Ταμείο των Συνεταιρισμών και για το Ταμείο της Αγροτικής Τράπεζας, τα οποία συνολικά επιβαρύνουν το Ι.Κ.Α. με 180.000.000 ευρώ έλλειμμα, ετησίως. Αυτός είναι ο τρόπος που εφαρμόζετε το νόμο Ρέππα και μετά έχετε πρόβλημα.
Επίσης, κυρία Υπουργέ, θέλω να επισημάνω μια μεγάλη αντίφαση. Κόπτεστε για τη βιωσιμότητα των ταμείων. Θα εντάξετε στο Ι.Κ.Α. Ταμεία, όπως το Τ.Α.Π. – Ο.Τ.Ε.. Ποιος πληρώνει, κυρία Υπουργέ, για την εθελούσια έξοδο πέντε χιλιάδων ανθρώπων, πανάκριβη και άκριτη, για να ξεπουλήσετε τον Ο.Τ.Ε; Ποιος πληρώνει;
Το γνωστό υποζύγιο, ο Έλλην φορολογούμενος, ο κρατικός προϋπολογισμός και το ασφαλιστικό σύστημα, τελικά οι πολίτες αυτής της χώρας και βεβαίως, με τη δική σας οικονομική πολιτική –τα είπαμε αυτά- οι μεσαίοι και οι χαμηλόμισθοι.
Έρχομαι στην αρχική ενότητα του Ι.Κ.Α., σε δύο επιμέρους ζητήματα πάρα πολύ σημαντικά. Και εδώ αποδεικνύεται άλλη μια φορά η αναξιοπιστία σας με τον Ο.Α.Π.-Δ.Ε.Η. Είπατε κυρία συνάδελφε της Συμπολίτευσης, πόσες δαπάνες έχει ένας ασφαλισμένος. Ρωτήσατε έναν υπάλληλο της Δ.Ε.Η. πόσες εισφορές έχει πληρώσει; Τον ρωτήσατε εάν η περιουσία του, εάν οι εισφορές του τόσα χρόνια επενδύονταν στη Δ.Ε.Η.;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είπα ότι είναι άδικο.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Και σας ερωτώ, όχι μόνο εσάς προσωπικά, ερωτώ την Κυβέρνηση κυρίως, αφού, λοιπόν, κυρία Υπουργέ δεν αλλάζει τίποτα γιατί γίνεται τόσος χαμός; Γιατί τόσοι πολίτες να μην έχουν ρεύμα; Γιατί να γίνουν τα δικαστήρια και όλος ο τσακωμός; Βεβαίως για να αποδείξετε ότι κάποια ρετιρέ διαμαρτύρονται. Για την επικοινωνιακή σας στρατηγική τα κάνετε όλα αυτά και για να ξεπουλήσετε τη Δ.Ε.Η. όπως την ξεπουλάτε. Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι. Γιατί αλλιώς, αν έχετε δίκιο όπως μας τα είπατε στην επιτροπή και μας τα ξαναλέτε, ότι δεν αλλάζει τίποτα και να το μελετήσουμε ξανά το νομοσχέδιο, τότε δεν κατανοώ. Εκτός εάν πάρουμε αυτή τη λογική, που αυτή είναι η λογική σας.
Έρχομαι τώρα στην Τράπεζα της Ελλάδος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Με την πρόταση συμφωνείτε;
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Αφήστε, κύριε συνάδελφε. Δεν σας διέκοψα.
Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει μέσα στο καταστατικό της το άρθρο για το ταμείο. Παραβιάζετε ένα καταστατικό τράπεζας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και σας ερωτώ. Έχουν απευθυνθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έρχεται η γνωμοδότηση. Είχατε την ευθιξία και τη σοβαρότητα να περιμένετε αυτήν τη γνώμη εσείς και ο κύριος Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών; Όχι βέβαια. Αντιδρούν οι εργαζόμενοι. Φταίνε οι εργαζόμενοι, είναι και αυτοί «ρετιρέ» βλέπετε. Όλοι οι εργαζόμενοι είναι «ρετιρέ».
Έρχομαι τώρα πολύ γρήγορα σε ένα μεγάλο και προβληματικό ταμείο το οποίο εσείς καταστήσατε προβληματικό, τον Ο.Α.Ε.Ε..
Κυρία Υπουργέ, σας άκουσα στην ομιλία σας σήμερα να επαίρεστε ότι θεσμοθετείτε την επικουρική σύνταξη των αυταπασχολουμένων. Εκ του πονηρού, θα σας πω, κυρία Υπουργέ. Πραγματικά όσοι αυταπασχολούμενοι μας ακούν, είμαι σίγουρη ότι ακούγοντάς μας θα συμφωνήσουν μαζί μας.
Γνωρίζουν καλά οι αυταπασχολούμενοι, κυρία Υπουργέ, έμποροι και βιοτέχνες ότι έχουν τη δυνατότητα πληρώνοντας περισσότερα να έχουν μεγαλύτερη σύνταξη επιλέγοντας ανώτερη ασφαλιστική κλάση. Ποιος ο λόγος να τους κάνετε επικουρική; Να σας πω εγώ. Ο λόγος είναι το π.δ. 285/2005 που το φέρατε νύχτα, μειώσατε τις συντάξεις των βιοτεχνών και των εμπόρων, έγινε σάλος και το αποσύρατε όπως όπως. Πάτε, λοιπόν, τώρα από το παράθυρο να φέρετε τάχα με την επικουρική και να μειώσετε τις κύριες συντάξεις των αυταπασχολούμενων, για να τους δώσετε μετά το πικρό ποτήρι, να το γλυκάνετε και να τους πείτε «να όμως σου κάνω και επικουρική». Αυτά εμείς δεν τα πιστεύουμε.
Επίσης, σε όλες αυτές τις εντάξεις και την αναδιοργάνωση, αλήθεια γιατί κόπτεσθε τόσο για το βέτο του Προέδρου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς; Σε τι σας ενδιαφέρει αυτό κυρία Υπουργέ; Τι σχέση έχει η Κεφαλαιαγορά με τον Ο.Α.Ε.Ε.; Αναρωτιέμαι κύριοι συνάδελφοι. Και βεβαίως, εδώ υπάρχουν μια σειρά κατηγοριών, οι βενζινοπώλες, οι αρτοποιοί, οι ξενοδόχοι, οι οποίοι διαμαρτύρονται. Και διαμαρτύρονται γιατί δεν έγινε στοιχειωδώς καμμία συστηματική μελέτη και καμία διαβούλευση και καλώς διαμαρτύρονται.
Έρχομαι τώρα, κύριοι συνάδελφοι σε έναν κλάδο, στο Ταμείο Τύπου. Εδώ πάλι, κυρία Υπουργέ, μας φέρατε μία ρύθμιση. Ρωτήσατε τις πτέρυγες της Βουλής ότι διαφωνούμε γενικώς με τις ενοποιήσεις, αλλά ότι είναι άδικο μια σειρά από εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης –σας τα είπε και ο Πρόεδρος χθες- άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν με μπλοκάκι, άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν ως τεχνικοί ραδιοφώνου και τηλεόρασης, που είναι ενημέρωση, να είναι εκτός. Έτσι όπως θεσμοθετείται αυτό κανείς δεν είναι ευχαριστημένος. Ούτε ο κόσμος της δημοσιογραφίας ούτε και οι τεχνικοί του Τύπου διότι πάλι υπάρχουν αποκλεισμοί.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ να έχω και εγώ την ανοχή σας γιατί ο προηγούμενος συνάδελφος μίλησε δεκατέσσερα λεπτά. Θέλω και εγώ αντίστοιχα να έχω την ανοχή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Θα έχετε τον αντίστοιχο χρόνο.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι γιατί άραγε διαμαρτύρονται κυρία Υπουργέ; Δεν μπορείτε να δώσετε μια λύση;
Θα σας πω ότι είναι δύσκολο να δώσει λύση στο θέμα των ενοποιήσεων μία κυβέρνηση, η οποία ενώ είχε ένα εργαλείο στα χέρια της την «Εθνική Αναλογιστική Αρχή», που για πρώτη φορά στην Ελλάδα –σας το είπα και στην επιτροπή, όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αναλογιστικές αρχές- θεσμοθετήθηκε με το ν. 3029/2002, την απαξίωσε και την άφησε στα αζήτητα.
Αν είχαμε σήμερα, κυρία Υπουργέ, έγκυρες αναλογιστικές μελέτες, θα ήμασταν σίγουροι για το τι κάνουμε και θα συζητούσαμε με κάθε κλάδο, θα διαβουλευόμασταν, και θα βλέπαμε τις προοπτικές του κάθε κλάδου. Αντ’ αυτού, τι έχουμε; Μας είπατε η ίδια στην επιτροπή δεν υπάρχει αναλογιστική μελέτη. Τότε, γιατί το κάνετε; Ή αν το κάνετε, κάντε το για όλους και ας πληρώσουν από κοινού εργοδότες, εργαζόμενοι και κράτος. Ας βρεθεί μία λύση. Βάλτε το μπροστά τώρα και όχι να τους «τσουβαλιάσετε» όπως το κάνετε.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΤΑΤΖΗΣ)
Έρχομαι τώρα στα Ταμεία Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων. Έχουμε σκουπίδια, κύριοι συνάδελφοι, στους δρόμους. Γιατί; Οι άνθρωποι αυτοί είναι ανεύθυνοι όπως και οι άλλοι; Τόσο καιρό πλήρωναν διπλάσια και τι τους κάνετε; Θα τους βάλετε να βγουν όλοι από το σύστημα, να συνταξιοδοτηθούν. Πανικός. Ξέρετε ότι αυτή τη στιγμή το Ταμείο Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων, κύριε Υπουργέ, έχει 110% αύξηση στις αιτήσεις συνταξιοδότησης; Άλλη αντίφαση στις πολιτικές σας. Βάζετε ποινή -θα τα πούμε στην πρόωρη συνταξιοδότηση- από τη μια, πιο μεγάλη ποινή από το νόμο Ρέππα. Πάμε πίσω στο καθεστώς του νόμου Σιούφα και την ίδια ώρα λέτε: «Σας «τσουβαλιάζω», έτσι χάνετε δικαιώματα πρόνοιας, υγείας, περίθαλψης». Και τι κάνουν οι άνθρωποι; Αφού τους μειώνετε τη σύνταξη, φεύγουν να σωθούν και επιβαρύνουν αυτό το σύστημα, για το οποίο εσείς κόπτεστε.
Υπάρχουν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αιτήματα φορέων. Άλλα συνοδεύονται από μελέτες και τεκμηριώσεις δικές τους, άλλα δεν συνοδεύονται. Κυρία Υπουργέ, θα πω δυο, τρία παραδείγματα: Η Ομοσπονδία Εργατών στο τσιμέντο συνυπογράφει με τους εργοδότες τους, με τις βιομηχανίες τσιμέντου, ότι θέλουν ένταξη σε άλλο επικουρικό ταμείο. Ποια είναι η λογική σας; Άλλη μία τρανή απόδειξη ότι δεν υπήρξε διαβούλευση. Κάτι υποστηρίζουν οι άνθρωποι εδώ.
Να πω δυο λόγια για το μεγάλο Ταμείο, το Ε.Τ.Α.Α.. Είναι φανερό ότι αυτές οι ενοποιήσεις των ταμείων γίνονται, για να «μπει χέρι» στα αποθεματικά και βεβαίως για να «μπει χέρι» στο 10% των κοινωνικών πόρων πιο εύκολα, πιο απλά, πιο ευέλικτα.
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι εσείς οι ίδιοι, ως Νέα Δημοκρατία, φέρατε ένα νομοσχέδιο το 2006 για τους μηχανικούς, παραδείγματος χάριν, το οποίο περιελάμβανε και κάποιες αναδιοργανώσεις, τις οποίες ψήφισε και η Αντιπολίτευση και μάλιστα ορισμένες και ομοφώνως, διότι είχε γίνει από πριν κάποιος διάλογος και τον συνεχίσατε. Τι κάνετε τώρα; Τους «τσουβαλιάζετε», χωρίς κανένα κριτήριο, και τους λέτε «ό,τι άρχισε, τελειώνει και ελάτε εδώ να ενωθούμε όπως, όπως».
Φωνάζουν οι δικηγόροι, φωνάζουν οι γιατροί, φωνάζουν οι μηχανικοί –φωνάζουν οι ασφαλισμένοι στον κλάδο υγείας της Πυροσβεστικής, οι υπάλληλοι Αστυνομίας Πόλεων -γιατί φωνάζουν όλοι αυτοί, κυρία Υπουργέ, και γιατί φωνάζουν, άραγε, και οι πυροσβέστες και οι αστυνομικοί- φωνάζουν από το Τ.Α.Ν.Π.Υ., φωνάζουν οι εργαζόμενοι του Τύπου.
Δεν είναι δυνατόν, κύριοι συνάδελφοι, ένα τόσο μεγάλο νομοσχέδιο –πρέπει κανείς να κάνει αγώνα δρόμου κυριολεκτικά- με τόσες πολλές, πρόχειρες, βίαιες και αυταρχικές, χωρίς ασφαλιστική λογική ενοποίησης, διατάξεις να το καλύψει κανείς μέσα σε ένα τέταρτο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας το εξής:
Κυρία Υπουργέ, αφού ήταν τόσο πολυδιαφημισμένο αυτό που κάνατε, αφού πιστεύετε –και σας ακούσαμε να το λέτε- ότι είναι μία τόσο μεγάλη τομή που αυτά τα ταμεία θα ενωθούν -λέτε ότι θα εξοικονομηθούν 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν όλο το σύστημα έχει λειτουργικό κόστος 950.000.000, ποιος το πιστεύει αλήθεια!- αφού τόσο πολύ το διατυμπανίσατε, γιατί δεν αφήνατε αυτό το ωραίο νομοθέτημα στη Βουλή των Ελλήνων να το συζητήσει, να το επεξεργαστεί, να το διαβουλευτεί; Όχι, κυρία Υπουργέ, νύχτα θέλετε να το περάσετε –όπως αυτά που δεν θέλετε να φανούν και να καταλάβει ο κόσμος τι κάνετε- γι’ αυτό τα κάνετε αυτά. Σας καταγγέλλουμε και γι’ αυτό και καταψηφίζουμε όλη την ενότητα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε την κ. Χριστοφιλοπούλου.
Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κυρία Υπουργέ, επιχειρήσατε το πρωί μία κριτική στην ομιλία του Προέδρου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ακούστε, κυρία Υπουργέ, δεν είμαστε κατά των ενοποιήσεων. Κατά των πραξικοπημάτων είμαστε, κατά των βίαιων καταναγκασμών, κατά της προσπάθειας να κάνετε ένα είδος κολεκτιβοποίησης των ταμείων ερήμην τους χωρίς διάλογο, χωρίς συναίνεση, χωρίς αναλογιστικές μελέτες. Γι’ αυτό αντιδρούμε σε όλη αυτήν την ενότητα των άρθρων διότι με όλα αυτά τα άρθρα από το 1 ως το 139 πραγματοποιείτε αλλεπάλληλα πραξικοπήματα. Και ο στόχος σας είναι ένας, μέσα από αυτά τα ταμεία τα οποία διαμορφώνετε, να ισοπεδώσετε τα πάντα προς τα κάτω, να βουλιάξετε συνολικά τα ταμεία, να οδηγήσετε τις συντάξεις στη λεγόμενη εθνική σύνταξη, δηλαδή στον πάτο. Να ανοίξετε τον δρόμο, όπως σας είπα, όσο και αν εσείς αντιδράτε, στα επαγγελματικά ταμεία και βεβαίως, στην ιδιωτική ασφάλιση. Είμαστε ριζικά αντίθετοι με την συνένωση όπως γίνεται των ειδικών ταμείων στο Ι.Κ.Α.. Αυτή η συνένωση στρέφεται σε βάρος του Ι.Κ.Α., στρέφεται σε βάρος όλων των ασφαλισμένων των ειδικών ταμείων, βουλιάζει το Ι.Κ.Α. και οδηγεί σε μεγάλα αδιέξοδα.
Σας έχω πει και δεν μου απαντάτε, χαρίζετε με αυτό το νομοσχέδιο και με τα συγκεκριμένα άρθρα, τα συζητούμενα, 1 και 2, δισεκατομμύρια στις τράπεζες. Παλιά μας τέχνη βέβαια αυτή -οι τράπεζες είναι οι μεγάλοι ευνοημένοι του συστήματος- τη συνεχίζετε εδώ πέρα και την κλιμακώνετε.
Και ερωτώ, ποιο είναι εδώ το αναλογιστικό έλλειμμα του Ταμείου της Εθνικής Τράπεζας, το οποίο το εντάσσετε στο Ι.Κ.Α.; Μας φέρατε εδώ μία μελέτη να την δούμε; Γιατί δεν μας την φέρνετε; Γιατί πρόκειται για ένα αναλογιστικό έλλειμμα δισεκατομμυρίων ευρώ. Και έναντι πινακίου φακής η Εθνική Τράπεζα ξεμπερδεύει από αυτό το έλλειμμα και το φορτώνεται το Ι.Κ.Α..
Ποιο είναι το αναλογιστικό έλλειμμα της Τράπεζας της Ελλάδας; Η Τράπεζα της Ελλάδας, δυστυχώς, διώχνει προσωπικό. Σε λίγο θα έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Και το υπολογίζουν το αναλογιστικό έλλειμμα στα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ με μελέτες που έχουν κάνει. Η περιουσία του ταμείου είναι 1.000.000.000 ευρώ. Το άλλο 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ ποιος θα το πληρώσει; Το Ι.Κ.Α.; Ή θα κόψετε βεβαίως τις συντάξεις στην πορεία, όπως είναι ο στόχος σας; Και αντί να αφήσετε το Ταμείο στην Τράπεζα της Ελλάδας για να καλύπτει την προοπτική του, το αποσπάται, καταργείτε το καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδας, αναιρείτε δεσμεύσεις δικές σας και βάζετε το ταμείο της Τράπεζας της Ελλάδας στο ΙΚΑ. Χαρίζετε έτσι, στην Τράπεζα της Ελλάδας 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ τουλάχιστον και το φορτώνετε στο Ι.Κ.Α.. Είναι πολιτική αυτή;
Για φέρτε μας το αναλογιστικό έλλειμμα του Ταμείου της Ε.Τ.Β.Α.. Πού είναι; Τότε, όπως θυμάστε, δόθηκε τσάμπα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. η Ε.Τ.Β.Α. στην Τράπεζα Πειραιώς. Και με άλλες καταστάσεις, να μην τις αναφέρω τώρα, δεν είναι της ώρας. Αυτό το «τσάμπα» δικαιολογήθηκε ότι εν πάση περιπτώσει θα καλυφθεί το έλλειμμα του Ταμείου της Ε.Τ.Β.Α.. Αυτήν τη στιγμή έρχεται το Ταμείο της Ε.Τ.Β.Α. στο Ι.Κ.Α. και φράγκο δεν δίνεται από την Τράπεζα. Ποια λογική και ποια πολιτική το επιβάλλει αυτό; Και μας λέτε ότι έχετε προβλήματα, ότι δεν θα δώσετε συντάξεις σε είκοσι χρόνια στους νέους. Έχετε όμως για να δίνετε στις αναξιοπαθούσες τράπεζες;
Όσον αφορά στον Ο.Τ.Ε., σε αυτήν την κατάπτυστη συμφωνία για την εθελούσια έξοδο, όπως έγινε, δεν ήταν υποχρέωση το 4% του Ο.Τ.Ε. να πάει στο Τ.Α.Π.–Ο.Τ.Ε.; Που είναι; Αυτό το 4% βλέπω ότι πάει στην «DEUTCHE TELECOM» τώρα. Να την πουλήσουμε άρον-άρον. Και ήλθε εδώ, ο κ. Αλογοσκούφης να μας το αναγγείλει σε μέρες που δεν υπάρχει κάλυψη Ραδιοτηλεοπτική και του Τύπου.
