Συνεδριάσεις Ολομέλειας

Περίδος: ΙΑ, Σύνοδος: (Θέρος '05), Συνεδρίαση: ΜΔ΄ 29/09/2005

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑ’
ΣΥΝΟΔΟΣ Α’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΔ’

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2005

ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών, σελ.
2.’Αδεια απουσίας του Βουλευτή κ. Θ. Πάγκαλου, σελ.
3. Ανακοινώνεται ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Ζωγράφου, σελ.
4. Ανακοινώνεται η λήξη των εργασιών της Γ’ Σύνθεσης του Τμήματος Εργασιών της Βουλής, σελ.

Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών, σελ.
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών, σελ.
3. Συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων:
α) Προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων ‘Εργων, σχετικά με τα προβλήματα Δημόσιας Υγείας στην Δυτική Αττική από την μεταφορά 150.000 τόνων λυματολάσπης κ.λπ., σελ.
β) Προς τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, σχετικά με τα προβλήματα στην καπνοβιομηχανία «ΚΕΡΑΝΗΣ», σελ.
γ) Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, σχετικά με την πρόσφατη απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών καταδίκης μαθητών για την συμμετοχή τους σε μαθητικές κινητοποιήσεις κ.λπ., σελ.

Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Κατάθεση σχεδίων νόμων:
α) Οι Υπουργοί Εθνικής ‘Αμυνας, Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Δικαιοσύνης κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Τροποποίηση διατάξεων του νόμου 3187/2003 για τα Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα», σελ.
β) Οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Δικαιοσύνης, κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Πλαίσιο Ρυθμίσεων για τη σύσταση και τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Εταιρείας», σελ.
2. Συζήτηση επί της αρχής της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Αντιμετώπιση ενδοοικογενειακής βίας», σελ.
3. Κατάθεση Εκθέσεως Διαρκούς Επιτροπής:
Η Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας: «Καταδύσεις αναψυχής και άλλες διατάξεις», σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Α. Επί των επικαίρων ερωτήσεων:
ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ Γ., σελ.
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α., σελ.
ΚΟΥΒΕΛΗΣ Φ., σελ.
ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Φ., σελ.
ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ Α., σελ.
ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ Α., σελ.
ΤΡΑΓΑΚΗΣ Ι., σελ.

Β. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης:
ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ Μ., σελ.
ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ Μ., σελ.
ΓΕΙΤΟΝΑΣ Κ., σελ.
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α., σελ.
ΚΑΤΣΕΛΗ Ε., σελ.
ΚΟΥΒΕΛΗΣ Φ., σελ.
ΜΑΝΟΥΣΟΥ-ΜΠΙΝΟΠΟΥΛΟΥ Α., σελ.
ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ Ε., σελ.
ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Αικ., σελ.
ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ Α., σελ.
ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ Ε., σελ.
ΤΖΑΚΡΗ Θ., σελ.
ΧΥΤΗΡΗΣ Τ., σελ.



ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΘΕΡΟΥΣ 2005
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΔ΄
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2005
----------
Αθήνα, σήμερα στις 29 Σεπτεμβρίου 2005, ημέρα Πέμπτη και ώρα 10.56΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου το Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής (Γ΄ σύνθεση) για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Γ΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΙΩΑΝΝΗ ΤΡΑΓΑΚΗ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
(ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα με την από 28 Σεπτεμβρίου 2005 εξουσιοδότηση του Τμήματος, επικυρώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου τα Πρακτικά της ΜΓ΄ συνεδριάσεώς του, της Τετάρτης 28 Σεπτεμβρίου 2005 (απογευματινή συνεδρίαση), σε ό,τι αφορά την ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Ενημερωτικό δελτίο δημόσιας προσφοράς κινητών αξιών και εισαγωγής τους για διαπραγμάτευση.»)
Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Τμήμα.
(Ανακοινώνονται προς το Τμήμα από τον κ. Αντώνη Σκυλλάκο, Βουλευτή Β΄ Αθηνών, τα ακόλουθα:
Α. ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
1) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Ερμούπολης ζητεί να εξασφαλιστεί η αεροπορική εξυπηρέτηση της Σύρου ενόψει των εξελίξεων στην Ολυμπιακή Αεροπορία.
2) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Νομάρχης Κυκλάδων ζητεί το διπλασιασμό της χρηματοδότησης για τη συντήρηση του Επαρχιακού Οδικού Δικτύου του Νομού Κυκλάδων.
3) Ο Βουλευτής B΄ Πειραιώς κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΩΤΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύνδεσμος Δήμων Περιοχής Πειραιά και Δ. Αττικής (για το περιβάλλον) ζητεί την οικονομική ενίσχυση του Διαδημοτικού Κέντρου Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων.
4) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Κων/νος Μπριλάκης εκφράζει τις απόψεις του για την αξιοποίηση των πηγών Αλμυρού του Δήμου Ηρακλείου.
5) Ο Βουλευτής B΄ Αθηνών κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι Δήμαρχοι Ηρακλείου, Κηφισιάς, Νέας Ιωνίας και Πεύκης Νομού Αττικής ζητούν τη χρηματοδότηση του έργου της διάνοιξης – επέκτασης της Λεωφόρου Κύμης.
6) Ο Βουλευτής Λάρισας κ. ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Νίκαιας ζητεί χρηματοδότηση για τις δαπάνες του Κ.Ε.Π..
7) Ο Βουλευτής Λάρισας κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΞΑΡΧΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Νίκαιας ζητεί χρηματοδότηση για τις δαπάνες του Κ.Ε.Π..
8) Ο Βουλευτής Ρεθύμνης κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Διευθυντής του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας και Πρόνοιας Κρήτης ζητεί να συσταθεί 2η θέση γαστρεντερολόγου στο Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου.
9) Ο Βουλευτής Φθιώτιδας κ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Ν. Ρόδιος, δικηγόρος, ζητεί την επίλυση ασφαλιστικού του θέματος με το Ταμείο Νομικών.
10) Ο Βουλευτής Φθιώτιδας κ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Συνταξιούχων ΙΚΑ και άλλων ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης Νομού Φθιώτιδας ζητεί να της χορηγηθούν δελτία κοινωνικού θεραπευτικού τουρισμού.
11) Ο Βουλευτής Αιτωλ/νίας κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΚΡΥΠΙΔΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία Φορείς του Δημοτικού Διαμερίσματος Κοκκινόβρυσης του Δήμου Θέρμου Αιτωλ/νίας ζητούν την ασφαλτόστρωση του δρόμου Θέρμου – Κοκκινόβρυσης Αιτωλ/νίας.
12) Ο Βουλευτής Αιτωλ/νίας κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΚΡΥΠΙΔΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας στο οποίο ζητείται η επίλυση του προβλήματος της σχολικής στέγης στη Ναύπακτο Αιτωλ/νίας.
13) Ο Βουλευτής Τρικάλων κ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΪΔΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ομοσπονδία Επαγγελματιών – Βιοτεχνών και Εμπόρων Νομού Τρικάλων ζητεί να συμπεριληφθούν στα επιδοτούμενα προγράμματα το εμπόριο και τα επαγγέλματα της παροχής υπηρεσιών.
14) Ο Βουλευτής B΄ Αθηνών κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Νέας Ιωνίας Αττικής υποβάλλει προτάσεις του για την αξιοποίηση του χώρου του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού.
15) Ο Βουλευτής Ζακύνθου κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΙΓΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύνδεσμος Ύδρευσης Δήμων Ζακύνθου ζητεί χρηματοδότηση για την κατασκευή έργων υδροδότησης των ορεινών κοινοτήτων της Ζακύνθου.
16) Η Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ – ΗΛΙΑΚΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία η κ. Σοφία Μπαλτζή – Παντελίδου, αδιόριστη εκπαιδευτικός, ζητεί το διορισμό της στην εκπαίδευση ως πολύτεκνη.
17) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ιδιοκτήτες γης στην περιοχή «Κουπάκια» Λάκκας Σουλίου ζητούν να μεταφερθεί το καταφύγιο αγρίων ζώων εκτός των ιδιοκτησιών τους.
18) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία κάτοικοι Μετσόβου Ιωαννίνων διαμαρτύρονται για το χαρακτηρισμό ακινήτων τους, ως διατηρητέα.
19) Ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής B΄ Πειραιώς κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Περάματος Πειραιά ζητεί την κατασκευή αποχετευτικών έργων στην περιοχή του.
20) Ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής B΄ Πειραιώς κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύνδεσμος Δήμων περιοχής Πειραιά και Δ. Αττικής ζητεί τη χρηματοδότηση της λειτουργίας του Κέντρου Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων.
21) Ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής B΄ Πειραιώς κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Περάματος Πειραιά ζητεί την κατασκευή ενός κλειστού γυμναστηρίου στο Πέραμα.
22) Ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής B΄ Πειραιώς κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Περάματος Πειραιά ζητεί να του παραχωρηθεί η χρήση χώρου στην περιοχή Χωράφα του Δήμου Περάματος.
23) Ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής B΄ Πειραιώς κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Ψιλής Άμμου Σαλαμίνος «Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ» ζητεί τη λήψη μέτρων προστασίας και αναβάθμισης της παραλίας της Ψιλής Άμμου Σαλαμίνας.
24) Ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής B΄ Πειραιώς κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών ζητεί να χορηγηθεί στους τυφλούς συνταξιούχους του Δημοσίου το επίδομα απολύτου αναπηρίας.
25) Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Επιμελητηριακός Όμιλος Ανάπτυξης Ελληνικών Νησιών ζητεί την υποστήριξη των μικρομεσαίων νησιωτικών επιχειρήσεων μετά από συνεχείς αυξήσεις της τιμής του πετρελαίου.
26) Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ελαιοπαραγωγοί του Νομού Μαγνησίας διαμαρτύρονται για το ύψος της επιδότησης του ελαιολάδου.
27) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ομοσπονδία Δωδωνοχωριτών Αθήνας ζητεί να αποτραπεί η ίδρυση πτηνοτροφικών μονάδων στην περιοχή της Αρχαίας Δωδώνης.
28) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Αθλητικός Σύλλογος «Θύελλα Ελεούσας» ζητεί την οικονομική του ενίσχυση.
29) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύνδεσμος Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ιωαννίνων ζητεί οικονομική ενίσχυση για την ανέγερση μνημείου.
30) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο δήμαρχος Μαστοροχωρίων Ιωαννίνων ζητεί την ίδρυση πυροσβεστικού κλιμακίου στο δήμο του.
31) Η Βουλευτής Χίου κ. ΕΛΠΙΔΑ ΤΣΟΥΡΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου ζητεί να παραταθεί η προθεσμία κατάθεσης των αιτημάτων αναθεώρησης για δικαιώματα ενίσχυσης του προϊόντος τους.
32) Ο Βουλευτής Μεσσηνίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Οιχαλίας Μεσσηνίας ζητεί την τοποθέτηση αναμεταδότη της ΕΡΤ στην περιοχή του.
33) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Κέντρο Υγείας της Θήρας ζητεί την επιχορήγηση του Κέντρου από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
34) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Μυκόνου ζητεί να καλυφθούν οι κενές οργανικές θέσεις στο Λύκειο Μυκόνου.
35) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ κατέθεσε αναφορές με τις οποίες ο Δήμος Δρυμαλίας ζητεί έκτακτη οικονομική επιχορήγηση για την αποκατάσταση των καταστροφών που υπέστη η ορεινή Νάξος από θεομηνία.
36) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στην παροχή ιατρικής περίθαλψης από το ΠΑΓΝΗ.
37) Ο Βουλευτής Χανίων κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Ενιαίο Εκκλησιαστικό Λύκειο και Γυμνάσιο Χανίων προτείνει την τροποποίηση διατάξεων του σχεδίου νόμου για την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση.
38) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Νομάρχης Ιωαννίνων ζητεί τη δημιουργία υπερπεριφέρειας που θα αποτελείται από την Ήπειρο, τη Δυτική Μακεδονία και τα Ιόνια Νησιά με έδρα τα Ιωάννινα.
39) Οι Βουλευτές Α΄ και Β΄ Θεσσαλονίκης κύριοι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ και ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 1ου Γυμνασίου Πολίχνης Θεσσαλονίκης διαμαρτύρεται για τη σύμπτυξη των τμημάτων του σχολείου.
40) Οι Βουλευτές Α΄ Θεσσαλονίκης και Λέσβου κύριοι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ και ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 3ου Δημοτικού και 3ου Νηπιαγωγείου Ερμούπολης Σύρου ζητεί την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και ασφάλειας του σχολικού κτηρίου.
41) Η Βουλευτής Εύβοιας κ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΕΡΛΕΠΕ – ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Ληλαντίων Εύβοιας ζητεί την αύξηση της επιχορήγησης για τη συντήρηση των σχολείων της περιοχής.
42) Η Βουλευτής Εύβοιας κ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΕΡΛΕΠΕ – ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Νομού Εύβοιας ζητεί την ασφαλέστερη στέγαση των εισερχομένων στην Εύβοια λαθρομεταναστών και την ενίσχυση της αστυνομικής δύναμης του Νομού.
43) Οι Βουλευτές Α΄ Θεσσαλονίκης και Νομού Αττικής κ. ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ – ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ και κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Κεντρική Συνεταιριστική Ένωση Αμπελοοινικών Προϊόντων ζητεί σε κάθε αμπελουργική περιοχή να οριστεί άτυπα κατώτερο επίπεδο τιμών εξαγοράς σταφυλιών.
44) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία συνταξιούχοι δικηγόροι Λάρισας ζητούν την αύξηση των συντάξεών τους στο επίπεδο των συντάξεων των γιατρών και των φαρμακοποιών.
45) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος ζητεί την άμεση έκδοση τροποποιητικής απόφασης η οποία θα καταργεί την πρόβλεψη του Πτυχίου της ΑΣΠΑΙΤΕ ή άλλων τμημάτων ΑΕΙ ως επιπλέον τυπικό προσόν διορισμού για τους υποψηφίους του Κλάδου ΠΕ30 Κοινωνικών Λειτουργών που έχουν πτυχίο ΤΕΙ, πέραν του πτυχίου Κοινωνικής Εργασίας Ιδρύματος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
46) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Εργαζομένων ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» ζητεί την αύξηση του μισθού για το προσωπικό του Κέντρου Πυρηνικού Αντιδραστήρα ΕΚΕΦΕ Δ΄.
47) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Σωματείο των εργαζομένων στην εταιρεία ACR Logistics καταγγέλλει τη διοίκηση για άσκηση μορφών εξουσίας που έρχονται σε αντίθεση με τους νόμους και το Σύνταγμα.
48) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Ιεράπετρας ζητεί την επαναδιατύπωση διατάξεων του Ν/Σ «Ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – Προσαρμογή στη νέα ΚΑΠ και άλλες διατάξεις».
49) Οι Βουλευτές Α΄ Θεσσαλονίκης και Νόμου Αττικής κ. ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΤΥΡΗ – ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΡΗ και κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Πανελλήνια Ένωση Εργοληπτών Γεωπόνων Έργων Πρασίνου διαπιστώνουν προσπάθεια συγκάλυψης, έλλειψη διαφάνειας και προχειρότητας και ζητούν την ακύρωση του διαγωνισμού και την επαναδημοπράτησή του.
50) Οι Βουλευτές Ηρακλείου κ.κ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ – ΗΛΙΑΚΗ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΜΑΤΖΑΠΕΤΑΚΗΣ και ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης ζητεί την ανάκληση των καταλογισθέντων οφειλών σε βάρος μελών ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Β. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 1094/8-8-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 150/31-8-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Σας διαβιβάζουμε συνημμένα το με αριθμ. πρωτ. 15115/23-8-2005 έγγραφο του Προέδρου του Οργανισμού Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης του Βουλευτή κ. Β. Κεγκέρογλου.
Ο Υφυπουργός
Α. ΚΟΝΤΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
2. Στην με αριθμό 1093/8-8-05 ερώτηση της Βουλευτού κ. Χρύσας Μανωλιά δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 149/31-8-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης που κατέθεσε η Βουλευτής κ. Χ. Μανωλιά, σας διαβιβάζουμε συνημμένα το με αριθμ. πρωτ. 15114/23-8-2005 έγγραφο του Προέδρου του Οργανισμού Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) για - θέματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Ο Υφυπουργός
Α. ΚΟΝΤΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
3. Στην με αριθμό 1088/8-8-05 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Νικολάου Γκατζή και Δημητρίου Τσιόγκα δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 148/31-8-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Σας διαβιβάζουμε συνημμένα το με αριθμ. πρωτ. 15112/23-8-2005 έγγραφο του Προέδρου του Οργανισμού Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης των Βουλευτών κ.κ. Ν. Γκατζή, Τ. Τσιόγκα.
Ο Υφυπουργός
Α. ΚΟΝΤΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
4. Στην με αριθμό 1060/8-8-05 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Δημητρίου Τσιόγκα, Νικολάου Γκατζή και Αντωνίου Σκυλλάκου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 141/31-8-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Σας διαβιβάζουμε συνημμένα το με αριθμ. πρωτ. 14955/22-8-2005 έγγραφο του Προέδρου του ΕΛΓΑ σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης των Βουλευτών κ.κ. Τ. Τσιόγκα, Ν. Γκατζή, Α. Σκυλλάκου.
Ο Υφυπουργός
Α. ΚΟΝΤΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
5. Στην με αριθμό 1052/5-8-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Απόστολου Κατσιφάρα δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 138/31-8-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Α. Κατσιφάρας, σας διαβιβάζουμε συνημμένα το με αριθμ. πρωτ. 14956/22-8-2005 έγγραφο του Προέδρου του ΕΛΓΑ για θέματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Ο Υφυπουργός
Α. ΚΟΝΤΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
6. Στην με αριθμό 767/27-7-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Εμμανουήλ Στρατάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 106/31-8-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Σας διαβιβάζουμε συνημμένα το με αριθμ. πρωτ. 64101/23-8-2005 έγγραφο του Προέδρου του Οργανισμού Πληρωμών και Έλέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ) σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης του Βουλευτή κ. Μ. Στρατάκη.
Ο Υφυπουργός
Α. ΚΟΝΤΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
7. Στην με αριθμό 1086/8-8-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 146/31-8-05 έγγραφο από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην παραπάνω ερώτηση που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Β. Κεγκέρογλου, σας πληροφορούμε τα:εξής:
Στα πλαίσια του Ο.Σ.Δ.Ε., καθώς και των υπόλοιπων δραστηριοτήτων και προγραμμάτων για τον αγροτικό τομέα, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων επιχορηγεί τις Υπηρεσίες των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων με επιπλέον της κρατικής επιχορήγησης προς τους ΟΤΑ ποσά. Στα προγράμματα αυτά περιλαμβάνονται και οι διάφορες ελεγκτικές, διαδικασίες. Συγκεκριμένα, στη Ν.Α. Ηρακλείου έχουν κατανεμηθεί μέχρι σήμερα 3.248.689,00 ευρώ, όπως αυτά εμφανίζονται στο συνημμένο πίνακα.
Επιπλέον, στο πλαίσιο εφαρμογής του μέτρου της «πρακτικής άσκησης», το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προσλαμβάνει Γεωτεχνικό προσωπικό και το τοποθετεί σε Ν.Α.
Συγκεκριμένα, για την περίοδο 2005-2006, θα προσληφθούν στη Ν.Α. Ηρακλείου δύο (2) Γεωπόνοι και δύο (2) Τεχνολόγοι Γεωπονίας.
Ο Υπουργός
Ε. ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ»
Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).
8. Στις με αριθμό 121/6-7-05 και 136/7-7-05 ερωτήσεις των Βουλευτών κυρίων Εμμανουήλ Στρατάκη και Ευαγγελίας Σχοιναράκη - Ηλιάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 7017/4/5305/29-7-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση των ανωτέρω ερωτήσεων, που κατέθεσαν οι Βουλευτές κ. Μ. ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ και κ. Ε. ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ - ΗΛΙΑΚΗ, σε ό,τι μας αφορούν, σας γνωρίζουμε ότι το θέμα της ακούσιας νοσηλείας των ψυχικά ασθενών και της διαδικασίας εισαγωγής τους σε Μονάδες Ψυχικής Υγείας ρυθμίζεται από τις διατάξεις του ν.2071/92, ενώ σχετική είναι και η 12/28-6-1999 γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία η εισαγγελική παραγγελία για διακομιδή του ασθενούς σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας δεν αποτελεί καταδιωκτικό έγγραφο. Με βάση τις διατάξεις αυτές, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών παραγγέλλει στην αστυνομική Αρχή να μεριμνήσει για τη διακομιδή του ασθενούς σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας, είτε για ψυχιατρική εξέταση, είτε για εισαγωγή του προς ακούσια νοσηλεία. Κατόπιν αυτού, η Αστυνομία αναζητεί τον πάσχοντα, τον κρατεί στο αστυνομικό κατάστημα κατά τον αναγκαίο χρόνο και στη συνέχεια τον παραδίδει στις εν λόγω Μονάδες.
Κατά την εφαρμογή της ανωτέρω διαδικασίας προκύπτουν σημαντικά προβλήματα τόσο για τους ψυχικά πάσχοντες, όσο και για τις αστυνομικές Υπηρεσίες, τα οποία, κυρίως, αφορούν την αναζήτηση, την εξασφάλιση, την παραμονή στα αστυνομικά καταστήματα, τη διακομιδή με υπηρεσιακά οχήματα χωρίς τη συνοδεία εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού και την παραλαβή των ψυχικά πασχόντων από τις Μονάδες Ψυχικής Υγείας. Τα προβλήματα αυτά έχουν επισημανθεί κατά το παρελθόν στο αρμόδιο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ενώ πρόσφατα, κατά το τρέχον έτος, πραγματοποιήθηκε στο εν λόγω Υπουργείο συνάντηση εργασίας για το θέμα αυτό όλων των εμπλεκομένων φορέων, στην οποία από τον εκπρόσωπο του Υπουργείου μας διατυπώθηκαν σχετικές απόψεις, οι οποίες κατατείνουν στην απεμπλοκή της Αστυνομίας από το έργο αυτό και την παροχή της αναγκαίας συνδρομής στις Υγειονομικές Υπηρεσίες, όταν αυτό απαιτείται.
Σε ό,τι αφορά το θέμα της καταλληλότητας των κρατητηρίων του Β΄ Αστυνομικού Τμήματος Ηρακλείου, που στεγάζονται στο υπόγειο του δικαστικού μεγάρου, σας πληροφορούμε ότι υφίσταται πράγματι πρόβλημα, το οποίο όμως δεν είναι καινούργιο, αφού το κτίριο είναι πολύ παλιό και τα κρατητήρια για πολλά χρόνια χρησιμοποιούνταν για την κράτηση όλων των κρατουμένων, αλλοδαπών και ημεδαπών, καθώς και των ψυχικά ασθενών από τους νομούς Ηρακλείου και Λασιθίου. Για την αντιμετώπιση των υφισταμένων προβλημάτων στα εν λόγω κρατητήρια και συγκεκριμένα για τη συντήρηση, καθαρισμό και εξωραϊσμό τους, διατίθενται οι αναγκαίες πιστώσεις, ενώ κατά το παρελθόν έτος μισθώθηκε νέο κτίριο για τη στέγαση του Γραφείου Αλλοδαπών, στο οποίο λειτουργούν κρατητήρια, για τους υπό απέλαση κρατουμένους αλλοδαπούς, με αποτέλεσμα να βελτιωθεί σημαντικά η κατάσταση, αφού υπάρχει πλέον η δυνατότητα ξεχωριστής κράτησης των ψυχικά ασθενών. Ωστόσο πρέπει να επισημάνουμε ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί οριστικά μετά την ανέγερση του νέου κτιρίου, στο οποίο θα στεγασθούν Υπηρεσίες της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηρακλείου.
Τέλος, στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης διαβιβάζουμε φωτοαντίγραφα των ερωτήσεων, προκειμένου να σας ενημερώσει σχετικά, για τα θέματα αρμοδιότητάς του.
Ο Υφυπουργός
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ»
9. Στην με αριθμό 134/7-7-05 ερώτηση της Βουλευτού κ. Ευαγγελίας Σχοιναράκη - Ηλιάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 7017/4/5310/29-7-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, που κατέθεσε η Βουλευτής κ. Ε. ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ - ΗΛΙΑΚΗ, σε ό,τι μας αφορά, σας γνωρίζουμε ότι την 4-7-2005 στον παραλιακό δρόμο της Χερσονήσου μία ομάδα αλλοδαπών περιφερόταν έχοντας κρεμασμένο στο λαιμό τους ομοίωμα πλαστικής σύριγγας (μενταγιόν). Επειδή η εικόνα αυτή παρέπεμπε σε ένα ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα, αυτό των ναρκωτικών, επόμενο ήταν να προκαλέσει κάποιες κοινωνικές αντιδράσεις και να γίνει αντικείμενο δυσμενούς σχολιασμού από τα Μ.Μ.Ε.
Αμέσως το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα ευαισθητοποιήθηκε, διενήργησε έρευνα και σχημάτισε δικογραφία, την οποία υπέβαλε στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ηρακλείου. Πάντως πρέπει να επισημανθεί ότι σε επικοινωνία που είχε ο διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Χερσονήσου με τον ανωτέρω Εισαγγελέα, αυτός του επισήμανε ότι το θιγόμενο θέμα δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα και δεν εμπίπτει στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα.
Τέλος σας πληροφορούμε ότι, ύστερα από τις ενέργειες των αρμοδίων Υπηρεσιών μας και τις αντιδράσεις των κοινωνικών φορέων, έπαυσε η διάθεση και κυκλοφορία των πλαστικών συρίγγων στην εν λόγω περιοχή.
Ο Υφυπουργός
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ»
10. Στην με αριθμό 152/7-7-05 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Άγγελου Τζέκη και Γεωργίου Χουρμουζιάδη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 255/28-7-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της από 7/07/2005 ερώτησης των Βουλευτών κυρίων Αγγέλου Τζέκη και Γεωργίου Χουρμουζιάδη, σας γνωρίζουμε ότι πράγματι ο «Γυμναστικός Σύλλογος Ελιμείας» προήλθε από συγχώνευση των σωματείων «Αθλητικός Σύλλογος Κρόκου Α.Ο. Εθνικός» και «Γυμναστικός Σύλλογος Άνω Κώμης».
Σύμφωνα με το άρθρο 135, παρ.7 του Ν. 2725/1999, στο σωματείο που προέρχεται από συγχώνευση παρέχεται πρόσθετη επιχορήγηση για τρία (3) συνεχή έτη. Επομένως, το υπόψη σωματείο «Γυμναστικός Σύλλογος Ελιμείας» δικαιούται να είχε επιχορηγηθεί για τα έτη 2003-2005.
Για το έτος 2003, που αφορά στην επιχορήγηση του Α΄ έτους, εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 809/21-08-2003 εντολή ποσού 2.350,000, η οποία με ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης δεν εκδόθηκε ποτέ η απόφαση, ενώ εκκρεμούν οι εντολές επιχορήγησης για το Β΄ και Γ΄ έτος.
Παρά τις οικονομικές δυσχέρειες, που μας κληροδοτήθηκαν από την απελθούσα πολιτική ηγεσία, καταβάλλονται συντονισμένες προσπάθειες για να τακτοποιήσουμε όλες τις εκκρεμότητες των παρελθόντων ετών. Ήδη, το αρμόδιο τμήμα Σωματείων και Γυμναστηρίων ετοιμάζει εισηγητικά σημειώματα προς την Ιεραρχία για την αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων, όπως του Γ .Σ. Ελιμείας.
Ο Υφυπουργός
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΡΦΑΝΟΣ»
11. Στην με αριθμό 68/26-7-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Δημητρίου Λιντζέρη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 267/29-7-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της από 26/07/2005 ερώτησης του Βουλευτή κ. Δημητρίου Λιντζέρη, σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία αλλά και το γενικότερο σχεδιασμό της Κυβέρνησης για το μέλλον της Ο.Π.Α.Π. Α.Ε., το «μάνατζμεντ» της Εταιρείας παραμένει στο Δημόσιο.
Θέση της Κυβέρνησης, αλλά και της πλειονότητας των χωρών - μελών της Ε.Ε. είναι ότι το κρατικό μονοπώλιο στα τυχερά παιχνίδια πρέπει να διατηρηθεί για λόγους κοινωνικής πολιτικής και δημοσίου συμφέροντος.
Ο Υφυπουργός
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΡΦΑΝΟΣ»
12. Στην με αριθμό 198/8-7-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Νικολάου Σαλαγιάννη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 1074101/27/28-7-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της με αριθ. πρωτ.198/8.7.05 ερώτησης που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Νικόλαος Σαλαγιάννης, σχετικά με το ανωτέρω θέμα, σας γνωρίζουμε τα εξής:
Το αίτημα των αστυνομικών υπαλλήλων για χαρακτηρισμό του επαγγέλματός τους ως επικίνδυνου, τελεί υπόψη του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και δεδομένου ότι αφορά ουσιαστική παρέμβαση στο ισχύον έως σήμερα ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό καθεστώς του Δημοσίου, θα εξετασθεί μελλοντικά σε συνδυασμό πάντα με τις υφιστάμενες δυνατότητες της δημοσιονομικής κατάστασης της Χώρας.
Τέλος, όσον αφορά το θέμα της χορήγησης επιδόματος επικίνδυνης εργασίας στα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας, μελετάται από την αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου μας.
Ο Υφυπουργός
ΠΕΤΡΟΣ ΔΟΥΚΑΣ»
13 Στην με αριθμό 264/11-7-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Εμμανουήλ Στρατάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Β-1526/28-7-05 έγγραφο από τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ερώτησης με αριθμό 264/11-7-2005 που κατέθεσε στη Βουλή ο Βουλευτής κ. Μανόλης Στρατάκης , σχετικά με τη λειτουργία κατασκευής του Αεροδρομίου Καστελίου, σύμφώνα και με έγγραφο της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας με αριθμό ΥΠΑ/Δ13/27728/1452/25-7-2005, θέτουμε υπόψη σας:
Από το ιδιωτικό γραφείο DENCO εκπονήθηκε μελέτη αναγνώρισης, επιλογής θέσης και MASTER ΡLΑΝ του αεροδρομίου Καστελλίου και εγκρίθηκε από το Τεχνικό Συμβούλιο Έργων Πολιτικής Αεροπορίας (ΣΕΠΑ).
Από το ίδιο ως άνω γραφείο εκπονήθηκε Φάκελλος Προκαταρτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και υποβλήθηκε στο ΥΠΕΧΩΔΕ/ΕΥΠΕ για έκδοση της σχετικής γνωμοδότησης. Εξεδόθη η αριθμ. 1444796/3-6-2005 γνωμοδότηση, η οποία είναι θετική για το έργο υπό ορισμένες προϋποθέσεις.
Κατόπιν των ανωτέρω η Υ.Π.Α. προώθησε τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να ενταχθεί η τεχνική μελέτη του έργου «Νέο Αεροδρόμιο Καστελλίου» σε Κοινοτικό πρόγραμμα χρηματοδότησης.(Ταμείο Διευρωπαϊκών Δίκτυων) .
Μετά την περάτωση της Τεχνικής Μελέτης θα ακολουθήσει η εκπόνηση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Με βάση τα αποτελέσματα των μελετών θα προωθηθούν οι περαιτέρω αναγκαίες διαδικασίες (λοιπές μελέτες, απαλλοτριώσεις κ.λπ.) και θα ληφθούν οι τελικές αποφάσεις.
Ο Υπουργός
ΜΙΧΑΛΗΣ Κ. ΛΙΑΠΗΣ»
14. Στην με αριθμό 1776/5-9-2005 ερώτηση του Βουλευτή κ. Νικολάου Κορτσάρη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Κ.3214/349/28-9-2005 έγγραφο από τον Υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:
«Απαντώντας στην παραπάνω σχετική ερώτηση, που κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων ο Βουλευτής κ. Νικόλαος Χ. Κορτσάρης αναφορικά με την ενδεχόμενη λήψη μέτρων για την ελάφρυνση των κατοίκων του νομού Φλωρίνης από την πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση που θα υποστούν για τις ανάγκες θέρμανσης, λόγω της ανόδου των διεθνών τιμών του πετρελαίου, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
1) Ο συντελεστής του Ε.Φ.Κ. του πετρελαίου θέρμανσης ορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 73 παράγραφος 1 ζ) του ν. 2960/01 (Φ.Ε.Κ 265/Α/22-1-2001) σε 21 ευρώ το χιλιόλιτρο και ισχύει, για όλη την ελληνική επικράτεια, για την περίοδο από 15 Οκτωβρίου μέχρι και 30 Απριλίου κάθε έτους. Ο εν λόγω συντελεστής είναι ο ελάχιστος επιτρεπόμενος συντελεστής σύμφωνα με την Οδηγία 2003/96 της Κοινότητας.
2) Τέλος, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι τα νομοθετικά μέτρα για την υλοποίηση της πρότασης της ενιαίας φορολόγησης στα καύσιμα, όπως και γενικότερα το ζήτημα της πετρελαϊκής πολιτικής εξετάζονται στα πλαίσια εξορθολογισμού του φορολογικού συστήματος.
Ο Υφυπουργός
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ»
15. Στην με αριθμό 1825/6-9-2005 ερώτηση της Βουλευτού κ. Κρινιώς Κανελλοπούλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 1086039/6275-20/0016/29-9-2005 έγγραφο από τον Υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της 1825/06.09.05 ερώτησης που κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων η Βουλευτής κ. Κανελλοπούλου Κρινιώ σχετικά με την αναβίωση της ρύθμισης χρεών προς το Δημόσιο του Ν.3259/04 (ΦΕΚ 149Α/04.08.04), σας γνωρίζουμε λόγω αρμοδιότητας, τα εξής:
1) Με τις διατάξεις των άρθρ.12-15 του παραπάνω νόμου δόθηκε η δυνατότητα σε όλους τους οφειλέτες του Δημοσίου, να ρυθμίσουν τα βεβαιωμένα και ληξιπρόθεσμα, μέχρι 29.02.04 χρέη τους (μη εξαιρουμένων και των δανείων με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου και αυτών της Ε.Κ.Τ.Ε. σε πολλές μηνιαίες δόσεις (από 1 μέχρι 60) με αντίστοιχη μείωση του ποσοστού των προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής, από 80% - 50%.
Η ημερομηνία υπαγωγής στη ρύθμιση παρατάθηκε με τις A.Y.O.O.:
α) 1069482/5274-20/0016/01.09.04 (ΦΕΚ 1370Β')
β) 1083023/6502-20/0016/19.10.04 (ΦΕΚ 1594Β')
και γ) 1047551/3131-20/0016/10.05.05 (ΦΕΚ 664Β')
μέχρι 24.09.04, 26.11.04 και 31.05.05 αντίστοιχα.
2) Επιπροσθέτως για τις οφειλές προς το Δημόσιο από δάνεια που χορηγήθηκαν από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (πρώην ΕΚΤΕ) με βάση τις διατάξεις του ν.δ.113Π2 (ΦΕΚ 63Α') και Ν.1641/86 (ΦΕΚ 122Α'), εκχωρήθηκαν στο Δημόσιο κατ' εφαρμογή των διατάξεων των άρθρ.21 Ν.2198/94 (ΦΕΚ 43Α'), 32 Ν.2224/94 (ΦΕΚ 112Α') και 30 παράγρ.11 Ν.2789/2000 (ΦΕΚ 21Α'), βεβαιώθηκαν στις Δ.Ο.Υ. ως δημόσια έσοδα και δεν είχαν εξοφληθεί, μέχρι 04.08.04, με τις διατάξεις της παρ.2 του άρθρου 17 του ίδιου νόμου παρασχέθηκε για άλλη μια φορά (προηγήθηκαν πολλές στο παρελθόν) η δυνατότητα εξόφλησής των εφάπαξ μέχρι 30.09.04 χωρίς τις αναλογούσες κατά Κ.Ε.Δ.Ε. προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής και με παροχή έκπτωσης ποσοστού 40% επί του βεβαιωμένου ληξιπροθέσμου και μη ποσού.
Με την β' ως άνω Α,Υ.Ο.Ο. παρατάθηκε (μέχρι 26.11.04) η προθεσμία, για την υπαγωγή στη ρύθμιση αυτή.
