Γράφουν: Ι. Πλακιωτάκης, Μ. Δαμανάκη, Π. Ευθυμίου, Δ. Παπαδημούλης, Ε. Στυλιανίδης, Μ. Γαβουνέλη, Π. Κ. Ιωακειμίδης, Π. Λιαργκόβας, Π. Πετράκης, Γ. Σεφερτζής, Γ. Τράπαλης, Α. Δρυμιώτης, Π. Τεμεκενίδης ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024 Η επόμενη μέρα στην Ευρώπη ΑΦΙΕΡΩΜΑ 15ΝΘΗΜΕΡΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ περιστυλίου! Επί του... ΤΕΥΧΟΣ_078 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024
2 ΤΕΥΧΟΣ_077 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 03 Τ Α ΘΡΑΎΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΜΈΡΑ Άρθρο της Σύνταξης ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024 Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΜΈΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ 04 Τ Ο ΜΈΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ ΕΊΝΑΙ ΤΑΥΤΙΣΜΈΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ Του Ιωάννη Πλακιωτάκη 06 Μ ΕΤΆ ΤΗ ΔΕΥΤΈΡΑ Της Μαρίας Δαμανάκη 07 Q UO VADIS ΕΥΡΏΠΗ; Του Πέτρου Ευθυμίου 08 Τ Ο ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΏΝ ΕΝΤΕΊΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΊΣΗ ΤΗΣ ΕΕ Του Δημήτρη Παπαδημούλη 09 Ε ΘΝΟΑΠΟΜΟΝΩΤΙΣΜΌΣ Ή ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΚΟΙΝΟΠΟΛΙΤΕΊΑ; Του Δρ. Ευριπίδη Στ. Στυλανίδη 11 Τ Α ΕΠΈΚΕΙΝΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΏΝ Της Μαρίας Γουβανέλη 12 Ε ΥΡΩΕΚΛΟΓΈΣ: ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΈΣ ΤΆΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΈΠΕΙΕΣ Του Π.Κ. Ιωακειμίδη 14 Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΗΜΈΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ Του Παναγιώτη Λιαργκόβα 15 Ε ΥΡΩΕΚΛΟΓΈΣ: Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΜΈΡΑ Του Π.Ε. Πετράκη 16 Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΗΜΈΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΊΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΚΠΛΗΡΟΎΜΕΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΊΑΣ ΣΑΡΚΟΖΊ Του Γιώργου Σεφερτζή 17 Θ Α ΠΆΡΕΙ Η ΛΑΪΚΉ ΔΕΞΙΆ ΤΟ ΜΕΡΊΔΙΟ ΕΞΟΥΣΊΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΌΡΕΣΕ Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΆ; Του Γιώργου Τράπαλη 18 F LASH BACK ΣΤΟ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΏΝ ΤΗΣ 9ΗΣ ΙΟΥΝΊΟΥ Του Ανδρέα Γ. Δρυμιώτη 20 Η ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΊΑ ΤΗΣ ΨΉΦΟΥ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΏΝ Του Πασχάλη – Αλέξανδρου Τεμεκενίδη ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 24 Η ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΊΑ ΤΗΣ ΚΆΛΠΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΉΣ Τι έδειξαν τα exit poll για την ψήφο των πολιτών 26 Α ΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΏΝΤΑΣ ΤΗΝ ΨΉΦΟ ΤΩΝ ΝΈΩΝ Από τι επηρεάστηκε η ψήφος των νέων 27 Τ Ο ΜΉΝΥΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΤΡΆΠΕΛΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΉΣ ΨΉΦΟΥ Τι έδειξε η εφαρμογή της για πρώτη φορά στην Ελλάδα 28 Π ΆΝΩ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΜΙΣΟΎΣ ΠΟΛΊΤΕΣ ΨΉΦΙΣΑΝ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΉ ΤΟΥ "ΛΙΓΌΤΕΡΟΥ ΚΑΚΟΎ" Πότε αποφάσισαν και με ποια κριτήρια ψήηφισαν οι πολίτες 30 Π ΟΙΟΥΣ ΨΗΦΊΣΑΜΕ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΈΣ; Τι δείχνει η ανάλυση του ΚΕΦΙΜ 32 Τ Α ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΆΤΕΙΑ Τα ποσοστά των κομμάτων που εισήλθαν στην Ευρωβουλή ανά περιφέρεια με στοιχεία του ΥΠ.ΕΣ. 34 Τ Ι ΈΛΑΒΕ ΚΆΘΕ ΚΌΜΜΑ ΑΝΆ ΕΚΛΟΓΙΚΉ ΠΕΡΙΦΈΡΕΙΑ 50 Π ΏΣ ΚΑΤΈΓΡΑΨΕ Ο ΤΎΠΟΣ ΤΟ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΏΝ ΤΗΣ 9ΗΣ ΙΟΥΝΊΟΥ 2024 136 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΆ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΏΝ Ποιοι είναι οι 21 Έλληνες Ευρωβουλευτές ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ 148 ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΏΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΌ ΤΟΠΊΟ ΣΤΗΝ ΕΕ ΜΕΤΆ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΈΣ Οι διεργασίες για την στελέχωση των ηγετικών θέσεων της Ε.Ε. 152 ΤΙ ΈΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΆ ΜΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΏΝ Πώς παρουσίασε ο Τύπος στην Ευρώπη την άνοδο της ακροδεξιάς 154 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΆΛΛΕΣ ΧΏΡΕΣ Τα επίσημα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 168 ΔΡΑΣΤΗΡΙΌΤΗΤΑ ΒΟΥΛΕΥΤΏΝ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΎΛΙΟ Οδηγίες πλοήγησης μέσα στον ιστότοπο της Βουλής για να αναγνώσετε τη δραστηριότητα ενός βουλευτή. 170 ΠΏΣ ΑΠΟΤΎΠΩΣΑΝ ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΓΡΆΦΟΙ ΤΟ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΚΆΛΠΗΣ Φώτο Εξωφύλλου: Pexels/Εberhard Grossgasteiger ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: Θοδωρής Τζαλαβράς | ART DIRECTOR: Κώστας Δακανάλης | ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Θωμάς Τσάτσης, Γιάννης Φωτούλας, Γιώργος Χρυσικός
