Ομιλίες Προέδρου Βουλής
Αθήνα, 27 Μαΐου 2012
Χαιρετισμός του Προέδρου της Βουλής κ. Βύρωνα Πολύδωρα στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης τ. Βουλευτών και Ευρωβουλευτών
Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Βύρων Πολύδωρας παρέστη στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης τ. Βουλευτών και Ευρωβουλευτών, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Γερουσίας του Κοινοβουλίου.
Στο χαιρετισμό που απηύθυνε ο κ. Πολύδωρας ανέφερε τα ακόλουθα:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Βρίσκομαι στη Συνέλευσή σας προκειμένου να εκδηλώσω το σεβασμό μου προς εσάς, την αναγνώρισή μου προς τις προσωπικότητές σας και τη διαδρομή σας. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν, για την κοινωνική οργάνωση και για την κοινωνική συνέχεια, στην ιστορικότητα των πραγμάτων.
Είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει –και περισσότεροι είναι εκείνοι που δεν τους αρέσει– οι τέως Βουλευτές είναι δρομείς της Ιστορίας. Άλλοι έχουν τερματίσει το δρόμο, άλλοι τον έχουν διακόψει, όμως όλοι είναι δρομείς της Ιστορίας. Και αξιοποιώ μια αποστροφή από την παρέμβαση του κ. Μπουλούκου, που άκουσα, για να τονίσω κι εγώ ότι αυτός ο θεσμός είναι τα τελευταία πολλά χρόνια ανυπεράσπιστος, βαλλόμενος πανταχόθεν – εννοώ η Βουλή, ο Κοινοβουλευτισμός και εσείς ως δρομείς της Ιστορίας, όπως σας χαρακτήρισα. Τίποτα δεν ζει και καμία υπόθεση δεν κερδίζεται ανυπεράσπιστη.
Δεν είναι της παρούσης για μένα, στα πλαίσια του χαιρετισμού που έχω την τιμή να σας απευθύνω, να αναλύσω πώς μπορεί να προσδοθεί στο θεσμό ένα σύστημα και μία μέθοδος υποστηρίξεως της τιμής του, τουλάχιστο. Θέλω όμως να σημειώσω, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, ότι αλίμονο σε εκείνες τις ενότητες των εμβίων όντων και των ανθρώπων που σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν. Εγώ σας βλέπω, έτσι όπως είμαι μυημένος στα ελληνικά γράμματα και εθισμένος σε αυτά, ως σύροντες τον πρώτο χορό των Λακεδαιμονίων, των Σπαρτιατών. «Άμμες ποκ' ήμες άλκιμοι νεανίαι». Άλκιμοι είστε τοις πράγμασι, αλλά θέλω να θυμηθούμε τον πρώτο χορό και να πούμε σε εκείνους που είμεθα,ότι ας ψάχνουν το δεύτερο στίχο, «αι δὲ λῇς, πεῖραν λαβέ» και οι τρίτοι τον τρίτο στίχο.
Αυτά δεν είναι για μένα κούφια λόγια. Είναι διδάγματα πείρας ενός δασκάλου λαού, τα οποία εξέπεμψε για την ανθρωπότητα. Δεν πρόκειται να τα αλλάξω με καμία «αμερικανιά» και με κανένα άλλο σύστημα κριτηρίων. Ούτε με εκείνους, οι οποίοι εμπορεύονται την ανανέωση και τη νεότητα. Ούτε με τους άλλους που λένε «λίθον αναθέματος στους πρώτους δρομείς» ή και στους εκλεγμένους. Ναι, υπήρξατε, είσαστε οι εκλεκτοί και οι επίλεκτοι. Και οι εκλεγμένοι. Είσαστε οι αρεστοί, ως εκλεγμένοι, και οι άριστοι στην κοινωνία. Έτσι σας βλέπω και δεν ξέρω πόση αξία έχει να λεχθούν αυτά αφιερωματικά σε εσάς, από τον Πρόεδρο της Βουλής, ο οποίος έχει περιορισμένη θητεία εκ του Συντάγματος, δηλαδή μέχρι την επόμενη Βουλή και την εκλογή Προεδρείου.
Να σας πω μία λεπτομέρεια: Ξέρετε ότι εγώ ήμουν προχθές ο εκ του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής έχων κάποιες αρμοδιότητες τις οποίες ήσκησα. Οι αρμοδιότητες ήταν να ορκίσω τους Βουλευτές και να τους καλέσω την επομένη να εκλέξουν Πρόεδρο και εν συνεχεία Προεδρείο. Ξέρετε τι βλάσφημες λέξεις ηκούσθησαν πριν ασκήσω τις αρμοδιότητές μου; Να μην ορκισθεί η Βουλή. Ηκούσθησαν ή δεν ηκούσθησαν; Να μην εκλεγεί Προεδρείο. Τα λεφτά, εντάξει. Βγήκε απόφαση να μη τα λάβουν – πήραμε και εμείς την απόφαση, ως Προεδρείο. Αλλά θέλω να σας πω ότι αυτές οι βλάσφημες σκέψεις που ηκούσθησαν, ηκούσθησαν υπό την εν κατακλείδι σκέψη και λέξη ότι τα συνταγματικά ζητήματα είναι σε τελευταία ανάλυση πολιτικά, δηλαδή ό,τι θέλουμε τα κάνουμε.
Από αυτή την αίθουσα, σήμερα σας λέω: Δεν είναι τα συνταγματικά ζητήματα στο βάθος πολιτικά, με την έννοια της αυθαιρεσίας των πολιτικών. Είναι δεσμεύσεις για τους πολιτικούς. Είναι ορισμός και όριο για τους πολιτικούς. Έτσι βλέπω τα πράγματα. Τα υπόλοιπα τα διατυπώνω με ένα είδος ευχής. Μακάρι να είμαι σε θέση να αναδείξω τα καλά μου αισθήματα στην Ένωσή σας και μετά τις 29 Ιουνίου, οπότε και η εκλογή του νέου Προεδρείου. Σας συγχαίρω για ό,τι είσαστε. Όπως λέει μια ποντιακή παροιμία, «λελεύω σε πουλόπο μου εσέν’ ότι είσαι πα», δηλαδή «σε καμαρώνω πουλάκι μου γι’ αυτό ακριβώς που είσαι τώρα». Αλλά και γι’ αυτό που υπήρξατε. Δεχθείτε το σεβασμό μου. Σας σέβομαι και σας τιμώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι τέως Βουλευτές».
Επιστροφή