3) Ανεξάρτητα από τα παραπάνω στους οφειλέτες του Δημοσίου που δεν μπόρεσαν να ενταχθούν στις προαναφερθείσες ρυθμίσεις, παρέχεται η δυνατότητα να ζητήσουν με αίτησή τους, που θα υποβάλουν στην αρμόδια Δ.Ο.Υ., διευκόλυνση τμηματικής καταβολής των ληξιπροθέσμων χρεών τους η οποία μπορεί να χορηγηθεί ύστερα από σχετική απόφαση του αρμοδίου οργάνου (Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. για βασική οφειλή μέχρι 600.000 ευρώ, ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών από 600.000 ευρώ και άνω).
Η διευκόλυνση αυτή χορηγείται με βάση τις διατάξεις των άρθρ.13-21 Ν.2648/98 (ΦΕΚ 238Α'), όπως ισχύουν, βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και ο αριθμός των μηνιαίων δόσεων μπορεί να ανέλθει μέχρι και τις 48, υπό τις προϋποθέσεις που οι διατάξεις αυτές θέτουν.
Η συνέπεια στη διευκόλυνση έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της προσαύξησης εκπρόθεσμης καταβολής, που αναλογεί στις οφειλές από την ημέρα της χορήγησης της διευκόλυνσης και εντεύθεν κατά 30% και την απαλλαγή του συνολικού ποσού των προσαυξήσεων, που αναλογούν στην τελευταία δόση αυτής, με την προϋπόθεση να μην υπερβαίνει το 40% του συνολικού ποσού των προσαυξήσεων.
Ο Υφυπουργός
ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ»
16. Στην με αριθμό 1905/8-9-05 ερώτηση της Βουλευτού κ. Εύης Χριστοφιλοπούλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Β-1897/29-9-05 έγγραφο από τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών η ακόλουθη απάντηση:
Σε απάντηση της Ερώτησης με αριθμό 1905/8-9-2005 που κατέθεσε στη Βουλή η Βουλευτής κα Εύη Χριστοφιλοπούλου, σύμφωνα και με το έγγραφο του. Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος με αριθμό 985442/20-9-2005, σας πληροφορούμε ότι :
Η νέα διπλή κανονικού εύρους γραμμή στο τμήμα Σ.Κ.Α.- Κόρινθος παραδόθηκε προς χρήση και με τον σταθμό Μεγάρων, σε λειτουργία καθόσον είναι περαιωμένες οι αποβάθρες, τα στέγαστρα, η πεζοδιάβαση, οι χώροι στάθμευσης και η σύνδεση με το τοπικό οδικό δίκτυο.
Μέχρι το τέλος του 2006 προβλέπεται να ολοκληρωθεί και το κτίριο του ΣΣ Μεγάρων, η καθυστέρηση του οποίου οφείλεται στις ιδιαίτερες δυσκολίες του τρόπου θεμελίωσής του. Ήδη το Δ.Σ. της ΕΡΓΟΣΕ έχει εγκρίνει την διακήρυξη έργου που περιλαμβάνει την ολοκλήρωση του ΣΣ Μεγάρων.
Ο Υπουργός
ΜΙΧΑΛΗΣ Κ. ΛΙΑΠΗΣ»
17. Στην με αριθμό 2096/14.9.05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Αθανασίου Λεβέντη δόθηκε με το υπ’ αριθμ.7017/4/5458/29.9.05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση:
Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Θ. Λεβέντης, σε ό,τι μας αφορά, σας γνωρίζουμε ότι, για το θέμα αυτό, ύστερα από σχετική αλληλογραφία, το Αρχηγείο Πυροσβεστικού Σώματος ενημερώθηκε από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας ότι η εθελοντική οργάνωση με την επωνυμία «Εθελοντικό Σώμα Ελλήνων Πυροσβεστών Αναδασωτών» είναι ενταγμένη στο Μητρώο Εθελοντικών Οργανώσεων της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 του ν. 3013/2002. Η δραστηριότητα της εν λόγω εθελοντικής οργάνωσης αφορά τη συμμετοχή στην επιτήρηση των δασών για επισήμανση πυρκαγιών και σε περιπτώσεις έκτακτων αναγκών που προκαλούνται από δασικές πυρκαγιές την υποβοήθηση του έργου των Ο.Τ.Α.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 του ν. 3013/2002, η εκπαίδευση και μετεκπαίδευση των μελών των εθελοντικών οργανώσεων, καθώς και των ειδικευμένων εθελοντών πολιτικής προστασίας, πραγματοποιείται από το Επιστημονικό και Ερευνητικό Κέντρο Πολιτικής Προστασίας, κατόπιν ειδικού προγράμματος που εκπονείται.
Πέραν αυτών, σας γνωρίζουμε ότι, σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 2 του π.δ. 118/2005, αρμόδιος φορέας για την πιστοποίηση των εθελοντών και εθελοντικών ομάδων που δραστηριοποιούνται στα πλαίσια της αποστολής του Πυροσβεστικού Σώματος, είναι η Σχολή Επιμόρφωσης και Μετεκπαίδευσης της Πυροσβεστικής Ακαδημίας. Επισημαίνεται δε ότι τα προγράμματα εκπαίδευσης ή επιμόρφωσης καταρτίζονται από την Πυροσβεστική Ακαδημία, ύστερα από πρόταση του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου, τα οποία στη συνέχεια εγκρίνονται από τον Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος.
Τέλος, σε ό,τι αφορά το θέμα της λειτουργίας, καθώς και των δραστηριοτήτων της εν λόγω εθελοντικής οργάνωσης αρμόδια να σας ενημερώσουν σχετικά είναι τα συνερωτώμενα Υπουργεία.
Ο Υφυπουργός
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ»
18. Στην με αριθμό 1931/8.9.05 ερώτηση της Βουλευτού κ. Ροδούλας Ζήση δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 7017/4/5454/29.9.05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, που κατέθεσε η Βουλευτής κ. Ρ. Ζήση, σας γνωρίζουμε ότι μια από τις τομές που προωθεί το Υπουργείο μας, για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των αστυνομικών προβλημάτων και την παροχή καλύτερων υπηρεσιών στον πολίτη, είναι και η αναδιάρθρωση-αναδιοργάνωση των περιφερειακών αστυνομικών Υπηρεσιών, με βάση τη χωροταξική κατανομή των Δήμων, τις σύγχρονες ανάγκες και τα νέα αστυνομικά δεδομένα.
Η συγκεκριμένη διαδικασία, λόγω της ευρύτητας του αντικειμένου της, απαιτεί, όπως είναι φυσικό, την προσεκτική, μεθοδική και υπεύθυνη αξιολόγηση όλων εκείνων των στοιχείων και δεδομένων, που κρίνονται απαραίτητα για τη μόρφωση της πληρέστερης δυνατής εικόνας των αστυνομικών προβλημάτων κάθε περιοχής, προκειμένου να προκριθούν οι πλέον ορθολογικές, αποτελεσματικές και με μακρόχρονη προοπτική καινοτόμες βελτιωτικές παρεμβάσεις, ενώ οι όποιες αποφάσεις ληφθούν θα επιδιωχθεί να συγκεντρώσουν την ευρύτερη δυνατή συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων. Με την ολοκλήρωση του προαναφερόμενου σχεδιασμού, συναρτάται και η ανακατανομή της οργανικής δύναμης των αστυνομικών Υπηρεσιών, με βάση τα πληθυσμιακά δεδομένα και τα αστυνομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε περιοχή.
Στα πλαίσια δε αυτά θα αντιμετωπισθεί και το θέμα της αναδιάρθρωσης των Υπηρεσιών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας και φυσικά της λειτουργίας του Αστυνομικού Σταθμού Τσαγκαράδας, ώστε με τις ρυθμίσεις αυτές να καλυφθούν κατά τον πλέον ουσιαστικό και ορθολογικό τρόπο οι πραγματικές ανάγκες και να εμπεδωθεί περαιτέρω το αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων της περιοχής, πράγμα που αποτελεί πρώτη προτεραιότητα και διαρκή επιδίωξη του Υπουργείου μας.
Για το θέμα της στελέχωσης των αστυνομικών Υπηρεσιών, σας πληροφορούμε ότι, σήμερα, αντιμετωπίζεται μέσα από τις δυνατότητες που παρέχει η δύναμη του Σώματος, με ορθολογική κατανομή αυτής. Στο πλαίσιο δε αυτό έχει στελεχωθεί και ο Αστυνομικός Σταθμός Τσαγκαράδας με δύναμη όση και η προβλεπόμενη, ενώ από την Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας για χρονικό διάστημα 6 μηνών περίπου, έως 30-5-2005, ενισχύθηκε περαιτέρω η Υπηρεσία αυτή με 3 ακόμη αστυνομικούς. Επίσης, κατά το χρονικό διάστημα 1-6 έως 31-82005, για την αντιμετώπιση των αυξημένων υπηρεσιακών αναγκών αστυνόμευσης, ενισχύθηκε με δόκιμους αστυφύλακες.
Η περιοχή του Δήμου Μουρεσίου, πέραν του Αστυνομικού Σταθμού Τσαγκαράδας, αστυνομεύεται από το Αστυνομικό Τμήμα Μηλεών, καθώς και από την Ομάδα Πρόληψης και Καταστολή της Εγκληματικότητας, η οποία διενεργεί ελέγχους στην περιοχή κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Επίσης, στην εν λόγω περιοχή δραστηριοποιούνται η Υποδιεύθυνση Ασφαλείας και το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών Βόλου για θέματα της αρμοδιότητάς τους.
Πάντως, πρέπει να επισημανθεί ότι οι δείκτες εγκληματικότητας στην ανωτέρω περιοχή κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, σύμφωνα με τα υφιστάμενα στατιστικά στοιχεία και σε καμία περίπτωση η κατάσταση δεν εμπνέει ιδιαίτερη ανησυχία στους κατοίκους. Ενδεικτικά δε σας πληροφορούμε ότι, από 1-1-2002 έως 31-8-2005, στην εν λόγω περιοχή διεπράχθησαν 1 ληστεία (15-11-2004), 16 κλοπές-διαρρήξεις και 2 κλοπές οχημάτων, χωρίς να έχουν παρατηρηθεί άλλου είδους εγκληματικές συμπεριφορές.
Τέλος, στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας δόθηκαν πρόσθετες εντολές και οδηγίες για περαιτέρω δραστηριοποίηση του προσωπικού της, σε συνεργασία και με τους τοπικούς φορείς, ώστε να παγιωθεί το αίσθημα ασφαλείας των κατοίκων του ανωτέρω Δήμου.
Ο Υφυπουργός
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ»
19. Στην με αριθμό 1904/8.9.05 ερώτηση του Βουλευτή κ.Φώτη Κουβέλη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 7017/4/5453/29.9.05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Φ. Κουβέλης, σας γνωρίζουμε ότι, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 4 και την παρ. 2 του άρθρου 19 του π.δ. 380/1996, από το Τμήμα Σπουδών της Σχολής Εθνικής Ασφάλειας καταρτίζεται το αναλυτικό και ωρολογιακό πρόγραμμα της Σχολής, ενώ το διδακτικό προσωπικό προτείνεται έγκαιρα από το διοικητή της Σχολής και διορίζεται προ της ενάρξεως κάθε εκπαιδευτικής περιόδου και για όλη τη διάρκεια αυτής.
Ειδικότερα, κατά την κατάρτιση του εκπαιδευτικού προγράμματος της Σχολής, κάθε ακαδημαϊκού έτους, λαμβάνονται υπόψη οι προτάσεις του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της Σχολής, οι απόψεις των καθηγητών-διαλεκτών της Σχολής για αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του προγράμματος εκπαίδευσης, οι αξιολογήσεις του εκπαιδευτικού προγράμματος, καθώς και του διδακτικού προσωπικού του προηγούμενου έτους, όπως αυτές διατυπώνονται εγγράφως από τους σπουδαστές, η αναγκαιότητα συμπλήρωσης του εκπαιδευτικού προγράμματος με επικαιροποιημένα γνωστικά αντικείμενα, καθώς και η μελέτη-αξιολόγηση των βιογραφικών σημειωμάτων του διδακτικού προσωπικού.
Στο πλαίσιο αυτό, κατά τους θερινούς μήνες του τρέχοντος έτους, καταρτίστηκε από τη Σχολή το ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμά της, ακαδημαϊκού έτους 2005-2006 (9ης εκπαιδευτικής σειράς), αφού ελήφθησαν υπόψη και εκτιμήθηκαν οι ανωτέρω αναφερόμενοι παράμετροι, με αποκλειστικό σκοπό την αναβάθμιση του επιπέδου της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Κατά την κατάρτιση του σχεδίου του ως άνω προγράμματος, στα πλαίσια της αξιολογικής διαδικασίας έγινε αντικατάσταση 5 καθηγητών, επί συνόλου 120 περίπου, της προηγούμενης εκπαιδευτικής περιόδου. Το εν λόγω ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα υπεβλήθη στον Αρχηγό του Σώματος, από τον οποίο ενεκρίθη χωρίς να επέλθει σε αυτό κάποια τροποποίηση, ενώ σε κάθε περίπτωση ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία.
Κατόπιν των ανωτέρω, πρέπει να επισημάνουμε ότι κατά τη μελέτη και κατάρτιση της πρότασης-εισήγησης του εκπαιδευτικού προγράμματος και τη διαδικασία επιλογής διδακτικού προσωπικού, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, ουδεμία παρέμβαση έλαβε χώρα από οποιονδήποτε παράγοντα εκτός Σχολής και συνεπώς η σχετική περί παρεμβάσεως στην όλη διαδικασία, αιτίαση δεν ευσταθεί.
Ο Υφυπουργός
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ»)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των
ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Πρώτη θα συζητηθεί η με αριθμό 75/26.9.2005 επίκαιρη ερώτηση του πρώην Προέδρου της Βουλής και Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Απόστολου Κακλαμάνη προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικά με τα προβλήματα Δημόσιας Υγείας στη Δυτική Αττική από τη μεταφορά εκατόν πενήντα χιλιάδων τόνων λυματολάσπης κ.λπ..
Συγκεκριμένα...
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μου επιτρέπετε; Την ερώτησή μου την απηύθυνα στον κύριο Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Θα ήμουν ασυνεπής προς την τακτική που ακολούθησα επί δεκάμισι χρόνια από την ίδια θέση που είστε εσείς τώρα, εάν δεν διατύπωνα και απ΄ αυτήν τη θέση αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να κάνει και η κυρία Πρόεδρος και οποιοδήποτε από τα μέλη του Προεδρείου που προεδρεύει, δηλαδή, την παρατήρηση προς την Κυβέρνηση ότι όταν επερωτώνται οι Υπουργοί και μάλιστα για τόσο μείζονα θέματα, οφείλουν να είναι εδώ και να μην εξαφανίζονται.
Αυτό επανειλημμένως από τις θέσεις αυτές –επικαλούμαι εδώ την παρουσία του κ. Κεφαλογιάννη- παρατήρησα και ανέφερα σε Υφυπουργούς, ώστε να μεταφέρουν στους Υπουργούς τους αυτήν την παρατήρηση ότι εδώ είναι το Κοινοβούλιο και πρώτα απ’ όλα πρέπει να σέβονται το Κοινοβούλιο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριε Πρόεδρε, δέχομαι την παρατήρησή σας. Είναι και σωστή και νομίζω ότι είναι και επιβεβλημένη. Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση το θέμα το χειρίζεται αποκλειστικά ο κύριος Υφυπουργός, ο κ. Ξανθόπουλος, γι’ αυτό και η παρουσία του εδώ.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Μπορεί να αναθέσει ο Υπουργός σε οποιονδήποτε να απαντήσει, και στο Διευθυντή ακόμη του Υπουργείου. Εγώ σεβόμενος το χώρο αυτό θα απαντούσα και τον κλητήρα του να έστελνε ο Υπουργός. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σέβεται και η Κυβέρνηση το Κοινοβούλιο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Μάλιστα, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αυτά που έλεγα στην προηγούμενη κυβέρνηση οφείλω να τα επαναλάβω και στην παρούσα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Τα ίδια λέτε και τώρα, το βλέπω. Επειδή όμως είναι ο αρμόδιος Υφυπουργός εδώ, να συζητηθεί τώρα η επίκαιρη ερώτησή σας;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Παρακαλώ να συζητηθεί. Σας είπα, και ο κλητήρας να ερχόταν εδώ, θα ήθελα να συζητηθεί. Αυτό πρέπει να είναι σε βάρος της Κυβέρνησης και όχι του Κοινοβουλίου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Η επίκαιρη ερώτηση έχει ως εξής: «Ένα εκατομμύριο και πλέον κατοίκων της Δυτικής Αττικής βρίσκονται σε απόγνωση, λόγω της αφόρητης δυσοσμίας και του κινδύνου για τη δημόσια υγεία, που οφείλονται στη συνεχιζόμενη μεταφορά και απόρριψη στην υπερκορεσμένη πια «χωματερή» των Άνω Λιοσίων των απορριμμάτων ολόκληρου, σχεδόν, του Λεκανοπεδίου.
Τους τελευταίους μήνες το πρόβλημα έχει ιδιαιτέρως οξυνθεί μετά την απόφαση να μεταφερθούν εκεί και εκατόν πενήντα χιλιάδες τόνοι λυματολάσπης που έχουν συγκεντρωθεί στην Ψυττάλεια για το εργοστάσιο επεξεργασίας και αποξήρανσής τους που, δυστυχώς, καθυστέρησε και καθυστερεί η κατασκευή του.
Ήδη η «εδαφοποίηση» της μεταφερόμενης λυματολάσπης παρά τις διαβεβαιώσεις της Ε.ΥΔ.Α.Π. και του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. μάλλον επέτεινε παρά περιόρισε το πρόβλημα, αφού οι είκοσι πέντε χιλιάδες τόνοι λυματολάσπης που έχουν προστεθεί έχουν επιβαρύνει σε τέτοιο βαθμό το περιβάλλον και όλη την έκταση των Δήμων Άνω Λιοσίων, Ιλίου, Καματερού, Πετρούπολης, Περιστερίου κ.α. ώστε η ατμόσφαιρα, όπως διαπίστωσα προσωπικώς, να γίνεται αποπνικτική, ανάλογα και με τη φορά των ανέμων.
Εν όψει αυτής της κατάστασης οι κάτοικοι πραγματοποίησαν στις 23 λήγοντος μηνός συγκέντρωση διαμαρτυρίας χιλιάδων ατόμων, με αποτέλεσμα να διακοπεί επί μια ώρα η κυκλοφορία στη Λεωφόρο Θηβών και αποφάσισαν επόμενη κινητοποίηση να πραγματοποιηθεί στο κέντρο της Αθήνας, ενώ ο σύλλογος εργαζομένων επικαλούμενος επιπλέον και κίνδυνο υγείας των μελών του, αποφάσισε να απόσχουν από την Τρίτη 1/10 επ’ αόριστον από τα καθήκοντά τους.
Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάται ο Υπουργός Περιβάλλοντος κ. Γ. Σουφλιάς και παρακαλείται να ενημερώσει τη Βουλή:
Εάν έχει την πρόθεση να διακόψει τη μεταφορά της λυματολάσπης από την Ψυττάλεια, επιβάλλοντας στην Ε.ΥΔ.Α.Π. την υιοθέτηση μιας εκ των δύο άλλων λύσεων που προτείνονται, με δεδομένο ότι η επιβάρυνσή της υπολογίζεται ότι δεν θα υπερβεί τα 30.000.000 ευρώ για την ποσότητα των εκατόν πενήντα χιλιάδων τόνων.
Σε αντίθετη περίπτωση τι άλλο πρόκειται να πράξει ώστε να προστατευθεί η ποιότητα ζωής και η υγεία των κατοίκων της περιοχής και φυσικά να αποφευχθούν αρνητικές εξελίξεις από ενδεχόμενη, πλην ευεξήγητη, έκρηξη της σωρευόμενης οργής τους».
Κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς ήθελα και εγώ να μεταφέρω την τιμή και την εκτίμηση που τρέφει ο Υπουργός κ. Σουφλιάς στον Πρόεδρο, τον κ. Κακλαμάνη και τη λύπη του γιατί πράγματι, επειδή μόλις προχθές ήλθε η επίκαιρη ερώτηση -στις 26 του μηνός πήγε στο πρωτόκολλο και στις 27 την παραλάβαμε- είχε προγραμματίσει κάτι πάρα πολύ σοβαρό το οποίο δεν μπορούσε να αναβάλει. Λυπάται ειλικρινά. Σας εκφράζει τη λύπη του και την εκτίμησή του.
Διαβάζοντας την επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου κ. Κακλαμάνη διαπιστώνω ότι πράγματι αντικατοπτρίζει την ευαισθησία και τη σοβαρότητα που τον διακρίνει και στα θέματα δημόσιας υγείας και περιβαλλοντικής ευαισθησίας όσον αφορά τη ζωή των συμπολιτών μας.
Θεώρησα, λοιπόν, υποχρέωσή μου να συνοψίσω τρία πράγματα. Το ιστορικό ενός πράγματι απαράδεκτου περιβαλλοντικού λάθους των τελευταίων δεκαετιών, δεύτερον την πραγματική εικόνα του σήμερα, τι συμβαίνει πραγματικά σήμερα και τρίτον τις προωθούμενες από την Κυβέρνηση και την Ε.ΥΔ.Α.Π. ρεαλιστικές λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Υπενθυμίζω κατ’ αρχάς ότι το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. είναι υπεύθυνο για τη μονάδα ξήρανσης της λάσπης που είναι και η οριστική λύση του προβλήματος. Δυστυχώς παρά το ότι η χώρα έχει αναλάβει την υποχρέωση από το 1997 να κατασκευάσει μονάδα ξήρανσης –και μάλιστα το 2000 αυτό είχε περιληφθεί και στο πρωτόκολλο για την κατασκευή της Β΄ φάσης του βιολογικού καθαρισμού- το έργο αυτό αφαιρέθηκε περιέργως το 2001 και ολοκληρώθηκε το έργο της Β΄ φάσης με πολλές υπερβάσεις, με καθυστερήσεις, αλλά χωρίς τη μονάδα, το εργοστάσιο ξήρανσης.
Μάλιστα το 2003 δεν μπήκε καν στον προϋπολογισμό του 2004, αφαιρέθηκε, δηλαδή, και η πίστωση για τη μονάδα ξήρανσης. Συνεπώς βρεθήκαμε ξαφνικά με τετρακόσιους έως επτακόσιους τόνους λυματολάσπης που πήγαινε επί μία δεκαετία βέβαια στο Δήμο Άνω Λιοσίων.
Τι έγινε; Μόλις το πρόβλημα έγινε αντιληπτό από τις πρώτες μέρες της ανάληψης της πολιτικής ηγεσίας του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., από τον κ. Σουφλιά αναλάβαμε πρώτα -πρώτα την επιτάχυνση των προδιαγραφών της διακήρυξης του έργου της ξήρανσης.
Και πράγματι στις 23 Ιουλίου το έργο αυτό προκηρύχθηκε. Ο διαγωνισμός πάει πολύ καλά, παρ΄ ότι είναι δύσκολο έργο. Σας ενημερώνω σήμερα ότι έχω ήδη υπογράψει την απόρριψη των ενστάσεων, γιατί έχουν κατατεθεί οι προσφορές στις 5 Σεπτεμβρίου και ελπίζουμε σε ενάμιση μήνα από σήμερα να έχει γίνει η σύμβαση για την κατασκευή του έργου. Ο χρόνος είναι δεκαέξι μήνες περίπου και ελπίζουμε στις αρχές του 2007 το έργο να λειτουργεί και επιτέλους να απαλλαγεί και η δυτική Αττική και όλοι μας από το άγχος και το άγος αυτής της λυματολάσπης.
Τι γίνεται στο ενδιάμεσο διάστημα αυτού του ενάμιση χρόνου; Η ενδιάμεση λύση που ίσχυε, δυστυχώς, με σύμβαση που υπογράφτηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1999 για δέκα χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2008, ήταν μεταφορά της λυματολάσπης στο Χ.Υ.Τ.Α. Άνω Λιοσίων, που είναι και ο μόνος Χ.Υ.Τ.Α. που υπάρχει στην Αττική.
Συμμερίζομαι απόλυτα την παρατήρηση του κυρίου Προέδρου, του κ. Κακλαμάνη που αναρωτήθηκε αν πρέπει η δυτική Αττική και δη εκείνη η περιοχή των Λιοσίων να έχει το θλιβερό προνόμιο της συγκέντρωσης όλων των σκουπιδιών του Λεκανοπεδίου και της λυματολάσπης. Αυτό όμως ίσχυε. Υπάρχει σύμβαση που λέει να ρίχνεται εκεί πέρα μέχρι το 2008. Έγινε όμως η κατολίσθηση –πώς να μη γίνει;- το Μάρτη του 2003 και λόγω της λυματολάσπης και μετά απ΄ αυτήν την κακή εξέλιξη διαμαρτυρήθηκαν διάφοροι φορείς και άρχισαν να γίνονται «διακοπές» στην μεταφορά της λυματολάσπης.
Τι γινόταν στο ενδιάμεσο; Βρέθηκε μια λύση έκτακτης ανάγκης και σωρευόταν η λάσπη στην Ψυττάλεια, με αποτέλεσμα πράγματι πέρυσι, το Μάρτιο του 2004, να έχουν μαζευτεί ήδη εκατόν τριάντα χιλιάδες τόνοι στην Ψυττάλεια και βέβαια να διαμαρτύρονται ευλόγως όλοι οι κάτοικοι της περιοχής.
Η Ε.ΥΔ.Α.Π. που είναι και η μόνη υπεύθυνη για τη διαχείριση της λυματολάσπης προκήρυξε διαγωνισμό για την καλύτερη αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος στο ενδιάμεσο διάστημα. Πράγματι, προέκυψε τελικώς ένας περιβαλλοντικά αποδεκτός μειοδότης, ο οποίος προτείνει μια διεθνώς αναγνωρισμένη και παραδεκτή μέθοδο, την εδαφοποίηση.
Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται ήδη και στη Βιέννη με μεγάλη επιτυχία. Έγινε και μια πιλοτική εφαρμογή στη Θεσσαλονίκη, βάσει της οποίας η λάσπη πηγαίνει σε μια περιοχή προστατευμένη βέβαια από διαρροές, όπως είναι ο Χ.Υ.Τ.Α. Άνω Λιοσίων που είναι και η μόνη περιοχή που μπορεί να πάει και που επιτρέπεται να πάει ούτως ή άλλως –είναι μονόδρομος αυτή η λύση- και εκεί εδαφοποιείται. Ανακατεύεται με κλαδιά και διάφορες άλλες αδρανείς ύλες, κυρίως χώμα και διάφορα άλλα υλικά και πράγματι με μια σωστή αναερόβια χώνευση, που ήδη πραγματοποιείται με επιτυχία στο Χ.Υ.Τ.Α. Άνω Λιοσίων, γίνεται ένα εύφορο χώμα με το οποίο σκεπάζεται μετά ο Χ.Υ.Τ.Α.. Αυτή η λύση ξεκίνησε από το καλοκαίρι και ήδη από την 1η Σεπτεμβρίου ευτυχώς όλη η μεταφερόμενη λάσπη στο Χ.Υ.Τ.Α. Άνω Λιοσίων εδαφοποιείται.
Άρα, η όχληση είναι πολύ μικρότερη από την προηγούμενη δεκαετία που έπεφτε η λάσπη ανεπεξέργαστη σ΄ αυτόν το Χ.Υ.Τ.Α. και επιπλέον προκύπτει εδαφικό υλικό, το οποίο ήδη σκεπάζει τις πλαγιές του Χ.Υ.Τ.Α. προς την ανατολική πλευρά. Αυτή είναι η ουσία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ ολοκληρώστε.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Τελειώνω σε ένα λεπτό.
Δυστυχώς όμως οι κάτοικοι υποφέρουν και έχουν δίκιο να λένε ότι υποφέρουν. Τα σκουπίδια έχουν πάει πάρα πολύ ψηλά, έχουν ξεφύγει από τα όρια –αν θέλετε- τα γενικώς λογικά και επομένως μυρίζουν ιδιαίτερα. Κάτι προστέθηκε ασφαλώς και από τη λάσπη που υπάρχει ήδη αποθηκευμένη στο Χ.Υ.Τ.Α. Άνω Λιοσίων και δικαίως λένε «εμείς δεν τα θέλουμε αυτά, ωραία τα λέτε, αλλά να φύγει από εμάς η λάσπη».
Εκεί, λοιπόν, ο κ. Σουφλιάς προ τριμήνου δεσμεύτηκε και είπε: «Αν επιμένετε στην απομάκρυνση, θα βρω μέσα σε ένα εξάμηνο –γιατί τόσο μου χρειάζεται- άλλο χώρο για την εδαφοποίηση.». Πράγματι αυτή τη στιγμή υπάρχουν προχωρημένες εναλλακτικές λύσεις και ελπίζουμε σύντομα όταν ωριμάσουν πλήρως και είναι υλοποιήσιμες να ανακοινωθούν από τον Υπουργό. Δηλαδή ο Υπουργός δεσμεύτηκε και είπε: «Το πολύ μέχρι το Δεκέμβρη, αν δεν τη θέλετε δεν θα μείνει σε εσάς. Θα φύγει. Την είχατε δέκα χρόνια, κάντε υπομονή άλλους έξι μήνες.».
Θα τηρηθεί αυτή η δέσμευση, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ωραία. Ολοκληρώσατε;
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Αν έχω κάτι άλλο, θα σας το πω στη δευτερολογία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Να αφήσετε και κάτι στη δευτερολογία σας γιατί υπερέβητε κατά πολύ το χρόνο. Το θέμα είναι πραγματικά τεράστιο, γι’ αυτό είχατε και την ανοχή του Προεδρείου.
Ορίστε, κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ήταν σωστή η ανοχή του Προεδρείου, γιατί το θέμα είναι πράγματι τεράστιο. Χωρίς να έχω διάθεση προσωπικών αιχμών νομίζω ότι και από σεβασμό στο Κοινοβούλιο, τον οποίο έχει ο κ. Σουφλιάς –δεν του τον αμφισβητώ- αλλά η σημερινή απουσία του δεν δικαιολογείται. Θα έπρεπε ο κύριος Υπουργός και αυτά που έχει κατά νου να τα εκθέσει, ώστε να ξέρουμε πού πηγαίνουμε.
Κύριε Πρόεδρε, έχω επανειλημμένως επισκεφθεί την περιοχή και πρέπει να πω κατ΄ αρχάς ότι είναι αδιανόητο πώς και ο προϊστάμενος, εξαίρετος κατά πάντα επιστήμονας –και τον σέβομαι απολύτως- ο κ. Ξανθόπουλος, αλλά και ο Υπουργός σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα στην αρχή της εφαρμογής αυτού του νέου προγράμματος έχουν την εντύπωση –και ο πρόεδρος της Ε.ΥΔ.Α.Π. επίσης επιμένει- ότι η δυσοσμία και όλα τα επακόλουθα δεν προέρχονται από τη λυματολάσπη, αλλά από τη χωματερή και τα σκουπίδια που εναποτίθενται εκεί.
Είναι πλέον βέβαιο ότι η δυσοσμία και η συγκέντρωση ζωυφίων –τα διάφορα μικρόβια που συγκεντρώνονται εκεί- είναι ένας σοβαρός, σημαντικός κίνδυνος ο οποίος δεν αφορά μόνο τη δυτική Αθήνα, δηλαδή τα ίδια τα Άνω Λιόσια, το Καματερό, το Ίλιον, την Πετρούπολη, τους Αγίους Αναργύρους, το Περιστέρι, αλλά αφορά και την περιφέρεια τη δική σας, κύριε Τραγάκη. Διότι και η μεταφορά της λυματολάσπης που είναι κατά 80% υδαρής –διότι δεν μεταφέρεται στεγανώς- σημαίνει ότι στη διαδρομή αυτή –Κερατσίνι, Πέραμα, Ασπρόπυργος- όλη αυτή η περιοχή υφίσταται αυτές τις συνέπειες.
Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Εγώ το ομολογώ και δημόσια αισθάνομαι και κάποια ντροπή. Δεν το υφιστάμεθα εμείς. Μένουμε –δυστυχώς για αυτούς- στο Μαρούσι, τα Μελίσσια, πάνω από το ποτάμι. Αν πάμε εκεί όμως, θα δούμε ότι πράγματι η λυματολάσπη δημιουργεί πρόβλημα.
Υπάρχει και το δεδομένο ότι τριακόσιες ημέρες το χρόνο οι άνεμοι είναι βορειοδυτικοί. Πρόσεξα που είπατε ότι εναποτίθεται στο ανατολικό τμήμα. Από το ανατολικό τμήμα, κύριε καθηγητά, κύριε Ξανθόπουλε, ο άνεμος, όταν φυσάει βορειοδυτικά, φέρνει σ΄ όλη αυτήν την περιοχή, σε όλους αυτούς τους πληθυσμούς αυτό το πρόβλημα και μιλάμε για ένα εκατομμύριο και πλέον κατοίκους.
Τώρα λέτε τι να κάνουμε, λέτε ότι φταίνε οι προηγούμενοι, ότι θα εξαγγείλει ο Υπουργός, ότι υπάρχουν υπονομευτές –κάτι τέτοιο είπε ο πρόεδρος της Ε.ΥΔ.Α.Π.- και υπάρχουν κάποια συμφέροντα.
Εδώ σας δίνει απάντηση –γιατί ίσως τη δική μου απάντηση θα τη θεωρούσατε υπερβολική- το σημερινό κύριο άρθρο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ». Γράφει: «Όσο δεν γίνεται» -δηλαδή, να μαζευτούν τα σκουπίδια και να λυθεί το πρόβλημα- «δηλώσεις περί υπονομευτών και ευθυνών των προηγουμένων, όπως και υποσχέσεις ή «εξαφανίσεις» αρμοδίων Υπουργών μόνο επίταση της οργής των πολιτών συνεπιφέρουν, γιατί η ανοχή τους έχει εξαντληθεί».
Πράγματι –και θέλω να παρακαλέσω και τον κ. Γιακουμάτο που είναι εδώ- έχουμε γνώση όλοι οι Βουλευτές της περιφέρειας και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε. Εγώ πήγα στη συγκέντρωση που είχαν και διεκόπη η κυκλοφορία επί μία ώρα στη Λεωφόρο Θηβών. Χιλιάδες ανθρώπων εξοργισμένων συμμετείχαν. Σας βεβαιώ ότι πήγα και έμεινα μέχρι τέλος εκεί. Έφυγα τελευταίος συζητώντας με κάποια παιδιά των σχολείων, φοβούμενος ότι εκεί θα γίνουν σοβαρά επεισόδια, διότι και στη χωματερή –είχε πάει ο κ. Λεβέντης εκεί και άλλοι συνάδελφοι της Αντιπολιτεύσεως, και του Κομμουνιστικού Κόμματος και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- έγιναν σοβαρά επεισόδια, όπως ξέρετε, και προπηλακίστηκε και ο Βουλευτής, όπως κατεγγέλθη εδώ παρόντος μάλιστα του Πρωθυπουργού χωρίς να υπάρξει καμία κίνηση.
Εγώ πιστεύω ότι ο θεσμός και το απαραβίαστο της προσωπικότητας του εκπροσώπου του λαού, επειδή αντανακλά το σεβασμό προς τον κυρίαρχο λαό, πρέπει να προστατεύεται απολύτως.
Φοβούμαι –και σας το λέω καθαρά- ότι θα έχουμε εδώ στο κέντρο της Αθήνας αυτό το πρόβλημα. Δεν το κατανοούν οι άνθρωποι. Τους έλεγα ότι εγώ δεν ζω εδώ, αλλά φαντάζομαι τι ζείτε εσείς όλες αυτές τις ημέρες.
Είναι και άλλη συνάδελφος εδώ, η κ. Παπακώστα που μένει στην Αγία Βαρβάρα. Λοιπόν, θα μου πείτε τι κάνουμε.
Πρώτα-πρώτα, να πειστούμε ότι υπάρχει το πρόβλημα. Οι εργαζόμενοι κάνουν την απεργία αυτές τις ημέρες και μου λένε –έστειλαν εδώ και κάποια έγγραφα τα οποία θα καταθέσω στα Πρακτικά- ότι έχουν μεταφερθεί τουλάχιστον τρεις άνθρωποι στο «Θριάσιο Πεδίο» με αναπνευστικές κρίσεις.
Έχω και εγώ κάποιο πρόβλημα δύσπνοιας και καταλαβαίνω τι σημαίνει να αισθανθείς έτσι.
Έχουν πρόβλημα, λοιπόν, οι εργαζόμενοι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ να ολοκληρώσετε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Μάλιστα, κύριε Πρόεδρε, διότι ήδη υπερέβην και εγώ κατά πολύ το χρόνο μου.
