Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Σαρλς Γκουνώ

Η όπερα Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Charles-François Gounod, (17 Ιουνίου 1818 – 18 Οκτωβρίου 1893) σε πέντε πράξεις βασίζεται στην αυθεντική εκδοχή του ομώνυμου θεατρικού έργου του William Shakespeare (γενν. 26 Απριλίουl 1564 – 23 Απριλίου 1616) σε αντίθεση με την σπουδαία επίσης δίπρακτη όπερα του Vincenzo Salvatore Carmelo Francesco Bellini (3 Νοεμβρίου 1801 – Puteaux, 23 Σεπτεμβρίου 1835)  με το ίδιο θέμα που βασίσθηκε  περισσότερο στο λιμπρέτο του Φελίτσε Ρομάνι και Λουίζι Σκέβολα. Η πρώτη παρουσίαση της όπερας του Gounod έγινε στο λυρικό θέατρο των Παρισίων στις 27 Απριλίου του 1867, 49 χρόνια αργότερα από την οπερατική εκδοχή του Bellini ενω την μελέτη και μετεπεξεργασία προσαρμογής του θεατρικού έργου του Σαίξπηρ  για λιμπρέτο την ανέλαβαν ο Paul Jules Barbier και ο Michel Carré.
Η εσωτερική προγραμματικότητα της όπερας  χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από την προσπάθεια υπέρβασης της καταθλιπτικής ατμόσφαιρας που φέρνει η ανθρώπινη διχόνοια και η μακροχρόνια αντιπαράθεση  μέσα σε γνωστές οικογένειες. Σηματοδοτεί τις μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις και συνέπειες που  προκύπτουν από αυτές  τονίζοντας τον αγώνα για την αληθινή αγάπη ως ένα υπέρτατο  κομβικό σημείο  για την ίδια την σημασία της ζωής αλλά και την ίδια την ελευθερία.
Κεντρική άρια που χαρακτηρίζει αυτήν όπερα είναι η άρια ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΖΩ «Je veux vivre» στη μορφή ενός μεθυστικού βάλς που τοποθετείται στο έργο ανάμεσα σε τέσσερα συναρπαστικά duetti των πρωταγωνιστών ηρώων που προβάλλουν  προοπτικά  την κοινωνική περιπέτεια  από ατυχείς συγκυρίες μέσα από  οικογενειακές καταστάσεις αναμετρήσεις και περιπλοκές  αλλά και πολλές φορές πολιτικές σκοπιμότητες  που εν τέλει καταπνίγουν την αυθόρμητη αγάπη και την ίδια την ελπίδα για  ζωή.
Η μουσική του Charles-François Gounod γάλλου συνθέτη που έζησε κυρίως στην Γαλλία και στην Αγγλία   αποκαλυπτική και ευρηματική  καταφέρνει να αναδείξει με ένα αγωνιώδη και συνάμα βαθιά ερωτικό -προσωπικά διαμορφωμένο ρομαντικό τρόπο- αυτό το διαχρονικό  αδιόρατο πλέγμα  που συνταράσσει την ανθρώπινη ψυχή. Τις αιτίες  του πικρού  έρωτα και των αντικρούσεων του.
Η  ανάπτυξη μιας ηχητικής αναζήτησης και σκιαγράφησης  αυτών των περιστάσεων μέσα στις διαφορετικές εκφάνσεις και εκφράσεις του μουσικού  έργου, τις μορφολογικές του αναδιπλώσεις, τα διαλείμματα της χαράς αλλά και τις σκοτεινές διαδρομές των ανταγωνιστών πρωταγωνιστών μας οδηγούν στην κατάθεση ενός σημαντικού σύγχρονου συνολικού πολυσύνθετου ηχητικού  και σωματικού αποτυπώματος του ερωτικού  δράματος του Σαίξπηρ προσφέροντας μας συνάμα ερμηνευτικά μια νέα ώθηση για την αντίληψη και κατανόηση του.
Η αξιόλογη αναθεωρητική ερμηνεία που θα παρακολουθήσουμε αποκλειστικά για τη Βουλή Τηλεόραση πραγματοποιήθηκε στον λυρικό οργανισμό της Barcelona «Μεγάλο θέατρο του Liceu» με την συμμετοχή της  Συμφωνικής Ορχήστρας και Χορωδίας της Barcelona υπό την μουσική διεύθυνση του Josep Pons, σκηνοθεσία  Stephan Lawless και σκηνικά και κοστούμια  του Ashley Martin Davis.
Στους κεντρικούς ρόλους ως Ιουλιέττα η  επιφανής υψίφωνος Aida Garifullina ως Στέφανο ο Tara Erraught , ως Ρομέο ο Saimir Pirgu ως Γερτρούδη η Susanne Resmark

Τεχνική επεξεργασία: Βασίλης Μπακογιάννης
Επιμέλεια, παρουσίαση κείμενα. Για τη Βουλή Τηλεόραση
Κωνσταντίνος Δ. Κακαβελάκης 2019-2020