ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις. 
      ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
      ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
      ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
      ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ  ΡΚΑ΄
      Παρασκευή 14 Μαΐου 2010
      
      Αθήνα, σήμερα στις 14 Μαΐου 2010, ημέρα Παρασκευή και ώρα 10.07΄ συνήλθε στην Αίθουσα συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Ζ’ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΕΒΕΝΤΗ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
      Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα. 
      (Ανακοινώνονται προς το Σώμα από τον κ. Βασίλειο Μουλόπουλο, Βουλευτή Επικρατείας, τα εξής: 
      Η Βουλευτής Έβρου κ. Όλγα Ρεντάρη-Τέντε κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Νομαρχιακός Σύλλογος Ατόμων με Αναπηρία Νομού Έβρου ζητεί να ενταχθούν σε ειδικό καθεστώς τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες όσον αφορά στη χορήγηση δελτίων κοινωνικού τουρισμού. 
      Ο Βουλευτής Αχαΐας κ. Νικόλαος Νικολόπουλος κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Μελιγαλά Μεσσηνίας ζητεί την ολοκλήρωση της κατασκευής της Ολυμπίας Οδού στο οδικό κομμάτι από την Αρχαία Ολυμπία μέχρι το Καλό Νερό Μεσσηνίας. 
      Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. Παύλος Μαρκάκης κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύνδεσμος Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών ζητεί να διέπεται ο νέος Αναπτυξιακός Νόμος από τις αρχές της σαφήνειας των διατάξεων, της απλούστευσης των διαδικασιών και της αποτελεσματικής εφαρμογής. 
      Ο Βουλευτής Αθηνών κ. Φώτης Κουβέλη κατέθεσε αναφορά με την οποία η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Γουδή ζητεί τη θεσμική προστασία του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή και τη διαμόρφωσή του ως χώρο πράσινου. 
      Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. Βασίλειος Κεγκέρογλου κατέθεσε αναφορά με την οποία οι σπουδαστές του 2ου δημοσίου ΙΕΚ Ηρακλείου Κρήτης, με ειδικότητα «Φύλακας Μουσείων και Αρχαιολογικών χώρων» ζητούν την εξαίρεση των εξειδικευμένων αρχαιοφυλάκων ΙΕΚ από τον περιοριστικό όρο της 24μηνης απασχόλησης, που θέτει το Π.Δ. 164/2004.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το Δελτίο Επικαίρων Ερωτήσεων της Δευτέρας 17 Μαΐου 2010.
      Α. Επίκαιρες Ερωτήσεις Πρώτου Κύκλου (Άρθρο 130 παρ. 4 Καν. Βουλής) 
      1. Η με αριθμό 786/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Έκτορα Νασιώκα προς την Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με τη λήψη μέτρων για την αξιοποίηση της φέτας ως εθνικού προϊόντος ελληνικής προέλευσης κ.λπ.. 
      2. Η με αριθμό 781/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Αθανασίου Νάκου προς την Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στη λειτουργία του Νοσοκομείου του Βόλου κ.λπ..
      3. Η με αριθμό 793/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Νικολάου Μωραΐτη προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, σχετικά με το νέο θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας Νηρέας στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας κ.λπ.. 
      4. Η με αριθμό 792/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αστέριου Ροντούλη προς την Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με την απόσυρση ηλικιακού κριτηρίου από την καταβολή εξισωτικής αποζημίωσης στους κτηνοτρόφους κ.λπ.. 
      5. Η με αριθμό 789/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Δημητρίου Παπαδημούλη προς τους Υπουργούς Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Οικονομικών, σχετικά με τη λήψη μέτρων μείωσης των τιμών κ.λπ.. 
      Β. Επίκαιρες Ερωτήσεις Δεύτερου Κύκλου (Άρθρο 130 παρ. 4 Καν. Βουλής)
      1. Η με αριθμό 771/10.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Άγγελου Μανωλάκη προς την Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με την υλοποίηση του έργου του Φράγματος του Ασωπού Κορινθίας κ.λπ..
      2. Η με αριθμό 783/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Ζήση Τζηκαλάγια προς την Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, σχετικά με την ανάγκη άμεσης λειτουργίας αξονικού τομογράφου στο Νοσοκομείο Καστοριάς κ.λπ..
      3. Η με αριθμό 796/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Χαράλαμπου Χαραλάμπους προς την Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με την αντιμετώπιση προβλημάτων στην καταβολή των επιδοτήσεων στην Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Κέρκυρας κ.λπ.. 
      4. Η με αριθμό 791/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αθανασίου Πλεύρη προς τους Υπουργούς Πολιτισμού και Τουρισμού και Προστασίας του Πολίτη, σχετικά με τη λήψη μέτρων για την τόνωση του τουρισμού στην Αθήνα κ.λπ..
      5. Η με αριθμό  788/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Νικολάου Τσούκαλη προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, σχετικά με τις εργατικές κατοικίες στον Οικισμό Λεύκα Πατρών κ.λπ.. 
      (1GK)
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των 
      ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
      Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα, επειδή υπάρχει η επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού με μια μεγάλη ακολουθία Υπουργών και άλλων παραγόντων. Και έτσι οι περισσότεροι Υπουργοί είναι δεσμευμένοι με αυτές τις υποχρεώσεις. 
      Οι περισσότερες επίκαιρες ερωτήσεις δεν θα συζητηθούν. Θα συζητηθεί μόνο μία. 
      Η με αριθμό 785/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή προς την Υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, σχετικά με την υποτιμολόγηση των φαρμάκων δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος του κ. Υπουργού. 
      Ακολουθεί η με αριθμό 780/11.5.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γεράσιμου Γιακουμάτου προς τους Υπουργούς Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Οικονομικών σχετικά με τις προθέσεις της Κυβέρνησης για ρυθμίσεις οφειλών ιδιωτών από τις τράπεζες.
      Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Γιακουμάτου έχει ως εξής: 
      «Από το πακέτο της βοήθειας που θα δοθεί από το μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ περίπου 15 δις ευρώ προορίζονται για την ενίσχυση των τραπεζών, πέραν των 28 δις ευρώ που δόθηκαν από την προηγούμενη Κυβέρνηση. Σήμερα δεν υπάρχει ελληνικό νοικοκυριό που να μην είναι υπό οποιαδήποτε μορφή υπερχρεωμένο σε κάποια τράπεζα (στεγαστικά δάνεια, καταναλωτικά κ.λπ. ). Την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση αφαιρεί τουλάχιστον 30% του εισοδήματος από μισθωτούς και συνταξιούχους (πλέον των αυξήσεων σε έμμεσους φόρους, ΦΠΑ κ.λπ. ), εισόδημα πάνω στο οποίο είχαν προγραμματίσει τη ζωή τους. Είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η πρόνοια που έχει ληφθεί στο άρθρο 2 παράγραφος 10 και 11 του νομοσχεδίου για τα νέα μέτρα για όσους έχουν δάνειο από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας και από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Θεωρώ, όμως, ότι θα ήταν πιο σοφό η Κυβέρνηση να φέρει νομοθετική ρύθμιση με την οποία να επεκτείνεται η ρύθμιση αυτή και στις ιδιωτικές τράπεζες με τρόπο που να μπορούν οι οφειλέτες που θίγονται από τα μέτρα να αναδιαρθρώσουν τα δάνειά τους επιμηκύνοντας την περίοδο αποπληρωμής και μειώνοντας τις τοκοχρεωλυτικές δόσεις κατά 40%.
      Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
      Αν προτίθεται η Κυβέρνηση να προβεί σε μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση.
      Στην ερώτηση του κ. Γιακουμάτου, θα απαντήσει ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Φίλιππος Σαχινίδης.
      Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
      ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Ας μου επιτραπεί από τη θέση αυτή να ευχηθώ σήμερα καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που ξεκινούν τις εξετάσεις. Εύχομαι να πάνε καλά και να περάσουν αυτή την περίοδο δοκιμασίας με όσον το δυνατόν λιγότερα προβλήματα.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Πολύτιμη αυτή η ευχή, κύριε Υπουργέ. Την εκφράζουμε όλοι μας και ευχόμαστε το καλύτερο στα νέα παιδιά, που αγωνίζονται για το μέλλον τους και για το μέλλον όλων μας.
      ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Έχω και εγώ τη δική μου ανησυχία, γιατί έχω και εγώ το δικό μου παιδί το οποίο σήμερα ξεκινάει τις εξετάσεις και καταλαβαίνετε ότι για μένα είναι μια δύσκολη στιγμή.
      Κύριε συνάδελφε, διαβάζοντας κάποιος την ερώτησή σας διακρίνει μια προσπάθεια από τη δική σας τη μεριά να περάσει έτσι με ένα χειρουργικό τρόπο το μήνυμα ότι έχουμε μια ανάλγητη Κυβέρνηση, η οποία αφαιρεί από το εισόδημα των πολιτών 30%. Δεν θα μπω στον πειρασμό να απαντήσω πώς φθάσαμε σ’ αυτό το σημείο, για να μην αδικήσω την ερώτησή σας. Αν θέλετε μπορούμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση στη δευτερολογία μου.
      Θα ήθελα, όμως, να συμφωνήσω μαζί σας –και επαναλαμβάνω ότι αν θέλετε στη δευτερολογία να συνεχίσουμε τη συζήτηση για το πώς φθάσαμε στο σημείο να υποχρεωθούμε να πάρουμε αυτά τα μέτρα- ότι η υπερχρέωση των νοικοκυριών στη χώρα μας όντως αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά προβλήματα. 
      (PM)
       
      (1SM)
	Βεβαίως πολύ σωστά επισημαίνετε ότι λίγο-πολύ σχεδόν όλα τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν πάρει κάποιο δάνειο, μιας και τα προηγούμενα χρόνια είχαμε μία πρακτική από τη μεριά του τραπεζικού συστήματος που απλόχερα πρόσφερε δάνεια στους καταναλωτές. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν είχαν καταναλωτική παιδεία, δεν ήταν εξοικειωμένοι με το τι μπορεί να συμβεί σε περίπτωση που η οικονομία βρεθεί σε μία δύσκολη στιγμή, γι’ αυτό υπήρξε και η επιδείνωση των συνθηκών το 2009 όπου τελικά είχαμε έναν αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του μείον 2%. Η εκτιμώμενη επιδείνωση για το 2010 που θα πάει στο μείον 4% είναι πάρα πολύ πιθανό να οδηγήσει σε επιδείνωση των προβλημάτων, κάτι το οποίο αποτυπώνεται άλλωστε και από τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την εξυπηρέτηση των δανείων που παρακολουθεί και δημοσιοποιεί η Τράπεζα της Ελλάδος.
	Η Κυβέρνηση θέλει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά, θέλει να προστατεύσει τα ελληνικά νοικοκυριά, γι’ αυτό και έχει ετοιμάσει σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών οι οποίες ξεκινούν και από τη μεριά του συνερωτώμενου Υπουργείου που είναι το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Εμπορικής Ναυτιλίας και που έχουν σα στόχο – είναι μία από τις νομοθετικές πρωτοβουλίες προς κατάθεση- τον απεγκλωβισμό των νοικοκυριών από την υπερχρέωση, δεύτερον την ανάπτυξη ενός πανελλαδικού δικτύου για την παροχή συμβουλών και πληροφόρησης με την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 48 του 2008 για την καταναλωτική πίστη και τέλος θα ακολουθήσει ένα σχέδιο νόμου για τη διαφάνεια στις τραπεζικές συναλλαγές που θα προστατεύει τους καταναλωτές από καταχρηστικές πρακτικές και θα προάγει τον ανταγωνισμό στον τραπεζικό τομέα. 
	Τέλος, κύριε Πρόεδρε, σ’ ό,τι αφορά τα θέματα της δικής μας αρμοδιότητας, εμείς με το νόμο που πρόσφατα περάσαμε, το ν. 3845 του 2010, δηλαδή τα μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας, έχουμε δώσει εξουσιοδότηση στον Υπουργό Οικονομικών να δίνει τη δυνατότητα να αναστέλλουν την αποπληρωμή δανείων προς τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας και να επαναρυθμίζουν τους όρους πληρωμής των δανείων αυτοί οι Υπουργοί Οικονομικών και ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ενώ η παράγραφος 11 του ίδιου άρθρου δίνει τη δυνατότητα στον Υπουργό Οικονομικών με απόφασή του να ρυθμίζει θέματα σχετικά με την αποπληρωμή δανείων που έχει χορηγήσει το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. 
	Κύριε Πρόεδρε, θα επανέλθω για περισσότερες λεπτομέρειες στη δευτερολογία μου. Σας ευχαριστώ.
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
	Το λόγο έχει ο ερωτών Βουλευτής κύριος Γεράσιμος Γιακουμάτος για τρία λεπτά.
	ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, σ’ αυτή τη δύσκολη φάση που περνάει ο λαός μας, έξω από μένα η άδικη κριτική για σκληρή Κυβέρνηση ή για μέτρα. Κύριε Σαχινίδη, δεν έχω κανένα λόγο για καμία τέτοια στοχοποίηση.
	Εμένα με ενδιαφέρει το εξής: Εγώ είχα προγραμματίσει τη ζωή μου, πήρα ένα στεγαστικό δάνειο, πήρα ένα καταναλωτικό δάνειο και είχα δόση εξακόσια ευρώ το μήνα. Εγώ δεν θα πω «όχι». Ήταν αναγκαία τα μέτρα. Δεν είναι εκεί το πρόβλημά μου, όμως μου μειώνετε κατά 30% και με τους έμμεσους φόρους 40% το οικογενειακό εισόδημα. Εγώ δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Θα μπω στον «Τειρεσία». Άρα λοιπόν τι ζητάω; Το λέω στην επίκαιρη ερώτηση. Με το ν. 3845 ρυθμίζετε τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας -πολύ σωστά- και μετά το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Πολύ σωστά. Δώστε τη δυνατότητα με νόμο και στις ιδιωτικές τράπεζες όπου παίρνουν 15 δισεκατομμύρια από το νέο «πακέτο» -έχουν πάρει και 28- να μειώσουν τη δόση των καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων κατά 40% και με επιμήκυνση του χρόνου. Είναι κάτι πολύ απλό: Κύριε Υπουργέ, δεν ζητάω ούτε να χαρίσουν οι τράπεζες, ούτε σας λέω ότι εσείς φταίτε. Ανάθεμα την ώρα ποιοι φταίνε. Θα το βρούμε κάποτε.
	Εδώ όμως υπάρχει μία γενική κατακραυγή, μία απελπισία. Όταν σου παίρνει το σπίτι, όταν σε πάει φυλακή, όταν σου πλειστηριάζει ό,τι έχεις και δεν έχεις, η απόγνωση αυτή του λαού μετατρέπεται σε οργή και αυτή την οργή την πληρώνουμε και εσείς και εγώ. 
      Πρέπει λοιπόν σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα για την ελληνική κοινωνία, χωρίς δημοσιονομικό «εκτροχιασμό», χωρίς «δώστα όλα, πάρτα όλα», να δώσουμε ένα παράδειγμα κοινωνικής ευαισθησίας και πραγματικής ανακούφισης του ελληνικού νοικοκυριού. Αυτό ζητάω. Λέτε ότι θα τους απεγκλωβίσετε. Πράγματι είναι σωστή η λέξη που είπατε. Απεγκλωβίστε τους πολίτες από το βραχνά των τραπεζών οι οποίες πραγματικά είναι σήμερα δυσβάσταχτο βάρος για κάθε ελληνική οικογένεια. Δώστε τη δυνατότητα χωρίς ευρώ να ρυθμιστούν τα δάνεια αυτά όπως στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας και στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Αυτή είναι η ερώτησή μου και δεν έχει κανέναν άλλο στόχο.
	Σας ευχαριστώ.
(ΤL)
	
      (1PM)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Γιακουμάτο.
      Το λόγο έχει ο Υφυπουργός κ. Σαχινίδης, για να δευτερολογήσει για τρία λεπτά.
      ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, δεν ήθελα να αδικήσω τον συνάδελφό μου κ. Γιακουμάτο και οφείλω στο σημείο αυτό να αναγνωρίσω ότι πραγματικά στο κείμενο της επίκαιρης ερώτησής του επισημαίνει ότι ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση η πρωτοβουλία που πήρε η Κυβέρνηση. Επομένως, μακριά από μένα η οποιαδήποτε προσπάθεια είτε να αντιδικήσω είτε να παραλείψω μια επισήμανση που έκανε ο συνάδελφός μου.
      Κύριε συνάδελφε, έχετε απόλυτο δίκιο ότι ένα μεγάλο μέρος από τις ελληνικές οικογένειες που έχουν δανειακές υποχρεώσεις θα βρεθεί εκτός προγραμματισμού εξ αιτίας των μέτρων αυτών.
      Δεν είναι τυχαίο ότι και οι ίδιες οι τράπεζες πριν ακόμη εκδηλωθεί κάποια πρωτοβουλία από τη μεριά της Κυβέρνησης προς την κατεύθυνση αυτή, εξέδωσαν ένα δελτίο με το οποίο αναγνωρίζουν τη δύσκολη οικονομική συγκυρία και ανακοινώνουν την πρόθεσή τους να διευκολύνουν τους πελάτες τους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην αποπληρωμή των δανειακών τους υποχρεώσεων.
      Γι’ αυτό και λέει το δελτίο Τύπου ότι διαμορφώνουν προγράμματα αναδιάρθρωσης των δανείων, δηλαδή προς την κατεύθυνση την οποία προτείνετε, με στόχο την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής και την ουσιαστική μείωση της μηνιαίας δόσης.
      Σύμφωνα με πληροφορίες που είχα από την επικοινωνία που είχα με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, μαθαίνω ότι μεταξύ άλλων σκέπτονται να κάνουν κάτι ακόμη. Και βεβαίως, όπως καταλαβαίνετε, δεν θα προχωρήσουν σε μια ομοιόμορφη ρύθμιση, για να μην παραβιάσουν τις αρχές του ανταγωνισμού, αλλά υπάρχει μια ενιαία φιλοσοφία ως προς την παρέμβαση την οποίαν κάνουν.
      Μέσα, λοιπόν, στο σκεπτικό τους είναι, πέρα από το γεγονός ότι θα συνυπολογίσουν τις μηνιαίες απώλειες που υφίσταται ο πελάτης τους που έχει ένα στεγαστικό δάνειο και επομένως, αντίστοιχα, θα επιμηκύνουν τη δόση του δανείου, για να μπορέσουν να τον εξυπηρετήσουν, για ένα χρονικό διάστημα στην αρχή να πληρώνει μόνο τόκους, να μην πληρώνει τις χρεολυτικές δόσεις και με αυτόν τον τρόπο να τον διευκολύνουν.
      Θέλω επίσης να σας τονίσω ότι σε ό,τι αφορά το Υπουργείο Οικονομικών στην εποπτεία του οποίου υπάγεται το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, σύντομα θα έρθει στη Βουλή νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία θα εξουσιοδοτεί το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων να προχωρήσει σε μια αναδιάρθρωση των στεγαστικών δανείων που έχουν οι υπάλληλοι και να τους δώσει το δικαίωμα να εξετάσουν πώς ακριβώς θα διευκολυνθούν…
      ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Οι δημόσιοι υπάλληλοι.
      ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Οι δημόσιοι υπάλληλοι, βεβαίως. Αναφέρομαι, επειδή στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων κατά τεκμήριο προσφεύγουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
      Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω και μια σειρά από πρωτοβουλίες που παίρνουν τράπεζες που βρίσκονται υπό τον άμεσο ή υπό τον έμμεσο έλεγχο του ελληνικού Δημοσίου, όπως είναι για παράδειγμα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το οποίο πρόσφατα πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες, που δεν απευθύνονται αποκλειστικά προς τους δημόσιους υπαλλήλους, όπως πολύ σωστά επισημαίνετε.
      Για παράδειγμα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έχει προχωρήσει στην υιοθέτηση ενός νέου προγράμματος, που λέγεται «Προστατεύω τους ανέργους». Τι κάνει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο; Σε όσους από τους πελάτες του, όχι κατ’ ανάγκη δημόσιους υπαλλήλους – και το επισημαίνω αυτό, μια και εσείς το αναδεικνύετε με την ερώτησή σας – διαπιστώνει ότι έχασαν τη δουλειά τους, βρέθηκαν άνεργοι, δίνει τη δυνατότητα αναστολής καταβολή της δόσεως του δανείου.
      Συγκεκριμένα η ρύθμιση προβλέπει έως 12 μήνες αναστολή καταβολής δόσεων για τα καταναλωτικά δάνεια, με αντίστοιχη επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου και έως 24 μήνες αναστολή καταβολής δόσεων για τα στεγαστικά δάνεια, με δυνατότητα επιμήκυνσης της διάρκειας του δανείου έως 5 έτη. Μετά τη λήξη της περιόδου χάριτος το δάνειο θα εκτοκίζεται με το συμβατικό επιτόκιο. Η δυνατότητα θα παρέχεται ακόμα και στην περίπτωση που ένας από τους συνδικαιούχους του δανείου είναι άνεργος και το προϊόν αυτό θα ισχύει από 01/07/2010 μέχρι και 31/05/2011.
      ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Να γίνει παντού όμως. Αυτό είναι η Κυβέρνηση, δεν είναι η φιλοπατρία των τραπεζών.
      ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Καταλαβαίνετε – και έχετε απόλυτο δίκιο – ότι σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες θα πρέπει το τραπεζικό σύστημα να συναισθανθεί την κοινωνική ευθύνη που έχει απέναντι σε όλους τους πελάτες του. Και βεβαίως εμείς με τις παρεμβάσεις μας θα προσπαθήσουμε να δώσουμε εκείνες τις κατευθυντήριες γραμμές, οι οποίες θα επιτρέψουν να λειτουργήσει έτσι το σύστημα, ώστε οι πολίτες που έχουν πάρει δάνεια να μη βρεθούν αντιμέτωποι με αδιέξοδα.
      Γιατί στο τέλος, κύριε Γιακουμάτο, να ξέρετε ότι αυτά τα αδιέξοδα των πελατών των τραπεζών θα επιβαρύνουν τις ίδιες τις τράπεζες, διότι όταν βρεθεί ένας πελάτης μιας τράπεζας σε αδυναμία αποπληρωμής του δανείου του, τελικά αυτός που ζημιώνει δεν είναι μόνο ο πελάτης, ο οποίος έχει πάρει το δάνειο, αλλά και η ίδια η τράπεζα.
      Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε κι εμείς, κύριε Υπουργέ.
      Η με αριθμό 794/11-5-2010 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κυρίας Διαμάντως Μανωλάκου προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Προστασίας του Πολίτη, σχετικά με τη λήψη μέτρων για τη δασοπροστασία της χώρας μας κ.λπ. δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος του κυρίου Υπουργού.
      (SS)
      (1TL)
      Η με αριθμό 790/11-5-2010 Επίκαιρη Ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Σπυρίδωνος -  Άδωνη Γεωργιάδη προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, σχετικά με τη θέση του Υπουργείου για τις αντιδράσεις από συνδικαλιστικές οργανώσεις  κ.λπ., δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος του κυρίου Υπουργού.
      Η με αριθμό 778/48/11-5-2010 Επίκαιρη Ερώτηση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξη Τσίπρα προς τον Πρωθυπουργό, σχετικά με την επιδείνωση των κοινωνικών δεικτών από τις κυβερνητικές αποφάσεις και την επιτήρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ.λπ. , δεν συζητείται και θα επανακατατεθεί. 
      ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δεύτερου Κύκλου 
      1.- Η με αριθμό 784/11-5-2010 Επίκαιρη Ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, σχετικά με το καθεστώς προσλήψεων σε εταιρείες όπως η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ, η ΑΜΕΛ ΑΕ και η ΤΡΑΜ ΑΕ κ.λπ., δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος του κυρίου Υπουργού.
      2. - Η με αριθμό 782/11-5-2010 Επίκαιρη Ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Χατζηδάκη προς την Υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας,  σχετικά με τη μείωση τιμών σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης κ.λπ. , δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος της κυρίας Υπουργού.
      3.- Η με αριθμό 787/11-5-2010 Επίκαιρη Ερώτηση του Ζ΄ Αντιπροέδρου της Βουλής και Βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αθανασίου Λεβέντη προς τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, σχετικά με την ολοκλήρωση των εργασιών για τη διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου του Σουνίου κ.λπ. , δεν θα συζητηθεί λόγω κωλύματος του Υπουργού.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με αυτό τον συνοπτικό τρόπο ολοκληρώθηκε η συζήτηση των Επικαίρων Ερωτήσεων. 
      
      
      
