Τον κ. Schulz προσφώνησε ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος ο οποίος στην ομιλία του επισήμανε την πολύ μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλει η Ελλάδα για να εξυγιάνει τα οικονομικά της.

Στην ομιλία του ο Πρόεδρος της Βουλής τόνισε:

 «Με ιδιαίτερη χαρά υποδεχόμαστε σήμερα στην Βουλή των Ελλήνων τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Μartin Schulz.

O κ. Schulz είναι γνωστός σε όλους μας για την σοβαρότητα, συνέπεια και επιμονή με την οποία υποστηρίζει επί πολλά χρόνια τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όσο και ευρύτερα τις θέσεις του για μια Ευρώπη, που πρέπει να κινείται σε προοδευτική κατεύθυνση, και θα ανταποκρίνεται στις ελπίδες των πολιτών της.

Κύριε Πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,

Χαίρομαι που ανταποκριθήκατε αμέσως στην πρόσκλησή μου να έλθετε στην Αθήνα και να απευθυνθείτε στους Έλληνες Βουλευτές. Εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο που πριν από χιλιάδες χρόνια γέννησε την Δημοκρατία. Η επίσκεψή σας αυτή πραγματοποιείται σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την Ελλάδα, την Ευρωζώνη, αλλά και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ελλάδα, κύριε Πρόεδρε, καταβάλλει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να εξυγιάνει τα οικονομικά της και προωθεί πλήθος διαρθρωτικών αλλαγών.

  

 

Η προσπάθεια αυτή δεν είναι μόνο της Κυβέρνησης, δεν είναι μόνο του Κοινοβουλίου αλλά είναι κυρίως του ελληνικού λαού που υφίσταται μεγάλες και οδυνηρές θυσίες. Θέλω στο σημείο αυτό να θυμίσω ότι, η Ελλάδα μέσα σε δύο χρόνια (2010-2011) μείωσε το έλλειμμα του προϋπολογισμού κατά 6,5% του ΑΕΠ, κάνοντας τεράστιες περικοπές. Για να κάνω μια σύγκριση: Εάν ήταν αναγκασμένη η Γερμανία να κάνει μειώσεις του ελλείμματος κατά 6,5% του ΑΕΠ, τότε οι περικοπές θα αντιστοιχούσαν σε 160 δις. €!

- Το πρωτογενές δημόσιο έλλειμμα μειώθηκε σε δύο χρόνια από 24 δις. € σε 5 δις. € (από 10,5% σε 2,5% του ΑΕΠ).

- Ο δημόσιος τομέας μειώθηκε δραστικά.

- Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είναι κατά 200.000 μικρότερος σε σύγκριση με το 2009.

- Το εισόδημα των εργαζομένων και συνταξιούχων έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό.

- Παντού γίνονται περικοπές.

Ο ελληνικός λαός κάνει τεράστιες θυσίες.

 

Και θέλω στο σημείο αυτό να υπογραμμίσω ότι οι Έλληνες εργάζονται σκληρά. Οργιζόμαστε όταν διαβάζουμε ή ακούμε ισχυρισμούς ορισμένες φορές και δηλώσεις πολιτικών, ότι «οι Έλληνες δεν δουλεύουν αρκετά».

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που δημοσιεύονται κάθε χρόνο:

- Οι Ιταλοί εργάζονται 1.778 ώρες ετησίως.

- Οι Πορτογάλοι εργάζονται 1.714 ώρες,

- Οι Ισπανοί εργάζονται 1.663 ώρες,

- Οι Γάλλοι εργάζονται 1.554 ώρες,

- Οι Γερμανοί εργάζονται 1.419 ώρες, και

- Οι Έλληνες εργάζονται 2.109 ώρες ετησίως.

Εδώ στο Κοινοβούλιο πήραμε αυτά τα δύο χρόνια αποφάσεις δύσκολες και οδυνηρές. Αποφάσεις που, πολλές φορές, έρχονται σε σύγκρουση ακόμα και με την ιδεολογία μας και τα πολιτικά μας πιστεύω. Πήραμε τις αποφάσεις αυτές για να προφυλάξουμε την χώρα μας από την χρεοκοπία και την ολική καταστροφή.

 

Πήραμε τις αποφάσεις αυτές έχοντας ταυτόχρονα επίγνωση των υποχρεώσεων και των δεσμεύσεων μας απέναντι στους εταίρους μας στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.

Θα πρέπει όμως να έχουμε (να έχουν) όλοι υπόψη ότι η Ελλάδα, ο ελληνικός λαός, δικαιούται να έχει τον σεβασμό για την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλεται εδώ και τις θυσίες στις οποίες υποβάλλεται.

Και θα ήθελα να κλείσω με μια επισήμανση που αποτελεί πεποίθησή μου, και είμαι σίγουρος όχι μόνο δική μου πεποίθηση:

 

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες στην Ευρώπη δεν πρόκειται να ξεπερασθεί μόνο με δημοσιονομικά μέτρα, περικοπές και μειώσεις των ελλειμμάτων. Οι περικοπές οδηγούν σε βαθιά ύφεση και σε εκτίναξη της ανεργίας. Είναι αναγκαίο να δοθεί άμεσα ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη. Αυτό πρέπει να αντιληφθούν οι πολιτικές ηγεσίες στην Ευρώπη. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη. Ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. Δυστυχώς μέχρι σήμερα, εκτιμώ ότι οι ηγεσίες στην Ευρώπη συζητούν πολύ λίγο για την ανάπτυξη και πράττουν ακόμη λιγότερα γι’ αυτήν.

Είναι αδήριτη ανάγκη όμως να υπάρξουν συγκεκριμένες αποφάσεις, προγράμματα, πρωτοβουλίες για να έχουμε ανάπτυξη. Μόνο έτσι θα αντιμετωπισθεί και το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων, που δυναμιτίζει τα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής και θέτει σε κίνδυνο το ίδιο το όραμα της ενωμένης Ευρώπης. Μόνο έτσι θα υπάρξει βάσιμη ελπίδα για το μέλλον».