3 28 MΑΪΟΥ 2024 ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ TOY ΘΟΔΩΡΉ ΤΖΑΛΑΒΡΆ Τέτοια εποχή , Ιουνιο του 2017 ο διάσημος Έλληνας γλύπτης Κώστας Βαρώτσος έστησε στο Κάσελ για λογαριασμό της έκθεσης documenta η οποία ξεχωρίζει για το πολιτικό της στίγμα, μια καλλιτεχνική σύνθεση με τίτλο Εuropa αποτελούμενη από σημαίες των 27 χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επρόκειτο για αραδιασμένες στο πάτωμα σημαίες από γυαλί Ευρωπαϊκών χωρών, αλλά σπασμένες. Το ίδιο έργο σε άλλη εκδοχή, και με τίτλο «Αποσύνθεση - Σύνθεση» το παρουσίασε ταυτόχρονα στην έκθεση «Διαστρωματώσεις» στην Ερμούπολη της Σύρου, ένα νησί γνωστό για την αρμονική συνύπαρξη Καθολικών και Ορθοδόξων. «Ηθελα να κάνω ένα έργο με πολύ ισχυρό συμβολισμό και σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω τις σημαίες αυτές. Εχοντας βαθιά αίσθηση της ιστορίας της Γηραιάς Ηπείρου, θεωρώ ότι η πηγή της διάλυσης προήλθε από το πολιτισμικό πεδίο και όχι από το οικονομικό», είχε δηλώσει τότε ο καλλιτέχνης στην εφημερίδα Καθημερινή, προσθέτοντας: «Φανταστείτε μια χώρα όπως η Ελλάδα που βασίζεται στις παραδοσιακές καλλιέργειες, όπως λ.χ. το αμπέλι, βρέθηκε να επιδοτείται για να παράγει ακτινίδια. Κατά έναν τρόπο, οι διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης στήριξαν με στρεβλό τρόπο την οικονομία, παραβλέποντας την Ιστορία, τα κοινά ιδεώδη του ανθρωπισμού, τις ρίζες και τα βιώματα, τους αιώνες της παράδοσης. Η στρέβλωση αυτή μας οδήγησε σε έναν λάθος δρόμο και έτσι ξαναβγαίνει στην επιφάνεια ο εθνικισμός σε μια προσπάθεια αναζήτησης ταυτότητας. Σκεφτείτε πόσες περιοχές της Ευρώπης, από την Καταλωνία μέχρι τη Σκωτία θέτουν πάλι ζήτημα αυτονομίας, θεωρώντας ότι δεν μπορούν να συνανήκουν σε ένα ευρύτερο σύνολο». Το ίδιο έργο με τα θραύσματα σημαιών, όπως προαναφέραμε παρουσιάστηκε και στην documenta με πολύ θετικές κριτικές, σε μια έκθεση που ξεχωρίζει για το πολιτικό της στίγμα. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στις δύο εγκαταστάσεις είναι ότι σε αυτή της Ελλάδας διέθετε επιπρόσθετα δύο γυάλινες σπείρες, που, κατά τον καλλιτέχνη, εκπροσωπούν τον στρόβιλο της ελπίδας. Όταν ο Κ. Βαρώτσος ρωτήθηκε αν τα δύο έργα εκπέμπουν διαφορετικό μήνυμα απαντησε: «Το έργο σε Κάσελ και Σύρο ουσιαστικά είναι ένα, η μία εγκατάσταση είναι «παίκτης» της άλλης. Η εγκατάσταση πραγματοποιήθηκε και στη Σύρο, με τις σημαίες σπασμένες αλλά και δύο σπιράλ να αναδύονται ανάμεσά τους και να αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές «οντότητες», ακριβώς λόγω του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα του νησιού, γιατί πρόκειται για ένα πραγματικά ευρωπαϊκό μέρος. Η πρόθεση του έργου δεν είναι αισθητική ούτε συνιστά «προπαγάνδα». Το να ενώσω Κάσελ και Σύρο, ένα βόρειο και ένα νότιο μέρος, και να δημιουργήσω τη γέφυρα ενός μηνύματος είναι η συμβολική πρόθεσή μου. Και στις δύο άκρες ακούγεται το ίδιο μήνυμα: το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι οικονομικό. Είναι καταρχάς πολιτισμικό. Ένα από τα μεγάλα ελαττώματα της Ευρώπης είναι ότι δεν δούλεψε αρκετά στην κατανόηση και τη συνύπαρξη των διαφορετικών πολιτισμικών δεδομένων που υπάρχουν μέσα της, αντίθετα αύξησε τις πολιτισμικές διαφορές, αντί να τις μειώσει. Δεν μπορείς να εφαρμόζεις παντού τα ίδια προγράμματα, ενώ είναι διαφορετικά τα πολιτισμικά δεδομένα και οι συνήθειες. Αυτά είναι «ασκήσεις επί χάρτου» με κόστος να καταστρέφονται ολόκληρες περιοχές της Ευρώπης. Έτσι έχουν επιστρέψει οι εθνικισμοί. Από τη μία μιλάνε στην Ευρώπη για ένωση, από την άλλη όμως, από την Καταλονία μέχρι τη Σκωτία, υπάρχουν κινήσεις διαλυτικές.» Αν ισχύει η ρήση ότι οι καλλιτέχνες έχουν το διαισθητικό χάρισμα να προβλέπουν κάποια φαινόμενα πριν από τους πολιτικούς, ακόμη και καθ ύλην αρμόδιους κοινωνικούς επιστήμονες, τότε ο Κ Βαρώτσος είναι πολύ επίκαιρος σήμερα μετά το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής (μη)Ένωσης. Πίσω τώρα, στην ζέουσα και ωμή καθημερινότητά μας τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών υπήρξαν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Μπορεί στις περισσότερες χώρες να άντεξαν και να μην υπήρξαν μεγάλες