Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΓ΄ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ), Σύνοδος: Α΄ , Συνεδρίαση: ΚΣΤ΄ 08/12/2009

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις.
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΚΣΤ΄
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Αθήνα, σήμερα στις 8 Δεκεμβρίου 2009, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.08΄ συνήλθε στην Αίθουσα συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Ζ’ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΕΒΕΝΤΗ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
(Ανακοινώνονται προς το Σώμα από τον κ. Ελευθέριο Αυγενάκη, Βουλευτή Ηρακλείου, τα ακόλουθα:
Ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. Ανδρέας Μακρυπίδης κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος και ο Σύλλογος Διδασκόντων Λυκείου και Γυμνασίου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας ζητεί την ανέγερση νέου σχολικού συγκροτήματος στο Δήμο του.
Η Βουλευτής Δωδεκανήσου κα Τσαμπίκα Ιατρίδη κατέθεσε αναφορά με την οποία το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου ζητεί την αναστολή πληρωμής των δόσεων των επιχειρηματικών δανείων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Οι Βουλευτές κ. Σταύρος Σκοπελίτης και η κα Διαμάντω Μανωλάκου κατέθεσαν αναφορά με την οποία ελαιοπαραγωγοί και κτηνοτρόφοι της Λέσβου ζητούν τη θεσμοθέτηση ικανοποιητικών τιμών για τα προϊόντά τους, τη σύνδεση της επιδότησης με την παραγωγή κ.λπ.
Ο Βουλευτής Θεσσαλονίκης κ. Βασίλειος Γερανίδης κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης ζητεί την παράταση της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 4 του Ν. 2556/1997.
Ο Βουλευτής Αχαΐας κ. Νικόλαος Νικολόπουλος κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης ζητεί την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης που θα επιτρέψει στις ήδη λειτουργούσες αμιγείς δημοτικές επιχειρήσεις ραδιοφωνίας και τηλεόρασης να συμμετέχουν στη διαγωνιστική διαδικασία του Ν. 3592/2007. )

(ΚΟ)

(AD)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην συζήτηση των
ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Πρώτη είναι η με αριθμό 666/4-1-2009 ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Ελευθερίου Αυγενάκη προς την Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την αποκατάσταση των απασχολουμένων στα προγράμματα stage.
Συγκεκριμένα, η ερώτηση του κ . Αυγενάκη έχει ως εξής:
«Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας πολιτικής εκδικητικότητας και αντισυνταγματικής πρακτικής από πλευράς Κυβέρνησης.
Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. φανέρωσε από πολύ νωρίς το πραγματικό πρόσωπό της, καθώς με μια συμπεριφορά ανεπανάληπτης κοινωνικής αναλγησίας αποφάσισε να καταργήσει τα προγράμματα stage αφήνοντας στην αβεβαιότητα χιλιάδες νέους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση αποφάσισε την κατάργηση των stage στο δημόσιο, χωρίς κανέναν προηγούμενο διάλογο με τους απασχολούμενους.
Υπενθυμίζεται ότι κατά το παρελθόν η πολιτεία και η προηγούμενη Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προχώρησε δύο φορές στη μονιμοποίηση δυόμισι χιλιάδων εργαζομένων ακόμη και με δεκαέξι μήνες προϋπηρεσία μέσω των προγραμμάτων stage στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τους νόμους 2738/1999 (άρθρο 30) και 2839/2000 (άρθρο 11), οι οποίοι μάλιστα έφεραν και την υπογραφή του σημερινού Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου.
Αυτό που ζητούμε είναι κατ’ αρχήν διάλογος με τους οργανωμένους φορείς των απασχολούμενων και σαφή ενημέρωση των προθέσεων της πολιτικής ηγεσίας, κατά δεύτερον την ολοκλήρωση των συμβάσεων που είναι εν ισχύ, αλλά και τρίτον την μέριμνα για την αναγνώριση της εργασιακής προϋπηρεσίας των συμβασιούχων και την επαγγελματική τους αποκατάσταση μέσω της μοριοδότησής τους σε διαγωνισμούς του δημοσίου μέσω ΑΣΕΠ, εφόσον εκείνοι επιθυμούν να συμμετάσχουν.
Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάται η αρμόδια Υπουργός τα εξής:
1. Πώς προτίθεστε να καλύψετε τα κενά που θα προκύψουν και με ποιους συγκεκριμένους τρόπους θα διασφαλίσετε την εύρυθμη λειτουργία των εν λόγω υπηρεσιών. Σκοπεύετε να προχωρήσετε στην πρόσληψη νέων συμβασιούχων;
2. Είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τη διαφαινόμενη δυσλειτουργία που θα προκύψει από την απουσία τόσων χιλιάδων εργαζομένων σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα και με την οποία ήδη προειδοποιούν σχεδόν όλοι οι προϊστάμενοι των δημοσίων υπηρεσιών;».
Στην ερώτηση θα απαντήσει η Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Ξενογιαννακοπούλου.
ΜΑΡΙΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Όταν ο αγαπητός συνάδελφος κατέθεσε την ερώτησή του, στις 4 Νοεμβρίου, προφανώς τότε δεν είχαν μεσολαβήσει και τα γενικότερα ζητήματα, αλλά και οι ειδικότερες εξελίξεις στον τομέα της υγείας.
Θα ήθελα, λοιπόν, να υπενθυμίσω στον αγαπητό συνάδελφο ότι στο ενδιάμεσο η Κυβέρνηση απόλυτα συνεπής με τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις της, παρουσίασε σχέδιο νόμου όσον αφορά τις προσλήψεις στο δημόσιο, το οποίο ξεκινά να συζητείται από σήμερα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και με το οποίο σχέδιο νόμου επιτέλους αποκαθίσταται η αξιοκρατία και οι ίσες ευκαιρίες μέσα από κατάλληλες διαδικασίες του ΑΣΕΠ.
(NP)



(1KO)

Από εκεί και πέρα για τον τομέα της υγείας στον οποίο θα ήθελα να αναφερθώ ειδικότερα, μιας και ο συνάδελφος ρωτάει, θα ήθελα να τον ενημερώσω ότι η σταθερή επιλογή της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι να προχωρήσει στην ουσιαστική στελέχωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με το κατάλληλο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και όχι με STAGE, που εξάλλου τα περισσότερα κάλυπταν –θέλω να σας ενημερώσω- διοικητικές θέσεις. Υπήρχαν, βέβαια, και κάποιες θέσεις stagiers για νοσηλευτές, αλλά κυρίως ήταν θέσεις διοικητικές.
Γι’ αυτό το λόγο, αγαπητέ συνάδελφε, όπως ξέρετε, αφενός στο νόμο που ήδη ψήφισε το Σώμα για το έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης προβλέψαμε την πρόσληψη χιλίων νέων μόνιμων θέσεων ιατρών του Ε.Σ.Υ. πέραν των οργανικών θέσεων και κατ’ αυτόν τον τρόπο πλέον θα φθάσουμε στις 2.093 θέσεις, οι οποίες θα μπορούν να προκηρυχθούν, για να στηρίξουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας και με προτεραιότητα τις μονάδες εντατικής θεραπείας λόγω και της πανδημίας, αλλά και τα περιφερειακά νοσοκομεία, που ξέρω και το ενδιαφέρον σας. Από εκεί και πέρα προχωράμε με ταχύτερους ρυθμούς στην πρόσληψη νοσηλευτικού προσωπικού.
Σε αυτό θέλω να σταθώ ιδιαίτερα, καθώς ήδη είναι στο ΑΣΕΠ και με το που θα ψηφισθεί ο νόμος για τις προσλήψεις θα μπορέσει με τα στοιχεία του νέου νόμου να βγει η προκήρυξη για 3.100 θέσεις με πιστώσεις του 2.009 και στον Προϋπολογισμό του 2.010 υπάρχει η πίστωση και η πρόβλεψη για επιπλέον 3.000 θέσεις. Θέλω, όμως, να σας ενημερώσω ταυτόχρονα ότι μετά από μια πολύ στενή συνεργασία με τον κύριο Βέη, τον Πρόεδρο του ΑΣΕΠ, προχωρήσαμε ήδη μέσα από τους κυλιόμενους πίνακες του ΑΣΕΠ και τώρα έχει πάρει το δρόμο για το Εθνικό Τυπογραφείο σε 211 μόνιμες θέσεις νοσηλευτών και σε άλλες 400 θέσεις τον Ιανουάριο.
Αυτό, αγαπητέ συνάδελφε και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποδεικνύει ότι το ΑΣΕΠ μπορεί να λειτουργήσει ταχύτατα και για μόνιμες θέσεις προσωπικού στο βαθμό, βέβαια, που υπάρχει η πολιτική βούληση και η συγκεκριμένη δέσμευση.
Άρα, η θέση μας είναι σαφής: Ναι στη στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας με μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κυρία Υπουργέ.
Το λόγο τώρα έχει ο κ. Αυγενάκης για τρία λεπτά.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, κατ’ αρχήν, να σας ευχαριστήσω και να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο δύσκολο, ομολογουμένως, έργο σας. Ωστόσο, να σας ευχαριστήσω για την πληροφόρηση που μας δώσατε.
Δυστυχώς, από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησής σας όλοι γίναμε μάρτυρες μιας ανεπανάληπτης συμπεριφοράς κοινωνικής αναλγησίας, μιας πρωτοφανούς πολιτικής εκδικητικότητας. Ήδη από τις πρώτες μέρες που αναλάβατε την εξουσία επιστρέψατε σε πρακτικές του παρελθόντος και κάνατε αισθητό σε όλους μας ότι το βαθύ κομματικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. επανέρχεται, δυστυχώς, πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι προέβλεπαν οι πιο κακόβουλοι. Τους διαψεύσατε με μεγάλη μας λύπη.
Αποφασίσατε μέσα σε μια νύχτα, χωρίς κανένα προηγούμενο διάλογο, να αφήσετε στον αέρα χιλιάδες νεαρούς –κυρίως εργαζόμενους- ρίξατε στην ανεργία νέους ανθρώπους, που με κόπο και με ιδρώτα για αρκετούς μήνες, έως και χρόνια, προσέφεραν σημαντικές υπηρεσίες στο δημόσιο. Αποφασίσατε χωρίς καν να μπείτε στον κόπο να σκεφθείτε τις αρνητικές κοινωνικές συνέπειες που έχουν οι αποφάσεις αυτές σε χιλιάδες νέους εργαζόμενους, αλλά και σε χιλιάδες οικογένειες.
Πράξατε, κύριε Υπουργέ, ένα τυφλό, πολιτικό, τρομοκρατικό χτύπημα τόσο στους χιλιάδες νέους stagiers, αλλά και σε χιλιάδες πολίτες που θα ταλαιπωρούνται –ήδη ταλαιπωρούνται- στις υπηρεσίες, ειδικά δε μετά την απόλυση όλων των stagiers όπως έχετε εξαγγείλει.
Η πραγματικότητα μας επιβεβαιώνει ότι η λογική κατάργηση των stage είναι απλή και αυστηρά κομματική. Στα κενά που θα δημιουργηθούν -αφού όλοι αναγνωρίζουμε ότι η Κυβέρνηση θα προγραμματίσει να διορίσει τα δικά της παιδιά, «τα δικά σας παιδιά», πέρα από όλα όσα λέτε με το νομοσχέδιο που φέρνετε στη Βουλή τις επόμενες μέρες, που το αναφέρατε και εσείς λίγο πριν και που όλα τα παρουσιάζετε ως αγγελικά πλασμένα- βάζετε από το παράθυρο εκατοντάδες νέους και νέες με συμβάσεις εργασίες ορισμένου χρόνου, κάτι που δυστυχώς ήδη επιβεβαιώνεται. Πρόσφατα ήρθε στη δημοσιότητα το θέμα της πρωτοφανούς πολιτικής μεθόδευσης για την κάλυψη των κενών θέσεων που προκύπτουν από διωγμένους συμβασιούχους STAGE με νέο προσωπικό ορισμένου χρόνου στο Υπουργείο Εργασίας και αμέσως μετά και στο Υπουργείο Πολιτισμού. Ακόμα και εσείς στο δικό σας Υπουργείο ανακοινώσατε και εδώ τώρα πριν από λίγο ότι χρειάζονται άμεσα νέες προσλήψεις προσωπικού.
(XF)
(NP)
Δεν λέμε ως αντιπολίτευση, κύριε Υπουργέ, να μην πάρουμε καν γιατρούς και νοσηλευτές και διοικητικό προσωπικό εφόσον απαιτείται. Όμως, βρίσκω παράλογο να έχουμε τόσους απασχολούμενους Stagiers, που προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες σε νοσοκομεία, φορείς και ιδρύματα και να τους αφήνουμε στο δρόμο την ώρα που ζητάμε να διορίσουμε νέο προσωπικό, χωρίς να λαμβάνουμε καν υπόψη μας την προσφορά και την εμπειρία των παιδιών αυτών, που για μεγάλο διάστημα προσφέρουν υπηρεσίες στον δύσκολο τομέα της υγείας με την ψυχή τους πραγματικά.
Όλα αυτά ενώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον ιό της νέας γρίπης, η αντιμετώπιση του οποίου χρειάζεται το 100% των δυνάμεων του τομέα της υγείας σε επιφυλακή.
Σας ερωτώ, λοιπόν, ευθέως, κύριε Υπουργέ: Είναι δυνατόν να ανακοινώνετε από την μια ότι χρειάζεστε κόσμο και από την άλλη να διώχνετε τόσους απασχολούμενους;
Ξέρετε την εκτίμηση που τρέφω στο πρόσωπό σας και επιτρέψτε μου να σημειώσω το εξής: Ενώ σας έχω ζητήσει αναλυτικές πληροφορίες με ερώτησή μου για τον αριθμό των απασχολουμένων STAGE αλλά και τους τομείς στους οποίους απασχολούνται, δεν έχω λάβει καμία απολύτως απάντηση εδώ και ένα μήνα περίπου.
Γεγονός είναι, λοιπόν, ότι φαίνεται να αγνοείτε πόσοι συμβασιούχοι STAGE απασχολούνται στο Υπουργείο σας και σε ποιες ακριβώς υπηρεσίες. Ενώ έχετε να αντιμετωπίσετε, μπροστά σας και ήδη αντιμετωπίζετε, το φλέγον ζήτημα της νέας γρίπης. Και από την άλλη ζητάτε απεγνωσμένα και καλά κάνετε, νέες προσλήψεις.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Επιτρέψτε μου, όμως, κύριε Υπουργέ, να σας ενημερώσω ότι αρκετοί απασχολούμενοι που έχουν συμβάσεις εν ισχύ, συνεχίζουν να εργάζονται σε υπηρεσίες του δημοσίου και σε πλείστες περιπτώσεις μάλιστα χωρίς να πληρώνονται καν. Ναι καλά ακούσατε, χωρίς να πληρώνονται καν. Το φαινόμενο δε της μη καταβολής δεδουλευμένων παρατηρείται συστηματικά στους νέους και στις νέες που συμμετέχουν στα προγράμματα STAGE, που έχουν υπογραφεί ειδικά τους τελευταίους μήνες.
Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά και αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να δείτε, μιας και όπως πληροφορήθηκα, αύριο συνεδριάζει το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΑΕΔ, χωρίς να γνωρίζουμε καν τι θα αποφασίσει σχετικά με τους νέους που έχουν υπογράψει συμβάσεις STAGE τους τελευταίους μήνες.
Κλείνοντας –και ευχαριστώ για την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε- σας ζητώ για μια ακόμη φορά ξεκάθαρα, κύριε Υπουργέ, να επανεξετάσετε τις θέσεις σας και να αναθεωρήσετε την πολιτική σας σε σχέση με τα προγράμματα και με το ζήτημα των STAGE. Πρέπει ως Κυβέρνηση να πάψετε να παίζετε στην πλάτη τόσων νέων ανθρώπων κομματικά παιχνίδια μικροπολιτικής.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε τον κ. Αυγενάκη.
Η κυρία Υπουργός έχει το λόγο για τρία λεπτά για να δευτερολογήσει.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω τον αγαπητό συνάδελφο για τις ευχές του, αλλά θα τον στεναχωρήσω, γιατί είναι αλήθεια ότι οι κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να συγκεντρώσουν τα στοιχεία, που και εσείς ζητήσατε, γιατί η κατάσταση που παραλάβαμε στο Υπουργείο Υγείας δείχνει ότι δυστυχώς οι στατιστικές πάσχουν. Έπρεπε για το κάθε τι που ρωτάμε να έχουμε απεικονίσεις που σταματούν στο 2005. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Παρόλα αυτά κάναμε μια φιλότιμη προσπάθεια. Πολύ ευχαρίστως να μοιραστούμε τα στοιχεία που έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν, αποσπασματικά από τα νοσοκομεία, τα οποία δηλώνουν ότι στο χώρο της υγείας ευρύτερα υπάρχουν δυο χιλιάδες επτακόσια εξήντα τέσσερα STAGE –αυτά είναι τα στοιχεία που μας έχουν έρθει από τις αντίστοιχες περιφερειακές υπηρεσίες υγείας- και είκοσι έξι STAGE στην κεντρική υπηρεσία. Δεν είναι αλήθεια, όμως, ότι οι περισσότεροι από αυτούς καλύπτουν θέσεις νοσηλευτών, είναι σε διοικητικές θέσεις ή θέσεις πληροφορικής.
Από εκεί και πέρα, όμως, θα ήθελα να τονίσω ότι με το νέο νόμο για τις προσλήψεις που έχει ξεκινήσει η συζήτηση, ίσα-ίσα ερχόμαστε να μπορέσουμε να εμπεδώσουμε την αξιοκρατία και την ισονομία. Σαφώς και θα ληφθεί υπόψη η εργασιακή εμπειρία αλλά ισότιμα, είτε είναι η εργασιακή εμπειρία στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Σε κάθε περίπτωση λέμε ότι σταματάμε την ομηρία των χιλιάδων αυτών νέων παιδιών, που επιτέλους πρέπει να έχουν μια σταθερή και πλήρη απασχόληση.
Άρα, μακριά από εμάς οι πρακτικές και οι λογικές για τα «δικά μας» παιδιά, γιατί ίσα-ίσα όταν σας ανήγγειλα πριν ότι προχωρήσαμε με ταχύτατες διαδικασίες με τον κ. Μπέη και το Α.Σ.Ε.Π. για διακόσιες έντεκα θέσεις νοσηλευτών, οι οποίες είναι στο δρόμο του τυπογραφείου, δρομολογήθηκαν εντός δέκα ημερών για τις μονάδες εντατικής θεραπείας. Και πρέπει να σας πω ότι όχι μόνο δεν είναι δικές μας επιλογές, αλλά είναι από τους επιλαχόντες των διαγωνισμών που έγιναν την περίοδο της δικής σας διακυβέρνησης. Δεν μας νοιάζει εμάς αυτό. Εμείς δεν έχουμε καμία αγωνία να βάλουμε ούτε τα «δικά μας» ούτε τα «δικά σας» παιδιά.
Εμείς θέλουμε να δώσουμε δουλειά με ισοτιμία και αξιοκρατία στα νέα παιδιά της πατρίδας μας και πάνω από όλα να καλύψουμε τις πραγματικές ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Άρα, σε αυτόν τον δρόμο πορευόμαστε και να είστε σίγουρος ότι σε αυτόν τον δρόμο θα συνεχίσουμε.
Ευχαριστώ πολύ.
(BA)

(XF)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Δεύτερη είναι η ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Άγγελου Τζέκη προς την Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την επίλυση των προβλημάτων λειτουργίας στη Σχολή Τυφλών στο Νομό Θεσσαλονίκης.
Συγκεκριμένα η ερώτηση του κ. Τζέκη έχει ως εξής:
«Η πολιτική όλων των κυβερνήσεων, τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια, για την προώθηση στη ζωή των συνθηκών του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας για συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών και υπηρεσιών της πρόνοιας και της ειδικής αγωγής, διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης στους συγκεκριμένους τομείς με συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές, έφερε σε κατάσταση διάλυσης τα περισσότερα κέντρα και υπηρεσίες για αναπήρους όπως και την Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης, η οποία έχει την ευθύνη εκπαίδευσης και αποκατάστασης των τυφλών της Βόρειας Ελλάδας.
Στο Δημοτικό σχολείο πηγαίνουν ελάχιστοι μαθητές, γιατί στο όνομα της δήθεν ένταξης και της όλης εικόνας των εγκαταστάσεων της σχολής οι γονείς απωθούνται να εμπιστευτούν τα παιδιά τους εκεί. η Σχολή Τυφλών Τηλεφωνητών έκλεισε και σήμερα οι τυφλοί για να γίνουν τηλεφωνητές πηγαίνουν σε ένα ειδικό υποβαθμισμένο Ι.Ε.Κ., το οποίο πληρώνουν ενώ η παρακολούθησή του προϋποθέτει απολυτήριο Λυκείου. Γυμνάσιο Λύκειο για τυφλούς δεν υπάρχει κανένα, με αποτέλεσμα τα παιδιά να πηγαίνουν στη σχολή ένα δεύτερο ωράριο για να δεχτούν φροντιστηριακή στήριξη.
Η υποχρηματοδότηση της σχολής φτάνει στο σημείο να μην μπορούν να πληρωθούν ούτε οι προμηθευτές ούτε οι εργαζόμενοι, που είναι για μήνες απλήρωτοι και βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας. Την ίδια στιγμή η Σχολή, παραμένει ακόμη Ν.Π.Ι.Δ. παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις για δημοσιοποίηση, ενώ η περιουσία πέρασε στο Δήμο Θεσσαλονίκης.
Οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν τίποτα και κωλυσιεργούσαν συνειδητά με το να ρίχνουν την ευθύνη από το ένα Υπουργείο στο άλλο.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. Υπουργός, ποια μέτρα θα λάβει ώστε:
1. Να καλυφθεί άμεσα το έλλειμμα της Σχολής και να δοθεί επαρκής χρηματοδότηση για τις τρέχουσες ανάγκες. Για να καταβληθούν τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους, να προσληφθεί όλο το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό, αλλά και να αγοραστεί ο απαραίτητος εξοπλισμός. Για να αρχίσουν άμεσα οι διαδικασίες για την ανέγερση νέων σύγχρονων κτιριακών εγκαταστάσεων της Σχολής σύμφωνα με τις ανάγκες.
2. Να σταματήσουν οι τυφλοί να πληρώνουν στο Ι.Ε.Κ. τηλεφωνητών και να γίνονται δεκτοί και όσοι δεν έχουν τελειώσει το λύκειο και η περιουσία της Σχολής να ξαναγυρίσει στην κυριότητα της Σχολής Τυφλών αφού μετατραπεί σε ένα Δημόσιο Κέντρο με δωρεάν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου που θα έχει την ευθύνη της εκπαίδευσης, της στήριξης και της αποκατάστασης των τυφλών της Βόρειας Ελλάδας και των οικογενειών τους».
Αρκετά μακρά και πολύ πάνω από τα όρια, κύριε Τζέκη, η ερώτησή σας.
Η κυρία Υπουργός Υγείας θα απαντήσει στην ερώτηση για τρία λεπτά.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ξεκινήσω με δυο διαπιστώσεις. Πρώτα από όλα είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη αποσπασματικότητα, όσον αφορά τις χρηματοδοτήσεις και τη στήριξη των προνοιακών δομών. Και είναι κάτι που το αντιμετωπίσαμε από τις πρώτες ημέρες που αναλάβαμε στο Υπουργείο και που πολύ γρήγορα θα μπορέσουμε να έρθουμε με μια συνολική πρόταση ανασχεδιασμού, προκειμένου αυτές οι δομές και αποτελεσματικές να είναι και το ρόλο τους να μπορούν πραγματικά να εκπληρώνουν, που έχουν στόχο την κοινωνική προστασία και την αλληλεγγύη. Δεν σας κρύβω, αγαπητέ συνάδελφε, ότι έχουμε βρει και μέσα σ’ αυτή την αποσπασματικότητα και πολλές γκρίζες ζώνες, όσον αφορά αυτές τις προνοιακές δομές.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο Ίδρυμα «ΗΛΙΟΣ», είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα και έχουν έρθει και οι εργαζόμενοι στο Υπουργείο, έχει γίνει και μια ενημέρωση γύρω από αυτά τα θέματα και δώσαμε, όσο μπορέσαμε, μέσα σε αυτές τις λίγες ημέρες κάποιες πρώτες απαντήσεις. Κατ’ αρχάς, όπως γνωρίζετε, επειδή είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, αυτή τη στιγμή εποπτεύεται και κυρίως επιχορηγείται από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Δηλαδή, το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έρχεται επικουρικά και συμπληρωματικά.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την ενημέρωση που έχουμε, όσον αφορά την τακτική χρηματοδότηση από τον τρέχοντα Προϋπολογισμό του 2009, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση της Θεσσαλονίκης έχει πάρει 4.220.000 ευρώ για όλες τις προνοιακές δομές που εποπτεύει, μεταξύ των οποίων και το Ίδρυμα «ΗΛΙΟΣ».
Από την πλευρά του Υπουργείου Υγείας -σύμφωνα με την ενημέρωση των υπηρεσιών- έχει ήδη δοθεί χορηγία 105.000 ευρώ και αυτό κυρίως γίνεται από τα έσοδα, όπως γνωρίζετε, του ειδικού Κρατικού Λαχείου που καλύπτει –όπως είδαμε αποσπασματικά δυστυχώς- αυτές τις δομές της πρόνοιας.
(SX)
(1BA)
Θέλω να σας ενημερώσω ότι είναι σε εξέλιξη, δηλαδή έχει φύγει και πηγαίνει προς εκταμίευση, ένα επιπλέον ποσό ύψους 80.000 ευρώ.
Πιστεύω ότι με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζονται οι άμεσες ανάγκες.
Επαναλαμβάνω, όμως, ότι το συνολικό πλαίσιο της πολιτικής μας για τις προνοιακές δομές, οφείλουμε -και αυτό θα γίνει πολύ σύντομα- να το δούμε συνολικά.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε την κυρία Υπουργό.
Το λόγο έχει ο κ. Τζέκης για τρία λεπτά.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Άκουσα με ιδιαίτερη προσοχή την κυρία Υπουργό. Αναφέρθηκε στις διαπιστώσεις, ότι έτσι είναι τα πράγματα. Ξέρετε, όμως, όταν αυτές οι διαπιστώσεις κρατούν πάρα πολλά χρόνια, από εκεί και μετά κάθε ένας μπορεί να βγάλει το συμπέρασμά του -συμπέρασμα δίκαιο πιστεύω- για να κρίνει και τις προθέσεις της Κυβέρνησης.
Κύριε Πρόεδρε, ξέρετε ότι αυτό το ζήτημα υπάρχει πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Κι εμείς από το 2000 έχουμε φέρει κατ’ επανάληψη ερωτήσεις. Και παίρνουμε τις ίδιες πάντα απαντήσεις και με κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. και με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και πάλι ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Γιατί το λέμε αυτό; Διότι πρέπει να λυθεί επιτέλους το ιδιοκτησιακό ζήτημα. Δεν μπορούμε να λέμε, ξέρετε την εποπτεία την έχει η Νομαρχία, ιδιωτικού δικαίου. Πρέπει να περάσει στο Δημόσιο, ούτως ώστε με επαρκή χρηματοδότηση μέσα από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, να μπορέσει να παίξει το ρόλο της αυτή η Σχολή. Να προσφέρει, δηλαδή, ανωτέρου επιπέδου υπηρεσίες στους συνανθρώπους μας τους τυφλούς, για να έχουν τη Σχολή Τηλεφωνητών και να μην πηγαίνουν να πληρώνουν έξω, για να γίνει το Σχολείο, το Λύκειο για Τυφλούς, ούτως ώστε πραγματικά να νιώσουν ότι υπάρχει κοινωνική στήριξη από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Αναφερθήκατε στη Νομαρχία και είπατε ότι δώσατε 4.000.000 ευρώ. Ξέρετε τι προβλέπει ο Κρατικός Προϋπολογισμός για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, για δαπάνες λειτουργίας πάσης φύσεως προνοιακών ιδρυμάτων; Μα, μόλις 25.000.000. Αύξηση 2.000.000 από το 2009. Μπορείτε να ασκήσετε εσείς προνοιακή πολιτική υπέρ των κοινωνικών αυτών στρωμάτων; Όχι.
Άρα, δηλαδή, το ζήτημα για εμάς είναι βαθιά πολιτικό. Αυτή την ώρα η Σχολή Τυφλών παρουσιάζει ένα έλλειμμα ύψους 1.000.000. Είναι απλήρωτοι οι εργαζόμενοι. Είχαν προχωρήσει και σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Παρευρεθήκαμε εκεί. Έγινε επίσχεση εργασίας. Πήραν το 10% των δεδουλευμένων. Είναι οι προμηθευτές που πιέζουν.
Άρα, υπάρχει ένα συνολικό πρόβλημα, στο οποίο πρέπει να δοθεί λύση άμεσα, τώρα. Δεν υπάρχουν, δηλαδή, περιθώρια να δούμε πότε η Κυβέρνηση θα ακολουθήσει πολιτική που θα ενισχύει τις προνοιακές δομές.
Εμείς πιστεύουμε -και καταθέτουμε πραγματικά τις προτάσεις μας αυτές άμεσα, εδώ και τώρα, κύριε Πρόεδρε, και κλείνω με αυτό- ότι πρέπει να δοθούν επαρκή κονδύλια για να τελειώνει αυτό το σοβαρό ζήτημα.
Το μεγαλύτερο ζήτημα για εμάς είναι να γίνει Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, να περάσει πάλι σε αυτό το δημόσιο κέντρο η περιουσία του, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε με καλύτερους όρους. Δεν μπορεί ο Δήμαρχος, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, δηλαδή, να είναι ιδιοκτήτης αυτής της περιουσίας.
Έτσι πιστεύουμε εμείς ότι μπορεί να ασκηθεί κοινωνική πολιτική. Και δεν ασκείς, βέβαια, κοινωνική πολιτική, προνοιακή πολιτική, με το επίδομα που δώσατε μέσα από το νόμο -που έγινε νόμος του Κράτους- το επίδομα, δηλαδή, κοινωνικής αλληλεγγύης, που για εμάς είναι φιλοδώρημα, ελεημοσύνη, όταν υπάρχουν αυτά τα μεγάλα, ανοιχτά κοινωνικά ζητήματα, όπως αυτό που αντιμετωπίζει η Σχολή Τυφλών Νομού Θεσσαλονίκης, που -σημειώστε και αυτό, κυρία Υπουργέ- καλύπτει όλη τη Μακεδονία και τη Θράκη.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε τον κ. Τζέκη.
Το λόγο έχει η Υπουργός κα Ξενογιαννακοπούλου να δευτερολογήσει για τρία λεπτά.
ΜΑΡΙΑ – ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα, κατ’ αρχάς, να πω στον αγαπητό συνάδελφο, ότι σαφώς για την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το συγκεκριμένο έκτακτο επίδομα οικονομικής ενίσχυσης εν μέσω κρίσης δεν είναι φυσικά ούτε πανάκεια ούτε το σύνολο της πολιτικής μας. Είναι, όμως, ένα πρώτο, σαφές δείγμα γραφής. Αποδεικνύει τα όσα λέγαμε για το πρόγραμμα των εκατό ημερών και πως από το πρώτο νομοσχέδιο θα κάνουμε πράξη την ουσιαστική κοινωνική αναδιανομή. Αυτό αποδεικνύει! Είναι μόνο η αρχή και είναι απλώς το πρώτο μέτρο σε ένα σύνολο μέτρων, το οποίο έρχεται να στηρίξει τα εισοδήματα της μέσης οικογένειας, των ευπαθών ομάδων.
Μάλιστα, θα έλεγα να μην είσαστε τόσο υποτιμητικός όσον αφορά το συγκεκριμένο έκτακτο επίδομα, με την έννοια ότι αφορά πάνω από δυόμισι εκατομμύρια συμπολίτες μας που το έχουν ανάγκη. Και γι’ αυτούς έχει σημασία αυτή την περίοδο που θα πάρουν την πρώτη δόση πριν από τις γιορτές.

