Συνεδριάσεις Ολομέλειας

ΙΑ, Σύνοδος: Γ΄ , Συνεδρίαση: ϞΒ΄ 06/03/2007

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑ΄
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Β’

Τρίτη 6 Μαρτίου 2007

ΘΕΜΑΤΑ

Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.Επικύρωση Πρακτικών, σελ.
2.Ανακοινώνεται ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές, από το Γυμνάσιο Πετρέας Πέλλας και το Γ΄Λύκειο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.σελ.
3.Επί του Κανονισμού.σελ.
4.Επί Διαδικαστικού Θέματος.σελ.

Β.ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1.Κατάθεση αναφορών.σελ.
2.Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών.σελ.
3.Συζήτηση αναφορών και ερωτήσεων.
α)Προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με τη λειτουργία Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας και Ξενώνα για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α.) στην πόλη του Ηρακλείου.σελ.
β)Προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος , Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικά με την αξιοποίηση των πηγών του Αλμυρού στο Νομό Ηρακλείου.σελ.


Γ.ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1.Συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους και του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής αυτής».σελ.
2.Ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης: «Κύρωση Συμφωνίας Συνεργασίας μεταξύ του Υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας και των Υπουργών Εθνικής Άμυνας της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και της Ιταλίας, σχετικά με τη συμμετοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συνεργασία Γαλλίας, Βελγίου, Ισπανίας, Ιταλίας για το Σύστημα Παρατηρήσεως της Γης από το Διάστημα HELLIOS II».σελ.
3.Ψήφιση επί του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Επικρατείας: «Καταχώριση δημοσιεύσεων των φορέων του Δημοσίου στο νομαρχιακό και τοπικό Τύπο και άλλες διατάξεις».σελ.
4.Ψήφιση επί του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Περί Κυρώσεως αποφάσεων υπαγωγής Επενδυτικών Σχεδίων στο άρθρο 9 του ν. 3299/2004 «Κίνητρα Ιδιωτικών Επενδύσεων για την Οικονομική Ανάπτυξη και την Περιφερειακή Σύγκλιση» και άλλες διατάξεις».σελ.
5.Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων».σελ.
6.Επί της αντισυνταγματικότητας του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.σελ.
7.ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΚΘΕΣΕΩΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει την Έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών «Κύρωση της Συμφωνίας περί της εφαρμογής του άρθρου 16, της Συμφωνίας Έδρας της Τράπεζας Εμπορίου και Ανάπτυξης του Εύξεινου Πόντου μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας Εμπορίου και Ανάπτυξης του Εύξεινου Πόντου».σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Α.Επί του Κανονισμού:
ΑΛΑΒΑΝΟΣ Α. σελ.
ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ Α. σελ.

Β.Επί Διαδικαστικού Θέματος:
ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ Μ. σελ.
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α. σελ.
ΚΟΥΒΕΛΗΣ Φ. σελ.
ΜΑΓΓΙΝΑΣ Β. σελ.
ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ Α. σελ.
ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ Μ. σελ.

Γ.Επί των αναφορών και ερωτήσεων:
ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Σ. σελ.
ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ Β. σελ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Γ. σελ.
ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ Ε. σελ.

Δ)Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης:
ΚΟΥΒΕΛΗΣ Φ. σελ.
ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ Ε. σελ.

Ε)Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων:
ΑΗΔΟΝΗΣ Χ. σελ.
ΑΛΑΒΑΝΟΣ Α. σελ.
ΑΛΕΥΡΑΣ Α. σελ.
ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Π. σελ.
ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ Μ. σελ.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Γ. σελ.
ΒΕΡΕΛΗΣ Χ. σελ.
ΒΡΕΤΤΟΥ Α. σελ.
ΓΕΙΤΟΝΑΣ Κ. σελ.
ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Δ. σελ.
ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ Μ. σελ.
ΓΙΑΝΕΛΗΣ-ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ Ι. σελ.
ΔΑΪΛΑΚΗΣ Σ. σελ.
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α. σελ.
ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ Χ. σελ.
ΚΕΛΕΤΣΗΣ Σ. σελ.
ΚΟΛΟΖΩΦ Ο. σελ.
ΚΟΡΤΣΑΡΗΣ Ν. σελ.
ΚΟΥΣΕΛΑΣ Δ. σελ.
ΛΙΑΝΗΣ Γ. σελ.
ΜΑΓΓΙΝΑΣ Β. σελ.
ΜΑΚΡΗ Ζ. σελ.
ΜΑΝΙΑΤΗΣ Ι. σελ.
ΜΑΝΟΣ Σ. σελ.
ΜΠΟΥΡΑΣ Α. σελ.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ Β. σελ.
ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ Α. σελ.
ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ Μ. σελ.
ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ Μ. σελ.
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Π. σελ.
ΤΣΑΛΙΔΗΣ Φ. σελ.
ΤΣΙΠΛΑΚΗΣ Κ. σελ.
ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ Α. σελ.
ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ Γ. σελ.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ Ν. σελ.
ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ Μ. σελ.

ΣΤ)Επί της αντισυνταγματικότητας του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων:
ΑΛΑΒΑΝΟΣ Α. σελ.
ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ Μ. σελ.
ΚΟΥΒΕΛΗΣ Φ. σελ.
ΜΑΓΓΙΝΑΣ Β. σελ.
ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ Α. σελ.
ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ Μ. σελ.
ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ Α. σελ.



ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (k)Β΄
Τρίτη 6 Μαρτίου 2007
Αθήνα, σήμερα στις 6 Μαρτίου 2007, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.11΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία της Προέδρου αυτής κ. ΑΝΝΑΣ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
(Ανακοινώνονται προς το Σώμα από τον κ. Βασίλειο Κεγκέρογλου, Βουλευτή Ηρακλείου, τα ακόλουθα:
Α. ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
1) Ο Βουλευτής Νομού Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία Πτηνοτροφικές Συνεταιριστικές Οργανώσεις και Σύλλογοι Πτηνοτρόφων – Παραγωγών ζητούν την άμεση καταβολή στους πτηνοτρόφους παραγωγούς της οικονομικής ενίσχυσης που αποφάσισε η Ε.Ε. κ.λπ..
2) Ο Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Αχαϊας κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ και η Βουλευτής Α’ Πειραιώς κ. ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Ομοσπονδία Επαγγελματιών – Βιοτεχνών και Εμπόρων καθώς και Εμπορικοί Σύλλογοι Νομού Λακωνίας υποβάλλουν προτάσεις σχετικά με το ασφαλιστικό των ΕΒΕ.
3) Οι Βουλευτές Λέσβου και Α’ Θεσσαλονίκης κύριοι ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ αντίστοιχα, και ο Γ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Β’ Πειραιώς κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Δήμος Λουτροπόλεως Θερμής Λέσβου ζητεί να ιδρυθεί Γυμνάσιο στην περιοχή του.
4) Οι Βουλευτές Β’ Αθηνών και Α’ Πειραιώς κ. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ και κ. ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά, με την οποία το Σωματείο Βιοτεχνών Υποδηματοποιών Αθήνας ζητεί τη λήψη μέτρων στήριξης του κλάδου του.
5) Ο Βουλευτής Νομού Αττικής κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Διονύσου Αττικής ζητεί την τοποθέτηση μπαρών και φωτεινής σηματοδότησης σε σημείο της Λεωφόρου Διονύσου – Ν. Μάκρης.
6) Ο Βουλευτής Νομού Αττικής κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι Δήμοι Νέας Μάκρης, Ραφήνας, Μαραθώνα και η Κοινότητα Γραμματικού Αττικής ζητούν τον άμεσο διορισμό γιατρών στο Κέντρο Υγείας Νέας Μάκρης.
7) Ο Βουλευτής Αιτωλ/νίας κ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΕΡΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών Εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ζητεί να ενταχθεί στο ΕΠΑΛ η ειδικότητα των Βοηθών Φυσικοθεραπευτών.
8) Ο Βουλευτής Καρδίτσας κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στις διαμαρτυρίες των κτηνοτρόφων του Νομού Καρδίτσας για την καθυστέρηση στην καταβολή των ενισχύσεων της καινούργιας ΚΑΠ.
9) Ο Βουλευτής Καρδίτσας κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Οικοδόμων Εργατοοικοδόμων – Αμμοκονιαστών Παλαμά Νομού Καρδίτσας ζητεί την τοποθέτηση παιδιάτρου στο ΙΚΑ Παλαμά Καρδίτσας.
10) Ο Βουλευτής Κοζάνης κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΙΑΡΤΣΙΩΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Νομού Κοζάνης ζητεί την κατασκευή οδικών αξόνων στο Νομό Κοζάνης.
11) Ο Βουλευτής Ξάνθης κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος των Υπαλλήλων του Υποκαταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος στην Ξάνθη διαμαρτύρεται για τη μείωση του εργατικού δυναμικού του Υποκαταστήματος της ΕΤΕ Ξάνθης.
12) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Περιφέρειας Ηπείρου ζητεί να καλυφθούν οι κενές οργανικές θέσεις της Π.Υ. Κόνιτσας.
13) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Παγκρήτιο Συντονιστικό Όργανο των Εργαζομένων στα Προγράμματα Κοινωνικής Φροντίδας ζητεί τη διασφάλιση της συνέχισης της λειτουργίας των εν λόγω δομών κ.λπ..
14) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στις προσπάθειες διάσωσης του κτήματος «ΦΙΞ» στο Ηράκλειο Αττικής.
15) Ο Βουλευτής Β’ Αθηνών κ. ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Ινστιτούτο Κτηνιατρικών Ερευνών Αθηνών ζητεί τη διατήρηση του ονόματος και την ενίσχυση του Ινστιτούτου Ελαίας και Οπωροκηπευτικών.
16) Ο Βουλευτής Φλώρινας κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΡΤΣΑΡΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Μπούκλας Χρήστος Αν/χης (ΕΜ) εα ζητεί την απόδοση τιμών στον έφεδρο υπίατρο Φωκά – Φωκά.
17) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Σερίφου ζητεί την άμεση προκήρυξη της 2ης θέσης αγροτικού γιατρού στο Π.Π. Ιατρείο της Σερίφου.
18) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Πρόεδρος της Κοινότητας Φολεγάνδρου διαμαρτύρεται για την εκποίηση χώρου στην περιοχή Λιβάδι Φολεγάνδρου Κυκλάδων.
19) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Πρόεδρος της Κοινότητας Κουφονησίου διαμαρτύρεται για τη συνέχιση της παράνομης αλιείας με συρόμενα εργαλεία στο θαλάσσιο δίαυλο μεταξύ Νάξου – Ηρακλειάς – Σχοινούσας – Κουφονησίου και Κέρου Ν. Κυκλάδων.
20) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Έπαρχος Θήρας ζητεί τη δρομολόγηση πλοίου στην επιδοτούμενη γραμμή που εκτελούσε το Ε/Γ – Ο/Γ ROMILDA.
21) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Έπαρχος Θήρας ζητεί τη συνέχιση των δρομολογίων της Blue Star Ferries, από τη Θήρα προς τη Σύρο.
22) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Πρόεδρος της Κοινότητας Δονούσας Κυκλάδων ζητεί να προσεγγίσει στο νησί το πλοίο Blue Star Paros, Τετάρτη και Παρασκευή.
23) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Έπαρχος Θήρας ζητεί τη δρομολόγηση πλοίου για την εξυπηρέτηση των κατοίκων της Ανάφης, Σικίνου και Φολεγάνδρου.
24) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Επαρχιακό Συμβούλιο Μήλου ζητεί την άμεση ολοκλήρωση και λειτουργία του σφαγείου της Σερίφου.
25) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Νομαρχιακό Συμβούλιο Κυκλάδων ζητεί την ίδρυση γραφείου ΟΑΕΕ στη Σαντορίνη.
26) Ο Βουλευτής Β΄Θεσσαλονίκης κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΕΡΑΝΙΔΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Μαδύτου Θεσσαλονίκης ζητεί την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσε η κακοκαιρία του Οκτωβρίου 2006 στην περιοχή του.

Β. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 2740/3-1-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Πέτρου Τατούλη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Δ5/ΗΛ/Α/Φ6/3/1650/24-1-07 έγγραφο από τον Υπουργό Ανάπτυξης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της υπ' αριθ. 2740/03-01-2007 ερώτησης που κατατέθηκε στη Βουλή από τον ως άνω Βουλευτή, σας στέλνουμε το ΓΔΝΣ/233/16-01-2007 έγγραφο της ΔΕΗ ΑΕ, το οποίο και καλύπτει το θέμα, όσον αφορά τις αρμοδιότητες του Υπουργείου Ανάπτυξης.
Ο Υπουργός
Δ. ΣΙΟΥΦΑΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).

2. Στην με αριθμό 2739/3-1-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Γεωργίου Παπαγεωργίου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 2772/29-1-07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω σχετικής ερώτησης και σύμφωνα με τα στοιχεία των Υπηρεσιών μας, σας ενημερώνουμε ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ εκτελεί έργα στους μεγάλους λιμένες Πειραιώς, Θεσσαλονίκης κλπ. Τα έργα κατασκευής και επισκευής λιμένων, όπως της Κύμης, εκτελούνται ανάλογα με το μέγεθός τους από τις Περιφέρειες και τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις μέσω των περιφερειακών προγραμμάτων.
Κατά συνέπεια το αντικείμενο της ερώτησης ανήκει στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης.
Ο Υφυπουργός
Θ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ»
3. Στην με αριθμό 2750/4-1-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννου Δραγασάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Β-171/29-1-07 έγγραφο από τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ερώτησης με αριθμό 2750/4-1-2007, που κατέθεσε στη Βουλή ο Βουλευτής κ. Γιάννης Δραγασάκης, θέτουμε υπόψη σας:
1. Η έρευνα ανέδειξε τα σημεία στα οποία παρατηρείται η βελτίωση των ΜΜΜ με ταχύτερους ρυθμούς. Η συνολική λειτουργία τους σύμφωνα με την έρευνα, .όχι μόνο κρίθηκε ικανοποιητική, αλλά επιπροσθέτως αναγνωρίσθηκε το έργο του ΥΠ.Μ.Ε., καθώς η πλειονότητα των ερωτηθέντων αναγνώρισε τη σημαντική βελτίωση των ΜΜΜ.
2. Για τους φορείς παροχής συγκοινωνιακού έργου Ε.ΘΕ.Λ. και Η.Λ.Π.Α.Π., για τους οποίους γίνεται αναφορά στην παρούσα ερώτηση, αποστέλλουμε συνημμένα τα 16/15-1-2007 και 181/12-1-2007 έγγραφά τους, με τα οποία παρέχεται η σχετική ενημέρωση σε ό,τι τους αφορά.
Ο Υπουργός
ΜΙΧΑΛΗΣ Κ. ΛΙΑΠΗΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).

4. Στην με αριθμό 2004/5-12-06 ερώτηση των Βουλευτών κυτίων Μιλτιάδου Βέρρα, Ανδρέα Φούρα, Κων/νου Σπηλιόπουλου και Απόστολου Κατσιφάρα δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 728/3-1-07 έγγραφο από τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση του με αριθ. πρωτ. 2004/05-12-2006 εγγράφου σας, με το οποίο μας διαβιβάσθηκε ερώτηση των Βουλευτών κ.κ. Μ. Βέρρα, Α. Φούρα, Κ. Σπηλιόπουλου και Α. Κατσιφάρα που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, όσον αφορά τα θέματα αρμοδιότητος ΥΕΝ, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
1. Η αντιμετώπιση του θέματος της λαθρομετανάστευσης, καθώς και η αποτελεσματικότερη διαχείρισή του (έλεγχος-επιτήρηση), αποτελεί για το ΥΕΝ στόχο άμεσης προτεραιότητας.
2. Στο πλαίσιο αυτό, έχουν δοθεί από το ΥΕΝ κατάλληλες εντολές - οδηγίες στη Λιμενική Αρχή Πάτρας, η οποία σε συνεργασία με τις κατά τόπους Αστυνομικές Αρχές και υπό την καθοδήγηση των αρμόδιων Υπηρεσιών του ΥΕΝ, έχει λάβει αυξημένα μέτρα καθημερινής αστυνόμευσης της περιοχής αρμοδιότητάς της με σκοπό την πάταξη του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης, με ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην στελέχωση της εν λόγω Λιμενικής Αρχής με κατάλληλο και εξειδικευμένο προσωπικό, ώστε να ανταποκρίνεται στο έργο της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
3. Ειδικότερα, το προσωπικό του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πάτρας που εκτελεί Υπηρεσία στις δύο πύλες εισόδου πραγματοποιεί καθημερινούς ελέγχους σε εισερχόμενα στο λιμένα οχήματα, ενώ τα. οχήματα που πρόκειται να ταξιδέψουν ελέγχονται πριν την επιβίβασή τους στα επιβατηγά - οχηματαγωγά πλοία. Παράλληλα, ο χερσαίος χώρος του περίφρακτου λιμένα Πατρών και η περίφραξή του, ελέγχονται καθ' όλο το 24ωρο από στελέχη της εν λόγω Λιμενικής Αρχής.
4. Πέραν των ανωτέρω, οι κεντρικές και περιφερειακές Υπηρεσίες του ΥΕΝ, έχοντας ως σκοπό την διασφάλιση της δημόσιας τάξης και την εδραίωση του αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες της χώρας, προβαίνουν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες προς την εκπλήρωση του έργου τους, σε συνεργασία με τις συναρμόδιες αρχές (ΕΛ.ΑΣ., Τελωνεία, ΣΔΟΕ κ.α) όπου απαιτείται.
Ο Υπουργός
ΜΑΝΩΛΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»
5. Στην με αριθμό 1975/5-12-06 ερώτηση της Βουλευτού κ. Εύης Χριστοφιλοπούλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 727/3-1-07 έγγραφο από τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση του με αριθ. πρωτ. 1975/05-12-2006 εγγράφου σας, με το οποίο μας διαβιβάσθηκε ερώτηση της Βουλευτού κας Ε. Χριστοφιλοπούλου που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
1. Η κυκλοφορία πλοίων στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Δυτικής Αττικής ελέγχεται και παρακολουθείται από το Κέντρο Ελέγχου Θαλάσσιας Κυκλοφορίας του Πειραιά (VTS Πειραιά). Η ρύθμιση της κυκλοφορίας, της αγκυροβολίας και του ελλιμενισμού των πλοίων στην εν λόγω περιοχή, γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις των υπ' αριθμ. 176 και 177 Ειδικών Κανονισμών Λιμένα Πειραιά και τις διατάξεις της σχετικής νομοθεσίας, ο έλεγχος εφαρμογής των οποίων διενεργείται από το προσωπικό των αρμοδίων Υπηρεσιών (V.T.S, Λιμενικές Αρχές κ.λπ).
2. Την ευθύνη για την απομάκρυνση των ναυαγίων και επιβλαβών πλοίων στις θαλάσσιες περιοχές Κερατσινίου - Σαλαμίνας σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2881/2001 (Α'16) έχει ο Οργανισμός Λιμένα Πειραιά Α.Ε., ως φορέας χρήσης και διαχείρισης του χώρου και ήδη έχει απομακρυνθεί σημαντικός αριθμός αυτών. Για τη θαλάσσια περιοχή Σκαλιστήρι Ελευσίνας όπου βρίσκεται ημιβυθισμένο το επιβατηγό-οχηματαγωγό «MEDITERRANEAN SKY» Ν.Π. 4246, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί από τον Οργανισμό Λιμένα Ελευσίνας Α.Ε δύο πλειοδοτικοί διαγωνισμοί για την ανέλκυση - απομάκρυνση του ναυαγίου, οι οποίοι έχουν αποβεί άγονοι.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, το ΥΕΝ έχει δόσει έγγραφες εντολές - οδηγίες σε Λιμενικές Αρχές και Οργανισμούς Λιμένα Α.Ε. για την ανάληψη των απαραίτητων ενεργειών που προβλέπονται στον ν. 2881/2001 και την επίσπευση των διαδικασιών ανέλκυσης - απομάκρυνσης ναυαγίων σε περιοχές ευθύνης τους.
3. Η προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος από τη λειτουργία των παράκτιων εγκαταστάσεων, εξασφαλίζεται με βάση τον Εθνικό Σχεδιασμό αντιμετώπισης της θαλάσσιας ρύπανσης από πετρέλαιο και άλλες επιβλαβείς ουσίες που προβλέπει εκπόνηση σχεδίων έκτακτης ανάγκης κάθε παράκτιας βιομηχανικής μονάδας και αφορά το προσωπικό, τον εξοπλισμό, τα μέσα και την οργάνωση για την άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση ενδεχόμενης ρύπανσης.
4. Όλες οι παράκτιες εγκαταστάσεις μεταξύ των οποίων και τα διυλιστήρια (ΕΛ.ΠΕ Β.Ε. ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ και ΕΛ.ΠΕ Β.Ε. ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ), διαθέτουν βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας σχέδια έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση περιστατικών θαλάσσιας ρύπανσης, τα οποία έχουν εγκριθεί από την Λιμενική Αρχή Ελευσίνας. Επιπρόσθετα, οι ανωτέρω εγκαταστάσεις διαθέτουν πιστοποιητικά καταλληλότητας σωληνώσεων, καθώς και τον απαιτούμενο εξοπλισμό σε υλικά και μέσα για την αντιμετώπιση περιστατικών
θαλάσσιας ρύπανσης.
5. Από την Λιμενική Αρχή Ελευσίνας διενεργούνται εντατικοί έλεγχοι και σε περίπτωση διαπίστωσης παραβάσεων επιβάλλονται οι προβλεπόμενες από την ισχύουσα νομοθεσία κυρώσεις κατά των υπευθύνων.
Ο Υπουργός
ΜΑΝΩΛΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»
6. Στην με αριθμό 3357/23-1-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννου Δραγασάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 31/13-2-07 έγγραφο από τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση του με αριθ. πρωτ. 3357/23-01-2007 εγγράφου σας, με το οποίο μας διαβιβάσθηκε ερώτηση του Βουλευτή κ. Ι. Δραγασάκη που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, σας γνωρίζουμε ότι το ΥΕΝ έχει προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στο Λιμενικό Σώμα (Λ.Σ.). Ήδη, κατετάγησαν στο Λ.Σ. (40) Δόκιμοι Σημαιοφόροι και δεκαεπτά (17) Ανθυποπλοίαρχοι ειδικότητας Τεχνικού. Παράλληλα, βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαδικασίες για την κατάταξη τριών (03) Αξιωματικών Λ.Σ. ειδικότητας Ιατρών και πενήντα (50) Υπαξιωματικών Λ.Σ., ενώ αναμένεται το προσεχές χρονικό διάστημα να ξεκινήσουν οι διαδικασίες κατάταξης εκατόν πενήντα (150) Λιμενοφυλάκων. Γενικότερος στόχος του ΥΕΝ είναι η σταδιακή κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων όλων των Λιμενικών Αρχών, μέσω της ανακατανομής του υπάρχοντος ανθρωπίνου δυναμικού και της πρόσληψης νέου, ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να λειτουργούν με το προβλεπόμενο ποσοστό επί της τελικής οργανικής σύνθεσης.
Δεν είναι στις προθέσεις του ΥΕΝ η χρησιμοποίηση κληρωτών ΠΝ στο Λιμενικό Σώμα.
Ο Υπουργός
ΜΑΝΩΛΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»
7. Στην με αριθμό 3545/25-1-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Λάζαρου Λωτίδη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 3733/ΔΕ647/8-2-07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης σχετικά με την ένταξη στο Πρόγραμμα Πίνδος της Ελάτης Κοζάνης, σας γνωστοποιούμε ότι η βιώσιμη ανάπτυξη της Βόρειας και Κεντρικής Πίνδου παραμένει σταθερά στις εθνικές μας προτεραιότητες.
Ωστόσο, όπως έχει διευκρινισθεί προς κάθε κατεύθυνση στην παρούσα φάση το Πρόγραμμα υλοποιείται ως πιλοτική δράση με περιορισμένο αριθμό ορεινών περιοχών της οροσειράς της Πίνδου και απώτερο στόχο την εξέλιξη του σε ένα Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Ανάπτυξης με τη σταδιακή ένταξη και άλλων περιοχών που πληρούν που πληρούν τις προϋποθέσεις του Προγράμματος αυτού.
Επιπροσθέτως, τονίζεται ότι η διαδικασία ένταξης και χρηματοδότησης είναι η ακόλουθη:
- Τα έργα εγκρίνονται από την Επιτροπή Παρακολούθησης μετά από πρόταση των αρμοδίων Περιφερειών για ένταξη και χρηματοδότηση στο Εθνικό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΣΑΕ - Φορέας Οικονομίας και Οικονομικών).
- Οι εγκρίσεις δημοπράτησης έργων πραγματοποιούνται από τους Γενικούς Γραμματείς των αντίστοιχων Περιφερειών ύστερα από αξιολόγηση και εξέταση της ωριμότητας των έργων από την Τεχνική Γραμματεία.
- Η κατάρτιση των προτάσεων για την κατανομή των πιστώσεων πραγματοποιείται από τους αρμόδιους φορείς εκτέλεσης με τη σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας και η έγκρισή τους γίνεται από τη Δ/νση Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.
Εφόσον υπάρξουν συγκεκριμένες προτάσεις της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας που πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις του Προγράμματος Πίνδος, θα εξετασθεί η δυνατότητα ένταξης της Ελάτης Κοζάνης στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του τρέχοντος έτους, με γνώμονα τις δυνατότητες αυτού και τους διαθέσιμους εθνικούς πόρους.
Ο Υφυπουργός
ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΩΛΙΑΣ»
8. Στην με αριθμό 3305/22-1-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Μιχάλη Καρχιμάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 2894/ΔΕ501/8-2-07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, σας γνωστοποιούμε ότι στο Νομό Λασιθίου για το έτος 2006 καταβλήθηκαν τα εξής κονδύλια από αμιγώς εθνικούς πόρους:
1) 1.804.782,00 Ευρώ για αντιπλημμυρικά έργα αποκαταστάσεις ζημιών, μικρά λιμενικά κ.λπ.
2) 130.000,00 Ευρώ για Νομαρχιακά έργα.
3) 983.380,00 Ευρώ για Ολυμπιακά έργα.
Ο Υφυπουργός
ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΩΛΙΑΣ»
9. Στην με αριθμό 3253/18-1-07 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Εμμανουήλ Σκουλάκη και Νικολάου Χριστοδουλάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. ΥΠΠΟ/ΓΡ.ΥΠ.ΚΕ/190/5-2-07 έγγραφο από τον Υπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της με αριθμ. πρωτοκόλλου 3253/18.1.07 ερώτησης των Βουλευτών κ.κ. Μανόλη Σκουλάκη και Νίκου Χριστοδουλάκη, σας πληροφορούμε ότι:
Η οριστική μελέτη του Αρχαιολογικού Μουσείου Χανίων βρίσκεται στο στάδιο ελέγχου όλων των επιμέρους μελετών (Αρχιτεκτονικής, Στατικής, Ηλεκτρομηχανολογικής). Στη συνέχεια θα γίνει η έγκρισή της από την Διεύθυνση Μελετών Μουσείων, προκειμένου να προχωρήσουμε στο τελικό στάδιο σύνταξης της μελέτης εφαρμογής και των αντίστοιχων οικονομικών τευχών δημοπράτησης του έργου. Το στάδιο αυτό θα ολοκληρωθεί το αργότερο τέλος του 2007.
Ως προς τη χρηματοδότηση της παραπάνω μελέτης σας ενημερώνουμε ότι το Υπουργείο Πολιτισμού έχει προβεί μέχρι στιγμής σε όλες τις ενέργειες που προβλέπονται από την ρυθμιστική του αρμοδιότητα και κοινοποιούμε την Ερώτηση στο Υπουργείο Οικονομικών που είναι αρμόδιο για περαιτέρω διευκρινίσεις.
Ο Υπουργός
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ»
10. Στην με αριθμό 3800/1-2-07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Απόστολου Κωστόπουλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 2855/15-2-07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω σχετικής ερώτησης και σύμφωνα με τα στοιχεία των αρμόδιων Υπηρεσιών, σας ενημερώνουμε για τα εξής:
1. Η Ιόνια Οδός, για την οποία ήδη έχει υπογραφεί Σύμβαση Παραχώρησης στο τμήμα της από Αντίρριο έως Ιωάννινα, προβλέπεται να είναι ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος με 3 λωρίδες ανά κατεύθυνση, και διαχωριστική νησίδα στη μέση. Τα οχήματα θα έχουν τη δυνατότητα να κινούνται με ασφάλεια σε1αχύτητα 120 χλμ/ώρα.
2. Για το τμήμα από Αντίρριο έως την παράκαμψη της Άρτας, προβλέπεται η κατασκευή 11 Ανισόπεδων Κόμβων και όχι 7, όπως αναφέρετε στην ερώτησή σας.
3. Στο τμήμα της Ιόνιας Οδού μήκους 34 χλμ , που παρακάμπτει το Πολεοδομικό συγκρότημα του Αγρινίου (βρίσκεται ήδη υπό κατασκευή), προβλέπεται η κατασκευή 5 Ανισόπεδων Κόμβων. Με τους κόμβους αυτούς εξυπηρετείται τόσο η πόλη και η ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου, όσο και η περιοχή του Αιτωλικού - Αστακού.
4. Τέλος η πρόσβαση του Αγρινίου από και προς την Ιόνια Οδό θα γίνεται από τους κόμβους Χαλικίου, Αγγελοκάστρου και Κουβαρά, οι οποίοι απέχουν 20 χλμ. περίπου από την πόλη του Αγρινίου.
Ο Υφυπουργός
Θ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ»
11. Στην με αριθμό 2425/15.12.06 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννου Μπούγα δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 759/11.1.07 έγγραφο από τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση του με αριθ. πρωτ. 2425/15-12-2006 εγγράφου σας, με το οποίο μας διαβιβάσθηκε ερώτηση του Βουλευτή κ. Ι. Μπούγα, που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
1. Στο πλαίσιο της Εθνικής Λιμενικής Πολιτικής για την αναβάθμιση του ελληνικού λιμενικού συστήματος, με την διάταξη του άρθρου 21 του ν. 3450/2006 (Α΄ 64) καθίσταται δυνατή η επαναξιολόγηση των λιμένων της χώρας σύμφωνα με τη σημασία τους στο Εθνικό, Διευρωπαϊκό και Διεθνές Σύστημα Μεταφορών.
Για την αξιολόγηση αυτή συνεκτιμώνται μεταξύ άλλων και τα κριτήρια της αριθ. 1346/2001/22-05-2001 ΕΚ Απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τροποποιεί την αριθ. 1692/96/ΕΚ Απόφαση όσον αφορά τους θαλάσσιους λιμένες, τους λιμένες εσωτερικής ναυσιπλοΐας και τους τερματικούς σταθμούς διατρoπικών μεταφορών.
2. Ειδικότερα, στο σκεπτικό της επαναξιολόγησης συνδυάζονται τα στατιστικά στοιχεία συνολικού ετήσιου όγκου διακίνησης εμπορευμάτων (σε τόνους) και επιβατών των θαλάσσιων λιμένων της χώρας που πληρούν τα χαρακτηριστικά λιμένων διεθνούς σημασίας και κοινοτικής σημασίας, καθώς και τα κριτήρια των εγγενών γεωγραφικών τους πλεονεκτημάτων, της επίδρασής τους στο δίκτυο των διεθνών και εθνικών μεταφορών της χώρας και των διαφαινόμενων προοπτικών ανάπτυξης που παρουσιάζουν.
Σύμφωνα και με την Απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορίζονται ως λιμένες διεθνούς σημασίας εκείνοι που έχουν συνολικό ετήσιο όγκο διακίνησης τουλάχιστον 1,5 εκατομμύρια τόνους εμπορεύμάτων ή 200.000 επιβάτες. Επίσης, ορίζονται ως λιμένες κοινοτικής σημασίας εκείνοι που έχουν συνολικό ετήσιο όγκο διακίνησης τουλάχιστον 0,5 εκατομμύρια τόνους εμπορευμάτων ή 100.000 έως 199.999 επιβάτες.
3. Σε ότι αφορά το λιμένα της Ιτέας, σύμφωνα με τα υφιστάμενα στατιστικά στοιχεία, η επιβατική κίνηση το έτος 2004 ήταν 7.510 και το έτος 2005 ήταν 6.365 επιβάτες, χωρίς αξιόλογη εμπορευματική κίνηση.
4. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, δεν είναι δυνατή η κατάταξη του λιμένα της Ιτέας στην κατηγορία της διεθνούς ή εθνικής σημασίας. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία του σε διανομαρχιακό επίπεδο καθώς και τις προοπτικές ανάπτυξης που παρουσιάζει, έχει καταταγεί ως λιμένας Μείζονος Ενδιαφέροντος (διανομαρχιακού επιπέδου) σε σχετική κοινή υπουργική απόφαση που προωθείται στα συναρμόδια Υπουργεία.
5. Όσον αφορά τις διαδικασίες αξιοποίησης του Χρηματοδοτικού Πρωτοκόλλου οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη, η αρμόδια Υπηρεσία του ΥΕΝ αξιολογεί προτάσεις που κατατίθενται για υλοποίηση έργων που θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση και στον εκσυγχρονισμό των λιμένων της χώρας, στο πλαίσιο των στόχων και προτεραιοτήτων της Εθνικής Λιμενικής Πολιτικής. Προς την κατεύθυνση αυτή, το ΥΕΝ προτίθεται να προχωρήσει με διαφανείς διαδικασίες στην πρόσληψη συμβούλου για την υποβοήθηση των αρμόδιων Υπηρεσιών στην πλήρη αξιοποίηση του Χρηματοδοτικού Πρωτοκόλλου.
Ο Υπουργός
ΜΑΝΩΛΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»
12. Στην με αριθμό 2194/11.12.06 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Βέρας Νικολαΐδου και Ελπίδας Παντελάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 741/11.1.07 έγγραφο από τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση του με αριθ. πρωτ. 2194/11-12-2006 εγγράφου σας, με το οποίο μας διαβιβάσθηκε ερώτηση των Βουλευτών κ. Β. Νικολαΐδου και κ. Ε. Παντελάκη, που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, σύμφωνα και με σχετική ενημέρωση του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά Α.Ε. (ΟΛΠ Α.Ε.), σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
1. Η μικρή πλωτή δεξαμενή έχει λάβει πιστοποιητικό κλάσης από τον Ελληνικό Νηογνώμονα το οποίο ισχύει μέχρι 07-10-2008. Η πιστοποίηση της μεγάλης πλωτής δεξαμενής έληγε αρχικά στις 31-08-2006 και μετά από παρατάσεις λήγει στις 31-012007. Στο διάστημα αυτό προγραμματίστηκαν και εκτελούνται διάφορες επισκευαστικές εργασίες για την εξυπηρέτηση των πλοίων για τα οποία έχει προγραμματισθεί ο δεξαμενισμός κατά τη συγκεκριμένη περίοδο. Επιπλέον, έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία ανάθεσης εργασιών επισκευής των «dolphins» και των δύο πλωτών δεξαμενών. Για την πλήρη επισκευή της μεγάλης πλωτής δεξαμενής έχει καταρτισθεί προϋπολογισμός, το ύψος δαπάνης του οποίου ανέρχεται σε 4.000.000 ευρώ και εξετάζονται διάφορες λύσεις(μίσθωση κ.λπ.).
2. Ο χωροταξικός σχεδιασμός της λιμενικής ζώνης του ΟΛΠ Α.Ε. όπου προβλέπεται η χωροθέτηση των ναυπηγοεπισκευαστικών δραστηριοτήτων έχει εγκριθεί με την υπ. αριθμ. 01/15-07-2002 απόφαση της Επιτροπής και Σχεδιασμού Ανάπτυξης Λιμένων (ΕΣΑΛ), όπως προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία.
3. Η συντήρηση και βελτίωση των μόνιμων υποδομών του ναυπηγοεπισκευαστικού λιμένα (επισκευή κρηπιδοτοίχων, ανακατασκευή δαπέδων, δίκτυο παροχών νερού, ρεύματος κ.λπ.) υλοποιείται στο πλαίσιο του πενταετούς προγράμματος επενδύσεων του ΟΛΠ Α.Ε. με ετήσιο προϋπολογισμό 1.000.000 ευρώ.
4. Πέραν των ανωτέρω, σημειώνεται ότι κατόπιν επεξεργασίας από διυπουργική ομάδα εργασίας έχει συνταχθεί τελική έκθεση με ευθύνη της Γενικής Γραμματείας Λιμένων και Λιμενικής Πολιτικής του ΥΕΝ, για τη διαμόρφωση πολιτικής ενίσχυσης της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης Περάματος και έχει υποβληθεί στα συναρμόδια Υπουργεία. Η σχετική διαδικασία υλοποίησης βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ο Υπουργός
ΜΑΝΩΛΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»
13. Στην με αριθμό 2232/12.12.06 ερώτηση της Βουλευτού κ. Αθανασίας Μερεντίτη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 2450/12.1.07 έγγραφο από τον Yφυπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της υπ’ αριθμ. 567/27-11-2006 ΠΑΒ και της υπ' αριθμ. 2232/12-12-06 ερώτησης, που κατέθεσε η Βουλευτής κα. Σ. Μερεντίτη, κοινοποιήθηκαν στο Υπουργείο μας από το Γραφείο Κοινοβουλευτικού Ελέγχου του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών και αφορούν στην επιβολή φόρου επιτηδεύματος, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα :
Το θέμα του ενιαίου, τοπικού φόρου επιτηδεύματος αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας -μελέτης που εκπονήθηκε στο πλαίσιο της πολιτικής που εφαρμόζεται από το Υπουργείο για την ενδυνάμωση της οικονομικής αυτοδυναμίας της τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς και των ομόφωνων ψηφισμάτων των συνεδρίων της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε, αναφορικά με την αναγκαιότητα επανεξέτασης του θεσμοθετημένου συστήματος διασφάλισης πόρων για τους Ο.Τ.Α από την επιβολή φόρων, τελών και εισφορών.
Ειδικότερα στοιχεία επί του συγκεκριμένου θέματος καθώς και το ζήτημα της θέσπισής του θα αποτελέσουν, εφόσον κριθεί σκόπιμο, αντικείμενο περαιτέρω αξιολόγησης και μελέτης από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ενώ παράλληλα θα ληφθούν υπόψη και οι προτάσεις - συμπεράσματα που προέκυψαν επί του φόρου αυτού και από την Έκθεση της Ομάδας Εργασίας που συστήθηκε με την υπ’ αριθμ. 1014927/197/A006/19-2-2001 Απόφαση του Υπουργού Οικονομίας & Οικονομικών, στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του τότε φορολογικού συστήματος. Ανεξάρτητα όμως από την ολοκλήρωση του φορολογικού συστήματος, για το οποίο συνεστήθη η ανωτέρω ομάδα, οι προτάσεις της είναι και σήμερα ενδιαφέρουσες στο υπό εξέταση αντικείμενο.
Ο Υφυπουργός
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΑΚΟΣ»

14. Στην με αριθμό 4159/9.2.07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Άγγελου Μανωλάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 7017/4/6830/2.3.07 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Α. Μανωλάκης, σας γνωρίζουμε ότι η προστασία των συνταγματικώς κατοχυρωμένων ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, η τήρηση της τάξης και η πάταξη κάθε έκνομης δραστηριότητας αποτελεί για το Υπουργείο μας βασικό στόχο και καθημερινή επιδίωξη και κύρια αποστολή της Ελληνικής Αστυνομίας.
Για το σκοπό αυτό η Ελληνική Αστυνομία, και κατά τη διάρκεια των απεργιών, συγκεντρώσεων, πορειών και λοιπών κινητοποιήσεων, λαμβάνει εντός των αρμοδιοτήτων της όλα τα αναγκαία μέτρα, για τη διασφάλιση συνθηκών απρόσκοπτης κοινωνικής συμβίωσης και εφαρμόζει τους νόμους προς κάθε κατεύθυνση με αντικειμενικότητα και αμεροληψία. Με συντονισμένα μέτρα καταβάλλει έντονες προσπάθειες για τη διευκόλυνση και την προστασία των διαφόρων εκδηλώσεων των πολιτών.
Επίσης, οι αρμόδιες Υπηρεσίες μας λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα και κατά των διαφόρων περιθωριακών ατόμων, τα οποία εκμεταλλευόμενα συνήθως συγκεντρώσεις κοινωνικών ομάδων προβαίνουν σε πράξεις βίας, φθορές κ.ο.κ. Με ιδιαίτερη προσοχή και υπευθυνότητα ενεργούν ελέγχους προ των κινητοποιήσεων και επεμβαίνουν προληπτικά και κατασταλτικά, παρά τις αντίξοες συνθήκες που συνήθως εmκρατούν, για την πρόληψη επεισοδίων ή άλλων εκτρόπων ή εφόσον αυτά εκδηλωθούν για την αποτροπή της γενίκευσής τους και της πρόκλησης φθορών, καθόσον τα ανωτέρω άτομα παρεισφρύουν μεταξύ των συγκεντρωμένων πολιτών και ελαχιστοποιούν την αποτελεσματικότητα των αστυνομικών ενεργειών.
Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι είναι πάγια, σαφής και διακηρυγμένη η θέση μας πως το δικαίωμα της διαμαρτυρίας είναι σεβαστό στις δημοκρατικές κοινωνίες, όταν δεν παραβιάζονται και μάλιστα κατάφωρα τα δικαιώματα των άλλων πολιτών και δεν προκαλείται το κοινωνικό σύνολο με πράξεις βίας και αυθαιρεσίας. Στις περιπτώσεις αυτές έχουμε και τη δύναμη, αλλά και τη θέληση να προστατεύσουμε την κοινωνική γαλήνη και ηρεμία του τόπου από κάθε επιβουλή, ενώ θεωρούμε χρήσιμη την ηθική καταδίκη των εκνόμων δράσεων των ατόμων του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, από όλα τα πολιτικά κόμματα, τους πολίτες και τους λοιπούς φορείς της κοινωνίας.
Στα πλαίσια αυτά σχεδιάστηκαν και ελήφθησαν από την Αστυνομία τα ενδεδειγμένα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα τάξης, ασφάλειας και τροχαίας, κατά τις κινητοποιήσεις στο πλαίσιο του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου την 8-2-2007, με στόχο τη διασφάλιση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι των ειρηνικά συμμετεχόντων, καθώς και την αποτροπή παράνομων δραστηριοτήτων σε βάρος προσώπων ή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
Ειδικότερα, τις πρωινές ώρες της 8-2-2007 οι αρμόδιες Υπηρεσίες της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής (Γ.Α.Δ.Α.) ενημερώθηκαν υπηρεσιακώς ότι δεκαπέντε (15) και πλέον λεωφορεία, με νεαρούς κυρίως διαδηλωτές από διάφορες περιοχές της χώρας, κινήθηκαν προς Αθήνα, προκειμένου αυτοί να συμμετάσχουν στο ανωτέρω συλλαλητήριο και ότι σε αυτά επέβαιναν και άτομα του αντιεξουσιαστικού-αναρχικού χώρου. Με βάση τα ανωτέρω η Γ.Α.Δ.Α., λειτουργώντας προληπτικά έθεσε υπόψη της οργανωτικής επιτροπής του συλλαλητηρίου τους κινδύνους για πρόκληση επεισοδίων που εγκυμονούσε η μεταφορά των ανωτέρω διαδηλωτών. Όμως η επιτροπή αυτή τήρησε αρνητική στάση, αποποιήθηκε των ευθυνών της, τις οποίες μετέθεσε στο φοιτητικό κίνημα. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι σε προηγούμενα συναφή συλλαλητήρια η εν λόγω επιτροπή εμφανιζόταν ως υπεύθυνη των κινητοποιήσεων και διαπραγματεύσεων με τους επικεφαλής αξιωματικούς για διαδικαστικά θέματα (κίνηση διαδηλωτών, παρουσία αστυνομικών δυνάμεων κ.ο.κ.).
Κατόπιν τούτων, από την ανωτέρω Υπηρεσία εκδόθηκε η αναφερόμενη στην ερώτηση ανακοίνωση με στόχο την αναστολή των προθέσεων που είχαν διαφανεί και διαγνωστεί για την πρόκληση επεισοδίων και έκνομων ενεργειών σε βάρος προσώπων και πραγμάτων, δηλαδή η Υπηρεσία επεδίωξε, προληπτικά, μέσω αυτής της πληροφόρησης να θέσει τους υπεύθυνους έναντι των ευθυνών τους και να δημιουργήσει ένα κλίμα αποτροπής και αποκλιμάκωση ς της έντασης, προκειμένου να αποφευχθούν επεισόδια, τα οποία τελικά δεν αποσοβήθηκαν. Για την πληρέστερη ενημέρωσή σας, σας διαβιβάζουμε σε φωτοτυπία τις ανακοινώσεις της Γ.Α.Δ.Α. πριν και μετά την εκδήλωση του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου της 8-2-2007.
Τέλος σας πληροφορούμε ότι οι ανακοινώσεις της Γ.Α.Δ.Α. εκδίδονται από το γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων αυτής και τελούν υπό την εποπτεία και έγκριση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή ή άλλων επιτελών κατά περίπτωση, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας ή του Υπουργού Δημόσιας Τάξης.
Ο Υπουργός
ΒΥΡΩΝ Γ. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ»
(Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).

15. Στην με αριθμό 4108/8.2.07 ερώτηση του Βουλευτή κ.Αθανασίου Μωραϊτη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 5289/2.3.07 έγγραφο από τον Υφυπουργό Ανάπτυξης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της παραπάνω ερώτησης που κατέθεσε ο Βουλευτής, κ. Θ. Μωραϊτης, και εν όψει του ότι το θέμα που θίγεται δι' αυτής έχει, προεχόντως, νομικό χαρακτήρα, σας επισυνάπτουμε την έγγραφη τοποθέτηση της ΕΟΜΜΕΧ Α.Ε., επ' αυτού.
Ο Υφυπουργός
ΑΝΑΣΤ. ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ»
(Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων))

