Οι πνευματικοί άνθρωποι έχουν ένα μοναδικό προνόμιο: Η πνευματική κληρονομιά που αφήνουν ανήκει σε όλη την κοινωνία και σ’ όλες τις επόμενες γενιές. Και ενώ ανήκει σε όλους δεν μπορεί ούτε να αναλωθεί, ούτε να σπαταληθεί από κανένα. Αποτελεί εσαεί πλούτο της κοινωνίας και του πολιτισμού που τους ανέδειξε και για τον οποίο εργάστηκαν. Και η κοινωνία μπορεί να ανατρέχει σ’ αυτούς για έμπνευση, καθοδήγηση, σοφία και παράδειγμα.

Ο Μάριος Πλωρίτης ανήκει στους μεγάλους πνευματικούς ανθρώπους της Πατρίδας μας. Πολύπλευρος, αναγεννησιακός αντιλαμβανόταν το πνεύμα στην υπηρεσία της κοινωνίας, του κοινού ανθρώπου. Στην υπηρεσία της ζωής και του μέλλοντος. Αντιλαμβανόταν το πνεύμα ως προσφορά στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Πατρίδας και του Κόσμου. Αντιλαμβανόταν την αποστολή του ως συμβολή στην ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο φέρνοντας τη γνώση και το πνεύμα κοντά σε όλους τους συμπολίτες του. Αντιλαμβανόταν τη σημαντική πνευματική αποστολή των μέσων επικοινωνίας ως παραγόντων διάχυσης γνώσης και ανάπτυξης πνεύματος. Αντιλαμβανόταν την αποστολή των πνευματικών ανθρώπων ως αγωνιστών μέσα στην κοινωνία και για την κοινωνία. Αντιλαμβανόταν τον αγώνα για την ελευθερία και τη δημοκρατία που οφείλουν να δίνουν κάθε μέρα και ιδιαίτερα στις δύσκολες εποχές οι πνευματικοί άνθρωποι.

Και τον αντιλαμβανόμαστε όλοι εμείς, όλος ο Ελληνικός λαός γιατί είχε το χάρισμα της σαφήνειας, της απλότητας του λόγου ακόμα και όταν ασχολείτο με σύνθετα και περίπλοκα θέματα. Απόδειξη βαθειάς και ουσιαστικής γνώσης, έγνοιας για προσφορά και αποτέλεσμα.

Δεν ενθυμούμαι να παρέλειψα την ανάγνωση δημοσιευμένου κειμένου του από τη δεκαετία του 60 ως πριν λίγα χρόνια. Αρχικά στην «Ελευθερία» και μετά για πολλές δεκαετίες στο «Βήμα». Χωρίς υπερβολή, συνέβαλε όσο λίγοι, στη διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης και πρακτικής ολόκληρης γενιάς πολιτικών και δημόσιων ανθρώπων. Είχε την ικανότητα να παρουσιάζει με πληρότητα, να πείθει με μαρτυρίες, να αναλύει με ευκρίνεια και ποτέ να μην αγνοεί την άλλη πλευρά. Σε κάθε λέξη αναζητούσε το μήνυμα, σε κάθε φράση αναζητούσε την ιδέα. Έφερνε έναν πλούτο σοφίας από κάθε περίοδο πολιτισμού και την έδενε με την εποχή και τα προβλήματά της. Και αυτό τον έκανε μοναδικό.

Τα γράμματα, το θέατρο, η τέχνη και η πολιτική του οφείλουν πολλά. Όλοι όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ και η κοινωνία γύρω αισθανόμαστε την απουσία του Μάριου Πλωρίτη. Γιατί κάθε εποχή έχει μόνιμη ανάγκη από πνευματικούς ανθρώπους αυτής της διάστασης και της συμβολής, αυτής της συμμετοχής. Πολλοί σημαντικοί άνθρωποι της Πατρίδας μας θα μιλήσουν σε λίγο για τον Μάριο Πλωρίτη. Τα δικά του σημαντικά λόγια και έργα είναι διαρκής κληρονομιά και για τη δική μας γενιά και τις επόμενες. Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.