Ομιλίες Προέδρου Βουλής

Αθήνα,14 Ιουνίου 2022

Ομιλία του Προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντίνου Τασούλα στην τελετή μνήμης του πρώην Προέδρου της Βουλής Δημητρίου Σιούφα και της ανάρτησης της προσωπογραφίας του

Ο σπουδαίος Ιταλοαμερικανός ζωγράφος πορτραίτων Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ είχε πει ότι θέλει πολύ χρόνο για έναν άνθρωπο προκειμένου να μοιάσει με το πορτραίτο του. Εννοούσε ότι ήθελε πολύ χρόνο για να οικοδομήσει κάποιος τη φήμη του. Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Γεωργίου Σιούφας διήνυσε αυτόν τον απαραίτητο χρόνο, οικοδόμησε τη φήμη του, το κύρος του, το γόητρο του, το αποτύπωμα του στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας και σήμερα ο Δημήτρης Σιούφας μπροστά μας μοιάζει με το πορτρέτο του. Μοιάζει με αυτή την εικόνα ενός ανθρώπου στιβαρού, αλλά συνάμα τρυφερού, ενός ανθρώπου ο οποίος ξεκινώντας κύριε υπουργέ Δικαιοσύνης, κύριε Τσιάρα, από το στολίδι των Αγράφων, από τη Γράλιστα, από τον Ελληνόπυργο, έφτασε στα ανώτατα αξιώματα της πολιτείας, αφήνοντας πίσω του ένα περίφημο παράδειγμα πολιτικής πρακτικής και σταδιοδρομίας. Αυτοδημιούργητος εργατικός, μαχητικός, αποτελεσματικός άφησε επαναλαμβάνω πίσω του όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία ένας νέος ο οποίος θέλει να μπει στην πολιτική πρέπει να τα έχει.

Αγαπητοί συνάδελφοι από την Καρδίτσα έμαθα ότι στον Ελληνόπυργο ακόμη και τώρα την άνοιξη χιόνισε, «καὶ αἱ νιφάδες, μυῖαι λευκαί, τολύπαι βάμβακος, ἐφέροντο στροβιληδὸν εἰς τὸν ἀέρα και έπιπταν εις την γην και έβλεπε το βουνό να ασπρίζει εις το σκότος» λέει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, στο έργο  «Έρωτας στα χιόνια». Και «έβλεπε το βουνό να ασπρίζει στο σκότος» μια οικεία εικόνα για τα νιάτα του Δημήτρη Σιούφα να βλέπει τα βουνά των Αγράφων στα οποία ήταν σκαλωμένο το πανέμορφο παραδοσιακό χωριό του, με το χιόνι τους να ασπρίζουν στο σκότος. Περπατούσε αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα για να πάει στο Φανάρι για να πάει δηλαδή στο σχολείο του. Και βεβαίως όλος αυτός ο κόπος αποτυπώθηκε σε κάτι που και εγώ θυμάμαι από αυτόν. Το περπάτημα του φίλες και φίλοι είχε πάντα κάτι το πεισματάρικο. Τον θυμάμαι να περπατάει και ο βηματισμός του δεν ήταν ανέμελος, δεν ήταν αέρινος, δεν ήταν αμεριμνοαμέριμνος, ο βηματισμός του είχε κάτι το πεισματικό, λες και πάντα εκεί που πήγαινε είχε έναν στόχο να πετύχει. Αυτό το πείσμα νομίζω τον χαρακτήριζε. Και η πρώτη επαφή μαζί του το 1981 ως τεταρτοετής φοιτητής της Νομικής εγώ, έγινε σε ένα γραφείο που είχε στη Βασιλίσσης Σοφίας για να του ζητήσω, μετά φόβου θεού, να αρθρογραφώ  στη «Νέα Πολιτική». Είχε δει κάποιες δικές μου αρθρογραφίες στη «Νέα Πορεία» και είχε ζητήσει να συνεργαστώ και με τη «Νέα Πολιτική», ένα μηνιαίο πολιτικό και κοινωνικό περιοδικό το οποίο έβγαζε παρέα με τον αείμνηστο Βουδούρη, τον Έβερτ και κάποιους άλλους συναγωνιστές του από την περίοδο και την προδικτατορική αλλά και τη μεταδικτατορική. Και θυμάμαι τη συζήτηση που είχαμε κάνει τότε, είχε ήδη διατελέσει γενικός διευθυντής του ΕΟΜΜΕΧ, επιτυχημένος, είχε ήδη δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής αυτής της πείσμονος ενεργητικότητάς του σε έναν τομέα κρίσιμο για τους Μικρομεσαίους. Και μου εξηγούσε πόσο σημαντική είναι για τη Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό η ιδεολογική αναμέτρηση. Σε έναν τομέα που η παράταξή μας έπρεπε να δώσει ακόμη περισσότερη βαρύτητα, όπως πίστευε.