16. Στην με αριθμό 4096/8.2.07 ερώτηση του Βουλευτή κ. Χρήστου Χάιδου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 757/2.3.07 έγγραφο από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Aπαντώντας στην ανωτέρω ερώτηση που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Χ. Χάιδος, για τα θέματα της αρμοδιότητάς μας, σας πληροφορούμε τα εξής:
Τα θέματα κτήσης δασικής γης από οικοδομικούς συνεταιρισμούς ρυθμίζονται από την παρ. 4 του άρθρου 50 του Ν. 998/79.
Νέα νομοθετική ρύθμιση τροποποίησης της ως άνω διάταξης δεν υπάρχει, δεδομένης της συνταγματικής επιταγής για την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, όπως προβλέπεται από το άρθρο 24 του Συντάγματος και την ως εκ τούτου απαγόρευση οικοδόμησής τους.
Επί πλέον, σε ότι αφορά τα ρητινευόμενα δάση, μετά την ψήφιση του Ν. 3208/03 άρθρο 14, επιλύεται μεν το θέμα κυριότητας, αλλά μόνο εφόσον έχουν τηρηθεί οι όροι της παραχώρησης, απαγορευομένης της μεταβολής χρήσης του παραχωρηθέντος δάσους άρα και της οικοδόμησής τους. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και εφ' όσον ισχύουν οι ανωτέρω διατάξεις νόμων και το άρθρο 24 του Συντάγματος, δεν υπάρχει δυνατότητα ικανοποίησης του αιτήματος του Συνεταιρισμού.
Ο Υπουργός
Ε. ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ»)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμεθα στη συζήτηση των
ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Αναφορές και ερωτήσεις πρώτου κύκλου:
Πρώτη είναι η με αριθμό 1543/22-11-2006 ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ Βασιλείου Κεγκέρογλου προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με τη λειτουργία Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας και Ξενώνα για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) στην πόλη του Ηρακλείου.
Η ερώτηση του κυρίου συναδέλφου έχει ως εξής:
«Με την 398/23-10-06 ερώτηση που κατέθεσα στη Βουλή ζητούσα να ενημερωθώ για τις προθέσεις του Υπουργείου σχετικά με την ίδρυση και λειτουργία Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας και Ξενώνα για ΑΜΕΑ στο Νομό Ηρακλείου.
Στην απάντησή του ο Υφυπουργός κ. Κωνσταντόπουλος με ενημερώνει για τα ιδρύματα που λειτουργούν στο Ηράκλειο και δεν κάνει καμμία αναφορά για τα θιγόμενα θέματα.
Οι γονείς των παιδιών ΑΜΕΑ δεν ζητούν άλλο ένα ίδρυμα, ζητούν την ίδρυση και λειτουργία ενός κέντρου το οποίο θα λειτουργεί καθημερινά και το οποίο να μπορούν να επισκέπτονται τα παιδιά ΑΜΕΑ που για πολλούς λόγους δεν πηγαίνουν στα Ειδικά Σχολεία.
Ταυτόχρονα οι γονείς ζητούν να λειτουργήσει Ξενώνας, στον οποίο θα μπορούν να φιλοξενούνται τα παιδιά ΑΜΕΑ τις ημέρες που για λόγους υγείας οι γονείς τους θα είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται εκτός των σπιτιών τους.
Επειδή η ίδρυση και η λειτουργία των παραπάνω είναι πολύ σοβαρό θέμα τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά ΑΜΕΑ, ερωτάται ο κύριος Υπουργός:
Σε ποιες ενέργειες θα προβεί προκειμένου να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας και ο Ξενώνας για παιδιά ΑΜΕΑ;».
Ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Κωνσταντόπουλος, έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στον τομέα της πρόνοιας στο Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης 2000-2006 και στο πλαίσιο των περιφερειακών επιχειρησιακών προγραμμάτων σχεδιάστηκε και εγκρίθηκε η δημιουργία υποδομών για την προστασία των ατόμων με αναπηρία στις περιοχές που δεν είχαν δημιουργηθεί ανάλογες υποδομές.
Πιο συγκεκριμένα, λοιπόν, ενώ σε ορισμένες περιοχές της χώρας είχαν δημιουργηθεί τα γνωστά και εκεί ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, σε δεκαέξι νομούς που εκεί δεν είχαν γίνει ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, προγραμματίστηκε η κατασκευή και λειτουργία δεκαέξι κέντρων στήριξης ατόμων με αναπηρία –μέσα σ’ αυτούς τους δεκαέξι νομούς είναι και ο Νομός Ηρακλείου- με σκοπό την παροχή εκεί υπηρεσιών παρεμφερών με αυτές των εκεί ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ –ουσιαστικά είναι πιο μικρά ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ - και ειδικότερα υπηρεσιών διάγνωσης, φυσικής και λειτουργικής αποκατάστασης, ψυχολογικής και κοινωνικής υποστήριξης και προεπαγγελματικής κατάρτισης σε άτομα όλων των ηλικιών με κινητικά και νοητικά προβλήματα, καθώς και σε λοιπές ομάδες πληθυσμού που χρήζουν υποστήριξης.
Όπως γνωρίζετε, κύριε συνάδελφε, στα πλαίσια αυτά βρίσκεται στο τελικό στάδιο υλοποίησης. Η ολοκλήρωσή του προβλέπεται έως το τέλος του 2007, δηλαδή η ανέγερση Κέντρου Στήριξης Ατόμων με Αναπηρία στο Νομό Ηρακλείου Κρήτης, συγκεκριμένα στο Δήμο «Νίκος Καζαντζάκης», συνολικού εμβαδού 937,47 τ.μ. και συνολικού προϋπολογισμού 727.000 ευρώ.
Σ’ αυτό θα λειτουργούν τμήματα ενημέρωσης, πληροφόρησης και κοινωνικής υποστήριξης, γραφείο κοινωνικής εργασίας, τμήμα προεπαγγελματικής κατάρτισης, ιατρείο, αίθουσα θεραπείας με τέσσερις θαλάμους ατομικής θεραπείας, αίθουσα γυμναστικής και οργάνων, αίθουσα υδροθεραπείας με λουτρό άκρων και σώματος, αίθουσα λογοθεραπείας, αίθουσα εργοθεραπείας και χώρος ανάπαυσης.
Από το τεχνικό δελτίο, το οποίο είναι στη διάθεσή σας, προκύπτει ότι φορέας υλοποίησης του έργου είναι ο Δήμος. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε συνεργασία με το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης για την δημιουργία του κατάλληλου νομικού πλαισίου που δεν είχε προβλεφθεί ούτε δημιουργηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, καθώς και για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας αυτού του Κέντρου.
Καταλαβαίνετε ότι είναι ένα κέντρο, το οποίο θα δώσει στήριξη στα άτομα κυρίως με νοητική υστέρηση, αλλά και με πολλαπλές αναπηρίες. Μέχρι τότε λειτουργούν κάποια κέντρα, τα οποία δίνουν διέξοδο στα άτομα αυτά και κρατικά και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, τα οποία στηρίζονταν εν πολλοίς από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Τέτοια, όπως γνωρίζετε, είναι το Κέντρο στην Πόμπια –το Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών- αλλά και τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, όπως είναι ο «Άγιος Σπυρίδων» και η «Ζωοδόχος Πηγή» και άλλα.
Όσον αφορά αυτό που είπατε για τον ξενώνα, όντως στο ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ το οποίο γίνεται στο κέντρο στήριξης δεν προβλέπεται η ίδρυση ξενώνα και αυτό το θέμα εξετάζεται ήδη για να δούμε πώς θα δημιουργήσουμε και έναν ξενώνα για τους συγγενείς κυρίως των παιδιών, τα οποία θα φιλοξενούνται στο ως άνω κέντρο. Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε άλλη λεπτομέρεια, για το χρονοδιάγραμμα του ως άνω Κέντρου.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ο κ. Κεγκέρογλου έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, είναι γεγονός ότι η αυτοδιοίκηση έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη στήριξη ατόμων με ειδικές ανάγκες. Επίσης είναι γεγονός ότι στο Ηράκλειο και το Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών Πόμπιας και η «Ζωοδόχος Πηγή» και ο «Άγιος Σπυρίδων» προσφέρουν σημαντικό κοινωνικό έργο στα παιδιά, τα οποία όμως εντάσσονται μόνιμα σ’ αυτά τα κέντρα.
Αφ’ ενός θα πρέπει να δείτε τη στήριξη κυρίως των Κέντρων «Άγιος Σπυρίδωνας» και «Ζωοδόχος Πηγή» μια και είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και λειτουργούν από πόρους της τοπικής κοινωνίας και αφ’ ετέρου να δούμε την έλλειψη που υπάρχει σε σχέση με την ολιγόωρη, ή και την ημερήσια, ή και την μιας βραδιάς φιλοξενία σε ειδικά κέντρα και παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Υπάρχει η ανάγκη σε μια οικογένεια που έχει ένα παιδί με νοητική καθυστέρηση ή με πολλαπλές αναπηρίες μιας ολιγόωρης φύλαξης του παιδιού, είτε όταν θα μπει η μητέρα του στο νοσοκομείο, είτε όταν θα πρέπει να μεταβεί σε άλλη πόλη. Και λέω «φύλαξη» με την έννοια ότι δεν εντάσσεται ως μόνιμος τρόφιμος σ’ ένα ίδρυμα. Αυτή την ανάγκη σήμερα δεν την καλύπτουμε. Θα πρέπει ή να παρακαλέσει τη γειτονιά ή να πάει δέκα, δεκαπέντε χιλιόμετρα μακριά και τα κέντρα αυτά δεν προσφέρουν αυτή την υπηρεσία.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω με μια ευέλικτη δομή –όχι μεγάλες και μόνιμες δομές, οι οποίες θα αργήσουν να γίνουν- είτε μέσα από τα προγράμματα τα οποία πιθανόν να λειτουργήσουν μέσω της Αυτοδιοίκησης ή αυτά που θα λειτουργήσετε εσείς ως Υπουργείο, να δούμε την ίδρυση και λειτουργία των κέντρων ημερήσιας φροντίδας για παιδιά και για άτομα με ειδικές ανάγκες προκειμένου να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ολοκληρώνω, κυρία Πρόεδρε.
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να σας επισημάνω ότι τα προγράμματα υποστηρικτικών υπηρεσιών που λειτουργούν μέσω της Αυτοδιοίκησης στο πλαίσιο των κοινωνικών προγραμμάτων ιδιαίτερα του Υπουργείου Υγείας, έχουν κάποιο πρόβλημα σε σχέση με την πληρωμή τους μέχρι 30 Ιουνίου, πράγμα που έχει λυθεί για τα άλλα προγράμματα του Υπουργείου Απασχόλησης. Θα ήθελα τη μέριμνά σας γιατί, ενώ πολλοί δήμοι πληρώνουν κανονικά τους εργαζόμενους, σε άλλους δήμους δεν γίνεται αυτή η πληρωμή και υπάρχει σημαντικό πρόβλημα.
Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε, για την ανοχή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κύριε Κεγκέρογλου, γνωρίζετε ότι στο Νομό Ηρακλείου υπάρχουν αξιόλογα ιδρύματα. Μέσα σ’ αυτά που είπα προηγουμένως είναι και το Αναπτυσιολογικό Κέντρο που κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά, το οποίο είναι, επίσης, του Υπουργείου μας. Εκεί γίνεται μια σοβαρή δουλειά. Με το νέο Κέντρο το οποίο δημιουργούμε στο Νομό Ηρακλείου θα καλυφθεί ένα πολύ μεγάλο κενό στο πεδίο το οποίο αναφερθήκατε και ιδιαίτερα στο πεδίο της νοητικής υστέρησης και των πολλαπλών αναπηριών.
Το θεσμικό πλαίσιο, το οποίο κάνουμε και το οποίο σας είπα προηγουμένως, θα είναι εξαιρετικά ευέλικτο στις ανάγκες τόσο των παιδιών, όσο και των οικογενειών των ατόμων με αναπηρία από το πρώτο σοκ της διάγνωσης που αντιμετωπίζουν οι γονείς μέχρι την όλη πορεία των παιδιών αυτών με μία συγκεκριμένη συνταγή που θα δίνεται, τόσο για την εκπαίδευση, όσο και για την πορεία των παιδιών αυτών με αναπηρία, για τον Γολγοθά τον οποίο αντιμετωπίζουν οι γονείς. Σας διαβεβαιώνω ότι θα είναι ένα σύγχρονο Κέντρο. Επεξεργαζόμαστε ένα σύγχρονο κανονισμό λειτουργίας, όπου φροντίζουμε και για τη φύλαξη, ώστε οι γονείς να παίρνουν ένα οξυγόνο ζωής πηγαίνοντας τα παιδιά εκεί, όταν δηλαδή, αυτοί πηγαίνουν διακοπές, έτσι ώστε και το ζευγάρι να μπορέσει να ξαναβρεί τον εαυτό του, αλλά και η οικογένεια να μπορεί να βρει το χαμένο ρυθμό της.
Η υλοποίηση του Κέντρου αυτού, σας επαναλαμβάνω, ότι τελειώνει στο τέλος του 2007. Υπάρχουν ακόμα κάποιες διαδικασίες, γιατί δεν είχαμε φροντίσει σωστά τη βιωσιμότητα αυτού του Κέντρου. Ο φορέας υλοποίησης, όπως γνωρίζετε, είναι ο τοπικός Δήμος «Νίκος Καζαντζάκης». Υπάρχουν έτσι κάποια επιμέρους προβλήματα. Πάντως οι κτηριακές και οι υλικοτεχνικές εγκαταστάσεις θα είναι έτοιμες στο τέλος του 2007. Από εκεί και πέρα, όμως, μας περιμένει πολύ δουλειά και για τον κανονισμό λειτουργίας, αλλά και για τις επιμέρους εργασίες.
Πολύ σωστά θέσατε και το θέμα του ξενώνα. Δυστυχώς, ο θεσμός του ξενώνα στα υπόλοιπα ΚΕ.Κ.Υ.Κ./Α.Μ.Ε.Α. όπου έχει γίνει, δεν «περπάτησε» και οφείλουμε να το ομολογήσουμε αυτό, αλλά ελπίζω ότι στο Νομό Ηρακλείου θα καλύψει κάποιες ανάγκες. Παρ’ όλα αυτά θέλω να πιστεύω ότι τόσο στο Νομό Ηρακλείου, όσο και στην υπόλοιπη Κρήτη υπάρχουν καλές δομές για τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους. Μέχρι να τελειώσει το συγκεκριμένο Κέντρο οι οικογένειες των παιδιών αυτών με αναπηρία μπορούν να καταφεύγουν στις υπόλοιπες δομές τόσο του Νομού Ηρακλείου, όσο και της υπόλοιπης Κρήτης. Και στα Χανιά και στο Ρέθυμνο έχουμε αντίστοιχες δομές ΚΕ.Κ.Υ.Κ./Α.Μ.Ε.Α. και για τις οικογένειες των παιδιών με αναπηρία, που καλύπτουν αυτό το κενό.
Σε κάθε περίπτωση όμως –το γνωρίζετε και πιστεύω να το παρακολουθήσετε και εσείς προσωπικά- το κέντρο αυτό θα έχει τελειώσει, όπως λένε οι τεχνικοί, στα τέλη του 2007.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίασή μας, αφού πρώτα ξεναγήθηκαν στην έκθεση με θέμα: «Οι Έλληνες στη Διασπορά 15ος-21ος αι.», και στους λοιπούς χώρους του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, τριάντα δύο μαθητές και μαθήτριες και τρεις συνοδοί καθηγητές από το Γυμνάσιο Πετρέας Πέλλας.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Αναφορές και ερωτήσεις δεύτερου κύκλου:
Πρώτη είναι η με αριθμό 1741/28-11-2006 ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Εμμανουήλ Στρατάκη προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικά με την αξιοποίηση των πηγών του Αλμυρού στο Νομό Ηρακλείου.
Η ερώτηση του κυρίου συναδέλφου έχει ως εξής:
«Στην 7223/1-2-06 ερώτησή μου με το ίδιο θέμα το μεν Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης απάντησε ότι «…τα ζητήματα που τίθενται σε αυτήν μπορούν να εξετασθούν στο πλαίσιο της συνολικής προστασίας και διαχείρισης των υδάτων στο Υδατικό Διαμέρισμα Κρήτης, με το σχεδιασμό και προγραμματισμό παρεμβάσεων από την αρμόδια Διεύθυνση Υδάτων της Περιφέρειας», το δε Υπουργείο Ανάπτυξης αν και αρμόδιο εκ του νόμου, δεν έδωσε καμμία απάντηση.
Επειδή, όπως είναι γνωστό, στο παρελθόν έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες και διάφορα έργα για τον αποκλεισμό της υφαλμύρωσης του νερού των πηγών του Αλμυρού την καλοκαιρινή περίοδο, αλλά δυστυχώς χωρίς θετικό αποτέλεσμα.
Επειδή, όπως είναι γνωστό, στην περίπτωση που θα εξασφαλισθούν τα νερά του Αλμυρού μπορεί να λυθεί οριστικά το πρόβλημα του νερού για ολόκληρη την Κρήτη και όχι μόνο, με δεδομένο ότι οι ποσότητες είναι πάρα πολύ μεγάλες.
Επειδή οι διάφορες θεωρίες που έχουν διατυπωθεί δεν έχουν δώσει πρακτικό αποτέλεσμα, όμως, είναι γεγονός ότι είναι πολύ πιθανόν η υφαλμύρωση του νερού να γίνεται με θαλασσινό νερό που διοχετεύεται από τη θαλάσσια περιοχή Μπαλί Ρεθύμνου, αφού χρωστική ουσία που τοποθετήθηκε στο σημείο της υποτιθέμενης εισόδου του θαλασσινού νερού βγήκε από τις πηγές του Αλμυρού.
Επειδή σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχει ιδιώτης ειδικός στις καταδύσεις που γνωρίζει καλά τις παράκτιες περιοχές της Κρήτης λόγω επαγγέλματος και προτίθεται χωρίς καμμία αμοιβή, αλλά μόνο με την παραχώρηση των τυχόν περισσευμάτων νερού να προχωρήσει στην κατασκευή των αναγκαίων έργων αποκλεισμού της εισόδου του νερού της θάλασσας, αφού διαθέτει και τον κατάλληλο μηχανολογικό εξοπλισμό.
Επειδή μπορεί να υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις, χωρίς καμιά επιβάρυνση του δημοσίου, για να μη χάνονται τεράστιες ποσότητες νερού στη θάλασσα και παρ’ όλα αυτά καμμία ενέργεια δεν έχει γίνει,
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1) Αν προτίθενται να δώσουν τις αναγκαίες άδειες για να προχωρήσουν οι εργασίες αποκλεισμού της υφαλμύρωσης του νερού των πηγών του Αλμυρού,
2) Αν προτίθενται να συστήσουν στην Περιφέρεια και το Δήμο Γαζίου να προχωρήσουν σε συμφωνία με τον ιδιώτη, αφού η πρότασή του δεν δημιουργεί καμμία οικονομική επιβάρυνση στο δημόσιο».
Ο Υφυπουργός κ. Καλογιάννης έχει το λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 3199/2003 για την προστασία και τη διαχείριση των υδάτινων πόρων, νόμο με τον οποίο εναρμονίστηκε μερικώς η Κοινοτική Οδηγία 2000/60 στο εθνικό δίκαιο, η διαχείριση κάθε λεκάνης απορροής ποταμού ανήκει στην περιφέρεια, στα διοικητικά όρια της οποίας εκτείνεται.
Σε εφαρμογή του νόμου αυτού, εκδόθηκε το 2005 κοινή υπουργική απόφαση με θέμα τη διάρθρωση της Διεύθυνσης Υδάτων της Περιφέρειας, μέσω της οποίας ασκούνται οι αρμοδιότητες της ίδιας της περιφέρειας για την προστασία και τη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Κατά συνέπεια, οι προτεινόμενες λύσεις που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα για το διαχωρισμό των υδάτων και την αξιοποίηση της υφάλμυρης πηγής του Αλμυρού Ηρακλείου, εξετάζονται από την αρμόδια Διεύθυνση Υδάτων της Περιφέρειας Κρήτης.
Η περιφέρεια Κρήτης, όπως μας ενημερώνει, έχει εγκαταστήσει σύστημα παρακολούθησης στην πηγή του Αλμυρού, το οποίο συμβάλλει στην έρευνα για την περαιτέρω αξιοποίηση των νερών της. Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με την Περιφέρεια Κρήτης, ενδέχεται να υπάρχει και άλλος τρόπος αξιοποίησης των πηγών, παραδείγματος χάριν, για ταυτόχρονη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, πράγμα το οποίο θα πρέπει να εξεταστεί, έτσι ώστε να διασφαλιστεί το συμφέρον του δημοσίου, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να είναι μεγάλο.
Αναφέρει μάλιστα η Διεύθυνση Κρήτης ότι μπορούν να αξιοποιηθούν ποσότητες της τάξεως των εκατόν σαράντα εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού ετησίως, για άρδευση και για ύδρευση. Η ποσότητα αυτή θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες ολόκληρου του Νομού Ηρακλείου ή και ενός μεγάλου ποσοστού της Βόρειας Κρήτης.
Σας ενημερώνω επίσης, κύριε συνάδελφε, ότι σύμφωνα με τα διαθέσιμα μέχρι σήμερα στοιχεία στη Διεύθυνση Υδάτων της Περιφέρειας Κρήτης δεν έχει κατατεθεί καμμία αίτηση για έκδοση άδειας που να αφορά στην εκτέλεση έργων, τα οποία να αναφέρονται στο θέμα της ερώτησής σας.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο κ. Στρατάκης έχει το λόγο.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Υφυπουργέ, είναι η δεύτερη φορά που κάνω την ίδια ερώτηση, γιατί ήθελα να μου πείτε, ως αρμόδιο Υπουργείο για την εναρμόνιση της οδηγίας 2000/60 των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην ελληνική νομοθεσία και επειδή ακριβώς γνωρίζετε και εσείς πάρα πολύ καλά, όπως σας έχω επισημάνει και με άλλες ερωτήσεις μου, ότι δεν έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία ακόμα, αν έχετε πραγματικά τη διάθεση να ασχοληθείτε με αυτό το μείζον θέμα.
Διότι πρέπει να σας πω ότι προηγούμενοι από εσάς Υπουργοί έχουν ασχοληθεί, ανεξάρτητα αν το εγχείρημα ήταν πετυχημένο ή όχι, αλλά δυο-τρία χρόνια τώρα δεν γίνεται καμμία προσπάθεια προς την κατεύθυνση του να δούμε πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτό τον πραγματικά πολύ μεγάλο πλούτο. Και είμαστε σε μια περίοδο που επέρχεται ξηρασία –και το αντιλαμβανόμαστε όλοι, το βλέπουμε όλοι- που χύνονται τεράστιες ποσότητες νερού στη θάλασσα. Η ίδια η Διεύθυνση μιλάει για εκατόν σαράντα εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, όπως πολύ καλά είπατε. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι παραπάνω.
Πρέπει να σας πω και το εξής. Υπάρχουν περίοδοι του έτους, όπως για παράδειγμα ο χειμώνας -όταν υπάρχει βεβαίως χειμώνας, γιατί φέτος δεν έχουμε χειμώνα- που το νερό είναι εντελώς κατάλληλο, ακόμα και για πόση. Άρα, λοιπόν, μπορεί να βρεθεί με πολύ μεγάλη ευκολία ενδεχομένως τρόπος να έχουμε έναν πλούτο στη διάθεσή μας, που επειδή τυχαίνει οι πηγές του Αλμυρού είναι πολύ κοντά στη θάλασσα, αυτός ο πλούτος χύνεται κατευθείαν στη θάλασσα.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι αυτό το ενδιαφέρον που ζητάτε να επιδείξει ο ιδιώτης, να κάνει αίτηση, ενώ το έχει δηλώσει και δημοσίως πιστεύω, είναι καλό να το αξιοποιήσει η Κυβέρνηση, να το αξιοποιήσει η περιφέρεια, αφού μάλιστα προτίθεται να βάλει τα μηχανήματά του και να κάνει ενέργειες που για εκείνον έχουν κόστος, χωρίς καμμία αμοιβή από το δημόσιο. Επιπλέον, το μόνο που ζητά ο συγκεκριμένος είναι, αν πετύχει ο σκοπός και υπάρχουν περισσεύματα –το επισημαίνω το να υπάρχουν περισσεύματα- τότε να δικαιωθεί και εκείνος και να πάρει αυτά τα περισσεύματα.
Και το λέει αυτό, γιατί είναι σίγουρος ότι οι ποσότητες που θα τεθούν στη διάθεση των πολιτών, αλλά και θα αξιοποιηθούν γενικότερα, είναι πάρα πολύ μεγάλες. Και με δεδομένο ότι οι ανάγκες αυξάνονται, με δεδομένο ότι τα προβλήματα με το νερό οξύνονται καθημερινά, θέλω να πω ότι είναι πραγματικά μια ενδιαφέρουσα πρόταση, την οποία το δημόσιο θα πρέπει να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο.
Και επειδή η περιφέρεια δεν έχει πάρει πρωτοβουλία μέχρι στιγμής, εγώ θα περίμενα και θα παρακαλούσα ταυτόχρονα από τη δική σας πλευρά να υπάρξουν οι αναγκαίες πρωτοβουλίες, ώστε να αξιοποιήσουμε αυτόν τον πλούτο που δυστυχώς χάνεται καθημερινά.
Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο κ. Καλογιάννης έχει το λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Καταρχάς επιτρέψτε μου να πω, κύριε συνάδελφε, ότι η διαδικασία ολοκλήρωσης της ενσωμάτωσης της διαδικασίας έχει τελειώσει. Γνωρίζετε καλά ότι η κοινοτική οδηγία 2000/60 ενσωματώθηκε μερικώς στο εθνικό μας δίκαιο το Δεκέμβριο του 2003, με ένα νόμο πλαίσιο. Το μεγάλο κομμάτι, το ουσιαστικό κομμάτι όμως της οδηγίας που είναι το παράρτημά της, το τεχνικό τμήμα της, δεν είχε ενσωματωθεί. Έγινε μια πολύ μεγάλη προεργασία από πλευράς Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., συνυπογράφουν επτά ή οκτώ αρμόδιοι Υπουργοί, έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, το προεδρικό διάταγμα είναι έτοιμο.
Εκπονούνται διαχειριστικές μελέτες για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων ανά λεκάνη απορροής σήμερα, σε ολόκληρη τη χώρα. Έχει συσταθεί στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. από το 2005 η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων, η οποία έχει αναλάβει το συντονισμό όλων των σχετικών ενεργειών. Έχουν συσταθεί ανά περιφέρεια της χώρας Διευθύνσεις Υδάτων, οι οποίες έχουν την απόλυτη ευθύνη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των υδατικών πόρων της κάθε περιφέρειας και βεβαίως βρίσκονται σε στενή συνεργασία με την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.. Το συγκεκριμένο θέμα το οποίο αναφέρατε στην ερώτησή σας είναι αρμοδιότητας της Διεύθυνσης Υδάτων της περιφέρειας Κρήτης.
Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημά σας, επιτρέψτε μου να πω, κύριε συνάδελφε, ότι δεν είναι δυνατόν το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. να συστήσει στην περιφέρεια Κρήτης ή στο Δήμο Γαζίου να προχωρήσει σε μια συμφωνία με ένα συγκεκριμένο ιδιώτη, προκειμένου ο ιδιώτης αυτός να υλοποιήσει τα έργα αξιοποίησης της συγκεκριμένης πηγής.
Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Ολοκληρώθηκε η συζήτηση των αναφορών και ερωτήσεων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμεθα στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη.
Υπουργείου Επικρατείας
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Καταχώρηση δημοσιεύσεων των φορέων του Δημοσίου στο νομαρχιακό και τοπικό Τύπο και άλλες διατάξεις».
Θα ψηφιστεί στη συνέχεια.
Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Περί Κυρώσεως αποφάσεων υπαγωγής Επενδυτικών Σχεδίων στο άρθρο 9 του ν. 3299/2004 «Κίνητρα Ιδιωτικών Επενδύσεων για την Οικονομική Ανάπτυξη και την Περιφερειακή Σύγκλιση» και άλλες διατάξεις».
Θα ψηφιστεί στη συνέχεια.
Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων».
Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί κατά τη σημερινή συνεδρίαση.
Υπουργείου Δημόσιας Τάξης.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους και του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής αυτής».
Το νομοσχέδιο αυτό ψηφίστηκε στη Διαρκή Επιτροπή κατά πλειοψηφία και εισάγεται προς συζήτηση με τη διαδικασία του άρθρου 108.
Θέλει κάποιος από τους εισηγητές να λάβει το λόγο;
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Εγώ, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Η κ. Παντελάκη έχει το λόγο.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Μιλάμε για την Κύρωση της Συμφωνίας της χώρας μας με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους, δηλαδή με άλλα λόγια θα υπάρχει και μια βίαιη απέλαση.
Ποιος είναι ο λόγος που είμαστε επιφυλακτικοί και γι’ αυτό δεν θα ψηφίσουμε αυτή την Κύρωση της Συμφωνίας; Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρονται τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί μετά τα γεγονότα του πολέμου στις Βαλκανικές χώρες, τόσο τα εγκληματικά περιστατικά, όσο και η λαθρομετανάστευση.
Εμείς κατ’ αρχάς θέλουμε να σχολιάσουμε ότι τις ευθύνες πρωτίστως έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και το αποτέλεσμα αυτών των γεγονότων είναι να δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση. Το αποτέλεσμα δηλαδή αυτής της παρέμβασής τους ήταν το κύμα λαθρομετανάστευσης. Ευθύνεται, λοιπόν, η ίδια η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ απέναντι σε αυτούς τους λαούς.
Με αυτή την Κύρωση της Συμφωνίας επιχειρείται να λυθεί το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης σε βάρος των ανθρώπων αυτών που αναγκάστηκαν να φύγουν από τις εστίες τους. Δεύτερον, ουσιαστικά με πολιτικό εκβιασμό, δηλαδή ή δέχεται η Βοσνία-Ερζεγοβίνη αυτή τη συμφωνία ή δεν θα έχει ευρωπαϊκή προοπτική, όπως λέγεται. Τρίτον, με συνοπτικές διαδικασίες απέλασης των μεταναστών, χωρίς να λαμβάνεται πάντα υπ' όψιν σε τι κατάσταση και σε τι συνθήκες βρίσκεται αυτός ο κόσμος.
Η όλη αντίληψη που διαπερνά αυτή την Κύρωση δείχνει ότι αυτός ο κόσμος θεωρείται συμμέτοχος και υπεύθυνος για την εγκληματικότητα. Από την άποψη αυτή η Κύρωση αυτή με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη μας δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά για το τι θα συμβεί στην πορεία, με δεδομένο ότι η κατάσταση είναι ρευστή.
Αλλά το μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται, επειδή τίθεται εδώ το θέμα ότι υπάρχει η ρήτρα της υποχρέωσης ότι αυτός ο κόσμος δεν θα επιστρέφει σε αυτές τις χώρες και θα κριθεί ως αναγνωρίσιμος πρόσφυγας, αν παραστεί ανάγκη ή αν έχει υποβάλει αίτημα να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας. Έχει όμως αποδειχθεί ότι πολύ σπάνια και με το σταγονόμετρο παρέχεται το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα και αυτό μπορεί να ανοίξει μεγάλες περιπέτειες για έναν κόσμο. Σκεφθείτε και άλλους που είναι Κούρδοι, Ιρακινοί, Αφγανοί κ.λπ..
Τώρα, όσον αφορά το ζήτημα της προστασίας προσωπικών δεδομένων είναι φανερό ότι δεν μπορεί να μπαίνει τέτοιο ζήτημα, γιατί στην πράξη έχει αποδειχθεί το αντίθετο.
Μαζί με αυτή την Κύρωση, η Κυβέρνηση φέρνει και τρεις τροπολογίες. Για ποιο λόγο δεν θα ψηφίσουμε και τις τρεις; Όχι ότι δεν υπάρχει ανάγκη για τα ζητήματα που θέτουν, δηλαδή να υπάρχουν πυροσβέστες για τη δασοπυρόσβεση. Πραγματικά όμως, εδώ δείχνει και η Κυβέρνηση πώς αντιμετωπίζει την πυρασφάλεια. Δηλαδή θέλει να συνεχίσει αυτό που κάνει και έρχεται να μας πει για παράταση οκτώ μηνών, αντί για έξι μήνες. Δεν συμφωνούμε λοιπόν. Εδώ και χρόνια επιμένουμε ότι υπάρχει ανάγκη να υπάρχει μόνιμο προσωπικό και να γίνεται μονιμοποίηση όλων των εποχικών πυροσβεστών, είτε στον τομέα της καταστολής των πυρκαγιών και των δασών είτε στον τομέα της πρόληψης των πυρκαγιών είτε στην προστασία των δασών.
Διαφωνούμε στο ζήτημα της πρόσληψης των ειδικών φρουρών. Και επί της ουσίας είμαστε αντίθετοι με την ίδρυση αυτού του κατασταλτικού οργάνου και με τη στελέχωσή του, ιδίως από προερχόμενους από ειδικές δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Εδώ επιχειρείτε –είναι και προεκλογικό προφανώς- να προσλάβετε δυο χιλιάδες ειδικούς φρουρούς. Εμείς είμαστε επίσης, αντίθετοι με αυτό.
Και μας δημιουργεί ερωτηματικά, κύριε Υπουργέ, η προσθήκη που επιχειρείται εδώ. Προσθέτετε δηλαδή ως κριτήριο πρόσληψης την κατοχή τίτλου δημοσίου Ι.Ε.Κ., με ειδικότητα στελέχωσης υπηρεσιών ασφάλειας. Εδώ είναι ένα ζήτημα, αν με διαδικασίες «κατάρτισης» παρέχεται το δικαίωμα οπλοφορίας και οπλοχρησίας, αλλά και άλλες σοβαρές δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με τη δημόσια ασφάλεια, ενώ μπορούν οι σχολές της ΕΛ.ΑΣ. που χρειάζονται αναβάθμιση να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα.
Τέλος, πήρατε τρία ελικόπτερα για το σβήσιμο των πυρκαγιών. Πολύ καλά κάνατε και αυτά είναι λίγα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες. Εδώ, λοιπόν, τι πρόβλημα προκύπτει; Παίρνετε πρώτα τα ελικόπτερα και μετά αναζητάτε προσωπικό. Και αυτό το προσωπικό που αναζητάτε θα είναι ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου.
Εμείς λέμε ότι πρέπει να είναι μόνιμο με σταθερή δουλειά. Δεν μπορεί να αφήνεται αυτός ο τομέας ιδιαίτερης ασφάλειας στους ιδιώτες.
Και γι’ αυτό το λόγο διαφωνούμε, κυρία Πρόεδρε και με τις τρεις τροπολογίες και δεν τις ψηφίζουμε.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ, μόνο που δεν είναι τρεις οι τροπολογίες. Είναι μία, με τρεις παραγράφους.
Ο κ. Κουβέλης έχει το λόγο.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, εμείς δεν ψηφίζουμε το σχέδιο νόμου για την επανεισδοχή των μεταναστών που περιέχει τη συμφωνία με τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη. Διαφωνούμε με την ασκούμενη πολιτική μετανάστευσης και κατά μείζονα λόγο δεν μπορούμε να δεχθούμε τις ρυθμίσεις της συγκεκριμένης συμφωνίας.
Σε ό,τι αφορά την τροπολογία, επίσης την καταψηφίζουμε για το λόγο ότι επιχειρείται με την τροπολογία μια αποσπασματική ρύθμιση ζητημάτων που αφορούν στους ειδικούς φρουρούς, αλλά και θεμάτων που έχουν σχέση με την Πυροσβεστική, με το Πυροσβεστικό Σώμα.
Όπως υποστήριξα στη Διαρκή Επιτροπή, το επαναλαμβάνω και σήμερα ότι δεν είναι δυνατόν η πρόσληψη δύο χιλιάδων ειδικών φρουρών να αντιμετωπίζεται με μία τροπολογία, η οποία έρχεται σε μία διακρατική συμφωνία.
Τα ζητήματα της Πυροσβεστικής –και επιλέγω να αναφερθώ ειδικά σε αυτά- έχουν σχέση με τους συμβασιούχους πυροσβέστες, κύριε Υπουργέ, οι οποίοι δεν μονιμοποιούνται, δεν τρέπεται η σύμβασή τους μέχρι τώρα σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου.
Όμως, το συνολικότερο ζήτημα που αναδεικνύεται από την τροπολογία που εισάγεται έχει σχέση με την αποσπασματική ρύθμιση κρίσιμων θεμάτων που αφορούν σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα –που δεν υπάρχει- ασφαλείας της χώρας.
Για τους λόγους αυτούς, καταψηφίζουμε και τη Συμφωνία και την τροπολογία ως προς όλα τα σκέλη της.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστώ πολύ.
Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης: «Κύρωση Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους και του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής αυτής».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης «Κύρωση Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους και του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής αυτής» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία.
Εισερχόμαστε στην ψήφιση των άρθρων χωριστά.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 1 ως έχει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το άρθρο 1 έγινε δεκτό ως έχει, κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 2, όπως προστέθηκε στη Διαρκή Επιτροπή;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το άρθρο 2 έγινε δεκτό, όπως προστέθηκε στη Διαρκή Επιτροπή, κατά πλειοψηφία.
Εισερχόμαστε στην ψήφιση του ακροτελεύτιου άρθρου.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το ακροτελεύτιο άρθρο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το ακροτελεύτιο άρθρο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.
Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης «Κύρωση Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους και του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής αυτής» έγινε δεκτό επί της αρχής και επί των άρθρων κατά πλειοψηφία.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης «Κύρωση Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης για την επανεισδοχή ατόμων που διαμένουν παράνομα στο έδαφος των κρατών τους και του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής αυτής» έγινε δεκτό σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου κατά πλειοψηφία και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ. 28α)
Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Κύρωση Συμφωνίας Συνεργασίας μεταξύ του Υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας και των Υπουργών Εθνικής Άμυνας της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και της Ιταλίας, σχετικά με τη συμμετοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συνεργασία Γαλλίας, Βελγίου, Ισπανίας, Ιταλίας για το Σύστημα Παρατηρήσεως της Γης από το Διάστημα HELIOS II».
Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στη Διαρκή Επιτροπή κατά πλειοψηφία και εισάγεται προς συζήτηση με τη διαδικασία του άρθρου 108 του Κανονισμού.
Θέλει κάποιος από τους εισηγητές να λάβει το λόγο; Ουδείς.
Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας: «Κύρωση Συμφωνίας Συνεργασίας μεταξύ του Υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας και των Υπουργών Εθνικής Άμυνας της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και της Ιταλίας, σχετικά με τη συμμετοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συνεργασία Γαλλίας, Βελγίου, Ισπανίας, Ιταλίας για το Σύστημα Παρατηρήσεως της Γης από το Διάστημα HELIOS II».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής, επί των άρθρων και στο σύνολο;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας: «Κύρωση Συμφωνίας Συνεργασίας μεταξύ του Υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας και των Υπουργών Εθνικής Άμυνας της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και της Ιταλίας, σχετικά με τη συμμετοχή της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συνεργασία Γαλλίας, Βελγίου, Ισπανίας, Ιταλίας για το Σύστημα Παρατηρήσεως της Γης από το Διάστημα HELIOS II», έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ.30α)
Του ιδίου Υπουργείου.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση του Πρωτοκόλλου Συμφωνίας και Συναντίληψης (Memorandum of Understanding –MOU) μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Στρατηγείου Επιχειρήσεων του Ανωτάτου Συμμαχικού Διοικητή και του Ανωτάτου Συμμαχικού Διοικητή Μετασχηματισμού της Συμμαχίας σε σχέση με τις διατάξεις Υποστήριξης της Φιλοξενούσας Χώρας σε επιχειρήσεις/ασκήσεις του ΝΑΤΟ μετά των συνημμένων Παραρτημάτων Α και Β αυτού».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία.
Υπουργού Επικρατείας.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργού Επικρατείας «Καταχώριση δημοσιεύσεων των φορέων του Δημοσίου στο νομαρχιακό και τοπικό Τύπο και άλλες διατάξεις».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο στο σύνολο ως διενεμήθη;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Κατά πλειοψηφία.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργού Επικρατείας: «Καταχώριση δημοσιεύσεων των φορέων του Δημοσίου στο νομαρχιακό και τοπικό Τύπο και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία, σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ.32α)
Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.
Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Περί Κυρώσεως αποφάσεων υπαγωγής Επενδυτικών Σχεδίων στο άρθρο 9 του ν. 3299/2004 «Κίνητρα Ιδιωτικών Επενδύσεων για την Οικονομική Ανάπτυξη και την Περιφερειακή Σύγκλιση» και άλλες διατάξεις».
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο στο σύνολο ως διενεμήθη;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Περί Κυρώσεως αποφάσεων υπαγωγής Επενδυτικών Σχεδίων στο άρθρο 9 του ν. 3299/2004 «Κίνητρα Ιδιωτικών Επενδύσεων για την Οικονομική Ανάπτυξη και την Περιφερειακή Σύγκλιση» και άλλες διατάξεις» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία, σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Να καταχωριστεί το κείμενο του νομοσχεδίου σελ.33α)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παρακάτω νομοσχεδίου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Εισερχόμαστε στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων».
Πριν δώσω το λόγο στους εισηγητές, θα ήθελα να ενημερώσω το Σώμα ότι έχουν ζητήσει το λόγο ο Πρόεδρος κ. Αλαβάνος και ο κ. Κουβέλης επί του Κανονισμού και συγκεκριμένα επί του άρθρου 86, παράγραφος 2.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα και εγώ το λόγο επί της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Έχω ήδη δώσει το λόγο, κύριε συνάδελφε.
Ο κ. Αλαβάνος έχει το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, ζήτησα το λόγο επί του Κανονισμού και συγκεκριμένα στη βάση του άρθρου 86, παράγραφος 2, που δίνει τη δυνατότητα στην Κυβέρνηση να αποσύρει από τη συζήτηση ένα νομοσχέδιο, πριν φθάσουμε βέβαια στην ψηφοφορία, ως προς το σύνολό του. Ο λόγος που το ζητάω αυτό είναι ότι αυτό πρέπει να γίνει για καλό και των πανεπιστημίων και του τόπου και της ίδιας της Κυβέρνησης, αν θέλει να διατηρήσει ίχνος σοβαρότητας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε. Πρέπει να αναφερθείτε σε παραβίαση του Κανονισμού, όχι σε επίκληση του Κανονισμού για να εφαρμοστεί μία διάταξη. Δεν είστε μέσα στον Κανονισμό, λέγοντας αυτά που λέτε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, αναφέρομαι σε κάτι ευρύτερο, δηλαδή στην παραβίαση άρθρων του Συντάγματος, η οποία γίνεται από το συγκεκριμένο νόμο. Και όπως καταλαβαίνετε, ο ίδιος ο Κανονισμός μας κινείται στα πλαίσια σεβασμού του Συντάγματος.
(Θόρυβος-διαμαρτυρίες από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Ποια άρθρα είναι αυτά που παραβιάζονται, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ πολύ. Αν επικαλείστε αντισυνταγματικότητα του νόμου, υπάρχει ειδική διαδικασία, το άρθρο 100, το οποίο επί της αρχής, όταν ομιλείτε, μπορείτε να το επικαλεστείτε, προκειμένου για αντισυνταγματικότητα. Ας μην μπερδεύουμε τις διατάξεις του Κανονισμού.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, σας παρακαλώ.
Εγώ θα έλεγα, για να διευκολύνουμε τα πράγματα, λαμβάνοντας υπ' όψιν και την τοποθέτηση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, η οποία διαπιστώνει ουσιαστικά παραβίαση του άρθρου 7 του Συντάγματος, του άρθρου 16 του Συντάγματος…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ πολύ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): … εγώ θα καλούσα την Κυβέρνηση να προχωρήσει σε απόσυρση…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ πολύ να ολοκληρώσετε. Κατά παραχώρηση μιλάτε τώρα. Σας ευχαριστώ πολύ.
(Θόρυβος-διαμαρτυρίες από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Η παρατήρηση του κυρίου Προέδρου είναι εκτός Κανονισμού και δεν θα δεχθώ καμμία απάντηση από τους συναδέλφους.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, θα μπορούσα να έχω το λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ορίστε, κύριε Παπαϊωάννου, έχετε το λόγο.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, στη Διάσκεψη των Προέδρων συμφωνήσαμε το νομοσχέδιο να συζητηθεί σε τρεις συνεδριάσεις ή σε τέσσερις, εάν χρειαστεί. Εγώ θα ήθελα να συμφωνήσουμε από σήμερα, επειδή είναι ένα θέμα γενικότερου ενδιαφέροντος, να εξαντλήσουμε δύο συνεδριάσεις επί της αρχής και δύο επί των άρθρων. Θα ήθελα αυτό να το αποφασίσουμε από τώρα, γιατί είναι ένα θέμα στο οποίο πολλοί συνάδελφοι θέλουν να τοποθετηθούν. Κατά συνέπεια, θα έλεγα να έχουμε σήμερα και αύριο το πρωί συνεδρίαση επί της αρχής, αύριο το απόγευμα να πάμε στα άρθρα και ενδεχομένως να πάμε και σε άλλη εμβόλιμη συνεδρίαση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Όλα μπορούν να αποφασιστούν, κύριε Παπαϊωάννου. Αφού δούμε πόσοι θα εγγραφούν, θα αποφασίσουμε καθ’ οδόν. Δεν είναι ανάγκη να αποφασίσουμε από τώρα. Οποιαδήποτε στιγμή μπορούμε να το δούμε.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ορίστε, κύριε Μαγγίνα, έχετε το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, δεν έχουμε αντίρρηση ως προς την πραγματοποίηση τεσσάρων συνεδριάσεων, εφόσον, όπως είπατε πολύ σωστά, εγγραφούν τόσοι συνάδελφοι, ώστε να καλυφθεί ο χρόνος των συνεδριάσεων.
Ωστόσο, θέλω να προτείνω να ολοκληρώσουμε την επί της αρχής συζήτηση στην πρώτη συνεδρίαση.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Τις άλλες συνεδριάσεις μπορούμε να τις αφιερώσουμε στην κατ’ άρθρον συζήτηση, όπου κατά κανόνα και πάλι υπάρχει η ευχέρεια, με την ανοχή σας, να αναφέρονται οι συνάδελφοι επί της αρχής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν είναι ανάγκη να γίνεται τώρα αυτή η συζήτηση. Όταν εγγραφούν οι συνάδελφοι, θα το δούμε.
Το λόγο έχει ο κ. Κουβέλης.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, νομίζω ότι η πρότασή σας είναι εκείνη, η οποία δίνει λύση στο πρόβλημα. Δηλαδή, εάν υπάρχει αριθμός συναδέλφων που έχει εγγραφεί να ομιλήσει, να κάνουμε αναμφισβήτητα και δεύτερη συνεδρίαση επί της αρχής και νομίζω ότι με αυτήν τη διαδικασία πρέπει να πορευθούμε. Θεωρώ ότι πράγματι πολλοί συνάδελφοι θα θελήσουν να μιλήσουν επί της αρχής, διότι εκείνο που θα κυριαρχήσει στην όλη συζήτηση είναι η αρχή του νομοσχεδίου και όχι οι επιμέρους λεπτομέρειες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο κ. Σκυλλάκος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Η δική μας θέση είναι ότι, αν δεν τελειώσει ο κατάλογος όσων θέλουν να μιλήσουν επί της αρχής, δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση επί των άρθρων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστώ πολύ.
Συνεπώς προχωρούμε στη συζήτηση του νομοσχεδίου.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ορίστε, κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να επωφεληθώ αυτών που προβλέπει το άρθρο 93 του Κανονισμού και να απευθυνθώ προς το Σώμα και κυρίως προς την κυρία Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Έχω μια εμπειρία, ολίγον πικρή, των δυσκολιών εφαρμογής ενός νόμου-πλαισίου για τα πανεπιστήμια, που δεν είχε μάλιστα τις αντιδράσεις που έχει το δικό σας νομοσχέδιο, κυρία Υπουργέ. Πιστεύω ότι μετά την πρόταση των Πρυτάνεων των μεγαλυτέρων πανεπιστημίων και δεδομένου ότι σήμερα και αύριο σημειώνεται μια μεγάλη οξύτητα στις αίθουσες των συνελεύσεων των φοιτητών των πανεπιστημίων και των σπουδαστών των Τ.Ε.Ι., θα μπορούσατε να κάνετε χρήση –και αυτό ζητώ από εσάς- της παραγράφου 5 του άρθρου 93. Ας μη ματαιώσετε ούτε να αποσύρετε το νομοσχέδιό σας, αφού επιμένετε στην άποψή σας, νομίζω όμως ότι μπορείτε να επωφεληθείτε και να διευκολύνετε να ανοίξουν τα πανεπιστήμια, τα οποία δεν ανήκουν ούτε στους καθηγητές ούτε στους φοιτητές, αλλά ανήκουν στον ελληνικό λαό. Εμείς, που εκπροσωπούμε τον ελληνικό λαό, νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε, εάν ζητήσετε μεταβολή της σειράς των νομοσχεδίων στην ημερήσια διάταξη, ώστε να σας δοθεί χρόνος να ικανοποιήσετε ένα δίκαιο αίτημα των Πρυτάνεων και να συζητήσετε μαζί τους.
Βέβαια, αυτήν τη σκέψη, κυρία Πρόεδρε, τη διατυπώνω με την ελπίδα ότι ταυτόχρονα και στα Πανεπιστήμια και στα Τ.Ε.Ι. –και σ’ αυτό πρέπει να βοηθήσουν τόσο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας όσο και τα άλλα δυο κόμματα της Αριστεράς, που οι νεολαίες τους αντιπαρατίθενται και συγκρούονται και φοβούμαι ότι θα έχουμε σοβαρότερα από τα μέχρι τούδε αποτελέσματα αυτών των συγκρούσεων- θα λήξουν οι καταλήψεις.
Εσείς ταυτόχρονα, κυρία Υπουργέ, πρέπει να συζητήσετε με τους Πρυτάνεις και δεν χάλασε ο κόσμος εάν το νομοσχέδιό σας ψηφισθεί –εμείς θα το καταψηφίσουμε βέβαια- μετά το Πάσχα ή έστω πριν από το Πάσχα. Δώστε, όμως, τη δυνατότητα να αποφορτιστεί αυτό το κλίμα, το οποίο είναι εκρηκτικό. Πιστεύω ότι και τα κόμματα θα συμβουλέψουν αναλόγως τις οργανώσεις νεολαίας τους και οι πανεπιστημιακοί. Εσείς, κυρία Πρόεδρε, έχετε την ακαδημαϊκή εμπειρία. Νομίζω ότι αυτήν τη στιγμή και η Βουλή και η Κυβέρνηση και οι πανεπιστημιακοί και οι οργανώσεις της νεολαίας πρέπει όλοι να κινηθούμε για την αποφόρτιση αυτού του κλίματος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Πρόεδρε. Υπήρξατε πολύ σαφής.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αυτό ήθελα, κυρία Πρόεδρε, να υποβάλω ως παράκληση, ως πρόταση, όπως θέλει ας το εκλάβει η κυρία Υπουργός. Δεν έχουμε να κερδίσουμε ούτε εσείς, κυρία Υπουργέ, ούτε όσοι έχουν αντίθετη άποψη τίποτε από την περαιτέρω όξυνση του κλίματος και αυτής της καταστάσεως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Θέλετε να απαντήσετε, κυρία Υπουργέ;
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Μάλιστα, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει η Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Γιαννάκου.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κυρία Πρόεδρε, είναι προφανές ότι δεν έχει να κερδίσει κανείς προσωπικώς τίποτε και ιδίως η παρισταμένη Υπουργός. Έχει να κερδίσει όμως η Δημοκρατία, όταν δηλαδή σεβόμαστε τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και κυρίως, όταν ενθυμούμεθα ότι έχει γίνει όχι απλώς μακρά συζήτηση, αλλά σε τέτοια έκταση και ποιότητα που δεν έχει ξαναγίνει.
Η Κυβέρνηση έχει τις απόψεις της Συνόδου των Πρυτάνεων. Και θέλω να θυμίσω, κύριε Πρόεδρε, με όλο το σεβασμό ότι τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας είναι της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών και όχι αυτά των οποίων οι Πρυτάνεις επρότειναν μικρή αναβολή, αν και οι ίδιοι βέβαια έχουν εκφράσει τις ίδιες απόψεις.
Είναι προφανές ότι υπάρχουν αντιδράσεις. Αλλά αλίμονο εάν η χώρα διοικείται και λειτουργεί με βάση τις αντιδράσεις και όχι με βάση το Κοινοβούλιο, το οποίο νομοθετεί και την Κυβέρνηση η οποία προτείνει.
Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια. Αντιλαμβάνομαι το σχόλιό σας για την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου, ο οποίος ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην ολότητά του και ιδίως στα σημεία που προέβλεπε διαφάνεια και σωστές διαδικασίες. Γνωρίζουμε όλοι την πραγματικότητα. Η καθυστέρηση της απόφασης της Βουλής, αλλά και της πραγματικής εξέλιξης στο χώρο των πανεπιστημίων, όταν μάλιστα το σχέδιο αυτό προβλέπει πραγματικά πολύ μεγάλες ελευθερίες και ευθύνες για τα πανεπιστήμια, θα συνιστούσε μάλλον κοινοβουλευτικό και θεσμικό ατόπημα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ, κυρία Υπουργέ.
Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου που συζητούμε, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Ορέστης Κολοζώφ ορίζει ως ειδικό αγορητή το Βουλευτή κ. Χουρμουζιάδη.
Το λόγο έχει ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Φίλιππος Τσαλίδης.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΑΛΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω σήμερα την εξαιρετική τιμή να εισηγούμαι εκ μέρους της Κυβέρνησης το σχέδιο νόμου ή, όπως είναι ευρέως γνωστό, το νόμο-πλαίσιο για τη μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε σήμερα σε ένα κρίσιμο κατώφλι για την ελληνική ανώτατη εκπαίδευση. Διάχυτη είναι η πεποίθηση ότι αυτή διέρχεται βαθιά και χρόνια κρίση.
Οι διεθνείς συνθήκες απαιτούν από τις πολιτικές ηγεσίες να αναλάβουν την ευθύνη, ενδεχομένως και το κόστος μιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που τολμά να ανατρέψει για να κτίσει. Η πραγματική μεταρρύθμιση απαιτεί ειλικρίνεια, ρεαλισμό και τόλμη, ώστε να μην περιορίζεται σε μικρές διαχειριστικές προσαρμογές.
Η μεταρρύθμιση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι λέξη κενή περιεχομένου. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή τολμά να κάνει πράξη τη μεταρρύθμιση. Το όραμά μας, το όραμα της Κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή είναι Α.Ε.Ι. αυτοδιοικούμενα, Α.Ε.Ι. αξιοκρατικά, Α.Ε.Ι. εξωστρεφή, Α.Ε.Ι. που να λειτουργούν με διαφάνεια, με αποτελεσματικούς εσωτερικούς ελέγχους και κοινωνική λογοδοσία, Α.Ε.Ι. ανοικτά, Α.Ε.Ι. στα οποία κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, Α.Ε.Ι. τα οποία παράγουν γνώση μέσω της έρευνας, διαχέουν τη γνώση μέσω της διδασκαλίας και εφαρμόζουν την έρευνα στην καινοτομία, Α.Ε.Ι. υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών, ανταγωνιστικών στο διεθνές ακαδημαϊκό περιβάλλον. Ούτε η ποιότητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι λέξη κενή περιεχομένου.
Σήμερα, είκοσι πέντε χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου-πλαισίου 1268/1982, όπως αυτός τροποποιήθηκε και εξειδικεύτηκε με πενήντα έξι νόμους, πολυάριθμα προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι τα Α.Ε.Ι. δεν εκπληρώνουν πλέον την αποστολή τους.
Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζουμε ότι η ευθύνη της πολιτείας απέναντι στην κοινωνία συνίσταται αφ’ ενός στο να χαράσσει τις κατευθυντήριες γραμμές και τους στόχους και αφ’ ετέρου να δώσει πραγματική αυτοδιοίκηση στα Α.Ε.Ι. για να τους πετύχουν, πάντα σε συνδυασμό με την κοινωνική λογοδοσία για το έργο τους. Το σχέδιο νόμου που προτείνουμε δημιουργεί ακριβώς αυτό το πλαίσιο λειτουργίας για τα Α.Ε.Ι..
Οι σημαντικότερες καινοτομίες που εισάγονται με το νέο σχέδιο νόμου μπορούν να συνοψισθούν σε πέντε σημεία-κλειδιά. Αυτοδιοίκηση, κοινωνική λογοδοσία, διαφάνεια, ενίσχυση δημοκρατικών διαδικασιών, ενίσχυση της ποιότητας των σπουδών.
Αναλυτικά, με το παρόν σχέδιο νόμου ενισχύονται οι δημοκρατικές διαδικασίες μέσω της άμεσης και καθολικής συμμετοχής της ακαδημαϊκής κοινότητας στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη των οργάνων διοίκησης των Α.Ε.Ι..
Ενισχύεται ο θεσμός του ακαδημαϊκού ασύλου για την προάσπιση αποκλειστικά των ακαδημαϊκών ελευθεριών. Θεσμοθετείται η σύνταξη από κάθε Α.Ε.Ι. τετραετούς ακαδημαϊκού αναπτυξιακού προγράμματος. Θεσμοθετείται η υποχρέωση κατάρτισης εσωτερικού κανονισμού σε κάθε Α.Ε.Ι.. Κάθε Α.Ε.Ι. αποκτά τη δική του ταυτότητα.
Θεσμοθετείται η κατάργηση της αυθεντίας του ενός και μοναδικού δωρεάν συγγράμματος. Θεσμοθετείται η ενίσχυση της διαφάνειας στα Α.Ε.Ι. για την εφαρμογή της αρχής της δημοσιότητας σε όλες τους τις δραστηριότητες. Θεσμοθετείται η κοινωνική λογοδοσία των Α.Ε.Ι.. Θεσμοθετείται ο διορισμός των μελών Δ.Ε.Π. αποκλειστικά με πράξη του πρύτανη. Θεσμοθετείται η οριοθέτηση του χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης σύμφωνα με τις προδιαγραφές που θέτει το άρθρο 16 του Συντάγματος. Θεσμοθετείται η ουσιαστική στήριξη στους φοιτητές από ασθενέστερες οικονομικές τάξεις. Θεσμοθετείται η χορήγηση τίτλου σπουδών σε χρονικό διάστημα μικρότερο από την ελάχιστη διάρκεια σπουδών. Θεσμοθετείται η πρόβλεψη λειτουργίας ξενόγλωσσων προπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών. Θεσμοθετείται ο εξορθολογισμός των διαδικασιών για την εκλογή των μελών Δ.Ε.Π., ώστε να διασφαλίζεται όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αξιοκρατία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μου επιτρέψετε να κάνω αναφορά σε μερικά σημεία του σχεδίου νόμου που θεωρώ ότι είναι και τα πιο σημαντικά.
Θα ξεκινήσω από εκείνο που κατά την άποψή μου είναι και το πιο σημαντικό και αφορά στη ριζική αλλαγή στη διοίκηση των Α.Ε.Ι. που θεσμοθετείται με το νέο σχέδιο νόμου που προτείνουμε.
Αποτελεί σταθμό στην ιστορία της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης μετά το νόμο-πλαίσιο του 1982 η μετάβαση από το πανεπιστήμιο των ομάδων στο πανεπιστήμιο του συνόλου, καθώς η νέα ρύθμιση της διαδικασίας εκλογής των αρχών διοίκησης των Α.Ε.Ι. και των οργάνων διοίκησης των τμημάτων προβλέπει την καθιέρωση του συστήματος της άμεσης και καθολικής συμμετοχής της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Η διαπλοκή των ατομικών συμφερόντων του κομματισμού και της συναλλαγής στα πλαίσια του πανεπιστημίου των ομάδων κατέληγε πάντοτε σε όφελος μιας συγκεκριμένης ομάδος και σε βάρος της συνοχής της ακαδημαϊκής κοινότητας. Επιτέλους, με το νέο νόμο φτιάχνουμε ένα πανεπιστήμιο όπου μετέχουμε όλοι, φτιάχνουμε το πανεπιστήμιο της νέας εποχής.
Μια άλλη σημαντική διάταξη του παρόντος νομοσχεδίου αφορά στο καθεστώς του πανεπιστημιακού ασύλου. Πιστεύω ότι σήμερα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό και δημοκρατικό κράτος όπως είναι η πατρίδα μας, η έννοια του ασύλου υπηρετεί μόνο τη συμβολική επιβεβαίωση της ιστορικής κατάκτησης της ελευθερίας του λόγου και της σκέψης στον ακαδημαϊκό χώρο. Με τη σχετική διάταξη αποσαφηνίζεται η κατοχύρωση του ακαδημαϊκού ασύλου για την προάσπιση αποκλειστικά ακαδημαϊκών ελευθεριών. Με τον τρόπο αυτό αποτρέπεται η κατάχρηση του ακαδημαϊκού ασύλου για πράξεις που δεν έχουν καμμιά σχέση με την ακαδημαϊκή λειτουργία των Α.Ε.Ι.. Οι αρμοδιότητες χειρισμού των σχετικών θεμάτων μεταφέρονται στο Πρυτανικό Συμβούλιο για τα Πανεπιστήμια και στο Συμβούλιο για τα Τ.Ε.Ι., καθώς το σχήμα της επιτροπής ασύλου ως ειδικού αρμοδίου οργάνου αποδείχθηκε μέχρι σήμερα αναποτελεσματικό.
Σημαντική, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ και τη διάταξη που αφορά στην κατάργηση της «αυθεντίας» του ενός και μοναδικού δωρεάν συγγράμματος που καθιερώθηκε με τον αναγκαστικό νόμο 96 στις 7 Αυγούστου του 1967. Έτσι πιστεύω ότι σπάζει το μονοπώλιο του δωρεάν διανεμημένου καθηγητικού συγγράμματος και καθίσταται αποτελεσματικότερη και διαφανέστερη η εκπαιδευτική διαδικασία.
Οι διατάξεις που αφορούν στην υποχρέωση των Α.Ε.Ι. να καταρτίσουν εσωτερικούς κανονισμούς και τετραετή ακαδημαϊκό αναπτυξιακό προγραμματισμό, ενισχύουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη πλήρη αυτοδιοίκηση των Α.Ε.Ι..
Και θα ήθελα να μου επιτρέψετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ μια μικρή αναφορά στο Σύνταγμά μας. Το Σύνταγμά μας, αυτό που ισχύει σήμερα, δεν κατοχυρώνει την αυτονομία των Α.Ε.Ι., την οποία πράγματι έχουν υιοθετήσει το ιταλικό και το ισπανικό Σύνταγμα και κακώς χρησιμοποιείται πολλές φορές στην Ελλάδα ο όρος «αυτονομία» αντί του όρου «αυτοδιοίκηση».
Σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα τα Α.Ε.Ι. μπορούν να θέτουν κανόνες δικαίου ως προς τη λειτουργία τους μόνο ύστερα από νομοθετική εξουσιοδότηση. Δεν μπορούν να παράγουν πρωτογενές δίκαιο. Και αυτό όφειλε να το γνωρίζει ο κ. Παπανδρέου όταν πρότεινε κάθε Πανεπιστήμιο να αποφασίζει μόνο του για τα όργανα διοίκησής του, κ.λπ.. Για να υπάρχει αυτή η δυνατότητα θα έπρεπε ήδη να έχουμε αναθεωρήσει το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η πρότασή σας για την αυτοδιοίκηση των Α.Ε.Ι.; Γιατί καταθέτετε πυροτεχνήματα αντί για προτάσεις;
Με τη διάταξη που εμείς προτείνουμε, ενισχύεται ακόμη περισσότερο η αυτοδιοίκηση των Α.Ε.Ι., αλλά και η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του κάθε Α.Ε.Ι. Έτσι, θα ισχύει η αρχή της διαφορετικότητας για κάθε Α.Ε.Ι., χωρίς όμως, να παραβιάζει την αρχή της ισότητας.
Τον πυρήνα της ακαδημαϊκής αυτοδιοίκησης των Α.Ε.Ι. αποτελεί η διάταξη που καθιστά τους πρυτάνεις αποκλειστικά υπευθύνους για το διορισμό των μελών Δ.Ε.Π., προβλέποντας για τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ρόλο αποκλειστικά ελεγκτικό. Έτσι τα Α.Ε.Ι. αποκτούν αρμοδιότητες, αλλά και τις ευθύνες νομιμότητας που το Σύνταγμα προδιαγράφει γι’ αυτά.
Τέλος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται πράξη η βασική πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης για διαφάνεια στην Ανώτατη Εκπαίδευση, καθώς αφ’ ενός προβλέπει και εξειδικεύει την υποχρέωση των Α.Ε.Ι. για δημοσιοποίηση των εγγράφων της ακαδημαϊκής και διοικητικής τους λειτουργίας και αφ’ ετέρου -και αυτό είναι το κυριότερο, κατά την άποψή μου- ρυθμίζεται η κοινωνική λογοδοσία των Α.Ε.Ι. ενώπιον του αντιπροσωπευτικότερου οργάνου κοινωνικού ελέγχου, δηλαδή της Βουλής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για εμάς είναι λυπηρό ότι τη μεταρρυθμιστική τόλμη που δείχνει η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, δεν την δείχνουν όλες οι πολιτιστικές δυνάμεις. Ας μην ξεγελούν, όμως, τους εαυτούς τους, ας μην ξεγελούν την ελληνική κοινωνία, οι αλλαγές είναι πλέον ραγδαίες και εμείς δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε σε παλιές βεβαιότητες, στην ασφάλεια της απραξίας.
Ο George Berns διαπιστώνει ότι το μέλλον δεν είναι όπως παλιά. Πράγματι, το μέλλον που σχεδιάζουμε σήμερα πρέπει να περιέχει άλλα οράματα, άλλες αξίες, άλλους στόχους από ό,τι όταν σχεδιάζονταν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις στο παρελθόν. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση παρέμεινε δυστυχώς εγκλωβισμένη στο φόβο του πολιτικού κόστους, στα εσωκομματικά της προβλήματα, στο χρέος της να διαφωνεί ανεξάρτητα με το περιεχόμενο της διαφωνίας. Η διαφωνία έχει γίνει αυτοσκοπός στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά και τα κόμματα της Αριστεράς που στο παρελθόν μπόρεσαν πράγματι να ηγηθούν προτάσεων για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, σήμερα έχουν βουλιάξει στην παρελθοντολογία. Πού είναι οι μεγαλόστομες επαγγελίες της συναίνεσης για την παιδεία που ποτέ δεν έγιναν πράξη;
Όλοι συμφωνούν, θεωρητικά βεβαίως, ότι πρέπει να ομονοήσουμε για το μέλλον που χτίζεται μέσα από την εκπαίδευση των νέων γενιών της πατρίδας μας και το υπόσχονται μάλιστα στον ελληνικό λαό. Τι κάνουν, όμως, οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης στην πράξη; Εγκαταλείπουν το πεδίο της μάχης. Αποφεύγοντας τη μάχη, όμως, δεν αποφεύγουν την ήττα, φεύγουν ήδη ηττημένοι. Εμείς, όμως, δεν θα θυσιάσουμε το μέλλον στο όνομα συμβολικών μαχών. Η Κυβέρνηση αναλαμβάνει την ευθύνη να προχωρήσει, κοιτάζοντας μπροστά. Όσοι κοιτάζουν πίσω θα έχουν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τη μοίρα της γυναίκας του Λωτ. Θα γίνουν αγάλματα ακίνητα, ανίκανοι να παρακολουθήσουν την πορεία προς το μέλλον. Εμείς θα τους αφήσουμε, εκεί στη μέση του δρόμου, να αναλογίζονται την χαμένη τους ευκαιρία. Εμείς κοιτάζουμε μπροστά με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία και δίνουμε στην ελληνική νεολαία ελπίδα και σιγουριά. Αποτελεί χρέος μας, χρέος της Κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή απέναντι στην ελληνική κοινωνία, να διαμορφώσουμε με υπευθυνότητα, ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση που θα ανήκει σ’ όλους, χωρίς διακρίσεις.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Τσαλίδη.
Παρέλειψα να σας ρωτήσω, κυρία Υπουργέ, αν έχετε να κάνετε αλλαγές νομοτεχνικές. Εάν έχετε, κάντε τες τώρα για να τις ακούσουν οι εισηγητές.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Η Κυβέρνηση αποδέχεται όσες παρατηρήσεις μπορεί να αποδεχτεί νομοτεχνικού χαρακτήρα, που έγιναν από την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής και θέλω να τις ανακοινώσω τώρα, ώστε να μην ταλαιπωρηθούν και οι συνάδελφοι, αναφερόμενοι σ’ αυτές.
Επί του άρθρου 3 στην παράγραφο, 7 οποιαδήποτε συμπεριφορά αντίκειται στις διατάξεις για το ακαδημαϊκό άσυλο, καταλύει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και εφόσον κριθεί από το πρυτανικό συμβούλιο ότι παραβιάζει το άσυλο, τιμωρείται, μετά από έγκληση του συμβουλίου ή της συγκλήτου. Μετά από έγκληση, είναι σαφές αυτό.
ΜΙΧΑΗΛ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Κυρία Υπουργέ, μπορείτε να το επαναλάβετε;
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Λέω, για το άσυλο στην παράγραφο 7 του άρθρου 3 που λέει ότι τιμωρείται με έξι μηνών φυλάκιση, ότι για να συμβεί αυτό, πρέπει να υπάρξει έγκληση ή του πρυτανικού συμβουλίου ή της συγκλήτου. Δεν είναι αυτόματο. Επομένως πρέπει να υπάρξει έγκληση.
Επί του άρθρου 4, η διάταξη είναι σαφής και δεν χρειάζεται οποιαδήποτε μεταβολή. Ιδιαίτερα η φράση «αποφάσεις ζωτικού ενδιαφέροντος» περιλαμβάνεται ήδη στο ν. 2083/92 και δεν έχουν τεθεί ποτέ ζητήματα ερμηνείας.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Κυρία Πρόεδρε, θα παρακαλούσα να υπάρξει λίγη ησυχία, γιατί δεν θα ήθελα να θεωρηθεί, ότι ειπώθηκαν άλλα και έγιναν άλλα.
Επί του άρθρου 6 της παραγράφου 7, η αρμοδιότητα αυτή του γραμματέα προβλέπεται ήδη στις αρμοδιότητες του προϊσταμένου γραμματείας. Δεν είναι κάτι καινούριο.
Επί του άρθρου 7 παράγραφος 2, σε συνδυασμό με την παράγραφο 5 του άρθρου 5, προβλέπεται ήδη ότι οι πόροι για τη μισθοδοσία του προσωπικού και την κάλυψη λειτουργικών αναγκών και για τη φοιτητική μέριμνα καλύπτονται από την πολιτεία σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν με ευθύνη των Α.Ε.Ι., δεν υπάρξει τετραετές ακαδημαϊκό πρόγραμμα. Άρα, αυτό που θέτει το επιστημονικό συμβούλιο, λέγοντας, ότι πρέπει να υπάρξει η βασική χρηματοδότηση προβλέπεται ήδη ρητώς.
Επί του άρθρου 8 παράγραφος 1, η συμμετοχή του διοικητικού προσωπικού των Α.Ε.Ι. προβλέπεται ήδη. Ξέρω ότι από χρόνια έχει τεθεί και από την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής και από διάφορα όργανα, ότι δεν θα έπρεπε να συμμετέχει το διοικητικό προσωπικό. Όμως, προβλέπεται ήδη, θεωρούμε ότι είναι σωστό και προβλέπεται και σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης. Επομένως αυτό θα παραμείνει, ως έχει.
Επί του άρθρου 18, η τήρηση ιστοσελίδας από τα Α.Ε.Ι. και τα μέλη Δ.Ε.Π. προβλέπεται ήδη στο άρθρο αυτό.
Επί του άρθρου 23 παράγραφος 1, ο έλεγχος νομιμότητας της προκήρυξης θέσης μέλους Δ.Ε.Π. σημειώνουμε ότι γίνεται από το ίδρυμα, θεωρώντας ως ίδρυμα, την προεργασία των διοικητικών υπηρεσιών και την εν συνεχεία έγκριση από τον πρύτανη. Επειδή, όμως, το επισημαίνει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, θα τεθεί η λέξη «πρύτανης», αντί το «ίδρυμα», ώστε να μην έχουμε παρεξηγήσεις.
Επί του άρθρου 23 παράγραφος 3, η σχετική παράγραφος αφορά αντικατάσταση μόνο του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 6Α του ν. 2083/1992 και επομένως, διατηρείται σε ισχύ η προβλεπόμενη διαδικασία δημοσιότητας. Δεν έχει καταργηθεί αυτή η διαδικασία, είναι επιπρόσθετη η διαδικασία δημοσιότητας, μέσω των ιστοσελίδων. Γι’ αυτό το λόγο, όμως, είναι σκόπιμο να προστεθεί στο εδάφιο αυτό, η λέξη «επίσης» μετά τη λέξη «καταχωρίζεται», καθώς και η φράση «εφόσον κυκλοφορεί», προκειμένου, περί του επισήμου εντύπου των πανεπιστημίων, αν και πρέπει να σας πω, ότι όλα τα πανεπιστήμια έχουν κάποιο επίσημο εσωτερικό έντυπο.
(Θόρυβος στην αίθουσα)
Κυρία Πρόεδρε, έχω την αίσθηση ότι δεν ακούει κανείς. Νομίζω ότι είναι θέμα στοιχειώδους σεβασμού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Σας ακούν οι περισσότεροι, κυρία Υπουργέ, απλώς μερικοί είναι άτακτοι.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Επί του άρθρου 24 παράγραφος 1, όπως δέχεται και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, η συγκρότηση των εκλεκτορικών σωμάτων κατά το ένα τρίτο από μέλη Δ.Ε.Π. άλλων τμημάτων ή άλλων Α.Ε.Ι., είναι απολύτως σύμφωνη με το Σύνταγμα, μεταξύ άλλων για τους ακολούθους λόγους:
Πρώτον, η συνταγματικά κατοχυρωμένη …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κυρία Γιαννάκου, με συγχωρείτε, αλλά τώρα προτείνετε αλλαγές στα άρθρα, δεν αναπτύσσετε άλλες θέσεις, θα το κάνετε στην ομιλία σας. Επομένως, ξεκινάτε σας παρακαλώ από την αλλαγή που κάνετε στο άρθρο.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κυρία Πρόεδρε, ασχολούμαι αποκλειστικά με τις παρατηρήσεις της Επιστημονικής Επιτροπής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Όχι τώρα, δεν θα το κάνετε. Μόνο εάν υιοθετείτε και αλλάζετε …
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Βεβαίως.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Πείτε μας …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε συνάδελφε, θα μοιραστούν. Αυτά θα δοθούν. Απλώς πρέπει να τα ανακοινώσει.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κύριε συνάδελφε, μπορεί να μη σέβεστε τις απόψεις μας, αλλά πρέπει να σέβεστε το Κοινοβούλιο.
Επιβάλλεται, λοιπόν, για λόγους νομοτεχνικής αρτιότητας η αναδιατύπωση της ισχύουσας παραγράφου 3 του άρθρου 6Δ του ν. 2083/1992, ώστε να προσαρμοστεί στην προτεινόμενη ρύθμιση. Γι’ αυτόν το λόγο αναδιατυπώνεται όλη η παράγραφος όπως ισχύει στο νόμο, απλά το «δεκαπέντε» γίνεται «δέκα», άπαξ και το ένα τρίτο του εκλεκτορικού σώματος προέρχεται από άλλα τμήματα, ή από άλλα πανεπιστήμια.
Επί του άρθρου 24, παράγραφος 6, βεβαίως υπάρχει στο νόμο, αλλά επαναλαμβάνεται για αυτούς που έχουν βαθμό συγγενείας ακριβώς για λόγους ασφαλείας δικαίου.
Επί του άρθρου 25, παράγραφος 1, η λέξη «Ίδρυμα», όπως είπαμε, αντικαθίσταται με τη λέξη «Πρύτανη» και βεβαίως, επειδή ακριβώς η επιτροπή θεωρεί ότι ο έλεγχος νομιμότητας αυτεπαγγέλτως εντός τριών ετών είναι μακρά περίοδος, ακριβώς γι' αυτό δεχόμεθα αυτό να γίνει ένα έτος.
Επί του άρθρου 26, παράγραφος 8, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να εμποδίσει κάποιος κάποιον να διακόψει τη μερική απασχόληση και να επανέλθει στην πλήρη, αλλά για λόγους ασφαλείας δικαίου, προσθέτουμε τη λέξη «διαπιστωτική», πριν από τη λέξη «απόφαση».
Τέλος, επί του άρθρου 27 παράγραφος 4, πράγματι είναι ορθό να προστεθεί και η παράγραφος 3 στην αρχή του πρώτου εδαφίου αυτής της παραγράφου και να διαγραφεί το δεύτερο εδάφιο της ιδίας παραγράφου, ώστε η δήλωση ανάκλησης μέλους Δ.Ε.Π. μερικής απασχόλησης να μην χρειάζεται έγκριση της γενικής συνέλευσης του τμήματος στο πλαίσιο του τετραετούς ακαδημαϊκού αναπτυξιακού προγραμματισμού.
Τέλος, επί του άρθρου 28, η επιτροπή θα συντάξει...
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αυτά είναι προειδοποιήσεις, είναι απόψεις; Τι απ’ όλα τέλος πάντων;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Θα διανεμηθεί το κείμενο κύριε Πρόεδρε, και θα είναι σαφές.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, προτείνει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής ορισμένες νομοτεχνικές βελτιώσεις και τις αποδεχόμεθα. Αναγιγνώσκω τις βελτιώσεις. Περί αυτού πρόκειται.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Τις αναλύετε όμως και εμείς...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Αιτιολογεί τις βελτιώσεις. Δεν πειράζει.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Η επιτροπή θα συντάξει ενιαίο κώδικα νομοθεσίας για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα με τροποποίηση και αναθεώρηση των ισχυουσών διατάξεων. Επομένως η αναφορά που κάνουμε στη σχετική παράγραφο 6 και όχι 7 του άρθρου 76 του Συντάγματος, είναι ορθή.
Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Με συγχωρείτε, κυρία Υπουργέ, παραμένει η παράγραφος 6;
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Βεβαίως, διότι δεν πρόκειται περί κώδικος, δεν πρόκειται περί της παραγράφου 7, αλλά περί της παραγράφου 6.
(Στο σημείο αυτό η Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Μαριέττα Γιαννάκου καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
(Να φωτογραφηθεί το κείμενο)








ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Να αναγγείλω το σχολείο που περιμένει ώρα, κύριε Παπαϊωάννου, και αμέσως μετά θα σας δώσω το λόγο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση με θέμα: «Οι Έλληνες στη Διασπορά 15ος – 21ος αι.», καθώς και στους λοιπούς χώρους του Μεγάρου της Βουλής πενήντα δύο μαθητές και μαθήτριες και τρεις συνοδοί καθηγητές από το Γ’ Λύκειο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Ορίστε, κύριε Παπαϊωάννου, έχετε το λόγο.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, δεν θα έπαιρνα το λόγο, αλλά η κυρία Υπουργός μίλησε για σεβασμό του Κοινοβουλίου όταν κάποιοι συνάδελφοι, πολύ δικαιολογημένα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι κάνει αυτήν τη στιγμή. Έκανε ένα γενικό σχόλιο στην έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, ενώ, κυρία Υπουργέ, σεβασμός στη Βουλή σημαίνει ότι έπρεπε αυτά που μας είπατε να μας τα είχατε ήδη μοιράσει, τι αλλάζετε και όχι πού συμφωνείτε και δεν διαφωνείτε, γιατί έτσι θα μπορούσαμε και εμείς να κάνουμε καλά τη δουλειά μας.
Σε κάθε περίπτωση, για να προχωρήσουμε τη συζήτηση παραπέρα, παρακαλώ σε μια ώρα από τώρα να μας έρθουν αυτά τα κείμενα, διότι οι συνάδελφοι δεν θα μπορούν να τοποθετηθούν.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Βεβαίως θα διανεμηθούν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ναι, κύριε Παπαϊωάννου, το είπε ήδη. Τα καταθέτει στα Πρακτικά η κυρία Υπουργός και θα διανεμηθούν αμέσως. Πάντως, έκανε και αιτιολόγηση των παρατηρήσεων της επιτροπής που δέχθηκε. Δεν χάθηκε ο κόσμος γι' αυτό.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Ότι δεν τις απορρίπτει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Όχι, ό,τι δέχθηκε αιτιολόγησε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Επί των παρατηρήσεων; Ορίστε έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, κατ’ αρχάς θα ήθελα να σας παρακαλέσω να είστε στον ίδιο βαθμό αυστηρή μ’ όλους τους παρεμβαίνοντες, διότι, ουσιαστικά, είδαμε ότι η Υπουργός μπήκε σε συζήτηση επί της αρχής, αναφερόμενη και σε παρατηρήσεις της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, τις οποίες δεν δέχθηκε.
Με την ευκαιρία όμως, το μείζον θέμα στο οποίο αναφέρθηκε και η Υπουργός, είναι το θέμα του εάν το νομοσχέδιο αυτό είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα. Οι τρεις βασικές παρατηρήσεις της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής και διακεκριμένων συνταγματολόγων που έχουν γίνει, δηλαδή ότι το άρθρο για το άσυλο έρχεται σε σύγκρουση με το άρθρο 7 του Συντάγματος...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε, κάνετε αγόρευση ουσίας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Να ολοκληρώσω, κυρία Πρόεδρε. Δεν κάνω αγόρευση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Με συγχωρείτε, όλοι οι άλλοι συνάδελφοι μίλησαν επί της διαδικασίας και επί των παρατηρήσεων.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, με τα ίδια μέτρα και σταθμά που αντιμετωπίσατε την Υπουργό, που αναφερόταν σε δεκάδες παρατηρήσεις της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, της οποίες δεν δέχεται και εξηγούσε, να δείξετε και απέναντί μας.
Εγώ θα ήθελα να σας ζητήσω μ’ αυτήν την ευκαιρία, να τεθεί άμεσα σε εφαρμογή το άρθρο 100 του Κανονισμού και να τεθεί σε συζήτηση και ψηφοφορία το θέμα της συνταγματικότητας του νομοσχεδίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Όταν αγορεύσετε, κύριε Πρόεδρε, επί της αρχής θα το θέσετε. Τώρα δεν έχουμε μπει καν στη συζήτηση επί της αρχής.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Το θέτω τώρα, κυρία Πρόεδρε. Έχω το δικαίωμα. Πήρα το λόγο...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, δεν μπορείτε να παραβιάζετε τον Κανονισμό. Το άρθρο 100...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Με συγχωρείτε, κύριε Αλαβάνο, δεν παραβιάζεται. Από την αρχή θέτετε τον Κανονισμό.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Το άρθρο 100, προβλέπει ότι κάθε Βουλευτής και πολύ περισσότερο όταν είναι Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας, μπορεί να θέσει θέμα συνταγματικότητας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ναι, όταν γίνεται συζήτηση επί της αρχής και ομιλεί. Τώρα που θα μιλήσει ο εισηγητής σας, να θέσει θέμα συνταγματικότητας και θα αντιμετωπιστεί όπως προβλέπει ο Κανονισμός.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Αυτά, κυρία Πρόεδρε, είναι ο δικός σας Κανονισμός.
Κυρία Πρόεδρε, σας ζητώ να εφαρμόσετε το άρθρο 100.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ο κ. Νάσος Αλευράς έχει το λόγο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχα την ευκαιρία και στην επιτροπή να ξεκινήσω λέγοντας, πώς η υποτιθέμενη μεταρρύθμιση την οποία σήμερα συζητάμε, μου θυμίζει ένα θεατρικό έργο από το θέατρο του παραλόγου, το «Περιμένοντας τον Γκόντο», του Σάμιουελ Μπέκετ. Είναι η ιστορία με δύο πρωταγωνιστές που κάθονται κάτω από ένα δέντρο, οικτίρουν τη ζωή τους και περιμένουν να τους σώσει ο κ. Γκόντο που δεν εμφανίζεται ποτέ, γιατί δεν έρχεται ποτέ. Έτσι ακριβώς είναι και οι μεταρρυθμίσεις με την Κυβέρνηση Καραμανλή. Τις συζητάμε όλοι, τις περιμένουν όλοι, αλλά δεν έρχονται ποτέ. Δεν έρχονται ποτέ, γιατί πίσω από αυτές δεν υπάρχει μια Κυβέρνηση με σχέδιο. Αντίθετα υπάρχει μια Κυβέρνηση η οποία αντιπολιτεύεται το μέλλον και υπερασπίζεται το παρελθόν.
Με την έννοια αυτή, το νομοσχέδιο που σήμερα συζητάμε θα μπορούσε να είναι από μόνο του μια αυθεντική αφιέρωση στα τρία χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία. Τρία χρόνια χωρίς ουσιαστικές αλλαγές, χωρίς μεταρρυθμιστικό σχέδιο, χωρίς δεσμεύσεις, που να ανοίγουν το δρόμο στο μέλλον.
Η Κυβέρνηση με την πολιτική της μέσα σε τρία χρόνια βύθισε τη χώρα στις κοινωνικές εντάσεις και στην οξύτητα, δημιούργησε νέες ανισότητες και έφερε νέες αδικίες.
Τα ίδιο σκηνικό βιώνουμε σήμερα στους δρόμους, το ίδιο σκηνικό ζούμε σήμερα στα πανεπιστήμια. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, με αποκλειστική ευθύνη αυτής της Κυβέρνησης και εξαιτίας αυτής της ανύπαρκτης πολιτικής, έχει βυθιστεί στην ένταση, στην αντιπαράθεση. Κλείνουμε έτσι, δυστυχώς, το δρόμο σ’ ένα σχεδιασμό, που θα περικλείει τις αγωνίες των νέων ανθρώπων και θα τους προσφέρει καινούργιες ευκαιρίες.
Τι, ακριβώς, είναι το νομοθετικό πλαίσιο το οποίο σήμερα συζητάμε; Είναι ένα άθροισμα λεπτομερειακών ρυθμίσεων, που δεν αποτελούν ασφαλώς νόμο-πλαίσιο, αλλά ένα νόμο-πλασιέ των κυβερνητικών παρεμβάσεων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Η Κυβέρνηση, έχει ευθύνη γιατί εξαιτίας μικροπολιτικών σχεδιασμών νομοθετεί, δεν δίνει χρόνο στο διάλογο, δεν αναζητά τη συνεννόηση και τη συναίνεση, όπως τη ζητάει η πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά βιάζεται να κλείσει τη συζήτηση όπως-όπως για να υπηρετήσει αποκλειστικά τις εκλογικές της επιδιώξεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι όποιος καλόπιστος πολίτης και όποιος καλόπιστος ακροατής μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα θελήσει να διακριβώσει την επιτυχία της νομοθετικής παρέμβασης που σήμερα συζητάμε, δεν έχει να ανακαλύψει την Αμερική, αλλά να συγκρίνει αυτό το οποίο σήμερα προτείνει η Κυβέρνηση, με το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ακόμα και στη Κίνα και την Ινδία. Να δει, δηλαδή, ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο, με βάση το οποίο δουλεύουν τα πανεπιστήμια σ’ άλλες χώρες και να το συγκρίνει με το νόμο που καταθέτει σήμερα η Κυβέρνηση. Θα διαπιστώσει ότι το σχέδιο νόμου είναι ένα άθροισμα τόσων λεπτομερειακών και εξειδικευμένων ρυθμίσεων, που είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί και δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Είναι ένα σχέδιο, σε αντίθεση με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Της το λένε όλοι οι φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, λιγότερο κομψά ή περισσότερο κομψά. Η ουσία είναι μία, ότι αυτό το θεσμικό πλαίσιο είναι σε πλήρη αντίθεση με όσα ισχύουν στον υπόλοιπο κόσμο.
Αν δείτε –και είχαμε την ευκαιρία πολλές φορές στους προηγούμενους μήνες να το δούμε- όλα τα διεθνή κείμενα, τα οποία κυκλοφορούν αυτήν τη στιγμή για τα ζητήματα της ανώτατης εκπαίδευσης, εστιάζονται σε πέντε ζητήματα. Είτε είναι κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είτε είναι η ένωση των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, είτε είναι κείμενα προβληματισμού τα οποία κατατίθενται σε διάφορες χώρες, έχουν πέντε βασικούς άξονες, θέτουν πέντε βασικά ζητήματα. Ποια είναι αυτά; Πρώτον, ενίσχυση της αυτονομίας. Δεύτερον, ενίσχυση της χρηματοδότησης. Τρίτον, ενίσχυση της οριζόντιας κινητικότητας στο εσωτερικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τέταρτον, ενίσχυση των δαπανών για την έρευνα. Και πέμπτον, αύξηση της πρόσβασης.
Εάν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαβάσουμε το νομοσχέδιο, θα διαπιστώσουμε ότι έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία, να είναι ένα θεσμικό πλαίσιο, το οποίο φιλοδοξεί να ρυθμίσει από τις εβδομάδες διδασκαλίας των μαθημάτων, μέχρι τον τρόπο εξέτασής τους.
Μα, πού στον κόσμο αλλού, υπάρχει νόμος ο οποίος να ρυθμίζει αυτά τα ζητήματα; Το θέλαμε επιτέλους να το ακούσουμε από αυτούς που εισηγούνται τη ψήφισή του και, κυρίως, από την Υπουργό Παιδείας. Αν διαβάσει κάποιος αυτό το νόμο, θα διαπιστώσει ότι στα πέντε αυτά βασικά ζητήματα, δεν υπάρχει καμία ουσιαστική δέσμευση ή αναφορά. Υπάρχει καμία δέσμευση για το ζήτημα της χρηματοδότησης για παράδειγμα;
Σας διαβάζω. «Και βεβαίως θέλω να επαναλάβω τη δέσμευση σταδιακής αύξησης των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% μέσα στην τετραετία». Δεν είναι, σπεύδω να σας προλάβω, δεν είναι απόσπασμα από το πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που κατατέθηκε πριν από λίγες ημέρες. Είναι απόσπασμα από την τοποθέτηση του σημερινού Πρωθυπουργού που έκανε στις 8 Νοεμβρίου 2004, μετεκλογικά, στη Βουλή. Έχετε δει καμία δέσμευση με βάση αυτό το νομοσχέδιο, για να φθάσουμε στο 5% μέσα στην τετραετία; Μέσα στην τριετία, αντίθετα, σύμφωνα με τα δικά σας στοιχεία, η χρηματοδότηση για την παιδεία έχει μειωθεί από το 3,61% του ΑΕΠ στο 3,49%. Είναι αυτό αξιοπιστία πολιτική; Είναι αυτό προγραμματισμός; Είναι αυτό προγραμματική συνέπεια;
Το προεκλογικό σας πρόγραμμα και οι ανέξοδες εξαγγελίες σας καγχάζουν σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της πλειοψηφίας. Αντί να ανταποκριθείτε, έστω στοιχειωδώς, σ’ αυτά τα οποία υποσχεθήκατε, μειώσατε τις χρηματοδοτήσεις, μειώσατε τις θέσεις στη τριτοβάθμια εκπαίδευση και σήμερα, με το νομοσχέδιο αυτό, μειώνετε τις προσδοκίες των νέων ανθρώπων.
Η μέση ελληνική οικογένεια βλέπει με απόγνωση και αγωνία ταυτόχρονα, το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα να μη μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της. Οι δαπάνες αυξάνονται κατακόρυφα, οι προσδοκίες μειώνονται δραματικά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι έχει να απαντήσει σήμερα η Υπουργός Παιδείας, η οποία με τους χειρισμούς της έχει πετύχει, τους τελευταίους μήνες, τα πανεπιστήμια να έχουν δουλέψει, τα περισσότερα εξ αυτών, μόλις δύο-τρεις εβδομάδες; Τι έχει να απαντήσει στους νέους ανθρώπους, τους οποίους προεκλογικά κανάκευε η Κυβέρνηση με τα λόγια τα μεγάλα, όταν αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας και της ετεροαπασχόλησης, εξαιτίας της αδυναμίας της Κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να τονίσω όμως και ένα άλλο μεγάλο ζήτημα. Ποτέ στο παρελθόν, κυβέρνηση δεν έτυχε του προνομίου το οποίο απήλαυσε αυτή η Κυβέρνηση, να έχει μία Αντιπολίτευση με διάθεση για συνεννόηση, με διάθεση για συναίνεση, για αναζήτηση μιας κοινής λύσης.
Όταν ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σας πρότεινε το δημοψήφισμα, τον ειρωνευτήκατε. Όταν σας πρότεινε ένα συγκεκριμένο πλάνο για τη σταδιακή αύξηση των δαπανών, του είπατε πού θα βρει τα λεφτά. Ποτέ άλλοτε η Αντιπολίτευση δεν πήρε μέρος σ’ ένα διάλογο, όπως κάναμε εμείς στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, για το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης. Σας θυμίζω ότι επί των ημερών σας η Νέα Δημοκρατία αρνήθηκε να συμμετάσχει έστω και σε μία συνεδρίαση διακομματικού χαρακτήρα για το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης. Με κομματική αλαζονεία σήμερα αναλώνετε το κεφάλαιο το οποίο σας προσφέραμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα προβλήματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δε χωρά καμία αμφιβολία ότι είναι υπαρκτά. Είναι υπαρκτά και χρειάζεται μεγάλος και σκληρός αγώνας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν. Η ευθύνη της Κυβέρνησης είναι ότι αντί σήμερα να συζητάμε ή να έχουμε καλύτερα εξασφαλίσει μια ευρύτατη βάση συνεννόησης για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, έρχεται μ’ ένα νομοσχέδιο, το οποίο απαντά μονάχα σε εκλογικούς σχεδιασμούς, χωρίς δυνατότητα να εμπνεύσει τη νέα γενιά για το μέλλον. Μ' αυτόν τον τρόπο αντιπαρατίθεται στους νέους ανθρώπους, που με την αγωνία τους βρίσκονται στους δρόμους για πολύ μεγάλο διάστημα. Οι ευθύνες είναι βαριές. Με το νέο νόμο, στην ουσία τα μεγάλα ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται. Δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα τα οποία δημιουργεί η ίδια η εκπαιδευτική πολιτική της Κυβέρνησης.
Θα μου επιτρέψετε να επισημάνω τα σημαντικότερα από τα ειδικά θέματα που έχουμε να επισημάνουμε. Στα τεχνολογικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, το νομοσχέδιο δεν προσφέρει καμία ουσιαστική πρόνοια. Δεν προβλέπει τη δυνατότητα διεξαγωγής μεταπτυχιακών από τα Τ.Ε.Ι. Δεν αναφέρει τίποτε στο πολύκροτο κεφάλαιο των επαγγελματικών δικαιωμάτων, δεκαοκτώ από τα οποία, σε κρίσιμες ειδικότητες παραμένουν σε εκκρεμότητα για τρία χρόνια.
Στο ζήτημα του ασύλου, ακούσαμε πριν από λίγο την Κυβέρνηση, να αναμασά το περιεχόμενο της διάταξής της, λες και η παρατήρηση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, δεν έτυχε καμίας ουσιώδους επεξεργασίας από το Υπουργείο Παιδείας.
Μας είπε προηγούμενα η Υπουργός ότι η διάταξη που υπάρχει, έχει μία αναφορά ότι η έγκληση γίνεται μετά από απόφαση του πρυτανικού συμβουλίου. Αναρωτιέμαι, η διάταξη αυτή, όπως την μνημόνευσε η Υπουργός, είναι μια διάταξη δικονομικού χαρακτήρα. Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής, σας λέει κάτι απλό, ότι κάνετε ένα ιδιώνυμο αδίκημα στην ουσία χωρίς να το εξειδικεύετε. Και με βάση τη βασική αρχή που ισχύει στο Ποινικό Δίκαιο, δεν μπορεί να θεσπίζετε αδικήματα με τέτοια αφόρητη ευρύτητα. Είναι αφόρητη για το κράτος δικαίου, η ευρύτητα με την οποία θεσμοθετείτε σήμερα για το άσυλο. Καθιερώνεται ένα ιδιώνυμο αδίκημα, το οποίο δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Υπάρχει μόνο για το πανεπιστήμιο, λες και το πανεπιστήμιο είναι ένας ιδιαίτερος χώρος στον οποίο χρειαζόμαστε να εφεύρουμε μία ιδιαίτερη ποινική νομοθεσία.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν προβλήματα σήμερα με το άσυλο. Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει σ’ αυτό και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν το αρνήθηκε. Αρνείται όμως να κρυβόμαστε πίσω από τεχνάσματα και τερτίπια τα οποία απευθύνονται μονάχα στη κοινή γνώμη για να χαϊδέψουν αυτιά, με μία ρύθμιση η οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Προχωράμε στο ζήτημα των εσωτερικών κανονισμών. Οι εσωτερικοί κανονισμοί είναι το εργαλείο το οποίο θα προσφέρει την ακαδημαϊκή πρόοδο σε κάθε ίδρυμα. Σ’ όλο τον κόσμο, σ’ όλα τα σοβαρά πανεπιστήμια, οι εσωτερικοί κανονισμοί ρυθμίζουν με αποφάσεις των πανεπιστημίων, όλα τα βασικά ζητήματα σπουδών. Στην Ελλάδα, με το νομοσχέδιο το οποίο σήμερα συζητάμε, έρχεται ο νόμος να καθορίσει όλα τα βασικά ζητήματα σπουδών.
Είχα την ευκαιρία να πω ότι με το άρθρο 4 για τους εσωτερικούς κανονισμούς του νέου νομοσχεδίου η Νέα Δημοκρατία πάει πολύ πίσω από το ν. 2083/92, το δικό της νόμο, ο οποίος έδινε τη δυνατότητα στα πανεπιστήμια, σε μια σειρά από ζητήματα που σήμερα ρυθμίζονται με νόμο, να τα ρυθμίζουν τα πανεπιστήμια με τους εσωτερικούς κανονισμούς.
Και αναρωτιέμαι στο όνομα ποιας –εντός εισαγωγικών- «αυτονομίας» η Κυβέρνηση αποφασίζει να μας πάει τόσο πίσω.
Στον ακαδημαϊκό προγραμματισμό ο τετραετής προϋπολογισμός έχει νόημα και θα είχε περιεχόμενο, αν αντιστοιχιζόταν μ’ έναν προγραμματισμό αντίστοιχου χρονικού εύρους από την Κυβέρνηση. Τι προγραμματισμό μπορεί να κάνει ένα πανεπιστήμιο σε βάθος τεσσάρων ετών, όταν δεν γνωρίζει ποια χρήματα είναι αποφασισμένη η Κυβέρνηση να διαθέσει για το πανεπιστήμιο και για την εκπαίδευση γενικότερα; Πως μπορεί να κάνει έναν ουσιώδη προγραμματισμό για αυτά τα ζητήματα;
Επίσης, με τη διάταξη αυτή για τον ακαδημαϊκό προγραμματισμό δημιουργείται μια βιομηχανία γραφειοκρατίας με το Υπουργείο Παιδείας. Κάθε χρόνο τα πανεπιστήμια είναι υποχρεωμένα να υποβάλλουν ετήσιους απολογισμούς. Ένα κράτος δικαίου θα όφειλε, τουλάχιστον, με το νόμο αυτό να προσδιορίζει τα κριτήρια με βάση τα οποία το Υπουργείο Παιδείας εγκρίνει ή απορρίπτει τους ετήσιους απολογισμούς. Κανένα κριτήριο δεν υπάρχει στο νόμο. Αντίθετα, υπάρχει αυτό το ετήσιο δούναι και λαβείν ανάμεσα στα πανεπιστήμια και το Υπουργείο, το οποίο θα προσθέσει γραφειοκρατία.
Οι βιβλιοθήκες. Καμία ουσιαστική αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας, έτσι ώστε να προχωρήσουμε προς τις ηλεκτρονικά οργανωμένες βιβλιοθήκες.
Απέναντι σ’ αυτά, ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γεώργιος Παπανδρέου, με αίσθημα ευθύνης προσήλθε την ύστατη ώρα στην επιτροπή, για να επαναφέρει τις προτάσεις του για την ενίσχυση της αυτονομίας, για την ενίσχυση της δυνατότητας των πανεπιστημίων με εσωτερικούς κανονισμούς να ρυθμίζουν τα ζητήματα τα οποία τα αφορούν και με βασικό εργαλείο την αξιολόγηση, να δώσουμε τη δυνατότητα στα πανεπιστήμια, να ατενίσουν με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, το μέλλον.
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις ότι το νομοσχέδιο αυτό είναι αναποτελεσματικό και θα μείνει στην πράξη ανεφάρμοστο. Γι’ αυτό και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το καταψηφίζει.
Θέλω να τονίσω όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –και μ’ αυτό να κλείσω- ότι τα τρία χρόνια, που έχουν περάσει μ’ αυτήν την Κυβέρνηση χωρίς ουσιαστικό έργο στον τομέα της εκπαίδευσης, είναι, δυστυχώς, χρόνος πολύς. Τον αναλώσατε, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, αποφεύγοντας μια δημιουργική –εντός εισαγωγικών- αναμέτρηση με το μέλλον. Ο κύκλος σας κλείνει με τον ίδιο τρόπο που ξεκίνησε, με την επιστροφή στο παρελθόν, αντί για την διεκδίκηση του μέλλοντος, με την επιστροφή στις υποσχέσεις αντί για το δημιουργικό έργο. Παραλάβατε την εκπαίδευση σε κίνηση και τα πανεπιστήμια ανοικτά. Παραδίδετε την εκπαίδευση σε ακινησία και τα πανεπιστήμια κλειστά. Έχετε εγκλωβιστεί ανάμεσα στην παρελθοντολογία και στην υποσχεσιολογία. Όμως, το παρόν είναι εκείνο το οποίο κρίνει τη δημιουργική ευθύνη και το παρόν της δικής σας πολιτικής είναι εκεί που συντρίβονται οι ελπίδες και οι προσδοκίες των νέων ανθρώπων.
Καταλαβαίνω, βεβαίως, κύριοι της Πλειοψηφίας, ότι δεν είναι καθόλου κοπιαστικό, έτσι όπως τρία χρόνια κάνετε, να πολιτεύεστε περιπλανώμενοι ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Γιατί στο παρελθόν άλλοι κουράστηκαν για να κάνουν την Ελλάδα καλύτερη και στο μέλλον άλλοι είναι εκείνοι που θα αγωνιστούν, για να διορθώσουν τις επιπτώσεις από τη δική σας μηδενική αποτελεσματικότητα.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Γεώργιος Χουρμουζιάδης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης και που συνηθίσαμε για λόγους αλληλοκατανόησης να την χαρακτηρίζουμε ως κρίση, έχουμε καταλάβει όλοι ότι είναι η απόλυτη αντανάκλαση της κοινωνικής κρίσης, όπως αυτή αναπτύσσεται σ’ όλα σχεδόν τα πεδία της καθημερινής μας ζωής. Και κάνει πολύ μεγάλο λάθος η Κυβέρνηση να αντιμετωπίζει την κρίση αυτή ως αυτόνομο φαινόμενο, ως ένα φαινόμενο του οποίου οι αιτίες βρίσκονται στους αιώνιους φοιτητές, στους απείθαρχους φοιτητές, στις απείθαρχες μειοψηφίες, στο ασύδοτο άσυλο, στους κουκουλοφόρους, στις φωτιές, στις μολότοφ, ενώ γνωρίζει πολύ καλά, όπως το γνωρίζουμε όλοι, ότι η κρίση στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στο χώρο της έρευνας που διεξάγεται -όση και εάν διεξάγεται και πραγματοποιείται μέσα σ’ αυτά- έχει ως αιτία την υποταγή των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην γνωστή πολιτική λογική της Λισαβόνας, που θέλει τη γνώση που παράγεται στα πανεπιστήμια, την έρευνα είτε είναι βασική είτε εφαρμοσμένη, να υπηρετεί τις νέες αξίες της κοινωνίας που είναι ο ανταγωνισμός, που είναι η επιχειρηματικότητα, που στην ουσία είναι η σύγκρουση ανάμεσα σε κράτη, ανάμεσα σε ανθρώπους, ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων. Και φυσικά μέσα στο περιβάλλον αυτής της κατάστασης, αυτής της υποταγής, αντί να βελτιωθεί η σχέση της ανώτατης εκπαίδευσης με την κοινωνία και να αναβαθμιστεί ο ρόλος που πρέπει να παίξει για την αντιμετώπιση των αναγκών της, τείνει να πάρει τη μορφή της εξάρτησης η αποκλειστική της σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις δικές τους ανάγκες.
Και η διαπίστωση αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι το ιδεολογικό περιεχόμενο μιας θεωρητικής περιγραφής. Είναι πάρα πολύ εύκολο να το διαπιστώσει όποιος από εμάς θέλει να σκύψει στα πράγματα του πανεπιστημίου, της ανώτατης εκπαίδευσης και ιδιαίτερα σε πέντε πεδία. Πρώτο πεδίο: Η τάση ανατροπής του δημόσιου χαρακτήρα των Α.Ε.Ι. και η ίδρυση ιδιωτικών ιδρυμάτων και μάλιστα μετά από την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Δεύτερο πεδίο: Η βαθμιαία μείωση των κρατικών χρηματοδοτήσεων προς τα Α.Ε.Ι., ώστε να τους στερείται η δυνατότητα αναβάθμισης των εκπαιδευτικών και ερευνητικών τους δραστηριοτήτων και σε πολλά από αυτά να τους στερείται ακόμη και η δυνατότητα της απρόσκοπτης λειτουργίας τους. Πρόκειται για πανεπιστήμια που δεν έχουν ακόμη να πληρώσουν το ηλεκτρικό, το νερό, την καθαριότητά τους. Τρίτο πεδίο: Η αντιεπιστημονική συρρίκνωση της διάρκειας των σπουδών, όπως, τελικά, προτείνεται από την περίφημη διακήρυξη της Μπολόνια. Τέταρτο πεδίο: Η μετάλλαξη της γνώσης σε ανταλλακτική αξία με τη μορφή της πεπερασμένης κατάρτισης ύστερα από τη μετατροπή των επιστημονικών αντικειμένων σε γνωστικά υποκείμενα ευκαιριακών εξειδικεύσεων. Τέλος, το πέμπτο πεδίο, που το ορίζει ο περιορισμός της πρόσβασης των λαϊκών στρωμάτων στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης εξαιτίας της καίριας ανατροπής του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της.
Αυτήν ακριβώς την κρίση όχι μόνο δεν την απέτρεψαν, αλλά αντίθετα την μεγέθυναν οι εκπαιδευτικές πολιτικές που άσκησαν και ασκούν τα δύο μεγάλα κόμματα, το καθένα βέβαια με τον τρόπο του, με διαφορετικά επιχειρήματα και με τον ίδιο ισχυρισμό, που θέλει και ήθελε να χαρακτηρίζει τις πολιτικές αυτές σαν μεταρρύθμιση, ενώ στην ουσία τους αποτελούσαν και αποτελούν σκόπιμες ρυθμιστικές παρεμβάσεις, οι πιο πολλές από τις οποίες, εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν τις κομματικές ανάγκες των κυβερνήσεων.
Το ίδιο, ακριβώς, συμβαίνει και με το νόμο – πλαίσιο που συζητάμε και που χαρακτηρίζεται από την Κυβέρνηση σαν καίρια μεταρρυθμιστική παρέμβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, ενώ στην πραγματικότητα οι βασικές αλλαγές που επιδιώκει είναι:
Πρώτον, η κατάργηση του ασύλου με τον περιορισμό του στις αίθουσες διδασκαλίας και στα εργαστήρια. Εμείς πιστεύουμε πως η ουσία του ασύλου δεν είναι το ποιος παίρνει την απόφαση να αρθεί το άσυλο, αλλά τι ακριβώς ο νόμος αυτός χαρακτηρίζει ως χώρο, που προστατεύεται από το άσυλο.
Δεύτερον, η ουσιαστική φαλκίδευση της αυτοδιοικητικής δυνατότητας των ανωτάτων ιδρυμάτων με την αναγκαστική συμμόρφωση των κανονισμών τους στον πρότυπο κανονισμό, τον οποίο συντάσσει το Υπουργείο και με βάση τον οποίο πρέπει, τελικά, να συνταχθούν και οι κανονισμοί των πανεπιστημίων και η κατάθεση των περίφημων τετραετών εκπαιδευτικών και αναπτυξιακών προγραμμάτων, τα οποία, τελικά, είτε κατατεθούν με άψογο τρόπο είτε όχι, σε τελευταία ανάλυση θα εγκριθούν από το Υπουργείο Παιδείας και μάλιστα θα εγκριθούν μέσα στα πλαίσια του προϋπολογισμού, των χρηματοδοτικών, δηλαδή, ποσών που διαθέτει η Κυβέρνηση για την ανώτατη εκπαίδευση. Επομένως είτε συντάξουν κανονισμούς τα πανεπιστήμια ως αυτοδιοικούμενα ιδρύματα, είτε συντάξουν και καταθέσουν προγράμματα, τελικά η έγκριση θα είναι από το Υπουργείο και με βάση τις δυνατότητες που δίνει στα πανεπιστήμια ο προϋπολογισμός και βέβαια στην περίπτωση αυτή δεν θα είναι καθόλου καχύποπτο και δεν θα είναι καθόλου έξω από την πραγματικότητα να πούμε ότι από τη στιγμή που τα τετραετή προγράμματα των πανεπιστημίων δεν θα τύχουν, τελικά, της οικονομικής στήριξης από την Κυβέρνηση, από το Υπουργείο Παιδείας, αναγκαστικά τα πανεπιστήμια θα αναζητήσουν από αλλού πόρους, είτε με την επιβολή διδάκτρων στις επί μέρους δραστηριότητές τους, ερευνητικές ή εκπαιδευτικές, είτε, τελικά, με την αναζήτηση των πόρων σε ιδιωτικές πηγές, οι οποίες, βέβαια, με τη σειρά τους θα θελήσουν να ελέγξουν τον τρόπο με τον οποίο τα χρήματά τους αξιοποιούνται στην έρευνα, να ελέγξουν τη γνώση, η οποία παράγεται από τη χρηματοδότηση αυτή.
Τρίτον, μέσα από το νόμο αυτό βλέπουμε ότι υπάρχει τέλεια έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς και συγκεκριμένης περιγραφής των κοινών αναγκών, των κοινωνικών αναγκών, στην αντιμετώπιση των οποίων θα σκοπεύει η έρευνα. Απλώς λέγεται «η έρευνα η οποία θα αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανάγκες», αλλά ποιες είναι αυτές και σε ποιο τελικά πεδίο αναπτύσσονται δεν αναφέρεται στο νομοσχέδιο.
Τέταρτον, βλέπουμε την απουσία πρόβλεψης για την αναβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας, ιδιαίτερα στον τομέα της στέγασης και της σίτισης, ελλείψεις οι οποίες, όπως μας δόθηκε η ευκαιρία να το πούμε και άλλη φορά, είναι η αιτία της αγωνιώδους αναζήτησης των οικογενειών για να πετύχουν μετεγγραφές των παιδιών τους που σπουδάζουν σε πανεπιστήμια μακριά από τα σπίτια τους.
Πέμπτον, είναι η υποταγή, τελικά, των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην πολιτική της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.
Ένα άλλο θέμα, το οποίο προκύπτει σαν παράπλευρη απώλεια, όπως λέει η μοντέρνα περιγραφή, είναι ότι συνεχώς από την Κυβέρνηση -και με το στόμα του Πρωθυπουργού αλλά και με το στόμα της κυρίας Υπουργού- λέγεται ότι αυτή η –επαπειλούμενη- μεταρρυθμιστική παρέμβαση, τελικά, τυχαίνει της πλήρους συμφωνίας του ελληνικού λαού, ότι όλοι τελικά, ένα μεγάλο ποσοστό που αποτελεί την πλειοψηφία, συμφωνούν με τις μεταρρυθμίσεις. Αυτή η συμφωνία για εμάς οφείλεται και προκύπτει από δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι ελάχιστοι, να μην πω κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς περιέχει αυτός ο νόμος. Κανένας, τελικά, δεν είχε την τύχη, δεν είχε την ευκαιρία να ακούσει την ανάλυση αυτών που προβλέπονται μέσα σ’ αυτόν το νόμο. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος για τον οποίο, τελικά, φαίνεται ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού συμφωνεί με το νόμο–πλαίσιο.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος, για εμάς βαθύς, για εμάς ουσιαστικός. Είναι αυτός που μου δόθηκε στην επιτροπή η ευκαιρία να τον αναφέρω και μάλιστα στην αρχή της τοποθέτησής μου. Ο μεγάλος παιδαγωγός, ο Δημήτριος Γληνός, στα 1922 διαφώνησε μέσα στον εκπαιδευτικό όμιλο με τους συνεργάτες τους, το Δελμούζο και τον Τριανταφυλλίδη, γιατί αυτός επέμενε και διατύπωνε την αξιωματική άποψη ότι μέσα σε μια ταξική κοινωνία δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αταξική εκπαίδευση. Με βάση, λοιπόν, αυτό το αξίωμα -που για εμάς είναι αξίωμα- πρέπει να πούμε και να συμφωνήσουμε ότι μέσα σε μια κοινωνία που στηρίζεται πάνω σε καινούριες αξίες, όπως είναι ο ανταγωνισμός, όπως είναι η επιχειρηματικότητα, δεν μπορεί παρά η ανώτατη εκπαίδευση να είναι και αυτή υπηρέτης αυτών των αξιών, των ανταγωνισμών και της επιχειρηματικότητας. Πιστεύουμε ακράδαντα πως αυτός ο νόμος τελικά ένα τέτοιο πανεπιστήμιο, ένα τέτοιο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα μας περιγράφει.
Εμείς, τελικά, επειδή διαπιστώνουμε ότι η Κυβέρνηση, το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι διατεθειμένο να αποσύρει αυτόν το νόμο και επειδή πιστεύουμε ότι, τελικά, όποια συζήτηση και αν γίνει σχετική με τα άρθρα, καμιά βελτίωση δεν θα προκύψει, γι’ αυτό ακριβώς δεν θα πάρουμε μέρος στη συζήτηση που θα γίνει και θα είναι σχετική με τα άρθρα.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλαβάνος.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, νομίζω ότι η εικόνα που είχαμε πριν από λίγο εδώ στη Βουλή είναι τραγική και κωμική μαζί. Δηλαδή έχουμε ένα θέμα, το οποίο αποτελεί το κεντρικό ζήτημα της πολιτικής ζωής επί μήνες, και της συνταγματικής Αναθεώρησης με το άρθρο 16 αλλά και των νομοθετικών πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης, όπου υπάρχει μία αντίδραση συνολική και εκπληκτική στην εμμονή και τη σταθερότητα όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας σε όλες τις βαθμίδες. Έχουμε μία Κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται ότι κάνει διαφόρους διαλόγους, μελέτες κ.λπ. και παρουσιάζεται η εικόνα μιας Υπουργού, η οποία μας διαβάζει διάφορα σημεία, προκειμένου να περιμαζέψει, όπως μπορεί, αυτόν το νόμο και να του δώσει μία επίφαση συνταγματικότητας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα νόμο, ο οποίος είναι αντιδραστικός, είναι πρόχειρος, είναι «άρπα-κόλλα» φτιαγμένος και συν τοις άλλοις είναι και αντισυνταγματικός και είναι ένας νόμος, ο οποίος στηρίχθηκε -και απευθύνομαι εδώ στους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας, στους γονείς των παιδιών που είναι έξω από το πανεπιστήμιο- σε μια σειρά επιχειρήματα που το ένα καταρρέει μετά το άλλο.
Τι ακούγαμε όλο αυτόν τον καιρό; Ακούγαμε ότι είναι μια μικρή μειοψηφία των καθηγητών η οποία αντιτίθεται στο νόμο, ότι υποστηρίζει συντεχνιακά συμφέροντα και τα κεκτημένα τα οποία έχει υποτίθεται μέσα στο πανεπιστήμιο, ότι υπάρχουν χίλιοι ή χιλιάδες καθηγητές οι οποίοι αντιδρούν. Και τι βλέπουμε; Το Σαββατοκύριακο που πέρασε έγινε το συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Και πήρε μια απόφαση σχεδόν με παμψηφία η οποία απορρίπτει το νόμο πλαίσιο της Νέας Δημοκρατίας.
Αναρωτιέμαι πώς σκέπτεται η Νέα Δημοκρατία ότι μπορεί να εφαρμοστεί ένας νόμος πλαίσιο ο οποίος όχι μόνο απορρίπτεται από τους φοιτητές αλλά απορρίπτεται και από την συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών. Πού θα στηριχθείτε; Στον κ. Πολύδωρα που καθόταν εδώ πέρα; Στα ΜΑΤ; Στο ότι θα δώσετε τις αυλές και τα διάφορα κτήρια εκτός ασύλου; Στην απειλή της φυλάκισης με έξι μήνες αν κάποιος φοιτητής ή καθηγητής παραβιάζει το δικαίωμα της εργασίας του κ. Μπαγιάτη; Εκεί θα στηριχθείτε; Μπορεί κάποια κυβέρνηση να στηριχθεί στην εκπαιδευτική της πολιτική στην άρνηση των θέσεων που προτείνει από την εκπαιδευτική κοινότητα; Οδηγείτε τα πανεπιστήμια στο γκρεμό. Πάτε να συνεχίσετε αυτήν την κατάσταση. Έχετε απόλυτη ευθύνη γι’ αυτό που γίνεται μέχρι σήμερα.
Όλοι θέλουν να ανοίξουν τα πανεπιστήμια. Όλοι θέλουν να πάνε τα παιδιά τους στο μάθημα της Χημείας, της Βιολογίας και να συνεχίσουν τα προπτυχιακά και τα μεταπτυχιακά τους. Με την εμμονή σας εσείς στο άρθρο 16 καταρρέει ουσιαστικά, η συνταγματική Αναθεώρηση εφόσον και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εμείνει στο λόγο του ότι δεν θα συμμετάσχει στη δεύτερη φάση της επόμενης Βουλής. Και έχετε και το νόμο πλαίσιο ο οποίος δεν έχει καμία στήριξη.
Εμείς θέλουμε να χαιρετήσουμε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν. Θέλουμε να χαιρετήσουμε εκείνους τους δημοσιογράφους οι οποίοι σήκωσαν το ανάστημά τους ενάντια σ’ αυτήν την προσπάθεια να μεταδίδονται με ένα μονόπλευρο τρόπο τα επιχειρήματα εκφοβισμού της Κυβέρνησης. Θέλουμε να χαιρετήσουμε διανοούμενους, ανθρώπους της τέχνης που και αυτοί αντιστάθηκαν στο ρεύμα που προσπαθεί να δημιουργήσει η Κυβέρνηση -όπως ο Λάκης Λαζόπουλος που είχε σημαντική παρουσία μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης- όπως και πολλοί άλλοι που δεν είναι χαμένοι στη μετάφραση και είναι ευαίσθητοι σ’ αυτά που γίνονται στη κοινωνία.
Εμείς ζητάμε την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου. Και τη ζητάμε για να επανέλθουν στις διαδικασίες λειτουργίας τους τα πανεπιστήμια, τη ζητάμε για να μπορέσει η εκπαιδευτική κοινότητα να προβάλει και η ίδια να επεξεργαστεί και να προτείνει -έχει τις δυνατότητες με πολύ μεγάλες πλειοψηφίες και στήριξη- τις δικές της προτάσεις και μέσω της Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π. και μέσω του συντονιστικού καταλήψεων των φοιτητών. Ακόμη ζητάμε την απόσυρση γιατί αυτό το νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό.
Και ελπίζω, κυρία Πρόεδρε, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις του κλέφτη –το βάζω και τρίτη φορά- ζητάμε να εφαρμοστεί το άρθρο 100 του Κανονισμού της Βουλής με το οποίο μπορεί οποιοσδήποτε Βουλευτής και πολύ περισσότερο μια Κοινοβουλευτική Ομάδα όπως εμείς, να ζητήσει να αποφανθεί η Βουλή αναφορικά με συγκεκριμένες αντιρρήσεις που προβάλλει για την συνταγματικότητα νομοσχεδίου η πρότασης νόμου. Αρκεί σήμερα να δει κάποιος τις εφημερίδες με τις τοποθετήσεις διακεκριμένων συνταγματολόγων για να πει ότι όντως υπάρχει πρόβλημα συνταγματικότητας. Δεν είναι απλώς ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος ο Φώτης Κουβέλης, που από τη στιγμή της παρουσίασης του νόμου έβαζε τα ζητήματα αντισυνταγματικότητας. Είναι ο καθηγητής Παρασκευόπουλος, ο καθηγητής Μανωλεδάκης, είναι η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής.
Συγκεκριμένα αυτή η αντισυνταγματικότητα διαχέεται σε όλα τα άρθρα και σε όλο το πνεύμα και τις διατάξεις του νόμου. Τι πάει να κάνει η Νέα Δημοκρατία; Πάει να πάρει εκδίκηση. Δεν μπορεί να προχωρήσει στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και πάει να υποσκάψει το άρθρο 16 μέσα από ρυθμίσεις του σημερινού νόμου. Αλλά το ποντίκι πιάνεται στη φάκα. Και η φάκα είναι ακόμη και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής με όλον τον ευγενικό και τεχνοκρατικό χαρακτήρα τον οποίο έχει. Οι ρυθμίσεις στο άρθρο 7 οι οποίες θέτουν προϋποθέσεις και όρους για τη χρηματοδότηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων έρχονται σε αντίθεση με το άρθρο 16 του Συντάγματος παράγραφος 5. Το άρθρο 16 του Συντάγματος λέει ότι τα ιδρύματα τα πανεπιστημιακά τελούν υπό την εποπτεία του κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους του κράτους και όχι εφόσον λειτουργήσουν σύμφωνα με τους όρους που βάζει η Νέα Δημοκρατία. Είναι μια σαφής παραβίαση του άρθρου 16.
Στο άρθρο 24 προκειμένου να μπορέσει η Κυβέρνηση να υποσκάψει την αυτοτέλεια των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων προχωράει σε μια σατανική ιδέα. Διάφοροι περιφερόμενοι καθηγητές από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο θα συμμετέχουν στα εκλεκτορικά σώματα σε εκλογές. Όμως αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αυτοδιοίκηση του κάθε πανεπιστημίου με το άρθρο 16 παράγραφος 5 του Συντάγματος, που λέει ότι η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση.
Η Νέα Δημοκρατία θα ήθελε να παίρνει τον κ. Μπαγιάτη και τους άλλους φίλους της και να τους περιφέρει στα διάφορα πανεπιστήμια για να διαμορφώνει διάφορες πλειοψηφίες για την εκλογή του διδακτικού προσωπικού.
Βέβαια υπάρχει και το θέμα του ασύλου. Στο θέμα του ασύλου έρχεται η τιμωρία με εξάμηνη φυλάκιση. Απ’ αυτό μπορεί να αντιληφθεί κάποιος ότι όχι απλώς μπαίνει σε θέμα το άσυλο, όχι απλώς πια ανοίγουν οι αυλές και τα κτήρια του πανεπιστημίου στα Μ.Α.Τ. και τις δυνάμεις του κ. Πολύδωρα. Η κ. Γιαννάκου εκχωρεί αρμοδιότητες στον κ. Πολύδωρα. Κάποιοι φοιτητές και κάποιοι καθηγητές μπορούν να τιμωρηθούν με εξάμηνη φυλάκιση. Όμως το άρθρο 7 του Συντάγματος λέει ότι έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο, που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της και να υπάρχει συγκεκριμένη περιγραφή των αδικημάτων τα οποία τιμωρούνται.
Με βάση αυτά, εμείς θα θέλαμε να τεθεί άμεσα σε εφαρμογή το άρθρο 100 και να γίνει συζήτηση επί της συνταγματικότητας του νόμου. Όχι ότι έχουμε κάποια ελπίδα ότι θα αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στην Αίθουσα αλλά πιστεύουμε ότι αυτός ο νόμος που θα αγωνιστούν για να μην περάσει, για να μην εφαρμοστεί όλοι οι παράγοντες της εκπαιδευτικής κοινότητας, πρέπει να χαρακτηριστεί έστω και από την Μειοψηφία της Βουλής αντισυνταγματικός, όπως ακριβώς είναι.
Μια άλλη πλευρά, κυρία Πρόεδρε, που θα ήθελα να την αναφέρω είναι ένα επιχείρημα της Κυβέρνησης καταχρηστικά διαδιδόμενο από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που ελέγχει αυτή ότι η Κυβέρνηση είναι υπέρ της μεταρρύθμισης των πανεπιστημίων και δεν θέλει αυτήν την κατάσταση και ότι αντίθετα η Αριστερά και αν θέλετε συγκεκριμένα ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς υπερασπίζεται την κατάσταση που υπάρχει και ότι δεν έχει θέση για τα πανεπιστήμια. Θα έλεγα, εδώ κρινόμαστε. Φαίνεται ποιος μισεί και ποιος αγαπά το δημόσιο πανεπιστήμιο. Ποιος θέλει να το στηρίξει και να το έχει ως πυρήνα για την ίδια την αναγέννηση της χώρας μας και ποιος θέλει να το καταλύσει και να δώσει αυτόν τον χώρο στην επιχειρηματική πρωτοβουλία.
Γι’ αυτόν το λόγο εμείς επιλέξαμε αυτήν την κοινοβουλευτική διαδικασία, προκειμένου να αναδείξουμε με ολοκληρωμένο τεκμηριωμένο συγκροτημένο τρόπο τη δική μας τοποθέτηση σχετικά με τη μεταρρύθμιση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, το δικό μας αντινομοσχέδιο. Και θέλαμε να καταγραφεί, γιατί οι στιγμές που ζούμε είναι οι στιγμές της ιστορίας πιστεύω, της ιστορίας του φοιτητικού κινήματος, της ιστορίας του πανεπιστημιακού κινήματος, της ιστορίας της χώρας και αν θέλετε της ιστορίας που θα διαμορφωθεί από τις πολιτικές εξελίξεις, όπου τα θέματα της παιδείας θα αποτελούν κεντρικό ζήτημα.
Υπάρχουν αυτές οι θέσεις μας μέσα από είκοσι οκτώ τροπολογίες, διότι μόνο αυτό το μέσο είχαμε να τις εκφράσουμε, που συνιστούν το αντινομοσχέδιό μας και σας παρακαλώ, κυρία Υπουργέ, σας παρακαλώ και σε σχέση με την παρουσία σας, μην ξαναπείτε αυτό το πράγμα ότι ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν έχει θέσεις. Έχει θέσεις και είναι εντελώς διαφορετικές από τις δικές σας. Σε πολλά ζητήματα ακόμη και στο ζήτημα της σχέσης πανεπιστημίου δημοσίου με το κράτος. Οι μεν δικές μας προτάσεις θέλουν την αυτοτέλεια, θέλουν να είναι στο δημόσιο χώρο το πανεπιστήμιο, αλλά να είναι αυτοτελές, να μην είναι ένας υπηρέτης της Κυβέρνησης. Το δε νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, μιας Κυβέρνησης η οποία έχει ενεργοποιηθεί για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, εκφράζει έναν ακραίο κρατισμό μέσα από μια σειρά ρυθμίσεις, ότι μπαίνουν τα Μ.Α.Τ. μέσα στα πανεπιστήμια, ότι τα πανεπιστήμια αν δεν κάνουν το δικό μας δεν θα χρηματοδοτούνται, ότι ο εσωτερικός κανονισμός των πανεπιστημίων θα είναι αντιγραφή, σκονάκι, ενός εσωτερικού κανονισμού που θα φτιάξουμε εμείς και κυριολεκτικά νομίζω ότι ακολουθείτε το μοντέλο της Ολυμπιακής. Δηλαδή θέλουμε να δώσουμε το χώρο στις μεγάλες επιχειρήσεις όσο ανήκει όμως στην εποπτεία ή στην εξουσία του κράτους και της Κυβέρνησης μέσα από έναν ακραίο κρατισμό, θα το γονατίσουμε, θα το κάνουμε αναξιόπιστο, θα το κάνουμε να μη λειτουργεί, θα το κάνουμε να το αποδοκιμάζει η κοινωνία. Αυτό το μοντέλο της αντιμετώπισης της Ολυμπιακής και άλλων δημοσίων επιχειρήσεων εφαρμόζετε στα πανεπιστήμια.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του Προέδρου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
Τέσσερα, πέντε λεπτά το πολύ, κυρία Πρόεδρε, θέλω ακόμα.
Ποιες είναι οι βασικές μας θέσεις: Η αλλαγή και αποδέσμευση του συστήματος πρόσβασης στα πανεπιστήμια και η ελεύθερη πρόσβαση. Ξαναλέμε, ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Δώσαμε τις θέσεις μας και παρουσιάστηκαν ειδικά από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο, για την ελεύθερη πρόσβαση, δηλαδή για το δικαίωμα κάθε μαθητή του λυκείου ο οποίος δεν ακολουθεί μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση να μπει στο πανεπιστήμιο, ως μια δημαγωγία της Αριστεράς. Εγώ θέλω να σας πω απλώς από την έρευνα της EUROSTAT που δημοσιεύθηκε το 2007 τον Φεβρουάριο, δηλαδή πριν από λίγες μέρες τα εξής. Βέλγιο: Χωρίς αριθμητικό όριο εισακτέων σπουδαστών. Γαλλία: Χωρίς αριθμητικό περιορισμό εκτός από τις ιατρικές σχολές. Ιταλία: Η εγγραφή στο πανεπιστήμιο είναι ελεύθερη με βασική προϋπόθεση το απολυτήριο λυκείου. Αυστρία: Χωρίς αριθμητικό περιορισμό. Δανία: Χωρίς αριθμητικό περιορισμό. Ιρλανδία: Την οποία μας την έχετε δοξάσει για τις οικονομικές της πολιτικές, χωρίς αριθμητικό περιορισμό. Πρώτη θέση του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς αυτό.
Δεύτερον, πλήρης εξασφάλιση των όρων αυτοτέλειας των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αυτοτέλειας και απέναντι στη μεγάλη επιχείρηση, αυτοτέλειας και απέναντι στην Κυβέρνηση, όπως καθορίζεται από το άρθρο 16 του Συντάγματος που εμείς το σεβόμαστε. Την Κυβέρνηση την ενοχλεί!
Τετραετής προγραμματισμός του κράτους: Εδώ εμφανίζεται το αστείο στο νομοσχέδιο να προτείνει τετραετή οικονομικό προγραμματισμό των πανεπιστημίων, χωρίς να υπάρχει τετραετής προγραμματισμός οικονομικός και επενδυτικός του κράτους, για να δείτε σε τι σχιζοφρενικές κατά τη γνώμη μου καταστάσεις έχουμε φθάσει από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας.
Πλήρης και αποκλειστική απασχόληση των μελών του Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού. Εμείς το λέμε καθαρά. Δεν μπορούμε να δεχθούμε τους μεγαλοκαθηγητές τουρίστες, πολλοί από τους οποίους κινητοποιήθηκαν με κάθε τρόπο υπέρ του κυβερνητικού σχεδίου, γιατί δεν επηρέαζε την αποκλειστική απασχόληση, την πλήρη απασχόληση, κάτι αντίστοιχο αν θέλετε που θα έπρεπε να υπάρχει με το εθνικό σύστημα υγείας. Δεν το θέλουμε. Θέλουμε πλήρη και αποκλειστική απασχόληση.
Θέλουμε στήριξη του πανεπιστημιακού ασύλου. Υπάρχουν καταχρήσεις, υπάρχουν κάποιες στιγμές που σε κανέναν δεν αρέσουν σε σχέση με το πανεπιστημιακό άσυλο; Υπάρχουν. Και τι θα γίνει; Θα το καταργήσουμε; Υπάρχουν στιγμές σε σχέση με τον κοινοβουλευτισμό που δεν αρέσουν; Δεν υπάρχουν στοιχεία ή σκάνδαλα διαφθοράς συναλλαγών, διαπλοκής στον κοινοβουλευτισμό; Που θα πάμε; Θα πάμε στη χούντα ή θα πάμε σ’ ένα ελεγχόμενο κοινοβουλευτισμό; Θα στηρίξουμε τις ελευθερίες μας. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με το άσυλο και όχι να περιορίζεται το άσυλο σε ορισμένα κτήρια. Και έχουμε και το φοβερό. Ποτέ δεν περίμενα, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπάρχει Κυβέρνηση, που καταπατά τόσο πολύ το δικαίωμα στην εργασία που έχουν οι νέοι άνθρωποι και θα χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα το δικαίωμα στην εργασία κάποιων καθηγητών, προκειμένου να κτυπήσει τη βασική ελευθερία του πανεπιστημιακού ασύλου.
Εσωτερικοί κανονισμοί που είναι παράγοντες αυτοτέλειας: Το κάθε πανεπιστήμιο μόνο του. Αυτή είναι η κατάκτηση, αυτό είναι το σημαντικό, την οποία μπορούμε να έχουμε και όχι μέσω υποταγής στην Κυβέρνηση.
Διαφάνεια και δημοσιότητα σε όλα. Απολογισμός των απερχομένων πρυτανικών και άλλων αρχών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Πρόεδρε, θα σας παρακαλέσω να τελειώσετε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ξέρετε, εκτός Κανονισμού μιλάτε πάλι…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Το ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): …αλλά δεν θέλω να σας αφαιρέσω το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Τελειώνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Εφ’ όσον θέσατε θέμα εφαρμογής του άρθρου 100 θα έπρεπε να είχαμε τερματίσει τη συζήτηση.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Τελειώνω.
Υπάρχουν γραμμένες οι τροπολογίες μας και τελειώνω, κυρία Πρόεδρε, αναφέροντας και άλλο ένα.
Φοιτητές με οικονομικά προβλήματα: Όχι η λογική της απέλασής τους, πως θα τους διώξουμε από τα πανεπιστήμια, αλλά λογική στήριξης μέσα από ένα ευρύ σύστημα υποτροφιών, ανταποδοτικών υποτροφιών κ.λπ..
Θέλω να καταλήξω ότι πέρα από τις προτάσεις μας υπάρχει για τον καθένα μας μια ουσιαστική προϋπόθεση ότι για να γίνει κάτι μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα, πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη, στήριξη, συμμετοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αυτό λείπει από το κυβερνητικό νομοσχέδιο. Μια χρήσιμη ενέργεια θα μπορούσε να κάνει η κ. Γιαννάκου να το αποσύρει. Δεν το κάνει αυτό. Η Κυβέρνηση έχει ευθύνες για τους καρπούς που θα δρέψει!
Επαναλαμβάνω το αίτημά μας με το άρθρο 100.
Ευχαριστώ πολύ.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, το λόγο παρακαλώ επί της διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Σας παρακαλώ ας μπούμε στη διαδικασία του άρθρου 100.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Ένα λεπτό, κυρία Πρόεδρε.
Ο κύριος Πρόεδρος του Συνασπισμού μίλησε επί δεκαεννέα και πλέον λεπτά και ανέμειξε το αίτημα περί εφαρμογής του άρθρου 100 θέτοντας ζήτημα αντισυνταγματικότητας με την ανάπτυξη μιας σειράς πολιτικών θέσεων. Θα ήθελα να τον παρακαλέσω τουλάχιστον …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Θα δώσω το λόγο στον Συνασπισμό για να μιλήσει επί πεντάλεπτο και θα θέσει τα θέματα.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: …να συγκεκριμενοποιήσει ο κ. Αλαβάνος ποια είναι τα άρθρα του συζητουμένου σχεδίου νόμου στα οποία έχει αντίρρηση. Πολύ συγκεκριμένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Θα τα πει, κύριε Μαγγίνα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην εφαρμογή του άρθρου 100 το οποίο προβλέπει ότι στη συζήτηση της πρότασης μετέχουν ένας απ’ αυτούς που τη διατύπωσαν, ένας από τους αντιλέγοντες, οι Πρόεδροι των Κοινοβουλευτικών Ομάδων και οι αρμόδιοι Υπουργοί, ο καθένας για πέντε λεπτά.
Η απόφαση λαμβάνεται αποκλειστικά με ανάταση ή έγερση.
Ο κ. Κουβέλης έχει το λόγο για πέντε λεπτά.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μια πρώτη γενική παρατήρηση. Το άρθρο 16 του Συντάγματος δεν έχει αναθεωρηθεί. Το άρθρο 16 του Συντάγματος, ισχύει με συγκεκριμένες διατάξεις οι οποίες διαμορφώνουν και τη συνταγματική τάξη. Το σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης ουσιαστικά θέλει μ’ έναν πλάγιο τρόπο να αναθεωρήσει το άρθρο 16 του Συντάγματος μ’ έναν απαράδεκτο πρωθύστερο τρόπο.
Επί των συγκεκριμένων άρθρων, κυρία Πρόεδρε, που τίθεται το θέμα συνταγματικότητας: Στο άρθρο 3 αναφορικά με το πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο η Κυβέρνηση ονομάζει πλέον ακαδημαϊκό άσυλο, δεν έχουμε σαφή, συγκεκριμένη και οριοθετημένη περιγραφή των αξιοποίνων συμπεριφορών που θέλει να κολάσει η συγκεκριμένη διάταξη. Νομίζω ότι πρόκειται για μια ρύθμιση η οποία αποτελεί αναμφισβήτητα προσβολή του αξιώματος της αξιωματικής αρχής ότι, nulum crimen sine lege certa.
Αποτελεί μια απαράδεκτη, κυρίες και κύριοι, υποχώρηση μη ανεκτή από το ίδιο το Σύνταγμα. Αποφεύγω την οποιαδήποτε αναφορά σε άλλα ζητήματα που έχουν σχέση με το πανεπιστημιακό άσυλο και μια και ο λόγος είναι για τον έλεγχο της συνταγματικότητας της συγκεκριμένης διάταξης, αναφέρομαι στο συγκεκριμένο αυτό ζήτημα, υποστηρίζοντας με ένταση ότι δεν είναι δυνατόν στον οποιοδήποτε νόμο, πολύ δε περισσότερο σ’ ένα νόμο που αφορά τα πανεπιστήμια, να έχουμε διατάξεις ποινικού χαρακτήρα με αόριστες, ασαφείς και ρευστές έννοιες. Η Επιστημονική Επιτροπή ορθά επισημαίνει αυτό που και εμείς -ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς- αμέσως μόλις είδε το σχέδιο νόμου το φως της δημοσιότητας, επισημάναμε.
Σ’ ό,τι αφορά το άρθρο 7 και ειδικότερα την παράγραφο 2, κυρία Πρόεδρε, το άρθρο 16 δεν επιτρέπει να τίθενται προϋποθέσεις για την κρατική οικονομική ενίσχυση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ο τρόπος με τον οποίο δομείται η συγκεκριμένη διάταξη θέτει προϋποθέσεις, εξαρτά την παροχή της οικονομικής ενίσχυσης από συγκεκριμένους πρόσθετους όρους και θεωρούμε ότι κατά τούτο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Σ’ ό,τι αφορά το άρθρο 24 παράγραφος 1, η αντισυνταγματικότητα επίσης είναι πρόδηλη. Προσβάλλεται το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων από την ώρα που στο προς ψήφιση νομοσχέδιο υπάρχει διάταξη σύμφωνα με την οποία είναι δυνατόν στο σύνολο των εκλεκτόρων να έχουμε εκλέκτορες που θα προέρχονται από άλλα τμήματα άλλων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή ακόμη και του ιδίου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος.
Αυτό θίγει ευθέως την αρχή της πλήρους αυτοδιοίκησης των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, πέρα από το γεγονός, κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι εκλέκτορες κατά το 1/3 από άλλο τμήμα άλλου ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος θα συγκροτούν περιοδεύουσα ομάδα, για να μη χαρακτηρίσω αλλιώς το όλο ζήτημα.
Θίγεται όμως ευθέως το αυτοδιοίκητο των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που το Σύνταγμα, που στο συγκεκριμένο άρθρο του δεν έχει αναθεωρηθεί, θέλει αυτή την αυτοδιοίκηση πλήρη και ανεμπόδιστη. Αυτήν την αυτοδιοίκηση την προσβάλλει και την υπονομεύει η συγκεκριμένη διάταξη.
Κυρία Πρόεδρε, ολοκληρώνω στον υπόλοιπο χρόνο μου. Άκουσα την κυρία Υπουργό να σχολιάζει –δικαίωμά της- την έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής και, προκειμένου να στηρίξει την κατά τη γνώμη της, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνταγματικότητα των ρυθμίσεων που εισηγείται, να κάνει αναφορά σ’ άλλα νομοθετήματα είτε του πρόσφατου είτε του απώτερου παρελθόντος.
Ο έλεγχος της συνταγματικότητας δεν είναι δυνατόν να συμψηφίζεται ούτε με λάθη του παρελθόντος ούτε με χρονικά διαστήματα τα οποία απέχουν λίγο ή περισσότερο από την παρούσα συζήτηση. Ο έλεγχος της συνταγματικότητας είναι καίριο σημαντικό καθήκον και υποχρέωση της Βουλής οποτεδήποτε τίθεται αυτό το θέμα.
Επαναλαμβάνω ότι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συμψηφίζεται ή και να δικαιολογείται με διατάξεις του παρελθόντος που για άλλους λόγους μπορεί να μην έχουν κριθεί αντισυνταγματικές. Ζητάμε από τη Βουλή να συμφωνήσει ότι έχουμε ένα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Κουβέλη.
Εκ μέρους των αντιλεγόντων το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Τασούλας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, άκουσα με προσοχή τις αντιρρήσεις ως προς τη δήθεν αντισυνταγματικότητα –κατά τη γνώμη μου- των διατάξεων του νομοσχεδίου και θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτές τις αντιρρήσεις και να τις αντικρούσω ως εξής.
Όσον αφορά στο άρθρο 3 η αντίρρηση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής και όχι των εφημερίδων -διότι περισσότερο η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής έχει μία ανάλυση σήμερα και πιο συγκεκριμένη- εστιάζεται στη διατύπωση μιας ευχής. Λέει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής ότι ευκταίον θα ήταν να προσδιοριζόταν σαφέστερα το είδος του προστατευομένου αγαθού και όχι να παραπέμπεται το είδος του προστατευομένου αγαθού στην τελική διάταξη πλημμεληματικού χαρακτήρα ούτε να παραπέμπεται γενικώς στις διατάξεις του άρθρου 3.
Το άρθρο 3 του νομοσχεδίου περιγράφει σαφώς το προστατευόμενο αγαθό και δεν διαφέρει ούτε από τη διατύπωση του Συντάγματος περί ακαδημαϊκής ελευθερίας ούτε από τον προηγούμενο νόμο του 1982 η περιγραφή του προστατευομένου αγαθού.
Αυτό που διαφοροποιεί το άρθρο 3 από το παρελθόν είναι ότι κάνει επιτέλους λυσιτελή την αντιμετώπιση του θέματος και δεν την αναθέτει σε μια νεκρή διαδικασία. Παύει η διαδικασία αντιμετωπίσεως παραβιάσεως του ασύλου να είναι νεκρή. Αυτή είναι η μόνη διαφορά του.
Τα προστατευόμενα αγαθά, τα οποία περιγράφονται, είναι η ακαδημαϊκή ελευθερία, η προστασία του δικαιώματος στη γνώση, στη μάθηση και στην εργασία, είναι η άρνηση επιβολής ορισμένων επιστημονικών απόψεων και ιδεών και η αποφυγή διεξαγωγής απόρρητης έρευνας. Αυτά όλα τα αγαθά είναι άξια προστασίας. Υπήρχαν στο προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο, αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα να προστατευθούν.
Σήμερα, με τη διαδικασία που προβλέπεται, η έννοια του ασύλου παύει να είναι συνώνυμη με την έννοια ενός αβάτου. Γίνεται αυτό που πράγματι ήταν πάντα και ως έθιμο και ως γραπτό δίκαιο, γίνεται δηλαδή άσυλο ιδεών, άσυλο ελευθερίας και προστατεύεται κατά τρόπο λυσιτελή.
Οι αιτιάσεις για το άρθρο 7, ότι η διατύπωση βάζει όρους στη χρηματοδότηση ενώ η χρηματοδότηση είναι απροϋπόθετη, έχει ένα λογικό και συντακτικό λάθος εκ μέρους του Συνασπισμού. Δεν είναι όρος η χρησιμοποίηση της μετοχής «λαμβανομένων υπόψη των ετησίων προγραμμάτων ή των τετραετών προγραμμάτων». Αν ήθελε να βάλει όρους, θα το έλεγε απεριφράστως με όρους, ότι η χρηματοδότηση εξαρτάται από την επάρκεια ή από την πειστικότητα των προγραμμάτων.
Το άρθρο 7, πρώτον κατοχυρώνει για πρώτη φορά –πέραν των άλλων- και τη δημοσιονομική αυτοτέλεια των Α.Ε.Ι. και επιπλέον επιτρέπει τη μεταφορά πόρων από έτος σε έτος μέχρι ποσοστού, αν δεν κάνω λάθος, 20%. Αυτό δεν είναι περιορισμός της οικονομικής αυτοτελείας, είναι βελτίωση της οικονομικής αυτοτελείας και βελτίωση της ευελιξίας. Άρα, όχι μόνο δεν υπονομεύει την οικονομική ενίσχυση των πανεπιστημίων, που την επιτάσσει το Σύνταγμα, αλλά τη διευκολύνει και την κάνει πιο ευέλικτη.
Τέλος, η επίκληση αντισυνταγματικότητας για το άρθρο 24 που αφορά στη σύνθεση των εκλεκτορικών Σωμάτων υπόκειται αυτό σε σωρεία υποθέσεων εκ μέρους της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής. Δεν λέει απεριφράστως ότι υπάρχει αντισυνταγματικότητα, θέτει έναν προβληματισμό και βάζει μάλιστα και μία περίπτωση όπου το κριτήριο της έννοιας της αυτοτέλειας, της αυτονομίας, αν είναι -λέει- αμιγώς τα εκλεκτορικά Σώματα να προέρχονται από την ίδια σχολή, τότε ενδεχομένως υπάρχει πρόβλημα.
Αν όμως το κριτήριο είναι η μεγάλη πλειοψηφία των εκλεκτορικών Σωμάτων να είναι από τη ίδια σχολή και προσθέτω εγώ -όπως λέει ο νόμος- η προσθήκη του 1/3 να είναι από άλλο τμήμα ή από άλλη σχολή του ιδίου όμως γνωστικού αντικειμένου, που γίνεται με στόχο την κατοχύρωση περαιτέρω αμεροληψίας περί την επιλογή, τότε όχι μόνο δεν υπονομεύεται το Σύνταγμα, αλλά υπηρετείται το Σύνταγμα, το οποίο αναθέτει στο κράτος την ευθύνη για την προαγωγή της ποιότητας της ανωτάτης εκπαιδεύσεως και ασφαλώς η προαγωγή της ποιότητας της ανωτάτης εκπαιδεύσεως επιτυγχάνεται διά αμερολήπτων κατά το δυνατόν επιλογών.
Άλλωστε, το θέμα της συμμετοχής σε εκλεκτορικά ή εισηγητικά Σώματα επιλογής καθηγητών Α.Ε.Ι. είναι παλαιότερο, προβλέπεται και από άλλους νόμους και ποτέ δεν ετέθη θέμα αντισυνταγματικότητας.
Αίφνης ο νόμος 2083/92, το άρθρο 6, περίπτωση γ’, παράγραφος 1, που ομιλεί για εισηγητικές επιτροπές για εκλογή Δ.Ε.Π., προβλέπει ακριβώς αυτήν τη δυνατότητα από άλλο τμήμα ή από άλλη σχολή συναφούς γνωστικού αντικειμένου, όπως και εδώ, και ο σκοπός είναι η κατοχύρωση περισσότερης αμεροληψίας στην επιλογή, για να μην είναι προερχόμενοι όλοι από τον ίδιο κύκλο των ανθρώπων της ίδιας σχολής, που θα αποφασίσουν. Η ενίσχυση της αμεροληψίας είναι συνταγματική επιταγή γιατί συμβάλλει στην προαγωγή της ανωτάτης εκπαιδεύσεως.
Συνεπώς και τα τρία άρθρα όχι μόνο δεν πάσχουν από αντισυνταγματικότητα, αλλά είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα και σύμφωνα με τους στόχους της βελτιώσεως της παρεχομένης ανωτάτης εκπαιδεύσεως.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο κ. Παπαϊωάννου ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος έχει το λόγο.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή ο κ. Αλευράς αλλά κι εμείς επισημάναμε στην Κυβέρνηση ότι οι διατάξεις του άρθρου 3 ανατρέπουν ό,τι μέχρι σήμερα ισχύει. Η κυρία Υπουργός μάς απάντησε ότι είναι ακριβής επανάληψη των αντίστοιχων διατάξεων του προηγούμενου νόμου-πλαισίου, του ν. 1268, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Εκείνες οι διατάξεις αναφέρονταν στα ζητήματα της κρατικής αυθαιρεσίας. Αναφέρονται σε παραβιάσεις που έκαναν τα όργανα της δημόσιας τάξης. Και υπήρχε ρητή αναφορά σε συγκεκριμένη παράγραφο του άρθρου 2 του ν. 1268.
Σήμερα η κυρία Υπουργός φέρνει μια διάταξη, η οποία επεκτείνει και απειλεί με ποινές όλο το πλέγμα της πανεπιστημιακής κοινότητας και ανατρέπει ριζικά ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα. Κατά συνέπεια, είναι αυτονόητο ότι η σχετική διάταξη πάσχει και για τους λόγους που ανέφερε ο κ. Κουβέλης και για άλλους ακόμη περισσότερους, που έχουν να κάνουν με τον προσδιορισμό του ασύλου, και θα έπρεπε τουλάχιστον η κυρία Υπουργός να συμμορφωθεί και με τις σαφείς ενδείξεις ή, αν θέλετε, με τον προσανατολισμό που της έδωσε η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής. Περιμένουμε τις απαντήσεις της.
Θα ήθελα ακόμη να τονίσω εδώ ότι καλό θα ήταν σήμερα, κυρία Πρόεδρε, να συζητάμε τα μεγάλα προβλήματα της παιδείας, που έχουν να κάνουν με το μέλλον της χώρας, με το μέλλον της νέας γενιάς, και όχι να υπάρχουν τέτοιες διατάξεις, που στην ουσία πάλι θα μείνουν ανεφάρμοστες -το έχουμε πει- και που αποπροσανατολίζουν από το κύριο θέμα. Ένα θέμα που έχει να κάνει με το Υπουργείο Παιδείας ουσιαστικά το μεταφέρουν στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης.
Στο δεύτερο σημείο, που έχει να κάνει με τους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, κύριοι συνάδελφοι, η εξουσιοδότηση για τον πρότυπο Γενικό Εσωτερικό Κανονισμό κινείται, αν όχι βεβαίως, τουλάχιστον στα όρια της αντισυνταγματικότητας. Η εξουσιοδότηση είναι γενική. Και σωστά επισημαίνεται από την Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής: Τι σημαίνει «αποφάσεις ζωτικού ενδιαφέροντος που αφορούν το κάθε συγκεκριμένο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα», ότι μπορεί να προσδιοριστεί με προεδρικό διάταγμα; Και είναι φανερό…
ΗΛΙΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ: Σε ποιο άρθρο αναφέρεστε;
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Στο άρθρο 4, παράγραφος 2.
ΗΛΙΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ: Δεν υπάρχει θέμα γι΄ αυτό το άρθρο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Το βάζετε εσείς τώρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι! Δεν χάθηκε ο κόσμος αν μιλάει και σε μια διάταξη που δεν προβλήθηκε ως αντισυνταγματική.
Συνεχίστε, κύριε Παπαϊωάννου.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κατά συνέπεια, επειδή και εδώ η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής θέτει ζήτημα και θα προκύψει ενδεχομένως μεγάλο ζήτημα, καλό θα είναι η κυρία Υπουργός μέχρι που να τελειώσει η συζήτηση κατ’ άρθρον να καλύψει αυτά τα κενά.
Όσον αφορά το τρίτο ζήτημα που έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση, κάτι είπε η κυρία Υπουργός, αλλά δεν την καταλάβαμε την ώρα που έλεγε τι υιοθετεί και τι δεν υιοθετεί. Είναι αυτονόητο ότι περιμέναμε να μας μοιράσει κάποιο κείμενο, κύριοι συνάδελφοι. Όφειλε, σύμφωνα με την κοινοβουλευτική τάξη, να το είχε κάνει πριν έρθει εδώ. Και είμαστε στο μέσον της συζήτησης για τη σημερινή ημέρα και δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο μπροστά μας. Είναι φανερό ότι πρέπει να προβλεφθεί ρητή διάταξη ότι διασφαλίζονται οι κατ’ ελάχιστον παροχές, που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Το γράφει ο νόμος. Άρθρο 5, παράγραφος 5.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Δεν το γράφει ο νόμος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Όχι διάλογο, παρακαλώ.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Οι παρατηρήσεις έχουν γίνει. Αν θέλετε, τις λαμβάνετε υπόψη. Αν δεν θέλετε, θα τα βρείτε μπροστά σας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ολοκληρώσατε, κύριε Παπαϊωάννου; Ευχαριστούμε πολύ.