Από την άλλη πλευρά, εσείς ως τεχνικός, ως καθηγητής θετικών επιστημών, μπορείτε να τα κατανοήσετε καλύτερα αυτά. Θα ήθελα, λοιπόν, να σας πω το εξής: Ρώτησα τον ομότιμο καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, τον κ. Κυρίτση, σχετικά με το τι είναι αυτή η εδαφοποίηση, η «χουμοποίηση» όπως είναι ο επιστημονικός όρος.
Το γράφει εδώ, θα το καταθέσω και αυτό για τα Πρακτικά. Πρώτα-πρώτα, νομίζω ότι δεν πέφτουν εκεί αυτά που λένε οι διεθνείς προδιαγραφές, δηλαδή, 1/3 λυματολάσπη, 1/3 χώμα, 1/3 αυτά τα ξύλα, τα πριονίδια κ.λπ., διότι τότε θα είχαμε δυόμισι χιλιάδες τόνους την ημέρα. Απλώς, ρίχνουμε τη λάσπη και βρωμάει όλος ο τόπος.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, επειδή είπατε για τον προμηθευτή στον οποίο ανέθεσε η Ε.ΥΔ.Α.Π. ότι έχει τις σύγχρονες προδιαγραφές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ωραία, καταθέστε το στα Πρακτικά, κύριε Πρόεδρε.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Απόστολος Κακλαμάνης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Και λέγει, κύριε Πρόεδρε, ότι η λυματολάσπη που προέρχεται από την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων πόλεων περιέχει βαρέα μέταλλα που δεν μπορούν να απομακρυνθούν. Αυτά τα βαρέα μέταλλα, αργά ή γρήγορα είτε μέσω των φυτών είτε μέσω της διάβρωσης ή της διείσδυσης στα υπόγεια στρώματα, καταλήγουν στον άνθρωπο, στα ζώα, στα ψάρια.
Οι συνέπειες είναι κατανοητές. Εγώ θα σας πω ότι αυτές τις ημέρες με τις καταρρακτώδεις βροχές, όπως καταλαβαίνετε –επειδή είπατε πριν για την κατολίσθηση- θα υπάρξει κατολίσθηση και διάχυση όλων αυτών των υλικών σε ευρύτερη περιφέρεια.
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, με το εξής: Θέλω να πω στον κύριο Υπουργό, ο οποίος δεν μας είπε εάν υπάρχουν κάποιες σκέψεις με τις οποίες θα μπορούσε να δώσει κάποια αισιοδοξία, αυτή τη σκέψη που έχω ακούσει ότι θα μπορούσε τώρα αμέσως να φορτωθεί αυτή η λυματολάσπη σ’ ένα τάνκερ –απ’ αυτά που παίρνουν τριακόσιες χιλιάδες τόνους και παραπάνω- και να ετοιμαστεί γι’ αυτό μια βραχονησίδα μακριά από κατοικημένες περιοχές, διότι όλοι οι επιστήμονες λένε ότι πρέπει όλα αυτά να είναι τουλάχιστον δέκα χιλιόμετρα μακριά από κατοικημένες περιοχές.
Βέβαια, θα πληρώσει κάτι παραπάνω η Ε.ΥΔ.Α.Π.. Εντάξει, στο χρηματιστήριο μπαίνει –θα μπει, δεν ξέρω- αλλά εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι μπορεί να αντεπεξέλθει.
Αυτά που είπατε μου τα είπε ο κ. Σουφλιάς πριν από τρεις μήνες. Του είπα «θα πέσεις έξω, δες τους και μίλησε μαζί τους».
Απ’ ό,τι ακούω, δεν τους δέχεστε αυτές τις μέρες τους εργαζόμενους που ζητούν να σας δουν.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα με την ανοχή του Τμήματος να κάνω και εγώ μια μόνο παρατήρηση, επειδή αναφέρθηκε ο κύριος Πρόεδρος στην περιοχή μου η οποία είναι μια περιοχή που από τότε που πολιτεύομαι από το 1974 δεχόταν επί πενήντα ολόκληρα χρόνια όλα τα σκουπίδια του Λεκανοπεδίου. Ένα το κρατούμενο.
Δεύτερον, η Ψυττάλεια έχει κορεστεί σε τέτοιο βαθμό που θα υπάρχει πρόβλημα με τις πρώτες βροχές με τις εκατόν πενήντα χιλιάδες τόνους λυματολάσπης, οι οποίοι έχουν συσσωρευθεί εκεί. Προσέξτε το αυτό, ήδη είχαμε κατακλυσμιαίες βροχές την προηγούμενη εβδομάδα και τα περισσότερα λύματα ευρέθησαν στη θάλασσα, δηλαδή, μολύναμε το Σαρωνικό που για να τον προφυλάξουμε είχαμε κάνει την Ψυττάλεια.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Και για τους Χ.Υ.Τ.Α. να πείτε, κύριε Υπουργέ. Να δώσουμε ένα, δυο λεπτά να μας μιλήσει και για τους τρεις Χ.Υ.Τ.Α. που δόθηκε μια μάχη εδώ στη Βουλή για να χωροθετηθούν, δεκαοκτώ μήνες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ορίστε, κύριε Ξανθόπουλε, έχετε το λόγο.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κατ’ αρχάς, πρέπει να πω το εξής; Δεν ξέρω αν εξαφανίζονται οι Υπουργοί γενικότερα ή διαχρονικά, αλλά ο κ. Σουφλιάς είναι εξ αυτών οι οποίοι όχι μόνο δεν εξαφανίζονται, αλλά εμφανίζεται πάντοτε και με παρρησία λέει τα πράγματα και το ξέρετε πολύ καλά. Συνεπώς δεν ανήκει στην κατηγορία των εξαφανιζομένων. Κάθε άλλο μάλιστα.
Έχει βγει ο ίδιος δύο φορές δημόσια σε δημοσιογράφους και έχει πει αυτά τα πράγματα, και μάλιστα με δυνατή φωνή και χωρίς να κρύψει απολύτως τίποτα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Ξανθόπουλε, στη Βουλή λέμε.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Και στη Βουλή, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ασφαλώς όχι. Ο κ. Σουφλιάς εργάζεται και είναι ένας δραστήριος και κινητικότατος Υπουργός, αλλά τη Βουλή οφείλει να τη σέβεται. Ξέρω ότι τη σέβεται, αλλά στην πράξη δεν το αποδεικνύει.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ως προς τη μεταφορά. Πράγματι, επί δέκα χρόνια μεταφέρεται η λάσπη και σήμερα, επιτέλους, μεταφέρεται χωρίς διαρροές. Αυτά τα οχήματα είναι ειδικών προδιαγραφών και, πράγματι, το σφραγίζουν το φορτίο και το εναποθέτουν μόνο στην περιοχή του. Αυτό, ευτυχώς, έχει βελτιωθεί τον τελευταίο καιρό.
Όσον αφορά την εδαφοποίηση, επειδή πήγα και ο ίδιος εκεί και παρακολούθησα τη διαδικασία πολλές ώρες, σας βεβαιώνω ειλικρινά ότι εδαφοποίηση γίνεται και μάλιστα πλήρης. Οποιοσδήποτε αμφιβάλλει ας πάει οποτεδήποτε θέλει ή ας στείλει κάποιον ειδικό για να το διαπιστώσει. Το δε προϊόν που πήρα στα χέρια μου, όπως και στη Θεσσαλονίκη, είναι, πράγματι, ένα άοσμο και σχετικά εύφορο χώμα.
Επειδή ο αγαπητός φίλος κ. Κυρίτσης σας έκανε μία έκθεση για τα βαρέα μέταλλα κ,λπ. που υπάρχουν, πρέπει να σας πω το εξής: Συστηματικά όχι η Ε.ΥΔ.Α.Π., αλλά το αντίστοιχο εργαστήριο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου εδώ και πολλά χρόνια και σήμερα κάνει αναλύσεις για να δει μήπως υπερβαίνουμε τα επιτρεπτά όρια στη λυματολάσπη. Καταθέτω για τα Πρακτικά της Βουλής τα αποτελέσματα των αναλύσεων, βάσει των οποίων όλα τα όρια είναι πολύ πιο κάτω του επιτρεπτού και ένα όριο είναι ακριβώς στο επιτρεπτό, αλλά πάντως λίγο πιο κάτω από αυτό.
(Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κ. Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Συνεπώς δεν υπάρχει πρόβλημα και αυτά που διαδίδονται είναι, ασφαλώς, ανακριβή. Αυτή η λυματολάσπη –ευτυχώς για τους κατασκευαστές της β΄ φάσης- είναι βάσει των προδιαγραφών που είχαν πει οι ίδιοι ότι θα πετύχουν. Δηλαδή πέτυχε το έργο της β΄ φάσης που ξεκίνησε, όπως σας είπα, το 2000-2001 και βγάζει, πράγματι, λυματολάσπη, η οποία είναι δυνατόν να μεταφερθεί και να εδαφοποιηθεί οπουδήποτε.
Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο είναι η διάχυση που είπατε στον υπόγειο ορίζοντα. Μα πηγαίνουμε τη λάσπη μονοδρομικά στο Χ.Υ.Τ.Α., διότι ο Χ.Υ.Τ.Α., αυτός και μόνο στην Αττική, έχει τη μεμβράνη που διασφαλίζει τη μη βύθιση. Αν το πάμε οπουδήποτε αλλού, τότε έχετε δίκιο που λέτε ότι θα γίνει η βύθιση και θα πάθουμε μεγάλη ζημιά. Υπάρχουν διεθνή παραδείγματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού. Γι’ αυτό είναι μονόδρομος η μεταφορά στο Χ.Υ.Τ.Α. των Άνω Λιοσίων, γιατί είναι ο μόνος που είναι προστατευμένος από βυθίσεις.
Τέλος, είπατε κάτι σημαντικό που είπε και ο κύριος Πρόεδρος. Ούτως ή άλλως η αλήθεια είναι απλή. Το έγραψε και η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και έχει δίκιο. Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, αλλά τι γίνεται για τους κατοίκους; Το να λέμε φταίνε οι προηγούμενοι δεν λύνει το πρόβλημα. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Επαναλαμβάνω ότι υπέστησαν για δέκα χρόνια αυτό το μαρτύριο οι κάτοικοι της περιοχής. Εμείς ζητάμε να κάνουν ακόμα τρεις μήνες υπομονή. Μπορεί να γίνει και πολύ νωρίτερα, κύριε Πρόεδρε. Αγωνιζόμαστε για να υλοποιήσουμε εναλλακτικές λύσεις και μόλις είναι έτοιμες –και πάντως όχι αργότερα του Δεκεμβρίου- θα ξεκινήσουν σ΄ αυτήν την περιοχή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Ξανθόπουλε.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου μία τελευταία παρατήρηση.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Για τους Χ.Υ.Τ.Α. δεν μας είπατε.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κατ’ αρχήν, δεν είναι αρμόδιο το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. γι’ αυτό. Εμείς κάνουμε μόνο τη χωροθέτηση, κύριε Πρόεδρε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Την είχατε από τους προηγούμενους.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Η οποία έγινε από την κ. Παπανδρέου.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ναι.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Την οποία σεβαστήκαμε εμείς και τη διατηρήσαμε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ωραία.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Από εκεί και πέρα…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Είπατε, όμως, ότι δεν θα το σεβαστείτε, διότι καταψηφίσατε το νόμο και στην πράξη δεν το προχωράτε.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κύριε Πρόεδρε, δέχομαι αυτό που λέτε, αλλά σας λέω ότι στην πράξη…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Έτσι είναι. Το είπε ο κ. Αλογοσκούφης και μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης διαφώνησε μαζί του.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Στην πράξη ο κ. Σουφλιάς δήλωσε ρητά ότι σέβεται την προηγούμενη απόφαση και τον προηγούμενο νόμο. Αρμόδιο για την υλοποίηση των Χ.Υ.Τ.Α. είναι το πρώην Υπουργείο Εσωτερικών. Δεν είμαστε εμείς. Οι καθυστερήσεις, πράγματι, όπως είπατε, είναι μεγάλες και έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο. Πού θα πάνε τα σκουπίδια τους επόμενους έξι μήνες; Παρά ταύτα, και αυτοί αγωνίζονται, προωθούν τα έργα. Αν δεν υπήρχε αυτή η εμπλοκή στο Ελεγκτικό Συνέδριο με το κύτταρο της Φυλής, θα είχαν προχωρήσει.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αυτό αφορά τον ένα ΧΥΤΑ. Για τους άλλους δύο δεν δικαιολογείσθε και οι κάτοικοι σιγά-σιγά θα ξεσηκώνονται και δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κάντε μία επερώτηση γι’ αυτό το θέμα, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε, κύριε Υπουργέ.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κλείνω, λέγοντας ότι και οι άλλοι δύο Χ.Υ.Τ.Α. προχωρούν. Θα ήθελα, όμως, να πω κάτι άλλο για τους εργαζομένους εκεί. Ο πρόεδρος της Ε.ΥΔ.Α.Π. κ. Κωστούλας είπε -και δικαίως- ότι συμβαίνει κάτι περίεργο. Όλο το καλοκαίρι έπεφτε η λάσπη ανεξέργαστη, μύριζε, πράγματι και δεν διαμαρτυρόταν κανείς. Μόλις αποκαλύφθηκε ότι καθυστερεί το κύτταρο για να πάρει τα σκουπίδια στη Φυλή, αμέσως ξεσηκώθηκαν οι εργαζόμενοι ενδεχομένως, όπως λέει, με το σκεπτικό να φύγει από εκεί η εδαφοποίηση για να έχουμε αυτά τα περίφημα εβδομήντα στρέμματα και να ρίξουμε νέα σκουπίδια εκεί πάνω. Αυτό είπε ο κ. Κωστούλας και είναι πολύ εύλογο. Το σκέπτομαι και εγώ, κύριε Πρόεδρε, και το ομολογώ ευθέως.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αυτό επιεικώς θα το χαρακτήριζα κακόηθες. Ο πρόεδρος της Ε.ΥΔ.Α.Π….
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριε Υφυπουργέ, ολοκληρώσατε. Τελικά έγινε επερώτηση.
Εισερχόμαστε στη συζήτηση της με αριθμό 72/26.9.2005 τρίτης επίκαιρης ερώτησης του Βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Φώτη Κουβέλη προς τους Υπουργούς Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Ανάπτυξης, σχετικά με τα προβλήματα στην καπνοβιομηχανία «ΚΕΡΑΝΗΣ».
Η επίκαιρη ερώτηση του κυρίου συναδέλφου έχει ως εξής:
«Επειδή στην καπνοβιομηχανία «ΚΕΡΑΝΗΣ» εκατόν πενήντα πέντε εργαζόμενοι είναι ήδη τέσσερις μήνες απλήρωτοι, ενώ η διοίκηση της επιχείρησης έχει εξαφανιστεί, η εταιρεία έχει τεράστια περιουσία και την αφήνουν να βουλιάζει χρόνια τώρα με ευθύνη των διοικήσεών της από το 2001, που σύμφωνα με στοιχεία που διαθέτουν το συνδικάτο των εργαζομένων και διευθυντικά στελέχη της επιχείρησης, την έχουν λεηλατήσει χωρίς κανένα αξιόπιστο έλεγχο από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, το σωματείο έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη για το διορισμό διοίκησης στην επιχείρηση για να βρεθεί οριστική και βιώσιμη λύση, η εταιρεία αυτή είναι μία από τις δύο μεγάλες καπνοβιομηχανίες που ακόμη δεν εξαγοράστηκαν ή δεν προγραμματίζεται η εξαγορά τους από ξένες πολυεθνικές, εάν κλείσει η επιχείρηση θα απολυθούν οι εκατόν πενήντα πέντε εργαζόμενοι επειδή έχουν μέσο όρο ηλικίας τα σαράντα οκτώ έτη και επειδή η ανεργία στον Πειραιά είναι 20% και η αποβιομηχάνιση πλήρης, είναι αδύνατον να ξαναβρούν εργασία και δεδομένου ότι ο κλάδος καπνοβιομηχανίας είναι κερδοφόρος και καμία βιομηχανία στον κόσμο δεν έχει κλείσει την τελευταία πενταετία, ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:
1.Τι μέτρα θα λάβουν για να δοθεί έκτακτο βοήθημα από τον Ο.Α.Ε.Δ. ή τον ΛΑΕΚ στους απλήρωτους εργάτες του εργοστασίου «ΚΕΡΑΝΗΣ».
2.Για να μείνει ανοιχτό το εργοστάσιο με την προώθηση οριστικής λύσης, όπως π.χ. η συγχώνευση με τη ΣΕΚΑΠ που ανήκει κατά πλειοψηφία σε συνεταιρισμούς και τράπεζες, ώστε να δημιουργηθεί μία ελληνική βιώσιμη καπνοβιομηχανία, αφού θα διαθέτει τρία εργοστάσια, να διατηρηθούν όλες οι θέσεις εργασίας στην καπνοβιομηχανία «ΚΕΡΑΝΗΣ» και να καταβληθούν στους εργάτες της επιχείρησης άμεσα όλα τα δεδουλευμένα;».
Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ. Γιακουμάτος για τρία λεπτά.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κύριε Πρόεδρε, έχει δίκιο ο κ. Κουβέλης. Πρόκειται για άλλη μία επιχείρηση, η οποία χρησιμοποιήθηκε στο έπακρο κατά το εθνοσωτήριο έτος 1999-2001 στο χρηματιστήριο με τα γνωστά παιχνίδια που τα πλήρωσε πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός, πέρα από το ενάμισι εκατομμύριο νοικοκυριά που λεηλατήθηκαν, τότε που ο δείκτης της οικονομίας ήταν και δείκτης του χρηματιστηρίου. Τώρα έχουμε και ένα δεύτερο δράμα. Ατυχώς έπεσε σε εμένα ο κλήρος να βλέπω σε όλο του το μεγαλείο αυτό το δράμα με τις χρηματιστηριακές φούσκες που σκάνε στις πλάτες των εργαζομένων. Μία τέτοια επιχείρηση είναι και ο «ΚΕΡΑΝΗΣ». Πρόκειται για μία κερδοφόρα επιχείρηση που, σύμφωνα με την αντικειμενική εκτίμηση της εφορίας, μόνο σε ακίνητη περιουσία κατέχει περιουσία ύψους 50.000.000 ευρώ. Όμως, στις 15.9.2005 που κάλεσα τριμερή σύσκεψη στο Υπουργείο το διοικητικό συμβούλιο είχε ένταλμα σύλληψης και δεν μπορούσε να παρευρεθεί για να μη συλληφθούν. Έτσι ήλθαν μόνο οι εργαζόμενοι. Αντιλαμβάνεσθε τι έχουμε να κάνουμε με μία ακέφαλη εταιρεία, όπου Κύπριοι και Έλληνες –ουκ έστιν αριθμός, ροκόφυλλοι, πατατόφιλοι, καπνοκόφιλοι- λεηλατούσαν την εταιρεία και την κατήντησαν να είναι χρεωμένη σήμερα με 25.000.000 ευρώ.
Κύριε Κουβέλη, θέλω να σας πω ότι, αν λειτουργήσει αύριο το πρωί η εταιρεία, είναι κερδοφόρα και μπορεί να απασχολήσει τους εκατόν πενήντα πέντε εργαζόμενους και άλλους τόσους.
Τι κάνει το Υπουργείο Απασχόλησης; Από το Γενάρη παρακολουθούμε το θέμα στενά σε άμεση συνεργασία με τους εργαζόμενους. Μέχρι το Σεπτέμβριο είχαν τρία μηνιάτικα απλήρωτα. Τώρα έχουμε καταθέσει αίτηση στο Πρωτοδικείο και την άλλη εβδομάδα στις 5.10.2005 περιμένουμε να ορίσει μία διοίκηση για να μπορεί να λειτουργήσει η επιχείρηση.
Το δεύτερο είναι –γι’ αυτό είπα να προηγηθεί αυτή η επίκαιρη ερώτηση- ότι σήμερα στις 12 η ώρα, κύριε Κουβέλη –είστε κι εσείς, αλλά και τα άλλα κόμματα προσκεκλημένοι- έχουμε τριμερή σύσκεψη στο Υπουργείο, μήπως σε συνεργασία με τους εργαζόμενους μπορέσουμε να βρούμε ένα διοικητικό συμβούλιο έτσι ώστε αύριο να λειτουργήσει η εταιρεία.
Κάνουμε τα πάντα, διότι πιστεύουμε ότι η καπνοβιομηχανία «ΚΕΡΑΝΗΣ» θα συνεχίσει τη λειτουργία της. Και το ερώτημα, κύριε Κουβέλη, είναι: Το μήνα Σεπτέμβρη γιατί τηλεοπτικά και επικοινωνιακά «σκάνε» καθημερινά εταιρείες όπως ο «ΚΕΡΑΝΗΣ»; Ανακάλυψαν την Αμερική το Σεπτέμβρη του 2005 τα Μ.Μ.Ε.; Το Σεπτέμβρη του 2005 σκάνε όλα τα λουκέτα; Όχι. Είναι ιστορίες, είναι επιχειρήσεις που προέρχονται από το 2000 με θαλασσοδάνεια. Αυτή η Κυβέρνηση έδειξε και δείχνει καθημερινά, ότι δεν μπορεί να υπάρχει άκρατη χρηματοδότηση λόγω «ημετέρων» ή προσωπικών φίλων. Εξαγορασμένη αγάπη του χθες, σήμερα για τους επιχειρηματίες ανήκει στο παρελθόν. Ένα είναι αυτό.
Το δεύτερο είναι ότι σταμάτησαν τα χρηματιστηριακά παιχνίδια και γι’ αυτό «σκάνε» όλα αυτά.
Για ένα, όμως, να είστε σίγουρος. Είμαστε δίπλα στον εργαζόμενο. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και ανεργίας. Κανείς δεν το υποβαθμίζει, κανείς δεν το υποτιμά. Όμως δεν μπορώ να ακούω, κύριε Πρόεδρε, υποκριτικά κάποιο κόμμα και ειδικά την Αξιωματική Αντιπολίτευση, να μιλάει για εκατό χιλιάδες απολύσεις στο δεκαοκτάμηνο. Θα πρέπει πάραυτα να ξέρει ότι οι απολύσεις έχουν και προσλήψεις. Δεν μας λένε τίποτα για το ισοζύγιο. Και το ισοζύγιο δεν το μαγειρεύει η Κυβέρνηση. Το ισοζύγιο φαίνεται από την EUROSTAT. Κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή δέχεστε την EUROSTAT ή δεν την δέχεστε. Ή είναι αντικειμενική ή δεν είναι. Όπου θέλουν, κύριε Πρόεδρε, αναφορικά με τους δείκτες τους οικονομικούς την δέχονται, όπου δεν τους συμφέρει, δεν τη δέχονται. Η EUROSTAT λέγει ότι η ανεργία από το 11,3% τον Μάρτιο του 2004 έσπασε το φράγμα του 10%. Η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν επιχαίρει, κύριε Κουβέλη, αλλά αντίθετα λυπάται, διότι δεν θέλει να υπάρχει ούτε ένας άνεργος. Όμως, είναι υποκριτικό, είναι σπέκουλα να λένε κάποιοι ότι η ανεργία στη χώρα μας δεν έχει πτωτική τάση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το λόγο έχει ο κ. Κουβέλης.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο Συνασπισμός δεν ανακάλυψε την Αμερική το 2005 και, προφανώς, δεν είναι το θέμα της καπνοβιομηχανίας «ΚΕΡΑΝΗΣ» σήμερα. Και πρέπει να σας πω, κύριε Υφυπουργέ –το γνωρίζετε- ότι και κατά το πρόσφατο, αλλά και το απώτερο παρελθόν είχαμε επισημάνει τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχε αυτή η καπνοβιομηχανία και ειδικότερα οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν την καπνοβιομηχανία. Άρα δεν είναι όψιμο το ενδιαφέρον μας. Ενδεχομένως να είναι κάποιων άλλων, αλλά εμάς δεν μας αφορά αυτό.
Εκείνο που μας αφορά είναι να παραμείνει στην οικονομική ζωή αυτή η καπνοβιομηχανία, γιατί μας ενδιαφέρει και η συμμετοχή της στην ελληνική οικονομία, αλλά, κυρίως, μας ενδιαφέρει οι εκατόν πενήντα εργαζόμενοι να μη χάσουν τη δουλειά τους, να μη βρεθούν στο δρόμο.
Τέσσερις μήνες, κύριε Υπουργέ, είναι απλήρωτοι οι εργαζόμενοι και είναι αυτονόητο και δεν θέλω να αναλύσω τι σημαίνει ένας εργαζόμενος να είναι τέσσερις μήνες χωρίς αποδοχές, τι σημαίνει γι’ αυτόν, για την οικογένειά του, για τα παιδιά του.
Και σας ερωτώ: Ανεξάρτητα από τις διαδικασίες που έχετε δρομολογήσει, που εύχομαι, πράγματι, να επιτύχουν, προκειμένου να βρεθεί λύση και να καταστεί βιώσιμη αυτή η επιχείρηση που, πράγματι, έχετε δίκιο, έχει λεηλατηθεί και με το χρηματιστήριο και με συγκεκριμένες συμπεριφορές των διοικήσεων, οι οποίες εξαφανίστηκαν και άφησαν τους εργαζόμενους στο έλεος της τύχης, άμεσα όμως τι θα γίνει;
Εγώ σας ερωτώ –και σας ερωτώ για δεύτερη φορά μέσα στο Σεπτέμβριο, γιατί έχω καταθέσει και άλλη γραπτή ερώτηση- θα δώσετε ένα βοήθημα από τον Ο.Α.Ε.Δ. ή από τον Λ.Α.Ε.Κ. για να μπορέσουν οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν άμεσα τα προβλήματά τους;
Σας καλώ, λοιπόν, να δώσετε αυτό το βοήθημα είτε από τον Ο.Α.Ε.Δ. είτε από τον Λ.Α.Ε.Κ. προκειμένου να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να επιβιώσουν μέχρις ότου βρεθεί η χρήσιμη λύση που θα καταστήσει βιώσιμη την καπνοβιομηχανία «ΚΕΡΑΝΗΣ».
Κύριε Πρόεδρε, είναι στην περιοχή σας και έχει εξαιρετικά οικονομικά στοιχεία αυτή η βιομηχανία. Είναι τεράστιες οι ευθύνες όλων εκείνων που τη λεηλάτησαν με την ανοχή, για να μην πω και με την υπόθαλψη του επίσημου κράτους.
Θα σας κάνω άλλη μία πρόταση. Δείτε την. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο. Προσπάθεια κάνουμε να βρούμε λύση. Μήπως μπορεί να συνενωθεί με την ΣΕΚΑΜ -όπως σας εξηγώ, η ΣΕΚΑΜ είναι συνεταιριστική επιχείρηση- για να μπορέσει επαναλαμβάνω να ζήσει η καπνοβιομηχανία και να μη χάσουν αυτοί οι εκατόν πενήντα άνθρωποι, που εργάζονται εκεί και δεν χρωστάνε τίποτα, τη δουλειά τους;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Κουβέλη. Φαίνεται ότι η περιφέρειά μου έχει την τιμητική της σήμερα με τις ερωτήσεις.
Είναι και δική μου επιθυμία, κύριε Υπουργέ, να απαντήσετε στην τελευταία πρόταση του κ. Κουβέλη περί συγχωνεύσεως.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Δεν είναι θέμα ποια είναι η επιθυμία, αλλά ποια είναι η πολιτική. Εγώ δεν ήρθα εδώ να εκφράσω επιθυμίες ούτε αισθήματα. Εγώ εκφράζω την Κυβέρνηση και τις πολιτικές της Κυβέρνησης. Γι’ αυτό, κύριε Πρόεδρε, θα σας πω το εξής:
Πρώτον, το «φωνάζει ο κλέφτης –και δυνατά μάλιστα τις τελευταίες μέρες- για να φοβηθεί ο νοικοκύρης» και αυτά όλα που είπα, κύριε Κουβέλη, δεν αφορούν κατηγορηματικά το Συνασπισμό. Είναι όμως ένα θέμα γενικότερης πολιτικής. Έβαλα αυτό το θέμα γιατί έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα και έχουν ξεφύγει από την πραγματικότητα οι υπαίτιοι, οι ένοχοι, οι θύτες να παριστάνουν στην ελληνική κοινωνία σήμερα τα θύματα και ειδικότερα να παριστάνουν το Ζορρό των εργαζομένων, αυτοί που τους λεηλάτησαν και τους διέλυσαν.
Δεύτερον, είναι σίγουρα επιθυμία και θα το κάνουμε και πράξη, η επιχείρηση αυτή να παραμείνει ανοικτή.
Είναι πολύ χρήσιμη η πρόταση του Συνασπισμού και για τη συνεργασία με τη ΣΕΚΑΜ ή με άλλη διοίκηση σοβαρή και υπεύθυνη. Και όλες οι λύσεις αυτές συζητιούνται πάντα σε συνεργασία με τους εργαζόμενους.
Τρίτον, είναι, πράγματι, τέσσερις μήνες απλήρωτοι και αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό και σημαντικό θέμα. Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι εμείς πάντα βρισκόμαστε στην επιδότηση απασχόλησης κοντά σ’ αυτούς της ομαδικής απόλυσης.
Μετά τον «ΚΕΡΑΝΗ», κύριε Κουβέλη, φεύγω άμεσα για την Καβάλα. Έχουμε αύριο το πρωϊ ολοκληρωμένη παρέμβαση ανεργίας στην Καβάλα. Το Σάββατο το πρωϊ στην Κομοτηνή στο γραφείο του νομάρχη έχουμε συνάντηση με όλους τους φορείς και όλους τους απολυμένους και την Κυριακή το πρωϊ θα είμαστε στην Ξάνθη. Δεν αφήνουμε ούτε Σαββατοκύριακο να μην παλεύουμε και να χτυπηθούμε με τα λάθη και τις παραλείψεις ομαδικών απολύσεων με το πλείστο των επιχειρήσεων.
Γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει λίγο σεβασμός από την άλλη πτέρυγα, όταν μιλάνε για ομαδικές απολύσεις και βγάζουν μανιφέστα. Τη μια στιγμή τα βγάζει το πολιτικό γραφείο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μετά από μία ώρα η Γ.Σ.Ε.Ε.. Αυτό είναι ένας βομβαρδισμός όπου θα απαντηθεί τη Δευτέρα σε συνέντευξή μου.
Κύριε Κουβέλη, έχετε δίκιο για το επίδομα. Είμαστε σε συνεννόηση με τους εργαζόμενους και στις 12 η ώρα θα πάω κάτω. Αυτό που ενδιαφέρει -και δεν σώζει τους εργαζόμενους αν τους δώσετε ένα επίδομα 700 ή 1000 ευρώ- τους εργαζόμενους είναι να τους δοθεί εργασία. Πρέπει τις επόμενες μέρες η Κυβέρνηση να λειτουργήσει αυτήν τη βιομηχανία. Αυτό είναι το ζητούμενο. Στις 5 Οκτωβρίου ορίζει το πρωτοδικείο διοικητικό συμβούλιο, αν δεν το ορίσουμε εμείς σήμερα.
Είναι σίγουρο, κύριε Πρόεδρε, –είναι και δική σας επιθυμία- ότι αν δεν βρεθεί λύση εντός της επόμενης εβδομάδας ότι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν θα μείνουν στο έλεος του Θεού. Θα είναι στο έλεος αυτής της Κυβέρνησης η οποία θα φροντίσει το κράτος-πρόνοια να το κάνει πραγματικότητα, όπως το κάνει μέχρι τώρα και είναι δίπλα στους εργαζόμενους και όχι απέναντι και από πίσω να τους υπονομεύει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Δεύτερη είναι η με αριθμό 76/26.9.2005 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Αντωνίου Σκυλλάκου προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με την πρόσφατη απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών καταδίκης μαθητών για τη συμμετοχή τους σε μαθητικές κινητοποιήσεις κ.λπ..
Η επίκαιρη ερώτηση του κυρίου συναδέλφου έχει ως εξής:
«Πρόσφατα με απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, καταδικάστηκαν σε εξάμηνη φυλάκιση τέσσερις μαθητές, επειδή την περίοδο των μαθητικών κινητοποιήσεων του 2000-2001, αγωνίστηκαν μαζί με χιλιάδες συμμαθητές τους για το δικαίωμα στη μόρφωση.
Η πρωτοφανής απόφαση του δικαστηρίου είναι ένα ακόμη βήμα στον αντιδημοκρατικό κατήφορο της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας η οποία αξιοποιώντας και εκσυγχρονίζοντας το νομοθετικό πλαίσίο που είχαν θεσπίσει οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως την επαίσχυντη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία ποινικοποιούνται οι αγώνες των μαθητών, επιδιώκει να κάμψει τις αγωνιστικές διαθέσεις και κινητοποιήσεις της νεολαίας.
Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί τι μέτρα προτίθεται να πάρει η Κυβέρνηση για να σταματήσει αυτός ο αντιδημοκρατικός κατήφορος με την ποινικοποίηση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, να παύσουν οι διώξεις των μαθητών και να καταργηθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου;».
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, τα γεγονότα έχουν ως εξής. Το Δεκέμβριο του 2000 τέσσερις ποινικά ενήλικοι μαθητές –ποινικά ενήλικοι σημαίνει πάνω από δεκαοκτώ ετών- εισέβαλαν στο 3ο Ενιαίο Λύκειο Αμπελοκήπων, κατέλαβαν τα κτήρια και συγχρόνως παρεμπόδισαν την είσοδο των μαθητών και των καθηγητών. Τα μαθήματα και, συνολικά, η λειτουργία του σχολείου διακόπηκε για πολλές μέρες. Τα άτομα αυτά παραπέμφθηκαν στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών για παράβαση του ν. 2811/2000 περί καταλήψεων δημοσίων σχολείων. Το δικαστήριο, αφού εκτίμησε όλα τα στοιχεία του φακέλου, έκρινε τους τέσσερις νεαρούς ενόχους με ελαφρυντικά. Επέβαλε στον καθένα συνολική ποινή έξι μηνών κατά συγχώνευση, δίνοντας παράλληλα δυνατότητα εξαγοράς και χορήγησε σε όλους τριετή αναστολή. Είναι προφανές ότι το δικαστήριο σε καμία περίπτωση δεν εξάντλησε την αυστηρότητά του στα άτομα αυτά. Αντίθετα έλαβε υπ΄ όψιν το νεαρό της ηλικίας τους και το βαθμό του παραπτώματός τους.
Τώρα, η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την οποία γίνεται λόγος στην ερώτηση του αγαπητού συναδέλφου εκδόθηκε το 1999 από την τότε κυβέρνηση με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, προκειμένου να αντιμετωπισθεί μία συνολικότερη κρίση και να λειτουργήσουν κανονικά τα σχολεία, τα οποία, ουσιαστικά, είχαν κλείσει εξαιτίας σωρείας καταλήψεων. Χάθηκαν τότε εκατοντάδες διδακτικές ώρες, καταστράφηκαν εγκαταστάσεις σχολικές, προκλήθηκαν απαράδεκτες υλικές ζημιές που κόστισαν εκατομμύρια ευρώ στους Έλληνες φορολογούμενους και, τελικά, στους γονιούς των μαθητών. Την πράξη αυτή στη συνέχεια η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. επικύρωσε με νόμο, επιβεβαιώνοντας την πρόθεσή της να της προσδώσει μόνιμο κανονιστικό χαρακτήρα.
