Αθήνα, 15 Οκτωβρίου 2025

Χαιρετισμός του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Νικήτα Κακλαμάνη στην εκδήλωση της Παναθηναϊκής Οργάνωσης Γυναικών προς τιμήν της Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη

Αξιότιμη κυρία Πρόεδρε,

αγαπητά μέλη και υποστηρικτές,

φίλες και φίλοι,

πάντα «υπάρχει μια γυναίκα στην αρχή όλων των μεγάλων πραγμάτων…» Αν και πολύ θα ήθελα να έχω εγώ την πατρότητα αυτής της φράσης, στην πραγματικότητα ήταν ο Λαμαρτίνος που συμπύκνωσε την ουσία της γυναικείας φύσης σε λίγες μόνο λέξεις.

Αυτή η ρήση λοιπόν, δε θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα την αγαπημένη μου φίλη, συναγωνίστρια και συνάδελφο Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, την οποία τιμούμε όλοι μαζί απόψε.

Και αυτό γιατί η Άννα στη μακρόχρονη πορεία της ταυτίστηκε με πολλές «αρχές» και μάλιστα θεμελιώδεις: για την επιστήμη της, για τη θητεία της στην πολιτική, αλλά και για το γυναικείο κίνημα εν γένει.

Η αφετηρία τοποθετείται στο 1962, με εφόδιο την αγάπη της για τη νομική επιστήμη και με σημαντικές σπουδές στην Αθήνα και τη Βόννη. Με τα χρόνια, η νεαρή ποινικολόγος διακρίθηκε στις δικαστικές αίθουσες, ενώ περπάτησε σε δρόμους ακαδημαϊκούς, για να φτάσει το 1978 μέχρι και την έδρα τού Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παράλληλα, η δράση της επεκτάθηκε και στη συγγραφή επιστημονικών άρθρων και βιβλίων, αλλά και στην έκδοση του νομικού περιοδικού «Ποινικά Χρονικά».

 

Το 1981 αποτελεί έναν κομβικό σταθμό στην πορεία της. Η Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, έχοντας δώσει τα διαπιστευτήριά της στον εργασιακό στίβο, εισέρχεται για πρώτη φορά στην ενεργό πολιτική και εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας, ενώ στη συνέχεια, από το 1989, στην κοινή μας περιφέρεια, την Α’ Αθηνών.

Η συνέχεια δεν είναι απλώς γνωστή, αλλά έχει περάσει στην ιστορία. Με επιτυχημένες θητείες στα Υπουργεία Παιδείας, Πολιτισμού και Δικαιοσύνης, η Άννα επέτυχε σημαντικές τομές σε όποιον τομέα κι αν καταπιάστηκε.

Είναι ότι ανεξαρτήτως αντικειμένου, η οξύνοιά της, η διαρκής ετοιμότητα, η ανάγκη για βαθιά γνώση και κατάρτιση, αλλά και η αφοσίωση της σε κάθε γνωστικό πεδίο, ήταν τα συστατικά στοιχεία τής επιτυχημένης πορείας της στις ετερόκλητες αποστολές που της ανατέθηκαν.

Ο τρόπος σκέψης και η πρισματική αντίληψη των πραγμάτων πάντα ξάφνιαζε και μάλιστα πολύ πριν καν προκύψει κάποιο ορατό πρόβλημα ή έστω προβληματισμός… Γι’ αυτό άλλωστε εντυπωσίαζε με τις καίριες, σχεδόν ‘προφητικές’ παρεμβάσεις της στη δημόσια σφαίρα.

Και αν η μέχρι τότε πορεία της ήταν εντυπωσιακή, η συνέχειά της -στις αρχές πλέον του 21^ου αιώνα- θα σημάδευε το γυναικείο κίνημα με δύο κορυφαία ορόσημα.

Το πρώτο έρχεται το 2004, όταν η Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη κατακτά μια νέα, απάτητη κοινοβουλευτική κορυφή. Τότε που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Όπως έχω πει κατά το παρελθόν, η ανάδειξή της στο αξίωμα, καθώς και η δράση της στο πλαίσιό του, την κατέστησαν σύμβολο ισότητας και ανατροπής των στερεοτύπων.

Αθόρυβα, ακάματα και μεθοδικά έφερε την πιο «ηχηρή» επανάσταση σε έναν παραδοσιακά ανδροκρατούμενο χώρο.