Άλλος Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος που να θέλει το λόγο;
Ο κ. Σκυλλάκος έχει το λόγο.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Εμείς συμφωνούμε ότι είναι αντισυνταγματικές οι συγκεκριμένες διατάξεις. Το άρθρο 7, παράγραφος 1, του Συντάγματος, ορίζει ότι έγκλημα δεν υπάρχει και ποινή δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο που να ορίζει τα στοιχεία της πράξης. Όλοι όσοι έχουμε πάει έστω και ένα χρόνο στη Νομική γνωρίζουμε τι λένε οι νόμοι, πως είναι διατυπωμένοι σαφώς και περιγράφουν τα στοιχεία της πράξης που θεωρούν αδίκημα. Εδώ δεν πρόκειται για διατύπωση στοιχείων που συμβάλλουν στο να περιγραφεί η αντικειμενική υπόσταση κάποιου αδικήματος. Είναι σαφής, λοιπόν, η αντισυνταγματικότητα της παραγράφου 7 του άρθρου 3.
Έρχομαι στο άρθρο 7, παράγραφος 2. Εκεί δίνεται η δυνατότητα περικοπής της χρηματοδότησης γενικώς, αν το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο δεν εφαρμόζει τη συμφωνία με το Υπουργείο ή τον τετραετή προγραμματισμό, χωρίς να καθορίζει ότι ένα μίνιμουμ χρηματοδότησης θα υπάρχει για τους μισθούς, για τα λειτουργικά έξοδα. Η Επιστημονική Επιτροπή εκεί βάζει το ζήτημα.
Εμείς προχωράμε ακόμα παραπέρα. Στο άρθρο 5 δίνεται πάλι η δυνατότητα περικοπής της χρηματοδότησης, εάν δεν εισακούονται αυτά που λέει το Υπουργείο, για να μη μακρηγορώ. Αλλά –λέει- θα πληρώνονται οι μισθοί και τα λειτουργικά έξοδα. Όμως το άρθρο 16 του Συντάγματος λέει πολύ περισσότερα πράγματα. Το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργεί μόνο με μισθούς και με το να πληρώνονται τα λειτουργικά έξοδα. Άλλη είναι η υποχρέωση του κράτους απέναντι στο πανεπιστήμιο. Κατά τη δικιά μας άποψη, πέρα από το τι λέει η Επιστημονική Επιτροπή, και το άρθρο 5 ενέχει αντισυνταγματικότητα.
Από τον κ. Παπαϊωάννου προτάθηκε και το άρθρο 4. Συμφωνούμε με τους λόγους τους οποίους είπε, ότι δεν καθορίζονται ποιες πράξεις ζωτικού ενδιαφέροντος υπάρχουν. Όμως να θυμίσω ότι και ο προηγούμενος νόμος το έλεγε αυτό –κακώς- επί ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ήταν και τότε αντισυνταγματική, είναι και τώρα αντισυνταγματική η διάταξη του άρθρου 4.
Τέλος για το άρθρο 24, παράγραφος 1, για το πώς εκλέγονται, που παίρνουν απ’ αλλού εκλέκτορες, και σ’ αυτό συμφωνούμε με ό,τι λέει η Επιστημονική Επιτροπή, ότι δηλαδή είναι αντισυνταγματική η συγκεκριμένη διάταξη.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, καθίστε στις θέσεις σας παρακαλώ.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Τώρα, μόνο μια γενική παρατήρηση θα ήθελα να κάνω.
Έχουμε πάρα πολλές φορές παρατηρήσεις από την Επιστημονική Επιτροπή. Για πολλούς και διαφόρους λόγους συνήθως δεν υπάρχει η κατηγορηματικότητα που χρειάζεται, όταν η Επιτροπή λέει ότι είναι στα όρια ή περίπου αντισυνταγματικό. Για ευνόητους λόγους δεν το κάνει. Όμως μετά από τις συζητήσεις στη Βουλή, υπάρχουν αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων, υπάρχουν αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έχουν κηρύξει πράγματι διατάξεις ως αντισυνταγματικές, ανεξαρτήτως από την κατηγορηματικότητα του τι έχει πει η Επιστημονική Επιτροπή και ανεξαρτήτως του τι έχει πάρει απόφαση η Πλειοψηφία, που πάντα η Πλειοψηφία θεωρεί ότι είναι συνταγματικές οι διατάξεις που φέρνει και ψηφίζει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Ο κ. Μαγγίνας έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, εγώ θα αναφερθώ μόνο στο άρθρο 3, στο θέμα του ασύλου, διότι σ’ όλα τα άλλα νομίζω ότι αντέλεξε ήδη με πολύ επιτυχία ο συνάδελφος κ. Τασούλας. Και θα διερωτηθώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσον αφορά την ευαισθησία που επιδεικνύετε. Έχετε ευαισθησία στην ασυδοσία ή ευαισθησία στην ύπαρξη πραγματικού ασύλου, που σημαίνει προστασία γνώσεως, προστασία ιδρυμάτων, προστασία διακίνησης ιδεών;
Δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας! Ό,τι ίσχυε, συνεχίζει να ισχύει. Αυτό που αλλάζει είναι αυτό το νεκρό γράμμα, αυτή η ανεφάρμοστη ρύθμιση. Θυμίζω τι έγινε σε δύο μόνο περιπτώσεις και πώς ενήργησε ο κ. Μαρκάτος εις το Πολυτεχνείο, μόνος, αφού κάηκε το Πολυτεχνείο και ο κ. Σταθόπουλος ως Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, πάλι μόνος, όταν εκάηκε το Χημείο και είναι προς τιμήν και των δύο αυτών πανεπιστημιακών. Υπήρξε, λοιπόν, μια πλημμελής λειτουργία των διατάξεων για το άσυλο.
Τι θέλουμε, λοιπόν; Θέλουμε προστασία ή δεν θέλουμε; Εκτός αν θέλουμε να διατηρηθεί η ασυδοσία. Μεταβάλλεται, λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνεται η απόφαση για την επέμβαση της αρχής, των αστυνομικών οργάνων και μάλιστα με την εγγύηση εισαγγελέως! Είναι αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αντισυνταγματικό;
Πέραν δε τούτου, πρέπει να πω ότι –όπως εύχομαι και ελπίζω οι περισσότεροι να γνωρίζουν- το πανεπιστημιακό άσυλο δεν μνημονεύεται εις το Σύνταγμα. Εμμέσως υπάρχει μια συνταγματική ισχύς που κατάγεται από την αρχή της πλήρους αυτοδιοίκησης των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και την αρχή της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Συνεπώς κάποια στιγμή θα πρέπει και να μην εθελοτυφλούμε και προπαντός, κύριοι συνάδελφοι, να μην υποκρινόμεθα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Πρόεδρε, θέλετε κι εσείς το λόγο;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Με βάση το Κανονισμό ναι, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Πρόεδρε, νομίζω ότι με εξαιρετικό τρόπο εκφράστηκε η θέση μας από τον Κοινοβουλευτικό μας Εκπρόσωπο. Άκουσα με προσοχή τις θέσεις των άλλων δύο κομμάτων της Αντιπολίτευσης, οι οποίες συγκλίνουν στην άποψη της αντισυνταγματικότητας.
Εγώ θέλω να υπογραμμίσω για μια ακόμη φορά ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να προχωρήσει στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και έρχεται σήμερα μ’ αυτόν το νόμο-πλαίσιο να προχωρήσει ουσιαστικά στο ξεδόντιασμα του άρθρου 16, πράγμα το οποίο την ωθεί σε αντισυνταγματικές προτάσεις και αυτές είναι τρεις.
Νομίζω ότι η πρώτη έχει σχέση με το άσυλο, το οποίο στηρίζεται στην ιδέα της ακαδημαϊκής ελευθερίας –άρθρο 16 παράγραφος 1- και στην ιδέα της αυτοτέλειας των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων –άρθρο 16 παράγραφος 5- και έχει μια σειρά ρυθμίσεις, με τις οποίες ουσιαστικά πρέπει να περικόψει το δικαίωμα του ασύλου, γεωγραφικό, το δικαίωμα της εργασίας σε βάρος του δικαιώματος του ασύλου και έχει και την απειλή για αδικήματα, τα οποία δεν περιγράφονται με σαφήνεια, όπως είναι η απειλή φυλάκισης έξι μηνών στα παιδιά, στους φοιτητές και στις φοιτήτριες, σ’ αυτά τα πρόσωπα τα οποία βλέπουμε να βγαίνουν, να εξηγούν –αν θέλετε- με ρομαντισμό τις θέσεις τους και τους λένε «απειλήστε με φυλάκιση». Αυτή είναι η πρώτη αντισυνταγματική ενέργεια.
Και ξαναλέω, επειδή το ανέφερε ο κ. Μαγγίνας, ας προσέξουμε το άσυλο, μπορεί να υπάρχουν κάποιες στιγμές που δεν τους εκφράζουν όλους, αλλά το Κοινοβούλιο εδώ πέρα. Ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης ως Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έλεγε τον Πρωθυπουργό τότε «αρχιερέα της διαπλοκής».
Η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση κατηγορεί αυτές τις μέρες για διαφθορά κυβερνητικά στελέχη. Τι σημαίνει, ότι θα κλείσουμε το Κοινοβούλιο; Όχι! Όταν υπάρχουν προβλήματα, ίσα-ίσα τότε ακόμη περισσότερο θα υποστηρίξουμε τους θεσμούς της ελευθερίας είτε είναι ακαδημαϊκό άσυλο είτε είναι Κοινοβούλιο.
Δεύτερη απόπειρα, την οποία κάνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι να θέσει υπό εκβιασμό την πανεπιστημιακή κοινότητα μέχρι τα άκρα λέγοντας ότι αν δεν εγκριθεί το πρόγραμμά σας, δεν θα έχετε λεφτά, πράγμα το οποίο αντιβαίνει πλήρως πάλι με το άρθρο 16 παράγραφος 5 που μιλάει για δικαίωμα των πανεπιστημίων στην κρατική χρηματοδότηση.
Τρίτη απόπειρα της Νέας Δημοκρατίας -πάλι άρθρο 16 παράγραφος 5- σε σχέση με την πλήρη αυτοδιοίκηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, είναι όταν προσπαθεί να βάλει ουσιαστικά περιφερόμενες κλαδικές, αν υπάρχουν ακόμη κλαδικές της Νέας Δημοκρατίας στα πανεπιστήμια –δεν ξέρω- στους διδάσκοντες, για να επηρεάσουν την εκλογή των νέων διδασκόντων. Με αυτήν την έννοια πρόκειται για μία αντισυνταγματική τριπλή επίθεση.
Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα στην κυρία Υπουργό. Κυρία Υπουργέ, εμφανίσατε ένα νομοσχέδιο …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ όχι. Μη θέσετε ερώτημα τώρα, κύριε Πρόεδρε. Τώρα μιλάμε για τη συνταγματικότητα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Θα το θέσω με έναν άλλο τρόπο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη Ψαρούδα): Αργότερα τα ξαναλέμε αυτά. Κάντε μου τη χάρη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Υπάρχει ένα ερώτημα, το οποίο δεν το απευθύνω στην Υπουργό, αλλά απασχολεί εμένα. Το ερώτημα είναι το εξής: Η κυρία Υπουργός και η Κυβέρνηση κατέθεσε ένα νομοσχέδιο…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Τελειώνω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Δεν ανήκει σ’ αυτήν τη συζήτηση το ερώτημά σας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Μα, ανήκει! Βεβαίως ανήκει! Περιμένετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Όταν μιλήσετε ξανά –και μπορείτε να μιλάτε όποτε θέλετε-…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Μα, δεν μπορείτε να με διακόπτετε συνέχεια! Δεν γίνεται αυτό! Δεν θα λειτουργήσω υπό λογοκρισία! Συνεχώς με διακόπτετε!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Έχω υποχρέωση να τηρώ τον Κανονισμό, κύριε Αλαβάνο!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Υπό λογοκρισία θα με βάλετε; Θα πω αυτά που νομίζω!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Σας παρακαλώ πάρα πολύ!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Θα πω αυτά που νομίζω, κυρία Πρόεδρε!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Έχετε μιλήσει εκτός Κανονισμού απεριόριστα απόψε!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Δεν θα μου γράψετε την ομιλία!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Τελειώνετε σας παρακαλώ!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Το ερώτημα είναι το εξής: Η Κυβέρνηση, στην οποία ανήκετε και εσείς, κυρία Πρόεδρε, παρουσιάζει ένα νομοσχέδιο και έρχεται η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής και λέει ότι έχει αντισυνταγματικές διατάξεις. Και κάνει κάποιες διορθώσεις η κυρία Υπουργός.
Το ερώτημα που έχω είναι το εξής: Παραδέχεται, δηλαδή, η Κυβέρνηση ότι το νομοσχέδιο πριν περάσει στην Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής ήταν αντισυνταγματικό; Αυτό είναι το ερώτημα, απλώς. Και διόρθωσε τις διατάξεις και το έκανε τώρα συνταγματικό;
Για να καταλήξω: Είναι σημαντικό ότι όλη η Αντιπολίτευση σύσσωμη παρά τις διαφορές θέσεων προσέγγισης που έχει, τάσσεται υπέρ της αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου. Εγώ ζητάω από την Κυβέρνηση να είναι γενναία μια φορά και καταλήγοντας να πω ότι σε ένα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο τέτοιου τύπου εμείς δεν πρόκειται να κάτσουμε στην κατ’ άρθρον συζήτηση και θα αποσύρουμε και τις τροπολογίες μας.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Η κυρία Υπουργός έχει το λόγο.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κυρία Πρόεδρε, δεν θα μπω στον πειρασμό να απαντήσω στα σενάρια τα οποία ανέφερε ιδίως ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς και τα περί τροποποίησης του άρθρου 16 με το συγκεκριμένο νόμο.
Ο νόμος αυτός είναι νόμος-πλαίσιο, αν λάβετε υπόψη σας ότι ο νόμος θεωρούμενος ως πλαίσιο του 1982 και άλλοι εξήντα περίπου νόμοι αποτελούν ένα βιβλίο εξακοσίων σελίδων. Διαπιστώνω ότι δεν το έχουν διαβάσει κάποιοι, γι’ αυτό ακριβώς θα σας εξηγήσω.
Κατ’ αρχάς το Σύνταγμα, κύριε Πρόεδρε του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ομιλεί περί ακαδημαϊκών ελευθεριών όχι μόνο ως ατομικό δικαίωμα στην εκπαίδευση και έρευνα, αλλά και ως συλλογικό δικαίωμα επιδίωξης οργανωμένης επιστημονικής προσέγγισης και έρευνας στα ανώτατα ιδρύματα. Αμφισβητήσατε τη συνταγματικότητα ορισμένων άρθρων με βάση –είπατε- την έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής. Πουθενά η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής και η κεντρική νομοπαρασκευαστική, από την οποία πέρασε το σχέδιο νόμου, δεν αναφέρει αντισυνταγματικότητα! Το αντίθετο ακριβώς, κύριε Πρόεδρε!
Όσον αφορά στο άσυλο, επί του άρθρου 3 και της παραγράφου 7, «οποιαδήποτε συμπεριφορά αντίκειται στις διατάξεις και καταλύει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών αν κριθεί ότι παραβιάζει το ακαδημαϊκό άσυλο, τιμωρείται μετά από έγκληση είτε του πρυτανικού συμβουλίου είτε της συγκλήτου».
Απόδειξη δε, ότι δεν θεωρείτε ειδικώς αυτό το σημείο αντισυνταγματικό είναι ότι έχετε υποβάλει τροπολογία που επαναλαμβάνει ακριβώς αυτό που λέει η Κυβέρνηση στο νόμο. Στην τροπολογία σας, λοιπόν, λέτε ότι παραβάτες του άρθρου αυτού τιμωρούνται με εξάμηνη φυλάκιση. Επαναλαμβάνετε, ακριβώς, το ίδιο. Άρα έρχεστε σε αντίθεση μ’ αυτά που είπατε.
Επί του άρθρου 4, το οποίο ετέθη, η διάταξη είναι σαφέστατη. Δεν χρειάζεται μεταβολή, για τον απλούστατο λόγο ότι ο όρος «αποφάσεις ζωτικού ενδιαφέροντος» περιλαμβάνεται στο ν. 2083/1992 άρθρο 5 παράγραφος 4, χωρίς να τεθούν ποτέ ζητήματα ερμηνείας. Είναι νόμος, ο οποίος εφαρμόζεται.
Επί του άρθρου 7 παράγραφος 2. «Ήδη στην παράγραφο 5 του άρθρου 5 προβλέπεται ότι οι πόροι για τη μισθοδοσία του προσωπικού, για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών και για τη φοιτητική μέριμνα καλύπτονται από την πολιτεία σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν με ευθύνη του Α.Ε.Ι. δεν υπάρξει τετραετές αναπτυξιακό ακαδημαϊκό πρόγραμμα …
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Μου επιτρέπετε;
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Όχι. Παρακαλώ μη με διακόπτετε.
Και σήμερα η επιχορήγηση των πανεπιστημίων γίνεται με βάση έναν αλγόριθμο και όχι άνευ όρων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και σύμφωνα με τις επιθυμίες του κάθε ιδρύματος.
Το άρθρο 7 παράγραφος 2 αναφέρεται στον τρόπο κατανομής της κρατικής επιχορήγησης μεταξύ όλων των Α.Ε.Ι. και όχι αν θα υπάρξει κρατική επιχορήγηση ή όχι. Προφανώς θα υπάρξει κρατική επιχορήγηση.
Το τρίτο άρθρο το οποίο αμφισβητήσατε ως προς τη συνταγματικότητά του είναι το άρθρο 24 παράγραφος 1 περί της συγκρότησης κατά το 1/3 από άλλα μέλη Δ.Ε.Π. άλλων τμημάτων των ιδίων ή άλλων Α.Ε.Ι..
Είναι απολύτως σύμφωνη, κύριοι συνάδελφοι, με το Σύνταγμα για τους εξής λόγους:
Πρώτον, η συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοδιοίκηση ισχύει πάντοτε στο πλαίσιο του νόμου που εφαρμόζεται με βάση τη συνταγματική επιταγή.
Δεύτερον, η κείμενη νομοθεσία προβλέπει σε πολλές περιπτώσεις τη συμμετοχή μελών Δ.Ε.Π. του ιδίου ή συναφούς αντικειμένου από άλλα τμήματα του ιδίου ή άλλων Α.Ε.Ι. και δεν έχει τεθεί ποτέ θέμα αντισυνταγματικότητος, άλλως θα ήσαν παράνομες και αντισυνταγματικές οι εκλογές πλήθους μελών Δ.Ε.Π..
Τρίτον, η προτεινόμενη ρύθμιση διασφαλίζει σε κάθε περίπτωση ότι το εκλεκτορικό Σώμα απαρτίζεται όχι μόνο κατά απόλυτη πλειοψηφία αλλά κατά τα 2/3, επομένως, εξασφαλίζεται η συνταγματική επιταγή της αυτοδιοίκησης.
Τέταρτον, η συνταγματική αρχή της διαφάνειας της λειτουργίας των συλλογικών οργάνων της διοίκησης επιτάσσει ώστε η εκλογή μελών Δ.Ε.Π. να μην είναι εσωτερική υπόθεση μεταξύ των μελών του ιδίου τμήματος που εκλέγουν ο ένας τον άλλον, αλλά να περιβάλλεται με εγγυήσεις ανεξάρτητης και αμερόληπτης κρίσης.
Πέμπτον, εάν υπάρχουν μέλη Δ.Ε.Π. του ιδίου ή συναφούς γνωστικού αντικειμένου από άλλα τμήματα του ιδίου Α.Ε.Ι. δεν είναι απαραίτητη η συμμετοχή μελών Δ.Ε.Π. από άλλο Α.Ε.Ι.. Τουτέστιν, προβλέπεται μέσα στο νόμο η ελευθερία να επιλέξουν.
Και πάντως, κύρια Πρόεδρε, επειδή ο Πρόεδρος του Συνασπισμού που έθεσε θέμα συνταγματικότητος αναφέρθηκε έντονα στον τύπο, θέλω να του υπενθυμίσω ότι επί χρόνια τώρα αμφισβητείται η διαφάνεια εκλογής, διότι πολλές φορές εντός του ιδίου τμήματος έχει θεωρηθεί ότι έξω από τα όρια των συνταγματικών επιταγών, υπάρχει κάποιο είδος συναλλαγής. Θα υπηρετήσουμε, λοιπόν, ή όχι τη διαφάνεια;
Κυρία Πρόεδρε, η Κυβέρνηση εν συμφωνία με την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, για την οποία πρέπει να μας αναγνωρίσετε το σεβασμό σε όσα υπέδειξε –πράγμα που δεν συνέβαινε στο παρελθόν- και σύμφωνα με τις προτάσεις της κεντρικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, που είναι κυβερνητικός σύμβουλος, απορρίπτει διαρρήδην κάθε υπαινιγμό και υπόνοια περί αντισυνταγματικότητας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Ολοκληρώθηκε η συζήτηση κατά το άρθρο 100, παράγραφος 2 του Κανονισμού της Βουλής για την αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου.
Παρακαλώ οι αποδεχόμενοι ότι το νομοσχέδιο δεν είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα να εγερθούν.
(Εγείρονται οι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης)
Είναι προφανές ότι δεν ηγέρθη ο απαιτούμενος αριθμός Βουλευτών από το Σύνταγμα και από τον Κανονισμό της Βουλής και συνεπώς η ένσταση αντισυνταγματικότητας απορρίπτεται.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Εισερχόμαστε τώρα στον κατάλογο των εγγεγραμμένων ομιλητών και το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Σταύρος Κελέτσης.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο για ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Μισό λεπτό, κύριε Κελέτση, παραμείνετε στο Βήμα. Κάτι θέλει να παρατηρήσει ο κ. Παπαϊωάννου.
Ορίστε, κύριε Παπαϊωάννου.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε και κυρία Υπουργέ, επανέρχομαι στην αρχική μου πρόταση. Επειδή είναι εγγεγραμμένοι εκατόν τριάντα συνάδελφοι και θέλουν να κάνουν τον προγραμματισμό τους, θα πρότεινα σήμερα και αύριο το πρωί μέχρι ό,τι ώρα πάει, να εξαντληθεί ο κατάλογος όλων των εγγεγραμμένων ομιλητών και αφού εξαντληθεί ο κατάλογος να δούμε μετά τις δύο ή ενδεχομένως και τη μία εμβόλιμη συνεδρίαση όσον αφορά τα άρθρα ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Είστε πολύ αισιόδοξος, κύριε Παπαϊωάννου, διότι ο αριθμός των εγγεγραμμένων συναδέλφων δεν επιτρέπει να αισιοδοξούμε ότι θα τελειώσει γρήγορα ο κατάλογος, γι’ αυτό θα προτείνω ...
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Πάντως η πρόταση η δική μας είναι να εξαντληθεί ο κατάλογος και μετά να μπούμε στα άρθρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Μα, δεν είπαμε όχι.
Προτείνω, επομένως, απόψε η συζήτηση να επεκταθεί μέχρι η ώρα δύο μετά τα μεσάνυχτα και αύριο θα αρχίσουμε τη συζήτηση στις 10.30’ μέχρις ότου να τελειώσει ο κατάλογος.
(Θόρυβος- διαμαρτυρίες)
Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι. Είναι εγγεγραμμένοι εκατόν τριάντα δύο συνάδελφοι, περισσότεροι και από τον προϋπολογισμό.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ: Οι συνάδελφοι διαμαρτύρονται και για το μέχρι τις δύο τα μεσάνυχτα ...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Δεν υπάρχει λόγος. Εάν διαμαρτύρονται μπορούν να διαγραφούν, κύριε Παπαϊωάννου.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε να πάμε μέχρι τις 12.30΄ απόψε …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Θα πάρουμε απόφαση κατά πλειοψηφία, εν τοιαύτη περιπτώσει.
(Θόρυβος – διαμαρτυρίες)
Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι.
Η πρότασή μου είναι αυτή και στην πορεία της συζητήσεως θα αποφασιστεί.
Ορίστε, κύριε Κελέτση, έχετε το λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΕΛΕΤΣΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποτελεί πια κοινό τόπο ότι η γνώση εκτός από εργαλείο προόδου ανέλιξης ατομικής και κοινωνικής, είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο. Αποτελεί τον πλούτο μιας χώρας, ένα βασικό οικονομικό πόρο.
Πρέπει ως χώρα και ως κοινωνία για να σταθούμε στο ανταγωνιστικό περιβάλλον που σήμερα διαμορφώνεται σε διεθνές επίπεδο, να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις και να προσαρμόσουμε και την παιδεία μας στις εξελίξεις αυτές. Πρέπει να προετοιμάσουμε τις επόμενες γενιές και να τους εφοδιάσουμε με όπλα και εφόδια που θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται: Τον έντονο οικονομικό ανταγωνισμό.
Εδώ και χρόνια τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες αυτές και στις νέες ανάγκες. Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου σε συνδυασμό με την προωθούμενη από την Πλειοψηφία συνταγματική μεταρρύθμιση του άρθρου 16 αποτελεί, κατά την άποψή μου, ένα σημαντικό βήμα, μια σημαντική, μια αναγκαία μεταρρύθμιση αν και ορισμένοι θα μπορούσαν να πουν ότι αποτελεί μια ξεπερασμένη μεταρρύθμιση και ας μου επιτραπεί ο όρος, ένας αναχρονιστικός εκσυγχρονισμός υπό την έννοια ότι θα έπρεπε να είχε γίνει χθες, πριν δέκα ή πριν είκοσι χρόνια.
Ειλικρινά δεν περίμενα πριν από είκοσι χρόνια, όταν ως φοιτητές σε γενικές συνελεύσεις ανταλλάσσαμε επιχειρήματα με το συνάδελφό μου τότε τον Νάσο τον Αλευρά στο αμφιθέατρο Σβώλου της Νομικής Σχολής, ότι θα βρεθώ μετά από είκοσι χρόνια στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου να ανταλλάσσουμε τα ίδια επιχειρήματα ακριβώς που ανταλλάσσαμε και τότε σχετικά με την ανώτατη εκπαίδευση. Να μιλάμε, δηλαδή, για την κατάργηση του ενός και μοναδικού συγγράμματος –ένα πρωτοφανές και, θα έλεγα, εντελώς αντιδημοκρατικό μέτρο για ένα πανεπιστήμιο, δεν νομίζω να ισχύει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου- για το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, για την αξιολόγηση στο πανεπιστήμιο και για τη δυνατότητα λειτουργίας μη κρατικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Δυστυχώς η ατολμία των κυβερνήσεων και η κακώς νοούμενη έννοια του πολιτικού κόστους, δεν επέτρεψαν τόσα χρόνια στις κυβερνήσεις να παρέμβουν και να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο, για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση.
Η σημερινή κατάσταση στο ελληνικό πανεπιστήμιο -όλοι το γνωρίζουμε- χαρακτηρίζεται από ένα γραφειοκρατικό και συγκεντρωτικό σύστημα, από έλλειψη διαφάνειας στη λειτουργία του πανεπιστημίου και στην εκλογή του διδακτικού προσωπικού, από αναξιοκρατία σε διδάσκοντες και διδασκομένους, από έντονες κομματικές παρεμβάσεις. Έχουμε και διάφορες παγκόσμιες πρωτοτυπίες, όπως είναι οι αιώνιοι φοιτητές, που μπαίνουν όταν δώσουν εξετάσεις, αλλά κανείς δεν τους υποχρεώνει κάποτε να αποφοιτήσουν από τα πανεπιστήμια- το αντιδημοκρατικό σύστημα, όπως είπα, του ενός και μοναδικού συγγράμματος, που όπως είπε και ο εισηγητής μας θεσμοθετήθηκε επί επταετίας, την έλλειψη προγραμματισμού στα πανεπιστήμια, την έλλειψη ποιότητας σπουδών, την έλλειψη έρευνας, τη μη ύπαρξη σύνδεσης με την παραγωγή και την προώθηση της καινοτομίας, τη μη ύπαρξη εξειδίκευσης, γι’ αυτό και έχουμε υψηλά ποσοστά ανεργίας σε αποφοίτους των πανεπιστημίων.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ)
Τέλος, χαρακτηρίζεται από ένα παράλογο καθεστώς προστασίας του ασύλου, κατά τέτοιο τρόπο που στην ουσία να καταργείται η ratio, ο σκοπός ύπαρξης του μέτρου αυτού, το οποίο πραγματικά πρέπει να υπάρχει, αλλά να υπάρχει για συγκεκριμένο σκοπό: Την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο νόμος-πλαίσιο που σήμερα συζητούμε, κάνει σημαντικά βήματα σε πολλά απ’ όλα αυτά τα θέματα, στα οποία αναφέρθηκα.
Πρώτα απ’ όλα, προχωρεί στη διασφάλιση της οικονομικής και διοικητικής αυτοδιοίκησης των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τη σύνταξη απ’ αυτά ενός τετραετούς ακαδημαϊκού αναπτυξιακού προγράμματος, το οποίο θα προσδιορίζει τις εκπαιδευτικές, ερευνητικές και διοικητικές ανάγκες των πανεπιστημίων.
Δεύτερον, την κοινωνική λογοδοσία των Α.Ε.Ι..
Τρίτον, την ενίσχυση της αυτοδιοίκησης των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τη λειτουργία εσωτερικών κανονισμών, την προσαρμογή σε μια πιο ορθολογική λειτουργία και τον εξορθολογισμό του συστήματος παροχής της εγγύησης του ακαδημαϊκού ασύλου, τη στήριξη των νέων φοιτητών με παροχή οικονομικής συνδρομής με άτοκα εκπαιδευτικά δάνεια σε όσους προέρχονται από ασθενέστερα εισοδηματικά στρώματα και ανταποδοτικές υποτροφίες για όσους παρέχουν έργο στα Α.Ε.Ι..
Προβλέπει επίσης, τον εξορθολογισμό των διαδικασιών για την εκλογή μελών Δ.Ε.Π. και την εξασφάλιση αξιοκρατίας, την αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων που επιβαρύνουν την εκπαίδευση που παρέχεται στα πανεπιστήμια λόγω της επ’ αόριστον φοίτησης με τους αιώνιους, όπως λέμε, φοιτητές, αφού καθιερώνει την ανώτατη διάρκεια της φοίτησης, που κατά την άποψή μου είναι και αρκετά, θα έλεγα, γαλαντόμος ο νόμος σ’ αυτό το σημείο, αφού προβλέπει το διπλάσιο αριθμό χρόνων για τις σπουδές.
Τέλος, προχωρεί και βελτιώνει το σύστημα, σε ό,τι αφορά τα συγγράμματα όπου χορηγεί μεν το ένα σύγγραμμα δωρεάν ανά μάθημα, αλλά παρέχει τη δυνατότητα στους φοιτητές και στο πανεπιστήμιο να έχουν πρόσβαση σε βιβλιογραφία και σε περισσότερα βιβλία από ένα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πολύς λόγος γίνεται για τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Και λένε πολλοί συνάδελφοι από το χώρο της Αντιπολίτευσης, πώς είναι δυνατόν να γίνει μεταρρύθμιση, χωρίς να δοθούν περισσότερα χρήματα για την παιδεία. Η ενίσχυση, όμως, της χρηματοδότησης έχει να κάνει με την ανταποδοτικότητα στα πανεπιστήμια. Θα πρέπει πρώτα το σύστημα να ορθολογικοποιηθεί, θα πρέπει πρώτα να προχωρήσει στα θεσμικά θέματα η μεταρρύθμιση και μετά να ακολουθήσει η ενίσχυση της χρηματοδότησης, που είναι πράγματι αναγκαία. Άλλωστε, η όποια αύξηση των κονδυλίων θα πρέπει να κατευθυνθεί, κυρίως, στον τομέα της έρευνας και στη δημιουργία προγραμμάτων καινοτομίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχομαι τώρα για πολύ λίγο, στον ελάχιστο χρόνο που μου έμεινε, να σχολιάσω την πρόταση που κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε σχέση με την παιδεία.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Πρόσφατα, το Σαββατοκύριακο –και κλείνω, κύριε Πρόεδρε, μ’ αυτό- ζήσαμε μια θριαμβολογία από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την παρουσίαση επιτέλους του προγράμματος. Σας πληροφορώ, λοιπόν, ότι τα περισσότερα από τα μέτρα που προτείνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο πρόγραμμά του για την παιδεία, περιλαμβάνονται στο σημερινό νόμο, που συζητείται σήμερα στο Κοινοβούλιο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριε συνάδελφε, ολοκληρώσατε.
Ευχαριστούμε πολύ.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΕΛΕΤΣΗΣ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Λυπάμαι, αλλά ολοκληρώσατε.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΕΛΕΤΣΗΣ: Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στηρίζει την αναθεώρηση του άρθρου 16, νομίζω ότι θα πρέπει να οδηγήσει τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο να αναθεωρήσουν τη στάση τους, σε σχέση με την παρουσία τους στο πολιτικό σύστημα, διότι ό,τι προτείνουν, είναι κάτι το οποίο είτε προτείνεται είτε εφαρμόζεται από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ.
Η κ. Αποστολάκη έχει το λόγο.
ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε και εσείς και οι συνάδελφοί μου να μιλήσω από το έδρανο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ασφαλώς.
ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: Ευχαριστώ πολύ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα το σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, μεσούσης και διαρκούσης της μεγαλύτερης κρίσης που η χώρα έχει γνωρίσει ποτέ, σε ό,τι αφορά τα ακαδημαϊκά και εκπαιδευτικά δεδομένα της. Ποτέ στην ιστορία της χώρας, σε περιόδους φυσικά δημοκρατικής ομαλότητας, τα πανεπιστήμιά μας δεν έμειναν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα κλειστά. Ποτέ στη χώρα μας τα πανεπιστήμια δεν μαστίζονταν από μια τόσο βαθιά κρίση.
Εδώ και πάρα πολλούς μήνες, μια μεγάλη μερίδα του εκπαιδευτικού ακαδημαϊκού δυναμικού της χώρας, μαζί με μια επίσης μεγάλη μερίδα των φοιτητών, βρίσκονται στους δρόμους απέναντι σ’ αυτό το νομοσχέδιο, απέναντι στις γενικότερες επιδιώξεις της Κυβέρνησης.
Υπάρχει βέβαια και ο γνωστός ισχυρισμός, το γνωστό επιχείρημα για τις σιωπηρές πλειοψηφίες που υποτίθεται ότι στηρίζουν αυτές τις παρεμβάσεις της Κυβέρνησης, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η αλήθεια είναι διαφορετική. Αυτές οι υποτιθέμενες σιωπηρές πλειοψηφίες, είναι εκείνοι οι συμπολίτες μας, οι οποίοι αιφνιδιαστικά δέχονται ένα τηλεφώνημα στο σπίτι τους από μια εταιρεία δημοσκόπησης, η οποία τους υποβάλλει ένα ελλειπτικό και πάντως παραπλανητικό συνήθως ερώτημα, στο οποίο καλούνται να απαντήσουν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι.
Οι πολίτες, αυτοί είναι βέβαιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι όσον αφορά τις συγκεκριμένες επιδιώξεις της Κυβέρνησης, αλλά και το συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτού του νόμου-πλαισίου, που είναι ένα πλαίσιο φτώχειας και καταδίκης για το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, είναι σθεναρά απέναντι, τοποθετούνται αρνητικά απέναντι σ’ αυτήν την επιδίωξη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η μεταρρύθμιση την οποία χρησιμοποιείτε ως πρόσχημα και από την οποία απέχετε παρασάγγας, έχει συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να υλοποιηθεί. Μεταρρύθμιση δεν μπορεί να γίνει χωρίς δέσμευση για χρηματοδότηση, μεταρρύθμιση δεν μπορεί να γίνει χωρίς διάλογο και βεβαίως, μεταρρύθμιση δεν μπορεί να γίνει χωρίς όραμα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση και ξεκινώντας από τη χρηματοδότηση που αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση, αν θέλουμε αλλαγή και ανατροπή της σημερινής κατάστασης στο ελληνικό πανεπιστήμιο, οφείλουμε όλοι σ’ αυτήν την Αίθουσα να υπενθυμίζουμε διαρκώς στα κυβερνητικά έδρανα τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού για αύξηση κατά 5% στο Α.Ε.Π. των δαπανών για την παιδεία μέσα στη λήξη της τετραετίας. Αντ’ αυτής της δέσμευσης, σήμερα έχουμε την περιβόητη και προκλητική δήλωση του Πρωθυπουργού ότι δεν ρίχνει λεφτά σε ένα τρύπιο πηγάδι. Αυτή είναι η συνέπειά του, αυτή είναι η αξιοπιστία του.
Στην πραγματικότητα, οι δαπάνες για την παιδεία από το 3,62% του Α.Ε.Π. που βρίσκονταν το 2004 –ποσοστό σε κάθε περίπτωση χαμηλό και αναντίστοιχο των πραγματικών αναγκών- σήμερα έχουν καθηλωθεί στο 3,49%. Ο ρυθμός αύξησης των πιστώσεων για την παιδεία και την εκπαίδευση προβλέπεται στο 5,9% το 2007 –ενώ το 2006 ήταν στο 8,7%- ενώ ο ρυθμός μεταβολής στις αντίστοιχες δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατεβαίνει στο 7,6% το 2007, αντί για 16% το 2006.
Αυτά είναι στοιχεία αποκαλυπτικά της δεδηλωμένης επιδίωξής σας που είναι να βυθίσετε το δημόσιο πανεπιστήμιο στην ανυποληψία, στην αναξιοπιστία, να το βάλετε στο περιθώριο. Αντί να έχουμε ένα πλαίσιο ρυθμίσεων –μετά από τρία χρόνια κυβερνητικής αδράνειας- που θα έχει σαν στόχο την αναβάθμιση του περιεχομένου των σπουδών, την ενίσχυση της ακαδημαϊκής ανταγωνιστικότητας του δημόσιου πανεπιστημίου, την ενίσχυση της έρευνας, την ενίσχυση στο πεδίο της κινητικότητας των φοιτητών μας, ερχόμαστε με ένα νόμο-πλαίσιο που ουσιαστικά εξαντλείται σε ήσσονος σημασίας διοικητικές ρυθμίσεις, με μια λογική παιδονόμου και χωροφύλακα στα πανεπιστήμια.
Τα πανεπιστήμια δεν χρειάζονται ούτε παιδονόμο ούτε χωροφύλακα. Τα πανεπιστήμια χρειάζονται έναν οραματιστή. Και βεβαίως τα πανεπιστήμια χρειάζονται χρήματα για να τα ενισχύσουμε, να τα στηρίξουμε και να αυξήσουμε την ακαδημαϊκή τους ανταγωνιστικότητα.
Έχετε μπερδευτεί. Έχετε μπερδέψει τα χαρτοφυλάκια και έχετε υποκαταστήσει ουσιαστικά το Υπουργείο Παιδείας από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Ο στόχος της αυτοτέλειας τον οποίο υποτίθεται ότι ευαγγελίζεσθε, απέχει πολύ από την ουσιαστική σας επιδίωξη που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ασφυκτικός έλεγχος του δημόσιου πανεπιστημίου, ο στραγγαλισμός του από τη διοικητική, κομματική γραφειοκρατία της Μητροπόλεως.
Αναρωτιέμαι αλήθεια γιατί στο άρθρο 4 που ρυθμίζεται ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας των Τ.Ε.Ι. και των Α.Ε.Ι. χρειάζεται προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, προκειμένου να εγκριθεί αυτός ο εσωτερικός κανονισμός.
Γιατί, κύριε Υπουργέ, η αυτοτέλεια και η αυτονομία, την οποία διατυμπανίζετε, έρχεται να υποταχθεί στις επιδιώξεις, στις επιλογές σας και στις δικές σας επιθυμίες;
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, κάντε ησυχία.
Ορίστε, κυρία συνάδελφε.
ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι μεταρρυθμίσεις προκειμένου να υλοποιηθούν, χρειάζονται κοινωνικές συμμαχίες, χρειάζονται στήριξη. Εδώ έχουμε μια πραγματικότητα. Έχουμε τους δρόμους της Αθήνας κάθε βδομάδα να πλημμυρίζουν από παιδιά, από νέους ανθρώπους και από πανεπιστημιακούς δασκάλους που διαδηλώνουν όχι μόνο την αγωνία τους, αλλά και την αντίθεσή τους σ’ αυτό το έκτρωμα που παρουσιάζετε σήμερα ως μεταρρυθμιστικό πλαίσιο.
Για να γίνουν πράξη οι μεταρρυθμίσεις, χρειάζονται ανθρώπους που θα βάλουν την ψυχή τους και τα στήθη τους για τις στηρίξουν και να τις κάνουν πράξη μέσα στην ακαδημαϊκή τους καθημερινότητα.
Αυτός ο νόμος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που είναι βέβαιο ότι θα ψηφίσετε τις προσεχείς ημέρες έχοντάς τον τοποθετημένο μέσα στη συγκεκριμένη σας ατζέντα, είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, γιατί δεν θα τον στηρίξει κανείς από όλους εκείνους που σήμερα καταθέτουν με όλες τους τις δυνάμεις την αντίθεσή τους σ’ αυτόν.
Δεν είναι τυχαίο ότι δεν βρήκατε ώρα να παραστείτε στο συνέδριο της Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π.. Είχατε σημαντικότερα πράγματα να κάνετε. Από ό,τι διαβάζουμε, είχατε να δείτε τους κομματικούς συνδικαλιστές μιας συγκεκριμένης ομοσπονδίας. Γνωρίζετε ότι δεν μπορείτε να σταθείτε αυτήν τη στιγμή στην ακαδημαϊκή κοινότητα, η οποία σε όλες τις εκφάνσεις και σε όλες τις εκδοχές της διατρανώνει την αντίθεσή της σ’ αυτές σας τις επιδιώξεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλετε να βυθίσετε το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Θέλετε να το οδηγήσετε στο περιθώριο. Θέλετε να απαξιώσετε οτιδήποτε έχει κτισθεί με πάρα πολύ κόπο. Η λύση για να αντιμετωπιστεί αυτή σας η μεθόδευση είναι μόνο μία: Εκλογές τώρα, για να φύγει ο τόπος και το δημόσιο πανεπιστήμιο από το αδιέξοδό του.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Κύρωση της Συμφωνίας περί της εφαρμογής του άρθρου 16 της Συμφωνίας Έδρας της Τράπεζας Εμπορίου και Ανάπτυξης του Εύξεινου Πόντου μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας Εμπορίου και Ανάπτυξης του Εύξεινου Πόντου».
Το λόγο έχει η συνάδελφος κ. Νικολαΐδου.
ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η συζήτηση στην Ολομέλεια σχετικά με το νομοσχέδιο που ασχολείται με τη δομή και τη λειτουργία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων –όπως είναι και ο τίτλος του- ξεκίνησε σήμερα την ώρα που η Βουλή περικυκλωνόταν συμβολικά από φοιτητές, σπουδαστές οι οποίοι διαδήλωναν ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της Κυβέρνησης και ετοιμάζουν παράλληλα το νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Πέμπτης.
Ξεκίνησε, επίσης, μετά από την απόρριψη του νομοσχεδίου με ένα συντριπτικό «ΟΧΙ» από την πανεπιστημιακή κοινότητα που σφράγισε –και μάλιστα με μεγάλη πλειοψηφία- το όγδοο συνέδριο της Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π., το οποίο ολοκληρώθηκε την Κυριακή και στο οποίο αποφάσισαν τη συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων, ζητώντας παράλληλα την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου, διότι ακόμη και αν ψηφιστεί, θα μείνει ανεφάρμοστο.
Κυρία και κύριε Υπουργέ της Κυβέρνησης, την ευθύνη των δραματικών συνεπειών στο πανεπιστήμιο και στην κοινωνία αν τελικά ψηφιστεί το παρόν νομοσχέδιο –και από ό,τι φαίνεται θα το ψηφίσετε- θα την έχετε βέβαια αποκλειστικά εσείς. Και έχετε ευθύνη γιατί έχετε ταυτόχρονα και την εμπειρία του ν. 815/78 που και τότε επιμένατε σαν κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τον ψηφίσατε, μετά από τη γνωστή απεργία των εκατό ημερών. Ψηφίσατε ένα νομοσχέδιο, το οποίο δεν εφαρμόστηκε και αναγκαστήκατε να το αποσύρετε μετά την ψήφισή του.
Εκτός από εσάς που έχετε βέβαια σήμερα την πρώτη ευθύνη, ευθύνες σοβαρές έχει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο και αν αυτό ενοχλεί τους Βουλευτές του. Ο κ. Παπανδρέου στην πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής μας, σας εγκάλεσε χαρακτηρίζοντας το νομοσχέδιο άτολμο, αντιφατικό, συντηρητικό και πρόχειρο, καταθέτοντας μετά τα δεκαπέντε σημεία της εκπαιδευτικής πρότασης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που δημοσιοποιήθηκαν πριν από λίγο διάστημα, τέσσερις πολύ απλές προτάσεις όπως τις χαρακτήρισε, τις οποίες τόσο η Υπουργός όσο και πολλοί κυβερνητικοί Βουλευτές εκθείασαν στις συνεδριάσεις της επιτροπής, δηλώνοντας ότι δεν έχουν αντίρρηση να τις συμπεριλάβουν στο νομοσχέδιο.
Αντίθετα, οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προσπάθησαν να αποδείξουν ότι άλλα εννοούσε ο κ. Παπανδρέου, να πείσουν ότι διαφωνούν με τη Νέα Δημοκρατία και ότι υπάρχουν διαφορές.
Η αλήθεια, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι ότι ο κ. Παπανδρέου είναι ο πρώτος που μίλησε για ιδιωτικά, μη κρατικά –όπως θέλετε πείτε τα- πανεπιστήμια κι αυτά δεν τα λέει μόνο στη Βουλή. Αν θέλετε, έξω από τη Βουλή τα λέει και πιο εμπεριστατωμένα.
Θα σας θυμίσω ότι στη Θεσσαλονίκη, το Μάιο του 2006, σε μια ημερίδα που οργάνωσε το Συντονιστικό Όργανο Συλλόγων Αποφοίτων των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων –και μάλιστα υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών- έλεγε –και θα αναφέρω ορισμένες περικοπές από την ομιλία του- τα εξής: «Έχω μιλήσει για την αποκρατικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Θα μου πείτε, ένας σοσιαλιστής μπορεί να μιλάει για την αποκρατικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος; Μα, το πιστεύω».
Παρακάτω ανέφερε: «Μόνο όταν απελευθερώσουμε το πανεπιστήμιο θα δημιουργήσουμε έναν εσωτερικό ανταγωνισμό, μια μεγαλύτερη ελευθερία επιλογής, μεγαλύτερη ευελιξία των ιδίων των πανεπιστημίων. Μόνο όταν θα επιτρέψουμε και τα μη κρατικά πανεπιστήμια ώστε να αυξηθεί και ο ανταγωνισμός όπου το κράτος δεν θα είναι παραγωγός αλλά ουσιαστικά αγοραστής των υπηρεσιών παιδείας, τότε θα μπορέσουμε να μιλάμε για μια μεγάλη τομή».
Και άλλη μια πρόταση σας αναφέρω: «Παράλληλα πρέπει να υπάρξει και συνεργασία με την επιχειρηματική κοινότητα διότι τότε θα υπάρξει και η δυνατότητα και το ενδιαφέρον να βρεθούν νέοι πόροι, να φτιαχτούν έδρες, ερευνητικά κέντρα που θα τραβήξουν επενδύσεις και από τις τράπεζες αλλά και από επιχειρήσεις για να μπορούμε να κάνουμε κέντρα αριστείας και εδώ σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μπορούμε να κάνουμε καινοτόμες αλλαγές».
Αυτό το καταθέτουμε στα Πρακτικά.
(Στο σημείο αυτό η Βουλευτής κ. Βέρα Νικολαΐδου καταθέτει για τα Πρακτικά την προαναφερθείσα ομιλία, η οποία βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Γι’ αυτό, λοιπόν, λέμε ότι πρέπει να σταματήσει η υποκρισία και να μιλάμε πραγματικά με πολιτικούς όρους, γιατί και τα δύο κόμματα συμφωνείτε, έχετε τις ίδιες θέσεις για την παιδεία, μιλάτε για ιδιωτικοποίηση.
Και δεν είναι μόνον αυτό. Εάν πάρει κάποιος τα κείμενά σας, χρησιμοποιείτε σε πολλά σημεία και την ίδια ορολογία. Γιατί, λοιπόν, αυτή η υποκρισία και αυτή η προσπάθειά σας να κοροϊδεύετε τον ελληνικό λαό και μάλιστα τη νεολαία και να παρουσιάζεστε ότι άλλα πρεσβεύετε;
Όσο για την Κυβέρνηση, ακούστε έστω σήμερα, έστω στο και πέντε -γιατί δεν είναι πια παρά πέντε μετά από την όλη κατάσταση, όπως έχει δημιουργηθεί- τη φωνή του μαζικού κινήματος, των φοιτητών, των πανεπιστημιακών που δεν πτοούνται ούτε από τις βαρύγδουπες δηλώσεις του τύπου «οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν και στην εκπαίδευση» ή «αυτός ο νόμος θα εφαρμοστεί ενάντια στις μειοψηφίες». Δεν πτοούνται ούτε από την τρομοκρατία των Μ.Α.Τ. και των κάθε λογής κουκουλοφόρων ούτε από τη συκοφάντηση που χρησιμοποιούν η Κυβέρνηση και πολλοί αστέρες των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας στα τηλεοπτικά παράθυρα. Αφουγκραστείτε, λοιπόν, και αποσύρετε αυτό το σχέδιο νόμου.
Θέλω, επίσης, να σημειώσω ότι εμείς, οι Βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ήμασταν παρόντες σε όλες τις συνεδριάσεις της επιτροπής, παρακολουθήσαμε και την ακρόαση φορέων, είπαμε τις απόψεις μας για το νομοσχέδιο, το οποίο σημειώσαμε ότι δεν είναι ένας συνηθισμένος νόμος, δηλαδή, ένα άθροισμα κάποιων άρθρων, αλλά ένα συνεκτικό πλαίσιο για το πώς θα λειτουργήσει το πανεπιστήμιο, υποταγμένο στις λογικές του ανταγωνισμού και της επιχειρηματικότητας. Καταθέσαμε τις θέσεις μας, που νομίζω ότι είναι γνωστές και δεν πρόκειται να επαναλάβω γιατί θέλουμε αλλαγές, ριζικές αλλαγές, γιατί θέλουμε να αλλάξει η βασική φιλοσοφία της ανώτατης εκπαίδευσης, ο σκοπός των πανεπιστημίων, ώστε να υπηρετούν την επιστημονική και κοινωνική εξέλιξη, το συμφέρον των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου.
Επιμένουμε και σταθήκαμε ενάντια σε κάθε είδους επιβολή διδάκτρων. Αλήθεια, γιατί δεν μιλάει κανείς από τα δύο μεγάλα κόμματα για το ότι τελικά θα επιβληθούν δίδακτρα; Και εδώ δεν είστε ειλικρινείς.
Κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω δύο κουβέντες για το τετραετές αναπτυξιακό πρόγραμμα που εναποθέτετε και οι δυο την επιχειρηματική, ανταγωνιστική λειτουργία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και που αυτό πολύ απλά σημαίνει, ότι το πανεπιστήμιο ως επιχείρηση υπογράφει προγραμματική σύμβαση με το κράτος, με το Υπουργείο. Εάν δεν τηρηθούν οι στόχοι του Υπουργείου, δηλαδή, του κράτους, και πάνω απ’ όλα η εναρμόνιση των εκπαιδευτικών και ερευνητικών δραστηριοτήτων των Α.Ε.Ι. με τις εξελίξεις και τις προοπτικές στον ακαδημαϊκό χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή, στη διαδικασία της Μπολόνια –δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τι είναι αυτή η διαδικασία- τότε το ίδρυμα τιμωρείται, διακόπτεται η κρατική χρηματοδότηση και μεταφέρεται σε νομοταγή πανεπιστήμια. Αυτό θέλετε να προχωρήσει κι αυτό θα εφαρμόσετε μετά την ψήφιση του νόμου.
Αυτά, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι καινούργιες ανακαλύψεις. Αναφέρονται στο σχέδιο νόμου, για να θεσμοθετηθούν, αλλά είναι γνωστά. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., για παράδειγμα, και στο σημείο αυτό, το 2003 στο Βερολίνο, έχει συμφωνήσει και υποβάλλει τετραετές σχέδιο ανάπτυξης. Πράγματα γνωστά έχουν αποφασιστεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εσείς τρέχετε να προλάβετε μήπως σας πουν ότι καθυστερήσατε στην εφαρμογή τους.
Οι πανεπιστημιακοί μας, λοιπόν, θα φθάσουν στο σημείο να γίνουν dealer προϊόντων, που δεν είναι όμως και όλα αγοραία. Για παράδειγμα, στις κοινωνικές επιστήμες, αλλά ακόμη και στην αστρονομία, στην υδρολογία, δύσκολα θα βρεθούν αγοραστές-επιχειρηματίες, γιατί αυτοί που θα δώσουν το ζεστό χρήμα σίγουρα θα έχουν απαίτηση να κερδίσουν και πολύ άμεσα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κυρία συνάδελφε.
ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ: Εμείς αυτό που προτείνουμε, είναι η απόσυρση, έστω και αυτήν την τελευταία στιγμή.
Θα ήθελα να πω μια κουβέντα μόνο, γιατί ειλικρινά δεν κατάλαβα από το Συνασπισμό το εξής: Από τη στιγμή που από την αρχή ζητά την απόσυρση του νομοσχεδίου, τότε τι νόημα έχει η κατάθεση ενός πακέτου τροπολογιών; Για να βελτιωθεί το παρόν νομοσχέδιο; Θα ήθελα κάποια εξήγηση.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κυρία συνάδελφε.
Η συνάδελφος κ. Ξηροτύρη έχει το λόγο.
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στον τόπο μας η παιδεία ιστορικά για το μεγαλύτερο κομμάτι του εθνικού μας βίου ήταν δημοκρατική και λαϊκή. Το Σύνταγμα σωστά διακηρύσσει ότι η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες και η ανάπτυξή τους είναι υποχρέωση του κράτους και ότι όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας.
Η πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται ανυπάκουη στο Σύνταγμα. Η εκπαίδευση, στην πραγματικότητα, δεν παρέχεται δωρεάν, δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στην τριτοβάθμια, ακόμη και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση για όλους τους Έλληνες. Είμαστε ουραγοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε παράδειγμα προς αποφυγή στη διεθνή κοινότητα. Δαπανάμε πολύ λίγα λεφτά από τους εθνικούς πόρους για την παιδεία και την έρευνα.
Η άμεση επίτευξη, λοιπόν, του στόχου «δαπάνες για την παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π.» έπρεπε να αποτελεί την αφετηρία κάθε συζήτησης, κάθε νομοσχεδίου, όχι για την Αναθεώρηση, αλλά για την εφαρμογή του Συντάγματος. Η υπερχρηματοδότηση θα δώσει τη δυνατότητα να υπάρξει με συνέπεια ένας σχεδιασμός, έστω μεσοπρόθεσμος, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν τα χρόνια προβλήματα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.
Αντί, λοιπόν, να πάμε σε μία τέτοια χρηματοδότηση και σε ένα τέτοιο μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επικαλούνται τη σημερινή κατάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση, για την οποία έχουν την κύρια ευθύνη, για να δικαιολογήσουν τη θέση τους για τα ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια.
Όπως τονίσαμε στις τοποθετήσεις μας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, στο Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς αποκρούουμε κάθε επιλογή που θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Πονάμε το δημόσιο πανεπιστήμιο, ενώ σε άλλους φαίνεται ότι τους ενοχλεί σαν να είναι ένα βαρίδι από το παρελθόν. Πιστεύουμε στην παιδεία και στην έρευνα ως βάση για το μέλλον του τόπου, σε ένα πανεπιστήμιο αυτοδιοίκητο και αυτοτελές και παράλληλα διαφανές, ανοιχτό στον έλεγχο του κράτους και της κοινωνίας, ανεξάρτητο όμως από το χώρο των επιχειρήσεων, με δημοκρατικούς θεσμούς συμμετοχής και με προσφορά στην πρόοδο της γνώσης και της έρευνας.
Αναγνωρίζουμε ότι, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, υπάρχουν πολλά προβλήματα και έπρεπε να υπάρξουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αλλά σε άλλη κατεύθυνση. Ο νόμος-πλαίσιο που συζητάμε σήμερα για τα πανεπιστήμια, δεν έχει αυτούς τους στόχους, έχει διαφορετικούς στόχους. Προετοιμάζει την ανώτατη εκπαίδευση για την επιχειρηματοποίησή της, προκειμένου να επιβιώσει στις νέες ανταγωνιστικές συνθήκες.
Το κράτος σταδιακά αποποιείται τις συνταγματικές του ευθύνες για την ενίσχυση της δημόσιας χρηματοδότησης της ανώτατης εκπαίδευσης. Γι’ αυτό το λόγο αυτός ο νόμος έρχεται πακέτο, παρά τη μεγάλη αναστάτωση της κοινωνίας, με το άρθρο 16. Καλούνται, λοιπόν, η αγορά και ο ανταγωνισμός να δώσουν τη λύση στα προβλήματα της εκπαίδευσης. Η πρόοδος της επιχειρηματικότητας των πανεπιστημίων θα επιβλέπεται αυστηρά από το κράτος, για να επιτευχθεί έτσι και η εξάρτηση από την αγορά και ο περιορισμός της αυτονομίας και της αυτοτέλειας των Α.Ε.Ι. και των Τ.Ε.Ι..
Αποτελεί, λοιπόν, ο νόμος αυτός υπόβαθρο για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, γι’ αυτό και πράγματι πολλές από τις διατάξεις του είναι αντισυνταγματικές.
Εισάγεται επί ποινή αναστολής της κρατικής χρηματοδότησης ο τετραετής ακαδημαϊκός αναπτυξιακός προγραμματισμός, ο οποίος θα κρίνεται στο σύνολό του σε ετήσια βάση από το Υπουργείο. Κατά την έγκρισή του, το Υπουργείο θα ελέγχει και τη συμμόρφωση των Α.Ε.Ι. και των Τ.Ε.Ι. με τη διαδικασία αξιολογήσεως.
Όπως είπαμε κατά τη συζήτηση που προηγήθηκε για την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων, η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής με σαφήνεια επισημαίνει ότι οι κατ’ ελάχιστον παροχές δεν μπορούν να εξαρτώνται από πρόσθετους όρους και προϋποθέσεις. Θα πρέπει από την κρατική χρηματοδότηση να εξασφαλίζονται οι ανελαστικές δαπάνες, μισθοδοσία προσωπικού, ενοίκια, θέρμανση, ό,τι συνιστά ανελαστικές δαπάνες.
Και να λέγαμε ότι σήμερα η χρηματοδότηση στα πανεπιστήμια και στις άλλες βαθμίδες της διοίκησης έχει λύσει αυτό το θέμα και έχουν περίσσευμα; Στην Ελλάδα υπάρχει σημαντική υστέρηση της χρηματοδότησης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι δαπάνες ανά φοιτητή ανέρχονται στο 40% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, κάτι που και εσείς και τα άλλα κόμματα είχαν αναγνωρίσει πριν τις εκλογές, αλλά σήμερα φαίνεται ότι δεν το θυμάστε.
Θέλετε, λοιπόν, να βελτιώσετε τα πράγματα; Θέλετε να ενισχύσετε τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα Τ.Ε.Ι.; Και πώς θα το κάνετε αυτό; Τους βάζετε, λοιπόν, την ανάγκη να έχουν προγραμματισμό. Βεβαίως. Κάθε οργανισμός και το πανεπιστήμιο πρέπει να έχει τον προγραμματισμό του. Ποιον προγραμματισμό; Τον ετήσιο προγραμματισμό. Εδώ το κράτος, εσείς ως Κυβέρνηση έχετε τον ετήσιο προϋπολογισμό και προγραμματισμό. Έχετε τετραετή προγραμματισμό; Δεσμεύεστε γι’ αυτόν; Ούτε για τον ετήσιο δεν δεσμεύεστε, τον οποίο ψηφίζετε.
Τι θα κάνει, λοιπόν, το κράτος; Θα κάνει τους ετήσιους προϋπολογισμούς και τα πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. καλούνται να κάνουν τους τετραετείς προϋπολογισμούς. Θα γνωρίζουν εκ των προτέρων τα όρια; Ποιος θα αποφασίζει εάν είναι εκτός ορίων και με ποιες προτεραιότητες; Πώς θα γίνει αυτή η συμφωνία με το Υπουργείο; Αν υπάρχει μία αλλαγή κυβέρνησης, αν υπάρχουν αλλαγές ακόμη και στον ετήσιο προγραμματισμό, πώς είναι δυνατόν αυτό να προβλεφθεί σε έναν τετραετή προϋπολογισμό;
Στα θέματα του ακαδημαϊκού ασύλου. Με ευθύ λόγο οι καθηγητές του Ποινικού Δικαίου, ο κ. Μανωλεδάκης, ο Νίκος Παρασκευόπουλος, όπως και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, λένε ότι η ποινική διάταξη του άρθρου 3 του νομοσχεδίου για το ακαδημαϊκό άσυλο, όπως είναι διατυπωμένη, βρίσκεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα.
Εμείς στην τροπολογία που καταθέσαμε, προσπαθούμε ακριβώς να υπερασπιστούμε και να διευκρινίσουμε ορισμένες διατάξεις του ν.1268/1982 που μιλάει για τις ακαδημαϊκές…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Θα είμαι σκληρός, κυρία Ξηροτύρη, σήμερα. Λυπάμαι, ένα λεπτό μόνο.
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ: Γι’ αυτό είπαμε ότι οι παραβάτες των διατάξεων του άρθρου αυτού, δηλαδή, αυτοί οι παραβάτες που παραβιάζουν το άσυλο, θα τιμωρούνται με φυλάκιση κ.λπ.. Ανάποδα το καταλάβατε και διαφορετικά το είπε η κυρία Υπουργός.
Πρέπει να επισημάνουμε, λοιπόν, ότι η διαδικασία, οι συνθήκες με τις οποίες κατατίθεται ο νόμος-πλαίσιο για τα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι., αντί να διαμορφώνουν, κύριε Υπουργέ, όρους διαλόγου, διαμορφώνουν όρους αντιδικίας. Συστηματικά επιχειρήθηκε από την Κυβέρνηση να ενοχοποιηθούν οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί, επειδή δεν συμφωνούν με τις δικές της αντιλήψεις.
Σήμερα μ’ αυτήν τη μεθόδευση και τους …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σας ευχαριστούμε, κυρία Ξηροτύρη, ολοκληρώσατε.
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ: ...η Κυβέρνηση δεν έχει συμμάχους ούτε στην κοινωνία ούτε σε θεσμικούς παράγοντες και στους πρυτάνεις, που νόμιζε ότι είχε εξασφαλίσει τη συναίνεση. Ο νόμος-πλαίσιο δεν έχει καμία κοινωνική νομιμοποίηση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρία Ξηροτύρη, μη με φέρνετε σε δύσκολη θέση.
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ε, τι τελειώνετε; Εκατόν τριάντα ένας συνάδελφοι περιμένουν.
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ-ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ: Η πρώτη και μεγάλη προϋπόθεση για κάθε τομή στα πανεπιστήμια είναι η στήριξη στην εμπιστοσύνη τους, είναι ο διάλογος μαζί τους, είναι το να αφουγκραστείτε τις προτάσεις τους και μαζί μ’ αυτούς να βρείτε τη χρυσή τομή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ο κ. Μάνος έχει το λόγο.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις έθεσε ως κεντρικό στρατηγικό στόχο την παιδεία. Τρία χρόνια μετά, η πραγματικότητα στο χώρο της παιδείας χαρακτηρίζεται από γενικευμένη αναταραχή και διάλυση. Δεν νομίζω ότι είναι υπερβολή να ισχυριστώ ότι μία φοιτητική γενιά, αυτή που άρχισε τις σπουδές της το φθινόπωρο του 2003, έμεινε σε γενικές γραμμές αμόρφωτη. Θα ρωτούν οι εργοδότες: Πότε άρχισες τις σπουδές σου; Και όταν η απάντηση θα είναι 2003-2004, θα κλείνουν την πόρτα τους.
Όσοι είχαν την ατυχία να φοιτούν, όταν ο κ. Καραμανλής ήταν Πρωθυπουργός, θα θεωρούνται δικαιολογημένα μειωμένων προσόντων. Είμαι βέβαιος τώρα ότι πολλοί οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας θα με θεωρήσουν άδικο. Τι μπορούσε να κάνει ο Καραμανλής, όταν απέναντί του είχαν συμμαχήσει ετερόκλητες ομάδες συμφερόντων, όπως κόμματα, βολεμένοι καθηγητές, αιώνιοι φοιτητές;
Το πρώτο που θα περίμενε κάποιος, είναι ότι δεν σπαταλούσε τρία πολύτιμα χρόνια με ψευτοδιαλόγους, αναποφασιστικότητα και αναβλητικότητα. Μετά αναρωτιέμαι: Δεν θα έπρεπε ο ίδιος προσωπικά να εξηγήσει με ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό, τι επιθυμεί να κάνει και γιατί;
Παρακολούθησα, κύριοι συνάδελφοι, από κοντά όλη τη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 για την παιδεία. Σας βεβαιώνω ότι από την επιχειρηματολογία των κυβερνητικών εισηγητών έμεινα με την εντύπωση ότι υποστήριζαν τη δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων με βαριά καρδιά. Σε κανέναν δεν μπόρεσα να διακρίνω, έστω και δείγμα μεταρρυθμιστικού οίστρου. Σε κανέναν δεν διέκρινα την πίστη του πιστού στο συνταγματικό εγχείρημα. Δεν μπορείς να πείσεις, όταν ο ίδιος δεν πιστεύεις. Όταν το μόνο που βρίσκεις να πεις για να καθησυχάσεις όσους ανησυχούν για το πού πας, είναι να λες, μη στενοχωριέστε, όλα θα είναι όπως πριν.
Από την εισηγητική έκθεση, κύριοι συνάδελφοι, ξεπηδά η αθλιότητα του πολιτικού μας συστήματος. Από το 1982 μέχρι σήμερα η Βουλή ψήφισε εξήντα δύο νόμους για την παιδεία και δείτε πού οδήγησε την παιδεία η νομοθετική υπερπαραγωγή! Αναρωτιέμαι τι εμπόδισε τα τελευταία χρόνια την Υπουργό Παιδείας να βάλει κάποια τάξη στο νομοθετικό αυτό χάος. Σημειώστε ότι το άρθρο 28 του νομοσχεδίου που συζητούμε σήμερα, προβλέπει την κωδικοποίηση της νομοθεσίας και θεωρεί, το άρθρο 28, ότι έξι μήνες είναι αρκετοί γι’ αυτήν τη δουλειά, διότι τόση είναι η προθεσμία που θέτει το ίδιο το άρθρο της κ. Γιαννάκου. Και αναρωτιέμαι το εξής: Αν χρειάζονται έξι μήνες γι’ αυτήν τη δουλειά, τα τελευταία τρία χρόνια γιατί τα πετάξαμε;
Διαβάζοντας το νομοσχέδιο και συγκρίνοντάς το με την εισήγηση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, της επιτροπής του κ. Βερέμη, αναρωτήθηκα τι θα έπρεπε να κάνω σήμερα. Να καταψηφίσω το νομοσχέδιο, όπως φαίνεται ότι θα κάνουν όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και όπως μάλλον του αξίζει, αλλά όχι για τους λόγους που προβάλλει η Αντιπολίτευση ή να συμβιβαστώ και σε ένδειξη ρεαλιστικής παραίτησης, να το ψηφίσω; Αποφάσισα να ακολουθήσω το δεύτερο δρόμο, διότι πιο πολύ από το να καταψηφίσω το νομοσχέδιο, θέλω να καταψηφίσω τη -για εμένα- ακατανόητη, μηδενιστική προσέγγιση της αριστερής Αντιπολίτευσης.
Έχω καταθέσει, κύριοι συνάδελφοι, μία σειρά τροπολογιών, πέντε τροπολογίες που δείχνουν προς τα πού θα ήθελα να κινηθεί η Κυβέρνηση, μολονότι σας βεβαιώνω ότι έχω πειστεί ότι η Κυβέρνηση αυτή βρίσκεται στα όρια των ικανοτήτων της και συνεπώς δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι παραπάνω από αυτήν. Το θέμα δεν είναι πια αν θέλει ή όχι η Κυβέρνηση, αλλά σας λέω ότι, δυστυχώς για την Ελλάδα, τόσο μπορεί αυτή η Κυβέρνηση, τόσο και όχι παραπάνω, δεν αντέχει για παραπάνω.
Εγώ θα παρακαλούσα τους συναδέλφους, κυρίως της Νέας Δημοκρατίας, να διαβάσουν αυτές τις τροπολογίες, να μπουν σ’ αυτόν τον κόπο να τις διαβάσουν. Δεν θα κουραστούν και τόσο πολύ. Η κάθε μία από αυτές, κατά τη γνώμη μου, ανταποκρίνεται στην κοινή λογική και λύνει και ένα σωρό προβλήματα, που το νομοσχέδιο δεν λύνει.
Ακόμα και το ζήτημα της συνταγματικότητας που τέθηκε και απερρίφθη από τη Νέα Δημοκρατία, αντιμετωπίζεται με μια τροπολογία. Δεν καταργούνται αυτά που επιδιώκει το νομοσχέδιο. Το αντίθετο, ενισχύονται, αλλά έχουν σαφήνεια. Δεν έχουν το πρόβλημα το οποίο επισημαίνει η Επιτροπή της Βουλής. Τέλος πάντων, όπως είπα, δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για το τι θα κάνει η Νέα Δημοκρατία.
Πρέπει να κάνω ακόμα ένα σχόλιο και αφορά και το Προεδρείο αυτό. Μετά από τρία χρόνια, υποτίθεται, συζήτησης για την παιδεία, αυτήν τη στιγμή στην Αίθουσα απουσιάζει η κυρία Υπουργός. Δηλαδή, έκανε διάλογο με όλους, πλην των Βουλευτών;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Είναι ο κύριος Υφυπουργός εδώ.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ: Βλέπω ποιος είναι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Και η κυρία Υπουργός είναι εδώ και θα μιλήσει μετά από εσάς.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ: Ξέρω τι λέω.
Θεωρώ δε ότι η γενική εικόνα, αυτήν τη στιγμή, της Βουλής, δεν ανταποκρίνεται σ' αυτό το οποίο νομίζουμε ότι όλο αυτόν τον καιρό έχει δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη.
Να σημειώσω και κάτι άλλο, για το Προεδρείο. Κύριε Πρόεδρε, τρία χρόνια υποτίθεται ότι συζητάει η Κυβέρνηση. Τόσο δύσκολο είναι να αποφασίσει η Διάσκεψη των Προέδρων ότι ένα τέτοιο νομοσχέδιο μπορεί να συζητηθεί ενδεχομένως και σε έξι συνεδριάσεις; Γιατί όχι δηλαδή; Τι θα πάθει η Κυβέρνηση, αν περιμένει το τέλος της άλλης εβδομάδας; Τόσο δύσκολο είναι να το σκεφθεί αυτό το Προεδρείο; Τέλος πάντων!
Η Κυβέρνηση, κύριοι συνάδελφοι, ζήτησε από το Ε.ΣΥ.Π. να διαμορφώσει μία πρόταση για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Η πρόταση του Ε.ΣΥ.Π. έγινε γνωστή, κύριοι συνάδελφοι, πριν από δέκα μήνες. Ήταν μία πρόταση με αρχή και τέλος, νερωμένη ασφαλώς, δειλή, αλλά πάντως μία πρόταση που θα συνέβαλε στη βελτίωση του επιπέδου της ανώτατης παιδείας. Από την πρόταση του Ε.ΣΥ.Π. έφυγε η αρχή, έφυγε και το τέλος και έμειναν μερικές μικρορυθμισούλες, ευτυχώς, όμως, μάλλον προς τη σωστή κατεύθυνση.
Εάν σήμερα, κύριοι συνάδελφοι, η ανώτατη παιδεία βαθμολογείται με «11» στα «20», τώρα, μετά το νομοσχέδιο, άντε να φθάσει στο «12» στα «20».
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Δώστε μου ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Το νομοσχέδιο, αντί να θέσει ισχυρά κίνητρα για το σύστημα της παιδείας, ώστε να αρχίσει να γίνεται καλύτερο, ασχολείται με τις λεπτομέρειες του ελέγχου των πανεπιστημίων από το Υπουργείο Παιδείας, ωσάν οι γραφειοκράτες του Υπουργείου Παιδείας να είναι πιο ορθολογικοί, πιο ρεαλιστές και πιο αποτελεσματικοί από τους καθηγητές πανεπιστημίου. Η δήθεν αυτονομία των πανεπιστημίων πνίγεται σε μία θάλασσα λεπτομερειών. Με άλλα λόγια, ουσιαστικά ελάχιστα πράγματα αλλάζουν με το νομοσχέδιο. Οι δυνάμεις της πανεπιστημιακής αδράνειας κέρδισαν. Μπορούν χαρούμενες να επιστρέψουν στις αίθουσες, να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις και να παραμείνουν στα κεκτημένα της μετριότητας.
Και εσείς, κύριοι συνάδελφοι Βουλευτές, μπορείτε να αισθάνεστε ανακούφιση. Άλλη μία μεταρρύθμιση ξαποστέλνεται στο μέλλον. Είναι κρίμα που μετά από τόση αναταραχή, τόσα συλλαλητήρια, τόση ταλαιπωρία και τόσες χαμένες ώρες, η Κυβέρνηση αντί να προχωρήσει σε μία ριζική αλλαγή, περιορίστηκε σ’ ένα νερόβραστο νομοσχέδιο.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε.