Τώρα, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω, γιατί ερωτάται η κυβέρνηση. Ο δικαστής από την πλευρά του –τονίζω για άλλη μια φορά μέσα στην Αίθουσα- είναι ο θεματοφύλακας του νόμου. Είναι υποχρεωμένος κατά τη δικαία κρίση του να αποφανθεί. Ενεργεί ανεξάρτητα από την εκτελεστική και από τη νομοθετική εξουσία και πάντως δεν παίρνει εντολές από την Κυβέρνηση κύριε Σκυλλάκο. Η δικαιοσύνη δεν είναι παράρτημα του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Εγώ δεν συμμερίζομαι την αντίληψη κατά την οποία η Κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει για την όποια κρίση της ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Είναι μια αντίληψη η οποία νομίζω ότι υπονομεύει τη βασική δημοκρατική αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Και πάντως σας δηλώνω για άλλη μια φορά ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν διανοείται να επιχειρήσει οιανδήποτε τέτοια παρέμβαση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
Το λόγο έχει ο κ. Σκυλλάκος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Πώς έχουν τα πράγματα; Δεν πρόκειται για τέσσερις μαθητές. Ήταν χιλιάδες οι μαθητές που έκαναν καταλήψεις σ’ όλη την Ελλάδα. Είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν όχι γιατί ήθελαν να πάνε να σπάσουν ή να προκαλέσουν ζημιές. Υπήρξαν και τέτοια φαινόμενα, αλλά ήταν η εξαίρεση. Μην υποστηρίζουμε, λοιπόν, πράγματα που είχαν ξεκαθαριστεί εκείνη την εποχή.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ότι επρόκειτο για μία μαζική συνδικαλιστική δράση. Οι τέσσερις δεν κατέλαβαν το σχολείο μόνοι τους. Το κατέλαβαν μαζί με άλλους εκατοντάδες συμμαθητές τους μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης. Το ίδιο γίνεται και με τους αγρότες. Αποφασίζουν και κλείνουν δρόμους. Το ίδιο γίνεται με τους εργάτες στα εργοστάσια. Περιφρουρούν τους αγώνες τους και την απεργία τους. Πρόκειται για καθαρά συνδικαλιστική δράση. Ως Υπουργός Δικαιοσύνης και ως Κυβέρνηση έρχεστε εδώ με δηλώσεις σας και λέτε ότι παραβίαζαν τον τυπικό νόμο, ενώ πρόκειται για συνδικαλιστική δράση η οποία είναι ελεύθερη στη χώρα μας τουλάχιστον όσον αφορά το Σύνταγμα και υπερτερεί του όποιου τυπικού νόμου. Γι’ αυτό μέχρι στιγμής η πρακτική των δικαστηρίων ήταν για εκατοντάδες δίκες μαθητών που δικάζονται για εκείνες τις καταλήψεις να μην έχουμε ούτε μία καταδικαστική απόφαση και ξαφνικά έχουμε την πρώτη καταδικαστική απόφαση επί δικής σας υπουργικής θητείας.
Εδώ μπαίνει ένα ζήτημα. Γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα; Όταν ως αντιπολίτευση λέγατε να μην καταδικαστούν οι αγρότες, να αμνηστευτούν οι αγρότες και τώρα τους δικάζουν τα δικαστήρια διότι έτσι το λέει ο νόμος, ενθαρρύνετε –να μην πω υποδεικνύετε- τους ευθυνόφοβους δικαστές να καταδικάζουν αγρότες με τη σημερινή σας τοποθέτηση, που λέτε «τι να κάνουν, το νόμο εφάρμοζαν», ενθαρρύνετε και αυτούς και άλλους δικαστές να έχουμε και άλλες δίκες και καταδίκες διότι πρόκειται για πολλές ακόμα δίκες που θα γίνουν σε βάρος παιδιών που είναι είκοσι χρονών. Τότε ήταν δεκαπέντε και δεκαέξι χρονών. Είναι ζήτημα δημοκρατίας.
Υπάρχουν, λοιπόν, τρία στοιχεία. Το πρώτο είναι το γενικότερο πνεύμα της Κυβέρνησης απέναντι στους συνδικαλιστικούς αγώνες σε σχέση με το πώς χρησιμοποιείτε τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τι σήμα εκπέμπετε στους δικαστές. Υπάρχει ένα τέτοιο ζήτημα.
Δεύτερο ζήτημα: Με τη σημερινή τοποθέτηση ενθαρρύνετε και άλλους δικαστές και για ανάλογες δίκες. Θα έπρεπε να τοποθετηθείτε. Εγώ δε λέω ότι θα πάρετε τηλέφωνο τους δικαστές να αθωώνουν. Δε ζητάμε τέτοια παρέμβαση, αλλά ως Κυβέρνηση εσείς ή το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να τους αποθαρρύνετε, να το αποδοκιμάσετε αυτό. Είναι παιδαγωγικός τρόπος παιδιά είκοσι χρονών να καταδικάζονται σε έξι μήνες φυλακή και να δοθεί συνέχεια σ’ αυτό το ζήτημα; Τουλάχιστον ας σταματήσει εδώ.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριε Σκυλλάκο, ολοκληρώστε, σας παρακαλώ.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Το τρίτο και τελευταίο αφορά την πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Τι σημαίνει πράξη νομοθετικού περιεχομένου σύμφωνα με το Σύνταγμα; Σε έκτακτες περιπτώσεις και για εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη. Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε πράξη νομοθετικού περιεχομένου τότε, τη ρύθμισε και επικυρώθηκε με νόμο όπως προβλέπει το Σύνταγμα και την αποδοκιμάσατε ως Αξιωματική Αντιπολίτευση. Η Πρόεδρος της Βουλής ως εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας είχε αποδοκιμάσει αυτήν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Σ’ αυτήν στηρίζονται οι δίκες και έχουμε τις καταδίκες. Ποιος ο λόγος να την κρατάτε, αφού ήταν για έκτακτες περιπτώσεις και δεν την καταργείτε ως Κυβέρνηση, όχι μονάχα ως Υπουργός Δικαιοσύνης; Πρέπει ν’ απαντήσετε σ’ όλα αυτά τα ζητήματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ο κ. Υπουργός έχει το λόγο για δύο λεπτά.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Σκυλλάκο, η πράξη νομοθετικού περιεχομένου έλαβε την τυπική ισχύ κανονικού νόμου. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι λέτε. Εμείς βεβαιότατα σεβόμαστε τη συνδικαλιστική δράση, αλλά σεβόμαστε επίσης το νόμο και σεβόμαστε και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Κατά τα άλλα, θα πω ότι ο ανεξάρτητος δικαστής ούτω πως αποφάνθηκε. Δεν υπάρχει αυτήν την ώρα από πλευράς Κυβέρνησης καμία ευλογία της πρώτης ή της δεύτερης ή της τρίτης κατεύθυνσης. Αντίθετα, στην πρωτολογία μου σημείωσα με ικανοποίηση το γεγονός ότι όλες αυτές οι ποινές έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα, παρά το γεγονός ότι δεν πρόκειται για παιδιά, όπως λέτε, αλλά για ενήλικες ποινικά.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Δεκαέξι χρονών;
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Όχι, κύριε Σκυλλάκο, δεν είστε καλά πληροφορημένος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Μα, τότε ήταν…
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Όχι, ούτε τότε.
Διότι αν τότε ήταν δεκαέξι χρόνων δεν επρόκειτο σήμερα να πάνε σ’ αυτό το δικαστήριο. Θα πήγαιναν σε δικαστήριο ανηλίκων. Δεν είστε πληροφορημένος, λοιπόν. Ήταν τότε πάνω από δεκαοκτώ ετών.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Μα τι λέτε; Ήταν μαθητές λυκείου. Για τα λύκεια μιλάμε.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Όχι, κύριε Σκυλλάκο. Ήταν ποινικώς ενήλικοι, αλλιώς δεν θα μπορούσαν να εμφανισθούν σ’ αυτό το δικαστήριο. Πώς να το κάνουμε;
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Μα ενηλικιώθηκαν και πάνε σε άλλο δικαστήριο.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ερευνήστε το. Δεν είναι σε θέση δεκαεξάχρονος να πάει σ’ αυτό το δικαστήριο. Πώς να γίνει; Και λαμβάνεται υπ’ όψη όχι η σημερινή του ηλικία, αλλά η ηλικία του κατά τον χρόνο τέλεσης του αδικήματος.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Δεν το ξέρετε, κύριε Υπουργέ.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Επαναλαμβάνω. Σεβόμαστε τη συνδικαλιστική δράση αλλά σεβόμαστε -και γι’ αυτό είμαστε εδώ το νόμο και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Θα συνεχισθεί αυτή η κατάσταση, κύριε Υπουργέ;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Υπουργέ.
Θα ήθελα να ανακοινώσω προς το Τμήμα ότι οι Υπουργοί Εθνικής Άμυνας, Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Δικαιοσύνης κατέθεσαν σχέδιο νόμου «Τροποποίηση διατάξεων του νόμου 3187/2003 για τα Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Σ.Ε.Ι.)» παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.
Ο Βουλευτής κ. Θεόδωρος Πάγκαλος ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας στο εξωτερικό.
Η Βουλή εγκρίνει;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση των επικαίρων ερωτήσεων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Αντιμετώπιση της Ενδοοικογενειακής βίας».
Ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ορίζει Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο παρόν νομοσχέδιο το Βουλευτή κ. Χυτήρη.
Το λόγο έχει η εισηγήτρια της Πλειοψηφίας κ. Αικατερίνη Σιδηροπούλου-Παπακώστα.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητείται σήμερα η πρόταση νόμου Βουλευτών με θέμα την πρόληψη και την αντιμετώπιση ενδοικογενειακής βίας. Όπως το Σύνταγμα της χώρας προβλέπει, ο Βουλευτής σύμφωνα με τη συνείδησή του και σύμφωνα με τα ερεθίσματα τα οποία παίρνει από την κοινωνία, νομοθετεί και προτείνει προτάσεις νόμου προς τη Βουλή των Ελλήνων.
Θέλω λοιπόν να αναφερθώ στο τι ακριβώς πραγματεύεται αυτό το σχέδιο νόμου. Αναφέρεται στην αντιμετώπιση ενός εν κρυπτώ τελούμενου εγκλήματος όπως είναι αυτό της ενδοοικογενειακής βίας. Η ενδοοικογενειακή βία των γυναικών είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, που δεν γνωρίζει ούτε γεωγραφικά ούτε φυλετικά ούτε ταξικά όρια ούτε ηλικία και μορφωτικό επίπεδο. Από το Δεκέμβριο 1948, λοιπόν, τα σύγχρονα κράτη θεμελιώνουν την αντίληψή τους για δημοκρατία, για δικαιοσύνη και ισότητα στην παγκόσμια διακήρυξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπου εκεί καθίσταται ακρογωνιαίος λίθος η αναγνώριση της πανανθρώπινης αλήθειας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι και ίσοι δίχως εξαιρέσεις.
Η τέταρτη παγκόσμια διάσκεψη για τις γυναίκες που έγινε στο Πεκίνο τον Σεπτέμβριο του 1984 αναγνώριζε στο πρόγραμμα δράσης ότι η βία κατά των γυναικών αποτελεί παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των γυναικών και τις εμποδίζει να απολαμβάνουν αυτά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Κάλεσε δε τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ανήκουμε να διασφαλίσουμε ειδικότερα το δικαίωμα στην ψυχική, σωματική και σεξουαλική ακεραιότητα όλων των ατόμων, λαμβάνοντας μέτρα πρόληψης, τιμωρίας και εξάλειψης όλων των μορφών βίας. Επανέλαβε ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε για μια στιγμή ότι όλες οι μορφές βίας κατά των γυναικών συνιστούν προσβολή των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και της πλήρους ενσωμάτωσης των γυναικών στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Η διαπίστωση αυτή αποτυπώνεται άλλωστε στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς και σε πρόταση του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρέπει να σας πω ότι η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει ως μέγιστο κοινωνικό πρόβλημα, που συνιστά μεγάλη απειλή κατά της ασφάλειας και της δημοκρατίας στην Ευρώπη, την παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως μη ανεκτή. Κατά συνέπεια λοιπόν, σύμφωνα με το πρόγραμμα δράσης της παγκόσμιας διάσκεψης του Πεκίνου, βία κατά των γυναικών είναι η έκφραση της ιστορικά διαπιστωμένης ανισότητας της σχέσης ισχύος μεταξύ ανδρών και γυναικών που οδήγησε στην κυριαρχία και την παρεμπόδιση των γυναικών στην ανάπτυξή τους και στην ευημερία τους.
Οι έννοιες της ψυχολογικής και σεξουαλικής βίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Μαγκάκη και όπως έχουν ήδη προσδιοριστεί και από την επιστήμη, υπάρχουν όταν χωρίς κάποια σωματική επενέργεια δημιουργείται δυσάρεστη ψυχικά κατάσταση στον εξαναγκαζόμενο, ώστε αυτός προς άρσην μιας τέτοιας κατάστασης να αναγκαστεί να ενδώσει.
Πάντως, για να αποφευχθεί η αοριστία του περιεχομένου αυτής της έννοιας, σκόπιμο θα ήταν να εξηγηθεί –και το εξηγώ σήμερα εδώ- ότι με τον όρο «ψυχολογική βία» νοείται κυρίως η χρήση απειλής για σωματική βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, όπως αντίστοιχα προβλέπεται γενικώς κατά το άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα για την παράνομη βία.
Επομένως, μέσα σε αυτό το εννοιολογικό πλαίσιο η νομολογία των δικαστηρίων μας θα έχει μία σχετικώς ασφαλή βάση για να προσδιορίσει επακριβέστερα το περιεχόμενο των εν λόγω εννοιών.
Περαιτέρω, η τυχόν επικάλυψη της σεξουαλικής βίας σε βάρος στενών συγγενών από άλλες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, όπως παραδείγματος χάρη η ασέλγεια μεταξύ συγγενών, η αιμομιξία κλπ., δεν φαίνεται να δημιουργεί προβλήματα αφού η διάταξη περί ενδοοικογενειακής βίας διατυπώνεται στο νομοσχέδιο, έτσι ώστε να έχει επικουρικό χαρακτήρα. Και αναφέρομαι στη φράση «εφόσον η πράξη δεν απειλείται με βαρύτερη ποινή».
Η Ελλάδα πρέπει να σας πω ότι έχει περιλάβει στο Σύνταγμά της συγκεκριμένες επιταγές για την προστασία. Με το άρθρο 2, παράγραφος 1 αναγορεύει το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου σε πρωταρχική υποχρέωση όλων των οργάνων της πολιτείας και με το άρθρο 5, παράγραφος 1 διασφαλίζει το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Η CEDAW, που έγινε εσωτερικός νόμος στη συνέχεια, διακηρύσσει την ισότητα των δικαιωμάτων των γυναικών σε όλα τα επίπεδα. Υποχρεώνει τα κράτη που την έχουν επικυρώσει –μεταξύ αυτών και εμάς, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι- ώστε να εφαρμόσουν μία τέτοια νομοθεσία που να αίρει κάθε μορφής διάκριση, ώστε να επιτευχθεί η πλήρης ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Προσδιορίζει τη βία κατά των γυναικών ως μορφή διάκρισης και ορίζει ότι παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα, αυτά τα οποία εγγυώνται το Διεθνές Δίκαιο και οι σχετικές συνθήκες.
Πρέπει να σας πω ότι θεωρεί ως διακρίσεις τις προκαταλήψεις και τα παραδοσιακά στερεότυπα που καθιστούν τις γυναίκες κατώτερες και πολίτες δεύτερης ταχύτητας.
Ωστόσο, ο όρος «βία κατά των γυναικών» απουσιάζει από τον ελληνικό Ποινικό Κώδικα και η απουσία ακριβώς αυτού του όρου δημιουργεί προβλήματα στις περιπτώσεις συζυγικής και ενδοοικογενειακής βίας.
Επειδή κατά κανόνα λαμβάνεται υπ’ όψη κυρίως η σωματική βία, επειδή προσβάλλει τη ζωή, τη σωματική ακεραιότητα του ατόμου, δεν διώκεται ποινικά ο δράστης της ψυχολογικής βίας και των ψυχολογικών τραυμάτων, που μπορεί να είναι σοβαρότερα και τα οποία δημιουργούνται από τη λεκτική βία ή από άλλου είδους παρενοχλήσεις.
Ακόμη, η ενδοοικογενειακή βία στο σημερινό Ποινικό Κώδικα δεν ανήκει στις καταστάσεις που να δίνουν δικαίωμα ουσία παρέμβασης στη Δικαιοσύνη, κάτι που επίσης είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι με τις νέες διατάξεις του Οικογενειακού Δικαίου γίνεται προσπάθεια ισότιμων σχέσεων των δύο φύλων στο πλαίσιο του γάμου.
Ταυτόχρονα, η απουσία του όρου «ενδοοικογενειακή βία» έχει δυσμενείς συνέπειες και στον τομέα της παροχής προστασίας εκ μέρους της αστυνομίας.
Όπως γίνεται αντιληπτό, ιδιαίτερη βαρύτητα για εμάς έχει η πρώτη από τις αναφερόμενες αιτίες, δηλαδή η βία που δέχθηκε ο δράστης στην παιδική ηλικία.
Θα πρέπει να σας πω –και είναι αξιοσημείωτο- ότι η βία κατά της μητέρας στις εννέα από τις δέκα περιπτώσεις επεκτείνεται και στα παιδιά, που όταν είναι κορίτσια μπορούν πολύ συχνά και αυτά να πέσουν θύματα και σεξουαλικής βίας. Στις περιπτώσεις που μελετήθηκαν από τους ερευνητές, τα περισσότερα αγόρια ήταν μάρτυρες αυτής της σεξουαλικής βίας. Τα ίδια δε, είχαν υποστεί σωματική βία.
Η εμπειρία του παρελθόντος είναι ένα από τα στοιχεία που αναπτύσσουν και βοηθούν την αναπαραγωγή της βίας. Οι έρευνές μας λένε ότι το 80% των παιδιών που μεγάλωσαν σε βίαιο οικογενειακό περιβάλλον, αναπαράγουν τη βία.
Θα πρέπει να σας πω ότι η αναπαραγωγή της βίας λειτούργησε κατά τη θεωρία της αναμετάδοσης των ρόλων. Τα αγόρια θεωρούν ότι τα κορίτσια προκαλούν τη βία και τα κορίτσια πιστεύουν ότι αυτές ευθύνονται για τη βία, την οποία δέχονται.
Θα πρέπει να σας πω ότι ως προς το σχέδιο νόμου και ως προς την πρακτική που πρέπει να ακολουθήσουμε πια στο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο πρέπει να διαμορφωθεί για να καλύψει αυτό το κενό, ένα καλό υπόδειγμα, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ο κυπριακός νόμος.
Ο κυπριακός νόμος τι περιλαμβάνει; Συνενώνει σε ένα μόνο κείμενο, για να μπορεί να είναι εφαρμοστέο από την επομένη, διατάξεις που κατά κανόνα εντάσσονται χωριστά στον Ποινικό και στον Αστικό Κώδικα, απλοποιώντας τις διαδικασίες, αποφεύγοντας τις πιθανές νομικές διενέξεις και τις λοιπές δυσκολίες, που συνεπάγεται η εισαγωγή μιας υπόθεσης σε διαφορετικά δικαστήρια, ενώ συγχρόνως εξοικονομεί χρόνο, ενέργεια και δαπάνες.
Δίνει σαφή ορισμό της ενδοοικογενειακής βίας, αναγνωρίζοντάς την ως γεγονός εξαιρετικά επιβαρυντικό και αξιώνει βαρύτερες ποινές.
Ο ορισμός περιλαμβάνει τόσο τη σωματική και σεξουαλική όσο και την ψυχολογική βία.
Θεωρεί τη συζυγική κακομεταχείριση ως αδίκημα βαρύτερο από τις πράξεις βίας που διαπράττονται από τρίτα μη συγγενικά πρόσωπα και τιμωρεί το συζυγικό βιασμό. Εισάγει μέτρα προστασίας των θυμάτων βίας και των μαρτύρων τους. Επιτρέπει τη συμμετοχή οργανώσεων στην προδικασία και στη δίκη. Η ποινική διαδικασία προβλέπει μέτρα δικαστικής παρακολούθησης, τα οποία ενισχύονται και με μέτρα απαγορευτικά. Στην προσέγγιση και την αντιμετώπιση του προβλήματος κρίνεται αναγκαία, κατά την άποψή μας, και ικανή συνθήκη η συμμετοχή δημοσίων φορέων και υπηρεσιών, αλλά και των μη κυβερνητικών οργανώσεων που διαθέτουν αυτές τις γνώσεις.
Όσον αφορά, λοιπόν, τα δύο σκέλη για να καλυφθεί το κοινωνικό έλλειμμα σε ένα εν κρυπτώ τελούμενο έγκλημα, το οποίο συντελείται δυστυχώς μέσα στους κόλπους της οικογενειακής εστίας, όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία, προτείνουμε τα εξής:
Πρώτον, συμπλήρωση του Αστικού Κώδικα. Στο κεφάλαιο τέταρτο, που αναφέρεται στις σχέσεις των συζύγων από το γάμο -άρθρο 1390 του Αστικού Κώδικα- να προστεθούν τέσσερις παράγραφοι: Στην πρώτη να θεσμοθετηθεί η συγκρότηση σε επίπεδο νομού με έδρα την πρωτεύουσα του νομού κέντρων στήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπου μέσω του εξειδικευμένου προσωπικού, με το οποίο θα στελεχωθούν, παρέχουν κατά περίπτωση ψυχολογική στήριξη στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας και σε ακραίες περιπτώσεις προσωρινή φιλοξενία στις στέγες.
Δεύτερον, στα κέντρα στήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ανατίθεται η μέριμνα για τη διάγνωση και την έγκαιρη και αποτελεσματική επέμβαση από ειδικούς επιστήμονες, προκειμένου να εξομαλυνθεί η ενδοοικογενειακή σύγκρουση. Η παροχή τόσο στο θύμα όσο και στο δράστη της ενδοοικογενειακής κακοποίησης –και αυτός, εάν αναλυθεί βαθύτερα, ουσιαστικά είναι θύμα- συμβουλευτικών υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής στήριξης.
Τρίτον, η παράλληλη ψυχολογική στήριξη των λοιπών μελών της οικογένειας, στην περίπτωση που αυτό κρίνεται απαιτητό.
Τέταρτον, η πρόληψη της μη υποτροπής της ενδοοικογενειακής κακοποίησης. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Στην περίπτωση που ο δράστης αρνηθεί να συμμετάσχει στη διαδικασία - με τη στήριξη που θα του παρέχεται μετά τη θεσμοθέτηση και τη συμπλήρωση του Αστικού Κώδικα- της στήριξης από την πολιτεία για την εξομάλυνση της ενδοοικογενειακής σύγκρουσης στα κέντρα στήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, το γεγονός αυτό, ότι θα αρνηθεί δηλαδή να συμμετέχει σ’ αυτή τη διαδικασία, να πιστοποιείται από το κέντρο στήριξης και να θεωρείται ένα ακόμη προς δικαστική χρήση ιδιαίτερα ενοχοποιητικό και αποδεικτικό στοιχείο της μη μεταμέλειάς του.
Στην τελευταία περίπτωση, όσον αφορά τη συμπλήρωση του Αστικού Κώδικα: Εφόσον δεν έχει άλλους πόρους διαβίωσης το θύμα -διότι το θέμα των πόρων τόσο προς την κατεύθυνση στήριξης του θύματος όσο και προς την κατεύθυνση αρωγής από την πολιτεία με συγκεκριμένους και σαφείς πόρους το προτείνουμε- επιδοτείται, προκειμένου να καλύψει τα βασικά έξοδα διαβίωσής του. Αυτό το επίδομα, το οποίο θα παίρνει, θα είναι ισόποσο με το εκάστοτε επίδομα ανεργίας ανειδίκευτου εργάτη και θα καταβάλλεται από το Υπουργείο Υγείας. Στη συνέχεια θα παρακρατείται από το εισόδημα του δράστη, παραδείγματος χάρη μέσω της μισθοδοσίας του ή εν γένει βάσει του νόμου περί δημοσίων εσόδων.
Για το σκοπό αυτό, από πού δηλαδή θα βρει τους πόρους η πολιτεία, που είναι πολύ σημαντικό για να λειτουργήσει αυτό το σχέδιο νόμου, προτείνουμε: Να ιδρυθεί ταμείο με την επωνυμία «Ταμείο Στήριξης Θυμάτων Ενδοοικογενειακής Βίας» για την επίτευξη και προώθηση των σκοπών του νόμου αυτού. Το ταμείο, κατά την πρότασή μας, θα είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου εποπτευόμενο από το Υπουργείο Υγείας και θα έχει την εξουσία να αποκτά, να καταθέτει και να διαθέτει περιουσία, να συμβάλλει, να εγείρει και να υπερασπίζεται αγωγές σε άλλες νομικές διαδικασίες και γενικά να πράττει όλα όσα είναι απαραίτητα για τους σκοπούς της ίδρυσης, αξιοποίησης και ανάπτυξής του. Στο ταμείο θα κατατίθενται όλες οι εισφορές, δωρεές, κληροδοτήματα και χορηγίες. Όλες οι εισφορές στο ταμείο, οποιασδήποτε μορφής, θα θεωρούνται ότι γίνονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Το δεύτερο κομμάτι, η συμπλήρωση του Ποινικού Κώδικα: Στο άρθρο 330 προτείνουμε διάταξη 330 Α’ με αναφορά στην ενδοοικογενειακή βία. Και λέμε, ορίζοντας τη συμπλήρωση του Ποινικού Κώδικα: «Σε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας, ο υπαίτιος του αδικήματος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, εφόσον η πράξη δεν απειλείται με βαρύτερη ποινή». Ως ενδοοικογενειακή βία ορίζεται κάθε σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βία που ασκείται σε βάρους οικείου, κατά την έννοια του άρθρου 13 παράγραφος β΄ και ιδίως των παιδιών και των γονέων, καθώς και των γονέων του συζύγου, έστω κι αν ο παθών δεν συγκατοικεί με το δράστη. Δεύτερον, απαγορεύεται η μετατροπή της στερητικής της ελευθερίας ποινής σε χρηματική. Τρίτον, για την εκδίκαση του αδικήματος της παραγράφου 1 εφαρμόζεται υποχρεωτικά η διαδικασία των άρθρων 418 και επομένως του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Τέταρτον, η σωματική και σεξουαλική βία αποδεικνύεται με την αρχή του άρθρου 177 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Είναι η αρχή της ηθικής απόδειξης.
Στις περιπτώσεις, λοιπόν, αυτές ο εισαγγελέας μπορεί να διατάξει αμέσως την απομάκρυνση του δράστη από την οικογενειακή κατοικία για όσο διάστημα κρίνεται απαραίτητο.
Μηνιαία αποζημίωση θα δίνεται αμέσως στον αναίτιο έως ότου ρυθμιστεί το θέμα της διατροφής ή της επαγγελματικής αποκατάστασης. Την αποζημίωση θα καταβάλλει η πολιτεία με τους αρμόδιους φορείς της, την οποία στην συνέχεια θα την αναζητά από το δράστη, βάσει του νόμου περί δημοσίων εσόδων. Η ποινική δίωξη θα ασκείται αυτεπαγγέλτως και όχι κατόπιν εγκλήσεως του παθόντα, όπως ισχύει σήμερα. Συνήθως η αυτεπάγγελτη δίωξη εξυπακούεται. Ρητή αναφορά γίνεται μόνο όταν αντιστρόφως πρόκειται για κατ’ έγκληση αδικήματα. Τέλος, σε βάρος του δράστη εφαρμόζεται υποχρεωτικά η αυτόφωρος διαδικασία.
Εξειδικεύοντας, λοιπόν, την πρόταση νόμου, την οποία καταθέσαμε, περιμένουμε από την Κυβέρνηση και τον αρμόδιο Υπουργό, με τον οποίο πρέπει να σας πω ότι έχουμε συνεργαστεί στην Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, η οποία έχει συγκροτηθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για το ζήτημα αυτό με ατζέντα, αν θέλετε, και αντικείμενο επεξεργασίας αυτό το σχέδιο νόμου, αυτές τις προτάσεις, οι οποίες κατατέθηκαν.
Ο Υπουργός στην Επιτροπή και το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεσμεύτηκε, αφού είναι κυβερνητική επιλογή και δέσμευση του Πρωθυπουργού να γίνει νόμος του κράτους, να επεξεργαστεί αυτή την πρόταση και στο πλαίσιο αυτό να κινηθεί νόμος, ο οποίος θα έρθει στην Βουλή των Ελλήνων από την Κυβέρνηση.
Πρέπει να πω, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτή ήταν η δέσμευση της Κυβέρνησης στην πρόταση των Βουλευτών. Θεωρώ ότι υπάρχει κοινωνικό έλλειμμα. Θεωρώ ότι όλα τα κόμματα της Βουλής μπορούμε πλέον να αντιμετωπίσουμε με ρεαλιστικό τρόπο ένα θέμα το οποίο είναι υπαρκτό, ένα έγκλημα, το οποίο τελείται κρυφά στις τάξεις της ελληνικής οικογένειας. Δεν δικαιούται κανείς με άλλοθι οποιαδήποτε δικαιολογία, τεχνική, τυπική, διαδικαστική, γραφειοκρατική ή άλλης μορφής, να ολιγωρήσει, διότι οι πολίτες προσδοκούν από εμάς να είμαστε χρήσιμοι και ωφέλιμοι και θεωρώ ότι αυτό μπορούμε να αποδείξουμε και σήμερα.
Σας ευχαριστώ θερμά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κυρία συνάδελφε.
Από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Ορέστη Κολοζώφ λάβαμε επιστολή με την οποία ορίζει ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπο στο παρόν νομοσχέδιο τη συνάδελφο Βουλευτή κ. Παντελάκη.
Η συνάδελφος, εισηγήτρια του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, κ. Τζάκρη έχει το λόγο.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Θεωρώ αναγκαίο, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να διευκρινίσω ότι εμείς θα συζητήσουμε επί της κατατεθείσης και μόνο προτάσεως, της αποτελούμενης δηλαδή από το άρθρο με τις δύο περιπτώσεις που ρυθμίζει αυτό.
Έχουμε να παρατηρήσουμε ότι όλα όσα μας είπε περαιτέρω και πέραν απ’ αυτό η κ. Παπακώστα, αναγνωρίζοντας και η ίδια και ομολογώντας ότι η κατατεθείσα από την ίδια πρόταση νόμου είναι το λιγότερο προβληματική, ελλιπής, θα έλεγα και πρόχειρη, δεν αποτελούν αντικείμενο της σημερινής συζήτησης.
Θέλω μάλιστα να πω, κύριε Πρόεδρε, ότι έχω την εντύπωση, μολονότι είμαι καινούργια Βουλευτής ότι η κ. Παπακώστα κατά την αγόρευσή της, ως εισηγήτρια υπέπεσε σε ένα κοινοβουλευτικό παράδοξο, θα έλεγα, διότι όλα όσα μας κατέθεσε δεν έχουν περάσει από την αρμόδια επιτροπή.
Εάν η κ. Παπακώστα θέλει να συζητήσουμε επί των συγκεκριμένων, όσων μας ανέλυσε σήμερα, μπορεί να καταθέσει μια καινούργια πρόταση νόμου, να περάσει από την επιτροπή και πολύ ευχαρίστως να συζητήσουμε και επ’ αυτής.
Μια πραγματικότητα βαθιά ριζωμένη στις δομές της κοινωνίας μας και του τρόπου ζωής μας, όσο και εάν αυτοί πιστεύουν ή νομίζουν ότι έχει αλλάξει από παλαιότερα, είναι η ύπαρξη του φαινομένου της οικογενειακής βίας και ειδικότερα της κακοποίησης των γυναικών μέσα στην οικογένεια.
Η άσκηση ψυχολογικής, σωματικής και σεξουαλικής βίας από ένα μέλος της οικογένειας, νυν ή πρώην σύζυγο ή σύντροφο, τέκνο ή άλλο μέλος του οικογενειακού περιβάλλοντος προς ένα άλλο μέλος της, προκαλώντας επιβλαβείς συνέπειες, συνιστά ενδοοικογενειακή βία.
Η ενδοοικογενειακή βία είναι η αθέατη βία, αυτή που συμβαίνει μέσα από κλειστές πόρτες. Ιδιαίτερα η βία εναντίον των γυναικών μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές, ενώ δεν κάνει διακρίσεις ταξικής θέσης, μορφωτικού ή οικονομικού επιπέδου, εθνικότητας, ηλικίας ή πολιτισμικής κληρονομιάς.
Οι πιο σκληρές μορφές βίας είναι: Πρώτον, η σωματική κακοποίηση, δηλαδή η άσκηση σωματικής βίας. Δεύτερον, η σεξουαλική κακοποίηση, η άσκηση βίας στα σεξουαλικά μέρη του σώματος, εξαναγκαστική εκμετάλλευση γυναικών, βιασμός και τρίτον, η ψυχολογική κακοποίηση, η λεκτική βία, οι εξευτελισμοί, οι ταπεινώσεις, οι απειλές, η καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, η ζηλοτυπία κ.λπ..
Οι επιπτώσεις της βίας στις γυναίκες θύματα είναι πολλές και οι κυριότερες αφορούν, μεγάλο φόβο για την προσωπική ασφάλεια και την ασφάλεια των παιδιών, σοβαρές ψυχικές διαταραχές, όπως μελαγχολία και κατάθλιψη. Ενώ πολλές φορές πάλι η χρόνια ψυχολογική βία οδηγεί σε βαρύτατες σωματικές ασθένειες, όπως ο καρκίνος, αυξημένες πιθανότητες για εργασιακό αποκλεισμό, διαταραγμένες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις, κοινωνικό στίγμα, άσχημη οικονομική κατάσταση.
Οι καταστάσεις βίας στη γυναίκα επιδρούν επίσης και στα ανήλικα που βρίσκονται μέσα στον οικογενειακό της περίγυρο, έμμεσα ή άμεσα θύματα αυτής της βίας.
Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Αφορά ολόκληρη την κοινωνία καθώς συνιστά κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως η ελευθερία, η ισότητα, η ζωή, η αξιοπρέπεια, η ασφάλεια, τα οποία διακηρύσσονται από το Σύνταγμά μας και είναι από τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα.
Η αποσιώπηση αυτού του ανομολόγητου εγκλήματος πλήττει τη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του μισού πληθυσμού της γης και υποβαθμίζει κάθε κοινωνία ανθρωπιστικά, ηθικά και πολιτισμικά. Ας μη βιαστούμε να φανταστούμε τους δράστες ως άτομα προβληματικά, εξαρτημένα, ακαλλιέργητα ή κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων. Σε έκθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου διαπιστώνεται ότι το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας πολλαπλασιάζεται ανάλογα με τα εισοδήματα και το μορφωτικό επίπεδο. Στην Ολλανδία για παράδειγμα, οι μισοί δράστες είναι πτυχιούχοι πανεπιστημίου, ενώ στη Γαλλία καταγράφτηκε ποσοστό 67% ανδρών υψηλών στελεχών, επαγγελματιών του τομέα της υγείας και πολλών αξιωματικών του Στρατού και της Αστυνομίας.
Για την ύπαρξη του φαινομένου δεν ευθύνεται ούτε η φτώχεια, ούτε η ανεργία, ούτε το αλκοόλ, ούτε η χρήση ναρκωτικών. Οι καταστάσεις αυτές υπήρξαν πάντα το άλλοθι των ανδρών. Το φαινόμενο αποτελεί απόρροια της ανισότητας και της διάκρισης των δύο φύλων, της πατριαρχικής δομής της κοινωνίας και αποτελεί καταχρηστική άσκηση εξουσίας των ανδρών εις βάρος των γυναικών.
Επίσης το φαινόμενο δεν αφορά μόνο και πλέον τις καθυστερημένες ή φαλλοκρατικές χώρες, αλλά δυστυχώς παρατηρείται και στις θεωρητικά ανεπτυγμένες χώρες, όπως στις σκανδιναβικές. Για παράδειγμα στη Φιλανδία σε κάθε εκατομμύριο γυναικών δολοφονούνται ετησίως 8,65 γυναίκες.
Χιλιάδες είναι οι περιπτώσεις των άλλων μορφών βίας, οι οποίες θάβονται μέσα στην οικογένεια είτε επειδή το θύμα τη θεωρεί αναπόφευκτη, είτε γιατί φοβάται τα χειρότερα, είτε γιατί δεν ξέρει που να απευθυνθεί. Το σκηνικό αυτών των δραμάτων είναι κατ’ εξοχήν το ίδιο το σπίτι, ο ίδιος αυτός ο οικογενειακός χώρος που οι περισσότεροι και οι περισσότερες προσδοκούν να είναι το ασφαλές αγκυροβόλιο και το ορμητήριο της ζωής τους. Ο δράστης κατά κανόνα δεν είναι απλός φίλος ή εραστής αλλά ο σύζυγος. Αυτό το ιδιωτικό σκηνικό είναι που ευνοεί την απόκρυψη αλλά και το κατάλληλο πρόσχημα υπεκφυγής εκ μέρους των αρχών όταν τα θύματα φθάνουν να ζητάνε βοήθεια.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα επιδημιολογικής έρευνας με θέμα την ενδοοικογενειακή βία, που διεξήχθη κατά το χρονικό διάστημα Οκτωβρίου 2002 έως Απριλίου 2003 με πρωτοβουλία του ΚΕΘΙ, με τη μέθοδο της πολυσταδιακής τυχαίας δειγματοληψίας μεταξύ χιλίων διακοσίων γυναικών ηλικίας δεκαοκτώ έως εξήντα ετών, κατοίκων αστικών, ημιαστικών κέντρων αλλά και αγροτικών περιοχών, σε πανελλαδικό επίπεδο, το 56% των ερωτώμενων βιώνει λεκτική και ψυχολογική βία, το 3,6% υφίσταται σωματική βία και το 3,5% εξαναγκάζεται σε σεξουαλική επαφή. Επιπλέον το 23,6% των γυναικών δηλώνει ότι γνωρίζει κάποια γυναίκα από το συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον που έχει υποστεί ή υφίσταται βία από το σύζυγο ή σύντροφό της. Τέλος το 8,6% των ερωτώμενων χαρακτηρίζει το σύζυγο ή σύντροφό του βίαιο.