(TL)
(1SX)
Αλλά συμφωνώ μαζί σας ότι αυτό είναι η αρχή. Δεν μπορεί να είναι φυσικά το σύνολο της πολιτικής μας. Και να σας υπενθυμίσω, επειδή έχετε την ευαισθησία για τα άτομα με αναπηρία, ότι υπάρχει ειδική πρόβλεψη ότι μέσα στους δικαιούχους του επιδόματος αυτού είναι φυσικά και τα άτομα με αναπηρία.
Τώρα, όσον αφορά το ίδρυμα «Ήλιος», συμμερίζομαι απόλυτα το ενδιαφέρον σας και την αναγνώριση πραγματικά της αποστολής του ιδρύματος αυτού. Και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι από τις πρώτες μέρες που αναλάβαμε στο Υπουργείο, κάναμε ό,τι μπορούσαμε – και γι’ αυτό υπήρχε και αυτή η δεύτερη δόση επιχορήγησης – προκειμένου να μπορέσουμε να στηρίξουμε τις άμεσες ανάγκες.
Θέλω επίσης να σας διαβεβαιώσω ότι μακροπρόθεσμα, τώρα που μπορούμε και βάζουμε μια σειρά και ένα πλαίσιο συγκεκριμένων ενεργειών, το ίδρυμα αυτό θα είναι από τα ιδρύματα στα οποία θα δώσουμε ιδιαίτερο βάρος…
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Θα περάσει στο Δημόσιο;
ΜΑΡΙ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): … προκειμένου να δούμε ακριβώς πώς θα μπορέσουμε να τους στηρίξουμε και να μη χρειάζεται κάθε φορά, όπως κι εσείς σωστά λέτε, να φτάνουμε στο τέλος του χρόνου και να κοιτάμε πώς θα μπούμε πυροσβεστικά να καλύψουμε τις ανάγκες.
Η δική μας η στόχευση είναι να μπει μια σειρά και ένα συνολικό πλαίσιο επαναξιολόγησης συνολικά για τις προνοιακές δομές, γιατί υπάρχουν ιδρύματα, όπως το «Ήλιος», που πραγματικά επιτελούν το σκοπό τους, υπάρχουν όμως δυστυχώς και άλλα ιδρύματα, τα οποία πρέπει να αξιολογηθούν, προκειμένου ακριβώς η επιχορήγηση του κράτους και η στήριξη να πιάνει τόπο.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Συνεπώς θα περάσει στο Δημόσιο; Δώστε μου μια απάντηση.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΙΖΑ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Εγώ αυτό που θα ήθελα να σας πω είναι ότι εμείς αναγνωρίζουμε τη λειτουργία και την αποστολή, αναγνωρίζουμε την ανάγκη να στηριχτεί περαιτέρω και στο πλαίσιο του γενικού επανασχεδιασμού θα εξετάσουμε και αυτές τις δυνατότητες.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κυρία Υπουργέ.
Τώρα σειρά έχει η τρίτη ερώτηση, με αριθμό 487/2-11-2009, του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Κωνσταντίνου Αϊβαλιώτη προς την Υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, σχετικά με διαφημίσεις τουρκικών αεροπορικών εταιρειών σε μέσα μαζικής μεταφοράς της πρωτεύουσας.
Συγκεκριμένα, η ερώτηση του κ. Αϊβαλιώτη έχει ως εξής:
«Σε αφίσες και διαφημίσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς της πρωτεύουσας εμφανίζονται τουρκικές αεροπορικές εταιρείες να διαφημίζουν πτήσεις από την Αθήνας προς την «Ισταμπούλ».
Ερωτάσθε:
1) Ελέγχονται οι διαφημίσεις πριν εμφανιστούν και από ποιον;
2) Ανακλήθηκαν οι διαφημίσεις αυτές; Επεβλήθησαν κυρώσεις και ποιες;»
Το λόγο έχει, για να απαντήσει, ο Υφυπουργός κ. Μπόλαρης για τρία λεπτά.
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, ρωτάτε δύο πράγματα: εάν ελέγχονται οι διαφημίσεις πριν εμφανιστούν και από ποιον και αν ανακλήθηκαν οι διαφημίσεις αυτές, αν επιβλήθηκαν κυρώσεις και ποινές.
Σας έχει βέβαια δοθεί γραπτή απάντηση – εκπρόθεσμα λίγο – η οποία αναφέρεται στο νόμο 2251/1994. Στο νόμο αυτό, στο άρθρο 9, στην παράγραφο δ΄ αναφέρεται αναλυτικά ποιες είναι οι παραπλανητικές πράξεις στη διαφήμιση. Στην επόμενη παράγραφο, στην 9ε΄ αναφέρεται ποιες είναι οι παραπλανητικές παραλείψεις στη διαφήμιση. Στο 9στ΄ ποιες είναι οι εμπορικές παραπλανητικές πρακτικές και στο 9ζ΄ ποιες είναι οι επιθετικές εμπορικές πρακτικές.
Όπως και εσείς θα είχατε προφανώς την πρόνοια να δείτε στο νόμο, σε αυτές τις διατάξεις οι οποίες αφορούν τη διαφήμιση, δεν υπόκειται η συγκεκριμένη περίπτωση.
Ρωτήσατε αν ελέγχονται προληπτικά. Είναι σαφές ότι η διαφήμιση – και όχι μόνο η διαφήμιση, αλλά και όσα αναγράφονται στον Τύπο – στη χώρα μας δεν ελέγχονται προληπτικά. Νομίζω ότι αυτός ο προληπτικός έλεγχος είναι ίδιον άλλων καθεστώτων, που δεν έχουν σχέση με το δημοκρατικό καθεστώς που επικρατεί στη χώρα σήμερα. Συνεπώς, δεν ανακλήθηκαν, ούτε επιβλήθηκαν κυρώσεις, διότι δεν προβλέπεται από το νόμο κάτι σχετικό.
Βέβαια, θέτετε ένα ζήτημα, το οποίο πιθανόν να αφορά συναρμόδια Υπουργεία, όπως παραδείγματος χάρη το Υπουργείο Εξωτερικών ή το Υπουργείο Μεταφορών. Το ζήτημα βέβαια αυτό, όπως το θέτετε, δεν αφορά τη νομοθεσία περί διαφημίσεων, αλλά πιθανόν τη χρήση της ονομασίας των πόλεων, ιδιαίτερα όταν αυτή η ονομασία αφορά τις διεθνείς σχέσεις.
(ΡΕ)
(1TL)
Είναι ένα άλλο ζήτημα, το οποίο έχει σαφώς πολιτικές διαστάσεις και δεν είναι μέσα στα όρια και στα πλαίσια της ερώτησης, όπως την έχετε αναπτύξει.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κύριε Υφυπουργέ.
Το λόγο έχει ο κ. Αϊβαλιώτης για τρία λεπτά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Παράξενες συμπτώσεις συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό. Στη μεγάλης τηλεθέασης εκπομπή «Στον Ιστό της Αράχνης», που παρουσιάζει ο γνωστός δημοσιογράφος, ο κ. Άρης Σπίνος, στο σταθμό Extra 3, αποκαλύφθηκε πριν από δύο εβδομάδες έγγραφο του 2007 του Υπουργείου Μεταφορών –το έχω εδώ μαζί μου, είναι στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Μεταφορών- όπου αναφέρεται ότι αρχίζει η διεθνής λεωφορειακή γραμμή «Ξάνθη–Αλεξανδρούπολη–Φέρες–Κήποι-Ισταμπούλ», γραμμένο στα ελληνικά. Προσέξτε, όχι «Κωνσταντινούπολη», αλλά «Ισταμπούλ», γραμμένο στα ελληνικά.
Κατέθεσα αμέσως ερώτηση στη Βουλή και ο κ. Ρέππας – προς τιμήν του- διόρθωσε το απαράδεκτο αυτό έγγραφο –έχω εδώ και την απάντηση του κ. Ρέππα- και το αντικατέστησε με το ορθό, όπως είναι λογικό και επόμενο, «Κωνσταντινούπολη». Αυτό συνέβη πριν από δύο εβδομάδες. Πρώτα, η αποκάλυψη από την εκπομπή του κ. Σπίνου, αμέσως μετά η ερώτηση και η απάντηση εμπρόθεσμα αυτήν τη φορά.
Εδώ συμβαίνουν περίεργες συμπτώσεις. Πάλι η λέξη «Ισταμπούλ» εμφανίζεται γραμμένη στα ελληνικά σε διαφημίσεις στην πρωτεύουσα. Η λέξη «Ισταμπούλ», μαζί με τη λέξη «Ισμίρ», υπάρχει στα τρόλεϊ τα οποία κυκλοφορούν στην Αθήνα. Και όλα αυτά γίνονταν εν μέσω προεκλογικής περιόδου, όπου όλοι ξέρουμε ότι τα πάντα είναι χαλαρά. Στις 10 Σεπτεμβρίου εμφανίστηκαν και το «Ισταμπούλ» και το «Ισμίρ», όπως και οι φθηνές πτήσεις, και σε διαφημιστικά πλαίσια και στα τρόλεϊ που κυκλοφορούν στην Αθήνα.
Εγώ διερωτώμαι, κύριε Υπουργέ, με βάση την απάντηση που μου δώσατε -και σας εύχομαι καλή επιτυχία, γιατί είναι η πρώτη φορά, νομίζω, που απαντάτε σε ερώτηση στη Βουλή με τη νέα θητεία- το εξής: Εάν υπάρχει μία διαφήμιση για διακοπές στην Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου ή στη Μακεδονία, υπονοώντας τα Σκόπια, θα μπορεί να υπάρχει κανονικά μια τέτοια διαφήμιση για διακοπές στην Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου; Μπορεί να υπάρχει τέτοια διαφήμιση στην Ελληνική Δημοκρατία, στην ευνομούμενη ελληνική πολιτεία; Θα μπορεί να υπάρχει διαφήμιση, η οποία να παροτρύνει τον κόσμο να κάνει διακοπές στη Μακεδονία, υπονοώντας τα Σκόπια; Πώς θα προστατευθεί ο Έλληνας καταναλωτής και το εθνικό αίσθημα των Ελλήνων; Ποιος ελέγχει τι; Δεν μπορούν να αποσυρθούν αυτές οι τελείως απαράδεκτες διαφημίσεις; Πρέπει, δηλαδή, να βλέπουμε το «Ισταμπούλ» και το «Ισμίρ» μέσα στη μούρη μας, συνεχώς μπροστά μας, επειδή κάποιες τουρκικές αεροπορικές εταιρείες θέλουν να ‘κονομήσουν;
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε τον κ. Αϊβαλιώτη.
Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας κ. Μπόλαρης για τρία λεπτά, προκειμένου να δευτερολογήσει.
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας): Κύριε συνάδελφε, με την τοποθέτησή σας παραδεχθήκατε ότι η ερώτηση απευθύνθηκε σε αναρμόδιο Υπουργείο και βάλατε το ζήτημα σε πολιτική βάση, διότι, έτσι όπως το αναλύσατε, είναι απολύτως σαφές ότι δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομίας και δεν μπορεί να απασχολήσει το ζήτημα των συγκεκριμένων διαφημίσεων τη νομοθεσία περί παραπλανητικών διαφημίσεων.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Γιατί είστε εδώ τώρα;
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας): Την ερώτηση εσείς την απευθύνατε προς το Υπουργείο Οικονομίας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Εσείς απαντάτε όμως.
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας): Εσείς απευθύνατε την ερώτηση και σας λέγω ότι, όπως σας απάντησα και εισαγωγικά, το ζήτημα αφορά τη χρήση των πόλεων και είναι ένα ζήτημα, το οποίο είναι καθαρά πολιτικό και δεν εμπίπτει σ’ αυτές τις διατάξεις.
Ακούστε τώρα κάτι άλλο, για να δείτε ότι στη διεθνή πρακτική υπάρχουν ζητήματα στα οποία μπορούμε να παρεμβαίνουμε. Όταν υπήρξε η διαφήμιση στην οποία αναφερθήκατε, από πλευράς του ελληνικού φορέα, ο κ. Ρέππας, όπως είπατε προηγουμένως, παρενέβη και διορθώθηκε.
Να σας πω, επίσης, πώς διορθώθηκε μία κατάσταση, η οποία έγινε από πλευράς τουρκικού φορέα στη χώρα μας. Πριν από μερικούς μήνες τουρκική τράπεζα έκανε εγκαίνια υποκαταστήματος στην Κομοτηνή. Εκεί, στην πρόσκληση, η τουρκική τράπεζα, που είναι ιδιωτικός φορέας, αντί να γράψει το όνομα «Κομοτηνή», έγραψε τον τουρκικό όρο, όπως τον χρησιμοποιούν από την άλλη πλευρά. Εκεί, λοιπόν, το ελληνικό κράτος αντέδρασε. Υπήρξε αντίδραση και από τον Περιφερειάρχη και από τους Βουλευτές, οι οποίοι όχι μόνο αντέδρασαν φραστικά και με δηλώσεις, αλλά και δεν πήγαν.
Προσέξτε τώρα την αντίφαση στην οποία είστε. Όταν οι Τούρκοι χρησιμοποιούν για τα εντός της χώρας μας την τουρκική ορολογία, εμείς διαμαρτυρόμαστε. Όταν οι Τούρκοι έρχονται για τη δική τους χώρα να χρησιμοποιήσουν την ορολογία, γιατί ξέρετε πολύ καλά…
(ML)
(1PE)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ: Στην Ελλάδα;
ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας): Αφήστε με να ολοκληρώσω, για να δείτε ότι είστε σε πλήρη αντίθεση. Η λογική σας και η επιχειρηματολογία σας είναι σε απόλυτη αντίθεση.
Και εκεί η εταιρεία αναφέρεται σε πόλη που είναι στη δική της επικράτεια και χρησιμοποιεί τον όρο όπως τον χρησιμοποιούν οι Τούρκοι. Δεν μπορεί και στις δύο περιπτώσεις εμείς να διαμαρτυρόμαστε και όταν αναφέρονται στην Κομοτηνή να θέλουμε να χρησιμοποιηθεί σωστά ο δικός μας όρος και όταν αναφέρονται στην Τουρκία να θέλουμε να επιβάλλουμε αυτό στην τουρκική εταιρεία. Προσέξτε λίγο. Αυτό είναι πολιτικό ζήτημα το οποίο δεν λύνεται με τον τρόπο τον οποίο νομίζετε ότι μπορεί να λυθεί, δηλαδή με προσέγγιση που αφορά τις διατάξεις περί διαφημίσεων.
Για να κλείσω και να ολοκληρώσω, ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι αυτό δεν έχει σχέση με το πολιτικό μέρος. Το λέμε για να κλείσουμε την ερώτηση. Ο όρος «Ινσταμπούλ» είναι καθαρά ελληνικός. Το ξέρουν διεθνώς οι πάντες αυτό. Και στην Wikipedia, την οποία χρησιμοποιεί όλος ο κόσμος και όλοι οι νέοι άνθρωποι, αν ανατρέξετε στο λήμμα «Ινσταμπούλ» θα βρείτε μέσα και την ελληνική έκφραση από την οποία προέκυψε. Ξέρουν πάρα πολύ καλά οι πάντες ότι προέρχεται από την ελληνική φράση «εις την Πόλη» την οποία χρησιμοποίησαν και οι Τούρκοι.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Από τις αναφορές-ερωτήσεις δευτέρου κύκλου η με αριθμό 43/5-11-2009 αναφορά του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Σπυρίδωνος Γαληνού προς την Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δεν συζητείται λόγω κωλύματος του Υπουργού.












ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση των αναφορών και ερωτήσεων.
Εισερχόμεθα στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Έκτακτη οικονομική ενίσχυση κοινωνικής αλληλεγγύης, έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και άλλες διατάξεις».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο για ένα λεπτό, για μία νομοτεχνική βελτίωση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 5 του άρθρου 1, μετά τις λέξεις «των Υπουργών Οικονομικών», τίθενται οι λέξεις «Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας».
Το καταθέτω στα Πρακτικά για να διανεμηθεί.
Σας ευχαριστώ.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Φίλιππος Σαχινίδης καταθέτει για τα Πρακτικά την προαναφερθείσα νομοτεχνική βελτίωση, η οποία έχει ως εξής:




















ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό στο σύνολο το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «Έκτακτη οικονομική ενίσχυση κοινωνικής αλληλεγγύης, έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και άλλες διατάξεις», ως διενεμήθη και με τη νομοτεχνική βελτίωση του κυρίου Υπουργού;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία και στο σύνολο.
Συνεπώς, το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «Έκτακτη οικονομική ενίσχυση κοινωνικής αλληλεγγύης, έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό κατ’ αρχήν, κατ’ άρθρο και στο σύνολό του κατά πλειοψηφία και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου)





ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Αποζημίωση των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση» (Εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2004/80/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 29ης Απριλίου 2004) και άλλες διατάξεις.
Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της στις 3 Δεκεμβρίου 2009, τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε δύο συνεδριάσεις.
Πριν αρχίσει η συζήτηση ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Καστανίδης έχει ζητήσει το λόγο για ορισμένες νομοτεχνικές βελτιώσεις.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα να καταθέσω κείμενο με νομοτεχνικές βελτιώσεις του νομοσχεδίου που συζητούμε σήμερα. Αυτές οι νομοτεχνικές βελτιώσεις είναι απόρροια των πολλών και καλών παρατηρήσεων που συνάδελφοι διατύπωσαν κατά το διήμερο των συζητήσεων στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή.
(GH)

(ML)
Για να εξοικονομήσω χρόνο και να μη σας ταλαιπωρήσω, παραδίδω, κύριε Πρόεδρε, το κείμενο στην Υπηρεσία ώστε να αναπαραχθεί και από την αρχή της συζήτησης να διανεμηθεί σε όλους τους συναδέλφους και τις κυρίες συναδέλφισσες.
Ευχαριστώ πολύ.
(Στο σημείο αυτό, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Χαράλαμπος Καστανίδης καταθέτει στα Πρακτικά τις ως άνω νομοθετικές βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:











ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Παρακαλώ η Γραμματεία να φροντίσει να αναπαραχθεί και να διανεμηθεί στους κυρίους συναδέλφους.
Έχω τη τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Νέα Δημοκρατία για το υπό συζήτηση νομοσχέδιο ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο το Βουλευτή Ευβοίας, κ. Κωνσταντίνο Μαρκόπουλο.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. κ. Σπύρος Χαλβατζής ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο το Βουλευτή κ. Γιάννη Γκιόκα.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Αστέριος Ροντούλης ορίζει ως Ειδικό Αγορητή το Βουλευτή κ. Μαυρουδή Βορίδη και ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο το Βουλευτή κ. Αθανάσιο Πλεύρη.
Το λόγο τώρα έχει η Εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυρία Βασιλική Τσόνογλου-Βυλλιώτη για δεκαπέντε λεπτά.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΝΟΓΛΟΥ-ΒΥΛΛΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Φέρεται προς συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής κατ’ αρχήν, κατ’ άρθρον και στο σύνολο το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Αποζημίωση των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση (Εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2004/80/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 29ης Απριλίου 2004) «και άλλες διατάξεις».
Σε κάθε διάταξη που αφορά την εφαρμογή δικαιικών κανόνων προέχον κριτήριο αποτελεί το κατά πόσο η διάταξη αυτή συνθέτει τις δυο μεγάλες ηθικές και κοινωνικές ανάγκες της πλήρους κατοχυρώσεως των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτου αφ’ ενός και της έννομης τάξης από τις εγκληματικές προσβολές αφ’ ετέρου. Η προσπάθεια αυτή της σύνθετης απονομής δικαιοσύνης συναντάται σε κάθε διάταξη απονομής δικαιοσύνης και πρέπει να αποτελεί τη βασική κατευθυντήρια γραμμή για την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του Δικαίου.
Η ποινική διαδικασία αποβλέπει στην πραγμάτωση της ποινικής δικαιοσύνης που ασφαλώς αποτελεί τον ιδεατό σκοπό, τελικό σκοπό της τιμωρίας του δράστου και της ικανοποιήσεως του θύματος γιατί με τον τρόπο αυτόν αποκαθίσταται η ομαλότητα με την ανακάλυψη και τιμωρία εκείνων που διαταράσσουν την ειρηνική κοινωνική διαβίωση και αυτός είναι ο βασικός στόχος της.
Σύμφωνα με το νομικό πλέγμα του Ελληνικού Ποινικού Κώδικα δεν προβλέπεται αποζημίωση του θύματος σε περίπτωση που ο δράστης κάποιας εγκληματικής σε βάρος του συμπεριφοράς στερείται περιουσίας ή είναι άγνωστος ή δεν μπορεί να διωχθεί ποινικά και να του επιβληθεί ποινή προκειμένου να αξιώσει κατ’ αυτού αποζημίωση συνεπεία της σε βάρος του αδικοπραξίας ή απόπειρας τελέσεώς της. Έτσι υφίσταται κενό δικαίου ως προς την προστασία των θυμάτων εγκληματικών πράξεων ιδίως όσον αφορά στην πρόσβασή τους στο δικαίωμα αποζημιώσεως τους.
Εν όψει της τοιαύτης ελλείψεως, ναι μεν υφίσταται η ηθική ικανοποίηση του θύματος εκ της καταδίκης του δράστου, πλην, όμως, δεν απολαμβάνει το θύμα αποζημίωση για τη σε βάρος του τέλεση του εγκλήματος και των δυσμενών επιπτώσεων που έχει στην περιουσία του η παραβατική αυτή συμπεριφορά.
Το κενό αυτό της νομοθεσίας μας έρχεται μετά από καθυστέρηση πεντέμισι ετών να καλύψει η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με την προκειμένου πολύ αξιόλογη και υψηλής πολιτικής κοινωνικής και ηθικής αξίας νομοθετική ρύθμιση που ικανοποιεί το αίσθημα δικαίου τόσο στον παθόντα όσο και στην κοινωνία μέσα από ένα πλαίσιο ποινικής διαδικασίας με νέα ειδική νομική βάση που ισχύει παράλληλα με άλλες αξιώσεις που προβλέπει ο Αστικός Κώδικας και ανεξαρτήτως των αξιώσεων του παθόντος κατά του ελληνικού δημοσίου.

(PN)
(GH)
Με τον τρόπο αυτό ενδυναμώνονται σε ένα ευνομούμενο κράτος οι συνταγματικές επιταγές του σεβασμού και της προστασίας της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος) το δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας στα δικαστήρια (άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος) η έννοια της αλληλεγγύης, αλλά και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος) και εξασφαλίζεται η κοινωνική ειρήνη.
Στην κοινοτική νομοθεσία προβλέπεται η σε κάθε περίπτωση ικανοποίηση του παθόντος όσον αφορά στην αποκατάσταση, έστω και εύλογης και προσήκουσας αποζημίωσης, σε όσες περιπτώσεις υπάρχει πρόβλημα ως προς τη δυνατότητα είσπραξης αποζημιώσεως με την επέμβαση, πλέον, της Πολιτείας, προκείμενου να εγκαθιδρύεται απόλυτα η ασφάλεια και η δικαιοσύνη στους πολίτες. Έτσι τίθενται τα θεμέλια για τη λήψη μέτρων, για τα θύματα εγκλημάτων βίας, για τα οποία δεν συντρέχουν εξ αντικειμένου οι προϋποθέσεις, η ελπίδα λήψεως αποζημιώσεως.
Βάσει της άνω οδηγία και σύμφωνα με τη φιλοσοφία και τον ευρύτερο σκοπό της θεσπίζεται ένα σύστημα συνεργασίας των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για τη διευκόλυνση της αποζημίωσης των θυμάτων εγκληματικών πράξεων σε υποθέσεις με διασυνοριακό χαρακτήρα από το κράτος-μέλος στο έδαφος του οποίου διεπράχθη το αδίκημα, ανεξάρτητα του τόπου κατοικίας ή της μονίμου διαμονής του θύματος και προσδιορίζονται οι αρχές οι διοικητικές και η διαδικασία, όπως και οι λοιπές λεπτομέρειες με τις οποίες τα μέλη συνδράμουν σε συλλογή πληροφοριών και παροχή βοήθειας προς εξεύρεση λύσεων σε κάθε πρόβλημα ήθελε παρουσιαστεί, με στόχο την ικανοποίηση του παθόντα.
Με το προκείμενο νομοσχέδιο τίθενται τα θεμέλια, προκειμένου και η χώρα μας, με συστηματικότητα και συνεκτικότητα, με τη σύσταση ενός εθνικού φορέα, την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης να συνεργαστεί με τις λοιπές χώρες-κράτη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ώστε να δύναται να παρέχει στους πολίτες-θύματα εγκλημάτων βίας από πρόθεση που κατοικούν στην ημεδαπή, εύλογη αποζημίωση κατά τις διαδικασίες του νομοσχεδίου αυτού, σε συνεργασία με τα κράτη-μέλη συνδρομής, τις οικείες ανακριτικές και εισαγγελικές αρχές, εφόσον η σχετική αίτηση υποβληθεί εντός έτους από το χρόνο γένεσης αξίωσης και πρόκειται για αδικήματα που συντελέστηκαν μετά την 1-1-2006.
Ειδικότερες ρυθμίσεις του προκειμένου νομοσχεδίου είναι οι ακόλουθες:
Στο πρώτο κεφάλαιο περιλαμβάνονται οι γενικές διατάξεις. Στο πρώτο άρθρο συνιστάται τριμελής διοικητική αρχή με την ονομασία ελληνική αρχή αποζημιώσεως, η οποία λειτουργεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και απαρτίζεται από ένα Σύμβουλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, από έναν Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και έναν υπάλληλο της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με διετή θητεία, οριζομένων των διοικητικών υπαλλήλων που τη στελεχώνουν, γραμματέα, ειδικό γραφείο και λοιπές λεπτομέρειες.
Στο δεύτερο άρθρο περιγράφεται το κεντρικό σημείο επαφής αυτής στην Ελλάδα με τα λοιπά κράτη-μέλη και οι σκοποί αυτοί, η συνεργασία, παροχή πληροφοριών, παροχή βοήθειας κ.ο.κ.
Στο δεύτερο κεφάλαιο προσδιορίζεται η διαδικασία καταβολής αποζημίωσης.
Στο τρίτο άρθρο προσδιορίζονται οι δικαιούχοι αυτής της αποζημίωσης και σε ποιες περιπτώσεις γεννάται η αξίωση αυτή.
Πρώτον, στην περίπτωση που ο δράστης του εγκλήματος δεν διαθέτει πόρους ή εισοδήματα από την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης για την ικανοποίηση του παθόντος.
Δεύτερον, στην περίπτωση που δεν δύναται να διακριβωθεί η ταυτότητα του δράστη από τη θέση της δικογραφίας στο αρχείο αγνώστων δραστών.
Τρίτον, στην περίπτωση που ο δράστης δεν μπορεί να διωχθεί ποινικά ή να του επιβληθεί ποινή λόγω θέσεως της δικογραφίας στο γραφείο ή λόγω εκδόσεων απαλλακτικού βουλεύματος ή αμετάκλητης αθωωτικής απόφασης ή λόγω οιουδήποτε άλλου λόγου περατώσεως της ποινικής υπόθεσης.
Προσδιορίζεται στη συνέχεια σαφώς και κατόπιν τροπολογίας που έγινε δεκτή, ποιο είναι το έγκλημα βίας. Το έγκλημα βίας προσδιορίζεται ως κάθε αξιόποινη πράξη από πρόθεση που τελείται με χρήση σωματικής βίας ή απειλή σωματικής βίας και είχε σαν επακόλουθο το θάνατο, τη βαρεία σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος.
Στο τέταρτο άρθρο ορίζεται ότι η απόφαση αποζημίωσης λαμβάνεται από την Ελληνική Αρχή Αποζημιώσεως στην οποία κατατίθεται η οικεία αίτηση εντός ενός έτους από τη γένεση της αξιώσεως ή στην αντίστοιχη αρχή συνδρομής άλλου κράτους-μέλους και αποστέλλεται στην Ελληνική Αρχή Συνδρομής, οριζομένων των διαδικασιών γνωστοποίησης στοιχείων και εξευρέσεως των στοιχείων αυτών.


(XA)
(PN)
Στο άρθρο 5 ρυθμίζεται η προσκομιδή συμπληρωματικών στοιχείων και δικαιολογητικών, ενώ στο άρθρο 6 ρυθμίζονται τα της ακροάσεως του αιτούντος, του δράστη και τρίτων προσώπων.
Στο άρθρο 7 προσδιορίζεται η ελληνική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα για την υποβολή της αίτησης.
Στο άρθρο 8 ρυθμίζεται ο χρόνος προσδιορισμού του ποσού της αποζημίωσης σύμφωνα με τις παραμέτρους που ορίζει το ελληνικό δίκαιο, ό,τι καλύπτει τον άμεσα ζημιωθέντα ως προς την περιουσιακή του ζημία θετική και αποθετική, ιατρικών εξόδων σε περίπτωση θανάτου, νοσηλίων, εξόδων κηδείας σε περίπτωση θανάτου των τρίτων προσώπων. Ορίζεται η εξαίρεση καταβολής λύτρων όταν πρόκειται περί αρπαγής ανηλίκου, λαμβάνεται δε υπόψη το συντρέχον πταίσμα του θύματος, ενώ αφαιρούνται οι κάθε είδους δαπάνες που κατέβαλε το δημόσιο ή ο δράστης ή ο οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης στο θύμα ή οποιαδήποτε άλλη πηγή.
Στο άρθρο 9 ρυθμίζονται οι περιπτώσεις εξαίρεσης από αυτήν την αποζημίωση.
Στο άρθρο 10 δημιουργείται δικαίωμα αναγωγής του δημοσίου, καθ’ όσον υποκαθίσταται στα δικαιώματα του θύματος ως εκ του ύψους αποζημιώσεως, θεμελιουμένου έτσι του δικαιώματος αναγωγής του ώστε να τα ζητήσει κατά του δράστου.
Στο άρθρο 11 ρυθμίζονται οι διαδικασίες κοινοποίησης της απόφασης.
Στο άρθρο 12 η δυνατότητα άσκησης προσφυγής κατά της αποφάσεως της ελληνικής αποζημιώσεως ενώπιον του διοικητικού πρωτοδικείου.
Στο άρθρο 13 ρυθμίζονται τα έξοδα της προκείμενης διαδικασίας και πώς επιβάλλονται.
Στο κεφάλαιο Γ’ προβλέπονται οι διατάξεις περί της παροχής συνδρομής στην καταβολή αποζημίωσης από την Αρχή Αποζημίωσης άλλου κράτους-μέλους.
Στο άρθρο 14 περιλαμβάνεται μία σοβαρή και αξιόλογη καινοτομία, καθ’ όσον προβλέπεται η σύσταση Ελληνικής Αρχής Συνδρομής και προσδιορίζεται το δικαίωμα του θύματος που κατοικεί στην ημεδαπή να υποβάλλει αίτηση στην Ελληνική Αρχή Συνδρομής για τη χορήγηση εύλογης και προσήκουσας αποζημίωσης, όχι από την ελληνική αρχή αλλά από την Αρχή Αποζημίωσης του οικείου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις περιπτώσεις που το έγκλημα έχει διαπραχθεί στην επικράτεια άλλου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις διατάξεις του εν λόγω άρθρου διατυπώνονται πράγματι με ευκρίνεια τα οφέλη της παροχής συνδρομής, όχι μόνο στην παροχή πληροφοριών και στοιχείων από το κράτος-μέλος αλλά και στην καταβολή αυτής ταύτης της εύλογης και προσήκουσας αποζημίωσης, με μοναδική προϋπόθεση εφαρμογής των διατάξεων αυτών, το ότι το έγκλημα έχει τελεστεί σε έδαφος άλλου κράτους-μέλους.
Στο άρθρο 15 ρυθμίζονται οι διαδικασίες και τα δικαιολογητικά που διαβιβάζονται στην οικεία Αρχή Αποζημιώσεως του κράτους-μέλους από την Ελληνική Αρχή Συνδρομής, ενώ στο άρθρο 16 ρυθμίζονται οι διαδικασίες της παροχής της συνδρομής αυτής με την ακρόαση του αιτούντος, των τρίτων προσώπων, των μαρτύρων, των πραγματογνωμόνων και τον τρόπο διεξαγωγής της.
Στο άρθρο 17 ρυθμίζονται οι λεπτομέρειες της λειτουργίας και οργάνωσης της αρχής αυτής, ενώ στο άρθρο 18 σαν χρονικό πεδίο έναρξης εφαρμογής των άνω διατάξεων για τα εγκλήματα βίας, σύμφωνα με το άρθρο 8 της παραπάνω οδηγίας ορίζεται η 1-1-2006, ημερομηνία αφ’ ότου υποχρεούνταν τα κράτη-μέλη να εναρμονίσουν την οδηγία αυτή προς το εθνικό τους δίκαιο, ενώ η προθεσμία του άρθρου 4 παράγραφος 2 υποβολής αίτησης παροχής προστασίας ορίζεται από την ισχύ του παρόντος νόμου.
Στα άρθρα 19, 20 και 21 και λοιπές διατάξεις, όπως λέγονται στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, ορίζονται τα εξής: Στο άρθρο 19 ορίζεται ο προσδιορισμός των υποθέσεων στα ποινικά τμήματα του Αρείου Πάγου προς εξίσωση των εκδικαζομένων υποθέσεων. Στα άρθρα 20 και 21 των λοιπών διατάξεων περιλαμβάνονται ρυθμίσεις που αφορούν το προσωπικό των δικαστικών φυλακών, ανάγκη που δημιουργήθηκε από τη μεταφορά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θηβών, ως προς την αποζημίωση υπερωριών της εργασίας κατά τη νύχτα, Κυριακές και εξαιρέσιμες ημέρες, δαπάνες μεταφοράς τους από άλλο νομό στο νομό εργασίας τους και οι ώρες και οι διαδικασίες μεταφοράς τους. Στο δε ακροτελεύτιο άρθρο 22 ορίζεται η έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, πλην αν άλλες διατάξεις ορίζουν άλλως.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ)
(XP)




Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα μέτρα που προβλέπονται στο παρόν νομοσχέδιο αποσκοπούν, αφενός μεν στην ενίσχυση του δικαιώματος στην ελευθερία, στην απόλυτη κατά το δυνατόν προστασία του πολίτη μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα στην Ελλάδα, με σεβασμό στο τεκμήριο αθωότητας και στην εγγύηση για μια δίκαιη δίκη , στο πλαίσιο της διασφάλισης της συνεργασίας και της ελεύθερης διακίνησης υπηρεσιών και παροχών στους πολίτες μεταξύ των κρατών μελών και βεβαίως σοβαρές υπηρεσίες στην απονομή της δικαιοσύνης .
Γι’ αυτό το υπερψηφίζουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Το λόγο έχει ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Τζαβάρας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Αναμφίβολα το υπό κρίση νομοσχέδιο εισάγεται προς συζήτηση στο Κοινοβούλιο για να ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί στα πλαίσια της νομοθετικής δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά με τα δικαιώματα των θυμάτων από τις εγκληματικές πράξεις.
Βέβαια αυτά τα μέτρα ήλθαν ως αποτέλεσμα του θεσμικού οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προϋπήρχε της Συνθήκης της Νίκαιας και ήταν γνωστή ως Συνθήκη της Ρώμης για την ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα στα πλαίσια της οποίας είχε ταχθεί ο σκοπός της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητας, η άρση κάθε εμποδίου για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και των αγαθών. Σε αυτά τα πλαίσια από το 1999 με το Συμβούλιο του Τάμπερε της Φινλανδίας δημιουργήθηκε ο ενιαίος χώρος ελευθερίας ασφάλειας και δικαιοσύνης στα πλαίσια του οποίου ήλθε η υπό κρίση οδηγία 80/2004 να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και να δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές για την εναρμόνιση των νομοθεσιών των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τα δικαιώματα της αποζημίωσης των θυμάτων από εγκληματικές πράξεις.
Πράγματι είναι μία πολύ σημαντική πρωτοβουλία η οποία ξεκίνησε από ερωτήματα προδικαστικά τα οποία είχαν τεθεί στο δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, όπου εκεί για πρώτη φορά αντιμετωπίστηκε το θέμα της αποζημίωσης θύματος, το οποίο δεν είχε μόνιμη κατοικία στον τόπο όπου συνέβη το γεγονός από το οποίο ζημιώθηκε. Και τότε επί προδικαστικού σχετικού αιτήματος που τέθηκε στο δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων εδόθη η απάντηση ότι στα πλαίσια της θεσπισμένης ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων και αγαθών είναι αδιανόητο να εξαρτάται το δικαίωμα καταβολής αποζημίωσης ενός θύματος από το αν έχει μόνιμη ή όχι κατοικία στο κράτος μέσα στο οποίο συνέβη το ζημιογόνο γεγονός.
Εκείθεν δημιουργήθηκε αυτή η υποχρέωση των κρατών μελών στα πλαίσια των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δημιουργηθεί ένα δίκαιο απότοκο βέβαια της δημιουργίας του οποίου γεγονός είναι η συζητούμενη σήμερα νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης. Είμαστε σύμφωνοι. Κανένας δεν έχει αντίρρηση σε αυτά τα ζητήματα, όπως πολύ ορθά και λεπτομερώς τα ανέπτυξε η προλαλήσασα εισηγήτρια της πλειοψηφίας.
Βέβαια είναι πολύ σημαντικό σε αυτό τον τόπο να μιλάμε για την προστασία των θυμάτων. Είναι πολύ θετικό να υπάρχει έστω και με εισαγόμενη διαδικασία νομοθεσίας η προστασία εκείνων των πολιτών οι οποίοι ζημιώνονται από εγκληματικές πράξεις.
(MT)



(XP)
Και αυτό γιατί ενδεχομένως -σήμερα το συνειδητοποιούμε, αλλά και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις- το δίκαιό μας με την πολύ μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε να διασφαλίζουμε, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και στα πλαίσια της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου, τα δικαιώματα που προσήκουν στον κατηγορούμενο για κάποια εγκληματική πράξη, έχουν θέσει σε δεύτερη μοίρα προστασίας τα δικαιώματα των θυμάτων από εγκληματικές πράξεις.
Είναι πράγματι επιτυχής αυτή η ρύθμιση, γιατί σ' αυτό το συγκεκριμένο ενιαίο χώρο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ασφάλειας που δημιουργείται από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι πολίτες απολαμβάνουν σήμερα, ανεξάρτητα από τον τόπο που έχουν τη μόνιμη ή την προσωρινή τους κατοικία, δικαιώματα πολύ σημαντικά.
Κύριο στη συγκεκριμένη περίπτωση ζήτημα είναι η αναγνώριση του δικαιώματος σ’ αυτούς τους πολίτες, που έχουν ζημιωθεί από τέτοιες πράξεις, της διεκδίκησης αποζημίωσης, η οποία βέβαια δεν είναι πλήρης, είναι εύλογη και αντιστοιχεί στην ικανοποίηση της ζημιάς που υπέστη το θύμα της εγκληματικής ενέργειας, αλλά και των άλλων εισοδημάτων που στερήθηκε εκ του γεγονότος ότι έμεινε σε αναγκαστική αργία.
Είναι, θεωρώ, από τα πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα, στο οποίο όλες οι πτέρυγες της Βουλής θα δείξουν με ομόθυμη διάθεση και με τη ψήφο τους το ότι θέλουμε να έχουμε επιτέλους και στην Ελλάδα ένα κανονιστικό πλαίσιο το οποίο να εγγυάται –εις βάρος βέβαια του ελληνικού δημοσίου- την αποζημίωση αυτών των θυμάτων.
Οι αντιρρήσεις, οι οποίες και στα πλαίσια της συζήτησης που προηγήθηκε στην αρμόδια Επιτροπή και που αξίζει και σήμερα να επαναληφθούν, είναι ότι θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη γκάμα αδικημάτων, τα οποία να δικαιολογούν την υποχρέωση του ελληνικού δημοσίου για αποζημίωση αυτών των θυμάτων. Γιατί βεβαίως ο ορισμός στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο της έννοιας του εγκλήματος βίας κατά τον τρόπο που ορίζεται, περιορίζει ακόμα και με τη διατύπωση που τελικά επετεύχθη και έκανε δεκτή ο Υπουργός της Δικαιοσύνης, μετά την αποδοχή των σχετικών ενστάσεων και των αντιρρήσεων που έγιναν στην Επιτροπή, πράγματι υπάρχει ένα ακόμα περιθώριο που πρέπει να αξιοποιηθεί υπέρ της αποκατάστασης αυτών των συγκεκριμένων προσώπων που ζημιώνονται ως θύματα εγκληματικών πράξεων.
Η εγκληματικότητα είναι ένα από τα φαινόμενα που διαρκώς στις μέρες μας παίρνει διαστάσεις κοινωνικής επιδημίας. Έχει πολύ περισσότερες αιτίες και πολύ πλουσιότερες στις μέρες μας και μάλιστα όταν περιλαμβάνει και πρωτοφανή μορφώματα τα οποία οφείλονται σε βίαιες συμπεριφορές.
Είναι, λοιπόν, ανάγκη -ενδεχομένως και σε άλλες ευκαιρίες- να ξαναασχοληθούμε με το θέμα αυτό και να προσπαθήσουμε όλοι να διευρύνουμε το φάσμα των περιπτώσεων που δικαιολογούν την αποκατάσταση των ζημιών που έχουν υπάρξει θύματα εγκληματικών πράξεων.
Βέβαια θα έρθει η στιγμή –για να καταλήξω- σχετικά με τη στάση μας απέναντι σ' αυτό το νομοσχέδιο, να διατυπώσουμε τις αντιρρήσεις μας, επί των οποίων βέβαια και στην Επιτροπή είχαμε τη δυνατότητα να ακουστούμε. Θα πούμε ότι από τη μια μεριά σ' αυτό το νομοσχέδιο υπάρχει η συγκεκριμένη προστασία των θυμάτων, από την άλλη πλευρά όμως η προστασία των κατηγορουμένων –και εννοώ τις δύο τροπολογίες που ενσωματώνονται στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο- δημιουργεί κάποια συγκεκριμένα προβλήματα, τα οποία πρέπει να τύχουν ενδελεχούς και εμβριθούς μελέτης και έρευνας, όσον αφορά τη δυνατότητά τους να ενσωματωθούν τόσο στον Ποινικό μας Κώδικα όσο και σε εκείνες τις τροποποιήσεις που αφορούν την εκτέλεση των ποινών σε πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα παραβίασης της νομοθεσίας περί ναρκωτικών.
(GK)
(1MT)
Εμείς σε αυτά τα δύο δεν συμφωνούμε. Θεωρώ, κύριε Πρόεδρε, ότι θα μας δοθεί χρόνος να κουβεντιάσουμε χωριστά τις τροπολογίες, έτσι δεν είναι;
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ναι, θα έχουμε χρόνο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Άρα, λοιπόν, εγώ δεν θα ήθελα να παρατείνω την παραμονή μου στο Βήμα αυτό. Είναι πράγματι σύμφωνη η γνώμη και της δικής μας πλευράς γι’ αυτό το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, στο βαθμό που ενσωματώνει μόνο τις συγκεκριμένες διατάξεις που αποτελούν την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας στα πλαίσια της Κοινοτικής Οδηγίας υπ’ αριθμ. 80 του 2004. Γι’ αυτό συμφωνούμε και το ψηφίζουμε.
Επιφυλασσόμεθα όμως για τις τροπολογίες που κατέθεσε ο κύριος Υπουργός και αφορούν την τροποποίηση του άρθρου 282 παράγραφος 3 του Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας και τις τροποποιήσεις που αφορούν τις διατάξεις του νόμου περί ναρκωτικών.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόρης Νιώτης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει τώρα –απόντος Ειδικού Αγορητού- ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής κ. Ιωάννης Γκιόκας για δώδεκα λεπτά.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΚΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εμείς δεν έχουμε να πούμε πολλά, όσον αφορά το βασικό νομοσχέδιο που έρχεται προς συζήτηση σήμερα στην Ολομέλεια. Θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται να ρυθμίσει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, όπως είναι αυτό της αποζημίωσης των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση.
Παρά το γεγονός ότι στη διαδικασία συζήτησης στην Επιτροπή ενσωματώθηκαν ορισμένες ρυθμίσεις που προτείναμε και εμείς, αλλά και άλλοι Βουλευτές, όπως είναι –παραδείγματος χάριν- η διεύρυνση της έννοιας του εγκλήματος βίας, έτσι ώστε να περιλαμβάνονται σε αυτή και τα σοβαρά πλημμελήματα ή η διευκρίνηση ότι η αποζημίωση αφορά και την απώλεια εισοδήματος –δηλαδή, τα μεροκάματα, τους μισθούς που ενδεχόμενα το θύμα εγκληματικής βίας θα απολέσει- εντούτοις διατηρούμε ακόμη σοβαρές επιφυλάξεις για πρακτικές και ουσιαστικές πλευρές που έχουν να κάνουν με την εφαρμογή του συγκεκριμένου νομοθετήματος.
Πρώτον, επιμένουμε στην ανάγκη ο έλεγχος του δικαιώματος αποζημίωσης, όπως προβλέπεται από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, να γίνεται από δικαστικό όργανο που να παρέχει όλες τις εγγυήσεις ανεξαρτησίας και όχι από μία διοικητική αρχή, τα μέλη της οποίας θα διορίζονται από τον Υπουργό Δικαιοσύνης.
Ιδιαίτερα δε από τη στιγμή που η εν λόγω αρχή θα λειτουργεί επί της ουσίας σαν μια ιδιότυπη δικαστική αρχή με αυξημένες αρμοδιότητες, όπως είναι η εξέταση στοιχείων, η ακρόαση προσώπων, ο καθορισμός του ύψους της αποζημίωσης, γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε ότι δεν αρκεί και δεν υπάρχουν οι εγγυήσεις εκείνες της ανεξαρτησίας, προκειμένου η κρίση της εν λόγω αρχής να είναι όσο γίνεται πιο αντικειμενική και αμερόληπτη.
Δεύτερον, θεωρούμε ότι και από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προκύπτουν σοβαρά προβλήματα και πρακτικής εφαρμογής. Αναφέρομαι ιδιαίτερα στο άρθρο 3 παράγραφος 2 εδάφιο β’ του νομοσχεδίου που αναφέρεται στην περίπτωση εκείνη που δεν μπορεί να εξακριβωθεί η ταυτότητα του δράστη, προκειμένου για την καταβολή αποζημίωσης. Θεωρούμε ότι είναι εξαιρετικά δυσχερές να αποδειχθεί και να επιδικαστεί αποζημίωση σε κάποιον χωρίς να είναι γνωστό το πρόσωπο του δράστη.
Τρίτον, θεωρούμε ότι το υπάρχον νομοσχέδιο δεν μπορεί να καλύψει άλλες μορφές βίας που –κατά τη γνώμη μας- έχουν εξαιρετική σημασία, όπως είναι η κρατική βία, η αστυνομική βία, η βία που μπορεί να είναι έμμεση, αλλά να συνδέεται με τη μη τήρηση στους χώρους δουλειάς μέτρων ασφάλειας και υγιεινής και την πρόκληση εργατικών ατυχημάτων που οδηγούν στην ανικανότητα για εργασία και πολλές φορές στο θάνατο των θυμάτων αυτού του είδους της βίας και τα οποία ποτέ δεν αποζημιώνονται.
Ίσως, κύριε Υπουργέ, θα έπρεπε κάποια στιγμή να θεσπιστεί πέρα από την οιονεί αντικειμενική ευθύνη του κράτους, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση θεσπίζεται, και η αντικειμενική ευθύνη των επιχειρήσεων εκείνων που δεν τηρούν τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους δουλειάς, με αποτέλεσμα να έχουμε σοβαρά εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας.