      
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Εισερχόμεθα στην ημερήσια διάταξη των 
      ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
      Θα συζητηθεί η υπ’ αριθμόν 25/21/8-3-2010 Επίκαιρη Επερώτηση δεκατριών Βουλευτών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς των κ.κ. Αλέξη Τσίπρα, Ευαγγελίας Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρούς Διώτη, Θεοδώρου Δρίτσα, Μιχαήλ Κριτσωτάκη, Φώτιου Κουβέλη, Αναστασίου Κουράκη, Παναγιώτη Λαφαζάνη, Αθανασίου Λεβέντη, Βασιλείου Μουλόπουλου, Δημητρίου Παπαδημούλη, Νικολάου Τσούκαλη και Γρηγορίου Ψαριανού, προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης σχετικά με «τις ανισότητες και τις διακρίσεις μεταξύ των δύο φύλων».
      Κατά τη συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης των Βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ορίζεται από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Χαλβατζή ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος η Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κυρία Βέρα Νικολαΐδου. 
      Από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αστέριο Ροντούλη ορίζεται κατά τη σημερινή συζήτηση ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος η Βουλευτής κυρία Παπανδρέου-Παπαδάκη Ουρανία. 
      Από τον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς ορίζεται κατά τη σημερινή συζήτηση ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος η Βουλευτής κυρία Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου.
      Το λόγο έχει η πρώτη επερωτώσα Βουλευτής, κυρία Ηρώ Διώτη για δέκα λεπτά.
      ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι, η Πρόεδρος της Αργεντινής δήλωσε πρόσφατα σε δημοσιογράφους ότι οι συνταγές που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι ταυτόσημες με αυτές που επιβλήθηκαν στην Αργεντινή το 2001 και είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση, την κοινωνική έκρηξη, τη φυγή του Προέδρου της χώρας με ελικόπτερο και την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.
      Την εισαγωγή αυτή την κάνω για δύο λόγους. Πρώτον, για να υπογραμμίσω το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η πολιτική που πάει να εφαρμοστεί και που θα το λέμε με κάθε ευκαιρία και δεύτερον για να πω πως η ανάκαμψη της Αργεντινής βασίστηκε σε μεγάλο ποσοστό στις γυναίκες και τους αξίζει ένας φόρος τιμής σήμερα που συζητάμε το συγκεκριμένο θέμα και που μια τραγική ειρωνεία, μας έχει φέρει τόσο κοντά.
      (DP)
      (1SS)
      Οι γυναίκες, λοιπόν, στην Αργεντινή, όπως όλοι και όλες γνωρίζετε –κι αν δεν γνωρίζετε είναι πολύ ενδιαφέρον να το μάθετε- πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Επέβαλαν παύση πώλησης της παραγωγής στους μεσάζοντες και άρχισαν να ιδρύουν καταστήματα ανταλλαγής προϊόντων με μια υποδειγματική δομή αποτίμησης, βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών. Οι γυναίκες κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες της οικογενειακής διαβίωσης χωρίς την ανάγκη του χρήματος ή της επαιτείας των κουπονιών. 
      Οι γυναίκες της Αργεντινής επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης. Έδειξαν το δρόμο της επιβίωσης και αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη της Αργεντινής έγινε με τους όρους που έθεσαν αυτές οι πρωτεργάτριες του αγώνα. Μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε η εξέγερση της Αργεντινής να χαρακτηριστεί η πρώτη γυναικεία εξέγερση στη σύγχρονη ιστορία. Τις θαυμάζουμε και τις χαιρετίζουμε, αλλά ελπίζουμε να μη βρεθούμε στη θέση τους.
      Εμείς στις 8 Μάρτη, τη μέρα που δεν γιορτάζουμε αλλά διεκδικούμε, καταθέσαμε αυτή την επερώτηση για τα ζητήματα που μας αντιστοιχούν και για να θυμίσουμε την κατάσταση ανισοτιμίας που βιώνουν οι γυναίκες. Ακόμα και σήμερα η εξουσία, που γεννάει προνόμια με κάθε τρόπο προσπαθεί να αφήσει τις γυναίκες σε μια μοίρα πιο δύσκολη στην οικογένεια, στη δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο που δεν έχουν. Ακόμα και σήμερα στη πολιτισμένη Δύση δεν λείπει η καθημερινή βία απέναντι στις γυναίκες, οι διακρίσεις λόγω φύλου στην εργασία, τα μικρότερα μεροκάματα, η επισφάλεια, τα αυξημένα καθήκοντα γι’ αυτό θέτουμε τα συγκεκριμένα ερωτήματα και ζητάμε συγκεκριμένες απαντήσεις σήμερα.
      Βέβαια από τις 8 του Μάρτη μέχρι και σήμερα που συζητάμε, πολλά έχουν αλλάξει και ο χειρότερος νεοφιλελεύθερος εφιάλτης για τους Έλληνες πολίτες, άντρες και γυναίκες, είναι εδώ. Η πραγματικότητα αυτή τη στιγμή είναι ότι μια κοινωνία καλείται να αναμετρηθεί με τη φτώχεια, την ανέχεια, την καταστροφή του ασφαλιστικού συστήματος, τον αυταρχισμό, τη βίαιη περιθωριοποίηση. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, αν δεν ανατραπεί, θα είναι ολέθρια για την κοινωνία και ακόμα πιο ολέθρια για τις γυναίκες γιατί θα σημαίνει περισσότερα βάρη, περισσότερη ανεργία, περισσότερη βία. 
      Σήμερα η αμειβόμενη εργασία για τις γυναίκες είναι ένα ασθενές κοινωνικό δικαίωμα ακόμα, που πρέπει συνεχώς να το διεκδικούν. Αντίθετα η μη αμειβόμενη εργασία είναι κοινωνική υποχρέωση για τις γυναίκες, ενώ οι άντρες εξαιρούνται στις περισσότερες των περιπτώσεων από το βάρος την απλήρωτης εργασίας και του χρόνου που απαιτείται για αυτή. Παρ’ όλη την αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην αμειβομένη εργασία η με αργούς ρυθμούς συμμετοχή των ανδρών στη μη αμειβόμενη προς το παρόν συντηρεί μεγάλες διαφορές. Και δεν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει κάποιου είδους ισοκατανομή του χρόνου που προσφέρει το κάθε φύλο στη μη αμειβόμενη εργασία.
      Έχει πολύ μεγάλη σημασία η αναγνώριση αυτής της απλήρωτης εργασίας γιατί πρέπει να συνυπολογίζεται σε όλα τα μέτρα που λαμβάνονται. Υπάρχουν αντιλήψεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όχι μειοψηφικές στην κοινωνία που απαιτούν από τη γυναίκα να είναι, πρώτα απ’ όλα, μητέρα και δευτερευόντως πολίτης και αυτόνομη εργαζόμενη, γι’ αυτό και επιφυλάσσονται στις γυναίκες οι περισσότερες θέσεις επισφαλούς και μερικής απασχόλησης.
      (Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα  καταλαμβάνει ο Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ)
      Δεν υπάρχει καμία δημόσια πολιτική για να στηριχθεί το δικαίωμα των γυναικών στο να είναι αυτόνομοι πολίτες και καμία πολιτική, που να ενθαρρύνει το μοίρασμα των οικιακών υποχρεώσεων και καθηκόντων,, που πέφτουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους στις πλάτες των γυναικών. Όπως, επίσης, ελάχιστες είναι και οι κοινωνικές δομές που στηρίζουν τις γυναίκες, οι οποίες είναι και εργαζόμενες και μητέρες. Γνωρίζετε, οι περισσότερες και οι περισσότεροι, ότι οι εργαζόμενες γυναίκες Ελληνίδες και μετανάστριες γίνονται αντικείμενο απάνθρωπης εκμετάλλευσης, πληρώνονται εξευτελιστικά, λαμβάνουν χαμηλότερες αμοιβές από τους άντρες ακόμα και για τη μερική απασχόληση. Με τέτοιες αμοιβές μπορεί κάποιος εύκολα να φανταστεί τη σύνταξη που θα πάρουν, ή μάλλον δεν θα πάρουν, κύριε Υπουργέ, σύμφωνα με τα σχέδια που ετοιμάζει η Κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, τα ασφαλιστικά δικαιώματά τους καταπατώνται βάναυσα τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο τομέα. Προτείνεται μια εξίσωση προς τα πάνω των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών, χωρίς να έχουν αρθεί οι κοινωνικές και εργασιακές προϋποθέσεις, οι οποίες τις επιβαρύνουν με τεράστια βάρη οικογενειακών υποχρεώσεων, που ισούνται με ένα δεύτερο ωράριο ή με ένα δεύτερο οκτάωρο.
      Από το ασφαλιστικό, το οποίο βγήκε τώρα στη δημοσιότητα ως προσχέδιο, πλήττονται μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων γυναικών. Καταρχήν, γυναίκες που προσλήφθηκαν στο δημόσιο από την 1.1.1983 έως και τις 31.12.1992 ανεξάρτητα από την οικογενειακή τους κατάσταση. Η αύξηση των ορίων για τη συγκεκριμένη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων ξεκινάει από τα πέντε και φτάνει στα δέκα επτά χρόνια. Μητέρες με ανήλικα παιδιά, που σήμερα μπορούν να συνταξιοδοτηθούν στα πενήντα τους με είκοσι πέντε χρόνια υπηρεσίας, θα πρέπει να συμπληρώσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους. Γυναίκες με τρία παιδιά, που μπορούσαν μετά από είκοσι χρόνια υπηρεσίας να συνταξιοδοτηθούν, χωρίς όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, εφόσον η Κυβέρνηση προχωρήσει στις αλλαγές, για να συνταξιοδοτηθούν χωρίς όριο θα πρέπει να συμπληρώσουν τριάντα επτά έτη υπηρεσίας.
      DE
      (1DP)
      Οι μητέρες ανηλίκων, αλλά και οι γυναίκες που έχουν τουλάχιστον τρία παιδιά, που ασφαλίστηκαν μετά την 1η Ιανουαρίου 1993, για τις συγκεκριμένες ασφαλισμένες, η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης αναμένεται να κυμαίνεται από έξι έως δέκα χρόνια.
      Σε αυτά να προσθέσουμε, κύριε Υπουργέ, ότι στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που μαστίζει πολλές καπιταλιστικές χώρες και έντονα τον τελευταία καιρό την Ελλάδα, αναμένεται να αυξηθεί η φτώχεια για όλους και όλες, με συντριπτική πλειοψηφία, βέβαια, των γυναικών και ιδιαίτερα των μονογονεϊκών οικογενειών που κατά 90% την ευθύνη τους έχουν οι γυναίκες. Ακόμα και αν τα κατά φύλο ποσοστά της ανεργίας δεν αυξάνονται εις βάρος των γυναικών, λόγω της ύφεσης πολλών ανδροκρατούμενων τομέων της οικονομίας, αυτή είναι μια εξέλιξη σε αντίθετη κατεύθυνση από ότι εμείς επιδιώκουμε, δηλαδή, την ίση πρόσβαση στην εργασία για όλες και όλους και φυσικά, ίση αμοιβή για ίση εργασία.
      Όπως είπαμε και στην ερώτησή μας το Νοέμβριο του 2009, ο Συνήγορος του Πολίτη έδωσε στη δημοσιότητα ειδική έκθεση με θέμα την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών στην απασχόληση και τις εργασιακές σχέσεις. Η έκθεση αξιολογεί και αναδεικνύει νομικά, διαδικαστικά και πρακτικά προβλήματα που ανέκυψαν κατά την εφαρμογή του ν. 3488/2006. Δύο είναι οι πιο κραυγαλέες περιπτώσεις καταστρατήγησης υφιστάμενων νόμων: Η ανισότητα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών και οι απολύσεις εγκύων.
      Ρωτάμε, λοιπόν, την Κυβέρνηση τι θα κάνει σε αυτά τα ζητήματα και ποια συγκεκριμένα μέτρα θα πάρει και εκτός από τη θεμελίωση δικαιωμάτων, κύριε Υπουργέ, αν προτίθεται να προστατεύσει τις γυναίκες που πλήττονται.
      Να έρθω τώρα σε ένα, επίσης, κομβικό για μας ζήτημα, αυτό της βίας κατά των γυναικών. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ζητά τη θέσπιση ενιαίου νόμου για τη βία κατά των γυναικών, την απόσυρση του θεσμού της δικαστικής διαμεσολάβησης και τη δημιουργία του θεσμού οικογενειακού δικαστηρίου. Διαφορετικά, δεν θα είμαστε σε θέση ποτέ να ανατρέψουμε μια ζοφερή και ντροπιαστική πραγματικότητα, στην οποία θα αναφερθώ.
      Εδώ θα ήθελα να ανοίξουμε μια παρένθεση και να αναδείξουμε την ολιγωρία και το έλλειμμα εκπαίδευσης της αστυνομίας να παρέμβει σε περιπτώσεις ξυλοδαρμού και καταγγελίας γειτόνων των γυναικών που πλήττονται, καθώς και την ενοχοποίηση αυτών που καταγγέλλονται. Η σχετική εγκύκλιος του Υπουργείου προς τα αστυνομικά τμήματα για άμεση παρέμβαση στις περιπτώσεις κακοποίησης και κινητοποίησης των γειτόνων δεν τηρείται πάντα, με γνωστά αποτελέσματα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις που έχουν φτάσει στα δικαστήρια. Υπάρχουν περιστατικά βίας που καταγγέλλονται και η αστυνομία δηλώνει αδυναμία επέμβασης, επικαλούμενη άλλες προτεραιότητες ή έλλειψη προσωπικού.
      Στο θέμα της βίας κατά των γυναικών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν πολλές διαστάσεις. Θέλουμε, καταρχήν, να στηλιτεύσουμε τα απαράδεκτο καθεστώς αντιμετώπισης του κακουργήματος του βιασμού, το οποίο σπάνια καταγγέλλεται, καθώς και το έλλειμμα θεσμικής προσπάθειας, για να πάψει το θύμα του βιασμού να θεωρείται ένοχο γι’ αυτό που υπέστη. Λόγω αυτής της θεσμικής έλλειψης, οι γυναίκες σε ελάχιστα ποσοστά καταγγέλλουν το βιασμό τους. Μάλιστα, θεωρείται ότι καταγγέλλεται το 10% από τους πραγματοποιούμενους βιασμούς, ενώ καταλήγει σε καταδίκη το 1%.
      Το μεγαλύτερο σκάνδαλο, όμως, είναι οι συνεχείς αναβολές που χορηγούνται στις σχετικές δίκες, πολλές φορές παρά τις διατάξεις του νόμου. Τελευταία σκανδαλώδης περίπτωση η αντιμετώπιση κατηγορουμένου για βιασμό κατά συρροή τεσσάρων τουριστριών από μακρινές χώρες, μια Καναδέζα, δύο Αυστραλέζες και μια Δανέζα. Άπειρες παραλείψεις, κλητεύσεις στις ιατροδικαστικές εκθέσεις και σε τόσο άλλα πράγματα είχαν ως αποτέλεσμα συνεχείς αναβολές, με τελευταία αναβολή, την έκτη κατά σειρά, στις 22 Μαρτίου του 2010 για τον Ιανουάριο του 2011.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
      Κυρία Πρόεδρε, θα εξαντλήσω και το χρόνο της δευτερολογίας μου.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Προσπαθήστε να ολοκληρώσετε.
      ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Είναι φανερό ότι πολλοί από τους εμπλεκόμενους στις δίκες αυτές προσδοκούν να κουράσουν τα θύματά τους να έρχονται στο δικαστήριο, ειδικά σε αυτή την περίπτωση που έρχονται από μακρινές χώρες.
      Η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη και για την ουσία της και για το διασυρμό της χώρας κάθε φορά. Το λίκνο του πολιτισμού είναι απολίτιστο σε αυτές τις περιπτώσεις.
      Στο θέμα της βίας κατά των γυναικών δεν μπορεί να παραλείψουμε και το μεγάλο κεφάλαιο του «τράφικινγκ», με χιλιάδες θύματα αλλοδαπές γυναίκες, που η πολιτεία αδυνατεί να αντιμετωπίσει με αρωγή, αλλά θα επανέλθουμε κάποια άλλη στιγμή, με άλλη παρέμβαση μας, γιατί από μόνο του είναι ένα τεράστιο ζήτημα.
      Συνεχίζοντας το μαύρο κατάλογο, είναι, επίσης, γνωστά τα στοιχεία των συζυγοκτονιών που παρουσιάστηκαν και από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στις 8 του Μάρτη, όπου βλέπουμε τα τελευταία δύο χρόνια διπλασιασμό των συζυγοκτονιών, κάτι που αποτελεί ακραία κατάληξη της βίας κατά των γυναικών.
      (AD)
      (1DE)
      Εδώ βοηθά και ο τρόπος που παρουσιάζονται τακτικότατα οι γυναίκες στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο δεν ανέλαβε δράσεις για το σεβασμό της προσωπικότητας των γυναικών στα media και δεν ακολουθείται καμία δεοντολογία ούτε από εκπομπές ούτε από διαφημίσεις. Η βία κατά των γυναικών είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να ανέχεται μια κοινωνία και μια δημοκρατική πολιτεία. Στην περίπτωσή μας και την ανέχεται και σιωπά και πολλές φορές εμμέσως την υποστηρίζει, αφού υποστηρίζει την εικόνα της γυναίκας-εμπόρευμα. 
      Φυσικά, η βία δεν προέρχεται μόνο από το οικογενειακό περιβάλλον ή από κάποιον άγνωστο, αλλά και από τον εργοδότη. Εδώ υπάρχει, επίσης, ένας μακρύς κατάλογος που ξεκινά από παλιά, συνεχίζει με τη δολοφονική επίθεση στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα και συνεχίζει δυστυχώς με αναρίθμητα περιστατικά, μερικά μάλιστα πολύ πρόσφατα που συνέβησαν σε κατάστημα στο χώρο του επισιτισμού εναντίον εργαζομένης, γεγονός που πήρε μεγάλες διαστάσεις και δημοσιότητα. 
      Για όλα τα παραπάνω, λοιπόν, πιστεύουμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη ο ενιαίος νόμος για τη βία κατά των γυναικών. Πρέπει, επιτέλους, να μπει τέλος σ’ αυτήν την ατιμωρησία.
      Τέλος, μια λέξη για το θεσμικό και περιβόητο επώνυμο. Το άρθρο 28 του   ν. 3719/2008 αφήνει βορά τη γυναίκα στις πιέσεις του συζύγου και του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος για αλλαγή του επωνύμου της, γιατί γνωρίζουμε στην Ελλάδα τι σημαίνει συναίνεση και των δύο συζύγων.
      Ζητάμε να καταργηθεί το επίμαχο άρθρο, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, όπως προληπτικά δεσμευθήκατε.
      Ως απάντηση –και τελειώνω μ’ αυτό- θα ήθελα να υιοθετήσω ένα σύνθημα των γυναικείων οργανώσεων, κύριε Υπουργέ, που χρόνια φωνάζουν «δεν είμαι του ανδρός μου, δεν είμαι του πατρός μου, θέλω να είμαι ο εαυτός μου». 
      Ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εμείς ευχαριστούμε την κα Διώτη. 
      Το λόγο έχει τώρα ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Αθανάσιος Λεβέντης.  
      Ορίστε, κύριε Λεβέντη, έχετε το λόγο.
      ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας από τα πρώτα της βήματα, θα δούμε ότι όταν δεν υπήρχε πολιτισμός, τότε τον καθοριστικό ρόλο τον είχε η γυναίκα. Θα μου πείτε ότι και σήμερα τον έχει, αλλά τότε ήταν όχι μόνο η γυναίκα αυτή που έφερνε τη ζωή, αλλά ήταν επίσης και αυτή που διατηρούσε τη ζωή, γιατί εξασφάλιζε την τροφή, όταν οι άνθρωποι ήταν τροφοσυλλέκτες. 
      Από εκεί και πέρα, όταν άρχισαν να φτιάχνονται εργαλεία και σαν πιο δυνατοί σωματικά οι άντρες άρχισαν σιγά-σιγά να παίρνουν το πάνω χέρι. Παρακολουθώντας, όμως, την αρχαία ελληνική γραμματεία βλέπουμε ότι τότε στα αρχικά βήματα του πολιτισμού ακόμα η γυναίκα είχε καθοριστικό ρόλο. Αν δείτε, για παράδειγμα, πώς είναι το δωδεκάθεο των Ολυμπίων Θεών, θα δείτε ότι είναι ίσα οι άντρες και οι γυναίκες, Θεοί και Θεές. 
      Όμως, επίσης και στη μυθολογία είναι καθοριστικός ο ρόλος των Θεαινών, της Δήμητρας και των άλλων για την ύπαρξη, αν θέλετε, της ίδιας της ζωής. Ένας διάσημος ελληνιστής, εξαίρετος φιλόλογος, ο καθηγητής Τόμσον, είχε παλαιότερα κάνει εδώ μια διάλεξη, όπου αναφερόταν στην Οδύσσεια και τον καθοριστικό ρόλο που είχε η γυναίκα ακόμα τότε σ’ αυτήν την ομηρική εποχή, όταν ο Οδυσσέας γυμνός εμφανίζεται στην Κέρκυρα, στη χώρα των Φαιάκων και περιθάλπεται από τη Ναυσικά και τις φιλενάδες της και πάει στο παλάτι. Ήταν ο βασιλιάς Αλκίνοος και η Αρήτη, η βασίλισσα της Κέρκυρας, η βασίλισσα των Φαιάκων.
      Και τότε, όταν ο Οδυσσέας, ύστερα από συμβουλή που του είχαν δώσει μάλιστα, κάθεται στο κατώφλι και πηγαίνει και προσπέφτει στα πόδια της βασίλισσας Αρήτης, αυτή ήταν που είχε ακόμα τα πρώτο λόγο. 
      Από εκεί και πέρα, βέβαια τα πράγματα εξελιχθήκαν με το γνωστό τρόπο. Από τη μητριαρχία, η απόλυτη εξουσία πέρασε στα χέρια των ανδρών και φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται οι γυναίκες ότι είναι ήσσονος τόνου, ότι είναι μειωμένων δυνατοτήτων. 
      
      (AM)
      (AD )
      Ακόμη, μάλιστα, υπήρξαν και διάφοροι ρατσιστές, οι οποίοι έλεγαν ότι το ανθρωπινό γυναικείο μυαλό είναι λίγο μικρότερο σε βάρος, επομένως είναι και σε δυνατότητες και δεκτικότητα. Αυτό είναι πέρα για πέρα λανθασμένο και  μπορώ και ως γιατρός-νευροχειρουργός να πω ότι δε στέκεται πουθενά. Απεναντίας, όπως δεν υπάρχουν περιούσιοι λαοί, δεν υπάρχει και περιούσιο φύλλο. Και ξέρουμε ότι αυτά είναι ρατσιστικά –τέλος πάντων- συνθήματα που πρέπει να ξεπεραστούν.
      Ερχόμαστε και συζητάμε εδώ, κύριε Υπουργέ για την ισότητα των δύο φύλλων, όπως κάναμε και μια γιορτή προχθές για τη μητέρα, όπου ελέχθησαν πολλά -και από αυτό το Βήμα- από όλους τους ομιλητές. Τι κάνουμε, όμως, στην πράξη; Πώς αντιμετωπίζουμε τα πράγματα;
      Σήμερα η γυναίκα έχει,  βέβαια, περισσότερες δυνατότητες και περισσότερα δικαιώματα, αλλά και περισσότερες υποχρεώσεις. Αυτό την κάνει να μην μπορεί να εξελιχθεί σε όλους τους τομείς, σύμφωνα με τις δυνατότητές της. Οι κοπέλες σπουδάζουν σήμερα. Τα κορίτσια σπουδάζουν, αναδεικνύονται στον επιστημονικό και κοινωνικό στίβο. Αλλά, οι συνθήκες είναι άνισες. Η γυναίκα πρέπει να ολοκληρωθεί και  σαν προσωπικότητα, αλλά και σαν άνθρωπος και σα μητέρα. 
      Από εκεί και πέρα, αρχίζουν οι δυσκολίες. Η εγκυμοσύνη, οι υποχρεώσεις στο σπίτι δεν συμβιβάζονται και πολύ με την κοινωνική ανάδειξη που θα πρέπει και θα μπορούσε  να έχει η γυναίκα. Οι συνθήκες είναι άνισες και γι’ αυτό ακριβώς βλέπουμε να μην μπορεί να ανταποκριθεί η γυναίκα και να σπουδάζει ή να εργάζεται ή να κάνει το διδακτορικό της και συγχρόνως, να εγκυμονεί και στη συνέχεια να φέρει το παιδί στον κόσμο, να το μεγαλώσει να το φροντίσει, να είναι κοντά του, όπως πρέπει να είναι η μητέρα. 
      Και τι κάνουμε εμείς, κύριε Υπουργέ; Τι είναι αυτοί οι νόμοι που φέρατε όλο αυτό το διάστημα; Βλέπετε ότι περιορίζουμε τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, κυρίως όμως, των εργαζομένων γυναικών. Αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης. Αυξάνονται τα όρια όλων των παραμέτρων εδώ πέρα.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) 
      Τελειώνω σε ένα λεπτό, κυρία Πρόεδρε. Παρακαλώ την ανοχή σας.
      Αυτό το πληρώνουν κατά κύριο λόγο οι  γυναίκες, οι οποίες έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στις ελαστικές μορφές εργασίας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον τόπο μας οι ελλείψεις, οι αδυναμίες, το κοινωνικό κράτος περνούν κυρίως στις πλάτες της γυναίκας, η οποία φορτώνεται να κάνει και την κοινωνική πολιτική που δεν κάνει το κράτος, περιθάλποντας στο σπίτι, βοηθώντας τους ανάπηρους, τους κατάκοιτους, τους γονείς, τους υπερήλικες, εκτός βέβαια από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα παιδιά και την  εργασία τους.
      Πρέπει να πούμε ότι και μέχρι σήμερα, δεν έχει επιτευχθεί απόλυτη ισότητα σε καμία χώρα του κόσμου. Εμείς, εδώ με καθυστέρηση δύο ετών, ενσωματώσαμε την οδηγία 2002, αλλά παρόλα αυτά υπολειπόμαστε όσον αφορά τις συνθήκες σε σύγκριση μετ τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. 
      Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάρα πολλά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν και εδώ θα ήθελα να πω ότι υπάρχει, επίσης, ένα πρόβλημα, όσον αφορά την εκπροσώπηση και στο Κοινοβούλιο. Το βλέπουμε κι εδώ στο Κοινοβούλιο τι ποσοστό γυναικών έχουμε, αλλά και σε όλα τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Στα μεγάλα κέντρα λήψης αποφάσεων, οι γυναίκες οπωσδήποτε βρίσκονται πολύ πίσω. 
      Όσον αφορά δε την κατάταξη, εμείς είμαστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην 93η θέση παγκοσμίως. Δεν είναι αξιοζήλευτο, όπως καταλαβαίνετε, το ποσοστό, το οποίο έχουμε επιτύχει.
      Όλα αυτά δείχνουν ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας, κύριε Υπουργέ, τουλάχιστον όσον αφορά αυτό το δεδομένο. Βέβαια, συζητάμε και για όλους τους άλλους τομείς. Αυτά τα εργασιακά δικαιώματα που περικόπτονται με τον τρόπο αυτό τον απαράδεκτο, όλα αυτά τα χρόνια και που κορυφώνονται με τα δικά σας νομοθετήματα, τουλάχιστον να μην ξεχνάμε εδώ τις διακηρύξεις μας, όσον αφορά την ισότητα, την προστασία της μητέρας και όλα τα σχετικά, να μην ξεχνάμε ότι πρέπει να προσθέσουμε και άλλα πρόσθετα βάρη, γιατί στο τέλος θα ερχόμαστε και θα μιλάμε για υπογεννητικότητα, γιατί δεν κάνουν παιδιά οι γυναίκες, γιατί δεν ενδιαφέρονται κ.λπ. Πώς; Με ποιες συνθήκες; Πώς να ανταποκριθούν; 
      (ΚΟ)
      
      (KO)
    (AM)
    Τι θα τα κάνουν τα παιδιά, όταν κάτω από αυτές τις δύσκολες καταστάσεις τα φέρνουν στον κόσμο; Πού θα πάνε τα παιδιά, σε ποιο βρεφικό σταθμό, σε ποιο παιδικό σταθμό, σε ποιο σχολείο; Και ξέρουμε πώς λειτουργούν τα σχολεία, ξέρουμε πόσα και πόσα χρειάζονται να δαπανηθούν σε φροντιστήρια και πάει λέγοντας. Αυτό συνεπάγεται και οικονομικό κόστος, αλλά και πρόσθετο κόπο και φόρτο εργασίας, τον οποίο κατά κύριο λόγο, αν όχι αποκλειστικά, τον φορτώνεται στην πλάτη της η γυναίκα. 
    Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε, κύριε Υπουργέ, και τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να μην χειροτερεύσουν άλλο τα πράγματα και να δούμε τι μπορούμε να βελτιώσουμε. 
    Ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, δεκαεπτά μαθητές και μαθήτριες και τρεις συνοδοί δάσκαλοι από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Κόνιτσας Ιωαννίνων.
      Η Βουλή τους καλωσορίζει
      (Χειροκροτήματα)
      Το λόγο έχει τώρα ο κ. Βασίλειος Μουλόπουλος, Βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
    ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, το μνημόνιο που ψηφίσατε την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή για να σωθεί η πατρίδα και να εξοντωθούν οι πολίτες της, είναι ένα μνημόνιο βαρβαρότητας. Όμως, η πιο βάρβαρη από τις βαρβαρότητες που περιέχει είναι αυτή ότι ανεβάζει στα 65 χρόνια το συντάξιμο όριο ηλικίας των γυναικών. Και το εξοργιστικό είναι πως η Κυβέρνηση το κάνει επικαλούμενη απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για ίση μισθολογική μεταχείριση των δύο φύλων. 
    Κύριε Υπουργέ, πίσω από αυτήν την υποκριτική επίκληση μιας ισότητας, η οποία όπως γνωρίζουμε σ’ αυτήν την κοινωνία που ζούμε δεν υπάρχει, κρύβεται η αλήθεια ότι η Κυβέρνηση θα φορτώσει στις πλάτες των γυναικών ένα επιπλέον φορτίο, αυτό της περικοπής των συντάξεων και του κοινωνικού κράτους.
    Οι δείκτες -μια και τόσο πολύ σας αρέσουν- που αναφέρονται στην κατάσταση των γυναικών στην Ελλάδα είναι οι χειρότεροι της Ευρώπης και σε ποσοστό ανεργίας και σε ύψος μισθών και συντάξεων και σε έτη εργασίας και σε επαγγελματικές ευκαιρίες, όπου οι γυναίκες σπανίως καλύπτουν θέσεις ευθύνης. 
      (Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ)
      Και είναι γνωστό ότι οι γυναίκες έχουν την πικρή πρωτιά να απασχολούνται κυρίως σε ελαστικές μορφές εργασίας και να είναι αυτές οι οποίες απολύονται πρώτες.
      Επίσης είναι γνωστό -αλλά αποκρύπτεται επιμελώς- ότι η εργασιακή εβδομάδα των γυναικών ξεπερνά τις εξήντα με εξήντα πέντε ώρες την εβδομάδα, αν στο ωράριο της μισθωτής εργασίας της προστεθούν και οι ώρες εργασίας στο σπίτι, οι οποίες είναι ώρες που δεν πληρώνονται. 
      Είναι ώρα, εκτός από το μετρήσιμο παραγόμενο πλούτο της χώρας, να μιλήσουμε για τον αθέατο, αλλά υπαρκτό παραγόμενο πλούτο από τις γυναίκες αυτής της χώρας. Θα πρέπει να τον φέρουμε στο φως, να τον ποσοτικοποιήσουμε, να προσθέσουμε την εργασία στο σπίτι, την οικογένεια, τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων, να προσθέσουμε δηλαδή την εργασία αναπαραγωγής, την εργασία παραγωγής και να πούμε ότι αυτή η αθέατη εργασία της γυναίκας είναι η χειρότερη μορφή εκμετάλλευσης, γιατί την καρπώνεται πλήρως το κεφάλαιο και οι θεσμοί, ώστε να περικόψουν κονδύλια από τις κοινωνικές υπηρεσίες, όπως είναι η υγεία και η παιδεία.
      Κύριε Υπουργέ, η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών και των μητέρων ανήλικων παιδιών δεν είναι μονόδρομος που μας επιβάλλει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ούτε το κάνετε για να πάρουν σύνταξη τα παιδιά τους, όπως ψευδώς και εκβιαστικά λέτε στις γυναίκες- μητέρες. 
      Είναι οργανικό μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου, ταξικού και σεξιστικού θα έλεγα, για να γυρίσουν στα επίπεδα του 19ου αιώνα η ποιότητα ζωής και οι εργασιακές κατακτήσεις και των ανδρών και των γυναικών. Είναι μία ταξική επιλογή, ώστε την κρίση να την πληρώσουν όχι μόνο οι εργαζόμενοι, αλλά να τεθούν στο περιθώριο οι πιο ανίσχυρες, οι πιο αδύναμες ομάδες των εργαζομένων, όπως είναι γυναίκες. Είναι ομάδες που θα αποτελέσουν φθηνή και ευέλικτη εργασιακή δύναμη που θα πιέσει τις άλλες ομάδες των εργαζομένων.
      Όμως, κύριε Υπουργέ, σας προειδοποιώ ότι αυτούς τους λογαριασμούς τους κάνετε χωρίς τις γυναίκες.
      Ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
      (NP)
      