Δυστυχώς, όμως, τα στοιχεία που έχουμε είναι καθαρά ενδεικτικά και δεν μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε το πρόβλημα σε όλη του τη διάσταση, γιατί αφορούν μόνο τις γυναίκες που ζήτησαν βοήθεια από τα κέντρα κακοποιημένων γυναικών. Εκτιμάται ότι το εν λόγω πρόβλημα είναι πολύ πιο έντονο.
Η προτεινόμενη ρύθμιση, αφορμή για την υποβολή της οποίας απετέλεσε η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας, δηλαδή η 25η Νοεμβρίου και όχι η έξαρση του δυσάρεστου αυτού κοινωνικού φαινομένου, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που θέλει να επιλύσει. Πρόκειται για έναν αντισυνταγματικό νόμο με πλήθος αοριστιών και ελλείψεων που δεν εισάγει κανένα ποινικό αδίκημα, παρά με ασαφείς και ανεξήγητες έννοιες επαναλαμβάνει ρυθμίσεις που ήδη υπάρχουν στον Αστικό και Ποινικό μας Κώδικα και συγχέει τα αντίστοιχα ποινικά και αστικά δικαιώματα του θύματος χωρίς να αναφέρεται στο πραγματικό και υπαρκτό ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας που σε όλο τον κόσμο σήμερα αντιμετωπίζεται με τη δημιουργία σοβαρής και πλήρους νομοθεσίας. Γι’ αυτό και το καταψηφίζουμε επί της αρχής.
Ειδικότερα η προτεινόμενη διάταξη νόμου έχει πρόβλημα αοριστίας και ως εκ τούτου αντισυνταγματικότητας. Η αρχή «ουδεμία ποινή άνευ νόμου» που θεμελιώνεται στο άρθρο 7 παράγραφος 4 του Συντάγματος και περαιτέρω στο άρθρο 1 του Ποινικού Κώδικα, στο άρθρο 2 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στο άρθρο 7 παράγραφος 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αποτελεί το μεθοδολογικό θεμέλιο του ελληνικού Ποινικού Δικαίου αλλά και κάθε σύγχρονης ποινικής νομοθεσίας και τονίζει το δικαιοκρατικό χαρακτήρα του συστήματος κατάγνωσης ποινικής ευθύνης και επιβολής ποινής. Η αρχή αυτή αποκτά ολοκληρωμένη πρακτική σημασία σε συνδυασμό και με τον ορισμό της έννοιας του εγκλήματος στο άρθρο 14 του Ποινικού Κώδικα. Και από αυτήν προκύπτει τελικά το τρίπτυχο: Καμία ποινή χωρίς πράξη, καμία ποινή χωρίς άδικο, καμία ποινή χωρίς καταλογισμό, πράγμα που αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της εν γένει φιλοσοφίας του Ποινικού μας Δικαίου, αλλά και τη θεμελιώδη έκφραση της δικαιοκρατικής αντίληψης που το διέπει.
Το δικαιοπολιτικό περιεχόμενο της αρχής αυτής είναι το ότι ο πολίτης πρέπει να έχει επίγνωση κατ' αρχήν ποια είδη συμπεριφοράς απαγορεύονται από το νόμο, αλλά και πώς τιμωρείται η παράβαση του κάθε απαγορευτικού κανόνα ώστε να μπορεί να αποφασίζει συνειδητά αν προβεί στην αξιόποινη πράξη, γεγονός από το οποίο συνάγεται ότι και η απαγόρευση συμπεριφοράς αλλά και η επιβολή ποινής πρέπει να περιγράφονται με κάθε σαφήνεια στο κείμενο του νόμου χωρίς να επιτρέπεται η θέσπιση και η εφαρμογή αόριστων ποινικών διατάξεων.
Η υπό κρίση διάταξη νόμου είναι καταφανώς αντισυνταγματική ως αόριστη διάταξη ποινικού νόμου, της αοριστίας αναφερόμενης τόσο στις προϋποθέσεις του αξιοποίνου αφού δε γίνεται κανένας ούτε στοιχειώδης ορισμός της έννοιας της ενδοοικογενειακής βίας ώστε να καθίσταται γνωστή και σαφής η αντικειμενική υπόσταση του θεσπιζόμενου εγκλήματος όσο και στις συνέπειες της πράξης αυτής αφού δεν επιβάλλεται καμία ποινή του Ποινικού μας Κώδικα εκ των άρθρων 50 έως 58 αυτού ως τιμώρηση του συγκεκριμένου εισαγόμενου αδικήματος, αλλά εισάγεται μια αμφιβόλου δικαιακής ταυτότητας διαδικασία προσφυγής του θύματος στον εισαγγελέα και στην πολιτεία με αίτημα κυρίως την απομάκρυνση του υπαιτίου από τη συζυγική στέγη και την καταβολή μιας οιονεί διατροφής που καλείται αποζημίωση στο θύμα μέχρι η διαφορά να επιλυθεί στα πολιτικά δικαστήρια.
Πρώτη ολοφάνερη αοριστία της προτεινόμενης διάταξης είναι η παντελής έλλειψη ορισμού για την έννοια της ενδοοικογενειακής βίας τόσο της σωματικής όσο και της ψυχολογικής. Αν μάλιστα επιχειρήσουμε να ερμηνεύσουμε την προτεινόμενη διάταξη με τη συστηματική ερμηνεία ή την στηριζόμενη στο ΙΣΤ κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα όπου την εντάσσει η υπό κρίση πρόταση νόμου, η σύγχυση που θα προκληθεί θα είναι ακόμη μεγαλύτερη καθώς αυτό το κεφάλαιο αφορά την προστασία του εννόμου αγαθού της σωματικής ακεραιότητας ενώ στην παράνομη βία και δη στην ψυχολογική βία το προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι η προσωπική ελευθερία που διαφυλάσσεται στα άρθρα 322 έως 335 του Ποινικού Κώδικα.
Έτσι όμως μένει χωρίς ερμηνεία η έννοια της ψυχολογικής βίας καίτοι αυτή επιχειρείται να τυποποιηθεί ως ποινικό αδίκημα στην προτεινόμενη διάταξη έστω και ανεπιτυχώς. Με κριτήριο δε ότι η ενδοοικογενειακή βία όπως επιχειρείται να τυποποιηθεί ποινικά με την παρούσα διάταξη νόμου αφορά μόνο τη σωματική και ψυχολογική βία ορθότερα θα έπρεπε να προστεθεί στο κεφάλαιο ΙΗ του Ποινικού Κώδικα είτε στα εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας και δη συμπληρωματικά, στο άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα για όσους λόγους θα αναφέρω παρακάτω.
Τρίτον, η προκείμενη ρύθμιση εισάγει ελλιπή προστασία καθώς καλύπτει μόνο τις περιπτώσεις σωματικής και ψυχολογικής βίας ενώ αποφεύγει να ασχοληθεί με το πλέον φλέγον ζήτημα της σεξουαλικής βίας εντός της οικογένειας όπως και της οικονομικής, όπως και να τα τυποποιήσει ποινικά. Ως γνωστόν με τον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα τυποποιούνται ως αυτοτελή εγκλήματα και τιμωρούνται και εντός γάμου τόσο η παρά φύση ασέλγεια όσο και η ανοχή ή επιχείρηση ασελγούς πράξης. Ωστόσο ατιμώρητος μένει σήμερα ο εξαναγκασμός σε συνουσία εντός του γάμου.
Αν θελήσουμε να τυποποιήσουμε ως έγκλημα τη σεξουαλική βία μέσα στην οικογένεια πράγμα επιτακτικό για κάθε κοινωνία, τότε θα πρέπει να κινηθούμε σε δυο κατευθύνσεις. Είτε θα τυποποιήσουμε αυτοτελώς το αδίκημα της σεξουαλικής βίας ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας που όμως αυτοτελώς δεν μπορεί παρά να τιμωρείται πλημμεληματικά εκτός αν η διάταξη αυτοτελώς τιμωρείται με βαρύτερη ποινή οπότε θα φθάσουμε να καταστήσουμε το βιασμό εντός του γάμου πλημμέλημα, πράγμα που θα προσβάλει τη συνταγματική αρχή της ισότητας, είτε θα καταργήσουμε στη διάταξη των άρθρων 336 παρ. 1 και 338 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα τη λέξη «εξώγαμη» και θα τιμωρούμε τον βιασμό το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις σύμφωνα με το Σύνταγμα.
Σε κάθε περίπτωση όμως η παρούσα διάταξη απέφυγε να ασχοληθεί με το ζήτημα της σεξουαλικής βίας εντός της οικογένειας και έτσι δεν μπόρεσε παρά τις φιλόδοξες και βαρύγδουπες διακηρύξεις της εισηγητικής έκθεσης να ασχοληθεί με τίποτα περισσότερο απ’ όσα η ισχύουσα νομοθεσία ασχολείται και αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια και πληρότητα από πολλών ετών.
Λέει η υπό κρίση διάταξη στη συνέχεια ότι σε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας το μέλος της οικογένειας που κακοποιείται καταφεύγει στον εισαγγελέα. Εκτός από την αοριστία που επισημάνθηκε παραπάνω αναφορικά με τον ορισμό του αδικήματος παραπέρα ανακύπτει το ζήτημα της ποινικής απαξίας του εισαγόμενου εγκλήματος. Εν προκειμένω δεν εμφανίζεται καμία κύρωση-ποινή για το δράστη του εγκλήματος παρά αναγνωρίζεται η δυνατότητα του θύματος να καταφύγει στον εισαγγελέα, προστασία που παρέχει στον κάθε πολίτη το άρθρο 25 του Συντάγματος για το δικαίωμα ακροάσεως αλλά και το συνολικό μας δικαιϊκό σύστημα. Τι παραπάνω προσδίδει ο νόμος στην περίπτωση αυτή στο θύμα παρά όσα ήδη του δίνει η νομοθεσία;
Λέει περαιτέρω η υπό κρίση διάταξη ότι αφού αποδειχθεί η σωματική βία με ιατροδικαστική έκθεση ή η ψυχολογική βία με ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη μετατραυματικής διαταραχής διατάσσεται από τον εισαγγελέα η άμεση απομάκρυνση του υπαιτίου από την οικία για διάστημα ικανό προκειμένου να καθοριστεί από το αρμόδιο δικαστήριο το θέμα της μετοίκησης ή της επιμέλειας των παιδιών. Εδώ γεννιόνται πλείστα ζητήματα. Πώς είναι δυνατόν σε στάδιο πριν καν κινηθεί η ποινική δίωξη και πριν διεξαχθεί η προκαταρκτική εξέταση για το εισαγόμενο αδίκημα της ενδοοικογενειακής βίας να μιλάμε για αποδεικτική διαδικασία; Και ακόμη χειρότερα πως είναι δυνατόν μια ιατροδικαστική έκθεση και μια ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη να ανυψώνονται ως ίδια επώνυμα αποδεικτικά μέσα με απόλυτη αποδεικτική ισχύ που να δεσμεύουν τον ποινικό δικαστή –εδώ τον εισαγγελέα- και να τον αναγκάζουν εφ’ όσον υπάρχουν και έχουν υπογραφεί από τους αρμόδιους ιατρούς συντάκτες τους να δέχεται τόσο να γράφονται ως αποδεδειγμένα και να ενεργεί σύμφωνα με αυτά.
Είναι γνωστό στην ποινική διαδικασία η ισχύς της σχετικής αποδείξεως του άρθρου 177 του Ποινικού Κώδικα σύμφωνα με την οποία ο ποινικός δικαστής αξιολογεί ελεύθερα όλο το αποδεικτικό υλικό και δεν δεσμεύεται από καμία τεχνοκρατική έκθεση για να συναγάγει δικαστική κρίση. Αν συνέβαινε αυτό θα υποκαθιστούσε τους δικαστές με τους αρμόδιους για κάθε περίπτωση τεχνοκράτες και ειδικούς.
Τα σφάλματα όμως της ρύθμισης είναι πολύ σοβαρότερα: όταν το πραγματικά αρμόδιο αστικό δικαστήριο θα κληθεί μετά την απομάκρυνση του υπαιτίου από την οικία του με διάταξη του εισαγγελέα να κρίνει το θέμα της μετοίκησης, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων αρχικά και της οριστικής αγωγής στη συνέχεια, για να διατάξει ως ασφαλιστικό μέτρο την μετοίκηση του δράστη, θα αρκεστεί στην πιθανολόγηση της διάπραξης του αδικήματος από εκείνον και τούτο διότι στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων καταφεύγουμε για να περισώσουμε, κινούμενοι με ταχύτητα, μία δύσκολη κατάσταση και αρκούμαστε σε σχηματισμό μικρού βαθμού δικανικής πεποίθησης, καθώς με την απόφαση αυτή δεν κρίνουμε οριστικά ότι ο μεν δράστης τέλεσε πράγματι τη βία το δε θύμα είναι πράγματι αναίτιο, αλλά θεραπεύουμε την κατάσταση μέχρι να δικαστεί η υπόθεση με την τακτική διαδικασία, όπου και θα προσκομισθούν όλες οι αποδείξεις για τα κρινόμενα ζητήματα και ο δικαστής θα σχηματίσει πλήρη δικανική πεποίθηση. Παρά το γεγονός όμως ότι στα ασφαλιστικά μέτρα ο δικαστής αποφασίζει πιθανολογώντας και δίχως να έχει πεισθεί πλήρως και πάλι η υπόθεση δικάζεται σε ακροατήριο, οι διάδικοι παρίστανται, καλούνται μάρτυρες και προσάγονται πλήθος αποδεικτικών στοιχείων.
Ακριβώς αντίθετα στο προαναφερόμενο σχέδιο, καλείται ο εισαγγελέας σε μία χρονική στιγμή που προηγείται από κάθε κίνηση ποινικής δίωξης κατά του φερόμενου ως δράστη του εγκλήματος της ενδοοικογενειακής βίας ή και προκαταρκτικής εξέτασης για το αδίκημα να εκδώσει διάταξη με την οποία να διατάσσει την απομάκρυνση προσώπου από την οικία του, αποδεχόμενος ότι αποδείχθηκε πως το πρόσωπο αυτό είναι δράστης του καταγγελθέντος εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας. Πώς είναι δυνατόν να ζητούμε από τον εισαγγελέα, χωρίς να ακούσει τον καταγγελλόμενο, χωρίς να διατάξει καμία περαιτέρω έρευνα να θεωρήσει αποδεδειγμένο το έγκλημα με μόνη μία ιατρική πραγματογνωμοσύνη και να διατάξει την απομάκρυνση του καταγγελλόμενου ως υπαιτίου, προδικάζοντας με τον τρόπο αυτό την απόφαση του αστικού δικαστηρίου που θα ακολουθήσει καθώς ο ίδιος ο εισαγγελέας έκρινε περί του αδικήματος με βεβαιότητα, ενώ ο δικαστής που θα ακολουθήσει θα πρέπει να αρκεστεί στην πιθανολόγηση;
Κύριε Πρόεδρε, θα πάρω το χρόνο της δευτερολογίας μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Δεν θα πάρετε τη δευτερολογία σας τώρα. Θα δευτερολογήσετε.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Μα, δεν μπορώ να ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Θα σας δώσω ανοχή ενός λεπτού. Υπάρχει ειδικός λόγος να τελειώσετε, γιατί είστε δεύτερη ομιλήτρια – εισηγήτρια και πρέπει να κλείσει ο κατάλογος.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Δεν θα κάνω περισσότερο από πέντε λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Δεν είναι θέμα χρόνου. Συνεχίστε, πάντως, θα σας δώσω λίγο χρόνο.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Όπως προείπα, ο εισαγγελέας είναι όργανο που ασκεί την ποινική δίωξη. Οι ελάχιστες περιπτώσεις που καλείται να αποφασίσει ως δικαστής ουσίας αναφέρονται στο νόμο περιοριστικά και εξαντλητικά, δηλαδή περιπτώσεις ακούσιας νοσηλείας και εκδίκασης υποθέσεων ασφαλιστικών μέτρων. Σε κάθε περίπτωση το προκείμενο μέτρο θα μπορούσε να διαταχθεί είτε ως περιοριστικός όρος, από ανακριτή και εισαγγελέα και τούτο εφόσον εισαγόταν ως αδίκημα η ενδοοικογενειακή βία με πλαίσιο ποινής φυλάκισης άνω των τριών μηνών, ποινή που επιτρέπει τη λήψη ως περιοριστικού όρου, του μέτρου της απομάκρυνσης του κατηγορουμένου από την οικία έως την εκδίκασή της εις βάρος του μήνυσης για το αδίκημα της ενδοοικογενειακής βίας στο ακροατήριο.
Δεν θα μπορούσε να εκδοθεί η προτεινόμενη διάταξη ως μέτρο ασφαλείας, γιατί τότε το μόνο αρμόδιο όργανο να την επιβάλει θα είναι το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ή το δικαστήριο και ποτέ ο εισαγγελέας και θα επιβαλλόταν είτε συμπληρωματικά είτε αναπληρωματικά της ποινής.
Δεν θα μπορούσε να εκδοθεί η προτεινόμενη διάταξη ως παρεπόμενη ποινή γιατί και πάλι μόνο το δικαστήριο θα μπορούσε να την επιβάλλει και ποτέ ο εισαγγελέας και δη συμπληρωματικά της ποινής και με δεδομένο ότι εφόσον η κύρια ποινή αναστελλόταν, θα αναστελλόταν υποχρεωτικά και η παρεπόμενη ποινή της απομάκρυνσης του δράση από την οικία, ώστε θα ήταν η διάταξη του δικαστηρίου χωρίς αποτέλεσμα.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μπορεί να κάνει ο εισαγγελέας είναι μόλις του καταγγελθεί το αδίκημα της ενδοοικογενειακής βίας να εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του καταγγελλόμενου ως δράστη, ώστε να κινηθεί εναντίον του είτε η αυτόφωρη διαδικασία, είτε να δικαστεί η υπόθεσή του με την τακτική διαδικασία, αλλά στο μεταξύ να διαταχθεί κύρια ανάκριση, ώστε να επιβληθεί στον καταγγελλόμενο και ήδη κατηγορούμενο ο περιοριστικός όρος της απομάκρυνσης από την οικία του. Κάθε άλλη διεύρυνση των εξουσιών του εισαγγελέα όχι μόνο δεν διασφαλίζει τη νομιμότητα, αλλά, ακριβώς αντίθετα, τη θέτει σε κίνδυνο, αφού είναι γνωστό ότι εγγυητής της νομιμότητας είναι ο περιορισμός των εξουσιών του εισαγγελέα υπέρ των αντίστοιχων των δικαστηρίων.
Παραπέρα όμως ανακύπτουν και ζητήματα πρακτικής φύσεως από την προκειμένη διάταξη. Η διάταξη αυτή αναφέρει ότι ο εισαγγελέας, υπό τις προαναφερόμενες συνθήκες θα μπορεί να διατάξει την απομάκρυνση του υπαιτίου για χρονικό διάστημα ικανό, προκειμένου να καθοριστεί το θέμα της μετοίκησης ή διατροφής. Τι θα γίνει όμως αν το θύμα δεν προχωρήσει σε άσκηση ασφαλιστικών μέτρων λόγω οικονομικής, επί παραδείγματι, αδυναμίας; Τι θα συμβεί με τον φερόμενο ως δράστη και πόσο θα ισχύσει η διάταξη του εισαγγελέα; Είναι δυνατόν να ισχύσει επ’ αόριστον η απομάκρυνση κάποιου από την οικία του, που διατάχθηκε χωρίς καμία απόδειξη, αφού κατά την πρόταση νόμου ενώπιον του εισαγγελέα, θα αποδεικνύεται η άσκηση της βίας στον καταγγέλλοντα, όχι όμως και το πρόσωπο του δράστη ή μήπως ορθότερα πρέπει να προβλέπει η ίδια η διάταξη το χρονικό διάστημα εντός του οποίου θα πρέπει να εκδοθεί η απόφαση ασφαλιστικών μέτρων από το αρμόδιο δικαστήριο ή ίσως καλύτερα η προσωρινή διαταγή του Προέδρου Πρωτοδικών;
Τι νέο κομίζει τελικά αυτή η φερόμενη διάταξη; Εισάγει τη δυνατότητα του Εισαγγελέα Πρωτοδικών να διατάσσει την απομάκρυνση του καταγγελλόμενου ως δράστη της ενδοοικογενειακής βίας από την οικία και μάλιστα χωρίς προηγούμενη ακρόασή του, αρκούμενος μόνο στην έκθεση πραγματογνωμοσύνης του ειδικού κατά περίπτωση ιατρού.
Δεν μας απαντά όμως τι θα γίνει στο διάστημα ανάμεσα στην καταγγελία από το θύμα και τη σύνταξη και παράδοση της ιατροδικαστικής έκθεσης. Πώς θα διατάξει στο μεταξύ ο εισαγγελέας την απομάκρυνση του καταγγελλομένου; Πώς θα προστατεύσει το θύμα αν αυτό δεν έχει φροντίσει την καταμήνυση του υπαιτίου δράστη; Και γιατί το θύμα θα πρέπει να περιμένει την εξέτασή του από τον πραγματογνώμονα, όταν μπορεί να συντάξει άμεσα μέσω δικηγόρου μια αίτηση ασφαλιστικών μέτρων μετοίκησης του υπαιτίου συζύγου ή γονέα και να πετύχει την άμεση απομάκρυνσή του από την οικία με προσωρινή διαταγή του Προέδρου Πρωτοδικών της περιοχής του;
Μήπως τελικά για το θύμα είναι ευκολότερη η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων που αρκούνται στην πιθανολόγηση της ύπαρξης του λόγου μετοίκησης και δεν απαιτούν πλήρη απόδειξη;
Ας σημειωθεί ότι στον ισπανικό νόμο που με απόλυτη λεπτομέρεια ρυθμίστηκε το εν λόγω αδίκημα πουθενά δεν δόθηκε τέτοια δυνατότητα στον εισαγγελέα, παρά μόνο δόθηκε στους αρμόδιους να κρίνουν την υπόθεση δικαστές, ρύθμιση που και εμείς σήμερα διαθέτουμε στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Η ρύθμιση όμως έχει και επιπλέον ελλείψεις και τούτο διότι δεν ποινικοποιεί τελικά το αδίκημα της ενδοοικογενειακής βίας και τούτο φαίνεται από τον εξής συλλογισμό: Έστω τελικά ότι το θύμα κατέφυγε στον Εισαγγελέα και κατήγγειλε το γεγονός της βίας στην οικογένεια και τον δράση και ο εισαγγελέας διέταξε την απομάκρυνσή του από την οικία. Και στη συνέχεια τι θα γίνει;
Αν το περιστατικό της βίας δεν συνιστά σωματική βλάβη ή κάποιο άλλο ήδη τυποποιημένο στο νόμο ποινικό αδίκημα, αλλά μια συνολική κακή συμπεριφορά του δράστη στο σύζυγό του, με την οποία τον/την ταπεινώνει, εξευτελίζει και εν γένει πληρεί την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της ενδοοικογενειακής βίας -που ας σημειωθεί ότι εν προκειμένω δεν μας δίνεται- και το θύμα καταγγέλλει και καταμηνύει την πράξη αυτή, τι θα γίνει;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σας παρακαλώ κυρία συνάδελφε, ολοκληρώστε.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Σε λίγο, κύριε Πρόεδρε, σε ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σε ένα λεπτό ακριβώς!
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Σε ποιο δικαστήριο θα παραπεμφθεί ο δράστης -άγνωστο αφού δεν έχω απειλούμενο πλαίσιο ποινής; Ποιο πλαίσιο ποινής αντιμετωπίζει; Θα έχει δυνατότητα αναστολής και μετατροπής της ποινής του σε χρήμα;
Ο προτεινόμενος νόμος ουδεμία αναφορά κάνει στα θέματα αυτά και φυσικά είναι και ως προς το σημείο αυτό παντελώς αόριστος και πολύ φοβάμαι ότι είναι σκόπιμα αόριστος, διότι στην πραγματικότητα δεν θέλησε να ποινικοποιήσει το αδίκημα, αλλά να επιδείξει μια δήθεν κοινωνική ευαισθησία δίνοντας στον παθόντα τη δυνατότητα –με ειδικό νόμο ωσάν να μην την είχε ήδη ως σήμερα- να προσφεύγει στον εισαγγελέα.
Στην β΄ παράγραφο της διάταξης ορίζονται ότι: «Μηνιαία αποζημίωση θα δίνεται αμέσως στον αναίτιο ως αποζημίωση για σωματική βλάβη ή ηθική ικανοποίηση, έως ότου ρυθμιστεί το θέμα της διατροφής ή της επαγγελματικής αποκατάστασης. Την αποζημίωση θα καταβάλλει η πολιτεία δια των αρμοδίων φορέων της, την οποία στη συνέχεια θα την αναζητά από τον δράση βάσει του νόμου περί δημοσίων εσόδων».
Εδώ η αοριστία είναι ακόμη μεγαλύτερη και προβληματική:
α) Ποιος θα κρίνει αυτή τη μηνιαία αποζημίωση και τι θα περιλαμβάνει αυτή; Αν πρόκειται για αποζημίωση, που όπως αναγράφει, θα αφορά τη ζημία του θύματος από τη σωματική του βλάβη ή την ηθική του ικανοποίηση, ο μόνος αρμόδιος να την προσδιορίσει είναι είτε το ποινικό δικαστήριο που θα κρίνει επί της πολιτικής αγωγής -που θα δηλώσει το θύμα στο δικαστήριο- είτε το πολιτικό δικαστήριο όπου θα εγείρει ο παθών αγωγή αιτούμενος αποζημίωσης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρία συνάδελφε, σας παρακαλώ πολύ να ολοκληρώσετε! Σας παρακαλώ πολύ! Μην με φέρνετε σε δύσκολη θέση!
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Θα τα πω εν συντομία, κύριε Πρόεδρε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Έχετε γράψει ολόκληρη πραγματεία! Σας παρακαλώ πολύ, ολοκληρώστε! Έχετε πάρει ήδη ολόκληρο το χρόνο της δευτερολογίας σας!
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Κύριε Πρόεδρε, δώστε μου δύο λεπτά για να ολοκληρώσω!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Έχετε πάρει όλο το χρόνο της δευτερολογία σας, κυρία συνάδελφε!
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Όχι, κύριε Πρόεδρε! Δεν θα κάνω χρήση του χρόνου της δευτερολογίας μου.
Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για διαδικασίες διεκδίκησης που ήδη υπάρχουν και δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι περισσότερο που να προσφέρει η παρούσα διάταξη στο βαθμό που επιμένει να μιλά για αποζημίωση στο θύμα.
β) Έπειτα, μηνιαία αποζημίωση στο θύμα θα πρέπει να δίνεται αν διαπιστωθεί τελικά ότι υπάρχει περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας και απομακρυνθεί ο υπαίτιος από την οικία. Πώς όμως θα αποδεικνύεται αυτό; Με την πραγματογνωμοσύνη των ιατρών και τη διάταξη του εισαγγελέα ή όπως είναι ορθότέρο μετά την συζήτηση τουλάχιστον αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων μετοίκησης και διατροφής κατά του υπαιτίου;
γ) Η αποζημίωση αυτή, στην ουσία έρχεται για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του θύματος, έως ότου να ρυθμιστούν με δικαστική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων τα θέματα διατροφής και επιμέλειας τέκνων.
Με την έννοια αυτή, θα πρέπει να διευκρινιστεί η διάρκεια ισχύος και καταβολής της εν’ όψει του γεγονότος ότι είναι πιθανό ο υπαίτιος σύζυγος να στερείται πάσης φανερής περιουσίας και ακόμη και αν ο ανυπαίτιος σύζυγος πετύχει την έκδοση σε βάρος του απόφασης να μην μπορεί να ικανοποιηθεί οικονομικά. Τι θα συμβεί τότε; Ο ανυπαίτιος σύζυγος θα στερηθεί και της «αποζημίωσης» αυτής από το κράτος επειδή έχει θεωρητικά δυνατότητα να εισπράξει διατροφή από τον υπαίτιο σύζυγο;
Για πόσο χρονικό διάστημα θα δίδεται αυτή η μηνιαία αποζημίωση; Θα υπάρχει χρονικό όριο στο οποίο θα πρέπει να έχει εκδοθεί απόφαση δικαστηρίου για τη διατροφή ή ο δικαιούχος θα μπορεί να βραδύνει στην δικαστική του διεκδίκηση;
Και εν κατακλείδι, το ποσό της αποζημίωσης θα λαμβάνει υπ’ όψιν το βαθμό κακοποίησης του θύματος ή τις διατροφικές του ανάγκες και θα είναι ένα ποσό σταθερό, προκαθορισμένο στο νόμο ή θα το ορίζει πιθανά ο εισαγγελέας στη διάταξή του, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και κριτήρια οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των μερών, υποκαθιστώντας έτσι πλήρως τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων διατροφής του Μονομελούς Πρωτοδικείου;
Στον παρόντα νόμο...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σας ευχαριστούμε πολύ, κυρία συνάδελφε. Καταθέστε τα υπόλοιπα στα Πρακτικά.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Δεν έχει νόημα, κύριε Πρόεδρε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Πώς δεν έχει νόημα; Δεν γίνεται να συνεχίσετε άλλο!
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Μου ζητάτε, συνεχώς, ένα λεπτό παραπάνω εδώ και δεκαοκτώ λεπτά!
Ολοκληρώστε με την τελευταία αυτή παράγραφο. Σας παρακαλώ πολύ!
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Να ολοκληρώσω τα προβλήματα της διάταξης, κύριε Πρόεδρε!
Στον παρόντα προτεινόμενο νόμο, όμως, υποκρύπτεται και ένας σοβαρότερος κίνδυνος που είναι ο εξής: Ξεκινά στην εισηγητική έκθεσή του διαλαλώντας μας ότι θέλει να εισάγει ως ιδιώνυμο αδίκημα με ίδιες ποινές και μέτρα, αυτό της ενδοοικογενειακής βίας. Προς αποκατάσταση της νομικής αλήθειας, πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είναι δυνατόν το ανωτέρω έγκλημα να εισαχθεί ως ιδιώνυμο, διότι τόσο η σωματική όσο και η ψυχολογική βία που εισάγει, προβλέπονται ήδη ως αυτοτελή εγκλήματα στο νόμο, τόσο στο κεφάλαιο των σωματικών βλαβών, όσο και στην απειλή του 333 του Ποινικού Κώδικα όσο και στην παράνομη βία του 330 που Ποινικού Κώδικα που πλησιάζει περισσότερο στο προαναφερόμενο αδίκημα. Ιδιώνυμο είναι το έγκλημα εκείνο που ανάγει ως ξεχωριστό έγκλημα μια συμπεριφορά για να την καταστήσει αξιόποινη, διότι αν δεν το έκανε, η συμπεριφορά αυτή θα παρέμενε ατιμώρητη.
Εν προκειμένω, τα εγκλήματα βίας υπάρχουν ήδη στον Ποινικό Κώδικά μας και τιμωρούνται αυτοτελώς είτε ασκούνται εντός της οικογένειας είτε όχι. Θέλοντας, λοιπόν, να τα ξεχωρίσουμε, ουσιαστικά θέλουμε να εισάγουμε επιβαρυντική μορφή σ’ αυτά και να τα καταστήσουμε παραλλαγές των βασικών τους εγκλημάτων. Υπό την έννοια αυτή, ορθότερο θα ήταν να εισαγάγαμε επιβαρυντική μορφή στο άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα που μιλάει ήδη για την παράνομη βία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Με συγχωρείτε πάρα πολύ, κυρία συνάδελφε. Θα σας κλείσω. Επειδή βλέπω ότι το έχετε γραμμένο, καταθέστε στα Πρακτικά το υπόλοιπο της ομιλίας σας. Δεν γίνεται αλλιώς.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Δεν με αφήνετε να ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Μα, γιατί να σας αφήσω; Σας παρακαλώ πολύ! Με φέρνετε σε δύσκολη θέση.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Να μην κλείσω την παράγραφό μου;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Τριάντα φορές έχετε πει ότι θα κλείσετε την παράγραφο και δεν έχετε κλείσει!
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Και σε επόμενες παραγράφους του να προσδιορίσουμε ειδικά την έννοια της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας, τα απειλούμενα πλαίσια ποινής αυξημένα, αλλά με ρήτρα σχετικής επικουρικότητας, ώστε αν το συγκεκριμένο αδίκημα τιμωρείται βαρύτερα σε άλλη διάταξη, να εφαρμόζεται η βαρύτερη διάταξη, τον τρόπο άσκησης ποινικής δίωξης και την διαδικασία εκδίκασης και απόδειξής τους.
Κύριε Πρόεδρε, κλείνω με δυο λέξεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Να πείτε τις δυο λέξεις τις τελευταίες.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Θέλω να τονίσω πως μπορεί να διαμορφωθεί σ’ ένα πλαίσιο συναίνεσης μια ολοκληρωμένη παρέμβαση για την αντιμετώπιση του εκφυλιστικού αυτού φαινομένου και όχι μια πρόχειρη αποσπασματική, ελλιπής, προβληματική και βιαστική ρύθμιση, όπως η προτεινόμενη που τίποτα το καινούργιο δεν κομίζει για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Έχετε πάρει και τη πρωτολογία σας και από άλλο νομοσχέδιο τώρα, όχι μόνο τη δευτερολογία επί του παρόντος νομοσχεδίου!
Έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Τμήμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίασή μας αφού πρώτα ξεναγήθηκαν στην έκθεση με θέμα: «30 Χρόνια από το Σύνταγμα του 1975» καθώς και στους λοιπούς χώρους του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, τριάντα δύο μαθητές και μαθήτριες και δύο συνοδοί από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Ζωγράφου.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Άρωμα γυναίκας βλέπω σήμερα!
Η συνάδελφος κ. Ελπίδα Παντελάκη, έχει το λόγο ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος.
Ελπίζω να είστε συνεπής στο χρόνο σας. Τα λέτε γρήγορα εσείς. Μάλλον, όλες γρήγορα τα λέτε!
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όταν κουβεντιάζαμε το σχέδιο νόμου στην επιτροπή συμφωνήσαμε όλοι και στο περιεχόμενο και στην κατεύθυνση του νομοθετήματος. Βεβαίως υπήρχαν διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς τις αιτίες. Ακούστηκαν αρκετές απόψεις και συμφωνήσαμε όλοι ότι υπάρχει ανάγκη για να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση.
Με βάση το εισηγητικό κείμενο και έτσι όπως έρχεται το σχέδιο νόμου και πάλι θα συμφωνήσουμε ότι θα επανέλθουμε σε συζήτηση, βεβαίως, με τη δέσμευση του Υπουργού σε σύντομο χρονικό διάστημα να έρθει ένα σχέδιο νόμου. Επομένως συμφωνούμε στο ότι θα επανέλθει και συμφωνούμε όλοι ότι δεν θα ψηφίσουμε επί της αρχής αυτό το σχέδιο νόμου, όχι γιατί δεν συμφωνούμε στο περιεχόμενο –αυτό νομίζω ήταν σαφές- αλλά γιατί δεν είναι ολοκληρωμένο από νομική, κοινωνική πλευρά ζητήματα ευαισθησίας που θίξαμε που έπρεπε να αντιμετωπιστούν. Νομίζω ότι αυτό είναι το ζήτημα.
Βεβαίως αναπτύχθηκαν από τις δύο εισηγήτριες προηγουμένως τα ζητήματα της ενδοοικογενειακής βίας. Ήταν χρήσιμες αυτές οι τοποθετήσεις γιατί εργάστηκαν και περισσότερο για να φθάσουν στις προτάσεις νόμου, νομίζω, όμως, ότι θα επανέλθουμε ξανά στη συζήτηση.