ανατροπές αλλά συνολικά η Ευρώπη κινήθηκε ακροδεξιότερα. Στις τέσσερις μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία η ακροδεξιά κατέγραψε θεαματική ενίσχυση δυνάμεων και οι ευρωπαϊκού προσανατολισμού δυνάμεις βγήκαν ασθενέστερες και αποδυναμωμένες. Ποιες θα είναι οι συνέπειες από αυτα τα αποτελέσματα για τους Ευρωπαίους πολίτες την επόμενη μέρα; Αυτές ακριβώς τις προοπτικές και πιθανές εξελίξεις διερευνούμε στο αφιέρωμα του παρόντος τεύχους. Στο ερώτημα απαντούν με άρθρα τους οι πολιτικοί, Ι. Πλακιωτάκης, Μ. Δαμανάκη, Π. Ευθυμίου, Δ. Παπαδημούλης και Ευρ. Στυλιανίδης, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές Μ. Γαβουνέλη, Π. Λιαργκόβας, Π. Κ. Ιωακειμίδης, Π. Πετράκης και οι πολιτικοί αναλυτές Γ. Τράπαλης και Γ. Σεφερτζής. Από το περισκόπιό μας ασφαλως δεν μπορούσε να απουσιάζει η ανάλυση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης και της νέας πραγματικότητας που διαμορφώθηκε μετά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Φαινόμενα όπως η αποχή που σημείωσε ιστορικό υψηλό, η εκλογική συρρίκνωση κυρίως των τριών πρώτων κομμάτων, των κομμάτων εξουσίας όπως έχει επικρατήσει να λέγονται, και η ευτυχώς μη ανοδική πορεία της ακροδεξιάς στην Ελλάδα αποτελούν αντικείμενο σχετικών αναλύσεων που δημοσιεύονται σε αυτό το αφιερωμένο στις ευρωεκλογές του 2024 τευχος. Ο αναγνώστης θα βρει ακόμη πίνακες με τα αναλυτικά αποτελέσματα ανά εκλογική περιφέρεια για όλα τα πολιτικά κόμματα καθώς και ενδιαφέρουσες αναλύσεις από εγνωσμενου κύρους δημοσκόπους όπως οι Α. Δρυμιώτης για την πρόγνωση των αποτελεσμάτων, και Π. Α. Τεμεκενιδης για τα ποιοτικά ευρήματα του Exit POL X και τις μετακινήσεις, τις απώλειες και τα κέρδη των κομμάτων. Θα βρει ακόμη τα βιογραφικά όλων των νεοεκλεγμένων ευρωβουλευτών, αλλά και συνοπτικούς πίνακες με τα εκλογικά αποτελέσματα σε όλες τις χωρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιστρέφοντας στο σημείο που αρχίσαμε: Θα καταφέρει η νέα ηγεσία της Ευρώπης να απομακρύνει τα πολιτικά θραύσματα, να κατανοήσει το μήνυμα που έστειλαν οι Ευρωπαίοι πολίτες και στη συνέχεια να εμπνεύσει τους Ευρωπαϊκούς λαούς σε ένα νέο όραμα; Τα επόμενα πέντε χρονια θα φανεί. Τα θραύσματα της Ευρώπης και η επόμενη μέρα
ΑΦΙΕΡΩΜΑ | ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024 | Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ 4 ΤΕΥΧΟΣ_078 Το μέλλον της Ελλάδας είναι ταυτισμένο με το μέλλον της Ευρώπης Του Ιωάννη Πλακιωτάκη, - Α' Αντιπροέδρου της Βουλής, Προέδρου Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Όπως γνωρίζουμε όλοι, ο κόσμος του 21ου αιώνα είναι ήδη πολύπλοκος. Πρέπει πολύ γρήγορα να έχουμε κάποιο όραμα για το μέλλον της Ευρώπης. Ένα όραμα που μπορεί να φέρει κοντά τους Ευρωπαίους, γιατί αν οι Ευρωπαίοι δεν είμαστε ενωμένοι, αν δεν είμαστε σε θέση να παράγουμε αυτό το είδος ενέργειας που απαιτείται για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, τότε καμία τεχνική λύση δεν θα είναι αρκετή. Θα πρέπει επομένως να κάνουμε περισσότερα στο μέλλον γιατί η εμπιστοσύνη είναι η πολυτιμότερη αξία που έχουμε. Το μέλλον της Ευρώπης είναι στα χέρια μας. Όσο πιο ενωμένη είναι η Ευρώπη τόσο πιο εύκολο θα είναι να διασφαλίσουμε ένα καλό μέλλον για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Χρειαζόμαστε μια γεωπολιτική Ευρωπαϊκή ¨Ένωση, μια διευρυμένη και μεταρρυθμισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση και μια Ευρωπαϊκή Ένωση που κοιτάει το μέλλον που αλλάζει με ραγδαία ταχύτητα. Η Ευρώπη πρέπει να υπερασπιστεί την ασφάλεια της σίτισης των πολιτών της και τη μείωση της φτώχειας και την ακρίβεια που πλήττει όλη την Ευρώπη πολύ έντονα το τελευταίο διάστημα, εξου και η άνοδος της ακροδεξιάς σε πολλές χώρες - και πρέπει να τηρήσει τις υποσχέσεις της για άμεση δράση σχετικά με την προστασία του κλίματος και του περιβάλλοντος που ήδη έχει μπει σε άσχημη τροχιά. Επίσης ένα ακόμα μεγάλο στοίχημα είναι η καλύτερη διαχείριση και η ρύθμιση της παράνομης μετανάστευσης – χωρίς βέβαια να προδίδουμε τις αρχές μας και την ανθρωπιά μας. Άλλα ζητήματα που πρέπει να καταπολεμηθούν είναι οι οικονομικές επιπτώσεις στη ζωή των ευρωπαίων εξαιτίας των επιπτώσεων του Ουκρανικού πολέμου καθώς και για τη μεταρρύθμιση αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της ΕΕ για διασφάλιση δίκαιων τιμών. Η Ευρωεκλογές είναι η κορωνίδα της δημοκρατικής συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή ένωση που επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητα των πολιτών της. Πριν από λίγες μέρες καλεστήκαμε να αναδείξουμε το μόνο άμεσα αντιπροσωπευτικό όργανο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που