Πού πάνε αυτά τα λεφτά;
Αφήστε, λοιπόν, τις υποκρισίες. Δεν έχει πρόβλημα το ασφαλιστικό σύστημα, τουλάχιστον με τη μορφή της κινδυνολογίας που λέτε. Το πρόβλημά σας είναι πώς θα απαλλάξετε εισηγμένες και τράπεζες από τις υποχρεώσεις τους.
Σας είπα, λοιπόν, για την Τράπεζα της Ελλάδος και νομίζω ότι οι αντιδράσεις είναι γενικότερες και πέραν της Ελλάδας για την ένταξη αυτού του Ταμείου στου Ι.Κ.Α.. Κάτι πρέπει να κάνετε.
Επίσης, επιβάλλετε –βεβαίως είναι λίγο παλαιότερο αυτό το μέτρο- την εισοδηματική πολιτική σε αυτά τα ταμεία. Δηλαδή τι λέτε; Ότι οι συντάξεις και του Ι.Κ.Α. αλλά και των ειδικών ταμείων θα αυξάνονται με βάση την εισοδηματική πολιτική. Και ύστερα μας λέτε ότι σας καταγγέλλουμε για πραξικόπημα και ήμαστε υπερβολικοί. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Από πού και ως πού το κράτος, ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών θα καθορίζει την εισοδηματική πολιτική, τις αυξήσεις δηλαδή των συντάξεων με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»; Ποια λογική το επιβάλλει αυτό;
Αφήνετε ελεύθερα να διαμορφώνονται οι τιμές των προϊόντων στην αγορά και σε αυστηρότατη διατίμηση μόνο τη σύνταξη. Με το νομοσχέδιό σας γενικεύετε αυτή τη διάταξη σε όλα τα ταμεία. Ακόμα και στα Ταμεία Τύπου βάζετε τα όρια της εισοδηματικής πολιτικής. Έτσι οδηγείτε σε κατάρρευση τις συντάξεις.
Και σας προκαλώ. Αφήστε αυτές τις πραξικοπηματικές αποφάσεις από τα πάνω άγριας λιτότητας. Αφήστε τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις να λειτουργήσουν. Οι συνταξιούχοι πρέπει να ακολουθούν τις αντίστοιχες αυξήσεις που δίνονται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις κατά κλάδο. Το Ι.Κ.Α. πρέπει να ακολουθεί τη συλλογική διαπραγμάτευση που κάνει η Γ.Σ.Ε.Ε. για τα κατώτερα ημερομίσθια. Αλλά αυτός είναι ο τρόπος ο οποίος ίσχυε βεβαίως και παλαιά –το γενικεύετε τώρα- για να διαλύετε τις συντάξεις, διότι με αυτά τα μέτρα σε δέκα χρόνια οι συντάξεις θα έχουν καταστεί φιλοδώρημα!
Διαβάζω στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου ότι θα δίνει για τα ειδικά ταμεία 658.000.000 ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν μας είπατε, όμως, πώς βγαίνει αυτό. Από πού βγαίνει; Διαβάζω στην εισηγητική έκθεση ότι 550.000.000 ευρώ χρειάζεται το Τ.Α.Π.-Ο.Τ.Ε. Τα άλλα ταμεία τι χρειάζονται;
Αλλά ξέρετε τι θα λέτε ύστερα; Αυτά που είπε ο κ. Μαρκόπουλος, αυτά που είπε ο κ. Αλογοσκούφης: «Εξακόσια πενήντα εκατομμύρια ευρώ θα δίνουμε για τα ευγενή ταμεία;» Και το Ι.Κ.Α. πόσο παίρνει; Άρα, η σύγκριση βεβαίως είναι τραγική και επομένως, κόβουμε τις συντάξεις. Προχωράμε, λοιπόν, στο μαχαίρι στο όνομα αυτών των συγκρίσεων. Αντί να ανεβάσετε, δηλαδή, τις συντάξεις του Ι.Κ.Α. στο επίπεδο των καλύτερων δυνατών ταμείων, των μεγαλύτερων δυνατών στάνταρτς, υποβιβάζετε τους πάντες στο Ι.Κ.Α., βουλιάζετε το Ι.Κ.Α. χαρίζοντας και μετά θα έρθετε στην εθνική σύνταξη.
Θέλω να μου πείτε για ένα-ένα τα ταμεία ποια θα είναι η επιχορήγηση του κρατικού προϋπολογισμού και μάλιστα με την ασαφή δέσμευση που υπάρχει.
Ο.Α.Π.-Δ.Ε.Η.. Άκουσα τον κ. Αλογοσκούφη, που είπε μία εσκεμμένη ανακρίβεια -τη διαδίδει και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και νομίζω ότι και εσείς την υπαινιχθήκατε- δηλαδή ότι ο Ο.Α.Π.-Δ.Ε.Η. είναι πλούσιος. Το κράτος έρχεται και του δίνει λεφτά με τη σέσουλα, ενώ στο Ι.Κ.Α. δεν δίνει τίποτε, ή εν πάση περιπτώσει η σύγκριση είναι υπέρ του Ο.Α.Π.-Δ.Ε.Η.
Μα, δεν είναι το κράτος που δίνει, κύριοι. Είναι έναντι περιουσίας 12.000.000.000 ευρώ με την τελευταία αποτίμηση, η οποία ενσωματώθηκε στο μετοχικό κεφάλαιο της Δ.Ε.Η.. Περιουσία της Δ.Ε.Η. έχει γίνει, δηλαδή το Ταμείο έδωσε την περιουσία του στη Δ.Ε.Η. και ανέλαβε το κράτος έναντι αυτής της περιουσίας να καλύπτει το έλλειμμα. Γιατί κάνετε, λοιπόν, αυτή την προπαγάνδα; Βεβαίως, θα μου πείτε ότι την περιουσία με τον τρόπο που έγιναν τα πράγματα, την ξεκοκαλίζουν οι μέτοχοι της Δ.Ε.Η. και το κράτος πληρώνει, αλλά γι’ αυτό είναι άλλη η αιτία και δεν πρέπει να επικαλείστε τώρα, τι πληρώνουμε για τη Δ.Ε.Η..
Και βεβαίως, ο στόχος σας είναι με τέτοιου είδους συγκρίσεις, τις οποίες εμφανίζετε ως μεγάλες αδικίες από αυτό το Βήμα, να φάτε τις συντάξεις της Δ.Ε.Η.. Σε λίγο θα τελειώσουμε με τις συντάξεις της Δ.Ε.Η. Δεν θα υπάρχουν αυτές οι συντάξεις.
Θα μπουν κάτω από αυτές τις λογικές που αναπτύσσετε από αυτό το Βήμα, των αδικιών και των ανισοτήτων, στην προκρούστεια κλίνη. Αυτή είναι η ισοπέδωση προς τα κάτω, προς τον πάτο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και βεβαίως, εδώ βλέπω ότι με το άρθρο 4 βάζετε το Ταμείο Ασφάλισης Ξενοδοχοϋπαλλήλων στο Ι.Κ.Α. και απ’ ό,τι προκύπτει –για τον κλάδο ασθένειας μιλάω- σε μια πενταετία πάνε τα ιατρεία του. Αυτή είναι η μεταρρύθμιση την οποία κάνετε. Έχουν ιατρεία κάποιοι; Μπορούν να έχουν μια καλύτερη εξυπηρέτηση; Σε πέντε χρόνια τους τα κόβουνε, όλοι στο Ι.Κ.Α.. Αυτό είναι το σύστημα που κάνετε;
Και για τον Ειδικό Λογαριασμό των Ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι πλέον μετρημένες οι μέρες του. Διότι θα μπορεί με απόφαση του Υπουργού οι παροχές που δίνονται από τον ειδικό λογαριασμό να τροποποιούνται και να κόβονται ακόμα.
Βεβαίως, δεν μιλάω για τον ταλαιπωρημένο αυτό κλάδο Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Ιπποδρομιών, τον οποίο σκορπίζετε σε πέντε ανέμους. Οι άνθρωποι αυτοί διαβάζοντας το νομοσχέδιό σας θα έχουν τρελαθεί. Πού πηγαίνει ο ένας, πού πηγαίνει ο άλλος, τρέχει ο ένας. Παράλογα πράγματα, μόνο και μόνο για να διευκολύνετε την περίεργη «κοπτοραπτική» του νομοσχεδίου σας.
Βεβαίως, έχουμε τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ενοποίησης, η οποία έχει γίνει και η οποία έχει βουλιάξει το Ταμείο. Αυτή η ενοποίηση οδήγησε τώρα τον Ο.Α.Ε. να μην έχει να δώσει συντάξεις και να πουλάει τα ομόλογα και την περιουσία του. Και έχει πάρει όλη την επιχορήγηση ήδη του 2008, για να πληρώσει τις συντάξεις.
Αυτή την πλήρη ενοποίηση κάνετε; Και τη συνεχίζετε και εδώ πέρα. Βάζετε ταμεία, τα οποία δεν ρωτήσατε. Ταμείο Ασφάλισης Ναυτικών Πρακτόρων. Ισχυρότατο ταμείο με χιλιάδες κόσμο, με καλές εισφορές, με αναλογίες εξαιρετικές. Το βάζετε στον Ο.Α.Ε.; Τους ρωτήσατε τους ανθρώπους αν το θέλουν, αν βλέπουν προοπτική;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τι θέλετε, να βουλιάξουν όλοι μαζί; Όλους μαζί να τους φουντάρετε; Αυτός είναι ο στόχος σας; Ή να πάρετε από το ένα να κολλήσετε στο άλλο; Δεν ξέρετε όμως ότι αυτή η κοπτοραπτική έχει μετρημένες μέρες, δεν έχει προοπτική;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Το Ταμείο Πρόνοιας του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου.
Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε συνάδελφε, ολοκληρώστε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Τι να ολοκληρώσω;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε συνάδελφε, ολοκληρώσετε, έχετε δυόμισι λεπτά υπέρβαση. Τι θα πει τι να ολοκληρώσετε;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μιλάω επί των άρθρων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το τι να ολοκληρώσετε…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κοιτάξτε, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, τελειώστε, κύριε Λαφαζάνη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μιλάω επί των άρθρων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ τελειώνετε!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ακούστε με όμως.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Τελειώνετε, τελειώνετε. Ο χρόνος τρέχει σε βάρος σας. Υπάρχουν πενήντα ομιλητές εγγεγραμμένοι ακόμη. Προχωρήστε!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Αυτά είναι απαράδεκτες διαδικασίες και σας είπα ότι 139 άρθρα…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για όλους μας ισχύουν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Προχωρήστε, κύριε Λαφαζάνη. Μετά θα ζητάτε νέα παράταση.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όταν είναι 139 άρθρα και εκατόν πενήντα κλάδοι, δεν μπορώ εγώ να μην αναφερθώ σε κλάδους που αφορούν χιλιάδες συνταξιούχους. Δεν γίνεται να μη γίνει αναφορά σε αυτό. Τι είναι η Βουλή αυτή; Δεν μπορεί να μην ακούσει ο άλλος το πρόβλημά του από την Αντιπολίτευση κι εσείς να πείτε κάτι πάνω στο πρόβλημα αυτό.
Άμα μου λέτε ότι για 139 άρθρα μου βάζετε τον περιορισμό των δώδεκα λεπτών, είναι αδύνατον να μιλήσω.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Για όλους ισχύουν, μην υπερβάλλετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η Βουλή δεν λειτουργεί άνευ ορίων και άνευ όρων, κύριε Λαφαζάνη. Υπάρχει χρόνος, τον οποίον οφείλετε να τηρείτε! Συστηματικά αυτόν τον παραβιάζετε εσείς. Προχωρήσετε παρακαλώ, προχωρήστε!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Αυτά είναι πραξικοπήματα! Και καταλαβαίνετε ότι μιλάω συγκεκριμένα! Μιλάω επί άρθρων, συγκεκριμένα. Δεν μπορεί να γίνει έτσι αυτή η συζήτηση. Διότι εδώ κόβονται συντάξεις.
Μας λέει η κυρία Υπουργός ότι δεν κόβει συντάξεις. Πάρτε το Ταμείο Πρόνοιας Ξενοδόχων. Τι κάνετε εδώ πέρα; Κόβετε τη σύνταξη ή δεν την κόβετε;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ - ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Τη σώζουμε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όσοι θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μετά ένταξη, θα λαμβάνουν σύνταξη το άθροισμα του τμήματος σύνταξης πριν την ένταξη με τμήμα σύνταξης μετά την ένταξη. Πού οδηγεί αυτό;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Στο να σωθούν, οδηγεί.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Αφήστε τα. Μη σώζετε τόσο πολύ. Μη σώζετε. Αφήστε και κάποιους να σωθούν μόνοι τους. Μη σώζετε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Έτσι όπως διακόπτετε, κυρία Υπουργέ, δεν θα τελειώσει ποτέ.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Θα απαντήσω κι εγώ μετά, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Έτσι, να απαντήσετε μετά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μη σώζετε, συνεχώς.
Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων. Μία κουβέντα μόνο. Εδώ πάτε να λεηλατήσετε την περιουσία του. Παίρνετε το 10% και φτιάχνετε μια χοάνη, από την οποία μπαίνουν, αλλά δεν θα βγουν ποτέ. Κόβετε αρμοδιότητες, κόβετε υγειονομική περίθαλψη, την οποία αποφασίζετε εσείς, διαμορφώνετε κατά το δοκούν και τη διοίκηση του ταμείου και τα διοικητικά συμβούλια, με αποτέλεσμα βεβαίως να οδηγηθούν όλοι αυτοί, μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι, σ’ ένα σημείο από το οποίο θα παρακαλάνε πλέον να παίρνουν ένα φιλοδώρημα. Γιατί κάποιοι απ’ αυτούς παίρνουν και φιλοδώρημα τώρα.
Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Κυρία Υπουργέ, εδώ υπάρχει μία πρόταση –δεν προλαβαίνω να αναφερθώ σε όλα τα υπόλοιπα- από τους τεχνικούς ραδιοφώνου και τηλεόρασης για την ένταξή τους στο Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης, την οποία εμείς θεωρούμε θετική και πρέπει να την κάνετε δεκτή. Όχι, ένταξη οπουδήποτε, αλλά όπως εντάσσετε το διοικητικό προσωπικό, να τους εντάξετε και αυτούς, διότι είναι και οι τεχνικοί αναπόσπαστο στοιχείο, προκειμένου να υπάρχει η είδηση και να λειτουργεί η δημοσιογραφία.
Τελειώνω, λέγοντας μόνο μία κουβέντα για το Ταμείο Δημοτικών Υπάλληλων, την Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.. Δικαίως διαμαρτύρoνται οι ασφαλισμένοι του. Υγιέστατα ταμεία τα σκορπίζετε από εδώ και από εκεί, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές και να μειωθούν οι μισθοί τους. Γιατί το κάνετε αυτό; Σε ποια λογική υπακούει; Τους ρωτήσατε; Κάνατε αναλογιστικές μελέτες; Έχετε κάνει τις προοπτικές τους; Πώς αυτοί θα στηρίξουν τους μισθούς τους τώρα και τις συντάξεις τους αύριο;
Για όλους αυτούς τους λόγους -όσους πρόλαβα να πω εν πάση περιπτώσει, καθώς είναι 139 άρθρα και πρώτη φορά ακούω 139 άρθρα, καθένα από τα οποία έχει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο μέσα, να προσπαθούμε να τα θίξουμε μέσα σε δεκαπέντε λεπτά- εμείς θα καταψηφίσουμε όλα αυτά τα άρθρα. Δεν είναι ενοποιήσεις, είναι πραξικοπήματα! Χιλιάδες ασφαλισμένοι, χιλιάδες εργαζόμενοι βλέπουν να μπαίνει η λαιμητόμος πάνω στο μέλλον τους, το μέλλον των συντάξεών τους, της υγειονομικής περίθαλψής τους, καθώς και το μέλλον των παιδιών τους. Δεν έχετε δικαίωμα να το κάνετε. Σας ζητούμε να αποσύρετε όλα αυτά τα άρθρα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Επανερχόμεθα στον κατάλογο των εγγεγραμμένων ομιλητών.
Κύριοι συνάδελφοι, καθιστώ σαφέστατο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει εφεξής καμμία παραχώρηση, γιατί υπάρχει μακρύς κατάλογος ομιλητών και κάθε υπέρβαση του ορίου αποστερεί από συναδέλφους μας τη δυνατότητα να μιλήσουν.
Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Νομό Εύβοιας, Αικατερίνη Περλεπέ-Σηφουνάκη.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΕΡΛΕΠΕ-ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα απεργούν και διεκδικούν να μην «ενταφιαστούν» τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
Μας μίλησε, προηγουμένως, ο κ. Αλογοσκούφης. Μα όλα, κύριοι συνάδελφοι, γίνονται για το ταμείο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και για τις «τρύπες» που άνοιξε η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας αυτά τα τέσσερα χρόνια. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, λοιπόν, μ' αυτό το νομοσχέδιο σήμερα, θέλει να ρίξει μέσα σ’ αυτήν την τρύπα όλους τους ασφαλισμένους και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, για να την καλύψει. Αυτή είναι η ουσία του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό μας σύστημα σήμερα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ασφαλιστικό ζήτημα είναι ο καθρέφτης μιας ευρύτερης αναμέτρησης ιδεολογικής, πολιτικής και οικονομικής και ανάλογα με τη στάση του καθενός φαίνεται γενικότερα η αντίληψή του για την κοινωνία και το ενδιαφέρον του για τους πολίτες. Η αναμέτρηση αυτή σήμερα στη χώρα μας περνά μέσα από το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατέθεσε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ασφαλιστικά δικαιώματα που θεσμοθετήθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες καταργούνται με συνοπτικές διαδικασίες. Κανένας κλάδος εργαζομένων, κανένας φορέας, καμμία κοινωνική ομάδα δεν συμφωνεί με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση της Νέας Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και όχι μόνο, γι’ αυτό ζητά να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο.
Η Κυβέρνηση όμως κωφεύει, όπως αδιαφόρησε αυτά τα τέσσερα χρόνια που είναι στην Κυβέρνηση για τα μεγάλα προβλήματα των πολιτών, όπως υποτίμησε με την τακτική της τους εργαζόμενους και τις προτάσεις τους για το ασφαλιστικό. Το τι έγινε το προηγούμενο διάστημα το γνωρίζουν όλοι. Επικοινωνιακά παιχνίδια των κυβερνητικών στελεχών και κανένας ουσιαστικός διάλογος με τους εργαζόμενους. Τα τρία «δεν» του Πρωθυπουργού ήταν απλά ένα προπέτασμα καπνού που διαλύθηκε μόλις κατατέθηκε το νομοσχέδιο.
Υποβάθμιση των Ταμείων και μη εφαρμογή των νόμων για τη στήριξή τους. Από τα 2.000.000.000 -έχει αναφερθεί πολλές φορές σ’ αυτήν την Αίθουσα- τα ελλείμματα πήγαν στα 8.000.000.000 ευρώ. Έχουμε τα σκάνδαλα των ομολόγων και απίστευτη εισφοροδιαφυγή.
Έτσι νόμιζε η Κυβέρνηση ότι θα προλειάνει το έδαφος, για να περάσει την πολιτική της με τις δήθεν μεταρρυθμίσεις της. Και από την άλλη, ζητά να γίνουν δεκτά τα μέτρα. Βέβαια, οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας σ’ αυτήν την Αίθουσα, έκαναν την ανάγκη φιλότιμο αυτές τις ημέρες, oι λίγοι συνάδελφοι που θέλησαν να τοποθετηθούν, γιατί θέλουν οι «καημένοι» να στηρίξουν το νομοσχέδιο που και αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι είναι ενάντια στα ασφαλιστικά δικαιώματα των πολιτών της χώρας μας.
