ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΒ΄
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΘ΄
Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008 

ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών. σελ. 
2. Άδεια απουσίας του Βουλευτή κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. σελ.

Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών. σελ.
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών. σελ. 
3.Συζήτηση επερώτησης Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αρμοδιότητας του Υπουργείου Εσωτερικών, . σχετικά με την αυτονομία των ανεξάρτητων αρχών και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. σελ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Επί της επερώτησης:

ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α. σελ.
ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ Α. σελ.
ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ Χ. σελ.
ΚΟΥΒΕΛΗΣ Φ. σελ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Π. σελ.
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Γ. σελ.
ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Π. σελ.
ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ Γ. σελ.
ΠΛΕΥΡΗΣ Α. σελ.
ΡΟΒΛΙΑΣ Κ. σελ.
ΤΖΑΚΡΗ Θ. σελ.
ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ Σ. σελ.
      
      ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
      Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
      ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
      ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
      ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ  ΝΘ΄
      Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008
      Αθήνα, σήμερα στις 7 Ιανουαρίου, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18.05΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Α΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΛΑ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
      (ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα με την από 20 Δεκεμβρίου 2007 εξουσιοδότηση του Σώματος, επικυρώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου τα Πρακτικά των συνεδριάσεών του, της Κυριακής 16 Δεκεμβρίου 2007, της Δευτέρας 17 Δεκεμβρίου 2007, της Τρίτης 18 Δεκεμβρίου 2007, της Τετάρτης 19 Δεκεμβρίου 2007 και της Πέμπτης 20 Δεκεμβρίου  2007, στις οποίες περιλαμβάνεται η συζήτηση και η ψήφιση του Προϋπολογισμού)
      
      Κατ’ αρχάς θέλω να σας ευχηθώ χρόνια πολλά και καλά και δημιουργικό για την Εθνική μας Αντιπροσωπεία το 2008.
      Παρακαλείται η κυρία Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα. 
      (Ανακοινώνονται προς το Σώμα από την κ. Θεοδώρα Τζάκρη, Βουλευτή Πέλλης, τα εξής:
      ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
      1) Οι Βουλευτές Αχαΐας κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Β΄Αθηνών κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ, Β΄ Αθηνών κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΥΡΙΚΟΣ κατέθεσαν αναφορά, με την οποία  οι Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα Πυρόπληκτων Αρκαδίας-Αιγιαλείας-Ηλείας-Λακωνίας-Μεσσηνίας ζητούν να δοθεί ειδικό εορταστικό επίδομα σε κάθε πυρόπληκτη οικογένεια.
      2) Η Βουλευτής Πέλλης κ. ΠΑΡΘΕΝΑ ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΔΟΥ-ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Σύλλογος Εργαζομένων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Πέλλης ζητεί την καταβολή επιδόματος στους υπαλλήλους που εργάζονται σε πρώην Υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας.
      3) Ο Βουλευτής Ξάνθης κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Σύλλογος Εργαζομένων της Επαγγελματικής Κατάρτισης Α.Ε. ζητεί τη χρηματοδότηση της εταιρείας `ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ Α.Ε.`
      4) Ο Βουλευτής Α’  Αθηνών  κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΝΑΣΟΣ) ΑΛΕΥΡΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Σύλλογος Εργαζομένων της Επαγγελματικής Κατάρτισης Α.Ε. ζητεί τη χρηματοδότηση της εταιρείας `ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ Α.Ε.`
      5) Η Βουλευτής Πέλλης κ. ΠΑΡΘΕΝΑ ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΔΟΥ-ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Δήμαρχος Μενηϊδος Νομού Πέλλης ζητεί την αποζημίωση των αγροτών της περιοχής του, για τις ζημιές που υπέστησαν οι καλλιέργειές τους εξαιτίας της χαλαζόπτωσης.
      6) Η Βουλευτής Εύβοιας  κ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΕΡΛΕΠΕ-ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Δήμαρχος Κηρέως Νομού Εύβοιας ζητεί τη νομοθετική ρύθμιση του ζητήματος της αποπληρωμής των χρεών Δημοτικών Επιχειρήσεων.
      7) Η Βουλευτής Εύβοιας κ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΕΡΛΕΠΕ-ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ κατέθεσε αναφορά, με την οποία  το Περιφερειακό Τμήμα Νομού Εύβοιας του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας  ζητεί τη διεύρυνση των χορηγήσεων του Ο.Ε.Κ. στους πυρόπληκτους Νομούς, για κατασκευαστικά και επισκευαστικά δάνεια. 
      8) Ο Βουλευτής Κυκλάδων  κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Έπαρχος και ο Δήμαρχος της Μήλου ζητούν την ολοκλήρωση των εργασιών αποπεράτωσης του Αεροδρομίου της Μήλου.
