Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΒ, Σύνοδος: Α΄, Συνεδρίαση: ΛΕ΄ 21/11/2007

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΒ΄
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΕ΄
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών. σελ.
2. Άδεια απουσίας των Βουλευτών κ. Δ. Τσιρώνη, Θ. Δραγωνά και Α. Παπαδόπουλου. σελ.
3. Ανακοινώνεται ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές, από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Δημητρίου, το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αργυρούπολης, το 4ο Δημοτικό Σχολείο Θήβας και το 12ο Γενικό Λύκειο Πάτρας, σελ.

Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών. σελ.
2. Ανακοίνωση του δελτίου επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 22 Νοεμβρίου 2007. σελ.

Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης: « Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Υγείας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για συνεργασία στον τομέα της υγείας». σελ.
2. Ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών: « Κύρωση της δι΄ ανταλλαγής ρηματικών διακοινώσεων Συμφωνίας Τροποποίησης της Προξενικής Σύμβασης μεταξύ του Βασιλείου της Ελλάδας και της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 22 Μαϊου 1972». σελ.
3. Ψήφιση επί του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: « Διαχείριση, έλεγχος και εφαρμογή αναπτυξιακών παρεμβάσεων για την προγραμματική περίοδο 2007- 2013 «. σελ.
4. Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: « Αύξηση συντάξεων του δημοσίου από το έτος 2007 και άλλες διατάξεις ». σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών:
ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ Γ. σελ.
ΒΟΡΙΔΗΣ Μ. σελ.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Σ. σελ.
ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ Ι. σελ.
ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ Η. σελ.
ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ Α. σελ.
ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ Θ. σελ.
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ Γ. σελ.
ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ Ε. σελ.
ΚΟΥΤΜΕΡΙΔΗΣ Ε. σελ.
ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ Π. σελ.
ΛΕΓΚΑΣ Ν. σελ.
ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ Ι. σελ.
ΜΕΛΑ Ε. σελ.
ΠΑΓΚΑΛΟΣ Θ. σελ.
ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ Ε. σελ.
ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ Α. σελ.
ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ Α. σελ.
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Π. σελ.
ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ Ε. σελ.
ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ Π. σελ.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΕ΄
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007
Αθήνα, σήμερα στις 21 Νοεμβρίου 2007, ημέρα Τετάρτη και ώρα 10.30΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Γ΄ Αντιπροέδρου αυτής, κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΝΕΡΑΝΤΖΗ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Είμαστε συνεπείς σε όσα ο Πρόεδρος της Βουλής εξήγγειλε στην έναρξη της παρούσας Συνόδου ότι δηλαδή όταν λέμε 10.30΄, το εννοούμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το δελτίο επικαίρων ερωτήσεων της Πέμπτης 22 Νοεμβρίου 2007.
Α. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου (Άρθρο 130 παράγραφοι 2 και 3 του Κανονισμού της Βουλής)
1. Η με αριθμό 220/19.11.2007 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Χρύσας Αράπογλου προς τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, σχετικά με την απόφαση του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης για την εγκατάσταση πλωτών χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων στο Θερμαϊκό Κόλπο κ.λ.π..
2. Η με αριθμό 228/19.1.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Σπυρίδωνος Χαλβατζή προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με τη χρηματοδότηση του έργου κατάρτισης των δασικών χαρτών κ.λπ..
3. Η με αριθμό 224/19.11.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτού του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Ιωάννη Δραγασάκη προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικά με τη ρύπανση του Ασωπού ποταμού, τη λήψη μέτρων προστασίας των κατοίκων κ.λπ..
4. Η με αριθμό 210/19.11.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Μαυρουδή Βορίδη, προς τον Υπουργό Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με τη προσωρινή αναστολή από το Συμβούλιο της Επικρατείας της ρυθμιστικής αποφάσεως που καθορίζει τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου κ.λπ..
Β. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δεύτερου Κύκλου (Άρθρο 130 παράγραφοι 2 και 3 του Κανονισμού της Βουλής)
1. Η με αριθμό 209/19.11.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Μιχαήλ Χρυσοχοϊδη προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με τις προσφερόμενες υπηρεσίες στον τομέα της ψυχικής υγείας στη χώρα μας κ.λπ..
2. Η με αριθμό 227/19.11.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Ιωάννη Ζιώγα προς τους Υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών και Ανάπτυξης, σχετικά με τη λειτουργία του εργοστασίου Φωσφορικών Λιπασμάτων Καβάλας κ.λπ..
3. Η με αριθμό 225/19.11.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτού του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη προς τους Υπουργούς Ανάπτυξης και Οικονομίας και Οικονομικών, σχετικά με τη συνεργασία της Δ.Ε.Η. με τη Γερμανική Πολυεθνική RWE κ.λπ..
4. Η με αριθμό 215/19.11.2007 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Κυριάκου Βελόπουλου προς τον Υπουργό Εσωτερικών, σχετικά με τη φύλαξη ιδιωτών επιχειρηματιών και δημοσιογράφων από αστυνομικούς κ.λπ..
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη.
Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Διαχείριση, έλεγχος και εφαρμογή αναπτυξιακών παρεμβάσεων για την προγραμματική περίοδο 2007–2013».
Το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί στο σύνολο στη συνέχεια.
Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Αύξηση συντάξεων του Δημοσίου από το έτος 2007 και άλλες διατάξεις».
Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί κατά τη σημερινή συνεδρίαση.
Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Ενίσχυση της ασφάλειας πλοίων, λιμενικών εγκαταστάσεων και λιμένων και άλλες διατάξεις».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία.
Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Συζήτηση και ψήφιση ενιαία επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση Σύμβασης Παραχώρησης του Έργου της Μελέτης, Κατασκευής, Χρηματοδότησης, Λειτουργίας, Συντήρησης και Εκμετάλλευσης του Αυτοκινητόδρομου Ελευσίνα–Κόρινθος–Πάτρα–Πύργος–Τσακώνα και άλλες διατάξεις» σύμφωνα με τα άρθρα 72 παράγραφος 4 του Συντάγματος και 108 παράγραφος 7 του Κ.τ.Β..
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία.
Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Υγείας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για συνεργασία στον τομέα της υγείας».
Η Σύμβαση αυτή ψηφίστηκε στη Διαρκή Επιτροπή ομόφωνα.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Υγείας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για συνεργασία στον τομέα της υγείας» έγινε δεκτό ομοφώνως σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ. 6α)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Υπουργείου Εξωτερικών.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της δι’ ανταλλαγής ρηματικών διακοινώσεων Συμφωνίας Τροποποίησης της Προξενικής Σύμβασης μεταξύ του Βασιλείου της Ελλάδας και της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 22 Μάιου 1972».
Η Σύμβαση αυτή ψηφίστηκε ομόφωνα στη Διαρκή Επιτροπή.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εξωτερικών: «Κύρωση της δι’ ανταλλαγής ρηματικών διακοινώσεων Συμφωνίας Τροποποίησης της Προξενικής Σύμβασης μεταξύ του Βασιλείου της Ελλάδας και της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 22 Μαΐου 1972» έγινε δεκτό ομοφώνως σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ. 8α )
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Επανερχόμεθα στην αρχή της ημερήσιας διάταξης.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Διαχείριση, έλεγχος και εφαρμογή αναπτυξιακών παρεμβάσεων για την προγραμματική περίοδο 2007-2013».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο ως διενεμήθη;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Κατά πλειοψηφία.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολο ως διενεμήθη κατά πλειοψηφία.
Συνεπώς το νομοσχέδιο αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Διαχείριση, έλεγχος και εφαρμογή αναπτυξιακών παρεμβάσεων για την προγραμματική περίοδο 2007-2013» έγινε δεκτό επί της αρχής, επί των άρθρων και στο σύνολο κατά πλειοψηφία και έχει ως εξής:
(Να καταχωρηθεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ. 10α΄)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η Βουλή παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Επανερχόμεθα στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Αύξηση των συντάξεων του δημοσίου από το έτος 2007 και άλλες διατάξεις.»
Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της 15ης Νοεμβρίου 2007 τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε δύο συνεδριάσεις.
Στη σημερινή συνεδρίαση θα συζητηθεί το νομοσχέδιο επί της αρχής. Στην επόμενη συνεδρίαση θα συζητηθούν τα άρθρα και οι τροπολογίες ως μία ενότητα.
Η διαδικασία που θα ακολουθηθεί έχει ως εξής: Το λόγο θα πάρουν πρώτα οι εισηγητές των κομμάτων για δεκαπέντε λεπτά, δηλαδή ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας και στη συνέχεια ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Κατόπιν, οι ειδικοί αγορητές του Κ.Κ.Ε., του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και του ΛΑ.Ο.Σ. επίσης για δεκαπέντε λεπτά. Και ακολουθούν οι εγγεγραμμένοι ομιλητές. Οι πρώτοι έξι εγγεγραμμένοι ομιλούν με εναλλαγή, σύμφωνα με το άρθρο 64 παράγραφος 2 του Κανονισμού της Βουλής και στη συνέχεια οι υπόλοιποι εγγεγραμμένοι. Η εγγραφή των ομιλητών θα αρχίσει με την έναρξη της ομιλίας του πρώτου εισηγητή και θα ολοκληρωθεί στο τέλος της ομιλίας του δεύτερου εισηγητή.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. κ. Χαλβατζής ορίζει ως ειδική αγορήτρια για τη συζήτηση του νομοσχεδίου: «Αύξηση των συντάξεων του δημοσίου από το έτος 2007 και άλλες διατάξεις» τη Βουλευτή κ. Ελπίδα Παντελάκη.
Ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ορίζει ως ειδικό αγορητή για τη συζήτηση του εν λόγω νομοσχεδίου το Βουλευτή κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Αϊβαλιώτης ορίζει ως ειδικό αγορητή το Βουλευτή, κ. Μαυρουδή Βορίδη.
Το λόγο τώρα έχει ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Αδάμ Ρεγκούζας.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση συνεπής στις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά και τις εξαγγελίες της και κυρίως πιστή σε μία συγκεκριμένη στρατηγική για την έξοδο από την κρίση στην οικονομία, εισάγει σήμερα στην Ολομέλειά μας και αυτό το νομοσχέδιο.
Κανείς από την Κυβέρνηση, αλλά και από μας δεν ισχυρίζεται ότι με το νομοσχέδιο αυτό αντιμετωπίζονται όλα τα συνταξιοδοτικά προβλήματα των συνταξιούχων του δημοσίου. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει όλες τις εκκρεμότητες που υπάρχουν σε θέματα συνταξιοδοτικά. Ωστόσο, όμως, τολμά και κάνει μία τομή και αντιμετωπίζει ορισμένα προβλήματα.
Η πρώτη και κύρια αποστολή αυτού του νομοσχεδίου είναι η τυπική νομιμοποίηση της εισοδηματικής πολιτικής το 2007 για τους συνταξιούχους.
Με την εφαρμογή αυτού του νομοσχεδίου, λοιπόν, αυξάνονται οι συντάξεις των συνταξιούχων του δημοσίου κατά 4%, όπως ακριβώς έχει εξαγγελθεί και έχει συζητηθεί και στη Βουλή, αυτή η εισοδηματική πολιτική. Θα ισχυριστεί κανείς ότι με την εισοδηματική πολιτική που καθορίζει κάθε φορά η Κυβέρνηση και για τους συνταξιούχους, τι επιτυγχάνει; Η επιδίωξη είναι να καλυφθούν οι απώλειες από τον πληθωρισμό και ταυτόχρονα να συμμετέχουν οι συνταξιούχοι και σε ένα μέρισμα του εθνικού εισοδήματος, εάν και εφ’ όσον υπάρχει αυτό.
Για να δούμε, λοιπόν, πώς κυμάνθηκε ο πληθωρισμός το 2006, που προσδιορίζει την εισοδηματική πολιτική του 2007. Ο πληθωρισμός κυμάνθηκε περίπου στο 2,9%, η αύξηση είναι 4%. Το 1,1% είναι η συμμετοχή στο εθνικό προϊόν. Όμως, για να έχουμε εθνικό προϊόν πρέπει να έχουμε θετικό διαφέρον στο αποτέλεσμα της διαχείρισης της διαχειριστικής περιόδου. Είναι σαφές ότι οι υποχρεώσεις που έχει η χώρα μας είτε από δανεισμούς, αλλά και άλλες ανελαστικές δαπάνες δεν επιτρέπουν να έχουμε ουσιαστικά καθαρό εισόδημα, ωστόσο όμως η Κυβέρνηση δίδει ένα μέρισμα στους συνταξιούχους, εις βάρος βέβαια των δαπανών, αλλά και των υποχρεώσεων σύγκλισης για τα επόμενα χρόνια. Η διακηρυγμένη θέση της Κυβέρνησης, όπως με σαφήνεια έχει καταδειχθεί και έχει επισημανθεί σε αυτήν την Αίθουσα, είναι το 2010 να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
Βέβαια, υπάρχει η αντίθετη άποψη που λέει το εξής: Έχουμε την ακρίβεια. Την ακρίβεια τη βιώνουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα. Πώς αναπληρώνεται αυτή η ακρίβεια; Είναι σαφές, είναι έτσι. Το ερώτημα αυτό μπορεί να είναι ρητορικό, αλλά η απάντηση είναι θετική. Όμως, υπάρχει και ένα άλλο, πρόσθετο ερώτημα. Θα μπορούσε κανείς να δώσει περισσότερα χρήματα; Και αν θα μπορούσε, από πού θα τα εισέπραττε το κράτος; Γιατί όλοι πλειοδοτούμε πολλές φορές στα ζητήματα εισοδηματικής πολιτικής, αλλά και παροχών προς τους πολίτες και καλώς, διότι οι πολίτες έχουν προβλήματα, πολλές φορές όμως ή εσκεμμένως ξεφεύγουμε να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, πού βρέθηκαν τα χρήματα.
Η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης είναι προδιαγραμμένη. Υπάρχει μία στρατηγική εξόδου από την κρίση, έχουν καταγραφεί αποτελέσματα θετικά από την εφαρμογή της από το 2004 και μετά. Το μαρτυρούν οι δείκτες. Είναι αυταπόδεικτη αυτή η πρόοδος της οικονομίας, ωστόσο όμως, όπως και επανειλημμένως έχει τονιστεί, η προσπάθεια για τη δημοσιονομική εξυγίανση συνεχίζεται, δεν έχει σταματήσει, δεν έχει τελειώσει και θα ήμασταν ευτυχείς να είχε τελειώσει.
Τώρα με το νομοσχέδιο αυτό εδώ, πέραν της τυπικής νομιμοποίησης, όπως είπαμε, για την εφαρμογή της εισοδηματικής πολιτικής του 2007 για τους συνταξιούχους, επέρχονται και ορισμένες αλλαγές, αντιμετωπίζονται και ορισμένα άλλα θέματα. Θεωρώ ότι το πρώτο και κυρίαρχο μετά την εφαρμογή της εισοδηματικής πολιτικής και μετά την κατάθεση μιας τροπολογίας, που θα τη συζητήσουμε βεβαίως και αναλυτικότερα, για τους ένστολους είναι ακριβώς και μία υπόσχεση που είχε δώσει η Νέα Δημοκρατία και ο Πρωθυπουργός πριν από τις εκλογές και η οποία παίρνει σάρκα και οστά και γίνεται πράξη. Έτσι, με την τροπολογία αυτή, όπως θα δούμε, ανεβαίνει το ύψος της βάσης για το βαθμό του ανθυπολοχαγού, που όπως ξέρουμε με βάση τις αποδοχές του υπολοχαγού προσδιορίζονται όλα τα άλλα κλιμάκια των ενστόλων ανάλογα με το βαθμό. Ανεβαίνει, λοιπόν, το κλιμάκιο από 795 ευρώ στα 860 ευρώ. Έτσι ακριβώς επέρχεται μία αύξηση του 8,18% περίπου και αν συνυπολογίσει κανείς και τα επιδόματα επικίνδυνης εργασίας των ενστόλων, αυξάνονται και αυτά κατά 8,2%. Πέραν της εισοδηματικής πολιτικής, γίνεται πράξη μία προεκλογική υπόσχεση της Νέας Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού και αυτό είναι πολύ σημαντικό νομίζω να τονιστεί, γιατί έχει σχέση με την αξιοπιστία της πολιτικής που αυτή η Κυβέρνηση προσπαθεί να διαφυλάξει ως «κόρη οφθαλμού».
Πέραν όμως αυτών των δύο θεμάτων που αντιμετωπίζει αυτό το νομοσχέδιο, υπάρχουν και ορισμένες άλλες συμπληρωματικές διατάξεις, οι οποίες αποτελούν, θα έλεγε κανείς, μέχρι ένα βαθμό και καινοτομία στη δομή των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων.
Αντιμετωπίζεται ένα σοβαρό θέμα που έχει σχέση με τους καλλιτέχνες. Εκεί ακριβώς δίδεται ένα τέλος σε κάποιες εκκρεμότητες κάποιων προϋποθέσεων που υπήρχαν πριν, οι οποίες εξαλείφονται για την απονομή αυτών των συντάξεων. Είναι γεγονός ότι αυτές οι συντάξεις έχουν χαρακτήρα τιμητικό για τους καλλιτέχνες.
Είναι επίσης, γεγονός ότι δεν ικανοποιούν απολύτως όλους τους καλλιτέχνες και ταυτόχρονα δεν βασίζονται στον ανταποδοτικό χαρακτήρα που έχουν όλες οι υπόλοιπες συντάξεις των εργαζομένων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Παρ’ όλα ταύτα ανοίγει ο δρόμος για βελτιώσεις.
Παρ’ όλα αυτά, τα όποια προβλήματα υπάρχουν για την απονομή των συντάξεων, που μπορεί να είναι είτε αριθμητικά είτε ποιοτικά μπορούν να βελτιωθούν και στη συνέχεια, γιατί όπως ξέρουμε όλοι μας στη ζωή, στην πολιτική, έχουμε μία δυναμική. Δεν είναι στατικά τα πράγματα. Ανάλογα, λοιπόν, με τα προβλήματα που αναφύονται στην εφαρμογή μιας πολιτικής που παίρνει νομοθετικό χαρακτήρα, αντιμετωπίζονται στη συνέχεια και αυτά τα προβλήματα.
Είναι γεγονός ότι οι ομάδες των λογοτεχνών και των καλλιτεχνών έχουν καταθέσει κάποια αιτήματα, εκ των οποίων πολλά από αυτά είναι λογικά και τα οποία πιστεύω ότι στη διαδικασία της συζήτησης των άρθρων θα έχουμε την ευκαιρία να τα επισημάνουμε.
Επίσης, με το νομοσχέδιο αυτό δίνεται μία λύση η οποία πραγματικά ταλάνιζε πολλούς από τους συνταξιούχους όλα αυτά τα χρόνια. Παραδείγματος χάριν, μεταξύ των δύο συζύγων δεν υπήρχε η δυνατότητα μεταβίβασης της σύνταξης του ενός στον άλλο μετά το θάνατο του ενός. Με το νομοσχέδιο αυτό δίνεται η δυνατότητα, πέρα της επιλογής της μεγαλύτερης σύνταξης του εναπομείναντος συζύγου, να έχει συμμετοχή, δηλαδή να παίρνει και το 25% της σύνταξης του συζύγου που έχει αποθάνει. Αυτή είναι μία καινοτομία.
Μία άλλη καινοτομία του νομοσχεδίου είναι αυτό που γίνεται με τις άγαμες θυγατέρες των θανόντων συνταξιούχων του δημοσίου. Μέχρι τώρα το νομοθετικό καθεστώς δεν επέτρεπε τη μεταβίβαση σύνταξης άγαμης θυγατέρας στους υπόλοιπους κληρονόμους, δηλαδή στα υπόλοιπα άγαμα τέκνα.
Με το νομοσχέδιο αυτό δίνεται η δυνατότητα να εκχωρηθεί το δικαίωμα συνταξιοδότησης για να μην χάνεται, γιατί διαφορετικά χανόταν. Αν κάποιο από τα τέκνα είχε εισόδημα, δεν μπορούσε να πάρει και αυτή τη σύνταξη. Τώρα, λοιπόν, αν ένα από τα τέκνα έχει εισόδημα, μπορεί να εκχωρήσει αυτό το δικαίωμα και το υπόλοιπο της σύνταξης, που μέχρι τώρα χανόταν, να το λαμβάνουν τα υπόλοιπα τέκνα. Μάλιστα και αν ακόμα κάποια στιγμή το τέκνο που εκχωρεί αυτό το δικαίωμα, σταματήσει να έχει εισόδημα, μπορεί ξανά να τύχει της σύνταξης που ακριβώς είχε εκχωρηθεί.
Επίσης, υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες. Με την επέκταση του επιδόματος που γίνεται για τον προσδιορισμό των συντάξεων υπάρχει ασφαλιστική δικλίδα που δεν επιτρέπει ο συνταξιούχος να λαμβάνει σύνταξη μικρότερη από αυτή που είχε στις 31.12.2006.
Αντιμετωπίζονται ζητήματα για την ανικανότητα συνταξιούχων και ταυτόχρονα γίνονται ρυθμίσεις που αφορούν τις αναπηρικές συντάξεις. Επεκτείνεται επίσης το δικαίωμα της λήψης σύνταξης και κατ’ αυτόν τον τρόπο αυξάνεται και η βάση υπολογισμού της σύνταξης σε κάποια από τα επιδόματα. Μερικά από αυτά είναι το επίδομα θέσης των δημοσίων υπαλλήλων και το επίδομα βιβλιοθήκης, αλλά και το επίδομα που λαμβάνουν οι ασχολούμενοι με επικίνδυνες εργασίες, όπως στο στράτευμα με τη ναρκαλίευση.
Επεκτείνεται και στα Σώματα Ασφαλείας και νομίζω, καλώς επεκτείνεται και σε όλους αυτούς που ασχολούνται με τον εντοπισμό και την αποσύνδεση, απασφάλιση εκρηκτικών μηχανισμών που έχουν σχέση με τις τρομοκρατικές ενέργειες.
Όσον αφορά τη δυνατότητα που δίδεται για την επέκταση της βάσης με το επίδομα θέσης, στην επιτροπή μας συζητήθηκε πολύ το πώς είναι δυνατόν να λαμβάνεται –το επίδομα θέσης- ως επέκταση της βάσης υπολογισμού ενός υπαλλήλου που μπορεί να έχει μία ημέρα στη συγκεκριμένη διεύθυνση. Μάλιστα εκφράστηκαν και φόβοι ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει ρουσφετολογικά από τις μελλοντικές κυβερνήσεις για τους ημετέρους.
Νομίζω ότι αυτός ο ενδοιασμός πρέπει να καταπέσει από το γεγονός ότι, όπως γνωρίζουμε όλοι μας, αυτή τη στιγμή με το νομοθετικό καθεστώς που ισχύει, η επιλογή των διευθυντών και των τμηματαρχών γίνεται για τρία χρόνια και δεν μπορεί κάποιος πριν την παρέλευση των τριών ετών, εκτός αν υπάρχουν πειθαρχικά παραπτώματα, να ανακαλέσει αυτήν την επιλογή.
Επομένως, οι φόβοι που εκφράστηκαν για δήθεν ρουσφετολογικό λόγο που μπορεί να παίξει μια τέτοια ρύθμιση, νομίζω ότι δεν υπάρχουν, γιατί ακριβώς αυτοί που εξέφρασαν αυτές τις επιφυλάξεις δεν γνώριζαν ίσως ότι οι επιλογές των προϊσταμένων είναι για τρία χρόνια.
Επίσης, κυρίες και κύριοι, γίνονται κάποιες διευθετήσεις μέσα στο νομοσχέδιο, που ναι μεν έχουν λεπτομερειακό χαρακτήρα, ωστόσο λύνουν προβλήματα τα οποία υπήρχαν μεταξύ των συνταξιούχων, αλλά και των κληρονόμων σ’ αυτές τις περιπτώσεις που αντιμετώπιζαν αυτά τα προβλήματα.
Θέλω να πιστεύω ότι με το νομοσχέδιο αυτό αλλά και με τις τροπολογίες που έχουν κατατεθεί, όπως αυτήν που αφορά τους υπαλλήλους της τράπεζας ALPHA BANK σχετικά με τα ασφαλιστικά δικαιώματα και τη μεταφορά στο Ε.Τ.Α.Τ., θα έχουμε την ευκαιρία να τα συζητήσουμε αναλυτικότερα στη συζήτηση κατ’ άρθρον.
Είμαι βέβαιος ότι όλες οι πλευρές σ' αυτό το νομοσχέδιο θα επιδείξουν την ανάλογη υπευθυνότητα, γιατί «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Και η εισοδηματική πολιτική δεν είναι μια πολιτική εκδικήσεως προς τους πολίτες. Είναι μία πολιτική που προσδιορίζεται από τις αναγκαίες αντοχές και τη λειτουργία της οικονομίας, γιατί όπως είπαμε η σημερινή κυβέρνηση επιδιώκει την ανάπτυξη της οικονομίας. Είναι μία λογική πολιτική. Προδιαγράφει μέσω της ανάπτυξης και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Προσδοκά την επίτευξη και τη μεγιστοποίηση της αύξησης του εθνικού εισοδήματος, για να μπορεί βεβαίως μέσω της αύξησης αυτής του εισοδήματος να ασκηθεί μία αποτελεσματική πολιτική.
Όλοι βέβαια πασχίζουμε και θέλουμε να είμαστε ευχάριστοι και να δώσουμε περισσότερα. Ταυτόχρονα, όμως θα παρακαλούσα όλους να αντιλέγουν επιχειρηματολογώντας «και πού θα τα βρούμε τα χρήματα;», γιατί εκεί είναι το μεγάλο ερώτημα, εκεί είναι το κρίσιμο δίλημμα που πρέπει να απαντήσουμε όλοι. Όχι να προσπαθούμε απλώς και μόνο να επιδαψιλεύουμε την ακοή των πολιτών και κυρίως των εργαζομένων για νέες αυξήσεις, χωρίς να αναζητούμε τον τρόπο που θα αντληθούν αυτά τα έσοδα για το κράτος. Γιατί όπως ξέρουμε όλοι μας, το κράτος δεν είναι μία βρύση που στάζει χρήματα. Έχουν συγκεκριμένη πηγή προέλευσης αυτά τα χρήματα και με βάση ακριβώς αυτήν την ανάγκη θα πρέπει όλοι, αν θέλουμε, να ασκούμε υπεύθυνη πολιτική στην οικονομία.
Μπορούμε να διαφωνούμε με τις μεθόδους με τις οποίες θα οδηγηθούμε στην ανάπτυξη της οικονομίας και στο δρόμο εκείνο που είναι ο πιο αποτελεσματικός κατά τη γνώμη του καθενός, αλλά είναι ένα δίλημμα που πρέπει να απαντήσουμε. Ας απαντήσουμε, λοιπόν, με τη δική μας φιλοσοφία, με τη δική μας αντίληψη πού θα βρεθούν τα χρήματα. Γιατί, για να δώσω μία προκαταβολική απάντηση σε όλους εκείνους που λένε να πληρώσουν οι επιχειρήσεις, θα αντιτάξω ένα επίσης ερώτημα: Εάν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, να μου απαντήσουν, εάν θα υπάρχουν εργαζόμενοι. Άρα, λοιπόν, πρέπει να παντρέψουμε και τα δυο. Και την επιχειρηματικότητα να ενισχύσουμε και τους εργαζόμενους να βοηθήσουμε με αποτελεσματικότερο τρόπο, αλλά κυρίως με υπεύθυνο τρόπο.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ τον εισηγητή της Πλειοψηφίας και πρώην Υφυπουργό κ. Ρεγκούζα, διότι τήρησε το χρόνο του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και στις εκθέσεις της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» με θέματα: «Οι Έλληνες στη Διασπορά 15ος-21ος αι.» και «Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι της Βουλής των Ελλήνων της Μεταπολίτευσης» τριάντα έξι μαθητές και μαθήτριες και δύο συνοδοί από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Δημητρίου.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Το λόγο έχει ο εισηγητής της Μειοψηφίας και τέως Υπουργός κ. Ιωάννης Μαγκριώτης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, είπε ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Ρεγκούζας πως και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα ήθελε να τα δώσει, αλλά δεν μπορεί να τα βρει κι ο καθένας που προτείνει αυξήσεις και παροχές πρέπει αντίστοιχα να πει και πού θα τα βρει. Θα μου ακουγόταν σαν αυτοκριτική πράγματι αυτό από τη Νέα Δημοκρατία, έστω και τέσσερα χρόνια μετά, γιατί στα χρόνια της δικής της Αντιπολίτευσης έταζε τα πάντα στους πάντες: από τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, την ελληνική περιφέρεια, ως τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους ανθρώπους της εκπαίδευσης και της υγείας. Τα πάντα στους πάντες! Και βέβαια θα σας θυμίσω πως τότε χαρακτήριζε την ελληνική οικονομία «τραβεστί» και εικονική. Παρ’ ότι λοιπόν η ελληνική οικονομία ήταν «τραβεστί» και εικονική, κατά τη Νέα Δημοκρατία, έταζε τα πάντα στους πάντες. Τότε δεν σας απασχολούσε, κύριε Ρεγκούζα, αυτό το ερώτημα;
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Όλα τα δίνει όσα είπε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Είχατε πει λοιπόν κι είχατε τάξει πως μόλις γίνετε κυβέρνηση θα τα δώσετε όλα σ’ όλους.
Δεν επρόκειτο να τα δώσετε όλα σ’ όλους, όχι γιατί δεν είχε αντοχές η ελληνική οικονομία. Σας παραδώσαμε βεβαίως μία οικονομία με δημοσιονομικές πιέσεις και προβλήματα, με χρέος μεγάλο και ελλείμματα, αλλά και με μία ανάπτυξη 4,7% και με κοινοτικούς και εθνικούς πόρους περίσσιους, θα έλεγα, για να πάτε ακόμη πιο ψηλά αυτή την ανάπτυξη και να βρείτε το περίσσευμα του πλούτου για να χρηματοδοτήσετε όλες αυτές τις πολιτικές. Εσείς όμως, επειδή έχετε μία άλλη οικονομική φιλοσοφία και μία άλλη οικονομική πολιτική, διαφορετική απ’ αυτή που τάζατε προεκλογικά, το 2004, προχωρήσατε με τις γνωστές λογιστικές αλχημείες στην περίφημη απογραφή σας, για να βγάλετε ακόμα χειρότερα την οικονομία και να πείτε: «Δεν μπορούμε να τα δώσουμε. Δώστε μας πίστωση χρόνου».
Κύριε Ρεγκούζα, σας έδωσαν και ένα και δύο και τρία και τέσσερα χρόνια πίστωση χρόνου για να νοικοκυρέψετε την οικονομία, όπως λέγατε, και να τη βάλετε στην τροχιά της ανάπτυξης, για να δώσετε. Κι έρχεστε μέσα στο κατακαλόκαιρο λοιπόν του 2007, τότε που η οικονομία κατ’ εσάς είχε βγει από την επιτήρηση και είχε μπει στο δρόμο της ενάρετης ανάπτυξης, και «βαφτίζετε» τον Προϋπολογισμό του 2008 κρίσιμο εθνικό θέμα, για να βρείτε άλλοθι να προκηρύξετε πρόωρες εκλογές, για να προλάβετε την πολιτική σας κατάρρευση.
Χθες τυπικά και επίσημα είδαμε το εθνικό θέμα, τον προϋπολογισμό του 2008. Και τι είδαμε, κύριε Ρεγκούζα; Είδαμε την αλήθεια, όπως και ο κάθε πολίτης, κατάματα. Και τι λέει αυτή η αλήθεια; Κρύψατε την οικονομική πραγματικότητα της χώρας, αυτή που δημιούργησε η πολιτική σας, την κρύψατε μέσα στο κατακαλόκαιρο, μέσα στον καύσωνα και στις τραγωδίες, για να υφαρπάξετε την ψήφο του ελληνικού λαού. Γιατί στον προϋπολογισμό που καταθέσατε όχι μόνο καλύτερες μέρες δεν έρχονται για την οικονομία, την ελληνική περιφέρεια, τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, αλλά πολύ χειρότερες από τα προηγούμενα τρία χρόνια.
Η ίδια η Κυβέρνηση ομολογεί πως είναι ο προϋπολογισμός με τα μεγαλύτερα έσοδα, ποσοστιαία και σε απόλυτους αριθμούς, των τελευταίων χρόνων: Φορολογικά έσοδα, τα οποία βεβαίως δεν προέρχονται από τη διεύρυνση και τη μεγέθυνση του πλούτου. Προέρχονται από πρόσθετους έμμεσους φόρους στα λαϊκά και στα μεσαία στρώματα, από την αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στα καύσιμα, τα ποτά και στα τσιγάρα και φυσικά προέρχονται από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, που χαρατσώνει στην κυριολεξία τους μικρομεσαίους, τα μεσαία και λαϊκά εισοδήματα.
Αυτός είναι ο προϋπολογισμός του 2008. Και ταυτόχρονα, περιέχει μειώσεις και ποσοστιαίες και σε απόλυτους αριθμούς: μειώσεις στη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους, στην υγεία, την παιδεία και την πρόνοια. Αυτή είναι η πραγματικότητα του προϋπολογισμού και της οικονομικής κατάστασης του 2008 που αποκρύψατε από τον ελληνικό λαό και υφαρπάξατε την ψήφο του και αυτήν αποτυπώνει, έστω και αν χρησιμοποιεί γενικευμένες λογιστικές αλχημείες, ο προϋπολογισμός που καταθέσατε χθες. Έχουμε δραματική μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, που συμπαρασύρει στην επιβράδυνση και τα συγχρηματοδοτούμενα έργα, δηλαδή τις ροές των κοινοτικών πόρων.
Αποτέλεσμα; Ακόμα πιο μεγάλη υποχώρηση της ανάπτυξης, άνοιγμα της ψαλίδας με το κέντρο.
Αυτή είναι η οικονομική πραγματικότητα και αυτή είναι η απάντηση στο ρητορικό ερώτημα που θέσατε «πού θα βρούμε τα λεφτά για να δώσουμε όλα αυτά που τάξαμε ως Νέα Δημοκρατία;». Θα σας απαντήσουμε, λοιπόν. Σε μία άλλη πολιτική θα βρείτε τα λεφτά.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Σε ποια; Με ποιο τρόπο;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Στη μεγάλη ανάπτυξη της οικονομίας, την «τραβεστί» οικονομία που και εσείς αναγκαστήκατε να παραδεχθείτε ότι έτρεχε με ρυθμό ανάπτυξης 4,7%.
Αν κρατούσατε αυτό το ρυθμό –είχατε τάξει ότι θα τον πάτε στο 5,5%, όπως θυμούνται όλοι- δηλαδή το 1,5% πάνω, κατά μέσο όρο, στην τετραετία, πολλαπλασιάστε το επί τέσσερα και θα δείτε τι πλούτος χάθηκε, τι πλούτος δεν παρήχθη αυτά τα χρόνια από την οικονομική σας πολιτική!
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Θα είχαμε βουλιάξει, κύριε Μαγκριώτη!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Θα δείτε ότι πάνω από 15.000.000.000 ευρώ πρόσθετου πλούτου που θα παραγόταν με μία άλλη οικονομική πολιτική έχει χαθεί! Αυτός είναι ο πλούτος, με τον οποίο θα χρηματοδοτούσατε το κοινωνικό κράτος, θα μειώνατε τους φόρους και ιδιαίτερα στα μεσαία και στα λαϊκά στρώματα, θα υποστηρίζατε την ανάπτυξη της περιφέρειας!
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Τον πλούτο που παραλάβαμε!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Αυτό δεν κάνατε! Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτή είναι η απάντηση στο ρητορικό σας ερώτημα και πάνω από όλα στην πολιτική σας.
Με αυτή την πολιτική δεν βρίσκετε απέναντί σας μόνο τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, αλλά βρίσκετε απέναντί σας το σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας. Μόνο τα παρασιτικά στρώματα και οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις και το τραπεζικό σύστημα είναι αυτό που σας χειροκροτεί.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις!»
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Γιατί ενθυλακώνει υπερκέρδη, κύριε Ρεγκούζα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, μη διακόπτετε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Έρχομαι ειδικότερα στο νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα.
Ως προς το πρώτο άρθρο, μπορεί να είναι τεχνικό και τυπικό νομοθέτημα –όπως κάθε χρόνο, με κάθε κυβέρνηση- αλλά έχει πίσω του μία ουσία. Αύξηση 4% το 2007 στις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Και βεβαίως μπορεί κάποιοι υψηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι –πολύ λίγοι- και κάποιοι υψηλόμισθοι συνταξιούχοι να είναι και ικανοποιημένοι και με το 4%, γιατί έχει σημασία η βάση πάνω στην οποία μπαίνει το 4%.
Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων του δημοσίου, στενού και ευρύτερου τομέα, δεν νιώθει καθόλου βολικά, γιατί αυτό το 4% το έχει χάσει ήδη πολλαπλάσια τους μήνες του 2007 που έχουν περάσει. Και το έχει χάσει γιατί κινείται στα όρια του ονομαστικού πληθωρισμού που δίνει η αναξιόπιστη Εθνική Στατιστική Υπηρεσία!
Γιατί αυτό το 4% φαλκιδεύεται και αποδυναμώνεται και ψαλιδίζεται από την εκρηκτική ακρίβεια που τη βλέπουμε και πάλι να έχει θεριεύσει από το Σεπτέμβριο και μετά. Σε όλα τα είδη βασικής κατανάλωσης ξεπερνά το 10%. Έχει δηλαδή ψαλιδιστεί, έχει φαλκιδευθεί το 4% προ πολλού! Μόνο την αύξηση στην τιμή των καυσίμων να αναφερθούμε, αρκεί για να έχει καταβροχθιστεί στην κυριολεξία αυτή η αύξηση.
Η φορολογική σας πολιτική, η γενικότερη εισοδηματική πολιτική που ακολουθείτε, οι εκρηκτικές αυξήσεις και η ακρίβεια έχουν μειώσει δραματικά την αγοραστική δύναμη και μέσα στο έτος 2007 για τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και ειδικότερα για τη μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων, για τους οποίους συζητούμε σήμερα.
Συνεπώς, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, νομοθετείτε για να τους δώσετε πίσω ένα μέρος από αυτά που έχουν χάσει! Ένα μέρος! Επομένως, είναι στους χαμένους του οικονομικού έτους 2007, απόρροια πρωτίστως της οικονομικής και κοινωνικής σας πολιτικής.
Έχουμε μπροστά μας σε εξέλιξη και τη συζήτηση για το ασφαλιστικό βεβαίως. Και εκεί είναι ακόμα πιο μεγάλα τα δεινά που έρχονται για τους δημοσίους υπαλλήλους. Το γνωρίζουν και γι’ αυτό ακριβώς βρίσκονται στους δρόμους, βρίσκονται απέναντί σας! Ένα άλλο πεδίο, το οποίο αποκρύψατε! Ένα άλλο πεδίο κρίσιμης κυβερνητικής πολιτικής, το οποίο επίσης αποκρύψατε τα επόμενα χρόνια και ειδικότερα προεκλογικά, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Με τυφλή και κρυφή ατζέντα πήγατε τον κόσμο τις εκλογές και τώρα δειλά-δειλά που αρχίζει και αποκαλύπτεται η πολιτική σας, δεν ξέρετε πώς να αντιδράσετε.
Ελπίζω οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας που από τα παράθυρα των τηλεοράσεων έχουν διατυπώσει βάσιμες και κρίσιμες ενστάσεις στην οικονομική, κοινωνική και ασφαλιστική σας πολιτική, να το αποδείξουν αυτό και στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου στις κρίσιμες ψηφοφορίες που έχουμε μπροστά μας!
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Κρυφές ελπίδες είναι αυτές.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Αγαπητοί συνάδελφοι, το νομοσχέδιο είναι αποσπασματικό, θα έλεγα σε ένα βαθμό και δικαιολογημένα, γιατί κάθε χρόνο η Κυβέρνηση –η κάθε κυβέρνηση- τούτη την εποχή ψηφίζει ένα ανάλογο νομοσχέδιο, γιατί δυστυχώς, τόσο το Σύνταγμά μας όσο βεβαίως και οι νόμοι στη χώρα μας είναι πολύ ασφυκτικοί, είναι πολύ φωτογραφικοί και περιοριστικοί, δεν είναι νόμοι-πλαίσια μέσα στα οποία να μπορεί μια χρηστή και αποτελεσματική, ευέλικτη διοίκηση, καθημερινά να αποφασίζει. Και αυτό βέβαια είναι διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.
Γι’ αυτό και χρειάζεται πολλές φορές, αγκυλώσεις που δημιουργεί το θεσμικό πλαίσιο, το νομοθετικό πλαίσιο της χώρας, να λύνονται με τροπολογίες που φαντάζουν και φωτογραφικές. Και αυτό είναι ένα γενικότερο ζήτημα που το πολιτικό σύστημα πρέπει να το προσέξει και να δώσει λύση, όπως και η διοίκηση. Οι φόβοι για τη μη χρηστή διοίκηση μας οδηγούν πολλές φορές στο να νομοθετούμε ασφυκτικά και περιοριστικά και να δημιουργούμε πρόσθετους βρόγχους και προβλήματα στη διοίκηση και στην αποτελεσματικότητα του κράτους στην εξυπηρέτηση των πολιτών.
Στο άρθρο 2, όπου ρυθμίζονται θέματα συνταξιοδοτικά, λογοτεχνών και καλλιτεχνών, υπάρχουν θετικές διατάξεις και θα τις ψηφίσουμε. Θα αναφερθούμε διεξοδικότερα στην κατ’ άρθρον συζήτηση. Διαβάσαμε, ακούσαμε και πειστήκαμε για την εγκυρότητα και την τεκμηριωμένη άποψη πολλών εκπροσώπων από το χώρο της τέχνης. Θεωρούμε πως ο χώρος αυτός και οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να υποστηριχτούν, γιατί προσφέρουν το διαφορετικό στην ελληνική κοινωνία, στον ελληνικό πολιτισμό, στην ελληνική παιδεία.
Σε μια εποχή ανοικτών συνόρων, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης ή απαντάς, κλεινόμενος στο καβούκι σου, αμυντικά –και εμείς δεν υιοθετούμε αυτήν τη στάση και τη συμπεριφορά- ή απαντάς έχοντας ενισχυμένες και τις αντιστάσεις σου αλλά και τις πρωτοβουλίες σου. Και οι δυνάμεις του πολιτισμού και της τέχνης, ειδικότερα για τη χώρα, για το δικό μας πολιτισμό, μπορούν να είναι οι ναυαρχίδες με τις οποίες θα ταξιδέψει σ’ αυτόν τον άγνωστο, προκλητικό, με πολλούς κινδύνους, αλλά και πολλές ευκαιρίες, κόσμο της παγκοσμιοποίησης. Χρειάζεται, λοιπόν, κάθε υποστήριξη από όλους μας. Γι’ αυτό είμαστε θετικοί στα περισσότερα από τα αιτήματα που έχουν διατυπώσει στις συζητήσεις της επιτροπής και θα έχουμε την ευκαιρία στην κατ’ άρθρον συζήτηση να μιλήσουμε ειδικότερα.
Στο άρθρο 3 υπάρχουν επίσης θετικές διατάξεις, επί μέρους και αποσπασματικές. Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Θα ήθελα να πω εδώ ότι υπάρχουν κατηγορίες, όπως οι εργαζόμενοι επιστήμονες στα ερευνητικά έργα, Ε.Θ.Ι.Α.Γ.Ε., «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» κ.λπ., που δικαιούνται των αντίστοιχων επιδομάτων που ψηφίζουμε με το νομοθέτημα αυτό για τους καθηγητές πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι.. Έχουν τα ίδια εκπαιδευτικά και ακαδημαϊκά προσόντα, πολλές φορές μπορεί να προσφέρουν και υψηλότερης στάθμης έργο. Πρέπει να στηρίξουμε την έρευνα στη χώρα μας, τους ερευνητές και τα ερευνητικά κέντρα. Με αυτήν την έννοια, αξίζει να πάρουν και αυτοί τα ανάλογα επιδόματα, επιδόματα επίσης που πρέπει να πάρουν και οι καθηγητές των στρατιωτικών σχολών –είναι και μικρός ο αριθμός τους- για τους ίδιους λόγους, επιδόματα που πρέπει να πάρουν και οι απεργούντες σήμερα υγειονομικοί του Ι.Κ.Α..
Επιτέλους δώσατε το επίδομα στους διοικητικούς εργαζόμενους των υπηρεσιών του Ι.Κ.Α., μετά από μεγάλη πίεση που ασκήθηκε και ήμασταν από τους πρωταγωνιστές αυτής της πίεσης. Πρέπει να το πάρουν -και είναι δίκαιο- και οι απεργοί υγειονομικοί το επίδομα αυτό. Είμαστε θετικοί στο αίτημά τους.
Στο άρθρο 4 θα ήθελα να πω πως, παρ’ ότι υπάρχουν μερικές διατάξεις που έχουν κοινωνικό χαρακτήρα και είναι δίκαιες, υπάρχει μια υπέρβαση ορίου. Νομοθετείτε, κύριοι της Κυβέρνησης, ουσιαστικά την απόλυτη, θα έλεγα, κομματικοποίηση της κορυφής της πυραμίδας της διοίκησης. Δεν είναι δυνατόν να ενσωματώνονται επιδόματα που δόθηκαν για ένα μήνα ή για λίγες ημέρες στις συντάξεις των δημόσιων λειτουργών και μάλιστα υψηλόβαθμων. Και όπως γνωρίζουμε όλοι, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι οι κομματικοί σας φίλοι της τελευταίας τετραετίας. Θα δημιουργήσει αποσταθεροποίηση στη Δημόσια Διοίκηση. Σας καλούμε να αποσύρετε τη διάταξη. Τουλάχιστον βάλτε ένα χρονικό όριο υπηρεσίας σ’ αυτά τα ανώτερα κλιμάκια της διοίκησης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή).
Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Πρόεδρε, κλείνω λέγοντας πως υπάρχουν και δύο, τρεις ακόμα τροπολογίες πολύ σημαντικές. Η μία είναι για τους μισθούς των αξιωματικών. Επιτέλους, μετά από επιμονή και πίεση και στη Διαρκή Επιτροπή –το θυμάται ο κύριος Υφυπουργός- κατετέθη πριν από λίγες ημέρες αυτή η τροπολογία. Θέλω να του πω, όμως, ότι είναι άνευ αντικρίσματος, είναι μία ακόμη κοροϊδία απέναντι στο Σώμα των Ελλήνων Αξιωματικών, γιατί αυτά τα είχαν υποσχεθεί προεκλογικά το 2004 και έπρεπε να τα πάρουν. Τώρα πλέον είναι χωρίς αντίκρισμα, γιατί οι ονομαστικές αυξήσεις της τετραετίας τα έχουν απορροφήσει, ενώ η φορολογική πολιτική, όπως είπα προηγουμένως, και η ακρίβεια τα έχουν ψαλιδίσει. Με αυτή, λοιπόν, την έννοια δεν θα σας χειροκροτήσει κανείς, γιατί μέρος αυτών που υποσχεθήκατε ή που έχασαν τους δίνετε πίσω.
Όσον αφορά τώρα την τροπολογία και τη διάταξη για τους δικαστικούς, παρ’ ότι με βάση και το Σύνταγμα και τους νόμους και τις αποφάσεις των αρμοδίων προβλεπόμενων από το Σύνταγμα οργάνων θα έπαιρναν πολλά περισσότερα, θα πρέπει να πω ότι τους τιμά πως μπήκαν στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης με την Κυβέρνηση και περισσότεροι από το 50% αποδέχτηκαν να μην πάρουν από τα αναδρομικά. Εμείς είμαστε υπέρ στο να υποστηρίξουμε οικονομικά τους δικαστικούς για να ενισχύσουμε την αυτονομία τους.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Μαγκριώτη, σας παρακαλώ ολοκληρώστε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Είναι σημαντικό το θέμα και θέλω να το θίξω.
Θέλουμε μια ανεπηρέαστη δικαιοσύνη, όπως θέλουμε και ανεπηρέαστους δικαστικούς. Γι’ αυτό σας ερωτούμε εάν θα ισχύσει η αύξηση από 1-1-2008 στους μισθούς τους.
Δεν θα ψηφίσουμε τη διάταξη αυτή, γιατί είναι αποσπασματική. Μπορεί να ξανασυγκεντρωθούν τα προβλήματα με τον τρόπο που διαχειρίζεται το θέμα η Κυβέρνηση. Συσσωρεύτηκε μεγάλο ποσό, γιατί εγκαίρως δεν δώσατε λύση στο πρόβλημα. Το κάνατε προεκλογικά και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο γεγονός.
Κύριε Πρόεδρε, έχει κατατεθεί και μια τροπολογία η οποία δημιούργησε σάλο και πάλι στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική μας ζωή και μάλιστα καταμεσής, υποτίθεται, του εξελισσόμενου διαλόγου, του υποτιθέμενου διαλόγου.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Μαγκριώτη, έχετε το δικαίωμα να μιλήσετε στα άρθρα. Τώρα είμαστε στη συζήτηση επί της αρχής. Μη μιλάτε επί της τροπολογίας. Έχετε υπερβεί το χρόνο κατά δυόμισι λεπτά.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Είναι η χαριστική τροπολογία για μια ιδιωτική τράπεζα. Πρόκειται για πάνω από 1.000.000.000, όπως διατείνονται οι εργαζόμενοι. Πάνω από 1.000.000.000 χαρίζει η Κυβέρνηση σε ιδιωτική τράπεζα. Το ποσό του 1.000.000.000 θα ήταν επαρκέστατο και για το επίδομα θέρμανσης στους φτωχούς, ειδικά της βόρειας Ελλάδας …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, τελειώνετε, κύριε Μαγκριώτη.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Δεν τα δίνετε, όμως, εκεί που τα έχουν ανάγκη, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Τα δίνετε εκεί που έχουν και παραέχουν με τα υπερκέρδη τους, γιατί είναι οι δικοί σας πολιτικοί φίλοι.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ.
Το λόγο έχει η ειδική αγορήτρια του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Ελπίδα Παντελάκη.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Βεβαίως έχετε δίκιο ότι οι τροπολογίες συζητιούνται πάντα την επόμενη ημέρα, μετά τη συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου και τη συζήτηση επί των άρθρων, όμως, πριν να μπω στη συζήτηση του νομοσχεδίου θα μου επιτρέψετε, κύριε Πρόεδρε, επειδή το θεωρούμε πολύ σημαντικό, να θίξω στη συζήτηση επί της αρχής το ζήτημα της ουσιαστικής τροπολογίας, που φέρνει η Κυβέρνηση για τους τραπεζοϋπαλλήλους, η οποία είναι σε βάρος των τραπεζοϋπαλλήλων και υπέρ των τραπεζιτών. Γι’ αυτό ακριβώς το θεωρούμε ζήτημα συζήτησης στη συζήτηση επί της αρχής.
Ύστερα από την αίτηση της εργοδοσίας της ALPHA BANK και κατ’ εφαρμογή του ν. 3371 που ψήφισε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αφού εξειδίκευσε το ν. 3029 του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η Κυβέρνηση προχωρά σε ένα ακόμα βήμα, στην υλοποίηση των ταμείων σε βάρος των τραπεζοϋπαλλήλων. Πλέον έχει προηγηθεί η «Αγροτική», η «Εμπορική», η «Αττική», προχωρά τώρα και στην ALPHA BANK και επομένως αυτή που μένει, τον επόμενο χρόνο, σταδιακά είναι και η Εθνική Τράπεζα.
Έτσι, κλείνει ο κύκλος αυτός και αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πόσο δίκιο είχε το Κομμουνιστικό Κόμμα, όταν έλεγε ότι αν δεν καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι Σιούφα και Ρέππα και το σύνολο αυτών των νόμων θα συνεχιστεί η κατηφόρα της σαλαμοποίησης και ο πέλεκυς σε ό,τι έχει μείνει από τα δικαιώματα στο ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό σύστημα. Ήδη από την εμπειρία που έχουμε από τις προηγούμενες ενοποιήσεις που έγιναν, είχαμε αύξηση των ορίων ηλικίας, μείωση των συντάξεων και αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.
Αυτό είναι το ζήτημα και όλη η επιχειρηματολογία που έρχεται από την Κυβέρνηση -επιχειρηματολογία που είχαμε γνωρίσει και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., γιατί από κοινού ο ένας συμπληρώνει τους νόμους του άλλου στο ασφαλιστικό σύστημα ή και στο ασφαλιστικό σύστημα- για τον εξορθολογισμό των ταμείων, για νοικοκύρεμα, για άρση των κοινωνικών ανισοτήτων δεν είναι τίποτε άλλο παρά προσχήματα για να ρίξουν σκιά στον κύριο στόχο, που είναι ότι η ενοποίηση που έχει ξετυλιχθεί και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σήμερα από τη Νέα Δημοκρατία, που είναι ουσιαστικά η εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων αυτών που προήλθαν από αγώνες.
Ήδη έχουμε πάρει μια γεύση και από τη συζήτηση που γίνεται τώρα με την υποτιθέμενη ήπια προσαρμογή σε σχέση με την ενοποίηση στους επιστημονικούς φορείς κ.λπ.. Μάλιστα, είναι και λίγο υπερβολικό. Σκεφτείτε εάν είναι πολιτική υποκρισία που εμφανίζονται κάποιοι να ξαφνιάζονται από αυτήν τη διαδικασία.
Επομένως εμείς ένα πράγμα έχουμε να πούμε -στη συζήτηση της τροπολογίας θα είμαστε αναλυτικοί- και αυτό είναι ότι εμείς ζητάμε από την Κυβέρνηση να αποσύρει την τροπολογία, να την πάρει πίσω, να μην αποτελέσει ούτε καν θέμα για συζήτηση. Αυτό είναι που πρέπει να γίνει.
Βέβαια, εδώ πρέπει να παρθούν συμπεράσματα και από του εργαζόμενους. Όλοι αυτοί οι διάλογοι όλα αυτά τα χρόνια πού έχουν οδηγήσει; Πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν, λοιπόν, ότι μόνο ο συντονισμένος αγώνας και ο ξεσηκωμός μπορεί να βάλει φρένο σήμερα σε αυτήν την κατηφόρα την αντιασφαλιστική. Η γραμμή πάλης η οποία θα βάζει το ζήτημα της κατάργησης αυτού του αντιασφαλιστικού νόμου, είναι και η εγγύηση που μπορεί να φρενάρει τα πράγματα σήμερα. Άρα ας βγουν συμπεράσματα. Ο κόσμος βεβαίως έχει βγει στο δρόμο, όπως ξέρετε, και αντιδρά στις ρυθμίσεις αυτές.
Έρχομαι στο ζήτημα του κυρίως μέρους του νομοσχεδίου που έχουμε μπροστά μας, δηλαδή στην αύξηση συντάξεων του δημοσίου και άλλες διατάξεις. Γίνεται πάντα κάθε χρόνο λίγο πριν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και φέτος, λοιπόν, έρχεται να διευθετήσει ορισμένα ζητήματα, τα οποία έπρεπε να έχουν γίνει όχι μόνο από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά εδώ και χρόνια και από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ήταν άδικα ζητήματα. Μάλιστα, ορισμένα θέματα που αφορούν τους δημοσίους υπαλλήλους, τα είχαμε θέσει από την προηγούμενη χρονιά και από αυτό το Βήμα. Δεν τα έφερε η Κυβέρνηση και τα συμπληρώνει τώρα.
Όλες αυτές οι διευθετήσεις, με τις οποίες σε πολλά σημεία συμφωνούμε, δεν αναιρούν, όμως, το κύριο ζήτημα, το ουσιαστικό ζήτημα που αφορά το νομοσχέδιο, που είναι για μας το κέντρο βάρους του νομοσχεδίου, που είναι ο καθρέφτης της οικονομικής, εισοδηματικής πολιτικής και αφορά μία πλευρά, που έχει σχέση με τις συντάξεις του δημοσίου. Θα πούμε πολύ απλά ότι το άρθρο 1 για μας δείχνει το βάρος του νομοσχεδίου. Με ποια έννοια; Έχουμε το επίδομα εξομάλυνσης, που με αυτό προσπαθείτε να πάρουν οι δημόσιοι υπάλληλοι αύξηση 4%. Αυτό είναι το θέμα.
Για ποιες συντάξεις μιλάμε; Η κατώτατη σύνταξη ξεκινά από 330 ευρώ. Για τέτοιες συντάξεις μιλάμε. Μπορεί να ζήσει ένας συνταξιούχος με 330 ευρώ, με 500 ευρώ, με 600 ευρώ; Γι’ αυτό δεν συμφωνούμε, γιατί δεν μπορεί να ζήσει. Από αυτό ξεκινάμε. Δεν ξεκινάμε από τη λογική εάν υπάρχουν λεφτά ή όχι. Εμείς αποδεικνύουμε και η αντικειμενική πραγματικότητα λέει ότι χρήματα υπάρχουν, πλούτος παράγεται σ’ αυτήν τη χώρα. Εσείς οι ίδιοι αναφέρετε τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που υπάρχουν, αλλά το θέμα είναι ποιος καρπώνεται αυτόν τον πλούτο. Αυτό είναι το ζήτημα, γιατί λέτε ότι δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με αυτήν τη λογική σε καμμία περίπτωση.
Επομένως εμείς θέτουμε το ζήτημα του ύψους των συντάξεων και λέμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύνταξη κάτω από 1.200 ευρώ. Αυτό δεν το λέμε μόνο του, έτσι απομονωμένα. Το θεωρούμε ως ένα συνυπολογισμό παραγόντων, γιατί μπορεί να του κάνεις αύξηση και να πάει 1.120 ευρώ η κατώτατη σύνταξη και να έχει τέτοιο κόστος ζωής, να ανέβει και το Φ.Π.Α. ακόμη περισσότερο, που να μην μπορεί να ζήσει.
Επομένως αυτό είναι το ζήτημα. Εμείς το θεωρούμε ένα συνυπολογισμό πραγμάτων γι’ αυτό και θέσαμε και στην επιτροπή και το επαναλαμβάνω και τώρα το ζήτημα της κατάργησης της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα και στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλω να σας πω το εξής: Ποτέ το κόμμα μας σε οποιοδήποτε νομοσχέδιο δεν έδειξε ότι ακόμη και 1 ευρώ περισσεύει από τους εργαζόμενους και από τους συνταξιούχους. Δεν περισσεύει για να πούμε ότι δεν το χρειάζονται. Το έχουν ανάγκη, αλλά εδώ υπάρχει μια συγκεκριμένη ταξική πολιτική. Δεν είναι είδηση για μας, όχι γιατί είμαστε έξυπνοι αλλά γιατί είναι σαφέστατη αυτή η πολιτική που έχει δρομολογηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι πρωτοτυπία για την Ελλάδα, σαρώνει και θερίζει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία έχει μόνο δημοσιονομική πειθαρχία και εξυγίανση για τους συνταξιούχους, για τους μισθωτούς, για τους μικροεπαγγελματίες (βιοτέχνες, εμπόρους και αυτοαπασχολούμενους) και χτυπάει τη μικρομεσαία φτωχή αγροτιά. Αυτή είναι η γραμμή.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η γαλαντομία. Δίνει μετρητοίς στο μεγάλο κεφάλαιο και ψίχουλα και με δόσεις στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους. Περί αυτού πρόκειται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέμε ότι διαφωνούμε επί της αρχής και δεν θα ψηφίσουμε το νομοσχέδιο.
Επομένως δεν πρόκειται για πραγματική αύξηση. Δεν το συζητάμε αυτό, γιατί αν συνυπολογίσουμε τον επίσημο πληθωρισμό και το νέο κύμα ακρίβειας, όχι μόνο δεν υφίσταται αλλά δεν μπορούν να ζήσουν. Μα, δεν κάνατε και το ελάχιστο. Δώστε δωρεάν φάρμακα. Εμείς, βεβαίως, βάζουμε συνολικότερα το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων και το πόσο έχει δυσκολέψει τη ζωή συνολικά της λαϊκής οικογένειας. Κάντε αυτό, γιατί ορισμένοι συνταξιούχοι δίνουν το 1/3 αυτής της σύνταξης στα φάρμακα και η συμμετοχή είναι το 1/3. Άρα είναι συνειδητή η επιλογή και είναι σαφέστατο ότι δεν υπάρχει βούληση, γιατί ακριβώς το κέντρο της οικονομικής πολιτικής, που υπάρχει στη χώρα μας, είναι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Γι’ αυτό εμείς λέμε ότι αν δεν υπάρξει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης προοπτικά και αν οι εργαζόμενοι δεν διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν και την εξουσία με τον εαυτό τους, δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιωθούν τα πράγματα αλλά θα χειροτερεύουν και θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Βεβαίως ο κόσμος ακούει για «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς» μέχρι το 2010. Τι σημαίνει «ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί» μέχρι το 2010; Μόνιμη λιτότητα σημαίνει για τους εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει και τίποτα περισσότερο. Εμάς μας ενδιαφέρουν οι ισοσκελισμοί της λαϊκής οικογένειας. Μας ενδιαφέρει η βιωσιμότητα και το πώς μπορεί να τα βγάλει πέρα η λαϊκή οικογένεια, οι συνταξιούχοι, οι μισθωτοί και ιδιαίτερα η νέα γενιά. Διότι τελευταία γίνεται μεγάλο θέμα για το ότι όλα γίνονται, γιατί η νέα γενιά πρέπει να έχει συντάξεις, πρέπει να έχει το ένα και το άλλο. Νομίζω αρκεί να πούμε ένα πράγμα, ένα επιχείρημα. Δεν χρειάζονται πολλά. Η νέα γενιά χρειάζεται να ζήσει δύο και τρεις ζωές για να πάρει σύνταξη.
Όμως, εμείς συνδέουμε το συνταξιοδοτικό ζήτημα –ως «νύχι και κρέας»- μ’ ένα ζήτημα που δεν γίνεται από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις –και βεβαίως σκοπίμως- με το θέμα των εργασιακών σχέσεων. Αν δεν έχεις πλήρως σταθερή εργασία, αν δεν έχεις ικανοποιητικό μισθό, πώς θα έχεις κάποια στιγμή ικανοποιητική σύνταξη;
Γι’ αυτό λοιπόν, η κριτική που γίνεται από τη μεριά της Αντιπολίτευσης -σήμερα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- δεν έχει την ανάληψη της ευθύνης, γιατί ακριβώς συμφωνεί μ’ αυτήν την πολιτική. Απλώς, κάνει κριτική στην Κυβέρνηση και όχι στην πολιτική που ασκεί η Νέα Δημοκρατία. Ποιος διαμόρφωσε τις συντάξεις των δημοσίων αλλά και ιδιωτικών υπαλλήλων συνολικά στη χώρα μας; Ποιες πολιτικές διαμόρφωσαν τόσα χρόνια και ποιους μισθούς για να καταλήξουν έτσι αυτές οι συντάξεις; Άρα νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να βγάλει εύκολα τα συμπεράσματά του.
Βεβαίως, αναφέρετε –και έρχεται μέσα από τροπολογία στο κορμό του νόμου- πως θεωρείτε ότι κάνετε χάρη λοιπόν στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας –Αστυνομία, Πυροσβεστική και Λιμενικό- και μάλιστα λέτε ότι υλοποιείτε τις δεσμεύσεις σας, πηγαίνοντας το βασικό μισθό στα 860 ευρώ. Δεν θα σταθώ στην επιχειρηματολογία με την οποία αναφέρθηκε ότι αυτό το είχατε υποσχεθεί από το 2004, ήταν προεκλογική δέσμευση της προηγούμενης πρότασής σας, πριν γίνετε Κυβέρνηση και άρα έρχεται με καθυστέρηση αυτό που λέτε τόσα χρόνια.
Όμως, ας πω ένα παράδειγμα, για να καταλαβαίνει και ο κόσμος που μας ακούει. Όσον αφορά, λοιπόν, αυτό που είπατε τώρα ότι θα κάνετε πράξη από 1/1/2008, δηλαδή ότι ο βασικός μισθός θα φθάσει στα 860 ευρώ, ας δούμε πόσα παίρνουν ο αστυφύλακας, ο πυροσβέστης και ο λιμενοφύλακας. Ο βασικός τους μισθός είναι 604 ευρώ και μ’ αυτήν την αύξηση, που τους δίνετε, ο βασικός τους μισθός θα γίνει 653 ευρώ. Αυτός είναι ο μισθός που θα πάρουν, μετά από την υλοποίηση αυτής της δέσμευσής σας. Δηλαδή, ακόμα πιο κάτω και από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση που είναι 657 ευρώ.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Μαζί με τα χρονοεπιδόματα;
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Από εκεί και πέρα, ας δούμε τι γίνεται με τα χρονοεπιδόματα και τα πάσης φύσεως επιδόματα. Εμείς δεν το λέμε μόνο γιατί αυτή είναι η άποψή μας, αλλά είναι θέση μας επί της αρχής ότι αυτή η επιδοματική πολιτική που διαχρονικά διαπότισε το μεδούλι του δημόσιου συστήματος για σκοπιμότητες –και όχι γιατί «πονούσατε» τους εργαζόμενους- πρέπει να μπει στο βασικό τους μισθό, για να συνυπολογίζεται και συνταξιοδοτικά. Αυτό είναι το ζήτημα.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Συνυπολογίζεται.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Και επειδή τα Σώματα Ασφαλείας παίρνουν 100 ευρώ ή 200 ευρώ παραπάνω, δεν σημαίνει ότι είναι σε καλύτερη θέση από το σύνολο των εργαζομένων, γιατί για μας μετράει ότι έχουν οικογένεια και μετράει το αν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Αλλά τους χρησιμοποιείτε και προσπαθείτε να τους αποπροσανατολίσετε, δήθεν ικανοποιώντας τα αιτήματά τους. Εδώ, το ίδιο το επίδομα ειδικών συνθηκών, αυτό το περιβόητο 57,5 ευρώ -που η αντιπαράθεση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν της τάξης των 4 ευρώ- το δίνετε σε τέσσερα χρόνια, 14,5 ευρώ το χρόνο.
Επομένως για μας το πιο σημαντικό –που δεν είναι βέβαια της ώρας- είναι ο προσανατολισμός αυτού του κόσμου ότι πραγματικά πρέπει να μη θωρακίζεται ενάντια στο λαό, να αντιμετωπίσει τον «εχθρό-λαό», αλλά τους αντιμετωπίζουμε -ανεξάρτητα από την άποψη που έχουμε, που την γνωρίζετε, για το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό που δίνει η πολιτική σας και η εξουσία που υπάρχει- ως εργαζόμενους, γιατί και αυτοί πρέπει να βγάλουν σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα, γιατί το επόμενο διάστημα, τα επόμενα χρόνια ο κόσμος θα ξεσηκωθεί, θα είναι στους δρόμους και θα τους χρησιμοποιήσετε ενάντια σ’ αυτόν τον κόσμο.
Πέρα από το γεγονός ότι εμείς προτείνουμε για άλλη μια φορά ότι χρειάζεται αλλαγή του μισθολογίου, αποδέσμευση από το στρατιωτικό μισθολόγιο και το ύψος του βασικού εισαγωγικού μισθού να ξεκινά από τα 1400 ευρώ. Αυτό δεν είναι κάτι αφαιρετικό. Είναι με βάση τις επίσημες εκτιμήσεις που κάνει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση για το ποιο μπορεί να είναι το όριο, για να μπορέσει στοιχειωδώς να ζήσει και σε σχέση με τα όρια φτώχειας κ.λπ.. Αυτά, όμως, θα τα πούμε αναλυτικά και στη συζήτηση επί των άρθρων.
Έρχομαι ενδεικτικά σε ορισμένα θέματα για τα οποία ζητάμε την προσοχή σας, κύριε Υπουργέ. Έγινε μεγάλη κουβέντα και στην επιτροπή, αλλά δεν νομίζω ότι έχετε δείξει την απαραίτητη βούληση.
Θεσμός των τιμητικών συντάξεων. Αυτός ξεκίνησε το 1973 και αυτός ο θεσμός υπήρξε και υπάρχει, γιατί ακριβώς δεν υπάρχει ασφάλιση και σύνταξη. Αν υπήρχε αυτό, νομίζω ότι δεν θα μιλούσαμε βασικά γι’ αυτό το πράγμα.
Έρχεστε, λοιπόν, να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα και τις παλινωδίες, που -δυστυχώς, είναι ντροπή γι’ αυτόν τον κόσμο- δημιούργησε η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα προηγούμενα χρόνια. Εδώ είναι και οι συντρόφισσες μου οι Βουλευτίνες, που θα αναλύσουν αυτά τα ζητήματα, γιατί είναι οι καθ’ ύλην αρμόδιες απ’ αυτόν το χώρο και μπορούν να εκφράσουν καλύτερα αυτά τα θέματα. Έρχεστε, λοιπόν, εσείς να αντιμετωπίσετε αυτήν την εκκρεμότητα οριστικά και για όλους που έχουν κριθεί θετικά. Και σε αυτό υπάρχει μια ασάφεια, με κίνδυνο παρερμηνειών και ταλαιπωρίας αυτού του κόσμου. Δεν ξέρω αν έχουν περιθώρια ζωής ορισμένοι άνθρωποι, για να πάρουν αυτήν την τιμητική σύνταξη.
Βεβαίως, το πιο καθοριστικό για εμάς είναι ότι υπάρχει, τελικώς, κίνδυνος κατάργησης του θεσμού για το μέλλον. Επιγραμματικά αναφέρω σε αυτήν τη συζήτηση επί της αρχής ότι μπαίνει το ζήτημα του πλαφόν. Νομίζω ότι αυτό είναι ντροπή και ότι τελικά είναι ευτελισμός. Αυτό από τα ίδια τα πράγματα το βγάζει εκτός πραγματικότητας.
Με ποιο τρόπο και με ποια κριτήρια, δηλαδή, θα πείτε αν θα είναι τρεις ή πέντε; Εμείς, βεβαίως, λέμε για άλλη μια φορά ότι δεν μπορεί να είναι αυτό το όριο. Πρέπει να ξαναδείτε ζητήματα που σας έχουμε τονίσει. Αφήστε, εν πάση περιπτώσει, αυτούς που είναι καθ’ ύλην αρμόδιοι να αποφασίσουν ποιοι είναι αυτοί από τους δικούς τους ανθρώπους που αξίζουν αυτής της τιμής. Γιατί θέλετε να μπαίνετε και σε αυτά που έχουν σχέση με την πενταμελή επιτροπή;
Έρχεστε, βέβαια, και μειώνετε αυτόν τον περιβόητο μισθό στο 50%. Μπορούσε να είναι στο 80% του μηνιαίου μισθού του πρώτο μισθολογικού κλιμακίου της Π.Ε. κατηγορίας. Δεν λέω για τις άλλες λεπτομέρειες. Εμείς, όμως, σας ζητάμε όσοι κρίθηκαν άξιοι τιμής τα έτη 2002-2007 από το Υπουργείο Πολιτισμού είτε μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 3075 είτε μετά τη λήξη της εκκρεμότητας να επανακρίνονται μόνο για τυπικούς λόγους.
Ενδεικτικά, επειδή ο χρόνος μου τελειώνει, θέλω να αναφέρω μόνο δυο-τρία ζητήματα, γιατί έγινε πολλή κουβέντα στην επιτροπή.Βέβαια, βλέπω ότι οι εισηγητές αντιμετωπίζουν διαφορετικά τα πράγματα. Θα δω μέχρι το τέλος της κουβέντας και μετά θα επανέλθω. Γιατί δεν μπορεί να λες άλλα ζητήματα στην επιτροπή και άλλα τώρα. Αν λες άλλα, μπορεί να το κάνεις, αλλά πρέπει να έχεις κάποια νέα στοιχεία, για να αλλάζεις.
Εν πάση περιπτώσει, νομίζω πως είναι πρώτο θέμα, μια αδικία, αυτό που γίνεται με το ότι δεν ενσωματώνετε όλο το προσωπικό των ερευνητών, ώστε να πάρουν το επίδομα της διδακτικής προετοιμασίας και της εξωδιδακτικής απασχόλησης. Έχουμε και τροπολογία γι’ αυτό το ζήτημα, όπως έχουμε και τροπολογία για τον κόσμο των δημιουργών και των καλλιτεχνών. Σας καλούμε, κύριε Υπουργέ, να πάρετε θέση. Μιλάμε για πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων.
Στα ζητήματα του άρθρου 5 παράγραφος 2, που αφορούν τη συνταξιοδότηση Βουλευτών δεν έχουμε αντίρρηση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, ζητώ την κατανόησή σας. Συντομεύω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Εγώ την επιδεικνύω. Όμως, πρέπει να την επιδείξετε και εσείς, κυρία Παντελάκη.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Ένα λεπτό μόνο. Σας παρακαλώ θερμά.
Όμως, ξαναλέμε ότι πρέπει να γενικευθεί η συζήτηση στο δημόσιο τομέα. Γιατί είναι πολύ πίσω και από τον ιδιωτικό τομέα. Πρέπει, λοιπόν, και στο δημόσιο τομέα, σε περίπτωση που υπάρχει ατύχημα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, πρέπει να παίρνει σύνταξη.
Τέλος, επειδή έγινε μεγάλη συζήτηση στην επιτροπή για τα χρήματα των δικαστικών κ.λπ., ας μιλήσουμε καθαρά και ας μην κρυβόμαστε. Πρόκειται, όπως λέτε, για έκτακτη παροχή. Δεν είναι, λοιπόν, αυτή έκτακτη παροχή προς τους δικαστικούς λειτουργούς. Είναι ρύθμιση κατόπιν συμφωνίας. Πρόκειται για αναδρομικά πενταετίας των αποδοχών τους. Γιατί επί μία δεκαετία είχαν στασιμότητα στις αυξήσεις τους. Όμως, το πιο σημαντικό είναι ότι μέσα από την αντιπαράθεση άκουσα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τώρα συμφωνεί –δεν είναι, βέβαια, αυτό το θέμα- να παίρνουν αυτά τα χρήματα για την αυτονομία της δικαιοσύνης. Δεν ξέρω. Ας το σκεφθούμε αυτό. Αποτελεί πρόβλημα αυτή η τοποθέτηση και η επιχειρηματολογία.
Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει η αυτονομία της δικαστικής εξουσίας έξω από το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, αφού η δικαστική εξουσία δικάζει με βάση τους νόμους. Έτσι δεν είναι; Όμως, πέρα απ’ αυτό, αν θέλετε για αυτονομία, παίρνετε το ελάχιστο. Το ελάχιστο…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, κυρία Παντελάκη. Έχετε υπερβεί ήδη το χρόνο κατά ενάμισι λεπτό.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Προκαλούμε και δεν το δέχεσθε. Να εκλέγονται ανώτατοι δικαστικοί από το Σώμα των δικαστών, που και οι ίδιοι συμφωνούν. Αντιθέτως, διορίζονται από την Κυβέρνηση και αυτό είναι δηλωτικό των προθέσεων των προθέσεων των κυβερνήσεων. Αυτό είναι το ζήτημα. Όμως, πάνω στα ζητήματα στα οποία χρειάζεται να συμβάλουμε εδώ δεν συζητάμε.
Έχουμε συνηθίσει εδώ στο Σώμα της Βουλής να βλέπουμε την αντιπαράθεση ανάμεσα στους προνομιούχους και στους μη προνομιούχους εντός του συνόλου των εργαζομένων, ανεξάρτητα αν κάποιοι είναι ψηλά και κάποιοι χαμηλά. Εξάλλου το κόμμα μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα σε αυτά τα ζητήματα, γιατί τα παλεύουμε στην πράξη και στο κάτω-κάτω δεν αφορούν και εμάς προσωπικά, αν το θέλετε και μέσα εδώ στο χώρο της Βουλής. Το ίδιο είχαμε συνηθίσει τότε και με τους λιμενεργάτες με τα χρήματα που έπαιρναν κ.λπ. γιατί ακριβώς θέλουν να αποκρύψουν και να αποκρυβεί η βασική αντίθεση που υπάρχει στην κοινωνία ότι αυτοί που παράγουν τον πλούτο δεν τον καρπώνονται και ότι πρέπει να τα βάλουν ουσιαστικά με τους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό είναι το θέμα και σ’ αυτό ρίχνετε σκιά.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Λαφαζάνης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Μας έκανε την τιμή για λίγο ο κύριος Υπουργός να εμφανισθεί, αλλά πάλι έφυγε. Είναι εδώ στην Ελλάδα αλλά τη συζήτησή μας δεν θα την ακούσει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η Κυβέρνηση είναι αδιαίρετη, κύριε Λαφαζάνη. Εκπροσωπείται κανονικώς από τον Υφυπουργό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, στον Υπουργό απευθύνομαι. Εσείς γιατί επεμβαίνετε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Διότι είναι δουλειά του Προεδρείου να δει ποιος παρίσταται και ποιος δεν παρίσταται.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ξέρω ότι είναι εδώ ο κ. Λέγκας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε συνάδελφε, ο Κανονισμός αφορά και το Προεδρείο. Εκτός αν νομίζετε κάπως διαφορετικά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε. Εγώ τιμώ τον κύριο Υφυπουργό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Όμως, κύριε συνάδελφε, ο χρόνος σας τρέχει.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Να μην τρέχει γιατί με διακόψατε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Θα κάνουμε αγόρευση τώρα εδώ; Δεν κατάλαβα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Διακόπτετε και πρέπει να δώσω μια διευκρίνιση.
Λέω ότι τιμώ πάρα πολύ τον κύριο Υφυπουργό και είναι πάρα πολύ θετικό για εμάς ότι παρευρίσκεται σε όλες τις εργασίες και έχει παρακολουθήσει όλους τους ομιλητές και έχει παρέμβει και στις διαδικασίες. Αλλά δεν μιλάω για τον κύριο Υφυπουργό. Στα νομοσχέδια πρέπει να παρίσταται έστω και για λίγο, να ακούει λίγο τους αγορητές και ο κύριος Υπουργός, να έχει αίσθηση του τι συζητάται στην Αίθουσα, γιατί αυτό το νομοσχέδιο, κύριε Πρόεδρε, είναι μια μεγάλη πρόκληση προς τον ελληνικό λαό και ειδικά στον κόσμο της μισθωτής εργασίας, τους συνταξιούχους, ιδιαίτερα θα έλεγα τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Φέρνετε στο τέλος του χρόνου αυτές τις ρυθμίσεις σε μια περίοδο που καλπάζει η ακρίβεια. Μιλάμε για μια ακρίβεια πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Δεν υπάρχει άλλη περίοδος, τουλάχιστον εγώ δεν έχω γνωρίσει άλλη περίοδο που μέσα σε δυο μήνες να έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ οι τιμές. Να μιλάμε για αυξήσεις σε βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης οι οποίες ξεπερνάνε το 10%, το 20%, το 30%, το 40% και αναμένονται τρομακτικές αυξήσεις στην κοινή ωφέλεια, αυξήσεις στο ρεύμα, αυξήσεις στα τηλέφωνα, αυξήσεις στις μεταφορές. Εξαγγέλλονται και θα γίνουν. Υπάρχει μια τέτοια κατάσταση και μας φέρνετε ένα νομοσχέδιο να μας πείτε ότι δίνετε αυξήσεις στους συνταξιούχους 4% και μάλιστα στους χαμηλοσυνταξιούχους;
Βλέπω και τον προϋπολογισμό σας που είναι μια ντροπή και ένα αίσχος γι’ αυτήν τη χώρα, όνειδος. Έναν προϋπολογισμό ο οποίος κάνει μια τεράστια πρωτοφανή φοροεπιδρομή πάνω από 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ τουλάχιστον βεβαίως, διότι θα είναι πολύ παραπάνω. Και αντί να σκεφθείτε τουλάχιστον ότι πάμε σε ένα χρόνο με νέα πληθωριστική έκρηξη, πάμε σε ένα χρόνο όπου η ακρίβεια θα σπάσει όλα τα ρεκόρ και όπου η εισοδηματική πολιτική για το 2007 ήταν ανάλγητη και αντί να βελτιώσετε τα πράγματα, μας φέρνετε έναν προϋπολογισμό για το 2008 με αυξήσεις στους μισθούς οι οποίες ίσως είναι και κάτω από το 3% όταν ο επίσημος πληθωρισμός έχει αυξηθεί και δεν συγκρατείται πλέον και οι αυξήσεις στους συνταξιούχους είναι λίγο παραπάνω από το 3%.
Αυτός ο κόσμος πώς θα ζήσει; Πώς θα ζήσει ο χαμηλοσυνταξιούχος του δημοσίου των 330 ευρώ με τέτοια κατάσταση; Από τη μια έχουμε φοροεπιδρομή και αυξήσεις τις οποίες τρώει η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και από την άλλη αυξήσεις οι οποίες είναι πείνας και πενίας που είναι κάτω από τον πληθωρισμό και πολύ πιο κάτω από την καλπάζουσα ακρίβεια.
Αντί να έλθετε εδώ, λοιπόν, να κάνετε μια πολιτική και να πείτε «φέρνουμε μια εισοδηματική ενίσχυση για το 2007 ιδιαίτερα για τους χαμηλοσυνταξιούχους, δίδουμε ένα επίδομα θέρμανσης όταν το πετρέλαιο τρέχει στα 100 δολάρια το βαρέλι -και η αισχροκέρδεια εδώ πέραν των διεθνών τιμών οργιάζει- για να βγάλουν το χειμώνα τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας μας ιδιαίτερα στη βόρεια Ελλάδα, που έχουν ανάγκη από πετρέλαιο λόγω των κλιματικών συνθηκών, μας φέρνετε τη διατίμηση του μόνου προϊόντος που είναι διατιμημένο.
Όλες τις αγορές τις απελευθερώνετε και το κράτος δεν μπορεί να παρέμβει στις τιμές. Το μόνο προϊόν που είναι διατιμημένο είναι η μισθωτή εργασία. Καθορίζετε με νόμο, με δική σας απόφαση, η Κυβέρνηση, τη διατίμησή της. Και την καθορίζετε κάθε χρόνο με την εισοδηματική σας πολιτική απαγορεύοντας τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις στο δημόσιο τομέα, την καθορίζετε με διατάγματα. Όλα τα άλλα προϊόντα είναι απελευθερωμένα ενώ η μισθωτή εργασία είναι δεσμευμένη με κρατική απόφαση όσον αφορά τις αυξήσεις. Γιατί ξέρετε, αυτές οι αυξήσεις που δίδετε εδώ με τον προϋπολογισμό σας για τις συντάξεις δίνουν και τον τόνο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στον ιδιωτικό τομέα. Δίνετε την κατεύθυνση.
Το δεύτερο που θέλω να επισημάνω είναι αυτές οι λεγόμενες τιμητικές συντάξεις που δίνετε στους καλλιτέχνες. Σωστά ελέχθη ότι οι τιμητικές συντάξεις δεν θα χρειαζόντουσαν αν υπήρχε ένα ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό σύστημα ουσιαστικό, το οποίο να κάλυπτε τον καλλιτεχνικό κόσμο. Επειδή δεν υπάρχει αυτό, που θα έδινε τουλάχιστον κάποιες συντάξεις, έρχεστε να καλύψετε το κενό με τιμητικές συντάξεις, οι οποίες δυστυχώς είναι στα όρια του εξευτελισμού κάποιων ανθρώπων. Μιλάμε για έναν καλλιτέχνη ο οποίος δεν έχει τίποτα άλλο, κανέναν άλλο πόρο και του δίνετε 772 ευρώ. Αυτή είναι η τιμή της πολιτείας σε έναν καλλιτέχνη με διακεκριμένη παρουσία στην Ελλάδα, που την έχει τιμήσει όχι μόνο εδώ αλλά και στο εξωτερικό; Και αυτός ο καλλιτέχνης μπορεί να μην έχει άλλα εισοδήματα ή δεν μπορεί να πάρει σύνταξη και του δίδετε τα 770 ευρώ και τον περνάτε από χίλια κόσκινα υποτίθεται για να τον τιμήσετε; Αυτή είναι η πολιτική σας στον καλλιτεχνικό χώρο;
Και τι άλλο κάνετε εδώ; Φτιάχνετε και μια επιτροπή την οποία ελέγχει ο Υπουργός Πολιτισμού για να δίδει αυτές τις συντάξεις και βάζετε και ένα όριο είκοσι συντάξεων το χρόνο. Πού το βρήκατε αυτό, είκοσι συντάξεις το χρόνο; Ποιο είναι το κριτήριο των είκοσι συντάξεων το χρόνο; Το δημοσιονομικό κόστος που είναι ασήμαντο; Αλλά βεβαίως το πρόβλημα δεν είναι στο δημοσιονομικό κόστος. Δηλαδή αν είναι είκοσι μία οι συντάξεις, θα κόψετε τον εικοστό πρώτο;
Γιατί αυτά τα αυθαίρετα κριτήρια; Γιατί αυτές οι αυθαίρετες προϋποθέσεις για να πάρει κανείς μια τιμητική σύνταξη; Ποια είναι η διαφάνεια, η αξιοπιστία αυτού του συστήματος πως αναπτύσσετε μια πολιτική που να αγκαλιάζει τον καλλιτεχνικό χώρο όταν ξέρετε όλα τα προβλήματα –και τα ξέρετε πολύ καλά- που υπάρχουν;
Με αυτού του είδους τις αντιλήψεις θάβουμε και τις τέχνες και τα γράμματα σ’ αυτήν τη χώρα. Θάβουμε την πραγματική και ουσιαστική καλλιτεχνική δημιουργία.
Εμείς θα καταψηφίσουμε απολύτως το άρθρο 2, διότι το θεωρούμε εμπαιγμό του καλλιτεχνικού κόσμου. Θεωρούμε ότι είναι ένα άρθρο το οποίο δυστυχώς δείχνει μια αντίληψη η οποία θέλει τη χώρα μας να βαδίζει με τη λογική των αγορών, με τη λογική των κερδών, με τη λογική των πολυεθνικών εταιρειών, με τη λογική των μάναντζερ, αλλά δεν βλέπει την άλλη πλευρά, που έχει κρατήσει και την Ελλάδα όρθια αιώνες τώρα. Η προσφορά του καλλιτεχνικού κόσμου, η προσφορά των μεγάλων ποιητών μας, η προσφορά των συγγραφέων μας, των εικαστικών μας, η προσφορά των μεγάλων μελοποιών μας και τραγουδιστών μας, έχουν κρατήσει αυτήν τη χώρα. Και αντί να σκύψουμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον και να στηρίξουμε και το ασφαλιστικό τους σύστημα πέρα από τα άλλα, ερχόμαστε με εξευτελιστικές εδώ διατάξεις να τους οδηγήσουμε στην πείνα και πενία, με συντάξεις υποτίθεται τιμητικές για να τους συγκρατήσουν, να μη ζητιανεύουν κάποιοι απ’ αυτούς.
Στο άρθρο 4 στην παράγραφο 4 έχετε το επίδομα ευθύνης. Το ενσωματώνετε στις συντάξιμες αποδοχές για τους προϊσταμένους. Γιατί δεν το κάνετε για όλους; Γιατί τα επιδόματα όλων των υπαλλήλων δεν τα ενσωματώνετε στις συντάξιμες αποδοχές και πάτε μόνο στους προϊσταμένους και γιατί δεν βάζετε κανένα όριο και κανένα κριτήριο;
Πάτε να διαλύσετε τη Δημόσια Διοίκηση, κύριοι. Ήδη την έχετε διαλύσει και πάτε να τη διαλύσετε ακόμα παραπέρα. Αυτό κάνετε, διότι με αυθαίρετα κριτήρια βάζετε προϊσταμένους και λίγο πριν τη σύνταξη γίνεται προϊστάμενος ο άλλος, ενσωματώνουμε το επίδομα ευθύνης στις συντάξιμες αποδοχές και συνωστίζεται εκεί πέρα ο κόσμος να παρακαλάει και να «χτυπάει» στα πολιτικά γραφεία και τα κυβερνητικά γραφεία και τα υπουργικά γραφεία, «κάντε με για λίγο προϊστάμενο πριν βγω στη σύνταξη για να αυξηθούν οι συντάξιμες αποδοχές».
Είναι λογική αυτή; Είναι λογική δημόσιας διοίκησης; Είναι λογική με την οποία θέλετε να «αναστηλώσετε» και να διαμορφώσετε ένα σύγχρονο κράτος που θα προσφέρει αποτελεσματικές υπηρεσίες στον πολίτη και που να προσφέρει και σ’ αυτήν τη χώρα; Τώρα γίνονται οι κρίσεις και οργιάζει η ρουσφετολογία, Νοέμβριο και Δεκέμβριο. Χτυπάνε την πόρτα και λέει ο άλλος που φεύγει σε σύνταξη σε έξι μήνες «κάντε με για λίγο προϊστάμενο» και του φέρνετε αυτήν τη διάταξη και του λέτε «όχι μόνο θα σε κάνω προϊστάμενο αλλά θα σου αυξήσω και τη σύνταξη». Βλέπω όμως ότι εδώ υπάρχει μία σιωπή γύρω απ’ αυτό το θέμα κι εκεί που δεν θα όφειλαν στα συνδικαλιστικά όργανα -διότι βεβαίως έχουμε πρώην συνταξιούχους προϊσταμένους- έχουμε και επόμενους και όλοι προσδοκούμε να τακτοποιηθούμε.
Προχωράω στο άρθρο 5 παράγραφος 9, στο άλλο θέμα για το οποίο έγινε συζήτηση και το οποίο έχω θίξει. Είναι το θέμα των δικαστικών και η έκτακτη παροχή η οποία δίδεται στους δικαστικούς εν ενεργεία και συνταξιούχους, στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Είναι μία έκτακτη παροχή με αναδρομικά πενταετίας, που κατά την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου φθάνει τα 900.000.000 ευρώ. Πώς βγαίνει αυτό το νούμερο; Εγώ δεν το έχω δει.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Για πέντε χρόνια.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το είπα, κύριε Ρεγκούζα, αναδρομικά πενταετίας. Για πέντε χρόνια 900.000.000 ευρώ; Με συγχωρείτε. Αν έχουμε αίσθηση των μεγεθών, είναι πάρα πολλά λεφτά και δεν ξέρω πώς βγαίνει αυτό το νούμερο, διότι βλέπω στη διάταξη ότι το ύψος, ο τρόπος και η διαδικασίες γι’ αυτό το επίδομα θα καθοριστούν με υπουργική απόφαση και βάζει δίπλα ένα κριτήριο από το οποίο δεν μπορείς να βγάλεις άκρη για το ύψος. Πάσχει η διάταξη. Παραπέμπεται δηλαδή στον Υπουργό να καθορίσει ύψος έκτακτης παροχής. Η διάταξη πάσχει σοβαρά απ’ αυτήν την άποψη, αλλά είναι και επιλεκτική.
Το κόμμα μου κι εγώ ασφαλώς δεν έχουμε αντίρρηση να αυξηθούν οι μισθοί των δικαστικών, αλλά να αυξηθούν με ευθύ τρόπο και να υπάρχει αναλογική αύξηση όλων των υπολοίπων συνταξιούχων και εν ενεργεία εργαζομένων στους μισθούς και αναλογική αύξηση η οποία πρώτα απ’ όλα θα αφορά τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Όπως σας είπα, 330 ευρώ είναι η κατώτατη σύνταξη του δημοσίου. Πού υπάρχει εδώ η αναλογικότητα; Δεν υπάρχει αναλογικότητα, υπάρχει επιλεκτικότητα. Ξέρω την επιχειρηματολογία για το μισθό του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών, όμως αυτός ο μισθός πώς έφτασε εκεί και δεν κατεβαίνει; Γιατί δεν κατεβαίνει αυτός ο μισθός;
Είμαστε ριζικά αντίθετοι μ’ αυτήν τη διάταξη και είμαστε ριζικά αντίθετοι στο να προεκταθεί στους Βουλευτές και στους συνταξιούχους Βουλευτές γιατί αυτή ανοίγει το δρόμο. Είναι σοβαρό αυτό που λέω διότι πρέπει να αλλάξει όλο αυτό το σύστημα το οποίο αφορά στο πώς αυξάνονται οι μισθοί των δικαστικών, πώς αυξάνονται οι μισθοί των Βουλευτών ώστε μην πηγαίνουμε με διατάξεις «πακέτου».