Έρχεται, λοιπόν, η Κυβέρνηση σήμερα και ζητά να γίνουν δεκτά τα μέτρα. Από ποιούς ζητά να γίνουν δεκτά τα μέτρα; Από αυτούς που χάνουν τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα. Από αυτούς που μειώνονται οι επικουρικές τους συντάξεις, μέχρι 50%. Από αυτούς που εξαναγκάζονται να παραμείνουν στην εργασία πέντε παραπάνω χρόνια από ό,τι είχαν υπολογίσει. Από αυτούς που υφίστανται εξαντλητικές μειώσεις στην πρόωρη συνταξιοδότηση. Από τους εργαζόμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά που θα παραμείνουν για άλλα δύο χρόνια, για να πάρουν σύνταξη κύρια ή μειωμένη.
Και σας ερωτώ, κυρία Υπουργέ. Έχετε πάει ποτέ σε κάποια τσιμεντοβιομηχανία, γιατί εμείς στον νομό μου έχουμε δύο κιόλας, ή σε λατομεία, για να δείτε τι σημαίνει δύο χρόνια επιπλέον, για να συνταξιοδοτηθούν αυτοί οι εργαζόμενοι, που ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς πεθαίνουν, πριν πάρουν τη σύνταξη, ή, μετά από λίγο, αρρωσταίνουν και καταλήγουν;
Το ζητάει, λοιπόν, πέρα από αυτούς, από τις γυναίκες -και είναι και γυναίκα Υπουργός- και τις μητέρες με ανήλικα παιδιά που θα δουλεύουν τουλάχιστον πέντε χρόνια επιπλέον, για να μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν. Και το ζητάει αυτό από τις γυναίκες, με ποιά στηρίγματα και με ποιό κοινωνικό κράτος, με ποιά ολοήμερα σχολεία; Με πόσους παιδικούς σταθμούς ζητάτε από τις γυναίκες και τις μητέρες να παρατείνουν τα χρόνια, μέχρι να συνταξιοδοτηθούν;
Κύριοι συνάδελφοι, οι ενοποιήσεις των ταμείων, όπως προβλέπονται στο σχέδιο του νόμου, ούτε ευρωστία του ασφαλιστικού συστήματος εγγυώνται ούτε εξυπηρετούν τις ανάγκες των ασφαλισμένων, σήμερα και στο μέλλον. Έγιναν χωρίς αναλογιστικές μελέτες, χωρίς διάλογο με τους φορείς και βέβαια ξέρουμε πολύ καλά πόσα προβλήματα έχουν παρουσιαστεί σήμερα στον Ο.Α.Ε.Ε.. Ακόμη σε πολλές περιοχές δεν έχουν ούτε γραφείο ούτε εργαζόμενους για να εξυπηρετήσουν τους πολίτες. Σκεφθείτε, λοιπόν, τι έχει να γίνει. Πάλι βέβαια το μάρμαρο θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι.
Πρόκειται καθαρά για ένα δημοσιονομικό σχεδιασμό, μιας νεοσυντηρητικής Κυβέρνησης, χωρίς την κοινωνική αντίληψη που θα έπρεπε να υπήρχε. Αναμειγνύονται ελλείμματα και πλεονάσματα, για να επέλθει τελικά μια εξίσωση προς τα κάτω και στις συντάξεις και στις παροχές.
Κύριοι συνάδελφοι, η βιωσιμότητα του συστήματος πρέπει να στηρίζεται στη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου και στη χρηματοδότηση από πόρους των εχόντων και κατεχόντων. Πρέπει να συνδυάζεται απόλυτα με την αύξηση των θέσεων εργασίας και την ανάπτυξη. Με την πάταξη της «μαύρης» εργασίας, με το χτύπημα της εισφοροδιαφυγής. Για όλα αυτά η Κυβέρνηση αρκείται μόνο σε ευχολόγια. Οι μεταρρυθμίσεις της κινούνται προς άλλη κατεύθυνση δυστυχώς. Τα βάρη θα τα σηκώσουν πάλι αυτοί που θα έπρεπε να ενισχύονται.
Όσον αφορά τον «κουμπαρά» για τη χρηματοδότηση του συστήματος, πάλι οι φτωχότεροι καλούνται να πληρώσουν. Για παράδειγμα, το ποσοστό του Φ.Π.Α. που θα κατευθύνεται στο ασφαλιστικό κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών, επιβαρύνει υπερβολικά και δυσανάλογα τα μικρά και μεσαία εισοδήματα. Υπονομεύεται η τριμερής χρηματοδότηση και ως πυλώνας του συστήματος αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση η ιδιωτική ασφάλιση.
Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνουν τα μέτρα, είναι να γίνονται οι πυλώνες για τη στήριξη των ασφαλιστικών εταιρειών και των ιδιωτικών κέντρων υγείας. Ο διπλασιασμός –και βέβαια αυτά θα τα πούμε αναλυτικά και επί των άρθρων- των ενσήμων του Ι.Κ.Α., για την απόκτηση βιβλιαρίων υγείας, θα αφαιρέσει τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Το σύστημά μας αμερικανοποιείται δυστυχώς, κύριοι συνάδελφοι. Θα βλέπουμε να πεθαίνουν στα παγκάκια, όπως πεθαίνουν στην Αμερική.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως είναι ιστορικά βεβαιωμένο η ουσιαστική συζήτηση για ένα ασφαλιστικό σύστημα ξεκίνησε το 1929 και ο διάλογος κράτησε τρία χρόνια, παρόντος τότε του Πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου.
Σήμερα, περίπου ογδόντα χρόνια μετά, χωρίς καμμία ουσιαστική συζήτηση με την κοινωνία, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την πολιτική της, ξεθεμελιώνει, με διαδικασίες εξπρές, αξίες και αρχές του συμβολαίου της κοινωνικής ασφάλισης. Καταργεί την κοινωνική δικαιοσύνη και γεμίζει με ανασφάλεια τους πολίτες. Βέβαια, αυτή η ανατροπή να είστε σίγουροι, κύριοι συνάδελφοι, ότι θα έχει ένα τέλος και το τέλος θα είναι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το Σώμα, κυρία Περλεπέ, εκτιμά ιδιαιτέρως το ότι τελειώσατε εμπρόθεσμα την αγόρευσή σας και έτσι διευκολύνατε τους λοιπούς συναδέλφους.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής Νομού Τρικάλων, του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Χάϊδος.
Να μιμηθούμε, εν είδει χαδιού, τη συνάδελφό μας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΪΔΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι συνάδελφοι, το ασφαλιστικό σύστημα αποτελεί το σημαντικότερο εργαλείο δίκαιης αναδιανομής του εισοδήματος και το κυριότερο μέσο διατήρησης της κοινωνικής συνοχής. Υπ’ αυτήν την έννοια, λοιπόν, το εύρος και η ποιότητα αυτού του συστήματος αποτελεί βασικό κριτήριο για το βαθμό πραγματικής προόδου μίας χώρας και είναι ένας σημαντικός δείκτης του επιπέδου του πολιτισμού μίας κοινωνίας. Γι’ αυτό, λοιπόν, η αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος απαιτεί σοβαρότητα, συνέπεια, υπευθυνότητα, σωστό σχεδιασμό, καθώς επίσης και πίστη στην αναγκαιότητα της ενίσχυσης του κοινωνικού και δημόσιου χαρακτήρα.
Δυστυχώς, όμως, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μετά από μία τετραετία παλαιοδεξιών συμπεριφορών, λαϊκίστικων ισχυρισμών, αλλοπρόσαλλων ρυθμίσεων και νεοφιλελεύθερων επιλογών που ανέβασαν στο «κόκκινο» τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων και επιδείνωσαν δραματικά τους ισολογισμούς τους, μετά τη διαδοχική απομάκρυνση δύο Υπουργών Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας για να σωθούν τα προσχήματα, καλεί τώρα τους αδύναμους, τους εργαζόμενους, τις γυναίκες και τους νέους να πληρώσουν το «μάρμαρο» αυτής της πολιτικής.
Συγκεκριμένα, με το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, αυξάνει τα όρια ηλικίας, την ώρα που με δαπανηρά προγράμματα εθελούσιας εξόδου που εφάρμοσε και εφαρμόζει, γιατί η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών περιλαμβάνει και προγράμματα εθελούσιας εξόδου, με τη μαζική φυγή από την εργασία που προκάλεσε με τις ενέργειές της, επέφερε τη μείωση του μέσου όρου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα εξήντα έτη, το 2004, στα εξήντα έτη το 2008.
Μιλάει για αναγκαιότητα της συγκράτησης των δαπανών των ασφαλιστικών φορέων την ώρα που υπάρχει κακοδιαχείριση, σκάνδαλα, όπως αυτό των δομημένων ομολόγων και ανεξέλεγκτη αύξηση της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης από την οποία επωφελούνται οι ισχυροί φαρμακοέμποροι και φαρμακευτικές εταιρείες και οι ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας, οι οποίες, επίσης, αυξάνουν τις δραστηριότητές τους. Όλα αυτά είναι επιτεύγματα της σημερινής Κυβέρνησης.
Μιλάει για ενίσχυση των εσόδων των ταμείων την ώρα που η εισφοροδιαφυγή, επί των ημερών της, υπερδιπλασιάστηκε. Οι απαλλαγές μεγαλοοφειλετών, τραπεζιτών και μεγαλοεργοδοτών είναι σύνηθες φαινόμενο. Οι οφειλές του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία συσσωρεύονται και ξεπέρασαν τα 10.000.000.000 ευρώ.
Σ' αυτό το πνεύμα κινούνται και τα άρθρα που συζητούμε σήμερα. Μιλάει η Κυβέρνηση γι’ αυτά επικαλούμενη ισχύοντες νόμους, όπως ο ν.3029, ο επονομαζόμενος νόμος Ρέππα, αλλά λέει τη μισή αλήθεια, η οποία είναι χειρότερη από το ψέμα. Ο ν. 3029 προβλέπει εθελούσιες ενοποιήσεις ταμείων, απαιτεί αναλογιστικές μελέτες και επιβάλλει την ανάληψη του κόστους της ένταξης ενός ταμείου σε άλλο, από το κράτος. Και, βέβαια, απαιτεί να εξοφληθούν όλες οι παλαιότερες οφειλές από τρίτους.
Η Κυβέρνηση, όμως, προχωρεί χωρίς ουσιαστικό διάλογο, δείχνοντας βιασύνη και σπουδή σε αναγκαστικές πρόχειρες ενοποιήσεις, χωρίς αναλογιστικές μελέτες, χωρίς να αποτρέψει τα ενδεχόμενα σοβαρά διοικητικά και λειτουργικά προβλήματα που θα δημιουργηθούν.
Επίσης, κάνει τις ενοποιήσεις με δύο μέτρα και δύο σταθμά, προκαλώντας συστήματα αδικίας. Έξω οι δημοσιογράφοι, μέσα οι υγειονομικοί και οι γιατροί. Μιλάει για ενοποιήσεις των κλάδων υγείας των ταμείων, αλλά αυτοί καταρρέουν και δεν κάνει τίποτε γι’ αυτό. Η γιγάντωση των ανεξέλεγκτων φαρμακευτικών δαπανών, η οποία έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των ταμείων, επιτρέπει στις φαρμακευτικές εταιρείες να πλουτίζουν, αλλά ταυτόχρονα δεν επιστρέφουν στα ταμεία το ποσό ανάκτησης που παρακρατούν και αντιστοιχεί στο 4%, το οποίο ανέρχεται σε 200.000.000 ευρώ το χρόνο.
Σημειώνω ότι η αύξηση από τα πενήντα στα εκατό ένσημα, για παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, κοστίζει γύρω στα πενήντα ευρώ.
Διατείνεται η Κυβέρνηση ότι είναι απαραίτητο το νοικοκύρεμα, αλλά με την εφαρμοζόμενη έως τώρα πολιτική και τις ολέθριες συνέπειες στα οικονομικά των ταμείων, όπως προηγουμένως κατέδειξα, θυμίζει την παροιμία: «φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης». Μιλάει η Νέα Δημοκρατία για εξορθολογισμό και εκσυγχρονισμό της λειτουργίας των ασφαλιστικών οργανισμών, αλλά τα μετέτρεψε σε άνδρα κομματοκρατίας και αναξιοκρατίας. Επίσης, έχουν πολύ μεγάλες ελλείψεις προσωπικού.
Κύριε Υπουργέ, οι πολίτες καταλαβαίνουν ότι δεν επιθυμείτε να λύσετε το ασφαλιστικό ζήτημα, αλλά να διαλύσετε το ασφαλιστικό σύστημα αλλοιώνοντας τη μορφή με την οποία το ζήσαμε ως σήμερα. Με το σημερινό ληστρικό για τους πολλούς και αδύνατους, τους νέους, τις γυναίκες και τις μητέρες νομοσχέδιο ανατρέπετε κατακτήσεις και αφαιρείτε εισοδήματα από τα πλατιά λαϊκά στρώματα και ενισχύετε τους λίγους και ισχυρούς με τη μείωση του ύψους των συντάξεων που είναι ήδη μικρές. Θα καταθέσω στα Πρακτικά τον πίνακα ο οποίος δείχνει ότι μια στις δυο συντάξεις είναι μικρότερη από 500 ευρώ, ενώ μόνο το 14% λαμβάνει σύνταξη πάνω από 1.000 ευρώ. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια περικοπών στις συντάξεις.
Επίσης, το σημερινό νομοσχέδιο αποδεικνύει ότι τα τρία «δεν» του Πρωθυπουργού για την όχι αύξηση των ορίων ηλικίας, για μη επιμήκυνση του χρόνου εργασίας και για την όχι μείωση στις συντάξεις ήταν έπεα πτερόεντα, δηλαδή λόγια του αέρα.
Στο όνομα της βιωσιμότητας των ταμείων, κύριε Υπουργέ, καταδικάζετε την επιβίωση των συνταξιούχων, τους ισοπεδώνετε όλους προς τα κάτω καταργώντας ουσιαστικά και την ανταποδοτικότητα, μετατρέπετε το ασφαλιστικό σύστημα σε ένα μεγάλο «θεόπτωχο» ταμείο το οποίο χωρίς κριτήρια θα δίνει ψίχουλα στους δικαιούχους. Αυτός είναι ο στόχος σας και θα ολοκληρωθεί με την εθνική σύνταξη που εξαγγέλλετε.
Όλα αυτά τα καταλαβαίνουν οι πολίτες. Καταλαβαίνουν ότι υποκρίνεται η Νέα Δημοκρατία, όταν με επικοινωνιακά «πυροτεχνήματα» Βουλευτών της προσπαθεί να παραπλανήσει τους ασφαλισμένους, όπως με την περίπτωση της πρόωρης συνταξιοδότησης της αγρότισσας που τελικά παραπέμπεται στις καλένδες. Εμείς έχουμε θέση γι’ αυτό. Την είπε από το Βήμα της Βουλής ο Πρόεδρος κ. Γεώργιος Παπανδρέου. Καταλαβαίνουν οι πολίτες ότι πρόκειται για συνειδητή και συνεχή απαξίωση του ασφαλιστικού συστήματος με σκοπό να στραφούν οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική ασφάλιση. Γι’ αυτό αντιδρούν δυναμικά, αγωνίζονται σθεναρά και κινητοποιούνται μαζικά, για να αποτρέψουν στην πράξη αυτές τις νεοφιλελεύθερες και ολέθριες γι’ αυτούς ρυθμίσεις.
Σημερινές δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι βλέπουμε. Το 71% λένε «όχι» στο νομοσχέδιο. Το 74% ζητούν από την Κυβέρνηση να το αποσύρει. Το 75% θεωρεί ότι κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Το 76% θεωρεί ότι δεν τηρούνται τα «δεν» του Πρωθυπουργού.
Αυτήν την απεργιακή «καταιγίδα» δεν μπορεί να την ανακόψει η Κυβέρνηση ούτε με απεργοσπαστικούς μηχανισμούς ούτε με τα «απεργοδικεία», ούτε με τις κατασταλτικές δυνάμεις. Σ’ αυτόν τον αγώνα των εργαζομένων για την προστασία και την ενίσχυση του δημόσιου και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος της ασφάλισης στην πατρίδα μας είμαστε όλοι στο πλευρό τους.
Κύριε Υπουργέ, κύριοι συνάδελφοι, όλοι συμφωνούμε στην αναγκαιότητα πραγματικής μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος και στον άμεσο εξορθολογισμό της λειτουργίας των ταμείων που θα αποφέρει δεκάδες δισεκατομμύρια τα οποία σήμερα χάνονται ή χαρίζονται στους λίγους και ισχυρούς με ευθύνη της Κυβέρνησης. Ενός συστήματος που θα βασίζεται στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, θα συνδυάζεται με φορολογική μεταρρύθμιση, θα εξασφαλίζει τους ανάλογους πόρους και από τους έχοντες και κατέχοντες και με πυλώνα τη βασική σύνταξη θα στηρίζει την ανταποδοτικότητα. Επειδή όμως τα άρθρα του νομοσχεδίου δεν κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση, εμείς το καταψηφίζουμε και τονίζουμε ότι έχει ημερομηνία λήξης τις επόμενες εκλογές όπου η Νέα Δημοκρατία θα χάσει την ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ευχαριστώ.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Χρήστος Χάιδος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και για τη συντομία σας, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Πιερίας κ. Αντώνης Καρπούζας.
Ορίστε, κύριε συνάδελφε.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΡΠΟΥΖΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σκοπός μιας σειράς αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που επιχειρεί η Κυβέρνηση μας είναι ο εκσυγχρονισμός του κράτους, η χάραξη αναπτυξιακής πολιτικής, η δημιουργία μιας κοινωνίας δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας με στόχους και οράματα, μακριά από δογματισμούς και τις μικροπολιτικές του παρελθόντος. Το ενδιαφέρον της Κυβέρνησης μας επικεντρώνεται σε μια αποτελεσματική αλλά και ουσιαστική κοινωνική πολιτική. Η κοινωνική ασφάλιση, ένα αγαθό συνταγματικά κατοχυρωμένο μέσα από την πολιτική που εφαρμόζουμε αναδεικνύεται ως πρωταρχικός στόχος.
Σήμερα η εικόνα της ανεργίας, της κοινωνικής αδικίας, την υποβαθμισμένης παιδείας και υγείας είναι οδυνηρή. Επιπλέον, το προβληματικό σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης δημιουργεί άγχος για το αύριο. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν κατέρρευσε και μπορεί και λειτουργεί ακόμα και σήμερα χάρη στις τολμηρές μεταρρυθμίσεις της Νέας Δημοκρατίας τα έτη 1990-1992.