(1KO)
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω μία παρέμβαση. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ. 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Θέλω να κάνω μια παρέμβαση για ένα θέμα του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ζητώντας τη γνώμη της συναδέλφου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Βέβαια, έτσι καθυστερώ για δύο λεπτά τη δική της παρέμβαση. 
      Κύριε Πρόεδρε, στο Υπουργείο δίνουμε μία μάχη καθημερινή για την αύξηση των εσόδων των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης από εισφορές. Έχουμε 800 χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες που εισφοροδιαφεύγουν ή δεν πληρώνουν τις εισφορές που έχουν ήδη πάρει από τους εργαζόμενους. Οκτακόσιες χιλιάδες είναι ο αριθμός! Είναι εκρηκτικός αριθμός. 
      Από την πρώτη μέρα της νέας χρονιάς, του 2010, είχαμε το αισιόδοξο μήνυμα της αύξησης των εσόδων του Ι.Κ.Α. από εισφορές. Αυτό συνέβη και στον Ο.Γ.Α. και στον Ο.Α.Ε.Ε.. Έκλεισε το πρώτο τρίμηνο με μέση αύξηση και στα τρία ταμεία των εσόδων από καταβολή εισφορών, παρόλη την ύφεση και την ανεργία 4%. 
      Ταυτοχρόνως, όμως, είχαμε και το αρνητικό να είναι μειωμένοι οι ρυθμοί αύξησης της κατανάλωσης των φαρμάκων. Όμως, να μην έχουν αρνητικό, αλλά θετικό πρόσημο, δηλαδή το 10% να αυξάνεται, όχι βέβαια όσο αυξανόταν το 2009, αλλά εν πάση περιπτώσει να αυξάνεται. 
      Επειδή οι πολιτικές αντιμετώπισης της φαρμακευτικής δαπάνης είναι πολύπλευρες και είχαμε στόχο να μηδενίσουμε την αύξηση δαπάνης τον Ιούνιο, κάναμε συντονισμένες προσπάθειες στο δικό μας Υπουργείο, στο Υπουργείο Οικονομίας και στο Υπουργείο Υγείας, που είχαν χρονικό ορόσημο τον Ιούνιο. Περνούσαμε -και σε ό,τι αφορά τις ανάγκες μας, αλλά και σε ό,τι αφορά τη συζήτησή μας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή- δύσκολες ώρες, βλέποντας τη φαρμακευτική δαπάνη να αυξάνεται. 
      Παίρνω το λόγο και καταθέτω σήμερα έναν πίνακα, διότι χθες το βράδυ από το διοικητή του Ι.Κ.Α. είχαμε την πληροφόρηση ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια –εμείς, κύριε Πρόεδρε, πανηγυρίζουμε για το γεγονός αυτό και θέλω η εθνική αντιπροσωπεία να το ξέρει- τον Απρίλιο του 2010 είχαμε μείον 1,41% στην κατανάλωση των φαρμάκων από την πλευρά του Ι.Κ.Α.. Είχαμε, επιτέλους, μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης! 
      Τι συνέτεινε σε αυτό, αφού, όπως είπα, οι πολιτικές της υποκοστολόγησης και της λίστας έχουν χρονικό ορόσημο εφαρμογής τον Ιούνιο; Τι συνέβη; 
      Συνέβη ότι η έναρξη της ηλεκτρονικής διαδικασίας ελέγχου των συνταγών πιλοτικά το Μάρτιο και τον Απρίλιο στη Λαμία και στη Λάρισα έδωσαν πάρα πολύ θετικά αποτελέσματα, δηλαδή η συγκράτηση της προκλητής συνταγογράφησης οδήγησε σε μείωση της κατανάλωσης των φαρμάκων σε αυτούς τους δύο νομούς στο 15% και γενικότερα ο λόγος της χώρας, ο λόγος της Κυβέρνησης της χώρας, ο λόγος των Κομμάτων της Αντιπολίτευσης της χώρας για τη σπατάλη, το όργιο και τα σκάνδαλα στο χώρο των φαρμάκων οδήγησε όλο το δημόσιο, αλλά και τον ιδιωτικό χώρο των συνταγογραφούντων σε μία περιστολή. 
      Έτσι, λοιπόν, τον Απρίλιο του 2010 –και καταθέτω στα Πρακτικά το συγκεκριμένο πίνακα- για πρώτη φορά τα τελευταία έξι χρόνια μειώνεται με απόλυτους όρους η φαρμακευτική δαπάνη στο Ι.Κ.Α. 
      (Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Ανδρέας Λοβέρδος καταθέτει για τα Πρακτικά τον προαναφερθέντα πίνακα, ο οποίος βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και  Πρακτικών της Βουλής)
      Τι περιμένουμε ακόμη; Κύριε Πρόεδρε, έχει δημοσιευτεί η αγορανομική διάταξη …
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης):  Κύριε Υπουργέ, συγγνώμη, αλλά θα επεκταθείτε περισσότερο στο θέμα; 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Ένα λεπτό μόνο, κύριε Πρόεδρε. 
      Έχει δημοσιευτεί η αγορανομική διάταξη της Υπουργού Οικονομίας κυρίας Κατσέλη για την υποκοστολόγηση των φαρμάκων. 
      (BM)
      (1NP)
Η μεσοσταθμική υποκοστολόγηση είναι πάρα πολύ σημαντική. Αγγίζουμε τα ποσοστά του 25% με 27%. Αυτή λοιπόν η υποκοστολόγηση θα αρχίσει να παράγει αποτελέσματα από το Μάιο και θα δώσει και αυτή τα οφέλη της. 
      Καταθέτω στα Πρακτικά τη συγκεκριμένη αγορανομική διάταξη. 
      (Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Ανδρέας Λοβέρδος καταθέτει για τα Πρακτικά την προαναφερθείσα αγορανομική διάταξη, η οποία βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και  Πρακτικών της Βουλής)
      Ταυτοχρόνως, θα καθοριστεί η λίστα με βάση την τιμή αναφοράς των φαρμάκων, που υπάρχει σε αυτή την αγορανομική διάταξη και τον Ιούνιο πραγματικά η χώρα θα δώσει -απ’ ό, τι φαίνεται από πολύ πλεονεκτικές θέσεις- τη μάχη για τη μείωση της τιμής του φαρμάκου. Έτσι, το δεύτερο εξάμηνο το 2010 θα κάνουμε τα τρία συναρμόδια Υπουργεία –η κυρία Ξενογιαννακοπούλου, η κυρία Κατσέλη κι εγώ- ό, τι μπορούμε, προκειμένου αυτή η μάχη να δοθεί με όρους νικηφόρους. 
      Εάν το επιτύχουμε, θα είμαστε σε θέση, κύριε Πρόεδρε, να επανεξετάσουμε ορισμένες περιοριστικές πολιτικές, που αφορούσαν κυρίως τους χαμηλοσυνταξιούχους.
      Ευχαριστώ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Σας ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ, για τις πληροφορίες. Ήταν εξαιρετικά χρήσιμες, αν και εκτός θέματος, πρέπει να πούμε. 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Εντός Υπουργείου όμως.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Οπωσδήποτε υπάρχει μια υπερκατανάλωση φαρμάκων πολλές φορές, που δεν χρειάζεται κι έχει και συνέπειες οικονομικές και άλλες, αλλά να μην φθάσουμε και στην άλλη άκρη, να στερούνται δηλαδή τα φάρμακα οι άνθρωποι που τα έχουν ανάγκη. Ας μην επεκταθούμε όμως σ’ αυτό το θέμα.
      Να συνεχίσουμε με τον επόμενο ομιλητή, τον κ. Θεόδωρο Δρίτσα, που έχει το λόγο για πέντε λεπτά. 
      ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Θα μου επιτρέψετε ένα ελάχιστο χρόνο κατά παρέκβαση, σε αναφορά με όσα μας είπε ο κύριος Υπουργός μόλις πριν για τα φάρμακα και για τα άλλα θέματα. Δεν θα επεκταθώ καθόλου. 
      Θέλω να ζητήσω από εσάς, κύριε Πρόεδρε, να διανεμηθούν και σε μας τα δύο έγγραφα που κατέθεσε ο κύριος Υπουργός τώρα, πριν τη λήξη της συνεδρίασης, αν είναι δυνατόν, για να έχουμε τη δυνατότητα να τα σχολιάσουμε ή να ενημερωθούμε για το τόσο κρίσιμο θέμα. 
      Έχει διαφορά, εάν ανεκόπη ο ρυθμός αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης ή εάν μειώνεται. 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Έχουμε μείωση. 
      ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Είναι ένα μείζον ερώτημα το πώς έγινε αυτό, όταν ακόμα δεν έχουν εφαρμοστεί οι μειωμένες τιμές σ' αυτό το διάστημα που αναφέρεστε, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, κ.λπ. Αυτό σημαίνει ότι δικαιωνόμαστε, ότι η ανεξέλεγκτη αύξηση της τιμής των φαρμάκων χρόνια τώρα επί των προηγούμενων κυβερνήσεων και επί των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας το τελευταίο διάστημα ήταν απολύτως αδικαιολόγητη. Αυτό πληρώνουμε τώρα. Και καλείται ο ελληνικός λαός, για κάποιους που ωφελήθηκαν από αυτές τις τεράστιες αυξήσεις κατανάλωσης φαρμάκων, μια κερδοσκοπική επιχείρηση που κράτησε μια εικοσαετία στην Ελλάδα σε οξυμένη μορφή, να το πληρώνουν τώρα με τα μέτρα μείωσης των εισοδημάτων τους, μείωσης των μισθών τους, μείωσης της παρεχόμενης φαρμακευτικής περίθαλψης. Οι άνθρωποι που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, για παράδειγμα, επί ενάμιση χρόνο δεν έχουν εισπράξει αυτά που πληρώνουν στα φαρμακεία και υποβάλλουν τις αποδείξεις για να πάρουν τα αναλογούντα από το κράτος 75% για τις σκαρφιστήρες και για τις ταινίες μέτρησης του σακχάρου. Και θα πληρώνουν από αυτές τις συντάξεις τους και από αυτούς τους πενιχρούς μισθούς τους. Σε όλα αυτά χρειάζονται ουσιώδεις απαντήσεις.
      Κύριε Πρόεδρε, τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όλοι εμείς, με προεξάρχουσες τις δύο κυρίες, συντρόφισσες, συναδέλφους, την κυρία Διώτη και την κυρία Αμμανατίδου, καταθέσαμε αυτήν την επίκαιρη επερώτηση συμβολικά την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου. Ξέραμε ότι δεν θα συζητηθεί τότε, αλλά ο συμβολισμός είχε να κάνει και με την πεποίθησή μας ότι το θέμα που θίγουμε με αυτή την επίκαιρη επερώτηση έχει διαχρονική επικαιρότητα, οξύτατη ανά πάσα στιγμή και στην Ελλάδα και σχεδόν σε όλο τον πλανήτη. Το λέω αυτό, διότι αναφερόμαστε στους συγκεκριμένους τρόπους, με τους οποίους ένα σύστημα, που λειτουργεί με βάση μια διαδικασία εκμετάλλευσης της εργασίας, της παρουσίας ακόμα-ακόμα των ανθρώπων και των πολλαπλών διακρίσεων, της διαμόρφωσης πυραμίδας πολλαπλών διακρίσεων, οδηγεί το γυναικείο φύλο, τις γυναίκες εργαζόμενες στο να είναι στην κορυφή αυτής της πυραμίδας διακρίσεων. Και αυτό έχει πάρα πολλές συνεπαγωγές. 
      
      (FT)
      
      
      
      
      (BM)
      Και καταθέσαμε αυτήν την επίκαιρη ερώτηση, επίσης, όχι μόνο υπό το πρίσμα βελτίωσης του νομοθετικού πλαισίου. Αντίθετα, επισημαίνουμε ήδη από τις εισαγωγικές της παραγράφους, όπως ακριβώς και η Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών αναφέρει, ότι το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι απλώς οι νομοθετικές ρυθμίσεις, αλλά είναι η μεταχείριση χωρίς διακρίσεις από κρατικούς παράγοντες, όπως επίσης και η λήψη θετικών κρατικών μέτρων, για την προστασία από κάθε διακριτή μεταχείριση, συμπεριλαμβανομένων και των μη κρατικών παραγόντων, δηλαδή στη σφαίρα του κρατικού και στη σφαίρα της κοινωνίας. Και αυτή η προσέγγιση αποτελεί θεμελιώδες συστατικό ενός διεθνούς συστήματος προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών. 
      Εκεί είναι, λοιπόν, η έμφαση και της επερώτησής μας, για το ποιες κρατικές και συνολικότερες παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν, πέραν του άλλοθι των νομοθετικών ρυθμίσεων -και προς αυτήν την κατεύθυνση έχουμε αναστροφή των πραγμάτων και οδηγούμαστε σε επιδείνωση, ακόμα και του νομοθετικού πλαισίου- και εκεί θέλουμε να δώσουμε το βάρος.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) 
      Διότι οι ίδιες εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πρόσφατες, επισημαίνουν –ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε- ότι ακόμα και στον τομέα της εκπαίδευσης και της έρευνας οι γυναίκες, ενώ υπερτερούν αριθμητικά των ανδρών ως απόφοιτοι με 59% Ανωτάτων Σχολών, σταθερά το ποσοστό τους στην επαγγελματική τους ιεραρχία, στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων στην επαγγελματική ιεραρχία πέφτει στο 43% και ενώ είναι πάλι πλειοψηφία ως κάτοχοι διδακτορικών διπλωμάτων, οι θέσεις τους ως τακτικές καθηγήτριες πέφτουν στο 15%. 
      Αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχουμε ένα σύστημα κρατικών παρεμβάσεων, που διαπιστώνουμε διακρίσεις σε αυτά τα επίπεδα, όπου εκεί είναι γυναίκες μορφωμένες κατά τεκμήριο ισχυρές να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για εργαζόμενες φτωχές, ανασφάλιστες γυναίκες και να μιλήσουμε για την κατανομή των ρόλων και τα δικαιώματα. Θα πω στη δευτερολογία μου κάποια πιο συγκεκριμένα απ’ αυτά.
      Θέλω να κλείσω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας ότι αυτές οι κρατικές παρεμβάσεις είναι αναγκαίες σε όλα τα επίπεδα των διακρίσεων. Και επ’ αυτού -τελειώνω με αυτό- κύριε Υπουργέ, θα ήθελα μια απάντηση. Χθες συνέβη στο ΣΕΜΠΟ, εκεί που πουλήσαμε -και εσείς συνεχίσατε την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, πούλησε η προηγούμενη Κυβέρνηση το δημόσιο εμπορικό λιμάνι στους Κινέζους- είχαμε ένα ατύχημα που δεν έχει συμβεί δεκαετίες ολόκληρες σε εκπαιδευόμενους εργαζόμενους. Και δεν ξέρω μέχρι τώρα από χθες κανέναν να παρενέβη, να διαπιστώσει τις συνθήκες που συνέβη αυτό το τραγικό ατύχημα. Ευτυχώς, θα επιζήσουν και εύχομαι να γίνουν καλά οι δύο ειδικευόμενοι εργαζόμενοι, χωρίς κανείς να εποπτεύει την εκπαίδευσή τους, χωρίς κανείς να έχει παρέμβει, να θέσει όρους και κανόνες για το πώς λειτουργεί αυτό, ένας χώρος ιδιωτικής αυθαιρεσίας στο νέο ΣΕΜΠΟ υπό ιδιωτική εκμετάλλευση από μια κινέζικη εταιρεία που λέγεται ΣΕΠ, τώρα πια. Χρόνια ολόκληρα, δεκαετίες, δεν είχε συμβεί το παραμικρό. Μια σύγκρουση οχημάτων είχε συμβεί προ δεκαπενταετίας, με ασήμαντες συνέπειες για τους εργαζόμενους. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ολοκληρώστε, παρακαλώ.
      ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Η κρατική παρέμβαση, λοιπόν –ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε- στα επίπεδα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών, επί του προκειμένου, αλλά και όλων των θυμάτων των ταξικών διακρίσεων είναι ζητούμενο και είναι τεράστιο το κενό που υπάρχει ως προς αυτό.
      Ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Κι εμείς ευχαριστούμε τον κ. Δρίτσα.
      Το λόγο έχει τώρα ο κ. Δημήτριος Παπαδημούλης για πέντε λεπτά.
      ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Κύριε Υπουργέ, οι συνάδελφοι, που προηγήθηκαν από την Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, ανέδειξαν κρίσιμες πλευρές του προβλήματος που σας θέτουμε.
      
      
       (XS)
      
(FT)

      Εγώ θα ήθελα να σταθώ σε μερικές συμπληρωματικά. 
      Ανεργία. Η ανεργία των νέων γυναικών είναι από τις υψηλότερες στην ευρωζώνη. Σύμφωνα με τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία περνάει το 15%. Αν λογαριάσουμε όμως, ότι οι περισσότερες άνεργες γυναίκες δεν είναι καταγεγραμμένες ως άνεργες, υπερβαίνει το εφιαλτικό 20% που είχατε εσείς προβλέψει ήδη για τις γυναίκες. Και η Ελλάδα -και για γυναίκες και για άνδρες- έχει τη μικρότερη στήριξη ανέργων, το μικρότερο χρόνο επιδότησης σε όλη την ευρωζώνη, το μικρότερο επίδομα ανεργίας.
      Αμοιβές. Οι γυναίκες αμείβονται πολύ λιγότερο από τους άνδρες, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα. Και αν δείτε την καμπύλη που συγκρίνει αμοιβές ανδρών και αμοιβές γυναικών, η Ελλάδα είναι στον πάτο της Ευρωζώνης.
      Ακρίβεια. Οι γυναίκες είναι και οι υπουργοί οικονομικών των νοικοκυριών και ζούνε την ακρίβεια. Το μνημόνιο που υπογράψατε και συνέταξαν οι κηδεμόνες σας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Τρόικα προβλέπει, κύριε Υπουργέ, πληθωρισμό για το 2010, 1,9%. Ξέρετε πόσος ήταν ο πληθωρισμός τον Απρίλιο που μας πέρασε, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, τα δικά σας στοιχεία; Ήταν 4,8%, δυόμισι φορές επάνω. 
      Και αναρωτιέται κανείς και αναρωτιόνται ιδιαίτερα οι γυναίκες που κάνουν  το κουμάντο των οικονομικών της οικογένειας, όπως αναρωτιόμαστε και εμείς: Πώς είναι δυνατόν σε μια οικονομία, που πάει για ύφεση 4% μέσα στο 2010 και μπορεί και μεγαλύτερη, να έχουμε πληθωρισμό 5%; ‘Οταν πέφτουν τα μεροκάματα, πώς ανεβαίνουν οι τιμές; Εμείς λέμε, ανεβαίνουν οι τιμές γιατί η Ελλάδα είναι το βασίλειο των καρτέλ. Καρτέλ στα καύσιμα, καρτέλ στις τράπεζες, καρτέλ στα σούπερ μάρκετ, καρτέλ στη διακίνηση των αγροτικών προϊόντων, καρτέλ παντού. 
      Και ακούω τη συναρμόδια σας Υπουργό, την κυρία Κατσέλη να σχολιάζει το φαινόμενο της ακρίβειας, λες και είναι τηλεθεάτρια ή προσκαλεσμένη σε τηλεοπτικές εκπομπές. Που είναι τα μέτρα που θα σπάσουν τα καρτέλ, που είναι τα μέτρα που θα ξυπνήσουν την κοιμισμένη Επιτροπή Ανταγωνισμού που δεν έχει επιβάλει ούτε επί των ημερών σας, ούτε επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας οποιοδήποτε πρόστιμο; 
      Να πείτε και τι μπορούμε να κάνουμε και πώς μπορούμε να το κάνουμε. Κινητοποιήστε τους κοινοτικούς πόρους, που έχουν ποσοστό απορρόφησης μετά από τέσσερα χρόνια έναρξης του ΕΣΠΑ, της τάξης του 5% με 6%. Έχετε τεράστια κονδύλια για ανθρώπινους πόρους, ρίξτε τα στη στήριξη της απασχόλησης, στη μείωση της ανεργίας, στη στήριξη των ανέργων και ιδιαίτερα των νέων γυναικών.
      Και αν δε σας φτάνουν αυτοί οι πόροι, κύριε Υπουργέ, έχετε και άλλους αρκεί να κάνετε επιλογές. Σήμερα, έρχεται για επίσημη επίσκεψη ο κύριος Ερντογάν, ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας. 
      Σας ερωτώ, γιατί δεν προχωράτε με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, σε μία συμφωνία αμοιβαίας μείωσης των εξοπλισμών, που θα μπορούσε να εξοικονομήσει, όχι μόνο ένα μέρισμα ειρήνης, που θα βοηθούσε την ανάπτυξη της οικονομίας του τουρισμού, αλλά θα μπορούσε να εξοικονομήσει και τεράστιους πόρους δισεκατομμύρια ευρώ, για τη στήριξη προγραμμάτων που θα μειώσουν την ανεργία και ειδικότερα την ανεργία των νέων γυναικών, για τη στήριξη προγραμμάτων που θα μπορούσαν να καταπολεμήσουν την ακρίβεια και να ενισχύσουν το κοινωνικό κράτος;
      Κοιτάξτε, κύριε Υπουργέ, είναι εύκολο στις επετείους να βγάζουμε δεκάρικους, να λέμε ωραία πράγματα υπέρ της ισότητας των δύο φύλων, υπέρ του κοινωνικού κράτους, υπέρ της φτώχειας, κ.λπ. 
      Το ζητούμενο είναι μέτρα. Και η θεωρία σας, πως ό,τι κάνετε είναι μονόδρομος και δε γίνεται αλλιώς, συντρίβεται από την ίδια την πραγματικότητα. Ένας χαρακτηριστικός εκφραστής αυτού του επιχειρήματος είστε εσείς ο ίδιος, κύριε Υπουργέ. 
      
      (XF)
      (1XS)
    Μας φέρνετε ένα ασφαλιστικό με διαδικασίες κατ’ επείγοντος, που θα είναι ντροπή για τη Βουλή, αν ισχύσει αυτή η πληροφορία…
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Αν επιτρέπει ο κύριος συνάδελφος, να κάνω μια διακοπή, κύριε Πρόεδρε.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Να ολοκληρώσει την άποψή του, κύριε Υπουργέ και μετά. Σας παρακαλώ.
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Για να το κάνουμε πιο ζωντανό.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Όχι, αν θέλετε.
    Συνεχίστε, κύριε Παπαδημούλη.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ:  Εγώ ενημερώθηκα ότι θα προωθηθεί με διαδικασίες κατ’ επείγοντος μετά από κυβερνητική απόφαση. Αν κάτω από την κατακραυγή το παίρνετε πίσω, καλοδεχούμενο. Αλλά κρατάω την ουσία.
    Εσείς, κύριε Υπουργέ, βγήκατε πρώτος Βουλευτής στη Β’ Αθηνών και πήρατε πάρα πολλές ψήφους και ανδρικές και γυναικείες με τα τρία «δεν». Τα θυμόσαστε; «Δεν μειώνονται οι συντάξεις», «δεν αυξάνονται τα όρια ηλικίας», «δεν αυξάνονται οι εισφορές». Το νομοσχέδιο που πανηγυρικά παρουσιάσατε και εγκρίθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο και καρατομεί τις ασφαλιστικές προσδοκίες εκατομμυρίων πολιτών και ανδρών και γυναικών, έχει τόση σχέση με τα τρία «δεν» όση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. 
    Ευχαριστώ.
    (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ευχαριστούμε, κύριε Παπαδημούλη.
    Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είχα σκοπό να κάνω αναφορά στο ασφαλιστικό σήμερα, γιατί η επερώτηση έχει πάρα πολύ ειδικό και σοβαρό θέμα. Όμως, αφού ο συνάδελφος κ. Παπαδημούλης πήρε την πρωτοβουλία, έχω και εγώ μια ευκαιρία να κάνω ορισμένες διευκρινίσεις.
    Κύριε συνάδελφε, η πρώτη διευκρίνιση αφορά τη διαδικασία ψήφισης του σχεδίου νόμου για το ασφαλιστικό, όταν αυτό υπογραφεί από τους συναδέλφους Υπουργούς και περάσει από την κεντρική νομοπαρασκευαστική επιτροπή. 
    Θα έρθει στη Βουλή, υπολογίζω, στις αρχές Ιουνίου. Και όπως διευκρίνισα στον Πρόεδρο της Βουλής τον κ. Πετσάλνικο, πριν πάω στο Υπουργικό Συμβούλιο για να το παρουσιάσω, η δική μας πρόθεση, το αίτημά μας -που σαφώς γίνεται δεκτό από τον Πρόεδρο της Βουλής- είναι να επιλεγεί η πιο ευρεία κοινοβουλευτική διαδικασία. 
    Δεν ξέρω τώρα ποιος μας απασχόλησε με φήμες ότι θα πάμε κατεπειγόντως. Δεν μπορεί ένα τέτοιο σχέδιο νόμου να πάει με άλλη διαδικασία, πέρα από την πιο ευρύχωρη κοινοβουλευτική διαδικασία, διότι είναι πολύ μεγάλο σχέδιο νόμου, είναι πάρα πολύς ο χρόνος που έγινε κοινωνικός διάλογος, είναι πάρα πολλά χρόνια που ταλαιπωρείται με αυτό το πρόβλημα η ελληνική κοινωνία και οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι αλλά και η δημόσια οικονομία και δεν θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς ψηφοφορίες και συζητήσεις εξπρές. Είναι έξω από την πρόθεσή μας. Ήταν πάντα έξω από την πρόθεσή μας. Δεν ισχύουν άλλωστε και οι συνταγματικές προϋποθέσεις του κατ’ επείγοντος γι’ αυτό το σχέδιο νόμου. Συνεπώς, είναι μια συζήτηση χωρίς νόημα.
    Σε ό,τι αφορά τα τρία «δεν», όταν θα συζητήσουμε το ασφαλιστικό, θα αποδείξω με όρους σαφείς: Σε ό,τι αφορά τις εισφορές, δεν υπήρξε καμία αύξηση. Το πρώτο «δεν» πληρούται. Σε ό,τι αφορά τα γενικά όρια συνταξιοδότησης, δεν υπήρξε καμία αύξηση. Με μάχη κρατήσαμε το όριο ηλικίας των 65 ετών. Δεν υπάρχει καμία παραβίαση του «δεν» εδώ. Και σε ό,τι αφορά το «δεν» στην  αύξηση ή στη μείωση των συντάξεων, θέλω να σας πω αυτό που λέω και κάθε μέρα και το αποδεικνύω και με τα παραδείγματα που δίνουμε ως Υπουργείο, ότι στις χαμηλές συντάξεις έχουμε μικρές αυξήσεις, στις συντάξεις των 37 ετών και μετά έχουμε αυξήσεις και έχουμε μία μείωση του 7% στις μεσαίες συντάξεις. Αλλά η μείωση αυτή δεν προκύπτει από κυβερνητική εισοδηματική πολιτική, προκύπτει από τη σχέση εργασίας με τις καταβαλλόμενες εισφορές και με το χρόνο εργασίας, βάσει του ανταποδοτικού συστήματος που ο κάθε εργαζόμενος γίνεται φύλακας του ενσήμου του και δίνεται τέλος στη ζωή των «μαυρογιαλούρων». ΄
    Τους «μαυρογιαλούρους» Έλληνες πολιτικούς που έφεραν το ασφαλιστικό σύστημα στην κατάσταση όπου σε πολλά ταμεία του ιδιωτικού τομέα να έχουμε για κάθε 100 εργαζόμενους, 150 συνταξιούχους, κύριε Παπαδημούλη ως πολιτική παράταξη, τους βοηθήσατε. Διότι δεν υπήρξε ούτε μία πελατειακή παρέμβαση στο χώρο του ασφαλιστικού, που όχι μόνο να μην την ψηφίσατε, αλλά και να μην την υποστηρίξατε ενθέρμως.
    
    
     (PS)
    (1XF)
    Η κύρια ευθύνη αφορά στα δύο κυβερνώντα κόμματα οπωσδήποτε, αλλά ακόμη και τώρα φέρνετε νόμους που μιλούν για μονιμοποίηση των stagier. Είστε υπέρμαχοι του πελατειακού κράτους και αυτό να μην το ξεχνάτε. Εμείς σεβαστήκαμε τις δεσμεύσεις μας. Αυτή είναι η αλήθεια.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Εμείς βάλαμε από τις πόρτες και τα παράθυρα; 
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Μου έλεγε, μάλιστα η κυρία Διαμαντοπούλου, ότι σε πρόσφατο σχέδιο νόμου που είχε, ομιλία συναδέλφου από τη δική σας πτέρυγα στηρίχθηκε μόνο σε αιτήματα για πελατειακές παρεμβάσεις. 
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Εσείς τα κάνατε. 
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Αυτή είναι η αλήθεια και δεν μπορεί να μας διαψεύσει κανείς. Το ξέρει όλος ο ελληνικός λαός.
    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Δώστε ονόματα. 
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Την κύρια ευθύνη έχουν τα κυβερνώντα κόμματα, είναι πασιφανές, οι εκάστοτε πλειοψηφίες. Συμφωνώ, έχετε δίκιο, τα στηρίξατε όλα στον ευδαιμονισμό της μεταπολίτευσης. 
    Τώρα στο θέμα που αφορά την επίκαιρη επερώτηση. Νομίζω ότι ο καλύτερος σύμβουλος για κάθε πολιτικό και κάθε πολιτική παράταξη – η γνώμη μου είναι αυτή- είναι η μάχη της αλήθειας, η μάχη των πολιτικών βάσει των δυνατοτήτων, η μάχη γι’ αυτό που μπορεί να γίνει και όχι γι’ αυτό που δεν μπορεί να γίνει. 
    Δεν έχει κανείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην Αίθουσα αυτή από όποια πτέρυγα και αν προέρχεται το μονοπώλιο της καλής καρδιάς ή το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας. Ορισμένοι και ειδικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μαζί με το ΚΚΕ μεταχειρίζονται τον πολιτικό λόγο ως ολιγοπώλιο της καλής καρδιάς και της κοινωνικής ευαισθησίας, όμως, η ζωή δεν τα δικαιώνει αυτά στην πράξη. 
    Όταν έχεις το μονοπώλιο ή το ολιγοπώλιο του λόγου, καλώς. Όταν, όμως, έχεις το δύσκολο έργο να πάρεις αποφάσεις, οι οποίες βοηθούν τη χώρα σου, βοηθούν τους πολίτες, μάλιστα σ’ αυτές τις δραματικές συνθήκες που περνάμε σήμερα, πιστεύω ότι τα πολλά λόγια περιττεύουν, ειδικά όταν αφορούν φτωχούς, ανέργους, αποκλεισμένους ανθρώπους που δεν έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση και που γι’ αυτούς ή θα νοιαστεί η πολιτική εξουσία ή είναι στο έλεος των καιρών. 
    Εμείς κάνουμε προσπάθεια σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να είναι η μάχη της παράταξής μας, που είναι αυτή τη στιγμή Κυβέρνηση, για τη διάσωση της πατρίδας, για τη διάσωση του τόπου, για τη διάσωση των ελπίδων που έχουν ειδικότερα οι νέοι άνθρωποι για το μέλλον τους και όχι για την κατάρρευση της πατρίδας και όχι για την κατάρρευση των ελπίδων και όχι για την κατάρρευση των δημοσίων οικονομικών και όχι για την πορεία εξευτελισμού της χώρας που πρέπει κάποια στιγμή να βάλουμε όλοι πλάτη, να βάλουμε όλοι τις δυνάμεις μας για να μην έρθει ποτέ. 
    Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έδωσα σήμερα με υπερηφάνεια -και ευχαριστώ τους συναδέλφους που έκαναν την υπομονή να με ακούσουν και κύριε Δρίτσα, επειδή κάνατε αναφορά θα επανέλθω για ένα λεπτό- την πρώτη μείωση με απόλυτους αριθμούς της φαρμακευτικής δαπάνης στο ΙΚΑ το μήνα Απρίλιο, μικρή μείωση 1,49% σε απόλυτους αριθμούς και σε ποσοστά σε σχέση με τον Απρίλιο του 2009. Αλλά, αυτό εμάς μας έχει γεμίσει με υπερηφάνεια γιατί είναι μία καλή στιγμή σε μία δραματική συνολικά εξέλιξη των τελευταίων ετών, όπου η φαρμακευτική δαπάνη πολλαπλασιάζεται λόγω της διαφθοράς, της διαπλοκής, λόγω του οργίου των σκανδάλων στο χώρο του φαρμάκου. 
    Όπως ενημερώνουμε τον ελληνικό λαό με ειλικρίνεια, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, από τους πρώτους μήνες του 2010 με τον αγώνα μας είχαμε κατά 4% στα τρία ταμεία τα οποία εποπτεύουμε αύξηση των εισφορών παρ’ όλη την κρίση, την ανεργία και την ύφεση, αλλά είχαμε και αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης και αυτό μας φόβιζε και μας δημιουργούσε περισσότερες ευθύνες. 
    Μας φόβιζε, κύριε Παπαδημούλη και κύριε Δρίτσα, γιατί πιστεύαμε ότι υπήρχε ενδεχόμενο να τα καταφέρουμε στην αύξηση των εσόδων από εισφορές, αλλά και να μην τα καταφέρουμε στον αγώνα κατά της αύξησης της κατανάλωσης των φαρμάκων, όχι των φαρμάκων που έχει ανάγκη ο άρρωστος, προφανώς όχι, τη μείωση της σπατάλης και των σκανδάλων στο χώρο του φαρμάκου.
    