Ο κ. Μπούρας έχει το λόγο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνησή μας, στα πλαίσια της αναβάθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης, κατέθεσε το συζητούμενο σχέδιο νόμου, που αναφέρεται στη δομή και στη λειτουργία των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας.
Ο εκσυγχρονισμός των συστημάτων ανώτατης εκπαίδευσης αποτελεί εθνική προτεραιότητα, αφού μόνο μέσα από μία ποιοτική εκπαίδευση επιτυγχάνεται η εξέλιξη των πολιτών, ενδυναμώνεται η κοινωνική συνοχή, η πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη. Εξάλλου, ζούμε στην εποχή της γνώσης και όχι βέβαια της βασικής, που ούτως ή άλλως παρέχεται στο σύνολο του πληθυσμού, αλλά της γνώσης στο επίπεδο που την παρέχουν τα Α.Ε.Ι. και τα Τ.Ε.Ι.. Σ’ αυτήν τη γνώση επενδύουν σήμερα όλα τα κράτη και δεν έχουμε το δικαίωμα εμείς να μένουμε στάσιμοι ή, το χειρότερο, να κάνουμε βήματα προς τα πίσω. Δεν μπορεί, σε επίπεδο παγκόσμιας κατάταξης των πεντακοσίων καλυτέρων πανεπιστημίων, να βρίσκεται στην τρίτη εκατοντάδα το Καποδιστριακό και στην τέταρτη το Αριστοτέλειο.
Όλοι παραδέχονται ότι η σημερινή κατάσταση στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. της χώρας πρέπει να αλλάξει. Είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι η ανώτατη εκπαίδευσή μας περνάει μία πολύ μεγάλη κρίση, είναι, όμως, άξιο απορίας γιατί κάποιοι –και ευτυχώς αποτελούν μειοψηφία- αντιδρούν στην προσπάθεια αναβάθμισης και μάλιστα με τρόπο αντιδημοκρατικό, θα έλεγα, αφού οι λίγοι επιβάλλουν τη θέλησή τους στους πολλούς. Αν δούμε, λοιπόν, τον αριθμό αυτών που αποφασίζουν και κρατούν κλειστά τα πανεπιστήμιά μας και τα Τ.Ε.Ι., θα διαπιστώσουμε ότι είναι πολύ μικρός έναντι του συνόλου των φοιτητών-σπουδαστών και καθηγητών. Στερείται, δηλαδή, η πλειοψηφία των καθηγητών του δικαιώματος και της αποστολής τους να διδάξουν και των φοιτητών και σπουδαστών να διδαχθούν.
Δυστυχώς, με την επίκληση του ασύλου και των ιδεών βέβαια, συμβαίνουν πολύ δυσάρεστα γεγονότα. Καταστροφές αιθουσών, εργαστηρίων, ενώ τα φαινόμενα της βίας κάνουν καθημερινά την παρουσία τους και εκτός των τειχών των Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.. Ευτυχώς, όμως, που η πλειοψηφία των πολιτών δεν συμμερίζεται τις αντιδράσεις. Τις καταδικάζει σαφώς και ζητάει επιτέλους κάτι να αλλάξει.
Σε απόγνωση βρίσκονται τα παιδιά, που παρά τη θέλησή τους χάνουν τις εξεταστικές περιόδους και τα εξάμηνα. Σε απόγνωση βρίσκονται και οι γονείς, που μοχθούν και στερούνται για να σπουδάσουν τα παιδιά τους.
Όταν, λοιπόν, αναμφισβήτητα υπάρχει η παραδοχή ότι τα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. πρέπει να αναβαθμιστούν, γεννάται το ερώτημα: Γιατί κάποιοι αντιδρούν; Αυτοί σίγουρα στηρίζουν την ακινησία, στηρίζουν ένα κατεστημένο, που δεν αφήνει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο να προοδεύσει.
Παρά το ότι έγινε πολύμηνος διάλογος και η παραδοχή που ανέφερα, εν τούτοις η Αντιπολίτευση -και ιδιαίτερα το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- φυγομαχεί και απουσιάζει από τη διαδικασία της αναβάθμισης των Α.Ε.Ι.. Το κάνει αυτό, γιατί δεν έχει θέσεις, δεν έχει προτάσεις. Άλλωστε είχε όλη την ευκαιρία να διορθώσει τα πράγματα στα είκοσι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας και δεν το έκανε. Η έλλειψη, λοιπόν, επιχειρημάτων οδηγεί σε στείρα αντιπολίτευση και μάλιστα σε κακή αντιγραφή των δικών μας προτάσεων και θέσεων.
Ήδη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι επίτροποι εκπαίδευσης, κατάρτισης, πολιτισμού και πολυγλωσσίας και επιστήμης και έρευνας κάλεσαν τα κράτη-μέλη να θέσουν ως υψηλή προτεραιότητα τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων εκπαίδευσης. Επεσήμαναν ότι τα Α.Ε.Ι. πρέπει να αποκτήσουν πραγματική αυτονομία, σε συνδυασμό όμως με κοινωνική λογοδοσία για το έργο τους. Επειδή η γνώση και τα επιστημονικά επιτεύγματα σήμερα δεν «παράγονται» ατομικά, αλλά συνήθως αποτελούν αποτέλεσμα συλλογικής και πολλές φορές διεπιστημονικής προσπάθειας, επιδιώκεται στην Ευρώπη η ίδρυση ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης, που θα δώσει τη δυνατότητα στα ευρωπαϊκά Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. να αναπτύξουν ενέργειες, κοινά προγράμματα σπουδών και ερευνητικά προγράμματα.
Όταν, λοιπόν, στην Ευρώπη, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, αναγνωρίζεται ότι η γνώση είναι η βασική προϋπόθεση για βιώσιμη και ανταγωνιστική οικονομία, αποτελεί υποχρέωσή μας να βελτιώσουμε την ικανότητα παραγωγής της γνώσης. Προς την κατεύθυνση αυτή στοχεύει η προσπάθεια της Κυβέρνησής μας με το παρόν νομοσχέδιο, το οποίο, όπως τόνισα, αποτελεί προϊόν επεξεργασίας θέσεων και προτάσεων, που έχουν κατατεθεί με διάφορους τρόπους.
Από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία το Μάρτιο του 2004 και μέχρι σήμερα, έγιναν διάφορες νομοθετικές παρεμβάσεις, που εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Το συζητούμενο νομοσχέδιο συμπληρώνει αυτήν την προσπάθειά μας, αφού δημιουργεί ένα γενικό περίγραμμα δομής και λειτουργίας των Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.. Με τις βασικές ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου, διασφαλίζεται η οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.. Χαράζονται κατευθυντήριες γραμμές. Αφήνεται, όμως, ο καθορισμός των επί μέρους θεμάτων στα ίδια τα ιδρύματα, τα οποία αναλαμβάνουν έτσι τις ευθύνες τους.
Η σύνταξη τετραετούς αναπτυξιακού προγράμματος θα προσδιορίζει τις εκπαιδευτικές, ερευνητικές και διοικητικές ανάγκες τους. Κάθε χρόνο, όμως, θα υπάρχει και κοινωνική λογοδοσία των Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. με ετήσια έκθεση, που θα αναφέρεται στην κατάσταση και την πορεία του τετραετούς προγράμματος. Κάθε ίδρυμα θα καταρτίσει τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του, ενδυναμώνοντας έτσι την αυτοδιοίκησή του.
Ως προς το πολυσυζητημένο και παρεξηγημένο ακαδημαϊκό άσυλο, δημιουργούνται συνθήκες ευελιξίας για τις πανεπιστημιακές αρχές, που έχουν την ευθύνη να προστατεύουν το πραγματικό άσυλο, να προστατεύουν τους φοιτητές, που θέλουν να σπουδάσουν, να προστατεύουν τα δημόσια πανεπιστήμια, που είναι περιουσία του ελληνικού λαού. Το Πρυτανικό Συμβούλιο και το Συμβούλιο του Τ.Ε.Ι. θα αποφασίζουν γι’ αυτό το θέμα. Το ακαδημαϊκό άσυλο έχει θεσπιστεί, για να υπηρετεί την ανεξαρτησία των ιδεών. Δεν μπορεί να προστατεύει ούτε να εκτρέφει την παραβατικότητα. Η διαφάνεια στις δραστηριότητες των Α.Ε.Ι. επανακαθορίζεται, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις των καιρών.
Παρέχεται στήριξη στους νέους φοιτητές με οικονομικές συνδρομές, υποτροφίες και συμβουλευτικές υπηρεσίες. Εξασφαλίζεται μεγαλύτερη αξιοκρατία. Προσδιορίζεται η ανώτατη διάρκεια σπουδών, ενώ για όσους έχουν συμπληρώσει τον ελάχιστο αριθμό εξαμήνων, δίνεται το δικαίωμα να παρατείνουν τις σπουδές τους για πέντε ακαδημαϊκά έτη. Έτσι, θα σταματήσουν να υπάρχουν οι αιώνιοι φοιτητές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
Μ’ αυτές, αλλά και με άλλες προβλεπόμενες ρυθμίσεις στο παρόν νομοσχέδιο, η ανωτάτη εκπαίδευση θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις και προκλήσεις. Τα δημόσια ιδρύματα θα βγουν από το τέλμα και η ποιοτική αναβάθμισή τους θα τα καταστήσει ανταγωνιστικά και πρωτοπόρα σε διεθνές επίπεδο. Τέτοια ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα έχει ανάγκη η χώρα μας, τέτοιο επίπεδο σπουδών θέλουν και πρέπει να έχουν οι νέοι μας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ.
Κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τους συναδέλφους για τη συμβολή τους. Οι εγγεγραμμένοι στη συζήτηση αυτή δείχνουν το ενδιαφέρον που προκαλεί η αλλαγή αυτή, η αλλαγή δηλαδή του εκτελεστικού νόμου κατ’ επιταγήν του άρθρου 16 του Συντάγματος, που αφορά την ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας.
Δεν θέλω να επανέλθω στο παρελθόν, για το πώς έγινε η συζήτηση ή τι έγινε. Όλοι ξέρουμε. Φυσικά, ορισμένες φορές λόγοι αντιπολιτευτικοί επιτάσσουν μέσα σ’ αυτόν το χώρο ορισμένα πράγματα να «μειώνονται» ή να θεωρούνται δευτερεύοντα.
Επίσης, το γεγονός ότι στη χώρα μας η ρετσέτα αποσπασματικό και άτολμο έχει γίνει «καραμέλα», είναι και αυτό αλήθεια. Κανείς, όμως, μέχρι σήμερα από όσους λένε διάφορα, άλλοι περί ατόλμου, άλλοι περί του ότι τα πράγματα πάνε τέλεια και δεν χρειάζεται καμία αλλαγή, δεν έχει απαντήσει επί της ουσίας για το τι χρειάζεται πραγματικά η ανώτατη εκπαίδευση.
Και επειδή χρειάζεται μία επιχειρηματολογία που να μην αμφισβητείται, γιατί στη χώρα μας έχουμε φθάσει στο σημείο, ομάδες και οργανώσεις να ισχυρίζονται ότι είναι ντροπή να συζητάει κανείς με την εκάστοτε κυβέρνηση, -προφανώς αυτοί έχουν δικό τους βασίλειο- εγώ δεν θα μεταχειριστώ ελληνική επιχειρηματολογία, αλλά διεθνή και ευρωπαϊκή.
Θέλω να υπενθυμίσω, κατ’ αρχήν, ότι το 1997 υπήρξε η Διάσκεψη της Λισαβόνας, μια διάσκεψη στην οποία η χώρα μας συμμετείχε και η οποία αφορούσε την ανώτατη εκπαίδευση. Προσυπέγραψε τη Σύμβαση της Λισαβόνας, αλλά ουδέποτε την εκύρωσε. Το 1999, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπήρξε η Διάσκεψη της Μπολόνια, την οποία ακολούθησαν η Διάσκεψη της Πράγας και του Βερολίνου. Ήταν μια προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μέσα στο πλαίσιο της διαδικασίας της Λισαβόνας και των κατευθυντηρίων γραμμών που εν τω μεταξύ έχουν υπάρξει, ώστε να υποστηριχθεί η έρευνα, η εκπαίδευση, η επιστήμη και η καινοτομία. Γιατί, βέβαια, οι κατευθυντήριες γραμμές της Λισαβόνας αφορούν την κοινωνία της γνώσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πραγματικά μία μεγάλη προϊστορία, από την εποχή που δημιουργήθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο της Μπολόνια το 12ο αιώνα και εν συνεχεία το Πανεπιστήμιο των Παρισίων και της Οξφόρδης, με μια μεγάλη παράδοση στα ζητήματα της έρευνας, της επιστήμης και της γνώσης.
Σήμερα, υπάρχουν πολλές άλλες χώρες -και μάλιστα στον Τρίτο Κόσμο- που έχουν να δείξουν μεγάλα επιτεύγματα στο ζήτημα αυτό. Η Ευρώπη διαφέρει ως προς το εξής: Δεν θέλει να αποποιηθεί το κοινωνικό της μοντέλο. Δεν θέλει να καταλήξει στη φθηνή εργασία. Και θέλει, ταυτόχρονα, να ανταγωνιστεί τις χώρες αυτές.
Αν δει κανείς το σύστημα αξιολόγησης της Σαγκάης, δύο μόνο ελληνικά πανεπιστήμια, των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνονται στην τρίτη και τέταρτη εκατοντάδα. Από τα είκοσι καλύτερα, τα δεκαεπτά είναι αμερικανικά, δύο είναι πανεπιστήμια βρετανικά, Κέμπριτζ και Οξφόρδης και ένα ιαπωνικό. Θα μπορούσε κανείς να πει: «Και τι μας νοιάζει τι λέει ο δείκτης της Σαγκάης ή τι μας νοιάζει τι λένε οι άλλοι;». Διότι στην πραγματικότητα, αυτοί που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, αυτό λένε. Δεν μας νοιάζει τι λένε οι άλλοι, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι ζούμε σ’ ένα διεθνές σύστημα. Η Ελλάδα είναι μέλος όλων των διεθνών οργανισμών και υπογράφει κατά συρροήν συμφωνίες, τις οποίες φοβάται να κυρώσει.
Το 1999 –είναι εδώ ο τότε αρμόδιος Υπουργός- πολύ ορθώς συμμετείχε στη διαδικασία της Μπολόνια και προσυπέγραψε. Από το 2000 και μετά, μεσολάβησε μία τετραετία. Οι δεσμεύσεις που είχε αναλάβει η Ελλάδα για τη διασφάλιση της ποιότητας, τη μεταφορά πιστωτικών μονάδων και το συμπληρωματικό δίπλωμα, ουδέποτε έγιναν πράξη. Κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Πιθανώς, αυτό να είχε ως απάντηση το ότι κάποιοι δεν ήθελαν να αλλάξουν τίποτε και έκαναν καταλήψεις. Γιατί δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το φαινόμενο αυτό είναι διαχρονικό, μόνο που τώρα έχει συνδεθεί με την επιχειρηματολογία ακόμα και κοινοβουλευτικών κομμάτων. Και εδώ υπάρχει ένα βασικό ερώτημα.
Ταυτόχρονα, ζητήματα άλλα, που είχαν σχέση με τη διά βίου μάθηση, δεν έγινε ποτέ κατορθωτό να έρθουν καν στη Βουλή. Η χώρα έφθασε σχεδόν σε σημείο εξευτελισμού, ώστε το 2005, στο Μπέργκεν, να υποχρεωθεί η παρούσα Κυβέρνηση να παρουσιαστεί, έχοντας περάσει το νόμο μόνο από την επιτροπή της Βουλής και όχι από την Ολομέλεια, για να μπορέσει να επιβεβαιώσει τη θέση της στη διαδικασία της Μπολόνια, στην οποία συμμετέχει ακόμη και το Αζερμπαϊτζάν. Αν αυτό δεν ενοχλεί αυτούς που είχαν την ευθύνη της προηγούμενης διακυβέρνησης, αυτό είναι δικό τους θέμα. Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να το αντιμετωπίσουμε με γενικούς τίτλους, χωρίς να το έχουμε διαβάσει και χωρίς να ξέρουμε για τι μιλάμε.
Από το ν.1268/82, μεσολάβησαν πράγματι, κύριε Μάνο, εξήντα δύο νόμοι. Δεν ήμουν εδώ, γιατί υπήρξε κάτι επείγον, αλλά σας παρακολούθησα. Παρακολούθησα λεπτομερώς τι είπατε.
To ερώτημα, λοιπόν, είναι: Φέρνουμε νόμους που χαρακτηρίζονται ως πάρα πολύ τολμηροί και δεν εφαρμόζονται ποτέ; Ακόμη και οι πιο απλοί νόμοι για την ανώτατη εκπαίδευση δεν εφαρμόστηκαν. Άκουσα μάλιστα και σχόλια περί κομματικών προτιμήσεων. Όποιος θέλει σ΄ αυτήν την Αίθουσα να μιλήσει για κομματική πολιτική στο Υπουργείο Παιδείας ή για κομματικές προτιμήσεις, καλό είναι να το κάνει επώνυμα και συγκεκριμένα, γιατί εγώ ως πολιτική ηγεσία του Υπουργείου απορρίπτω διαρρήδην τέτοιες πολιτικές, που τις συνηθίσαμε στο παρελθόν. Σας υπενθυμίζω…
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ πολύ, καμία διακοπή.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, δεν πειράζει. Θα απαντήσω και επ’ αυτού.
Θέλω να σας ενημερώσω ότι όλοι οι διευθυντές εκπαίδευσης τους οποίους τοποθετήσατε, μαζί με τους είκοσι πέντε χιλιάδες διευθυντές και υποδιευθυντές σχολείων στη δεκαετία του ΄90, εξέπεσαν με δικαστικές αποφάσεις.
(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ πολύ, δεν επιτρέπω διακοπές.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πολύ σημαντική υπόθεση η ανώτατη εκπαίδευση, για να μιλάμε με τον τρόπο που μιλάμε. Θέλω να πω ότι πρέπει να συνεννοηθούμε για τι μιλάμε. Έχουμε επίγνωση του ότι μιλάμε για την ανώτατη εκπαίδευση ή μήπως μιλάμε για μια άτυπη εκπαίδευση, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, που δεν έχει σχέση με την επιστήμη κ.λπ.;
Είναι απολύτως επιστημονικό το θέμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Τι είναι το πανεπιστήμιο; Δεν είναι χώρος εκπαίδευσης και έρευνας; Δεν είναι χώρος καινοτομίας; Δεν είναι κοινωνία της γνώσης;
Άκουσα υποθέσεις περί ελέγχου, περί πειθαρχίας και άλλα τέτοια. Έχει κανείς την εντύπωση ότι η επιστήμη και η γνώση είναι υπόθεση χαλαρότητας και ετσιθελισμού; Τι νομίζουμε ότι είναι; Ή μήπως ορισμένοι έχουν εφεύρει κάποιον νέο τύπο εκπαίδευσης που το ονομάζουν «πανεπιστήμιο» και «τριτοβάθμια εκπαίδευση»;
Η πραγματικότητα είναι μία, ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, να είναι εφαρμόσιμα και να αποτυπώνουν τη σύγκλιση. Η επίκληση της συναίνεσης δεν μπορεί να γίνει τροχοπέδη. Βεβαίως, επιδιώκουμε τη συναίνεση αλλά μήπως δεν είδαμε σ΄ αυτόν τον τόπο συναινέσεις στο χαμηλότερο ποιοτικό επίπεδο; Όλοι μπορούμε να επισημάνουμε πόσες τέτοιες συναινέσεις είδαμε.
Κύριε Μάνο, είναι ο δέκατος έβδομος νόμος που περνάμε ως Κυβέρνηση. Θέλω να πω δηλαδή, ότι έπρεπε να αλλάξουν πολλά και στο θεσμικό πλαίσιο. Η βασική νομοθεσία του Υπουργείου Παιδείας είναι του 1932, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι προηγούμενοι Υπουργοί Παιδείας.
Ο νόμος αυτός δίνει δυνατότητες, δίνει ευθύνες και μεγαλύτερη αυτοδιοίκηση. Το παιχνίδι κάποιων, όποιοι και εάν είναι αυτοί, να δείχνουν την Κυβέρνηση και τη Μητροπόλεως για όλες τις ανομίες τους, έχει τελειώσει. Θα αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
Και φυσικά το κράτος, με βάση το άρθρο 16, θα χρηματοδοτήσει τα πανεπιστήμια και θα συνεχίσει να τα χρηματοδοτεί. Πόσα δίνουν κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πανεπιστήμια από εθνικούς πόρους; Μέσος όρος 1,05% επί του Α.Ε.Π.. Πόσα δίνει η Ελλάδα; Δίνει1,3% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος. Εμείς και η Ολλανδία. Επίσης, την προηγούμενη πενταετία δόθηκαν 960.000.000 ευρώ στα πανεπιστήμια από κοινοτικούς πόρους. Και βέβαια, στο νέο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, το Υπουργείο Παιδείας πήρε το 14%. Στο προηγούμενο, στο Β΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, είχε πάρει το 7%.
Ποια είναι η πραγματικότητα; Καμία χώρα της Ευρώπης -και μάλιστα από τις μεγάλες και παραδοσιακές- δεν δίνει πάνω από το 65% των χρημάτων, που απαιτούνται, από εθνικούς πόρους. Τα υπόλοιπα, τα πανεπιστήμια τα βρίσκουν μόνα τους με διαφόρους τρόπους. Εμείς λέμε ότι το κράτος θα τα δίνει όλα, αλλά πρέπει να υπάρχουν συμφωνίες. Πού υπάρχουν συμφωνίες; Σε όλες τις χώρες. Η διαφορά είναι ότι είναι τριετείς ή τετραετείς.
Πώς εκλέγονται τα όργανα των πανεπιστημίων; Δεν υπάρχει καμία άλλη χώρα της Ευρώπης, όπου να εκλέγονται τα όργανα με καθολική ψηφοφορία, όπως προτείνει η Κυβέρνηση, σήμερα. Στις περισσότερες χώρες διορίζονται από την κυβέρνηση οι πρυτάνεις ή διορίζουν το επιστημονικό και πρυτανικό συμβούλιο, το οποίο εκλέγει τον πρύτανη. Εμείς παραμένουμε σε μια παράδοση, την οποία είχαμε και λέμε ό,τι θα ψηφίζουν όλοι. Δεν επιδιώκουμε την κομματικοποίηση, αλλά αντίθετα την αποκομματικοποίηση.
Υπάρχουν διαχειριστικά ζητήματα, που βοηθούν στο να λειτουργήσουν καλύτερα οι θεσμοί. Αυτή η απαξίωση της διαχείρισης στην Ελλάδα έχει οδηγήσει σε πλήθος σκανδάλων. Δηλαδή, η χρηστή διαχείριση δεν είναι υπόθεση που βοηθά, ώστε οι θεσμοί να λειτουργήσουν; Δηλαδή, σ΄ αυτόν τον τόπο κάποιοι ισχυρίζονται «είναι άτολμο, δεν πρέπει να αλλάξει τίποτε, δεν μας αρέσει η διαχείριση».
Κύριοι συνάδελφοι, το Σύνταγμα επιτάσσει το πώς πρέπει να λειτουργήσουμε. Το λέει καθαρά. Και η νομοθεσία το λέει. Και εάν ένας νόμος δεν είναι σωστός, μπορούμε να τον αλλάξουμε. Δεν μπορούμε, όμως, να τον παραβιάσουμε. Και το Υπουργείο Παιδείας, δεν παραβιάζει τους νόμους.
Και θέλω να θυμίσω στην Αξιωματική Αντιπολίτευση ότι οι συντάκτες του ν. 1268 εδήλωσαν «mea culpa» δημόσια στην τηλεόραση. Εγώ σας λέω ότι πλήθος ρυθμίσεων του ν. 1268 είχε θετική κατεύθυνση, άλλα δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Ποια είναι η αυτοδιοίκηση; Αυτή που υπάρχει σήμερα, του «Κάνουμε ό,τι θέλουμε και δείχνουμε τη Μητροπόλεως»; Αυτά θα τελειώσουν. Στη δημοκρατία, ο καθένας έχει τις ατομικές του ευθύνες και τη συλλογική του δράση. Έχουμε πανεπιστημιακούς δασκάλους εξαιρετικούς και φοιτητές εξαιρετικούς. Είναι δυνατόν να μην μπορούν αυτοί να αποτελέσουν ένα σύνολο μέσα από μια συλλογική δράση, ώστε για να αναβαθμιστεί πραγματικά η ανώτατη εκπαίδευση, η οποία στο κάτω-κάτω παράγει τους εκπαιδευτές; Άλλωστε, πάντα η διαδικασία στις χώρες που λειτουργούν με βάση την επιστήμη και την αξιολόγηση, είναι η εκπαίδευση των εκπαιδευτών.
Υπήρξαμε νέοι και κάναμε περίπου τα ίδια, κάτω από διαφορετικές συνθήκες βέβαια, όχι υπό συνθήκες δημοκρατίας. Έχω ένα μεγάλο ερώτημα. Με όσα γράφονται, λέγονται και ελέχθη σαν σήμερα και εδώ από πολλούς περί ορισμένων καθηγητών απόντων κλπ., περί ερευνών που είναι απόρρητες, ενώ άλλα λέει ο νόμος, εγώ δεν είδα καμία ομάδα καταληψιών να καταγγείλει αυτές τις συμπεριφορές. Αντίθετα, ενώ προβλέπεται συμμετοχή των φοιτητών στην αξιολόγηση, αυτό δεν το θέλουν. Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να μεταχειριστούμε το συνειρμό αυτό, για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.
Η δημοκρατία οφείλει να διαλέγεται, να συζητά επί μακρόν χρόνον, να εξαντλεί όλα τα περιθώρια. Και εμείς τα εξαντλήσαμε όλα, συζητώντας με όλες τις πλευρές και όχι με τους δικούς μας κομματικούς φίλους. Γιατί πιστεύουμε ότι τα ζητήματα επιστημονικής επάρκειας δεν έχουν καμία σχέση με το τι ψηφίζει ο οποιοσδήποτε. Είναι, όμως, ανάγκη να μιλήσουμε στο χώρο της λογικής και όχι του παραλόγου, αναμειγνύοντας την τροποποίηση του Συντάγματος με αυτά που λέει ο νόμος και τη σημερινή πραγματικότητα.
Ο νόμος αυτός είναι αυτό που ακριβώς χρειάζεται, που κάνουν τα περισσότερα πανεπιστήμια της Ευρώπης, με πολύ περισσότερες ελευθερίες και με δημοκρατικές διαδικασίες που δεν αρέσουν ίσως και σε κάποιους, γιατί έχουν μια άλλη άποψη –ο κ. Μάνος είπε την άποψή του, που είναι πολύ σεβαστή- αλλά είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται και μέχρι εκεί που χρειάζεται, για να δουλέψει ο νόμος και να λειτουργήσει, για να μάθει τον κόσμο να λειτουργεί πραγματικά αυτοδιοίκητα, για να μάθει τις πρυτανικές αρχές να μη στέλνουν στο Υπουργείο τους φακέλους που δεν είναι σύννομοι, ενώ το γνωρίζουν, για να μάθει τον καθένα να αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι το νόμο η Βουλή θα τον υπερψηφίσει και ότι αυτός θα εφαρμοστεί. Και αυτό το νόημα έχει. Μεταχειριζόμενοι τη μέχρι σήμερα εμπειρία της συνεχούς παραβίασης του νομοθετικού πλαισίου, της παραβίασης μάλιστα στα σημεία που υπήρχαν θεσμικές απόψεις και παραδοχές που έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί, θα εφαρμοστεί οπωσδήποτε και μπορεί να εφαρμοστεί. Μπορεί να δώσει νέες ευκαιρίες και δυνατότητες στους νέους.
Ίσως υπάρχουν άλλοτε άλλες απόψεις για το πώς μπαίνουν στα πανεπιστήμια. Άκουσα τον Πρόεδρο του Συνασπισμού, που είπε να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση. Δεν υπάρχει κανένα πανεπιστήμιο του κόσμου, που να δέχεται οποιονδήποτε χωρίς προϋποθέσεις.
Και φυσικά τα γαλλικά πανεπιστήμια ζητούν baccaulaureat. Δεν μπαίνει κανείς στα πανεπιστήμια έτσι.
Δεύτερον, η θεωρία ότι όλοι πρέπει να πιεστούν να μπουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση, έστω και αν δεν μπορούν να τελειώσουν το πανεπιστήμιο, έχει αποτύχει εκ των πραγμάτων και το γνωρίζετε. Επτά στους επτακόσιους τελείωναν κάθε πέντε χρόνια σε ορισμένα Τ.Ε.Ι. και η προσπάθεια να δημιουργήσουμε προγράμματα χαμηλής ποιότητας, οδήγησε στις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, ασχέτως αν εκρατούντο στο συρτάρι επί δώδεκα χρόνια.
Είναι, λοιπόν, μια προσπάθεια, όπου χρειάζεται να γίνει αγώνας από πολλούς ανθρώπους επί πολύ χρόνο, να είναι πολύ έντονες οι προσπάθειες, με πιθανόν πενιχρά αποτελέσματα, αλλά αυτό πρέπει να γίνει. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι «κλωτσοσκούφι» κομματικών συμφερόντων ο χώρος της παιδείας. Αυτό σημαίνει ότι ο χώρος πρέπει να διαφυλαχτεί. Αυτό σημαίνει ότι είναι σχεδόν τελείως επιστημονική υπόθεση αυτή η υπόθεση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Θέλω να σας πω ότι εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο, αλλά το Υπουργείο Παιδείας έχει την συνείδησή του ήσυχη, γιατί προκάλεσε ένα διάλογο με όλες τις πλευρές, γιατί κάλεσε τους πάντες, ακόμα και από αυτούς που μας κάλεσαν την παραμονή και δήθεν δεν πήγαμε, διότι βρήκαμε κάπου αλλού να πάμε σε κομματικές υποχρεώσεις. Όλοι εκλήθησαν να συμβάλουν, όμως η παράδοση: «Δεν σας λέω την άποψή μου, φέρτε τη δική σας, για να την ενοχοποιήσω» υπερίσχυσε και εδώ. Στη δημοκρατία, όπου ζούμε σήμερα, κατά την άποψη της Κυβέρνησης και ειδικότερα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, θεωρίες ενοχοποίησης απόψεων δεν υπάρχουν. Αυτές είναι στοιχεία ολοκληρωτισμού, που γνωρίζουμε όλοι τι σημαίνει και ούτε καν αυταρχισμού, ολοκληρωτισμού. Η προσπάθεια να ελέγξουμε τις σκέψεις, τη συνείδηση και την έκφραση ορισμένων -και απευθύνομαι σε όλους όσοι μεταχειρίζονται τη θεωρία, που δεν πιστεύω ότι υπάρχουν εδώ μέσα, αλλά απευθύνομαι από το Βήμα της Βουλής- αποτελούν ολοκληρωτικές διαδικασίες από ολοκληρωτικούς εγκεφάλους, οι οποίοι δεν έχουν θέση στη δημοκρατία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Ποιους κατηγορείτε, κυρία Υπουργέ;
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Είμαι σαφής, κύριε συνάδελφε. Μη διακόπτετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Να γίνετε σαφής, είσθε στο Βήμα της Βουλής. Να αναλάβετε τις ευθύνες σας. Απευθύνεστε σε Βουλευτές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ. Κύριε Γείτονα, παρακαλώ.
Συνεχίστε, κυρία Υπουργέ.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Θα του περάσει, κύριε Πρόεδρε. Θα περιμένω να του περάσει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Όχι, κυρία Υπουργέ. Παρακαλώ, συνεχίστε. Ακούστηκαν και άλλα πράγματα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Με συγχωρείτε, κύριε Πρόεδρε, αλλά όταν μιλά σε Βουλευτές και μιλά για ολοκληρωτικές αντιλήψεις…
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Αφήστε τα αυτά και να ακούτε αυτά που είπα. Ήμουν σαφής.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Δεν ήσασταν.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Είπα ότι δεν απευθύνομαι εδώ μέσα, είπα ότι απευθύνομαι από το Βήμα της Βουλής. Εάν δεν ακούτε, κύριε συνάδελφε, να ζητήσετε διευκρινήσεις, αντί να κατηγορείτε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Αυτό ζητώ, κυρία Υπουργέ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Να πάρετε τα Πρακτικά. Κύριε συνάδελφε, να πάρετε τα Πρακτικά. Μόλις δείξατε ότι δεν σέβεστε τους ομιλητές. Να πάρετε τα Πρακτικά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Σέβομαι, κυρία Υπουργέ, τους ομιλητές, αλλά να σέβεστε τη νοημοσύνη μας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρία Υπουργέ, συνεχίστε παρακαλώ και η άποψη του Προεδρείου είναι ότι ήσασταν σαφής.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεν θα με εμποδίσετε να πω αυτό που θέλω, κύριε συνάδελφε. Υπήρξα στην αντιπολίτευση, και ανέκαθεν σας άκουσα με πολύ σεβασμό και δεν θυμάμαι ποτέ ως άτομο να διέκοψα κανένα, ποτέ. Καλό είναι να το θυμάστε, γιατί η μνήμη σ’ αυτόν το χώρο έχει τεράστια σημασία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: ... (Δεν ακούστηκε)
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, το Υπουργείο Παιδείας με απόλυτη σαφήνεια και πίστη στο ότι η γνώση και τα πανεπιστήμια της Ευρώπης εξασφάλισαν, εκτός των πολιτικών συμφωνιών, πενήντα χρόνια ευημερίας, έφερε ένα σχέδιο νόμου που είναι πράγματι νόμος-πλαίσιο, που δίνει ευκαιρίες και δυνατότητες στους νέους, που δίνει το δικαίωμα να ασκήσουν μέσω της ατομικής ευθύνης τις αρμοδιότητές τους τα πανεπιστήμια, που μπορεί να εφαρμοστεί, που δεν πρέπει να έχει τη τύχη άλλων νόμων που υπήρξαν μέχρι σήμερα και γι’ αυτό λυπάμαι που άκουσα εδώ τη θεωρία ότι δεν θα εφαρμοστεί.
Στη δημοκρατία ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αλλά η δημοκρατία έχει κανόνες. Φέραμε, λοιπόν, ένα σχέδιο νόμου που θεσμοθετεί κανόνες. Το κάναμε μετά από εκτεταμένο διάλογο, το κάναμε για να το ακούσουν όλοι. Και το άκουσαν όλοι και πολύ περισσότερο από ποτέ ο ελληνικός λαός, που έχει αντιληφθεί πόσο σημαντική είναι η υπόθεση της παιδείας. Δεν ενοχοποιούμε καμία διαφορετική άποψη, γιατί ακόμα και η διαφορετική άποψη, ακόμα και η πλήρης άρνηση, έχει κάποια σημασία στη σκέψη αυτού που φέρνει μια πρόταση, αλλά ένα δεν μπορεί –νομίζω- να λέγεται γενικότερα, οι τίτλοι, για να χαρακτηρίζουμε πράγματα ουσίας.
Η κοινωνία της γνώσης και όσα έγιναν μέχρι σήμερα, όπως είπα πριν, εξασφάλισαν πενήντα χρόνια ευημερίας και, παρά την πολιτική κρίση λόγω του Ευρωπαϊκού Συντάγματος στην Ευρώπη, πιστεύουμε ότι ιδιαίτερα η επιστήμη, η καινοτομία και η έρευνα μπορεί να φέρει πιο κοντά ακόμα και τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις που έχουν εμποδίσει από το 2000 τις θεσμικές αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί η επιστήμη δεν έχει σύνορα, γιατί η γνώση δεν έχει σύνορα και γιατί η επένδυση στο μυαλό του ανθρώπου, στη γνώση, αν συνοδεύεται -με τα νέα τεχνολογικά μέσα- από την πληροφορία, μπορεί να δώσει τεράστιες ευκαιρίες σε όλους και μάλιστα σ’ αυτούς που είναι υποδεέστεροι οικονομικά, στους λαούς του Τρίτου Κόσμου. Αυτήν την στιγμή που μέσω της κοινωνίας της γνώσης και της πληροφορίας τα πράγματα αλλάζουν.Η τεχνολογία δίνει την ευκαιρία και τη δυνατότητα άνθρωποι που θα βρίσκονταν μέσα στα σκοτάδια της φτώχειας και της γνώσης, να αποτελέσουν παράγοντες ισχυρής συμμετοχής στο γίγνεσθαι αυτού του κόσμου.
Εμείς νομίζουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε. Νομίζουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε, αν απεκδυθούμε τις περιστασιακές συγκρούσεις, που είναι θεμιτές ανάμεσα όχι μόνο στα πολιτικά κόμματα, αλλά και στο διαφορετικό τρόπο που μπορούν να αντιλαμβάνονται οι πολίτες ορισμένα πράγματα. Το Σύνταγμα καθορίζει ποιος είναι ο νομοθέτης, ποιος είναι ο εισηγητής και πώς πρέπει να λειτουργεί το κάθε σύστημα για να εφαρμόζονται οι νόμοι. Γιατί η εφαρμογή των νόμων δεν συνιστά απλώς δικαίωμα του καθενός, αλλά βαθύτατη εκ του Συντάγματος υποχρέωση κάθε πολίτη να σέβεται τους άλλους.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κυρία Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε μ΄ αυτό που είπε στην αρχή η κυρία Υπουργός, ότι το θέμα της παιδείας είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα, ένα θέμα που συνδέεται με το μέλλον της χώρας, με το μέλλον της νέας γενιάς.
Όμως, κυρία Υπουργέ, έχω ένα μεγάλο ερώτημα: Το αντιμετωπίζετε ως Κυβέρνηση ως πολύ σοβαρό θέμα -είναι το πρώτο ερώτημα που θέλω να σας απευθύνω- ή το αντιμετωπίζετε στη λογική των επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων και των μικροκομματικών υπολογισμών; Τόσο ο λόγος ο δημόσιος στα μέσα ενημέρωσης και ο δικός σας, κυρία Υπουργέ, αλλά και αυτός που καταθέσατε σήμερα, το ύφος σας, δεν μας δίνει την εντύπωση ότι το αντιμετωπίζετε στις πραγματικές του διαστάσεις. Εγώ κατανοώ την κούρασή σας και την πίεση που υφίστασθε, γιατί θέλετε να βγάλετε πέρα αδιέξοδες πολιτικές, να καταγράψετε μεταρρυθμίσεις που δεν υπάρχουν, αλλά ειλικρινά μας δημιουργείται θλίψη και αγανάκτηση -και εκφράστηκε από τους κυρίους συναδέλφους- όταν αναφέρεστε σε ολοκληρωτικές απόψεις και σε απαξιωτικές εκφράσεις.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Κάνετε ότι δεν ακούσατε, κύριε συνάδελφε;
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Πολύ καλά άκουσα. Και εγώ περίμενα εκείνη τη στιγμή που οι συνάδελφοι αντέδρασαν, να είχατε και εσείς αντίστοιχη ερμηνεία αυτών που είπατε, που την περιμένουμε.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Δεν υπάρχει ερμηνεία, κύριε Πρόεδρε.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Τότε να υπάρξει σαφής λόγος.
ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ (Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): Υπάρχει ο ακριβής λόγος.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Να υπάρξει ακριβής λόγος.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΑΛΙΔΗΣ: Ορθός λόγος.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Και ορθός λόγος, που λείπει.
Τώρα, δεν είναι η ώρα να αναφερθούμε στις επιδόσεις της Νέας Δημοκρατίας στην εκπαίδευση. Μπορούμε επιγραμματικά, όμως, να σημειώσουμε την έλλειψη διαλόγου, την αναξιοκρατία, τον κομματισμό. Θυμηθείτε την πρώτη σας πράξη -σας την υπενθύμισαν από κάτω οι κύριοι συνάδελφοι- στο χώρο της μέσης εκπαίδευσης, την υποχρηματοδότηση και τόσα άλλα, την κατάργηση του ολοήμερου σχολείου.
Εγώ, κύριοι συνάδελφοι, θέλω να ξεκινήσω από μια κοινή διαπίστωση, από έναν κοινό τόπο, ότι όλοι συμφωνούμε ότι χρειάζονται δραστικές αλλαγές, προσαρμογή του εκπαιδευτικού μας συστήματος στα νέα δεδομένα, στις νέες ανάγκες. Και αυτή είναι μια αδήριτη αναγκαιότητα. Πώς μπορούν να γίνουν, όμως, οι αναγκαίες προσαρμογές, οι μεταρρυθμίσεις, για να χρησιμοποιήσω τον καραμανλικό όρο;
Χρειάζεται πάνω απ’ όλα ειλικρινής διάλογος, συνεννόηση, η κατεύθυνση ότι εδώ η μεταρρύθμιση πρέπει να είναι διαρκής. Προσφέραμε αυτήν τη συνεννόηση και αυτόν το διάλογο; Σας θυμίζω τις προγραμματικές δηλώσεις του Προέδρου μας Γιώργου Παπανδρέου, που ουσιαστικά η Κυβέρνηση τις αρνήθηκε. Σας υπενθυμίζω ότι ξεκινήσανε πολλοί το διάλογο, αλλά τελικά μείνατε μόνοι σας, με αποκλειστικά δική σας ευθύνη. Σας θυμίζω ακόμη, κυρία Υπουργέ, την αναστάτωση που είχαμε τον προηγούμενο καιρό στη μέση και στην κατώτερη εκπαίδευση. Είχαμε έξι εβδομάδες απεργιών. Δεν ήταν όλοι αυτοί απέναντι σε μια σωστή μεταρρύθμιση. Αναφέρομαι γενικά στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Ας έρθουμε, όμως, στα ζητήματα της ανώτατης παιδείας, που συζητάμε σήμερα. Εμείς ως ΠΑ.ΣΟ.Κ. θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας. Θέλουμε ανοικτά πανεπιστήμια. Δεν θέλουμε να χαθεί το χειμερινό εξάμηνο. Δεν είναι δικό μας θέμα, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πιστεύω κανενός κόμματος, οι μορφές πάλης και το πώς θα προσδιορίσουν οι ίδιοι οι καθηγητές και οι φοιτητές τους αγώνες τους. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να λειτουργεί αυτόνομα. Όμως, σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι είναι κοινός τόπος ότι δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος σε γνώση, άλλος χρόνος σε χρήμα. Δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση.
Όμως, η Κυβέρνηση συμβάλλει προς αυτήν την κατεύθυνση ή πυροδοτεί αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα, στο οποίο πρέπει να απαντήσουμε. Έκανε συνδιαχειριστή στα ζητήματα της παιδείας το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Σήμερα, χθες, προχθές, υπάρχει μια εικόνα, κυρίως τηλεοπτική, αναντίστοιχη με την πραγματικότητα. Οι κουκουλοφόροι είναι το άσυλο, κύριοι συνάδελφοι, αν είναι δυνατόν! Και όμως, πάνω σ΄ αυτήν την εικόνα σήμερα επιχειρούν αλλαγές, οι οποίες δεν απαντούν πουθενά ουσιαστικά, αλλά αποπροσανατολίζουν από τη μεγάλη συζήτηση και το διάλογο που πρέπει να γίνει σε σχέση με τα προβλήματα των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας. Δεν γίνεται με συνδιαχειριστές, ιδιαίτερα όταν οι κουκουλοφόροι δρουν είτε με παραλείψεις είτε με την ανοχή του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, για να μην πω πολλές φορές ενδεχομένως και με τη συμμετοχή.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΑΛΙΔΗΣ: Καινούργιο φαινόμενο είναι οι κουκουλοφόροι;
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ: Χάθηκαν λοιπόν και χάνονται όλα αυτά που είπα προηγουμένως. Τι απ’ αυτά που ανακοινώνει σήμερα η Κυβέρνηση, συνθέτει μεταρρύθμιση προς την προοδευτική κατεύθυνση, την προσαρμογή στα νέα δεδομένα; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα. Κατ’ αρχήν, μιλάτε για νόμο-πλαίσιο. Πού είναι ο νόμος-πλαίσιο; Είναι συρραφή, πολλές φορές, άσχετων μεταξύ τους διατάξεων. Επικαλέστηκε αλλαγές, εξήντα τον αριθμό, όσον αφορά τον αρχικό νόμο πλαίσιο του 1982, η κυρία Υπουργός. Και σήμερα, αντί να φέρει έναν ολοκληρωμένο νόμο-πλαίσιο, όπως τον καταγράφει, φέρνει συμπληρώσεις, τροποποιήσεις και αν θέλετε να συμφωνήσω μαζί σας, κάποιες οριακές βελτιώσεις.
Μπορεί αυτό το πράγμα να λέγεται νόμος-πλαίσιο, αφού πάλι σε αναφορά διατάξεων του παρελθόντος αναφερόμαστε; Είναι μεταρρύθμιση ή είναι ψευτομεταρρύθμιση; Θα σας απαντήσω. Θυμόσαστε το πρώτο σχέδιο. Το απέσυρε τον Ιούνιο. Πότε το έφερε στη Βουλή; Όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πήρε τη μεγάλη απόφαση να μη συμμετάσχει στην αναθεωρητική διαδικασία για λόγους που έχουμε εξηγήσει. Και ενώ όλοι περίμεναν ότι θα συνεχιστεί ο διάλογος, ακόμη και στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής επιτροπής, ο κ. Καραμανλής αιφνιδιάζει και λέει στην Υπουργό του: «Κατέθεσε ό,τι έχεις να καταθέσεις, διαμορφώστε μια ψεύτικη εικόνα στην κοινωνία, μέσα από την παραπλανητική εικόνα της τηλεόρασης, συκοφαντείστε καθηγητές, φοιτητές, αλλά και πολιτικά κόμματα και ελάτε ενδεχομένως με αφορμή αυτό το νομοσχέδιο να πάμε σε εκλογές, είτε τώρα είτε αργότερα». Αυτή είναι η λογική σας για να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο εθνικό θέμα της παιδείας.
Θα ήθελα να πάω και στις προτάσεις που καταθέσαμε, και στη σημειολογία τους και στην ουσία τους. Για πρώτη φορά Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έρχεται στην κοινοβουλευτική επιτροπ,ή όχι για να καταθέσει τις προγραμματικές του θέσεις, αλλά για να καταθέσει συγκεκριμένες τροπολογίες, οι οποίες δίνουν απάντηση συνολικά στα ζητήματα που συζητάμε σήμερα. Κατ’ αρχήν, είναι σε απόλυτη συνέπεια όσον αφορά το θέμα της πλήρους αυτοδιοίκησης των ελληνικών πανεπιστημίων.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΑΛΙΔΗΣ: Στην αυτονομία αναφέρεται.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ: Δεν υπάρχει αυτονομία. Αυτοδιοίκηση υπάρχει, κύριε συνάδελφε.
Και στη συνέχεια, μιλάει με σαφήνεια χρονικού ορίζοντα και δίνει απάντηση, με βάση ό,τι συμβαίνει σήμερα στα ευρωπαϊκά και στα αμερικανικά πανεπιστήμια και σε κάποια της Ασίας που είναι στην πρωτοπορία όσον αφορά τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητά τους. Όλα αυτά τα απαξιώνει ως προτάσεις η κυρία Υπουργός. Και έχουμε σήμερα ένα συγκεντρωτικό, πρόχειρο και αποσπασματικό νομοσχέδιο. Περί αυτού πρόκειται. Και άκουσα προηγουμένως την κυρία Υπουργό να λέει ανακριβώς, γιατί προφανώς δεν το γνωρίζει, ότι οι πρυτανικές αρχές στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διορίζονται από την κυβέρνηση. Σε καμία χώρα δεν γίνεται αυτό. Υπάρχουν εσωτερικοί κανονισμοί, υπάρχουν διαδικασίες και η Κυβέρνηση δεν έχει καμία ανάμειξη. Φτιάχνει πλαίσιο αλλά δεν διορίζει πρυτανικές αρχές.
Θα ήταν για σας πολύ πιο ευφυές, κυρία Υπουργέ, αν βρίσκατε τον κανονισμό ενός καλού πανεπιστημίου, όποιου εσείς θεωρούσατε καλύτερο, του Κέμπριτζ, της Οξφόρδης και να μας φέρνατε έτσι κάποιες καλές πρακτικές, για να τις δούμε και εμείς εδώ. Δεν το κάνετε αυτό, αλλά φέρνετε ρυθμίσεις συγκεντρωτικές και το ξέρετε αυτό.
Έρχομαι τώρα στις ενότητες του νομοσχεδίου. Πρώτο θέμα είναι η άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Οι διατάξεις θα παραμείνουν ανεφάρμοστες. Σας το έχουν πει πάρα πολλοί. Έχει γίνει ανάλυση γι’ αυτό. Βάζετε τη σύγκλητο να αποφασίσει τι είναι πανεπιστημιακό άσυλο. Έτσι οι διατάξεις εντείνουν, αντί να επιλύσουν, το πρόβλημα. Φοβάμαι ότι θα ζήσουμε κωμικοτραγικές καταστάσεις στο αμέσως προσεχές μέλλον.
Δεύτερο θέμα είναι οι αιώνιοι φοιτητές. Είναι μια ανούσια διάταξη, δευτερεύουσας σημασίας. Κατ’ αρχήν, η διάρκεια της φοίτησης είναι υπερβολική. Δεν απαντάται σε κανένα μέρος του κόσμου -προσπάθησα να το ψάξω αυτό- το τέσσερα χρόνια συν τέσσερα, οκτώ ή πέντε χρόνια συν πέντε, δέκα. Η σημερινή διάταξη που έλεγε ότι δίνει δωρεάν φοίτηση, έλεγε τέσσερα συν δύο και πέντε συν δύο. Δεν κατανοώ όλη αυτήν την αντιμετώπιση. Τι λύση δίνει; Να μας πείτε σε ποιο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο απαντάται τέτοια ρύθμιση. Θα ήταν ενδιαφέρον να το ακούσουμε σ΄ αυτήν την Αίθουσα.
Για το θέμα του γραμματέα, εντάξει.
Έρχομαι στα συμβόλαια διαχείρισης. Πώς θα γίνουν αυτά τα συμβόλαια διαχείρισης; Κατ’ αρχήν, πρότυπο συμβόλαιο διαχείρισης πάνω στο οποίο θα προσαρμοστούν άλλα συμβόλαια διαχείρισης, μπορεί να συνταντήσει προβλήματα στον πυρήνα του άρθρου 16 του Συντάγματος σε σχέση με την ουσιαστική αυτοδιοίκηση. Μπορεί να μην υπάρχει πρόβλημα στο αντισυνταγματικό ζήτημα σε σχέση με την αυτοδιοίκηση, αλλά να είναι στα άλλα ζητήματα.
Κατ’ αρχήν, με τον παραδοσιακό τρόπο κατάρτισης του κρατικού προϋπολογισμού, πώς αυτό το πράγμα θα συντεθεί σε μια νέα πρωτοβουλία, σε μια νέα κίνηση στο χώρο των πανεπιστημίων; Είπε η κυρία Υπουργός ότι υπάρχουν αλγόριθμοι και όλα αυτά. Εντάξει αυτά, αλλά εδώ λέμε ότι θα ξεφύγουμε απ’ αυτά και θα πάμε σε άλλες προσεγγίσεις. Όταν το κάθε πανεπιστήμιο θα διεκδικεί όσο γίνεται περισσότερα, πώς μπορεί να γίνει όλο αυτό το πράγμα και να αποτελέσει αντικείμενο ουσιαστικής μεταρρύθμισης, όταν τα πανεπιστήμια δεν έχουν δικαίωμα να ορίσουν τον αριθμό των φοιτητών;
Και βέβαια η κυρία Υπουργός αναφέρθηκε στο Γιώργο Παπανδρέου και είπε ότι αυτό που λέει ο Παπανδρέου, να έχουν όλοι ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια, δεν είναι σωστό. Βέβαια το σωστό είναι και εμείς ως Αντιπολίτευση και εσείς ως Κυβέρνηση ή από όποια θέση και αν είμαστε, να μελετάμε καλύτερα τις προτάσεις και τα προγράμματα των άλλων κομμάτων.
Σας διαβάζω, λοιπόν: «Νέο σύστημα εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση, το οποίο εξασφαλίζει πως όλοι οι νέοι με απολυτήριο θα μπορούν να βρουν θέση στα πανεπιστήμια ή στα Τ.Ε.Ι., εφόσον τα ίδια τα ιδρύματα κρίνουν ότι έχουν τις απαιτούμενες ικανότητες». Εδώ, λοιπόν, όπως γίνεται σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, χρειάζεται παραπέρα εξειδίκευση μέσα από καλές πρακτικές, όπως είδα σ’ αυτήν τη διάταξη, αλλά δεν λέει ότι ο καθένας θα πηγαίνει στο Χάρβαρντ ή στο MIT.
Εσείς λύσατε το πρόβλημα αυτό σ’ ένα μεγάλο βαθμό, γιατί δεν θέλετε παιδεία για όλους, βάζοντας –ακούστε, κύριοι συνάδελφοι- το όριο του «10», ένα όριο το οποίο δεν έχει τεκμηρίωση. Έχει μία ιστορική παράδοση και εξέλιξη, αλλά δεν έχει, με τα σύγχρονα δεδομένα, τεκμηρίωση. Και αφήσατε μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση…
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Δεκαοχτώ χιλιάδες, όχι δεκάδες χιλιάδες.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Περί αυτού πρόκειται και δεν ξέρω τώρα τις προθέσεις σας, αν το πάτε ακόμη παραπέρα. Κατά συνέπεια, να μην απαξιώνετε τόσο εύκολα τεκμηριωμένες προτάσεις, που δίνουν απάντηση και στο σήμερα και κυρίως στο αύριο.
Πώς, όμως, μπορεί να εφαρμοστούν αυτά τα συμβόλαια διαχείρισης, κύριοι συνάδελφοι; Με τη σημερινή κρατική χρηματοδότηση. Άκουσα την κυρία Υπουργό να μιλάει για το 1,3%. Δεν υπάρχει 1,3%. Με τον κ. Αλογοσκούφη κατ΄αρχήν, έχει πάει κάτω από το 1%. Γιατί αν υπολογιστεί η αναθεώρηση του 25%, πάει παρακάτω από το 1% αμέσως. Όσον αφορά το 1,3%, η απάντηση είναι η εξής: Ο κ. Καραμανλής, ο Πρωθυπουργός της χώρας, ο πρώην Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είπε με σαφήνεια στον ελληνικό λαό: «Μέσα στην τετραετία, το 5% του Α.Ε.Π. θα πηγαίνει στην εκπαίδευση».
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Όχι μέσα στην τετραετία.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Μέσα στην τετραετία. Μην το διαψεύδετε, γιατί έτσι το κάνατε και με τους συμβασιούχους και σας στέλναμε τα βίντεο.
Σας απαντώ ότι και σήμερα έχουμε κάθε χρόνο μείωση του ποσοστού, όχι αύξηση, οπότε να πούμε: «Εντάξει, δεν πήγε στο 5%, αλλά στο 4%». Πήγε 0,3% παρακάτω …
ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ: Σε τρεις προϋπολογισμούς.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Σε τρεις προϋπολογισμούς. Πού είναι, λοιπόν, το ότι η μεγάλη σας επιλογή είναι η παιδεία; Δεύτερον, γι΄αυτό το 1,3% θα ήταν καλό να υπολογίσει η κυρία Υπουργός και οι συνεργάτες της…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
…με αναγωγή τι στοιχίζει ο κάθε φοιτητής και πόσοι είναι οι φοιτητές σε σχέση με το τι παρέχει συνολικά το εκπαιδευτικό σύστημα. Και τότε θα δείτε ότι είμαστε στο τελευταίο επίπεδο. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τη Κυβέρνηση, αφορά και εμάς, αλλά όταν θέλουμε να πάμε μπροστά, πρέπει να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τα ζητήματα και όχι με την προχειρότητα που τα αντιμετωπίζει η κυρία Υπουργός και η Κυβέρνηση.
Σήμερα, λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι -και τελειώνω-…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Και μ΄ αυτό κλείστε, σας παρακαλώ.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: …καθηγητές, φοιτητές, απορρίπτουν το σχέδιο νόμου, γιατί -πλέον των άλλων- δεν δίνει καμία προοπτική, δεν κάνει τομές. Οι καταλήψεις συνεχίζονται, το εξάμηνο είναι στον αέρα. Δυστυχώς, αυτήν τη στιγμή –το ανέφερε ο κ. Κακλαμάνης στην αρχή- στα διάφορα αμφιθέατρα παίζεται ξύλο με απρόβλεπτες επιπτώσεις και αντί η Κυβέρνηση να βρει τον τρόπο να συμβάλει στην αποκλιμάκωση και να πάμε τα πράγματα μπροστά, επιμένει σε αδιέξοδες πολιτικές.
Ενώ είχαμε αποφασίσει να έχουμε συμμετοχή σ’ αυτόν το διάλογο, είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τις συγκεκριμένες διατάξεις, με τις αδιέξοδες πολιτικές, που πλέον των άλλων, δεν απαντούν στα ζητήματα της συγκυρίας. Και το μεγάλο θέμα της συγκυρίας, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, είναι να ανοίξουν με δική σας πρωτοβουλία, εδώ και τώρα, τα πανεπιστήμια.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ.
Ο συνάδελφος, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μαγγίνας έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λυπάμαι γιατί ο συνάδελφος, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έφτασε μέχρι τους κουκουλοφόρους, μιλώντας για την παιδεία.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Ανοίγετε τηλεόραση;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ: Και αυτό το κάνετε, κύριε συνάδελφε, για να διατυπώσετε ορισμένους απαράδεκτους υπαινιγμούς. Στην ουσία, για την παιδεία δεν είπατε τίποτα. Κάποιες γενικόλογες θέσεις για λόγους εντυπωσιασμού διετύπωσε ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο κ. Παπανδρέου, στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, τίποτε περισσότερο. Άρνηση για την άρνηση, στείρα άρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες, με αφορμή τα ζητήματα της παιδείας, έφεραν στην επιφάνεια πολλές από τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνία,ς αλλά και της πολιτικής μας ζωής. Εμείς, συνεπείς στο κυβερνητικό μας πρόγραμμα, που απέσπασε την επιδοκιμασία του ελληνικού λαού στις τελευταίες εκλογές, ανοίξαμε το κρίσιμο ζήτημα της μεταρρύθμισης του εκπαιδευτικού μας ζητήματος. Καλέσαμε σε πολυεπίπεδο διάλογο, χρονοτριβήσαμε, ώστε όλοι να μπορούν -αν το θέλουν- να συνεισφέρουν. «Υποδεχθήκαμε» απόψεις, κάναμε προτάσεις, διατυπώσαμε θέσεις, αλλά και αντιρρήσεις και τελικά φέραμε στη Βουλή μία συνετή αλλά και αποφασιστική συνολική ρύθμιση- πλαίσιο.
Ας δούμε όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τι συνέβη στη διαδρομή της πραγμάτωσης αυτού του εγχειρήματος. Πρώτα- πρώτα, διαπιστώθηκε ότι για το διάλογο δεν έχουμε όλοι την ίδια άποψη. Κάποιοι, αντί να τον θεωρούν ως ευκαιρία συνεισφοράς προτάσεων, τον εκλαμβάνουν ως μέσο επιβολής των απόψεών τους και όταν δεν συμφωνείς μαζί τους, αποχωρούν και καταγγέλλουν.
Κάποιοι άλλοι τον αποστρέφονται από την αρχή, ισχυριζόμενοι ότι δεν κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Στην ουσία, δηλαδή, δεν ταυτίζεται με τα ιδεολογήματά τους και με την υπηρέτηση των δήθεν λαϊκών συμφερόντων. Αυτοί περιορίζονται να διατυπώνουν τις απόψεις τους, που συχνά όχι απλώς είναι εκτός τόπου και χρόνου για την ελληνική πραγματικότητα, αλλά διεκδικούν την εξής παγκόσμια πρωτοτυπία: Αυτά που προτείνουν, δεν συμβαίνουν, δεν υπάρχουν σε καμία πολιτισμένη κοινωνία σήμερα.
Στο χρονικό διάστημα που διέτρεξε, αποκαλύφθηκαν και εκείνοι που απερίφραστα -θα έλεγα με περισσή θρασύτητα- κινούνται ευθέως για την προστασία των ιδιοτελών συμφερόντων τους. Δεν ενδιαφέρονται, δεν εξετάζουν καν το τι πραγματικά συμβαίνει και δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Δεν θέλουν καμιά αλλαγή, που πιθανόν θα θίξει τη μακαριότητα και την ευκολία της βολεμένης καθημερινότητάς τους.
Μέσα από το σύνολο αυτό των θέσεων και των αντιδράσεων, ζήσαμε πρωτοφανείς εμπειρίες. Τα θέματα της παιδείας έγιναν αντικείμενο κομματικών ελιγμών προς άγραν ψήφων, αλλά και διέξοδος για την εξομάλυνση εσωκομματικών συγκρούσεων.
Στο φοιτητικό χώρο, εβδομήντα σπουδαστές του Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης, αφού επί πολλές ώρες κλείδωσαν στα γραφεία τους τον πρόεδρο και τα μέλη του συμβουλίου, επειδή οι τελευταίοι, λόγω των καταλήψεων, περιέκοψαν μία εξεταστική, στη συνέχεια φώναζαν το σύνθημα «Η τρομοκρατία δεν θα περάσει». Την τρομοκρατία, υποτίθεται, την ασκούσαν οι κρατούμενοι και τρομοκρατούμενοι διδάσκοντες!!! Παρόμοια γεγονότα είχαμε και στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, αλλά και στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης.
Άλλοι πάλι, σπουδάζοντες και αυτοί, στα πλαίσια της κομματικής τους καθοδήγησης, σε πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, μπροστά μεν στο Πολυτεχνείο ύψωναν πανό με το σύνθημα: «Πτυχία για δουλειά και όχι ανεργία». Μερικά τετράγωνα, όμως, μετά οι ίδιοι, με άλλο πανό, μπροστά στη Βουλή υποστήριζαν: «Όχι στη σύνδεση πανεπιστημίου -αγοράς εργασίας».
Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε και τη θλιβερή εμπειρία, διδάσκοντες να δηλώνουν κατηγορηματικά ότι «Και να ψηφιστεί ο νόμος-πλαίσιο, εμείς δεν θα τον εφαρμόσουμε».
Πρόκειται προφανώς για έκρηξη «δημοκρατικών» συνειδήσεων, με ολοκληρωτική όμως λογική, που ενώ υποτίθεται ότι κόπτονται για την καλύτερη διαπαιδαγώγηση των φοιτητών και των σπουδαστών, στέλνουν με σαφήνεια στους νέους αυτούς το μήνυμα της ανταρσίας και της ανυπακοής στους νόμους του κράτους!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναφέρθηκα περιπτωσιολογικά σ’ αυτές τις μειοψηφικές συμπεριφορές, γιατί πιστεύω ότι όλους θα πρέπει σοβαρά να μας προβληματίσουν.
Ακούγεται η κριτική ότι ο νόμος-πλαίσιο είναι άτολμος, ότι δεν είναι ρηξικέλευθος, ότι δεν κάνει τομές και άλλα παρόμοια. Η κριτική αυτή είναι ενδεικτική, πιστεύω, του ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Διότι πέραν του γεγονότος ότι και τομές γίνονται -αλλά με σύνεση- και λύσεις προτείνονται σε χρόνια προβλήματα, με αποφασιστικότητα, ας αναλογιστούν όσοι ασκούν αυτήν την κριτική πόσες και ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις, εάν τα πράγματα προχωρούσαν ακόμη περισσότερο, ακόμη βαθύτερα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως μετ’ επιτάσεως έχει λεχθεί, το δημόσιο πανεπιστήμιο βρίσκεται για μας στο κέντρο του ενδιαφέροντός μας και θα πρέπει η βολεμένη μειοψηφία των διδασκόντων, που αντιδρά, να μη λησμονεί ότι τα πανεπιστήμια είναι περιουσία του ελληνικού λαού και σκοπό έχουν να παράγουν επιστήμονες ικανούς για ανταγωνισμό. Δεν λειτουργούν τα πανεπιστήμια, για να στεγάζουν όσους θέλουν να απολαμβάνουν μια δημοσιοϋπαλληλική καριέρα ή να διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα τους πόρους των Ελλήνων φορολογουμένων.
Με το συζητούμενο νόμο-πλαίσιο, μπαίνουν οι βάσεις προς δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη αφορά στη σταδιακή, πλήρη αυτονόμηση και αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων. Αυτονόμηση ακαδημαϊκή, διοικητική και οικονομική. Τα πανεπιστήμια πρέπει να έχουν αποφασιστικό λόγο και ευθύνη για το πόσοι και πώς εισάγονται στις σχολές τους. Πρέπει να έχουν λόγο και ευθύνη για το τι διδάσκεται και από ποιους. Πάντοτε βεβαίως, λόγω του δημόσιου χαρακτήρα τους, θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν η κοινωνική διάσταση αυτών των λειτουργιών.
Η δεύτερη κατεύθυνση αφορά στον εκσυγχρονισμό και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους. Ο τετραετής προγραμματισμός, η διαφάνεια, η κοινωνική λογοδοσία, αλλά και η στήριξη στις νέες και στους νέους φοιτητές, είναι πεδία, τα οποία οφείλουμε το ταχύτερο δυνατόν να κατακτήσουμε. Επίσης, ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας αλλά και οι διαδικασίες εκλογής των μελών ΔΕΠ θα συμβάλλουν στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα αποφύγω να αναφερθώ και σ’ ένα μείζονος σημασίας θέμα, για το οποίο όλοι έχουμε το μερίδιο της ευθύνης μας.
Ο κομματισμός, στα πλαίσια του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έχει από μακρού υπερβεί τα όρια που επιβάλλει η ανάγκη να διαμορφώνουμε συνειδητούς και πολιτικοποιημένους πολίτες. Και έχει μετακινηθεί από το επίπεδο μιας παράλληλης, αλλά δευτερεύουσας δράσης, σε κύριο μέλημα σημαντικού αριθμού φοιτητών. Για κάποιους νέους ανθρώπους, κύριο στόχο δεν αποτελεί, δυστυχώς, η μάθηση και η επάξια κατάκτηση ενός χρήσιμου τίτλου σπουδών, αλλά η εντατικοποίηση της κομματικής δράσης και προσφοράς και συχνά η συναλλαγή με κάποιους διδάσκοντες, αφού και οι δύο, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, επωφελούνται απ’ αυτήν την παράξενη διασύνδεση.
Θα πρέπει συνεπώς σταδιακά να απεμπλέξουμε τους μεν από τους δε και με την ευθύνη των πανεπιστημιακών δασκάλων, να οριοθετηθούν ο ρόλος και τα καθήκοντα του καθενός. Προς την κατεύθυνση αυτή, ο νόμος-πλαίσιο επιχειρεί το πρώτο αποφασιστικό βήμα, με τη δυνατότητα συμμετοχής με ψήφο του συνόλου των εγγεγραμμένων φοιτητών -και όχι μόνο των εκπροσώπων τους- σε ορισμένες διαδικασίες.
Και έρχομαι τώρα στην περίφημη χρηματοδότηση, για την οποία τόσα πολλά έχουν λεχθεί. Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός –το έκανε ήδη η κυρία Υπουργός- ότι σύμφωνα με μελέτη του Ο.Ο.Σ.Α. δίνουμε για την ανώτατη βαθμίδα εκπαίδευσης το 1,3% του Α.Ε.Π., που είναι το υψηλότερο ποσοστό απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, εκτός της Ολλανδίας. Θα διερωτηθώ, όμως: Πράγματι σοβαρά ισχυρίζονται ορισμένοι ότι το πρόβλημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι το γεγονός ότι δεν διατίθεται το 5% του Α.Ε.Π.; Λυπούμαι, αλλά όσοι το υποστηρίζουν, ή υποκρίνονται ή νομίζουν πως έτσι συγκαλύπτουν τις τεράστιες ευθύνες τους. Είμαι βέβαιος ότι στην Αίθουσα αυτή κανείς δεν πιστεύει ότι, όχι το 5%, αλλά το 15% του Α.Ε.Π. να διατεθεί για την παιδεία, όπως είναι σήμερα η δομή και οι συνθήκες λειτουργίας της, τίποτε δεν πρόκειται να βελτιωθεί.
Το 5% αποτελεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέσμευση του ίδιου του Πρωθυπουργού και σταδιακά, καθώς από τη μια πλευρά θα το επιτρέψει η πορεία της εθνικής μας οικονομίας και από την άλλη πλευρά θα αποκατασταθούν συνθήκες που θα διασφαλίζουν την απορρόφηση και την αξιοποίησή του, θα διατεθεί για τις ανάγκες μιας καλύτερης και αναβαθμισμένης εθνικής παιδείας.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ελληνική κοινωνία, είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει, στη μεγάλη της πλειοψηφία, συνειδητοποιεί τα προβλήματα και στηρίζει, θα έλεγα ότι επιμένει, στις επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις στο χώρο της παιδείας. Η παιδεία αποτελεί για μας το υπ’ αριθμόν ένα εθνικό μας ζήτημα. Η αποκατάσταση των υστερήσεών της και η επίλυση των προβλημάτων της είναι υπόθεση μακροχρόνια και μας αφορά όλους. Εμείς είμαστε ανοικτοί σε ιδέες και προτάσεις, που υπηρετούν αυτόν το στόχο και θα συνεχίσουμε σταδιακά τις νομοθετικές μας πρωτοβουλίες σε διάφορους σημαντικούς τομείς, όπως η έρευνα, η εισαγωγή στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.. Χωρίς αιφνιδιασμούς και χωρίς ανατροπές. Μέσα από διάλογο και συνεννόηση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις και όλους τους ενδιαφερόμενους, αλλά και με αποφασιστικότητα, διότι την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος σε όλες του τις βαθμίδες την οφείλουμε όλοι μας και στις νέες και στους νέους, αλλά και στις οικογένειές τους!
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Κολοζώφ.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΟΛΟΖΩΦ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κατηγορείται η Κυβέρνηση ότι δεν είναι αρκετά τολμηρή, κατηγορείται για ατολμία. Ο κ. Μάνος είπε ότι το νομοσχέδιο είναι νερόβραστο. Είναι άτολμη ως προς τι; Ποια είναι η κατηγορία; Έχει κάποιο στόχο που δεν τολμάει να τον υλοποιήσει ή απλώς κάνει ένα πασάλειμμα του στόχου αυτού; Και από ποιον έρχεται η κατηγορία του άτολμου; Το τολμηρό, ποιο θα ήταν; Νομίζω ότι και η εισηγητική έκθεση και όσα προσπάθησε να πει η κυρία Υπουργός, δείχνουν το περίγραμμα μέσα στο οποίο κινείται σήμερα η λογική της μεταρρύθμισης, όπως την εννοεί η Κυβέρνηση, στον τομέα της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα της ανώτατης εκπαίδευσης.
Ξεκινάει από ορισμένους στόχους. Είναι στόχοι που καθορίστηκαν στη Λισαβόνα, στόχοι για τους οποίους έγινε μια επεξεργασία στη Μπολόνια, αργότερα στην Πράγα, παραπέρα στο Βερολίνο, στόχοι στους οποίους τα δύο μεγάλα κόμματα αυτής της χώρας συναινέσανε και δεσμευθήκανε να υλοποιήσουν. Αν κάποιος πάρει υπόψη του την κριτική του άτολμου, όπως εγώ κατάλαβα τον κ. Μάνο, ότι δηλαδή δεν προχωρείτε με εκείνους τους ρυθμούς που απαιτεί σήμερα η Λισαβόνα, σχετικά με το στόχο του 2010, αν αυτό είναι το ζήτημα, τότε θα πρέπει να πω ότι υπάρχει κάποιο λάθος. Θεωρώ ότι η Κυβέρνηση, ιδιαίτερα η κυρία Υπουργός, επανειλημμένα έχει δείξει την αγωνία της για το πώς θα φθάσουμε στο 2010. Σχεδόν δεν μπορεί να αποδεχθεί τη σκέψη ότι θα μπορούσαμε να φθάσουμε στο 2010, χωρίς να ολοκληρώσουμε το πρόγραμμα για το οποίο δεσμευθήκαμε.
Πιστεύω ότι την ίδια αγωνία έχει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και τις προτάσεις που έγιναν από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αν κανένας τις δει όσον αφορά τους άξονες που βάζει η Μπολόνια και η Λισαβόνα, θα διαπιστώσει ότι πάνε προς την ίδια κατεύθυνση.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έχω να κάνω και ορισμένες άλλες παρατηρήσεις σχετικά με το θέμα της δημοκρατίας. Εδώ μας έγινε ένα ολόκληρο μάθημα σχετικά με τη δημοκρατία, τι είναι δημοκρατικό και τι δεν είναι δημοκρατικό. Και σαν επιστέγασμα, ήρθε η ρήση ότι δεν έχουν θέση στη δημοκρατία. Ποιοι; Αυτή η φράση δεν χωράει στα πλαίσια της λογικής, τουλάχιστον απ’ ό,τι ξέρω εγώ, της αστικής δημοκρατίας. Γιατί τη λέει τότε; Τι είναι αυτό που ενοχλεί; Ενοχλεί το ότι όσοι θεωρούν ότι αυτός ο νόμος δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες της παιδείας μας, λένε ότι αυτός ο νόμος -και αν ακόμη ψηφιστεί από τη Βουλή- δεν πρόκειται να περάσει, δεν πρόκειται να υλοποιηθεί.
Και στην Ελλάδα δεν είναι η πρώτη φορά, που οι διάφορες κυβερνήσεις έχουν δεχθεί τέτοιες συμβουλές: «Μην προχωράτε, γιατί δεν θα υλοποιηθεί στην πράξη. Θα τον ψηφίσει η Βουλή, αλλά δεν θα υλοποιηθεί». Πόσα είναι τα μεγάλα νομοθετήματα, που προσπάθησαν να περάσουν και δεν υλοποιήθηκαν; Και κάθε φορά, ερχόμαστε να κάνουμε ένα νέο νομοθέτημα, για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.
Εάν η κοινωνία, ιδιαίτερα εκείνος ο χώρος στον οποίο θέλει να ανταποκριθεί ένας νόμος, δυσφορεί και δεν τον θέλει αυτόν το νόμο, δεν πρόκειται να υλοποιηθεί ποτέ. Μπορεί να προσπαθήσει να τον λειτουργήσει κάποιος, ιδιαίτερα εάν χρησιμοποιήσει τα εργαλεία του αυταρχισμού, αλλά δεν θα λειτουργήσει.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ζούμε σε μια εποχή, όπου γίνεται μια προσπάθεια από το κεφάλαιο να επιβάλλει μια σειρά από θεσμικές αλλαγές, που είναι αναγκαίες για την παραπέρα ανάπτυξη του ίδιου του κεφαλαίου. Θα μπορούσαμε να πούμε πως οι αλλαγές αυτές είναι ζωτικής σημασίας για το ίδιο το κεφάλαιο. Αυτό που ονομάζεται παγκοσμιοποίηση, κατά τη δική μας αντίληψη, δεν είναι άλλο από την πλήρη απελευθέρωση των δράσεων του κεφαλαίου, που αγνοεί τις αρνητικές συνέπειες, που αυτές οι αλλαγές έχουν για τους εργαζόμενους.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο λεγόμενο Ευρωσύνταγμα, που ετοιμάζεται για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στα βασικά ντοκουμέντα που έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, βασική αρχή είναι η απελευθέρωση των δράσεων του κεφαλαίου. Στην πράξη, αυτό σημαίνει πως όλες οι δραστηριότητες στην κοινωνία θα πρέπει να κινούνται προς την κατεύθυνση της διευκόλυνσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Όλες οι δράσεις της κοινωνίας, σε όλες τις εκφράσεις της, πρέπει να κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ιδιαίτερη θέση στην προσπάθεια αυτή κατέχει το εκπαιδευτικό σύστημα κάθε χώρας. Το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να προετοιμάσει τα στελέχη της κάθε χώρας να δείχνουν κατανόηση στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και να βρίσκονται σε αρμονία μ’ αυτό. Ακόμη, θα πρέπει να ετοιμάζει, με το μικρότερο κόστος, ένα αποδοτικότερο για την κερδοφορία του κεφαλαίου εργατικό δυναμικό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης και γενικότερα της οικονομίας.
Ο κεντρικός στόχος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, όπως την αντιλαμβάνεται σήμερα η κυρίαρχη αντίληψη, εκφράζεται με κυνικό τρόπο στα ντοκουμέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου που συζητούμε σήμερα, αναφέρεται πως χώρες, όπως η Κίνα και η Ινδία, διαθέτουν όλο και μεγαλύτερο, υψηλής εξειδίκευσης, ανθρώπινο δυναμικό, που προσφέρει χαμηλού κόστους υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να απειλούνται οι οικονομικές δραστηριότητες που συνδέονται με τον τριτογενή τομέα της οικονομίας, ο οποίος αποτελεί κύρια παραγωγική δραστηριότητα της Ευρώπης.
