ΒΟΥΛΗ Επί του ... Περιστυλίου

22 ΤΕΥΧΟΣ_ 026 ΑΦΙΕΡΩΜΑ Η πρώτη επαφή, θυμάται, πρέπει να ήταν το 1963 ή 1964 όταν ήταν 16χρονος μαθητής στο Γυμνάσιο της Ιεράπετρας και ήρθε ο Μίκης στην Κρήτη στην Ιεράπετρα σαν αρχηγός των Λαμπράκηδων. «Πήρα την πρωτοβουλία και τον συνάντησα, μαζί με αλλά παιδιά, και του είπαμε : ‘Μίκη, θέλουμε να κάνουμε και εδώ Λαμπράκηδες’. Εκεί- νος μου απάντησε ‘γιατί να κάνετε Λαμπράκηδες, να κάνετε Σουκατζί- διδες’. Εγώ δεν ήξερα τότε ποιος ήταν ο Σουκατζίδης, έμαθα μετά ότι ήταν ο ήρωας της αντίστασης, που εκτελέστηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους Γερμανούς. Ο Ν. Σουκατζίδης ήταν πρόσφυγας ζούσε στο Αρκαλοχώρι μια κωμόπολη του νομού Ηρακλείου, και ήταν αρραβωνιασμένος με μια δασκάλα στην Ιεράπετρα τη Χαρά Λιουδάκη, για αυτό μου το πρότεινε ο Μίκης » λέει ο Γ. Δραγασάκης και συνεχίζει: «Τελικά κάναμε μια οργάνωση Λαμπράκηδων, αλλά μου είχε μείνει αυτό που μου είπε, για δυο λόγους: ο πρώτος, ήταν ότι ο Μίκης έδειχνε από τότε μια ευρύτητα πνεύματος. Κανονικά ως αρχηγός των Λαμπρά- κηδων θα έπρεπε να είχε στοχο πόσες οργανώσεις Λαμπράκηδων θα γίνουν. Εκείνος, όμως, έλεγε οργανωθείτε με όποιο τρόπο σας διευ- κολύνει, με βάση κάποιο τοπικό στοιχείο που να σας συνδέει με τους αγώνες, την ιστορία και τους ανθρώπους της περιοχής. Ο δεύτερος λόγος ήταν αυτό που διέπνεε τον Θεοδωράκη, η δυνατό- τητα να συνδυάζει, να συνθέτει, όχι μόνο μουσική, αλλά διαφορετικες οψεις, διαστάσεις, δυναμικές. Και η μεγάλη του προσφορά ήταν ότι συνέδεσε την πολιτική με τον πολιτισμό και την κοινωνία. Η δράση μας ως Λαμπράκηδες στην Ιεράπετρα, αλλά και παντού, ήταν κυριως πολιτισμική και ευρύτερα πολιτική, οχι στενά κομματική. Ο Γκράμσι το είχε πει, αλλά ο Μίκης το έκανε. Και του έδωσε μάλιστα και μία μορφή κινηματική. Ακόμα και με τη μουσική των Beatles, και άλλα σύγχρονα ρεύματα της εποχής μας ενθάρρυνε με τη στάση του να γνωριστούμε διότι ο Μίκης δεν αντιπαρέθετε αλλά συνδύαζε μοντερ- νισμό με παράδοση με ένα ζωντανό, προωθητικό και δυναμικό τρόπο. Και βέβαια ο Μίκης δεν μας εξοικείωσε μόνο με τη μουσική αλλά με τη ποίηση, μεγάλη προσφορά στο λαό και στη ποίηση» . Κατά τον Γ. Δραγασάκη ο Μίκης Θεοδωράκης είχε κάνει «μια πρωτο- ποριακή ανάλυση: αν έπαιρνε η αριστερά την εξουσία, το πρόβλημα που θα είχε να αντιμετωπίσει θα ήταν το πολιτισμικό επίπεδο, όπως είχε γίνει και με τον Λένιν στη Ρωσία. Επομένως, δημιουργώντας από πριν τις προϋποθέσεις, αυτές θα διευκόλυναν και τον πολιτικό αγώνα της Αριστεράς όχι μόνο στον παρόντα χρόνο, αλλά και στον μέλλοντα. Ήταν μια πολύ βαθιά σκέψη του Μίκη». «Προσωπικά θεωρούσα επίσης σημαντική τη σύνθεση που έκανε ο Μί- κης με τον όρο «έντεχνη λαϊκή μουσική», δηλαδή το ότι πήρε μοτίβα της λαϊκής μουσικής -και αυτός και ο Χατζηδάκης και πολλοί άλλοι- και στη βάση αυτή έχτισε μετά έντεχνη μουσική, είτε λαϊκή, είτε ακόμη και συμφωνική». Μίκης και ΚΚΕ Η δεύτερη μαρτυρία που έχει να καταθέσει ο Γ. Δραγασάκης αφορά την πολιτική γενναιοδωρία που διέκρινε τον Μίκη σε όλη τη διαδρομή του. Εξηγεί: «Βεβαίως ο Μίκης έκανε πολιτικά λάθη, τα είπε ο ίδιος, τα ξέρουμε. Το θέμα όμως είναι, ότι στη σχέση ενός αριστερού καλ- λιτέχνη και διανοούμενου με τον κομματικό φορέα της Αριστεράς, θα πρέπει να υπάρχει μια αμοιβαιότητα. Εδώ και ο φορέας τραυμάτισε τον Μίκη και ο Μίκης έκανε μετά κάποιες ενέργειες για τις οποίες και ίδιος μετά είχε μετανιώσει. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι μετά την χούντα το 1974, όταν έβαλε υποψηφιότητα στην Β΄ Πειραιά με την Ενωμένη Αριστερά δεν εξελέ- γη. Προφανώς οι ενδοαριστερες εντασεις της εποχης εβαλλαν το χέρι τους. Όπως και κάποιο άλλο γεγονός που θυμάμαι, δεν ξέρω αν είχε Γ. Δραγασάκης: Ό,τι θετικό έχουμε ως χώρα, έχει τη σφραγίδα του Μίκη Ο Γ. Δραγασάκης είχε το προνόμιο να συναντήσει τον Μίκη Θεοδωράκη σε ιδιαίτερες και κρίσιμες περιόδους της πολιτικής ζωής της χώρας και διηγείται στο «Επί… του Περιστυλίου» μερικές από αυτές. Ενέπνευσε γενιές ολόκληρες και έγινε οικουμενικό σύμβολο αντίστασης και πολιτισμού. Πρώην αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