Ομιλίες Προέδρου Βουλής

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2022

Ομιλία του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντίνου Τασούλα στην επίσημη παρουσίαση του Μεγάρου Παγκόσμιου Ποντιακού Ελληνισμού

Εξοχοτάτη κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

κυρίες και κύριοι,

 «Τ' αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις, όπως το φέρει ο κόπος της τελειωμένης μέρας» είναι στίχοι του Σεφέρη,  κι έχει να κάνει με τον κόπο, τον πόνο της ζωής και τη γοητευτική περιπέτεια της ζωής, η οποία διεξάγεται κάτω από το αλφαβητάρι των άστρων.

Ο Ποντιακός Ελληνισμός άλλαξε τον έναστρο ουρανό του έπειτα από τρεις χιλιάδες χρόνια. Και τον άλλαξε βίαια, τον άλλαξε σκαιά, τον άλλαξε βάναυσα. Αλλά, όπως ελέχθη, το καινούργιο αλφαβητάρι των καινούργιων άστρων από τη γη των Σουρμένων, από τη γη της Ελλάδος -γιατί ο Ποντιακός Ελληνισμός εγκαταστάθηκε σε όλη την Ελλάδα- αυτό το αλφαβητάρι εξακολούθησε να το συλλαβίζει ακόμη πιο έντονα, ακόμη πιο πατριωτικά, ακόμη πιο δημιουργικά.

Και το ίδιο αλφαβητάρι των άστρων, που καθορίζει τη ζωή μας, αυτή την γοητευτική περιπέτεια του βίου μας, είτε ενεργούμε πεφωτισμένα τοις θεοίς είτε ενεργούμε πιο απλοϊκά, αυτό το  αλφαβητάρι των άστρων καθόρισε όχι μόνο τη μοίρα του ξεριζωμένου Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά μέσω και του Ποντιακού Ελληνισμού αναβάπτισε και τη μοίρα της Ελλάδος.

Γιορτάσαμε με τους περιορισμούς της πανδημίας, πέρυσι, τα 200 χρόνια από τη γέννηση, την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και αμέσως μετά τα 200 χρόνια, τα πανηγυρικά της ίδρυσης του κράτους, έρχονται τα 100 χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή, χωρίς αυτό να αποτελεί αφορμή για γονάτισμα ψυχικό ή για θρήνο, αλλά αφορμή για αναστοχασμό: πως ο ελληνικός λαός, πώς  ο Ελληνισμός μπορεί να μετατρέψει μια καταστροφή σε θρίαμβο, μια ακραία δοκιμασία σε υψωμό.  

Και προσέξτε τους αριθμούς, σε μία καθημαγμένη χώρα, ήρθαν 1.250.000 πρόσφυγες. Αντιστοίχως στη Γαλλία θα ήρχοντο 13 εκατομμύρια πρόσφυγες και στις ΗΠΑ θα ήρχοντο 50 εκατομμύρια πρόσφυγες.

Για φανταστείτε αυτή την εποποιία, και της αποκαταστάσεως με τις δυσκολίες της, αλλά και του νέου ξεκινήματος. Ενός νέου ξεκινήματος που μπολιάστηκε από τον δυναμισμό, την παράδοση όλων των προσφύγων και προφανώς, σημαιοφόρου αυτού του μπολιάσματος, του Ποντιακού Ελληνισμού.

Η περιοχή δεν είναι άμοιρη δοκιμασιών και περιπετειών ή και ιστορικού αποτυπώματος.  Γράφει ο Παυσανίας στα «Αττικά» του: «ἐς ταύτην κατήνεγκεν ὁ κλύδων  τοῦ ναυτικοῦ των Μήδων τὰ ναυάγια». Κοιτάξτε την ειρωνεία της Ιστορίας στο διάβα της. Εδώ ξέβρασε η ταραχή της θάλασσας τα απομεινάρια του ναυτικού των Μήδων μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνος.

Αυτή η περιοχή έχει δει πολλές περιπέτειες, πολλές δοκιμασίες. Η τελευταία δοκιμασία που είδε δεν ήταν φυσικά η γραφειοκρατική δοκιμασία, η οποία δεν συγκρίνεται με τη δοκιμασία της ανάστασης, για να θυμηθούμε το έθιμο της ανάστασης των Ποντίων που εγκαταστάθηκαν εδώ. Κι αυτή η ανάσταση, η οποία παρέσυρε και την Ελλάδα μετά από μια τρομερά δύσκολη φάση της Ιστορίας της, μετά δηλαδή το 1922, συνεχίζεται σήμερα δημιουργικά και με καταπληκτικούς συμβολισμούς που επί τροχάδην θα αναφέρω.

Χθες, κυρία Μενδώνη, παρουσία του Πρωθυπουργού, κυρίου Μητσοτάκη, προσθέσατε στον έκτο λίθο της ανατολικής ζωφόρου του Παρθενώνος ένα εντυπωσιακό θραύσμα από το Παλέρμο, από τη Σικελία, το οποίο υψηλοφρόνως αυτό το μουσείο ουσιαστικά επέστρεψε στον τόπο όπου τεχνουργήθηκε, μετά 190 χρόνια!