      9) Ο Βουλευτής Κυκλάδων  κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Δήμος Θήρας ζητεί την άμεση λειτουργία του γραφείου Ο.Α.Ε.Ε. στη Σαντορίνη.
      10) Ο Βουλευτής Κυκλάδων  κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  η Διεύθυνση Π.Ε. Κυκλάδων διατυπώνει τις προτάσεις της για τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο Νομό Κυκλάδων.
      11) Ο Βουλευτής Κυκλάδων  κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  Συνεργαζόμενοι Σύλλογοι των Μικρών Κυκλάδων ζητούν την τακτικότερη και πιο σύγχρονη ακτοπλοϊκή επικοινωνία των νησιών αυτών.
      12) Ο Βουλευτής Κυκλάδων  κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Δήμαρχος Μήλου ζητεί την άμεση στελέχωση της ΤΥΔΚ Κυκλάδων για την απορρόφηση των πιστώσεων του προγράμματος «ΘΗΣΕΑΣ».
      13) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Σύνδεσμος Επαγγελματιών Αιγιάλης Αμοργού ζητεί τη στελέχωση του Αγροτικού Ιατρείου της Αιγιάλης Αμοργού.
      14) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία ζητεί την υπογραφή του προαιρετικού πρωτοκόλλου της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία.
      15) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Δήμαρχος Αμοργού ζητεί την τοποθέτηση γιατρών στα Αγροτικά Ιατρεία της Αμοργού.
      16) Ο Βουλευτής Κυκλάδων  κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο  Δικηγορικός Σύλλογος της Νάξου ζητεί τη μετεστέγαση των Δικαστικών Υπηρεσιών του Πρωτοδικείου και της Εισαγγελίας Νάξου.
      17) Ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΗΓΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Έπαρχος Θήρας ζητεί την οικονομική στήριξη των παραγωγών και τη διατήρηση του παραδοσιακού αμπελώνα της Σαντορίνης.
      18) Ο Βουλευτής Αχαΐας κ. ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΕΡΡΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο  Δικηγορικός Σύλλογος Αιγίου ζητεί να συμπεριληφθούν οι δικηγόροι των πυρόπληκτων περιοχών στους δικαιούχους χορήγησης δανείων.
      19) Ο Βουλευτής Πέλλης κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  η Ομοσπονδία Δημοκρατικών Αγροτικών Συλλόγων  Νομού Πέλλης ζητεί να ενημερωθεί για τα προβλήματα που προέκυψαν κατά την πληρωμή των δικαιωμάτων ενιαίας ενίσχυσης έτους 2006,στους παραγωγούς του Νομού Πέλλης.
      20) Η Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης  κ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΛΙΤΣΑ) ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ κατέθεσε αναφορά, με την οποία  η Πανελλήνια Ένωση Οργανώσεων Πτηνοτρόφων Παραγωγών ζητεί να εξαιρεθεί κατηγορία πτηνοτρόφων από τη φορολογία του Ενιαίου Τέλους Ακινήτων, οι οποίοι κατέχουν εγκαταστάσεις που εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο την αγροτική τους δραστηριότητα.
      21) Ο Βουλευτής Κοζάνης κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΙΑΡΤΣΙΩΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία  ο Σύλλογος Επαγγελματιών Γεωπόνων Δυτικής Μακεδονίας ζητεί την ενίσχυση  επενδυτικών προγραμμάτων των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην πρωτογενή παραγωγή της περιοχής.
      22) Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών κ. ΜΙΧΑΗΛ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  το Σωματείο Εργαζομένων Καζίνου - Ξενοδοχείου και Τελεφερίκ Πάρνηθας ζητεί τη βελτίωση των κτιριακών υποδομών του Καζίνου της Πάρνηθας.
      23) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας ζητούν την υιοθέτηση πρότασης σχετικά με τη συμμετοχή γυναικών στα ψηφοδέλτια των εθνικών βουλευτικών εκλογών.
      24) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  Περιβαλλοντικές Οργανώσεις ζητούν την άμεση κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης στις περιοχές του δικτύου Natura 2000 κ.λπ.
      25) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  το Νομαρχιακό Συμβούλιο Ανατολικής Αττικής ζητεί τον εκσυγχρονισμό του Νοσοκομείου Ασκληπιείο Βούλας και την παραμονή του στο ΕΣΥ.
      26) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  Συνιδιοκτήτες Γης του Ολυμπιακού Χωριού ζητούν αποζημίωση για την απαλλοτρίωση των περιουσιών τους.
