Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: Ι, Σύνοδος: (Θέρος '01), Συνεδρίαση: ΙΔ΄ 23/07/2001

Π Ι Ν Α ΚΑ Σ Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Ω Ν
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΔ΄
Δευτέρα 23 Ιουλίου 2001


ΘΕΜΑΤΑ
Α΄ ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών, σελ.
2. Ανακοινώνονται οι Διαρκείς Επιτροπές του Τμήματος Διακοπής των Εργασιών της Βουλής (Β΄ σύνθεση) σελ.

Β΄ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων "Αναπτυξιακά φορολογικά και θεσμικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις του κατασκευαστικού τομέα και άλλες διατάξεις", σελ.
2. Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων "Συγχώνευση του ΝΠΔΔ με την επωνυμία "Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας" και της εταιρείας "Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι Ανώνυμη Εταιρεία" σε ανώνυμη εταιρεία, με τ ην επωνυμία "Ανώνυμη Εταιρεία Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο Τ.Ε.Ο. Α.Ε", σελ.
3. Συζήτηση επί της αρχής και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: "Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων -Ίδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντων (Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π.)", σελ.
4. Κατάθεση σχεδίου νόμου: Οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Εξωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Εμπορικής Ναυτιλίας, Μεταφορών και Επικοινωνιών και Γεωργίας κατέθεσαν σχέδιο νόμου: "Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τσεχίας για την οικονομική, βιομηχανική και τεχνολογική συνεργασία", σελ.
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Α. Επί των σχεδίων νόμων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων:
α) ΑΛΕΥΡΑΣ Α., σελ.
ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Π., σελ.
β) ΑΔΡΑΚΤΑΣ Π. σελ.
ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ Γ., σελ.
ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Π., σελ.
ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ Η.σελ.
ΖΑΜΠΟΥΝΙΔΗΣ Ν., σελ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Γ., σελ.
ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Χ., σελ.
ΜΠΕΖΑΣ Α., σελ.
ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Π., σελ.
ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ Σ., σελ.
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Ρ., σελ.
ΣΠΥΡΟΥ Σ., σελ.
ΤΣΙΠΛΑΚΟΣ Α., σελ.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Ι΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΒΟΥΛΗΣ
ΘΕΡΟΥΣ 2001
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΔ'
Δευτέρα 23 Ιουλίου 2001

Αθήνα, σήμερα στις 23 Ιουλίου 2001, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18.55' συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου το Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής (Β' σύνθεση), για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Έχω την τιμή να ανακοινώσω προς το Τμήμα ότι με την υπ' αριθμόν 3839/3068/23-7-2001 απόφαση του Προέδρου της Βουλής συγκροτήθηκαν οι προβλεπόμενες από τα άρθρα 31 και 32 του Κανονισμού της Βουλής Διαρκείς Επιτροπές του Τμήματος Διακοπής των Εργασιών της Βουλής (Β' σύνθεση).
Εγκρίνει το Τμήμα;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το Τμήμα ενέκρινε.
Η σχετική απόφαση θα καταχωρισθεί στα Πρακτικά της σημερινής συνεδρίασης και θα κοινοποιηθεί στους ενδιαφερόμενους κυρίους Βουλευτές.
(Η προαναφερθείσα απόφαση έχει ως εξής:
ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ
Αθήνα, 23 Ιουλίου 2001

Πρωτ.: 3839
Αριθμ.
Διεκπ.: 3068
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΘΕΜΑ: Σύσταση και συγκρότηση των Διαρκών Επιτροπών
του Τμήματος Διακοπής των Εργασιών της Βουλής
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Έχοντας υπόψη:
1. Τις διατάξεις των άρθρων 71 και 72 του Συντάγματος και των άρθρων 31, 32 και 33 σε συνδυασμό με τα άρθρα 25 παρ. 9 και 15 παρ. 5 του Κανονισμού της Βουλής (μέρος Κοινοβουλευτικό),
2. Την υπ' αριθμ. 3104/2535/19-6-2001 απόφαση συγκρότησης του προβλεπομένου από τα άρθρα 71 του Συντάγματος και 29 του Κανονισμού της Βουλής Τμήματος Διακοπής των Εργασιών της Βουλής (Β' Σύνθεση) για την άσκηση του νομοθετικού έργου της Βουλής,
3. Τις έγγραφες υποδείξεις των Κοινοβουλευτικών Ομάδων και τις δηλώσεις των ανεξάρτητων βουλευτών,

α π ο φ α σ ί ζ ο υ μ ε,
συνιστούμε, από τα μέλη του Τμήματος Διακοπής των Εργασιών της Βουλής της Β΄ Σύνθεσης (23 Ιουλίου έως και 31 Αυγούστου 2001), τις προβλεπόμενες από το άρθρο 31 του Κανονισμού της Βουλής Διαρκείς Επιτροπές του Τμήματος Διακοπής των Εργασιών της Βουλής, οι οποίες συγκροτούνται ως ακολούθως:
Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων
Αρμόδια για τα Υπουργεία:
α) Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων & β) Πολιτισμού
1. Ανθόπουλος Ιωάννης
2. Αρσένη Μαρία
3. Ασκητής Αθανάσιος
4. Βούγιας Σπυρίδων
5. Γεννηματά Φωτεινή
6. Γιαννάκης Ιωάννης
7. Γκαλήπ Γκαλήπ
8. Διαμαντίδης Ιωάννης
9. Θωμάς Γεώργιος
10. Καστανίδης Χαράλαμπος
11. Κατσέλη Ελεωνόρα
12. Λεβογιάννης Νικόλαος
13. Πάγκαλος Θεόδωρος
14. Σπυρόπουλος Ροβέρτος
15. Σχοιναράκη - Ηλιάκη Ευαγγελία
16. Χωρέμης Αναστάσιος
17. Βλάχος Γεώργιος
18. Καλαντζάκου Σοφία
19. Κόλλια - Τσαρουχά Μαρία
20. Κορκολόπουλος Βασίλειος
21. Μακρή Ζωή
22. Νικολόπουλος Νικόλαος
23. Ορφανός Γεώργιος
24. Παπαδόπουλος Μιχαήλ
25. Σαλμάς Μάριος
26. Τσιαρτσιώνης Νικόλαος
27. Χαλκίδης Μιχαήλ
28. Χειμάρας Αθανάσιος
29. Χουρμουζιάδης Γεώργιος
30. Δαμανάκη Μαρία
Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων

Αρμόδια για τα Υπουργεία:
α) Εθνικής Άμυνας, β) Εξωτερικών, γ) Μακεδονίας - Θράκης & δ) Αιγαίου
1. Αθανασιάδης Αλέξανδρος
2. Αποστολίδης Λουκάς
3. Αυγερινός Παρασκευάς
4. Βαϊνάς Ιωάννης
5. Βλασσόπουλος Ευάγγελος
6. Γιαννάκης Ιωάννης
7. Κίρκος Γεώργιος
8. Κοτσώνης Θεόδωρος
9. Λεβογιάννης Νικόλαος
10. Λουκάκης Εμμανουήλ
11. Νασιώκας ΄Εκτορας
12. Πάγκαλος Θεόδωρος
13. Παπανικόλας Βασίλειος
14. Σφυρίου Κοσμάς
15. Δήμας Σταύρος
16. Καλαντζάκου Σοφία
17. Μεϊμαράκης Ευάγγελος
18. Ορφανός Γεώργιος
19. Σκρέκας Θεόδωρος
20. Σπηλιωτόπουλος Σπήλιος
21. Σπύρου Σπυρίδων
22. Στυλιανίδης Ευριπίδης
23. Φλωρίνης Αθηναίος
24. Φουντουκίδου Παρθένα
25. Κολοζώφ Ορέστης
26. Δαμανάκη Μαρία
Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων

Αρμόδια για τα Υπουργεία:
α) Εθνικής Οικονομίας, β) Οικονομικών & γ) Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων
1. Αρσένη Μαρία
2. Γεωργακόπουλος Δημήτριος
3. Διαμαντής Κωνσταντίνος
4. Διαμαντίδης Ιωάννης
5. Ζαμπουνίδης Νικόλαος
6. Κολιοπάνος Θεόδωρος
7. Κουλούρης Κίμων
8. Λουκάκης Εμμανουήλ
9. Μαγκριώτης Ιωάννης
10. Μακρυπίδης Ανδρέας
11. Ματζαπετάκης Στυλιανός
12. Μπένος Σταύρος
13. Σπηλιόπουλος Κωνσταντίνος
14. Σφυρίου Κοσμάς
15. Δαβάκης Αθανάσιος
16. Δήμας Σταύρος
17. Καλλιώρας Ηλίας
18. Κοντός Αλέξανδρος
19. Κορκολόπουλος Βασίλειος
20. Μαρκογιαννάκης Χρήστος
21. Μεϊμαράκης Ευάγγελος
22. Νικολόπουλος Νικόλαος
23. Σκρέκας Θεόδωρος
24. Τσιπλάκος Αριστείδης
25. Τζέκης Άγγελος
26. Αμπατζόγλου Γεώργιος
Διαρκής Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων
Αρμόδια για τα Υπουργεία:
α) Υγείας και Πρόνοιας, β) Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων & γ) Μεταφορών και Επικοινωνιών
1. Αποστολίδης Λουκάς
2. Ασκητής Αθανάσιος
3. Αυγερινός Παρασκευάς
4. Βλασσόπουλος Ευάγγελος
5. Γεννηματά Φωτεινή
6. Θωμά Μαρία
7. Κίρκος Γεώργιος
8. Κοσσυβάκης Δημήτριος
9. Ματζαπετάκης Στυλιανός
10. Νασιώκας Έκτορας
11. Σπυρόπουλος Ροβέρτος
12. Στρατηλάτης Νικόλαος
13. Σχοιναράκη - Ηλιάκη Ευαγγελία
14. Χωρέμης Αναστάσιος
15. Αδρακτάς Παναγιώτης
16. Βλάχος Γεώργιος
17. Βύζας Βασίλειος
18. Ζώης Χρήστος
19. Καραμπίνας Κωνσταντίνος
20. Κόλλια - Τσαρουχά Μαρία
21. Κωνσταντόπουλος Γεώργιος
22. Σπύρου Σπυρίδων
23. Στυλιανίδης Ευριπίδης
24. Χειμάρας Αθανάσιος
25. Τσιόγκας Δημήτριος
26. Αμπατζόγλου Γεώργιος
Διαρκής Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης
Αρμόδια για τα Υπουργεία:
α) Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, β) Δικαιοσύνης,
γ) Δημόσιας Τάξης & δ) Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
1. Αντωνακόπουλος Παναγιώτης
2. Βαϊνάς Ιωάννης
3. Γκούσκος Διονύσιος
4. Ζαμπουνίδης Νικόλαος
5. Θωμά Μαρία
6. Θωμάς Γεώργιος
7. Καρχιμάκης Μιχαήλ
8. Καστανίδης Χαράλαμπος
9. Κατσέλη Ελεωνόρα
10. Κοσσυβάκης Δημήτριος
11. Κοτσώνης Θεόδωρος
12. Κουλούρης Κίμων
13. Παπαγεωργίου Γεώργιος
14. Χρυσανθακόπουλος Αλέξανδρος
15. Βασιλείου Θεόφιλος
16. Δαβάκης Αθανάσιος
17. Ζώης Χρήστος
18. Καλλιώρας Ηλίας
19. Λυκουρέζος Αλέξανδρος
20. Μαρκογιαννάκης Χρήστος
21. Μπενάκη - Ψαρούδα ΄Αννα
22. Παυλόπουλος Προκόπης
23. Σπηλιωτόπουλος Σπήλιος
24. Φλωρίνης Αθηναίος
25. Τζέκης Άγγελος
26. Δαμανάκη Μαρία
Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου
Αρμόδια για τα Υπουργεία:
α) Ανάπτυξης, β) Γεωργίας & γ) Εμπορικής Ναυτιλίας
1. Ανθόπουλος Ιωάννης
2. Βοσνάκης Χρήστος
3. Γεωργακόπουλος Δημήτριος
4. Γκούσκος Διονύσιος
5. Διαμαντής Κωνσταντίνος
6. Καρχιμάκης Μιχαήλ
7. Κολιοπάνος Θεόδωρος
8. Μαγκριώτης Ιωάννης
9. Μεχμέτ Αχμέτ
10. Παπανικόλας Βασίλειος
11. Σπηλιόπουλος Κωνσταντίνος
12. Στολίδης Σωτήριος
13. Τζιόλας Ελευθέριος
14. Χρυσανθακόπουλος Αλέξανδρος
15. Αγγελής Ανέστης
16. Αδρακτάς Παναγιώτης
17. Καραμπίνας Κωνσταντίνος
18. Κοντός Αλέξανδρος
19. Λιάσκος Αναστάσιος
20. Τζαμτζής Ιορδάνης
21. Τσιαρτσιώνης Νικόλαος
22. Τσίπρας Βασίλειος
23. Φουντουκίδου Παρθένα
24. Φωτιάδης Ηλίας
25. Τσιόγκας Δημήτριος
26. Αμπατζόγλου Γεώργιος
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΧΡ. ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ
Κοινοποίηση:
Γραφείο κ. Προέδρου της Βουλής
Γραφεία Κοινοβουλευτικών Ομάδων
Αναφερόμενους κ.κ. Βουλευτές
Διεύθυνση Κοινοβουλευτικών Επιτροπών ")
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων, που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη.
Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: "Αναπτυξιακά, φορολογικά και θεσμικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις του κατασκευαστικού τομέα και άλλες διατάξεις".
Η ψήφισή του στο σύνολο θα γίνει στη συνέχεια.
Του ίδιου Υπουργείου.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: "Συγχώνευση του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία "Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας" και της εταιρείας "Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι Ανώνυμη Εταιρεία" σε ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία "Ανώνυμη Εταιρεία Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο "Τ.Ε.Ο. Α.Ε.".
Η ψήφισή του στο σύνολο θα γίνει στη συνέχεια.
Του ίδιου Υπουργείου.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων -Ίδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντων "Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π.)".
Η συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού θα γίνει στην αποψινή συνεδρίαση.
Επανερχόμαστε στο πρώτο νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: "Αναπτυξιακά, φορολογικά και θεσμικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις του κατασκευαστικού τομέα και άλλες διατάξεις".
Υπάρχουν παρατηρήσεις, κύριε Υπουργέ;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ναι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Τις έχετε μοιράσει στους Βουλευτές;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Νομίζω ότι έχουν μοιραστεί.
Στο άρθρο 1 στην παράγραφο 7 το όγδοο εδάφιο αναδιατυπώνεται ως εξής: "Ο ανάδοχος πρέπει να έχει συνολικό ποσοστό στην κατασκευαστική κοινοπραξία τουλάχιστον 50%".
Στο έκτο εδάφιο της παραγράφου 8 του άρθρου 1 του σχεδίου νόμου οι λέξεις "οι συμβάσεις αυτές", αντικαθίστανται με τις λέξεις "διακηρύξεις αυτές".
Τα δύο τελευταία εδάφια της παραγράφου 18 του άρθρου 4 από "οι διατάξεις του άρθρου αυτού... έως.. εισφέρθηκε στη νέα εταιρεία" μεταφέρονται ως νέα εδάφια στο τέλος της παραγράφου 17 του άρθρου 4. Είναι απλώς για την καλύτερη οργάνωση του νόμου.
Στο άρθρο 4 στην παράγραφο 29 περίπτωση α', υποπερίπτωση εε΄ μετά τις λέξεις "του άρθρου" προστίθεται ο αριθμός "5" που έχει παραλειφθεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Μια στιγμή, κύριε Υφυπουργέ, εγώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω. Δεν ξέρω αν οι συνάδελφοι μπορούν.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ: Δεν είναι γραμμένο εδώ αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Να τα δούμε, μια στιγμή.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Αυτό δεν είναι γραμμένο...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συγγνώμη, πρώτα-πρώτα στο άρθρο 1 λέτε ότι πρέπει να αναδιατυπωθεί το όγδοο εδάφιο ως εξής: "Ο ανάδοχος πρέπει να έχει συνολικό ποσοστό..."
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): "... να έχει συνολικό ποσοστό στην κατασκευαστική κοινοπραξία τουλάχιστον 50%".
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αυτή όμως είναι μία ουσιαστική...
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Αυτό είναι, κύριε Πρόεδρε, όπως ακριβώς το έχω πει κατά την ομιλία μου στη Βουλή. Απλώς όμως, κατά την ομιλία μου στη Βουλή, μιλώντας για το 50% στην κατασκευαστική κοινοπραξία, αναφέρθηκα στη συνάδελφο κυρία Ξηροτύρη, η οποία είχε κάνει μία παρατήρηση παρόμοια, αλλά διάφορη από αυτήν που είχε κάνει ο Πρόεδρος κ. Γείτονας στην πρόταση του οποίου ανταποκρίθηκα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Και το απεδέχθητε αυτό;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ναι και μιλώ καθαρά για την κατασκευαστική κοινοπραξία και όχι για την υπεργολαβία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Μετά το άλλο που λέτε...
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Το άλλο είναι για την καλύτερη διατύπωση του νόμου, για να μη δημιουργηθούν προβλήματα, να μην είναι συμβάσεις, αλλά να είναι διακηρύξεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης):Στο έκτο εδάφιο της παραγράφου 8 αντί για συμβάσεις, λέτε για διακηρύξεις.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Μετά πηγαίνουμε στα δύο τελευταία εδάφια. Αυτά απλώς μεταφέρονται ως νέα εδάφια στο τέλος της παραγράφου 17 του άρθρου 4. Είναι απλώς μεταφορά.
Προστίθεται στο κείμενο που έχουν οι εισηγητές στο άρθρο 4 στην παράγραφο 29, περίπτωση α, υποπερίπτωση εε΄ το εξής: Μετά τις λέξεις "του άρθρου", έχει παραλειφθεί ο αριθμός 5, του νόμου 1418.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το έχετε μέσα στο κείμενο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Δεν είναι στο κείμενο. Απλώς το είδαμε τώρα, τελευταία στιγμή. Δεν υπάρχει στην εκτύπωση. Γράφεται "του άρθρου", αλλά δεν γράφεται ο αριθμός 5.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Μετά, κύριε Υφυπουργέ;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Μετά στην παράγραφο 30 του άρθρου 4, στην περίπτωση δ΄ στην τέταρτη σειρά προστίθεται η λέξη "ίσο" μετά τη λέξη "μεγαλύτερο ή" και διαγράφονται σαν πλεονασμός οι λέξεις "που αποκτούν".
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συγγνώμη, αλλά διαγράφονται οι λέξεις "μεγαλύτερο, και".
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): "Μεγαλύτερο ή ίσο".
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Μεγαλύτερο ή...
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): ...ίσο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Διαγράφονται σαν πλεονασμός οι λέξεις "που αποκτούν". Μένει "μεγαλύτερο ή ίσο". Δεν αλλάζει η έννοια;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Όχι, δεν αλλάζει καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ας πάμε στο άρθρο 5 τώρα.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Από εκεί και πέρα, το άρθρο 5 και τα υπόλοιπα είναι απλώς μεταφορές των άρθρων, δηλαδή η παράγραφος 47 του άρθρου 4 μεταφέρεται απλώς και τοποθετείται για την καλύτερη οργάνωση του νομοσχεδίου.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κ. Αθανάσιος Αλευράς καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
"ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΚΑΙ
ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ
ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ
στο σχέδιο νόμου "Αναπτυξιακά, φορολογικά και θεσμικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις του κατασκευαστικού τομέα και άλλες διατάξεις"
1. Στο άρθρο 1, στην παράγραφο 7, το όγδοο εδάφιο θα πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής: Ο ανάδοχος πρέπει να έχει συνολικό ποσοστό στην κατασκευαστική κοινοπραξία τουλάχιστον πενήντα τοις εκατό 50%. Στη διάρκεια των συνεδριάσεων της Βουλής η ανωτέρω μεταβολή του ποσοστού αυτού εκ παραδρομής είχε τεθεί στην παράγραφο 8 του άρθρου 1 και στο τέταρτο εδάφιο αυτής. Με την ανωτέρω σωστή αναδιατύπωση, η διατύπωση του εδαφίου αυτού παραμένει ως έχει στο αρχικό σχέδιο νόμου: Ο ανάδοχος του έργου πρέπει να διατηρεί ποσοστό τουλάχιστον τριάντα τοις εκατό (30%) του ποσού της σύμβασης του με το κύριο του έργου ή το φορέα κατασκευής, αφού ληφθούν υπόψη όλες οι συμβάσεις υπεργολαβιών που έχουν εγκριθεί., σελ. 1
2. Στο έκτο εδάφιο της παραγράφου 8 του άρθρου 1 του σχεδίου νόμου, όπως αυτό, αναδιατυπώθηκε κατά τη συζήτηση οι λέξεις "...συμβάσεις αυτές...", αντικαθίστανται από τη λέξη "... διακηρύξεις...", σελ. 2
3. Τα δύο τελευταία εδάφια της παραγράφου 18 του άρθρου 4 από "Οι διατάξεις του άρθρου αυτού... έως ....εισφέρθηκε στην νέα εταιρεία", μεταφέρονται ως νέα εδάφια στο τέλος της παραγράφου 17 του άρθρου 4, σελ. 13
3α. Στο άρθρο 4 στην παρ. 29 περ. α υποπ. εε) στο τέλος μετά τις λέξεις του άρθρου 11 προστίθεται ο αριθμός 5.
4. Στην παράγραφο 30 του άρθρου 4, στην περίπτωση δ, στην τέταρτη σειρά, προστίθεται η λέξη "ίσο" μετά την λέξη "μεγαλύτερο" ή διαγράφονται σαν πλεονασμός, οι λέξεις "που αποκτούν".
Σημειώνεται ότι η διατύπωση των περιπτώσεων "α" έως και "στ" είναι η ίδια, σελ. 26
5. Η παράγραφος 47 του άρθρου 4, μεταφέρεται και τοποθετείται στο άρθρο 2 σαν περίπτωση "στ" και η υπάρχουσα περίπτωση στ του άρθρου 2 αναριθμείται σε "ζ".
6. Το άρθρο 11 (τροπολογία 586/89), μεταφέρεται σαν παράγραφος 7 του άρθρου 5.
7. Στο άρθρο 12 (τροπολογία 589/42), η πρώτη παράγραφος αυτού μεταφέρεται σαν παράγραφος 8 του άρθρου 5.
8. Στο άρθρο 12 (τροπολογία 589/42), η τρίτη παράγραφος αυτού μεταφέρεται σαν παράγραφος 9 του άρθρου 5.
9. Στο άρθρο 12 (τροπολογία 589/42), η δεύτερη παράγραφος αυτού μεταφέρεται σαν παράγραφος 10 του άρθρου 5.
10. Στο άρθρο 12 (τροπολογία 589/42), η τέταρτη παράγραφος αυτού μεταφέρεται σαν παράγραφος 11 του άρθρου 5.
11. Στο άρθρο 12 (τροπολογία 589/42), η πέμπτη παράγραφος αυτού μεταφέρεται σαν παράγραφος 14 του άρθρου 5.
12. Το άρθρο 10 (τροπολογία 587/40), μεταφέρεται σαν παράγραφος 12 του άρθρου 5.
13. Το άρθρο 13 (τροπολογία 582/35), μεταφέρεται σαν πρώτο εδάφιο της παραγράφου 15 του άρθρου 5.
14. Το άρθρο 14 (τροπολογία 583/36), μεταφέρεται σαν εδάφια 2 και 3 της παραγράφου 15 του άρθρου 5.
15. Το άρθρο 15 (τροπολογία 560/32), μεταφέρεται και τοποθετείται στο άρθρο 4 στο τέλος της παραγράφου 17.")
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Οι εισηγητές τα παρακολούθησαν αυτά;
Ο κ. Λουκάκης έχει το λόγο.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ: Δεν έχω αντίρρηση, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Τσιτουρίδης είναι εδώ; ΄Εχετε αντίρρηση;
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ο κ. Τσιτουρίδης δεν είναι εδώ. Ούτως ή άλλως εμείς καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο στο σύνολό του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Μας ενδιαφέρει αν γίνεται ουσιαστική μεταβολή.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Στα περισσότερα είναι τυπικές οι μεταβολές που γίνονται...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αυτό είναι άλλο θέμα. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό σ' αυτό το στάδιο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο Συνασπισμός;
ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΟΛΟΖΩΦ: Λείπει ο εισηγητής μας, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Καλώς.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία και στο σύνολο.
Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων ΄Εργων "Αναπτυξιακά, φορολογικά και θεσμικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις του κατασκευαστικού τομέα και άλλες διατάξεις" έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Το κείμενο του νομοσχεδίου υπάρχει στο τεύχος των Πρακτικών της Βουλής)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: "Συγχώνευση του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία "Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας" και της εταιρείας "Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι Ανώνυμη Εταιρεία" σε ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία "Ανώνυμη Εταιρεία Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο Τ.Ε.Ο Α.Ε."
Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κύριε Πρόεδρε, εδώ έχουμε καθαρά αναριθμήσεις έπειτα από ορισμένες διαγραφές, οι οποίες έγιναν. ΄Εχουμε μοιράσει ένα αναλυτικό υπόμνημα στους συναδέλφους.
Η μόνη παρατήρηση που νομίζω ότι πρέπει να σημειώσω είναι ότι επειδή στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 2 του καταστατικού ορίζεται ως έδρα της εταιρείας ο Δήμος Αθηναίων, να διορθωθεί -επειδή έχει μεσολαβήσει μεταβολή- ότι έδρα είναι ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας Αττικής. Τα υπόλοιπα είναι αναριθμήσεις ή διαγραφές σε σχέση με τις διαγραφές παραγράφων, που έγιναν μετά τις παρατηρήσεις της Επιστημονικής Υπηρεσίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο όπως εισήχθη, ορίζει ως έδρα το Δήμο Αθηναίων.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ναι, στο καταστατικό της εταιρείας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Εδώ πρέπει να συμφωνήσει το Τμήμα αν θα αλλάξει η διατύπωση αυτή.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Εκφράζω την παράκληση να συμφωνήσουν οι συνάδελφοι γιατί ήδη έχει μεσολαβήσει η μεταβολή της έδρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεχίστε στα υπόλοιπα άρθρα, παρακαλώ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Είναι αναριθμήσεις σύμφωνα με τις αλλαγές, τις οποίες κάναμε σύμφωνα με τις παρατηρήσεις της Επιστημονικής Υπηρεσίας. Απλώς οι παραπομπές ρυθμίζονται με τους καινούριους αριθμούς των άρθρων, όπως προέκυψαν μετά τις αλλαγές, που κάναμε μετά τη δεύτερη ημέρα της συζήτησης του νομοσχεδίου. Αν θέλετε, μπορώ να τις εκφωνήσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Και η διάταξη αυτή ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Και έχουμε την τελευταία παρατήρηση που είναι για την τροπολογία που ψηφίσαμε, για την πόλη της Ναυπάκτου. Επειδή δεν είχαμε ρύθμιση, για να μην αρχίσει σύμφωνα με τη μεταβατική διάταξη η ισχύς του νόμου ένα μήνα μετά τη δημοσίευση, διευκρινίζουμε ότι ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου η διάταξη αυτή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ναι, αλλά αν υπάρχει κενό ένα χρονικό διάστημα που μπορεί να αξιοποιηθεί από τρίτους γιατί δεν βάζετε συγκεκριμένα, γιατί δεν βάζετε τη μέρα που καταθέσατε την τροπολογία;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Δεν υπάρχει κενό, απλώς για την ταχύτερη επίλυση του θέματος βάζουμε από τη δημοσίευση του νόμου, προκειμένου να μην πάει ένα μήνα μετά τη δημοσίευση του νόμου, όπως είναι το σύνολο του νομοσχεδίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Μα κοιτάξτε κάτι, με αυτή την τροπολογία δίνετε κάποιο χρόνο. Έτσι δεν είναι;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Όχι. Με αυτήν την τροπολογία νομιμοποιούμε τις οικοδομικές άδειες, οι οποίες εκδόθηκαν από το 1996 μέχρι το 1998 περίπου και απλώς λέμε ότι η ισχύς αυτής της διάταξης καλό είναι να γίνει αμέσως, αφού στην ουσία αίρει μια κατάσταση αδικίας, η οποία υπήρξε στην πόλη της Ναυπάκτου. Να μην υπάρχει δηλαδή η καθυστέρηση αυτή της ισχύος του νόμου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αν πάντως υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να το καταλάβω εγώ τώρα, αν υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης για οποιοδήποτε λόγο του χρόνου αφ' ης γνωστοποιήθηκε με τη δημοσιοποίηση της κατάθεσης της τροπολογίας μέχρι της δημοσιεύσεως του νόμου, αν υπάρχει κάποιος λόγος τον οποίο μπορούν να αξιοποιήσουν όποιοι έχουν συμφέρον, καλό είναι να βάλετε ότι για τη διάταξη αυτή, αν θα μπει, ισχύει από της τάδε, δηλαδή την ημέρα που καταθέσατε την τροπολογία.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Επειδή είναι συγκεκριμένες οι οικοδομικές άδειες, συγκεκριμένος ο αριθμός και το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο εξεδόθησαν νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος. Απλώς για την καλύτερη ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Οι εισηγητές έχουν κάποια παρατήρηση;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΑΜΠΟΥΝΙΔΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ορίστε, κύριε Παυλόπουλε.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχω την εντύπωση ότι η ίδια ratio legis που ισχύει για το θέμα των αδειών στη Ναύπακτο, δηλαδή ότι πρέπει να αρχίσει η εφαρμογή της διάταξης από τότε που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, πρέπει να ισχύει και για την τροπολογία, η οποία αφορά τα ναϊδρια στην περιοχή του Αιγαίου. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Γιατί εκεί τι χρόνος μπαίνει;
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εκεί δυστυχώς, αφού δεν έχετε βάλει διαχρονικά τη ρύθμιση, ισχύει η γενική ρύθμιση του νόμου ότι ξεκινάει ένα μήνα μετά τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ενώ η ίδια ratio legis, κύριε Υπουργέ, πρέπει να ισχύσει και γι' αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ωραία.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Στην ακροτελεύτια διάταξη για την ισχύ του νόμου, στο νόμο για τις κατασκευές η ισχύς του νόμου αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στις επιμέρους διατάξεις του. Οπότε στη συγκεκριμένη διάταξη δεν έχουμε διαφορετικό ορισμό στην τροπολογία, την οποία ψηφίσαμε για τα ναϊδρια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Τι ισχύει για τα ναϊδρια;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Στα ναϊδρια ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αυτό σας λέει ότι μέχρι τη δημοσίευση του νόμου μπορούν να βγουν άδειες από τις ναοδομίες ...
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ναι, αλλά ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Τι, ναι αλλά. Εδώ η Βουλή ψήφισε ένα στοπ. Θα το βάλετε από την ημέρα που συζητήθηκε...
