(Σημείωση: Ο παρακάτω πίνακας περιεχομένων δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές και συντακτικές διορθώσεις)

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΒ’
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ A’ 
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΣΤ΄
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008 (απόγευμα)

ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
 Επικύρωση Πρακτικών, σελ.

Β. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: «Κύρωση της κωδικοποίησης της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων», σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων:
ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Κ., σελ.
ΒΟΡΙΔΗΣ Μ., σελ.
ΓΕΙΤΟΝΑΣ Κ., σελ.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Α., σελ.
ΓΚΑΤΖΗΣ Ν., σελ.
ΚΟΡΚΑ-ΚΩΝΣΤΑ Α., σελ.
ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ Ι., σελ.
ΜΑΝΙΑΤΗΣ Ι., σελ.
ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Κ., σελ.
ΜΠΕΚΙΡΗΣ Μ., σελ.
ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Θ., σελ.
ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ Η., σελ.
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Π., σελ.
ΣΚΡΑΦΝΑΚΗ Μ., σελ.
ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Κ., σελ.
ΦΙΛΙΝΗ Α., σελ.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΣΤ΄
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008 (απόγευμα)

	Αθήνα, σήμερα στις 4 Ιουνίου 2008, ημέρα Τετάρτη και ώρα 18.04΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Γ΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΝΕΡΑΝΤΖΗ.
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
	Εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της 
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
	Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: «Κύρωση της κωδικοποίησης της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων».
	Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της της 21ης Μαΐου 2008 τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε μία συνεδρίαση.
	Οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κομμάτων μάς απέστειλαν επιστολές με τις οποίες ορίζουν τους Κοινοβουλευτικούς τους Εκπροσώπους για τη σημερινή συζήτηση. Η Νέα Δημοκρατία ορίζει τον κ. Μαρκόπουλο, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ορίζει τον κ. Μανιάτη, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ορίζει την κ. Φιλίνη και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο τον κ. Βορίδη και ως ειδικό αγορητή τον κ. Πολατίδη.
	Η εισηγήτρια της Πλειοψηφίας κ. Κόρκα-Κώνστα, Βουλευτής Κορινθίας, έχει το λόγο.
	ΑΘΗΝΑ ΚΟΡΚΑ-ΚΩΝΣΤΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
	Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να εισηγούμαι την κύρωση της κωδικοποίησης της νομοθεσίας κατασκευής των δημοσίων έργων. 
      Είναι γνωστό φαινόμενο, ειδικά στην ελληνική Δημόσια Διοίκηση, η πολυνομία και όλοι γνωρίζουμε τις δυσμενείς συνέπειες που έχει η εφαρμογή της.
      Και γνωρίζουμε όλοι τις δυσμενείς συνέπειες που έχει η εφαρμογή της. Η κωδικοποίηση δίνει τη δυνατότητα της λειτουργίας βάσει νόμων, τον αποκλεισμό παρερμηνειών και διαφορετικών εφαρμογών αναλόγων περιπτώσεων, εμπεριέχει τη διαφάνεια, εξαλείφει φαινόμενα εξυπηρέτησης και συναλλαγής, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ένα τέτοιο αντικείμενο, όπως είναι τα μεγάλα τεχνικά έργα. Για να αποφευχθούν λοιπόν και να θεραπευθούν τέτοιες καταστάσεις, ήταν αναγκαίο να γίνει η κωδικοποίηση. 
      Με το νέο κώδικα απλοποιείται η εφαρμογή της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων από όλους τους φορείς που κατασκευάζουν δημόσια έργα, είτε αυτοί είναι το κράτος είτε είναι η περιφέρεια είτε είναι οι δήμοι είτε είναι οι νομαρχίες ή οποιοσδήποτε φορέας. 
      Αν κάνουμε μία στατιστική αναδρομή στα νομοθετήματα της Βουλής των Ελλήνων από το έτος 1975, αυτή μας δείχνει ότι αν αφαιρέσουμε τα τρία πρώτα έτη της Μεταπολίτευσης, που υπήρχε μία αυξημένη νομοθετική παραγωγή και αν αφαιρέσουμε και κάποια έτη που υπήρχε αισθητά μειωμένη νομοθετική παραγωγή –ας μου επιτραπεί αυτή η έκφραση- θα δούμε ότι κατά μέσο όρο ψηφίζονται γύρω στους ενενήντα με εκατόν δέκα νόμους κατά έτος. 
      Στο πλέγμα αυτών των κανόνων που θεσπίζονται με διατάξεις νόμων και κανονιστικών πράξεων της διοίκησης, εντοπίζονται και ασάφειες και αλληλοεπικαλύψεις και επαναλήψεις, ενίοτε αντιφάσεις, με αποτέλεσμα να υπάρχει αβεβαιότητα ως προς τον κανόνα δικαίου που ισχύει σε κάθε περίπτωση. 
      Η βεβαιότητα αυτή δημιουργεί την ανάγκη να εισαχθούν νέες νομοθετικές ρυθμίσεις για να αποσαφηνιστεί το νομικό καθεστώς με περαιτέρω ενίσχυση του φαινομένου της πολυνομίας κατά την εδραίωση, έστω και σε περιορισμένη έκταση, αισθήματος ανασφάλειας του δικαίου.
      Όμως, ανασφάλεια του δικαίου σημαίνει και δημιουργία αμφισβητήσεων, δημιουργίες διενέξεων, κυρίως δε μεταξύ ιδιωτών και κράτους και αύξηση των διαφορών, οι οποίες καταλήγουν προς επίλυση συνήθως στα δικαστήρια. 
      Η κωδικοποίηση των διατάξεων για τα δημόσια έργα κρίνεται επιτακτική και αναγκαία, γιατί η νομοθεσία είναι και μεγάλη, είναι και πολύπλοκη και υπάρχουν βασικά κείμενα πάρα πολύ παλιά. Στο διάστημα που πέρασε έχουν γίνει πολλές τροποποιήσεις, πολλές αλλαγές και για να συμβαδίζουμε με τη σύγχρονη πραγματικότητα και γιατί η ελληνική νομοτεχνική πρακτική αποφεύγει τις ρητές καταργήσεις των παλαιοτέρων και συνήθως χρησιμοποιείται η έκφραση «καταργείται κάθε διάταξη που αντίκειται στις διατάξεις του παρόντος νόμου».
      Το πρόβλημα, λοιπόν, γίνεται εντονότερο στην εφαρμογή του νόμου. Άρα, για να βρει ο κάθε ένας στην κάθε μία περίπτωση τι ισχύει, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Και αυτή η δουλειά γίνεται από υπηρεσίες και από φυσικά πρόσωπα που συνήθως είναι επιστήμονες που έχουν μια συγκεκριμένη ιδιότητα, είναι πολιτικοί μηχανικοί, είναι αρχιτέκτονες, είναι οι απλοί πολίτες που έχουν ανάγκη να διευκρινίσουν ένα θέμα, για το οποίο έχουν έννομο συμφέρον και είναι πολύ δύσκολο το να γνωρίζουν τη νομική ερμηνεία. 
      Ακολουθούν, λοιπόν, για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες, κάποιες υπουργικές εγκύκλιοι, γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, νομολογίες και δημιουργείται ένας ολόκληρος κυκεώνας. 
      Τι επιτυγχάνουμε με την κωδικοποίηση της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα; Γίνεται μια προσπάθεια για να βελτιωθεί η ποιότητα της διατύπωσης, κατά τέτοιον τρόπο που να είναι πολύ πιο εύκολο και αξιόπιστο και να μπορεί να βρει κανείς ανά πάσα περίπτωση πού αντιστοιχεί. 
      Εξασφαλίζεται δηλαδή η ορθή εφαρμογή των νόμων, χωρίς να δίνονται περιθώρια για παρερμηνείες κατά την κρίση ή κατά την προτίμηση σε οτιδήποτε ή να σκεφθεί κάποιος διάφορες σκοπιμότητες, δηλαδή διευκολύνεται η απλοποίηση και η ομοιογενής διαχείριση όλων των ζητημάτων που προκύπτουν.
      Επιπλέον, εξασφαλίζονται συνθήκες ασφάλειας και για τους πολίτες, ασφάλειας δικαίου, γιατί επιβάλλεται μία τάξη στη μεγάλη και πολύπλοκη νομοθεσία που δημιουργεί απορίες, άγχος, ανασφάλειες για την ορθότητα των κινήσεων.
      Επιτυγχάνεται ο περιορισμός της γραφειοκρατίας, βελτιώνονται το κατά δύναμιν οι συνθήκες πληροφόρησης που δημιουργούνται από ένα οργανωμένο νομοθετικό περιβάλλον. Δημιουργείται, δηλαδή, ένα πλαίσιο διαφάνειας, ισότιμης μεταχείρισης, το οποίο εμπίπτει και στις διατάξεις της παρούσης κωδικοποίησης.
      Σήμερα, συζητάμε το νέο Κώδικα Δημοσίων Έργων, που αφορά την κωδικοποίηση όλης της ελληνικής και κοινοτικής νομοθεσίας σ’ ένα ενιαίο κείμενο ταξινομημένο απ’ όλες τις πηγές του κώδικα. Πρόκειται για ένα δύσκολο νομικό εγχείρημα –δεν υπάρχει αμφιβολία- και είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς που έγινε από μία ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, η οποία γι’ αυτόν το λόγο λειτούργησε περίπου πέντε χρόνια και συστήθηκε με μία κοινή υπουργική απόφαση ανάμεσα στους Υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών, Περιβάλλοντος και Χωροταξίας τον Ιανουάριο του 2003.
      Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η κωδικοποίηση των δημοσίων έργων αποτελούσε και ένα πάγιο αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς την ελληνική Κυβέρνηση. 
      Όλοι, λοιπόν, οι εμπλεκόμενοι στην παραγωγή δημοσίων έργων της χώρας μας θεωρούσαν ότι είναι απαραίτητη η κωδικοποίηση. 
      Κύριοι συνάδελφοι, έτυχε στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία σαν μηχανικός να έχω επιλέξει και εγώ ένα μεγάλο διάστημα να είμαι μελετήτρια και εργολήπτρια δημοσίων έργων. Σας πληροφορώ ότι πάρα πολλές φορές, σε διάφορα σημεία είχα προβληματιστεί και για διάφορα θέματα και έλεγα με απελπισία «μα, επιτέλους, δεν είμαι νομικός. Πώς μπορώ να ερμηνεύσω όλες αυτές τις παραγράφους;». 
      Είναι η πρώτη φορά, λοιπόν, που γίνεται συντεταγμένα η κωδικοποίηση και μπορεί ο κάθε ένας ενδιαφερόμενος να καταλάβει τι ισχύει για την περίπτωση που τον ενδιαφέρει και πώς πρέπει να εφαρμοστεί το κάθε τι.
      Πρόσφατα, μάλιστα, η ηγεσία του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. παρουσίασε στα αρμόδια στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το αποτέλεσμα της κωδικοποίησης και εισέπραξε συγχαρητήρια και για την ποιότητα αυτής της δουλειάς, αλλά και για την ολοκλήρωση αυτής της υποχρέωσης που είχε η χώρα μας.
      Με τον κώδικα θωρακίζεται ακόμα πιο πολύ το θεσμικό πλαίσιο, όσον αφορά τη διαφάνεια παραγωγής δημοσίων έργων και άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος και η προτεραιότητα και της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε..
      Η ύλη του νέου κώδικα –θα προσπαθήσω με πάρα πολύ λίγα λόγια να το αναφέρω και να το εισηγηθώ- αποτελείται από έξι μέρη: Το προσυμβατικό στάδιο της εκτέλεσης των δημοσίων έργων, τη σύμβαση κατασκευής του έργου, τις εργοληπτικές εταιρείες και τα μητρώα, την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην οδηγία 18, τις ειδικές διατάξεις, τις τελικές διατάξεις.
      Επίσης, περιλαμβάνει ταξινομημένες τις πηγές με πίνακα κωδικοποιημένων διατάξεων και ακολουθούν σε ένα συγκεκριμένο παράρτημα όλες οι υπουργικές αποφάσεις που εφαρμόζονται υποχρεωτικά κατά τη διαδικασία ανάθεσης των δημοσίων έργων.
    Και συγκεκριμένα, είναι οι τρεις τύποι προτύπων διακηρύξεων ανοιχτής δημοπρασίας, η απόφαση για την έκδοση ενημερότητας πτυχίου, οι δώδεκα υπουργικές αποφάσεις που αφορούν κυρίως την ποιότητα των δημοσίων έργων, είναι η τήρηση των λεγομένων Φ.Α.Υ. και Σ.Α.Υ., η κοινή υπουργική απόφαση για τα δικαιολογητικά για την τήρηση των μητρώων του ν. 3310/2005, όπως τροποποιήθηκε με το ν. 3414/2005 και ισχύει, η απόφαση για τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων προϊσταμένης αρχής στις συμβάσεις δημοσίων έργων, αρμοδιότητας του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., τα παραρτήματα του π.δ. 60/2007, καθώς και νέα τυποποιημένα έντυπα που αφορούν τα έργα τα οποία εμπίπτουν και στην κοινοτική νομοθεσία. Δηλαδή δίδεται μια απλή διαφανής διαδικασία, όσον αφορά τις υποχρεώσεις που έχουμε στην ανάθεση των δημοσίων έργων.
    Κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι η κωδικοποίηση αποτελεί εργαλείο για την αντιμετώπιση πάρα πολλών προβλημάτων, για τη γρήγορη διενέργεια των διαγωνισμών και για τη δρομολόγηση λύσεων στα προβλήματα που ανακύπτουν κατά τη διάρκεια ενός έργου, αλλά και σε διενέξεις και διαφορές ανάμεσα σε πολίτες-ιδιοκτήτες σε σχέση με τις συναλλαγές τους προς το δημόσιο, την αποφυγή αδικιών επώδυνων, πρόσκαιρων ή και χρονοβόρων, που καταλήγουν πολλές φορές σε χρονίζουσες δικαστικές διαδικασίες.
    Πιο συγκεκριμένα, η κωδικοποίηση περιλαμβάνει και αναλύεται ως εξής: Στο πρώτο μέρος, που είναι το προσυμβατικό στάδιο. Στο Α' κεφάλαιο, στο γενικό μέρος, αναφέρει τον τρόπο κατασκευής.
    Στο Β΄ κεφάλαιο αναφέρει τον τρόπο κατασκευής, τις διαδικασίες επιλογής αναδόχου, τα συστήματα των προσφορών και αντίστοιχα στα άρθρα, τη μειοδοσία.
    Στο Γ΄ κεφάλαιο αναφέρει την περιβαλλοντική μελέτη, τη διακήρυξη, τα τεύχη δημοπράτησης. Αυτά εκτείνονται από το άρθρο 14 έως το άρθρο 19. 
    Το Δ΄ κεφάλαιο αφορά τη συμμετοχή σε διαγωνισμό στο άρθρο 20 και τα προαπαιτούμενα στοιχεία συμμετοχής σε διαγωνισμό.
    Στο Ε΄ κεφάλαιο αναφέρει τη διεξαγωγή δημοπρασίας, τη διαδικασία κατάθεσης προσφορών, την ανάδειξη αναδόχου. Αυτά εκτείνονται στα άρθρα 21 έως το 29. 
    Στο δεύτερο μέρος, που αφορά τη σύμβαση κατασκευής του έργου, το Α΄ κεφάλαιο μιλά για την εργολαβική σύμβαση από το άρθρο 30 έως 35. 
    Το Β΄ κεφάλαιο αναφέρεται στη διοίκηση και διαχείριση του έργου από το άρθρο 36 έως το άρθρο 75, που φθάνουμε στην οριστική παραλαβή. 
    Το Γ΄ κεφάλαιο αναφέρεται στην επίλυση των διαφορών. Είναι τα άρθρα 76, 77 και 78. 
    Το Δ΄ κεφάλαιο αφορά την αυτεπιστασία και περιλαμβάνει το άρθρο 79. 
    Στο τρίτο μέρος του νομοσχεδίου έχουμε τις εργοληπτικές επιχειρήσεις και τα μητρώα.
    Το Α΄ κεφάλαιο αφορά τις εργοληπτικές επιχειρήσεις από τα άρθρα 80 έως και 91. 
    Το Β΄ κεφάλαιο αναφέρεται στα Μητρώα των Εργοληπτικών Επιχειρήσεων, τα Μ.Ε.ΕΠ. από τα άρθρα 92 έως και 106. 
    Το Γ΄ κεφάλαιο αναφέρεται στα Μητρώα Εμπειρίας Κατασκευαστών, τα Μ.Ε.Κ. από το άρθρο 107 έως το άρθρο 110.
    Το τέταρτο μέρος περιλαμβάνει διατάξεις για την ανάθεση έργων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κοινοτικού Δικαίου.
    Στο Α΄ κεφάλαιο είναι οι ορισμοί και οι γενικές αρχές στα άρθρα 111, 112 και 113. 
    Το Β΄ κεφάλαιο περιλαμβάνει τα πεδία εφαρμογής, τα κατώτατα όρια από το άρθρο 114 έως 116.
    Το Γ΄ κεφάλαιο αναφέρεται στις εξαιρούμενες συμβάσεις και περιλαμβάνει τα άρθρα 117 έως 119.
    Στο Δ΄ κεφάλαιο αναλύονται οι ειδικές περιπτώσεις από το άρθρο 120 έως το άρθρο 122.
    Στο Ε΄ κεφάλαιο αναφέρονται τα είδη των διαγωνισμών και οι τρόποι διενέργειας από το άρθρο 123 έως το άρθρο 129.
    Το ΣΤ΄ κεφάλαιο περιλαμβάνει τους κανόνες δημοσιότητας και διαφάνειας, με τη δημοσίευση των  προκηρύξεων, τις προθεσμίες, τα περιεχόμενα και τον τρόπο διαβίβασης πληροφοριών, τα δικαιολογητικά συμμετοχής, το ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής, τη διεξαγωγή της διαδικασίας προσφοράς, τα κριτήρια ποιοτικής επιλογής στην ανάθεση της σύμβασης, τους ειδικούς κανόνες που αφορούν τη συγγραφή υποχρεώσεων και τα έγγραφα της σύμβασης, τα στατιστικά στοιχεία, τους κανόνες που εφαρμόζονται στις συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων έργων, τους κανόνες αντιστοίχως που εφαρμόζονται στις συμβάσεις που συνάπτουν οι ανάδοχοι σύμβασης παραχώρησης με τις αναθέτουσες αρχές, τους κανόνες που εφαρμόζονται στις συμβάσεις που συνάπτουν οι ανάδοχοι σύμβασης παραχώρησης που δεν είναι αναθέτουσες αρχές, τις δικαστικές προστασίες. Έτσι, φθάνουμε μέχρι το άρθρο 175. 
Στο πέμπτο μέρος έχουμε τις ειδικές διατάξεις, στα άρθρα 176 έως 178, και στο έκτο μέρος τις τελικές διατάξεις, στα άρθρα 179-182.
      Προσπάθησα εν περιλήψει να περιγράψω τον κώδικα. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η κωδικοποίηση του νόμου των δημοσίων έργων είναι πολύ σημαντική εργασία και αποτελεί και θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο για όλα τα Υπουργεία.
      Σχετικά με το πότε είναι η κωδικοποίηση επιτυχημένη – επειδή έγινε και αυτή η κουβέντα αντίστοιχα κατά τη συζήτηση στην επιτροπή – θα πω ότι κατ’ αρχάς ότι η επιτυχία της θα φανεί στην πράξη και στην εφαρμογή και φυσικά επιτυχημένη είναι όταν είναι εύχρηστη, είναι απλή σε αυτούς που θέλουν να την χρησιμοποιήσουν και όταν είναι πλήρης, δηλαδή περιλαμβάνει όλους τους νόμους, τις αποφάσεις και τις υπουργικές αποφάσεις που θα πρέπει να εφαρμοστούν.
      Η ομόφωνη υπερψήφιση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτού του νομοσχεδίου πιστεύω ότι θα δώσει ένα μήνυμα στον τεχνικό κόσμο της χώρας ότι θέλουμε καθαρούς και απλούς κανόνες, για να προχωρήσουμε στην παραγωγή των δημοσίων έργων, ούτως ώστε να έχουμε και βελτίωση της ποιότητας των έργων και μείωση της γραφειοκρατίας, αλλά και την ανάπτυξη και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του πολίτη, που ταλαιπωρείται συνήθως από γραφειοκρατικές διαδικασίες.
      Πιστεύω επίσης ότι θα πρέπει η υπερψήφιση αυτού του νομοσχεδίου να εκπέμψει και το μήνυμα προς όλα τα Υπουργεία, ώστε σε όλους τους τομείς να υπάρχει μια κωδικοποίηση, ούτως ώστε να είναι πολύ πιο απλές οι σχέσεις του πολίτη αντίστοιχα με το δημόσιο.
      Σας ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε πολύ και για το λόγο ότι, εκτός από ουσιαστική, ήσασταν και σύντομη.
      Από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κ.Κ.Ε. μας απεστάλη επιστολή συναφώς με την ανακοίνωση που έκανα στην αρχή της συνεδριάσεως, ότι ορίζεται ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. στην παρούσα συζήτηση ο συνάδελφός μας κ. Γκατζής.
      Το λόγο έχει ο εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Βουλευτής Αχαΐας, κ. Κώστας Σπηλιόπουλος.
      Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε το λόγο.
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
      Η κωδικοποίηση της νομοθεσίας για την κατασκευή των δημοσίων έργων είναι μια δύσκολη αλλά χρήσιμη εργασία, η οποία έγινε και πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει πάρα πολύ τους χρήστες αλλά και τους πολίτες που χρησιμοποιούν καθημερινά τη νομοθεσία αυτή για την κατασκευή των δημοσίων έργων.
      Γι’ αυτήν την κωδικοποίηση θα πω μόνο δυο λόγια, γιατί αναφέρθηκε εκτενώς η συνάδελφος από τη Νέα Δημοκρατία σε όλες τις διαδικασίες και στο περιεχόμενό της. Εγώ θα θίξω μόνο ορισμένα ζητήματα και θα κάνω και μια γενική αναφορά στα δημόσια έργα. Θα πω, λοιπόν, ότι αυτή η κωδικοποίηση περιλαμβάνει τους νόμους και τις κανονιστικές πράξεις από το 1984 μέχρι σήμερα και αυτή η κωδικοποίηση ξεκίνησε με το ν. 2508/1997.
      Γιατί το λέω αυτό; Το λέω γιατί πραγματικά ο νόμος αυτός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήταν ένας σημαντικός νόμος. Εκτός του ότι με βάση το νόμο αυτόν ξεκίνησε η κωδικοποίηση της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα, ο νόμος αυτός ήταν η αρχή για να δημιουργηθούν το Γενικό Χωροταξικό Πλαίσιο και τα Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια, που σε λίγο καιρό θα είναι εγκεκριμένα και θα εφαρμοστούν στη χώρα μας. Πιστεύω, λοιπόν, ότι αυτός ο νόμος είναι ένας σημαντικός σταθμός και απ’ αυτόν ξεκίνησε και η διαδικασία για την κωδικοποίηση της νομοθεσίας των δημοσίων έργων.
      Βέβαια, στη συνέχεια, το 2002 και συγκεκριμένα με το ν. 3044 έγινε αλλαγή, κάποια τροποποίηση και ανατέθηκε το 2003 από την κυβέρνηση τότε του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε ειδική επιτροπή να προχωρήσει στην κωδικοποίηση της νομοθεσίας, για να καταλήξει σε αυτό που έχουμε σήμερα στα χέρια μας ως αποτέλεσμα, που είναι η κωδικοποίηση όλης της νομοθεσίας των κανονιστικών πράξεων, των αποφάσεων και βεβαίως των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
      Είναι χρήσιμη η κωδικοποίηση και, όπως είπα και στην αρχή, θα βοηθήσει πάρα πολύ τους χρήστες, όσους ασχολούνται με τα δημόσια έργα αλλά και γενικότερα τους πολίτες. 
      Θέλω να κάνω όμως με την ευκαιρία αυτή δύο επισημάνσεις. Υπάρχουν δύο σημεία που θέλω να επισημάνω. Το πρώτο αφορά την κακή εφαρμογή του νόμου. Γιατί η εφαρμογή του νόμου έχει τα αυτονόητα αποτελέσματα. Υπάρχουν όμως φορείς που πολλές φορές κάνουν διασταλτική ερμηνεία των διαφόρων διατάξεων του νόμου και έτσι δημιουργούνται διάφορα προβλήματα αδιαφάνειας, διαπλοκής κ.λπ..
      Τέτοια φαινόμενα κατήγγειλα και στην επιτροπή. Κυρίως Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης -και συγκεκριμένοι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης- όταν έχουν, ως ευκαιρία, να εφαρμόσουν διαδικασίες κατεπείγοντος, τότε κάνουν κακή ερμηνεία της νομοθεσίας και προχωρούν σε αναθέσεις έργων που δεν είναι σύννομες και δημιουργούν πολλά προβλήματα ανταγωνισμού κ.λπ..
      Έχω μπροστά μου, κύριε Υφυπουργέ -το έκανα και στην επιτροπή, θέλω και εδώ να καταθέσω- μία διαμαρτυρία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος για συγκεκριμένη περίπτωση. Θα το καταθέσω εδώ στα Πρακτικά, για να το δείτε. Αφορά ένα συγκεκριμένο Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης που κάνει κακή εφαρμογή αυτής της νομοθεσίας που ήδη υπάρχει. Θέλω να το δείτε. 
      (Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και  Πρακτικών της Βουλής)
      Το δεύτερο ζήτημα που θέλω να θέσω είναι το ότι υπάρχουν έργα στα οποία δεν εφαρμόζεται καθόλου η νομοθεσία περί των δημοσίων έργων. Αυτά τα έργα είναι τα έργα που θα γίνουν με τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είναι τα λεγόμενα Σ.Δ.Ι.Τ.. Γιατί γίνεται αυτό; Διότι γνωρίζετε ότι δεν εφαρμόζεται η νομοθεσία των δημοσίων έργων στην κατασκευή των έργων μέσω Σ.Δ.Ι.Τ.. Είναι μία  μέθοδος αδιαφανής. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή, μόνο η διϋπουργική επιτροπή και η ειδική γραμματεία, η οποία έχει συσταθεί για το σκοπό αυτόν, έχουν τον απόλυτο έλεγχο για την ανάθεση, τη μελέτη, την εφαρμογή των διαφόρων οδηγιών κ.λπ. και γενικότερα για την κατασκευή των δημοσίων έργων, έξω από κάθε διάταξη της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα.
      Βεβαίως, πολλές φορές γίνεται και υπέρμετρη εφαρμογή αυτής της διαδικασίας, αυτής της μεθόδου. Ενώ σε άλλα κράτη-μέλη και ιδίως στη Μεγάλη Βρετανία, που κυρίως εφαρμόζονται αυτές οι διαδικασίες Σ.Δ.Ι.Τ., εκεί στην αρχή τεκμηριώνουν γιατί πρέπει να εφαρμοστεί για κάθε έργο αυτή η μέθοδος. Εδώ έχουμε ακούσει ότι κάθε έργο που δεν μπορούμε να το εντάξουμε σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στις δημόσιες επενδύσεις, στα ευρωπαϊκά προγράμματα, λέμε ότι θα το κατασκευάσουμε με τη μέθοδο Σ.Δ.Ι.Τ., με συμπράξεις. Αυτό, όμως, δεν είναι σωστό, γιατί θα υπάρξουν μεγάλοι κίνδυνοι.
       Πρώτα-πρώτα θα υπάρξουν κίνδυνοι για υπερχρέωση της ελληνικής οικονομίας αλλά και των φορέων, τα έργα θα γίνουν ακριβά, γιατί δεν υπάρχει ανταγωνισμός -όπως είπα δεν υπάρχει εφαρμογή της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα- θα είναι κακής ποιότητας έργα, γιατί δεν υπάρχει ο απαραίτητος έλεγχος και επιπλέον υπάρχει αδιαφάνεια, διαπλοκή και διαφθορά. Γιατί όταν δεν υπάρχει ο έλεγχος και κυρίως ο κοινωνικός έλεγχος και η διαδικασία της διαφάνειας, τότε μπορούν να γίνουν πάρα πολλά.
      Επίσης, θέλω να πω ότι αυτή η μέθοδος, όπως είχε πει παλαιότερα η Κυβέρνηση είναι μια χρήσιμη μέθοδος. Είναι ένα εργαλείο οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αλλά αυτό πρέπει να εφαρμόζεται σε ειδικές περιπτώσεις και σε ειδικά έργα και μόνο συμπληρωματικά στα έργα που πρέπει να γίνουν με το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ή με άλλα προγράμματα. Άρα,  λοιπόν, πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ και πρέπει νομίζω εγκαίρως το Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. να δει αυτές τις διαδικασίες, διότι τα έργα αυτά θα εκτελεστούν, επαναλαμβάνω, κατά παρέκκλιση κάθε διάταξης που έχει εφαρμογή στα δημόσια έργα. 
      Θέλω, όμως, με την ευκαιρία αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να θέσω και σημαντικά ζητήματα για την κατασκευή των δημοσίων έργων, την ουσία δηλαδή της νομοθεσίας. Τα έργα τα οποία θα εκτελεστούν ή εκτελούνται με βάση τη νομοθεσία αυτή. Θέλω, όμως, να κάνω μία αναδρομή, γιατί πολλά ακούγονται και πολλές φορές δεν μας δίνεται η δυνατότητα να τα συζητήσουμε και να ακουστούν όλες οι απόψεις. Ακούμε συχνά τον Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και την Κυβέρνηση που αναφέρεται στο αμαρτωλό παρελθόν του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τις μεγάλες δήθεν επιτυχίες που συντελέστηκαν στον τομέα των δημοσίων έργων από αυτήν την Κυβέρνηση.
       Ο ισχυρισμός αυτός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι παντελώς αστήρικτος, παραπλανητικός, ψευδής και συκοφαντικός και είναι μία δικαιολογία, γιατί υπάρχουν μεγάλα πλέον αδιέξοδα στον τομέα των δημοσίων έργων από την πολιτική που έχει εφαρμοστεί και τα οποία βεβαίως αδιέξοδα έχουν αρχίσει να εμφανίζονται.
       Δεν θέλω να ισχυριστώ ότι δεν υπήρχαν προβλήματα και στο παρελθόν, αλλά θέλω να πω, ότι έγινε μια σημαντική προσπάθεια και τα αποτελέσματα ήταν πάρα πολύ καλά. Τα έργα βελτιώθηκαν, τα κόστη μειώθηκαν και τα έργα τα  οποία παραδόθηκαν ήταν και στο χρόνο τους και καλύτερης ποιότητας. Θέλω να πω, όμως, ότι ο γενικός απολογισμός της δικής σας  θητείας, κύριε Υφυπουργέ, μέχρι σήμερα δηλαδή που εκτελείτε δημόσια έργα, δεν είναι θετικός, είναι αρνητικός. Η πολιτική σας είναι συγκεντρωτική, όσον αφορά τη διαχείριση των δημοσίων έργων, δεν έχει όραμα και δεν έχει στρατηγική.
      Η Κυβέρνηση έχασε σε, περίπου το μισό του χρόνου της θητείας της, μέχρι σήμερα για την αλλαγή της νομοθεσίας για την ανάθεση των δημοσίων έργων και το υπόλοιπο του χρόνου της, σε άστοχες γραφειοκρατικές ενέργειες που οδήγησαν σε μεγάλα προβλήματα τα δημόσια έργα. Όσα λέει η Κυβέρνηση και κυρίως ο Υπουργός ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., κατά καιρούς, για μεγάλα επιτεύγματα, νομίζω ότι είναι λόγια χωρίς περιεχόμενο. Μόνο λίγα χιλιόμετρα δρόμου έχουν παραδοθεί στο Μαλιακό Κόλπο, το έχω τονίσει και στην επιτροπή και βεβαίως κάποια τμήματα στην Εγνατία Οδό, αλλά και τα δύο αυτά είχαν ξεκινήσει, είχαν ανατεθεί και είχαν προχωρήσει από την προηγούμενη κυβέρνηση.
      Θέλω όμως να κάνω μια αναδρομή στην περίοδο 1997-2004, που είναι κυρίως η περίοδος που κατηγορείται. Είναι η περίοδος που κατασυκοφαντήθηκε και υποβαθμίστηκε κυρίως για πολιτικούς λόγους, για να φθαρεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ., σε αντίθεση βέβαια με άλλες περιόδους. Όμως ξέρουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η κριτική που έγινε γι’ αυτήν την περίοδο δεν έπληξε μόνο την τότε κυβέρνηση, γιατί πράγματι αυτό το πέτυχε η Νέα Δημοκρατία τότε, αλλά δημιούργησε και πολλές αρνητικές επιπτώσεις στο σύστημα παραγωγής των δημοσίων έργων. 
      Πρώτα και κύρια έπληξε την προσπάθεια που κατέβαλλε τότε η χώρα μας για την προετοιμασία των Ολυμπιακών έργων. 
      Δεύτερον, εν ονόματι της δήθεν κάθαρσης, έγινε αλλαγή στο σύστημα ανάθεσης των δημοσίων έργων και δημιούργησε μια αναδιάρθρωση του χώρου των κατασκευαστών, που οδήγησε στο ξαναμοίρασμα της πίτας και που βέβαια συρρικνώνει σήμερα ταχύτατα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και μάλιστα τις καλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου, με αντίκτυπο στην εθνική μας οικονομία. 
      Το τρίτο είναι ότι έχουμε μια βέβαιη πλέον ανάπτυξη νέας γενιάς προβληματικών δημοσίων έργων με επιπτώσεις στην ποιότητα της υποδομής, στη διασφάλιση των αναγκαίων πόρων, αλλά και στην έγκαιρη ολοκλήρωσή τους. 
      Κύριοι συνάδελφοι, όσο πιο γρήγορα κατανοήσουμε τι συνέβη στον τομέα των υποδομών διαχρονικά και αξιολογήσουμε τα θετικά και τα αρνητικά τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγούμε από καταστροφικούς μύθους και αγκυλώσεις και θα μπορέσουμε να υπερβούμε τα προβλήματα που υπάρχουν στον τομέα των δημοσίων έργων. 
      Ποια είναι όμως η εικόνα στα δημόσια έργα, κύριοι συνάδελφοι; Μετά από μια τετραετία και πλέον διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Σήμερα έχουμε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση έργων σε λίγους. Υπάρχει μια εξαφάνιση των μικρομεσαίων και μικρών επιχειρήσεων, ένα χρήσιμο δυναμικό της χώρας που χρειάζεται για την ανάπτυξη και την πρόοδο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου των επιχειρήσεων του κατασκευαστικού κλάδου, φαίνεται ότι τέσσερις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου έχουν πάρει τη μερίδα του λέοντος. Το ανεκτέλεστο κομμάτι υπερβαίνει τα 12.000.000.000 ευρώ γι’ αυτές τις τέσσερις επιχειρήσεις και βέβαια με τις συμβάσεις που υπογράφουν συνεχώς, θα υπερβούμε αυτό το ποσό ακόμη περισσότερο, ενώ οι μικρές επιχειρήσεις ασφυκτιούν, δυσκολεύονται και εξαφανίζονται. 
      Το δεύτερο αποτέλεσμα είναι το εξής: Έχουμε μεγάλες εκπτώσεις στα δημόσια έργα, που έχουμε τονίσει πολλές φορές. Και εκπτώσεις τέτοιες είχαμε και στο παρελθόν και γνωρίζουμε τι προβλήματα είχαν δημιουργηθεί. Τέτοια προβλήματα φαίνεται ότι γεννούνται και τώρα. Όσα έργα δεν γίνονται με διαδικασία για να φτιαχτούν –έτσι λέγονται στη γλώσσα των κατασκευαστών- έχουν μεγάλες εκπτώσεις και εκεί  αρχίζουν τα προβλήματα. Τα προβλήματα είναι ότι δεν μπορούν να βγουν τα έργα, όπως λένε οι κατασκευαστές και αρχίζει μετά ο φαύλος κύκλος. 
      Η πλειοψηφία των έργων, που έχουν μεγάλες εκπτώσεις, δεν μπορούν να εκτελεστούν, έχουμε κακή ποιότητα, γιατί κανένας εργολάβος δεν «βγαίνει» οικονομικά και τότε αρχίζει και υποβαθμίζει την ποιότητα κατασκευής. Και οι υπηρεσίες βεβαίως είναι δύσκολο να κηρύξουν έκπτωτο τον εργολάβο, γιατί δεν θέλουν να διαλύσουν εργολαβίες, δεν θέλουν να χαθούν χρήματα, δεν θέλουν να χάσουν χρόνο και βεβαίως κάνουν εκπτώσεις πλέον σε σχέση με τις διαδικασίες, τα χρονοδιαγράμματα, με νέες τιμές, με αυξήσεις του αντικειμένου κ.λπ..
      Πρέπει να σας πω, λοιπόν, ότι όλα αυτά δημιουργούν τεράστια προβλήματα στην εκτέλεση των δημοσίων έργων. Έτσι όμως υπάρχει και έχει εμφανιστεί πολλές φορές –θα έλεγα ότι εμφανίζεται τακτικά- ένα φαινόμενο που είναι η εργοταξιακή διαφθορά. Δηλαδή όταν ένα έργο δεν «βγαίνει» αρχίζουν μετά οι συναλλαγές μεταξύ των εργολάβων, των επιβλεπόντων και αρχίζει αυτός το φαύλος κύκλος. 
      Το τρίτο αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχει απώλεια πόρων. Όταν τα έργα δεν πηγαίνουν καλά, όταν καθυστερούν, αρχίζουν να έχουμε καθυστερήσεις και στην απορρόφηση των κοινοτικών πόρων κυρίως.
      Επίσης, μια τέταρτη συνέπεια είναι ότι με τη ρύθμιση που κάνατε για τις τράπεζες και για τις εγγυήσεις μέσω των τραπεζών, τα έργα έχουν μπει στη μέγγενη των τραπεζών, οι οποίες κερδίζουν πάρα πολλά χρήματα. Και βεβαίως κερδίζουν με τις ρυθμίσεις που έχει κάνει η Κυβέρνηση πάρα πολλά ποσά. Τα βλέπουμε, τα γνωρίζουμε, τα ακούμε καθημερινά, αλλά κερδίζουν πολύ περισσότερα χρήματα και μέσω αυτής της διαδικασίας για τα δημόσια έργα. Και βεβαίως ελέγχουν απολύτως την κατανομή των έργων πλέον οι τράπεζες. 
      Κύριε Υφυπουργέ, πρέπει να παραδεχθείτε ότι η δική σας Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όταν ανέλαβε ήταν μια τυχερή Κυβέρνηση, θα έλεγα. Βρήκατε έτοιμα έργα, βρήκατε τεχνογνωσία, βρήκατε εμπειρία, βρήκατε υπηρεσίες. Να θυμίσω την Εγνατία και άλλες υπηρεσίες. Τα έργα τα οποία είχαν ξεκινήσει, και τα έργα που είχαν εκτελεστεί με τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Μιλώ για τα μεγάλα έργα παραχώρησης, αλλά και τα έργα τα οποία είχαν ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία τους, η καινούργια φάση των έργων, με συμβάσεις παραχώρησης, αυτά που είχαν δημοπρατηθεί από το 2001. Είναι τα επτά μεγάλα έργα. 
      Αυτά, λοιπόν, ήταν ένα κεκτημένο. Θα έπρεπε, λοιπόν, να προχωρήσετε, θα έπρεπε να διορθώσετε όπου υπήρχαν προβλήματα για να προχωρήσετε γρηγορότερα στην κατασκευή και στην αξιοποίηση και των εθνικών, αλλά και των κοινοτικών πόρων. Βρήκατε, λοιπόν, έτοιμα έργα για να τα αξιοποιήσετε. 