    (SX)
    
    
    
    
     
     
    (1PS)
    	Όταν, λοιπόν, ξεκίνησε η πιλοτική εφαρμογή του ηλεκτρονικού ελέγχου των συνταγών –που είναι η μισή δουλειά, γιατί η δουλειά αυτή σημαίνει ότι η συνταγή γράφεται με το χέρι και ελέγχεται ηλεκτρονικά- είχαμε την αγωνία πώς θα πάει το πρόγραμμα. Ξεκίνησε το Μάρτιο και τον Απρίλιο πιλοτικά στη Λαμία, στη Λάρισα και είχαμε σε αυτούς τους δύο Νομούς 15% μείωση. Δηλαδή, η προκλητή συνταγογράφηση και οι προκλητοί συνταγογραφούντες φοβήθηκαν. 
    Όταν ο Απρίλιος κλείνει με -1,49 πανελλαδικά, σύμφωνα με τον κατάλογο που σας έδωσα και που μου έδωσε χθες το βράδυ ο Διοικητής του ΙΚΑ, τότε αυξάνονται οι ελπίδες μας, γιατί από την 1η Μαΐου σε όλη τη χώρα πια η συνταγή θα ελέγχεται ηλεκτρονικά. 
    Και τον Ιούνιο, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, θα είμαστε σε θέση να δώσουμε τα ονόματα –σε όλη την Ελλάδα- των «πρωτοπόρων» φαρμακοποιών, γιατρών που συνταγογραφούν και εταιρειών που επωφελούνται. Στις 4 με 5 Ιουνίου στην Αίθουσα αυτή θα καταθέσουμε τους «πρωτοπόρους» γιατρούς, φαρμακοποιούς και τις «πρωτοπόρες» εταιρείες που επωφελούνται και προκαλούν την προκλητή συνταγογράφηση. 
    Μέχρι στιγμής η πολιτική που απέδωσε ήταν η πολιτική που σας προανέφερα, του λόγου, του ηλεκτρονικού ελέγχου της συνταγογράφησης σε δύο Νομούς, της αίσθησης όσων συνταγογραφούν παράνομα ότι σε λίγο θα ελεγχθεί και η δική τους υπογραφή. Και είχαμε αυτό το αποτέλεσμα.
    Οι μεγάλες μας ελπίδες, όμως, είναι για τον Ιούνιο, όταν θα συμπέσουν τρεις πολιτικές. Και το έχουμε πει στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό, γιατί έχουμε δώσει ειλικρινή στοιχεία για την αύξηση της τιμής των φαρμάκων, Γενάρη, Φλεβάρη και Μάρτη. Και τους είπαμε ότι ο Ιούνιος είναι ο μήνας της σύμπτωσης τριών πολιτικών. 
    Πρώτη πολιτική από εμάς, από το Υπουργείο Εργασίας. Σας τη σχολίασα.
	Δεύτερη πολιτική, η πολιτικής της κας Κατσέλη με την υποκοστολόγηση των φαρμάκων. Σας μοίρασα την αγορανομική διάταξη της 3ης Μαΐου, η οποία έχει άμεση εφαρμογή σε ό,τι αφορά τις εταιρείες που πωλούν τα προϊόντα τους στις αποθήκες και στους φαρμακοποιούς, αλλά δίνει και μία λογική χρονική προθεσμία ολίγων ημερών στους φαρμακοποιούς και στις αποθήκες να αλλάξουν τα προϊόντα τους, εξαντλώντας το στόχο τους.
	Αυτή η πολιτική θα αποδώσει με όλα τα μέσα και τις δυνάμεις, η υποκοστολόγηση δηλαδή, τον Ιούνιο. Ταυτόχρονα, τον Ιούνιο θα αποδώσει και η πολιτική της κας Ξενογιαννακοπούλου, που βάσει αυτής της υποκοστολόγησης θα κάνει τη νέα λίστα των φαρμάκων με εκκίνηση τιμών αναφοράς τις τιμές της υποκοστολόγησης και με εξαίρεση από την κάλυψη των ταμείων ορισμένων φαρμάκων που πωλούνται σε χαμηλές τιμές και που δεν αφορούν ιατρικές συνταγές κατά βάση, δηλαδή φαρμάκων που δεν θα συνταγογραφούνται, που σημαίνει εξοικονόμηση εκατοντάδων εκατομμυρίων.
	Οι τρεις αυτές πολιτικές θα συμπέσουν τον Ιούνιο. Κι εκεί πιστεύουμε ότι θα δοθεί το ουσιαστικό ράπισμα στα σκάνδαλα, στα όργια της αγοράς.
	Θα κριθούμε σε αυτή τη μεγάλη μάχη τον Ιούνιο. Κι αν κριθούμε καλά, όπως όλοι αγωνιζόμαστε, τότε θα μπορέσουμε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, απέναντι στους χαμηλοσυνταξιούχους, που τους στερήσαμε με βάση το νόμο που ψηφίσαμε την περασμένη εβδομάδα τα δώρα τους, να επιστρέψουμε ένα συγκεκριμένο ποσό από αυτά που πήραμε.
	Ενημερώνω ότι και το σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας εμπεριέχει διάταξη όπου στους χαμηλοσυνταξιούχους του ΙΚΑ κυρίως -γιατί για όλα τα ταμεία γίνεται η αναφορά- στα 800 ευρώ του δώρου, 400 τα Χριστούγεννα, 200 το Πάσχα και το καλοκαίρι, θα προστεθούν ακόμα 200 ευρώ.
    ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Μεγάλο φιλοδώρημα.
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Έχετε δίκιο και το έχω πει πρώτος.
    ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Εκεί καταντήσαμε τους συνταξιούχους.
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Το έχω πει πρώτος! Η χώρα, όμως, είναι στην περίσταση που είναι σήμερα. Και ό,τι μπορείς να κάνεις υπέρ ενός ανθρώπου με 500 ευρώ ή 570 ευρώ σύνταξη, είναι συνεισφορά. Ο στόχος είναι στους χαμηλοσυνταξιούχους να δοθεί πίσω το επίδομα. Για να δοθεί, όμως, πρέπει να νικήσουμε στη μάχη του φαρμάκου, στη μάχη κατά της εισφοροδιαφυγής που φαίνεται ότι πηγαίνει καλά.
    Εδώ είμαστε σε λίγες εβδομάδες να τα ξαναπούμε.
    Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλω να δώσω συγχαρητήρια από τη δική μου μικρή θέση στους συναδέλφους του Συνασπισμού, για μία ερώτηση η οποία αρθρώνεται με άψογο τρόπο.
    
    (TS)
    
    
     
 
      (1SX)
Είναι θεμελιωμένη, είναι νομικά προσδιορισμένη και είναι στοχευμένη σε πάρα πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα. Θέλω και εγώ να είμαι αντάξιος στην απάντησή μου του δόκιμου τρόπου με τον οποίο γράφτηκε η ερώτηση. Θα απαντήσω, λοιπόν, πάρα πολύ συγκεκριμένα. 
      Στο πρώτο ερώτημα για τη μάχη για την ίση αμοιβή, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στην Ελλάδα –το λέτε και στην επίκαιρη επερώτηση- από νομικό πλαίσιο είμαστε εξοπλισμένοι. Δεν υπάρχει καμία διεθνής συνθήκη που να μην την έχουμε κυρώσει επί οποιασδήποτε κυβέρνησης. Το νομικό μας πλαίσιο είναι καλό. Το πρόβλημα είναι ακριβώς όπως το λέτε στο εάν εφαρμόζεται αυτό το νομικό πλαίσιο πού παραβιάζεται και τι μπορεί να κάνει κανείς.
      Στην μάχη για ίση αμοιβή, μια μάχη η οποία, ξαναλέω, δεν εξαρτάται από το νομικό πλαίσιο ούτε από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, γιατί οι συλλογικές διαπραγματεύσεις δεν εμπεριέχουν ανισότητες στις συγκεκριμένες ρυθμίσεις, άρα είναι μια μάχη εναντίον της  παράνομης πρακτικής, απαντά η ελληνική πολιτεία με το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. 
      Έκανα λόγο γι’ αυτό χθες, απαντώντας στον κ. Κουβέλη. Παραδέχθηκα τις μεγάλες αδυναμίες, παραδέχθηκα τα προβλήματα που έχουμε, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αυτές τις αδυναμίες και είπα τι μέλλει γενέσθαι ως προς τα θέματα του προσωπικού του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Έχουμε συναντίληψη  για όλο το θέμα αυτό, εκτός μιας πτυχής του. 
      Εταιρείες περιορισμένης απασχόλησης. Εδώ διαφωνούμε και διαφωνούμε ριζικά. Είναι δέκα τέτοιες εταιρείες στην Ελλάδα με μικρή συνεισφορά στο χώρο της εργασίας ή και της απασχόλησης μέχρι στιγμής. Στο νόμο που ψηφίσαμε την περασμένη εβδομάδα εδώ, υιοθετήσαμε τα μέτρα με τα οποία η Ελλάδα θα μπορέσει και μπορεί ήδη να δανειστεί, το μηχανισμό στήριξης δηλαδή της χώρας μας. 
      Μια παρένθεση να ανοίξω για τον κ. Μουλόπουλο, που έκανε σχετική αναφορά μιλώντας για κηδεμόνες μας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Θέλω να σας πω, κύριε συνάδελφε, ότι θα πρέπει να παρατηρήσετε τι ακριβώς προβλέπει ο μηχανισμός στήριξης που οικοδομήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την Ελλάδα και τι προβλέπει για τις υπόλοιπες χώρες που θα έχουν προβλήματα και θα χρειαστεί να στηριχθούν.
      Για την Ελλάδα προβλέπει συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με ένα ποσό της τάξεως του 25% σε σχέση με το συνολικό ποσό που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και 75% κοινοτικά χρήματα. Ο ευρωπαϊκός μηχανισμός που οικοδομήθηκε για τις υπόλοιπες χώρες έχει 33% συμμετοχή του  Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και μάλιστα το δάνειο που θα δοθεί στις χώρες που το έχουν ανάγκη, θα γίνει με τους όρους που επιβάλει σε αυτές τις περιπτώσεις το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όχι όπως έγινε στη δική μας περίπτωση.
      Υπάρχουν δύο διαφορές, ποιοτική η μια ποσοτική η άλλη, που δεν επιτρέπουν αυτή τη φιλολογία περί κηδεμονίας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για ό,τι συνέβη στις 25 Μαρτίου και ό,τι συνέβη τον Απρίλιο και συμβαίνει στην πράξη τώρα. 
      ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς μιλήσατε γι’ αυτό. 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Η «κηδεμονία» είναι μια βαριά λέξη. Εγώ μίλησα για ένα μηχανισμό, στην αρχή επιτήρησης, που τον προβλέπουν οι συνθήκες, το άρθρο 121, το άρθρο 124 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
      Άρα όταν εφαρμόζεις συνθήκη που έχεις κυρώσει και έχεις υπογράψει και έχεις επικυρώσει στο τέλος, εφαρμόζεις το δίκαιο του οποίου είσαι παραγωγός. Όσο και αν είναι βαρύ, είναι το δίκαιό σου. Εδώ δεν χάνεις κυριαρχία. Έχω πει ότι χάνεις αξιοπρέπεια, αλλά δεν χάνεις κυριαρχία. Όταν φεύγεις από αυτό το στάδιο για το οποίο προσωπικά έδωσα μάχη να το κερδίσουμε και όλα να λήξουν εκεί, όταν εξαιτίας των θεμάτων των διεθνών αγορών –να μην επαναλαμβάνω- φτάσαμε να δημιουργηθεί στις 25 Μαρτίου ο μηχανισμός στήριξης με πρωτοβουλία του Προέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης και να τον χρησιμοποιήσουμε κιόλας, εκεί πια ο επιτηρητής έγινε και δανειστής σου και εκεί τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα για την ελληνική πλευρά. 
      Αυτή την πραγματικότητα τη δώσαμε με όλες της τις λεπτομέρειες στον ελληνικό λαό για να γνωρίζει και για να βοηθήσει να ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση, η χώρα να δανειστεί –δανείζεται- η χώρα να αξιοποιήσει τις δυνάμεις της, διορθώνοντας τον κακό της εαυτό, να βαδίσει το δρόμο της ανάπτυξης. 
      Είχαμε προχθές συνεδρίαση στο Υπουργικό Συμβούλιο και οι πολιτικές ήταν πολλές και ποικίλες για το θέμα αυτό, για να βγούμε από αυτή τη φάση όπου η χώρα τέθηκε σε κίνδυνο. 
      
      (PE)
      
      
       
       
      (1TS)
      Τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, λοιπόν, τις χρειαζόμαστε. Διαφωνούμε, όμως. Και διαφωνούμε με ανάμεσά μας τοίχο. Και εμείς παλεύουμε, όπως και εσείς -και το πιστεύουμε- για μία πλήρη εργασία, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτό είναι το όνειρο κάθε ανθρώπου, αυτός είναι ο στόχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. -όλων των κομμάτων, φαντάζομαι- όμως τη λύση των ελαστικών μορφών απασχόλησης δεν την πετάμε έξω από τις πολιτικές μας. 
      (Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
      Κύριε Πρόεδρε, δεν θα δευτερολογήσω.
      Την υιοθετούμε, διότι δίνει κάποιες ευκαιρίες σε ορισμένους ανθρώπους και σε ορισμένους που έχουν τις δουλειές τους και δεν μπορούν, γιατί δεν έχουν και την οικονομική δυνατότητα, να απασχολούν εργαζομένους με πλήρη δικαιώματα και πλήρες ωράριο. Αναφέρθηκα πάρα πολλές φορές στον επισιτισμό, που είναι ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. 
      Με το νόμο, λοιπόν, που ψηφίσαμε την περασμένη εβδομάδα, προβλέψαμε ότι οι κοινότητες, οι δήμοι πια και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου θα μπορούν να συμβάλλονται με εταιρείες περιορισμένης απασχόλησης, για να καλύπτουν έκτακτες ανάγκες, βραχύβιες ανάγκες, χωρίς να είναι οι ίδιοι, δηλαδή τα νομικά πρόσωπα και οι δήμοι εργοδότες και να έχουμε προβλήματα, όπως αυτά που είχαμε με τα stage ή με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Με τις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης και με τον ενδιάμεσο εργοδότη, θα μπορούν οι δήμοι, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου για λίγο καιρό να βρίσκουν λύση στα προβλήματα που έχουν από έλλειψη εργατικών χεριών. 
      Συμφωνούμε, όμως, με την προσέγγισή σας στο θέμα των εργολαβιών. Κάνατε συγκεκριμένη αναφορά για τις καθαρίστριες. Συμφωνούμε απολύτως. Στο σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό υπάρχει ειδική αναλυτική ρύθμιση, που αφορά και το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα για τις εργολαβίες. Έχει μία σειρά από εγγυήσεις, τις οποίες θα συζητήσουμε, λοιπόν, σε λίγες εβδομάδες. 
      Για τις έγκυες, προφανώς, είναι πολύ σωστή η αναφορά, μόνο που δεν ξέρω εάν συμπίπτουμε στους αριθμούς. Εγώ δεν έχω άλλη στατιστική, άλλον αριθμό, παρά τα στατιστικά στοιχεία που μου δίνει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και που κάνει λόγο για δεκαέξι περιπτώσεις το 2009, στις οποίες επιβλήθηκαν οι προβλεπόμενες από το νόμο κυρώσεις. 
      Εδώ θέλω να σημειώσω κάτι. Στο σχέδιο νόμου, στο νόμο πια του Ελληνικού Κράτους που ψηφίσαμε προ μηνός -εσείς τον καταγγείλατε- είχα διάταξη μέσα, σύμφωνα με την οποία αλλάζουμε τον τρόπο επιβολής των προστίμων στις παρανομούσες εταιρείες. Πώς, δηλαδή, το κάνουμε; Οι παρανομούσες εταιρείες τί πάθαιναν; Ερχόταν ο έλεγχος και εντόπιζε μία παράβαση. Καλώς. Έφευγε ο ελεγκτής, για να κάνει τη βεβαίωση παράβασης. Σε κάθε νομό υπάρχει ένας ελεγκτής. Στην Αττική υπάρχουν λίγοι σε σχέση με τις ανάγκες. Ο ελεγκτής έκανε περίπου τρεις με τέσσερις μήνες να βεβαιώσει την παράβαση. Μετά, έπρεπε να κοινοποιήσει τη βεβαίωση. Δεν είχε χρήματα το ΣΕΠ. Περίμενε κανένα τρίμηνο, για να πάρει το μικρό κόστος της κοινοποίησης βεβαίωσης. Κοινοποιούσε τη βεβαίωση, την έπαιρνε μετά από ένα χρόνο ο παρανομών επιχειρηματίας, την προσέβαλε στα δικαστήρια, πληρώνοντας το 20%. Δικαζόταν η υπόθεσή του μετά από τρία-τέσσερα χρόνια και είτε είχε διαλυθεί η εταιρεία του και δεν είχε νόημα η δίκη είτε τον αθώωναν τα δικαστήρια, γιατί η πάροδος του χρόνου λειτουργεί πάντα υπέρ επιεικών λύσεων του δικαστή. 
      Τι λέμε τώρα; Θα πληρώσεις το 100% των προστίμων και μετά «τρέχε εσύ, για να γίνουν πιο γρήγορα οι διαδικασίες από το να προσπαθήσεις να τις επιβραδύνεις, αφού μόνο το 20% είχες δώσει».
      Άρα, όπου εντοπίζονται από τον έλεγχο τέτοιες παρανομίες, όπως η πιο βάρβαρη του να απολύεις μία έγκυο γυναίκα, η επιβολή του προστίμου θα είναι επιβολή προστίμου κατά 100%, αμέσως καταβλητού, που σημαίνει ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη πρόληψη γι’ αυτόν που θέλει να παρανομήσει.
      Σε ό,τι αφορά το ερώτημά σας, σχετικά με το ενταγμένο στο ΕΣΠΑ πρόγραμμα για την ίση μεταχείριση, με ρωτάτε «πόσα χρήματα;» και σας απαντώ 17.500.000 ευρώ. Με ρωτάτε «μέχρι πότε;» και σας απαντώ, καθ’ όπως μου λέει το Υπουργείο Δικαιοσύνης…
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Αυτό είναι το σύνολο. Για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα πείτε μας. 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Η γυναικεία επιχειρηματικότητα είναι άλλο πρόγραμμα. Είναι πρόγραμμα που αφορά τον ΟΑΕΔ και αφορά τέσσερις χιλιάδες συγκεκριμένες επιδοτήσεις. Άρχισε να εφαρμόζεται -δεν μου το ρωτάτε αυτό όμως- και έχουμε ήδη περίπου εξακόσιες ή επτακόσιες αιτήσεις, ενώ το πρόγραμμα ξεκίνησε να εφαρμόζεται από τα μέσα Απριλίου και πάει πάρα πολύ καλά. Εφαρμόζεται μαζί με τρία παράλληλα προγράμματα για εκατόν δεκαεννέα χιλιάδες θέσεις εργασίας συνολικά, που απευθύνονται κατά βάση σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ιδιαίτερα ευαίσθητες θέσεις. 
      (ML)
      (1PE)
      Αυτοί είναι οι άνθρωποι που απολύονται στα 62-63 τους χρόνια και πρέπει να συμπληρώσουν τα χρόνια τους να βγουν στη σύνταξη και είναι και οι γυναίκες, δηλαδή, σε πιο ευαίσθητες κατηγορίες ανθρώπων. Ειδικά, όμως, για τις γυναίκες, το πρόγραμμα αυτό έχει 4.000 θέσεις που προβλέπονται μόνο για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα. 
      Για να κλείσω τώρα, σε ό,τι αφορά…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Κύριε Υπουργέ, εκτιμώ τον αναλυτικό τρόπο, σχεδόν σχολαστικό, με τον οποίο απαντάτε, λαμβάνετε όμως υπ’ όψιν σας και το χρόνο. 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Βεβαίως. 
      Τελειώνω με δύο ακόμα αναφορές. Η πρώτη σχετίζεται με τη  ενδοοικογενειακή βία. Θα αλλάξει, το Υπουργείο Δικαιοσύνης μας ενημερώνει προκειμένου να σας απαντήσουμε, συνολικά το Ποινικό Δίκαιο στο συγκεκριμένο τομέα και αντικείμενο και θα υπάρξουν αυστηρότερες και καταλληλότερες ρυθμίσεις από τις προηγούμενες για την ενδοοικογενειακή βία και γενικότερα για τη βία κατά των γυναικών. Η ίδια αλλαγή, που σημαίνει όλα μαζί στο σύνολό τους και μία αλλαγή συνολικώς του Οικογενειακού  Δικαίου, θα γίνει και σε σχέση μ' αυτό που είπατε κλείνοντας την εισήγησή σας, για το όνομα των συζύγων. Αυτό που είπατε «δεν είμαι του ανδρός μου, δεν είμαι του πατρός μου, θέλω να είμαι ο εαυτός μου». Αυτό θα το αλλάξουμε. Συμφωνούμε με αυτήν την προσέγγιση. Τις σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες θα αναπτύξει το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
      Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας):  Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
      Εισερχόμαστε στον κύκλο ομιλίας των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων.
      Εκ μέρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. η κυρία Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος, θα απαντήσει στον Υπουργό.
      Ορίστε κυρία Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, έχετε το λόγο.
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Κύριε Υπουργέ, είκοσι πέντε λεπτά μιλούσατε. Επί δεκατρία λεπτά για άλλα θέματα, τα φάρμακα, πέντε λεπτά για την τρόϊκα, τα υπόλοιπα ήταν για την επερώτησή μας. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, ως Κοινοβουλευτική Ομάδα και ευχαριστούμε που έχετε τη συναντίληψη σε όλα αυτά, όπως εσείς είπατε, εκτός βέβαια από τις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Απασχόλησης. Την είπα λάθος πριν.
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Μάλιστα.
      Εδώ, κύριε Υπουργέ, μιλήσατε για συνταγματικές επιταγές. Πείτε μου λίγο, σε κατεπείγον νομοσχέδιο για τα μέτρα, τα πολύ σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα, υπήρχε αντισυνταγματικότητα; Η ίδια Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, στην έκθεσή της, ήταν καταπέλτης; Ήταν, κύριε Υπουργέ, και αν θέλετε διαψεύστε με. 
      Είπατε, λοιπόν, ότι υπάρχει μία φιλολογία περί κηδεμονίας της τρόικας. Πώς να το εκλάβουμε; Δεν είναι κηδεμονία όλο αυτό που συμβαίνει, όταν τα νομοσχέδια που καταθέτετε ως Κυβέρνηση θα πρέπει το Δ.Ν.Τ., η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τα ελέγχει και μετά να τα φέρνετε εδώ; Αυτό δεν είναι κηδεμονία; Αφήστε μας να έχουμε τις δικές μας θέσεις και με αυτές να βγαίνουμε στον ελληνικό λαό που σήμερα βάλλεται από μία απίστευτη επίθεση στα δικαιώματά του, δικαιώματα χρόνων, κύριε Υπουργέ.
      Λέτε, λοιπόν, ότι οι ελαστικές μορφές εργασίας είναι θέμα και δικής σας πολιτικής. Το λέτε τώρα. Ειλικρίνεια. Μπράβο σας, κύριε Υπουργέ. Όμως, πριν από τις 4 Οκτώβρη δεν τα λέγατε αυτά και λέγατε τελείως διαφορετικά πράγματα.
      Θέλω και σ' αυτό να μου πείτε. Συμφωνείτε για τις καθαρίστριες. Πώς είναι δυνατόν, όμως, από τη μία να μιλάτε ότι υιοθετείτε τις ελαστικές μορφές εργασίας και από την άλλη μεριά να συμφωνείτε ότι πρέπει να δείτε το θέμα με τις καθαρίστριες; Αυτές οι καθαρίστριες δεν είναι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι; Δεν έχουν ενδιάμεσο εργοδότη; Μήπως συγκρούονται αυτά; Μήπως υπάρχει μία ανακολουθία; Ξεκαθαρίστε. Εδώ ακούει ο κόσμος.
      (XA)
      (1ML)
      Μιλήσατε πριν για Μαυρογιαλούρους. ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Νέα Δημοκρατία ήταν αυτοί που κυβέρνησαν από το 1974 και μετά. Δεν έχετε ευθύνες, επειδή είστε επτά μήνες τώρα στην Κυβέρνηση και είχαμε αυτήν την εναλλαγή; Με συγχωρείτε αλλά δεν είναι έτσι, κύριε  Υπουργέ. 
      Και βεβαίως θα σας πω  γιατί αναφερθήκατε στους stagiers. Εσείς  ήσασταν οι οποίοι φέρατε τέτοιες σχέσεις εργασίας. Και εγώ θέλω να σας πω ότι επειδή και ενόψει του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ θα περάσουμε και σε απολύσεις σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου των Ο.Τ.Α., χθες βγήκε μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία λέει ότι είναι αντισυνταγματικές αυτές οι απολύσεις. Και σ’ αυτό θέλω να τοποθετηθείτε. Και εκεί πέρα οι μισές είναι γυναίκες. 
      Νιώσατε υπερηφάνεια για τη μείωση των φαρμακευτικών δαπανών. Μας το λέγατε πάνω από είκοσι λεπτά και πιο μπροστά που είχατε παρέμβει στους συναδέλφους. Νιώσατε υπερηφάνεια γι’ αυτή τη μείωση. Ποιοι ήταν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Πώς εσείς ελέγχατε αυτό το διεφθαρμένο καθεστώς; Αυτό είναι τώρα; Ήταν χρόνια και ήσασταν συνυπεύθυνοι γι’ αυτήν την κατάσταση.
      Διαλύετε εδώ πέρα την κοινωνική ασφάλεια και με μία υπερηφάνεια επίσης μιλάτε για μια ανταποδοτική σύνταξη και ασφάλεια. Διαφωνούμε κάθετα. Τα έχετε όλα διαγράψει. 
      Και η Ηρώ η Διώτη, η Εισηγήτριά μας και οι υπόλοιποι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που μίλησαν έθεσαν πολύ σημαντικά ζητήματα και για την Επερώτηση για την ίση μεταχείριση των γυναικών και για ό,τι έχει να κάνει με τη γυναίκα και την εργασία. Διότι θα με συγχωρέσετε όλοι όσοι βρίσκεσθε εδώ μέσα, δυστυχώς η λέξη «απασχόληση» εμένα με παραπέμπει στην επισφάλεια. Εμείς παλεύουμε για τριανταπεντάωρο, πενθήμερη εργασία, μόνιμη και σταθερή εργασία και όχι απασχόληση.
      Περνώντας στην επερώτηση παρά τις αξιοσημείωτες νομοθετικές βελτιώσεις, η Ελλάδα βρίσκεται έτη φωτός από την επίτευξη του στόχου της ισότητας των φύλων. Τα τελευταία χρόνια δημιουργούνταν περισσότερες θέσεις απασχόλησης για τις γυναίκες. Πρόκειται όμως για θέσεις χωρίς επαγγελματική προοπτική και βέβαια χαμηλά αμοιβόμενες. 
      Η οικονομική επιβράδυνση έχει επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την άνιση μεταχείριση των φύλων στην αγορά εργασίας. Η κρίση ανατρέπει το σύνολο των εργασιακών σχέσεων καθιστώντας τες περισσότερο ελαστικές και άτυπες. Έτσι μειώνονται οι ευκαιρίες των γυναικών να βρουν σταθερές και μη επισφαλείς δουλειές. Παράλληλα η κρίση λειτουργεί και ως δικαιολογία για την επιμήκυνση των ωραρίων, κάτι που πλήττει κυρίως τις γυναίκες οι οποίες δυσκολεύονται να ανταποκριθούν καθώς είναι επιφορτισμένες με τη φροντίδα της οικογένειας και όχι μόνο. Εξάλλου, εν γένει και ιδίως σε περίοδο οικονομικής  κρίσης σημαντικός αριθμός ιδιωτικών επιχειρήσεων θεωρούν ασύμφορη την πρόσληψη γυναικών λόγω της νομοθετικής προστασίας, της άδειας μητρότητας, του μειωμένου ωραρίου λόγω παιδιών και βεβαίως και των αναπήρων που είναι και αυτοί στο βάρος που επωμίζεται η ίδια η γυναίκα. 
      Ο μηχανισμός παρέμβασης για την Ελλάδα και τα μέτρα που προβλέπει εμφανίζονται ως η αναπόφευκτη απάντηση όχι μόνο στην κρίση χρέους και στην κρίση δανεισμού της χώρας αλλά και σε ακόμη ένα πρόβλημα, τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα. Το ίδιο αναπόφευκτη εμφανίζεται και η συνταγή που διατυπώνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διά του κ. Στρος Καν η οποία αντλείται από το γνωστό συνταγολόγιο της σκληρής νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας. Το πρόβλημα είναι το υψηλό εργατικό κόστος της χώρας. Επομένως η λύση δεν μπορεί παρά να είναι η μείωσή του, δηλαδή η μείωση των μισθών των εργαζομένων, προς το παρόν έως και 25% -για το μέλλον οψόμεθα- προκειμένου να διαμορφωθεί μια πιο ανταγωνιστική αγορά εργασίας και ταυτόχρονα ένα πιο ελκυστικό επενδυτικό τοπίο. 
      Ωστόσο οι απαντήσεις στο πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της χώρας μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα από τη σκοπιά από την οποία τοποθετείται κανείς.
      (XP)
      (1XA)
      Η ισότητα των φύλων θεωρείται αναγκαία προϋπόθεση για την αντιμετώπιση του δημογραφικού ζητήματος και τη δημιουργία οικονομικής ανάπτυξης και εργασίας και για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας η οποία συναρτάται με την ικανότητα της χώρας να αξιοποιήσει όλο το παραγωγικό της δυναμικό. Δεν είναι μόνο κοινωνικό το θέμα της ισότητας. Έχει ποικίλες παραμέτρους και επηρεάζει άμεσα το δημογραφικό και άρα συνδέεται με τη μείωση του εργατικού δυναμικού  και επηρεάζει και το αναπτυξιακό και το οικονομικό σκέλος. Η κοινωνική αναπαραγωγή στη χώρα μας όπως και σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη πραγματοποιείται με την ευρεία συμμετοχή των οικογενειακών δικτύων. Η οικογένεια συμπληρώνει το καχεκτικό κράτος πρόνοιας και τις ελλείπεις έως ανύπαρκτες λειτουργίες του. Σε αυτό το πεδίο είναι σε όλους γνωστό ότι οι ευθύνες δεν επιμερίζονται εξίσου ανάμεσα στα δύο φύλα. 
      Οι γυναίκες καλούνται να αναλάβουν πρωτεύοντα ρόλο στην οικιακή εργασία και δευτερεύοντα στην παραγωγή ως συνβουηθούντα μέλη στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Ο οικιακός τομέας της οικονομίας που βασίζεται στην οικογένεια και κυρίως στη γυναίκα συμβάλει στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης με τον μεγάλο αριθμό ωρών απλήρωτης εργασίας. Επιπλέον καθιστά αποδεκτή εκ μέρους των γυναικών τη λογική των άτυπων μορφών απασχόλησης για συμπλήρωση εισοδήματος και θέτει στη διάθεση των επιχειρήσεων σημαντικές εφεδρείες γυναικείου εργατικού δυναμικού. Οι χώρες με τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δέκα πέντε δηλαδή η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι αυτές που χαρακτηρίζονται από την υπανάπτυξη του κοινωνικού κράτους. Το εν λόγω οικονομικό μοντέλο παρουσιάζει και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Συνδέεται με την παραγωγή αγαθών χαμηλού κόστους εργασίας. Όμως, σε αυτό τον τομέα καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική. Έρευνες έχουν δείξει συσχέτιση ανάμεσα σε χαμηλή ανταγωνιστικότητα και μεγάλες έμφυλες ανισότητες. Υπολογίζεται ότι για κάθε εκατό γυναίκες που μεταβαίνουν από την οικιακή εργασία στην αμειβόμενη δημιουργούνται δέκα πέντε θέσεις υπηρεσιών. 
      Κάθε αύξηση του ποσοστού απασχόλησης των γυναικών αντανακλάται σε αύξηση του προϊόντος ανά κάτοικο. Συνεπώς η καταπολέμηση ανισοτήτων είναι προϋπόθεση και συμβάλει στην ανάπτυξη και άρα στη βιωσιμότητα του συστήματος ασφάλισης. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το διπλό ρόλο που δυστυχώς καλείται να αναλάβει η γυναίκα. Και όχι μόνο διπλό. Ίσως και τριπλό. Γυναίκα, σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, νοσοκόμα σε  άτομα με αναπηρία ή στους ηλικιωμένους αφού δεν υπάρχουν δομές. Και βεβαίως υπάρχουν δυσκολίες στον συνδυασμό οικογένειας-εργασίας που αφήνουν μεγάλο αριθμό γυναικών εκτός αγοράς εργασίας ή χωρίς δυνατότητα επαγγελματικής εξέλιξης. Κατά συνέπεια κρισιμότερο και από τις διακρίσεις είναι οι συνθήκες περιορισμένης  υποστήριξης από το κοινωνικό κράτος. Το πλέγμα ολοήμερα σχολεία, δημόσιοι βρεφικοί και νηπιακοί σταθμοί, φύλαξη παιδιών, βοήθεια στο σπίτι για ηλικιωμένους και για άτομα με αναπηρία, βοηθοί μητέρες δεν έχει συνολικά εφαρμοστεί και τμήματά του παραδίδονται σε ιδιώτες. Και τώρα που έχουμε υποχρηματοδότηση και στην υγεία καις την παιδεία και γενικότερα θα είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης το 2002 τα κράτη-μέλη είχαν συμφωνήσει στόχος για την παροχή υπηρεσιών φροντίδας για τα παιδιά. Βάσει αυτών ως το 2010 θα έπρεπε να παρέχονται υπηρεσίες φροντίδας στο 90% τουλάχιστον των παιδιών ηλικίας μεταξύ τριών ετών και σχολικής ηλικίας και στο 33% τουλάχιστον των παιδιών ηλικίας κάτω των τριών ετών. 
      Ωστόσο οι υποδομές για την φροντίδα των παιδιών όχι μόνο είναι εξαιρετικά ανεπαρκής αλλά στην Ελλάδα τείνουν αν είναι αποκλειστικά ιδιωτικές και υψηλού κόστους δηλαδή απαγορευτικές για μεγάλο μέρος του πληθυσμού. 
      Θέλω να αναφερθώ στη γυναικεία επιχειρηματικότητα μέσω του ΕΣΠΑ του οποίου τα χρήματα είναι ελάχιστα και θα χρησιμοποιηθούν για έργα γέφυρες γιατί έχουμε μια τεράστια καθυστέρηση, από το Γ’ ΚΠΣ και θα είναι ώριμα έργα από την τρίτη στη τέταρτη προγραμματική περίοδο.  
    (1XP)
    Η γυναικεία επιχειρηματικότητα δυστυχώς δεν πρόκειται να στηριχθεί, όπως θα έπρεπε, μέσα από αυτό το πλαίσιο της Δ΄ Προγραμματικής Περιόδου. Εδώ να σας αναφέρω ενδεικτικά ότι η γυναίκα επιχειρηματίας που ξεκινάει μια δική της δουλειά και δεν έχει στήριξη ή δεν έχει τη δυνατότητα να έχει υπαλλήλους, έχει ένα πολύ σοβαρό θέμα όταν αυτή θα θελήσει να τεκνοποιήσει, να γίνει μητέρα είτε σε γάμο, είτε έξω από το γάμο. Τότε θα πρέπει να κλείσει την επιχείρησή της. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό ειδικά τώρα. 
    (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
    Τι να συζητάμε; Για την τρίτεκνη και πολύτεκνη οικογένεια; Είναι διαλυμένες κοινωνικές δομές. Να πάμε στη γυναίκα στην ύπαιθρο; Αυτή είναι σε ακόμη πιο δυσμενή κατάσταση, κύριε Υπουργέ. Και το λέω γιατί το γνωρίζω από πολύ κοντά. Ζω σ’ ένα χωριό της Θεσσαλονίκης και ξέρω τι σημαίνει να μένεις σ’ ένα χωριό. Μάλιστα το δικό μου χωριό είναι κοντά, είκοσι πέντε χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη. 
    Φανταστείτε τι συμβαίνει στην Φλώρινα, στο Κιλκίς, στην Αιτωλοακαρνανία, στα βουνά της Πίνδου. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη εκεί γι’ αυτούς που πραγματικά ασχολούνται με την αγροτική παραγωγή. Θέλουν να έχουν και μια άλλη στήριξη, να κάνουν γυναικείους συνεταιρισμούς. Ποιες είναι οι δομές που θα τους στηρίξουν για να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο;
    Θα μου πείτε ότι υπήρχαν παλαιότερα τα προγράμματα, έγιναν αρκετοί γυναικείοι συνεταιρισμοί. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχουν εκείνες οι δομές και θέλουν εσκεμμένα μάλλον να διαλύονται οι συλλογικότητες, άρα και αυτή είναι μία δομή συλλογικότητας. Έτσι δεν στηρίζονται όπως θα έπρεπε. 
    Από εκεί και πέρα μόνες τους οι γυναίκες παλεύουν για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν και να δώσουν και τη δυναμική τους -γιατί έχουν δυναμική- σε μια άλλη κατεύθυνση, συλλογικότητα, πολύ σημαντική για την οικογενειακή γεωργία, κτηνοτροφία και μεταποίηση μ’ αυτές τις δομές που έβαλα προηγουμένως. Να μιλήσουμε γιατί; Για τις αγροτοεργάτριες; Να μιλήσουμε για τις μετανάστριες; Να μιλήσουμε για τις γυναίκες ρομά; 
    Όλες αυτές οι κατηγορίες που ανέφερα είναι για τον Καιάδα. Έχετε δημιουργήσει ένα κλίμα φοβερής αντιπαράθεσης μεταξύ εργαζομένων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με μία απίστευτη λασπολογία. Γνωρίζετε φαντάζομαι ότι προέρχομαι από το ελεύθερο επάγγελμα, όχι από το δημόσιο. Μου κακοφαίνεται όμως πάρα πολύ αυτό που καλλιεργείται από την Κυβέρνησή σας στοχευμένα και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης λένε «οι βολεμένοι του δημοσίου και οι καημένοι του ιδιωτικού». Δεν το θεωρώ έτσι.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Κυρία Αμμανατίδου, ολοκληρώστε. 
    ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ- ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. 
    Ο ιδιωτικός υπάλληλος θα πρέπει να φθάσει τον δημόσιο και όχι να κατέβει ο δημόσιος στον ιδιωτικό. Είναι κεκτημένα δικαιώματα χρόνων και δεν μπορείτε να τα αποδομείτε. Δεν μπορείτε να έχετε μια τέτοια πολιτική αντικοινωνική και αντιλαϊκή. Ο κόσμος με αυτά εξεγείρεται και θα τους βρείτε όλους μπροστά. 
    Δυστυχώς, η γυναίκα χρησιμοποιείται και ως εμπόρευμα σε διαφημίσεις. η γυναίκα χρησιμοποιείται για να μπορέσει να πουλήσει ένα προϊόν μιας πολυεθνικής. Εμείς αυτό θέλουμε; Εμείς αυτό είμαστε;
    Ένα τελευταίο και θα ξαναμιλήσω και αργότερα. Επειδή η βία δεν είναι μόνο λεκτική, δεν είναι μόνο σωματική, δεν είναι μόνο εργοδοτική, δεν είναι μόνο ενδοοικογενειακή, αλλά είναι όλα αυτά μαζί, εγώ θα αναφέρω και εκείνο το γεγονός που λέει ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης από εδώ και πέρα θα έχουμε μεγαλύτερη βία. 
    Θα σας θυμίσω πριν από κάποιους μήνες αυτό που έγινε στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, που ο σύζυγος σκότωσε τη σύζυγο και αυτοκτόνησε. Ξέρετε γιατί; Είχαν πάρει ένα δάνειο ως ζευγάρι και θα τους έπαιρναν το σπίτι. Είχαν και παιδιά και επειδή δεν μπορούσε να αντέξει, γιατί είχε μείνει άνεργος, έφτασε σ’ αυτήν την αποτρόπαια πράξη και εκτός του εαυτού του πήρε και τη γυναίκα του μαζί.
    (MB)
     