θα αναμετρηθεί με πρωτόγνωρες προκλήσεις και θα συνδιαμορφώσει τις ζωές και το μέλλον 450 εκατομμύριων Ευρωπαίων Πολιτών. Στη χώρα μας με τις πρόσφατες Ευρωεκλογές, της 9ης Ιουνίου, ανανεώσαμε την εμπιστοσύνη μας στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και κυρίως διασφαλίσαμε τη σταθερότητα που χρειάζεται η πατρίδα μας βαδίζοντας προς το μέλλον, μέσα σε κρίσιμους καιρούς με σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας και ισχυρή θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει αλλάξει σελίδα. Η επιτυχία της γίνεται εμφανής από την ισχυρή ανθεκτικότητα της οικονομίας. Με το πέρασμα του χρόνου οι κίνδυνοι για τη βιωσιμότητα του χρέους θα αρχίσουν σταδιακά μα αυξάνονται. Από την άλλη ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για πρόοδο και επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις που είναι απολύτως απαραίτητες και οι οποίες βοηθούν τη χώρα να αντιμετωπίσει συνολικά τις προκλήσεις που έχει μπροστά της Θα μπορούσε να πει κάποιος, πώς μπορεί να απειλήθηκε η σταθερότητα στη χώρα όταν η κυβέρνηση διέθετε ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δύναμη πολλαπλάσια του δεύτερου κόμματος; Απειλείται από τις εντυπώσεις που θα επιχειρήσαν κάποιοι να δημιουργήσουν, μιλώντας για δήθεν φθορά της κυβέρνησης. Για αυτό και θέλω να θυμίσω ότι η σταθερότητα που υπάρχει στη χώρα οφείλεται στην εμφατική πολιτική ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η χώρα
5 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 μας είναι πρωταθλήτρια στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Οι ρυθμοί ανάπτυξης που πετυχαίνει είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη, κάτι που επισημαίνουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί. Και αυτό συμβαίνει επειδή η Ελλάδα εκπέμπει εμπιστοσύνη και σταθερότητα. Και όσο η Νέα Δημοκρατία είναι ισχυρή, το μήνυμα που παίρνει όλος ο κόσμος απλό και σαφές. Η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω. Δεν κινδυνεύει από τυχοδιώκτες λαϊκιστές, ούτε από θεομπαίχτες πατριδοκάπηλους. Η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και πρέπει να δούμε τον εαυτό μας ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της. Το μέλλον της Ελλάδας είναι ταυτισμένο με το μέλλον της Ευρώπης. Θέματα όπως η πράσινη μετάβαση, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης και το Μεταναστευτικό κρίνονται σε μεγάλο βαθμό στις Βρυξέλλες. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω τον ιστορικό ρόλο της παράταξης μας στην ευρωπαϊκή παρουσία της χώρας μας. Η Ελλάδα συμμετέχει στο σκληρό πυρήνα των αποφάσεων και μοιράζεται το ίδιο νόμισμα με τους ισχυρούς της Ευρώπης, επειδή αυτή η παράταξη, υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αγνόησε τις λαϊκίστικες κραυγές και έβαλε τη χώρα στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες. Και η Νέα Δημοκρατία, σταθερά προσηλωμένη στις αρχές της, παραμένει το κατεξοχήν ευρωπαϊκό κόμμα με ειδικό βάρος και ισχυρό λόγο στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τη μεγαλύτερη πολιτική παράταξη του Κοινοβουλίου. Ηταν η Νέα Δημοκρατία που με το σθένος της κράτησε τη χώρα στην Ευρώπη όταν κάποιοι έπαιζαν ζάρια με τις τύχες της. Και είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτός που, με το κύρος και την αποδοχή που έχει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, έκανε καίριες και αποτελεσματικές παρεμβάσεις προς το συμφέρον της πατρίδας μας. Θυμίζω τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης που δημιουργούν νέες υποδομές και αλλάζουν τη χώρα. Την πίεση που ασκήσαμε για να αλλάξει η Κοινή Αγροτική Πολιτική για να απαλλαγούν οι αγρότες μας από μέτρα που αυξάνουν το κόστος παραγωγής. Την πρωτοβουλία για κοινές τιμές στα ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ. Και φυσικά τον ενεργό ρόλο της Ελλάδας στο νέο πλαίσιο για το Μεταναστευτικό, εξασφαλίζοντας περισσότερα κονδύλια και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Στις εκλογές που πέρασαν ολόκληρη η Ευρώπη μοιράστηκε το ίδιο στοίχημα με την πατρίδα μας: το στοίχημα της σταθερότητας. Σε μία ταραγμένη περίοδο, με δύο πολέμους να βρίσκονται σε εξέλιξη στη γειτονιά μας, η Ευρώπη κινδυνεύει από τον λαϊκισμό και την αστάθεια. Για αυτό και είναι πιο κρίσιμο από ποτέ να έχουμε εκπροσώπηση με γνώση και σύνεση, με ανάστημα που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Εμείς στείλαμε στην Ευρώπη ανθρώπους με γνώση, εμπειρία και καταξίωση στον τομέα τους. Μαζί και ένα πρόσωπο που είναι σύμβολο του αγώνα των συμπατριωτών μας στη Βόρεια