      Όταν ανέλαβε ο Υπουργός ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. κ. Σουφλιάς είχε πει ότι θα προχωρήσουμε με προσεχτικά βήματα. Γιατί πράγματι προσεχτικά βήματα χρειάζονται για να προχωρήσουν τα δημόσια έργα. Όμως, αυτό δεν έγινε στη συνέχεια και είδαμε ποια προβλήματα δημιουργήθηκαν. 
      Θέλω, όμως, να κάνω και μια αναφορά στα έργα με συμβάσεις παραχώρησης, τα οποία ακούμε καθημερινά καθώς βρίσκονται στην επικαιρότητα όλο τον τελευταίο καιρό. Είπα προηγουμένως ότι είναι έργα που ξεκίνησαν από το 2001. Όλες οι συμβάσεις των έξι μεγάλων έργων έχουν ήδη εγκριθεί από τη Βουλή. Έπρεπε ήδη να έχουν ξεκινήσει οι εργασίες τους. Ακόμα δεν έχει ξεκινήσει κανένα. Βέβαια, ισχυρίζεται το Υπουργείο ότι υπάρχουν πρόδρομες εργασίες, μελέτες κ.λπ.. Εν πάση περιπτώσει, νομίζουμε ότι καθυστερούν. Και νομίζουμε ότι καθυστερούν, διότι δεν ήταν έτοιμο ακόμη το Υπουργείο, δεν είχε ολοκληρώσει τις οριστικές  μελέτες, δεν ήταν έτοιμη η Κυβέρνηση να φέρει εις πέρας αυτές τις συμβάσεις. Παρ’ όλα αυτά, τα διόδια άρχισαν να εισπράττονται και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα και οι αντιδράσεις από τους φορείς και από τους πολίτες. 
      Δεν επιλύθηκαν ακόμη τεχνικά ζητήματα φαίνεται και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Θα φέρω ως παράδειγμα τον Π.Α.Θ.Ε.. Το είπαμε και στην επιτροπή, κύριε Υφυπουργέ. Εδώ υπάρχει ένα θέμα με το πλάτος του δρόμου. Το έχουμε θέσει ξανά. Θα το επαναλάβω και σήμερα. Ίσως μας δώσετε κάποια καλύτερη πληροφορία σήμερα. Είχαμε θέσει το ζήτημα του πλάτους. Φαίνεται ότι ο δρόμος αυτός και ιδιαίτερα στο κομμάτι Κόρινθος-Πάτρα, δεν μπορεί να έχει πλάτος δυόμισι λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση έτσι όπως έχει σχεδιαστεί να κατασκευαστεί. Είναι θετικό, βέβαια, ότι η πρόβλεψη στα τεχνικά έργα είναι να κατασκευαστούν με τρισήμισι λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση. Εν πάση περιπτώσει, νομίζουμε ότι τα έργα αυτά θα πρέπει να έχουν από σήμερα, από την κατασκευή τους, τρισήμισι λωρίδες κυκλοφορίας. Άλλωστε, οι μελέτες κυκλοφοριακού φόρτου, που και εσείς έχετε παραδεχθεί, σήμερα δείχνουν ότι το φορτίο έχει αυξηθεί πάρα πολύ και δεν μπορεί σήμερα να πάμε με αυτές τις προδιαγραφές που, ενδεχομένως, να πηγαίναμε στο παρελθόν. Άλλωστε, δεν είναι και εύκολο να αλλάξουμε ξανά μετά το δρόμο και ή να τον διορθώσουμε ή να τον συμπληρώσουμε. Και κόστος περισσότερο θα χρειάζεται και περισσότερες δυσκολίες. 
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Θέλω ακόμη δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε, και τελειώνω. 
      Είχαμε, επίσης, επισημάνει ότι θα υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες και ως προς την κατασκευή αυτού του έργου, γιατί γίνεται στο υφιστάμενο τμήμα δυόμισι λωρίδες κυκλοφορίας και με εργασίες για να κατασκευάζεται ο καινούργιος αυτοκινητόδρομος. Θα υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα, δυσκολίες, ατυχήματα μέσα σ' αυτό το τμήμα. Και νομίζω ότι και αυτός είναι ένας λόγος που συνηγορεί ότι πρέπει να αλλάξουμε το πλάτος του δρόμου, τη διατομή του δρόμου και να πάμε στις τρισήμισι λωρίδες κυκλοφορίας.
       Άλλωστε, οι πολίτες θα τον πληρώσουν αυτόν τον δρόμο με τα διόδια, τα οποία βεβαίως είναι ακριβά, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές. Έχουμε πει ότι τα διόδια ήταν δική σας επιλογή να είναι 4 λεπτά ανά χιλιόμετρο. Είναι ακριβή επιλογή. Μπορούσατε να δώσετε άλλη επιλογή, 2 ή 3 λεπτά ανά χιλιόμετρο και αντί να έχετε επιστροφές από τα διόδια, να βάζατε περισσότερα χρήματα. Γιατί σήμερα, κύριε συνάδελφε, από τα χρήματα που θα εισπράττονται στο τμήμα Αθήνα-Κόρινθος-Πάτρα το 40% θα πηγαίνει στον εργολάβο, στον ανάδοχο και τα υπόλοιπα θα πηγαίνουν στο δημόσιο. Το δημόσιο, βεβαίως, δεν θα πληρώνει τίποτα για το δρόμο αυτό, γιατί ούτε συντήρηση θα κάνει ούτε βελτίωση ούτε τίποτα. Αυτά θα πηγαίνουν στα ταμεία για να τα χρησιμοποιεί για άλλους σκοπούς. 
      Πιστεύω, λοιπόν, ότι και αυτό το ζήτημα θα μπορούσε να έχει λυθεί. Και μπορεί να λυθεί, και σήμερα. Δεν ξέρω εάν αυτό το αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση. Υπάρχουν, όμως, μεγάλα παράπονα και κυρίως θα υπάρξουν μεγάλες διαμαρτυρίες όταν υπάρξει πλήρης εφαρμογή, όταν δηλαδή όλα τα διόδια ανατεθούν και αρχίσουν να εισπράττονται. 
      Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, και ευχαριστώ για το χρόνο, λέγοντας ότι η κωδικοποίηση που συζητούμε σήμερα είναι μια χρήσιμη κωδικοποίηση για τα δημόσια έργα. Νομίζω ότι θα βοηθήσει πάρα πολύ και τους κατασκευαστές και τους φορείς που εκτελούν έργα, αλλά και γενικότερα τους πολίτες και γι’ αυτό την ψηφίζουμε. 
      Σας ευχαριστώ. 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
       ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Σας ευχαριστώ και εγώ, κύριε συνάδελφε. 
      Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Γκατζής έχει το λόγο. 
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. 
      Κύριοι Βουλευτές, χρειάζεται η κωδικοποίηση για το θεσμικό πλαίσιο της  παραγωγής δημοσίων έργων που σήμερα συζητάμε; Και βέβαια χρειάζεται. Χρειάζεται, διευκολύνει, λύνει προβλήματα, προσδιορίζει τους όρους και το τι ακριβώς ισχύει και τι δεν ισχύει. Εμείς δεν διαφωνούμε με την κωδικοποίηση αυτή καθ’ αυτή, η οποία γίνεται σήμερα, διαφωνούμε με το περιεχόμενο της κωδικοποίησης, γιατί θεωρούμε ότι το περιεχόμενό της είναι ταξικό. 
    Θα κάνω ορισμένες γενικές παρατηρήσεις και θα προχωρήσω κατόπιν και πιο αναλυτικά. Επαναλαμβάνουμε την κριτική μας, πρώτον, για τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει για τον ελληνικό λαό το σημερινό πλαίσιο εμπορευματοποίησης των δημοσίων έργων, που καθορίζει όλες τις φάσεις: μελέτη, κατασκευή, επίβλεψη κ.λπ.. Δεύτερον, την απαξίωση του προσωπικού των υπηρεσιών του δημοσίου έργου. Χάνεται τεράστια τεχνογνωσία, αλλά και πολλοί πόροι και έσοδα και οικονομία στην κατασκευή των δημοσίων έργων. Τρίτον, η επέκταση της χρήσης των κονδυλίων των απρόβλεπτων και η υποβάθμιση των συμπληρωματικών συμβάσεων διευκολύνει την κερδοφορία των κατασκευαστικών ομίλων με πρόσθετη επιβάρυνση των εργαζομένων φορολογουμένων και πρόσθετες δυσκολίες στον έλεγχο των υπερβάσεων του προβλεπόμενου κύκλου εργασιών. Διευκολύνει στην τροποποίηση των αρχικών συμβάσεων προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων με πρόσχημα τις ελλιπείς μελέτες. Τέταρτον, οι προτεινόμενες τροπολογίες, οι οποίες έχουν γίνει στο παρελθόν, δεν αντιμετωπίζουν ουσιαστικά το πρόβλημα της έλλειψης πλήρως εφαρμόσιμων μελετών που αποτελεί κρίκο της αλυσίδας του σημερινού πλαισίου κατασκευής δημοσίων έργων, με γνώμονα το μέγιστο κέρδος των κατασκευαστών. Πέμπτον, επαναλαμβάνουμε ότι διαφωνούμε με αυτό που τελικά θεσμοθετήθηκε, το πλαίσιο της κατάταξης των επιχειρήσεων, το μητρώο εργοληπτικών επιχειρήσεων, όπως τροποποιήθηκε δηλαδή, που σε συνδυασμό με τον τρόπο διανομής και διασποράς των δημοσίων έργων στοχεύει στην ισχυροποίηση ολίγων μονοπωλιακών ομίλων, επιταχύνει τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και άρα δεν συζητάμε εδώ τη βελτίωση αναπροσαρμογής του μητρώου που εδραιώνει τη διανομή των δημοσίων έργων με γνώμονα την οικονομική ισχύ των τεχνικών εταιρειών. Έκτον, η δυνατότητα αλλαγής της σύνθεσης στη στελέχωση μελετητικών εταιρειών συσκοτίζει ακόμα και τους σημερινούς τυπικούς όρους διαγωνισμού μεταξύ των μελετητικών ομάδων. Έβδομον, επισημαίνουμε ότι μοναδική διέξοδο αποτελεί ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας που θα κατέχει τα μέσα παραγωγής, θα κατανέμει σχεδιασμένα την κρατική χρηματοδότηση και θα καλύπτει το σύνολο των φάσεων των δημοσίων έργων.
    Κύριοι Βουλευτές, η ως τώρα νομοθεσία που διέπει τα δημόσια έργα μαζί με τις κατασκευαστικές εταιρείες, όπως διαμορφώθηκαν με το νόμο για το μητρώο των πτυχίων, είναι συντελεστές της παραγωγής των μεγάλων κυρίως έργων του δημοσίου που σήμερα κωδικοποιούνται, νομοθεσία την οποία θέσπισε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., επέκτεινε και τροποποίησε η Νέα Δημοκρατία. Ένας άλλος παράγοντας στην κατασκευή των δημοσίων έργων είναι η χρηματοδότησή τους, η οποία και με τις Σ.Δ.Ι.Τ. βάζει το πιστωτικό σύστημα και τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες προνομιακά στο χώρο της παραγωγής των δημοσίων έργων. Πιστεύουμε ότι η κάθε προσπάθεια συνολικής θεώρησης που συζητάμε οφείλει, κατ’ αρχάς, να απαντήσει συγκεκριμένα στα στρατηγικά ερωτήματα: Ποιος είναι και ποιος πρέπει να είναι ο καθοριστικός παράγοντας των σχέσεων μεταξύ των διαφόρων συντελεστών του συστήματος παραγωγής δημοσίων έργων; Ποιο πρέπει να είναι το βασικό κριτήριο υλοποίησης όλων των φάσεων παραγωγής δημοσίων έργων; Η μεγιστοποίηση του καπιταλιστικού κέρδους ή η συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών; Δημόσιο έργο για ποιον και από ποιον; Στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής η απάντηση είναι βέβαια δεδομένη, αφού το δημόσιο έργο αποτελεί εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό. Οι σχέσεις των διαφόρων συντελεστών καθορίζονται σε τελευταία ανάλυση από την τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στο συγκεκριμένο τομέα και στην οικονομία γενικότερα. Εδώ βρίσκεται και η βασική αιτία του συνόλου των προβλημάτων που μας απασχολούν. Τα ως τώρα θεσμικά μέτρα που κωδικοποιούνται στοχεύουν στην ισχυροποίηση λίγων μονοπωλιακών ομίλων, στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης του κεφαλαίου στον κατασκευαστικό κλάδο και στη διαμόρφωση μιας ιδιαίτερα κερδοφόρας διεξόδου και για το τραπεζικό κεφάλαιο. Η μη πληρωμή έργων που έχουν εκτελεστεί, παραδείγματος χάριν, όπως έχουμε και στο Βόλο έργα του «Αθήνα 2004» σε μικρούς εργολήπτες αλλά και σε επιχειρήσεις που έκαναν προμήθειες, ακόμα, κύριε Υπουργέ, τα χρήματα αυτά δεν έχουν δοθεί και είναι μικρές επιχειρήσεις, μικρά γραφεία, όπως και οι προμηθευτές έχουν μικρές επιχειρήσεις. 
    Η διανομή της μερίδας του λέοντος στους μονοπωλιακούς ομίλους υπηρετεί αυτή ακριβώς τη στόχευση. Δεν οφείλεται σε έλλειψη διαχειριστικής ικανότητας και ενιαίας άποψης της Κυβέρνησης, όπως ισχυρίζεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Εξάλλου στη ρότα της δικής του πολιτικής κινήθηκε και κινείται η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και σ’ αυτόν τον κλάδο της παραγωγής των δημοσίων έργων. Τον ίδιο στόχο υπηρετούν επίσης και οι βασικές νομοθετικές ρυθμίσεις του ν. 3263/2004 με το σύστημα της ανάθεσης των έργων και του ν.3316/2005 σχετικά με την εκπόνηση των μελετών που το Κ.Κ.Ε. καταψήφισε στη Βουλή.
    Αξίζει να θυμηθούμε ενδεικτικά τις ρυθμίσεις για την αύξηση του απαιτούμενου ύψους εγγυητικών επιστολών, ανάλογα με την προτεινόμενη έκπτωση του εργολήπτη και σημαντικές ποινικές ρήτρες για υπερβάσεις προθεσμιών και προδιαγραφών, το περιβόητο σύστημα της προεπιλογής. 
    Να υπενθυμίσουμε επίσης τα υπαρκτά παράθυρα ακύρωσης των αποτελεσμάτων των διαγωνισμών, μέσα από τα ασαφή και υποκειμενικά κριτήρια αξιολόγησης του αποτελέσματος από τον κύριο του έργου, την απουσία αξιόπιστων κανονιστικών κειμένων και τις διαδικασίες ανάθεσης, με διαπραγματεύσεις ιδιαίτερα στο σκέλος των μελετών, την κατεύθυνση της γρήγορης συγκέντρωσης του κεφαλαίου στον κατασκευαστικό κλάδο, που υπηρέτησε την προηγούμενη περίοδο, αλλά και ο ψευδεπίγραφος κρατικός έλεγχος, η προβληματική δομή, η έλλειψη στελεχών και υποδομής του κρατικού μηχανισμού, όπως η έλλειψη διαπιστευμένων κεντρικών και περιφερειακών κρατικών εργαστηρίων για τον έλεγχο της ποιότητας των δομικών υλικών. 
    Και αυτό το σύστημα που υπάρχει, κύριε Υπουργέ, στο Βόλο, το σύστημα ποιοτικού ελέγχου που είναι μάλιστα δημοσίου φορέα, η ΕΒΕΤΑ. Ο ποιοτικός έλεγχος όμως για τα μεγάλα έργα δεν ανατίθεται σ’ αυτήν, αλλά σε ξένες εταιρείες όπως είναι μια γαλλική συγκεκριμένα. Επίσης, υπάρχει η έλλειψη πρότυπων εθνικών τεχνικών προδιαγραφών κατασκευής και προδιαγραφών σύνταξης μελετών.
    Μετά το σχηματισμό της ηγετικής ομάδας των ομίλων στην έβδομη τάξη, η κατεύθυνση της επιτάχυνσης της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου θα υπηρετεί με νέους τρόπους, με την αναδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού, τη μεροληπτική αναβάθμιση του ποιοτικού ελέγχου και τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του κρατικού ελέγχου, παραδείγματος χάριν με τους ιδιώτες αναδόχους, παρόχους υπηρεσιών, εποπτείας και διοίκησης παράλληλα των δημοσίων έργων.
    Παράλληλα η Κυβέρνηση προωθεί τις περιβόητες Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα που επιδρούν αρνητικά στον προϋπολογισμό, τον προγραμματισμό και την ιεράρχηση των έργων με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και οδηγούν στη διπλή αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Γνωστές οι αντιδράσεις ανά τη χώρα και ιδιαίτερα στο Βόλο και στη Λάρισα για τα ακριβά διόδια που έχουν επιβληθεί στις διαδρομές ιδιαίτερα μεταξύ των δύο πόλεων.
    Ο εργαζόμενος θα πληρώσει και πληρώνει διπλά και τριπλά σαν χρήστης και σαν φορολογούμενος, διασφαλίζοντας εκ των προτέρων την πλήρη χρηματοδότηση και την κερδοφορία των δήθεν συγχρηματοδοτούμενων έργων. Ξέρουμε πώς ακριβώς γίνονται τα έργα αυτά, ξέρουμε με τι ποσοστό συμμετέχουν οι ανάδοχοι, με 8%, 8,5%, 7%. Δεν κυμαίνεται παραπάνω. Μάλιστα όταν έχουν εργολαβικό κέρδος 18%, καταλαβαίνετε ότι δεν βάζουν τίποτε από την τσέπη τους. Φυσικά παίρνουν δάνειο, αλλά το δάνειο είναι εξασφαλισμένο από την κερδοφορία ή όχι των εισπράξεων, ιδιαίτερα μέσω των διοδίων.
    Υπάρχει πολύ κακή εμπειρία από το δρόμο που άνοιξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τα περιβόητα έργα της Αττικής Οδού, της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου, του αεροδρομίου των Σπάτων. Από την άλλη το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εμφανίζεται να αγωνιά υποκριτικά για την πορεία των προγραμμάτων δημοσίων έργων, τη στιγμή που στηρίζει την επιλογή των συμπράξεων και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας. 
    Είναι συνυπεύθυνο, κατά την άποψή μας, με τη σημερινή Κυβέρνηση για την πορεία του κατασκευαστικού τομέα που οδήγησε στην ισχυροποίηση ελάχιστων ομίλων και στον πρωταγωνιστικό ρόλο των τραπεζών στην ανάθεση και παραγωγή των δημοσίων έργων. 
    Οι επιπτώσεις της συγκυρίας αλλά και των κυβερνητικών μέτρων δεν είναι φυσικά ίδιες για όλους. Στις ανώτερες τάξεις τέσσερις από τις είκοσι πέντε εταιρείες από τις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών ανέστειλαν τη διαπραγμάτευση των μετοχών τους, ενώ από την άλλη τρεις ελληνικοί όμιλοι συμπεριλαμβάνονται ήδη στους εκατό ισχυρότερους κατασκευαστικούς ομίλους της Ευρώπης. 
    Την ίδια στιγμή οι μικρές επιχειρήσεις βιώνουν όλο και πιο έντονα την υποδούλωση στο τραπεζικό κεφάλαιο για εξασφάλιση εγγυητικών επιστολών και αύξηση των βραχυπρόθεσμων τραπεζικών υποχρεώσεών τους.
      Οι εργαζόμενοι του κλάδου, ανάμεσά τους και διπλωματούχοι μηχανικοί με τυπική ή άτυπη σχέση εξαρτημένης εργασίας, είναι οι μεγάλοι χαμένοι αυτής της πορείας. Δεν αναφερόμαστε μόνο στις χιλιάδες απολύσεις αλλά και στην αξιοποίηση του φόβου των απολύσεων, με στόχο την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την επιβολή εξοντωτικών ωραρίων εργασίας, την καθήλωση του πραγματικού μισθού σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας. Ο εργαζόμενος μηχανικός παραμένει επίσης αντιμέτωπος με ένα νομικό πλαίσιο κανόνων, ρόλων, ευθυνών και ποινών που βοηθά στη μετακύλιση της κρατικής και εργοδοτικής ευθύνης στις δικές του πλάτες, ένα πλαίσιο που δεν αποσαφηνίζει τους όρους της αναγκαίας διεπιστημονικής συνεργασίας αλλά και τις προδιαγραφές ελέγχου της τεχνικής καταλληλότητας των συντελεστών των έργων. 
      Εδώ θέλω να κάνω μια παρένθεση, κύριε Υπουργέ. Το είχα πει και στην επιτροπή, αλλά θα το τονίσω και σήμερα. Το θεωρούμε πάρα πολύ σοβαρό. Οι μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν μπορούν να πλησιάσουν τα μεγάλα έργα λόγω των προδιαγραφών που ορίζει το μητρώο αλλά και των οικονομικών τους δυνατοτήτων, μπαίνουν με το σύστημα της λεγόμενης «φατούρας». Η εκμετάλλευση που γίνεται εκεί –κι είχα μια συζήτηση με έναν απ’ αυτούς, ο οποίος ειλικρινά εξομολογήθηκε την κατάσταση που υπάρχει- έχει ως αποτέλεσμα οι αμοιβές που βγαίνουν με πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια και υπερεργασία να καλύπτουν ίσα ίσα τους μισθούς των εργαζομένων και τα έξοδα του γραφείου, χωρίς να μπορούν να καλύψουν ούτε τη συντήρηση των μηχανημάτων. «Σε λίγα χρόνια θα είμαι και χωρίς μηχανήματα» μου είπε. «Δουλεύω με κόστος μείον». Καταλαβαίνετε λοιπόν τι συμβάσεις γίνονται. Και μάλιστα οι συμβάσεις αυτές είναι κάτω από το τραπέζι. Μπορεί να φαίνεται ότι υπογράφουν αυτά, αλλά έχουν άλλα, ιδιωτικά συμφωνητικά, που τους δεσμεύουν με τι ακριβώς όρους θα πληρώνονται και πώς θα κατασκευάσουν το έργο.
      Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο της κατάστασης, όπως έχει διαμορφωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση αλλά και τη σημερινή, που κωδικοποιείται, μπορεί να ισχυριστεί κανείς σοβαρά ότι μπορεί να διασφαλιστεί η φθηνή για το λαό, γρήγορη και ποιοτική παραγωγή δημοσίων έργων, που να καλύπτει το σύνολο των κοινωνικών αναγκών, για την προστασία του περιβάλλοντος, για την ασφάλεια των κατοίκων και των εργαζομένων, για την εξοικονόμηση ενέργειας, για τη διερεύνηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων του κλάδου; Το Κ.Κ.Ε. έχει αντίθετη άποψη, γι’ αυτό κι έχει καταψηφίσει όλο σχεδόν το θεσμικό πλαίσιο, που και σήμερα καταψηφίζεται, και κάνουμε μια αναφορά για το τι περιέχει σήμερα και τι κωδικοποιούμε. Έχει τελείως διαφορετική αντίληψη για το σχεδιασμό, ιεράρχηση και εκτέλεση του μικρού ή του πιο μεγάλου δημόσιου έργου. Κριτήριο πάντα είναι το δημόσιο έργο να εξυπηρετεί λαϊκές κοινωνικές ανάγκες. 
      Κύριοι Βουλευτές, η ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει την απαλλαγή του συστήματος παραγωγής δημοσίων έργων από τους σιδερένιους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Απαιτεί έναν ενιαίο κρατικό φορέα που θα κατέχει τα μέσα παραγωγής, θα κατανέμει σχεδιασμένα την κρατική χρηματοδότηση και το εργατικό δυναμικό και θα καλύπτει το σύνολο των φάσεων των δημοσίων έργων στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της λαϊκής οικονομίας. 
      Ο φορέας αυτός, σε συνεργασία με τις πολυτεχνικές σχολές και τους επιστημονικούς φορείς, θα αναλάβει τον προγραμματισμό υλοποίησης των έργων σύμφωνα με τις επείγουσες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων -παραδείγματος χάριν, αντιπλημμυρική προστασία, αντισεισμική θωράκιση- την ιεράρχηση και κατασκευή μεγάλων έργων, την εκπόνηση κανονισμών και προδιαγραφών, την εκπόνηση ολοκληρωμένων και επικυρωμένων μελετών, με τη διασφάλιση της αναγκαίας υποδομής και την υλοποίησή τους, την ουσιαστική επίβλεψη των έργων, την περιφερειακή ανάπτυξη, την ερευνητική δραστηριότητα και τη διάγνωση νέων αναγκών, την αλληλοστήριξη με αντίστοιχους κρατικούς φορείς της μεταποιητικής βιομηχανίας παραγωγής οικοδομικών υλικών. Στο πλαίσιό του μπορεί να αναπτυχθεί και συνεταιριστική δραστηριότητα σε επιμέρους τομείς, παραδείγματος χάριν στις επισκευές και τη συντήρηση των έργων.
      Σ’ αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική πρέπει να συγκλίνουν οι διεκδικητικοί αγώνες των εργαζομένων του κλάδου για πλήρη, σταθερή απασχόληση, για συλλογικές συμβάσεις που να ικανοποιούν τις ανάγκες τους, οι αμυντικές διεκδικήσεις των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών εργοδοτών, η προσπάθεια αποτροπής της ιδιωτικοποίησης των σχετικών κρατικών υπηρεσιών, οι τοπικοί λαϊκοί αγώνες για διαφορετική ιεράρχηση των έργων. 
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. 
      Μόνο η κατεύθυνση της κρατικής κοινωνικής ιδιοκτησίας των βασικών μέσων παραγωγής, στον αντίποδα των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διασφαλίσει το δημόσιο έργο σαν κοινωνικό αγαθό και όχι σαν εμπόρευμα. Αυτό φυσικά χρειάζεται μια άλλη πολιτική.
      Εμείς, όμως, δεν μιλάμε μόνο για το μέλλον. Μιλάμε και για το σήμερα. Θα μπορούσε, παραδείγματος χάριν, αυτό το δημόσιο έργο να το κάνουν οι υπηρεσίες του δημοσίου; Θα μπορούσε, παραδείγματος χάριν, να γίνεται από το προσωπικό του δημοσίου σήμερα, το οποίο απαξιώνεται, μειώνεται, χάνεται όλη η τεχνογνωσία και όλη τελικά η εμπειρία αυτού του προσωπικού που όλα αυτά τα χρόνια δούλεψε στην κατασκευή και την παραγωγή των δημοσίων έργων;
      Εμείς λέμε ότι μπορεί. Θα είχαμε και οικονομία χρημάτων, θα είχαμε καλύτερο έργο, ποιοτικά καλύτερο. Από την άποψη αυτή, λοιπόν, θα ήταν προς όφελος περισσότερο της οικονομίας και ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων που πληρώνουν τον κορβανά.
      Από την άποψη αυτή, λοιπόν, θεωρούμε ότι μπορεί να γίνει το έργο πολύ οικονομικότερα, ποιοτικά καλύτερο. Καταψηφίζουμε την κωδικοποίηση. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει η ειδική αγορήτρια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Άννα Φιλίνη, Βουλευτής Α΄ Αθηνών.
      ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχάς πιστεύουμε ότι η κωδικοποίηση αυτή είναι μια θετική ενέργεια, η οποία όμως έρχεται να κυρωθεί με σημαντική καθυστέρηση και σε καμμία περίπτωση δεν λύνει τα προβλήματα και τις κακοδαιμονίες που κυριαρχούν στο χώρο των δημοσίων έργων.
      Ο Συνασπισμός και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., έχουν στο παρελθόν καταψηφίσει τα περισσότερα από τα νομοθετήματα που περιλαμβάνονται στην παρούσα κωδικοποίηση, αντιπροτείνοντας όμως κάθε φορά θέσεις στην κατεύθυνση της διαφύλαξης του δημοσίου συμφέροντος, της προστασίας του περιβάλλοντος, της βελτίωσης των υποδομών της περιφέρειας και των αστικών κέντρων της χώρας.
      Συνοπτικά θέλω να αναφέρω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα κυριότερα αίτια της κακοδαιμονίας των δημοσίων έργων και τα οποία θα όφειλε να αντιμετωπίσει μια σύγχρονη νομοθετική παρέμβαση. 
      Αναφέρουμε κατ’ αρχάς, την υποβάθμιση των δημοσίων τεχνικών υπηρεσιών, την απαξίωσή τους, ακόμα και την κατάργησή τους, όπως για παράδειγμα είναι η περίπτωση της ΔΕΠΟΣ. Αντί να γίνει προσπάθεια αναβάθμισής της και εκσυγχρονισμού της, προτιμάται η παραχώρηση του αντικειμένου της, που είναι η κοινωνική κατοικία στον ιδιωτικό τομέα. 
      Αναφέρουμε τη σύσταση ανωνύμων εταιρειών του δημοσίου και την πρόσληψη εταιρειών-συμβούλων με παχυλούς μισθούς που συμβάλλουν στην παραπέρα υποβάθμιση των δημοσίων τεχνικών υπηρεσιών, από τις οποίες αφαιρέθηκε η βασική λειτουργία τους, δηλαδή ο ουσιαστικός έλεγχος των έργων.  Ο παραγκωνισμός της Δημόσιας Διοίκησης εντοπίζεται και στις διαχειριστικές αρχές του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς 2007-2013 –του γνωστού Ε.Σ.Π.Α.- με τη δημιουργία και εκεί ανωνύμων εταιρειών. 
      Αναφέρουμε, επίσης, την ελλιπή επίβλεψη και ελλιπή διαδικασία παραλαβής από τους μηχανικούς του δημοσίου, οι οποίοι έχουν λειψή επιμόρφωση, χαμηλές αμοιβές και έλλειψη κινήτρων. Έχουν πλέον περιοριστεί σε ένα διοικητικό και γραφειοκρατικό ρόλο. Αντί να ασχολούνται με ένα παραγωγικό έργο, πάρα πολύ συχνά αναλώνονται σε εξέταση ενστάσεων και νομικών θεμάτων.
      Αναφέρουμε τη μη αναδιοργάνωση των τεχνικών υπηρεσιών του δημοσίου. Παρατηρείται το φαινόμενο ολόκληρες υπηρεσίες, με σημαντικό στελεχιακό δυναμικό, να μην έχουν αντικείμενο, ενώ άλλες, όπου συσσωρεύεται η εργασία, να έχουν ελλιπή στελέχωση. 
      Παρατηρούμε, δυστυχώς συχνά, κομματικές παρεμβάσεις στη Δημόσια Διοίκηση που εντοπίζονται στη στελέχωση των υπηρεσιών, στην προνομιακή μεταχείριση εργοληπτών και μελετητικών γραφείων. 
      Αναφέρουμε τη γιγάντωση των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών που καθίστανται συχνά ανεξέλεγκτοι ρυθμιστές στο χώρο των δημοσίων έργων, ενώ ταυτόχρονα παρατηρούμε τη συρρίκνωση και τον αφανισμό πολλές φορές των μεσαίων και μικρότερων τεχνικών εταιρειών, με την δημιουργία μονοπωλίων στην παραγωγή των δημοσίων έργων.
      Επίσης, θέλουμε να τονίσουμε ότι συναφές με αυτό είναι το γεγονός ότι δεν δημοπρατούνται και δεν πραγματοποιούνται διάφορα μικρότερα έργα, τα οποία, όμως, είναι απαραίτητα για την περιφέρεια, για παράδειγμα, για ζητήματα πυρόσβεσης και άλλα, τα οποία, αν είχαν γίνει ήδη πέρυσι, θα είχαμε σίγουρα καλύτερα αποτελέσματα στη διάρκεια των πυρκαγιών.
      Αναφέρουμε τις ελλιπείς μελέτες και το λανθασμένο πλαίσιο ανάθεσης των μελετών αυτών. Αναφέρουμε τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και τις υπερβάσεις κόστους λόγω της ανυπαρξίας ενός αξιόπιστου συστήματος κοστολόγησης των έργων, την έλλειψη απλουστευμένων και προσαρμοσμένων στη σύγχρονη τεχνική πραγματικότητα τιμολογίων εργασιών.
      Σημαντικό ρόλο έχουν παίξει οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, οι γνωστές Σ.Δ.Ι.Τ.. Αντιστοιχούν σε αυτές εκατόν δύο έργα, περίπου 4.000.000.000 ευρώ. Βασικοί τομείς του δημοσίου, όπως είναι νοσοκομεία, σχολεία, δημόσια κτήρια, πανεπιστήμια, φοιτητικές εστίες, δικαστικά μέγαρα, πυροσβεστικοί σταθμοί, κλειστά γυμναστήρια και άλλα παραδίδονται στις ιδιωτικές εταιρείες και σε ιδιωτικά συμφέροντα.
      Οι προβλέψεις του σχετικού νόμου του 2005 είναι ασαφείς και πρόχειρες, ενώ οι διαδικασίες είναι διαβλητές και το κόστος των έργων σημαντικά μεγαλύτερο. Περιλαμβάνονται φωτογραφικές διατάξεις με αδιαφανείς και αόριστους όρους στα κριτήρια επιλογής των υποψηφίων αναδόχων, έργα μελετημένα από δημόσιες τεχνικές υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα, από τον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων, έργα που ήταν ώριμα από καιρό για δημοπράτηση κρατήθηκαν και εντάχθηκαν αργότερα στα πακέτα των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, ενώ παραμερίστηκαν και υποβαθμίστηκαν πλήρως οι αρμόδιες υπηρεσίες των φορέων.
      Στην πραγματικότητα, η διόγκωση των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού ωθεί την Κυβέρνηση σε μεγάλη περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (Π.Δ.Ε.).
      Με τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα η Κυβέρνηση μεταφέρει σε επόμενους προϋπολογισμούς τις δαπάνες και διευκολύνεται, προσωρινά όμως, στην αντιμετώπιση του περιορισμού του δημοσίου χρέους, ενώ οι ιδιώτες θα αποκομίσουν σημαντικά κέρδη και οι συνέπειες θα βαρύνουν για άλλη μια φορά στη συνέχεια το κοινωνικό σύνολο.
      Επίσης, σημειώνουμε τις συμβάσεις παραχώρησης με τις οποίες έγιναν ή που γίνονται -δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα- τα έξι έργα στους έξι βασικούς οδικούς άξονες, προϋπολογισμού περίπου 8.000.000.000 ευρώ. Με τις συμβάσεις αυτές έχουν ανατεθεί σε μεγάλες κοινοπραξίες έργα τα οποία ανέφερα πριν και τα οποία αυτές εκμεταλλεύονται για τριάντα χρόνια. Συνέπεια των όρων των συμβάσεων είναι τελικά ο υπερδιπλασιασμός των διοδίων, πράγμα γνωστό. Έχει βγει πολύ συχνά και στον Τύπο. Οι ανάδοχοι έχουν αρχίσει να εισπράττουν προκαταβολικά, πριν καν ξεκινήσουν την κατασκευή των έργων, ενώ χρηματοδοτούνται και με σημαντικά ποσά από εθνικούς πόρους που ήδη έχουν αρχίσει να εισπράττουν.
      Παράλληλα, ο χρόνος εκμετάλλευσης για τις εταιρείες αυτές παραμένει σταθερός, με τη δικαιολογία ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί το κόστος λειτουργίας τους. Όμως, για παράδειγμα στην Αττική Οδό, όπου οι διελεύσεις των οχημάτων είναι σημαντικά μεγαλύτερες από αυτές που προέβλεπε η αρχική σύμβαση, θα έπρεπε να έχει μειωθεί ο χρόνος εκμετάλλευσης των διοδίων από τη μεγάλη κοινοπραξία που την έχει αναλάβει.
      Θέλουμε επίσης να τονίσουμε ότι τα πολύ υψηλά διόδια, τα οποία καταβάλλονται σε αυτούς τους αυτοκινητοδρόμους, μπαίνουν χωρίς να έχει ταυτόχρονα εξασφαλιστεί η ύπαρξη παράπλευρων εναλλακτικών λύσεων με άλλους δρόμους ή το σιδηρόδρομο. Τέτοιες εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν στις άλλες χώρες της Ευρώπης, πράγμα που δεν υπάρχει στην Ελλάδα και άρα, είναι δυσβάστακτοι οι όροι με τα υψηλά διόδια που επιβάλλονται στη χώρα μας. 
      Τέλος, πριν κλείσω, ήθελα να αναφέρω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυο πολύ σοβαρά ζητήματα. Το ένα είναι ότι υπάρχει η έλλειψη ενός δημοκρατικού σχεδιασμού των δημοσίων έργων και λείπει η ιεράρχηση των πόρων σχετικά με αυτά. 
      Το δεύτερο και πολύ σημαντικό που πρέπει ιδιαίτερα να τονίσουμε απόψε, που είναι και η παραμονή του γιορτασμού σε παγκόσμια κλίμακα της Ημέρας του Περιβάλλοντος, είναι ακριβώς ότι δυστυχώς το περιβάλλον βρίσκεται, σε κοινό Υπουργείο με τα δημόσια έργα ενώ εμείς θεωρούμε –το έχουμε επανειλημμένα διατυπώσει- ότι η χωροταξία και το περιβάλλον θα έπρεπε να ξεχωρίσουν και δεν θα έπρεπε να περιλαμβάνονται σε από κοινού Υπουργείο με τα δημόσια έργα. 
      Θεωρούμε ότι αυτό το θέμα δεν είναι μονάχα ένα ζήτημα που έχει να κάνει με ένα διαχωρισμό Υπουργείων, αλλά έχει να κάνει και με ένα θέμα δημοκρατίας, δηλαδή κατά πόσον ο ελεγχόμενος αποτελεί και τον ελεγκτή, όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος από τα δημόσια έργα. 
      Ιδιαίτερα πρέπει να τονίσουμε ότι οι κίνδυνοι για το περιβάλλον είναι πολύ μεγάλοι, όταν τα δημόσια έργα γίνονται από τις συμπράξεις του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα, και με τις συμβάσεις παραχώρησης, όπου οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες βεβαίως δεν έχουν το συμφέρον που θα είχε το δημόσιο να φροντίσει για το περιβάλλον και για την πολιτιστική μας κληρονομιά, που συχνά μπαίνουν σε κίνδυνο από κακούς προγραμματισμούς και κακές ιεραρχήσεις των δημοσίων έργων. 
      Ξέρουμε πολύ χαρακτηριστικά την πολύ σοβαρή περίπτωση του αυτοκινητοδρόμου που είναι προγραμματισμένος να περάσει μέσα από το χώρο «NATURA» της περιοχής του Καϊάφα και που πραγματικά το δημόσιο θα έπρεπε να είχε κάθε συμφέρον να διαφυλάξει αυτήν την περιοχή και να μην περάσει ο αυτοκινητόδρομος μέσα από την περιοχή «NATURA», αλλά να κάνει μία παράπλευρη χάραξη για να τη διασώσει. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επαναλαμβάνουμε ότι ενώ η κωδικοποίηση αυτή είναι μία κωδικοποίηση θετική, που επίσης έχει γίνει με φροντίδα από τη μεριά των υπηρεσιών του δημοσίου, επειδή, όμως, περιλαμβάνει μία νομοθεσία την οποία εμείς δεν έχουμε στηρίξει, αντίθετα θεωρούμε ότι πρέπει να αναθεωρηθεί σε πολύ σημαντικά σημεία, για όλους αυτούς τους λόγους δεν θα ψηφίσουμε αυτή την κύρωση. Αντίθετα θα την καταψηφίσουμε. 