      (1MT)
	Από εδώ και πέρα θα έχουμε και άλλα τέτοια περιστατικά και αν δεν τα προλάβουμε, δυστυχώς θα είμαστε μία κοινωνία κανιβαλισμού. Κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να αναλάβετε εκείνες τις ευθύνες ως Κυβέρνηση και ως Υπουργός Εργασίας, διότι θα πρέπει να υπάρχει ισότητα σε όλα τα ζητήματα και να μην είστε υπέρ της επισφάλειας, την οποία βλέπω ότι με σθένος την υπερασπίζεστε. 
      Θα τα ξαναπούμε στη δευτερολογία.
	Ευχαριστώ. 
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κυρία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου. 
      Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Χρήστος Παπουτσής. 
      Πριν λάβει το λόγο ο κ. Παπουτσής, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι από τα άνω δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίαση, αφού ξεναγήθηκαν στην Έκθεση της Αίθουσας «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, σαράντα μαθητές και μαθήτριες και δύο εκπαιδευτικοί από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Βριλησσίων. 
	Η Βουλή τους καλωσορίζει. 
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
	Κύριε  Παπουτσή, έχετε το λόγο.
      ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επερώτηση την οποία κατέθεσαν οι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι μια τεκμηριωμένη επερώτηση, όπως ανέφερε κι ο Υπουργός κ. Λοβέρδος στη δική του ομιλία. Ωστόσο είμαι υποχρεωμένος να κάνω μερικά πολιτικά σχόλια, μιας κι οι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν αρκέστηκαν στα θέματα της επερώτησης, στα οποία πήραν ενδελεχή απάντηση από τον κύριο Υπουργό, αλλά έθεσαν και ορισμένα γενικότερα θέματα, στα οποία  οφείλω να απαντήσω. 
      Πρώτα απ’ όλα, η επίσκεψη Ερντογάν. Άκουσα τον κ. Παπαδημούλη. Έχει δίκιο. Πράγματι, πρέπει αυτή να είναι η επιδίωξή μας: η μείωση των εξοπλισμών. Αυτή εξάλλου ήταν και η πάγια θέση της ελληνικής Πολιτείας, η πάγια θέση της χώρας μας: η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός πλαισίου, σταθερού πλαισίου ειρήνης, φιλίας, καλής γειτονίας των δύο λαών, συμπόρευσης στον ευρωπαϊκό δρόμο, αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας εκεί όπου προσβάλλεται. Και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι συμφωνείτε κι εσείς, όπως κι όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοι, ότι η επίσκεψη του κ. Ερντογάν έχει μια σημαντική πτυχή. Γιατί δεν έρχεται μόνος του. Έρχεται με μια μεγάλη αντιπροσωπεία του Υπουργικού Συμβουλίου της Τουρκίας κι έναν μεγάλο αριθμό επιχειρηματιών της Τουρκίας, ακριβώς για να συζητήσουν με την ελληνική Κυβέρνηση και τον ελληνικό επιχειρηματικό κόσμο τις δυνατότητες περαιτέρω συνεργασίας ακριβώς σ’ αυτή την κατεύθυνση. Και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι όλοι συμφωνούμε ότι τέτοιου είδους προσπάθειες είναι στην πραγματικότητα μία επένδυση στην ειρήνη και βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πει κανείς ότι αυτές οι προσπάθειες οδηγούν σε όξυνση των καταστάσεων. 
      Πιστεύω ειλικρινά και εύχομαι να είναι επιτυχείς οι συνομιλίες και η κατάληξη να είναι ακριβώς σ’ αυτή την κατεύθυνση, έτσι ώστε να έχουμε ένα πλαίσιο όπου μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον της συνεργασίας των δύο λαών, μιας και είναι πολλά εκείνα τα οποία μπορούν πράγματι να μας κάνουν να ενώσουμε τις προσπάθειές μας και να ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον. 
      Φυσικά το Κυπριακό, το γεγονός ότι παραμένει το casus belli, τα θέματα που αφορούν το Πατριαρχείο, τα θέματα που αφορούν τις τουρκικές πάλαι ποτέ διεκδικήσεις στο Αιγαίο είναι θέματα τα οποία τίθενται, όπως γνωρίζετε, σε κάθε περίπτωση από την ελληνική διπλωματία, από την ελληνική Κυβέρνηση, από τον Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου και τους Υπουργούς, οι οποίοι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και σε κάθε ευκαιρία συζητούν με την τουρκική πλευρά. 
      Όσον αφορά το δεύτερο σχόλιο, το οποίο έκαναν οι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όχι μόνο η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος κυρία Πασχαλίδου αλλά και άλλοι συνάδελφοι, ήδη πήραν την πρώτη απάντηση από τον Υπουργό κ. Λοβέρδο, αλλά επιτρέψτε μου να κάνω κι εγώ ένα σχόλιο, που αφορά την κηδεμονία, τη λεγόμενη «κηδεμονία». 
      (SS)
     
      
      (1MB)
      Δεν υπάρχει κηδεμονία. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμμετέχει και αυτή στην προσπάθεια για τη διάσωση του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος και την αντιμετώπιση των επιθέσεων κερδοσκοπίας που δέχεται το ευρώ. Τόσο απλά, τόσο καθαρά, τόσο συγκεκριμένα. Τα υπόλοιπα όλα είναι μια φιλοσοφία η οποία αναπτύσσεται εντός της χώρας και έχει στόχο. Κατά τη γνώμη μου πολιτικό στόχο. 
      Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση με τον εθνικό στόχο τον οποίο υπηρετεί η Κυβέρνηση και η πολιτική της που είναι η διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία μιας και αυτή η  συγκυρία. Η συγκυρία δηλαδή της κερδοσκοπικής επίθεσης την οποία δέχεται το ευρώ βρήκε την Ελλάδα στην πιο ασθενή, στην πιο αδύναμη, στην εξαιρετικά εξαθλιωμένη –για να πω- θέση από πλευράς δημοσιονομικής κατάστασης  που έχει φανταστεί ο κάθε εχέφρον Έλληνας πολίτης, ο κάθε συνετός πολίτης αυτής της χώρας.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Και έτσι το δικό μας καθήκον, το καθήκον της Κυβέρνησης, η δέσμευση της Κυβέρνησης είναι από τη μια πλευρά να διασωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία. Από την άλλη να δώσουμε τη μάχη μαζί με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες προκειμένου να διασωθεί και το ευρώ και να υπάρξει μια ισορροπία στον παγκόσμιο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. 
      Στα πλαίσια αυτά δεν βοήθησε καθόλου βέβαια το γεγονός ότι επιβεβαιώθηκε τουλάχιστον η δική μας πολιτική οικογένεια ήδη από την εποχή της συζήτησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ όταν φωνάζαμε ότι αυτή η Συνθήκη προβλέπει τη λειτουργία της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, δεν προέβλεπε τη νομική βάση εκείνη που θα επέτρεπε το ευρωπαϊκό πλαίσιο να μπορεί να αντιδρά σε κερδοσκοπικές επιθέσεις και κυρίως να λειτουργεί σε περιόδους ύφεσης όπως είναι η σημερινή. Δεν υπήρχε αυτή η νομική βάση. Όπως δεν υπήρχε και η δυνατότητα, δεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο για την αυτόνομη λειτουργία, ούτε καν και η τεχνογνωσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προκειμένου να συνδράμει στις προσπάθειες των κρατών-μελών. Και επειδή ακριβώς δεν υπάρχει, η Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι η Ελλάδα ζήτησε την συνδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να πω ότι σε αυτή ακριβώς την περίοδο στα πλαίσια αυτής της μεγάλης προσπάθειας όπου απαιτείται η μεγαλύτερη εθνική συσπείρωση, η μεγαλύτερη δυνατή θα έλεγα παλλαϊκή συσπείρωση. Οι προσπάθειες εκείνες οι οποίες προσπαθούν να οδηγήσουν στην παραπληροφόρηση του κόσμου και στον αποσυντονισμό των προσπαθειών του ελληνικού λαού, νομίζω ότι δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στη μεγάλη υπόθεση. 
      Και όχι μόνο δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες αλλά το αντίθετο. Δημιουργούν  φύλακες παραπληροφορημένους, φύλακες που λειτουργούν τελικά αρνητικά στην όλη προσπάθεια. Εκτός εάν όλοι πλέον, υιοθετούν τις ανιστόρητες εκείνες αντιλήψεις οι οποίες έχουν καταδικαστεί στο παρελθόν για τη διαρκή όξυνση της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος προκειμένου να επιδιώξουμε καλύτερες πολιτικές θέσεις.
      Γνωρίζω ότι στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ τέτοιες απόψεις υπάρχουν, αλλά μέχρι τώρα δεν είχα την αίσθηση ότι ήταν οι πλειοψηφούσες απόψεις. Ελπίζω να μην επικρατήσει και ελπίζω και για το καλό του τόπου να μην επικρατήσουν. Αλλά σε κάθε περίπτωση όμως πιστεύω ότι όλοι σε αυτή ακριβώς την περίοδο -όπου ο λαός μας κρίνει όλους και μας κρίνει για την πολιτική μας στάση, για τις πολιτικές μας θέσεις, για τις αντιδράσεις μας- όχι μόνο ο λαός στηρίζει και αντιλαμβάνεται τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλλει ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου και η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά ταυτόχρονα κρίνει και εκείνους που με τη στάση τους και την πολιτική τους συμπεριφορά υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια. Γι’ αυτό το λόγο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να απευθυνθώ και σε άλλους οι οποίοι βρίσκουν εύκολο τρόπο με αφορμή αυτή την κρίση, τον εύκολο δρόμο της ισοπέδωσης των πάντων εντός και εκτός της Βουλής, εντός και εκτός του πολιτικού συστήματος.
      (SM)
      (2SS) 
      Θέλω να πω ότι αυτή η απόλυτη ισοπέδωση των πάντων, η πλήρης και σκληρή επίθεση ενάντια στον πολιτικό κόσμο, ενάντια στην πολιτική, ενάντια στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι μια φασιστική λογική. Είναι μια λογική, η οποία είναι ξένη και πολύ μακριά από τις παραδόσεις, την κοσμοθεωρία, τις αντιλήψεις, την ιδεολογία και την πρακτική της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου στο σύνολό του. 
      Νομίζω ότι είναι δημοκρατική ευθύνη όλων μας να αντιμετωπίσουμε αυτή τη λογική. Δεν ήμασταν και δεν θα είμαστε ποτέ όχι ως πολιτικοί αλλά και ως άνθρωποι ίδιοι μεταξύ μας. Μπορεί να είμαστε ίσοι, αλλά ίδιοι δεν είμαστε ούτε στην πολιτική ούτε στα κόμματά μας ούτε στις οικογένειές μας. 
      Από την άποψη αυτή έχουμε υποχρέωση, εφόσον αποδεχόμαστε την αξία της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, να επιμείνουμε σε αυτή την κατεύθυνση και να ενισχύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς, το κύρος και την αξιοπιστία των πολιτικών και όχι μόνο αυτό, αλλά να δώσουμε μια ελπιδοφόρο πρόταση για το μέλλον. 
      Γι’ αυτό το λόγο έχει σημασία να βάλουμε μια καθαρή διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν, με τις λαθεμένες κυβερνητικές πρακτικές και επιλογές, όποτε και αν αυτές υπήρξαν, τις λαθεμένες προσπάθειες των μαζικών κινημάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων –γιατί και αυτές υπήρξαν- αλλά ταυτόχρονα να μην ισοπεδώνουμε και να μην βιάζουμε την αλήθεια. 
      Γιατί η αλήθεια –και κλείνω με αυτή την αναφορά- όσον αφορά τη λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων –στο οποίο αναφέρθηκαν κατά κόρον οι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.- τουλάχιστον όσον αφορά την περίοδο των διακυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τόσο του Ανδρέα Παπανδρέου όσο και του Κώστα Σημίτη όσο και τώρα του Γιώργου Παπανδρέου και του παριστάμενου Υπουργού του κ. Λοβέρδου, ήταν μια προσπάθεια πάντοτε για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, για την ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων, για τη βιωσιμότητά τους και κυρίως για να μπορεί η πολιτεία να αποδεικνύεται –όχι να λέγεται και να απευθύνεται γενικώς στον κόσμο με ωραία λόγια- υπεύθυνη απέναντι στην προοπτική των σημερινών εργαζομένων, αλλά και των μελλοντικών γενεών. 
      Σας ευχαριστώ πολύ. 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Παπουτσή. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν δώσω το λόγο στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνο Μαρκόπουλο, θέλω να κάνω γνωστό στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως συμμετείχαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Εργαστήρι Δημοκρατίας» που οργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής, δεκαεπτά μαθητές και μαθήτριες και ένας εκπαιδευτικός συνοδός από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Βούλας. 
      Η Βουλή σας καλωσορίζει. 
      (Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
      Ο κ. Μαρκόπουλος, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής Ευβοίας, παρακαλείται να προσέλθει στο Βήμα. 
      ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Και προσέρχεται ευχαρίστως, κύριε Πρόεδρε!
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Και προσέρχεται ευχαρίστως, το διαπιστώνω. Ίσως να συνέβαλε και η δική σας παρέμβαση και ο παραινετικός σας λόγος για τα πολιτικά ήθη των ημερών. 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, «διαβάζετε κλειστό γράμμα». 
      Είναι αλήθεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η περίοδος την οποία περνούμε έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά –προσωπικά εύχομαι να μην επαναληφθούν αυτά τα χαρακτηριστικά για τον τόπο- αλλά αυτά τα πρόσθετα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά προσθέτουν ξεχωριστές ευθύνες στο πολιτικό προσωπικό της χώρας και εκ των πραγμάτων επιβάλλουν και προσεκτικό λεκτικό λόγο, όταν αντιμετωπίζουμε με τον πολιτικό μας λόγο τα διλήμματα, τα οποία οι ιδιαίτερες περιστάσεις πραγματοποιούν. 
      Άκουσα με χαρά τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να αναγνωρίζει με τον τρόπο του και με το λόγο του ότι στη χώρα αναπτύσσεται ένας μεγαλύτερος λαϊκισμός –εγώ έτσι εξέλαβα την ομιλία- και μια πολύ μεγάλη επικινδυνότητα να αιχμαλωτιστεί το πολιτικό σύστημα και να μην μπορέσει να διεκπεραιώσει τον πραγματικό του ρόλο. 
      Ο πραγματικός ρόλος του πολιτικού συστήματος είναι η έκφραση και των διαφωνιών σε αυτή την Αίθουσα –κοινοβουλευτικόν γαρ το πολίτευμα- και εξ αυτού, από το λόγο και τον αντίλογο, προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα για εμάς και τους πολίτες. 
      Οι μεν κυβερνήσεις διορθώνουν το σχεδιασμό τους, όταν αντιμετωπίζουν παραγωγικά τον αντίλογο, οι δε αντιπολιτεύσεις –Αξιωματική και η Ελάσσων Αντιπολίτευση- αντιλαμβάνεται το ρόλο της και αντιλαμβάνεται πώς ακριβώς πρέπει να εκφράσει τον πολιτικό της λόγο και τι πρέπει να υπερασπιστεί.
      
