Τιμάμε σήμερα έναν σημαντικό άνθρωπο και διαπρεπή πολιτικό, το Γρηγόρη Γιάνναρο για πολλούς λόγους: Για τη σεμνή αλλά ουσιαστική παρουσία του στην πολιτική.  Για το απαράμιλλο ήθος του. Τη μετριοπάθεια, την προσήνεια, τη διάθεση και δυνατότητα να κατανοεί την άποψη της άλλης πλευράς ενώ πείθει για την ορθότητα της δικής του. Για τη συμβολή του στην άμβλυνση ιστορικών πολιτικών παθών τη στιγμή που ήταν σε ιδιαίτερη έξαρση. Τον τιμάμε και τον θυμόμαστε πάνω απ’ όλα γιατί μας λείπει. Γιατί άνθρωποι σαν κι’ αυτόν είναι πολύτιμοι σε κάθε εποχή. Γιατί άνθρωποι με το ήθος, τη βαθειά ανθρώπινη σκέψη, την ενωτική συμπεριφορά και την κατάρτιση του Γρηγόρη Γιάνναρου συμβάλλουν στον πολιτικό βίο θετικά σ’ όποιο κόμμα κι αν ανήκουν. Όπως και η απουσία τους είναι αισθητή σε όλους μας σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουμε. Το φως όπως και το σκοτάδι είναι κατά κανόνα το ίδιο αισθητά απ’ όλους. Και ο Γρηγόρης Γιάνναρος ήταν ένας φωτισμένος άνθρωπος που ακτινοβολούσε ιδέες, προτάσεις, συμπεριφορές και κοντά του και μακριά του. Και για τον πολιτικό του χώρο και για την πολιτική ζωή της Χώρας. Προετοιμαζόμενος για τη σημερινή εκδήλωση διάβασα πάλι κείμενά του. Είχα την αίσθηση ότι γράφτηκαν αυτές τις μέρες. Η καθαρότητα της σκέψης του αγγίζει τα όρια της προφητείας. Γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του «Από τις αυταπάτες στην πραγματικότητα» το 1990 «Το σημερινό επίπεδο ζωής και απασχόλησης απειλείται γιατί στηρίζεται σε έναν υπέρογκο δανεισμό. Τα καταναλωτικά πρότυπα δεν παύουν να είναι μετέωρα επειδή θεωρούνται κεκτημένα. Οι πιέσεις για την εξισορρόπηση της οικονομίας γίνονται ήδη αισθητές και προοιωνίζονται βαθιές». Αναρωτιέμαι πόσες φορές τις τελευταίες εβδομάδες, σ’ όλο τον κόσμο, σημαντικοί πολιτικοί και οικονομολόγοι δεν είπαν ακριβώς τα ίδια λόγια; Δύο δεκαετίες μετά! Και συνεχίζει στη σελίδα 30 να μιλά για τη δική μας εποχή: «Η αγορά συνυπάρχει με πολιτικές, ελέγχει πολιτικές, δεν υποκαθιστά πολιτικές. Ο σύγχρονος κόσμος συναντά τρεις προκλήσεις: την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, την προστασία του περιβάλλοντος και την εξασφάλιση απασχόλησης». Και έχει και μια αντίληψη του κόσμου και του ρόλου της Ελλάδας που νομίζει κανείς ότι γράφτηκε σήμερα. «Στις διεθνείς σχέσεις κυριαρχούν πλέον οι οικονομικές αναδιατάξεις που προκαλούν οι εφαρμογές των νέων τεχνολογιών, η συγκρότηση μιας ενιαίας αγοράς, η οικονομική αλληλοδιείσδυση και αλληλοεπίδραση, ο εμπορικός ανταγωνισμός και οι συνακόλουθες επιδιώξεις για βελτίωση θέσεων στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας που διευρύνεται ταχύτατα και γίνεται πιο περίπλοκος. Η αναβάθμιση της Ελλάδας πρέπει να τείνει σε αυτό το πεδίο, πρέπει να αποκτήσει καθολικό χαρακτήρα, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό και να εμπνεύσει την καθολική κινητοποίηση όλων των δυνάμεων που διαθέτει το έθνος».

Θεωρώ ότι είναι σωστό σήμερα που θυμόμαστε και τιμάμε το Γρηγόρη Γιάνναρο, να ακούσουμε περισσότερο τα δικά του λόγια για την εποχή μας, παρά να πούμε τα δικά μας λόγια για την εποχή του. Τα δικά του λόγια ας γίνουν δικές μας σκέψεις. Γιατί οι δικές του σκέψεις αποδεικνύονται διαχρονικές. Όπως διαχρονικό είναι και το δικό του θάρρος, υπομονή και καρτερία, όταν αντιμετώπισε την αρρώστια του που του στέρησε πρόωρα τη ζωή. Ας ευχηθούμε η Ελληνική κοινωνία σε όλες της τις εκφάνσεις και η Ελληνική πολιτική σε όλες της τις συνιστώσες να αναδείξουν ανθρώπους της παιδείας, της σοφίας και της συμβολής του Γρηγόρη Γιάνναρου.