(DP)
(1GK)
Για όλους αυτούς τους λόγους εμείς θα περιοριστούμε προς το παρόν επί της αρχής του συγκεκριμένου άρθρου και επί των άρθρων με εξαίρεση τα άρθρα 19,20 και 21 τα οποία, κατά τη γνώμη μας, λύνουν ορισμένα υπερώριμα προς επίλυση προβλήματα.
Τέλος, θα θέλαμε να αναφερθούμε και στο εξής: Για μας η στάση όσον αφορά επί της αρχής του νομοσχεδίου έχει να κάνει και με την κατάθεση της συγκεκριμένης τροπολογίας που αφορά την αποσυμφόρηση των φυλακών και την βελτίωση των συνθηκών κράτησης στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας. Έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις σχετικά με την συγκεκριμένη τροπολογία, αλλά θα έχουμε τον χρόνο αναλυτικά να τις παρουσιάσουμε αύριο. Όμως, επειδή επί της ουσίας πρόκειται για ένα ακόμα νομοσχέδιο και από την άποψη του όγκου και του αριθμού των άρθρων του αλλά και από την άποψη της σημασίας, θέλουμε να αναφερθούμε πιο συγκεκριμένα στα εξής: Από τη συγκεκριμένη τροπολογία δεν δίνεται απάντηση ή καλύτερα δίνεται η απάντηση δια της σιωπής σε τρία, κατά τη γνώμη μας, κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την αποσυμφόρηση των φυλακών και τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης:
Πρώτον, δεν δίνεται απάντηση στην εφαρμογή συγκεκριμένων διατάξεων του Σωφρονιστικού Κώδικα που μένουν ανενεργές χρόνια τώρα με ευθύνη και των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αφορούν τις συνθήκες κράτησης στα σωφρονιστικά καταστήματα.
Δεύτερον, δεν δίνεται απάντηση όσον αφορά την ειδική αντιμετώπιση ειδικών κατηγοριών κρατουμένων, τις οποίες θα αναφέρουμε.
Και τρίτον, δεν δίνεται απάντηση όσον αφορά τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων που θα διευκολύνουν την κοινωνική επανένταξη των αποφυλακισμένων. Είναι εξαιρετικά σοβαρό το γεγονός και ενδεικτικό, αν θέλετε, των πολιτικών που έχουν ακολουθηθεί όλα αυτά τα χρόνια ότι δέκα χρόνια περίπου μετά τη ψήφιση του Σωφρονιστικού Κώδικα, ορισμένες πολύ θετικές ρυθμίσεις στις οποίες είχαμε και εμείς συμφωνήσει παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεφάρμοστες.
Δεύτερο ζήτημα. Ειδική μεταχείριση συγκεκριμένων κατηγοριών κρατουμένων.
Πρώτη κατηγορία: Ανήλικοι κρατούμενοι. Πιστεύουμε ότι χρειάζεται να επανεξεταστεί το θεσμικό πλαίσιο αντιμετώπισης των ανήλικων φυλακισμένων και αποφυλακισμένων.
Δεύτερη κατηγορία: Τοξικοεξαρτημένοι. Οι μισοί περίπου κρατούμενοι που εκτίουν ποινές σχετικές με τα ναρκωτικά είναι οι ίδιοι τοξικοεξαρτημένοι. Γι’ αυτό το λόγο και υποστηρίζουμε την ειδική αντιμετώπιση αυτών των ανθρώπων που θα στοχεύει στην πλήρη απεξάρτησή τους, στην ψυχοκοινωνική τους στήριξη και την κοινωνική τους επανένταξη.
Τρίτη κατηγορία που, κατά τη γνώμη μας, δεν συμπεριλαμβάνεται στην εν λόγω τροπολογία: Οικονομικοί μετανάστες. Βάσει στοιχείων που υπάρχουν η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης στο ποσοστό αλλοδαπών κρατουμένων επί του συνολικού πληθυσμού των φυλακών. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός αυτών των ανθρώπων κρατείται μόνο και μόνο για το γεγονός ότι βρέθηκαν παράνομα στη χώρα μας και ότι παραβίασαν την μεταναστευτική νομοθεσία. Αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται υπό καθεστώς διοικητικής κράτησης θεωρούμε ότι πρέπει να απελευθερωθούν και το ίδιο να ισχύσει και για τους αλλοδαπούς που είναι υπό καθεστώς δικαστικής κράτησης, έχουν εκτίσει δηλαδή την ποινή τους και δεν είναι εφικτή η παρεπόμενη ποινή της απέλασης.
Τρίτο ζήτημα που θέλουμε να αναδείξουμε: Η ανάγκη κοινωνικής επανένταξης των κρατουμένων. Οι άνθρωποι αυτοί μετά την αποφυλάκισή τους αφήνονται στο έλεος: στις περισσότερες περιπτώσεις με ένα επίδομα ελεημοσύνης 184 ευρώ από τον ΟΑΕΔ και μάλιστα ακόμα και αυτό δίνεται υπό προϋποθέσεις. Θεωρούμε ότι πρέπει να παρθούν γενναία μέτρα στήριξης αυτών των ανθρώπων. Από αυτή την σκοπιά εμείς έχουμε κρίνει και τις όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με το ζήτημα της αποσυμφόρησης των φυλακών και τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης. Είναι η τρίτη κατά σειρά νομοθετική παρέμβαση μέσα σε ένα χρόνο γι’ αυτό το ζήτημα και από αυτή την σκοπιά θα κρίνουμε και τη συγκεκριμένη νομοθετική παρέμβαση της Κυβέρνησης. Θα αναφερθούμε πιο αναλυτικά αύριο όμως, βαραίνει στην τοποθέτησή μας επί της αρχής του νομοσχεδίου η συγκεκριμένη τροπολογία.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει ο Ειδικός Αγορητής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Μαυρουδής Βορίδης, για δεκαπέντε λεπτά.



(LM)
(1DP)
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το σχέδιο νόμου ρυθμίζει κάτι, το οποίο θα μου επιτρέψετε να πω ότι και έχει καθυστερήσει και ορθώς έρχεται προς ψήφιση και δεν νομίζω ότι επί της αρχής του μπορεί κάποιος να έχει βασικές αντιρρήσεις. Δεν νομίζω δηλαδή ότι μπορεί κάποιος να έχει βασική αντίρρηση, ότι τα θύματα εγκλημάτων βίας τα οποία δεν μπορούν να αποζημιωθούν από το δράστη, πρέπει εν πάση περιπτώσει να μπορούν να αποζημιωθούν, τουλάχιστον σε ένα βαθμό –δεν είναι πλήρης η αποζημίωση- από το ελληνικό δημόσιο. Αυτό, όμως, είναι το ένα θέμα, επί του οποίου, θα μου επιτρέψετε να πω, ότι δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλη συζήτηση.
Το δεύτερο θέμα, με το οποίο είναι συνδεδεμένη η συζήτηση αυτή, είναι δυο τροπολογίες. Η μια θεωρώ ότι είναι μεν σημαντική, ρυθμίζει, όμως, ένα ειδικό ζήτημα και εννοώ αυτή με το θέμα των εφέσεων του Ειρηνοδικείου. Η δεύτερη, όμως, είναι μια πολύ μεγάλη, πολύ σημαντική, καίρια τομή στο ποινικό μας σύστημα.
Και δεν είναι δυνατόν –εγώ να εκφράσω την πρώτη αντίρρησή μου- να γίνεται μονίμως αποσπασματική νομοθεσία στα ζητήματα του Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας και του Ποινικού Κώδικα. Οφείλει κάποια στιγμή να γίνει αντιληπτό από το νομοθετικό Σώμα, από εμάς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι αυτά τα νομοθετήματα, ο Ποινικός Κώδικας και ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, έχουν μια ενιαία λογική. Και είναι πάρα πολύ επικίνδυνο για το ποινικό μας σύστημα, για το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, να πειράζεις ένα τμήμα του και ταυτόχρονα να μη δημιουργείς ένα ενιαίο πλέγμα, γιατί αυτό διαταράσσει τις αρχές της αναλογίας, τις αρχές που πρέπει να διέπουν το σύνολο του ποινικού συστήματος.
Έτσι, ενώ καταρχήν, αν αυτό το σχέδιο νόμου, δηλαδή το σχέδιο νόμου για την αποζημίωση θυμάτων, ερχόταν από μόνο του είναι προφανές ότι δεν θα είχαμε αντίρρηση, επιτρέψτε μου να πω ότι εμείς δεν μπορούμε να υπερψηφίσουμε ένα σχέδιο νόμου το οποίο κάνει επιεικέστερους τους όρους αποφυλακίσεως των εμπόρων ναρκωτικών. Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Δεν μπορεί να υπάρξει θετική ψήφος, όταν αύριο θα είναι ενσωματωμένη ως άρθρο μια τέτοια διάταξη.
Αυτό που βαρύνει σ’ αυτό το σχέδιο νόμου δεν είναι, επιτρέψτε μου να πω, οι τεχνικές λεπτομέρειες ή ο τρόπος με τον οποίο ρυθμίζεται η αποζημίωση. Και θα πω, για να το ομολογήσω και να το αναγνωρίσω κατευθείαν, ότι πράγματι ο κύριος Υπουργός έκανε δεκτές παρατηρήσεις και υπό αυτή την έννοια υπάρχει περαιτέρω βελτίωση στο βασικό σχέδιο νόμου και στο σύστημα της αποζημίωσης. Και θεωρώ, χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες τις οποίες θα αναπτύξω αύριο στην κατ’ άρθρον συζήτηση, ότι υπάρχει περαιτέρω βελτίωση και επομένως, έχει γίνει ακόμη καλύτερο από το αρχικό σχέδιο, πιο εξορθολογισμένο και με αυτή την έννοια, εμείς δεν βλέπουμε κάποιο ειδικό πρόβλημα στο θέμα του σχεδίου νόμου.
Μπορεί να πει κανείς επιμέρους παρατηρήσεις. Μια πρώτη παρατήρηση είναι σ’ αυτή την ορθή διάταξη η οποία προσετέθη, δηλαδή ότι προϋπόθεση για την υποβολή της αίτησης αποζημίωσης είναι η αδυναμία του θύματος να ικανοποιήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο την αξίωση αποζημίωσης που έχει εναντίον του δράστη, η οποία προσδιορίστηκε με τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Είναι ακριβώς το να προσδιοριστεί ίσως περαιτέρω ότι αυτή η τελεσίδικη δικαστική απόφαση προφανώς συναρτάται με το βασικό αιτούμενο και επίσης, ότι η αδυναμία του θύματος θα αποτελεί ένα αντικείμενο διαπιστώσεως της ερεύνησης της αρχής.
Αυτά, όμως, είναι λεπτομέρειες και ίσως μπορεί να υπάρξει και μια νομοθετική βελτίωση, στην οποία θα αναφερθώ στην παράγραφο 3, στον προσδιορισμό του εγκλήματος βίας, που κατά τη γνώμη μου υπάρχει ένας πλεονασμός.

(AD)

(01LM)
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτά είναι παρατηρήσεις ελάσσονος σημασίας. Τι είναι αυτό που ρυθμίζει η τροπολογία και κατά τη γνώμη μας είναι κεντρικό; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να καταστήσουμε σαφές ότι η προσωρινή κράτηση, έτσι όπως τροποποιείται το άρθρο 282, παράγραφος 3, του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, καθίσταται σχεδόν αδύνατη. Πλέον αφορά μόνο τα βαρύτατα αδικήματα, αυτά τα αδικήματα για τα οποία επαπειλείται ποινή ισόβιας καθείρξεως ή μεγάλη κάθειρξη. Άρθρο 520.
Όμως, για όλα τα κακουργήματα, δηλαδή πράξεις βαρύτατης ηθικοκοινωνικής απαξίας, όπως για παράδειγμα η εκβίαση, η σωματεμπορία, οι βαριές αποπλανήσεις, οι βιασμοί, για όλα αυτά τα αδικήματα, για να υπάρξει προσωρινή κράτηση έτσι όπως ρυθμίζεται εδώ, θα πρέπει να έχουν υπάρξει αμετάκλητες καταδίκες για ομοειδείς πράξεις.
Και κάνω το εξής απλό ερώτημα: Σωματέμπορος –απλή σωματεμπορία, άρθρο 510, πλαίσιο ποινής- για τον οποίο έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για μια προηγούμενη πράξη, εκκρεμεί η ποινική δίωξη, δεν έχει υπάρξει καταδίκη, για τον οποίο ενδεχομένως σε δεύτερο επίπεδο υπάρχει και άλλη πράξη για την οποία υπάρχει πρωτοβάθμια καταδίκη και για τον οποίο υπάρχει τρίτη πράξη με εφετειακή απόφαση που δεν κατέστη αμετάκλητη, με τρεις πράξεις σωματεμπορίας τελεί την τέταρτη και πηγαίνει στον ανακριτή και δεν μπορούμε να τον προφυλακίσουμε.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κα ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τι είδους ρύθμιση είναι αυτή; Ακούω το σκεπτικό! Το ξέρω το σκεπτικό! Εν μέρει έχει βασιμότητα! Ποια είναι η βασιμότητά του; Υπάρχει υπερβολική χρήση της προσωρινής κρατήσεως από τις δικαστικές αρχές. Μάλιστα. Όμως, ενώ μπορούμε να το πούμε, ενώ είναι αντικείμενο του επιστημονικού διαλόγου, ενώ οι αποφάσεις για την προσωρινή κράτηση αποτελούν αντικείμενο κριτικής μέσα στην επιστημονική κοινότητα, μέσα στο νομικό κόσμο, δεν είναι δυνατόν να το περιορίσουμε σε βαθμό που θα καταστήσουμε παράλυτη τη δικαιοσύνη! Θα μηνύει κάποιος έναν εκβιαστή –πράξη εκβιάσεως- θα τον έχει εκβιάσει ξανά και θα εκκρεμεί εναντίον του η ποινική δίωξη, θα τον εκβιάζει ξανά, θα οδηγείται στον ανακριτή και θα τον αφήνει ελεύθερο ο ανακριτής!
Είναι δυνατόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να δέσουμε τα χέρια των δικαστών σ’ αυτό το βαθμό; Είναι δυνατόν να γίνουν δεκτές τέτοιες τροποποιήσεις; Είναι δυνατόν στο κρίσιμο σημείο στο οποίο ζούμε τώρα, στο κρίσιμο σημείο της εξάρσεως της εγκληματικότητας, να πούμε ότι αυτός ουσιαστικά θα μένει ελεύθερος μέχρι να περατωθεί ενδεχομένως μία ποινική διαδικασία;
Να σας ενημερώσω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι χάρη στην καλή και εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης στη χώρα μας, το να φτάσει ένα κακούργημα να δικάζεται, όταν δεν υπάρχει προσωρινά κρατούμενος, μπορεί να καταλήξει να δικάζεται στα επτά χρόνια, στα οκτώ χρόνια και δεν ξέρω σε πόσα χρόνια φτάνουμε σε αμετάκλητη καταδίκη. Έτσι θα πάμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη; Έτσι θα πάμε να χαράξουμε αντιεγκληματική πολιτική;
Θα αναφερθώ στις διατάξεις που αφορούν τα ναρκωτικά. Γνωρίζω πολύ καλά ότι ο πληθυσμός των φυλακών κατά το ήμισυ είναι κρατούμενοι για αδικήματα εμπορίας ναρκωτικών. Βεβαίως, υπάρχει κριτική και ως προς το σωφρονιστικό μας σύστημα. Εγώ θα πω ότι πολλά από αυτά τα οποία ακούγονται ως κριτικές σκέψεις για το σωφρονιστικό μας σύστημα είναι και αληθή και δίκαια και σωστά ως προς τις δυσλειτουργίες που εντοπίζουν. Δίκιο έχουν οι κρατούμενοι να παραπονιούνται για τις συνθήκες κρατήσεως, για το υπεράριθμο των φυλακών, για την κατάσταση του σωφρονισμού, για το μη σωφρονισμό.
Όλα αυτά είναι σωστά. Τι σημαίνει αυτό ακριβώς; Σημαίνει ότι θα καταστήσουμε ευκολότερη την αποφυλάκιση των εμπόρων ναρκωτικών, επειδή δεν μπορούμε να έχουμε επαρκή σωφρονισμό και λειτουργούσες φυλακές; Αυτό σημαίνει ότι θα πούμε στην κοινωνία ότι τελικώς η ποινική τους μεταχείριση εξομοιώνεται με την ποινική μεταχείριση οποιουδήποτε άλλου αδικήματος;
(KO)
(2AD)
Μα, γι’ αυτό υπάρχουν τα 4/5 της υφ’ όρoν απόλυσης. Διότι ακριβώς διαφοροποιούνται από τις γενικές διατάξεις. Διαφοροποιούνται για να στείλουν ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση για το ότι η εμπορία ναρκωτικών είναι μια πράξη τεραστίας ηθικοκοινωνικής απαξίας και ότι τιμωρείται αυστηρά και ως προς την ποινική μεταχείριση μετά την καταδίκη, αλλά τιμωρείται αυστηρά και από την κοινωνία μας. Τι μήνυμα στέλνουμε εδώ; Το μήνυμα των τριών πέμπτων;
Και πηγαίνω στην άλλη ρύθμιση. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι εδώ διαπράττεται και ολίσθημα αμιγώς δογματικό σε επίπεδο ποινικό. Λέει έως σήμερα ο νομοθέτης. Όταν κάποιος είναι τοξικοεξαρτημένος, αυτός έχει ειδική ποινική μεταχείριση, επιεικέστερες ποινές. Έμπορος ναρκωτικών –το τονίζω- ο τοξικοεξαρτημένος! Μην μπερδεύουμε τα πράγματα, δεν μιλάμε για τη χρήση. Έμπορος ναρκωτικών, ο οποίος όμως είναι και ο ίδιος εξαρτημένος χρήστης και πουλάει. Αυτός πράγματι με βάση το σημερινό δικαιϊκό μας σύστημα έχει επιεικέστερη μεταχείριση, λιγότερα χρόνια φυλακής. Το έχει! Όμως, η πράξη του είναι κακούργημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Είναι εμπορία ναρκωτικών. Μπορεί να αναγνωρίζεται λόγος επιεικέστερης ποινικής μεταχείρισης, αλλά η πράξη του είναι κακουργηματική.
Ακούστε τώρα εδώ, γιατί αλλάζει. Όταν την εμπορία ναρκωτικών την τελεί εξαρτημένος, η πράξη γίνεται πλημμέλημα. Από πότε στο ποινικό μας δίκαιο εξαρτάται ο νομικός χαρακτηρισμός μιας πράξεως από τις ιδιότητες που συντρέχουν στο πρόσωπο του κατηγορουμένου; Πού έχει συμβεί αυτό δογματικά; Πού έχει συμβεί αυτό μέσα στην ενότητα του ποινικού μας συστήματος;
Εδώ, λοιπόν, το πλημμέλημα έχει μια τελείως διαφορετική μεταχείριση. Πηγαίνει σε χαμηλότερα δικαστήρια, έχει άλλο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται και έχει προφανώς -φέρει μέσα του- μικρότερη ηθικοκοινωνική απαξία. Αυτό λέμε; Λέμε ότι αν κάποιος είναι εξαρτημένος χρήστης και πουλάει ναρκωτικά, δεν βαριέσαι, κάνει άλλου τύπου αδίκημα και δεν κάνει εμπορία; Με συγχωρείτε πολύ, αλλά εμπορία κάνει! Μπορεί να την κάνει επειδή είναι εξαρτημένος ή επειδή έχει αυτή τη σχέση με το κύκλωμα ναρκωτικών, αλλά εμπορία κάνει.
Και να πω και κάτι ακόμα. Δεν κάνουν όλοι οι εξαρτημένοι χρήστες εμπορία ναρκωτικών. Υπάρχουν εξαρτημένοι οι οποίοι δεν κάνουν εμπορία ναρκωτικών. Γιατί ξαφνικά αίρεται τελείως και αξιολογείται διαφορετικά η πράξη του αυτή; Άλλο είναι η ποινική του μεταχείριση και άλλο αν πρέπει να ακούσει λιγότερα χρόνια φυλακή από το δικαστήριο, να του καταλογιστούν λιγότερα χρόνια φυλακή.
Και εν πάση περιπτώσει, εν συνεχεία, τέλος αυτό το ζήτημα με τις συνεχείς επιεικείς ρυθμίσεις για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Τα έκανε η Νέα Δημοκρατία, αποσυμφορήσεις επί αποσυμφορήσεων. Τα έκανε πριν από αυτή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Διαρκώς επιεικείς μεταχειρίσεις στους κρατουμένους οι οποίοι κρατούνται, οι οποίοι πρέπει να εκτίσουν την ποινή τους.
Και έρχεται εν συνεχεία ένας νόμος και λέει, ξέρετε, δυστυχώς είναι πολλοί. Δυστυχώς, δεν έχουμε χώρο. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να παράσχουμε αυτά που πρέπει να παράσχουμε ως πολιτεία για το σωφρονισμό τους. Ε, ωραία δεν πειράζει. Τι να κάνουμε; Αφού δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά, ας τους βγάλουμε έξω. Και έχουμε και μια κρυφή ανησυχία, μήπως, άραγε, αυτή η κατάσταση οδηγεί σε μια εξέγερση; Αυτή είναι η αγωνία κάθε Υπουργού Δικαιοσύνης. Μήπως αυτή η κατάσταση οδηγήσει σε μια έκρηξη μέσα στις φυλακές.
Και για να αποφύγουμε την έκρηξη, ας προχωρήσουμε, ας τους αποφυλακίσουμε. Ποιους αποφυλακίζουμε τώρα εδώ; Ανθρώπους που πάλι έχουν καταδικαστεί για κακουργήματα, ανθρώπους που έχουν να εκτίσουν πέντε χρόνια καθείρξεως και ξαφνικά τα πέντε χρόνια καθείρξεως, γίνονται πέντε χρόνια φυλακίσεως. Θα μου πείτε, πέντε το ένα, πέντε το άλλο. Αμ, δεν είναι πέντε το ένα, πέντε το άλλο, γιατί η φυλάκιση είναι για τα πλημμελήματα και η κάθειρξη είναι για τα κακουργήματα. Είναι άλλος ο χαρακτήρας της ποινής.
Άρα, λοιπόν, εδώ πρέπει να αποφασίσουμε ποια είναι η στάση μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απέναντι στο έγκλημα και ποια είναι η στάση μας απέναντι στην έξαρση της εγκληματικότητας. Τι μήνυμα θέλει να στείλει το Ελληνικό Κοινοβούλιο προς τους κακοποιούς; Το μήνυμα της επιείκειας; Το μήνυμα της χάρης; Το μήνυμα ότι σε τελευταία ανάλυση μπορούν να εγκληματούν και εν πολλοίς να μένουν ατιμώρητοι ή το μήνυμα της μεγάλης, σοβαρής, σταθερής κοινωνικής άμυνας και της συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο πολίτη;
(ΝΡ)
(2KO)

Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός λέει το δεύτερο. Εμείς είμαστε κοντά στον πολίτη, κοντά σε αυτόν που δοκιμάζεται από το έγκλημα και με αυτήν την έννοια θα καταψηφίσουμε στο σύνολό του, στην αρχή του αυτό το σχέδιο νόμου, παρότι –ξαναλέω- έχει θετικές διατάξεις σε ό,τι αφορά την αποζημίωση, γιατί δεν είναι δυνατόν εμείς να συναινέσουμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην υπερψήφιση ενός νομοσχεδίου, που ουσιαστικά οδηγεί στην ατιμωρησία και στην ποινική χαλάρωση.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κύριος Τσούκαλης.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χώρα μας είναι η τελευταία μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου φιλοδοξεί με αυτό το νομοσχέδιο να αποκτήσει ένα πλήρες εθνικό σύστημα αποζημιώσεων. Βεβαίως, άλλες χώρες της Ευρώπης το έχουν αποκτήσει από το 1983, μετά τη σχετική σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Όπως είχαμε αναφέρει και σε συνεδριάσεις της Επιτροπής, αυτή η καθυστέρηση θα έπρεπε να μας οδηγήσει στο πληρέστερο σύστημα αποζημιώσεων της Ευρώπης, με την αξιοποίηση όλης της συσσωρευμένης πείρας που έχουν όλες οι άλλες χώρες.

Γι’ αυτόν το λόγο ήδη ζητήσαμε από τον κύριο Δένδια, από την προηγούμενη Κυβέρνηση, όλα τα στατιστικά στοιχεία, αλλά και τις αξιολογήσεις των αρμοδίων ευρωπαϊκών οργάνων, τις εκθέσεις που έχουν κατατεθεί, ούτως ώστε να έχουμε πλήρη εικόνα της επάρκειας αυτού του νομοσχεδίου.
Δυστυχώς, το Υπουργείο δεν διαθέτει αντίστοιχη στατιστική υπηρεσία. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, αλλά και η χώρα μας γενικότερα δεν έχει –φαίνεται- δυνατότητα πρόσβασης στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Έτσι, συζητάμε το νομοσχέδιο αυτό, χωρίς να γνωρίζουμε τα απαραίτητα στοιχεία, πώς δηλαδή εφαρμόζεται το σύστημα στις άλλες χώρες, πόσο απέδωσε, ποιο το ύψος των αποζημιώσεων και πολλά άλλα τα οποία θα μας ήταν πολύ χρήσιμα.
Κατόπιν όλων αυτών, κινούμαστε σύμφωνα με τις ελάχιστες προδιαγραφές της σχετικής Οδηγίας. Παρ’ όλα αυτά και παρόλο που αξιολογήσαμε το αρχικό νομοσχέδιο –για να είμαστε δίκαιοι- αυτό δηλαδή που είχε καταθέσει η Νέα Δημοκρατία και αρχικά ο κύριος Υπουργός ως άτολμο και μίζερο, δηλώσαμε ότι θα το ψηφίσουμε. Πολύ δε περισσότερο μετά τις τροπολογίες και βελτιώσεις που επέφερε ο κύριος Υπουργός κατόπιν, εκτός των άλλων, και δικών μας επίμονων παρεμβάσεων και προτάσεων. Μπορώ να πω, κύριε Υπουργέ, ότι και οι τελευταίες που φέρατε σήμερα το βελτιώνουν περαιτέρω και το καθιστούν πληρέστερο. Οι αλλαγές αυτές είναι καλοδεχούμενες.
Το νομοσχέδιο πλέον πλησιάζει ακόμη περισσότερο στην ουσιαστική εφαρμογή της αρχής της αμοιβαιότητας, βελτιώνοντας κατά πολύ την προηγούμενη πρόταση, πρόταση η οποία πολύ διαφέρει πλέον από αυτό που είχε καταθέσει η Νέα Δημοκρατία.
Κρίνουμε, λοιπόν, ιδιαίτερα θετική τη διεύρυνση του ορισμού των εγκλημάτων βίας, ώστε να περιλαμβάνει και κάποια από τα βαριά πλημμελήματα, αλλά και σύμφωνα με τις βελτιώσεις που έφερε ο κύριος Υπουργός, και κάποια αδικήματα που περιορίζονταν από το στενό ορισμό που είχε το αρχικό σχέδιο νόμου.
Με την τροποποίηση αυτή, αν κάποιος Ευρωπαίος πολίτης στην Ελλάδα υποστεί βαριά σωματική βλάβη ή κάποια αναπηρία, θα δικαιούται πλέον αποζημίωσης, θέση στην οποία επιμείναμε από την αρχή. Πρόκειται για μια καλή αρχή στη δημιουργία ενός εθνικού συστήματος αποζημιώσεων. Όμως, το νομοσχέδιο εξακολουθεί να έχει κάποιες ελλείψεις στις οποίες είχε επιμείνει και ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου επί του σχεδίου της προηγούμενης Κυβερνήσεως.
Δύο βασικά σημεία είχε υπογραμμίσει ο εισηγητής σας, κύριε Υφυπουργέ, ως Αντιπολίτευση, τα οποία, δυστυχώς, εξακολουθούν να μην περιλαμβάνονται στο σχέδιο νόμου που έχουμε μπροστά μας σήμερα:
Σε αντίθεση με τα σχέδια των άλλων ευρωπαϊκών χωρών δεν προβλέπεται καμία αποζημίωση για τους συγγενείς των θυμάτων, εκτός αυτό της ψυχικής οδύνης.
Επίσης, η επιμήκυνση της προθεσμίας υποβολής αίτησης αποζημίωσης ή καταγγελίας στην Αστυνομία. Υπάρχει μια βελτίωση όσον αφορά στις περιπτώσεις ανωτέρας βίας σε σχέση με την υποβολή της αίτησης, η οποία –νομίζω- ότι χρειάζεται κάποια περαιτέρω βελτίωση.
Μάλιστα, οι παραλείψεις αυτές εξακολουθούν να υφίστανται χωρίς αιτιολόγηση. Ακόμη και ο δυνητικός δημοσιονομικός κίνδυνος δεν έχει αποδειχθεί εμπεριστατωμένα, ούτως ώστε να έχουμε πλήρη αποζημίωση, σύμφωνα με αυτά που υπάρχουν στις άλλες χώρες και, βεβαίως, μέσα στα πλαίσια του δικού μας Αστικού Κώδικα.
(XF)




(2NP)
Οι εκκλήσεις μας για ανάλυση του εν λόγω κινδύνου μέσω στατιστικών, δυστυχώς δεν ευοδώθηκαν.
Επιπλέον, κύριε Υπουργέ, δεν κατανοούμε γιατί επιμένετε στη διατήρηση μόνο της ελληνικής γλώσσας ως επίσημης στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις αξιολογήσεις που έχει μέχρι σήμερα, αναφέρεται στη δυσκολία επικοινωνίας και ιδιαίτερα στα θέματα γλώσσας ως τον πιο σημαντικό παράγοντα δυσλειτουργίας του όλου συστήματος. Μάλιστα απ’ όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο πέντε χρησιμοποιούν την εθνική τους γλώσσα για την αποδοχή των καταγγελιών.
Θα μπορούσαμε και εμείς να έχουμε συμπεριλάβει την αγγλική γλώσσα, για παράδειγμα, που είναι και η πλέον διαδεδομένη. Δεν αναφέρομαι σε άλλες γλώσσες βεβαίως.
Όπως αναφέραμε, ακόμα και με αυτές τις ελλείψεις η ψήφος μας θα είναι θετική.
Κύριε Υπουργέ, θέλω να κλείσω προκαταβάλλοντας την αυριανή τοποθέτηση επί της τροπολογίας. Πρώτα απ’ όλα να χαιρετίσουμε την απάλειψη του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 282 όσον αφορά τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης. Είναι ιδιαίτερα θετική η διαγραφή αυτή. Όμως, σας παρακαλώ πάρα πολύ να σκεφτείτε και να μας απαντήσετε αύριο, σε κάποιες ρυθμίσεις που έχετε στο άρθρο 3 των τροπολογιών.
Προβλέπεται η μετατροπή της ποινής, που δεν έχει καταστεί αμετάκλητη. Γιατί; Καθίσταται δυσχερέστερη η ρύθμιση ακόμα και από την προηγούμενη ρύθμιση του κυρίου Δένδια. Γιατί όχι στις αμετάκλητες ποινές να μην υπάρχει η δυνατότητα εξαγοράς;
Και δεύτερον, υπάρχει ρύθμιση που αναφέρει ότι οι ως άνω διατάξεις εφαρμόζονται ακόμα και για τις συγχωνευθείσες ποινές, από τις οποίες η βαρύτερη δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη κατά τα ανωτέρω. Κατανοητό. Όμως, ξέρετε πόσους αφορά αυτή η περίπτωση; Να αναφέρω ένα παράδειγμα. Ποινή βάσης έξι χρόνια και πέντε παρεπόμενες κάτω των πέντε, δύο, τρία, τέσσερα χρόνια κ.ο.κ. Γιατί να μη δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς όλων των ποινών κάτω των πέντε ετών, να μένει η ποινή βάσης, η οποία εκτίεται, ούτως ώστε να υπάρχει η δυνατότητα εξαγοράς και απελευθέρωσης κρατουμένων μόνο όταν εκτίσουν την ποινή βάσης; Ξέρετε πόσους κρατουμένους αφορά η συγκεκριμένη ρύθμιση; Σας λέω επιεικώς έξι χιλιάδες. Η άμεση εφαρμογή θα γίνει σε δύο χιλιάδες κρατουμένους, σύμφωνα με πληροφορίες μου. Και το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα το εκμεταλλευτούν πάρα πολλοί, χώρια τα έσοδα που θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία.
Σκεφτείτε το και απαντήστε μου αύριο.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.Ρ.ΖΑ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ. Ήσασταν και πάρα πολύ σύντομος.
Μία μικρή παρέμβαση θέλει να κάνει ο Υπουργός Δικαιοσύνης.
Ορίστε, κύριε Καστανίδη, έχετε το λόγο.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Ζήτησα το λόγο περισσότερο γιατί είναι αναγκαίο να παρασχεθούν στους μη νομικούς συναδέλφους ορισμένες πληροφορίες και μερικές διευκρινίσεις που θα γίνουν αμέσως κατανοητές απ’ όλους πιστεύω και φυσικά και από τους νομικούς συναδέλφους.
Δεν θα σχολιάσω όσα ειπώθηκαν σχετικά με το κύριο σώμα του νομοσχεδίου, που αφορά την αποζημίωση των θυμάτων από εγκλήματα βίας. Θα απαντήσω, όμως, στο ερώτημα που διατυπώθηκε ή στην κατηγορία που απευθύνθηκε προς την Κυβέρνηση, εάν χαλαρώνει υπέρμετρα το ποινικό μας σύστημα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιλέξαμε πράγματι να εισηγηθούμε μέτρα που αφορούν τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης, καθώς και την αποσυμφόρηση των φυλακών. Τα μέτρα αυτά είναι ένα πολύ μικρό μέρος μιας σχεδιαζόμενης ευρύτερης μεταρρύθμισης που αφορά το σωφρονιστικό μας σύστημα. Και αποδίδουμε ιδιαίτερη σημασία σε αυτή τη συνολική αντίληψη που χρειάζεται η χώρα για την αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος. Μέχρι τότε, όμως, ας συνεννοηθούμε σε ορισμένα αυτονόητα.


