«Ανταποκρίνομαι στην πρόσκλησή σας με αίσθημα ειλικρινούς χαράς και αγάπης. Όχι μόνο για την τιμή που μου κάνατε. Αλλά κυρίως για το έργο που κάνετε. Θυμάμαι τις μέρες του 1993 όταν σκεφτόμαστε, σχεδιάζαμε και τελικά ιδρύσαμε τον ΟΚΑΝΑ. Ήμουν τότε Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων με Υφυπουργό για θέματα Υγείας τον αείμνηστο Νίκο Αναστασόπουλο. Βρήκαμε καλή προετοιμασία από τον προηγούμενο Υπουργό Υγείας Γιώργο Σούρλα, Αντιπρόεδρο, σήμερα, της Βουλής των Ελλήνων. Το πρόβλημα ήταν τότε πολύ μικρότερο από ό,τι σήμερα. Καταλαβαίναμε την ανάγκη μιας σύγχρονης προσέγγισης. Το έργο σας ως σήμερα δικαίωσε τις αποφάσεις.

Σας τιμάμε για ό,τι κάνατε, ό,τι κάνετε και ό,τι θα κάνετε. Είστε στην πρώτη γραμμή της μάχης. Δεν είναι πρόβλημα μιας πόλης, μιας χώρας ή μιας κοινωνίας. Δεν είναι θέμα των χρηστών ή του περιβάλλοντός τους. Είναι αγώνας όλων μας, όλης της ανθρωπότητας και του καθενός από μας χωριστά. Δεν υπάρχουν μοναδικές ή εύκολες λύσεις. Σήμερα όμως έχουμε τη χαρά να τιμάμε ανθρώπους που απέδειξαν και αναδεικνύουν ότι υπάρχουν δυνατές λύσεις. Τιμάμε ανθρώπους που αποδεικνύουν ότι πάντα υπάρχει η εσωτερική δύναμη που οδηγεί σε νέους δρόμους, δρόμους ελευθερίας πέρα από την εξάρτηση.

 Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα: Ημέρα κατά των Ναρκωτικών. Ο αγώνας όμως είναι συνεχής. Οι άνθρωποι που τιμάμε σήμερα έδωσαν αγώνα κάθε μέρα, κάθε ώρα για πολλούς μήνες ή χρόνια. Κέρδισαν τη μάχη της ζωής. Ξαναγύρισαν σε οικογένεια, εργασία, φίλους. Έδωσαν σ’ όλους μας ένα μεγάλο μάθημα. Πήραν πάλι τη ζωή στα χέρια τους. Είναι σειρά τους να στηρίξουν τον αγώνα άλλων ανθρώπων και να κερδίσουν και άλλες μάχες. Ας πάρουμε όλοι σήμερα δύναμη από τους νικητές της ζωής. Και ας φροντίσουμε με την καθημερινή δουλειά και έγνοια μας να γίνονται όλο και περισσότεροι οι νικητές και όλο και λιγότεροι οι νικημένοι».