Ομιλίες Προέδρου Βουλής
Αθήνα, , 30 Ιουλίου 2020
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Εξοχωτάτη Κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κύριε Γενικέ Γραμματέα του Κουμμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας,
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, εκπρόσωποι όλων των Κομμάτων,
Κύριε Περιφερειάρχα,
Το βιβλίο που έχετε προ οφθαλμών εξεδόθη εντελώς πρόσφατα από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία κι έχει τίτλο «Ένας Πολιτισμός Ελευθερίας - Η Αρχαία Ελλάδα και οι απαρχές της Ευρώπης». Το έγραψε ένας σπουδαίος Γερμανός ιστορικός, ο Christian Meier, ο οποίος είναι και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και ο οποίος, εις το συναρπαστικό αυτό βιβλίο, καταδεικνύει ότι για την αρχαία Ελλάδα η ελευθερία δεν ήταν κατάκτησις αλλά επινόησις. Σαν κάτι αυτοφυές, και αυτό πότισε την πολιτική, τον πολιτισμό, την ιστορία, μεταγγίστηκε στην Ευρώπη, πέρασε ανάμεσα σε εποχές και καταλήγει σήμερα σε εμάς.
Αυτό που στερούνται αυτές οι γυναίκες, αυτά τα 27 εκατομμύρια συνανθρώπων μας, χωρίς να τους αναγνωρίζουμε δίπλα μας, είναι αυτά που περιγράφει το βιβλίο του ο Meier και τα χαρακτηρίζει ως τον Πολιτισμό της Ελευθερίας. Στερούνται κάτι το οποίο είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη φύση. Αλλά με την ανθρώπινη φύση είναι συνυφασμένα και άλλα πράγματα. «Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς, μπορούνε με χίλιους τρόπους. Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής, όταν ακούσεις ανθρώπους» λέει ο Καρυωτάκης με τον πεσιμισμό του. Και αυτές οι δύο πλευρές της ανθρώπινης ιστορίας, αυτές οι δύο πλευρές της ανθρώπινης φύσης, αυτές οι δύο συγκρουόμενες επιλογές χρειάζονται από εμάς τοποθέτηση. Πρέπει να τοποθετηθούμε ατομικά, συλλογικά, θεσμικά απέναντι σε αυτές τις εκδοχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Και είναι δείγμα υψηλού πολιτισμού ότι σήμερα εδώ, στην Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων, η ανωτάτη άρχων της Ελλάδος, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, όλα τα κόμματα της Ελλάδος και παράγοντες οι οποίοι έχουν σχέση με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαδηλώνουν με τον πιο απερίφραστο τρόπο –και τοποθετούνται– ότι είναι με την πλευρά της ελευθερίας ως της υψίστης αξίας του ανθρώπου.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), ο οποίος εδώ και κάμποσα χρόνια κήρυξε αυτή την Παγκόσμια Ημέρα, δεν είχε την τύχη της Κοινωνίας των Εθνών. Η Κοινωνία των Εθνών εξελίχθηκε σε μία ρομαντική προβολή της φιλολογίας του 19ου αιώνος εις την πολιτική και κατέρρευσε. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είχε μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Δεν ισχυρίζομαι ότι έχει δώσει λύσεις σε όλη την ακτίνα των δράσεών του – άλλωστε αν ήταν παντού αποτελεσματικός θα ήταν ή πλάσμα της φαντασίας ή τέρας αδικίας. Ωστόσο, ο ΟΗΕ έχει αναπτύξει, μέσα από ένα εκτεταμένο σύστημα, μια τεράστια προσπάθεια ευαισθητοποίησης της παγκόσμιας κοινής γνώμης για σημαντικά θέματα. Κορωνίδα αυτών των θεμάτων είναι και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έναντι της εμπορίας ανθρώπων. Για να αντλήσω στοιχεία και εκφράσεις από τον ελληνικό Ποινικό Κώδικα, από το ελληνικό νομικό οπλοστάσιο, που όπως προείπε η εξοχωτάτη Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι εναρμονισμένο με όλες τις σύγχρονες απαιτήσεις προστασίας της αξίας του Ανθρώπου, εν προκειμένω για την καταπολέμηση και της δουλείας και της ειλωτείας.