Η ζωφόρος του Παρθενώνα, ένα κομμάτι της οποίας βρίσκεται ακόμη στο ομιχλώδες Λονδίνο, έχει μία απροσδόκητη καινοτομία στη χάραξή της, στην παράστασή της. Συνήθως τα αρχιτεκτονικά μέλη των ναών, οι μετόπες, ας πούμε, παρουσίαζαν μάχες, επικές μάχες της μυθολογίας ή της ιστορίας. Η ζωφόρος του Παρθενώνα έχει μία απροσδόκητη καινοτομία: παρουσιάζει την πομπή των Παναθηναίων, παρουσιάζει δηλαδή τη χαρά της ζωής και τη χαρά της δημιουργικότητας, της ειρήνης. Και αυτό ήταν το μήνυμα που ήθελαν να δώσουν ο Περικλής και ο Φειδίας στους Αθηναίους και σ’ όλο τον κόσμο μετά τα μηδικά, μετά τη νίκη της Ελλάδος κατά της Ανατολής.

Αυτό το μήνυμα της χαράς της ζωής και της δημιουργίας είναι το μήνυμα το οποίο, παρά την κακουχία, παρά το δράμα, παρά τη γενοκτονία, παρά τους 353.000 νεκρούς τους , έφεραν και οι Πόντιοι πρόσφυγες από την Ανατολή. Και μετέτρεψαν μια καταστροφή σε υψωμό, και σήμερα οι απόγονοί τους εδώ, κύριε Δήμαρχε, το δημοτικό συμβούλιο, οι δημότες σας, διαδηλώνουν ότι η χώρα μας, παρά τις περιπέτειες, παρά τις οπισθοχωρήσεις, παρά τα προβλήματα, παρά τις διαφωνίες, παρά την πανδημία, μπορεί να συνεχίσει αυτόν τον παιάνα της δημιουργίας, αυτόν τον παιάνα του υψωμού, αυτόν τον παιάνα του πολιτισμού.

Και το Παγκόσμιο Κέντρο του Ποντιακού Ελληνισμού, που γίνεται χάρη στο συντονισμό του κυρίου Σταϊκούρα, του κυρίου Γεωργιάδη, της κυρίας Μενδώνη, υπό την εποπτεία του Πρωθυπουργού κυρίου Μητσοτάκη, αλλά και χάρη στη φιλογενή συμπεριφορά και πρωτοβουλία του κ.Σπύρου Λάτση, αυτό λοιπόν το μέγαρο θα στεγάσει τις προσδοκίες, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες της νέας Ελλάδας. Αυτή που σιγά σιγά αφήνει πίσω της την τελευταία δοκιμασία, άλλη μία δοκιμασία, και θα προχωρήσει όπως προχώρησαν μετά τη δική τους απροσμέτρητη δοκιμασία οι πρόγονοί σας.

Το Παγκόσμιο Μέγαρο του Ποντιακού Ελληνισμού δεν θα φέρει κοντά μόνο τους Πόντιους σε όλο τον κόσμο, αλλά θα γνωρίσει σε όλο τον κόσμο ένα ισχυρότατο παράδειγμα: πως μία κακουχία, πως μία απίστευτη δοκιμασία μπορεί να μετατραπεί σε έπος. Και πως αυτό το έπος οφείλουμε όχι μόνο να το τιμούμε αλλά και να το μιμούμεθα.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους τους παράγοντες -που ο κύριος Γεωργιάδης ευγενικά περιέγραψε- αυτής εδώ της τοπικής επιτυχίας, αυτής εδώ της τοπικής επίδοσης, αυτής της σημαντικής επένδυσης που ξεκίνησε πριν από χρόνια και ολοκληρώνεται. Και ολοκληρώνεται, κύριε Αθανασίου, με έναν τρόπο ο οποίος διαψεύδει το όνομά σας, Οδυσσέας! Ήταν μια οδύσσεια που κράτησε λιγότερο από δέκα χρόνια. Μια καλοδεχούμενη οδύσσεια, η οποία απέδειξε ότι όταν υπάρχει συνεργασία, όταν υπάρχει συνεννόηση, τα πράγματα μπορούν να προχωρήσουν στην Ελλάδα. Κύριε Δήμαρχε, θερμά συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας.

Ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, που από το 1994 έχει ψηφίσει το ν.2193 ο οποίος αναγνωρίζει και τιμά τη μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου, αισθάνομαι συγκινημένος, υπερήφανος και απόλυτα ικανοποιημένος που βρίσκομαι στην παρουσίαση αυτού του μεγάρου. Ένα μέγαρο που λέει σε όλο τον κόσμο πως οι Έλληνες μπορούν μια κακουχία, μια απίστευτη δοκιμασία να τη μετατρέψουν σε υψωμό, σαν τους Πόντιους!

Επιστροφή