Ένα-δυο ζητήματα μόνο θα ανοίξω, και δεν θα καθυστερήσω από τη δική μου πλευρά. Εμείς θεωρούμε θετικό ότι ανοίγει αυτή η συζήτηση για νομοθετική ρύθμιση σ’ ένα εξαιρετικά λεπτό κρίσιμο ζήτημα της οικογένειας που μέχρι τώρα ήταν και είναι μια κλειστή οικογενειακή υπόθεση. Ακόμη και το καλύτερο νομοθέτημα να γίνει, καταλαβαίνετε ότι θα είναι δύσκολο να εφαρμοστεί αν δεν ξεπεραστούν αυτές οι προκαταλήψεις και η δυσκολία που υπάρχει ώστε να βγει αυτό το ζήτημα να δημοσιοποιείται και να αντιμετωπιστεί. Υπάρχει, δηλαδή, θέμα.
Βεβαίως είναι ένα ζήτημα παγκόσμιο που δεν έχει φυλετικά και γεωγραφικά όρια. Όμως, πιστεύουμε ότι έχει την ταξική του πλευρά. Έχει ταξικά χαρακτηριστικά, χωρίς να τα ταυτίζουμε. Δηλαδή εδώ θέλω να πω το εξής:
Η οικονομική πλευρά είναι σαφής. Οι γυναίκες που είναι ασθενέστερες, είναι άνεργες ή δεν εργάζονται και είναι στο σπίτι είναι ευάλωτες πρώτα και κύρια απ’ αυτό και αναγκάζονται να υπομένουν μια προσωπική και μια οικογενειακή ζωή που δεν τις εκφράζει.
Στις γυναίκες που είναι οικονομικά ανεξάρτητες και που είναι από υψηλή εισοδηματική τάξη πολύ πιο δύσκολα θα ασκηθεί βία, γιατί η ισχύς είναι κατ’ αρχήν οικονομική. Όχι, βεβαίως, ότι αυτό είναι απόλυτο. Γι’ αυτό λέμε ότι είναι σύνθετο το πρόβλημα και ότι και σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να ασκείται βία, είτε σωματική είτε ψυχολογική κ.λπ..
Θέτω και μια άλλη πλευρά: Πώς λειτουργούν και στις ίδιες τις σχέσεις τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας που προκύπτουν; Πρέπει να δούμε από πού προέρχονται αυτά τα οικονομικά προβλήματα. Γι’ αυτό λέω ποια είναι η ταξική πλευρά. Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία είναι ανταγωνιστική. Υπάρχει το κυνηγητό της οικογένειας, για να μπορέσει να επιβιώσει, το μεγάλωμα των παιδιών, οι δυσκολίες. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικογένεια επιβαρύνουν περισσότερο τη γυναίκα, ώστε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της κοινωνικής πολιτικής και της πρόνοιας, την επιβάρυνση και την κούραση που έχει μέσα στο σπίτι. Όλες αυτές οι αρνητικές παρενέργειες αντανακλώνται μέσα στην οικογένεια και έτσι δημιουργείται ένα αρνητικό εκρηκτικό μείγμα που έχει την έκφρασή του στη βία και στην επιθετική συμπεριφορά προς τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
Άρα για μας καθοριστικό είναι ότι για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της βίας μέσα στην οικογένεια, πρέπει να ξεριζωθούν οι κοινωνικές αιτίες που το γεννούν και το αναπαράγουν. Σας φέρνω το εξής ζήτημα στη σκέψη σας: Τι γίνεται στους χώρους δουλειάς; Η άσκηση της βίας και της τρομοκρατίας από την εργοδοσία σε αυτόν που είναι εργαζόμενος –είτε άντρας είτε γυναίκα- πώς επενεργεί στην προσωπικότητά του και πώς αντανακλά στην οικογένεια; Γι’ αυτό λέμε ότι καθοριστικό ζήτημα είναι να ξεριζωθούν αυτές οι κοινωνικές αιτίες. Βεβαίως δεν σημαίνει ότι και αν αρθούν όλα αυτά, λύνεται το ζήτημα, γιατί είναι ένα πολύ δύσκολο και σύνθετο πρόβλημα.
Επομένως το όποιο νομοθέτημα μόνο πυροσβεστικά θα λειτουργεί στην καλύτερη περίπτωση και στη λογική διαχείριση κάποιων επιπτώσεων, αν δεν παλεύουμε –αν θέλετε- και σήμερα τις αιτίες και αν δεν αναδεικνύουμε το πρόβλημα.
Εμείς για τις προτάσεις που έχουν ακουστεί δεν έχουμε καμία αντίρρηση. Όμως, θέλουμε θα θέσουμε το εξής κριτήριο -για το οποίο νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία διαφωνία- σε σχέση με τα ζητήματα ίδρυσης ταμείου, που θα έρθει στο νέο σχέδιο νόμου, και τα ζητήματα που αφορούν τα κέντρα στήριξης. Πρέπει οπωσδήποτε να είναι δημόσιος ο χαρακτήρας τους. Όταν λέω «δημόσιος» -επειδή πολλά πράγματα γίνονται με μη κυβερνητικές οργανώσεις, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου- αυτό πρέπει να είναι σαφέστατο και να υπάρχει πολιτική βούληση από την Κυβέρνηση. Πρωτίστως είναι οικονομικό ζήτημα, για να εφαρμοστεί ο νόμος. Οπότε καταλαβαίνετε ότι και με τις συνθήκες της δημοσιονομικής πειθαρχίας, αν αυτή η πλευρά υπερισχύσει, αυτό το νομοθέτημα δεν θα έρθει καθόλου ως θέμα συζήτησης.
Όμως, πρέπει να υπάρξει και ένα ζήτημα συνολικότερης προσοχής και ευαισθησίας. Νομίζουμε ότι πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες, ώστε να υπάρξει ενημέρωση μέσα από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και προετοιμασία γι’ αυτό και να γίνει κατανοητό στον πλατύ κόσμο ότι αυτό το σχέδιο νόμου δεν γίνεται για να τιμωρήσει το θύτη, αλλά για να προστατεύσει και να δώσει μια «διέξοδο» στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας.
Επομένως δεν το ψηφίζουμε αυτήν τη στιγμή επί της αρχής, γιατί το ίδιο το νομοσχέδιο δεν είναι έτοιμο. Ευελπιστούμε ο Υπουργός να τηρήσει τη δέσμευσή του και πολύ σύντομα να μας έρθει αυτό το σχέδιο νόμου πιο ολοκληρωμένο, για να το κουβεντιάσουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κυρία συνάδελφε.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού κ. Φώτης Κουβέλης έχει το λόγο.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, σπεύδω να συγχαρώ τις συναδέλφους οι οποίες κατέθεσαν τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου, με την έννοια ότι ανέδειξαν ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα το οποίο είναι υπαρκτό, έχει μεγάλη έκταση, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αυτή η έκταση δεν βλέπει το φως της δημοσιότητας ιδιαίτερα στο χώρο των δικαστηρίων.
Δεν αιτιολογώ. Είναι γνωστό γιατί αποφεύγουν πάρα πολλοί και πάρα πολλές να αναφέρονται στην ενδοοικογενειακή βία. Ούτε επίσης επιχειρώ να αναφερθώ στα αίτια που παράγουν την ενδοοικογενειακή βία.
Όμως, όπως είπα και στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή, η πρόταση νόμου θέλει μια περαιτέρω επεξεργασία. Έχει ζητήματα, κυρίως ζητήματα νομικά, ζητήματα αρμοδιότητος. Σε καμία περίπτωση αυτά που αναδεικνύω ως προβλήματα της πρότασης νόμου δεν επιχειρούν να μειώσουν τη σημασία, αλλά και το ενδιαφέρον, το οποίο επιδεικνύεται από τις συναδέλφους που υπογράφουν τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου. Κατά συνέπεια χρειάζεται μια περαιτέρω επεξεργασία, προκειμένου να έχουμε ένα ολοκληρωμένο νομοθέτημα. Γνωρίζω ότι προς την κατεύθυνση αυτή το Υπουργείο Δικαιοσύνης προωθεί τις επεξεργασίες του.
Θα ήθελα όμως να υποστηρίξω σε συνάφεια με τα όσα προανέφερα ότι το ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας δεν έχει μόνο τη νομική του πλευρά, την ποινική του όψη. Έχει και μια σειρά άλλες πλευρές και διαστάσεις, που και αυτές θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Και δεν είναι δυνατόν, βέβαια, να εξασφαλιστεί αυτή η αντιμετώπιση μόνο μ΄ ένα νομοθέτημα.
Ολοκληρώνοντας, εκφράζω τη λύπη μου, γιατί δεν μπορώ να ψηφίσω την πρόταση νόμου, αλλά η άρνηση να την ψηφίσω έχει σχέση με τα όσα προανέφερα και όχι με την περιφρόνηση του σκοπουμένου. Και σκοπούμενο είναι να αντιμετωπίζεται η ενδοοικογενειακή βία.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε συνάδελφε.
Ο συνάδελφος κ. Χυτήρης, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, έχει το λόγο.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, φάνηκε απ’ όλες τις ομιλίες των εισηγητών εδώ και το καταλάβαμε όλοι μας ότι είναι ατελέσφορη αυτή η πρόταση νόμου, το οποίο ήρθε. Είναι αναποτελεσματικό, είναι αόριστο, έωλο. Και φάνηκε ότι υπάρχει ανάγκη να υπάρξει ένα νομοσχέδιο, το οποίο να είναι ολοκληρωμένο. Διότι το θέμα όντως υπάρχει –η ενδοοικογενειακή βία- και γι’ αυτό και το συζητάμε.
Εδώ όμως είμαστε Βουλή. Δεν συζητάμε για τις εντυπώσεις απλώς και μόνον. Συζητάμε επί της ουσίας και την ουσία πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Και ο νόμος αυτό πρέπει να κάνει. Και δεν νομίζω ότι η πρόταση νόμου αυτή που παρουσιάζετε σήμερα επιτελεί αυτό το έργο και νομίζω ότι είναι αποτελεσματική.
Εξ άλλου, φάνηκε αυτό από την εισηγήτρια της Πλειοψηφίας, την κ. Παπακώστα, η οποία μας παρουσίασε μέχρι και τον κυπριακό νόμο, όχι όμως την πρόταση νόμου που φέρνει εδώ σήμερα για συζήτηση. Αν ο κυπριακός νόμος, κυρία Παπακώστα, είναι σωστός νόμος, είναι ολοκληρωμένος νόμος, θα έπρεπε κάτι ανάλογο να έρθει κι εδώ.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ )
Εξ άλλου, υπήρχε μια πρόταση νόμου από την προηγούμενη κυβέρνηση, τη δική μας κυβέρνηση, την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Θα έπρεπε να το πληροφορηθείτε. Δεν προφτάσαμε εμείς να το φέρουμε στη Βουλή, διότι έγιναν εκλογές. Αν το κοιτάζατε όμως, θα βλέπατε ότι ήταν μια πρόταση νόμου, η οποία κάλυπτε πολλά πράγματα και νομίζω ότι ήταν πολύ περισσότερο αποτελεσματική.
Θα μπορούσε, λοιπόν, να γίνει μια συζήτηση πάνω σε εκείνη την πρόταση νόμου. Να την αλλάξουμε, βεβαίως, να κάνετε τις προσθαφαιρέσεις εκείνες, οι οποίες θα χρειάζονταν, αλλά θα μπορούσε πάντως να γίνει κάτι τέτοιο. Διότι σήμερα νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να ψηφίσει αυτήν την πρόταση νόμου. Και το είπαν οι εισηγητές απ’ όλα τα κόμματα.
Και είναι κρίμα, ξέρετε. Είναι κρίμα, γιατί είναι ένα θέμα, το οποίο ξεπερνάει τα κομματικά. Είναι σαφές αυτό. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι ξεπερνάει και τις γυναίκες τις ίδιες. Και εδώ θα κάνω και μια παρατήρηση ακόμη: γιατί η Πλειοψηφία παρουσίασε αυτό το νομοθέτημα με υπογραφές μόνο γυναικών; Δηλαδή, τους άντρες δεν τους ενδιαφέρει το θέμα αυτό; Κάνετε διακρίσεις σε αυτό το θέμα; Εγώ θα προσβαλλόμουν ως άντρας, αν οι γυναίκες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μόνες τους κατέθεταν ένα τέτοιο νομοθέτημα.
Και αυτό, γιατί αυτό που σας λέω, σηματοδοτεί κάτι. Δεν είναι ένα θέμα το οποίο απασχολεί τη γυναίκα και μόνο τη γυναίκα. Προφανώς απασχολεί την κοινωνία μας, απασχολεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και αυτό νομίζω ότι έχει μεγάλη σημασία.
Από εκεί και πέρα, εγώ θα μπορούσα να μιλήσω, όπως και ο καθένας μας, αρκετή ώρα για το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας. Αλλά εδώ μιλάμε αρκετή ώρα για να καταλήξουμε στο νομοσχέδιο το οποίο είναι πρέπον. Και νομίζω ότι οι εισηγήσεις και οι ομιλίες που έγιναν αποτελούν ουσιαστικά έκθεση ιδεών, αφού δεν έχουμε το αποτέλεσμα που θα έπρεπε να έχουμε.
Όλοι είμαστε σύμφωνοι ότι χρειάζεται ένα αποτελεσματικότερο νομοσχέδιο, ένα πιο ολοκληρωμένο νομοσχέδιο που να συζητηθεί από όλες τις πλευρές και από όλες τις πολιτικές δυνάμεις εδώ της Βουλής, να κατατεθεί και να ψηφιστεί από όλους μας.
Αυτό είναι το ζητούμενο, διότι είναι ένα θέμα που άπτεται του πολιτισμού μας. Και επομένως εκεί πρέπει όλοι να έχουμε την ανάλογη ευαισθησία. Όταν μιλάμε για ενδοοικογενειακή βία, μιλάμε για πολιτισμό. Και ο πολιτισμός στο σπίτι δεν είναι ούτε το ψυγείο ούτε η τηλεόραση. Είναι οι άνθρωποι που ζουν στο σπίτι και η συμπεριφορά που υπάρχει μεταξύ τους.
Πρέπει, λοιπόν, να δώσουμε την ευχέρεια στις γυναίκες, τη δυνατότητα στις γυναίκες να μπορούν να σπάσουν τη σιωπή τους, γιατί εκεί είναι το όλο πρόβλημα. «Σπάστε τη σιωπή σας» είναι ένα σύνθημα το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν και το οποίο είναι σωστό. Αλλά για να το κάνει αυτό η γυναίκα πρέπει να θεωρήσει ότι βρίσκεται εν ασφαλεία και ότι μπορεί να το κάνει χωρίς να κινδυνεύει. Σήμερα αν το κάνει φοβάμαι ότι εκτίθεται ακόμα περισσότερο και θα έχει συνέπειες ενδοοικογενειακής βίας χειρότερες από εκείνες που είχε. Εκεί είναι το όλο πρόβλημα.
Επιτρέψτε μου να κάνω μια παρένθεση, διότι πάρα πολύ συχνά από την πλευρά της Πλειοψηφίας ακούω να επιρρίπτονται στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το ένα και το άλλο αρνητικό, ότι φταίει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εν τούτοις στον τομέα της ισότητας υπενθυμίζω στο Τμήμα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκανε τη Γενική Γραμματεία Ισότητας, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προχώρησε και στον τομέα αυτό της ενδοοικογενειακής βίας.
Έκανε τα κέντρα που υπάρχουν εδώ στην Αθήνα για την υποστήριξη της γυναίκας. Τα έκανε με συνεργασία του Δήμου της Αθήνας. Έκανε αντίστοιχα συμβουλευτικά κέντρα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος, πράγμα που έχει σημασία, γιατί αυτό έπιασε τόπο. Έγινε έτσι το πρώτο και ουσιαστικό –κατά την άποψή μου- βήμα. Προφανώς χρειάζεται να γίνουν και άλλα βήματα, αλλά πρέπει να είναι εξίσου ουσιαστικά.
Δεν θέλω να σας μιλήσω και για άλλα θέματα σχετικά, αν θέλετε, παρεμφερή, παράλληλα θεσμικά που έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θα σας αναφέρω, παραδείγματος χάρη, το Κ.Α.Π.Η. που είχε κάνει για τους ηλικιωμένους. Αν πάτε σήμερα σε οποιαδήποτε γειτονιά σε οποιοδήποτε νομό θα δείτε τα Κ.Α.Π.Η., θα δείτε αν λειτουργούν και αν υπήρχε λόγος και ανάγκη να υπάρξει το Κ.Α.Π.Η.. Άρα, ήταν αποτελεσματικό το μέτρο. Με αυτό που φέρνετε δεν θα μπορέσουμε αύριο να πούμε: «Ευτυχώς που έγινε αυτός ο νόμος, διότι υπάρχει αποτελεσματικότητα σε αυτήν την πρωτοβουλία».
Δεν θα ήθελα –τουλάχιστον για την ώρα- να πω άλλα πράγματα, αλλά νομίζω ότι το θέμα είναι γενικότερο, γιατί δεν άπτεται μόνο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που και σε αυτό το σημείο είναι ατελές το νομοσχέδιο που παρουσιάζεται, αλλά άπτεται και άλλων Υπουργείων.
Αυτό έχει νομίζω μεγάλη σημασία να συζητηθεί προκειμένου να παρουσιαστεί τελικώς στο Σώμα ένα νομοσχέδιο προσεχώς και μάλιστα με συνεργασία της αρμόδιας Επιτροπής Ισότητας, ένα νομοσχέδιο το οποίο πραγματικά να μπορεί να εκπληρώνει την ανάγκη που υπάρχει. Μετά το νομοσχέδιο που προτείνετε, κύριοι της Πλειοψηφίας, πιστεύω ότι δεν αλλάζει καθόλου η πραγματικότητα. Δεν συμβάλλει σε τίποτα αυτό το νομοσχέδιο.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τον κ. Χυτήρη.
Εισερχόμεθα στον κατάλογο των συναδέλφων Βουλευτών.
Το λόγο έχει η κ. Μανούσου-Μπινοπούλου.
ΑΡΙΑΔΝΗ ΜΑΝΟΥΣΟΥ - ΜΠΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, στις 25 Νοεμβρίου 2004 Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας, μία ομάδα γυναικών Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας υπογράψαμε μια πρόταση νόμου για την ενδοοικογενειακή βία. Ειπώθηκαν πολλά. Εγώ σαν νομικός αλλά και οι περισσότερες από εμάς που είμαστε νομικοί και υπογράψαμε αυτήν την πρόταση νόμου, την υπογράψαμε με τις όποιες επιφυλάξεις υπήρχαν για τη διατύπωση του νομικού μέρους, εν γνώσει των όποιων ατελειών είχε.
Όμως εκείνη η μέρα ήταν σημαντική. Από εκείνη την ημέρα άρχισαν συζητήσεις επί συζητήσεων και με μεγάλη μου χαρά, με μεγάλη μας ικανοποίηση είδαμε ότι πετύχαμε τον κύριο στόχο μας, να γίνει μια μεγάλη συζήτηση, να ακουστεί από τα μέσα ενημέρωσης, να φθάσει η φωνή των κακοποιημένων γυναικών και στο πιο μικρό χωριό. Και αυτό έγινε.
Εκτός από τις συζητήσεις που έγιναν μέσα στο Κοινοβούλιο και στις τηλεοράσεις, υπήρξε ευαισθητοποίηση. Βέβαια, η ευαισθησία ενυπήρχε πάντοτε, γιατί –πρέπει να τονίσω εδώ- εμείς οι δέκα γυναίκες που υπογράψαμε, όπως και όλες οι γυναίκες που υπάρχουν εδώ στο Κοινοβούλιο, δεν κάναμε διακρίσεις φύλων και αυτό είναι απάντηση στον κ. Χυτήρη. Είμαστε ίσες μεταξύ ίσων.
Βγήκε μετά και ο Υπουργός Δικαιοσύνης για να μας πει τις παρατηρήσεις του και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης εξέδωσε ένα έντυπο με τίτλο «Η αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας» το Μάιο του 2004. Όταν μέχρι πρότινος οι κακοποιημένες από τους συζύγους τους γυναίκες πήγαιναν σε κάποια αστυνομικά τμήματα και είχαν την αντίδραση «ποιος ξέρει τι του έκανες», φθάσαμε στον αντίποδα, δηλαδή, στο θετικό σημείο να βγάλει το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης αυτό το υπέροχο έντυπο της αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας.
Έγινε ένα βήμα πάρα πολύ σοβαρό γιατί ξέρουμε ότι η πρώτη επαφή της κακοποιημένης γυναίκας ή γενικά του κακοποιημένου ατόμου από ενδοοικογενειακή βία είναι το αστυνομικό τμήμα.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Κύριοι συνάδελφοι, σας παρακαλώ. Μιλάω από στήθους, δεν τα διαβάζω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Και καλά να μην ακούν οι άντρες, αλλά το κακό είναι ότι δεν ακούν και γυναίκες συνάδελφοι.
ΑΡΙΑΔΝΗ ΜΑΝΟΥΣΟΥ - ΜΠΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Μετά ήρθε και το Υπουργείο Εσωτερικών και ο Υπουργός ο κ. Παυλόπουλος έδωσε μια συνέντευξη μαζί με τη Γενική Γραμματέα της Ισότητας, οπότε έγινε ένα πλέγμα συνεργασίας πολλών συναρμοδίων Υπουργείων.
Είμαι σίγουρη ότι το αποτέλεσμα θα είναι εξαίσιο με τις όποιες αντιρρήσεις έχουν οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης –σε πολλά σημεία τις αποδέχομαι κι εγώ- όμως είμαι βέβαιη ότι αυτή η πρόταση νόμου, που κατατέθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2004 και είναι το έναυσμα όλης αυτής της διαδικασίας, θα μείνει στην ιστορία.
Από εκεί και πέρα όλα έπονται, όλα συζητώνται καλοπροαίρετα. Αυτό που ζητώ από όλους είναι να δείξουν πραγματικά μια καλοπροαίρετη θέση, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε αυτήν την πάρα πολύ σοβαρή πρόταση νόμου.
Πρέπει να τονίσω από αυτήν τη θέση, μιας που μου δίνεται ο λόγος από το Κοινοβούλιο, ότι εμείς οι γυναίκες δεν βλέπουμε τους άνδρες ως εχθρούς. Καμιά κακοποιημένη γυναίκα δεν βλέπει το σύζυγό της εχθρό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ούτε ασφαλώς και οι άνδρες τις γυναίκες.
ΑΡΙΑΔΝΗ ΜΑΝΟΥΣΟΥ- ΜΠΙΝΟΠΟΥΛΟΥ: Οπωσδήποτε. Σε μικρό, πολύ ελάχιστο ποσοστό υπάρχουν και κακοποιημένοι άνδρες, κύριε Πρόεδρε.
Οι άνδρες αυτοί είναι οι πατέρες των παιδιών μας. Αυτό που θέλουμε όλες οι γυναίκες είναι μια ειρηνική συμβίωση με αγάπη και κατανόηση. Όπως ειπώθηκε από όλους τους συναδέλφους για την εκδήλωση ενδοοικογενειακής βίας δεν υπάρχουν ούτε κοινωνικά ούτε ψυχολογικά κριτήρια. Αυτά βέβαια δεν θα τα συζητήσουμε τώρα.
Θέλω να μείνω όμως στο σημείο της πρότασης νόμου, που αναφέρεται στη συμπλήρωση της διάταξης του Αστικού Κώδικα, που λέει ότι συγκροτούνται σε επίπεδο νομού με έδρα την πρωτεύουσα «Κέντρα Στήριξης Θυμάτων Ενδοοικογενειακής Βίας». Συζητώντας με αρμόδια πρόσωπα, κοινωνικούς λειτουργούς, παιδοψυχολόγους και ψυχολόγους, συμπέρανα ότι καμία κακοποιημένη γυναίκα δεν θα περάσει το κατώφλι αυτού του ιδρύματος ή του κέντρου αν έχει αυτόν τον τίτλο. Δεν θα το περάσει ούτε για άλλα θέματα ούτε για να πάει –ας πούμε- να πιει καφέ εάν η υπάλληλος είναι φίλη της, γιατί αμέσως θα στιγματιστεί: ότι μπαίνει γιατί την κακοποιεί ο άνδρας της.
Θα πρέπει λοιπόν αυτά τα ιδρύματα να είναι καλυμμένα. Όλες οι γυναίκες που καταγγέλλουν βία, την καταγγέλλουν με έμμεσο τρόπο οι περισσότερες και κυρίως όταν ανήκουν σε ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Πηγαίνουν, παραδείγματος χάρη, όταν το παιδί τους ότι έχει δυσλεξία ή όταν έχει κάποια άλλα προβλήματα και μέσα απ’ αυτά τα άλλα προβλήματα της οικογένειας βγαίνει και η ενδοοικογενειακή βία.
Σε ορισμένα άλλα θέματα, καθαρά νομικά βέβαια, έχω ορισμένες επιφυλάξεις.
Αυτό πραγματικά που επιβάλλεται να μπει, κύριε Υπουργέ –και απευθύνομαι σε εσάς- είναι ότι η ποινική δίωξη θα πρέπει να ασκείται αυτεπαγγέλτως. Μόνο τότε θα φοβηθεί ο δράστης να μην προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες. Όταν υπάρχει η σπάθα του Δαμοκλέους και να φοβάται ότι κάποιος γείτονας ή κάποιος άλλος της οικογένειας μπορεί να τον καταγγείλει.
Πιστεύω κατ’ αρχάς, ότι η αυτεπάγγελτη δίωξη αυτού του αδικήματος είναι το άλφα και το ωμέγα για να προχωρήσει αυτή η πρόταση νόμου ή το νομοσχέδιο όταν έλθει.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Μανούσου-Μπινοπούλου.
Το λόγο έχει η κ. Κατσέλη.
ΕΛΕΟΝΩΡΑ (ΝΟΡΑ) ΚΑΤΣΕΛΗ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την ελληνική κοινωνία -όπως και όλο τον κόσμο- τη μαστίζει το φαινόμενο της βίας όλων των μορφών σε βάρος των γυναικών, σαν αποτέλεσμα των στερεότυπων που θέλουν τη γυναίκα πολίτη Β΄ κατηγορίας και των πολλαπλών κοινωνικών ανισοτήτων λόγω του φύλου της, χωρίς πλήρη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Σύμφωνα με τις έρευνες του Ευρωβαρόμετρου, μία στις τέσσερις γυναίκες στη χώρα μας, όπως και σε όλες τις χώρες του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου, πέφτει θύμα βίας από το σύντροφο ή το σύζυγό της στη διάρκεια της ζωής της. Όμως η βία αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των στοιχειωδέστερων ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αποτελεί έγκλημα και δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, αλλά είναι χρέος της πολιτείας και της κοινωνίας να την εξαλείψει.
Το χρέος αυτό αναγνώρισε η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που διακήρυξε ότι η βία κατά των γυναικών είναι απαράδεκτο κοινωνικό φαινόμενο και οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε.
Αναπτύξαμε, λοιπόν, πολλαπλές δράσεις και σε εναρμόνιση με την πλατφόρμα δράσης της Παγκόσμιας Διάσκεψης του Ο.Η.Ε. στο Πεκίνο για τις γυναίκες αλλά και με τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι διενεργήσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διετή πανελλαδική καμπάνια με τίτλο «Σπάστε τη Σιωπή», ενισχύσαμε τις δομές στήριξης κακοποιημένων γυναικών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και του Κ.Ε.Θ.Ι. σε πέντε πόλεις της Ελλάδας, υλοποιήσαμε τριετές πρόγραμμα σεμιναρίων σε κρατικούς λειτουργούς και ετοιμάσαμε πρόταση σχεδίου νόμου με διακομματική συνεννόηση και αρωγή των γυναικείων οργανώσεων. Επίσης, διενεργήσαμε την πρώτη πανελλαδική έρευνα που παρουσιάσαμε επί Ελληνικής Προεδρίας.
Αυτή η έρευνα επιβεβαιώνει την ευρύτατη έκταση του φαινομένου και, μάλιστα, αποδεικνύει ότι κυρίως η ψυχική και σεξουαλική βία στο γάμο είναι ευρύτατα διαδεδομένη.
Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, αντί να προχωρήσει με διακομματική συνεννόηση για ένα τόσο φλέγον θέμα, όπως γινόταν και στο παρελθόν, κατήργησε τα περιφερειακά κέντρα του Κ.Ε.Θ.Ι., αγνόησε τις έτοιμες προτάσεις νόμου, κατήργησε τη Διϋπουργική Επιτροπή Κατά της Βίας και περιορίστηκε σε μία κίνηση καθαρά εντυπωσιασμού με την κατάθεση ενός μόνο άρθρου Τροποποίησης στον Ποινικό Κώδικα, για να τιμήσει δήθεν την «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας» του ΟΗΕ στις 25 Νοεμβρίου 2004.
Και ερχόμαστε σήμερα εδώ και αντί να συζητάμε και να αποφασίζουμε για ένα πλήρες νομικό πλαίσιο σαν ένα ώριμο αίτημα, περιοριζόμαστε στη συζήτηση μίας μεμονωμένης και αποσπασματικής ενέργειας που έχει στόχο, όχι την εξάλειψη του φαινομένου, αλλά μία ελάχιστη ανακούφιση των θυμάτων, καθαρά ευκαιριακή και χωρίς συνολικό σχέδιο.
Η πρόταση νόμου της Νέας Δημοκρατίας έχει σοβαρές ελλείψεις και περιορισμούς. Αναφέρω τα εξής: Πώς είναι δυνατόν να επιδιώκει να καλυφθεί το μείζον θέμα της ενδοοικογενειακής βίας με μία μόνο απλή τροποποίηση στον Ποινικό Κώδικα; Η σωματική βία, ούτως ή άλλως, καλύπτεται σ’ όλες τις περιπτώσεις με ποινικές διώξεις. Όταν αναφέρεται ότι η βία αποδεικνύεται μόνο στην τελική της μορφή σαν μετατραυματική διαταραχή, πώς μπορεί η κακοποιημένη γυναίκα να αντιδράσει όταν οι αποδείξεις της διαταραχής μπορεί να καθυστερήσουν;
Κυρία συνάδελφε, γιατί αναφέρεστε στην αποζημίωση των θυμάτων από αρμόδιους φορείς, χωρίς να διευκρινίζετε ποιοι είναι αυτοί οι φορείς και χωρίς να ορίζεται κάποια χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό;
Είναι δυνατόν σ’ όλη την πρόταση νόμου να μη γίνεται καμία αναφορά για τις υπηρεσίες στήριξης των θυμάτων, για τις Μ.Κ.Ο. (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) σαν εταίρους και για το ποιος επιτέλους είναι ο ορισμός της βίας, όταν σαφέστατα είχε γίνει στο νομοσχέδιο που είχε ετοιμάσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ;
Στην εισηγητική έκθεση της πρότασης νόμου αναφέρεστε με πολλές λεπτομέρειες στην αντιμετώπιση του φαινομένου της ενδοοικογενειακής βίας, που σε καμία περίπτωση δεν στοιχειοθετούνται και δεν προκύπτουν από την ίδια πρόταση νόμου. Είναι θλιβερή, πραγματικά, η διαπίστωση ότι η εισηγητική έκθεση αυτής της πρότασης νόμου αποτελεί αυτοτελή αντιγραφή της δεκασέλιδης εισηγητικής έκθεσης, με την οποία η αρμόδια διυπουργική επιτροπή επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνόδευσε το νομοσχέδιο με τα τριάντα πέντε άρθρα που κατετέθη στον Υπουργό Εσωτερικών το 2002.
Και δεν μας προκαλεί θλίψη μόνο η αντιγραφή και η άρνηση για συνεργασία με την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι ένα τόσο σημαντικό ζήτημα πιστεύετε ότι μπορείτε να το αντιμετωπίσετε με την προσθήκη ενός και μόνο άρθρου στο κεφάλαιο ΙΣΤ΄16 του Ποινικού Κώδικα.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η κ. Παπακώστα προτείνει επίσης τη σύσταση Εθνικού Παρατηρητηρίου στην επιστολή της στις 16 Μαρτίου 2005. Ήθελα να της υπενθυμίσω ότι αυτό το Παρατηρητήριο όχι απλώς συστήθηκε αλλά ανακοινώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας και το Κ.Ε.Θ.Ι. το 2003, αλλά υπέβαλε ήδη και την πρώτη εθνική έκθεση της Ελλάδας το Νοέμβριο του 2004.
Κύριοι συνάδελφοι, εμείς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. υποστηρίζουμε την ανάγκη ψήφισης ενός ολοκληρωμένου, ειδικού για το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, νομοθετικού πλαισίου. Ζητάμε έναν ολοκληρωμένο νόμο για την ενδοοικογενειακή βία που να καλύπτει όλες τις μορφές βίας και να προβλέπει σειρά μέτρων και θεσμών, μέσων και πόρων για την αντιμετώπιση του φαινομένου σ’ όλο το φάσμα, όπως την πρόληψη, την καταστολή και ποινική δίωξη, την αρωγή θυμάτων, αλλαγή νοοτροπίας και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας.
Ειδικότερα, για την πρόληψη και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας πρέπει να προβλεφθεί με νόμο η δέσμευση πόρων και προγραμμάτων στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, σ’ όλες τις σχολές λειτουργών Δημόσιας Διοίκησης.
Για την καταστολή, να διευρυνθεί το πλαίσιο ποινών για τους θύτες, να εισαχθεί ο θεσμός του οικογενειακού συμβούλου για την πρόοδο της δικαστικής διαδικασίας, να εκδικάζονται οι υποθέσεις βίας από ειδικό οικογενειακό δικαστήριο, όπως εφαρμόζεται σχεδόν σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης με όρους για την εχεμύθεια κατά την ακροαματική διαδικασία αλλά και την προστασία όσων καταγγέλλουν τη βία.
Για την αρωγή των θυμάτων, κυρία Παπακώστα, να δημιουργηθούν δομές υποδοχής και στήριξης των κακοποιημένων γυναικών σε κάθε νομό της χώρας για όλο το εικοσιτετράωρο, με ειδική χρηματοδότηση και μεταφορά πόρων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Να γίνει χρηματοδότηση των Μ.Κ.Ο., ώστε να υπάρξουν προγράμματα Πληροφορικής των γυναικών και δημιουργία ξενώνων φιλοξενίας των θυμάτων βίας. Να συσταθεί και να χρηματοδοτηθεί ένα κέντρο SOS με τηλεφωνική γραμμή για όλο το εικοσιτετράωρο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό θα ήθελα για άλλη μία φορά να εκφράσω την απορία μου γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν συνεχίζει την πάγια τακτική που εφαρμόζαμε τόσα χρόνια εμείς οι γυναίκες Βουλευτές, δηλαδή της διακομματικής συνεννόησης και της κοινής μας στάσης για θέματα που αφορούσαν την ισότητα.
Θα μπορούσαμε μάλιστα για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα να είχαμε υποβάλει κοινή πρόταση με διακομματική στήριξη, γιατί το φαινόμενο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, της ενδοοικογενειακής βίας απαιτεί συστράτευση και συναίνεση όλων των πτερύγων της Βουλής και όχι μία τόσο πρόχειρη αντιμετώπιση με μόνο στόχο τον εντυπωσιασμό.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Κατσέλη.
Έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Τμήμα ότι οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Δικαιοσύνης, κατέθεσαν σχέδιο νόμου «Πλαίσιο Ρυθμίσεων για τη Σύσταση και τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Εταιρείας».
Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζήτησα το λόγο και θέλω να συμμετάσχω στη σημερινή συνεδρίαση, επειδή ακριβώς θέλω να ενώσω τη φωνή μου με αυτούς που θεωρούν τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας ως μία τραγική σύγχρονη πραγματικότητα.
Τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας –τα αποκαλούμενα και εγκλήματα της σιωπής- σχεδόν ποτέ δεν δημοσιοποιούνται, γιατί με πολύ μεγάλη δυσκολία βγαίνουν προς τα έξω από τους εμπλεκόμενους και συνήθως τους συζύγους, οι οποίοι υφίστανται τη βία, αλλά και τα παιδιά που είναι παρόντα σ’ αυτές τις τραγικές στιγμές.
Άρα, λοιπόν, θεωρώ ότι η συζήτηση που ανοίγει με την πρόταση νόμου είναι μία πολύ ουσιαστική συζήτηση, μία συζήτηση ακριβώς για να ενισχύσουμε τη διάθεση αυτών των ανθρώπων που θέλουν να σπάσουν τον κύκλο της σιωπής.