Ασφαλώς, όπως είπα, οι δικαστικοί δικαιούνται αυξήσεων και συνδικαλισμού, όπως έχουμε παντού συνδικαλισμό. Και οι δικαστικοί είναι εργαζόμενοι και πρέπει να διεκδικούν και αυτοί τις αυξήσεις τους. Όμως, επαναλαμβάνω ότι πρέπει να υπάρχει αναλογικότητα και όχι επιλεκτικότητα.
Όσον αφορά το άρθρο 3 παράγραφος 2 για το επίδομα ευθύνης, απλώς σημειώνω ότι νομιμοποιούνται οι υπουργικές αποφάσεις για ένταξη στο ειδικό καθεστώς του Ι.Κ.Α. του τακτικού προσωπικού αρκετών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου. Βεβαίως, να πάνε στο ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς του Ι.Κ.Α., αλλά, κύριε Υπουργέ, δεν είναι δυνατόν πηγαίνοντας να φορτώνετε πάλι στο Ι.Κ.Α. τη λυπητερή, δηλαδή 11.000.000 ευρώ. Ας τα αναλάβει το κράτος, εάν θέλετε να πάνε στο ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς του Ι.Κ.Α., τα σπασμένα. Δεν είναι δυνατόν να τα φορτώνουμε όλα στο Ι.Κ.Α..
Επειδή ο χρόνος μου τελειώνει, θα ήθελα να αναφερθώ σε μία απαράδεκτη, χαριστική, σκανδαλώδη ρύθμιση που υπάρχει και εισάγεται με τροπολογία. Κακώς έρχεται με τροπολογία. Θα μπορούσατε να μας τη φέρετε από την αρχή, να την έχετε ενσωματωμένη στο νομοσχέδιο, να τη συζητήσουμε στην επιτροπή και κανονικά εδώ και όχι να τη φέρνετε με τροπολογία. Είναι χαριστική ρύθμιση υπέρ της ALPHA BANK, όπου το επικουρικό ταμείο, περνά στο Ε.ΤΑ.Τ.. Αντί η ALPHA BANK να καταβάλει, σύμφωνα με την αναλογιστική μελέτη που έχουν κάνει οι εργαζόμενοι με αντικειμενικό τρόπο, 1.600.000.000 ευρώ, θα πληρώσει 550.000.000 ευρώ.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ένα λεπτό ακόμη θέλω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Λαφαζάνη, σας υπενθυμίζω ότι οι τροπολογίες θα συζητηθούν αύριο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Χαρίζεται, δηλαδή, 1.000.000.000 ευρώ και είναι η δεύτερη χαριστική πράξη που γίνεται για την ALPHA BANK. Είχε προηγηθεί από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, ρύθμιση με το Ταμείο Αλληλοβοήθειας Ιονικής-Λαϊκής, η οποία χάριζε άλλα 600.000.000 ευρώ. Και η μία κυβέρνηση και η άλλη έρχονται και χαρίζουν και μετά μιλάτε για διάλογο για το ασφαλιστικό; Ποιος θα πληρώσει αυτά τα λεφτά; Θα τα πληρώσουν ο ελληνικός λαός, ο προϋπολογισμός και το Ι.Κ.Α.. Τι διάλογο κάνετε; Για περικοπή συντάξεων λέτε, ότι δεν αντέχουν αύξηση τα ασφαλιστικά ταμεία, δώσε από εδώ και από εκεί, κόψε από εδώ και από εκεί. Τι είναι αυτά τα πράγματα, όταν κάνετε τέτοιου είδους χαριστικές πράξεις;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, τελειώνετε, κύριε συνάδελφε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όταν μέσα από αυτό το νομοσχέδιο δίδεται πακτωλός χρημάτων, μόνο για τα ταμεία δεν υπάρχουν λεφτά; Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά άλλα, εκτός από το συγκεκριμένο παράδειγμα. Το έχετε κάνει και για άλλες τράπεζες. Το κάνατε για την Εμπορική και για την Αγροτική. Είναι πρωτοφανές αυτό που κάνατε με τον αντίστοιχο νόμο. Περάσατε όλα τα ταμεία, στα οποία δεν έχετε καμμία σχέση και δυνατότητα να παρέμβετε. Μιλάμε για ταμεία ιδιωτικού δικαίου, για συλλογικές συμβάσεις, για συμφωνίες, για ιδιωτικά συμφωνητικά τραπεζών και εργαζομένων, από τα οποία μάλιστα ορισμένα είναι και ατομικά υπογεγραμμένα και έρχεστε εσείς, το κράτος και τα σπάτε, για να διευκολύνετε τις τράπεζες και να επιβαρύνετε και το Ι.Κ.Α. και τον προϋπολογισμό. Είναι απαράδεκτα πράγματα, την ώρα που οι τράπεζες έχουν τινάξει τα κέρδη τους σε μυθικά πλέον ύψη. Στο πρώτο εννιάμηνο η ALPHA BANK έχει 1.000.000.000 κέρδη, όταν προϋπολόγιζε ότι δεν θα ξεπεράσει τα 600.000.000 ευρώ σε όλο το χρόνο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Λαφαζάνη, σας παρακαλώ να ολοκληρώσετε. Δύο λεπτά έχουν περάσει!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Τι γίνεται τώρα; Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτή η διάταξη, δείτε όλο τον οικονομικό Τύπο. Ξεκίνησε η φιλολογία για τα διάφορα deals, είτε συγχώνευσης της ALPHA BANK με άλλη τράπεζα είτε εξαγοράς της από τη MARFIN ή δεν ξέρω ποια άλλη, όπως και τι παιχνίδια παίζονται στο παρασκήνιο. Όμως, δόθηκε το πράσινο φως και μόλις η τροπολογία εμφανίστηκε, άρχισε αυτή η φιλολογία των συγχωνεύσεων και των ανακατατάξεων να δουλεύει σκοινί-κορδόνι και αύριο θα τις δούμε αυτές να επιβεβαιώνονται στην πράξη. Δεν ξέρω πώς και ποια συνοικέσια θα γίνουν, αλλά εκεί θα πάμε.
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι προφανές ότι καταψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο και επιφυλασσόμεθα να τοποθετηθούμε επί των άρθρων αναλυτικότερα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε, κύριε Λαφαζάνη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και στις εκθέσεις της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ»με θέματα: «Οι Έλληνες στη διασπορά 15ος-21ος αι.» και «Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι της Βουλής των Ελλήνων της Μεταπολίτευσης» σαράντα τρεις μαθητές και μαθήτριες και τρεις συνοδοί δάσκαλοι από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Αργυρούπολης.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Μαυρουδής Βορίδης.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να συζητήσουμε, για να τοποθετηθούμε πάνω στο σχέδιο νόμου «Αύξηση συντάξεων του δημοσίου από το έτος 2007 και άλλες διατάξεις». Πάντα το ερώτημα για να ξεκινήσουμε με μια νομικού χαρακτήρα παρατήρηση, είναι ποια είναι η αρχή αυτού του νομοσχεδίου. Αν εξαιρέσετε την εφαρμογή της εισοδηματικής πολιτικής, νομίζω ότι εκεί εξαντλείται οποιαδήποτε άλλη αρχή, γιατί από εκεί και πέρα έχουμε πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους, οι οποίοι αφορούν διάφορες διατάξεις με τις οποίες ρυθμίζονται διάφορα ζητήματα, από ζητήματα συντάξεων των καλλιτεχνών μέχρι άλλα συνταξιοδοτικά ζητήματα, άλλες διατάξεις διαφόρων ταμείων, θέματα διατάξεων του κώδικα πολιτικών συνταξιούχων, καθώς και ευρύτερα ζητήματα τα οποία είναι θέματα του Υπουργείου Οικονομικών.
Εκφράζουμε για μια ακόμη φορά την αντίθεσή μας, κύριε Υπουργέ, σε μια τέτοια προσέγγιση νομοθετημάτων. Εκτιμάμε ότι η πολιτική που ακολουθείτε είναι αποσπασματική, όχι μόνο της δικής σας Κυβέρνησης αλλά και όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά. Ακολουθούν αυτού του τύπου την προσέγγιση για σημαντικά ζητήματα, όπως είναι τα θέματα των συντάξεων, όπως είναι τα θέματα των νομοθετικών ρυθμίσεων του τρόπου λειτουργίας του δημοσίου και εν γένει το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή το ελληνικό δημόσιο είναι απολύτως απορρυθμισμένο, δεν είναι βεβαίως μόνο γι’ αυτούς τους λόγους, αλλά πάντως συμβάλλει και η αποσπασματικότητα της νομοθεσίας.
Όπως, νομίζω προσφυώς χαρακτήρισε ο συνάδελφός μου από το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, αυτό το νομοσχέδιο πλην του άρθρου 1 κατά τα λοιπά είναι ένας μακρύς κατάλογος ικανοποιήσεως αιτημάτων διαφόρων, προφανώς φίλων της Κυβέρνησης ή ομάδων που έχουν πρόσβαση στην Κυβέρνηση, και έκριναν ότι μπορούν να ικανοποιήσουν με αυτό το νομοσχέδιο διάφορα αιτήματά τους. Το πρόβλημα δεν είναι στην ικανοποίηση των αιτημάτων. Επ’ αυτού το δίκαιον ή το άδικον τους κρίνεται κάθε φορά και ικανοποιείται ή δεν ικανοποιείται σύμφωνα με την πολιτική της Κυβέρνησης και, αν θέλετε, εκεί μπορούμε να τοποθετούμαστε οι Βουλευτές ως προς το αν κρίνουμε ότι αυτά τα συγκεκριμένα αιτήματα είναι δίκαια ή όχι. Η αντίρρησή μας όμως είναι σε αυτήν την συμπιληματική προσέγγιση της νομοθεσίας, η οποία δεν διευκολύνει κανέναν ούτε βεβαίως αυτούς τους ιδίους που αφορά η νομοθεσία. Διότι τώρα γνωρίζουν το άρθρο που τους αφορά. Στα επόμενα χρόνια κανείς δεν θα μπορεί να προσεγγίσει αυτού του τύπου τη διάσπαρτη αποσπασματική νομοθεσία και επιπλέον του ότι εξ αυτού του λόγου ούτε καν το Υπουργείο έχει εποπτεία πλήρη των διατάξεων, ούτε καν οι ειδικοί έχουν εποπτεία των διατάξεων, ώστε εν συνεχεία είτε να δημιουργούνται νομικές ανακολουθίες είτε να δημιουργούνται αδικίες, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει μια συνολική προσέγγιση των θεμάτων.
Αν λοιπόν αυτή ήταν η αρχή του νομοσχεδίου, νομίζω ότι αυτός και μόνο θα ήταν επαρκής λόγος, προκειμένου να καταψηφιστεί το νομοσχέδιο και θα τελειώναμε εδώ.
Προχωρώ όμως στην ουσία. Εισοδηματική πολιτική. Αν πούμε βεβαίως ότι αυτό το 3,5% με 4%, το οποίο δίδεται, είναι επαρκές, θα έπρεπε φεύγοντας από τα ποσοστά να ισχυριστούμε ότι για έναν συνταξιούχο ο οποίος παίρνει 600 ευρώ σύνταξη το 3,5% ή το 4%, το οποίο του δίνει ένα ποσό της τάξης των 20, 25 ή των 30 ευρώ το μήνα, είναι ικανοποιητική αύξηση.
Κύριε Υπουργέ, εγώ προσωπικά, επειδή έχω τύχει να απασχολώ στο παρελθόν προσωπικό, εάν πήγαινα σε έναν εργαζόμενό μου και του έλεγα ότι η αύξηση που θα του έδινα θα ήταν 25 ευρώ, θα αισθανόμουν ότι δεν αξίζει τον κόπο καν να μπούμε στην κουβέντα, με την έννοια ότι δεν είναι μία σοβαρή αύξηση, δεν είναι μία σοβαρή συζήτηση, δεν του κάνει τίποτε, δεν έχει καμμία σημασία. Η απάντηση την οποία άκουσα από τον κύριο Υπουργό κ. Αλογοσκούφη, ήταν ότι όσοι έρχονται και λένε ότι πρέπει να δοθούν περισσότερα χρήματα να μας πουν και πού θα τα βρούμε από τον προϋπολογισμό.
Κοιτάξτε, θεωρώ ότι εδώ αυτό το επιχείρημα αδικεί την Κυβέρνηση, αδικεί και την Αντιπολίτευση. Την αδικεί υπό την εξής έννοια: Το βάρος και το κόστος των κυβερνητικών επιλογών στην οικονομία το φέρει η Κυβέρνηση. Η δική σας οικονομική πολιτική παράγει νομοτελειακά αυτήν την εισοδηματική πολιτική. Εάν γίνονταν διαφορετικές οικονομικές επιλογές, τότε μπορεί να υπήρχε μια διαφορετική εισοδηματική πολιτική. Αν, λοιπόν, θέλετε, κάθε φορά που κάποιος θα λέει ότι τα χρήματα είναι ανεπαρκή, να σας απαντά πού θα βρίσκονταν τα χρήματα, τότε η απάντηση που έχω να σας δώσω εγώ είναι ότι θα πρέπει κάθε φορά να ανοίγουμε μία συνολική συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεστε την ελληνική οικονομία. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να συζητήσουμε σοβαρά γιατί το Α.Ε.Π. είναι τόσο που είναι και δεν είναι παραπάνω, γιατί δεν υπάρχουν πραγματικές αναπτυξιακές πολιτικές στην Ελλάδα.
Επικαλείστε το 4%, αλλά εγώ θα σας πω ότι αυτό το 4%, παρ’ ότι ακούγεται ως ένας σημαντικός αριθμός, ένα καλό ποσοστό αναπτύξεως σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα σας πω ότι αυτό πάλι θα πρέπει να το βλέπουμε σε σχέση όχι μόνο με τους ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά με τα επίπεδα της ελληνικής οικονομίας. Και αυτό είναι μία εικονική πραγματικότητα, γιατί είναι σήμερα η ελληνική οικονομία στο επίπεδο της γερμανικής, για να λέμε ότι η γερμανική μπορεί να έχει 2,5%, η ελληνική έχει 4%, άρα είμαστε καλά; Οι ρυθμοί αναπτύξεως της Κίνας, αν ήταν 4%, προφανώς θα ήταν απογοητευτικοί. Γιατί θα ήταν απογοητευτικοί; Γιατί η Κίνα είναι αναπτυσσόμενη χώρα. Άρα, λοιπόν, αυτά τα νούμερα δεν πρέπει να τα βλέπουμε με τρόπο απόλυτο.
Κατ’ αρχάς, χρησιμοποιείτε κυρίως τα ποσοστά για να μιλήσετε, παραδείγματος χάριν, για τη μείωση του ελλείμματος. Υπάρχει, λοιπόν, υπό την έννοια του ποσοστού μία μείωση. Υπάρχει όμως ξανά ένας ελλειμματικός προϋπολογισμός; Βεβαίως. Υπάρχει περαιτέρω επιβάρυνση της δανειοδοτήσεως αφ’ ενός για να μπορέσει να εξυπηρετηθεί ο ελλειμματικός προϋπολογισμός και άρα συνεχίζεται αυτός ο κατήφορος, που συμφωνώ ότι δεν είναι μόνο ευθύνη της δικής σας Κυβερνήσεως, αλλά όχι όμως ότι η δική σας Κυβέρνηση ανέστρεψε τα δεδομένα.
Εκεί, λοιπόν, αν είναι κάθε φορά που θα σας πούμε «δώστε 2% του Α.Ε.Π.», όπως σας λέμε για τη στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων, αν είναι κάθε φορά που θα σας πούμε «δώστε περισσότερα λεφτά στην εισοδηματική πολιτική», να μας λέτε «από πού να τα κόψω;» η απάντηση είναι: Όχι, δεν θα μας βάλετε σε αυτήν τη λογική. Δεν θα μας βάλετε στη λογική ότι αυτά είναι τα δεδομένα και επομένως δεν υπάρχει δυναμική στην οικονομία, διότι τότε εγώ θα σας απαντήσω ότι όλη η δική σας οικονομική πολιτική με τους δικούς σας όρους έχει αυτοακυρωθεί. Γιατί; Διότι εσείς ήρθατε ως Κυβέρνηση με βασικό πυλώνα την ανάπτυξη, με βασικό πυλώνα το συμμάζεμα, με βασικό πυλώνα την επανίδρυση του κράτους, με βασικό πυλώνα την περικοπή των ασκόπων δημοσίων δαπανών, με βασικό πυλώνα το νοικοκύρεμα. Τέσσερα χρόνια μετά υλοποιήθηκαν αυτά ή έρχεστε και εσείς, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι από εσάς, να διαχειριστείτε μία παρόμοια κρίση ή ίσως και την ίδια κρίση στην αυτή λογική;
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Άνοιξε και προχωράμε.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Άρα, λοιπόν, εκείνο το οποίο είναι η δική μας κριτική είναι ότι δεν υπάρχει εξορθολογισμός στο επίπεδο των δημοσίων δαπανών, το νοικοκύρεμα το έχετε εγκαταλείψει, γιατί εσείς δηλώσατε ότι οι δημόσιες δαπάνες είναι ανελαστικές, έχετε προχωρήσει σε περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό επικαλείστε μια ανάπτυξη, η οποία όμως θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη για το χαμηλό επίπεδο αναπτύξεως και εξελίξεως της ελληνικής οικονομίας και επομένως, άνθρακας ο θησαυρός. Έρχεστε, λοιπόν, μετά ταύτα και μας λέτε ότι αυτές είναι οι δυνατότητες. Αυτές είναι οι δυνατότητες ίσως μιας κακής οικονομικής πολιτικής, μιας άτολμης οικονομικής πολιτικής, μιας δειλής οικονομικής πολιτικής.
Και η ατολμία και η δειλία της Κυβερνήσεως στο οικονομικό επίπεδο φαίνεται και στον τρόπο με τον οποίο διεξάγει το διάλογο για το ασφαλιστικό. Υποτίθεται ότι ξεκινήσατε διάλογο με τις πολιτικές δυνάμεις. Εγκαλείτε κόμματα της Αριστεράς γιατί δεν συμμετέχουν. Και εμείς που συμμετέχουμε στο διάλογο για λόγους αρχής, μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει ούτε μια πρόταση για το τι πρόκειται να κάνετε στο ασφαλιστικό. Εκτός και αν θεωρείτε πρόταση το ότι μας είπατε ότι θα κάνετε εταιρεία για να διαχειριστεί τα ακίνητα των ασφαλιστικών ταμείων. Μήπως θεωρείτε πρόταση για την επίλυση του ασφαλιστικού την ηλεκτρονική διακυβέρνηση ή τα ευχολόγια για την εισφοροδιαφυγή; Υπάρχει μια πρόταση σε κάποιο σημείο προκειμένου να συζητήσουμε;
Άρα, εμείς λέμε όχι σε αυτή την στυγνή και στεγνή, φτωχή ανεπαρκή εισοδηματική πολιτική. Ντρεπόμαστε να λέμε σε συνταξιούχους των 600 ευρώ ότι τους δίνουμε αύξηση 25 ευρώ το μήνα. Και ερχόμαστε και σας εγκαλούμε όταν μας ρωτάτε πού θα βρούμε τα λεφτά γιατί δεν έχετε μια οικονομική πολιτική που να αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες αυτής της χώρας, δεν απελευθερώνει τον παραγωγικό ιστό και δεν δημιουργεί τέτοιες δυνατότητες ώστε η ελληνική οικονομία να προχωρήσει.
Μοιραία εδώ το ζήτημα της αρχής υπ’ αυτή την έννοια τελειώνει. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ τώρα σε άρθρα συγκεκριμένα παρά το γεγονός ότι δεν συζητάμε κατ’ άρθρο. Έρχομαι στο θέμα των συντάξεων των λογοτεχνών και των καλλιτεχνών. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται η ατολμία σας, διότι ενώ υποτίθεται ότι υπάρχει ένα πλαίσιο με το οποίο αποδίδονται τιμητικές συντάξεις σε καλλιτέχνες εκ της συζητήσεως, εκ της λογικής και εκ της συναντήσεως που έγινε με τους φορείς αποδεικνύεται ότι δεν είναι αυτό που καλύπτεται πίσω από αυτή τη διάταξη.
Στην πραγματικότητα αυτό που έρχονται και λένε οι καλλιτέχνες είναι ότι πρέπει να ρυθμιστεί το συνταξιοδοτικό τους. Για αυτό διαμαρτύρονται πλευρές του Κοινοβουλίου διότι βάζετε τον περιορισμό των δέκα τιμητικών συντάξεων κατ’ έτος. Εμείς λέμε, γιατί δεν έρχεστε να ρυθμίσετε συνολικά και υπεύθυνα το ζήτημα των συντάξεων των καλλιτεχνών; Πολύ σωστά επισημάνθηκε στην επιτροπή ότι οι καλλιτέχνες δεν έχουν μια ενιαία προσέγγιση σε αυτό το ζήτημα. Υπάρχουν καλλιτέχνες οι οποίοι έχουν μια σχέση εξαρτημένης εργασίας όπως οι ηθοποιοί, άλλοι είναι αυτοαπασχολούμενοι και άλλοι που, ενδεχομένως, πρέπει να υπαχθούν σε άλλου τύπου ρυθμίσεις. Γιατί δεν έρχεστε να τα αντιμετωπίσετε αυτά; Να καθίσετε να μιλήσετε μαζί τους, να δούμε ποια κατάσταση επικρατεί και να υπάρξει μια σοβαρή και υπεύθυνη ρύθμιση του ασφαλιστικού και του συνταξιοδοτικού τους ζητήματος. Γιατί δεν το τακτοποιείτε αυτό;
Έρχεστε τώρα με αυτό εδώ και μιλάτε για δικαίωμα ισόβιας σύνταξης αλλά δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους είκοσι ετησίως. Και λέτε ως προϋπόθεση την περίφημη προϋπόθεση της απορίας. Διότι υποτίθεται ότι αυτό έρχεται για να ρυθμίσει την εξής περίπτωση: Ένας μεγάλος καλλιτέχνης εξαιρετικά διακεκριμένος με εξαιρετικές υπηρεσίες, όχι ένας οποιοσδήποτε, είναι άπορος. Να μην έχουμε, λέω εγώ, έναν τέτοιο σπουδαίο αναγνωρισμένο –να μην πω όνομα- καλλιτέχνη ή έναν άνθρωπο με σπουδαία καλλιτεχνική προσφορά να κυκλοφορεί πένητας, να μην μπορεί να φάει, να μην έχει περίθαλψη, να νοσηλεύεται υπό άθλιες συνθήκες γιατί μια τέτοια εικόνα είναι προσβλητική για τον πολιτισμό μας και για τη χώρα μας. Εκεί να απονεμηθεί τιμητική σύνταξη. Ξέρετε ποιο είναι το όριο απορίας που τους βάζετε; Είναι 25.000 ευρώ ετησίως. Δηλαδή 2.100 ευρώ μηνιαίο εισόδημα εσείς το θεωρείτε απορία.
Ποιος να το ακούσει και να μην αρχίσει να μας πετροβολάει σε αυτήν εδώ την Αίθουσα. Το όριο απορίας των καλλιτεχνών είναι 2.100 ευρώ το μήνα! Εμείς δεν λέμε όχι σε αυτήν την διάταξη και θα την υπερψηφίσουμε. Αλλά λέμε ότι για μια ακόμη φορά δεν έρχεστε να ρυθμίσετε υπεύθυνα τα θέματα διότι και τότε αυτό θα ήταν δικαιότερο.
Δύο κουβέντες, γιατί τελειώνει και ο χρόνος: Για το ζήτημα αυτό θα επανέλθουμε στα επιμέρους, μιας και ούτως ή άλλως έχουμε κάνει τη γενική τοποθέτηση στο ζήτημα των δικαστικών. Με αυτήν τη διάταξη την οποία φέρνετε ουσιαστικά τακτοποιείτε μια εκκρεμότητα.
Πρώτη δήλωση την οποία θέλουμε να κάνουμε εδώ: εμείς είμαστε αντίθετοι με το θεσμό του μισθοδικείου. Δεν είναι σωστός. Ωστόσο αυτά τα οποία επιδίκασε με βάση τα όσα έχει αποφασίσει η ελληνική πολιτεία με βάση τις αποφάσεις του ελληνικού Κοινοβουλίου, εφόσον θεσμοθετεί και το μισθοδικείο, γίνονται σεβαστά. Είναι προφανές λοιπόν ότι εδώ ρυθμίζεται και μάλιστα με παραχώρηση των δικαστικών –και παραχώρηση η οποία ήταν μια έκπτωση πάνω από το 50% αυτά που επιδίκασε το μισθοδικείο- το πώς θα πάρουν τα χρήματα αυτά. Υπό αυτήν την έννοια είναι οφειλόμενα και βεβαίως πρέπει να δοθούν. Βεβαίως υπ’ αυτήν την έννοια πρέπει να δοθούν και υπάρχει μια δικαιοσύνη διότι πράγματι οι δικαστικοί επιτελούν μια σκληρή δουλειά.
(Στο σημείο αυτό, κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή).
Κύριε Πρόεδρε, αν έχετε την καλοσύνη μου δίνετε ένα λεπτό.
Και γιατί λοιπόν είναι σκληρή η δουλειά, όχι για να διαφυλαχτεί η ακεραιότητά τους. Η διαφθορά δεν καλύπτεται με αυξήσεις των μισθών. Αυτός ο οποίος είναι να διαφθαρεί θα διαφθαρεί είτε είναι καλοπληρωμένος είτε είναι κακοπληρωμένος και αυτός που δεν θα διαφθαρεί δεν θα ξεπουλήσει την τιμή του προκειμένου να επιτύχει αύξηση. Όχι γι’ αυτόν το λόγο, αλλά για έναν τελείως διαφορετικό, διότι πρέπει να μπορέσουν να έχουν κίνητρα νέοι άνθρωποι να πηγαίνουν στον δικαστικό κλάδο, ικανοί νέοι άνθρωποι, προκειμένου να έχουμε αυξημένο και σοβαρό επίπεδο δικαστικών λειτουργών. Γιατί είναι κρίσιμο το να υπάρχει καλή ποιότητα στη δικαιοδοτική λειτουργία. Είναι κεντρική η λειτουργία αυτή και υπό αυτήν την έννοια πρέπει να στηρίζονται και να είναι καλοπληρωμένοι οι δικαστικοί.
Μισή κουβέντα. Φέρνετε την τροπολογία για τους στρατιωτικούς. Βεβαίως και συμφωνούμε. Βεβαίως, επισημαίνουμε όμως τα εξής: την φέρνετε με τρία χρόνια καθυστέρηση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Παρακαλώ, τελειώνετε, κύριε συνάδελφε.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Τριάντα δευτερόλεπτα, κύριε Πρόεδρε.
Όταν είχατε τάξει τα 860 ευρώ, τότε βεβαίως δεν ήταν 790 ευρώ ο μισθός. Τους δελεάσατε προ τριών ετών, τους τα δίνετε τώρα, που ουσιαστικά η αύξηση έχει ακυρωθεί και φυσικά παραμένει ανεκπλήρωτη η υπόσχεσή σας στο ένα προς τρία.
Σε σχέση με την τροπολογία της ALPHA BANK έχω μελετήσει εξαιρετικά προσεκτικά την απόφαση την οποία μας προσεκόμισε στην Επιτροπή Οικονομικών ο κ. Αλογοσκούφης ισχυριζόμενος ότι υπάρχει έγκριση ουσιαστικά της κομισιόν για τη συγκεκριμένη πράξη. Δεν θα αναπτύξω τώρα το θέμα γιατί δεν έχω χρόνο και γιατί είναι η τροπολογία. Θα σας πω όμως ότι πάντως αυτό το οποίο προσεκομίσθη δεν λύνει το ζήτημα. Είναι μια άποψη της κομισιόν αλλά δεν λύνει το ζήτημα.
(Στο σημείο αυτό, την Προεδρική Εδρα καταλαμβάνει ο Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ).
Και εξακολουθεί η συγκεκριμένη τροπολογία να παραμένει προβληματική και μένετε έκθετοι όντως ότι χαρίζετε λεφτά στους συγκεκριμένους τραπεζίτες. Επομένως, και σ’ αυτό, εμείς θα είμαστε αντίθετοι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Εισερχόμαστε στον κατάλογο των ομιλητών Βουλευτών.
Ο κ. Καλλιώρας, έχει το λόγο.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Αγαπητοί συνάδελφοι, θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν το 2004 καταφέρνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα: το ένα είναι να δίνουν μερίσματα όπως είναι το σημερινό σχέδιο νόμου -νοικοκυροσύνης να τα πω αυτά τα μερίσματα- και ταυτόχρονα, που δεν έχει συμβεί σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, να μειώνουν τα ελλείμματα και το χρέος.
Θέλω, λοιπόν, ξεκινώντας -επειδή ο χρόνος είναι περιορισμένος- να πιάσω κάποια από τα λόγια του εισηγητή του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνεχίζουν να μας προκαλούν να ξύνουν πολιτικές πληγές και ταυτόχρονα να μας λένε γιατί κάνουμε αντιπολίτευση στην Αντιπολίτευση. Πιάνομαι, λοιπόν, από τη λέξη «τραβεστί» και κάνω μόνο ένα ερώτημα: Όταν στον προϋπολογισμό του 2003 μας είχανε πει –και είναι καταγεγραμμένο- ότι το έλλειμμα θα είναι 1,2% και ήταν 7,9% δηλαδή μας είπαν ένα ψέμα 14.000.000.000 γιατί μας έλεγαν ότι είναι 2.000.000.000 περίπου και ήταν 16.000.000.000 ευρώ περίπου, το έλλειμμα; Αυτό πώς να το πούμε; Δηλαδή, αυτή η απογραφή την οποία τόσο πολύ δεν θέλουν να ακούνε, που βγάζει ένα ποσόν περίπου 14.000.000.000, αυτή είναι η πολιτική ντροπή την οποία κουβαλάμε. Δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε κυβέρνηση και μηδενίστηκαν χρέη, ελλείμματα ή οτιδήποτε άλλο. Μακάρι να υπήρχαν τέτοια πράγματα για να μπορούμε να έχουμε και εμείς ελεύθερο χέρι να κάνουμε σωστά πράγματα και παροχές, όπως τις λέει το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Ύστερα μας είπε ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι εμείς λέει μετρήσαμε το χρέος, το έλλειμμα, εμείς της Νέας Δημοκρατίας και με βάση αυτή τη λογική βγήκαμε και από την επιτήρηση, όπως, είπε και από τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος που λέω εγώ. Δεν το κάναμε εμείς αυτό, εκτός και αν πιστεύει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι όλοι οι επίτροποι που υπέγραψαν το 7,9% που είναι οριστικό αμετάκλητο στοιχείο, είπαν όλοι ψέματα.
Επίσης, εκτός αν πιστεύει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι όλοι οι Υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών είπαν και αυτοί όλοι ψέματα, όλοι δηλαδή είναι με τη Νέα Δημοκρατία. ‘Αρα λοιπόν, να μη γελιόμαστε αυτά είναι οριστικά αμετάκλητα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από επιτρόπους, σύνολο επιτρόπων και σύνολο Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών.
Επίσης, είπαμε και δεσμευτήκαμε για πολλά πράγματα όπως για να θυμίσω –γιατί τα ξεχνάμε αυτά- το αφορολόγητο όριο που το πήγαμε στις 12.000 ευρώ και τρία εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες Έλληνες δεν πληρώνουν άμεσο φόρο. Συντελεστές φορολόγησης, επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα είναι ήδη στη δρομολόγησή τους και τρέχουν. Και η ακίνητη περιουσία που έρχεται η ρύθμιση αυτή, το Λ.Α.Φ.Κ.Α., το Ταμείο Κοινωνική Αλληλεγγύης και πάει λέγοντας.
Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να δεχθώ όντως ότι το 2004 είχαμε πει για τα 860 ευρώ να τα δώσουμε το νωρίτερο δυνατό. Αλλά όταν μια κυβέρνηση βρίσκει κάτω από το χαλί 14.000.000.000 ευρώ μόνο για το 2004 καταλαβαίνετε πόσο μπορούν να κρατηθούν και κάποιες από τις δεσμεύσεις. Όμως, παρ’ όλα αυτά, επειδή κατατέθηκε και χθες ο νέος προϋπολογισμός, έχουμε τροχοδρομήσει το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Οι τρίτεκνες οικογένειες θα πάρουν από 1 Ιανουαρίου 2008 χρήματα. Το επίδομα ανεργίας το πάμε στα 404 ευρώ και το βρήκαμε 311 ευρώ. Το Ε.Κ.Α.Σ. το διπλασιάσαμε, θα πάρουν το δεύτερο ποσό το 2008 τετρακόσιες πενήντα χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχοι. Οκτακόσιες χιλιάδες συνταξιούχοι του Ο.Γ.Α. θα πάρουν αύξηση του χρόνου 1400 ευρώ για ολόκληρο το έτος. Προχωρούμε στην κατώτατη εθνική σύνταξη, γιατί ακούω διάφορα πράγματα.
Επίσης, για την ανεργία τα στοιχεία του Αυγούστου δείχνουν 7,6% και το βρήκαμε 11,3%. Υπάρχει πρόοδος. Τι σημαίνει αυτό; Συνεχίστε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Βεβαίως, εσείς μας κατηγορείτε –και καλά κάνετε, Αντιπολίτευση είστε και να μείνετε πολλά χρόνια να μας κατηγορείτε κατ’ αυτήν την έννοια- αλλά το θέμα είναι άλλο, ότι ναι τακτοποιούμε, η Ευρώπη λέει, ναι προχωρήστε από τη μια μεριά φτιάχνοντας το δρόμο των δημοσιονομικών έτσι που πρέπει, αλλά ταυτόχρονα δώστε σε κοινωνικές ομάδες. Για παράδειγμα σήμερα αν πάω σε συγκεκριμένες ρυθμίσεις να πάρω κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις, το επίδομα εξομάλυνσης είναι μικρό, ναι. Αυτή είναι η δυνατότητα που έχουμε αυτήν τη στιγμή ως χώρα. Διότι, πρέπει να έχουμε -όπως έχουμε δεσμευτεί με τα προγράμματά μας της μεταρρύθμισης και όχι μόνον- ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Αυτή ήταν μια τεράστια πρόοδος. Διότι αν καταφέρουμε το 2010 να έχουμε αυτούς τους προϋπολογισμούς που λέμε, θα έχουμε πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα να δώσουμε σ’ αυτούς που έχουν περισσότερη ανάγκη και όλο αυτό το σχέδιο νόμου το σημερινό και όχι μόνον, αυτή την κατεύθυνση έχει. Για παράδειγμα χορηγούμε δεύτερη σύνταξη αυτό που ψηφίζουμε σήμερα και αύριο, για τη σύνταξη αποβιώσαντος συζύγου –για να αναφέρω ορισμένες περιπτώσεις- που είναι συνταξιούχος του δημοσίου και στον επιζώντα σύζυγο που είναι στο δημόσιο επίσης. Στις άγαμες θυγατέρες αυξάνουμε το οικογενειακό εισόδημα γιατί δίνουμε τη δυνατότητα όταν έχουμε θάνατο πατέρα ή συζύγου να κάνουν ανακατανομή και να μπορέσουν να αυξήσουν το οικογενειακό εισόδημα. Επίσης, η άλλη περίπτωση των ασφαλισμένων στο Τ.Υ.Δ.Κ.Υ. που παρά το γεγονός ότι αυτή η κατηγορία των ασφαλισμένων είχαν καταβάλει εισφορές για αρκετά χρόνια, πλήρωναν τη σύνταξή τους, δεν την έπαιρναν. Το ρυθμίζουμε και αυτό.
Επίσης, δίνουμε πλήρες μέρισμα στους συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους που είναι τυφλοί, παραπληγικοί, τετραπληγικοί. Είχαμε δεσμευτεί και το κάναμε, θα το ψηφίσουμε αύριο.
Ένα άλλο θέμα, οι συντάξεις των αναπήρων ειρηνικής περιόδου, το πάμε στο 90% από το 85%, όπως ισχύει δηλαδή σε ομόβαθμους αναπήρους της πολεμικής περιόδου. Δεσμευτήκαμε, το κάνουμε και το ψηφίζουμε αύριο. Επίσης, λογοτέχνες, καλλιτέχνες. Υπήρχε ο ν. 3075/2002. Είχε μέσα στις αρνητικές του συνέπειες τότε να έχουμε αρκετούς καλλιτέχνες οι οποίοι δεν έπαιρναν σύνταξη.
Τακτοποιούμε και αυτό με οποιαδήποτε διάσταση. Μπορεί να ακούγεται κριτική για το ποσό ή για οτιδήποτε άλλο. Εμείς τα δεχόμαστε. Όμως η ουσία είναι ότι είχαμε στο παρελθόν καλλιτέχνες που δεν ασφαλίζονταν ή ασφαλίζονταν στο Ι.Κ.Α. με πολύ μικρές συντάξεις. Εδώ λοιπόν, δίνουμε μια άλλη διάσταση. Κατηγορείστε μας για το ύψος, αν θέλετε, της σύνταξης αυτής που δίνουμε.
Επίσης είχαμε αθλητές οι οποίοι συμμετείχαν στις εθνικές ομάδες και δεν έπαιρναν συντάξεις. Φροντίζουμε και γι’ αυτούς. Θυμηθείτε τη χαρά της χώρας αλλά και το όνομά της που προβάλλεται στο διεθνές στερέωμα, όταν οι αθλητές μας δίνουν παγκόσμιας διάστασης επιτυχίες.
Κύριοι συνάδελφοι, τελειώνω με το εξής: Ακούω τους συναδέλφους, ιδιαίτερα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που κάθε φορά που ανεβαίνουν στο Βήμα, αυξάνουν τον τόνο, την ένταση και τη χροιά της φωνής τους και προσποιούνται –αυτή την εντύπωση μου δίνουν- ότι δεν ήταν ποτέ σ’ αυτήν εδώ τη χώρα, ότι πρέπει να καταγγέλλουν και το κάνουν αφειδώς, χωρίς καμμιά δεύτερη σκέψη απ’ ό,τι φαίνεται.
Καταγγέλλουν τους άλλους γι’ αυτά που οι ίδιοι ευθύνονται και συνεχίζουν να το κάνουν αντί να προσπαθούν να βρούμε μία ισορροπία και στο λόγο. Ξέχασαν και τα ελλείμματα και τα χρέη τα οποία, όταν έφυγε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν τα πήρε σε μία τσάντα μαζί του. Δεν έφυγαν τα χρέη της χώρας, αλλά τα κληρονομήσαμε εμείς και ο ελληνικός λαός. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, από τη μία μεριά σωστή διαχείριση, αλλά και να δώσουμε εκεί που πρέπει.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Καλλιώρα.
Το λόγο έχει η κ. Χριστοφιλοπούλου.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ.
Κύριε Πρόεδρε, θα αντιπαρέλθω τις νουθεσίες του αγαπητού μου συναδέλφου, που ήταν στο Βήμα πριν από εμένα και θα περιοριστώ να αναφέρω μόνο ένα νούμερο, ότι τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων το Μάρτιο του 2004 ήταν στα 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ, αφού το ΠΑ.ΣΟ.Κ είχε καταβάλει το 2000 9.000.000.000 ολόκληρα ευρώ για τα χρέη του Ι.Κ.Α. και βεβαίως ότι σήμερα είναι στα 8.000.000.000 ευρώ. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Δεν χρειάζεται ούτε τη φωνή να σηκώσουμε ούτε να καταγγείλουμε άκριτα, αλλά με στοιχεία, με ευθύνη τεκμηριωμένα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο για το οποίο συζητούμε σήμερα, που αφορά αυξήσεις συντάξεων του δημοσίου, έρχεται σ’ ένα κλίμα πάρα πολύ κακό, ένα πολύ κακό κλίμα για τους εργαζομένους, για τους ελεύθερους επαγγελματίες, για τους επιστήμονες, ένα πολύ κακό κλίμα σε σχέση με την κοινωνική ασφάλιση.
Πώς αλλιώς να γινόταν αφού επί μήνες τώρα έχει ξαναφέρει η Κυβέρνηση υποτίθεται το διάλογο για το ασφαλιστικό και διεξάγεται ένας διάλογος στη Βουλή χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις ούτε για το χρηματοδοτικό ούτε για τις ενοποιήσεις ούτε για τα άλλα ζητήματα του ασφαλιστικού από πλευράς Κυβέρνησης, επίσημες προτάσεις, ούτε να έχει υιοθετηθεί κάποια αναλογιστική βάση με την οποία θέλει να συζητήσει η Κυβέρνηση.
Τι βλέπει όμως ο ελληνικός λαός να διαδραματίζεται; Ένας διάλογος ο οποίος γίνεται μέσω διαρροών. Διαρρέουν στον Τύπο οι προθέσεις της Κυβέρνησης για να βάλει νυστέρι στην κυρία ασφάλιση, να κάνουν ενοποιήσεις ταμείων όχι όπως προβλέπει ο νόμος Ρέππα, αλλά να ενοποιήσει ταμεία με τα ελλείμματά τους, να κάνει ενοποιήσεις ταμείων περικόπτοντας συνταξιοδοτικά δικαιώματα και όχι μόνο αυτό. Υπάρχουν διαρροές στον Τύπο και για την επικουρική ασφάλιση. Να κάνει η Κυβέρνηση περικοπές στην επικουρική ασφάλιση και μέσων αυτών να μειώσει το συνολικό ύψος των συντάξεων.
Όμως, κύριε Πρόεδρε, επειδή σήμερα συζητούμε επί της αρχής του νομοσχεδίου και επειδή η αρχή κάθε νομοσχεδίου προσδιορίζεται και από τα επιμέρους άρθρα του και τις τροπολογίες -στο μέτρο που οι τροπολογίες ενσωματώνονται ως άρθρα στο νομοσχέδιο στην ψήφισή του- θέλω να αναφερθώ ιδιαίτερα στη φιλοσοφία και στις αρχές μιας συγκεκριμένης τροπολογίας, μιας τροπολογίας ντροπής.
Δεν είναι άλλη από την τροπολογία που αφορά την ένταξη της επικουρικής ασφάλισης των εργαζομένων στην ALPHA BANK. Πώς αυτή η τροπολογία θίγει την όλη φιλοσοφία του νομοσχεδίου; Πώς αυτή η τροπολογία καταδεικνύει ακριβώς τις προθέσεις της Κυβέρνησης για την κοινωνική ασφάλιση;
Με δύο τρόπους γίνεται αυτό, κύριε Υπουργέ: Ο πρώτος είναι η καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων και διαπραγματεύσεων, διότι οι εργαζόμενοι ουδέποτε συμφώνησαν. Διότι υπάρχει συμφωνία για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας του προσωπικού της ALPHA BANK. Και σε σχέση με αυτό έχω να καταθέσω στα Πρακτικά της Βουλής, διευκολύνοντας και την αυριανή συζήτηση που θα είναι πιο συγκεκριμένη επί των τροπολογιών, δύο γνωμοδοτήσεις έγκυρων συνταγματολόγων, οι οποίοι τυγχάνουν συνάδελφοί μας, ο εις εκ των οποίων είναι μάλιστα και Υπουργός.
Ας πάω στην πρώτη, που είναι του καθηγητή συνταγματολόγου και συναδέλφου κ. Παπαδημητρίου και η οποία λέει ότι στην κοινωνική ασφάλιση υπάρχει συνταγματικά μία ισορροπία και ο συνταγματικός νομοθέτης επιτρέπει μεν μονομερώς την παρέμβαση του κράτους, του κοινού νομοθέτη, μέσω της εκτελεστικής εξουσίας να φέρει προτάσεις και μέσα απ’ αυτήν να ψηφιστούν στη Βουλή, στη νομοθετική εξουσία, μονομερώς λοιπόν να υπάρξουν τροποποιήσεις στην κύρια ασφάλιση. Όμως, το Σύνταγμα, δεν επιτρέπει παρεμβάσεις στην επικουρική ασφάλιση, διότι αυτή εδράζεται στις συμφωνίες των εργαζομένων και παραβαίνει τη συνταγματική αρχή προστασία της.
Καταθέτω λοιπόν τη γνωμοδότηση του κ. Παπαδημητρίου στα Πρακτικά της Βουλής.
(Στο σημείο αυτό η Βουλευτής κ. Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Καταθέτω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και μια άλλη γνωμοδότηση, η οποία φέρει το όνομα του έγκριτου καθηγητού Δικαίου και Υπουργού Εσωτερικών κ. Παυλόπουλου. Ο κ. Παυλόπουλος, γνωμοδοτώντας για το συγκεκριμένο Ταμείο –δεν θέλω να σας κουράσω, θα την καταθέσω στα Πρακτικά, θα διαβάσω μόνο το κλείσιμο αυτής της τροπολογίας- λέει: «Κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του άρθρου 5, παράγραφος 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει την οικονομική ελευθερία και άρα την ελευθερία των συμβάσεων, δεν είναι συνταγματικώς επιτρεπτή η επέμβαση του νομοθέτη στο περιεχόμενο της σύμβασης που έχει συναφθεί μεταξύ τράπεζας, ταμείου και συλλόγου, έστω κι αν η επέμβαση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 22, παράγραφος 4 του Συντάγματος».
Το καταθέτω στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό η Βουλευτής κ. Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Άρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να ρωτήσουμε απ’ αυτό το Βήμα εδώ της Βουλής τον Υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος βεβαίως δεν έχει υπογράψει την τροπολογία κι ενδεχομένως ο άνθρωπος να μην την έχει δει, εάν συμφωνεί με τη συνεχιζόμενη επιδρομή στα συνταγματικά δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων που γίνεται με τον αντισυνταγματικό ν. 3371 και με τη συγκεκριμένη τροπολογία, που δυναμιτίζει την όλη φιλοσοφία του νομοσχεδίου που σήμερα συζητάμε.
Κύριε Πρόεδρε, θέλω να θίξω κι ένα δεύτερο ζήτημα που αφορά τη συγκεκριμένη τροπολογία και πώς αυτή η τροπολογία θίγει τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου που συζητάμε. Είναι οι χαριστικές ρυθμίσεις προς τους ισχυρούς, μια πάγια πολιτική αυτής της Κυβέρνησης, η οποία φαίνεται και από τον Προϋπολογισμό που κατατέθηκε χθες, διότι αυξάνονται συνολικά οι φόροι και κυρίως οι έμμεσοι φόροι και πλήττονται τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα και για πολλούς άλλους λόγους που θα έχουμε την ευκαιρία να τους συζητήσουμε.
Τι κάνει όμως αυτή η τροπολογία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Χαρίζει κατ’ ουσίαν 1,1 δισ. ευρώ στην τράπεζα ALPHA BANK. Γιατί; Διότι προσδιορίζει το ύψος της εργοδοτικής εισφοράς στα 543.000.000 μη λαμβάνοντας υπ΄όψιν την αναλογιστική μελέτη του σωματείου των εργαζομένων. Και θα μου πει κανείς: Είναι υποχρεωμένος ο Υπουργός Οικονομίας να λάβει υπ΄όψιν του αυτήν και όχι άλλη; Μα, έκανε διάλογο ποτέ ο Υπουργός Οικονομίας; Ή απλώς παραγγέλλει οικονομικές μελέτες με κριτήρια και με προϋποθέσεις που τον βολεύουν και αυτό που τον βολεύει τώρα, είναι να χαρίσει 1,1 δισεκατομμύριο ευρώ στην τράπεζα, στις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες έχουν υπερκέρδη σε σχέση και με τις ευρωπαϊκές και το γνωρίζετε. Αυτή, όμως, είναι η πολιτική σας. Σήμερα στο τραπέζι του Προκρούστη, πάλι δια διαρροών και δι’ επαφών του Υπουργού Απασχόλησης, έχουν τεθεί τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων στον Τύπο και στα Μ.Μ.Ε., των γιατρών, των δικηγόρων. Αυτή είναι η συγκεκριμένη πολιτική.
Θέλω, κλείνοντας, να καλέσω από σήμερα -και πριν συζητήσουμε την τροπολογία αύριο- για τελευταία φορά τον Υπουργό Οικονομίας να αποσύρει την τροπολογία της ALPHA BANK.
Και θέλω να καλέσω την Κυβέρνηση να έρθει στο τραπέζι του διαλόγου με προτάσεις για το ασφαλιστικό, που δεν περικόπτουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και δεν παραβιάζουν το Σύνταγμα. Διότι, δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πολιτική της Κυβέρνησης, έτσι όπως σήμερα ξεδιπλώνεται, δεν είναι άλλη παρά η εύνοια των ισχυρών και η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Χριστοφιλοπούλου.
Το λόγο έχει η κ. Εύα Μελά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ-ΕΥΑ ΜΕΛΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι Βουλευτές, για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, υπηρετεί στο σύνολό του μια αντιλαϊκή πολιτική, δίνοντας αυξήσεις ύψους 4%, που για τους μισθωτούς και για τους συνταξιούχους αυτό το ποσό εξανεμίζεται –έχει άλλωστε αναλύσει το θέμα και η κ. Ελπίδα Παντελάκη που μίλησε πριν- με την απώλεια εισοδήματος που υπάρχει από τη γενικότερη ακρίβεια και την έμμεση και άμεση φορολογία. Και είναι σαφές ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως είπαμε, καταψηφίζει το νομοσχέδιο επί της αρχής.
Θα μου επιτρέψετε, όμως, να αναφερθώ αναλυτικότερα και ειδικότερα σ΄ ένα μέρος του νομοσχεδίου, το οποίο αφορά τους καλλιτέχνες.
Με το άρθρο 2 τροποποιούνται οι διατάξεις του ν. 3075/2002 για τις λεγόμενες τιμητικές συντάξεις, ενός νόμου που ψήφισε το 2002 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και που είχε δημιουργήσει πολύ μεγάλα προβλήματα στον καλλιτεχνικό χώρο, μιας και απαιτούσε να έχουν οι καλλιτέχνες διακεκριμένο έργο προς την κοινωνία, ταυτόχρονα να είναι άποροι και επίσης να είναι ήδη ασφαλισμένοι πριν το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους σε φορέα κύριας ασφάλισης, σύμφωνα με την ιδιότητα βάση της οποίας ζητούν τη σύνταξη.
Καταλαβαίνουμε ότι αυτά τα τρία δεν μπορούσαν εύκολα να συνυπάρχουν σ΄ ένα πρόσωπο και έτσι αυτός ο νόμος δεν μπόρεσε να λειτουργήσει, διαμορφώνοντας πολλές δεκάδες δικαιούχων τιμητικής σύνταξης που έχουν κριθεί μεν άξιοι, αλλά όμως δεν μπόρεσαν ποτέ να συνταξιοδοτηθούν. Πολλοί δε απ’ αυτούς, πάνω από δώδεκα, έχουν ήδη φύγει από τη ζωή –δεν θέλω να αναφέρω ονόματα, πρόσφατα «έφυγε» και ο γλύπτης Κώστας Κλουβάτος, στην ίδια κατηγορία- χωρίς να έχουν πάρει τη σύνταξη που δικαιούνταν.
Όλο το Σώμα οφείλει να ξέρει, κύριοι Βουλευτές, ότι όταν μιλάμε για το χώρο των καλλιτεχνών, θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι δημιουργοί, δηλαδή αυτοί που δεν έχουν εργοδότη, οι ζωγράφοι, οι γλύπτες, οι χαράκτες, οι μουσουργοί, οι μουσικοσυνθέτες, οι στιχουργοί, οι συγγραφείς, όλοι αυτοί, για το καλλιτεχνικό τους έργο παραμένουν ανασφάλιστοι. Μάλιστα, η πολιτεία ομόφωνα το 1997 εξαίρεσε ορισμένες κατηγορίες από τους υπόλοιπους ελεύθερους επαγγελματίες –αναγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος- όσον αφορά την υποχρέωση υπαγωγής στο ΤΕΒΕ.
Ένα σημαντικό θέμα, λοιπόν, που ζητήσαμε και στη συζήτηση στην επιτροπή να τεθεί, είναι το κατά πόσο οι συντάξεις, όπως περιγράφονται στο άρθρο 2, είναι τιμητικές ή όχι. Γιατί, αν μιλάμε για τιμητικές συντάξεις, δηλαδή για διακεκριμένες υπηρεσίες, όπως λέει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, τότε δεν θα έπρεπε να υπήρχαν οικονομικές προϋποθέσεις.
Θα πω ένα παράδειγμα, που το είχα πει και στην επιτροπή. Δηλαδή αν ένας καλλιτέχνης τα τελευταία τρία χρόνια, πριν συνταξιοδοτηθεί, εργαζόταν κάπου ως ωρομίσθιος, ως συμβασιούχος, αυτό και μόνο μπορεί να αποτελέσει μία προϋπόθεση που να του στερήσει την τιμητική σύνταξη, τη στιγμή που μετά το εξηκοστό πέμπτο έτος δεν θα μπορεί να εργάζεται;
Αυτές οι συντάξεις, έτσι όπως διαμορφώνονται, μόνο τιμητικές δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Ξαναείπα ότι ευτελίζουν τον καλλιτέχνη. Πρώτα απ’ όλα, να πω ένα παράδειγμα. Κατ’ αρχήν, δεν δικαιούται ούτε καταβολή των οικογενειακών παροχών γάμου και τέκνων. Δεν μεταβιβάζονται οι συντάξεις σε περίπτωση θανάτου του δημιουργού στα τέκνα, ούτε αν είναι ανήλικα, για παράδειγμα. Μειώνονται, σε σχέση με το ν. 3075, από το 80% στο 50% του μισθού του πρώτου μισθολογικού κλιμακίου της Π.Ε. κατηγορίας των δημοσίων υπαλλήλων.
Εάν πάλι δεν ήταν τιμητικές και είναι συντάξεις για να βοηθήσουν το σύνολο των καλλιτεχνών, όπως ακούσαμε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δεν θα έπρεπε, κύριοι Βουλευτές, να θέτουν ως προϋπόθεση το να κριθεί ένας άνθρωπος στα εξήντα πέντε του για το αν άξιζε μια ολόκληρη ζωή να τιμηθεί. Εφόσον είναι επαγγελματίας καλλιτέχνης, θα έπρεπε, όπως κάθε εργαζόμενος, να δικαιούται μία σύνταξη. Και μάλιστα, για εμάς, αυτή η σύνταξη, η κατώτατη σύνταξη, όπως και για κάθε εργαζόμενο –το έχει διατυπώσει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας- δεν θα μπορούσε να είναι κάτω από 1.120 ευρώ συνολικά.
Έχουμε πάρει από τους συλλογικούς φορείς του καλλιτεχνικού χώρου κατ’ επανάληψη –και όλα τα κόμματα έχουν πάρει- προτάσεις για την καθολική λύση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού. Σ’ αυτές τις προτάσεις οφείλουμε να δούμε, βάζοντας το μαχαίρι λίγο στο μεδούλι, πού κολλάει το θέμα.
Ξέρετε ότι πάντα η αντιπρόταση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων του δικομματισμού και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. –το λέω επειδή σαν Πρόεδρος του Επιμελητηρίου είχα τη δυνατότητα να μετέχω σε επιτροπές στα διάφορα Υπουργεία, που μελετούσαν τη λύση του ασφαλιστικού των καλλιτεχνών- ήταν η αυτασφάλιση. Αυτή είναι η ουσία. Δηλαδή δεν αναγνωρίζει ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε η Νέα Δημοκρατία μέχρι σήμερα ότι στο μερίδιο του εργοδότη, θα έπρεπε να μετέχει και το κράτος, που εσαεί κερδίζει από το καλλιτεχνικό έργο. Γιατί πώς καταγράφεται ο πολιτισμός; Από τα έργα τέχνης, τα προϊόντα της ανθρώπινης εργασίας και τα επιστημονικά επιτεύγματα. Με τα έργα τέχνης γεμίζουν τα μουσεία, με τα έργα τέχνης εισρέει χρήμα στα δημόσια ταμεία μέσω του τουρισμού.
Το κράτος, λοιπόν, δεν ήθελαν να το επιβαρύνουν, δεν ήθελαν όμως να επιβαρύνουν και όλους εκείνους που εμπλέκονται στη διακίνηση του καλλιτεχνικού έργου και κερδοσκοπούν απ’ αυτό, όλους τους ενδιάμεσους, τις επιχειρήσεις. Γι’ αυτό και πάντα πρότειναν την αυτασφάλιση.
Επίσης, θα μου επιτρέψετε, κύριοι Βουλευτές, να πω δυο λόγια για το καλλιτεχνικό έργο συνολικότερα. Ξέρετε, το καλλιτεχνικό έργο δεν μπορεί να μπει στη ζυγαριά της στυγνής ανταποδοτικότητας. Και δεν μπορεί, γιατί ναι μεν στο εθνικό εισόδημα υπολογίζεται και η αξία των έργων τέχνης, αλλά εφόσον, όμως, αυτή έχει πληρωθεί. Και είναι λογικό, όταν μιλάμε για το ασφαλιστικό των καλλιτεχνών, να παίζει ένα ρόλο και η αξία των έργων τέχνης, η οικονομική τους διάσταση.
Πρέπει, όμως, να δούμε την ουσία της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ο μεγαλύτερος όγκος της καλλιτεχνικής παραγωγής μένει έξω από τις οικονομικές συναλλαγές. Και μένει έξω από τις οικονομικές συναλλαγές όχι σαν ζημιά, όχι σαν αζήτητο προϊόν -γιατί δεν εμπίπτει στους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης- αλλά σαν ένα συστατικό στοιχείο της νέας εν δυνάμει καλλιτεχνικής δημιουργίας. Και χάρη σ’ αυτό το στοιχείο προχωράει ο πολιτισμός και η τέχνη και αυτό το στοιχείο οφείλει η πολιτεία να προστατεύει. Γι’ αυτό και πρέπει να υπάρξει ειδική μέριμνα για την καθολική λύση του ασφαλιστικού και του συνταξιοδοτικού των καλλιτεχνών, πάνω σε μια βάση συλλογική και αναλογική.
Χάρη σ’ αυτό το πολιτιστικό προϊόν που δεν καταγράφεται οικονομικά, δηλαδή την καλλιτεχνική παραγωγή, έχει διαμορφωθεί όλη η ιστορία της τέχνης. Πολύ μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας τέχνης ουδέποτε πούλησαν και ευτυχώς που δεν έβαλαν το έργο τους μέσα στη μέγγενη και στα γρανάζια της αγοράς.
Κλείνοντας, στο λεπτό που μου μένει, θα πω ότι το νομοσχέδιο που κατατίθεται, δεν λύνει το εξής θέμα: Είκοσι συντάξεις το χρόνο, στην ουσία τις καταργεί για τριάντα πέντε καλλιτεχνικούς κλάδους. Αυτός ο αριθμός πρέπει να μείνει ελεύθερος. Αυτό είναι το ένα θέμα.
Δεύτερον, αν κοπεί κάποιος, θα κριθεί μετά από πέντε χρόνια, δηλαδή στα εβδομήντα δύο χρόνια του, αν ζει.
Τρίτον, θεσμοθετείτε μια επιτροπή απόλυτα ελεγχόμενη από τον Υπουργό Πολιτισμού από προσωπικότητες του χώρου, που μπορεί και να μην ξέρουν και το χώρο, χωρίς τους συλλογικούς φορείς στην πλειοψηφία.
Τέλος, φαίνεται να λύνει το νομοσχέδιο το πρόβλημα όλων των εκκρεμών υποθέσεων που έχουν συσσωρευτεί από το 2000 μέχρι το 2007 στο χώρο και που δημιούργησε ο ν. 3075. Δεν διευκρινίζει όμως –και το έχουμε ζητήσει, κύριε Υπουργέ- τι θα πει η λέξη «επανάκριση». Θα ξανακριθούν αυτοί οι άνθρωποι από την αρχή από το Υπουργείο Πολιτισμού; Μα, έχουν ήδη κριθεί. Γιατί διστάζετε να βάλετε μέσα στο νόμο τη φράση: «μόνο από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους»;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Τέλος, θέλω να πω ότι χρήματα για τον πολιτισμό πρέπει να διατεθούν. Βεβαίως ο κρατικός προϋπολογισμός δεν μας κάνει αισιόδοξους. Αντί να μιλάμε για το 2%, που όλες οι πτέρυγες της Βουλής κάποτε συζητούσαν έξω απ’ αυτή την Αίθουσα, μιλάμε για 0,15%, αν θυμάμαι καλά.
Είναι ντροπή, λοιπόν, να μιλάμε για συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, κύριε Υπουργέ και να αναφερόμαστε σ’ αυτά τα ποσοστά για τον πολιτισμό. Τίποτα άλλο.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Μελά.
Το λόγο έχει ο κ. Ροντούλης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Δραγασάκη, σας παρακαλώ να πάρετε το λόγο μετά τον κ. Ροντούλη, δεδομένου ότι του έδωσα το λόγο –δεν ήξερα ότι θέλατε να μιλήσετε- και ανέβηκε στο Βήμα. Θα μιλήσετε, λοιπόν, αμέσως μετά τον κ. Ροντούλη.
Κύριε Ροντούλη, έχετε το λόγο.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Δραγασάκη, δεν θα αργήσω.
Κύριε Υπουργέ, θέλω με μεγάλη προσοχή να ακούσετε αυτό που θα πω, διότι αυτήν τη στιγμή μεταφέρω την απογοήτευση ενός ευαίσθητου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, την απογοήτευση του κόσμου των πολυτέκνων. Εν όψει της κατάθεσης αυτού του νομοσχεδίου, περίμεναν μέχρι και την τελευταία στιγμή, αν όχι μία διάταξη, μία τροπολογία. Και θα πρέπει να αναφερθώ σ’ αυτό, διότι είναι ένα ιδιαιτέρως σημαντικό ζήτημα.
Όπως γνωρίζετε, κύριε Υφυπουργέ, μέχρι στιγμής ισχύει το εξής, αναφορικά με την ισόβια τιμητική σύνταξη της πολύτεκνης μητέρας, που ανέρχεται στο μεγάλο ποσό των 95 περίπου ευρώ μηνιαίως. Όταν η μητέρα αυτή πεθάνει, κύριε Υφυπουργέ, τη σύνταξη δεν την παίρνει ο σύζυγος. Πρόκειται για μία μεγάλη αδικία. Οι πολύτεκνοι προσφεύγουν στα δικαστήρια -το θέμα έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας- όπου και δικαιώνονται. Πηγαίνουν στον Ο.Γ.Α. να λάβουν οι άλλοι δικαιούχοι τη σύνταξη κι, όμως, ο Ο.Γ.Α. λέει: «Πηγαίνετε στα δικαστήρια να δικαιωθείτε και μετά περάστε ξανά από το ταμείο». Και ενώ ο κόσμος των πολυτέκνων περίμενε μία τέτοια ρύθμιση, δυστυχώς δεν υπήρξε ούτε τροπολογία ούτε τίποτα.
Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό θέμα, διότι το άρθρο 4 παράγραφος 1 του Συντάγματος προνοεί για την ισότητα των Ελλήνων, την ισότητα υποχρεώσεων και δικαιωμάτων Ελληνίδων και Ελλήνων, ενώ και το άρθρο 21 του Συντάγματος, επίσης, προνοεί για την προστασία της πολύτεκνης οικογένειας, που την πολύτεκνη οικογένεια δεν την αποτελούν μόνο τα τέκνα και η μητέρα, αλλά και ο πατέρας. Άρα, λοιπόν, αυτή η ισόβια τιμητική σύνταξη θα πρέπει να δίνεται και στον πατέρα.
Και βεβαίως, αν δείτε την εισηγητική έκθεση του ν. 1892/1990, θα παρατηρήσετε ότι σ’ αυτήν αναφέρεται ότι τα επιδόματα και η ισόβια τιμητική σύνταξη δίνονται ως κίνητρο προς τους νέους γονείς, προκειμένου να προχωρήσουν σε γεννήσεις όσο το δυνατόν περισσοτέρων τέκνων, διότι υπάρχει ένα οξύ δημογραφικό πρόβλημα.
Και θα ήθελα, κύριε Υφυπουργέ, επειδή δεν υπήρξε αυτή η τροπολογία, να σας παρακαλέσω αμέσως μετά να πάρετε το λόγο και να πείτε κάτι γι’ αυτό το οξύ θέμα, που ταλαιπωρεί τον κόσμο των πολυτέκνων, τη στιγμή που όλες οι πτέρυγες της Βουλής, αλλά και όλοι μας, νομίζω ότι έχουμε μια μεγάλη ευαισθησία όσον αφορά την οξύτητα του δημογραφικού προβλήματος. Σας απευθύνω, λοιπόν, μια παράκληση. Θα ήθελα συγκεκριμένα επ’ αυτού να ακούσουμε τη θέση της Κυβέρνησης.
Θα μου επιτρέψετε, όμως, να αναφερθώ και σ’ ένα άλλο ζήτημα, που μετ’ επιτάσεως έθεσε ο αγαπητός κ. Ρεγκούζας, ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο «αξιοπιστία», όσον αφορά τις προβλέψεις που υπάρχουν αναφορικά με το μισθολόγιο των στρατιωτικών.
Εδώ, θα πρέπει να πούμε το εξής, αγαπητέ κύριε Υφυπουργέ. Ήδη οι στρατιωτικοί έχουν χάσει από το 2004 μέχρι σήμερα που μιλάμε, μέχρι τα τέλη του έτους, 4.000 ευρώ ο καθένας τους. Διότι άλλο είναι να δίνεται η αύξηση των 140 ευρώ από το 2004, από τις εκλογές και μετά και άλλο είναι να δίνεται η αύξηση από 1/1/2008. Άρα, λοιπόν, ας μην επαίρονται κάποιοι για την αξιοπιστία της Κυβέρνησης. Ήδη υπάρχει μια απώλεια εισοδήματος για τους στρατιωτικούς της τάξης των 4.000 ευρώ. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Όμως, υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα που η Κυβέρνηση δεν το θέτει, αλλά ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός μετ’ επιτάσεως το θέτει. Ας δούμε, λοιπόν, ποιο είναι αυτό το θέμα.
Αγαπητέ, κύριε Υφυπουργέ, η ραχοκοκαλιά των Eνόπλων Δυνάμεων είναι οι υπαξιωματικοί. Άρα, θα πρέπει το ενιαίο μισθολόγιο των στρατιωτικών να εκκινεί όχι από το μισθό του ανθυπολοχαγού, αλλά από το βασικό μισθό του μόνιμου λοχία. Και θα πρέπει να το κάνετε αυτό, διότι σε διαφορετική περίπτωση, τα στελέχη, η ραχοκοκαλιά, που είναι οι υπαξιωματικοί των Ενόπλων μας Δυνάμεων, υφίστανται μια τεράστια αδικία.
Για να μην έρθω και στο άλλο θέμα, των συντελεστών. Διότι εσείς οι ίδιοι, ως Αντιπολίτευση, είχατε πει ότι θα υπάρχει μία κλιμάκωση «ένα» προς «τρία». Δηλαδή ο βασικός μισθός του ανθυπολοχαγού θα είναι το «ένα» και θα κλιμακώνεται κατά γραμμική σειρά, με 0,25 κατά βαθμό, ώσπου να φθάσουμε στο «τρία», δηλαδή στο μισθό του Α/Γ.Ε.Ε.Θ.Α.. Αυτό το πράγμα δεν συνέβη.
Απάντηση αρνητική δώσατε σε επίκαιρη ερώτηση του συναδέλφου κ. Άδωνη Γεωργιάδη. Πάλι, λοιπόν, έχουμε μια υπαναχώρηση, η οποία είναι σαφέστατη. Άρα, να μην έρχονται τώρα κάποιοι εδώ και να μιλούν για την αξιοπιστία που βαναύσως έχει καταπατηθεί από την Κυβέρνηση.
Συνεπώς, για να ολοκληρώσω -εμείς δεν καταχρώμεθα το χρόνο άλλων συναδέλφων, αγαπητέ κύριε Πρόεδρε- θα παρακαλούσα πάρα πολύ, κύριε Υφυπουργέ, πρώτον, να ακούσουμε μια απάντηση αναφορικά με το θέμα των πολυτέκνων και, δεύτερον, θα παρακαλούσα πάρα πολύ, επίσης, να έχουμε μια απάντηση για το εάν προτίθεται η Κυβέρνηση στο εγγύς μέλλον να προνοήσει, ούτως ώστε το μισθολόγιο των στρατιωτικών να εκκινεί από το βαθμό του μονίμου λοχία, υπαρχούσης της κλιμακώσεως των συντελεστών «ένα» προς «τρία».
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λ.Α.Ο.Σ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Βουλευτής κ. Δημήτριος Τσιρώνης ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό. Η Βουλή εγκρίνει;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Κύριε Δραγασάκη, θα πάρετε τώρα το λόγο για κανονική αγόρευση; Γιατί μετά τους έξι Βουλευτές, είθισται να μιλούν οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι. Είθισται να μιλούν οι έξι, ο Υπουργός και μετά να απαντάτε στον Υπουργό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Μάλιστα, κύριε Πρόεδρε, θα πάρω το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα, συζητείται σε μια ημέρα που επιβαρύνεται από σημαντικά γεγονότα, που είναι η κατάθεση του προϋπολογισμού και οι ανακοινώσεις –αν μπορούμε να τις πούμε έτσι- του αρμόδιου Υπουργού για το συνταξιοδοτικό ορισμένων κλάδων, όπως είναι οι δημοσιογράφοι, οι μηχανικοί και άλλοι. Δεν μπορούμε να μη λάβουμε υπόψη μας αυτό ακριβώς το κλίμα.
Εκείνο που θα ήθελα να πω σε ό,τι αφορά τα πρωτοσέλιδα του Τύπου σήμερα για τα νέα βάρη που επιφυλάσσει ο προϋπολογισμός είναι πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι ο προϋπολογισμός, όπως θα συζητήσουμε αναλυτικά, προβλέπει νέα φορολογικά βάρη. Ακόμη μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα ότι αυτά τα νέα βάρη τα προβλέπει για τους ίδιους. Δηλαδή αυτοί που πληρώνουν φόρους καλούνται να πληρώσουν περισσότερους.
Ο προϋπολογισμός δίνει την εντύπωση ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχει πλούτος και δεν υπάρχουν πλούσιοι. Ακριβώς γι’ αυτό θα είναι επώδυνα τα αποτελέσματα του Προϋπολογισμού σε όσους ζουν με χαμηλά εισοδήματα. Και βέβαια, μεγαλύτερα βάρη χωρίς καλύτερες απολαβές.
Πρέπει η Κυβέρνηση να πει και σ΄ εμάς και στον ελληνικό λαό τι μέλλον περιμένει μια χώρα, όταν οι δαπάνες για την παιδεία –για να μη μιλήσω για την έρευνα- πέφτουν κάτω από το 3%, δηλαδή στο 2,8%.
Τι μέλλον; Ποια είναι η προοπτική; Υπάρχει κάποια χώρα στον κόσμο, που να πρόκοψε υποχρηματοδοτώντας τόσο συστηματικά την παιδεία; Έλεγε ψέματα η Νέα Δημοκρατία, όταν παραμονές των εκλογών του 2004 αναγνώριζε την ανάγκη να αυξηθούν οι δαπάνες για την παιδεία και να πάνε στο 5%;
Σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό, το μόνο που θέλω να πω τούτη την ώρα, είναι ότι αποτελεί μεγάλη, αλλά και επικίνδυνη αυταπάτη της Κυβέρνησης -αν την έχει- αν πιστεύει ότι θα λύσει το ασφαλιστικό, παίρνοντας τα πλεονάσματα από τα λίγα ταμεία που είναι πλεονασματικά.
Δηλαδή, η άποψη ότι έχουμε κάποια ταμεία που έχουν θετικό αποτέλεσμα, έχουν αποθεματικά και θα πάρουμε από εκεί κάτι για να καλύψουμε τα ελλειμματικά ταμεία, αυτή είναι επικίνδυνη αυταπάτη και το μόνο που θα έχει ως αποτέλεσμα, είναι τα πλεονασματικά ταμεία να τα καταστήσει ελλειμματικά, χωρίς να λυθεί κανένα από τα προβλήματα του συστήματος.
Σε ό,τι αφορά το κυρίως θέμα μας: Το θέμα των συντάξεων είναι σχετικό. Έχει μεγάλη σημασία για ποιες συντάξεις μιλάμε. Αν έχουμε 2.000, 1.500, 3000 ευρώ, το πρόβλημα είναι διαφορετικό, από το αν έχουμε συντάξεις των 500 ευρώ. Κάλεσα την Κυβέρνηση να καταθέσει στη Βουλή έναν πίνακα –και επαναλαμβάνω το αίτημα, κύριε Υφυπουργέ- για να ξέρουμε ποιες είναι οι συντάξεις των συνταξιούχων. Δηλαδή, οι συνταξιούχοι του δημοσίου σε ποιες κατηγορίες ανήκουν; Είναι χαμηλοσυνταξιούχοι; Είναι υψηλοσυνταξιούχοι; Γιατί αυτό το στοιχείο δεν το καταθέτετε στη Βουλή; Είναι απόρρητο;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Μου επιτρέπετε μία διακοπή;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Βεβαίως.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Ο σχετικός πίνακας έχει κατατεθεί στην επιτροπή και τον επανακαταθέτω.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Νικόλαος Λέγκας καταθέτει στα Πρακτικά της Βουλής τον προαναφερθέντα πίνακα, που έχει ως εξής:
(Να φωτογραφηθεί η σελίδα 112)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Χαίρομαι που το ακούω.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Προφανώς δεν τον έχετε πάρει.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ο πίνακας αναφέρει: μέχρι 400 ευρώ, το 6% των συνταξιούχων. Μέχρι 700 ευρώ, το 20,8% των συνταξιούχων. Δηλαδή κάτω από 700 ευρώ, είναι το 27%,27% των συνταξιούχων. Αυτό ήθελα να επισημανθεί. Και, βέβαια, το σύνολο των συνταξιούχων παίρνει συντάξεις 1000-1100 ευρώ.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Το θέμα είναι αν τα ποσοστά πάνε προς τα κάτω.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Αυτά, απ’ ό,τι είδα πρόχειρα από τον πίνακα.
Γενικά θέλω να επισημάνω ότι μιλάμε για συνταξιούχους με πολύ χαμηλές συντάξεις. Και μιλάμε για συνταξιούχους με πολύ χαμηλές συντάξεις σε μία χώρα, που η ακρίβεια είναι υψηλή και δεν αντικατοπτρίζεται στον επίσημο πληθωρισμό. Στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού, υπάρχει μία επισήμανση: Ότι το μέσο επίπεδο τιμών στην Ελλάδα είναι το 85% του επιπέδου τιμών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, αν θέλουμε στην Ευρώπη 100 ευρώ για να γεμίσουμε ένα καλάθι με αγαθά, στην Ελλάδα θέλουμε 85 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι και οι συντάξεις στην Ελλάδα κατά μέσο όρο θα έπρεπε να είναι το 85% των ευρωπαϊκών. Όμως, δεν είναι. Επομένως, θα έπρεπε να υπάρχει μία πολιτική συστηματικής αύξησης, ιδιαίτερα των χαμηλότερων συντάξεων, περισσότερο από το μέσο όρο, ούτως ώστε να υπάρξει μία κάποια σύγκλιση σε σχέση με τις ανάγκες που υπάρχουν.
Και σε ό,τι αφορά το ερώτημα που έθεσε και στην επιτροπή ο κ. Ρεγκούζας -«πού θα βρούμε τους πόρους»- ας ανοίξει μία συζήτηση, λοιπόν, για το πού θα βρούμε τους πόρους. Ας ανοίξει μία συζήτηση για το ποιοι πληρώνουν φόρους στην Ελλάδα και ποιοι δεν πληρώνουν. Διότι δεν μπορεί μία χώρα που έχει αύξηση του εθνικού εισοδήματος κάθε χρόνο 4%, αυτή η ετήσια αύξηση του πλούτου να μετατρέπεται σε μία δημόσια μιζέρια, όταν έχουμε να κάνουμε με αυξήσεις τόσο χαμηλών συντάξεων.
Το δεύτερο θέμα, στο οποίο ήθελα να κάνω ορισμένα σχόλια, είναι το θέμα των καλλιτεχνών, για το οποίο τοποθετήθηκε ήδη ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς με το συνάδελφο κ. Λαφαζάνη. Στηρίζουμε τις προτάσεις των φορέων, όπως διατυπώθηκαν και στην επιτροπή και για τους λόγους που εκτέθηκαν.
Θα ήθελα να προσθέσω δύο στοιχεία. Πρώτον, η ρύθμιση που υπάρχει για τις περιβόητες, δήθεν, τιμητικές συντάξεις είναι μία λύση πρόχειρη, μη ολοκληρωμένη, προβληματική. Δεν είναι λύση για το συνταξιοδοτικό πρόβλημα των καλλιτεχνών. Πρέπει να υπάρξει μία συνολικότερη ρύθμιση και πρέπει και οι φορείς, ενδεχομένως, να επανέλθουν με τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπώσει. Πρέπει να υπάρξει πρωτοβουλία για το θέμα. Δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι ειδικά στον κλάδο των καλλιτεχνών δεν θα υπάρξει κρατική συνεισφορά. Σε ποιον άλλο κλάδο ισχύει αυτό; Δεν υπάρχει κλάδος όπου το κράτος να μην έχει μία είτε άμεση είτε έμμεση συμμετοχή στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος. Διότι όταν λέμε κράτος, εννοούμε τους φορολογούμενους. Η τέχνη, οι καλλιτέχνες είναι κομμάτι του λαού, έχουν μία ειδική αποστολή, έναν ειδικό ρόλο και επομένως δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι ειδικά για τους καλλιτέχνες δεν μας απασχολεί το αν πεθαίνουν στην ψάθα ή αν έχουν τα μέσα του προς το ζειν. Δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, γιατί οπωσδήποτε το θέμα έχει ιδιαιτερότητες, αλλά δεν μπορούμε αυτό το θέμα να το αγνοούμε και να το καλύπτουμε με τις είκοσι ή έστω και με τις εκατό, αν δεχθεί η Κυβέρνηση τις προτάσεις που έγιναν, τιμητικές συντάξεις.
Η τρίτη παρατήρηση που θέλω να κάνω είναι ότι χρειάζονται γενικότερα μέτρα ενίσχυσης του πολιτισμού και της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το θέμα αυτό μπορεί να μη συνδέεται άμεσα, ευθύγραμμα με το θέμα των συντάξεων, όμως συνδέεται. Διότι, αν έχουμε έναν ανθηρό καλλιτεχνικό τομέα, αυτό σημαίνει ότι τότε δημιουργούνται και εισοδήματα, δημιουργούνται και προϋποθέσεις, δημιουργούνται και πολλαπλές δυνατότητες ασφαλίσεως, παρά όταν υπάρχει καχεκτικότητα. Κι εδώ, όχι μόνον ο προϋπολογισμός είναι ισχνός, αλλά και άλλα μέτρα που έχουν θεσμοθετηθεί, δεν εφαρμόζονται. Επισημαίνω, ειδικά για τον κλάδο της σκηνοθεσίας, ότι σύμφωνα με το ν. 1866/1989 και το π.δ. 285/1993 οι τηλεοπτικοί σταθμοί θα έπρεπε να καταβάλλουν το 1,5% των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων τους, του τζίρου τους δηλαδή, μετά την αφαίρεση φόρων, για να ενισχύεται η καλλιτεχνική δημιουργία στο χώρο των ταινιών κλπ. Γιατί δεν εφαρμόζεται αυτός ο νόμος; Τι θα κάνει η Κυβέρνηση για να τον ενεργοποιήσει; Έχω καταθέσει και σχετική ερώτηση.
Το τρίτο θέμα, στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, είναι το θέμα της έκτακτης παροχής προς τους δικαστές. Θα ήθελα να ενημερώσω το Σώμα ότι οι ενώσεις των δικαστών ζήτησαν και είχαν επαφή με το κόμμα μας, το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, προ καιρού, με τον Πρόεδρο κ. Αλαβάνο, όπου συζητήθηκε το θέμα εκτενώς. Διατυπώσαμε με σαφήνεια τις θέσεις μας, εξηγήσαμε γιατί είμαστε αρνητικοί και εξηγούμε ταυτόχρονα γιατί το θέμα αυτό το βλέπουμε με μεγάλο σεβασμό ως προς την υψηλή αποστολή των δικαστικών. Η ρύθμιση αυτή, με τον τρόπο που έρχεται, προσβάλλει –νομίζουμε- και το Σώμα των δικαστών και δεν απαντάει και στο όλο θέμα.
Εδώ υπάρχει ένα οικοδόμημα με αυτοματισμούς, για να καταλάβει και ο κόσμος τι ακριβώς συζητάμε. Αν κάποιος λειτουργός του δημοσίου πάρει υψηλό μισθό, αυτοδίκαια μπορεί ο δικαστικός να διεκδικήσει την εξίσωση του μισθού του. Κι αν πάρει την αύξηση ο δικαστικός, αυτοδίκαια και ο Βουλευτής μπορεί να απαιτήσει την εξίσωσή του κ.λπ.. Η γνώμη μας είναι ότι αυτοί οι αυτοματισμοί δημιουργούν προβλήματα και, εν πάση περιπτώσει, όσο ισχύουν, το ερώτημα που θέτει ο κόσμος και το θέτουμε κι εμείς, είναι το εξής: Αν όλη αυτή η υπόθεση προκλήθηκε από το γεγονός ότι ένας πρόεδρος μιας ανεξάρτητης αρχής πήρε υψηλότερο μισθό, γιατί έγινε αυτό; Δηλαδή γιατί δεν εξισώθηκε; Γιατί δεν ίσχυσε ο αυτοματισμός αντίστροφα, ότι δεν μπορεί κανείς δημόσιος λειτουργός να παίρνει μισθό μεγαλύτερο από το μισθό του Αρείου Πάγου; Δηλαδή, γιατί σ΄ εκείνο το στάδιο δεν αντιμετωπίστηκε το θέμα μ΄ αυτόν τον τρόπο, αλλά αφέθηκε το πρόβλημα να δημιουργηθεί, να γίνουν αγωγές, να συνέλθει το Μισθοδικείο και κανείς τελικά δεν ξέρει πώς προέκυψε το συγκεκριμένο ποσό που καλούμαστε να ψηφίσουμε; Διαβάζουμε ότι είναι προϊόν διαπραγμάτευσης.
Επομένως, η δική μας αντίθεση έχει να κάνει κυρίως μ΄ αυτό το σύστημα των αυτοματισμών που αφορά και εμάς. Έχει να κάνει με το ότι σε λίγα χρόνια θα επανέλθει το πρόβλημα και γι’ αυτό, πέρα από τη συγκεκριμένη θέση που πήραμε, εμείς προτείνουμε να ανοίξει το θέμα της μισθοδοσίας των δικαστικών γενικότερα και με δική τους πρωτοβουλία, να συζητηθεί η δυνατότητα ενός μισθολογίου των δικαστικών που θα επιλύει το πρόβλημα με έναν τρόπο θεσμικά αποδεκτό και όχι μ΄ αυτόν τον περίπλοκο και με τόσες τις επικίνδυνες παρενέργειες που έχει σήμερα.
Τέλος, σε ό,τι αφορά την τροπολογία που θα συζητήσουμε αύριο, έχει –νομίζω- σημασία να αντιληφθεί ευρύτερα η κοινωνία περί τίνος πρόκειται. Είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Πρόκειται για ένα ταμείο που έχει θεσμοθετηθεί κατόπιν συλλογικής διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην ALPHA BANK σήμερα, -ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΙΣΤΕΩΣ παλιότερα,- και στους εργαζόμενους της τράπεζας αυτής.
Απ’ ό,τι ακούω, απ’ ό,τι λέγεται, η τράπεζα κάποτε βρέθηκε σε δεινή οικονομική θέση. Υπέγραψε σύμβαση με τους εργαζόμενους, έναν προς έναν και με το ταμείο τους, για να χρησιμοποιήσει τα αποθεματικά και για να βγει από τη δεινή θέση. Αυτό το ταμείο έρχεται σήμερα στην ουσία να καταργηθεί. Μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, αυτές οι υποχρεώσεις της τράπεζας σήμερα συζητείται να καταργηθούν, να πάψει η τράπεζα να έχει την υποχρέωση προς τους εργαζόμενούς της έναντι κάποιου ποσού.
Θέλω να πω ότι εδώ έχουμε μια αντίθεση ανάμεσα στην εργοδοσία και τους εργαζόμενους σ΄ ένα κρίσιμο θέμα και με τους εργαζόμενους να φαίνεται να έχουν απόλυτο δίκιο. Και η Κυβέρνηση τι κάνει; Η Κυβέρνηση παίρνει τη μεριά των εργοδοτών. Αυτή είναι η ουσία του θέματος. Και παίρνει τη μεριά του εργοδότη όχι μόνο στο ότι αποδέχεται την πρόταση του εργοδότη, αλλά στο ότι μεθοδεύεται και μία διαδικασία αποτύπωσης του ύψους του ποσού που πρέπει να δώσει η τράπεζα για να πάψει να έχει την όποια υποχρέωση, που σύμφωνα με όλα τα επιχειρήματα που έχουμε ακούσει, υποεκτιμά πάρα πολύ την υποχρέωση της τράπεζας.
Επομένως, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που την ίδια στιγμή μιλάει δήθεν για διάλογο και λέει ότι θέλει να λύσει το ασφαλιστικό πρόβλημα, διαπιστώνουμε εδώ ότι ούτε διάλογο κάνει ούτε το ασφαλιστικό πρόβλημα επιχειρεί να λύσει. Αντίθετα, εξυπηρετεί ευθέως συμφέροντα εργοδοτών.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Δραγασάκη.
Το λόγο έχει ο κ. Καράογλου.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Ξεκινώντας την τοποθέτησή μου θεωρώ απαραίτητο να τονίσω ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ιδιαιτέρως σημαντικό για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτα-πρώτα, γιατί αφορά εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους του δημοσίου τομέα και δεύτερον, γιατί λύνει αρκετά επι μέρους ειδικά προβλήματα συμπολιτών μας. Ικανοποιεί δηλαδή αιτήματα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων ή ακόμη και μεμονωμένων πολιτών με ειδικά προβλήματα, κυρίως υγείας.
Παράλληλα θέλω να τονίσω ότι κανείς μας και όχι μόνο στην Αίθουσα αυτή, αλλά γενικότερα στην κοινωνία, δεν ισχυρίζεται –άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν ανόητο- ότι με το παρόν νομοσχέδιο αντιμετωπίζονται ριζικά και δραστικά τα προβλήματα των συνταξιούχων του δημοσίου. Θα πρέπει, όμως, να λάβουμε υπόψη μας το δημοσιονομικό πλαίσιο, μέσω του οποίου από τις 7 Μαρτίου 2004 και εντεύθεν κινείται η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Αμέσως μετά την ανάληψη των ευθυνών διακυβέρνησης της χώρας, προσπαθούμε δουλεύοντας σκληρά να βελτιώσουμε την τραγική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.
Παραλάβαμε ελλείμματα και χρέη ων ουκ έστιν αριθμός. Και με μια συγκεκριμένη οικονομική πολιτική, πετύχαμε να βελτιώσουμε την κατάσταση. Πετύχαμε να μειώσουμε εντυπωσιακά το δημόσιο έλλειμμα. Πετύχαμε να μειώσουμε ικανοποιητικά το δημόσιο χρέος. Πετύχαμε μερική αντιμετώπιση του μεγαλύτερου κοινωνικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα που είναι, το πρόβλημα της ανεργίας. Έχουμε πετύχει τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, υπερδιπλάσιους του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αυτήν την πετυχημένη οικονομική πολιτική καλούμαστε να συνεχίσουμε, χωρίς να υποκύπτουμε στον πειρασμό των σειρήνων, χωρίς να υποθηκεύουμε το μέλλον της ελληνικής οικονομίας χάριν πρόσκαιρων εντυπώσεων.
Έτσι, κινούμενοι μέσα στα συγκεκριμένα δημοσιονομικά πλαίσια και έχοντας σαν βασικό οδηγό από τη μια μεριά τη διατήρηση της συγκεκριμένης δημοσιονομικής πολιτικής νοικοκυρέματος της ελληνικής οικονομίας, αλλά και από την άλλη, θέλοντας να σηματοδοτήσουμε την πολιτική βούληση της Κυβέρνησης για αντιμετώπιση των πράγματι οξυμένων προβλημάτων των συνταξιούχων του δημοσίου, η Κυβέρνηση προχωρά στην αύξηση κατά 4% των συντάξεων του δημοσίου.
Βεβαίως επανέρχομαι και λέω ότι αν κάποιος ρωτήσει αν είμαστε ικανοποιημένοι από την αύξηση των συντάξεων κι αν αυτή λύνει τα προβλήματα ειδικότερα των χαμηλοσυνταξιούχων του δημοσίου, σαφέστατα και απαντάω: Όχι, δεν είμαστε. Και είμαι βέβαιος ότι κανείς συνάδελφος απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής δεν είναι ικανοποιημένος.
Σαφέστατα και θα θέλαμε πολύ μεγαλύτερες αυξήσεις για όλους τους συνταξιούχους. Θα θέλαμε πραγματικά να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα οξυμένα προβλήματα των χαμηλοσυνταξιούχων.
Το ερώτημα, όμως, είναι: Η Κυβέρνηση δεν θέλει κάτι τέτοιο; Ποια κυβέρνηση δεν θα ήθελε να ικανοποιήσει αιτήματα κοινωνικών ομάδων, να δώσει λύση σε προβλήματα χρόνων; Πρέπει όμως να γίνει αυτό, χωρίς να υπάρχουν οικονομικές δυνατότητες; Πρέπει να δίνονται αυξήσεις με δανεικά; Πρέπει να υποθηκεύεται το μέλλον της χώρας, το μέλλον το δικό μας, το μέλλον των παιδιών μας μόνο και μόνο για χάρη πρόσκαιρων εντυπώσεων;
Είναι σαφές ότι η παρούσα Κυβέρνηση επέλεξε το δύσκολο δρόμο, το δρόμο της υπευθυνότητας, το δρόμο του ρεαλισμού. Είναι σαφές ότι η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή επιθυμεί να είναι χρήσιμη για τον τόπο και για τους πολίτες και όχι απλώς αρεστή. Έτσι προτιμά να κάνει κοινωνική φιλολαϊκή πολιτική σύμφωνα με τις οικονομικές δυνατότητες που έχει, σύμφωνα με τα περισσεύματα που από την πετυχημένη οικονομική πολιτική που ακολουθεί πετυχαίνει και όχι απλώς με δανεικά και αγύριστα, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Αυξάνει, λοιπόν, κατά 4% τις συντάξεις του δημοσίου, ποσοστό που βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι είναι αρκετά μεγαλύτερο από τον πληθωρισμό του 2007, που βρίσκεται περίπου στο 2,9%.
Εκτός από τη συγκεκριμένη υπεύθυνη και ρεαλιστική εισοδηματική πολιτική των συντάξεων του δημοσίου για το 2008, πρέπει να τονίσουμε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει και μία σειρά άλλων θετικών διατάξεων που αδικούνται μιας που, δυστυχώς, σύσσωμη η Αντιπολίτευση επικεντρώνεται στην εισοδηματική πολιτική και δεν τονίζει τα πολλά άλλα θετικά στοιχεία του νομοσχεδίου.
Παρ΄όλα αυτά, πρέπει να πω ότι στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων όπου το κλίμα είναι πιο χαλαρό, εκεί τουλάχιστον τα κόμματα της Αντιπολίτευσης επεσήμαναν ότι υπάρχουν πολλές θετικές διατάξεις, αλλά αποσπασματικές, όπως είπαν. Θυμίζω επί τροχάδην μερικές μόνο από τις δεκάδες κυριολεκτικά θετικότατες διατάξεις του νομοσχεδίου.
Πρώτα-πρώτα, για πρώτη φορά χορηγείται δεύτερη σύνταξη. Η σύνταξη του αποβιώσαντος συζύγου συνταξιούχου του δημοσίου χορηγείται κατά 25% στον επιζώντα σύζυγο επίσης συνταξιούχο του δημοσίου. Θα θυμίσω ότι μέχρι τώρα δεν υπήρχε κάτι τέτοιο και αυτή η δεύτερη σύνταξη χανόταν εξ’ ολοκλήρου.