Η  σταδιοδρομία του στην πολιτική σας είναι γνωστή, περισσότερα από 30 χρόνια βουλευτής Καρδίτσης, 11 φορές βουλευτής, υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας, Ανάπτυξης και άκρως πετυχημένος Πρόεδρος Βουλής, για μία πλήρη διετία από το 2007 έως το 2009. Ήταν εκείνος που την περίοδο 1990-1993 με τις Ασφαλιστικές του νομοθετικές παρεμβάσεις, σε μια εποχή που αν θυμάστε η πληρωμή των συντάξεων κάθε μήνα ήταν περίπου επίτευγμα προ της νομοθεσίας Σιούφα, κατάφερε να συγκρατήσει την κατρακύλα του Ασφαλιστικού Συστήματος, σε μια εποχή που δεν ήταν και τόσο δημοφιλές το νοικοκύρεμα και μιλάω πολύ επιεικώς για την περιγραφή της συμπεριφοράς μας όλων μας έναντι τέτοιων πρωτοβουλιών.

Συνέχισε αργότερα ως υπουργός Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, σε έναν τομέα όπου ενίσχυσε έντονα την ανταγωνιστικότητα της χώρας, για να κορυφώσει την δημόσια παρουσία και προσφορά του ως Πρόεδρος Βουλής, όπου άφησε ένα ανάγλυφο αποτύπωμα και στο θεσμικό εξωραϊσμό του Κοινοβουλίου αλλά και στο κτιριακό εξωραϊσμό του Κοινοβουλίου. Η συνεργασία του με το Μετσόβιο Πολυτεχνείο άφησε ένα συναρπαστικό αποτύπωμα, ανάδειξε όλα εκείνα τα στοιχεία του καλλιτεχνικού πλούτου και του διακόσμου της Βουλής. Ενίσχυσε τον ρόλο του Βουλευτή και των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών αλλάζοντας γενναία τον Κανονισμό της Βουλής και ήταν εκείνος ο οποίος συνέχισε τη δουλειά που είχαν κάνει ο Απόστολος Κακλαμάνης και η Άννα Μπενάκη Ψαρούδα, συνεχίζοντας αυτό το έργο.

Είναι εκείνος που έδωσε μεγάλη ώθηση στη λεγόμενη Κοινοβουλευτική Διπλωματία, γιατί πίστευε ότι ο ρόλος των βουλευτών, στη διμερή ή  στην πολυμερή κοινοβουλευτική διπλωματία είναι πολύ χρήσιμος και για την προβολή της χώρας αλλά και για την γνωριμία των ξένων κοινοβουλευτικών με τις θέσεις μας στα εθνικά μας θέματα. Αυτός ο αυτοδημιούργητος, αποτελεσματικός και εργατικός άνθρωπος είπε σε μια ομιλία του, ότι χρωστάει πολλά στον λαό της Καρδίτσας που τον εμπιστεύθηκε επί σειρά ετών και στην παράταξή του η οποία τον ανέδειξε. Είχε λοιπόν και ένα άλλο σπάνιο χαρακτηριστικό, δεν ήταν αγνώμων. Απεναντίας ήταν ευγνώμων και ήξερε ότι αν νίκησε τη μοίρα του με την θαυμάσια σταδιοδρομία του την πολιτική, τη νίκησε γιατί υπήρχε ένας λαός ο οποίος τον στήριζε, υπήρχε ένας πολιτικός χώρος ο οποίος αναγνώρισε τα προσόντα του και τον ανέδειξε. Φυσικά δεν είναι πάντα έτσι στην πολιτική και όσοι μπαίνουν στην πολιτική για να βρουν το δίκιο τους, και το λέω για το καλό τους, καλά θα κάνουν να την αποφύγουν. Γιατί η πολιτική έχει και τις σκληρές, ανηφορικές δύσκολες στιγμές, όπου και η εμπιστοσύνη και η αναγνώριση είναι πανάκριβα νομίσματα τα οποία δεν μοιράζονται αφειδώς.