Θεωρώ, μάλιστα, ως άντρας Βουλευτής –παρότι δεν πιστεύω στις διακρίσεις ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες Βουλευτές, γιατί όλοι έχουμε τις ίδιες ιδιότητες, τις ίδιες ικανότητες, τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα- ότι θα έπρεπε να συνεισφέρω σ’ αυτήν τη συζήτηση.
Θα ήθελα να μιλήσω λίγο νομοτεχνικά και να συμφωνήσω στο ότι το δεύτερο εδάφιο της πρότασης νόμου ίσως δεν είναι ο πιο πρόσφορος τρόπος –δηλαδή η μηνιαία αποζημίωση ή η διατροφή στα θύματα οικογενειακής βίας- ούτε ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο.
Θεωρώ ότι θα πρέπει να ενισχύσουμε πολύ πιο έντονα το πρώτο εδάφιο, δηλαδή να ενισχύσουμε την προστασία των θυμάτων και να φτιάξουμε, βέβαια, όλους αυτούς τους υποστηρικτικούς μηχανισμούς. Μέσα από τη δημόσια –πάνω απ’ όλα- καταδίκη αλλά και την ιδιωτική καταδίκη όλων μας απέναντι σε φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, να προστατεύσουμε, να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε ιδιαίτερα τις γυναίκες που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία.
Είναι αποδεδειγμένο ότι πάνω από το 80%-85% των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας ποτέ –μα, ποτέ- δεν μιλάνε γι’ αυτό. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να το καλύψουν. Ακόμα και ψυχολογικά προσπαθούν να δώσουν στηρίγματα σ’ αυτούς οι οποίοι τους κακοποιούν.
Σε αυτά τα φαινόμενα νομίζω ότι η κοινωνία μας θα πρέπει να διδαχθεί από κοινωνίες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, που έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο.
Γι’ αυτό και θα ήθελα να παρακαλέσω τις συναδέλφους που υπογράφουν αυτήν την πρόταση νόμου –η οποία απ’ ό,τι φαίνεται δεν γίνεται δεκτή όπως έχει κατατεθεί- να προκαλέσουν μία συζήτηση στην Επιτροπή Ισότητας. Να δεχθούμε εμπειρίες από τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη για το πώς αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα οι σκανδιναβικές χώρες ή η Ολλανδία, για παράδειγμα, που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία σε τέτοιου είδους θέματα και έχουν νομοθεσία πολλές φορές πολύ πιο προωθημένη από την ελληνική, αλλά έχουν βρει και τρόπους πώς να σπάνε αυτόν τον κύκλο της σιωπής.
Μέσα από μία συζήτηση που θα γίνει, να προχωρήσουμε σ’ αυτή τη νομοθετική ρύθμιση, την οποία με μεγάλη χαρά άκουσα τον Υπουργό ότι είναι διατεθειμένος να αναλάβει.
Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι η σημερινή πρόταση νόμου των συναδέλφων Βουλευτών είναι μία πρόταση νόμου που ακριβώς βοηθά και στην αντιμετώπιση του φαινομένου αλλά πάνω από όλα στη δημοσιοποίησή του, στην ευαισθητοποίηση και βέβαια στην καταδίκη των θυτών μιας τέτοιας άνανδρης, αποτρόπαιας και πάνω από όλα αισχρής συμπεριφοράς που καταδικάζεται στα μάτια όλων μας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει η συνάδελφος κ. Σχοιναράκη Ευαγγελία.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα τελευταία χρόνια μια σειρά παρεμβάσεων της προηγούμενης κυβέρνησης μέσω της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, όπως το πρόγραμμα «Σπάστε τη Σιωπή» και άλλα που αναφέρθηκαν προηγούμενα, ανέδειξαν το θέμα αυτό της κακοποιημένης γυναίκας και άνοιξαν μια πύλη επικοινωνίας, θα έλεγα, και ένα δρόμο διεκδίκησης για τις γυναίκες που υφίστανται βία. Γιατί η βία κατά των γυναικών δεν είναι μια ιδιωτική υπόθεση.
Κύριε Πρόεδρε, καλό θα ήταν να είναι παρών και ο κύριος Υπουργός. Δεν ξέρω γιατί δεν είναι στην Αίθουσα. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σοβαρό θέμα, ανεξάρτητα αν είναι πρόταση νόμου, στο οποίο έστω τουλάχιστον από τη στιγμή που έχει την πρόθεση να διαμορφώσει ένα θεσμικό πλαίσιο, καλό θα είναι να ακούσει σήμερα τις διαφορετικές απόψεις που θα ακουστούν εδώ μέσα, ούτως ώστε να συμβάλουν στη διαμόρφωση συνολικής και θετικής πρότασης που θα αντιμετωπίσει το θέμα.
Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε, να μου κρατήσετε το χρόνο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο χρόνος σας θα κρατηθεί.
Δεν πρόκειται για περιφρόνηση του κυρίου Υπουργού, ο οποίος έρχεται. Κρατήστε τα σπουδαιότερα για να τα ακούσει ο κύριος Υπουργός. Άλλωστε έχετε τη δυνατότητα να αναδομείται το λόγο σας.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ: Είναι θέμα σεβασμού του Κοινοβουλίου και σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Με ενημέρωσαν οι συνεργάτες του ότι σε μισό λεπτό θα είναι στην Αίθουσα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ: Το δέχομαι, αλλά επαναλαμβάνω είναι θέμα σεβασμού του Κοινοβουλίου.
Έτσι, λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι προσωπικό θέμα κρυμμένο στους τέσσερις τοίχους. Είναι ένα μεγάλο πολιτικό ζήτημα και έχει κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ήρθε ο κύριος Υπουργός.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Το φαινόμενο αυτό μας αφορά όλους, γιατί η βία κατά των γυναικών δεν έχει καμία διάκριση ανάμεσα σε άτομα με χαμηλό ή υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Δεν γνωρίζει φραγμούς στην κοινωνική, οικονομική κατάσταση του θύματος ή του θύτη και δυστυχώς το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μία μορφή βίας ανέκφραστη και μουγκή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η οικογενειακή βία είναι ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσει η πολιτεία. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που οφείλει η πολιτεία να σταθεί με σοβαρότητα και συγκεκριμένες προτάσεις και λύσεις για τη διαμόρφωση ενός θεσμικού πλαισίου που θα εξασφαλίζει την πρόληψη, την καταστολή, την προστασία. Γιατί μια κοινωνία που σιωπά, είναι μία κοινωνία συμμέτοχη και μια πολιτεία που αδρανεί, είναι μια πολιτεία συνένοχη. Και ιδιαίτερα εμείς οι Βουλευτές δεν μπορεί να κρινόμαστε μόνο στα μεγάλα και εμφανή ζητήματα, αλλά πρέπει να κρινόμαστε και από τη δυνατότητά μας να αντιληφθούμε και να παλέψουμε γι’ αυτά που φαίνονται πολλές φορές μικρά, καμιά φορά προκαλούν και εύκολα το χιούμορ και την ειρωνεία, που ναρκοθετούν, όμως, όσο μικρά και αν είναι αυτά, τις βάσεις μιας υγιούς κοινωνίας και μιας δίκαιης κοινωνίας.
Η παρούσα πρόταση νόμου είναι μια πρόχειρη πρόταση –γι’ αυτό ακριβώς και καταψηφίζεται, κύριε Πρόεδρε, και σε καμιά περίπτωση γιατί δεν είναι σοβαρό το θέμα στο οποίο αναφέρεται- η οποία αποδεικνύει τελικά ένα προσχηματικό ενδιαφέρον για δήθεν κοινωνική ευαισθησία, μάλλον έρχεται τελικά να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται θέλει να επιλύσει. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία η οποία υποβλήθηκε με αφορμή την «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας των Γυναικών». Γνωρίζαμε πότε θα ήταν η ημέρα της «Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Βίας των Γυναικών» και θα μπορούσαμε να φέρουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση και όχι μια πρόχειρη πρόταση. Είναι μία πρόταση νόμου με πλήθος αοριστιών, με πολλές σοβαρές ελλείψεις και αντιμετωπίζει με προχειρότητα και ερασιτεχνισμό ένα πολύ σοβαρό θέμα, τη βία μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.
Εκείνο που θα ήθελα να πω είναι ότι αποτελεί μια απλή επανάληψη ρυθμίσεων που υπάρχουν ήδη, ενώ σε πολλές περιπτώσεις βάζει και ρυθμίσεις που αναφέρονται στο ίδιο το Σύνταγμα, όπως είναι η προσφυγή του θύματος στον εισαγγελέα, η οποία ισχύει ούτως ή άλλως για κάθε πολίτη σύμφωνα με το άρθρο 25 του Συντάγματος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με απόλυτο σεβασμό και ευαισθησία, άνοιξε πρώτο το δρόμο προς την αυξημένη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά, καθιερώνοντας αυτήν τη ρύθμιση κατ’ αρχήν στα όργανα του κόμματος. Άνοιξε πρώτο το δρόμο αναδεικνύοντας το προσωπικό δράμα και πρόβλημα σε κοινωνικό φαινόμενο και συνεχίζει αυτόν το δρόμο από την πλευρά της Αντιπολίτευσης στην κατεύθυνση ενίσχυσης του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου με ολοκληρωμένες θεσμικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Είναι ένα πρόβλημα που δεν σταματά πια στη διπλανή πόρτα αλλά διαπερνά και στη δική μας αντανακλώντας σε όλους μας το κακέκτυπο της κοινωνίας και μάλιστα εν έτει 2005.
Είχε δημιουργήσει μια διυπουργική επιτροπή και είχε διαμορφώσει ένα σχέδιο νόμου πλήρες, ολοκληρωμένο, το οποίος δυστυχώς δεν πρόλαβε να ψηφιστεί και στη βασική του φιλοσοφία διέπεται από τα εξής σημεία.
Εκεί δίνεται ο ορισμός της βίας και της ποινής της. Θεσμοθετείται το δικαίωμα των ΜΗ.ΚΥ.Ο. να παρίστανται ως πολιτική αγωγή. Προβλέπεται η δημιουργία αναγκαίων κοινωνικών υπηρεσιών για την εφαρμογή και τη λειτουργία του συγκεκριμένου νόμου. Γίνεται ειδική αναφορά για ταχεία εκδίκαση υποθέσεων που αφορούν τέτοια περιστατικά. Και αποτελεί, θα έλεγα, μία βάση για διάλογο προκειμένου να διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο για την ολοκλήρωση του οποίου θα μπορούσαν να ληφθούν και να αξιοποιηθούν και τα θεσμικά πλαίσια άλλων χωρών όπως αναφέρθηκαν προηγούμενα, αυτό της Ισπανίας, της Κύπρου και της Γαλλίας.
Μια και μιλάμε όμως για την κακοποίηση, κύριε Υπουργέ, θα σας μιλούσα εδώ για την αδίστακτη κακοποίηση –και θα σας αναφέρω το παράδειγμα- μιας ομάδας τετρακοσίων χιλιάδων περίπου πολιτών από την ίδια την πολιτεία και μάλιστα κατά συρροή θα έλεγα. Και αναφέρομαι, κύριε Υπουργέ, στην απόφασή σας και τώρα να μην ιδρύσετε έδρα εφετείου στο Ηράκλειο Κρήτης για την ανατολική Κρήτη. Είναι κακοποίηση, κύριε Υπουργέ, γιατί ενώ χωρίς ιδιαίτερο λόγο ιδρύετε άλλα εφετεία στην Καλαμάτα, στο Αγρίνιο, στη Χαλκίδα, στη Μυτιλήνη και την Αιτωλοακαρνανία –δεν λέω να μην ιδρυθούν αυτά…
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Πού τα βρήκατε αυτά;
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ: Μα, στις απαντήσεις σας αυτό μας λέτε.
Μάλιστα στα εγκαίνια του νέου εφετείου στην Καλαμάτα ενώ λέτε ότι «Αποτελούσε χρόνιο αίτημα των κατοίκων της πόλης και του νομού, έρχεται να καλύψει μία ανάγκη ουσιαστική, επί σειρά ετών οι Μεσσήνιοι πολίτες ήταν αναγκασμένοι να μετακινούνται στο Ναύπλιο για να ασκήσουν και να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους», μια άλλη περιοχή, αυτή της Κρήτης, τους νομούς Ηρακλείου και Λασιθίου τους στέλνετε απέναντι, τους στέλνετε στο περιθώριο. Δεν ξέρω για ποιους λόγους. Εδώ πρέπει να μας απαντήσετε. Δεν μας καταθέτετε καν τα χαρτιά, τις αποφάσεις και τα πορίσματα της επιτροπής στην οποία αποφασίστηκε η ίδρυση των εφετείων που ανέφερα προηγούμενα. Μάλιστα την ημέρα που μας απαντάτε μας λέτε ότι με την ίδια ημερομηνία έχετε εκδώσει απόφαση για παράταση της λειτουργίας της επιτροπής. Άρα, κύριε Υπουργέ, δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν και τα άλλα εφετεία, αν έχετε δώσει παράταση της επιτροπής, διότι σημαίνει ότι δεν έχει εκδώσει συνολικό πόρισμα. Εμείς θα το παρακολουθούμε και παρακαλώ πολύ, αφού γνωρίζετε πολύ καλά τα στοιχεία που αναφέρονται στη συγκεκριμένη υπόθεση και για να μη συνεχίζεται η κακοποίηση των συγκεκριμένων τετρακοσίων χιλιάδων πολιτών και μια και μιλάμε για κακοποίηση, επιβάλλεται, νομίζω, να απαντήσετε.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει η συνάδελφος κ. Μιλένα Αποστολάκη.
ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, συζητάμε σήμερα για το ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας, που συνιστά μια πραγματικότητα η οποία αφορά τον πυρήνα των ατομικών δικαιωμάτων. Και υπ’ αυτήν την έννοια νομίζω ότι είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους, άνδρες και γυναίκες. Δεν έχει να κάνει με το φύλο. Και θα έλεγα ότι πραγματικά είναι ατυχής η υπογραφή αυτής της πρότασης νόμου μόνο από γυναίκες συναδέλφους Βουλευτές. Νομίζω ότι αυτός ο συμβολισμός είναι παρωχημένος και δημιουργεί μια σκόπιμη σύγχυση στην ελληνική κοινωνία, σχετικά με ζητήματα ενός παρωχημένου πλέον φεμινισμού, μεταφέροντας το κέντρο βάρους από την ουσία του προβλήματος.
Μιλάμε λοιπόν για ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Για ένα κοινωνικό πρόβλημα που, όπως και οι προηγούμενοι συνάδελφοι είπαν έρχεται να γίνει ακόμη σοβαρότερο, γιατί βρίσκεται περιχαρακωμένο από το φόβο και τη σιωπή.
Και γι’ αυτό είναι ένα πρόβλημα στο οποίο πρέπει η κρατική παρέμβαση να είναι ουσιαστική, για να μπορέσει να σπάσει αυτά τα φράγματα. Οι στατιστικές έρευνες ανατρέπουν πάρα πολλούς μύθους σχετικά με το φαινόμενο σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά του θύτη, που δεν είναι ούτε αμόρφωτος, ούτε αλκοολικός, ούτε όλα τα υπόλοιπα. Είναι ένας πολίτης που πολλές φορές θα έλεγα ότι είναι ένας ισχυρός πολίτης, που ακριβώς, επειδή έχει γαλουχηθεί με συγκεκριμένα στερεότυπα, κάνει επίδειξη αυτής της ισχύος μέσα στην καθημερινότητά του. Είναι, λοιπόν, ένα θλιβερό παρακολούθημα στερεοτύπων με τα οποία αυτή η κοινωνία εξακολουθεί να πορεύεται και δυστυχώς, εξακολουθεί να τα αναπαράγει.
Κάθε, λοιπόν, σύγχρονη, οργανωμένη κοινωνία, η οποία συνειδητοποιεί αυτά τα προβλήματα, οφείλει στη θεσμική της οργάνωση να προβλέπει θεσμούς, που θα μπορούν να είναι αποτελεσματικοί πρώτον, στην πρόληψη αυτών των φαινομένων και δευτερευόντως, στην αντιμετώπισή τους ή στην καταστολή τους, αν θέλετε.
Σε ό,τι αφορά την πρόληψη, δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσει κανένας ότι ο πρώτος και ο βασικότερος τομέας είναι ο τομέας της εκπαίδευσης, μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα, μέσα από τα βιβλία, μέσα από το σύνολο της παρεχόμενης μόρφωσης, κουλτούρας και πολιτισμού από τα σχολεία μας στα παιδιά. Είναι, λοιπόν, η εκπαίδευση, είναι τα συνολικά μηνύματα τα οποία εκπέμπει μια κοινωνία, είναι το συλλογικό κεκτημένο μιας κοινωνίας σε σχέση με τα στερεότυπά της, σε σχέση με τη σχέση των δύο φύλων, σε σχέση με τη θέση και τα δικαιώματα των φύλων μέσα στην κοινωνία.
Από την άλλη πλευρά, πέρα από αυτόν τον τομέα που δεν είναι αντικείμενο της σημερινής μας συζήτησης, το θέμα είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος από τη στιγμή που φαίνεται ότι ενδημεί στην ελληνική κοινωνία. Εδώ πρέπει κάποιος να κάνει μια συγκεκριμένη αναδρομή και να πει τι έχει κάνει η ελληνική πολιτεία, τι βήματα έχουν γίνει, γιατί υπάρχουν σταθμοί.
Νομίζω ότι ο πρώτος σταθμός που πρέπει κάποιος να σταθεί είναι το 1983 και ο ν. 1329, η αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, που πραγματικά ήταν μια επαναστατική τομή και ανατροπή μιας συγκεκριμένης θεσμικής καθυστέρησης που υπήρχε στη χώρα μας. Μετά το νέο Οικογενειακό Δίκαιο υπήρξαν σειρές τομών και μεταρρυθμίσεων στο επίπεδο της εσωτερικής μας νομοθεσίας και σε ό,τι αφορά την εργατική νομοθεσία και τη θέση της εργαζόμενης γυναίκας και σε ό,τι αφορά τη θέση της εργαζόμενης μητέρας, αλλά και σε ό,τι αφορά τη δημιουργία θεσμών, που σκοπό είχαν ακριβώς να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του φαινομένου.
Θα σταθώ στο σημαντικότερο από όλους, το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας. Είναι ένας φορέας ο οποίος καταξιώθηκε μέσα από τη λειτουργία του, ένα φορέα που προσέφερε όχι μόνο συμβουλευτική, αλλά και άλλου είδους αρωγή στα θύματα, τα οποία τον επισκέπτονταν, ένας φορέας ο οποίος και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση πιστοποιούσε καθημερινά την κοινωνική του χρησιμότητα.
Μετά τις εκλογές η αντιμετώπιση του Κ.Ε.Θ.Ι. από την Κυβέρνηση ήταν πραγματικά μια θλιβερή έκπληξη για τους πιο καλόπιστους από εμάς, που ήθελαν να πιστεύουν ότι θα είχαμε μια συνέχεια σ΄ έναν τέτοιο φορέα, που είχε δώσει συγκεκριμένα δείγματα γραφής. Αντ’ αυτού, το Κ.Ε.Θ.Ι. αποψιλώθηκε. Πέρα από την ηγεσία του, καταξιωμένοι επιστήμονες, καταξιωμένοι άνθρωποι που προσέφεραν στο Κ.Ε.Θ.Ι., -αναφέρομαι στο επιστημονικό δυναμικό του, στο προσωπικό του- των οποίων οι συμβάσεις δεν ανανεώθηκαν, εκδιώχθηκαν με στενά πολιτικά και κομματικά κριτήρια. Φυσικά, το άλλοθι υπήρξε. Δεν ήταν αυτοί οι λόγοι που παρουσιάστηκαν. Η ουσία όμως είναι ότι τελικά το Κ.Ε.Θ.Ι. αποψιλώθηκε και δεν είναι σε θέση σήμερα να συνεχίσει να επιτελεί ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό και πετυχημένο έργο.
Ερχόμαστε τώρα στη σημερινή πρόταση νόμου της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ θεωρώ χρέος μου να πω ότι η πρόθεση και τα κίνητρα της κ. Παπακώστα είναι τα ευγενέστερα. Φοβάμαι, όμως, ότι επί της ουσίας και εκ του αποτελέσματος διολισθαίνει στη συνολική πρακτική της Κυβέρνησης, μια πρακτική λαϊκισμού και εντυπωσιασμού, μια πρακτική που στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα, αλλά ούτε καν το ακουμπά. Με ιδιαίτερη σπουδή και σε μια επετειακή μέρα, προκειμένου να υπάρξουν κάποιες ενδεχομένως καταχωρίσεις και ευνοϊκά σχόλια στις εφημερίδες, κατετέθη μια πρόταση νόμου, την οποία πρέπει να ομολογήσω ότι περιμέναμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί υπήρχε ένα προηγούμενο από την προηγούμενη κυβέρνηση, ενδεχομένως ατελές ή που ίσως θα έχρηζε περαιτέρω επεξεργασίας.
Αντ’ αυτού, βλέπουμε έκπληκτοι να αντιμετωπίζεται ένα τεράστιο ζήτημα, ένα κορυφαίο ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτό, με μία προχειρότητα που πραγματικά θα έλεγα ότι προσβάλλει και το θεσμό του Κοινοβουλίου. Είναι η αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας μέσα από μία πρόταση νόμου, που έχει ένα άρθρο με δύο παραγράφους. Αν είναι δυνατό να πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο σοβαρό και κεφαλαιώδες ζήτημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μ’ ένα τέτοιο ατελές, αλλά θα έλεγα, και από νομοτεχνική άποψη προβληματικό κείμενο!
Εδώ έχουμε συγκεκριμένα ζητήματα, τα οποία πρέπει να λυθούν. Δεχόμαστε ότι χρειάζεται μία προπαρασκευαστική υποδομή; Μία υποδομή που θα οδηγεί στην πρόληψη και την κατ’ αρχήν αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος πριν την εισαγωγή του στο επίπεδο της αντιδικίας και της δικαστικής διαμάχης; Δεν πρέπει να υπάρξει ένα συνολικό κείμενο, ένα συνολικό σχέδιο νόμου που να αναφέρεται στη δημιουργία οικογενειακών συμβούλων και στην περιφερειακή τους διάρθρωση σ’ όλη τη χώρα; Δεν πρέπει να υπάρξουν παρεμβάσεις στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ούτως ώστε να επιταχυνθεί η απαραίτητη, σ’ ό,τι αφορά το συγκεκριμένο δικαιϊκό αντικείμενο, επιτάχυνση των διαδικασιών; Δεν πρέπει να δούμε και ένα αίτημα που θα έλεγα ότι πλέον έχει ωριμάσει σ’ ό,τι αφορά τη συγκρότηση ενός ειδικού Σώματος Δικαστών που θα δικάζουν οικογενειακές διαφορές;
Όμως, θα έλεγα συνολικά, επειδή ο χρόνος μου τελειώνει, το εξής: Είναι δυνατόν το ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας να αντιμετωπίζεται με την προσθήκη ενός άρθρου στον Ποινικό Κώδικα σ’ ό,τι αφορά την ενδοοικογενειακή βία και με την προσθήκη μιας διατάξεως, που αφορά το δικαίωμα αποζημίωσης το οποίο ούτως ή άλλως από τις γενικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα περί ηθικής βλάβης καλύπτεται;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φοβάμαι πολύ ότι όλη η ιστορία έγινε για το θεαθήναι. Είμαι βέβαιη ότι στον επόμενο απολογισμό του ο Πρωθυπουργός -αν και βεβαίως θα είναι χαμηλά στα θέματα της ατζέντας του, γιατί είναι βέβαιο ότι δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στα ζητήματα αυτά- ως ακροτελεύτιο εδάφιο θα έχει να ανακοινώσει ότι η Κυβέρνησή του αντιμετώπισε με ιδιαίτερη ευαισθησία και με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα το ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας.
Κύριε Πρόεδρε, η ουσία θα είναι ότι για άλλη μία φορά θα έχει κοροϊδέψει την ελληνική κοινωνία, πολύ φοβάμαι, όμως, ότι πλέον αυτό το έχουν αντιληφθεί οι πάντες.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Αποστολάκη.
Το λόγο έχει ο κ. Γείτονας, με την αγόρευση του οποίου εξαντλείται και ο κατάλογος των πρωτολογιών.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θα εξαντλήσω το χρόνο μου. Παρακολουθώντας τη συζήτηση, θα ήθελα να προσθέσω και τα δικά μου σχόλια.
Ασφαλώς η πρόταση είναι ατελής και πρόχειρη και γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και δεν γίνεται αποδεκτή. Άλλωστε, ως πρόταση Βουλευτών και με βάση τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και σύμφωνα με το Σύνταγμα, έχει πρόβλημα αποδοχής.
Η συζήτηση, όμως, που γίνεται με αφορμή την πρόταση, έχει αξία. Γιατί το θέμα της αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης γυναικών, και όχι φυσικά μόνο γυναικών, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι ένα έγκλημα που, όπως ειπώθηκε από πολλούς, τελείται εν κρυπτώ, δίπλα μας, αλλά εν κρυπτώ.
Θέλω να πω στις αγαπητές συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, που υπέγραψαν την πρόταση, ότι εγώ συμμερίζομαι την παρατήρηση του κ. Χυτήρη για το ότι δεν υπέγραψαν άντρες αλλά με ποια έννοια; Ότι καλό θα ήταν απ’ αυτήν την Αίθουσα να έβγαινε ένα ενιαίο μήνυμα –και με υπογραφή αντρών- ότι όλοι είμαστε ενωμένοι σ’ αυτήν την Αίθουσα στον αγώνα εναντίον της ενδοοικογενειακής βίας. Βία η οποία επεκτείνεται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια. Είναι ένα έγκλημα που τελείται ιδιωτικά. Αλλά η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, είναι υπόθεση όλων μας.
Άκουσα τα νομικά ζητήματα σε σχέση με την πρόταση και δεν θα υπεισέλθω σ’ αυτά. Με την εμπειρία μου –έχετε κι εσείς αντίστοιχη εμπειρία, κύριε Πρόεδρε, ως πρώην Υπουργός Υγείας- και επειδή ασχοληθήκαμε, ως Υπουργοί, ιδιαίτερα με τα θέματα πρόνοιας και με το κράτος πρόνοιας, θέλω να επισημάνω το εξής.
Και το λέω γιατί οπωσδήποτε θα συνεχιστεί η συζήτηση και μακάρι να μπορέσουμε να επιτύχουμε τα κόμματα συναίνεση. Ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης, είδα στα πρακτικά, πως υπεσχέθη ότι επεξεργάζεται και θα φέρει ένα νέο νομοσχέδιο. Θέλω να πω ότι βασικό πρόβλημα κατά τη δική μου αντίληψη –έχω και μια οικογενειακή εμπειρία, διότι η γυναίκα μου είναι κοινωνική λειτουργός και έχει ασχοληθεί με τέτοια ζητήματα- είναι ότι δεν υπάρχει «ασφάλεια» στο θύμα, τη γυναίκα κυρίως, τα παιδιά, την ευρύτερη οικογένεια, για να κοινοποιήσει αυτό το ζήτημα. Και αυτή την ασφάλεια δεν μπορούν να δίνουν μόνο κατασταλτικά μέτρα –τα οποία θα τα δούμε σε σχέση με τον Ποινικό Κώδικα. Αυτό είναι θέμα που θα πρέπει να εξασφαλίσει ένα σύστημα προνοιακό, που ξεκινά από συμβουλευτικά κέντρα, και έχει υποδομές και δομές οι οποίες υποδέχονται και στηρίζουν κακοποιημένες γυναίκες ή άλλους. Ένα σύστημα το οποίο θα δρα συμβουλευτικά και θα δώσει ψυχολογική στήριξη ασφάλεια.
Γιατί το βασικό ζήτημα με το θύμα της κακοποίησης είναι η ανασφάλεια την οποία νιώθει, ο φόβος, τον οποίο νιώθει, έναντι του θύτη. Εκεί, λοιπόν -επειδή σίγουρα θα επεξεργαστούμε νέες προτάσεις- πρέπει να στρέψουμε ιδιαίτερα την προσοχή μας. Πέρα από το ποινικό μέρος, και γι’ αυτό πήρα λίγο χρόνο για να τοποθετηθώ, πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας σε πρόγραμμα δράσης και στη δημιουργία δομών μέσα από το προνοιακό σύστημα -ιδιαίτερα αυτό αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση- και όχι μόνο δομών, αλλά και λειτουργιών, υπηρεσιών που θα μπορούν να στηρίξουν και να δώσουν ασφάλεια στο θύμα. Έτσι ώστε και το έγκλημα να κοινοποιείται και να μπορεί να επιληφθεί η πολιτεία. Τα θύματα θα αντιδράσουν σωστά αν νιώσουν ένα σταθερό, ένα σίγουρο περιβάλλον στο οποίο βρίσκουν την ψυχοκοινωνική ισορροπία τους. Γιατί η αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας ξεκινάει από την απαλλαγή των θυμάτων από το φόβο και την εν γένει προστασία τους, ώστε να αντιδρούν όπως πρέπει έναντι του εγκληματία-θύτη.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Γείτονα.
Εξαντλήθηκε ο κατάλογος των ομιλητών. Το λόγο έχει ο κύριος Υπουργός.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση, όπως δήλωσα και στη Διαρκή Επιτροπή, δεν υιοθετεί μεν την πρόταση νόμου, αλλά χαιρετίζει πρωτοβουλίες που αναδεικνύουν κρίσιμα κοινωνικά προβλήματα. Πιστεύει στην ανάγκη καινοτόμου νομοθετικής παρέμβασης προς αντιμετώπιση του απαράδεκτου πράγματι φαινομένου της οικογενειακής βίας και επιφυλάσσεται να φέρει σύντομα προς ψήφιση στη Βουλή μια ολοκληρωμένη νομοθετική ρύθμιση του θέματος.
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του προβλήματος συγκρότησε σχετική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, προκειμένου να μελετήσει το θέμα και να καταρτίσει σχέδιο νόμου για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και της άσκησης σωματικής βίας ως μέσο σωφρονισμού των παιδιών. Αδελφό θέμα, αλλά κρίσιμο επίσης.
Είναι πράγματι λυπηρό ότι το φαινόμενο της βίας τόσο μεταξύ συζύγων όσο και μεταξύ γονιών και παιδιών, αλλά και λοιπών συγγενών, απαντάται πολύ συχνότερα απ’ ό,τι συνάδει στο επίπεδο του πολιτισμού μας. Κρίθηκε αναγκαία η πρόσθετη έρευνα για το κρίσιμο πράγματι πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας, ώστε να διαμορφωθεί ένα νομικά άρτιο και λειτουργικά αποτελεσματικό νομοθετικό πλαίσιο, με βάση την καθημερινή κοινωνική εμπειρία και τη δικαστηριακή πρακτική.
Η νομοπαρασκευαστική επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης ανέλαβε να μελετήσει τα ισχύοντα σε σχέση με την ενδοοικογενειακή βία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις δεσμεύσεις τις οποίες έχουμε αναλάβει, ως χώρα, στο πλαίσιο διεθνών συμβάσεων, το εν γένει σήμερα ισχύον νομοθετικό καθεστώς, καθώς και την επιρροή της όποιας ρύθμισης πάνω σε αυτό. Ακόμη, επιλήφθηκε, όπως είπα και πριν, για πρώτη φορά του θέματος της απαγόρευσης κάθε μορφής σωματικής βίας, ως μέσου σωφρονισμού των παιδιών.
Η πρόταση νόμου που συζητείται σήμερα προβλέπει ότι συγκροτούνται σε επίπεδο νομού, με έδρα την πρωτεύουσά του, κέντρα στήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, όπου με τη βοήθεια εξειδικευμένου προσωπικού, που θα προσλαμβανόταν, θα παρείχετο ψυχολογική στήριξη στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας και σε ορισμένες περιπτώσεις και προσωρινή φιλοξενία στις στέγες.
Η συζητούμενη πρόταση νόμου προβλέπει ακόμα επιδότηση των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, όταν δεν διαθέτουν άλλους πόρους. Το ποσό μάλιστα αυτό –διαβάζω- προτείνεται να είναι ίσο με το εκάστοτε ισχύον επίδομα ανεργίας ανειδίκευτου εργάτη και να καταβάλλεται από το Υπουργείο Υγείας. Στη συνέχεια προτείνεται να παρακρατείται από το εισόδημα του δράστη ο οποίος άσκησε σωματική βία, μέσω της μισθοδοσίας του ή με βάση των Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων.
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η νομοπαρασκευαστική επιτροπή έκριναν πολλές από τις προτάσεις αυτές ενδιαφέρουσες, μερικές όμως εξ αυτών πρακτικά δυσχερείς στην εφαρμογή τους. Και τούτο κατ’ αρχήν επειδή συνεπάγονται δυσβάσταχτες δαπάνες, που είναι άγνωστο -ούτε προτείνεται και στο νομοσχέδιο- από ποια κονδύλια θα καλυφθούν, λαμβανομένης μάλιστα υπόψη της ιδιαίτερα δυσχερούς δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, αλλά και της πρόταξης, από την Κυβέρνηση, της δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως άλλωστε έχει εξακολουθητικά διακηρύξει ο Πρωθυπουργός.
Ακόμα, κρίνεται προβληματική η ρύθμιση να καταβάλλει η πολιτεία χρήματα στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας και στη συνέχεια, σε δεύτερο χρόνο, να τα αναζητήσει από τους δράστες. Θεωρούμε ότι δεν είναι σκόπιμο να αναλάβει το δημόσιο την οικονομική κάλυψη αξιώσεων τις οποίες ενδεχομένως θα έχει ο ένας σύζυγος κατά του αδικοπραγήσαντος άλλου, με το κράτος παρεμβαλλόμενο ως οφειλέτη σε αμιγώς ιδιωτικές διαφορές. Με ποιους μηχανισμούς; Κυρίως, όμως, μια τέτοια ρύθμιση είναι ασύμβατη με τις κρατικές υποχρεώσεις και δραστηριότητες, ενώ -ίσως το πιο επικίνδυνο- θα δημιουργούσε ένα ανατρεπτικό προηγούμενο για τη δικαιική τάξη μας.
Αποδοχή τέτοιας ρύθμισης, αυτόματα, θα ήγειρε ανάλογες αξιώσεις κάλυψης άλλων ανάλογων οφειλών από ιδιώτες προς ιδιώτες από το κράτος. Παραδείγματος χάρη, αξιώσεις για μισθούς, που παρανόμως δεν καταβλήθηκαν από τον εργοδότη στον εργαζόμενο. Γιατί να μην παρεμβληθεί και πάλι το κράτος με τη λογική αυτή; Να καλύψει τους μισθούς και μετά να τους αναζητήσει ενδεχομένως από τον εργοδότη. Επίσης αξιώσεις για εκπλήρωση υποχρεώσεων προς δανειστές από επιχειρήσεις που χρεοκόπησαν.
Άρα, λοιπόν, είναι κάτι το οποίο κατ’ αρχήν, δεν γίνεται πιστεύω, αποδεκτό.
Επίσης, η ανέγερση και η συγκρότηση κέντρων στήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας σε κάθε νομό της χώρας και τεχνικά και οικονομικά κρίνεται δυσχερής και ιδιαίτερα δαπανηρή. Σε κάθε δε περίπτωση, εφικτή μόνο σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Με το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο, το οποίο, όπως προανέφερα, επεξεργάζεται η νομοπαρασκευαστική επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης -και θέλω να σας ενημερώσω ότι ήδη βρίσκεται στο τελικό στάδιο- το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας αντιμετωπίζεται μπορώ να πω, από κάθε άποψη: από ποινική άποψη, από αστική άποψη, από κοινωνική άποψη. Για πρώτη φορά δίνεται επίσημα σε νομοθετικό κείμενο ο ορισμός της οικογένειας –είναι παράδοξο, δεν εδίδετο μέχρι τώρα- ενώ εκσυγχρονίζονται και τα σχετικά κεφάλαια του Ποινικού Κώδικα.