Το γεγονός ότι για πρώτη φορά ομολογείται ανοιχτά και απροκάλυπτα ο ρόλος της ανώτατης εκπαίδευσης ως θεματοφύλακας των κυρίαρχων αξιών για την ταξική συνεργασία και διαιώνιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και εξουσίας, σηματοδοτεί σίγουρα μια πιο αυταρχική, αντιδραστική, ταξική φυσιογνωμία των ανώτατων ιδρυμάτων. Πάνω απ’ όλα, όμως, σηματοδοτεί την ολοσχερή υπαγωγή της έρευνας και των επιστημονικών επιτευγμάτων στο συμφέρον του κεφαλαίου.
Παρακάτω, αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση πως ο στρατηγικός στόχος που πρέπει να υλοποιηθεί μέχρι το 2010, είναι να γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη «οικονομία της γνώσης», ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή. Αυτή η επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης υιοθετείται από την ελληνική Κυβέρνηση και από το πρώτο κιόλας άρθρο του νόμου-πλαισίου οριοθετείται η αποστολή των πανεπιστημίων ως προσήλωση στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής. Είναι χαρακτηριστικό πως η διατύπωση πως «τα ΑΕΙ έχουν υποχρέωση να παρέχουν άρτια κατάρτιση και επιστημονική και επαγγελματική σταδιοδρομία» αντικαθίσταται με την γενικόλογη διατύπωση «να συμβάλλουν στην απόκτηση επιστημονικής και επαγγελματικής επάρκειας».
Όμως, η πρόθεση της Κυβέρνησης δεν είναι μόνο η αλλαγή της αποστολής της ανώτατης εκπαίδευσης. Προχωράει και στην αλλαγή του χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα πανεπιστήμια παύουν να είναι, στην ουσία, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Ο προτεινόμενος νόμος-πλαίσιο ανοίγει διάπλατα το δρόμο στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων. Πανεπιστήμια που θα δουλεύουν σαν επιχειρήσεις, με τις επιχειρήσεις και για τις επιχειρήσεις, επιχειρεί να δημιουργήσει ο νόμος-πλαίσιο, που συζητάμε σήμερα. Αυτός άλλωστε είναι ο στόχος και της αναθεώρησης του άρθρου 16, που επιδιώκουν και τα δύο κόμματα του δικομματισμού, Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ., να επιβάλουν, δηλαδή δημόσια πανεπιστήμια που θα δουλεύουν σαν τα ιδιωτικά: με δίδακτρα, ταχύρρυθμες, τυποποιημένες σπουδές, αυταρχισμό και προπαντός, με τις επιχειρήσεις να καθορίζουν το περιεχόμενο της έρευνας και της διδασκαλίας.
Όσοι στηρίζουν αυτό το πλαίσιο λειτουργίας των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων προβάλλουν γοητευτικά συνθήματα, όπως η αυτοτέλεια και η αυτονομία των πανεπιστημίων. Όμως το πώς βλέπουν την αυτοτέλεια εξηγείται στην αιτιολογική έκθεση, στην οποία αναφέρεται πως τα κράτη-μέλη πρέπει να καθορίζουν τους πολιτικούς στόχους και τις κατευθυντήριες γραμμές και να δώσουν πραγματική αυτονομία στα Α.Ε.Ι., για να πετύχουν αυτούς τους στόχους.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αν υπάρχει σήμερα ζήτημα αυτοτέλειας για τα πανεπιστήμια, υπάρχει με όρους κινήματος, δηλαδή η πανεπιστημιακή κοινότητα, οι φοιτητές, το επιστημονικό δυναμικό όλων των βαθμίδων να διεκδικήσει με όρους αντίθεσης και αυτοτέλειας από την κυρίαρχη πολιτική και την κυρίαρχη ιδεολογία. Αν μιλήσουμε για τέτοιου είδους αυτοτέλεια, εμείς το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας την στηρίζει.
Ο χρόνος, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν επαρκεί για να αναφερθώ σε όλα τα ζητήματα, που επιδιώκει η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, από την αναθεώρηση του άρθρου 16 μέχρι το νόμο, που στην πράξη καταργεί την παράδοση του ασύλου που υπάρχει στα πανεπιστήμια και εισάγει την έννοια της ανταγωνιστικότητας, σαν η εκπαίδευση να αποτελεί εμπόρευμα.
Η λύση που επιδιώκεται να δοθεί σήμερα όχι μόνο βρίσκεται σε αρμονία με τις επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου στην Ευρώπη, με τις επιλογές της Λισαβόνας και της Μπολόνιας, αλλά τόσο η Κυβέρνηση όσο και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στηρίζουν τις πιο προωθημένες επιλογές, που επιδιώκει το κεφάλαιο στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Και τα δύο κόμματα στηρίζουν την αξιολόγηση. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μάλιστα στην τελευταία πρόταση προτείνει τη δημιουργία ανεξάρτητης αρχής, όπως και τα δύο κόμματα είναι υπέρ της σύνταξης τετραετούς αναπτυξιακού προγράμματος. Η στρατηγική της Λισαβόνας και οι επιλογές της Μπολόνιας έχουν την υπογραφή και στηρίζονται και από τα δύο κόμματα, από τη Νέα Δημοκρατία και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Το νομοσχέδιο, που συζητάμε, προσδίδει τέτοια ζωτική σημασία στον εσωτερικό κανονισμό των ιδρυμάτων, ώστε όσα ιδρύματα δεν τηρούν το πρότυπο γενικού κανονισμού λειτουργίας των Α.Ε.Ι., που θα εκδοθεί από το Υπουργείο Παιδείας ή δεν καταρτίσουν δικό τους, να τιμωρούνται με αναστολή ουσιαστικά τής λειτουργίας τους, παραδείγματος χάριν, διακοπή της χρηματοδότησης, στέρηση του δικαιώματος πρόσληψης προσωπικού ή απονομής τίτλων κ.λπ..
Αυτές οι επιλογές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δημιούργησαν μεγάλη αναστάτωση στην εκπαιδευτική κοινότητα. Η απάντηση του πανεπιστημιακού κινήματος, όπως και του γενικότερου εργατικού και λαϊκού κινήματος, κατά τη γνώμη μας, δεν μπορεί να είναι άλλη παρά αγώνας, για να αλλάξει πρώτα απ’ όλα ο σκοπός της ανώτατης εκπαίδευσης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Σκοπός και μέτρο της προόδου της ανώτατης εκπαίδευσης –τελειώνω, κύριε Πρόεδρε- πρέπει να πάψει να είναι η συμμετοχή στην κερδοφορία και να γίνει η συμβολή της ανθρώπινης ζωής από το μόχθο, τη στέρηση, την άγνοια και την προκατάληψη, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της επιστήμης, που τα πανεπιστήμια οφείλουν να υπηρετούν και ο αγώνας αυτός δεν περιορίζεται στα στενά όρια των πανεπιστημίων και της εκπαίδευσης. Είναι ταυτόχρονα αγώνας για μια άλλη κοινωνία, για μια άλλη εξουσία, που θα καταργήσει το κέρδος και πρώτη προτεραιότητά της θα έχει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν πρόκειται να δώσει την ψήφο του σε αυτόν τον αντιλαϊκό νόμο. Όχι μόνο τον καταψηφίζουμε –όπως θα αντιληφθήκατε- επί της αρχής, αλλά αποχωρούμε από την κατ’ άρθρον συζήτηση αρνούμενοι να γίνουμε συνένοχοι αυτού του αντιλαϊκού εγχειρήματος.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Κολοζώφ.
Επανερχόμαστε στον κατάλογο των ομιλητών Βουλευτών.
Ο κ. Αηδόνης έχει το λόγο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΗΔΟΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κατ΄αρχήν, θα μου επιτρέψετε να κάνω μερικές παρατηρήσεις πάνω στην τοποθέτηση της κυρίας Υπουργού, η οποία, αφού περιπλανήθηκε στην ιστορία της εκπαίδευσης από τη Λισαβόνα, την Μπολόνια και έφτασε στη Σαγκάη, ξαφνικά κατέληξε στο Μαντείο των Δελφών, όπου παριστάνοντας την Πυθία έβγαλε ένα χρησμό και μας είπε ότι φυσικά υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι απεργάζονται τον ολοκληρωτισμό και τις καταστάσεις που έχουν να κάνουν μ' αυτό ακριβώς.
Στην ερώτηση δε που έγινε από τον κ. Γείτονα για το τι εννοεί, είπε να προστρέξουμε στα Πρακτικά. Επειδή, λοιπόν, θα προστρέξουμε στα Πρακτικά, θα καταθέσουμε μια ερώτηση για να μας εξηγήσει η κυρία Υπουργός πραγματικά το τι εννοεί μ' αυτό το οποίο είπε.
Κλείνοντας το κεφάλαιο, λοιπόν, θα μείνω σε τέσσερις παρατηρήσεις, που αφορούν την ομιλία της κυρίας Υπουργού.
Πρώτον, είπε το Υπουργείο Παιδείας είναι μακριά από τον κομματισμό. Και τη ρωτήσαμε: Αλήθεια, τρία χρόνια είναι ή δεν είναι προσωρινοί οι διευθυντές εκπαίδευσης; Υπάρχει έστω ένας διευθυντής εκπαίδευσης σήμερα που να ανήκει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Υπάρχει ένας. Η εξαίρεση επιβεβαιώνει πάντα τον κανόνα, λοιπόν.
Ερχόμαστε σε μια δεύτερη παρατήρηση. Μας είπε ότι επιμένουμε στην παράδοση με την καθολική συμμετοχή των φοιτητών για την εκλογή των πρυτανικών αρχών. Για ποια παράδοση μας μίλησε; Αυτό θεσπίστηκε μετά το 1980, όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πραγματικά μπόρεσε και έφερε τη δημοκρατία μέσα στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Άρα, λοιπόν, αν μιλάμε για κάτι, πρέπει να μιλάμε για μια τομή που έκανε τότε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανταποκρινόμενο στο κοινό αίσθημα, που είχε να κάνει με τις πραγματικές αλλαγές και τομές στην παιδεία.
Μένοντας σ' αυτό που έχει να κάνει με το ζήτημα της παράδοσης και προσπαθώντας φυσικά μέσα απ’ αυτό το νομοσχέδιο να απαντήσει στα ζητήματα της παιδείας, θα ήθελα να της πω ότι αν και εφόσον υπάρχει σήμερα ένα πολύ πετυχημένο πρότυπο εκπαίδευσης –και αυτό βρίσκεται στη Φιλανδία- είναι γιατί αυτό το πρότυπο ξεκινά από μια βασική αρχή, σέβεται ένα πράγμα και ξεκινά από αυτό και λέει ότι κανένας, μα, κανένας, δεν πρέπει να πάει χαμένος από τη διαδικασία της γνώσης. Πάνω σ' αυτό το δόγμα έχει κτισθεί αυτός ο μαθησιακός πολιτισμός και έχει φέρει αυτό το αποτέλεσμα.
Εμείς, λοιπόν, εδώ τι έχουμε; Έχουμε ανοίξει τον Καιάδα και κοιτάμε να δούμε εκεί μέσα ποιους και πόσους θα θυσιάσουμε.
Ερχόμαστε, λοιπόν, τώρα στην ουσία του νομοσχεδίου, γιατί αυτά ήταν παρατηρήσεις που είχαν να κάνουν με την τοποθέτηση της κυρίας Υπουργού, η οποία απουσιάζει και αυτήν τη φορά.
Άκουσα με μεγάλη προσοχή τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας, τον κ. Τσαλίδη, στην εισαγωγή του μάλιστα, να λέει ότι η μεταρρύθμιση δεν είναι λέξη κενού περιεχομένου. Θα συμφωνήσουμε. Σίγουρα δεν είναι λέξη κενού περιεχομένου. Μπορεί να γίνει, όμως; Όταν υπάρχει ένα τέτοιο νομοσχέδιο σαν αυτό το οποίο φέρνει αυτή η Κυβέρνηση, μήπως αυτή η λέξη «μεταρρύθμιση» μετατρέπεται σε μια λέξη κενού περιεχομένου; Μήπως τελικά μπορείτε και έχετε τη δυνατότητα να μεταμορφώνετε και τις ελληνικές λέξεις και να τους δίνετε και νέο περιεχόμενο;
Αγαπητοί συνάδελφοι, υπάρχει μια μεγάλη επίκληση από την πλευρά σας, που έχει να κάνει με τη μεταρρύθμιση, γιατί πάνω σε αυτό έχει δομηθεί όλη η προσπάθειά σας να αποδείξετε ότι κάνετε κάτι σωστό στο ζήτημα της παιδείας. Είναι γεγονός ότι αυτή η λέξη και γοητεύει και προκαλεί και αποτελεί πάντοτε ένα εύηχο ερέθισμα για τις κοινωνίες. Μπορώ να προσθέσω ακόμα ότι αποτελεί και μια σύγχρονη σειρήνα, που καλεί και τα πολιτικά κόμματα, αλλά και το λαό σε συναινετικές διαδρομές, αλλά, δυστυχώς, για εσάς οι σειρήνες υπήρξαν και θεωρούνται συνώνυμο της εξαπάτησης και αυτήν την έχει αντιληφθεί σήμερα ο ελληνικός λαός.
Στο ερώτημα, λοιπόν, αν αυτό το νομοσχέδιο κάνει μεταρρύθμιση, εύκολα μπορεί να απαντήσει κάποιος. Δεν κάνει κάποια μεταρρύθμιση. Είναι απλά μια ρύθμιση, μια απλή διευθέτηση κάποιων ζητημάτων, που έχουν να κάνουν με την ανώτατη εκπαίδευση. Για να γίνει δε ακόμη πιο όμορφη αυτή η μεταρρύθμιση, προσφέρει στο λαό και δύο λωτούς, του ασύλου και των αιώνιων φοιτητών. Είναι δε τόσο μεγάλη η προσπάθεια να σαγηνεύσει την κοινωνία, που στο θέμα των αιώνιων φοιτητών αναφέρει στο άρθρο 14 της αιτιολογικής έκθεσης ότι θα απαλλάξει τους αιώνιους φοιτητές ακόμη και αν αυτοί πάνε στον παράδεισο!
Και εξηγώ, για να καταλάβετε τι λέω ακριβώς. Λέει λοιπόν στο άρθρο 14: «Μετά την πάροδο της ανώτατης διάρκειας φοίτησης, ο φοιτητής θεωρείται ότι έχει απωλέσει αυτοδικαίως τη φοιτητική ιδιότητα». Πολύ καλά μέχρι εδώ. Προσθέτει: «Η απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας επέρχεται και σε περίπτωση θανάτου του φοιτητή». Τι λέτε! Πολύ μεγάλη σοφία ήθελε για να γραφτεί αυτό το πράγμα; Το είδε η κυρία Υπουργός, που κατηγορεί ότι δεν διαβάσαμε εμείς το νομοσχέδιο; Αλήθεια, το διάβασε αυτή; Πόσο μεγάλη σοφία χρειάζεται, αλήθεια, για να μπορέσει να καταθέσει αυτή η περιβόητη «επιτροπή σοφών» ένα τέτοιο κείμενο στη Βουλή, που να είναι άξιο συζήτησης;
Έχουμε, λοιπόν, παράλληλα μία δεύτερη προσπάθεια που έχει να κάνει με το ότι η Κυβέρνηση αυτή, προσπαθώντας να μας πείσει ότι προσπαθεί για την παιδεία, βρήκε και τη διαδικασία του διαλόγου. Τρία χρόνια τώρα –λέει- συζητάει για τα ζητήματα της εκπαίδευσης, για την παιδεία.
Το πρόβλημα είναι με ποιον συνομιλείς. Όταν συνομιλείς με τον εαυτό σου και δεν κοιτάς τον καθρέφτη, τότε μπορούμε να πούμε ότι γίνεται ένας μονόλογος. Όταν τον κοιτάς στον καθρέφτη, τότε εκεί μέσα χωρά και η λέξη κοροϊδία, γιατί το άκρον άωτον πραγματικά της υποκρισίας είναι όταν προσπαθείς να εξαπατήσεις και τον εαυτό σου. Και η Κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο ουσιαστικά προσπαθεί να κάνει αυτό ακριβώς: Προσπαθεί να εξαπατήσει τον εαυτό της.
Υπάρχει και ένα δεύτερο σημείο που χρησιμοποιεί ως επιχείρημα η κυβέρνηση, το διάλογο και εάν πραγματικά κάνατε διάλογο μπορείτε να μου πείτε αλήθεια, κύριε Υφυπουργέ, τι έκανε η Κυβέρνηση στον όγδοο όροφο, όταν από κάτω ακριβώς συζητούσε η επιτροπή στα πλαίσια του διαλόγου για την παιδεία και όταν μονομερώς εσείς αποφασίζατε για το ποιοι θα μπουν ή δεν θα μπουν στο πανεπιστήμιο; Και πώς τον εννοείτε εσείς αυτόν το διάλογο, για να καταλάβουμε και εμείς δηλαδή, όταν σ΄ένα τόσο μείζον θέμα, το οποίο θα θίξει στο μέλλον τα περιφερειακά ιδρύματα συμπεριφέρεστε μ΄αυτό τον τρόπο; Και στη Δράμα και στην Ξάνθη και στην Καστοριά αυτά θα κλείσουν και μετά από πέντε-έξι χρόνια θα αρχίσουμε να μετράμε τις συνέπειες και τότε θα λέμε:«Μα, τι κάναμε»; Και αυτό θα το έχετε κάνει εσείς, θα το έχετε χρεωθεί εσείς.
Και κάτι άλλο, γιατί ακούω κι ένα άλλο παραμύθι, που πραγματικά με εξοργίζει. Μας λέει η κυρία Υπουργός: «Εμείς δεν κάνουμε τέτοια πολιτική, που κάνατε εσείς και βάζατε μία σχολή εκεί και μία παραπέρα».
Μπορείτε να μου πείτε πόσες σχολές ίδρυσε η κ. Γιαννάκου στην περιφέρεια, στα Τ.Ε.Ι. σήμερα; Και γιατί απουσιάζει ο νομός μου σήμερα, που είναι ο τελευταίος νομός σε ό,τι αφορά τους διάφορους οικονομικούς δείκτες; Μπορείτε να μου πείτε ποια ήταν εκείνη η σοφία, η οποία γεννήθηκε μέσα σας για να πάτε σε επιλεκτικές πολιτικές; Άρα αυτά τα παραμύθια δεν μπορούν να περάσουν στον κόσμο και ο κόσμος σάς έχει καταλάβει και σας έχει αντιληφθεί.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και ένα τελευταίο –γιατί βλέπω, δυστυχώς, ότι θα με προλάβει ο χρόνος- …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο χρόνος έχει το ρυθμό του, τι να κάνουμε; Δεν αλλάζει. Ευτυχώς, που δεν αλλάζει η ροή του χρόνου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΗΔΟΝΗΣ: Δεν φταίτε εσείς, κύριε Πρόεδρε.
Το τελευταίο έχει να κάνει με την προχειρότητα, που σημαδεύει το νομοσχέδιό σας. Όλοι σάς είπαν ότι είναι ένα πρόχειρο, αποσπασματικό νομοσχέδιο. Αλήθεια, αν δεν ήταν πρόχειρο τέτοια αναφορά, όπως η προηγούμενη, δεν θα υπήρχε. Όπως, επίσης, δεν θα υπήρχε και κάτι άλλο. Πριν από λίγο, όταν ξεκίνησε η διαδικασία, είδαμε την κυρία Υπουργό να μας φέρνει, ούτε και εγώ ξέρω πόσες τροποποιήσεις. Αλήθεια, κατάλαβε τι έφερνε; Είναι δυνατόν να μη σας κατηγορούμε για προχειρότητα, όταν –υποτίθεται- τρία χρόνια συζητούσατε, για να μας φέρετε τι; Είκοσι τροποποιήσεις την τελευταία στιγμή;
Αυτή, λοιπόν, είναι η σοβαρότητα που επιδεικνύετε και να είστε βέβαιοι πως ό,τι και να κάνετε στις εκλογές δεν θα πάμε με το δίλημμα μεταρρύθμιση, αλλά θα πάμε με τη φτώχεια, την ανέχεια και την ακρίβεια. Και αυτά δεν είναι σκουπίδια για να τα κρύψετε, όπως τα κρύβει η κακή νοικοκυρά κάτω από το χαλί.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Αηδόνη.
Το λόγο έχει ο κ. Αντωνακόπουλος.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υφυπουργέ, με έκπληξη ακούσαμε την κ. Γιαννάκου προηγουμένως να μας λέει ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό και να μας ρωτά εάν έχουμε διαβάσει το θέμα της υποτιθέμενης μεταρρύθμισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που εισάγει με αυτό το σχέδιο νόμου.
Εγώ ρωτάω εάν η πολιτική ηγεσία το έχει διαβάσει και, εν πάση περιπτώσει, ποια είναι τα νέα γραμματολογικά ήθη, που θέλει να φέρει με το κείμενο αυτό εδώ, όταν στην αρχή κιόλας, στο άρθρο 1 παράγραφος γ΄ λέει ότι η ανώτατη εκπαίδευση έχει ως αποστολή να παράγει επιστήμονες, οι οποίοι θα ανταποκρίνονται στην αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών με προσήλωση στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής. Δηλαδή υπάρχουν κοινωνικές ανάγκες της κοινωνίας, οικονομικές ανάγκες της οικονομίας και πολιτιστικές ανάγκες του πολιτισμού. Αυτό δείχνει τη σοβαρότητα με την οποία –υποτίθεται- οι κορυφαίοι στο είδος της παιδείας, οι σύμβουλοί σας και εσείς, συγγράψατε αυτό το κείμενο. Σημαίνει ότι είναι «γονατογράφημα» και ικανοποιεί άλλες ανάγκες και όχι τις ανάγκες μιας μεταρρύθμισης, της οποίας βεβαίως την κατεύθυνση εσείς τη βλέπετε μόνο προς τη συντηρητική πλευρά, την οπισθοδρόμηση, τη δεξιά αντίληψη.
Βέβαια οι σύμβουλοί σας στο Υπουργείο δεν διαβάζουν ούτε εφημερίδες, γιατί αυτή η παράγραφος είχε απασχολήσει τον κυριακάτικο Τύπο, πριν κάποιες εβδομάδες. Άρα σημαίνει ότι δεν παρακολουθείτε καν το τι γίνεται γύρω σας, αφού τα μέσα ενημέρωσης είναι αυτά τα οποία παρακολουθούν όλες τις διεργασίες στην κοινωνία και ενημερώνουν. Έτσι, λοιπόν, ξεκινάτε πρόχειρα.
Υπάρχει σήμερα ένα ερώτημα. Γιατί επιλέξατε αυτόν το χρόνο; Πρώτον, ποιο είναι το πολιτικό timing, που φέρνετε το νομοσχέδιο αυτό και δεύτερον, ποια είναι αυτή η μεταρρύθμιση.
Φέρνετε τώρα, λοιπόν, αυτό το σχέδιο νόμου, γιατί πρέπει να σκεπάσετε όλες τις άλλες αντιθέσεις, που υπάρχουν για την οικονομία, για την υγεία, για το ασφαλιστικό, για το εργασιακό και θέλετε «στρίβειν διά της παιδείας» να πάτε σε εκλογές. Εσείς είστε αυτοί οι οποίοι ρίχνετε λάδι στη φωτιά των κινητοποιήσεων συνειδητά. Γνωρίζατε ότι μετά την υπόθεση του άρθρου 16, αν συνεχίζατε με αυτό το νομοσχέδιο, θα ήταν ό,τι χειρότερο θα δίνατε στη ξεσηκωμένη ήδη πανεπιστημιακή κοινότητα και στο φοιτητικό κίνημα.
Το κάνατε, λοιπόν, συνειδητά. Προχωρείτε σε μία στρεψοδικία για να υφαρπάσετε διά της μαιευτικής μεθόδου, παραπλανητικά, από το μέσο Έλληνα πολίτη τη θετική του άποψη προς μία μεταρρύθμιση γενικώς και αορίστως. Είναι της μόδας. Έχει «φετιχοποιηθεί» η λέξη μεταρρύθμιση. Ποια μεταρρύθμιση; Δεν χρειάζεται να λέμε ποια μεταρρύθμιση. Είναι γράμμα κενού περιεχομένου. Αρκεί να λέμε μεταρρύθμιση. Είναι και αυτή μία άλλη τακτική, η οποία δεν έχει πολύ αντοχή όμως, γιατί πολύ σύντομα ξεφουσκώνει.
Διαμορφώσατε τα επικοινωνιακά επιτελεία σας και έχετε ήδη εξαπολύσει μία επικοινωνιακή καταιγίδα, για να πείσετε τον κόσμο ότι το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος κουκουλοφόρων, ένας χώρος κακών πολιτών, ένας χώρος ανθρώπων, που δεν αγαπούν την εργασία και με τη βοήθεια όλων των μέσων ενημέρωσης, που πράγματι κάνουν ό,τι μπορούν για να σας βοηθήσουν –αυτοί ξέρουν γιατί το κάνουν, προφανώς και εσείς ξέρετε- προσπαθείτε να κατασυκοφαντήσετε και ιστορικά το φοιτητικό κίνημα, γιατί αντιμετωπίζετε ως εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου εκείνους τους φοιτητές, εκείνους τους αγωνιστές, που αναγκάζονται, αν θέλετε, και σε μία παραβατικότητα, παραβιάζοντας την αστική ευπρέπεια.
Οι αγώνες έτσι γίνονται, κύριε Υπουργέ, κι αν δεν γίνονταν έτσι θα είχαμε μείνει εκατοντάδες χρόνια πίσω. Αλλά βεβαίως η παράταξή σας πάντα ήταν απέναντι σ’ αυτούς τους αγώνες, ιστορικά, και με συνέπεια κάνει και σήμερα αυτό, υποκρινόμενη δήθεν την κοινωνική ευημερία, την κοινωνική ειρήνη.
Μιλάτε, λοιπόν, για μεταρρύθμιση στο πανεπιστήμιο. Με ποιους συζητήσατε; Από ό,τι φαίνεται όλοι οι πανεπιστημιακοί βρίσκονται στο πόδι. Δεν συζητήσατε μαζί τους. Η Υπουργός παραπλάνησε πριν κάποιες εβδομάδες λέγοντας «δεν θα αιφνιδιάσουμε, θα γίνει διάλογος». Όμως, η ίδια η Υπουργός αναιρεί τον εαυτό της και φέρνει αιφνιδιαστικά το σχέδιο νόμου στη Βουλή, εκτός κι αν βεβαίως όλοι αυτοί οι πρυτάνεις, όλοι οι καθηγητές πανεπιστημίου λένε ψέματα. Εκτός κι αν δεν είναι αξιοπρεπείς, γιατί φεύγουν πολλοί χαρακτηρισμοί, υπερβολικοί και προσβλητικοί για την πνευματική ηγεσία της χώρας, που είναι το πανεπιστήμιο και οι πανεπιστημιακοί.
Αν δεν έχουμε επιχειρήματα, καλό είναι να μην προβαίνουμε στην κατασυκοφάντηση, γιατί κι αυτό αποτελεί μία τακτική της παράταξής σας: Γενικώς να κατασυκοφαντείτε οτιδήποτε είναι απέναντί σας. Το έχετε κάνει ιστορικά με συνέπεια, αλλά τα ψέματα καταρρέουν πολύ εύκολα, ξέρετε. Το ψέμα πάντα έχει κοντά πόδια και δεν αντέχει.
Αυτή, λοιπόν, η μεταρρύθμιση δεν βρίσκει σύμφωνη ούτε την παράταξη του κόμματός σας. Είναι δεδομένο ότι η ΔΑΠ είναι αντίθετη σε πολλές διατάξεις του νόμου που φέρνετε, όπως είναι η διάταξη για τη χωροθέτηση του ασύλου.
Αλλά και αυτή η μεταρρύθμιση είναι αντιδημοκρατική, αντιλαϊκή, αντιαναπτυξιακή, όπως ήταν η μεταρρύθμιση για το εργασιακό όπου τελικά τείνετε να υποκαταστήσετε το Εργατικό Δίκαιο με το Εμπορικό Δίκαιο. Την εργασία από κοινωνικό μέγεθος την κάνατε οικονομικό. Βεβαίως, αφού ρυθμίσατε τα οκτάωρα και τις υπερωρίες, πήγατε να ρυθμίσετε και το φορολογικό, δίνοντας στα κέρδη ακόμη μικρότερο συντελεστή φορολογίας και ρίχνοντας τα βάρη με τους έμμεσους φόρους στα λαϊκά στρώματα. Είναι και αυτό αντιλαϊκή μεταρρύθμιση. Όπως και στο ασφαλιστικό με χαριστικές διατάξεις χαρίσατε εκατομμύρια ευρώ σε ισχυρούς και «ημετέρους». Είναι και αυτό αντιλαϊκή μεταρρύθμιση. Όπως στην υγεία, αντί να καταργήσετε, όπως λέγατε, τις παχυλά αμειβόμενες θέσεις των διοικητών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, τις αυξήσατε. Είναι και αυτό αντιλαϊκή μεταρρύθμιση. Σ΄ό,τι αφορά τη Δημόσια Διοίκηση τι κάνατε; Καταργήσατε κάθε έννοια αξιοκρατίας και με τον περίφημο «νόμο του Παυλόπουλου» εξισώσατε όλους τους επιστήμονες, που έχουν Lower, που έχουν διδακτορικό, με τους αποφοίτους λυκείου. Είναι και αυτό αντιλαϊκή, αντιαναπτυξιακή μεταρρύθμιση. Και ήλθε πλέον η ώρα της παιδείας για να γίνει η μεγάλη μεταρρύθμιση.
Σαφώς η μεταρρύθμιση που κάνετε έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά και θέλετε και εδώ να ενσωματώσετε τα κελεύσματα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Για σας η παιδεία είναι ένα οικονομικό μέγεθος. Δεν είναι κοινωνικό μέγεθος. Γι’ αυτό, λοιπόν και ομιλείτε συνεχώς περί μιας παιδείας, που θα διασφαλίζει τον οικονομικό ανταγωνισμό, μιας παιδείας που θα διασφαλίζει την επιχειρηματικότητα στα πλαίσια ενός σκληρού νεοφιλελευθερισμού. Γι’ αυτό και δανειστήκατε ιδέες της κ. Θάτσερ, όπως αυτή που έχει να κάνει με τον κρατικό μάνατζερ στο πανεπιστήμιο. Αλλά αυτά τα εφάρμοσε η κ. Θάτσερ πριν είκοσι χρόνια και απέτυχαν. Δεν διδαχτήκατε ότι αυτό το μοντέλο έχει αποτύχει;
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Πρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ)
Έρχεσθε, λοιπόν, σήμερα και λέτε ότι οι επιστήμονες, αυτοί που θα «παραχθούν» μέσα από το μεταρρυθμισμένο πια πανεπιστήμιο, θα συμβάλουν σε μια αειφόρο ανάπτυξη και σε μια κοινωνική συνοχή. Πού; Στα πλαίσια μιας οικονομικής ανταγωνιστικότητας; Στα πλαίσια μιας επιχειρηματικότητας, που αφήνει τα πάντα ελεύθερα, οι ισχυροί να ανταγωνιστούν τους αδύναμους και τους μικρούς; Θα έχουμε και το ένα και το άλλο; Δεν γίνεται. Ή το ένα θα γίνει ή το άλλο. Είναι αντιφατικά αυτά. Το προοίμιό σας είναι φοβερά υποκριτικό. Δεν εξυπηρετεί, λοιπόν, ούτε την κοινωνική συνοχή ούτε την αειφόρο ανάπτυξη.
Παράλληλα, όμως, δεν λέτε τίποτα για την υποχρηματοδότηση στο χώρο της παιδείας. Είναι σημαντικό. Το 1,3% που ακούσαμε προηγουμένως και αφορά την ανώτατη εκπαίδευση. Δεν μπορεί να καλύψει τα κενά στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ούτε τα κενά της χρηματοδότησης της έρευνας ούτε να αντιρροπήσει τη συνεχώς μειούμενη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης στη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια. Το τονίζουν όλοι οι πανεπιστημιακοί ότι είναι σε χαμηλά επίπεδα οι χρηματοδοτήσεις.
Και βέβαια, η κρίση στην παιδεία δεν είναι μόνο κρίση χρηματοδότησης. Έχει να κάνει με την κρίση στο χώρο της εργασίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Αντωνακόπουλε, κλείστε παρακαλώ για να μιλήσουν και οι άλλοι συνάδελφοι.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κλείνω, κυρία Πρόεδρε.
Έχουν απαξιωθεί τα πτυχία σε μια αγορά εργασίας, όπου όλοι ετεροαπασχολούνται, υποαπασχολούνται, όπου δεν υπάρχει ποιότητα στην εργασία και τελικά, μέσα από το άνοιγμα στην παγκόσμια οικονομία, χωρίς να υπάρξουν μέτρα για την ελληνική παιδεία, αλλά και την οικονομία, αύριο τα πτυχία θα είναι μειονεκτικά. Εφόσον παραχθούν μ’ αυτόν τον τρόπο που λέτε εσείς, θα υπάρχει πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Αντωνακόπουλε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Παράλληλα, εισάγετε την ανισότητα στο χώρο της παιδείας με τα συγγράμματα. Δίνετε μόνο ένα σύγγραμμα και θα υποχρεωθούν φτωχοί φοιτητές να πληρώνουν τα συγγράμματα. Έτσι διαιωνίζετε ακόμα αυτές τις ανισότητες που υπάρχουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριε Αντωνακόπουλε, τελειώσατε και θα καλέσουμε στο Βήμα τον κ. Βερελή. Κάντε μου τη χάρη, γιατί είναι εκατόν τριάντα δύο συνάδελφοι γραμμένοι για να μιλήσουν
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι, λοιπόν και αυτή η μεταρρύθμιση είναι μια απορύθμιση στο χώρο της παιδείας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο κ. Βερελής έχει το λόγο.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΕΡΕΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξεκινώντας θέλω να σας πω τη βαθιά αντίθεσή μου για το χειρισμό, με τον οποίο επιχειρεί η σημερινή Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το θέμα της παιδείας.
Δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου, το οποίο δημιουργεί το θέμα. Το περιεχόμενο είναι μια ασημαντότητα, η οποία έρχεται μετά από τρία χρόνια. Υπάρχει ένα θέμα, το οποίο είναι ηθικό. Το θέμα είναι ότι επιχειρείται για λόγους σκοπιμότητας, για λόγους συγκυρίας, για λόγους επικοινωνιακής προτεραιότητας, την οποία θέτει η Κυβέρνηση, αυτό το νομοσχέδιο το οποίο ελάχιστα πράγματα ρυθμίζει, να ταυτιστεί με το οπτικό υλικό, το οποίο παρουσιάζεται το διάστημα αυτό και που είναι όσες ασχημίες γίνονται στα πανεπιστήμια και μέσα και έξω από τους κουκουλοφόρους.
Τι σερβίρεται, λοιπόν, με τεράστια ευθύνη αυτής της Κυβέρνησης; Σερβίρεται ένα κείμενο, το οποίο, ως οπτικό υλικό, έχει τους κουκουλοφόρους. Τι είναι αυτό το οποίο αντιλαμβάνεται κάποιος, ο οποίος δεν μπαίνει στο βάθος των πραγμάτων, γιατί δεν έχει και τη δυνατότητα να μπει; Αντιλαμβάνεται ότι το μήνυμα είναι ότι αν αυτός ο νόμος γίνει νόμος του ελληνικού κράτους, θα εξαφανιστεί το πρόβλημα με τους κουκουλοφόρους.
Γνωρίζουν όλοι στην Αίθουσα αυτή ότι αυτό είναι και ψευδές και παραπλανητικό και δημιουργεί, όπως σας είπα, ένα ηθικό ζήτημα για τον τρόπο χειρισμού του μεγάλου θέματος της παιδείας. Αυτό συμβαίνει με το νομοσχέδιο αυτό, το οποίο έχει και κάποια θέματα, τα οποία ρυθμίζονται.
Αλλά, κύριε Υπουργέ, μετά από τρία χρόνια, αυτές οι ασήμαντες ρυθμίσεις, το μόνο το οποίο καταφέρνουν είναι να συντηρούν, λόγω της δικής σας αδυναμίας, λόγω της επικοινωνιακής δραστηριότητας, την οποία επιδεικνύετε και όχι του έργου που έχετε επιδείξει, ένα καθεστώς, το οποίο έχει διαλύσει πραγματικά την πανεπιστημιακή ζωή.
Υπάρχει ένα θέμα, το οποίο έχει να κάνει με τον τρόπο που μεθοδεύσατε τα πράγματα. Αποφασίσατε να προτάξετε το άρθρο 16, προκειμένου να δημιουργήσετε εικόνες και προσδοκίες. Δημιουργήσατε εικόνες σε ό,τι αφορά τους Έλληνες πολίτες, ότι εδώ περιμένουν στα σύνορα της χώρας απόφοιτοι από το Χάρβαρντ, από το Περντιού, από την Οξφόρδη, από τη Χαϊδελβέργη και δεν ξέρω ποιος άλλος για να έλθουν και ότι υπάρχουν κάποιοι στην Ελλάδα, οι οποίοι αντιστέκονται σ’ αυτό το πράγμα.
Ότι αυτό είναι ψευδές το γνωρίζετε, διότι το θεμελιώδες ερώτημα είναι ένα και απλό. Ποιοι είναι αυτοί, οι οποίοι θέλουν να κάνουν αυτού του είδους τα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, τα οποία θέσατε ως προτεραιότητα; Έχετε να κατονομάσετε έναν; Όχι βεβαίως. Κανέναν. Γίνεται, λοιπόν, η όλη ιστορία περί όνου σκιάς; Και αμέσως έρχεται το τίτλος αυτού του νομοσχεδίου. Πολύ κακό για το τίποτα.
Πιστεύατε ειλικρινά ότι θα ρυθμιστούν θέματα; Τι κάνετε με το νομοσχέδιο αυτό; Βάζετε στο κέντρο της λογικής τους φοιτητές. Λέτε δηλαδή, κλείνοντας το μάτι στον πολίτη ότι εδώ τα πράγματα, στην ανώτατη παιδεία, δεν πάνε καλά, διότι υπάρχουν αιώνιοι φοιτητές, διότι ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται τα θέματα στο πανεπιστήμιο, σ΄ό,τι αφορά το θέμα των φοιτητών, δημιουργεί το όλο θέμα. Και εκεί που βρίσκεται η ουσία, το εργοστάσιο παραγωγής των προβλημάτων, εκεί δεν υπάρχει καμία αναφορά, εκεί δεν βάζετε κανένα θέμα, διότι δεν θέλετε να χαλάσετε συγκεκριμένες συμμαχίες. Και οι συμμαχίες αυτές είναι γνωστές. Θα σας αναπτύξω τις συμμαχίες αυτές.
Θα ξεκινήσω με το θέμα των συγγραμμάτων. Ένα σύγγραμμα σε όλα τα σοβαρά πανεπιστήμια του κόσμου αποτελεί ένα έργο ζωής. Δεν είναι ένα άθροισμα χαρτιών, προκειμένου να εισπράττεται από κάποιους, όπως γινόταν για πάρα πολλά χρόνια, μια συγκεκριμένη αμοιβή. Και αντί να κοπεί αυτό το πράγμα, αντί να δημιουργηθούν δυνατότητες να μεταφραστούν σοβαρά συγγράμματα από το εξωτερικό, έρχεσθε και δημιουργείτε πάλι μια ιστορία, με κάποιους, οι οποίοι πάλι τα δικά τους συγγράμματα θα προωθήσουν.
Ανάδειξη καθηγητών στα πανεπιστήμια. Πείτε μου στατιστικά, πόσοι καθηγητές στην ανώτατη βαθμίδα προέρχονται από ξένα ή από διαφορετικά ή από άλλα ιδρύματα, απ’ αυτά στα οποία βρίσκονται αυτήν τη στιγμή οι καθηγητές; Η ανάδειξη είναι απολύτως εσωτερική και έτσι επί χρόνια διαιωνίζεται μια ηθικά απαράδεκτη διαδικασία. Σταματάει αυτό με το σχέδιο νόμου, με το 1/3 το οποίο έχετε βάλει; Όχι βεβαίως, σε καμία περίπτωση. Αυτό το οποίο συμβαίνει είναι να περνάει η ζωή των διδασκόντων σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν ένα λόμπι, να πάνε από τη μια βαθμίδα στην άλλη.
Και βεβαίως υπάρχουν άξιοι και βεβαίως υπάρχουν αυτοί, οι οποίοι κάνουν έρευνα κ.ο.κ. Αλλά πείτε μου, ποιο είναι το αποτέλεσμα της ερευνητικής προσπάθειας των ελληνικών πανεπιστημίων; Είναι κάτι το οποίο θα ενισχυθεί μέσα από το νόμο αυτό; Σε καμία περίπτωση.
Η αυτοτέλεια είναι αυτή, η οποία θα έδινε καρπούς. Αλλά και αυτήν την ονομάζετε, την περιγράφετε και την αποφεύγετε. Γιατί την αποφεύγετε; Δεν μπορώ να το καταλάβω. Θεωρείτε ότι η παρουσία του Υπουργείου θα είναι μονίμως αυτή η οποία θα ρυθμίζει τα πράγματα; Αφού ήταν αποτυχημένη μέχρι τώρα. Είσθε εσείς αυτοί οι οποίοι θέλετε να υπογράφετε τα προεδρικά διατάγματα. Για ποιο λόγο; Επειδή τα πράγματα με τις παρεμβάσεις του Υπουργείου έχουν πάει καλά ή επειδή έχουμε φθάσει μέχρι στιγμής στο απόλυτο ναυάγιο;
Διατηρείτε τη δυνατότητα της μερικής απασχόλησης στους καθηγητές. Πού έχει ακουστεί αυτό το πράγμα, «με κρατικό φως, νερό και τηλέφωνο» να χειρίζονται σφραγίδες του ελληνικού δημοσίου, προκειμένου να προχωρούν στη δυνατότητα να έχουν αμοιβές, οι οποίες να έρχονται μάλιστα σε αντίθεση με την αγορά; Διότι ανταγωνίζονται την ελεύθερη αγορά και αυτό δεν το πειράζετε καθόλου. Δεν ενοχλούνται αυτοί, οι οποίοι κάνουν αυτό το πράγμα. Δεν διακόπτεται όλη αυτή η φαύλη διαδικασία, η οποία έχει εγκατασταθεί στα πανεπιστήμια και η οποία αποτελεί και αυτή ένα μεγάλο ηθικό ζήτημα.
Δεν βάζετε κανένα θέμα στον τρόπο με τον οποίο γίνονται τα διδακτορικά, που έχουν χάσει την αξία τους, που έχουμε φθάσει να έχουμε έναν τεράστιο αριθμό διδακτορικών και μεταπτυχιακών τίτλων. Είμαστε στα χαρτιά μια χώρα σοφών. Στην πράξη είμαστε; Το αναγνωρίζει κάποιος διεθνώς αυτό; Μας αναγνωρίζει κάποιος ότι έχουμε μια εγκατεστημένη σοφία σ’ αυτήν τη χώρα; Όχι βεβαίως.
Πολύ κακό, λοιπόν, για το τίποτα, κύριε Υπουργέ και κυρίως, πολύ κακό για το γεγονός ότι επιμένετε να καθορίζετε τα πάντα μ’ ένα νόμο. Γιατί καθορίζετε τη διαδικασία εκλογής του πρυτάνεως μ’ ένα νόμο; Υπάρχει λόγος να μπλεχτείτε εσείς;
Πρόσφατα, καταφύγατε στο να αυξήσετε το χρόνο της πρυτανικής θητείας, προκειμένου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης να αποκλείσετε μία υποψηφιότητα, επειδή εκεί ήταν ένα άντρο του κόμματός σας επί είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια και επειδή εκεί έχουν γίνει μία σειρά από πράγματα, τα οποία σιγά-σιγά αναδεικνύονται. Μέχρι εκτάσεις ολόκληρες είχαν αποκτηθεί με συμβάσεις, οι οποίες εκχωρήθηκαν σε εργολάβους, από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου όλοι οι πρυτάνεις, που ανήκαν στην παράταξή σας, κατέλαβαν διακεκριμένες θέσεις με το τέλος της θητείας τους στον κομματικό μηχανισμό σας.
Όλα αυτά δεν μας πείθουν, κύριε Υπουργέ και αν είχατε φέρει τις διατάξεις αυτές ως πρώτη προσπάθεια, πριν από τρία χρόνια, θα ήταν τελείως διαφορετικό το κλίμα, θα ήταν τελείως διαφορετική η διάθεση.
Αυτό το οποίο γνωρίζουμε αυτήν τη στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτόν το νόμο, πέραν της προσπάθειάς σας να έχετε έναν επικοινωνιακό χειρισμό και αυτό θα αποδειχθεί και εντός των επομένων ημερών. Σας κάνω αυτήν την πρόβλεψη.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Βερελή.
Ο κ. Γείτονας έχει το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα πανεπιστήμια είναι κλειστά, οι φοιτητές και οι καθηγητές είναι στους δρόμους.
Ερωτώ, λοιπόν, την κυρία Υπουργό που προσπάθησε προηγουμένως να μας δώσει και μαθήματα δημοκρατίας και λογικής καθώς και τον παριστάμενο Υπουργό το εξής: Μπορεί να θεωρείτε ότι κινείστε στο χώρο της λογικής; Ποια είναι τελικά η προστιθέμενη αξία στην παιδεία από τους χειρισμούς σας σ’ αυτό το νομοσχέδιο για φοιτητές και για οικογένειες, όταν υπάρχει αυτή η αναταραχή, αυτός ο αναβρασμός στην παιδεία, όταν κινδυνεύει να χαθεί το εξάμηνο; Αλήθεια, δεν έχετε συναίσθηση της ευθύνης σας για τα κλειστά πανεπιστήμια; Μετά τα κλειστά σχολεία, φθάσαμε στα κλειστά πανεπιστήμια. Αυτή είναι η πολιτική σας.
Χθές, ο κύριος Πρωθυπουργός είπε ότι με σύνεση και συναίνεση προχωρούν οι αλλαγές στην παιδεία. Θα τρελαθούμε! Οι λέξεις πλέον έχουν χάσει το νόημά τους για την Κυβέρνησή σας. Οι πολίτες, όμως, τώρα, ξέρουν πια τι κρύβεται πίσω από τα συστήματά σας. Το «σεμνά και ταπεινά» είδαν ότι έκρυβε την αλαζονεία, τον αυταρχισμό και την αδιαφάνεια. Η επανίδρυση του κράτους έκρυβε το πελατειακό κομματικό σας κράτος που το είδαμε και στις παράγκες των συμφερόντων.
Είδαμε και τον κομματισμό, κύριε Υπουργέ. Από εκεί ξεκινήσατε τις πρώτες ημέρες στο Υπουργείο Παιδείας, με όλους τους υμέτερους στις θέσεις των διευθυντών, των διευθυντικών στελεχών της εκπαίδευσης.
Μας λέτε ότι οι πολίτες είναι με τις μεταρρυθμίσεις, αλλά κρύβετε ότι οι πολίτες λένε «όχι» στο νομοσχέδιο και στους χειρισμούς σας, στη συντριπτική της πλειοψηφία. Στα τρία χρόνια που κυβερνάτε, απαξιώνεται η δημόσια εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Είχατε τάξει 5% για δαπάνες στην παιδεία, τώρα μειώθηκαν στο 3,5%.
Με τη βάση του «10», αιφνιδιάσατε και μαθητές και οικογένειες σε μία νύχτα. Στείλατε περισσότερα παιδιά στα φροντιστήρια και αφήσατε είκοσι χιλιάδες έξω από τα πανεπιστήμια και φέτος θα μείνουν περισσότεροι. Άξιος ο μισθός σας!
Στο επίμαχο νομοσχέδιο τι λέμε εμείς; Εμείς λέμε ότι δεν αντιμετωπίζει τα πραγματικά προβλήματα του πανεπιστημίου. Δεν απελευθερώνει το πανεπιστήμιο, κινείται στη γνωστή εξουσιαστική λογική σας. Γι’ αυτό είναι και καθολικές οι αντιδράσεις Δεν είναι όλοι τρελοί. Όλη η εκπαιδευτική κοινότητα είναι εναντίον και εσείς –και σας κακοφαίνεται όταν το λέμε- μπροστά στα αδιέξοδά σας, επιδιώκετε την πόλωση. Αναζητείτε εχθρούς. Αρχίσατε να υβρίζετε, να συκοφαντείτε, ανοίξατε πόλεμο με το φοιτητικό κίνημα. Θίγετε συνεχώς την αξιοπρέπεια των νέων. Μιλήσατε για τεμπέληδες και για κουκουλοφόρους. Καμία ευαισθησία για τις αγωνίες των νέων ανθρώπων; Είναι συμπεριφορά αυτή Κυβέρνησης και Υπουργείου Παιδείας προς τη νεολαία; Επιστρατεύσατε ακόμα και τους «πραίτορες» του κ. Πολύδωρα. Παίζετε με τη φωτιά. Το είδαμε προχθές με τον πυροβολισμό. Και αυτό να το λάβετε σοβαρά υπ' όψιν σας.
Δεν χρειάζονται αλλαγές για την παιδεία; Βεβαίως, χρειάζονται σ΄όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, αλλά προϋποθέτουν όραμα και στόχο και ριζοσπαστικές προτάσεις. Το μέλλον της παιδείας δεν θα κριθεί στα πεδία του ασύλου των αιώνιων φοιτητών, αλλά στο μέτωπο της αναβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλες της τις βαθμίδες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην εποχή μας, των ταχύτατων αλλαγών και των μεγάλων προκλήσεων, η επένδυση στον άνθρωπο, στη γνώση και στις ικανότητές του δεν αποτελεί μόνο προϋπόθεση ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του, που είναι βασικός στόχος, αλλά και της ανάπτυξης της δημιουργικότητάς του και για τον ίδιο και για το κοινωνικό σύνολο. Η γνώση είναι πια κύριος συντελεστής παραγωγής, δύναμη ανάπτυξης και απελευθέρωσης του ανθρώπου από κάθε είδους αποκλεισμούς.
Η εκπαίδευση, λοιπόν, καλείται σήμερα να ανταποκριθεί στο ρυθμό των σύγχρονων εξελίξεων. Τι χρειάζεται η Ελλάδα; Χρειάζεται ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς τα βαρίδια του κρατισμού, ανοιχτό στην ελεύθερη σκέψη και στις απαιτήσεις της νέας εποχής. Ένα πραγματικά δημόσιο σύστημα δωρεάν παιδείας, που θα δίνει στους νέους όλες τις δυνατότητες και ευκαιρίες που έχουν οι Ευρωπαίοι και όχι μόνο. Που βελτιώνει την ποιότητα της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων, αλλά και ανακουφίζει τα νοικοκυριά από τα δυσβάσταχτα βάρη για τη μόρφωση των παιδιών τους.
Κανείς δεν λέει «όχι» σε απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Και μην καλύπτεστε πίσω από αυτό. Το «όχι» αφορά στη δική σας πολιτική, στο δικό σας νομοσχέδιο, που είναι και αναποτελεσματικό και θα αποδειχθεί στην πράξη ανεφάρμοστο.
Κύριε Υπουργέ, κατά τη διεθνή σκέψη και άποψη τρία είναι τα κλειδιά για να περάσουν τα Α.Ε.Ι. και τα Τ.Ε.Ι. –όχι μόνο τα Ελληνικά- στη νέα εποχή. Πρώτον, η επαρκής χρηματοδότηση, δεύτερον η ενίσχυση της αυτοτέλειάς τους και τρίτον η αναβάθμιση της ποιότητας των σπουδών. Σ’ αυτά απαντάει το νομοσχέδιο; Δεν απαντά. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη και καμία εγγύηση για αυξημένους πόρους. Πώς θα γίνουν, λοιπόν, τα τετραετή προγράμματα; Αντί για την ενίσχυση της αυτονομίας, έχουμε συγκεντρωτισμό. Είναι δυνατόν και τα θέματα των σπουδών να τα καθορίζει ο νόμος;
Όσον αφορά δε την αναβάθμιση της ποιότητας των σπουδών, τίποτα δεν προβλέπεται, κανένα κίνητρο δεν υπάρχει. Πού είναι η ενίσχυση της έρευνας ή η ενίσχυση της οριζόντιας κινητικότητας, που είναι σήμερα ζητούμενο;
Η καταψήφιση, λοιπόν, για μας είναι μονόδρομος. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ήρθε στην επιτροπή –δεν έχει ξαναπάει Αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε επιτροπή- να προλάβει τα πράγματα. Και κατέθεσε τέσσερις ριζοσπαστικές προτάσεις, που απαντούν σ’ αυτά τα καίρια ζητήματα.
Εσείς αγρόν αγοράζετε. Επιμένετε στο νομοσχέδιο. Γι’ αυτό, σας λέω ότι αναλαμβάνετε εξ ολοκλήρου τις ευθύνες και για το παρόν και για ό,τι θα συμβεί στο μέλλον.
Ευτυχώς, ο κύκλος σας κλείνει. Για να ανοίξει πράγματι ένας δρόμος για ριζοσπαστικές αλλαγές, τις οποίες χρειαζόμαστε στην παιδεία.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θα τελειώσω, κυρία Πρόεδρε.
Εμείς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανακοινώσαμε πρόσφατα τις προγραμματικές μας θέσεις. Δεσμευόμαστε για την αύξηση των δαπανών στην παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π.. Είμαστε συγκεκριμένοι. Μιλήσαμε για 1.000.000.000 ευρώ επιπλέον ήδη στον πρώτο προϋπολογισμό. Δεσμευόμαστε για δωρεάν πρόσβαση, για κάθε παιδί, σε όλες τις βαθμίδες, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Για αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό απασχολεί κυρίως τους πολίτες και τις οικογένειες.
Επιδιώκουμε ιδιαίτερα την απαλλαγή των μαθητών και των οικογενειών τους από το βάρος και το άγχος των φροντιστηρίων. Δεσμευόμαστε, για καθιέρωση του ολοήμερου δημοτικού σχολείου και του νηπιαγωγείου στην πρώτη βαθμίδα της εκπαίδευσης και τέλος για Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. που αυτοδιοικούνται, αξιολογούνται, λογοδοτούν στην κοινωνία, πιστοποιούνται και ελέγχονται δημοκρατικά.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Όραμα για μας και επιδίωξή μας είναι μία Ελλάδα πρωτοπόρα στην εκπαίδευση ελληνική νεολαία σημαιοφόρος στη μόρφωση.
Εσείς εμμένετε στο παρελθόν, έχετε τινάξει στον αέρα το παρόν και φυσικά κάτω απ΄αυτές τις προϋποθέσεις, ευτυχώς, δεν θα έχετε, ως Κυβέρνηση, μέλλον.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει ο κ. Δημήτριος Γεωργακόπουλος.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, εγώ καλοπροαίρετα πήρα να μελετήσω το νομοσχέδιο ως κορυφαία μεταρρύθμιση της Κυβέρνησης, ως μία από τις μεγάλες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις της Κυβερνήσεως του Κώστα Καραμανλή. Έκανα, όμως, ένα λάθος. Όπως συνηθίζω, δεν διαβάζω το νομοσχέδιο από την πρώτη σελίδα προς την τελευταία, αλλά ξεκινώ να το μελετώ από την τελευταία σελίδα. Πήγα, λοιπόν, στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Και τι διαπίστωσα εκεί, κύριε Υπουργέ; Ότι το συνολικό κόστος αυτής της τεράστιας μεταρρύθμισης του νομοσχεδίου είναι 2.610.000 ευρώ. Και σας ερωτώ να μου πείτε: Είναι σοβαρή η μεταρρύθμιση που μπορεί να γίνει με 2.610.000, δηλαδή με 800.000.000 δραχμές; Εάν αυτό δεν αποτελεί χλεύη προς τους πανεπιστημιακούς και προς όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα, πείτε μου εσείς τι άλλο είναι.
Εσείς συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, που υποστηρίζετε το νομοσχέδιο, σκέπτεστε σοβαρά ότι αυτό είναι μια μεταρρύθμιση, που μπορεί να ολοκληρωθεί με 2.610.000 ευρώ; Εάν το σκέπτεστε αυτό το πράγμα, λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά δεν μπορούμε πλέον να συζητούμε. Ο λαός λέει μια παροιμία ότι με αέρα δεν βάφονται αυγά. Δεν μπορεί να γίνει μεταρρύθμιση χωρίς χρήματα, χωρίς καμία επένδυση στην παιδεία. Πώς θα κάνετε τη μεταρρύθμιση; Με τα ωραία λόγια που λέτε;
Θέλετε να σας πω και άλλα; Μιλάτε για τετραετή προγράμματα. Εάν αύριο το πρωί ψηφιζόταν ο νόμος και έρθει ένα πανεπιστήμιο και κάνει τετραετές πρόγραμμα, μπορείτε να του απαντήσετε εσείς πόσο θα είναι το ποσό, που θα πάρει από τον προϋπολογισμό του 2009; Δεν μπορείτε, γιατί δεν ξέρετε τι θα λέει ο προϋπολογισμός του 2009, του 2010 ή του 2011. Δηλαδή δουλεύετε ασύστολα τους ανθρώπους, όταν τους λέτε ότι μπορούν να κάνουν τετραετές πρόγραμμα.
Θέλετε να σας πω κάτι άλλο; Και θα τελειώσω με αυτό, γιατί δεν θα χρειαστεί να πάρω περισσότερο χρόνο, κυρία Πρόεδρε. Δεν αξίζει τον κόπο να καταναλώνουμε το χρόνο μας για μια μεταρρύθμιση, η οποία δεν έχει νόημα. Μιλάτε στο άρθρο 13 για τα φοιτητικά δάνεια. Ποιος ο λόγος; Θα καθορίσετε εσείς, εάν θα δώσουν τα πιστωτικά ιδρύματα δάνεια; Κάνετε καμία διευκόλυνση; Δίδετε κάποια εγγύηση στον φοιτητή, για να πάει να πάρει το δάνειο; Όχι. Θα καθορισθεί, λέτε, με υπουργική απόφαση. Η εγγύηση του δημοσίου δεν μπορεί να δοθεί με υπουργική απόφαση, εάν δεν υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση από το νομοσχέδιο. Απλώς, μπορούν να πάρουν φοιτητικό δάνειο και λέτε εσείς, εάν έχουν περάσει τα εξάμηνα ή τα μαθήματά τους. Θα σας ρωτήσει η Τράπεζα Πειραιώς ή η EUROBANK, εάν θα πρέπει να δώσουν φοιτητικό δάνειο, εάν έχουν περάσει τα μαθήματά τους ή όχι. Σιγά μη σας ρωτήσουν!
Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να πιστεύετε ότι αυτό αποτελεί μεταρρύθμιση; Τα φοιτητικά δάνεια, τα έχουν δώσει οι τράπεζες, τα δίνουν και μπορούν να διευκολύνουν με όποιον τρόπο θέλουν. Εσείς δεν κάνετε τίποτε εδώ, απλώς περιγράφετε κάτι το οποίο γίνεται και κάθε τράπεζα το κάνει με διαφορετικό τρόπο, όπως θέλει. Δεν μπορείτε εσείς να καθορίσετε τους όρους και τις προϋποθέσεις, που οι τράπεζες θα δώσουν αυτά τα φοιτητικά δάνεια. Εάν το δημόσιο εγγυάται τα δάνεια τα οποία παίρνουν οι φοιτητές, γράψτε το μέσα ότι το δημόσιο θα εγγυάται αυτά τα δάνεια, τα οποία παίρνουν οι φοιτητές, για να πω ότι έχει κάποιο νόημα αυτή η διάταξη. Διαφορετικά, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, απλώς είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, λόγια του αέρα.
Πιστεύω ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν κάνει καμία μεταρρύθμιση. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Γιατί εάν πάρετε αυτά που έβγαλε η έκθεση της επιτροπής του κ. Βερέμη και τα συγκρίνετε με αυτό το νομοσχέδιο, θα δείτε ότι έχει πάρει ελάχιστα πράγματα και όχι τα ουσιώδη και τα μεγάλα, αλλά τα επουσιώδη και εκείνα τα οποία δεν προξενούν καμία απολύτως αίσθηση στην πανεπιστημιακή κοινότητα και στην ανάπτυξη των πανεπιστημίων.
Κύριε Υπουργέ, μία κινέζικη παροιμία λέει τα εξής: Εάν θέλεις να προγραμματίσεις για ένα χρόνο, βάλε ρύζι, εάν θέλεις να προγραμματίσεις για είκοσι χρόνια, φύτεψε δέντρα, εάν, όμως, θέλεις να προγραμματίσεις για εκατό χρόνια, φτιάξε σχολεία. Όμως, κάνε πραγματικά σχολεία.
Εσείς δεν προγραμματίζετε εδώ, με το νομοσχέδιο αυτό, για την επόμενη εκατονταετία του ελληνικού έθνους, απλά έπρεπε να φέρετε ένα νομοσχέδιο. Το λιβανίζατε επί ένα χρόνο. Πέρυσι το Μάιο είδε το φώς της δημοσιότητας. Είπατε ότι θα πάτε σε μία μεταρρύθμιση, όταν είχατε δύο χρόνια στην Κυβέρνηση. Το τρίτο χρόνο είπαμε, επιτέλους, θα ψηφιστεί. Εσείς είπατε ότι θα ψηφιστεί πριν από τη λήξη των εργασιών της Βουλής, τον Ιούνιο δηλαδή, αλλά δεν ψηφίστηκε. Δεν έκλεισε μάλιστα και η Βουλή το καλοκαίρι, για να προλάβει να ψηφίσει το νομοσχέδιό σας, αν και δεν χρειαζόταν. Πήγαμε στον Οκτώβρη, ήρθαμε στο Δεκέμβρη, στο Μάρτιο, και το αποτέλεσμα είναι να μη γίνεται καμία απολύτως ουσιαστική παρέμβαση η οποία να αναβαθμίσει τις σπουδές, να δώσει αυτοτέλεια και αυτοδυναμία στα πανεπιστήμια και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες, έτσι ώστε να επενδύσουμε σε αυτό που λέμε ως έθνος, στην οικονομία της γνώσης. Η οικονομία της γνώσης δεν επιτυγχάνεται με αυτό το νομοσχέδιο και γι’ αυτό, όπως σας είπαμε επανειλημμένως, καλό θα ήταν να το αποσύρετε –σας το λένε και οι πανεπιστημιακοί- και να καθίσετε να ξανακουβεντιάσετε και με τους φοιτητές και με τους καθηγητές και με την κοινωνία, αν θέλετε πραγματικά να κάνετε μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία να έχει ουσία.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ.
Το λόγο έχει η κ. Χριστιάνα Καλογήρου.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Υπό συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες για την εκπαιδευτική μας πραγματικότητα συζητούμε σήμερα εδώ, στην Ολομέλεια της Βουλής, το νόμο-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Θα έλεγα ότι η ιδιαίτερη και πρόσθετη δυσμορφία, που αντιμετωπίζουμε σήμερα, είναι ότι η αρνητική εικόνα για τα πανεπιστήμιά μας έχει πλέον φθάσει στα απόλυτα όριά της και αυτό αποτελεί πεποίθηση της μεγαλύτερης πλειοψηφίας των πολιτών, όπως αντιλαμβάνονται τη λειτουργία των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, ως οργανισμών ύψιστης κοινωνικής ευθύνης, κοινωνικής ευθύνης με αναγωγές στην επίδραση των πανεπιστημίων στο σύγχρονο μορφωτικό και πολιτισμικό μας γίγνεσθαι και κορυφαίας προσδοκίας ως επένδυση της χώρας για το μέλλον. Γι’ αυτό ακριβώς και η πολιτική ευθύνη όλων μας είναι αυξημένη στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Η μάχη, που δίνει σήμερα η Κυβέρνηση, είναι μια μάχη, που θα κερδηθεί, γιατί η πολιτική βάση των αλλαγών, που επιχειρούνται από το νόμο–πλαίσιο της Κυβέρνησης, υπηρετεί την πεμπτουσία του δημοκρατικού μας διακυβεύματος.
Οι περισσότεροι πολίτες επιθυμούν τις μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές θα προχωρήσουν. Δεν απομένει, παρά σε εκείνους, που διαφωνούν για να διαφωνούν, να λάβουν τις αποφάσεις τους.
Πρέπει να πω ότι με έκπληξή μου είδα ότι χρειάστηκε ειδική συνεδρίαση των ηγετικών οργάνων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για να αποφανθεί το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αν θα είναι σήμερα παρών σε αυτήν εδώ τη συνεδρίαση. Δηλαδή, το αυτονόητο δεν ισχύει για όλους μας.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με αυτήν του τη στάση την τελευταία περίοδο, έχει επιβεβαιώσει, δυστυχώς, τις χειρότερες προσδοκίες της κοινωνίας μας για το ρόλο του, ως θεσμικού παράγοντα του πολιτεύματός μας.
Εκείνο για το οποίο σας μέμφομαι, αγαπητοί συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι ότι ακόμα και στο θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης δεν διστάζετε να μετατρέπετε το μικροκομματικό σας συμφέρον σε ατμομηχανή της πολιτικής σας ύπαρξης και λειτουργίας, με θύμα ακόμη και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της παιδείας και τελικό αποδέκτη, των συνεπειών της άφρονος στάσης σας, τη μέση ελληνική οικογένεια και τη νέα γενιά.
Τη μία λέτε «ναι», την άλλη λέτε «όχι», εν μία νυκτί άλλαξε η άποψη του Αρχηγού σας, του κ. Παπανδρέου, σε σχέση με το άρθρο 16 και τελικά, αν λέγατε την αλήθεια, πριν από μερικές εβδομάδες, που υποστηρίζατε διακαώς, διά στόματος του Αρχηγού σας, το άρθρο 16, τότε για ποιο λόγο δεν ήσασταν εδώ στη Βουλή, όταν ψηφίζαμε επ’ αυτού του θέματος; Είναι αυτή υπεύθυνη στάση ενός κόμματος με αυξημένο λόγο στις διαδικασίες της αντιπολίτευσης που επιτάσσει ο πολιτικός μας πολιτισμός; Μπορεί υπ’ αυτούς τους όρους να διεξαχθεί σοβαρή συζήτηση για το μέλλον των πανεπιστημίων μας;
Διερωτώμαι για όλα αυτά βεβαίως, ρητορική αδεία, γιατί, δυστυχώς, οι απαντήσεις είναι δεδομένες και γνωστές. Επίσης είναι γνωστό ότι με αντάλλαγμα τις εντυπώσεις, ταλαιπωρείτε, αγαπητοί φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το δημόσιο βίο μας, σε καθημερινή βάση. Μπορεί εσείς να θέλετε εκλογές για να τις χάσετε, για να μην έχει η ηγεσία σας μία σοβαρή εσωκομματική αντίδραση, τουλάχιστον μέχρι τις κάλπες. Κανένας άλλωστε δεν μπορεί να αποτρέψει τους πολιτικούς αυτόχειρες από την αυτοκαταστροφή τους. Αλλά μ' αυτόν τον τρόπο, δυστυχώς, ταλαιπωρείτε τη δημοκρατία μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο νόμος πλαίσιο που συζητάμε σήμερα σαφώς και δεν φιλοδοξεί να λύσει άπαξ και διά παντός όλα τα κακώς κείμενα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι αλλαγές στην παιδεία, σαφώς συνιστούν ένα στοίχημα της ελληνικής κοινωνίας με το μέλλον και θα κριθούν με την πάροδο του χρόνου. Όσα, όμως, επιχειρούνται να βελτιωθούν με τη νομοθετική πρωτοβουλία που έχει αναλάβει η Κυβέρνηση, αποτελούν βάση μιας συντεταγμένης πορείας προς μία καλύτερη και ποιοτικότερη εκπαίδευση. Και υπό αυτήν την οπτική αδυνατώ να κατανοήσω και την κλίμακα των αντιδράσεων.
Επειδή δε ακούγεται από ορισμένες πλευρές το επιχείρημα ότι οι αλλαγές πρέπει να ξεκινήσουν από τις χαμηλότερες βαθμίδες της εκπαίδευσης και εκ του αποτελέσματος να φθάσουμε και στα πανεπιστήμιά μας, θα ήθελα να αντιτείνω το εξής: Πώς θα απαντήσουμε στους σημερινούς φοιτητές και στις οικογένειές τους που βεβαίως απαιτούν εδώ και τώρα ένα καλύτερο πανεπιστήμιο και πτυχία με αξιακό αντάλλαγμα, επιστημονικό και επαγγελματικό, αν παραπέμψουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην επόμενη γενιά των σπουδαστών; Είναι σωστή πολιτική για μία χώρα, που σέβεται τον εαυτό της και τους πολίτες της, να δηλώνει ούτε λίγο ούτε πολύ, παραίτηση από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τού σήμερα;
Εμείς στη Νέα Δημοκρατία λέμε «όχι» σ’ αυτές τις απαράδεκτες συμψηφιστικές λύσεις, που εδώ και δέκα χρόνια έχουν «παγώσει» την εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων στο χθες. Για μας η μεταρρύθμιση στην παιδεία οφείλει να διαπερνά το σύνολο των εκπαιδευτικών βαθμίδων. Μόνο έτσι οι αλλαγές θα επιταχυνθούν και θα προσαρμοστούν στις ανάγκες της νέας σύγχρονης εποχής, δημιουργώντας την επόμενη γενιά των Ελλήνων, περισσότερο μορφωμένων και καταρτισμένων από όσο σήμερα και έτοιμων να προσφέρουν γνώση και δημιουργικότητα στην προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο. Μόνο έτσι θα κερδίσουμε το στοίχημα της σύγχρονης εποχής. Και άλλωστε, θα δεχόμουν την κριτική μιας μερίδας πανεπιστημιακών δασκάλων, περί της ανάγκης για μία ευρύτερη συζήτηση για την παιδεία, αν οι ίδιοι εκείνοι που πρότειναν τον ευρύτερο αυτό διάλογο, δεν εμφάνιζαν αντανακλαστικά μιας συνδικαλιστικής κοπής, παρά το ότι η υπόθεση αφορά σε πολύ σημαντικότερα πράγματα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πολλή συζήτηση ακόμη έχει γίνει και για το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Πρέπει να πω πως εγώ δεν αποδέχομαι την άποψη ότι τα πανεπιστήμιά μας έχουν γίνει κέντρα ανομίας. Πιστεύω απόλυτα ότι οι νέοι μας έχουν το αναγκαίο απόθεμα ωριμότητας και κοινωνικής ευθύνης, για να μπορούν να εγγυώνται την ασφάλεια και την ηρεμία των ανώτατων εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων. Δεν είναι, λοιπόν, εκεί το πρόβλημα.
Η προσπάθεια, επιτρέψτε μου να πω, αφορά πριν από όλα στην υποχρέωση της οργανωμένης πολιτείας να διασφαλίζει αυτήν ακριβώς την αυτονομία που απολαμβάνουν οι παράγοντες της πανεπιστημιακής κοινότητας. Η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και της επιστημονικής γνώσης ταλαιπωρείται αφόρητα σε πάρα πολλά ανώτατα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα. Υποφέρει η αυτονομία των πανεπιστημίων μας από καταχρηστικές πρακτικές, δήθεν ελεύθερης διακίνησης ιδεών, ενώ αντίθετα απόψεις με αναγνωρισμένη αξία και ισχυρή κοινωνική αποδοχή εκδιώκονται. Αυτή είναι η αγωνία αυτού του νόμου-πλαισίου και οποιεσδήποτε άλλες υποψίες υπερευαίσθητων δημοκρατών, στερούνται αντικειμενικής βάσης.
Όλοι μας εδώ θεωρώ ότι αναγνωρίζουμε την ανάγκη ενός αυξημένου βαθμού αυτονομίας και αυτοδιαχείρισης στα πανεπιστήμια, με σκοπό ένα κλίμα ελευθερίας στη διανόηση, στο διάλογο, τον επιστημονικό, τον πολιτικό και τον κοινωνικό. Αφήστε, όμως, κατά μέρος τη συκοφαντία σε βάρος της Κυβέρνησης, περί αντιδημοκρατικής πορείας. Απόπειρες ιδιότυπης ποινικοποίησης πολιτικών απόψεων δεν επιτρέπονται στη Βουλή από κανέναν. Η κακοπιστία στο διάλογο για τα πανεπιστήμια περισσεύει εδώ και μήνες. Ακόμα και μια εξαιρετικά ευπρεπής και ήπια πολιτικός, όπως κατά κοινή ομολογία είναι η Υπουργός Παιδείας κ. Γιαννάκου, λες και τιμωρείται πολιτικά, πληρώνοντας βαρύ και προσωπικό τίμημα, από την αρμοδιότητά της περί τη διαχείριση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μας και αυτό δεν είναι κάτι που ερμηνεύεται από τυχόν λανθασμένες πολιτικές επιλογές. Διότι ποιος ξεχνά ότι και μία ανάλογη μεταχείριση είχε και ο εξίσου ευπρεπής πολιτικός τής αντίπερα όχθης, ο κ. Αρσένης. Μα, αναρωτιέμαι: Πάντα, όλοι και όλα είναι λάθος, όταν πρόκειται να έχουμε μεταρρυθμίσεις για την ανώτατη παιδεία;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ομηρία της πολιτικής ακινησίας του ελληνικού κράτους σε ό,τι αφορά τις ανάγκες αλλαγών στην παιδεία, τελειώνει κάπου εδώ. Σας καλώ να δείξουμε όλοι από κοινού την τόλμη να ενταφιάσουμε την υποταγή της χώρας στη μετριότητα και στην ανεπάρκεια της εκπαίδευσής μας. Ο Πρωθυπουργός, που κατά τα άλλα του αποδίδετε δήθεν απουσία από καίριες πολιτικές αποφάσεις, έδωσε τον τόνο και ξεκινάει η μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια. Και ας του επιφύλαξαν κάποιοι κύκλοι το ανεπίτρεπτο αντάλλαγμα ότι δήθεν «ο Καραμανλής κάνει ό,τι κάνει για να προκηρύξει εκλογές».
Υπερψηφίζω το υπό συζήτηση πλαίσιο νόμου για την ανώτατη εκπαίδευση του Υπουργείου Παιδείας, με την πεποίθηση ότι συνιστά βήμα προόδου προς τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, που έχουν ανάγκη οι νέοι μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ την κ. Καλογήρου.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Λιάνης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΙΑΝΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, λυπάμαι καθώς η Υπουργός, κ. Γιαννάκου, φεύγει και αφήνει συχνά –και στην επιτροπή έγινε αυτό- μόνο μέσα στη φοβερή ηρεμία των κυβερνητικών εδράνων, απόψε τον κύριο Υφυπουργό. Το αναφέρω γιατί η κ. Γιαννάκου επεχείρησε και μας έκανε ένα μάθημα δημοκρατίας. Έχει μια ροβεσπεριανή αντίληψη για τη δημοκρατία. Πιστεύει σε μία δημοκρατία που κάνει για όλα, μια δημοκρατία πασπαρτού. Και άλλα κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας το εκφράζουν αυτό. Λένε πως δεν έχουμε έλλειμμα δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όσο ο κύριος Πρωθυπουργός, δεν απαντά στο ερώτημα για το ποιος παρακολουθούσε το τηλέφωνό του, τόσο θα είναι δίκαιο να λέμε ότι η χώρα και οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν μέγα έλλειμμα δημοκρατίας.
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οκτώ μήνες είναι κλειστά τα πανεπιστήμια. Δυο χαμένα εξάμηνα για τους φοιτητές. Σίγουρα ένα αρνητικό ρεκόρ για την Ελλάδα. Ένας νέος άθλος της Νέας Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού, που βαφτίζει την υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας σε μεταρρύθμιση. Ο τόσο επίκαιρος στην Αίθουσα αυτή κ. Μπαμπινιώτης, μάς διαφωτίζει και πάλι: Μεταρρύθμιση είναι η αλλαγή ρυθμού για την επίτευξη καλύτερου αποτελέσματος. Οσονούπω, ο ρυθμός θα ενταθεί μας λέτε και τα πανεπιστήμια θα κλείσουν ολοσχερώς. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το σχέδιο νόμου δεν έχει στόχο την παιδεία, αλλά έχει στο στόχο την παιδεία. Την πλήττει καίρια. Η τοποθέτηση του Προέδρου μας στην Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων υπήρξε ρηξικέλευθη, καταλυτική και πειστική. Η παρουσίαση του προγράμματος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τον Πρόεδρό μας σας αφαιρεί και τα προσχήματα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχει θέσεις για τα ζητήματα αυτά.
Θα κρίνω τρία-τέσσερα βασικά σημεία του σχεδίου νόμου, που θεωρώ ότι έχουν σχέση με τη δημοκρατία και την παιδεία μας. Δηλαδή το θέμα του διαλόγου που προηγήθηκε -για εμένα ο διάλογος είναι ο πυρήνας της δημοκρατίας- το θέμα του ασύλου και τις ευθύνες του Πρωθυπουργού, που τις θεωρώ μεγάλες και καίριες.
Λέτε διαρκώς ότι έγινε εξαντλητικός διάλογος. Εγώ υποστηρίζω ότι δεν έγινε κανένας διάλογος για την παιδεία. Διότι ένας διάλογος σε δημοκρατικό καθεστώς πρέπει να πληροί τρεις όρους. Οι διαλεγόμενοι να ορίζουν τα σημεία της συμφωνίας τους. Οι διαλεγόμενοι επιθυμούν αμοιβαία να αντιλαμβάνονται, τι λέει ο ένας στον άλλο. Τέλος, προϋποθέτει συμφωνημένη διαδικασία της διαφωνίας, που είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Ο διάλογος που έπρεπε να γίνει, ήθελε διαφάνεια, ίσους όρους και συστηματοποίηση της αντιπαράθεσης, κύριε Υφυπουργέ. Η έννοια της πλειοψηφίας αποκτά βάρος, μετά τη διαδικασία. Κατά τη διαδικασία ισχύει ο κανόνας των ίσων όρων και μόνο. Εσείς αυτό ούτε το ξέρετε ούτε το εφαρμόσατε ούτε πρόκειται ποτέ να το εφαρμόσετε.
Κύριε Υπουργέ, αναρωτιέμαι: Μήπως τελικά θέλατε την πόλωση, που μας έφερε στο σημερινό αδιέξοδο; Μήπως αυτό που έχει συμβεί και μοιάζει τελεσίδικο, είναι αυτό που επιδιώκετε; Μήπως τελικά χρησιμοποιηθήκατε από μία Κυβέρνηση που δεν ξέρει πώς να ξεφύγει από τον απίστευτο κλοιό της μετριότητάς της και προσπαθεί εναγωνίως να δραπετεύσει προς τις εκλογές, χρησιμοποιώντας τα άγια και τα ιερά αυτού του τόπου, δηλαδή, τη νεότητα και το μέλλον της; Γιατί για εσάς η νεότητα είναι μία ηλικία. Για τους μεγάλους ποιητές αυτής της χώρας η νεότητα είναι η ισχύς, η δυνατότητα του ονείρου, η δυνατότητα της φαντασίας, που θα οδηγήσουν σ’ ένα καλύτερο μέλλον. Δεν έχετε διαβάσει ασφαλώς Ελύτη που λέει: «Δώστε μου να φάω νεότητα σαν κρέας ωμό».
Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου κάθε βράδυ ρωτούσε τα στελέχη του: «Τι κλίμα πιάνετε;». Θέλετε να σας πω τι κλίμα πιάνω εγώ στη χώρα; Ζοφερό, δυσώδες, αποπνικτικό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξέρω ότι και σ' αυτό το θέμα χρησιμοποιείτε ως αλεξικέραυνο τον κύριο Πρωθυπουργό. Το έχει πάρει πάνω του. Αλλά το Σύνταγμα δίνει μόνο δύο αρμοδιότητες στον Πρωθυπουργό. Η πρώτη λέει ότι η Κυβέρνηση είναι συλλογικό όργανο, οπότε ο Πρωθυπουργός είναι απλά ο Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, δηλαδή, πρώτος μεταξύ ίσων. Αυτό σημαίνει ότι την ευθύνη για τα θέματα της παιδείας την έχει συνολικά όλη η Κυβέρνηση. Θα μπορούσα, όμως, κύριοι συνάδελφοι, να απαλύνω τις ευθύνες σας εάν, όπως προβλέπει επίσης, το Σύνταγμα, είχαμε, στο θέμα που συζητάμε, αποσαφηνισμένες σχέσεις του Πρωθυπουργού και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Δηλαδή, εάν για όλες αυτές τις εξελίξεις ήσασταν εξ αρχής ενημερωμένοι, συμμετείχατε στις σταδιακές μεταβολές και πήρατε κοινές αποφάσεις. Αν δεν συνέβη αυτό –και όλοι μας ξέρουμε ότι δεν συνέβη- είναι φανερό ότι οι αποφάσεις πάρθηκαν από τον κύριο Πρωθυπουργό και την Υπουργό Παιδείας και εσείς κληθήκατε να στηρίξετε επιλογές, που δεν γνωρίζατε. Είναι θλιβερό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, ποτέ δεν σας υποτίμησα. Πιστεύω ότι κανένας Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας δεν θα ήθελε να είναι ένα «μολυβένιο στρατιωτάκι» στη Βουλή!
Θα ήθελα τώρα να πω λίγες απλές σκέψεις για το θέμα του ασύλου. Να θυμηθούμε, λοιπόν, πώς ξεκίνησε το άσυλο, γιατί οι περισσότεροι είσαστε πολύ νέοι και όλοι αρχίζετε από το νόμο του 1982, που ήταν οριακός και θετικός νόμος. Και όμως, η πρώτη ρύθμιση έγινε το 1974 από το δίδυμο Τσάτσος – Ευρυγένης. Τότε το άσυλο δημιουργήθηκε, γιατί η Αστυνομία και η Ασφάλεια είχαν ιδιαίτερα τμήματα σπουδαστικού, που παρακολουθούσαν για πάρα πολλά έτη τις συμπεριφορές των φοιτητών και των καθηγητών στα πανεπιστήμια. Αυτό ήταν σύνηθες φαινόμενο και στη δική μου γενιά, τη γενιά του 114, όπου τότε η Αστυνομία έδερνε ασυστόλως, εντός και εκτός πανεπιστημίων.
Το βασικότερο θέμα του σημερινού νομοσχεδίου θα έπρεπε να είναι η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Το άσυλο ήταν η στοιχειώδης άμυνα για να αποτρέψει κάποιος αυτούς, που έθεταν σε κίνδυνο τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και τις ελευθερίες της διδασκαλίας. Το νόημα, λοιπόν, του ασύλου ήταν εξ αρχής η προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας έναντι κινδύνων πανταχόθεν προερχομένων.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ)
Και ιδού το σημερινό παράδοξο. Μειώθηκε ο κίνδυνος από την Αστυνομία, διότι δεν υπάρχουν αυτά τα τμήματα, εκτός από τις εξαιρέσιμες υπερβολές, τις γνωστές, στους δρόμους και στα πανεπιστήμια, αλλά αυξήθηκαν οι κίνδυνοι, με την είσοδο ομάδων βανδάλων, που ουσιαστικά παραβιάζουν το άσυλο και διαστρεβλώνουν την έννοια του φοιτητικού κινήματος. Αυτές είναι οι υπερβολές που θίγουν και το άσυλο και τη λειτουργία των πανεπιστημίων και προκαλούν αλγεινή εντύπωση στην κοινή γνώμη.
Θέλω, όμως, να σας ρωτήσω: Ποιον ωφελεί η δράση αυτών των ομάδων; Η δράση αυτών των ομάδων ωφελεί τη Δεξιά και μόνο. Δεν λέω ότι είναι βαλτοί, δεν λέω ότι τους βάλατε εσείς, αλλά είναι ολοφάνερο ότι η ύπαρξη αυτών των ομάδων πολιτικά ωφελεί μόνο τη Νέα Δημοκρατία. Οι βάνδαλοι ωφελούν μόνο τη Νέα Δημοκρατία. Κατά συνέπεια, το άσυλο θα πρέπει να μπορεί να εφαρμόζεται όταν συντρέχει λόγος και λόγος είναι ο κίνδυνος κατάλυσής του πανταχόθεν.
Το Πρυτανικό Συμβούλιο είναι μία λύση, αλλά προηγούνται όλα όσα ήδη έχω αναφέρει, που αποκτούν την πολιτική του διάσταση, με την οποία πρέπει να δούμε το ζήτημα.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Λιάνη.
Το λόγο έχει ο κ. Μανιάτης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν είχαμε μία σοβαρή Κυβέρνηση απέναντί μας, θα έπρεπε να έχει συνειδητοποιήσει ότι για να επιβιώσει αυτή η χώρα θα πρέπει να στηριχθεί σε τρεις πυλώνες: Στην παιδεία, στην έρευνα και στην καινοτομία. Το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα είναι η τρανή, η κραυγαλέα απόδειξη ότι δεν συζητούμε με μία σοβαρή Κυβέρνηση, γιατί, δυστυχώς, και στα τρία αυτά μεγέθη, σε αυτούς τους τρεις πυλώνες επιβίωσης του έθνους, καταγράφεται πλήρης αποτυχία.
Έχουμε καταλάβει πάρα πολύ καλά ποιος είναι ο στόχος σας. Η δημόσια συζήτηση το έχει καταδείξει. Τα προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου είναι το άσυλο, οι κουκουλοφόροι και οι αιώνιοι φοιτητές.
Επειδή απευθυνόμαστε σ’ ένα λαό, όπου περίπου το 40% αυτού του λαού, είτε έχει σπουδάσει σε πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. είτε έχει παιδιά και συγγενείς που σπουδάζουν, αυτή η δημόσια προσέγγιση, κύριε Υπουργέ, αποτελεί μία γελοιοποίηση του κορυφαίου εθνικού προβλήματος της ανώτατης εκπαίδευσης.
Είστε πολιτικά ένοχοι για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον προσπαθείτε να μας πείσετε ότι η νέα γενιά, οι φοιτητές μας, τα παιδιά, τα αγόρια και τα κορίτσια, που σε δέκα χρόνια θα κυβερνούν αυτήν τη χώρα, θα είναι σε αυτήν την Αίθουσα ή θα είναι επικεφαλείς μεγάλων επιχειρήσεων, αυτά τα παιδιά σήμερα είναι επαναστάτες χωρίς αιτία, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, δεν καταλαβαίνουν, γιατί καταλαμβάνουν 300 σχολές. Αγνοούν πλήρως την πραγματικότητα. Είστε και για έναν άλλο ακόμη λόγο πολιτικά ένοχοι. Προσπαθείτε να μας πείσετε ότι οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, αυτοί που μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά μας, αυτοί που από τη φύση της δουλειάς τους είναι υποχρεωμένοι κάθε μέρα να ανανεώνουν τον εαυτόν τους, να ανανεώνουν τον τρόπο σκέψης τους, να ανανεώνουν τις γνώσεις τους, αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν δήθεν την εμπροσθοφυλακή της συντήρησης και της ακινησίας σε αυτήν τη χώρα. Δεν γίνεται. Δεν γίνεται και η νεολαία να μην ξέρει τι της γίνεται και οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι να θέλουν την απόλυτη ακινησία. Μάλλον κάποιος άλλος φταίει.
Ξέρετε, αυτός ο μηδενισμός και ο ισοπεδωτισμός που τους τελευταίους μήνες διαπερνά το δημόσιο διάλογο, με αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης, αυτός ο ισοπεδωτισμός αποτελεί το κρυφό αυγό του φιδιού. Ταυτόχρονα κάποιοι λένε και απευθύνονται με ισοπεδωτικό και μηδενιστικό τρόπο και στους πολιτικούς.
Ζούμε σε μία κοινωνία, λοιπόν, όπου με αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης τα παιδιά και οι φοιτητές μας δεν ξέρουν τι τους γίνεται, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι θέλουν την ακινησία και το ραχάτι και οι πολιτικοί δουλεύουν μόνο για τον εαυτόν τους. Επαναλαμβάνω, κύριε Υπουργέ, είναι αβγό του φιδιού και, δυστυχώς, με πολιτικές σας δράσεις και ενέργειες το επωάζετε. Προσέξτε.
Όποιος έχει περάσει από μία πανεπιστημιακή αίθουσα ξέρει ότι στόχος του πανεπιστημίου είναι: Πρώτον, η αριστεία, δεύτερον, η δημιουργία σοβαρών, ενεργών και επιστημονικά ενημερωμένων πολιτών και τρίτον, η σύνδεση μ’ ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Άραγε αυτοί οι τρεις στόχοι υλοποιούνται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο;
Ο Γιώργος Παπανδρέου στη συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων σας είπε ότι μπορούσατε και έπρεπε, εάν ήσασταν μία ριζοσπαστική κυβέρνηση, να φέρετε ένα νόμο – πλαίσιο με τέσσερα άρθρα. Φτάνουν τέσσερα άρθρα. Πρώτο άρθρο: Εξασφαλίζεται το απόλυτο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, με τον τρόπο εκλογής οργάνων, τον τρόπο συμμετοχής των φοιτητών. Ξέρουν να ρυθμίζουν τα του οίκου τους.
Κύριε Υπουργέ, είστε πεισμένος ότι το μεγάλο διοικητικό πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι η απουσία γραμματέα, ο οποίος μάλιστα θα διοριστεί όταν θα συνταξιοδοτηθούν οι σημερινοί προϊστάμενοι των γραμματειών, δηλαδή μετά από δέκα χρόνια; Αυτό είναι το κορυφαίο διοικητικό πρόβλημα των πανεπιστημίων;
Δεύτερο άρθρο. Ένα άρθρο που να εξασφαλίζει και να υποστηρίζει την εξωστρέφεια, την κοινωνική λογοδοσία, την κινητικότητα ανάμεσα στα μέλη Δ.Ε.Π. και στους φοιτητές και τον ουσιαστικό προγραμματισμό.
Τρίτο άρθρο. Η ενεργοποίηση μιας ουσιαστικά ανεξάρτητης αρχής, αξιολόγησης και πιστοποίησης.
Και τέταρτο άρθρο. Εξασφάλιση ισχυρής δημόσιας χρηματοδότησης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή η Κυβέρνηση, εκτός από τα άλλα χαρακτηριστικά της έχει και ένα ακόμη, την άκρατη νομολαγνεία. Προσπαθούμε να πείσουμε την κοινωνία ότι είμαστε μεταρρυθμιστές. Αφού με τις πράξεις δεν το καταφέρνουμε, ας δοκιμάσουμε να πείσουμε την κοινωνία με νόμους, με χαρτιά δηλαδή, με άρθρα, τα οποία μένουν ανεφάρμοστα.
Θα σας αναφέρω τέσσερα παραδείγματα, που δεν χρειάζεται κανένας νόμος. Πρώτο. Χρειάζεται νόμος για να διπλασιάσουμε τα αμφιθέατρα και τις αίθουσες διδασκαλίας στα πανεπιστήμιά μας; Γνωρίζετε ότι σε πάρα πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι φοιτητές δεν έχουν κάθισμα να καθίσουν. Θέλετε νόμο για να αυξήσετε τις δαπάνες για αυτές τις υποδομές;
Δεύτερο παράδειγμα. Θέλουμε νόμο για να εμπλουτίσουμε τις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων μας, να τις συνδέσουμε on line με τις διεθνείς τράπεζες πληροφοριών;
Τρίτο παράδειγμα. Χρειαζόμαστε νόμο για να διπλασιάσουμε τις υποτροφίες, που δίνει το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών; Χρειαζόμαστε νόμο για να τριπλασιάσουμε και δεκαπλασιάσουμε τα δάνεια, που δίνονται σε οικονομικά αδύναμους φοιτητές, για να διπλασιάσουμε τον αριθμό των φοιτητικών εστιών;
Τέταρτο παράδειγμα. Χρειαζόμαστε νόμο για να στηρίξουμε αποφασιστικά τα γραφεία διασύνδεσης, τα γραφεία σταδιοδρομίας, που έχουν τα πανεπιστήμια, έτσι ώστε πραγματικά, μέσα από τα πανεπιστήμια, σε διάστημα ενός έτους, οι απόφοιτοι ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος των αποφοίτων, να βρίσκουν δουλειά; Χρειαζόμαστε νόμο γι' αυτό; Επειδή δεν χρειαζόμαστε κανένα νόμο, προσπαθούμε να καλύψουμε την ανυπαρξία των πράξεών μας, μέσω της Βουλής των Ελλήνων.
Τρεις τελευταίες παρατηρήσεις. Πανεπιστήμιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σημαίνει δύο πράγματα. Σημαίνει καλά προγράμματα σπουδών, δηλαδή καλά γράμματα να μαθαίνουν τα παιδιά μας και σημαίνει δεύτερον, έρευνα.
Ξεκινώ από το πρώτο, προγράμματα σπουδών. Δεν υπάρχει ούτε μια λέξη μέσα στο νομοσχέδιο, που να ωθεί σε μια κατεύθυνση εκσυγχρονισμού των προγραμμάτων σπουδών και κυρίως προσαρμογής των προγραμμάτων σπουδών στις ανάγκες της κοινωνίας και στις ανάγκες της οικονομίας. Καμία ουσιαστική σύγχρονη λέξη για την περίφημη ιστορία του συγγράμματος, όπου πάλι κάνετε μια «τρύπα στο νερό». Τίποτε για το γεγονός ότι υπάρχουν απόφοιτοι ελληνικών Α.Ε.Ι., που δεν έχουν κάνει ποτέ, σε κανένα μάθημα, καμία πρακτική άσκηση. Και σπουδάζουν διά αλληλογραφίας από το σπίτι τους. Τίποτε ουσιαστικά για την ετεροαπασχόληση των καθηγητών.
Έρευνα και τεχνολογία και τελειώνω μ' αυτό. Διαθέτουμε για έρευνα το 0,6% του Α.Ε.Π.. Το 90% της έρευνας διεξάγεται στα πανεπιστήμια. Ούτε λέξη για το πώς θα βελτιωθεί η διεξαγόμενη έρευνα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ολοκληρώστε παρακαλώ, κύριε Μανιάτη.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Περιφερειακά πανεπιστήμια. Αφορά τις μισές περιφέρειες της χώρας. Είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε, με τον ίδιο ισοπεδωτικό, ενιαίο τρόπο, το Καποδιστριακό, το Μετσόβιο, το Αριστοτέλειο, με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ή το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας; Δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση; Δεν έχετε καμία ανάγκη;
Πρόκειται για θλιβερές αποσπασματικές ρυθμίσεις δευτερευόντων θεμάτων. Χρησιμοποιείτε, δυστυχώς, την παιδεία ως ένα επικοινωνιακό άλλοθι, ως ένα φύλλο συκής για μια ασημαντότητα. Το τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος θα σας τιμωρήσει.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Μανιάτη.
Παρακαλώ να είστε ακριβείς στο οκτάλεπτο, γιατί είναι πολλοί οι εγγεγραμμένοι συνάδελφοι.
Το λόγο έχει ο κ. Παντούλας.
ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, παρά το γεγονός ότι επαναλαμβάνω μια αυτονόητη αλήθεια, εκτιμώ ότι είναι σκόπιμο να την καταθέσω στην αρχή της ομιλίας μου επί του νομοσχεδίου, που συζητάμε σήμερα, ότι δηλαδή η παιδεία αποτελεί κοινωνικό αγαθό, στη θεώρηση του οποίου αντανακλώνται όλες οι αποχρώσεις των κοινωνικών οραμάτων και αποτυπώνονται με ευκρίνεια όλες οι ιδεολογικές διαφοροποιήσεις, αλλά και οι επιτήδεια κρυμμένες πολιτικές διαχωριστικές γραμμές.
Ο ουσιαστικός διάλογος για την παιδεία αναγκάζει τους πάντες να εγκαταλείψουν τα επικοινωνιακά προσχήματα, τις εκθέσεις ιδεών, τους προεκλογικούς λαϊκισμούς ή αφορισμούς και να φανερώσουν τις πραγματικές πολιτικές τους θέσεις.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με αίσθηση του ρόλου, που καλείται να παίξει, η εκπαίδευση στην επίτευξη του στόχου για μια «δίκαιη κοινωνία» και για μια «δυνατή Ελλάδα», κατέθεσε σε δημόσια διαβούλευση τον προγραμματικό του λόγο. Το όραμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για μια Ελλάδα με ισχυρή οικονομία και κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης, συνδέεται άρρηκτα μ’ ένα εκπαιδευτικό σύστημα από την πρωτοβάθμια έως την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που θα ανταποκρίνεται στις αναπτυξιακές προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας και του λαού μας. Γι' αυτό και επεδίωξε τη συναίνεση, ώστε να προχωρήσουν οι μεγάλες αλλαγές που αποτελούν επιτακτική ανάγκη. Η Νέα Δημοκρατία έμεινε μόνη, διάλεξε την πόλωση. Αγνόησε και διαίρεσε την κοινωνία. Δεν αξιοποίησε το διάλογο, που προσέφερε δυνατότητες για ρηξικέλευθες αλλαγές. Δεν τόλμησε. Ήταν συνειδητή της επιλογή.
Αντιλαμβάνεται την εκπαίδευση με όρους «οικονομικού αγαθού», το οποίο υπόκειται στους νόμους της ελεύθερης αγοράς. Για τη Νέα Δημοκρατία μόνο ο άνευ όρων ελεύθερος ανταγωνισμός βελτιώνει την αποκαλούμενη «παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών». Το προέχων της πολιτικής της δεν είναι η ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης, αλλά η ελευθερία της «εκπαιδευτικής αγοράς». Σαφή πρόγευση αυτής της αντίληψης αποτέλεσε η υπόθεση της βαθμολογικής βάσης του «10», κύριε Υφυπουργέ. Η κυβερνητική απόφαση, που αφορούσε μόνο την εισαγωγή στα δημόσια Α.Ε.Ι., είχε ως αποτέλεσμα τη μεταφορά είκοσι χιλιάδων περίπου αποφοίτων λυκείου, δίκην πελατών, από τις δημόσιες στις ιδιωτικές σχολές. Πρόκειται για το μέγιστο σκάνδαλο εύνοιας συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων τα τελευταία χρόνια, που κατά σύμπτωση είναι, όπως λέγεται, και χρηματοδότες του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Η ενίσχυση της «ιδιωτικής εκπαιδευτικής αγοράς» είναι η πραγματική πρόθεση της Κυβέρνησης. Αυτή υπηρετεί με συνέπεια με το σύνολο των νομοθετικών πρωτοβουλιών. Είναι χαρακτηριστική και η σημερινή ανακοίνωση περί του αριθμού των εισακτέων, όπου τονίζεται πως πλησιάζουν η ξεπερνούν κατά τι τους ογδόντα δύο χιλιάδες φοιτητές, οκτακόσιους λιγότερο από πέρυσι. Αλλά δεν μας λένε, δεν μας λέτε, κύριε Υφυπουργέ, ότι πέρυσι, από τους ογδόντα τρεις χιλιάδες περίπου, εισήχθησαν στα πανεπιστήμια και στα Τ.Ε.Ι. εξήντα χιλιάδες. Φέτος τους επιφυλάσσετε την ίδια τύχη. Άρα λέτε τη μισή αλήθεια, πράγμα το οποίο είναι πολύ μεγαλύτερο από το ψέμα.
Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί το νομοσχέδιο αποτελεί μια πρόχειρη, ασύνδετη και σκόπιμη νομοθετική κυβερνητική πρωτοβουλία, που αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα ουσιαστικά προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και τούτο γιατί είναι ενταγμένο στα πλαίσια της πολιτικής της, προκειμένου να εξυπηρετηθούν, δυστυχώς, συγκεκριμένα εξωακαδημαϊκά συμφέροντα. Προφανώς δεν πρόκειται για νόμο-πλαίσιο, αλλά για σειρά γραφειοκρατικών και διοικητικών διευκολύνσεων που πρωτίστως επιδιώκουν την αποδοχή των μέσων ενημέρωσης και δευτερευόντως των ιδρυμάτων τα οποία αφορούν.
Είναι εμφανές ότι στο βάθος της σκέψης των συντακτών του νομοσχεδίου υποκρύπτεται η αμφισβήτηση του ρόλου και του επιπέδου των δημόσιων Α.Ε.Ι. και η απαξίωση των επιτευγμάτων τους. Οι αιχμές μιας πραγματικής μεταρρύθμισης, όπως η αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι., η ποιοτική αναβάθμιση των Τ.Ε.Ι., η αναβάθμιση του επιπέδου σπουδών, η κινητικότητα φοιτητών, καθηγητών και ερευνητών, η αξιοκρατία στην επιλογή και εξέλιξη των μελών Δ.Ε.Π., η ανάπτυξη και λειτουργία των περιφερειακών Α.Ε.Ι., η ετεροαπασχόληση των μελών Δ.Ε.Π., η αξιολόγηση και ο κοινωνικός έλεγχος, η ενίσχυση της έρευνας, η απουσία πρόνοιας πρόσβασης στα Α.Ε.Ι. ατόμων χωρίς οικονομικές και μορφωτικές ευκαιρίες ή ατόμων με ειδικές ανάγκες, η απαραίτητη σύνδεση των αλλαγών στα Α.Ε.Ι. με αντίστοιχες στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και, τέλος, η προκλητική απουσία σύνδεσης των αλλαγών, με αξιόπιστο πλαίσιο χρηματοδότησης, υποδηλώνουν τα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά του νομοθετικού εγχειρήματος της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η αρνητική ψήφος επί της αρχής του συζητούμενου νομοσχεδίου δεν υπακούει προφανώς σε λογικές ταύτισης ή σύγχυσης των όρων «δημόσιο και κρατικό αγαθό». Η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό. Συμβαίνει δε πλειστάκις κρατικές δομές με συγκεντρωτικές, αυταρχικές, δυσκίνητες, διεφθαρμένες ή και αδιαφανείς συμπεριφορές να το υπονομεύουν. Ο ιδεοληπτικός κρατισμός εξαντλείται στην έκφραση άγχους και δυσαρέσκειας για την κυβερνητική πολιτική και τελικά καταλήγει στην πλέον συντηρητική και συντεχνιακή άποψη, να μην αλλάξει τίποτα.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κινείται στην ανάδειξη και υπεράσπιση νέων και ριζοσπαστικών ιδεών. Στη νεοφιλελεύθερη δεξιά αντίληψη με τις εκ παραδόσεως βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις για τον αυταρχικό ρόλο του κράτους, τις οποίες βιώνουμε αυτές τις μέρες στις κινητοποιήσεις των φοιτητών και στην αμήχανη κρατικιστική αντίληψη που επαναφέρει απαντημένα διλήμματα του παρελθόντος, προβάλλει η προτεραιότητα στη δημόσια εκπαίδευση και η πρόθεση ελέγχου του μη κρατικού χώρου, που φανερώνουν ότι η υπόθεση της παιδείας αντιμετωπίζεται ως δημόσιο αγαθό με κοινωνική αποστολή.
Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατέθεσε σε δημόσια διαβούλευση τις προτάσεις για την παιδεία στο πλαίσιο του κυβερνητικού μας προγράμματος, ένα πρόγραμμα που συνδέει τις προοδευτικές ανατροπές και ρήξεις στο σύνολο του εκπαιδευτικού χώρου με εξασφαλισμένη συνέχιση της χρηματοδότησης, ώστε ο στόχος 5% επί του Α.Ε.Π. -τον οποίο υποσχεθήκατε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, αλλά δεν τον τηρήσατε, μειώνοντας συνεχώς τα κονδύλια για την παιδεία και στους τρεις προϋπολογισμούς που καταθέσατε στη Βουλή- να επιτευχθεί την πρώτη τετραετία, το 40% του Δ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης να οδηγηθεί στους ανθρώπινους πόρους, το «μέρισμα ειρήνης» να ενισχύσει τα κονδύλια για την εκπαίδευση και στον πρώτο προϋπολογισμό της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. η αύξηση να φτάσει στο 1.000.000.000 ευρώ. Η λογική αυτή υπηρετείται από την ανάγκη σύναψης ενός νέου συμβολαίου με εγγυήσεις, όπου το σύνολο της εκπαίδευσης και η πολιτεία θα καταθέσουν από κοινού τη δημόσια ευθύνη και δέσμευσή τους. Το έργο αυτό θα το επωμιστεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Ο κ. Καραμανλής στα τρία χρόνια που είναι Πρωθυπουργός δεν συγκάλεσε, κύριε Υφυπουργέ, ούτε μια φορά το Υπουργικό Συμβούλιο για να συζητήσει θέματα παιδείας. Αυτό είναι πρωτάκουστο και συμβαίνει παγκοσμίως για πρώτη φορά. Πλήρης απαξίωση του χώρου της εκπαίδευσης.
Ένα σχολείο που βλέπει στο μέλλον και μια δημόσια ανώτατη εκπαίδευση που πρωταγωνιστεί διεθνώς είναι ο δικός μας στόχος, ο στόχος του προοδευτικού εκπαιδευτικού κινήματος. Οι προτάσεις του Προέδρου μας Γιώργου Παπανδρέου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων αυτόν το στόχο εξυπηρετούν.
Το νομοσχέδιο που καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα, διέψευσε ακόμα και τους πλέον φανατικούς υποστηρικτές της Κυβέρνησης. Η ουσία της μεταρρύθμισης απουσιάζει από τις διατάξεις του και εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο για την εκπαιδευτική κοινότητα και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Δυστυχώς η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιβεβαίωσε το αξίωμα ότι ο χειρότερος εχθρός μιας αναγκαίας μεταρρύθμισης είναι μια κακή απόπειρα μεταρρύθμισης, που οξύνει τις αντιθέσεις, σκληραίνει τις αντιστάσεις και αποθαρρύνει τις συναινέσεις. Γι’ αυτό και στο πλαστό ή παραπειστικό δίλημμα που επιχειρεί να εγκλωβίσει την ελληνική κοινωνία η Κυβέρνηση, «με τη Μαριέττα ή με τη μολότοφ», όπως ευφυώς σημείωσε ο Παύλος Τσίμας στα «ΝΕΑ» προχθές, οι πολίτες απαντούν: «Ούτε με τη Μαριέττα ούτε με τη μολότοφ». Ναι στην επένδυση στον άνθρωπο και στη γνώση, ναι στα ανοικτά πανεπιστήμια.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Παντούλα.
Το λόγο έχει ο κ. Χριστοδουλάκης.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μια σοβαρή μεταρρύθμιση, η οποία φιλοδοξεί να έχει εθνικό χαρακτήρα, πρέπει να ικανοποιεί δυο απλά κριτήρια, να προκαλεί όφελος διαρκές και μεγάλο για τους πολλούς και αν έχει κάποιο κόστος, αυτό το κόστος να είναι συγκυριακό και μικρό. Εάν θέλει κανείς να δοκιμάσει αυτά τα δυο κριτήρια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την οποία επιχειρεί η νεοδημοκρατική Κυβέρνηση, θα καταλήξει άραγε σ’ αυτό το συμπέρασμα ή μήπως θα αντιληφθεί πάρα πολύ εύκολα ότι συμβαίνουν ακριβώς τα αντίθετα και για το ένα κριτήριο και για το άλλο; Η μεταρρύθμιση αυτή, την οποία επιχειρεί το Υπουργείο Παιδείας, θα έχει ενδεχομένως ένα ανεπαίσθητο όφελος σε ορισμένα δευτερεύοντα ζητήματα και θα έχει φέρει, όπως ήδη επέφερε, ένα τεράστιο κόστος σε πάρα πολλά ζητήματα εύρυθμης λειτουργίας του πανεπιστημίου.
Εδώ και ένα χρόνο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βλέπουμε το θέαμα του κλειστού πανεπιστημίου. Βλέπουμε να έχουν περιθωριοποιηθεί όλες οι υγιείς δυνάμεις μέσα στα πανεπιστήμια, οι καλοί και εργαζόμενοι καθηγητές, οι φοιτητές οι οποίοι θέλουν να σπουδάσουν, για να γίνουν καλοί επιστήμονες και πολίτες με αξίες και ιδανικά. Βλέπουμε τα πράγματα να έχουν οδηγηθεί σε μια ατελέσφορη και τραγική πόλωση ανάμεσα σ’ αυτούς οι οποίοι θέλουν να έχουν το πανεπιστήμιο κλειστό και κυριαρχούμενο από διάφορες ανεξέλεγκτες ομάδες και σ’ αυτούς οι οποίοι θέλουν μέσω της αστυνομοκρατίας να βρουν διέξοδο σ’ αυτήν την κατάσταση.
Χάθηκε με όλους αυτούς τους κυβερνητικούς πειραματισμούς πολύτιμος χρόνος στη διάρκεια του οποίου υπονομεύτηκαν ακαδημαϊκές σχέσεις, τινάχτηκαν στον αέρα εξεταστικοί περίοδοι, εμφανίστηκαν και δυστυχώς επιβλήθηκαν βίαιες συμπεριφορές μέσα στα πανεπιστήμια, χιλιάδες φοιτητές έχουν χάσει τα μεταπτυχιακά τους. Και κάθε μέρα βλέπουμε το πανεπιστήμιο να ολισθαίνει σε ένα πλαίσιο συγκρούσεων, λες και βρισκόμαστε σε προάστιο της Βαγδάτης, ευτυχώς χωρίς να έχουμε τις βόμβες.
Όλα αυτά τα πράγματα δείχνουν ότι η Κυβέρνηση δεν μπόρεσε να οργανώσει στοιχειωδώς καμία πειστική διαδικασία για την αξία, τη σημασία και την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων που προτείνει. Και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι, αν μια μεταρρύθμιση δεν υποστηρίζεται από μια σοβαρή εσωτερική δύναμη σε εκείνον το θεσμό στον οποίο απευθύνεται, τότε θα είναι μια μεταρρύθμιση μάταιη, μια μεταρρύθμιση άσκοπη, μια μεταρρύθμιση με κόστος και χωρίς όφελος. Το όφελος, το οποίο ενδεχομένως θα προκύψει από όλα αυτά τα οποία προτείνει το Υπουργείο Παιδείας, θα είναι ένας κόκκος άμμου μπροστά σε αυτά τα οποία πλήρωσε η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο την προηγούμενη χρονιά.
Θα αναφερθώ σε μερικά θέματα του νομοσχεδίου. Προτείνει ως μείζον θέμα τον εσωτερικό κανονισμό. Μα ήδη προβλεπόταν και από προγενέστερες νομοθετικές ρυθμίσεις εσωτερικός κανονισμός, ο οποίος όμως, όταν συνάντησε δυσκολίες στη σύνταξή του, έπαιρνε διαρκώς αναβολές και μόνο ορισμένα πρωτοποριακά τμήματα και πανεπιστήμια είχαν θεσπίσει εσωτερικούς κανόνες δεοντολογίας.
Προβλέπει τη θέση γραμματέα ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Μα υπάρχει τέτοια θέση σε όλα τα πανεπιστήμια. Τι καινούργιο κομίζει η νομοθετική ρύθμιση;
Προβλέπει ως κορυφαία μεταρρύθμιση τον λεγόμενο ακαδημαϊκό και αναπτυξιακό προγραμματισμό, ο οποίος είναι απολύτως βέβαιο ότι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα καταντήσει μια απλή γραφειοκρατική ανταλλαγή αλληλογραφίας μεταξύ υπαλλήλων του πανεπιστημίου και υπαλλήλων του Υπουργείου Παιδείας. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα διότι δεν υπεισέρχεται με κανένα ακαδημαϊκό κριτήριο στο πώς θα συντάσσεται και πού θα αποσκοπεί αυτός ο προγραμματισμός. Δεύτερον, διότι δεν αξιολογείται με βάση διεθνείς προδιαγραφές από μια ανεξάρτητη αρχή αξιολόγησης της ποιότητας των σπουδών. Και, τρίτον και πιο σημαντικό, επειδή ο ίδιος ο νόμος προβλέπει και τη διαδικασία αναίρεσης αυτής της νέας πρότασης του ακαδημαϊκού προγραμματισμού.
Ακούστε τι λέει επί λέξει το άρθρο 5, στο οποίο προβλέπεται: «Η διαδικασία της έγκρισης του απολογισμού από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ολοκληρώνεται εντός δυο μηνών από την υποβολή του. Εάν η προθεσμία αυτή παρέλθει άπρακτη, ο απολογισμός θεωρείται εγκεκριμένος». Αυτό πολύ πρακτικά σημαίνει ότι έπειτα από λίγο οι διάφορες συντεχνίες των υπαλλήλων των πανεπιστημίων και του Υπουργείου Παιδείας θα συμβιβαστούν στο να μην κάνει κανείς τίποτα. Θα στέλνουν διάφορα χαρτιά γραφειοκρατικά συμπληρωμένα οι μεν, θα τα αφήνουν στο ράφι τους οι δε για δυο μήνες και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.
Aυτή είναι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση η οποία στοίχισε στη χώρα ένα χρόνο κλειστά πανεπιστήμια; Αυτή είναι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση η οποία έχει μετατρέψει τους μασκοφόρους και τους «μολοτοφόρους» σε καθοριστικές πρωταγωνιστικές δυνάμεις μέσα στο ελληνικό πανεπιστήμιο; Αυτή είναι η εκπαιδευτική διαδικασία η οποία έχει ακυρώσει τις ζωογόνες δυνάμεις του πανεπιστημίου και των φοιτητών και μας κάνει όλους τώρα να απορούμε πώς θα επαναφέρουμε την πανεπιστημιακή τάξη, την πίστη στις αξίες, την πίστη στις επιστήμες και στις σπουδές στα ελληνικά πανεπιστήμια;
Πιστεύω, κυρίες και κύριοι, ότι αυτό το οποίο γινόταν τους τελευταίους μήνες ήταν η ισχυροποίηση του αδιεξόδου. Γιατί; Διότι η Κυβέρνηση από πολύ νωρίς επέφερε τέτοια ασφυξία στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, μη δεχόμενη να ακούσει κανέναν άλλο, μη δεχόμενη να κάνει διάλογο μέσα στα πανεπιστήμια, μη δεχόμενη να κάνει διάλογο στη Βουλή, έτσι ώστε χάθηκε το βασικό οξυγόνο των μεταρρυθμίσεων, η εμπιστοσύνη. Έτσι, αυτοί οι οποίοι θέλουν να προχωρήσει μπροστά το πανεπιστήμιο και να γίνει διεθνώς ανταγωνιστικό δεν έχουν πια εμπιστοσύνη στην Κυβέρνηση και όταν φωνάζουν και καταθέτουν προτάσεις, κανείς δεν τους ακούει. Αυτοί οι οποίοι μάχονται για την ποιότητα του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου έχασαν την εμπιστοσύνη σε αυτούς τους αδέξιους πειραματισμούς που βλέπουμε σήμερα. Χάθηκε η δυνατότητα συναίνεσης με ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις για το αύριο της κοινωνίας και οι μόνοι οι οποίοι ακόμα παραμένουν ενθουσιασμένοι με αυτές τις παρωδίες εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είναι οι ιδιώτες επιχειρηματίες, οι οποίοι επιθυμούν να ιδρύσουν τα αυριανά κερδοσκοπικά πανεπιστήμια και φυσικά βέβαια οι κουκουλοφόροι οι οποίοι είναι οι κεκράκτες, οι καλύτεροι μαρκετίστες των αυριανών κερδοσκόπων στο χώρο της παιδείας. Αλλά της κοινωνίας την εμπιστοσύνη, της ακαδημαϊκής κοινότητας την εμπιστοσύνη την έχετε απολέσει με τον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζετε και υλοποιείται τις προτάσεις σας.
Και γι’ αυτό και τα πανεπιστήμια χρειάζονται πλέον μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση και πολιτική, όπως αυτή, για παράδειγμα, η οποία περιγράφεται στο νωπό πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την επόμενη τετραετία και περιλαμβάνει μία συνολική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ξεκινάει από την προσχολική ηλικία και ολοκληρώνεται με τη μεταπτυχιακή εκπαίδευση και περιλαμβάνει δύο βασικές συνιστώσες, τις οποίες εσείς συστηματικά αγνοείτε, πρώτα απ’ όλα, την πρόσθετη σύγχρονη γνώση σε όλες τις βαθμίδες και για τους εκπαιδευόμενους και για τους εκπαιδευτικούς και ταυτόχρονα την ολοκληρωμένη επιπλέον χρηματοδότηση, η οποία χρειάζεται και η οποία θα προέλθει όχι μόνο από την καλύτερη δημοσιονομική διοίκηση της χώρας, αλλά ταυτόχρονα και από το μέρισμα ειρήνης με τη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Με αυτές τις δυο συνιστώσες το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί και να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μία ολοκληρωμένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία θα κάνει αυτές τις προσπάθειές σας, που φέρνετε σήμερα στη Βουλή, να μοιάζουν σαν αδέξιοι πειραματισμοί και ερασιτεχνισμοί που έφεραν πολύ κόστος με αβέβαιο όφελος για τη χώρα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Χριστοδουλάκη.
Το λόγο έχει ο κ. Χρυσοχοϊδης.
ΜΙΧΑΗΛ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ και τρία χρόνια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο Γιώργος Παπανδρέου αποφασίσαμε να ανοίξουμε μια νέα εποχή στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας, να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο, δημιουργώντας την αναγκαία συναίνεση στα μεγάλα ζητήματα που έχουν εθνική εμβέλεια και ένα απ’ αυτά είναι η παιδεία.
Τρία χρόνια τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιχειρούμε να σας πείσουμε να δεχθείτε μια σειρά από σημαντικές προτάσεις, που έχει καταθέσει στη Βουλή ο Γιώργος Παπανδρέου, με τα δεκαπέντε σημεία πριν από λίγες μέρες στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, με τέσσερα άρθρα σε αντικατάσταση του νόμου τον οποίον εσείς ψηφίζετε και συζητούμε σήμερα. Δείξαμε μια πάρα πολύ μεγάλη συναινετική προσέγγιση και προσπάθεια στο ζήτημα του άρθρου 16. Ε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση δεν έχει αποδεχθεί ούτε μια φράση. Συζητούμε τόσες μέρες στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, δεν έχετε αποδεχθεί ούτε μία πρόταση και από την άλλη πλευρά κηρύσσετε το διάλογο. Νομίζω ότι δεν τιμά ούτε τη Νέα Δημοκρατία αλλά κυρίως τη δημοκρατία αυτή η τακτική.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιχειρούμε αυτές τις μέρες να σας πείσουμε για τα αυτονόητα και ταυτόχρονα επιχειρούμε να πείσουμε τους πολίτες για τις θέσεις μας και για ένα νομοσχέδιο, το οποίο δεν έχει θέση στην παιδεία σήμερα και δεν απαντά στα ζητούμενα της εκπαίδευσης. Και ποια είναι τα ζητούμενα της εκπαίδευσης σήμερα; Το πρώτο ζητούμενο είναι τα πτυχία με αξία, σπουδές οι οποίες θα είναι ανώτερες απ’ αυτές που έχουμε σήμερα στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τα παιδιά μας να μπορούν πιο εύκολα να βρίσκουν δουλειές. Και, δεύτερον, να ανοίξουν τα πανεπιστήμια. Αυτή είναι μία διακηρυγμένη δική μας θέση και εσείς δεν κάνετε καμιά προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή.
Είναι καταπληκτικό, αλλά χαίρεστε, πολώνετε την κατάσταση, δημιουργείτε συνεχώς εντάσεις για να μην ανοίξουν τα πανεπιστήμια, πότε με τους κουκουλοφόρους, πότε με το άσυλο, πότε με τις εντάσεις και τις συκοφαντίες εναντίον οποιουδήποτε διαφωνεί μαζί σας μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα, προκειμένου να κρατάτε κλειστό το πανεπιστήμιο. Η δε διάθεσή σας για διάλογο έχει αποδειχθεί επανειλημμένα ότι είναι μόνο ρητορική. Σας θυμίζω ότι την ώρα που στον έβδομο όροφο του Υπουργείου συζητούσαμε για την υπόθεση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, στον όγδοο όροφο η κυρία Υπουργός υπέγραφε αβασάνιστα, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς κανένα διάλογο, χωρίς καμιά μελέτη, εντελώς αιφνίδια, τη βάση του «10». Και έρχεται σήμερα η Κυβέρνηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ανακοινώσει ογδόντα δύο χιλιάδες εισακτέους για το 2007, ενώ πρόκειται προφανέστατα περί εμπαιγμού, διότι στο τέλος με τη βάση του «10» οι ογδόντα δύο θα γίνουν εξήντα πέντε, ίσως και εξήντα δύο, πολύ λιγότεροι δηλαδή.
Έχετε την ικανότητα να ορίζετε με πομπώδεις τίτλους πολύ σημαντικές έννοιες. Σε κάποιο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρετε ότι προβλέπεται η κοινωνική λογοδοσία. Ξέρετε τι είναι η κοινωνική λογοδοσία; Η ετήσια κατάθεση της έκθεσης για τα πεπραγμένα των πανεπιστημίων από τον Υπουργό Παιδείας. Αυτό λέγεται κοινωνική λογοδοσία. Καλλιεργείτε καθημερινά την πόλωση και την ένταση. Οδηγείτε τα πράγματα στα άκρα και όλο αυτό το διάστημα δεν γίνεται καμιά δημόσια συζήτηση για την παιδεία. Έχετε στρέψει το ενδιαφέρον όλων στα θέματα του κ. Πολύδωρα, δηλαδή στα θέματα της δημόσιας τάξης και της ασφάλειας.
Αλήθεια τι εννοείτε, κύριε Υφυπουργέ; Και πάλι δεν το διευκρίνισε μετά από τόσο μεγάλη συζήτηση που έγινε στην Αίθουσα. Τι εννοείτε με την ποινική διάταξη στο άρθρο 3 για το άσυλο; Σε ποιους αναφέρεστε; Στους ακαδημαϊκούς, στους φοιτητές ή στις αστυνομικές δυνάμεις; Διότι το σχετικό άρθρο του ν. 1268 αναφέρεται στις αστυνομικές δυνάμεις. Η ποινική ευθύνη αφορά τις αστυνομικές δυνάμεις. Εδώ –φαίνεται- το αφήνετε έτσι θολό, γιατί αφορά και τους ακαδημαϊκούς. Αν αφορά τους ακαδημαϊκούς, είναι ντροπή. Πρέπει να το πείτε. Αν κάνετε λάθος, πρέπει να το πείτε. Η κυρία Υπουργός πάλι δεν απάντησε προηγουμένως και είναι ένα ζήτημα το οποίο μέχρι το τέλος αυτής της συζήτησης πρέπει να ξεκαθαρίσει.
Ασχολείστε διαρκώς με τους αιώνιους φοιτητές. Τελικώς το πρόβλημα, έτσι όπως το χειριστήκατε, ουσιαστικά δεν το λύνετε πάλι, το πάτε όπως είπε ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην αιωνιότητα. Εγώ όμως θέλω να σας θέσω ένα άλλο θέμα. Υπάρχει σε αυτήν τη χώρα μια νέα φοιτητική σύνθεση. Υπάρχουν χιλιάδες φοιτητές οι οποίοι είναι εργαζόμενοι, είναι έγγαμοι, πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουν τη δυνατότητα καθημερινής παρακολούθησης. Υπάρχει πολιτική στη χώρα μας σήμερα για τον εργαζόμενο φοιτητή; Ξέρουμε πόσοι φοιτητές είναι εργαζόμενοι στην Ελλάδα; Υπάρχει κάποια μελέτη; Και έρχεστε και κάνετε μια εντελώς άσχετη ρύθμιση που αφορά μόνο τους αιώνιους φοιτητές.
Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα τα οποία είναι κρίσιμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για την πορεία του πανεπιστημίου από εδώ και πέρα: αυτοδιοίκηση, αξιολόγηση, χρηματοδότηση. Σε αυτά νομίζω συμφωνούμε όλοι σε αυτήν την Αίθουσα. Το ερώτημα είναι πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτές τις έννοιες. Η αυτοδιοίκηση είναι συνταγματική επιταγή, δηλαδή υπάρχει η υποχρέωση του συντεταγμένου κράτους να δώσει όλες τις αρμοδιότητες νομοθετικά και θεσμικά στο πανεπιστήμιο για να αυτοδιοικείται. Έχει γίνει αυτό μέχρι σήμερα; Δεν έχει γίνει. Γίνεται με το παρόν νομοσχέδιο; Σε καμιά περίπτωση.
Και ξέρετε γιατί σε καμιά περίπτωση; Αυτήν τη στιγμή τι κάνετε με το νομοσχέδιο; Παραχωρείτε κάποιες αρμοδιότητες στο πανεπιστήμιο αλλά ταυτόχρονα κρατάτε στα χέρια σας τη βασική αρμοδιότητα να ελέγχετε όλη την πανεπιστημιακή διαδικασία μέσα από το Υπουργείο Παιδείας. Δηλαδή ουσιαστικά συγκεντρώνουμε όλη τη δύναμη στο Υπουργείο Παιδείας.
Τι λέει η πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Λέει ότι το πανεπιστήμιο θα καθορίσει από μόνο του τη φυσιογνωμία του, τη δομή του, τα όργανα του, τον τρόπο εκλογής, τη συμμετοχή των φοιτητών. Αυτή είναι η πραγματική αυτοδιοίκηση. Μιλάτε για τα τετραετή προγράμματα με βάση τον ετήσιο προϋπολογισμό. Αλήθεια πώς θα γίνει αυτό; Και εδώ δεν πρόκειται να εφαρμοστούν τα τετραετή προγράμματα. Η δική μας πρόταση λέει, υπερκαλύπτουμε τη χρηματοδότηση του τετραετούς προγράμματος αλλά ταυτόχρονα το πανεπιστήμιο υπόκειται σε αξιολόγηση και αν δεν πιάσει τους στόχους του θα είναι υπόλογο. Εσείς καθορίζετε τη ροή της χρηματοδότησης.
Νομίζω ότι υπάρχει ένα κρισιμότατο ζήτημα για την από δω και πέρα πορεία μας στο μεγάλο ζήτημα της παιδείας μας. Έχετε χάσει διαπραγματευτικό κεφάλαιο. Δεν έχετε πλέον τη δυνατότητα της πειθούς, δεν μπορείτε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη των ακαδημαϊκών, των φοιτητών, της ακαδημαϊκής κοινότητας. Δεν μπορείτε να εμπνεύσετε εμπιστοσύνη, ώστε να γίνει ένας ουσιαστικός και εποικοδομητικός διάλογος για να ανοίξουν τα πανεπιστήμια, για να πάει προς τα μπρος η τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε μια εποχή που η γνώση είναι αναγκαία προκειμένου η χώρα να βαδίσει τα επόμενα χρόνια σε ένα δύσκολο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Νομίζω ότι μια είναι πια λύση. Να πάμε σε εκλογές για να λυθούν τα προβλήματα από το λαό, διότι αυτό το αδιέξοδο που δημιουργείται είναι επικίνδυνο για τον τόπο.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει η κ. Βρεττού.
Τη καλωσορίζουμε στο Βήμα της Βουλής. Νομίζω ότι είναι η πρώτη της αγόρευση. Ευχόμαστε παραγωγική και δημιουργική κοινοβουλευτική πορεία.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Και σας λέω από τώρα πως θα έχετε και μεγαλύτερη άνεση χρόνου.
ΑΓΑΘΗ ΒΡΕΤΤΟΥ: Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν θα έπαιρνα το λόγο, αν δεν θεωρούσα εξαιρετικά κρίσιμη αυτήn τη στιγμή τη σημασία της αναθεώρησης, της δομής και της λειτουργίας της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας. Επίσης, δεν θα έπαιρνα το λόγο αν δεν διαπίστωνα διαβάζοντας το νομοσχέδιο την αδυναμία του να συνθέσει την πολυπλοκότητα των εκπαιδευτικών αιτημάτων, που αντικατοπτρίζουν και μια γενικότερη ανησυχία της ελληνικής κοινωνίας. Η ανάγνωση του σχεδίου νόμου τεκμηριώνει μία διττή μορφή αυταρχικότητας. Η πρώτη αφορά την ουσία και το περιεχόμενο, την ίδια τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου και ανακλάται στη σύνταξη των περισσότερων άρθρων του. Η δεύτερη μορφή αυταρχικότητας αναφέρεται στην άκαμπτη και ισοπεδωτική στάση απέναντι σε ό,τι συνιστά τη διαχρονία του διαφορετικού της ελληνικής κοινωνίας τόσο από την άποψη των αντικειμενικών της δεδομένων όσο και από την άποψη του αξιακού προσανατολισμού της ελληνικής κοινωνίας ως προς την ίδια την έννοια του μορφωτικού αγαθού.
Σε αυτό το γενικό πλαίσιο ανταποκρίνονται και τα βασικά εμπόδια που θέτει αυτό το νομοσχέδιο σε οποιαδήποτε ουσιαστική μεταρρύθμιση στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Το πρώτο, δεν εγγυάται την ικανή χρηματοδότηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Πώς όμως χωρίς τη βούληση μιας γενναίας κατ’ αρχήν χρηματοδότησης και της δέσμευσης για συνεχή χρηματοδότηση θα μπορέσει η ανώτατη εκπαίδευση να αφομοιώσει και να πραγματώσει τους απαιτητικούς της στόχους, επιστημονικούς, ερευνητικούς, εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς, που θα διασυνδέουν το παρεχόμενο έργο της, που αυτήν τη στιγμή παρέχεται σε περιορισμένο χώρο και σε επιλεκτικούς αποδέκτες με την κοινωνία; Πώς, λοιπόν, αυτό το έργο θα μπορέσει να έχει ανάκλαση σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία;
Το δεύτερο πρόβλημα που διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας αυτό το νομοσχέδιο συνδέεται με την υπονόμευση των αρχών που διέπουν και συγκροτούν τις δημοκρατικές ποιότητες των λειτουργιών του ακαδημαϊκού χώρου. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς σε αυτό το σημείο ότι αυτές αντανακλούν και την ποιότητα των δημοκρατικών λειτουργιών στον τόπο μας γενικότερα και προσδιορίζουν το πολιτικό και κοινωνικό ήθος των νέων ανθρώπων, που αργότερα στο άμεσο μέλλον θα μετατραπεί σε ήθος ολόκληρης της κοινωνίας.
Αναφέρομαι στην ακαδημαϊκή ελευθερία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Πώς δεν είναι ανακόλουθη προς τη θεωρητική θεμελίωση της αυτοτέλειας των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων η καθιέρωση ειδικής θέσης γραμματέα με αυξημένες διοικητικές και γραφειοκρατικές αρμοδιότητες, ένα είδος κρατικού επόπτη, ο οποίος στο όνομα μιας νεφελώδους καλύτερης υποστήριξης της διοίκησης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων θα τα υποτάσσει ολοφάνερα στην κυβερνητική πολιτική. Πώς δεν είναι αυταρχική διαχείριση της πραγματικότητας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η επένδυση στο σχέδιο νόμου ενός κατασταλτικού και ποινικοποιητικού πνεύματος που απονέμει ποινές και κυρώσεις, περικοπές χρηματοδοτήσεων και εισάγει επιτροπές δεοντολογίας; Πώς μπορεί να μην ερμηνευτεί ως ακύρωση του σεβασμού συμβολικού και πραγματικού προς τις ζωτικές λειτουργίες της δημοκρατίας η πλήρης μετάλλαξη του πανεπιστημιακού ασύλου;
Και δεν πρόκειται άραγε για αυταρχική πράξη ισοπεδωτικής άρνησης της διαφορετικότητας της ελληνικής κοινωνίας η απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας με τις ρυθμίσεις για τον καθορισμό της ανώτατης διάρκειας σπουδών; Αλήθεια ποια προηγούμενη έρευνα των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών των αποκαλούμενων αιώνιων φοιτητών ως προς τα κοινωνικά, τα οικονομικά, τα δημογραφικά τους χαρακτηριστικά και ως προς τον ποσοτικό τους προσδιορισμό υπάρχει, ώστε να προβούμε σε τέτοιου είδους νομοθετικές τακτοποιήσεις;
Πιστεύω ότι αυτό που εισάγει το νομοσχέδιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κατευθυνόμενη ευταξία, η οποία με τις εξωτερικές παρεμβάσεις που εισάγει δεν ανταποκρίνεται σε καμία παιδαγωγική ποιότητα και σε κανένα δικαίωμα των φοιτητών στην ακαδημαϊκή ζωή, το οποίο άλλωστε απέκτησαν με τόσο κόπο υλικό και ψυχικό και οι ίδιοι και οι οικογένειες τους. Αναρωτιέμαι τελικά πώς αυτό το περίφημο μεταρρυθμιστικό πλαίσιο, που δεν εισάγει καμία μεταρρύθμιση και καμία ουσία στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, μπορεί να πραγματώσει την υποτιθέμενη αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης.
Φαίνεται όμως ότι σε αυτό το αίτημα, που είναι τόσο ζωτικό για τη χώρα μας, τόσο το Υπουργείο Παιδείας όσο και η Κυβέρνηση, δίνουν τελείως σοφιστική νοηματοδότηση. Αισθάνομαι πως έχω το δικαίωμα όπως κάθε Έλληνας πολίτης να βλέπω ανεπίστρεπτη και ματαιωμένη την ευκαιρία μιας οποιασδήποτε ουσιαστικής μεταρρύθμισης στο χώρο των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, μιας μεταρρύθμισης η οποία τελικά θα βλέπει την παιδεία όχι ως ένα επιλεκτικό αγαθό αλλά ως πρωτογενή πηγή ανανέωσης και εμπλουτισμού της δημοκρατίας μας. Και είναι σε αυτήν την έννοια της δημοκρατίας, όπως αυτή απορρέει μέσα από την ίδια την ταυτότητα και την ουσία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, είναι σε αυτήν τη δημοκρατία η τέχνη και οι άνθρωποι πολύ απλά στη διάρκεια των αιώνων την έχουν χαρακτηρίσει ως τη χαρά της ζωής.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κ. Βασιλείου έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω κάτι. Πριν από λίγο ακούσαμε από τον κ. Γεωργακόπουλο να μας ζητά να αποσύρουμε το νομοσχέδιο. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση θα πρέπει να αποφασίσει τι μας ζητάει, να το αποσύρουμε ή όχι. Και το λέω αυτό γιατί στην επιτροπή την προηγούμενη εβδομάδα ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μας είπε, «εγώ δεν σας ζητώ να αποσύρετε το νομοσχέδιο αλλά θέλω μόνο να σας προτείνω τέσσερα άρθρα», άρθρα τα οποία ήδη υπήρχαν στο σχέδιο νόμου.
Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ή ότι αυτοί που συμβουλεύουν στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν διάβασαν το νομοσχέδιο ή κάποιοι τον ωθούν σε αυτοπαγίδευση. Αποφασίστε τι θέλετε και ζητήστε το για να ξέρουμε και εμείς με ποιον μιλάμε και γιατί μιλάμε. Το δεύτερο λάθος που έκανε ο κ. Γεωργακόπουλος αναφερόμενος στα δάνεια των φοιτητών ήταν όταν είπε ότι όλος ο κόσμος μπορεί να πάρει δάνεια. Όταν του είπαμε ότι μιλάμε για άτοκα δάνεια, ρητά εδήλωσε ότι δεν αναφέρεται πουθενά και ότι δεν μιλάμε πουθενά για άτοκα δάνεια. Τον παραπέμπω στο άρθρο 13 παράγραφος 2 και διαβάζω: «Οι φοιτητές ή σπουδαστές που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα έχουν δικαίωμα να λαμβάνουν άτοκα εκπαιδευτικά δάνεια». Φαίνεται ότι δικαιώνεται για άλλη μια φορά η κυρία Υπουργός όταν λέει ότι κάποιοι πιθανώς να μη διαβάζουν καλά τα νομοσχέδια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχεται στο Σώμα για ψήφιση ένα σχέδιο νόμου το οποίο απευθύνεται στα πιο ευαίσθητα πλάσματα της κοινωνίας μας, σ’ αυτούς που θα στηρίζεται η αυριανή μας κοινωνία, στα παιδιά μας, ένα σχέδιο νόμου όμως που για κάποιους αποτέλεσε αφετηρία ανορθόδοξου λαϊκισμού και προσπάθειας κομματικής συσπείρωσης. Δεν εξηγείται αλλιώς να προτείνονται με ιδιαίτερα σκληρό στόμφο σκληρής αντιπολίτευσης αλλαγές που η Νέα Δημοκρατία ήδη τις περιλαμβάνει στο σχέδιο νόμου. Δεν εξηγείται αλλιώς ο εκφαυλισμός της έννοιας του διαλόγου στα όργανα της Βουλής μέσω των τηλεοπτικών παραθύρων. Δεν εξηγείται αλλιώς η διαστρέβλωση της έννοιας του δημοκρατικού διαλόγου και η απαίτηση εμμονής σε φαντάσματα του παρελθόντος.
Και όλα τα παραπάνω, κυρίες και κύριο συνάδελφοι, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, όταν η Κυβέρνηση προσπαθεί να βελτιώσει ένα πονεμένο βασικό κοινωνικό ιστό, την τριτοβάθμια εκπαίδευση, να αναβαθμιστούν επιτέλους τα δημόσια πανεπιστήμια. Για όσους το ξεχνούν, τέτοιες προσπάθειες από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έγιναν κατά δεκάδες αλλά όλες απέτυχαν. Και η θεραπεία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στα πλήγματα που φέρατε στην παιδεία με τις πρακτικές σας πολιτικές δεν είναι χειρουργική επέμβαση, γιατί τέτοιες πρακτικές εφαρμόζατε. Να γιατί την καταστήσατε ανάπηρη, να γιατί σιωπάτε, να γιατί αντιφάσκετε, να γιατί δεν πείθετε κανέναν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων συναδέλφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Όλη η Ελλάδα απαιτεί αλλαγές στο πιο ευαίσθητο κοινωνικό πυλώνα της χώρας μας και κάποιοι ονειροπολούν, ονειροβατούν εθελοτυφλώντας.
Δεν συμφωνείτε ότι τα πανεπιστήμια στη χώρα μας χωλαίνουν και θέλουν ριζικές αλλαγές, ότι δεν υπηρετούν τους σκοπούς τους και ταλαιπωρούν τους νέους, τις οικογένειές μας και μακροπρόθεσμα την ίδια μας την κοινωνία; Εσείς δεν το λέγατε αυτό επί των κυβερνήσεών σας; Γιατί συνεπώς τώρα εφαρμόζετε την τακτική του Διογένη; Γιατί δεν είχατε λάβει γενναίες αποφάσεις οι οποίες θα είχαν λύσει το πρόβλημα ή τουλάχιστον θα είχαν δρομολογήσει την επίλυσή του; Όλοι αυτοί που μπορούσαν, γιατί τελικά δεν έκαναν τίποτε; Μήπως φοβόντουσαν και εξακολουθούν να φοβούνται το κόστος; Προφανώς. Και το λέω αυτό γιατί τελικά κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν πάρθηκε όπως απέδειξε η ιστορία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τριτοβάθμια εκπαίδευση νοσούσε. Άρα όταν ένας κοινωνικός θεσμός αιμορραγεί, όταν ο βασικός ιστός μιας κοινωνίας χρήζει θεσμικών αλλαγών και αναβάθμισης, πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα. Η Νέα Δημοκρατία αυτό κάνει και πρώτη στο μέλημά της είναι και θα είναι η ποιοτική αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε και να αντιληφθούμε κάτι ότι η γνώση και η παιδεία δεν είναι λάφυρο πολιτικής, δεν είναι πεδίο λαϊκίστικου κομφορμισμού, δεν είναι πεδίο κομματικού οπορτουνισμού. Τα πάντα ξεκινούν από τη βάση της έννοιας του κοινωνικοπολιτικού διαλόγου και να μην ερμηνεύει ο καθένας όπως θέλει την έννοια του διαλόγου. Η Νέα Δημοκρατία το ξέρει και για τη Νέα Δημοκρατία ο κοινωνικός και ο πολιτικός διάλογος είναι η αρχή και το τέλος κάθε κυβερνητικής πρωτοβουλίας, διότι είναι απαίτηση των ημερών μας, είναι καρπός της δημοκρατίας.
Η οργανωμένη προσπάθεια του Υπουργείου λοιπόν επισήμανε κάποια σημεία τα οποία αποτελούν αγκάθι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τροχοπέδη ποιοτικής αναβάθμισης και, ως όφειλε, τα έθεσε στο τραπέζι του διαλόγου επί μακρόν, πάνω από είκοσι μήνες. Απασχόλησε σε μεγάλο βαθμό και το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και τους πρυτάνεις, οι οποίοι στο σύνολό τους ζήτησαν μεταρρυθμίσεις. Αυτές τις μεταρρυθμίσεις η Κυβέρνηση τις έθεσε επί τάπητος για συζήτηση. Αποτελούν, λοιπόν, απόσταγμα των ίδιων των ενδιαφερομένων και κάθε άλλο παρά λαμβάνονται ερήμην αποφάσεις βιαστικές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η παιδεία και η γνώση αποτελούν θεμέλια κοινωνικής ανάπτυξης και ευημερίας. Όχι αποσπασματικές λύσεις αλλά οργανωμένο αναπτυξιακό ακαδημαϊκό πρόγραμμα. Πρέπει να καταστήσουμε το πανεπιστήμιο ανοικτό και αποδεκτό στην κοινωνία, πρέπει να το φέρουμε πιο κοντά στους πολίτες, πρέπει να καταστήσουμε το φοιτητή και σπουδαστή επίκεντρο της εκπαιδευτικής πολιτικής. Πρέπει να τον στηρίξουμε με αρχές κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης με ανταποδοτικές υποτροφίες και άτοκα εκπαιδευτικά δάνεια. Αυτό προτείνει το Υπουργείο.
Κάποιοι μιλούν για ενίσχυση της αυτοτέλειας των πανεπιστημίων. Συμφωνούμε. Και ερωτώ: Πώς θα γίνει αυτό; Πώς θα μπορέσει χωρίς υποδομή να επιτευχθεί αυτό; Σε ποιο περιβάλλον θα οικοδομήσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Δεν πρέπει να αναβαθμίσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο για να υποδεχθεί ένα τέτοιο μέτρο; Δεν είναι προϋπόθεση η προηγούμενη οργάνωση; Δεν θέλουμε ουσιαστική θεσμική θωράκιση; Γνωρίζετε πολύ καλά ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα τμήματα που τώρα ψηφίζουν κανονισμό εσωτερικής λειτουργίας. Μήπως τελικά η κυρία Υπουργός είχε δίκιο που έθεσε την αναγκαιότητα ενός στρατηγικού σχεδιασμού; Δεν πρέπει να διαλευκανθεί πλήρως και να ξεκαθαριστεί το τοπίο με το διδακτικό και επιστημονικό προσωπικό των πανεπιστημίων; Η Νέα Δημοκρατία και το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού λέει ναι.
Ένα άλλο θέμα, που κατά την άποψή μου αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, είναι η αυταρχική επιλογή και η διανομή ενός συγγράμματος στο φοιτητή που ανοίγει το δρόμο σε μονοπωλιακές και συντεχνιακές σχέσεις. Τα κάστρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, της αυταρχικής εκπαίδευσης έχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια πέσει. Η εμμονή σε φαντάσματα λέγεται οπισθοδρόμηση. Δημοκρατία και πλουραλισμός στην εκπαίδευση. Ο φοιτητής νομίζω ότι έχει και την κρίση και τη δυνατότητα να επιλέξει το σύγγραμμα που επιθυμεί δωρεάν. Είναι καλύτερο να αποφασίζει ο ίδιος για τον εαυτό του παρά εμείς γι’ αυτόν αλλά χωρίς αυτόν!
Προτείνεται ακόμη η ευρεία συμμετοχική διαδικασία στην εκλογή των διοικήσεων των Α.Ε.Ι.. Προτείνεται η οργάνωση ενός σύγχρονου προγράμματος σπουδών, που θα βοηθάει το φοιτητή να ολοκληρώσει έγκαιρα και αποτελεσματικά τον κύκλο σπουδών και ιδίως να συμβαδίζει με τις σύγχρονες εξελίξεις, γεγονός που απαιτεί την αναδιοργάνωση των γνωστικών αντικειμένων των μαθημάτων. Ξέρετε, οι έννοιες «αιώνιος φοιτητής» ή «συνταξιούχος φοιτητής» αποτελούν ελληνική πατέντα και μοναδικά φαινόμενα παγκοσμίως. Απαιτούμε δημοκρατικές, αξιοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες στην εξέλιξη των μελών Δ.Ε.Π., γιατί αυτοί είναι οι δάσκαλοι των παιδιών μας και το έργο τους πέρα από εκπαιδευτικό είναι συνάμα και κοινωνικό. Να γιατί πρέπει να τονώσουμε με δημοκρατικές αρχές και τη γενική συνέλευση του πανεπιστημίου, να γιατί πρέπει να ιδρύσουμε τμήματα βιώσιμα και χρήσιμα στην κοινωνία, με μελέτες βιωσιμότητας και όχι με πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες. Η κοινωνία μας δεν θέλει πια εργοστάσια παραγωγής άνεργων φοιτητών. Ας το συνειδητοποιήσουμε.
Και να πάμε τώρα σε μια άλλη πονεμένη ιστορία. Η χώρα μας προικοδότησε τη διεθνή κοινότητα με πολλές ελληνικές λέξεις. Μία από αυτές είναι το «άσυλο». Είμαστε όμως η μόνη χώρα όπου η έννοια του ασύλου έχει το τελείως διαφορετικό περιεχόμενο από το πραγματικό. Τείνει να μετατραπεί σε μία παράνομη ομπρέλα κάλυψης παράνομων και ποινικά αξιόποινων πράξεων. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που έχουμε καθιερώσει την έννοια «γνωστοί-άγνωστοι» οι οποίοι …
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ένα δύο λεπτά εάν μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε, για να ολοκληρώσω.
… μπαίνουν βεβαίως στα δημόσια πανεπιστήμια και τα καταστρέφουν. Δηλαδή καταστρέφουν την περιουσία του Έλληνα πολίτη και εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε ανήμποροι να αντιδράσουμε. Δεν βλέπετε ότι διαμαρτύρεται όλη η ελληνική κοινωνία ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων; Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Θέλετε να τους χειροκροτούμε; Οι προτάσεις της Υπουργού είναι σαφείς και γκρεμίζουν το θολό τοπίο που κάποιοι θέλουν να συντηρήσουν. Οριοθετούνται συγκεκριμένα οι χώροι που καλύπτει το άσυλο αλλά και η διαδικασία και οι προϋποθέσεις για την άρση. Απλό και σαφέστατο.
Άλλο θέμα που πονάει: Πού είναι οι έρευνες στα ελληνικά πανεπιστήμια κυρίες και κύριοι; Στον τομέα αυτόν -με ελάχιστες αναλαμπές- είμαστε ουραγοί παγκοσμίως. Είναι συνεπώς πολλά τα προβλήματα που φωνάζουν για επίλυση και πρέπει να λάβουμε επιτέλους κάποιες σοβαρές αποφάσεις. Μόνο έτσι θα προχωρήσει μπροστά η κοινωνία μας.
Στη γνώση και στο δημόσιο πανεπιστήμιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να το καταλάβουμε ότι δεν χωρούν μπαλώματα, γι’ αυτό πρέπει να ξεφύγουμε από τις κακές πρακτικές του παρελθόντος οι οποίες όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά έβλαψαν το δημόσιο πανεπιστήμιο. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι ο σχεδιασμός που έκανε το Υπουργείο στον ευαίσθητο θεσμό των πανεπιστημίων αντανακλά μια οργανωμένη προσπάθεια ποιοτικής αναβάθμισης με προτάσεις που ξεκινούν από το πανεπιστήμιο και τελειώνουν στο πανεπιστήμιο χωρίς σκοπιμότητες, με μακροπρόθεσμο πρόγραμμα και βιώσιμη ανάπτυξη. Η ευθύνη βαρύνει όλους μας. Θέλουμε οπισθοδρόμηση και τέλμα; Θέλουμε πανεπιστήμια κενά ουσίας ή θέλουμε σύγχρονα πανεπιστήμια και φοιτητές και επιστήμονες χρήσιμα μέλη στη κοινωνία μας; Στο ερώτημα αυτό πιστεύω ότι η απάντηση είναι μονόδρομος!
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Βασιλείου, και άλλωστε ο ρυθμός που μιλάτε είναι σαν να καλύψατε είκοσι λεπτά. Γρήγορος πάντα!
Ο κ. Σγουρίδης έχει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να πω στον κ. Βασιλείου ότι πραγματικά θέλουμε πανεπιστήμια με αξία. Αυτό θέλουμε. Όμως θέλω να του θυμίσω ότι με τίποτε, τίποτε δεν γίνεται.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΠΛΑΚΗΣ: Ας κάνατε κάτι είκοσι χρόνια!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Και το νομοσχέδιο αυτό κατά βάση είναι ένα τίποτε για να έχουμε πανεπιστήμια αυτού του επιπέδου που επικαλεστήκατε από το Βήμα της Βουλής.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΠΛΑΚΗΣ: Καλές είναι οι νουθεσίες αλλά απαιτείται αυτογνωσία!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Και θα ξεκινήσω από την πολυδιαφημισμένη μεταρρύθμιση που είναι η επικοινωνιακή σας ναυαρχίδα!
Η κοινή λογική τι υπαγορεύει, κύριοι συνάδελφοι; Ότι μία μεταρρύθμιση και μάλιστα στην παιδεία για να μπορεί να επέλθει χρειάζεται διακομματική συνεννόηση, κοινωνική συναίνεση.
Εσείς φέρνετε αυτό το νομοσχέδιο έχοντας απέναντι όλα τα κόμματα της Aντιπολίτευσης, όλους τους καθηγητές των πανεπιστημίων και όλη τη φοιτητική κοινότητα. Εκτός αν αφελώς πιστεύετε ότι μέσω της τηλεόρασης, με αυτά που δείχνουν περί βανδαλισμών, περί κουκουλοφόρων, θα ανεβάσετε το πολιτικό σας προφίλ ως ένα κόμμα ισχυρό που θα επιβάλει την τάξη. Αν πιστεύετε κάτι τέτοιο, είστε γελασμένοι.
Επίσης η κοινή λογική λέει ότι μία μεταρρύθμιση και μάλιστα στην παιδεία δεν ξεκινάει από την κορυφή, ξεκινάει από τη βάση. Πάντα πρέπει να ξεκινάς από τη βάση. Εσείς όταν ντύνεστε δεν φοράτε πρώτα το καπέλο σας –γιατί η κυρία Υπουργός έχει και μια έφεση στα καπέλα- για να φορέσετε έπειτα και τα υπόλοιπα. Ξεκινάμε πρώτα από την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εκεί χάθηκε το παιχνίδι.
Μάλιστα οι μάχες που χάθηκαν είναι τρεις, κύριε συνάδελφε. Είναι η μάχη του Eλληνόπαιδου στο δημοτικό, στον ανταγωνισμό με τα παιδιά των ευρωπαϊκών χωρών που είμαστε συνέταιροι, τα οποία έχουν ένα άλλο επίπεδο μόρφωσης, η μάχη του δημόσιου με το ιδιωτικό σχολείο και η μάχη της επαρχίας με την πρωτεύουσα. Χάθηκαν αυτές οι μάχες και εμείς προσπαθούμε να κάνουμε μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια, με ποιο νομοσχέδιο; Αυτό εδώ, που κατά βάση δεν δίνει απάντηση σε τίποτα;
Έρχομαι σε ένα άλλο ζήτημα. Έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι η μεταφύτευση επανάστασης δεν υπάρχει. Αυτό τελείωσε με τον Τσε Γκεβάρα. Έτσι, λοιπόν, όσοι πιστεύουν ότι θα κάνουν μεταρρύθμιση μεταφέροντας συστήματα ξένων πανεπιστημίων εδώ στην Ελλάδα, είναι γελασμένοι.
Το λέω αυτό γιατί ο καθένας έχει στο μυαλό του μια εικόνα, ένα πρότυπο ενός πανεπιστημίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τον Καναδά, την Αγγλία, την Αυστραλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία. Οφείλω να ξεκαθαρίσω εδώ ότι μία μεταρρύθμιση πρέπει να προσαρμόζει τα θετικά στοιχεία άλλων συστημάτων στα ελληνικά δεδομένα.
Επειδή εγώ κατάγομαι και εκλέγομαι στην Ξάνθη και στη Θράκη έχουμε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, αντιμετωπίζω το εξής θέμα: Έρχονται τα παιδιά των υπολοίπων περιφερειών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο -με το σύστημα που υπάρχει- και φεύγουν τα δικά μας παιδιά και πάνε σε άλλες περιοχές. Με πόνο ψυχής βλέπω ότι στο νομοσχέδιο αυτό, ενώ λέγατε ότι θα κάνετε τομή, δεν κάνετε τίποτα.
Κύριοι συνάδελφοι, κατά βάση τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι φυτώρια παραγωγής ανθρώπινου δυναμικού της περιφέρειας, που θα μείνει στην περιφέρεια. Εδώ τα πανεπιστήμια αντιμετωπίζονται ως ξενοδοχεία. Οι περιοχές που υπάρχουν πανεπιστήμια τα αντιμετωπίζουν κατά βάση σύμφωνα με τα εισοδήματα που έρχονται στις περιοχές και όχι σαν ανάπτυξη.
Τι πρέπει να γίνει; Περιφερειοποίηση επιλογής των σπουδαστών σ’ ένα μεγάλο ποσοστό. Μετά δηλαδή από τις γενικές εξετάσεις, κάθε πανεπιστήμιο πρέπει να λέει «εγώ θα πάρω το 60% ή 70% από παιδιά της δικής μου περιφέρειας από το βαθμό τάδε μέχρι το βαθμό τάδε και το υπόλοιπο 30% ή 40% να είναι από άλλες περιοχές», ώστε και με το κριτήριο ότι θέλουν να έλθουν στο δικό σου πανεπιστήμιο είναι και η αξιολόγηση του πανεπιστημίου. Αλλά πού τέτοιες σκέψεις! Ευτυχώς που υπάρχουν μέσα στις δικές μας προτάσεις για να μπορέσουν να τις εφαρμόσουμε. Με τον τρόπο αυτόν βοηθούμε και την οικονομία της οικογένειας, διότι δεν είναι πόσα χρήματα δίνεις στην παιδεία, αλλά και πώς ελαχιστοποιείς τα έξοδα στην παιδεία. Αυτό είναι το βασικό.
Επίσης ένα βασικό στοιχείο, που δίνει ένα τέτοιο σύστημα, είναι η σύνδεση της τοπικής κοινωνίας με την αγορά, την έρευνα και την καινοτομία. Εσείς σ’ αυτήν τη μεταρρύθμιση τίποτα από αυτά δεν κάνετε, απλώς προσπαθείτε να απαλείψετε κάποια πράγματα και να παρουσιάσετε προς τα έξω ότι είναι μια μεταρρύθμιση για άλλους λόγους, επικοινωνιακούς.
Στα συγγράμματα υπάρχουν ασάφειες. Κανένα πανεπιστήμιο στον κόσμο πια δεν έχει το σύστημα που και εσείς προτείνετε τώρα στο νομοσχέδιο. Σήμερα υπάρχουν οι βιβλιοθήκες, υπάρχει το internet, υπάρχουν τα εργαστήρια, υπάρχουν οι φωτοτυπίες. Και αυτό γιατί; Γιατί η γνώση και η τεχνολογία, κύριοι συνάδελφοι, προχωρά πιο γρήγορα από το χρόνο συγγραφής ενός συγγράμματος. Ώσπου να γραφεί ένα σύγγραμμα, ήδη η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Γι’ αυτό υπάρχουν αυτά τα συστήματα.
Στο θέμα του χρόνου φοίτησης βάζετε πλαφόν. Ποιοι; Εσείς, που λέτε ότι το πλαφόν στην αγορά λειτουργεί ώστε να πάμε στο ανώτατο. Όταν βάζεις πλαφόν στη βενζίνη, όλοι συγκεντρώνονται στην τιμή της βενζίνης που έχει στο πλαφόν. Και εσείς έρχεστε και βάζετε πλαφόν στη φοίτηση για να κάνουμε τα τέσσερα χρόνια οκτώ.
Ποια είναι η λύση; Αυτή που προτείνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Κουπόνι συνοδευόμενο από αξιολόγηση πανεπιστημίων και καθηγητών από αριστεία. Αυτή είναι η λύση, ώστε ο άλλος όταν θα κάθεται κάθε χρόνο παραπάνω, να σκέπτεται ότι θα πληρώσει από την τσέπη του. Αυτές είναι λύσεις. Ποια τομή κάνετε εσείς;