Αυτό το πείσμα όμως του Δημήτρη Σιούφα, που  εγώ το διέκρινα ακόμη και στον τρόπο που περπάταγε, αυτό το πείσμα ήταν εκείνο το οποίο έπεισε επί τόσα χρόνια το θεσσαλικό λαό να τον στηρίξει και έπεισε και την παράταξη στην οποία αφιέρωσε τη ζωή του και την ικμάδα του να του το αναγνωρίσει και να τον αξιοποιήσει με τρόπο, ο οποίος είχε και ανταπόδοση για την παράταξη αλλά κυρίως για τη χώρα.

Ο Δημήτρης Σιούφας για εμάς τους νεότερους βουλευτές, όταν μπήκαμε στη βουλή το 2000 κύριε Καραμανλή, κύριε πρόεδρε επί της Προεδρίας σας, ήταν γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδος, που εσείς επιλέξατε και ο οποίος και μας αγκάλιασε και μας καθοδήγησε και αν απέδωσε αυτό το αγκάλιασμα και αυτή η καθοδήγηση, δεν ήταν τόσο γιατί μας έπεισε ότι οι ορμήνιες του ήταν σωστές, αλλά γιατί μας έπεισε με την προσωπική του συμπεριφορά ότι αυτά που μας καθοδηγεί και αυτά που μας λέει ήταν τα πρέποντα. Πρώτος αυτός εφάρμοζε τις συμβουλές του και τις ορμήνιες του και έτσι ήταν πολύ πιο πειστικό το μάθημα και το παράδειγμα που έδινε στους νέους συναδέλφους.

Η Βουλή σήμερα με τα αποκαλυπτήρια της προσωπογραφίας του Δημήτρη Σιούφα, μιας, επιτρέψτε μου να πω, πολύ πετυχημένης προσωπογραφίας που αποδίδει και το χαρακτήρα του και το πείσμα του και την καλοσύνη του και όλες εκείνες τις αρετές του, η Βουλή σήμερα, λοιπόν,  τιμά έναν πολιτικό που είναι υπόδειγμα για κάθε νέο που θέλει να ακολουθήσει την πολιτική. Ένα πολιτικό που ξεκίνησε περπατώντας χιλιόμετρα για να πάει στο σχολείο του και κατέληξε πετυχημένος και σεβαστός από όλες τις πτέρυγες Πρόεδρος της Βουλής, επί των ημερών του οποίου συνέβησαν θεσμικά σημαντικά γεγονότα στα οποία ως πρόεδρος επόπτευε. Είχαμε Συνταγματική Αναθεώρηση την περίοδο 2007 – 2009, είχαμε την ψηφοφορία της μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία άλλαξε τις Ιδρυτικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είχαμε και πάρα πολλές εκδηλώσεις, που ο ίδιος τις διευκόλυνε μέσω των οποίων αυτά που πέρασε στον Κανονισμό της βουλής το 2008 και το 2009, έγιναν αμέσως πράξη. Δηλαδή η αναβάθμιση του ρόλου του βουλευτή και η αναβάθμιση της σημασίας των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών για την προώθηση και τη βελτίωση του νομοθετικού έργου.

Καλωσορίζουμε λοιπόν στο πάνθεον της ιστορίας, στο πάνθεον των προσωπογραφιών, στο εντευκτήριο της Βουλής, τον Δημήτρη Σιούφα, ο οποίος ουδέποτε έλειψε από αυτόν τον χώρο, αλλά τώρα με την παρουσία του, με το βλέμμα του, με τη σκέψη του μας δίνει ένα ακόμη πιο εκφραστικό, ένα ακόμη πιο ζωηρό, ένα ακόμα πιο ζωντανό παράδειγμα για το πώς πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την πολιτική αυτούς τους δύσκολους καιρούς που καλούμεθα να κάνουμε το χρέος μας έναντι της πατρίδος. Ένα χρέος που το έκανε με το παραπάνω και για το οποίο χρέος, κάνοντάς το με το παραπάνω, δικαίως μας χαμογελάει ευπρεπώς καθώς μας αντικρίζει σήμερα εδώ.

Κυρίες και κύριοι, τιμούμε τον Δημήτρη Σιούφα γιατί τιμούμε την ουσία της πολιτικής και γιατί τιμούμε έναν πολιτικό ο οποίος τιμήθηκε από τον λαό και τίμησε τον λαό. Σας ευχαριστώ.

 

Επιστροφή