Όμως, κινδυνεύει σήμερα να καταρρεύσει, εάν δεν παρθούν γενναία μέτρα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως κυβέρνηση μετά το 1993 δεν αξιοποίησε την ασφαλιστική μεταρρύθμιση της Νέας Δημοκρατίας, ενώ μετέθεσε οποιαδήποτε προσπάθεια στο μέλλον. Η μη αξιοποίηση των δυνατοτήτων των νόμων 1902/1990 και 2084/1992 ήταν η αιτία, μεταξύ των άλλων, να συσσωρευθούν μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κανένας νόμος δεν μπορεί να δώσει λύση στο ασφαλιστικό, εάν δεν αντιμετωπιστούν οι πραγματικοί παράγοντες που το επηρεάζουν και ανατρέπουν την ισορροπία του, όπως το δημογραφικό, ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης, η ανεργία, η παραοικονομία, το σύστημα της υγείας, η οικονομική κατάσταση των ταμείων υγείας, η οργάνωση των ταμείων, η αξιοποίηση της περιουσίας τους, η σπατάλη των οικονομικών πόρων. Η επίλυση αυτού του μεγάλου προβλήματος απαιτεί σε πρώτη φάση την αναγνώριση της πραγματικότητας, αλλά και τη συνειδητοποίηση μιας πικρής αλήθειας. Από τις αντιδράσεις που βλέπουμε να εξελίσσονται και να κλιμακώνονται μπορεί κάποιος να βγάλει τα συμπεράσματά του. Συντηρητισμός, απόρριψη του νέου, περιφρούρηση των ιδίων ευεργετημάτων, επιθετικότητα, σύγκρουση, απείθεια στους νόμους, ανευθυνότητα, αδικαιολόγητη αγανάκτηση. Επικρατεί η λογική, δυστυχώς, σε πολλούς ότι «όποιος προλάβει και αρπάξει». Στην ερώτηση, εάν είμαστε ευχαριστημένοι με το ισχύον σύστημα η απάντηση, βεβαίως, είναι αρνητική. Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει κάτι να αλλάξει. Στην πράξη όμως φαίνεται ότι περιμένουμε να αλλάξουν όλα χωρίς να θιγούν κανενός τα δικαιώματα. Από την επεξεργασία του νομοσχεδίου απείχε το σύνολο της Αντιπολίτευσης, η οποία και σήμερα αρνείται να καταθέσει οποιαδήποτε πρόταση παρά μόνο περιορίζεται σε αφορισμούς και μικροπολιτικές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι δύο δεκαετίες 1980 - 1990 ήταν καθοριστικές για τον τόπο μας. Ο πολιτικός προσανατολισμός και η εφαρμογή μιας συγκεκριμένης πολιτικής των τότε κυβερνήσεων καθόρισε τις τύχες αυτού του τόπου. Υπήρξαν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τις οποίες απεδέχθη ο ελληνικός λαός και κινούνταν στην σωστή κατεύθυνση, στην πορεία όμως η πολιτική αυτή εξετράπη. Η εισροή μεγάλων κεφαλαίων από την Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε την εντύπωση της ευδαιμονίας. Η αλαζονεία της εξουσίας, η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, η χαλάρωση των δημοκρατικών θεσμών και του κοινωνικού ιστού ήταν το αποτέλεσμα μιας νοοτροπίας που καλλιεργήθηκε πολλά χρόνια. Χρηματοδοτήσεις για αγροτικά προϊόντα και επιδοτήσεις παραγωγών, αντί να κινηθούν στον τομέα του εκσυγχρονισμού της γεωργίας, θεωρήθηκαν ως πηγή εσόδων και κατασπαταλήθηκαν. Τεράστια κονδύλια που χορηγήθηκαν στη χώρα μας για τη δημιουργία υποδομών και τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων δόθηκαν σε Δ.Ε.Κ.Ο. για την κάλυψη των ελλειμμάτων όπως, παραδείγματος χάριν, της Ολυμπιακής. Η εξεύρεση λύσεων για τους τότε κυβερνώντες ήταν άγνωστη. Αντί αυτής, υπήρχε η εύκολη λύση. Όσον αφορά τις συνέπειες της αδιαφορίας τους, το σκεπτικό τους ήταν «δε βαριέσαι, το πρόστιμο ή οτιδήποτε άλλο το πληρώνουν άλλοι, όταν έρθουν στην εξουσία». Σήμερα, δηλαδή, η δική μας Κυβέρνηση. Στην Ευρώπη των δέκα, των δώδεκα, των δεκαπέντε, των είκοσι επτά κρατών σήμερα, πάντοτε, δυστυχώς, η Ελλάδα κατατάσσεται στην τελευταία θέση.
Δεν αποδεχόμαστε αυτήν την κατάσταση αλλά και δεν συμβιβαζόμαστε με το μέτριο. Οφείλουμε στις νέες γενιές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στα παιδιά μας, να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο, να δώσουμε την ελπίδα ότι κάτι καλό έρχεται. Πρέπει να ενημερωθεί ο πολίτης, ώστε να μην γίνεται έρμαιο μιας ενορχηστρωμένης παραπληροφόρησης στο βωμό της σκοπιμότητας. Δεν είναι δυνατόν η πλειονότητα να γίνεται όμηρος συμφερόντων των ολίγων. Δεν είναι δυνατόν οι ευνοούμενοι να φωνάζουν τα ίδια συνθήματα με τους αδικημένους. Προς αυτήν την κατεύθυνση υπήρξε καμμιά διαμαρτυρία για τους ανέργους, παραδείγματος χάριν; Εκφράστηκε ποτέ η αλληλεγγύη για τους αναξιοπαθούντες και τους χαμηλόμισθους; Άλλοι σκέφτονται πόσα θα πάρουν και πότε θα βγουν στη σύνταξη και άλλοι πώς θα διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, πώς η επιχείρηση θα είναι βιώσιμη, πώς θα πληρωθούν οι υποχρεώσεις, το ενοίκιο, ο Ο.Τ.Ε., η Δ.Ε.Η., οι ασφαλιστικές εισφορές, οι φόροι, πώς τελικά θα μπει πελάτης μέσα στο μαγαζί. Θα πρέπει να ισχύσει δικαιοσύνη στη χορήγηση των μισθών αλλά και των ημερομισθίων με την εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου που θα λαμβάνει υπ’ όψιν όλες τις παραμέτρους, όπως την οικογενειακή κατάσταση, το είδος του επαγγέλματος, την εκπαίδευση, την ηλικία, το συντελεστή κόστους διαβίωσης της περιοχής του εργαζόμενου και άλλα.
Θα πρέπει να υπάρξει ενιαία αντιμετώπιση για όλους τους πολίτες όσον αφορά το συνταξιοδοτικό. Αυτό γίνεται μ' αυτό το νομοσχέδιο. Να γίνει εκσυγχρονισμός του Ε.Σ.Υ., σταδιακή μείωση του δημόσιου τομέα, να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας, να υλοποιηθούν οι νέες τεχνολογίες και πρακτικές που διεθνώς σήμερα εφαρμόζονται ακόμα και σε χώρες που μέχρι πριν από λίγα χρόνια κυβερνούσε ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε την εποχή της τεχνολογίας. Μπορούμε να προσαρμοστούμε σ’ αυτήν προγραμματίζοντας και εφαρμόζοντας πολιτικές που στόχο θα έχουν τον άνθρωπο. Η ύπαρξη των μονοπωλίων του κεφαλαίου, της προηγούμενης πεντηκονταετίας, αντικαταστάθηκε από τα μονοπώλια της παροχής υπηρεσιών.
Η ομηρία του κοινωνικού συνόλου μπορεί και πρέπει να αποφευχθεί στο μέλλον. Η ουσιαστική απελευθέρωση, αλλά και η εφαρμογή νέων τεχνολογιών παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, όπως η αιολική, η ηλιακή, τα φωτοβολταϊκά, μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στην κατεύθυνση αυτή.
Στον τομέα της καθαριότητας αναδείχθηκε για άλλη μια φορά η ανυπαρξία περιβαλλοντικής υποδομής, οικολογικής παιδείας, αλλά και προγραμμάτων ανακύκλωσης στερεών αποβλήτων και κομποστοποίησης. Πρέπει να σχεδιαστεί εθνικό πρόγραμμα ανακύκλωσης και άμεσα η ένταξη στις Σ.Δ.Ι.Τ., κατά προτεραιότητα, υλοποίησης εργοστασίων ανακύκλωσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εργασία είναι δικαίωμα του καθενός και είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Αυτό και μόνο δεν αρκεί. Οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε την εργασία, να περιφρουρήσουμε το χώρο, σεβόμενοι όμως τους θεσμούς, τα δικαιώματα του κοινωνικού συνόλου, αλλά και την πρόοδο του τόπου μας. Η προσπάθεια που γίνεται εκ μέρους της Κυβέρνησής μας είναι τεράστια. Τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας πολύ σύντομα θα φανούν.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε και εμείς, για το ότι ήσασταν απολύτως συνεπής στο χρόνο.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Παναγιώτης Σκανδαλάκης. Απών. Διαγράφεται.
Το λόγο έχει η συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας από το Nομό Πέλλας κ. Φουντουκίδου.
ΠΑΡΘΕΝΑ ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΔΟΥ-ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ: Δεν μπορώ να απαντήσω σε όλες τις υπερβολές. Κρατώ όμως αυτό που είπε ο κ. Κακλαμάνης, ότι η Νέα Δημοκρατία πλαστογράφησε την εντολή του λαού.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έχω μαζί μου τις θέσεις της Κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, όπως παρουσιάστηκαν στους κοινωνικούς φορείς και στο λαό από το 2001. Σταθερά έκτοτε, διαχρονικά, υποστηρίζουμε την ενοποίηση των ομοειδών ταμείων και των κλάδων της επικουρικής ασφάλισης και σχεδόν το σύνολο των μέτρων που συζητάμε με το παρόν νομοσχέδιο. Σελίδες 20 έως 23, στη διάθεσή σας.
Είχε, λοιπόν, τότε η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μία αντιπολίτευση που τη στήριζε και αν τολμούσε να συνεχίσει να εισπράττει τις ευεργετικές ρυθμίσεις του νόμου Σιούφα, σήμερα δεν θα είχαμε πρόβλημα.
Η κοινωνική ευαισθησία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν μετριέται με ρηματικές διακηρύξεις και με πορείες, αλλά με συγκεκριμένες πράξεις. Ακόμα και σήμερα σ’ αυτήν την Αίθουσα κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα ασφαλιστικά ταμεία και η επόμενη γενιά συνταξιούχων είναι θύματα του λαϊκισμού και της ατολμίας τους ή για κάποιους άλλους η προσπάθεια εξεύρεσης ψήφων από ένα τόσο μεγάλο θέμα, που θα το χαρακτήριζα εθνικό.
Το 1990 και το 1992 οι ίδιες κομματικές και συντεχνιακές αντιδράσεις και χειρότερα, για να φθάσουν χρόνια μετά να επαινούν τις ρυθμίσεις αυτές και να δηλώνουν ότι οι παρεμβάσεις είναι αυτές που διέσωσαν το σύστημα μέχρι τώρα.
Μήπως όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κρυφτήκαμε προεκλογικά; Όχι. Καθιστούσαμε γνωστό ότι είναι στις πολιτικές μας προτεραιότητες η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Για όσους το ξεχνούν, θα υπενθυμίσω ότι, όταν ο Πρωθυπουργός τον Αύγουστο του 2007 διέλυσε τη Βουλή, στο Διάγγελμά του στον ελληνικό λαό μια από τις τέσσερις προτεραιότητες που ανέφερε ήταν η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού.
Ζήτησε, λοιπόν, σαφή εντολή από τον ελληνικό λαό, πήρε αυτή την εντολή και αυτή διαχειρίζεται σήμερα, με υπευθυνότητα, με σεβασμό στις σημερινές και τις επόμενες γενιές. Αν, λοιπόν, μέχρι τώρα πιστεύατε ότι όλοι είμαστε ίδιοι, αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι εμείς διαφέρουμε. Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες και δεν τις μεταθέτουμε στις επόμενες κυβερνήσεις. Εμείς δεν θα αφήσουμε στο «σαπιοκάραβο» του ασφαλιστικού να βουλιάξετε τα παιδιά μας. Οφειλές κράτους, έλλειψη μηχανοργάνωσης, χωρίς προϋπολογισμούς, χωρίς ισολογισμούς, ελλείμματα, εισφοροδιαφυγή, απαράδεκτες καθυστερήσεις που έφθαναν μέχρι τα όρια άρνησης χορήγησης συντάξεων, παράνομες παρακρατήσεις –υπενθυμίζω το Λ.Α.Φ.Κ.Α.- συντάξεις σε τριανταπεντάρηδες και οι συνταξιούχοι να πληρώνονται όχι από τα δικά τους, αλλά να τρώνε τις συντάξεις των παιδιών τους! Αυτά λοιπόν, θέλετε να συντηρήσετε;
Εμείς επιτελούμε το καθήκον μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και προστατεύουμε τα δικαιώματα. Και αφήστε να τοποθετηθείτε όταν μετά από χρόνια θα διατυπώνετε και πάλι την άποψη ότι αυτές οι παρεμβάσεις έσωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αντιμετωπίζουμε στρεβλώσεις και παθογένειες, χωρίς να θιγούν ώριμα δικαιώματα, σε τρεις κατευθύνσεις. Στη διοικητική μεταρρύθμιση με τις ενοποιήσεις των ταμείων, με ρυθμίσεις που διασφαλίζουν διαφάνεια, στην επιλογή των προέδρων. Διασφαλίζεται η μισθολογική και ιεραρχική εξέλιξη των εργαζομένων και στόχος είναι η καλύτερη εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων. Έχουμε παρεμβάσεις που εξαλείφουν τις ανισότητες και φυσικά εφαρμόζουν την αρχή της ισονομίας και ισοπολιτείας σταδιακά. Προβλέπονται αντικίνητρα για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και δίνονται κίνητρα για επιπλέον παραμονή, κάτι που πολλοί συνταξιούχοι σήμερα το ζητάνε. Επίσης παρατείνεται η δυνατότητα συνταξιοδότησης όσων έχουν τρεισήμισι χιλιάδες ημερομίσθια και διατηρούνται οι ρυθμίσεις για τους αναπήρους.
Θεσμικές παρεμβάσεις είναι η ίδρυση Ταμείου Αλληλεγγύης των Γενεών και τα μέτρα για την προστασία της μητρότητας.
Απεδείχθη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι το δημογραφικό πρόβλημα δεν αντιμετωπίστηκε από τη μειωμένη ηλικία συνταξιοδότησης των μητέρων με ανήλικο. Οι γυναίκες έχουν ανάγκη όταν το παιδί είναι μικρό και δυστυχώς, οι υποδομές στήριξης της εργαζόμενης μητέρας και φύλαξης των παιδιών δεν αρκούν. Επίσης ήταν απροστάτευτες όταν δεν προσελάμβαναν οι εργοδότες τις παντρεμένες γυναίκες με παιδί. Σημαντική λοιπόν είναι η προσθήκη εξάμηνης άδειας μετά τη λήψη της άδειας τοκετού, όπου η μητέρα θα παίρνει το βασικό μισθό από τον Ο.Α.Ε.Δ. και με πλήρη ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη. Ελπίζω, κυρία Υπουργέ, με το χρόνο να μπορούμε να το αυξήσουμε σε έναν χρόνο.
Η δυνατότητα αναγνώρισης πλασματικού χρόνου πέντε ετών επεκτείνεται σε όλους τους ασφαλισμένους και όχι μόνο στο Ι.Κ.Α.. Για όσους εργαστούν θα μειώνονται κατά 50% οι ασφαλιστικές τους εισφορές.
Βέβαια, θα μου επιτρέψετε, κυρία Υπουργέ, να εκφράσω και τη δυσαρέσκειά μου γιατί απ’ όλες αυτές τις μεγάλες αλλαγές απουσιάζουν οι ρυθμίσεις για την αγρότισσα. Είπατε -και το πιστεύω- ότι θα ασχοληθείτε αργότερα. Όμως είμαι υποχρεωμένη να σας υπενθυμίσω ότι όταν ως Γραμματέας Γυναικών το 1996 διατύπωνα την άποψη για μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης της αγρότισσας το είχατε αποδεχθεί, που σημαίνει ότι είναι στο επίπεδο της δικής σας πολιτικής προτεραιότητος. Σήμερα καλείστε να είστε συνεπείς με τις διακηρύξεις σας.
Η αγρότισσα δουλεύει από μικρή ηλικία -ηλικία που σε άλλους κλάδους θα σημειώσω πως θεωρείται «παιδική εργασία» και απαγορεύεται- σε βαριά και ανθυγιεινή δουλειά μέχρι τα εξήντα πέντε της, δηλαδή από σαράντα επτά μέχρι πενήντα χρόνια. Για σκεφθείτε σε κάποιο κλάδο εργαζομένων να φέρνατε ρύθμιση συνταξιοδότησης μετά από πενήντα χρόνια εργασίας τι κοινωνική επανάσταση θα είχαμε. Είναι εκτεθειμένη σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, σε επικίνδυνα φυτοφάρμακα και κυρίως η περιφέρεια δεν της παρέχει το επίπεδο των υποδομών υποστήριξης στον τομέα της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού, των ευκαιριών που μπορεί να απολαμβάνει η γυναίκα των αστικών κέντρων. Γυναίκα και άντρας μαζί, στην κυριολεξία και κατ’ ουσίαν, δεν συνταξιοδοτούνται ποτέ, γιατί παράγει, γιατί είναι εν ενεργεία μέχρι να αφήσει την τελευταία της πνοή. Ίσως σας αποθάρρυνε η μελέτη και το κόστος των 550 ευρώ. Επιμένω, κυρία Υπουργέ, ότι το κόστος αυτό είναι ασήμαντο μπροστά στα πολλαπλά οφέλη που θα έχει η περιφέρεια από τη στήριξη της αγρότισσας. Γιατί τα χωριά ερημώνουν αφού τα εγκαταλείπουν οι γυναίκες. Η στήριξή τους είναι το μυστικό για την άνθηση της υπαίθρου.
Όσα και αν επενδύσει η Κυβέρνηση από το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, δεν θα έχουν την αποτελεσματικότητα της στήριξης της αγρότισσας. ‘Οσα δώσουμε, θα επιστραφούν διπλά στο κοινωνικό σύνολο!
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ πολύ, την κ. Φουντουκίδου, γιατί ήταν συνεπής.
Και τώρα, εισερχόμαστε στον αστερισμό των γιατρών. Οι τέσσερις επόμενοι ομιλητές, είναι γιατροί. Θα αρχίσουμε από τον κ. Λιντζέρη, Βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Β’ Περιφέρεια του Πειραιά.
Κύριε Λιντζέρη, έχετε το λόγο, με τη γνωστή σας ταχύτητα!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Χρειάζονται πολλοί γιατροί για να ιαθεί το πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα ο τόπος μας, από την ανάλγητη Κυβέρνηση και δυστυχώς…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Αρκεί να μην αποβιώσει ο ασθενής!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: …δεν υπάρχουν και αναλγητικά!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακόμη και εντός της Αιθούσης, ακούγονται οι φωνές των απεργούντων εργαζομένων, οι φωνές του συνόλου, θα έλεγα, των εργαζομένων οι οποίοι αντιστέκονται σ’ αυτήν την πρόκληση που βιώνουν από την κυβερνητική πολιτική. Αντιστέκονται στην κατάργηση των δίκαια κεκτημένων τους, αντιστέκονται στο δραστικό περιορισμό των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων. Αναμφίβολα βρισκόμαστε σε μια πολύ μεγάλη αναταραχή και πρόκληση.
Η τετραετία της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται ανελέητη για τα λαϊκά συμφέροντα, επικίνδυνη στην εξωτερική πολιτική, με καταιγίδα σκανδάλων, με διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, με εκποίηση του εθνικού πλούτου, με διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και βεβαίως, με καταστρατήγηση βασικών κατακτήσεων όπως αυτή του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Τώρα, ήρθε η σειρά της «κατεδάφισης» του κοινωνικού κράτους. ‘Όμως, το κυριότερο αυτής της «καραμανλικής» επιδρομής που μιμείται, αντιγράφει και ξεπερνά τη «μητσοτακική» επιδρομή του ’90-’93, είναι αυθάδης και αλαζονική πρόκληση. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η ανάλγητη πολιτική της Κυβέρνησης παρά τη μαζική λαϊκή και κοινωνική αντίδραση και παρά την αντίθεση όλης της Αντιπολίτευσης!