Εμείς ξέρουμε πολύ καλά ότι έχοντας την καθ’ ημέρα μέριμνα του βίου μας, πολλές φορές χάνουμε την εικόνα των όσων διαδραματίζονται γύρω μας. Μια δραματική εικόνα όσων εξελίσσονται γύρω μας είναι τα δράματα αυτά με τα σφραγισμένα χείλη, αυτές οι σκιασμένες ανθρώπινες δοκιμασίες, οι οποίες άλλοτε φανερά, συχνότερα κρυφά, διαδραματίζονται εν αγνοία μας. Και καλούμαστε εδώ, στη Βουλή των Ελλήνων, να ευαισθητοποιήσουμε τους εαυτούς μας, τους θεσμούς μας, την κοινωνία μας, για μια μάστιγα η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολος αντίπαλος. Αλλά ακριβώς επειδή είναι δύσκολος αντίπαλος, η πρόκληση είναι τεράστια.
Τέσσερα άρθρα στο Σύνταγμα, εκτός από αυτά που καθορίζουν τη μορφή του Πολιτεύματος, δεν μπορούν να αλλάξουν σε καμία Αναθεώρηση. Το πρώτο απ’ αυτά είναι το άρθρο 2 που μιλάει για την ανάγκη σεβασμού και προστασίας της αξίας του Ανθρώπου ως πρωταρχικής υποχρεώσεως της Πολιτείας. Την ίδια απαίτηση, την ίδια ανθρώπινη κραυγή με το θεμελιώδες άρθρο 2 του Ελληνικού Συντάγματος, εξέφρασε και ο ΟΗΕ στα «γεννητούρια» του, το 1945, όταν οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξαν την ανάγκη σεβασμού στην αξία του Ανθρώπου ως πρωταρχικό στόχο μέσα στην καθημαγμένη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανθρωπότητα. Είναι αυτός ο στόχος που παραβιάζεται με την εμπορία των ανθρώπων. Αυτό που πρέπει όλοι μας, ατομικά, θεσμικά και συλλογικά, να καταπολεμήσουμε. Αλλά για να το καταπολεμήσουμε πρέπει να το καταλάβουμε, να το διαγνώσουμε. Και σήμερα, εδώ, κυρία Πρόεδρε της Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι των άλλων Επιτροπών, να ξέρετε ότι συμβάλλετε σημαντικά σε αυτή την καταπολέμηση.
Βεβαίως, υπάρχει και ο κίνδυνος τα λόγια μας να πλανώνται στην ατμόσφαιρα λιγότερο ή περισσότερο εύηχα ή γοητευτικά και να μην εξελιχθούν σε πράξεις.
«Μόνο μπορεί να μείνουνε κατόπι μας οι στίχοι, δέκα μονάχα στίχοι μας να μείνουνε, καθώς τα περιστέρια που σκορπούν οι ναυαγοί στην τύχη, κι όταν φέρουν το μήνυμα δεν είναι πια καιρός». Οι «στίχοι» που θα ακουστούν σήμερα εδώ, δεν θα φέρουν ένα μήνυμα χωρίς να είναι έγκαιρο. Δεν θα είναι στίχοι οι οποίοι θα πλανώνται στην ατμόσφαιρα, γοητευτικοί ή απογοητευτικοί, για να τιμήσουμε μια Παγκόσμια Ημέρα που μας καλεί να κάνουμε μια εκδήλωση. Είναι στίχοι που διατρανώνουν ότι η Βουλή των Ελλήνων, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, τα Κόμματα, η ελληνική κοινωνία αποφασίζουν αυτή τη μάστιγα να την αντιμετωπίσουν εμπράκτως, και μέσω της ατομικής ευθύνης και μέσω της συλλογικής και θεσμικής τους αποστολής.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Επιστροφή