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Δεν έχω καμία αντίρρηση, κύριε Πρόεδρε.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κ. Αθανάσιος Αλευράς καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
"ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ
ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ
Στο σχέδιο νόμου "Συγχώνευση του ν.π.δ.δ. με την επωνυμία "Ταμείο Εθνικής Οικονομίας" και της εταιρείας "Ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι Ανώνυμη Εταιρεία" σε ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία "Ανώνυμη Εταιρεία εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο Τ.Ε.Ο Α.Ε.
1. Με το δεδομένο ότι, κατά παραδοχή των παρατηρήσεων της Επιστημονικής Επιτροπής, μεταφέρθηκαν οι παράγραφοι 3, 4 και 5 του άρθρου 5 του Καταστατικού ως παράγραφοι 2, 3 και 4 του άρθρου 8 του σχεδίου νόμου και αναριθμήθηκαν οι εναπομένουσες παράγραφοι του άρθρου 5 σε 3-10, στο τέλος της παραγράφου 4 του άρθρου 5, του σχεδίου νόμου, όπου ορίζεται "...σύμφωνα με την παράγραφο 7 του άρθρου 5 του Καταστατικού" πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής "...σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 5 του Καταστατικού".
2. Στην αναριθμησείσα σε 5 παράγραφο (πρώην 2) του άρθρου 8 του σχεδίου νόμου και στο σημείο που ορίζει "...σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 7 του Καταστατικού της", πρέπει να αναδιατυπωθεί σε "...σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 4 του Καταστατικού της".
3. Το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας, πρόσφατα, αγόρασε ιδιόκτητο κτίριο για τη στέγαση των κεντρικών υπηρεσιών του (διοίκηση κλπ) που βρίσκεται στο δήμο Νέας Φιλαδέλφειας Αττικής (Βυτίνης 14-18 και Κυκλάδων). Κατά συνέπεια το κτίριο αυτό, θα αποτελέσει και την έδρα της νεοσυσταθησόμενης εταιρείας Τ.Ε.Ο. Α.Ε..
Επομένως πρέπει να αναδιατυπωθεί το πρώτο εδάφιο του άρθρου 2 του Καταστατικού ως εξής: "Έδρα της Εταιρείας ορίζεται ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας Αττικής..."
4. Με δεδομένη τη μεταφορά των παραγράφων 3, 4 και 5 του άρθρου 5 του Καταστατικού, κατά παρατήρηση της Επιστημονικής Επιτροπής, η πρόταση που περιέχεται στο μέσον της παραγράφου 2 του άρθρου 5 του Καταστατικού και ορίζει "...σύμφωνα με τις παραγράφου 1,3 και 4 του παρόντος άρθρου..." πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής: "... σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου αυτού και τις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 8 του νόμου για τη "συγχώνευση του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία "Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας" και της εταιρείας "Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι Ανώνυμη Εταιρεία" σε ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία Ανώνυμη Εταιρεία εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων".
5. Στην αναριθμηθείσα παράγραφο 5 (πρώην 8) του άρθρου 5 του Καταστατικού, μετά τις τελευταίες λέξεις της "... πενταπλάσιο του αρχικού μετοχικού κεφαλαίου" πρέπει να προστεθεί, η φράση "...που θα διαμορφωθεί σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου αυτού", καθόσον, όπως ορίζει η παράγραφος 2 το μετοχικό κεφάλαιο, προκύπτει από την απογραφή και εκτίμηση των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού.
6. Στην αναριθμηθείσα παράγραφο 6 (πρώην 9) του άρθρου 5, η φράση "... σύμφωνα με τις παραγράφους 6 έως 8 του παρόντος άρθρου..." πρέπει να αναδιατυπωθεί σε "...σύμφωνα με τις παραγράφους 4 έως 6 αυτού του άρθρου...".
7. Ομοίως στην αναριθμηθείσα παράγραφο 7 (πρώην 10) του άρθρου 5 η λέξη "...της παραγράφου 6..." πρέπει να γίνει σε "...της παραγράφου 4 αυτού του άρθρου...".
8. Η φράση "...σύμφωνα με την παράγραφο 3 του παρόντος" που περιέχεται στο εδάφιο β της παραγράφου 2 του άρθρου 10 του Καταστατικού, μετά τη διαγραφή της παραγράφου 3 του ίδιου άρθρου, κατά πρόταση της Επιστημονικής Επιτροπής, πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής: "... σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 9 του νόμου για τη συγχώνευση κλπ.".
9. Στην Τρίτη σειρά του άρθρου 18 του Καταστατικού η φράση "...ή του σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 2 αναπληρωτή του..." αναδιατυπώνεται ως εξής "...ή του σύμφωνα με το άρθρο 14, παράγραφος 1 και 2 αναπληρωτή του...".
10. Στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 31 του Καταστατικού, για νομοτεχνικούς λόγους, διαγράφεται η φράση "...παράγραφος 2 του καταστατικού", δεδομένου ότι το άρθρο 26 του Καταστατικού δεν διαθέτει άλλη (εκτός από μία) παράγραφο.
11. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 32 του Καταστατικού η φράση "...σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 6 έως 8 του Καταστατικού" αναδιατυπώνεται ως εξής: "...σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 4 έως 6 του Καταστατικού..."
12. Στο 19ο άρθρο του σχεδίου νόμου ορίζεται ότι η ισχύς του νόμου αυτού αρχίζει ύστερα από ένα (1) μήνα από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
ΟΜΩΣ, η πολεοδομική ρύθμιση για τις οικοδομικές άδειες που είχαν εκδοθεί στην πόλη της Ναυπάκτου, που προστέθηκε με την υπ' αριθμ. 593/45 τροπολογία είναι αναγκαίο να ισχύσει, αμέσως, με τη δημοσίευση του νόμου.
Για αυτό, πρέπει, νομοτεχνικά, να προστεθεί και δεύτερο εδάφιο στο άρθρο 18 του σχεδίου νόμου, που περιέχει την 593/45 τροπολογία που να ορίζει ότι "Η διάταξη αυτή ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου αυτού στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως".")
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Έτσι. Αφού είπαμε να σταματήσουμε μια απαράδεκτη κατάσταση, σταματάμε. Δεν δίνουμε παράταση για ένα μήνα μέχρι να δημοσιευθεί.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο, με αυτές τις παρατηρήσεις, και στο σύνολο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία και στο σύνολο.
Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: "Συγχώνευση του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία "Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας" και της εταιρείας "Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι Ανώνυμη Εταιρεία" σε ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία "Ανώνυμη Εταιρεία Εκμετάλλευσης και Διαχείρισης Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων" και το διακριτικό τίτλο Τ.Ε.Ο. Α.Ε" έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις του κυρίου Υπουργού, σε μόνη συζήτηση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Το κείμενο του νομοσχεδίου υπάρχει στο τεύχος των Πρακτικών της Βουλής)
Παρακαλείται το Τμήμα να εξουσιοδοτήσει το Τμήμα για την υπ' ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο των παραπάνω νομοσχεδίων.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Εισερχόμαστε τώρα στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: "Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων -΄Ιδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντων (Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π.)".
Τροπολογίες έχετε εδώ να καταθέσετε;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει μια τροπολογία, η οποία, νομίζω, κατατέθηκε σήμερα το πρωί "Ρύθμιση θεμάτων της ΕΥΔΑΠ"...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Είναι μια παλιά τροπολογία, είναι αυτή την οποία κρατήσαμε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Μια παλιά τροπολογία. Ναι την κρατήσαμε την προηγούμενη φορά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αυτή θα θέλει και κάποιο χρόνο για να συζητηθεί.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Νομίζω ότι τα θέματα δεν είναι τόσο σημαντικά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Θα το δούμε. Εν πάση περιπτώσει, κύριοι συνάδελφοι, θα διαθέσουμε τη σημερινή συνεδρίαση για τη συζήτηση επί της αρχής. Αύριο το πρωί έχουμε πρόταση νόμου, την Τετάρτη θα συνεχίσουμε τα άρθρα του νομοσχεδίου και θα δούμε την τροπολογία αυτή αν μπορούμε να την τελειώσουμε την Τετάρτη -θα σας προτείνω και θα αποφασίσει το Τμήμα- ή αν θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος γι' αυτή ή ίσως και άλλη τροπολογία. Και την Πέμπτη έχουμε επίσης πρόταση νόμου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ: Να μας διανεμηθεί η τροπολογία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αυτή έχει κατατεθεί ήδη. Να διανεμηθεί εν πάση περιπτώσει. Εκεί είναι οι τροπολογίες να τις πάρετε όσοι δεν τις έχετε.
Για το νομοσχέδιο αυτό το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ορίζει ως ειδικό αγορητή τον κ. Σταύρο Σκοπελίτη και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου τον κ. Γεώργιο Αμπατζόγλου.
Κύριοι συνάδελφοι, όσοι θα μιλήσετε επειδή υπάρχει ένα πρόβλημα για τη χρησιμοποίηση της κάρτας να το δηλώσετε εδώ στο Προεδρείο ή να σηκώσετε το χέρι σας να σας γράψουμε από εδώ.
Ο κ. Νικόλαος Ζαμπουνίδης, εισηγητής της Πλειοψηφίας, έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΑΜΠΟΥΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, στο σχέδιο νόμου "Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων- Ίδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντων (Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π.)" ακολουθώντας το κοινοτικό κεκτημένο και τη νομοθετική εμπειρία από χώρες όπως η Γερμανία, η Αυστρία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, συντίθεται από πέντε ενότητες-κεφάλαια.
Συγκεκριμένα: Πρώτον, ορισμοί βασικών εννοιών, πεδία εφαρμογής του νόμου.
Δεύτερον, εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών.
Τρίτον, εναλλακτική διαχείριση άλλων προϊόντων.
Τέταρτον, άλλες διατάξεις, όπου περιλαμβάνονται τα συστήματα πληροφορικής και οι κυρώσεις και
Πέμπτον, η δημιουργία Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντων.
Το σχέδιο νόμου διέπεται από μια βασική διαπίστωση: Ότι μια ορθολογική πολιτική για τα απόβλητα, στοχεύει πρωταρχικά στην πρόληψη, στην ένταξη δηλαδή οποιουδήποτε προβλήματος, σχετικά με τα απόβλητα ήδη στη φάση της παραγωγής, ώστε να υποβοηθείται η προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης. Άρα η επιβάρυνση του περιβάλλοντος σύμφωνα με την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει" πρέπει να προσδιορίζεται από το στάδιο εξαγωγής πρωτογενών πρώτων υλών, την επεξεργασία, μεταποίηση, μεταφορά, χρήση και διαχείριση των ως αποβλήτων. Κρίσιμο μέγεθος είναι η πρόληψη, η οποία θωρακίζεται με την προώθηση καθαρών τεχνολογιών, ανακυκλώσιμων και επαναχρησιμοποιήσιμων προϊόντων και τη μείωση του όγκου, του βάρους και της χρήσης υλικών και της αναλογίας επικίνδυνων υλικών στα απόβλητά τους.
Άλλο στοιχείο του νόμου αναφέρεται στις συσκευασίες και στα απόβλητα των συσκευασιών. Υιοθετείται ένα πλαίσιο μέτρων, που αποβλέπει στην υλοποίηση της αρχής της πρόληψης με προγράμματα που θα εξειδικεύουν τους στόχους και τις γενικές κατευθύνσεις του νόμου. Ταυτόχρονα προβλέπεται η χορήγηση πιστοποιητικού με το οποίο θα βεβαιώνεται σε τακτά διαστήματα η αποτελεσματικότητα της μεθόδου εναλλακτικής διαχείρισης και η συμβατότητά της με τους στόχους του νόμου. Στις περιπτώσεις δε που η δημιουργία αποβλήτων δεν μπορεί να αποφεύγεται θα πρέπει αυτά να επαναχρησιμοποιούνται ή να υποβάλλονται σε διαδικασίες ανακύκλωσης, ανάκτησης υλικών ή ενέργειας.
Στο κεφάλαιο Γ' αναφέρεται ότι η συμμετοχή των τελικών χρηστών και καταναλωτών στην αλυσίδα διαχείρισης των αποβλήτων αποβαίνει ιδιαίτερα σημαντική εφόσον η ανακύκλωση και ανάκτηση υλικών συνεπάγεται το διαχωρισμό των αποβλήτων στην πηγή.
Βεβαίως, η βιομηχανία παίζει κεντρικό ρόλο στην ανακύκλωση, την ανάκτηση των υλικών και βεβαίως μαζί με τους εμπλεκόμενους φορείς πρέπει να αναλάβει τις δικές της ευθύνες. Πρέπει να στηρίζεται σε σύγχρονες μεθόδους και τεχνολογίες, ώστε να επιτυγχάνεται η οικονομικά αποδοτική επεξεργασία των υλικών. Τα νέα προϊόντα, τα οποία προέρχονται από ανακυκλωμένα υλικά πρέπει να πείθουν την αγορά ότι πληρούν τα πρότυπα υγείας και ασφάλειας.
Επειδή, αγαπητοί συνάδελφοι, το περιβάλλον έχει μεγάλη αξία σαν έννομο αγαθό για την κοινωνική ζωή και η πρόληψη αποτελεί βασική αρχή προβλέπεται στο νόμο ένα πλέγμα κυρώσεων, ποινικών, αστικών και διοικητικών.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ)
Και αυτό κρίνεται αναγκαίο, γιατί αυτός που υποβαθμίζει το περιβάλλον, αναιρεί θεμελιώδεις προϋποθέσεις επιβίωσης του ανθρώπου. Ταυτόχρονα δίνεται η δυνατότητα από το νόμο της χρήσης οικονομικών μέσων για μία εφαρμόσιμη πολιτική συμφωνία με τις αρχές εναλλακτικής διαχείρισης των αποβλήτων. Η εμπειρία λέγει ότι τα οικονομικά μέσα, όπως κίνητρα, φορολογικά μέτρα, συστήματα εγγυοδοσίας κλπ., μπορούν πραγματικά να αποβούν χρήσιμα εργαλεία.
Όπως είναι γνωστό, οι νέες κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της πολιτικής διαχείρισης των αποβλήτων εστιάζονται κατά κύριο λόγο στην αρχή της πρόληψης, δημιουργίας αποβλήτων με την προώθηση καθαρών τεχνολογιών και ανακυκλώσιμων προϊόντων και περαιτέρω στην επαναχρησιμοποίηση και αξιοποίησή τους. Το ΥΠΕΧΩΔΕ, εκτιμώντας και αξιολογώντας τα νέα αυτά δεδομένα στο κοινοτικό κεκτημένο με την οδηγία 94/62 προβαίνει στην υιοθέτηση ενός νομοθετικού πλαισίου, ενός σχεδίου νόμου που με άξονα την αρχή της πρόληψης αναφέρεται σε όλες τις εργασίες διαχείρισης, που είναι αναγκαίες, ώστε οι χρησιμοποιημένες συσκευασίες ή τα άλλα χρησιμοποιημένα προϊόντα, μετά τη χρήση ή την αξιοποίησή τους, να επανέρχονται στο φυσικό τους κύκλο και στο οικονομικό κύκλωμα των διαχειριστών στο ρεύμα δηλαδή της αγοράς.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το περιεχόμενο του εν λόγω νομοσχεδίου εγκρίθηκε από την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, διότι ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις της κοινοτικής οδηγίας και υιοθετώντας τα διοικητικά και νομοθετικά μέτρα, που είναι αναγκαία και ουσιώδη για την υλοποίηση των στόχων της στην εσωτερική έννομη τάξη.
Ειδικότερα, για την αποδοτικότητα του ως άνω συστήματος διαχείρισης των συσκευασιών και με κύρια κατεύθυνση την υλοποίηση των στόχων και των απαιτήσεων της σχετικής κοινοτικής οδηγίας 94/62 θεωρήθηκε επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας συμπληρωματικών διαδικασιών ελέγχων και κυρίως νέων οργανωτικών δομών για τη σύσταση του Ν.Π.Ι.Δ.. Το γεγονός ότι η πολιτεία κατέληξε ότι η νέα οργανωτική αυτή δομή πρέπει να έχει τη μορφή του Ν.Π.Ι.Δ.. θα γίνει απόλυτα κατανοητό, αν ανατρέξουμε στις ρυθμίσεις του κοινοτικού δικαίου, στην οδηγία 94/62, τους επιδιωκόμενους στόχους του, αλλά και στις πρακτικές διοικητικής οργάνωσης και τη νομοθετική εμπειρία από άλλα κράτη μέλη που εφαρμόζουν στην εθνική έννομη τάξη τους την εν λόγω οδηγία.
Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα προαναφέρθηκαν, είναι εμφανές ότι ο ρόλος που θα διαδραματίσει αυτός ο φορέας, αυτό το Ν.Π.Ι.Δ.., είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τη χάραξη και την άσκηση της εθνικής πολιτικής, σχετικά με την αξιοποίηση και την ανακύκλωση των αποβλήτων και γενικά την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και των άλλων χρησιμοποιημένων προϊόντων.
Είναι γεγονός ότι η δημιουργία μιας ακόμα διοικητικής μονάδας του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. με τη μορφή του τμήματος ή έστω διεύθυνσης θα αποδυνάμωνε και θα συρρίκνωνε τους επιδιωκόμενους κοινοτικούς και εθνικούς στόχους της ανακύκλωσης, όπως περιγράφονται στο νομοσχέδιο και κατ' επέκταση στο κοινοτικό κεκτημένο.
Η υλοποίηση των στόχων αυτών βρίσκει ουσιαστικό έρεισμα στη δημιουργία τέτοιου διοικητικού συστήματος, στο οποίο να συμμετέχουν όλοι οι οικονομικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των καταναλωτών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και συγκεκριμένα στη διαμόρφωση της πολιτικής της εναλλακτικής διαχείρισης των συσκευασιών και άλλων προϊόντων, αλλά και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και διενέργειας ελέγχων για την τήρηση του νόμου.
Έτσι επιτυγχάνεται αποτελεσματικά η εξισορρόπηση αντιτιθέμενων συμφερόντων, η όσμωση και η σύνθεση των ενδεχόμενων αντιθέσεων, η ορθολογική αξιοποίηση κάθε πρωτοβουλίας, που είναι και το ζητούμενο στο κοινοτικό δίκαιο.
Για τους λόγους αυτούς θεωρήθηκε αναγκαίο και σκόπιμο ότι το διοικητικό σχήμα που θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτές τις λειτουργίες, θα πρέπει να έχει τη μορφή του Ν.Π.Ι.Δ.. Εξάλλου τα στοιχεία που παρατίθενται για την ωφελιμότητα κυρίως από οικονομική, αλλά και από περιβαλλοντική και κοινωνική σκοπιά από τη σύσταση του φορέα του νομικού προσώπου, είναι απόλυτα τεκμηριωμένα και καταδεικνύουν ότι ο φορέας αυτός θα επιβαρύνει αρχικά την πρώτη τετραετία τον κρατικό προϋπολογισμό με κρατικά έξοδα μηδαμινά, που υπολογίζονται ότι είναι περίπου εκατόν πενήντα εκατομμύρια (150.000.000) κατ' έτος που θα επιβαρύνουν βεβαίως τον κρατικό προϋπολογισμό με λειτουργικά έξοδα και σε σχέση με το γενικό όφελος που πραγματικά είναι πολύ μεγάλο, αλλά στην πορεία είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σχεδόν αυτός ο φορέας αυτοχρηματοδοτούμενος.
Κλείνοντας, κύριοι συνάδελφοι, θέλω να πω ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι υπόθεση κάθε πολίτη. Η επιτυχία αυτού του νόμου εξαρτάται από την ευαισθητοποίηση, αλλά και τη συμμετοχή των καταναλωτών και τελικών χρηστών. Οι πληροφορημένοι και οι ενεργοί πολίτες είναι ο κινητήριος μοχλός για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτού του νόμου.
Νομίζω ότι είναι ένα νομοσχέδιο που -για άλλους έρχεται και καθυστερημένα- έχει τη σύμφωνη γνώμη, όπως σας είπα και των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Πιστεύω πως είναι ανάγκη -και πρέπει- να υπάρξει μία συμφωνία στο Τμήμα από όλα τα κόμματα.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Μπέζας έχει το λόγο.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΕΖΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 αυξάνει συνεχώς η σημασία των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων. Η τάση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν εξαλειφθεί οι απειλές για τις περιβαλλοντικές ζημιές που μπορεί να προκληθούν και για την εξάντληση των φυσικών πόρων. Ευτυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη τους κινδύνους που υπάρχουν και ζητούν να καταβληθεί σοβαρότερη προσπάθεια τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο προκειμένου να προστατευθεί το περιβάλλον.
Σαν αποτέλεσμα αυτών των πιέσεων έχει διευρυνθεί σοβαρότατα το φάσμα των διαθέσιμων μέσων άσκησης περιβαλλοντικής πολιτικής τόσο στον τομέα της νομοθεσίας όσο και στον τομέα των χρηματοοικονομικών μέσων.
Η Συνθήκη του Άμστερνταμ επέβαλε την αρχή της αειφόρου ανάπτυξης και το στόχο του υψηλού επιπέδου προστασίας για το περιβάλλον.
Η ενσωμάτωση της προστασίας του περιβάλλοντος στην έννοια της αειφόρου ανάπτυξης αποτελούσε αντικείμενο και της τελευταίας συνόδου των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγινε στο Γκέτεμπουργκ της Σουηδίας στις 15 και στις 16 Ιουνίου.
Ορισμένα από τα θέματα που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους πολίτες όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι και αυτό της μεγάλης αύξησης των αποβλήτων.
Η διαχείριση των απορριμμάτων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και τα απορρίμματα συσκευασίας με τα οποία ασχολείται το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα απορρίμματα ιεραρχούνται από τους Έλληνες σαν μία από τις μεγαλύτερες επιβαρύνσεις για το περιβάλλον, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το ότι υπάρχει, όμως, αυτή η γενική διαπίστωση δεν σημαίνει ότι υπάρχει και ανάλογη αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού προβλήματος.
Η κατάσταση στη χώρα μας σήμερα είναι τραγική. Και είναι τραγική όχι μόνο γιατί το μέγεθος του προβλήματος είναι μεγάλο, αλλά και γιατί η πολυπλοκότητά του είναι τέτοια που για την αντιμετώπισή του χρειάζονται μια σειρά από συντονισμένες ενέργειες και δράσεις για τις οποίες υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση της Κυβέρνησης.
Η τριτοκοσμική εικόνα που εμφανίζεται σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας, η χαμηλή απορροφητικότητα των πόρων, οι οποίοι είναι διαθέσιμοι, η έλλειψη σε πολλές περιπτώσεις κοινωνικής αποδοχής για την εξεύρεση χώρων τελικής εναπόθεσης των απορριμμάτων, όλα αυτά οφείλονται βασικά στην απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, όλα αυτά οφείλονται στην απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού για όλα τα στάδια και για όλες τις μορφές διαχείρισης των απορριμμάτων.
Το βασικότερο στοιχείο στην επιτυχή έκβαση όλου του φάσματος αντιμετώπισης των απορριμμάτων είναι ο σχεδιασμός της διαχείρισης. Και όπως ανέφερα και πριν, ο σχεδιασμός αυτός εκτείνεται σε διάφορα επίπεδα. Μπορεί να είναι εθνικός, περιφερειακός, τοπικός. Για κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες και διαφορετικές υποχρεώσεις.
Στη χώρα μας δεν υπάρχει ολοκληρωμένος εθνικός σχεδιασμός. Η κοινή υπουργική απόφαση 113944/1997, σχετικά με τον εθνικό σχεδιασμό διαχείρισης των στερεών αποβλήτων και η πρόσφατη κοινή υπουργική απόφαση 14312//2000, σχετικά με τη συμπλήρωση και την εξειδίκευση του εθνικού σχεδιασμού, δεν συνιστούν, δεν αποτελούν ολοκληρωμένο εθνικό σχεδιασμό. Και δεν αποτελούν ολοκληρωμένο εθνικό σχεδιασμό διότι σε έναν εθνικό σχεδιασμό θα έπρεπε να περιλαμβάνεται ο καθορισμός των υποχρεώσεων όλων των φορέων, η σύνταξη τεχνικών προδιαγραφών και κατευθύνσεων για όλα τα ζητήματα, καθώς και ο καθορισμός συγκεκριμένων ποσοτικών και ποιοτικών στόχων.
Σε αυτές τις δύο κοινές υπουργικές αποφάσεις δεν υπάρχει σαφής καταγραφή υποχρεώσεων και προτεραιοτήτων, αλλά γενικευμένες και θεωρητικές διαπιστώσεις και μια γενική περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης χωρίς ουσιαστική τεκμηρίωση. Αποτέλεσμα βέβαια του ότι δεν υπάρχει ολοκληρωμένος σχεδιασμός αποτελεί και το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην οποία υποβλήθηκε αυτή η κοινή υπουργική απόφαση του 2000, υπό τη μορφή έγκρισης εθνικού σχεδιασμού, δεν έχει παραλάβει αυτήν την κοινή υπουργική απόφαση και δηλώνει ότι βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη η εξέτασή της.
Τα αποτελέσματα τώρα της εφαρμογής αυτού του ελλιπούς εθνικού σχεδιασμού, το έλλειμμα του οποίου συνεχώς μεγαλώνει σε αντίθεση με τις διακηρύξεις του ΥΠΕΧΩΔΕ και μεγαλώνει γιατί και τα προβλήματα μεγαλώνουν, τα αποτελέσματα αυτά είναι δυσμενή για τη χώρα μας. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τρεισήμισι χιλιάδες περίπου ανεξέλεγκτοι χώροι εναπόθεσης απορριμμάτων, σύμφωνα με έκθεση του ΥΠΕΧΩΔΕ τον Οκτώβριο του 2001, σύμφωνα δε με δήλωση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτη σε αυτήν την Αίθουσα, σε επερώτηση Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας το Μάϊο του 2001, δύο χιλιάδες διακόσιοι χώροι, δηλαδή ξαφνικά έχουμε μείωση χιλίων τριακοσίων περίπου χώρων -πως προέκυψε αυτή η μείωση είναι ένα ερώτημα, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να απαντηθεί- ανεξάρτητα όμως του ποιος είναι ο αριθμός, είναι χαρακτηριστικό το 50% αυτών των χώρων βρίσκεται πάνω σε υδατοπερατά πετρώματα και βρίσκεται πάνω σε περιοχές οι οποίες χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας , όπως είναι δασικές εκτάσεις, ρέματα, ποτάμια, πεδιάδες κλπ. Και βέβαια δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να επιρρίπτουμε συνολικά τις ευθύνες για την έλλειψη και την απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού και σε τοπικό επίπεδο, αποκλειστικά στην αυτοδιοίκηση, γιατί η πλειοψηφία των φορέων της αυτοδιοίκησης έχει συνειδητοποιήσει και το μέγεθος του προβλήματος, αλλά έχει συνειδητοποιήσει και το μέγεθος της ευθύνης που φέρει. Και υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων της αυτοδιοίκησης, οι οποίοι έχουν σταθεί μπροστάρηδες στις διαδικασίες επίλυσης αυτών των προβλημάτων. Εξάλλου η κοινή υπουργική απόφαση του 1996 από την οποία διέπεται το καθεστώς του σχεδιασμού της διαχείρισης των απορριμμάτων στη χώρα μας, προβλέπει ότι ο σχεδιασμός αυτός εκπονείται από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και σε περίπτωση αδυναμίας της αυτοδιοίκησης, το σχεδιασμό τον αναλαμβάνει η Περιφέρεια. Το ερώτημα που τίθεται είναι ότι εάν πράγματι το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει διαπιστώσει ότι η αυτοδιοίκηση του Α΄ και Β΄ βαθμού αδυνατεί να ολοκληρώσει το σχεδιασμό, γιατί δεν ενεργοποιεί τις περιφέρειες της χώρας για να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός σε περιοχές όπου όντως υπάρχουν προβλήματα. Ούτε μπορεί να ανάγεται σε κυρίαρχο ζήτημα το πρόβλημα της κοινωνικής αποδοχής, διότι το θέμα της κοινωνικής αποδοχής έχει συγκεκριμένες αιτίες και επειδή ακριβώς έχει συγκεκριμένες αιτίες, υπάρχει και συγκεκριμένη μεθοδολογία, την οποία μπορούμε να ακολουθήσουμε για να το ξεπεράσουμε, θα πρέπει όμως να κινηθούμε έγκαιρα και αποτελεσματικά πριν αναπτυχθούν καταστάσεις οι οποίες θα είναι ανεξέλεγκτες.
Χαρακτηριστικό επίσης της κατάστασης που βρίσκεται το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων στη χώρα μας είναι το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαντώντας σε κοινοβουλευτικό έλεγχο, τον Ιούνιο του 2000, δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν έχει διαβιβάσει τα τελευταία χρόνια έκθεση για την εφαρμογή των οδηγιών των σχετικών με την διαχείριση των αποβλήτων. Στα τέλη του 1999 η Ελλάς απάντησε σε τέσσερα ερωτηματολόγια, που αφορούν την εφαρμογή αυτή, οι απαντήσεις -λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή- είναι αρκετά αποσπασματικές και δεν φιλοτεχνούν μια συνολική εικόνα των ακολουθούμενων στην Ελλάδα πρακτικών, όσον αφορά τη διαχείριση των αποβλήτων. Άλλο επίσης χαρακτηριστικό γεγονός είναι ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον της Ελλάδος για παράβαση συμμόρφωσης με συγκεκριμένες κοινοτικές οδηγίες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμφανέστατο παράδειγμα απουσίας ολοκληρωμένου εθνικού σχεδιασμού και επομένως κακής εφαρμογής αυτού του σχεδιασμού είναι και η περίπτωση της ανακύκλωσης ή αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε ακριβέστερο όρο, της αξιοποίησης γενικά των υλικών συσκευασίας, διότι η αξιοποίηση περιλαμβάνει και την έννοια της ανακύκλωσης και της επαναχρησιμοποίησης της ανάκτησης ενέργειας κλπ.
Τα υλικά συσκευασίας με τα οποία ασχολείται το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου αποτελούν το σημαντικότερο ποσοστό στο σύνολο των απορριμμάτων της χώρας και γι΄ αυτό αποτελούν και τον "προσφιλή στόχο" όλων των προγραμμάτων ανακύκλωσης. Τα υλικά αυτά μαζί με το πλαστικό και το χαρτί γενικά όχι μόνο το χαρτί συσκευασίας, το χαρτί των εφημερίδων, των περιοδικών. αποτελούν το 40% κατά βάρος των ελληνικών απορριμμάτων. Οι ρυθμίσεις του συζητούμενου νομοσχεδίου αποτελούν κατά βάση εναρμόνιση με την κοινοτική οδηγία 94/62 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ης Δεκεμβρίου 1994 για τις συσκευασίες και τα απόβλητα συσκευασίας.