Το νομοσχέδιο αυτό δεν προκαλεί μόνον οργή, αλλά και αμφιβολίες για τη σκοπιμότητά του αφού δεν διαφαίνεται κανένα ορατό σημαντικό όφελος. Δηλαδή, δεν θα προκαλέσει την οικονομική ανακούφιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Συγκεκριμένα εκτιμάται ότι το όφελος των προτεινόμενων μέτρων δεν θα ξεπεράσει τα 300.000.000 ευρώ ετησίως και αυτό ενώ εισφοροδιαφυγή κινείται στα 6.000.000.000 ευρώ ετησίως, ενώ με δικά σας νομοθετήματα χαρίζετε 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο με φοροαπαλλαγές στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Ακόμη και σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους η πιο ανάλγητη ρύθμιση, αυτή που αφορά τις εργαζόμενες μητέρες, θα δώσει όφελος 50.000.000 ευρώ και αυτό από το 2013!
Κύριοι της Πλειοψηφίας αλλάζετε αρνητικά το ρυθμό της ζωής των Ελλήνων. Στέλνετε τις γυναίκες στο «εκτελεστικό απόσπασμα» αφού πρέπει να εργαστούν πέντε επί πλέον έτη για να τεκμηριώσουν δικαίωμα σύνταξης η οποία μάλιστα θα είναι 40% μικρότερη. Δεν προστατεύετε ούτε καν τις μητέρες ανήλικων τέκνων, ούτε καν τις πολύτεκνες, αφού και αυτές που είναι ασφαλισμένες από το 1983 και μετά θα έχουν σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας έως και πέντε έτη. Τορπιλίζετε εν ολίγοις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θεσμό της οικογένειας. Πλέον, ούτε λαϊκή Δεξιά δεν μπορείτε να λέγεστε. Σκέτη, νέτη, Δεξιά υπάκουος και υπήκοος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων!
Συνεχίζετε με αυτόν τον τρόπο την επίθεση που επιχειρείται ενάντια στην ελληνική οικογένεια και στο ρυθμό των Ελλήνων κάτι που κάνατε και με τους νόμους 3377 και 3385 των Υπουργείων Ανάπτυξης και Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Είναι προφανές, ότι σύντομα θα φανούν οι αρνητικές επιπτώσεις στη δομή και τη λειτουργία της οικογένειας και βεβαίως και στο δημογραφικό που είναι τόσο επιβαρημένο στη χώρα μας.
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, όπως είναι το μέλλον του ασφαλιστικού συστήματος, θα έπρεπε να διεξάγεται σε άλλο κλίμα και με άλλο τρόπο. ‘Επρεπε η συζήτηση να είναι ψύχραιμη, σφαιρική, τεκμηριωμένη.
Ακούστε, το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι λογιστικό. Είναι πρωτίστως πολιτικό και η επικοινωνιακή διαχείριση που επιχειρεί η Κυβέρνησή σας μάλλον προβλήματα θα συσσωρεύσει, παρά θα δώσει λύσεις!
Η Κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό και εντός και εκτός Κοινοβουλίου δημιουργεί ένα τεχνητό κλίμα κινδυνολογίας και ανασφάλειας. Επιδιώκει να φέρει σε αντίθεση ομάδες εργαζομένων, καθώς επίσης και τους εργαζόμενους με την κοινωνία και όλα αυτά επειδή επιχειρεί να περιορίσει τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Κινδυνολογεί λέγοντας ότι τα ταμεία καταρρέουν και ότι η πολιτική αυτή θα σώσει το ασφαλιστικό σύστημα. Οποίον ψεύδος! Πρόκειται περί φιλελεύθερου παραληρήματος που επιδιώκει να πείσει το μονόδρομο των επιλογών τους!
Ακούστε, κύριοι της Συμπολίτευσης. Υπάρχει μία μεγάλη παρεξήγηση και η παρεξήγηση αυτή είναι και κατευθυνόμενη και καθοδηγούμενη! Είναι προφανής η αγωνία σας να πείσετε τον ελληνικό λαό, εμφανίζοντας το νομοσχέδιο ως δήθεν νομοτελειακή αναγκαιότητα.
Εμείς αρνούμαστε αυτήν την επιλογή! Αρνούμαστε την υποταγή σε αντιλαϊκές επιλογές! Αρνούμαστε τις βάναυσες περικοπές των ασφαλιστικών δικαιωμάτων! Αρνούμαστε την άδικη και ταξική επιδρομή σε βάρος του μόχθου των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων! Αρνούμαστε την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ολίγων και ισχυρών!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αδιαφορείτε για την ολοκληρωτική αντίδραση του συνόλου των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Αρνείστε να ακούσετε την αντίδραση όλης της Αντιπολίτευσης. Αλήθεια, στο όνομα ποιας ηθικής και ποιας νομιμότητας; Στο όνομα της αριθμητικής σας Πλειοψηφίας!
Να σας θυμίσω, όμως, ότι η βάση του κοινοβουλευτικού συστήματος είναι πρωτίστως ηθική και δευτερευόντως νομική. Η νομική πλευρά του ζητήματος καθιερώνει τη δυνατότητα της Πλειοψηφίας να κυβερνά. Δεν καθιερώνει κανένα δικαίωμα στην Πλειοψηφία να αυθαιρετεί, να αφαιρεί δικαιώματα, να αναιρεί βασικές παραμέτρους του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης που έπρεπε να είναι δεδομένες και σταθερές, να ακυρώνει την εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος, να τορπιλίζει τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους δικαίου και εν τέλει να εγκληματεί σε βάρος των πολιτών και του δικαιώματός τους σε μία αξιοπρεπή σύνταξη!
Κυρίες και κύριοι, δεν έχετε καμμία ηθική και καμμία πολιτική νομιμοποίηση να απορρυθμίσετε έτι περαιτέρω το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, πολλώ δε μάλλον όταν επί των ημερών σας η εισφοροδιαφυγή εκτινάχθηκε στο ύψη, οι ιατροφαρμακευτικές δαπάνες εκτινάχθηκαν και βέβαια εις όφελος των επιχειρήσεων, όταν υπερδιπλασιάστηκαν οι υποχρεώσεις του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία, όταν χαρίσατε δεκάδες εκατομμύρια χρήματα της «ALPHA BANK» και τα συσσωρεύσατε στα ταμεία, όταν προκαλέσατε με την πολιτική μαζικές εθελούσιες εξόδους και βεβαίως όταν επιχειρήσατε την καταλήστευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων με τα δομημένα ομόλογα και όταν με την αριθμητική Πλειοψηφία σας αρνηθήκατε εξεταστική επιτροπή που θα έριχνε φως σε αυτό το μεγάλο σκάνδαλο, το οποίο χρεώνεστε εσείς και η παράταξή σας.
Κύριοι της Συμπολίτευσης, απωλέσατε το κεφάλαιο της πρόσφατης εκλογικής σας επιτυχίας. Το μόνο θετικό είναι ότι βάλατε τα θεμέλια μιας νέας, εθνικής, λαϊκής ενότητας που παρά τις μεμψίμοιρες και ιδιοτελείς επιλογές ηγεσίας άλλων κομμάτων, θα αποκτήσει σάρκα και οστά. Το δρόμο τον δείχνει η καθολική λαϊκή αντίδραση. Εμείς θα ακολουθήσουμε.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ.
Το λόγο έχει ο έτερος ιατρός, ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Χίου κ. Γιάννης Κοσμίδης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει εντολή από την Πλειοψηφία του ελληνικού λαού να προχωρήσει σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα.
Για να προχωρήσουμε, όμως, στη διερεύνηση του προβλήματος, πρέπει, πρώτον, να ορίσουμε το πρόβλημα, δεύτερον, να ερευνήσουμε τα αίτια του προβλήματος και, τρίτον, να προτείνουμε τις απαραίτητες λύσεις, ώστε να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του συστήματος προς όφελος των σημερινών συνταξιούχων, των σημερινών εργαζομένων και της νέας γενιάς που σήμερα δεν μετέχει στη λήψη των αποφάσεων.
Το σημερινό ασφαλιστικό σύστημα χαρακτηρίζεται από μεγάλο δομικά και λειτουργικά προβλήματα. Οι προηγούμενοι συνάδελφοι αναφέρθηκαν στα προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος και γι’ αυτό το λόγο, εγώ δεν θα αναφερθώ πάλι.
Εκτός, όμως, των λειτουργικών προβλημάτων του συστήματος, υπάρχουν και προκλήσεις που συνιστούν και πολιτικά προβλήματα και είναι επιτακτική ανάγκη να τα διαχειριστούμε. Και αυτές είναι η προοπτική της γήρανσης του πληθυσμού και η συνταξιοδότηση της γενιάς με τη θεαματική αύξηση των γεννήσεων, που συνιστούν σημαντικότατη πρόκληση γι’ αυτό το ιστορικό επίτευγμα. Η γήρανση του πληθυσμού θα συντελεστεί σε τέτοια κλίμακα που, αν δεν υπάρξουν οι κατάλληλες μεταρρυθμίσεις, υπάρχει κίνδυνος υπονόμευσης του κοινωνικού μοντέλου, καθώς και της οικονομικής ανάπτυξης και σταθερότητας.
Η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος σημαίνει την ικανότητά του να ανταποκρίνεται σε κοινωνικούς στόχους σε διαρκή βάση, ενώ ταυτόχρονα διατηρούνται σε ισχύ άλλοι σημαντικοί πολιτικοί στόχοι, όπως τα υγιή δημόσια οικονομικά και η ισότητα των γενεών.
Η βιωσιμότητα δεν μπορεί να εξασφαλιστεί μεμονωμένα από τη μία ή περισσότερες συνιστώσες. Τα υψηλά ποσοστά οικονομικής ανάπτυξης και οι αυξήσεις στα ποσοστά απασχόλησης είναι κρίσιμης σημασίας και θα συμβάλλουν αποφασιστικά στη βιωσιμότητά του. Μαζί με αυτά, οι μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος, αυτού καθ’ εαυτού, θα συμβάλλουν στη διασφάλιση της βιωσιμότητάς του.
Ως αποτέλεσμα της γήρανσης του πληθυσμού, οι δημόσιες δαπάνες αυξάνονται δραματικά. Ήδη, ο κρατικός προϋπολογισμός επιχορήγησε το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης με 14,6 δισεκατομμύρια ευρώ το 2007 και με 18.000.000.000 δισεκατομμύρια ευρώ το 2008. Συνολικά, οι δαπάνες του συστήματος για το 2007 ήταν 23,80 δισεκατομμύρια ευρώ ή 12,6% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, με ραγδαία αυξανόμενη τάση.
Στα επόμενα χρόνια, αν δεν μεταβληθεί η δαπάνη, θα φθάσει στο 25% του Α.Ε.Π., με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άρα, τα ποσοστά απασχόλησης και τα επίπεδα παραγωγικότητας των ενεργών γενεών θα συνεχίσουν να είναι καθοριστικοί παράγοντες για τις συνθήκες διαβίωσης των συνταξιούχων.
Ο εκσυγχρονισμός και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος είναι πολύπλοκη διαδικασία που αφορά ένα μεγάλο φάσμα συμφερόντων και συντελεστών. Από αυτόν εξαρτώνται τα μέσα συντήρησης μιας μεγάλης και δυνητικά ευάλωτης μερίδας του πληθυσμού. Είναι αναγκαίο να γίνουν σεβαστές οι θεμιτές προσδοκίες και να διατηρηθούν δίκαιες και βιώσιμες οι ισορροπίες μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Η μεταρρύθμιση πρέπει να επαρκεί για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του μέλλοντος, να είναι αξιόπιστη, να είναι διαφανής και σαφής ως προς τις συνέπειές της και να αφήνει αρκετό χρονικό περιθώριο προσαρμογής στους πολίτες. Η μεταρρύθμιση θα απαιτήσει τη συμμετοχή όλων των σχετικών συντελεστών και τη δέσμευσή τους για την πραγματοποίηση όλων των απαιτούμενων αλλαγών. Άρα, ο σχεδιασμός ολοκληρωμένης στρατηγικής για τη μεταρρύθμιση έχει επείγοντα χαρακτήρα πολύ προτού εκδηλωθούν οξύτατα προβλήματα στη χρηματοδότηση των συντάξεων και των παροχών υγείας.
Ποιες είναι οι αρχές που πρέπει να ικανοποιεί το ασφαλιστικό σύστημα; Οι βασικές αρχές είναι. Πρώτον, να διασφαλίζεται η ικανότητα του συστήματος να εκπληρώνει τους κοινωνικούς του στόχους, δηλαδή, παροχή ασφαλούς και επαρκούς εισοδήματος στους συνταξιούχους και στα εξαρτώμενα απ’ αυτούς άτομα και εξασφάλιση, σε συνδυασμό με τα συστήματα υγείας και μακροχρόνιας φροντίδας, κατάλληλων συνθηκών διαβίωσης σε όλους τους ηλικιωμένους.
Δεύτερον, να εξασφαλίζεται η οικονομική του βιωσιμότητα, έτσι ώστε η επερχόμενη γήρανση του πληθυσμού να μην επιδρά αρνητικά στη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών ή στην ικανότητα επίτευξης βασικών στόχων της δημοσιονομικής πολιτικής, όσον αφορά το σύνολο των φορολογικών επιβαρύνσεων ή τις προτεραιότητες δαπανών και να μην οδηγεί σε αθέμιτο καταμερισμό των πόρων ανάμεσα στις γενιές.
Και τρίτον, να αυξάνεται η ικανότητα του ασφαλιστικού συστήματος να ανταποκρίνεται στις ανάγκες, τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της κοινωνίας και των ατόμων, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση της απασχόλησης, στην παροχή ίσων ευκαιριών σε άνδρες και γυναίκες, όσον αφορά την κοινωνική προστασία και στην καλύτερη προσαρμογή των συνταξιοδοτικών συστημάτων στις ανάγκες των ατόμων.
Με το παρόν σχέδιο νόμου ικανοποιούνται οι γενικές αρχές της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Η προτεινόμενη μεταρρύθμιση είναι ήπια, αλλά ουσιαστική. Όλες οι ρυθμίσεις στηρίζουν τη βιωσιμότητα του συστήματος και την Αλληλεγγύη των Γενεών, όπως πρέπει να τηρούνται σε ένα αναδιανεμητικό σύστημα ασφάλισης, σ’ ένα σύστημα που στοχεύει στην κοινωνική συνοχή, στην καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Και το σημαντικότερο, οι παθογένειες του συστήματος αντιμετωπίζονται σταδιακά, δίχως να θιγούν ώριμα δικαιώματα και παροχές. Σε κάθε περίπτωση, η ασφάλιση στη χώρα μας παραμένει, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, ευθύνη του κράτους, δηλαδή, δημόσια.
Από τη διοικητική μεταρρύθμιση δεν εξαιρείται κανένα απολύτως ταμείο και καμμιά απολύτως ομάδα εργαζομένων. Βασικό κριτήριο ενοποίησης ή ένταξης είναι το ομοειδές των εργαζομένων, ελεύθεροι επαγγελματίες ή μισθωτοί.
Η περιουσία, κινητή ή ακίνητη, των ταμείων εντάσσεται ως αυτοτελής ειδικός λογαριασμός, με οικονομική και λογιστική αυτοτέλεια, που διατηρείται και εξακολουθεί να χορηγεί τις παροχές στους ασφαλισμένους και στους συνταξιούχους. Δεν μεταβάλλονται τα γενικά όρια ηλικίας, δεν μειώνονται οι συντάξεις και δεν αυξάνονται οι εισφορές. Οι ήπιες διορθωτικές κινήσεις στις στρεβλώσεις, στα ειδικά όρια ηλικίας και στις ειδικές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης θεσμοθετούνται σε βάθος χρόνου και σταδιακά.
Συγχρόνως, όμως, εκτός της διοικητικής αναδιάρθρωσης και των στοχευμένων ασφαλιστικών παρεμβάσεων, έχουμε και τον τρίτο άξονα των θεσμικών τομών. Αυτές προβλέπουν αλληλεγγύη των γενεών με τη θέσπιση του ασφαλιστικού Tαμείου Aλληλεγγύης Γενεών, των μέτρων προστασίας της μητρότητας και του κεντρικού ελέγχου εισφοροδιαφυγής δαπανών με την υποχρέωση απόκτησης του μοναδικού αριθμού ασφαλισμένου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τις διατάξεις του νομοσχεδίου ικανοποιούνται οι βασικές αρχές και οι στόχοι ενός σύγχρονου ασφαλιστικού συστήματος. Έτσι επιτυγχάνονται οι παρακάτω στόχοι. Διατηρείται η επάρκεια των συντάξεων, εξασφαλίζεται η δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών, ενισχύεται η αλληλεγγύη στα συνταξιοδοτικά συστήματα, εξασφαλίζεται η σωστή ισορροπία μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, εξασφαλίζεται ότι το ασφαλιστικό σύστημα υποστηρίζει την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών, εξασφαλίζεται η διαφάνεια και η ικανότητα πρόβλεψης. Το ασφαλιστικό σύστημα γίνεται περισσότερο ευέλικτο απέναντι στις κοινωνικές αλλαγές, διευκολύνεται η προσαρμοστικότητα της αγοράς εργασίας και τέλος, εξασφαλίζονται υγιή και βιώσιμα δημόσια οικονομικά.
Τελειώνοντας, κυρία Υπουργέ, θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να σας παρακαλέσω να κάνετε δεκτή την τροπολογία που αφορά τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και ακόμη θα ήθελα να σας παρακαλέσω ως γιατρός, μεταφέροντας και τις απόψεις των συναδέλφων μου του ιατρικού κινήματος, όσον αφορά κάποιες διατάξεις που αναφέρονται σε συμβάσεις μεταξύ ιατρών και ιατρικών συλλόγων ή φαρμακοποιών και φαρμακευτικών συλλόγων, αν είναι δυνατόν να αναφερόμαστε μόνο σε ιατρικούς συλλόγους ή φαρμακευτικούς συλλόγους για την εξασφάλιση της διαφάνειας και τη διόρθωση διάφορων προβλημάτων και αστοχιών που έχουν συμβεί στο παρελθόν.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας ευχαριστώ και για το ότι ήσασταν συνεπής στο χρόνο σας.
Το λόγο έχει ο έτερος γιατρός, ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Χαλκιδικής, κ. Γεώργιος Βαγιωνάς.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΓΙΩΝΑΣ: Θα μου επιτρέψει ο κύριος Πρόεδρος να του πω ότι η ταφή των νεκρών δεν είναι μέλημα των γιατρών. Οι γιατροί φροντίζουν να κάνουν τον άρρωστο καλά και το σύστημα πάσχει σοβαρά και έχει την ανάγκη των γιατρών.
Στο θέμα μας τώρα. Στην πολιτική, αγαπητοί μου συνάδελφοι, κρινόμαστε από την ικανότητά μας να δίνουμε απαντήσεις στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι μια απάντηση στον κίνδυνο να βρεθούν οι επόμενες γενιές χωρίς συντάξεις, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα, δίχως ασφάλεια για το μέλλον τους. Και σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα τους έσωζαν ούτε οι ανέξοδοι λεονταρισμοί της Αντιπολίτευσης, ούτε οι κορώνες εντυπωσιασμού των κομμάτων της Αριστεράς.