Σε μια πραγματικότητα, όπου «αντιμετωπίζουμε έναν ισχυρό άντρα σαν γεννημένο ηγέτη και μια ισχυρή γυναίκα σαν ανωμαλία», όπως έγραφε η συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ (Atwood), η Άννα υπερείχε αβίαστα, χωρίς φασαρία.

Εξάλλου, όπως και η ίδια έχει δηλώσει «νιώθω ισχυρή και πολύ υπερήφανη για το φύλο μου», τονίζοντας πως  «μια γυναίκα που θέλει να διακριθεί στην πολιτική πρέπει να πιστέψει βαθιά μέσα της ότι δεν μπορεί να αναδειχθεί με πυροτεχνήματα και τεχνάσματα, αλλά μόνο με τη δημιουργία ενός σοβαρού προφίλ» […] «Με φωνασκίες δεν επιτυγχάνεται κανένας στόχος. Ας αφήσουμε αυτό το φαιδρό σπορ στους άνδρες!»

Με αυτές τις πεποιθήσεις λοιπόν πορεύτηκε, διαγράφοντας μια φωτεινή πορεία ως Πρόεδρος. Ενδυνάμωσε τη διεθνή παρουσία της Βουλής στον χώρο τής κοινοβουλευτικής διπλωματίας, αλλά και την επαφή με την κοινωνία και τον πολιτισμό.

Το δεύτερο κορυφαίο ορόσημο έρχεται λίγα χρόνια μετά, με την εκλογή της ως τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και, κυρίως, με την ανάληψη της Προεδρίας της 10 χρόνια μετά, το 2020. Για δεύτερη λοιπόν φορά, άλλη μια πρωτιά, ως η πρώτη και η μόνη γυναίκα Πρόεδρος της Ακαδημίας από το 1926 έως σήμερα.

Με τα μάτια ανοιχτά, γεμάτα περιέργεια και με μια ζωηρή διάθεση για δράση και εξέλιξη, η Άννα  καθιερώθηκε ως σύμβολο διαρκούς και ουσιαστικής νεότητας, αλλά και γυναικείας, ήρεμης δύναμης. Η ζωή της εξακολουθεί να εμπνέει και να οδηγεί τα νιάτα και δη τις γυναίκες, δίνοντας διέξοδο στις φιλοδοξίες και στα όνειρα, που τόσο έχουν ανάγκη.

Φίλες και φίλοι - συνάδελφοι και συνοδοιπόροι, η Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη είναι για όλους μας και ιδίως για τις εποχές που ζούμε, κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Τιμώντας την απόψε σε τούτη εδώ την αίθουσα, θα διαπιστώσατε πως συνυπάρχουν πρόσωπα με οριακά διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές, με διαφορές ή διαφωνίες, με άλλες τροχιές κι άλλες πορείες.

Όλοι όμως ήρθαν για εκείνη. Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Γιατί στο πρόσωπό της αναγνωρίζουν το κοινό DNA της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Είναι αυτή η ρίζα, αυτή η προίκα, που πάντα θα εμπνέει, πάντα θα ενώνει και πάντα θα καθοδηγεί.

Ας την τιμήσουμε λοιπόν όλοι εμείς όπως της αξίζει: ενωμένοι, μετρημένοι και αφοσιωμένοι τόσο στην πατρίδα, όσο και στους ανθρώπους της...

Κλείνοντας, αφού ευχαριστήσω και συγχαρώ την Παναθηναϊκή – Πανελλαδική Οργάνωση Γυναικών για την έξοχη πρωτοβουλία διοργάνωσης τής τιμητικής αυτής εκδήλωσης, θα ήθελα να αφιερώσω στην Άννα δυο λόγια του Ουγκώ, που πιστεύω πως και της ταιριάζουν και της αξίζουν: «Αγναντεύετε το αστέρι γιατί λάμπει και είναι ασύλληπτο, αλλά δίπλα σας βρίσκεται λάμψη πιο εκθαμβωτική και μυστικό πιο βαθύ: η γυναίκα».

Αγαπητή μου Άννα, σε ευχαριστούμε από καρδιάς.

Σε ευχαριστούμε για όλα.

 

 

 

 

Επιστροφή