      Ευχαριστώ. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης):  Ευχαριστώ, κυρία Φιλίνη. 
      Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ηλίας Πολατίδης. 
      ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. 
      Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το σημερινό νομοσχέδιο που έρχεται προς συζήτηση είναι μία κωδικοποίηση η οποία εξ αρχής δηλώνουμε ότι είναι πάρα πολύ χρήσιμη και θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, να επεκταθεί και σε άλλα Υπουργεία, στα οποία βλέπουμε να υπάρχει ακόμη χειρότερη πολυνομία απ’ ό,τι στον τομέα των δημοσίων έργων.
      Θα μπορούσε, όμως, να είναι τέτοια η νομοθετική εργασία και οι προπαρασκευαστικές εργασίες που γίνονται από τα Υπουργεία όταν έρχονται κάποια νομοσχέδια, ούτως ώστε να μη χρειάζεται κάθε τόσο να γίνεται αυτή ακριβώς η κωδικοποίηση. 
      Το κακό είναι, όμως, ότι δυστυχώς δεν μπορούμε να ελπίζουμε και πολλά. Είχαμε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών που συζητήθηκε και το πρωί, στο οποίο βλέπουμε πολλά και διαφορετικά άρθρα με άλλη φιλοσοφία το καθένα, πολλές και διαφορετικές τροπολογίες, οι οποίες συνεχώς θα δημιουργούν την ανάγκη για περαιτέρω κωδικοποιήσεις.
      Το κακό, όμως, είναι ότι η συγκεκριμένη κωδικοποίηση δεν έγινε λόγω του ότι η τότε κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ξεκίνησε τη διαδικασία της κωδικοποίησης, είδε αυτά τα προβλήματα τα οποία δημιουργούνται σε όλους τους εμπλεκομένους με τον τομέα των δημοσίων έργων, αλλά έγινε λόγω της απαιτήσεως που ήρθε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτως ώστε να μπορέσουν να συμμετάσχουν και ξένες επιχειρήσεις στην πίτα των ελληνικών δημοσίων έργων. Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα και γι’ αυτό το λόγο έγινε η συγκεκριμένη κωδικοποίηση.
      Βέβαια, χαιρετίζουμε και λέμε ότι καλώς έγινε. Όμως, θα πρέπει να συνεχιστεί και να μη σταματήσει εδώ. Επίσης, η κωδικοποίηση θα μείνει κενό γράμμα, αν με κάποιον τρόπο δεν υπάρξει επιτάχυνση του ρυθμού με τον οποίο να αποδίδεται η δικαιοσύνη. 
      Αναφέρθηκε κάποιος συνάδελφος πριν στο ότι υπάρχει πρόβλημα με το πώς κάθε υπηρεσία ερμηνεύει αυτήν εδώ την κωδικοποίηση –ή τη νομοθεσία που ούτως ή άλλως υπήρχε- και θα συνεχίσει να την ερμηνεύει. Και γιατί κάθε υπηρεσία την ερμηνεύει όπως θέλει; Διότι γνωρίζει οποιοσδήποτε αδικούμενος από τη συγκεκριμένη ερμηνεία ότι θα κάνει ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να φτάσει το αίτημά του στο δικαστήριο και αν απέναντί του έχει το δημόσιο, αυτό θα πηγαίνει σε εφετεία, στον Άρειο Πάγο, κ.λπ..
      Δεν μπορεί ο καθένας, ιδιαίτερα ο μικροεργολάβος ή οποιοσδήποτε θίγεται από την κακή ερμηνεία των νόμων, να μπει σ’ αυτήν τη διαδικασία. Άρα, η κωδικοποίηση για το όλο σύστημα παραγωγής έργων, χωρίς παράλληλα τη δημιουργία ενός ειδικού δικαστηρίου το οποίο θα έχει και την τεχνογνωσία, αλλά και τον απαιτούμενο χρόνο, ούτως ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να επιλύσει αυτά τα οποία έχουν σχέση με τα δημόσια έργα, είναι κενό γράμμα. 
      Ποια, όμως, είναι η κατάσταση των δημοσίων έργων σήμερα και γιατί ερχόμαστε σ’ αυτήν την κατάσταση για την οποία όλοι μιλούμε; Από τι χαρακτηρίζονται τα δημόσια έργα; Είμαστε εδώ όλοι εμείς περήφανοι για την ποιότητα των δημοσίων έργων, για όλα αυτά τα οποία γίνονται; Πολύ φοβούμαι ότι όχι. Και όποιος βάλει το χέρι στην καρδιά και πραγματικά πει –εκτός αν είναι Υπουργός ή έχει σχέση με το Υπουργείο- ότι όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στα δημόσια έργα είναι «μια χαρά» και η κακή ποιότητα που υπήρχε για παράδειγμα πριν από το 2004 ξαφνικά έχει βελτιωθεί, πραγματικά είμαστε πολύ περίεργοι να το δούμε.
      Τι υπάρχει λοιπόν; Υπάρχει χαμηλή ποιότητα. Έργα, δρόμοι, γέφυρες που τυχαίνει να είναι δίπλα-δίπλα, που είναι εξήντα ή εβδομήντα ετών παλαιά, τα βλέπουμε να είναι στη θέση τους μια χαρά. Και είναι έργα τα οποία έκανε η Μ.Ο.Μ.Α., νεότερα βέβαια. Όμως, στην Ελλάδα παλαιότερα δεν είχαμε πρόβλημα με την ποιότητα των δημοσίων έργων. Είχαμε άλλα προβλήματα, αλλά ειδικά την τελευταία τριακονταετία, μετά τη Μεταπολίτευση, καλώς ή κακώς η ποιότητα των έργων όχι απλώς έχει πέσει, αλλά διαρκώς πέφτει και περισσότερο. 
      Και γιατί να μην πέσει, όταν είναι σαφές ότι παντού υπάρχει αδιαφάνεια; Είναι αλήθεια ή όχι ότι η εταιρεία «HOCHTIΕFF» στην οποία δόθηκε, ξαφνικά μας ήρθε ως ο μέγας εξειδικευμένος στην κατασκευή αεροδρομίων από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1992 και κατόπιν από την Κυβέρνηση Παπανδρέου πήρε το οριστικό συμβόλαιο για να κάνει το αεροδρόμιο; Έχει κατακλέψει το ελληνικό δημόσιο. Ειδικά το Κόμμα μας έχει κάνει πάρα πολλές καταγγελίες για το συγκεκριμένο θέμα.
	Το 2002, κύριε Υπουργέ –τα είπαμε και στην επιτροπή- την εποχή που ήταν  μαζί δραχμές και ευρώ, γράφοντας άλλα από τα ποσά, η «HOCHTIEFF» έστελνε το στέλεχος σε δραχμές και το πρότυπο τιμολόγιο σε ευρώ και έτσι έκλεβε Φ.Π.Α. από το ελληνικό δημόσιο. 
      Ενώ έχουν περάσει έξι χρόνια, δυστυχώς, αυτήν την εταιρεία την πολύ δυνατή –διότι έχει και τον τέως καγκελάριο της Γερμανίας κ. Σρέντερ νομικό σύμβουλο- δεν μπορούμε να τη βάλουμε σε μία άκρη. Προφανώς, εδώ είναι αυτό που ανέφερα πριν για τα δικαστήρια. Προφανώς, με τα δικαστήρια θα κάνουμε, ενδεχομένως, και τριάντα χρόνια. Συνεχώς θα προσφεύγουμε. Όλο αναβολές θα γίνονται και ποτέ δεν θα βγαίνει αποτέλεσμα. 
	Αφού, λοιπόν, αυτή η εταιρεία έχει καταληστεύσει το ελληνικό δημόσιο με τους συγκεκριμένους τρόπους –και δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος εύκολα να αμφισβητήσει τα συγκεκριμένα στοιχεία- εμείς και στο νέο δρόμο της Βορειοδυτικής Πελοποννήσου, αλλά και στον αυτοκινητόδρομου Αιγαίου τη βάζουμε μέσα και μάλιστα με αρκετά καλά ποσοστά, ούτως ώστε την τεχνογνωσία που έχει αποκτήσει στην εξαπάτηση του ελληνικού δημοσίου να τη δώσει και στις άλλες εταιρείες αυτών των κοινοπραξιών. 
	Επίσης, είναι το γνωστό φαινόμενο στο οποίο κλείνουν τα μάτια τα δύο κυβερνητικά Κόμματα, ότι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι έχουν δήθεν ιδιωτικά γραφεία και ταυτοχρόνως είναι και υπάλληλοι συγκεκριμένων κατασκευαστικών εταιρειών, τις οποίες –υποτίθεται- ως υπάλληλοι ελέγχουν, αλλά είναι και υπάλληλοί τους. Πολλούς δε απ’ αυτούς κατά το παρελθόν, αφού παραιτούντο από το Υπουργείο, πήγαιναν στην εταιρεία και αφού τελείωναν τη δουλειά στην εταιρεία, επέστρεφαν πίσω στο Υπουργείο. 
	Εγώ θα προτείνω ότι πρέπει αυτό το πράγμα με κάποιο τρόπο να σταματήσει και νομίζω ότι όποιος βάζει την υπογραφή του σε ένα έργο που είναι απαράδεκτο και μετά από λίγο καταστρέφεται, πρέπει το όνομά του να είναι μονίμως αναρτημένο, ούτως ώστε να δεσμεύεται ότι αν βάλει την υπογραφή του σε ένα έργο που δεν είναι σωστό, να υπάρχει η διαπόμπευσή του και αυτό να τον αποτρέπει από το να δράσει έτσι αντικοινωνικά. 
	Επίσης, πώς έγιναν τα ολυμπιακά έργα; Όλα τα έργα έγιναν με ανάθεση. Η τότε κυβέρνηση, φυσικά, φρόντισε διαρκώς να αναβάλλει τους διαγωνισμούς. Τελικά φθάσαμε και είπαμε: «Δεν γίνονται τα έργα με κάποιον άλλον τρόπο, άρα θα γίνουν με απευθείας ανάθεση». Σε αυτήν την απευθείας ανάθεση, φυσικά, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον η εργασία λαθρομεταναστών. Μέχρι και ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας μας είπε ότι χάρη στους Αλβανούς λαθρομετανάστες η Ελλάδα μπόρεσε να κάνει τα έργα. Ουδέν ψευδέστερον, φυσικά, αυτού. Όμως, πληρώθηκαν με μισθούς Ελβετίας ή Λιχτενστάιν οι μεγαλοεργολάβοι και πληρώσαμε μισθούς αλβανικούς. Και όλη αυτή η διαφορά εξαιτίας των απευθείας αναθέσεων πήγε στην τσέπη ορισμένων, αυτών των ορισμένων στους οποίους κατόπιν δόθηκαν και κίνητρα, ούτως ώστε να μπορέσουν να συνενωθούν. 
	Και κάνω μία απλή ερώτηση: Ως οπαδοί του φιλελευθερισμού, εσείς αλλά και η προηγούμενη από εσάς Κυβέρνηση, η οποία έκανε αυτήν την προσπάθεια και έδωσε τα κίνητρα να συνενωθούν οι εταιρείες και άρα να μειωθεί ο ανταγωνισμός, εσείς που είστε υπέρ του ανταγωνισμού, δεν θα έπρεπε να φροντίσετε, ούτως ώστε να υπάρχουν πολλοί παίκτες στην αγορά, πολλοί ανταγωνιζόμενοι και έτσι να πέφτουν οι τιμές; 
	Αντιθέτως, σε κάθε περίπτωση έχουμε τα ολιγοπώλια, τις τέσσερις μεγάλες εταιρείες που προαναφέρθηκαν και οι οποίες, φυσικά, διαρκώς παίρνουν επιπλέον έργα και τώρα, ιδιαιτέρως, με το σύστημα των συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Ένα παράδειγμα είναι η Αττική Οδός. Τότε, βέβαια, δεν το λέγαμε έτσι. Το λέγαμε «σύμβαση παραχωρήσεως» ή το ονομάζαμε με κάποιον άλλο τρόπο. 
	Τι συνέβη, λοιπόν, στην Αττική Οδό; Η Αττική Οδός έγινε με κάποιο κόστος από κάποια ιδιωτική εταιρεία, τον «ΑΚΤΟΡΑ», και κατόπιν, μόλις ήρθε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αύξησε τα διόδια στην Αττική Οδό, ενώ ο αριθμός των εισιτηρίων που κόβονται κάθε μέρα είναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι ήταν παλιά.
     Το λογικό θα ήταν να μειωθεί, διότι δεν αυξήθηκε το κόστος επειδή περνάνε περισσότερα αυτοκίνητα. Το κόστος είναι συγκεκριμένο και μοιράζεται σε λιγότερα αυτοκίνητα. Παρ’ όλα αυτά, μόλις ήρθε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, προφανώς, διότι είχε πολύ καλές σχέσεις ή θεωρούσε ότι κάτι χρωστούσε στον ιδιοκτήτη της εν λόγω εταιρείας, αύξησε τα διόδια και αύξησε τα κέρδη του. 
     Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ήδη η Αττική Οδός βρίσκεται σε σημείο υπερβολικού κορεσμού, με αποτέλεσμα να σκέπτεται να γίνει διπλή απ’ ότι είναι σήμερα σε ένα ορισμένο τμήμα της. Παρ’ όλα αυτά, τα διόδια δεν πέφτουν.
     Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και σας το έχουμε προτείνει εμείς και στην οδό Βορειοδυτικής Πελοποννήσου και σας το προτείνουμε και για τον αυτοκινητόδρομο του Αιγίου. Τα διόδια πρέπει να είναι δυναμικά αναλόγως με το κόστος του έργου. Εάν τα έσοδα είναι πολύ μεγαλύτερα, πρέπει να μειώνονται τα διόδια, ούτως ώστε το τελικό κόστος συν ένα ορισμένο κέρδος για την εταιρεία, να προκύπτει να είναι σταθερό. Δεν μπορεί όσο αυξάνεται ο αριθμός των διοδίων τόσο παραπάνω να αυξάνεται το κέρδος της εταιρείας. Και μη μου πείτε ότι είναι δικαιολογία ότι ένα μέρος απ’ αυτά το παίρνει το κράτος. 
     Δεν αντέχει η τσέπη του Έλληνα αυτά τα διόδια, κύριε Υπουργέ. Το γνωρίζετε πολύ καλά. Και όταν έχουμε μία τέτοια πολύ μεγάλη ακρίβεια, πρέπει με κάποιο τρόπο να φροντίσουμε επιτέλους τον καημένο τον Έλληνα κάπως να τον ανακουφίσουμε. Δεν μπορούμε να λέμε, ναι μεν οικονομάει η εταιρεία, αλλά θα οικονομήσει και το δημόσιο. Και πού θα τα πάει αυτά τα έσοδα που θα έχει το δημόσιο; Θα τα επενδύσει για να μειώσει το δημόσιο χρέος; Θα τα επενδύσει στο σιδηρόδρομο, ώστε να μειωθεί η πίεση για νέα και επεκταμένα οδικά έργα; Όχι. Φυσικά θα πάνε στον κορβανά και από εκεί και πέρα, προφανώς, θα διοριστούν και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, ούτως ώστε να ψηφίσουν το κατάλληλο κόμμα στις εκλογές.
     Εδώ θέλουμε να κάνουμε ορισμένες προτάσεις, οι οποίες είναι απλές.
     Κύριε Υπουργέ, διότι είστε γνώστης του θέματος, θα σας κάνω μία πρόταση. Αυτό το οποίο συμβαίνει στα διυλιστήρια, γιατί δεν το εφαρμόζουμε και στα οδικά έργα; Τι συμβαίνει στα διυλιστήρια; Υπάρχει ο εργοδότης, υπάρχει ο κατασκευαστής και υπάρχει μία εταιρεία η οποία ασφαλίζει το έργο έχοντας δικούς της μηχανικούς. Εξασφαλίζει με αυτό τον τρόπο την ποιότητα του έργου. Εάν το έργο είναι προβληματικό, θα υποχρεώνεται η ασφαλιστική εταιρεία να καλύψει όλες τις δικές της παραλείψεις. Εάν το έργο είναι σωστό και θα είναι σωστό, διότι θα υπάρχουν οι μηχανικοί που θα ελέγχουν την ποιότητα, διότι θα είναι υπάλληλοι της ασφαλιστικής εταιρείας και όχι του κατασκευαστεί ή του πελάτη, άρα κάπου θα είναι υπόλογοι, το έργο θα θεωρείται ότι έχει τον σωστό ποιοτικό έλεγχο και θα ασφαλίζεται με αυτόν τον τρόπο στη λειτουργία του για κάποια ορισμένα χρόνια.
     Ανέφερα και πριν να υπάρχει σε κάθε έργο, που δεν θα ισχύει φυσικά το προηγούμενο, μία πινακίδα η οποία θα διατηρείται πολλά χρόνια, δεκαπέντε, είκοσι χρόνια, η οποία θα έχει τον κατασκευαστή του έργου, τον εργολάβο και την υπηρεσία και το συγκεκριμένο υπάλληλο, το όνομά του, ο οποίος το παρέλαβε. Όταν βλέπουμε δρόμους οι οποίοι μόλις έχουν παραλειφθεί, ξαφνικά να έχουν λακκούβες, τα γνωστά σαμαράκια, κανείς δεν φταίει; Το κράτος προσπαθεί να καλύψει και να κρύψει τον υπάλληλο ο οποίος προφανώς –να πούμε την κοινή έκφραση- «τα έχει πάρει» και έχει υπογράψει τα πάντα; Ή αν είναι ανίκανος, να ξέρουμε ότι είναι ανίκανος. Αλλά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν ισχύει αυτό.
     Τα έσοδα του δημοσίου από τα έργα με παραχώρηση να πηγαίνουν σε συγκεκριμένους σκοπούς, οι οποίοι  θα τίθενται εξ αρχής μέσα από τη νομοθεσία. Μέσα δηλαδή στη σύμβαση παραχώρησης του έργου θα τίθεται και το πού θα πηγαίνουν τα έσοδα που θα προκύπτουν. 
     Να κάνουμε μία συνολική προσπάθεια, γιατί έχουμε μία μονομέρεια με τις οδικές μεταφορές. Να δούμε πώς μπορούμε να λύσουμε συνολικά το θέμα των μεταφορών.
     Η τηλεργασία, η ψηφιακή διακυβέρνηση, η χρηματοδότηση των έργων σιδηροδρόμου μπορούν να μειώσουν κατά πολύ το μεταφορικό φορτίο και να αυξήσουν και τη διάρκεια του χρόνο στον οποίο θα αντέξουν τα οδικά έργα.
     Κλείνοντας θέλω να πω ότι εμείς θα ψηφίσουμε το νομοσχέδιο, διότι θεωρούμε πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση ως κωδικοποίηση, έχοντας βέβαια πολύ ανησυχία για το πού βαδίζει ο τομέας των δημοσίων έργων με όλες τις δικές σας πρωτοβουλίες.
     Σας ευχαριστώ.
     (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ και για το ότι ήσασταν συνεπής στο χρόνο σας.
      Εισερχόμαστε τώρα στον κατάλογο των εγγεγραμμένων ομιλητών επί της αρχής.
      Ο κ. Μπεκίρης έχει το λόγο.
      ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΕΚΙΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όλοι σε αυτήν την Αίθουσα μπορούμε ή τουλάχιστον πρέπει να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τη χρησιμότητα του νομοθετήματος που καλούμαστε σήμερα να ψηφίσουμε. Ενός νομοθετήματος που ασφαλώς αφορά την κωδικοποίηση της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων, έχει όμως πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις που μας καλούν να συνειδητοποιήσουμε πόσα χρόνια έχουμε μείνει πίσω και ποιο κενό καλούμαστε σε όσο το δυνατόν πιο σύντομο διάστημα να καλύψουμε.
      Αναμφίβολα η κωδικοποίηση της εν λόγω νομοθεσίας έρχεται να αντιμετωπίσει άμεσα και δραστικά μία διαχρονική στρέβλωση του δημόσιου τομέα στη χώρα μας. Επιπροσθέτως δε, έρχεται να αναδείξει τη χρησιμότητα παρόμοιων πρωτοβουλιών που μπορούν να καταστήσουν το δημόσιο, λειτουργικό, ανταγωνιστικό, φιλικό προς τον πολίτη, προς τον ντόπιο ή τον ξένο επενδυτή. 
      Με απλά λόγια, η κωδικοποίηση της νομοθεσίας θωρακίζοντας τη διαφάνεια και το θεσμικό πλαίσιο στον τομέα των δημοσίων έργων, δημιουργεί ένα χρηστικό προς όλους λειτουργικό χάρτη της νομοθεσίας, αναδεικνύει την ασφάλεια δικαίου, εξασφαλίζει την πρόσβαση του πολίτη στο Δίκαιο και διασφαλίζει την ορθή εφαρμογή των νόμων. Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται το διαχρονικό και επιζήμιο φαινόμενο της πολυνομίας, το οποίο προκάλεσε, προκαλεί και δυστυχώς και θα προκαλεί σε τομείς που δεν αναλαμβάνονται ανάλογες πρωτοβουλίες σοβαρά προβλήματα τόσο στον δημόσιο τομέα, όσο και στους πολίτες. 
      Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, παρά το γεγονός ότι ο Κανονισμός της Βουλής προβλέπει ρητά τον τρόπο διεξαγωγής της συγκεκριμένης ψήφισης του Κώδικα, δύσκολα κάποιος μπορεί να αντισταθεί στην εκκρεμή ή τη συμπυκνωμένη αναφορά ζητημάτων που άπτονται και αφορούν τα δημόσια έργα στον τόπο μας.
      Μόνο εσείς, κυρίες και κύριοι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δείχνετε μία ακούσια ή εκούσια αδυναμία να αντιληφθείτε το μέγεθος του έργου που επιτελεί με συνέπεια το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.. Μόνον εσείς αρέσκεστε σε λαϊκίστικες κορώνες, που επιχειρείτε έτσι -προς απογοήτευσή σας ανεπιτυχώς- να πλήξουν είτε το προσωπικό είτε το πολιτικό κύρος του Υπουργού κ. Σουφλιά, είτε να πείσετε πως το τεράστιο εργοτάξιο που έχει στηθεί σε ολόκληρη τη χώρα δεν είναι πραγματικότητα. Αλλά και αν είναι –και εδώ πρόκειται για μία νοητική σας ακροβασία- είναι έργο δικό σας και όχι δικό μας. 
      Μα, καλά πιστεύετε ότι τον ελληνικό λαό τον ενδιαφέρει ποιος  παράγει το έργο ή η ίδια η παραγωγή του έργου; Τον ενδιαφέρει το όνομα του Υπουργού ή του κόμματος, ή να παράγεται έργο με σεβασμό στο δημόσιο χρήμα, χωρίς διασπάθιση και σπατάλες με πλήρη τήρηση των νόμων του κράτους;
      Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ακόμα και σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την απώλεια της εξουσίας για εσάς, η νοοτροπία σας παραμένει η ίδια, μία νοοτροπία που συνδέεται αμιγώς με το υποτιθέμενο κομματικό κέρδος, με την παραπληροφόρηση, με την αδυναμία διατύπωσης μίας σύγχρονης πρότασης διακυβέρνησης του τόπου.
      Εμείς, αντίθετα με εσάς, είμαστε έτοιμοι όποτε το θελήσετε –και γνωρίζετε τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες- να συζητήσουμε για το καθεστώς που παραλάβαμε και για το τι γίνεται αυτήν τη στιγμή σε ολόκληρη τη χώρα, να κρίνουμε και να συγκρίνουμε πρακτικές, νοοτροπίες, αποτελέσματα, κέρδη και ζημιές για την Ελληνίδα και για τον Έλληνα, για το ελληνικό κράτος. Και αφήστε κατά μέρος την έωλη κριτική της άρνησης, της ισοπέδωσης και του μηδενισμού. Γιατί όχι απλώς δεν πείθετε τους πολίτες –κάτι που αποδείχθηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου- δείχνετε όμως να μην πείθετε ούτε καν τους εαυτούς σας και αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. 
      Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η φράση του Υφυπουργού, κ. Ξανθόπουλου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου στην αρμόδια επιτροπή ήταν ιδιαιτέρως χαρακτηριστική και ενδεικτική του τι πραγματικά σημαίνει κωδικοποίηση της νομοθεσίας. 
      Είπε ο κύριος Υφυπουργός απευθυνόμενος στα μέλη της επιτροπής, ότι διαβάζοντας το κείμενο της κωδικοποίησης άρχισε να καταλαβαίνει τι ισχύει σε κάθε περίπτωση, τι εφαρμόζει ο ίδιος ως καθ’ ύλην αρμόδιος στον τομέα των δημοσίων έργων, γεγονός που αφ’ ενός τιμά τον ίδιο αφ’ ετέρου δίνει σαφείς απαντήσεις σε όλους όσους καλόπιστα ή κακόπιστα αμφισβητούν τη διαδικασία, ο καθένας για τους δικούς του ξεχωριστούς λόγους.
	Όλοι όσοι έχετε τουλάχιστον ξεφυλλίσει τον κώδικα γνωρίζετε ότι είναι μία σημαντική θεσμική παρέμβαση η οποία περιλαμβάνει εκατόν ογδόντα τρία άρθρα και έξι ενότητες που αφορούν στο προσυμβατικό σχέδιο της εκτέλεσης των δημοσίων έργων, τη σύμβαση κατασκευής του έργου, τις εργοληπτικές εταιρείες και τα μητρώα, την κοινοτική οδηγία 18/2004, η οποία προσαρμόζεται στην ελληνική νομοθεσία, καθώς επίσης ειδικές και τελικές διατάξεις. Με απλά λόγια, η πολυνομία, οι ευρωπαϊκές οδηγίες, οι πολλές υπουργικές αποφάσεις που διακρίνονταν από αντιφάσεις, από συγκρούσεις, από δικαστικές διαμάχες, από αυθαίρετες ερμηνείες και στοίχιζαν σε χρόνο και σε χρήμα, σε επιβάρυνση του πολίτη και του Δημοσίου, παίρνουν επιτέλους τέλος. Τακτοποιείται δηλαδή και ταυτόχρονα απλοποιείται η εφαρμογή του συνόλου της νομοθεσίας από τους κεντρικούς και τους περιφερειακούς φορείς που κατασκευάζουν δημόσια έργα.
	Ασφαλώς, η πενταετία που διήρκεσε η επεξεργασία του κώδικα από την αρμόδια νομοπαρασκευαστική επιτροπή είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Επειδή κι εδώ ακούστηκαν φωνές αντίδρασης και ισοπέδωσης, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η κωδικοποίηση θα είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα, όπως άλλωστε έπρεπε να είχε γίνει, εάν οι κυβερνήσεις του χθες είχαν αλλάξει έγκαιρα το νομοθετικό πλαίσιο για τα δημόσια έργα, κάτι που επίμονα ζητούσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στην επιτροπή για την άρτια δουλειά που μας παρέδωσε. 
	Το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. πραγματοποίησε και πραγματοποιεί ένα τεράστιο έργο σ’ ολόκληρη τη χώρα, κάτι που αναγνωρίζουν φίλοι και αντίπαλοι στο πρόσωπο του Υπουργού κ. Σουφλιά. Μία απλή επίσκεψη στην Αχαΐα, την εκλογική περιφέρεια του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μπορεί να πείσει ότι ο όρος «εργοτάξιο» δεν ανταποκρίνεται απλά στην πραγματικότητα, αλλά υπερβαίνει κατά πολύ τις προσδοκίες μας, μιας και εκτελούνται έργα που είχαν μείνει στις καλένδες εδώ και δεκαετίες.
	Με την ευκαιρία, κύριε Υφυπουργέ, νομίζω ότι πρέπει να επανεξετάσετε το θέμα των διοδίων εντός του νομού Αχαΐας, καθώς επίσης και κάποια προβλήματα τα οποία έχουν προκύψει από τη χάραξη για το νέο δρόμο, που ταλαιπωρούν τις τοπικές κοινωνίες και αξίζουν την προσοχή και την παρέμβασή σας.
	Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όλοι εμείς οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού οφείλουμε μέσα από το θεσμικό μας ρόλο και με τη στήριξη του Προέδρου του Σώματος όχι απλώς να ζητήσουμε, αλλά να απαιτήσουμε την όσο το δυνατόν ταχύτερη κωδικοποίηση της νομοθεσίας ανά θεματική ενότητα. Αυτή η κίνηση μπορεί να βάλει ουσιαστικά θεμέλια για την επανίδρυση του κράτους, κάτι που πρέπει να μας απασχολεί, να μας προβληματίζει και να μας κινητοποιεί.
	Η Κυβέρνηση Καραμανλή προχωράει το έργο που της έχει ανατεθεί από τον ελληνικό λαό με προγραμματισμό, στρατηγικό σχεδιασμό, όραμα, συνέπεια και συνέχεια, με διάλογο, με προσπάθεια συνεννόησης και συναίνεσης. 
	Δυστυχώς, η Αξιωματική Αντιπολίτευση δείχνει να είναι ακόμα εγκλωβισμένη στο παρελθόν που καταψηφίστηκε επανειλημμένως, στο παρόν που ποικιλοτρόπως αμφισβητείται και σ’ ένα μέλλον που διαγράφεται δυσοίωνο. Εμείς σας θέλουμε κοντά μας, γιατί πιστεύουμε ότι ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά και αυτόν το στόχο όλοι μαζί απέναντι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του τόπου έχουμε υποχρέωση να τον κατακτήσουμε.
	Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Μπεκίρη.
	Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Γείτονας.
	ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
	Αν και δεν προσφέρεται για πολιτική αντιπαράθεση αυτό το νομοσχέδιο, θέλω να πω στον προλαλήσαντα συνάδελφο ότι αν το μέλλον είναι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, τότε αλίμονο για το μέλλον της Ελλάδας. 
	ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΕΚΙΡΗΣ: Δεν έχει την ίδια άποψη ο ελληνικός λαός.
	ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Δεν υπάρχει μέλλον με την πολιτική σας και την παράταξή σας. Αυτό θα φανεί γρήγορα και θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός με επανατοποθέτησή σας στα έδρανα της Αντιπολίτευσης.
	Έρχομαι στην κωδικοποίηση. Η κωδικοποίηση εν προκειμένω της νομοθεσίας για τα δημόσια έργα είναι πράγματι μία θετική πρωτοβουλία που αναλήφθηκε επί ΠΑ.ΣΟ.Κ., αν θυμάμαι καλά το 2003. Έρχεται για κύρωση και ολοκληρώθηκε με καθυστέρηση. Δεν πειράζει, «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Τουλάχιστον η νομοπαρασκευαστική επιτροπή έκανε καλή δουλειά κι εμείς ψηφίζουμε την κωδικοποίηση.
      Πιστεύω – και κυρίως γι’ αυτό πήρα το λόγο, για να το τονίσω στην Αίθουσα, προκύπτει από την εμπειρία μου – ότι υπάρχει ανάγκη κωδικοποίησης της νομοθεσίας, πέραν εκείνης των δημοσίων έργων, γενικότερα. Συνδέεται άμεσα με το ζητούμενο – και πιστεύω ότι είναι ζητούμενο απ’ όλες τις πτέρυγες και απαίτηση του ελληνικού λαού – της αναβάθμισης της ποιότητας των νόμων.
      Γιατί είναι γεγονός ότι η ποιότητα των νόμων στη χώρα μας πάσχει. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, δεν είναι ώρα να τους αναλύσουμε. Φυσικά έχει σχέση, για να μην απεκδυόμαστε των ευθυνών μας, με την ποιότητα του νομοθετικού έργου που κάνουμε, με τις τροπολογίες, τις άσχετες, τις αιφνιδιαστικές, τις όχι μελετημένες, αλλά και με την πολυνομία. Νομίζουμε ότι με πολλούς νόμους μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα και αυτό είναι ένα σύνδρομο που, έχουν όλοι όσοι κυβερνούν συνήθως.
      Επίσης, η ενσωμάτωση και μάλιστα κατά ένα μαζικό τρόπο των κοινοτικών οδηγιών –υπάρχουν πολλές πια οδηγίες, διαμορφώνεται το εσωτερικό μας δίκαιο σε ένα μεγάλο ποσοστό από τις κοινοτικές οδηγίες – καθιστά την κωδικοποίηση αναγκαία.
      Και εγώ πιστεύω, κύριε Πρόεδρε, ότι το σωστό θα ήταν με κάθε αλλαγή νόμου να γίνεται ταυτόχρονα και η κωδικοποίηση, ώστε οι νόμοι να είναι εύχρηστοι για τους πολίτες και για τον κάθε συναλλασσόμενο. Η κατά περίπτωση κωδικοποίηση με ad hoc νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, πέρα από το χρονοβόρο της διαδικασίας – και αυτό έδειξε και αυτή η κωδικοποίηση – είναι ουσιαστικά περιορισμένης διάρκειας, καθώς αφήνουν έξω νεότερες αλλαγές.
      Και η έλλειψη κωδικοποίησης δυσκολεύει πάντα τους χρήστες, αυξάνει τη γραφειοκρατία, δυσχεραίνει τις συναλλαγές και δεν παρέχει ασφάλεια δικαίου. Μειώνει δε την ανταγωνιστικότητα στις δράσεις, όπως έχει επιβεβαιωθεί από πρόσφατες τεκμηριωμένες μελέτες.
      Είναι ανάγκη, λοιπόν, να ξαναδούμε στη Βουλή αυτό το θέμα. Και πώς θα προχωρήσετε σε κωδικοποίηση και στους άλλους τομείς, αλλά και κυρίως να δούμε πώς θα ανεβάσουμε την ποιότητα του νομοθετικού έργου, έτσι ώστε με κάθε αλλαγή που γίνεται, να γίνεται ταυτόχρονη κωδικοποίηση, που θα ήταν πολύ απλούστερο, λιγότερο χρονοβόρο και περισσότερο αποτελεσματικό.
      Όσον αφορά τη νομοθεσία περί δημοσίων έργων, χρειαζόταν η κωδικοποίηση, γιατί ήταν και πολύπλοκη, δαιδαλώδης. Πέραν του νόμου 1418, που κατά βάση, κρατήθηκε ως κορμός, έγιναν πολλές αλλαγές. Τώρα κάνουμε ένα βήμα μπροστά, υπολείπονται όμως περισσότερα.
      Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν διατάξεις που αφορούν έργα που δεν κωδικοποιούνται. ‘Οπως οι διατάξεις για τις Σ.Δ.Ι.Τ.. Υπάγονται σε ειδικές διατάξεις. Οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τις οποίες μάλιστα η Κυβέρνηση παρουσίασε ως πολύφερνη νύφη για την ανάπτυξη και ακόμα ουσιαστικά δεν προχωρούν ή προχωρούν με λάθος τρόπο, έχουν ειδικό καθεστώς. Δεν κωδικοποιούνται οι διατάξεις τους. Και προβλέπονται, απ’ ό,τι θυμάμαι και είχα αναφερθεί στο νομοσχέδιο όταν ψηφιζόταν, ειδικοί κανονισμοί για τα έργα, οι οποίοι δεν ξέρω αν έχουν εκδοθεί.
      Επισημαίνω στον Υφυπουργό που είναι εδώ και στην Υπουργό ότι θα πρέπει να προσέξετε. Γιατί υπήρχαν πολλά κενά στο νόμο, υπήρχαν ευρείες εξουσιοδοτήσεις. Μπορεί να έχουμε εκπλήξεις όσον αφορά και τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα και να δημιουργήσουμε νέες εστίες διαφθοράς σε σχέση με έργα από συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
      Και το λέω αυτό, γιατί ο κ. Σουφλιάς, όταν ασκούμε κριτική, όταν επισημαίνουμε συνήθως εκνευρίζεται.
    Όταν του λέγαμε, κύριε Υπουργέ, -δείχνεις πολλές φορές ότι απεκδύεσαι από τις ευθύνες σου ως Υπουργός Περιβάλλοντος εδώ και δύο, τρία χρόνια- απαντούσε: «Μα τι είναι αυτά που λέτε». Και έπρεπε να φθάσουμε να αποβληθούμε από το Πρωτόκολλο του Κιότο, για να το αντιληφθεί.
    Τώρα επισημαίνω λοιπόν, κύριε Υφυπουργέ, και δι’ υμών στον κ. Σουφλιά, ότι με βάση και το ν. 1418, τη νομοθεσία που κωδικοποιούμε, αλλά και με βάση το Σύνταγμα, εσείς έχετε κύρια την ευθύνη της εποπτείας όλου του τομέα των έργων, σε όλη τη χώρα, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο φορέας εκτέλεσης, δηλαδή, ιδιαίτερα, όσον αφορά την τήρηση των κανόνων. Επομένως, θα πρέπει να προσέξετε ιδιαίτερα αυτό, δεδομένου –και το τονίζω- όπως σας είπα ότι οι συμβάσεις οι λεγόμενες Σ.Δ.Ι.Τ., οι συμπράξεις ιδιωτικού τομέα και τα έργα που θα εκτελεστούν με αυτές, είναι στην αρχή, δεν έχουν προχωρήσει και επομένως δεν θα πρέπει να έχουμε κακή αρχή.
    ‘Οσον αφορά τα δημόσια έργα θα μπορούσαμε πράγαμτι να κάνουμε μία αξιολόγηση. Αυτό επιχειρήθηκε από προλαλήσαντες συναδέλφους, αλλά δεν νομίζω ότι είναι της παρούσης να κάνουμε αξιολόγηση της πορείας των έργων και να πέσουμε πάλι στο επίπεδο των συγκρίσεων. Εγώ πιστεύω ότι τα έργα δεν έχουν χρώμα ούτε ανήκουν σε κόμματα. Ανήκουν στον ελληνικό λαό. Και καλό θα είναι αποφεύγονται οι κομπορρημοσύνες και οι προσπάθειες δημιουργίας εντυπώσεων, με συγκρίσεις μάλιστα, οι οποίες δεν έχουν καμμία βάση.
    Επειδή άκουσα πάλι για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., θα ήθελα να σας πω ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι υπερήφανο για το έργο που έκανε. ‘Εκανε την Ελλάδα εργοτάξιο. Εξασφάλισε πόρους, υλοποίησε τα δύο Κ.Π.Σ -κατά βάση το Β΄ και Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης- τα ολυμπιακά έργα, την πρώτη μεγάλη γενιά έργων με συμβάσεις παραχώρησης, χωρίς να υπάρχει μάλιστα καν τέτοια τεχνογνωσία στην Ελλάδα. Ό,τι σήμερα εκτελείται είναι από τα έτοιμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Κανένα έργο μέχρι τώρα στον πέμπτο χρόνο της Κυβέρνησης δεν εκτελείται, που να σχεδιάστηκε, να αποφασίστηκε από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και ο κ. Σουφλιάς το δείχνει αυτό. Προχθές μας έκανε πάλι επανακοινώσεις, επαναφορά σχεδιασμών για τους νέους αυτοκινητόδρομους Αττικής. Ανακοίνωσε αυτά που έχουν ανακοινωθεί από το 2003. 
    Μην πάμε λοιπόν σε τέτοιες συγκρίσεις. Δεν ξαναγράφεται η ιστορία όπως την θέλετε και μάλιστα η ιστορία των έργων. Είναι καταγραμμένη και σ’ αυτό υπάρχει σαφής υπεροχή των Κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι να αξιοποιήσουμε όλα τα εργαλεία και αυτή την κωδικοποίηση, αυτό το νέο νομοθέτημα. Έτσι ώστε κύριε Υπουργέ, να προχωρήσει το Υπουργείο σας με μεγαλύτερη ταχύτητα. Διότι πραγματικά έχει χαρακτηριστεί και από εφημερίδα του δικού σας χώρου -το αργό, το αργοκίνητο Υπουργείο. Και έχουμε πράγματι μεγάλες καθυστερήσεις, που πρέπει να καλυφθούν.
    Ευχαριστώ.
    (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει ο Βουλευτής Θεσσαλονίκης του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, κ. Κυριάκος Βελόπουλος.
      ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τα δημόσια έργα θα ήθελα να πω το εξής. Όποτε ακούω τη λέξη δημόσια έργα, κατευθείαν  στο μυαλό μου μπαίνει μια λέξη, «διαπλοκή». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτό το έχουμε συνηθίσει εδώ και πολλά χρόνια. 
      Θα ήθελα όμως ξεκινώντας να πω το εξής, διότι κάποια στιγμή, πρέπει να λέγονται πράγματα τα οποία θεωρώ ότι στέκουν λογικά. 
      Κύριε Υπουργέ, εγώ δεν διαφωνώ ότι γίνονται δημόσια έργα, αλλά θα ήθελα να κάνουμε μια σύγκριση συγκεκριμένου έργου, με τα δημόσια έργα που φτιάχνουμε καθημερινά. Δείτε την Αττική Οδό, την ποιότητα αυτής της δουλειάς. Δεν θα κοιτάξω αν το αντίτιμο ήταν τεράστιο ή αν τα διόδια ήταν πάρα πολύ μεγάλα κ.λπ. Αλλά η ποιότητα αυτής της δουλειάς, δεν συγκρίνεται με κανένα από τα υπόλοιπα δημόσια έργα. Γιατί; Γιατί ο ιδιώτης κοιτάει να κάνει με καλό υλικό το έργο του, ώστε να μπορεί από τριάντα, σαράντα έργα να έχει το κέρδος του από τα διόδια. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
      ‘Όμως θα ήθελα να σας πω μερικά πράγματα. Σκέφτεστε αθηνοκεντρικά. Και το ξαναλέω ακόμη μια φορά εδώ μέσα, σκέφτεστε αθηνοκεντρικά. Χθες ο κ. Σουφλιάς, ανακοίνωσε πάλι έργα για την Αθήνα, όταν η περιφέρεια, κύριε Υπουργέ, δεν έχει έργα. Και θα σας το αποδείξω. Κομπορρημονείτε για την Εγνατία Οδό εσείς και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Έχετε δει δρόμο ευρωπαϊκό δύιχνο κύριε Υπουργέ; ‘Εχετε πάει από τη Θεσσαλονίκη, από την Ασπροβάλτα μέχρι την Καβάλα και λίγο πιο πέρα να δείτε το δρόμο, πόσο επικίνδυνος είναι;  Δύο ίχνη. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Μια νταλίκα δεξιά να μείνει, έχει τελειώσει ο δρόμος. Είμαστε η μοναδική χώρα που έχει ευρωπαϊκούς δρόμους, χωρίς παραδρόμους. Είμαστε η μοναδική χώρα που δεν έχει φωτοσήμανση. Είμαστε η μοναδική χώρα λοιπόν, που τα έργα γίνονται άρπα-κόλα και δυστυχώς αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων.
      Θα ήθελα, επίσης, να σας πω και κάτι άλλο, πέρα από την Εγνατία Οδό. Επειδή μιλάμε για τουρισμό, για να πάει ο οποιοσδήποτε τουρίστας στη Θεσσαλονίκη -ο Ρώσος που θα έρθει να ακουμπήσει χρήματα- θα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν έχει δρόμο, για να πάει. Είναι ένας δρόμος, που κατασκεύασε η χούντα, τον βελτιώσαμε λιγάκι μ’ ένα μπάλωμα εδώ, ένα μπάλωμα εκεί, αλλά ακόμα και σήμερα που μιλάμε, δεν υπάρχει δρόμος.
      Κύριε  Υπουργέ, δεν θα πω για το επαρχιακό οδικό δίκτυο. Όχι, το αφήνω. Απλώς, επειδή άκουσα πολλά πράγματα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι χαρίζει στους ιδιώτες, θα ήθελα να πω το εξής: Κοιτάξτε, κύριοι συνάδελφοι, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Δώσατε στους Γάλλους το Ρίο-Αντίρριο, δώσατε στους Γερμανούς το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ». Εντάξει τώρα, εάν οι άλλοι δώσουν και κάτι άλλο στους άλλους, δεν πειράζει. Το ίδιο πράγμα είστε, ίδια πολιτική ασκείτε και οι μεν και οι δε. Τα δίνετε στους ιδιώτες. Είναι η πραγματικότητα. Τι να κάνουμε τώρα; Δεν θα το αλλάξουμε. Δεν λέμε να μην τα δίνετε, αλλά να κοιτάξουμε, τουλάχιστον, ο πολίτης τι καρπούται από αυτήν τη συμπεριφορά.
      Επειδή είπατε για αθηνοκεντρισμό, είμαστε η μοναδική χώρα…
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Εμείς…
      ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν διαφωνούμε σε σχέση με το κέρδος που δεν έχει ο πολίτης. Εμείς θέλουμε να κερδίζει ο πολίτης από το κεφάλαιο, κύριε συνάδελφε της Αριστεράς. 
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Λέω αυτά που είπατε.
      ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς είστε σε μια ιδεολογία, η οποία έχει χρεοκοπήσει, έχει κλείσει το εργοστάσιο, αλλά εσείς επιμένετε εκεί. 
      ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Είναι μαζί σας, συμφωνεί.
      ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εν πάση περιπτώσει, θα σας πω το εξής: Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο, που η πρωτεύουσά της έχει το μισό πληθυσμό, κύριε Υπουργέ. Φταίτε και εσείς, φταίει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είμαστε η μοναδική χώρα στον πλανήτη. Δείξτε μου μία άλλη χώρα, που ο μισός πληθυσμός είναι στην πρωτεύουσα. 
      Άρα, λοιπόν, εάν δεν κάνετε αναπτυξιακά έργα, έργα αποκέντρωσης και δημόσια έργα στην περιφέρεια, θα συνεχίσουμε να έχουμε το ίδιο πρόβλημα.
      Και το χειρότερο απ’ όλα, ξέρετε ποιο είναι; Σχεδιάζετε σήμερα έργα και τα υλοποιείτε -και εσείς και οι προηγούμενοι- μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια, με συνέπεια αυτά τα έργα, μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια, να είναι ανενεργά, να μη χρειάζονται. Για παράδειγμα, η Εγνατία Οδός σχεδιάστηκε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. –και εδώ έχει δίκιο- πριν από δέκα χρόνια και ακόμη δεν υλοποιήθηκε. Θα υλοποιηθεί σε είκοσι χρόνια από την αρχή που ξεκίνησε το έργο και θα είναι ανενεργό το έργο, δεν θα χρειάζεται, γιατί θα έχουμε περισσότερα αυτοκίνητα. Είναι αυτό που λέμε «η επίσπευση», διότι είναι άλλο πράγμα να σχεδιάζεις σήμερα και άλλο να σχεδιάζεις πριν από είκοσι χρόνια.
      Εγώ θέλω να κάνω ένα ερώτημα και περιμένω μια απάντηση. Κύριε Υπουργέ, ελέγξατε ποτέ, και εσείς και οι προηγούμενοι, καμμία εταιρεία; Επιβάλατε για κακοτεχνίες έστω ένα πρόστιμο και πότε; Θέλω μία απάντηση. Πείτε μου μία κατασκευαστική εταιρεία από τις μεγάλες, η οποία τιμωρήθηκε για κακοτεχνίες. Από τις μεγάλες, μη μου πείτε τις μικρές.
      Θέλετε να σας πω εγώ για κακοτεχνίες; Στη Θεσσαλονίκη έπεσε μια γέφυρα που ήταν σ’ ένα ποτάμι. Η γέφυρα είχε γίνει πριν από ένα χρόνο. Το ίδιο συνέβη και με την Κατερίνη στην Εθνική Οδό. Όταν έγινε η Εθνική Οδός, με μία ψιλοβροχή έπεσε η γέφυρα. Και ερωτώ: Οι εταιρείες που κατασκεύασαν τα έργα, τιμωρούνται; Υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός; Ελέγχονται ποτέ οι κύριοι αυτοί για τα έργα που κάνουν; Γιατί είναι χρήματα του ελληνικού λαού και ας είναι και συγχρηματοδοτούμενα τα έργα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Χρήματα του ελληνικού λαού είναι, κύριε Υπουργέ. Υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός; 
      Εδώ στην Ελλάδα λέμε πάντοτε για ελεγκτικούς μηχανισμούς. Χρειάζεται θάρρος, κύριε Υπουργέ, για να ελέγξετε τους διαπλεκόμενους, για να ελέγξετε τους νταβατζήδες, όπως είχε πει ο κύριος Πρωθυπουργός, για να μπορέσεις να κτυπήσεις τη διαπλοκή. Πού να βρει το θάρρος αυτή η Κυβέρνηση, η οποία το πρωί αποφασίζει για τις κάρτες 10% πλαφόν και το βράδυ αποσύρει το μέτρο; Πού να το αποφασίσετε, όταν λέτε το πρωί ότι «εμείς θα ανακοινώνουμε τη λίστα των κερδοσκόπων» και το βράδυ το παίρνετε πίσω, γιατί φοβάστε να κτυπήσετε το κεφάλαιο, αυτούς που αισχροκερδούν, αυτούς, που ουσιαστικά απομυζούν τον ελληνικό λαό από την ακρίβεια; Δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι περισσότερο, διότι φαίνεται ότι είσθε και ανακόλουθοι και, δυστυχώς, και φοβισμένοι, για να έρθετε σε σύγκρουση μ’ αυτό που ο Πρωθυπουργός κατήγγειλε στον Μπαϊρακτάρη.
      Θα αναγκασθώ να κάνω μία παρένθεση, γιατί μου τηλεφώνησε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Δεν είναι από το Συνασπισμό οι συνάδελφοι, αλλά αυτό που συνέβη σήμερα, κύριοι συνάδελφοι, θα πρέπει όλους να μας κάνει να ντρεπόμαστε. Μπήκαν σαράντα τραμπούκοι του Συνασπισμού –και το λέω, γιατί μου το είπε ο πρύτανης- στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, έκλεισαν μέσα τους καθηγητές και δεν τους άφηναν να φύγουν. Ο ένας, ο κ. Πιπερόπουλος, ήταν υπερτασικός, κινδύνευε η ζωή του, κινδύνευε να πάθει εγκεφαλικό και δεν τον άφηναν να φύγει. Ξέρετε τι είπαν οι τραμπούκοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Γιατί οι ίδιοι, ο πρύτανης και ο αντιπρύτανης, τους κατήγγειλαν, ότι είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από πίσω. Αυτό είπαν οι ίδιοι. Του είπαν: «Πέθανε, για να γίνεις ήρωας». Αυτό του είπαν, κύριοι συνάδελφοι. Εάν αυτό τιμά το ελληνικό Κοινοβούλιο, εγώ έχω άλλη άποψη.
      Κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μαζέψτε τους. Δεν είσθε εδώ, αλλά το λέω, γιατί φαντάζομαι ότι θα ενημερωθείτε. Μαζέψτε τους τραμπούκους, τους βαρβάρους, αυτούς που εσείς δίνετε άσυλο καθημερινά. Δεν είναι δυνατόν να απαγορεύουν στους καθηγητές τους να πάνε στην τουαλέτα! Πού το είδαν αυτό; Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. 
      Bέβαια αν δεν θέλουν να είναι οι ηθικοί αυτουργοί αν δεν θέλουν να είναι οι συνυπεύθυνοι για τα όποια επεισόδια -θα γίνουν αργότερα οι κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.- ας μαζέψουν αυτούς τους βαρβάρους τους απογόνους των Βησιγότθων των Οστρογότθων και των Βανδάλων. Αλλιώς δεν λύνεται το πρόβλημα. Ας τους μαζέψουν επιτέλους! 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
      Δεν είναι δυνατόν να διακυβεύεται η δημοκρατία και να καταλύεται καθημερινά το πολίτευμα από σαράντα τραμπούκους, οι οποίοι λένε να πεθάνεις για να γίνεις ήρωας! Αυτά δεν λέγονται πουθενά. 
      Θα ήθελα να πω το εξής: Τώρα που μιλάμε στο ελληνικό Κοινοβούλιο, με πολλή θλίψη θα το πω, το γνωστό Πάντειο Πανεπιστήμιο, φιλοξενεί ένα σωβινιστή Σκοπιανό καθηγητή τον κ. Φουφκόσκι. Το καταγγέλλω εδώ μέσα, γιατί μιλάμε για την παιδεία. Διεκδικεί Μακεδονία και Θεσσαλονίκη και τον φιλοξενεί το Πάντειο Πανεπιστήμιο τώρα που μιλάμε εμείς. Και εμείς μιλάμε για Ελλάδα και δεν πρέπει να χαμογελάμε, γιατί αυτά είναι θέματα που οδηγούν, κύριε Μαγκριώτη, στην απαξία του πολιτεύματός μας. Οδηγούν ουσιαστικά όλους εμάς σε απαξία από τον πολίτη. Διότι άλλα λέμε εδώ μέσα και άλλα γίνονται έξω. Πού; Στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το οποίο πληρώνει ο ελληνικός λαός. Διότι ζητούν χρήματα οι καθηγητές και οι πρυτάνεις τους για να υπάρχει το δημόσιο πανεπιστήμιο, όταν οι ίδιοι ανέχονται φασίστες Σκοπιανούς που διεκδικούν τη Θεσσαλονίκη, να μιλούν μέσα στη Θεσσαλονίκη! Αυτή είναι η πραγματικότητα. 
      Θα πω και κάτι άλλο λόγω της επικαιρότητας: Ξέρετε με ενοχλεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συνεπικουρούν σε προοδευτικές αντιλήψεις, γιατί έχουν μια διασταλτική ερμηνεία των νόμων. ‘Όταν η Νέα Δημοκρατία και εμείς είπαμε ότι υπάρχει μια διασταλτική ερμηνεία στο νόμο για το άρθρο 16, οι κύριοι αυτοί είπαν ότι οι διασταλτικές ερμηνείες δεν μπορούν να λέγονται, δεν μπορείς να διαστείλεις το νόμο. Στο θέμα όμως των μελλονύμφων, ερμηνεύουν το νόμο διασταλτικά, διότι λέει «μελλόνυμφος» δεν λέει «φύλο». Δείτε, λοιπόν, δημοκρατία αλά καρτ οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ! Όπως τους βολεύει ερμηνεύουν τους νόμους! Στο «μελλόνυμφος» υπάρχει διαστολή. Στο άρθρο 16, καμμία διαστολή! Ακούστε διαστολή, αναστολή, συστολή, η σημασία είναι μια και το τονίσαμε εδώ μέσα: Μαζέψτε τους κουκουλοφόρους, μαζέψτε τους σαράντα αυτούς τραμπούκους, που μπήκαν στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί θα έχετε δυστυχώς κακά ξεμπερδέματα. Σπέρνετε ανέμους θα θερίσετε θύελλες! 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Θεσσαλονίκη, κ. Γιάννης Μαγκριώτης, έχει το λόγο.
      ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, το νομοσχέδιο που συζητάμε είναι τυπικό. Είναι μια δουλειά που θα έπρεπε από καιρό να έχει ολοκληρωθεί. Φαντάζομαι ότι ακολούθησε την ίδια διαδρομή, που στα μεγάλα θέματα ακολούθησε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 μέχρι σήμερα. Πάγωσε πάρα πολλά από τα προγράμματα τα έργα και τις πρωτοβουλίες των προηγούμενων κυβερνήσεων, για να πάρουν μια απόσταση χρονική από το Μάρτη του 2004, για να μπορούν με τους κατάλληλους επικοινωνιακούς χειρισμούς στη συνέχεια, να τους αλλάξουν και ταυτότητα. 
      Η επιτροπή του 2003 για την αναμόρφωση και το συμμάζεμα όλων των νόμων γύρω από τα δημόσια έργα, ήταν μια επιτροπή που θα μπορούσε να έχει ολοκληρώσει αυτό το σημαντικό έργο τα προηγούμενα χρόνια. Έστω και σήμερα είναι καλό που ολοκληρώνεται, γι’ αυτό και εμείς δίνουμε το παρόν και ψηφίζουμε το νομοσχέδιο αυτό και συγχαίρουμε από το Βήμα αυτό τα μέλη της επιτροπής, τα οποία είχε την  καλοσύνη η Κυβέρνηση να τα κρατήσει τα ίδια, γιατί κατάλαβε ότι η δουλειά που είχαν ξεκινήσει, ήταν πάρα πολύ καλή και η οποιαδήποτε αλλαγή, θα τους οδηγούσε και σε πρόσθετες καθυστερήσεις.
      Κύριε Υπουργέ, μας δίνεται όμως η ευκαιρία στη συζήτηση αυτή, να αναπτύξουμε τις σκέψεις και τις απόψεις μας, γενικότερα γύρω από τα δημόσια έργα τα οποία για την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνον γιατί τα στερήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες λόγω των ιστορικών πολιτικών αλλά και οικονομικών εξελίξεων και έμεινε πίσω από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και κατ’ επέκταση έπρεπε κάποια στιγμή να τα αποκτήσει για να δημιουργήσει μια βασική αναπτυξιακή υποδομή, έργα τα οποία χρηματοδοτήθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα πρώτα χρόνια, από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και την κοινοτική αρωγή, έργα που τα τελευταία χρόνια χρηματοδοτούνται και από ιδιωτικά κεφάλαια μέσα από τις συμπράξεις παραχώρησης.
    Θέλω, όμως, να τονίσω και να φωτίσω δύο αλήθειες. Η πρώτη είναι η παραγωγή του δημοσίου έργου, η ποιοτική και ποσοτική παραγωγή. Ένα θέμα για το οποίο η Νέα Δημοκρατία, ως αντιπολίτευση, ταλαιπώρησε την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Βεβαίως οφείλω να πω, ότι  δεν ήταν πρωταγωνιστής σ’ αυτήν την ταλαιπωρία της χώρας η σημερινή πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., αξιοποιήθηκαν, όμως, οι πολιτικές του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. από το επικοινωνιακό επιτελείο  της Νέας Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης. Η Νέα Δημοκρατία είχε μία επωδό τα προηγούμενα χρόνια όταν ήταν αντιπολίτευση, ότι τα έργα είναι υπερτιμολογημένα, τα έργα ανατίθενται με αδιαφανείς διαδικασίες, τα έργα είναι μακέτες, δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν και να ολοκληρωθούν, τα έργα κινούνται με αργούς ρυθμούς.
    Τώρα πλέον που και αυτή έχει μία σημαντική χρονική παρουσία στην κυβερνητική εξουσία, τέσσερα και κάποια χρόνια, υπάρχουν οι δυνατότητες σύγκρισης. Νομίζω, κύριε Υπουργέ, θα συμφωνήσετε, γιατί είστε των θετικών επιστημών και λογικός άνθρωπος -το έχετε αποδείξει πολλές φορές- ότι εδώ η σύγκριση είναι καταλυτική. Σας έχουμε προκαλέσει να μας πείτε, εάν μπορείτε να συγκρίνετε τη δική σας τετραετία, όσον αφορά την παραγωγή του δημόσιου έργου, με όποια μονάδα μέτρησης θέλετε εσείς, σε σχέση με την τελευταία τετραετία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Λογικά θα έπρεπε -αλλά και ποσοτικά, ακόμη και ποιοτικά- να είναι πολύ υψηλότερη η δική σας παραγωγικότητα και το αντίστοιχο έργο. Είναι υποδιπλάσια. Αυτό από μόνο του αποκαλύπτει τη διαφορετική πολιτική. Αποκαλύπτει την κενότητα του αντιπολιτευτικού λόγου της Νέας Δημοκρατίας τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και την περιορισμένη αποτελεσματικότητα στα τέσσερα χρόνια της κυβερνητικής της εξουσίας. Αυτό πρωτίστως, οφείλεται στον κεντρικό πολιτικό σχεδιασμό της Κυβέρνησης, στον Πρωθυπουργό, στο Υπουργείο Οικονομικών, γιατί αυτό κρατά κλειστές, ή περιστέλλει τις στρόφιγγες χρηματοδότησης των έργων.
     Η δραματική μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, οδήγησε στην επιβράδυνση των έργων, οδήγησε στις απώλειες κοινοτικών πόρων, οδήγησε στην απώλεια ανάπτυξης, γιατί κάθε έργο, όταν ολοκληρώνεται στο χρόνο του, προσφέρει αντίστοιχα έμμεσα και άμεσα στην ανάπτυξη και στην απασχόληση, είτε κατά τη διάρκεια της κατασκευής, είτε και κατά τη διάρκεια ακόμη περισσότερο της χρήσης στη συνέχεια.
    Έχουμε, λοιπόν, απώλεια πόρων, απώλεια εισοδήματος, απώλεια απασχόλησης, απώλεια ανάπτυξης, από αυτήν την αλλαγή της στρατηγικής της Κυβέρνησης, για τους συγκεκριμένους βέβαια πολιτικούς λόγους της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί ήθελε ένα μεγάλο μέρος αυτών των έργων, να τα μετακυλήσει στις συμβάσεις παραχώρησης, να τα παραδώσει, δηλαδή, στις τράπεζες και φυσικά στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες, τις λίγες, είτε τις ελληνικές είτε τις ξένες και αυτό, πράγματι, έπραξε σε μεγάλο βαθμό. Αυτό βέβαια δημιούργησε, όπως είπα, όλα αυτά τα μεγάλα ελλείμματα. 
    Οδήγησε τον κατασκευαστικό κλάδο και ιδιαίτερα τις μεσαίες, αλλά και τις μεγάλες, πολύ περισσότερο τις μικρές κατασκευαστικές εταιρείες σ’ όλη την επικράτεια -αυτή η στόμωση, αυτό το κλείσιμο της στρόφιγγας της χρηματοδότησης- στην καταστροφή, στην ανεργία και στην απαξίωση ενός κατασκευαστικού μηχανισμού με υψηλή ποιότητα και τεχνογνωσία, που είχε δημιουργηθεί τα προηγούμενα χρόνια. Αυτή είναι η δεύτερη πραγματικότητα και η δεύτερη αλήθεια της πολιτικής σας και το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά.
     Οι ίδιες οι μεσαίες κατασκευαστικές εταιρείες από το μικρό απόθεμά τους, χρηματοδότησαν τα δημόσια έργα και εσείς δεν τους έχετε πληρώσει. Έχουν πληρώσει το Φ.Π.Α., έχουν πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, έχουν προχρηματοδοτήσει σε μεγάλο βαθμό τα έργα και δεν τους έχετε πληρώσει εγκαίρως, δεν τους έχετε αποπληρώσει, με τα γνωστά αποτελέσματα. Να μένουν έργα στη μέση και φυσικά η περιφέρεια να βουλιάζει ακόμη περισσότερο.
    Κύριε Υπουργέ, θα έχουμε και άλλες ευκαιρίες να αναφερθούμε στα θέματα αυτά, αλλά θα ολοκληρώσω λέγοντας ότι τώρα πλέον υπάρχει και η δυνατότητα -γιατί υπάρχει παρελθόν δικό σας- να κάνουμε και μία ψύχραιμη και αντικειμενική αξιολόγηση, τόσο όσον αφορά τη διαφάνεια, όσο και όσον αφορά την παραγωγικότητα και την αξιοπιστία των δύο δικών σας μεγάλων θεσμικών νόμων και επιλογών για την ανάθεση μελετών και την ανάθεση των έργων, απέναντι στους επάρατους νόμους της αδιαφάνειας του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. 
    (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
    Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
    Είναι η στιγμή και θέλουμε αυτόν τον απολογισμό από την πλευρά της Κυβέρνησης, διαφορετικά πολύ γρήγορα, θα σας φέρουμε εμείς αυτό τον απολογισμό στη Βουλή και βεβαίως μέσω της Βουλής, μπροστά στον Έλληνα πολίτη, γιατί αυτά είναι κρίσιμα και μεγάλα θέματα στρατηγικής σημασίας και πρέπει να γνωρίζει ο Έλληνας πολίτης, την κάθε πλευρά της κάθε κυβέρνησης.
    (Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Β’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΕΛΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ)
    Φορτώνετε στη χώρα τα τελευταία χρόνια -και ακόμη περισσότερο τα επόμενα- μαζί με το δημόσιο χρέος που παραμένει υψηλό, μαζί με το χρέος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων που είναι δυσβάστακτο πλέον, και ένα τρίτο χρέος, το οποίο σε μεγάλο βαθμό δεν φαίνεται, αλλά έχουν αρχίσει και το νοιώθουν ιδιαίτερα οι κάτοικοι των περιοχών και των περιφερειών, όπου έχουν αρχίσει οι παραχωρισιούχοι σας να εισπράττουν τα αυξημένα διόδια και, βεβαίως, να μην εκτελούν κανένα έργο στα έργα που έχουν πάρει με τις αντίστοιχες συμβάσεις παραχώρησης. Χρεώνετε για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Ουσιαστικά έχετε υπερχρεώσει. 
    Έχετε βάλει έναν πρόσθετο έφορο σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό, για να πληρώσει τα έργα των συμβάσεων παραχώρησης, τα οποία κρίνονται ως υπερβολικά για το τίμημά τους, αλλά ταυτόχρονα, κανένα απ’ αυτά τα έργα -εκτός από τον άξονα της Πελοποννήσου που έχουν ξεκινήσει κάποιες πρώτες εργασίες- δεν έχει ξεκινήσει, ενώ εισπράττουν διόδια ένα και δυο χρόνια μετά την κύρωση και την σύμβαση στη Βουλή. Και μερικά έργα από αυτά είναι στον αέρα.
    Ευχαριστώ κυρία Πρόεδρε. 
    (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ο κ. Παναγιώτης Σγουρίδης έχει το λόγο.
    ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. 
    Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η ισοπέδωση πολλών πραγμάτων οδηγεί στο λαϊκισμό. Η μεγάλη επαγγελματική τάξη των μηχανικών εργοληπτών κατασκευαστών δημοσίων έργων δεν είναι διαπλεκόμενη. Υπάρχουν κάποιοι διαπλεκόμενοι. Ισχύει αυτό που λέει ο λαός ότι η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα και ο κανόνας είναι ότι η ατμομηχανή που πολλές φορές κίνησε την οικονομία, είναι η τάξη των εργοληπτών μηχανικών δημοσίων έργων. 
    Έρχομαι τώρα στο θέμα του νομοσχεδίου που συζητάμε. Η νομοθεσία για την παραγωγή των δημοσίων έργων, δεν έχει δεχθεί μεγάλες αλλαγές. Χαρακτηρίζεται από μια σταθερότητα. Για μακρά χρονικά διαστήματα, η κατασκευή των έργων ακολούθησε την πεπατημένη. Σίγουρα έγιναν επί μέρους τροποποιήσεις κατά καιρούς, διότι, αν θέλετε, ο μεγάλος κορμός, η μεγάλη τομή στα δημόσια έργα, έγινε με το ν. 1418, τότε που ψήφισε επί υπουργίας του ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Με αυτό το σκεπτικό, χαιρετίζω την κωδικοποίηση η οποία επιχειρείται. Είναι ένα θετικό εργαλείο, γιατί πάντα η κωδικοποίηση των νόμων, είναι ένα εργαλείο για να μπορεί ο πολίτης να το χρησιμοποιεί προς το συμφέρον του και όφελός του. 
    Είναι όμως μια ευκαιρία, κύριε καθηγητά μου, να καταθέσουμε κάποιες σκέψεις γύρω από το θέμα των δημοσίων έργων. Τα δημόσια έργα, αγαπητοί κύριοι συνάδελφοι, είναι συνδεδεμένα με τις βαριές υποδομές της οποιασδήποτε χώρας. Όμως ο προγραμματισμός των δημοσίων έργων, συνδέεται απ’ ευθείας με το δημόσιο χρέος. Κάντε την αναλογία και θα δείτε. Επειδή όμως, το δημόσιο χρέος στη χώρα είναι μεγάλο, στην Ελλάδα παρατηρείται η εξής δυσμορφία και αυτό είναι ένα φαινόμενο που δεν είναι τωρινό, αλλά υπήρχε και παλαιότερα.
    Υπάρχει μία καθυστέρηση στον προγραμματισμό, υπάρχει μία στασιμότητα πολλές φορές στον προγραμματισμό, γιατί το δημόσιο χρέος στη χώρα, δεν επιτρέπει προγραμματισμό μεγάλων δημοσίων έργων, που θα μετακυλήσουν τις πληρωμές σε βάθος χρόνου. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Σε άλλη γλώσσα ο προγραμματισμός είναι αργής ωρίμανσης. Έτσι λέγεται. Έχουμε αργή ωρίμανση στον προγραμματισμό των δημοσίων έργων.
    Θα φέρω δύο παραδείγματα, για να καταλάβουμε πόσο στρεβλό είναι όλο αυτό το σύστημα. Σήμερα, υπάρχει πρωτεύουσα μικρού νομού, που δεν έχει κυκλοφοριακό πρόβλημα; Δεν υπάρχει τέτοια πρωτεύουσα νομού. Άμα πάτε σε ώρα αιχμής στην πιο μικρή πόλη, θα δείτε ότι υπάρχει ένα κομφούζιο. Αυτό είναι έλλειψη έργων υποδομής. 
    Ένα δεύτερο παράδειγμα, για να ενισχύσω το επιχείρημα της αργής ωρίμανσης, κύριε Υπουργέ. Έχουμε συγκεντρώσει σε τρεις ή τέσσερις εταιρείες το σύνολο του μεγάλου κατασκευαστικού δυναμικού μας. Σε αυτές τις τρεις-τέσσερις εταιρείες, έχει συγκεντρωθεί και ένας μεγάλος αριθμός έργων για κατασκευή. Όμως, τα έσοδά τους αυτήν την περίοδο, είναι έσοδα που φέρνουν από το εξωτερικό. Γιατί σ’ αυτήν τη χώρα τα έργα δεν προχωρούν. Και πολλές φορές ο προγραμματισμός γίνεται σε ανακύκλωση. Δηλαδή τα έργα που έχουν προγραμματιστεί και έχουν ανακοινωθεί, όπως τα έργα της Αττικής πριν από πέντε χρόνια, τα ίδια έργα τώρα ξανά ανακοινώνει ο κ. Σουφλιάς.
    Έρχομαι τώρα στο θέμα των συγχρηματοδοτούμενων έργων. Κατ’ αρχάς αυτά πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε από τα Σ.Δ.Ι.Τ.. Γιατί τα Σ.Δ.Ι.Τ. είναι άλλο πράγμα. Τα συγχρηματοδοτούμενα έργα, είναι έργα στα οποία υπάρχει παραχώρηση δημόσιας εξουσίας. Και επειδή υπάρχει παραχώρηση δημόσιας εξουσίας, αναγκαστικά περνάνε μέσα από τη Βουλή και αποπληρώνονται από τον ίδιο τον ελληνικό λαό που είναι ο χρήστης. Τα Σ.Δ.Ι.Τ. είναι κάτι άλλο. Η σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, είναι απλώς κατασκευή ιδίοις εξόδοις κάποιου επιχειρηματία ενός έργου, που το ενοικιάζει μετά σε ένα βάθος χρόνου στο ίδιο το δημόσιο και το δημόσιο το αποπληρώνει. Άρα δηλαδή τι γίνεται; Μετακυλίονται μέσα από τα Σ.Δ.Ι.Τ. οι άμεσες πληρωμές, κρατιέται σταθερό το δημόσιο έλλειμμα και πάει στο δημόσιο χρέος όλη η υπόθεση.
    Και σ’ αυτήν την περίπτωση και στα συγχρηματοδοτούμενα έργα και στα Σ.Δ.Ι.Τ., τα πράγματα είναι σταματημένα.  Πείτε μου ένα Σ.Δ.Ι.Τ.. Πείτε μου ότι φτιάξαμε το τάδε έργο με Σ.Δ.Ι.Τ.. Χώρια που τα Σ.Δ.Ι.Τ. και οι κανόνες κατασκευής των έργων των Σ.Δ.Ι.Τ., είναι έξω και πέρα από την κωδικοποίηση την οποία κάνετε.
    Τα Σ.Δ.Ι.Τ., θα κατασκευάζονται σύμφωνα με τους ιδιωτικούς κανόνες κατασκευής ή θα κατασκευάζονται σύμφωνα με τους κανόνες των δημοσίων έργων; Κάποιος κάνει ένα σχολείο με Σ.Δ.Ι.Τ.. Σας ερωτώ: Το σχολείο αυτό με ποιους κανόνες θα γίνει; Με τους κανόνες που θα θελήσει αυτός ο οποίος πήρε τη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κατασκευής του σχολείου για να το ενοικιάσει μετά στο κράτος; Με ποιους κανόνες; Ή με τους κανόνες των δημοσίων έργων; Αυτό ήταν το ζήτημα. Διότι κατά βάση το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το νόμο των Σ.Δ.Ι.Τ. τον ψήφισε στο πρώτο μέρος. Δεν ψήφισε το δεύτερο μέρος που ήταν αυτές οι λεπτομέρειες που υπήρχαν.
    Γι’ αυτόν το λόγο, κύριε Υπουργέ, εμείς εγκαλούμε την Κυβέρνηση. Εγκαλούμε την Κυβέρνηση επειδή συνεχώς λέτε ότι δημιουργείτε, κατασκευάζετε, ότι θα κάνετε. Δεν λέτε ποτέ «κάναμε», «δημιουργήσαμε». Είστε μια Κυβέρνηση που μιλάει στον ενεστώτα διαρκείας.
Ποτέ δεν μιλάτε στον παρόντα χρόνο ούτε στο μέλλοντα, μιλάτε στον ενεστώτα διαρκείας. 
      Και θα κλείσω, λέγοντας ότι η Κυβέρνηση Καραμανλή, έχει έργο στα δημόσια έργα μόνο υπό το πρίσμα της θεωρίας του Πριγκοζίν ότι μέσα από το χάος και την πολυπλοκότητα, πιθανόν να επέλθει τάξη.
      Σας ευχαριστώ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
       ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (΄Ελσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ πολύ τον κ. Σγουρίδη. 
      Ο κύριος Υπουργός θα ακούσει –πληροφορούμαι- και τους δύο τελευταίους Βουλευτάς του καταλόγου. 
      Ευχαριστώ πολύ, κύριε Υπουργέ. 
      Το λόγο έχει η κ. Μαρία Σκραφνάκη.
      ΜΑΡΙΑ ΣΚΡΑΦΝΑΚΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
      Κύριε Υφυπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο, με το οποίο κωδικοποιείται η νομοθεσία της κατασκευής των δημοσίων έργων, είναι ένα θετικό βήμα. Η συγκεκριμένη κωδικοποίηση που έρχεται προς κύρωση στην Ολομέλεια αφορά τους νόμους, τα προεδρικά διατάγματα και τις κανονιστικές υπουργικές αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί από το 1984 μέχρι και το Δεκέμβριο του 2007. 
      Το 2003 η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αναγνωρίζοντας την ανάγκη κωδικοποίησης της νομοθεσίας των δημοσίων έργων, αποφάσισε να συσταθεί η αρμόδια νομοπαρασκευαστική επιτροπή, με ορίζοντα ολοκλήρωσης του έργου της το 2005. Σήμερα η κωδικοποίηση έρχεται με καθυστέρηση τριών χρόνων. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ» λένε στην πατρίδα μου. Η πολυνομία που παρατηρείται σε όλους τους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης, δυσκολεύει τους υπαλλήλους αλλά και τους πολίτες στην καθημερινή τους συναλλαγή, δημιουργεί πολλές φορές σύγχυση στην ερμηνεία του νόμου και εκτρέφει φαινόμενα διαφθοράς. Συνεπώς για λόγους αρχής είμαστε υπέρ της κωδικοποίησης όλης της νομοθεσίας μας. Μάλιστα θεωρώ ότι κάθε αλλαγή που ψηφίζουμε, θα πρέπει ταυτόχρονα να ψηφίζουμε και την κωδικοποίηση του νόμου, ώστε να έχουμε προς χρήση ένα ενιαίο κείμενο. 
      Κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να γίνει κωδικοποίηση και στην πολεοδομική νομοθεσία. Σήμερα ισχύουν χιλιάδες νόμοι για το ίδιο θέμα και αυτό είναι η βασική αιτία για τη διαφθορά που παρατηρείται πολλές φορές στις πολεοδομίες της χώρας. Έχω έλθει πολλές φορές αντιμέτωπη με την πολυδαίδαλη πολεοδομική νομοθεσία κατά τη διάρκεια της θητείας μου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως Αντιδήμαρχος Πολεοδομίας Ηρακλείου και ως περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας και έχω προσωπική εμπειρία από τα προβλήματα που δημιουργούνται.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σήμερα μια ευκαιρία να κάνουμε μια γενική εκτίμηση για τα δημόσια έργα. Δυστυχώς, κύριε Υπουργέ, στη χώρα μας εξακολουθούμε να μην έχουμε πλήρεις και σωστές μελέτες, επίβλεψη των μελετών, με συνέπεια τα έργα να μην μπορούν να εκτελεστούν με τους αρχικούς προϋπολογισμούς και πολλές φορές αυτοί να διπλασιάζονται. Επίσης, δεν υπάρχει ένας μακρόπνοος προγραμματισμός έργων για κάθε περιφέρεια, για κάθε δήμο, ώστε τα έργα αυτά να μελετηθούν σωστά, έγκαιρα, να βρεθούν οι απαιτούμενοι πόροι και να γνωρίζουμε πότε αυτά θα υλοποιηθούν. Και βέβαια, τα έργα αυτά πρέπει να είναι σύμφωνα με το αναπτυξιακό προφίλ της κάθε περιφέρειας και να συμβάλουν στην περαιτέρω ανάπτυξη της εκάστοτε περιοχής. 
      Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Κρήτη, η οποία έχει τόσα προσφέρει στην Ελλάδα, στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και προσφέρει σήμερα στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν πολύ μεγάλα ποσά σε σχέση μ’ αυτά που παίρνει. Στην Κρήτη -πρέπει να το ομολογήσουμε- υπάρχει έλλειψη υποδομών, υπάρχει έλλειψη έργων. Γι’ αυτό, κύριε Υπουργέ, όπως σας είπα και στην πρόσφατη επίσκεψή σας με τον Υπουργό τον κ. Σουφλιά στο Ηράκλειο, θα πρέπει να επισπευστεί η κατασκευή του αεροδρομίου στο Καστέλι για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της κυκλοφοριακής κίνησης. Να ολοκληρωθεί επιτέλους ο Βόρειος Οδικός Άξονας, ο οποίος σχεδιάστηκε από το 1964. Να κατασκευαστεί ένας νέος οδικός άξονας με ελάχιστο πλάτος είκοσι μέτρα και με διαχωριστικό στηθαίο, όπως συμβαίνει και στους άλλους μεγάλους οδικούς άξονες που είναι σε εξέλιξη στην υπόλοιπη Ελλάδα, την Π.Α.Θ.Ε., την Εγνατία, τους εννέα κάθετους άξονες της Εγνατίας, τον Ε65 κ.λπ..
