6 ΤΕΥΧΟΣ_061 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Το όραμά μας είναι η αλλαγή υποδείγματος, πάνωστα ισχυρά θεμέλια της ασφάλειας και της δικαιοσύνης παντού ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ, ΠΡΟΈΔΡΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Αν κάποιος ανατρέξει σε όσα χρειάστηκε να περάσει η χώρα και η κοινωνία, από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας με την χρεοκοπία και την είσοδο στα μνημόνια, θα αναγνωρίσει αναπόφευκτα τις τραγικές συνέπειες της έλλειψης ενός ισχυρού, σύγχρονουσυλλογικούοράματος για την πατρίδα. Ηαιτίααυτής τηςέλλειψης, είναι άρρηκτασυνδεδεμένημετιςαρχέςπάνωστις οποίες έχουν στηθεί και αναπαραχθεί οι πολιτικές ελίτ του τόπου για χρόνια. Δηλαδή, την ταύτιση με τα συμφέροντα μιας μερίδας ισχυρών του πλούτου, με άμεση συνέπεια την έκρηξη των κοινωνικών ανισοτήτων και την υποβάθμιση της δημοκρατίας και των θεσμών. Επομένως, το να μιλήσουμε για ένα εθνικό όραμα σήμερα σημαίνει πρώτα και κύρια να μιλήσουμε για τη χάραξη μιας στρατηγικής για το μέλλον της Ελλάδας, που στον πυρήνα της θα είναι κοινωνικά και οικονομικά συμπεριληπτική, αλλά την ίδια στιγμή θα στέκεται απέναντι στις πρακτικές διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων που μας έφτασαν στην οικονομική κρίση - την συστηματική παλινόρθωση των οποίων παρακολουθούμε σήμερα. Επί της ουσίας δηλαδή, σε ένα εθνικό όραμα που θα οδηγεί στην οικοδόμηση ενός σύγχρονου κοινωνικού, αξιοκρατικού κράτους, βασισμένο στη βιώσιμη, δυναμική ανάπτυξη. Μια υπόθεση απαιτητική, μια διαδικασία που περιλαμβάνει συγκρούσεις αλλά και συγκλίσεις, σε κάθε περίπτωση όμως, μια επείγουσα ανάγκη. Και αυτό διότι το όραμα για την Ελλάδα του σήμερα, αλλά και των επόμενων δεκαετιών, πρέπει να συγκροτείται γύρω από δύο θεμελιώδεις αξίες, που συνιστούν, ολοένα και περισσότερο, το ζητούμενο σε παγκόσμιο και ευρωπαικό επίπεδο: Τη δικαιοσύνη και την ασφάλεια. Οι προκλήσειςκαι οι κρίσειςσήμεραείναι πολλέςκαι αλληλένδετες. Ηυγειονομικήκρίσητηςπανδημίας, η γεωπολιτικήκρίσησεσυνέχειατηςρωσικήςεισβολής και οι εντεινόμενοι παγκόσμιοι οικονομικοί ανταγωνισμοί στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερηςπαγκοσμιοποίησης, ηενεργειακήκρίση, ηκρίσητηςακρίβειας και η στεγαστική κρίση, επιδρούν στον πυρήνα του αισθήματος ασφάλειας κάθε πολίτη. Και βέβαια, αν σε αυτό προσθέσουμε την κρίση που επικαθορίζει πια τα πάντα - την κλιματική - τότεβρισκόμαστεμπροστάσεμίασυνθήκησχεδόνπαραλυτική. Ακριβώςεπειδήοι κοινωνίεςκαι τακράτηδενμπορούν ναπροοδεύσουν μέσαστηνανασφάλειακαι τονφόβο.Όπωςεπίσης, δενμπορούνναπροοδεύσουν όταν γιγαντώνονται οι κοινωνικές ανισότητες.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjYz