Σύνδεσμοι

Γραφείο Τύπου και Κοινοβουλευτικής Πληροφόρησης

ΠΡΑΚΤΙΚΑ

Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΑ, Σύνοδος: Γ΄, Συνεδρίαση: ΝΒ' 09/01/2007

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑ’
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΒ’

Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2007

ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών, σελ.
2. ‘Αδεια απουσίας του Βουλευτή Δ. Βαρβαρίγου, σελ.
3. Ανακοινώνεται ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές από το σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Περιστερίου, σελ.
4. Ορκωμοσία των Μ. Κοντού και Ι. Σκουλά σε αντικατάσταση των Ν. Κακλαμάνη και Ε. Σχοιναράκη-Ηλιάκη, σελ.

Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών, σελ.
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών, σελ.

Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού: «Πολιτιστική Χορηγία», σελ.
2. Κατάθεση σχεδίου νόμου:
α) Οι Υπουργοί Πολιτισμού, Οικονομίας και Οικονομικών, Εξωτερικών και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Καζακστάν για συνεργασία στον τομέα της παιδείας και του πολιτισμού», σελ.
β) Οι Υπουργοί Δημόσιας Τάξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Εξωτερικών, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Δικαιοσύνης κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους και του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής αυτής», σελ.
3. Ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Γ. Παπανδρέου και 111 Βουλευτές του κόμματός του και ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Α. Αλαβάνος και οι Βουλευτές του κόμματός του κατέθεσαν από κοινού πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής σχετικά με το θέμα των υποκλοπών των τηλεφωνικών, σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού:
ΑΛΑΒΑΝΟΣ Α., σελ.
ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Π., σελ.
ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ Γ., σελ.
ΓΕΙΤΟΝΑΣ Κ., σελ.
ΓΙΑΝΝΕΛΛΗΣ Ι., σελ.
ΔΑΒΑΚΗΣ Α., σελ.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ Α., σελ.
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Ι., σελ.
ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ Χ., σελ.
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ Κ., σελ.
ΚΑΡΥΔΗ Χ., σελ.
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Γ., σελ.
ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ Ε., σελ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ Δ., σελ.
ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ Δ., σελ.
ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ Κ., σελ.
ΜΠΕΝΟΣ Σ., σελ.
ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ Μ., σελ.
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Π., σελ.
ΤΑΣΟΥΛΑΣ Κ., σελ.
ΤΑΤΟΥΛΑΣ Π., σελ.
ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ Γ., σελ.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΒ΄
Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2007

Αθήνα, σήμερα στις 9 Ιανουαρίου 2007, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.12΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία της Προέδρου αυτής κ. ΑΝΝΑΣ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Θα ήθελα να σας ευχηθώ «χρόνια πολλά, καλή χρονιά» και να δώσω θερμές ευχές προς όλους για καλή δύναμη για το έργο μας.
Παρακαλείται η κυρία Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
(Ανακοινώνονται προς το Σώμα από την κ. Έλενα Κουντουρά, Βουλευτή Α΄ Αθηνών, τα ακόλουθα:
Α. ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
1) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Τοπική Επιτροπή Θήρας ΝΔ ζητεί την άμεση λειτουργία του αρχαιολογικού χώρου Ακρωτηρίου Θήρας.
2) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Έπαρχος Μήλου ζητεί την άμεση κάλυψη θέσης ΤΕ Πληροφορικής στο Επαρχείο Μήλου.
3) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Ιωάννης Μπαρδάνης, νεοεκλεγείς Δήμαρχος Δρυμαλίας Νάξου, ζητεί να παραμείνει το κλιμάκιο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στο Δήμο του.
4) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία Κάτοικοι Έξω Μουλιανών και Χαμαιζίου Σητείας ζητούν την κατασκευή νέου αγροτικού δρόμου στην περιοχή τους.
5) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Γούδουρα Λασιθίου ζητεί την επίλυση προβλημάτων λειτουργίας του ΚΔΑΠ του Δήμου Λεύκης Λασιθίου.
6) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Νομάρχης Λασιθίου ζητεί τη λήψη μέτρων για τον εκσυγχρονισμό των λιμενικών υποδομών της περιοχής του.
7) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ζητεί τη λήψη μέτρων προστασίας της οικονομίας της νήσου Λέσβου από τις φθηνές αγορές των απέναντι Τουρκικών Παραλίων.
8) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Επιμελητηριακός Όμιλος Ανάπτυξης Ελληνικών Νησιών ζητεί τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των μικρομεσαίων εμπορικών επιχειρήσεων στο νησιωτικό χώρο.
9) Ο Βουλευτής Φθιώτιδας κ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Νομάρχης Φθιώτιδας ζητεί την ένταξη της λεκάνης Σπερχειού Ποταμού και της λεκάνης του άνω ρου Βοιωτικού Κηφισού στο επιδοτούμενο αγροπεριβαλλοντικό μέτρο 3.5.
10) Ο Βουλευτής Ηλείας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου –Κέντρου Υγείας Κρεστένων Ηλείας ζητεί την αναβάθμιση των υπηρεσιών του πιο πάνω Νοσοκομείου.
11) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Αναστάσιος Παπαδόπουλος, κάτοικος Δήμου Βεγορίτιδας, ζητεί την εκτέλεση του έργου της «Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης» της λίμνης Βεγορίτιδας.
12) Η Βουλευτής Τρικάλων κ. ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΕΡΕΝΤΙΤΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ομοσπονδία Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδος ζητεί τη λήψη μέτρων για τη συμπλήρωση του εισοδήματος των μελισσοκόμων λόγω μειωμένης παραγωγής μελιού εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών.
13) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Δημοτικό Διαμέρισμα Μελάνων του Δήμου Νάξου, ζητεί την παραχώρηση οριστικών τίτλων κυριότητας στο Δήμο του από την απαλλοτρίωση του κτήματος του Σωματείου Τίμιος Σταυρός.
14) Ο Βουλευτής Λάρισας κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΞΑΡΧΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Μελιβοίας Λάρισας ζητεί πιστωτικές διευκολύνσεις για την αποκατάσταση ζημιών από τις πλημμύρες της 7ης και 8ης Δεκεμβρίου 2002 που προκλήθηκαν στο Δήμο του.
15) Ο Βουλευτής Σερρών κ. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΥΣΙΩΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Αλιστράτης Σερρών ζητεί την ένταξη των παραποτάμιων εκτάσεων του ποταμού Αγγίτη στο πρόγραμμα απονιτροποίησης περιοχών βεβαρημένων από νιντρορύπανση.
16) Ο Βουλευτής Αργολίδας κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Εργαζομένων ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» ζητεί να μην προσλαμβάνονται συνταξιοδοτηθέντες υπάλληλοι με οποιαδήποτε μορφή εργασίας από το πιο πάνω κέντρο κ.λπ..
17) Ο Βουλευτής Καρδίτσας κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Αττικής «Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ» διαμαρτύρεται για την κατάργηση δρομολογίων της λεωφορειακής γραμμής Δουκίσσης Πλακεντίας Μελισσίων.
18) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Νικόλαος Στεφανής, Διπλωματούχος Μηχανικός της ΔΕΗ, διαμαρτύρεται για τη συστηματική υπηρεσιακή του απαξίωση και ζητεί την ακύρωση των αποφάσεων των –Πρωτοβάθμιου και Δευτεροβάθμιου- Συμβουλίων Κρίσεως.
19) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η μη Κυβερνητική Οργάνωση Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών ζητεί τη λήψη μέτρων για τη διευκόλυνση και την ευνοϊκότερη αντιμετώπιση των μεταναστών από την Πολιτεία.
20) Η Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος – Τμήμα Μαγνησίας ζητεί πληροφορίες για την ολοκλήρωση του έργου της επαναδημιουργίας του ταμιευτήρα της Λίμνης Κάρλας.
21) Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος – Τμήμα Μαγνησίας ζητεί πληροφορίες για την ολοκλήρωση του έργου της επαναδημιουργίας του ταμιευτήρα της Λίμνης Κάρλας.
22) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η κ. Φανή Μαυρίδου, συνταξιούχος του ΤΕΒΕ, ζητεί την επίλυση συνταξιοδοτικού της προβλήματος.
23) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η κ. Μαρία Μπαλή, γεωπόνος, ζητεί την επίλυση εργασιακού της προβλήματος.
24) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Ηλίας Πεχλιβανίδης ζητεί την παραχώρηση οικοπέδου στο Δήμο Γιαννιτσών για τη δημιουργία κοινόχρηστου χώρου.
25) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Σωματείο Εργαζομένων με το πρόγραμμα εργασιακής εμπειρίας στον Ο.Α.Ε.Δ. ζητεί την αλλαγή της σύμβασης εργασίας των μελών του ώστε να παραμείνουν στον Ο.Α.Ε.Δ..
26) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Παναγιώτης Παπαδόπουλος, κάτοικος Καισαριανών Πέλλας, ζητεί τη χορήγηση μεγαλύτερης αποζημίωσης για απαλλοτρίωση ακινήτου του.
27) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στην έλλειψη προσωπικού από το Ακτινολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Γιαννιτσών.
28) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Διαβητικών Νομού Πέλλας ζητεί την τοποθέτηση μόνιμου γιατρού διαβητολόγου στα Γιαννιτσά Πέλλας.
29) Ο Βουλευτής Πέλλας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Ελευθεροχωριτών «ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ» ζητεί τη χορήγηση τίτλων κυριότητας σε ακίνητα δικαιούχων - μελών του.
30) Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Νομού Μαγνησίας ζητεί την αύξηση των συντάξεων των μελών της.
31) Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Γεώργιος Μακεδών ζητεί το διορισμό της συζύγου του Μαρίας Παϊβανά, τρίτεκνης μητέρας.
32) Ο Βουλευτής Αθήνας κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Εργαζομένων ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» ζητεί την άμεση πλήρωση των θέσεων Προϊσταμένων Διευθύνσεων και Τμημάτων του ΕΚΕΦΕ.
33) Ο Βουλευτής Αρκαδίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΕΠΠΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Νεφροπαθών Αρκαδίας ζητεί τον εξοπλισμό της μονάδας τεχνητού νεφρού με Οξύμετρα και σύγχρονα μηχανήματα αιμοκάθαρσης του Γενικού Παναρκαδικού Νοσοκομείου κ.λπ..
34) Οι Βουλευτές Β΄ Αθηνών και Α΄ Πειραιώς κ. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ και κ. ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Επιμελητών Υπουργείου Εξωτερικών διαμαρτύρεται για ζητήματα που έχουν περιληφθεί στον νέο Οργανισμό του Υπ. Εξωτερικών, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τον Υπαλληλικό Κώδικα καθώς και με δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης.
35) Οι Βουλευτές Λέσβου και Β΄ Θεσσαλονίκης κύριοι ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ και ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Κτηματιών Πεδιάδας Μόρνου Νομού Φωκίδας ζητεί τον μη αναδασμό της πεδιάδας του Μόρνου.
36) Οι Βουλευτές Β΄ Θεσσαλονίκης και Α΄ Θεσσαλονίκης κύριοι ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Διπλωματούχων Μηχανικών Κοζάνης ζητεί τη στελέχωση της Περιφερειακής Υπηρεσίας Τουρισμού Δυτικής Μακεδονίας.
37) Οι Βουλευτές Β΄ Θεσσαλονίκης και Α΄ Θεσσαλονίκης κύριοι ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Δικηγορικός Σύλλογος Έδεσσας ζητεί την επίλυση του στεγαστικού προβλήματος του Πρωτοδικείου Έδεσσας.
38) Οι Βουλευτές Β΄ Θεσσαλονίκης και Α΄ Θεσσαλονίκης κύριοι ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία κάτοικοι της Οδού Πετμεζά και γύρω οδών στην Κάτω Ηλιούπολη του Δήμου Ευόσμου Θεσσαλονίκης διαμαρτύρονται για την εγκατάσταση κεραιών – σταθμών βάσης κινητής τηλεφωνίας στην περιοχή τους.
39) Οι Βουλευτές Λαρίσης και Μαγνησίας κύριοι ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Δήμου Μελιβοίας Νομού Λάρισας ζητεί να γίνουν πιστωτικές διευκολύνσεις σε πλημμυρόπληκτους κατοίκους του Δήμου, για να μπορέσουν να αποκαταστήσουν τις ζημιές στις κατοικίες τους.
40) Οι Βουλευτές Λαρίσης και Μαγνησίας κύριοι ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Κάτω Ολύμπου Νομού Λάρισας ζητεί παραχωρηθεί στο Δήμο τμήμα δημοσίου κτήματος, που βρίσκεται στην περιοχή Καστρί Λουτρό και το οποίο η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου προτίθεται να εκποιήσει.
41) Ο Βουλευτής Λέσβου κ. ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ και ο Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Αχαϊας κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία Μαζικοί Φορείς της νήσου Λήμνου καταδικάζουν την πολιτική εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που εφαρμόζουν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και με την οποία προβάλλονται γενικά και τοπικά αιτήματα που αφορούν στον τομέα αυτό.
42) Οι Βουλευτές Μαγνησίας και Λαρίσης κύριοι ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ και ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Αγροτικός Συνεταιρισμός, ο Σύλλογος Δράκειας και ο Δήμαρχος Αγριάς Νομού Μαγνησίας ζητούν να αποζημιωθούν, για το έτος 2006, οι πληγέντες, από μικροκαρπία, μηλοπαραγωγοί της Δράκειας και της ευρύτερης περιοχής του Πηλίου.
43) Ο Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Αχαΐας κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ και ο Βουλευτής Β’ Αθηνών κ. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Δικηγορικός Σύλλογος Ζακύνθου ζητεί την επίλυση του προβλήματος λειτουργίας των Δικαστηρίων και των δικαστικών υπηρεσιών στη Ζάκυνθο.
44) Ο Βουλευτής Λάρισας κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Παραγωγών Καπνών και Πούρων Δήμου Ποταμιάς Λάρισας ζητεί το ποσοστό του ΕΦΚ και του ΦΠΑ να είναι 26% επί της τιμής πώλησης των πούρων και σιγαρίλλος.
Β. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 1011/9.11.06 ερώτηση του Βουλευτή κ. Δημητρίου Βαρβαρίγου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 119657/ΙΗ/30.11.06 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην ερώτηση με αριθμό 1011/9-11-06, την οποία κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Δημ. Βαρβαρίγος και αναφέρεται στη στέγαση της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ζακύνθου και στα θέματα της αρμοδιότητάς μας, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Η Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζακύνθου ιδρύθηκε με το Ν. 1880/25-9-44 ΦΕΚ 222/τ.Α'/27-9-144 και στεγάζεται σε χώρο που έχει παραχωρηθεί από το Δήμο Ζακύνθου. Επιπλέον, χρησιμοποιεί ως αποθήκη μισθωμένο χώρο έκτασης 130 τ.μ. Το κυρίως κτήριο στο οποίο στεγάζεται η Βιβλιοθήκη και το Αρχείο Ζακύνθου ανήκει κατά κυριότητα στο Δήμο Ζακύνθου σύμφωνα με απόφαση δικαστικού συμβιβασμού η οποία έχει γίνει αποδεκτή τόσο από το Δήμο όσο και από τη Βιβλιοθήκη. Σύμφωνα, δε, με το συμβολαιογραφικό έγγραφο συμβιβασμού στη Βιβλιοθήκη έχει παραχωρηθεί επ' αόριστον η χρήση του χώρου στον οποίο στεγάζεται. Με το ίδιο έγγραφο η Βιβλιοθήκη έχει την υποχρέωση μόνο της τρέχουσας λειτουργικής συντήρησης. Το κόστος των εργασιών βαρύνει κατά κύριο λόγο το Δήμο, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, το κτήριο ανήκει κατά κυριότητα σε αυτόν. Επισημαίνεται ότι η συνολική επιφάνεια του κτιρίου είναι 2.330 τ.μ. (1.165 τ.μ. ανά όροφο) εκ των οποίων η Βιβλιοθήκη και το Αρχείο χρησιμοποιούν 750 τ.μ. περίπου. Σημειώνεται ότι όλοι ΟΙ υπόλοιποι χώροι εκμεταλλεύονται από το Δήμο, ο οποίος τους έχει μισθώσει για διάφορες χρήσεις.
Ωστόσο το ΥΠ.Ε.Π.Θ. έχοντας βαθειά συναίσθηση του έργου που επιτελεί στην τοπική κοινωνία η Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζακύνθου φρόντισε να συνταχθεί μια πρόχειρη μελέτη επισκευής και αποκατάστασης του κτιρίου που στεγάζει τη Βιβλιοθήκη από την αρμόδια Διεύθυνση Εφαρμογής Εκπαιδευτικών Σχεδίων του ΥΠ.Ε.Π.Θ. Το Υπουργείο προτίθεται να συνεργαστεί τόσο με το Δήμο, στον οποίο ανήκει κατά πλήρη κυριότητα το κτίριο, όσο και με τη Νομαρχία προκειμένου να συνταχθεί άμεσα μια μελέτη επιδιόρθωσης των ζημιών και να ακολουθήσουν οι εργασίες συντήρησης-αποκατάστασης.
Επισημαίνεται, ότι, παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί για συνεργασία του Ο.Σ.Κ. με το Δήμο Ζακύνθου για την από κοινού μελέτη αποκατάστασης των ζημιών από το σεισμό, αλλά και τη στοιχειώδη συντήρηση του κτιρίου, δεν υπήρξε μέχρι σήμερα καμία εξέλιξη.
Στο πλαίσιο της καλής συνεργασίας, δεδομένου ότι η βιβλιοθήκη είναι εγκατεστημένη στο .κτίριο από 50ετία είναι θεμιτή η συμμετοχή και του Υ.Π.Ε.Π.Θ. στο κόστος αποκατάστασης.
Ο Υφυπουργός
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ»
2. Στην με αριθμό 1045/9.11.06 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννου Δραγασάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 660/30.11.06 έγγραφο από τον Yπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση του με αριθ. πρωτ. 1045/09-11-2006 εγγράφου σας, με το οποίο μας διαβιβάσθηκε ερώτηση του Βουλευτή κ. Ι. Δραγασάκη που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, σύμφωνα και με σχετική ενημέρωση του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά Α.Ε., σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
1. Το υπόδειγμα ανάπτυξης μέσω της παραχώρησης λιμενικών εγκαταστάσεων του λιμένα Πειραιά προκρίθηκε από τους μελετητές για να εξασφαλισθεί η ταχύτερη ανάπτυξη μέσω της υλοποίησης σημαντικών επενδύσεων, ώστε να διασφαλισθεί η ανταγωνιστικότητα του λιμένα καθώς και η αύξηση της απασχόλησης με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με όλα τα θετικά επακόλουθα για την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Θεωρούμε ότι μέσω της διαδικασίας αυτής θα κατορθώσει ο λιμένας του Πειραιά να παρακολουθήσει την εξέλιξη της διεθνούς αγοράς διακίνησης containers σε συνδυασμό με τις προβλέψεις για την ανάπτυξη των χωρών της Μαύρης Θάλασσας.
2. Τα κριτήρια συμμετοχής των εταιρειών που θα λάβουν μέρος στο διαγωνισμό θα είναι η οικονομική επάρκεια, η ικανότητα και τεχνογνωσία, η ταχύτητα υλοποίησης και η εξασφάλιση του επιθυμητού όγκου διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων, η οποία εκτιμάται ότι θα είναι τριπλάσια του υφιστάμενου.
Με ρητούς όρους θα εξασφαλισθούν η διακίνηση των αγαθών που προορίζονται για εγχώρια κατανάλωση, η σωστή τιμολόγηση, η ασφάλεια, ο έλεγχος και η τήρηση της νομοθεσίας. Τα εργασιακά δικαιώματα που κατοχυρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων δεν θίγονται σε καμία περίπτωση, ενώ εκτιμάται ότι μέσω της επιλεγείσας διαδικασίας ανάπτυξης του λιμένος, θα δημιουργηθούν πρόσθετες θέσεις εργασίας.
3. Απώτερος στόχος των υπό διερεύνηση αλλαγών και μεταρρυθμίσεων είναι η δημιουργία ενός ορθολογικού και ευέλικτου πλαισίου λειτουργίας του Οργανισμού για την ανάπτυξη του λιμένα Πειραιά, με παράλληλη αξιοποίηση των υφιστάμενων λιμενικών εγκαταστάσεων, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και μείωση του κόστους μεταφοράς των προϊόντων, με τελικό αποδέκτη την ωφέλεια του Έλληνα καταναλωτή.
Ο Υπουργός
ΜΑΝΩΛΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»
3. Στην με αριθμό 874/6.11.06 ερώτηση του Βουλευτή κ. Γεωργίου Ανωμερίτη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Φ.90022/28400/1972/1.12.06 έγγραφο από τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην υπ’ αριθμ. 874/6-11-06 ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων από το Βουλευτή κ. Γ. Ανωμερίτη, σχετικά με Έγγραφο του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (ΤΕΑΠΟΚΑ) προς τους συνταξιούχους του, με το οποίο ζητά την ταχυδρομική αποστολή στοιχείων τους για να δημιουργήσει πλήρες και ενημερωμένο Αρχείο Συνταξιούχων, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Πράγματι το ΤΕΑΠΟΚΑ ζήτησε από τους συνταξιούχους του την ταχυδρομική αποστολή στοιχείων όπως ΑΦΜ, Α.Μ. Βοηθηματούχου, διεύθυνση κατοικίας κλπ., ώστε να είναι συνεπές στην υποβολή της συγκεντρωτικής δήλωσης ΦΜΥ στην αρμόδια ΔΟΥ στο τέλος του έτους.
Τούτο συνέβη επειδή κατά την υποβολή της δήλωσης αυτής το προηγούμενο έτος (2005) δημιουργήθηκε τεράστιο πρόβλημα διότι α) πολλά ΑΦΜ συνταξιούχων ήσαν 8ψήφια (αντί του ορθού 9ψηφίου), β) πολλοί συνταξιούχοι, κυρίως χήρες ή γυναίκες δεν είχαν δικό τους ΑΦΜ και γ) πολλοί συνταξιούχοι δεν είχαν καθόλου ΑΦΜ, με αποτέλεσμα το Υπουργείο Οικονομικών να δεχθεί εικονικά ή μηδενικά ΑΦΜ για τελευταία όμως φορά.
Η αναζήτηση των στοιχείων αυτών από το ΤAXIS ήταν μεν δυνατή και μάλιστα σε χρόνο μικρότερο της μιας ώρας, προϋπέθετε όμως τη χορήγηση σε αυτό του σωστού ονοματεπωνύμου του συνταξιούχου, το οποίο όμως δεν ήταν δυνατόν να χορηγηθεί αφού πολλές γυναίκες-φορολογούμενες είναι με το πατρικό τους επώνυμο και όχι με του συζύγου ο οποίος και υποβάλλει τη φορολογική δήλωση.
Έτσι, η χρησιμοποίηση του ΤAXIS ήταν αδύνατη. Η αναζήτηση των στοιχείων αυτών από τους συνταξιοδοτικούς φακέλλους (20.000 περίπου) θα ήταν αφενός μεν χρονοβόρα και αφετέρου δε όχι πλήρως ενημερωμένη διότι δεν περιλαμβάνουν τα τελευταία στοιχεία (π.χ. διεύθυνση κατοικίας, αριθμό ταυτότητας κ.λπ.).
Προκειμένου λοιπόν να αποφευχθεί η απόρριψη της συγκεντρωτικής δήλωσης ΦΜΥ λόγω ελλειπών ή λανθασμένων στοιχείων και επομένως η επιβολή προστίμου, το Ταμείο έκρινε ότι ήταν προτιμότερη η αναζήτηση των απαραίτητων στοιχείων από τους ίδιους τους συνταξιούχους. Εξάλλου, μια τέτοια απογραφή θα εξυπηρετούσε τα μέγιστα και στην επικείμενη έναρξη των. διαδικασιών για την ένταξη των συνταξιούχων του στο Ν.3205/03.
Επιπλέον, επειδή οι συνταξιούχοι του Ταμείου είναι συνήθως υπερήλικες και δεν αντιγράφουν σωστά τα εννέα ψηφία του ΑΦΜ ζητήθηκε να αποστείλουν φωτοτυπία του εντύπου Ε 1 ή των εκκαθαριστικών τους. Βεβαίως θα μπορούσαν να στείλουν το πάνω τμήμα του, όπου και αναγράφεται το ΑΦΜ τους.
Τέλος, ζητήθηκε από το Ταμείο να σταλούν οι απαντήσεις, ταχυδρομικά κυρίως, για να αποφευχθεί η αυτοπρόσωπη προσέλευση αλλά και γιατί ο μεγάλος αριθμός των συνταξιούχων κατοικεί στην επαρχία. Η από στολή των απαντήσεων με ΦΑΞ ή ηλεκτρονικό ταχυδρομείο έγινε από ελάχιστους συνταξιούχους, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που προσήλθαν στα Γραφεία ιου Ταμείου για να εmδώσουν τα στοιχεία τους.
Από τα ανωτέρω, προκύπτει ότι το ΤΕΑΠΟΚΑ λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον των συνταξιούχων του ενόψει και τους ένταξής τους σε άλλο μισθολογικό νόμο και στη δημιουργία πλήρους αρχείου και κυρίως στην επίλυση του τεράστιου προβλήματος του Α Φ Μ.
Ο Υπουργός
ΣΑΒΒΑΣ ΤΣΙΤΟΥΡΙΔΗΣ»
4. Στην με αριθμό 836/3-11-06 ερώτηση του Βουλευτή κ. Γεωργίου Παπαγεωργίου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 65038/24-11-06 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης και στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας, σας ενημερώνουμε τα ακόλουθα:
Το ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α δεν έχει τη δυνατότητα χρηματοδότησης των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού σε περίπτωση εκτεταμένων ζημιών από θεομηνίες.
Τα ποσά που διατίθενται, είτε από τα προγράμματα, είτε από τον ειδικό λογαριασμό που διαχειρίζεται το Υπουργείο, είναι περιορισμένα και ικανά να καλύψουν μικρής έκτασης ζημιές από έκτακτες ανάγκες στους Δήμους.
Στο πλαίσιο αυτών των δυνατοτήτων έχει ήδη χρηματοδοτήσει, κατά το έτος 2006, το Δήμο Μεσσαπίων, στα διοικητικά όρια του οποίου υπάγονται τα Τοπικά Διαμερίσματα Ψαχνών και Καστέλλας, με το ποσό των 180.000,00 ευρώ για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών από επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα.
Παράλληλα, το ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. επιχορήγησε το έτος 2006 το Δήμο Μεσσαπίων με το ποσό των 102.600,00 ευρώ, για την επισκευή και συντήρηση των σχολικών κτηρίων της αρμοδιότητάς του.
Επιπλέον, σύμφωνα με την κατανομή των Κ.Α.Π. στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις της Χώρας, για το έτος 2006, στη Ν.Α. Εύβοιας κατανέμεται ποσό 1.632.000,00 ευρώ για την κάλυψη αποκλειστικά δαπανών βελτίωσης, συντήρησης και αποκατάστασης του οδικού της δικτύου και 2.492.600,00 ευρώ για επενδυτικούς σκοπούς στους οποίους περιλαμβάνεται και η κατασκευή, βελτίωση και συντήρηση του οδικού δικτύου.
Πέραν των ανωτέρω, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΘΗΣΕΑΣ», με βάση την τυπική κατανομή του 45% των πόρων του προγράμματος, κατανεμήθηκε στο Δήμο Μεσσαπίων το ποσό των 2.594.633,00 ευρώ για την υλοποίηση δημοτικών έργων, και έχουν έως σήμερα προενταχθεί έργα ύψους 1.767.248,68 ευρώ. Παράλληλα, σύμφωνα με την προγραμματική κατανομή του 35% των πόρων του προγράμματος, κατανεμήθηκε στο Δήμο ποσό 2.044.502,35 ευρώ και έχουν προενταχθεί έργα προϋπολογισμού 37.324,35 ευρώ.
Κατά συνέπεια, ο Δήμος Μεσσαπίων έχει τη δυνατότητα να προτείνει την ένταξη έργων αντιπλημμυρικής προστασίας και υποδομών στο πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» του ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α..
Τέλος, το Υπουργείο, στο πλαίσιο των χρηματοδοτικών του δυνατοτήτων και της ιεράρχησης των αναγκών για το τρέχον έτος, θα εξετάσει τη δυνατότητα επιπρόσθετης χρηματοδότησης του Δήμου Μεσσαπίων για την αντιμετώπιση προβλημάτων που προκλήθηκαν από θεομηνία.
Κατά τα λοιπά, αρμόδια να απαντήσουν είναι τα Υπουργεία ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων, προς τα οποία κοινοποιούμε αντίγραφο της ερώτησης.
Ο Υφυπουργός
Α. ΝΑΚΟΣ»
5. Στην με αριθμό 857/3-11-06 ερώτηση του Βουλευτή κ. Δημητρίου Πιπεργιά δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 64857/28-11-06 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης και στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας, σας ενημερώνουμε τα ακόλουθα:
Το ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. δεν έχει τη δυνατότητα χρηματοδότησης των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού σε περίπτωση εκτεταμένων ζημιών από θεομηνίες.
Τα ποσά που διατίθενται, είτε από τα προγράμματα, είτε από τον ειδικό λογαριασμό που διαχειρίζεται το Υπουργείο, είναι περιορισμένα και ικανά να καλύψουν μικρής έκτασης ζημιές από έκτακτες ανάγκες στους Δήμους.
Στο πλαίσιο αυτών των δυνατοτήτων έχει ήδη χρηματοδοτήσει, κατά το έτος 2006, το Δήμο Μεσσαπίων, στα διοικητικά όρια του οποίου υπάγονται τα Τοπικά Διαμερίσματα Ψαχνών και Καστέλλας, με το ποσό των 180.000,00 € για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών από επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα.
Επιπλέον, σύμφωνα με την κατανομή των ΚΑ.Π στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις της Χώρας, για το έτος 2006, στη Ν.Α. Εύβοιας κατανέμεται ποσό 1.632.000,00 ευρώ για την κάλυψη αποκλειστικά δαπανών βελτίωσης, συντήρησης και αποκατάστασης του οδικού της δικτύου και 2.492.600,00 ευρώ για επενδυτικούς σκοπούς στους οποίους περιλαμβάνεται και η κατασκευή, βελτίωση και συντήρηση του οδικού δικτύου.
Πέραν των ανωτέρω, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΘΗΣΕΑΣ», με βάση την τυπική κατανομή του 45% των πόρων του προγράμματος, κατανεμήθηκε στο Δήμο Μεσσαπίων το ποσό των 2.594.633,00 ευρώ για την υλοποίηση δημοτικών έργων, και έχουν έως σήμερα προενταχθεί έργα ύψους 1.767.248,68 ευρώ. Παράλληλα, σύμφωνα με την προγραμματική κατανομή του 35% των πόρων του προγράμματος, κατανεμήθηκε στο Δήμο ποσό 2.044.502,35 ευρώ και έχουν προενταχθεί έργα προϋπολογισμού 37.324,35 ευρώ.
Κατά συνέπεια, ο Δήμος Μεσσαπίων έχει τη δυνατότητα να προτείνει την ένταξη έργων αντιπλημμυρικής προστασίας και υποδομών στο πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» του ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α..
Τέλος, το Υπουργείο, στο πλαίσιο των χρηματοδοτικών του δυνατοτήτων κα ι της ιεράρχησης των αναγκών για το τρέχον έτος, θα εξετάσει τη δυνατότητα επιπρόσθετης χρηματοδότησης του Δήμου Μεσσαπίων για την αντιμετώπιση προβλημάτων που προκλήθηκαν από θεομηνία.
Ο Υφυπουργός
Α. ΝΑΚΟΣ»
6. Στην με αριθμό 678/31-10-06 ερώτηση του Βουλευτή κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 104770/29510/24-11-06 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω σχετικής ερωτήσεως του Βουλευτού κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Με την αριθμ. πρωτ. 7643/29-1-1977 εγκύκλιο «κοινοποίησις του Νόμου 344/1976 «περί ληξιαρχικών πράξεων» και των κατ’ εξουσιοδότησιν αυτού εκδοθέντων Π.Δ. 850/1976 και 943/1976 και παροχή οδηγιών επ’ αυτών» ορίζονται ότι:
Οι ληξιαρχικές πράξεις συντάσσονται στην Ελληνική γλώσσα. Εάν οι εμφανισθέντες ή τα πρόσωπα, στα οποία αφορά η πράξις φέρουν ξενικά ονόματα αναγράφονται στις πράξεις με Ελληνικά στοιχεία όπως προφέρονται και εντός παρενθέσεως με λατινικά στοιχεία εις την ξένη γραφή π.χ. Ζώρζ (Georges), Ντρουέ (Droyet) του Νικολά (Nicolas) και της Ροζέτ (Rosette).
Η εξακρίβωση της ταυτότητος των εμφανισθέντων γίνεται προκειμένου περί αλλοδαπών από το διαβατήριό των ή από τις άδειες παραμονής των στην Ελλάδα.
Ως εκ τούτου σε περίπτωση που οι εμφανισθέντες ή τα πρόσωπα στα οποία αφορά η ληξιαρχική πράξη είναι αλλοδαποί επειδή το αποδεικτικό της ταυτότητός των στην Ελλάδα δυνάμει της διατάξεως της παρ.3 του άρθρου 6 του Ν. 1599/1986 είναι το διαβατήριό των ή κάθε άλλο έγγραφο, βάσει του οποίου επετράπη η είσοδός των στην χώρα ή η άδεια παραμονής των στην Ελλάδα, οι ληξίαρχοι δεν έχουν άλλη δυνατότητα παρά να εγγράψουν τα ονοματεπωνυμικά των στοιχεία εντός παρενθέσεως στην ξένη γραφή όπως αναγράφονται στα προαναφερθέντα έγγραφα και με Ελληνικούς χαρακτήρες όπως αυτά προφέρονται ζήτημα βεβαίως που άπτεται της αρμοδιότητος της μεταφραστικής υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών. Η αρμοδιότητα όμως αυτή φρονούμε ότι δεν εξικνείται μέχρι του βαθμού να προστίθενται καταλήξεις στα ονοματεπωνυμικά στοιχεία των ομογενών μας Βορειοηπειρωτών, διότι τότε δεν πρόκειται περί ηχητικής αποδόσεως αλλά περί εξελληνισμού, ο οποίος (Εξελληνισμός) δύναται να λάβει χώρα όταν οι εν λόγω ομογενείς πολιτογραφηθούν και εγγραφούν στα μητρώα αρρένων και στα δημοτολόγια με απόφαση του αρμοδίου Νομάρχου σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.Δ./τος 2573/1953, όπως συμπληρώθηκε με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 8 του Ν. 2130/1993 και τις διατάξεις της παρ.9 του άρθρου 9 του Ν. 2307/1995
Ο Υφυπουργός
Α. ΝΑΚΟΣ»)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει η προεκφώνηση των νομοσχεδίων που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη.
Υπουργείο Πολιτισμού.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Πολιτιστική Χορηγία».
Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί κατά τη σημερινή συνεδρίαση.
Του ιδίου Υπουργείου.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας προς τις Οδηγίες 2001/84/ΕΚ και 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Σεπτεμβρίου 2001 και 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα παρακολούθησης υπέρ του δημιουργού ενός πρωτοτύπου έργου τέχνης και την επιβολή των δικαιωμάτων της διανοητικής ιδιοκτησίας αντίστοιχα και άλλες διατάξεις».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τον Κανονισμό.
Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ.».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τον Κανονισμό.
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση του Πρωτοκόλλου Συμφωνίας και Συναντίληψης (Memorandum of Understanding – MOU) μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Στρατηγείου Επιχειρήσεων του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή και του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή μετασχηματισμού της Συμμαχίας σε σχέση με τις διατάξεις Υποστήριξης της Φιλοξενούσας Χώρας σε επιχειρήσεις/ασκήσεις ΝΑΤΟ μετά των συνημμένων Παραρτημάτων Α και Β αυτού».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τον Κανονισμό.
Κύριοι συνάδελφοι, επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Πολιτιστική Χορηγία».
Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού ορίζεται από το Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο κ. Κωνσταντίνος Τασούλας.
Επίσης, από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ορίζεται από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο κ. Κολοζώφ ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος κατά τη συζήτηση αυτή ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Χουρμουζιάδης.
Κύριε Υπουργέ, αφού σας ευχηθώ «χρόνια πολλά», να σας ρωτήσω αν θέλετε να κάνετε κάποιες αλλαγές.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ (Υπουργός Πολιτισμού): «χρόνια πολλά» κυρία Πρόεδρε, «χρόνια πολλά», κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Κυρία Πρόεδρε, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Διαρκή Επιτροπή είχα δεσμευτεί ότι εφόσον υπάρξουν παρατηρήσεις οι οποίες επεξεργαζόμενες από εμάς μπορούν να γίνουν αποδεκτές, οι παρατηρήσεις αυτές θα γίνουν αποδεκτές. Πρέπει να πω ότι γίνεται αποδεκτό σχεδόν το σύνολο των παρατηρήσεων των συναδέλφων που είναι αρκετές και για το λόγο αυτό …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Εάν είναι πολλές να τις διανείμουμε αμέσως, για να μην τις διαβάσετε όλες.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ (Υπουργός Πολιτισμού): Θα τις μοιράσουμε.
Για το λόγο αυτό είχα καλέσει χθες τους εισηγητές στο γραφείο μου και τους ενημέρωσα αναλυτικά για κάθε μία από αυτές τις τροποποιήσεις που κάνω αποδεκτές.
Συνεπώς θα παρακαλούσα να μοιραστεί το κείμενο αυτό για να διευκολυνθεί η συζήτηση. Ούτως ή άλλως οι εισηγητές το έχουν από χθες.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Γεώργιος Βουλγαράκης καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει η εισηγήτρια της Νέας Δημοκρατίας, η συνάδελφος κ. Χρυσή Καρύδη.