(BA)
(XF)
Σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, η βασική μας πρωτοβουλία αφορά την τροποποίηση του άρθρου 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που προβλέπει τους όρους της προσωρινής κράτησης, της προφυλάκισης. Πόσους φυλακισμένους έχουμε σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Εντεκάμισι χιλιάδες περίπου φυλακισμένους. Πόσοι απ’ αυτούς είναι προσωρινώς κρατούμενοι, δηλαδή χωρίς να έχουν δικαστεί; Το 30%. Και εάν προσθέσουμε αυτούς που κρατούνται στα τμήματα μεταγωγών και στα αστυνομικά κρατητήρια, ο αριθμός υπερβαίνει κατά πολύ το 30%. Η επιστήμη –παραπομπή μπορώ να κάνω στον Καθηγητή του Ποινικού Δικαίου κ. Κουράκη σε πρόσφατη ομιλία του και διάλεξή του- ισχυρίζεται ότι απ’ αυτόν τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό των προσωρινά κρατουμένων, ένα 30% μετατρέπεται η προσωρινή κράτηση σε περιοριστικούς όρους. Δηλαδή οι άνθρωποι αδίκως προφυλακίζονται και η δικαιοσύνη εκ των υστέρων αναγνωρίζει ότι δεν έπρεπε να προφυλακιστούν, αλλά έπρεπε να υποστούν απλώς την ποινή «των περιοριστικών όρων».
Δεύτερον- και το σπουδαιότερο- ένα άλλο περίπου 30% αυτών που προφυλακίστηκαν, αθωώνονται. Έτσι, υπάρχουν πολίτες που διανύουν πέντε, δέκα, δώδεκα μήνες, δεκαοκτώ μήνες στη φυλακή και αθωώνονται μετά, ενώπιον του Ποινικού Δικαστηρίου, αλλά κανείς δεν υπάρχει σε αυτό τον τόπο για να τους αποζημιώσει, για όσα απεφασίσθησαν κατά το στάδιο της προανάκρισης, ή της ανάκρισης και με την εύκολη απόφαση αποστολής τους στα κρατητήρια, στις φυλακές. Ερώτημα: Μας επιβάλλεται να αλλάξουμε το 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που σε δύο περιπτώσεις έχει τόσο ευρείες διατυπώσεις που επιτρέπουν στο δικαστή, δηλαδή στον ανακριτή, να αποφασίζει τόσο εύκολα την παραπομπή στη φυλακή; Επιβάλλεται, διότι υπάρχουν –για όσους είναι μη νομικοί συνάδελφοι- στο σχετικό άρθρο του 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, μεταξύ πολλών άλλων όρων, δύο διατυπώσεις ευρύτατες. Λέει η μία διατύπωση: «Εκτιμά ο ανακριτής για να προφυλακίσει κάποιον την προγενέστερη ζωή του υπόπτου υπό κατηγορία». Δηλαδή τι θα πει «προγενέστερη ζωή»; Δεύτερον, προβλέπει το 282 του Ποινικού Κώδικα Δικονομίας ότι: «Εκτιμά ο ανακριτής για να στείλει κάποιον στην προφυλάκιση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης του εγκλήματος». Δηλαδή; Άρα, ο ανακριτής έχει μία τεράστια δυνατότητα -κυρίως υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια στη Δικαιοσύνη- να στέλνει ανθρώπους έτσι στις φυλακές.
Τι κάνουμε εμείς με το 282 του Ποινικού Κώδικα Δικονομίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Περιορίζουμε την ελεύθερη εκτίμηση του δικαστή, του ανακριτή στην προκειμένη περίπτωση, με τη διαμόρφωση συγκεκριμένων κριτηρίων. Ποια είναι τα κριτήρια; Λέμε του ανακριτή: «Αν θέλεις να εκτιμήσεις την προγενέστερη ζωή, του υπό κατηγορία, θα εκτιμήσεις μόνο αν έχει διωχθεί, αν έχει αμετάκλητες καταδίκες, για ομοειδή εγκλήματα, για ανάλογα εγκλήματα, δηλαδή, που τέλεσε στο παρελθόν». Και του προσθέτουμε: «Αν θέλεις να αξιολογήσεις τη βαρύτητα της πράξης του, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης του, αυτό μπορείς να το κάνεις μόνο αν βαρύνεται για πράξη που τιμωρείται, είτε με ισόβια, είτε με πρόσκαιρη κάθειρξη από πέντε έως είκοσι χρόνια». Έτσι ορίζουμε με αντικειμενικά κριτήρια την κρίση του ανακριτή πριν αποφασίσει την προφυλάκιση.
Διευκολύνουμε –και κλείνω με αυτό, κυρία Πρόεδρε- την απελευθέρωση, όπως λέγεται, των εμπόρων ναρκωτικών; Kυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Ποινικός μας Κώδικας προβλέπει την υφ’ όρον απόλυση.
(SX)
(2BA)
Η υφ’ όρον απόλυση διαμορφώνεται στο άρθρο 105 του Ποινικού μας Κώδικα με συγκεκριμένα κριτήρια την ποινή και τα 3/5. Λέει, δηλαδή, ότι όταν πρόκειται περί καθείρξεως, μπορεί να απολυθεί κάποιος αν έχει εκτίσει τα 3/5.
Οι μόνες εξαιρέσεις σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν εξ αρχής στον Ποινικό μας Κώδικα, πρώτον, η «εσχάτη προδοσία», και δεύτερον, οι βαριές τρομοκρατικές πράξεις.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
Τι κάνουμε; Αυτός είναι ο δογματικός μας κανόνας. Διότι υπήρξε συνάδελφος ο οποίος μίλησε για τους δογματικούς κανόνες του Ποινικού μας συστήματος.
Ο δογματικός μας, λοιπόν, κανόνας από τότε που ψηφίστηκε πριν από πενήντα σχεδόν χρόνια ο Ποινικός μας Κώδικας, είναι ότι ακολουθούμε αυτόν τον κανόνα, ότι η υφ’ όρον απόλυση είναι τα 3/5.
Αυτά τα 3/5, λοιπόν, τα εφαρμόζουμε για μία σειρά καταδικασμένων, οι οποίοι είναι, ναι, συνήθως τα λεγόμενα βαποράκια –όπως λέγονται στην κοινή ομιλουμένη- και χρήστες, τοξικοεξαρτημένοι.
Παραλείφθηκε, όμως, να ειπωθεί πως σε ό,τι αφορά τους πραγματικούς εμπόρους ναρκωτικών, που τιμωρούνται με ισόβια, σε αυτούς αυξάνουμε την ποινή και δεν τους επιτρέπουμε να απολυθούν στα είκοσι χρόνια, αλλά στα είκοσι πέντε, όπως συμβαίνει για τις βαριές τρομοκρατικές πράξεις.
Το μήνυμα, λοιπόν, που στέλνουμε στην κοινωνία είναι πολύ απλό: Οι πραγματικοί έμποροι ναρκωτικών, που είναι αυτοί οι οποίοι έχουν καταδικαστεί σε ισόβια, είναι αυτοί που όχι μόνο δεν απολύονται όπως όλοι οι υπόλοιποι στα είκοσι χρόνια, αλλά απολύονται στα είκοσι πέντε χρόνια και επιβαρύνουμε τη θέση τους. Οι υπόλοιποι, ένας μεγάλος αριθμός των οποίων στοιβάζεται στις φυλακές και είναι τοξικοεξαρτημένοι, είναι αυτοί που έχουν την επιεικέστερη ποινή στην υφ’ όρων απόλυση.
Να προσθέσω και κάτι ακόμη.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει ξανά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
Αυτή είναι και η τελευταία μου φράση και σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε, για την ανοχή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Μόνο σύντομα, κύριε Υπουργέ.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Υπάρχει ένας δεύτερος κανόνας δογματικός στο Ποινικό μας σύστημα. Ο χαρακτήρας του εγκλήματος εξαρτάται πάντοτε από την ποινή. Άρθρα 18 και 19 του Ποινικού μας Κώδικα.
Γνωρίζουν οι πρωτοετείς φοιτητές της Νομικής Σχολής κάθε Πανεπιστημίου της χώρας μας, ότι ένα από τα βασικά πράγματα που διδάσκεται στην Ποινολογία από την πρώτη στιγμή είναι ότι ο χαρακτήρας του εγκλήματος, δηλαδή πταίσμα, πλημμέλημα, κακούργημα, καθορίζεται από το ύψος της επιβαλλόμενης ποινής.
Έτσι, λοιπόν, και για τον τοξικοεξαρτημένο. Ο τοξικοεξαρτημένος ο οποίος, ναι, μπορεί να έχει τελέσει και το έγκλημα της διακίνησης ναρκωτικών…
(Θόρυβος στην Αίθουσα - Κωδωνοκρουσίες)
…εφόσον τιμωρείται με ελαφρύτερη ποινή, η ποινή του είναι που προσδιορίζει το έγκλημά του και όχι η απόφαση του Αρείου Πάγου, ότι ανεξαρτήτως της ποινής, ειδικά γι’ αυτούς ισχύει η απαξία μόνο του εγκλήματος που τελέστηκε.
Να είμαστε, λοιπόν, συνεννοημένοι.
Το μήνυμα που πρέπει να στείλει η Βουλή των Ελλήνων είναι ένα: Όταν πρόκειται για πραγματικούς εμπόρους ναρκωτικών, που καταδικάζονται με ισόβια, ναι, να αυξηθεί η επιβάρυνση στην υφ’ όρων απόλυσή τους. Όταν πρόκειται για τοξικοεξαρτημένους διαπιστωμένους, που έχουν ανάγκη της δικής μας θεραπευτικής πολιτικής, μπορούμε να είμαστε συνεπείς με το γενικό δογματικό κανόνα του Ποινικού μας Κώδικα, 3/5, υφ’ όρον απόλυση.
Θα σας θέσω ένα άλλο ερώτημα: Γιατί δημιουργούμε τόσο θέμα γι’ αυτούς; Ο βιαστής ανηλίκου με τον ισχύοντα Ποινικό μας Νόμο -ο βιαστής ανηλίκου!- μπορεί υφ’ όρον να απολυθεί με τα 3/5, αλλά ο τοξικοεξαρτημένος με τα 4/5. Πείτε μου, βάσει ποίου δογματικού κανόνα, βάσει ποίας αξιολόγησης της ηθικής απαξίας τελεσθέντος εγκλήματος, το ένα μπορεί να οδηγεί στα 4/5 και το άλλο στα 3/5;
Η Ποινική επιστήμη, λοιπόν, είναι ένα δύσκολο καθήκον κι ένα δύσκολο εγχείρημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κύριε Υπουργέ, έχετε υπερτριπλασιάσει το χρόνο σας.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Θα πρέπει να είστε συνεπείς προς τους δογματικούς της κανόνες.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Σας ευχαριστώ και για την ανοχή σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Δεν είναι θέμα ανοχής, αλλά καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαμαρτύρονται πολλοί Βουλευτές ότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν. Γίνεται πολύ φασαρία στην Αίθουσα και θα παρακαλούσα να σεβόμαστε τους ομιλητές. Όποιος δεν μπορεί…
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Κύριοι συνάδελφοι, για εσάς το λέω. Όποιος θέλει να συζητήσει, υπάρχουν και άλλοι χώροι. Μη μας δυσκολεύετε!
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Κουβέλης.
Κύριε Κουβέλη, έχετε δύο λεπτά.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, δεν θα έπαιρνα το λόγο και θα επεφύλασσα στον εαυτό μου τη δυνατότητα να μιλήσει αύριο για τις τροπολογίες. Κρίνω, όμως, αναγκαία την παρέμβαση αυτή…
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι!
Συνεχίστε, κύριε συνάδελφε.

(TL)





(2SX)
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Λέω, κρίνω όμως αναγκαίο να κάνω σήμερα την παρέμβαση, διότι ακούστηκαν διάφορα φοβικά έως και εκφοβιστικά, που αφορούν στον ανακαθορισμό…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Παρέμβαση αυτή τη στιγμή δεν μπορείτε να κάνετε, μόνο για δύο λεπτά.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, σύντομη παρέμβαση για δύο λεπτά, την οποίαν δικαιούμαι.
Έλεγα, λοιπόν, ότι δεν θα έκανα σήμερα παρέμβαση, έστω την δίλεπτη, αν δεν ακουγόταν στην Αίθουσα αυτά διάφορα φοβικά όσο και εκφοβιστικά αναφορικά με τον ορθό ανακαθορισμό του μέτρου της προφυλάκισης που εισηγείται το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Και πρέπει, κύριε Υπουργέ, να σας πω ότι με χαρά διεπίστωσα ότι αφαιρέσατε και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη βελτίωση, απ’ ό,τι είδα.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Κοινωνικών Δικαιωμάτων): Αν μου επιτρέπετε, κυρία Πρόεδρε, η αναδιαμόρφωση αφορά το εδάφιο 1. Αλλά ακολουθεί το υπόλοιπο κείμενο, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μένουν όπως ήταν, με την προϋπόθεση ότι ο ανακριτής θα κρίνει εάν υπάρχουν ποινές ισόβιες, απειλούνται ποινές ισοβίων ή πρόσκαιρης κάθειρξης μέχρι 20 έτη. Απλώς η αναδιατύπωση αφορά το εδάφιο 1.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Μόνο το εδάφιο 1;
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Κοινωνικών Δικαιωμάτων): Το εδάφιο 1, ναι.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Τότε η χαρά μου είναι μερική. Θα ήταν ολοκληρωμένη εάν το είχατε απαλείψει και εν συνεχεία.
Το δεύτερο, κυρία Πρόεδρε, που ήθελα να πω – σας παρακαλώ, θα υπολογίσετε τις διακοπές – είναι ότι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καμιά αυστηρή ποινή από μόνη της και καμία προφυλάκιση μέσα στη διαδρομή των ετών δεν κατάφερε να μειώσει την εγκληματικότητα και να λειτουργήσει καθοδηγητικά προς μια άλλη συμπεριφορά, κοινωνική συμπεριφορά.
Πρέπει ακόμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να δεχθούμε ότι η υφ’ όρον απόλυση, την οποίαν δικαιούνται όλοι οι καταδικασθέντες, δεν είναι, κυρία Πρόεδρε, ένα μέτρο γενικό και αόριστο, αλλά είναι ένα μέτρο που στηρίζει και παρακολουθεί την επανένταξη του κρατουμένου στην κοινωνία από τους κανόνες της οποίας απέκλινε – γι’ αυτό και καταδικάστηκε από το δικαστήριο – στο πλαίσιο της σωφρονιστικής πολιτικής.
Ο νομοθέτης στη διάρκεια του χρόνου δεν καθιέρωσε την υφ’ όρον απόλυση, για να διευκολύνει γενικώς και αορίστως την απόλυση από τις φυλακές. Αλλά την καθιέρωσε την υφ’ όρον απόλυση, προκειμένου να στηρίξει τη σωφρονιστική διαδικασία και μάλιστα στον πυρήνα της.
Τέλος – για σήμερα τέλος – κύριε Υπουργέ, θέλω να σας πω αυτό που υποστήριξε λίγο πριν ο συνάδελφός μου κ. Τσούκαλης να το δεχθείτε. Δηλαδή, να διασπάται η ποινή που έχει προκύψει από τη συγχώνευση, έτσι ώστε να μπορέσουν να εξαγοράσουν τις μετά τη διάσπαση της συγχώνευσης ποινές και βεβαίως να εκτίσουν και με τις δυνατότητες της υφ’ όρον απόλυσης την ποινή βάσης.
Σκεφθείτε: εάν το αφήσετε έτσι, διαμορφώνει και ανισότητα. Ανισότητα κατά τούτο: κάποιος ο οποίος δεν συγχώνευσε τις ποινές του θα έχει τη δυνατότητα της εξαγοράς. Και κάποιος που τις συγχώνευσε, και θα έχει τεθεί σε ισχύ ο νόμος, δεν θα μπορεί να εξαγοράσει τις επιμέρους ποινές και όπως αυτές διαμόρφωσαν την εν τέλει μετά τη συγχώνευση ποινή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Ευχαριστώ.
Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κα Σκραφνάκη.
ΜΑΡΙΑ ΣΚΡΑΦΝΑΚΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που έρχεται σήμερα στην Ολομέλεια αφορά την ενσωμάτωση στο εθνικό μας Δίκαιο της Οδηγίας 2004/80ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προβλέπει την αποζημίωση των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση.
Σημαντική αξία έχουν επίσης και οι τροπολογίες που έχουν κατατεθεί και αφορούν πρώτον την τροποποίηση των άρθρων 282 και 296 του Ποινικού Κώδικα, δεύτερον την τροποποίηση της νομοθεσίας περί ναρκωτικών και τρίτον τα προτεινόμενα μέτρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών.
Όσον αφορά την Οδηγία, που με καθυστέρηση ενσωματώνεται στην ελληνική νομοθεσία, πιστεύω ότι αναδεικνύεται ο πολύ σημαντικός ρόλος που διαδραματίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην ανάδειξη των αρχών της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ασφάλειας και της αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη-μέλη της.
(ΡΕ)
(2TL)
Και είναι πολύ σημαντικό ότι με αυτήν την Οδηγία οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεργάζονται, προκειμένου να θεσπιστούν ρυθμίσεις αναγκαίες για την προστασία των θυμάτων εγκληματικών πράξεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρόκειται για ένα νομοθέτημα πολύ σωστό, το οποίο έρχεται να καλύψει το κενό στην αποζημίωση των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση, στην περίπτωση που ο δράστης δεν διαθέτει τους απαιτούμενους προς τούτο πόρους, στην περίπτωση που δεν μπορεί να εξακριβωθεί η ταυτότητα του δράστη και στην περίπτωση που δεν μπορεί να διωχθεί ποινικά ο δράστης.
Ιδρύεται η Αρχή με την ονομασία «Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης», η οποία λειτουργεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και η οποία προσδιορίζει το ποσό της αποζημίωσης την οποία καταβάλει το κράτος. Η αποζημίωση καλύπτει την άμεσα προκληθείσα από το έγκλημα περιουσιακή ζημία, καθώς επίσης τα νοσήλια, τα ιατρικά έξοδα, την απώλεια εισοδήματος που τυχόν υπέστη το θύμα από την επίθεση και τα έξοδα κηδείας.
Συμφωνώ, κύριε Υπουργέ, με τη νομοτεχνική βελτίωση που επιφέρατε στην παράγραφο 3 του άρθρου 3, μετά και από εισηγήσεις συναδέλφων Βουλευτών στην Επιτροπή, η οποία αφορά τον ορισμό του εγκλήματος βίας. Ως έγκλημα βίας ορίζεται πλέον όχι μόνο κάθε αξιόποινη πράξη που τελείται με χρήση σωματικής βίας, αλλά ακόμη και με απειλή σωματικής βίας που είχε ως επακόλουθο είτε το θάνατο είτε βαριά σωματική ή διανοητική πάθηση του θύματος.
Περνώ τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στις τροποποιήσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, στην τροποποίηση του νόμου για τα ναρκωτικά και στα προσωρινά μέτρα για την άμεση βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στα καταστήματα κράτησης. Είναι πολύ σωστή η τροποποίηση των άρθρων 282 και 296 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, όπου αναδιατυπώνονται τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις επιβολής ή διατήρησης της προσωρινής κράτησης και επιβάλλεται ειδική, σαφής και εμπεριστατωμένη αιτιολογία από την πλευρά του ανακριτή για την αποπροσφορότητα των περιοριστικών όρων και για την επιβολή προσωρινής κράτησης με τις προτεινόμενες νέες αντικειμενικές προϋποθέσεις.
Η προφυλάκιση πλέον θα επιβάλλεται σε ιδιαίτερα σοβαρά αδικήματα, αυτά που απειλούνται με κάθειρξη άνω των δέκα ετών. Επίσης, για να προφυλακιστεί κάποιος, θα πρέπει να βεβαιώνεται ότι υπάρχει σκοπός φυγής ή κίνδυνος διάπραξης νέων εγκλημάτων που στηρίζεται σε προηγούμενες αμετάκλητες καταδίκες για κακούργημα.
Θα ήθελα να σταθώ ιδιαιτέρως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην τροποποίηση του Κώδικα νόμων για τα ναρκωτικά.
Κύριε Υπουργέ, οι χρήστες ναρκωτικών είναι άνθρωποι εξαρτημένοι και άρρωστοι και ως ασθενείς θα έπρεπε να τους αντιμετωπίζουμε. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να υπάρχουν μονάδες απεξάρτησης μέσα στις φυλακές, αλλά και στα νοσοκομεία, όπου θα έπρεπε να οδηγούνται οι χρήστες ελεύθερα, για να τους χορηγούνται φάρμακα υποκατάστατα. Με αυτόν τον τρόπο, θα προφυλάσσαμε την υγεία του χρήστη και την οικογένειά του από την οικονομική εξαθλίωση και θα αποφεύγαμε τη διακίνηση και την εμπορεία των ναρκωτικών.
Πιστεύω ότι η πολιτεία θα πρέπει να προχωρήσει σε αυτά τα βήματα, για να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά τη μάστιγα των ναρκωτικών. Οι ρυθμίσεις που εισάγετε σήμερα για τα ναρκωτικά είναι στη σωστή κατεύθυνση, αφού οι εξαρτημένοι χρήστες από τα ναρκωτικά αντιμετωπίζονται ως άρρωστοι και η πράξη τους θεωρείται πλημμέλημα και όχι κακούργημα.
Επίσης, με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, η υφ’ όρων απόλυση για τα ναρκωτικά γίνεται επιεικέστερη, αφού στην περίπτωση πρόσκαιρης κάθειρξης πέντε έως είκοσι ετών μπορεί να ζητηθεί η υφ’ όρων απόλυση με τη συμπλήρωση των 3/5 της ποινής, όπως ισχύει για όλους τους κρατούμενους, ενώ γίνεται δυσκολότερη η υφ’ όρων απόλυση εμπόρων ναρκωτικών, αφού οι ισοβίτες θα μπορούν να βγουν όταν συμπληρώσουν είκοσι πέντε χρόνια ποινής, αντί των είκοσι που ισχύει σήμερα.
Όσον αφορά τα μέτρα που λαμβάνονται για την άμεση βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στις φυλακές, θα ήθελα να πω ότι και αυτά κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού η ποινή φυλάκισης μέχρι πέντε χρόνια μετατρέπεται σε χρηματική ποινή και όσοι έχουν οικονομική αδυναμία μπορούν να μετατρέψουν την ποινή αυτή σε κοινωφελή εργασία.
Πιστεύω, κύριε Υπουργέ, ότι με τα μέτρα που λαμβάνουμε θα συμβάλουμε ουσιαστικά στην αποσυμφόρηση των καταστημάτων κράτησης, στα οποία οι συνθήκες διαβίωσης είναι τραγικές.
(ML)
(PE)
Για του λόγου το αληθές θα σας αναφέρω τις εικόνες ντροπής που έχω αντικρύσει σε επισκέψεις μου στις φυλακές Αλικαρνασσού στο Ηράκλειο. Τετρακόσιοι κρατούμενοι στοιβάζονται σε κελιά που δεν πληρούν τις απαιτούμενες προδιαγραφές υγιεινής, όταν οι συγκεκριμένες φυλακές, οι οποίες σημειωτέον χτίστηκαν το 1930, προοριζόταν για εκατόν πενήντα κρατούμενους. Ο υπερπληθυσμός αγγίζει το 400%. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να καλύψουν τις ανάγκες πολλαπλασίων κρατουμένων, αλλά δυστυχώς δεν επαρκούν.
Κύριε Υπουργέ, πρέπει να προσληφθεί επιπλέον διοικητικό, νοσηλευτικό και επιστημονικό προσωπικό στις φυλακές και βέβαια πρέπει να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατό η κατασκευή των νέων φυλακών στη Νεάπολη Λασιθίου για να μεταφερθούν εκεί οι φυλακές της Αλικαρνασσού.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίας Βουλευτού)
Ένα λεπτό, κυρία Πρόεδρε.
Κλείνοντας, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να τονίσω ότι οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που λαμβάνετε με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποδεικνύουν τη βούλησή σας να αναβαθμίσετε την ποιότητα λειτουργίας της απονομής της δικαιοσύνης της χώρας μας.
Υποστηρίζω αυτή την προσπάθεια και θα είμαι αρωγός σε κάθε τέτοια νέα πρωτοβουλία από εσάς.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Σωτήριος Χατζηγάκης.
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Θα αρχίσω την παρέμβασή μου ξεκινώντας λίγο ανορθόδοξα. Δηλαδή δεν θα ξεκινήσω από τις παρατηρήσεις τις οποίες έχω για τον κορμό του νομοσχεδίου, αλλά θα ξεκινήσω από τις δύο τροπολογίες, οι οποίες κατατέθηκαν και οι οποίες προφανώς θα ενσωματωθούν στον κύριο κορμό του νομοσχεδίου. Ξεκινώντας απ’ αυτό θέλω να πω ότι ενώ το νομοσχέδιο είναι μια αδήριτος ανάγκη, είναι μια ανάγκη η οποία μας έρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση εις εκτέλεση μιας Οδηγίας, ενός χρονισμού ο οποίος έρχεται από εκεί και επομένως αναπόδραστα έχουμε την υποχρέωση να τον αποδεχθούμε, ωστόσο με τις τροπολογίες τις οποίες φέρνει ο κύριος Υπουργός, θεωρώ ότι για μας είναι αδιανόητο να ψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο.
Έρχομαι στις τροπολογίες οι οποίες ακυρώνουν τη βάση της ratio του νομοσχεδίου, για να αναπτύξω για ποιους λόγους δεν μπορούμε να κάνουμε δεκτό αυτό το νομοσχέδιο επί της αρχής.
Κυρία Πρόεδρε, αναφέρομαι καταρχήν στο νόμο περί τροποποιήσεως του άρθρου 40 του νόμου περί ναρκωτικών. Αναφέρθησαν όλοι οι συνάδελφοι και θα ήθελα να καταθέσω και τη δική μου εμπειρία και γνώση.
Καταρχήν είμαστε τελείως μα τελείως αντίθετοι στην τροπολογία όπως έρχεται, διότι αντίθετα στα όσα ανέπτυξε επιχειρηματολογώντας ο κύριος Υπουργός, θεωρούμε ότι ένας μεγάλος αριθμός καταδίκων για βαριά εγκληματικά αδικήματα θα εξέλθουν των φυλακών. Το καταθέτω αυτό μετά λόγου γνώσεως και καταθέτω και την εμπειρία μου.
Όταν ήμουν Υπουργός επί της Δικαιοσύνης, αντιμετώπισα ίσως τη μεγαλύτερη εξέγερση η οποία δεν ξέσπασε. Πάνω από εφτά χιλιάδες κρατούμενοι είχαν κηρύξει απεργία πείνας και πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι ήταν στην προηγούμενη Βουλή το θυμούνται. Υπήρχε μια σειρά αιτημάτων εκ των οποίων σε άλλα δώσαμε ικανοποίηση, σε άλλα όχι, αλλά το βασικό αίτημα το οποίο υπήρχε ήταν η ποινή των 4/5 να μεταβληθεί εις 3/5. Και εκεί διότι οι περισσότεροι οικονομικώς ισχυροί, οικονομικά συμφέροντα, οι μεγάλοι εγκληματίες και δεν είναι μόνο ισόβια, κύριε Υπουργέ, θα μπορεί το δικαστήριο βάσει ορισμένων προϋποθέσεων να κατεβάσει την ποινή και να δημιουργήσει μια άλλη ποινή. Επομένως δεν είναι μόνο ο κακούργος των ισοβίων. Μπορεί να είναι κακούργος των οχτώ ή των δέκα ετών και αυτόν εσείς να τον απαλλάξετε, να τον βγάλετε έξω.
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο το έζησα και εγώ, το πρόβλημα του μεγάλου συνωστισμού των φυλακών. Όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το μεγάλο μέτρο της γενικής πρόληψης την οποία έχει απαίτηση η κοινωνία, έχει αξίωση η κοινωνία να προστατευτεί από οποιονδήποτε εγκληματία και μάλιστα οικονομικώς ισχυρό, ο οποίος θα δημιουργήσει μύρια όσα προβλήματα, τον οποίο εσείς τώρα, με την τροπολογία την οποία καταθέτετε, τον απαλλάσσεται. Είμαστε απόλυτα αντίθετοι και νομίζω ότι θα είναι μια πράξη η οποία ίσως να στιγματίσει όχι μόνο το νομοσχέδιο, αλλά και την πορεία σας, κύριε Υπουργέ. Προσέξτε. Θα συνδέσετε το όνομά σας και το όνομα της συμπολίτευσης της Κυβέρνησης με μια πράξη η οποία είναι τελείως αντίθετη προς το δικαιϊκό, προς το δίκαιο, προς το συμφέρον της κοινωνίας, προς το συλλογικό συμφέρον το οποίο οφείλει η δικαιοσύνη να το προασπίζεται, οφείλει η δικαιοσύνη να το στηρίζει.


(GH)

(ML)
Κυρία Πρόεδρε, όπως σας είπα αντιμετωπίσαμε αυτή την πίεση και μάλιστα κάτω από πολύ μεγάλη πίεση απεργίας και εμείς είπαμε όχι. αντισταθήκαμε απέναντι σε όλα αυτά τα συμφέροντα, απέναντι σε όλες αυτές τις εγκληματικές συμπεριφορές, διότι δεν μπορούσαμε να θυσιάσουμε το γενικότερο κοινωνικό, συλλογικό συμφέρον, το δίκαιο, την κοινωνία, τη δικαιοσύνη, χάριν ορισμένων ανθρώπων, οι οποίοι με τη δύναμη του παράνομου, του βρώμικου, του μαύρου χρήματος να εξαγοράζουν την ποινή και να δίνουν ένα μήνυμα στην κοινωνία ότι όλα αγοράζονται και εξαγοράζονται ακόμα και το έγκλημα είναι υπόθεση εκείνου που έχει το παράνομο χρήμα, και εκείνου ο οποίος δεν έχει. Επομένως είμαστε κάθετα αντίθετοι με αυτή την τροπολογία.
Επειδή αντιμετωπίσαμε το ζήτημα, προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να τραβήξουμε μια διαχωριστική γραμμή και να πούμε ποίοι είναι οι χρήστες και ποιοι είναι εκείνοι οποίοι κατ’ επάγγελμα ασκούν την εμπορία και αυτή τη διαδικασία η οποία έχει σχέση με τα ναρκωτικά κατ’ επάγγελμα και καθ’ υποτροπήν σχέση και βάση.
Με βάση αυτή τη λογική με νόμο είχαμε προσδιορίσει δύο κριτήρια. Πρώτον την τοξικολογική εξέταση όπου ξεκαθαρίζεται εάν κάποιος είναι χρήστης ή έμπορος και δεύτερον την ποσότητα του ναρκωτικού που θα φέρει εκείνος που θα συλληφθεί. Επομένως με αυτά τα κριτήρια ήδη έχουμε κάνει μία κατά βάση και μία ξεχωριστή διάκριση μεταξύ του χρήστη και του εμπόρου.
Έρχεται τώρα ο νομοθέτης το Υπουργείο, η Κυβέρνηση και ξεχνώντας αυτό, προσπαθεί να νομοθετήσει μία διάταξη η οποία σχεδόν όλες αυτές τις ρυθμίσεις της αγνοεί και κυρίως ανοίγει την πόρτα για να εισέλθουν στην κοινωνία άνθρωποι οι οποίοι είναι ιδιαίτερα βεβαρημένοι. Εμείς θα είμαστε κάθετα αντίθετοι, θα το καταγγείλουμε με όλη την δύναμη, διότι δεν θα θελήσουμε η κοινωνία να μολυνθεί από ανθρώπους οι οποίοι σκοτώνουν τα παιδιά μας, σκοτώνουν τον κοινωνικό ιστό, σκοτώνουν όλο τον ελληνικό λαό και όχι μόνο.
Η δεύτερη τροπολογία με την οποία είμαστε αντίθετοι και για την οποία θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο είναι εκείνη που αφορά το άρθρο 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Κύριε Υπουργέ, σας παρακάλεσα και στην Επιτροπή να μας πείτε που βρίσκονται τελικά αυτοί οι κώδικες. Εδώ και πολλά χρόνια ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας και ο Ποινικός Κώδικας περνάνε από επιτροπές και σε κάποια δεδομένη στιγμή θα έπρεπε αυτοί να περάσουν από τις διαδικασίες της Βουλής και μέσα από αυτή τη διαδικασία όπως πολύ σωστά είπε ο συνάδελφος κ. Βορίδης θα έπρεπε να ρυθμιστεί και το ειδικό θέμα.
Εγώ διαφωνώ απόλυτα και κάθετα με τη λογική ότι για να αδειάσουν οι φυλακές θα πρέπει να απελευθερώσουμε ανθρώπους οι οποίοι βαρύνονται με σοβαρά εγκλήματα έστω και αν αυτά χαρακτηρίζονται ήπιας μορφής.
Εάν θέλατε κύριε Υπουργέ, να προσδιορίσετε και να κάνετε αυτή τη ρύθμιση θα μπορούσατε να ορίσετε συγκεκριμένα, να κάνετε έναν κατάλογο πράγμα το οποίο εάν δεν κάνω λάθος εσείς ως Βουλευτής της Αντιπολίτευσης το υποστηρίζατε. Λέγατε να γίνει ένας κατάλογος με τα ήπια κακουργήματα τα οποία θα εξαιρούνται..
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Και τώρα την υποστηρίζω.
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ: Γιατί δεν το κάνετε τώρα, εφόσον το υποστηρίζατε ως Βουλευτής Αντιπολίτευσης.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Και τώρα το υποστηρίζω, αλλά έδωσα την απάντηση στην κοινοβουλευτική επιτροπή. Θα την επαναλάβω και τώρα.
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ: Εγώ σας λέγω το εξής, ότι στο νομοθέτημα το οποίο φέρνετε υπάρχουν ορισμένες αμφιβολίες. Φέρι ειπείν το άρθρο 187, η συγκρότηση συμμορίας για διάπραξη κακουργημάτων που τιμωρείται με κάθειρξη δέκα ετών. Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ηπιότερο κακούργημα. Είναι; Η δωροδοκία δικαστή, άρθρο 237 παρ. 2. Και αυτό μπορεί να είναι ηπιότερο. Είναι;



(GH)
Η θανατηφόρα βλάβη του άρθρου 331 εδάφιο Α μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ήπια. Είναι; Το ίδιο η χρήση σε ασέλγεια για το άρθρο 338 είναι; Η διακεκριμένη περίπτωση επίσης του άρθρου 374 είναι; Είναι μια σειρά κακουργημάτων τα οποία εσείς με τη λογική του νομοθετήματός σας θα τα απαλλάξετε.
Κύριε Υπουργέ, η κλεψύδρα με κυνηγάει και θέλω να τελειώσω. Κυρία Πρόεδρε, ευχαριστώ για την ανοχή.
Θα μιλήσω μόνο γι’ αυτές τις δύο διατάξεις. Υπάρχουν και άλλες επιμέρους διαφορές και αντιρρήσεις τις οποίες δεν προλαβαίνω να θέσω. Ίσως στην κατ’ άρθρον συζήτηση. Μόνο και μόνο όμως γι’ αυτές τις τροπολογίες εμείς θα τα καταψηφίσουμε προσθέτοντας θετικά ότι ήδη με το σημείωμα των τροποποιήσεων το οποίο υποβάλατε φέρνετε κάποια ισορροπία στο νομοσχέδιο υπό την έννοια ότι το νομοσχέδιο αυτό το οποίο επικροτεί και νομιμοποιεί την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει να έχει έναν στενότερο προσδιορισμό, διότι σε τελική ανάλυση το ελληνικό κράτος θα είναι εκείνο το οποίο θα καλύψει τις ζημίες. Και όσο θα είναι ανθρώπινο το να αποζημιωθεί κάποιος ο οποίος έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα στη χώρα μας, όμως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μία μεγάλη χώρα, είναι μία χώρα με μεγάλα σύνορα, μία χώρα με πολύ τουρισμό, μία χώρα με πολύ διερχόμενο κόσμο. Επομένως οι διατάξεις αυτές οι οποίες εφαρμόζονται άνετα σε άλλες χώρες…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Παρακαλώ ολοκληρώστε.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ: Τελείωσα κυρία Πρόεδρε.
Σε άλλες χώρες θα μπορούσε να εφαρμοσθεί χωρίς μεγάλο κόστος. Στην Ελλάδα το κόστος θα είναι μεγάλο. Υπό αυτή την έννοια βλέπω στις τροποποιήσεις που κάνατε ότι περιορίζει λίγο το εύρος και αυτό είναι ένα θετικό το οποίο σας το αναγνωρίζουμε.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε. κα Αλεξάνδρα Παπαρήγα και οι Βουλευτές του Κόμματός της κατέθεσαν πρόταση νόμου: «Διασφάλιση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων και διεύρυνση των ασφαλιστικών-συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων».
Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.
Το λόγο έχει τώρα ο κ. Αστέριος Ροντούλης, Βουλευτής του ΛΑΟΣ.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Κύριε Υπουργέ, ο Ειδικός Αγορητής του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού με ενάργεια εξήγησε γιατί δεν μπορούμε να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο, γιατί περιλαμβάνει ρύθμιση επ’ ωφελεία εμπόρων ναρκωτικών. Πλην όμως τούτου με την τροπολογία που θα ενσωματώσετε στο νομοσχέδιο θέλετε να περάσετε μία εικόνα κοινωνικής ευαισθησίας κάτω από την προμετωπίδα βέβαια της αιτίας αποσυμφόρησης των φυλακών.
Θέλω, λοιπόν, να σας κάνω δύο προτάσεις θεσμικού περιεχομένου τις οποίες αν υιοθετήσετε, πράγματι θα εφαρμοσθεί στην πράξη μία πολιτική ευαισθησίας έναντι συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και όχι μια πολιτική που κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από την αντιεγκληματική πολιτική που πρέπει να εφαρμόζει μια ευνομούμενη πολιτεία.
Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, κύριε Υπουργέ, με τα άτομα με ειδικές ανάγκες, με τα ανάπηρα άτομα τα οποία στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα προσβασιμότητας προκειμένου να ικανοποιήσουν βασικές ανάγκες αλλά δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη περίθαλψη. Λείπουν οι γιατροί, λείπουν οι νοσηλευτές. Άρα, λοιπόν, αφού θέλετε να φανείτε κοινωνικά ευαίσθητοι γιατί δεν προνοεί η ελληνική πολιτεία να δημιουργήσει ειδικές πτέρυγες για τα άτομα με ειδικές ανάγκες εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων ή εκτός προκειμένου να καλύπτουν οι φυλακισμένοι αυτοί που έχουν αυτές τις ειδικές ανάγκες τα προβλήματά τους;
(XP)
(XA)
Προσέξτε, δεν λέμε για μια διαφορετική ποινική μεταχείριση. Αναφερόμαστε σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις της ελληνικής πολιτείας έναντι πολιτών της μολονότι είναι φυλακισμένοι. Και μάλιστα πρέπει να συγχαρώ τον παρακαθήμενο Υφυπουργό σας διότι σε παρόμοια περίπτωση φυλακισμένης γυναίκας, που κατέστη τετραπληγική λόγω ατυχήματος εντός του σωφρονιστικού καταστήματος επενέβησαν και αυτός και η Υπουργός Υγείας. Δοθείσης αυτής της ευκαιρίας, εκφράζω τις ευχαριστίες μου προς εσάς και προς την κυρία Υπουργό.
Άρα, υπάρχει ένα πρόβλημα κύριε Υπουργέ. Τι θα γίνει με τη μεταχείριση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που έχει σχέση με την αγορά και θα πρέπει να το επιλύσετε εσείς σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Βάσει των κειμένων διατάξεων κάποιος ο οποίος δεν έχει πληρώσει μέσα σε ένα μήνα από τότε που καθίστανται απαιτητές οι οφειλές του προς τον ΟΑΕΕ, τιμωρείται με φυλάκιση και με χρηματική ποινή. Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τους επαγγελματίες, τους επιχειρηματίες, τους εμπόρους.
Τα δικαστήρια, κύριε Υπουργέ, δεν είναι εισπράκτορες των ασφαλιστικών ταμείων και του ΟΑΕΕ. Απονέμουν δικαιοσύνη. Άρα, εγώ ρωτώ: Αυτός ο έμπορος, ο επαγγελματίας, ο επιχειρηματίας που δεν μπόρεσε να καταβάλει τις εισφορές του στον ΟΑΕΕ γιατί το έπραξε; Γιατί έχει μία αντικειμενική οικονομική δυσπραγία για να ανταποκριθεί σε αυτή την υποχρέωσή του. Δεν έκανε όμως κάποια πράξη, κάποια ενέργεια αξιόποινη βάσει του ποινικού κώδικα της χώρας. Δεν εξαπάτησε την ελληνική πολιτεία.
Προσέξτε και κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ. Αυτό δεν το ξέρει πολύς κόσμος. Για όσο διάστημα ο έμπορος ή ο επιχειρηματίας δεν καταβάλλει τις εισφορές του στον ΟΑΕΕ δεν έχει ιατροφαρμακευτικής περίθαλψη και νοσοκομειακή κάλυψη. Όμως, όταν έρχεται η ώρα, μετά από κάμποσους μήνες να εκλείψει η οικονομική του δυσπραγία και πάει να πληρώσει τον ΟΑΕΕ τότε πληρώνει εντόκως τις οφειλές του για τη συνταξιοδοτική του κάλυψη και καλώς. Όμως, πληρώνει εντόκως τις οφειλές του και για τη νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψή του μολονότι το προηγούμενο διάστημα που δεν είχε πληρώσει του είχαν αφαιρεθεί αυτά τα προνόμια. Εδώ έχουμε έναν παραλογισμό.
Θα πρέπει σε αυτά τα δύο ζητήματα τόσο όσον αφορά τα άτομα με αναπηρία, τόσο όσο αφορά και τους ανθρώπους που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έναντι του ασφαλιστικού ταμείου που προανέφερα, θα πρέπει να επιληφθείτε, διότι το μεν πρώτο είναι υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας, το δε δεύτερο αφορά χιλιάδες συμπολίτες μας που ταλαιπωρούνται στα δικαστήρια.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Αθανάσιος Γιαννόπουλος ζητά άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό για προσωπικό λόγους.
Επίσης, οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας Δημήτριος Αβραμόπουλος, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Κωστής Χατζηδάκης, Κώστας Τασούλας, Χρήστος Σταϊκούρας και η Βουλευτής Όλγα Κεφαλογιάννη ζητούν ολιγοήμερη άδεια απουσίας στο εξωτερικό προκειμένου να συμμετάσχουν σε αποστολή του κόμματός τους σε αποστολή στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Εγκρίνει η Βουλή τις ζητηθείσες άδειες;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Συνεπώς η Βουλή ενέκρινε τις ζητηθείσες άδειες.
Το λόγο έχει ο κ. Ρήγας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ: Το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε σήμερα αποτελεί μία προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην ευρωπαϊκή έννομο τάξη, μία προσαρμογή την οποία έπρεπε εδώ και πέντε χρόνια να έχουμε εκπληρώσει.
(MT)