      (SM) 
      (2GK)
      Αλλά το πολιτικό «παιχνίδι», θα μου επιτρέψει το Προεδρείο την έκφραση, το κάνει η Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση ρίχνει το ρυθμό. Η Κυβέρνηση αναπαράγει ένα πολιτικό κλίμα, το οποίο υπάρχει. Και η Κυβέρνηση είναι αυτή η οποία έχει, κατά την εκτίμησή, μου κατηφορίσει σε μια ανερμάτιστη σκανδαλολογία -εκεί που δεν υπάρχει τις περισσότερες φορές- και σε ένα ατέρμονο λαϊκισμό, που δεν βοηθάει το ίδιο της το δύσκολο το έργο.
      Άρα, λοιπόν, εδώ πρέπει να υπάρχει ένα πολιτικό αμυντικό σύστημα, το οποίο να πει στην Κυβέρνηση –και πρέπει να το κάνουν όλα τα κόμματα- ότι υπάρχει ένα όριο. Υπάρχει ένα όριο το οποίο όταν το ξεπεράσουμε, δίνουμε αδίκως λαβή σε κάποιους ανθρώπους να καταδικάσουν το πολιτικό σύστημα και ουσιαστικά να το ακυρώσουν, διότι αυτός είναι ο στόχος τους. Κάποιοι σε αυτόν τον τόπο επιδιώκουν να ακυρώσουν το πολιτικό σύστημα.
      Και εμείς πρέπει να δικαιώσουμε το πολιτικό σύστημα ότι πρέπει πράγματι να εκδημοκρατιστεί ακόμα περισσότερο, να θεμελιώσει πιο ηχηρούς θεσμούς που θα προασπίσουν τη δημοκρατία, τη διαφάνεια, όλο αυτό το σύμπλεγμα το οποίο θέλουν οι πολίτες. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχει ένα όριο το οποίο όταν το ξεπεράσουμε, ακυρώνουμε όλη αυτή την προσπάθεια.
      Έτσι, λοιπόν, η Κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι πρέπει να κάνει κυβερνητικό έργο και να μην παρασύρεται σε έναν άφρονα λαϊκισμό και να δίνει λαβές. 
      Κύριε Υπουργέ, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τον όρο κηδεμονία τον οποίο ανέφεραν οι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τον χρησιμοποίησε, όπως και τον όρο λαϊκή κυριαρχία, ο Πρωθυπουργός σε ομιλία του. Δεν έχει σημασία με τι πρόσημο και με ποια έννοια το έβαλε. Έχει σημασία ότι το χρησιμοποίησε και είναι καταγεγραμμένο. Υπήρχε κάποιος λόγος; Εμείς δεν θέλουμε να πιστεύουμε, κανείς δεν θέλει να πιστεύει ότι υπάρχει λόγος. Το χρησιμοποίησε όμως. Όπως χρησιμοποίησε πρώτος τη λέξη Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πριν το αναφέρει, κύριε Υπουργέ, η Ευρωπαϊκή Ένωση. 
      Επίσης, υπάρχει μια τεράστια διαφορά από το μηχανισμό στήριξης των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών του νότου και του τρόπου στήριξης της Ελλάδας. Εμείς ως χώρα υποχρεωθήκαμε να πάρουμε τρεις φορές μέτρα, μια φορά τον Ιανουάριο και να ακυρώσουμε τον Προϋπολογισμό του Δεκεμβρίου, μια δεύτερη φορά το Φεβρουάριο με το πακέτο των εμμέσων φόρων -και όλα τα άλλα- και μια τρίτη φορά τον Απρίλιο μήνα για να μπούμε στο μηχανισμό στήριξης.
      Τα άλλα κράτη, κύριε Υπουργέ και κύριε κοινοβουλευτικέ εκπρόσωπε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που βεβαίως και εσείς τι δουλειά σας κάνετε, πήραν μέτρα όπως πρόσφατα η Ισπανία και η Πορτογαλία, για να μην μπουν στο μηχανισμό. Τα πήραν δηλαδή προκαταβολικά, έχοντας το ίδιο πρόβλημα μικρότερο ή μεγαλύτερο με διαφορετικά νούμερα και ισορροπίες, για να μην μπουν στο μηχανισμό. Ασφαλώς η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στήσει ένα μηχανισμό για να στηρίξει τις χώρες που έχουν πρόβλημα και κυρίως τις χώρες του νότου.
      Δεν βλέπετε την τεράστια διαφορά που υπάρχει; Να λοιπόν, γιατί λέγαμε το Δεκέμβρη μήνα πριν τον προϋπολογισμό: «Πάρτε μέτρα, είμαστε εδώ να το στηρίξουμε σαν πολιτικό σύστημα». Δεν το κάνατε.
      Άρα, λοιπόν, η λέξη «κηδεμονία» που χρησιμοποίησε ο Πρωθυπουργός έχει έννοια; Και αν δεν έχει έννοια, τι έννοια έχει αυτό που μας είπανε οι εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού των τριτοβαθμίων ΑΔΕΔΥ της Ένωσης Εμπόρων και Επιχειρηματιών, οι οποίοι όταν πήγαν στον Πρωθυπουργό να του διαμαρτυρηθούν πριν από δέκα μέρες, τους είπε «Μη μου τα λέτε εμένα, σε εκείνους να τα πείτε του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου». Αυτά είναι «καταγεγραμμένες» πραγματικότητες. Και θα τις αντιμετωπίζετε από εδώ και πέρα καθημερινά και σ’ αυτή την Αίθουσα και έξω απ’ αυτή την Αίθουσα.
      Κατά τα άλλα, παρά το γεγονός ότι η ερώτηση των συναδέλφων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον, η απάντηση επί της ουσίας από την Κυβέρνηση με άνεση χρόνου, ήταν μικρότερη σε χρόνο απ’ ότι η απάντηση σε μια απλή ερώτηση Βουλευτού. 
      Εγώ εκτιμώ ότι δεν ήρθε ο σωστός Υπουργός από την Κυβέρνηση, αγαπητέ κύριε Λοβέρδο, διότι δεν είναι μόνο τα εργασιακά θέματα, τα οποία απασχολούν την ισότητα. Είναι μια πληθώρα άλλων μέτρων και πολιτικών, που υπάρχουν στον τόπο καταγεγραμμένα σαν μεγάλα προγράμματα στο ΕΣΠΑ τα οποία η Κυβέρνηση ή τα αγνοεί ή κάνει ότι τα αγνοεί ή δεσμεύεται ότι θα τα εφαρμόσει στο απώτερο μέλλον. Και ο τρόπος, όμως, που θα τα εφαρμόσει έχει κίνδυνο.
      Και μπαίνω στην ουσία. Είναι εδώ μαζί μας η κυρία Σπέντζα Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας –και την ευχαριστούμε που είναι εδώ σήμερα μαζί μας και με συμβουλεύει και με ενημερώνει- η οποία ως Γενική Γραμματέας Ισότητας, που τότε η Γενική Γραμματεία στο Υπουργείο των Εσωτερικών, παρήγαγε με τη δουλειά της και με τους άλλους τεχνοκράτες του Υπουργείου μεγάλα προγράμματα που αφορούν το ΕΣΠΑ. 
      
      
      (DP)
      
      (2SM)
Μόνο το σχέδιο «διοικητική μεταρρύθμιση» για την ισότητα και την ενδυνάμωση της πολιτικής ισότητας των δύο φύλων…
      (Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Αν έχω δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε, θα το εκτιμούσα.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Έχετε ανοχή, κύριε συνάδελφε.
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: …ύψους 67.000.000 ευρώ είναι στον αέρα. Και όταν θα πάει να εφαρμοσθεί, θα εφαρμοσθεί σε άλλους δήμους από αυτούς που είναι καταγεγραμμένοι, διότι δεν πρόλαβε η Κυβέρνηση να το τοποθετήσει –όταν θα έρθει η ώρα να εφαρμοσθεί, θα είναι διαφορετικοί οι δήμοι- με απόλυτο κίνδυνο να ακυρωθεί. Αυτά η Κυβέρνηση τα αγνοεί. 
      Δεν είναι δουλειά του παρισταμένου Υπουργού, αλλά είναι προφανές ότι δεν έχει ενημερωθεί και δεν φταίει ο ίδιος. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. 
      Το άλλο πρόγραμμα, το οποίο αφορά την αντιμετώπιση της βίας ύψους 17.000.000 ευρώ και το οποίο ήταν στο Υπουργείο Εσωτερικών, αλλά τώρα επειδή η Γενική Γραμματεία Ισότητας πήγε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και αφορά το Υπουργείο Δικαιοσύνης, αγνοείται. Υπάρχει προφορική δέσμευση ότι θα εφαρμοσθεί.
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Το ανέφερα για το δεύτερο εξάμηνο του 2010. 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι σας εξαίρεσα από αυτή την κριτική σε προσωπικό επίπεδο. Η Κυβέρνηση όμως, πρέπει να αναλάβει μία ευθύνη να προχωρήσει ζητήματα άμεσα. Αυτά τα χρήματα, πρώτον, κινδυνεύουν να χαθούν και δεύτερον, τα έχουμε απόλυτα ανάγκη να μπουν στην Ελλάδα διότι θα παράγουν και κάποιες θέσεις εργασίας, κυρίως σε επιστημονικό προσωπικό και κυρίως θα απλωθούν σε όλη την περιφέρεια, διότι αυτές είναι οριζόντιες πολιτικές οι περισσότερες και αφορούν όλη την περιφέρεια. Τίποτε από αυτά δεν συζητήθηκε σήμερα, απολύτως τίποτε. Επομένως, εδώ έχουμε και ένα τεράστιο κενό από την κοινοβουλευτική λειτουργία, χωρίς αυτό να αποτελεί σε καμία περίπτωση μομφή για το Προεδρείο. 
      Τολμώ δε να σας πω ότι ακόμη και στο πρόγραμμα των 65.000.000, που αφορούσε την ενδυνάμωση της πολιτικής ισότητας στο Υπουργείο Εσωτερικών, υπήρχαν οι γυναικείοι συνεταιρισμοί μέσα σε απόλυτη αντιπαράθεση με τα «φιλοδωρήματα» του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που είναι άλλη ιστορία. Δεν προχωράνε αυτά, είναι καταγεγραμμένα σαν προγράμματα. Είναι εγκεκριμένα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
      Αγαπητοί συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι πρέπει να έρθει η Νέα Δημοκρατία να σας ενημερώσει γι’ αυτά που θα γίνουν, διότι η Κυβέρνηση έχει υποστεί μία ενοχλητική, κατά την άποψή μου, αριθμολαγνεία, μία απόλυτη προσήλωση σε ένα στόχο, που είναι αναγκαίος αυτή την περίοδο. Αλλά εάν ακυρωθούν οι άλλες πολιτικές, θα ακυρωθεί και ο στόχος, διότι μεγαλύτερο χρηματοδοτικό πρωτόκολλο, κύριε Υπουργέ, από το ΕΣΠΑ για τον τόπο δεν υπάρχει. Αφήνω το ότι δεν υπάρχει επενδυτικός νόμος –δεν αφορά εσάς- αλλά μεγαλύτερο χρηματοδοτικό πρωτόκολλο από το ΕΣΠΑ δεν υπάρχει. Κι αν αυτό συνεχίσετε και επιμένετε να το αγνοείτε, κατά έναν τρόπο ανεξήγητο για εμάς, έχετε κάνει τη μεγαλύτερη ενόχληση ακύρωσης μιας προσπάθειας, την οποία κάνει η Κυβέρνηση, κατά την εκτίμησή μας, με λανθασμένο μίγμα, αλλά είναι μία προσπάθεια της Κυβέρνησης και η Κυβέρνηση εκπροσωπεί το κράτος και την πολιτεία και δεν μπορούμε αυτό να το αρνηθούμε. Άρα, προσοχή σε αυτά που λέμε και προσοχή σε αυτά που κάνουμε.
      Τέλος, σε ό,τι αφορά τον Ερντογάν και την επίσκεψή του, είναι πράγματι πολύ σημαντικό οι δύο χώρες να συζητούν σε κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πράγματι αυτή η επίσκεψη μπορεί να φέρει καλά, μπορεί και να μην φέρει. Αυτό θα το κρίνουμε μετά. Όμως, οι «κόκκινες γραμμές», το casus belli, το Κυπριακό, τα άλλα ζητήματα που χρόνια τώρα μας ταλανίζουν, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ακυρωθούν από οποιαδήποτε οικονομική συνεργασία, που δεν είναι κακό να υπάρχει. Μία οικονομική συνεργασία, την οποία βλέπω ότι η Κυβέρνηση την αγκαλιάζει εκ των προτέρων πολύ ζεστά και η οποία, όταν έγινε από την ανάποδη πλευρά, δηλαδή όταν η Εθνική Τράπεζα μπήκε στην Τουρκία και αγόρασε μία τράπεζα και σήμερα πάει για 65 περίπου υποκαταστήματα, σε αυτή την Αίθουσα έγινε επανάσταση από την αντίθετη πλευρά. 
      Κάντε, λοιπόν, και την αυτοκριτική σας γιατί αυτά θα έρθουν στην επιφάνεια πολύ σύντομα. Ευχόμαστε όμως, σε κάθε περίπτωση τα πράγματα να πάνε καλά. Θα είμαστε εδώ να τα συζητήσουμε.
      Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και για την ανοχή του χρόνου.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Μαρκόπουλο.
      Διευκρινίζω ή παρατηρώ ότι, όταν μία επερώτηση απευθύνεται σε πλείονα Υπουργεία, είναι διϋπουργικού ενδιαφέροντος, είθισται κοινοβουλευτικά ένας Υπουργός να απαντά, ο έχων το κέντρο βάρους ή το μεγαλύτερο κατά προτεραιότητα ενδιαφέρον και υποχρέωση να απαντήσει για τον τομέα ευθύνης του, αφού προηγουμένως ενημερωθεί συναφώς και από τα άλλα επερωτώμενα Υπουργεία. Έτσι διευκρινιστικά, για την παράδοση της κοινοβουλευτικής πρακτικής.
      Παρακαλείται τώρα η κυρία Βέρα Νικολαΐδου, Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΚΚΕ, να λάβει το λόγο.
      (DE)
      (2DP)
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Θα ξεκινήσω με ένα πολύ σύντομο σχόλιο σχετικά με την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού κ. Ερντογάν, γιατί φαίνεται ότι, με πρόσχημα ή με αιτία την ελληνοτουρκική οικονομική συνεργασία γύρω από το εμπόριο, τουρισμό κ.λπ., -όπου δεν θα είχε κανείς αντίρρηση, παρότι φαίνεται καθαρά το πού πάει- σχεδιασμένα προωθείται η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου.
      Αυτή η ΝΑΤΟποίηση, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, οδηγεί στη σταδιακή απεμπόληση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Αυτό, βέβαια, δεν ξεκίνησε τώρα. Έχει ξεκινήσει βήμα-βήμα αυτή η προσέγγιση από το 1997 με τη γνωστή Συμφωνία, τότε, της Μαδρίτης, την οποία είχε υπογράψει ο προηγούμενος Πρωθυπουργός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και φυσικά, εξελίσσεται, πάλι βήμα προς βήμα, διολισθαίνοντας προς την αναγνώριση των τουρκικών αξιώσεων περί γκρίζων ζωνών.
      Εμείς, σαν Κόμμα, είμαστε σταθερά προσανατολισμένοι στην ανάπτυξη φιλίας, αλληλεγγύης, ειρήνης μεταξύ των δυο λαών, μεταξύ της εργατικής τάξης των δυο λαών. Πίσω, όμως, από όλους τους πανηγυρισμούς και από τους λόγους που θα ακούσουμε αυτές τις μέρες, κλείνεται η μετατροπή του Αιγαίου σε νατοϊκή λίμνη. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
      Κύριε Υπουργέ, μπήκατε σε πάρα πολλά θέματα. Κάνατε και μια σύντομη παρουσίαση, θα έλεγα, βασικών σημείων του ασφαλιστικού νομοσχεδίου που θα καταθέσετε, αλλά ήσασταν πολύ ενθουσιώδης, ανακοινώνοντας ότι τον μήνα Απρίλιο διαπιστώσατε στην Κυβέρνηση 1% μείωση στην κατανάλωση των φαρμάκων του Ι.Κ.Α.
      Δεν θα πρέπει να είσαστε καθόλου περήφανοι γι’ αυτό, διότι υπάρχει περικοπή φαρμακευτικής κάλυψης όχι μόνο ασθενών γενικά, αλλά των καρκινοπαθών και σας το λέω πάρα πολύ συγκεκριμένα και υπεύθυνα. Καταργήθηκε η δωρεάν κάλυψη των καρκινοπαθών σε φάρμακα. Στο φαρμακείο της γειτονιάς μου, μπαίνοντας προχθές, έτρεμε μια υπερήλικας -πρέπει να ήταν πάνω από ογδόντα χρόνων- με 550 ευρώ σύνταξη, η οποία με ρωτούσε: «Τι ψηφίζετε εσείς στη Βουλή, όταν εγώ μέχρι χθες δεν πλήρωνα ούτε ένα ευρώ και τώρα η φαρμακοποιός μού ζητάει 22 ευρώ;».
      Καταλαβαίνετε πού οδηγείτε τους συνταξιούχους; Με μαθηματική ακρίβεια στο θάνατο, είτε είναι καρκινοπαθείς είτε όχι.
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κάνετε λάθος.
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Και γι’ αυτό, να μην είστε τόσο προκλητικός, λέγοντας ότι από τη σύνταξη των ασφαλισμένων στον ιδιωτικό τομέα, όπου περικόψατε δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα καλοκαιριού, θα έρθει κάποια στιγμή που θα δώσετε πίσω τα 200 ευρώ. Έλεος, δηλαδή! Δεν είναι αυτό πλέον πρόκληση; Επιτρέψτε μου, δεν συνηθίζω αυτές τις εκφράσεις, αλλά είναι και θράσος, στη σημερινή κατάσταση να δίνετε και τέτοιες υποσχέσεις!
      Για την επερώτηση και πρώτα από όλα, σε σχέση με την ισότιμη πρόσβαση ανδρών και γυναικών στην απασχόληση και την ανισότητα αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών, να σας πω τι σκεφτόμουν, ακούγοντας όλους τους προηγούμενους ομιλητές; Ότι από την προηγούμενη εβδομάδα, όλα αυτά έχουν χάσει τη σημασία και των λέξεων.
      Με το περιβόητο Μνημόνιο που ψήφισε η Κυβέρνηση, το ΛΑ.Ο.Σ. και φυσικά, είχε και την πλήρη πολιτική κάλυψη της Νέας Δημοκρατίας, όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων βρίσκονται στο απόσπασμα. Και δεν έφτανε μόνο το Μνημόνιο που περάσατε μεταξύ Κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αλλά είχαμε και της προηγούμενης Παρασκευής το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Χωρίς καμία εξουσιοδότηση πλέον, ο Υπουργός Οικονομικών θα υπογράφει κάθε διεθνή σύμβαση. Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Αυτό μας έχετε προγραμματίσει και βέβαια, τα μέτρα, εκτός του ότι βρίσκονται στο απόσπασμα, χτυπούν βάναυσα το εισόδημα και τη ζωή όλων και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
      Τους συνταξιούχους είπα προηγούμενα ότι τους οδηγείτε στον τάφο και είναι όλα αυτά τα μέτρα στρατηγικού χαρακτήρα, διότι το μόνο που εξασφαλίζεται είναι η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι’ αυτό είναι και μόνιμα και δεν πρόκειται να ανακληθούν, αλλά έρχονται και άλλα. Και αυτό μας το διαβεβαιώνει η πρόσφατη, έκτακτη εαρινή συνεδρίαση της Ευρωζώνης, όπου εκεί αποφασίστηκε  -ήδη ανακοινώθηκε- αυστηρότερη εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας, επίσπευση εφαρμογής της περιβόητης πολιτικής «Ευρωπαϊκή Ένωση 2020» και χορήγηση 600 δισεκατομμυρίων ευρώ στις τράπεζες.
      (AD)
      (2DE)
      Είναι μονόδρομος, λοιπόν, για τους εργαζόμενους όχι απλά οι κινητοποιήσεις και το ξέσπασμα της οργής, αλλά το να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους και πραγματικά να παλέψουν για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης.
      Όσο για τις γυναίκες, είναι γνωστό, είναι κοινό μυστικό πως το μεγαλύτερο ποσοστό στη μερική απασχόληση είναι γυναίκες λόγω μικρότερου μισθού. Είναι πρώτες στις απολύσεις. Ακόμα και έγκυες απολύονται. Και όχι μόνο απολύονται, αλλά οι νέες για να προσληφθούν, πρέπει να εγγυηθούν στους εργοδότες ότι δεν θα τεκνοποιήσουν. 
      Δεν είναι θέμα έλλειψης νομικού πλαισίου, αλλά είναι θέμα πολιτικής. Στο όνομα της ισότητας, καταργήθηκε η διαφορά της πενταετίας στη συνταξιοδότηση ανδρών και γυναικών. Αυτή η περιβόητη διαφορά των πέντε χρόνων –που πολεμήθηκε και που δυστυχώς την ψήφισαν και γυναίκες- δεν αποτελούσε προνόμιο των γυναικών, αλλά ήταν η ελάχιστη αναγνώριση της κοινωνικής αξίας της μητρότητας και των βιολογικών αναγκών της γυναίκας, λόγω της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
      Κύριε Πρόεδρε, διπλάσιο χρόνο μίλησαν και οι προηγούμενοι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι. Νομίζω ότι θα το επιτρέψετε και σε μένα.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ναι, θα έχετε τη σχετική ανοχή, κυρία Νικολαΐδου.
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Αύξησαν τα όρια συνταξιοδότησης και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα και πήγε στα εξήντα πέντε χρόνια. Εμείς παλεύουμε για τριανταπεντάωρο και πενθήμερο και λέμε ότι οι γυναίκες πρέπει να βγαίνουν στα πενήντα πέντε χρόνια και στα εξήντα χρόνια οι άνδρες. Και όταν πρόκειται για βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, να είναι πέντε έτη λιγότερα.
      Η μητρότητα, στο απόσπασμα και αυτή! Καμία αναγνώριση του κοινωνικού της ρόλου. Τη θυμόμαστε μόνο κάθε χρόνο στις 8 του Μάρτη ή την Ημέρα της Μητέρας.
      Υπάρχει απουσία κρατικού δικτύου κοινωνικών εγκαταστάσεων με δωρεάν υπηρεσίες για το παιδί, τα άτομα τρίτης ηλικίας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Και όλα αυτά, τα φορτώνεται στους ώμους της η γυναίκα. Ουσιαστικά, δηλαδή, αυτό που έχει υποχρέωση να κάνει η πολιτεία, επειδή ακριβώς δεν το καλύπτει, φορτώνεται στους ώμους των γυναικών, χωρίς κονδύλια και τα γνωστά.
      Η μητρότητα, βέβαια, κοστίζει πανάκριβα. Οι νέες γυναίκες θυσιάζουν τη μητρότητα για να επιβιώσουν. Και τώρα, εν όψει του περιβόητου ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, εκτός απ’ αυτό που μας αναγγείλατε για τις Εταιρείες Περιορισμένης Απασχόλησης, θα έχει τη δυνατότητα η Τοπική Αυτοδιοίκηση να προσλαμβάνει εργαζόμενους. Δουλεμπόριο δηλαδή, με δουλέμπορους τώρα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
      Η εμπορευματοποίηση της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, του πολιτισμού, του αθλητισμού, όλα αυτά που έχουν ανάγκη όχι μόνο οι γυναίκες, αλλά και γενικότερα και ο ανδρικός πληθυσμός, όλα αυτά εξαφανίζονται. 
      Και μπορεί να καταλάβει κανείς ότι αυτά γίνονται πιο οδυνηρά για τη γυναίκα μετανάστρια, την πιο καταπιεσμένη και την πιο εκμεταλλευόμενη σήμερα. 
      Όσον αφορά το άλλο ζήτημα της βίας κατά των γυναικών, και εδώ κατά την άποψή μας δεν είναι θέμα έλλειψης νομικού πλαισίου ή έλλειψης κάποιων εκφράσεων μέσα στον Ποινικό Κώδικα. Το ζήτημα της βίας για μας είναι καθαρά ταξικό ζήτημα, είναι σύμφυτο με την εκμεταλλευτική κοινωνία και προεκτείνεται στις κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, στις αξίες και τις αρχές που επικρατούν στο καπιταλιστικό σύστημα. Έχει συνεπώς συγκεκριμένες αιτίες, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές.
      Εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Ειπώθηκαν πολλά. Πρώτα απ’ όλα, η ίδια η κυρίαρχη τάξη, αυτό που λέμε εμείς «αστική τάξη», ασκεί βία σε βάρος της εκμεταλλευόμενης τάξης, της εργατικής τάξης. Ο εργοδότης ασκεί βία εις βάρος του εργαζόμενου με την απειλή της απόλυσης, της περικοπής μισθού ή και δικαιωμάτων. Εδώ έχουμε φθάσει στο σημείο οι εργοδότες να κλείνουν εργαζόμενες στους χώρους δουλειάς και όχι μόνο στις τράπεζες, αλλά και σε ιδιωτικά γραφεία ή καταστήματα περιμένοντας την απογευματινή βάρδια. 
      Η γυναίκα στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες είναι ανισότιμη στην εργασία, αλλά και στην κοινωνία. Πρώτα απ’ όλα, είναι το μεγάλο θύμα της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, των ελαστικών μορφών εργασίας. Υποκαθιστάμε με την προσωπική της ενασχόληση την ευθύνη του κράτους για κοινωνική φροντίδα και προστασία. Δεν μπορεί να αποκρούσει ατομικά βίαιες συμπεριφορές στις κοινωνικές σχέσεις που διαμορφώνονται από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. 
      Είναι επίσης γνωστό σε όλους ότι η πολιτική ιδεολογία, αλλά και η κουλτούρα της κυρίαρχης τάξης –που κοινωνικά αυτό προβάλλεται κατά κόρον από τα Μ.Μ.Ε.- καλλιεργεί αυτό που λέμε «λογική της ανοχής», δηλαδή ότι πρέπει η γυναίκα να υπομένει την εργοδοτική βία για να έχει δουλειά, την ανδρική βιαιότητα, για να κρατάει ενωμένη την οικογένεια. Όλα αυτά φυσικά, με μεγάλη υποκρισία από τη στιγμή που το κράτος δεν στηρίζει γενικά τις ανάγκες της γυναίκας.
      
      (ΚΟ)
      (2AD)
Και ο φόβος της φτώχιας και της ανεργίας συχνά δένεται με το φόβο της βίας του εργοδότη ή του συντρόφου και εμφανίζεται σαν ανοχή.  
      (Στο σημείο αυτό χτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Αντιπροέδρου)
      Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. 
      Σήμερα πραγματικά υπάρχει ένταση βίας. Όμως, εμείς λέμε ότι υπάρχει ένταση βίας όχι μόνο κατά των γυναικών, αλλά και ενάντια στα παιδιά. Αυτό είναι αποτέλεσμα της έξαρσης της κοινωνικής βίας και της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. 
      Εδώ και ορισμένες δεκαετίες οι νέοι άνδρες και τα παιδιά υπόκεινται και από εργοδότες και εργολάβους σε σεξουαλική βία και παρενόχληση. Δεν είναι μόνο το γυναικείο σώμα, αλλά και το ανδρικό αντικείμενο εργασιακής και σεξουαλικής βίας. 
      Πολύ τηλεγραφικά θα πω τις θέσεις και τις προτάσεις μας, όπως τις έχουμε άλλωστε διατυπώσει, αλλά νομίζω ότι πρέπει να γίνουν γνωστές. 
      Για μας η οικονομική ανεξαρτησία κάθε γυναίκας σημαίνει πρώτα απ’ όλα μόνιμη και σταθερή δουλειά –αυτό που είπα προηγούμενα- με αξιοπρεπή μισθό ή μεροκάματο, αλλά και κρατική προστασία της μητρότητας με άδειες, επιδόματα, υποδομές και υπηρεσίες. 
      Αυτοί είναι ουσιαστικοί παράγοντες για να έχει τη δυνατότητα η γυναίκα να αντισταθεί, να αποκρούσει τη βία που υφίσταται και να μπορέσει να καταγγείλει και να απεμπλακεί ακόμα και από την ενδοοικογενειακή βία. 
      Θα πρέπει να μπει φραγμός στην ασυδοσία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που όλη μέρα προβάλλουν τη βία και την εκπόρνευση των γυναικών σε όλες τις ζώνες των προγραμμάτων τους. 
      Όσον αφορά στο θέμα της πορνείας, εμείς λέμε ότι θα πρέπει να καταργηθεί ο νόμος που την καθιερώνει σαν επάγγελμα και να υπάρξουν και κέντρα φροντίδας και προστασίας των γυναικών που έχουν εμπλακεί στην πορνεία. 
      Απαιτείται εκστρατεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για την καταπολέμηση της άγνοιας, των προκαταλήψεων και της φυλετικής ανισότητας και βέβαια, οι ίδιες οι γυναίκες χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση και τις αιτίες που δημιουργούν την όλη ιστορία της βίας, να οργανωθούν και να παλέψουν μέσα από το λαϊκό κίνημα για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους. 
      Δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο δρόμος αυτός είναι εύκολος, αλλά έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμή μας και πιστεύουμε ότι θα φτάσουμε μέχρι το τέλος. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κα Νικολαΐδου. 
      Το λόγο έχει τώρα η κα Ουρανία Παπανδρέου-Παπαδάκη, Βουλευτής Ευβοίας και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ.
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Πάντως, κύριε Πρόεδρε, δεν υπήρξε καμία αλλαγή στην τιμή αυτών των φαρμάκων, σε σχέση με τους συνταξιούχους ή τους ασφαλισμένους. 
      Απορώ …
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Για τους καρκινοπαθείς, σας είπα, κύριε Υπουργέ! 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Απορώ με σας, κυρία Νικολαΐδου! 
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Όχι, να μην απορείτε, κύριε Υπουργέ! 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Πραγματικά θα πρέπει να σκέφτεστε αυτά που λέτε! Στην προκειμένη περίπτωση, δεν ξέρετε τι λέτε!
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Να είστε λίγο πιο σεμνός, κύριε Υπουργέ και σας παρακαλώ να ανακαλέσετε!  
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Είναι δυνατός ο Υπουργός να κάνει αυτό που λέτε; 
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Σας λέω εγώ. 
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Με προσβάλλετε μ’ αυτό που λέτε! 
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ακούστε με, κύριε Υπουργέ! Ψάξτε το και ελάτε να ζητήσετε συγγνώμη. Καρκινοπαθείς…
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Εσείς πρέπει να ζητήστε συγγνώμη!
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ακούστε με, κύριε Υπουργέ! Καρκινοπαθείς έκοψαν τα φάρμακα…
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Πρέπει να ζητήσετε συγγνώμη! Λέτε τα πιο βαριά λόγια!
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ελέγξτε το, κύριε Υπουργέ! 
      Η ογδονταπεντάρα εκτός από τον καρκίνο, έχει πίεση, ζάχαρο και άλλα. Και της τα έκοψαν όλα! Ψάξτε το και ελάτε να μας πείτε! Και να είστε πιο προσεκτικός!
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Εντάξει, κυρία Νικολαΐδου! 
      ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Μέχρι τώρα και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δίνονταν δωρεάν και τώρα κόπηκε αυτό! 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Παρακαλώ να κρατηθούν στα Πρακτικά αυτές οι παρατηρήσεις και του κυρίου Υπουργού και της κας Νικολαΐδου. 
      Τώρα, βέβαια, παρακαλώ και τον κύριο Υπουργό και την κα Νικολαΐδου να μην δώσουν συνέχεια, γιατί έχω δώσει το λόγο στην κα Παπαδάκη, η οποία παρακαλείται να ξεκινήσει την ομιλία της. 
      Κυρία Παπανδρέου-Παπαδάκη, έχετε το λόγο. 
      ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. 
      Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πράγματι η σημερινή συζήτηση ήταν πάρα πολύ ζωντανή, πράγμα που δείχνει ότι το Κοινοβούλιο είναι ένας «ζωντανός οργανισμός», όπως λέμε εμείς στην ιατρική. 
      Σήμερα συζητήθηκαν πάρα πολλά θέματα. 
      Θα ήθελα να αναφερθώ και εγώ στην επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας κ. Ερντογάν, για την οποία εμείς ήδη έχουμε πει ότι είναι μία άκαιρη επίσκεψη. Εξάλλου, ο Πρόεδρός μας Γιώργος Καρατζαφέρης είχε κάνει ερώτηση και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό. 
      Βλέπω ότι οι δύο Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι -και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- έχουν αποχωρήσει. 
      Θα ήθελα να πω ότι όντως το πολιτικό σύστημα σήμερα, δίκαια ή άδικα, βάλλεται. Γι’ αυτό η θέση η δική μας είναι ξεκάθαρη και έγκειται στο να χυθεί άπλετο φως. Εάν έχουν υπάρξει επίορκοι πολιτικοί ή επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι ή οποιοιδήποτε έχουν συνεισφέρει σ’ αυτό το μπάχαλο που ζει σήμερα η χώρα μας, αυτοί να κατονομαστούν, να τιμωρηθούν παραδειγματικά και να δημευθούν ει δυνατόν και οι περιουσίες τους!  
      (NP)
(2KO)
      