To τμήμα των απορριμμάτων που πρώτο συγκέντρωσε την προσοχή του νομοθέτη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ακριβώς αυτές οι συσκευασίες. Με τη συγκεκριμένη οδηγία επιδιώκεται η εφαρμογή ενός γενικού πλαισίου διαχείρισης των συσκευασιών και τίθενται γενικοί στόχοι πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων συσκευασιών, αλλά και αξιοποίησης των απορριμμάτων συσκευασιών μετά τη χρήση τους.
Η συγκεκριμένη οδηγία 94/62 έπρεπε να είχε ενσωματωθεί στο Εθνικό Δίκαιο έως την 30.6.1996. Την 7η Απριλίου 2000 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσέφυγε στο δικαστήριο εναντίον της Ελλάδος μεταξύ των άλλων και για παράλειψη συμμόρφωσης με τη συγκεκριμένη οδηγία.
Πέντε, λοιπόν, ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία ημερομηνία συμμόρφωσης, το ΥΠΕΧΩΔΕ φέρνει προς συζήτηση στη Βουλή και μάλιστα στο Θερινό Τμήμα, αυτό το νομοσχέδιο, κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή και ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτίθεται να υποβάλει επίσημη πρόταση αναθεώρησης της συγκεκριμένης οδηγίας 94/62.
Με το νομοσχέδιο που συζητείται σήμερα, δημιουργείται το θεσμικό πλαίσιο για την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών. Με βάση αυτό, οι υπόχρεοι διαχειριστές δηλαδή οι βιομηχανίες, οι οποίες παράγουν συσκευασίες, οι βιομηχανίες που παράγουν πρώτες ύλες για συσκευασίες, οι συσκευαστές γενικά, μπορούν να μετέχουν σε ατομικά ή συλλογικά συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης απορριμμάτων εφαρμόζοντας τη διαλογή στην πηγή. Από τις διατάξεις όμως του νομοσχεδίου αυτού και από τη συζήτηση που προηγήθηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής προκύπτουν τέσσερα πολύ βασικά ζητήματα.
Το πρώτο ζήτημα είναι η αδικαιολόγητη καθυστέρηση που υπήρξε στην εφαρμογή της συγκεκριμένης οδηγίας. Στην αλυσίδα της συσκευασίας παίρνουν μέρος πολλοί παράγοντες, οι χρήστες, οι καταναλωτές, οι βιομηχανίες, οι φορείς της αυτοδιοίκησης, υπάρχει ποικιλία συμφερόντων που συγκρούονται και υπάρχει διαφοροποίηση του κόστους ανάλογα με τις τοπικές και τις ειδικές συνθήκες σε κάθε περιοχή. Με βάση, λοιπόν, όλα αυτά χρειάζεται ένα μεταβατικό στάδιο για τη εφαρμογή του νόμου, ώστε να εξασφαλιστεί η ισόρροπη προσέγγιση με κριτήρια την ποσότητα των αποβλήτων και την ύπαρξη της αγοράς. Χρειάζεται ένα μεταβατικό στάδιο για να υπάρξει σχεδιασμός προοδευτικής υλοποίησης του προγράμματος, διότι δεν μπορούμε να πούμε ότι θα πάμε κατευθείαν στη συνολική οργάνωση ενός τέτοιου συστήματος διαχείρισης, αλλά θα πρέπει να ακολουθήσουμε κάποια βήματα. Θα πρέπει δηλαδή για παράδειγμα να γίνει εφαρμογή προγραμμάτων διαλογής στην πηγή πρώτα στις μεγάλες πόλεις και έπειτα στις μικρότερες και στις απομακρυσμένες περιοχές της πατρίδας μας και θα πρέπει να γίνει σχεδιασμός και υλοποίηση και άλλων μονάδων μηχανικής ανακύκλωσης. Σε τελική ανάλυση απαιτείται ένα μεταβατικό στάδιο για να αποκτηθεί η κατάλληλη εμπειρία με βάση τα δεδομένα της χώρας μας.
Οι ισχυρισμοί, λοιπόν, του Υφυπουργού κ. Ευθυμιόπουλου στη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Διαρκή Επιτροπή ότι οι σημαντικές καθυστερήσεις οφείλονται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν πείθουν κανέναν. Γιατί το νομοσχέδιο κατά τον κ. Ευθυμιόπουλο καθυστέρησε σε Επιτροπή Ανταγωνισμού για έναν ολόκληρο χρόνο. Ούτε επίσης δεν πείθει κανέναν το γεγονός ότι υπήρξε καθυστέρηση στη Βουλή διότι η Διαρκής Επιτροπή γνωμοδοτικών φορέων του δημόσιου τομέα ζήτησε στοιχεία τα οποία δεν συνόδευαν το αρχικό σχέδιο νόμου. Η πραγματικότητα είναι ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ κρατούσε χρόνια στα συρτάρια του το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και τη συγκεκριμένη οδηγία και θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει πολύ πιο γρήγορα όλες αυτές τις διαδικασίες και να μην είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος. Ο ίδιος εξάλλου ο κύριος Υφυπουργός παραδέχθηκε ότι για τη λειτουργία του νέου Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών, που προβλέπεται από τις διατάξεις του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, θα απαιτηθεί μια μεταβατική περίοδος αρκετά μεγάλη για να προσαρμοστεί το όλο σύστημα στα ελληνικά δεδομένα και για να μελετηθούν οι δομές και το οργανόγραμμα λειτουργίας του φορέα.
Θα μπορούσατε επομένως, επαναλαμβάνω, να είχατε φέρει το νομοσχέδιο για ψήφιση πολύ γρηγορότερα στη Βουλή και όχι βέβαια στο Θερινό Τμήμα μια και αποτελεί, κατά τη γνώμη μου ένα από τα σοβαρότερα νομοθετικά κείμενα που έχουν έρθει για την προστασία περιβάλλοντος στη χώρα μας. Την ώρα που άλλα κράτη-μέλη έχουν ήδη αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία και πείρα από τις λειτουργίες τέτοιων συστημάτων, καθώς επίσης και αποτελέσματα επιστημονικής έρευνας και τεχνικών αξιολόγησης για την εναλλακτική διαχείριση των αποβλήτων συσκευασίας, την ώρα που τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη διαθέτουν ήδη ανεπτυγμένα συστήματα επαναξιοποίησης συσκευασιών ακόμη και σε τομείς όπως ο τομέας του γάλακτος στους οποίους που δεν θέτει στόχους η συγκεκριμένη οδηγία, την ώρα, λοιπόν, που συμβαίνουν όλα αυτά στην υπόλοιπη Ευρώπη εμείς δεν έχουμε ακόμη ενσωματώσει στο εθνικό δίκτυο την οδηγία 94/62 και ακόμα και δεν έχουμε πετύχει τη συναίνεση και τη συμμετοχή όλων των φορέων, που εμπλέκονται στη διαδικασία της εναλλακτικής διαχείρισης των απορριμμάτων.
Αποδεικνύεται επομένως για άλλη μια φορά, μέσω αυτής της αδικαιολόγητης καθυστέρησης, η αναποτελεσματικότητα, που χαρακτηρίζει γενικά το ΥΠΕΧΩΔΕ, και η έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος για τα σημαντικά θέματα της προστασίας του περιβάλλοντος. Χάθηκε, δυστυχώς, πολύτιμος χρόνος και αυτός ο χρόνος που χάθηκε δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για την εφαρμογή του νομοσχεδίου, για την εφαρμογή δηλαδή συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης στη χώρα μας και ότι αυτό, το οποίο συμβαίνει σήμερα εδώ είναι απλώς μία προσπάθεια τυπικής εναρμόνισης της ελληνικής νομοθεσίας κάτω από την πίεση της προσφυγής εναντίον της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ένα δεύτερο ζήτημα, το οποίο τίθεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι το κόστος εφαρμογής του όλου συστήματος και η μετακύλισή του τελικά στον πολίτη, στο χρήστη. Η ανάπτυξη οποιουδήποτε συστήματος αξιοποίησης απορριμμάτων συσκευασίας έχει σημαντικά κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη, προϋποθέτει όμως κι ένα κόστος γι' αυτόν που το οργανώνει, για την κοινωνία γενικά που το οργανώνει ανεξάρτητα από τον τρόπο διαχείρισής του.
Σύμφωνα με μελέτες, οι οποίες έχουν συνταχθεί με βάση την εμπειρία της ελληνικής εταιρείας ανακύκλωσης -είναι η μοναδική εμπειρία την οποίαν έχουμε διαθέσιμη στη χώρα μας- το κόστος για την επίτευξη του στόχου της εναλλακτικής διαχείρισης, για τις επενδύσεις, για τη δημιουργία δηλαδή μονάδων ανακύκλωσης και την οργάνωση του δικτύου, είναι περίπου εξήντα δισεκατομμύρια (60.000.000.000) δραχμές, ενώ το κόστος λειτουργίας του συστήματος ανέρχεται περίπου στο 40% του κόστους των επενδύσεων, δηλαδή στα είκοσι πέντε δισεκατομμύρια (25.000.000.000) δραχμές ετησίως.
Με βάση τις οικονομικές ροές που προβλέπει το σύστημα, το οποίο διαμορφώνεται με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι το κόστος αυτό μετακυλίεται αποκλειστικά στους καταναλωτές, στους πολίτες, στους χρήστες, διότι πουθενά από τις διατάξεις του νομοσχεδίου δεν προκύπτει ότι η βιομηχανία και οι διαχειριστές θα συνεισφέρουν στο κόστος των επενδύσεων. Όπως επίσης δεν διασφαλίζεται από πουθενά το πώς καθορίζεται η επιβάρυνση των καταναλωτών από το κόστος του συστήματος και με τι κριτήρια θα διαμορφώνεται αυτή η επιβάρυνση. Απ' ό,τι φαίνεται το κράτος θα χρηματοδοτήσει μέσω εθνικών και κοινοτικών πόρων τη δημιουργία των επενδύσεων και η βιομηχανία με χρήματα του κράτους μέσω κοινοτικών και εθνικών πόρων θα διαχειριστεί τις συσκευασίες.
Επομένως η αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει", μία από τις τέσσερις βασικές αρχές που αναφέρονται στο νομοσχέδιο και με βάση τις οποίες θα γίνει η εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών, εξαντλείται τελικά στο ότι ο πολίτης αποκλειστικά και μόνο πληρώνει. Κι επειδή η συσκευασία αφορά κατά κύριο λόγο σε είδη διατροφής και είδη πρώτης ανάγκης στην ουσία πρόκειται για μία άμεση φορολογία, η οποία επιβάλλεται σε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση.
Τα συστήματα διαχείρισης θα πρέπει επιπλέον να ελέγχονται και με βάση αναλύσεις κόστους-οφέλους. Η συνεκτίμηση κόστους-οφέλους σύμφωνα με τις τοπικές, αλλά και τις άλλες ειδικές συνθήκες, που μπορεί να υπάρχουν σε περιοχές αποτελεί περιβαλλοντική αρχή, η οποία προβλέπεται στη Συνθήκη του Άμστερνταμ και στην οποία δεν γίνεται καμία αναφορά στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Εύλογα γεννάται το ερώτημα πώς θα αντιμετωπιστεί το αντικειμενικό μειονέκτημα που έχουμε στη χώρα μας ότι δηλαδή οι χωρικές μονάδες της Ελλάδας -οι νομοί μας, οι πόλεις μας, οι περιφέρειες- δεν μπορούν να υποστηρίξουν για τέτοιες δράσεις, οικονομίες κλίμακας. Το πρόβλημα οικονομίας κλίμακας ευνοεί τα μεγάλα αστικά κέντρα, επιβαρύνει όμως την περιφέρεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αποστάσεις μεγαλύτερες από πενήντα χιλιόμετρα το κόστος μεταφοράς των υλικών ανακύκλωσης αυξάνει εκθετικά.
Επομένως το πρόβλημα οικονομίας κλίμακας επηρεάζει όλη τη λειτουργικότητα του συστήματος. Μόνο αν ληφθεί υπόψη το κριτήριο κόστους-οφέλους τότε θα μειωθεί τελικά το κόστος που επιβάλλεται υπέρ των παραγωγών, απ' ό,τι φαίνεται, με τις διατάξεις του νομοσχεδίου και εις βάρος των χρηστών, αλλά και εις βάρος των αρχών.
Το τρίτο σημαντικό ζήτημα, κύριοι συνάδελφοι, είναι το ζήτημα της υποβάθμισης του ρόλου της αυτοδιοίκησης. Το νομοσχέδιο επιδιώκει τη συνεργασία των ιδιωτικών επιχειρήσεων και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι οργανισμοί αυτοί μπορούν να συνεργάζονται με ατομικούς ή συλλογικούς διαχειριστές μέσω προγραμματικών συμβάσεων εξαετούς διάρκειας. Με βάση όμως τις διατάξεις του συζητούμενου νομοσχεδίου εκχωρούνται στο φορέα που ιδρύεται, στον Οργανισμό Εναλλακτικής Διαχείρισης Απορριμμάτων Συσκευασίας και άλλων προϊόντων, αρμοδιότητες, οι οποίες μέχρι σήμερα ανήκαν στην Αυτοδιοίκηση του Α' και του Β' βαθμού.
Χαρακτηριστικά αναφέρω το νόμο 1650/1986 που ορίζει ότι οι υπόχρεοι φορείς για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνονται βέβαια και τα απορρίμματα συσκευασίας, είναι οι ΟΤΑ, το νομοσχέδιο όμως εκχωρεί τις αρμοδιότητες για την εκπόνηση και την εφαρμογή προγραμμάτων εναλλακτικής διαχείρισης αποκλειστικά στον οργανισμό που ιδρύεται.
Επίσης η κοινή υπουργική απόφαση 69728/96 προβλέπει ότι ο σχεδιασμός διαχείρισης των απορριμμάτων γίνεται από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, με βάση όμως το νομοσχέδιο ο οργανισμός, ο οποίος δημιουργείται προβαίνει στην εκπόνηση σχετικών προγραμμάτων και σχεδιασμών εναλλακτικής διαχείρισης των συσκευασιών, που όπως είπα και πριν αποτελούν μέρος των απορριμμάτων, ερήμην του σχεδιασμού που εκπονείται από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Είναι επομένως φανερό ότι σε αντίθεση με αυτά που αναφέρει η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου και σε αντίθεση με όσα ελέχθησαν στην επιτροπή από τον κύριο Υφυπουργό, συρρικνώνεται ο ρόλος και οι αρμοδιότητες της αυτοδιοίκησης Α' και Β' βαθμού σε σχέση με την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και των αποβλήτων συσκευασίας.
Τελικά ο παράγοντας, ο οποίος ρυθμίζει κυρίαρχα το όλο σύστημα, επομένως και τις χρηματοροές του συστήματος είναι η βιομηχανία και οι διαχειριστές των συσκευασιών. Οι ΟΤΑ από μόνοι τους δεν θα μπορούν να κάνουν στην πράξη διαχείριση και εκείνο που θα κάνουν είναι ότι θα αναγκαστούν να συνεργάζονται με τα ατομικά και συλλογικά συστήματα διαχείρισης, στον τομέα που είναι κατ' εξοχήν τομέας δράσης τους δηλαδή στην επιστροφή και στη συλλογή των αποβλήτων, εισπράττοντας βέβαια κάποιο χρηματοδοτικό αντίτιμο.
Το τελευταίο ζήτημα που προκύπτει σε σχέση με τις διατάξεις του νομοσχεδίου είναι η εν λευκώ εξουσιοδοτήσεις, που δίδονται μέσα από το νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο αποτελεί πράγματι πανδέκτη τέτοιων εξουσιοδοτήσεων, μέσω υπουργικών αποφάσεων και προεδρικών διαταγμάτων. Αυτό δείχνει την προχειρότητα της σύνταξης σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις δείχνει την αποσπασματικότητα, τη μη ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του ζητήματος, που ίσως υποκρύπτει και σκοπιμότητα. ΄Ιδια κατάληξη είχε και ο ν. 1650/86 που έμεινε πρακτικά ανενεργός, επειδή δεν τιμήθηκε τελικά με την έκδοση όλων εκείνων των εξουσιοδοτήσεων, που προεβλέποντο και επειδή δεν υπήρχε χρονοδιάγραμμα των ενεργειών, καταμερισμός των αρμοδιοτήτων και μηχανισμοί ελέγχου. Αδιαφάνεια για παράδειγμα υπάρχει στον καθορισμό του ύψους του ανταποδοτικού τέλους, που πρέπει να καταβάλουν στον οργανισμό που ιδρύεται τα συλλογικά και ατομικά συστήματα διαχείρισης. Βασικά θέματα τα οποία επηρεάζουν τη λειτουργικότητα του συστήματος και στα οποία θα αναφερθώ στη συζήτηση επί των άρθρων του νομοσχεδίου καθορίζονται πάλι με προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις και το κυριότερο ο νέος οργανισμός παραπέμπεται σχεδόν καθ' ολοκληρίαν σε τέτοιες αποφάσεις, αφού τα όργανα διοίκησης, οι αρμοδιότητές τους, ο εσωτερικός οργανισμός, ο οικονομικός κανονισμός παραπέμπονται σε προεδρικά διατάγματα και κοινές υπουργικές αποφάσεις.
Δυστυχώς υπάρχει πικρή και καταγεγραμμένη εμπειρία από την τύχη ανάλογων φορέων εποπτευόμενων από το ΥΠΕΧΩΔΕ, που δημιουργήθηκαν και τελικά δεν λειτουργούν, διότι δεν εκδόθηκαν τα προβλεπόμενα διατάγματα, οι προβλεπόμενες εξουσιοδοτήσεις.
Το κυριότερο βέβαια είναι ότι ιδρύεται αυτός ο οργανισμός χωρίς να συνοδεύεται το νομοσχέδιο από μια μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας του πώς είναι δυνατόν να προχωρήσουμε στη δημιουργία ενός τέτοιου οργανισμού όταν δεν έχουμε εξασφαλίσει την οικονομική και διοικητική του αυτοτέλεια; Εκτός εάν βέβαια η Κυβέρνηση θέλει να προσθέσει έναν ακόμα κρατικοδίαιτο οργανισμό στους τόσους που υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας. Επομένως σε σχέση με τον Οργανισμό Εναλλακτικής Διαχείρισης δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν. ΄Η δεν έχετε σκοπό να το λειτουργήσετε, γι' αυτό και προβλέπεται ένα μεταβατικό στάδιο στη διάρκεια του οποίου οι αρμοδιότητές του θα ασκούνται από ένα απλό γραφείο του ΥΠΕΧΩΔΕ, που ονομάζεται Γραφείο Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντων και δεν θέτετε κανένα χρονικό περιορισμό σ' αυτό το μεταβατικό στάδιο ή θέλετε να δείτε ποια είναι τα πρώτα στάδια λειτουργίας του όλου συστήματος και στη συνέχεια, ανάλογα με τη λειτουργία του συστήματος μέσω των προεδρικών διαταγμάτων και των υπουργικών αποφάσεων να προχωρήσετε στη δημιουργία με τέτοιο τρόπο του οργανισμού, ώστε να ελέγχεται πλήρως από όλα αυτά τα κυκλώματα, τα οποία θα δημιουργηθούν γύρω από την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση βέβαια υπάρχει σκοπιμότητα.
Ολοκληρώνοντας, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να τονίσω ότι η Νέα Δημοκρατία ψηφίζει επί της αρχής το συζητούμενο νομοσχέδιο επειδή αποτελεί εναρμόνιση με οδηγία της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης με την οποία η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να συμμορφωθεί, έστω και την τελευταία στιγμή. Ψηφίζει βέβαια επί της αρχής το νομοσχέδιο, με τις παρατηρήσεις όμως και τις επισημάνσεις τις οποίες εξέθεσα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Τμήμα ότι οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Εξωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων ΄Εργων, Εμπορικής Ναυτιλίας, Μεταφορών και Επικοινωνιών και Γεωργίας κατέθεσαν σχέδιο νόμου: "Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τσεχίας για την οικονομική, βιομηχανική και τεχνολογική συνεργασία". Θα παραπεμφθεί στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή της Ολομέλειας.
Ο ειδικός αγορητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Σκοπελίτης έχει το λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλοι μας συμφωνούμε ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι ένα θέμα ζωτικής σημασίας, αφού συνδέεται με την ποιότητα ζωής μας, με την ίδια την υγεία του ανθρώπου. Η προστασία αυτή για την οποία όλοι μιλάμε συνδέεται με τα μέτρα, που πρέπει να παρθούν αμέσως γιατί τα προβλήματα είναι ήδη εκρηκτικά.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτά τα προβλήματα δεν δημιουργήθηκαν χθες, έχουν δημιουργηθεί εδώ και δεκαετίες και οι ευθύνες των κυβερνήσεων είναι ανάλογες με το μέγεθος των προβλημάτων. Γιατί οι κυβερνήσεις με την πολιτική τους και με την άρνησή τους να διαθέσουν τα ανάλογα κονδύλια πρώτα και κύρια, οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, στη ρύπανση και στη μόλυνση και στην αλλοίωση ή καταστροφή περιοχών, που αποτελούσαν κόσμημα για τη χώρα μας. Επίσης πρέπει να προσθέσουμε και την ασύδοτη δράση του ιδιωτικού κεφαλαίου, που γι' αυτό η προστασία του περιβάλλοντος ήταν αντιστρόφως ανάλογη με το επιδιωκόμενο από αυτό κέρδος. Αυτή η ασυδοσία καλυπτόταν με όλους τους τρόπους και με όλα τα μέσα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Και αν πάρθηκαν τα όποια μέτρα πάρθηκαν περιορισμού αυτής της ασυδοσίας, αυτό έγινε μόνο χάρη στην πίεση του λαϊκού κινήματος και όχι γιατί οι κυβερνήσεις αισθάνθηκαν τις ευθύνες που έχουν και την υποχρέωση να λάβουν μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος.
Ειπώθηκε από τον Υφυπουργό κ. Ευθυμιόπουλο κατά τη συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή ότι η Κυβέρνηση έχει κάνει μεγάλα βήματα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και για την αποκατάσταση συγκεκριμένων περιοχών. Μας κάλεσε να επισκεφτούμε την περιοχή του Σχιστού για να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι αυτά τα μεγάλα βήματα. Και εμείς να δεχθούμε ότι έγιναν στη συγκεκριμένη περιοχή κάποια πρόοδος. Όμως θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να καλέσω τον κύριο Υπουργό, που δεν είναι σήμερα εδώ, να επισκεφθεί ορισμένες περιοχές και στο δικό μου νομό και αλλού για να διαπιστώσει ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα πέρα από αυτή που αναφέρθηκε, που οι πληγές στο περιβάλλον όχι μόνο δεν επουλώνονται, όπως ισχυρίστηκε, αλλά αιμορραγούν ολοένα και περισσότερο. Αστικά λύματα πέφτουν σε ρεματιές και λαγκάδια όπου καταστρέφουν και μολύνουν το περιβάλλον. Χωματερές δεν λειτουργούν, έστω και με τους στοιχειώδεις κανόνες. Για παράδειγμα ο κεντρικός ΧΥΤΑ στο νησί μας ακόμη να χωροθετηθεί. Επίσης δεν γίνεται σωστή υγειονομική ταφή των απορριμμάτων σε όλες τις υπάρχουσες λειτουργούσες με τον τρόπο που αναφέρθηκε χωματερές.
Υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο θέμα σε σχέση με τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Έχουμε το πρόβλημα των αποβλήτων των ελαιοτριβείων και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Όμως πρέπει να επισημάνω ότι σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρέπει να γίνει σε βάρος της οικονομίας των συγκεκριμένων περιοχών, δεν πρέπει να επιβαρυνθεί το κόστος κατασκευής, όπως προτίθεται να κάνει η Κυβέρνηση και πιέζει τους συνεταιρισμούς και κατ' επέκταση τους αγρότες. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι αγρότες μας εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής είναι τέτοια, που δεν επιτρέπει ούτε να διανοηθεί κάποιος ότι μπορεί να επιβαρυνθούν ακόμη περισσότερο με τέτοια έργα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχοντας έτσι η κατάσταση, εμείς συμφωνούμε ότι πρέπει να παρθούν μέτρα άμεσα και αποφασιστικά για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Όμως, παρ' όλο ότι έχουμε αυτήν τη θέση, διαφωνήσαμε στην επιτροπή και εξακολουθούμε να διαφωνούμε με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο. Η διαφωνία μας αυτή δεν οφείλεται στο γεγονός ότι αναφέρεται στη μια και μόνο πλευρά του τεράστιου αυτού προβλήματος, δηλαδή στην πλευρά που έχει σχέση με τη διαχείριση των υλικών συσκευασίας και άλλων προϊόντων, δεν έχει σχέση με το πλήθος των ασαφειών, που έχει το νομοσχέδιο, των λευκών εξουσιοδοτήσεων που παρέχει αυτό, αλλά με τον τρόπο που πάει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που για μας και αναποτελεσματικός θα αποδειχθεί και νέα προβλήματα θα δημιουργήσει με την εφαρμογή του και στην παραπέρα φορολόγηση των πολιτών θα οδηγήσει.
"Θέλουμε", ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, "να εναρμονίσουμε τη νομοθεσία μας με την οδηγία 9462 της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα αυτό. Αυτό κάνουμε με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο". Σίγουρα αυτό κάνετε, όμως μην προσπαθείτε να μας πείσετε ότι η εναρμόνιση αυτή είναι ό,τι το καλύτερο για να δοθεί λύση στο πρόβλημα της διαχείρισης των υλικών συσκευασίας και άλλων προϊόντων.
Για μας με την εναρμόνιση αυτή θέλετε να ανοίξετε το δρόμο για να μπει στον τομέα αυτό -όπως εξάλλου κάνατε και σε όλους τους τομείς- το ιδιωτικό κεφάλαιο και να κερδοσκοπήσει από την παραπέρα φορολόγηση -αφαίμαξη των πολιτών. Ανοίγετε αυτόν το δρόμο, καταστρατηγώντας νόμους και διατάξεις, όπως ο νόμος 1650/86, αφαιρώντας έτσι την αρμοδιότητα και τη δικαιοδοσία, που έδινε αυτός στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης να διαχειρίζονται το σύνολο των στερεών αποβλήτων και να συντάσσουν σχέδια για την αξιοποίηση και την επαναχρησιμοποίησή τους, όπως προβλέπει το άρθρο 12 του συγκεκριμένου νόμου που ανέφερα, παράγραφος 2 και 4. Δημιουργείτε έναν υπερφορέα ιδιωτικού δικαίου, τον Εθνικό Οργανισμό Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και Άλλων Προϊόντων, στον οποίο δίνετε τη δυνατότητα να παρεμβαίνει σε όλα τα επίπεδα, διοικητικά, δήμοι, κοινότητες, περιφέρειες κλπ., χορηγώντας σχετικές εγγυήσεις συστημάτων ατομικής ή συλλογικής εναλλακτικής διαχείρισης.
Δεν στέκεστε μονάχα σε αυτό, δηλαδή στην αφαίρεση των αρμοδιοτήτων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Για να είστε σίγουροι ότι δεν θα δημιουργηθούν προβλήματα στην προώθηση του συγκεκριμένου στόχου, κάνετε συμβολική τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στα όργανα του Οργανισμού αυτού που δημιουργείτε.
Αυτό γίνεται καθαρό με τη σύνθεση της Επιτροπής Παρακολούθησης Εναλλακτικής Διαχείρισης, ενός σχήματος που θα παίξει το ρόλο του προσωρινού οργανισμού μέχρι αυτός να συγκροτηθεί και να λειτουργήσει. Είναι γνωστό ότι στην δεκαεπταμελή αυτή επιτροπή η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα συμμετέχει με δύο μόνο μέλη, ένα από την ΤΕΔΚ και ένα από την ΕΝΑΕ, ενώ ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας θα συμμετέχει με επτά μέλη.
Η προνομιακή αυτή μεταχείριση υπέρ του ιδιωτικού κεφαλαίου δεν εκφράζεται μόνο με αυτό, αλλά και με κίνητρα που του παρέχετε. Σε αυτούς, για παράδειγμα, θα πηγαίνει, με την ψήφιση του νομοσχεδίου μέσω του Οργανισμού που δημιουργείτε, το ειδικό τέλος που επιβάλλεται στις επιχειρήσεις για τη διαχείριση των ειδικών αποβλήτων, συσκευασιών και άλλων προϊόντων, ενώ για τους ΟΤΑ, που προβαίνουν στην εναλλακτική διαχείριση των δημοτικών αποβλήτων συσκευασίας, δηλαδή των αποβλήτων συσκευασίας που καταλήγουν στο ρέμα των δημοτικών αποβλήτων, δεν προβλέπεται η καταβολή κανενός αντιτίμου. Μόνο σε περίπτωση συνεργασίας μεταξύ ΟΤΑ και διαχειριστών προβλέπεται η χρηματοδότηση των ΟΤΑ από τους προηγούμενους κατόχους ή τον παραγωγό του προϊόντος από τον οποίο προήλθαν τα απόβλητα, που θα καλύπτει το κόστος διαχείρισης, άρθρο 8 παράγραφος 2.
Επειδή όμως οι προηγούμενοι κάτοχοι είναι κατά κύριο λόγο δημότες, που έχουν ήδη πληρώσει μέσω των ανταποδοτικών τελών, δεν προβλέπεται κάποιο έσοδο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση από την εναλλακτική διαχείριση των δημοτικών αποβλήτων εκτός βέβαια από την παραπέρα φορολόγηση των δημοτών.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε επίσης ότι για διάφορους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όπως ο Ενιαίος Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής έχω προτείνει την ένταξη στο Γ΄ ΚΠΣ προγραμμάτων για την εναλλακτική διαχείριση αποβλήτων και άλλων προϊόντων. Και το ερώτημα είναι: τι θα γίνει στην περίπτωση που περάσει η διάταξη της παραγράφου 5 του άρθρου 15 και τα προγράμματα αυτά θα βρίσκονται ήδη υπό εξέλιξη, επιχορηγούμενα μάλιστα από το Γ΄ ΚΠΣ; Θα αλλάξουν ξαφνικά φορέα υλοποίησης; Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα είναι όχι μόνο διαχειριστικά ακατανόητο, αλλά κατά την άποψή μας και νομικά ανέφικτο έναντι τόσο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αλλά και έναντι τρίτων που θα έχει υπογράψει συμβάσεις ο συγκεκριμένος σύνδεσμος.