Ο διάλογος που πραγματοποιήθηκε ήταν ενδεικτικός των προθέσεων όσων συμμετείχαν σ’ αυτόν. Τους μήνες που μας πέρασαν κρίθηκαν τρία πράγματα. Πρώτον, κρίθηκε η Αξιωματική Αντιπολίτευση για την υποκριτική στάση της απέναντι στο θέμα, όταν οι κυβερνήσεις της, επί σειρά ετών, παρέπεμπαν το ασφαλιστικό στις καλένδες υπό το φόβο του πολιτικού κόστους, με αποκορύφωμα τον αδέξιο και επικίνδυνο χειρισμό του 2002. Σήμερα καταγγέλλουν την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, επειδή είχε τη θαρραλέα βούληση να προχωρήσει σε μια μεταρρυθμιστική αλλαγή για την επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Κρίθηκαν ακόμα τα μικρότερα κόμματα της Αντιπολίτευσης, τα οποία επέλεξαν να κρυφτούν πίσω από την ευκολία μιας καταγγελτικής ρητορικής που μας γυρίζει δεκαετίες πίσω στο παρελθόν. Στο όνομα φυσικά μιας ανέξοδης αριστεροσύνης του Κ.Κ.Ε. και του Συνασπισμού, επέλεξαν τη δήθεν προάσπιση των συμφερόντων του ελληνικού, αποχωρώντας από το δημόσιο διάλογο και φυγομαχώντας εις ένδειξη της γύμνιας του πολιτικού λόγου, ενώπιον των σύγχρονων προβλημάτων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Τρίτον όμως, κρίθηκαν και οι συνδικαλιστικοί φορείς, οι εκπρόσωποι των οποίων επιλέγουν μάλλον να ξεχρεώσουν πολιτικά γραμμάτια, καθιστώντας τους εαυτούς τους περισσότερο κομματικά όργανα και λιγότερο εκπροσώπους του συνόλου των εργαζομένων.
Όσον αφορά τους συμπαθείς οδοκαθαριστές, τριάντα ένα αιτήματα που είχαν και δεν έλυσε η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, τα έλυσε σε τέσσερα χρόνια η Νέα Δημοκρατία. Αυτό που απέμεινε ήταν το επικίνδυνο και ανθυγιεινό επίδομα που όλοι ομονοούμε και αυτή η Κυβέρνηση είχε το θάρρος να το κάνει.
Το δικό μας, λοιπόν, χρέος ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη του τόπου βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με συντεχνιακά συμφέροντα και νοοτροπίες του χθες που θέλουν να γυρίσουν την Ελλάδα πίσω.
Η κοινωνική διαμαρτυρία είναι σεβαστή και εισακούεται απ’ όλους μας, αλλά με την επισήμανση ότι πηγάζει από τη γνήσια κοινωνική βάση και δεν εκπορεύεται από ενέργειες καρεκλοκένταυρων συνδικαλιστών οι οποίοι καταχρώνται τη δύναμη της κοινωνικής εκπροσώπησης που τους έχει δοθεί, για να επιτύχουν το στυγνό εκβιασμό της Κυβέρνησης και εν τέλει της κοινωνίας.
Όμως, η Κυβέρνηση και η κοινωνία ούτε εκβιάζονται ούτε αιχμαλωτίζονται με φθηνά κομματικά και συνδικαλιστικά τερτίπια. Δεν θα επαναλάβω ό,τι είπαν οι άλλοι συνάδελφοι. Όμως, είναι αλήθεια ότι τα έσοδα των ταμείων από εισφορές εργαζομένων-εργοδοτών δεν ξεπερνούν τα 20.000.000.000, όταν για να λειτουργήσει το σύστημα χρειάζονται περισσότερα από 43.000.000.000. Από πού θα προέλθουν αυτά τα 23 ή 25.000.000.000 ευρώ;
Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι από τα εκατόν πενήντα πέντε ασφαλιστικά ταμεία, τα περισσότερα εξ αυτών δεν είχαν κλείσει ισολογισμούς μέχρι το 2004 για δεκαετίες; Και λέτε, κύριοι της Αντιπολίτευσης, στην Υπουργό ότι δεν έφερε αναλογιστικές μελέτες, όταν παρουσίασε δύο κιβώτια απ’ αυτές; Και αν ακούγαμε αυτές τις αναλογιστικές μελέτες, τα μέτρα θα ήταν πολύ σκληρά. Όμως, η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα ανθρωποκεντρικό και σαν τέτοιο πίσω από τα νούμερα βλέπει τους ανθρώπους.
Όμως, δεν μπορώ να αντιληφθώ ποιος διαφωνεί με την ουσία, δηλαδή με την ανάγκη τερματισμού καταστάσεων διοικητικής αναρχίας και αλόγιστης κατασπατάλησης πόρων.
Ίσως την απάντηση έχω να σας τη δώσω. Είναι το περιβάλλον των δύο χιλιάδων και πλέον κρατικοδίαιτων ατόμων που βρίσκονται κατά κανόνα σε καθεστώς μονιμότητας στα διοικητικά συμβούλια των ασφαλιστικών ταμείων και προαισθάνονται ότι οι ενοποιήσεις των ταμείων θα τους πετάξει έξω από το μεγάλο φαγοπότι που είχε στηθεί από ημερών κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Έχετε αναρωτηθεί πόσα χρήματα σπαταλάει το ελληνικό δημόσιο για τους μισθούς των μελών των διοικητικών συμβουλίων, των γραμματέων και των φαρισαίων που χρησιμοποιούνται ως διοικητικό προσωπικό; Πόσα ενοίκια πληρώνει το κράτος; Πόσα κτήρια ενοικιάζει για να στεγαστούν όλα αυτά τα ταμεία;
Πάψτε πια να κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας, κύριοι της Αντιπολίτευσης και αναλάβετε επιτέλους την πολιτική και ηθική ευθύνη που έχουμε όλοι απέναντι στα παιδιά μας.
Μιλάμε για κέρδος περίπου 1.500.000.000 ευρώ για τα δύο προσεχή χρόνια, μόνον απ’ αυτά που σας προανέφερα. Είναι χρέος μας να στηρίξουμε το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα της Κυβέρνησης. Και όσον αφορά τις ανέξοδες μεγαλοστομίες της Αντιπολίτευσης ότι το σχέδιο νόμου που θα γίνει νόμος σε λίγες ώρες έχει ημερομηνία λήξεως, την επομένη των εκλογών πάλι η Νέα Δημοκρατία θα είναι Κυβέρνηση. Και στο απόμακρο μέλλον, αν γίνετε ποτέ κυβέρνηση, να είστε σίγουροι ότι θα διαφυλάξετε αυτόν το νόμο ως κόρη οφθαλμού.
Και πριν κλείσω, κυρία Υπουργέ, θα ήθελα να υποβάλω και εγώ την παράκλησή μου για τους εργαζομένους στους αγροτικούς συνεταιρισμούς που βρίσκονται σε καθεστώς εξυγίανσης, να παραταθεί μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του 2012, όπως πρότειναν τριάντα δύο συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας.
Και επειδή δεν θέλω να επαναλαμβάνω, θερμώς παρακαλώ να έρθει σύντομα νομοσχέδιο για τον Ο.Γ.Α., για τον συμπαθή αγρότη και την αγρότισσα. Έχετε άλλωστε την ερώτηση των πενήντα δύο Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ και εγώ και για το ότι ήσασταν συνεπής.
Γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίαση, αφού πρώτα ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής σαράντα μαθητές και μαθήτριες και τέσσερις συνοδοί καθηγητές από το 1ο Γυμνάσιο Ευξεινούπολης Μαγνησίας.
Το Σώμα καλωσορίζει τους μαθητές.
(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Τους διευκρινίζουμε ότι έχουμε νομοθετική εργασία και η Ολομέλεια συζητά τη διοικητική και οργανωτική μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Ας πάμε τώρα σε ένα μη ιατρό, αλλά γνωστό και αποτελεσματικό θεραπευτή, τον Βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Α΄ Αθηνών κ. Σκανδαλίδη.
Ορίστε, κύριε Σκανδαλίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Ο κύριος Πρόεδρος είναι θεράπων του λόγου, όπως γνωρίζετε. Γι’ αυτό και πάντα έχει οίστρο. Εξάλλου, τέτοια ώρα, μεσημέρι, όπως και το βράδυ στις 3 η ώρα, είναι δύσκολο κάποιος να διευθύνει μια συζήτηση χωρίς θεατές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε μια επέτειο αυτές τις μέρες. Πέρασε ακριβώς ένας χρόνος από τότε που κυβερνητικοί παράγοντες, διοικητές ασφαλιστικών ταμείων, ιδιοκτήτες χρηματιστηριακών εταιρειών, σε πλήρη συντονισμό με το Υπουργείο Οικονομίας και σε συνεργασία με μεγάλους διεθνείς τραπεζικούς οργανισμούς, διέθεσαν σε υψηλές τιμές αμφιλεγόμενης αξίας σύνθετα δομημένα ομόλογα στα οδεύοντα σήμερα προς ενοποίηση ταμεία.
Για τις υπερπρομήθειες που μοιράστηκαν μεταξύ τους οι εμπλεκόμενοι στο δρομολόγιο Λονδίνο - Νησιά Κέιμαν – Αθήνα – Λευκωσία, η τυφλή μέχρι σήμερα δικαιοσύνη ακόμη ψάχνει στο λαβύρινθο του μαύρου χρήματος. Η Κυβέρνηση που ουσιαστικά καθοδήγησε το σκάνδαλο σήμερα φιλοδοξεί να εξυγιάνει και να μεταρρυθμίσει το πολύπαθο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας.
Νομίζω ότι είναι εξόχως σημαντικό -αν και η κυρία Υπουργός δεν ήταν πέρυσι στην ίδια θέση- να θυμόμαστε σήμερα που μιλάμε γι’ αυτήν τη δήθεν μεταρρύθμιση ποια κυβέρνηση προσπαθεί να μεταρρυθμίσει ποιο ασφαλιστικό σύστημα.
Το ερώτημα είναι πολύ απλό. Έχει καμμία σχέση αυτό που σήμερα θα ψηφίσουμε ή θα καταψηφίσουμε με τη μεταρρύθμιση; Αφού επί τέσσερα χρόνια αδρανοποιήσατε και ξηλώσατε τον ισχύοντα νόμο και το θεσμικό πλαίσιο, δεν συγκροτήσατε καν την εθνική αναλογιστική αρχή, άρα δεν είχατε και μεγάλο ενδιαφέρον για τα στοιχεία που συνθέτουν το πρόβλημα, δεν παρουσιάσατε καμμιά ολοκληρωμένη σοβαρή και συγκροτημένη πρόταση σε καμμιά φάση ενός διαλόγου ανύπαρκτου, ενώ προβάλατε με επιμονή θράσους ένα προσχηματικό διάλογο που ουδέποτε έγινε επί της ουσίας, ένα διάλογο που το καταπληκτικό του εύρημα ήταν ότι η Κυβέρνηση που θέλει ν’ αλλάξει τα πράγματα δεν παρουσίαζε ποτέ μια πρόταση. Τελικά εμφανίσατε αυτό το νομοσχέδιο, χωρίς αξιόλογη μελέτη, χωρίς έγκριση από τους αρμόδιους θεσμούς, παρά μόνο εκ των υστέρων, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και τι πετυχαίνετε με αυτό; Απορρυθμίζετε το σύστημα. Προτείνετε πρόχειρα μια αστήρικτη ενοποίηση των ταμείων. Καταργείτε ασφαλιστικά δικαιώματα για τεράστιες κατηγορίες ασφαλισμένων με δυσμενή εξέλιξη και συνέπεια για τη ζωή τους.
Και στο όνομα ποιας ωφέλειας γίνονται όλα αυτά; Μιας καθ’ όλα ασήμαντης, δήθεν- εξοικονόμησης πόρων. Όμως, η χρηματοδότηση αυτή με την ελάχιστη ωφελιμότητα της εξοικονόμησης πόρων από πού αναζητείται; Από την έμμεση φορολογία. Εδώ ουσιαστικά μιλάμε για αυτοχρηματοδότηση από τους μη έχοντες στα παιδιά τους για το μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι ο Φ.Π.Α. θα πληρώσει το Ταμείο Αλληλεγγύης, ότι αυτοί που δεν έχουν θα πληρώσουν ξανά για τα παιδιά τους, για το μέλλον τους. Μια εσωτερική μεταφορά πόρων από τα υγιή προς τα προβληματικά ταμεία με την κλοπή του αποθεματικού, όπου είναι μια αναδιανομή προφανώς σε βάρος αυτών που έχουν τις λιγότερες συντάξεις και τη λιγότερη επικουρική στήριξη. Και βέβαια, βάζετε χέρι στα ταμεία και στην τσέπη των αδυνάτων με τα ομόλογα και τη μείωση των συντάξεων, την ίδια στιγμή που το κράτος δεν υλοποιεί τις δεσμεύσεις του.
Αδυνατεί να περιορίσει τη μαύρη αγορά εργασίας. Η εισφοροδιαφυγή πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα. Το μέχρι τώρα σύστημα ξηλώνεται από τις παρυφές με τις διάφορες επιμέρους σαλαμοποιήσεις των εργαζομένων. Γίνεται μία απλή αναδιανομή σε βάρος των ασθενέστερων τάξεων και στρωμάτων που είναι το ακραίο όριο μιας βαθύτατα ταξικής πολιτικής.
Είναι ψευδεπίγραφη η μεταρρύθμιση που απορρυθμίζει κάθε δομή προόδου που εγκαταστάθηκε στη χώρα στον προηγούμενο ιστορικό κύκλο. Το ίδιο έγινε με την παιδεία, το ίδιο έγινε με την υγεία, το ίδιο γίνεται συστηματικά όπως με τον Ο.Τ.Ε. και τη Δ.Ε.Η., με την εκποίηση του δημόσιου τομέα. Το ίδιο θα γίνει όπως αναγγέλλετε σήμερα με την αγορά εργασίας και τις νέες απελευθερώσεις υπηρεσιών, τα ωράρια και όλα αυτά που και πάλι για μία ακόμη φορά είναι στο προσκήνιο. Διότι φαίνεται ότι η κατανομή του πλούτου έτσι όπως γίνεται και παρά το ότι πηγαίνει σε πολύ συγκεκριμένες τσέπες με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, δεν είναι αρκετή για να ικανοποιήσει ευρύτερα και τη νέα πίτα που θα μοιραστεί μέσω του Δ΄ Κοινοτικού Πλαίσιου Στήριξης.
Ενώ λέτε ότι έχετε συναίνεση, το 71% λέει όχι στο νομοσχέδιο, το 74% λέει να το αποσύρετε, το 75% λέει ότι είναι σε λάθος κατεύθυνση και το 76% λέει ότι είναι πλήρως αναξιόπιστος ο Πρωθυπουργός. Τι θα σήμαινε μία πραγματική μεταρρύθμιση σ’ ένα σύστημα δίκαιο, πραγματικά αναδιανεμητικό, ανταποδοτικό και βιώσιμο; Πρώτα-πρώτα για την έμπρακτη αλληλεγγύη των γενεών είναι κακή αντιγραφή. Το Ταμείο Αλληλεγγύης εξαρτάται από πού θα πάρει τα χρήματα.
Εγώ ισχυρίζομαι και πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει από την αύξηση του Α.Ε.Π. και μέσα από πηγές κάθε χρόνο θεσμοθετημένα, μισή μονάδα για παράδειγμα εάν γίνει μία μελέτη σοβαρή, της αύξησης του Α.Ε.Π. να πηγαίνει σ’ αυτό το ταμείο, αλλά να είναι προσδιορισμένοι οι πόροι. Θα είναι φόρος στα μεγάλα δημόσια έργα μικρός υπέρ του κοινωνικού συνόλου ή Φ.Π.Α.; Εδώ είναι η διαφορά μιας προοδευτικής από μία βαθύτατα ταξική και αντιδραστική πολιτική.
Δεύτερον, το κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, στα χρέη του, στις θεσμοθετημένες χρηματοδοτήσεις που δεν γίνονται επί τέσσερα χρόνια, στην καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής που συνεχώς αυξάνει και πολλαπλασιάζεται, με ένα νέο κύμα νομιμοποίησης μεταναστών με συνοπτικές και αντιγραφειοκρατικές διαδικασίες που θα αιμοδοτούσε το ασφαλιστικό σύστημα πιο γρήγορα και πιο ουσιαστικά και που δεν γίνεται.
Τρίτον, με την ενοποίηση και εξυγίανση των ταμείων. Όχι μόνο με την ενοποίηση των ταμείων κύριας ασφάλισης, αλλά και την ομαδοποίηση των επικουρικών κατά κλάδο, υγείας για παράδειγμα, με σοβαρό διάλογο και συναινετικές διαδικασίες και με την ενθάρρυνση των επαγγελματικών ταμείων. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν γίνεται γιατί είναι μία πρόχειρη ενοποίηση χωρίς στόχους και με μία γενικότερη ασάφεια ότι κάποιο ποσό θα εξοικονομηθεί απ’ αυτά.
Τέλος, η διασφάλιση αξιοπρεπούς κατώτατης σύνταξης για όλους και σταδιακή μετάβαση στην αναλογική σύνταξη. Υπάρχει μία μείζονα αδικία και αυτό το λέω με πλήρη γνώση αυτού που λέω, ότι σήμερα ο καθένας μπορεί να δουλεύει και τα χρήματά του να πηγαίνουν στη σύνταξη των άλλων. Αυτή είναι η πιο άδικη δομή που υπήρχε και προηγούμενα και όλα αυτά τα χρόνια στο ασφαλιστικό μας σύστημα.
Κάποτε πρέπει να φθάσουμε επιτέλους και αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη σε μία δίκαιη, βιώσιμη και οριστική λύση του ασφαλιστικού, που θα επέλθει μόνο όταν ένα υπεύθυνο και κοινωνικά ευαίσθητο κράτος αποφασίσει να διαχωρίσει το ανταποδοτικό σύστημα και τις ασφαλιστικές αποδοχές από τις κοινωνικές παροχές. Δηλαδή η ασφάλιση και η συνταξιοδότηση να αφορά ένα αυτόνομο, διάφανο, αναλογικό σύστημα που θα εξασφαλίζει προοπτική και ασφάλεια για όλους τους εργαζόμενους. Οι όποιες παροχές που ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος οφείλει να προσφέρει στον εργαζόμενο για να αναβαθμίζει συνεχώς την ποιότητα ζωής του, να αποτελεί στοιχείο του κοινωνικού προϋπολογισμού, που οφείλει να χρηματοδοτεί τη κοινωνική συνοχή με εξασφαλισμένους και διαρκείς πόρους. Και ένα τέτοιο σύστημα προφανώς αντιστρατεύεται τη δήθεν καθολικότητα των παροχών που προσφέρει ψίχουλα σε όλους και προτείνει την ανάπτυξη μιας κοινωνικής πολιτικής, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτών και των νοικοκυριών με δικαιοσύνη και αναλογικότητα. Στους πραγματικούς φτωχούς τα περισσότερα, στους πραγματικούς πλούσιους τα λιγότερα. Αυτό σημαίνει δίκαιο και αναλογικό σύστημα.
Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, νοιώθω ότι είμαστε σε μία γενικευμένη επίθεση εναντίον της κοινωνίας, εναντίον των ασφαλισμένων και των δικαιωμάτων τους, εναντίον του ασφαλούς μέλλοντος της νέας γενιάς, λες και αυτή η Κυβέρνηση έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με όλους.
Η πολιτική σας, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, δεν αφήνει περιθώρια ψευδαισθήσεων, είναι ανελέητος πόλεμος στα δικαιώματα των πολιτών. Συκοφαντήσατε τους αγώνες των εργαζομένων, μετά επιχειρήσατε να τους ποινικοποιήσετε και όταν αποτύχατε, επενδύατε συστηματικά στον κοινωνικό διχασμό, στη μία τάξη εναντίον της άλλης. Σύσσωμη σήμερα η κοινωνία απαντά, αλλά εγώ πολύ αμφιβάλω εάν μπορείτε να την ακούσετε στην αυτάρκειά σας.