      Όμως, δεν δέχομαι εγώ, ως πολιτικός επτά μηνών μόνο, περνώντας στο δρόμο να είμαι μεταξύ των 300 Βουλευτών. Δεν δέχομαι, όπως λέει ο λαός μας, «μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά». Άπλετο φως και άμεσα! Αλλιώς το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να έχει το ανάστημα και το ρόλο που του πρέπει στη Δημοκρατία μας. 
      Θα αναφερθώ τώρα στο κύριο θέμα μας και στην ενδιαφέρουσα ερώτηση που έχει υποβάλει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Ειλικρινά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα ζούμε σε μια εποχή, που κυρίως τη χαρακτηρίζει η πρόοδος και η ανάπτυξη. Γι’ αυτό νομίζω πως το λιγότερο που θα μπορούσαμε σήμερα να συζητούμε -γιατί είναι υποτιμητικό για τον πολιτισμό μας- είναι ανισότητες, διακρίσεις και αδικίες μεταξύ των δύο φύλων, που, δυστυχώς, υπάρχουν και στη χώρα μας. 
      Βεβαίως, δεν θα είμαι τόσο ισοπεδωτική όσο η συνάδελφος του Συνασπισμού, για να πω ότι στην Ελλάδα είμαστε έτη φωτός πίσω, γιατί σίγουρα υπάρχουν ανισότητες και διακρίσεις μεταξύ των φύλων, αλλά τα πράγματα οπωσδήποτε είναι καλύτερα, αν αναλογιστούμε, φυσικά, τι γινόταν πριν από κάποια χρόνια. Βεβαίως, πρέπει να τονίσω –και αυτός είναι ο ρόλος μας- ότι πρέπει να γίνουν ακόμη πάρα πολλά και αυτή είναι η υποχρέωσή μας. 
      Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός η ισότητα γυναικών και ανδρών, γιατί αυτό αποτελεί μια βασική αρχή της Δημοκρατίας μας, μια μεγάλη γυναικεία κατάκτηση. Είναι μια θεμελιώδης ανθρώπινη αξία, αλλά και δικαίωμα η ισότητα των δύο φύλων και, βεβαίως, η συμβολή της γυναίκας στη σύγχρονη πολιτική, επιστημονική, αλλά και επαγγελματική σκηνή είναι τεράστια, ενώ η προσφορά της σε  όλους τους τομείς και τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι και ανεκτίμητη, αλλά και απαραίτητη. 
      Ευτυχώς, το φράγμα που υπήρχε σε βάρος της γυναίκας, η προκατάληψη ενάντια στη γυναίκα υποχωρεί με την πάροδο του χρόνου και η γυναίκα παίρνει σταθερά τη θέση που της αρμόζει μέσα στην κοινωνική και επαγγελματική κονίστρα, αλλά και στα κέντρα λήψεως αποφάσεων και στην πολιτική σκηνή. Είναι γυναικείες κατακτήσεις με αγώνες αιώνων. 
      Βεβαίως, υπάρχουν καταστάσεις που όλοι τις βιώνουμε καθημερινά και πιθανώς είναι περισσότερες απ’ αυτές που γνωρίζουμε –γιατί πάντοτε υπάρχει ο φόβος να δοθούν στη δημοσιότητα και άλλες καταστάσεις που περιγράφονται σήμερα στην επίκαιρη επερώτηση που συζητάμε- όπως διακρίσεις εις βάρος εγκύων γυναικών. Υπάρχουν, κύριε Υπουργέ. Βεβαίως, δεν είναι στη χώρα μας σε τόσο μεγάλη έκταση, όπως σε άλλες χώρες, αλλά και εδώ υπάρχουν διακρίσεις σε συζύγους. 
      Όμως, και εγώ θα έλεγα ότι οποιαδήποτε μορφή βίας, κακοποίησης και εκμετάλλευσης εις βάρος της γυναίκας είναι καταστάσεις απαράδεκτες, εγκληματικές, δεν τιμούν κανένα και οπωσδήποτε χρήζουν άμεσης, σκληρής τιμωρίας και αντιμετώπισης. 
      Ας ελπίσουμε ότι με το νέο νόμο που λέτε, κύριε Υπουργέ, θα έχουμε πράγματι τη δυνατότητα αυτές οι καταστάσεις εις βάρος των γυναικών να αντιμετωπίζονται άμεσα και να μην περιμένουμε να εκδικάζονται μετά από κάποια χρόνια που πλέον οι ίδιες οι γυναίκες κουράζονται και σταματούν. Ας ελπίσουμε ότι στην πράξη θα δούμε ότι εδώ θα έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα. 
      (FT)











      (NP)
      Πρώτιστα, νομίζω ότι πρέπει και οφείλουμε σεβασμό στην προσωπικότητα του ανθρώπου, σεβασμό στην προσωπικότητα της γυναίκας. Και εδώ το Κράτος, η Πολιτεία οφείλουν να βρίσκουν τρόπους να δημιουργούν όλες εκείνες τις δομές και τις ασφαλιστικές δικλείδες, για  να προασπίζουν αυτό που λέγεται γυναικεία προσωπικότητα.
      Δεν θα αναφερθώ στο νόμο για την οικογένεια, που είπατε ότι προτίθεται ο Υπουργός να τον φέρει στο άμεσο μέλλον και θα μπορέσουμε εκεί και τις τοποθετήσεις μας ξεκάθαρα να κάνουμε. Αλλά θα πω εδώ ότι ζητάμε να αλλάξουν πράγματα στην κοινωνία μας, όταν έχουμε ξεχάσει τον πρωταρχικό ρόλο που σε αυτή την κοινωνία έχει η Παιδεία και η οικογένεια. 
      Και θα σας πω, κύριε Υπουργέ και κάτι άλλο. Μου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή, τα λόγια από ένα μικρό ασθενή μου, όταν μου περιέγραφε την οικογενειακή του κατάσταση. Μου είπε, λοιπόν, το παιδί των έξι χρόνων ότι εγώ είμαι ο άντρας που έχει η οικογένεια και έχω και μια αδελφή την οποία εγώ σαν άντρας πρέπει να προστατεύσω, γιατί είναι κορίτσι και έχει λιγότερο μυαλό. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, όταν αυτό περνάει μέσα από τη νοοτροπία της οικογένειας και της παιδείας, ότι δεν μπορούμε να μιλούμε για μια ευνομούμενη κοινωνία, η οποία αποδίδει την ισότητα στα δύο φύλα. 
      Οι γυναίκες, όμως, που από τη φύση τους είναι δυνατές και μετά από πολύχρονους αγώνες πέτυχαν να αναγνωριστεί η κοινωνική ανισότητα, σαν ένα κοινωνικό πρόβλημα που χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση και βεβαίως, μπορώ να πω ότι σε έναν καλό βαθμό κατόρθωσε να την πετύχει, τη θεσμική μόνο θωράκιση και κατοχύρωση της ισότητας των φύλων. Η ουσία, όμως, είναι, όπως και εσείς αναφέρατε, κύριε Υπουργέ, τι γίνεται στην πράξη, αν όλα αυτά τα νομοθετήματα –και υπάρχουν νομοθετήματα- γίνονται καθημερινή πράξη προς όφελος της γυναίκας.
      Ο αγώνας των γυναικών πρέπει να συνεχιστεί γιατί δυστυχώς, η ανισότητα παραμένει και στο θεσμικό πλαίσιο και στην πράξη. Η ανισότητα των δύο φύλων μπορεί να έχει αμβλυνθεί και μπορεί να έχει εκσυγχρονιστεί. Όμως, δεν έχει εκλείψει και αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Και την ανισότητα αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τη συναντούμε σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Τη συναντούμε, κατ’ αρχήν, μέσα στην οικογένεια με την ενδοοικογενειακή βία, την εργασία -το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων είναι γυναίκες- ή με τη σεξουαλική παρενόχληση ή με την απόλυση εάν η γυναίκα είναι έγκυος.
      Στην πολιτική: Είναι μικρό το ποσοστό των γυναικών που συμμετέχουν σήμερα σε όλους τους τομείς της πολιτικής, από τη Βουλή μέχρι τους Δήμους και τις Νομαρχίες. Επίσης, στην εκπαίδευση, σε ομάδες της κοινωνίας μας, όπως για παράδειγμα οι Ρομά που τα κορίτσια δεν τα πηγαίνουν στο σχολείο, δεν μαθαίνουν γράμματα, ακριβώς γιατί είναι κορίτσια. 
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού) 
      Θα ήθελα κι εγώ, κύριε Πρόεδρε, δύο λεπτά.
      Και στις χειρότερες, βέβαια, των περιπτώσεων απειλείται πολλές φορές και η ίδια η ζωή της γυναίκας και έχουμε γνωστά περιστατικά. Το περασμένο χρόνο νομίζω ότι είχαμε τριανταπέντε θανάτους γυναικών από βία.
      Κυρίες και κύριοι, κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως η γυναίκα σαν μητέρα, σαν σύζυγος, σαν εργαζόμενη, σαν άνθρωπος του πνεύματος, της επιστήμης, της πολιτικής, του καθημερινού γίγνεσθαι, ξέρει να αγωνίζεται για τον απλούστερο λόγο, γιατί μέχρι σήμερα τίποτα δεν της έχει χαριστεί χωρίς αγώνα. Ξέρει να απαιτεί και να διεκδικεί το σεβασμό και την αναγνώριση των δικαιωμάτων της. Συμπαραστάτες και φρουρούς πρέπει να έχει όλους εμάς, γιατί το αξίζει. Αλλά και η Πολιτεία οφείλει, κύριε Υπουργέ, να τη θωρακίσει και να την προστατεύσει. 
      
      
      (XF)
     (2FT)
     Και βεβαίως θα κάνω μια ερώτηση. Αυτό μας το είχε υποσχεθεί ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης όταν το Νοέμβρη συζητούσαμε εδώ για τη βία κατά των γυναικών. Μας είχε πει τότε ότι έτοιμο θα είναι μέσα σε λίγο καιρό, ένα εθνικό κέντρο δράσεως καταπολέμησης της βίας και γενικότερα της ανισότητας κατά των γυναικών. Τι έγινε με αυτό το κέντρο; Νομίζω ότι πλέον είμαστε στη φάση αποφάσεων, δράσεων και όχι μεγάλων λόγων και «θα».
     Σας ευχαριστώ πολύ.
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κυρία Παπανδρέου Παπαδάκη.
     ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Κύριε Πρόεδρε, το λόγο για μια μικρή παρέμβαση.
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Δικαιούστε μια παρέμβαση. Όχι μακρά βεβαίως.
     ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Ευχαριστώ.
     Έχω αισθανθεί περίεργα με την τοποθέτηση της κυρίας Νικολαϊδου. Δεν την κατάλαβα.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας):  Δεν είπαμε ότι το θέμα τελείωσε;
     ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Υπάρχει, όμως, το θέμα της ουσίας. Τελείωσε η αντέγκληση. 
     Κυρία Αντιπρόεδρε, σας ενημερώνω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν υπήρξε καμία αλλαγή νομοθετική ή άλλη, σε ό,τι αφορά την κάλυψη από τα ασφαλιστικά ταμεία των φαρμάκων για βαριές ασθένειες. Καμία. Δεν ξέρω τι εσείς μπορεί να υπονοείτε απ’ ό,τι είπατε πριν. Φωνάζαμε και οι δύο. 
     Δεν άλλαξε η συμμετοχή των ασθενών στα φάρμακα για βαριές ασθένειες. Όμως, συνέβη το εξής: Πολλές φορές οι γιατροί συνταγογραφούσαν για να βοηθήσουν τους ασφαλισμένους, μαζί με τη συνταγή για ένα φάρμακο για βαριά ασθένεια, και άλλα φάρμακα, τα οποία αφορούσαν την πίεση, άλλες ελαφρύτερες ασθένειες για τις οποίες υπάρχει συμμετοχή. Αυτού του είδους η συνταγογράφηση παρέσυρε και τα υπόλοιπα φάρμακα, για τα οποία υπάρχει συμμετοχή, να μη χρεώνονται τελικά στον ασθενή. Δηλαδή η συνταγή για φάρμακο που έχει να κάνει με βαριά ασθένεια, συμπαρέσυρε στο μηδέν τη συμμετοχή για άλλα φάρμακα, για ελαφρότερες ασθένειες, που είναι 10% και 25%. Αυτό δεν ήταν σωστό. Δημιουργούσε μια επιπρόσθετη δαπάνη για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς της τάξεως του 20%. Με εγκύκλιο του ο διοικητής του ΙΚΑ είπε ότι θα πρέπει κατά το νόμο να γίνεται η συνταγογράφηση, άλλη συνταγή για φάρμακο που απευθύνεται σε καρκινοπαθή, άλλη συνταγή για τα υπόλοιπα φάρμακα, για τα οποία προβλέπεται συμμετοχή. Δεν αλλάξαμε τίποτα.
     Θέλω να σας παρακαλέσω να σκεφτείτε και κάτι ακόμη. Πώς σκεφτόμαστε όταν μας λέτε αυτά; Πώς σκεφτόμαστε όταν η Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας σας η κυρία Παπαρήγα, ήταν αντίθετη στη θεώρηση που αναγκαστήκαμε να βάλουμε για συνταγές άνω των 150 ευρώ; 
     Μέχρι να ολοκληρωθεί το σύστημα στο τέλος του έτους, της ηλεκτρονικής πια συνταγογράφησης και όχι μόνο του ηλεκτρονικού ελέγχου των συνταγών, θα αναγκαζόμαστε να πάμε ακόμη και με τον αραμπά για να συγκρατήσουμε μια φαρμακευτική δαπάνη που έχει φθάσει τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2009 για τα ταμεία, και για την οποία δεν έχουμε λεφτά, κυρία Νικολαϊδου. Κι αν είχαμε ως κράτος, δεν θα έπρεπε να τα δίνουμε για τη συναλλαγή, το όργιο της σπατάλης και τους απατεώνες. Ακόμη και ο ίδιος ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών θα σας έλεγε ότι δεν θα είναι και τόσο περήφανος για ορισμένα μέλη του που δεν λειτουργούν σ’ αυτό το πλαίσιο. Απορεί κανείς με τη στάση σας.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας):  Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ. 
    ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριε Πρόεδρε, το λόγο.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας):  Ορίστε, έχετε το λόγο.
    ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κατ’ αρχήν, κύριε Υπουργέ, φωνάζαμε, είπατε, και οι δυο. Εγώ ήμουν προσεκτική και δεν σας έβρισα. Αυτό που είπατε εσείς…
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Με προσβάλατε.
    ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Σας είπα να μην είστε προκλητικός και να μη χαίρεστε.
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Να μη χαίρομαι που είχαμε μείωση των τιμών;
    ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Να μη χαίρεστε, διότι το παράδειγμα που σας ανέφερα είναι και αληθινό. Κάνατε τώρα μια διευκρίνιση. 
    Η ουσία είναι μία: Αυτή τη στιγμή κοινωνικό κράτος μηδέν. Απέναντι σε ένα συνταξιούχο των 550 ευρώ, που μέχρι χθες έπαιρνε τα φάρμακά του σαν καρκινοπαθής δωρεάν είτε γιατί ο γιατρός έκανε λάθος είτε δεν ξέρω εγώ τι εγκύκλιο καινούργια εξέδωσε ο διοικητής του ΙΚΑ -εσείς τον ελέγχετε- το πρόβλημα επί της ουσίας είναι ότι δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος. 
    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης):  Αν δεν ξέρετε κάποια πράγματα, να μη μιλάτε.
    ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ (Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δείτε την, διορθώστε την και τίποτα παραπάνω.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας):  Η ευαισθησία του κυρίου Υπουργού, τον οδήγησε να δώσει χρήσιμη διευκρίνιση πάνω στο νόημα των λόγων του και στη στάση σου απαντώντας σε σας. Δεν υπάρχει θέμα να εντείνουμε τα πράγματα.
    
     
     (BM)
    (XF)
    Εισερχόμεθα τώρα στον κύκλο των δευτερολογιών.
    Θέλω να πω στους αγαπητούς συναδέλφους ότι κάναμε μία συζήτηση σχεδόν με καταργημένη την κλεψύδρα, αν εξαιρέσει κανείς τον κ. Μoυλόπουλο, του οποίου ο λόγος ήταν σαφής και ευσύνοπτος και εν τίνι μέτρω του κ. Παπαδημούλη, του οποίου η υπέρβαση ήταν πολύ συμβατική. Από πέντε λεπτά, σε έξι λεπτά και είκοσι πέντε δευτερόλεπτα, όπως έχουν κρατήσει εδώ τις σχολαστικές παρατηρήσεις οι συνεργάτες μας. 
    Θέλω τώρα που μπαίνουμε στον κύκλο των δευτερολογιών να είμαστε με αυτοσυγκράτηση, για να μη μακραίνουμε πολύ το χρόνο. Το Σώμα έχει καταπονηθεί, δηλαδή οι επερωτώντες Βουλευτές και ο κύριος Υπουργός κατά βάση. Έτσι, προτείνω να τηρηθεί ο χρόνος και μάλιστα με μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση από πλευράς επερωτώντων.
    ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ είχα λιγότερο χρόνο, κύριε Πρόεδρε.
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Το σημείωσα, ότι ήσασταν εντός των ορίων και ότι ο λόγος σας ήταν σαφής και ευσύνοπτος. 
    Το λόγο έχει τώρα η πρώτη επερωτώσα, η κ. Ηρώ Διώτη, για να δευτερολογήσει με χρόνο πέντε λεπτά. 
    ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ούτε ενάμιση λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
    Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να κάνω τρία σχόλια. 
    Επειδή η ειρωνεία σήμερα σε αυτή την Αίθουσα περίσσεψε, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που αφιερώσατε τρεισήμισι ολόκληρα λεπτά για να απαντήσετε στα ερωτήματα που θέσαμε ως Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Επίσης, να σας ευχαριστήσω που στα είκοσι τρία λεπτά της πρωτολογίας σας χρησιμοποιήσατε τρεις φορές τη λέξη «γυναίκα» σε μιαν επερώτηση που ανοίγει ολόκληρο το γυναικείο ζήτημα. 
    Σχόλιο δεύτερο: Δεν έχουμε το ολιγοπώλιο της καλής καρδιάς στην Αριστερά, κύριε Υπουργέ. Δεν είμαστε στην Αριστερά, επειδή είμαστε καλοί άνθρωποι, ούτε επειδή είμαστε ελεήμονες ούτε επειδή είμαστε φιλάνθρωποι. Είμαστε στην Αριστερά, γιατί επιδιώκουμε μια δίκαιη κοινωνία. Αλλά μάλλον η λέξη, κύριε Υπουργέ, έχει εκλείψει από το λεξιλόγιό σας ή καλύτερα εκφυλίστηκε από τις πολιτικές σας επιλογές και από τα μέτρα, τα οποία λαμβάνετε.
    Σχόλιο τρίτο και κλείνω: 
    Φοβάμαι, κύριε Υπουργέ, ότι δεν ακούτε. Ποτέ δεν ακούτε τι σας λέμε, όχι μόνο εμείς, αλλά δεν ακούτε τι σας λέει η κοινωνία. Και ο δρόμος που έχετε πάρει για ξεθεμελίωση όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, για τις οποίες έγινε σήμερα αυτή η επερώτηση, ο δρόμος που δεν είναι μονόδρομος, όπως συνέχεια ισχυρίζεστε, δεν θα σας βγάλει σε καλό προορισμό. Και το χειρότερο είναι ότι δεν θα βγάλει σε καλό προορισμό την κοινωνία. Μην απατάσθε, όμως. Η κοινωνία θα απαντήσει. Και εύχομαι να ακούσατε την αρχική εισήγηση για τις γυναίκες της Αργεντινής. Οι γυναίκες της Αργεντινής λοιπόν έδωσαν τη δική τους απάντηση. Μένει να τη δώσει και η ελληνική κοινωνία. Και σε αντίθεση με τις δικές σας απαντήσεις, η ελληνική κοινωνία, κύριε Υπουργέ, θα σας δώσει απάντηση και θα είναι και πληρωμένη. 
    Ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κ. Ηρώ Διώτη. Ιδιαιτέρως την ευχαριστούμε, γιατί έλαβε υπόψη της την παράκλησή μου και οργάνωσε την παρέμβασή της στο συντομότερο δυνατό χρόνο.
    Παρακαλείται τώρα να λάβει το λόγο ο δεύτερος επερωτών, κ. Αθανάσιος Λεβέντης.
    Κύριε Λεβέντη, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
    ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Ζ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
    Συζητάμε για τις γυναίκες σήμερα. Μπήκανε όμως κι άλλα θέματα και δυστυχώς δεν μπορεί κανένας να τα αποφύγει. 
    Ειδικότερα, να ξεκινήσουμε από αυτό που θέσατε, κύριε Υπουργέ, για τα φάρμακα. Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα γίνεται κατάχρηση, όσον αφορά τα φάρμακα. Και αυτή η κατάχρηση οφείλεται σε πολλά αίτια, ένα από τα οποία είναι η ανασφάλεια που νιώθουν ασθενείς, οικείοι και γιατροί. Και λέω και για τους γιατρούς γιατί πολλές φορές, χωρίς να ξέρει κανείς τα αποτελέσματα, δίνει ένα αντιβιοτικό γιατί φοβάται μην συμβεί κάτι και γιατί έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις όπου πήγαν στα δικαστήρια. Και σου λέει: «Γιατί δεν έδινες το τάδε αντιβιοτικό, ετούτο ή εκείνο;». Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος, από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Εδώ υπεισέρχονται και οι φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες σαν κακές Σειρήνες οδηγούν τα πράγματα προς διάφορες κατευθύνσεις όπου παρεμβαίνουν διαπλοκές, μίζες και όλα τα συναφή που ανθούν στον τόπο μας.
    
    (PM)
    
      (2ΒM)
	Επομένως εδώ πρέπει να δούμε συνολικά το πρόβλημα, αλλά σε καμία περίπτωση, κύριε Υπουργέ, δεν πρέπει να στερούνται ενός φαρμάκου οι ασθενείς που έχουν ανάγκη αυτού του φαρμάκου για τον α΄ ή β΄ λόγο γιατί γίνονται οικονομίες. 
      Πρέπει να πω ότι γίνονται απαράδεκτες οικονομίες, κύριε Υπουργέ. Παραδείγματος χάρη για τα εμβόλια, από την εποχή της Νέας Δημοκρατίας θεσπίστηκε σε κάποια από τα εμβόλια να έχουν συμμετοχή οι εμβολιαζόμενοι. Τα εμβόλια είναι υποχρεωτικά για να προστατευθεί το άτομο, αλλά και για να προστατευθούν οι άλλοι. Αν δεν κάνει τον εμβολιασμό ο Λεβέντης, μπορεί να «κολλήσει» ο Πολύδωρας και αυτό να έχει συνέπειες. Αυτό λοιπόν πρέπει αυτό να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
	Δεύτερον, είπατε για τα αντικαρκινικά. Όντως τα αντικαρκινικά φάρμακα προσφέρονται δωρεάν, όμως ο καρκινοπαθής, κύριε Υπουργέ, δεν είναι μόνο καρκινοπαθής. Έχει και άλλα προβλήματα, έχει την καρδιά του, έχει το ζάχαρό του. Γι’ αυτά πρέπει να πληρώσει συμμετοχή. Ένας ασφαλισμένος συνταξιούχος δεν έχει αυτά τα περιθώρια, να το ξέρετε αυτό. Εδώ πρέπει να ληφθεί πρόνοια ώστε να μην έχουμε τέτοια σοβαρότατα προβλήματα.
	Επίσης υπάρχει ένα άλλο θέμα. Είπατε κάποια στιγμή εδώ πέρα ότι είστε υπέρμαχοι του πελατειακού κράτους κ.λπ. και σ’ αυτή την Αίθουσα έχει καλλιεργηθεί από την πλευρά της Κυβέρνησης και ειδικότερα από την πλευρά του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού η εντύπωση ότι για τα κακά και τα ανάποδα που συμβαίνουν σ’ αυτό τον τόπο κατά κύριο λόγο φταίει η Αριστερά. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μάλιστα είπατε και τέρμα στην εποχή των Μαυρογιαλούρων.  
	Κύριε Υπουργέ, όπως ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα, ο Μαυρογιαλούρος ήταν Υπουργός. Η Αριστερά δεν έχει Υπουργούς και δεν έχει όλα αυτά τα χρόνια ευθύνες όσον αφορά τις κυβερνητικές διαδικασίες, επομένως μην απευθύνεστε στην Αριστερά λέγοντας «τέρμα στους Μαυρογιαλούρους». Απευθυνθείτε εκεί που όντως υπάρχει, δηλαδή στα δύο κόμματα του δικομματισμού, Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ.
	Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Δύο παρατηρήσεις, κύριε Λεβέντη, πρώτον να μην αρρωστήσετε και δεύτερον να μην «κολλήσετε» κι εμένα. Αυτή είναι η μία παρατήρηση.
	ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Πείτε το στον κύριο Υπουργό για να δώσει δωρεάν εμβόλια!
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Τα περί εμβολίων ισχύουν, αλλά καταλαβαίνετε, να κρατάμε και αποστάσεις ασφαλείας από τα πράγματα.
	Δεύτερον, για τους σινεφίλ και μάλιστα του καλού παλιού ελληνικού σινεμά, ο Μαυρογιαλούρος δεν ήταν πρωταγωνιστής Υπουργός με αρνητικό πρόσημο. Εν τέλει ο Μαυρογιαλούρος ήταν ένας θετικός ρόλος σ’ ένα κοινωνικό περιβάλλον πολύ άστατο και προβληματικό. 
      ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μοναχικός όμως!
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Σας θυμίζω για την αποκατάσταση της αλήθειας ότι στην ιστορική αξιολόγηση του φαινομένου και του συγκεκριμένου έργου ο Μαυρογιαλούρος ήταν με θετικό πρόσημο στη διδασκαλία των χαρακτήρων του έργου.
	ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Όταν είδε το φως του, όταν παραιτήθηκε από Υπουργός.
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Παραιτήθη όταν τα είδε, δηλαδή έκανε μακρά θητεία ως θύμα ενός περιβάλλοντος. Αυτό δεν φαντάζομαι να το αντιλέγει κανείς.
	Παρακαλείται ο κύριος Βασίλειος Μουλόπουλος να λάβει το λόγο για τρία λεπτά, εάν επιθυμεί.
	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Για λιγότερο, κύριε Πρόεδρε.
	Κύριε Υπουργέ, ασφαλώς υπάρχει τείχος μεταξύ μας, εγώ θα έλεγα όχι τείχος, αλλά τείχη και τάφροι. Σήμερα το διαπιστώσαμε αυτό για μία ακόμα φορά. Υπάρχει τείχος όχι μόνο γιατί εσείς κι εμείς εκπροσωπούμε και υπερασπιζόμαστε αντίθετα ταξικά συμφέροντα, αλλά γιατί εξακολουθείτε να μιλάτε «μαυρογιαλούρικα» με το αρνητικό πρόσημο –το εννοώ- με συνεχή «θα», όπως και σήμερα. Δεν κατάλαβα τι είπατε, ότι αν τα πράγματα –όπως ελπίζετε- πάνε καλά, θα καταργήσετε αυτά τα μέτρα που έχετε πάρει, δηλαδή θα ξαναδώσετε τον δέκατο τρίτο και τον δέκατο τέταρτο μισθό και θα ξαναδώσετε τα επιδόματα;
(TS)
	