Η νομοπαρασκευαστική αυτή επιτροπή έστρεψε την προσπάθειά της σε ουσιαστικές, απλές, πρακτικές και εφαρμόσιμες λύσεις-παρεμβάσεις, με στόχο κατ’ αρχήν να εμποδίζεται η δημιουργία θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και να προστατεύονται άμεσα και αποτελεσματικά τα θύματα, αν υπάρχουν. Κυρίως όμως η νομοπαρασκευαστική αυτή επιτροπή επεχείρησε και επιχειρεί να αξιοποιήσει κατά το δυνατόν τις υπάρχουσες δομές των κοινωνικών υπηρεσιών της πολιτείας, οι οποίες τίθενται στη διάθεση των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας. Από τη μελέτη, την οποία διενήργησε η νομοπαρασκευαστική επιτροπή, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν πράγματι λειτουργούσες οργανώσεις και ιδρύματα που κάλλιστα μπορούν να αναλάβουν την περίθαλψη των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, χωρίς να προστίθενται νέες και μάλιστα σημαντικές δαπάνες στον ήδη βεβαρημένο προϋπολογισμό του κράτους.
Για τους λόγους αυτούς προβλέπεται σαφώς με σχετική διάταξη του νομοσχεδίου, το οποίο θα έλθει σύντομα στη Βουλή, ότι οι αστυνομικές αρχές, οι οποίες κατά κύριο λόγο επιλαμβάνονται υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, υποχρεούνται να ενημερώνουν τόσο τα θύματα όσο και τους ειδικούς κοινωνικούς φορείς υπό την εποπτεία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ώστε αμέσως να παρέχεται η αναγκαία κατά περίπτωση αρωγή και συμπαράσταση στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας. Έτσι, το θύμα σε κάθε περίπτωση γνωρίζει επίσημα, γνωρίζει υπεύθυνα πού θα στραφεί για την αναγκαία βοήθεια. Ιδιαίτερη προστασία παρέχεται ακόμα στα ανήλικα μέλη της οικογένειας, στις εγκύους και στους ηλικιωμένους, ενώ προβλέπονται συγκεκριμένα και αποτελεσματικά δικονομικά μέτρα για την ταχύρυθμη εκδίκαση των εγκλημάτων, των αδικημάτων ενδοοικογενειακής βίας. Ταυτόχρονα με άλλα συγκεκριμένα μέτρα προστατεύεται, όπως επιτάσσει άλλωστε το Σύνταγμά μας, το απαραβίαστο της ιδιωτικής και της οικογενειακής ζωής του ατόμου. Συγχρόνως και το κοινωνικό κράτος καλείται να προσφέρει, στα όρια πάντοτε των οικονομικών δυνατοτήτων του, έμπρακτη συμπαράσταση και συνδρομή σε κάθε κακοποιημένο μέλος οικογένειας.
Πέραν τούτων, το νομοσχέδιο που θα έλθει σύντομα στη Βουλή εναρμονίζεται με τις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις. Με συγκεκριμένες πάλι διατάξεις επιδιώκουμε την ουσιαστική και απόλυτη προστασία των ανηλίκων, έτσι ώστε ο ανήλικος να μην καθίσταται θύμα βίας μέσα στον κύκλο της οικογένειας, ως ανυπεράσπιστο θύμα της, και συγχρόνως να μη γίνει ούτε καν μάρτυς σκηνών βίας μέσα στην οικογένεια, με αναπόφευκτη συνέπεια το σοβαρό του τραυματισμό και τον κίνδυνο ίσως μελλοντικά να υιοθετήσει και το ίδιο το παιδί ανάλογες ηθικά κατακριτέες συμπεριφορές. Για να ευοδωθεί η προσπάθεια αυτή ζητείται και η συνδρομή των εκπαιδευτικών, οι οποίοι είναι -εξ ορισμού θα έλεγα- και αυτοί καθ’ ύλην αρμόδιοι. Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για την προστασία των ανηλίκων από την ενδοοικογενειακή βία συμπληρώνουν ουσιαστικά και αποτελεσματικά το ισχύον σήμερα νομοθετικό καθεστώς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από όσα ανέφερα νομίζω ότι είναι σαφές ότι σύντομα η χώρα μας θα αποκτήσει ένα σύγχρονο, ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο θα διασφαλίζει τη γαλήνη της οικογένειας, θεσμού παραδοσιακού και ιδιαίτερα σημαντικού για την κοινωνική ζωή του τόπου μας. Και σ’ αυτήν την προσπάθεια η συμβολή όλων και των συναδέλφων που υπογράφουν την πρόταση νόμου, την οποία συζητάμε σήμερα, είναι και χρήσιμη, είναι και καλοδεχούμενη.
Όλοι οφείλουμε να καταθέσουμε και να αναπτύξουμε τις ιδέες και τις προτάσεις μας, έτσι ώστε με τη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να εξαλειφθούν ει δυνατόν τα φαινόμενα της βίας, που οπωσδήποτε φθείρουν, που οπωσδήποτε αποσυνθέτουν την ελληνική οικογένεια.
Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και ας κινηθούμε αποτελεσματικά με αποκλειστικό γνώμονα, με άστρο το κοινό καθήκον και την υποχρέωση προσφοράς στην ελληνική οικογένεια και συνολικά στην ελληνική κοινωνία.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
Το λόγο έχει ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Κακλαμάνης.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ θα επαινέσω τις συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, διότι μας έδωσαν μία ευκαιρία να συζητήσουμε για ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και να επεκταθούμε στη διατύπωση και άλλων σκέψεων, που είναι χρήσιμες και στην Κυβέρνηση και στα κόμματα, για να διαμορφώνουν απόψεις και πολιτικές πιο σύγχρονες για σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, αλλά και σ’ εμάς τους ίδιους εδώ.
Δυστυχώς –και έχει κατά κόρον λεχθεί, δεν χρειάζεται περισσότερο να το αναλύσω εγώ- η πρόταση νόμου πάσχει πολλαπλώς. Η πρόθεση αγαθή, αλλά πάσχει πολλαπλώς.
Θέλω, όμως, με την ευκαιρία αυτή να διατυπώσω κάποιες σκέψεις, που έχουν να κάνουν και με τη λειτουργία του όλου συστήματος, του κοινωνικού μας συστήματος. Δεν ήταν ίσως κανείς από τους παρόντες το πρωΐ, όταν απευθυνόμενος στον Υφυπουργό Περιβάλλοντος και Χωροταξίας για το θέμα της λυματολάσπης της χωματερής των Αγίων Αναργύρων, των Άνω Λιοσίων, είπα ότι είναι φυσικό, όταν δεν ζει κανείς το πρόβλημα εκείνο, διότι ούτε εγώ μένω στην περιοχή ούτε ο Υπουργός μένει στην περιοχή, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι αυτή η δυσοσμία και οι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία κ.λπ.. Πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο.
Η ενδοοικογενειακή βία και ειδικότερα η δυσχερής θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία, νομίζω ότι όσο ανεβαίνει κανείς στην οικονομική και κοινωνική κλίμακα περιορίζεται. Ίσως παίρνει άλλες μορφές, που είναι περισσότερο απεχθείς, όπως είναι οι συμβατικές συμβιώσεις, οι διάφοροι συμβιβασμοί που ευτελίζουν. Όμως, τα προβλήματα αυτά είναι συναρτημένα με την οικονομική και κοινωνική θέση των ατόμων που συγκροτούν την οικογένεια και πρωτίστως του ζεύγους των συζύγων.
Το πρόβλημα, δηλαδή, εμφανίζεται και αφορά τα οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερα στρώματα και έχει να κάνει προφανώς και με τη διάχυση του αυταρχισμού, της βίας του κράτους, αν θέλετε. Έχει να κάνει και με την καταπίεση τη συναισθηματική που αισθάνεται το άτομο, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο άντρας, ο οποίος βαρύνεται κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη με τα βάρη του γάμου και έχει πολλές φορές την αίσθηση της καταπίεσης.
Γενικώς το αναφέρω αυτό, διότι ο εργοδότης κατά κανόνα δεν ασκεί βία στον εργαζόμενο. Πολλές φορές, όμως, η καταπίεση την οποία αισθάνεται ο εργαζόμενος λόγω των συνθηκών εργασίας, των ελλιπών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, λόγω των ζητημάτων των αποδοχών του κ.λπ., ίσως δημιουργεί μια τέτοια ψυχολογική κατάσταση και όπως είναι και ο κανόνας, ό,τι πιέζει τα παραπάνω στρώματα, καταφέρεται πιεστικά και προς τα κάτω. Και εκεί, λοιπόν, εκτονώνεται αυτή η βία, η βία -επαναλαμβάνω- με τη γενικότερη έννοια. Και φαίνεται ότι και στην πολιτεία στην οποία κρατούν τέτοιες αντιλήψεις -βέβαια προχωρούμε σε ηπιότερες μορφές λειτουργίας του κράτους σε σχέση με τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα- η βία αυτή μπορεί κάλλιστα έτσι να εκτονώνεται. Πού αλλού; Στη γυναίκα, στο παιδί, μέσα στο σπίτι.
Πώς προκύπτει, όμως, αυτή η αντίληψη; Πρώτα-πρώτα ας θυμηθούμε όλοι όσοι είμαστε εδώ –ή μάλλον όχι οι κυρίες λόγω ηλικίας- τα σχολικά βιβλία που χρησιμοποιήσαμε στη βασική μας εκπαίδευση. Εγώ θυμάμαι, όταν έγινα Υπουργός Παιδείας τον Ιούλιο του 1982 και ξεκινήσαμε την αναμόρφωση στα αναλυτικά προγράμματα, στα σχολικά βιβλία κ.λπ., ότι είχαμε τα βιβλία της Α΄ Δημοτικού και εκεί που έλεγε «λο, λα», είχαμε και την εικόνα της οικογένειας, δηλαδή τον πατέρα ο οποίος καθόταν στο σαλόνι, τρέχα γύρευε, στον κύριο χώρο με την εφημερίδα ανοιχτή και μία γυναίκα η οποία ήταν έγκυος και ένα μωρό της τράβαγε και το φουστάνι. Αυτή την εικόνα τη διατηρώ από τότε. Δεν ξέρω αν οι άλλοι τη θυμάστε.
Λοιπόν, με όλα αυτά μπολιάστηκαν γενιές και γενιές και τότε η γυναίκα ήταν αυτό που λεγόταν το «ασθενές φύλο». Ξέρετε, αυτές οι εκφράσεις και οι έννοιες είναι δίκοπο μαχαίρι καμία φορά. Το «ασθενές φύλο» σημαίνει ότι πρέπει και να υποτάσσεται. Ο θεσμός της προίκας σημαίνει ότι εγώ θα επιβαρυνθώ μ’ αυτό το ασθενές άτομο και άρα πρέπει να έχω την προίκα. Σε άλλες κοινωνίες, όπου εκεί υπερισχύει η αντίληψη για τη γυναίκα ως σκεύος ηδονής, εκεί δεν παίρνει προίκα ο γαμπρός, αλλά θα δώσει στον πατέρα ένα ποσό. Ουσιαστικά, δηλαδή, είναι μία μορφή εκπόρνευσης για το θήλυ που θα αποτελέσει τη σύζυγο.
Θυμάμαι το 1974, που μετά την κατάρρευση της δικτατορίας άρχισαν οι διαδικασίες, οι κινητοποιήσεις. Επειδή εγώ τότε ανήκα σ’ ένα πολύ μικρό κόμμα, το οποίο κάτω από ορισμένες συνθήκες δεν μπορούσε να έχει μαζικές και πολλές δημόσιες εκδηλώσεις, κάναμε κάτι συγκεντρώσεις στα σπίτια. Ακόμη και σ’ αυτό το κόμμα που ανήκα, που έλεγε ότι είναι αριστερό, μαρξιστικό και επαναστατικό και πολλά και διάφορα -στην πραγματικότητα ήταν ένα δημοκρατικό κόμμα με σοσιαλιστικές αρχές- παρ’ όλες τις παρακλήσεις μου, διότι με ενδιέφερε να με ακούσουν οι γυναίκες -γιατί και αυτές ψήφιζαν και εν πάση περιπτώσει ήθελα να πουν την άποψή τους γι’ αυτήν την επανάσταση που θέλαμε να κάνουμε, την κοινωνική επανάσταση- οι γυναίκες επέμεναν να είναι στη κουζίνα.
Ήταν αδιανόητο εκεί που συζητούσαν οι άνδρες, υποτίθεται, τα σοβαρά και τα μεγάλα, να παρευρίσκονται και αυτές.
Κυρίες και κύριοι, να το παραδεχθούμε. Και δεν είναι το θέμα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυβέρνησε αυτόν τον τόπο αρκετά χρόνια και στην κρίσιμη δεκαετία μετά τη Μεταπολίτευση. Να σημειώσουμε ότι και στο πρώτο Σύνταγμά μας ετέθησαν διατάξεις πραγματικά προοδευτικές που αφορούσαν και την ισότητα των φύλων. Αλλά και στην πορεία, με τομή το ν. 1329/83 και με όλες τις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες σε μια ελεύθερη πραγματική δημοκρατία, φθάσαμε σήμερα να έχει η γυναίκα μια σημαντική θέση, αλλά όχι εκείνη της πλήρους ισότητας. Διότι ξέρουμε ότι παρ’ όλους τους νόμους και την εργατική νομοθεσία, η πράξη φαλκιδεύει τα δικαιώματα των γυναικών.
Και έχουμε βέβαια τη μεγάλη συμφορά, που αφορά πια ολόκληρη την κοινωνία, του ρόλου των ηλεκτρονικών κυρίως μέσων ενημέρωσης. Ό,τι και να αλλάξουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα, όσο και αν προσπαθήσουμε να αλλάξει τη νοοτροπία της η οικογένεια, τίποτα δεν γίνεται όσο καθημερινώς επί ολόκληρες ώρες θα διοχετεύεται μέσα στην οικογένεια, μέσα στον κάθε χώρο, μέσα στην κάθε ομάδα πολιτών αυτή η αντίληψη για τη γυναίκα, η οποία πρέπει να είναι ξανθιά κατά προτίμηση- αφού εμείς οι Έλληνες ως μεσογειακοί είμαστε μελαχρινοί και άρα πρέπει να μας ελκύει η ξανθιά- και επίσης η γυναίκα αυτή πρέπει να ντύνεται και να εμφανίζεται έτσι στην τηλεόραση, ώστε να ερεθίζει το ανδρικό γένος, δηλαδή όλα αυτά τα γελοία, αυτά τα θέματα που πάντοτε αφορούν τις σχέσεις είτε τις ερωτικές είτε τις σεξουαλικές είτε της συμβίωσης και όχι τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι.
Επομένως, έχουμε ανάγκη από μία πολιτική την οποία όλοι θα συνειδητοποιήσουμε, αλλά θα τη δούμε σφαιρικά. Όχι για το τάδε ζήτημα, στο οποίο τελικά δεν δίνουμε και λύση. Η ενδοοικογενειακή βία δεν θα αντιμετωπιστεί μόνο με τη δυνατότητα που θα δώσουμε να παίρνει ένα επίδομα μια γυναίκα που έφερε από τον άνδρα της. Θα πολλαπλασιάσουμε ενδεχομένως αυτά τα φαινόμενα. Δεν είναι το πρόβλημά μας εκεί.
Το πρόβλημά μας είναι το πώς δίνουμε μάχη σε όλους τους τομείς, ώστε να κατανοήσουν, να συνειδητοποιήσουν, ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές, που δοξάζουμε τη μητέρα, που θυμόμαστε τη μητέρα μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας, ότι η μητέρα μας ήταν -ή είναι για όσους ζει- γυναίκα, ακόμα και όταν μια μητέρα τις αντιλήψεις του παρελθόντος μας μεγάλωσε με την αίσθηση ότι η μητέρα καμάρωνε το αγόρι. Εγώ είχα την ατυχία να μην έχω αδελφή. Ήμαστε τέσσερα αγόρια, αγορόσπιτο.
Αλλά έλεγα τώρα στο συνάδελφο του Κομμουνιστικού Κόμματος: Πώς λέμε μια γυναίκα που στα πενήντα της χρόνια δεν έχει παντρευτεί; Τη λέμε γεροντοκόρη. Πώς λέμε έναν άνδρα που στα πενήντα του χρόνια δεν θέλει να παντρευτεί, αλλά «πετάει» από εδώ και από εκεί; Λέμε ότι «Αυτός είναι bon viver». Λοιπόν, είναι βαθύτατα ριζωμένη αυτή η αντίληψη της διάκρισης. Και μόνο εάν πολεμήσουμε στο σχολείο και στο δημόσιο βίο, θα αλλάξει, όπως και αυτήν την κατάσταση στα ηλεκτρονικά μέσα! Δυστυχώς η Κυβέρνηση –λυπάμαι για τον παριστάμενο Υπουργό που συνήργησε- αυτό το μέγα θέμα που είναι εθνικό πια, των επιχειρηματιών που ελέγχουν την ενημέρωση, την επιμόρφωση, την ψυχαγωγία του λαού, δεν ετόλμησε.
Όπως καταλαβαίνετε, αν περάσουν έξι μήνες από τη λαϊκή εντολή, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να βάλει χέρι στους επιχειρηματίες των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Έχω την τιμή να ανακοινώσω προς το Τμήμα ότι η Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου καταθέτει την έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας: «Καταδύσεις αναψυχής και άλλες διατάξεις».
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Τηλέμαχος Χυτήρης.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΧΥΤΗΡΗΣ: Άκουσα με προσοχή τα όσα είπε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Κακλαμάνης και πραγματικά είναι σωστά και χρειαζούμενα να λέγονται και να υπενθυμίζονται. Όμως θα επιστρέψω στην ομιλία του κυρίου Υπουργού, για να πω ότι ο κ. Παπαληγούρας μας είπε ότι πιστεύει στην ανάγκη καινοτόμου νομοθετικής διάταξης, αλλά δεν το κάνει, «θα» στο μέλλον.
Μας είπε επίσης ότι οι προτάσεις είναι ενδιαφέρουσες, αλλά είναι δυσχερείς. Χρειάζονται χρήματα τα οποία δεν δίνονται. Η Κυβέρνηση από την άλλη μεριά, δια του Πρωθυπουργού και των άλλων Υπουργών, λέει ότι είναι μια κυβέρνηση μεταρρυθμιστική. Και όχι μόνο αυτό, αλλά προσπαθεί να μας αποδείξει ότι είναι και προοδευτική, μεσαίου χώρου, κεντρώου χώρου κ.λπ.. Αυτήν τη μεταρρύθμιση την εξαντλεί βέβαια σε αντεργατικά νομοσχέδια και πρωτοβουλίες. Όταν πρόκειται για την κοινωνία και για θεσμούς, τότε νομίζω ότι υπάρχουν τα δεξιά αντανακλαστικά, τα συντηρητικά και εκεί δεν κάνουμε τίποτα.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι ευτυχώς –θα συμπληρώσω σ’ αυτά που είπε ο κ. Κακλαμάνης- που υπήρξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα τελευταία χρόνια στην κυβέρνηση και έτσι ψηφίστηκαν νόμοι πραγματικά καινοτόμοι όσον αφορά την οικογένεια, την κατάργηση της μοιχείας, τον πολιτικό γάμο, την ισότητα, τα Κ.Α.Π.Η., την ψήφο στα δεκαοκτώ, τη «Βοήθεια στο Σπίτι», την ποσόστωση της παρουσίας των γυναικών στα Δ.Σ. των οργανισμών. Όλα αυτά κανείς πρέπει να τα πιστεύει και πραγματικά να είναι προοδευτικός για να τα κάνει. Διαφορετικά, λέμε ωραία λόγια και οι πράξεις που κάνουμε, δεν αντιστοιχούν στα ωραία λόγια, αλλά είναι συντηρητικές πράξεις. Και νομίζω ότι αυτός ο συντηρητισμός ο ενδόμυχος της Νέας Δημοκρατίας, είναι αυτός που δεν την αφήνει να πάρει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Εξ άλλου μην ξεχνάμε, όταν μιλάμε για τη γυναίκα, ότι την υποταγή της γυναίκας στο σύζυγο την ευλογεί και η Εκκλησία. Και ξέρετε ότι από την υποταγή στη βία, η απόσταση είναι ελάχιστη.
Περιμένουμε, λοιπόν, εμείς και θα προσπαθήσουμε και στη Βουλή και στις επιτροπές να υποστηρίξουμε να έρθει ένα νομοσχέδιο, το οποίο να είναι πραγματικά προοδευτικό νομοσχέδιο και να αντιμετωπίζει ουσιαστικά την ενδοοικογενειακή βία.
Επαναλαμβάνω ότι έχουμε κάνει μια τέτοια πρόταση και ένα τέτοιο σχέδιο νόμου. Λόγω των εκλογών δεν προχώρησε. Θα το επαναφέρουμε και θα ζητήσουμε από τους συναδέλφους της Βουλής να πάρουν θέση, αφού κάνουμε τις αλλαγές που προφανώς θα είναι οι αρμόζουσες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Χυτήρη.
Το λόγο έχει η κ. Παντελάκη ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε..
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Μια πλευρά μόνο θα ήθελα να θίξω από την τοποθέτηση του κυρίου Υπουργού και έχει σχέση με την οικονομική πλευρά του θέματος. Μου δημιουργείται η εντύπωση κύριε Υπουργέ, ότι τελικά ίσως να ήσασταν και έτοιμοι να φέρνατε σχέδιο νόμου, γιατί από την τοποθέτησή σας φάνηκε ότι έχει γίνει ήδη μια επεξεργασία. Πήρατε θέση και στα ζητήματα της πρότασης νόμου, πέρα από το γεγονός ότι υπάρχει νομοτεχνικό πρόβλημα, επειδή δεν είναι ολοκληρωμένη η πρόταση. Πήρατε, όμως, θέση. Και η θέση που πήρατε, δείχνει ότι υπάρχει πρόβλημα σε σχέση με την πολιτική βούληση της Κυβέρνησης για το αν θα βάλει στη ζυγαριά το ζήτημα της δημοσιονομικής δυσκολίας.
Εκεί υπάρχει θέμα. Κουβεντιάσαμε αρκετή ώρα σήμερα, αλλά δεν πρόκειται γενικώς για ένα θέμα ιδεών. Το ζήτημα δεν είναι ο νόμος. Ο νόμος δεν θα έρθει για να λύσει ζητήματα καταστολής. Πρωτίστως χρειάζεται να αντιμετωπίσει ζητήματα πρόληψης και στήριξης. Αυτά, όμως, έχουν και οικονομική πλευρά, η οποία είναι σημαντική.
Εγώ, όμως, θέλω να τονίσω το εξής θέμα: Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να πάρετε υπόψη σας ότι δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε τα κέντρα στήριξης –θα δούμε πώς και τι, αλλά μιλάω για τα χαρακτηριστικά τους και για τη φυσιογνωμία τους- να υπάγονται σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και γενικότερα στις μη κυβερνητικές οργανώσεις, γιατί αυτό ακριβώς στοιχίζει περισσότερο.
Αυτό, λοιπόν, πρέπει να το αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση, αν θέλει πραγματικά να φέρει ένα σχέδιο νόμου, το οποίο να προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει και να αντιμετωπίσει ορισμένα ζητήματα και να αποτελέσει μία αφορμή, ώστε να «σπάσει» η σιωπή συνολικότερα μέσα στην οικογένεια.
Βεβαίως νομοθετικά και το καλύτερο νομοθέτημα να έρθει και με τις καλύτερες προϋποθέσεις, τα ζητήματα είναι κοινωνικά και πολιτικά. Είναι της ίδιας της κοινωνίας, των αντιλήψεων της ζωής που επιδρούν σε κάθε περίπτωση.
Νομίζω ότι θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι επιθυμία όλων, όλων των κομμάτων, είναι να υπάρχει μια νομοθετική ρύθμιση. Όμως, δεν μπορεί να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση χωρίς η Κυβέρνηση να βάλει το χέρι στην τσέπη.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ, θέλετε να απαντήσετε τώρα ή να μιλήσει και η κ. Παπακώστα;
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Ας προηγηθεί ο κύριος Υπουργός!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ, η κ. Παπακώστα παραχωρεί τη θέση της.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ας μιλήσει η κ. Παπακώστα. Δεν ήξερα ότι είχε πρόθεση να μιλήσει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει η κ. Παπακώστα.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Απαντώντας και κλείνοντας αυτήν την εξαιρετικά σημαντική συζήτηση για ένα τόσο σοβαρό θέμα, θα ήθελα να κάνω δύο-τρεις παρατηρήσεις σχετικά με αυτά που ακούστηκαν.
Πρώτον, συζητήσαμε επί της ουσίας μία πρόταση νόμου, το σχέδιο της οποίας διανεμήθηκε –υπάρχουν τα Πρακτικά και στην αρμόδια επιτροπή, η οποία το επεξεργάστηκε- κατά τη διάρκεια του Α΄ Θερινού Τμήματος. Εκτιμώ πως ουδείς μπορεί να έχει αντίρρηση επί της συγκεκριμένης προτάσεως και επί των επί μέρους ρυθμίσεων, έτσι όπως και σήμερα αναλυτικά παρουσιάστηκαν.
Εάν μένουμε στον τύπο, δηλαδή στη σημειολογία της ημέρας και όχι στην εξειδίκευση και έχοντας υπόψη μου και την πρόθεση, αλλά και το σχέδιο νόμου το οποίο υπήρχε επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. -και το οποίο ουδέποτε έγινε νόμος, ενώ υπήρχε ο κατάλληλος χρόνος- θεωρώ ότι είναι απ’ όλες τις απόψεις ό,τι πιο άρτιο έχει υπάρξει σε σχέση με τα ζητήματα που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία.
Θέλω, λοιπόν, να κάνω μία παρατήρηση. Ακούστηκαν πολλά και ενδιαφέροντα. Ωστόσο, αντιπαρέρχομαι το «ήξεις, αφήξεις». Από τη μία η Αντιπολίτευση λέει ότι είναι ατελές και από την άλλη ότι αποτελεί αντιγραφή, όπως είπε η συνάδελφος κ. Κατσέλη. Εάν αποτελεί αντιγραφή ενός τέλειου σχεδίου νόμου, το οποίο είχατε εσείς φτιάξει, τότε πώς είναι ατελές όταν έρχεται σήμερα ως πρόταση νόμου από τη δική μας πλευρά;
Επίσης, αντιπαρέρχομαι τα περί αναφοράς στον κυπριακό νόμο. Εάν ήταν έτσι όπως τα είπε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν υπήρχε κανένας λόγος παρά να τον φέρουμε αυτούσιο. Επικαλέστηκα το τι υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ισπανικό νόμο, τον κυπριακό νόμο και τι προτείνουμε εμείς για την ελληνική πραγματικότητα.
Κατά συνέπεια και συνοψίζοντας, τρία πράγματα απαιτούνται για να γίνει νόμος και να εφαρμοστεί από την επομένη, διότι η ουσία αυτής της πρότασης νόμου δεν είναι να κουβεντιάζουμε και να μεταθέτουμε τις ρυθμίσεις ή να μοιράζουμε και να «χαϊδεύουμε αυτιά», λέγοντας ότι θα πάρουν όλοι ένα κομμάτι από αυτό που θα ψηφιστεί, είτε αυτή είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε ο νομός είτε κάτι άλλο.
Η πρόθεση, ο στόχος και η φιλοσοφία αυτής της πρότασης νόμου είναι να είναι λειτουργική, εφαρμόσιμη και αποτελεσματική από την επόμενη μέρα. Τα υπόλοιπα θα αποτελούν «ασπιρίνες», πράγμα το οποίο δεν έχουμε ανάγκη σήμερα.
Υπάρχει ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο αφορά την οικογένεια. Θα συμφωνήσω απολύτως με τον τέως Πρόεδρο της Βουλής, τον καλό συνάδελφο κ. Κακλαμάνη, ο οποίος περιέγραψε πώς ήταν περίπου το μοντέλο και θα πω ότι, κατά την άποψή μας, χρειάζονται τρία πράγματα:
Πρώτον, πολιτική βούληση. Δεύτερον, πόροι και τρίτον, ένας αντιγραφειοκρατικός, εφαρμόσιμος, λειτουργικός και αποτελεσματικός νόμος από την επομένη.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, σ’ εκείνους οι οποίοι προηγουμένως είπαν ότι έχουν κάποιες ενστάσεις νομοτεχνικού περιεχομένου ως προς το τυπικό μέρος κ.τ.λ., λέω σήμερα το εξής: Αποδέχεστε όλα τα κόμματα να επανακατατεθεί η πρόταση νόμου -έτσι όπως εξειδικεύτηκε τόσο στην αρμόδια επιτροπή η οποία την επεξεργάστηκε, αλλά και όπως την εισηγήθηκα σήμερα εκ μέρους όλων των συναδέλφων, οι οποίες προσυπέγραψαν- στη Βουλή των Ελλήνων, στην Ολομέλεια;
Εάν συμφωνείτε, τότε εδώ είμαστε και η πρόταση είναι στη διάθεσή σας. Από την άλλη πλευρά, λέω στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης ότι όσον αφορά τους πόρους που είπατε, κύριε Υπουργέ και το ότι δεν μπορεί να επιδοτείται, διότι τα δημοσιονομικά είναι πενιχρά, θα συμφωνήσω μαζί σας ως προς την πενιχρότητα, λόγω της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης την οποία βιώνουμε και ουδείς έχει αντίρρηση επ’ αυτού. Αλλά έχω απάντηση και είναι πλήρης. Η απάντηση είναι η εξής μία: Όπως επιδοτείται ο άνεργος, διότι έτσι επιλέγει η πολιτεία να δείξει την κοινωνική της στοργή, έτσι πρέπει να θεσμοθετήσουμε ότι πρέπει να επιδοτείται και το θύμα, το οποίο δεν έχει «πού την κεφαλήν κλίναι» και χρειάζεται αρωγή.
Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, θέλω να σας πω ότι στο σχέδιο νόμου και στην πρόταση, έτσι όπως την εξειδίκευσα κάνοντας την εισήγησή μου, πρότεινα την ίδρυση ταμείου –γιατί άκουσα την κ. Παντελάκη με ενδιαφέρον- με την επωνυμία «Ταμείο Στήριξης Θυμάτων Ενδοοικογενειακής Βίας», το οποίο θα είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, το οποίο θα εποπτεύεται από το κράτος και ιδίως από το Υπουργείο Υγείας και το οποίο θα έχει πόρους οι οποίοι θα προέρχονται από εισφορές, δωρεές, κληροδοτήματα, χορηγίες και παράλληλα θα έχει την εξουσία το αρμόδιο Υπουργείο, το κράτος δηλαδή, να αποκτά, να κατέχει, να διαθέτει περιουσία, να συμβάλλεται, να εγείρει και να υπερασπίζεται αγωγές ή άλλες νομικές διαδικασίες και γενικά να πράττει όλα όσα είναι απαραίτητα για τους σκοπούς της ίδρυσης, της αξιοποίησης και της ανάπτυξής του.
(Στο σημείο αυτό, την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ)
Κατά συνέπεια, λοιπόν, υπάρχει η πρόβλεψη, υπάρχει η πρόνοια και απαιτείται η πολιτική βούληση που πρέπει να υπάρξει και για τους πόρους, κύριε Υπουργέ. Υπάρχει συγκεκριμένη πρόταση την οποία πρέπει η νομοπαρασκευαστική επιτροπή να τη δει σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος, διότι η πρόθεση της Κυβέρνησης δεν είναι προσχηματική, ούτε των συναδέλφων Βουλευτών, αλλά είναι ουσιαστική και αποσκοπεί στο να λύσει το πρόβλημα.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κυρία Παπακώστα.
Δεν υπάρχει άλλος εγγεγραμμένος ομιλητής.
Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για να κλείσουμε τη συζήτηση.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ένα βραχύτατο σχόλιο θέλω να κάνω στην παρέμβαση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Θα ήθελα να του θυμίσω ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρέθηκε στην κυβέρνηση με εξαίρεση μια βραχεία περίοδο κατά την οποία κυβέρνηση ήταν η Νέα Δημοκρατία, το 1990-1993, επί είκοσι περίπου χρόνια. Είναι λοιπόν, τουλάχιστον κατά τη δική μου λογική, παράδοξο να κατηγορείται σήμερα η Κυβέρνηση για το ότι δεν πήρε μια πολύ συγκεκριμένη πρωτοβουλία την οποία είχε τη δυνατότητα να φέρει όλα αυτά τα χρόνια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεν την πήρε.
Πράγματι, ανάλωσε πάρα πολύ χρόνο ο κ. Χυτήρης λέγοντας τι έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στον κοινωνικό τομέα. Μα, το μόνο βέβαιο είναι ότι, δεδομένου ότι συζητούμε σήμερα για την ενδοοικογενειακή βία, δεν έφερε νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση του κρίσιμου αυτού φαινομένου. Τι άλλο να πούμε; Μάλιστα ο κ. Χυτήρης έφθασε μέχρι του σημείου να κατηγορήσει τη Νέα Δημοκρατία, διότι δεν έχει μέχρι στιγμής αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Αν είχε παρακολουθήσει τη συζήτηση στην επιτροπή, θα γνώριζε ότι επί μήνες τώρα λειτουργεί αυτή η νομοπαρασκευαστική επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης και ότι, όπως έχω δεσμευθεί κατ’ επανάληψη και στην επιτροπή, μέσα στο τρέχον έτος θα είμαστε σε θέση να φέρουμε ένα ολοκληρωμένο νομοθέτημα στη Βουλή και θα έχουν τότε τη δυνατότητα όλα τα κόμματα να τοποθετηθούν σ’ αυτό. Μάλιστα, σε απόδειξη του ότι έχουμε πράγματι προχωρήσει με τη νομοπαρασκευαστική αυτή επιτροπή, κοντά στην ολοκλήρωση πια του έργου της, σε απόδειξη αυτού, σας παρουσίασα γενικές αρχές και ιδέες που διατρέχουν το νομοσχέδιο, το οποίο πολύ σύντομα θα έχετε τη δυνατότητα να διαβάσετε και να τοποθετηθείτε επ’ αυτού.
Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον αμετροεπές, την ώρα που επίκειται άμεσα η κατάθεση ενός τέτοιου νομοσχεδίου, που επί είκοσι χρόνια παρέλειψε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να εισαγάγει στη Βουλή, να ακούμε από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μομφή κατά της Κυβέρνησης. Αυτό είναι τουλάχιστον αμετροεπές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Υπουργέ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Αντιμετώπιση της Ενδοοικογενειακής βίας».
Οι αποδεχόμενοι την αρχή της πρότασης νόμου παρακαλώ να εγερθούν.
(Εγείρονται οι αποδεχόμενοι την πρόταση νόμου)
Είναι προφανές ότι δεν ηγέρθη ο απαιτούμενος και προβλεπόμενος από το Σύνταγμα και από τον Κανονισμό της Βουλής αριθμός Βουλευτών.
Συνεπώς η πρόταση νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Αντιμετώπιση της Ενδοοικογενειακής βίας» απορρίπτεται.
Έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά της Παρασκευής 16 Σεπτεμβρίου 2005 και ερωτάται το Τμήμα εάν τα επικυρώνει.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Συνεπώς τα Πρακτικά της Παρασκευής 16 Σεπτεμβρίου 2005 επικυρώθηκαν.
Επίσης, παρακαλώ για την επικύρωση των Πρακτικών με ευθύνη του Προεδρείου των κατωτέρω συνεδριάσεων: ΛΒ΄της Τρίτης 13 Σεπτεμβρίου 2005, ΛΖ΄ της Τρίτης 20 Σεπτεμβρίου 2005, ΛΗ΄ της Τετάρτης (πρωί) 21 Σεπτεμβρίου 2005, ΛΘ΄ της Τετάρτης (απόγευμα) 21 Σεπτεμβρίου 2005, Μ΄ της Πέμπτης 22 Σεπτεμβρίου 2005, ΜΑ΄ της Τρίτης 27 Σεπτεμβρίου 2005, ΜΒ΄ της Τετάρτης (πρωί) 28 Σεπτεμβρίου 2005, ΜΓ΄ της Τετάρτης (απόγευμα) 28 Σεπτεμβρίου 2005 και ΜΔ΄ της Πέμπτης 29 Σεπτεμβρίου 2005.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Συνεπώς το Τμήμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα λήγουν οι εργασίες της Γ΄ σύνθεσης του Τμήματος Διακοπής Εργασιών της Βουλής και η Ολομέλεια θα συνέλθει τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2005 και ώρα 11.00΄, σύμφωνα με την ειδική ημερήσια διάταξη που θα σας διανεμηθεί.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Τμήματος και ώρα 14.15΄ λύεται η συνεδρίαση.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ29-9-05 ΣΕΛ 3

PDF:

es29092005.pdf

TXT:

es050929.txt

Επιστροφή