ΧΡΥΣΗ ΚΑΡΥΔΗ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Καλή χρονιά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Με το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα το Υπουργείο Πολιτισμού θεσμοθετεί και προασπίζει μία εξαιρετικά χρήσιμη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα, αυτή της πολιτιστικής χορηγίας.
Ο θεσμός των χορηγιών είναι γνωστός στη χώρα μας από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην Αθήνα του Κλεισθένη και του Περικλή η χορηγία ήταν υποχρέωση για τους οικονομικά εύρωστους πολίτες και η πολιτεία θεωρώντας τους χορηγούς ιερά πρόσωπα, τους τιμούσε ανάλογα. Στη σημερινή κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Ακόμη και τα πλέον εύρωστα οικονομικά κράτη αδυνατούν να καλύψουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες στον τομέα του πολιτισμού. Για το λόγο αυτό σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες καλλιεργείται η χορηγική ιδέα και η ενεργός συμμετοχή των ιδιωτών στο χώρο του πολιτισμού ρυθμίζεται και καθορίζεται νομοθετικά.
Στη χώρα μας δεν υπήρχε σήμερα νομοθετικό πλαίσιο για το χορηγικό θεσμό. Οι διάσπαρτες σε διαφορετικούς νόμους διατάξεις χωρίς κεντρική φιλοσοφία και στρατηγική λειτουργούσαν μάλλον αποτρεπτικά προς τους δυνάμει χορηγούς. Επιπλέον η σύγχυση που επικρατεί ως προς το τι ακριβώς σημαίνει η λέξη χορηγία είναι τέτοια ώστε ακόμη και αμιγώς εμπορικές συναλλαγές μεταξύ κερδοσκοπικών επιχειρήσεων να αναγορεύονται σε χορηγίες ή απλές διαφημιστικές πράξεις να θεωρούνται χορηγικές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο πολιτισμός, δηλαδή ο πλούτος που μας κληροδότησε το παρελθόν, αλλά και ό,τι δημιουργεί σήμερα η κοινωνία είναι συνεκτικός ιστός της κοινωνίας, κεφάλαιο για την ανάπτυξη, εφόδιο ποιότητας για τη ζωή.
Θέλω, όμως, να υπενθυμίσω ότι ο πολιτισμός είναι δαπανηρός και ότι οι δυνατότητες του κρατικού προϋπολογισμού είναι τέτοιες που δεν επέτρεψαν ποτέ ως σήμερα σε καμία κυβέρνηση ν’ αντιμετωπίσει τις απαραίτητες δαπάνες για τη διάσωση, συντήρηση και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και την ανάπτυξη και προβολή του σύγχρονου πολιτισμού. Για το λόγο αυτό μία εθνική πολιτική για τον πολιτισμό πρέπει να ενθαρρύνει τη συνέργεια του ιδιωτικού με τον δημόσιο τομέα, να ενεργοποιεί και να αξιοποιεί τις δυνατότητες του ιδιωτικού χώρου ούτως ώστε να απελευθερωθούν οικονομικές δυνάμεις από τον ιδιωτικό τομέα και να ενισχύσουν τόσο την παραγωγή πολιτιστικών δραστηριοτήτων όσο και την αξιοποίηση και συντήρηση των έργων της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Με το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα, η χώρα μας αποκτά επιτέλους ένα ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο για τις πολιτιστικές χορηγίες. Η πολιτιστική χορηγία είναι ένας πολλαπλά πολύτιμος θεσμός, αφού πέρα της άμεσης συνεισφοράς στη δημιουργία πολιτιστικού έργου, αποφέρει σημαντικά οφέλη στους πολίτες.
Προσφέρει τη δυνατότητα εκτέλεσης έργων ή ενίσχυσης καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, χωρίς την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, ενισχύει την ανάπτυξη της περιφέρειας και την κοινωνική συνοχή, καθώς τα έργα πολιτισμού αποτελούν σημείο αναφοράς για τις τοπικές κοινωνίες, δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και παράλληλα παρέχει τεχνογνωσία και εκπαίδευση σε τομείς όπως η διαχείριση πολιτιστικών έργων. Φυσικά ευαισθητοποιεί τους πολίτες γύρω από θέματα πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
Το σχέδιο νόμου που συζητάμε οροθετεί την έννοια της χορηγίας και αίρει κάθε σύγχυση με άλλες κοινωνικές και εμπορικές έννοιες. Αίρει όλα τα ισχύοντα οικονομικά και γραφειοκρατικά αντικίνητρα για τους χορηγούς, προσδιορίζει το νομικό καθεστώς και το περιεχόμενο της σύμβασης μεταξύ χορηγού και αποδέκτη της χορηγίας, εισάγει για πρώτη φορά το θεσμό της χορηγίας και στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομίας, αξιοποιεί για πρώτη φορά και χορηγίες σε είδος, υπηρεσίες ή άυλα αγαθά, θεσπίζει νέα, γενναία οικονομικά κίνητρα για τους χορηγούς, δημιουργεί υπεύθυνες ειδικές υπηρεσίες στο Υπουργείο Πολιτισμού, το Γραφείο Χορηγιών και το Συμβούλιο Χορηγιών, προκειμένου να προσφέρουν πληροφορίες, να διασφαλίζουν τη διαφάνεια των χορηγικών πράξεων και να προωθούν την ιδέα της πολιτιστικής χορηγίας και θεσπίζει χορηγικά βραβεία με στόχο την προβολή του θεσμού και την κοινωνική αναγνώριση της προσφοράς των χορηγών.
Θα ήθελα να επισημάνω την εξαιρετικά σημαντική διευκρίνιση, όπως διατυπώνεται στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, ότι η ευθύνη και οι υποχρεώσεις της πολιτείας απέναντι στον πολιτισμό δεν αίρονται μ’ αυτό το σχέδιο νόμου. Η ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών θα λειτουργήσει ως συμπλήρωμα της κρατικής πολιτικής.
Από τις βασικές προτεραιότητες του σχεδίου νόμου είναι να ενισχυθεί η συνεργασία του κράτους με την κοινωνία των πολιτών, αλλά και η σχέση εμπιστοσύνης πολιτών και επιχειρήσεων με τους πολιτιστικούς φορείς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό ότι στο χώρο της πολιτιστικής πολιτικής διακρίνουμε δύο πεδία που το κράτος αντιμετωπίζει κατά διαφορετικό τρόπο: το πεδίο της πολιτιστικής κληρονομίας και το πεδίο του σύγχρονου πολιτισμού.
Στο πεδίο της πολιτιστικής κληρονομιάς η ευθύνη του κράτους είναι κεντρική και αποκλειστική. Αυτό άλλωστε επιβάλλει και η σχετική διάταξη του άρθρου 24 του Συντάγματος. Στο σχέδιο νόμου που συζητούμε ρυθμίζεται για πρώτη φορά το πλαίσιο πολιτιστικών χορηγιών προς έργα της πολιτιστικής κληρονομιάς και γίνεται σαφές ότι οι χορηγοί δεν ασκούν πολιτιστική πολιτική, απλώς ενισχύουν την πραγματοποίηση των κρατικών στόχων και χρηματοδοτούν την εκτέλεση έργων, τα οποία η διοίκηση αποφασίζει, σχεδιάζει, μελετά και εγκρίνει. Με τον τρόπο αυτό, χωρίς να κάμπτεται η αποκλειστική δικαιοδοσία και αρμοδιότητα του κράτους, καθίσταται εφικτή η πραγματοποίηση έργων για την εκτέλεση των οποίων δεν επαρκούν οι δημόσιοι πόροι.
Στο πεδίο του σύγχρονου πολιτισμού ο ρόλος του κράτους είναι τελείως διαφορετικός. Ο σύγχρονος πολιτισμός είναι δημιούργημα της ελεύθερης έκφρασης των πολιτών και δεν καθοδηγείται ούτε ελέγχεται από το κράτος. Το κράτος παρεμβαίνει μόνο, προκειμένου να διασφαλίσει τις προϋποθέσεις και να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη και την ενίσχυση του πολιτισμού. Παρεμβαίνει, επίσης, για να θεσπίσει κριτήρια και διαδικασίες πιστοποίησης κάποιων δραστηριοτήτων, προκειμένου να μπορέσει ο χορηγός να κάνει χρήση των ωφελημάτων που παρέχει ο νόμος.
Στην κατ’ άρθρον συζήτηση του νομοσχεδίου θα δούμε αναλυτικά τις προτεινόμενες διατάξεις που αφορούν στις επιμέρους ρυθμίσεις.
Τελειώνοντας όμως την εισήγησή μου, θα μου επιτρέψετε ένα προσωπικό σχόλιο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σαν άνθρωπος που προέρχεται από το χώρο του πολιτισμού, έχω ζήσει από πολύ κοντά τα προβλήματα και έχω δει πολλές φορές οράματα και λαμπρές ιδέες να ματαιώνονται από την έλλειψη οικονομικών πόρων. Γι’ αυτό και σήμερα με συγκίνηση εισηγούμαι ένα σχέδιο νόμου που πιστεύω ότι θα συμβάλει κατά πολύ στην εξάλειψη αυτών των προβλημάτων.
Όπως κάθε τι καινούργιο, το νομοσχέδιο για την πολιτιστική χορηγία, ο θεσμός της πολιτιστικής χορηγίας, θα χρειαστεί χρόνο για να εδραιωθεί, για να δείξει τα αποτελέσματα ή τις αδυναμίες του.
Σήμερα, όμως, σας καλώ να το στηρίξουμε όλοι μαζί. Να συνδέσουμε το έργο που επιτελούμε σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα με την προσδοκία μιας άνοιξης για την αναβάθμιση του πολιτιστικού τοπίου της χώρας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο συνάδελφος κ. Δημήτριος Λιντζέρης.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού περί πολιτιστικής χορηγίας και βέβαια κύριε Ιωαννίδη υπάρχει ένα μείζον θέμα που αφορά τους θεσμούς, τη λειτουργία του Κοινοβουλίου.
Όπως είναι γνωστό με βάση το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής τα νομοσχέδια πριν κατατεθούν στην Ολομέλεια περνάνε από την οικεία Επιτροπή, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. Μετά απ’ αυτό η κοινοβουλευτική πρακτική λέει ότι ο Υπουργός μπορεί να κάνει φραστικές διαφοροποιήσεις, νομοτεχνικές συμπληρώσεις, μπορεί να καταθέτει τροπολογίες. Δεν μπορεί όμως ν’ αλλάζει το νομοσχέδιο. Γιατί σήμερα έχουμε μία πρωτότυπη διαδικασία. Δεν είμαι κατ’ ανάγκη αρνητικός, δείτε το όμως.
Ο κύριος Υπουργός ερήμην της Επιτροπής καταθέτει ένα άλλο νομοσχέδιο. Δεν έχει σημασία κατά την άποψή μας, αν αυτό είναι βελτιωμένο –που είναι βελτιωμένο- σε σχέση με εκείνο που συζητήσαμε στην Επιτροπή, είναι κάτι διαφορετικό. Έχει άλλη φιλοσοφία, άλλη στόχευση με το προηγούμενο. Και μπορεί προς τιμήν του να ενημέρωσε τους εισηγητές των κομμάτων της Αντιπολίτευσης χθες το βράδυ, όμως αυτή η ενημέρωση επ’ ουδενί δεν υποκαθιστά την έλλειψη ενημέρωσης του συνόλου του Σώματος. Και μπορεί το Σύνταγμα να αναγνωρίζει το θεσμικό ρόλο των κομμάτων, η δημοκρατία μας όμως είναι κοινοβουλευτική, δεν είναι κομματική.
Γι’ αυτό, κυρία Πρόεδρε, έχω την εντύπωση ότι θα έπρεπε να αρνηθείτε στην εκτελεστική εξουσία την αναίρεση αυτών των κοινοβουλευτικών ηθών.
Να πω και κάτι θετικό για τον κύριο Υπουργό. Αφού είχε το πολιτικό θάρρος να προβεί σε τέτοιες μεγάλες αλλαγές, θα έπρεπε ο ίδιος να αποσύρει το νομοσχέδιο και να το επαναφέρει προς συζήτηση στην οικεία Επιτροπή. Βεβαίως το όλο θέμα θα μπορούσε κάποιος να το αντιμετωπίσει από μια άλλη οπτική: Να συγχαρεί τον Υπουργό που προέβη σ’ αυτές τις βελτιωτικές τροποποιήσεις κάτω από την πίεση των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, των κοινωνικών φορέων και όλων των ανθρώπων του πολιτισμού και να αναγκαστεί σ’ αυτήν την αναδίπλωση.
Ίσως βέβαια σημαντικότερο ρόλο έπαιξε η εσωκομματική πίεση όπως αυτή εκφράστηκε με την κατάθεση τροπολογίας από τον τέως Υπουργό Πολιτισμού τον κ. Τατούλη, ο οποίος, σημειωτέον, επί των ημερών του είχε καταθέσει προς συζήτηση στα κόμματα ένα δικό του νομοσχέδιο για το ίδιο αντικείμενο. Αν μελετήσει κάποιος εκείνο το κείμενο θα διαπιστώσει ότι κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση, σε διαφορετική φιλοσοφία απ’ αυτό που συζητήσαμε στην Επιτροπή προχθές. Οι δε βελτιώσεις που επιχείρησε ο κ. Βουλγαράκης, κατά τη γνώμη μου, επιδιώκουν τη γεφύρωση του παρατηρούμενου χάσματος μεταξύ εκείνου και αυτού του νομοσχεδίου. Αλλά αυτά είναι εσωτερικά ζητήματα της πλειοψηφίας, δεν αφορούν εμάς.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή η μικροψυχία δεν αρμόζει στις δημοκρατίες, οφείλω να παραδεχθώ ότι ο κύριος Υπουργός έκανε δεκτές πολλές παρατηρήσεις των συναδέλφων μας όπως αυτές διατυπώθηκαν στην Επιτροπή. Οι συνάδελφοί του Υπουργοί δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές. Θα ήταν χρήσιμο ορισμένοι εξ αυτών να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Αλλά να μπω επί της ουσίας της συζήτησης.
Κυρίες και κύριοι, πολιτισμός είναι σύνολο εννοιών και δραστηριοτήτων που προωθούν τον άνθρωπο σε ανάταση και σε εξέλιξη. Αφορά το σύνολο της πολιτικής και της δημοκρατίας. Έχω ξαναπεί απ’ αυτό το Βήμα ότι στην περιγραφική και περιεκτική ελληνική γλώσσα η λέξη πολιτισμός έχει την ίδια ετυμολογική ρίζα με τη λέξη πολιτική και τη λέξη πολίτης. Και ιδιαίτερα για τη χώρα μας ο πολιτισμός αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα, αποτελεί σημαντική αναπτυξιακή παράμετρο. Επί των ημερών, όμως, της Νέας Δημοκρατίας ο τομέας πολιτισμός υποχρηματοδοτείται και χειμάζεται.
Η χορηγία, το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε σήμερα, είναι μια λειτουργία που έχει την καταγωγή της στην αρχαία Ελλάδα, όταν εκπρόσωποι των φυλών στην αρχαία Αθήνα αναλάμβαναν τη χρηματοδότηση του θεατρικού χορού των Διονυσίων στις εορτές των Παναθηναίων και των Θαργηλίων. Εξ ου και η λέξη χορηγία: χορός-χορηγία.
Ο χορηγός τότε ήταν τιμώμενο πρόσωπο και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης. Μάλιστα ο νικητής χορηγός των θεατρικών αγώνων κέρδιζε χάλκινο τρίποδα ο οποίος ετίθετο επί κίονος ή επί χορηγικού μνημείου. Γνωστότερο εξ αυτών είναι το μνημείο του Λυσικράτους.
Στις μέρες μας η πολιτιστική χορηγία σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιείται σαν τρόπος χρηματοδότησης του πολιτισμού. Ιδιωτικά κεφάλαια υποστηρίζουν φορείς που ασκούν πολιτιστική δραστηριότητα. Υπάρχει μάλιστα και η βασική ευρωπαϊκή στρατηγική για τη βιώσιμη ανάπτυξη που εγκρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Γκέντεμποργκ τον Ιούνιο του 2001. Σύμφωνα με αυτήν η οικονομική ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή και η περιβαλλοντική προστασία συμβαδίζουν. Ο ιδιωτικός τομέας πλην της οικονομικής αποδοτικότητας, οφείλει να ελαχιστοποιεί τις αρνητικές επιπτώσεις που επιφέρει η ανάπτυξή του στο περιβάλλον. Πλέον στην επιχειρηματική λογική έχει εισαχθεί η έννοια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Συνέπεια τούτων είναι η πολιτιστική χορηγία. Αποτελεί ένα είδος κοινωνικής ανταπόδοσης του χορηγού προς την κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο ο χορηγός βελτιώνει τη δημόσια εικόνα του και επιτυγχάνει μια συλλογική αναγνώριση. Και από την άλλη μεριά βέβαια οι πολιτιστικοί φορείς και οι δημιουργοί έχουν μια πηγή χρηματοδότησης που τους δίδει περισσότερη ανεξαρτησία. Με αυτόν τον τρόπο διευκολύνονται δράσεις οι οποίες, ενδεχομένως, δεν θα ευνοούνταν αν αποκλειστικός χρηματοδότης ήταν το κράτος.
Βεβαίως εδώ οφείλω να τονίσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το κράτος οφείλει να χρηματοδοτεί φορείς και δράσεις πολιτισμού. Η ενεργοποίηση των χορηγιών μόνο σαν μικρό συμπλήρωμα μπορεί να λειτουργήσει και ουδόλως σαν υποκατάστατο της κρατικής πολιτικής. Το τονίζω αυτό γιατί διακρίνω μία απέλπιδα πρόθεση της Νέας Δημοκρατίας να διοχετευτούν πόροι από τον ιδιωτικό τομέα στον πολιτισμό, όχι συμπληρωματικά, αλλά κύρια. Και αυτό γίνεται προκειμένου να καλυφθεί η έλλειψη χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αν έχει τέτοια πρόθεση σύντομα θα διαψευστεί. Και το λέω αυτό γιατί η οικονομική κατάσταση που βιώνουμε του πολιτισμού στη χώρα μας είναι κάκιστη.
Οι εποπτευόμενοι φορείς όπως το Εθνικό Μουσείο, η Εθνική Πινακοθήκη, η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τα περίπου σαράντα σχήματα ελεύθερου θεάτρου υποχρηματοδοτούνται. Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ειδικά φέτος καθυστέρησε δραματικά. Αποτέλεσμα, η πλημμελής χρηματοδότηση των κυρίως υπηρεσιών του Υπουργείου.
Βέβαια οφείλω να αναφέρω ότι για πρώτη φορά το 1999 ο τομέας πολιτισμού δεν αποτελεί αμιγές επιχειρησιακό πρόγραμμα από το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, αλλά υποπρόγραμμα του Προγράμματος «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ». Αποδεικνύεται δηλαδή ότι ο Υπουργός Πολιτισμού και ο γενικός γραμματέας υπεύθυνος για το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, στερούνται της ικανότητας να πείσουν το Υπουργείο Οικονομικών και τους τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάγκη στήριξης του τομέα πολιτισμού, ενός διεθνώς αναγνωρισμένου παραγωγικού και αναπτυξιακού τομέα, ιδιαίτερα, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, η οποία διαθέτει ένα τεράστιο πολιτιστικό απόθεμα.
Γι’ αυτό, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, οφείλετε αναμφίβολα να αναλάβετε τις ευθύνες σας και να χρηματοδοτήσετε από τον προϋπολογισμό, τον πολιτισμό. Και να μην επιχειρείτε εμπορευματοποίηση του πολιτιστικού προϊόντος. Να γνωρίζετε ακόμη ότι και στη Μεγάλη Βρετανία, χώρα στην οποία ο θεσμός της χορηγίας είναι ευρέως διαδεδομένος, οι εταιρικές χορηγίες στον πολιτισμό κάλυψαν μόλις το 10% των συνολικών επιχορηγήσεων.
Κυρίες και κύριοι, στη χώρα μας έχουν γίνει νομοθετικές και άλλες προσπάθειες για να ρυθμιστεί το ζήτημα της πολιτιστικής χορηγίας. Ενδεικτικά να αναφέρω το ν.1884/1990, το ν.2238/1994, αλλά και άλλες δράσεις όπως ο ΟΜΕΠ ο οποίος στα δεκατέσσερα χρόνια της ζωής του έχει να δείξει λαμπρό έργο στην προάσπιση του πολιτισμού.
Να σημειώσω επίσης –και αυτό είναι προς τιμήν του τωρινού Υπουργού- τα πολλά πισωγυρίσματα που παρατηρήθηκαν, αφού πάντα το Υπουργείο Οικονομίας έβλεπε με επιφύλαξη το θεσμό της χορηγίας, αφού κατά την άποψή του αφαιρείτο απ’ αυτό φορολογική ύλη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως είπαμε και στην Επιτροπή και οφείλω να το επαναλάβω, έχουμε ταχθεί υπέρ της ύπαρξης ενός ενιαίου νομοθετικού πλαισίου που θα προωθούσε την πολιτική των χορηγιών. Η χορηγία βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τη διαφήμιση και νομίζω ότι έλειπε από το σχέδιο νόμου που κατετέθη στην Επιτροπή, ένα άρθρο το οποίο υπήρχε και στο νομοσχέδιο Τατούλη, αλλά και σ’ αυτό που συζητάμε σήμερα στην Ολομέλεια, ένα άρθρο που θα προσδιορίζει ακριβώς αυτές τις έννοιες.
Σαν ορισμό για τη χορηγία θα πρότεινα αυτόν που περιγράφεται στην 531 απόφαση του 1995, τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, σύμφωνα με την οποία, χορηγία υπάρχει μόνο όταν χρήμα του ιδιωτικού τομέα κατευθύνεται στην ενίσχυση της πολιτισμικής κληρονομιάς και των θεσμών και δεν συμφωνείται ή δεν υποκρύπτεται υποχρέωση υλικής αντιπαροχής. Η χορηγία παρερμηνεύεται εάν θεωρηθεί έστω και έμμεσα ως διαφήμιση. Άλλωστε, κατά κανόνα η διαφήμιση αποσκοπεί στη δημιουργία αναγκών, ενώ η χορηγία προβάλλει μεν το χορηγό, αλλά κατατείνει στο να ικανοποιήσει ανάγκες και μάλιστα κοινωνικά χρήσιμες ανάγκες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο όπως αυτό συζητήθηκε στην Επιτροπή παρά τις καλές προθέσεις και διακηρύξεις της εισηγητικής έκθεσης και το λόγο του Υπουργού, ήταν ένα χορηγοκτόνο νομοσχέδιο. Ήταν συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό και ρουσφετολογικό νομοσχέδιο. Ορθά στην εισηγητική έκθεση της τροπολογίας που κατέθεσε ο κ. Τατούλης αναφέρεται ότι διεπόταν από κρατικίστικη νοοτροπία. Το Υπουργείο Πολιτισμού υποδείκνυε τις αρεστές χορηγίες. Επεδίωκε τον έλεγχο όλων των ανεξάρτητων πολιτιστικών οργανισμών και όλων των χορηγιών. Για να τύχει κάποιος των ευεργετικών προνομίων του νόμου έπρεπε να γνωμοδοτήσει το συμβούλιο χορηγιών για κάθε μια επί μέρους χορηγία. Κάθε υποψήφιος χορηγός από όλη την Ελλάδα, προκειμένου να επιχορηγήσει ένα μουσείο ή μια έκθεση ζωγραφικής ή οποιαδήποτε άλλη πολιτιστική δραστηριότητα, έπρεπε να απευθύνεται στις κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου. Και πάνω σ’ αυτό παρά τις μεγάλες βελτιωτικές κινήσεις του κυρίου Υπουργού έχω να πω ότι και πάλι κινείται σε μια λάθος κατεύθυνση. Θα έπρεπε να υπάρξει μια υπηρεσία στο Υπουργείο η οποία να πιστοποιεί τους πολιτιστικούς εκείνους φορείς, τις πολιτιστικές εκείνες δραστηριότητες, οι οποίες θα μπορούσαν να τύχουν χορηγίας και όχι εκ των υστέρων να έρχονται και να πιστοποιούνται οι δεκάδες χορηγοί. Θα έπρεπε δηλαδή –παρ ότι επιμένω έχετε κάνει θετικά βήματα- να κινηθείτε σε μια εφάπαξ διαδικασία για ν’ απλουστεύσετε έτι περαιτέρω τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και τα αναχώματα που εμφανίζει ακόμη και σήμερα αυτό το νομοσχέδιο. Γι’ αυτό όλοι οι οργανωμένοι πολιτιστικοί φορείς όπως εκφράστηκαν στη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων αλλά και σε ημερίδα που διοργανώθηκε σχετική μ' αυτό το θέμα, εξέφρασαν έντονες αντιρρήσεις και ανησυχίες. Γιατί επιχειρείται η θεσμοθέτηση ενός συγκεντρωτικού Αθηνοκεντρικού γραφειοκρατικού κλοιού. Περιθωριοποιείται ακόμη περισσότερο η περιφέρεια και αποδυναμώνεται ο τόπος καταγωγής ως κίνητρο για την ευεργεσία και για τη χορηγία. Και το λέω αυτό γιατί ο τόπος καταγωγής ως κίνητρο για ευεργεσία ή χορηγία έχει ιδιαίτερη παράδοση στη χώρα μας. Αλλά και το Συμβούλιο Χορηγιών ενώ θα έπρεπε ως θεσμός να είναι της ευρύτερης δυνατής αποδοχής και εκπροσώπησης, συγκροτήθηκε ως ένα συμβούλιο διορισμένων από τον ίδιο τον Υπουργό. Δημιουργείται ένας προσωπικός μηχανισμός και καταργείται κάθε έννοια αποκέντρωσης και κοινωνικού ελέγχου.
Πράγματι, αποτελεί σήμερα πρωτοτυπία σε μία ελεύθερη οικονομία να κρατικοποιούνται οι χορηγικές σχέσεις μεταξύ νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου και να επιχειρείται η μετατροπή της χορηγίας του ιδιώτη-χορηγού σε κρατικό ρουσφέτι.
Τέλος –και θα επανέλθω επί των άρθρων- οφείλω, κύριε Υπουργέ, να αναγνωρίσω τις πολύ θετικές τροπολογίες που καταθέσατε σε σχέση με την επίλυση χρόνιων ζητημάτων των εργαζομένων στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Όπως είπα και στη συνεδρίαση της Επιτροπής επί της αρχής, αναμφίβολα ψηφίζουμε υπέρ στο νομοσχέδιο, ακριβώς επειδή είμαστε υπέρ της επέκτασης του θεσμού της χορηγίας.
Θεωρώ, όμως, ότι οφείλατε να το αποσύρετε και να το συζητήσει εκ νέου η Επιτροπή για να προβεί σε περαιτέρω βελτιωτικές κινήσεις. Παρ’ όλα αυτά, εμείς σήμερα ψηφίζουμε επί της αρχής και αύριο θα μπούμε στη διαδικασία συζήτησης επί των άρθρων για περαιτέρω βελτίωση αυτού του θεσμού που τόσο ανάγκη έχει η χώρα μας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Γεώργιος Χουρμουζιάδης εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Ομολογώ ότι δεν μπορώ να κρίνω εγώ από την κοινοβουλευτική πλευρά την ορθότητα ή μη των προσθηκών ή των βελτιώσεων που έκανε ο κύριος Υπουργός και λυπούμαι που δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω αν είναι βελτιωτικές ή όχι οι προσθήκες, γιατί δεν είχα το χρόνο να τις δω και να τις μελετήσω, να τις διαβάσω απλώς.
Όμως, πιστεύω ότι η αρχή του νομοσχεδίου δεν ανατρέπεται από τις επιμέρους προσθήκες και γι’ αυτό οι παρατηρήσεις που θα κάνω δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν αυτές τις προσθήκες. Απλώς μιλούν και αναφέρονται στην αρχή του νομοσχεδίου, αυτό που συνηθίσαμε να λέμε, στη «φιλοσοφία» του.
Και η κ. Καρύδη και ο κ. Λιντζέρης αναφέρθηκαν στην αρχαιότητα του θεσμού της χορηγίας. Αυτό το λέμε, το είχαμε πει και το ακούσαμε και το επαναλάβαμε και στην Επιτροπή.
Όμως, θέλω να πω ότι δεν πρέπει αυτή η συνέχεια ή η αναφορά ότι δεν σημαίνει αναβίωση του θεσμού. Στην αρχαιότητα, στο όνομα του θεσμού της χορηγίας που ήταν ένας από τις τέσσερις λειτουργίες -την τριαρχία, τη γυμνασιαρχία και τη σίτιση- η πολιτεία ανέθετε σχεδόν υποχρεωτικά σ’ αυτούς που είχαν την οικονομική δυνατότητα να βοηθήσουν στην οργάνωση του χορού μιας τραγωδίας. Και αυτοί τιμούνταν, αναγνωριζόταν η προσφορά τους στην αρχαία δημοκρατία, μόνο στην περίπτωση που κέρδιζε η τραγωδία της οποίας το χορό χρηματοδοτούσε ο χορηγός. Δηλαδή, ο χορηγός δεν ήταν εξ ορισμού ένα τιμώμενο πρόσωπο. Όμως, ήταν ένα τιμώμενο πρόσωπο όταν η χορηγία του έπαιρνε το βραβείο. Μάλιστα, υπάρχει η πληροφορία ότι και ο Περικλής ήταν χορηγός μιας τραγωδίας που δεν είχε βραβευτεί και γι’ αυτό είναι γνωστός ως πολιτικός και όχι ως χορηγός.
Η άλλη διαφορά είναι ότι εκτός απ’ αυτήν την τιμητική αναγνώριση ενός βραβευμένου χορηγού, δεν υπήρχαν άλλα ανταλλάγματα, όπως είναι αυτά τα οποία είναι καθαρά χρηματιστικά, η φορολογική απαλλαγή, η κοινωνική προβολή και η διαφημιστική σχεδόν προβολή του χορηγού. Τουλάχιστον, δεν αναφέρονται από τις γραπτές πηγές που αναφέρονται στο θεσμό της χορηγίας και μάλιστα στον τον ίδιο το Θουκυδίδη που αναφέρεται σ’ αυτόν το θεσμό.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά τη γενικότερη άποψη, δηλαδή ότι πραγματικά το Υπουργείο Πολιτισμού, η πολιτεία, πρέπει να φροντίζει, να στηρίζει οικονομικά, να χρηματοδοτεί τον πολιτισμό. Στο κάτω-κάτω, αυτό το πράγμα είναι συνταγματική επιταγή.
Όμως, το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε μοιράζει αυτήν τη φροντίδα της χρηματοδότησης, της υποστήριξης ανάμεσα στην πολιτεία και στο κεφάλαιο, στους ανθρώπους που έχουν την οικονομική δυνατότητα. Μάλιστα, θα έλεγα - χωρίς αυτό να είναι ευφυολόγημα- ότι θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει αυτό ίσως ως μια ιδιόρρυθμη Σ.Δ.Ι.Τ., δηλαδή σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Υπάρχει, όμως, και μια διαφορά αρκετά χαρακτηριστική και, θα έλεγα, οδυνηρή. Στην περίπτωση της Σ.Δ.Ι.Τ. στο νομοσχέδιο που είχε ψηφιστεί από τη Βουλή υπήρχε από τη μια μεριά το κεφάλαιο, τα χρήματα του ιδιώτη και από την άλλη πλευρά τα χρήματα της πολιτείας. Ήταν μια σύμπραξη χρημάτων, με αποτέλεσμα την κατασκευή ενός έργου, ενός δρόμου.
Όμως, στην περίπτωση της χορηγίας που συζητάμε και -επαναλαμβάνω- για μένα είναι το οδυνηρό από τη μια πλευρά συμμετέχει ο ιδιώτης με το κεφάλαιο και από την άλλη πλευρά η πολιτεία με τον πολιτισμό. Δηλαδή γίνεται μια σύμπραξη κεφαλαίου και πολιτισμού. Δεν χρειάζεται κάποιος να προσεγγίσει αυτό το σημείο ιδεολογικά. Να το παραδεχθεί. Από τη μια πλευρά το χρήμα, η οικονομική δυνατότητα και από την άλλη ο πολιτισμός.
Νομίζω ότι μέσα απ’ αυτήν την σύμπραξη αυτών των ανόμοιων στοιχείων προκαλείται αυτό που λέμε «μετατροπή του πολιτιστικού προϊόντος σε οικονομικό προϊόν», επομένως, σε εμπόρευμα. Δηλαδή αναπτύσσεται μία σύμπραξη μέσα από την οποία υπάρχει ο αγοραστής και ο πωλητής, ο αγοραστής και ο πελάτης. Και όταν μιλούμε γι’ αυτά τα δύο στοιχεία, στο μυαλό μας έρχεται, βέβαια, το εμπόρευμα.
Από εκεί προκύπτει και ο χαρακτηρισμός ότι μέσα απ’ αυτό το νομοσχέδιο γίνεται προσπάθεια να υποστηριχθούν οι διαδικασίες της παραγωγής του πολιτισμού. Αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί. Όμως, δεν μπορεί να παραβλέψει αυτήν την εμπορευματοποίηση του πολιτιστικού προϊόντος. Μερικά πράγματα, μερικοί χαρακτηρισμοί μπορεί επιστημονικά να κρίνονται ή να προσεγγίζονται με διαφορετικό τρόπο. Όμως, λογικά δεν γίνεται διαφορετικά. Έτσι είναι. Αυτήν τη στιγμή ο πολιτισμός, μέσα απ’ αυτό το νομοσχέδιο, τίθεται στη διάθεση των οικονομικά δυνατών να υποστηρίξουν τον πολιτισμό.
Και όταν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελικά μια κοινωνική αξία, όπως ο πολιτισμός -γιατί είναι μια κατ’ εξοχήν κοινωνική αξία- μετατρέπεται σε εμπόρευμα μέσα σε αυτήν τη μετατροπή, κατά τη διάρκεια της μετατροπής αναδεικνύονται οι λογικές και οι «αξίες» του εμπορίου: ο ανταγωνισμός, το κέρδος, η διαφήμιση. Αυτό τελικά σημαίνει ότι ο πολιτισμός πρέπει να είναι το κτήμα ενός λαού. Γιατί συνηθίσαμε να λέμε ότι πολιτισμός είναι μόνο η καλλιτεχνική δημιουργία, το καλλιτεχνικό προϊόν. Όμως, όλοι μας –ήδη αρχίσαμε να το παραδεχόμαστε- λέμε στις ομιλίες μας ότι ο λαός παράγει πολιτισμό με την καθημερινή συμπεριφορά του, με την αντιμετώπιση των προβλημάτων του, με την πορεία της διεκδίκησης κάποιου αιτήματός του. Όλα αυτά είναι η διαδικασία παραγωγής του πολιτισμού.
Άρα, μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία της χρηματοδότησης, της χορηγίας, τελικά, αυτό που –επαναλαμβάνω- πρέπει να ανήκει, να είναι δικαίωμα ή να είναι το συμπλήρωμα του υποκειμένου του ελληνικού λαού γίνεται ένα οικονομικό εργαλείο στα χέρια αυτού που έχει τη δυνατότητα ν’ αντιμετωπίζει τα πράγματα.
Και μέσα απ’ αυτήν τη λογική εξήγηση είπε η κ. Καρύδη ότι δεν ασκεί πολιτική. Ασκεί πολιτική. Ο χρηματοδότης ασκεί πολιτική. Να κάνουμε μια αλλαγή. Πείτε ότι ο χορηγός δεν ήταν ο επώνυμος οικονομικά δυνατός αλλά ήταν το Υπουργείο. Μέσα από την χρηματοδότηση θα ασκούσε πολιτική. Άρα και ο οποιοσδήποτε χρηματοδότης είτε είναι φυσικό πρόσωπο, είτε είναι όργανο, θεσμός, ασκεί πολιτική. Και στο τέλος, αυτό από την ιστορία αποδεικνύεται, ξέρουμε τον Μαικήνα, τον χορηγό, τον χρηματοδότη. Ποιους χρηματοδότησε όμως δεν ξέρουμε. Άρα μέσα από την συνολική διαδικασία η οποία κατατρώει τελικά ορισμένες ευγενείς πράξεις στο τέλος θα επιζήσει το όνομα του χορηγού, του μεγάλου ευεργέτη και όχι του ευεργετούμενου, του ευεργετηθέντος. Και υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ονόματα μεγάλων καλλιτεχνών, μεγάλων πολιτιστικών παραγωγών και να θυμόμαστε μόνο τον χρηματοδότη. Άρα ασκεί πολιτική ο χρηματοδότης.
Και το πρόβλημα δεν είναι αν ασκεί. Στο τέλος μπορούμε να πούμε ότι «ναι, γιατί μας πειράζει ν’ ασκήσει πολιτική ένας ιδιώτης την στιγμή που η άσκησή του αυτή θα συνεπάγεται την υποστήριξη της πολιτιστικής διαδικασίας». Ναι, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο χορηγός επιλέγει ποια πολιτιστική δραστηριότητα θα χρηματοδοτήσει. Και μέσα στο νομοσχέδιο –δεν ξέρω αν από τις προσθήκες και τις βελτιώσεις υπάρχει αυτό το πράγμα - δεν λέγεται αν τελικά επιβάλλονται ή ορίζονται εν πάση περιπτώσει μέσα από το Συμβούλιο των Χορηγιών ή το Γραφείο τα κριτήρια με βάση τα οποία ο χορηγός επιλέγει. Από την στιγμή, λοιπόν, που δεν είναι γνωστά τα κριτήρια με βάση τα οποία γίνεται η επιλογή του χώρου της δραστηριότητας που θα χρηματοδοτήσει ο ιδιώτης άρα αφήνεται το πολιτιστικό προϊόν, η διαδικασία παραγωγής του στην ελεύθερη επιλογή του χρηματοδότη.
Άρα, δεν είναι δύσκολο να αποδείξει κάποιος ότι ναι –επαναλαμβάνω όπως είπα πριν από λίγο- αυτό το νομοσχέδιο έχει αυτό το σκοπό να βοηθήσει τον πολιτισμό. Αλλά βοηθώντας τον την ίδια στιγμή τον αφήνει στην ανεξέλεγκτη επιλογή του χρηματοδότη, του ιδιώτη να το κάνει –επιτρέψτε μου την πολύ απλοϊκή έκφραση- ό,τι θέλει. Και έτσι ένα οικονομικό μέγεθος, μια οικονομική δυνατότητα ενός φυσικού προσώπου ενός ιδιώτη, τελικά να μετατρέπεται σε ηθική αξία. Γιατί μέσω της χρηματοδότησης όπως λέει σαφώς το νομοσχέδιο προβάλλεται κοινωνικά. Γίνεται ένα τιμώμενο πρόσωπο. Και χωρίς βέβαια –αυτό ας το βάλλουμε σε παρένθεση, κυρία Πρόεδρε- να ξέρουμε και τα χρήματα αυτά με τα οποία ο επίδοξος, ο δυνάμει χορηγός, από πού και πώς τελικά τα έχει αποκτήσει.
Και αν το νομοσχέδιο αυτό, οι ρυθμίσεις του, περιορίζονταν μόνο στα οφέλη τα οποία απολαμβάνει ο χορηγός ενδεχομένως και οι δικές μας παρατηρήσεις να είχαν άλλο χαρακτήρα. Αλλά δεν είναι αυτό όμως. Το νομοσχέδιο αυτό δεν προβλέπει τους τρόπους με τους οποίους ο χορηγός κοινωνικά γίνεται αποδεκτός ως ευεργέτης, αλλά την ίδια στιγμή μέσα από την δραστηριότητα που του επιτρέπει το νομοσχέδιο και μάλιστα όπως είπα πριν από λίγο μέσα από μια ελεύθερη επιλογή και μάλιστα όπως είπα πριν από λίγο χωρίς να το ξέρει η πολιτεία, χωρίς να ξέρει ο κόσμος τα κριτήριά του, επηρεάζεται το πολιτιστικό προϊόν.
Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας το εξής: Δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι τελικά βλέπουμε κάθε μέρα μία από τις κοινωνικές δραστηριότητες να πηγαίνει στα χέρια του ιδιώτη. Η υγεία, η παιδεία –συζητείται τις τελευταίες ημέρες με ποιο τρόπο τελικά θα πάει στα χέρια του ιδιώτη- οι επικοινωνίες, η ενέργεια και τελικά και ο πολιτισμός.
Είπε η κ. Καρύδη, με μία συγκίνηση έχω στα χέρια μου αυτό το νομοσχέδιο. Κι εγώ προέρχομαι από ένα χώρο όπου τελικά το βασικό ερευνητικό αντικείμενο είναι ο πολιτισμός. Και θα ήμουν κι εγώ συγκινημένος εάν τελικά είχαμε στα χέρια μας και συζητούσαμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο μας ανακοίνωνε τους τρόπους με τους οποίους το Υπουργείο Πολιτισμού χρηματοδοτεί τον πολιτισμό, για ν’ αναπτυχθεί όπως πρέπει. Δυστυχώς, όμως, δεν γίνεται αυτό, αλλά μας ανακοινώνει με ποιο τρόπο ο ιδιώτης θα πάρει το δικαίωμα να χρηματοδοτήσει τον πολιτισμό.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Χουρμουζιάδη.
Το λόγο έχει ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρος Αλαβάνος.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κι εγώ νομίζω ότι βρισκόμαστε σ’ ένα σημαντικό θέμα. Μάλιστα, όλοι οι προλαλήσαντες ομιλητές -αλλά και στην Επιτροπή όταν είχε γίνει η συζήτηση- κάνουμε μία ανασκόπηση και βρίσκουμε μία αφετηρία στην αρχαία Αθήνα και στην αρχαία Ελλάδα με το θεσμό της χορηγίας, για να το στηρίξουμε, αν θέλετε, ιδεολογικά και ηθικά στη σημερινή εποχή. Φυσικά, μόνο η ίδια η λέξη σημαίνει ότι υπάρχει μία συνέχεια.
Ήταν ενδιαφέρουσα, βέβαια, η παρατήρηση του καθηγητή, του κ. Χουρμουζιάδη, με τη βαθιά γνώση που έχει σε αυτόν τον τομέα, ότι σε εκείνη την εποχή ήταν ένα είδος παρέμβασης της πολιτείας προς την ενίσχυση της χορηγίας, που απ’ ό,τι φαντάζομαι, σημαίνει πως άγει το χορό, σπρώχνει το χορό, σπρώχνει την τέχνη, σε μία εποχή όμως που οι συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές. Κι εγώ δεν μιλώ για δουλείες κ.λπ., αλλά για ένα διαφορετικό ρόλο του κράτους και της πολιτείας από το σημερινό ρόλο, ένα ρόλο που ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, τους τελευταίους αιώνες δίνει στο κράτος το χαρακτήρα της κοινωνικής παρέμβασης, του κοινωνικού κράτους, που πρέπει να στηρίζει την παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση, τον πολιτισμό.
Εδώ βλέπουμε ότι υπάρχει μία πενία ειδικά στην Ελλάδα, θα έλεγα -ίσως είναι και επίκαιρο το θέμα σε σχέση με τις κινητοποιήσεις που έχουμε αυτές τις ημέρες για τα εκπαιδευτικά ζητήματα- δηλαδή μία έλλειψη και ακραία στενότητα πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό προς δραστηριότητες όπως είναι η παιδεία, η έρευνα, ο πολιτισμός. Και αυτό νομίζω ότι πρέπει να διορθωθεί. Όταν απέξω, για παράδειγμα, ακούμε να λένε 5% για την παιδεία, πρέπει να το προσέξουμε, γιατί αυτό αποτελεί μία βάση για την ίδια την ανάπτυξη της χώρας μας, αλλά και την εξασφάλιση ενός δικαιώματος, που είναι το δικαίωμα στη γνώση.
Με τον ίδιο τρόπο η Ελλάδα, η χώρα μας, δεν μπορεί απλώς να επαναλαμβάνει ότι είμαστε απόγονοι δοξασμένων γενιών που προσέφεραν στον πολιτισμό. Πρέπει να είμαστε μία δύναμη η οποία ενισχύει, παράγει, στηρίζει τον πολιτισμό. Και αυτό σημαίνει και χρηματοδότηση και προστασία. Διότι απ΄ ό,τι ξέρουμε απ’ όλα αυτά που γίνονται όχι μόνο στη χώρα μας, θέλει να προστατεύσεις το συγγραφέα, το ζωγράφο, το χορογράφο ενισχύοντάς τον, αλλά και από την πίεση να ποδηγετηθεί το έργο του και να οδηγηθεί σε ορισμένες κατευθύνσεις, που έχει σχέση με τη στήριξή του από τον ιδιωτικό χώρο είτε με χορηγίες είτε με δωρεές είτε με άλλο τρόπο.
Ξέρουμε από τόσους, για παράδειγμα, σκηνοθέτες στο Χόλιγουντ –μεγάλους σκηνοθέτες, από τον Όρσον Ουέλλες μέχρι τον οποιονδήποτε άλλον- πώς αναγκαζόντουσαν να αλλάζουν τα έργα τους, να δίνουν happy end, να σβήνουν τις πικρές, ας πούμε, στιγμές και τα κομμάτια εκείνα που αναπαριστούσαν μία άδικη πραγματικότητα, προκειμένου να μπορέσουν να χορηγηθούν ή να βρουν παραγωγούς στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Επομένως είναι ένα μεγάλο και δύσκολο θέμα η σχέση με οιαδήποτε μορφή ανάμεσα στην καλλιτεχνική παραγωγή και στην ιδιωτική στήριξη. Εμείς ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, πιέζοντας για μεγαλύτερες δαπάνες της πολιτείας για τον προϋπολογισμό, γνωρίζοντας όμως ότι τα πράγματα δεν γίνονται και για αρκετό καιρό δεν θα γίνουν, όπως θα θέλαμε εμείς, παίρνοντας υπ’ όψιν τις θέσεις όλων των φορέων που κινούνται στον καλλιτεχνικό χώρο, είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε και να στηρίξουμε τις μορφές της χορηγίας, εφόσον ανταποκρίνονται σε ορισμένα κριτήρια και πρότυπα, δηλαδή τις δυνατότητες ορισμένων επιχειρήσεων ή άλλων που έχουν την οικονομική ισχύ να στηρίξουν πολιτιστικές δραστηριότητες, να στηρίξουν τους ίδιους τους καλλιτέχνες και τους παραγωγούς. Με αυτήν την έννοια στηρίζουμε μια προσπάθεια να διαμορφωθεί εδώ ένας διαφανής, δίκαιος θεσμός σχετικά με τις χορηγίες, μια προσπάθεια η οποία όμως έχει αρκετές διαφορές με το σχέδιο νόμου, το οποίο συζητάμε σήμερα και προέρχεται από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Θέλω να είμαι ειλικρινής και να πω ότι είναι αλήθεια –και πρέπει να το αναφέρω εδώ- ότι από τις συνεδριάσεις της Επιτροπής Πολιτισμού μέχρι σήμερα δεν υπήρξε διάλογος κωφών, όπως όλοι μας είχαμε φοβηθεί. Είναι αλήθεια ότι ο Υπουργός Πολιτισμού και οι συνεργάτες του πήραν σε μεγάλο βαθμό υπ’ όψιν απόψεις που εκφράστηκαν από την Αντιπολίτευση και εκφράστηκαν και από το δικό μας κόμμα.
Είναι, επίσης, αλήθεια ότι υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις στο νομοσχέδιο, τις οποίες εμείς θεωρούμε αξιόλογες. Αναφέρομαι, για παράδειγμα, στο άρθρο το οποίο κάνει μια διάκριση ανάμεσα στη χορηγία, στη διαφήμιση, στη δωρεά και σε άλλες τέτοιες δραστηριότητες, προκειμένου να προσπαθήσουμε -δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να το κάνουμε πρακτικά, αλλά τουλάχιστον υπάρχει η πρόθεση- να μην καταλήξει η χορηγία να είναι κεκαλυμμένη -ας το πούμε έτσι- διαφήμιση και σε μεγάλο βαθμό δωρεάν διαφήμιση.
Είναι, επίσης, σημαντική η προσθήκη άρθρου ή διάταξης –δεν θυμάμαι ακριβώς- σχετικά με το ότι ο χορηγών δεν έχει δικαίωμα να υπεισέρχεται στο περιεχόμενο του έργου του χορηγουμένου καλλιτέχνη. Αυτό είναι σημαντικό, αλλά βέβαια φοβάμαι ότι μόνο ως πρόθεση μένει αυτό και είναι πάρα πολύ δύσκολο να το διασφαλίσουμε. Διότι, ναι, μεν από τη στιγμή που χορηγείς δεν υπεισέρχεσαι, δεν ελέγχεις και δεν υπαγορεύεις το έργο του καλλιτέχνη –νομικά τουλάχιστον αυτό δεν επιτρέπεται- αλλά μπορείς πολύ εύκολα να επιλέξεις τον καλλιτέχνη που κάνει ενός είδους έργα, αντί έναν άλλο που κάνει ενός άλλου είδους έργα και να κάνεις έμμεσες, αν θέλετε, υπαγορεύσεις. Παρ’ όλα αυτά, το ότι μπαίνει αναγνωρίζει ότι υπάρχει ένα πρόβλημα πάνω στο οποίο πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας.
Είναι σημαντικό, επίσης, ότι στο άρθρο 1 προστέθηκαν σε αυτούς, οι οποίοι μπορούν να πάρουν χορηγία, και οι δραστηριοποιημένοι στον τομέα της αρχιτεκτονικής. Εμείς είχαμε προτείνει τους δραστηριοποιημένους στον τομέα της φωτογραφίας και τους εκδοτικούς οίκους και τις καλλιτεχνικές galleries. Επίσης, είναι σημαντικό ότι διευρύνεται και σε αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες του άρθρου 741 που διευρύνει το χώρο -από ό,τι κατανοώ με τα δικά μου νομικά- σε μικρότερες ομάδες καλλιτεχνών κ.λπ..
Αυτά είναι σημαντικά. Παρ’ όλα αυτά και παρ’ ότι αναγνωρίζουμε μια θετική προσπάθεια διαλόγου που έκανε ο Υπουργός και με την Αντιπολίτευση, έχουμε σοβαρές διαφορές που δεν μας επιτρέπουν να ψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο.
Θα έλεγα ότι ορισμένες από τις διαφορές αυτές έχουν σχέση με το ότι θεωρούμε ότι οι απαλλαγές που παίρνουν οι εταιρείες ή όποιος άλλος χρηματοδοτεί μέσω της χορηγίας είναι σε πάρα πολύ μεγάλο ύψος σε σύγκριση -αν θέλετε- και με τις ρυθμίσεις που υπάρχουν στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή η εξ ολοκλήρου απαλλαγή από το φορολογητέο εισόδημα και μέχρι 30% των κερδών ή του φορολογητέου εισοδήματος πιστεύουμε ότι είναι μία ακραία ρύθμιση και πρέπει να πούμε εδώ για να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι η μισή χορηγία είναι των χορηγών και η άλλη μισή χορηγία είναι του κράτους, διότι, όταν φεύγουν εκατό δραχμές, ας πούμε, εκατό ευρώ από τον χορηγούντα προς κάποια καλλιτεχνική ομάδα ή προς κάποια εργασία στον αρχαιολογικό τομέα κ.λπ., τα μισά περίπου κονδύλια από αυτό το ποσό είναι διαφυγόντες φόροι, φόροι οι οποίοι δωρίζονται από την πολιτεία προς τον χορηγούμενο και τους οποίους θα είχε υποχρέωση να πληρώσει η εταιρεία ή ο οποιοσδήποτε χορηγών. Δηλαδή από τα 100 ευρώ ουσιαστικά δίνει τα 50 ή τα 40 ευρώ στο χορηγούμενο και με αυτήν την έννοια θα έλεγα ότι ίσως είναι και υπερβολικό. Δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε, τιμάμε το χορηγικό ενδιαφέρον, αλλά ίσως είναι υπερβολική η διάσταση και ποσοτικά και ποιοτικά που παίρνει ο χορηγών σε σχέση με αυτήν τη στήριξη την οποία κάνει.
Θέλω να πω ότι έχουμε, επίσης, μία αντίθεση σ’ ένα δυσλειτουργικό σχήμα, πιστεύω, που είναι το Γραφείο Χορηγιών σε σχέση με το Συμβούλιο Χορηγιών. Δηλαδή, αν δείτε το νόμο, λέει: «Το Γραφείο Χορηγιών σε μια σειρά δραστηριότητες εισηγείται στο Συμβούλιο Χορηγιών. Το Συμβούλιο Χορηγιών σε όλες του τις δραστηριότητες έχει εισηγητικό και γνωμοδοτικό ρόλο προς τον Υπουργό». Δηλαδή, απ’ ότι αντιλαμβάνομαι εγώ το μηχανισμό, θα χρειαζόταν ένα Συμβούλιο Χορηγιών, το οποίο να στηρίζεται από έναν μηχανισμό, ας τον πούμε, γραφειοκρατικό, με τη θετική έννοια, ο οποίος θα τον στήριζε και όχι να έχουμε δυο όργανα, τα οποία θα δυσκολεύονται -εγώ πιστεύω- στο να λειτουργήσουν, θα δημιουργούν μια αρνητική γραφειοκρατική κατάσταση και δυσλειτουργική.
Είδα -και είναι θετικό και αυτό από την πλευρά του Υπουργού- ότι άλλαξε τη σύνθεση του Συμβουλίου Χορηγιών που έχει και την ιδιαίτερη σημασία. Δηλαδή εμείς είχαμε ανησυχήσει με τη σύνθεση που είχε το Συμβούλιο Χορηγιών, διότι ήταν ένας καλός δικηγόρος, ένας καλός οικονομολόγος, ένας εκπρόσωπος των διαφημιστών και διαμορφωνόταν ένας πειρασμός για τον οποιονδήποτε είναι στην Κυβέρνηση να βάλει εύκολα και χωρίς έλεγχο τους δικούς του ανθρώπους. Βλέπω ότι έγινε μία αλλαγή. Υπάρχουν ex officio τρεις εκπρόσωποι υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού που καλύπτουν το σύγχρονο πολιτισμό, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους κ.λπ. και υπάρχουν έξι ευρείας αποδοχής πολιτιστικές προσωπικότητες.
Και αυτό όμως εμάς μας βάζει ένα ερώτημα: τι σημαίνει «ευρείας αποδοχής πολιτιστικές προσωπικότητες». Ευρείας αποδοχής οικονομολόγος, για παράδειγμα, για τον κύριο Υπουργό είναι ο κ. Αλογοσκούφης. Ευρείας αποδοχής οικονομολόγος για εμένα είναι ο κ. Δραγασάκης. Δεν υπάρχει ένα κριτήριο. Φυσικά, κάποια όρια μπαίνουν, δεν βάζεις κάποιον που δεν τον ξέρει κανείς. Εμείς είχαμε προτείνει και το προτείνουμε ότι θα έπρεπε ειδικά για τον επικεφαλής της επιτροπής να μπορεί να εγκρίνεται η τοποθέτησή του από την κοινοβουλευτική επιτροπή για θέματα μορφωτικά και πολιτισμού, έτσι ώστε πραγματικά να έχει μια εγκυρότητα και μια καθολική αποδοχή σε έναν τέτοιον τομέα, δεν είναι και τομέας που χρειάζεται να κάνει κανείς κομματικές αντιπαραθέσεις, μια αποδοχή από όλον τον πολιτικό κόσμο και θα έλεγα ευρύτερα από την κοινωνία.
Μας ανησυχεί εδώ πέρα το γεγονός ότι δεν είναι εκπρόσωποι φορέων. Εμείς έχουμε καταθέσει μία τροπολογία, στην οποία ζητάμε στο συμβούλιο αυτό να μπούνε εκπρόσωποι φορέων -δεν είναι κάτι που προέρχεται από την Αριστερά, είναι φορείς οι οποίοι λειτουργούν στα πλαίσια της πολιτείας, δίπλα από την πολιτεία- όπως είναι το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου, το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, η Επιτροπή Μουσικής του Υπουργείου Πολιτισμού, το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το Εικαστικό Επιμελητήριο, κάποια αντιπροσωπευτική μη κυβερνητική οργάνωση κ.λπ..
Έχουμε καταθέσει κάποιες τροπολογίες. Περιμένουμε την τοποθέτηση του κυρίου Υπουργού και αύριο στην κατ’ άρθρον συζήτηση θα επανέλθουμε. Να τονίσω εγώ, ιδιαίτερα τη θέση που έχουμε για κατάργηση των άρθρων 8 και 9. Ό,τι χορηγία και να κάνει η «SHELL» ή η «BP» σε οποιοδήποτε μνημείο πολύτιμο για τη χώρα μας, ή ακόμη η «COCA COLA», δεν μπορώ εγώ να αισθανθώ ότι με βάση το νόμο, θα τους λέγω μεγάλους χορηγούς, όταν ξέρω ότι υπάρχει μια άλλη δραστηριότητα η οποία είναι ιδιαίτερα αρνητική. Και αν θέλετε, επειδή μίλησα για πετρέλαιο, ξέρουμε πόσο πολύ έχουν χρησιμοποιήσει τη χορηγία για να καλύψουν σοβαρές αμαρτίες. Εγώ νομίζω ότι τα άρθρα 8 και 9 που δημιουργούμε μια ιεραρχία, σαν να είμαστε στην Εκκλησία, από αρχιεπίσκοπο μέχρι διάκονο ανάλογα με τις χορηγίες, δεν έχουν θέση και θα έπρεπε να διαγραφούν.
Πριν τελειώσω θέλω να πω ότι κάναμε μια πρόταση η οποία είναι τολμηρή, άρα χρειάζεται. Πιστεύουμε ότι όπως βλέπουμε τη φορολογική απαλλαγή για τους χορηγούντες, πρέπει να στηρίξουμε τη φορολογική απαλλαγή για τους χορηγούμενους, ειδικά στις περιπτώσεις εκείνες που έχουμε μικρές ομάδες καλλιτεχνών, πειραματισμούς κ.λπ. και που το κάθε ευρώ είναι πολύτιμο.
Ακόμη θέλω να πω ότι προτείνουμε αντικατάσταση του άρθρου 13 και προτείνουμε ότι ένα 10% από τις χορηγίες που δίνονται να διανέμεται μέσω της πολιτείας σε μικρές μη εμπορικές πειραματικές καλλιτεχνικές δραστηριότητες.
Τέλος, κυρία Πρόεδρε, να αναφέρω ότι θεωρούμε θετικό καθυστερημένα βέβαια αλλά θετικό και δεν ξέρω αν είναι ολοκληρωμένο, το γεγονός ότι μπήκαν ορισμένες τροπολογίες σχετικά με τη ρύθμιση προβλημάτων των συμβασιούχων του Υπουργείου Πολιτισμού. Θέλω να πω με μεγάλη καθυστέρηση. Ήδη αυτά έπρεπε να είχαν γίνει από την προηγούμενη κυβέρνηση. Μιλάμε για μια οδηγία του 1999. Εν πάση περιπτώσει, είναι θετικό ότι γίνονται ορισμένες ρυθμίσεις. Πιστεύω να ολοκληρωθούν.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια θέλω να καταλήξω λέγοντας ότι ναι, έγιναν κάποια βήματα από τον Υπουργό. Στα ουσιαστικά όμως ζητήματα δεν έχουμε απαντήσεις. Περιμένουμε τις θέσεις του και στις υπόλοιπες τροπολογίες που έχουμε καταθέσει. Θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο. Μπορεί η στάση μας αυτή να φαίνεται στον κύριο Υπουργό και στους συναδέλφους της Πλειοψηφίας ακραία, αλλά νομίζω ότι σε μια εποχή όπου ο επιχειρηματικός χώρος που μπορεί να στηρίξει αλλά από την άλλη μεριά πνίγει και καθοδηγεί τον πολιτισμό και τον άνθρωπο της τέχνης και των γραμμάτων, η στήριξή μας στα δικαιώματά τους πρέπει να είναι ακραία.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι οι Υπουργοί Πολιτισμού, Οικονομίας και Οικονομικών, Εξωτερικών και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας του Καζακστάν για συνεργασία στον τομέα της παιδείας και του πολιτισμού».
Επίσης οι Υπουργοί Δημόσιας Τάξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Εξωτερικών, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Δικαιοσύνης κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους και του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής αυτής».
Παραπέμπονται στις αρμόδιες Διαρκείς Επιτροπές.
Ο συνάδελφος κ. Δημήτριος Βαρβαρίγος ζητεί ολιγοήμερη άδεια απουσίας στο εξωτερικό.
Εγκρίνει η Βουλή;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς, η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Επίσης έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Γεώργιος Παπανδρέου και εκατόν έντεκα Βουλευτές του κόμματός του και ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρος Αλαβάνος και οι Βουλευτές του κόμματός του κατέθεσαν από κοινού πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 144 του Κανονισμού της Βουλής, σχετικά με το θέμα των υποκλοπών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων.
Η πρόταση αυτή θα καταχωρισθεί στα Πρακτικά της σημερινής συνεδρίασης, θα τυπωθεί, θα διανεμηθεί στους κυρίους Βουλευτές και θα συζητηθεί με τη διαδικασία της γενικευμένης επερώτησης όπως προβλέπει ο Κανονισμός.
(Η προαναφερθείσα πρόταση έχει ως εξής:
Να μπει το επισυναπτόμενο κείμενο

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (‘Αννα Μπενάκη – Ψαρούδα): Επίσης θα ήθελα να σας ανακοινώσω ότι η Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Αλέκα Παπαρήγα και οι Βουλευτές του κόμματός της κατέθεσαν πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το ίδιο θέμα. Η πρόταση αυτή δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 144 παράγραφος 2 του Κανονισμού της Βουλής.
Συνεχίζεται η συζήτηση.
Εισερχόμεθα στον κατάλογο των εγγεγραμμένων συναδέλφων.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Ιωάννης Ιωαννίδης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Χρόνια πολλά και καλή χρονιά με υγεία σε όλους.
Ο εισηγητής της Αντιπολίτευσης κ. Λιντζέρης συνεχάρη τον Υπουργό για τις αλλαγές. Βέβαια μίλησε για τους νόμους του 1990, του 1994 αλλά ξέχασε το νόμο του 1997 του Βενιζέλου με Υπουργό Οικονομικών τον Δρύ, που επέβαλε τότε φόρο 20%. Δηλαδή να κάνεις χορηγία να πληρώνεις και φόρο. Πρέπει να τα λέμε αυτά. Γι’ αυτόν το λόγο μήπως έκλεισε ο Ο.Μ.ΕΠ.Ο.; Αυτό είναι το ερώτημα το οποίο κατά λάθος το ξεχάσαμε με τον τελευταίο νόμο.
Ο κ. Αλαβάνος ο οποίος μιλάει και πάντα φεύγει, είπε ότι πρέπει να προστατεύσουμε τους ζωγράφους, τους ποιητές, τους συνθέτες, κλπ., αλλά ο καθένας πρέπει πάντα να προστατεύει τον εαυτό του. Όταν δέχεται μια χορηγία θα πρέπει να βλέπει ανταποδοτικά τι του ζητούν και η αξιοπρέπεια και το έργο του τι του επιτρέπουν να δώσει. Και αυτό το οποίο κρατώ, παρ’ όλο που δεν ψηφίζει το νομοσχέδιο, είναι ότι έδωσε συγχαρητήρια στον Υπουργό για τους συμβασιούχους του Υπουργείου και παραδέχτηκε ότι αυτό το θέμα θα έπρεπε να έχει λυθεί επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεν λύθηκε και ότι προς τιμήν του ο Υπουργός κατάφερε να δώσει μια λύση.
Κύριε Υπουργέ, σας δίνω τα συγχαρητήριά μου, ασχέτως αν υπάρχουν αντιρρήσεις αν κοινοβουλευτικά τηρήθηκαν οι διαδικασίες ή όχι, διότι λάβατε υπ’ όψιν τις προτάσεις των φορέων και τις υποδείξεις των κομμάτων στην επιτροπή, όπου έγινε εκτεταμένη συζήτηση. Αποδείξατε ότι τιμάτε την επιτροπή και το Κοινοβούλιο, γιατί όλες οι αντιρρήσεις ήταν για το διαφημιστή. Στην Επιτροπή πλέον Χορηγιών δεν υπάρχει εκπρόσωπος των διαφημίσεων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο πλέον γίνεται φανερή η διαφορά που υπάρχει μεταξύ δωρητή, χορηγού και διαφημιστή.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ).
Επίσης, το Γραφείο Χορηγιών έχει αυτό το βάρος του έργου και απαντά εντός δέκα ημερών αν είναι πολιτιστική δραστηριότητα ή όχι. Και δημοσιεύει το Υπουργείο έργα μόνο του δημοσίου, πολιτιστικής κληρονομιάς και όχι κατάλογο σύγχρονου πολιτισμού. Το δε Συμβούλιο Χορηγιών ασχολείται με το να προωθήσει την ιδέα της χορηγίας, ασχολείται με τα βραβεία, κλπ.. Επομένως είναι πολύ μεγάλες οι διαφορές. Ο κ. Αλαβάνος είπε ότι το 50% θα το πλήρωνε φόρο ένας χορηγός. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές στις εταιρείες που είναι 32%. Επομένως κάτω από το 1/3 θα πλήρωνε φόρο. Και είναι πολύ σοβαρό το να δίνεις ακόμη 2/3 και στο να κάνεις μια χορηγία.
Το σχέδιο νόμου που συζητάμε αποτυπώνει τη βούληση και την παρέμβαση της Κυβέρνησης υπέρ του πολιτισμού μέσω της ενίσχυσης του θεσμού της χορηγίας με ένα σαφές θεσμικό πλαίσιο που θα ευνοεί την ανάληψη χορηγιών προς όφελος πολιτιστικών δράσεων.
Πολιτιστική χορηγία νοείται η χρηματική ή άλλης μορφής οικονομική παροχή σε είδος, σε άλλα αγαθά, υπηρεσίες κ.λπ.. Η νομοθετική αυτή παρέμβαση της Κυβέρνησης είναι σημαντική και έπρεπε επιτέλους να υλοποιηθεί, δεδομένου ότι δεν υπήρχε μέχρι σήμερα στη χώρα μας μια πολιτική χορηγιών στα θέματα πολιτισμού και άρα δεν ήταν εφικτή μια πιο οργανωμένη αξιοποίηση των φορέων ιδιωτικού τομέα που επιθυμούν να συνδράμουν το κράτος στην υποστήριξη του πολιτισμού. Ως χορηγός νοείται το φυσικό ή νομικό πρόσωπο του ιδιωτικού δικαίου που προβαίνει σε πολιτιστική χορηγία, όπως είπα και προηγουμένως.
Εκ προοιμίου πρέπει να υπογραμμίσουμε –καθίσταται άλλωστε απολύτως σαφές και στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου- πως οι ευθύνες της πολιτείας σε καμία περίπτωση δεν αίρονται, σε καμία περίπτωση δεν περιμένουμε τα ιδιωτικά κεφάλαια να υποκαταστήσουν το ρόλο του κράτους στη χρηματοδότηση του πολιτισμού. Απλώς μεριμνούμε για την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου χορηγικού θεσμικού πλαισίου που θα διευκολύνει και θα «προκαλεί» την ενεργοποίηση του ιδιωτικού τομέα.
Οι θετικές επιπτώσεις από την ύπαρξη ενός σαφούς θεσμικού πλαισίου είναι πολλές και προφανώς λειτουργούν αμφίδρομα και για τα δύο μέρη, υπέρ του χορηγού και υπέρ του αποδέκτη της χορηγίας.
Πολιτισμός, όπως είπε και ο εισηγητής του Κ.Κ.Ε., είναι και η πορεία αλλά είναι και η χορηγία. Ας μην ξεχνάμε, επειδή αναφέραμε την αρχαία Αθήνα, ότι εάν ένας δεν είχε υλοποιήσει τις χορηγίες που έπρεπε και δεν είχε ασκήσει τη στρατιωτική του θητεία, δεν μπορούσε να είχε το δικαίωμα του ψηφίζειν και ψηφίζεσθαι.
Επιτρέπεται η ενίσχυση καλλιτεχνικών έργων και δραστηριοτήτων, χωρίς να επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Ειδικά για μια χώρα όπως η Ελλάδα που βρίθει μουσείων, μνημείων, πολιτιστικών χώρων κ.ο.κ. αντιλαμβανόμαστε όλοι μας πόσο σημαντικό είναι να κινητοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα κεφάλαια, όσο το δυνατόν περισσότερο την κοινωνία των πολιτών, ώστε να υπάρχουν συμπληρωματικοί πόροι για την ανάδειξη και ενίσχυση αυτών των πολιτιστικών δράσεων.
Εμείς, λοιπόν, με τη δική μας την κουλτούρα κινητοποιούμε την κοινωνία των πολιτών, ώστε να ευαισθητοποιηθεί στον πολιτισμό και αυτός που έχει τη δυνατότητα κάτι να προσφέρει υπέρ του πολιτισμού. Η συνεργασία μεταξύ πολιτιστικών φορέων και πολιτών και επιχειρήσεων θα συμβάλει σίγουρα στην ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, καθώς και μέσο για τη βελτίωση της δημόσιας, μιας πιο κοινωνικής εικόνας του χορηγού.
Ανάμεσα στις καινοτόμες διατάξεις το βασικότερο απ’ όλα είναι η επέκταση των χορηγιών στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι τόσα πολλά τα έργα τα οποία αν τυχόν δεν βοηθήσουμε στο να μείνουν, από εκεί και πέρα θα αποκοπούμε από την κληρονομιά μας.
Οι δυνατότητες λοιπόν είναι τεράστιες και το οικονομικό και κοινωνικό όφελος που θα προκύψει πολύτιμο. Η πρόβλεψη για σύναψη χορηγίας ανάμεσα στα συμβαλλόμενα μέρη πρέπει να περιλαμβάνει αναλυτικά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μερών, ώστε με όρους γνωστούς εκ των προτέρων και με πλήρη διαφάνεια, να ρυθμίζεται η συνεργασία του αποδέκτη της χορηγίας με το χορηγό.
Επίσης θεσπίζονται φορολογικά κίνητρα –και πολύ λογικά άλλωστε- για τους χορηγούς, ενώ προβλέπεται η κατηγοριοποίηση των χορηγιών ανάλογα με την αξία της χορηγίας, πράγμα που δεν είναι καινούργιο, καθώς και η θεσμοθέτηση των χορηγικών βραβείων προς επιβράβευση των ιδιωτών ή επιχειρήσεων που αναπτύσσουν σημαντική δράση υπέρ του πολιτισμού μας.
Προανέφερα το Γραφείο Χορηγιών -όπως τα έχει αλλάξει ο Υπουργός- και το Συμβούλιο των Χορηγιών. Κατηγορηθήκαμε στην επιτροπή ότι δεν υπήρχε αρχαιολόγος στο Συμβούλιο Χορηγιών. Βλέπετε, στο εννεαμελές Συμβούλιο υπάρχει προϊστάμενος, επομένως είναι πάντα ένας άνθρωπος ο οποίος είναι αρχαιολόγος και δεν στέκει αυτό το οποίο λέγαμε στην επιτροπή.
Αγαπητοί συνάδελφοι, ο θεσμός της χορηγίας είναι πάρα πολύ σοβαρός και γι’ αυτόν το λόγο υπήρχε από τον 5ο και 6ο αιώνα προ Χριστού. Η δημιουργία ευκαιριών, η αξιοποίηση δυνατοτήτων, η αναζήτηση και ενεργοποίηση επιπρόσθετων πόρων για την ανάδειξη του πολιτιστικού μας πλούτου είναι προς όφελος όλων μας, είναι επένδυση και προσφορά στην ίδια την κοινωνία μας και χαίρομαι που η Αξιωματική Αντιπολίτευση το στηρίζει, γιατί πράγματι θα βοηθήσει τον πολιτισμό, και αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό. Συγχαρητήρια, κύριε Υπουργέ.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό θα διακόψουμε για να προβούμε στην ορκωμοσία των συναδέλφων μας κ. Μάρως Κοντού και κ. Ιωάννη Σκουλά, που αντικαθιστούν τον κ. Νικήτα Κακλαμάνη και την κ. Ευαγγελία Σχοιναράκη - Ηλιάκη, αντίστοιχα που παραιτήθηκαν.
Καλούνται οι συνάδελφοι κ. Μάρω Κοντού και κ. Ιωάννης Σκουλάς να προσέλθουν και να δώσουν το νενομισμένο όρκο ενώπιον του εκπροσώπου της Εκκλησίας.
(Στο σημείο αυτό προσέρχονται η κ. Μάρω Κοντού και ο κ. Ιωάννης Σκουλάς και δίνουν τον παρακάτω όρκο:
«Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδος να είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».)
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Άξιοι, άξιοι!
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Άξιοι, άξιοι!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Συγχαρητήρια και σας εύχομαι καλή θητεία.
Το λόγο έχει ο κ. Σταύρος Μπένος.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα πρέπει ευθύς αμέσως και πριν μπω στο ουσιαστικό μέρος της συζήτησης να σας πω, ότι είναι ένα εξαιρετικά θετικό νομοσχέδιο και πρέπει να έχουμε τη γενναιοδωρία να το λέμε.
Κύριε Υπουργέ, το νομοσχέδιο αυτό καλύπτει ανεπάρκειες του παρελθόντος και δικές μας και εγώ θα έλεγα και προσωπικές αν θέλετε, την περίοδο που εθήτευσα στο Υπουργείο Πολιτισμού. Έρχεται λοιπόν να αντιμετωπίσει ένα πολύ σημαντικό θέμα και αυτό είναι το πολύ θετικό. Όμως, δεν θα μιλήσω για πολλά, μόνο για ένα πράγμα θα μιλήσω, γιατί αισθάνομαι ότι δεν έχετε αντιληφθεί τον πυρήνα του προβλήματος.
Βέβαια, έχουν γίνει συζητήσεις στην επιτροπή στις οποίες όμως δεν συμμετείχα, αλλά πήρα τα πρακτικά και τα διάβασα και συμμετείχα και σε μια πολύ όμορφη συνάντηση, που έγινε στο Μουσείο Μπενάκη. Εκεί διατυπώθηκαν διάφορες προτάσεις, πολλές απ’ αυτές τις έχετε συμπεριλάβει και καλά κάνατε. Το σημαντικότερο όμως απ’ όλα δεν το έχετε συμπεριλάβει, θα έλεγα μάλλον, ότι το έχετε επιδεινώσει.
Κύριε Υπουργέ, για να το πω σφαιρικά, η χορηγία χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτήν που απευθύνεται στο Υπουργείο Πολιτισμού, εκεί μπορείτε να οργανώσετε την υποδοχή της με τον άλφα ή το βήτα τρόπο και εκεί μάλιστα θα έπρεπε να είναι πιο λιτός ο τρόπος. Είναι δυστυχώς και εκεί γραφειοκρατικός, αλλά αυτό δεν είναι τόσο σοβαρό. Το πιο σοβαρό είναι η χορηγία που απευθύνεται σε πολιτιστικούς οργανισμούς, οι οποίοι δεν υπάγονται στο Υπουργείο. Τι προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Θα σας το διαβάσω, όπως το διατυπώσατε, γιατί παλιά ήταν ασαφές. Τώρα έχει σαφήνεια όπως είναι διατυπωμένο. Πάντως, επαναλαμβάνω παλιά δεν φαινόταν τι γίνεται με τις περιπτώσεις που υπάρχει χορηγία σε πολιτιστικούς οργανισμούς του ιδιωτικού τομέα.