Από το Βήμα της Βουλής ο Πρωθυπουργός είπε για τρία «δεν». «Δεν» θα αυξήσουμε τα όρια ηλικίας, «δεν» θα αυξήσουμε τις εισφορές, «δεν» θα μειώσουμε τις συντάξεις. Τα τρία «δεν», έγιναν τρία «ναι». Και τις συντάξεις μειώνετε μάλιστα δραματικά και τα όρια ηλικίας αυξάνετε και τις εισφορές μεγαλώνετε. Υπάρχει ένα τέταρτο «δεν», που γίνεται ένα πελώριο «όχι». «Δεν» μπορείτε –είναι το «δεν»- «όχι» δεν θα περάσει. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αποσύρετε το νομοσχέδιο και το καλύτερο για τη χώρα να αποσυρθείτε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Β’ Περιφέρεια Αθηνών κ. Τηλέμαχος Χυτήρης.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, στις δύο, τρεις αυτές ημέρες ακούτε όλους εμάς που απηχούμε τη φωνή των εργαζομένων, αλλά βλέπω ότι είστε πολύ υπερήφανοι στην ακοή. Βλέπω ότι δεν ιδρώνει το αφτί της Κυβέρνησης σε όλα αυτά. Και αυτά, ξέρετε, έρχεται η στιγμή που τα πληρώνουν οι κυβερνήσεις.
Με αυτό το νομοσχέδιο τι κάνετε; Βάζετε μία ταφόπλακα στο κοινωνικό κράτος, εκτός απ’ όλα τα άλλα που έχετε κάνει. Και το αποτέλεσμα θα είναι, οι αδύναμοι οικονομικά να γίνουν πολύ περισσότεροι και να γίνουν πιο αδύναμοι οικονομικά. Μην μου πείτε ότι δεν το ξέρετε και ότι δεν το αντιλαμβάνεσθε. Αυτό πρόκειται να γίνει. Όσον αφορά για τους λίγους που κατέχουν, αυτοί πάντα γίνονται πιο ισχυροί. Θα σας υπενθυμίσω ότι τα νομοσχέδια που φέρνει η Κυβέρνηση εδώ στη Βουλή είναι χαριστικά, όσον αφορά τους λίγους και κατέχοντες και είναι νομοσχέδια τα οποία είναι επιβαρυντικά για τους πολλούς και τους αδύναμους. Θα μου πείτε, για όποιον δεν ξέρει, «αυτή είναι η πολιτική της δεξιάς ανά τους αιώνες». Όλη αυτή η ιστορία γίνεται για να κερδίσετε, από ό,τι αντιλαμβάνομαι από τους λογαριασμούς, 420.000.000.000 ευρώ. Και λέει κανείς: «δεν έχει η Κυβέρνηση άλλο τρόπο να μην κάνει σπατάλες, αλλά πρέπει αυτά να τα κερδίσει σε βάρος της ζωής των εργαζομένων, σε βάρος των πολιτών; Θα μπορούσε να περιορίσει την εισφοροδιαφυγή 7%. Και μόνο με αυτό θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα». Όμως, αυτό δεν το θέλετε. Είναι προφανές ότι δεν θέλετε κάτι τέτοιο. Ξέρετε ότι υπάρχει εισφοροδιαφυγή και μάλιστα ξέρετε και ποιοί την κάνουν, αλλά εκεί δεν αγγίζουμε, τους αφήνουμε και πηγαίνουμε στους εργαζόμενους που είναι το εύκολο θύμα.
Είπε ο Πρωθυπουργός τα περίφημα τρία «δεν». Τα τρία αυτά «όχι» του Πρωθυπουργού αποδείχτηκαν ότι είναι τρία «ναι». Αλλά αυτό το γνωρίζει πλέον ο καθένας, και οι πέτρες, ότι όταν λέει ο Πρωθυπουργός «ναι», είναι «όχι». Όταν λέει «όχι», είναι «ναι». Μηδενική αξιοπιστία λέγεται αυτό και όχι μηδενική ανοχή, όπως συνήθως αρέσκεται να λέει και να υποστηρίζει.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε παραλάβει τα αποθεματικά των ταμείων στα 3.000.000.000 ευρώ. Όταν έφυγε από την κυβέρνηση ήταν 24.000.000.000 ευρώ. Αυτό δεν το λαμβάνετε υπ’ όψιν σας; Τι είδαμε μετά; Είδαμε τον τζόγο με τα δομημένα ομόλογα, για τα οποία σήμερα στην ομιλία σας το πρωί προσπαθήσατε να πείσετε ότι το θέμα αυτό έχει τελειώσει, επιστράφηκαν τα χρήματα, μάλιστα κέρδισαν τα ταμεία. Ποιός τα πιστεύει όλα αυτά;
Τα πορίσματα του Ζορμπά τα ξεχάσατε; Τα έβαλαν στο ράφι. Όλη δηλαδή η κυβερνητική πολιτική είναι ακριβώς εναντίον των εργαζομένων με κάθε μέσο δημοκρατικό ή μη, προσβολής ή όχι των θεσμών.
Το ασφαλιστικό, το οποίο φέρατε, είναι «ανασφαλιστικό» στην ουσία, διότι η ανασφάλεια των εργαζομένων είναι στο ζενίθ. Και αυτό φαίνεται, διότι φεύγουν πολλοί από τις εργασίες τους για να γλιτώσουν, πράγμα που σημαίνει ότι τα ταμεία θα πληρώνουν πολύ περισσότερα στις συντάξεις. Έτσι δεν είναι;
Λέμε για το περίφημο κλάσμα, το πόσα είναι αυτοί που παίρνουν σύνταξη και πόσοι πολλοί είναι. Τώρα εσείς αυτό το πληθαίνετε με την τακτική σας και την πολιτική σας.
Λέτε ότι κάνετε διάλογο με την κοινωνία, ότι κάνετε διάλογο με τα συνδικάτα. Μα, αυτές τις μέρες ο διάλογος στο Κοινοβούλιο έτσι περιορισμένος που είναι,αυτό αποδεικνύει; Εμείς νομίζουμε ότι είναι πρόφαση ο διάλογος «προφάσεις όμως εν αμαρτίαις». Διότι έχετε αποφασίσει να το περάσετε με το έτσι θέλω χωρίς να ακούτε. Ούτε εμάς ακούτε τώρα, ούτε τον κόσμο έξω ακούτε, αλλά θέλετε να το περάσετε. Θέλετε να το περάσετε χωρίς να βλέπετε και τις επιμέρους αδικίες. Δεν μιλάω για τις γυναίκες. Για τις γυναίκες το ξέρετε, μίλησαν πολλοί συνάδελφοι πάνω σε αυτό το θέμα.
Θα σας πω όμως ένα χαρακτηριστικό για τους υπαλλήλους. Οι φαρμακοϋπάλληλοι, παραδείγματος χάριν, που παίρνουν σήμερα έναν μισθό 1.400 ευρώ, εάν βγουν στη σύνταξη μαζί με τα επικουρικά τους παίρνουν 1.200 ευρώ. Μετά από πέντε χρόνια που θα ισχύει αυτό το νομοσχέδιο το οποίο φέρατε θα παίρνουν 744 ευρώ. Αυτό πως το βλέπετε εσείς;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Εσείς πως το βλέπετε;
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ: Εγώ πως το βλέπω;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Είναι ελλειμματικό το ταμείο τους. Προεξοφλείτε ότι δεν θα είναι σε θέση να μπορούν να δώσουν παραπάνω.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ: Δεν νομίζω! Όσον αφορά το Επικουρικό Ταμείο με το χέρι το οποίο βάζετε τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεστε, κάνετε αυτήν τη μείωση. Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα σε μία τάξη εργαζομένων. Εάν το επεκτείνετε αυτό, αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό.
Γι’ αυτό σας λέω, ότι αυτό που δεν προσέχετε –και θα έπρεπε η κάθε κυβέρνηση να το προσέχει, είναι η κοινωνική συνοχή, η κοινωνική γαλήνη. Αυτό φοβάμαι ότι δεν το επιδιώκετε και έρχεται στιγμή που δημιουργείται μπούμερανγκ.
Να σας πω και ένα άλλο παράδειγμα αναλγησίας το οποίο υπάρχει. Λέτε ότι όταν δεν έχετε εκατό ένσημα το χρόνο…
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Πενήντα.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ: …τότε φεύγετε από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δηλαδή μιλάτε για τετρακόσιες χιλιάδες κόσμο ο οποίος δεν μπορεί να έχει παραπάνω από εκατό ένσημα το χρόνο, οπότε δεν θα καλύπτεται από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Αυτό επίσης, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που πρέπει να επιδιώκει μία κυβέρνηση για την κοινωνία, διότι έτσι διαιρεί σε κατηγορίες. Και νομίζετε ότι αφορά μόνο εκείνους που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν πρέπει να αφορά μόνο εκείνο το κομμάτι αλλά όλη την κοινωνία εκ των πραγμάτων, διότι όλοι μαζί ζούμε.
Φοβάμαι, λοιπόν, ότι το νομοσχέδιο αυτό, με το οποίο συνδέετε το όνομά σας, είναι ένα νομοσχέδιο «μαύρο», και ένα νομοσχέδιο «μπούμερανγκ» για την Κυβέρνηση διότι αγγίζει τον καθέναν. Και πάνω απ’ όλα αγγίζει και δείχνει τη νοοτροπία της Κυβέρνησης.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Άννα Φιλίνη έχει το λόγο.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Μένω εγώ τελευταίος. Θα μιλήσω, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Βεβαίως. Θα κλείσουμε μάλλον μ’ εσάς.
Κύριε Λαμπίρη, φοβούμαι ότι δεν θα προλάβετε να μιλήσετε. Θα δούμε.
Ορίστε, κυρία Φιλίνη, έχετε το λόγο.
ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση έχει ήδη δεχθεί ένα τεράστιο και ανεπανόρθωτο πλήγμα. Οι δίκαιες απεργίες των εργαζόμενων στη Δ.Ε.Η., στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Τράπεζα της Ελλάδος και κυρίως –το σημειώνω- το μεγάλο ποτάμι που απήργησε και διαδήλωσε σήμερα, κουρέλιασε αυτό το νομοσχέδιο.
Κυρία Υπουργέ, με συνοπτικές διαδικασίες θελήσατε να περάσετε αυτό το τερατούργημα αυτού του ασφαλιστικού νόμου. Δεν θέλατε και δεν κάνατε διάλογο. Εμείς ήρθαμε, όταν μας καλέσατε και σας είπαμε ότι δεν συζητάμε, εάν δεν φέρετε προτάσεις. Πείτε μας, λοιπόν, πότε φέρατε προτάσεις, σε ποιον τις καταθέσατε, προκειμένου να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει και να αντιπροτάξει άλλες δικές του σκέψεις, άλλες δικές του προτάσεις. Σε κανέναν απολύτως.
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην Αυστρία, στην Ισπανία, στη Γερμανία χρειάστηκε συζήτηση ολόκληρων χρόνων, προκειμένου να περάσει μία κάποια ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Εσείς εδώ όχι μόνο δεν κάνατε διάλογο με κοινωνικούς φορείς, αλλά υποτιμάτε με συνοπτικές διαδικασίες, πλήρως, όλη τη νομοθετική εξουσία αυτού του Κοινοβουλίου.
Τελικά ο κόσμος δέχθηκε μία τεράστια κοροϊδία. Είπατε πως δεν θα μειωθούν οι συντάξεις. Και, όμως, οι συντάξεις μειώνονται δραστικά, κυρίως μέσα από το τσεκούρωμα των επικουρικών συντάξεων. Για να κερδίσετε ορισμένα ψίχουλα, όπως παραδέχεται και η ίδια η Διεύθυνση Επιστημονικών Μελετών της Βουλής, με αυτό το ασφαλιστικό δέχονται χτυπήματα οι πιο αδύναμοι. Στις γυναίκες αυξάνετε τα όρια ηλικίας. Ουσιαστικά καταργούνται για τις μητέρες οι πρόωρες συντάξεις. Το σημερινό νομοσχέδιο όχι μόνο δεν βοηθά, αλλά βλάπτει τη μητρότητα. Και αυτό σε μία κατάσταση όπου η εργαζόμενη γυναίκα έχει στην Ελλάδα σήμερα ελάχιστη βοήθεια, ελάχιστες κοινωνικές υποδομές. Την αγρότισσα, όπως το λέει ρητά το νομοσχέδιο, την εγκαταλείπετε για το μέλλον. Πότε δεν ξέρω.
Επιπλέον, το νομοσχέδιο πλήττει σοβαρά τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των μητέρων που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες. Πρέπει να πω ότι η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, καταγγέλλει τη συρρίκνωση των παροχών της υγειονομικής περίθαλψης γι’ αυτά τα άτομα. Χαρακτηριστικά καταγγέλλει ότι δεν προβλέπετε τίποτε για τον τερματισμό της μεγάλης ταλαιπωρίας και του εξευτελισμού των ατόμων αυτών, για την επαναλαμβανόμενη κάθε χρόνο, ξανά και ξανά, ανάγκη πιστοποίησης της αναπηρίας ατόμων με τύφλωση, σύνδρομο ντάουν, πνευματική καθυστέρηση, θαλασσαιμία κ.λπ..
Σημειώνω, επίσης, ότι είναι πραγματικά ντροπή για την κοινωνία μας πως αντί να καταργήσει η Κυβέρνηση την προϋπόθεση των πενήντα ενσήμων για να έχει κάποιος κοινωνικά αδύναμος ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το νομοσχέδιο αυτό τη διπλασιάζει στα εκατό ένσημα. Δηλαδή μία ετοιμόγεννη δίχως αυτά τα ένσημα τι θα κάνει; Δεν θα γεννήσει; Οι άνθρωποι σε ανέχεια, που είναι στο δρόμο, τι θα κάνουν; Θα πεθαίνουν στους δρόμους, δίχως περίθαλψη;
Αυτή η αναλγησία, όμως, δεν εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος που εδώ προτείνεται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος το ασφαλιστικό σας σύστημα δεν μπορεί να αντέξει ούτε με αυτά τα ανάλγητα μέτρα, χωρίς την απόδοση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.
Και επίσης δεν μπορεί να αντέξει, εάν δεν πληγεί η εισφοροδιαφυγή, η οποία εσείς η ίδια, κυρία Υπουργέ, είπατε ότι είναι 6.000.000.000 σήμερα. Και αυτή η εισφοροδιαφυγή προέρχεται κυρίως από τους νέους ανασφάλιστους εργαζόμενους. Ουσιαστικά αφήνετε ανενόχλητη όλη την πορεία και τα πλήγματα που δέχονται οι νέοι αυτοί εργαζόμενοι από υπεργολάβους, που φοροδιαφεύγουν συστηματικά πίσω από επιχειρήσεις φαντάσματα.
Ήθελα επίσης να τονίσω ότι ουσιαστικά θέλετε να διαλύσετε τα εύρωστα ταμεία, για να βάλετε στο χέρι τα αποθεματικά τους και να κάνετε εξομοίωση των συντάξεων προς τα κάτω. Με την αδικία και αναλγησία σας συσπειρώσατε τελικά εναντίον σας επιστήμονες, δικηγόρους, μηχανικούς, γιατρούς, φαρμακοποιούς. Καταργείτε την αυτοδιοίκηση των ταμείων τους, για να τα ελέγχετε σύμφωνα με τα δικά σας συμφέροντα από τα πάνω.
Πέρα από τα άλλα, ήθελα εδώ να καταθέσω στη Βουλή τη γνωμοδότηση του Καθηγητή Νομικής κ. Μανιτάκη για την αντισυνταγματικότητα αυτής της κατάργησης της αυτοδιοίκησης των ταμείων. Την καταθέτω γιατί πρέπει πραγματικά να απαντήσετε σε αυτό και στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
(Στο σημείο αυτό η Βουλευτής κ. Άννα Φιλίνη καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνω επαναλαμβάνοντας ότι αυτό το ανάλγητο νομοσχέδιο δέχθηκε τεράστιο χτύπημα ήδη από το κίνημα των απεργών, από τους εργαζόμενους και αυτό θα έχει τεράστιες συνέπειες για την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πολύ σύντομα, όπως πριν από λίγα χρόνια η μεγάλη λαοθάλασσα χτύπησε και την Κυβέρνηση που τόλμησε να προωθήσει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο Γιαννίτση και το είδε να κουρελιάζεται από τους ίδιους τους απεργούς και από τις κινητοποιήσεις τους στους δρόμους.
Βεβαίως, το καταψηφίζουμε και πιστεύουμε ότι στην πράξη δεν θα μπορέσει να ισχύσει, δεν θα μπορέσει να περάσει.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ, κυρία Φιλίνη.
Το λόγο έχει τώρα ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Νομό Χανίων κ. Μανόλης Σκουλάκης.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, κυρία Υπουργέ, υποπτεύομαι ότι είστε καταπονημένη κι εσείς και το Σώμα και όλοι μας, αλλά αξίζει τον κόπο να πούμε κι εμείς τελειώνοντας τη σημερινή συνεδρίαση πέντε κουβέντες για το σοβαρότερο νομοσχέδιο που συζητήθηκε τα τελευταία χρόνια και αφορά χιλιάδες εργαζόμενους, χιλιάδες ασφαλισμένους, χιλιάδες συνταξιούχους.
Κυρία Υπουργέ, όλη η Ελλάδα είναι ανάστατη, η χώρα έχει γονατίσει, όλοι οι εργαζόμενοι είναι στους δρόμους, όλοι απεργούν, όλος ο Τύπος γράφει αυτά που γράφει, όλοι οι συνδικαλιστές διαμαρτύρονται. Θα μου πείτε, αυτοί για να μη χάσουν τα προνόμιά τους διαμαρτύρονται, έτσι λέτε.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όχι, εγώ δεν είπα αυτό.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Εν πάση περιπτώσει, εσείς συνεχίζετε να επιμένετε να ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο. Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης σύσσωμα ζητούν την απόσυρσή του. Δεν ξέρω εάν αυτά που ακούσατε όλες αυτές τις μέρες σας προβλημάτισαν.
Ελέχθη ότι ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, κύριοι συνάδελφοι, απουσιάζει. Ήταν όντως παρών στη μικτή συνεδρίαση που έγινε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων με την Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων. Έπρεπε να είναι συνέχεια εδώ ο ίδιος.
Αλλά είναι μονίμως παρών. Είναι παρών μέσα από το νομοσχέδιο. Ο κ. Αλογοσκούφης έστειλε το μήνυμά του μέσα από το Γενικό Λογιστήριο. Δεν χρειάζεται. Είναι το μήνυμα του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, οι εντολές που έχουν πάρει από τον Ο.Ο.Σ.Α., από την Ευρωπαϊκή Ένωση «πετσοκόψτε το ασφαλιστικό, αλλιώς δεν περπατάει το πράγμα». Αυτή είναι η αλήθεια.
Έκατσα και έψαξα λίγο τα «ρετιρέ», για να δω, εν πάση περιπτώσει, ποια είναι αυτά τα «ρετιρέ» με τα οποία τα βάζει η Κυβέρνηση, ποιοι είναι οι προνομιούχοι. Διαβάζοντας την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, ανακάλυψα ποια είναι τα «ρετιρέ». Είναι όλοι όσοι αναφέρονται στα άρθρα 143 και 144 και προπάντων οι γυναίκες, κυρία Υπουργέ. Αυτές είναι τα «ρετιρέ»; Έξι παράγραφοι αναφέρονται στις γυναίκες για περιστολή των δικαιωμάτων, για αύξηση του χρόνου συντάξεως, μείωση των συντάξεων, των επικουρικών. Από εκεί θα οικονομήσετε, για να γίνει βιώσιμο το σύστημα; Για όνομα του Θεού!