      Να ολοκληρωθούν οι κάθετοι άξονες Ηράκλειο-Βιάννος, Ηράκλειο-Μεσαρά και να ενωθούν με ανισόπεδους κόμβους όλοι οι οικισμοί των περιοχών από τους οποίους διέρχονται οι κάθετοι άξονες. Να ολοκληρωθεί το φράγμα του Αποσελέμη. Να μελετηθούν και να κατασκευαστούν τα απαραίτητα έργα σύνδεσης του κεντρικού αγωγού Ηρακλείου-Αγίου Νικολάου με τα τοπικά δίκτυα διανομής των δήμων και να γίνουν τα έργα των δικτύων συλλογής αστικών λυμάτων και εγκαταστάσεων επεξεργασίας, των οικισμών που βρίσκονται στη λεκάνη απορροής του Αποσελέμη, από το Πρόγραμμα «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ» του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., ως συνοδό έργο του φράγματος Αποσελέμη. 
      Να δοθούν χρήματα για τη βελτίωση, τη συντήρηση και τη σήμανση της επαρχιακής οδοποιίας. Οι επαρχιακοί δρόμοι είναι σε τραγική κατάσταση και καθημερινά οι οδηγοί κινδυνεύουν. Στην περιφέρεια της Κρήτης διατίθενται μόνο 528.000.000 ευρώ δημόσια δαπάνη από τη Δ΄ Προγραμματική Περίοδο, χρήματα ελάχιστα σε σχέση με τις ανάγκες της Κρήτης. Θα πρέπει να δοθούν χρήματα από τα τομεακά προγράμματα των Υπουργείων στην Κρήτη για την κατασκευή των απαραίτητων υποδομών σε φράγματα, σε σχολεία, σε επαρχιακή οδοποιία, σε έργα πολιτισμού, σε βιολογικούς καθαρισμούς, σε αποχετεύσεις, σε αντιπλημμυρικά έργα.
      Επαναλαμβάνω τη θέση μας ότι η κωδικοποίηση είναι θετική πρωτοβουλία και την ψηφίζουμε. Θέλω να πιστεύω ότι θα εισακουστώ και στο θέμα της υλοποίησης και χρηματοδότησης των έργων του Ηρακλείου.
      Σας ευχαριστώ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ο κ. Γεωργιάδης έχει το λόγο.
      ΣΠΥΡΙΔΩΝ-ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Κύριε Υπουργέ, πριν ξεκινήσω θα ήθελα να σας ευχαριστήσω γιατί περιμένατε να τελειώσει ο κατάλογος των ομιλητών προτού τοποθετηθείτε. Ως νέος συνάδελφος κρίνω ότι αυτή είναι μια πολύ ωραία κίνηση προς τους Βουλευτές.
      Ξεκινάω με τα εύκολα. Είναι προφανές ότι εμείς υπερψηφίζουμε αυτήν την κωδικοποίηση, διότι είναι κάτι το οποίο έπρεπε να γίνει. Δεν θεωρούμε ότι είναι μια σπουδαία πολιτική πράξη. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό με την έννοια της τομής στο νομοθετικό έργο που έχουμε αλλά είναι κάτι που έπρεπε να γίνει. Και επειδή εμείς θέλουμε να είμαστε εποικοδομητικοί ως προς την αντιπολίτευσή μας όταν συζητάμε εδώ για τα αυτονόητα δεν χρειάζεται να διαφωνούμε. 
      Θέλω να μεταφέρω την ευχάριστη έκπληξή μου γιατί και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπερψηφίζει. Δεν μας έχει συνηθίσει το τελευταίο διάστημα να έχει διαφορετική γνώμη από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Αυτό δείχνει ότι ίσως βελτιώνονται τα πολιτικά πράγματα στη χώρα. 
      Επ’ ευκαιρία αυτής της κωδικοποίησης επιτρέψτε μου να πω δύο λόγια για τα δημόσια έργα. Ο συνάδελφός μου κ. Βελόπουλος είπε προηγουμένως ότι στο συλλογικό υποσυνείδητο η έννοια των δημοσίων έργων έχει ταυτιστεί μ’ αυτό που λέμε διαπλοκή. Ανέφεραν  προηγουμένως ο κ. Γείτονας και ο κ. Μαγκριώτης ιδιαίτερα το γεγονός ότι επί διακυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα έργα τα οποία έγιναν ήσαν πάρα πολύ σπουδαία, ενώ τώρα επί Νέας Δημοκρατίας τα έργα έχουν κολλήσει και κανένα νέο έργο δεν έχει σχεδιαστεί. Γι’ αυτό θα ήθελα να επισημάνω στους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι ναι μεν έγιναν πολλά δημόσια έργα στην περίοδο της διακυβερνήσεως Σημίτη, αλλά τα δημόσια έργα που φτιάχνουμε είναι η μια παράμετρος που μας ενδιαφέρει. Το κόστος των δημοσίων έργων που φτιάχνουμε και η ποιότητά τους είναι η άλλη παράμετρος που πρέπει να μας ενδιαφέρει.
      Και, βεβαίως, οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έμειναν μόνο την ποσότητα και στα μεγέθη των έργων. Προφανώς δεν τους συμφέρει και πάρα πολύ να μπούμε στη διερεύνηση των δύο άλλων παραμέτρων. Σε κάθε περίπτωση ο τομέας των δημοσίων έργων είναι πολύ σημαντικός για την εθνική μας οικονομία αφού τα δημόσια έργα αποτελούν μοχλό της οικονομικής ανάπτυξης του τόπου. Άρα όλοι πρέπει να ρίξουμε το βάρος σ’ αυτά και να δούμε πώς θα θωρακίσουμε θεσμικά το πλαίσιο ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του πολίτη και του δημοσίου στα θέματα των δημοσίων έργων και να δούμε πώς θα επιταχυνθούν.
      Θέλω να σας πω, κύριε Υπουργέ, ένα παράδειγμα που έπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου. Δεν είναι της αμέσου αρμοδιότητος του Υπουργείου σας, έχει να κάνει και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και λόγω της επικαιρότητας του θέρους και των πυρκαγιών, θέλω να το θέσω υπ΄ όψιν σας για να καταλάβετε ότι, δυστυχώς, στην πατρίδα μας πάσχουμε πάρα πολύ στον τομέα των δημοσίων έργων. 
      Συγκεκριμένα, πριν από δέκα μέρες ακριβώς ήρθε στο γραφείο μου ο δήμαρχος από τις Σπέτσες να μου καταθέσει τα έγγραφα, την εντολή συγκεκριμένα από το νομάρχη Πειραιώς, ο οποίος του έλεγε ότι πρέπει να κλείσει την παράνομη χωματερή στις Σπέτσες. 
      Μάλιστα, η απόφαση η οποία έχει δοθεί όχι μόνο στις Σπέτσες, αλλά σε όλες τις περιφέρειες της χώρας, είναι ότι πρέπει να κλείσουν το συντομότερο δυνατό οι παράνομες χωματερές. Είναι μια σωστή απόφαση. Προφανώς, δεν θέλουμε να έχουμε παράνομες χωματερές, οι οποίες και εστία μολύνσεων είναι και μπορούν να οδηγήσουν σε πυρκαγιές. 
      Στην ίδια, λοιπόν, απόφαση ο νομάρχης Πειραιώς –φαντάζομαι αυτό το κάνουν και άλλοι νομάρχες στη χώρα- λέει «σας καλούμε εντός είκοσι ημερών να κλείσετε τις παράνομες χωματερές και να ακολουθήσετε τον περιφερειακό σχεδιασμό για τη διαχείριση των απορριμμάτων». 
      Ο ίδιος δήμαρχος μου έδωσε το δεύτερο χαρτί της απαντήσεως του περιφερειάρχου τώρα, ο οποίος του έλεγε ότι, δυστυχώς, λόγω των διαφόρων διαδικασιών δεν έχει εγκριθεί ακόμη το σχέδιο για την περιφερειακή διαχείριση των απορριμμάτων και θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον τρία χρόνια έως ότου βρουν τον τρόπο να εφαρμόζουν τον περιφερειακό σχεδιασμό διαχειρίσεως των απορριμμάτων στην περιφέρεια αυτή. 
      Άρα, το δόκιμο ερώτημα ήταν το εξής: «Κλείνουμε την παράνομη χωματερή για να μεταφέρουμε τα απόβλητα και τα απορρίμματα βάσει του περιφερειακού σχεδιασμού». Αυτό ήταν το ένα. Το δεύτερο ήταν ότι «δεν υπάρχει περιφερειακός σχεδιασμός ακόμη. Θα θέλαμε να υπάρχει, αλλά δεν μπορεί να υλοποιηθεί, άρα περιμένετε μέχρι νεοτέρας». Απάντηση: «Τι να κάνουν οι δήμαρχοι; Να πάρουν τα σκουπίδια να τα φάνε»; 
      Θέλω να σας πω μ’ αυτό ότι εγώ δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις. Προφανώς όλοι είμαστε πατριώτες, όλοι αγαπάμε τον τόπο μας και θέλουμε να τον δούμε να προοδεύει. Όμως, στον τομέα των δημοσίων έργων έχουμε σοβαρά προβλήματα. Εύχομαι και ελπίζω αυτή η κωδικοποίηση να αποτελέσει την απαρχή μιας καλύτερης πορείας, γρηγορότερης πορείας για να ανασάνει και η περιφέρεια, για να δούμε όλοι μας μια καλύτερη ποιότητα ζωής. 
      Φτάνοντας στα τελευταία δύο λεπτά της ομιλίας μου, όμως, είμαι υποχρεωμένος λόγω της μάχης που δόθηκε το πρωί, εδώ σ’ αυτήν την Αίθουσα και λόγω των κατηγοριών που ακούστηκαν μετά από τις ομιλίες μας, κυρίως από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ότι δήθεν ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός αποκαλύπτει εκ νέου το ακροδεξιό του πρόσωπο, να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα σ’ αυτήν την Αίθουσα, που είναι μια αίθουσα ιδεολογικής πάλης. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ δεν ήρθαμε για να συμφωνούμε. Εδώ ήρθαμε για να εκφράσει ο καθένας τις ιδέες του και να μας κρίνει όλους ο ελληνικός λαός. Άρα, το να ξεκινάμε και να απαντάμε ο ένας στον άλλον με λάσπες, καθόλου δεν συμβάλει στο δημοκρατικό διάλογο. 
      Επειδή, όμως, ετέθη δις από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το θέμα της ακροδεξιάς και είναι πολύ ατυχής η συγκυρία για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να θέσει αυτήν τη συγκεκριμένη μέρα θέμα ακροδεξιάς στο Κοινοβούλιο, θα μου επιτρέψετε –αν και δεν είναι κανένας συνάδελφος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παρών, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, συνηθίζεται άλλωστε- να πω το εξής. 
      Η μόνη οργάνωση στη νεοτέρα Ευρώπη που είχε δημιουργήσει τάγματα εφόδου ήταν το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ. Κύριε Κοροβέση, ευχαριστώ που ήρθατε. Μάλιστα, το πρωί κατέθεσα κάτι που σας αφορά σε σχέση με την ερώτησή σας για το «Ουράνιο Τόξο» και θα ήθελα πραγματικά μια απάντηση, πώς ο Περικλής Κοροβέσης έρχεται στο Κοινοβούλιο και εκπροσωπεί το «Ουράνιο Τόξο», έναν προδοτικό σχηματισμό. Αυτό είναι μείζον θέμα για μας που έχουμε ευαισθησίες. 
      Για να κλείσω, σήμερα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και το τελευταίο προσωπείο που μπορούσε να επικαλείται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ότι δήθεν δεν έχει σχέση με τους κουκουλοφόρους, έπεσε. Φοιτητές, στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μαζί με στελέχη της Ε.Α.Κ., εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, διέκοψαν διά της βίας τη συνεδρίαση της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. 
      Ακούστε, λοιπόν, κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Ακροδεξιός και φασίστας είναι εκείνος που νομίζει ότι, επειδή έχει δίκιο, δικαιούται ακόμη και διά της βίας να επιβάλλει την άποψή του στους υπολοίπους. 
Και αυτήν τη στιγμή το μόνο κόμμα του Κοινοβουλίου που επιτρέπει να ασκείται βία σε άλλους Έλληνες εις το όνομα των ιδεών του είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Θα πρέπει λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να ξεκαθαρίσετε εάν σας αρέσει η δημοκρατία ή όχι. Κουκουλοφόροι και άλλοι νεολαίοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μπαίνουν στην πρυτανεία, δέρνουν πανεπιστημιακούς, κλείνουν τις πόρτες, απαγορεύουν να βγει ο οποιοσδήποτε εάν δεν το επιθυμούν, επιτίθενται σε φοιτητές.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Παρακαλώ, κύριε Γεωργιάδη, να ολοκληρώσετε.
      ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Δώστε μου μερικά δευτερόλεπτα, κυρία Πρόεδρε, σας παρακαλώ πάρα πολύ, γιατί έγινε ένα σοβαρό γεγονός. 
      Ο πρόεδρος της φοιτητικής νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. μοιράζοντας φυλλάδια έξω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο σήμερα το μεσημέρι, μαζί με άλλους φίλους από τη νεολαία, δέχθηκε επίθεση από κουκουλοφόρους και δύο παιδιά, μεταξύ αυτών κι ο πρόεδρος της νεολαίας, είναι με σπασμένο χέρι αυτήν τη στιγμή στο  Γενικό Κρατικό Αθηνών. Αυτή είναι η δημοκρατία που ονειρεύεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να δέρνετε όποιον δεν συμφωνείτε; Αν αυτή είναι η δημοκρατία σας, έχετε πολύ στρεβλή αντίληψη για τη δημοκρατία, κύριε Κοροβέση, και θα πρέπει να δώσει κάποτε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μια απάντηση για το τι σκοπεύει να κάνει για να διακόψει επιτέλους τους δεσμούς του μ’ αυτές τις βίαιες ομάδες που καταστρέφουν κάθε έννοια δημοκρατίας στη χώρα. Όταν θα το κάνετε αυτό τότε θα νομιμοποιείστε πια να κρίνετε τις δημοκρατικές νοοτροπίες των υπολοίπων. 
      Εσείς τι κάνετε τώρα; Σαν τη σουπιά πετάτε μελάνι και λάσπη δεξιά και αριστερά όταν οι ίδιοι έχετε γίνει ένα ακραία φασιστικό και βίαιο κόμμα. 
      Ευχαριστώ πολύ. 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΛΑ.Ο.Σ.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ, κύριε Γεωργιάδη.
      ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ: Ήμουν πάντως ψύχραιμος.
      ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Εσείς ήσασταν ψύχραιμος. Η νεολαία σας δεν ήταν. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριοι συνάδελφοι, σας υπενθυμίζω ότι εδώ είναι Αίθουσα Κοινοβουλίου. 
      Ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κ. Ξανθόπουλος έχει το λόγο.
      ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
      Κατ’ αρχάς θέλω κι εγώ να ευχαριστήσω πρώτον την επιτροπή για το έργο της, αυτήν την κατ’ ουσίαν διακομματική επιτροπή, που ξεκίνησε το 2003 και τελείωσε σήμερα, αποτελούμενη από θεσμικά πρόσωπα, έξω από οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες επιλογής και δεύτερον όλους τους ομιλητές, διότι επί του συγκεκριμένου θέματος τουλάχιστον προσέφεραν με όσα είπαν και μάλιστα, θα έλεγε κανείς, σε εξαιρετικά ευγενείς και πολιτισμένους τόνους. 
      Επειδή έχει περάσει και η ώρα ταχύτατα απαντώ, όπως κατά κανόνα συνηθίζω, στο μεγαλύτερο μέρος των ερωτήσεων που ετέθησαν από τους ομιλητές. 
      Ο κ. Σπηλιόπουλος ξεκινάει λέγοντας δύο θέματα στα οποία πράγματι έχει δίκιο. Το πρώτο είναι μερικές κακές εφαρμογές του νόμου περί ανάθεσης δημοσίων έργων από τους Ο.Τ.Α.. Και πράγματι επιχειρούμε με τα μέσα που έχουμε να το ελέγξουμε αυτό, ώστε αν μη τι άλλο να ανατραπεί αυτή η όποια κακή εφαρμογή και εν πάση περιπτώσει να καταλάβουν ότι υπάρχει ένας έλεγχος. Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαστε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Ο περιφερειάρχης είναι αρμόδιος. Επιχειρούμε όμως μ’ ένα σύστημα, το οποίο υπάρχει, να ασκήσουμε πίεση ώστε να μην ξαναγίνονται αυτά τα πράγματα. 
      Τέλος είπατε ότι κατά κάποιο τρόπο θα έπρεπε ακόμη και σ’ άλλες μορφές ανάθεσης, όπως είναι τα Σ.Δ.Ι.Τ., να υπάρχει ένας γενικός έλεγχος του δημόσιου τομέα. Θεωρώ ότι είναι μια σωστή αρχή. Θα δούμε με τους νομικούς συμβούλους το πώς θα μπορούσε αυτό σιγά-σιγά να επιτευχθεί ώστε να μην υπάρχουν κι εκεί ενδεχόμενες άλλες τέτοιες παρεκκλίσεις. 
      Βέβαια στη συνέχεια επιμένετε να κάνετε αστήρικτες συγκρίσεις. Κάνετε το κλασικό λάθος να λέτε ότι χάσαμε το μισό χρόνο για να αλλάξουμε τη νομοθεσία. Το Σεπτέμβριο του 2004, δηλαδή, μετά από μόλις πέντε-έξι μήνες άλλαξε ο νόμος περί δημοσίων έργων και το Δεκέμβρη είχαμε αναθέσει ήδη έργα ύψους 1.500.000.000. ευρώ. Κανένας χρόνος δεν χάθηκε. Ταχύτατα έγινε, όταν έπρεπε –και προς τιμήν τους, το έχουν αναγνωρίσει μερικοί συνάδελφοι και εσείς- η προηγούμενη κυβέρνηση να έχει αλλάξει τον κατεστραμμένο από τη δομή του τρόπο ανάθεσης με το «μαθηματικό τύπο» δυο χρόνια πριν και δεν το έκανε. Κακώς, κατά τη γνώμη μας, κατά τη γνώμη όλων όσων ξέρουμε τα πράγματα. Δεν λέω ότι έγινε από κακή πρόθεση. Αλλά απέτυχε στην πράξη, διότι δεν αποκωδικοποιήθηκε. Συνεπώς ταχύτατα έγινε η θεσμική ρύθμιση. 
      Και, βεβαίως, αυτό που ήθελα να σας πω –και είναι μια γενικότερη απάντηση σε όλους- και για να είμαστε και αντικειμενικοί και, αν θέλετε, και ορθολογιστές είναι το εξής: Είτε μας αρέσει είτε όχι την προηγούμενη δεκαετία, δηλαδή 1993-2003, ανατέθηκαν έργα ύψους περίπου 10.000.000.000. Και πράγματι στο τέλος αυτής της δεκαετίας πολλά απ’ αυτά τελείωσαν. Έχετε δίκιο παρήχθη έργο, φάνηκε, δηλαδή, το έργο αυτό. 
      Στην τετραετία αυτή ανατέθηκαν έργα τετραπλάσιου ως προς τη χρονική κλίμακα ύψους, έργα ύψους 18.000.000.000. Τι να κάνουμε τώρα από πλευράς χρόνου; Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό έγινε μ’ ένα ρυθμό που πραγματικά ούτε εμείς περιμέναμε ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί και επιτεύχθηκε.
      Όμως, υπάρχει μια αλήθεια. Ένα έργο για να ανατεθεί, να κατασκευαστεί και μέχρι να τελειώσει θέλει τουλάχιστον –αναφέρομαι σ’ ένα μεγάλο έργο- οκτώ με δέκα χρόνια. Όποιος δεν το ξέρει αυτό και περιμένει θαύματα, απλώς εθελοτυφλεί. Δεν γίνεται! Γι’ αυτό και τώρα μόλις αναδεικνύεται αυτή η ιστορία των εργοταξίων σ’ όλη τη χώρα που και εσείς βλέπετε σιγά-σιγά. 
      Συνεπώς οι επόμενοι από εμάς θα απολαύσουν την ολοκλήρωση, διότι έτσι κάνατε κι εσείς. Υπενθυμίζω ότι για το αεροδρόμιο, την Αττική Οδό κ.λπ. από τη στιγμή της μελέτης μέχρι τη στιγμή της ανάθεσης, πέρασαν δεκαπέντε με είκοσι χρόνια. Και ορθώς γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Αυτά δεν γίνονται αστραπιαία. Υπάρχουν διαδικασίες που πρέπει να τηρούνται και τηρήθηκαν πράγματι σε μεγάλο ποσοστό. 
      Συνεπώς ο απολογισμός είναι εξαιρετικά θετικός για τα δημόσια έργα κι αυτό το αναγνωρίζει και ο τελευταίος απλός πολίτης. Σας είπα και την άλλη φορά ότι για το Μαλιακό έχω δώσει και σχέδιο και χάρτες. Παραδόθηκε, δυστυχώς, όχι όλο –αλλά ευτυχώς για τους πολίτες- το μεγαλύτερο μέρος του, γύρω στα σαράντα πέντε χιλιόμετρα σήμερα, ενώ στην Εγνατία παραδόθηκαν πάνω από διακόσια πενήντα χιλιόμετρα. 
      Επειδή μιλήσαμε περί Εγνατίας, ένας άλλος ομιλητής είπε ότι ένα έργο σχεδιάζεται κάποτε και μετά από δέκα–δώδεκα χρόνια, όταν ολοκληρώνεται, είναι ήδη ξεπερασμένο. Είναι κι αυτό μια αλήθεια. Πράγματι, πρέπει κανείς να αναθεωρεί το σχεδιασμό στο δρόμο. 
      Πλέον όμως η Εγνατία, παρ’ ότι έχει σχετικά στενή διατομή, για τους κυκλοφοριακούς φόρτους της είναι υπερεπαρκής και όλοι μας θεωρούμε ότι έχει πολλά χρόνια ακόμα ζωής, αλλά και περιθώρια βελτίωσης στο μέλλον. 
      Θα ήθελα να κάνω μια γρήγορη παρατήρηση για τις τέσσερις εταιρείες που παίρνουν τα περισσότερα έργα κ.λπ.. Δεν είναι ακριβές αυτό. Έχω τα στοιχεία του Ι.Ο.Κ. –του Ινστιτούτου Οικονομίας Κατασκευών- που εσείς δημιουργήσατε και άλλων οικονομικών φορέων, βάσει των οποίων παρά πολλές εταιρείες εμφανίζουν τώρα μια θεαματική ανάκαμψη στον τζίρο, τον οποίο έχουν. 
      Γιατί πράγματι αυτό δεν κρύβεται, φαίνεται. Μάλιστα, είχαμε καταθέσει τα στοιχεία αυτά σε κάποια άλλη ερώτηση στη Βουλή περίπου εδώ και ένα μήνα. Συνεπώς υπάρχει ανάκαμψη. 
      Υπάρχει, όμως, μια δυσκολία και σ’ αυτό θα συμφωνήσουμε. Υπάρχει δυσκολία χρηματοδότησης. Πράγματι, υπάρχουν κάποιες δυσκολίες σε μια δυσχερή οικονομική συγκυρία, που όλοι ξέρετε, στην έγκαιρη και πλήρη χρηματοδότηση. Προσπαθούμε και προσπαθεί και το Υπουργείο Οικονομίας να μας βοηθήσει όσο μπορεί, ώστε να μην έχουμε χρέη κυρίως στους μικρούς. 
      Εδώ απευθύνομαι και στον κ. Γκατζή που έκανε τη σχετική παρατήρηση. Πράγματι, είναι άτοπο να χρωστά κανείς χρήματα, κυρίως σε μικρούς εργολάβους αλλά και σε μεγαλύτερους, όταν ξέρει ότι αυτό μπορεί να τους καταστρέψει οικονομικά ή να τους αναγκάσει να πάνε στις τράπεζες και να προεξοφλήσουν με πολύ κακούς όρους. 
      Επιχειρείται, λοιπόν, να κλείσουν αυτές οι εκκρεμότητες στο πλαίσιο των δεδομένων της οικονομίας σήμερα. Όμως, αυτό πράγματι αποτελεί ένα δύσκολο σημείο, για το οποίο υπάρχουν και δικαιολογημένες διαμαρτυρίες. 
      Περνάω τώρα στα θέματα είσπραξης διοδίων. Προηγουμένως όμως να πω κάτι άλλο. Το Φεβρουάριο του 2004 οριστικοποιήθηκαν όχι μόνο τα διόδια, αλλά και οι τιμές αύξησής τους διαχρονικά από την τότε Κυβέρνηση κι αυτό το κρατήσαμε κυρίως για το κομμάτι Αθήνα-Θεσσαλονίκη. 
      Εγώ δέχομαι ότι ο κόσμος διαμαρτύρεται δικαίως, διότι δεν βλέπει ακόμη έργο και βλέπει αυξήσεις διοδίων. Σωστό είναι αυτό που λέτε. Έτσι είναι πράγματι. Όμως, πρέπει να πούμε ότι, πρώτον, έργα αρχίζουν σιγά-σιγά ένα προς ένα ταχύτατα, άρα θα δει ο πολίτης έργο μέσα στους επόμενους μήνες και, δεύτερον, πρέπει κατά κάποιο τρόπο αυτά τα έργα να γίνουν σε μια συγκυρία, η οποία θα επιτρέπει ευτυχώς όχι μόνο σε εμάς, αλλά στην εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, ένα φοβερό συγκριτικό πλεονέκτημα, να εισπράττει το δημόσιο από τις παραχωρήσεις –από τα διόδια δηλαδή- ένα ποσοστό της τάξης κατά μέσο όρο 60%-65%. 
      Και εδώ απαντώ και στους συναδέλφους του ΛΑ.Ο.Σ., ότι μέσα στο νόμο των συμβάσεων παραχώρησης προβλέφθηκε ότι τα χρήματα που εισπράττει το δημόσιο από τα διόδια πηγαίνουν όλα για δημόσια έργα και μάλιστα, οδοποιίας του υπόλοιπου εθνικού οδικού δικτύου. Δεν πάνε σε κανένα γενικό κορβανά. Και αυτό είναι νομοθετημένο, δεν είναι πρόθεση της Κυβέρνησης.
      Θα παρακαλέσω τον κύριο νομικό σύμβουλο να βρει το σχετικό άρθρο του νόμου, που αποδεικνύει αυτό σε όλους τους νόμους που κυρώσαμε και να το καταθέσει στη Βουλή αύριο.
      Συνεπώς, φτιάχνουμε ένα τεράστιο, αν θέλετε, ταμείο έργων, το οποίο είναι 23.000.000.000 ευρώ για τα επόμενα είκοσι χρόνια και το οποίο πιστεύω ότι θα αλλάξει τελείως την εικόνα της χώρας στο υπόλοιπο εθνικό δίκτυο. Και αυτό είναι μία μεγάλη συμβολή των συμβάσεων παραχώρησης γενικότερα στην εθνική μας οδική ασφάλεια, αλλά γενικότερα και στην ποιότητα της κυκλοφορίας στην Ελλάδα.
      Θα μου επιτρέψετε, επίσης, να πω ότι τόσο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας όσο και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουν μία άλλη φιλοσοφία στην προσέγγιση των έργων και στην υλοποίησή τους. Και είπαμε ότι το μέλλον θα δείξει εάν θα επικρατήσει στην πράξη η υπάρχουσα δομή της ελεύθερης οικονομίας ή αν θα αποδειχθεί ότι έχουν δίκιο.
      Όμως, αυτό που είναι γεγονός είναι ότι ο δημόσιος τομέας, που απαξιώνεται τα τελευταία τριάντα χρόνια σιγά-σιγά, απαξιώνεται με ευθύνη όλων μας, όχι μόνο των εκάστοτε κυβερνώντων, αλλά και των υπολοίπων, μη κυβερνώντων. Διότι, όταν ο καθένας ζητάει από το δημόσιο υπάλληλο, για να κάνει τη δουλειά του, διάφορες χάρες και όταν ο δημόσιος υπάλληλος δεν αισθάνεται την άνεση της ελευθερίας των κινήσεών του, διότι σε κάθε κυβέρνηση η οποία αλλάζει, υπό τη σιωπή ή την ευλογία όλων μπορεί να μετακινηθεί, δεν υπάρχει Δημόσια Διοίκηση στη χώρα. Και υπάρχουν και μελέτες, όπως για παράδειγμα υπάρχει ένα πρόσφατο πολύ αξιόλογο βιβλίο που βγήκε, που αποδεικνύει για ποιο λόγο στο νότο της Ευρώπης πάσχουμε από Δημόσια Διοίκηση, ακριβώς, διότι η Δημόσια Διοίκηση δεν είναι ανεξάρτητη από την πολιτική εξουσία.
      Αυτό είναι μία διαχρονική αρρώστια, η οποία δυστυχώς δεν μας επιτρέπει να ανακάμψουμε από πλευράς Δημόσιας Διοίκησης. Και κάνω έκκληση στους νεότερους Βουλευτές που είναι παρόντες και οι οποίοι έχουν και λόγο και γνώσεις και θάρρος κ.λπ., να το κοιτάξουν αυτό ως κόρη οφθαλμού. Πρέπει να απαλλάξουμε κάποτε τη Δημόσια Διοίκηση από τον εκάστοτε κομματικό εναγκαλισμό.
      Έφερα παραδείγματα δυσάρεστα τα οποία γνωρίζω, γιατί είμαι κάποιας ηλικίας και γνωρίζω τα πράγματα εδώ και σαράντα χρόνια πώς γίνονται, αλλά πραγματικά είναι εξοργιστικά, εξαιρετικοί υπάλληλοι να απομακρύνονται, διότι άλλαξε η πολιτική ηγεσία κ.ο.κ. και μάλιστα και μεταξύ του ιδίου κόμματος, πολλές φορές. Αν είναι δυνατόν!
      Και στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε μία καλή κουβέντα για το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και για τον κ. Σουφλιά, ο οποίος, όπως όλοι γνωρίζετε, γιατί αυτά είναι γνωστά, δεν άλλαξε σχεδόν κανέναν από τους καίριους διευθυντές στο Υπουργείο, αν ήταν καλοί.
      Τους κράτησε και τους βλέπετε με έκπληξη, κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να υπερασπίζονται τα έργα σήμερα αυτοί οι οποίοι είχαν διοριστεί και αναλάβει τα καθήκοντα επί κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Κρατάει, δηλαδή, την αξιοκρατία αυτή ως κόρη οφθαλμού, προς τιμήν του. Όμως, δεν είναι πράγματι ο κανόνας. Αυτό είναι γεγονός.
      Περνάω τώρα σε δύο άλλες σημαντικές παρατηρήσεις που έγιναν και έχουν σχέση κατά κάποιο τρόπο με τις ελλείψεις που παρατηρούνται, όσον αφορά την απόδοση δικαιοσύνης στα δημόσια έργα. Πράγματι, η καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης στο διαμαρτυρόμενο για κατάχρηση Δημόσιας Διοίκησης κατασκευαστή, οδηγεί μερικές φορές σε συμβιβασμούς. Άρα, είναι ορθή η παρατήρηση ότι πρέπει να δώσουμε μεγάλο βάρος στην ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης και στα δημόσια έργα.
      Πιστεύω ότι προς την κατεύθυνση αυτή κάνει κάποιες σκέψεις και ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Πάντως, σήμερα τα πράγματα είναι επιεικώς απαράδεκτα. Ξέρετε ότι ένας μικρός εργολάβος μπορεί να έχει πεθάνει, ώσπου να βρει το δίκιο του και συνεπώς κοιτάει να συμβιβαστεί όπως μπορεί. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία.
    Τώρα δεν θα μπω στη λογική κρίσεως των παικτών στην αγορά την ελληνική μεγάλων εταιρειών. Σας είπα και προηγουμένως ότι πολλές είναι οι μεγάλες εταιρείες οι οποίες πάνε καλά τώρα, αυτήν τη στιγμή, αλλά και οι μικρότερες. Απλώς λέω ότι η ύπαρξη λίγων εταιρειών είναι κακό πράγμα στον ανταγωνισμό. Αλλά και η υπερπληθώρα εταιρειών χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, είναι επίσης κακό πράγμα. Διότι έχουμε δαπάνες χωρίς αντίκρισμα. Συνεπώς υπάρχει μια εξυγίανση στο σύστημα. Το ότι φεύγουν μερικές μεγάλες εταιρείες, είναι δυστυχώς ο κανόνας της ελεύθερης αγοράς. Κάποιοι δεν τα καταφέρνουν και φεύγουν, αλλά ευτυχώς όχι τόσοι, ώστε να μας δημιουργούν κινδύνους, όπως υπαινίχθησαν μερικοί συνάδελφοι, περί ολιγοπωλίων.
    Τέλος, για να απαντήσουμε και σε δύο-τρία άλλα κρίσιμα ερωτήματα, επισημαίνω το εξής. Ο κ. Μπεκίρης -αλλά και ο κ. Σπηλιόπουλος- ορθώς τόνισε ότι πρέπει να δούμε προσεκτικά, προβλήματα χάραξης σε μερικά σημεία κυρίως σε αυτοκινητοδρόμους και αλλού. Τους ενημερώνω, λοιπόν, ότι τα βλέπουμε προσεκτικά τα σημεία αυτά, διότι όπως ξέρετε, είμαστε υποχρεωμένοι από τη σύμβαση παραχώρησης, όπως και διεθνώς γίνεται, το έργο να το αναθέσουμε με μια πολύ καλή προμελέτη. Η μελέτη εφαρμογής γίνεται από τον παραχωρησιούχο που έχει και την ευθύνη της εφαρμογής της. Και ορθώς. Άρα στη φάση αυτή που γίνεται η μελέτη της εφαρμογής, θεωρώ ότι πολλές βελτιώσεις θα γίνουν, έτσι ώστε να ακουστεί καλύτερα και η τοπική κοινωνία που γνωρίζει καλύτερα από μας που είμαστε στο γραφείο μας, αλλά και από τους μελετητές πολλές φορές, τα πραγματικά προβλήματα.
    Επίσης, ο κ. Γείτονας είπε ότι απαιτείται αναβάθμιση της ποιότητας των νόμων με μείωση τροπολογιών και πολυνομίας και επικαιροποίηση-κωδικοποίηση σε κάθε νέο νόμο. Υπάρχει ένα πρότυπο –και παρακαλώ τους νομικούς παρόντες εδώ να το δουν- το οποίο εφαρμόζεται με επιτυχία κυρίως στη Γερμανία, βάσει του οποίου τίθενται οι προϋποθέσεις, απ’ ό,τι μου είπε ένας εκλεκτός νομικός πρώτον, για την εισαγωγή και ψήφιση νόμων στη Βουλή -παραδείγματος χάρη τροπολογίες έχουν αποκλειστεί τελείως ουσιαστικά και μόνο σε περιπτώσεις διορθώσεως υπάρχοντος άρθρου μπορούν να μπουν ως διορθώσεις- και δεύτερον, πρέπει να αποδεικνύεται η ανάγκη του νέου νόμου σε σχέση με τον προϋπάρχοντα και ποιες ουσιαστικές αλλαγές κάνει, ώστε να μπορεί να περάσει πριν καν πάει προς ψήφιση στη Βουλή. Δηλαδή υπάρχει μία ΚΕΝΕ με πολύ μεγαλύτερες αρμοδιότητες. Θα μπορούσε, λοιπόν, να γίνει μια πρόταση συγκροτημένη -κάποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να κάνει αυτήν την τομή- για να βελτιωθεί και η ποιότητα, αλλά να μειωθεί και η πολυνομία.
    Δύο τελευταίες παρατηρήσεις θα κάνω και θα κλείσω, χωρίς να εξαντλήσω όλο το χρόνο, κυρία Πρόεδρε, γιατί έχει περάσει, όπως είπαμε και η ώρα.
    Πρώτον, θα απαντήσω στον κ. Μαγκριώτη ο οποίος μιλάει πάλι και για σύγκριση καταλυτική, όσον αφορά τα αποτελέσματα των δημοσίων έργων την τετραετία αυτή. Δυστυχώς, όχι μόνο είναι υπερτετραπλάσια η δυναμική αναθέσεων, αλλά είναι τριπλάσια και η απορροφητικότητα των πόρων, δηλαδή, των χρημάτων που δίνονται για δημόσια έργα.
    Υπενθυμίζω ότι στο Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, παραλάβαμε το μεγάλο κομμάτι το δικό μας, με τους δρόμους, με λιμάνια, αεροδρόμια στο 25% περίπου την απορρόφηση μετά από τριάμισι χρόνια λειτουργίας του Κοινοτικού Πλαισίου και σήμερα είναι στο 75%, επί 3. Και θα κλείσουμε πιστεύω το σύνολο, χωρίς κανένα πρόβλημα. Συνεπώς τριπλασιάστηκε η απορρόφηση στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα. 
    Και βέβαια κάτι άλλο επίσης, το οποίο δεν είναι ακριβές είναι ότι οι συμβάσεις παραχώρησης έχουν όλες μια αδυναμία στη δομή ανάθεσης, η οποία κατά κάποιο τρόπο επιτρέπει ελεύθερες κινήσεις των παραχωρησιούχων.
      Δεν είναι ακριβές αυτό. Ο νόμος που έχει κυρωθεί από τη Βουλή –από σας δηλαδή- είναι εξαιρετικά αυστηρός και θεωρώ ότι οποιαδήποτε αλλαγή είναι τόσο δύσκολη, ώστε να γίνεται δύσκαμπτη η σύμβαση παραχώρησης. Το ανάποδο συμβαίνει. Έχουν πέσει τώρα στη δυσκαμψία, αντί στην ευελιξία. Ίσως να έπρεπε να είμαστε περισσότερο ευέλικτοι. Επομένως, στις επόμενες συμβάσεις παραχώρησης ίσως να πρέπει να προσέξουμε το ανάποδο.
      Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, στην Κρήτη, όπως είπατε, τα έργα πρέπει να τελειώσουν. Όμως, προχωρούν πολλά έργα, αλλά χρειάζεται απλά μεγαλύτερη ταχύτητα –έτσι δεν είναι;- που είναι θέμα και χρηματοδότησης, αλλά και δυνατότητας υλοποίησης των έργων στην Κρήτη. Θεωρώ ότι θα πάμε καλά σ’ αυτή τη μεγάλη προσπάθεια αναβάθμισης και της Κρήτης, που πράγματι είχε παραμεληθεί τα τελευταία χρόνια και δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία.
      Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στους κ. Γεωργιάδη και Σγουρίδη –χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος για τον κ. Σγουρίδη- που είπαν κάτι περί Πριγκοζίν. Τους ευχαριστώ, γιατί μου υπενθυμίζει ότι έχω περάσει πολλά χρόνια στο πανεπιστήμιο. Όμως, πρέπει να σας πω το εξής: Στον ελεύθερο χώρο δράσης εκτός πανεπιστημίου, στον οποίο δράτε εσείς σήμερα, τα πράγματα είναι πιο σκληρά, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις πιο αποτελεσματικά. Δηλαδή, το λέω αυτό με διάθεση αυτοκριτικής. Εμείς οι πανεπιστημιακοί κλεινόμαστε μέσα στο κουκούλι μας και δεν βλέπουμε καλά τις ανάγκες δράσης, για να έχουμε αποτελέσματα πραγματικά χρήσιμα, στον πραγματικό χρόνο. Δηλαδή, το λέω αυτό για τον κ. Γκατζή, ο οποίος είπε να προγραμματίζουν τα πανεπιστήμια και μία κεντρική κυβέρνηση να υλοποιεί.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Όχι μόνο τα πανεπιστήμια!
      ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Αυτό είναι και καλό και κακό. Μέχρι κάποιο σημείο, ναι, αλλά από κει και πέρα, όχι, γιατί θα περνάμε άπειρα χρόνια, προγραμματίζοντας χωρίς καμμία υλοποίηση. Θέλει προσοχή το πράγμα. Έχουμε μία ακαδημαϊκή, αν θέλετε, αδυναμία εμείς οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στην άμεση λύση προβλημάτων επί της ουσίας. Ας μην εξιδανικευόμαστε και ας μη νομίζουμε ότι «έχουμε ανακαλύψει την πυρίτιδα», πέραν του ότι πάρα πολλές έρευνες που γίνονται, είναι στην πραγματικότητα εφαρμοσμένη έρευνα, η οποία πρέπει να γίνεται –και ευτυχώς γίνεται- αλλά δεν λύνει προβλήματα της καθημερινότητας που καίνε τον πολίτη.
      Θα φέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και συγκεκριμένο σε θέματα ακρίβειας, τα οποία είναι καταστροφικά σήμερα για το φτωχό Έλληνα. Έτσι δεν είναι; Έχουν γίνει πολλές οικονομικές μελέτες στα πανεπιστήμια για να τα αντιμετωπίσουν. Έχετε δει καμμία να εφαρμόζεται; Εγώ δεν έχω καταλάβει ότι εφαρμόζεται κάποια απ’ αυτές. Όμως, μερικά μέτρα, πρακτικά και λαϊκά, κάποτε εφαρμόστηκαν και «έπιασαν», έτσι δεν είναι; Δηλαδή, στην θεωρία προβλέπεται ότι ο άλλος μπορεί και οργανώνεται, να κάνει ένα ολιγοπώλιο και να μας κλέβει, έτσι δεν είναι; Θεωρητικά, είναι εύκολο να πεις ότι κάτι πρέπει να κάνεις. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι τόσο εύκολο. 
      Γι’ αυτό εγώ πιστεύω στην ελεύθερη δράση και των εκτός πανεπιστημίου μελετητών, επιστημόνων, νομικών, πολιτικών, κ.λπ. και θεωρώ ότι με ισορροπία θα πρέπει να συνεργαστούν τα πανεπιστήμια, αλλά χωρίς να διεκδικούν και το αλάθητο και κυρίως την πρώτη θέση στη λήψη αποφάσεων.
       Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα σχολιάσω τα συμβάντα στα πανεπιστήμια. Δεν μου το επιτρέπει η παλαιά μου ιδιότητα. Πράγματι, θλίβομαι και εγώ, γιατί πιστεύω ότι δεν τιμούν όλους εμάς, που έχουμε αφιερώσει τόσα χρόνια εκεί. Πάντως, δεν είναι μονόδρομος η απόδοση ευθυνών, έτσι δεν είναι; Υπάρχουν ένθεν και ένθεν ευθύνες και αυτό σας το λέω μετά λόγου γνώσεως. 
      Τα πράγματα, λοιπόν, δεν είναι τόσο απλά και θα κλείσω μ’ ένα απλό παράδειγμα, για να καταλάβετε τι εννοώ. Είχα την τύχη επί έξι χρόνια να είμαι Πρύτανης στο Πολυτεχνείο και κάθε χρόνο περνούσα το μαρτύριο της 17ης Νοεμβρίου. Το θυμάστε αυτό. Διότι περί μαρτυρίου επρόκειτο, ενός καλού μαρτυρίου, αλλά μαρτυρίου.
	Σας βεβαιώνω, λοιπόν, ότι παρά το ότι ήμουν πάντα μέσα στο κτήριο –στο συγκρότημα της Πατησίων- αυτές τις τρεις μέρες και παρά το ότι και το δέμας μου δεν είναι εντυπωσιακό –είναι σχετικά μικρό- για να φοβίσω τον όποιο κακόβουλο θέλει να χειροδικήσει εις βάρος μου, δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα. 
      Γιατί; Όχι γιατί έκανα συμμαχίες, αλλά γιατί επί πάρα πολλές ώρες οι συνεργάτες μου κι εγώ ακούσαμε τα αιτήματα όλων των παιδιών, όλων των παρατάξεων, κατάλαβαν ότι θέλουμε να τους βοηθήσουμε, στο μέτρο που μπορούμε και αισθάνθηκαν ότι κάποιος άνθρωπος όπως εγώ –γι’ αυτούς απορριπτέος σαν δομή, αλλά αναγκαστικά ο Πρύτανής τους- έχει, αν μη τι άλλο, καλή πρόθεση. Θέλει δηλαδή να μην είναι ο αποστασιοποιημένος και αφ’ υψηλού καθηγητής. Θέλει να ακουμπήσει το φοιτητή, ακόμη και τον πιο άγριο, πριν τον οδηγήσει σε ακρότητες. 
      Με αυτό, βεβαίως, δεν δικαιολογώ τα σημερινά. Έτσι; Ας μην παρεξηγηθώ. Κάθε άλλο μάλιστα. Απλώς λέω ότι χρειάζεται μια πολύ δύσκολη προσπάθεια, για να αποφύγει ο νέος άνθρωπος, το νέο παιδί να φθάσει σε ακρότητες, εκτός μερικών περιπτώσεων, που πραγματικά είναι απορριπτέες, καταδικαστέες και ασφαλώς κάθε άλλο παρά δημοκρατικές. Έτσι; Για να μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο καλάθι!
	Επαναλαμβάνω πως είναι δύσκολη η άσκηση αυτού του έργου σήμερα στα πανεπιστήμια. Πολλοί την κάνουν πολύ επιτυχώς. Άλλοι με λιγότερη επιτυχία. Όμως, η συνταγή είναι μία: Να είσαι κοντά στο φοιτητή και να καταλάβει ότι θες πράγματι να τον βοηθήσεις. Αν το καταλάβει αυτό, έστω και αν είναι απέναντί σου, ηρεμεί. Αν δεν το καταλάβει, σε βάζει απέναντι και τότε, δυστυχώς, συμβαίνουν πολλά. Όμως, τα απαράδεκτα είναι και καταδικαστέα, όπως είπα και προηγουμένως. 
    	ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ, κύριε Υπουργέ. 
    	Το λόγο τώρα έχουν οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι. 
    	Ξεκινάμε με τον κ. Γιάννη Μανιάτη εξ Αργολίδος, εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. 
    	ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. 
    	Είναι ευτυχής συγκυρία, ο ομιλητής και η Προεδρεύουσα να είναι εξ Αργολίδος! 
    	Κύριε Υφυπουργέ, είχα την τύχη να είμαι φοιτητής σας στα πρώτα έτη των σπουδών μου και οφείλω να ομολογήσω ότι αισθάνομαι λίγο άβολα απ’ αυτό το Βήμα, γιατί είμαι υποχρεωμένος να κάνω σοβαρή κριτική στην Κυβέρνησή σας, αναφορικά με το ζήτημα των δημοσίων έργων. Όμως, ως ακαδημαϊκός δάσκαλος, έχω επιπλέον χρέος να σχολιάσω αυτά που είπατε αναφορικά με τα επεισόδια στα πανεπιστήμια. 
    Κύριε Υπουργέ, προσπαθήσατε να απομονώσετε τα συμβάντα από το ευρύτερο πολιτικό κλίμα. Και οφείλω να σας υπενθυμίσω ότι το πολιτικό κλίμα πυροδοτήθηκε, στην πραγματικότητα, στα πανεπιστήμια από τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας, ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο, για να σωθεί χρειάζεται ένα σοκ. Και το σοκ αυτό δεν μπορεί παρά να είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. 
    Κατά συνέπεια, κάποιος θα πρέπει να απολογηθεί γιατί ξέσπασε όλη αυτή η ιστορία. Και, βεβαίως, οφείλω, επίσης, να δηλώσω ότι οι διάφορες μειοψηφίες που θεωρούν ότι έχουν τη δυνατότητα ή το δικαίωμα να επιβάλουν στις πλειοψηφίες τις πολιτικές τους απόψεις πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο χώρος του πανεπιστημίου είναι ιερός και κάποιοι από εμάς –πολλοί μάλλον- έδωσαν αίμα και μάλιστα κάποιοι έδωσαν και τη ζωή τους, για να έχουν το δικαίωμα όλοι να υπερασπίζονται τις ιδέες τους. 
    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν κανείς προσπαθεί να μιλήσει για τα δημόσια έργα, είναι υποχρεωμένος να κάνει ένα απολογισμό, θα έλεγα, πολυπαραμετρικό, δηλαδή από πολλές οπτικές γωνίες. Οφείλω να σημειώσω ότι η κωδικοποίηση της νομοθεσίας περί τα δημόσια έργα είναι ένα έργο σοβαρό. Είχε ξεκινήσει από την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ορθά το συνεχίσατε. Η δουλειά ήταν καλή, υψηλότατου επιπέδου και οφείλω από το Βήμα αυτό να συγχαρώ την Επιτροπή για την, πραγματικά, πολύ καλή δουλειά που έκανε. 
    Όμως, μιλώντας για τα δημόσια έργα δεν μπορούμε παρά να κάνουμε μια αξιολόγηση της υφιστάμενης νομοθεσίας, αλλά και των υπηρεσιών που καλούνται να εφαρμόσουν τη νομοθεσία, να δούμε με ποια και πόσα χρήματα υλοποιούνται τα δημόσια έργα, δηλαδή πώς πηγαίνει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, να δούμε ποια είναι η συμβολή του τομέα στην απασχόληση και στην καταπολέμηση της ανεργίας, αυτή τη μεγάλη μάστιγα της εποχής, και,  βεβαίως, πώς προχωρούν οι διαφορετικοί τρόποι χρηματοδότησης έργων είτε αυτοί είναι καθαρόαιμα δημόσια έργα είτε είναι συμβάσεις παραχώρησης είτε είναι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. 
      Στο κλείσιμο της τοποθέτησής μου θα κάνω ένα σχόλιο αναφορικά με τη χθεσινή εξαγγελία του Υπουργού, σχετικά με τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού ή του οδικού δικτύου στην Αττική και ένα σχόλιο για κάτι που θεωρώ ότι αποκτά πια εξαιρετικά επικίνδυνες διαστάσεις σχετίζεται με την απορροφητικότητα των κονδυλίων του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.
      Κύριε Υπουργέ, όταν αναλάβατε τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και αρκετά πριν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, πριν το 2004 χαρακτηρίζατε τον τότε υφιστάμενο νόμο ως αμαρτωλό. Ήταν ο περίφημος «αμαρτωλός μαθηματικός τύπος».
      Με καθυστέρηση δύο ετών φέρατε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, στο οποίο εμείς ήμασταν αντίθετοι, αλλά υποτίθεται ότι θα λύνατε τα προβλήματα. Ποιο ήταν το μέγιστο πρόβλημα; Ήταν οι υψηλές εκπτώσεις που δίδονταν, με αποτέλεσμα ο ανάδοχος του κάθε έργου να μην έχει πια πρακτικά τη δυνατότητα να υλοποιήσει το έργο, δεδομένου ότι το είχε πάρει «σκοτωμένο». Άραγε, αυτό το ξεπεράσατε; 
      Η πράξη έχει αποδείξει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά από δύο, τρία χρόνια ότι δυστυχώς, ουσιαστικά είμαστε στον ίδιο παρανομαστή. Μεγάλες εκπτώσεις συνεχίζουν να δίδονται και η ποιότητα πια των έργων που εκτελούνται ή των υπηρεσιών που προσφέρονται για να υλοποιηθούν τα έργα, είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένες. Και, βεβαίως, υπάρχουν σοβαρότατες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των έργων, με σοβαρό κίνδυνο απώλειας πόρων. 
      Εδώ οφείλω να σημειώσω ότι οι αναθέτουσες αρχές, προκειμένου να σώσουν τα έργα, έχουν προχωρήσει σε οριακά νόμιμες διαδικασίες που είναι η προχρηματοδότηση έναντι ενός συγκεκριμένου φυσικού αντικειμένου και είναι επίσης η επίκληση ειδικών συνθηκών, για να δίνονται παρατάσεις στα χρονοδιαγράμματα.
      Κύριε Υπουργέ, σας απευθύνω μία πρόσκληση–πρόκληση αν το θέλετε, επειδή πραγματικά αυτή η ιστορία με τις τμηματικές προθεσμίες έχει αποκτήσει εξαιρετικά μεγάλες διαστάσεις, να αναλάβετε την πρωτοβουλία και να καταθέσετε στη Βουλή, για παράδειγμα από την Εγνατία Οδό, από την Εγνατία Α.Ε. τις συμβάσεις με τις τμηματικές προθεσμίες υλοποίησης του επιμέρους τεχνικού αντικειμένου και σε ποιες περιπτώσεις το συγκεκριμένο φυσικό αντικείμενο υλοποιήθηκε στο προβλεπόμενο από τη σύμβαση χρονικό διάστημα. Θα διαπιστώσετε ότι στην πραγματικότητα αυτό δεν συνέβη σχεδόν σε καμμία από τις συμβάσεις. 
      Εάν κανείς αναφερθεί δε στο ποιοι παρακολουθούν, ποιοι εποπτεύουν και τελικά ποιοι παραλαμβάνουν τα έργα, δηλαδή τις δημόσιες υπηρεσίες, θα διαπιστώσουμε ότι δυστυχώς το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. δεν έχει αναλάβει καμμία πρωτοβουλία για να ενισχύσει τη στελέχωση των υπηρεσιών, να ενισχύσει πραγματικά ανθρώπους, που δίνουν την ψυχή τους για να παρακολουθήσουν τα έργα και βεβαίως, δεν έχει προχωρήσει παρά σε ελάχιστες διαδικασίες επιμόρφωσης, όταν όλοι αυτοί οι υπάλληλοι έχουν να αντιμετωπίσουν μεγαθήρια του κατασκευαστικού τομέα, με δεκάδες τεχνικούς και νομικούς συμβούλους, ενώ αντίθετα οι υπάλληλοι που παραλαμβάνουν τα έργα έχουν δυστυχώς να υποστούν και τη μιζέρια του ελληνικού δημοσίου. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξέρουμε όλοι ότι περάσαμε μία περίοδο όπου κάποιος «πλήρωσε τη νύφη» για την διαβόητη ιστορία της απογραφής. Και δυστυχώς, «τη νύφη την πλήρωσε» ο ελληνικός λαός, ο οποίος είδε το εισόδημά του να μειώνεται, προκειμένου να πιάσουμε τον περίφημο στόχο του ελλείμματος του 3% και ο δεύτερος που «πλήρωσε τη νύφη» ήταν το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ουσιαστικά δηλαδή τα δημόσια έργα της χώρας.
      Έτσι, ενώ το 2004 είχαμε ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων πάνω από 5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, το 2005, το 2006 αλλά και τώρα είναι κάτω από το 4%, είναι στο ύψος του 3,7%, 3,8%. Δηλαδή, ουσιαστικά με άλλους όρους από τα περίπου 7.000.000.000 ευρώ που επενδύοντο κάθε χρόνο για δημόσιες υποδομές στη χώρα, φθάσαμε σήμερα τα 7.000.000.000 να έχουν γίνει μόλις και μετά βίας 5.000.000.000. Άρα, εδώ υπάρχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα υποχρηματοδότησης των δημόσιων υποδομών της χώρας. 
      Οφείλουμε επιπλέον, όμως, να σημειώσουμε και την ιδιαίτερη συμβολή που έχουν τα δημόσια έργα στην απασχόληση. Είναι κάτι που συχνά ξεχνιέται.
     Επιτρέψτε μου να καταθέσω εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυο, τρεις αριθμούς. Στα δημόσια έργα της χώρας απασχολούνται περίπου τριακόσιες με τριακόσιες τριάντα χιλιάδες εργαζόμενοι: Γύρω στις εκατό χιλιάδες μηχανικοί, απόφοιτοι των Τ.Ε.Ι. και πανεπιστημιακοί, οι οποίοι δουλεύουν ως διοικητικό προσωπικό και από διακόσιες τριάντα έως διακόσιες πενήντα χιλιάδες εργατοτεχνικό προσωπικό. Σε όλους αυτούς μέσα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι περίπου 20% επιπλέον είναι η αδήλωτη εργασία. Άρα, μιλάμε για έναν τομέα -τα δημόσια έργα- που δεν προσφέρει απλώς στη δημιουργία σύγχρονων δημόσιων υποδομών στη χώρα, αλλά επιπλέον συνιστά κι ένα μεγάλο τομέα δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης.
     Βεβαίως, με την τακτική που έχει ακολουθηθεί είμαστε στο σημείο όπου η απασχόληση στον τομέα αυτό μειώνεται, οι δε εταιρείες του συγκεκριμένου κλάδου συνθλίβονται στην πραγματικότητα είτε από τις τέσσερις πέντε μεγάλες εταιρείες που «παίρνουν το μεγάλο κομμάτι της πίτας» είτε, το ακόμη χειρότερο, συνθλίβονται από τις τράπεζες, από το τραπεζικό κεφάλαιο, το οποίο προκειμένου να δώσει εγγυητικές επιστολές και κάθε είδους χρηματοοικονομικές εγγυήσεις προκειμένου να πάρουν τα έργα, στην πραγματικότητα απομυζά το όποιο κέρδος θα περίμενε να πάρει ο οποιοσδήποτε κατασκευαστής.
     Ο άλλος τρόπος παραγωγής δημοσίων έργων είναι οι Συμβάσεις Παραχώρησης. Βρήκατε μια έτοιμη εμπειρία για τις συμβάσεις παραχώρησης. Τρία έργα είχαν ήδη δουλέψει. Με περηφάνια μας είπατε ότι αναθέσατε τους περίφημους έξι δρόμους της ανάπτυξης. Αποκρύψατε ενσυνείδητα ότι στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς είχε γίνει από την «κακή» προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Αποκρύψατε όμως ως Κυβέρνηση και ένα εξίσου σημαντικό, ότι το 2001, το 2002, το 2003 στην πραγματικότητα κάθε χρόνο, η «κακή» κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδιδε περίπου ογδόντα χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμου έτοιμου για χρήση από τον ελληνικό λαό. Ας κάνουμε έναν απολογισμό στη διάρκεια -πάνω από τέσσερα έτη- διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, πόσα χιλιόμετρα εθνικών οδών έχουν παραδοθεί. 
     Και βεβαίως, υπάρχει κάτι που αρχίζει να εξελίσσεται σε μεγάλο σκάνδαλο, ότι ήδη οι παραχωρησιούχοι των περίφημων δρόμων ανάπτυξης εισπράττουν υπερδιπλάσια διόδια απ’ αυτά που πλήρωναν οι πολίτες, όταν η είσπραξη ανήκε στα Τ.Ε.Ο., δηλαδή στο ελληνικό δημόσιο, χωρίς να έχει υπάρξει απολύτως καμμία παρέμβαση βελτίωσης της παρεχόμενης υπηρεσίας με μία πολύ μικρή εξαίρεση στο κομμάτι του αυτοκινητόδρομου Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα. 
     Έχουμε, όμως και το δεύτερο σκέλος της παραγωγής δημοσίων έργων, που είναι οι Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα, όπου με την εξαίρεση της Μεγάλης Βρετανίας όπου χρησιμοποιείται σ’ ένα ποσοστό 25% με 30% για την παραγωγή δημοσίων έργων, σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη δεν ξεπερνούν οι συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα το 5% έως 10%. Στην πραγματικότητα δηλαδή, λειτουργούν ως ένα συμπληρωματικό εργαλείο στις τρέχουσες δημόσιες επενδύσεις. 
     Έχουμε φθάσει στο σημείο, οι συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα πια, να θεωρούν το μέγα επίτευγμα, στην πραγματικότητα δηλαδή να προχωρούν κάποιες υποδομές μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, αποκρύπτοντας την πραγματικότητα από τον ελληνικό λαό, από τον απλό Έλληνα πολίτη ότι τον χρεώνουμε για τα επόμενα τριάντα χρόνια με υπηρεσίες, τις οποίες θα κληθεί να πληρώσει ο ίδιος, ενώ μέχρι πρόσφατα αυτές τις υπηρεσίες τού τις παρείχε δημόσια και δωρεάν το κράτος.
     Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χθες ο Υπουργός ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. κ. Σουφλιάς ανακοίνωσε με περηφάνια ότι θα κατασκευαστούν άλλα ογδόντα τριάμισι χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμων στο Λεκανοπέδιο Αττικής. Από αυτά, τα πενήντα πέντε χιλιόμετρα με σύμβαση παραχώρησης, εκτιμώμενο κόστος των συγκεκριμένων συμβάσεων 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, τα δε είκοσι οκτώμισι χιλιόμετρα ως κανονικές δημόσιες επενδύσεις συνολικού προϋπολογισμού 350.000.000 ευρώ. Μιλάμε δηλαδή για ένα συνολικό προϋπολογισμό πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ.
     Ερωτήματα δύο: Πρώτον, είναι ή δεν είναι αληθές ότι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός παρελήφθη έτοιμος, με προκηρύξεις και  προεπιλογή από την «κακή» προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Εάν αυτό είναι αληθές, γιατί έπρεπε να περάσουν πάνω από τέσσερα χρόνια για να ξεπαγώσει αυτή η διαδικασία; Μήπως για να εμφανιστεί στον ελληνικό λαό ότι τώρα έγιναν αυτά, χωρίς να έχει υπάρξει καμμία προηγούμενη προετοιμασία από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; 
     Ερώτημα δεύτερο: Αυτό το ποσοστό 80% των νέων χρηματοδοτήσεων, που θα πάνε στην περιφέρεια μετά από αυτού του είδους την επένδυση, την οποία φαντάζομαι ότι την εξαγγέλλει ο κ. Σουφλιάς επειδή είναι καινούρια –την εξήγγειλε χθες, εκτός αν επαναλαμβάνει ο ίδιος τον εαυτό του-  είναι καινούρια λεφτά; Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι. Είναι καινούρια λεφτά ή λεφτά που έχουν ήδη λεχθεί στον ελληνικό λαό και απλώς του τα επαναφέρουμε με μια επικοινωνιακή τακτική; 
     Και τίθεται το δεύτερο ερώτημα: Συνεχίζει να ισχύει η περίφημη αρχή που ήταν στην πραγματικότητα υποχρέωσή μας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι το 80% των χρημάτων θα πρέπει να πάει στην περιφέρεια; Ναι ή όχι; 
     Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το 2008 είναι κανονικά το  δεύτερο έτος εφαρμογής του Ε.Σ.Π.Α., του νέου χρηματοδοτικού σχήματος, το οποίο θα ξεκινούσε, υποτίθεται, από το 2007 και θα έτρεχε μέχρι το 2013. 
     Κύριε Υπουργέ, θέλω να κάνω μια πολύ απλή ερώτηση. Το 2007 πέρασε. Το 2008 είναι στη μέση και ουσιαστικά περνάει. Τα δύο πρώτα χρόνια εφαρμογής του Ε.Σ.Π.Α. 2007-2013 στην πραγματικότητα θα περάσουν με μηδενικές απορροφήσεις κονδυλίων; Γιατί εμείς δεν είδαμε ούτε στον προϋπολογισμό που ψηφίσαμε να έχει προβλέψει ο κ. Αλογοσκούφης κονδύλια ή αν έχουν προβλεφθεί θα είναι ψιχία μπροστά σ’ αυτά που έχει ανάγκη η χώρα. Τι θα πούμε δηλαδή; Ότι θα ξαναπαρακαλάμε τους κοινοτικούς το 2013 να μας δώσουν παρατάσεις για δύο ή τρία χρόνια; 
     Χθες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,  δημοσιεύτηκε σε όλες τις εφημερίδες η διαπραγματευτική τεχνική της ελληνικής κυβέρνησης εν όψει του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Επιτρέψτε μου να ζητήσω την προσοχή σας εδώ. Το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης τελειώνει φέτος. Το 2008 είναι η τελευταία προθεσμία εκταμίευσης χρημάτων, δηλαδή στην πραγματικότητα αποστολής τιμολογίων. Είμαστε στη μέση της χρονιάς. Πόσα είναι τα αναπορρόφητα κονδύλια; Είναι 4,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Έχουμε τη δυνατότητα να τα απορροφήσουμε; Για να μην πιάσω το σύνολο των Υπουργείων, να αναφερθώ στο Υπουργείο, για το οποίο συζητούμε σήμερα, το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.. 
     Κύριε Υφυπουργέ, έχετε δύο επιχειρησιακά. Το ένα επιχειρησιακό είναι οι οδικοί άξονες, λιμάνια και αστική ανάπτυξη και το άλλο είναι το περιβάλλον. Στο πρώτο έχετε απορροφητικότητα 80%. 
     ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Είναι 75% κατά μέσο όρο για το περιβάλλον και τα δημόσια έργα. 
     ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Όχι μέσο όρο. 
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε Μανιάτη, θα κατηγορηθώ ότι ευνοώ τους Αργολιδείς! 
     ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Δώστε μου λίγο χρόνο. Σε δύο λεπτά θα έχω τελειώσει, κυρία Πρόεδρε.
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Από τη δευτερολογία σας, κύριε Μανιάτη. 
     ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Έχετε απορροφητικότητα στο πρώτο επιχειρησιακό 80,1%. Απομένει να απορροφήσετε στους επόμενους έξι μήνες 700.000.000. Απομένει να απορροφήσετε το 20% του συνολικού  μπάτζετ. Θα το καταφέρετε, ναι ή όχι; Και αν η απάντηση -που εύχομαι να είναι θετική και να υπάρξει πολιτική δέσμευση- είναι θετική, έρχομαι στο πιο κρίσιμο ερώτημα που έχει πια και μια επικαιρότητα, διότι αύριο είναι η παγκόσμια ημέρα για το περιβάλλον. Έρχομαι στο επιχειρησιακό πρόγραμμα «Περιβάλλον» όπου,  κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και  κυρία Πρόεδρε, γνωρίζοντας και τη δική σας ευαισθησία οφείλω να σημειώσω ότι, δυστυχώς, το επιχειρησιακό πρόγραμμα «Περιβάλλον» είναι το τελευταίο σε απορροφητικότητα επιχειρησιακό πρόγραμμα από τα είκοσι πέντε που έχει η χώρα με απορροφητικότητα 71,5% -το τελευταίο!- και είναι απολύτως βέβαιο ότι στους εναπομένοντες έξι μήνες δεν πρόκειται να απορροφηθεί το 30% περίπου που απομένει για απορρόφηση. 
     Εδώ, όμως, τίθεται και ένα ζήτημα άλλου επιπέδου. 
Στις 18 Μαΐου, με ολοσέλιδη ανακοίνωση του, το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. μάς είπε –πληρωμένη διαφήμιση σε όλες τις εφημερίδες- ότι η απορροφητικότητα στα προγράμματα του περιβάλλοντος είναι 75%. Ερωτώ λοιπόν: η απορροφητικότητα στο επιχειρησιακό του περιβάλλοντος είναι 75%, όπως λέει η πληρωμένη ανακοίνωση του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ή 71,5%, όπως μόλις χθες ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Οικονομίας;
      Τελειώνω με την καταγραφή μιας άλλης σκέψης. Οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε ότι στο ζήτημα των δημοσίων έργων και κυρίως αυτών που σχετίζονται με το περιβάλλον έχουμε ακολουθήσει όλοι ως κοινωνία, όλες οι εθνικές κοινωνίες, ένα απολύτως ασεβές, υβριστικό, κανιβαλικό θα έλεγα μοντέλο διαρκούς ασέλγειας εις βάρος της φύσης και βεβαίως, ορθά η φύση πια μας τιμωρεί. Και ορθά πια όλες οι κοινωνίες ψάχνουν με αγωνία να βρουν τρόπους για να ακολουθήσουν διαδικασίες βιώσιμης ανάπτυξης.
      Κύριε Υπουργέ, επειδή ακόμα στο ίδιο Υπουργείο συνυπάρχει το κατασκευαστικό κομμάτι των δημοσίων έργων και το κομμάτι του περιβάλλοντος, πρέπει να σας πω ότι θα έχετε χρέος, για όσο διάστημα ισχύει αυτό, ως κομμάτι των δημοσίων έργων, ως τμήμα του δημοσίου που ασχολείται με τα δημόσια έργα, να διαμορφώσετε μία τακτική δημοσίων έργων, η οποία θα σέβεται την βιώσιμη ανάπτυξη. Για παράδειγμα, στο χώρο των μεταφορών θα σέβεται τις αρχές της βιώσιμης αστικής κινητικότητας. Θα αναγνωρίζει για παράδειγμα ότι τα περίφημα ογδόντα τρία χιλιόμετρα που θα φτιάξετε στην Αττική τα επόμενα χρόνια θα κορεστούν και αυτά μέσα σε πέντε χρόνια από την κατασκευή τους, ότι πρέπει να ενισχύσουμε κατά απόλυτη προτεραιότητα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τους εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης. 
      Θα  πρέπει επιπλέον να αναγνωρίσετε ότι στο άλλο μεγάλο, ίσως στο κορυφαίο θέμα που θα αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία που είναι η διαχείριση του υδατικού δυναμικού, η λύση δεν μπορεί να είναι τα μεγάλα έργα, δεν μπορεί να είναι τα μεγάλα φράγματα, δεν μπορεί να είναι οι εκτροπές ποταμών, δεν μπορεί να είναι μόνο οι μεγάλες μονάδες αφαλάτωσης. Αυτά εν μέρει μπορεί να είναι. Η κορυφαία στρατηγική κίνηση που πρέπει να γίνει από την πλευρά της χώρας είναι η εξοικονόμηση υδατικών πόρων. Να μην έχουμε πια μετά τους περίφημους δρόμους ανάπτυξης και «φράγματα ανάπτυξης», με σκοπό να κάνουν πολλές χαρές και χαρούλες οι μεγαλοεργολάβοι, αλλά επιτέλους ως μία σοβαρή κοινωνία να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι απαράδεκτο, η γεωργία μας να κατασπαταλά το 85% του υδατικού δυναμικού της χώρας με απόλυτη ασυδοσία, όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι με ελάχιστα χρήματα μπορούμε να προωθήσουμε σύγχρονες μεθόδους άρδευσης, για παράδειγμα την στάγδην άρδευση, που να μας οδηγήσει στο να καταναλώνουμε λιγότερη από τη μισή ποσότητα νερού. Να πάψουμε πια ως κοινωνία να θεωρούμε αποδεκτό η Ε.ΥΔ.Α.Π. να χάνει από τους αγωγούς της πόσιμο νερό σε ποσοστό 20% και να πούμε ότι το αποδεκτό δεν είναι πια 20%, αλλά είναι 5% και να προχωρήσουμε άμεσα σε όποιες συντηρήσεις δικτύων πρέπει να ακολουθηθούν. 
      Με αυτές τις σκέψεις, κύριε Υπουργέ, τελειώνω και εύχομαι να έχουμε μία καλύτερη πορεία στα δημόσια έργα το επόμενο χρονικό διάστημα.
      Ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ο κ. Μαρκόπουλος, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, έχει το λόγο.
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατά βάση δεν διαφωνούμε σήμερα στο νομοσχέδιο περί κωδικοποίησης των δημοσίων έργων, τον νέο κώδικα, ο οποίος ουσιαστικά αποτελείται από είκοσι επτά νόμους και οκτώ προεδρικά διατάγματα και πλήθος υπουργικών αποφάσεων. 
      Βεβαίως, το γεγονός ότι αυτό το έργο έχει ξεκινήσει από το 2003 και φθάσαμε να το υλοποιήσουμε το 2008 καταδεικνύει δύο πράγματα. Εγώ βγάζω από το συλλογισμό μου την αλλαγή της Κυβέρνησης, γιατί θεωρώ ότι αυτό δεν αντέχει ούτε σε κομματικούς εναγκαλισμούς ούτε σε ανταγωνισμούς. Το γεγονός, όμως, ότι η ελληνική πολιτεία χρειάστηκε πέντε ολόκληρα χρόνια για να κάνει κωδικοποίηση ενός πολύ μικρού κομματιού, αλλά, βεβαίως, πολύ σημαντικού και με ιδιαίτερη αξία από το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη χώρα, αυτό σημαίνει δύο πράγματα: ή ότι δεν έχουμε αντιληφθεί την αξία της κωδικοποίησης ή ότι υπάρχει πλέον πανσπερμία νόμων και είναι τόσοι πολλοί οι αντικρουόμενοι νόμοι για το ίδιο ακριβώς αντικείμενο, που πραγματικά η κωδικοποίηση θεωρείται πλέον ηρωική πράξη γι’ αυτούς που την κάνουν.
	Εν πάση περιπτώσει, αξίζουν συγχαρητήρια για το γεγονός ότι φτάσαμε σ’ αυτό το έργο που θεωρώ ότι θα είναι ένας μπούσουλας για τα επόμενα μεγάλα έργα, τα οποία οφείλουν να συνεχιστούν στον τόπο και τα οποία με μεγάλη χαρά βλέπω ότι η Κυβέρνηση συνεχίζει και προγραμματίζει καινούργια.
	Δεν θα συμμεριστώ τον ανταγωνισμό της πατρότητας των μεγάλων έργων. Απλά θα υπενθυμίσω ότι μεγάλα έργα που τα ξέρει και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας, όπως είναι η Αττική οδός, για την οποία επαίρεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ήταν προγραμματισμένα και προσχεδιασμένα από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως επίσης και η χωροταξική τοποθέτηση γεωγραφικά της πιθανής θέσης του αεροδρομίου των Σπάτων. Πολλά έργα απ’ αυτά που υλοποιούνται σήμερα ήταν σύλληψη προηγούμενων κυβερνήσεων και πολλά απ’ αυτά που υλοποιούνται σήμερα δεν ξέραμε ποτέ θα υλοποιηθούν. Επομένως, περιττεύει πλέον μετά από τόσα χρόνια να ανταγωνιζόμαστε για το ποιοι κάνουν τα έργα.
	Αυτό που έχει όμως πολύ μεγάλη σημασία είναι το πώς υλοποιούνται τα έργα, ποια είναι η ποιότητα των έργων, ποιο είναι το κόστος των έργων, διότι το κόστος των έργων είναι χρήματα όλων μας. Ακόμα και τα χρήματα που έρχονται σαν αμιγής και καθαρή χρηματοδότηση από τα ευρωπαϊκά ταμεία και αυτά εν πολλοίς χρήματα φορολογούμενων Ευρωπαίων είναι γιατί πρέπει κάποτε να αποκτήσουμε μία συνείδηση ευρωπαϊκής χώρας. Είμαστε Ευρωπαίοι πολίτες. Εξάλλου, στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμβάλλουμε κι εμείς και όχι με λίγα χρήματα.
	Άρα, λοιπόν, αυτό που έχει σημασία –βεβαίως, η κωδικοποίηση είναι ένα θεμελιώδες έργο- είναι πώς υλοποιούνται τα έργα, με ποια ποιότητα, με ποιο κοστολόγιο, ποιοι τα παραλαμβάνουν και ποιοι τα συντηρούν μετά. Οι Έλληνες πολίτες διαχρονικά πληρώνουν για τη συντήρηση αυτών των έργων. Αυτά είναι ζητήματα, τα οποία πρέπει να μας απασχολήσουν ιδιαίτερα έντονα. 
	Κύριε Υπουργέ, σας άκουσα πριν να αναφέρετε –και το επικροτώ κι εγώ- το γεγονός ότι με την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης του Υπουργείου από τον κ. Σουφλιά και με τη δική σας πολύ σημαντική τεχνοκρατική βοήθεια, αλλά και την πολιτική δεν αλλάξατε κανέναν από τις διευθύνσεις του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.. Δεν το βάζω σε καμμία περίπτωση στην κατεύθυνση του κομματικού ανταγωνισμού, μακράν εμού. Οφείλω όμως να σας πω ότι η Νέα Δημοκρατία σ’ αυτήν την Αίθουσα, όταν ήταν αντιπολίτευση πολλές φορές είχε στηλιτεύσει το κόστος και την ποιότητα κάποιων έργων. Δεν θέλω να μπω επί της ουσίας. Τα έργα αυτά υλοποιήθηκαν από συγκεκριμένες πολιτικές ηγεσίες και από την ίδια ακριβώς δημόσια διοίκηση η οποία τα παρέλαβε, τα υπηρέτησε και τα παρακολούθησε.
	Ίσως μερικές φορές να φοβόμαστε να κάνουμε αλλαγές μήπως κατηγορηθούμε ότι το κάνουμε για λόγους «χρωματισμού» ή κομματισμού. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι, η δημόσια διοίκηση να είναι πάντα στο ποιοτικό ύψος στο οποίο βρίσκεται η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, να μπορεί να προσφέρει με τις τεχνοκρατικές γνώσεις και να συνεισφέρει στον κεντρικό και γενικότερο σκοπό που έχει το κάθε Υπουργείο. 
	Άκουσα πριν επικρίσεις για το χαμηλό ποσοστό των δημοσίων επενδύσεων και άκουσα επίσης επικρίσεις για το γεγονός ότι τα συγχρηματοδοτούμενα έργα σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι πολύ χαμηλότερου ποσοστού στο σύνολο των δημοσίων έργων απ’ ό,τι στην Ελλάδα, όπου είναι κάπως υψηλότερου ποσοστού.
      Οφείλουμε όμως να παραδεχθούμε κάτι. Μπορεί να είναι έτσι και το δέχομαι. Να παραδεχθούμε όμως ότι διαχρονικά, με το ποσό το οποίο περισσεύει από τον προϋπολογισμό ή, αν το θέλετε, επιλέγεται από τις πολλές ανάγκες της χώρας, δεν έχουμε κατορθώσει μέχρι τώρα με τις δημόσιες επενδύσεις να ακολουθήσουμε τις ταχύτητες ανάπτυξης της υπόλοιπης Ευρώπης.
      Και εδώ τα συγχρηματοδοτούμενα δεν έρχονται για τίποτε άλλο. Ο στόχος είναι ένας: να διογκώσουν το αποτέλεσμα, τον δυναμισμό, την κατεύθυνση και τη δυνατότητα να φτιάχνονται πολλά νέα έργα των δημοσίων επενδύσεων. Είναι ένα επιπρόσθετο ποσό, το οποίο έρχεται να συμβάλει, εκεί που διαχρονικά υπάρχουν ελλείμματα. Και βέβαια, δεν θα συζητήσουμε σε αυτή την ευκαιρία γιατί υπάρχουν ελλείμματα στις δημόσιες επενδύσεις ή γιατί υπήρχαν ή υπάρχουν άλλες προτεραιότητες πολλές φορές.
      Θα υπενθυμίσω επίσης ότι τα περισσότερα έργα – και ιδιαίτερα αυτό αφορά τους οδικούς άξονες – τα οποία έγιναν με δημόσια χρηματοδότηση είχαν διόδια, από τα οποία εισέπραττε το κράτος διαχρονικά και δεν απέδιδε στους πολίτες εκείνη την ποιότητα της επισκευής ή της συντήρησης των έργων.
      Άρα, οφείλουμε με την υλοποίηση των συγχρηματοδοτούμενων έργων, διογκώνοντας ουσιαστικά το αποτέλεσμα των δημοσίων δαπανών και βάζοντας αυτά τα οποία βάζουμε σαν διόδια ή σαν κόστος, αν το θέλετε, σε αυτές τις γενιές που είμαστε τώρα και στις επόμενες, να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον στους πολίτες ποιοτικά έργα, όπως αυτά τα οποία έχει η υπόλοιπη Ευρώπη και τα ζηλεύουμε.
      Ξέρει πολύ καλά η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου τους προβληματισμούς οι οποίοι υπάρχουν για το ύψος των διοδίων, για ορισμένα από αυτά, και περιμένουμε κάποιες μικροδιορθώσεις, κύριε Υπουργέ, στο βαθμό που η πολιτική ηγεσία πιστεύει ότι πρέπει να άρει ορισμένες αδικίες σε ορισμένες περιοχές της χώρας.