Δεύτερον, δίνεται η δυνατότητα σε άγαμες θυγατέρες του θανόντος συνταξιούχου να μεταφέρουν τη σύνταξη προς όφελος άλλων συνταξιούχων προσώπων, όπως για παράδειγμα σε άλλες άγαμες αδελφές.
Αναπροσαρμόζονται οι συντάξεις των αναπήρων ειρηνικής περιόδου σε ποσοστό 90% από 85% που είναι σήμερα με τη σύνταξη που αναλογεί σε ομοιόβαθμους στρατιωτικούς αναπήρους πολεμικής περιόδου.
Αυξάνεται το καταβαλλόμενο επίδομα εξομάλυνσης στους συνταξιούχους ώστε η σύνταξή τους να αυξηθεί αρκετά περισσότερο απ’ ό, τι οι μισθοί των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων, ικανοποιώντας με τον τρόπο αυτό ένα πάγιο αίτημα τουλάχιστον διακοσίων χιλιάδων πολιτικών συνταξιούχων.
Βελτιώνονται οι προϋποθέσεις χορήγησης τιμητικής σύνταξης προς όφελος των καλλιτεχνών και λογοτεχνών, ικανοποιώντας έτσι πάγια αιτήματα του κλάδου τους.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σταθώ και να κάνω έκκληση να δει με θετικό μάτι ο παριστάμενος Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών μία θετικότερη αντιμετώπιση του ζητήματος των τιμητικών συντάξεων των καλλιτεχνών. Οι συντάξεις αυτές, ως γνωστόν, είναι είκοσι κατ’ έτος. Ίσως θα μπορούσαμε να επανεξετάσουμε το θέμα να πάμε στον αριθμό που ήταν μέχρι πρότινος, δηλαδή εκατό. Άλλωστε το κόστος δεν θα είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Με τις είκοσι τιμητικές συντάξεις προβλέπεται ένα κόστος 660.000 ευρώ, με τις εκατό συντάξεις θα πάει γύρω στα 2.000.000. Δεν είναι υπερβολικά μεγάλο το κόστος.
Δεύτερον, ένα ζήτημα που θέλει εξέταση είναι η κρίση ανά πενταετία. Όταν κάποιος κάνει αίτηση στα εξήντα πέντε και απορριφθεί η τιμητική σύνταξη, θα πρέπει να επανέλθει στα εβδομήντα. Καταλαβαίνετε ότι αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα και πολλοί απ’ αυτούς δεν θα είναι εν ζωή για να πάρουν τη σύνταξη.
Δίνεται η δυνατότητα συνταξιοδότησης σε δημοσίους υπαλλήλους με δεκαπενταετή τουλάχιστον υπηρεσία εφόσον πάσχουν από διάχυτο γιγαντιαίο αιματολεμφαγγείωμα και έχουν ποσοστό αναπηρίας άνω του 67%.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας αναφέρω ένα πρόβλημα που αντιμετώπισα στο πολιτικό μου γραφείο πριν από ένα χρόνο περίπου. Γυναίκα δημόσιος υπάλληλος έπασχε από τη συγκεκριμένη ασθένεια, μία ασθένεια που σας διαβεβαιώνω, έχοντας και προσωπική εμπειρία, ότι είναι μεν πολύ σπάνια, αλλά είναι μία πάρα πολύ δυσάρεστη ασθένεια που στην κυριολεξία παραμορφώνει τον άνθρωπο και αυτός ο άνθρωπος προφανέστατα δεν μπορεί να εργαστεί.
Για το συγκεκριμένο πρόβλημα πριν από ένα χρόνο περίπου υπέβαλα σχετική ερώτηση, υπήρχε η απάντηση ότι δεν προβλεπόταν και είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο λύνεται ένα σημαντικότατο πρόβλημα για την κατηγορία των συμπολιτών μας, που έχουν μία τέτοιου είδους ασθένεια.
Κλείνοντας, θα ήθελα να θίξω δύο ακόμη θέματα επί τροχάδην, γιατί ο χρόνος τρέχει αμείλικτος.
Πρώτα-πρώτα να δούμε, εάν θίγεται θετικά το θέμα των ερευνητών του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε.. Οι καθηγητές πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. παίρνουν ένα επίδομα διδακτικής προετοιμασίας και εξωδιδακτικής απασχόλησης και παράλληλα πάγια αποζημίωση για τη δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης και συμμετοχής σε συνέδρια. Μέχρι τώρα οι ερευνητές του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. ήταν ταυτισμένοι με τους καθηγητές Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. και πρέπει να δούμε, εάν έχουμε τη δυνατότητα να ικανοποιήσουμε αυτό το αίτημά τους.
Υπάρχει και ένα δεύτερο θέμα, για το οποίο βεβαίως ξέρω ότι μπορεί να κατηγορηθώ, αλλά είμαι υποχρεωμένος να το βάλω. Είναι η ρατσιστική αντιμετώπιση που έχουν οι Βουλευτές που προέρχονται από το δημόσιο τομέα, που ήταν, δηλαδή, δημόσιοι υπάλληλοι, για δύο λόγους.
Πρώτα-πρώτα δεν έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό τους καθεστώς, όπως όλες οι άλλες κατηγορίες αιρετών. Θυμίζω ότι ακόμη και στο παρόν νομοσχέδιο, στο άρθρο 5, δίνεται η δυνατότητα σε προέδρους κοινοτήτων ή σε δημάρχους να διατηρήσουν το ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό καθεστώς της προηγούμενης θέσης τους, οπότε και όλη η θητεία τους ως αιρετών οργάνων λογίζεται ως πραγματική και συντάξιμη στη θέση από την οποία προέρχονται. Αυτή η δυνατότητα δεν δίνεται στους Βουλευτές, οι οποίοι προέρχονται από τον τομέα των δημοσίων υπαλλήλων.
Δεύτερο ζήτημα. Οι Βουλευτές, οι οποίοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, που δεν επανεκλέγονται και επανέρχονται στην υπηρεσία τους, λυπάμαι που θα το πω, κύριε Υπουργέ, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι επανέρχονται ως απλοί υπάλληλοι και όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους, που έχουν τα ίδια τυπικά προσόντα και είχαν τα ίδια χρόνια υπηρεσίας, τους έχουν προσπεράσει και έχουν τους βαθμούς των διευθυντών, των τμηματαρχών, ενώ αυτοί οι Βουλευτές επανέρχονται ως απλοί υπάλληλοι.
Είναι δύο ζητήματα καταφανέστατων αδικιών και σας παρακαλώ πολύ, εάν δεν μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε σήμερα με το παρόν νομοσχέδιο, να δεσμευθείτε ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας ότι θα αντιμετωπιστούν με το πρώτο νομοσχέδιο που θα έρθει, γιατί στην κυριολεξία πρόκειται για θέματα, τα οποία δημιουργούν σαφέστατα πρόβλημα σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων που εκλέγονται Βουλευτές.
Κλείνω, λέγοντας ότι θεωρώ πως είναι ένα θετικό νομοσχέδιο, το οποίο βεβαίως μπορεί να μην απαντά οριστικά και να μη λύνει το πρόβλημα των συντάξεων και ιδιαίτερα των χαμηλών συντάξεων του δημοσίου τομέα, όμως αντιμετωπίζει μερικώς το πρόβλημα και κυρίως δίνει μια σειρά λύσεων σε άλλα επι μέρους προβλήματα.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Καράογλου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και στις εκθέσεις της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» με θέματα: «Οι Έλληνες στη Διασπορά 15ος-21ος αι.» και «Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι της Βουλής των Ελλήνων της Μεταπολίτευσης» σαράντα ένας μαθητές και μαθήτριες και δύο συνοδοί-δάσκαλοι από το 4ο Δημοτικό Σχολείο Θήβας.
Η Βουλή τους καλωσορίζει και τους εύχεται καλές σπουδές.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Κύριοι συνάδελφοι, η Βουλευτής κ. Θάλεια Δραγώνα ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό.
Η Βουλή εγκρίνει;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Συνεπώς η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Το λόγο έχει ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Αλογοσκούφης για μια παρέμβαση.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα να καταθέσω κάποιες περιορισμένες νομοτεχνικές βελτιώσεις και προσθήκες στο νομοσχέδιο. Δεν θα τις διαβάσω, αλλά θα αναφερθώ μόνο σε δύο απ΄ αυτές, οι οποίες έχουν και κάποια ουσιαστική σημασία.
Μία απ΄ αυτές αφορά στο άρθρο 2, όπου αυξάνουμε τον αριθμό των τιμητικών συντάξεων για τους καλλιτέχνες από τις είκοσι στις τριάντα, μετά από τη συζήτηση που έχει προηγηθεί. Ειδικά για το έτος 2008 προστίθεται ένα εδάφιο με το οποίο αναφέρεται ότι «ειδικά για το έτος 2008 ο αριθμός των προτεινομένων δικαιούχων δεν μπορεί να υπερβαίνει τους πενήντα (50)». Αντί για την πενταετία ως προς την επανάκριση, εισάγουμε τώρα τριετία, προκειμένου να είναι συχνότερη η επανάκριση αυτού του καθεστώτος. Για τυχόν μη προταθέντες από την επιτροπή που προβλέπεται λόγω κάλυψης του αριθμού μπορεί να κρίνονται ελεύθερα χωρίς την υποβολή νέας αίτησης μέσα στο έτος για όσες φορές χρειαστεί. Δηλαδή δίνουμε τη δυνατότητα να επανακρίνονται.
Κύριοι συνάδελφοι, αυτό το καθεστώς των τιμητικών συντάξεων σε καμμία περίπτωση δεν αντικαθιστά το συνταξιοδοτικό που ισχύει για τους καλλιτέχνες. Είναι ένα ειδικό καθεστώς τιμητικών συντάξεων, το οποίο και από τον περιορισμό του αριθμού φαίνεται ότι είναι τιμητικές συντάξεις για πραγματικά διακεκριμένους καλλιτέχνες. Πάντως, με βάση τη συζήτηση που έγινε στη Βουλή και επειδή από όλες τις πτέρυγες τέθηκε αυτό το θέμα, αυξάνουμε τον αριθμό από τους είκοσι στους τριάντα.
Το άλλο ουσιαστικό ζήτημα που τίθεται –και αυτό σε σχέση με τη συζήτηση που είχαμε και σήμερα, αλλά και τη δυνατότητα που έχουμε να το συζητήσουμε και αύριο- για την τροπολογία-προσθήκη με γενικό αριθμό 34 και ειδικό αριθμό 10 που αφορά την εφαρμογή του ν.3371 για το Ενιαίο Επικουρικό Ταμείο Ασφάλισης των Τραπεζοϋπαλλήλων ορίζεται στο νόμο ότι τα πιστωτικά ιδρύματα βαρύνονται εξ ολοκλήρου με το κόστος της δαπάνης που προκύπτει σε περίπτωση προγραμμάτων εθελουσίας εξόδου που δεν έχουν προβλεφθεί από τις διατάξεις του νόμου και δεν συμπεριλαμβάνονται στις μελέτες.
Προκειμένου να μην υπάρχει καμμία σύγχυση –θα μιλήσουμε αύριο για την τροπολογία και θα τοποθετηθώ αναλυτικά- καταθέτουμε μια διόρθωση στην τροπολογία με την οποία γίνεται αυθεντική ερμηνεία της διατάξεως του νόμου, ώστε να μην υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι τα πιστωτικά ιδρύματα φέρνουν αποκλειστικά το βάρος της μεταβολής του καθεστώτος επικουρικής ασφάλισης του προσωπικού τους. Δηλαδή, αν κάνουν για παράδειγμα προγράμματα εθελουσίας εξόδου που θα επιβαρύνουν το Ε.Τ.Α.Τ., γι’ αυτά τα προγράμματά τους θα πρέπει να αναλάβουν το κόστος τους τα ίδια τα πιστωτικά ιδρύματα και όχι να επιβαρύνουν το Ε.Τ.Α.Τ..
Ο νόμος προβλέπει ότι αναλαμβάνουν και πληρώνουν τα πιστωτικά ιδρύματα το σύνηθες κόστος που προβλέπεται από τις ασφαλιστικές διατάξεις. Αν κάνουν τώρα κάποια προγράμματα ή καθεστώτα πρόωρης συνταξιοδότησης που προκαλέσουν επιπλέον κόστος, αυτό θα πρέπει ασφαλώς να καλυφθεί από τα πιστωτικά ιδρύματα. Και για να μην υπάρχει καμμία αμφιβολία καταθέτουμε μια προσθήκη η οποία είναι ερμηνευτική της διάταξης του νόμου, δηλαδή, της παραγράφου 1 του άρθρου 69 του ν. 3371/2005.
Αυτά είναι τα δύο ουσιαστικά θέματα που ρυθμίζονται. Τα υπόλοιπα είναι απλώς νομοτεχνικές βελτιώσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ, κύριε Υπουργέ, να κατατεθούν στα Πρακτικά και να διανεμηθούν στους κυρίους συναδέλφους.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Βεβαίως, κύριε Πρόεδρε.
(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γεώργιος Αλογοσκουφης καταθέτει στα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις-προσθήκες, οι οποίες έχουν ως εξής:
(ΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΟΥΝ ΟΙ ΣΕΛ. 133-134)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Πάγκαλε, πριν σας δώσω το λόγο θέλω να πω το εξής: Μπορείτε, έχετε το δικαίωμα να μιλήσετε, αλλά είθισται -και σήμερα αυτή η κοινοβουλευτική τάξη ανετράπη μετά την επιμονή και του κ. Δραγασάκη- να μιλάνε οι έξι Βουλευτές, ο Υπουργός και μετά οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι. Το λέω αυτό, γιατί ο επόμενος είναι ο κ. Σγουρίδης, οπότε τελειώνει ο αριθμός των έξι Βουλευτών. Αν όμως επιμένετε, πάντως ανατρέπουμε μία κατάσταση.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Μου επιτρέπει ο κ. Σγουρίδης να προηγηθώ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Δεν έχω αντίρρηση, κύριε Πρόεδρε, να προηγηθεί ο κ. Πάγκαλος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ορίστε, κύριε Πάγκαλε, έχετε το λόγο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Θα ήθελα να παραμείνει στην Αίθουσα ο κύριος Υπουργός, κύριε Πρόεδρε, στον οποίο σκόπευα και να απευθυνθώ. Έσπευσε να αποχωρήσει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Εγώ δεν μπορώ να του το επιβάλλω.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, άκουσα την παρέμβαση του κυρίου Υπουργού. Είναι προφανές ότι θα μελετήσουμε αυτήν την τροποποίηση που κάνει στη διαβόητη τροπολογία. Ελπίζω να καταλαβαίνει ότι αυτό που είπε σήμερα σαλπίζει προγράμματα εθελουσίας εξόδου από τις τράπεζες με την προοπτική συγχωνεύσεων. Και ενδεχομένως να υπάρξει ένα ρεύμα φυγής από τις τράπεζες, όπως έχει σημειωθεί και στο δημόσιο τομέα με την προοπτική της εθελουσίας εξόδου και ευεργετημάτων ενδεχομένως, που θα συνδέονται με αυτήν.
Εγώ θέλω να πω ότι εν πάση περιπτώσει ίσως θα ήταν προτιμότερο να αποσύρει συνολικά ο κύριος Υπουργός την τροπολογία. Έχει προκύψει αυτή η διαφορά του 1.000.000.000 ευρώ μεταξύ των δύο μελετών που υπάρχουν. Όταν στην προηγούμενη συζήτηση μιλήσαμε και τον παρακαλέσαμε να προκαλέσει μια τρίτη αντικειμενική εκτίμηση η οποία θα προσπαθούσε να διαιτητεύσει κατά κάποιον τρόπο ανάμεσα στις δυο εκτιμήσεις, δεν μας απάντησε. Δεν το αρνήθηκε, αλλά δεν μας απάντησε. Μάθαμε μετά κατά τη διάρκεια της συζητήσεως ότι ο Βουλευτής της Συμπολιτεύσεως κ. Μανώλης, τον οποίο ιδιαιτέρως τιμώ, είχε καταφέρει, όπως μας είπε, με την παρέμβασή του αυτό που δεν κατάφερε σύσσωμος η Αντιπολίτευση. Δηλαδή να εξασφαλίσει μια τρίτη εκτίμηση.
Θα ήθελα, λοιπόν, να μας πει ο κύριος Υπουργός αφού είναι εδώ, υπάρχει τρίτη εκτίμηση; Υπάρχει κατά κάποιον τρόπο διαιτητική εκτίμηση; Και από ποιον θα γίνει αυτή και με τι τρόπο θα εξασφαλιστεί η αντικειμενικότητα αυτής της τρίτης εκτιμήσεως. Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα.
Το δεύτερο ερώτημα είναι ότι διαπιστώνουμε ότι με βάση την απόφαση που ο ίδιος κύριος Υπουργός είχε υπογράψει το 2005, με αριθμό 1611, είχε δεσμευθεί ότι θα υπάρχει μόνο μία μελέτη ανά πιστωτικό ίδρυμα και τώρα βρισκόμεθα μπροστά σε δύο που λαμβάνονται υπ’ όψιν εν πάση περιπτώσει και συζητούνται και ενδεχομένως, προκύπτει και τρίτη. Άρα εδώ τι ακριβώς συμβαίνει;
Το τρίτο είναι ότι μας έδωσε την εντύπωση ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση -την οποία καλό είναι να μην τη θυμόμεθα όταν μας βολεύει και να την ξεχνάμε όταν μας ενοχλεί- υπάρχει κατά κάποιον τρόπο μια αποδοκιμασία της προσέγγισης του συλλόγου των εργαζομένων.
Έχω στα χέρια μου εδώ μία επιστολή του Προέδρου της Επιτροπής Αναφορών του Κοινοβουλίου, του κ. Λιμπίτσκι προς τον Πρόεδρο του Συλλόγου των Εργαζομένων, όπου η Επιτροπή Αναφορών του Κοινοβουλίου λέει ότι ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την προσφυγή των εργαζομένων, θεωρεί ότι εμπίπτει στα θέματα που την αφορούν και ότι θα ασκήσει την επιρροή της επί της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για να ασκηθεί έλεγχος και έρευνα επί της διεξαγομένης διαδικασίας.
Τέλος, θέλω να πω ότι έχω στα χέρια μου επίσηςμία μελέτη του σημερινού Υπουργού και διακεκριμένου καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, κ. Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος το 1992, σε ανύποπτο χρόνο, μετά από πολλά και εμπεριστατωμένα τα οποία εδώ αναφέρει, λέει ότι δεν είναι δυνατόν να συμβεί αυτό το οποίο ο κύριος Υπουργός προσπαθεί να κάνει τώρα. Λέει συγκεκριμένα ο κ. Παυλόπουλος υπό τον τίτλο «Τα όρια του νομοθέτη»: «Συνακόλουθα και εφόσον η ελευθερία καθορισμού του περιεχομένου της σύμβασης στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρου 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος, ούτε ο νομοθέτης είναι σε θέση, χωρίς να παραβιάσει τις ως άνω συνταγματικές διατάξεις, να αλλοιώσει το περιεχόμενο μιας σύμβασης που έχει ήδη συναφθεί. Όπως ορθώς παρατηρείται, με την ελευθερία των συμβάσεων δεν συμβιβάζεται κατ’ αρχήν μεταγενέστερη επέμβαση του νομοθέτη εις βάρος ενός των συμβαλλομένων» κ.ο.κ..
Έχουμε, λοιπόν, εδώ μία γνωμάτευση του κ. Προκόπη Παυλόπουλου -ο οποίος δεν είναι εν πάση περιπτώσει θέσφατο, αλλά είναι πολύ σημαντικός παράγων της δημόσιας ζωής και της νομικής επιστήμης- ο οποίος λέει ότι είναι αντισυνταγματικό αυτό ακριβώς που ο κύριος Υπουργός προσπαθεί να κάνει.
Θα ήθελα, λοιπόν, ο κύριος Υπουργός να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του αυτά που του λέμε, να μας αντιμετωπίσει με μεγαλύτερο σεβασμό και με μεγαλύτερη προσοχή, ίση τουλάχιστον μ’ αυτήν την οποία αποδίδει στο συνάδελφό του κ. Μανώλη της Πλειοψηφίας και να μπορέσουμε να έχουμε μία σοβαρότερη συζήτηση γι’ αυτό το θέμα λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τα όσα είπε σήμερα.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Πάγκαλε.
Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, είχαμε την ευκαιρία στα πλαίσια της επιτροπής για το ασφαλιστικό να συζητήσουμε γι’ αυτό το θέμα. Αύριο θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε και εν εκτάσει, αφού η Κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εφαρμόζει ένα νόμο ο οποίος ψηφίστηκε. Έχει κριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δεν συνιστά η εφαρμογή του, με τον τρόπο που έγινε και στην Εμπορική Τράπεζα και στις υπόλοιπες τράπεζες, διαδικασία κρατικής ενίσχυσης και βεβαίως, ο νόμος προβλέπει ακριβώς τα των μελετών. Η Κυβέρνηση έχει εφαρμόσει, όπως και σε όλες τις άλλες τράπεζες, και σ’ αυτήν τη συγκεκριμένη περίπτωση ακριβώς το νόμο.
Τώρα για το θέμα της μελέτης που επικαλείται ο Σύλλογος των Εργαζομένων, ζητήσαμε από τους μελετητές του Συλλόγου των Εργαζομένων να έρθουν στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών να αντιπαραβάλουμε τα στοιχεία μας. Δυστυχώς, παρ’ ότι είχαν δεσμευθεί ότι θα έρθουν τη Δευτέρα, τελικά δεν προσήλθαν στην υπηρεσιακή συνάντηση που είχε ορισθεί. Παρ’ όλα αυτά, εγώ ζήτησα από τις υπηρεσίες να γίνει μια αποτίμηση των δύο μελετών την οποία θα παρουσιάσω αύριο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο κ. Σγουρίδης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Είναι γεγονός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι ο Υπουργός δεν μας διαφώτισε. Παρέπεμψε το όλο ζήτημα να το συζητήσουμε αύριο. Είπε ότι θα δούμε το θέμα των μελετών, εφόσον έρθουν οι μελετητές κ.τ.λ..
Εκείνο το οποίο μπορώ να κάνω ως πολιτικό σχόλιο μετά από αυτήν την παρεμπίπτουσα συζήτηση που έγινε επί της τροπολογίας, είναι ότι η μία ψήφος του κ. Μανώλη είναι όσο εκατόν σαράντα οκτώ ψήφοι της Αντιπολίτευσης. Εκεί φθάσαμε. Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο ο κ. Μανώλης να εξισούται με εκατόν σαράντα οκτώ Βουλευτές της Αντιπολιτεύσεως! Αυτό είναι, αν θέλετε, η δέουσα προσοχή που δίδει η Κυβέρνηση στο Κοινοβούλιο.
Και ένα δεύτερο σχόλιο το οποίο έχω να κάνω είναι το εξής. Είναι δυνατόν ο κ. Παυλόπουλος μετά απ’ αυτήν την εμπεριστατωμένη μελέτη-εισήγηση την οποία κατέθεσε στους εργαζόμενους των τραπεζών ως προς το θέμα των συμβάσεων και το πόσο ισχυρές είναι, να έρθει και με την ψήφο του να στηρίξει την αυριανή τροπολογία για την οποία εμείς θα ζητήσουμε ονομαστική ψηφοφορία;
Είναι γεγονός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι με κάθε συζήτηση στη Βουλή νομοσχεδίου για συντάξεις θα ανοίγει το ασφαλιστικό ζήτημα, ακόμα και αν το συζητούμενο νομοσχέδιο είναι ρουτίνας σαν κι αυτό το σημερινό που συζητούμε και είναι και οικονομικού περιεχομένου. Είναι πάγια η νομοθετική πρακτική κάθε χρόνο τέτοια εποχή πριν από τον προϋπολογισμό να συζητούμε δύο νομοσχέδια, ένα το φορολογικό νομοσχέδιο και ένα για τις αυξήσεις των συντάξεων του δημοσίου για το εκάστοτε έτος.
Ως προς το νομοσχέδιο, το 4% θεωρώ ότι ήδη έχει υπερκαλυφθεί από τον πληθωρισμό και ότι δεν είναι το ποσοστό αυτό ικανοποιητικό για την αύξηση των συντάξεων του δημοσίου. Υπάρχουν θετικές διατάξεις, όπως κι αυτές που τροποποιήθηκαν θετικά για την τιμητική σύνταξη των καλλιτεχνών. Θεωρούμε ότι η τροπολογία την οποία καταθέσατε για την Τράπεζα Πίστεως είναι απαράδεκτη, αλλά υπάρχουν και τα ρουσφετάκια, τα οποία γίνονται σε δικούς σας διευθυντές ως προς το θέμα των συντάξεων, όπου για λίγες εβδομάδες ενσωματώνεται το επίδομα.
Δεν θα αποφύγω όμως τον πειρασμό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να μιλήσω για το ασφαλιστικό, γιατί αυτό το θεωρώ μείζον ζήτημα. Ήταν προεκλογική δέσμευση της Κυβέρνησης να ασχοληθεί μετεκλογικά με το ασφαλιστικό και κάλεσε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη σ’ ένα διάλογο και τα κόμματα μαζί. Απορία πρώτη: Με ποιο βάθος χρόνου επίλυσης του ασφαλιστικού καλείτε σε διάλογο, κύριε Υπουργέ; Τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια; Με ποια αναλογιστική μελέτη; Ποια είναι η αναλογιστική μελέτη, την οποία καταθέτετε σ’ αυτούς τους εμπλεκόμενους φορείς και τα κόμματα για να συζητήσουν το ασφαλιστικό; Με ποια δημογραφικά στοιχεία γεννήσεων, προσδοκώμενου ορίου ζωής, αναλογίας ενεργού πληθυσμού προς απόμαχους; Με ποια πρόβλεψη διακυμάνσεων μισθών;
Πολύ σωστά το Κ.Κ.Ε. αποσπασματικά λέει το εξής: Δεν υπάρχει ζήτημα στο ασφαλιστικό. Αν αυξήσουν τους μισθούς στα 1100 ευρώ, στα 1500 ευρώ, αυτομάτως με τις εισφορές που θα πηγαίνουν στα ταμεία έχει λυθεί το ζήτημα. Άρα, ποια είναι η προσδοκώμενη ως προς το θέμα των μισθών αναλογική πορεία;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ: Δεν λέμε μόνο αυτό εμείς!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Λέτε και άλλα, αλλά εγώ παίρνω αυτό.
Με ποια αναλογία αυτοαπασχολούμενων με ετεροαπασχολούμενους λύνεται και καλείτε σε διάλογο για το ασφαλιστικό; Ποιος είναι ο προσδοκώμενος αριθμός οικονομικών μεταναστών που θα ενταχθούν στο ασφαλιστικό σύστημα; Και τέλος, με ποιο αλγόριθμο παρακολούθησης του συστήματος για επιδείνωση ή καλυτέρευση του ασφαλιστικού συστήματος προχωράτε και καλείτε σε διάλογο. Ανά διετία, πενταετία ή δεκαετία; Άρα, λοιπόν, χωρίς να καταθέτετε αυτά τα στοιχεία πώς καλείται όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για να συζητήσουν το θέμα του ασφαλιστικού;
Απορία δεύτερη: Με ποια λογική διαχείρισης της υπάρχουσας κατάστασης των ασφαλιστικών ταμείων καλείτε για συζήτηση; Με τη λογική του καζίνο; Ποια είναι η αξιοπιστία διαχείρισης των αποθεματικών μετά τα δομημένα ομόλογα; Και επειδή ακούστηκε κάτι για το αν έχουν επιστραφεί τα λεφτά, ναι μεν επιστράφηκαν τα λεφτά, αυτά τα οποία θα έχαναν τα ταμεία με την τροπολογία την οποία ψηφίσαμε και τα πληρώνει το δημόσιο, όμως η «JP Morgan» δεν επέστρεψε τα χρήματα, γιατί είναι εμπλεκόμενη στα δικαστήρια και τα αγγλικά και τα αμερικάνικα και θα πει «αν τελειώσουν τα δικαστήρια, θα πληρώσω τα λεφτά». Δεν το λέει όμως αυτό κανείς. Πώς νοείτε τη σύλληψη της εισφοροδιαφυγής; Πώς καλείτε σε διάλογο, αν η Κυβέρνηση δεν τηρεί τα υπεσχημένα στα ταμεία;
Τρίτη απορία. Αναδιανομή των αποθεματικών υπέρ των ασθενέστερων ταμείων. Εμένα καλό μου ακούγεται. Αλλά, από ποιο κομμάτι των αποθεματικών; Καθορίστε το. Των ατομικών εισφορών ή των κοινωνικών πόρων που εισέρευσαν στα ευγενή ταμεία; Το Σύνταγμά μας μιλάει για την ανταποδοτικότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Τι εννοώ με αυτό; Οι μηχανικοί εισφέρουν στο Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.. Οι δικηγόροι ομοίως στο δικό τους ταμείο. Για κάθε άδεια που εκδίδεται για κάθε δημόσιο έργο μπαίνει και ένας πόρος ποσοστιαίος στο ταμείο. Εσείς από ποιο αποθεματικό ζητάτε να παρακρατήσετε για να κάνετε αναδιανομή; Τίποτε δεν εξηγείτε από αυτά.
Ξέρετε τι μου θυμίζετε; Ελάτε να συζητήσουμε «χύμα και στο κύμα». Κάποτε ο καραγκιόζης ήθελε να κάνει έναν φούρνο. Του έλεγαν από εδώ φυσάει ο βοριάς και έλεγε να βάλει την πόρτα του φούρνου από αλλού. Μετά του έλεγαν όχι από εκεί φυσάει ο βοριάς και έλεγε να αλλάξει την πόρτα να την πάει από αλλού. Στο τέλος, επειδή του έλεγαν ότι ο βοριάς φυσάει από διάφορες κατευθύνσεις έβαλε τον φούρνο πάνω σε ένα καρότσι και τον γυρνούσε ανάλογα με το τι του έλεγαν. Αυτόν το διάλογο θέλετε να κάνετε. Ποια είναι η ολοκληρωμένη μελέτη που κατεβάζετε;
Πραγματικά, το ασφαλιστικό ζήτημα όπως έχει καταντήσει είναι πρόβλημα. Τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Όμως, επιδέχονται συντηρητικές ή προοδευτικές λύσεις. Δυστυχώς η Κυβέρνηση επέλεξε τη συντηρητική λύση του ασφαλιστικού ζητήματος κι αυτό φαίνεται σ’ αυτό το νομοσχέδιο.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Λέγκας, έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση ενός συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου επιβάλει σε όλους να αντιμετωπίσουμε τα αναφυόμενα ζητήματα με υπευθυνότητα, με ωριμότητα και πάνω απ’ όλα με ειλικρίνεια. Αυτό είναι το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε απέναντι σε χιλιάδες πολίτες αυτής της χώρας, οι οποίοι προσδοκούν ένα πιο σαφές, πιο δίκαιο νομικό πλαίσιο που θα διέπει το συνταξιοδοτικό καθεστώς τους, ένα πλαίσιο που δεν θα δημιουργεί τις ανισότητες που παρατηρούνται σήμερα.
Η Κυβέρνησή μας, μ’ αυτό το νομοσχέδιο επιχειρεί να επιλύσει χρονίζοντα προβλήματα και να άρει αδικίες που έχουν εντοπιστεί. Παράλληλα κάνουμε πράξη τις δεσμεύσεις μας και τακτοποιούμε εκκρεμότητες που ήταν αναγκαίο να αντιμετωπιστούν καθώς τυχόν παράτασή τους θα επέφερε περαιτέρω δημοσιονομικές επιπτώσεις. Το νομοσχέδιο εκφράζει τη συνέπεια της Κυβέρνησης σε δεσμεύσεις που δεν πρόλαβαν να ψηφιστούν και να υλοποιηθούν εξαιτίας των πρόσφατων εκλογών. Με τις διατάξεις του συζητούμενου νομοσχεδίου, αναπροσαρμόζονται τα επί μέρους ποσά που συγκαταβάλλονται με την κύρια σύνταξη στους πολιτικούς συνταξιούχους του δημοσίου, ώστε η συνολική ετήσια ποσοστιαία αύξηση αυτών των συντάξεων για το 2007 να μην υπολείπεται το 4%.
Επανακαθορίζεται το νομικό πλαίσιο που διέπει τις συντάξεις των λογοτεχνών και των καλλιτεχνών εν γένει. Διευρύνεται από το νέο έτος η βάση υπολογισμού της σύνταξης των πολιτικών συνταξιούχων, με το συνυπολογισμό σ’ αυτήν και του επιδόματος θέσης ευθύνης, από 1/1/2008. Επιλύονται ασφαλιστικά ζητήματα υπαλλήλων ορισμένων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου. Τροποποιούνται διατάξεις του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων. Επίσης ρυθμίζονται θέματα τα οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν σε εκκρεμότητα.
Προχωρώντας στην παρουσίαση ορισμένων σημείων του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, πρέπει κατ’ αρχάς να τονίσουμε ότι συνεχίζουμε και εφέτος την προσπάθεια για την ενίσχυση των ασθενών μονάδων και ιδιαιτέρως των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Υπενθυμίζω ότι με τους συνταξιοδοτικούς νόμους του 2006 αλλά και του 2005 θεμελιώσαμε και επεκτείναμε τις ευνοϊκές διατάξεις για τη συνταξιοδότηση με δεκαπέντε έτη υπηρεσίας και καταβολή πλήρους σύνταξης καθώς και επιδόματος ανικανότητας σε όσους έχουν υποστεί μεταμόσχευση μυελού των οστών και συμπαγών οργάνων καρδιάς, πνευμόνων.
Παράλληλα αυξήσαμε το επίδομα που καταβάλλεται στους παντελώς τυφλούς, παραπληγικούς και σε άτομα με βαριά αναπηρία από το 25% του μισθού του λοχαγού στο 40%, από τα 217 ευρώ στα 347,20 ευρώ.
Σήμερα με την προτεινόμενη ρύθμιση χορηγούμε πλήρες μέρισμα, δηλαδή, για τριάντα πέντε χρόνια ασφάλιση από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, στους συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους που είναι τυφλοί, παραπληγικοί, τετραπληγικοί, ανεξάρτητα από το χρόνο ασφάλισής τους στο ταμείο αυτό.
Με τη διάταξη αυτή, που έχει καθολικό χαρακτήρα, η Κυβέρνηση μεριμνά για τις ειδικές εκείνες κατηγορίες των Α.Με.Α., όπως άλλωστε έχει υποχρέωση και από το Σύνταγμα. Για να μην είναι, όμως, αυτή η ρύθμιση εις βάρος των λοιπών ασφαλισμένων του ταμείου, το ποσό που θα απαιτηθεί για την εξαγορά του υπολειπόμενου, μέχρι τα τριάντα πέντε έτη, χρόνου θα καταβληθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ταυτόχρονα, αναπροσαρμόζουμε τις συντάξεις αναπήρων ειρηνικής περιόδου σε ποσοστό 90% αντί του σημερινού 85% της σύνταξης που αναλογεί σε ομοιόβαθμους στρατιωτικούς αναπήρους πολεμικής περιόδου, αποδεικνύοντας έτσι στην πράξη τη βαθιά μας πίστη, ότι η ζωή και η ακεραιότητα ενός ανθρώπου έχει την ίδια αξία είτε αυτός έπαθε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου.
Ικανοποιούμε, ακόμη, πάγια αιτήματα των πολιτικών συνταξιούχων που ξεπερνούν τα διακόσιες χιλιάδες άτομα. Αυξάνουμε το καταβαλλόμενο επίδομα εξομάλυνσης στους συνταξιούχους, ώστε η σύνταξή τους να αυξηθεί περισσότερο απ’ όσο αυξήθηκαν οι μισθοί των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων, αναγνωρίζοντας έμπρακτα τις αυξημένες ανάγκες ενός συνταξιούχου.
Πέραν τούτου και για μια μεγάλη μερίδα συνταξιούχων του δημοσίου, όπως είναι οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι προϊστάμενοι οργανικών μονάδων, τα μέλη Δ.Ε.Π. των Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι., καθώς επίσης και τα μέλη του Διπλωματικού Σώματος συμπεριλαμβάνουμε μεταξύ των συντάξιμων αποδοχών και ένα επίδομα, ένα επίδομα που έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της ήδη καταβαλλόμενης σύνταξης, πέρα φυσικά της όποιας εισοδηματικής πολιτικής χορηγηθεί το 2008.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσω –και επειδή έχουν κατατεθεί αιτήματα για επέκταση της ρύθμισης αυτής και σε άλλες κατηγορίες δικαιούχων- ότι η αποδοχή των όποιων προτάσεων δεν είναι εφικτή λόγω της δεσμευτικής προδικασίας των συνταξιοδοτικών νομοσχεδίων που επιβάλλει τον προηγούμενο έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Η Κυβέρνηση, όμως, με το παρόν νομοσχέδιο λαμβάνει για αρκετές χιλιάδες συνταξιούχους του δημοσίου ακόμα ένα ευεργετικό μέτρο. Χορηγεί και δεύτερη σύνταξη, τη σύνταξη του αποβιώσαντος συζύγου, συνταξιούχου του δημοσίου, στον επιζώντα σύζυγο, επίσης συνταξιούχο του δημοσίου. Παρέχεται, μάλιστα, η δυνατότητα επιλογής. Ο επιζών σύζυγος μπορεί να επιλέξει τη σύνταξη που θα του καταβάλλεται ολόκληρη, είτε αυτή είναι η δική του σύνταξη είτε είναι του αποβιώσαντος συζύγου. Αυτή η δεύτερη σύνταξη καταβάλλεται μειωμένη κατά 75%.
Θα ήθελα εδώ να σημειώσω ότι με το παρόν σχέδιο νόμου καταργείται η βασική συνταξιοδοτική αρχή που ισχύει από το 1866, η οποία απαγορεύει τη χορήγηση δύο συντάξεων εκτός αν η μία εκ των δύο είναι πολεμική. Με το μέτρο αυτό, πέραν του κοινωνικού του χαρακτήρα, η Κυβέρνηση δίνει και μια απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι η ανάλγητη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα προχωρήσει σε μείωση των ήδη καταβαλλομένων συντάξεων.
Με τις διατάξεις του σχεδίου νόμου λαμβάνονται, επίσης, αρκετά μέτρα που αποδεικνύουν την κοινωνική ευαισθησία της Κυβέρνησης. Παρέχεται, έτσι, η δυνατότητα στις άγαμες θυγατέρες που λαμβάνουν σύνταξη, μαζί με άλλα πρόσωπα, να ζητούν την αναστολή του μεριδίου της σύνταξής τους προς όφελος των λοιπών συνδικαιούχων προσώπων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το εισόδημα της οικογένειας να αυξάνεται, αφού η σύνταξη καταβάλλεται ολόκληρη χωρίς την παραπάνω μείωση.
Χορηγείται, επίσης, σύνταξη σε υπαλλήλους που είναι ασφαλισμένοι στον κλάδο ασφάλισης Τ.Υ.Δ.Κ.Υ., οι οποίοι, παρά το γεγονός ότι είχαν καταβάλει εισφορές, έμειναν χωρίς σύνταξη επί πολλά χρόνια.
Τελευταίες, όχι όμως σε σημασία και αξία, άφησα τις διατάξεις που αναφέρονται στους λογοτέχνες, καλλιτέχνες και αθλητές, που εκφράζουν το ενδιαφέρον της Κυβέρνησης για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο ν.3075/2002 έθεσε αυστηρές προϋποθέσεις για τη χορήγηση σύνταξης σε καλλιτέχνη, λογοτέχνη για προσφορά διακεκριμένων υπηρεσιών. Οι προϋποθέσεις αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα αρκετοί αξιόλογοι, διακεκριμένοι καλλιτέχνες να μην τύχουν σύνταξης από το δημόσιο γιατί είναι γνωστό ότι οι παλαιότεροι καλλιτέχνες δεν ασφαλίζονταν ή ότι κάποιοι απ’ αυτούς ελάμβαναν μια μικρή σύνταξη από το Ι.Κ.Α..
Αυτές τις προϋποθέσεις σήμερα εκλογικεύουμε και μεταβάλλουμε προς το επιεικέστερο, προς όφελος των καλλιτεχνών και των λογοτεχνών, ικανοποιώντας έτσι πάγια αιτήματα του κλάδου τους. Πρέπει όμως όλοι να συμφωνήσουμε -και να το κάνουμε αυτό με γενναιότητα- ότι η διάταξη αυτή τουλάχιστον βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Γιατί τέθηκε με ένταση και κατά τη συζήτηση στην επιτροπή και σήμερα το θέμα της αύξησης του αριθμού των προτάσεων. Μάλιστα επιστρατεύθηκε το επιχείρημα του αριθμού που ίσχυε μέχρι σήμερα. Διερωτώμαι τι σημασία μπορεί να έχει ένα τέτοιο όριο όταν από την άλλη υπήρχαν τέτοιες προϋποθέσεις οι οποίες δεν επέτρεπαν, δεν άφηναν την απονομή τέτοιων τιμητικών συντάξεων. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι η πρότασή μας είναι ρεαλιστική, λειτουργική, αποτελεσματική. Και την κάνουμε σήμερα ακόμη πιο θετική ύστερα από τη νέα διατύπωση, που κατέθεσε πριν από λίγο ο Υπουργός Οικονομικών.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ)
Μ’ αυτήν τη ρύθμιση αυξάνουμε τον αριθμό των καλλιτεχνών που μπορούν να προταθούν από την αρμόδια επιτροπή στους τριάντα το χρόνο. Μάλιστα κατά την πρώτη εφαρμογή του νόμου δίνουμε τη δυνατότητα στους τριάντα του 2008 να προστεθούν κι άλλοι είκοσι του 2007, συνολικά πενήντα προτάσεις για το 2008. Αν τυχόν ο αριθμός των διακεκριμένων υπερβεί κατά τη διάρκεια ενός χρόνου τους τριάντα, εκείνοι που για το λόγο αυτό δεν επελέγησαν μπορούν να επανακρίνονται τον επόμενο χρόνο, χωρίς να χρειαστεί υποβολή νέας αίτησης.
Παράλληλα, προβλέπουμε ότι σε περίπτωση απορριπτικής απόφασης ο ενδιαφερόμενος μπορεί να επανέλθει μετά την πάροδο τριετίας και όχι πενταετίας που ήταν αρχικά.
Η βελτιωμένη αυτή πρόταση καθιστά σαφέστατη την πρόθεση της Κυβέρνησης να ενισχύσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον κλάδο των καλλιτεχνών αντιμετωπίζοντας τις ανεπάρκειες του σημερινού συστήματος, το οποίο λειτουργεί αναποτελεσματικά για τους καλλιτέχνες.
Επίσης, με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο παρέχεται για πρώτη φορά σύνταξη σε αθλητές που συμμετείχαν σε εθνικές ομάδες.
Πριν κλείσω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μου επιτρέψετε να κάνω μια αναφορά και στη διάταξη που προστέθηκε με την τροπολογία για τους στρατιωτικούς. Είπα στον κ. Μαγκριώτη να μην ανησυχεί. Δεν πέρασαν δύο μέρες και κατατέθηκε η σχετική τροπολογία, για την οποία ανησυχούσε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Πέρασαν τέσσερα χρόνια, κύριε Υπουργέ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Η Κυβέρνηση εκπληρώνει μια ακόμη δέσμευσή της, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τις ιδιαιτερότητες αλλά και τη φύση της εργασίας τους. Με τη διάταξη αυτή αφ’ ενός επιβραβεύει την αφοσίωση και τις προσπάθειες που καταβάλλουν τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και τα αντίστοιχα της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού Σώματος και του Λιμενικού Σώματος και αφ’ ετέρου τους χορηγεί πρόσθετα κίνητρα για την περαιτέρω αύξηση της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητάς τους.
Από 1-1-2008 αναμορφώνεται κατ’ αναλογίαν συνολικά το μισθολόγιο των ανωτέρω, αυξάνοντας το βασικό μισθό του ανθυπολοχαγού από τα 795 στα 860 ευρώ.
Επίσης αυξάνουμε κατά 8,2% τα επιδόματα κινδύνου, δηλαδή, το πτητικό πτώσεως αλεξιπτωτιστών, το καταδυτικό υποβρύχιων καταστροφών, των δυτών, της εκκαθάρισης ναρκοπεδίων και τα υπόλοιπα επιδόματα κινδύνου.
Επιπλέον, σχετικά με τη διάταξη που αφορά την εξομάλυνση του τρόπου καταβολής των επιπλέον 10 ευρώ ανά μονάδα εξυπηρέτησης διαδρομής σε ετήσια βάση θα πρέπει να επισημάνω ότι με τη διάταξη αυτή ρυθμίζονται τα θέματα τα σχετικά με τη διάθεση των αποδιδομένων από τον ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια της Αεροναυτιλίας, τον γνωστό EUROCONTROL, στον ειδικό λογαριασμό που έχει συσταθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Είναι προφανές ότι υπάρχουν και πολλά ακόμη εύλογα αιτήματα, που δεν ικανοποιούνται με το νομοσχέδιο αυτό και τα οποία ήδη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επισημάνατε με τις τοποθετήσεις σας, τόσο στην επιτροπή, όσο και σήμερα. Αρκετά από αυτά ήδη αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας από τις Υπηρεσίες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, προκειμένου να ερευνηθεί η δυνατότητα ικανοποίησής τους σε επόμενο νομοσχέδιο.
Βεβαίως, θα θέλαμε να ικανοποιήσουμε και άλλα αιτήματα των συμπολιτών μας. Ωστόσο, θα πρέπει να κινούμαστε πάντα μέσα στα περιθώρια που υπάρχουν και τα οποία δεν είναι απεριόριστα.
Η συζήτηση ενός συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου δεν πρέπει να μετατρέπεται σε δημοπρασία, στην οποία επικρατούν όσοι πλειοδοτούν σε κοινωνική ευαισθησία. Κανείς σ’ αυτήν την Αίθουσα δεν μπορεί να θεωρεί ότι ξεπερνά τους άλλους συναδέλφους τους στον τομέα αυτό.