      (2 PM)
Τι είπατε σήμερα; Ήταν πολύ θολό και νομίζω ότι θα πρέπει να διευκρινίσετε τι εννοούσατε. 
      Εγώ διαπιστώνω ότι εξακολουθείτε να παραπλανάτε και να «πουλάτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Θα έλεγα ότι μάταια προσπαθείτε να καταστήσετε συνυπεύθυνη την Αριστερά, όπως προσπαθήσατε σήμερα, για την κατάσταση της χώρας, γιατί η Αριστερά δεν κυβέρνησε. Ναι, εμείς ψηφίσαμε πάντοτε ό,τι ήταν υπέρ των εργαζομένων και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό, αλλά συνεχίζετε να προσπαθείτε να μας εμπλέξετε σε μία κατάσταση, όταν εμείς δεν συμμετείχαμε στη διαφθορά, όπως είναι κοινή διαπίστωση όλων πλέον εδώ μέσα ότι υπήρχε. 
      Σας υπενθυμίζω και τελειώνω με αυτό ότι τα αιτήματα «Να μπει κάποιος φυλακή» και «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα», δεν απευθύνονται στην Αριστερά.
      Ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Μουλόπουλο.
      Παρακαλείται ο κ. Θεόδωρος Δρίτσας να λάβει το λόγο για να δευτερολογήσει για τρία λεπτά.
      ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
      Θα ήθελα να πω στον κύριο Υπουργό, κύριε Πρόεδρε, σε σχέση με το θέμα των φαρμάκων που επέλεξε να του δώσει μεγάλη διάσταση στη σημερινή μας συζήτηση, αν και δεν ήταν θέμα της σημερινής επερώτησης, ότι όντως υπάρχουν πάρα πολλά ζητήματα, όμως, η περίπτωση, για παράδειγμα, όπως ανέφερε ήδη ο συνάδελφος μου και σύντροφος κ. Λεβέντης, του εάν πρέπει οι καρκινοπαθείς να πληρώνουν τη συμμετοχή για τις άλλες παθήσεις που πολύ συχνά έχουν και που πολλές από αυτές παράγονται δευτερογενώς από την πάθησή τους ή επιδεινώνονται, είναι ένα θέμα ανοιχτό. 
      Το εάν πρέπει ο Διοικητής αυτή τη στιγμή του ΙΚΑ να αυστηροποιήσει τις διατάξεις, ώστε να πληρώνουν συμμετοχή, δεν είναι αποκατάσταση των θεσμών, της νομιμότητας και του ελέγχου. Είναι επιβάρυνση του κόσμου, ο οποίος πλήττεται και έχει ανάγκη. Είναι υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους.
      Κατά τα άλλα, ισχύουν τα ζητήματα που αναφέρονται στο εάν θα ακουστούν ονόματα. Ονόματα δεν πρέπει να ακουστούν για το διεθνές σκάνδαλο των εμβολίων της νέας γρίπης; Δεν πρέπει να ακουστούν για διάφορα; 
      Αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα, πιστέψτε με, και από την πλευρά της Αριστεράς και από την πλευρά τη δική μου δεν είναι να μετατρέψουμε την ελληνική κοινωνία σε ρωμαϊκή αρένα δακτυλοδεικτούμενων ενόχων -οι ένοχοι μπορούν να διωχθούν, να προβλεφθούν όλες οι κυρώσεις και να μπει μπροστά η διαδικασία- κυρίως είναι ποιες ασφαλιστικές δικλείδες μπορούν να αναπτυχθούν, ώστε να μην επαναληφθούν τέτοιου είδους φαινόμενα.
      Και στην εισφοροδιαφυγή, oκτακόσιες χιλιάδες εισφοροδιαφεύγοντες ανέφερε προηγουμένως ο κύριος Υπουργός. Θα δημοσιεύσουμε οκτακόσιες χιλιάδες ονόματα; Αλλού βρίσκεται η έμφαση και η αιχμή του προβλήματος, να εξασφαλίσουμε να μην αναπαράγεται η εισφοροδιαφυγή, η φοροδιαφυγή, η εισφοροκλοπή και όλα αυτά τα ζητήματα. 
      Εκεί χρειάζονται παρεμβάσεις, όπως ακριβώς χρειάζονται παρεμβάσεις, όχι απλώς νομοθετικές ρυθμίσεις, για το πώς μία ανδροκρατούμενη κοινωνία, που σημαίνει μία κοινωνία διακρίσεων, μπορεί να αναπτύξει και πολιτικά και κοινωνικά, αλλά κύρια –για την ευθύνη του κράτους και των κυβερνήσεων μιλάμε σήμερα- μηχανισμούς ανατροπής αυτών των διακρίσεων και όχι μόνο πολύ συχνά ατελέσφορες ή και υποκριτικές νομοθετικές ρυθμίσεις.
      Οι γυναίκες προσπαθούν μόνες τους. Και εδώ είναι που χρειάζονται οι παρεμβάσεις, οι έλεγχοι, η επιβολή. Δεν είναι δυνατόν να λέμε ότι είναι όραμα η μάχη για την ίση αμοιβή. Πρέπει να υπάρχουν κυβερνήσεις λαοπρόβλητες, στηριγμένες στην κοινωνική δυναμική, στηριγμένες στο κίνημα των γυναικών, να απολογούνται σε αυτά τα κινήματα των γυναικείων δικαιωμάτων, να στηρίζονται ταυτόχρονα σε αυτά, για να επιβάλλουν την ίση αμοιβή παντού, για να μην έχουμε νέες Κούνεβα, για να μην έχουμε βία εις βάρος των γυναικών. Αλλιώς είναι τακτική Πόντιου Πιλάτου –και δεν αναφέρομαι σε εσάς προσωπικά, κύριε Υπουργέ.
      Εδώ έχουμε καίρια ζητήματα. Ασκείται η πολιτική εξουσία; Είναι συμβατή με την εκπροσώπηση των κοινωνικών αναγκών; Στηρίζεται στην ενεργό δράση των κοινωνικών κινημάτων, που διεκδικούν ορθώς τέτοιου είδους όχι ανατροπές, αλλά βελτιώσεις, ή απλώς φοβόμαστε την κοινωνική δυναμική και λέμε «αφήστε μας, ως κυβέρνηση έχουμε ευθύνη και θα τα κάνουμε όλα καλά.»;
      Αυτό δεν είναι αριστερή πολιτική. Δεν είναι καν σοσιαλδημοκρατική πολιτική, κύριε Υπουργέ. Η κοινωνία πρέπει να μιλάει και να είναι παρούσα και οι κυβερνήσεις να ενισχύουν αυτό το παρόν, για να έχουμε αποτελέσματα. Και αυτό δεν το κάνετε.
      Ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Δρίτσα.
      Παρακαλείται ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης από τους επερωτώντες συναδέλφους να κλείσει τον κατάλογο των δευτερολογιών. Θα ακολουθήσει η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
      Ορίστε, κύριε Παπαδημούλη, έχετε το λόγο.
      ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Πρώτα απ’ όλα μία λέξη για το γεγονός της ημέρας. Σήμερα συναντιέται ο Έλληνας Πρωθυπουργός με τον Τούρκο Πρωθυπουργό. Εμείς λέμε ότι είναι μία ιστορική ευκαιρία για μια συμφωνία υπέρ και του ελληνικού λαού και του τουρκικού λαού. Με αμοιβαία δραστική μείωση των εξοπλισμών μπορεί να εξοικονομηθούν δισεκατομμύρια ευρώ, που να είναι ένα μέρισμα ειρήνης, ανάπτυξης, στήριξης των ασθενέστερων και ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και μία απάντηση στο προεκλογικό «Λεφτά υπάρχουν», που το ξεχάσατε.
      Ένα δεύτερο σχόλιο. Η απόσταση, κύριε Υπουργέ, ανάμεσα στα τρία «δεν» που προεκλογικά μας λέγατε για το ασφαλιστικό και στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που μας παρουσιάζετε σήμερα, είναι ακριβώς όση ανάμεσα στο προεκλογικό «Λεφτά υπάρχουν» και στο δικό σας μετεκλογικό «Δεν υπάρχει σάλιο».
      Τρίτον, είναι απαράδεκτο να φορτώνετε τις πελατειακές σας πρακτικές που ξεσάλωσαν δεκαετίες –Νέα Δημοκρατία, ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΠΑ.ΣΟ.Κ., Νέα Δημοκρατία- που έφθασαν την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας, που έφτιαξαν ένα πελατειακό κράτος με ακραίο κομματισμό, στην Αριστερά. Και είναι επικίνδυνο ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος να αποδίδει σε μία δημοκρατική κοινοβουλευτική δύναμη που εκπροσωπεί εδώ εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες τη στρατηγική του χάους. Είναι προτιμότερο αντί να καταγγέλλεται την πολιτική των Μαυρογιαλούρων να θυμηθείτε τη θετική πράξη του Μαυρογιαλούρου, που στο τέλος παραιτήθηκε. Δεν βλέπω και καμία ευαισθησία εδώ για παραιτήσεις.
      Τέλος, για την έκρηξη της φαρμακευτικής δαπάνης έχετε μισή-μισή την ευθύνη με τη Νέα Δημοκρατία. Στοιχεία: Από το 2000 μέχρι και το 2009 η αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης πήγε στο 513%. Μισή ευθύνη στη Νέα Δημοκρατία, μισή ευθύνη στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Την ίδια εποχή στην Ισπανία ήταν πέντε φορές λιγότερη. Και αυτό οφείλεται σε ένα τρύπιο κράτος και σε ένα αδύναμο κοινωνικό κράτος, από τις τρύπες του οποίου περνάει η διαφθορά και η διαπλοκή. 
      Και μην λέτε: «Θα τα κάνουμε». Έχετε ψηφίσει νόμο, κύριε Υπουργέ, από το 1996 με Κυβέρνηση Σημίτη, που προέβλεπε διπλογραφικά, ισολογισμούς και μηχανοργάνωση στα δημόσια νοσοκομεία και ακόμη τώρα, δεκαπέντε χρόνια μετά, δεν έχει γίνει τίποτε.
      (TL)
      
      
      
      
      
       

      
       
      (2TS)
      Και στο point-system του κ. Πάγκαλου γι’ αυτή τη δράση που έπρεπε να εφαρμοστεί 15 χρόνια πριν, υπάρχει η φράση «είναι σε εξέλιξη». Αντί, λοιπόν, να κουνάτε το δάκτυλο προς τα αριστερά, φορτώνοντάς μας πράγματα που δεν μας αντιστοιχούν και για τα οποία δεν είμαστε υπεύθυνοι – δεν είμαστε τέλειοι, αλλά δεν τα φτιάξαμε εμείς αυτά τα πράγματα – να κοιτάξτε να κάνετε μια έμπρακτη αυτοκριτική.
      Ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Παπαδημούλη.
      Δεν μπορώ παρά να επισημειώσω ότι, καθώς φέρνει και την ευρωπαϊκή αύρα, γίνεται ασθενές το συγκριτικό επιχείρημα. Μερικώς έχει την αξία του, ότι έτσι ήταν η κατάσταση εδώ για τα φάρμακα, ενώ στην Ισπανία ήταν διαφορετική. Τώρα, καθώς βλέπουμε αυτή την περιδίνηση της χρηματοπιστωτικής κρίσης και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, συγκριτικές αναφορές είναι μάλλον επισφαλείς. Ισχύουν στο μέρος, αλλά ήθελα να το παραθέσω αυτό στη συζήτηση.
      Τώρα καλώ την Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, κα Ευαγγελία Αμανατίδου-Πασχαλίδου, για δευτερολογία, με αυτοσυγκράτηση.
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Ασχοληθήκαμε σήμερα, αφού το ανοίξατε εσείς, κύριε Υπουργέ, με τη μείωση της κατανάλωσης των φαρμάκων.
      Να πιάσω εγώ ένα άλλο θέμα: τα ποσοστά κατάθλιψης στον πληθυσμό συνεχώς αυξάνονται και ιδιαίτερα στον γυναικείο πληθυσμό. Και γνωρίζετε όλοι ότι ειδικά μετά από μια συγκεκριμένη περίοδο της γυναίκας, από την εμμηνόπαυση, για να τα λέμε όπως είναι, είναι ακόμη πιο ανεβασμένα τα ποσοστά της κατάθλιψης. Αυτό σημαίνει ότι και τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει να έχουν μια ανάλογη φροντίδα για τα άτομα τα οποία ασθενούν.
      Τώρα με τα μέτρα που έχετε πάρει και με την αυξανόμενη ανεργία, θα έχουμε πολύ μεγαλύτερη επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων, διότι οι ασθένειες που έρχονται από το στρες και από το άγχος των εργαζομένων ή των ανέργων και τα οικονομικά προβλήματα που θα γίνουν ακόμη πιο εκρηκτικά, θα φέρουν και άλλες ασθένειες.
      Ανεβάζετε τα συνταξιοδοτικά όρια, που σημαίνει ότι θα επιβαρυνθούν, με αυτή την έννοια που το λέω, τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν πρόκειται να μειωθούν οι εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων, κύριε Υπουργέ. Γιατί τα βλέπετε ανάποδα τα πράγματα; Είναι τελείως ανάποδα. Μήπως έτσι βολεύει την ιδιωτική ασφάλιση; Θεωρούμε ότι όλη αυτή η πολιτική δεν εμπεριέχει το κοινωνικό κριτήριο. Το εκχωρείτε αλλού, στους ιδιώτες. 
      Μιλάμε για την επερώτηση για τις γυναίκες και θα έπρεπε σήμερα εδώ οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι των δύο κομμάτων, και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον να ήταν γυναίκες. Και μάλιστα ο κ. Μαρκόπουλος, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, αναφέρθηκε στην κα Τσουμάνη-Σπέντζα, η οποία ήταν στην Γραμματεία Ισότητας για πολλά χρόνια και είναι Βουλευτής από το 2009. Και έλεγε: μου τα έλεγε στο αυτί.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Όχι έτσι. Είπε συνεργαζόμαστε και με συμβούλευσε.
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Όχι, δεν το καταλαβαίνω. Θα το δεχθούμε όπως το είπε.
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Θέλω να φέρω την κουβέντα στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Τι πρόσβαση έχει η γυναίκα στα κέντρα λήψης των αποφάσεων; Και έφτασαν οι γυναικείες οργανώσεις να βάζουν το θέμα της ποσόστωσης, για να μπορούν να έχουν πρόσβαση εκεί. Γιατί δεν είχαν πρόσβαση σε όλα τα προηγούμενα που συζητούσαμε εδώ από τη δική μας τη μεριά, διότι από την πλευρά του Υπουργείου δεν αναφέρθηκαν πολλά από τα καυστικά θέματα που βάλαμε στην επερώτησή μας για τις γυναίκες, αλλά αναλωθήκαμε περισσότερο σε άλλα θέματα.
      (2TL)
      Εδώ είναι και αυτό το θέμα. Στα κέντα λήψης των αποφάσεων, ποια είναι η πρόσβαση; Εδώ είχαμε φθάσει γυναίκες Βουλευτίνες της Εθνικής Αντιπροσωπείας, στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, να καταθέσουμε μία πρόταση, συνυπογράφοντας από όλα τα κόμματα, ώστε να μπορούν να έχουν γυναίκες πρόσβαση στα ερευνητικά κέντρα, στα διοικητικά συμβούλια.
      Άρα, ο αποκλεισμός των γυναικών και η χρησιμοποίησή τους από πάρα πολλές δομές ενός κράτους, και δη του Ελληνικού Κράτους, είναι ελάχιστες. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Πρέπει να σας θυμίσω ότι ιδιαίτερα για την πολιτική δεν είναι υπόθεση νομοθετικών προβλέψεων και ρυθμίσεων -υπάρχουν και με τις ποσοστώσεις-  αλλά είναι κοινωνικό…
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία, όταν η γυναίκα είναι φορτωμένη με χίλια άλλα πράγματα που θα πρέπει να τρέχει σαν τη Μαίρη Παναγιωταρά…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Αποδέχομαι ως αιτία, έτσι όπως το διατυπώνετε, τους μη ευνοϊκούς ρυθμούς της κοινωνικής μας λειτουργία, αλλά μην υπερτιμούμε τις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας, ότι με μία νομοθετική ρύθμιση θα λύσουμε το πρόβλημα. 
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Είπα ακριβώς…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Η κοινωνική ζύμωση, ώστε να έρθει σε ορθολογικότερους ρυθμούς, είναι που θα πρέπει να γίνει...
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Έχετε δίκιο, κύριε Πρόεδρε…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Και εσείς.
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Όμως, θα πρέπει, πρώτα απ’ όλα, οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα να δίνουν τις δυνατότητες στις γυναίκες. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ναι, βέβαια. 
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Και εκεί πήγαινε το «γιατί οι κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι σήμερα ήταν άνδρες».
      Θέλω να πω, τώρα που γίνεται και η περικοπή των βαρέων και ανθυγιεινών και επικίνδυνων επαγγελμάτων και άλλων, ότι και για τους άνδρες και για τις γυναίκες υπάρχουν επαγγέλματα επικινδυνότητας τα οποία εξαιρούνται. Οι αστυνομικοί δεν κατατάσσονται στην επικινδυνότητα του επαγγέλματος. Όταν είναι μάλιστα και γυναίκα, υπάρχει ένα θέμα παραπάνω. Να πούμε για τις νοσοκόμες και τους νοσοκόμους; Εξαιρούνται από το ανθυγιεινό του επαγγέλματος. Οι καθαρίστριες, οι κομμώτριες εξαιρούνται. Θα έρθει, μάλιστα, και καινούργια περικοπή στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και θα πρέπει να μας δώσει μία απάντηση ο Υπουργός Εργασίας.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
      Παίρνω και το χρόνο της τριτολογίας μου, κύριε Πρόεδρε.
      Ο κ. Παπουτσής μίλησε για τη διάσωση της χώρας. Εμείς μιλάμε για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, που εσείς δεν κάνατε καν τον κόπο να μπείτε σε αυτήν την προσπάθεια και επιλέξατε κατευθείαν την τριπλή λαιμητόμο. Αυτό έκανε η Κυβέρνηση. 
      Από την άλλη μεριά, αναφέρθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος στην εθνική συσπείρωση που απαιτείται. Εθνική συσπείρωση απαιτείται για έναν και μόνο λόγο: Να παραμείνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των επόμενων γενεών άθικτα. Σε κάτι διαφορετικό εμείς δεν θα συνηγορήσουμε. Η Αριστερά δεν έχει κανένα, μα κανένα λόγο να στηρίξει αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα, στα οποία συνηγόρησε, μαζί με την Κυβέρνηση, ο ΛΑ.Ο.Σ. και η κυρία Μπακογιάννη. Βεβαίως, μπορεί και η υπόλοιπη Νέα Δημοκρατία σιωπηλά να συνηγορεί και να συνηγορήσει και σε άλλα πράγματα. Εμείς, όμως, επειδή είμαστε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είμαστε η Αριστερά, θα μας επιτρέψει ο κ. Παπουτσής, που δυστυχώς δεν είναι εδώ αυτήν τη στιγμή, να μιλάμε εμείς για τις θέσεις μας. Το λέω, γιατί έκανε και μία παρέμβαση για τις θέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. 
      Εμείς δεν υπονομεύουμε την προσπάθεια της Κυβέρνησης. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση υπονομεύει τον ίδιο τον ελληνικό λαό, τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και τους παίρνει τη ζωή. Τους παίρνει το χώρο τους. Δεν θα μπορούν να αναπνεύσουν αυτοί οι άνθρωποι! 
      Δεν συζητώ για τα υπόλοιπα. Η φτώχεια που έρχεται -και θα την δούμε δυστυχώς από το Σεπτέμβριο πολύ πιο έντονα- είναι τεράστια. 
      (ML)
      
      (2PE)
Και το δημόσιο χρέος, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, αντί να πέσει θα αυξηθεί δραματικά. Κάποιος καλείται να το πληρώσει. Και δυστυχώς  το πελατειακό κράτος, διαχρονικά, τι κάνει κύριε  Υπουργέ; Αφήνει στο απυρόβλητο αυτούς που δημιούργησαν αυτήν την κρίση.
      Κάτι τελευταίο τώρα. Είχε δίκιο ο κ. Παπουτσής που είπε ότι είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι. Ευτυχώς. Και δεν θα το βάλω στο θέμα του φύλου. Θα το βάλω στο θέμα της πολιτικής. Ευτυχώς δεν είμαστε ίδιοι. Για τις επόμενες γενιές που λέει επίσης ο κ. Παπουτσής και για τα ασφαλιστικά ταμεία που είναι η προοπτική των σημερινών εργαζομένων και το μέλλον των επόμενων γενεών, εγώ θα ρωτήσω ποιες είναι αυτές οι γενιές. Γιατί δεν μιλάμε για γενιές. Μιλάμε για επόμενες στρατιές ανέργων. Αυτές είναι οι επόμενες γενιές.
      Ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κυρία Ευαγγελία Αμανατίδου-Πασχαλίδου.
      Πριν δώσω το λόγο στον κύριο Υπουργό να κλείσει τη συνεδρίαση της συζήτησής μας, έχω να κάνω μια ανακοίνωση προς το Σώμα.
      Ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Οικονομικών, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού και Τουρισμού, κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης –Πρόγραμμα Καλλικράτης». 
      Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας Ελευθερίου Βενιζέλου και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτιρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, τριάντα ένας μαθητές και μαθήτριες και έξι εκπαιδευτικοί από το 8ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας Μαγνησίας.
      Η Βουλή τους καλωσορίζει.
      (Χειροκροτήματα)
      Ο κύριος Υπουργός  έχει το λόγο για πέντε λεπτά.
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός  Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Δεν έχω καταλάβει την τοποθέτηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για το θέμα των φαρμάκων, γιατί οι παρεμβάσεις των Βουλευτών του δεν ήταν βέβαια στο πλαίσιο της παρέμβασης της κυρίας Νικολαΐδου, που είναι πραγματικά ακατανόητη, όπως και της κυρίας Παπαρήγα πριν από λίγες μέρες –πραγματικά ακατανόητη- αλλά οι τοποθετήσεις των Βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.  κινούνται κάπου ανάμεσα σε αυτά που πρέπει να γίνουν και σε κάτι άλλο το οποίο δεν μπορώ, εγώ τουλάχιστον, με ακρίβεια να καταλάβω. Γιατί; Όλα τα κόμματα και το Κ.Κ.Ε., όταν γίνεται συζήτηση στην Εθνική Αντιπροσωπεία για τη σπατάλη, το όργιο στο χώρο των φαρμάκων, όταν όλοι λέμε ότι πρέπει να αλλάξει μία πρωτοφανής στην Ευρώπη κατάσταση, μία χώρα με δέκα-έντεκα εκατομμύρια όπως η Ελλάδα, να έχουν τα ασφαλιστικά της ταμεία να πληρώνουν δαπάνη για τα φάρμακα 5 δισεκατομμύρια ευρώ, το 2009, ενώ το Βέλγιο με τον ίδιο πληθυσμό έχει 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ, όταν λέμε ότι αυτή η διαφορά είναι παράλογη και πρέπει να τη μειώσουμε, γιατί και χρήματα δεν έχουμε, αλλά και αν είχαμε, δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε να τα δώσουμε στη σπατάλη και στη διαφθορά, όταν έρχεται η ώρα των μέτρων αμέσως αλλάζουμε θέση. Πάμε αλλού. Αρχίζουμε και βλέπουμε άλλα θέματα.
      (ΧΑ)
      (2ML)
      Κύριε Πρόεδρε, είμαι σίγουρος ότι θα αρχίσουν να μας φέρνουν τώρα σε πρωινές εκπομπές. Το λόγο εκείνο της δημαγωγίας που οδήγησε την Ελλάδα, αγαπητέ συνάδελφε κύριε Παπαδημούλη, που συνηγορήσατε υπέρ της  προηγούμενης διακυβέρνησης και δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνετε, «διαχρονικά και τα δυο κόμματα εξουσίας». Εγώ τη λέξη «Νέα Δημοκρατία» σήμερα δεν την ανέφερα στο λόγο μου ούτε με ενδιαφέρει στο ελληνικό Κοινοβούλιο αν τσακωνόμαστε για το ποιος έχει ευθύνες και να μιλάμε με το εσείς και με το εμείς. Σημασία έχει να κάνουμε κάτι καλό για τον ελληνικό λαό.
      ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Γιατί είστε συνυπεύθυνοι.
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Αλλά αφού το θέτετε έτσι, πρέπει και εγώ να υπογραμμίσω ότι, όταν παραδώσαμε το 2004, η φαρμακευτική δαπάνη για τα ταμεία ήταν 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ και μας παραδόθηκε 4,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν είναι το ίδιο. Το Βέλγιο με ίδιο πληθυσμό έχει το 2009 φαρμακευτική δαπάνη ίση με αυτή που είχαμε εμείς το 2004. Οι αριθμοί της λογικής είναι αυτοί. Πρέπει να υπάρξουν μέτρα. 
      Κύριε Πρόεδρε, σας διαβεβαιώνω ότι, εάν τα καταφέρουμε με τις πολιτικές -που το δικό μας Υπουργείο μέχρι στιγμής έδειξε ότι έδωσε το αποτέλεσμα για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια για το μήνα Απρίλιο να μειωθούν κατά 1,5% οι δαπάνες για φάρμακα του ΙΚΑ- αν οι πολιτικές μας συνεχιστούν έτσι από εμάς, εάν οι πολιτικές οι χρονοδιαγεγραμμένες  φέρουν αποτελέσματα τον Ιούνιο για τη λίστα και πριν από αυτό για την υποκοστολόγηση που έγινε και στις 3 Μαΐου εξεδόθη σχετική διάταξη την οποία κατέθεσα στην Εθνική Αντιπροσωπεία, αν όλα αυτά συγκλίνουν σε αυτό που υπολογίζουμε, εκτιμάμε και παλεύουμε γι’ αυτό, δηλαδή στη μείωση, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, ναι μπορούμε να σκεφτούμε παρ’ ότι η κατάσταση είναι αυτή να καταργηθεί ή να μειωθεί κατά πολύ έστω η συμμετοχή των ιδιωτών ασφαλισμένων. Ναι, θα είναι μια κίνηση ευθύνης και για δευτερεύουσες και τριτεύουσες ασθένειες. Ναι, είναι μια προοπτική. 
      Και σας διαβεβαιώνω, κύριε Πρόεδρε –μιλώ ειλικρινά- καταρτίζοντας τη διάταξη για τη λίστα στο μυαλό μας έχουμε όταν αυτό προχωρήσει και δώσει μέσα στο 2010 τα προσδοκώμενα αποτελέσματα να μειώσουμε ή και να καταργήσουμε τη συμμετοχή του ασφαλισμένου στη φαρμακευτική δαπάνη.
      Τώρα θέλω να πω κάτι –και με αυτό τελειώνω- στην κ. Διώτη. Κυρία Διώτη, εγώ αναφέρθηκα ίσως για λίγα λεπτά στην ομιλία μου για τα θέματα που έθεσε η επερώτηση. 
      ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Τρία λεπτά.
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Τη χρονομετρήσατε αλλιώς. Άλλη συνάδελφός σας είπε για κάτι παραπάνω. Δεν το μέτραγα. Πάντως στα οκτώ θέματα που προκύπτουν από τα επτά ερωτήματά σας ήμουν σαφής. Μίλησα για συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Μίλησα για συγκεκριμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με προγράμματα. Ό,τι μας ρωτήσατε, το απήντησα συμφωνώντας ή και εν μέρει διαφωνώντας. Ήμουν σαφής. Τα υπόλοιπα θέματα, πλην φαρμάκων  που πήρα εγώ την πρωτοβουλία ως θέμα του Υπουργείου μου να τα βάλω εδώ, όλα από το λόγο των συναδέλφων σας προέκυψαν τα θέματα, και για την κηδεμονία. Και σας καλώ αφού είστε τόσο πολύ προσεκτική στη χρήση του δικού μου χρόνου να μετρήσετε στις δευτερολογίες τουλάχιστον των συναδέλφων σας πόσες φορές έγινε αναφορά στο θέμα για το οποίο καταθέσατε επίκαιρη επερώτηση. 
      ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Στις δευτερολογίες απαντήσαμε σε εσάς.
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Στη Βουλή είναι πάρα πολύ λογικό εν μέσω…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας):   Εντάξει δεν τίθεται θέμα τώρα.
      ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Μα, μου λέει, εσείς πρέπει να εκτιμήσετε και αυτό σας το ζητάμε. Γιατί όπου έκανα λόγο, κύριε Μουλόπουλε, που εξανίστασθε, ήταν για να απαντήσω σε επιχειρήματα σας. Και πάντως σημειώνω -και με αυτό ολοκληρώνω- ότι σε όλα τα θέματα που μου θέσατε, απαντήσεις συγκεκριμένες έδωσα. Μπορεί να μην σας καλύπτουν. Άλλο αυτό. Αυτό είναι η αξιολόγησή σας. Δεν περιφρόνησα όμως τα ερωτήματά σας, επήνεσα την τεκμηρίωση της επίκαιρης επερώτησης και ήμουν σαφής και συγκεκριμένος.
      ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο για ένα λεπτό.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας):   Όχι, δεν έχετε. Έχετε εξαντλήσει και την τριτολογία σας. Θεωρείται λήξαν. Έχει το συμπερασματικό λόγο ο Υπουργός. Εσείς έχετε αναπτύξει εκτενώς την επερώτηση σας. 
      (XP)
      (2XA)
      Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της υπ' αριθμ. 25/8-3-2010 επίκαιρης επερωτήσεως Βουλευτών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς προς τους Υπουργούς Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, σχετικά με τις ανισότητες και τις διακρίσεις των δύο φύλλων. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό δέχεστε να λύσουμε τη συνεδρίαση;
      ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
     Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 13.34’ λύεται η συνεδρίαση για την Δευτέρα 17 Μαΐου 2010 και ώρα 18.00’ με αντικείμενο εργασιών του Σώματος  Κοινοβουλευτικό Έλεγχο, α) συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) συζήτηση επερώτησης σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που θα διανεμηθεί. 
      
      Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                        ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ  
        
      

1 / 140


14/5/2010



Τελευταία Αποθήκευση:	14/5/2010 10:53:00 πμ	Από:	Γεωργοπαπαδάκου Κανέλλα
Εκτυπώθηκε:	14/5/2010 10:53:00 πμ