Λέτε λοιπόν: «Παραλαμβάνει τις υποβαλλόμενες σε αυτό συμβάσεις που έχουν συναφθεί μεταξύ χορηγού και αποδέκτη της χορηγίας, όταν αποδέκτης της χορηγίας δεν είναι το Υπουργείο Πολιτισμού –το διευκρινίζετε, ενώ παλιά δεν υπήρχε διευκρίνιση, γι’ αυτήν την κατηγορία των χορηγιών. Και εισηγείται εντός δέκα ημερών από της υποβολής στον Υπουργό Πολιτισμού για την έκδοση πράξης χαρακτηρισμού της σύμβασης ως σύμβασης πολιτιστικής χορηγίας, προκειμένου να επέλθουν φοροαπαλλαγές κ.λπ.».
Ξέρετε τι είναι αυτό, κύριε Υπουργέ; Στην ουσία είναι μία διαδικασία πιστοποίησης της χορηγίας, μεταξύ ενός ιδιώτη χορηγού και ενός ιδιωτικού φορέα πολιτιστικού, που χορηγείται από τον ιδιώτη.
Θα σας φέρω μερικά παραδείγματα πάνω σε αυτό. Το Μέγαρο Μουσικής κάθε χρόνο έχει εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα χορηγίες. Θα έχετε κάθε χρόνο εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα συμβάσεις τέτοιες να τις πιστοποιείτε;
Θα σας φέρω ένα άλλο παράδειγμα από ένα θεσμό αποκεντρωμένο, που είναι το Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας. Αυτό έχει περίπου είκοσι χορηγίες το χρόνο. Θα έχετε είκοσι φακέλους για να τους πιστοποιείτε κάθε χρόνο; Για ποιο λόγο; Δεν είναι καλύτερα το γραφείο που έχετε κάνει να πιστοποιεί -όπως το προηγούμενο που υπήρχε στο νόμο- όχι με κοινή απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Οικονομικών, αλλά με απλή δική σας πιστοποίηση, ότι ένας φορέας έχει επάρκεια πολιτιστική και μπορεί να υποδεχθεί πολιτιστική χορηγία και απλώς να ανακοινώνεται η πολιτιστική χορηγία σε σας. Γιατί το κάνετε αυτό;
Κύριε Υπουργέ, όλοι οι φορείς στο Μουσείο Μπενάκη, αυτό σας έλεγαν. Δεν μπορείτε να το διορθώσετε; Τι το θέλετε αυτό; Κυρία Καρύδη, και εσείς μου είχατε πει ότι θα έλθει αυτή η διόρθωση και μάλιστα ότι το είχατε εισηγηθεί στον Υπουργό και θα μας το ανακοινώσει σήμερα.
Κύριε Υπουργέ, δεν το έχετε αντιληφθεί αυτό το θέμα; Υπάρχει κάποια αιτιολογία; Βεβαίως, ο κάθε φορέας που κάνει χορηγία καλό είναι να το ανακοινώνει στο Υπουργείο και αυτό για να υπάρχει μια βάση δεδομένων, να βλέπουμε πώς κινούνται οι χορηγίες και με το πρώτο αίτημα ας δείτε ποιοι φορείς είναι κατάλληλοι και να τους πιστοποιείτε. Κατά καιρούς, αν θέλετε κάθε δύο ή τρία χρόνια, να ελέγχετε την επάρκειά τους και αν θα συνεχίζεται αυτή η διαδικασία της χορηγίας. Γιατί αυτό να επαναλαμβάνεται συνέχεια; Θα γίνει μια κόλαση γραφειοκρατίας.
Κύριε Υπουργέ, είναι κάτι που πρέπει να το διορθώσετε. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν το έχετε αντιληφθεί; Αν έχετε και κάποια επιχειρήματα να μας το πείτε. Επιπλέον, οργανώστε όπως θέλετε το θέμα της υποδοχής των χορηγιών στο Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά προς τι όλη αυτή η γραφειοκρατία;
Πρέπει να ξέρετε ότι η μεγαλύτερη υποκίνηση για ένα χορηγό –και είναι ένα θέμα που με έχει απασχολήσει από την εποχή που ήμουν Δήμαρχος- δεν είναι τόσο πολύ η φορολογική απαλλαγή αλλά η αναγνώριση. Τώρα, έτσι όπως το κάνετε είναι σαν να τον στοχεύετε. Δηλαδή, το Υπουργείο μεταξύ δύο ιδιωτών θα ελέγχει αν η σύμβαση είναι επαρκής; Για τα μνημεία βεβαίως να γίνει, γιατί εκεί πρέπει να προσέξουμε για το τι θα παρέχεται, τι αντιπαροχή θα υπάρχει για το χορηγό και ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν πρόκειται για το Εθνικό Θέατρο ή άλλους θεσμούς του σύγχρονου πολιτισμού στο Υπουργείο, αλλά για την πολιτιστική κληρονομιά.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να σας πω, αν και είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί σε αυτό ότι το νομοσχέδιο, ότι δεν καταλαβαίνω γιατί έχουμε τόσο μεγάλο πρόβλημα και με τα φυσικά πρόσωπα, να επιχορηγούνται δηλαδή και φυσικά πρόσωπα. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, αυτός ο μεγάλος σκηνοθέτης ή πολλοί άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες που έχουμε, γιατί να μην έχουν τη δυνατότητα να δέχονται χορηγίες;
Μια άλλη κατηγορία, που επίσης δεν περιλαμβάνεται, -εγώ θα την έλεγα λα?κή χορηγία- είναι η εξής: Ας υποθέσουμε στη Μεσσηνία, την πατρίδα μου ότι κάποιοι απλοί άνθρωποι θέλουν να δώσουν ένα κομμάτι από το εισόδημά τους για το θέατρο της αρχαίας Μεσσήνης ή για το ρωμαϊκό θέατρο στη Σπάρτη, μια και βλέπω το συνάδελφο κ. Δαβάκη. Γιατί δεν θα μπορούσαμε και εκεί να προβλέψουμε μια διαδικασία απλή, ώστε ένας πολίτης να μπορεί να υποκινηθεί, προκειμένου να δώσει ένα μέρος από το εισόδημά του για έναν πολιτιστικό σκοπό;
Δεν θέλω να επεκταθώ σε άλλα, γιατί πιστεύω ότι ο πυρήνας του νομοσχεδίου είναι αυτός. Θα περιμένω τις απαντήσεις σας και θέλω να κλείσω με κάτι που αποτελεί θετικό σημείο του νομοσχεδίου, το γεγονός ότι υπάρχει φοροαπαλλαγή στο 100% και μέχρι το 30% του εισοδήματος του χορηγού.
Ήταν επιτέλους η στιγμή να γίνει πράξη αυτό το θέμα, αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι η απλή διαφήμιση και χωρίς καμία ιδιαίτερη διαδικασία έχει απόλυτη φοροαπαλλαγή, γιατί περνάει στα έξοδα απλώς της επιχείρησης που γίνεται η διαφήμιση. Ήρθε η ώρα να ξεπεράσουμε όσα μας είχαν ταλαιπωρήσει για πολύ καιρό, γιατί δήθεν μέσα από τη χορηγία βλέπαμε διάφορους απατεώνες, οι οποίοι θα έκαναν ξέπλυμα μαύρου χρήματος και άλλα τέτοια πράγματα που ακούγονταν και δεν είχαν καμία, μα καμία, βάση.
Το λέω, κύριε Υπουργέ, με πάρα πολλή αγάπη. Θέλω να το κοιτάξετε αυτό το θέμα. Είναι το θέμα που απασχολεί το σύνολο των ανθρώπων που ασχολούνται με το θέμα της χορηγίας και μπορεί να διορθωθεί αυτό το άρθρο για να υπάρξει πραγματικά μια σημαντική αλλαγή στη διαδικασία που είναι σήμερα πάρα πολύ γραφειοκρατική.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο κ. Γιαννέλλης-Θεοδοσιάδης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΛΗΣ-ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά τις εισηγήσεις των συναδέλφων της Αντιπολίτευσης επείσθην ότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω πολλά επιχειρήματα για να πείσω το Σώμα ότι πρέπει να υπερψηφισθεί αυτό το σχέδιο νόμου.
Πράγματι όλες οι πλευρές ανεγνώρισαν ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό νομοσχέδιο και χαίρομαι για τη γενναιότητα του κ. Λιντζέρη, εισηγητού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος ρητώς εδήλωσε ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό νομοσχέδιο. Το ίδιο έπραξε και ο Πρόεδρος κ. Αλαβάνος και ο κ. Μπένος, τον οποίον βαθύτατα εκτιμώ. Οι κύριοι συνάδελφοι έθεσαν τις σκέψεις τους στη διάθεσή μας.
Νομίζω, λοιπόν, ότι πράγματι έγινε πάρα πολύ καλή δουλειά και στην επιτροπή. Χαίρομαι, κύριε Υπουργέ, διότι ανεγνώρισαν και οι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι λειτουργήσατε απόλυτα κοινοβουλευτικά. Αυτό το είδαμε στην πράξη. Είδαμε ότι δεχθήκατε την κάλυψη ορισμένων κενών ενδεχομένως σημείων που υπήρχαν, δεχθήκατε προτάσεις και των συναδέλφων της Αντιπολίτευσης αλλά και δικές μας προτάσεις.
Αυτό σας το επίστωσαν. Είπαν ότι είναι πρωτόγνωρο για κοινοβουλευτική διαδικασία να γίνονται προτάσεις από τους συναδέλφους, μεμονωμένες προτάσεις και να εισακούγονται από τον Υπουργό. Δεν υπήρξε «διάλογος κωφών», όπως είπε ο Πρόεδρος του Συνασπισμού. Αυτό είναι πάρα πολύ θετικό και πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία θα ακολουθηθεί από εδώ και πέρα και στα υπόλοιπα νομοσχέδια.
Βεβαίως θεωρώ οξύμωρη την παρατήρηση του κ. Λιντζέρη, από τη μια να επαινεί τον κύριο Υπουργό διότι άκουσε τις προτάσεις, διότι μπήκε στην ουσία, αλλά από την άλλη να τον ψέγει, διότι δεν τήρησε τον τύπο, διότι κατά την άποψή του υπάρχει νέο νομοσχέδιο. Με τις τροποποιήσεις που έκανε, κατά την άποψή του τροποποιείται το αρχικό νομοσχέδιο. Δεν είναι έτσι, μην αδικούμε τον Υπουργό. Πράγματι πρόκειται για τροποποιήσεις που όλοι τις αποδεχθήκαμε, οι οποίες βελτιώνουν αυτό το νομοσχέδιο. Επιτέλους, πρέπει να δεχόμαστε ένα νομοσχέδιο το οποίο βοηθάει στον πολιτισμό, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Είπατε, κύριε Χουρμουζιάδη –το είπατε και στην επιτροπή- ότι σας ενοχλεί η κοινωνική προβολή. Πώς να το κάνουμε, δεν θα δώσει κανένας χρήματα αν δεν έχει την προβολή. Είδατε ότι και στη χορηγία, που είναι ένας πανάρχαιος θεσμός, αυτός που κέρδιζε στο χορό –εσείς ο ίδιος το είπατε- έπαιρνε το χάλκινο τρίποδο και το έστηνε στη μέση της πλατείας, το έστηνε σε ένα σημείο που να φαίνεται από παντού.
Απόδειξη είναι το μνημείο του Λυσικράτους, που υπάρχει μέχρι σήμερα, δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά, για να δείχνει ότι κάποιοι επιτέλους έβαλαν το χέρι στην τσέπη για να στηρίξουν τον πολιτισμό. Γιατί αυτό το αρνείστε; Γιατί δεν το θέλετε; Και γιατί πιστεύετε ότι αυτό δεν βοηθά τον πολιτισμό;
Είπατε ότι αυτό αποτελεί σύμπραξη του κράτους και των ιδιωτών. Μα, νομίζω ότι αυτό είναι και το νόημα αυτού του νομοσχεδίου. Ξεχνάτε ότι σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία έχει αναπτύξει το θεσμό της χορηγίας σε υπέρτατο βαθμό, το ένα έκτο των όσων χρησιμοποιούνται για τον πολιτισμό δίνεται από τους χορηγούς;
Δηλαδή γύρω στις 720.000.000 αγγλικές λίρες χορηγούνται από το αγγλικό κράτος για τον πολιτισμό και τα εκατόν είκοσι απ’ αυτά τα δίνουν οι χορηγοί. Γιατί να τα χάσουμε αυτά τα χρήματα; Γιατί να μη δώσουμε τη δυνατότητα εισροής χρημάτων στο Πολιτιστικό Ταμείο; Είπα στην επιτροπή ότι μου θυμίζει τον πίθο των Δαναΐδων, διότι δεν γεμίζει ποτέ το ταγάρι, ο κορβανάς του πολιτισμού, όταν έχουμε μια Ελλάδα η οποία είναι σκαμμένη από την αρχή μέχρι το τέλος. Νομίζω, λοιπόν, ότι είναι πάρα πολύ θετική η πρόταση του κυρίου Υπουργού.
Είπατε ότι το από πού απέκτησαν το χρήμα δεν μπορούμε να το ελέγξουμε. Υπάρχουν οι κρατικοί μηχανισμοί, οι οποίοι λειτουργούν για να ελέγξουν το «μαύρο χρήμα». Αν δεν λειτουργούν σωστά αυτοί, σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, αυτό δεν σημαίνει ότι ο πολιτισμός θα στερηθεί των χρημάτων αυτών.
Επιπλέον, θα ήθελα να σας πω ότι μια σύμβαση του 1986 –και απευθύνομαι σ’ εσάς, κύριε Χουρμουζιάδη, για τις ενστάσεις που είχατε- των Υπουργών Πολιτισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαπίστωσε το πόσο θετικά αποτελέσματα υπάρχουν από τη σύμπραξη αυτή των ιδιωτών, όπως εσείς τη χαρακτηρίζετε, από τη συνεισφορά των ιδιωτών, προς το κράτος, προς χάριν του πολιτισμού.
Κύριε Υπουργέ, πιστεύω ότι με το νομοσχέδιο αυτό κάνετε μια σπουδαία πολιτική παρέμβαση στα πολιτιστικά πράγματα του τόπου μας και ιδίως στα οικονομικά του πολιτισμού. Είναι μια σπουδαία πολιτική παρέμβαση, που φέρνει τον πολίτη κοντά στον πολιτισμό. Του δίνει την αίσθηση, αλλά αποτελεί και πραγματικό γεγονός ότι συμμετέχει στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, ότι συμμετέχει ο ίδιος στη δημιουργία του πολιτισμού, ότι δημιουργεί ο ίδιος ο χορηγός πολιτισμό -και αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα- και βέβαια χωρίς να μειώνει την ευθύνη της πολιτείας για τα πολιτιστικά πράγματα του τόπου. Τη βασική ευθύνη την έχει η πολιτεία. Ο χορηγός έρχεται απλώς να βοηθήσει.
Και μέχρι σήμερα βέβαια τα πράγματα ήταν κάπως μπερδεμένα, κύριε Υπουργέ. Αυτός ο νόμος του 1997, που έφερε τότε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., που φορολόγησε με 20% τους χορηγούς στον πολιτισμό, ήταν μεγάλο λάθος και χαίρομαι διότι έμμεσα ο κ. Μπένος το αναγνώρισε αυτό. Χαίρομαι για τη γενναιότητα αυτή, διότι επιτέλους οφείλουμε να δείχνουμε κάποια γενναιότητα, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, αλλά και να επιβραβεύουμε τις σωστές πράξεις και ενέργειες. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος, διότι αναχαίτισε τις εισροές προς το ταμείο του Υπουργείου Πολιτισμού.
Έτσι, λοιπόν, πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι αυτό το νομοσχέδιο ουσιαστικά έγινε αποδεκτό απ’ όλες τις πλευρές, παρ’ όλες τις ενστάσεις και παρ’ όλες τις αιτιάσεις που ακούσαμε. Άκουσα με πολύ σεβασμό την παρατήρηση του κ. Μπένου, ο οποίος έχει τεράστια εμπειρία στα πολιτιστικά πράγματα ως πρώην Υπουργός Πολιτισμού, για το θέμα του γιατί δεν επιχορηγούνται οι ιδιώτες, αν κατάλαβα καλά, ένας ιδιώτης όπως ο Αγγελόπουλος ή ο άλφα ή ο βήτα. Έχω την αίσθηση ότι καλύπτεται αυτό, κύριε Μπένο, με το νομοσχέδιο που υπάρχει. Από τη στιγμή που δίνεται η δυνατότητα να δημιουργήσει αστική εταιρεία, ο Αγγελόπουλος, που αναφέρατε εσείς, με τη σύζυγό του ή με ένα πρόσωπο της εμπιστοσύνης του, μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσει την αστική εταιρεία και να επιχορηγηθεί, αν το σκέπτομαι καλά ή αν το ερμηνεύω σωστά. Άρα, λοιπόν, καλύπτεται αυτό το θέμα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Όσον αφορά το άλλο θέμα, για το 30%, το ότι αφαιρείται, άκουσα τον κ. Αλαβάνο, που το θεωρεί υπερβολικό ποσό, αλλά δεν άκουσα ποιο ποσό θα θεωρούσε ως ικανοποιητικό: Το 10%; Το 20%; Να διευκρινίσουμε ότι αυτό το 30% δεν αφαιρείται από το εισόδημά του, ο φόρος που αναλογεί στο 30%. Και βέβαια βλέπουμε το δένδρο αλλά δεν βλέπουμε το δάσος. Διότι δεν άκουσα από κανέναν να πει ότι το υπόλοιπο 70% που πάει στον πολιτισμό, αυτό είναι το κέρδος. Διότι πράγματι συμμετέχει το κράτος σε μια χορηγία με το 50% ή με ένα ποσοστό που αναλογεί στο φόρο, ο οποίος δεν μπαίνει μέσα στο ταμείο του κράτους. Συνεπώς το κέρδος είναι τεράστιο διότι, πέραν του 70%, μπαίνει και ένα άλλο ποσοστό μέσα στον πολιτισμό, χρησιμοποιείται για τον πολιτισμό.
Νομίζω λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι πρέπει όλοι να στηρίξουμε αυτό το νομοσχέδιο. Στην πράξη και στη λειτουργία θα δούμε τα ελλείμματα που έχει. Κανένα νομοσχέδιο δεν λειτούργησε επί δεκαετίες χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα. Εάν δούμε στην πράξη ότι δημιουργούνται προβλήματα, είμαι βέβαιος ότι με μια τροπολογία ή με κάποιο άλλο σχετικό νομοσχέδιο θα μπορέσει να τροποποιηθεί.
Σας συγχαίρω, κύριε Υπουργέ, διότι πράγματι επιδείξατε μια άριστη κοινοβουλευτική συμπεριφορά. Χαίρομαι που το άκουσα αυτό εδώ και ελπίζω στα επόμενα νομοσχέδια που θα φέρετε κι εσείς και οι συνάδελφοι σας να λειτουργήσετε και να λειτουργήσουμε όλοι κατά τον ίδιο τρόπο.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Σας ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση με θέμα: «Οι Έλληνες στη Διασπορά 15ος-21ος αι.», καθώς και στους λοιπούς χώρους του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, πενήντα μαθητές και μαθήτριες και πέντε συνοδοί - καθηγητές από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Περιστερίου.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Ο κ. Αντωνακόπουλος έχει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, πιστεύω ότι η συζήτηση για τον πολιτισμό και πώς αυτός μπορεί να βοηθηθεί οικονομικά είτε από τη δημόσια είτε από την ιδιωτική οικονομία στη χώρα μας είναι μία συζήτηση που είναι πάντα επίκαιρη, γιατί είμαστε στη χώρα του πολιτισμού, στη χώρα που διαχρονικά αναδεικνύει ως συγκριτικό της πλεονέκτημα τον πολιτισμό της και βέβαια αυτός ο πολιτισμός έχει να κάνει με αξίες και αρχές.
Πιστεύω ότι ζούμε σε μια χώρα –έχουμε αυτό το πλεονέκτημα- όπου έχει ασκήσει ιδεολογική κυριαρχία στην ιστορία, γιατί οι αξίες του πολιτισμού μας, οι αξίες της δημοκρατίας, της συλλογικότητας, του μέτρου, της αλληλεγγύης και της άμιλλας είναι αξίες που έχουν υιοθετηθεί από την παγκόσμια κοινότητα και όταν η παγκόσμια κοινότητα δημιούργησε, μεγαλούργησε και πήγαινε καλά –γιατί σήμερα έχω την άποψη ότι δεν πηγαίνει και πολύ καλά- είχε υιοθετήσει αυτές τις αξίες. Όταν υποχωρούν αυτές οι αξίες, είμαστε σε γκρίζες ζώνες της σύγχρονης ιστορίας, όπως σήμερα, όπου κυριαρχεί βεβαίως η αξία ότι το δίκαιο είναι του ισχυρού και όχι η ισχύς του δικαίου.
Έτσι, λοιπόν, εμείς ως χώρα, που ασφυκτιούμε στο σημερινό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, που έχει επιβληθεί στη γειτονιά μας και στο λεγόμενο δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο –ασφυκτιούμε κυριολεκτικά γιατί τα υπόλοιπα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα της οικονομικής μας ταυτότητας ακυρώνονται απ’ αυτό το μοντέλο ανάπτυξης- πρέπει να έχουμε ως μόνο μέσο, ως μόνο πλεονέκτημα να αναδείξουμε στην αναπτυξιακή τους διάσταση δύο πεδία: τον πολιτισμό και την παιδεία.
Πρέπει, λοιπόν, να δούμε πώς πρέπει να είναι καθαρή η σχέση μεταξύ ιδιωτικής οικονομίας και φορέων παραγωγής πολιτισμού, αν και πολιτισμός δεν είναι μία βιομηχανία. Πολιτισμός είναι το σύνολο των πράξεων του ανθρώπου σε όλη τη διαδρομή που υπάρχει πάνω στο πλανήτη. Οτιδήποτε απλό, καθημερινό, είναι πολιτισμός. Είναι η συμπεριφορά μας, είναι το έργο τέχνης, είναι ο λεγόμενος πολιτικός πολιτισμός, ο οποίος και αυτός δεν βιώνει μέρες καλές.
Πρέπει, λοιπόν, να δούμε ότι σήμερα στα πλαίσια μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας ο μόνος τρόπος για να υπάρξει διατήρηση των στοιχείων ταυτότητας που χαρακτηρίζουν την παράδοση μιας κοινωνίας, ενός λαού είναι η στήριξη αυτών των πρωτοβουλιών. Και αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν ατομικό και συλλογικό χαρακτήρα.
Ο συλλογικός χαρακτήρας είναι κυρίως το πολιτιστικό κίνημα, είναι οι πολιτιστικοί σύλλογοι, αυτοί που υπάρχουν στα χωριά μας, είναι σύλλογοι ετεροδημοτών, που βεβαίως έχουν ένα πρόβλημα, όσον αφορά τη νομική τους υπόσταση, στο κατά πόσο θα έχουν προτεραιότητα στη χρηματοδότηση από την ιδιωτική οικονομία, γιατί περί χρηματοδότησης ουσιαστικά πρόκειται.
Χρησιμοποιούμε ωραίες λέξεις, περί χορηγίας, αλλά ο στόχος του ιδιώτη που δίνει τα χρήματά του είναι η διαφήμιση του, είναι η εμπορευματοποίησή του, είναι η προώθηση των προϊόντων που παράγει αυτός μέσω της συμπάθειας ενός ακροατηρίου που συμμετέχει σε μία εκδήλωση που αυτός χορηγεί.
Δυστυχώς, τα πράγματα έτσι είναι και είδαμε βεβαίως και στα μεγάλα γεγονότα, όπως το μοναδικό παγκόσμιο γεγονός των Ολυμπιακών Αγώνων, αντί να βλέπουμε πρώτα εμβλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων και της Ολυμπιάδας, βλέπαμε την Coca-Cola και πολλά παιδάκια νόμιζαν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι της Coca-Cola παρά της παγκόσμιας αθλητικής κοινότητας.
Έτσι, λοιπόν, κινδυνεύουμε και με αυτό το σύστημα αν δεν μπουν κανόνες, κυρίως δεοντολογικοί και κανόνες ήθους μέσω των χορηγιών, τελικά να χρησιμοποιούνται ως μέσον οι σύλλογοι, να χρησιμοποιείται ως μέσον ο πολιτισμός και ο στόχος να είναι σαφώς η διαφήμιση, η προβολή προϊόντων και η αγιοποίηση κάποιων οι οποίοι διαθέτουν οικονομική δύναμη, αφού δεν είναι δυνατόν σήμερα μέσω της πολυπλοκότητας που υπάρχει στην παγκόσμια οικονομία και μέσω και της ψηφιακής οικονομίας να παρακολουθήσει κανείς πού κινούνται τα κεφάλαια και από πού προέρχονται. Έτσι, διάφοροι οι οποίοι μέσω εγκληματικών δραστηριοτήτων είναι πλούσιοι, μπορούν να καταστούν δυνατοί μέσα σε μία τοπική κοινωνία, αφού αγιοποιήσουν την προσωπικότητά τους. Το λέω αυτό διότι υπάρχει και νόμος που προβλέπει τον επαναπατρισμό κεφαλαίων ασχέτως του τρόπου και του τόπου απόκτησής των στην αλλοδαπή με μόνο 3% φορολόγηση και αφού τα φέρουν στην Ελλάδα μέσω τραπεζών. Αυτοί, λοιπόν, όλοι θα είναι και χορηγοί. Βεβαίως –ίσως ήταν υπερβολή αυτό που είπε κάποιος πολιτικός μία μέρα σ’ ένα ακροατήριο- μπορεί να φθάσουμε να έχουμε και χορηγία σε θρησκευτικά γεγονότα.
Θα πρέπει, λοιπόν, να τα προσέξουμε όλα αυτά, διότι η απόλυτη θεοποίηση της δύναμης του χρήματος σε μία κοινωνία και μία δημοκρατία που έχει αντιστάσεις, όπως είναι η ελληνική κοινωνία, δεν οδηγεί σε καλούς δρόμους. Και το έχει αποδείξει η ελληνική κοινωνία ότι έχει αντιστάσεις, γιατί αντιστέκεται και κρατάει τη διαφορετικότητα και το διακριτό της ρόλο στο παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι.
Θα πρέπει, λοιπόν, εδώ να είμαστε με εκείνες τις δυνάμεις που σε μία πρόσφατη Παγκόσμια Διάσκεψη της UNESCO διαφώνησαν και όρθωσαν το ανάστημά τους και είπαν ότι δεν μπορεί σήμερα πάνω από το 90% των πολιτιστικών προϊόντων στον κόσμο να είναι made in USA και το υπόλοιπο 10% που εκφράζει όλο το άλλο παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι να συμπιέζεται και να μη λαμβάνονται μέτρα για τη διασφάλιση αυτής της πολιτιστικής ποικιλότητας, γιατί ζώντας σήμερα σε μία κοινωνία όπου υπάρχουν μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, θα πρέπει να διασφαλίσουμε και την πολιτιστική ιδιαιτερότητα αυτών που μεταναστεύουν, αλλά βεβαίως θα πρέπει να διασφαλίσουμε και τη δημιουργική συνύπαρξη των πολιτισμών.
Όλα αυτά πρέπει να γίνουν με μία οικονομική στήριξη από τη δημόσια και την ιδιωτική οικονομία. Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να διασφαλιστεί η ορθολογική και η διαφανής διαχείριση αυτών των χρημάτων, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά τι γίνεται κάθε καλοκαίρι στην ελληνική επαρχία. Στο Νομό Ηλείας, για παράδειγμα, εκτιμώ ότι περίπου 1.000.000.000 δραχμές κάθε καλοκαίρι διατίθεται για πολιτιστικά γεγονότα. Η κλασική τους μορφή είναι, βεβαίως, η κατανάλωση πολιτιστικών προϊόντων πολλές φορές και υποκουλτούρας. Και βέβαια εκεί που υπάρχουν τα μεγάλα γεγονότα, όπως είναι το Φεστιβάλ Ήλιδας και το Φεστιβάλ Ολυμπίας, λάμπει διά της απουσίας του το κράτος, η δημόσια οικονομία. Δεν υπάρχει, αν θέλετε, ένας ενιαίος οργανισμός, όπου τελικά σε επίπεδο νομού να ενοποιεί όλες αυτές τις δραστηριότητες για να μπορούμε να στηρίζουμε και να παράγουμε πολιτιστικά γεγονότα τα οποία έχουν μία ποιότητα, έχουν ένα ρόλο παιδείας και διαπαιδαγώγησης στους πολίτες. Εν πάση περιπτώσει, το πλαστικό είναι κάτι το οποίο παράγεται σε ποσότητες και μπορεί να το δίνουμε για πνευματική τροφή, αλλά δεν χωνεύεται. Όπως ξέρετε διατηρείται συνεχώς, αλλοιώνει και καταστρέφει.
Άρα ο «πλαστικός» πολιτισμός, ο καταναλωτικός πολιτισμός, ο πολιτισμός μέσα από προϊόντα τα οποία παράγονται κατά βιομηχανικό τρόπο και αποκεντρώνονται το καλοκαίρι, δεν πιστεύω ότι βοηθάει σε τίποτα. Θα πρέπει και σ’ αυτόν τον τομέα να δούμε ποιο ρόλο μπορεί να έχουν οι θεσμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και πώς θα πρέπει να γίνεται μία ορθολογική διαχείριση των προσφερομένων πόρων είτε από τη δημόσια είτε από την ιδιωτική οικονομία, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά τους συλλόγους οι οποίοι παράγουν τους συλλόγους οι οποίοι έχουν χορευτικά για τα παιδιά, έχουν θεατρικά και έχουν μία σχέση με τη διατήρηση του πολιτιστικού, οικολογικού και ιστορικού αποθέματος της χώρας. Γιατί η μόνη δύναμη που έχουμε ως χώρα να αντισταθούμε σ’ αυτήν τη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, η οποία ισοπεδώνει οικονομίες, λαούς και πολλές φορές τώρα τελευταία ισοπεδώνει και κρατικές δομές, είναι ο πολιτισμός μας και θα πρέπει αυτόν τον πολιτισμό να τον κρατήσουμε ως κόρη οφθαλμού, μακριά από πατριδοκαπηλίες και από λαγνείες που έχουν να κάνουν με εθνικισμούς. Έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Ο πολιτισμός είναι ο πολιτισμός της δημοκρατίας, της συλλογικότητας, της άμιλλας, του ήθους, του μέτρου, της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτόν τον πολιτισμό να τον κρατήσουμε και πιστεύω ότι με το νομοσχέδιο που φέρνετε σήμερα –γι’ αυτό και επί της αρχής συμφωνούμε- μπορούν να γίνουν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, όπου οι σχέσεις οικονομίας και φορέων παραγωγής πολιτισμού ή διατήρησης, αν θέλετε, της πολιτιστικής μας ταυτότητας θα είναι διάφανες, ειλικρινείς και θα προάγουν αυτό για το οποίο είμαστε πάντα περήφανοι: τον ελληνικό πολιτισμό.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Αντωνακόπουλε.
Ο κ. Δερμεντζόπουλος έχει το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαι ιδιαίτερα ευτυχής, γιατί συζητείται σήμερα ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων το νομοσχέδιο της Πολιτιστικής Χορηγίας. Το αξιοσημείωτο αυτής της πρωτοβουλίας είναι ότι αντικείμενό της είναι οι πολιτιστικές δραστηριότητες μέσα σε ένα σύγχρονο και καινοτόμο πλαίσιο διαχείρισής τους, ανύπαρκτο μέχρι σήμερα.
Κατ’ αρχάς, συμφωνούμε όλοι σε ένα θέσφατο. Ο πολιτισμός αποτελεί το συγκριτικό πλεονέκτημα για τη χώρας μας. Τόσα χρόνια, όμως, έχουμε αρκεστεί, έχουμε επαναπαυθεί σ’ αυτό το αξίωμα. Τίποτα, όμως, δεν είναι δεδομένο, και αέναα διαρκές. Παρατηρούμε άλλες χώρες, «φτωχότερες» σε ιστορία πολιτισμού σε σχέση με την Ελλάδα, να έχουν οργανώσει μοντέλα λειτουργίας ευρηματικά και σύγχρονα, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα την καλλιέργεια και την ανάπτυξη της πολιτιστικής τους δράσης και παράλληλα την εξοικείωση και την επαφή των πολιτών με αυτόν, επιφέροντας πολλά μεταξύ των οποίων οικονομικά και κοινωνικά οφέλη.
Όλα αυτά, όμως, είναι θέμα νοοτροπίας και οργάνωσης. Και με την ισχύουσα μέχρι σήμερα, τα αρχαία μας μνημεία, η λαϊκή μας παράδοση, ο δειλά αναπτυσσόμενος σύγχρονος πολιτισμός μας, θα παρέμεναν στα ίδια, με μια συνεχή φθίνουσα τάση, επίπεδα.
Η χώρα μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει το προϊόν, ενώ άλλες χώρες παλεύουν να το δημιουργήσουν. Αυτό το προϊόν, με σεβασμό πάντα, υπευθυνότητα και συνείδηση, οφείλουμε να το προστατεύσουμε, να το ενισχύσουμε και να το αναπτύξουμε παραπάνω. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει πόλος έλξης για τον πολιτισμό της. Γιατί μην ξεγελιόμαστε. Ελάχιστοι είναι πλέον αυτού του είδους οι επισκέπτες. Οι απλά «πολιτιστικοί τουρίστες», ας μου επιτραπεί η ορολογία. Εμείς οφείλουμε να δώσουμε κίνητρα για νέες πρωτοβουλίες, για νέες δράσεις, οι οποίες συνδυασμένες με τα πάγια στοιχεία, θα οδηγήσουν σε ενίσχυση του πολιτιστικού προϊόντος. Να το καταστήσουμε πιο ελκυστικό. Ικανό να προσδώσει προστιθέμενη αξία.
Ιδιαίτερα σκόπιμη επιπλέον κρίνεται η προσπάθεια για διασπορά της πολιτιστικής ύλης σε όλη την επικράτεια της χώρας. Ο πολιτιστικός πλούτος θα ενυπάρχει σε όλη την Ελλάδα, από τη μία της άκρη έως την άλλη. Κατά συνέπεια το οποιοδήποτε θεσμικό πλαίσιο πρέπει να περιέχει προβλέψεις, οι οποίες μπορούν να καλύψουν γεωγραφικά όλες τις δράσεις, που παρουσιάζονται.
Στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι πολιτικές που αφορούν τον πολιτισμό, ιδιαίτερα τώρα επί Φινλανδικής Προεδρίας –το ίδιο αναμένεται και με τη Γερμανική- αλλά και παλαιότερα, είναι ιδιαίτερα επίκαιρες, αποκαλύπτοντας τη βαρύνουσα σημασία που δίνεται στον τομέα της ενίσχυσης και υποστήριξης των πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
Σε ψήφισμά τους στο παρελθόν οι Υπουργοί Πολιτισμού έχουν κάνει κοινό τόπο ότι ο καλύτερος τρόπος για τη διατήρηση και την ανάπτυξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και λοιπών πολιτιστικών δραστηριοτήτων, είναι η ενίσχυσή τους από πολλές διαφορετικές πηγές, περιλαμβανομένων και των διαφόρων μορφών οικονομικής υποστήριξης, τόσο ιδιωτικής όσο και δημόσιας.
Σε συνάρτηση αυτή, η οικονομική υποστήριξη από ιδιωτικές πηγές, μπορεί να ενισχύσει την πολιτιστική κληρονομιά και να αυξήσει την παραγωγή και τη διάδοση της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Η οικονομική αυτή υποστήριξη μπορεί να αναπτυχθεί, έτσι ώστε να μην ανασχεθεί η καλλιτεχνική ελευθερία, παράσχοντας βέβαια συμπληρωματική χρηματοδότηση για τις πολιτιστικές δραστηριότητες και όχι υποκαθιστώντας τους υφιστάμενους πόρους.
Τα στατιστικά στοιχεία των χωρών στις οποίες ισχύει και εφαρμόζεται ο θεσμός της πολιτιστικής χορηγίας, ενθαρρύνουν και επιτάσσουν την υιοθέτηση του θεσμού και στις υπόλοιπες έννομες τάξεις. Όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση στη Μεγάλη Βρετανία την περίοδο 2004 - 2005 οι εταιρικές χορηγίες ανήλθαν σε 119,2 εκατομμύρια αγγλικές λίρες, έναντι συνόλου κρατικών επιχορηγήσεων ύψους 730.000.000 αγγλικών λιρών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η λέξη κλειδί και ταυτόχρονα βασική αρχή της νέας διακυβέρνησης είναι η συνεργασία. Η πολιτεία επιτελεί στο ακέραιο το ρόλο της, προστατεύοντας και ενισχύοντας πολιτιστικές δραστηριότητες και δράσεις. Δίνει όμως και κίνητρα στους ιδιωτικούς φορείς να συνεργαστούν μαζί της σ’ αυτήν την αποστολή. Η εξωστρέφεια και η πρόοδος δεν είναι μονοδιάστατες και μονοσήμαντες έννοιες. Συναντώνται και εφαρμόζονται παντού.
Με το παρόν σχέδιο νόμου, λοιπόν, καθιερώνεται μία απλή, λειτουργική, αλλά ταυτόχρονα αποτελεσματική διαδικασία που κινητοποιεί τη διείσδυση ιδιωτικών κεφαλαίων στον πολιτισμό της χώρας, στις πρωτοβουλίες των φορέων.