Σε ένα, λοιπόν, νομοσχέδιο, το οποίο κλείνει εκκρεμότητες και διορθώνει σφάλματα και αδικίες, σε ένα νομοσχέδιο με το οποίο επιχειρείται η βελτίωση των όρων ζωής ορισμένων κατηγοριών συμπολιτών μας, δεν έχουν θέση ούτε οι κομπασμοί ούτε όμως και τα κροκοδείλια δάκρυα, ιδίως όταν αυτά προέρχονται από εκείνους που εν πολλοίς ευθύνονται για τα προβλήματα που βίωσαν τόσα χρόνια οι πολίτες αυτής της χώρας.
Είναι δεδομένο ότι όλοι θέλαμε να πούμε περισσότερα ναι και βεβαίως να πούμε λιγότερα όχι. Όλοι θέλαμε να προσφέρουμε περισσότερες ανάσες σε όσο το δυνατόν περισσότερους, αλλά επιτέλους θα πρέπει και να μάθουμε να εφαρμόζουμε και ορισμένους κανόνες, κανόνες συνταγματικούς, κανόνες κοινοτικούς, κανόνες δημοσιονομικούς.
Εμείς, εφαρμόζοντας αυτούς ακριβώς τους κανόνες, φέρνουμε σήμερα το προς ψήφιση νομοσχέδιο. Το ζητούμενο είναι ότι για να ικανοποιηθούν όλα αυτά τα αιτήματα θα πρέπει να βελτιωθούμε σε όλους τους τομείς και βεβαίως, να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητά μας. Αναγκαία προϋπόθεση: να πετύχουμε την απαραίτητη ισορροπία μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, χωρίς να γέρνουμε την πλάστιγγα προς το μέρος κανενός.
Υποχρέωσή μας είναι να διαφυλάξουμε τα συμφέροντα όλων, χωρίς όμως να υποθηκεύουμε ποτέ ξανά το μέλλον των επόμενων γενιών. Και για να το επιτύχουμε αυτό, θα πρέπει να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τη μάχη για την αξιοκρατία, τη διαφάνεια και την ανταγωνιστικότητα, αλλά και τη δημιουργία μιας οικονομίας, που ανταμείβει την καλή προσπάθεια, το καλό αποτέλεσμα και η οποία επιπλέον δημιουργεί αρκετές ευκαιρίες.
Η Κυβέρνησή μας στο πρόσφατο παρελθόν έχει αποδείξει εμπράκτως ότι επενδύει στις μόνιμες κοινωνικές παρεμβάσεις, με στόχο την ανακούφιση των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων.
Θυμίζω εδώ ότι η δέσμευσή μας για το Ε.Κ.Α.Σ. των χαμηλοσυνταξιούχων έγινε πράξη. Η δέσμευσή μας για τις συντάξεις του Ο.Γ.Α. επίσης έγινε πράξη. Η δέσμευσή μας για την αύξηση των επιδομάτων ανεργίας επίσης έγινε πράξη. Η δέσμευσή μας για τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, έτσι ώστε τρία και πλέον εκατομμύρια Έλληνες πολίτες να μην πληρώνουν κανένα φόρο, έγινε πράξη.
Η δέσμευσή μας για το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής γίνεται πράξη. Η δέσμευσή μας για τη χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος στις τρίτεκνες οικογένειες γίνεται πράξη και γενικά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλες οι δεσμεύσεις μας γίνονται πράξη και οι πράξεις, βεβαίως, φτιάχνουν αυτό το δίχτυ κοινωνικής προστασίας, που ξεδιπλώνει αυτή η Κυβέρνηση.
Γι’ αυτό –και το επαναλαμβάνω για ακόμη μια φορά- θα σας παρακαλούσαμε να κατανοήσετε την προσπάθεια που κάνει αυτή η Κυβέρνηση να βάλει τάξη στα δημόσια οικονομικά, διορθώνοντας λάθη του παρελθόντος, έτσι ώστε να μπορεί να ασκηθεί μια αποτελεσματική κοινωνική πολιτική σε μονιμότερη βάση, που είναι και το ζητούμενο.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Ευχαριστούμε και εμείς τον κύριο Υφυπουργό, ο οποίος μάλιστα δεν εξήντλησε και το χρόνο.
Το λόγο έχει ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Καρατζαφέρης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τι σημαίνει βουλευτήριο; Είναι η ελευθέρα βούληση των εκπροσώπων του λαού, ενώπιον του λαού, δηλαδή είναι η αγορά, η αγορά εκείνης της εποχής που θέσπισε τη δημοκρατία, την οποία υπηρετούμε –εννοείται- ευόρκως.
Εγώ θα έλεγα, κύριε Υφυπουργέ, απευθυνόμενος σ’ εσάς, αλλά και στους Βουλευτές του Κόμματός σας, αυτά τα οποία είπατε εδώ να πάμε αύριο το πρωί να τα πούμε σε μία αγορά, στη λαϊκή αγορά, στη Βαρβάκειο, σ’ ένα σούπερ μάρκετ και να δούμε τι υποδοχή θα κάνει ο κόσμος.
Γιατί έχω την αίσθηση ότι ομιλείτε, χωρίς να ξέρετε την πραγματικότητα. Μιλάτε με μεγάλη ευκολία για το δίκαιο. Το χρησιμοποιήσατε και εσείς, κύριε Υπουργέ. Ποιο δίκαιο; Το δίκαιο που απορρέει από το νομοσχέδιο που συζητάμε; Τι λέει; Λέει 4% στις κατώτερες συντάξεις και ταυτοχρόνως 1.000.000.000 δώρο στον Κωστόπουλο της «ALFA BANK». Γι’ αυτό το δίκαιο λέτε; Περί αυτού του δικαίου μιλάμε σήμερα; Το 4% στα 600 ευρώ είναι -4Χ6=24- 24 ευρώ. Δηλαδή 24 ευρώ στο συνταξιούχο, 1.000.000.000 από το «παράθυρο» στον κ. Κωστόπουλο της «ALFA BANK».
Σας το είπα στις προγραμματικές δηλώσεις και το επαναλαμβάνω. Δεν πρόκειται να φέρετε φιλολαϊκό νομοσχέδιο, γιατί ακριβώς ανήκετε στην αντίπερα όχθη. Είστε όμηροι του κεφαλαίου και δεν μπορείτε δυστυχώς να μετακινηθείτε από αυτή την ομηρία. Εμείς θέλουμε να σας βοηθήσουμε να αποδράσετε από την ομηρία, μήπως και μπορέσουμε να δώσουμε μια ελπίδα, προσδοκία σ’ ένα βαρέως βαλλόμενο και προσβαλλόμενο λαό.
Παρακολουθώ, λοιπόν, με πάρα πολύ προσοχή τη ρότα, τη γραμμή αυτής της Κυβερνήσεως. Και ρωτώ: επιτέλους αυτός ο λαός που δυσανασχετεί, αυτός ο λαός που βγαίνει στους δρόμους, αυτός ο λαός που αγκομαχάει, τόσο λάθος κάνει; Τόσο αχάριστος είναι και δεν καταλαβαίνει ότι αυτή η Κυβέρνηση του συμπαραστέκεται; Λάθος αρμενίζετε.
Λέω, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει η διάθεση να προσεγγίσετε τα θέματα. Είναι καιρός. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την Μεταπολίτευση κυβέρνησαν δύο κόμματα. Εσείς με την καπιταλιστική σας θέση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ με τη σοσιαλιστική του θέση. Πείτε μου λοιπόν, τι βελτιώσατε στην ταξική κοινωνία που ζούμε; Οι πλούσιοι γίνανε πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και περισσότεροι. Αυτό το άνοιγμα της ψαλίδας επιτέλους δεν μας απασχολεί; Δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι είναι μια διαρκής κακουχία για την κοινωνία μας, ότι αυτή η ανισότητα δημιουργεί τα θέματα που συζητήσαμε χθες, όπως τα ναρκωτικά; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι κάτι πρέπει να γίνει;
Πείτε μου, ποια είναι η πρόοδος προς αυτή την προσπάθεια που πρέπει όλοι να κάνουμε για να κλείσουμε αυτή την ψαλίδα; Τριάντα εννέα χρόνια είναι η επίσημη πρότασή σας, όπως τουλάχιστον διαρρέει, για τον απλό εργαζόμενο για να συνταξιοδοτηθεί, τέσσερα χρόνια για τους Βουλευτές. Θα τολμήσουμε να πούμε αλήθειες; Και να πούμε, αν όχι τριάντα εννέα χρόνια Βουλευτής, γιατί είναι αδύνατον, τουλάχιστον τα μισά και τα άλλα μισά στον αέρα. Τέσσερα χρόνια 1.000.000 δραχμές σύνταξη, 3.000 ευρώ. Τριάντα εννέα χρόνια στο μεροδούλι, στην οικοδομή, 600 ευρώ. Και αυτό είναι δημοκρατία!
Παρακολουθώ και τις προσπάθειές σας στο ασφαλιστικό, προσπάθειες που ήδη έχετε αντιληφθεί ότι δεν θα καρποφορήσουν. Γι’ αυτό βιάζεστε και φέρατε πριν από το ασφαλιστικό τον εκλογικό νόμο, για να είσαστε δήθεν εξασφαλισμένοι ότι άμα γίνουν εκλογές, θα είναι εκλογές οι οποίες θα μπορούν να σας φέρουν στην εξουσία. Κάνετε λάθος μεγάλο, γιατί και αυτός ο νόμος, τον οποίο φέρατε είναι ατελής και δεν πρόκειται να σας σώσει, με όλα αυτά τα οποία πράττετε εις βάρος του ελληνικού λαού.
Θα πάω σε κάποια επιμέρους θέματα για τους καλλιτέχνες. Δεν χωράει καμμία αμφιβολία, κυρίες και κύριοι, ότι χρωστάμε πολλά σε καλλιτέχνες. Ζούμε με τους καλλιτέχνες. Ποιος από εμάς δεν απολαμβάνει μια ελληνική ταινία; Ποιος από εμάς, όταν έρχεται στο κέφι ή μελαγχολεί, δεν τραγουδάει ένα τραγούδι; Κάποιοι άνθρωποι το δημιούργησαν. Και εδώ βλέπω, όμως, έναν ελιτισμό. Δύο χιλιάδες εκατό για να πάρει τη σύνταξη. Μα, 2.100 είναι ένας υψηλός μισθός, κύριε Υπουργέ. Γιατί δεν κάνουμε, λοιπόν, μια ευρύτερη τοποθέτηση να βοηθήσουμε τον καλλιτέχνη, που είναι ανήμπορος;
Εγώ θα χρησιμοποιήσω, παρά τη δική του μετριοφροσύνη, το Γολγοθά ενός μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, του Ανδρέα Μπάρκουλη. Πρέπει να ντρεπόμαστε όλοι μας. Δεν υπάρχει κάποια στιγμή στη ζωή μας που αυτός ο άνθρωπος και κάποιοι σαν κι αυτόν μας έδωσαν την αχτίδα της ομορφιάς, της αισιοδοξίας, της αγάπης, του έρωτα; Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος σήμερα δεν μπορεί να επιβιώσει, γιατί το αρνείται η πολιτεία, η δική σας.
Πρέπει, λοιπόν, να δούμε ευρύτερα τα θέματα. Είκοσι καλλιτέχνες το χρόνο. Μα, αν είχαμε μόνο είκοσι καλλιτέχνες, δεν θα ήμασταν πνευματικός χώρος, δεν θα ήμασταν πνευματική χώρα. Μόνο είκοσι; Αυτοί είναι οι καλλιτέχνες; Οι τριάντα; Αυτοί είναι οι καλλιτέχνες της Ελλάδος; Έτσι είναι το «οξυγόνο» μας; Να σας θυμίσω ότι τα δύο και μοναδικά νόμπελ που έχει πάρει η Ελλάδα, είναι νόμπελ λογοτεχνίας.
Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να δείξουμε μια ευαισθησία; Μια σειρά καλλιτεχνών ξεκίνησαν με τα «μπουλούκια». Θα πήγαιναν να πάρουν ένσημα στα «μπουλούκια»; Πρέπει, λοιπόν, να φύγουμε απ’ αυτή τη λογική των ενσήμων. Είναι μια λαθεμένη πολιτική τα ένσημα. Μπήκαν στη σύνταξη. Τα ένσημα ήρθαν στη ζωή μας προπολεμικά. Τελείωσε αυτή η λογική. Και επιτέλους, βρείτε έναν άλλο τρόπο. Δηλαδή, αυτός που δεν έχει ένσημα, δεν ζει. Αυτός ο οποίος ήταν άνεργος -και όχι με δική του υπαιτιότητα, αλλά με υπαιτιότητα της πολιτικής των κυβερνήσεων- και δεν έχει τα ένσημα, δεν πάει νοσοκομείο. Δεν έχει σύνταξη. Μα, είναι λογική αυτή; Δεν μπορούμε να βρούμε άλλες προσεγγίσεις;
Και μιλάτε για την εισφοροδιαφυγή. Μα, έτσι όπως γίνεται, πάντα θα υπάρχει εισφοροδιαφυγή. Πάντα, μα πάντα. Εμείς έχουμε μία εντελώς διαφορετική πρόταση. Εισφορά βάσει του τζίρου, κύριε Υπουργέ. Βάσει του τζίρου! Προσέξτε τις σας λέμε. Πρόκειται για μία πρόταση πολύ δημοκρατική. Έρχεται μία εταιρεία υπηρεσιών, κάνει 200.000.000 ευρώ τζίρο και έχει μόνο δέκα εργαζόμενους και πληρώνει εισφορά επί δέκα. Ο τζίρος, όμως, προκαλείται από τον Έλληνα πολίτη, από το φτωχό, μεσαίο και πλούσιο. Άρα, λοιπόν, πρέπει να υπάρχει μία ανταποδοτικότητα, από τον τζίρο να πηγαίνει μέσα. Έτσι θα γεμίσουν τα ταμεία και αυτό σημαίνει δημοκρατία. Διότι είμαι εγώ ασφαλισμένος κάπου, η ασφαλιστική έχει δέκα ανθρώπους και βεβαίως, κερδίζει δισεκατομμύρια. Εγώ, όμως, συμμετέχω εις το κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Άρα, λοιπόν, από εκεί θα πάτε να εισπράξετε τα χρήματα, από τον τζίρο. Και από τον τζίρο δεν θα έχετε όλες αυτές τις εισφοροδιαφυγές, όλα αυτά τα «χαρίσματα» που κάθε τόσο αναγκάζονται όλες οι κυβερνήσεις να κάνουν, για να «καλοπιάνουν» τους κακοπληρωτές «έλα να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου απέναντι στον εργαζόμενο».
Αυτή, λοιπόν, είναι μια ρεαλιστική πρόταση. Και έχουμε κι άλλες προτάσεις να σας κάνουμε, αρκεί να έχετε ευήκοον ους, να μην είστε αγκυλωμένοι σε πρακτικές του χθες και να ξεφύγετε. Εξάλλου, γι’ αυτό πήρατε εντολή από τον ελληνικό λαό, για να πάτε ένα βήμα μπροστά. Δεν σας έφερε εδώ ο ελληνικός λαός για να πάτε ένα βήμα πίσω. Διότι, βεβαίως, με τη μέχρι τώρα πολιτική σας, βήματα προς τα πίσω κάνετε και αυτό είναι ολέθριο για το κράτος. Βέβαια, δεν ξέρω τι θα είναι για σας.
Κύριε Υπουργέ, θα σας πω ένα πραγματικό περιστατικό. Ένας φίλος, εν ονόματι Μανώλης, εμφανίζεται ξαφνικά στην παρέα με καινούργιο αυτοκίνητο. Ο Μανώλης, τον οποίο ξέραμε και πήγαινε κάθε φορά διακοπές στο χωριό του, φέτος το καλοκαίρι Μύκονο, σκαφάκι! Αμάν, λέμε, ευημερία ο Μανώλης. Είχε γεμίσει τις πιστωτικές κάρτες ο Μανώλης και έχει αρχίσει και τρέχει ο Μανώλης και σε τρεις μήνες θα τρέχει πιο πολύ ο Μανώλης.
Η πλασματική, λοιπόν, ευημερία του Μανώλη είναι η δική σας πλασματική ευημερία για την οποία έρχεστε εδώ και μιλάτε. Πείτε μου, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, δεδομένου ότι είστε ο αρμόδιος καθ’ ύλην Υπουργός, πόσα δάνεια έχουμε πάρει από το 2000 μέχρι σήμερα; Πόσα δάνεια; Λιγότερα απ’ ό,τι είχαμε ή περισσότερα; Πόσα δάνεια; Πείτε μου με τι επιτόκιο τα έχουμε πάρει αυτά τα δάνεια.
Όταν, λοιπόν, χρωστάμε, όταν αυξάνουμε τα δάνεια, τότε δεν καλυτερεύουμε τις συνθήκες. Τότε, πρόκειται για μία επίπλαστη, για μια επιδερμική, ευημερία, η οποία έχει κόστος στο αύριο. Και «το κόστος στο αύριο» είναι όλα αυτά τα οποία φέρνετε και τα οποία δημιουργούν τη δυσαρέσκεια και βγάζουν τον κόσμο στο δρόμο με τέτοια, θα έλεγα, δριμύτητα, που δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή τη φορά θα μπορέσετε να αντιμετωπίσετε.
Έρχομαι εις τους κυρίους δικαστές. Κατ’ αρχήν, νομίζω ότι είναι άκομψο αυτό το οποίο διατηρούμε εδώ και αρκετά χρόνια, το μισθοδικείο. Δηλαδή έρχεται μια τάξη, σεβαστή καθ’ όλα, και αποφασίζει εκ των έσω πόσα χρήματα θα πάρει. Ποιος δικαστής ενός μισθοδικείου, όταν δικάζει υπόθεση δικαστών, θα μπορούσε να πει «όχι»; Θα ήταν απόβλητος και απαξιωμένος στα μάτια των συναδέλφων.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι πρέπει να πάρουν λεφτά. Συμφωνώ και εγώ με τον αγορητή του Κόμματος ότι ο δικαστής πρέπει να έχει μια ευρυχωρία, λόγω και της κοινωνικής θέσεως. Όμως, γιατί δεν παίρνετε μια γενναία απόφαση; Καταργείστε τα μισθοδικεία και φτιάξτε μια μόνιμη επιτροπή, την οποία να ανανεώνετε κάθε χρόνο, για να μη δημιουργούνται πατρικές σχέσεις. Στην επιτροπή αυτή να συμμετέχουν καθηγητές πανεπιστημίου, εκπρόσωποι της Γ.Σ.Ε.Ε., του Σ.Ε.Β. και εκπρόσωποι κοινωνικών τάξεων, η οποία θα αποφασίζει για το δίκαιο των απαιτήσεων. Γιατί όσο και αν είναι απέραντος ο σεβασμός προς τον δικαστή, μου ψιθύρισε πριν από λίγο στο αφτί ο κ. Λαφαζάνης –και επιτρέψτε μου να το αποκαλύψω- ότι ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου θα πάρει αναδρομικά 700.000 ευρώ. Το αντιλαμβάνεστε; Πάμε να το πούμε αυτό στο Πέραμα!
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Είναι υπερβολικό αυτό που λέτε, κύριε Καρατζαφέρη!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Ένας άνθρωπος θα πάρει 600.000 ευρώ! Εντάξει, κύριε Ρεγκούζα.
Να κοροϊδευόμαστε, κύριε Ρεγκούζα; Τι θα δώσετε στην Τούμπα, κύριε Ρεγκούζα; Τι θα δώσετε στην ιδιαίτερή σας περιφέρεια, όταν παίρνει ένας άνθρωπος 600.000 ευρώ; Για όνομα του Θεού! Αυτή τη δημοκρατία ζητάμε. Να πάψει αυτή η περιποίηση των ρετιρέ είτε είναι του κεφαλαίου είτε είναι μιας εκτελεστικής, νομοθετικής ή δικαστικής εξουσίας. Αυτή είναι η διαφορά μας. Να κοιτάξουμε λίγο στο υπόγειο. Γιατί το υπόγειο πλημμυρίζει από αγανάκτηση, από πόνο και από δάκρυα! Αυτή είναι η δική μας διαφορά. Αυτή είναι η διαφορά μας για το ρόλο τον οποίο εσείς σήμερα επιτελείτε σε αυτόν το χώρο.
Για τους καλλιτέχνες. Άκουσα ανάμεσα στους ηθοποιούς, τους λογοτέχνες και τους δημοσιογράφους είναι και οι μουσικοί. Εγώ θα σας δώσω μια πολύ χρήσιμη και αποτελεσματική ιδέα. Όλοι οι καλλιτέχνες είναι γραμμένοι στην IP και για όσους δεν ξέρουν η IP είναι ο πλουσιότερος φορέας της χώρας. Γιατί είναι ο πλουσιότερος φορέας της χώρας; Να συνταξιοδοτούνται μέσα από την IP. Είναι πολλά τα χρήματα, των οποίων ακόμη και τη διαχείριση επαρκώς δεν γνωρίζουμε όλοι.
Η IP, λοιπόν, μπορεί κάποια στιγμή να βρει τον τρόπο και τη φόρμουλα σε συνεννόηση με την πολιτεία, ώστε να εξασφαλίσει τουλάχιστον σ’ ένα κομμάτι καλλιτεχνών…
ΕΥΘΑΛΙΑ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ: Δεν είναι αλήθεια, κύριε Καρατζαφέρη, και δεν ανήκουν όλοι οι καλλιτέχνες στην IP! Μόνο οι μουσικοί.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Είπα για τους μουσικούς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Θα σας παρακαλούσα, όμως, να μην διακόπτετε, κυρία συνάδελφε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Ο φορέας αυτός πρέπει να δίνει λύση. Να μένουμε σε ευχολόγια, δεν είναι τίποτα. Λύση! Τουλάχιστον τους μουσικούς μπορούμε να τους συνταξιοδοτήσουμε μέσα από την IP.
Τώρα, βεβαίως, κατά πόσο πρέπει να ελέγξετε και λίγο την IP, κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι πρέπει να το δείτε. Είναι αδιανόητο να έχει άλλος ένα τρανζίστορ στο μαγαζί του και να μπαίνει ο άλλος με το «έτσι θέλω» και να παίρνει λεφτά, επειδή ακούει το τρανζίστορ. Ή να γίνεται η κατάχρηση σε παραμεθόριες περιοχές, που κάθονται σ’ ένα καφενείο πέντε άνθρωποι να ακούσουν ένα τραγούδι και είναι τόσο απαγορευτικό το εισόδημα της IP, που κλείνουν τα μαγαζιά και δεν έχει ο κόσμος πού να πάει.
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, με την εξής διαπίστωση: Τόσο η προηγούμενη Κυβέρνηση, όσο και η υπάρχουσα Κυβέρνηση, δεν αντιμετώπισαν τα λαϊκά προβλήματα. Έχουν συσσωρευτεί τεράστια προβλήματα. Προβλήματα που έχουν χρόνο, βάθος και, θα έλεγα, προβλήματα, που κωλυσιεργούν πάρα πολλά χρόνια. Και αυτό, γιατί δεν έχει τη δύναμη κανένας από εσάς να μετρηθεί με το κεφάλαιο!
Βάλτε το κεφάλαιο απέναντι, πριν σας κατασπαράξει! Άλλη λύση δεν υπάρχει. Άλλη προοπτική για καλό δεν υπάρχει. Κλείστε μέσα τους τραπεζίτες! Κλέβουν, κύριε Υπουργέ. Το επαναλαμβάνω. Το είδατε σε αποφάσεις δικαστηρίων ότι κλέβουν οι τραπεζίτες. Και δεν είναι μόνο να επιστρέψουν αυτά τα οποία τους βρήκαν τα δικαστήρια, αλλά να πάει να απολογηθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου ο υπεύθυνος, όσο εύηχο όνομα και αν έχει. Αυτό είναι μια λαϊκή απαίτηση και ο λαός νομίζω ότι, έχοντας τον τελευταίο λόγο, θα σας δώσει στις επερχόμενες εκλογές, που θα είναι πολύ ταχύτερα από τον συνταγματικό χρόνο, την απομάκρυνση που πρέπει. Ο λαός απαιτεί καλύτερη αντιμετώπιση από την Κυβέρνηση της Δεξιάς.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Το λόγο έχει ο Βουλευτής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Άδωνις Γεωργιάδης.
ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πράγματι το σημερινό νομοσχέδιο, το οποίο συζητούμε, παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον για όλη την ελληνική κοινωνία, γιατί στην πραγματικότητα έχει να κάνει με τις προθέσεις της Κυβερνήσεως για το αν θέλει πραγματικά και αν μπορεί πραγματικά –γιατί κι αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα- να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής χιλιάδων Ελλήνων πολιτών.
Και ξεκινώ τη σημερινή μου εισήγηση, λέγοντας –και απαντώ σ’ έναν καλό κύριο συνάδελφο- ότι βεβαίως και δεν διεκδικούμε εμείς την πατρότητα και την αποκλειστικότητας της κοινωνικής ευαισθησίας. Αυτό είναι δεδομένο. Όμως, πρέπει να σας πω ότι εσείς ως Κυβέρνηση, ως Νέα Δημοκρατία, έχετε μια συγκεκριμένη πολύ μεγάλη ευθύνη.
Ο κ. Καραμανλής εξελέγη το 2004 μ’ ένα μεγαλόστομο μήνυμα: την επανίδρυση του κράτους. Αυτή η επανίδρυση του κράτους γέννησε φοβερές ελπίδες. Πάρα πολλοί συμπολίτες μας πίστεψαν πράγματι ότι η νέα διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα δημιουργούσε ένα διαφορετικό κράτος από το προηγούμενο πολύ κακό έως άθλιο κράτος, που άφηνε πίσω του το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Για επανίδρυση ακούσαμε, επανίδρυση φυσικά δεν είδαμε. Διότι για μεταρρυθμίσεις ακούσαμε, μεταρρυθμίσεις δεν είδαμε.
Έρχονται οι εκλογές του 2007. Εκεί οι επικοινωνιολόγοι του κυβερνώντος Κόμματος βρήκαν μια νέα ωραία λέξη να πουν -πραγματικά είναι πολύ επιτυχημένοι οι επικοινωνιολόγοι, να τους δώσετε και μπόνους- «μεταρρύθμιση». «Δεν κάναμε», λέει, «επανίδρυση, δεν προλάβαμε, αλλά τώρα θα κάνουμε μεταρρυθμίσεις».
Έχουν περάσει ήδη δύο μήνες και θα ήθελα με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια να μου πει ένας από την κυβερνώσα παράταξη, μία μεταρρύθμιση που έχει φέρει η Κυβέρνηση. Μια μεγάλη αλλαγή δηλαδή, όχι μικρούλες αλλαγούλες εδώ, για να κλείσουμε τρύπες.
Άρα, ερχόμαστε στην ουσία του ζητήματος. Είναι βέβαιο ότι ούτε και εσείς είστε ευχαριστημένοι όταν έρχεστε στη Βουλή και παρουσιάζεται αυξήσεις στις συντάξεις του 3,5% και 4%. Θα πείτε: μα αυτή είναι η εισοδηματική πολιτική, αυτός είναι ο πληθωρισμός, όπως άκουσα να λέτε. Τώρα, το πώς βγαίνει ο πληθωρισμός, είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο ζήτημα. Αλλά ας πούμε ότι είναι έτσι. Όταν ξέρουμε όλοι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συντάξεων στην Ελλάδα είναι περίπου στα 600 ευρώ, άρα μιλάμε για μια αύξηση της τάξεως των 25 ευρώ και το συζητάμε εδώ, είναι και ολίγον ντροπή.
Ερχόμαστε τώρα στην ουσία. Θα πουν, λοιπόν, οι αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας «ωραία και πού να βρούμε τα χρήματα για να δώσουμε περισσότερα σ’ αυτούς, που όντως τα χρειάζονται;». Εδώ είναι το «ζουμί» της υποθέσεως. Αυτή είναι η δουλειά σας, κύριοι. Αν δεν έχετε βρει τον τρόπο να δώσετε λύση σ’ αυτό το ζητούμενο, κατεβείτε από τα έδρανα της Κυβερνήσεως, να ανέβουν άλλοι που θα προτείνουν άλλους τρόπους. Γιατί προς το παρόν, σε αυτό έχετε οικτρά αποτύχει.
Ακούστηκε και σήμερα σ’ αυτή την Αίθουσα η «καραμέλα» ότι η Ελλάς έχει τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης σε όλη την Ευρώπη ή από τους υψηλότερους, εν πάση περιπτώσει, της τάξεως του 4%.
Εγώ, επειδή έχω πολύ καλή μνήμη και εικόνα της αγοράς, κύριε Υφυπουργέ, πρέπει να σας πω ότι αυτό δεν πρέπει να το λέτε πολύ και θα σας πω γιατί. Διότι όλη η ανάπτυξη της χώρας, δυστυχώς, εδράζεται στην κατανάλωση. Τίποτα σπουδαίο δεν έχει γίνει στην Ελλάδα αυτά τα τέσσερα χρόνια. Αυτή δε η κατανάλωση δεν είναι προϊόν της αγοράς αυτής καθ’ αυτής, αλλά είναι προϊόν ενός δείκτη, που δεν θέλετε να τον βλέπετε.
Πριν από περίπου έξι χρόνια οι Έλληνες αγνοούσαν τι είναι η πιστωτική κάρτα. Είχαμε το χαμηλότερο ποσοστό κατά κεφαλήν τραπεζικού δανεισμού σε όλη την Ευρώπη, της τάξεως του 15%. Σήμερα λίγα χρόνια μετά, πλησιάζουμε ολοταχώς το 80%. Αυτό σημαίνει ότι με τραπεζικό δανεισμό τροφοδοτούμε την κατανάλωση. Αυτή η κατανάλωση δημιουργεί μια πλασματική ανάπτυξη και φυσικά αυτό, όπως όλοι μπορούμε να καταλάβουμε, έχει ημερομηνία λήξεως. Να τα εορτοδάνεια, να τα διακοποδάνεια, να τα τραπεζικά δάνεια, να τα καταναλωτικά δάνεια. Όταν θα φθάσει η ώρα της αποπληρωμής όλων αυτών των δανείων, τότε «θα κλάψει κάθε πικραμένος». Κι αν μέχρι τότε η ελληνική οικονομία δεν έχει βρει τον τρόπο να έχει πραγματική ανάπτυξη, τότε φοβούμαι ότι θα έχουμε τρομακτικά προβλήματα.
Θα μείνω σε τρία συγκεκριμένα ζητήματα. Ξεκινώ με το πρώτο, που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Ο αξιότιμος και αγαπητός κ. Ρεγκούζας έκανε κάτι, που κατά τη γνώμη μου, είναι φρικώδες. Τι είπε; Τόλμησε να αναφέρει τη σημερινή τροπολογία των αξιωματικών ως δείγμα αξιοπιστίας της Κυβερνήσεως.
Αυτό, αγαπητέ κύριε συνάδελφε, δεν είναι θέμα αξιοπιστίας, αυτό πρέπει να το κάνετε κάδρο και να το βάλετε στο σπίτι σας ως το έπαθλο της αναξιοπιστίας. Ακούστε γιατί: Έρχεται η Νέα Δημοκρατία προ των εκλογών του 2004 -μισθός του ανθυπολοχαγού τότε 720 ευρώ- και λέει: «Άμεσα θα προχωρήσουμε στην αύξηση του μισθού του ανθυπολοχαγού», που βάσει αυτού δημιουργείται όλη η υπόλοιπη κλίμακα, «στα 860 ευρώ». Δεν ξέρω πώς είναι τα ελληνικά σας, κύριε Υφυπουργέ, τα δικά μου, δόξα τω Θεώ, είναι πολύ καλά. Η λέξη «άμεσα» σημαίνει γρήγορα. Δεν το κάνατε. Έρχεστε μετά από τέσσερα χρόνια και τι λέτε; Λέτε «φέρνουμε πάλι τα 860 ευρώ». Ναι, αλλά τώρα ο μισθός του ανθυπολοχαγού δεν είναι 720 ευρώ…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Το «άμεσα» σημαίνει αμέσως.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ-ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Σωστά.
…δεν είναι 720 ευρώ, είναι 795. Άρα, αμέσως-αμέσως τους έχετε φάει 75 ευρώ από την αύξηση. Αυτό εσείς το ονομάζετε αξιοπιστία;
Ακούστε το δεύτερο δείγμα φρικώδους, μεγαλειώδους αναξιοπιστίας: Στο ίδιο προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας λέτε: «Άμεσα θα γίνει 860 ευρώ και άμεσα θα γίνει η κλίμακα 1 προς 3 από τον ανθυπολοχαγό στον Α.Γ.Ε.Ε.Θ.Α.». Πάει αυτό. Έρχομαι στη Βουλή, ρωτάω τον αρμόδιο Υφυπουργό και μου λέει «δεν θα φέρουμε το 1 προς 3 σε αυτό το νομοσχέδιο» -προσέξτε το 1 προς 3 το είχατε υποσχεθεί ως «άμεσα» από το 2004 - «αλλά θα το φέρουμε» -εδώ βρήκατε ένα άλλο ωραίο κόλπο, ένα άλλο ωραίο τέχνασμα, το «άμεσα», ακούστε τι έγινε- «στο εγγύς μέλλον». Ποιο «εγγύς μέλλον»; Βγαίνω έξω, λέω «δεν είπε τίποτα ο Υπουργός» και διαβάζω στον «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ» την επόμενη μέρα πρωτοσέλιδο: «Ο Υφυπουργός κ. Τασούλας απάντησε στη κ. Νάντια Διακογιάννη ότι θα γίνει το 1 προς 3 εντός του 2008». Την παίρνω τηλέφωνο και την ρωτάω: «Πότε το είπε αυτό ο κύριος Υφυπουργός»; «Μας το είπε», λέει, «στο κυλικείο». Μα, στο κυλικείο γίνονται οι κυβερνητικές δεσμεύσεις;
Αν όντως στο εγγύς μέλλον -και φαντάζομαι το «εγγύς» σημαίνει σύντομα- είναι να κάνετε το 1 προς 3, σας προτείνουμε -για να μη μας κατηγορείτε, ότι σας κατηγορούμε- ένα απλό: να φέρετε το 1 προς 3 σήμερα, αύριο και να πείτε: «θα ισχύει από 1.1.2009». Αφού θέλετε να το κάνετε στο εγγύς μέλλον, να πείτε «το φέρνω αύριο, δεν θα ισχύει από 1.1.2008 γιατί δεν έχω τα χρήματα, θα ισχύσει από 1.1.2009».
Σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα το κάνετε. Και δεν θα το κάνετε, διότι έχετε σκοπό να μη το φέρετε καθόλου στην τετραετία. Και έχετε σκοπό να μη το φέρετε καθόλου στην τετραετία, διότι θέλετε να ξανακοροϊδέψετε τους αξιωματικούς και γενικώς τους ένστολους. Αλλά εμείς αυτό δεν θα σας το επιτρέψουμε, γιατί εμείς θα σας εκθέτουμε σε κάθε βήμα.
Όσον αφορά λοιπόν τους αξιωματικούς και τους ένστολους γενικώς, έχετε πάρει παγκόσμιο βραβείο αναξιοκρατίας. Να πω ότι έχουμε πρόταση εδώ -θέλουμε να ακουστεί- να δοθεί ως πρώτος βαθμός του μονίμου λοχία και όχι του ανθυπολοχαγού. Να συμπεριληφθούν και οι υπαξιωματικοί σε αυτή τη ρύθμιση.
Και πάμε τώρα στους πολύτεκνους. Είπε προηγουμένως ο κύριος Υφυπουργός σε αυτό που ανέφερε ο κ. Ροντούλης, ο συνάδελφός μου, ότι πρέπει να περάσει, λέει, πρόβλεψη για το πολυτεκνικό επίδομα του πατρός, αν πεθαίνει η μητέρα, από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Δεν είμαι βέβαιος ότι είναι έτσι, γιατί το ποσό αυτό ήδη υπάρχει και δίδεται. Αυτό που θέλουμε να περάσει είναι από τη μάνα, η οποία φεύγει, στον πατέρα, για να εξακολουθήσει να μένει στην οικογένεια. Αλλά εγώ να δεχθώ, κύριε Υφυπουργέ, ότι έχετε δίκιο και ότι πρέπει να περάσει πρώτα από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Μα, από το 1993 με ομόφωνο πόρισμά της η Βουλή των Ελλήνων λέει ότι πρέπει να βρούμε επειγόντως μέτρα, για να βοηθήσουμε τους πολύτεκνους για τη λύση του δημογραφικού ζητήματος. Ε, από το 1993, που εκκρεμεί αυτό το αίτημα, μέχρι το 2007 που μιλάμε, τώρα, δεν μπορέσατε να το περάσετε από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να λυθεί αυτό το πάγιο αίτημα; Άρα, στην πραγματικότητα δεν θέλετε, κύριε Υφυπουργέ, γιατί δεν έχετε καταλάβει ότι το δημογραφικό ζήτημα είναι το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα της χώρας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΡΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Ευχαριστούμε τον κ. Γεωργιάδη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται γνωστό στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίασή μας, αφού πρώτα ξεναγήθηκαν στους χώρους του Μεγάρου της Βουλής και στις εκθέσεις της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» με θέματα: «Οι Έλληνες στη Διασποράς 15ος -21ος αι.» και «Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι της Βουλής των Ελλήνων της Μεταπολίτευσης», είκοσι πέντε μαθήτριες και μαθητές και συνοδοί-καθηγητές από το 12ο Γενικό Λύκειο Πάτρας.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα απ’ όλες τις πτέρυγες)
Το λόγο έχει ζητήσει το Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. κ. Κανταρτζής.
Ορίστε, κύριε Κανταρτζή, έχετε το λόγο.
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Όπως εύστοχα επεσήμαναν και η εισηγήτριά μας, αλλά και η άλλη Βουλευτής που μίλησε, το παρόν νομοσχέδιο είναι ένα νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ενίσχυσης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Λιτότητα από τη μία μεριά για τις συντάξεις, με στόχο να ενισχυθούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, του μεγάλου κεφαλαίου και από την άλλη αυξήσεις που δεν καλύπτουν ούτε και αυτόν ακόμα τον πληθωρισμό, αν λάβουμε υπόψη μας ότι ο πραγματικός πληθωρισμός που βιώνει μία εργατική, λαϊκή οικογένεια είναι πολύ μεγαλύτερος από τον επίσημα εμφανιζόμενο πληθωρισμό, δεδομένου ότι άλλα είδη πρώτης ανάγκης βρίσκονται πριν απ’ όλα στο καλάθι των εργατικών λαϊκών οικογενειών.
«Κατανοούμε» -λέει η Κυβέρνηση- «ότι δεν λύνουμε το πρόβλημα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλα χρήματα». Γιατί; Διότι πρέπει μέχρι το 2010 να φτάσουμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Τα ίδια έλεγαν και τα προηγούμενα χρόνια, τα ίδια έλεγαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν ψήφιζαν τις πολιτικές λιτότητας για τους μισθούς και τις συντάξεις. Έλεγαν: «Κατανοούμε το πρόβλημα, αλλά δυστυχώς το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν μας επιτρέπει να ακολουθήσουμε μία διαφορετική πολιτική». Έτσι, χρόνια τώρα, οι εργαζόμενοι βιώνουν μία πολιτική, που ενώ από τη μία μεριά προορίζει γι’ αυτούς μία πολιτική λιτότητας, από την άλλη έχουμε μία πολιτική απλόχερων παροχών στο μεγάλο κεφάλαιο, για να ενισχυθούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων.
Έτσι η Κυβέρνηση μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές των μεγάλων επιχειρήσεων στο 25%, συνεχίζοντας την πολιτική των μειώσεων των φορολογικών συντελεστών για τις ανώνυμες εταιρείες που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Το πήρε στο 45%, το κατέβασε στο 35%, έρχεται η Νέα Δημοκρατία και το πάει στο 25%, με αποτέλεσμα, δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο να χάνονται από τα ταμεία του κράτους και από την άλλη μεριά να φορτώνονται συνεχώς νέα φορολογικά βάρη στα λαϊκά στρώματα, στα μεσαία στρώματα, όπως δείχνει και ο φετινός προϋπολογισμός.
Μήπως πρόκειται να αλλάξει τίποτα στο μέλλον; Τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού είναι καθαρά. Για το 2008 θα υπάρχει νέα αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 13,9%, τη στιγμή που η ίδια η Κυβέρνηση εκτιμά τον πληθωρισμό στο 2,8%. Ο φόρος των φυσικών προσώπων θα αυξηθεί κατά 7,2% και η φορολογία των ανωνύμων εταιρειών μόνο κατά 4,6% και αυτό αν θα το επιτύχουν, γιατί η εμπειρία δείχνει ότι άλλα προϋπολογίζουν, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν τα εισπράττουν. Συγχρόνως, θα υπάρχει μία νέα πολιτική λιτότητας για τους εργαζόμενους με αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, που δεν θα καλύπτουν και αυτόν ακόμα τον πληθωρισμό.
Το Κ.Κ.Ε. καλεί τους εργαζόμενους να απορρίψουν αυτήν την πολιτική και τα κόμματα που την υπηρετούν, να απορρίψουν τις αυξήσεις τύπου Γ.Σ.Ε.Ε. σαν αυτές που υπέγραψε πριν από δύο χρόνια η Γ.Σ.Ε.Ε. με αυξήσεις 0,75 λεπτά.
Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας έθεσε ένα ερώτημα. «Θα θέλαμε» -λέει- «αυτοί που ζητούν παροχές για τους εργαζόμενους να μας απαντήσουν στο απλό ερώτημα, πού θα βρεθούν τα λεφτά, γιατί αν επιμένουν να φωνάζουν ότι θα πρέπει να δοθούν και ότι θα πρέπει να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες των εργαζομένων, τότε θα μείνουμε χωρίς επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι θα μείνουν χωρίς δουλειά». Αυτό ήταν λίγο-πολύ το ερώτημα που τέθηκε, ένα ερώτημα χιλιοσυζητημένο.
Πώς απαντάει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σ’ αυτό; Ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. λέει: «Εγκαταλείψατε την αναπτυξιακή πολιτική και γι’ αυτό δεν μπορούν να ικανοποιηθούν και να λυθούν τα λαϊκά προβλήματα». Μα, ανάπτυξη, κύριοι συνάδελφοι και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια και με κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και με κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, όμως τα λαϊκά προβλήματα δεν επιλύθηκαν ούτε με την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε με την πολιτική των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Αντιθέτως διογκώνονται.
Οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να περιορίζουν τις απαιτήσεις τους, με κριτήριο την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, μήπως θιγούν τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο και οι εργαζόμενοι πρέπει να τον διεκδικήσουν. Μόνο όταν οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής γίνουν λαϊκή περιουσία, στα πλαίσια μιας λαϊκής εξουσίας που θα βρίσκεται κάτω από λαϊκό έλεγχο, όταν τα μέσα μαζικής παραγωγής θα είναι κάτω από λαϊκό έλεγχο και θα λειτουργούν με πανεθνικό σχεδιασμό, τότε μόνο μπορούν να δημιουργηθούν και συνθήκες που θα επιτρέψουν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Αν θέλουν και σήμερα οι εργαζόμενοι να βάλουν φραγμό στα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, εάν θέλουν και σήμερα να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να αποσπάσουν κατακτήσεις, αυτό θα το επιτύχουν και οι αγώνες τους θα γίνονται πιο αποτελεσματικοί, όταν θα αναδεικνύεται η ουσία του προβλήματος.
Να, γιατί, εάν δεν απαντηθεί αυτό το πρόβλημα δεν μπορούν να δώσουν προτάσεις, όσο ριζοσπαστικές και αν φαίνονται –υπάρχει ένα κατεβατό αιτημάτων- εάν δεν θίγεται το πρόβλημα της ιδιοκτησίας. Γι’ αυτό μοιραία και η πολιτική του Συνασπισμού, αλλά και όλων των άλλων κομμάτων που αρνούνται να θέσουν αυτό το πρόβλημα, κινείται και περιορίζεται αναγκαστικά στα πλαίσια της διαχείρισης.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στο σύνολο των διατάξεων του νομοσχέδιο, δεδομένου ότι αναφέρθηκαν και οι άλλοι ομιλητές. Θα ήθελα να σταθώ σε δύο, τρία ζητήματα και πριν από όλα στο ζήτημα που συζητήθηκε κατά κόρον για τις αυξήσεις στους δικαστές. Είναι γνωστό ότι επί χρόνια δεν δόθηκαν αυξήσεις στους δικαστές ή εν πάση περιπτώσει οι αυξήσεις που δόθηκαν, άφηναν απέξω, ανεπηρέαστο, καθηλωμένο το μεγαλύτερο μέρος των αποδοχών τους, που όπως είναι γνωστό, αποτελείται από επιδόματα. Η πολιτική αυτή ήταν στην ουσία η πολιτική η οποία προκάλεσε και τις προσφυγές στα δικαστήρια, με την έκδοση των αποφάσεων.
Τι θα θέλαμε να επισημάνουμε στο σημείο αυτό; Δεν θα ήθελα να επαναλάβω πράγματα που έχουμε πει επανειλημμένα και σ’ αυτήν την Αίθουσα με διάφορες αφορμές, όπως τις ιδιαίτερες συνθήκες στις οποίες εργάζονται, χωρίς ωράρια, χωρίς να έχουν τις απαραίτητες υποδομές, που θα διευκόλυναν το έργο τους. Θα θέλαμε, όμως, να επισημάνουμε ιδιαίτερα την έλλειψη βασικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Υπενθυμίζω –ιδιαίτερα θα ήθελα να το υπενθυμίσω σε όσους κόπτονται για τα Μισθοδικεία- ότι στο χώρο των δικαστών παραμένουν ακόμα και σήμερα περιορισμένα τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Είναι από τους λίγους κλάδους που δεν έχουν το δικαίωμα, όπως και τα Σώματα Ασφαλείας, να κάνουν κινητοποιήσεις, απεργίες, στάσεις εργασίας για να διεκδικήσουν λύσεις στα προβλήματά τους.