Όσο δε για την αυτονομία, ακόμα και τα τετραετή προγράμματα ανάπτυξης περνάνε από το Υπουργείο. Πίσω στο μυαλό σας έχετε τη συναλλαγή. Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση. Αυτό είναι προεκλογικό πυροτέχνημα αποπροσανατολισμού του λαού από τα προβλήματα επιβίωσης που έχει. Γι’ αυτόν το λόγο καταψηφίζω αυτό το νομοσχέδιο.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Σγουριδη.
Το λόγο έχει ο κ. Τσιπλάκης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΠΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, και κατά τα σήμερον ακουσθέντα θεωρώ ότι συνιστούν προφάσεις εν αμαρτίαις, οι επικλήσεις από οπουδήποτε προερχόμενες –και από το χώρο της Αντιπολίτευσης- οι επικλήσεις ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν διήλθε μια πρέπουσα διαδρομή διαλόγου, ότι τελικώς κάνει προσεγγίσεις, ρυθμίσεις ελάσσονος σημασίας, ότι είναι αντιδημοκρατικό, ότι είναι αντισυνταγματικό και δεν ξέρω ποιες άλλες μεγαλόστομες αλλά ανούσιες επικλήσεις.
Όλα αυτά θεωρώ λοιπόν ότι συνιστούν προφάσεις εν αμαρτίαις. Και κυρίως θεωρώ ότι οι ομιλητές της Μείζονος Αντιπολίτευσης -με χαρακτηριστική περίπτωση την αμέσως προηγηθείσα- μάλλον δεν είναι διασυνδεδεμένοι με την κοινωνική και κατ’ επέκταση πολιτική πραγματικότητα.
Η αυτοσυνειδησία, η αυτογνωσία, ο ρεαλισμός, ο ορθολογισμός θεωρώ ότι πρέπει να είναι χαρακτηριστικά εκ των ων ουκ άνευ, τα οποία να ενυπάρχουν σε κάθε ευρισκόμενο εντός της Αιθούσης, για να είμαι πιο συγκεκριμένος.
Το γεγονός ότι η ανώτατη εκπαίδευση έχει παθογένειες, έχει χρόνια προβλήματα, είναι αναμφισβήτητο, είναι αναμφίβολο. Αν ανατρέξουμε όλοι στις ανακοινώσεις, τα υπομνήματα ή όποιους άλλους ισχυρισμούς του τελευταίου καιρού και αυτής της ιδίας της ακαδημαϊκής κοινότητας, θα διαπιστώσουμε ότι το υπόβαθρο, το αφετηριακό γεγονός σε οιαδήποτε επίκληση είναι ότι αναδέχονται όλοι πως υπάρχουν σοβαρότατα προβλήματα και πως επίσης συναποδέχονται ότι πρέπει να υπάρξουν αλλαγές.
Εκεί που φαίνεται ότι υπάρχει διαφοροποίηση είναι στην «κατεύθυνση» -γιατί συγκεκριμένη κατεύθυνση έχει εξωτερικευθεί- στο νομοσχέδιο που συζητούμε, τουλάχιστον από πλευράς κυβερνητικής Πλειοψηφίας, αλλά κατεύθυνση δεν έχει εξωτερικευθεί από κανέναν άλλον, μόνο αφορισμοί, μόνο γενικολογίες, μόνο προσάψεις κατηγοριών, χωρίς κανένα μα κανένα υπόβαθρο, προκλητικές μάλιστα κατ’ εμέ, προκλητικά εκδηλούμενες.
Ακούστηκε αυτό το συνήθως επικαλούμενο περί της αξίας –που πραγματικά έτσι είναι- της γνώσης, της έρευνας, της καινοτομίας στο σύγχρονο, παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Ακούστηκε το περί καταλυτικής αξίας για την ανταγωνιστική οικονομία, την κατ’ ιδίαν, των κρατών. Και βεβαίως επίσης ακούστηκε ότι υστερούμε εμείς σε όλα αυτά και μάλιστα στην παιδεία, που δεν είναι μόνον η ανώτατη εκπαίδευση και που πρέπει από τα πρώτα βήματα να προσεγγίζεται και νομοθετικά σωστά. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει, άρα αυτή η γνώση, που έπρεπε κατά τον πρέποντα τρόπο να διαχέεται στην κοινωνία και να της προσδίδει το δυναμισμό που πρέπει, όλα αυτά δεν επήλθαν ως αποτέλεσμα. Πρόκειται για έναν συλλογισμό, μια επιχειρηματολογία ότι δεν επήλθαν την τελευταία τριετία. Άρα -συγκριτικά με το παρελθόν- είχαν επέλθει και άρα κατ’ επέκταση έχει ανακοπεί αυτή η προοπτική της ανάπτυξης της χώρας!!!
Ακούστηκαν, λοιπόν, όλα αυτά και επικρίνεται αυτήν τη στιγμή η κυβερνητική Πλειοψηφία διότι φέρνει ένα νομοσχέδιο, το οποίο είναι έξω από τους προβληματισμούς και μάλιστα τους διεθνείς! Γιατί ακούστηκε επίσης ότι οι απαιτήσεις πλέον ξεφεύγουν των ορίων της χώρας. Και δεν έχει ειπωθεί –διότι αυτό είναι αναμφίβολο, είναι πανθομολογούμενο, είναι πασιφανές, είναι εμφανέστατο- ότι η κυβερνητική Πλειοψηφία από τη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας δεν κάνει τίποτε άλλο, κατά τη δική μου εκτίμηση, παρά να εναρμονίζεται σε μεγάλο βαθμό με αυτά τα οποία αποφασίζονται κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο, είτε πρόκειται για τη θέσπιση της νέας μεθόδου αναγνωρίσεως των πτυχίων -ο νόμος που φέραμε και με τον οποίο συστήσαμε τον Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.- είτε για την καθιέρωση, τη θέσπιση της αρχής διασφάλισης της ποιότητας, είτε για το σύστημα μεταφοράς και συσσώρευσης πιστωτικών μονάδων κ.λπ. ή για τη συστηματοποίηση της διά βίου μάθησης. Όλα αυτά είναι νομοθετήματα έχοντα σχέση με το χώρο το συγκεκριμένο και βεβαίως είναι σε εκπλήρωση κάποιων δεσμεύσεων, που έχουμε αποδεχθεί όχι ότι μας επιβάλλονται με την έννοια της επικυριαρχίας και της καθοδήγησης και της ανεπίτρεπτης χειραγώγησης, αλλά με την έννοια ότι κρίναμε κι εμείς ότι εναρμονιζόμενοι με αυτήν τη διεθνή σε εκπαιδευτικό επίπεδο πραγματικότητα, θα πάμε μπροστά.
Και σε συνέχεια βέβαια αυτών των προσεγγίσεων γίνεται αυτή η προσέγγιση και θα επακολουθήσουν και άλλες, διότι το ζήτημα της παιδείας δεν αντιμετωπίζεται διαμιάς και πάντως δεν έχουν, αν θέλετε, ως ένα σημείο δικαίωμα επί της ουσίας να μας επικρίνουν αυτοί οι οποίοι επί δύο δεκαετίες έμειναν άπρακτοι ή και σε όσες των περιπτώσεων θεσμοθέτησαν σχετικά με το χώρο της παιδείας απεδείχθη ότι η θεσμοθέτηση ήταν ανεπιτυχής και το αναγνώρισαν οι ίδιοι διαρκούσης της συζητήσεως.
Πού θέλω να καταλήξω; Θέλω να καταλήξω στο ότι τελικώς, σε συνέχεια αυτής της διαμορφούμενης πραγματικότητας, της διεθνούς και μάλιστα της ευρωπαϊκής, το νομοσχέδιο προσεγγίζει ζητήματα που έχουμε αποδεχθεί ότι πρέπει να προσεγγιστούν σε κάθε κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μάλιστα όχι μόνο κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και προσθέτων κρατών που, στα πλαίσια της δρομολόγησης αυτού του ενιαίου ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού χώρου, συμμετέχουν σε όλη αυτήν τη διαδικασία.
Και βεβαίως αυτό το σχέδιο το αναπτυξιακό, το ακαδημαϊκό, προβλέπει: τους εσωτερικούς κανονισμούς στα πανεπιστήμια, προβλέπει βεβαίως τον εξορθολογισμό της ανάδειξης των διοικητικών οργάνων στα πανεπιστήμια, επίσης της ανάδειξης του εκπαιδευτικού προσωπικού, προβλέπει βεβαίως ενισχυτικά κίνητρα για τους φοιτητές τούς έχοντες οικονομικές αδυναμίες, προβλέπει επαναπροσδιορισμό αυτού καθεαυτού του περιεχομένου του ασύλου, το οποίο βρίσκεται εν καταχρήσει -και δεν χρειάζεται να αναλύσω τίποτε περισσότερο- προβλέπει τη διαφάνεια στην όλη δράση της ακαδημαϊκής κοινότητας, προβλέπει την κοινωνική λογοδοσία. Αυτά είναι επιβαλλόμενα και συμβατικά, στα πλαίσια του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου της εκπαίδευσης, αλλά θα έλεγα ότι είναι επιβαλλόμενα και με την κοινή λογική. Αν επ’ αυτών δεν υπάρξουν προσεγγίσεις, δεν μπορούμε πραγματικά να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
Τελειώνοντας, αρχές Ιανουαρίου, αν δεν κάνω λάθος κύριε Πρόεδρε, δεκαπέντε δεσμεύσεις –τώρα λένε για τέσσερα άρθρα, δεν ξέρω τι άλλο θα μας πουν, σε πολύ λίγο χρόνο θα μεταπέσουν σε άλλες προτάσεις- έκανε –λέει- ο Παπανδρέου για να μπορέσει η ανώτατη εκπαίδευση να πάει μπροστά. Αν τις διαβάσει κανείς προσεκτικά, θα δει ότι μόνον πέντε είχαν σχέση με την παιδεία. Και οι πέντε συμπεριλαμβάνονται σ’ όλα αυτά που προηγουμένως ανέφερα, ως υποχρεώσεις κι έναντι της Ευρώπης, που εξωτερικεύονται στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Και μεταξύ αυτών –προσέξτε- είναι και η καθιέρωση της δυνατότητας να μπορεί να χορηγείται η εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό και από μη κρατικά ιδρύματα, θέση επί της οποίας ξέρουμε ποία είναι η ερμαφρόδιτη και τον τελευταίο καιρό, σε αντίθεση με τα όσα λένε κατά περίπτωση, στάση, η εξωτερικευθείσα, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Υπ’ αυτήν την έννοια λοιπόν επισημαίνω ότι συντάσσομαι με τα όσα το νομοσχέδιο προβλέπει. Βεβαίως επικρίνω, ως επέκρινα προηγούμενα, τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και πάντως τελειωτικά αναδέχομαι και αποδέχομαι –και αυτό πρέπει να το αποδεχτεί ο καθείς- ότι τελειωτικός κριτής είναι ο λαός. Πολύ γρήγορα θα αποφανθεί. Και πάντως, επίσης έδωσε τη δικαιοδοσία στην παρούσα Κυβέρνηση και στο ζήτημα της παιδείας, κυρίως ως ζήτημα υψίστης προτεραιότητας, να κάνει θεσμικές παρεμβάσεις, τις οποίες ήδη εκδηλώνει η κυβερνητική Πλειοψηφία.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Σας ευχαριστούμε, κύριε Τσιπλάκη.
Ο κ. Γιαννέλλης έχει το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΛΗΣ - ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ: Η τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά την τελευταία εικοσαετία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει επιτύχει πολλά αρνητικά ρεκόρ, τα οποία οφείλουμε να υπενθυμίζουμε σ’ όλους αυτούς οι οποίοι πολεμούν τις μεταρρυθμίσεις της Κυβέρνησης στην παιδεία. Και βέβαια δεν είναι λόγοι πολιτικής ενδοσκόπησης που με κάνουν να αναφέρω αυτά τα πράγματα. Διότι δεν έχουμε το χρόνο να δούμε γιατί επί είκοσι χρόνια η παιδεία έφθασε στα χάλια που βρίσκεται σήμερα. Αυτό το νομοσχέδιο έπρεπε, κύριε Υπουργέ, να είχε ψηφιστεί χθες αν ήταν δυνατόν, για να περισώσουμε ό,τι είναι δυνατόν και να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθούμενη από τη Μαλαισία, η οποία έχει ένα τεράστιο μεταναστευτικό φοιτητικό ρεύμα, το οποίο εξακολουθεί να το συντηρεί, με αποτέλεσμα τριάντα χιλιάδες περίπου νέοι άνθρωποι το χρόνο να ψάχνουν να βρουν στο εξωτερικό πανεπιστήμια, ώστε να μπορούν να βρουν καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης. Και σ’ αυτούς θα πρέπει να προστεθούν όλοι εκείνοι οι οποίοι αποφοιτούν εδώ στην Ελλάδα και πάνε στο εξωτερικό υπό καλύτερες συνθήκες, για να κάνουν τα μεταπτυχιακά τους.
Είναι παγκόσμια επίσης η πρωτοτυπία της συνταγματικής απαγόρευσης για τη συνύπαρξη κρατικών και μη κρατικών πανεπιστημίων, κάτι που είναι τουλάχιστον εντελώς αυτονόητο στο εξωτερικό. Και εδώ στην Ελλάδα θα υποχρεωθούμε, με την οδηγία 36/2005 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αναγνωρίσουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων ξένων πανεπιστημίων, οι οποίοι συνεργάζονται με τα ελληνικά κολέγια, τα οποία λειτουργούν από το 1945 και τα οποία δεν γνωρίζει και δεν αναγνωρίζει επισήμως η πολιτεία, πράγμα το οποίο θα μπορέσει να συμβεί μόνο αν ψηφιστεί το άρθρο 16.
Και βέβαια είναι θλιβερό το προνόμιο ότι κανένα από τα ελληνικά πανεπιστήμια, σύμφωνα με το διεθνή κατάλογο ενός πανεπιστημίου, δεν βρίσκεται μέσα στα πρώτα τριακόσια πανεπιστήμια. Θυμόμαστε όλοι ότι πριν από είκοσι- είκοσι πέντε χρόνια, όταν ένας νέος είχε το πτυχίο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που ήταν τρίτο ή τέταρτο από πλευράς αξιολόγησης και σειράς κατάταξης, είχε ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια του. Θυμόμαστε όλοι όσοι βγάλαμε τη Νομική Σχολή τότε, η οποία ήταν έβδομη ή όγδοη στην Ευρώπη, ότι είχαμε ένα γερό χαρτί στα χέρια μας, που ίσχυε παντού.
Σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά από τους εικοσαετείς πειραματισμούς, ούτε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείου ούτε η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι στα πρώτα τριακόσια ή τετρακόσια σε όλον τον κόσμο. Αυτά δεν σημαίνουν τίποτε; Δεν έχει συμβεί τίποτε και δεν χρειάζεται καμία μεταρρύθμιση στην παιδεία;
Ασχολούμαστε, βέβαια, με το άσυλο -καλώς ασχολούμαστε- και θα το διατηρήσουμε, παρά το γεγονός ότι αποτελεί μια παγκόσμια πρωτοτυπία με τον τρόπο που πλέον αναγνωρίζουμε την ύπαρξη αυτού του πανεπιστημιακού ασύλου. Όταν πριν από ένα μήνα ήρθε στην Ελλάδα ο πρόεδρος ενός από τα καλύτερα οικονομικά πανεπιστήμια στον κόσμο, του London School of Economics, τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι τι γνώμη έχει για το άσυλο. Η απάντηση του προέδρου ήταν «Τι είναι αυτό;», με την έννοια ότι θεωρείται αυτονόητο να προφυλάσσονται οι ιδέες, να επιτρέπεται να διακινούνται ελεύθερα στα πανεπιστήμια οι ιδέες, να υπάρχει η ακαδημαϊκή ελευθερία στον τόπο μας. Σε μια χώρα η οποία έχει κατοχυρώσει τη δημοκρατία, αυτό είναι αυτονόητο.
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς στα είκοσι αυτά χρόνια τα πανεπιστήμια έχουν καταστεί εστίες εκπόρευσης αντιδημοκρατικών ενεργειών, όταν εμποδίζονται οι εργαζόμενοι να ασκήσουν το δικαίωμα εργασίας στα πανεπιστήμια όπου εργάζονται, όταν οι φοιτητές εμποδίζονται να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους, όταν «χτίζονται» οι καθηγητές, κύριε Σγουρίδη, στα πανεπιστήμιά σας μέσα στα γραφεία τους, όταν η Σύγκλητος την ώρα που συνεδριάζει, περικλείεται και κλειδώνεται από τους φοιτητές, όταν καταστρέφονται περιουσίες...
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ-ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Να, λοιπόν, ο εχθρός. Ο εχθρός είναι οι νέοι.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΛΗΣ - ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ: Όταν το πολυτεχνείο καταστρεφόταν, κύριε Τσοχατζόπουλε, το θυμάστε...
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ-ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Επίθεση εναντίον των νέων.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΛΗΣ - ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ: Επίθεση εναντίον της παρανομίας. Αυτή είναι η επίθεση, εναντίον της παρανομίας.
Όταν, λοιπόν, καιγόταν το πανεπιστήμιο, κανένας δεν έπαιρνε την πολιτική ευθύνη, διότι δεν ερχόταν ποτέ αυτή η περίφημη τριμελής επιτροπή να συνεδριάσει. Είχε είκοσι πέντε χρόνια να συνέλθει αυτή η επιτροπή. Αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει λόγος που πρέπει να γίνει η μεταρρύθμιση αυτή στην παιδεία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλοι γνωρίζουμε ότι η πανεπιστημιακή εκπαίδευση χρειάζεται διαρθρωτικές αλλαγές, τομές και ρήξεις με την κατεστημένη νοοτροπία, που, όμως, έχει πολιτικό κόστος. Εδώ είναι η ευθύνη των πολιτικών κομμάτων, η ευθύνη όλων μας απέναντι στη νεολαία και στην κοινωνία, ώστε να μπορέσουμε να περισώσουμε ό,τι είναι δυνατό και να μην είμαστε ουραγοί στις διεθνείς εξελίξεις.
Σήμερα, στο θολό διεθνές τοπίο της παγκοσμιοποίησης, όπου οι λαοί πλησιάζουν, τα σύνορα γκρεμίζονται, όπου οι άνθρωποι πλησιάζουν περισσότερο ο ένας με τον άλλο, το μεγαλύτερο κεφάλαιο για ένα λαό είναι η επένδυση που κάνει στη γνώση. Εδώ είναι η μεγάλη πρόκληση.
Βεβαίως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν υπάρχουν χώρες, όπως είναι η Κίνα, όπως είναι η Ινδία, που διαθέτουν ένα πολύ μεγάλο εξειδικευμένο προσωπικό, αυτές τις χώρες που διαθέτει το προσωπικό τους τις γνώσεις του με ελάχιστο κόστος, θα τις βρούμε μπροστά μας και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποχρεωθεί να μην είναι ανταγωνιστική, επειδή ακριβώς θα έχουν χαμηλό κόστος οι γνώσεις που θα προσφέρουν όλες αυτές οι χώρες.
Άκουσα για την παιδεία ότι η Νέα Δημοκρατία υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα δώσει το 5% του Α.Ε.Π.. Συντάσσομαι με την άποψη της Αντιπολίτευσης. Βεβαίως και πρέπει να το δώσει, διότι είναι προεκλογική δέσμευση και διότι το υποσχέθηκε, όμως, καλώς πράττει και δεν το δίδει ακόμα, γιατί πρέπει να προηγηθούν οι θεσμικές μεταβολές, ώστε να είναι δυνατόν να γίνει η αξιοποίηση αυτού του κεφαλαίου που θα δοθεί, για να υπάρξει η διαφάνεια, διότι δεν είναι δυνατόν να διαχειρίζονται εκατομμύρια τα πανεπιστήμια, όταν τα περισσότερα απ’ αυτά δεν έχουν κανονισμό λειτουργίας.
Σε μια πολυκατοικία -όπου όλοι κατοικούμε- υπάρχουν δεκαπέντε οικογένειες και υπάρχει κανονισμός πολυκατοικίας και πανεπιστήμια τα οποία διαχειρίζονται εκατοντάδες εκατομμύρια δεν έχουν κανονισμό. Εκεί καταντήσατε τα πανεπιστήμια είκοσι χρόνια, πότε αλλάζοντας τον έναν Υπουργό και πότε τον άλλον. Ο κ. Παπανδρέου αντικαθιστούσε τον κ. Αρσένη, ο κ. Ευθυμίου τον κ. Παπανδρέου και φτάσαμε σ' αυτό το χάλι. Χρειάζεται, λοιπόν, να γίνει αυτή η μεταρρύθμιση.
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, καταθέτοντας τούτο: Όταν προχθές καλέσαμε στην επιτροπή όλους τους φορείς για να πουν τις απόψεις τους, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε ο Πρόεδρος της Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π., ο οποίος δεν ήρθε ως εκπαιδευτικός αλλά ως πολιτικός. Κατέθεσε το πολιτικό του μανιφέστο, απαξίωσε Βουλευτές, πολιτικά κόμματα, πολιτικούς Αρχηγούς, οι οποίοι βρίσκονταν μέσα στην Αίθουσα και αποχώρησε. Αυτοί είναι οι καθηγητές οι οποίοι σπρώχνουν τα παιδιά στο πεζοδρόμιο, αντί να ζητήσουν απ’ αυτά να επιστρέψουν στα πανεπιστήμια για να ανοίξουν.
Έτσι, λοιπόν, υπερψηφίζω αυτό το νομοσχέδιο, γιατί νομίζω ότι θα βοηθήσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Γιαννέλλη.
Ο κ. Δαϊλάκης έχει το λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΪΛΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μπορούσαμε να είμαστε η χώρα της γνώσης και να έχουμε αξιοποιήσει αυτό που μας κάνει ελκυστικούς στα Βαλκάνια, σε χώρες της Άπω Ανατολής, γενικά σε ανθρώπους που θέλουν να σπουδάσουν. Υπάρχει ένα μεγάλο νούμερο, που αγγίζει τα δύο εκατομμύρια, που σπουδάζει σε άλλες χώρες απ’ αυτές που γεννήθηκε ή απ’ αυτές που ζει, κάτι που το αξιοποιεί η Σιγκαπούρη. Στην Ινδία το 1990 σπούδαζαν τεσσεράμισι εκατομμύρια φοιτητές. Σήμερα, έχουν υπερδιπλασιαστεί και έχουν γίνει δέκα εκατομμύρια. Εάν ανατρέξουμε στο διεθνή χάρτη της παιδείας, βλέπουμε ότι μεγάλο ποσοστό είναι αυτό από τα αμερικάνικα πανεπιστήμια στα πρώτα είκοσι. Εάν δούμε ποιοι παίρνουν τα βραβεία Νόμπελ, θα δούμε ότι σε ποσοστό 33% είναι από αμερικάνικα πανεπιστήμια. Εάν δούμε ποια είναι τα μεγάλα δημοσιεύματα, πάλι θα δούμε ότι κυριαρχούν πανεπιστήμια για τα οποία κάνουμε αγώνα εδώ μέσα να μη θέλουμε κάποια σαν αυτά.
Και επειδή ο προλαλήσας συνάδελφος τελείωσε με κάποιον Απέκη, ο οποίος είναι πρόεδρος ή κάνει τον πρόεδρο...
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Καθηγητής πανεπιστημίου είναι.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΪΛΑΚΗΣ: Περιμένετε λίγο! Θα ακούσετε.
Εσείς θέλετε να συζητούμε για έναν άνθρωπο, ο οποίος είναι άνομος, με την έννοια ότι δεν θέλει να υλοποιήσει το νόμο που θα ψηφιστεί στη Βουλή και εσείς κάθεστε και τον ακούτε; Κάνω ερώτημα τώρα και θέλω απάντηση. Ποιος είναι αυτός, δηλαδή, που απειλεί όλη τη Βουλή «εγώ το νόμο που θα ψηφίσετε οι τριακόσιοι δεν θα τον εφαρμόσω»; Και τον έχουμε πρότυπο αυτόν για τα παιδιά μας;
Γιατί, κύριε Παπαϊωάννου, μιας και μιλούμε για παιδεία, θα πρέπει να ξέρετε ότι η πληροφορία είναι γνώση, η γνώση είναι δύναμη και όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να είναι δυνατά σε γνώση. Στον αγώνα αυτόν οικογένειες –άλλες που αντέχουν, άλλες που δεν αντέχουν- δίνουν το δικό τους προσωπικό αγώνα για να μορφώσουν τα παιδιά τους. Και το δράμα αρχίζει από νωρίς. Βέβαια εμείς οι πιο παλιοί είχαμε την τύχη να ζούμε σε άλλα χρόνια, όπου πηγαίναμε, αφού τελειώναμε το τότε γυμνάσιο, σε μια μεγάλη πόλη, και διαβάζαμε για δύο μήνες για να δώσουμε εισαγωγικές.
Τώρα τι γίνεται; Εκτός από το διάστημα που κυοφορεί η γυναίκα, που δεν μπορεί να πάει φροντιστήριο κατά την κύηση, με το που θα γεννηθεί το παιδί αρχίζουν τα φροντιστήρια, γιατί υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός για να πετύχει το παιδί μας και να μπει στο πανεπιστήμιο. Ώσπου να φτάσει εκεί, έχουμε επιπρόσθετο μέλος στην οικογένεια που μπαινοβγαίνει, είναι η καθηγήτρια αγγλικών, γαλλικών, μαθηματικών. Δηλαδή όλη τη μέρα μπαινοβγαίνει στο σπίτι μας ένας επιπλέον του σπιτιού!
Από εκεί και πέρα, τελειώνει το παιδί μας το πανεπιστήμιο και το πτυχίο που παίρνει αρχίζει να μην ισχύει για το σκοπό που σπούδασε και πηγαίνει σε άλλες δουλειές. Και το ερώτημα είναι: αξίζει τελικά να σπουδάζει κανείς; Ανταποδοτικά θα πάρει πίσω αυτά που έδωσε η οικογένεια;
Πάνω σ’ αυτό κινείται περίπου το νομοσχέδιο, που θέλει να βάλει χρονικά μια τάξη, γιατί αυτά που συζητούμε σήμερα, κύριε Υπουργέ, έπρεπε να έχουν γίνει επτά και οκτώ χρόνια πριν. Δηλαδή, τι μας λέει η Λισαβόνα; «Λίγος χρόνος έμεινε, κινηθείτε λίγο εσείς εκεί στην Ελλάδα μπας και προλάβετε».
Και αυτόν τον αγώνα κάναμε και μπορεί να υπάρχουν και λάθη, μπορεί να υπάρχουν και παραλείψεις, αλλά είναι το άλμα που θα έπρεπε να είχατε κάνει εσείς κατά τη διάρκεια της τότε διακυβέρνησης από πλευράς ΠΑ.ΣΟ.Κ., που συμφωνούσατε, αφού είχατε βάλει τις υπογραφές στις προηγούμενες συνεδριάσεις που έβαζαν τις στρατηγικές της ευρωπαϊκής παιδείας.
Τώρα καθόμαστε εδώ μέσα και λέμε στον κόσμο τα αυτονόητα, ότι πρέπει να αλλάξουν μερικά πράγματα. Δηλαδή, εσείς είστε ευτυχείς σήμερα που υπερασπίζεστε το νόμο που είναι πριν από είκοσι πέντε χρόνια, ενώ μιλούμε για το μέλλον, μιλούμε για τα παιδιά μας; Είστε υπερήφανοι; Είστε οι προοδευτικοί;
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: Αυτό καταλάβατε; Άλλη πρόταση καταθέσαμε.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΪΛΑΚΗΣ: Όχι, δεν κατάλαβα. Εγώ απλά σας βάζω ένα ερώτημα που θέλω όταν ανέβετε εδώ να απαντήσετε. Υπερασπίζεστε τα του ’82 με υπερηφάνεια. Είναι δυνατόν να μιλούμε για τη νεολαία και εσείς να μας πηγαίνετε είκοσι πέντε χρόνια πίσω; Και μας λέτε ότι είστε και προοδευτικοί;
Θα πρέπει να καταλήξουμε κάπου, ότι είναι μεγάλο το τζακ-ποτ στην παιδεία. Κάποιοι θέλουν να παραμείνει ως έχει. Είναι όλοι ικανοποιημένοι, γιατί η παραπαιδεία είναι στο μεγαλείο της. Αυτά να πείτε εδώ στον κόσμο, για να ξέρει ο κόσμος τι γίνεται. Γιατί και τα παιδιά με τις κουκούλες είναι δικά μας παιδιά. Πρέπει να τους βγάλουμε τις κουκούλες.
Εγώ θέλω φοιτητές οικολογικούς, βιολογικούς, καθαρά πρόσωπα, γιατί τα ρολά –όπως λέτε- στα πανεπιστήμια είναι κατεβασμένα, αλλά είναι και στην αγορά, κάτι που μόλις θα πάρουν το πτυχίο και θα πρέπει να βγουν στην αγορά και γι’ αυτούς θα φαντάζει παράξενο, γιατί να είναι κατεβασμένα τα ρολά και να μην μπορούν να δουλέψουν.
Είναι σύνθετο αυτό το πρόβλημα. Η μεταβιομηχανική εποχή τι λέει; Λέει ότι πουλάμε άυλες υπηρεσίες. Βλέπουμε τη Μεγάλη Βρετανία να πουλάει πανεπιστημιακή γνώση. Και εδώ θα πρέπει να τα δει ο κ. Αλαβάνος που ζητάει απόσυρση του νομοσχεδίου, αλλά παράλληλα καταθέτει είκοσι επτά τροπολογίες και βάζει συνεχώς εμπόδια σε ένα νομοσχέδιο, που τι πάει να κάνει; Πάει να προλάβει το χρόνο. Αυτό είναι το νομοσχέδιο. Το επόμενο θα πρέπει να είναι πολύ τολμηρό και να βλέπει πολύ μακριά.
Νομίζω ότι για εσάς ως κόμμα δεν φθάνουν τα δεκαεννιά λεπτά και είκοσι επτά δευτερόλεπτα που αφιέρωσε ο Πρόεδρός σας ούτε αυτό το πρόγραμμα που ανακοινώσατε, ένα ποτ-πουρί από παλιά και νέα ψέματα.
Να σας δώσω και μια συμβουλή. Μετά από μεγάλη ήττα, όπως είχε σημειωθεί στο Σ.Ε.Φ., Ολυμπιακός-ΤΣΣΚΑ, ποτέ δεν έκαναν εκδήλωση εκεί. Το ένα είναι αυτό. Επίσης, δεύτερον, ποτέ δεν κάνουν συνέδριο, όταν έχει μεγάλο ντέρμπι. Ήσασταν δεύτερο θέμα. Έπαιζε Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, εσείς είχατε συνέδριο. Αυτά ως συμβουλές.
Καταλήγοντας να πω ότι η παιδεία είναι το αύριο, είναι το μέλλον και αφορά τη νεολαία μας. Και η νεολαία θέλει όχι καθοδηγητές κομματικούς, αλλά θέλει καθοδηγητές που να θέλουν να διδάξουν πραγματικά, που να θέλουν να συνεργαστούν με τα παιδιά μας. Μαζί τους να φύγουν μπροστά στις νέες τεχνολογίες στη σύγχρονη εποχή, γιατί κουράστηκε ακόμα και εκείνος ο συμπαθής σκύλος στη Σόλωνος που μάταια προσπαθούσε να χωρίσει φοιτητές διαφόρων φοιτητικών παρατάξεων. Ίσως είναι πιο μορφωμένος …
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ολοκληρώστε, κύριε Δαϊλάκη.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΪΛΑΚΗΣ: Εγώ θέλω μορφωμένη νεολαία. Στα πλαίσια αυτά δεν είναι για να παίζουμε με τη νεολαία μας και δεν θα είμαστε αυτοί που θα μπορούμε αύριο από το Βήμα αυτό να δώσουμε την απολογία μας, αν θέλετε, για τα λάθη που κάνουμε όλοι στο πέρασμά μας αφήνοντας μια νεολαία στο έλεος των επιτήδειων. Και οι επιτήδειοι στην παιδεία είναι πάρα πολλοί.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Δαϊλάκη.
Το λόγο έχει ο κ. Κουσελάς.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, μετά από τρία χρόνια προσχηματικού διαλόγου παλινωδιών και συγκρούσεων με τα πανεπιστήμια -ένα σχεδόν χρόνο κλειστά- η Κυβέρνηση φέρνει ένα νομοσχέδιο, η εμβέλεια του οποίου είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη ζημιά που ήδη έχει συντελεστεί. Το κόστος είναι πελώριο.
Με την πολιτική που ακολούθησε η Κυβέρνηση χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Οι φοιτητές απώλεσαν χιλιάδες ώρες σπουδών, κατασυκοφαντήθηκε η πανεπιστημιακή κοινότητα, αναστατώθηκε η κοινωνική και η πολιτική ζωή του τόπου, μεγάλωσε η αιμορραγία στο εξωτερικό, αμαυρώθηκε η εικόνα της χώρας και διαρρήχθηκαν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ όλων των παραγόντων της παιδείας. Το ερώτημα είναι: Όλα αυτά προς τι; Για ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα; Για μια μεταρρύθμιση αποδόμησης της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης με σκόρπιες και ασύνδετες διατάξεις, με πρόχειρες διευθετήσεις και μπαλώματα;
Τα μέτρα που θεσπίζετε, κύριοι της Κυβέρνησης, είναι σίγουρα κατάλληλα για το πανεπιστήμιο του χθες. Είναι ακατάλληλα όμως για το πανεπιστήμιο του μέλλοντος. Κύριοι της Κυβέρνησης, φάνηκε περίτρανα η γύμνια σας. Φάνηκε η έλλειψη οράματος και σχεδίου για την παιδεία. Τη στιγμή που η χώρα μας έπρεπε να οικοδομεί σε όλα τα επίπεδα την κοινωνία και την οικονομία της γνώσης δίνοντας «όλα τα λεφτά» για τη μόρφωση των νέων μας, το δημόσιο πανεπιστήμιο και ολόκληρη η πανεπιστημιακή κοινότητα λοιδορούνται, συκοφαντούνται και απαξιώνονται. Όσο και να ψάξει κάποιος δεν θα βρει σ’ αυτό το νομοσχέδιο την πραγματική αυτοδιοίκηση που έχουν ανάγκη τα Α.Ε.Ι. και τα Τ.Ε.Ι., την ουσιαστική αναβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών, της έρευνας, της φοιτητικής μέριμνας. Δεν θα βρει την αναγκαία φροντίδα για τον εργαζόμενο φοιτητή και πάνω απ’ όλα δεν θα βρει την επαρκή χρηματοδότηση με διαφάνεια και κοινωνική λογοδοσία, ζητήματα που εδώ και μήνες το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει θέσει σαν κρίσιμα ζητήματα για την παιδεία.
Διαφωνούμε ριζικά με την αυταρχική διοικητική φιλοσοφία επίλυσης των προβλημάτων που χαρακτηρίζει στο σύνολό του αυτό το νομοσχέδιο. Είμαστε σαφώς αντίθετοι με τα επικοινωνιακά παιχνίδια της Κυβέρνησης στον ευαίσθητο χώρο της ανώτατης παιδείας και με την απόπειρα ένταξής τους στους μικροκομματικούς σχεδιασμούς του κ. Καραμανλή για τις εκλογές.
Αυτό το σχέδιο νόμου μπορούσε και έπρεπε να ήταν ένα ουσιαστικό προϊόν διαλόγου και ευρύτατης συναίνεσης, μιας συναίνεσης, κύριε Υπουργέ, που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σας την προσέφερε. Με ευθύνη της Κυβέρνησης όμως, κατάντησε μια «μεταρρύθμιση μαϊμού», ένα έντεχνο κλείσιμο του ματιού στους αδημονούντες εμπόρους της γνώσης.
Οι προτάσεις που κατέθεσε ο Πρόεδρός μας στην Επιτροπή και τα όσα αναγράφονται στο πρόγραμμά μας είναι σαφώς μια νέα, ριζοσπαστική βάση αλλαγών και τομών για την αναβάθμιση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης που χρειάζεται η χώρα μας.
Κύριοι της Κυβέρνησης, εσείς επιλέγετε τη χειραγώγηση των Α.Ε.Ι. με άνωθεν επιβαλλόμενους εσωτερικούς κανονισμούς. Εμείς προτείνουμε πλήρη αυτοτέλεια των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με αρμοδιότητα να διαμορφώνουν μεταξύ άλλων τον τρόπο διοίκησης, τον τρόπο εκλογής των οργάνων της διοίκησης, τα της συμμετοχής των φοιτητών, τον αριθμό των εισακτέων, τα ευαίσθητα θέματα του πανεπιστημιακού ασύλου.
Εσείς θέλετε να διοικείτε τα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. με υπουργικές εγκυκλίους. Εμείς προτείνουμε τον έλεγχο και την κοινωνική λογοδοσία τους με τη συστηματική αξιολόγηση και πιστοποίησή τους από ανεξάρτητη αρχή, με υψηλά πρότυπα και σαφείς κανόνες και πάνω απ’ όλα με όρους διαφάνειας. Προτείνουμε πολυετή και ουσιαστικό αναπτυξιακό προγραμματισμό των σπουδών και των δραστηριοτήτων των ιδρυμάτων, όπου θα καθορίζονται οι δικοί τους στόχοι, η δική τους φυσιογνωμία, στρατηγική και δομή, ώστε να γίνουν φυτώρια, να γίνουν παραγωγοί και όχι έμποροι της έρευνας και της σύγχρονης γνώσης.
Με βάση αυτά, θα γίνεται η αμοιβαία δεσμευτική συμφωνία μεταξύ των ανωτάτων ιδρυμάτων με το κράτος για τη δημόσια χρηματοδότησή τους με διαφάνεια και σαφή δέσμευση ότι θα υπερκαλύπτει τις ανάγκες που θα δημιουργούν οι συμφωνημένοι στόχοι, αλλά και συμφωνίες με την Tοπική Aυτοδιοίκηση και την περιφέρεια, ώστε να συνεισφέρουν στην τοπική κοινωνία και την περιφερειακή ανάπτυξη.
Εμείς προτείνουμε τη δωρεάν πρόσβαση των σπουδαστών σε όλα τα συγγράμματα που θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα του κάθε τμήματος και θα υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση του κάθε φοιτητή με δωρεάν χρήση γρήγορου διαδικτύου. Εσείς υποστηρίζετε τη σημερινή κατάσταση, εσείς αγνοείτε τους εργαζόμενους φοιτητές, τους ισοπεδώνετε και τους «τσουβαλιάζετε» με τους λεγόμενους αιώνιους φοιτητές. Εμείς προτείνουμε ειδικές ρυθμίσεις, τη διευκόλυνσή τους με μερική φοίτηση, δυνατότητα μερικής απασχόλησης στο ίδιο πανεπιστήμιο, αναβαθμισμένη φοιτητική μέριμνα.
Και κάτι πολύ περισσότερο. Εμείς δεσμευόμαστε, όπως είπε ο Πρόεδρός μας, για επαρκή χρηματοδότηση της παιδείας 5% μέσα στην πρώτη τετραετία. Εσείς μειώνετε κατ’ έτος και τη χρηματοδότηση που βρήκατε. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι δαπάνες ανά φοιτητή απέχουν παρασάγγας από την Ε.Ε.. Είμαστε στο 40% της μέσης δαπάνης σε ευρωπαϊκό επίπεδο ανά φοιτητή.
Εμείς δεσμευόμαστε η παιδεία να είναι σε όλες τις βαθμίδες δημόσια και πραγματικά δωρεάν. Εσείς θέλετε να στηρίξετε την ιδιωτική εκπαίδευση.
Εμείς δεσμευόμαστε για ένα ριζικά διαφορετικό σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων που θα εξαλείψει τη γάγγραινα του φροντιστηρίου και την οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών, αλλά και για ένα πιο ανοιχτό πλαίσιο σπουδών για κάθε φοιτητή χωριστά, ώστε να μπορεί να έχει περισσότερες επιλογές ανάμεσα σε τμήματα και γνωστικά αντικείμενα του ίδιου ιδρύματος. Εσείς με την πολιτική σας στέλνετε όλο και περισσότερους φοιτητές σε φροντιστήρια.
Για όλους τους παραπάνω λόγους καταψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο, ένα νομοσχέδιο που είναι κατώτερο των περιστάσεων, αλλά και των προσδοκιών της ελληνικής κοινωνίας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Κουσελά.
Η κ. Ζέττα Μακρή έχει το λόγο.
ΖΕΤΤΑ ΜΑΚΡΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, θα πω στον προλαλήσαντα συνάδελφο ότι ούτε το νομοσχέδιο είναι κατώτερο των περιστάσεων ούτε και οι αριθμοί σας ακριβείς. Τα στοιχεία που αναφέρατε για το κατά κεφαλήν εισόδημα που δαπανάται στη χώρα μας για κάθε φοιτητή, μας κατατάσσει στην πρώτη πεντάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι, όπως εσείς ισχυρίζεστε, στις τελευταίες θέσεις.
Κύριοι συνάδελφοι, στη χώρα μας το έλλειμμα της ανώτατης εκπαίδευσης δεν είναι μόνο πανθομολογούμενο, αλλά είναι και ευεξήγητο. Σ’ ένα μονολιθικό σύστημα χωρίς καθόλου ανταγωνισμό στο εσωτερικό του, όχι μόνο είναι απίθανο να αναδειχθεί η καινοτομία, αλλά υπάρχουν όλες οι ευνοϊκές συνθήκες να μετατραπεί σε ένα σχετικά αδιαφανές, «κλειστό» σύστημα αυξανόμενης αταξίας, αποκομμένο από τις ανάγκες της κοινωνίας.
Και εμείς –ορισμένοι τουλάχιστον από εμάς- εγκλωβισμένοι στη νοοτροπία του αρνητισμού, αντί να κοιτάζουμε μπροστά με φαντασία, αντί να ενοχλούμαστε από την αθλιότητα που μας περιβάλλει, αδυνατούμε να σκεφθούμε δημιουργικά και περιοριζόμαστε σε συντηρητικές αντιδράσεις.
Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο δεν θα δώσει από μόνο του λύση στα πάμπολλα προβλήματα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Θα εκσυγχρονίσει όμως τους θεσμούς μας, θα φέρει τη χώρα πιο κοντά στην αναπτυγμένη Ευρώπη. Τώρα πια, η σύγχρονη Ελλάδα θα ενθαρρύνει την καινοτομία. Δεν θα φοβάται τα δύσκολα, αλλά θα έλκεται απ’ αυτά. Θα αποστρέφεται την αδράνεια, θα αντιδρά στη θεσμική υστέρηση.
«Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν εδώ και χρόνια χάσει την αξιοπιστία τους. Αν όχι στο σύνολό τους, τουλάχιστον στην πλειονότητά τους, τα ιδρύματα αυτά λειτουργούν κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους, το οποίο περιορίζει την αυτονομία τους, δεν τα χρηματοδοτεί όσο πρέπει, τα υποβαθμίζει και τα απαξιώνει.
Συμμετοχή σ’ αυτήν την κατάντια έχει αναμφισβήτητα μια μερίδα του εκπαιδευτικού προσωπικού που τα χρησιμοποιεί για προσωπικό όφελος, έχοντας –όπως άλλοι εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν- μετατρέψει πανεπιστημιακές έδρες σε μηχανισμούς εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων», όπως γράφει στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» της Τρίτης 9-1-2007 ο Γιάννης Παντελάκης.
Παρά τις διαπιστώσεις αυτές, με τις οποίες φαντάζομαι ότι όλοι συμφωνούμε, δεν μπορούμε να συζητήσουμε νηφάλια και δημοκρατικά, καλόπιστα και τολμηρά, θέματα που καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν συζητά, διότι εμείς θεωρούμε επίμαχο κάτι που οι εταίροι μας θεωρούν αυτονόητο.
Εκτιμώ ότι παρά την αναταραχή, είναι θετικό ότι το 2007 ξεκίνησε με τα θέματα της ανώτατης παιδείας στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας. Δεκαετίες τώρα, πολιτικοί και πανεπιστημιακοί υποκρινόμαστε ότι και αν ακόμα η κατάσταση στην ανώτερη εκπαίδευση δεν είναι άριστη, πάντως δεν είναι κακή. Και όμως, τα καλύτερα ελληνικά ιδρύματα καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις στους καταλόγους που αξιολογούν τα πανεπιστήμια όλου του κόσμου, πολύ πιο πίσω όχι μόνο από τα πανεπιστήμια της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, αλλά και από πανεπιστήμια χωρών όπως η Τουρκία, η Πολωνία, η Ουρουγουάη.
Διατηρώ την αισιοδοξία ότι η αναταραχή αυτή μας έδωσε τη δυνατότητα να συζητήσουμε επί της ουσίας τα προβλήματα της ανώτατης παιδείας και μας αφήρεσε κάθε δικαιολογία υπεκφυγής. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουμε να προτείνουμε δημόσια και ξεκάθαρα, αναλυτικά και τεκμηριωμένα.
Η Νέα Δημοκρατία προτείνει συγκεκριμένες λύσεις για τα συγκεκριμένα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και κάτι περισσότερο. Η Νέα Δημοκρατία τις ολοκληρωμένες προτάσεις της έχει το κουράγιο και τη δυνατότητα να τις προωθήσει και να τις εφαρμόσει. Πριν καταλήξει η ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου σ’ αυτά που με το παρόν νομοσχέδιο εισηγείται, ζήτησε διάλογο εξαντλητικό που εκτιμώ ότι, χωρίς ευθύνη της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, κινήθηκε με πολύ αργούς ρυθμούς και με πολύ ηχηρές απουσίες.
Όμως, υπήρξε εξέλιξη. Και τώρα στη Βουλή καλούνται και τα άλλα κόμματα –θα έλεγα πως υποχρεούνται- να καταθέσουν όχι τις εύκολες προθέσεις τους, αλλά τις δύσκολες συγκεκριμένες θέσεις τους.
Η απελπισμένη προσπάθεια της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης διά του Αρχηγού της να πείσει με την τοποθέτησή του στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ότι προτείνει κάτι διαφορετικό σε θέματα αρχής από τη Νέα Δημοκρατία, είναι ενδεικτική των πολιτικών ηθών, όπως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα αντιλαμβάνεται.
Με διαδικαστικά επιχειρήματα θέλει να εμποδίσει τη θεσμοθέτηση ρυθμιστικού πλαισίου σύγχρονου, αποτελεσματικού και αναγκαίου για τη λειτουργία του πανεπιστημίου και να κυριαρχήσει στην ανώτατη εκπαίδευση το χάος και η φθήνια.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο θέμα της παιδείας ενθαρρύνει την ευκολία, υπηρετεί το λαϊκισμό, υιοθετεί την ανευθυνότητα. Αρνείται ν’ αντιληφθεί ότι η παιδεία έχει ανάγκη το όραμα, ότι η συναίνεση έχει αξία. Αρνείται να παραδεχτεί την ορθότητα των διαπιστώσεων δεκατριών Ελλήνων επιστημόνων που με οδηγό την εμπειρία τους από κορυφαία ανώτατα ιδρύματα του εξωτερικού, κοφτά και λακωνικά δήλωναν ότι η ελληνική παιδεία χρειάζεται αξιοκρατία, αυτοδιοίκηση, αριστεία και κοινωνική λογοδοσία. Και μερικά από τα λαμπρότερα μυαλά της διεθνούς επιστήμης ξεκινούν τις διαπιστώσεις τους με την προϋπόθεση της αδιατάρακτης λειτουργίας του πανεπιστημίου.
Η μετωπική κομματική αντιπαράθεση για το θέμα της παιδείας συντηρεί ένα αρνητικό κλίμα που είναι αντιπαραγωγικό για τον τόπο. Αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχει καταλάβει ότι η παράταση αυτής της κατάστασης δεν του προσφέρει εκλογικά οφέλη, τόσο το χειρότερο για το ίδιο.
Γιατί η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, διατηρώντας ηθικό πλεονέκτημα και έχοντας αποδείξει την ποιοτική διαφορά της σημερινής διακυβέρνησης από τα έργα και τις ημέρες του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με θετικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες, όπως η υπό συζήτηση, θα εκτονώσει το αρνητικό κλίμα, επιταχύνοντας τη μεταρρύθμιση στην παιδεία, για την οποία άλλωστε έχει δεσμευθεί.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση, αυτοπαγιδευμένη περισσότερο από ποτέ, μιλά για γόνιμο εσωκομματικό διάλογο στα θέματα της παιδείας, που εκδηλώνεται με δημόσιες διαφοροποιήσεις, περίεργες διαρροές και ισχυρή αλλά άδικη κριτική.
«Ο κόσμος όμως αλλάζει» τόνισε η Υπουργός Παιδείας «και δεν περιμένει εμάς». H κοινωνία που πορεύεται στον 21ο αιώνα αντιδρά στη δεδομένη υποβάθμιση, εξεγείρεται –όχι όπως οι καταληψίες και οι διαδηλωτές- για να ανατραπεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση.
Η υπόθεση της υποβαθμισμένης παιδείας μας αγγίζει όλους και αντιδρούμε. Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας απαντά στις ανησυχίες της κοινωνίας. Η στάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. χαρακτηρίζεται από πολιτική αμηχανία.
Στην τολμηρή και ουσιαστική δημόσια συζήτηση -στη Βουλή και όχι μόνο- που προκάλεσε η Νέα Δημοκρατία, η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν κατάφερε να ξεφύγει από τον κομματικό λαϊκισμό και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αντί να βρει κοινούς στόχους με την Κυβέρνηση, επιχειρεί να μετατρέψει τη συζήτηση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε εσωστρεφή, δημαγωγική και στείρα κομματική αντιπαράθεση, με παρωχημένα επιχειρήματα και ξεπερασμένες αγκυλώσεις.
Τα πολιτικά πυροτεχνήματα του Γιώργου Παπανδρέου δεν κατάφεραν να καταλύψουν τις διαφορετικές απόψεις των στελεχών του ούτε τους ενθάρρυναν να μιλήσουν με τόλμη, ξεπερνώντας κομματικά ταμπού και συνειδητοποιώντας ότι καλούνται να νομοθετήσουν για το μέλλον του τόπου.
Επί της ουσίας έχει δημιουργηθεί ένα διπολικό σχήμα: Αυτοί που επιθυμούν τις αλλαγές, ακριβέστερα η ελληνική κοινωνία και εκείνοι που επιθυμούν να τις αναστείλουν, η Αξιωματική και όχι μόνο Αντιπολίτευση.
Η κοινωνία και ο χρόνος είναι σύμμαχος των αλλαγών που η Νέα Δημοκρατία προωθεί. Οι αλλαγές θα περάσουν, έστω και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Ειδικά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. , προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ της σοβαρότητας, όπως αυτό την αντιλαμβάνεται, και του λαϊκισμού δυσκολεύεται και εκπέμπει θολό στίγμα. Στην καλύτερη περίπτωση διακατέχεται από ένα γκρίζο σύνδρομο δυστοκίας και στη χειρότερη από άρνηση σε κάθε πρωτουβουλία αλλαγής και μεταρρυθμίσεων.
Εμείς στη Νέα Δημοκρατία πιστεύουμε ότι η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό και δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς ή ακόμη χειρότερα να συντηρούμε το status quo και την όλη διαλυτική κατάσταση.
Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις. Το έργο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Οι αδράνειες είναι παγιωμένες. Τα αντιτιθέμενα συμφέροντα είναι ισχυρά, ακόμη και μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Απαιτείται προγραμματισμός, σχεδιασμός, συναίνεση, πόροι. Δύσκολα πράγματα. Όμως, αν δεν γίνουν, θ’ ανοίξει ο δρόμος, για να επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς τη δική τους αταξία.
Επαναλαμβάνω ότι το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, αλλά επιβάλλεται. Είναι θέμα πολιτικού πολιτισμού, ήθους και συνέπειας. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο! Γι αυτό και η στήριξη αυτής της κυβερνητικής πολιτικής πρωτοβουλίας που σήμερα συζητούμε είναι απολύτως επιβεβλημένη.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Μακρή.
Το λόγο έχει ο κ. Κορτσάρης και θα ολοκληρώσουμε με τον κ. Τσοχατζόπουλο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΡΤΣΑΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ και πολύ καιρό οι πολίτες παρακολουθούν, έκπληκτοι και αμήχανοι, μια ακαδημαϊκή και πολιτική μειοψηφία να προσπαθεί να καταλύσει κάθε έννοια μέτρου και λογικής, προκειμένου να ακυρώσει ένα νομοσχέδιο που αποτελεί το ελάχιστα απαιτούμενο στην νέα εποχή του ανταγωνισμού της γνώσης.
Την ώρα που τα ξένα πανεπιστημιακά ιδρύματα λειτουργούν με υψηλά ακαδημαϊκά κριτήρια και σύγχρονες εκπαιδευτικές διαδικασίες, τα δικά μας παραμένουν κλειστά από επαναστάτες νέας κοπής, αλλά παλιάς συνθηματολογίας που δείχνουν να έχουν διαφορετικές προτεραιότητες, που προτείνουν αορίστως και αρνούνται γενικώς, που εξαντλούν την επιχειρηματολογία τους, ανακυκλώνοντας προκάτ απόψεις περί παιδείας, για να αποφύγουν το μέλλον, ίσως επειδή είναι πολύ αρνητικό και διαισθάνονται πως έτσι εξαιρεί όσους έχουν εθιστεί περισσότερο στο να διεκδικούν και λιγότερο στο να δουλεύουν.
Το κίνημα του να μην αλλάξει τίποτε έχει περίεργη άποψη για την πρόοδο και την εξέλιξη του ακαδημαϊκού τοπίου. Δεν δείχνει να ενοχλείται από το φαινόμενο πως πολλοί φοιτητές είναι παλαιότεροι από τα κτήρια. Δεν δείχνει να αντιδρά στη μαζική και χωρίς αυστηρά κριτήρια εισαγωγή στις ανώτατες σχολές. Δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την απουσία οργανωμένων μεταπτυχιακών προγραμμάτων και σπουδών στα περισσότερα πανεπιστημιακά τμήματα.
Δεν δείχνει να ντρέπεται για την κακή δημόσια εικόνα των χώρων των ιδρυμάτων. Δεν δείχνει να συγκινείται από τη μικρή επαγγελματική αξία των πτυχίων. Δεν δείχνει να θίγεται από το γεγονός πως πολλά μέλη διδακτικού προσωπικού αναλαμβάνουν εξωπανεπιστημιακές επαγγελματικές δεσμεύσεις σε βάρος του διδακτικού και ερευνητικού τους έργου. Δεν δείχνει να προβληματίζεται από την απουσία διαδικασιών ακαδημαϊκής αξιολόγησης και ελέγχου. Φοβάται τη θέση του σ’ ένα καλύτερο πανεπιστήμιο και οχυρώνεται πίσω από το κεκτημένο της ήσσονος προσπάθειας, εξορκίζει κάθε προοδευτική μεταρρυθμιστική ιδέα, κάνει την αδυναμία των μελών του πανό και την κατεβάζει στους δρόμους.
Απορείτε, κύριοι συνάδελφοι; Μήπως διαφωνείτε με την εικόνα της ακαδημαϊκής κοινωνίας που σας περιγράφω; Δεν είναι κοινή παραδοχή όλων μας; Ποιο κοινωνικό συμφέρον εξυπηρετούμε όταν τη παθογένεια του ελληνικού πανεπιστημίου την αποκαλύπτουμε στις ιδιωτικές μας συζητήσεις και την καλύπτουμε στο δημόσιο λόγο μας; Για να δούμε, όμως, ποιες είναι οι διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου που προκαλούν τη σφοδρότητα των αντιδράσεων των ολίγων και αποτελούν την αιτία –εγώ θα το έλεγα πρόσχημα- της συνεχιζόμενης έντασης;
Προβλέπεται, λοιπόν, πως το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων των μελών και των εργαζομένων της ακαδημαϊκής κοινότητας. Νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουμε σ’ αυτόν τον ορισμό.
Η μορφή των αντιδράσεων ωστόσο που επέλεξε η φωνασκούσα μειοψηφία και μάλιστα στο όνομα της διαφύλαξης του ασύλου, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα: Ποιες ακριβώς ακαδημαϊκές ελευθερίες προστατεύουν οι καταλήψεις των σχολών; Ποιο δικαίωμα στη γνώση και στη μάθηση προστατεύει η άρνηση εισόδου σε όσους φοιτητές επιθυμούν να εξεταστούν και να μελετήσουν; Ποιο δικαίωμα στην εργασία των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας κατοχυρώνεται με την έξωσή τους από τους χώρους εργασίας; Ποια διακίνηση ιδεών προστατεύεται από τους βανδαλισμούς των πανεπιστημιακών χώρων και των εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων; Ισχύει το άσυλο για όλους ή μόνο για αυτούς που καταχρώνται των προνομίων του; Αυτή είναι η εικόνα που θέλουμε για το δημόσιο πανεπιστήμιο; Προσθέτω τις απορίες μου σ’ αυτές της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας και συνεχίζω.
Με το νέο σχέδιο νόμου προβλέπεται η κατάρτιση εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και η υποχρεωτική υποβολή τετραετούς ακαδημαϊκού αναπτυξιακού προγράμματος, που προσδιορίζει τις εκπαιδευτικές, ερευνητικές και διοικητικές του ανάγκες που συζητείται ετησίως από τη Βουλή.
Ποιος μπορεί να ενοχλείται όταν ο πανεπιστημιακός προγραμματισμός που υλοποιείται με δημόσιο χρήμα, αξιολογείται στο ανώτερο θεσμικό επίπεδο;
Με το νέο νόμο διπλασιάζεται ο χρόνος της προβλεπόμενης διάρκειας φοίτησης. Ποιος αντιδρά σ’ αυτήν τη ρύθμιση; Σίγουρα όχι οι επιμελείς και εργαζόμενοι φοιτητές. Μόνο όσοι σκοπεύουν να διαβιούν αιωνίως σε βάρος της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Με το νέο νόμο προβλέπεται το δικαίωμα επιλογής και δωρεάν απόκτησης των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων. Ποιον ενοχλεί η κατάργηση της έννοιας του μοναδικού συγγράμματος; Αυτούς που τα γράφουν ή αυτούς που δεν τα διαβάζουν; Όχι σίγουρα την πλειοψηφία των φοιτητών.
Με το νέο νόμο προβλέπεται η εκλογή και ο διορισμός των μελών Δ.Ε.Π. αποκλειστικά με πράξεις των οργάνων των ιδίων των ιδρυμάτων. Αυτό δεν είναι μέτρο αυτοτέλειας;
Προβλέπεται επίσης η δημιουργία ενιαίων και αυτοτελών γνωστικών αντικειμένων των μελών Δ.Ε.Π. έτσι ώστε να είναι σαφής η επιστημονική εξειδίκευση του καθενός και να μη δημιουργούνται προϋποθέσεις φωτογραφικών προκηρύξεων θέσεων. Αυτό δεν είναι μέτρο αξιοκρατίας;
Τέλος, προβλέπεται διεύρυνση της σύνθεσης εκλεκτορικών σωμάτων και των εισηγητικών επιτροπών με συμμετοχή μελών Δ.Ε.Π. άλλων Α.Ε.Ι.. Αυτό δεν είναι μέτρο διαφάνειας και δημοκρατίας;
Με το νέο νόμο προβλέπεται τόσο ο περιορισμός των αρμοδιοτήτων του Ελεγκτικού Συνεδρίου που υφίσταται πλέον μόνο ως προς τον έλεγχο νομιμότητας των δαπανών τους, όσο και η δυνατότητα μεταφοράς πόρων από έτος σε έτος στα πλαίσια του τετραετούς προγραμματισμού.
Αυτά δεν συνιστούν στοιχεία της ζητούμενης οικονομικής και δημοσιονομικής αυτοδιοίκησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων; Γιατί ζητείται τώρα η ακύρωσή τους;
Με το νέο νόμο εισάγονται ρυθμίσεις για τις διαδικασίες εκλογής των αρχών διοίκησης των ιδρυμάτων και των οργάνων διοίκησης των τμημάτων με καθιέρωση του συστήματος της καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών. Γιατί αυτό αποτελεί σημείο διαφωνίας; Άραγε αυτοί που βρίσκονται στις πίσω σειρές μιας πορείας γνωρίζουν, γιατί οι συνάδελφοί τους που βρίσκονται στις πρώτες σειρές αρνούνται αυτήν τη ρύθμιση; Μήπως τελικά αυτό που ζούμε είναι μια επανάσταση, χωρίς αιτία ή καλύτερα μια επανάσταση, χωρίς ακαδημαϊκά αίτια;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πραγματικά εντυπωσιακή η ελαφρότητα με την οποία η Αξιωματική Αντιπολίτευση αντιμετωπίζει το σύνολο των κρίσιμων θεμάτων της παιδείας. Με έκδηλη την πολιτική της αγωνία προσφέρει κάλυψη ακόμη και σε αυτούς που καθ’ έξιν διαφωνούν. Συναλλάσσεται μόνο με όσους διεκδικούν αδιαφορώντας για το περιεχόμενο των αιτημάτων τους. Αντιπολιτεύεται χωρίς ευθύνη και κινείται χωρίς ιδεολογία. Πετάει μισές προτάσεις αμφίσημης ερμηνείας που δημιουργούν την αίσθηση της συμπόρευσης μέχρι να κεφαλαιοποιήσει –έτσι τουλάχιστον νομίζει- το πολιτικό όφελος της αντίδρασης. Και μετά φοβάται την κοινωνία, δραπετεύει σε νέες ερμηνείες των θέσεων και των προθέσεών της.
Πώς αλλιώς να ερμηνευθεί το γεγονός πως προσφάτως και υπό το βάρος βεβαίως της κοινωνικής αποδοχής των κυβερνητικών πολιτικών στο θέμα άρχιζε να ψελλίζει παραλλαγμένες εκδοχές των ρυθμίσεων του νόμου υπό τη μορφή δήθεν προτάσεων απλά για να διασώσει τα προσχήματα; Δεν γνωρίζει επιτέλους πως τέτοιες πρακτικές ελάχιστα επηρεάζουν και ελάχιστους πείθουν; Εάν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ασκούσε με επάρκεια τη θεσμική του αποστολή δεν θα είχε την ευθύνη για τα οδυνηρά αποτελέσματα της αναίτιας κινητοποίησης της ακαδημαϊκής μειοψηφίας, τις χαμένες εξεταστικές, τους χαμένους κόπους, το χαμένο χρόνο, το διάλογο που χάθηκε στα αμφιθέατρα των σχολών. Δεν θα είχε, επίσης, την ευθύνη, εάν τους έλεγε πως όσο ψηλότεροι είναι οι τοίχοι που συμβολικά χτίζουν μπροστά από τα γραφεία επαγγελματικής διασύνδεσης των ιδρυμάτων, τόσο ευκολότερα αυτοαποκλείονται από τον ανταγωνισμό της εργασίας. Αυτά, όμως, δεν τα είπε ποτέ γι’ αυτό και έχει την ευθύνη.
Η δική μας προσπάθεια είναι να αλλάξουμε, να θωρακίσουμε το δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο, να ενισχύσουμε τις ακαδημαϊκές δομές και διαδικασίες να αναβαθμίσουμε την ποιότητα των πανεπιστημιακών σπουδών, να δώσουμε χώρο στους συντελεστές της γνώσης, να κερδίσουμε θέση στο νέο παγκόσμιο εκπαιδευτικό τοπίο, o αγώνας μας απέναντι στα προβλήματα, αλλά και απέναντι στη στασιμότητα και τη συντήρηση της απέναντι πλευράς που στεγάζει όσους μάχονται για να μην αλλάξει τίποτα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν σήμερα αναζητείται μια έγκριση για τις αλλαγές, αυτή βρίσκεται στην ελληνική κοινωνία. Εάν σήμερα αναζητείται μια δύναμη ευθύνης για να τις προωθήσει, αυτή βρίσκεται στην κυβερνητική μας πλειοψηφία. Και αν σήμερα αναζητείται μια πραγματική προοδευτική επανάσταση για την παιδεία, αυτή βρίσκεται στις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Τσοχατζόπουλε, θα μιλήσετε απόψε ή αύριο;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ – ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Θα μιλήσω απόψε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Να μιλήσετε. Έτσι και αλλιώς «σήμερα» είναι.
Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ – ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Πάντως, κύριε Πρόεδρε, εγώ δεν θα αποφύγω την κριτική στο Προεδρείο. Δεν σας αφορά προσωπικά, αλλά να συζητάμε το νόμο – πλαίσιο την πρώτη μέρα στις 2.00΄ το πρωί σε άδεια Αίθουσα, είναι απολύτως σε πλήρη αντιστοιχία με τη σημασία που δίνει η Κυβέρνηση τελικά για την ελληνική παιδεία και γι’ αυτό δεν μπορώ παρά να πω ότι μια «μαύρη» στιγμή περνάει σήμερα η ελληνική παιδεία.
Κύριοι της Κυβέρνησης, ο Πρωθυπουργός υποσχέθηκε μεταρρύθμιση. Υποσχεθήκατε ότι θα αντιμετωπίσετε τα προβλήματα της ελληνικής παιδείας, όχι τώρα, εδώ και τρία χρόνια. Δεν είναι δυνατόν να μην ξέρατε την βαθιά κρίση που περνάει η ελληνική παιδεία. Τη ζήσατε πριν μήνες, τότε που αρνήθηκε ο Πρωθυπουργός να συζητήσει με τους δάσκαλους και τους καθηγητές, που τους αναγκάσατε ηττημένους να ξαναγυρίσουν στις αίθουσες διδασκαλίας και απλήρωτους, τότε που εκμεταλλευτήκατε την κρίση στην παιδεία –παρ’ όλο που δημιουργήθηκε ένα κίνημα εκπαιδευτικών στα λύκεια και στα δημοτικά- για να μεταθέσετε συγχρόνως την ίδια στιγμή το νόμο-πλαίσιο, διότι δεν ξέρατε τι θα κάνετε με αυτόν και βέβαια και τη μετάθεση συζήτησης του άρθρου 16. Όμως το ότι εκείνη τη στιγμή δεν καταλάβατε τον σπινθήρα που έλειπε για να τιναχθεί στον αέρα η βαθιά κρίση την οποία περνάει η ελληνική παιδεία, αυτό οδήγησε να τολμήσετε να ξανακοροϊδέψετε την ελληνική κοινωνία. Διότι έρχεστε σήμερα, μετά από τόσο καιρό, και αντί να φέρετε ένα νομοσχέδιο τολμηρό με ανοικτούς ορίζοντες και δυναμισμό για την ελληνική παιδεία, για να έχουμε επιτέλους πανεπιστήμια τα οποία να έχουν μια πλήρη αυτονομία με εξασφαλισμένους, ισχυρούς πόρους και οικονομική χρηματοδότηση και για τη μόρφωση και για τη λειτουργία και για το προσωπικό και να έχουμε ένα πανεπιστήμιο επιτέλους το οποίο να είναι, αν θέλετε, σε θέση να κάνει αξιολόγηση, να κάνει ουσιαστικά όλες τις απαραίτητες στη σύγχρονη εποχή λειτουργίες που χρειαζόμαστε από ένα σύγχρονο ανοικτό δημοκρατικό πανεπιστήμιο, μας φέρνετε ένα άνευ σημασίας σχέδιο ρυθμίσεων δευτερευόντων θεμάτων, «ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν» -θα έλεγα- που δεν προσφέρει και δεν απαντά στο πρόβλημα της ελληνικής παιδείας.
Σας ρωτώ λοιπόν: από πού και ως πού, κύριοι της Κυβέρνησης, αντλείτε το δικαίωμα να απαξιώσετε, να αποδυναμώσετε, να αρνηθείτε την υποστήριξη της ελληνικής παιδείας, τη στιγμή που περνάει τέτοια βαθύτατη κρίση την οποία όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει; Μήπως δεν αντιλαμβάνεστε; Μήπως δεν ξέρετε; Όχι, κύριοι συνάδελφοι. Λυπούμαι που θα το πω, αλλά δυστυχώς συνειδητά υποχρηματοδοτείτε την παιδεία, συνειδητά απαξιώνετε την ελληνική δημόσια παιδεία σε όλα τα επίπεδα, γιατί θέλετε να την οδηγήσετε σε απαξίωση και να ανοίξετε το δρόμο στην ιδιωτική εκπαίδευση. Θέλετε να εισάγετε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θέλετε να εισάγετε την «επιχειρηματικότητα» των πανεπιστημίων, για να μπορέσετε πλέον να ξεφύγετε από τη γενική μόρφωση την οποία παράγουν δημοκρατικά, ιστορικά, όχι μόνο τα ελληνικά, αλλά και τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και να μετατρέψετε τα ελληνικά πανεπιστήμια σε εξειδικευμένους μηχανισμούς εξυπηρέτησης οικονομικών συμφερόντων της αγοράς, των πολυεθνικών, της οικονομίας, των μεγάλων επιχειρήσεων. Διότι, σε τελική ανάλυση, η φιλοσοφία της παράταξής σας συνδέεται με την εμπορευματοποίηση και της παιδείας, όπως θέλετε να κάνετε το ίδιο και με την υγεία.
Να λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι, γιατί εμείς αντιδρούμε. Αντιδρούμε, καταγγέλλουμε αυτήν την πολιτική, είναι απαράδεκτη, είναι μια ταξική πολιτική στην οποία θα μας βρείτε απέναντι, θα μας βρείτε αντιμέτωπους. Αυτήν την πολιτική θα την ανατρέψουμε, δεν θα αφήσουμε στην πράξη να περάσει.
Και τώρα μην ψάχνετε να βρείτε άλλοθι. Σας φταίει, λέει, γιατί υπάρχουν κάποιες δήθεν «ακραίες» θέσεις στην ηγεσία των πανεπιστημιακών. Εντάξει, είναι «ακραίες», ας το παραδεχθούμε. Ε, λοιπόν και τι κάνετε εσείς, κύριοι της Κυβέρνησης; Ψάχνετε να βρείτε άλλοθι στις «ακραίες» θέσεις των πανεπιστημιακών, οι οποίοι παλεύουν να ξεφύγουν από τη μιζέρια, τη διάλυση, την υποβάθμιση και την απαξίωση της παιδείας, για να δικαιολογήσετε τη δική σας απραξία; Μα, δεν φέρνετε τη μεταρρύθμιση την οποία έχει ανάγκη ο τόπος, για να ξεφύγουμε από αυτήν την κατάσταση. Έτσι θα ξεπεραστεί και το πρόβλημα της νεολαίας που λέτε ότι υπάρχει, όπου δήθεν σας ενοχλεί διότι κάνουν απεργίες, διότι διαμαρτύρονται, διότι έστω περνούν σε ορισμένες φορές και το μέτρο; Με συγχωρείτε, αν δεν κινητοποιηθούν οι νέοι άνθρωποι, αν δεν αντιδράσουν, αν δεν περάσουν το μέτρο, ποιος θα το περάσει; Εσείς; Μα, εσείς δεν τολμάτε να φέρετε εδώ μια πραγματική μεταρρύθμιση την οποία έχει ανάγκη ο τόπος.
Επομένως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι δύσκολα τα πράγματα αυτήν τη στιγμή για την ελληνική παιδεία. Λυπούμαι, διότι έτσι, αργά σήμερα το βράδυ, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε τα πράγματα ανοικτά, με το όνομά τους. Όμως το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ως όφειλε, σας έχει καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση, όπου έπρεπε κι εσείς να αντιληφθείτε την ανάγκη, να μας φέρετε, αντί αυτού του σχεδίου νόμου άνευ σημασίας, μια πλήρη πρόταση-παρέμβαση συνολικά για την εκπαίδευση.
Κύριοι της Κυβέρνησης, πρέπει να αντιληφθείτε ότι δεν είναι δικαίωμά σας να απαξιώνετε, να αρνείστε και να περιφρονείτε αυτήν την ανάγκη του ελληνικού λαού, γιατί η παιδεία είναι ένας μηχανισμός πρόσβασης στη γνώση. Και η γνώση στη σημερινή εποχή σημαίνει πρόσβαση στην ευημερία, την πρόοδο και την ατομική επιτυχία του κάθε πολίτη. Γι’ αυτό έχουμε υποχρέωση ως δημόσιο αγαθό να παράξουμε την εκπαίδευση, τη γνώση, την κατάρτιση, τη διά βίου γνώση σε κάθε Έλληνα και σε κάθε Ελληνίδα ως δημόσιο αγαθό, δωρεάν. Αυτή είναι η υποχρέωσή σας. Στο βαθμό που δεν το κάνετε, ουσιαστικά δημιουργείτε ανισότητες και αδικίες στην κοινωνία. Έχετε μια ταξική πολιτική, διότι η εκπαίδευση είναι και ένας μηχανισμός ανακατανομής, διότι δίνει την ευκαιρία και στους μη έχοντες να παρέμβουν, αποκτώντας τη γνώση δωρεάν από την πολιτεία και να αποκτήσουν και αυτοί ίσες ευκαιρίες, ίσες δυνατότητες πρόσβασης στην εξέλιξη, στα δικαιώματα, στην ποιότητα ζωής, στην ανάπτυξη. Αυτό λοιπόν το δικαίωμα, εσείς τους το στερείτε με την ταξική πολιτική την οποία ακολουθείτε. Να, λοιπόν, γιατί, σε τελική ανάλυση, κάνουμε αυτήν την προσπάθεια να διεκδικήσουμε την εκπαίδευση, την παιδεία, τη γνώση, τη διά βίου κατάρτιση ως αναγκαία προϋπόθεση και για κοινωνική ανακατανομή, κοινωνική ανάπτυξη, κοινωνική βελτίωση. Διότι σήμερα τη γνώση την χρειαζόμαστε παντού, στην υγεία, στις υποδομές, στην περιφερειακή ανάπτυξη, στην οικονομία, στη δημοκρατία, στη λειτουργία, στο πολιτικό σύστημα. Παντού χρειαζόμαστε τη γνώση, με κάθε τρόπο. Αυτή τη γνώση σήμερα δεν την παρέχετε με την απαραίτητη ευθύνη την οποία οφείλατε να έχετε.
Άρα, λοιπόν, εσείς είστε μια Κυβέρνηση, η οποία άλλα μας λέει δημόσια, όπως μας τα έλεγε και προεκλογικά. Και μάλιστα λέει ο Πρωθυπουργός σας «με συμπαράσταση της κοινωνίας θα προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις». Μα ποιες μεταρρυθμίσεις; Τι θα μεταρρυθμίσετε; Όπως μεταρρυθμίσατε τα εργατικά δικαιώματα, όπου απαξιώνετε ουσιαστικά τα εισοδήματα, την ασφάλιση, τη δυνατότητα επιβίωσης των Ελλήνων πολιτών μέσα από τις πολιτικές λιτότητας, ενώ την ίδια στιγμή ευνοείτε ουσιαστικά το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Με συνέπεια η μεγιστοποίηση των κερδών των επιχειρήσεων αυτών να είναι το μόνο σας έργο, η μόνη σας φροντίδα. Οι στρατηγικοί σας σύμμαχοι,. στην προκειμένη περίπτωση, αποδεικνύεται ότι είναι οι λίγοι. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους πολλούς κι εσείς είσαστε μαζί με αυτούς. Έχετε και εδώ ταξική πολιτική, όπως κάνετε και στην παιδεία.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, κύριε Υπουργέ, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι και να το καταψηφίσουμε, αλλά και να προτάξουμε την πρόταση που κατέθεσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για ένα πανεπιστήμιο δημοκρατικό, ανοικτό, ένα πανεπιστήμιο το οποίο πράγματι έχει την ικανότητα να έχει μια αυτονομία, πλήρη αυτοτέλεια, όπου η ποιότητα είναι το κρίσιμο θέμα για τη λειτουργία του και όπου έχει εξασφαλισμένους οικονομικούς πόρους, τους οποίους δεν μπορείτε να αρνηθείτε. Εμείς εγγυόμαστε όχι μόνο αύξηση, αλλά διπλασιασμό της χρηματοδότησης η οποία σήμερα είναι 3,5%, αλλά επιπλέον και την πρώτη χρονιά αμέσως να ξεκινήσουμε με 1.000.000.000 ευρώ, το οποίο είναι πάνω από 0,5% και που αν συνεχιστεί, μέσα σε μια πενταετία θα πιάσουμε πράγματι το στόχο του διπλασιασμού της χρηματοδότησης της ανώτατης παιδείας, η οποία έχει επιτέλους ανάγκη συνολικά να πετύχει.
Μη μας λέτε ότι δεν υπάρχουν πόροι. Το πρόβλημα δεν είναι οι πόροι. Σε έναν προϋπολογισμό, στην ικανότητα διαχείρισης ενός Α.Ε.Π. που είναι γύρω στα 200.000.000 ευρώ, το θέμα είναι να χειριστείς βάζοντας άλλη προτεραιότητα απ’ αυτές που βάζετε εσείς. Αντί να χρηματοδοτείτε τους βιομήχανους με επιπρόσθετες επιδοτήσεις, του 1.000.000.000 και των 2 και 3.000.000.000 ευρώ το χρόνο, πρέπει να βάλετε προτεραιότητα να χρηματοδοτήσετε την παιδεία, την εκπαίδευση, τη γνώση και στα τρία επίπεδα και ν’ αναδείξετε επιτέλους μια νέα μεταρρυθμιστική παρέμβαση την οποία έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και δυστυχώς εσείς δεν την προσφέρετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Τσοχατζόπουλο.
Έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά της συνεδρίασης της Τετάρτης 21 Φεβρουαρίου 2007 και ερωτάται το Σώμα αν τα επικυρώνει.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Συνεπώς τα Πρακτικά της συνεδρίασης της Τετάρτης 21 Φεβρουαρίου 2007 επικυρώθηκαν.
Υπενθυμίζω ότι στην αυριανή συνεδρίαση πρώτοι ομιλητές θα είναι η κ. Χριστοφιλοπούλου, ο κ. Παναγιωτόπουλος, ο κ. Κουτσούκος και ο κ. Νασιώκας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 2.13΄ λύεται η συνεδρίαση για σήμερα ημέρα Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007 και ώρα 10.30΄ με αντικείμενο εργασιών του Σώματος νομοθετική εργασία: συνέχιση της συζήτησης επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων», σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ






345


Τελευταία Αποθήκευση: 12/3/2007 10:40:00 μμ Από: Γεωργοπαπαδάκου Κανέλλα
Εκτυπώθηκε: 6/3/2007 7:32:00 μμ

PDF:

es06032007.pdf

TXT:

eS070603.txt

Επιστροφή