(XP)
Βεβαίως σήμερα προβαίνουμε σε κάτι υποχρεωτικό και ταυτόχρονα θετικό. Η προηγούμενη Κυβέρνηση είχε εισάγει στη Βουλή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο το οποίο είχε συζητηθεί στην Επιτροπή. Η διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε. Το συζητάμε σήμερα και πιστεύω ότι αποτελεί κάλυψη ενός κενού που υπάρχει στη νομοθεσία μας, δηλαδή παράλληλα με την ποινική τιμωρία που προβλέπεται σε τέτοιου είδους πράξεις, θα καλυφθεί και το έλλειμμα της καταβολής αποζημίωσης, της πρόβλεψης αποζημίωσης σε θύματα πράξεως βίας εκ προθέσεως.
Υπάρχει μια νομοτεχνικά, θα έλεγα, αρκετά καλή διατύπωση των διατάξεων του νομοσχεδίου και η συζήτηση στην Επιτροπή και κατά την προηγούμενη φάση και τώρα μας έδωσε τη δυνατότητα να προβούμε σε αρκετές βελτιώσεις, έτσι ώστε να έχουμε ένα νομοτεχνικά άρτιο κείμενο αλλά και την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του προβλήματος της αποζημίωσης των θυμάτων πράξεων βίας.
Δεν μπορούμε, λοιπόν, παρά να είμαστε θετικοί στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και με την ευκαιρία αυτή να επισημάνουμε για μια ακόμα φορά την καθυστέρηση που παρατηρείται στη ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού δικαίου στην ελληνική νομοθεσία, μια καθυστέρηση που πολλές φορές μας φέρνει ουραγούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση σ’ αυτόν τον τομέα. Και σ’ αυτό το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είμαστε οι τελευταίοι εκ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προσαρμόζουμε τη νομοθεσία μας σ’ αυτήν την Οδηγία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εκείνο που πιστεύω ότι απασχόλησε περισσότερο σήμερα τη Βουλή και τους συναδέλφους είναι η τροπολογία που έρχεται προς συζήτηση και ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αφού προηγουμένως στην Επιτροπή έχει γίνει μια διεξοδική συζήτηση και αφού ο Υπουργός –θα έλεγα με πολύ εύστοχο τρόπο και με μεγάλη ειλικρίνεια- έχει οριοθετήσει την τομή και την αλλαγή που προκαλεί αυτή η τροπολογία.
Ούτε ο ίδιος πιστεύω ούτε κανένας από εμάς διατείνεται ότι αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία αποτελεί, αν θέλετε, τον πυρήνα των παρεμβάσεων που προτίθεται να κάνει η Κυβέρνηση στον τομέα της δικαιοσύνης. Είναι μια υποχρεωτική ρύθμιση η οποία αφενός έρχεται να καλύψει κάποιες αδυναμίες, κάποιες ημερομηνίες που χάθηκαν από τη ρύθμιση που είχε κάνει η προηγούμενη Κυβέρνηση και αφετέρου λαμβάνει υπόψη της ορισμένες αδικίες που περιλαμβάνει η ρύθμιση που είχε γίνει κατά το παρελθόν.
Προφανώς δεν αποτελεί, αν θέλετε, την κατακλείδα ούτε την κορωνίδα των παρεμβάσεών μας. Γίνεται για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ένας από αυτούς –όχι ο κυρίαρχος θα έλεγα- είναι για να μπορέσουμε να υπηρετήσουμε ένα στόχο που και η προηγούμενη Κυβέρνηση προσπάθησε ανεπιτυχώς, δηλαδή την αποσυμφόρηση των φυλακών.
Θα μου πείτε είναι αυτός ο στόχος ικανός να δημιουργήσει τέτοιου είδους αναστάτωση ή να δημιουργήσει πιθανόν στο μέλλον κάποια από τα απαράδεκτα –ας το πούμε έτσι- αποτελέσματα τα οποία επισήμαναν οι συνάδελφοι του ΛΑ.Ο.Σ. και της Νέας Δημοκρατίας; Θα έλεγα ότι οι φόβοι είναι υπερβολικοί και σε καμία περίπτωση ο Υπουργός δεν άφησε αναπάντητες αυτές τις αιτιάσεις.
Είναι προφανές ότι ούτε στη φιλοσοφία μας ούτε στην πολιτική μας υπήρξε μέχρι τώρα πρόθεση να φανούμε επιεικείς απέναντι στο έγκλημα της διακίνησης και εμπορίας ναρκωτικών. Μακριά από εμάς και αυτή η σκέψη και αυτή η πρόθεση. Αποτελεί τουλάχιστον για το χώρο το δικό μας και προσβολή και ανεπίτρεπτο υπονοούμενο το ότι θα υπήρχε ποτέ περίπτωση η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν έχει σαφώς εκφράσει τις απόψεις της για το συγκεκριμένο θέμα, να έρχεται να κάνει ρύθμιση για να εξυπηρετήσει –άκουσον, άκουσον!- τους μεγαλεμπόρους ναρκωτικών.
(GK)
MT)
Κλείνουμε, όμως, τα μάτια μπροστά σε ένα φαινόμενο, το οποίο όλοι έχουμε επισημάνει, ότι αυτή τη στιγμή στις ελληνικές φυλακές οι μισοί και παραπάνω –για να μην πω τα 4/5 των κρατουμένων- υποτίθεται ότι είναι μέσα για εμπορία ναρκωτικών. Αν υπάρξει ανάλυση αυτού του φαινομένου, θα δούμε ότι πουθενά στον κόσμο, πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τέτοια αναλογία.
Δεν μπορούμε, λοιπόν, να φανταστούμε ότι οι κάποιες χιλιάδες κρατουμένων, οι οκτώ-εννέα χιλιάδες που βρίσκονται μέσα, είναι όλοι έμποροι ναρκωτικών και ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει περίπου κανένα άλλο αδίκημα και καμία άλλη άδικη πράξη παρά το εμπόριο ναρκωτικών.
Πρέπει να κλείνουμε τα μάτια, για να μην δούμε ότι ο χρήστης, ο εξαρτημένος και μάλιστα ο υπότροπος τιμωρείται, ενώ η πράξη του θεωρείται κακούργημα;
Γι’ αυτό δεν μπορούμε να ταυτίζουμε νέα παιδιά που είναι χρήστες και εξαρτημένοι, όταν είναι υπότροποι στην εμπορία μικροποσοτήτων –πράγμα το οποίο δεν αλλάζει μέχρι σήμερα και αυτό διευκρινίστηκε, ότι ούτε ο τρόπος της διακρίβωσης του εξαρτημένου αλλάζει ούτε για την ποσότητα των ναρκωτικών επιφέρουμε αλλαγές- με μεγαλεμπόρους ναρκωτικών.
Δεν μπορούμε, όμως, να μην αντιμετωπίσουμε με επιείκεια τα φαινόμενα εκείνα των νέων κυρίως ανθρώπων που όντας εξαρτημένοι, χρήστες, είναι υπότροποι σε αυτό το αδίκημα, δεν μπορούμε να τους ταυτίσουμε ούτε να τους εξομοιώσουμε με τους μεγαλεμπόρους των ναρκωτικών.
Αντίθετα, για τους μεγαλεμπόρους των ναρκωτικών ισχύει η διάταξη εκείνη που προβλέπει ότι, προκειμένου να υπάρξει η ευεργετική διάταξη υπέρ τους, πρέπει να εκτίσουν είκοσι πέντε χρόνια φυλάκιση.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι τα μέτρα που παίρνονται με τις τροπολογίες πάνε προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης του στόχου της αποσυμφόρησης των φυλακών. Δεν αποτελούν την τομή μας για την απονομή της δικαιοσύνης, για τον εκδημοκρατισμό και τη λειτουργία των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Δεν αποτελούν την πανάκεια –αν θέλετε- και την απάντηση στα προβλήματα του σωφρονιστικού μας συστήματος. Αποτελούν οριακές παρεμβάσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες.
Γι’ αυτό, λοιπόν, το λόγο πιστεύω ότι οι τροπολογίες αυτές θα πρέπει να τύχουν της έγκρισής μας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει η κυρία Βόζενμπεργκ, Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Α’ Αθήνας, για επτά λεπτά.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΒΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, κατ’ αρχήν, θα σας ευχηθώ επιτυχία στο έργο σας. Προΐστασθε ενός τομέα, τον οποίο εγώ επαγγελματικά διακονώ επί είκοσι επτά συνεχή έτη και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε –ομολογώ ότι- από τότε που ορκίστηκα δικηγόρος το 1982 παραμένουν τα ίδια σε μεγάλο βαθμό, παρά τις βελτιώσεις.
Το σχέδιο νόμου, το οποίο φέρνετε σήμερα προς συζήτηση, αναμφισβήτητα ακολουθεί μια παλιά πρακτική του κοινοβουλευτισμού, δηλαδή οι τροπολογίες να υπερβαίνουν και την αξία και τη σημασία του καθ’ εαυτού κορμού του σχεδίου νόμου. Φαντάζομαι ότι αυτό συν τω χρόνω θα αλλάξει, τουλάχιστον το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάτι τέτοιο υποσχέθηκε και νομίζω ότι είναι και χρήσιμο.
Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, οι τροπολογίες, τις οποίες εισάγετε με το σχέδιο νόμου, έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι στρέφονται στον πυρήνα της ποινικής δικαιοσύνης.
Ο Ειδικός Εισηγητής μας, ο κ. Τζαβάρας, επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί –καθ’ ο έχει δικαίωμα- για τις επιμέρους αυτές διατάξεις, αλλά εγώ ειδικά σε αυτές θα σταθώ.
Μια μόνο παρατήρηση θα κάνω στο σχέδιο νόμου αυτό καθ’ εαυτό, το οποίο ήδη έχει καθυστερήσει –νομίζω από το 2004- να εναρμονιστεί με την κοινοτική οδηγία και ήταν αναγκαίο –και είναι αναγκαίο- για εκείνους τους ανθρώπους που τυγχάνουν να είναι θύματα πράξεων βίας και δεν έχουν τη δυνατότητα να αποζημιωθούν από το δράστη ή ο δράστης είναι αγνώστου διαμονής ή δεν έχει εξευρεθεί ποτέ.

(DP)
(GK)
Αλλά εδώ νομίζω ότι μπορεί στη πράξη να αντιμετωπίσουμε δύο τεχνικά προβλήματα. Ως προς το ένα με κάλυψε με τις βελτιώσεις που εισφέρατε αναφορικά με την άσκηση της σωματικής βίας, εφόσον συμπεριλαμβάνετε και την απειλή αυτής, διότι έτσι δεν θα είχαμε τα κακουργήματα της εκβίασης και άλλα, προϋπόθεση των οποίων είναι διαζευκτικά και η απειλή της σωματικής βίας. Ίσως θα έπρεπε να συμπεριλάβουμε και την απάτη που περιλαμβάνεται στην εκβίαση, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Φαντάζομαι ότι ένα πρόβλημα είναι στο ότι θα έπρεπε να συμπεριληφθούν και πλημμελήματα, όπως η βαριά σωματική βλάβη…
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Το περιλαμβάνουμε.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΒΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ: Το περιλαμβάνετε, αλλά το λέω γιατί; Διότι εκεί θα αντιμετωπιστεί ένα πρόβλημα αναφορικά με τον προϋπολογισμό. Εννοώ ότι η διεύρυνση αναμφισβήτητα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό.
Μία δεύτερη παρατήρηση που νομίζω ότι θα πρέπει να μας απασχολήσει στην εφαρμογή είναι αναφορικά με την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης.
Όπως ξέρετε, κύριε Υπουργέ, έχει περισσότερο δικαστικό και λιγότερο διοικητικό χαρακτήρα. Και αυτός δεν εστιάζεται μόνο στο γεγονός ότι είναι απόλυτα αρμόδια να κρίνει τις αποζημιώσεις και να διατάξει την επιβολή τους, αλλά από το γεγονός ότι ασκείται στο άρθρο 12 και μία προσφυγή κατά αυτής, η οποία εκδικάζεται στο διοικητικό εφετείο. Εκεί, λοιπόν, υπάρχει μία σύγκρουση αρμοδιοτήτων. Σαν πρωτοβάθμιο λειτουργεί αυτή η Αρχή ως δικαστήριο και εκεί υπάρχει ένα θέμα.
Θα πρέπει να το δείτε. Θα μας απασχολήσει, διότι θα έπρεπε το διοικητικό πρωτοδικείο σε πρώτο βαθμό ενδεχομένως, να κρίνει όχι κατά παράκαμψη της Αρχής. Η Αρχή μπορεί να κρίνει το πλαίσιο, αλλά η επιβολή της ποινής είτε θα έπρεπε να έχει μία προηγούμενη ίσως αστικού χαρακτήρα απόφαση, ίσως όμως να κρίνει καθοριστικά, για να υπόκειται στο ένδικο μέσο της προσφυγής.
Φεύγω απ’ αυτό για να μην καταχραστώ του χρόνου και πάω στις επόμενες διατάξεις, αυτές τις κυρίαρχες …
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Αν μου επιτρέπετε, η προσφυγή δεν ασκείται στο διοικητικό εφετείο, αλλά στο διοικητικό πρωτοδικείο.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΒΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ: Ούτως ή άλλως ασκείται στο αρμόδιο δικαστήριο. Το εφετείο το έκρινα εγώ σαν δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, επειδή δεν διευκρινίζεται. Λέει ότι ασκείται προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια. Αυτό λέει η διάταξη. Δεν λέει στο διοικητικό πρωτοδικείο, κύριε Υπουργείο, οπότε σαν δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας εγώ το ενέταξα εκεί, αλλά το διευκρινίζετε. Δεν αλλάζει τη δυσκολία του κατά πόσον ένα δικαστικό όργανο διασπάται σε πρώτο και δεύτερο βαθμό.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Το έχουμε διορθώσει.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΒΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ: Εν πάση περιπτώσει, θα το δούμε. Το εστιάζω, γιατί υποτίθεται ότι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η εναρμόνιση με την Κοινοτική Οδηγία να έχει οπωσδήποτε πρακτική εφαρμογή υλοποιήσιμη, να μην παρουσιάζει προβλήματα.
Αναφερόμενη τώρα στις τροπολογίες για τις οποίες ο ειδικός εισηγητής μας ο κ. Τζαβάρας επιφυλάχθηκε, θέλω να καταθέσω κάποιους προβληματισμούς, σκέψεις. Για εμάς αναμφισβήτητα τα 4/5 της υφ’ όρων απόλυσης σε ό,τι αφορά στους εμπόρους ναρκωτικών είναι αδιαπραγμάτευτο, κύριε Υπουργέ, και συμπεριλαμβάνω σε αυτό και τους ναρκωεξαρτώμενους, για τους οποίους πριν διαμαρτυρηθήκατε.
Αν μου επιτρέπετε, κακώς διαμαρτυρηθήκατε, διότι οι ναρκωεξαρτώμενοι οι οποίοι παράλληλα ενσυνείδητα μάλλον, ασκούν και εμπορία και έχουν καταδικαστεί γι’ αυτό, δεν μπορεί να τυγχάνουν του ευεργετικού μέτρου των 3/5. Αυτή είναι η σκέψη μου.
Σχετικά με την τροποποίηση του Κώδικα νόμων για τα ναρκωτικά στο οποίο εντάσσεται αυτό, ήθελα να θέσω έναν προβληματισμό αναφορικά με το κριτήριο των εξαρτωμένων από την άσκηση της ποινικής δίωξης. Και το λέω, διότι όλοι γνωρίζουμε, κύριε Υπουργέ, ποιοι απαρτίζουν την εισαγγελία, τα πρωτοβάθμια δικαστήρια, τι εκπαίδευση και τι παιδεία δικαστική έχουν. Δηλαδή, χωρίς να υποτιμώ κανέναν, φαντασθείτε να εναπόκειται στην κρίση του εισαγγελέα που ασκεί την ποινική δίωξη να κρίνει κάποιον ότι είναι εξαρτημένος, όταν αυτό το φαινόμενο δεν είναι εμφανές. Υπάρχουν οι εξαρτημένοι, οι οποίοι γίνονται αντιληπτοί από τον κοινό πολίτη, υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι γίνονται αντιληπτοί ύστερα από την εξέταση ενός πραγματογνώμονα, υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι δεν γίνονται αντιληπτοί, παρά μόνο με δημόσια έγγραφα που θα έπρεπε να διατυπώνονται ειδικά ότι απαιτούνται από δημόσια νοσοκομεία και βεβαιώνουν την ασθένεια. Εκεί θα μας βρίσκατε σύμφωνους. Δηλαδή, το μοιράζομαι τον προβληματισμό μαζί σας. Δεν έχω άποψη για το κατά πόσο το καταψηφίζουμε ή όχι, γιατί ο εισηγητής μας επιφυλάχθηκε. Αλλά τον προβληματισμό οφείλω να τον καταθέσω.
Έρχομαι τώρα στο θέμα της προσωρινής κράτησης. Κύριε Υπουργέ, οι αλλεπάλληλοι νόμοι, τους οποίους γνωρίζετε και γνωρίζω ασκώντας τη μάχιμη δικηγορία ειδικά στα ποινικά ακροατήρια πάρα πολλά χρόνια, δεν βελτίωσαν το μέτρο της προσωρινής κράτησης. Και δεν το βελτίωσαν, διότι δυσχεραίνει στην απονομή της δικαιοσύνης αναφορικά με την εφαρμογή του.


(LM)
(DP)
Εγώ θα περίμενα τις τροποποιήσεις αυτές του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας να τις φέρνατε μαζί με το σχέδιο νόμου που νομίζω ότι έχετε εξαγγείλει ότι θα φέρετε για την επιτάχυνση της δικαιοσύνης. Και αυτό διότι συναρτάται άμεσα. Αν μπορούσε να γνωρίζει η ελληνική πολιτεία ότι από την άσκηση της ποινικής δίωξης μέχρι την εκδίκαση στο ακροατήριο, δεν μπορεί να υπερβεί το χρόνο, θα μπορούσαμε να συντάμουμε και το ανώτατο όριο προσωρινής κράτησης, γιατί είμαστε η μόνη χώρα που έχει το δεκαοχτάμηνο.
Απλώς για τα Πρακτικά, σας λέω ότι με την πρόχειρη παρατήρηση που έκανα, ο μέσος όρος προσωρινών κρατούμενων στην Ελλάδα που αποτελούν το 1/3 των κρατουμένων γενικά στην Επικράτεια, είναι τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες, ένα χρόνο δηλαδή.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Ένα λεπτό παρακαλώ, κυρία Πρόεδρε.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο μέσος όρος είναι πέντε με πεντέμισι μήνες και ενδεικτικά στη Σουηδία πενήντα πέντε ημέρες, στην Αγγλία σαράντα δύο, στη Γαλλία εκατόν εξήντα έξι, στη Γερμανία εκατόν είκοσι ημέρες και στην Αγγλία ειδικά, με τον αντιτρομοκρατικό νόμο που αντιμετώπισε, όπως ξέρετε, τα γνωστά πολιτειακά προβλήματα εκεί, η προσωρινή κράτηση η οποία ήταν είκοσι οκτώ ημέρες, απλώς ανέβηκε στις ενενήντα ημέρες. Κι εμείς έχουμε προσωρινή κράτηση δέκα οκτώ μήνες.
Εκεί που αναφέρθηκα στη δυσχέρεια της εφαρμογής, γνωρίζετε ότι ενώ υποτίθεται ότι η εγγύηση για τον προσωρινά κρατούμενο είναι η σύμπτωση της άποψης του ανακριτή με τον εισαγγελέα, δεν υπάρχει ποτέ η άποψη του εισαγγελέα πρακτικά. Διότι, όπως ξέρετε, ο προσωρινά κρατούμενος απολογείται στον ανακριτή, ο ανακριτής αμέσως διαβιβάζει στον εισαγγελέα τη δικογραφία, η οποία είναι ογκώδης και μέσα σε τέσσερα με πέντε λεπτά καλεί τον κρατούμενο μαζί με τον συνήγορό του να πει προφορικά κάτι, δηλαδή δεν έχει γνώση του φακέλου, δεν έχει γνώση των μαρτύρων, δεν έχει γνώση κυρίως του απολογητικού υπομνήματος. Αρκείται μόνο σε κάποιες περιρρέουσες πληροφορίες και με αυτό ουσιαστικά προδικάζει, προκαταδικάζει -διότι είναι πρόγευση καταδίκης η προσωρινή κράτηση- τους κρατούμενους για συγκεκριμένα εγκλήματα, όπου προβλέπεται από το νόμο. Δηλαδή, οι βελτιώσεις που φέρνετε είναι χρήσιμες σε κάποιο βαθμό, αλλά δεν είναι αποτελεσματικές, κύριε Υπουργέ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Πρέπει να ολοκληρώσετε, κυρία συνάδελφε.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΒΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ: Μάλιστα.
Και δεν είναι αποτελεσματικές, κύριε Υπουργέ, διότι για έναν προσωρινά κρατούμενο, ο οποίος κρίνεται από ένα μόνο όργανο, δεν τηρείται η ισότητα των όπλων και αντιβαίνει και στο Σύνταγμα.
Και μια τελευταία παρατήρηση και τελειώνω οριστικά, κυρία Πρόεδρε.
Στην προσωρινή κράτηση, όπως ξέρετε, κύριε Υπουργέ, θα έπρεπε -και πιστεύω ότι θα έπρεπε να το κάνετε- να εξαιρεθούν οι διατάξεις που αφορούν στην ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή. Και τούτο, διότι αφορούσε μόνο σε νόμους του 2005 για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο του «ΣΑΜΙΝΑ» και των Τεμπών, δηλαδή των πολύνεκρων ατυχημάτων. Εκεί του κατηγορούμενου, στον οποίο η πολιτεία δεν αναγνωρίζει ούτε ένδειξη δόλου, μάλλον αποδέχεται την αμέλεια, του δίνει μία πρόγευση καταδίκης, όταν είναι βέβαιο ότι και όταν καταδικαστεί, η ποινή του θα είναι εξαγοράσιμη.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από της πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κι εγώ σας ευχαριστώ, κυρία Βόζενμπεργκ.
Συνεχίζουμε με τον κ. Άγγελο Κολοκοτρώνη, Βουλευτής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε το λόγο.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, έχω πάρει τοις μετρητοίς τα λόγια σας στη Διαρκή Επιτροπή, ότι δηλαδή θα δεχτείτε τροπολογίες από οποιονδήποτε κομματικό σχηματισμό κι αν προέρχονται, γιατί απέναντι σε τέτοια καίριας σημασίας ζητήματα, δεν υπάρχουν χρώματα.
Και το εξετίμησα σε τέτοιο βαθμό, ώστε το δεκαήμερο που πέρασε, θέλοντας να φανώ χρήσιμος -ίσως όχι ευχάριστος, αλλά αυτό δεν έχει σημασία για κανέναν- συνομίλησα με καθηγητές πανεπιστημίου που ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά, με ιατροδικαστές, με χρήστες, με οικογένειες χρηστών -δεν βρήκα, βέβαια, εμπόρους ναρκωτικών, αλλά αυτούς δεν τους βρίσκει και η πολιτεία εύκολα- και συγκέντρωσα ορισμένα στοιχεία, όχι γιατί φαντάστηκα πως σε εσάς δεν θα είναι γνωστά, αλλά γιατί πιστεύω ότι μας παρακολουθούν οι πολίτες που δεν είναι όλοι νομικοί ώστε να αντιλαμβάνονται τους ειδικούς νομικούς όρους που έχετε χρησιμοποιήσει εσείς, ο κ. Βορίδης, ο κ. Πλεύρης και άλλοι νομικοί στη Διαρκή Επιτροπή και σήμερα.

(AD)
(2LM)
Και χαριτολογώντας σκέφτηκα ότι η δικαιοσύνη είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, κύριε Υπουργέ, για να την αφήσουμε μόνο στους νομικούς. Έτσι, λοιπόν, καλό είναι να ανεχθείτε και ορισμένες απόψεις από μη νομικούς –γιατί εγώ δεν έχω τελειώσει τη Νομική, παρά μόνο την Πάντειο Σχολή- και να σας καταθέσω ορισμένα καίρια, σημαντικά κατ’ εμέ, σημεία, έτσι ώστε να αντιληφθούν και οι πολίτες που μας παρακολουθούν, όπως είπα, το τοπίο περί του οποίου μιλάμε.
Ασφαλώς γνωρίζετε ότι στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι εισάγονται κατ’ έτος περίπου τέσσερις τόνοι ναρκωτικών, κυρίως ηρωίνης! Στο ίδιο χρονικό διάστημα, κατάσχεται από τις διωκτικές αρχές περίπου το 10% και η υπόλοιπη ποσότητα «μεταφράζεται» -εντός εισαγωγικών η λέξη, αν γίνεται- σε είκοσι επτά τόνους νοθευμένης ηρωίνης, όπως σε μια πολύ χρήσιμη παρέμβασή του τόνισε ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, γνωστός και σε εσάς, ο κ. Φλωρίδης. Το εμπόριο ναρκωτικών από τον «παραγωγό» -αν μπορούμε να το πούμε έτσι- στον τελικό χρήστη και «καταναλωτή» -αν μπορούμε να το πούμε έτσι- αποδίδει κέρδος της τάξης των περίπου 4.000%!
Καταλαβαίνουμε όλοι, λοιπόν, πόσο δελεαστική είναι αυτή η αγορά και αν το συνδυάσουμε με τη σχετική ευκολία στη διακίνηση λόγω των μορφολογικών ιδιαιτεροτήτων της χώρας μας –πολυάριθμα νησιά, χιλιόμετρα ακτογραμμών- και μ’ ένα διάτρητο νομοθετικό πλαίσιο που πολύ εύκολα εξομοιώνει τους εμπόρους με τους απλούς χρήστες, αντιλαμβανόμαστε γιατί οι έμποροι ναρκωτικών δραστηριοποιούνται εντατικά και εφευρίσκουν τεχνάσματα, προκειμένου να αυξήσουν την πελατεία τους, προσεγγίζοντας μάλιστα ολοένα νεότερης ηλικίας άτομα, άτομα δηλαδή με υψηλή απόδοση και σχετικά χαμηλό ρίσκο.
Θα σας αναφέρω ακόμη ότι το Μάρτιο του 2009, το State Department αναφέρει ότι μια από τις αδυναμίες του συστήματος είναι ότι για την καλύτερη αντιμετώπιση –εννοεί- του προβλήματος της διακίνησης των ναρκωτικών στην Ελλάδα αποδίδεται στο γεγονός ότι τα ελληνικά δικαστήρια και το Υπουργείο Δικαιοσύνης εξακολουθούν να μην έχουν οργανωμένα στοιχεία για το χειρισμό των υποθέσεων και τον άμεσο εντοπισμό προγενέστερης καταδίκης των διακινητών.
Μέρος του προβλήματος, όπως αναφέρεται στην ίδια έκθεση, αποτελεί το γεγονός ότι οι ελληνικές διωκτικές αρχές δεν έχουν τη δέουσα εκπαίδευση και δεν πληρώνονται καλά, με αποτέλεσμα να παρατηρείται διαφθορά στη δίωξη ναρκωτικών. Και ενώ το άρθρο 3 του ν. 3459/2006 προβλέπει την επί πενθήμερο κλινική παρακολούθηση ενός κατηγορουμένου για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών και στη συνέχεια τοξικολογική εξέταση αίματος και ούρων, αυτά έχουν καταργηθεί σιωπηρά από τη νομοθεσία, διότι δεν διατίθενται κονδύλια.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Φαντάζομαι ότι γίνατε και εσείς δέκτης παραπόνων από τους ιατροδικαστές της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης ότι ουσιαστικά δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, ακριβώς γιατί το Υπουργείο Δικαιοσύνης –πιθανόν όχι επί των ημερών σας, αλλά επί των ημερών της προηγούμενης Κυβερνήσεως- δεν τους διέθετε κονδύλια για όλα εκείνα τα υλικά που θα έπρεπε να έχουν ώστε να κάνουν τις εξετάσεις αυτές.
(ΚΟ)
(3AD)
Οι εξετάσεις τελικώς γίνονται -και αν το γνωρίζετε, φαντάζομαι πως με την ευαισθησία που σας διακρίνει, θα το αντιμετωπίσετε αμέσως- από ιατροδικαστές ιδιώτες, πράγμα το οποίο βέβαια ενέχει κινδύνους που εσείς γνωρίζετε καλύτερα από εμένα.
Αντ’ αυτών, λοιπόν, η ιατροδικαστική εξέταση περιορίζεται σε ένα απλοϊκό τεστ -τις εννέα γνωστές ερωτήσεις- με το οποίο παίρνουν βεβαίωση τοξικομανίας και εξομοιώνεται έτσι ο απλός χρήστης με τον έμπορο και έχουμε ευνοϊκότερη μεταχείριση στα δικαστήρια, όπως εξήγησαν και οι εκλεκτοί συνάδελφοί μου.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κυρία Πρόεδρε, δώστε μου, σας παρακαλώ, τριάντα δευτερόλεπτα.
Θα σας κάνω μία πρόταση –γιατί δεν έχω πολύ χρόνο- η οποία έγκειται στο εξής. Σας προτείνω, κύριε Υπουργέ, να κάνετε ένα άλμα όχι τόσο για την υστεροφημία σας, αλλά κυρίως για την προστασία των νέων παιδιών, της νέας γενιάς.
Σας προτείνω, λοιπόν, να κάνετε το εξής άλμα. Ιδρύστε ειδικά δικαστήρια που να δικάζουν μόνο υποθέσεις ναρκωτικών κατά το πρότυπο των δικαστηρίων ανηλίκων. Και αυτό το λέω γιατί θα υπάρχει ειδικός ανακριτής-εισαγγελέας εξειδικευμένος στις υποθέσεις δίωξης ναρκωτικών που θα εποπτεύει την προανάκριση, όπως υπάρχει ειδικός εισαγγελέας στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, στην Εσωτερικών Υποθέσεων και στις υπηρεσίες αντιμετώπισης οργανωμένου εγκλήματος.
Ο λόγος για τον οποίο σας προτείνω να το πράξετε αυτό, είναι προφανής και φαντάζομαι ότι με την ευαισθησία που σας διακρίνει και ως άνθρωπο και ως πολιτικό θα το κρατήσετε και θα το αξιοποιήσετε με την πρώτη ευκαιρία.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εμείς σας ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει ο κ. Δημήτριος Παπουτσής.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παίρνω το λόγο παρά το γεγονός ότι έχω καλυφθεί εν πολλοίς από τους συναδέλφους μου της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Όμως, θεωρώ καθήκον μου να προσθέσω με τις θέσεις μου στην υποστήριξη αυτής της τόσο σημαντικής νομοθετικής πρωτοβουλίας από την πλευρά της ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ουσιαστικής, αλλά και ενδεικτικής μεταξύ άλλων μιας σειράς ιδιαίτερα σημαντικών νομοθετικών πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης που από τα πρώτα βήματά της δείχνει μία αποφασιστικότητα να αναδιατάξει πράγματι τους όρους άσκησης από τη μια της πολιτικής εξουσίας στη χώρα μας, αλλά και να λάβει στρατηγικής σημασίας πρωτοβουλίες για την πρόοδο συνολικά της χώρας μας και τον εκσυγχρονισμό του δικαιοπολιτικού συστήματος μας εν προκειμένω, κατεύθυνση στην οποία κυρίως στοχεύει το σύνολο αυτής της νομοθετικής πρωτοβουλίας.
Η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία απηχεί, λοιπόν, την υψηλή συνειδητοποίηση όλων αυτών των αναγκών και των κατευθύνσεων από την πλευρά του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Στα όσα αναφέρθηκαν σχετικά με τη βασική νομοθετική πρωτοβουλία που σχετίζεται με τα μέτρα εναρμόνισης της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή -πρωτοβουλία η οποία καθυστέρησε για πέντε και πλέον χρόνια με ευθύνη της προηγούμενης Κυβέρνησης και για λόγους που δεν είναι της παρούσης εδώ- θα ήθελα να πω ότι είναι προφανές πως αναπτύσσεται ένα πλέγμα προστασίας των θυμάτων από εγκλήματα βίας.
Νομίζω πως στην πορεία οι πολίτες θα διαπιστώσουν την τόσο σημαντική αξία που έχει αυτού του είδους η νομοθετική πρωτοβουλία για μια σειρά από περιπτώσεις θυμάτων που μπορούν να βρουν το δίκιο τους στις περιπτώσεις όπου δεν είναι δυνατόν ούτε να εξακριβωθεί η ταυτότητα του δράστη ενός τέτοιου εγκλήματος, αλλά δεν έχει και εκείνες τις δυνατότητες για να ανταπεξέλθει στην αποζημίωση του θύματος.
Εδώ μπορώ να αναφέρω ενδεικτικά ως παράδειγμα την περίπτωση της ατυχούς συμπολίτου μας κας Κούνεβα, όπου κατά το χρόνο που υπέστη αυτή τη σκληρή και απάνθρωπη επίθεση από τους άγνωστους μέχρις στιγμής δράστες, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει εφαρμογή αυτού του είδους το σχέδιο νόμου.
(NP)
(3KO)