Συστήνεται το Γραφείο Χορηγιών που συγκεντρώνει στοιχεία και μεριμνά και παρακολουθεί την πορεία του θεσμού. Συστήνεται το Συμβούλιο το οποίο θα φροντίζει την ομαλή λειτουργία του θεσμού, θα την προάγει, με σεβασμό και προσοχή στην ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης. Εδώ να σημειώσω πως η μικροπολιτική σκέψη καλό είναι να αποφεύγεται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Δεν μπορεί ακόμη και σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες να εντοπίζετε κινήσεις σκοπιμότητας. Είναι σαφές ότι κανείς δεν έχει ούτε την πρόθεση ούτε τη διάθεση να χειραγωγήσει οποιαδήποτε δράση πολιτισμού. Συνεπώς αντιμετωπίστε το νομοσχέδιο στη σωστή του διάσταση και μην, ελλείψει άλλων επιχειρημάτων, προσπαθείτε να το υποσκάψετε με την επίκληση ανύπαρκτων απειλών.
Περαιτέρω, προβλέπεται η σύμβαση χορηγίας, το περιεχόμενό της, η έκθεση απολογισμού και η καταγγελία της σύμβασης. Στοιχειοθετούνται οι κατηγορίες των χορηγών και τα χορηγικά βραβεία.
Ρυθμίζεται η θέσπιση της φορολογικής απαλλαγής για το χορηγούμενο ποσό. Έτσι, ο χορηγός τώρα πια ακόμα και ο μικρού βεληνεκούς χορηγός, μπορεί να έχει την τιμή και τη χαρά να ενισχύσει την πολιτιστική δραστηριότητα που επιθυμεί, έχοντας παράλληλα το κίνητρο και το δέλεαρ της φορολογικής απαλλαγής, στο μεγαλύτερο ποσοστό που έχει θεσπιστεί μέχρι σήμερα για το ποσό της χορηγίας του.
Επιτυγχάνεται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μ’ αυτόν τον τρόπο η άμεση μεταφορά οικονομικών πόρων από τον ιδιωτικό προς το δημόσιο και κοινωνικό τομέα, ενεργοποιώντας πολίτες όλων των οικονομικών τάξεων σε όλο το εύρος της επικράτειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί τη μεγαλύτερη θεσμική παρέμβαση που έγινε ποτέ, στα οικονομικά του πολιτισμού στη χώρα μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο θεσμός της πολιτιστικής χορηγίας είναι δείγμα της σύγχρονης πολιτικής που ασκείται στον τομέα του πολιτισμού. Μακριά από αγκυλώσεις και καινοφοβίες, με σεβασμό στην παράδοση και στην ιστορία και με ασφαλιστικές δικλίδες, θέτουμε τις βάσεις για την εκ νέου οριοθέτηση των σχέσεων δημόσιου και ιδιώτη, του πολίτη με τον πολιτισμό, για τη μετεξέλιξη του κράτους και την ανάπτυξη σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο.
Η νέα διακυβέρνηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαθέτει και τεχνογνωσία και υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα. Ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι σίγουρα ο πολιτισμός, θα είναι σίγουρα ο πολίτης.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Δερμεντζόπουλε.
Το λόγο έχει ο κ. Γείτονας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, λυπάμαι που στην αρχή του νέου χρόνου μαζί με τις ευχές μου προς τους συναδέλφους και προς εσάς για μία καλή χρονιά, θα είμαι δυσάρεστος. Όμως, αυτό μου επιβάλλει το καθήκον μου.
Σήμερα στην Ολομέλεια συζητούμε παραβιάζοντας κατάφωρα και το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Έχω επισημάνει επανειλημμένα τον κοινοβουλευτικό «κατήφορο» της Κυβέρνησης. Νομοθετεί συνεχώς και αιφνιδιαστικά με τροπολογίες –πολλές φορές και άσχετες- που αφορούν ρυθμίσεις που θα έπρεπε να είναι σε αυτοτελή νομοσχέδια. Όμως, πραγματικά δεν φανταζόμουνα ότι θα φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο. Διότι σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε με «νέο σώμα» νομοσχεδίου. Έχουμε είκοσι πέντε –αν μέτρησα καλά- παραγράφους σε επτά άρθρα που δεν τροποποιούνται απλά αλλά αλλάζουν ριζικά και έχουμε και προσθήκη νέου άρθρου.
Όταν το Σύνταγμα και ο Κανονισμός, κύριε Πρόεδρε, επιβάλλει ακόμη και σε μια σχετική τροπολογία, για να συζητηθεί, να έχει κατατεθεί προ τριημέρου, δεν καταλαβαίνω πώς προχωρούμε έτσι. Δεν είναι τύπος ο Κανονισμός. Είναι ουσία για το νομοθετικό έργο και την κοινοβουλευτική διαδικασία.
Το νομοσχέδιο έπρεπε να αποσυρθεί, να επανέλθει στην επιτροπή και να ξανασυζητηθεί. Αυτό που επισημαίνω δεν αναιρείται, δεν ισοφαρίζεται, δεν καλύπτεται από το γεγονός ότι πράγματι ο κύριος Υπουργός, ακούγοντας στο διάλογο, την Αντιπολίτευση, τους φορείς, έφερε σχετικές βελτιώσεις. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Επιτέλους, θα πρέπει να προστατεύουμε τον κοινοβουλευτισμό! Λυπάμαι που αναγκάζομαι, όπως είπα, στην αρχή του χρόνου και σε ένα τέτοιο νομοσχέδιο να κάνω αυτήν την παρατήρηση.
Έρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο. Κύριε Υπουργέ, αν, όπως λέτε στην εισηγητική έκθεση –το αποδίδω όπως τα γράφετε- «η πολιτική βούληση της Κυβέρνησης να ενισχύσει τον πολιτισμό» εκφράζεται από το νομοσχέδιο αυτό, εγώ πραγματικά και λυπάμαι και ανησυχώ. Πολύ περισσότερο αφού σε όλη αυτήν την τριετία, παρά τις μεγαλοστομίες και του ίδιου του Πρωθυπουργού για την πρώτη προτεραιότητα που δίνετε στον πολιτισμό, στην πράξη τίποτα δεν είδαμε. Είδαμε μόνο την υποχρηματοδότηση του πολιτισμού.
Θέλω, κατ’ αρχήν, να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Μιλάτε για πολιτιστική χορηγία. Χορηγία με αντιστάθμισμα δεν είναι χορηγία! Άλλη ήταν η έννοια της χορηγίας –και ειπώθηκε από πολλούς συναδέλφους- στην αρχαιότητα. Ήταν και υποχρεωτική και το αντάλλαγμα ήταν η τιμή, η κοινωνική καταξίωση και η εκτίμηση στο χορηγό. Άλλη είναι και νομικά η έννοια της χορηγίας. Διάβασε ο εισηγητής μας προηγουμένως τη γνωμάτευση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που αποφαίνεται ρητώς ότι η χορηγία δεν μπορεί να υποκρύπτει αντάλλαγμα, αντιστάθμισμα.
Στην επιτροπή –διάβασα τα πρακτικά, γιατί δεν είμαι μέλος της επιτροπής- ομολογήσατε με ωμή ειλικρίνεια, θα έλεγα, κύριε Υπουργέ: «Τι να κάνω; Σκοπός μου είναι, αν μπορώ, να πάρω λεφτά για τον πολιτισμό που δεν τα δίνουν κάποιοι που έχουν ή τα δίνουν αλλού.» Προσθέσατε: «Να μεταφέρω χρήματα στον πολιτισμό από τη διαφήμιση.»
Ναι, αλλά όλα αυτά είναι με ανταλλάγματα. Εγώ δεν είμαι υπέρ της θεωρίας ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Γιατί αυτή είναι η ουσία. Δεν έχουμε ευεργεσία, δωρεά. Αυτό τουλάχιστον το ξεκαθαρίζετε τώρα με τις τροποποιήσεις που φέρατε. Αλλά υποκρύπτεται εμπορικό «αλισβερίσι».
Εγώ καταλαβαίνω την ανάγκη να κινητοποιήσετε ιδιωτικούς πόρους. Δυστυχώς, πολλοί οι ευεργέτες στην Ελλάδα, όταν ήταν λίγοι οι πλούσιοι. Σήμερα με πολλούς και έχοντες και κατέχοντες έχουμε λίγους δωρητές. Τι να κάνουμε; Αυτοί είναι οι καιροί μας. Είμαστε στην εποχή των φυγόστρατων και όχι των ευεργετών.
Όμως, το βασικό ερώτημα στο οποίο θα έπρεπε να απαντήσουμε εδώ είναι το εξής: Πόσο θα βγει κερδισμένος ο πολιτισμός απ’ αυτό το νομοσχέδιο; Ποια είναι η υπεραξία του νομοσχεδίου, η προστιθέμενη αξία;
Εγώ φοβάμαι πως δεν θα βγει κερδισμένος. Τουναντίον, μέσα απ’ αυτήν τη ρύθμιση υποκρύπτεται, όπως είπα, ο κίνδυνος της εμπορευματοποίησης της πολιτιστικής δημιουργίας, του πολιτιστικού προϊόντος. Είναι ορατός ο κίνδυνος. Δεν βλέπω προστιθέμενη αξία ούτε στα πολιτιστικά δρώμενα ούτε στην ανάδειξη και διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Γιατί το λέω; Προκύπτει από το άρθρο 5 –τώρα το κάνατε άρθρο 6- παράγραφος 1γ΄, όπου επιτρέπει αντισταθμίσματα υπέρ του χορηγού, αντισταθμίσματα χωρίς όρους και περιορισμούς.
Εγώ θα ήθελα να ακούσω, κύριε Υπουργέ, αυτό που προβλέπεται στη σύμβαση. Τι σημαίνει «αντισταθμίσματα υπέρ του χορηγού»; Φυσικά δεν πάει το μυαλό μου ότι θα μπορούσαμε να φθάσουμε - μιλήσατε για μνημεία, χρησιμοποιήσατε και τη Δωδώνη ως παράδειγμα- στο σημείο να δούμε την κονκάρδα χορηγού στην Ακρόπολη, να δούμε Καρυάτιδα να πίνει γνωστό αναψυκτικό! Όμως, πραγματικά εδώ υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Δεν μπορεί –και να το πω έτσι απλά- για «μια χούφτα δολάρια» να ευτελίσουμε αξίες, να μεταλλάξουμε το DNA της πολιτιστικής ηθικής και αισθητικής όπως διαμορφώθηκε επί αιώνες.
Κάποιοι συνάδελφοι στην επιτροπή ανέφεραν το ανάλογο των συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Μπορεί οι συμπράξεις να είναι επιθυμητές και εύκολες όταν πρόκειται για επενδύσεις σε δρόμους, σε αεροδρόμια. Αλλά πώς να το κάνουμε, ο Παρθενώνας, η Δωδώνη, η Ολυμπία, η Βεργίνα είναι μια μοναδική παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και δεν μπορεί να την «οικειοποιηθεί κανένας» με οποιαδήποτε ανταλλάγματα και για τίποτα.
Όσον αφορά τις βασικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και μετά τις αλλαγές που κάνατε. Ειπώθηκε και προηγουμένως ότι εμείς δεν διαφωνούμε στην ανάγκη προώθησης χορηγίας, αλλά της γνήσιας χορηγίας και γι’ αυτό το ψηφίζουμε επί της αρχής. Όμως, όλο το σύστημα που κάνετε είναι συγκεντρωτικό. Όλα περνάνε από το Υπουργείο. Είναι προσωπικός μηχανισμός του εκάστοτε Υπουργού το θέμα των χορηγιών. Γι’ αυτό και οι οργανωμένοι πολιτιστικοί φορείς στη χώρα έχουν εκφράσει ανησυχίες και ιδίως πολιτιστικοί φορείς της περιφέρειας που αισθάνονται να περιθωριοποιούνται καθώς αποδυναμώνεται πέραν των άλλων και το κίνητρο της καταγωγής που υπήρχε πάντα.
Είχα να πω και για το πεδίο εφαρμογής του νόμου, που ήταν τελείως ασαφές. Αλλά και μετά τις παρατηρήσεις της Επιστημονικής Επιτροπής εδώ κάνατε ορισμένες διορθώσεις.
Πιστεύω και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, ότι χρειαζόμαστε πράγματι ένα νόμο πλαίσιο με αρχές και κανόνες για τις χορηγίες, γενικά και ειδικά για τον πολιτισμό, με δέσμη επιτρεπτών κινήτρων, που δεν αλλοιώνουν την ουσία της χορηγίας και όχι με αντιστάθμισμα, που συνιστά ουσιαστικά σύμπραξη και συναλλαγή και μπορεί να πλήξει κλασικές αξίες. Πολύ φοβάμαι ότι το νομοσχέδιο αυτό λίγα θα προσφέρει και θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Γείτονα.
Η κ. Έλενα Κουντουρά έχει το λόγο.
ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εύχομαι πρώτα απ’ όλα χρόνια πολλά, καλή και δημιουργική χρονιά, με υγεία.
Σήμερα συζητάμε το νομοσχέδιο που αφορά την πολιτιστική χορηγία. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δημιουργεί ένα νέο και αποτελεσματικό πλαίσιο, που ανοίγει νέους ορίζοντες στην πατρίδα μας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη θεσμική παρέμβαση, που έχει γίνει ποτέ στα οικονομικά του πολιτισμού.
Ο πολιτισμός κοστίζει ακριβά. Ποια ήταν η εικόνα μέχρι σήμερα; Ασυντήρητοι αρχαιολογικοί χώροι, ξεχασμένες βυζαντινές εκκλησίες, εγκαταλελειμμένα μνημεία. Καμία κυβέρνηση, δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις για τη διάσωση, τη συντήρηση, την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και την ανάπτυξη του σύγχρονου πολιτισμού.
Το 1986 το Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ψήφισμα κάλεσε τα κράτη-μέλη να θεσπίσουν νέα χορηγική πολιτική, για να υποστηρίξουν την πολιτιστική κληρονομιά, τις πολιτιστικές δραστηριότητες πέραν του κρατικού προϋπολογισμού τους και με ιδιωτικές χορηγίες.
Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ρύθμισαν νομοθετικά την ενεργό συμμετοχή των ιδιωτών στον πολιτισμό προσφέροντας και κίνητρα. Στην Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν υπήρχε χορηγική πολιτική, παρ’ όλο τον τεράστιο πολιτιστικό μας πλούτο. Υπήρχε μόνο ένα θολό τοπίο χωρίς κανόνες, με τυχαίες διατάξεις, που αντί να ενθαρρύνουν, απέτρεπαν τους πιθανούς χορηγούς.
Ο θεσμός, λοιπόν, της χορηγίας δεν είναι κάτι καινούργιο. Τον 5ον και τον 6ον αιώνα στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία αντιμετώπιζαν με πολύ μεγάλο σεβασμό και απέδιδαν τιμές στους πολίτες, που είχαν την οικονομική δυνατότητα να χορηγήσουν μικρές και μεγάλες εκδηλώσεις της αθηναϊκής πολιτείας.
Τι είναι η χορηγία; Ποιος μπορεί να χορηγήσει; Ποιοι φορείς μπορούν να χορηγηθούν; Πόσες χορηγίες γίνονται και κάτω από ποιες συνθήκες; Με το νέο θεσμικό πλαίσιο ξεκαθαρίζει το τοπίο και αυξάνεται η αξιοπιστία στο θεσμό της χορηγίας. Δημιουργούνται ειδικές υπεύθυνες υπηρεσίες, που ρυθμίζουν τον τρόπο διαχείρισης των χορηγιών, διασφαλίζουν τη διαφάνεια, δίνονται ισχυρά φορολογικά κίνητρα και θεσπίζονται χορηγικά βραβεία. Έτσι οι ιδιώτες δεν μένουν απλοί θεατές. Συμμετέχουν, προσφέρουν στην ανάπτυξη και στην πρόοδο του πολιτισμού και φυσικά, εάν και εφόσον το επιθυμούν, μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά την αναστήλωση ενός μνημείου ή μια σημαντική σύγχρονη εκδήλωση. Και όχι μόνο διευκολύνονται να χορηγήσουν με χρήματα, που δεν φορολογούνται, αλλά και επιβραβεύονται γι’ αυτήν τους την πρωτοβουλία. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι απαλλάσσεται το κράτος από την ευθύνη του προς τους πολιτιστικούς φορείς. Αντίθετα, η συμπληρωματική χρηματοδότηση προσφέρει τη δυνατότητα να γίνουν πιο πολλά έργα και περισσότερες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δράσεις προς όφελος τελικά όλων των πολιτών. Διότι, έτσι ενισχύεται η περιφέρεια, δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, εκπαιδεύονται οι τοπικές κοινωνίες και ευαισθητοποιούνται οι πολίτες γύρω από τα θέματα του πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
Με την ευρωπαϊκή εμπειρία και τη διάθεση για αναπτυξιακή πολιτιστική στρατηγική, η χώρα μας για πρώτη φορά αποκτά ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο για τις χορηγίες στον πολιτισμό. Ο δημόσιος τομέας συναντά τον ιδιωτικό τομέα. Ενισχύεται η συνεργασία του κράτους με την κοινωνία των πολιτών.
Στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων όπου και συζητήθηκε το παρόν σχέδιο νόμου έγινε πραγματικά ουσιαστικός διάλογος. Ακούστηκαν πάρα πολλές προτάσεις και από τα κόμματα, αλλά και από πολιτιστικούς φορείς. Από τις προτάσεις αυτές η πλειοψηφία υιοθετήθηκε και αποτελούν κομμάτι του παρόντος νομοσχεδίου. Θέλω, λοιπόν, να συγχαρώ τον Υπουργό Πολιτισμού και οφείλω να αναδείξω το γεγονός ότι η παρούσα Κυβέρνηση όχι μόνο επιδιώκει τον ουσιαστικό διάλογο, αλλά σεβόμενη τη δημοκρατία υιοθετεί προτάσεις, όταν αυτές ωφελούν και προσφέρουν στους πολίτες, αλλά και στον τόπο μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ελλάδα είναι λίκνο της δημοκρατίας και του πολιτισμού, που δεν απολαμβάνουμε μόνο εμείς, αλλά ολόκληρος ο κόσμος και με την τεράστια ιστορία της, μας κάνει όλους πραγματικά πολύ περήφανους. Είναι λοιπόν, υποχρέωσή μας να συμμετέχουμε στην ανάπτυξη του σύγχρονου πολιτισμού, στη φροντίδα και στην προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομίας και να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές με τον πολιτιστικό πλούτο, που της αξίζει. Σας καλώ, λοιπόν, να υπερψηφίσετε το παρόν σχέδιο νόμου.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ πολύ την κ. Κουντουρά.
Η κ. Κανελλοπούλου έχει το λόγο.
ΚΡΙΝΙΩ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κανείς δεν αμφισβητεί βεβαίως την αξία της πολιτιστικής κληρονομιάς ούτε την ανάγκη για φύλαξή της ως ιστορική μνήμη, εθνική ταυτότητα, αλλά και διαπαιδαγώγηση για τις νέες γενιές. Νομίζω ακόμα επίσης ότι κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να αμφισβητεί ότι η χώρα μας έχει όλες τις δυνατότητες να γίνει κέντρο παιδείας και πολιτισμού, νεότερου πολιτισμού, οργάνωσης εκδηλώσεων, προβολής έργων τέχνης κ.λπ.. Κάτι τέτοιο, βεβαίως, δεν αφήνεται στην τύχη. Εκτός από πολιτική βούληση απαιτείται και οργάνωση. Απαιτείται η εκπόνηση συγκεκριμένης και οργανωμένης εθνικής πολιτιστικής στρατηγικής. Πολιτική, όμως, για τον πολιτισμό δεν γίνεται χωρίς δαπάνες. Και για να είμαστε και ρεαλιστές, όσο καλές προθέσεις και να έχει το κράτος, δεν μπορεί σήμερα μόνο του να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις απαραίτητες δαπάνες για τη διάσωση και την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και για την ανάπτυξη του σύγχρονου πολιτικού πολιτισμού.
Είναι, δυστυχώς, γεγονός ότι σήμερα η χώρα μας δεν ανταποκρίνεται σε υψηλές προσδοκίες για την παραγωγή πολιτιστικών δρώμενων, αλλά είναι ανεπαρκής ακόμη και για τη συντήρηση και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς. Έργα τέχνης, μνημεία μένουν συχνά ανεκμετάλλευτα ή κινδυνεύουν να αλλοιωθούν με το χρόνο.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ)
Επιτρέψτε μου εδώ να αναφερθώ σε παραδείγματα από το νομό μου, τον Νομό Ηλείας, είναι ένας νομός ο οποίος είναι ιδιαίτερα πλούσιος σε πολιτιστική κληρονομιά. Είναι νομός, όμως, που δεν έχουν ακόμα αναδειχθεί το Αρχαίο Επιτάλιο, η Αρχαία Αλίφειρα, η Αρχαία Φιγάλεια, όπου ακόμα, δυστυχώς, υπάρχουν τεράστιοι αρχαιολογικοί θησαυροί, οι οποίοι δεν εκτίθενται και σαπίζουν στα υπόγεια του μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας και της Αρχαίας Ήλιδας. Το μουσείο του Πύργου, που έπρεπε να λειτουργεί από καιρό, δεν είναι ακόμα έτοιμο. Ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα αργεί τρομερά σε ό,τι αφορά την αναστύλωσή του κάτι που δεν αφήνει την όπως πρέπει ανάδειξή του στην περιοχή.
Θεωρώ, λοιπόν, και έξυπνο και ρεαλιστικό να ζητηθεί βοήθεια από ιδιώτες. Δηλαδή από την κοινωνία των πολιτών, οι οποίοι και υποχρέωση έχουν να ευαισθητοποιηθούν απέναντι στην ιστορία τους, αλλά και ευθύνη φέρουν για το μέλλον του πολιτισμού στη χώρα μας. Ο θεσμός της χορηγίας άλλωστε δεν είναι τωρινός. Ειπώθηκε πάρα πολλές φορές και σήμερα. Ξεκινάει από την Αρχαία Ελλάδα, περνάει από τους μαικήνες της Αναγέννησης, αλλά αναβιώνει σήμερα.
Ειπώθηκε και προηγουμένως ότι το 1986 το Συμβούλιο των Υπουργών Πολιτισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαπίστωσε τα οφέλη τής, παράλληλης με το κράτος, ιδιωτικής χρηματοδότησης και αποφάσισε την προώθηση του θεσμού της χορηγίας στα κράτη- μέλη. Το 1987 ο θεσμός αυτός ψηφίστηκε από τη Γαλλία λίγο αργότερα από τη Μεγάλη Βρετανία όπου ήταν και αποτελεσματικές οι συνέπειες του θεσμού, που ψηφίστηκε και ακολούθησαν άλλα ογδόντα κράτη, τα οποία σήμερα χρησιμοποιούν και αυτά αυτόν τον τρόπο χρηματοδότησης για τον πολιτισμό.
Υπάρχει σήμερα μια όλο και πιο διαδεδομένη τάση στροφής προς τον ιδιώτη, για τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αλλά όχι μόνο. Ο πολιτισμός πλέον εμπεριέχεται και σε μια γενικότερη φυσική κληρονομιά. Άλλωστε και η ΟΥΝΕΣΚΟ έχει καθιερώσει βραβείο, που επιβραβεύει τη διαφύλαξη και την αξιοποίηση πολιτιστικών τοπίων, μια έννοια η οποία είναι ευρύτερη και εμπεριέχει βεβαίως και την έννοια των μνημείων. Η έννοια, λοιπόν, της διάσωσης από ιδιώτες της πολιτιστικής μας κληρονομιάς γίνεται αποδεκτή, όπως γίνεται και η διάσωση της προστασίας του περιβάλλοντος από ιδιώτες, όπως επίσης η οικονομική ανάπτυξη εμπεριέχει πλέον απόλυτα και τις έννοιες της προστασίας του φυσικού και του πολιτιστικού μας περιβάλλοντος.
Με το παρόν σχέδιο νόμου, λοιπόν, η χώρα μας αποκτά και αυτή επιτέλους και για πρώτη φορά ένα ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο για τη χορηγία στον πολιτισμό. Πρόκειται για τεράστια θεσμική παρέμβαση στον τομέα του πολιτισμού. Οριοθετείται επιτέλους η έννοια της πολιτιστικής χορηγίας με κανόνες και με διαφάνεια. Εκφράζεται η βούληση της Κυβέρνησης να άρει τις οικονομικές και τις γραφειοκρατικές δυσκολίες, που εμποδίζουν τη συντήρηση και την ανάπτυξη στην παραγωγή πολιτισμού. Και αυτό βεβαίως χωρίς να άρεται η ευθύνη της πολιτείας, γιατί το κράτος θα εξακολουθεί να χρηματοδοτεί φορείς και δράσεις πολιτισμού, θα εξακολουθεί να παίζει καθοριστικό ρόλο στο πλαίσιο εντός του οποίου θα κινούνται άλλες συμπληρωματικές ενέργειες, κάτι το οποίο άλλωστε επιτάσσει και το Σύνταγμα. Ουσιαστικά και ρεαλιστικά μοιράζονται δηλαδή, και ευθύνες και κίνδυνοι μεταξύ κράτους και ιδιωτών με αποτέλεσμα και το αναμενόμενο στον πολιτισμό, αλλά και μια γενικότερη ανάπτυξη, ανάπτυξη του τουρισμού, οικονομική ανάπτυξη της περιφέρειας κ.λπ..
Το νομοσχέδιο, όπως έρχεται σήμερα στη Βουλή, δεν είναι καινούργιο, κύριε Γείτονα. Έχει, όμως, ενσωματώσει όλες σχεδόν τις παρατηρήσεις, που έγιναν και συζητήθηκαν στην επιτροπή. Και αυτός, επιτρέψτε μου να πω, είναι και ο ρόλος του κοινοβουλευτισμού, είναι ο ρόλος των επιτροπών. Αν δεν θέλατε να γίνουν δεκτές αυτές οι παρατηρήσεις, γιατί τις κάνατε; Όταν, όμως, τις κάνετε και γίνονται αποδεκτές από την Κυβέρνηση δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος λόγος να μη γίνει αποδεκτό το νομοσχέδιο, όπως έρχεται. Και χαίρομαι για τις τόσο θετικές κριτικές, που ακούστηκαν σήμερα εδώ.
Θεωρώ, όμως, ότι η στροφή προς τη χορηγία δεν είναι μόνο ανάγκη, που πηγάζει από τις ρεαλιστικά οικονομικές δυσκολίες του κράτους να ανταποκριθεί μόνο του σε κάτι τέτοιο. Θεωρώ ότι είναι κάτι περισσότερο. Είναι μια αλλαγή φιλοσοφικής τάσης, που ανταποκρίνεται πολύ περισσότερο στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας.
Νομίζω ότι σήμερα διαμορφώνονται τάσεις, μιας ενιαίας ανθρώπινης τάσης, όχι προς ένα μεμονωμένο κράτος, αλλά προς την ανθρώπινη κοινωνία ως διαχειρίστρια πια της ανθρώπινης μοίρας. Πρόκειται θεωρώ για ένα νέο ανθρώπινο δικαίωμα, το δικαίωμα της αλληλεγγύης, το δικαίωμα στη συμμετοχή, στην κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας, στους πόρους της γης, στην πολιτιστική παράδοση.
Εκφράζεται η εξέλιξη μιας δημοκρατικότερης κοινωνίας, η εξέλιξη αυτή που οδηγεί όχι στην απομόνωση των ανθρώπων, αλλά σε μία νέα μορφή ανθρώπινης αλληλεγγύης, με την οποία αποκαθίσταται η κοινωνική ενότητα και η ανθρώπινη συμβίωση.
Προσελκύεται η κοινωνία των πολιτών να παίξει μεγαλύτερο ρόλο και να αναλάβει τις ευθύνες της και ως προς την ιστορία της και ως προς το μέλλον της. Εμπεριέχει την έννοια της διαπαιδαγώγησης, της συμμετοχής, του εθελοντισμού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το σχέδιο νόμου, που ψηφίζουμε σήμερα, δεν είναι απλώς ανάγκη –επιτακτική, όμως, ανάγκη- για να σώσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά ή να προωθήσουμε τον πολιτισμό στην Ελλάδα. Είναι και απόδειξη μιας αλλαγής νοοτροπίας ως προς το χειρισμό των δημόσιων δρώμενων.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος Σιράκ, σε μία ανάλογη συζήτηση στη γαλλική Βουλή έλεγε, μιλώντας για τη χορηγία, ότι από επιφυλακτικοί και δύσπιστοι πρέπει να γίνουμε ευγνώμονες και με αισθήματα εμπιστοσύνης απέναντί της.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Κανελλοπούλου.
Το λόγο έχει η συνάδελφος κ. Καλογήρου.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε σήμερα ένα νομοσχέδιο, το οποίο επιτρέψτε μου να το χαρακτηρίσω ως νομοσχέδιο σταθμό για τα πολιτιστικά δρώμενα εδώ στην Ελλάδα. Είναι κεντρική έννοια η έννοια της χορηγίας. Είκοσι πέντε, είκοσι έξι αιώνες μετά από την αθηναϊκή δημοκρατία του 6ου, 5ου π.Χ. αιώνα, όπου ο θεσμός της χορηγίας ήταν κοινωνικός θεσμός, έχουμε την αναβίωση αυτού του αρχαίου θεσμού μέσα από το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, ένα σχέδιο νόμου, το οποίο ρυθμίζει το θεσμό της πολιτιστικής χορηγίας με τη θέσπιση ενός ολοκληρωμένου θεσμικού πλαισίου. Έχουμε, δηλαδή, άσκηση συγκεκριμένης και συνολικής πολιτικής με συγκεκριμένες στοχεύσεις.
Στόχευση πρώτη: Η άρση των εμποδίων που αποτελούσαν αντικίνητρο για το χορηγικό θεσμό. Εμπόδια για το χορηγικό θεσμό; Βεβαίως, υπήρχαν εμπόδια, διότι όταν μέχρι πρότινος είχαμε φορολόγηση των χορηγιών, αυτό ήταν αντικίνητρο. Ας μη γελιόμαστε.
Δεύτερος στόχος: Η ενθάρρυνση και κυρίως η δημιουργία συνθηκών διαφάνειας και αξιοπιστίας, προκειμένου να ενδυναμωθούν οι χορηγίες. Για παράδειγμα, πλέον, σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, υπογράφεται ad hoc σύμβαση για συγκεκριμένο έργο μεταξύ του χορηγού και του αποδέκτη. Να ξέρει, δηλαδή, ο χορηγός πού πάνε τα χρήματά του, με ποιο τρόπο θα αξιοποιηθούν και πότε. Συγκεκριμένα πράγματα, καθαρές και διαφανείς διαδικασίες. Αυτό που χρειάζεται ο πολιτισμός.
Τρίτη στόχευση: Η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ του κράτους και της κοινωνίας των πολιτών. Κακά τα ψέματα ούτε το κράτος μπορεί μόνο του ούτε οι ιδιώτες μπορούν μόνοι τους. Σύμπραξη χρειάζεται. Και αυτή ακριβώς η σύμπραξη μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα επεκτείνεται με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου και στον τομέα του πολιτισμού.
Πώς επιτυγχάνονται τώρα αυτές οι στοχεύσεις.
Πρώτον, δημιουργείται μία συγκεκριμένη πλατφόρμα ενημέρωσης των ενδιαφερομένων.
Δεύτερον, δίνεται συγκεκριμένο φορολογικό κίνητρο. Και αυτό είναι το ότι εκπίπτει το 100% της πολιτιστικής χορηγίας και μέχρι του ποσού του 30% του συνολικού φορολογητέου εισοδήματος. Αυτό έρχεται και αντικαθιστά αυτό που είπα πριν. Μέχρι πριν από λίγο καιρό τι είχαμε; Είχαμε φορολόγηση των χορηγιών. Τώρα όχι μόνο δεν έχουμε φορολόγηση, αλλά έχουμε και έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα.
Τρίτον, καταρτίζεται συγκεκριμένη σύμβαση χορηγίας.
Τέταρτον, καθιερώνεται η υποχρεωτική υποβολή μιας έκθεσης απολογισμού της χρήσης του αντικειμένου της χορηγίας προς το χορηγό.
Με τις προτεινόμενες, δηλαδή, διατάξεις του συγκεκριμένου νομοσχεδίου ενισχύονται και συντονίζονται οι δομές, αλλά και οι πόροι που απαιτούνται για την υποστήριξη του πολιτισμού στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Κυρίως, όμως, ενισχύεται η συνεργασία μεταξύ του κράτους και της κοινωνίας των πολιτών, όπως ήδη προανέφερα.
Εκεί, όμως, που έχουμε ειδικά και προνομιακά οφέλη με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και θα ήθελα ιδιαιτέρως να το τονίσω, είναι για την περιφέρεια και ιδίως για την απομακρυσμένη περιφέρεια. Γιατί το λέω αυτό; Ένα έργο πολιτισμού που είναι έργο είτε σύγχρονου πολιτισμού είτε πολιτιστικής κληρονομιάς στην απομακρυσμένη Ελλάδα και ειδικά στα απομακρυσμένα νησιά -νομό τον οποίο εκπροσωπώ και εγώ- δεν ήταν εύκολο να χρηματοδοτηθεί. Όλοι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο δύσκολο ήταν να βρεθούν τα χρήματα, για να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί ένα τέτοιο έργο, όπως όλοι γνωρίζουμε επίσης πάρα πολύ καλά το πόσο βαρύνουσας και ιδιαίτερης σημασίας για την ανάπτυξη της κάθε περιοχής είναι το να γίνουν όλα αυτά τα έργα.
Έρχομαι σε συγκεκριμένο παράδειγμα. Έχουμε την ανασκαφή της αρχαίας Ερεσούς στη Λέσβο, ένα έργο το οποίο δεν έχει καταστεί δυνατό μέχρι σήμερα να χρηματοδοτηθεί. Μπορεί, λοιπόν, να συμπράξουν ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας και αυτό το έργο, που είναι έργο πνοής και για τη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά πολύ περισσότερο για την πολιτιστική μας κληρονομιά, να γίνει πράξη. Ανοίγει, δηλαδή, ο δρόμος με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, για να βρεθούν οι χορηγοί ή ο χορηγός, γιατί μπορεί να είναι είτε πολλαπλή είτε μερική η χορηγία, μια και δεν υπάρχουν περιορισμοί στις διατάξεις του νομοσχεδίου, για να χρηματοδοτηθεί ένα έργο.
Όμως, το νομοσχέδιο δεν απευθύνεται μόνο σε έργα πολιτιστικής κληρονομιάς, απευθύνεται και για συγκεκριμένες δράσεις του σύγχρονου πολιτισμού. Έτσι, λοιπόν, για παράδειγμα, όταν υπάρχει ένας πολιτιστικός σύλλογος μιας απομακρυσμένης περιοχής, εκεί που τα πάντα είναι δύσκολα -γιατί δεν είναι εύκολο να βρεθούν οι πόροι και δεν είναι εύκολο ο κρατικός κορβανάς να χρηματοδοτήσει όλες τις πολιτιστικές δράσεις και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Ελλάδας- μπορούν, λοιπόν, αυτές οι πολιτιστικές δραστηριότητες να χορηγηθούν από ιδιώτες. Μπορεί, δηλαδή, κάποιος ο οποίος ζει, για παράδειγμα, στον Καναδά, στην Αμερική, στην Αυστραλία να θέλει να κάνει μια χορηγία στον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού του. Τι γίνεται τότε, λοιπόν; Υποβάλλεται το σχετικό αίτημα και μέσα σε διάστημα δέκα ημερών το αρμόδιο Υπουργείο αποφαίνεται για το κατά πόσο το συγκεκριμένο έργο εμπίπτει σε αυτές τις διατάξεις. Από εκεί και πέρα εγκρίνεται η χορηγία και προχωρεί και εκπίπτει, βεβαίως, για τους Έλληνες φορολογούμενους, από το φορολογητέο εισόδημα.
Πολλά, λοιπόν, είναι έργα τα οποία δεν έχει καταστεί δυνατό να γίνουν στην απομακρυσμένη περιφέρεια και ανοίγει ο δρόμος, για να χρηματοδοτηθούν. Το Αρχαίο Θέατρο της Μυτιλήνης είναι ένα έργο, που είναι όνειρο ζωής για τους Μυτιληνιούς. Μπορεί να βρεθούν ορισμένοι χορηγοί και να χορηγηθεί το συγκεκριμένο έργο. Υπάρχουν, βέβαια, και πολλά άλλα παραδείγματα για την καθεμιά περιοχή της Ελλάδος, την οποία εκπροσωπούμε όλοι εδώ μέσα.
Έτσι, λοιπόν, έχουμε ένα σύγχρονο, ένα καινοτόμο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο έρχεται και καλύπτει τις πολιτιστικές χορηγίες στην Ελλάδα του πολιτισμού. Και αυτό το οφείλαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην Ελλάδα. Γιατί; Γιατί τα οφέλη σίγουρα είναι προφανή, είναι και οικονομικά και κοινωνικά και μας οδηγούν στο να προτείνουμε την υπερψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Μπορεί το νομοσχέδιο αυτό –επιτρέψτε μου να το προχωρήσω και λίγο παραπέρα- να είναι η αρχή, ώστε σύμφωνα με την ίδια ακριβώς φιλοσοφία οι συγκεκριμένες διατάξεις να επεκταθούν και για χορηγίες σε άλλους τομείς και όχι μόνο στον τομέα του πολιτισμού. Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να έχουμε μία επέκταση για χορηγίες προστασίας του περιβάλλοντος και τόσα άλλα. Η αρχή γίνεται και είναι εξαιρετικά καλή, σημαντική και καινοτόμα. Για τους λόγους αυτούς προτείνω την υπερψήφιση του νομοσχεδίου και συγχαίρω το Υπουργείο Πολιτισμού για την πρωτοπόρα αυτή πρωτοβουλία, την οποία έλαβε.