Η δική μας θέση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γύρω απ' αυτό το θέμα της διαχείρισης των αποβλήτων συσκευασίας είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πάψει να είναι υπόθεση των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και να γίνει πηγή άντλησης κερδών για το ιδιωτικό κεφάλαιο, πολύ περισσότερο όταν αυτό με την ασυδοσία που το χαρακτήριζε και το χαρακτηρίζει στη δράση του, δημιούργησε και δημιουργεί πλείστα εκ των προβλημάτων, που αναφέρονται στο περιβάλλον.
Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα στη δράση των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας. Κανένας δεν τα παραγνωρίζει ή τα αγνοεί. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι βαρύνονται εξ ολοκλήρου. Αυτοί έχουν το κύριο βάρος, αφού ο νόμος 1650/86 έμεινε σχεδόν ανενεργός μια και τα προεδρικά διατάγματα και οι υπουργικές αποφάσεις που προβλέπονταν να εκδοθούν δεν εκδόθηκαν ποτέ.
Θα μπορούσε ο συγκεκριμένος οργανισμός, αν κρινόταν σκόπιμο ότι έπρεπε να δημιουργηθεί, να προσφέρει σ' αυτήν την κατεύθυνση και να δώσει την ανάλογη βοήθεια στους ΟΤΑ για να ξεπεράσουν τα όποια αντικειμενικά προβλήματα αντιμετωπίζουν και να αναπτύξουν τη δραστηριότητά τους, όπως χρειάζεται, στην αντιμετώπιση με τον καλύτερο τρόπο των προβλημάτων.
Ο κύριος Υπουργός βέβαια σχολιάζοντας τη θέση μας αυτή, είπε ότι το Κ.Κ.Ε. εμμένει σε συστήματα ξεπερασμένα μια και αυτά δοκιμάστηκαν στη ζωή και απέτυχαν. Αλήθεια πότε έγινε αυτό; Πότε δοκιμάστηκαν και απέτυχαν αυτά τα συστήματα; Και μη μου πείτε ότι κάτι τέτοιο έγινε με το ν.1650/86, αφού και εσείς αναγνωρίζετε ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε, ποτέ δεν εφαρμόστηκε, ποτέ δεν βγήκαν τα προεδρικά διατάγματα και οι υπουργικές αποφάσεις. Όμως αυτή η άποψή σας δεν μας ξενίζει πλέον, έγινε πάγια τακτική σας να διαστρεβλώνετε και να δυσφημείτε ό,τι δεν σας πάει και ό,τι δεν σας ταιριάζει, ό,τι δεν συμφωνεί με τη δική σας άποψη. Ανίκανο το δημόσιο να διαχειριστεί την κρατική περιουσία, γι' αυτό και πρέπει να ξεπουλήσουμε στους ιδιώτες, ανίκανοι οι διάφοροι κοινωνικοί φορείς ΟΤΑ να προσφέρουν υπηρεσίες στους πολίτες, γι' αυτό πρέπει να τις παραδώσουμε και αυτές στο ιδιωτικό κεφάλαιο! Και ενώ τα λέτε όλα αυτά, δεν κάνετε τον κόπο να μας πείτε πώς φθάσαμε σ' αυτό το σημείο και ποιος ευθύνεται για τις αδυναμίες που υπάρχουν στην κρατική μηχανή, στους διάφορους οργανισμούς, ποιος ευθύνεται για τα προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο της αυτοδιοίκησης, όσον αφορά το συγκεκριμένο τομέα. Όλα για εμάς είναι προϊόντα της δικής σας πολιτικής, που είναι βαθιά αντιλαϊκή, που από τη μια μεριά απαξιώνει τη συλλογική δράση και λαϊκή συμμετοχή και από την άλλη θεοποιεί τη ληστρική για τα λαϊκά συμφέροντα δράση του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς το Κ.Κ.Ε. σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι στο θέμα αυτό το κράτος μπορεί να παίξει μόνο ρυθμιστικό ρόλο και ότι οι λύσεις θα δοθούν από την αγορά.
Το περιβάλλον και η προστασία του είναι πάρα πολύ σοβαρά θέματα, για να τα αφήσουμε στις όποιες διευθετήσεις του ιδιωτικού κεφαλαίου και στις διαθέσεις του, που όλοι γνωρίζουμε ποιες είναι και προς ποια κατεύθυνση κινούνται. Ούτε αρκεί να καθορίσουμε πλαίσια και να θεσμοθετήσουμε απλά νόμους, αφού ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά μένουν ανενεργά, όταν πρόκειται με τη λειτουργία τους να βάλουν εμπόδια στη δράση των ιδιωτών επιχειρηματιών.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι αντίθετο προς το νομοσχέδιο και το καταψηφίζει επί της αρχής.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο εισηγητής του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Αμπατζόγλου έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν αποκτήσει καθολικό και παγκόσμιο χαρακτήρα. Αποτελούν συστατικό στοιχείο των παραμέτρων που συνθέτουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Ακόμη συνδέονται και με την επιβίωση του πλανήτη. Τα τελευταία δέκα χρόνια όλοι οι διεθνείς οργανισμοί επισημαίνουν ότι εκτός των παγκοσμίων προβλημάτων, όπως είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η τρύπα του όζοντος, σε τοπική κλίμακα θα γνωρίσουν ένταση τα προβλήματα που συνδέονται με τη διαχείριση των αποβλήτων και των υδάτινων πόρων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση με γοργούς ρυθμούς έχει δημιουργήσει το σχετικό δίκαιο και σε όλες τις χώρες πραγματοποιείται μια κοσμογονία για την εφαρμογή της νομοθεσίας, για την υλοποίηση των στόχων, για τη συνεχή βελτίωση των μεθόδων παραγωγής των αγαθών, καθώς και των σχετικών διαδικασιών που επιβάλλονται από τις αρχές τόσο περιορισμού του όγκου των αποβλήτων όσο και της ασφαλούς τελικής διάθεσής τους.
Στη χώρα μας φαίνεται ότι η προσπάθεια εξαντλείται κυρίως στην ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού δικαίου στο εθνικό δίκαιο, άλλοτε έγκαιρα και άλλοτε οριακά. Στον τομέα της υλοποίησης παρουσιάζουμε ως χώρα τεράστια υστέρηση. Δεν είναι τυχαίο ότι το Δεκέμβριο του 2000 η Ευρωπαϊκή Ένωση σημείωσε πενήντα μία παραβιάσεις του δικαίου, που αφορούν το περιβάλλον από τη χώρα μας. Μάλιστα η τεσσαρακοστή αφορούσε τη μη έγκαιρη εναρμόνιση της νομοθεσίας για τις συσκευασίες. Στις 24 Ιανουαρίου αυτού του χρόνου μας παρέπεμψαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γιατί δεν τηρούμε τις υποχρεώσεις μας για τα τοξικά απόβλητα.
Το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. μπορεί να επαίρεται ότι είναι Υπουργείο Δημοσίων Έργων, αλλά είναι ελάχιστα Υπουργείο Χωροταξίας και Περιβάλλοντος. Δεν αρκεί να αναφέρει το Υπουργείο το σύνολο των νόμιμων και παράνομων χωματερών ή το εντυπωσιακό πλήθος των μελετών, που έχουν εκπονηθεί, για να παρουσιάσει περιβαλλοντικές επιδόσεις. Την τελευταία δεκαετία δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια για μελέτες και έργα, χωρίς να γίνει ακόμα ορατή μία βιώσιμη λύση στο θέμα των στερεών απορριμμάτων και των αποβλήτων είτε αυτά είναι οικιακά είτε βιομηχανικά είτε τοξικά.
Θα αναφέρω μερικά ενδεικτικά παραδείγματα. Επί πέντε χρόνια το ΥΠΕΧΩΔΕ υπόσχεται τη δημιουργία δύο χώρων διάθεσης των βιομηχανικών αποβλήτων, ένα στη βόρειο και ένα στη νότιο Ελλάδα. Δεν έχει γίνει τίποτα και μας παραπέμπουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Στον τομέα της διάθεσης και διακίνησης των τοξικών αποβλήτων διαπιστώνεται πλήθος παρανομιών. Πετιώνται στα ρέματα, θάβονται στις χωματερές, διακινούνται μέσα στις πόλεις χωρίς στοιχειώδεις ελέγχους. Το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. αποποιείται των ευθυνών του.
Ακόμη και στο κεφαλαιώδους σημασίας θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων της περιοχής της Αθήνας, ο σχεδιασμός που έχει εξαγγελθεί δεν υλοποιείται με τις καλύτερες προοπτικές. Στην αρχή αποφασίστηκε να φτιαχτεί ένα εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης στο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων. Γι' αυτό δαπανήθηκαν σαράντα δισεκατομμύρια (40.000.000.000). Παρά τη δέσμευση του Πρωθυπουργού ότι στη δυτική Αττική θα φτιαχτεί ένας ΧΥΤΑ και στην ανατολική Αττική άλλοι δύο, εγκρίθηκε δεύτερη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για δεύτερο εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης στον ίδιο χώρο της χωματερής. Οι προοπτικές ήταν το 1/3 των απορριμμάτων να θάβονται και το άλλο 1/3 να γίνεται λίπασμα και να πουλιέται προς 0,7 δραχμές το κιλό.
Και το άλλο 1/3 να γίνεται καύσιμο το περιβόητο RDF και να διατίθεται στην τσιμεντοβιομηχανία προς 2,5 δραχμές το κιλό.
Ποια είναι η σημερινή κατάσταση. Οι προοπτικές είναι: Το πρώτο εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης να λειτουργήσει με παθητικό ένα δισεκατομμύριο (1.000.000.000) δραχμές το χρόνο. Το εναλλακτικό καύσιμο δεν μπορούν να το διαθέσουν στις τσιμεντοβιομηχανίες. Έτσι προγραμματίζουν να ζητήσουν άλλα πενήντα δισεκατομμύρια για να φτιάξουν αποτεφρωτήρα στην Αττική. Επίσης μετά τη μη διάθεση των λυμάτων της Ψυττάλειας που θα προκύπτουν από τη δεύτερη φάση, τη χωματερή των Άνω Λιοσίων, θα προκύψει πρόβλημα για το λίπασμα, το οποίο θα είναι πλέον φτωχό.
Έτσι είμαστε μπροστά σε μία λύση. Τα όσα δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν να μην έχουν αποδώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα και να κινδυνεύουν όλα τα απορρίμματα, παρά τις τεράστιες δαπάνες, να συνεχίσουν να θάβονται ή να δημιουργήσουμε αποτεφρωτήρα στην Αττική, θέμα για το οποίο απ' ό,τι γνωρίζουμε τόσο το Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ έχει δηλώσει ότι δεν είναι επιθυμητός, μάλιστα σε συζήτηση στη Βουλή προκάλεσε και τον πολιτικό μας χώρο να εκδηλώσει την αντίθεσή του και τη δηλώσαμε, αλλά που όμως το σχέδιο νόμου για αντικατάσταση του 84/84 που έχετε δώσει στη δημοσιότητα, προβλέπεται ότι κατ' εξαίρεση μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειες ακόμα και από καύση απορριμμάτων θα επιτρέπονται στην Αττική.
Και δεν φθάνει μόνο αυτό, επειδή η τοπική αυτοδιοίκηση των Άνω Λιοσίων θέλει να επωφελείται από το δισεκατομμύριο, εννέα δισεκατομμύρια κάθε χρόνο που λαμβάνει ως αντισταθμιστικά οφέλη, έχει εκπονήσει προγράμματα να μετατρέψει το χώρο της υγειονομικής ταφής σε χώρο διάθεσης στερεών απορριμμάτων τοξικών. Και της έχει εγκριθεί πρόγραμμα μαμούθ της τάξεως 1.600.000 ευρώ για να διαχειρίζεται τοξικά απορρίμματα.
Και ενώ αυτή είναι η κατάσταση με τα στερεά απορρίμματα στην περιοχή της Αττικής ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε το θέμα των συσκευασιών. Τα υλικά συσκευασίας ως ποσοστό των οικιακών απορριμμάτων συνεχώς αυξάνονται και αυτό αποτελεί στοιχείο του σημερινού τρόπου ζωής μας. Σε μία δεκαετία στην περιοχή της Αθήνας τα οργανικά και τα ζυμώσιμα μειώθηκαν κατά 5% και αντίστοιχα αυξήθηκαν τα ποσοστά συσκευασίας.
Στις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες τα υλικά αυτά αποτελούν το 50% των οικιακών απορριμμάτων και στην Ελλάδα περίπου το 40%. Σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται στον εθνικό σχεδιασμό εκτιμάται ότι στη χώρα μας υπάρχουν εν δυνάμει ανακυκλώσιμα υλικά ενάμιση εκατομμύριο τόνοι το χρόνο. Για λόγους σύγκρισης και μόνο, αν αυτό το καίγαμε και το μετατρέπαμε σε ηλεκτρική ενέργεια με βαθμό απόδοσης 30%, αυτό θα αντιστοιχούσε στο 5,5% της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγει σήμερα η ΔΕΗ σε όλη τη χώρα και στο 10% του ποσοστού που θέλουμε να καλύψουμε από ανανεώσιμες πηγές την προσεχή δεκαετία. Πρόκειται για κολοσσιαίο μέγεθος, το αναφέρω μόνο για λόγους σύγκρισης και όχι γιατί ο ομιλών είναι υπέρ της λύσης της καύσης των υλικών συσκευασίας.
Η τεχνολογία και ο ανταγωνισμός τα τελευταία χρόνια έχουν μειώσει το βάρος μερικών συσκευασιών εντυπωσιακά αν και ο όγκος έχει αυξηθεί, γιατί πλέον τα συσκευασμένα αγαθά αυξάνουν την παρουσία του στην αγορά. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι το αλουμίνιο χρησιμοποιείται σήμερα στις συσκευασίες σε πάχη από έξι έως διακόσια. Την τελευταία εικοσαετία το πάχος του αλουμινίου, που χρησιμοποιείται στις συσκευασίες μειώθηκε κατά 30%. Την τελευταία δεκαετία το βάρος του αλουμινίου που χρησιμοποιείται στα κουτιά των αναψυκτικών μειώθηκε επίσης κατά 30%. Έτσι στη Γερμανία τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ ο όγκος των συσκευασιών αυξήθηκε, η ετήσια κατανάλωση τέτοιων υλικών ανά κάτοικο το χρόνο μειώθηκε κατά 13,5%.
Ερχόμαστε σήμερα να ενσωματώσουμε την οδηγία 9462, η οποία φιλοδοξεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες για μείωση της ρύπανσης, για μείωση της εξάντλησης των φυσικών πόρων, για ανάκτηση υλικών και ενέργειας και ταυτόχρονα να αξιοποιήσει τις σύγχρονες τάσεις και δυνατότητες, που προσφέρει η τεχνική και η τεχνολογία για την ανακύκλωση και την ανάκτηση των υλικών.
Είναι γνωστό ότι η οδηγία αυτή περιλαμβάνει συγκεκριμένα ποσοστά για την ανακύκλωση, για την ανάκτηση των υλικών για την ελάχιστη ανακύκλωση για κάθε υλικό, καθώς και για το σύνολο των τεσσάρων βαρέων μετάλλων των οποίων η συγκέντρωση πρέπει να μειωθεί έξι φορές. Η χώρα μας μαζί με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία εξασφάλισε βέβαια μια πενταετή παράταση για να συμμορφωθεί όμως ερχόμαστε οριακά να ενσωματώσουμε την οδηγία αυτή. Και η εναρμόνιση αποτελεί τον εύκολο λόφο. Η υλοποίηση των στόχων της οδηγίας αυτής αποτελεί το δύσκολο βουνό. Και δυστυχώς και στην περίπτωση αυτή ακολουθείται η πάγια τακτική, όλα τα δυσχερή, τα κομβικά, τα κρίσιμα θέματα να παραπέμπονται σε μελλοντικές υπουργικές αποφάσεις.
Από την εισηγητική έκθεση και τις αρχές, οι οποίες θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αποδεκτές στο σύνολό τους, επισημαίνεται η αρχή της πρόληψης, η οποία πρέπει να εφαρμόζεται από την αρχή παραγωγής των πρώτων υλών μέχρι και τη διάθεση του τελικού απορρίμματος, η αρχή της επαναχρησιμοποίησης, της ανακύκλωσης και της ανάκτησης. Καθορίζεται και αναγνωρίζεται η συμμετοχή των τελικών χρηστών και καταναλωτών στην αλυσίδα της διαχείρισης, αναγνωρίζεται ότι η βιομηχανία πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και επισημαίνεται ότι πρέπει να εφαρμοστεί η αρχή ο ρυπαίνων πληρώνει.
Το οικονομικό όμως αυτό εργαλείο, το οποίο είναι αναγκαίο για να υλοποιηθούν οι στόχοι της διαχείρισης, έτσι όπως εισάγεται, δείχνει μια τάση, ότι τελικά αυτός που θα πληρώσει θα είναι ο καταναλωτής. Αναφέρθηκε και από προηγούμενο ομιλητή, έχει τεκμηριωθεί και με μελέτες ότι το σύστημα αυτό θα απαιτήσει πάγιες επενδύσεις της τάξεως των σαράντα δισεκατομμυρίων με σημαντικό ετήσιο κόστος. Η λογική και η ροή των οικονομικών μεγεθών δυστυχώς δεν εξασφαλίζει την υλοποίηση της αρχής ότι ο ρυπαίνων θα πληρώνει. Έτσι με το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου δημιουργούνται σοβαρά ερωτηματικά:
Ποιος τελικά θα πληρώσει το κόστος της αναγκαίας αυτής εναλλακτικής διαχείρισης;
Γιατί η αυτοδιοίκηση που με βάση όλο το θεσμικό μας πλαίσιο και με την εμπειρία που έχουμε και η οποία σήμερα αποτελεί τον κύριο μοχλό και τον πιο σημαντικό για τη διαχείριση των στερεών απορριμμάτων, πρόκειται να μετατραπεί σε υπομόχλιο των οικονομικών παραγόντων που θα εμπλακούν στην εναλλακτική διαχείριση;
Συμφωνούμε με τη δημιουργία εθνικού οργανισμού, ο οποίος ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου πρέπει να αναλάβει τις αρμοδιότητες που έχει. Μέχρι τότε όμως προβλέπεται να δημιουργηθεί ένα πενταμελές γραφείο στη διεύθυνση περιβάλλοντος και μια δεκαεπταμελής επιτροπή παρακολούθησης στην οποία θα συμμετέχει ένας εκπρόσωπος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, ένας εκπρόσωπος της δημοτικής, επτά του ιδιωτικού και επαγγελματικού τομέα, έξι των Υπουργείων και δύο φορείς της κοινής γνώμης. Νομίζουμε ότι η σύνθεση αυτή είναι ετεροβαρής. Και μπορεί μεν η επιτροπή αυτή να πρόκειται να διαλυθεί όταν θα σχηματιστεί ο εθνικός οργανισμός, όμως μέχρι τότε θα έχει λάβει σημαντικές αποφάσεις και θα έχει εισηγηθεί σημαντικότατα θέματα. Με αυτήν τη σύνθεση νομίζουμε ότι το όργανο δεν είναι αντιπροσωπευτικό.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορεί να έχει κανείς αντίρρηση στην αρχή του σχεδίου νόμου, αφού άλλωστε συνιστά εναρμόνιση της νομοθεσίας και επί της αρχής το ψηφίζουμε. Έχουμε όμως σοβαρές ανησυχίες γιατί παρά τη μεγάλη περίοδο προετοιμασίας όλα τα σοβαρά και κομβικά σημεία εφαρμογής του παραπέμπονται για αντιμετώπιση σε μελλοντικές αποφάσεις.
Η αδράνεια του συστήματος κινδυνεύει να μετατρέψει το παρόν σχέδιο νόμου από νόμο εφαρμογής σε νόμο πλαίσιο. Μετά από τρία χρόνια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα στερεά απορρίμματα στην πρωτεύουσα θα είναι επτά με οκτώ χιλιάδες τόνοι την ημέρα, σχεδόν διπλάσια των σημερινών.
Το περιβαλλοντικό προφίλ έχει πλέον τεράστια βαθμολογία για την επιτυχή διεξαγωγή των αγώνων. Το σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης δεν μπορεί να αφεθεί στο πενταμελές γραφείο της ΕΑΘ και στη δεκαεπταμελή Επιτροπή Παρακολούθησης.
Το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. καλείται να αναλάβει τις ευθύνες του, καλείται άμεσα να προχωρήσει στην υλοποίηση του νόμου, για να εξασφαλιστεί επιτέλους η εφαρμογή μιας βιώσιμης λύσης στο θέμα των συσκευασιών, η οποία πρέπει πλήρως να έχει υλοποιηθεί μέχρι τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κ. Γεώργιος Κωνσταντόπουλος έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι η ρύπανση του περιβάλλοντος τα τελευταία χρόνια επιβαρύνεται υπέρμετρα. Είναι επίσης γεγονός ότι η διατροφική μας ταυτότητα έχει αλλοιωθεί τα τελευταία χρόνια και ότι τα υλικά συσκευασίας επιβαρύνουν αυτόν το τομέα.
Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται να εναρμονισθεί με την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1994. Εξαντλήσατε κάθε περιθώριο το οποίο είχατε. Ζητήσατε και την πενταετή περίοδο χάριτος. Θα περίμενε κανείς ότι μετά από μια τέτοια μεγάλη κυοφορία, μία κυοφορία πρωτόγνωρη, πολλών ετών, η Κυβέρνηση θα μας έφερνε ένα νομοσχέδιο, το οποίο δεν θα είχε ατέλειες, τις οποίες βλέπουμε εδώ.
( Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ )
Οι υπόλοιπες χώρες τι έκαναν αυτό το διάστημα; Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ήδη από το 1996 προχώρησαν στη θεσμοθέτηση αντίστοιχων οργανισμών διαχείρισης στερεών υλικών συσκευασίας. Θα αναφέρω ως παράδειγμα τη Γερμανία, η οποία προχώρησε και ανάγκασε όλα τα εισαγόμενα προϊόντα να πληρώνουν το λεγόμενο ανταποδοτικό τέλος. Και τα εξαγόμενα ελληνικά προϊόντα πληρώνουν εδώ και πέντε τουλάχιστον χρόνια ανταποδοτικό τέλος στις χώρες που ήδη θέσπισαν τον οργανισμό διαχείρισης αποβλήτων.
Η χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια ήταν ένα παράδεισος σκουπιδιών, ένας παράδεισος όπου ο κάθε εισαγωγέας μπορούσε να εισάγει ό,τι ήθελε, με ό,τι υλικά συσκευασίας ήθελε, ξέροντας ότι ούτε ο εξαγωγέας θα πληρώσει ούτε ο εισαγωγέας θα πληρώσει, καθιστώντας τη χώρα μας πραγματικά ένα σκουπιδότοπο. Ποιος ευθύνεται γι' αυτήν τη βραδυπορία;
Παράλληλα οι ελληνικές εξαγωγικές εταιρείες είχαν μπει σε μια περιπέτεια και πληρωμής του ανταποδοτικού τέλους στις χώρες που εξήγαγαν, αλλά επιπλέον προσαρμογής της παραγωγικής διαδικασίας τους σύμφωνα με τις οδηγίες της χώρας εισαγωγής.
Βλέπουμε δηλαδή ότι η χώρα μας βραδυπορεί. Αδυνατεί να φέρει έστω και στη Βουλή ένα νομοσχέδιο.
Γνωρίζω ότι έκανε μια προσπάθεια να φέρει ένα νομοσχέδιο το οποίο είχε πολλές ατέλειες και μας στέλνει ένα νομοσχέδιο εδώ το οποίο έχει και αυτό άφθονες ατέλειες και παραπέμπει σε υπουργικές αποφάσεις, σε προεδρικά διατάγματα, σε ένα πλήθος καίριων ζητημάτων.
Ποιο θα είναι το ανταποδοτικό τέλος των διαχειριστών αποβλήτων συσκευασίας; Πώς θα πληρώσουν; Και επιπλέον, ποιοι θα πληρώσουν για τα εισαγόμενα προϊόντα στη χώρα μας; Γιατί, επαναλαμβάνω, έχουμε μια ιδιορρυθμία εδώ. Ο καθένας εισάγει ό,τι θέλει και όχι μόνο από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και από απίθανες τρίτες χώρες, που κανένας δεν ξέρει τα υλικά συσκευασίας που προέρχονται από αυτές. Θα πληρώσει ο εξαγωγέας από τρίτη χώρα ή θα πληρώσει μόνο ο εισαγωγέας;
Κάτι ακόμη σχετικά με τις κυρώσεις, οι οποίες θα δείτε ότι συμφέρει κάποιο μεγαλοεισαγωγέα από τρίτη χώρα να πληρώσει το πρόστιμο, παρά να προσαρμοστεί στις οδηγίες αυτού του νόμου. Τα πρόστιμα είναι εξαιρετικά χαμηλά, θα έλεγα απαράδεκτα. Μην ξεχνάμε ότι αν υπήρχε μια δυσκολία να φέρουμε ένα νομοσχέδιο για ψήφιση εδώ, η μεγαλύτερη δυσκολία θα είναι στην εφαρμογή αυτού του νόμου, πάντοτε λαμβάνοντας υπόψη την ελληνική πραγματικότητα: το σκουπιδαριό που υπάρχει κυριολεκτικά στα εισαγόμενα υλικά συσκευασίας, την ανεξέλεγκτη κατάσταση η οποία δημιουργήθηκε, την πεποίθηση και τη συνείδηση πολλών εισαγωγέων ότι εδώ είναι ένας παράδεισος σκουπιδιών. Και αυτά φυσικά δεν αναμορφώνονται και δεν δημιουργείται περιβαλλοντική συνείδηση και στους εισαγωγείς και στο κοινό από τη μία μέρα στην άλλη.
Επαναλαμβάνω ότι πρέπει, κύριε Υπουργέ, να ξαναδείτε το θέμα αυτό με τις κυρώσεις. Και τέλος, το ανταποδοτικό τέλος ποιος θα το πληρώσει συγκεκριμένα; Ο εξαγωγέας, ο παραγωγός, ο βιομήχανος από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή από τρίτη χώρα, ο εισαγωγέας; Και οι ενδιάμεσες κυρώσεις; Ιδιαίτερα λέτε για το σηματάκι το οποίο θα υπάρχει επάνω και είναι πολύ σημαντικό αν θα είναι στην ετικέτα ή στα υλικά συσκευασίας. Έχει τεράστια διαφορά το ένα από το άλλο. Και ξέρετε τις κομπίνες και τα σκάνδαλα που έγιναν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το σηματάκι αυτό. Να ξεκαθαρίσετε αν θα είναι στο υλικό συσκευασίας ή στην ετικέτα, η οποία ξέρετε πώς αλλοιώνεται και πώς παραποιείται.
Επίσης ξέρετε πολύ καλά ότι δημιουργήθηκε μεγάλο σκάνδαλο στη Γερμανία σχετικά με το ανταποδοτικό τέλος και έφθασε ακόμα και η Γερμανία να πετάξει το απόθεμα -έπαιρναν τα χρήματα να δημιουργήσουν την υποδομή για την ανακύκλωση- να το θάψει. Δημιουργήθηκε μεγάλο σκάνδαλο το οποίο βγήκε στην επιφάνεια σε όλα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας της Γερμανίας πρόσφατα. Το ανταποδοτικό τέλος το πλήρωναν στην αρχή οι βιομήχανοι και οι εξαγωγείς και εδώ και λίγο καιρό το πληρώνουν οι εισαγωγείς των προϊόντων. Δηλαδή οι Γερμανοί καθιστούν υπεύθυνους τους εισαγωγείς των προϊόντων και των υλικών συσκευασιών στην ίδια τη χώρα τους. Κάτι τέτοιο, νομίζω, πάμε να κάνουμε και εμείς. Γιατί μην ξεχνάτε ότι όλα μας τα προϊόντα διακινούνται από συγκεκριμένες αλυσίδες διακίνησης. Και για μια τέτοια μεγάλη αλυσίδα διακίνησης προϊόντων είναι εξαιρετικά χαμηλά. Συμφέρει πολύ καλύτερα να πληρώσει κάποιος το πρόστιμο, παρά να εναρμονιστεί στις οδηγίες αυτές, ιδιαίτερα για τους εισαγωγείς προϊόντων από τις λεγόμενες τρίτες χώρες, εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και μάλιστα απίθανες χώρες, οι οποίες εξάγουν προϊόντα στη χώρα μας.
Κάτι άλλο, επίσης σημαντικό, είναι οι λεγόμενες μεταβατικές διατάξεις. Και εδώ υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Πρέπει να δείτε το άρθρο με τις λεγόμενες μεταβατικές διατάξεις και ιδιαίτερα το γραφείο που θα υπάρξει στο ΥΠΕΧΩΔΕ πώς θα λειτουργεί. Είναι καίρια τα ζητήματα, τα οποία έθιξαν και ο εισηγητής μας και οι αγορητές του ΚΕΕ και του Συνασπισμού σχετικά με τις μεταβατικές διατάξεις.
Με αυτές τις σκέψεις πιστεύω ότι το νομοσχέδιο ήλθε με μεγάλη καθυστέρηση, η οποία δεν δικαιολογείται.
Μόνο αυτή η Κυβέρνηση είναι ικανή να εξαντλεί τις προθεσμίες, να ζητάει και να παίρνει όλες τις παρατάσεις που δικαιούται. Από το '97 έπρεπε να έχει αναγνωριστεί. Ήταν η τελευταία οδηγία. Φθάσαμε στο 2001. Έστω όμως και τώρα, το νεογνό το οποίο βγαίνει σήμερα, το μακράς κυοφορίας νεογνό, με τα πολλά προβλήματα τα οποία έχει, πρέπει να το προσέξουμε ιδιαίτερα.
Και αν δεν ήσασταν ικανοί τόσα χρόνια να μας φέρετε ένα νομοσχέδιο πλήρες, τουλάχιστον κάντε μια προσπάθεια στη διαδικασία εφαρμογής αυτού του νόμου ώστε να μην ακολουθήσετε το ελληνικό μοντέλο για μία ακόμη φορά. Ελπίζω εκεί, στην εφαρμογή να βρείτε εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες που χρειάζεται η χώρα μας, ώστε αυτός ο σκουπιδότοπος, ο οποίος υπάρχει σήμερα, να μην επεκταθεί σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης. Αρκετά πληρώσαμε, αρκετά δυσφημιστήκαμε στο εξωτερικό για το σκουπιδαριό το οποίο υπάρχει. Φροντίστε έστω και την τελευταία στιγμή να επανορθώσετε τη ζημιά που έχει γίνει.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο συνάδελφος κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο εισηγητής μας, ο οποίος κάλυψε πράγματι θαυμάσια και πλήρως το θέμα, είπε ότι η Νέα Δημοκρατία θα ψηφίσει αυτό το σχέδιο νόμου. Θα ψηφίσει επί της αρχής και τούτο γιατί αποτελεί εναρμόνιση προς τη σχετική κοινοτική οδηγία. Δεν σημαίνει όμως ότι πιστεύουμε πως πρόκειται για μια σοβαρή νομοθετική πρωτοβουλία, που μπορεί να συμβάλει στη λύση του προβλήματος των στερεών αποβλήτων ή στην προστασία γενικά του περιβάλλοντος.