Έρχεται, λοιπόν, η πολιτεία ως αρωγός των θυμάτων αυτών και σε αυτές τις περιπτώσεις, έπειτα από μια σειρά νομικών και ουσιαστικών προϋποθέσεων, για να αποκαταστήσει αυτού του είδους τα θύματα για τα οποία έγινε σημαντική αναφορά.
Σε αναφορά με την παράλληλη νομοθετική πρωτοβουλία και ιδιαιτέρως ουσιαστική υπό τη μορφή τροπολογίας, όπου έγινε, επίσης, διεξοδική συζήτηση, είναι προφανές ότι κατατείνει στη βελτίωση, στη φιλελευθεροποίηση –θα λέγαμε- συνολικά του ποινικού μας δικαίου και ασφαλώς έχει άμεσο στόχο την αποσυμφόρηση των φυλακών, μια προσπάθεια η οποία ανεπιτυχώς –θα έλεγα- στις προηγούμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες και από την προηγούμενη Κυβέρνηση ασκήθηκε.
Τα προβλήματα στις φυλακές είναι παγκοίνως γνωστά και είναι ιδιαιτέρως σοβαρά. Οι ρυθμίσεις στις οποίες αναφέρομαι κατά το παρελθόν απέτυχαν να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση. Είναι προφανές ότι υπάρχει ένας υπερπληθυσμός κρατουμένων σήμερα, πέρα από τις αντικειμενικές δυνατότητες ανταπόκρισης του εν γένει σωφρονιστικού μας συστήματος και των καταστημάτων κράτησης
Αναφέρθηκε ότι τυπικά οι ανθρώπινοι όροι και η αντίστοιχη χωρητικότητα στις φυλακές μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες κράτησης μόνο περίπου 8-8,5 χιλιάδες κρατουμένων και αυτή πλησιάζει σήμερα στον αριθμό των 12 χιλιάδων περίπου, αν λάβουμε υπόψη μας επίσης και τους κρατουμένους σε τμήματα μεταγωγών, κρατητήρια κ.ο.κ.
Οι συνθήκες κράτησης άθλιες. Κανείς νομίζω ότι δεν θα διαφωνήσει σε κάτι τέτοιο με μια απλή επίσκεψη στις φυλακές. Ανύπαρκτο δίκτυο υπηρεσιών υγείας. Ανύπαρκτες οποιεσδήποτε υπηρεσίες παιδείας, που, επίσης, θα μπορούσε και θα έπρεπε να απολαμβάνουν και οι κρατούμενοι στην κατεύθυνση ενός σωφρονισμού που τους θέλει στον προβλεπόμενο νομικά χρόνο, επανερχόμενους και επανεντασσόμενους στην κοινωνία.
Θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί σε μια σειρά από συνεισφορές, κυρίως του εθελοντικού κινήματος που αναπτύσσεται κατά τόπους, για να βελτιώσουν τις συνθήκες κράτησης και την «ποιότητα ζωής» των κρατουμένων στις φυλακές.
Εμείς, λοιπόν, ως νέα Κυβέρνηση αυτό που επιθυμούμε είναι να πάρουμε μέτρα, τα οποία θα έχουν μόνιμο και όχι προσωρινό ή αποσπασματικό χαρακτήρα. Αναφέρθηκε προηγουμένως στην πρώτη του παρέμβαση από τον κύριο Υπουργό ότι περίπου το 30% των κρατουμένων στις φυλακές είναι υπόδικοι και ένας υψηλός αριθμός απ’ αυτούς αθωώνονται στην πρώτη ή στη δεύτερη κατ’ έφεση δίκη της υπόθεσής τους. Άλλοι βλέπουν, επίσης, για πολλούς μήνες να κρατούνται ως προφυλακισμένοι και στη συνέχεια να αθωώνονται, όπως προείπα.
Μια Κυβέρνηση, λοιπόν, όπως η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα οφείλει να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση και να μην εθελοτυφλεί. Είναι θέμα συνείδησης, πολιτισμού.
Και βέβαια, αναφέρθηκε και ο Υπουργός και άλλοι συνάδελφοί μου ειδικότερα στην τροποποίηση του άρθρου 282, που αφορά στην πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία αυτής της τροπολογίας και τη δεύτερη σε αναφορά που αφορά στο καθεστώς της υφ’ όρον απόλυσης.
Στόχος, λοιπόν, του Υπουργείου, αλλά και στίγμα της διακυβέρνησής μας και βούλησης της Κυβέρνησης αποτελεί και η τιμωρία των υπευθύνων παντός εγκλήματος, αλλά με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και με αυξημένο αίσθημα δικαιοσύνης.
Πάντως, σε αναφορά με τις φοβικότητες και τις επιφυλάξεις που εκδηλώθηκαν στην Αίθουσα σε αναφορά με το ότι μετέρχεται επιεική μεταχείριση η Κυβέρνηση στους εμπόρους ναρκωτικών, αντιθέτως θα έλεγα πως τους επιφυλάσσει τη σκληρότερη μεταχείριση από πλευράς ποινικής αντιμετώπισης, σε σχέση με τις αποδιδόμενες βαρύτερες αξιόποινες πράξεις.
Στόχος, λοιπόν, και η έναρξη της υλοποίησης με αυτό το πρώτο βασικό νομοθέτημα της Κυβέρνησης είναι να εξανθρωπίσουμε τους όρους κράτησης, να φιλελευθεροποιήσουμε το ποινικό μας σύστημα, έτσι ώστε να συμβάλουμε, αρχής γενομένης απ’ αυτήν την πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία στη γενικότερη ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό του δικαιοπολιτικού μας συστήματος συνολικά.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
(XF)

(3NP)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Καστανίδης.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχα την ευκαιρία στην πρώτη μου παρέμβαση να δώσω ορισμένες διευκρινίσεις που διευκολύνουν όλους, θέλω να πιστεύω, στην κατανόηση των θεμάτων που εισηγούμαστε και στην κατανόηση, φυσικά, του νομοσχεδίου. Θα μου επιτρέψετε γι’ αυτό να μη δαπανήσω πολύ χρόνο στα ίδια θέματα, αλλά να κάνω μερικές γενικότερης σημασίας επισημάνσεις για θέματα πολύ σοβαρά που θίχτηκαν.
Καθυστερήσαμε πάρα πολύ να εναρμονίσουμε την εσωτερική νομοθεσία προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σε ό,τι αφορά την αποζημίωση των θυμάτων από εγκλήματα βίας. Η υποχρέωσή μας ανατρέχει στο 2004.
Αποδέχομαι την παρατήρηση συναδέλφου ότι καλό θα είναι να μη βρίσκεται προ των κυρώσεων του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων η χώρα προκειμένου να ενσωματώνει κοινοτικές οδηγίες και ότι έγκαιρα θα πρέπει να επιτελούμε το χρέος μας αυτό.
Δίνουμε τη δυνατότητα στα θύματα από εγκλήματα βίας να απευθύνονται σε συγκεκριμένη αρχή που θα ιδρυθεί, την Αρχή Αποζημίωσης, προκειμένου να ικανοποιήσουν αξιώσεις που προσδιορίζονται πολύ συγκεκριμένα μέσα στο νόμο, όταν δεν είναι δυνατόν άλλως πώς να ικανοποιηθούν αξιώσεις του θύματος, με βάση τον ποινικό και τον αστικό μας νόμο. Νομίζω ότι είναι σωστό. Είναι κάτι που συμβαίνει με επιτυχία σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να το εφαρμόσουμε και εδώ με την ίδια επιτυχία.
Θα ήταν ορθότερο για τη χώρα μας αν είχε τιμήσει και την υποχρέωσή της να κυρώσει από το 1982 και ύστερα σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που προέβλεπε από τότε τα σχετικά με την αποζημίωση θυμάτων και μάλιστα μία σύμβαση, η οποία ρητά προϋπέθετε ότι για να ασκήσεις το δικαίωμα αποζημίωσης θα έπρεπε να έχεις προηγουμένως απευθυνθεί και στα αστικά δικαστήρια για να διεκδικήσεις την αποζημίωση που προβλέπεται από τον Αστικό Κώδικα.
Επειδή, όμως, δεν ψηφίσαμε τη σχετική σύμβαση, ενώ οι άλλες χώρες της Ευρώπης την ψήφισαν, φαινόταν να μεσολαβεί ένα κενό στην αρχική διατύπωση του σχεδίου νόμου, σχετικά με τις προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματος να προστρέξει κάποιος στην αποζημιωτική αρχή.
Έτσι, λοιπόν, ρυθμίσεις που εμπεριέχονταν στη σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ουσιαστικά κωδικοποιούνταν με διαρκείς νομοθετικές βελτιώσεις και εισάγονται τώρα με το νομοσχέδιο το οποίο συζητούμε.
Θα προσέξατε ότι αλλάξαμε αρκετά δραστικά το άρθρο 3 συγκριτικά με την αρχική του διατύπωση, υιοθετώντας, όπως είπα και στην έναρξη της συζήτησής μας, χρήσιμες παρατηρήσεις συναδέλφων. Διευρύναμε, παραδείγματος χάριν, την έννοια του εγκλήματος βίας, διότι με την αρχική διατύπωση, ένα θύμα εγκλήματος βίας, όπως είναι η βαριά σωματική βλάβη, δεν θα μπορούσε να υποβάλλει αίτηση αποζημίωσης στην αποζημιωτική αρχή. Εξορθολογήσαμε τις προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματος και ένα από τα στοιχεία του εξορθολογισμού είναι και η προηγούμενη, όταν ο δράστης είναι γνωστός, έγερση αγωγής αξιώσεως για την αποζημίωση με βάση τον εσωτερικό μας νόμο, τον Αστικό Κώδικα.


(BA)
(3XF)
Θέλω να διευκρινίσω επιπροσθέτως ότι η κριτική που ακούστηκε ότι το δικαιοδοτικό όργανο μπορεί να μην είναι δίκαιο στην απόφανσή του διότι ελέγχεται από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, δεν είναι σωστό το επιχείρημα αυτό, διότι και ο Προεδρεύων, προερχόμενος από το Ελεγκτικό Συνέδριο, αλλά και ο έτερος των δικαστών, υποδεικνύονται με αποφάσεις των Προέδρων των δικαστηρίων και όχι με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης μονομερή. Συντελείται, λοιπόν, ένα σημαντικό βήμα. Ωστόσο, όπως ήταν φυσιολογικό, οι παρατηρήσεις και άλλοτε οι κριτικές των συναδέλφων επικεντρώθηκαν κυρίως στη μια εκ των δύο τροπολογιών που κατέθεσα –τις χαρακτηρίζω τροπολογίες ακόμα και τώρα- παρά το γεγονός ότι συζητήθηκαν δύο φορές και στην κατά το άρθρο 41 του Κανονισμού της Βουλής συγκληθείσα Επιτροπή Εσωτερικών και Δικαιοσύνης και φυσικά συζητήθηκαν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή κατά την επεξεργασία του νομοσχεδίου που συζητούμε. Την παρατήρηση αυτή την κάνω κυρίως, γιατί ίσως η κυρία Βόζεμπεργκ δεν είχε την ενημέρωση ότι οι τροπολογίες αυτές έχουν συζητηθεί δια μακρόν μάλιστα και εξαντλητικά ήδη δύο φορές πριν έρθουν στην Ολομέλεια.
Τώρα, επιτρέψτε μου να μείνω λίγο σ’ αυτά τα οποία ειπώθηκαν, σχετικά με το μεγάλο θέμα των ναρκωτικών και πώς αντιμετωπίζεται το έγκλημα αυτό. Έχω αρκετές φορές τονίσει τα τελευταία χρόνια, με αφορμή διάφορες συζητήσεις εντός του Κοινοβουλίου, ότι παρατηρείται μία τάση να υπερποινικοποιούμε την καθημερινή ζωή και να αυξάνουμε διαρκώς τις ποινές. Η αύξηση των ποινών δεν οδηγεί στην καταπολέμηση του εγκλήματος, ή εν πάση περιπτώσει δεν οδηγεί πάντοτε. Το ίδιο συνέβη και στη χώρα μας. Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο μιας δογματικής προσέγγισης, είχαμε σε μεγάλη κατηγορία εγκλημάτων αυξήσεις ποινών και όχι μόνο δεν είδαμε μείωση, όπως θα σκεφτόταν ο νομοθέτης, των σχετικών εγκλημάτων, αλλά αντιθέτως είχαμε αύξηση της εγκληματικής δραστηριότητας. Έτσι και στα ναρκωτικά. Η αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών δεν είναι θέμα ποινών. Άρα, δεν είναι θέμα και της υφ’ όρον απόλυσης. Σωστά επεσήμανε ο κ. Κολοκοτρώνης προηγουμένως ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία η ικανότητα των διωκτικών αρχών πρώτα απ’ όλα, όπως επίσης έχει πολύ μεγάλη σημασία πώς συνολικά η κοινωνία αντιμετωπίζει το θέμα με τους μηχανισμούς της.
Θα ήθελα σήμερα να συζητάμε τη δυνατότητα της Κυβέρνησης να έχει διαμορφώσει ένα δίκτυο θεραπευτηρίων, ώστε οι άρρωστοι -γιατί για ασθενείς πρόκειται που βρίσκονται μέσα στις φυλακές- εκεί να πηγαίνουν και όχι να προφυλακίζονται, ή και καταδικαζόμενοι να σέρνονται από το ένα σωφρονιστικό κατάστημα στο άλλο. Λυπάμαι που δεν έχω αυτήν την ώρα, μετά από δύο μήνες, τη δυνατότητα αυτό να σας προτείνω και αυτό να συζητάμε. Αυτά είναι μέτρα πολιτικής.
Στη χώρα μας οι ποινές για τη διακίνηση των ναρκωτικών είναι από τις υψηλότερες στον κόσμο, θα έλεγα από τις υψηλότερες σίγουρα στην Ευρώπη, αλλά υπάρχουν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες εντελώς διαφορετικές πολιτικές αντιμετώπισης του φαινομένου, διότι πρόκειται περί κοινωνικού φαινομένου. Κάθε εγκληματικό φαινόμενο είναι και κοινωνικό φαινόμενο.
Θα ήθελα «ναι» να συζητώ σήμερα με τους συναδέλφους μου και τις συναδέλφισσες Βουλευτές το αίτημα που έθιξε ο κ. Γκιόκας, τι θα γίνει με τις φυλακές ανηλίκων, διότι κατά την άποψή μου, πράγματι, έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι δώδεκα χρονών παιδιά δεν μπορεί να είναι σε φυλακές ανηλίκων. Έχουν δίκιο όσοι το λένε.
(SX)
(3BA)
Καμιά φορά οι ανήλικοι παραβάτες έχουν υποπέσει σε εγκλήματα εξίσου σοβαρά με τους ενήλικους παραβάτες.
Παρόλα αυτά, όμως, δεν αισθάνομαι υπερηφάνεια γιατί η χώρα μου δεν αντιμετωπίζει με τη μέγιστη δυνατή αξιοπρέπεια που πρέπει να αντιμετωπίσει, ανήλικους παραβάτες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι το πρόβλημα της υφ’ όρον απόλυσης με τα 3/5 έκτισης της ποινής. Και είμαι σίγουρος ότι θα το καταλάβει και η σταθερή νομική σας σκέψη και το σταθερό νομικό σας κριτήριο. Διότι μπορώ να θέσω μία σειρά από ερωτήματα:
Γιατί αποδέχεστε –το είπα και στην πρώτη μου παρέμβαση- ότι ο βιαστής ανήλικου παιδιού μπορεί να εκτίει τα 3/5 της ποινής του, αλλά ο άλλος τα 4/5; Γιατί αποδέχεστε ότι το μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης μπορεί να εκτίει τα 3/5 της ποινής του, αλλά ο τοξικοεξαρτημένος τα 4/5; Γιατί αποδέχεστε ότι το μέλος εγκληματικής οργάνωσης μπορεί να εκτίει τα 3/5 της ποινής του και υφ’ όρον να απολύεται, αλλά ο τοξικοεξαρτημένος τα 4/5; Γιατί αποδέχεστε ότι ένας δράστης εγκλήματος διαφθοράς, μεγάλης διαφθοράς, που διαφθείρει και συνειδήσεις, μπορεί να εκτίει τα 3/5 της ποινής, αλλά ο τοξικοεξαρτημένος τα 4/5;
Η απάντηση είναι διπλή. Δύο είναι οι πιθανές απαντήσεις: Ή ότι πράγματι για δογματικούς λόγους, με βάση τους δογματικούς κανόνες της Ποινικής επιστήμης, θα πρέπει να συμφωνήσετε με την Κυβέρνηση, μαζί μας, ότι τα 3/5 θα πρέπει να εφαρμόζονται για όλα τα εγκλήματα, με την εξαίρεση της «εσχάτης προδοσίας» και των βαριών τρομοκρατικών ενεργειών -εμείς προσθέτουμε και τους πραγματικούς εμπόρους ναρκωτικών που καταδικάζονται με ισόβια- ή, σε διαφορετική περίπτωση, πρέπει να αποδεχθείτε ότι η υφ’ όρον απόλυση σε όλα αυτά τα βαριά εγκλήματα με τρομακτική ποινική απαξία πρέπει να πάει στα 4/5. Τότε, όμως, είναι που θα πρέπει να δούμε τι απαντάει η Ποινική επιστήμη, διότι αλλάζουμε βασικό κανόνα του Ποινικού μας Κώδικα από τότε που εισήχθη στη χώρα μας. Τα 3/5 δεν είναι κάτι που υιοθετήθηκε στη διαδρομή του χρόνου κατά την εφαρμογή του Ποινικού Κώδικα. Τα 3/5 έκτισης της ποινής ως όρος απολύσεως, είναι βασική επιλογή που κάνει ο ποινικός μας νομοθέτης από τότε που εισήχθη στη χώρα μας, ψηφίστηκε και εφαρμόζεται ο Ποινικός Κώδικας.
Κάτω από διαφορετικές συγκυρίες και ενδεχομένως υπό την πίεση της δημοσιότητας, κατά καιρούς υπήρξαν εκτροπές, παραβιάσεις του βασικού Ποινικού κανόνα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι πρέπει να εστιαστούμε στην ουσία των πολιτικών. Πρέπει να εστιαστούμε στις μεγάλες αποφάσεις που αφορούν την αντεγκληματική πολιτική. Εάν δεν έχουμε σοβαρή αντεγκληματική πολιτική, δεν θα έχουμε και μείωση του εγκλήματος. Η αντεγκληματική πολιτική δεν μπορεί να είναι σύλληψη δική μου. Πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής επεξεργασίας δεδομένων από τους καλύτερους επιστήμονες που μπορεί να διαθέτει η χώρα, σε σύμπραξη και με επιστήμονες διεθνούς κύρους από το εξωτερικό.
Γι’ αυτό χρειάζεται να συγκροτήσουμε ειδικό κέντρο μελετών για τη διαμόρφωση αντεγκληματικής πολιτικής.
Θα ήθελα να συζητάμε τις μεγάλες πολιτικές τομές που πρέπει να κάνουμε στην επιτάχυνση και τον εξορθολογισμό της ποινικής δίκης, της διοικητικής δίκης, της αστικής δίκης.
Έχει δίκιο στην παρατήρησή της η κα Βόζενμπεργκ, ότι αν ο χρόνος απόδοσης δικαίου αποτελέσματος ήταν σύντομος, δεν θα ετίθετο θέμα του 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ)

(PE)

(3SX)
Θα ήθελα να συζητάμε τις μεγάλες τομές που αφορούν τη σωφρονιστική μας πολιτική, το σωφρονιστικό μας σύστημα. Έχει καταδικαστεί πολλές φορές η χώρα μας για όσα οφείλαμε να κάνουμε και δεν έχουμε κάνει. Ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται εκεί όπου είναι ο αδύναμος.
Κάποια στιγμή, πριν από λίγες ημέρες, σε μια αποστροφή μου από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δέχθηκα ερωτήματα. Δεν θεωρώ ότι οι μεγάλοι εγκληματίες βρίσκονται στις φυλακές αυτού του κόσμου. Συνήθως οι ισχυροί του χρήματος, αυτοί που είναι πραγματικά μεγάλοι ποινικοί παραβάτες, επειδή είναι οι ισχυροί του χρήματος, είναι έξω από το σωφρονιστικό σύστημα. Και αυτό είναι μια αδυναμία της ποινικής δίωξης όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλο τον κόσμο. Είναι μάλλον αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη ένδεια και είναι οι πιο εκτεθειμένοι στους κοινούς πιθανούς κινδύνους που βρίσκονται μέσα στις φυλακές. Όμως, και γι’ αυτούς που έχουν καταδικαστεί και συνοδεύονται από την απαξία του εγκλήματός τους, θα πρέπει και γι’ αυτούς να προβλέπουμε μέτρα τα οποία σέβονται την αξιοπρέπειά τους. Δεν μπορεί σ’ ένα κελί τρία επί τρία να βρίσκονται δώδεκα κρατούμενοι. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι, που στα κρατητήρια και στα τμήματα μεταγωγών ή μέσα στις φυλακές να βρίσκονται στους διαδρόμους, γιατί δεν υπάρχει πουθενά αλλού χώρος να στοιβαχθούν. Και ανάμεσα σε όλους αυτούς που περιγράφω, είναι άνθρωποι που τελικά, αν και προφυλακισθέντες πριν, αθωώνονται μετά.
Θα ήθελα, λοιπόν, αυτά τα θέματα επί της ουσίας να συζητάμε και επ’ αυτών να συμφωνήσουμε στις μεγάλες πολιτικές. Ειδάλλως, υπό το φως μιας πιέσεως που κανείς μπορεί να αισθάνεται εξαιτίας της ειδικής σχέσης που μπορεί να έχει με τους πολίτες, δεν μπορεί να οδηγηθεί στο σωστό συμπέρασμα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα κλείσω με μια παρατήρηση. Μπαίνοντας μέσα στο κελί ενός φυλακισμένου, κάποιος δίπλα του μου ψιθύρισε: Γεννιόμαστε από πάθος εμείς, είπε, οι φυλακισμένοι και φυλακιζόμαστε ή πεθαίνουμε από λάθος δικό τους. Εγώ θα ήθελα να αποφύγω στις νομικές ρυθμίσεις που εισηγούμαι το δεύτερο δικό μου λάθος, που μπορεί να αφορά τις συνθήκες αξιοπρέπειας και τις εγγυήσεις που χρειάζονται η ανθρώπινη ζωή και ο νομικός μας πολιτισμός.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς ευχαριστούμε τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Καλορίζικος!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Είναι η παρθενική σας ομιλία στο νέο σας ρόλο, κύριε Μαρκόπουλε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι είναι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Καλή θητεία!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, ορθή η τελευταία ρήση και νομίζω ότι το δίλημμα ενός μέλους της Κυβέρνησης όταν νομοθετεί –και έχετε καλή πρόθεση και εξαιρετική παρουσία στο Κοινοβούλιο, παλαιότερος εμού- είναι να μην κάνει το λάθος. Γιατί όλοι σ’ αυτήν την Αίθουσα συμφωνούμε ότι μπήκαμε στην πολιτική για το καλό, για την πατρίδα μας, για να ικανοποιήσουμε μέσα από την παράταξή μας, την ιδεολογία μας, τους στόχους και τις προσδοκίες ενός λαού.
Για να μπω στην ουσία, λοιπόν, προσπαθώντας εσείς να μην κάνετε το λάθος, αυτό το οποίο περιγράψατε και το οποίο ενδεχομένως να είναι μέσα στα λάθη που μπορεί να κάνει ένας Υπουργός, ένας άνθρωπος που αποφασίζει, εκτιμώ ότι κάνατε ένα άλλο λάθος το οποίο δεν σέβεται αυτήν την ώρα ούτε το λαϊκό αίσθημα, ούτε την ανησυχία των οικογενειών, ούτε αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Μας παραθέσατε εδώ τη δική σας άποψη, τα δικά σας επιχειρήματα για το λόγο για τον οποίο κατεβάζετε αυτήν την τροπολογία. Και ξεκινώ από την τροπολογία, γιατί, όπως καταλάβατε, σ’ αυτήν την Αίθουσα αυτό προβληματίζει το Σώμα. Για την εναρμόνιση νομίζω ότι όλοι ή τουλάχιστον σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουμε ότι η Ελλάδα μπήκε και εκείνη σ’ αυτόν τον τομέα -μικρός, αλλά σημαντικός τομέας για τη δημοκρατία και το πολίτευμα- στην ομάδα εκείνη των κρατών που σέβεται τους πάντες, που σέβεται τα δικαιώματα και προσπαθεί να συμπληρώσει ό,τι κενά υπάρχουν.



(GH)

(PE)
Δεν άκουσα ποιο είναι το ποσοστό εκείνων των χρηστών εμπόρων ναρκωτικών ή εμπόρων ναρκωτικών που χαρακτηρίζονται και χρήστες- για να βάλουμε το πιο βαρύ μπροστά- που όταν ξαναβγαίνουν στη ζωή ξανακάνουν το ίδιο. Ξέρετε ποιο είναι; Πάνω από 70% συλλαμβάνονται για δεύτερη φορά, εάν τους συλλάβουν, γιατί είναι και κάποιοι που το κάνουν χωρίς να τους συλλάβουν.
Δεύτερον, δεν μας είπατε –μπορεί να μην υπάρχουν τα στοιχεία αυτά- ποιο είναι το ποσοστό εκείνο των ανθρώπων που βρίσκονται μέσα στη φυλακή οι οποίοι διαχειρίζονται μαύρο, βρώμικο χρήμα, αιματοβαμμένο χρήμα για να διαφθείρουν συνειδήσεις σε ένα σωφρονιστικό σύστημα που υποφέρει και έχει κυρίως τον εχθρό μέσα, γιατί όλες οι εξεγέρσεις και όλα τα ανομήματα που γίνονται στα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας από μέσα ξεκινάνε, για όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει. Και αυτό το χρήμα, στο μεγαλύτερο ποσοστό το διακινούν οι έμποροι, μπορεί και χρήστες, ναρκωτικών μέσα στις φυλακές. Δεν τα λέγω εγώ, τα λέει ο Τύπος, τα λέει η κοινωνία ολόκληρη.
Εμείς λοιπόν, ερχόμαστε -η Κυβέρνηση έρχεται και εμείς αξιολογούμε σε αυτή την Αίθουσα- να νομοθετήσουμε μεταξύ των άλλων τη διευκόλυνση μιας ομάδας ανθρώπων που στο μεγαλύτερό τους ποσοστό θεωρείται βέβαιο από τη στατιστική ότι θα ξανακάνουν ακριβώς το ίδιο.
Δεν αποτελεί αντεπιχείρημα το γεγονός ότι η πολιτεία δεν έχει μπορέσει να έχει ψυχολόγους, να έχει ενημερωτές, να μπορεί να τους φέρει στον ίσιο δρόμο, να τους απεξαρτήσει από τις ουσίες, για να τους βγάλουμε έξω. Και ασφαλώς δεν αποτελεί επιχείρημα το γεγονός ότι για να αποσυμφορήσουμε τις φυλακές και να διευκολύνουμε την ποιότητα ζωής, που έχουμε κάθε λόγο να το κάνουμε στα σωφρονιστικά ιδρύματα, να τους βγάλουμε έξω και να τους ρίξουμε στην κοινωνία για να κάνουμε βορρά την ελληνική νεολαία, αυτών των ανθρώπων που μπήκαν μέσα γι/ αυτό το ειδεχθές έγκλημα. Και βεβαίως δεν αποτελεί αντεπιχείρημα το γεγονός ότι κάποιοι άλλοι δεν συμπεριλαμβάνονται στα 3/5. Να τα βάλουμε και εκείνα. Να το συζητήσουμε κύριε Υπουργέ. Να συζητήσουμε δηλαδή πόσο σκληροί πρέπει να γίνουμε επειδή σε όλα τα άλλα δεν έχουμε κατορθώσει να φτιάξουμε τις υπηρεσίες της κοινωνίας για να πάμε σε μία άλλη κατεύθυνση που θεωρώ ότι όλοι πάντως το θέλουμε σε αυτή την Αίθουσα. Αλλά τούτη την ώρα ξεκινάμε από το χειρότερο. Δηλαδή τι κάνουμε. Με την υφ΄όρους απόλυση αντί να διευκολύνουμε την σωφρονιστική διαδικασία, καταδικάζουμε την κοινωνία. Και αυτό πώς θα το πούμε τώρα έξω στους πολίτες; Δηλαδή εσείς πώς θα το πείτε στους πολίτες. Δηλαδή οι συνάδελφοι της πλειοψηφίας, που απόλυτα τους σέβομαι πώς θα το πουν αυτό στους πολίτες; Με αυτά τα επιχειρήματα; Έχουμε την εντύπωση εμείς εδώ -που εκπροσωπούμε παρακαλώ όχι τους λόγιους, που εγώ δεν ανήκω έτσι και αλλιώς ούτε κατ’ επάγγελμα, της πολιτικής δικονομίας και της επιστήμης αυτής την οποία απόλυτα σέβομαι, αλλά είμαστε εκπρόσωποι μιας κοινωνίας- ότι θα τους πούμε λοιπόν, ότι επειδή εμείς έτσι είδαμε τον ποινικό κώδικα και τις συνθήκες, που δεν μπορούμε να φτιάξουμε τώρα άλλες φυλακές ή δεν μπορούμε να απεξαρτήσουμε ή δεν μπορούμε να εκλογικεύσουμε , τα παιδιά σας αύριο θα απειλούνται, από δεν ξέρω πόσους; Γιατί μετά τη δημοσίευση αυτού του νόμου, αν παρ’ ελπίδα ψηφιστεί και της τροπολογίας, σας δηλώνω κατηγορηματικά ότι θα καταθέσω ερώτηση στη Βουλή- πιστεύω και άλλοι συνάδελφοι- για το πόσοι είναι αυτοί που απελευθερώθηκαν με την χρεία αυτού του νόμου. Αυτό κάνουμε.
Θα έπρεπε να κάνουμε όλα τα άλλα πριν από αυτό και μετά να το κάνουμε και αυτό, να διασφαλίσουμε δηλαδή και να προασπίσουμε την κοινωνία με τον τρόπο που πρέπει να το κάνουμε και μετά να προχωρήσουμε και σ' αυτό. Και δεν μπορούμε να ζηλεύουμε τα άλλα κράτη, τα οποία έχουν όλα τα άλλα και ]να το χρησιμοποιούμε ως άλλοθι και να κατηγορούμε τον εαυτό μας ότι εμείς έχουμε σκληρό ποινικό κώδικα γι’ αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα. Είναι λάθος λογική, την οποία η Νέα Δημοκρατία δεν αποδέχεται. Και επειδή είναι εύκολο να πούμε ότι καταψηφίζουμε, λέμε σας παρακαλούμε, αποσύρτε την τροπολογία και ξανασκεφθείτε την. Είναι νομίζω και πιο δημοκρατικό και πιο έντιμο. Να μην μπούμε στην αναμέτρηση γι’ αυτά τα ζητήματα. Είναι λάθος τα κόμματα και οι παρατάξεις να ξιφουλκούν η μία εναντίον της άλλης, γιατί εδώ υπάρχει η κοινή λογική την οποία πάντως ασπάζεται η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Είναι λάθος κύριε Υπουργέ.
Είναι δε ετεροβαρές το νομοσχέδιο το οποίο μας φέρνετε, διότι όπως αντιλαμβάνεστε το 90% της συζήτησης -ακόμα και η δική σας ομιλία- αφορά την τροπολογία. Είναι ετεροβαρές δηλαδή και νομίζω ότι δεν είναι και σωστό στο ξεκίνημα μιας επιτυχούς πορείας, την οποία ευχόμαστε πολύ, στο Υπουργείο το οποίο ηγείστε να φέρετε ένα νομοσχέδιο στο οποίο η τροπολογία να είναι βαρύτερη πολιτικά και σε όλα τα επίπεδα και στην επιστήμη της δικονομίας, από αυτό καθ αυτό το νομοσχέδιο για την εναρμόνιση με την Ευρωπαϊκή Οδηγία. Και σε τελική ανάλυση θέλω να σας πω ότι η διακίνηση των ναρκωτικών ασφαλώς και δεν σταματά από τις σκληρές ποινές, ασφαλώς δηλαδή δεν είναι αυτό που θα σταματήσει την διακίνηση των ναρκωτικών.
(ML)

(GH)
Αν αυτό το πιστεύετε, παρακαλώ, πάρτε την απόφαση και μειώστε τις ποινές. Πάρτε αυτό το πολιτικό θάρρος ως Κυβέρνηση και πείτε στην ελληνική κοινωνία «βρε, παιδί μου, τους τιμωρούμε πάρα πολύ αυτούς τους ανθρώπους, δεν είναι και τόσο κακοί» και κατεβάστε τις ποινές. Μην κάνετε, όμως, παραθυράκι για να βγουν έξω. Παρακαλώ, αυτά τα 3/5 τα οποία τα κάναμε τώρα, ας πούμε και στους πολίτες ότι μαζί με την εργασία είναι πολύ λιγότερη η φυλάκιση, μπορεί και στα όρια του μηδενός, δεν είναι, αλλά πολύ λιγότερη. Άρα τι κάνουμε εδώ; Περί τίνος συζητούμε; Για το πώς θα υποβαθμίσουμε, θα υποδηλώσουμε την κοινωνία; Ας πάρουμε άλλες σοβαρές αποφάσεις και να τις πάρουμε μαζί, το πολιτικό σύστημα της χώρας για να ξεφύγουμε από αυτήν τη μέγγενη.
Τέλος, θέλω να κάνω μία κρίση, γιατί είναι η αρχή. Βλέπω στο άρθρο 17 αυτό που πάντα κατηγορούσαμε σε αυτήν την Αίθουσα και το κάνατε και εσείς. Ρυθμίσεις και υπουργικές αποφάσεις και αποφάσεις του Υπουργείου Οικονομικών για αποζημιώσεις κ.λπ., βεβαίως οι αρχές, βεβαίως οι επιτροπές, κακή αρχή κάνουμε πάλι δημιουργώντας αναγκαία ενδεχομένως σώματα, αλλά θα ήθελα να παρακαλέσω την Κυβέρνηση –για να συνεννοούμαστε καλά και νομίζω ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε- καλό είναι ένα νομοσχέδιο να είναι πλήρες, να έχει κα τα νούμερα τι πληρώνεται ο καθένας, πιο είναι το κοστολόγιο αυτής της δουλειάς για να αποτιμήσουμε και στο τέλος τι όφελος έχει για την κοινωνία, γιατί βρισκόμαστε εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρισκόμαστε στην περιδίνηση ενός κοινωνικού προβληματισμού, που είναι πάρα πολύ έντονος. Τον φορτώνουμε που τον φορτώνουμε με ζητήματα που δεν τον απασχολούν, του τα βάζουμε και αυτά στην ημερήσια διάταξη, γιατί δεν απασχολείται ενδεχομένως τόσο πολύ η ελληνική κοινωνία για την αποφυλάκιση των χρηστών-εμπόρων ναρκωτικών μην του προσθέτουμε και οικονομικά βάρη για κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν το θέλει.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Σκέτο έμποροι, όχι μόνο χρήστες.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Το λέω έτσι, αγαπητέ συνάδελφε, το «χρήστες-έμποροι» γιατί ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι το «χρήστες» για τους εμπόρους στη δουλειά των δικαστηρίων και ξέρουμε και πολύ καλά πως γίνονται αυτά τα πράγματα.
Τελειώνω, λέγοντας το εξής: Περιμέναμε πιο ολοκληρωμένο σχέδιο και για τα ζητήματα της προφυλάκισης. Φοβούμαι ότι η Κυβέρνηση διακατέχεται από ένα πολύ μεγάλο άγχος για τις συνθήκες που επικρατούν στα σωφρονιστικά ιδρύματα. Μπορεί να έχει δίκιο. Είναι, όμως, λάθος ο δρόμος των αποφάσεων που έχει ξεκινήσει εξ αρχής. Είναι λάθος δηλαδή η αρχική λογική με την οποία προσπαθούμε να κάνουμε κάτι, μετρώντας το βιβλίο ανάποδα. Φοβούμαι, λοιπόν, ότι αν δεν ανατραπεί αυτή η λογική και αν δεν μπορείτε να κάνετε ορισμένα πράγματα, όχι γιατί στην πραγματικότητα δεν μπορείτε, αλλά αν χρειάζεστε βοήθεια, η Νέα Δημοκρατία σε κάθε περίπτωση θα τη δώσει, σε οτιδήποτε άλλο, από το να γίνουμε πιο χλιαροί σε αυτούς οι οποίοι έχουν εν πολλοίς υποδουλώσει σημαντικό κομμάτι της ελληνικής νεολαίας, των δικών μας παιδιών, μιας κοινωνίας που μας παρακολουθεί.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς ευχαριστούμε τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας τον κ. Μαρκόπουλο.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Πέτρος Ευθυμίου.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαι βέβαιος ότι όλοι θα επιθυμούσαμε να παρακολουθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η κοινή γνώμη της χώρας τη σημερινή συζήτηση. Αν, όμως, πιστεύαμε ότι μας παρακολουθούν, πιστεύω ότι θα δεχόμασταν όλοι ότι αδικήσαμε τους εαυτούς μας. Διότι αυτό το οποίο κυρίως καλούμαστε να νομοθετήσουμε είναι αυτό που κατ’ εξοχήν δεν αναδείχθηκε. Και αυτό το οποίο αναδείχθηκε είναι μία όψη που θα μπορούσε να είχε εντελώς διαφορετική μεταχείριση αν δεν αποφασίζαμε να το εντάξουμε στο θεμιτό κατά τα άλλα σύστημα της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Θα ήθελα, λοιπόν, εκφράζοντας όλους όπως τοποθετηθήκαμε στις δύο συνεδριάσεις των επιτροπών και όπως δεν τοποθετηθήκαμε σήμερα, να καταστήσω σαφές ότι εδώ σε αυτήν την Αίθουσα προχωρούμε σε μία νομοθετική πράξη, η οποία προάγει όχι μόνο το νομικό μας πολιτισμό, εμπεδώνει την αντίληψη ότι είναι δυνατόν να διαμορφώσουμε στην Ενωμένη Ευρώπη όχι μόνο μία ενιαία αγορά και ένα κοινό νόμισμα, αλλά να διαμορφώσουμε την έννοια ενός δημοκρατικού αξιακού πλαισίου, όπου οι πολίτες των χωρών της θα μπορούν να αισθάνονται από τη Φιλανδία έως την Ελλάδα και από την Πορτογαλία έως την Ουγγαρία το ίδιο πλαίσιο συνθηκών, το ίδιο πλαίσιο διασφαλίσεων, την ίδια υπόσταση ως πολίτες με αξιοπρέπεια και ιστό προστασίας.
(PN)