Σας ευχαριστώ
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Καλογήρου.
Το λόγο έχει ο κ. Σγουρίδης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, θα ξεκινήσω από ένα διαδικαστικό θέμα. Δεν απαγορεύεται, αλλά όμως είναι πρακτικά αντικοινοβουλευτικό να συζητείται άλλο νομοσχέδιο στην επιτροπή, άλλο να μοιράζεται και άλλο να έρχεται εδώ στην Ολομέλεια. Από το νομοσχέδιο στο άρθρο 1 σχεδόν αλλάζετε το βασικό. Καλώς το αλλάζετε.
Έχουμε το άρθρο 2, που είναι νέο άρθρο.
Στο άρθρο 3 έχουμε εννιά παραγράφους, τις οποίες τις αλλάζετε. Καλώς τις αλλάζετε.
Θα μου πείτε, από τη στιγμή που έγινε συζήτηση στην επιτροπή ωρίμασαν τα πράγματα και γι’ αυτό τις αλλάζουμε. Θα έπρεπε να αλλάξει, όμως, πριν έρθει και τυπωθεί για τους υπόλοιπους Βουλευτές. Το ίδιο και στο άρθρο 4. Φτάνετε δε στο σημείο να έχετε αλλάξει ακόμη και το άρθρο των μεταβατικών διατάξεων και τις τελικές διατάξεις. Μέχρι και εκεί.
Κύριοι συνάδελφοι, θα ξεκινήσω με δύο παρατηρήσεις. Άκουσα τους περισσότερους και όλοι ξεκίνησαν από την Αρχαία Ελλάδα για τη σημασία του θεσμού της χορηγίας και κατέληξαν στο ότι το νομοσχέδιο αυτό προνοεί και προωθεί τη χορηγία. Αυτό είναι αλήθεια. Πράγματι, το νομοσχέδιο έχει πάρα πολλά θετικά στοιχεία, αλλά, κύριοι συνάδελφοι, όταν η χορηγία σήμερα, μ' αυτό το νομοσχέδιο, βασίζεται κυρίως –ακόμη και από την τελευταία κατελθούσα του Βήματος συνάδελφο- στη φοροαπαλλαγή, ε, ας μην την ταυτίζουμε με την Αρχαία Ελλάδα. Ας μη φτάνουμε στο σημείο να ταυτίζουμε τη χορηγία στην Αρχαία Ελλάδα και τους χορηγούς μ' αυτήν τη χορηγία!
Θα έλεγα, εφόσον επιδιώκουμε αυτού του τύπου τη χορηγία, λόγω της φοροαπαλλαγής, κύριε Υπουργέ, συμφωνείστε με τον κ. Αλογοσκούφη να ενταθούν οι έλεγχοι, των πρώην Σ.Δ.Ο.Ε., γιατί τότε θα οδηγηθούν κάποιοι να συμβάλλουν, ώστε αυτά τα οποία πολύ ωραία ακούμε από του Βήματος και από τα στόματα των συναδέλφων, να γίνουν πραγματικότητα για να χορηγηθούν οι ανασκαφές στα Αρχαία Άβδηρα της Ξάνθης, για να μην πω και σε κάποιες άλλες περιοχές, που αναφέρθηκαν.
Η δεύτερη επισήμανση έχει να κάνει μ' αυτό που είχα πει προηγουμένως σε μια άλλη επιτροπή. Σαφώς υπάρχουν προβλήματα και ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Άρα θα πρέπει πάντα να επιδιώκουμε να δημιουργούμε εκείνες τις προϋποθέσεις για να έχουμε καλύτερες λύσεις στα προβλήματα, που υπάρχουν. Και τα προβλήματα δεν έχουν αποχρώσεις, οι λύσεις, όμως, τις οποίες επιδέχονται τα προβλήματα αυτά, έχουν κατεύθυνση είτε, αν θέλετε, προοδευτική είτε συντηρητική.
Γιατί το λέω αυτό; Σαφώς με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, δηλαδή ο προηγούμενος ν. 1884/1990 -γιατί αυτός κατά βάση ισχύει από τη στιγμή που ο ν. 2238/1994 πάγωσε και πάγωσε, γιατί ήταν το θέμα της φορολογίας, εκεί ήταν το κλειδί της υπόθεσης, από τη στιγμή που υπάρχει φοροαπαλλαγή, τότε θα λειτουργούσε και ο ν. 2234- και εφόσον υπάρχει αυτή η νομοθετική παρέμβαση, ξεπερνιέται αυτό το ζήτημα. Γιατί δεν προχωράτε σ’ ένα λιγότερο γραφειοκρατικό νόμο; Ξέρετε γιατί το κάνετε αυτό; Για το λόγο ότι η φοροαπαλλαγή πρέπει να περνάει από πολλά φίλτρα, για να μπορεί να κατασταλάζει, γιατί θα μπορούμε πολλοί να δημιουργούμε συλλόγους, σωματεία και να επιδιώκουμε τη χορηγία έτσι ή αλλιώς για φοροαπαλλαγές, οι οποίες θα γυρνούσαν από την άλλη πόρτα. Γι’ αυτό είναι γραφειοκρατικό το νομοσχέδιο.
Τέλος, θέλω να πω ότι πρέπει να κολακεύεται ο χορηγός, αλλά να μη χάνεται και ο σκοπός, που είναι η προώθηση της τέχνης και του πολιτισμού. Θα έλεγα ότι αυτό δεν είναι τόσο ξεκάθαρο. Έκανε κάποιες παρατηρήσεις ο κ. Αλαβάνος επ’ αυτού, όμως, κύριοι συνάδελφοι, εγώ πήρα περισσότερο το λόγο ειδικότερα για την τροπολογία, που κατετέθη από τα Υπουργεία Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης και Οικονομίας και Οικονομικών, η οποία έχει γενικό αριθμό 896 και ειδικό 54. Άκουσε, λοιπόν, το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης περί χορηγίας και έσπευσε να κάνει χορηγία το Φεστιβάλ στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Επί τρία χρόνια μετά τη γέννηση αυτού του πολυδιαφημισμένου «υπερυπουργείου» Τουριστικής Ανάπτυξης άρχισε να διαμοιράζει τα ιμάτιά του και μάλιστα δεν μπορεί να κρατήσει ούτε τα γραφεία του εξωτερικού και παρατείνει την ανάληψη των γραφείων του εξωτερικού από τον Ε.Ο.Τ. με τρίτη τροπολογία. Μέσα σ’ αυτήν την τροπολογία υπάρχει.
Επιτέλους το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης είναι ένα Υπουργείο με υπόσταση ή όχι; Βέβαια δεν ξέρω με ποια συνεργασία το Υπουργείο Πολιτισμού με το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης θα μπορούν να διοργανώνουν αυτό το ιστορικό φεστιβάλ του Ηρωδείου και της Επιδαύρου. Εδώ έχουμε μια παράδοση πενήντα χρόνων.
Θεωρώ ότι αυτό και μόνο δείχνει ένα πράγμα. Δεν αναφέρομαι σ’ εσάς, γιατί το είχε πάρει το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, αυτό το πολυδιαφημισμένο Υπουργείο. Ε, λοιπόν, αποδεικνύεται ότι αυτό το Υπουργείο υπάρχει μόνο στα χαρτιά και γι’ αυτό το λόγο αυτήν την τροπολογία θα την καταψηφίσω.
Ψηφίζω επί της αρχής το νομοσχέδιο και σαφώς κάποιες διορθωτικές προτάσεις θα κάνω επί των άρθρων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστώ, κύριε Σγουρίδη.
Η συνάδελφος κ. Μαρία Θωμά με επιστολή της προς την Πρόεδρο της Βουλής αναφέρει ότι: Με την παρούσα δηλώνω ότι δεν εμπίπτω στις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 57 του Συντάγματος. Σε κάθε δε περίπτωση αποδέχομαι και επιλέγω την ιδιότητα του Βουλευτή, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να ασκήσω κανένα επάγγελμα.
(Η προαναφερθείσα επιστολή καταχωρίζεται στα Πρακτικά και έχει ως εξής:
(Να μπει η σελ. 110α)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Βουλγαράκης έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ (Υπουργός Πολιτισμού): Κατ’ αρχάς, χρόνια πολλά, κύριοι συνάδελφοι. Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους, υγεία, επιτυχίες παντού και κάθε καλό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ελέχθη από κάποιους συναδέλφους προηγουμένως ότι η συζήτηση του σχεδίου νόμου, που σήμερα συζητάμε, γίνεται ερήμην της επιτροπής. Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι η συζήτηση του σχεδίου νόμου, το οποίο συζητάμε, γίνεται εξαιτίας και επ’ αφορμή ακριβώς της επιτροπής. Και εδώ υπάρχει ένα ζήτημα, το οποίο καλό είναι να το ξεκαθαρίσουμε μεταξύ μας, γιατί αυτό υποδηλώνει και τον τρόπο αντίληψης του κοινοβουλευτισμού, τον τρόπο αντίληψης των συζητήσεων στις Διαρκείς Επιτροπές, τον τρόπο που νομοθετεί η Κυβέρνηση και τον τρόπο που προτείνει η Αντιπολίτευση. Εάν μεν η Αντιπολίτευση δεν επιθυμεί το διάλογο, δεν υπάρχει τότε λόγος να κάνει προτάσεις. Εάν, όμως, κάνει προτάσεις και αυτές οι προτάσεις γίνονται αποδεκτές, τότε πρέπει να τις επικροτεί.
Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων της επιτροπής, και μάλιστα αναφέρεται στα Πρακτικά σε πολλά σημεία, ότι εφόσον γίνουν προτάσεις, οι οποίες μετά από επεξεργασία αποδειχθεί ότι μπορούν να συμβάλουν στη βελτίωση του σχεδίου νόμου με πολύ μεγάλη χαρά θα τις αποδεχθώ. Μάλιστα κατά τη διάρκεια των συζητήσεων της επιτροπής σημείωσα ένα προς ένα όλα όσα ελέχθησαν από συναδέλφους, είναι, λοιπόν, σημεία τα οποία αξιολόγησα μέσα από μία πολύ μεγάλη διαδικασία που ακολούθησα μετά.
Θέλω να πω ότι κατ’ εμέ και το λέω με μια εμπειρία δεκαοκτώ ετών, που έχω την τιμή να θητεύω στην Αίθουσα, ότι ο κοινοβουλευτικός διάλογος προάγεται με το να αποδέχεται η Κυβέρνηση προτάσεις που κάνουν οι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης, αλλά και πολλών συναδέλφων της Αντιπολίτευσης που μίλησαν. Αυτό αξιολογήθηκε και προσπάθησα να ενσωματώσω όσο το δυνατόν περισσότερες προτάσεις μπορούσαν να ενσωματωθούν στο σχέδιο νόμου, χωρίς φυσικά να αλλάξει ο πυρήνας του νομοσχεδίου.
Έρχομαι στη δεύτερη παρατήρηση που θέλω να κάνω. Δεν αποτελούν τον πυρήνα του νομοσχεδίου, κύριε Μπένο, οι φορείς και τα πρόσωπα.
Ο πυρήνας του νομοσχεδίου είναι ότι για πρώτη φορά μια Κυβέρνηση με θάρρος λέει, ναι, για το 100% του ποσού, μέχρι το 30% των κερδών μιας επιχείρησης. Μιλάμε δηλαδή για ένα κολοσσιαίο νούμερο, που αυτό αποδεικνύει και τη βούληση των συντακτών του σχεδίου νόμου να βοηθήσουν τον πολιτισμό. Διότι ξέρετε, στην πολιτική τελικά όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Προθέσεις, εκατομμύρια! Είμαι βέβαιος ότι εάν συζητήσω με πολλούς από σας, θα μου πουν τα καλύτερα για το καλύτερο πράγμα. Τι να το κάνει αυτό ο πολίτης; Ο πολίτης σε τελική ανάλυση κρίνει τα πεπραγμένα ενός εκάστου εξ ημών.
Λοιπόν, ο σκληρός πυρήνας του νομοσχεδίου είναι το μεγάλο ποσοστό της απαλλαγής, το οποίο η Κυβέρνηση επιθυμεί να οδεύσει στον πολιτισμό και μέσω αυτού τελικά ο πολίτης να απολαύσει όλα αυτά, τα οποία ως πολιτισμό μπορεί να απολαύσει. Και σε τελική ανάλυση δικαιούται να τα απολαύσει.
Ελέχθη επίσης από ορισμένους συναδέλφους, μέσα σε μία λεκτική υπερβολή –ήταν ένας ή δύο οι συνάδελφοι που το είπαν- ότι φοβούνται ότι το νομοσχέδιο, αντί για καλό μπορεί να κάνει κακό. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει κακό, διότι χειρότερα δεν γίνεται. Είναι πάρα πολύ απλό, στην Ελλάδα χορηγία δεν υπάρχει, το ξέρετε πάρα πολύ καλά. Ειδικά με την τελευταία ψήφιση του νόμου, που φορολογούσε τις χορηγίες και αυτές οι ελάχιστες χορηγίες, που υπήρχαν και αυτές σταμάτησαν παντελώς. Συνεπώς για χειρότερα δεν υπάρχει θέμα, δεν το συζητάμε καν, δεν υπάρχει καμιά περίπτωση. Αν έχετε τέτοια ανησυχία, τότε να σας καθησυχάσω γι’ αυτό.
Ο πυρήνας, λοιπόν, του νομοσχεδίου δεν ήταν αυτός. Ο πυρήνας του νομοσχεδίου ήταν αυτό που με θάρρος προσδιορίζει. Όπως επίσης σπεύδω να πω εξαρχής για τον προλαλήσαντα συνάδελφο ότι η τροπολογία για το ελληνικό Φεστιβάλ ήταν αίτημα ετών, να έλθει στο Υπουργείο Πολιτισμού και να μην υπάρχει αυτή η τριαρχία ανάμεσα στα Υπουργεία, που δημιουργούσε δυσκολίες, προκειμένου να ληφθεί κάποια απόφαση. Δηλαδή τα μνημεία να τα έχει το Υπουργείο Πολιτισμού, το πρόγραμμα να το έχει ο ΕΟΤ και ως εκ τούτου το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης και το Υπουργείο Οικονομικών, ως φάντης μπαστούνι ανάμεσα σ’ αυτά.
Λοιπόν, ήταν αίτημα ετών, το οποίο πλέον βρίσκει οριστικά τη λύση του. Άλλωστε ήταν και μία προεκλογική δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας, που συμπεριλαμβάνεται στο προεκλογικό μας πρόγραμμα. Υπάρχει, λοιπόν, και αυτό και υλοποιείται.
Τώρα ποια ήταν η κριτική, που αυτό το σχέδιο νόμου υπέστη στην επιτροπή; Η κριτική ήταν ότι αυτό το σχέδιο νόμου γίνεται γραφειοκρατικό, ότι υπάρχει μία γραφειοκρατία, η οποία εμποδίζει τις χορηγίες. Και μάλιστα μέσα σε μία λογική ροής, επισημαίνουν πάρα πολλοί από τους ομιλητές στην επιτροπή, ότι γραφείο-συμβούλιο-Υπουργός και μία αλληλουχία μεταξύ τους, θα καθυστερούσαν πάρα πολύ τη διαδικασία της χορηγίας, με τελικό αποτέλεσμα να μην υπάρχει μία γρήγορη ανταπόκριση σ’ ένα αίτημα χορηγικό, το οποίο εκείνη τη στιγμή πρέπει να ρυθμιστεί.
Συμπεριελήφθη, λοιπόν, στην αντίληψή μας αυτή και είπαμε one stop shop, θα σταματούν τα πάντα στο γραφείο χορηγιών, το οποίο θα είναι μέσα στα πλαίσια του Υπουργείου, το οποίο θα παραλαμβάνει την αίτηση χορηγίας, αυτό θα αποφαίνεται και θα αποφασίζει. Θα αποφασίζει, ήταν η δεύτερη κριτική, μετά από παρέλευση διμήνου το συμβούλιο. Δηλαδή δεν θα υπάρχει η δυνατότητα αυτή. Είπαμε, όχι δίμηνο, δέκα μέρες. Σε δέκα ημέρες το γραφείο οφείλει να αποφασίζει. Άρα, λοιπόν, και το δεύτερο σημείο της κριτικής, νομίζω ότι με αρκετά σαφή τρόπο και αυτό ρυθμίζεται.
Η τρίτη κριτική, που εν πάση περιπτώσει είχε ακουστεί κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην επιτροπή, είναι ότι υπάρχει μία τάση να ποδηγετηθεί η πολιτιστική χορηγία και να κατευθυνθεί η χορηγία σε συγκεκριμένο σκοπό. Και προς επίρρωση των ισχυρισμών γίνεται επίκληση της ενδεικτικής λίστας των δραστηριοτήτων, που θα μπορούσαν να επιχορηγηθούν από τον ιδιωτικό τομέα.
Είπαμε, λοιπόν, εμείς ότι για μεν τα του Υπουργείου, ορθώς επισημάνθηκε από τον πρώην Υπουργό κ. Μπένο ότι πρέπει να ρυθμίζουμε με σαφή τρόπο και κατηγορηματικό, για δε του ιδιωτικού τομέα δεν υπάρχει πλέον ενδεικτική λίστα. Και μάλιστα προς ακόμη μεγαλύτερη υπογράμμιση αυτού που θέλουμε να πούμε –γιατί πράγματι δεν μας ενδιαφέρει να κατευθύνουμε την οδηγία- ήταν να υπάρξει μία σαφής διατύπωση, που λέει ότι ο χορηγός δεν μπορεί να κατευθύνει το τι θα κάνει ο χορηγούμενος, όταν τύχει της χορηγίας για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Και υπάρχει μία σαφής διάταξη.
Συνεπώς θεωρώ ότι απαντάμε και σε αυτό το σημείο της κριτικής το οποίο ελέχθη και φυσικά συμπληρώνεται αυτή η διαδικασία, όταν μιλάμε για μνημεία ή εν πάση περιπτώσει για χορηγίες, οι οποίες αφορούν την πολιτιστική κληρονομιά και τη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, του Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων, που επίσης επεσημάνθη από ορισμένους συναδέλφους ότι θα έπρεπε ενδεχομένως να μπει.
Ταυτόχρονα, έγινε αποδεκτή η παρατήρηση που έλεγε ότι θα πρέπει το συμβούλιο να μην ορίζεται, όσον αφορά τα μέλη του, με τέτοια ακρίβεια ώστε να πάμε σε ορισμό ανθρώπων, ας πούμε, από το χώρο των διαφημιστικών εταιρειών ή άλλων κ.λπ.. Περιορίζεται, όμως, μόνο στους γενικούς διευθυντές των δυο σημαντικών πολιτιστικών διευθύνσεων του Υπουργείου, δηλαδή του Σύγχρονου Πολιτισμού και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και ταυτόχρονα μπαίνουν έξι προσωπικότητες του πολιτισμού. Την ίδια ώρα το Συμβούλιο Πολιτισμού περιορίζεται στο να προβάλλει το χορηγικό θεσμό, να προτείνει να απονέμει τα βραβεία και να δουλεύει στην κατεύθυνση του να βρίσκει ουσιαστικά χορηγίες για το Υπουργείο ή για την πολιτιστική κληρονομιά.
Θέλω, δηλαδή, με λίγα λόγια να πω ότι η προσπάθεια, η οποία έγινε όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε από την επιτροπή μέχρι σήμερα, ήταν μία προσπάθεια τομής, δηλαδή να συναντηθούμε κάπου. Θεωρώ εγώ ότι τα σημαντικότερα σημεία στα οποία έπρεπε να γίνουν παρεμβάσεις, προκειμένου να συναντηθούμε, κατά τη γνώμη της Κυβέρνησης έχουν γίνει. Και αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να θεωρηθεί ως μια ειλικρινής προσπάθεια να υπάρξει ένα σχέδιο νόμου, που θα αθροίσει δυνάμεις στον πολιτισμό, θα αθροίσει οικονομικά στον πολιτισμό και θα έχει, εν τέλει, ένα πάρα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Υπάρχουν φυσικά και σκέψεις που λένε: «Ξέρετε, εμείς διαφωνούμε με τη χορηγική ιδέα γενικώς». Αυτό είναι μία άλλη αντίληψη. Εμείς έχουμε μία άλλη αντίληψη. Επί αυτής της αντιλήψεως εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κανένα σχόλιο. Μιλάμε για μία ιδεολογική, μία πολιτική και, εν τέλει, μία κομματική διαφορά. Αυτή είναι μια εντελώς άλλη φιλοσοφία. Όταν, όμως, μιλάμε για τη συγκεκριμένη αντίληψη, που λέει ότι, ναι, ο χορηγικός θεσμός πρέπει να γίνει, τότε τα βήματα τα οποία πρέπει να ακολουθηθούν είναι συγκεκριμένα.
Ελέχθη από προλαλήσαντες συναδέλφους και ορθώς επισημάνθηκε και έτσι είναι και η αλήθεια ότι όλα τα σχέδια νόμου κρίνονται από τα πράγματα. Και αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα κριθεί από τα πράγματα. Θα λειτουργήσει, θα παράξει κάποια αποτελέσματα, θα δούμε αν τα αποτελέσματά του είναι στην κατεύθυνση, που εμείς επιθυμούμε, θα φανεί από την εμπειρία εάν όντως αυτό το οποίο επιχειρούμε μπορεί να λειτουργήσει στην κατεύθυνση, που εμείς θέλουμε και στο βαθμό που βλέπουμε ότι αυτό το πράγμα αποδίδει, τότε το αποδεχόμαστε και το ενισχύουμε, στο βαθμό που χρειάζεται κάποιες τροποποιήσεις, τότε εδώ είμαστε, το ξανασυζητάμε. Ο οιοσδήποτε άλλος στη θέση μου –φαντάζομαι- το ίδιο θα κάνει, με την ίδια αγάπη και ζεστασιά θα ασχοληθεί με το θέμα, διότι ο πολιτισμός πράγματι χρειάζεται την υποστήριξη και του κράτους, ασφαλώς, αλλά φυσικά και των ιδιωτών, οι οποίοι επιθυμούν να ενισχύσουν τον πολιτισμό.
Βεβαίως, η πραγματικότητα είναι -και ελέχθη επίσης από κάποιους συναδέλφους- ότι αυτό το σχέδιο νόμου είναι η μεγαλύτερη θεσμική παρέμβαση, που αφορά τα οικονομικά του πολιτισμού. Αυτή είναι η αλήθεια. Θα ακολουθήσουν και άλλα σχέδια νόμου, τα οποία είναι στην ίδια κατεύθυνση και αφορούν άλλους τομείς του Υπουργείου και έχουν περάσει ήδη από μια διαδικασία συζητήσεων και επεξεργασίας στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό που θέλω εγώ να πω και μου δόθηκε άλλωστε η ευκαιρία να το πω σε άλλη συζήτησή μας στην επιτροπή, είναι ότι το Υπουργείο Πολιτισμού ουσιαστικά είναι ένα νέο Υπουργείο, με την έννοια ότι από τα παραδοσιακά Υπουργεία, που υπάρχουν στην Ελλάδα, είναι αυτό το οποίο έχει συσταθεί σχεδόν τελευταία ως Υπουργείο, δηλαδή απεκόπη στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και άρχισε ουσιαστικά να λειτουργεί ως Υπουργείο από μόνο του εκείνη την περίοδο. Το οπλοστάσιο δε του Υπουργείου ήταν στην ουσία επίσης εφοδιασμένο με την πολιτιστική κληρονομιά, δηλαδή με την καταπληκτική δουλειά, που έκαναν οι αρχαιολόγοι, με όλες τις έρευνες τις οποίες είχαν κάνει, με ό,τι εν πάση περιπτώσει ενέργειες είχαν μέχρι τότε αναπτύξει και σιγά-σιγά άρχισε στο Υπουργείο αυτό να προστίθεται το κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού με κάποιο τρόπο, να ενσωματώνεται και να δημιουργούνται κάποιες διευθύνσεις, οι οποίες σε τελική ανάλυση οδήγησαν στη σημερινή μορφή του Υπουργείου Πολιτισμού.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να ομολογήσουμε ότι χρειάζεται πολλή δουλειά, προκειμένου το Υπουργείο Πολιτισμού σήμερα να μπορέσει να ανταποκριθεί με επάρκεια στις εξελίξεις, οι οποίες εν τω μεταξύ έχουν συντελεστεί.
Διότι οι εξελίξεις της κοινωνίας της τέχνης προχωρούν με ταχύτητα φωτός και οι εξελίξεις στο Υπουργείο Πολιτισμού προχωρούν με ταχύτητα όνου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσδιορίζουμε την ύλη και να την προσεγγίζουμε με όσο το δυνατόν περισσότερη φαντασία και να κάνουμε θαρραλέα και τολμηρά βήματα, ακόμα και αν αυτά τα βήματα ενδεχομένως σε πρώτη φάση φαίνονται λάθος.
Συνεπώς θεωρώ ότι αυτή η προσπάθεια είναι προς αυτήν την κατεύθυνση. Δηλαδή προσεγγίζει ένα θέμα. Ξεκινάει από μία αρχή ότι πρέπει ο πολιτισμός να προικοδοτηθεί πέραν του κράτους, ασφαλώς και με ιδιωτικά κεφάλαια. Μελετάει μία δυνατότητα αυτά τα κεφάλαια με κάποιο τρόπο να μπορούν να ελέγχονται προκειμένου να δοθούν για το σκοπό τον οποίο προορίζονται και καταλήγει μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία σε αυτήν την απαλλαγή.
Επιτρέψτε μου να πω ότι εδώ υπάρχει μια δεύτερη μεγάλη διαφορά, που σήμερα φάνηκε ότι διατυπώθηκε από μία πάρα πολύ καλή τοποθέτηση που έκανε ο κ. Μπένος. Τον παρακολούθησα με πολύ μεγάλη προσοχή. Επιτρέψτε μου να καταθέσω μία διαφορετική αντίληψη, που φαίνεται άλλωστε και στο σχέδιο νόμου για το ποιος επιχορηγείται.
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω ότι όλοι οι πολιτιστικοί φορείς, σε όλες τους τις πράξεις, πρέπει να τύχουν χορηγίας. Υπάρχουν πολιτιστικοί φορείς των οποίων οι δραστηριότητες δεν μπορεί να υπάγονται αναγκαστικά στο καθεστώς της φοροαπαλλαγής της χορηγίας, διότι οι δραστηριότητές τους μπορεί να μην είναι τέτοιες, ενώ αντιθέτως υπάρχουν πράξεις που από μόνες τους μπορούν να είναι πολιτιστικές, ακόμη και αν δεν γίνονται από έναν αυτό καθεαυτό πολιτιστικό φορέα.
Η ουσία, λοιπόν, είναι να προχωρήσουν τα πράγματα στον πολιτισμό, να προχωρήσουν οι ενέργειες, να προχωρήσουν οι δράσεις, οι δραστηριότητες που τελικά παράγουν πολιτιστικό αποτέλεσμα. Αυτό μπορεί να γίνει και χωρίς την υποδομή αναγκαστικά ενός φορέα. Εάν, λοιπόν, εμείς απευθυνόμαστε περιορίζοντας ένα κλειστό αριθμό φορέων ή εν πάση περιπτώσει προσδιορίζαμε ένα χώρο φορέων χωρίς τη δυνατότητα και άλλων να συμπεριληφθούν σ’ αυτήν τη διαδικασία, τότε θα επιχειρούσαμε έναν ασφυκτικό περιορισμό του αντικειμένου, που μας ενδιέφερε.
Όπως θα είδατε, φαντάζομαι, εγώ ο ίδιος επεξέτεινα την ύλη του νομοσχεδίου και στις αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες. Ορθώς έγινε αυτή η παρατήρηση. Θα συμφωνήσετε και σεις μαζί μου ότι τα σπουδαιότερα φυσικά πρόσωπα, που είναι μεγάλης υποστάσεως, έχουν όλοι μία αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, μέσω της οποίας κάνουν τις δράσεις τους. Γιατί δεν χρηματοδοτούνται απευθείας πρόσωπα, αλλά αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες; Διότι αυτές οι εταιρείες έχουν έναν νομοθετημένο φορολογικό έλεγχο και υπόκεινται σε κάποιες διαδικασίες ελέγχου των εξόδων τους. Ένα φυσικό πρόσωπο, γνωρίζετε πολύ καλά ότι υπόκειται σε ένα διαφορετικό φορολογικό καθεστώς, άρα και έλεγχο. Συνεπώς πρέπει να υπάρχει μία διαδικασία, η οποία θα ελέγχει τουλάχιστον το πού κατευθύνονται αυτά τα χρήματα. Και εδώ είναι μία από τις δραστηριότητες στις οποίες το Υπουργείο Οικονομικών έχει βαρύνοντα λόγο, και ορθώς. Άρα, λοιπόν, γιατί όχι πρόσωπα. Η απάντηση είναι ότι πρόσωπα πολύ σημαντικά εκφράζονται κυρίως μέσα από αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες και το γνωρίζουμε όλοι οι ασχολούμενοι με τον πολιτισμό σ’ αυτήν την Αίθουσα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Από την άλλη πλευρά υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου αυτών των εταιρειών μέσα από τους μηχανισμούς του Υπουργείου Οικονομικών, εφόσον αυτό είναι επιθυμητό.
Δεύτερον, επαναλαμβάνω, ότι κατά τη γνώμη μου αυτό που έχει σημασία είναι να χρηματοδοτούνται, να βοηθιούνται μέσω των απαλλαγών οι πολιτιστικές δράσεις και όχι οι φορείς, διότι ένας φορέας μπορεί να αναπτύξει και δράσεις, που δεν είναι κατ’ ανάγκη πολιτιστικές. Συνεπώς υπάρχει η δυνατότητα να υπάρξει μία καλύτερη και ουσιωδέστερη αξιολόγηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έγινε μία πραγματική προσπάθεια να περιληφθούν κάποια πράγματα απ’ αυτά που συζητήσαμε στην επιτροπή. Στο πλαίσιο αυτό ήταν και εκ περισσού αλλά ελέχθη από πολλούς συναδέλφους, γι’ αυτό και εγώ δέχτηκα να περιληφθεί ως πρόσθετο άρθρο η κατηγοριοποίηση και συνεπώς η διαφορά της πολιτιστικής χορηγίας από τη διαφήμιση, από την προώθηση των πωλήσεων, από την επιχορήγηση κ.λπ.. Αυτές οι διατάξεις υπήρχαν σκόρπιες σε άλλα σχέδια νόμων.
Υπήρξε, όμως, παρατήρηση και έκρινα σκόπιμο ότι πράγματι θα μπορούσε να μπει ως ένα πρόσθετο άρθρο, το οποίο θα διευκόλυνε εκείνη τη στιγμή και για λόγους συστημικούς -αν θέλετε- την κατηγοριοποίηση των χρημάτων, που δίνονται σε αυτό. Έτσι συμπεριελήφθη.
Επίσης, στο τελευταίο άρθρο συμπεριελήφθη και αυτό εκ περισσού, αλλά μπήκε επειδή πολλοί συνάδελφοι το είπαν, το ότι θα έπρεπε στο ενδιάμεσο διάστημα ενεργοποίησης του νέου νόμου να τονιστεί ότι ισχύει ο παλιός νόμος, ούτως ώστε αυτοί οι οποίοι επιθυμούν στο μεσοδιάστημα να κάνουν κάποιες χορηγίες ή κάποιοι άλλοι να τύχουν κάποιων χορηγιών, να μη θεωρήσουν ότι δεν ισχύει κάποιος νόμος ή ότι έχουν καταργηθεί τα πάντα και δεν υπάρχει κάτι άλλο. Παρ’ ότι και αυτό επεριγράφετο, πάλι τονίστηκε με την έννοια αυτή.
Επίσης, μέσα από αυτήν τη διαδικασία παραθέσαμε ορισμένες άλλες παρατηρήσεις, οι οποίες έπρεπε πράγματι να μπουν, παρά το γεγονός ότι κάποιες άλλες ούτως ή άλλως ευνοούνται. Δηλαδή ορθώς συμπεριελήφθη και η αρχιτεκτονική στο αντικείμενο της επιχορήγησης, η φωτογραφία ή τα υπόλοιπα που ελέχθησαν από τον Πρόεδρο του Συνασπισμού. Ούτως ή άλλως συμπεριλαμβάνονται μέσα στις δραστηριότητες του Υπουργείου Πολιτισμού και μάλιστα αν ανατρέξει κάποιος στους νόμους του Υπουργείου, με πολύ μεγάλη σαφήνεια περιγράφεται πού υπάγεται η φωτογραφία, σε ποια διεύθυνση, ποιος είναι ο αρμόδιος κ.ο.κ..
Θέλω δηλαδή με λίγα λόγια να πω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι ξεκινήσαμε αυτήν τη νομοθετική προσέγγιση πρώτα απ’ όλα διερευνώντας τι υπήρχε στην πραγματικότητα, τι συνθήκες υπήρχαν στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας.
Δεύτερον, καταγράφοντας τα αιτήματα πάρα πολλών φορέων, οι οποίοι ήθελαν να δουν επιτέλους κάποια πολιτιστικά τους σχέδια να παίρνουν σάρκα και οστά και ενώ μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να βρουν υποστήριξη, αυτή η υποστήριξη ουσιαστικά δεν τους εδίδετο κυρίως διότι υπήρχαν πάρα πολλά εμπόδια, που την καθιστούσαν απαγορευτική.
Τρίτον, διότι ήταν ειλημμένη απόφασή μας να προχωρήσουμε το χορηγικό θεσμό, απόφαση η οποία είχε εξαγγελθεί και από τον Πρωθυπουργό, κατά τη διάρκεια των συζητήσεών του στη Βουλή.
Με όλες αυτές τις σκέψεις φτιάξαμε αυτό το σχέδιο νόμου, ενσωματώσαμε τις παρατηρήσεις σας και θέλω να πιστεύω ότι αυτό το σχέδιο νόμου, που σήμερα θα ψηφίσει η Εθνική Αντιπροσωπεία, είναι ένα σχέδιο νόμου που θα βοηθήσει τον πολιτισμό, θα αθροίσει δυνάμεις γι’ αυτόν και θα οδηγήσει τα πράγματα σ’ ένα καλύτερο επίπεδο. Με αυτές τις σκέψεις σας ζητώ να το ψηφίσετε.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Παπαϊωάννου.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση, όπως διεξήχθη μέχρι τώρα, ανέδειξε κατά την άποψή μου τρία σημαντικά ζητήματα.
Το πρώτο είναι η λειτουργία της Βουλής. Άκουσα τη θέση του κυρίου Υπουργού και πολλών συναδέλφων. Ξεχνούν, όμως, ότι σήμερα συζητάμε επί της ουσίας ένα νέο νομοσχέδιο και το νέο αυτό νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ, έπρεπε να ακολουθήσει τη διαδικασία, που προβλέπεται από τον Κανονισμό της Βουλής, δηλαδή προδικασία.
Θα έπρεπε να είχατε το θάρρος να αποσύρετε το προηγούμενο νομοσχέδιο, να κάνουμε μια νέα συζήτηση, ώστε σήμερα να υπάρχει μια πληρότητα σε ό,τι αφορά τη διαδικασία, που θα έπρεπε να είχε τηρηθεί. Εμείς διαφωνούμε με αυτήν τη τακτική, την καταγγέλλουμε, διαμαρτυρόμαστε.
Δεύτερον, άκουσα για τις μεθοδικές σας παρεμβάσεις. Πράγματι, έγιναν μερικές, οριακού χαρακτήρα. Το γεγονός είναι θετικό αναμφίβολα. Έγιναν κάτω από την πίεση της Αντιπολίτευσης, κάτω από την πίεση της κοινωνίας, κάτω από εσωκομματικά προβλήματα, που υπήρξαν στη Νέα Δημοκρατία. Δεν έχει αξία. Αξία έχει ότι υπήρξαν βελτιώσεις και αυτό το καταγράφουμε ως θετικό.
Τρίτο σημείο: Αναφερθήκατε στη θετική μας ψήφο επί της αρχής. Γιατί το ψηφίζουμε επί της αρχής; Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συμφωνούμε με το θεσμό των χορηγιών. Διαφωνούμε με πολλά ζητήματα σε σχέση με τους κανόνες που έχετε θέσει και τη λειτουργία, αλλά αυτός είναι ο λόγος, που το ψηφίζουμε επί της αρχής και κυρίως από το γεγονός της φορολογικής διάταξης για 100% απαλλαγή, που όπως πολύ σωστά είπατε είναι και ο πυρήνας του σχεδίου νόμου. Αυτή άλλωστε τη θέση μας την είχαμε καταθέσει και στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή.
Θα αναφερθώ τώρα στις διαφωνίες μας. Οι διαφωνίες μας βρίσκονται σε δύο επίπεδα και είναι πράγματι ιδεολογικές και πολιτικές, όπως είπατε. Τη χαρακτηρίσατε μεγάλη θεσμική παρέμβαση, που θα λύσει τα οικονομικά προβλήματα του πολιτισμού.