Αυτό κυρίως προκύπτει από δύο πράγματα: Πρώτον, από την καθυστέρηση η οποία παρατηρήθηκε στο να αναληφθεί αυτή η κυβερνητική νομοθετική πρωτοβουλία. Στις 30.6.1996 ήταν η τελευταία ημερομηνία, για την εμπρόθεσμη εναρμόνιση της νομοθεσίας μας προς την κοινοτική οδηγία.
Πέρασαν έκτοτε πέντε ολόκληρα χρόνια για να κατατεθεί το σχέδιο νόμου, το οποίο συζητάμε τώρα, πέντε χρόνια που πράγματι, αν υπήρχε σοβαρότητα στο ΥΠΕΧΩΔΕ, θα έπρεπε να έχει έλθει ένα πλήρες νομοσχέδιο, το οποίο να προβλέπει αυτά που έπρεπε, και όχι ένα πρόχειρο νομοσχέδιο το οποίο έρχεται υπό το κράτος του βάρους, της προσφυγής της επιτροπής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και της ενδεχόμενης καταδίκης για την Ελλάδα. Γιατί είναι γενική η αίσθηση ότι γι' αυτό έρχεται τόσο πρόχειρα και τόσο εσπευσμένα το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε σήμερα στο Θερινό Τμήμα της Βουλής.
Ένα δεύτερο είναι ότι υπάρχουν οι δεκάδες εξουσιοδοτήσεων στον Υπουργό για έκδοση υπουργικών αποφάσεων και προεδρικών διαταγμάτων. Δεν είναι σοβαρή νομοθετική πρωτοβουλία αυτή. Δεν μπορεί να έρχεται ένα νομοσχέδιο το οποίο να δίνει στον Υπουργό τόσο μεγάλη εξουσιοδότηση, να λύνει τα πάντα, όταν η Βουλή είναι εκείνη η οποία έχει αυτήν την αρμοδιότητα.
Πολύ φοβάμαι ότι τελικά, όπως ψηφίζεται ο νόμος, θα έχει περίπου την ίδια απόδοση και την ίδια αποτελεσματικότητα την οποία είχε ο ν. 1650/1986, που και αυτός έδινε μεγάλη εξουσιοδότηση, πολλά προεδρικά διατάγματα, πολλές υπουργικές αποφάσεις και εν τέλει κατέστη ανενεργός.
Θα περίμενε κανείς πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα από την Κυβέρνηση σε ένα τόσο μεγάλο θέμα, που άπτεται άμεσα της προστασίας του περιβάλλοντος. Δυστυχώς όμως η Κυβέρνηση άλλα προβλήματα έχει. Μέσα στη γενική αίσθηση ακυβερνησίας η οποία υπάρχει, ασφαλώς δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί σοβαρά με ένα τόσο σημαντικό θέμα. Έχει τα εσωκομματικά της προβλήματα, έχει τις συγκρούσεις της και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει σοβαρά ένα τόσο σοβαρό θέμα το οποίο συζητάμε σήμερα.
Βέβαια θα έλεγα ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, έχει βάθος, διότι δεν υπάρχει παιδεία στον ελληνικό λαό δυστυχώς. Ελλείπει η παιδεία η οποία έχει σχέση με το περιβάλλον. Όπου και αν πάει κανείς σήμερα, σε δρόμους, σε παραλίες δεν βλέπεις τίποτε άλλο από μπουκάλια, από κουτιά. Ο καθένας όπως τον βολεύει θα πετάξει ό,τι του περισσεύει, σε οποιοδήποτε σημείο θέλει.
Δρόμοι, παραλίες, ρέματα είναι γεμάτα απ' αυτά τα απόβλητα. Αν κάποιος κάνει μια μακρινή διαδρομή με το αυτοκίνητό του, θα δει να προηγούνται αυτοκίνητα από τα παράθυρα των οποίων πετάνε οι οδηγοί τους ή οι επιβάτες οτιδήποτε τους είναι άχρηστο. Επομένως χρειάζεται μια μεγαλύτερη και σοβαρότερη προσπάθεια για να αντιμετωπισθεί αυτό το πρόβλημα.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίως πήρα το λόγο γιατί νιώθω ως Βουλευτής του Νομού Χανίων, που οι κάτοικοί του ζουν στο πετσί τους την κυβερνητική αδιαφορία, αυτήν την απουσία κυριολεκτικά του κράτους επί δύο σχεδόν ολόκληρες δεκαετίες. Δημιουργήθηκε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που κατά κάποιον τρόπο είναι συνώνυμο ενός πανέμορφου νομού με φυσικό κάλος μεγάλο, του Νομού Χανίων, στο εσωτερικό και εξωτερικό. Και ακούει στο όνομα Κουρουπητός. Εν πολλοίς δε και η Ελλάδα είναι συνώνυμο του Κουρουπητού στο εξωτερικό. Αυτό είχε βέβαια τεράστιες επιπτώσεις και δημιούργησε τεράστια προβλήματα. Πρώτα απ' όλα, κύριε Πρόεδρε, εγώ που είμαι Χανιώτης και όσοι από σας έχετε έρθει στα Χανιά και έχετε μείνει για λίγο, θα βλέπατε μια απίστευτη ρύπανση του περιβάλλοντος διότι ανεξέλεγκτα και χωρίς να ληφθούν επί δύο δεκαετίες ολόκληρες στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης του πολίτη και του περιβάλλοντος απορρίπτονται τα στερεά απόβλητα του μεγαλύτερου μέρους του νομού σε μια χαράδρα όπου εκεί εκαίοντο με αποτέλεσμα μια ολόκληρη περιοχή με κοινότητες που κάποτε ήκμαζαν να υποστούν τεράστια προβλήματα. Ήταν λοιπόν η ζημιά που έγινε στο περιβάλλον πολύ μεγάλη.
Δεύτερον, δυσφημίστηκε ο Nομός Χανίων τουριστικά αλλά και η Ελλάδα. Διότι οι ανταγωνιστές κατάφεραν και εμφάνιζαν το νομό Χανίων και την Ελλάδα, όταν αναφέρονται σε θέματα τουρισμού και έδειχναν τα ποντίκια και τους καπνούς οι οποίοι υπήρχαν στη χαράδρα του Κουρουπητού.
Τρίτον, επεβλήθη στη χώρα μας ένα σημαντικό πρόστιμο. Επί δύο σχεδόν χρόνια καθημερινά περίπου επτά εκατομμύρια δραχμές πλήρωνε η Ελλάδα ως πρόστιμο. Πλέον των 2,5 δισεκατομμυρίων. Πριν από μερικές μέρες ανεστάλη η επιβολή του προστίμου δεν ξέρω όμως τι θα γίνει στο μέλλον. Υπό το βάρος αυτής της καταδίκης και της πληρωμής του προστίμου, σπεύδουμε τώρα σε μια λύση στην περιοχή, η οποία φοβάμαι πολύ ότι δεν θα είναι βιώσιμη. Είναι μια λύση υπό το κράτος, υπό την πίεση του προστίμου και της καταδίκης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Εγώ πολύ φοβάμαι ότι η λύση αυτή δεν πρέπει να είναι βιώσιμη. Κατασπαταλήθηκαν δισεκατομμύρια τα οποία ενθυλάκωσαν επιτήδειοι προκειμένου να κάνουν μελέτες. Μελέτες επί μελετών. Είδαμε στο Νομό Χανίων, κύριοι συνάδελφοι, τόσες μελέτες που έφθαναν μόνο τα χρήματα τα οποία εδόθησαν στους μελετητές για να έχει λυθεί το πρόβλημα. Δημιουργήθησαν εντάσεις και έριδες στην περιοχή, μεταξύ ομόρων περιοχών, διότι αγωνιωδώς ή αν θέλετε επιπολαίως επιζητούσε η πολιτεία να βρει τον κατάλληλο χώρο εναπόθεσης των στερεών αποβλήτων με αποτέλεσμα επί μια εικοσαετία να έχουμε ουσιαστικά εμπόλεμη κατάσταση στο νομό μεταξύ επαρχιών, κοινοτήτων ή περιοχών.
ΗΛΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Εσείς τι κάνατε;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Εσείς κυβερνάτε τόσα χρόνια, κύριοι. Τι λέτε, τι κάναμε;
Εδώ είναι το ψητό, ότι ο κύριος Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ έπαιζε το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, άφηνε τους ΟΤΑ Α' και Β' βαθμού να αντιδικούν και αυτός απλά παρακολουθούσε, λέγοντας αυτό που είπατε τώρα, κύριε Υπουργέ, "τι κάνετε εσείς". Μα σαφώς ελέχθη προηγουμένως από το συνάδελφο μου εισηγητή ότι εκεί όπου οι ΟΤΑ και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, τότε το πρόβλημα το λύνει η περιφέρεια. Και η περιφέρεια σε καμία περίπτωση δεν παρενέβη για να συμβάλει στη λύση του προβλήματος.
Απλώς παρακολουθούσε θεατής τα τεκτενόμενα και όταν γινόταν κάποιες συσκέψεις στο ΥΠΕΧΩΔΕ ο κ. Λαλιώτης απλά παρακολουθούσε και επέπληττε γιατί δεν λύναμε το πρόβλημα. Αυτή δυστυχώς ήταν η πορεία του προβλήματος. Πολύ φοβάμαι ότι συνεχίζει να υπάρχει το πρόβλημα, δεν έχει λυθεί το πρόβλημα το οποίο εξέθεσε και εκθέτει την Ελλάδα εδώ και στο εξωτερικό.
Δεν είναι όμως μόνο το πρόβλημα των στερεών αποβλήτων όπως ανεπτύχθη προηγουμένως από τους συναδέλφους. Εδώ υπάρχουν κάποια ειδικότερα θέματα και θα ήθελα να ρωτήσω τον κύριο Υφυπουργό τι γίνεται με τους καταλύτες των αυτοκινήτων. Αυτοί που τους αντικαθιστούν από τα αυτοκίνητά τους τι τους κάνουν; Είναι ένα πρόβλημα τεράστιο που καίει τη δημόσια υγεία και που φοβάμαι ότι και αυτό το αντιμετωπίζουμε με την ίδια επιπολαιότητα.
Δυστυχώς είπα προηγουμένως ότι εμείς θα το ψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο και επί των άρθρων θα κάνουμε τις παρατηρήσεις μας και θα εκφράσουμε τις αντιρρήσεις μας, αλλά αν η συμπεριφορά της Κυβέρνησης στο μέλλον θα είναι αυτή που ήταν μέχρι τώρα, νομίζω ότι λύσεις στα προβλήματα δεν πρόκειται να δοθούν. Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Αδρακτάς έχει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΔΡΑΚΤΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να αρχίσω τη σύντομη παρέμβασή μου από τη φράση που είπε ο κύριος Υφυπουργός "εσείς τι κάνατε". Επειδή και στο δικό μας -νομό της Ηλείας- αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα, ξέρετε τι κάναμε; Σε σύσκεψη με τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ παρόντες όλοι οι Βουλευτές, ο τεχνικός σύμβουλος κ. Δοντάς καθώς και οι δήμαρχοι είπαμε "εσείς έχετε τη γνώση, εσείς δώστε τη λύση αφού η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση δεν τη δίνει", υπό την απειλή βεβαίως ότι εάν δεν δώσουμε εμείς τη λύση θα αρχίσει το πρόστιμο όπως στον Κουρουπητό και για το Επιτάλιο στην Ηλεία. Πράγματι, ο χώρος ταφής στο Επιτάλιο ήταν σε μια όμορφη παραλία του Νομού Ηλείας στον Πύργο.
Και έτσι φθάσαμε να μη δίνει τη λύση. Εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Μετακύλισε όμως τις ευθύνες ο κύριος Υπουργός στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεν τα βρήκανε. Και είναι γνωστό γιατί δεν τα βρήκαν. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι δήμοι δεν τα βρίσκουν. Ξέρετε τι είπε ο ένας δήμαρχος; "Μα, γιατί να φορτωθώ εγώ τα σκουπίδια; Θέλω και εγώ να ξαναβγώ δήμαρχος". Και εκεί τι κάνουμε; Πνίγεται η Ηλεία από τα σκουπίδια; Πού είναι η παρέμβαση του Υπουργού; Γιατί αποποιείται τις ευθύνες του; Αυτός έχει την υποχρέωση. Η περιφέρεια, αν θέλετε, έχει την υποχρέωση που δεν έλαβε μέρος. Γιατί αφού δεν υπάρχει εθνικός σχεδιασμός διαχείρισης και αυτές οι κοινές υπουργικές αποφάσεις σαφώς δεν είναι εθνικός σχεδιασμός, την ευθύνη την έχει το Υπουργείο. Γιατί άφησε να σκοτώνονται οι δήμοι; Δεν πρόκειται μόνο για την Ηλεία, υπάρχουν πολλές περιοχές.
Δυστυχώς το πολιτικό κόστος δεν θέλησε να το αναλάβει το Υπουργείο. Και βέβαια η σκοπιμότητα είναι γνωστή. Ποιος είναι ο δικός μας νομάρχης, ποιος είναι ο δικός μας δήμαρχος, ποιανού χατίρι θα χαλάσουμε κ.ο.κ. Δεν θέλησε λοιπόν να πάρει αυτήν την πολιτική ευθύνη.
Εμείς στηρίξαμε και την ημερίδα που έγινε στην Αρχαία Ολυμπία, βρεθήκαμε εκεί, προσπαθήσαμε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία που έχει ανάγκη από ευαισθητοποίηση, αυτό μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά η ουσιαστική παρέμβαση ήταν στην περιφέρεια και στο Υπουργείο, κάτι που δεν έγινε. Και σήμερα βλέπουμε το φαινόμενο αυτό στο Νομό Ηλείας, όπως και σε άλλες περιοχές, που χωρίς την ουσιαστική και αποφασιστική παρέμβαση του Υπουργείου δεν θα λυθεί. Και επαναλαμβάνω ότι δεν είναι μόνο η Ηλεία. Στη Ζάκυνθο, η καρέτα-καρέτα τι γίνεται; Φτιάξαμε την επιτροπή, λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια και η εξέλιξη είναι ακόμα σε βήματα σημειωτόν.
Και εκεί που είναι ο προστατευόμενος χώρος για την Καρέτα που είναι του Λαγκανά, δεν υπάρχει, κύριοι, αποχέτευση, δεν υπάρχει βιολογικός καθαρισμός. Η Ζάκυνθος είχε οκτώ σημαίες για την καθαρότητα των ακτών και έχει μια. Ο Λαγκανάς, αυτή η πανέμορφη παραλία, επισκέπτομαι το Λαγκανά και τη Ζάκυνθο συχνά και έχω ιδίαν αντίληψη. Καμία παρέμβαση. Κανένας έλεγχος πού πάνε τα λύματα από τα ξενοδοχεία. Βρώμισε η Ζάκυνθος. Άρχισε ο τουρισμός πλέον να μην είναι εκείνος που κάτι θα άφηνε και για τον τόπο, για το νησί της Ζακύνθου. Άρχισε να είναι ο τελευταίος από πλευράς οικονομικής.
Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση και έρχεται σήμερα η Κυβέρνηση και μας φέρνει αυτό το σχέδιο νόμου προς ψήφιση με καθυστέρηση πέντε ετών -εγώ δεν λέω έξι, βάζω και το χρόνο που μπορεί να έχει ευθύνη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και έρχεται ο Υπουργός στη Διαρκή Επιτροπή να πει "μα, δεν γίνονται έργα, ελάτε στο Σχιστό".
Επειδή μένω κοντά στο Σχιστό, κύριε Υπουργέ, στο Χαϊδάρι, έχω υπηρετήσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση από το 1982, έγινε ο Σχιστός και πάλι δεν έλυσε το ζήτημα. Και το ξέρετε ότι δεν το έχει λύσει το ζήτημα. Ε, εκεί πρέπει να πούμε μπράβο, μετά από τόσα χρόνια έγινε ο Σχιστός και λύσαμε τα προβλήματα τα περιβαλλοντικά και της διαχείρισης των απορριμμάτων σε όλη την Ελλάδα; Δηλαδή φτάνει στο σημείο πολλές φορές να αναρωτιέται κανένας, η Κυβέρνηση όταν κάνει ένα έργο που είναι αυτονόητο, έχουμε φτάσει τα αυτονόητα να τα θεωρούμε μεγάλη επιτυχία. Μετά από τόσα χρόνια, μετά από τη διαχείριση τόσων δισεκατομμυρίων, ε δεν θα γίνει και ένας σκουπιδότοπος, ένας βιολογικός καθαρισμός; Για όνομα του Θεού! Δηλαδή ικανοποιούμεθα από το ελάχιστο; Εάν αυτό το θεωρείτε επιτυχία, λυπάμαι. Δεν είναι επιτυχία. Και αυτό το εισπράττει ολόκληρη η κοινωνία μας σήμερα. Έχουν χαθεί τεράστιες ευκαιρίες, χάθηκαν χρόνια, κύριε Υπουργέ. Και δεν μπορέσατε ούτε καν να εναρμονιστείτε με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και έρχεστε σήμερα με ένα πρόχειρο ατελές νομοσχέδιο και θέλετε να το στηρίξουμε και να το ψηφίσουμε. Η υπευθυνότητα της Αντιπολίτευσης είναι ότι κατ' αρχάς και για να μην πληρώνει ο ελληνικός λαός το πρόστιμο -διότι δυστυχώς αυτός πληρώνει το πρόστιμο, δεν τα πληρώνει η Κυβέρνηση. Η απειλή του Υπουργού ήταν ότι αν δεν φτιάξετε ΧΥΤΑ στην Ηλεία δεν θα πάρετε καμία επιδότηση. Και βεβαίως μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο υπεύθυνα η Αντιπολίτευση λέει "ναι" επί της αρχής του νομοσχεδίου για να μην έχουμε αυτό τον κίνδυνο για να δούμε και άλλα πρόστιμα. Αλλά μην έχετε απαίτηση και να χειροκροτήσουμε για την τόσο μεγάλη καθυστέρηση και την προχειρότητα που έρχεται το νομοσχέδιο. Μη θέλετε να χειροκροτήσουμε, κύριε Υπουργέ, την αφαίρεση των αρμοδιοτήτων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση που κάποτε εσείς ενθυμείστε τι λέγατε για το "τρίτο βάθρο της δημοκρατίας", που εγώ το υπηρέτησα. Και έρχεστε σήμερα αντί να ενισχύσουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση που και αυτό δεν το έχετε κάνει, έχετε δώσει αρμοδιότητες χωρίς πόρους και το γνωρίζετε, έρχεστε σήμερα ακόμη να αφαιρέσετε αρμοδιότητες και συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας που ζει το πρόβλημα. Γιατί η τοπική κοινωνία είναι αυτή που ζει το πρόβλημα. Αυτή όντως μπορεί να δώσει λύσεις. Αλλά δώστε της τις αρμοδιότητες, δώστε τα οικονομικά να βρει διέξοδο. Και έρχεστε, αφαιρείτε αρμοδιότητες σήμερα και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Κύριε Υπουργέ, τόσο σοβαρά νομοσχέδια θέλω να πιστεύω ότι και σεις αντιλαμβάνεστε τη σοβαρότητα, γιατί μιλάμε πλέον για την ίδια μας τη ζωή, τη ρύπανση του περιβάλλοντος. Δεν πρέπει να έρχονται και να παραπέμπουν σε αμέτρητες ρυθμίσεις υπουργικές. Επιτέλους πρέπει σοβαρά να δούμε τέτοια νομοσχέδια χωρίς διάθεση αντιπολίτευσης αλλά δημιουργικά και εποικοδομητικά ως είναι και ο ρόλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Φέρτε ένα ολοκληρωμένο νομοσχέδιο επιτέλους, ακούστε απόψεις. Καθίστε να δούμε όλοι μαζί ποιος θα πληρώσει επιτέλους το μάρμαρο. Φαίνεται από εδώ ότι μετακινούνται όλα αυτά και πάνε για τον πολίτη. Καθίστε να το κουβεντιάσουμε. Μη μας φέρνετε ένα νομοσχέδιο στο πόδι απλώς γιατί πιέζεστε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί πήγε στα δικαστήρια.
Το θεωρώ απαράδεκτο. Έξι ολόκληρα χρόνια και. Σήμερα το φέρνετε και τούτο ελλιπέστατο.
Όπως είπα, εμείς θα ψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο συναισθανόμενοι την ευθύνη που έχουμε απέναντι στον ελληνικό λαό, διότι, επαναλαμβάνω, το πρόστιμο, αν αυτό το νομοσχέδιο δεν εναρμονιστεί ενδεχομένως με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βεβαίως θα το πληρώσει ο ελληνικός λαός. Και την κριτική επί των άρθρων θα την ακούσετε στη συζήτηση επί των άρθρων.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Παναγιώτης Αντωνακόπουλος.
Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, πιστεύω ότι ζούμε σ' έναν πολιτισμό που χαρακτηρίζεται όσον αφορά στη βιομηχανία των καταναλωτικών προϊόντων από το αξίωμα ότι τα κέρδη είναι πάνω από τον άνθρωπο. Το συζητούμενο νομοσχέδιο έρχεται να περιορίσει σ' ένα βαθμό αυτόν το χαρακτηρισμό.
Είναι σίγουρο ότι στη διαχείριση των στερεών απορριμμάτων δεν έχουμε την αποτελεσματικότητα που θα έπρεπε. Ενώ το νομοθετικό πλαίσιο είναι σαφέστατο για το ποιος έχει τις αρμοδιότητες, ενώ υπάρχουν οι χρηματοδοτικοί πόροι, εν τούτοις πάσχουμε στο αποτέλεσμα. Και εάν κάποιος θέλει να επιμερίσει τις ευθύνες με βάση το υπάρχον σήμερα νομοθετικό πλαίσιο και αρμοδιότητες, οι ευθύνες βαρύνουν περισσότερο τις τοπικές κοινωνίες.
Επομένως τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα αναθεώρησης της κατανομής των αρμοδιοτήτων σε σχέση με τη διαχείριση των στερεών απορριμμάτων: Ή έχουμε μία Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία αποδέχεται αυτές τις αρμοδιότητες και τις υλοποιεί, ή αλλιώς να πάμε σε αναδιανομή αρμοδιοτήτων, γιατί είναι αντιφατικό να λέμε ότι αφαιρούμε αρμοδιότητες από τη στιγμή που αυτές ουσιαστικά και ιστορικά υπάρχουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ποιος δεν θυμάται τη φράση "η σκουπιδιάρα του δήμου" που ιστορικά είναι καταγεγραμμένη από δεκαετίες στη συνείδηση των πολιτών; Σήμερα που τα προβλήματα γίνονται πιο πολύπλοκα, αυτοί οι θεσμοί περιφερειακής ανάπτυξης και συμμετοχής της κοινωνίας αποποιούνται αυτού του ρόλου. Πιστεύω ότι το ανθρώπινο δυναμικό στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ίσως να έχει πέραν του δέοντος μικροπολιτικοποιήσει τα πράγματα.
Μιας και είμαι κι εγώ από το Νομό Ηλείας, θέλω να πω ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Με πρωτοβουλία του ΥΠΕΧΩΔΕ στα τέλη Φεβρουαρίου έγινε η σύσκεψη σε κατεύθυνση, αν θέλετε, αναγκαστικής επίλυσης του προβλήματος με όρους όμως Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εδόθησαν κατευθύνσεις, διασφαλίστηκαν οι χρηματοδοτήσεις, διασφαλίστηκε η υποστήριξη με τεχνογνωσία και από κει και πέρα δόθηκε η δυνατότητα της δημοκρατίας να επιλέξουν οι τοπικοί φορείς, να επιλέξει ο Δήμος του Πύργου ένα χώρο όπου θα πάει προσωρινά για κάποιους μήνες τα απορρίμματα μέχρις ότου να δημιουργηθεί το εργοστάσιο δεματοποίησης που απαιτεί πέντε με έξι μήνες για να κατασκευαστεί με χρήματα που το ίδιο το Υπουργείο δίνει. Επιτέλους τι άλλο να κάνει η κεντρική πολιτεία; Να υποκαταστήσει και το δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο σε βασικές τους αρμοδιότητες;
Τα λέω αυτά, διότι ο δήμος του Πύργου είναι δέκα χιλιόμετρα δίπλα στην Αρχαία Ολυμπία, εκεί που φέτος συνεδρίασαν με πρωτοβουλία του ιδρύματος "ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ" οι ηγέτες, οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ευρώπης και όλου του κόσμου, εκεί που είναι στραμμένα τα φώτα της δημοσιότητας απ' όλον τον πλανήτη και δεν μπορεί για δεκαπέντε μέρες τώρα τελευταία ο Δήμος του Πύργου να όζει από σκουπίδια επειδή κάποιοι δεν θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Και βέβαια ξέρω ότι αύριο υπάρχει νέα σύσκεψη στο Υπουργείο. Ξέρω ότι κάτω από την πίεση των πραγμάτων βρέθηκε χώρος για το εργοστάσιο δεματοποίησης. Δεν ξέρω όμως ποιος χώρος θα είναι ο ενδιάμεσος μέχρι να κατασκευαστεί αυτό το εργοστάσιο δεματοποίησης. Και δεν πιστεύω ως Έλληνας πολίτης ότι θα πρέπει ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ να κατέβει σε κάθε πόλη και να υποδείξει το χώρο όπου για τέσσερις μήνες θα βάζουμε τα σκουπίδια.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΔΡΑΚΤΑΣ: Θα κάνει εθνικό σχεδιασμό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ο εθνικός σχεδιασμός βεβαίως και πρέπει να γίνει. Μιλάμε, όμως, για τώρα. Και επειδή μιλάμε πάντα για τώρα, να το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή. Έγινε ημερίδα για το σχεδιασμό στο νομό. Και υλοποιεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση σχεδιασμό. Η ζωή, όμως, η καθημερινότητα, δεν είναι θέμα σχεδιασμού μόνο των επόμενων ετών. Απαιτεί λύσεις εδώ και τώρα.
Η δημόσια υγεία είναι ένα μέγεθος που βλάπτεται με την πάροδο ωρών, όχι μηνών και χρόνων που απαιτεί η υλοποίηση ενός σχεδιασμού. Εάν υπάρξει καθυστέρηση, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Τέτοιου, όμως, είδους καθυστερήσεις δεν είναι αποδεκτές από τη δημόσια υγεία, δεν είναι αποδεκτές από το περιβάλλον.
Αυτά, λοιπόν, για να ξεκαθαρίζει το θέμα.
Με την ευκαιρία της συζήτησης εκφράζω κι εγώ την αγωνία μου ότι αύριο στη σύσκεψη στο Υπουργείο θα πρέπει, κύριε Δοντά, μιας και είστε άρτια και σε βάθος χρόνου γνώστης του προβλήματος, το μεσοδιάστημα μέχρι τη λειτουργία του εργοστασίου δεματοποίησης να εξευρεθεί πάση θυσία χώρος. Αν θέλετε, οι μονοδρομικές λύσεις που κάποιοι αναζητούν, γνωρίζοντας από πριν ότι είναι άγονες, αλλά υποβαθμίζοντας τους πολίτες των δήμων τους ή τους πολίτες των νομών τους χτυπώντας σε λύσεις που δεν είναι πια βιώσιμες, δεν τους δικαιώνουν στο ρόλο του άρχοντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Και αυτό θα πρέπει τελικά να το στείλουμε ως μήνυμα σε όλους τους αιρετούς. Έχει έλθει η ώρα να γίνουμε όλοι υπεύθυνοι και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων που οι τοπικές κοινωνίες μας δίνουν στα χέρια μας να διαχειριστούμε.
Ο ρόλος των Βουλευτών στις τοπικές κοινωνίες δεν είναι να υποκαθιστούν τους αιρετούς άρχοντες. Το λέω αυτό, διότι τελικά υπάρχει και το παιχνίδι της "καυτής πατάτας" όπου οι αιρετοί άρχοντες ρίχνουν το πρόβλημα σε όποιον βρεθεί μπροστά τους, Βουλευτή, Υπουργό, νομάρχη, τεχνοκράτη. Όχι! Θα πρέπει να δώσουμε το σωστό παράδειγμα σε μια ευνομούμενη πολιτεία και να λειτουργήσουν οι θεσμοί με βάση τις αρμοδιότητες που έχουν και να πάρουν και περισσότερες.
Όσον αφορά το συζητούμενο νομοσχέδιο, πιστεύω ότι μέχρι σήμερα είχαμε μία προσέγγιση της ποσότητας των στερεών απορριμμάτων. Η ίδια η ζωή, η ίδια η εξέλιξη έχει φέρει στο προσκήνιο και την ποιότητα των απορριμμάτων, τη φυσικοχημική τους σύνθεση. Έχουμε να κάνουμε κυρίως με τοξικά απόβλητα που εμπεριέχουν εκτός από βαριά μέταλλα, χρωστικές, αρωματικούς υδρογονάνθρακες, πολυβινύλια, στοιχεία τα οποία κυρίως εμπεριέχονταν μέχρι πρότινος στις συσκευασίες και μέταλλα τα οποία εμπεριέχονται σε απόβλητα βιοτεχνιών όπως είναι τα συνεργεία αυτοκινήτων, όπως είναι τα ηλεκτρολογεία. Και μιλώ για στοιχεία μπαταριών, για διαλυτήρια αυτοκινήτων, όπου μέσω της τροφικής αλυσίδας αυτά τα βαριά μέταλλα επιστρέφουν στον άνθρωπο μέσω της ρύπανσης των υδροφόρων οριζόντων και μέσω της άρδευσης των καλλιεργουμένων εκτάσεων.
Για να εντοπισθεί, όμως, το μέγεθος του προβλήματος, πέρα από τον περιορισμό στην παραγωγή αυτών των ρύπων, αυτών των τοξικών ουσιών, αυτών, αν θέλετε, των ποσοτήτων, θα πρέπει να υπάρχει και έλεγχος στο αποτέλεσμα. Θα πρέπει ο ΕΦΕΤ και ο ΕΛΟΤ να λειτουργήσουν πιο εντατικά, να οργανωθούν σε επίπεδο περιφέρειας, ούτως ώστε να διασφαλιστεί η ποιότητα ζωής για κάθε Έλληνα ισότιμα σε όλη την επικράτεια.