Ήπειρο. Ενός αγώνα που δεν διεκδίκησε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το δίκιο της εθνικής μας μειονότητας. Ο Φρέντι Μπελέρης ήταν ένας ευρωβουλευτής που δεν μπορούσε να μιλήσει σε καμία πολιτική συγκέντρωση. Η ένταξη του Φρέντι Μπελέρη στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν κομματική επιλογή. Ήταν εθνική. Οι πολίτες καθημερινά διαπιστώνουν ότι στη χώρα παράγεται έργο. Ναι, γίνονται και λάθη. Και αστοχίες. Αλλά στο τέλος της ημέρας βλέπουμε ότι η πατρίδα μας αλλάζει. Και τι έχουμε απέναντι μας; Μία αντιπολίτευση που λαϊκίζει ασύστολα και συχνά εκτρέπεται σε κοινό υβρεολόγιο. Μία αντιπολίτευση που, πράγματι, βγάζει ωραίες φωτογραφίες σε λευκό φόντο, χωρίς ιδέες, προτάσεις και πρόγραμμα. Μία αντιπολίτευση που πουλάει πατριωτισμό και πίστη λες και πρόκειται για αλοιφές. Μία αντιπολίτευση που τολμά να αμφισβητεί την προσήλωση αυτής της παράταξης στην πατρίδα, στα σύμβολα και στην πίστη της.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ | ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024 | Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ 6 ΤΕΥΧΟΣ_078 Μετά τη Δευτέρα Της Μαρίας Δαμανάκη - πρ. πρώην Επιτρόπου της Ε. Ε. Η Δευτέρα μετά τις Ευρωεκλογές ήταν μια δύσκολη μέρα. Αριθμοί, κίνδυνοι, συμπεράσματα, προφητείες. Ας μείνουμε στα γεγονότα. Η καταστροφή δεν επήλθε. Αίσθημα ανακούφισης επικρατεί στις Βρυξέλλες. Ο βασικός κορμός «της πλειοψηφίας της λογικής», που κυβερνά την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε), είναι στη θέση του. Ωστόσο, ο Γαλλογερμανικός άξονας, που υπήρξε για δεκαετίες η κινητήρια δύναμη, έχει διαταραχθεί σοβαρά. Οι πράσινοι και οι ανανεωτές δοκιμάζονται. Η αποχή των ψηφοφόρων δεν μπορεί να αγνοηθεί πλέον. Οι λαϊκιστικές και αντιευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν ενισχυθεί. Ωστόσο, η εύκολη κατηγοριοποίησή τους σε εκφραστές της ακροδεξιάς δεν αποδίδει ακριβώς την πραγματικότητα. Εκτός από τα προφανώς φασιστικά μορφώματα, εδώ αθροίζονται ποικίλες δυνάμεις με κοινή βάση τον εθνικισμό, το λαϊκισμό της υπεραπλούστευσης, τον αντιμεταναστευτικό εξτρεμισμό και την απέχθεια στις πράσινες πολιτικές. Κάτι σαν μια οργισμένη πλατφόρμα Τραμπ για την Ευρώπη. Πως φτάσαμε ως εδώ; Η Ε.Ε είναι ο βολικός στόχος γιατί είναι μακριά από τους πολίτες. Οι εθνικές κυβερνήσεις διευκολύνονται να φορτώνουν στις πλάτες της τα δύσκολα και να καρπώνονται τα ευκόλως αναγνωρίσιμα οφέλη. Οι Ευρωπαίοι τη βλέπουν να ρυθμίζει με τρόπο συνεχώς πιο περίτεχνο τις πολύπλοκες ισορροπίες κρατών, πολιτικών ομάδων και οικονομικών συμφερόντων. Την εκλαμβάνουν συχνά ως ταμείο, χωρίς όμως να μπορούν να αντιληφθούν την «προστιθέμενη» αξία της στην καθημερινότητά τους. Έτσι, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι εξυπηρετεί μόνο μεγαλοσυμφέροντα των λίγων, ακόμη και στις περιπτώσεις που καταφανώς αυτό δεν συμβαίνει. Η ανάδειξη Ευρωβουλευτών που θεωρούνται προνομιούχοι, χωρίς πολιτική βαρύτητα και ίσως διεφθαρμένοι, δεν τους κινητοποιεί. Έτσι, τοποθετούνται αρνητικά ή αδιαφορούν και απέχουν. Επί πλέον, θεωρούν την ΕΕ δεδομένη και αθάνατη. Είναι όμως; Η Ε.Ε είναι ανθρώπινο δημιούργημα, προϊόν μιας εξαιρετικής συγκυρίας, μιας ιστορικής ρωγμής, όπου συνέπεσαν η λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και η ύπαρξη διορατικής πολιτικής ηγεσίας. Εφοδιάσθηκε με το χάρισμα μιας συμπεριληπτικής εξελικτικής διαδικασίας που της επέτρεψε να επιβιώνει, παρά τις αδυναμίες της, σε κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες, όπως η επανένωση της Γερμανίας, ή όταν προσέγγιζε το χείλος της καταστροφής, όπως έγινε με την κρίση χρέους του 2012. Έκανε βήματα μπροστά με μερική ενοποίηση όπως με την καθιέρωση του ευρώ (έστω και με ανάπηρη αρχιτεκτονική) ή με τη συνθήκη Σένγκεν. Βρέθηκε στην παγκόσμια πρωτοπορία της αντιμετώπισης πλανητικών κρίσεων όπως η κλιματική αλλαγή και η πανδημία. Βεβαίως όλα αυτά κατέληξαν σε ένα εξαιρετικά πολύπλοκο και ενίοτε ασαφές νομικό και πολιτικό οικοδόμημα. Αργό, δυσκίνητο και συχνά γραφειοκρατικό. Σήμερα όμως η ανθρωπότητα και η Ε.Ε, ζουν μια σε μια άλλη εποχή: O κόσμος είναι απρόβλεπτος, οι κανόνες διεθνούς δικαίου παραβιάζονται, οι πόλεμοι είναι παρόντες, οι κρίσεις είναι πλανητικές και η τεχνολογική επανάσταση αλλάζει τα πάντα και τον ίδιο τον άνθρωπο. Κανονικότητες δεν υπάρχουν. Η ανθρωπόκαινος περίοδος ανατέλλει. Σ’ αυτό το νέο απρόβλεπτο κόσμο, νέες παγκόσμιες δυνάμεις αναδύονται. Με δυο λόγια, ανοίγει μια νέα ιστορική ρωγμή. Μπορεί η Ευρώπη να εξακολουθήσει να είναι υπολογίσιμη παγκόσμια δύναμη; Μέχρι σήμερα, η Ε.