(3ML)
Αυτό συμβολίζει το νομοσχέδιο που κυρίως σήμερα καλούμαστε να συζητήσουμε και να ψηφίσουμε με τον τίτλο «Αποζημίωση των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση». Μ' αυτό το νομοσχέδιο και στην Ελλάδα –με καθυστέρηση πεντέμισι χρόνων- εγκαθιδρύουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, τη συνοχή και αλληλεγγύη που επιβάλλουν την πρόβλεψη κρατικής αποζημίωσης στα θύματα εγκληματικών πράξεων, εμπεδώνοντας έτσι όπως η εισηγήτριά μας, η κυρία Τσόνογλου, ανέδειξε και που κατ’ ουσία όλοι οι εισηγητές των κομμάτων συμφώνησαν, εμπεδώνουν αυτό το αίσθημα των κοινών αρχών ελευθερίας, δικαιοσύνης και ασφάλειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ενώ, λοιπόν, αυτό είναι το κυρίως ζητούμενο, η πορεία της συζήτησης εστιάστηκε σε θέματα τα οποία ούτε πάλι με τη σειρά τους αντιμετωπίστηκαν ολοκληρωμένα. Διότι θέλω να επισημάνω ότι όσα ανέφεραν οι συνάδελφοι, από τον εισηγητή του Κ.Κ.Ε. τον κ. Γκιόκα, από τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας, του ΛΑ.Ο.Σ., ή ακόμα και του ΣΥΡΙΖΑ, ως μείζονες ανάγκες, είναι πράγματι μείζονες ανάγκες και του δικαστικού, δικαιϊκού μας συστήματος και του σωφρονιστικού συστήματος. Αλλά δεν γνωρίζουμε όλοι, και δεν αντιλαμβανόμαστε και δεν συμφωνούμε ότι δεν μπορεί, εν ονόματι των μειζόνων μέτρων τα οποία κάποτε πρέπει να ληφθούν, να παρακάμπτουμε συγκεκριμένες όψεις των θεμάτων, που μπορούν άμεσα να υπηρετηθούν και να λυθούν.
Και σε τελευταία ανάλυση, όταν αναπτύσσεται εισαγγελικό ύφος, τότε θα πρέπει να έχουμε και το μέτρο της αρχής της αναλογίας που ο κ. Τζαβάρας ως έγκριτος νομικός μας εξήγησε ότι είναι μία μείζων αρχή της διαμόρφωσης του δικαίου. Αν, λοιπόν, είναι ισχυρά όσα είπε ο κ. Τζαβάρας, ο κ. Μαρκόπουλος θα έπρεπε να είναι πάρα πολύ προσεκτικός σε όσα επιχείρησε να επιδικάσει στη νομοθετική πρόθεση της κυβέρνησης για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι –και να κατανοήσει κάθε πολίτης που μας ακούει- ότι τίποτα δεν αλλάζει στον Κώδικα περί ναρκωτικών. Όπως ακριβώς έχει, νομίζω από κοινού συμφωνηθεί, ότι υπάρχει μία θεμελιώδης διάκριση στον έμπορο και στο χρήστη που κάνει εμπορία. Τίποτα δεν αλλάζει στον Κώδικα των ναρκωτικών, απολύτως τίποτα για το πώς πιστοποιείται ο χρήστης. Τις τοξικολογικές εξετάσεις, τη συνέντευξη, όλη τη διαδικασία που προβλέπει. Με μία κρίσιμη διαφορά, ότι ξέρουμε όλοι ακριβώς, ότι αυτό είναι μια ιστορία που μπορεί να μακρύνει πάρα πολύ και την αποδεχόμαστε μόνο στο τέλος, όταν από το δικαστήριο αναγνωριστεί ως χρήστης.
Τι εισάγει η ρύθμιση; Παρακαλώ, βοηθήστε με αν πέφτω έξω. Ο Υπουργός είναι εδώ να βοηθήσει όλους μας. Εισάγει ότι μπορεί στην περίοδο την προδικαστική να αναγνωριστεί η τοξικολογική εξέταση, τα πραγματικά περιστατικά που προσδιορίζουν το χρήστη.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι, μου επιτρέπετε την έκφραση -γιατί όταν μιλάμε για ναρκωτικά, πιστεύω ότι όλοι πρέπει να σπάσουμε τους κομματικούς φραγμούς- έχει τύχει να δουλέψω με τα παιδιά με τα ναρκωτικά. Έχω την περηφάνια την προσωπική, στο Υφυπουργείο Νέας Γενιάς και Αθλητισμού το 1982-1985 με τον Κώστα Λαλιώτη, να βοηθήσουμε αποφασιστικά με το τότε Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας στο να έχουμε τη δημιουργία της «ΙΘΑΚΗΣ», την πρώτη πραγματική προσπάθεια να αντιμετωπιστούν αυτά τα παιδιά ως αυτό που είναι, ως ασθενείς.
(XA)

(3PN)
Έχω δουλέψει μαζί τους και ξέρω όπως ξέρουν όλοι ότι είναι τρομερά διαφορετικό πράγμα ο έμπορος, το κτηνώδες αυτό υποκείμενο που ψυχρά μεταχειρίζεται την οικονομική ισχύ και τα μέσα για να διανείμει τον θάνατο και είναι τρομερά διαφορετικό πράγμα το δέσμιο παιδί της εξάρτησης που για να ικανοποιήσει το πάθος του αναγκάζεται να μεταβληθεί από τον έμπορο σε έμπορο με την σειρά του. Δεν μπορούμε να μη το λάβουμε υπόψη.
Και εάν θέλουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να μιλάμε, πρέπει να μιλάμε με όρους αμοιβαίας ευθύνης και να μην εξαπολύουμε μύδρους. Γιατί εγώ θεωρώ ότι ήταν πολύ αρνητικό για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τα επίσημα στοιχεία του ΟΚΑΝΑ, ότι στις λίστες των προγραμμάτων ήταν δύο χιλιάδες χρήστες που περίμεναν και είχαν μέσο όρο αναμονής τον Μάρτιο του 2004 που ανέλαβε η Νέα Δημοκρατία την εξουσία δύο χρόνια. Όταν όμως κάνουμε τώρα αυτή την κριτική πόσο είναι σήμερα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΚΑΝΑ αρχές του 2009; Να διαβάσω τα επίσημα στοιχεία. Είναι πεντέμισι χιλιάδες άτομα και ο χρόνος αναμονής είναι πάνω από τέσσερα χρόνια. Τον κ. Καστανίδη θα κρίνει όποιος πριν υπερδιπλασίασε το ποσοστό των παιδιών που είναι υποχρεωμένα να εμπορεύονται αυτοκαταστρεφόμενα ή και εμείς οι δύο πρέπει να δούμε ότι ήταν όνειδος δικό μας τα δύο χιλιάδες παιδιά και τα δύο χρόνια αναμονής το 2004; Κάποιος όμως πρέπει όταν κάνει κριτική να έχει συνείδηση τι δεν συνέβη αυτά τα πεντέμισι χρόνια και τι συνέβη αυτά τα πεντέμισι χρόνια. Πεντέμισι χιλιάδες με τέσσερα χρόνια αναμονής.
Και, φυσικά, πρέπει να τελειώνουμε με όλα αυτά. Πρέπει να ρίξουμε όλο το βάρος στην πρόληψη, στη θεραπεία…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Στην ένταξη.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: …στην ένταξη, στη σωτηρία αυτών των παιδιών.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ: Και δουλειά…
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Φυσικά και δουλειά. Πολύ σωστά.
Θα ήταν όμως σκόπιμο αν πράγματι ήθελα να τονίσω, αν καθ’ οιονδήποτε τρόπο –πιστεύω ότι μιλάω για όλους μας και στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.- θεωρούσαμε ότι η κριτική όπως ασκήθηκε είναι βάσιμη, φυσικά και δεν θα συμφωνούσαμε. Αν όμως τα γεγονότα είναι όπως κατατέθηκαν και η αλήθεια των πραγμάτων είναι όπως προκύπτει, τότε νομίζω ότι πρέπει όλοι να περάσουμε στη συζήτηση επί της ουσίας, να διαφυλάξουμε την κοινωνία από ένα πρόσθετο κύμα τρομολαγνείας το οποίο θα δημιουργήσει ενδεχομένως ένα νέο άλλοθι που δεν πρέπει κανείς να το έχει στην ελληνική πολιτεία, αντί να στραφούμε στις ρίζες του προβλήματος και στις δυνατότητες πραγματικής αντιμετώπισης με την πλήρη αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος, του δικαιακού και δικαστικού συστήματος, την πρόληψη, την θεραπεία, να γίνουμε εδώ δαίμονες της διαβουκόλησης μιας νομοθετικής πρόθεσης που αποσκοπεί στο ακριβώς αντίθετο από αυτό που επιχειρείται να της καταμαρτυρηθεί.
Γι’ αυτό νομίζω ότι η σωφροσύνη της κοινής υποχρέωσης απέναντι στην πραγματική φύση του προβλήματος και στις πραγματικές νομοθετικές όψεις επιβάλλει και αλλαγή του λόγου μας και θέλουμε, τουλάχιστον, να ελπίζουμε και αλλαγή των επιλογών που διαφαίνονται όχι μόνο στον κορμό του νομοσχεδίου αλλά και στις δύο τροπολογίες που απετέλεσαν σήμερα την δαιμονολόγηση της Κοινοβουλευτικής μας διαδικασίας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς ευχαριστούμε τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Το λόγο έχει ο κ. Αθανάσιος Πλεύρης Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι συνάδελφοι, πραγματικά αυτό που παρακολουθούμε σήμερα είναι απορίας άξιο. Στις 5 Μαΐου του 2009 –εδώ βλέπω και συναδέλφους Βουλευτές που είναι στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης- ο Υπουργός της Νέας Δημοκρατίας κ. Δένδιας, φέρνει ακριβώς αυτή την τροπολογία:
(XP)
(3XA)
Να γίνουν τα είκοσι πέντε έτη για τα ισόβια δέκα οκτώ και τα 4/5, κύριε Ευθυμίου. Όχι για τους τοξικομανείς. Τα 4/5 είναι για τους εμπόρους ναρκωτικών που έχουν καταδικαστεί υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις του 23 και του 23Α δηλαδή να έχουν εκατό κιλά ναρκωτικά. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους μιλάμε. Φέρνει, λοιπόν, την τροπολογία ο κ. Δένδιας και λέει τα 4/5 να γίνουν 3/5. Αντιδρά ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, αντιδρά το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και βλέπω νεότερους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ήταν στη δημόσια διοίκηση να λένε δεν μπορούμε να αφήσουμε τους εμπόρους ναρκωτικών έξω. Αντιδρά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Μόνο η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν αυτήν την τροπολογία. Και τελικά ο κ. Δένδιας την αποσύρει στην λογική ότι θέλω μια ευρεία συναίνεση και θα την επαναφέρω όταν θα σας φέρω στατιστικά στοιχεία.
Ερχόμαστε, λοιπόν, τώρα με Κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Έρχεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και φέρνει αυτήν την τροπολογία. Τα είκοσι πέντε χρόνια τα κρατάει. Δεν τα πάει στα δέκα οκτώ. Κάνει τα 4/5, 3/5. Ακούω τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ήταν ίδιοι συνάδελφοι που κατέκριναν τον κ. Δένδια στις 5 Μαΐου να λένε εδώ πέρα, τι σωστή τροπολογία είναι. Και ακούω τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας οι οποίοι στήριζαν την τροπολογία του κυρίου Δένδια να μας λένε εδώ πέρα ότι κακώς το κάνετε αυτό και βγάζετε τους εμπόρους ναρκωτικών έξω. Δηλαδή αυτό φτάνει στα όρια της κωμωδίας. Μέσα σε τρεις μήνες τα δυο μεγάλα κόμματα έχετε αλλάξει στάση επειδή αλλάξατε στρατόπεδο. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση τότε μιλούσε για την ανάλγητη Κυβέρνηση που βγάζει έξω τους εμπόρους ναρκωτικών και σήμερα λέει ότι ασκούμε κοινωνική πολιτική. Η δε Αξιωματική Αντιπολίτευση πήγαινε να βγάλει τους εμπόρους ναρκωτικών τότε και τώρα λέει, τι είναι αυτό που θα κάνετε στην κοινωνία.
Εμείς μένουμε σταθεροί στις αντιλήψεις μας, κύριε Υπουργέ. Και επειδή μένουμε σταθεροί στις αντιλήψεις μας, πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή συνδέουμε το θέμα της αποσυμφόρησης της φυλακής με το να αποφυλακιστούν έμποροι ναρκωτικών που έχουν καταδικαστεί με τις επιβαρυντικές περιστάσεις είναι αν μη τι άλλο ανεύθυνο. Και επειδή βλέπουμε ότι και από τις δυο πλευρές δεν ξέρετε τελικά τι γίνεται εμείς όχι απλώς εμμένουμε στις θέσεις μας αλλά αύριο το πρωί θα καταθέσουμε αίτηση για ονομαστική ψηφοφορία. Θα είναι η πρώτη ονομαστική ψηφοφορία που θα γίνει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
Και θέλω να δω τους συναδέλφους Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είχαν τοποθετηθεί στις 5 Μαΐου και φώναζαν ότι είστε η Κυβέρνηση που βγάζει τους εμπόρους ναρκωτικών έξω τι θα ψηφίσουν αύριο. Και θέλω να δω και τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας εάν θα καταλάβουν ότι σε μια τέτοια ψηφοφορία δεν έχουν σχέση τα κομματικά στεγανά αλλά το ότι δεν πρέπει να αποφυλακιστούν έμποροι ναρκωτικών.
Κύριε Υπουργέ, εγώ ξέρω ότι αύριο που θα ψηφίζουμε θα κοιτούν από τις τηλεοράσεις μέσα από τις φυλακές άνθρωποι που κουβαλούσαν εκατό-εκατόν είκοσι κιλά ηρωίνη και θα λένε μεθαύριο θα αποφυλακιστώ ή όχι. Και εμείς αυτό θέλουμε να κόψουμε. Να μην αποφυλακιστούν. Να μην βγουν έξω να ξαναπουλήσουν ναρκωτικά.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
Σε ένα δογματικό επίπεδο που η ίδια τροπολογία που φέρνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει αντινομίες. Με μεγάλη προσοχή άκουσα τον Υπουργό να λέει, μα η βασική αρχή στο ποινικό μας δίκαιο είναι τα 3/5 και μόνο για την περίπτωση της εσχάτης προδοσίας, για την περίπτωση της τρομοκρατίας και για την περίπτωση των εμπόρων ναρκωτικών που έχουν καταδικαστεί ισόβια έχουμε διαφορετική μεταχείριση υφ’ όρων απόλυσης.
(MT)


(03XP)
Θα ήταν συνεπής αν ερχόταν εδώ κι έλεγε «βασική αρχή τα 3/5, πάει και τελείωσε» και για τους εμπόρους ναρκωτικών όχι 25, αλλά 18. Όλα τα έχουμε ενιαία. Άπαξ και βάζετε εξαιρέσεις, όπως έχετε βάλει για τα τρία αυτά αδικήματα, κρατήστε και γι’ αυτό.
Θέλετε να μπούμε σε μια ευρεία συζήτηση, ποια αδικήματα πρέπει να είναι 3/5 και ποια 4/5; Ναι, να κάτσουμε να συζητήσουμε τις αντινομίες. Δεν θα ξεκινήσουμε, όμως, αποσπασματικά να φτιάχνουμε νομοθετικό πλαίσιο, προκειμένου να οδηγήσει σε αποφυλάκιση εμπόρων ναρκωτικών.
Αν μη τι άλλο, δεν είναι δυνατόν η αποσυμφόρηση των φυλακών να μην έχει ως κριτήριο τη σοβαρότητα των αδικημάτων, αλλά να έχει ως κριτήριο όσους περισσότερους έχουμε, να κάνουμε ένα τέτοιο πλαίσιο για να υπάρξει αποσυμφόρηση.
Η αποσυμφόρηση επίσης δεν είναι αυτοσκοπός. Το να μπω στη λογική να συζητήσω τη μείωση των ποινών, κύριε Υπουργέ, αυτό σημαίνει πως θεωρούμε ότι οι ποινές δεν είναι σωστές. Το να συζητήσω, όμως, το θέμα μείωσης της ποινών, επειδή δεν χωράει ο κόσμος στη φυλακή, σημαίνει ότι λειτουργώ τη σωφρονιστική, αντιεγκληματική πολιτική με χωροταξικούς όρους και όχι με όρους αντιμετώπισης της εγκληματικότητας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΤΟΛΙΟΣ: Το υποθέτετε αυτό. Δεν το είπε κανείς.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Μα, αυτή τη στιγμή έρχεται το νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Αυτό είναι το σκεπτικό. Γι’ αυτό το λόγο την πενταετή κάθειρξη την κάνετε φυλάκιση ουσιαστικά για να υπάρχουν ευνοϊκοί όροι να βγουν, γι’ αυτό το λόγο μια σειρά άτομα μπορούν να βγουν χωρίς να εξαγοράζουν. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια και τα 4/5 γίνονται 3/5, προκειμένου να βγει ο κόσμος έξω. Αν δείτε όλες τις διατάξεις, όλες αναφέρουν πώς θα φύγει ο κόσμος από τις φυλακές.
Πράγματι, σε μια «ελαφριά» εγκληματικότητα, αν θέλετε και σε μια εγκληματικότητα στα όρια της βαριάς πλημμεληματικής δράσης, μπορώ να το καταλάβω. Στην κακουργηματική δράση, όμως, δεν μπορώ να το καταλάβω. Στα ναρκωτικά δεν μπορώ ούτε να το δικαιολογήσω.
Οφείλω να πω για να μην είμαι άδικος, κύριε Υπουργέ, ότι τουλάχιστον στη δική μου κοινοβουλευτική θητεία είναι η πρώτη φορά που Υπουργός άκουσε με προσοχή τις θέσεις μας. Έχετε δεχτεί αρκετές από τις προτάσεις που έγιναν. Δεν θέλω να σας αδικώ και γι’ αυτό το λέω. Δεν το έχω αντιμετωπίσει ξανά αυτό. Συνήθως οι Βουλευτές στις επιτροπές λέγαμε κάποια πράγματα και τελικά δεν γινόταν τίποτα δεκτό.
Είναι η πρώτη φορά που έχετε αποδεχτεί πολλές προτάσεις, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την εμμονή σας. Πάρτε τις εισηγήσεις των Βουλευτών σας στην Επιτροπή, στις 5 Μαΐου, και προσπαθήστε να δικαιολογηθείτε γι’ αυτά που έλεγα για τον κ. Δένδια. Πώς είναι δυνατόν ένα Κόμμα να αλλάζει μέσα σε τρεις μήνες τη βασική του θέση; Πώς είναι δυνατόν να κατηγορεί με βαριές εκφράσεις την τότε Κυβέρνηση και τώρα να φέρνει αυτή την τροπολογία για ψήφιση;
Σε δογματικό επίπεδο συνεχίζω να λέω ότι από τη στιγμή που διατηρείτε τις αυστηρές ποινές στην ισόβια κάθειρξη, στα είκοσι πέντε έτη δηλαδή, για την υφ’ όρων απόλυση όσων έχουν καταδικαστεί ισόβια, δεν έχετε κανένα νομικό επιχείρημα να μας πείτε ότι τα 4/5 πρέπει να τα κάνουμε 3/5. Δεν ακολουθείτε τη γραμμή πως όλα πρέπει να πάνε στα 3/5. Οι ίδιοι έχετε κρίνει ότι αξιακά κάποια αδικήματα πρέπει να έχουν δυσμενέστερους όρους στην υφ’ όρων απόλυση.
Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι και κάποιος που βρίσκεται στη φυλακή επειδή είχε εκατό κιλά ηρωίνη και έχει καταδικαστεί με το 23 και το 23Α’, θα πρέπει να μείνει στη φυλακή για τα 4/5.
Η τροπολογία, λοιπόν, αυτή δεν είναι δυνατόν να ψηφιστεί, κύριε Υπουργέ. Δεν είναι δυνατόν το Εθνικό Κοινοβούλιο σε συνθήκες «πολέμου» με τους εμπόρους ναρκωτικών, που έχουμε τραυματισμένους ανθρώπους-θύματα της εμπορίας ναρκωτικών, να δώσει το μήνυμα ότι ψηφίζει μία τροπολογία που θα ενθαρρύνει αυτούς τους ανθρώπους και θα βγουν από τις φυλακές.
Οπωσδήποτε, υπάρχουν κι άλλα θέματα, αλλά εμείς επικεντρώνουμε σ’ αυτό γιατί μ’ αυτή την τροπολογία που έχετε φέρει, δεν μπορούμε να ψηφίσουμε το νομοσχέδιό σας επί της αρχής. Συμφωνούμε με το καθ’ αυτό νομοσχέδιο.
Ως προς την προσωρινή κράτηση, παρόλο που το βελτιώσατε προς την κατεύθυνση που σας είπαμε και αντί για αμετάκλητο κακούργημα, λέτε αμετάκλητες ομοειδείς αποφάσεις, πάλι θεωρούμε ότι έχουμε διαμορφώσει ένα πλαίσιο στο οποίο θα αναγκάσουμε τον ανακριτή και τον εισαγγελέα να κάνουν αλχημείες, προκειμένου να οδηγούν τον κόσμο στην προσωρινή κράτηση.
(GK)
(3MT)
Διότι εάν αυτή τη στιγμή –σας το είπε ο κ. Βορίδης στην αρχή- έχουμε κάποιον που έχει καταδικαστεί πρωτόδικα για βιασμό, έχει καταδικαστεί και εφετειακά για βιασμό, αλλά για κάποιους λόγους βρίσκεται έξω, και κάνει έναν τρίτο βιασμό, θα πάει και δεν θα μπορεί ο ανακριτής και ο εισαγγελέας –σύμφωνα με τη διάταξη που έχετε φέρει- να διατάξουν την προσωρινή του κράτηση, διότι δεν θα υπάρχει αμετάκλητη ομοειδής απόφαση. Θα υπάρχει τελεσίδικη και δεν θα υπάρχει αμετάκλητη.
Συνεπώς, εκεί πέρα μην νομίζετε ότι ο ανακριτής και ο εισαγγελέας θα τον αφήσουν. Θα βρουν τη δυνατότητα να κάνουν κάποιες υπερβάσεις. Το πρόβλημα της προσωρινής κράτησης δεν είναι πρόβλημα του τύπου «τι νομικό πλαίσιο θα έχουμε». Είναι πρόβλημα να εφαρμόσει σωστά ο ανακριτής και ο εισαγγελέας τις διατάξεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πάντα θα βρίσκουν τον τρόπο να πηγαίνουν.
Και τι κρατάτε; Κρατάτε την πλημμεληματική μορφή της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας. Κρατάτε εκεί πέρα την προσωρινή κράτηση, που εκεί θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ελαφριάς μορφής εγκληματική συμπεριφορά. Την κρατάτε στην προσωρινή κράτηση και βάζετε πολύ δυσκολότερους όρους για τα κακουργήματα, πλην βέβαια της ποινής της ισόβιας κάθειρξης.
Εμείς, κύριε Υπουργέ, θεωρούμε ότι στο πρώτο νομοθετικό έργο που έχετε, αποδεχθήκατε πολλές προτάσεις. Αυτό είναι κάτι που το κρατάμε. Θεωρούμε ότι πραγματικά μπορεί να υπάρξει μία συνεργασία. Ωστόσο, αύριο θα προκαλέσουμε την ονομαστική ψηφοφορία για το θέμα της εμπορίας ναρκωτικών και σας εκλιπαρούμε κυριολεκτικά, έστω και την τελευταία στιγμή, να το αποσύρετε.
Τα ναρκωτικά δεν είναι ένα θέμα που πρέπει να αποτελούν πεδίο αντιδικίας στο Κοινοβούλιο. Όμως, δεν είναι δυνατόν μεθαύριο, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, να επιτρέψετε σε εμπόρους ναρκωτικών με τις επιβαρυντικές περιστάσεις να βγουν έξω!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Η Βουλευτής Αικατερίνη Περλεπέ-Σηφουνάκη ζητά ολιγοήμερη άδεια για μετάβαση στο εξωτερικό.
Η Βουλή εγκρίνει;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω το λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Πέτρος Ευθυμίου έχει το λόγο.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα απλώς η αλήθεια της συζήτησης στο Κοινοβούλιο να περιλάβει την εξής πραγματικότητα: Το νομοσχέδιο, το οποίο έχει καταθέσει ο Υπουργός Δικαιοσύνης, δεν περιλαμβάνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο είτε μεταβολή ποινών είτε αλλαγή του τρόπου επιμέτρησης των ποινών για κανένα αδίκημα, ακόμα –κατά μείζονα λόγο- για τα ναρκωτικά.
Ό,τι λοιπόν, θα μπορούσε να συνεπαχθεί από την τοποθέτηση του συναδέλφου του ΛΑ.Ο.Σ., ό,τι θα μπορούσε να συναχθεί σε αυτή τη βάση, θα ήταν απολύτως λανθασμένο. Το πρώτο είναι αυτό και το ξεκαθαρίζω.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Δεν είπαμε κάτι τέτοιο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Μη διακόπτετε, κύριε Βορίδη.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Δεύτερον, αν υπάρχει κάτι που αλλάζει και επιβαρύνει, είναι για τους εμπόρους ναρκωτικών, των οποίων καθιστά σκληρότερη τη μεταχείριση και –θα προσέθετα- δικαίως. Το αναφέρω αυτό για την αλήθεια των πραγμάτων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ευχαριστούμε.
Το λόγο έχει για να δευτερολογήσει η κυρία Βασιλική Τσόνογλου-Βυλλιώτη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΝΟΓΛΟΥ-ΒΥΛΛΙΩΤΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν και η συζήτηση των τροπολογιών ήταν για επόμενη συνεδρίαση, έγινε μία εκτενής συζήτηση. Πράγματι, εδώ ακούσαμε κάποια περιστατικά ή εμπειρίες κάποιων συναδέλφων που τυγχάνει να είναι μάχιμοι δικηγόροι, οι οποίοι βλέπουν μόνο τη μία όψη του νομίσματος.
Είναι γνωστό ότι η καταδίκη του ενόχου, η βαρύτητα του αδικήματός του, τα πραγματικά περιστατικά κάτω από τα οποία τέλεσε την πράξη, η προσωπικότητά του, η ποσότητα –αν θέλετε και έτσι-, όλα αυτά κρίνονται στην αίθουσα του δικαστηρίου. Εκεί είναι η αίθουσα, όπου επιβάλλεται η καταδίκη του. Και όλα αυτά τα οποία ειπώθηκαν αφορούν αυτό το πράγμα ακριβώς. Μετά την αίθουσα του δικαστηρίου δεν υπάρχει κατηγορούμενος. Υπάρχει καταδικασθείς και κατόπιν μπαίνει στο σωφρονιστικό κατάστημα.

(DP)

(3GK)
Το σωφρονιστικό κατάστημα, λοιπόν, είναι κατάστημα σωφρονισμού και όχι συνέχιση της καταδίκης. Όταν, λοιπόν, ένας έμπορος ναρκωτικών όπως τον χαρακτηρίζετε, έχει καταδικαστεί στην ακροαματική διαδικασία για ό,τι έχει κάνει –στη βάσανο μαρτύρων, αποδείξεων, ιατρικών πραγματογνωμοσυνών κ.ο.κ.- κρίνεται η βαρύτητα της πράξεώς του και δικάζεται και αυτός ο άνθρωπος οδηγείται στη φυλακή. Από εκεί και πέρα είναι το σωφρονιστικό σύστημα, το οποίο δεν μπορεί να δημιουργεί, να καλλιεργεί, να συντηρεί κοινωνικές ανισότητες.
Επομένως, μην δημιουργούμε εντυπώσεις ότι η τροπολογία αυτή που έρχεται για να ψηφιστεί είναι εύνοια υπέρ των εμπόρων. Η Βουλή δεν ψηφίζει με αφορισμούς και αναθέματα. Η Βουλή ψηφίζει για τον εξανθρωπισμό του σωφρονιστικού συστήματος. Το ποιος είναι έμπορος ναρκωτικών ή όχι μπορεί και να είναι και μέσα από τις φυλακές, κύριοι συνάδελφοι που γελάτε. Και ζούμε τέτοια περιστατικά και διαβάζουμε τέτοια περιστατικά. Αν κάποιος έχει συνέχεια παραβατική ζωή δεν μπορεί η πολιτεία, με την ενδεχόμενη σκέψη ότι αυτός ο άνθρωπος θα συνεχίσει την παραβατική αυτή συμπεριφορά του και θα πωλεί ναρκωτικά κ.λπ., να δημιουργεί ανισότητα και αυτόν να τον κρίνει έτσι με την πιθανολογούμενη παραβατική συμπεριφορά του και στο μέλλον. Αυτό επιχειρεί να κάνει και η τροπολογία η οποία έρχεται και η οποία οδηγεί πραγματικά σε αποσυμφόρηση των φυλακών. Γνωρίζουμε όλοι ότι για δεκαπέντε γραμμάρια ηρωίνης ένας ο οποίος είναι χρήστης ναρκωτικών, αλλά μπορεί να δίνει και στο φίλο του τρώει δέκα χρόνια στο Εφετείο Κακουργημάτων για κατοχή και προμήθεια ναρκωτικών...
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Μέχρι πέντε χρόνια.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΝΟΓΛΟΥ-ΒΥΛΛΙΩΤΗ: Τι λέτε, κύριε Βορίδη; Να σας φέρω νομολογία πλουσιοτάτη να δείτε τι συμβαίνει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Μην κάνετε διάλογο, σας παρακαλώ.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΝΟΓΛΟΥ-ΒΥΛΛΙΩΤΗ: Εμένα θα μου πείτε; Στα δικαστήρια ήμασταν μέχρι προχθές κάθε μέρα. Βεβαίως βλέπουμε τα περιστατικά αυτά και βεβαίως γνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι χρήστες ναρκωτικών έπρεπε να οδηγηθούν σε θεραπευτικά καταστήματα, αλλά δυστυχώς στη χώρα μας είναι μόνο δύο κέντρα απεξάρτησης ατόμων από παραισθησιογόνες ουσίες.
Η πολιτεία βεβαίως πρέπει να βαδίσει προς την κατεύθυνση αυτή, τον εξανθρωπισμό του σωφρονιστικού συστήματος και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού. Πράγματι τα σωφρονιστικά καταστήματα είναι σε τραγική κατάσταση. Ε, αυτή την κατάσταση δεν πρέπει να κάνουμε ένα βήμα εξανθρωπισμού της; Πρέπει μονίμως να απορούμε και βεβαίως να έχουμε μία στείρα αντιπολίτευση χρησιμοποιώντας μεγάλες και βαριές εκφράσεις;
Πείτε μας ένα επιχείρημα. Ένα επιχείρημα όμως, το οποίο θα είναι μία συντριπτική απόδειξη του ότι πράγματι μία μεγάλη κατηγορία ανθρώπων αποφυλακίζεται για μία μελλοντική παραβατική συμπεριφορά. Αυτό που εκθέσατε δεν είναι πραγματικό, με την έννοια δηλαδή ότι δεν είναι μία απόδειξη του ότι δεν πρέπει να εφαρμοστεί το 105 και ο δογματικός αυτός ενιαίος κανόνας και γι’ αυτούς τους καταδικασθέντες. Ποιος θα κάνει το διαχωρισμό; Ποιος θα τον κάνει; Πού ξέρετε εσείς αν αυτός που καταδικάστηκε είναι έμπορος ναρκωτικών; Αυτός που έχει 100 κιλά ηρωίνης θα φάει ισόβια –το γνωρίζουμε αυτό- δεν θα φάει δέκα χρόνια κάθειρξη.
Κατά συνέπεια, κάτι πρέπει να γίνει για τον εξανθρωπισμό. Πρέπει να βρεθεί ένα μέτρο με κριτήρια αντικειμενικά, τα οποία θα δίνουν τη δυνατότητα αυτός ο όγκος των ανθρώπων που πολλές φορές αποθηκεύονται –γιατί πραγματικά οι φυλακές μας ορισμένες φορές γίνονται αποθήκες ανθρώπων- να βγει έξω. Αυτό θα πρέπει να το στηρίξουμε και βεβαίως να προτείνουμε λύσεις για τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης και για τη βελτίωση του σωφρονιστικού συστήματος.
Όπως πολλοί από την Αίθουσα αυτή και εγώ θυμάμαι στην τροποποίηση του Σωφρονιστικού Κώδικα το 2003 ότι ο κ. Κουβέλης είπε πολύ σωστά πράγματα για τη βελτίωσή του και το θυμάμαι πολύ καλά. Πράγματι στην εισήγηση του Σωφρονιστικού Κώδικα περιέχονται πολύ σωστές προτάσεις και το γνωρίζει και ο κύριος Υπουργός μας, όπως και μέλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έγκριτοι συνάδελφοι. Πραγματικά αυτή είναι η πρόθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, να προχωρήσει τέτοια μέτρα βελτίωσης των συνθηκών κράτησης. αλλά και εξάλειψης των κοινωνικών ανισοτήτων.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς ευχαριστούμε την κυρία Τσόνογλου.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, το λόγο για μια διευκρίνιση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ο κ. Κακλαμάνης έχει το λόγο.



(LM)

(DP)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Στην Αίθουσα αυτή πρέπει να συζητούμε, χωρίς να δημιουργούνται εντυπώσεις, πολλές φορές και σε συναδέλφους οι οποίοι δεν έχουν ασχοληθεί ειδικότερα με συγκεκριμένες διατάξεις. Γι’ αυτό εγώ επιμένω πάντοτε ότι στις Επιτροπές πρέπει να γίνεται συζήτηση κατ’ άρθρον, παράγραφο και εδάφιο. Είναι απαράδεκτο να συνεχισθεί αυτό.
Ο Πρόεδρος της Βουλής στη Διάσκεψη, παρισταμένων και των Προέδρων των Επιτροπών, είπε ότι αυτό το φαινόμενο των τελευταίων ετών που καθένας μιλούσε γενικά στις Επιτροπές και τα άρθρα περνούσαν καθ’ ομάδας και χωρίς συζήτηση, θα πρέπει να σταματήσει και εκεί να συζητούνται λεπτομερώς, για να μην αιφνιδιάζεται το Σώμα από αγορεύσεις, όπως του συναδέλφου, ο οποίος γνωρίζει, έχει και εξειδίκευση επιστημονική και επαγγελματική.
Αλλά να μου επιτρέψει να πω -και παρακαλώ τον Υπουργό να το δει καλύτερα, είμαι βέβαιος ότι θα το κάνει- ότι εγώ διαβάζοντας τη διάταξη που ισχύει και η οποία καταργείται με την προτεινόμενη αναδιατύπωση του άρθρου 40, θα πω ότι ακριβώς αυτό λέει: «Όσοι καταδικάζονται σε ποινή κάθειρξης», διαβάζω αυτό που τροποποιείται, «για παράβαση του παρόντος κεφαλαίου υπό τις επιβαρυντικές περιπτώσεις των άρθρων 23 και 23α΄» -αυτό έλεγε η παλιά διάταξη, αυτό επαναλαμβάνει και αυτή, δεν λέει κάτι διαφορετικό η παλιά διάταξη, «μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο της ανάκλησης», το επαναλαμβάνει και εδώ, δηλαδή εάν αυτός είναι έμπορος ναρκωτικών ή δεν ξέρω τι είναι, θα μπορεί να ανακληθεί η απόφαση αυτή, «εφ’ όσον έχουν εκτίσει για την πρόσκαιρη κάθειρξη», έτσι έλεγε η παλιά διάταξη «4/5…». Εδώ λέει για την ισόβια κάθειρξη είκοσι πέντε έτη.
Αυτό που πρέπει να δείτε, κύριε Υπουργέ, είναι αυτό που αφορά την πρόσκαιρη κάθειρξη. Στην πρόσκαιρη κάθειρξη προφανώς, είναι σφόδρα πιθανό και απλοί χρήστες, τα «βαποράκια» όπως λέγονται, να έχουν και πρόσκαιρη κάθειρξη. Προφανώς, οι περιπτώσεις που μας αφορούν και μας ενδιαφέρουν είναι των εμπόρων, οι οποίοι έχουν βαρύτατες ποινές και πρέπει να τις εκτίσουν. Έτσι έλεγε η παλιά διάταξη και βλέπω ότι το διατηρείτε.
Από εκεί και πέρα, βέβαια, επειδή, κύριε Υπουργέ, είμαι βέβαιος ότι με πολλή προσοχή θα είδατε τις εισηγήσεις της αρμόδιας Επιτροπής, αυτό που πρέπει να δείτε είναι αυτά που αφορούν το άρθρο 105 του Ποινικού Κώδικα, στο οποίο γίνεται αναφορά και επίσης, αυτό που αφορά την πρόσκαιρη κάθειρξη, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εάν πρόκειται περί εμπόρων ναρκωτικών δεν θα έχετε καμία διάθεση προφανέστατα να τους αφήσετε να εξέλθουν των φυλακών για να συνεχίσουν το έργο τους.
Επομένως, δεν χρειάζονται τα χειροκροτήματα, αγαπητοί συνάδελφοι και αφήστε τις προτάσεις ονομαστικής ψηφοφορίας για κάτι πολύ σημαντικό.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Να σας χειροκροτήσουμε, κύριε Πρόεδρε. Εσάς θα χειροκροτήσουμε. Με αυτή την τοποθέτησή σας θα σας χειροκροτήσουμε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αφήστε τις για κάτι πολύ σημαντικό και κυρίως ο καθένας μας έχει καθήκον να ενημερώνει και όχι να δημιουργεί εντυπώσεις. Ούτε ο Υπουργός θα φέρει μια τέτοια διάταξη, ούτε η Βουλή θα την ψηφίσει. Δεν θα τη φέρει ούτε ο ίδιος ο Υπουργός.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Μα, την έφερε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ο Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Τζαβάρας έχει το λόγο για να δευτερολογήσει.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Πράγματι είμαι υποχρεωμένος και εγώ να πάρω θέση, αφού έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα στη συζήτηση επί των δύο αυτών επιμάχων τροπολογιών.