Δεν έχω χρόνο, έχω φτιάξει όμως έναν πίνακα, για να τον καταθέσω για την ιστορία, τον πίνακα από το Γενικό Λογιστήριο με τίτλο: «Αποτροπή δαπάνης - Οικονομικά οφέλη του συστήματος», δηλαδή με τις περικοπές. Είναι δεκαέξι περιπτώσεις, από τις οποίες οι οκτώ αφορούν γυναίκες. Τα άρθρα 143 και 144, για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστική η περίπτωση για τις τρίτεκνες. Λέει: «Αποτροπή δαπάνης των Ειδικών Ταμείων Μισθωτών από τη θέσπιση ορίου ηλικίας στο πεντηκοστό για τις μητέρες με τρία παιδιά και είκοσι έτη ασφάλισης. Το ύψος της αποτροπής κατά το πρώτο έτος εφαρμογής, το 2013, εκτιμάται σε 1.000.000 ευρώ και κατά την πλήρη εφαρμογή θα ανέρθει στα 3.700.000 ευρώ». Αυτή η δαπάνη μας μάρανε; Απ’ αυτήν απειλείται το ασφαλιστικό σύστημα;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Σας απάντησα χθες.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Έτσι λέει το σχέδιο νόμου, έτσι λέει η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου. Αυτές οι παντέρμες, οι τρίτεκνες, γιατί δηλαδή να θιγούν;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Σας απάντησα χθες, δεν με παρακολουθήσατε.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Από αυτές τις δεκαέξι περιπτώσεις…
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Δεκαέξι.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Από αυτές τις δεκαέξι περιπτώσεις των άρθρων 143 και 144 που αναφέρονται στον πίνακα, τον οποίο θα καταθέσω για την ιστορία, να σας πω τι οφέλη θα έχετε. Θα έχετε 259.850.000 στην πρώτη εφαρμογή των διατάξεων και στην πλήρη εφαρμογή του 433.700.000 ευρώ. Από την πρώτη εφαρμογή των μέτρων για τις γυναίκες –να το ακούσουν οι γυναίκες όλης της Ελλάδας- θα γλιτώσει το ασφαλιστικό σύστημα 64.550.000 ευρώ και στην πλήρη εφαρμογή 125.000.000 ευρώ. Για όνομα του Θεού! Ήταν ανάγκη να αναστατώσετε 250.000 γυναίκες εσείς που είστε πολύτεκνη γυναίκα, κυρία Υπουργέ; Καταθέτω τον πίνακα για τα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Εμμανουήλ Σκουλάκης καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Πόσες είναι;
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Εάν φέρνατε τη διάταξη, για την οποία επιμένω τόσο καιρό και σας λέω για τη μη επιστροφή του 4% του ετήσιου τζίρου της φαρμακευτικής δαπάνης από τη φαρμακοβιομηχανία προς τα ταμεία, αυτή μόνο τη διάταξη να φέρνατε και να την υλοποιούσατε, που δεν την υλοποιείτε εδώ και δύο χρόνια, θα είχατε φέρει στα ταμεία 180.000.000 ευρώ. Ορίστε, αυτή είναι η απάντηση.
Κυρία Υπουργέ, δεν πιστεύουμε ότι αυτά που λέτε στον προϋπολογισμό θα γίνουν. Οι επιχορηγήσεις δεν θα γίνουν, όπως δεν έγιναν και οι θεσμοθετημένες επιχορηγήσεις των ταμείων εδώ και τόσα χρόνια και από 2.500.000.000 ευρώ έλλειμμα τα ταμεία θα φθάσουν το 2008 τα 12.000.000.000, γιατί δεν ανταποκρίνεται το κράτος. Να σας τα θυμίσω, κυρία Υπουργέ; Αξίζει τον κόπο, διότι εδώ εσείς το οδηγήσατε το σύστημα εκεί που το οδηγήσατε, για να έρθετε να μας πείτε στη συνέχεια ότι «ξέρετε, δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει το ασφαλιστικό σύστημα, παρά το ότι το Διεθνές Γραφείο Εργασίας λέει ότι, εάν ανταποκριθεί το κράτος στις υποχρεώσεις του, δεν θα έχει πρόβλημα μέχρι το 2030».
Έγινε ληστεία των δομημένων ομολόγων περίπου 300.000.000 ευρώ. Πείτε μας, επιτέλους, στο νομοσχέδιο, τι γίνεται με αυτήν την υπόθεση.
Δεύτερον, δεν αποδόθηκαν νομοθετημένοι πόροι στον κλάδο υγείας του Ι.Κ.Α., το 3,8% επί της μισθοδοσίας των ασφαλισμένων από 01/01/1993, απώλεια 850.000.000 ευρώ ετησίως. Γι’ αυτό και το Ι.Κ.Α. σήμερα έχει 1.500.000.000 ευρώ έλλειμμα από 1,3 θετικό αποθεματικό που είχε.
Τρίτον, εισφοροδιαφυγή. Από τα 3.000.000.000 τη φτάσατε στα 6.000.000.000 ευρώ., 1.000.000.000 στην ALPHA BANK. Κατάρρευση των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Συλλογικό έγκλημα της Κυβέρνησης. Οι Υπουργοί οι δικοί σας, οι προκάτοχοί σας εγκλημάτησαν σιωπώντας, όταν γινόταν το έγκλημα που έγινε και με τη λίστα φαρμάκων και με την ανατιμολόγηση και με την επιστροφή του 4%. Σιώπησαν.
Λίστα. Δεν υπάρχει άλλη χώρα της Ευρώπης να μην έχει θετική ή αρνητική λίστα και οδήγησε στον εκτροχιασμό των δαπανών. Ανατιμολόγηση όλων των φαρμάκων, βάσει του μέσου όρου των τριών φθηνότερων τιμών της Ευρώπης. Αύξηση όλα τα φάρμακα 15%. Μη επιστροφή του 4%. Πού πήγε η δαπάνη; Στο 7,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Μετά τις αμυντικές δαπάνες, είναι οι φαρμακευτικές δαπάνες. Αυτή είναι η αλήθεια. Και πάμε παρακάτω, κυρία Υπουργέ.
Το ξέρετε ότι οι κλινικές, άνω των εκατόν πενήντα κλινών, υποχρεούνται να έχουν φαρμακείο και να χρεώνουν στα ταμεία τα φάρμακα που καταναλώνουν, με τιμές χονδρικές και όχι με 35%, να βάζουν δηλαδή μέσα και κέρδος φαρμακείων; Γιατί έγινε; Δόθηκε παράταση πάλι αυτόν τον καιρό. Ένα μέτρο όλο και όλο ψηφίσατε και δεν το υλοποιήσατε σωστά. Ποιο;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Ποιο;
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Θα σας πω.
Ότι θα καλύψουν τα ταμεία όλες τις δαπάνες για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Έχουν περάσει τρία χρόνια και δεν εξεδόθη το προβλεπόμενο προεδρικό διάταγμα από το νόμο. Δεν λειτουργεί αυτό το πράγμα. Αυτό είναι το έγκλημα, το οποίο έχετε κάνει, με τα μέτρα που φέρνετε για τις μητέρες. Από τη μη υλοποίηση του νόμου για την κάλυψη των δαπανών για τα διακόσιες πενήντα χιλιάδες ζευγάρια που ταλαιπωρούνται ετησίως στη χώρα μας, για να προχωρήσουν σε τεχνητή γονιμοποίηση και να γεννήσουν παιδιά. Αυτή είναι η αρνητική προσφορά σας στην αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος.
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας το εξής: Έχω την αίσθηση ότι νομοθετείτε εν κενώ. Δεν πρόκειται να το πάρετε πίσω το νομοσχέδιο. Δεν πρόκειται να πάρετε πίσω, ούτε το 143, ούτε το 144, το ξέρω. Στο 143 κάνατε μια υποχώρηση που αφορά τους συνεταιριστικούς υπαλλήλους. Αν θέλετε, κάντε ολόκληρο το μισθό που λένε στην πατρίδα μου και βάλτε να ισχύσει αυτή η διάταξη, μετά την 01/01/2013. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα εφαρμοστεί αυτός ο νόμος. Τα ταμεία που δεν έχουν σχέση το ένα με το άλλο, πώς θα συνενωθούν, πώς θα συλλειτουργήσουν; Η μάνα θα χάνει το παιδί και το παιδί τη μάνα από αυτήν την ιστορία. Θα θυμάστε τι προβλήματα θα προκύψουν στις συντάξεις, στην ασφάλεια, στην περίθαλψη. Κάντε ένα μέτρο και καταργήστε τα όλα αυτά. Ένα. Έχετε το θάρρος; Ενοποιήστε τους κλάδους των τεσσάρων μεγάλων ασφαλιστικών ταμείων και σώσατε το ασφαλιστικό σύστημα. Αυτό είναι όλο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, τελειώνετε.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Ο.Γ.Α., το παλιό Τ.Ε.Β.Ε., Ο.Α.Ε.…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: …ήταν το δημόσιο. Αν το κάνετε αυτό, θα γράψετε ιστορία. Πραγματικά θα σώσετε το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, χωρίς να χρειάζεται ουδεμία άλλη παρέμβαση και με μέτρα βέβαια, τα οποία θα ακολουθήσουν και θα είναι πολύ ευκολότερο να υλοποιηθούν.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Φοβούμαι ότι εκτός από τη μάνα και το παιδί χάσαμε και λίγο το χρόνο. Δε σας κρύβω ότι έχω τη ζωηρή επιθυμία να δώσω το λόγο στον κ. Λαμπίρη ο οποίος στωικά παρακολουθεί τη συνεδρίαση, αλλά χρειάζεται η συναίνεση του Σώματος δεδομένου ότι ήδη έχουμε ελαφρώς υπερβεί την τέταρτη ώρα. Το Σώμα συμφωνεί;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Επομένως, με τη συναίνεση του Σώματος, προχωρούμε στην εκφώνηση του επομένου ομιλητή που είναι ο κ. Παπαχρήστος. Είναι απών και διαγράφεται.
Καλούμε τώρα τον κ. Λαμπίρη, με τον οποίο κλείνουμε την πρωινή συνεδρίαση.
Παρακαλώ να μην κάνουμε καμμιά υπέρβαση, ούτως ώστε να τελειώνουμε εγκαίρως. Η αρωγή του συναδέλφου εκ Πιερίας ήταν σημαντική.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ: Πάντως τους έξι μήνες που είμαι εδώ, είστε ο καλύτερος Πρόεδρος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Θα νομίζουν ότι είστε βαλτός.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ: Έχω την πολυτέλεια να εκφράζω τη γνώμη μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το δέχομαι με αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Ορίστε, κύριε Λαμπίρη, έχετε το λόγο.
ΗΛΙΑΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Ευχαριστώ και εσάς κυρία Υπουργέ, για την ανοχή σας να ξεπεράσουμε το χρόνο.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας σταδιακά και μεθοδευμένα κατεδαφίζεται. Η διαφθορά στο χώρο της υγείας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Έχουμε την πρωτιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα χρέη των νοσοκομείων από 1.500.000.000 έχουν εκτιναχθεί μέσα σε τέσσερα χρόνια σε 3.500.000.000. Τα ταμεία χρωστούν στο σύνολο των νοσοκομείων της Κρήτης παραδείγματος χάριν 110.000.000 ευρώ.
Ξέρετε κυρία και κύριοι Υπουργοί, γιατί δεν αφορά εσάς ασφαλώς αυτό, ότι οι συμβάσεις των νοσοκομείων έχουν λήξει εδώ και ένα χρόνο και όλα τα νοσοκομεία προμηθεύονται εξωσυμβατικά υλικά; Προσλήψεις δε γίνονται στα νοσοκομεία. Τα Κέντρα Υγείας και τα νοσοκομεία υποφέρουν γιατί δεν έχουν προσωπικό. Δεν έχουν ούτε νοσηλευτικό, ούτε ιατρικό προσωπικό. Αν αυτό δε λέγεται αποδόμηση του δημόσιου φορέα υγείας, τι άλλο χαρακτηρισμό θα μπορούσε κάποιος να αποδώσει; Κάτι ανάλογο πιθανόν να προσπαθεί να γίνει και για το δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.
Το παρόν νομοσχέδιο έχει μεταξύ άλλων και τα εξής χαρακτηριστικά. Δεν τηρούνται οι τρεις δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού, τα γνωστά τρία «ΔΕΝ» όπου όλοι αναφέρθηκαν. Και στις τελευταίες όμως δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας το 76% συμφωνεί μ' αυτό. Έχει απέναντι το νομοσχέδιο αυτό ολόκληρη ανεξαίρετα την ελληνική κοινωνία με συνέπεια να αναστατωθεί όλη η χώρα. Έρχεται σε αντίθεση με τη δέσμευση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων να συγκλίνουν οι μισθοί και οι συντάξεις με τους μισθούς και τις συντάξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντί να συγκλίνουν, αποκλίνουν. Πλήττεται η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καθώς αυξάνονται τα αναγκαία μέχρι σήμερα ημερομίσθια από πενήντα σε εκατό προκειμένου να έχει κάποιος ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πλήττεται η γυναίκα , η εργαζόμενη μητέρα, η πολύτεκνη μητέρα, η αγρότισσα, η μετανάστρια, όταν επαναπατρίζεται. Πλήττονται οι επαναπατριζόμενοι γενικότερα. Και έχω άποψη, κυρία Υπουργέ, γιατί υπήρξα επί είκοσι δύο χρόνια μετανάστης και γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματα που τους απασχολούν. Πλήττονται όμως και τα άτομα με αναπηρία που είναι ανασφάλιστα, τα προβλήματα των οποίων έζησα από κοντά ως πανεπιστημιακός γιατρός.
Θεωρώ ιδιαίτερα ατυχές το γεγονός ότι δεν κλήθηκε ποτέ η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με αναπηρία για να λάβει μέρος στον κοινωνικό διάλογο τον οποίο εσείς ισχυρίζεστε ότι έχετε κάνει. Η Εθνική Συνομοσπονδία ατόμων με αναπηρία σας έχει εκφράσει τη δυσαρέσκειά της η οποία επικεντρώνεται σε ορισμένα σημεία όπως στην αύξηση των ημερομισθίων από πενήντα σε εκατό προκειμένου να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτό οδηγεί στη συρρίκνωση των παροχών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης προς όλο τον πληθυσμό.
Δεν προβλέπεται επίσης καμμία διάταξη για τον τερματισμό της επαναλαμβανόμενης πιστοποίησης της αναπηρίας για τα άτομα με μόνιμη αναπηρία όπως παραδείγματος χάριν με το Σύνδρομο Ντάουν, με πλήρη παραπληγία και τετραπληγία, με νοητική αναπηρία, με τύφλωση και άλλες αναπηρίες που έχουν κριθεί ως μόνιμες.
Νομίζω, κυρία Υπουργέ, ότι αυτό θα πρέπει να τα δείτε σε αυτό το νομοσχέδιο. Μηδενικά τα κίνητρα για τους νέους στο παρόν νομοσχέδιο, που τους κόβει τα φτερά και τους γεμίζει ανασφάλεια για το επαγγελματικό τους μέλλον, τους αποθαρρύνει και τους στερεί τη δυνατότητα να ονειρεύονται, αφού τους καταδικάζει στην ανεργία και στο συμβιβασμό.
Είπατε, κυρία Υπουργέ, ότι κάνατε διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς. Συμφώνησαν με τις απόψεις και αποφάσεις σας; Στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, στην ακρόαση φορέων δεν είδαμε κάτι τέτοιο. Ένα νομοσχέδιο, λοιπόν, που ξεσηκώνει όλους τους κοινωνικούς φορείς και όλες τις κοινωνικές ομάδες δεν μπορεί να είναι στη σωστή κατεύθυνση. Ένα νομοσχέδιο που δεν αφήνει χρονικά περιθώρια μελέτης και διαλόγου, ενώ πλήττει εκατομμύρια εργαζομένων, δεν μπορεί παρά να είναι ισοπεδωτικό για τα κοινωνικά δικαιώματα όλων των ασφαλισμένων. Ένα νομοσχέδιο που δεν συγκλίνει με τους μισθούς και τις συντάξεις που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί παρά να πηγαίνει τη χώρα προς τα πίσω.
Η εισφοροδιαφυγή από τα 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ έχει φθάσει στα 6.000.000.000 ευρώ το χρόνο. Αν αντιμετωπίζατε την εισφοροδιαφυγή, τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια, το θέμα των ομολόγων, την παραοικονομία, τη διαφθορά στο χώρο της υγείας -πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Ελλάδα- μήπως τότε δεν θα είχατε κανένα λόγο για αρνητικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό; Οι φαρμακευτικές δαπάνες είναι ανεξέλεγκτες. Οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία από 45% έχουν εκτιναχθεί στο 56%. Η κατάργηση της λίστας των φαρμάκων οδήγησε στη χρεοκοπία των ταμείων.
Επικουρικές συντάξεις. Θα αναφερθώ σε τρία παραδείγματα σχετικά με τις επικουρικές συντάξεις. Πρώτο παράδειγμα: Η εργαζόμενη γυναίκα με είκοσι χρόνια δουλειάς και με βασικό μισθό 463 ευρώ δικαιούται 175 ευρώ επικουρική σύνταξη. Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο, θα δικαιούται 80 ευρώ. Για να φθάσει στα 180 που είναι σήμερα, πρέπει να δουλέψει επί πλέον είκοσι επτά χρόνια. Δεύτερο παράδειγμα: Ο ασφαλισμένος στο Ι.Κ.Α., που είναι το 30% των εργαζομένων, στα τριάντα χρόνια εργασίας και με μισθό 1.400 ευρώ λαμβάνει κύρια σύνταξη 850 ευρώ και 380 ευρώ επικουρική. Σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις, θα είναι 240 ευρώ η επικουρική που δικαιούται. Για να πάρει τα ίδια χρήματα πρέπει να δουλέψει δεκαοκτώ χρόνια επιπλέον, πρέπει δηλαδή να γίνει εκατόν πέντε ετών. Τρίτο παράδειγμα και τελευταίο: Ένας εμποροϋπάλληλος με τριάντα χρόνια εργασίας λαμβάνει σήμερα 1.400 ευρώ κύρια σύνταξη και 445 ευρώ επικουρική. Με το νέο σχέδιο νόμου θα λαμβάνει 240 ευρώ.
Και θα μας πείτε: Ναι, αλλά μπορεί να μείνει ως έχει το ασφαλιστικό; Ασφαλώς και χρήζει διορθωτικών κινήσεων. Πρώτον, να αντιμετωπίσετε δραστικά τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Δεύτερον, να αντιμετωπίσετε τη διαφθορά σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στο χώρο της υγείας. Διπλασιάσατε τις φαρμακευτικές δαπάνες σε τέσσερα χρόνια. Τρίτον, να περιορίσετε τις σπατάλες και την κακοδιαχείριση των ταμείων. Τέταρτον, να επιστρέψουν στα ταμεία τα χαμένα χρήματα από τα ομόλογα. Και πέμπτον και τελευταίο, ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει καταθέσει δώδεκα προτάσεις για το ασφαλιστικό. Ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας τις βρήκε ενδιαφέρουσες. Γιατί δεν τις συζητήσατε;
Με όλα αυτά που ανέφερα, αλλά και για άλλα πολλά, για τα οποία είναι ανήσυχη ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, δεν μου επιτρέπεται να υπερψηφίσω το παρόν νομοσχέδιο, το οποίο μάλλον οδεύει προς την ιδιωτικοποίηση, όπως και το Ε.Σ.Υ..
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε και εμείς, κύριε συνάδελφε.
Και τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσοι παραμένετε στην Αίθουσα εν επιμελεία, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ – ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Όχι!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Είστε η μόνη που το λέει!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας εφιστώ την προσοχή ότι η απογευματινή συνεδρίαση θα αρχίσει στις 18.00’ ακριβώς.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 16.20΄ λύεται η συνεδρίαση για σήμερα το απόγευμα, ημέρα Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008 και ώρα 18.00΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος νομοθετική εργασία: συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις», σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

PDF:

es19032008(proi).pdf

TXT:

es080319pr.txt

Επιστροφή