Βεβαίως, οι αυξήσεις που δίνονται μπορεί να φαντάζουν προκλητικές, να φαντάζουν ιδιαίτερα μεγάλες στα λαϊκά στρώματα, σε ανθρώπους που ζουν με 400 ευρώ, με 500 ευρώ ή και με ακόμα λιγότερα λεφτά. Γι’ αυτό και επικεντρώνουμε την προσοχή μας στα στρώματα αυτά και υποστηρίζουμε τους αγώνες, τις διεκδικήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος για κατώτερο μισθό 1400 ευρώ, για κατώτατη σύνταξη 1120 ευρώ, για επίδομα ανεργίας 1120 ευρώ που θα δίνεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όσο διαρκεί η ανεργία και οι προϋποθέσεις.
Δεν μπορούμε, όμως, να συμφωνήσουμε και απορρίπτουμε τις λογικές που σπρώχνουν στην αντιπαράθεση τα διάφορα στρώματα των εργαζομένων. Σήμερα είναι των δικαστών, χθες ήταν των Δ.Ε.Κ.Ο.. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με λογικές που επαναφέρουν το διαχωρισμό σε προνομιούχους και μη προνομιούχους, σε «υπόγεια» και «ρετιρέ», σε λογικές που χρησιμοποιήθηκαν την προηγούμενη δεκαετία, για να διευκολύνουν την υλοποίηση των πολιτικών της λιτότητας, των αντιλαϊκών πολιτικών, πολύ περισσότερο όταν αυτά τα ποσά που φαντάζουν μεγάλα, αφορούν ένα περιορισμένο μικρό ποσοστό, τους υψηλόβαθμους του κλάδου. Πλούτος υπάρχει και παραϋπάρχει -αυτό μαρτυράει η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων- ώστε να υπάρξουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, όπως ζητά το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Πώς το λύνει η Κυβέρνηση αυτό το ζήτημα; Έρχεται να το λύσει αποσπασματικά. Υπάρχει, όμως, ένα άλλο λεπτό σημείο, που το επισημάναμε στην Επιτροπή και σήμερα επισημάνθηκε και από άλλους. Θα ήθελα να το επαναλάβω, γιατί το πρόβλημα παραμένει. Τι επισημάνθηκε στην Επιτροπή; Επισημάνθηκε ότι οι αυξήσεις αυτές δεν πρέπει, σε καμμία περίπτωση, να οδηγήσουν ή να διευκολύνουν τη δικαστική διεκδίκηση αναδρομικών αυξήσεων στους Βουλευτές και στους πρώην Βουλευτές. Το είπαμε στην Επιτροπή, το επαναλαμβάνουμε και σήμερα ότι εάν χρειάζεται ειδική απόφαση της Βουλής, που να διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρξει το παραμικρό τέτοιο ενδεχόμενο, να τη λάβουμε. Βλέπουμε, όμως, ότι και από την Κυβέρνηση δεν δίνεται απάντηση σ’ αυτό.
Για τους λόγους αυτούς εμείς δεν μπορούμε να ψηφίσουμε το άρθρο 5. Δεν μπορούμε να το ψηφίσουμε, όσο τουλάχιστον δεν διασφαλίζεται ότι αυτές οι αυξήσεις δεν θα διευκολύνουν, δεν θα αποτελέσουν το άλλοθι για αυξήσεις της βουλευτικής αποζημίωσης.
Έρχομαι τώρα στην επίμαχη τροπολογία για την ένταξη του Ταμείου Αλληλοβοήθειας της ALPHA BANK στο Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.3371/2005 που εξειδίκευσε τον αντιασφαλιστικό ν.3029/2002 της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ποια θα είναι η συνέπεια για τους εργαζόμενους;
Κατ’ αρχήν, να αυξηθούν τα όρια ηλικίας κατά επτά χρόνια για τους άνδρες και κατά δώδεκα έως είκοσι δύο χρόνια για τις γυναίκες. Να μειωθούν οι συντάξεις, αφού ο υπολογισμός των συντάξεων πλέον δεν θα γίνεται με βάση τις αποδοχές του τελευταίου μήνα, αλλά με βάση το μέσο όρο της πενταετίας, ενώ ταυτόχρονα η Τράπεζα διευκολύνεται στην ενίσχυση της κερδοφορίας της και με τις μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές, τις οποίες θα καταβάλλει, αλλά και με τη μειωμένη παροχή των 500.000.000 ευρώ, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι λένε ότι απαλλάσσεται με αυτήν τη ρύθμιση τουλάχιστον για 1.000.000.000 ευρώ.
Απ’ όλα αυτά γίνεται φανερό ποια θα είναι η άμεση συνέπεια, το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και η αύξηση των κερδών της τράπεζας.
Για όλους αυτούς τους λόγους λέμε «όχι» και ζητάμε την απόσυρση της τροπολογίας. Στηρίζουμε τους αγώνες των εργαζομένων που ζητούν την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να υλοποιούνται αυτές ακριβώς οι πολιτικές.
Η εμπειρία έχει δείξει ότι η ένταξη των εργαζομένων μέσα από τη διαδικασία ενοποίησης, όπως έγινε με την ένταξη των εργαζομένων στο Ι.Κ.Α., γίνεται με όρους και προϋποθέσεις που οδηγούν στην εξίσωση προς τα κάτω. Είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα που επανέρχεται αυτή η συζήτηση στα πλαίσια των γενικότερων αρνητικών αλλαγών που έχουν δρομολογηθεί για το ασφαλιστικό πάνω στο έδαφος των προηγούμενων αλλαγών που έχουν γίνει και που προωθούν την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων. Δεν γίνεται για την εξίσωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, γίνεται για την εξίσωση προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω. Ας βγάλουν και οι εργαζόμενοι τα συμπεράσματά τους, για να μη δώσουν έδαφος με τον προσχηματικό διάλογο να κερδηθεί χρόνος από τη μεριά της Κυβέρνησης και των δυνάμεων του κεφαλαίου να προχωρήσουν αυτές οι αλλαγές, αλλά και να βγουν στην αντεπίθεση και να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και συντάξεις τέτοιες που να διασφαλίζουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, όπως ζητά και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Ευχαριστούμε τον κ. Κανταρτζή.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Ευστάθιος Κουτμερίδης.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΥΤΜΕΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι στη χώρα μας ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της ανήκει στην κατηγορία των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων. Καθίσταται, λοιπόν, αναγκαία η συζήτηση των συνταξιοδοτικών τους αποδοχών, προκειμένου να αρθούν ανισότητες ετών οι οποίες έχουν οδηγήσει σε ουσιαστική υποχώρηση του βιοτικού τους επιπέδου και προκειμένου να αυξηθεί η αγοραστική τους δύναμη. Από αυτό το γεγονός και μόνο η εισοδηματική πολιτική της Κυβέρνησης παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Η Κυβέρνηση, λοιπόν, έφερε το εν λόγω σχέδιο νόμου προς συζήτηση στη Βουλή, αφού καθίσταται επιτακτική τόσο η ανάγκη της εξομοίωσης και εξίσωσης αυτής της κατηγορίας μισθωτών όσο και η ρύθμιση θεμάτων που είχαν θεσπιστεί με παλαιότερες διατάξεις, οι οποίες αποδείχθηκε ότι έπασχαν είτε λόγω συνταγματικότητας είτε λόγω σύγκρουσής τους με άλλα νομοθετήματα.
Το σχέδιο νόμου, όμως, που συζητούμε σήμερα, είναι μία σειρά εξαιρετικά πολύπλοκων ρυθμίσεων, διευθετήσεων, για διάφορα συνταξιοδοτικά και επιδοματικά θέματα, τα οποία όλα μαζί αθροιστικά δημιουργούν ένα εξαιρετικά πολύπλοκο κουβάρι ρυθμίσεων.
Ωστόσο επί του σχεδίου νόμου έχω να παρατηρήσω τα εξής. Κατ’ αρχάς, η αύξηση του 4% που προτείνει η Κυβέρνηση προκειμένου, όπως λέει, να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων καθίσταται κενό γράμμα, δεδομένου ότι οι λοιπές αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, καθώς και στις τιμές των καυσίμων είναι κατά πολύ μεγαλύτερες και οι πρόσθετοι φόροι περισσότεροι.
Την κατάσταση αυτή επιδεινώνει η επερχόμενη αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Συνεπώς η υπό συζήτηση αύξηση δεν αποτελεί ανάσα για την κατηγορία των συνταξιούχων δημοσίων υπαλλήλων, πολύ δε περισσότερο δεν τους τοποθετεί σε καθεστώς απόλυτης ευημερίας, όπως πιστεύει η Κυβέρνηση.
Η εν λόγω αύξηση μετά βίας καλύπτει τον επίσημο πληθωρισμό και οι αριθμοί που τυχόν θα μας παρουσιάσετε, γνωρίζετε πολύ καλά, ότι σε καμμία περίπτωση δεν αντανακλούν στην πραγματικότητα.
Αν λοιπόν, υπάρχει κάτι που ευημερεί, είναι μόνο οι αριθμοί και όχι οι άνθρωποι οι οποίοι δυστυχούν, κατά την πάντοτε επίκαιρη και εύστοχη φράση του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου.
Με μια προσεκτικότερη ανάγνωση φαίνεται χαρακτηριστικά ότι το υπό συζήτηση νομοσχέδιο ευνοεί και πάλι τις κατηγορίες των υπαλλήλων που είναι υψηλόβαθμοι και υψηλόμισθες και όχι αυτές που ανήκουν στα μεσαία και χαμηλά μισθολογικά κλιμάκια.
Χαρακτηριστικά αναφέρω την ρύθμιση του άρθρου 5 παράγραφος 10 «περί έκτακτης παροχής στους δικαστικούς λειτουργούς», καθώς και την περίπτωση του άρθρου 4 παράγραφος 4 «περί επιδόματος θέσης ευθύνης στους προϊσταμένους οργανικών μονάδων».
Το άρθρο 2 του σχεδίου νόμου, ενώ περιέχει κάποιες ευνοϊκές ρυθμίσεις σχετικά με την απονομή τιμητικών συντάξεων στους λογοτέχνες και στους καλλιτέχνες, ταυτόχρονα περιορίζει τον αριθμό τους σε τριάντα ετησίως, ενώ μέχρι σήμερα απονέμονταν μέχρι εκατό ετησίως. Παράλληλα δημιουργείται μια αυθαίρετη επιτροπή για την αξιολόγηση των τιμητικών συντάξεων, χωρίς να συμμετέχουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι φορείς, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται απαξιωτικά ο ρόλος των καλλιτεχνών και λογοτεχνών στη χώρα μας που τόσα έχουν προσφέρει.
Ακούμε τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι η Κυβέρνηση θα ήθελε να ικανοποιήσει και άλλα δίκαια αιτήματα πολιτών, αλλά δεν μπορεί, διότι τα δημοσιονομικά περιθώρια δεν είναι απεριόριστα. Εφόσον λοιπόν, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, όπως υποστηρίζετε, τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι περιορισμένα, για ποιο λόγο επιβαρύνετε τον κρατικό προϋπολογισμό με 900.000.000, προκειμένου να ενισχύσετε οικονομικά μόνον τους δικαστικούς λειτουργούς; Θα ήταν πιο δίκαιο και σωστό η παραπάνω επιβάρυνση του προϋπολογισμού να κατανεμηθεί μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων ώστε να ικανοποιηθούν και άλλα δίκαια αιτήματα πολιτών, όπως τα χαρακτηρίζετε.
Τέλος, κατά το άρθρο 4 παράγραφος 4 του νομοσχεδίου, η Κυβέρνηση εισάγει μια ρύθμιση η οποία πιστεύω ότι θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα κατά την εφαρμογή της αφού δίνει την δυνατότητα στους προϊσταμένους οργανικών μονάδων να λάβουν το επίδομα θέσης ευθύνης, χωρίς να θέτει ένα χρονικό όριο ως προϋπόθεση χορήγησής του. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποιος έχει υπηρετήσει έστω και ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα ως διευθυντής ή προϊστάμενος τμήματος θα λάβει το παραπάνω επίδομα και αυτό θα ενσωματωθεί στη σύνταξή του. Η υιοθέτηση της προαναφερθείσας διάταξης, σε συνδυασμό με την κομματικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, αφού δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τις στενές κομματικές σκοπιμότητες της Κυβέρνησης.
Όλα όσα προανέφερα δείχνουν δυστυχώς ότι η στάση της Κυβέρνησης απέναντι στα μεγάλα οικονομικά προβλήματα των κατώτερων οικονομικά στρωμάτων, είναι σταθερή εισάγοντας ρυθμίσεις οι οποίες αδικούν κατάφωρα και βλάπτουν μόνον όσους ανήκουν στα χαμηλά και μεσαία μισθολογικά κλιμάκια.
Παραμένει, δηλαδή, η Κυβέρνηση σταθερή στην κοινωνική και οικονομική της πολιτική, ευνοώντας πάντοτε τις υψηλόβαθμες και υψηλόμισθες κατηγορίες πολιτών.
Τέλος, η Κυβέρνηση παραμένοντας πιστή στις αρχές της, με το παρόν νομοσχέδιο φαίνεται ότι αδυνατεί να αποδεσμευτεί από έννοιες που θεωρούνται πλέον παρωχημένες και τροχοπέδη για την ανάπτυξη του τόπου μας, όπως είναι ο κομματικός έλεγχος του κρατικού μηχανισμού. Και αντί να προσπαθεί να τον απεγκλωβίσει από παλαιότερες πρακτικές, δυστυχώς, εισάγει ρυθμίσεις οι οποίες αποκλειστικό στόχο έχουν τη συγκράτηση των κομματικών της δυνάμεων μέσα στη Δημόσια Διοίκηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το χρονικό διάστημα και μέχρι τέλους του έτους κορυφώνεται η συζήτησή μας για την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης. Ο Προϋπολογισμός, τα συνταξιοδοτικά θέματα, το ασφαλιστικό, τα φορολογικά θέματα κυριαρχούν στον ημερήσιο πολιτικό διάλογο με πολλά προβλήματα και ερωτήματα από την κοινωνία, η οποία δυστυχώς βιώνει μία πρωτόγνωρη δυσκολία επιβίωσης και η Κυβέρνηση κατά τα άλλα πλέει σε πελάγη ευτυχίας, ότι όλα είναι καλά.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Ευχαριστούμε τον κ. Κουτμερίδη.
Το λόγο έχει η συνάδελφος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, κ. Ευθαλία Καφαντάρη.
ΕΥΘΑΛΙΑ (ΛΙΛΑ) ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Τώρα τι να πει κάποιος μετά απ’ όλα όσα ακούστηκαν σήμερα εδώ; Κατά τη γνώμη μας, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο όχι μόνο δεν ασχολείται επί της ουσίας με τα συνταξιοδοτικά προβλήματα των εργαζομένων, αλλά στην πραγματικότητα δείχνει να τα αγνοεί. Δεν επιλύεται το χρονίζον ζήτημα της διασφάλισης των εργασιακών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
Θα μου επιτρέψετε να σας φέρω παράδειγμα το άρθρο 2 που αναφέρεται στις περιβόητες τιμητικές συντάξεις των καλλιτεχνών. Αναγκαστικά θα κάνω μια μικρή περιγραφή των συνθηκών, των πραγματικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες. Το θεωρώ απαραίτητο, για να αντιληφθείτε το μέγεθος του παραλογισμού, της σκληρότητας και της απαξίωσης που δέχονται από την πολιτεία και επίσης του συσχετισμού του άρθρου 2 με το πραγματικό πρόβλημα.
Και φυσικά, θα αρχίσω από την έλλειψη επαγγελματικής κατοχύρωσης των καλλιτεχνών, καθώς μαζί με την όλο και μεγαλύτερη υποβάθμιση της ίδιας της τέχνης και την απουσία ανώτατης καλλιτεχνικής εκπαίδευσης δημιουργείται ένα ντόμινο προβλημάτων και βέβαια, η προϋπόθεση ώστε ένας επαγγελματίας καλλιτέχνης να μένει άνεργος και να προωθείται ο τυχαίος, ο εντελώς ανεκπαίδευτος καιροσκόπος, ο οποίος για ευνόητους λόγους είναι και διαθέσιμος στον όποιο εργοδότη χωρίς απαιτήσεις ποιοτικές, οικονομικές και φυσικά ασφαλιστικές. Αποτέλεσμα είναι ένας επαγγελματίας καλλιτέχνης να αναγκάζεται να υποχωρεί σε πιέσεις των εργοδοτών για δουλειά «μαύρη», χωρίς αμοιβή βάσει συλλογικών συμβάσεων και φυσικά ανασφάλιστη. Αποτέλεσμα είναι η ανεργία που πλήττει περίπου το 80% των καλλιτεχνών και αφορά πολλούς άξιους εργάτες της τέχνης.
Σε αντίθεση με τους δημιουργούς, οι εκτελεστές –δηλαδή ηθοποιοί, μουσικοί, χορευτές- λόγω εξαρτημένης εργασίας υποτίθεται ότι είναι ασφαλισμένοι στο Ι.Κ.Α.. Υποτίθεται ότι είναι ασφαλισμένοι. Στην πραγματικότητα δεν είναι ασφαλισμένοι, γιατί δεν είναι δυνατόν κάτω από αυτές τις συνθήκες εργασίας που σας περιέγραφα πριν και στις οποίες αναγκάζονται να πορευτούν, να μαζέψουν ένσημα. Είναι σχεδόν αδύνατον σήμερα ένας καλλιτέχνης –ένας δημιουργός είναι έτσι και αλλιώς ανασφάλιστος, αλλά και ένας εκτελεστής καλλιτέχνης που υποτίθεται ότι είναι ασφαλισμένος- να βγει στη σύνταξη.
Έως τώρα το μικρό ποσοστό των εκτελεστών καλλιτεχνών που έχει κατά διαστήματα δουλειά -και λέω κατά διαστήματα, γιατί και ο πιο ευνοημένος, πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις, ψάχνει για δουλειά τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο- έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα. Οι καλλιτέχνες, κύριοι συνάδελφοι Βουλευτές, είναι από χρόνια τώρα στην κατηγορία του σκλαβοπάζαρου, στην κατηγορία που έρχονται σιγά-σιγά όλοι οι εργαζόμενοι με την πολιτική της Κυβέρνησης αλλά και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και οι πιο διακεκριμένοι καλλιτέχνες είναι αδύνατον ή σχεδόν αδύνατον να συνταξιοδοτηθούν και εδώ θα επαναλάβω ένα παράδειγμα που κανονικά θα έπρεπε να σας σοκάρει, της Κατίνας Παξινού, η οποία ποτέ δεν πήρε σύνταξη, γιατί δεν είχε τις προϋποθέσεις να πάρει σύνταξη.
Να σας ενημερώσω, επίσης, ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν λυμένα αυτά τα ζητήματα εδώ και χρόνια. Κάποιες απ’ αυτές τις χώρες που θεωρούνται από πολλούς υποβαθμισμένες σε σχέση με την Ελλάδα, όπως η Αλβανία, δεν έχουν ανασφάλιστο ούτε έναν καλλιτέχνη και εδώ συζητάμε για σύνταξη διακεκριμένης απορίας. Δηλαδή, δεν έχουμε δώσει απάντηση μέχρι σήμερα τι συντάξεις είναι αυτές οι είκοσι και ευχαριστούμε πάρα πολύ, έγιναν τριάντα, μας σώσατε. Συντάξεις όντως τιμητικές; Αν είναι τιμητικές συντάξεις, όπως έρχεται σήμερα ο κ. Αλογοσκούφης, ο Υπουργός Οικονομικών και λέει, γιατί προϋποθέτουν απορία; Δηλαδή, ένας διακεκριμένος καλλιτέχνης που τον τιμάμε για την προσφορά του στην τέχνη πρέπει οπωσδήποτε να είναι άπορος για να τον τιμήσει η πολιτεία; Αν δεχτούμε ότι εδώ έρχεται αυτό το άρθρο να καλύψει ένα ασφαλιστικό κενό, πρέπει να είναι διακεκριμένος ο ανασφάλιστος καλλιτέχνης; Και διακεκριμένος στη ζωή ή μετά θάνατον; Γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι πολλοί καλλιτέχνες αναγνωρίζεται το έργο τους μετά θάνατον. Δεν έχουμε καν απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση, στην απλή λογική και ερχόμαστε να νομοθετούμε χωρίς να έχει κατανοήσει κανένας.
Έρχεται και το ΛΑ.Ο.Σ. και χωρίς καν να έχει αρκετές πληροφορίες ακούγονται και από τον Πρόεδρό του και από εσάς, κύριε Βορίδη, ανακρίβειες. Ο Πρόεδρός σας μιλάει για την Α.Ε.Π.Ι. και για τους καλλιτέχνες να συνταξιοδοτούνται από εκεί. Σας παρακαλούμε πάρα πολύ, αν δεν έχετε αρκετή ενημέρωση, γιατί προφανώς δεν σας ενδιαφέρει να έχετε αρκετή ενημέρωση ως προς τους καλλιτέχνες και τον πολιτισμό, αφήστε τους ήσυχους, πιάστε τους στρατιωτικούς, τους ένστολους, τους δικαστικούς που σας αφορούν και τα ψάχνετε τα πράγματα σε βάθος. Για τις 25.000 ευρώ απορία που χλευάσατε, μιλάει για 25.000 ευρώ των τελευταίων τριών ετών, όχι μέσα σ’ ένα έτος. Αφήστε τους καλλιτέχνες ήσυχους ή ενδιαφερθείτε επί της ουσίας γι’ αυτούς.
Συνεχίζοντας, σήμερα λοιπόν υπάρχει η απόλυτη ασυδοσία των εργοδοτών. Ισχυροποιείται όλο και περισσότερο η δυναστεία των μονοπωλίων στο χώρο της τέχνης και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και μεγαλώνοντας όλο και περισσότερο την όρεξη του μεγάλου κεφαλαίου στο χώρο της τέχνης για κέρδη που βεβαίως ενισχύεται από την Κυβέρνηση. Και ποιος έχει απαντήσει, όταν μας λέτε ότι δεν υπάρχουν λεφτά, τη στιγμή που νομοθετημένα είναι υποχρεωμένα τα ιδιωτικά κανάλια να δίνουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια το 1,5% των κερδών τους για να παράγεται τέχνη στον κινηματογράφο και δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ αυτό; Να, λεφτά για τον πολιτισμό, που δεν ανάγκασε κανένας τα ιδιωτικά κεφάλαια να καταβάλουν. Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθεί αυτό, το γιατί;
Ας λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Τα χρήματα υπάρχουν. Είναι τι προτεραιότητες βάζετε και η προτεραιότητα που έχει αποδειχθεί ότι βάζετε είναι να στηρίζετε τους επιχειρηματίες με τους οποίους σας συνδέουν δεσμοί αίματος και εσάς, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν αυτό που αφαίρεσε από τους καλλιτέχνες την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, την επαγγελματική κατοχύρωση.
Η τροποποίηση που προτείνει σήμερα ο Υπουργός Οικονομίας δεν μας καλύπτει καθόλου. Και δεν διευκρινίζει καν κάτι για το οποίο δεσμεύτηκε και ο Υφυπουργός στην Επιτροπή. Γιατί δεν διευκρινίζετε ότι αυτοί που ήδη έχουν κριθεί δικαιούχοι μέχρι το 2002 δεν επανακρίνονται από το Υπουργείο Πολιτισμού αλλά μόνο από το Λογιστήριο του Κράτους; Γιατί δεν το γράφετε καθαρά αυτό; Δεν οφείλετε να το διευκρινίσετε;
Τελειώνω λέγοντας ότι φυσικά ο στόχος δεν είναι μόνο ο πολιτισμός. Γιατί πλήττοντας τους καλλιτέχνες και απαξιώνοντάς τους, απαξιώνουμε τον ίδιο τον πολιτισμό σε μία χώρα που δείχνει την ευαισθησία της απέναντι στον πολιτισμό εκθέτοντάς τον ως εμπορικό προϊόν. Πόσο μακριά είμαστε από την πραγματική ουσία του πολιτισμού και της τέχνης! Και τα κόμματα εξουσίας πριν και μετά χρησιμοποιούν μια χαριτωμένη έκφραση που λέγεται «πολιτικός πολιτισμός». Ξέρετε, κύριοι, ότι τους καλλιτέχνες τους τιμά πάρα πολύ να το ακούν αυτό από τα στόματά σας. Γιατί τον πολιτισμό τον κτυπάτε όσο δεν κτυπήθηκε ποτέ. Δείξτε τουλάχιστον αυτήν την ευαισθησία.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Αν δεν κάνω λάθος, κυρία Καφαντάρη, ήταν η πρώτη, η παρθενική σας αγόρευση στην Ολομέλεια;
ΕΥΘΑΛΕΙΑ (ΛΙΛΑ) ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ: Ναι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Σας εύχομαι να έχετε πολλές αξιόλογες αγορεύσεις.
Ο κ. Στρατάκης έχει το λόγο.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, όντως το σχέδιο νόμου για την αύξηση των συντάξεων του δημοσίου του 2007 και άλλες διατάξεις, είναι σημαντικό νομοσχέδιο. Θα ήταν όμως ακόμη σημαντικότερο εάν κάλυπτε αυτά που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια. Είναι γνωστό ότι ουσιαστικά με τα δεδομένα της ακρίβειας που υπάρχει σήμερα, με τα δεδομένα που έρχονται με την αύξηση της φορολογίας κατά 6.500.000.000 ευρώ με το νέο προϋπολογισμό, θα έπρεπε η Κυβέρνηση να σκύψει με τη δέουσα προσοχή ώστε να αυξήσει αν είναι δυνατόν, τουλάχιστον κατά ένα ποσοστό την αγοραστική δύναμη των συνταξιούχων που στενάζουν κάτω απ’ αυτές τις εξελίξεις σήμερα στην πατρίδα μας. Όμως δεν το κάνει αυτό.
Και ενώ υποτίθεται ότι έρχεται εδώ και μεγαλόστομα μας λέει ότι υπηρετεί το στόχο της, ότι υλοποιεί τις δεσμεύσεις της και όλα αυτά που έλεγε προεκλογικά, στην πράξη δεν παρατηρούμε να υπάρχει η ανάλογη στήριξη ούτε καν από τους Βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Μόνο δυο Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας μίλησαν για το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου. Και τι είπαν; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε! Ο ένας για τα δήθεν επιτεύγματα σε σχέση με την ελληνική οικονομία, για δήθεν κάλυψη ελλειμμάτων και δεν αναφέρθηκε καν στην αύξηση του δημόσιου χρέους ούτε στο τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την Κυβέρνηση σε σχέση με την οικονομία και σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρά τις αυξήσεις του Α.Ε.Π., παρά την ανάπτυξη, την καταπολέμηση της ανεργίας. Όλα αυτά υποτίθεται ότι είναι θετικά αλλά στην πράξη δεν γίνεται τίποτα. Και η ακρίβεια αυξάνεται και οι φόροι αυξάνονται και ένα σωρό άλλα πράγματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες δεν αντιμετωπίζονται με το παρόν σχέδιο νόμου.
Ο άλλος συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας έβαλε θέματα που πραγματικά απασχολούν τους πολίτες και μάλιστα έβαλε και προθεσμίες. Είπε ότι αν το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών δεν απαντήσει σ’ αυτά με το επόμενο σχέδιο νόμου, τότε άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχει πρόβλημα. Τι δείχνει αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι; Δείχνει ότι ούτε στη Νέα Δημοκρατία δεν βρίσκονται εκείνες οι φωνές που μπορούν να υποστηρίξουν αυτά τα οποία λέγονται κατά κόρον εδώ από την πλευρά της Κυβέρνησης ως δήθεν επιτεύγματα. Γιατί θα περιμέναμε πράγματι να αλλάξει αυτή η κατάσταση που υπάρχει σήμερα. Είμαστε σε εξελίξεις και πρέπει να τις παρακολουθούμε. Αλλά για να μη φέρνουμε την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τους συνταξιούχους σε μια κατάσταση αδιεξόδου, θα έπρεπε να παρακολουθούμε αυτές τις εξελίξεις και να προσαρμοζόμαστε ανάλογα.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ).
Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, παρά το ότι όπως λέγεται από την πλευρά τουλάχιστον άλλων κομμάτων της Αντιπολίτευσης, είναι μια κατάσταση που διαιωνίζεται από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας σε σχέση και με τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν είναι έτσι και αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έδειξε την αντίληψή του σχετικά με τους μισθούς και τις συντάξεις όταν για πρώτη φορά ανέλαβε την εξουσία και μέσα σε μία βραδιά διπλασίασε τις συντάξεις και το μεροκάματο. Αυτό δεν πρέπει να το παραγνωρίζουμε, γιατί αυτή είναι ουσιαστικά η φιλοσοφία που έχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ανεξάρτητα αν υπάρχουν πτυχές στη διάρκεια της διακυβέρνησής του που δεν καλύπτουν αυτήν την παράμετρο στο βαθμό που έπρεπε να την καλύψουν. Καλό θα ήταν τα άλλα κόμματα που μας κατηγορούν γι’ αυτό το πράγμα να σταματήσουν, γιατί ο λαός γνωρίζει πότε έφαγε ψωμί, πότε έβαλε χρήματα στην τσέπη του και πότε καλυτέρευσε το βιοτικό του επίπεδο.
Κύριοι συνάδελφοι, θα έλθω τώρα στο σχέδιο νόμου, γιατί πραγματικά πιστεύω ότι θα πρέπει να μπούμε και σε κάποια ζητήματα που έχουν ιδιαίτερη σημασία. Στο άρθρο 4 γίνεται όντως μια διεύρυνση της βάσης υπολογισμού της σύνταξης. Θα ήθελα πραγματικά, κύριε Υπουργέ, να απαντήσετε στο συγκεκριμένο θέμα.
Υποτίθεται ότι γίνεται εξομάλυνση, αλλά αυτά που στην ουσία δίνετε από την 1η Ιανουαρίου του 2007 δεν αποτελούν καμμία αύξηση. Έρχεσθε στη συνέχεια και λέτε ότι η διαδικασία υπολογισμού των συντάξεων ξεκινάει από την 1η Ιανουαρίου 2008. Αν δούμε την Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για τις επιβαρύνσεις στον Προϋπολογισμό, μιλάτε για 16.000.000.000 το 2008, για άλλα 16.000.000.000 το 2009. Επίσης, μιλάτε για περίπου 55 δισεκατομμύρια το 2010.
Μιλάτε λοιπόν γι’ αυτές τις αυξήσεις. Διερωτώμαι όμως γιατί, ενώ υποτίθεται ότι το ρυθμίζετε αυτό το ζήτημα, στην ουσία βάζετε ότι η διαδικασία αυτή ξεκινάει από 1ης Ιανουαρίου 2008, ενώ ουσιαστικά τα πράγματα, όπως τα λέτε, ξεκινούν από 1η Ιανουαρίου 2007 και καλύπτουν και προηγούμενες καταστάσεις.
Θα ήθελα να μας πείτε τι κρύβεται ενδεχομένως πίσω από αυτήν τη διατύπωση, διότι όπως ακριβώς προβλέπεται η αύξηση και η ενσωμάτωση του επιδόματος από την 1η Ιανουαρίου 2008, έτσι ακριβώς έπρεπε να γίνεται και για τον υπολογισμό της σύνταξης, αφού αναφερόμαστε σ’ αυτήν την αύξηση και σ’ αυτά τα επιδόματα.
Γιατί δεν είναι δυνατόν σ’ ένα άρθρο να λέτε ότι από 1η Ιανουαρίου 2008 συνυπολογίζονται τα επιδόματα ευθύνης ή οτιδήποτε άλλο και από την άλλη να μας λέτε ότι θα λογαριασθούν και αναδρομικά. Πώς; Θα ήθελα λοιπόν να δείτε αν χρειάζεται άλλη διατύπωση, γιατί φοβάμαι ότι αυτό εμπεριέχει κινδύνους και δεν ξέρω ποιες άλλες ερμηνείες θα δοθούν στην πορεία.
Εδώ υπάρχει το εξής ανακόλουθο. Ενώ για ορισμένες κατηγορίες συνυπολογίζονται κάποια επιδόματα, είτε για τη βιβλιοθήκη είτε για την εξωδιδακτική διδασκαλία, δεν υπολογίζονται σε κάποιες άλλες κατηγορίες.
Υπάρχουν για παράδειγμα οι ερευνητές των κέντρων έρευνας της χώρας μας οι οποίοι δεν παίρνουν αυτό το επίδομα, ενώ έχουν και αυτοί πτυχία, ντοκτορά και με ειδικότητες τέτοιες οι οποίες ασχολούνται πολύ περισσότερο από αυτές που παίρνουν το επίδομα παραδείγματος χάριν για τη βιβλιοθήκη. Νομίζω ότι είναι ένα ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να σας είχε απασχολήσει και δεν σας απασχολεί.
Υπάρχει και ένα άλλο θέμα που αφορά τους καθηγητές. Εδώ υπάρχει το εξής δεδομένο. Είχατε πει στις 2 Νοεμβρίου, σε συνάντηση με το Διοικητικό Συμβούλιο της Ο.Λ.Μ.Ε., ότι ναι μεν βλέπετε δίκαια τα αιτήματά τους, αλλά δεν είσθε αρμόδιος. Και εγώ διερωτώμαι πώς είσθε αρμόδιος να συζητάτε εδώ για όλα, για την ουσία του αποτελέσματος και το τι πρέπει να κάνετε δεκτό. Στην ίδια συνάντηση είχατε δεχθεί ότι ένα επίδομα που αφορά την εξωδιδακτική απασχόληση θα ενταχθεί στο σχέδιο νόμου. Ο δε κ. Ρεγκούζας στις 7 Νοεμβρίου, που είχε αντίστοιχη συνάντηση, είχε πει ότι θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να χορηγηθεί το επίδομα και στους εκπαιδευτικούς.
Δυστυχώς στο επίδομα αυτό δεν εντάσσεται τους εκπαιδευτικούς. Θέλω να σας πω ότι είναι πραγματικά άδικο. Πώς είναι δυνατόν να το δίνουμε στους πανεπιστημιακούς, στα Τ.Ε.Ι. και να μην το δίνουμε στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι μάλιστα είναι και οι πλέον αδικημένοι από πλευράς μισθού και συντάξεως;
Άρα, λοιπόν, υπάρχουν πάρα πολλές αδικίες που δεν βελτιώνονται με το παρόν σχέδιο νόμου και καλό θα ήταν να τις δείτε με την πρέπουσα προσοχή, γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο και πρέπει τουλάχιστον στις μερικές βελτιώσεις που γίνονται να μπουν και κάποιες άλλες που θεωρούνται ότι είναι εντελώς αναγκαίες.
Θα ήθελα να πω και δύο λόγια για την τροπολογία, γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό και δείχνει μια νοοτροπία και μία αντίληψη…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Θα τις συζητήσουμε αύριο, κύριε Στρατάκη.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Θέλω να πω κάτι, γιατί το συνδέω με την τοποθέτησή μου επί της αρχής και θεωρώ ότι είναι χρήσιμο να ακουσθεί.
Κατ’ αρχήν εδώ φέρνετε μία τροπολογία που δείχνει την νοοτροπία, της Κυβέρνησης. Πέρα από το ότι υπάρχει αντισυνταγματικότητα, όπως επεσήμανε ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, πέρα από το χάρισμα του 1.000.000.000 ευρώ στον κ. Κωστόπουλο, υπάρχει και η εξής διατύπωση στην προσθήκη που μας έφερε σήμερα ο κύριος Υπουργός, ότι η δαπάνη εθελουσίας εξόδου, που δεν έχει προβλεφθεί στις μελέτες –και μάλιστα στις τρεις αυτές μελέτες που δεν τις ξέρουμε- δεν καλύπτεται από το κράτος. Είναι δύσκολο να μας πείτε ποιες είναι αυτές οι μελέτες, τι προβλέπουν, τι δεν προβλέπουν, τι καλύπτεται και τι δεν καλύπτεται από το κράτος; Δείχνει όμως μια λογική και μια αντίληψη -και γι’ αυτό αναφέρθηκα, κύριε Πρόεδρε, σ’ αυτήν την τροπολογία- ότι οι επιλογές της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών είναι το πώς θα ξεγελάσει ακόμα και τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, για να εξυπηρετήσει με πλάγιους τρόπους τα μεγάλα συμφέροντα, όπως ακριβώς θέλει να κάνει στην πράξη και κάνει μέχρι σήμερα.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Στρατάκη.
Το λόγο έχει ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Ρεγκούζας για να δευτερολογήσει.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, άκουσα και σήμερα τους συναδέλφους και ήθελα να πω το συμπέρασμα που έβγαλα από τη συζήτηση. Συμπέρανα τελικά ότι η πολιτική δεν έχει απαλλαγεί ακόμη από την ξύλινη γλώσσα, δεν έχει απαλλαγεί από το λαϊκισμό, και βέβαια η προσπάθεια και οι τακτικισμοί των κομμάτων που προσπαθούν πάντα να επιδαψιλεύουν την ακοή πολιτών προσεταιρίζοντάς τους, για να τους μετατρέπουν κάθε φορά σε ψήφους, συνεχίζεται. Είναι μια διαπίστωση που πραγματικά εμένα με πικραίνει, γιατί προτιμούσα και προτιμώ την πολιτική που λέει την αλήθεια, που γίνεται έντονη κριτική, για να μπορούμε να πορευόμαστε για το καλό των πολιτών μπροστά.
Ειπώθηκε, παραδείγματος χάριν από τον κ. Μαγκριώτη, ότι στα στοιχεία του προϋπολογισμού –ως παρεμπίπτον θέμα φυσικά το ανέφερε ο κύριος Μαγκριώτης- αποκρύπτονται πολιτικές και στοιχεία. Δεν μας είπε όμως ποια.
Επίσης θέλω να υπενθυμίσω στον κ. Μαγκριώτη ότι μία λαϊκή παροιμία λέει «δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις». Στην προσπάθειά του να κάνει κριτική στην Κυβέρνηση για τις καθυστερήσεις, για τις ανεπάρκειες, ξέχασε να πει ότι το 2004, πριν αναλάβει η Νέα Δημοκρατία τη διακυβέρνηση της χώρας, το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά την κυβέρνηση Σημίτη τότε προσδιοριζόταν στο 1,7%, ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα τελικά από την απογραφή απεδείχθη 7,9%.
Γιατί το αναφέρω αυτό; Το αναφέρω για τον εξής λόγο, επειδή στη συνέχεια έγινε λόγος περί πολιτικής αξιοπιστίας. Ναι, πράγματι είχε πει τότε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ότι θα αντιμετωπίσει αμέσως το θέμα των στρατιωτικών, το συνταξιοδοτικό. Όμως όταν διαπιστώσαμε ότι η πρώτη προτεραιότητα κατ’ αρχήν για την Κυβέρνηση τότε ήταν το δημοσιονομικό συμμάζεμα, να το πω έτσι απλά για να το καταλαβαίνουμε, όταν είδαμε ότι οι προτεραιότητες ήταν για την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ταυτόχρονα ότι για την αποδέσμευση της επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση χρειαζόταν μια συγκεκριμένη πολιτική δεν είχαμε βέβαια την πολυτέλεια τότε να ξεπεράσουμε αυτές τις ανάγκες και να πάμε σε πολιτικές που είχαν σημασία μεν, αλλά ήταν σε δεύτερη προτεραιότητα. Αυτός ήταν και ο λόγος που καθυστέρησε να έρθει και το νομοσχέδιο αυτό, που δίνει τα υπεσχημένα στους ενστόλους. Και δεν μπορεί τουλάχιστον η Αξιωματική Αντιπολίτευση, που είχε και την ευθύνη της διαμόρφωσης αυτών των ελλειμμάτων, να μας κατηγορεί σήμερα για αβελτηρία ή, εν πάση περιπτώσει, για καθυστερήσεις.
Επίσης να πω και κάτι άλλο. Ακούστηκε από κάποιες πλευρές ότι θέλουμε άλλες πολιτικές. Κανείς δεν ανέφερε ποιες πολιτικές. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παραδείγματος χάρη, μιλάει για κρατισμό. Σεβαστή η άποψή του, αλλά εμείς δεν την αποδεχόμαστε, δεν την υιοθετούμε. Όμως θα υπενθυμίσω και κάτι ακόμη σ’ αυτό το σημείο. Και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπως τον λέγαμε, εφαρμόζεται φιλελεύθερη πολιτική σήμερα από εκείνους που ήταν οι θιασώτες του κρατισμού. Εμείς θεωρούμε ότι μέσω του κρατισμού δεν έχουμε να κερδίσουμε πολλά πράγματα. Θεωρούμε ότι η ανάπτυξη της οικονομίας κι η αύξηση του εθνικού προϊόντος είναι μονόδρομος για τη χώρα και θεωρούμε ότι βρισκόμαστε σε σωστό δρόμο. Δεν είπαμε ότι τα κάναμε όλα. Όμως ανοίξαμε τους δρόμους και πάμε προς τα εκεί.
Βελτιώσαμε τους οικονομικούς δείκτες. Εξασφαλίσαμε σταθερότητα και παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για σκεφτείτε να μην ήμασταν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τις νομισματικές διαταραχές και αναταράξεις που υπάρχουν; Τι θα γινόμασταν με το πρώην νόμισμά μας, τη δραχμή;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε.
Επίσης, αναφέρθηκαν και κάποιες ανακρίβειες. Παραδείγματος χάρη, αναφέρθηκε από τον Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. ότι οι δικαστικοί θα πάρουν αναδρομικά 700.000 ευρώ. Αυτό είναι ανακριβές. Τα αναδρομικά δεν πρόκειται να υπερβούν τις 120.000 ευρώ και μάλιστα κατανεμημένα σε πέντε δόσεις σε πέντε χρόνια.
Το ίδιο έγινε και για το δημοσιονομικό κόστος. Αναφέρονται βαρύγδουπα νούμερα που εντυπωσιάζουν, αλλά δεν εξηγούνται. Το δημοσιονομικό κόστος –αναφέρεται στην Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου- δεν πρόκειται να υπερβεί τις 900.000 ευρώ, αλλά κατανεμημένο στα πέντε χρόνια.
Για να καταλαβαίνουμε τι λέμε, το δημοσιονομικό κόστος για κάθε χρόνο είναι περίπου 150.000-160.000 ευρώ. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να δημιουργούμε τέτοιες εντυπώσεις, γιατί η κοινή γνώμη μας παρακολουθεί.
Επίσης, ειπώθηκε ότι δεν προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις. Μάλλον, απόντες από τη χώρα είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις. Φορολογική μεταρρύθμιση, αναπτυξιακός νόμος, υπήρξαν χίλιες δυο πρωτοβουλίες και συνεχίζονται αυτές οι πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, όπως είναι το ασφαλιστικό.
Δεν έχει σημασία αν κάποιοι διαφωνούν με τον τρόπο που τα φέρνει η Κυβέρνηση ή, εν πάση περιπτώσει, δεν θέλουν να μπουν στη λογική του διαλόγου για να πάρουν και εκείνοι τη δική τους ευθύνη, γιατί και ο καθένας βεβαίως κρίνεται από αυτή του τη συμπεριφορά.
Όμως, σε κάθε περίπτωση, υπήρξαν και υπάρχουν μεταρρυθμίσεις. Και η επανίδρυση του κράτους ξεκίνησε. Πράγματι, υπήρξε μια αδυναμία. Δεν έγιναν αυτά που θέλαμε. Είναι ένας από τους πυλώνες πολιτικής που διακήρυξε η Νέα Δημοκρατία πριν από τις τελευταίες εκλογές. Χρειάζεται πολλή δουλειά, χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας.
Έχουμε πολύ μεγάλο και ανηφορικό δρόμο να διανύσουμε, όμως ξεκινήσαμε και αυτό έχει σημασία. Ξεκινήσαμε και ταυτόχρονα έχουμε και τη βούληση και την αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε. Με αυτή λοιπόν την έννοια προχωρούμε μπροστά και βέβαια εμείς δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα απολύτως από τον ελληνικό λαό.
Τα πάντα στη δημοσιότητα, όλες μας οι πρωτοβουλίες γίνονται εν ονόματι του ελληνικού λαού, γιατί πιστεύουμε ότι η εντολή που πήραμε και σε αυτές τις εκλογές, είναι εντολή να προχωρήσουμε μπροστά, να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, να αναμορφώσουμε το κράτος, να κτυπήσουμε την αδιαφάνεια και τη διαφθορά και αυτό κάνουμε στην καθημερινή μας πράξη.
Θα έλεγε κάποιος, λοιπόν, σε αυτό το δημοκρατικό διάλογο που αναπτύσσεται μέσα στη Βουλή να γίνουμε πιο χρήσιμοι και όχι απλώς αρεστοί στους πολίτες, γιατί ο λαϊκισμός ναι μεν έχει προσωρινά κέρδη, αλλά δεν έχει αρχές. Δεν υπηρετεί αξίες. Και αυτοί που δεν υπηρετούν αρχές και αξίες γρήγορα τελειώνουν. Να το έχουν υπ’όψιν τους αυτοί που κυρίως καταφεύγουν στο λαϊκισμό ή στην προσάρτηση μόνο και μόνο κάποιων λαϊκών ομάδων που νομίζουν ότι θα τις μετατρέψουν στις επόμενες εκλογές σε ψήφους, για να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στο Κοινοβούλιο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε κύριε Ρεγκούζα.
Το λόγο έχει ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Μαγκριώτης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, λυπούμαι, αλλά ενίοτε ο λαϊκισμός κερδίζει. Αν ενίοτε δεν κέρδιζε ο λαϊκισμός, δεν θα ήταν και η Νέα Δημοκρατία στα υπουργικά έδρανα σήμερα.
Θέλω να πω στην αγαπητή συνάδελφο του Κομμουνιστικού Κόμματος ότι είναι εύκολο να εξισώνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τη Νέα Δημοκρατία σε όλα τα θέματα και φυσικά στον πολιτισμό. Θα της πω πως και μόνο η δημιουργία των ΔΗ.ΠΕ.Θ.Ε. και η υποστήριξή τους που δημιούργησαν και θέσεις απασχόλησης, αγκάλιασε τους καλλιτέχνες, αλλά πάνω απ’ όλα έφερε το καλό θέατρο σε όλη την περιφέρεια είναι ένα δείγμα διαφορετικής γραφής στο χώρο του πολιτισμού.