      27) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Σύλλογος Εργαζομένων Πολιτικού Προσωπικού 320 Λ.Ε. ζητεί να  έχουν  οι συνταξιούχοι Πολιτικού προσωπικού, δικαίωμα αγοράς φαρμάκων από τα στρατιωτικά φαρμακεία.
      28) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Δήμαρχος Μεγαρέων ζητεί τη στελέχωση του πρακτορείου Μεγάρων της Δ.Ε.Η..
      29) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία    η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία ζητεί τη θέσπιση ειδικού τιμολογίου της Δ.Ε.Η. για τα άτομα με αναπηρία.
      30) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  η Εθνική  Ομοσπονδία Τυφλών ζητεί την τροποποίηση του Ν.2643/98 κ.λπ..
      31) Ο Βουλευτής Ηλείας κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Σύλλογος Εργαζομένων της Α.Τ.Ε. διαμαρτύρεται για την  εργατική πολιτική της  Διοίκησης της Α.Τ.Ε..
      32) Ο Βουλευτής Ηλείας κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο κ. Κουτσούκος Σταμάτιος ζητεί τον αναδασμό της περιοχής `Σκουλέικος Κάμπος` του Νομού Ηλείας.
      33) Ο Βουλευτής Ηλείας κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Επισιτισμού και Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων ζητεί τη μη ενοποίηση στο Ι.Κ.A. του Ταμείου  Ξενοδοχοϋπαλλήλων κ.λπ..
      34) Ο Βουλευτής Ηλείας κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ζητεί την έκτακτη οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων στους Ο.Τ.Α. που εχουν χαρακτηριστεί πυρόπληκτοι.
      35) Η Βουλευτής Κερκύρας κ. ΑΓΓΕΛΙΚΗ (ΑΝΤΖΕΛΑ) ΓΚΕΡΕΚΟΥ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Δικηγορικός Σύλλογος Κέρκυρας ζητεί την τροποποίηση  νομοθεσίας που αφορά στη διαδικασία της κτηματογράφησης.
      36) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατών Επισιτισμού και Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων ζητεί τη μη ενοποίηση στο  ΙΚΑ του Ταμείου Ασφάλισης Ξενοδοχοϋπαλλήλων κ.λπ..
      37) Ο Βουλευτής Καρδίτσης κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ  κατέθεσε αναφορά, με την οποία  ο Δήμαρχος Καρδίτσας ζητεί τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων στο Δήμο του.
      38) Οι Βουλευτές Ευβοίας κύριοι ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ, Α΄ Αθηνών  ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ (ΛΙΑΝΑ) ΚΑΝΕΛΛΗ  αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά, με την οποία  ο Σύλλογος Νεφροπαθών Εύβοιας ζητεί  την  άμεση πρόσληψη νοσηλευτών για τη λειτουργία της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού του Νοσοκομείου Κύμης.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη   των
      ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
      Θα συζητηθεί η υπ’ αριθμ. 6/1/5.11.2007 επερώτηση των Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυρίων Γεωργίου Παπαδημητρίου, Γεωργίου Παπαγεωργίου, Θεοδώρας Τζάκρη, Ιωάννη Αμοιρίδη, Χρυσής Αράπογλου, Βασιλείου Έξαρχου, Γεωργίου Νικητιάδη, Γεωργίου Ντόλιου, Αλέξανδρου (Αλέκου) Παπαδόπουλου, Γεωργίου Πεταλωτή, Φίλιππου Πετσάλνικου, Δημητρίου Ρέππα, Παναγιώτη Ρήγα, Κωνσταντίνου Ρόβλια, Μαρίας Σκραφνάκη, Αχμέτ Χατζή Οσμάν, Χαράλαμπου Καστανίδη και Απόστολου Κακλαμάνη προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Εσωτερικών, σχετικά με την αυτονομία των ανεξάρτητων αρχών και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. 
      Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αϊβαλιώτης, ορίζει για τη σημερινή συζήτηση ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο τον κ. Αθανάσιο Πλεύρη. 
      Ο πρώτος επερωτών, κ. Γεώργιος Παπαδημητρίου έχει το λόγο. 
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. 
      Κύριοι συνάδελφοι, η αρχή του χρόνου μάς βρίσκει με ένα θεμελιώδες  πρόβλημα που ταλαιπωρεί τη δημοκρατία μάς, κύριοι Υπουργοί, και βρίσκεται διαρκώς στην επικαιρότητα, τις ανεξάρτητες αρχές. Ας κάνουμε μια σύντομη εξιστόρηση και ας αναλογιστούμε ποιοι είναι οι λόγοι οι οποίοι επέβαλαν τη σύστασή τους. 