Ε στηριζόταν στην παραγωγική της ικανότητα που υπερέβαινε τα δημογραφικά και γεωγραφικά της δεδομένα. Στρατό δεν διέθετε, ούτε κυρίαρχη παρουσία στη γεωπολιτική σκακιέρα. Όμως, είχε παραγωγικό και εξαγωγικό προβάδισμα χάρη στην αμυντική ομπρέλα των ΗΠΑ, τη φθηνή ενέργεια της Ρωσίας, τις εισαγωγικές ανάγκες της Κίνας. Τίποτε από όλα αυτά δεν υπάρχει πλέον. Το μερίδιο της Ε.Ε στην παγκόσμια ανάπτυξη περιορίζεται κάτω από το ένα έκτο. Πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοινώσε στοιχεία που καθηλώνουν το ευρωπαϊκό ΑΕΠ της τρέχουσας χρονιάς στο σοκαριστικό 12% του Παγκοσμίου. Ποιες είναι οι μεγάλες προκλήσεις που είναι μπροστά μας; Οι περισσότεροι σοβαροί αναλυτές, αλλά και τα ίδια τα κείμενα της ΕΕ εντοπίζουν τις βασικές: ---Η ΕΕ αντιμετωπίζει μεγάλη υστέρηση ανταγωνιστικότητας (για την ακρίβεια παραγωγικότητας) έναντι άλλων οικονομιών. Το πρόβλημα δεν είναι κυρίως πρόβλημα μισθολογικού κόστους (όπως προβάλλεται από ορισμένους). Συνδέεται με την τεχνολογική καθυστέρηση, τη μικρή κλίμακα παραγωγής, τη δημογραφική κατάσταση και την πολυδιάσπαση και πολυπλοκότητα του συστήματος διακυβέρνησης που καθυστερεί πολύ τη λήψη αναγκαίων αποφάσεων και προληπτικών μέτρων. ---Οι γεωπολιτικές εξελίξεις και τα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα αμφισβητούν ανοιχτά την αμυντική ικανότητα της ΕΕ που μέχρι τώρα στηριζόταν στην «προστασία» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και στο άθροισμα των αμυντικών συστημάτων των κρατών μελών. Ο αναδυόμενος ψυχρός πόλεμος της Δύσης με την Κίνα και σε ένα βαθμό με τις αναπτυσσόμενες χώρες, υπονομεύει ή αχρηστεύει τα παραδοσιακά μοντέλα εξαγωγών – εισαγωγών, που τροφοδότησαν το Ευρωπαϊκό οικονομικό θαύμα. ---Οι πλανητικές κρίσεις, κυρίως η κλιματική και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, μαζί με την πιθανή εμφάνιση νέων πανδημιών, απειλούν την ποιότητα ζωής των Ευρωπαίων πολιτών. Όλες οι παραπάνω μεγάλες απειλές, έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Το κόστος πολλών τρισεκατομμυρίων ευρώ που απαιτούν μέσα στα επόμενα χρόνια και που σήμερα δεν υπάρχουν. Η Ευρώπη έχει μεγάλες ιδέες, αλλά μικρές τσέπες, λένε στην Αμερική. Η κατάσταση λοιπόν δεν είναι καθόλου εύκολη και δικαιολογεί απολύτως τους δραματικούς τόνους που αναφέρονται σε ελλείμματα στρατηγικής, υπαρξιακή κρίση ή πιθανή κατάρρευση. Η νέα ιστορική ρωγμή, απαιτεί από την Ευρώπη να κάνει ένα άλμα. Το παρόν ΦΩΤΟ ΑΠΕ/ΜΠΕ. ΒΑΪΟΣ ΧΑΣΙΑΛΗΣ
7 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 Quo Vadis Ευρώπη; Του Πέτρου Ευθυμίου - πρ. υπουργού και πρ. Προέδρου της Κ. Σ. του ΟΑΣΕ Περισσότερο χαρτί έχει ήδη καταναλωθεί για τις επιπτώσεις των ευρωεκλογών στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, παρά στο διάστημα της προεκλογικής περιόδου. Δεν είναι καθόλου σπάνιο στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών, ηγεσίες και λαοί να ανακαλύπτουν εκ των υστέρων τις συνέπειες των επιλογών τους, των πράξεων και των παραλείψεων τους. Πράγματι, το ευρωπαϊκό εγχείρημα αντιμετωπίζει για πρώτη φορά ζωτικούς υπαρξιακούς κινδύνους, ενώ τα σημάδια μίας έντονης υπαρξιακής κρίσης ήταν ορατά εδώ και πολύ καιρό. Για παράδειγμα, πολύ εύκολα, με την αναφορά στην «βρετανική ιδιαιτερότητα» παρακάμφθηκε το Brexit, ενώ ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί να χαρακτηρίσει την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας ως την «αρχή του ξηλώματος του ομοσπονδιακού πουλόβερ». Ο φόβος της «ενίσχυσης της ακροδεξιάς» παγιδεύει σε συμπεράσματα, που όμως δεν είναι τελεσίδικα. Καθώς υπόκεινται σε μεταβολές στο πολιτικό πεδίο. Γιατί με την άσκηση διαφορετικών πολιτικών, μπορεί η ακροδεξιά πλημμυρίδα να ακολουθηθεί από την άμπωτη, με εκλογική συρρίκνωση των ποσοστών της. Πολύ μεγαλύτερη και μονιμότερη επίδραση από τις ακροδεξιές πολιτικές θέσεις έχει η έγερση των ταυτοτικών ζητημάτων, που ενισχύουν το αίτημα επιστροφής στο εθνικό κράτος. Το ταυτοτικό ζήτημα δεν συνδέεται μόνον με την μετανάστευση ή την θεσμοποίηση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ. Αυτή είναι η μια πλευρά. Ακόμα βαθύτερα και πιο επικίνδυνα, συνδέεται με την οικονομία που συνθλίβει την μεσαία τάξη, την στάσιμη κοινωνική κινητικότητα, την αύξηση των ανισοτήτων, ζητήματα που οι κοινές ευρωπαικές πολιτικές όχι μόνον δεν αντιμετωπίζουν, αλλά δείχνουν να τα προκαλούν. Ετσι, η επιστροφή στο έθνος-κράτος δεν είναι μόνον πολιτισμικό ζήτημα, αλλά οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα, που λαμβάνει τελικά πολιτική μορφή, και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα των προβλημάτων ζωής των ανθρώπων. Η απάντηση είναι απλή. Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη. Ευρώπη της κοινωνικής συνοχής, Ευρώπη με κοινή εξωτερική πολιτική και κοινή πολιτική άμυνας. Ευρώπη των δικαιωμάτων και της αλληλεγγύης. Αλλά αυτό που δείχνει τόσο απλό, γίνεται εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι ανέφικτο, όταν τοποθετήσεις τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στο διεθνές περιβάλλον. ευρωπαϊκό οικοδόμημα εξελίσσεται με την αργή, σταδιακή μέθοδο του συμβιβασμού και της συμφωνίας που τώρα δεν αρκούν. Η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία οφείλει να εξαντλήσει τα όρια των συνθηκών – και ίσως να τα υπερβεί – για να προχωρήσει, αξιοποιώντας το μόνο δρόμο που διαθέτει. Την παραπέρα ενοποίηση της που θα της επιτρέψει να κάνει επενδύσεις και οικονομίες κλίμακας, αντίστοιχες με το μέγεθός της. Πρόσφατα, τρεις Ευρωπαίοι ηγέτες, οι Ντράγκι, Μακρόν, Λέττα, μας έδωσαν πολύτιμα κείμενα προτάσεων. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι αναζητούν λύσεις έξω από τα δεδομένα διαχειριστικά πρότυπα, σε κατεύθυνση «ριζικής μεταμόρφωσης» ή «μετασχηματισμού» του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Οι λύσεις τους εξαντλούν τα όρια των Ευρωπαϊκών συνθηκών, επιδιώκοντας περαιτέρω ενοποίηση και εμβάθυνση των στόχων της Ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής για να επιτρέψουν στην ΕΕ να κοιτάξει προς τα έξω, προς το διεθνή ανταγωνισμό, υπερβαίνοντας το μέσα, τον εσωτερικό ανταγωνισμό των κρατών μελών. Στα κείμενα αυτά (και σε άλλα που κινούνται στο ίδιο κλίμα) υπάρχουν σοβαρά στοιχεία που υποστηρίζουν, λόγου χάρη πως η ενοποίηση τομέων όπως η άμυνα, η ενέργεια, η τεχνολογία, η πράσινη μετάβαση, θα επιτρέψει στην Ευρώπη να αξιοποιήσει το μέγεθός της. Επιμένουν πως η ενίσχυση της Ευρωπαϊκής μεταποίησης, με κατάλληλα μέτρα, μπορεί να αντιπαρατεθεί στην κατακλυσμιαία προσπάθεια της Κίνας να αλώσει την παγκόσμια αγορά ή των ΗΠΑ να εφαρμόσουν ένα νέο μοντέρνο προστατευτισμό. Τονίζουν ότι η διάχυση της ανάπτυξης στην κοινωνία με αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας και άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων είναι αναγκαία. Και τέλος απαντούν στο μείζον θέμα του κόστους των αναγκαίων επενδύσεων ¨Η ενοποίηση, αν επιτευχθεί, θα επιτρέψει τον Κοινό Ευρωπαϊκό Δανεισμό, απαραίτητο όρο στην εξίσωση. Είναι αυτή η Ε.Ε εδώ, μετά τη Δευτέρα των Ευρωεκλογών; Με μια λέξη: Όχι. Με δύο λέξεις: Δεν αποκλείεται. Ισχυρίζομαι ότι τα δυσάρεστα αποτελέσματα της μεγάλης αποχής των ψηφοφόρων και της ανόδου του λαϊκισμού μπορεί να λειτουργήσουν ως το καμπανάκι κινδύνου που δείχνει προς τα που οφείλουμε να κινηθούμε. Ίσως είναι η τελευταία μας ευκαιρία να δούμε πως το Ευρωπαϊκό σκάφος πλέει πια σε ανοιχτές θάλασσες, με ιστία και μηχανισμούς πλοήγησης που φτιάχτηκαν πριν δεκαετίες για κοντινούς προορισμούς, ενώ το περιμένουν μεγάλες πρωτόγνωρες φουρτούνες και το ανταγωνίζονται ταχύπλοα με αδίστακτους καπετάνιους και πλοηγούς τεχνητής νοημοσύνης. Δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις, ούτε λύσεις πλήρους ικανοποίησης όλων. Ισχυρίζομαι όμως ότι υπάρχουν λύσεις. Δύσκολες, αλλά με μεγάλη πιθανότητα καλού αποτελέσματος. Μια Ευρώπη πιο παραγωγική, με διεθνή παρουσία και διακριτή ενιαία φωνή θα είναι η απάντηση στα οργίλα ξεσπάσματα των ακροδεξιών και των λαϊκιστών που την υπονομεύουν. Ας ελπίσουμε ότι σε μερικούς μήνες, η ηγεσία των Βρυξελλών θα βλέπει προς τα έξω και προς το μέλλον. Και θα δράσει με ταχύτητα. Στο κάτω κάτω, όπως διάβασα πρόσφατα, ο φόβος είναι μια αντίδραση. Η θέληση είναι μια απόφαση. ΦΩΤΟ ΑΠΕ/ΜΠΕ. ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ | ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024 | Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ 8 ΤΕΥΧΟΣ_078 Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών εντείνει την κρίση της ΕΕ Του Δημήτρη Παπαδημούλη, - Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωβουλευτή της Αριστεράς Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου οδηγεί σε «λιγότερη Ευρώπη» και θα εντείνει την κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα προκαλέσει μια περαιτέρω στροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τα δεξιά, λόγω της ενίσχυσης των δύο πολιτικών ομάδων της ακροδεξιάς, αλλά και λόγω της ολοφάνερης διαθεσιμότητας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να είναι ανοικτό σε συμμαχίες με δυνάμεις της ακροδεξιάς μέσω της συστηματικής κανονικοποίησης της κ. Meloni. Αυτή η στροφή προς τα ακροδεξιά είναι αποτέλεσμα μιας πολύχρονης διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από μια δεξιόστροφη