Εδώ έχουμε ριζική διαφωνία. Μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά, σε οριακό επίπεδο, αλλά αλίμονο αν είμαστε σ’ αυτήν την θέση. Η Κυβέρνηση φαίνεται ότι θα λύσει το πρόβλημα έτσι. Γιατί έχω ακούσει, κύριε Υπουργέ κι εσάς –διάβασα σήμερα και μια συνέντευξή σας στα «ΝΕΑ»- να λέτε ότι ο πολιτισμός χρειάζεται χρήματα. Αλλά, να, που στον κρατικό προϋπολογισμό οι πιστώσεις είναι μηδενικές, σε σχέση με πέρυσι, να, που τα δύο προηγούμενα χρόνια είχαμε μεγάλες περικοπές και στο Υπουργείο Πολιτισμού και στους εποπτευόμενους φορείς. Να, κύριε Υπουργέ, που οι περισσότερες πιστώσεις που δόθηκαν από το Υπουργείο Πολιτισμού δόθηκαν με καθαρά κομματικά κριτήρια τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα πώς συνδυάζεται κομματισμός και πολιτισμός είναι μια άλλη υπόθεση, που θα τα πούμε –ήδη τα έχουμε πει- σε διαδικασίες κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Μπορείτε να μας πείτε, κύριε Υπουργέ, πού είναι τα χρήματα στον προϋπολογισμό σας; Μπορείτε να μας πείτε, γιατί αποκλείστηκε ο πολιτισμός από το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και σταμάτησε να είναι αυτόνομο επιχειρησιακό πρόγραμμα; Αυτό δεν σας αγγίζει; Δεν σας απασχολεί;
Να σας θυμίσω τι έλεγε ο Πρωθυπουργός για την αναβάθμιση του πολιτισμού; Το άκουσα και από πολλούς συναδέλφους σήμερα, ότι εκεί πρέπει να ρίξουμε το βάρος. Δεν θα μείνω στην ανακολουθία των λόγων και των έργων. Άλλωστε αυτό παρατηρείται σε όλους τους τομείς. Θυμίζω ότι προσπαθήσατε πράγματι στην αρχή, το προσπάθησε ο Πρωθυπουργός να αναβαθμίσει τον πολιτισμό, μέσα από τη δική του παρουσία στο Υπουργείο. Έφυγε όμως. Και έφυγε ατάκτως, χωρίς να καταθέσει κάποιο έργο, κάποιον απολογισμό.
Σήμερα, κύριε Υπουργέ, το έργο σας συνολικά στο Υπουργείο Πολιτισμού –και δεν αναφέρομαι προσωπικά- είναι μηδενικό. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει μετεξελιχθεί σ’ ένα Υπουργείο δημοσίων σχέσεων. Τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω. Μας έχει δοθεί η ευκαιρία, τα έχουμε πει εδώ, και είμαστε έτοιμοι να τα ξανασυζητήσουμε.
Και να σας θυμίσω εδώ, κύριε Υπουργέ, όχι τη δική μας θέση, αλλά τι έγραψε πριν από λίγο καιρό για το Υπουργείο Πολιτισμού ο Μάριος Πλωρίτης. Αξίζει, κύριοι συνάδελφοι, να το ακούσετε.
Έγραψε ο Μάριος Πλωρίτης: «Η Νέα Δημοκρατία στον πολιτισμό κακολογεί, ψευδολογεί, περιαυτολογεί και δοξολογεί και ενίοτε νταβατζολογεί. Νυν και αεί δεξιολογεί». Αυτή είναι η θέση του Μάριου Πλωρίτη, σε ό,τι αφορά την πολιτική σας στο Υπουργείο Πολιτισμού και θέλω να πιστεύω ότι αυτή η θέση του δεν σας απαλλάσσει απ’ το γεγονός ότι πρέπει πολύ σύντομα -και το περιμένουμε από σας- να αναλάβετε πρωτοβουλίες απόδοσης τιμής και αναγνώρισης της μεγάλης προσφοράς του Μάριου Πλωρίτη στον πολιτισμό της χώρας μας.
Έρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο και στις διατάξεις όπου έχουμε τις μεγάλες διαφωνίες. Το νομοσχέδιο εξακολουθεί να εκπέμπει συγκεντρωτισμό, κύριοι συνάδελφοι, και εξακολουθεί να είναι γραφειοκρατικό. Αναφέρθηκαν οι κύριοι συνάδελφοι και ο εισηγητής μας και ο κ. Μπένος και όλοι. Συστήνετε, κύριε Υπουργέ, δύο όργανα. Το ένα είναι το Συμβούλιο Χορηγιών και το δεύτερο είναι το Γραφείο Χορηγιών. Θα περίμενε κάποιος ότι οι εξουσίες, οι δυνατότητες, ανήκουν στο Συμβούλιο Χορηγιών. Αν διαβάσετε καλά τις διατάξεις του σχεδίου νόμου του κυρίου Υπουργού θα διαπιστώσετε ότι τη μεγάλη δύναμη την έχει το Γραφείο Χορηγιών, το οποίο –άκουσον άκουσον, κύριοι συνάδελφοι- δεν ανήκει στη δομή του Υπουργείου, αλλά υπάγεται απευθείας στον Υπουργό. Δηλαδή εδώ έχουμε στρέβλωση της διοικητικής δομής. Ο κύριος Υπουργός θέλει έναν προσωπικό μηχανισμό. Και εγώ ρωτώ: Γιατί;
Στο δε Συμβούλιο Χορηγιών, μετά από τις παρατηρήσεις, που έγιναν στην αρμόδια επιτροπή, έρχεται ο κύριος Υπουργός και λέει ότι, ξέρετε, δεν θα είναι ένας δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω ή ένας οικονομολόγος, αλλά συμπεριέλαβε μια διάταξη, η οποία λέει ότι θα είναι έξι προβεβλημένου κύρους. Ποιος τους επιλέγει; Πάλι ο ίδιος ο κύριος Υπουργός. Γιατί ο δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω ή ο οικονομολόγος δεν θα ήταν προβεβλημένου κύρους γύρω από τα ζητήματα του πολιτισμού; Δηλαδή με άλλα λόγια κοροϊδευόμαστε, κύριοι συνάδελφοι. Πρόκειται, στην ουσία, για την ίδια ρύθμιση. Δεν αλλάζει σε τίποτα.
Και βέβαια υπάρχει η πρόταση που έχει κατατεθεί απ’ όλους –άκουσα και από τον Πρόεδρο του Συνασπισμού- ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κύριε Υπουργέ, προτείνουμε θεσμικές εκπροσωπήσεις. Και θεσμικές εκπροσωπήσεις σ’ αυτό το Συμβούλιο, στο χώρο του πολιτισμού, υπάρχουν πάρα πολλές. Και θα μπορούσατε να επιλέξετε κάποιους, ώστε οι φορείς να προτείνουν και όχι εσείς να επιλέγετε κάθε φορά τα πρόσωπα που θέλετε και ακόμα παραπέρα, επειδή ο Πρόεδρος αυτού του Συμβουλίου –που το θεωρώ σημαντικό- θα πρέπει να έχει ένα αυξημένο κύρος.
Γιατί, λοιπόν, δεν ακολουθείτε τη διαδικασία της πρότασης από τη Βουλή, σύμφωνα με τις διαδικασίες που υπάρχουν για τους προέδρους πολλών άλλων οργανισμών, για να υπάρχει συμμετοχή της Εθνικής Αντιπροσωπείας, μετά από πρόταση δική σας –και αυτό θα προφυλάξει και εσάς- ώστε πράγματι να βάλετε πρόσωπα αναγνωρισμένου κύρους και να υπάρχει και αποδοχή της κοινοβουλευτικής διαδικασίας;
Αυτά πλέον τα έχουν όλοι οι συνάδελφοί σας. Αυτά πλέον είναι κεκτημένο του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τα οποία όμως, κύριε Υπουργέ, δεν τα υιοθετήσατε. Τα απορρίψατε, γιατί ακριβώς πάλι και σ’ αυτό το Συμβούλιο επικρατεί η λογική του κομματισμού και του προσωπικού ελέγχου.
Κλείνοντας, κύριε Υπουργέ, θέλω να ξέρετε κάτι, επειδή κι εμείς κάναμε Υπουργοί, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι μέσα στην Αίθουσα αυτή. Δεν υπάρχουν ισόβιες θέσεις Υπουργών. Δεν υπάρχουν μόνιμες θέσεις Υπουργών. Ο κάθε Υπουργός, όταν περνά από ένα Υπουργείο, πρέπει να αφήνει έργο που να δίνει προοπτική και στη λειτουργία των θεσμών.
Κι εσείς δυστυχώς, κύριε Υπουργέ, εξακολουθείτε να επιμένετε και να παραμένετε σε μια ιδεολογική αντίληψη –την έχουν και άλλοι πολλοί συνάδελφοί σας- ότι θα είστε ισόβιοι εκεί και φτιάχνετε θεσμικά όργανα στα μέτρα σας, γιατί θέλετε να ασκείτε ασφυκτικό έλεγχο, κομματισμός παντού.
Γι’ αυτό, κύριοι συνάδελφοι, σε επί μέρους άρθρα που έχουμε ριζικές διαφωνίες –και εξήγησα γιατί το ψηφίζουμε επί της αρχής- θα καταθέσουμε τη διαφωνία μας καταψηφίζοντας τα σχετικά άρθρα, στα οποία δεν συμφωνούμε. Θα περιμέναμε από τον κύριο Υπουργό, μιας και έφερε ένα καινούργιο νομοσχέδιο, τουλάχιστον να είχε κάνει αποδεκτές και αυτές τις προτάσεις –που ούτως ή άλλως είναι δημιουργικές προτάσεις, βλέπουν προς τα εμπρός- για να απαντήσουμε –όπως είπα- σ’ ένα θεσμό, σε μια διαδικασία που είναι αναγκαία ως συμπληρωματική και όχι ως κύρια, όπως λέει η Κυβέρνηση, για την ενίσχυση της πολιτικής στον πολιτισμό. Όμως, για να ενισχύσετε τις πολιτικές στον πολιτισμό, πρέπει να έχετε πολιτικές. Και εσείς δυστυχώς και σ’ αυτόν τον τομέα δεν έχετε, κύριε Υπουργέ.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Παπαϊωάννου.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Τασούλας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ: Η καινούργια χρονιά στο Κοινοβούλιο, κύριε Πρόεδρε, ξεκίνησε με μία συναρπαστική πρωτοτυπία εκ μέρους του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο προσπάθησε μ’ αυτήν τη συναρπαστική πρωτοτυπία να γεφυρώσει την οργίλη αντίδραση έναντι των ανυπάρκτων ατελειών του νομοσχεδίου με την υπερψήφισή του επί της αρχής.
Δεν θα υπονομεύσω την πρόθεσή σας να ψηφίσετε το νομοσχέδιο επί της αρχής –που είναι σωστή πρόθεση- επισημαίνοντας αυτήν την αντίφαση, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να σας οδηγήσω σε ανάκληση της πράγματι σωστής αποφάσεως να υπερψηφίσετε το νομοσχέδιο επί της αρχής.
Ωστόσο, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να θαυμάσω την επιδεξιότητα και την επιτηδειότητα του προλαλήσαντος Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να είναι και απονέμων μομφές και απονέμων επαίνους εν ταυτώ για το ίδιο νομοσχέδιο.
Αν αυτό αποτελεί τη νέα πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γενικώς για το νέο χρόνο, τότε πράγματι ομολογώ ότι αρχίζετε να μας μπερδεύετε. Εάν αφορά μόνο αυτό το νομοσχέδιο και μαρτυρεί την αμηχανία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπροστά σ’ ένα νομοσχέδιο πλήρες, ευσύνοπτο, έπειτα από γόνιμο διάλογο και με τις τροποποιήσεις που επήλθαν, ως αποτέλεσμα του γόνιμου διαλόγου, τότε ομολογώ ότι η συμπεριφορά αυτή δείχνει αν μη τι άλλο, την αμηχανία του να υιοθετήσετε την παραδοχή που εδώ διαπιστώθηκε, ότι πράγματι αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί μία καινούργια, εντυπωσιακή -θα έλεγα- πρακτική, που προέρχεται από τον παριστάμενο Υπουργό Πολιτισμού κ. Βουλγαράκη, μια πρακτική όχι απλώς να ακούμε τους Βουλευτές, να ακούμε την Αντιπολίτευση, αλλά και να υιοθετούμε παρατηρήσεις, οι οποίες είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Αυτή η πρακτική, κύριε Υπουργέ, νομίζω πως αποτελεί το πραγματικά καινούργιο αυτής της νέας κοινοβουλευτικής χρονιάς και το οποίο αξίζει να επισημανθεί απ’ αυτό εδώ το Βήμα και από τον υποφαινόμενο, διότι εδώ συμβαίνει το πρωτοφανές, να «κατηγορείστε» για την έκταση των απόψεων που υιοθετήσατε. Να «κατηγορείστε» για το εύρος του διαλόγου στον οποίο προβήκατε και να κατηγορείστε για τη δεκτικότητά σας έναντι όλων των συναδέλφων, που ουσιαστικά συνομοθετήσαμε αυτό το νομοσχέδιο.
Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι αυτό είναι το νέο στοιχείο που δίνει το μέτρο μιας διαφορετικής, συλλογικότερης κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς εκ μέρους της Κυβερνήσεως και αυτήν την πρωτοπορία, κύριε Υπουργέ, σας την απονέμω ή, για να είμαι σύμφωνος και με την αντίληψη της Αντιπολιτεύσεως, σας την καταλογίζω…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Ως τι την απονέμετε ή την καταλογίζετε, κύριε συνάδελφε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ: Ως ομιλών ή ως φορολογούμενος πολίτης. Υπάρχει και η παραδοξολογία, κύριε συνάδελφε, ως μέθοδος ομιλίας. Σας συνιστώ να γίνετε επιρρεπής στην παραδοξολογία. Έχει πέραση.
Θα ήθελα, λοιπόν, να ομιλήσω επί της ουσίας του νομοσχεδίου και να σταθώ σ’ αυτό που και ο κύριος Υπουργός επεσήμανε. Πέραν του Συμβουλίου Χορηγιών, πέραν του Γραφείου Χορηγιών, πέραν της διατυπώσεως ότι άλλο η χορηγία, άλλο η δωρεά, άλλο η επιχορήγηση, άλλο η διαφήμιση –που ήταν πολύ ουσιαστική αυτή η διάκριση που έγινε με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις- πέραν λοιπόν όλων αυτών των διατυπώσεων, το στίγμα και το πρωτοποριακό αυτού του νομοσχεδίου είναι ότι παύει η χορηγία να αντιμετωπίζεται καχύποπτα. Παύει η χορηγία να αντιμετωπίζεται με την τάση του κράτους να την κατακρεουργεί, πριν φτάσει στον προορισμό της και παύει επίσης η χορηγία να αντιμετωπίζεται ως μια ακόμη πηγή εσόδων όχι του σκοπού για τον οποίο προορίζεται, αλλά ως πηγή εσόδων για την καταβόθρα του κρατικού Λεβιάθαν, που ακούει στο όνομα του κρατικού προϋπολογισμού.
Δεν είναι η χορηγία αφορμή για να πάρουμε το 20% ως φόρο από το χορηγό και να το διοχετεύσουμε στο κρατικό ταμείο. Η χορηγία είναι αφορμή αναγνωρίσεως και αφορμή πλήρους αξιοποιήσεώς της από την πολιτεία προς όφελος του πολιτιστικού αποτελέσματος. Και αυτό θεσμοθετείται για πρώτη φορά.
Δεν είναι τυχαίο ότι η σχολαστική και ενίοτε επικριτική Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής επισημαίνει ότι καλύπτεται ένα κενό στη νομοθεσία της χώρας μας εν σχέσει με την πολιτιστική χορηγία και ότι αυτό το κενό καλύπτεται με τρόπο ο οποίος είναι ολοκληρωμένος στο θεσμικό του πλαίσιο. Χαρακτηρίζει, δηλαδή, η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής ολοκληρωμένη την προσπάθεια να αποκτήσει η χώρα θεσμικό πλαίσιο γύρω από την πολιτιστική χορηγία.
Αυτό είναι, επίσης, μια πρωτοπορία της χώρας μας όχι μόνο έναντι του παρελθόντος της, αλλά και έναντι της Ευρώπης, διότι ούτε στην Ευρώπη υπάρχει εκτενής νομοθεσία γύρω από την πολιτιστική χορηγία. Υπάρχουν συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, υπάρχουν κατευθυντήριες γραμμές, αλλά η χώρα μας σ’ αυτόν τον τομέα κυριολεκτικά πρωτοπορεί. Και πρωτοπορεί μ’ έναν τέτοιο γόνιμο τρόπο.
Η πολιτιστική χορηγία είναι ένας ευγενής τρόπος να διοχετευτούν χρήματα από τον ιδιωτικό τομέα προς το Υπουργείο Πολιτισμού, προς το δημόσιο τομέα, για πολιτιστικές δράσεις με αντίκρισμα την αναγνώριση. Το αντίκρισμα της αναγνώρισης αφορά όλη εκείνη την ψυχοσύνθεση και τη συγκρότηση των ανθρώπων εκείνων, οι οποίοι διαθέτουν από το περίσσευμα, ενίοτε όμως και από το υστέρημά τους, προκειμένου να πραγματοποιήσουν φιλογενείς, όπως ελέγοντο παλαιότερα, στόχους.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η σημερινή Κυβέρνηση, όχι μόνο με τη θεσμοθέτηση της πολιτιστικής χορηγίας και με την πλήρη φορολογική απαλλαγή της, μέχρι του 30% της φορολογητέας ύλης του συγκεκριμένου προσώπου, αλλά και με τη θεσμοθέτηση της δραστικής μειώσεως της φορολογίας των κοινωφελών ιδρυμάτων, που από το επόμενο έτος θα είναι σχεδόν συμβολική, καταδεικνύει -και μ’ αυτούς τους δύο νομοθετικούς τρόπους- ότι σέβεται και υποκλίνεται στην ελληνική παραδοσιακή συμπεριφορά της ευεργεσίας, της φιλογένειας, της προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο.
Ο προσανατολισμός αυτής της φιλογένειας, αυτής της προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο ως προς το πολιτιστικό αποτέλεσμα, ρυθμίζεται μ’ αυτό το ευσύνοπτο νομοσχέδιο. Ρυθμίζεται χωρίς γραφειοκρατίες, ρυθμίζεται χωρίς να οδηγήσουμε αυτούς, οι οποίοι θα κάνουν αυτήν τη χειρονομία, στο να το μετανιώσουν. Kαι έχουμε τέτοιες περιπτώσεις προσωπικοτήτων, οι οποίοι απεδύθησαν σ’ έναν αγώνα, να πείσουν και να πιέσουν παλιότερα το ελληνικό κράτος να κάνουν χορηγίες, με αποτέλεσμα, λόγω της γραφειοκρατίας, της φορολογίας και της δυσπιστίας, να μετανιώσουν και να βρουν σχεδόν τον μπελά τους για αυτήν τους την πρωτοβουλία.
Σήμερα αυτό ακριβώς ρυθμίζεται και σήμερα ο ιδιωτικός τομέας τοποθετείται σε περιωπή, ως παραστάτης του πολιτισμού, ισάξιος με το ελληνικό κράτος, όχι όμως και ισόποσος, γιατί το ελληνικό κράτος δεν απεκδύεται των ευθυνών του μ’ αυτήν τη νομοθεσία που θεσπίζουμε σήμερα εδώ, δεν αποποιείται των ευθυνών του. Απλώς αποκτά ένα συμπληρωματικό συμπαραστάτη, στον οποίο παρέχει όλη την αξιοπρέπεια, όλη τη λειτουργικότητα και όλη την αποτελεσματικότητα που του αξίζει, λόγω ακριβώς του στόχου που έχει αυτός ο ιδιώτης, αυτός ο φορέας, δηλαδή να συνδράμει το κράτος, να συνδράμει την πολιτεία στους πολιτιστικούς της στόχους. Είναι μια πρωτοποριακή νομοθεσία –επαναλαμβάνω- και ένας πρωτοποριακός τρόπος με τον οποίο ειδικά αυτή η νομοθεσία από τον κ. Βουλγαράκη εισάγεται προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής.
Το να ληφθούν υπ' όψιν οι παρατηρήσεις των συναδέλφων, το να ληφθεί υπ' όψιν η ανάγκη του να τιμηθεί ο χορηγός -και όχι να δυσκολευτεί- και το να ληφθεί υπ' όψιν το ότι καλύπτεται έτσι ένα μεγάλο κενό που θα συμβάλει τα μέγιστα στην πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, καταδεικνύουν όλα αυτά μαζί και το καθένα ξεχωριστά ότι πράγματι αυτό το νομοσχέδιο είναι από τα σημαντικότερα του Υπουργείου Πολιτισμού. Και καταδεικνύει, επίσης, ότι το Υπουργείο Πολιτισμού έχει στόχο να αξιοποιήσει κάθε υπάρχουσα δυνατότητα στη χώρα -και κρατική και ιδιωτική- η οποία κατατείνει προς την παραγωγή πολιτιστικού ποιοτικού αποτελέσματος.
Όσον αφορά το γεγονός ότι συμπληρώνεται αυτό το νομοσχέδιο με τροπολογίες συναφείς με το Υπουργείο, που έχουν να κάνουν με τη ρύθμιση θεμάτων που χρόνιζαν, όπως το θέμα επτακοσίων εβδομήντα υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού που τακτοποιούνται μ’ αυτήν την τροπολογία ή το ότι υπάγεται το Φεστιβάλ Αθηνών στην εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού μ’ αυτήν την τροπολογία, θα ήθελα να πω ότι είναι και εύλογα και απαραίτητα μέτρα, τα οποία θα βελτιώσουν τη λειτουργία αυτού του σημαντικού Υπουργείου.
Εγώ, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να πω προς τους συναδέλφους ότι πράγματι αυτό το νομοσχέδιο αξίζει τη μεταχείριση που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του επιφυλάσσει, με το να το ψηφίσει επί της αρχής, κάτι το οποίο δεν συνιστά μια συνήθη πρακτική της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως.
Επίσης, κύριε Υπουργέ, αξίζει να σκεφτούμε ότι οι τυχόν αιτιάσεις και οι τυχόν επιφυλάξεις που ακούγονται, είναι γιατί πρέπει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να συνηθίσει να ψηφίζει τα σωστά νομοσχέδια και δεν πρέπει να έχουμε την απαίτηση αυτό να γίνεται απότομα και χωρίς καμία διατύπωση επιφύλαξης, η οποία το κρατά δεμένο με την παλιότερη στάση. Πρέπει σιγά-σιγά να μπει σ’ αυτήν τη λογική και έτσι, είναι κατανοητές οι επιφυλάξεις. Δεν θα επιμείνω σ’ αυτό, γιατί κινδυνεύω να υπονομεύσω το συναινετικό κλίμα το οποίο έχει αναπτυχθεί εδώ, σ’ αυτήν την Αίθουσα.
Θα ήθελα, για να αποδείξω και την ελευθερία του λόγου που υπάρχει σ’ αυτήν την Αίθουσα και για να καταφύγω στο πνεύμα αποδοχής προτάσεων που έχετε επιδείξει, να πω ότι έχω και εγώ να προτείνω μία αλλαγή σ’ αυτό το νομοσχέδιο, η οποία αφορά στην αλλαγή μιας λέξεως, που οι περισσότεροι τη χρησιμοποιούμε λάθος.
Γράφουμε στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου ότι μ’ αυτό το νομοσχέδιο αίρονται εμπόδια που «ταλανίζουν» το χορηγικό θεσμό. Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι η λέξη «ταλανίζω» σημαίνει ταλαιπωρώ. Η λέξη «ταλανίζω» δεν σημαίνει ταλαιπωρώ. Η λέξη «ταλανίζω» είναι ακριβώς η αντίθετη της λέξης «ευδαιμονίζω». Σημαίνει, δηλαδή, ότι αποκαλώ κάποιον τάλανα, δηλαδή ταλαίπωρο, όπως και η λέξη «ευδαιμονίζω» σημαίνει ότι αποκαλώ κάποιον ευδαίμονα.
Συνεπώς, με αφορμή αυτό το μικρό λάθος, θα ήθελα να διορθώσουμε μία πρακτική που όλοι ακολουθούμε, να νομίζουμε, δηλαδή, ότι η λέξη «ταλανίζω» σημαίνει ταλαιπωρώ. «Ταλανίζω» σημαίνει αποκαλώ κάποιον ταλαίπωρο.
Εγώ εσάς, κύριε Υπουργέ, δεν έχω παρά να σας ευδαιμονίσω για το γεγονός ότι καταθέσατε ένα επαρκές νομοσχέδιο και, επίσης, να σας ευδαιμονίσω που τυγχάνει μιας ευρύτερης αποδοχής. Είμαι βέβαιος ότι διορθώνοντας και το «ταλανίζω», δεν θα έχουμε πλέον κανένα λόγο να μην το ψηφίσουμε και στην αρχή και στο σύνολο και από την αρχή και από το τέλος και στη μέση του.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Τασούλα.
Το λόγο έχει ο κ. Κωνσταντάρας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά! Επιτρέψτε μου να ευχηθώ απ’ αυτό το Βήμα και ταχεία ανάρρωση στον Πρόεδρο κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Μπαίνοντας στην Αίθουσα όταν ξεκίνησε η συζήτηση, άκουσα τον αγαπητό φίλο κ. Λιντζέρη να επιτίθεται εναντίον του νομοσχεδίου με τις ακόλουθες φράσεις. «Καλές προθέσεις», «προς τιμήν του Υπουργού», «δέχθηκε πολλές από τις προτάσεις μας», «πολλές θετικές πρωτοβουλίες», «μακάρι και άλλοι Υπουργοί να έκαναν το ίδιο», «γενναίες παρεμβάσεις», «μεγάλες βελτιωτικές κινήσεις», «έχετε πάρει θετικές πρωτοβουλίες», «επί της αρχής ψηφίζουμε υπέρ». Αναρωτιέμαι πώς μπορεί ένα νομοσχέδιο να είναι κακό και να πρέπει να αποσυρθεί, όπως είπε ο κ. Λιντζέρης, όταν το περιγράφει με τέτοια λόγια. Θέλει συζήτηση το θέμα!
Κρατώντας αυτό το σχέδιο νόμου στα χέρια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπορούμε, χωρίς να προβληματιστούμε, να πούμε ότι αποδεικνύει την πολιτική βούληση της Κυβέρνησης να ενισχύσει τον πολιτισμό με τη ρύθμιση της πολιτιστικής χορηγίας και με την άρση των γραφειοκρατικών κυρίως αντικινήτρων μέσω της υποστήριξης των φορέων που ασκούν πολιτιστική δραστηριότητα και με ιδιωτικά κεφάλαια. Προσοχή, δεν μιλάμε για μια ακόμα εμπορική πράξη.
Μιλάμε για μια δραστηριότητα που θα φέρει τον ιδιωτικό τομέα πιο κοντά σε δραστηριότητες που πολύ διαφέρουν από τις συνήθεις εμπορικές δοσοληψίες. Μιλάμε για τη θεσμοθέτηση ενός είδους κοινωνικής ανταπόδοσης του χορηγού προς την κοινωνία, μέσα στην οποία δραστηριοποιείται και έτσι, βελτιώνει τη δημόσια εικόνα του. Μιλάμε για μια δραστηριότητα η οποία προσφέρει στους πολιτιστικούς φορείς μια ακόμα πηγή χρηματοδότησης, αλλά και περισσότερη ανεξαρτησία, αφού απαλλάσσονται ή εν πάση περιπτώσει αφού μειώνεται η εξάρτησή τους από τη μοναδική έως σήμερα πηγή χρηματοδότησης, που είναι το κράτος.
«Χορηγία», όπως διαβάζω στο μέγα λεξικό όλης της ελληνικής γλώσσης Δ. Δημητράκου, τόμος 9, σελίδα 7.883, σημαίνει: «το υπούργημα του χορηγού εν Αθήναις, υπό των πλουσιοτέρων πολιτών παροχή, καταβολή των δαπανών για τον καταρτισμό του χορού και την παράσταση δραματικών έργων κατά την εορτή των Διονυσίων, θεωρουμένη ως η υψίστη των αθηναϊκών λειτουργιών». Επαναλαμβάνω, «η υψίστη των αθηναϊκών λειτουργιών»! Τι ωραιότερο και τι τιμητικότερο το να είναι κάποιος πλούσιος Αθηναίος, χορηγός μιας παράστασης, μιας εκδήλωσης, αυτή να σημειώσει λαμπρή επιτυχία, να νικήσει στους δραματικούς αγώνες και ο χορηγός να δοξαστεί, να τιμήσει τον εαυτό του, την οικογένειά του και τη φυλή του.
Όμως και ο ανταγωνισμός, η άμιλλα για την παρουσίαση της καλύτερης παράστασης, της καλύτερης εκδήλωσης ήταν και πρέπει να είναι έντονη, σκληρή όσο και ενδιαφέρουσα. Περιποιούσε και πρέπει να περιποιεί τη μέγιστη τιμή στο νικητή, αλλά και στον ηττημένο σε μια δημοκρατία, σε μια κοινωνία πολιτισμού, όπου η ήττα ήταν δόξα, όχι κατηγορία. Δεν ήταν αποτυχία. Ήταν δικαίωση της πίστης ότι ο αγώνας ήταν καλός.
Βεβαίως, υπήρχε και κάποιο παρασκήνιο. Διαβάζω στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 34, σελίδα 491, τα εξής: «Κάθε φυλή επέλεγε μεταξύ των πλουσίων πολιτών της ένα χορηγό, που οδηγούσε το χορό της φυλής στο θέατρο και βραβευόταν με χάλκινο τρίποδα ως έπαθλο, εάν ο χορός νικούσε στον αγώνα. Επειδή, όμως, η χορηγία με την πάροδο των ετών άρχισε να γίνεται δυσβάστακτη για το χορηγό, από το 406 π.Χ. επιτράπηκε η κάθε φυλή να εκλέγει δύο συγχορηγούς που μοιράζονταν μεταξύ τους τα βάρη, αλλά απολάμβαναν της ίδιας δόξας και τιμής. Δεν είναι, βέβαια, επίσημα καταγεγραμμένο τι έγινε τα επόμενα δέκα-είκοσι χρόνια και αν σιγά-σιγά οι συγχορηγοί έγιναν τρεις ή τέσσερις, όσο τα έξοδα λογικά θα μεγάλωναν.
Ωστόσο, γενικά ο θεσμός στην αρχαιότητα δεν είχε ακριβώς την ίδια λειτουργικότητα που του αποδίδουμε εμείς. Υπήρχαν και κάποια τεχνικά σημεία, τεχνικές λεπτομέρειες. Κάτι που δεν είναι γνωστό είναι ότι ο κύριος σκοπός της είναι η αναδιανομή του πλούτου από τους πλούσιους πολίτες προς τις κατώτερες οικονομικές και κοινωνικές ομάδες. Ήταν δηλαδή –και το λέω μετά λόγου γνώσης- ένας τρόπος έμμεσης φορολόγησης των ολίγων πλουσίων προς όφελος των πολλών. Όμως, αποτελούσε και μια απόδειξη της πίστης και υπακοής των αριστοκρατών στη νεαρή δημοκρατία.»
Εν ολίγοις, από τότε φυσικά υπήρχαν πλούσιοι που είχαν περισσότερα από τους φτωχούς. Αυτοί μπορούσαν και έπρεπε να δώσουν κάτι παραπάνω και δίνοντας, εξασφάλιζαν στους Αθηναίους τα θεάματα. Οι ίδιοι οι Αθηναίοι τώρα, πάλι με την εργασία τους, εξασφάλιζαν τον άρτο. Οι χορηγοί που έδιναν, έπαιρναν ως ανταμοιβή δόξα, τιμή και την ευγνωμοσύνη της πόλης.
Σήμερα έρχεται αυτή εδώ η Κυβέρνηση, με βασική της δέσμευση και διακήρυξη την ενίσχυση, ανάδειξη και προβολή του ελληνικού πολιτισμού, καθώς και την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή των Ελλήνων πολιτών με όλο το φάσμα της πολιτιστικής παραγωγής, να κάνει περίπου το ίδιο με τους αρχαίους ημών προγόνους, δηλαδή να βάλει τους οικονομικά ισχυρότερους μέσα στο παιχνίδι του πολιτισμού, για να βγούμε όλοι κερδισμένοι.
Σ’ αυτό το πνεύμα κινείται το νομοσχέδιο με τις ρυθμίσεις που προωθεί και θεσμοθετεί νομικά. Δεν είμαστε εμείς οι εφευρέτες της ιδέας του χορηγού και της χορηγίας. Οι αρχαίοι ήταν. Όμως και στη σύγχρονη εποχή υπήρχαν και υπάρχουν χορηγοί και χορηγίες. Ωστόσο, είναι γνωστά σε όλους τα προβλήματα –γραφειοκρατικά και όχι μόνο- που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει και τώρα ένα φυσικό πρόσωπο, αλλά και μια επιχείρηση που θα ήθελε να γίνει πολιτιστικός χορηγός.
Ήταν, λοιπόν, αναγκασμένοι, όσοι ήθελαν οικονομική ενίσχυση για μια πολιτιστική δραστηριότητα, να απευθύνονται στο κράτος, για να λάβουν μια επιχορήγηση, συνήθως μικρή. Και αυτό, επειδή το κράτος, σύμφωνα μ’ αυτό που ίσχυε, ήταν η μόνη πηγή χρηματοδότησης πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
Όχι βέβαια ότι το κράτος θα πρέπει να αποποιηθεί των ευθυνών του και της θεμελιώδους υποχρέωσής του να στηρίζει, να προβάλει και να χρηματοδοτεί αυτού του είδους τις δραστηριότητες. Ακριβώς το αντίθετο. Άλλωστε, στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου διευκρινίζεται ρητά ότι το κράτος θα διατηρήσει τον κυρίαρχο ρόλο του στο πεδίο του πολιτισμού. Όμως, μέχρι τώρα το κράτος με δυσκολία μπορούσε να ανταποκριθεί ικανοποιητικά στο δυσβάσταχτο κόστος και στις απαιτήσεις της σπουδαίας υπόθεσης του πολιτισμού. Κατέφυγε, λοιπόν, εδώ και πολλά χρόνια σε λύσεις ανάγκης.
Τα χρήματα δηλαδή που απαιτούνταν για μια πολιτιστική δραστηριότητα, τα μοίραζε σε δύο και σε τρεις. Αποτέλεσμα ήταν η υποβάθμιση της ποιότητας του πολιτιστικού προϊόντος που προσλάμβανε ο πολίτης-δέκτης του, αν και πάντα υπήρχαν σκεπτικιστές που αναρωτιόνταν κατά πόσο ήταν διαφανής και αξιοκρατικός ο τρόπος διανομής των κονδυλίων.
Επειδή δεν έχω άλλο χρόνο, κύριε Πρόεδρε, θα ολοκληρώσω λέγοντας ότι το νομοσχέδιο κινείται στη σωστή κατεύθυνση, βάζει σωστές βάσεις και εξορθολογίζει τον ανολοκλήρωτο μέχρι σήμερα σχεδιασμό των πολιτιστικών χορηγιών.
Όσο για την τροπολογία, για τις ρυθμίσεις για την εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ Α.Ε.», μόνο καλά λόγια μπορώ να πω. Επιτέλους, θα εποπτεύεται από τον Υπουργό Πολιτισμού και το βασικότερο, δίνονται στην εταιρεία τα απαραίτητα χρήματα, για να ανταποκριθεί στο ρόλο της με το ποσοστό που της παραχωρείται από τα μικτά κέρδη των καζίνο. Κάποια χρήματα, λοιπόν, από το τζόγο πάνε ευτυχώς στον ιερό σκοπό της ενίσχυσης του πολιτισμού και είναι αρκετά μάλιστα, αν και ποτέ δεν φτάνει η λέξη «αρκετά», όταν μιλάμε για τον πολιτισμό.
Σας συγχαίρω, κύριε Υπουργέ και φυσικά σας στηρίζω.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Κωνσταντάρα.
Το λόγο έχει ο κ. Τατούλης.
ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΟΥΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένας νόμος για τις χορηγίες, για τον πολιτισμό είναι επιθυμητός απ’ όλους. Ωστόσο, φοβάμαι ότι ο παρών νόμος, εάν δεν τον προσέξουμε, πιθανόν να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα, απ’ αυτά τα οποία καλούμαστε να επιλύσουμε.
Το σχέδιο νόμου, κατά τη γνώμη μου, διέπεται από μια κρατικιστική νοοτροπία που δεν ταιριάζει σ’ ένα φιλελεύθερο θεσμό, όπως η χορηγία. Ο Υπουργός Πολιτισμού εγκρίνει κατά την απόλυτη κρίση του τις αρεστές σ’ αυτόν χορηγίες, στις οποίες θα δοθεί φοροαπαλλαγή, επιδιώκοντας τον έλεγχο όλων των ανεξαρτήτων πολιτιστικών οργανισμών και όλων των χορηγιών. Το κράτος, όμως, θα πρέπει να δεχθεί το βασικό χαρακτηριστικό της χορηγίας, που είναι ότι ο πολιτισμός χρηματοδοτείται μεν έμμεσα και από κρατικά χρήματα, μέσω της φοροαπαλλαγής, χωρίς όμως να επεμβαίνουν οι πολιτικές ηγεσίες στις επί μέρους αποφάσεις και χωρίς να μεσολαβούν πελατειακές σχέσεις.
Αντιθέτως, σ’ έναν τομέα στον οποίο το κράτος έχει εκ του Συντάγματος κυρίαρχο ρόλο, αυτόν της πολιτιστικής κληρονομιάς, το σχέδιο νόμου αναφέρεται μεν, αλλά δεν ρυθμίζει επαρκώς το θέμα των χορηγιών, μολονότι στον τομέα αυτό θα πρέπει να προβλέπονται ειδικές ρυθμίσεις.