      Επίσης, σχετικά με τις νέες εξαγγελίες των έργων στο επίπεδο της Αττικής, μένω και παραμένω και πιστεύω ασφαλώς τις εξαγγελίες του Υπουργού κ. Σουφλιά ότι αυτά τα χρήματα δεν αφορούν το 80% του Ε.Σ.Π.Α., το οποίο θα πάει στην περιφέρεια. Καλώς ή κακώς μπορεί να έγιναν έργα τα τελευταία χρόνια στο Λεκανοπέδιο, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε ότι η ελληνική περιφέρεια – και ας μην επαίρεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση για τη μεγάλη προσφορά της στην περιφέρεια – έμεινε εγκαταλελειμμένη.
      Χρειαζόμαστε αυτήν την προώθηση. Το 80% του Ε.Σ.Π.Α., το οποίο θα πάει στην περιφέρεια, θα είναι μια πολύ μεγάλη πνοή για τα επόμενα πολλά-πολλά χρόνια, αν και εφόσον μείνουν τα πράγματα όπως είναι. Και είναι το τελευταίο μεγάλο χρηματοδοτικό πρωτόκολλο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
      Επίσης θέλω να παραμείνω στην εξαγγελία των νέων έργων για το Λεκανοπέδιο στο γεγονός ότι τα έργα τα οποία θα γίνουν με παραχώρηση, θα γίνουν με νέους διαγωνισμούς, συγκρίνοντας αυτό το οποίο εξηγγέλθη με αυτό το οποίο έγινε πριν από αρκετά χρόνια, όπου πολλά από τα νέα έργα στη βάση παλαιών έργων έγιναν χωρίς διαγωνισμούς και με διαδικασίες οι οποίες πολλές φορές απετέλεσαν αφορμή εντόνου διαλόγου και αντιπαραθέσεων σε αυτήν την Αίθουσα.
      Διότι η διαφάνεια την οποία επιδιώκει η κωδικοποίηση των δημοσίων έργων η οποία επιτελείται και την οποία σήμερα ψηφίζουμε, η διαφάνεια της υλοποίησης αυτών των έργων, της παρακολούθησης και της αποτίμησης είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα το οποίο μπορούμε να προσφέρουμε στα δημόσια έργα από δω και στο εξής.
      Πάρα πολλές φορές έχουν γίνει τα μεγάλα έργα της πατρίδας μας αντικείμενο σοβαρότατων κομματικών ανταγωνισμών, σε πλήρη αντιπαράθεση με αυτά τα οποία μας είπε πριν από λίγο η πολιτική ηγεσία, η οποία αντιμετωπίζει τα δημόσια έργα σαν μια συνέχεια, σαν μια αχρωμάτιστη και ακομμάτιστη διαδικασία. Και ενδεχομένως, ασφαλώς, δεν έχετε άδικο.
      Κλείνοντας, θέλω να πω ότι η Νέα Δημοκρατία πιστή στις εξαγγελίες της και βεβαίως σε απόλυτη ακολουθία με τις υψηλές προσδοκίες των πολιτών, από τους οποίους αντλούμε δύναμη και πρέπει να την επιστρέψουμε σε αυτούς με απόδοση πολιτική και οικονομική, θα προχωρήσει στο πρόγραμμά της, πιστή στις δεσμεύσεις της και πάνω απ’ όλα στην υλοποίηση της τόνωσης της ελληνικής περιφέρειας με το 80% του Ε.Σ.Π.Α..
      Παραμένει πιστή, επίσης, στις ανάγκες για περιβαλλοντική προστασία σε μία κοινωνία και σ’ έναν πλανήτη στον οποίο ο διάλογος για το περιβάλλον, στο οποίο ζούμε, έχει ανοίξει και θα παραμείνει για πάρα πολλά χρόνια ανοικτός. 
      Στην Ελλάδα τα ελλείμματα είναι πάρα πολύ μεγάλα. Οι πρωτοβουλίες είναι εξαιρετικά πρόσφατες. Ο διάλογος και ο προβληματισμός που έχουν ξεκινήσει, φοβάμαι ότι δεν έχουν αποδώσει ακόμη αυτά τα οποία πρέπει να αποδώσουν. Και δράττομαι της ευκαιρίας να συμφωνήσω με τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι ένα από τα κορυφαία ζητήματα, τα οποία πρέπει να συζητήσουμε, είναι οι απώλειες των υδάτινων πόρων αυτής της χώρας, υδάτινων πόρων που πάνω από το 70% από αυτό που μπαίνει στη χώρα σαν βροχή, χιόνι ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο φαίνεται τελικά ότι πηγαίνει αδίκως και ασκόπως στη θάλασσα, εγκαταλείποντας τους υπόγειους ορίζοντες και τα υπόγεια ύδατα. Είναι ένα ζήτημα, το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει, γιατί οι καιροί, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι έτσι, όπως ήταν πολλές φορές στο παρελθόν. 
      Εύχομαι, λοιπόν, ο προγραμματισμός και τα έργα, ιδιαίτερα για το Ε.Σ.Π.Α., στο Υπουργείο Χωροταξίας και Περιβάλλοντος να είναι αυτά, τα οποία θα αποτελέσουν αντικείμενο συμφωνίας σε αυτήν την Αίθουσα και προόδου της χώρας στο βάθος των επόμενων δεκαετιών.
      Ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Μαρκόπουλε.
      Ξεκινούμε τώρα τις δευτερολογίες και παρακαλώ την εισηγήτρια της Νέας Δημοκρατίας κ. Κόρκα-Κώνστα να πάρει το λόγο για επτά λεπτά.
      Κυρία Κόρκα, έχετε το λόγο.
      ΑΘΗΝΑ ΚΟΡΚΑ-ΚΩΝΣΤΑ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
      Επειδή εγώ ως εισηγήτρια στην πρωτολογία μου εστίασα μόνο στην Κύρωση της Κωδικοποίησης της νομοθεσίας της κατασκευής των δημοσίων έργων, θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις, όπως και να δώσω και εγώ κάποιες απαντήσεις, διότι το θέμα των δημοσίων έργων είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη της χώρας μας, καθώς ήταν, είναι και θα εξακολουθεί να είναι ο μοχλός ανάπτυξης της χώρας. 
      Στο σημείο, που θέλω να σταθώ, είναι ότι δεν μπορώ να δεχθώ να απορρίπτεται μία δουλειά ή να μηδενίζεται –γιατί ακούστηκε από συναδέλφους της Αντιπολίτευσης και ιδιαιτέρως του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είχε κυβερνήσει τα προηγούμενα χρόνια- το κομμάτι αυτό των έργων που έχει γίνει την τελευταία τετραετία. 
      Μέσα σε τέσσερα ημερολογιακά έτη, κύριοι συνάδελφοι, έχουν μεθοδευθεί οι δρόμοι ανάπτυξης. Και δρομολογήθηκαν και έγιναν οι μελέτες και οι δημοπρατήσεις και ήρθαν προς Κύρωση στο Κοινοβούλιο και ξεκίνησαν τα έργα. Μέσα σε τέσσερα ημερολογιακά έτη έχουμε υπερδιπλάσιο αντικείμενο έργων από αυτά που είχαν γίνει την προηγούμενη δεκαετία, στην οποία βέβαια εμπεριέχονταν και τα ολυμπιακά έργα, των οποίων δεν είχαν ολοκληρωθεί κομμάτια τους μέχρι τον Αύγουστο του 2004 και απαιτήθηκε να ολοκληρωθούν, για να τελεστούν, έτσι όπως έγιναν και τελέστηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες που έφεραν τη χώρα μας στο προσκήνιο.
      Το σημείο, λοιπόν, που θα ήθελα να θέσω, που έχει μεγάλη σημασία και αφορά στα δημόσια έργα, είναι ότι με την αλλαγή αυτού του συστήματος ελέγχεται αυτό που γίνεται, τα έργα, η ποιότητά τους, η ταχύτητα, το κόστος και η απόλυτη διαφάνεια.
      Όσον αφορά το θέμα των απορροφήσεων, θα ήθελα να πω ότι μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη της χώρας, μας ενδιαφέρει το παρόν και το μέλλον. Πρέπει, όμως, να θυμηθούμε ότι σε πολλές περιφέρειες από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης -μεταξύ των οποίων και η Περιφέρεια Πελοποννήσου στην οποία ανήκει ο Νομός μου- δυστυχώς η απορρόφηση το Μάρτιο του 2004, ενώ είχε περάσει το μισό διάστημα, ήταν στο μονοψήφιο ή κοντά στο διψήφιο αριθμό του 9,8% ή του 10%. 
      Τα ποσοστά, λοιπόν, που έφθασαν σήμερα, μπορεί το χρονικό διάστημα μέχρι το τέλος του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης να είναι πολύ μικρά και να πρέπει να γίνει πολύ μεγάλη προσπάθεια -γιατί απορρόφηση σημαίνει περισσότερα έργα υποδομής, περισσότερη ανάπτυξη και βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών- τα ποσοστά τότε, όμως, στα δυόμισι χρόνια, ήταν πολύ μικρά.
      Επίσης, θα ήθελα να συμφωνήσω με τους Αχαιούς συναδέλφους που έθεσαν το θέμα του βορειοδυτικού άξονος της Πελοποννήσου, του αυτοκινητόδρομου Ελευσίνα-Κόρινθος-Πάτρα-Τσακώνα, διότι και ο δικός μου νομός, κύριε Υπουργέ, διασχίζεται από τους δύο αυτούς άξονες, το τμήμα Κόρινθος-Πάτρα και το τμήμα Κόρινθος-Τρίπολη, που ξεκίνησε τώρα να κατασκευάζεται, να βελτιώνονται κάποια κομμάτια και να ανακατασκευάζονται τα υπόλοιπα.
      Θέλω, λοιπόν και εγώ να προσθέσω τη δική μου άποψη για μια εισέτι φορά, ότι αυτήν τη στιγμή που βρισκόμαστε στη φάση της υλοποίησης της μελέτης. Έχει τύχει και το έχω ξαναθέσει και σ’ εσάς προσωπικά, κύριε Υφυπουργέ, και στον κύριο Υπουργό και κατά τη διάρκεια της κύρωσης της σύμβασης, τώρα που βρισκόμαστε στη φάση της μελέτης της εφαρμογής και μπορούν να γίνουν βελτιώσεις, να δείτε ξανά το θέμα της διαπλάτυνσης, αλλά κυρίως των παράπλευρων οδών -τέθηκε και κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην επιτροπή- διότι οι τοπικές κοινωνίες του κάθε ενός νομού διευκολύνονται από τους παράπλευρους δρόμους.
       Όπως να επισημάνω και μια εισέτι φορά το θέμα της δεύτερης σήραγγας στο Δερβένι -που η ετυμολογία της λέξεως γι’ αυτήν την πόλη του Νομού Κορινθίας  σημαίνει στενή λωρίδα- να μην διαχωρίζεται ταυτόχρονα και από την εθνική οδό και από τον προαστιακό. Ήδη έχει τεθεί πάρα πολλές φορές και έχουμε και τη διαβεβαίωση ότι θα ελεγχθεί τώρα που βρισκόμαστε στη φάση της μελέτης εφαρμογής και από εσάς και από τον κύριο Υπουργό, γιατί οι δρόμοι αυτοί θα είναι έργα υποδομής για την επόμενη πεντηκονταετία, αφού προστεθούν και όλα τα καινούργια.
      Αυτές τις παρατηρήσεις θα ήθελα να κάνω και πιστεύω ότι επειδή τα δημόσια έργα όντως αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι και μοχλό ανάπτυξης της χώρας μας, υπάρχει το ενδιαφέρον και η ταχύτητα για την υλοποίησή τους, για να έχουν και να απολαύσουν τα αποτελέσματα οι πολίτες, αναβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής τους. 
      Ένα τελευταίο σημείο. Θα ήθελα να σταθώ στη Ημέρα Περιβάλλοντος που βέβαια πλέον είναι αποκλειστικό ενδιαφέρον και θα πρέπει να είναι αποκλειστικό ενδιαφέρον το περιβάλλον και η βελτίωσή του για όλους μας, όχι μόνο εορτάζοντας ή με το να θυμόμαστε μόνο την 5η Ιουνίου, αλλά με συνεχείς κινήσεις. Ήδη έχει αφυπνιστεί η κοινωνία, ήδη υπάρχει το έντονο ενδιαφέρον για να γίνουν αυτά που πρέπει την «ύστατη στιγμή», ούτως ώστε να μπορέσουμε να προστατέψουμε εκείνο το οποίο δανειστήκαμε από τα παιδιά μας και το χρωστάμε.
      Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου):  Αμήν, κυρία συνάδελφε, συμφωνούμε όλοι μαζί σας.
      Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Γκατζής έχει το λόγο.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε, θα είμαι πολύ σύντομος.  
      Κύριε Υφυπουργέ, εμείς ξέρουμε ότι έχουμε διαφορές σήμερα με την Κυβέρνηση, με τα άλλα κόμματα κ.λπ., γενικότερα με την πολιτική. Μιλάμε για ένα σχεδιασμό της οικονομίας, όπου εκεί θα εντάσσονται και τα έργα, θα ιεραρχούνται  κ.λπ., τα έχουμε πει κατ’ επανάληψη, να μην τα επαναλάβω. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα περιμένουμε -και δεν περιμένουμε- πότε θα μπορέσει να αλλάξει η πολιτική, να αλλάξουν οι συσχετισμοί, να έρθουν αυτές οι δυνάμεις που θα εφαρμόσουν αυτήν την πολιτική. Εμείς κάνουμε και σήμερα προτάσεις.
      Σας είπαμε παραδείγματος χάριν ότι ο δημόσιος τομέας  -το Υπουργείο Δημοσίων Έργων, όπως σημειώσατε και εσείς έχει απαξιωθεί εδώ και δεκαετίες και απαξιώνεται συνέχεια και τελικά κοντεύει να εξαφανιστεί όλη αυτή η τεχνογνωσία που έχει συσσωρευτεί στο προσωπικό, με τις απολύσεις, με τις συνταξιοδοτήσεις κ.λπ. που δεν ανανεώνεται-  έχει χρησιμοποιηθεί όλα αυτά τα χρόνια για μικροπολιτικούς σκοπούς. Όταν, λοιπόν και οι Υπουργοί της ίδιας Κυβέρνησης χρησιμοποιούν αυτόν το μηχανισμό για ιδιοτέλεια ή για μικροπολιτικούς δικούς τους  σκοπούς, δεν μπορεί να τον επικαλείται σήμερα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας -όπως και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προηγούμενα- και να τον φέρνει σαν δικαιολογία, ότι αφού οι κυβερνήσεις που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια κατάντησαν, όπως κατάντησαν το δημόσιο, τώρα το δημόσιο είναι απαξιωμένο και δεν μπορεί να κάνει έργα. 
      Αυτό δηλαδή είναι σαν και αυτό που έλεγε ο κατηγορούμενος στο δικαστήριο «με συγχωρείτε, είμαι ορφανός, λυπηθείτε με» γιατί σκότωσε τον πατέρα του. Δηλαδή, το δημόσιο έχει καταντήσει έτσι από τις πολιτικές του δικομματισμού. Και οι κυβερνήσεις -όχι εσείς σήμερα που το αναφέρετε παρεμπιπτόντως, όπου παρουσιάσατε μία κατάσταση λέγοντας την αλήθεια, ότι οι κυβερνήσεις ευθύνονται γι’ αυτήν την κατάσταση και μάλιστα με πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα- επικαλούνταν ότι το δημόσιο έχει απαξιωθεί λέγοντας «δεν βλέπετε, βρε παιδιά, τι χάλια έχει;». Ποιος το κατάντησε όμως έτσι το δημόσιο; 
      Να σας φέρω ένα παράδειγμα. Είχε μετατεθεί ένας σύντροφός μας στο Βόλο, πριν από πολλά χρόνια, στην Εφορία, από το Υπουργείο Οικονομικών. Ζητούσε ο άνθρωπος να έρθει στο Βόλο, τελικά τα κατάφερε και ήταν τμηματάρχης. Τον έδωσαν σε μία υπηρεσία όπου ήταν επτά άτομα. Αναλαμβάνει λοιπόν, πηγαίνει και γνωρίζεται με τους υπαλλήλους. Ο ένας έλειπε. Τους είπε: «Μου είπε ο διευθυντής ότι έχουμε επτά άτομα προσωπικό εδώ. Πού είναι ο συνάδελφος να γνωριστούμε και να κουβεντιάσουμε;». Του είπαν ότι θα έρθει. Πραγματικά, πήγε γύρω στις 9.00΄ με 9.30΄, πήρε την εφημερίδα του, κάθισε, παρήγγειλε τον καφέ του και άρχισε  να τον πίνει. Πηγαίνει ο τμηματάρχης του και του λέει: «Είμαι ο καινούργιος τμηματάρχης, ήρθα να τα πούμε εδώ, να συνεργαστούμε, πες μου με τι αντικείμενο ασχολείσαι.». Εκείνος του είπε: «Ναι, ναι, θα τα πούμε, αλλά λίγο αργότερα». Ήπιε τον καφέ του, κάθισε λίγο και σηκώθηκε κι έφυγε. Πήγε τη δεύτερη μέρα και του είπε: «Κοίταξε να δεις, έχω ορισμένες δουλειές, πρέπει να ενημερωθώ», αλλά εκείνος τίποτε. Αφού γινόταν αυτό συνέχεια, τον βγάζει αναφορά και τρώει πέντε ημέρες πρόστιμο. Οι πέντε ημέρες έγιναν δέκα, οι δέκα έγιναν δεκαπέντε και μετά θα περνούσε στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο για απόλυση. Τον πήρανε λοιπόν από το Υπουργείο και του είπαν: «Ξέρεις πού είναι ο Έβρος;». Αυτό είπαν του τμηματάρχη! 
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Ποιος χαλάει λοιπόν το δημόσιο; Οι ίδιες οι διοικήσεις, οι ίδιες οι κυβερνήσεις. Μην το επικαλούμαστε λοιπόν.
      Με αυτήν την έννοια, ήθελα να πω ότι δεν είναι μονόδρομος αυτή η πολιτική, κύριε  Υπουργέ. Πραγματικά πονάμε το δημόσιο χρήμα και το κόστος που πληρώνει, ξαναπληρώνει και τριτοπληρώνει ο κοσμάκης, ιδιαίτερα με αυτές τις αναθέσεις. Το ξέρετε και εσείς, συζητήσαμε το νομοσχέδιο τόσες φορές. Η συμμετοχή του σε αυτά τα έργα είναι 8%. Αν λάβουμε υπ’ όψιν το εργολαβικό κέρδος που κυμαίνεται στο 18%, τι βάζουν αυτοί; Τίποτε και αρχίζουν να εισπράττουν πριν ακόμα αρχίσει το έργο.
      ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κάνετε λάθος στα νούμερα.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Θυμάμαι το εξής: Να σας αναφέρω την Ε65, 1.600. Βάζουν 131.000.000. Πόσο είναι; Και δεν μιλάμε για τα δάνεια.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε Γκατζή, σας παρακαλώ. Έχετε διπλασιάσει τον αιτηθέντα χρόνο και αρχίζετε και κουβεντούλα με τον Υπουργό.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Με συγχωρείτε, κυρία Πρόεδρε, τελείωσα.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Σας ευχαριστώ για την παρέμβαση.
      Το λόγο έχει ο κ. Σπηλιόπουλος να δευτερολογήσει για πέντε λεπτά.
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
      Χαίρομαι πραγματικά που ο Υφυπουργός αναγνώρισε ότι κατά την εφαρμογή της νομοθεσίας υπάρχουν προβλήματα και πρέπει να τα δούμε. Πρέπει να δούμε κατ’ αρχάς την εφαρμογή της νομοθεσίας σε σχέση με τις αναθέσεις των δημοσίων έργων. 
      Πράγματι, κύριε  Υφυπουργέ, μπορεί να έχουν την αρμοδιότητα οι περιφερειάρχες για την έγκριση των αποφάσεων και της διαδικασίας για την ανάθεση των δημοσίων έργων στους Ο.Τ.Α., αλλά οι κατευθύνσεις πρέπει να δίνονται από το Υπουργείο. Οι περιφερειάρχες είναι εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως στις περιφέρειες. Πρέπει να υπάρχουν σαφείς κατευθύνσεις για το τι εγκρίνεται και τι δεν εγκρίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις. 
      Βεβαίως και για το δεύτερο θέμα που είπαμε, για τις Σ.Δ.Ι.Τ., πρέπει να το δείτε πολύ σοβαρά το ζήτημα. Η νομοθεσία που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή –η Κυβέρνηση έφερε αυτόν το νόμο και τον ψήφισε- δίνει τη δυνατότητα να γίνονται οι αναθέσεις και η εκτέλεση των έργων αυτών μέσω Σ.Δ.Ι.Τ., κατά παρέκκλιση της υφιστάμενης νομοθεσίας. Δεν ισχύει τίποτα. Μπορεί η διϋπουργική επιτροπή και η ειδική γραμματεία να αναθέτει τα έργα με συμβούλους, να τα ελέγχει με συμβούλους και το δημόσιο να μην έχει καμμία σχέση και να μην εφαρμόζεται κανένας απολύτως νόμος. Δεν ξέρω εάν αυτό το θέλει το Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και αν το θέλει και η ελληνική κοινωνία. Φαντάζομαι πως δεν θέλει κανένας να υπάρχει αδιαφάνεια. Γιατί με όρους αδιαφάνειας μπορούν να φυτρώσουν διάφορα κακά για την εφαρμογή αυτής της μεθόδου.
    Όσον αφορά το θέμα με τη χάραξη και με τα διόδια στους μεγάλους οδικούς άξονες. Είπατε κύριε Υφυπουργέ –και είναι αλήθεια αυτό- ότι το 60% με 65% των εσόδων από τα διόδια θα πηγαίνουν στο δημόσιο, θα πηγαίνουν σ’ ένα ταμείο, για να εκτελούνται στη συνέχεια άλλα δημόσια έργα. Πιστεύω όμως ότι σε μια κρίσιμη περίοδο που περνάει η ελληνική κοινωνία κύριε Υφυπουργέ, το δημόσιο πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα, να μειώνει όσο μπορεί τα κρατικά κόστη, δηλαδή τα διόδια και τις κρατικές υπηρεσίες. Γιατί έτσι θα δώσει και ένα μήνυμα στους κερδοσκόπους, στους εμπόρους, στους μεσάζοντες ότι πρέπει όλοι να φροντίσουν να μειωθεί το κόστος ζωής σήμερα για τον πολίτη, που είναι δυσβάστακτο. Η ακρίβεια είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. 
    Με αυτήν λοιπόν τη σκέψη θα έλεγα ότι θα πρέπει να ξαναδείτε αυτό το ζήτημα. Γιατί να έχετε 60% με 65% έσοδα από τους δρόμους και να μην έχετε λιγότερα; Να δώσετε τη δυνατότητα να εισπραχθούν μικρότερα διόδια από τους χρήστες. Είναι μια επιβάρυνση και αυτή. Πρέπει να το δείτε. Πρέπει να σας απασχολήσει πιστεύω. 
    Όσον αφορά την χάραξη, χαίρομαι πραγματικά που αναγνωρίζετε –ήδη απ’ ό,τι φαίνεται το μελετάει το Υπουργείο όπως είπε και η συνάδελφος από την Κορινθία- το θέμα της χάραξης σε κρίσιμα σημεία. Τα έχουμε θέσει πολλές φορές. Πρέπει να τα δείτε αυτά και νομίζω ότι είναι εφικτό αυτήν τη στιγμή να τα δείτε. Αν περάσει αυτή η περίοδος και ξεκινήσουν τα έργα, μετά θα είναι ανέφικτο. Και θα έρθουμε ενδεχομένως μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια και θα αναζητούμε λύσεις, ακριβές λύσεις και πιθανόν να μη μπορούμε να τις εφαρμόσουμε κιόλας. Τώρα είναι η ώρα. Πρέπει να πάρετε αποφάσεις και νομίζω ότι αφού παίρνετε μηνύματα από πολλές πλευρές και είναι τεκμηριωμένες αυτές οι απόψεις, πρέπει να τις δεχθείτε και να δούμε πως θα βελτιώσετε τα πράγματα. 
    Ελπίζω ότι θα υπάρξουν βελτιώσεις και στην Αχαΐα, ειδικά στην περιοχή των Βραχνέικων.  Το έχουμε θέσει πολλές φορές. Είναι μια αντίστοιχη περίπτωση με το Δερβένι. Πολύ στενή η λωρίδα, περνάει η σιδηροδρομική γραμμή, στενός ο οικισμός, περνάει ο παλιός δρόμος, θα γίνει ο καινούργιος οδικός άξονας. Δεν μένει τίποτε για τον οικισμό. Οι αποστάσεις επιπλέον γνωρίζετε ότι είναι απαγορευτικές για να κτίζουν κοντά στους οδικούς άξονες και πιστεύω σωστά. Άρα λοιπόν, φαίνεται ότι εκεί θα υπάρχουν τεράστια προβλήματα για την ανάπτυξη αυτών των οικισμών. 
    Ετέθη και το θέμα της ελεύθερης ενδονομαρχιακής επικοινωνίας από τα διόδια. Νομίζω ότι και αυτό είναι ένα ζήτημα, γιατί έτσι θα υπάρχει ελάφρυνση της κυκλοφορίας και από το υφιστάμενο παλιό οδικό δίκτυο που περνά μέσα από τους οικισμούς. Δώστε τη δυνατότητα –δε νομίζω ότι θα χαλάσει ο κόσμος- η ενδονομαρχιακή επικοινωνία σε κάποιες περιοχές να γίνεται ελεύθερα με την τοποθέτηση των διοδίων σε κατάλληλα σημεία. 
    Κλείνοντας θέλω να πω ότι σε σχέση με τις απορροφήσεις ότι έχετε το περιθώριο, ειδικά στις πυρόπληκτες περιοχές να έχετε ένα χρόνο επιπλέον. Ελπίζω ότι θα τα καταφέρετε εκεί για να μη χαθούν πολύτιμοι πόροι. Το ζήτημα όμως είναι τι γίνεται με το Ε.Σ.Π.Α.. Πράγματι, όπως είπε και ο κ. Μανιάτης, είμαστε στο δεύτερο χρόνο. Το Ε.Σ.Π.Α. 2007-2013  δεν έχει ξεκινήσει πουθενά. Θα χαθεί χρόνος και μετά θα τρέχουμε πάλι και θα ζητάμε παρατάσεις.
    Τελειώνω, λέγοντας ότι αύριο έχουμε την Ημέρα του Περιβάλλοντος. Θεωρώ ότι το περιβάλλον και τα δημόσια έργα δεν είναι έννοιες ασύμβατες. Όμως το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και ο κ. Σουφλιάς τις θεωρεί έννοιες ασύμβατες. Γι’ αυτό λέει ότι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε Υπουργείο Περιβάλλοντος όσο καιρό θα έχουμε να κάνουμε αναθέσεις και χαράξεις και να προχωρήσουμε τα μεγάλα δημόσια έργα. Δεν είναι έτσι. Κάνει λάθος ο κ. Σουφλιάς. Τα δημόσια έργα και το περιβάλλον είναι έννοιες συμβατές. Και μάλιστα θα έλεγα, όπως είπε και ο κ. Μανιάτης, ότι θα έπρεπε μέσω των δημοσίων έργων πραγματικά να αναβαθμίσουμε το περιβάλλον και να δείξουμε ότι λαμβάνουμε και τα μηνύματα για τις κλιματικές αλλαγές και το φαινόμενο του θερμοκηπίου με την εξοικονόμηση του νερού, με τα έργα για την προστασία και ιδιαίτερα με τα έργα που θα εξασφαλίζουν νερό για να έχουμε επάρκεια νερού στη χώρα μας. Καθώς φαίνεται η χώρα μας θα είναι απ’ αυτές που θα πληγούν περισσότερο από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και από τις κλιματικές αλλαγές. 
    Πιστεύω λοιπόν, με την ευκαιρία που θα έχουμε αύριο την Ημέρα του Περιβάλλοντος, το Υπουργείο πρέπει να αναθεωρήσει ορισμένα πράγματα, σε σχέση με την τακτική που έχει εφαρμόσει και βεβαίως ο αρμόδιος Υπουργός κ. Σουφλιάς ο οποίος θεωρεί τα δημόσια έργα και το περιβάλλον ότι είναι δυο έννοιες ασύμβατες. Εμείς δεν θεωρούμε ότι είναι ασύμβατες. Ίσα, ίσα πρέπει τα δημόσια έργα να υπηρετούν αυτήν την έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος.
    Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. 
    ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ, κύριε συνάδελφε.
    Το λόγο έχει η κ. Φιλίνη για να δευτερολογήσει για επτά λεπτά.
    ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
    Ήθελα να ξεκινήσω, θέτοντας ορισμένα ζητήματα που μπήκαν στη διαδικασία και που θα έπρεπε να απαντηθούν. Κατ’ αρχάς, ήθελα να πω ότι δυστυχώς ορισμένοι Βουλευτές του κόμματος του ΛΑ.Ο.Σ. επανειλημμένως χρησιμοποιούν τη βουλευτική τους έδρα για να δημιουργούν ένα εμπρηστικό κλίμα στη Βουλή, όπως επίσης και στην κοινωνία γενικότερα μέσω μιας εικόνας που εκπέμπεται από τις τηλεοράσεις, πράγμα αρνητικό για τη δημοκρατία και το έχω ξαναπεί. Απόψε κατηγόρησαν ασύστολα το σύντροφό μας, τον Περικλή τον Κοροβέση, με ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες. Επίσης, χρησιμοποίησαν κατηγορίες εναντίον του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι χρησιμοποιεί βία εναντίον συγκεκριμένων ανθρώπων κ.λπ. και αυτά θεωρούμε ότι είναι ψευδή και ανυπόστατα. 
    Επίσης ήθελα να πω δυο λόγια σχετικά με ζητήματα που έθεσε ο κύριος Υπουργός για τα πανεπιστήμια. Από τη μεριά μας πρέπει να πούμε ότι θεωρούμε ότι μετά την ήττα της Κυβέρνησης στην Αναθεώρηση του Συντάγματος και ειδικότερα σχετικά με την προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 για τα πανεπιστήμια, η Κυβέρνηση έχει προβεί σε μία συστηματική προσπάθεια με συγκεκριμένα μέτρα αποδυνάμωσης του δημόσιου πανεπιστημίου. Αυτό δυστυχώς το είχε ήδη διαγράψει μέσα στη Βουλή πριν από δυο εβδομάδες και ο Υπουργός Παιδείας, ο κ. Στυλιανίδης, λέγοντας ότι τα προβλήματα του δημοσίου πανεπιστημίου θα λυθούν μέσα από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό μπορούμε να το δούμε και στα Πρακτικά, δεν είναι ένα ευφυολόγημα, ειπώθηκε αυτό, ότι χρειάζεται μια γροθιά στο στομάχι το δημόσιο πανεπιστήμιο και η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα βοηθήσει. Θεωρούμε ότι αυτήν την στιγμή αποδεικνύεται ότι αυτή η πορεία είναι αρνητική.
    Εμείς ως Συνασπισμός και ως ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θέλω να διευκρινίσω, είμαστε γενικά πάντοτε κατά της χρήσης βίας και στα πανεπιστήμια και παντού. Έχουμε ταχθεί ήδη από πέρυσι -το έχουμε ξαναπεί αυτό- υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών και όλων των παραγόντων για την εκλογή των πρυτανικών αρχών. Επίσης -σε αυτό είδα κάτι θετικό σε αυτά που είπε ο κύριος Υπουργός- πραγματικά βλέπουμε και εμείς ότι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι σήμερα έχουν μια ιδιαίτερη ευθύνη για να βοηθήσουν σε μια αποκλιμάκωση μέσα στα πανεπιστήμια της έντασης που υπάρχει.
    Τώρα, θέλω να αναφέρω τρία ζητήματα, σχετικά με την κύρωση της συγκεκριμένης νομοθεσίας των δημοσίων έργων. Θα θέλαμε ο κύριος Υπουργός να αναφερόταν πιο συγκεκριμένα σε ορισμένα ζητήματα που θέσαμε και εμείς. Πρώτα απ’ όλα γι’ αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα του παραμερισμού και της αδρανοποίησης των υπηρεσιών και του δυναμικού του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. που συμβαίνει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια και που έχει άμεση επίπτωση στα δημόσια έργα. Στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. υπάρχει ένα πλούσιο δυναμικό, το οποίο πιστεύουμε ότι πρέπει να μπαίνει στην υπηρεσία της χώρας, γι’ αυτό εξάλλου έχει επενδύσει σ’ αυτό το δυναμικό και ο ελληνικός λαός.
    Το δεύτερο -και δεν απαντήθηκε από τον κύριο Υπουργό- που ήθελα να ξανατονίσω είναι το γεγονός ότι μέσα από τις Σ.Δ.Ι.Τ. και από τις συμβάσεις παραχώρησης δεν δίνονται οι εγγυήσεις στα δημόσια έργα, σχετικά με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και του πολιτιστικού περιβάλλοντος.  Ανέφερα ξανά το συγκεκριμένο παράδειγμα που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ, του αυτοκινητόδρομου Ελευσίνας-Τσακώνας που περνάει μέσα από την περιοχή NATURA στην Ηλεία, στον Καϊάφα.
    Είδαμε ότι δεν λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα, που βέβαια κοστίζουν. Δεν το αρνούμαστε αυτό, αλλά για να έχουμε την αειφορία πρέπει να δώσουμε ορισμένα χρήματα για να μπορέσει να διασωθεί και αυτή η περιοχή NATURA όπως και όλες οι αντίστοιχες περιπτώσεις. Είμαστε στην παραμονή του εορτασμού της ημέρας του Περιβάλλοντος. Θα ελπίζαμε σε μια σοβαρή ανακοίνωση προς αυτήν την κατεύθυνση από τη μεριά του Υπουργού.
    Τέλος, θέλω να αναφέρω πάλι το ζήτημα του τεράστιου ύψους των διοδίων και το γεγονός της έλλειψης των εναλλακτικών δυνατοτήτων για τους πολίτες με τους παράπλευρους δρόμους, όπως και με το σιδηρόδρομο. Όσο δεν υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες, θα πρέπει η πολιτεία να λάβει μέτρα ώστε να μην πέφτουν στις πλάτες των πολιτών αυτά τα τεράστια έξοδα με τα διόδια. Τι μέτρα θα πάρει η πολιτεία; 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (΄Ελσα Παπαδημητρίου):  Ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Βορίδης, έχει το λόγο.
      ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Κατ’ αρχάς, μια παρατήρηση. Κατά τη γνώμη μου το όλο ζήτημα της παρούσης συζητήσεως θα έπρεπε να έχει εξαντληθεί σε ένα τέταρτο. Το λέω αυτό, γιατί αν κάποιος μείνει σε αυτό που είναι το αντικείμενο της συζήτησης, το ζήτημα αν η κωδικοποίηση έχει γίνει ορθά και τίποτα άλλο. ‘Όλα τα άλλα είναι εκτός θέματος. Η συζήτηση μετετράπη σε μια συζήτηση με αφορμή την κωδικοποίηση γενικώς για σκέψεις πάνω στη νομοθεσία των δημοσίων έργων. Ενδεχομένως είναι μια κρίσιμη συζήτηση, και δεν το αρνούμεθα, αλλά θεωρώ ότι αυτό ίσως θα έπρεπε να γίνει πιο οργανωμένα αν κάποιος ήθελε να προξενήσει μια τέτοια συζήτηση. Εδώ παρασυρθήκατε και εσείς, κύριε Υπουργέ, σε αυτήν τη διαδικασία. Ενώ το μόνο που έχει να συζητήσει το ελληνικό Κοινοβούλιο αν καλώς έχει γίνει η κωδικοποίηση και αν άρτια έχουν κωδικοποιηθεί οι νόμοι, το Κοινοβούλιο δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει την αρτιότητα της κωδικοποίησης, γιατί θα έπρεπε να έχει από πίσω μια πολύ ισχυρή υποστηρικτική νομική υπηρεσία για να το βοηθήσει να τοποθετηθεί και να κρίνει το έργο της επιτροπής και των ανθρώπων που έχουν κάνει αυτήν την κωδικοποίηση. Αυτά τα πράγματα δεν τα έχει και με αυτήν την έννοια εδώ μοιραία έγινε μια τέτοια γενική συζήτηση. 
      Και αυτό που παραμένει σε εμένα τελείως ακατανόητο είναι γιατί σήμερα τα δύο κόμματα της Αριστεράς καταψηφίζουν τη συγκεκριμένη κωδικοποίηση, δεχόμενα ότι είναι καλή. Καταλαβαίνω την αντίρρηση των κομμάτων της Αριστεράς σε κομμάτια της νομοθεσίας –αυτό είναι δικαίωμά σας και δικαίωμά μας- αλλά το κρινόμενο σήμερα εδώ δεν είναι αυτό, διότι πρόκειται για νόμους ψηφισθέντες. Επομένως, δεν τίθεται τέτοιο θέμα.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Δεν ψηφίσαμε τους νόμους, θα ψηφίσουμε την κωδικοποίηση;
      ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Βεβαίως θα ψηφίσετε την κωδικοποίηση και νομίζω ότι είναι απλό. Δεν κρίνουμε τους νόμους. 
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Τι λές!
      ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ  ΒΟΡΙΔΗΣ: Στη παρούσα φάση δεν μπορείτε να κρίνετε τους νόμους. Νομικά δεν έχετε τη δυνατότητα να καταψηφίσετε τον ψηφισθέντα νόμο εδώ. Εδώ το μόνο που κρίνεται είναι το αν καλά κωδικοποίησε η επιτροπή. Επομένως είναι μια αρκετά τυπική διαδικασία. Αυτή είναι η άποψή μου και γι’ αυτό παραμένει ένα ανοικτό ζήτημα. 
      Το δεύτερο που θα ήθελα να σας θέσω όλως παρεμπιπτόντως εκτός της τυπικότητας είναι ότι θα πρέπει να γίνει μια ρύθμιση για τους κατοίκους των περιοχών της Αττικής οι οποίοι χρησιμοποιούν τα διόδια και τώρα θα πρέπει να πληρώνουν αυξημένα τέλη. Αυτοί μένουν στον Ωρωπό, στις Αφίδνες, στη Μαλακάσα και χρησιμοποιούν αυτούς τους δρόμους. Αυτό πρέπει να τακτοποιηθεί τουλάχιστον για τους κατοίκους αυτών των περιοχών. Είναι πολύ άδικο να πληρώνουν αυτοί οι κάτοικοι αυξημένα διόδια για μια χρήση των διοδίων πέντε ή δέκα χιλιόμετρα μέχρι τα όρια του Νομού Αττικής.
      Τώρα, αν θέλετε, οφείλω να απαντήσω σε ορισμένα πράγματα. Θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: Εμείς δεν πρόκειται να αποδεχτούμε κανενός είδους περιορισμό στο λόγο μας. Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει οποιαδήποτε εμπρηστική τοποθέτηση από την πλευρά μας. 
      Εμείς εκείνο το οποίο κάνουμε είναι να εκθέτουμε τις απόψεις μας. Νομίζω ότι τις εκθέτουμε με κόσμιο τρόπο, νομίζω τις εκθέτουμε χωρίς να θίγουμε προσωπικά κανέναν και ασκούμε πολιτική κριτική. Αν τώρα από ορισμένες πτέρυγες της Βουλής υπάρχει δυσανεξία για την ύπαρξή μας, αυτό ξέρετε δεν μπορείτε να το κρίνετε εσείς. Το έκρινε ο ελληνικός λαός. Θα συνυπάρξουμε. Και θα συνυπάρξουμε χωρίς εμείς να αυτολογοκρινόμαστε για να μη θίξουμε οποιονδήποτε.
