Η Βουλή των Ελλήνων τιμά σήμερα τη Γυναίκα. Τη Γυναίκα ως πηγή της ζωής. Ως κέντρο της Οικογένειας. Ως θεμελιώδη παράγοντα της κοινωνίας. Ως ισότιμο μέτοχο της οικονομίας, της εκπαίδευσης, της επιστήμης, της τέχνης. Ως υπόδειγμα κοινωνικής προσφοράς και πρωτοπόρο του εθελοντισμού.
Είμαστε σε μια δύσκολη εποχή. Βιώνουμε τη σφοδρότερη οικονομική κρίση της νεότερης παγκόσμιας ιστορίας. Χρειαζόμαστε τη σύμπραξη όλων στην αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων. Χρειαζόμαστε την ευαισθησία, τη διάθεση προσφοράς, τον αλτρουισμό της γυναίκας. Χρειάζεται, βέβαια, να μην ξεχνούμε πως οφείλουμε να κάνουμε ακόμη πολλά για τη γυναίκα. Στην Ελλάδα και τον Κόσμο.

Ο εικοστός αιώνας χαρακτηρίστηκε από τρομερές συγκρούσεις, αλλά και θαυμαστή επιστημονική πρόοδο. Υπήρξε, ταυτόχρονα, ο αιώνας της θεσμικής χειραφέτησης των γυναικών στο μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Και αυτό εγγράφεται στα θετικά του. Η γυναίκα, για πρώτη φορά, άρχισε να αποκτά ουσιαστική συμμετοχή στην κοινωνία.

Αυτή η συμμετοχή της έφερε μια νέα, πιο ουσιαστική και πιο δίκαιη κοινωνική ισορροπία. Ισορροπία στηριγμένη στην ισότητα και τη συμμετοχή. Δεν είναι βέβαια, η εξέλιξη αυτή ίδια παντού. Δεν έχει τις ίδιες συνέπειες παντού. Δεν έχει αποδώσει το ίδιο παντού. Η Γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει πολλά εμπόδια, προκαταλήψεις και αντιδράσεις. Είναι καθήκον και συμφέρον των κοινωνιών να επιταχύνουν το δρόμο της συμμετοχής και της ισότητας για όλες τις γυναίκες, όλου του κόσμου. Η συμμετοχή είναι δύναμη. Η ισότητα είναι εγγύηση ειρήνης.

 Πέρυσι, τέτοια μέρα, αφιερώσαμε την προσοχή μας στην Ελληνίδα Αγρότισσα. Τη γυναίκα που υπήρξε και παραμένει η ψυχή της ελληνικής αγροτικής οικογένειας. Φέτος εστιάζουμε την τιμή στη γυναίκα της Κοινωνικής Προσφοράς και του Εθελοντισμού. Στη γυναίκα που διδάσκει με το παράδειγμά της. Ξέρουμε (είναι άλλωστε φυσικό), ότι η γυναίκα με την εμπλοκή της στα κοινά, με την είσοδό της στο δημόσιο βίο, με την κοινωνική συμμετοχή της, επιδιώκει στόχους που υπαγορεύονται από τη φύση της. Είναι φυσικό να νοιάζεται ιδιαίτερα για θέματα ζωής, υγείας, παιδείας, περίθαλψης. Είναι έγνοιες, ενδιαφέροντα και δράσεις που προκύπτουν από το ρόλο της ως μητέρας. Αγωνίζεται να εξαλείψει φτώχεια, ανέχεια, δυστυχία από όπου μπορεί. Έχει (όπως για το σπίτι της) μεγαλύτερη έγνοια για το περιβάλλον. Νοιάζεται για τα κοινά αγαθά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότερες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, κοινωνικής προσφοράς ιδρύθηκαν από γυναίκες, στελεχώθηκαν από γυναίκες και λειτουργούν με γυναίκες. Πολλά από τα κοινωνικά καλά του 20^ου αιώνα, αλλά της νέας εποχής που διανύουμε, γεννήθηκαν με αγωνία και αγώνα, μέσα από την έγνοια και τη δουλειά γυναικών. Από τη Μάνα του Στρατιώτη, την εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού, την ανάδοχη μητέρα του χωριού SOS, τις εθελόντριες των οργανώσεων για τα παιδιά με καρκίνο, τις εθελόντριες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Πολλά από όλα αυτά ίσως να μην είχαν γίνει, χωρίς τη δική τους συμμετοχή. Τις τιμούμε και τις ευχαριστούμε γι’ αυτή την κοινωνική συμμετοχή και προσφορά. Για τον Εθελοντισμό που ζωντανεύουν στην Ελλάδα και στον Κόσμο. Αναφέρομαι ιδιαίτερα στην Ελληνίδα της Διασποράς. Κράτησε την ελληνική οικογένεια, ίσως πιο γερά από ό,τι καταφέρνουμε εδώ. Διατήρησε σε ξένους τόπους την ελληνική γλώσσα, παρά τις αυτονόητα δύσκολες συνθήκες της δεύτερης πατρίδας της. Μετέδωσε στη νέα γενιά τις αξίες, τις παραδόσεις, τον πολιτισμό μας. Αγωνίστηκε με επιτυχία για την οικογένειά της, το σπίτι της, αλλά και για τη δουλειά της.

Η δυνατότητα συμμετοχής και προσφοράς της γυναίκας στην κοινωνία είναι ανεξάντλητη. Η οργανωμένη Κοινωνία, η Πολιτεία μας, οφείλει να της δώσει περισσότερες δυνατότητες:

- Δυνατότητες οικογενειακής στήριξης.

- Δυνατότητες δουλειάς.

- Δυνατότητες ανάδειξης.

- Δυνατότητες μεγαλύτερης προσφοράς.

Η Πατρίδα μας είναι στα θέματα αυτά, πολύ πιο μπροστά από πολλές άλλες χώρες του Πλανήτη. Δεν είμαστε, όμως, όσο μπροστά θα θέλαμε. Ούτε όσο μπροστά θα μπορούσαμε. Ούτε όσο μπροστά θα ήταν ωφέλιμο, για τη Χώρα και την Κοινωνία μας. Περισσότερη συμμετοχή της γυναίκας στα κοινωνικά δρώμενα, στα κοινά και το δημόσιο βίο σημαίνει καλύτερη κοινωνία. Σημαίνει λιγότερες συγκρούσεις και περισσότερη ποιότητα. Ας τιμήσουμε τη γυναίκα με την έγνοια μας. Με αυτή την πεποίθηση ας απαντούμε κάθε μέρα, σ’ αυτό που υπαγορεύει η μέρα της γυναίκας. Με έργα, βέβαια. Με καθημερινές πρακτικές.