Θα μπορούσα βέβαια να αναφερθώ και σε πολλά άλλα θέματα, ο χρόνος όμως δεν μου το επιτρέπει.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ)
Θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε, να απευθυνθώ στον συνάδελφο εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας και να απαντήσω στο ερώτημά του για το πού αποκρύπτονται στοιχεία και πού βλέπουμε τις λογιστικές αλχημείες στον προϋπολογισμό.
Κύριε Ρεγκούζα, θα μπορούσα να σας πω για τα χρέη των νοσοκομείων και πού θα τα εγγράψετε στη ρύθμιση του 2008 και δεν θα χρειαζόταν να πω τίποτε άλλο.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Τα έχετε εγγράψει εσείς;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Παρακαλώ, είναι 3%.
Κύριε Ρεγκούζα, θα σας το ξαναπώ. Μπορείτε να μας απαντήσετε στο εξής; Και μόνο τα χρέη των νοσοκομείων, στην προβλεπόμενη ρύθμιση –εκτός κι αν πείτε ότι δεν θα κάνετε ρύθμιση το 2008- πού θα τα γράψετε; Στη ρύθμιση του 2005 είχατε τη διέξοδο. Τα απλώσατε στο παρελθόν, στα τρία προηγούμενα χρόνια και γι’ αυτό ανεβάσατε το έλλειμμα στο 7,2%, στο 7,7%.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Τα βρήκαμε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Παρακαλώ, κύριε Ρεγκούζα.
Τώρα πού θα τα απλώσετε; Στο παρελθόν; Είναι δικό σας το παρελθόν. Στο μέλλον; Βιάζεστε τόσο πολύ να φύγετε από την Κυβέρνηση, να μας τα παραδώσετε εμάς λογιστικά τα χρέη στα επόμενα χρόνια; Ή στο παρόν;
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Θα περιμένετε πολύ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Από μόνα τους, κύριε Πρόεδρε, αν τα εγγράψουν στον προϋπολογισμό του 2008, ξεφεύγουν κατά πολύ του 3%. Είναι διασκεδαστικό και παράδοξο το ερώτημα, κύριε Ρεγκούζα. Αν τολμάτε, απαντήστε εσείς ή ο παριστάμενος Υφυπουργός. Αυτό για να δείτε πόσο ανειλικρινής είστε, όταν ασκείτε πολιτική.
Θα μπορούσα, βέβαια, να μιλήσω και για τα «πέτσινα» ομόλογα, που αφειδώς ο κ. Αλογοσκούφης από προχθές έχει αρχίσει και μοιράζει στο Ι.Κ.Α., σε διάφορες κοινωνικές ομάδες. Ο κ. Παυλόπουλος προχθές τα μοίρασε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έχει αρχίσει αφειδώς και τα μοιράζει τα «πέτσινα ομόλογα», που δεν εγγράφονται ούτε στα ελλείμματα ούτε, βέβαια, στο χρέος.
Όλα αυτά τι είναι; Δεν είναι λογιστικές αλχημείες και τρικ, κύριε Ρεγκούζα, για να κρατάτε το έλλειμμα κάτω από το 3% αριθμητικά και μόνο; Ας μην επεκταθώ περισσότερο για το πώς φτιάξατε λογιστικά το 7,2% του ελλείμματος και μόνο με τη λογιστική αλλαγή της εγγραφής των αμυντικών δαπανών και την επαναφορά του παλιού καθεστώτος από εσάς τους ίδιους, δηλαδή να τα εγγράφετε στο μέλλον. Γιατί δεν θα μπορούσατε να αγοράσετε -και θα υπέφερε η χώρα και η άμυνα- ούτε ένα αεροπλάνο τα επόμενα χρόνια, κύριε Ρεγκούζα, εάν συνεχίζατε να εγγράφετε, όπως γράψατε λογιστικά τις αμυντικές δαπάνες των χρόνων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για να πετύχετε την περίφημη δημοσιονομική εκτροπή και να εκθέσετε τη χώρα, για να έχετε το μεγάλο άλλοθι να μη δίνετε σε καμμιά κοινωνική ομάδα και ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα τίποτα απ’ αυτά που είχατε υποσχεθεί προεκλογικά.
Λέτε, λοιπόν, ότι, επειδή βρήκατε μαύρη τρύπα στην οικονομία, «τραβεστί» τη λέγατε προεκλογικά -τι χειρότερο ο χαρακτηρισμός «τραβεστί» από τη μαύρη τρύπα της οικονομίας- γι’ αυτό τώρα τα δίνετε στους αξιωματικούς.
Από το προεκλογικό σας πρόγραμμα του 2004 διαβάζω, κύριε Ρεγκούζα, για να δείτε πόσο μακριά από την αλήθεια είστε. Όχι εσείς προσωπικά, βέβαια, αλλά η Κυβέρνησή σας.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Καθυστερήσαμε, αλλά προχωρήσαμε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Δεν καθυστερήσατε καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Μην απευθύνεστε προσωπικά, κύριε Μαγκριώτη. Αν αναφέρετε ονόματα, προκαλείτε και τον αντίλογο. Σας παρακαλώ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Δεν είπα κάτι προσωπικό.
Γιατί, κύριε Πρόεδρε; Ζωντανή συζήτηση κάνουμε, άλλωστε, δεν βριζόμαστε. Ανταλλαγή απόψεων κάνουμε.
Παρακαλώ να μου δώσετε το λελογισμένο χρόνο που δώσατε και στον εισηγητή της Πλειοψηφίας, κύριε Πρόεδρε. Ευχαριστώ.
Κύριε Ρεγκούζα, το 8,2% που δίνετε τώρα στο βασικό του Ανθυπολοχαγού ουσιαστικά είναι μηδενικό, γιατί αθροιστικά με τις ονομαστικές αυξήσεις των προηγούμενων τριών χρόνων έχουν φθάσει σ’ αυτό το ύψος οι βασικοί των Ανθυπολοχαγών. Συνεπώς είναι μηδενική η αύξηση που δίνετε. Δηλαδή, τους κοροϊδέψατε και μάλιστα τους κοροϊδέψατε σε δύο προεκλογικές περιόδους και το 2004 και το 2007.
Δεύτερον, είχατε υποσχεθεί στο προεκλογικό σας πρόγραμμα –και το έχω εδώ- ότι θα αλλάξατε την αναλογία 3 προς 1 του βασικού μισθού του Α./Γ.Ε.ΕΘ.Α. και του Ανθυπολοχαγού. Γιατί δεν το αλλάζετε, κύριε Ρεγκούζα; Γιατί πάλι οι αυξήσεις είναι υπέρογκες στα πολύ υψηλά κλιμάκια των αξιωματικών, που ούτως ή άλλως έχουν υψηλές αμοιβές και στην πλειονότητα των στελεχών του στρατού έχουμε ψίχουλα, μηδενική αύξηση, που βεβαίως η αγοραστική της δύναμη έχει χαθεί λόγω της ακρίβειας και της φορολογικής πολιτικής των προηγούμενων χρόνων;
Τέλος, είχατε πει στο προεκλογικό σας πρόγραμμα -και τώρα δεν ακούω κουβέντα- για την προοδευτική ενσωμάτωση στο βασικό μισθό των εν ενεργεία στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων του επιδόματος ειδικής απασχόλησης, ούτως ώστε να ενσωματωθεί και στη σύνταξη. Αυτά όλα δεν υπάρχουν στην τροπολογία που καταθέσατε. Μηδενική αύξηση, λοιπόν, στο βασικό, σιωπή για όλα τα άλλα.
Κύριε Ρεγκούζα, αυτός είναι λαϊκισμός, αυτή είναι παραπλάνηση. Νομίζω, όμως, ότι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο, αντιλαμβάνονται και γι’ αυτό δεν πήρατε καμιά επιδοκιμασία με την κατάθεση αυτής της τροπολογίας, τέσσερα χρόνια καθυστερημένα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας πως υπάρχουν αιτήματα της Ο.Λ.Μ.Ε. και πρέπει μερικά από αυτά να τα δει η Κυβέρνηση και να τα υιοθετήσει. Θα αναφερθώ μόνο στην τράπεζα ALPHA με μια φράση και θα επαναλάβω αυτό που είπα και στην εισήγησή μου.
Θα δούμε αύριο στην ονομαστική ψηφοφορία, στο αίτημα το οποίο θα καταθέσουμε, τι θα κάνουν εκείνοι οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, που μέχρι τώρα στα «παράθυρα» των τηλεοράσεων καταγγέλλουν αυτή την τροπολογία και τη χαριστική ρύθμιση της Κυβέρνησης. Να δούμε αν εννοούν αυτά που λένε.
Θα δούμε, λοιπόν, τη στάση και την ψήφο τους αύριο, γιατί η ώρα της αλήθειας είναι κοντά. Δεν ξέρω αν είναι επαρκές το «πολιτικό μασάζ» που «έκανε» ο κ. Αλογοσκούφης πριν μερικές μέρες στο γραφείο του και σε άλλους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Θα φανεί αύριο εάν αυτά που λέμε τα εννοούμε.
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, ζητώντας από τον κύριο Υπουργό διευκρινίσεις για εκείνη τη διάταξη που γράφει για την εφ’ άπαξ αποζημίωση…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Μαγκριώτη, σας παρακαλώ ολοκληρώστε. Έχετε υπερβεί το χρόνο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Μία φράση ακόμα και ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, διευκρινίσεις για εκείνη τη διάταξη που λέει για την εφ’ άπαξ αποζημίωση των στελεχών της Ολυμπιακής Επιτροπής και θα ήθελα να ρωτήσω το εξής. Δεδομένου ότι δεν αναγράφεται ποσό στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, δεν το έχετε προϋπολογίσει;
Δεύτερον, ποια είναι αυτή η εφ’ άπαξ αποζημίωση;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Μαγκριώτη, σας παρακαλώ ολοκληρώστε. Έχετε διπλασιάσει το χρόνο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Είναι πολύ σημαντικό, κύριε Πρόεδρε. Τελειώνω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Μα, δεν τελειώνετε όμως!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Τρίτον, λοιπόν, αυτά τα στελέχη είχαν υπογράψει ειδικές συμβάσεις. Δικαιούνται, λοιπόν, με βάση αυτές τις συμβάσεις κάποιες αποζημιώσεις. Εμείς δεν λέμε να μην πάρουν τις αποζημιώσεις, απλώς, θέλουμε διευκρινίσεις για να δούμε αν πρέπει να τις πάρουν με τον τρόπο που τις δίνετε. Διότι αν υπήρχαν στις συμβάσεις, πρέπει να τις πάρουν. Εάν όμως είναι οι αποζημιώσεις των συμβάσεων, έπρεπε να τις πάρουν από άλλο δρόμο. Γιατί αλλάζετε δρόμο τώρα και τους πάτε στα Ολυμπιακά Ακίνητα, να αποζημιωθούν από εκεί; Θέλουμε, λοιπόν, διευκρινίσεις για να καθορίσουμε και τη θέση μας στην τελική ψηφοφορία.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
Το λόγο έχει η ειδική αγορήτρια του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Ελπίδα Παντελάκη.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Ήταν επόμενο αυτό το νομοσχέδιο, που ως κέντρο βάρους του είχε τις συντάξεις του δημοσίου, να γενικεύσει τη συζήτησή μας. Σ’ αυτό το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα που έχω να παρέμβω, δεν θα αναλύσω για άλλη μια φορά αυτά που είπαμε επί της αρχής. Όμως, από τις απαντήσεις που πήραμε από τον κύριο Υπουργό, καταλαβαίνουμε ότι τελικώς, κάποιες διορθωτικές, βελτιωτικές κινήσεις γίνονται στο ζήτημα των τιμητικών συντάξεων, το οποίο όμως εξακολουθεί να παραμένει το κύριο πρόβλημα που θέσαμε. Και εμείς θα επιμείνουμε, κύριε Υπουργέ –έχουμε αυτήν την υπομονή- στην μετά τη συζήτηση επί των άρθρων, γιατί θέλουμε να κουβεντιάσουμε πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.
Και επειδή έχετε πλειοψηφία και μπορείτε να περάσετε αυτές τις σκέψεις σας, να ξέρετε ότι εμείς θα επιμείνουμε και μετά απ’ αυτήν τη συζήτηση, διότι θεωρούμε απαράδεκτο να μείνει το θέμα όπως έχει.
Ας δούμε, λοιπόν, ποιο ζήτημα τέθηκε κύρια από την Κυβέρνηση μέσα απ’ όλες αυτές τις ρυθμίσεις και διευθετήσεις, αρκετές από τις οποίες στη συζήτηση επί των άρθρων θα τις ψηφίσουμε και εμείς, διότι έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια.
Το κύριο, λοιπόν, ζήτημα της επιχειρηματολογίας ήταν ότι θέλουμε αλλά δεν μπορούμε, δεν αντέχει η οικονομία. Και γι’ αυτό το λόγο, επειδή, ακριβώς, δεν μπορείτε να ανταποκριθείτε σ’ αυτά που έχει ανάγκη ο κόσμος, δεχθήκατε και την κριτική –την υποκριτική, θέλω να πω, είναι πολιτική κριτική- από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Μάλιστα, μου έκανε εντύπωση που Βουλευτής από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. -ο τελευταίος μάλιστα που μίλησε- ζήτησε να σταματήσουν να τους κατηγορούν και να τους εξισώνουν με τη Νέα Δημοκρατία. Παίρνω, λοιπόν, υπ’όψιν μου ότι ένας από αυτούς που θεωρεί ότι κατηγορούν το ΠΑ.ΣΟ.Κ., είμαστε εμείς, το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Κατ’ αρχάς, εμείς δεν έχουμε τη διάθεση να κατηγορήσουμε κανένα κόμμα. Κριτική κάνουμε και η αντιπαράθεσή μας είναι επί της ουσίας. Και κάνουμε κριτική και δεχόμαστε να μας κάνουν κριτική και κρινόμαστε απ’ αυτά που λέμε. Όμως, κύριο κριτήριο της αλήθειας είναι η πράξη και από την πράξη όχι μόνο έχει κριθεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. –και κρίνεται κάθε μέρα- αλλά κρίνεται και τώρα ως Αντιπολίτευση.
Ας πούμε, λοιπόν, ορισμένα πράγματα. Ας δούμε για ποιο λόγο το Κομμουνιστικό Κόμμα λέει ότι μπορούν να υλοποιηθούν τα αιτήματα των εργαζομένων, οι σύγχρονες ανάγκες τους, δηλαδή ότι μπορεί πραγματικά ο κόσμος να τρώει «γλυκό ψωμί». Και είναι τρομερό αυτό που ακούστηκε, δηλαδή ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έδωσε «γλυκό ψωμί» στον κόσμο, ότι ο κόσμος έφαγε ψωμί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Εμείς κατ’ αρχάς κάνουμε την εξής τοποθέτηση. Κανένας εργαζόμενος σ’ αυτήν τη χώρα δεν χρωστάει τη δουλειά του σε καμμιά κυβέρνηση. Σε καμμιά κυβέρνηση! Αυτά που ακούγονται είναι πρωτάκουστα. Πρωτάκουστα, στην κυριολεξία. Και δεν χρωστάει κανείς υποχρέωση σε κανέναν, έστω και αν κάποιος αναγκάστηκε να «φιλήσει κατουρημένες ποδιές», για να βρει μια δουλειά και να ξεφύγει από την ανεργία. Δουλεύει, αμείβεται γι’ αυτήν τη δουλειά που κάνει και δεν χρωστάει σε κανέναν. Και δεν θα πρέπει να νιώθει ούτε όμηρος ούτε ότι χρωστάει υποχρέωση.
Από εκεί και πέρα, το κύριο ερώτημα, στο οποίο θα ήθελα απάντηση, είναι το εξής. Παράγεται πλούτος σ’ αυτήν τη χώρα; Και ποιος καρπώνεται αυτόν τον πλούτο; Μα, επιτέλους, μιλάνε τα ίδια τα στοιχεία. Επειδή λέτε ότι δεν αντέχει η οικονομία και ότι δεν γίνεται. Το θέμα είναι ότι δεν αντέχει η οικονομία, γιατί η επιλεξιμότητα που υπάρχει στην οικονομία είναι να είναι ανταγωνιστική η οικονομία και να ενισχύει τους επιχειρηματικούς ομίλους. Να ενισχύει τις επιχειρήσεις για να πηγαίνουν, λέει, καλά οι επιχειρήσεις και να έχουν δουλειά οι εργαζόμενοι.
Μα, αυτό το πράγμα χρόνια και χρόνια έχει φέρει ορισμένα αποτελέσματα και συνολικά σ’ αυτό το οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα, άκουσα από τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας ότι αν δεν ήμασταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήμασταν χαμένοι. Μα, ήδη έχει φανεί ότι επειδή, ακριβώς, υπάρχουν αυτός ο μονόδρομος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και η στρατηγική του κεφαλαίου, η φτώχεια έχει «θερίσει» μεγάλα κομμάτια των λαών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δείτε το παράδειγμα, του νούμερο τέσσερα στην οικονομία, της Μεγάλης Βρετανίας, όπου ένα στα τέσσερα παιδιά βρίσκεται σε ακραία φτώχεια. Στη Γαλλία ο ίδιος ο Σαρκοζί μόλις βγήκε στις εκλογές είπε: «Ο στόχος μας είναι να μειωθεί η φτώχεια τουλάχιστον στο 1/3». Τι συζητάμε τώρα;
Παρακολουθούμε βέβαια αυτό το μοντέλο των μεταρρυθμίσεων το οποίο παίρνει πίσω ό,τι έχει κατακτήσει μέσα στις προηγούμενες δεκαετίες το εργατικό κίνημα συνολικότερα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα κάτω από την πίεση των σοσιαλιστικών τότε χωρών. Βεβαίως, σήμερα, δεν υπάρχουν σοσιαλιστικές χώρες, υπάρχει ανατροπή αυτού του συστήματος που γνωρίσαμε. Υπάρχει καπιταλισμός…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Θα ήθελα την κατανόησή σας, κύριε Πρόεδρε, και θα είμαι όσο το δυνατόν πιο σύντομη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κυρία Παντελάκη, να το τηρήσετε γιατί στην πρωτολογία σας σπάσατε ρεκόρ.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Θα το τηρήσω, κύριε Πρόεδρε. Δείξτε κατανόηση και με βάση τους άλλους ομιλητές. Σε δύο λεπτά θα ολοκληρώσω.
Εκεί λοιπόν υπάρχει καπιταλισμός. Τι λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα; Λέτε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα μιλάει για κρατισμό. Δεν μιλάμε για κρατισμό. Εμείς το λέμε καθαρά. Μιλάμε για άλλη εξουσία, για λαϊκή οικονομία στη θέση αυτής της οικονομίας που υπάρχει σήμερα, αντί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το Κομμουνιστικό Κόμμα λέει ότι η Ελλάδα, οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από μία οικονομία που θα εξυπηρετεί τη συντριπτική πλειονότητα του λαού. Από ποιον εξαρτάται αυτό; Είναι θέμα πολιτικού σχετισμού των δυνάμεων, να συνειδητοποιήσει ο κόσμος τη δύναμή του, να την επιβάλει για να διεκδικήσει και τον πλούτο που παράγει για τον εαυτό του και την εξουσία. Αυτό είναι το ζήτημα.
Τι κάνουμε μέχρι τότε όμως; Τώρα λέμε ότι πάλι ο κόσμος πρέπει να βγάλει συμπεράσματα και να διεκδικήσει και να υπάρξει ένα φρένο σ’ αυτήν την κατηφόρα ώστε να μπορεί να τα βγάλει πέρα και πρέπει να διεκδικήσει συγκεκριμένα.
Ολοκληρώνω: Από το 1995 μέχρι το 2007 –που αφορά και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη Νέα Δημοκρατία, για να πάρουμε τα πρόσφατα στοιχεία- το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν από 85.000.000.000 ευρώ πήγε στα 209.000.000.000 και δεν βάζω εδώ την αναθεώρηση με την οποία να πάει στα 220.000.000.000 ευρώ. Παράγεται πλούτος και αυτός δεν αποδίδει. Ποια είναι η κατάσταση της συντριπτικής πλειονότητας των εργαζομένων; Είναι πάρα πολύ άσχημη. Πού πάει αυτός ο πλούτος; Τα συνολικά καθαρά κέρδη των τριακοσίων επτά επιχειρήσεων όλων των κλάδων διαμορφώθηκαν στα 8,3 δισεκατομμύρια ευρώ έναντι 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2005. Γιατί συζητάμε γι’ αυτά τα κέρδη; Μας λένε κιόλας: «Δαιμονοποιείτε το κέρδος. Δεν θέλετε να έχουν κέρδος οι επιχειρήσεις;». Ναι, να έχουν, αλλά να το καρπώνεται ο εργαζόμενος, να υπάρχουν κέρδη και αυτά τα κέρδη να επιστρέφουν στον κόσμο ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής του γιατί αυτά τα κέρδη, ακριβώς, εκφράζουν την υπεραξία που τσεπώνουν οι κεφαλαιοκράτες από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και συνολικά των εργαζομένων. Αυτό είναι το πρόβλημα, αυτό είναι το κύριο ζήτημα, γι’ αυτό λέμε ότι μετρητοίς δίνετε στο μεγάλο κεφάλαιο και «ψίχουλα» δίνετε στους εργαζόμενους.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Τα δύο λεπτά πέρασαν, κυρία συνάδελφε.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
Επειδή όμως έπεσε «πάρα πολύ κλάμα» γι’ αυτές τις συντάξεις πείνας, επαναλαμβάνω ότι αυτές οι συντάξεις πείνας διαμορφώθηκαν σε διάστημα πολλών γενεών όπου οι άνθρωποι αυτοί που είναι οι σημερινοί συνταξιούχοι ήταν οι παραγωγοί του πλούτου και παίρνουν τις συντάξεις πείνας γιατί αυτές οι αντιλαϊκές πολιτικές τους έχουν φθάσει εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Καλώς, κ. Παντελάκη.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Όσο για την αυριανή συζήτηση, επειδή κάναμε συζήτηση για την τροπολογία, εδώ είναι εξαιρετικά προκλητική και η στάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Λέει: «Αύριο θα δούμε τι θα γίνει στην ονομαστική ψηφοφορία». Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λοιπόν που δεν θα ψηφίσει την τροπολογία στην ονομαστική ψηφοφορία είναι αυτό που εστιάζει την αντιπαράθεση μόνο στο ζήτημα…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ας το αφήσουμε για αύριο αυτό, αφορά αυριανό θέμα. Σας παρακαλώ, ολοκληρώστε.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει ετοιμάσει με το νόμο Ρέππα τις ενοποιήσεις των ταμείων, έχουν προχωρήσει όλες οι άλλες τράπεζες και μας έμεινε η ALPHA BANK. Ούτε στο συνδικαλιστικό κίνημα υπήρξαν εμπόδια και έρχεστε τώρα εσείς να πείτε αυτό το πράγμα. Επί της ουσίας εσείς προετοιμάσατε…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κυρία Παντελάκη, πρέπει να τελειώνετε.
Σας παρακαλώ πολύ.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: «Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο», ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Νέα Δημοκρατία.
Ευχαριστώ για την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Λαφαζάνης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Καταρχάς θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι για την αναφορά που έκανε ο κ. Καρατζαφέρης στο όνομά μου διότι με ψίθυρους δεν γίνεται πολιτική. Πράγματι, απ’ όσο ενημερώνομαι το ποσό των επτακοσίων χιλιάδων ως έκτακτη παροχή πενταετίας για τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου είναι υπερβολικό.
Φαίνεται ότι είναι αρκετά πιο κάτω.
Ο κ. Ρεγκούζας ανέφερε ένα ποσό της τάξης των 120.000 ευρώ, αν δεν κάνω λάθος. Δεν μπορεί να διευκρινιστεί από τη διάταξη όπως είναι διατυπωμένη ποιο είναι το ύψος της έκτακτης παροχής και επίσης το παραπέμπει σε υπουργική απόφαση. Επειδή δεν μπορεί να διευκρινιστεί το ύψος στην πενταετία και δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, ας πάρουμε του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Ο κύριος Υπουργός φαντάζομαι ότι θα έχει την ευαισθησία να ενημερώσει τη Βουλή ποιο είναι το ακριβές ποσό. Έτσι θα αποκατασταθεί η αλήθεια και δεν θα υπάρχουν παρεξηγήσεις. Κατά τα άλλα ισχύουν όσα είπα στην πρωτολογία μου σχετικά με τη διάταξη αυτή.
Το δεύτερο που θέλω να υπογραμμίσω. Με έκπληξη άκουσα την τροπολογία επί της τροπολογίας που μας κατέθεσε, το πρωί, ο κύριος Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών. Τι λέει αυτή η τροπολογία επί της τροπολογίας; Ότι τα πιστωτικά ιδρύματα αναλαμβάνουν το κόστος της δαπάνης οποιασδήποτε εθελουσίας εξόδου ή πρόωρης συνταξιοδότησης που δεν καλύπτεται από τις διατάξεις του νόμου αυτού και δεν έχει προβλεφθεί στις μελέτες των ως άνω άρθρων. Τι μας λέει με δυο λόγια εδώ ο κύριος Υπουργός;
Κυρίες και κύριοι είναι πρωτοφανές. Προεξοφλεί, ο κύριος Υπουργός, ότι με επίκεντρο την ALPHA BANK, θα γίνουν εξαγορές και συγχωνεύσεις μετά τη ρύθμιση που έφερε, τη χαριστική, την αντισυνταγματική, τη σκανδαλώδη, όπως τη χαρακτήρισα. Και έρχεται να καλύψει εν όψη αυτών των εξαγορών και των συγχωνεύσεων τα προγράμματα εθελούσιας εξόδου είτε στο επικουρικό είτε στην κύρια συνταξιοδότηση που θα εφαρμοστούν. Τα σχόλια είναι δικά σας.
Πού υπακούουν πλέον αυτοί οι σχεδιασμοί; Και ποια προοπτική ανοίγουν; Και γιατί αυτές οι εξυπηρετήσεις επί των εξυπηρετήσεων; Τι είναι αυτό που γνωρίζει, ο κύριος Υπουργός, ανάμεσα σε ιδιωτικές κατά τα άλλα τράπεζες και δεν το γνωρίζουμε εμείς και έρχεται να το νομοθετήσει, να το προεξοφλήσει, να το προσχεδιάσει και να το προαποφασίσει;
Κύριοι της Κυβέρνησης, με την τροπολογία που καταθέσατε για την ALPHA BANK είστε σε πλήρη αντίθεση με όλο τον πλανήτη αυτή τη στιγμή και το εννοώ αυτό.
Καταθέτω για τα Πρακτικά την καταγγελία του Συλλόγου Προσωπικού της ALPHA BANK προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία διαψεύδει τα περί διαλόγου που ανέφερε ο κύριος Υπουργός, διότι οι άνθρωποι αυτοί ζητάγανε επί μήνες επίμονα μια συνάντηση για να διευκρινίσουν και αυτοί τις απόψεις τους επί του επίμαχου θέματος και δεν γίνονταν δεκτοί.
Καταθέτω επίσης για τα Πρακτικά την απάντηση του Προέδρου της Επιτροπής Αναφορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που λέει ότι είναι παραδεκτή η καταγγελία του Συλλόγου, αρχίζει την εξέταση και ζητάει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει προκαταρκτική έρευνα για το θέμα θεωρώντας το μείζον. Εσείς έρχεστε να νομοθετήσετε ενώ εκκρεμούν αυτά τα πράγματα.
Καταθέτω επίσης για τα Πρακτικά την γνωμοδότηση του κ. Παυλόπουλου, όταν είχε ξαναεπιχειρηθεί αντίστοιχη ρύθμιση το 1992, αν θυμάμαι καλά, ότι το κράτος δεν είναι δυνατόν να παρέμβει σε συμβάσεις ιδιωτικού χαρακτήρα, υπογεγραμμένες και ατομικά μάλιστα από τα μέλη του Συλλόγου Προσωπικού της ALPHA BANK με μία ιδιωτική τράπεζα. Και αυτό έρχεστε να το κάνετε τώρα.
Βεβαίως, καταθέτω για τα Πρακτικά τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση Τραπεζών που με ψηφίσματά τους καταγγέλλουν τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Εσείς, όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, επιμένετε γνωρίζοντας ότι αυτή η ρύθμιση δυναμιτίζει, κυριολεκτικά, όλη την προοπτική για το ασφαλιστικό θέμα.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Διότι έρχεται να επιβεβαιώσει ότι όλα αυτά τα οποία λέτε περί διαλόγου είναι «φύλλο συκής» προειλημμένων αποφάσεων, οι οποίες ευνοούν συγκεκριμένα συμφέροντα με το «σφαγιασμό» ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε τον κ. Λαφαζάνη.
Ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας του στο εξωτερικό.
Η Βουλή εγκρίνει;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Και τώρα, ο τελευταίος των ειδικών αγορητών κ. Μαυρουδής Βορίδης από το ΛΑ.Ο.Σ..
Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μοιραία θα πρέπει να αναφερθώ σε ένα, δύο ζητήματα τα οποία τέθηκαν, μιλώντας για την αξιοπιστία της κυβερνητικής πολιτικής. Εγώ θεωρώ ότι πρέπει σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα, ανεξαρτήτως των πολιτικών αντιπαραθέσεων και ανεξαρτήτως των κομματικών διαφορών, ο διάλογος να διεξάγεται σ’ ένα μίνιμουμ καλοπιστίας. Καλοπιστία, αν θέλετε, η οποία μπορεί να εδραστεί σε ορισμένες βασικές αρχές και κοινές αξίες, ας πούμε, στον ορθό λόγο. Το γεγονός, δηλαδή, ότι πρέπει όλοι να προσπαθούμε να καταλάβουμε τα πράγματα μ’ έναν τρόπο και ο καθένας μπορεί να δίνει τις δικές του ερμηνείες, ανάλογα με το δικό του αξιακό περιεχόμενο, αλλά δεν μπορούμε να λέμε, τελείως, διαφορετικά πράγματα.
Και αναφέρομαι τώρα στον εισηγητή της Πλειοψηφίας. Κοιτάξτε: «Αξιοπιστία» είναι μία λέξη η οποία έχει πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο. Και αυτό σημαίνει πολύ απλά το εξής: Όταν λες κάτι, το κάνεις. Αν λες κάτι, το υπόσχεσαι και δεν το κάνεις, δεν είσαι αξιόπιστος. Έχετε δε υπ’ όψιν σας ότι αυτή η έννοια των συμβατικών υποχρεώσεων και δεσμεύσεων προφανώς δεν χωρεί εξαιρέσεις, γιατί εν συνεχεία τα βρήκες δύσκολα. Γιατί τότε, στην πορεία όλοι θα μπορούσαν να αποστούν των συμβατικών τους υποχρεώσεων, σας μιλώ στο χώρο του ιδιωτικού δικαίου, γιατί κάτι δεν τους πήγε καλά. Ε, δεν είναι έτσι. Αυτά τα λογαριάζεις εγκαίρως. Αν λοιπόν εσείς εκτιμούσατε στην Κυβέρνηση ότι υπήρχε δυσκολία, δεν έπρεπε να υποσχεθείτε, ή έπρεπε να υποσχεθείτε υπό αίρεση: «Αν μπορέσουμε, θα το κάνουμε».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ( Αναστάσιος Νεράντζης): Εκτός αν προκύψει ανωτέρα βία.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Εκτός αν προκύψει ανωτέρα βία, που δεν την είχαμε εδώ.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Δεν μιλάμε για στενές συμβατικές υποχρεώσεις, μιλάμε για …
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Ωχ, καλά! Σχετικά με τη διαφορετική εκτίμηση στους οικονομικούς λογαριασμούς, αν ήταν ανωτέρα βία, έχουμε και δικαστές στο ακροατήριο, θα σας λέγανε ότι κανείς δεν θα εξεπλήρωνε τις συμβατικές υποχρεώσεις. Κανείς. Κανείς, ποτέ. Όμως, κάνετε συμβόλαια με το λαό υποσχόμενοι. Όταν έρχεστε και λέτε ότι «θα σας δώσω αυτά τα χρήματα», ο άλλος σας ψηφίζει γιατί σας πιστεύει.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Τα δίνουμε.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Πότε τα δίνετε; Τα δίνετε τέσσερα χρόνια μετά και αφού βεβαίως την ώρα που τους το λέγατε, ο μισθός των αξιωματικών ήταν 540, 600 ευρώ και τώρα έχει φθάσει στα 790. Τους λέγατε ότι θα τα πάτε στα 860 και φυσικά, το πάτε τώρα. Λοιπόν, αφήστε.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Οι πολίτες μας ψήφισαν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ( Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Ρεγκούζα, παρακαλώ μη διακόπτετε.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Κύριε Ρεγκούζα, γι’ αυτό λέω ένα ελάχιστον ορθού λόγου και αξιοπιστίας, για να μιλάμε σοβαρά μεταξύ μας. Να πω κάτι; Εγώ θα δεχόμουν το δεύτερο κομμάτι της τοποθέτησής σας. Διότι ήλθατε και είπατε: «Δεν μας προτείνει κανένας από αυτή την Αίθουσα οικονομικές πολιτικές». Και σας είπα στην τοποθέτησή μου -και όπως ξέρετε εγώ θέλω να απέχω συνειδητά από κάθε είδους λαϊκισμό, δεν μου αρέσει- γιατί δεν εκτελείτε, όχι άλλα, αυτά που εσείς είπατε; Εσείς δεν είπατε για επανίδρυση του κράτους; Με συγχωρείτε, κύριε Ρεγκούζα, την είδατε μέχρι σήμερα; Τέσσερα χρόνια πέρασαν. Ένα πραγματικά ριζοσπαστικό νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών για την αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης έχετε φέρει; Όχι.
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ: Σ’ αυτήν τη Βουλή όχι. Στην προηγούμενη ναι.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Καλά, εντάξει, θα δούμε τι θα φέρετε. Εδώ είμαστε, πέρασαν δύο μήνες, προς το παρόν φέρνετε κάτι περιφερειακά, καμμιά διαταξούλα για το Εθνικό Συμβούλιο Φοροδιαφυγής. Αν εννοείτε αυτό επανίδρυση του κράτους, με γεια σας, με χαρά σας! Εγώ θα σας πω το εξής: Δεν προχωρήσατε στα βασικά. Να σας πω άλλο ένα «μνημείο αξιοπιστίας». Το 90% για το οποίο επαίρεστε. Πήρατε το 85% αυτών οι οποίοι είναι στρατιωτικοί ανάπηροι ειρηνικής περιόδου και το κάνατε 90% και επαίρεστε γι’ αυτό. Διαβάζω πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας: «Εξομοίωση των κατηγοριών αναπήρων πολέμων και στρατιωτικών αναπήρων ειρηνικής περιόδου». Δηλαδή, υποσχεθήκατε το 100%, και κάνατε τους αναπήρους στο 90%. Ερώτηση. Γιατί δεν το τηρήσατε; Απάντηση: «Δεν μπορέσαμε, δεν μας βγαίνει ο προϋπολογισμός».
Να πω και κάτι ακόμη. Υπάρχει μια συζήτηση για το θέμα των ομολόγων. Το θέμα ετέθη λίγο από τον αγορητή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Και ερωτώ: Τα ομόλογα τα οποία βρήκατε ως τρόπο πληρωμής, είναι αυτό που λέμε «προσήκων τρόπος πληρωμής»; Εάν, δηλαδή, εσείς θα πηγαίνατε να εξοφλήσετε οφειλή σας, την οποία τη χρωστάτε ήδη τέσσερα χρόνια και τους δίνατε μια υπόσχεση ότι θα τους εξοφλήσετε σε δέκα χρόνια –εντόκως, εγώ το δέχομαι- αυτό λέτε εσείς ότι είναι προσήκων τρόπος πληρωμής; Θα σας έλεγαν όλοι πως όχι, δεν είναι και ότι υποχρεούστε να πληρώσετε. Άρα και πάλι, για μια ακόμη φορά είμαστε στο ότι δώσαμε μια λύση, γιατί οι άλλοι δεν έδιναν ούτε ομόλογα.
Μα, αγαπητέ κύριε Ρεγκούζα, κύριε εισηγητά της Πλειοψηφίας, αγαπητέ κύριε Υφυπουργέ, η Κυβέρνησή σας υποθέτω ότι ήρθε για να μην πράξει αυτά τα οποία έπρατταν οι προηγούμενοι, για να κάνει άλλα από αυτά τα οποία έκαναν οι προηγούμενοι. Σήμερα έρχεστε και λέτε: «Η κατάσταση είναι έτσι. Τι να κάνουμε. Αυτά πράττουμε». Άρα, λοιπόν, στην πραγματικότητα είστε στην ίδια λογική και φιλοσοφία.
Μόνο μια κουβέντα ακόμη, την οποία πρέπει να πω. Η πρόταση που έκανε, ο Πρόεδρός μας κ. Καρατζαφέρης, την οποία έκανε στο επίπεδο των εισφορών, αλλά μιλώντας παρεμπιπτόντως έθεσε και το ζήτημα της Α.Ε.Π.Ι., έχει το εξής νόημα και απορώ για την αντίδραση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Βεβαίως είναι μια ιδέα. Ποια είναι η ιδέα; Να απαλλαγούμε από τον εγκλωβισμό των εισφορών, να το μεταφέρουμε ως ένα κόστος στην παραγωγική δραστηριότητα, άρα στον κύκλο εργασιών και μέσα σ’ αυτήν τη γενική λογική η Α.Ε.Π.Ι. δεν θα γίνει ταμείο και θα δίνει τις συντάξεις, αλλά θα βαρύνεται, προκειμένου να συνεισφέρει και αυτή στην κατεύθυνση να αποκτήσουν οι καλλιτέχνες συντάξεις. Αυτή ήταν η ιδέα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Βορίδη, σας παρακαλώ τελειώνετε.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Ναι, κύριε Πρόεδρε.
Η Α.Ε.Π.Ι. έχει καταλήξει να είναι ένας εξαιρετικός μηχανισμός που εκμεταλλεύεται προνομιακά την νομοθετική της θέσης, προκειμένου να ασκεί με έναν ανέλεγκτο τρόπο κάποιου είδους δικαιώματα σημαντικά, όπως είναι τα πνευματικά δικαιώματα. Όμως, τίποτα που είναι σημαντικό δεν πρέπει να είναι ανέλεγκτο. Εμείς απλώς το λέμε αυτό ως μια αρχή, σαν μια σκέψη.
Ως προς τα λοιπά, επιφυλάσσομαι, γιατί θα τα συζητήσουμε και αύριο, κύριε Πρόεδρε.
Ευχαριστώ για την κατανόησή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Και εγώ, σας ευχαριστώ.
Η κ. Εύα Μελά από το Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος έχει το λόγο.
ΕΥΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΕΛΑ: Κύριε Πρόεδρε, κρατάω στα χέρια μου τις τροπολογίες που εισηγήθηκε ο κύριος Υπουργός. Αναφέρομαι στο άρθρο 2 του νομοσχεδίου, γιατί δείχνει μια φιλοσοφία που αγκαλιάζει το σύνολο των πραγμάτων. Μιλάμε για δημοσιονομική πολιτική, λέμε πού θα βρεθούν τα χρήματα. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς μπορείτε να βάζετε ένα όριο τριάντα συντάξεων στο χαρτί που μας μοιράστηκε, τη στιγμή που ο προηγούμενος νόμος δεν είχε όριο, δηλαδή δεν υπαγορεύεται αυτό από κάποιο λόγο.
Επίσης, πράγμα πολύ σοβαρότερο, δεν «ιδρώνει το αυτί» κανενός σε σχέση με πολύ ουσιαστικά θέματα, όπως ποιος κρίνει ποιοι θα επιλεγούν να πάρουν τη σύνταξη, ποιος κρίνει όταν οι κλάδοι είναι τριάντα πέντε και όταν η επιτροπή είναι προέκταση του Υπουργού. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι δεν προστατεύεται έτσι το δημόσιο συμφέρον.
Τέλος, δεν κατανοώ για ποιο λόγο δεν δεχόσαστε το αυτονόητο, δηλαδή να μεταφέρεται μια σύνταξη στα ανήλικα τέκνα αν πεθάνει ο δικαιούχος –αυτό νομίζω ότι είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένο- ή, για παράδειγμα, εφόσον έχετε δεχθεί προφορικά πάλι το αυτονόητο, δηλαδή ότι δεν πρέπει να ξανακριθεί κάποιος που έχει απορριφθεί από το Γενικό Λογιστήριο, τα προηγούμενα χρόνια, και θέλετε να τον τακτοποιήσετε, όπως πιστεύω ότι καλοπροαίρετα το δεχθήκατε στην επιτροπή, για ποιο λόγο αυτό δεν μπαίνει.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Θα το βάλουμε.
ΕΥΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΕΛΑ: Ελπίζω να το βάλετε, διαφορετικά δημιουργούνται ερωτήματα.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι εμείς δεν εξισώνουμε αδίκως τη Νέα Δημοκρατία με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε ορισμένα θέματα και θα εξηγήσω γιατί. Εάν αυτή τη στιγμή πονάει και υποφέρει ο χώρος των λεγόμενων τιμητικών συντάξεων, ο ηθικός αυτουργός είναι η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του 2002, που έβαλε αυτούς τους όρους. Να θυμίσω κιόλας στο Σώμα ότι παρανόμως για δύο ολόκληρα χρόνια κρατήθηκαν οι αιτήσεις των καλλιτεχνών στα συρτάρια και ενώ έπρεπε να κριθούν με τον προηγούμενο νόμο, κρίθηκαν με το νόμο του 2002. Βεβαίως, ο μόνος που το πλήρωσε αυτό, είναι ο καλλιτέχνης, ο οποίος ενώ κρίθηκε άξιος, ακόμα δεν έχει λάβει τη σύνταξη.
Νομίζω, λοιπόν, ότι γενικότερα δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη της τέχνης, για προστασία των καλλιτεχνών, όλα αυτά τα ωραία λόγια που λέγονται για το χώρο των δημιουργών και να μην το συνδέουμε αυτό με μία γενικότερη αναπτυξιακή πολιτική που έχει τη ρίζα της στις προϋποθέσεις, με τις οποίες δημιουργείται το καλλιτεχνικό έργο.
Κάποιοι επικαλέστηκαν εδώ ακόμη και τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.. Μα, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. άνθισαν τη δεκαετία του ΄80 και «μαράθηκαν» μετά το 1994 με τις σειρές ιδιωτικοποιήσεων που έγιναν στο χώρο του πολιτισμού και που επέτρεψαν στο μεγάλο κεφάλαιο να μπει στο χώρο του πολιτισμού, να διεισδύσει ακόμα και στην παραγωγή του και τελικά οι καλλιτέχνες να δουλεύουν με τριτοκοσμικές συνθήκες σ’ αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις, που αυτήν τη στιγμή αλώνουν με χίλιους δυο τρόπους το χώρο του πολιτισμού.
Θα κλείσω με ένα κομμάτι για την πρόταση που γίνεται από το ΛΑ.Ο.Σ.. Πραγματικά, σωστά η Βουλευτής του Κ.Κ.Ε. Λίλα Καφαντάρη, προηγουμένως, επεσήμανε το θέμα.
Προφανώς, κύριοι συνάδελφοι, δεν γνωρίζετε τι είναι η Α.Ε.Π.Ι.. Η Α.Ε.Π.Ι. είναι μία εταιρεία ιδιωτικού δικαίου, η οποία αφορά έναν πολύ περιορισμένο αριθμό μουσικών. Δεν μπορεί η Α.Ε.Π.Ι. να συσχετίζεται με το πρόβλημα συνολικότερα της ασφάλισης των δημιουργών και των καλλιτεχνών.
Εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Εάν μιλάμε για τα δικαιώματα των καλλιτεχνών, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι πρώτα απ’ όλα οι καλλιτέχνες δεν θα πρέπει να κρίνονται στα εξήντα πέντε τους για το εάν άξιζαν μία ολόκληρη ζωή -και αυτό καλούμε τη Βουλή να το αντιμετωπίσει συνολικά στο μέλλον σαν πρόβλημα- αλλά ο καλλιτέχνης, όπως κάθε εργαζόμενος, να δικαιούται αξιοπρεπή γεράματα. Διότι αυτήν τη στιγμή βάζουμε ανθρώπους που βλέπουμε τα έργα τους σε εκθέσεις, που εγκαινιάζονται, που γίνονται «εκδηλώσεις βιτρίνας», αλλά κανείς δεν ανησυχεί και δεν πονά για το πώς αυτά τα έργα έχουν δημιουργηθεί, με τι προϋποθέσεις, με τι δυσκολίες και χωρίς καμμία στήριξη.
Κύριε Υπουργέ, το ξανασυνδέω και με τον προϋπολογισμό, γιατί δικό σας ζήτημα είναι και αυτό. Υπάρχει θέμα με τον προϋπολογισμό και τι ποσό διατίθεται για τον πολιτισμό συνολικά, αλλά κυρίως και πώς διατίθεται αυτό το ποσό. Ξέρετε, όταν δίνετε 200.000 ευρώ, για παράδειγμα, σε μία ιδιωτική εταιρεία για μία εκδήλωση τεσσάρων ημερών –μιλάω για την «ΑRΤ-ΑΘΗΝΑ» που έγινε φέτος- καλώς της το δώσατε. Όμως, δώσατε στον πολιτισμό συνολικά, στο Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, που έχει πέντε χιλιάδες εικαστικούς ως μέλη του, το ίδιο ποσό για τη δράση ενός ολόκληρου έτους. Το πώς, λοιπόν, κατανέμεται αυτό το ποσό είναι, επίσης, ένα ζήτημα πολιτικών επιλογών και αποκαλύπτει τελικά ποιους θεωρούμε φορείς του πολιτισμού.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Αύξηση συντάξεων του δημοσίου από το έτος 2007 και άλλες διατάξεις» και ερωτάται το Σώμα εάν γίνεται δεκτό επί της αρχής.
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Συνεπώς, το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Αύξηση συντάξεων του Δημοσίου από το έτος 2007 και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 15.30΄ λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007 και ώρα 10.30’ με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: α) κοινοβουλευτικό έλεγχο, συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) νομοθετική εργασία, συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Αύξηση συντάξεων του Δημοσίου από το έτος 2007 και άλλες διατάξεις», σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

PDF:

es21112007.pdf

TXT:

es071121.txt

Επιστροφή