      Είπατε και βαριές κουβέντες. Είπατε «ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες για το συνάδελφό μας κ. Κοροβέση». Ποια ήταν η ψευδής και ανυπόστατη κατηγορία; Έχει κατατεθεί στη Βουλή, στη Γραμματεία, το κείμενο της ανακοινώσεως του «Ουρανίου Τόξου». Έχει κατατεθεί και το κείμενο της ερωτήσεως του συναδέλφου κ. Κοροβέση και η ερώτηση του κ. Κοροβέση είναι πιστή αντιγραφή του δελτίου τύπου του «Ουρανίου Τόξου». Αυτό είπαμε. 
      Είπαμε ότι Βουλευτής σας υιοθετεί τις θέσεις του «Ουρανίου Τόξου». Τι το ψευδές έχει αυτό; Αν θέλετε να υποστηρίξετε τις θέσεις του «Ουρανίου Τόξου», με γεια σας, με χαρά σας. Σηκωθείτε και πείτε στον ελληνικό λαό ότι: «εμείς  υποστηρίζουμε μία οργάνωση, η οποία λέει ότι υπάρχει μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, η οποία λέει ότι καταπιέζει η Ελλάδα τα δικαιώματά της». Πείτε  λοιπόν: «εμείς υιοθετούμε αυτές τις κατηγορίες». Αυτό είναι δικαίωμά σας να το πείτε και δικαίωμα του ελληνικού λαού να το κρίνει. Να μας λέτε όμως ότι είπαμε ψέματα, δεν είπαμε.
      Τι άλλο είναι ψευδές από αυτό που είπαμε; Σήμερα έχει βγει ανακοίνωση του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στην οποία λέει ότι στα επεισόδια εμπλέκονται νεολαίοι σας. Δεν το λέμε εμείς, το λέει το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Πάλι λέμε ψέματα σ’ αυτό; 
      Βγήκε καθηγητής, τον οποίο δεν άφηναν να βγει από την Αίθουσα, ο κ. Πιπερόπουλος, να πω το όνομα συγκεκριμένα. Και εσείς λέτε ότι αυτό είναι ψευδές; Είναι πραγματικότητα, την κατέθεσε ο ίδιος. Αναγκάστηκε να καλέσει το Ε.Κ.Α.Β. για να φύγει.
      Σήμερα, ο Πρόεδρος της Νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ., ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, εδάρη ανηλεώς, γιατί είχε ο δύστυχος την τρομερή ιδέα να πάει να μοιράσει φυλλάδια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εδάρη ανηλεώς και νοσηλεύτηκε, σήμερα που μιλάμε, πριν από τρεις ώρες. Αυτά είναι ψεύδη;
      Ξαναλέω, πως εγώ τιμώ την ιδεολογική διαφωνία. Ελάτε και πείτε: «Κύριε, εμείς έτσι θέλουμε, έτσι μας αρέσει». Αλλά να έρχεστε να λέτε ότι εμείς λέμε ψέματα από τη μια και από την άλλη να λέτε γενικώς: «καταδικάζουμε τις πράξεις βίας» είναι υποκριτικό και αντιφατικό και πρέπει να είμαστε κατηγορηματικοί! 
      Όταν λέω «κατηγορηματικοί» επιτρέψτε μου να διευρύνω αυτήν τη θέση. Δεν μπορεί να ερχόμαστε να λέμε ότι είναι εμπρηστικό, επειδή ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων είπε: «εμείς θέλουμε να λειτουργήσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια». Με συγχωρείτε, θα ζητάει την άδεια των κουκουλοφόρων ο Υπουργός για να κάνει δηλώσεις; Θα ζητάει την άδεια η Κυβέρνηση από εσάς ή από οποιονδήποτε άλλο, προκειμένου να ασκήσει και να υπερασπιστεί την πολιτική της;
      Εμείς, βεβαίως, εδώ θα δώσουμε τις μάχες μας και εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά οι μάχες δίνονται στο Κοινοβούλιο, οι μάχες δίνονται συντεταγμένα. Εγώ δέχομαι ότι οι μάχες δίνονται στους κοινωνικούς χώρους, αλλά δεν δίνονται ούτε με ρόπαλα ούτε με κουκούλες ούτε με κράνη. Δεν δίνονται έτσι! Δίνονται με διάλογο, με διαδήλωση, με συγκέντρωση, με ανταλλαγή ιδεών.
      Ακούστε τώρα πού έχει οδηγηθεί η κατάσταση. Άκουσα τον κύριο Υπουργό. Κύριε Υπουργέ, μου φάνηκαν τρομερά αυτά που είπατε. Να πω γιατί. Τι είπατε; Ήσασταν επτά χρόνια Πρύτανης στο Πολυτεχνείο και ζούσατε –αυτό μας περιγράψατε- κάθε χρόνο την αγωνία του τι θα συμβεί. 
      Με συγχωρείτε, για μένα αυτό είναι το κατάντημα, το ότι ένας Πρύτανης, δηλαδή, η κορυφή στη διοικητική ιεραρχία ενός Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, ζει με αγωνία για το τι πρόκειται να συμβεί αύριο το πρωί στο Ίδρυμά του και είναι υποχρεωμένος να κάνει διαπραγματεύσεις, γιατί αυτό περιγράψατε. Κάνατε διαπραγματεύσεις υπό το φόβο ότι αν αυτά δεν γίνουν, εσείς θα έχετε πρόβλημα την επομένη το πρωί. Είναι μία κατάθεση την οποία αρχίζουν σιγά-σιγά και την κάνουν πάρα πολλοί πανεπιστημιακοί.
      Αυτό λοιπόν όταν σηκωνόμαστε εμείς και το καταγγέλλουμε –και εγώ θέλω μια ξεκάθαρη τοποθέτηση- όταν επισημάνουμε αυτά τα όχι απλώς κακά αλλά άθλια κείμενα, τότε εμείς είμαστε ακραίοι, ενώ αυτοί που δεν τα καταδικάζουν, αλλά επιχειρούν να συνδέσουν την αιτία τους –ψάχνουμε δήθεν μια αιτία στις κακουργηματικές πράξεις- λέγοντας ότι ο Πρωθυπουργός είναι «κουκουλοφόρος», λέγοντας ότι είναι –πώς το είπαν;- «προβοκάτορας», αυτοί τι είναι; 
      Δηλαδή, τι κάνετε; Δεν παράγετε νομιμοποίηση μ’ αυτό το λόγο γι’ αυτά τα έκτροπα; Μα, αν είναι «προβοκάτορας» και «κουκουλοφόρος» ο Πρωθυπουργός τότε καλά δεν κάνουν; Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνετε στην κοινωνία; Θα έπρεπε εδώ, όλες οι δυνάμεις να καταδικάσουν τη βία. Όχι έτσι, απλώς να λέμε ότι  καταδικάζουμε τη βία, αλλά στην πράξη, δηλαδή να πούμε ότι αυτό δεν είναι ανεκτή συμπεριφορά, ότι αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να βρούμε ένα επιχείρημα για να το δικαιολογήσουμε, ότι πρέπει να σταθούμε απέναντί του και να τελειώνουμε μ’ αυτές τις πράξεις. Όταν το λέμε αυτό εμείς είμαστε ακραίοι και οι άλλοι που λένε το ανάποδο είναι οι «μεσαίοι»; Είπε κάποιος να μην γίνει  διάλογος; Είπε κάποιος να μην ακουστούν αιτήματα; Είπε κάποιος να μην υπάρχει συνεννόηση; Είπε κάποιος να μην υπάρξουν συγκλίσεις, να μην επιδιωχθούν συναινέσεις; Όμως αν δεν επιτευχθούν αυτές οι συναινέσεις, τότε για το πανεπιστήμιο και την τύχη του –κι εγώ λέω όχι μόνο για το πανεπιστήμιο, αλλά και για τους εργασιακούς χώρους, για το αν θα γίνει μια νόμιμη πολιτική συγκέντρωση, για οτιδήποτε- θα αποφασίζουν κάποιοι που έχουν αποφασίσει ότι έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους και βαστάνε λοστάρια! Και εκεί εγώ θα επισημάνω ότι ναι, υπάρχει κυβερνητική ευθύνη.
      Ξέρετε πού υπάρχει κυβερνητική ευθύνη; Υπάρχει κυβερνητική ευθύνη στο ότι είναι απρόθυμη η Κυβέρνηση να εφαρμόσει το νόμο μέχρι το τέλος και να γυρίσουμε να πούμε ότι είναι αστειότητες αυτά περί πανεπιστημιακού ασύλου, έτσι όπως σήμερα χρησιμοποιείται το πανεπιστημιακό άσυλο. Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν φτιάχτηκε για να προστατεύει τα καδρόνια και τους κουκουλοφόρους! Φτιάχτηκε για να προστατεύει τους καθηγητές, να μιλάνε ελεύθερα, τους φοιτητές να μιλάνε ελεύθερα, από έναν εξωγενή παράγοντα που έρχεται να τους περιορίσει την ακαδημαϊκή ελευθερία. Υπάρχει σήμερα τίποτα τέτοιο; Αυτό γίνεται; Αυτό είναι το πανεπιστημιακό άσυλο; Επικαλούμαστε το πανεπιστημιακό άσυλο σήμερα γι’ αυτό το λόγο; 
      Επιτρέψτε μου να πω ότι εμείς θα εξακολουθούμε εδώ να υπερασπιζόμαστε αυτά που κατά τη γνώμη μας είναι αυτονόητα. Αν, κύριοι συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τα αυτονόητα τα θεωρείτε εμπρηστικά, προφανώς έχουμε πολύ, μεγάλη διάσταση απόψεων. Δικαίωμά σας να το λέτε, αλλά, σας παρακαλώ πολύ, την επόμενη φορά που θα έρθετε να μας πείτε ότι εμείς λέμε ψέματα –γιατί αυτό είπατε- τότε να έχετε και αποδεικτικά στοιχεία για τα δήθεν ψέματα που λέμε. Και ειδικά εγώ –θέλω να το πω- αλλά και οι συνάδελφοι του ΛΑ.Ο.Σ. δεν μιλάμε χωρίς στοιχεία. Εγώ και εκ της επαγγελματικής μου εμπειρίας, αν θέλετε, έχω τη διαστροφή να μην μιλώ χωρίς να έχω συγκεκριμένα στοιχεία. Καμμία συζήτηση δεν κάνω εγώ χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία, χωρίς παραπομπή στο σχετικό νούμερο 1 ή σε μαρτυρικές πηγές. Και σας τις είπα και τώρα τις πηγές. 
      Άρα, λοιπόν, όχι να λέτε ότι είναι ψέματα. Διότι αυτός ο οποίος ψευδώς αρνείται την κατηγορία, για να το πω διαφορετικά, αυτός είναι που ψεύδεται. Ελάτε να διαφωνήσετε ιδεολογικά αν θέλετε -δικαίωμά σας- αλλά όχι σ’ αυτό το επίπεδο. Να το ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν.
      Και να πω και κάτι ακόμη για να το ολοκληρώσω. Ξαναλέω ότι τις ιδεολογικές διαφωνίες εσείς μπορεί να τις νομίζετε αγεφύρωτες. Εγώ θα σας πω και κάτι άλλο. Δεν είναι ή δεν θα έπρεπε να είναι. Και αυτό το απευθύνω σ’ όλη την Αριστερά. Γιατί θεωρητικά κοινή μήτρα της σκέψης και της Αριστεράς είναι ο Διαφωτισμός και η Δυτική Φιλοσοφία. Εσείς την έχετε εγκαταλείψει και πια δεν ανήκετε σ’ αυτήν την παράδοση και σ’  αυτό το ρεύμα σκέψης. Εσείς κρυφθήκατε μέσα στο δογματισμό. Αλλιώς, μέσα στο πλαίσιο ακριβώς του ορθού λόγου θα μπορούσε να υπάρξει γόνιμη ανταλλαγή απόψεων. Αν όμως κλείνεται μέσα στο δογματισμό κάποιος, δεν ακούει τίποτα κι εκείνο που θέλει να κάνει είναι να καλυφθεί πίσω από τη λάσπη, πίσω από τις ύβρεις, πίσω από τις ψευδείς αρνήσεις ή πίσω από την κατασυκοφάντηση του άλλου -δεν ξέρω αν αυτό είναι αποτελεσματικό σ’ ένα επίπεδο πολιτικό- όμως είναι απολύτως αντίθετο στην ακεραιότητα που πρέπει να χαρακτηρίζει τον έντιμο και ευθύ πολιτικό διάλογο.
      Εγώ το λέω ξεκάθαρα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να κάνω διάλογο με τον οποιονδήποτε, αλλά έχω τεράστιο πρόβλημα όταν κάποιος αρχίζει και ψεύδεται προκειμένου να διατυπώσει δήθεν κατηγορίες για τους άλλους. Εμείς, λοιπόν, σε ομηρία δεν μπαίνουμε. Μπορεί κάποιοι άλλοι εδώ μέσα να έχουν μπει στο παρελθόν. Και με χαρά βλέπω –ειλικρινά το λέω αυτό- ότι σ’ αυτήν την Αίθουσα αρχίζουν και απελευθερώνονται φωνές, αρχίζουν και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Με χαρά άκουσα τον Πρωθυπουργό να τοποθετείται απέναντι στον κ. Αλαβάνο με σαφήνεια και καθαρότητα.
      Και είναι σημαντικό ότι τοποθετήθηκε μ’ αυτό τον τρόπο ο Πρωθυπουργός, γιατί επιτέλους – και αυτή είναι η διαφοροποίηση που φέρνει ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και μέσα στην κοινωνία- λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους! Και χαιρόμαστε αν είμαστε καταλύτες σ’ αυτή τη διαδικασία.
      Ευχαριστώ πολύ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου):  Ευχαριστώ, κύριε Βορίδη. 
      Ο κ. Μανιάτης έχει ζητήσει το λόγο.
      ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, αντιλαμβάνεστε ότι δεν με αφορούν καθόλου οι αποστροφές του λόγου του κ. Βορίδη, αναφορικά με το Συνασπισμό ή το Κ.Κ.Ε. και δεν έχω και κανένα λόγο να το σχολιάσω, δεν μου πέφτει λόγος.
      Οφείλω όμως να δηλώσω σ’ αυτήν την Αίθουσα ότι κατά την άποψη τη δική μας, κατά την άποψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Στυλιανίδης λειτούργησε απολύτως ενσυνείδητα ως εμπρηστής τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όταν γνωρίζοντας ότι έρχονται πρυτανικές εκλογές, εκλογές κοσμητόρων, σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, φροντίζει ελάχιστες εβδομάδες νωρίτερα να δηλώσει ότι ουσιαστικά παραιτείται του αξιώματός του, της εποπτείας των πανεπιστημίων, διότι δηλώνει ανικανότητα, αφού το μόνο μέσο για να σωθεί το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι το σοκ που θα υποστεί από τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων!
      Μετά, λοιπόν, από μια τέτοια δήλωση του αρμόδιου Υπουργού, θεωρούμε ότι όλοι πρέπει, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, να κάνουν την αυτοκριτική τους. Εμείς, ως ΠΑ.ΣΟ.Κ. πήραμε αμέσως ξεκάθαρη θέση. Καταδικάσαμε τις μειοψηφίες, οι οποίες προέβησαν σε βιαιοπραγίες και ήμασταν το πρώτο κόμμα που το έπραξε. 
      Από την άλλη, όμως, έχουμε χρέος να δηλώσουμε ότι η συγκεκριμένη τακτική της Κυβέρνησης και του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων οδηγεί σε αδιέξοδα και η Κυβέρνηση θα είναι η αποκλειστικά υπεύθυνη, αν οδηγηθούμε σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριοι συνάδελφοι, θεώρησα ότι είχα χρέος να επιτρέψω στον κ. Βορίδη να υπερασπιστεί –γιατί πραγματικά κατηγορήθηκε- το κόμμα του. Αλλά είστε όλοι εκτός θέματος και με παρασέρνετε!
      Τώρα, βλέπω ότι ζητά το λόγο ο συνάδελφός μου της Νέας Δημοκρατίας που οφείλει να υπερασπιστεί την Κυβέρνηση. Κλείνουμε εδώ, κύριοι συνάδελφοι; 
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, μου επιτρέπετε;
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε Γκατζή, τελειώνουμε; Ή θέλετε κι εσείς να υπερασπιστείτε τα όσια;
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Μία κουβέντα θέλω μόνο να πω, κυρία Πρόεδρε. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου):  Παρακαλώ. 
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Είναι παράδοξο νέοι άνθρωποι να έρχονται και να κάνουν μαθήματα δημοκρατίας στο Κ.Κ.Ε. και ιδιαίτερα από το κόμμα, στο οποίο ανήκουν. Δεν δεχόμαστε τέτοια μαθήματα.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Επιτρέψτε μου, αυτό είναι δικαίωμα όλων των πτερύγων και όλων των Βουλευτών.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Όχι, δεν είναι αυτό. Δεν είναι δικαίωμα, κυρία Πρόεδρε. Πρέπει να υπάρχει κατ’ αρχάς ένας σεβασμός και να υπάρχει από την άλλη μεριά μία εκτίμηση για το πού απευθύνεται και τι λέει.
      Από αυτή την άποψη, λοιπόν, δεν δεχόμαστε ούτε μαθήματα δημοκρατίας ούτε συμπεριφοράς. Δεν θέλω να σταθώ σ’ αυτά τα προβλήματα της παιδείας, όπως έχουν δημιουργηθεί και την καταδίκη που έχουμε για τα συγκεκριμένα μέτρα βίας κ.λπ..
      Όμως, στέκομαι σ’ αυτό ακριβώς, για να μην έλθω σ’ αυτό που λέτε ότι ανοίξαμε το θέμα και είμαστε εκτός συζήτησης. Μαθήματα δημοκρατίας δεν δεχόμαστε από κανέναν!
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου):  Ευχαριστώ, κύριε Γκατζή.
      Κύριε Υπουργέ, κλείνουν οι Βουλευτές με τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας τον κ. Μαρκόπουλο. 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε. 
      Δεν πρόκειται να «βάλω φωτιά» στην Αίθουσα ούτε πρόκειται να επιχειρήσω να αντιπαρατεθώ ούτε να διερμηνεύσω. Θέλω να πω μονάχα στον αξιότιμο συνάδελφο του ΛΑ.Ο.Σ. ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν περίμενε ερμηνείες και καθοδήγηση, για να απελευθερώσει τη φωνή του και να πει τα καλώς ή τα κακώς κείμενα στη χώρα. 
      Πρώτον, καλώς ή κακώς, η Νέα Δημοκρατία και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχουν κρυστάλλινες, εκπεφρασμένους με όλους τους τρόπους και προεκλογικά και μετεκλογικά σχεδιασμούς και τρόπους υλοποίησης τους.
      Δεύτερον, ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων είπε αυτό, το οποίο λέει η Νέα Δημοκρατία εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Αν κάποιοι αιφνιδιάστηκαν γιατί δεν τους άρεσε ή γιατί το είπε τώρα, λυπούμαι πάρα πολύ, αλλά δεν το είπε τώρα. Το ξαναείπε τώρα και θα το ξαναπεί όσες φορές χρειάζεται, διότι αυτή είναι η ευθύνη του για να καταδείξει το δρόμο, τον οποίο τέλος-τέλος έχει η Πλειοψηφία, η οποία κυβερνά τον τόπο, με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους. 
      Επίσης, θα πω ότι «τορπιλίστηκε» η Συνταγματική Αναθεώρηση, με αφορμή και κατακλείδα το άρθρο 16 και αποχώρησαν κάποιοι οι οποίοι δεν είχαν άποψη, γιατί δεν είχαν φροντίσει να πείσουν τη νεολαία τους -και αναφέρομαι στην Αξιωματική Αντιπολίτευση- που άλλες θέσεις εξέφραζε απ’ ό,τι η ηγεσία και άλλες θέσεις εξέφραζαν άλλα τμήματα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας από την ηγεσία. Αυτό, για να κλείσουμε τη συζήτηση και να ξεκαθαρίσουμε και πάλι αυτό με το οποίο ξεκινήσαμε, ότι η Νέα Δημοκρατία έχει κρυστάλλινες, σαφείς, εκπεφρασμένες απόψεις και προτάσεις για τη λύση τους.
      Κλείνω το θέμα της παιδείας. Θα ήθελα να πω ότι μερικές φορές η Αίθουσα γίνεται σύμφωνα με το ανέκδοτο, το οποίο θα χρησιμοποιήσω και θα μου επιτρέψετε, κυρία Πρόεδρε. Όταν το μαθητή τον ρωτούσαν τι ξέρει για το λιοντάρι και αυτός δεν ήξερε το θέμα αλλά ήξερε για το μυρμήγκι, έλεγε: «Το λιοντάρι, δασκάλα μου, είναι στο δάσος, όπου στο δάσος υπάρχουν πολλά μυρμήγκια, τα οποία έχουν οκτώ πόδια, δύο φτερά κ.λπ.». Αυτό θυμίζει μερικές φορές η Αίθουσα του Κοινοβουλίου! Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε πάντα τα ζητήματα τα οποία εμείς θέλουμε και όχι τα ζητήματα τα οποία είναι στην ημερησία διάταξη.
      Ευχαριστώ πολύ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο, για να κλείσετε εύχομαι. Και εύχομαι να αναφερθείτε στην κωδικοποίηση.
      ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Λίγα παραπάνω λεπτά, κυρία Πρόεδρε. Θα χρειαζόμουν πέντε λεπτά. Διότι, ελέχθησαν πολλά πράγματα στα οποία πρέπει να απαντήσω.
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μην πείτε για την παιδεία τίποτα, γιατί θα ξανααπαντήσουμε.
      ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Κατ’αρχάς, απαντάω σ’ αυτό που είπε ο κ. Βορίδης, ότι εκτός θέματος ήταν η συζήτηση. Πράγματι, το είπα από την πρώτη στιγμή, αλλά ένας σοφός και σεβαστός σε όλους μας Κοινοβουλευτικός τον οποίο ρώτησα, μου είπε ότι είναι υποχρέωση παρά ταύτα και των Βουλευτών να λένε αυτό που θέλουν, όπως και εσείς το κάνατε και υποχρέωση και του εκάστοτε Κυβερνητικού Εκπροσώπου είναι να απαντάει, έστω και αν τα θέματα είναι λίγο στο περιθώριο ή εκτός θέματος.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Και υποχρέωση του προεδρεύοντος να σας υπενθυμίσει το θέμα.
      ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Έτσι, κυρία Πρόεδρε.
      Συνεπώς, απαντάω σύντομα στα τελευταία που ελέχθησαν από τον κ. Μανιάτη, κατ’ αρχάς. Επαναλαμβάνονται οι ίδιες ανακρίβειες. Επαναλαμβάνω ότι ο νέος νόμος για τα έργα σε χρόνο ρεκόρ ψηφίστηκε το Σεπτέμβριο του 2004, όχι σε δύο χρόνια. Οι μεγάλες εκπτώσεις δεν είναι μεγάλες. Είναι της τάξεως του 25% με 30% σήμερα και όχι όπως ήταν κάποτε στο 80% ή 90% κ.λπ., που ήταν πράγματι απαράδεκτες.
      Καθυστερήσεις δεν υπάρχουν στα έργα και μάλιστα, θα σας στείλω επίσημες καταστάσεις έργων, όπου βλέπετε ότι είμαστε στα χρονοδιαγράμματα. Και η Εγνατία, επίσης, όπως θα δείτε, δεν έχει κάνει καμμία διαχρονικά ουσιαστική παραβίαση των κανόνων χρηστής διοίκησης, την οποία, άλλωστε, εσείς ιδρύσατε και συνεχίζει με πολύ καλούς χρόνους.
      Παραλαβή, επίβλεψη κ.λπ.. Κάναμε δύο βασικά πράγματα τα οποία αναβαθμίζουν το δημόσιο λειτούργημα και αυτό πρέπει να το ακούσει και η κ. Φιλίνη, αλλά και άλλοι συνάδελφοι, όπως και από το ΛΑ.Ο.Σ. που έχουν πει τα σχετικά. Πρώτα-πρώτα, οι επιβλέποντες υπάλληλοι διαμαρτύρονται και ορθώς, ότι πάνε έξω και δεν μπορούν να ζήσουν τις μέρες αυτές που κάνουν επίβλεψη. Περάσαμε εδώ και έξι μήνες μόνο μία αναβάθμιση θεαματική των δαπανών εκτός έδρας. Και επιπλέον κάνουμε άπειρα σεμινάρια επιμόρφωσης. Έχω έναν τεράστιο κατάλογο, πολυδάπανων μερικές φορές, αλλά πολύ χρήσιμων για αυτούς που τα ακούνε.
      Και τρίτον, επειδή πράγματι και εγώ προσωπικά και ο Υπουργός πιστεύουμε στην αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, που δεν πάει καλά τα τελευταία χρόνια, αλλά μπορεί να αναβαθμιστεί, για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια φτιάξαμε νέα Γενική Διεύθυνση του Δημόσιου Τομέα, με τρεις διευθύνσεις και μία άλλη τέταρτη, κατά κάποιο τρόπο θεσμική, για τις Συμβάσεις Παραχώρησης, πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των εργαζομένων που είναι σήμερα στο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και κυρίως, ανακατανέμοντας, χωρίς να πάρουμε επιπλέον νέους ανθρώπους, σήμερα το δυναμικό το οποίο πραγματικά σε μερικές περιπτώσεις αργούσε.
      Άρα, βοηθήσαμε θεαματικά στην κρίσιμη αυτή φάση τη Δημόσια Διοίκηση. Και επιπλέον, μειώνουμε σχεδόν στο μηδέν τους συμβούλους. Εγώ είμαι κατά των συμβούλων από παράδοση. Πράγματι, έγινε κατάχρηση κάποια στιγμή. Σήμερα όμως οι σύμβουλοι συνεχώς συρρικνώνονται και στηριζόμαστε στις υπηρεσίες.
      Τέταρτο σημείο είναι η αύξηση διοδίων που λέγεται και ξαναλέγεται. Εγώ δέχομαι ότι είναι επώδυνα για τους φτωχούς συμπολίτες μας. Όμως, αυτή η αύξηση οριστικοποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2003. Απλώς, δεν την αλλάξαμε, μη ξέροντας τα αποτελέσματα των διαγωνισμών.
      Είπε κάτι σωστό ο κ. Σπηλιόπουλος, καθώς και άλλοι, ότι ενδεχομένως μετά από τόσο καλά αποτελέσματα -60% επιστροφή εσόδων, περίπου 20.000.000.000 ευρώ στο δημόσιο- θα μπορούσαμε να το ξανασκεφτούμε.
      Να το ξανασκεφτούμε, κύριε Σπηλιόπουλε, αυτό, αλλά πάντως, αυτή ήταν η πραγματικότητα το 2003. Έτσι ήταν οιονεί κακή, τώρα είναι πολύ καλύτερη, χάρη στο καλό ανταγωνισμό που είχαμε στους διαγωνισμούς. 
      Ε.Σ.Π.Α. και απορροφήσεις. Έθεσε ένα κρίσιμο ερώτημα ο κ. Μανιάτης και είναι πολύ σωστό το ερώτημα. «Η περιφέρεια είπαμε ότι θα πάρει το 80%. Τι γίνεται τελικά;». Σας καθησυχάζω, λοιπόν. Με τα σημερινά δεδομένα των έργων που συμβασιοποιήθηκαν ή συνεχίζονται, έργα 20.000.000.000 γίνονται στην περιφέρεια και μόλις 3,6 δισεκατομμύρια στην Αττική. Άρα, είμαστε κάτω από το 20%, μαζί με τα νέα έργα, τα οποία όμως νέα έργα είναι ουσιαστικά νέα έργα. 
      Θα παρακαλέσω να κάνετε τον κόπο να διαβάσετε την ανακοίνωση που έβγαλε ο κ. Σουφλιάς. Καμμία σχέση δεν έχει αυτός ο σχεδιασμός με αυτόν που παραλάβαμε σε πρωτόλεια μορφή το 2004. Γιατί; 
      Θα πω δυο ενδεικτικά παραδείγματα. Πρώτον, η περίφημη νότια Περιφερειακή Υμηττού, που ξεκινάει από την Κατεχάκη και φτάνει στη Βουλιαγμένη, ήταν όλη υπέργεια, με αποτέλεσμα να έχουν εκραγεί από αγανάκτηση για το περιβάλλον –και δικαίως- όλοι οι δήμοι της περιοχής. Έγινε υπόγεια, άλλαξε τελείως, φυσικά με μεγάλη αύξηση του κόστους. Πλήρης διαφοροποίηση της αρχικής μορφής. Δεν υπήρχε ο άξονας Μεσόγεια-Αγία Μαρίνα που είναι καίριος για την αποσυμφόρηση των Αθηναίων, που καλώς ή κακώς πηγαίνουν στις παραλίες όλο το καλοκαίρι και όχι μόνο. Δεν υπήρχε καθόλου. Είναι τελείως νέος άξονας. Και βέβαια, δεν υπήρχε και η σήραγγα εκεί που τη βάλαμε. Είχαμε σήραγγα πολύ νοτιότερα, με πολύ κακές κυκλοφοριακές, αν θέλετε, αποδόσεις. Μπήκε στο καίριο σημείο, στου Σακέτα, δίπλα στην Κατεχάκη, έτσι ώστε το κέντρο της Αθήνας να μην κάνει τις περιπολίες που κάνει μέχρι σήμερα, αλλά να μπορεί κατευθείαν να πηγαίνει πρακτικώς προς το αεροδρόμιο, να μπορεί να πάρει μετά την περιφερειακή από τη Ραφήνα και να φτάνει στις Αφίδνες, για να μην ξαναπερνάει από το κέντρο αν θέλει να πάει προς τη Θεσσαλονίκη και βεβαίως προς όλη την παράλια περιοχή της Αττικής. Άρα, πρόκειται για ένα τελείως νέο έργο που δεν έχει καμμία σχέση με το παρελθόν. 
      Ένα άλλο σημείο είναι οι απορροφήσεις μέχρι τέλους. Σας βεβαιώνω ότι επειδή πήραμε και ένα χρόνο παράταση...
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Σ’ όλη την Ελλάδα; 
       ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Σ’ όλη την Ελλάδα.
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Τελικά πήρατε σε όλη; 
       ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ναι, σ’ όλη την Ελλάδα, όσον αφορά πάντα το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.. Αλλά και επειδή οι απορροφήσεις έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια και κάναμε μια τεράστια προσπάθεια πολλαπλασιασμού των απορροφήσεων και πέτυχε, δεν θα υπάρξει κανένα υπόλειμμα. Θα τα καταφέρουμε. 
      Τέλος, κάνουμε όλοι μας –και κάνετε και εσείς- ένα λάθος, σχετικά με την έλλειψη νερού. Επιτρέψτε μου ως ειδικός να σας πω ότι έχουμε δύο επιλογές. Να διαχειριστούμε τη μιζέρια μας ή την επάρκειά μας. Η λύση που έχουν εφαρμόσει όλοι στην Κεντρική Ευρώπη εδώ και εκατό χρόνια είναι διαχείριση επάρκειας, που σημαίνει νέα φράγματα σε πολλά μέρη της Ελλάδας, εκεί που δεν επηρεάζεται το περιβάλλον, για να έχουμε παραπάνω νερό. Από το να πούμε ότι δεν κάνουμε τίποτε καινούργιο, αυτό υποστηρίζουμε και αυτό πρέπει να γίνει. 
      ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Όχι μόνο αυτό. 
       ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Όχι μόνο αυτό, αλλά αυτό είναι βασικό στοιχείο. Και πράγματι σήμερα μόνο το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. κάνει αυτή τη στιγμή επτά φράγματα σε όλη την Ελλάδα. 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι μόνο μεγάλα, αλλά και μικρά στην Περιφέρεια. 
       ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Και μικρότερα βεβαίως, αλλά που είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ.λπ..
      Τέλος, πρέπει να επισημάνω και στην κ. Κόρκα και στον κ. Σπηλιόπουλο –που αναφέρθηκε όταν δευτερολόγησε- και στην κ. Φιλίνη, ότι οι συμβάσεις παραχώρησης έχουν μεγάλες περιβαλλοντικές εγγυήσεις, διότι πέραν του ότι έχουν περάσει από περιβαλλοντική αδειοδότηση κομμάτι-κομμάτι και μάλιστα με μεγάλες λεπτομέρειες, στη συνέχεια περνάνε από έναν έλεγχο των οριστικών μελετών και ξαναπερνάει η διαδικασία της αδειοδότησης επί της ουσίας, επί της λεπτομερείας του τέλους. 
      Και είναι λάθος αυτό που είπε, νομίζω ο κ. Σπηλιόπουλος ή κάποιος άλλος,   -δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Ο Υπουργός δεν είπε ότι είναι δύο χωριστά πράγματα. Είπε ότι ευτυχώς που είναι μαζί, διότι έτσι το ένα ισορροπεί το άλλο. Αυτό είπε και είναι σωστό. Για φανταστείτε τώρα να υπάρχει ένας Υπουργός Περιβάλλοντος, καθ’ όλα συμπαθής, αλλά εναντίον κάθε νέας κατασκευής δρόμου  -γιατί είναι και αυτό μια άποψη- και να λέει: «κανείς δρόμος, όλοι οι δρόμοι είναι απαράδεκτοι». Και να πνίγεται η περιοχή με τη σκέψη, η οποία είναι μακιαβελική, ότι οι κάτοικοι θα κουραστούν, θα ιδρώσουν, θα πεθάνουν, θα φύγουν. Αναφέρομαι στην Αττική. Είναι μια σκέψη μακιαβελική. Ακούστηκε και αυτή: «Ας τους να πνιγούν χωρίς δρόμους, να σκάσουν και θα αναγκαστούν να φύγουν, να πάνε στην επαρχία». Είναι μια σκέψη, την οποία εγώ δεν αποδέχομαι, γιατί η ζωή προχωράει μπροστά και δεν πηγαίνει πίσω. 
      Τέλος, για να κλείσω, θα πω το εξής πάλι στην κ. Φιλίνη. Σας έχω πει ξανά ότι στον Καϊάφα μελετήθηκε και αυτή η από πάνω λύση που είναι περιβαλλοντικά πολύ πιο κακή. Τεράστια μέτωπα και σήραγγες μέσα από εδάφη επικίνδυνα κινδυνεύουμε να χάσουμε τον υπόγειο ορίζοντα και να στερέψει ο Καϊάφας. Η περιοχή, επίσης, εκεί είναι NATURA. 
      Άρα, η λύση που επιλέγεται δεν είναι η οικονομικότερη, αλλά είναι η καλύτερη περιβαλλοντικά. Πιστέψτε με –πιστεύω ότι θα πειστούν και οι τοπικοί φορείς- ότι η νέα υπογειοποίηση που κάνουμε θα είναι τελείως ανώδυνη για το περιβάλλον της περιοχής.
      Κλείνοντας, κύριοι συνάδελφοι, θα πω το εξής. Δεν θα αναφερθώ στο θέμα της παιδείας. Δεν έχω το δικαίωμα, σας το είπα και την άλλη φορά. Όμως, δεν είπα για διαπραγματεύσεις, κύριε Βορίδη. Μίλησα για διάλογο και είπα να ακούμε τις διαφωνίες. Θέλει πολύ διάλογο η παιδεία. Παιδιά μας είναι και θα πρέπει να τα ακούσουμε μέχρις εξαντλήσεως. Δεν πρέπει να τα καταδικάζουμε χωρίς να τα ακούσουμε. Και αυτό θέλει πολύ κόπο. Όποιος δεν τον καταβάλλει, δεν μπορεί να μπει στην παιδεία και να προσφέρει κάτι. Αυτό είπα, λοιπόν, και τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
      Και βέβαια, το πανεπιστημιακό άσυλο είναι μία πολύ πολύπλοκη έννοια και θα παρακαλέσω, επειδή ξέρω ότι και εσείς διαβάζετε πολύ, όπως και εγώ, στο βιβλίο που έχω βγάλει για την παιδεία εδώ και τρία χρόνια, έχω ένα κεφάλαιο για το πανεπιστημιακό άσυλο με το ιστορικό του μέσα. Θα άξιζε τον κόπο να ρίξετε μία ματιά. Θα δείτε ότι είναι πολύπλοκη έννοια. Δεν μπορεί να αναλυθεί με αφορισμούς και απλοποιήσεις. Δεν λέω ότι εσείς τις κάνετε, αλλά γενικώς δεν πρέπει να το αγγίζουμε τόσο εύκολα. 
      Θέλει, λοιπόν, προσοχή και σεβασμό, γιατί πολλές φορές και οι απλοποιήσεις στο παρελθόν έχουν οδηγήσει σε ακρότητες από την άλλη μεριά, όπου μπορεί με το αδιαφιλονίκητο του καθηγητή της έδρας –που εγώ τα έχω ζήσει ως καθηγητής- να γίνεται το ανάποδο, να μπορεί να λέει δηλαδή οτιδήποτε θέλει και να μην μπορεί να τον διακόψει κανένας –και εννοώ με αντίλογο και όχι με βία- με αποτέλεσμα να μην υπάρχει άλλη φωνή στο πανεπιστήμιο. Και δεν υπήρχε κάποια άλλη φωνή στο πανεπιστήμιο για κάποιους καθηγητές. Τα ξέρετε καλά. Εγώ τα έχω ζήσει ως φοιτητής. 
      Έχουμε περάσει, λοιπόν, σε μία άλλη φάση, όπου όλοι ακούγονται, αλλά μερικοί πράγματι καθ’ υπερβολήν και μερικοί απρεπώς. Ας φθάσουμε σ’ έναν μέσο όρο, χωρίς να γυρίσουμε στο παρελθόν.
      Ευχαριστώ πολύ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Υπουργέ.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής και επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: «Κύρωση της κωδικοποίησης της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων». 
      Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το σχέδιο νόμου επί της αρχής;  
      ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Συνεπώς το σχέδιο νόμου  του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: «Κύρωση της κωδικοποίησης της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων» έγινε δεκτό επί της αρχής κατά πλειοψηφία. 
      Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο πρώτο ως έχει;  
      ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Συνεπώς το άρθρο πρώτο έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία.
      Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό άρθρο δεύτερο ως έχει;  
      ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Συνεπώς, το άρθρο δεύτερο έγινε δεκτό ως έχει κατά πλειοψηφία. 
      Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων: «Κύρωση της κωδικοποίησης της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων» έγινε δεκτό επί της αρχής και επί των άρθρων και ερωτάται το Σώμα αν γίνεται δεκτό και στο σύνολό του. 
      ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολο κατά πλειοψηφία.
      Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων «Κύρωση της κωδικοποίησης της νομοθεσίας κατασκευής δημοσίων έργων» έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής: 
      (Να καταχωρισθεί το κείμενο του νομοσχεδίου)
      
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου. 
      ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση. 
     Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
     ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
     Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 22.25΄ λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008 και ώρα 10.30΄ με αντικείμενο εργασιών του Σώματος α) κοινοβουλευτικό έλεγχο, συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) νομοθετική εργασία, συζήτηση επί της Ετήσιας Εκθέσεως 2007 του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, σύμφωνα με την ειδική ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
     
      Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                        ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ  
Τελευταία Αποθήκευση:	10/6/2008 12:29:00 μμ	Από:	M.papadopoulos
Εκτυπώθηκε:	4/6/2008 6:32:00 μμ