Είναι πολύ σημαντικό ότι μέσω της διαχείρισης των συσκευασιών και των άλλων προϊόντων, όπως περιγράφονται στο νομοσχέδιο, τα απορρίμματα που θα απομένουν για την κλασική τους διαχείριση μέσω των ΧΥΤΑ θα είναι ουσιαστικά λιγότερο τοξικά, πιο φιλικά προς το περιβάλλον, θα έχουν μια σύνθεση περισσότερο οργανική, ούτως ώστε να υπάρχει μια μίμηση της φυσικής διεργασίας σήψης στο περιβάλλον. Έτσι θα διασφαλίσουμε μια καλύτερη ισορροπία μεταξύ φυσικού περιβάλλοντος και ανθρώπου.
Κύριε Υπουργέ, πιστεύω ότι ο βαθμός πολιτισμού στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, με βάση την εικόνα που εξάγεται, διαστρεβλώνεται, σκόπιμα πάντα, λόγω και του τουριστικού ανταγωνισμού στον οποίον η χώρα μας εμπλέκεται, από τη διαδικασία διαχείρισης των στερών απορριμμάτων. Πιστεύω, όμως, ότι αν όλοι θέλουμε να λειτουργήσουμε ως πραγματικοί πατριώτες, αν όλοι θέλουμε να λύσουμε προβλήματα των πολιτών, να βελτιώσουμε την καθημερινότητα, θα πρέπει να βάλουμε στην άκρη τις μικροπολιτικές.
Θα πρέπει να επιλέξουμε τα αυτονόητα, θα πρέπει να επιλέξουμε εκείνο τον τρόπο ζωής που παραδοσιακά ενδημεί σ΄ αυτήν τη λεκάνη της Μεσογείου, όπου τελικά το μέτρο πάντα χαρακτήριζε τις επιλογές του ανθρώπου. Για άλλη μια φορά, εκφράζω την αγωνία μου και ως Βουλευτής του Νομού Ηλείας ότι η Ηλεία, η Αρχαία Ολυμπία και το Επιτάλιο δεν θα πρέπει να αποτελέσουν το υλικό για ένα νέο σήριαλ τύπου Κουρουπητού. Αρκετά πια η χώρα μας, αρκετά πια περιοχές με θαυμάσιο φυσικό κάλλος και ιστορικά μνημεία έχουν δυσφημιστεί.
Αύριο που είναι η σύσκεψη του Υπουργείου, πιστεύω ότι θα είναι μια καλή μέρα για το ελληνικό περιβάλλον. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): O κ. Σπύρος Σπύρου έχει το λόγο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΠΥΡΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και η αξία που έχει για το ζωικό βασίλειο, αλλά κυρίως για τον άνθρωπο, αναδεικνύεται κάθε μέρα και περισσότερο, όσο η αλλοίωση που ενίοτε φτάνει στα όρια της καταστροφής, απειλεί άμεσα όχι τα όποια επιτεύγματα έκανε ο άνθρωπος να βελτιώσει τη ζωή, αλλά απειλεί τον ίδιον τον άνθρωπο, την ανθρώπινη ζωή, με νοσήματα επικίνδυνα ή συνθήκες που είναι δυσμενείς και ασύμβατες με την ίδια τη ζωή. Έτσι, η ευαισθητοποίηση όλων των πολιτών και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες κρίνονται απαραίτητες, για να έχουμε θετικά αποτελέσματα στο μέλλον.
Πρόσφατα βρέθηκα στα νησιά του Αιγαίου στο σύμπλεγμα των Κυκλάδων, που είναι από τα ωραιότερα κομμάτια της ελληνικής επικράτειας, τα είκοσι δύο αυτά νησιά, σε επικοινωνία με τους φορείς και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το πρόβλημα που προέβαλαν κυρίως οι τοπικοί φορείς, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλοι παράγοντες ήταν το πρόβλημα των σκουπιδιών που αντιμετωπίζουν τα μικρά αυτά νησιά και το πρόβλημα των υδάτινων πόρων. Για παράδειγμα, γεωτρήσεις που μέχρι πρότινος έφταναν τα εκατό μέτρα, σήμερα πρέπει να φτάσουν τα τετρακόσια μέτρα, με τεράστιες επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών, στην παραγωγή, στον πρωτογενή τομέα και στο κόστος που έχει στην όλη διαχείριση των πόρων και στην αποτελεσματικότητα της παραγωγής.
Αντιλαμβάνεστε το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργείται και με τα σκουπίδια, που ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες λόγω του τουρισμού αυξάνεται η παραγωγή τους και υπάρχει αδυναμία διάθεσης. Ανάλογα προβλήματα έχουμε και στην υπόλοιπη νησιωτική Ελλάδα, αλλά και στις μεγαλουπόλεις, όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, που δεν μπόρεσαν να λύσουν μέχρι σήμερα το πρόβλημα των αποβλήτων και διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό μετά από συντονισμένες δράσεις. Όσο το πρόβλημα είναι μεγάλο και σύνθετο τόσο η αμέλεια, η αδιαφορία και η προχειρότητα είναι εγκληματική. Πέντε χρόνια καθυστερήσεις και αδιαφορία, αφού συρόμαστε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, που το κόστος πάλι πληρώνει ο ελληνικός λαός. Και η Τοπική Αυτοδιοίκηση απ' έξω, αυτοί που γνωρίζουν το πρόβλημα, αυτοί που μαζεύουν σήμερα τα σκουπίδια, τα διαχειρίζονται και μπορούν να κάνουν τα πρώτα βήματα για να λύσουν το πρόβλημα αυτό.
Ένας τομέας δράσης και παρέμβασης της πολιτικής πρωτοβουλίας είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, που η ανθρώπινη δράση αλλοιώνει ή επιβαρύνει, γεγονός που έχει αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών και κυρίως υποθηκεύει και υπονομεύει το αύριο για τους νεότερους.
Η προσπάθεια για ανάπτυξη, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, επέτρεψε στον άνθρωπο να κακοποιεί το φυσικό περιβάλλον, είτε άμεσα είτε έμμεσα με τα προϊόντα, τα υποπροϊόντα και τα κατάλοιπα που αφήνει. Οι φυσικοί πόροι αποτελούν πηγή ζωής για τον άνθρωπο και η προστασία τους πιστεύω ότι είναι υποχρέωση όλων. Η άσκηση πολιτικών μέσα από κυβερνητικές πρωτοβουλίες είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση προϊόντων επιβίωσης των πολιτών, αυξάνοντας τα διαθέσιμα προϊόντα για τη βελτίωση της ζωής που φτάνουν πολλές φορές στο όριο της αφθονίας. Από την άλλη, εξίσου είναι υποχρέωση να προστατεύσουμε τους πολίτες από τις παρενέργειες και τα κατάλοιπα αυτών των προϊόντων.
Η πατρίδα μας με τις ιδιαιτερότητές της, με τις ομορφιές της, με τις καθαρές θάλασσες και τις καταπράσινες βουνοπλαγιές χρόνο με το χρόνο, μήνα με το μήνα, μέρα με τη μέρα, αλλοιώνει και καταστρέφει το φυσικό της περιβάλλον από την αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας αλλά και την άναρχη διάθεση των λυμάτων είτε αυτά αφορούν τα υλικά της συσκευασίας -όπου το παρόν νομοσχέδιο σε εφαρμογή κοινοτικής οδηγίας έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση να ρυθμίσει με αόριστο και αναποτελεσματικό πιστεύω τρόπο- είτε αφορούν άλλα προϊόντα. Και η έλλειψη σχεδιασμού και ολοκληρωμένης πολιτικής έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Τα λύματα ρυπαίνουν ρυάκια και ποτάμια μέχρι πρότινος πεντακάθαρα. Οι πεντακάθαρες ακτές μας χάνουν την ομορφιά τους. Ρυάκια και χείμαρροι έχουν μετατραπεί σε δέκτες λυμάτων όπου εκεί αναπτύσσονται και τρωκτικά και έντομα με επιπτώσεις σοβαρότατες για την υγεία των πολιτών. Έχουμε πρόκληση θανάτων σε πολλές περιοχές όπως στην Κέρκυρα από τη λεπτοσπύρωση, η οποία αναπτύσσεται λόγω της αδυναμίας διάθεσης των υγρών αποβλήτων σε περιοχές που έχει αναπτυχθεί συνήθως άναρχη δόμηση.
Τα προβλήματα είναι τόσο στις μεγάλες πόλεις όσο και σε μικρότερες περιοχές, όπως στα νησιά μας όπου το πρόβλημα των σκουπιδιών έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις.
Η προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης αποτελεί φραστικό ευχολόγιο, γιατί στην πράξη αυτή η προσπάθεια δεν είναι πουθενά ορατή. Το λέω αυτό γιατί η Ελλάδα με τις τρεις χιλιάδες νησιά, μικρά και μεγάλα, δεν είναι μια ενιαία έκταση όπως η Γερμανία, η Γαλλία, οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μπορείς να εφαρμόσεις ένα σύστημα διαχείρισης αποβλήτων. Γι' αυτό δεν είχε εκτιμηθεί το κόστος της εφαρμογής του συστήματος. Και πώς είναι δυνατόν αυτό να εφαρμοστεί στα νησιά που επιβαρύνονται ιδιαίτερα αφού ο πληθυσμός τους διπλασιάζεται κυρίως τους θερινούς μήνες και η μεταφορά των προϊόντων αυτών για ανακύκλωση καθίσταται πιστεύω δυσχερής και αναποτελεσματική που το κόστος ενδεχομένως μπορεί να ξεφεύγει του σκοπού τον οποίον επιδιώκουμε.
Αναφέρει το άρθρο 20 ότι θα επιβάλλονται πρόστιμα στους χρήστες εάν δεν εφαρμοστούν οι οδηγίες. Να λοιπόν οι παρενέργειες της καθυστέρησής σας. Δεν χρειαζόταν πιστεύω η Ευρωπαϊκή Ένωση να μας επιβάλει την εφαρμογή του αυτονόητου. Να η αγωγή, να η παιδεία, να η προσπάθεια που χρειάζεται για την αντιμετώπιση του προβλήματος το οποίο από τη φύση του και στην πράξη θα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ασφαλώς είναι γνωστό ότι έχει αυξηθεί η ποσότητα των σκουπιδιών και των αποβλήτων γενικά. Ασφαλώς δεν υπάρχει κατάλληλη αγωγή και παιδεία, όπως τόνισα, από την οικογένεια και το σχολείο. Βασικά όμως λείπει η πολιτική βούληση, ακόμη και ο σχεδιασμός για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ορθολογικά και αποτελεσματικά.
Η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης 91/156 υιοθετεί ρυθμίσεις για μια ενιαία και συνολική πολιτική διαχείρισης των αποβλήτων και με την εξειδίκευση της οδηγίας 94/62 έχει το στόχο της πρόληψης, της επαναχρησιμοποίησης και αξιοποίησης των αποβλήτων, ώστε ο τελικός στόχος να είναι η μη επιβάρυνση του περιβάλλοντος και η επαναχρησιμοποίηση των υλικών να μπορεί να υλοποιηθεί.
Η καθυστέρηση εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών αλλά και η πολιτική απόφαση για ανάληψη πρωτοβουλίας στα οκτώ χρόνια που είσαστε, κύριε Υπουργέ, στο ΥΠΕΧΩΔΕ δεν σας απαλλάσσει της ευθύνης να λέτε σήμερα ότι δημιουργούμε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου στο οποίο να θέτετε την ευθύνη για τη χάραξη πολιτικής εναλλακτικής διαχείρισης και μέτρα για την πρόληψη παραγωγής αποβλήτων. Η δημιουργία αυτού του εθνικού οργανισμού καλύπτει το πρόβλημα φραστικά πιστεύω τουλάχιστον κατά ένα μέρος και νομοτεχνικά αλλά αφήνει έωλο το γενικό πρόβλημα της διάθεσης των αποβλήτων που έτσι καλλιεργεί τη νοοτροπία της αδιαφορίας και για το πρόγραμμα εναλλακτικής διαχείρισης συσκευασιών. Όταν, κύριε Υπουργέ, δεν έχετε καθορίσει μέσα από έναν εθνικό σχεδιασμό τη χωροθέτηση των ΧΥΤΑ ή άλλους τρόπους αντιμετώπισης των αποβλήτων, η καθυστέρηση εφαρμογής της ευρωπαϊκής οδηγίας ενισχύει το φόβο μας ότι η εφαρμογή και η αποτελεσματικότητα του συζητούμενου νομοσχεδίου θα αργήσει να δώσει τα ποθούμενα αποτελέσματα.
Αναφέρθηκε ότι τρεισήμισι χιλιάδες χώροι ανεξέλεγκτα δέχονται σκουπίδια και άλλα απόβλητα που αν μη τι άλλο επιβαρύνουν το περιβάλλον, μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα και δημιουργούν προβλήματα δυσοσμίας καθώς και άλλους κινδύνους σε άλλες περιοχές.
Τι απολαμβάνει σήμερα ένας τουρίστας; Προέρχομαι από έναν τουριστικό νομό και ανάλογα φαινόμενα συμβαίνουν παντού. Ένας Γερμανός τουρίστας, για παράδειγμα, δουλεύει όλον το χρόνο και έρχεται δεκαπέντε ημέρες να ξεκουραστεί στην Ελλάδα. Εάν εξαιρέσουμε το θαλάσσιο περιβάλλον ή τις βουνοπλαγιές που και αυτές τις καίμε με μεγάλη συχνότητα τα τελευταία χρόνια, βλέπει ένα περιβάλλον πάρα πολύ κακό με δυσοσμία, με ηχορύπανση, με κακές υπηρεσίες, με αισχροκέρδεια, θέματα τα οποία είτε μέσα από τουριστικές πολιτικές είτε μέσα από πολιτικές προστασίας του περιβάλλοντος και με το παρόν νομοσχέδιο δεν είναι αποτελεσματικές. Έρχεσθε σήμερα -και αυτό είναι το ανησυχητικό- κατόπιν πίεσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να εφαρμόσετε τα αυτονόητα και μάλιστα αποσπασματικά, χωρίς να λύνετε τα προβλήματα.
Εμείς θα ψηφίσουμε το νομοσχέδιο αυτό επί της αρχής. Θεωρούμε ότι πρέπει να λαμβάνονται πρωτοβουλίες που λύνουν προβλήματα, που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, όμως υπάρχει μεγάλη αδιαφορία και μεγάλη καθυστέρηση στην αντιμετώπιση τόσο σοβαρών θεμάτων, που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Έχουν τεράστια επιβάρυνση και στην ανάπτυξη του τόπου μας, όταν ο χωροταξικός σχεδιασμός ακυρώνει στην πράξη την εφαρμογή των κοινοτικών πλαισίων στήριξης. Έργα τα οποία πρέπει να κατασκευάζονται και να αποδίδονται στην κοινωνία, ακυρώνονται από το αλαλούμ που υπάρχει. Ένα παράδειγμα τέτοιο είναι και η διάθεση των αποβλήτων τόσο των στερεών όσο και των υγρών.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κ. Ευθυμιόπουλος έχει το λόγο.
ΗΛΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -αν και οι δύο τελευταίες κυρίες έφυγαν μόλις από την Αίθουσα- νομίζω ότι η συζήτηση η οποία διεξάγεται με αφορμή αυτό το νομοσχέδιο τόσο στην επιτροπή όσο και στο Τμήμα, έχει πραγματικά ενδιαφέρον, γιατί δίνει την ευκαιρία να αναφερθούμε και σε γενικότερα προβλήματα και σε συναρτημένες πολιτικές.
Σήμερα το πρωί γύρισα από τη Βόννη όπου γινόταν η μεγάλη διεθνής διάσκεψη για τις κλιματικές αλλαγές και για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Η διάσκεψη είχε ευτυχές τέλος. Καταφέραμε με πάρα πολλές προσπάθειες και ξενύχτια που κράτησαν μία εβδομάδα να φθάσουμε σε μία συμφωνία, δυστυχώς χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Παρ' όλα αυτά το πρωτόκολλο θα ισχύσει. Έχει πάρει την απαραίτητη πλειοψηφία. Πραγματικά ξεκινάει μια καινούρια ιστορία στη διεθνή πραγματικότητα και στην προσπάθεια συντονισμού των χωρών ολόκληρου του πλανήτη για την αντιμετώπιση ενός τόσο σοβαρού θέματος.
Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε πριν από εννέα χρόνια στο Ρίο και μόλις σήμερα κατάφερε να καταλήξει, μέσα από μια δύσκολη και βασανιστική διαδικασία. Αυτό, γιατί είχε να συνθέσει πολλά και διαφορετικά συμφέροντα, συμφέροντα εθνικά, συμφέροντα περιφερειακά, συμφέροντα αγορών, συμφέροντα παραγόντων της οικονομίας, τα οποία εν τέλει μπήκαν στο περιθώριο εν ονόματι αυτής της αναγκαιότητας, την οποία πλέον επιβάλλουν τα περιβαντολλογικά πράγματα.
Αυτό το λέω για να έρθω και να το συνδέσω με τα σημερινά. Προκειμένου να φθάσουμε σε μία απόφαση και μάλιστα αυτή η απόφαση να είναι βιώσιμη, προκειμένου να φθάσουμε σε ένα σχέδιο το οποίο να είναι εφαρμόσιμο, χρειάζεται χρόνος. Θα έλεγα ότι η καθυστέρηση, που χαρακτήρισε την εισαγωγή αυτού του νόμου στο εθνικό μας σύστημα, δεν αφορά ένα χρόνο ο οποίος πήγε χαμένος. Αφορά διαδικασίες οι οποίες ήταν πάρα πολύ χρήσιμες. Κυρίως αναφέρομαι στις διαδικασίες της συναίνεσης, στις διαδικασίες του διαλόγου δηλαδή με τους φορείς οι οποίοι εμπλέκονται σε όλη αυτήν την προσπάθεια, όπως επίσης βέβαια και στην ανάγκη να αποδειχθεί η βιωσιμότητα των προτεινομένων οργάνων.
Aυτό είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό. Όπως είχα την ευκαιρία να πω και το μεσημέρι σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό, σε μία σύντομη αντιπαράθεση με τον κ. Παυλόπουλο που τον βλέπω τώρα εδώ, πιστεύω ότι εκείνο που πρέπει πλέον να κάνουμε είναι να δίνουμε βιώσιμες λύσεις και νόμους, που να μπορούν πράγματι να εφαρμοστούν και να σταθούν στα πόδια τους. Το θέμα δεν είναι να σχεδιάζουμε επί χάρτου, το θέμα δεν είναι να παράγουμε νόμους οι οποίοι να παραμένουν ανενεργοί εν ονόματι μίας ανάγκης η οποία επιβάλλεται από τη ροή των πραγμάτων, αλλά να πρέπει να φθάνουμε σε τέτοιου τύπου αποφάσεις μόνο όταν τα πράγματα είναι ώριμα. Και αυτό εξασφαλίζει, ξαναλέω, τη βιωσιμότητα των λύσεων, αυτό εξασφαλίζει την εφαρμοσιμότητα των όσων προβλέπουν οι νόμοι. Είναι μια δύσκολη διαδικασία, είναι βασανιστική, είναι χρονοβόρα, έχει μεγάλο κόστος, πολλές φορές και πολιτικό, αλλά θα πρέπει να την υποστούμε, θα πρέπει εν ονόματι του εκσυγχρονισμού, όχι μόνο της κοινωνίας αλλά και ολόκληρου του πολιτικού μας συστήματος.
Μια πολύ μικρή αναφορά στο θέμα το γενικότερο της διαχείρισης των απορριμμάτων. Συνδέεται και δεν συνδέεται με το θέμα που συζητάμε. Παρ΄ όλα αυτά θέλω να πω ότι εδώ και αρκετά χρόνια έχει ξεκινήσει και έχει αρχίσει να εφαρμόζεται στην πράξη αυτό που λέμε "εθνικός σχεδιασμός". Ο εθνικός σχεδιασμός για τη διαχείριση των απορριμμάτων δεν έχει να κάνει μόνο με τη χωροθέτηση των απαραίτητων εγκαταστάσεων σε νομούς και σε περιφέρειες, δεν έχει να κάνει μόνο με την παραγωγή των σχεδίων για το πώς θα γίνεται η διαχείριση και η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίηση των υλικών σε εθνικό και σε περιφερειακό επίπεδο, έχει να κάνει ακόμη και με τις χρηματοδοτήσεις, και με τα απαραίτητα όργανα, τα εργαλεία που θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στο επίπεδο κυρίως της περιφέρειας προκειμένου να εξυπηρετηθεί αυτό το σχέδιο.
Αυτό το σχέδιο υπάρχει αρκετά χρόνια, έχει κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει εγκριθεί, επομένως είναι ένα επίσημο σχέδιο με την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ήδη έχει αρχίσει να παράγει αποτελέσματα. Όπως είχα την ευκαιρία να πω και σε προηγούμενες παρεμβάσεις στην επιτροπή της Βουλής, ήδη βρισκόμαστε στην κατάσταση εκείνη όπου με το τέλος του 2005, δηλαδή το τέλος εφαρμογής του Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, θα έχουμε φθάσει σε μια ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων της τάξεως του 85%, αυτό σημαίνει ότι παράλληλα και κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας μειώνονται και οι χώροι της ανεξέλεγκτης απόρριψης των απορριμμάτων, μια μείωση η οποία έχει σήμερα φθάσει στο 54%. Αυτή η μείωση της ανεξέλεγκτης απόρριψης, είναι επίτευγμα επίσης σημαντικό.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Δ' Αντιπρόεδρος της Βουλής κα ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ)
Υπάρχουν λοιπόν ήδη τα αποτελέσματα μιας τέτοιας πολιτικής, αποτελέσματα ορατά, υπάρχουν αποτελέσματα στην ανακύκλωση, 30% του χαρτιού σήμερα πηγαίνει σε χώρους που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ξανά. Αντίστοιχα ποσοστά μπορούμε να βρούμε για το γυαλί, λιγότερα για τα πλαστικά, γιατί είναι δύσκολη η διαδικασία. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, η πραγματικότητα, η αγορά, το κράτος, οι πρωτοβουλίες των ιδιωτικών και των κρατικών φορέων δεν περιμένουν αυτό το νομοσχέδιο για να ξεκινήσουν την ανακύκλωση. Η ανακύκλωση έχει ήδη ξεκινήσει και αυτό γιατί το επιβάλλει η πραγματικότητα, η περιβαλλοντική μας συνείδηση, το επιβάλλει η ίδια η επιχειρηματικότητα των κλάδων που συνδέονται με τα συστήματα της ανακύκλωσης. Δεν ερχόμαστε λοιπόν με αυτό το νομοσχέδιο να ανακαλύψουμε τον τροχό, ερχόμαστε όμως να δημιουργήσουμε μια νέα συνθήκη, ούτως ώστε το σύστημα να λειτουργεί με αποδοτικότερο τρόπο. Και αυτό είναι το καινούριο που εισάγει αυτό το νομοσχέδιο και νομίζω ότι επ' αυτού θα έπρεπε κυρίως να γίνει συζήτηση.
Ποιο είναι το καινούριο στοιχείο. Πρώτα απ' όλα βασίζεται σε μια τριμερή σχέση, τη σχέση μεταξύ κράτους, αγοράς και οργανισμών οι οποίοι παράγουν και διαχειρίζονται απορρίμματα.
Αναφέρομαι, δηλαδή, κυρίως στους παραγωγούς των υλικών συσκευασίας και στους Oργανισμούς Tοπικής Aυτοδιοίκησης.
Αυτά είναι τα τρία σκέλη, αυτοί είναι οι τρεις πόλοι αυτού του νέου συστήματος. Το κράτος παίζει ρυθμιστικό ρόλο. Βάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Δημιουργεί -αν θέλετε- το φορέα, αυτόν τον οργανισμό ο οποίος είναι σε θέση να επιλύει δύσκολα προβλήματα, όπως παραδείγματος χάρη ο καθορισμός των ανταποδοτικών τελών, όπως παραδείγματος χάρη η τιμή των διαφόρων υλικών μέσα στην αγορά της ανακύκλωσης. Είναι ένας παράγοντας που μπορεί να διευκολύνει τη σύναψη συμφωνιών μεταξύ των παραγωγών και της Tοπικής Aυτοδιοίκησης. Είναι εκείνος ο οποίος θα κάνει το σύστημα να λειτουργεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Είναι απαραίτητος λοιπόν αυτός ο φορέας και θα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον να διαβάσετε την έκθεση για τη βιωσιμότητα και τη σκοπιμότητα της δημιουργίας αυτού του φορέα. Όχι μόνο γιατί αποδεικνύει ότι ένας τέτοιος φορέας μπορεί να είναι βιώσιμος, όπως άλλωστε το έχει αποδείξει και η διεθνής εμπειρία, αλλά γιατί μέσα σε αυτήν την έκθεση περιέχονται πάρα πολύ χρήσιμα στοιχεία τα οποία θα έλεγα ότι θα μπορούσαν να δώσουν πολύ ενδιαφέροντα ερεθίσματα και επιχειρήματα στη συζήτηση την οποία διεξάγουμε.
Είναι πάρα πολύ χρήσιμη αυτή η έκθεση και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να διαβασθεί από όσους θα ήθελαν πράγματι να μείνουν στην ουσία αυτών των ρυθμίσεων που επιχειρούνται και όχι στις εντυπώσεις. Δεν είναι αλήθεια ότι παραμερίζονται οι Oργανισμοί Tοπικής Aυτοδιοίκησης. Αντιθέτως θα έλεγα ότι τους δίνεται η ευκαιρία να παίξουν έναν καινούριο ρόλο. Δεν χρειάζεται να είναι οι "σκουπιδιάρηδες" των περιοχών τους πλέον οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά μπορούν να μπουν μέσα σε νέα σχήματα διαχείρισης και να έχουν και έσοδα. Το σχήμα είναι σχετικά απλό αλλά βέβαια είναι και δύσκολο στην εφαρμογή του.
Από τη μια μεριά υπάρχει ο παραγωγός των υλικών συσκευασίας, ας πούμε η βιομηχανία. Από την άλλη μεριά υπάρχουν οι εγκαταστάσεις, οι βιομηχανίες που δέχονται τα υλικά της ανακύκλωσης. Στο τρίτο σημείο αυτού του τριγώνου υπάρχουν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ή άλλα σχήματα τα οποία θα κριθούν κατάλληλα, προκειμένου να συστήσουν αυτά τα συλλογικά ή τα ατομικά προγράμματα εναλλακτικής διαχείρισης.
Στη μέση αυτού του τριγώνου υπάρχει ο φορέας, ο οργανισμός. Τι κάνει ο οργανισμός; Ο οργανισμός δίνει την άδεια κατ΄ αρχήν στον παραγωγό των υλικών συσκευασίας προκειμένου να μπει μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα διαχείρισης. Δίνει την άδεια και τον υποχρεώνει και σε σήμανση, έτσι ώστε να είναι ενημερωμένος ο αποδέκτης αυτού του προϊόντος, ο τελικός καταναλωτής. Ο παραγωγός οφείλει να πληρώσει ένα τέλος στο σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης, το οποίο θα επιλέξει. Διότι προφανώς αυτό είναι μέσα στις υποχρεώσεις του και αυτό υλοποιεί την αρχή " ο ρυπαίνων πληρώνει".
Το τέλος αυτό πηγαίνει στο μεγαλύτερο ποσοστό σ΄ αυτόν ο οποίος θα είναι τελικά ο διαχειριστής του συστήματος εναλλακτικής διαχείρισης των απορριμμάτων. Ο νόμος λέει ότι κατά προτεραιότητα μπορεί να είναι οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ένα μικρό μέρος αυτού του ανταποδοτικού τέλους πηγαίνει για τα έξοδα λειτουργίας του οργανισμού και του φορέα.
Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν έχουν μόνο αυτό το έσοδο. Μπορούν να έχουν και έσοδα από την πώληση των προϊόντων, τα οποία προκύπτουν μέσα από τη διαδικασία της ανακύκλωσης, παραδείγματος χάρη το κομπόστ, το οποίο παράγεται από τα οργανικά μέρη των απορριμμάτων ή από υλικά τα οποία είναι δυνατόν να επαναχρησιμοποιηθούν. Εδώ έρχεται ξανά ο ρόλος αυτού του νέου φορέα και του οργανισμού, ο οποίος μπορεί να παρεμβαίνει στην αγορά και να ρυθμίζει τις τιμές αυτών των προϊόντων τα οποία μπαίνουν μέσα στο σύστημα της ανακύκλωσης, στο σύστημα της αγοράς.
'Εχουμε λοιπόν ένα καινούργιο σχήμα, μέσα στο οποίο υπάρχουν καινούριοι παράγοντες, καινούριοι κανόνες,ένα σύστημα το οποίο απευθύνεται κυρίως στην αγορά αλλά δίνει ρόλο στο κράτος, στους οικονομικούς παράγοντες της αγοράς, στους ΟΤΑ. Δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής και σε άλλους φορείς, (όπως είναι οι περιβαλλοντικές οργανώσεις), στα όργανα σχεδιασμού. Επομένως είναι ένα νέο σύστημα μέσα σε μία καινούρια λογική όσον αφορά το ρόλο του κράτους και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Εδώ θα πρέπει να ξανασκεφθούμε τι ακριβώς θέλουμε. Θέλουμε ένα συγκεντρωτικό κράτος, το οποίο να λύνει τα πάντα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και να παρεμβαίνει σε κάθε σημείο της ελληνικής γης με αυταρχικό τρόπο βάζοντας πρόστιμα για την προστασία του περιβάλλοντος, ή θέλουμε ένα κράτος το οποίο να δίνει ευκαιρίες στους παραγωγούς, στους επιχειρηματίες, στους ΟΤΑ να φτιάξουν αυτοδιαχειριστικά σχήματα; Αυτήν την επιλογή πρέπει να την κάνουμε είτε ανήκουμε στη δεξιά είτε στην αριστερά είτε στο κέντρο. Πάνω σ' αυτήν την επιλογή πρέπει να τοποθετηθούμε με πάσα ειλικρίνεια.
Για παράδειγμα δεν μπορούμε να λέμε ότι ευθύνεται το κράτος για την περίπτωση του Κουρουπητού. Ευθύνεται η τοπική κοινωνία και κυρίως η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το κράτος αναγκάστηκε να παρέμβει μετά την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αναγκάστηκε να πληρώσει 1,6 δισεκατομμύρια δραχμές για απαλλοτριώσεις -άκουσον, άκουσον- ενός χώρου διακοσίων ογδόντα στρεμμάτων. Αναγκάστηκε να πληρώσει οκτακόσια εκατομμύρια για το χώρο δεματοποίησης και δέκα δισεκατομμύρια για τη δημιουργία στα επόμενα χρόνια του χώρου υγειονομικής ταφής.