Εξηγούμαι. Το βασικό κίνητρο, αυτό της φοροαπαλλαγής, ισχύει ήδη χάρη στο ν. 3296/2004 που ψήφισε η Κυβέρνησή μας. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, εκπίπτει ήδη από την 1η Ιανουαρίου 2005 το 100% της χορηγίας προς μη κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που επιδιώκουν πολιτιστικούς σκοπούς. Παρ’ όλα αυτά, οι χορηγίες στον τόπο μας είναι λίγες. Παραδείγματος χάρη, στη Γαλλία, το ποσοστό της παροχής που απαλλάσσεται από το φόρο είναι το 60% και όχι το 100%. Παρ’ όλα αυτά, οι χορηγίες εκεί γίνονται, ενώ εδώ όχι. Θα πρέπει, λοιπόν, να θεραπεύσουμε τις βαθύτερες αιτίες.
Οι σκέψεις της Κυβέρνησής μας ήταν από την πρώτη στιγμή ότι ένα ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο θα ενισχύσει το θεσμό και γι’ αυτό από την αρχή της δικής μας θητείας το είχαμε θέσει ως πρώτη προτεραιότητα. Καθώς δεν υπήρχε καμία προεργασία, συγκροτήσαμε το Μάιο του 2005 ομάδα εργασίας. Μετά από πολλές συνεδριάσεις, η ομάδα εργασίας προχώρησε σ’ ένα πρώτο σχέδιο νόμου. Ένα σχέδιο νόμου που ήταν πολύτιμο γιατί έκανε την πρώτη προσέγγιση. Για να επιταχύνουμε το θέμα, αποφασίσαμε να συντάξουμε στο Υπουργείο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο νόμου, με βάση πλέον την εμπειρία που ήδη είχε αποκτηθεί.
Το σχέδιο νόμου ολοκληρώθηκε τη 10η Φεβρουαρίου του 2006, οπότε το στείλαμε στον κύριο Πρωθυπουργό, που τότε ήταν και Υπουργός Πολιτισμού. Κατά την παράδοση του Υπουργείου, το παραδώσαμε στο νυν Υπουργό και με την ευκαιρία της σημερινής συζήτησης, το καταθέτω στη Βουλή.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Πέτρος Τατούλης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέν σχέδιο νόμου, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Έχω επίσης καταθέσει και συγκεκριμένη τροπολογία με την οποία, κατά τη γνώμη μου, βελτιώνεται κατά πολύ το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου και ουσιαστικά μας διαφυλάσσει από πολλά επικίνδυνα μονοπάτια. Πολλά άρθρα αυτού του δικού μας σχεδίου νόμου και παράγραφοι της αιτιολογικής μας έκθεσης έχουν περιληφθεί αυτούσιοι ή σχεδόν αυτούσιοι στο τρέχον σχέδιο νόμου.
Η φιλοσοφία, ωστόσο, σε πολύ βασικά θέματα έχει αλλάξει. Το παρόν σχέδιο νόμου διατηρεί την έκπτωση από το εισόδημα κατά 100% της παροχής, που ήδη ισχύει από 1.1.2005 με το ν. 3296/2004, όπως ήταν. Για να έχει, όμως, κάποιος το προνόμιο της φοροαπαλλαγής, σύμφωνα με το παρόν σχέδιο νόμου, πρέπει να εγκρίνει ο Υπουργός κάθε μια επί μέρους χορηγία. Η διάταξη αυτή, που επιτρέπει στο Υπουργείο Πολιτισμού τον ουσιαστικό έλεγχο των χορηγιών, έλεγχο που αντιβαίνει στο φιλελεύθερο χαρακτήρα της πολιτιστικής χορηγίας, εκτιμάται ότι θα λειτουργήσει, δυστυχώς, ως αντικίνητρο. Κάποιος κρατικός έλεγχος χρειάζεται για να μη χρησιμοποιηθούν οι πολιτιστικές χορηγίες σαν μέσο φοροαποφυγής.
Διεθνώς, ο έλεγχος αυτός γίνεται με τον άπαξ προσδιορισμό των πολιτιστικών φορέων, οι χορηγίες προς τους οποίους εκπίπτουν από το εισόδημα αυτών που χορηγούν και όχι με έλεγχο κάθε χορηγίας χωριστά. Οι φορείς αυτοί θα πρέπει να πληρούν αυστηρά κριτήρια φερεγγυότητας και πολιτιστικής δραστηριότητας. Εμείς προτείναμε να εφαρμοστεί και στη χώρα μας η διεθνής πρακτική με συμμετοχή και του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και να τεθούν στο νόμο διαδικασίες και κριτήρια για το χαρακτηρισμό των φορέων.
Η δεύτερη διαφορά είναι στην οργάνωση της πολιτικής και της διαχείρισης των χορηγιών. Παρά την ομοιότητα του σχήματος με το Γραφείο Χορηγιών και με το Συμβούλιο Χορηγιών, εμείς προβλέπαμε το Υπουργείο Πολιτισμού, μέσω του Γραφείου Χορηγιών και του Συμβουλίου Χορηγιών, να περιοριστεί στα διοικητικά, στατιστικά και ενημερωτικά θέματα και στην ανάπτυξη εργαλείων και μεθόδων για τη διάδοση του θεσμού, χωρίς να παρεμβαίνει στις επιλογές των χορηγών και στις επί μέρους σχέσεις χορηγών και αποδεκτών της χορηγίας.
Η αυτονομία των φορέων θα πρέπει να ενισχυθεί και οι πρωτοβουλίες των φορέων θα πρέπει να ενθαρρυνθούν. Το κράτος θα πρέπει να περιοριστεί στο ρυθμιστικό και εποπτικό του ρόλο και να επιτρέψει στην κοινωνία να δημιουργήσει τις δικές της σχέσεις εμπιστοσύνης. Την προώθηση δράσεων ενίσχυσης και διαμεσολάβησης είχαμε προτείνει να αναλάβουν οι μη κρατικές οργανώσεις. Το παλαιότερο παράδειγμα του ΟΜ.Ε.ΠΟ. ήταν πολύ επιτυχημένο, αλλά δεν θελήσαμε να ευνοήσει το κράτος ένα μόνο φορέα. Προτιμήσαμε να θέσουμε το πλαίσιο στο οποίο θα αναδειχθούν, μέσα από την ίδια την κοινωνία, οι δυναμικότεροι φορείς που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτόν, ισχυρές οργανώσεις με μέλη εταιρίες-χορηγούς και φυσικά πρόσωπα, οι οποίες θα προωθούν την υποστήριξη του πολιτισμού, όπως ήδη γίνεται σε πολλές χώρες του εξωτερικού.
Οι μη κρατικές οργανώσεις χορηγιών μπορούν να ευαισθητοποιούν με τη δική τους δυναμική την κοινή γνώμη και να επιδιώκουν συστηματικά την προσέγγιση του επιχειρηματικού κόσμου και των πολιτιστικών φορέων. Προκειμένου να υπάρχει κάποια παρακολούθηση στον τομέα αυτόν, για τη μεγαλύτερη εξασφάλιση των χορηγών και των πολιτιστικών φορέων προτείναμε να τηρείται στο Υπουργείο Πολιτισμού μητρώο μη κρατικών οργανώσεων χορηγιών, στο οποίο θα εγγράφονται οι μη κρατικές οργανώσεις, που δραστηριοποιούνται ή θα δραστηριοποιηθούν στον τομέα αυτό.
Τέλος, προβλέπαμε ένα ολόκληρο κεφάλαιο για τη ρύθμιση των χορηγιών για την πολιτιστική κληρονομιά. Η αναφορά του παρόντος σχεδίου νόμου δεν αρκεί. Η πολιτιστική κληρονομιά παρουσιάζει ισχυρές ιδιομορφίες, οι οποίες επιβάλλουν ειδικές ρυθμίσεις, αφ’ ενός προστατεύεται με συνταγματική επιταγή και αυστηρό θεσμικό πλαίσιο, το οποίο ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αγνοηθεί και αφ’ ετέρου είναι πολύ ισχυρή η παρουσία του κράτους, εφόσον πολλοί φορείς στην ουσία ανήκουν στο στενό δημόσιο τομέα. Αν δεν ρυθμιστούν τα σχετικά θέματα, είτε δεν θα γίνονται χορηγίες στην πολιτιστική κληρονομιά για τους ίδιους λόγους που και τώρα δεν γίνονται, είτε θα γίνουν υπερβολές προς την αντίθετη πλευρά και θα επέλθει βλάβη στην άυλη αξία των μνημείων, είτε θα προστεθούν de facto και άλλες διοικητικές και χρονοβόρες διαδικασίες σ’ αυτές που προτείνει το σχέδιο νόμου για την πολιτιστική κληρονομιά.
Η βασική μας φιλοσοφία ήταν να διευκολύνουμε τις χορηγίες, θέτοντας όρια -όπου χρειάζεται- για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Το κράτος να θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού και να μεριμνά για την εφαρμογή τους, αλλά το παιχνίδι να το κάνει η κοινωνία, οι πολιτιστικοί φορείς και οι χορηγοί χωρίς την κρατική διαμεσολάβηση. Μολονότι το κράτος συμμετέχει οικονομικά στις χορηγίες με το ποσόν του φόρου που απαλλάσσεται, που είναι το 35% έως 40% της παροχής, θα πρέπει να αποδεχθεί ότι χάνει το μερίδιο της εξουσίας που του αναλογεί, ιδιαίτερα στο σύγχρονο πολιτισμό. Ας αφήσει τους κοινωνικούς εταίρους να τα βρουν μόνοι τους.
Ασφαλώς, το κράτος θα συνεχίσει να ενισχύει τον πολιτισμό, όπως γίνεται διεθνώς. Όμως, εάν αναπτυχθούν οι χορηγίες, θα πάψει να τον ελέγχει πλήρως. Αυτό σημαίνει «μη κρατικοδίαιτος πολιτισμός». Λιγότερος έλεγχος, σημαίνει λιγότερες πελατειακές σχέσεις με την εκάστοτε πολιτική εξουσία και περισσότερες σχέσεις των φορέων πολιτισμού με την κοινωνία.
Ας επιλέξουμε, λοιπόν, πολιτιστικούς φορείς που πιστεύουμε ότι θα κάνουν καλή χρήση των παροχών για το κοινωνικό σύνολο και ας τους εμπιστευτούμε για τη συνέχεια. Ας τους επιτρέψουμε να κάνουν μόνοι τους τις διαπραγματεύσεις, να έχουν το δικαίωμα της απόφασης και μετά να τους κρίνουμε για το αποτέλεσμα των επιλογών τους. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο πολιτισμός ανθεί μέσα από την ελευθερία.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Τατούλη.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Μπαντουβάς.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Πριν ξεκινήσω την ομιλία μου, θα ήθελα να ευχηθώ στο Προεδρείο «χρόνια πολλά», στις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους Βουλευτές, αλλά και στο ακούραστο προσωπικό της Βουλής, «χρόνια πολλά, καλή χρονιά, υγεία, ευτυχία, χαρά και επιτυχίες στη ζωή σας».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω επανειλημμένα εκφράσει την πεποίθηση μου ότι η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα μπορεί να αποδώσει καρπούς και να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες σε κάθε πτυχή και έκφανση των δραστηριοτήτων μιας συγκεκριμένης κοινωνίας. Σε τομείς, μάλιστα, που το κράτος, η πολιτεία, έχει προνομιακή θέση ή και αποκλειστικότητα στη διαχείριση ενός αγαθού, όπως ο πολιτισμός, η συνεργασία αυτή μπορεί να αποδειχθεί ιδιαιτέρως πρόσφορη και αποδοτική. Οφείλω, βέβαια, εκ των προτέρων να επισημάνω ότι η σχέση αυτή μεταξύ κράτους και ιδιώτη θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από αμοιβαιότητα, να στηρίζεται σε στέρεες βάσεις και να διέπεται από ξεκάθαρους κανόνες. Θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να ομιλούμε για συνεργασία του κράτους με ιδιώτες και επιχειρηματίες, που παράγουν πραγματικά και προσφέρουν στην κοινωνία και όχι για το γνωστό μοντέλο που τόσο άνθισε στο πρόσφατο παρελθόν, αυτό του κρατικοδίαιτου επιχειρηματία.
Όπως, λοιπόν, το μοντέλο του κρατικοδίαιτου επιχειρηματία μπαίνει αργά, αλλά σταθερά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, έτσι και το μοντέλο του πάλαι ποτέ κρατικοδίαιτου πολιτισμού, που εξετράφη εν ονόματι τάχα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, αλλά κατ’ ουσία υπέρ των ολίγων εκλεκτών, αποδεδειγμένα πια δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στα πολιτιστικά και πολιτισμικά πράγματα της Ελλάδας.
Η πολιτιστική και πολιτισμική παράδοση του έθνους μας είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για την Ελλάδα χωρίς καμία αμφιβολία. Όμως, δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε στις δάφνες του παρελθόντος, απώτερου ή πρόσφατου. Πρέπει και μπορούμε να παράγουμε, για να το πω απλά, πολιτισμό. Γι’ αυτό οφείλουμε με κάθε μέσο να ενισχύουμε τους ανθρώπους των τεχνών, των γραμμάτων, της διανόησης, όλα εκείνα τα φωτεινά μυαλά και λαμπρά ταλέντα που κοσμούν την πατρίδα μας και αναδεικνύουν προς τον κόσμο το πραγματικό μεγαλείο που τούτη η άγονη μικρή γωνιά της Ευρώπης κρύβει μέσα της. Γι’ αυτό αποτελεί υπέρτατο χρέος της πολιτείας να ενισχύσει τις υγιείς αυτές δυνάμεις.
Το παρόν νομοσχέδιο συνιστά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μία καινοτόμο ρύθμιση, με διττή κατά την άποψή μου στόχευση. Αποσκοπεί, δηλαδή, αφ’ ενός μεν στην ενίσχυση του θεσμού της πολιτιστικής χορηγίας, δηλαδή στην ενεργοποίηση των ιδιωτών που διαθέτουν την οικονομική ευχέρεια, ώστε να ενισχύσουν συγκεκριμένες πολιτιστικές δραστηριότητες και σκοπούς, αφ’ ετέρου δε στη διαμόρφωση ενός ξεκάθαρου και διαυγούς νομοθετικού πλαισίου, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις του οποίου θα πρέπει υποχρεωτικώς να διεκπεραιώνεται αυτή η διαδικασία.
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο θεσμός της χορηγίας έλκει την καταγωγή του από την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, την περίοδο δηλαδή της υπέρτατης ακμής του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού. Με τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που φέρνει το Υπουργείο Πολιτισμού προς ψήφιση, επιδιώκεται η αναβίωση αυτού του θεσμού.
Παρέχονται, λοιπόν, γενναία φορολογικά κίνητρα στον ιδιώτη, που επιθυμεί να ενισχύσει και να στηρίξει οικονομικά μία πολιτιστική δραστηριότητα, τα οποία κίνητρα συνίστανται στην έκπτωση του ποσού της χορηγίας από το φορολογητέο εισόδημα του χορηγού μέχρι το 30% του συνολικού φορολογούμενου εισοδήματός του ή των καθαρών κερδών, εάν πρόκειται για επιχείρηση.
Κύριε Υπουργέ, στηρίζω ανεπιφύλακτα το παρόν νομοσχέδιο, καθώς όπως προανέφερα θεωρώ ότι κράτος και ιδιώτες μπορούν από κοινού και με πνεύμα αμοιβαιότητας να συνεργαστούν εποικοδομητικά και να δώσουν νέα ώθηση και στον τομέα του πολιτισμού.
Δράττομαι, όμως, σήμερα της ευκαιρίας, λόγω του σκοπού του συζητούμενου νομοσχεδίου, να αναφερθώ στην πατρίδα μου, το Νομό Ηρακλείου, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια είχε αφεθεί στο περιθώριο, σε ό,τι αφορά τον τομέα του πολιτισμού και αναφέρομαι στην ολιγωρία των παλαιότερων πολιτικών ηγεσιών του Υπουργείου σας, οι οποίες είχαν αφήσει στην εγκατάλειψη την πλούσια πολιτιστική και πολιτισμική κληρονομιά του Ηρακλείου.
Αναφέρομαι, κύριε Υπουργέ, στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού, όπου τα προβλήματα φύλαξης είναι ιδιαιτέρως έντονα, καθώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να τον στελεχώσουν με μόνιμο προσωπικό, αλλά συντηρούσαν το σαθρό καθεστώς ομηρίας των συμβασιούχων.
Αναφέρομαι στις καθυστερήσεις, στη συντήρηση και επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου του Ηρακλείου, που η νέα διακυβέρνηση –και μάλιστα τώρα, υπό τη δική σας ηγεσία στο Υπουργείο Πολιτισμού- θα αποπερατώσει εντός ολίγου.
Αναφέρομαι στο Δήμο της ιστορικής Βιάνου, ο οποίος παρά τις οικονομικές του δυσχέρειες και την έλλειψη υποδομών, έστερξε να αγοράσει το ιδιωτικό Λαογραφικό Μουσείο Βιάνου, έναν πραγματικά πολιτιστικό θησαυρό, προκειμένου να τον βγάλει από την αφάνεια και να αναδείξει στον κόσμο το πλούσιο και ιστορικό παρελθόν της ευρύτερης περιοχής της ενδοχώρας του Νομού Ηρακλείου, χωρίς να πάρει μία δραχμή χορηγία από το κράτος.
Αναφέρομαι στην προσπάθεια του Δήμου Ρούβα να ιδρύσει κέντρο ιστορικής και πολιτιστικής τεκμηρίωσης σε ιδιόκτητο εκ δωρεάς ακίνητο. Αναζητεί, όμως, ακόμα την οικονομική συνδρομή της πολιτείας, καθώς το κόστος είναι δυσβάσταχτο για έναν τέτοιο δήμο της ενδοχώρας και όπως γνωρίζετε πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, η ευρύτερη περιοχή του Δήμου Ρούβα, το χωριό Γέργερη έχει να επιδείξει μία πλούσια ιστορική και πολιτιστική διαδρομή από την αρχαιότητα μέχρι τις κρητικές επαναστάσεις κατά της τουρκοκρατίας.
Αναφέρομαι στο Μουσείο Κρητικής Εθνολογίας, στο Κέντρο Ερευνών του Κρητικού Οικοσυστήματος, το οποίο πρόσφατα είχατε την ευκαιρία να επισκεφθείτε, κύριε Υπουργέ και όπως διαπιστώσατε, πρόκειται για ένα κόσμημα για τη Μεσσαρά και για ολόκληρη την Κρήτη, που μπορεί με την κατάλληλη ενίσχυση και χρηματοδότηση να αποτελέσει το φορέα προβολής και μεταλαμπάδευσης της κρητικής ιστορίας στις νέες γενιές.
Αναφέρομαι επίσης, κύριε Υπουργέ, στο φρούριο-στολίδι του λιμανιού του Ηρακλείου, το Κούλε, που είναι έτοιμο να καταρρεύσει.
Κύριε Υπουργέ, από ετούτο εδώ το Βήμα προσβλέπω όχι μόνο στην καταγωγή σας, αλλά και στην αποδεδειγμένη ευαισθησία σας και την επιτυχή έως τώρα πορεία σας στο Υπουργείο Πολιτισμού και σας ζητώ να σκύψετε πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ιστορικοί, πολιτιστικοί και πολιτισμικοί θησαυροί της Κρήτης και να παράσχετε γενναιόδωρα τη συνδρομή σας στην Κρήτη, που τόσα έχει προσφέρει στον ελληνικό πολιτισμό και στην εθνική μας κληρονομιά.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Βλέπω, κύριε Μπαντουβά, ότι με ιδιαίτερη προσοχή ο Υπουργός άκουσε τα της Κρήτης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, είναι γέννημα θρέμμα της Κρήτης. Δεν βλέπετε τι λεβέντη Υπουργό έχουμε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Έτσι είναι.
Ο κ. Κοντογιάννης έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, επειδή ακούστηκε προηγουμένως ότι το έργο στον πολιτισμό, επί Κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, είναι μηδενικό, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: Στη δημοκρατία, η κριτική είναι επιβεβλημένη, όποιος την ασκεί όμως, πρέπει να στηρίζεται σε στέρεες βάσεις και να μην καταφεύγει στο μηδενισμό, γιατί έτσι το μόνο που επιτυγχάνει, είναι να αναδεικνύει τη δική του πολιτική γύμνια.
Στο Υπουργείο Πολιτισμού γίνεται έργο σε βάθος. Για πρώτη φορά το Υπουργείο Πολιτισμού ξεφεύγει από τη νοοτροπία του χθες, τη νοοτροπία του κομματισμού και της εποχικής, εφήμερης πολιτιστικής δράσης και προχωρεί σε πράξεις που ενισχύουν το όνομα της Ελλάδας.
Θα αναφερθώ σε δύο πρόσφατα παραδείγματα. Πρώτον, η επιστροφή αρχαιοτήτων από το Μουσείο Γκετύ, γιατί αποτελεί μια επιτυχία, μια προσωπική επιτυχία του Υπουργού Πολιτισμού κ. Γιώργου Βουλγαράκη, που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί και ελπίζουμε, κύριε Υπουργέ, να έχει και συνέχεια.
Δεύτερον, η παγκόσμια προβολή της χώρας μας από την αποκρυπτογράφηση του μηχανισμού των Αντικυθήρων, που έγινε ύστερα από ιδέα του πρώην Υφυπουργού κ. Πέτρου Τατούλη να γίνει αξονική τομογραφία στο μηχανισμό, δείχνει ότι και στον πολιτισμό χρειάζεται φαντασία.
Έργο, λοιπόν, γίνεται και ας έχουμε περίσσευμα καρδίας για να το αναγνωρίσουμε. Το ότι θέλουμε ακόμη περισσότερο και σημαντικότερο έργο, είναι ευχή όλων μας. Αλλά έργο γίνεται. Και έργο του Υπουργείου Πολιτισμού είναι και το νομοσχέδιο που συζητούμε, ένα καινοτόμο νομοσχέδιο. Αναβιώνει τον αρχαίο θεσμό της χορηγίας και έρχεται να προστεθεί στη φιλόδοξη και αποτελεσματική κυβερνητική πολιτική της σύμπραξης των δυνάμεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με γνώμονα την προαγωγή του πολιτισμού και του κοινού συμφέροντος.
Μέχρι σήμερα, το καθεστώς που διέπει τη χορηγία, βρίσκεται σε διάσπαρτους φορολογικούς, χορηγοκτόνους, όπως έχουν χαρακτηριστεί, νόμους και σε σχεδόν εχθρικό κλίμα από την πλευρά της πολιτείας. Θα αναφέρω ότι επί επτά χρόνια η χορηγική ύλη εφορολογείτο με 20% αρχικώς και μετά με 10%. Ο θεσμικός ρόλος της χορηγίας στην πολιτιστική πολιτική, θα μπορούσε να είχε καθοριστεί από χρόνια και σίγουρα στη διάρκεια της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, παροτρύνοντας τη δημιουργία διεθνών χορηγικών συνεργασιών με άξονα τον πολιτισμό και επίκεντρο την Ελλάδα.
Σήμερα, το Υπουργείο Πολιτισμού θέτει ένα ξεκάθαρο και λειτουργικό πλαίσιο λειτουργίας και προώθησης του θεσμού της χορηγίας στη χώρα μας, σε συνάρτηση με το εθνικό και δημόσιο συμφέρον, κατ’ αντιστοιχία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, αν και οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι ο θεσμός της χορηγίας στην Ευρώπη παρουσιάζει ακόμη μια ρευστή κατάσταση και εικόνα και διαφέρει από κράτος σε κράτος.
Οι χορηγίες, παραδείγματος χάριν στην Αγγλία, έχουν ήδη φτάσει στο 50% της συνολικής χρηματοδότησης των τεχνών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και εφόσον η χορηγία αποτελεί νόμιμη επαγγελματική δαπάνη, εκπίπτει στο σύνολό της ως επαγγελματική δαπάνη. Στη Γαλλία, από το 2003 η Κυβέρνηση εισήγαγε πρωτοποριακές ευρύτατες αλλαγές, με φοροαπαλλαγή της τάξης του 60% του ποσού της χορηγίας. Στη γειτονική μας Ιταλία, γίνεται μέχρι ενός βαθμού φορολογική διάκριση και έλεγχος της χορηγίας που αφορά στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς ή της ψυχαγωγίας και τα αρμόδια Υπουργεία επιβλέπουν αναλόγως την αξιοποίηση των δωρεών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αλήθεια ότι εκτός από νομικές και φορολογικές ρυθμίσεις, η χώρα μας είχε ανάγκη να θέσει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και ορισμένα ζητήματα, δηλαδή να αποσαφηνίσουν οι χορηγοί τη χορηγική τους στρατηγική και να βελτιώσουν οι χορηγούμενοι την οργάνωσή τους, προσφέροντας ουσιαστικά οφέλη στους χορηγούς. Να προβάλλουν περισσότερο τα μέσα ενημέρωσης -και ιδιαίτερα τα κρατικά- τις χορηγικές ενέργειες. Να δημιουργηθεί ένα συγκροτημένο και ευέλικτο δίκτυο χορηγικής συμβουλευτικής, που θα δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην εκπαίδευση, τη στρατηγική και τη δημιουργικότητα. Η χορηγία είναι ευεργετική στο μεγάλο κοινό, αφού επιτρέπει την οργάνωση εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων, που πιθανόν δεν θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθούν διαφορετικά. Μια επιτυχημένη χορηγία ευνοεί επομένως όλα τα ενδιαφερόμενα συμβαλλόμενα μέρη, δηλαδή χορηγούς, διοργανωτές, χορηγούμενους, μέσα ενημέρωσης, συμμετέχοντες και, βέβαια, το ευρύ κοινό.
Κάποιες επισημάνσεις επί του νομοσχεδίου. Πολλοί νομικοί περιορισμοί εγείρονται και σ’ αυτούς πρέπει οι αρμόδιοι να σταθούν με προσοχή, λόγω της ανάγκης εφαρμογής ενός σύνθετου κανονιστικού πλαισίου, που απορρέει από το μηχανισμό της χορηγίας και αφορά τα εξής: Πρώτον, τα δικαιώματα των δημιουργών και τα συναφή δικαιώματα. Δεύτερον, τις διατάξεις που αφορούν στη διαφήμιση και στις υφιστάμενες απαγορευτικές διατάξεις. Επί παραδείγματι, δεν μπορεί σε μια εκδήλωση, στην οποία μετέχουν μαθητές, να είναι χορηγός εταιρεία τσιγάρων. Επίσης, αναφέρω τις διατάξεις που αφορούν στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία και θα προβάλλουν τις εκδηλώσεις. Τρίτον, τις διατάξεις τις σχετικές με την αρχή του ανταγωνισμού, της ανταποδοτικότητας, αλλά και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Βασική καινοτομία του νομοσχεδίου είναι ότι οι χορηγίες συνεχίζουν να είναι ελεύθερες, αλλά για να υπάρξει φορολογική έκπτωση, η χορηγία σταματά να είναι αυθαίρετη και θα πρέπει να περάσει από τα κατ’ αρχήν και καθ’ ύλην νεοσυσταθέντα αρμόδια όργανα του Υπουργείου Πολιτισμού. Στο ιδιαίτερα φιλόδοξο κυβερνητικό πρόγραμμα της πολιτιστικής αναγέννησης στην Ελλάδα, δεν μπορούν να λείψουν οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες και η στήριξη από τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση παράδοση του πολιτισμού στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου ούτε αίρει την ευθύνη του κράτους και τη χρηματοδοτική του υποχρέωση προς τους πολιτιστικούς φορείς. Η Ελλάδα, όμως, δεν μπορεί να μείνει άλλο πίσω στις διεθνείς πρακτικές και στη γενικευμένη προσπάθεια που γίνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο να ενισχυθεί η πολιτιστική κουλτούρα των επιχειρήσεων και η σύνδεσή τους με την κοινωνία των πολιτών, αυτό δηλαδή που απορρέει από την εταιρική κοινωνική ευθύνη.
Επιτρέψτε μου κάποιες παρατηρήσεις επ’ αυτού. Το Συμβούλιο Xορηγιών που συγκροτείται, πρέπει μεταξύ άλλων να έχει την πρόθεση, μέσω και της διεθνούς συνεργασίας, να ανταλλάξει σε διεθνές επίπεδο ιδέες, έννοιες και καλές πρακτικές για τον τρόπο με τον οποίο οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν τον πολιτισμό και τις τέχνες. Αξιομνημόνευτη είναι η διεθνής δράση της SCEREC -δηλαδή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την προσέγγιση οικονομίας και πολιτισμού- και πολλών άλλων οργανισμών και δικτύων, μέσω των οποίων η Ελλάδα οφείλει να προβάλει την πολιτιστική της δημιουργία και να επιδιώξει χορηγίες και από το εξωτερικό. Σ’ αυτόν τον τομέα πιστεύουμε ακράδαντα ότι το Συμβούλιο πρέπει να συνεργάζεται στενά με το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, διότι ο πολιτιστικός τουρισμός είναι το σήμα κατατεθέν και το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας. Επομένως, η στενή συνεργασία των δύο τομέων, μόνο οφέλη μπορεί να αποφέρει.
Η νεανική και πολιτιστική δημιουργία, λόγου χάρη, σε περιοχές με ιστορική παράδοση, όπως η Ηλεία, μέσω της χορηγίας, μπορεί να λάβει διεθνή υπόσταση και σε συνδυασμό με τον πλούτο της πολιτιστικής κληρονομιάς της αρχαίας Ολυμπίας, της αρχαίας Ίλιδας, του Επικουρείου Απόλλωνα μπορεί να αποτελέσει τον καθημερινό πολιτισμό των κατοίκων και, επίσης, τρόπο αναζωογόνησης της τοπικής οικονομίας.
Προτείνω, επίσης, όσον αφορά τις δραστηριότητες στις οποίες πρέπει να κατευθυνθούν οι χορηγίες προς δημόσιους φορείς και το ποσοστό που παρακρατείται από το Υπουργείο Πολιτισμού υπέρ της ανώνυμης εταιρείας «Οργανισμός Προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού», οι δραστηριότητες αυτές πρέπει να συνάδουν με τις εθνικές προτεραιότητες για περιφερειακή ανάπτυξη, επίσης να έχουν σχέση βέβαια και με την περιοχή. Να ενθαρρύνονται, λοιπόν, οι χορηγίες σε περιοχές που έχουν ανάγκη από πολιτιστική προβολή και να υπάρχει ενίσχυση των πολιτιστικών δημιουργών, των οποίων η ανάδειξη θα έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για την τοπική, αλλά και για την εθνική οικονομία.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το νομοσχέδιο που σήμερα φέρνουμε προς ψήφιση στη Βουλή, μπαίνει επιτέλους μια τάξη σ’ ένα ανύπαρκτο σύστημα χορηγίας και καθιερώνεται μία πολιτιστική χορηγική πολιτική που έχουν αποδεχθεί όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό και ζητώ την υπερψήφισή του ως πράξη σεβασμού στη μακροχρόνια πολιτιστική παράδοση και τη σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία της χώρας μας. Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος ζωής, που έχει τις ρίζες του εδώ στην Ελλάδα. Με την πολιτική μας οφείλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους τους Έλληνες να μετάσχουν σ’ αυτόν.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Κοντογιάννη.
Το λόγο έχει ο κ. Δαβάκης, που με την αγόρευσή του εξαντλείται ο κατάλογος των πρωτολογιών και πιστεύω ότι ολοκληρώνεται και η σημερινή μας συζήτηση.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ: Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, πράγματι οφείλω να εξάρω την πρωτοβουλία της Κυβερνήσεως για την παρουσία του υπό ψήφιση νομοσχεδίου στην Αίθουσα αυτή. Απεκλήθη το νομοσχέδιο αυτό από πολλούς συναδέλφους ως «θεσμός στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας μας». Θα επιφυλαχθώ να το αποκαλέσω και εγώ θεσμό, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια η χρήση του όρου «θεσμός» και η γενικότερη θεσμολαγνεία που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, λίγα αποτελέσματα επιφέρουν σε σχέση με τη βαρύτητα και την ουσία αυτού του ονόματος.
Οφείλουμε, όμως, όλοι και από όλα αυτά τα οποία ελέχθησαν από τους προηγουμένους συναδέλφους να πούμε ότι ανοίγει ένα σοβαρό, ευοίωνο και ελπιδοφόρο κεφάλαιο στα πολιτιστικά μας πράγματα. Και το λέγω αυτό, διότι μέχρι τώρα ο χορηγός, η χορηγική υπόθεση και η χορηγία -παρ’ ότι υπήρχε μία βαρύτατη κληρονομιά και εθνική κληρονομιά, θα έλεγα, η οποία είχε άμεση και ευθεία αναφορά στην παράδοση σ' αυτόν τον τόπο- ουδέποτε από το σύγχρονο ελληνικό κράτος είχαν αντιμετωπιστεί και είχαν χρησιμοποιηθεί με την πρέπουσα σοβαρότητα, με την πρέπουσα συμπάθεια και με την πρέπουσα πολιτική αντιληπτικότητα, η οποία έπρεπε να υπάρχει. Το νομοσχέδιο αυτό ρυθμίζει, όπως άλλωστε λέει και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, μία αρρύθμιστη σχέση, που τόσα χρόνια υπήρχε μεταξύ πολιτείας, ιδιωτών και φορέων, οι οποίοι ήθελαν να χορηγήσουν για τα πολιτιστικά μας πράγματα.
Κύριε Υπουργέ, θεωρώ ότι η ρύθμιση η οποία προχωρεί και η αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων τα οποία περιλαμβάνει το νομοσχέδιό σας, έχουν μία ευθεία αναφορά στο τεράστιο πολιτιστικό κενό και στο τεράστιο έλλειμμα το οποίο υπάρχει από πλευράς οικονομικής στήριξης για τα πολιτιστικά πράγματα της χώρας μας. Πιστεύω ότι η πολιτεία, δια της Κυβερνήσεως, προκαλεί τον ιδιώτη να χορηγήσει. Του αναγνωρίζει αυτήν την επιθυμία, αυτό το δικαίωμα. Και θα έλεγα ότι μέχρι τώρα, όλα αυτά τα πράγματα θα οδηγήσουν σε μία ανθοφορία αυτού του θεσμού, διότι -όπως και να το κάνουμε- ο Έλληνας, ο εύρωστος οικονομικά, θέλει και να αναγνωρίζεται από την πολιτεία και να έχει αυτήν την ψυχική, την ηθική αναγνώριση από αυτήν λόγω του γεγονότος της χορηγίας του. Είναι ένα γεγονός που μέχρι τώρα η ελληνική πολιτεία και δεν το ενεθάρρυνε και καχύποπτα το έβλεπε. Θα έλεγα ότι όλη η θεσμική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μόνο προς αλγεινές εντυπώσεις είχε να μας οδηγήσει.
Θα έλεγα, κύριοι συνάδελφοι, ότι και η ελληνική περιφέρεια, της οποίας και εμείς είμαστε εκπρόσωποι, έχει πάρα πολλά να κερδίσει απ’ αυτήν την ουσιαστική παρέμβαση της πολιτείας. Σχετικά με τα ζητήματα τα οποία αφορούν την πολιτιστική κληρονομιά της ιδιαιτέρας μου πατρίδας, της Λακωνίας, στη Σπάρτη και σε άλλες περιοχές αυτής, όπου υπάρχουν από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας πολιτιστικά μνημεία, τα οποία χαίνουν και βρίσκονται σε τραγική κατάσταση, θεωρώ ότι η χορηγική παρέμβαση των ιδιωτών θα μπορέσει να τα αναστηλώσει και να τους δώσει αυτό που τόσα χρόνια είχαν ανάγκη και αυτό που τόσα χρόνια έλειπε εξ αιτίας του φτωχού συγγενή, θα έλεγα, του κρατικού προϋπολογισμού, που τόσα χρόνια είναι το Υπουργείο Πολιτισμού.
Πιστεύω ότι αυτή η παρέμβαση θα προχωρήσει και θα αποφέρει συγκεκριμένες πολιτικές. Θα έλεγα ότι πρέπει όλοι να υπερψηφίσουμε και να σκεφθούμε αυτό που έγινε εκ μέρους της Κυβερνήσεως δια του Υπουργού Πολιτισμού, να εμπεριέχει η παρουσίαση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια και τις προτάσεις της Αντιπολιτεύσεως. Κατηγορήθηκε γι’ αυτό η Κυβέρνηση, αλλά πιστεύω ότι αυτό προσδίδει μια νέα, δροσερή, ελπιδοφόρα νότα στα κοινοβουλευτικά μας ήθη και στα κοινοβουλευτικά μας πράγματα, δηλαδή η συναντίληψη των μεγάλων παρατάξεων σε ζητήματα εθνικού κεφαλαίου, όπως είναι ο πολιτισμός, σχετικά μ’ αυτά τα οποία είχαν ειπωθεί στην αρμόδια επιτροπή. Δεν μετέχω στην επιτροπή, αλλά αισθάνομαι υπερήφανος ως Έλλην Βουλευτής, όταν η Κυβέρνηση σε ζητήματα, όπως είναι ο χορηγικός θεσμός, ακούει όλες τις παρατάξεις. Και κατά τούτο, όπως προελέχθη από τον Κοινοβουλευτικό μας Εκπρόσωπο, θα έπρεπε όχι να ψέγεται η Κυβέρνηση, αλλά να της αποδοθούν τα αναλογούντα εύσημα.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Δαβάκη, που ήταν και ιδιαίτερα σύντομος.
Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού: «Πολιτιστική Χορηγία».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού: «Πολιτιστική Χορηγία» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία επί της αρχής.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 22.10΄, λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2007 και ώρα 10.30΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος νομοθετική εργασία: συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού: «Πολιτιστική Χορηγία», σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
Ολομέλεια 9.1.07 σελ.1

Τελευταία Αποθήκευση: 15/1/2007 12:15:00 μμ Από: L.venetikidou
Εκτυπώθηκε: 12/1/2007 2:59:00 μμ

PDF:: es09012007.pdf
TXT:: es070109.txt

Επιστροφή