συμμαχία υπό την ηγεμονία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπως αυτή εκφράστηκε με την Κομισιόν της κ. von der Leyen, η οποία οδήγησε σε μια μεγάλη αύξηση των ανισοτήτων, κοινωνικών, οικονομικών και περιφερειακών, στην αποτυχία μιας αποτελεσματικής διαχείρισης του προσφυγικού - μεταναστευτικού και σε βήματα σημειωτόν ή και σε πλήρη στασιμότητα τα θέματα της εμβάθυνσης της πολιτικής ενοποίησης. Όλο αυτό το μείγμα δεξιάς πολιτικής δημιούργησε δυσαρέσκεια και ανασφάλεια, και απολύτως δικαιολογημένα, σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα και από αυτό επωφελήθηκε πρωτίστως η ευρωπαϊκή ακροδεξιά, με την εύκολη λαϊκίστικη συνθηματολογία ότι για όλα αυτά φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι, οι διαφορετικοί και ότι με την αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την επιστροφή στα κράτη - έθνη θα υπάρξουν καλύτερες λύσεις. Στους μεγάλους ηττημένους, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, έχουμε τη φιλελεύΤα σχεδόν σαράντα χρόνια της οικονομικής παγκοσμιοποίησης μείωσαν την ευρωπαική οικονομία ως ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ υποχώρησε αισθητά η διεθνής ανταγωνιστικότητα της. Τώρα που αντιστρέφεται η παγκοσμιοποίηση, ο προστατευτισμός γίνεται καθεστώς και οι κρατικές ενισχύσεις των εθνικών οικονομιών γενικεύονται, βλέπουμε ένα κύμα φυγής των ευρωπαικών επιχειρήσεων προς τις ΗΠΑ, προκειμένου να καρπωθούν τα κίνητρα των επιδοτήσεων της Διοίκησης Μπάιντεν. Το παγκόσμιο περιβάλλον άλλαξε δραματικά. Η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας επικαθορίζει τα πάντα και υποχρεώνει την Ευρωπαική Ενωση σε ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ έναντι της Κίνας. Περιφερειακές δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία, η Τουρκία κινούνται όλο και περισσότερο με δική τους ατζέντα, ενώ ειδικότερα η Ρωσία εξελίσσεται σε έναν αποσταθεροποιητικό παράγοντα με πολλαπλά επίπεδα επιρροής και παρεμβάσεων στις ευρωπαικές υποθέσεις. Η (πολύ πιθανή) εκλογή Τραμπ τον Νοέμβριο, θα καταστήσει ακόμα πιο πολύπλοκη και δύσκολη υπόθεση την ευρωπαική ενοποίηση, η οποία θα «πληρώνει» διαρκώς την διαρκή απορρύθμιση των διεθνών σχέσεων και «σταθερών». Όλα αυτά έχουν τεράστια σημασία για τις ελληνικές επιλογές. Την Ελλάδα οπωσδήποτε συμφέρει το βάθαιμα της ευρωπαικής ενοποίησης σε όλα τα επίπεδα. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας, μέσα από τις αντίστοιχες ευρωπαικές τους οικογένειες, οφείλουν να συμβάλλουν στις πολιτικές συνοχής, αλληλεγγύης, κοινής εξωτερικής πολιτικής και κοινής άμυνας. Γιατί η Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μια ασπίδα προστασίας των οικονομικών συμφερόντων της Ελλάδας και μια γεωπολιτική εγγύηση ασφαλείας στο ταραγμένο διεθνές περιβάλλον. Ωστόσο, παράλληλα με την συμμετοχή μας στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, είναι αναγκαίο και επείγον να υπάρξει ένας σχεδιασμός εθνικής ανασύνταξης, έτσι ώστε και την φωνή και επιρροή της Ελλάδας στην Ευρώπη να ενδυναμώσουμε και την εθνική ισχύ να κατοχυρώσουμε. Η πορεία αφελληνισμού της ελληνικής οικονομίας μπορεί και πρέπει να αναστραφεί. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε συνδυασμό με υψηλή διεθνή ανταγωνιστικότητα μπορεί και πρέπει να αντικαταστήσουν το σημερινό μοντέλο «ανάπτυξης» που οφείλει τους δείκτες του στον τουρισμό, στα ευρωπαικά κονδύλια και σε αμφιλεγόμενες ξένες επενδύσεις, που τις χρηματοδοτούν οι ελληνικές Τράπεζες. Το κράτος επιβάλλεται να επανιδρυθεί και η Δημόσια Διοίκηση, η Δικαιοσύνη, η Παιδεία και η Υγεία να είναι μοχλός ανάπτυξης της χώρας και θεσμοί ασφάλειας του πολίτη. Επιβάλλεται μια εθνική στρατηγική αποτροπής απέναντι στον κλιμακούμενο τουρκικό αναθεωρητισμό, που δεν απειλεί μόνον τα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και την ίδια την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας, με το δόγμα της «Γαλάζιας πατρίδας». Η ανάπτυξη της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας γίνεται ακόμα περισσότερο αναγκαία και εφικτή, καθώς εναρμονίζεται με τις ευρωπαικές αποφάσεις για αμυντική αυτάρκεια της Ενωμένης Ευρώπης το συντομότερο δυνατό. Με λίγα λόγια, στην περίπτωση της Ελλάδας, το στενό εθνικό συμφέρον ταυτίζεται με το αίτημα για «περισσότερη Ευρώπη». Και η Ελλάδα θα είναι ακόμα καλύτερα σε θέση να αξιοποιήσει προς όφελος της την «περισσότερη Ευρώπη», όσο καταρτίσει και εφαρμόσει ένα εθνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα. Και τότε θα συμβάλλει με μεγαλύτερο κύρος και πειθώ στην κοινή ευρωπαική πορεία.
www.hellenicparliament.grRkJQdWJsaXNoZXIy MjYz