Γιατί θα πρέπει ο πολίτης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης να πληρώνει για το Νομό Χανίων; Από πού και ως πού; Γιατί πρέπει να απαιτείται η παρέμβαση του κεντρικού κράτους προκειμένου να βρεθεί ένας χώρος υγειονομικής ταφής στα Χανιά ή στην Ηλεία; Γιατί θα πρέπει να κινητοποιούνται τα ΜΑΤ για να περάσουν τα αυτοκίνητα που πρέπει να πάνε σ' αυτήν την περιοχή για να κάνουν τους απαραίτητους ελέγχους, επειδή δεν τα αφήνει ο τοπικός δήμαρχος;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Τι είναι αυτά που λέτε; Είναι οργανωμένο μέλος σας.
ΗΛΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Αυτό ακριβώς είπα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Με συγχωρείτε, έχω την αίσθηση ότι είσθε στην Αντιπολίτευση.
ΗΛΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Θα πρέπει λοιπόν οι τοπικές κοινωνίες, οι Βουλευτές αυτών των περιοχών, οι νομάρχες, οι δήμαρχοι, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και όχι να δημιουργούν απλώς εντυπώσεις. Ή θέλουμε αποκεντρωμένο κράτος ή θέλουμε αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που θα τις δώσουμε συγχρόνως με υποχρεώσεις. Αλλιώς θα επαναφέρουμε ένα κεντρικό κράτος το οποίο θα ανήκει σε άλλες εποχές.
Έρχομαι πάλι στην ουσία του νομοσχεδίου. Είναι πράγματι καινοτόμο, γιατί δίνει νέες δυνατότητες στην αγορά και στους επιχειρηματίες και νέες ευκαιρίες οργάνωσης τέτοιων συστημάτων τα οποία έχουν και επιχειρηματικό ενδιαφέρον, στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης,τους οποίους καθιστά κεντρικά όργανα της διαχείρισης. Αυτή είναι η ουσία του νομοσχεδίου και πάνω σ' αυτήν πρέπει να γίνει συζήτηση και να τοποθετηθούμε.
Από κει και πέρα υπάρχουν και άλλες ρυθμίσεις. Για παράδειγμα έχουμε την υποχρέωση των παραγωγών υλικών συσκευασίας να βελτιώσουν την ποιότητα των προϊόντων τους πράγμα που σημαίνει λιγότερες τοξικές ουσίες σ' αυτά τα υλικά. Ακόμη σημαίνει μείωση του όγκου και του βάρους της συσκευασίας και σήμανση για να μπορούν οι διαχειριστές του συστήματος να αναγνωρίζουν την ποιότητα αυτών των προϊόντων.
Κάποτε μετρούσαμε τον πολιτισμό με την αύξηση των σκουπιδιών. Σήμερα ο πολιτισμός μετράται με τη μείωση του όγκου και του βάρους των σκουπιδιών, με τα ποσοστά της ανακύκλωσης που μπορούμε να πετύχουμε. Αυτό σημαίνει πολλαπλά οφέλη και για την εθνική οικονομία στο σύνολό της αλλά και για το φυσικό περιβάλλον,γιατί θα περιορίσουμε τους χώρους ανεξέλεγκτης απόρριψης και θα περιορίσουμε την ανάγκη για δημιουργία νέων χώρων υγειονομικής ταφής.
Και έρχομαι τώρα στο κρίσιμο ερώτημα, ποιος θα πληρώσει για όλη αυτήν την επιχείρηση. Η αρχή του ότι ο ρυπαίνων ρυπαίνει σημαίνει όχι ότι όποιος έχει λεφτά μπορεί να ρυπαίνει. Αυτή είναι μία παραμορφωτική ερμηνεία της αρχής. Ο ρυπαίνων πληρώνει σημαίνει ότι εκείνος που είναι πραγματικά υπεύθυνος θα πρέπει να φέρει το βάρος αυτής της ευθύνης, έτσι ώστε η αγορά να μπορεί να λειτουργήσει επανορθωτικά. 'Οταν μία διαδικασία ή μια πράξη έχει μεγάλο κόστος τότε αναγκάζεται αυτός που την κάνει, για λόγους περιορισμού του κόστους, να βρει τρόπους να βελτιώσει την ποιότητα του προϊόντος ή της διαδικασίας. Επίσης, αυτή η αρχή σημαίνει ότι πρέπει με βάση το γεγονός ότι κοστολογούμε τη ρύπανση, να ενσωματώνουμε το κόστος της περιβαλλοντικής βλάβης στην τιμή του προϊόντος, πράγμα που δεν γίνεται σε όλη την έκταση ή δεν γινόταν μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Σημαίνει εξυγίανση της αγοράς, γιατί διαφορετικά αυτός που ρυπαίνει θα βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση από κάποιον που πληρώνει.
Επομένως σε μία αγορά που λειτουργεί με βάση τον υγιή ανταγωνισμό η ενσωμάτωση του περιβαλλοντικού κόστους στην τιμή των προϊόντων και των διαδικασιών είναι μία απαραίτητη συνθήκη. Το θέμα βέβαια είναι ποιος θα πληρώσει μέσα σ' αυτό το σύστημα. Είπα και προηγουμένως ότι κατ' αρχήν πληρώνει ο παραγωγός της συσκευασίας των απορριμμάτων. Αυτός συμβάλλεται με το σύστημα ατομικής ή συλλογικής διαχείρισης και πληρώνει ένα τέλος προκειμένου το σύστημα να εξυπηρετήσει αυτήν την εναλλακτική διαχείριση. Τα έσοδα αυτά τα εισπράττουν κυρίως οι ΟΤΑ. Βέβαια έχουν ένα πρόσθετο όφελος και ένα κίνητρο για να κάνουν αυτήν τη δουλειά.
Από εκεί και πέρα σημασία έχει εάν αυτό το τέλος ή η επιβάρυνση θα μετακινηθούν στον τελικό καταναλωτή. Η απάντηση είναι, ναι. Εν μέρει θα μετακυλιθεί στον τελικό καταναλωτή γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Μόνο έτσι λειτουργεί η αγορά. Δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να αποδείξει ότι όλο αυτό το κόστος θα το πληρώσει το τελικός καταναλωτής. Αυτό που θα καθορίσει αυτήν την κατανομή είναι η σχέση μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Δεν σημαίνει κάθε φορά που ο παραγωγός ενός προϊόντος θέλει να αυξήσει την τιμή ή το κόστος της διαδικασίας ότι η αγορά είναι σε θέση να το δεχθεί αυτό και ότι συνεχώς αυτό το στόχος μετακυλίεται προς τον καταναλωτή. Αυτό μοιράζεται ανάλογα με τη δομή και τη δυναμική της αγοράς. Αυτή είναι η απάντηση και είναι απλές αρχές της οικονομίας και τίποτα παραπάνω.
Θέλω να δώσω μερικές απαντήσεις σε κάποια ζητήματα που τέθηκαν:
Κατ' αρχήν το κόστος λειτουργίας του συστήματος, το είπα και σε προηγούμενη παρέμβαση, δεν είναι 60 δισεκατομμύρια. Αυτό το κόστος αφορά τις επενδύσεις οι οποίες θα πρέπει να γίνουν για τη δημιουργία των απαραίτητων εγκαταστάσεων υποδοχής των υλικών συσκευασίας, τα οποία πηγαίνουν προς επαναχρησιμοποίηση ή ανακύκλωση. Αυτό είναι ένα επενδυτικό κόστος το οποίο σε ένα μεγάλο μέρος έχει ήδη καταβληθεί, διότι πολλές από αυτές τις εγκαταστάσεις που απαιτούνται, πολλά από αυτά τα εργοστάσια από τους χώρους υποδοχής έχουν ήδη δημιουργηθεί μέσα αν θέλετε και από τους αυτόματους μηχανισμούς της αγοράς. Το κόστος λειτουργίας είναι κάτι διαφορετικό και είναι κάτι το οποίο αυτήn τη στιγμή δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε και αυτό θα προσδιοριστεί όταν υπάρξουν αυτά τα σύμφωνα συνεργασίας μεταξύ των διαχειριστών και των παραγωγών. Και, εν πάση περιπτώσει -για να δώσω μόνο ένα παράδειγμα- αυτό το κόστος λειτουργίας του συστήματος είναι περίπου 50 δισεκατομμύρια το χρόνο σε μια χώρα σαν τη Γαλλία. Αυτά λοιπόν, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις σε σχέση με το κόστος της εφαρμογής αυτού του συστήματος.
Ειπώθηκε ότι το εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης στα Λιόσια δεν είναι βιώσιμο. Θα ήθελα από τον κ. Αμπατζόγλου -δεν είναι εδώ- να μας φέρει αυτά τα στοιχεία, διότι υπάρχει αντίθετα μελέτη βιωσιμότητας αυτού του εργοστασίου, μελέτη η οποία λέει ότι η βιωσιμότητα αυτή βασίζεται στα έσοδα από την πώληση των προϊόντων, όπως έλεγα πριν, διότι και αυτό το εργοστάσιο πρέπει να θεωρηθεί ως ένα σύστημα διαχείρισης των απορριμμάτων αλλά και από τα ανταποδοτικά τέλη. Η μελέτη το έχει αποδείξει αυτό και η πράξη θα το αποδείξει πάρα πολύ σύντομα.
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος για κάτι το οποίο μάλιστα ξεκινάει τώρα και είναι αρκετά καινούριο για τη χώρα μας, να ξεκινάμε με τόσο αρνητικές τοποθετήσεις οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα δεν βασίζονται πουθενά.
Θέλω, τέλος, να κάνω μια αναφορά στα ειδικά προϊόντα για τα οποία ακούστηκαν αρκετά. Για τα ειδικά προϊόντα, όπως είναι παραδείγματος χάρη τα ελαστικά, όπως είναι οι καταλύτες, όπως είναι οι ογκώδεις συσκευές, όπως είναι τα ειδικά μηχανήματα, όπως είναι εν τέλει τα αυτοκίνητα τα οποία έχουν αρχίσει να παράγουν ένα πολύ μεγάλο όγκο ειδικών απορριμμάτων, για όλα αυτά υπάρχει πρόβλεψη επίσης στο νέο νομοσχέδιο. H διαχείριση αυτών των απορριμμάτων απαιτεί νέες θεσμοθετήσεις, απαιτεί νέες μελέτες, απαιτεί νέες προσεγγίσεις, διότι αυτά συνιστούν μια νέα πραγματικότητα. Παρόλα αυτά η πρόβλεψη υπάρχει και ήδη έχει ξεκινήσει ο σχετικός σχεδιασμός κατά κλάδο αν θέλετε τέτοιων ειδικών απορριμμάτων.
Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν έρχεται μόνο να λύσει τα προβλήματα μιας ειδικής κατηγορίας απορριμμάτων αλλά επιπλέον εισάγει μια νέα λογική στο θέμα της διαχείρισης του περιβάλλοντος. Εισάγει την αρχή του ο ρυπαίνων πληρώνει, εισάγει την αρχή της μείωσης της ποσότητας των απορριμμάτων, άρα της μείωσης της ρύπανσης, εισάγει το στοιχείο της επιχειρηματικότητας μέσα στις διαδικασίες του περιβάλλοντος.
Αυτά είναι τα τρία στοιχεία τα οποία θα πρέπει να συγκρατήσουμε, αυτή είναι η πολιτική και οικονομική καινοτομία αυτού του νομοσχεδίου και προς τα εκεί θα έπρεπε να σκεπτόμαστε όταν σχεδιάζουμε το μέλλον και όχι σε ένα κράτος συγκεντρωτικό σε ένα κράτος χωροφύλακα το οποίο μέσα από μια ατέλειωτη γραφειοκρατία θα παρεμβαίνει συνεχώς προκειμένου να πείσει τον πολίτη ή τον επιχειρηματία ή οποιονδήποτε άλλον να έχουν μια διαφορετική συμπεριφορά για το περιβάλλον.
Εν τέλει το θέμα του περιβάλλοντος είναι θέμα δομών της αγοράς και ρυθμίσεων για αυτές τις αγορές και θέμα πολιτισμού. Δεν είναι θέμα ούτε πολιτικού βολονταρισμού ούτε αυτού που λέγεται απλά πολιτική βούληση.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο Kοινοβουλευτικός Eκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριοι συνάδελφοι, θα ξεκινήσω από την αρχική τοποθέτηση του κυρίου Υπουργού, η οποία σχετίζεται με την πορεία αποδοχής της Διακήρυξης του Κιότο. Το γεγονός ότι στη Σύνοδο της Βόννης έγιναν ορισμένα βήματα για την αποδοχή της διακήρυξης αυτής και για την εφαρμογή των αρχών της δεν καταλαγιάζει τους μεγάλους φόβους σχετικά με την πορεία της και με την ευαισθησία που πρέπει να δείξει η παγκόσμια κοινότητα απέναντι σε ένα τόσο μεγάλο θέμα, όπως είναι αυτό της προστασίας του περιβάλλοντος.
Είναι γνωστό ότι δεν είμαστε απλώς στην ώρα "μηδέν". Την έχουμε ήδη ξεπεράσει. Φαίνεται ότι μάλλον βαδίζουμε σε μια περίοδο όπου οι κίνδυνοι για το περιβάλλον έχουν δημιουργήσει πια μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Το θέμα είναι τώρα να μη δημιουργηθούν και άλλες.
Είναι παρήγορο το ότι, τουλάχιστον, αρκετά κράτη δείχνονται ευαίσθητα απέναντι στο πρόβλημα. Δεν είναι όμως διόλου παρήγορο -και αυτό βεβαίως δεν αφορά την Κυβέρνηση, είναι μια διαπίστωση την οποία κάνω- ότι και σε αυτήν τη φάση η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δεν θέλησε να συμβάλει προς την κατεύθυνση της αποδοχής των ως άνω βασικών αρχών προστασίας του περιβάλλοντος.
Εναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι από τη μια πλευρά, πριν από το 1989, ήταν οι χώρες του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού οι οποίες μέσα από μια άφρονα πολιτική περιβάλλοντος, δημιούργησαν ανυπολόγιστα προβλήματα. Εν ονόματι της ανάπτυξης δεν δίστασαν να μεταβάλλουν ολόκληρες περιοχές σε χωματερές και σκουπιδότοπους και δεν δίστασαν να δημιουργήσουν ανεπανόρθωτες καταστάσεις σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των πόρων πάνω στους οποίους στηρίζεται η οικολογική ισορροπία και γενικότερα η ισόρροπη, η βιώσιμη, η αειφόρος ανάπτυξη. Και τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες, η δύναμη δηλαδή εκείνη η οποία έχει το μεγαλύτερο μέρος και των απολαβών αλλά και της ευθύνης σε ό,τι αφορά την οικονομική ανάπτυξη, είναι η χώρα η οποία δεν θέλει να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα το οποίο έχει δημιουργηθεί.
Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει, εμείς, ως χώρα, οφείλουμε να φανούμε υπεύθυνοι απέναντι σε αυτό το μείζον πρόβλημα. Καθένας αυτήν τη στιγμή, μεγάλος ή μικρός σε έκταση ή οικονομική δύναμη, είναι υποχρεωμένος να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα. Και η Ελλάδα οφείλει να αναλάβει τις δικές της. Δεν μπορεί να ισχύσει -και δεν είναι λογικό να ισχύσει- το γεγονός ότι αφού κάποιοι ρυπαίνουν και θέλουν να ρυπαίνουν για να εξοικονομήσουν οφέλη, ας το κάνουμε και εμείς.
Αυτή η λογική δεν ταιριάζει σε δημοκρατικώς προηγμένα κράτη, σε κράτη που έχουν στοιχειώδη οικολογική ευαισθησία. Κι εμείς, ως Ελλάδα, οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Kαι οφείλουμε να δείξουμε τη δική μας ευαισθησία, καταγγέλλοντας, στο μέτρο που αυτό επιβάλλεται, όλους εκείνους οι οποίοι εν ονόματι του κέρδους και της εκμετάλλευσης άλλων δεν διστάζουν να δημιουργήσουν ανεπανόρθωτες καταστάσεις στον πλανήτη.
Επί της ουσίας του νομοσχεδίου τώρα. Δεν θα έκανα δε, όπως είπα, αυτήν την εισαγωγή αν δεν είχε προηγηθεί η δήλωση του κυρίου Υπουργού.
Επί του σχεδίου νόμου:
Η Νέα Δημοκρατία θα ψηφίσει επί της αρχής το παρόν σχέδιο νόμου. Αλλά, όπως ελέχθη και από τον εισηγητή μας και από τους άλλους συναδέλφους, οι οποίοι πήραν το λόγο, θα το ψηφίσει, γιατί είναι ανάγκη, έστω και την τελευταία στιγμή, να προσαρμοσθούμε στα δεδομένα του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου. Ήδη όμως έχουμε καθυστερήσει πολύ. Και είμαι υποχρεωμένος ακριβώς να αναδείξω και τις αιτίες και τις επιπτώσεις αυτής της καθυστέρησης.
Το προκείμενο σχέδιο νόμου, κύριοι συνάδελφοι, είναι κλασικό δείγμα θεσμικής αναξιοπιστίας και πολιτικού αβδηριτισμού εκ μέρους της Κυβέρνησης σε τρία σημεία: στην προστασία του περιβάλλοντος, στην προσαρμογή στο Κοινοτικό Δίκαιο, στον τρόπο με τον οποίο νομοθετούμε.
Μιλώ για θεσμική αναξιοπιστία, γιατί αυτό το σχέδιο νόμου αναδεικνύει τι σημαίνει να είσαι παντελώς ανέτοιμος, έστω κι αν έχουν περάσει τόσα χρόνια, να προσαρμοσθείς σε βασικές επιταγές του κοινοτικού δικαίου. Και μιλάω για πολιτικό αβδηριτισμό γιατί, όταν διαβάσει κανείς το σχέδιο νόμου, θα δει ότι δημιουργείται ένα δίκτυο κι ένας οργανισμός σε ό,τι αφορά το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, χωρίς να γνωρίζει κανείς πώς θα χρησιμοποιηθεί. Γι' αυτό καλού κακού δημιουργείται και μία υπηρεσία μέχρι να λειτουργήσει αυτό το δίκτυο στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, η οποία θα αναλάβει να κάνει αυτά που λέει η κοινοτική οδηγία.
Γνωρίζετε ότι στα Άβδηρα είχε δημιουργηθεί ολόκληρο δίκτυο για την ύδρευση της περιοχής, χωρίς να γνωρίζουν από πού θα βρουν το νερό, για να υδρεύσουν τον πληθυσμό. Κι όταν φτιάχτηκε, έμεινε άχρηστο. Το ίδιο ακριβώς κινδυνεύει να γίνει και μ' αυτόν τον οργανισμό, ο οποίος δημιουργείται επειδή το επιβάλλει το Κοινοτικό Δίκαιο, ουδείς όμως γνωρίζει υπό ποίες συνθήκες θα φέρει σε πέρας την αποστολή του. Γι' αυτό και δημιουργείται αυτό το by pass, αυτή η παράπλευρη υπηρεσία, στο χώρο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Ας πάρουμε ένα προς ένα αυτά τα στοιχεία που ανέφερα, για να μη νομίζουν οι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας -ο κύριος Υπουργός το ξέρει ότι έτσι έχουν τα πράγματα- ότι υπερβάλλει κανείς σ' αυτό το θέμα.
Αυτό το σχέδιο νόμου άπτεται γενικότερα της προστασίας του περιβάλλοντος. Σε ό,τι αφορά το θέμα αυτό, το έλλειμμα που παρουσιάζουμε είναι τεράστιο από πλευράς πολιτικής γενικότερα.
Μπορεί στο Σύνταγμα να βάζουμε βαρύγδουπες δηλώσεις, μπορεί μέσα στο Σύνταγμα να θεσμοθετούμε βαρύγδουπες διατάξεις. Το ζήτημα δεν είναι τι διατάξεις θεσμοθετούμε, αλλά πώς τις εφαρμόζουμε. Το ότι, παραδείγματος χάρη, στο άρθρο 24 του Συντάγματος διαμορφώνουμε ένα δικαίωμα στο περιβάλλον, είναι σωστό. Αλλά το ζήτημα είναι πώς εφαρμόζεται αυτή η διάταξη. Το ότι μέσα στο πλαίσιο του Συντάγματος μπαίνουν συγκεκριμένες εγγυήσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα διαμορφωθεί η πολιτική του περιβάλλοντος, είναι σωστό. Το ζήτημα είναι τι πολιτική έχουμε στην πράξη. Αν κάνει κανείς έναν απολογισμό και μία αναδρομή στο πώς λειτούργησε η πολιτική για την προστασία του περιβάλλοντος όλα αυτά τα χρόνια, αποδεικνύεται το τεράστιο έλλειμμα το οποίο υπάρχει στη χώρα μας.
Πρώτα-πρώτα είναι γνωστό ότι ο ν. 1650/1986, ο οποίος ήταν ένας κλασικός νόμος -πλαίσιο όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, ουδέποτε ολοκληρώθηκε θεσμικά. Το θεσμικό του πλαίσιο, το οποίο στηριζόταν στην έκδοση συγκεκριμένων κανονιστικών πράξεων, διαταγμάτων, υπουργικών αποφάσεων κλπ., ουδέποτε ολοκληρώθηκε. Παραμένει κολοβό. Και αυτό δείχνει το έλλειμμα που υπάρχει ακόμα και ως αυτήν τη στιγμή που μιλάμε. Επειδή δημιουργήθηκε ένας νόμος-πλαίσιο, θα έπρεπε λογικά ο νόμος αυτός να επιτρέπει, μέσα από την έκδοση κανονιστικών πράξεων, να προσαρμοζόμαστε ταχύτερα στα δεδομένα που υπάρχουν. Ούτε τέτοια προσαρμογή υπάρχει ούτε καν εκδόθηκαν οι περισσότερες απ' αυτές τις κανονιστικές πράξεις, οι οποίες θα έπρεπε ήδη να έχουν εφαρμοστεί, για να έχουμε συγκεκριμένα απτά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την προστασία του περιβάλλοντος.
Απόδειξη εκείνου το οποίο λέω είναι αυτό που -και με κατέπληξε- άκουσα να λέει ο κύριος Υπουργός προηγουμένως, σχετικά με το θέμα του Κουρουπητού. Δεν είναι μόνο το θέμα του Κουρουπητού, είναι γενικότερο το θέμα της διαχείρισης των στερών αποβλήτων. Άκουσα κατάπληκτος τον κύριο Υπουργό να λέει: "Μα, η πολιτεία φταίει για το θέμα του Κουρουπητού; Οι τοπικές κοινωνίες φταίνε. Η τοπική αυτοδιοίκηση φταίει." Αυτή είναι η τακτική της Κυβέρνησης τον τελευταίο καιρό. Είναι της Κυβέρνησης εκείνης που είχε ανακαλύψει την τοπική αυτοδιοίκηση ως τον πυλώνα της δημοκρατίας. Και χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ την τοπική αυτοδιοίκηση έως ότου γίνει εξουσία. Αλλά τώρα που της είναι άχρηστη -γιατί δεν μπορεί να στηρίξει την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με αυτά που κάνει- από κει και πέρα όλα τα βάρη επάνω της, οι ευθύνες επάνω της. Τα είδαμε και στα θέματα των σεισμών, τα βλέπουμε και τώρα: "Η τοπική αυτοδιοίκηση, οι τοπικές κοινωνίες φταίνε".
Και ξεχνά ο κύριος Υπουργός τι είπε και η Ευρωπαϊκή 'Ενωση, αλλά και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Γιατί προέκυψε το θέμα του Κουρουπητού, κύριοι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας; Διότι δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει χωροθέτηση των χώρων διαχείρισης στερεών αποβλήτων και όχι μόνο στα Χανιά, γενικότερα. Και γιατί δεν μπορούσε να γίνει αυτό; Διότι, όπως είπε η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν υπήρξε ποτέ εθνικό χωροταξικό το οποίο αποτελούσε προϋπόθεση για να μπορέσει να υπάρξει ειδική χωροθέτηση. Είχε πει η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, εφαρμόζοντας το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο και τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ότι προκειμένου να υπάρξουν τέτοιου είδους εγκαταστάσεις με τέτοιες επιπτώσεις για το περιβάλλον, όπως είναι οι χώροι διαχείρισης στερεών αποβλήτων, έπρεπε να έχει υπάρξει εθνικό χωροταξικό. Aυτό το χωροταξικό που υποτίθεται πήγε να υιοθετήσει η κοινή υπουργική απόφαση του 1997 και το οποίο επίσης χωροταξικό επιχείρησε να εξειδικεύσει περισσότερο η κοινή υπουργική απόφαση του 2000. Έλα όμως που η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας θεώρησε ότι αυτά δεν είναι επαρκή και, στην ουσία, δεν υπάρχει εθνικό χωροταξικό! Kαι αφού δεν υπάρχει εθνικό χωροταξικό η χωροθέτηση των επί μέρους χώρων για διαχείριση των στερεών αποβλήτων είναι συνταγματικώς αδύνατη! Δηλαδή και να ήθελαν να συναινέσουν οι τοπικές κοινωνίες, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατόν από τη στιγμή που δεν υπάρχει εθνικό χωροταξικό.
Το είπαμε επανειλημμένα και σε προηγούμενα νομοσχέδια: Η έλλειψη εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της αναρχίας, που υπάρχει σήμερα σε επίπεδο διαχείρισης του περιβάλλοντος. Διότι σοβαρότατες δραστηριότητες δεν είναι δυνατόν να χωροθετηθούν. Ακόμα και χώροι μέσα στους οποίους ανεγείρονται φυλακές δεν μπορούν να δημιουργηθούν εξαιτίας του ότι λείπει το εθνικό χωροταξικό. Πόσο μάλλον χώροι διαχείρισης στερεών αποβλήτων.
Αυτό ακριβώς είναι εκείνο που δείχνει πόσο ανέτοιμη ήταν η Κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια να αντιμετωπίσει αυτό το μείζον ζήτημα που αφορά την προστασία του περιβάλλοντος. Χρόνια ολόκληρα δηλαδή η Κυβέρνηση ολιγωρεί απέναντι στο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος. Μπορεί να κάνει μεγαλόστομες διακηρύξεις, μπορεί να θεσμοθετεί βαρύγδουπες διατάξεις και σε επίπεδο Αναθεώρησης του Συντάγματος, όταν έρχεται η ώρα όμως της εφαρμογής της πολιτικής αποδεικνύεται η τακτική των Επιμηθέων. Το πόσο ανέτοιμη είναι η Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα θέματα, το πόσο ανέτοιμη είναι να δει στο μέλλον, δηλαδή μπροστά, να σχεδιάσει, να προλάβει. Αυτό φαίνεται και σε αυτό το σχέδιο νόμου, το οποίο έχουμε μπροστά μας.
Αυτό το σχέδιο νόμου τι αφορά; Στην ουσία αυτό το σχέδιο νόμου είναι προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο σε ό,τι αφορά τα ζητήματα τα οποία σχετίζονται με τη διαχείριση των συσκευασιών. Στην ουσία, δηλαδή, αφορά διαχείριση απορριμμάτων. Στην ουσία αφορά θέματα προστασίας του περιβάλλοντος. Η σχετική οδηγία πότε νομίζετε, κύριοι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας, ότι θεσμοθετήθηκε; Το 1994. Και το άκρο όριο προσαρμογής των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν η 30/6/1996. Τότε έπρεπε να προσαρμοσθούμε. Τότε προσαρμόσθηκαν οι άλλες χώρες. Φυσικά ήμασταν ανέτοιμοι να το κάνουμε και ζητήσαμε και παράταση. Την πήραμε την παράταση. Και όταν πήραμε την παράταση πάλι εξαντλήθηκε κάθε περιθώριο, με αποτέλεσμα στις 7 Απριλίου του 2000 η επιτροπή να προσφύγει εναντίον της Ελλάδας για θέματα μη προσαρμογής στην περιβαλλοντική νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. ΄Ερχεται τρέχοντας η Κυβέρνηση να θεσμοθετήσει ακριβώς αυτές τις διατάξεις προσαρμογής στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, στη συγκεκριμένη οδηγία. Δηλαδή στην ουσία χρειάστηκαν πέντε χρόνια και παραπάνω για να έρθει η Κυβέρνηση να φέρει ένα νόμο, για να προσαρμοσθούμε στην κοινοτική αυτή οδηγία.
Άκουσα και πάλι κατάπληκτος τον κύριο Υπουργό να μας λέει τι; Ε, πώς -λέει- χρειαζόταν διάλογος. Με αυταρχικές μεθόδους θα το κάναμε αυτό το πράγμα; Επιχειρήσαμε διάλογο και αργήσαμε.
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πώς τόσα χρόνια άλλες χώρες το έκαναν πολύ νωρίτερα και απολαμβάνουν και τα αποτελέσματα της εμπειρίας εκείνης που αφορά την εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας. Δηλαδή οι άλλες χώρες δεν είχαν το αντίστοιχο πρόβλημα; Μόνο εμείς είχαμε το πρόβλημα αυτό;
Και κάτι άλλο. Πέντε χρόνια και παραπάνω διάλογο; Ποιος είναι εκείνος που έφερνε αντίρρηση για να θεσμοθετήσει η Κυβέρνηση σχετική ρύθμιση; Μπορεί να μας πει ο κύριος Υπουργός, και σήμερα και αύριο που θα είμαστε εδώ, γιατί αυτά τα πέντε χρόνια; Υπήρχαν κάποιοι που είχαν αντίρρηση σχετικά με αυτό το σχέδιο νόμου και την προσαρμογή; Ποιοι ήταν αυτοί; Και αν η Κυβέρνηση έβλεπε ότι υπάρχουν αντιρρήσεις, αντιρρήσεις που έφερναν τη χώρα πίσω, γιατί δεν προχώραγε από μόνη της να το κάνει; Είναι αυταρχισμός να γυρίσεις και να πεις ότι, ξέρετε, πρέπει να προσαρμοστούμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, γιατί αλλιώς έχουμε συνέπειες, όπως ακριβώς οι συνέπειες αυτές θα προκύψουν εάν υποθέσουμε ότι θα καταδικαστεί η χώρα με βάση την προσφυγή της Επιτροπής τον Απρίλιο του 2000; Θα είχε δυσκολία να το περάσει μέσα από τη Βουλή; Εμείς ακόμη και τώρα που το φέρνει τόσο καθυστερημένα, το υπερψηφίζουμε. 'Ηρθε ποτέ η Κυβέρνηση να μας πει εδώ μέσα στη Βουλή, σ' επίπεδο κοινοβουλευτικού ελέγχου, ότι έχουν δυσκολίες, ότι αυτοί οι φορείς είναι εκείνοι οι οποίοι αρνούνται την προσαρμογή, για να μπορέσουμε να συμβάλουμε όλοι μαζί;
Κύριοι συνάδελφοι, τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Η Κυβέρνηση, για μια ακόμη φορά, καθυστέρησε. Και οι λόγοι για τους οποίους καθυστέρησε είναι αρκετοί. Πρώτα απ' όλα αυτή η Κυβέρνηση και με αυτό το σχέδιο νόμου αποδεικνύει ότι έχει μια φυσική απέχθεια εναντίον οιασδήποτε καινοτομίας που προέρχεται από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Το σύνδρομο των τριτοκοσμικών αγκυλώσεων του "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο". Το βλέπει τώρα ο καθένας. 'Ο,τι προέρχεται από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, ό,τι είναι ανάγκη να μπορέσουμε να προσαρμόσουμε, αυτό την ενοχλεί την Κυβέρνηση. Είναι το σύνδρομο του παρελθόντος. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το γεγονός ότι σε πάμπολες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται οι υποχρεώσεις που έχουμε έναντι της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης όχι ως μέσα για να ακολουθήσουμε μια προοδευτική οδό, μια προοδευτική νομοθεσία, αλλά ως άλλοθι για να δείξουμε ότι αυτά τα κάνουμε μόνο και μόνο γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να τα κάνουμε. 'Αδικα, κακά, αλλά πρέπει να τα κάνουμε γιατί μας τα ζητάει η Ευρωπαϊκή 'Ενωση. Στην ουσία δηλαδή, αντί να χρησιμοποιήσουμε την ευρωπαϊκή οδό ως οδό προόδου, ως οδό ουσιαστικής σύγκλισης, χρησιμοποιούμε τις κοινοτικές υποχρεώσεις ως μέσο για να πετάξουμε από πάνω μας τις ευθύνες μας. Ακριβώς αυτό είναι εκείνο το οποίο ταλαιπωρεί χρόνια ολόκληρα τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και, βεβαίως, και την Κυβέρνηση Σημίτη, η οποία έτσι αποδεικνύει τι θα πει εκσυγχρονισμός. Αυτό ακριβώς αναδεικνύει αυτό το νομοσχέδιο. Και θα σας πω ευθέως, γιατί φαίνεται ακριβώς από αυτό το νομοσχέδιο.