(AD)
(LM)
Και ως προς μεν την πρώτη, αυτή δηλαδή η οποία φιλοδοξεί να θέσει τέρμα σ’ αυτή τη συνεχή διαμόρφωση αλλεπάλληλων διατάξεων, την προσαρμογή –θα έλεγα- αλλεπάλληλων προσπαθειών από το 1981 έως σήμερα της διατάξεως του άρθρου 282, παράγραφος 3, θεωρώ ότι μάλλον ματαιοπονείτε, κύριε Υπουργέ, γιατί πράγματι το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τη διατύπωση της συγκεκριμένης διατάξεως ούτε και με την αντικειμενοποίηση των κριτηρίων, τα οποία θα πρέπει να χρησιμοποιεί το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο για να επιβάλλει το μέτρο του δικονομικού καταναγκασμού που λέγεται «προσωρινή κράτηση».
Και αυτό για τους εξής λόγους: Η πιο σοβαρή εκσυγχρονιστική προσπάθεια που έγινε ήταν αυτή του ν.1128/1981. Τότε σταμάτησε ο νομοθέτης να χρησιμοποιεί τον όρο «προφυλάκιση» και αντικατέστησε αυτόν τον όρο που παρέπεμπε σε προκαταβολή ποινής με τον όρο «προσωρινή κράτηση», ο οποίος αποδείχθηκε και αυτός ότι δεν αντιστοιχεί πλήρως στην ουσία της διαδικασίας, αλλά και στην ουσία των πραγμάτων.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει πάνω από έξι προσπάθειες να προσαρμοστεί αυτή η συγκεκριμένη διάταξη, ώστε κάθε φορά ο νομοθέτης να επιχειρεί να αποσυμφορήσει τις φυλακές από την πληθώρα των προσωρινά κρατουμένων και να μην το επιτυγχάνει. Κλασική περίπτωση είναι η διάταξη η προηγούμενη του ν.2408/1996, όπου στην εισηγητική έκθεση ρητώς αναφέρεται ο προβληματισμός και η αιτία που είχε οδηγήσει στο να υπάρξει η σημερινή διατύπωση.
Όμως, το βέβαιο είναι ότι ενόσω υπάρχουν δικαστές οι οποίοι δεν σέβονται την αρχή, το τεκμήριο της αθωότητας, εφόσον υπάρχουν δικαστές οι οποίοι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι περιορισμός του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της προσωπικής ελευθερίας δεν μπορεί πλέον να γίνεται παρά μόνο υπό τους όρους του άρθρου 25, δηλαδή εφόσον υπάρχει πρόβλεψη στο Σύνταγμα ή σε νόμο που έχει εκδοθεί με την επιφύλαξη του συνταγματικού νομοθέτη και πάντως με σεβασμό στην αρχή της αναλογικότητας, εφόσον λοιπόν δεν υπάρχουν τέτοιοι δικαστές που να έχουν ασχοληθεί ή στους οποίους να έχει ανατεθεί το έργο της εφαρμογής κατά την προδικασία της συγκεκριμένης διάταξης, τότε μονίμως η Βουλή θα ασχολείται και θα ματαιοπονεί με το να βρει μια αποτελεσματική ρύθμιση.
Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης αυτού του απαράδεκτου πράγματι φαινομένου είναι επιτέλους να γίνει μια γενναία μεταρρύθμιση στο θεσμό της ανάκρισης. Δεν είναι δυνατόν οι νεώτεροι κατά ηλικία δικαστές να αναλαμβάνουν να οδηγούν ανθρώπους κατηγορούμενους, οι οποίοι έχουν πλήρη δικαιώματα μέχρι εκείνη τη στιγμή και μέχρι τη στιγμή που η υπόθεσή τους θα κριθεί από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο. Δεν μπορούν –τουλάχιστον μ’ αυτόν τον τρόπο που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στην ποινική προδικασία- να αντιμετωπίζουν τους πολίτες σαν να είναι αθύρματα.
Θα πρέπει να βρεθεί ένας άλλος τρόπος. Δεν είναι δυνατόν να φτάνουμε στο σημείο να μιλάμε για αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις που πρέπει να αποτελούν το κριτήριο για την επιβολή του μέτρου της προσωρινής κράτησης, δηλαδή για την προδικαστική στέρηση της προσωπικής ελευθερίας πολίτη, όταν είναι βέβαιο, όπως ορθά επισημάνθηκε από τους συναδέλφους του ΛΑ.Ο.Σ., ότι είναι δυνατόν αυτό που προσπαθείτε να βγάλετε από την πόρτα, να σας επιστρέψει από το παράθυρο στην περίπτωση που έχουμε μια υπότροπη συμπεριφορά του ιδίου κακουργηματικού περιεχομένου, αλλά δεν έχει προκύψει αμετάκλητη δικαστική απόφαση μέχρι εκείνη τη στιγμή που καλείται να αποφανθεί ο ανακριτής και ο εισαγγελέας.


(KO)

(4AD)
Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτή τη διάταξη πρέπει να την αποσύρετε, γιατί δεν προσφέρει τίποτα. Απλώς καθιστά ακόμα μια φορά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας πεδίο άσκησης ευαισθησιών που δεν έχουν καμία σχέση με ανθρώπους του δικού σας πνευματικού και επιστημονικού επιπέδου.
Όσον αφορά την περίπτωση της δεύτερης τροπολογίας, εγώ άκουσα –και εσείς το θυμάστε καλύτερα από εμένα- ότι ο κ. Δένδιας αυτή την ίδια διάταξη την είχε φέρει ενώπιον της Βουλής προς ψήφιση. Και εκεί λοιπόν, επειδή είναι γνωστή και η νομική του ευαισθησία και το κοινοβουλευτικό του ήθος, αντιμετωπίζοντας την οργίλη αντιμετώπιση από την πλευρά των Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ και μάλιστα της κας Τζάκρη -η οποία σήμερα είναι και Υπουργός της Κυβέρνησης- απέσυρε τη συγκεκριμένη διάταξη.
Και ερωτώ: Ποιος είναι ο συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο σήμερα εμείς με δική σας πρωτοβουλία θα πρέπει να δεχθούμε μια τέτοια ρύθμιση, την οποία το κόμμα σας πριν από δύο μήνες όχι απλώς εξοστράκισε, αλλά δαιμονοποίησε και τα αίτια και την πρόθεση του κ. Δένδια; Και επιτέλους θεωρώ ότι δεν έχετε αυτό το δικαίωμα σήμερα να έρχεστε εσείς ως Υπουργός της Κυβέρνησης του κόμματος που πριν από δύο μήνες είχε αυτή τη στάση απέναντι στην ίδια συγκεκριμένη διάταξη και να επιχειρηματολογείτε υπέρ της αποδοχής της.
Για τους λόγους αυτούς, λοιπόν, καταψηφίζουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Θα ακούσουμε τι θα μας πει και ο κύριος Υπουργός.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει ο κ. Μαυρουδής Βορίδης για να δευτερολογήσει.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Δυστυχώς, φοβάμαι ότι είμαι αναγκασμένος να δώσω ορισμένες εξηγήσεις για να διευκρινίσω ποιο είναι το πλαίσιο των διατάξεων που διέπει την ποινική αντιμετώπιση των ναρκωτικών.
Πρώτον, για το ξεκαθαρίσουμε, η χρήση των ναρκωτικών είναι πλημμεληματική, δεν έχει να κάνει τίποτα μ’ αυτές τις διατάξεις. Κάτω από ορισμένες περιπτώσεις, η χρήση μένει ατιμώρητη, κάτω από ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να κριθεί όλως περιστασιακή και κάτω από άλλες περιπτώσεις υπάρχει μία χαμηλή πλημμεληματική ποινή φυλακίσεως. Αυτό ισχύει για το χρήστη των ναρκωτικών. Τελειώσαμε μ' αυτό. Είναι δηλαδή αυτός ο οποίος κάποια στιγμή έκανε μία οποιαδήποτε χρήση ναρκωτικών.
Πάμε παρακάτω. Όλο το υπόλοιπο είναι εμπορία ναρκωτικών με διάφορες μορφές, όπως αποθήκευση, εισαγωγή, κατοχή, μεταφορά. Όλο αυτό είναι το βασικό νομοτυπικό πλαίσιο, το πλαίσιο ποινής της εμπορίας. Ποια είναι η βασική ποινή; Με τι τιμωρεί ο νομοθέτης; Με πέντε έως είκοσι χρόνια. Το ξεκαθαρίσαμε αυτό; Αυτή είναι η εμπορία.
Υπάρχουν και επιβαρυντικές περιπτώσεις. Αυτές αναφέρονται στα άρθρα 23 και 23 Α΄, κατ’ επάγγελμα, κατά συνήθεια, με χρήση ιδιαιτέρων τεχνασμάτων, όποιος πουλάει στα σχολεία, όποιος είναι δημόσιος υπάλληλος, δημόσιος λειτουργός ή αστυνομικός. Όλες αυτές είναι επιβαρυντικές περιπτώσεις. Τι επιφέρουν στο βασικό νομοτυπικό αδίκημα της εμπορίας όλα αυτά; Ισόβια. Μ' αυτό τιμωρείται.
Πάμε τώρα σε προσωπικούς λόγους μείωσης της ποινής, τα ελαφρυντικά. Μειώνονται τα ελαφρυντικά, μειώνονται τα ισόβια και γίνονται από πέντε -δεν θυμάμαι ακριβώς τις ποινές- μέχρι μία ποινή καθείρξεως. Αν πάρεις ελαφρυντικά ή αν υπάρχουν προσωπικοί λόγοι μείωσης του αξιοποίνου, όπως είναι ο πρότερος έντιμος βίος, η μετεφηβική ηλικία, η ειλικρινής μετάνοια, η βασική ποινή, τα πέντε χρόνια έως είκοσι χρόνια, μειώνεται και αυτά γίνονται από δύο χρόνια έως πέντε χρόνια ή φθάνουν μέχρι τα επτά, αν θυμάμαι καλά το συγκεκριμένο πλαίσιο.
Τρίτον, την τελείς είτε την επιβαρυντική είτε την απλή και είσαι τοξικοεξαρτημένος, είσαι εξαρτημένος χρήστης; Τότε, στην περίπτωση αυτή τα ισόβια μειώνονται σε ποινή καθείρξεως και η βασική ποινή -τα πέντε έως είκοσι χρόνια- πάει στα δύο χρόνια έως πέντε χρόνια ως ποινή φυλακίσεως. Κακούργημα μεν, αλλά τιμωρείται με δύο έως πέντε χρόνια. Τελειώσαμε το πλαίσιο αυτό.
Πάμε τώρα να δούμε τι λέει εδώ. Αυτό είναι το πώς τιμωρούνται. Ποινικές αξιών τώρα, με τη μεταχείριση, αφού τιμωρηθούν. Ας δούμε τι τους κάνουμε αυτούς. Εκεί έρχεται ο νομοθέτης και λέει, εγώ την υφ’ όρων απόλυση, κύριοι, δεν τη θέλω όπως σ’ όλα τα άλλα. Θέλω να τους μεταχειριστώ ποινικά σκληρότερα. Αυτό λέει ο νομοθέτης μέχρι σήμερα. Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Οι άλλοι μπορούν να ζητήσουν την υφ’ όρων στα 3/5, αλλά τούτοι εδώ μπορούν να την ζητήσουν στα 4/5. Εάν είναι ισόβια, οι άλλοι θα βγουν στα 18, αλλά τούτοι εδώ θα βγουν στα 25.
Αυτή είναι η ρύθμιση λοιπόν. Ξεκαθαρίσαμε, λοιπόν, τι γίνεται με τις διατάξεις;
(NP)

(4KO)

Αφού, λοιπόν, πάει έτσι, τι έπρεπε να κάνει ο κύριος Υπουργός; Γι’ αυτούς που είναι καταδικασμένοι με τις επιβαρυντικές –προσέξτε τι λέμε τώρα- που σημαίνει να σας το πω στην πράξη, εκατό κιλά, δύο τόνοι, αυτός που πουλούσε έξω από το σχολείο, γιατί αυτές είναι οι επιβαρυντικές, έρχεται ο κύριος Υπουργός και λέει: Γιατί να κάτσουν να βγάλουν τα τέσσερα πέμπτα;
Αυτούς! Όχι άλλους! Τι δουλειά έχει εδώ η συζήτηση για τους χρήστες; Η συζήτηση για τους χρήστες είναι τελείως άλλη και διαφορετική. Έρχεται, λοιπόν, ο Υπουργός και λέει: Ναι, έχει σχέση η συζήτηση με τους χρήστες, γιατί αν και αυτός είναι τοξικοεξαρτημένος και είχε δικαστεί με τις επιβαρυντικές, δεν θα έτρωγε τα ισόβια. Θα έπαιρνε μια ποινή καθείρξεως. Αυτός που μπορεί να του βρήκαν ελαφρυντικό -και μπορεί να μην είναι μόνο εξαρτημένος, μπορεί να είναι ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας και να μπήκε μέσα με ισόβια- αυτός, λοιπόν, ο συγκεκριμένος και όχι απαραίτητα ο εξαρτημένος, αυτός να έχει ευνοϊκή μεταχείριση, αυτός που είτε εξαρτημένος είτε μη εξαρτημένος, τον πιάσαμε με τα εκατό κιλά! Αυτός θα έχει επιεικέστερη μεταχείριση.
Ε, λοιπόν, η Βουλή αυτό θέλει; Αυτό θέλετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Αυτό ψηφίζετε; Αυτοί να βγουν από τις φυλακές;
Πάω παρακάτω στην άλλη διάταξη που έρχεται και λέει: Θα το χαρακτηρίσουμε. Θα το φτιάξουμε. Τι γίνεται τώρα; Τον πιάνουν κάποιοι και τον πάνε στον ανακριτή. Λέει αυτός επιτόπου με το που πάει στον ανακριτή: Είμαι εξαρτημένος από τα ναρκωτικά. Έρχεται ο ανακριτής και του λέει: Μάλιστα, πραγματογνώμονα. Θα πάω κατευθείαν στην πραγματογνωμοσύνη. Εκείνη την ώρα το πλαίσιο του χαρακτηρισμού της ποινής του έχει γίνει από τον εισαγγελέα. Ο εισαγγελέας είπε, λοιπόν: Εμπορία ναρκωτικών, με επιβαρυντικές ή χωρίς επιβαρυντικές.
Λέει αυτός: Είμαι εξαρτημένος. Προσέξτε τώρα τι λέει ο κύριος Υπουργός. Με το που εμφανίζεται αυτός να υπάρχει η δυνατότητα να του χαρακτηρίσω την πράξη ότι έχει τελεστεί από χρήση –προσέξτε- αυτό να αλλοιώνει τη φύση του αδικήματός του. Δηλαδή έκανε μεν αυτός εμπορία, αλλά μιας και έχει γίνει από χρήστη και θα πάει στο πλαίσιο ποινής 2-5 χρόνια, αυτό να πούμε ότι είναι πλημμέλημα. Από πότε ο προσωπικός λόγος για άλλη ποινική μεταχείριση χαρακτηρίζει την πράξη; Από πότε; Αυτός είναι λόγος που συντρέχει στο δράστη, όπως συντρέχουν τα ελαφρυντικά, όπως συντρέχει η μετεφηβική ηλικία. Η πράξη παραμένει ίδια: Εμπορία ναρκωτικών. Βασικό πλαίσιο: 5-20 χρόνια. Μεταγενεστέρως θα τον πουν στο δικαστήριο εξαρτημένο.
Προσέξτε εδώ το νομικό αδιέξοδο: Λέω εγώ ότι το δικαστήριο δεν δέχεται ιατροδικαστική, διότι αποδεικνύεται ότι είναι πλαστή, διότι αποδεικνύεται ότι είναι αγορασμένη, διότι έρχονται δέκα μάρτυρες και λένε «εμείς τον έχουμε δει ότι δεν ήταν καθόλου εξαρτημένος και δεν ξέρουμε τι λένε τα χαρτιά.» Πείθεται, λοιπόν, το δικαστήριο στα πλαίσια της αρχής της ηθικής αποδείξεως ότι αυτός δεν είναι εξαρτημένος. Το ξέρει ότι εδώ δεν μπορεί να τον βαρύνουν; Αν ασκηθεί η ποινική δίωξη, δεν μπορεί να χειροτερέψει η θέση του κατηγορουμένου. Πλημμέλημα. Θα δικαστεί για πλημμέλημα, έστω και αν το δικαστήριο θέλει να κρίνει διαφορετικά.
Άρα, τι είδους ρυθμίσεις είναι αυτές; Σε ποιο πλαίσιο έρχονται; Γιατί πρέπει η Βουλή να ψηφίσει τέτοια πράγματα; Τι εξυπηρετούν; Την αποσυμφόρηση;
Εγώ λέω το εξής: Θέλετε να αποσυμφορήσουμε τις φυλακές, για να γλιτώσουμε το πρόβλημα; Ελάτε να ψηφίσουμε, παρότι εμείς είμαστε αντίθετοι, μέτρα αποσυμφόρησης. Να μην αλλάξουμε, όμως, το δογματικό πλαίσιο του ποινικού μας δικαίου και τις γενικότερες ρυθμίσεις μας. Ας βρούμε άλλους τρόπους.
Ακόμη, να βγουν αυτοί που είναι μέσα και θέλουμε να βγάλουμε, με ειδικές ρυθμίσεις. Κακό είναι. Κάκιστο, αλλά αν αυτός είναι ο σκοπός, αυτό είναι πολύ λιγότερο από το να αλλάζουμε το γενικό πλαίσιο της ποινικής ρύθμισης με την οποία αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα. Εγώ ειλικρινώς κάνω έκκληση σε όλους τους συναδέλφους απ’ όλες τις πτέρυγες. Δεν πρέπει να περάσει αυτή η τροπολογία.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Μαρκόπουλος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Αντί να καταψηφίσουμε, πρότεινα στον κύριο Υπουργό να την αποσύρει. Είναι λάθος η συζήτηση για το ελληνικό Κοινοβούλιο. Είναι λάθος η εικόνα που μπορεί να μεταδώσουμε έξω. Με όλο το σεβασμό στην ευαισθησία σας, δεν την υποτιμώ καθόλου. Είναι εξαιρετικά λανθασμένο αυτό που γίνεται εδώ πολιτικά.
(XF)

(4NP)
Δεν μπορούμε να συζητάμε για την τύχη των εμπόρων ναρκωτικών. Θα έπρεπε να είχαμε συμφωνήσει είτε στην επιτροπή είτε να είχαμε τελειώσει αλλού. Δεν έπρεπε να έρθει ποτέ η συζήτηση αυτή εδώ. Δεν είναι οι εποχές για τέτοια. Δεν είναι το σωφρονιστικό σύστημα η μόνη τρύπα που έχουμε για να τη διορθώσουμε τώρα, αυτή τη στιγμή, μεμονωμένα σχεδόν. Είναι σα να λέμε στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική οικογένεια ότι όλα τα άλλα είναι σχεδόν καλά και μείνανε τρία-τέσσερα πράγματα για να τα τελειώσουμε. Ε, από αυτά τα τρία τέσσερα θα ξεκινήσουμε;
Δεν πήρα καμία απάντηση, κύριε Υπουργέ -εύχομαι να την πάρω- για το αν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία γι’ αυτούς οι οποίοι είναι έμποροι και βγαίνουν έξω, συλλαμβάνονται και πάλι κάνοντας την ίδια δουλειά ή εν πάση περιπτώσει τι κάνουν στη ζωή τους. Και βεβαίως, έχουμε στατιστικά στοιχεία για την επιτυχία του ΟΚΑΝΑ. Και ασφαλώς ήταν επιτυχία όταν έγινε και η ΙΘΑΚΗ και ο ΟΚΑΝΑ και προσέφεραν πολλά στην κοινωνία τότε. Σήμερα, όμως, μετά από τόσα χρόνια δυστυχώς η αποτελεσματικότητα των υποκατάστατων του ΟΚΑΝΑ είναι τραγική. Η επιτυχής αποτοξίνωση των ναρκομανών με τα υποκατάστατα στην Ελλάδα είναι κάτω του 20%.
Δεν λέω ότι δεν πρέπει να γίνει προσπάθεια. Αλλά προφανώς το δοχείο είναι τρύπιο και εμείς ερχόμαστε αυτό το τρύπιο δοχείο να το εμπλουτίσουμε και με άλλους εμπόρους ναρκωτικών, στο βαθμό που ερχόμαστε να ικανοποιήσουμε με βάση την αιτιολογική έκθεση, την αποσυμφόρηση των φυλακών και την ισονομία των καταδίκων.
Σέβομαι απόλυτα την ευαισθησία, αλλά παρακαλώ, δεν είναι το πρωτεύον. Είναι εξαιρετικά δευτερεύον. Και θεωρώ ότι με δημοκρατική ευαισθησία, η οποία σας διακρίνει και για την οποία δεν αμφιβάλλει κανείς, είναι προτιμότερο αντί να πάμε σε ονομαστική ψηφοφορία επειδή ήδη έχει ζητηθεί -και για κανέναν σ’ αυτή την Αίθουσα δεν είναι ευχάριστα η μορφή και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ονομαστικής ψηφοφορίας- να αποσύρετε την τροπολογία, να την ξανασκεφτείτε και να επανέλθετε με ένα πιο ολοκληρωμένο πλαίσιο. Πολύ ευχαρίστως να συζητήσουμε το θέμα, να συμβάλουμε σ’ αυτό.
Όχι μεμονωμένη ψηφοφορία στην Ελληνική Βουλή, την πρώτη ονομαστική ψηφοφορία μετά τη λήψη της δικής σας διακυβέρνησης, για την τύχη των εμπόρων ναρκωτικών. Είναι όνειδος για το πολιτικό σύστημα, είναι επικίνδυνο και δεν πρέπει να ξιφουλκούμε γι’ αυτά τα ζητήματα. Είναι ζητήματα, στα οποία πρέπει να συμφωνούμε πιο πριν.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς ευχαριστούμε.
Ολοκληρώνουμε τη συζήτηση με την τοποθέτηση του κυρίου Υπουργού.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Θα κρατήσω τη νηφαλιότητα που χρειάζεται να έχει ένας άνθρωπος, ο οποίος εισηγείται, που ακούει με πολύ μεγάλη προσοχή τους συναδέλφους του και όπως έχει δείξει στις συζητήσεις μέχρι τώρα, έχει ενσωματώσει πολλές από τις παρατηρήσεις τους. Και θα κρατήσω τη νηφαλιότητα διότι ακριβώς έχει σχέση με το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε στην ελληνική κοινωνία.
Το τι μήνυμα στέλνουμε στην ελληνική κοινωνία έχει σχέση με το τι έχουμε εμείς επιλέξει να της πούμε. Και αν μεν αυτό που επιλέξαμε να της πούμε είναι λάθος, γιατί δικαιολογείται να μη γνωρίζουμε, έχει καλώς. Αλλά το επικίνδυνο είναι να επιχειρούμε να της πούμε λάθος μήνυμα ενώ γνωρίζουμε τι εισηγείται η Κυβέρνηση, πώς το εισηγείται και σε τι στοχεύει.
Διευκολύνουμε σήμερα με τη συζήτηση –τέθηκε το ερώτημα και ειπώθηκε ευθέως- εμπόρους ναρκωτικών; Απαράδεκτο αυτό να λέγεται από ανθρώπους, οι οποίοι γνωρίζουν και τον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, είναι δε μάχιμοι στη δικηγορία.
Στις λεπτομέρειες πολλές φορές κρύβεται είτε ο Θεός είτε ο διάβολος και καλό είναι να προσέχουμε τι διαβάζουμε και θα σας τα εξηγήσω τώρα, κύριοι συνάδελφοι.
Η πρώτη μου παρατήρηση. Αλλάζει ο κώδικας νόμων, ο κώδικας περί ναρκωτικών; Απάντηση: Όχι. Αξιολογείται με τον ίδιο τρόπο αν κάποιος είναι τοξικοεξαρτημένος; Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αξιολογείται, όπως προβλέπεται από τον κώδικα περί ναρκωτικών.
(BA)

(XF)
Επιβάλλονται οι ποινές που μέχρι τώρα προβλέπονται από τον κώδικα ναρκωτικών, είτε για τις απλές, είτε για τις επιβαρυντικές περιπτώσεις; Επιβάλλονται οι ίδιες ποινές. Το δικαστήριο, λοιπόν, και σήμερα υπό τον ισχύοντα κώδικα ναρκωτικών θα επιβάλλει την ποινή της ισόβιας καθείρξεως στον έμπορο των ναρκωτικών και θα επιβάλλει την ποινή της πρόσκαιρης κάθειρξης σε αυτόν ο οποίος είναι βαποράκι, όπως λέμε, είναι δηλαδή διακινητής ναρκωτικών και ταυτόχρονα έχει χαρακτηρισθεί ως χρήστης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Υπάρχουν και ενδιάμεσοι.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Μιλάω γι’ αυτές οι οποίες είναι βασικές κατηγορίες.
Εδώ, λοιπόν, τίθεται ένα ερώτημα. Δεν αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο διαπιστώνεται η τοξικοεξάρτηση, η χρήση ναρκωτικών ουσιών, δεν αλλάζει η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε μια από τις περιπτώσεις, επιβαρυμένες ή όχι. Η επιμέτρηση της ποινής δεν αλλάζει. Άρα, αυτά μένουν αναλλοίωτα όπλα στη δικαιοσύνη να απαντήσει σε κάθε περίπτωση στο έγκλημα των ναρκωτικών, όπως αυτό εξατομικεύεται στο φυσικό δράστη, στον αυτουργό, στους αυτουργούς, στους ηθικούς αυτουργούς κ.λπ.
Τι ακριβώς κάνουμε εμείς; Τι εισηγείται η Κυβέρνηση; Εισηγείται ότι εκεί όπου είναι απολύτως βέβαιο ότι έχουμε εμπορία ναρκωτικών και έχουμε ισόβια κάθειρξη, απολύεται εάν εκτίσει οπωσδήποτε τα είκοσι πέντε χρόνια, δηλαδή επιβαρύνουμε τη θέση του εμπόρου ναρκωτικών. Μέχρι τώρα θα μπορούσε να απολυθεί από τη στιγμή που είχε εκτίσει, κύριε Πρόεδρε, τα είκοσι χρόνια. Εμείς λέμε ότι για τον έμπορο ναρκωτικών που καταδικάστηκε σε ισόβια -γιατί είναι καθαρή περίπτωση εμπορίας ναρκωτικών- του επιβάλλουμε, όπως και για τις βαριές τρομοκρατικές πράξεις, να απολύεται, να ισχύει το καθεστώς της υφ’ όρων απόλυση με πέντε χρόνια επιπλέον, είκοσι πέντε χρόνια, και στέλνουμε ένα σαφές μήνυμα στην ελληνική κοινωνία ότι ο έμπορος των ναρκωτικών….
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Είκοσι πέντε είναι, κύριε Υπουργέ.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων): Όχι. Θα σας πω μετά.
….επιβαρύνεται για την υφ’ όρων απόλυση -για την υφ’ όρων απόλυση μιλώ- επιβαρύνεται, λοιπόν, η θέση του και στέλνουμε ένα μήνυμα ότι εκεί είμαστε άτεγκτοι και σκληροί.
Ας έλθουμε τώρα στις άλλες περιπτώσεις που έχουμε και εμπορία και τοξικοεξάρτηση. Εκεί εφαρμόζεται η υφ’ όρων απόλυση πράγματι στα 3/5 -προτείνουμε να είναι 3/5 η υφ’ όρων απόλυση- και όχι 4/5, όπως προβλέπεται μέχρι σήμερα. Εξήγησα κατά τη διάρκεια των δύο παρεμβάσεών μου, κύριε Πρόεδρε, ότι ο βασικός κανόνας του ποινικού μας κώδικα από τότε που εισήχθη είναι 3/5 η υφ’ όρων απόλυση. Αυτός είναι ο βασικός κανόνας πενήντα χρόνια τώρα. Έγινε εξαίρεση για τα 4/5 και έθεσα το ερώτημα: Ο βιαστής ανηλίκου μπορεί να απολυθεί στα 3/5 με την έκτιση των 3/5, αλλά ο τοξικοεξαρτημένος που είναι και έμπορος, διακινητής ναρκωτικών, στα 4/5. Το μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης ή της εγκληματικής οργάνωσης μπορεί να απολυθεί στα 3/5, αλλά ο άλλος στα 4/5. Αυτός ο οποίος έχει διαπράξει μία τεράστια απάτη ή πράξη διαφθοράς θα απολυθεί στα 3/5, αλλά ο άλλος, για τον οποίο συζητούμε, στα 4/5. Εδώ θα εφαρμόσουμε τη βασική δογματική κατεύθυνση του ποινικού μας κώδικα για 3/5, ή θα κρατήσουμε εξαιρέσεις και για ποιο λόγο; Αλλά το άρθρο 40 του κώδικα ναρκωτικών που καταργούμε, που το αντικαθιστούμε, που το τροποποιούμε -γι’ αυτό και είπα προηγουμένως ότι χρειάζεται να προσέχουμε τις λεπτομέρειες- δεν κάνει παραπομπή στους συστηματικούς κανόνες των άρθρων 105 και επόμενα, όπως κάνει η δική μας τροπολογία. Και θα σας πω τι σημαίνει αυτό στην πράξη, κύριε Βορίδη.
(SX)
(4BA)
Υπάρχει μία κρίσιμη διατύπωση. Τη διαβάζω: «Απόλυση υπό όρο: Όσοι καταδικάστηκαν υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
Σας παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε, δώστε μου λίγο χρόνο.
…των άρθρων 23 και 23α του παρόντος σε ποινή ισόβιας κάθειρξης, μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο της ανάκλησης εφόσον έχουν εκτίσει τουλάχιστον είκοσι πέντε έτη.» Για τους υπόλοιπους, δηλαδή, δεν ισχύει αυτό. Είναι τα 3/5. «Κατά τα λοιπά…» -υπάρχει μία κρίσιμη έκφραση- «…εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 105 επόμενα του Ποινικού Κώδικα.»
Τι σημαίνει αυτό, κύριε Βορίδη; Έχετε ιδιαίτερη νομική εμπειρία. Εμείς κάνουμε ειδική αναφορά στα 105 επόμενα του Ποινικού Κώδικα, ενώ η προηγούμενη διάταξη έλεγε ότι στα 4/5 αν έρθει στο Δικαστικό Συμβούλιο η κρίση, θα τους απολύσει όπως και να έχει.
Εμείς τι λέμε τώρα; Λέμε 3/5. Θέλουμε, όμως, να εφαρμοστεί συστηματικά ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας.
Τι λέει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας -για τους κυρίους συναδέλφους να διαβάσω- στο 106; Η διατύπωσή μας, 105 επόμενα. Τι λέει, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το άρθρο 106 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας; Μετά θα το πω αναλυτικότερα. Λέει: «Η απόλυση υπό όρο χορηγείται οπωσδήποτε, εκτός αν κριθεί με ειδική αιτιολογία ότι η διαγωγή του καταδίκου, κατά την έκτιση της ποινής του, καθιστά απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κράτησης, για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιόποινων πράξεων.»
Παράγραφος 2 του 106: «Στον απολυόμενο μπορούν να επιβληθούν ορισμένες υποχρεώσεις που θα αφορούν τον τρόπο ζωής του και ιδίως τον τόπο της διαμονής του. Οι υποχρεώσεις αυτές μπορούν πάντοτε να ανακληθούν ή να χρησιμοποιηθούν με αίτηση του απολυμένου.»
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Όταν θα έρθει η ώρα να εφαρμοστεί η διάταξη για την υφ’ όρων απόλυση για τα 3/5, ο φυλακισμένος θα υποβάλει αίτημα στο Δικαστικό Συμβούλιο. Προηγουμένως θα γνωμοδοτήσει το Συμβούλιο των Φυλακών. Το Δικαστικό Συμβούλιο, λοιπόν, μπορεί να κρίνει από τις συνθήκες όχι μόνο της διαγωγής, αλλά και από το αν υπάρχει πιθανότητα να τελέσει νέο αδίκημα, αν θα πρέπει να εφαρμόσει –το Δικαστικό Συμβούλιο θα το κρίνει- το δικαίωμα της υφ’ όρων απόλυσης στα 3/5. Μάλιστα –προσθέτω- συνήθως έχουμε και πειθαρχικές παραβάσεις οι οποίες κρίνονται και από το Συμβούλιο των Φυλακών και από το Δικαστικό Συμβούλιο.
Η ρητή, λοιπόν, αναφορά μας τώρα, που δεν υπήρχε στο προηγούμενο άρθρο 40, που τροποποιούμε, με τα 4/5, στην ισχύ των διατάξεων των άρθρων 105 επόμενα του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας τι επιβάλλει; Όταν ο φυλακισμένος υποβάλει το αίτημα στο Δικαστικό Συμβούλιο, θα εισηγηθεί το Συμβούλιο των Φυλακών πρώτα απ’ όλα για τα πειθαρχικά του, θα εκτιμήσει αν η διαγωγή του είναι η πρέπουσα ή αν υπάρχει κίνδυνος τελέσεως νέων εγκλημάτων και θα εισηγηθεί στο Δικαστικό Συμβούλιο. Ανεξαρτήτως, δε, του Συμβουλίου της Φυλακής, το Δικαστικό Συμβούλιο μπορεί να αποφασίσει, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν θα δοθεί η υφ’ όρων απόλυση και θα συνεχίσει να εκτίει την ποινή του. Άρα, λοιπόν, ποίος ο κίνδυνος; Ποιος ο κίνδυνος;
Αν, λοιπόν, έχουμε μπροστά μας έναν άνθρωπο ο οποίος έχει κάνει διακίνηση πραγματικά μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών, ακόμη κι αν έχει χαρακτηριστεί τοξικοεξαρτημένος, με την εφαρμογή του 106 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας είναι στην κρίση του Δικαστικού Συμβουλίου να αποφασίσει αν θα του δώσει το δικαίωμα της υφ’ όρων απόλυσης.
Και παρακαλώ, η ρητή διατύπωση στην τροποποίησή μας ότι παραπέμπεται στο σύστημα των κανόνων του 105 επόμενα, δεν υπήρχε στο προηγούμενο άρθρο 40 του Κώδικα περί ναρκωτικών. Και αυτή είναι η αποφασιστική παρέμβαση που κάνουμε. Επαναφέρουμε το δογματικό κανόνα των 3/5, όπως ισχύει για όλα τα εγκλήματα, και ταυτόχρονα υπάγουμε την υφ’ όρων απόλυση των 3/5 στα άρθρα 105 επόμενα του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ρητά. Δηλαδή, δίνουμε στο Δικαστικό Συμβούλιο τη δυνατότητα να εκτιμήσει πως παρά το γεγονός ότι μπορεί να υπαχθεί στην υφ’ όρων απόλυση, δεν θα τη δώσει αν από τα συνολικά περιστατικά που περιέγραψα και περιγράφει το 106 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας δεν πρέπει να απολυθεί. Πώς απολύουμε; Πώς δίνουμε το μήνυμα ότι εμείς θέλουμε να διευκολύνουμε εμπόρους ναρκωτικών;
Πρέπει, όμως, να σας πω και κάτι ακόμα, κύριοι συνάδελφοι. Πράγματι, υπάρχει μία αδυναμία των Ελληνικών Υπηρεσιών να έχουν μία πλήρη καταγραφή στατιστικών στοιχείων.

(PE)


(4SX)
Και αυτό, πρέπει να σας πω, είμαστε αποφασισμένοι –και είναι κάτι που έχουμε ανακοινώσει και θα το ανακοινώσουμε και τις επόμενες ημέρες- να το λύσουμε.
Θέλω να σας πω όμως –και το γνωρίζετε πολύ καλά- ότι ο μεγάλος αριθμός αυτών που υφίστανται την πρόσκαιρη κάθειρξη είναι χαρακτηρισμένοι με αποφάσεις των ποινικών μας δικαστηρίων -ο μεγάλος αριθμός- ως τοξικοεξαρτημένοι. Το χαρακτηρισμό αυτό δεν τον έδωσα ούτε εγώ ούτε εσείς, τα ποινικά δικαστήρια τον έδωσαν, μετά από τη συντέλεση όλων των προϋποθέσεων και των διαδικασιών που προβλέπει ο Κώδικας Ναρκωτικών.
Άρα, λοιπόν, για να κλείσω, το μήνυμα μας είναι: Πραγματική εμπορία ναρκωτικών με ισόβια; Είκοσι πέντε χρόνια, καθόλου παρακάτω. Για τους υπόλοιπους, που έχουν κυρίως χαρακτηριστεί -είναι η μεγάλη πλειοψηφία- με τοξικοεξάρτηση, 3/5 που είναι ο βασικός κανόνας του ποινικού μας συστήματος. Υπαγωγή δε της υφ’ όρων απόλυσης στα 3/5 με ρητή διατύπωσή μας στα άρθρα 105 και επόμενα του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, δηλαδή δυνατότητα του δικαστικού συμβουλίου να εκτιμήσει ότι, παρά το γεγονός ότι πληρούται η προϋπόθεση της υφ’ όρων απόλυσης, δεν την δίνει, εάν από το σύνολο των περιστατικών πρέπει να τον κρατήσει μέσα στη φυλακή.
Τι μήνυμα δίνουμε, λοιπόν; Δίνουμε μήνυμα ορθής εφαρμογής του ποινικού μας δικαίου, δίνουμε μήνυμα εξορθολογισμού και βελτίωσης των συνθηκών στις φυλακές. Δίνουμε μήνυμα, αντιθέτως, ότι σκληραίνουμε την ποινική μεταχείριση γι’ αυτούς οι οποίοι είναι πραγματικά έμποροι ναρκωτικών.
Κλείνω με μία φράση. Θα επανέλθω στην αρχή της εισήγησής μου. Το μήνυμα που δίνουμε στην ελληνική κοινωνία είναι το μήνυμα που έχουμε επιλέξει να δώσουμε. Όμως, εάν μεν πρόκειται για ένα μήνυμα ιδεολογικής έντασης, το καταλαβαίνω, έστω και εάν διαφωνώ. Εάν, όμως, είναι ένα μήνυμα που στηρίζεται σε ψευδή επιχειρήματα ή σε άγνοια της πραγματικότητας, τότε το λάθος είναι δικό μας και όχι αυτού που εισηγείται.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Και εμείς ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ««Αποζημίωση των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση» (Εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2004/80/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 29ης Απριλίου 2004) και άλλες διατάξεις».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΓΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ««Αποζημίωση των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση» (Εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2004/80/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 29ης Απριλίου 2004) και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 22.42’ λύεται η συνεδρίαση για αύριο Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 10.00΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: Νομοθετική εργασία, συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ««Αποζημίωση των θυμάτων εγκλημάτων βίας από πρόθεση» (Εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2004/80/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 29ης Απριλίου 2004) και άλλες διατάξεις».
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

1 / 174 / ΝΑΣΙΟΥ 8.12.2009

Τελευταία Αποθήκευση: 8/12/2009 6:26:00 μμ Από: Ατζαράκη Δέσποινα
Εκτυπώθηκε: 8/12/2009 6:29:00 μμ

PDF:

es20091208.pdf

TXT:

es091208.doc

Επιστροφή