Πρώτα-πρώτα το νομοσχέδιο αυτό έχει είκοσι πέντε άρθρα. Το εικοστό έκτο είναι το ακροτελεύτιο άρθρο το οποίο αφορά την έναρξη ισχύος. Το αφήνουμε στην άκρη. Από τα είκοσι πέντε άρθρα, αν πάρετε την οδηγία και το σχέδιο νόμου, περίπου τα είκοσι άρθρα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μεταφορά στην ελληνική νομοθεσία αυτούσιων των διατάξεων της οδηγίας. Αντιλαμβάνεται δηλαδή το Υπουργείο και η Κυβέρνηση την προσαρμογή ως απλή μετάφραση των σχετικών διατάξεων. Δηλαδή ό,τι μας βάζει σαν στόχους η κοινοτική οδηγία το βάζουμε και εδώ. Αντί να πάρουμε ως δεδομένα, όπως είναι άλλωστε αυτά τα πράγματα από πλευράς Κοινοτικού Δικαίου, και να διαμορφώσουμε ένα νόμο ο οποίος δημιουργεί μηχανισμούς εφαρμογής των σχετικών διατάξεων, αρκούμαστε να επαναλάβουμε ό,τι λέει η οδηγία σε επίπεδο στόχευσης. Και όταν έρχεται η ώρα να διαμορφώσουμε τους μηχανισμούς εφαρμογής, παραπέμπουμε σε υπουργικές αποφάσεις, σε διατάγματα, συλλήβδην. Ζητάτε εξουσιοδότηση εν λευκώ. Δηλαδή αυτό το νομοσχέδιο τι είναι; Είναι επανάληψη της οδηγίας και αίτηση εξουσιοδοτήσεων εν λευκώ για να ρυθμίσει η Κυβέρνηση τα πράγματα αυτά όπως βολεύεται στο μέλλον.
Θα αναφέρω δύο -τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα. Παράδειγμα πρώτον είναι ο Εθνικός Οργανισμός Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντων. Αυτό το νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου. Δημιουργείται αυτό το νομικό πρόσωπο, όπως ακριβώς επιβάλλει η ίδια η κοινοτική οδηγία να υπάρχει, και από εκεί και πέρα ζητείται εξουσιοδότηση από την πλευρά της Κυβέρνησης να ρυθμίσει, όποτε θέλει, όπως θέλει, τα της εσωτερικής του οργάνωσης και λειτουργίας του. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει ούτε μια στοιχειώδης ημερομηνία, ενδεικτική έστω, που να λέει ότι ως τότε θα βγουν οι σχετικές κανονιστικές πράξεις, διατάγματα και κανονιστικές πράξεις λοιπές, ώστε να ξέρουμε πότε επιτέλους, με ποιο χρονικό ορίζοντα θα λειτουργήσει αυτός ο οργανισμός. Και τι γίνεται. Επειδή η Κυβέρνηση δεν ξέρει πότε θα λειτουργήσει; Ορίζει ότι "έως ότου λειτουργήσει αυτός ο οργανισμός" δημιουργείται εκτάκτως μια ειδική υπηρεσία στη γενική διεύθυνση του ΥΠΕΧΩΔΕ η οποία θα έχει τις αρμοδιότητες αυτού του οργανισμού έως ότου δηλαδή συσταθεί ο οργανισμός αυτός, φτιάχνετε ένα μικρό μαγαζάκι στο πλαίσιο της γενικής διεύθυνσης προστασίας περιβάλλοντος. Και τονίζω ότι δεν αισθάνεται η Κυβέρνηση ούτε τη στοιχειώδη ευαισθησία να πει πότε θα βγουν οι κανονιστικές πράξεις.
Γνωρίζετε κύριε Υπουργέ, ότι το να βάλετε μέσα μια ημερομηνία για την έκδοση των κανονιστικών πράξεων, για την έναρξη λειτουργίας αυτού του οργανισμού, είναι ενδεικτικό. Δεν είναι υποχρεωτικό. Βάλτε την για να μας πείτε πότε το έχετε προγραμματίσει. Αλλά ούτε αυτό δεν έχετε την ευαισθησία να κάνετε. Πείτε μας, σκοπεύουμε τότε περίπου. Δεν το λέτε όμως. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι δυνατό να χρειαστούν δύο και τρία και τέσσερα χρόνια -δεν θα είσαστε τότε κυβέρνηση, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα- και εσείς δεν δεσμεύεσθε κατά τίποτα ούτε ενδεικτικά ότι αυτός ο οργανισμός θα λειτουργήσει. Από αυτό φαίνεται πόσο ανέτοιμοι είσθε.
Αφήστε αυτά που λέτε, για αυταρχικές μεθόδους κλπ. 'Ολες οι άλλες χώρες που το έκαναν ήταν αυταρχικές; Αυταρχισμός είναι να μας πείτε, αφού ψηφίζουμε το νόμο αυτόν, πότε σκοπεύετε επιτέλους θεσμικά να οργανώσετε αυτόν τον οργανισμό; Δεν είναι αυταρχισμός. Έλλειψη προγραμματισμού είναι, έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στη Βουλή από την οποία ζητάτε αυτήν την εξουσιοδότηση. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο με αυτό. Συμβαίνει και με τόσα άλλα θέματα. Συμβαίνει και με τα ζητήματα τα οποία σχετίζονται με τη σήμανση και το σύστημα αναγνώρισης. Και σ' αυτό το θέμα παραπέμπεται απλώς και μόνο σε αποφάσεις. Τι θα γίνει ως τότε και τι σήμανση θα φέρουν τα προϊόντα, ιδίως τα προϊόντα που δεν προέρχονται από χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, "γαία πυρί μειχθήτω".
Επίσης ακούσαμε κατάπληκτοι ότι πράγματι, η μετακύληση του όλου κόστους σχετικά με τη διαχείριση των απορριμμάτων θα είναι πολύ φυσικό να περάσει στον καταναλωτή! Δεν υπάρχει καμιά εγγύηση μέσα στο νομοσχέδιο ώστε το βάρος αυτό να το φέρουν και οι βιομηχανίες οι οποίες απολαμβάνουν τα σχετικά αγαθά, ιδίως όταν οι εγκαταστάσεις διαχείρισης γίνονται από το κράτος και από τους ΟΤΑ. Δηλαδή θα παρουσιαστεί το φαινόμενο εξαιτίας των ελλείψεων του νομοσχεδίου οι βιομηχανίες να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις εκείνες διαχείρισης που δημιουργεί το κράτος και οι ΟΤΑ, να παίρνουν ό,τι έχουν να πάρουν, να κερδίζουν απ' αυτό και η μετακύλιση του όποιου κόστους να γίνεται αποκλειστικά εις βάρος των πολιτών και των καταναλωτών.
Αυτό λέγεται κοινωνική δικαιοσύνη; Και λέτε κατόπιν ότι έτσι λειτουργεί η αγορά. Αυτή είναι η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ για τη λειτουργία της αγοράς. Όσοι γνωρίζουν από γνήσιο φιλελευθερισμό, ξέρουν ότι η ελεύθερη αγορά, ο ελεύθερος ανταγωνισμός έχει κανόνες. Δεν είναι ζούγκλα. Ζούγκλα είναι για τους νεοφιλελευθεριστές. Ζούγκλα είναι γι' αυτήν την πολιτική την οποία εφαρμόζει η Κυβέρνηση Σημίτη, η οποία από τις πάλαι ποτέ σοσιαλιστικές ονειρώξεις, τις οποίες είχε κατέληξε αυτήν τη στιγμή να βρίσκεται μπροστά στο φαινόμενο της πλήρους οικονομικής αναρχίας.
Τα όσα μας είπε ο κύριος Υπουργός προηγουμένως αποπνέουν ακριβώς αυτήν την έλλειψη αρχών, θέσεων και προγραμματισμού σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της αγοράς..
Τελειώνω λέγοντας ότι αν ψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο επί της αρχής είναι γιατί πρέπει να προσαρμοστεί η ελληνική νομοθεσία. Και θα είναι τεράστιο το κόστος αν δεν προσαρμοστεί. Γι' αυτό και το κάνουμε. Σε καμιά όμως περίπτωση δεν μπορεί να αποσιωπήσουμε το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργείται και εξαιτίας της καθυστέρησης με την οποία έρχεται αυτό το νομοσχέδιο και εξαιτίας των ατελειών που περιέχει και ιδίως του γεγονότος ότι μπορεί να οδηγήσει σε τεράστιες κοινωνικές αδικίες ως προς την ανάληψη του κόστους προστασίας του περιβάλλοντος σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των απορριμμάτων αυτού του είδους. Ακριβώς δε επειδή αυτός ο κίνδυνος ελλοχεύει, όταν μεθαύριο θα συζητήσουμε επί των άρθρων, θα υπάρξουν συγκεκριμένες προτάσεις από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Και, βεβαίως, αν η Κυβέρνηση δεν στέρξει να υιοθετήσει τις προτάσεις αυτές ή να φέρει τις δικές της λύσεις, ώστε να γνωρίζουμε τι ψηφίζουμε εδώ, θα υπάρξει καταψήφιση των σχετικών άρθρων. Και να μη θεωρηθεί τούτο ανακολουθία από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Άλλο είναι να προστατεύεις τη χώρα σου από την καταδίκη εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλο να θέλεις να μοιραστείς τις ευθύνες με μια Κυβέρνηση η οποία δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος και ούτε πολιτική σε ό,τι αφορά γενικότερα τα ζητήματα προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο και, ιδίως, τα θέματα που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος.
ΡΟΒΕΡΤΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα με ιδιαίτερη προσοχή τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας. Θα ξεκινήσω από τα θετικά.
Θέλω να συμβάλω κι εγώ μαζί του και μαζί με τον αρμόδιο Υφυπουργό στην αγωνία, την οποία εξέφρασε σε σχέση με την προοπτική αποδοχής της Σύμβασης του Κιότο από όλες τις δυνάμεις. Και βέβαια να είναι γρήγορη η χρονική στιγμή -να είναι μπροστά μας- και σύντομη που και η Αμερική θα υποχρεωθεί να αποδεχθεί τη Σύμβαση του Κιότο. Αθροίζω την πολιτική θέση. Άλλωστε σε κρίσιμα θέματα είναι σωστό και ωφέλιμο νομίζω να αποπνέουμε σαν Εθνικό Κοινοβούλιο τέτοια μηνύματα και προς τον ελληνικό λαό και προς τη διεθνή κοινότητα.
Όσον αφορά τώρα στο σχέδιο νόμου: Δεν κατανόησα ποια ήταν η πολιτική στόχευση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου. Ουσιαστικά δηλαδή είπε ότι ψηφίζει, ταυτόχρονα κατηγόρησε την Κυβέρνηση ότι άργησε, την ίδια χρονική στιγμή την κατηγορεί και της προσδιορίζει ευθύνες ότι οι διατάξεις του συζητούμενου νομοσχεδίου δεν έχουν μελετηθεί σωστά -θα έπρεπε να μην υπάρχουν υπουργικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα, θα έπρεπε δηλαδή πρωτογενώς το δίκαιο να ρυθμίζει τα πάντα- διαφωνεί για τις διαχειριστικές ικανότητες της Κυβέρνησης. Ταυτόχρονα βέβαια επισημαίνει ότι η Κυβέρνηση έχει ευθύνες για το ότι δεν προχωρά σε επίπεδο θεσμών, με την έννοια ότι μία σειρά κοινωνικοί θεσμοί, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, θα πρέπει να συνδράμουν για την υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής.
Τα λέω αυτά γιατί πιστεύω ότι στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει μία σύγχυση πολιτικής στόχευσης. Δεν μπόρεσα να πιάσω πολιτικά το νήμα από πού ξεκινάει, ποια είναι η διαφωνία, ποια είναι η συμφωνία και πού καταλήγει. Πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν πιο απλά στην πολιτική εάν επιχειρήσουμε να μιλήσουμε πολιτικά σ' αυτήν την Αίθουσα και να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αντιστοιχούν.
Πιστεύω, κύριε Παυλόπουλε, ότι η Νέα Δημοκρατία πράγματι διακατέχεται από μία ονείρωξη που αφορά στην κατάληψη της εξουσίας. Ωστόσο ούτε προσδιορίζει το δρόμο ούτε το στόχο και νομίζω ούτε και την πολιτική που θα πρέπει να συλλάβει για να της δώσει ο ελληνικός λαός το εισιτήριο της εξουσίας. Και εξηγούμαι γι' αυτό: Κατηγορείτε την Κυβέρνηση ότι δεν ενεργοποιεί την ίδια την κοινωνία. Παραβλέπετε ότι ο ελληνικός λαός στο ΠΑΣΟΚ και στη διαχρονική του πορεία έχει πιστώσει όλους τους κοινωνικούς θεσμούς.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ)
Από τη δική μας τη μεριά, κύριε Παυλόπουλε, το δικό μας κόμμα και η δική μας Κυβέρνηση είναι το κόμμα και η Κυβέρνηση που εγκαθίδρυσε, ανέπτυξε, βοήθησε στην ανάπτυξη όλων των σημερινών κοινωνικών θεσμών. Δεν λέω ότι λειτουργούν θαυμάσια. Έχουμε είκοσι επτά χρόνια συνεχούς δημοκρατίας και σ' αυτά τα είκοσι επτά χρόνια επιχειρούμε να καλύψουμε ένα έλλειμμα πολλών δεκαετιών: Το έλλειμμα της απέχθειας που είχε το κόμμα σας απέναντι σε κάθε κοινωνικό θεσμό, είτε ήταν Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε ήταν συνδικάτα είτε ήταν συνεταιρισμοί είτε ήταν σύλλογοι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα είτε ήταν κοινωνικοί φορείς γενικά.
Επιχειρείτε σήμερα να διατυπώσετε πολιτικό λόγο σεβασμού προς τα κοινωνικά κινήματα. 'Oμως πριν από λίγες μέρες διάβασα σε εφημερίδα ότι εσείς ο ίδιος είπατε ότι εάν έρθετε στην εξουσία σκέφτεστε να καταργήσετε τον "ΚAΠΟΔΙΣΤΡΙΑ". Σύρεστε από τα πράγματα και υιοθετείτε θεσμούς που εμείς αναπτύξαμε και εμείς εγκαθιδρύσαμε.
Πιστεύω ότι αν θέλατε πραγματικά να βοηθήσετε, θα έπρεπε να κουβεντιάσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, ότι καμία ικανότητα διαχειριστική κυβέρνησης δεν μπορεί να ολοκληρωθεί και ιδιαίτερα σε θέματα όπως το σχέδιο νόμου που συζητούμε, ανάπτυξης δηλαδή μηχανισμών που θα πρέπει πολλοί κρίκοι μιας δημιουργικής και παραγωγικής αλυσίδας να συνδράμουν για να έχουμε το κατάλληλο αποτέλεσμα. Ποτέ λοιπόν δεν θα μπορέσουμε ολοκληρωμένα να λειτουργήσουμε αν δεν εγκαθιδρύσουμε κοινωνικούς θεσμούς που να λειτουργούν με υπευθυνότητα, να λειτουργούν με κανόνες που θα αντιστοιχούν και στην αγορά αλλά και στη δομή της κρατικής εξουσίας.
Θα συμφωνούσα μαζί σας, αν κάνατε μία τέτοια συνολική κριτική, γιατί νομίζω ότι είναι αίτημα της ελληνικής κοινωνίας, της οικονομίας, ότι έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε ακόμη προκειμένου αρκετοί κρίκοι της παραγωγικής και της δημιουργικής δυνατότητας της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας να δημιουργηθούν και να συνεργασθούν. Νομίζω ότι δεν προσφέρουμε θετικά στον ελληνικό λαό, αν δεν αναγνωρίζουμε ενδεχόμενα κοινούς τόπους δράσης, αν επιχειρούμε στη λογική μιας στείρας αντιπολιτευτικής τακτικής να αντιπαρατεθούμε ή να αντιπαραθέσετε μια επιχειρηματολογία που σε καμία περίπτωση δεν νομίζω ότι λειτουργεί εποικοδομητικά.
Θα σταθώ σε δύο - τρία σημεία. Μιλήσατε ότι το ΠΑΣΟΚ προσδιορίζεται πολιτικά από μία φυσική απέχθεια για ό,τι προέρχεται από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση. Νομίζω ότι δεν πιστεύετε αυτό που λέτε. Ψάξτε το χώρο σας τώρα αν έχει φυσική απέχθεια ή αν κρίματα του χώρου σας διαπνέονται από ένα ευρωσκεπτικισμό ή αν αναπτύσσονται σχέσεις απεχθείς για ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη.
Δεν νομίζω ότι αντιστοιχεί σε καμία περίπτωση ο ψόγος αυτός στον πολιτικό μας χώρο και στην Κυβέρνηση. Διαφωνείτε για τις διαχειριστικές μας δυνατότητες, έχετε δικαίωμα να το κάνετε. Ωστόσο στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο -και ο κύριος Υπουργός νομίζω το είπε με μεγάλη ειλικρίνεια- δεν αρκούν οι κεντρικές διαχειριστικές ικανότητες. Και νομίζω το καταλαβαίνετε και εσείς ότι δεν αρκούν. Αν δεν αναπτύξουμε συλλογικές διαχειριστικές δυνατότητες όπου πολλοί φορείς και κυρίως η Τοπική Αυτοδιοίκηση να συνδράμουν προκειμένου συλλογικώς να διαχειριστούμε θέματα που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τα διαχειριστεί μία κεντρική κυβερνητική μηχανή, με την όποια διαχειριστική δυνατότητα και αν έχει, δεν νομίζω ότι μπορούμε να ελπίζουμε ότι τέτοια νομοθετήματα και τέτοιες παρεμβάσεις θα έχουν θετικό αποτέλεσμα.
Αιτιολογείται αν θέλετε, κύριε Παυλόπουλε. Η καθυστέρηση είναι συνώνυμη, και ας είμαστε ειλικρινείς, της δομικής καθυστέρησης που παρατηρείται στη χώρα μας. Είμαστε μία χώρα που είκοσι εφτά χρόνια -νομίζω αύριο θα γιορτάσουμε επίσημα σ' αυτήν την Αίθουσα την αποκατάσταση της δημοκρατίας- οι κοινωνικοί μας θεσμοί δεν είναι ολοκληρωμένοι. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση τώρα προσδιορίζει τα βήματά της και επιχειρεί να σχεδιάσει ένα δημιουργικό δρόμο.
Οι ίδιοι οι κοινωνικοί φορείς, οι οργανώσεις, είτε οι περιβαλλοντικές είτε οι οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, τώρα φτιάχνονται.
Πιστεύω ότι δεν είναι σωστό να διαμορφώνουμε ένα κλίμα απαισιοδοξίας για τις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας. Είμαστε πίσω. Αιτιολογούνται οι καθυστερήσεις. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Για να καλύψουμε αυτό το κενό πιστεύω ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος. Η πολιτική υπευθυνότητα, η σωστή λειτουργία των κομμάτων ως κυρίαρχοι μηχανισμοί.
Βέβαια πάνω σε αυτό νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ και η Κυβέρνησή του και ο Κώστας Σημίτης έχουν αποδείξει στην πράξη ότι είναι ο χώρος, ο φορέας και τα πρόσωπα που μάχονται και για τον εκσυγχρονισμό και για την αντιστοίχιση των δομών της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας σε δομές που με μεγάλη παραγωγικότητα, με αξιοθαύμαστη συνεργασία καταφέρνουν και οριοθετούν ένα πνεύμα συνεργασίας και έχουν άριστα αποτελέσματα σε τέτοια θέματα.
Πιστεύω -και με αυτό τελειώνω- ότι ο δρόμος για τη σωστή λειτουργία κεντρικής διοίκησης περιφερειακών δομών της ίδιας της αγοράς, των ίδιων των πολιτών για θέματα διαχείρισης, γενικότερου ενδιαφέροντος, περιβάλλοντος κλπ., απαιτεί χρόνο, απαιτεί προσπάθειες, κυρίως όμως απαιτεί ένα συνεκτικό πολιτικό λόγο που αρκετές φορές θα υπερβαίνει τις κομματικές ή τις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Δεν καταφέρατε να τον υπερβείτε, κύριε Παυλόπουλε. Θεωρώ βέβαια θετικό ότι συμβολίσατε τουλάχιστον με τη θετική σας ψήφο επί της αρχής μια θετική διάθεση. Θα δούμε και στη συζήτηση επί των άρθρων.
Νομίζω ότι τέτοιες συζητήσεις ή τέτοια σχέδια νόμου μας δίνουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουμε έναν κοινό προβληματισμό και να προσεγγίζουμε ο ένας χώρος τον άλλο για τις κοινές μας ευθύνες, για τη διαμόρφωση όρων και προϋποθέσεων που η ίδια η κοινωνία σε συνεργασία με την κεντρική διοίκηση θα διαχειρίζεται θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κύριοι συνάδελφοι, έχει τελειώσει ο κύκλος των πρωτολογιών. Υπάρχει κάποιος κύριος Βουλευτής που επιθυμεί να δευτερολογήσει;
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΤΣΙΠΛΑΚΟΣ: Εγώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ζητάτε το λόγο εσείς, κύριε Τσιπλάκο. Ήσασταν εγγεγραμμένος, μπορείτε να μιλήσετε. Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΤΣΙΠΛΑΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σήμερα συζητάμε στη Βουλή ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νομοσχέδια που έχει σχέση με την ποιότητα ζωής και στοχεύει στην επίλυση ενός θέματος που ταλανίζει τους πολίτες και τους απασχολεί.
Διαβάζοντας τον τίτλο του νομοσχεδίου είπα ότι επιτέλους η Κυβέρνηση αποφάσισε να ασχοληθεί με τη λύση του προβλήματος αυτού έστω και με καθυστέρηση πολλών ετών.
Κύριε Υπουργέ, δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλες περιφέρειες. Σας πληροφορώ, όμως, ότι στην ιδιαίτερή μου πατρίδα, τη Βοιωτία, η κατάσταση είναι εφιαλτική. Δεν φτάνουν οι λόφοι των σκουπιδιών, των στερεών αποβλήτων κυρίως από την άναρχα ανεπτυγμένη περιοχή των Οινοφύτων, τη βιομηχανική περιοχή, αλλά έχει αρχίσει και το μπάζωμα των ρεμάτων και ειδικά του Ασωπού ποταμού για τον οποίο έχουν γίνει πολλές εξαγγελίες, αλλά κανένα συγκεκριμένο έργο δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα για την προστασία των κατοίκων.
Διαβάζοντας, όμως, το κείμενο του νομοσχεδίου διαπίστωσα ότι η Κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να λύσει το πρόβλημα αυτό, αλλά σύρθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα με καθυστέρηση πολλών ετών, να φέρει ένα νομοσχέδιο όχι για να λύσει, όπως είπα, το πρόβλημα, αλλά για να εκπληρώσει τυπικά τις υποχρεώσεις της για εναρμονισμό με την κοινοτική νομοθεσία. Και τούτο, όπως είπαν και οι προηγούμενοι συνάδελφοι, για να αποφύγουμε τις κυρώσεις που ήδη μας έχουν επιβληθεί λόγω του ότι αδιαφορούμε να συμμορφωθούμε επί πέντε χρόνια προς την κοινοτική οδηγία 94/62 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις συσκευασίες και απόβλητα συσκευασίας.
Είναι χαρακτηριστικό της κυβερνητικής αδιαφορίας για να δει αυτό το καυτό πρόβλημα το ότι η Κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο αυτό ύστερα από την προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, προσφυγή για αδιαφορία της Ελλάδα να συμμορφωθεί προς την παραπάνω οδηγία.
Με το θέμα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, κύριε Υπουργέ, είχαμε ασχοληθεί την περίοδο 1990-1991 -ειδικά με τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων και την ανακύκλωση- ύστερα από πρωτοβουλία του τότε δημάρχου Αθηναίων του Τρίτση για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού στο λεκανοπέδιο Αττικής, όπου υπάρχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Παρά το γεγονός ότι είχε εκπονηθεί πλήρες και ρεαλιστικό σχέδιο για τον τρόπο διαχείρισης των στερεών αποβλήτων και για την ανακύκλωσή τους, παρά το σαφή καθορισμό του ρόλου της Tοπικής Aυτοδιοίκησης και παρά την ειλικρινή βούληση της τότε κυβερνήσεως να λύσει το θέμα αυτό, σκοντάψαμε σε σωρεία προβλημάτων κυρίως οικονομικών και καταμερισμoύ αρμοδιοτήτων με αποτέλεσμα να αποτύχει τότε η όλη προσπάθεια.
Ο συντάκτης του υπό ψήφιση νομοσχεδίου δεν κάνει καν τον κόπο να συγκεκριμενοποιήσει τουλάχιστον τα σημαντικά αυτά υπαρκτά προβλήματα και να δώσει λύσεις, αλλά τα παρακάμπτει με τη μέθοδο των εν λευκώ εξουσιοδοτήσεων μέσω υπουργικών αποφάσεων και προεδρικών διαταγμάτων. Είμαι βέβαιος κύριε Υπουργέ, ότι το νομοσχέδιο αυτό θα έχει την τύχη του ν. 1650/96 ο οποίος έμεινε τελικά ανενεργός επειδή παρέπεμπε πάλι για τη λύση των προβλημάτων σε προεδρικές αποφάσεις και διατάγματα τα οποία ουδέποτε εκδόθηκαν. Δεν υπήρχαν χρονοδιαγράμματα ενεργειών και καταμερισμός αρμοδιοτήτων όπως άλλωστε συμβαίνει και με το παρόν νομοσχέδιο.
Δεν πρόκειται να απασχολήσω τη Βουλή, θα είμαι σύντομος. Άλλωστε ειπώθηκαν αυτά τα θέματα από προηγούμενους συναδέλφους. Τα προβλήματα που θα παρουσιαστούν στην υλοποίηση του νομοσχεδίου αυτού είναι γνωστά όπως η αδιαφάνεια και η ασάφεια σχετικά με το ρόλο των διαφόρων φορέων, τα οικονομικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν και πήρα το λόγο απλώς για να τονίσω ότι η Κυβέρνηση αν επιθυμεί ειλικρινά να δώσει λύσεις στο σημαντικό αυτό πρόβλημα πρέπει να πάψει να παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο μεταβιβάζοντας τις ευθύνες σε άλλους και ειδικά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Θέλω να πω ότι απέτυχε η προσπάθεια αυτή και αναφέρομαι και στο εργοστάσιο ανακύκλωσης στερεών αποβλήτων που είχε χρηματοδοτηθεί το 1992 και είχε γίνει στην περιοχή των Οινοφύτων. Είχε εγκριθεί η χρηματοδότηση, είχε επιλεγεί ο ιδιωτικός φορέας και ναυάγησε η όλη υπόθεση. Η δαπάνη ήταν 2,5 δισεκατομμύρια με 80% χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η υπόθεση σκόνταψε στη βιωσιμότητα του εργοστασίου αυτού που απαιτούσε ισχυρή οικονομική επιχορήγηση κάθε χρόνο για να μπορέσει να λειτουργήσει.
Η Κυβέρνηση οφείλει να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες της και ζητάμε να προσπαθήσει να συμπληρώσει το νομοσχέδιο αυτό με συγκεκριμένες λύσεις, να αντιμετωπίσει τα συγκεκριμένα προβλήματα για να έχουμε αποτέλεσμα χωρίς αόριστες παραπομπές σε μελλοντικές αποφάσεις, που σίγουρα καταλήγουν στην πλήρη αποτυχία της όλης προσπάθειας. Νομίζω ότι είναι εύκολο και μπορεί η Κυβέρνηση να συμπληρώσει το νομοσχέδιο αυτό, ώστε να είναι ενεργό και να μην παραμείνει στα αζήτητα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Υπάρχει κάποιος άλλος συνάδελφος που θέλει να δευτερολογήσει; 'Οχι.
Κύριε Υπουργέ, έχετε να πείτε τίποτα; Η Αντιπολίτευση συμφωνεί.
ΗΛΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): 'Όχι, δεν έχω να πω τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου.
Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων: "Συσκευασίες και εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων - 'Ιδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντων (Ε.Ο.Ε.Δ.Σ.Α.Π.)" έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
Στο σημείο αυτό, κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Τμήματος και ώρα 22.16' λύεται η συνεδρίαση για αύριο Τρίτη 24 Ιουλίου 2001 και ώρα 10.30' με αντικείμενο εργασιών του Τμήματος νομοθετική εργασία: μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου της πρότασης νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων "Για την προστασία των ηλικιωμένων, των ανέργων μακράς διάρκειας, για την επιμήκυνση της επιδότησης της ανεργίας και για την εξασφάλιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όλων των ανέργων".
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

PDF:

SYN072301.pdf

TXT:

Es010723.txt

Επιστροφή