      Σας θυμίζω ότι από τη δεκαετία του ’90 άρχισε να πυκνώνει η δημιουργία ανεξάρτητων αρχών. Ουσιαστικά η ίδρυση των περισσοτέρων είναι προϊόν αυτής της περιόδου. 
      Τι σκοπό επιτελούν οι ανεξάρτητες αρχές σε κάθε σύγχρονη δημοκρατία; Πρωταρχικά διασφαλίζουν, υπό τους νέους όρους που διαγράφονται, τα θεμελιώδη δικαιώματα και δεύτερον οργανώνουν και ρυθμίζουν τη λειτουργία ευαίσθητων περιοχών της οικονομίας και της κοινωνίας, όπως, λ.χ., οι επικοινωνίες, η ενέργεια, οι χρηματαγορές, σε μια τρίτη εκδοχή τους συνδυάζουν την προστασία των δικαιωμάτων με τη λειτουργία συγκεκριμένων ευαίσθητων και σημαντικών για την κοινωνία και την οικονομία χώρων. 
      Αυτή την καινοτομία την υποστηρίξαμε όλοι ή τουλάχιστον την υποστήριξαν σε πολύ ευρεία βάση οι δυνάμεις που εκπροσωπούνταν τότε στις Βουλές. Σε αυτήν την καινοτομία πρωτοστάτησε η Νέα Δημοκρατία. Το ξέρετε, κύριε Υπουργέ! Ήσασταν από την αρχή θιασώτης και υπέρμαχος όχι μόνο της ίδρυσης, αλλά και της ενίσχυσης των ανεξάρτητων αρχών. Κορύφωση τώρα αυτής της διαδρομής αποτελεί η συνταγματοποίηση πέντε εκ των πολλών που είχαν ήδη συσταθεί -τεσσάρων οι οποίες υπήρχαν και μια η οποία επρόκειτο να ιδρυθεί- διότι κρίθηκε ότι η λειτουργία τους είναι ποιοτικά σημαντικότερη απ’ όλες τις άλλες για την προστασία των δικαιωμάτων. 
      Πρόκειται για το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, κατά χρονολογική σειρά ίδρυσής τους, το Συνήγορο του Πολίτη, την Αρχή Προστασίας Δεδομένων, το Α.Σ.Ε.Π., που είχε προηγηθεί, και τέλος την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, που ακολούθησε μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001. 
      Έκανα αυτή την εξιστόρηση για να θυμίσω ότι στην αναθεωρητική Βουλή του 2001 ψηφίσαμε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής τις διατάξεις του νέου Συντάγματος που αναβάθμιζαν στο ανώτερο δυνατό επίπεδο αυτές τις πέντε αρχές. Αυτή η επιλογή θα έπρεπε να μας οδηγήσει σε μια διαρκή προσπάθεια ενηλικίωσης και ωρίμανσης αυτών των αρχών, δηλαδή, στη δημιουργία των προϋποθέσεων οι οποίες είναι αναγκαίες για να επιτελούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αποστολή τους. Να τις εξοπλίσουμε με όλα τα μέσα τα οποία προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία και με προσωπικό υψηλής στάθμης. Με κάθε πρόσφορο μέσο να τους δώσουμε τα όπλα για να επιτελούν τη λειτουργία τους.
      Η επιλογή αυτή, την οποία συνεπωμισθήκαμε, κύριε Υπουργέ και κύριοι συνάδελφοι, σημαίνει τρία πράγματα: Πρώτον, ότι θωρακίζεται η ύπαρξη αυτών των πέντε τουλάχιστον ανεξαρτήτων αρχών. Δεύτερον, ότι το Σύνταγμα εγγυάται την αρμοδιότητα που αναθέτει σε κάθε μια απ’ αυτές. Τρίτον, ότι η πολιτεία και κυρίως η Κυβέρνηση αλλά και η Βουλή έχουν ρητή υποχρέωση να βοηθούν και να συνδράμουν με όλα τα πρόσφορα μέσα στη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων, οι οποίες εγγυώνται την καλύτερη δυνατή λειτουργία των αρχών. 
      Στην πορεία αυτή σημαντικό βήμα αποτελεί η ψήφιση του εκτελεστικού νόμου του 2002, με τον οποίο εναρμονίζονται οι ρυθμίσεις που διέπουν όλες τις αρχές με τις νέες συνταγματικές προδιαγραφές και λίγο αργότερα οι τροποποιήσεις του Κανονισμού. Έτσι ολοκληρώνεται στο θεσμικό επίπεδο ο κύκλος της ενηλικίωσης των ανεξαρτήτων αρχών. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν έλειπαν προβλήματα. Προβλήματα πάντα υπήρχαν. Πιστεύω όμως, και θα συμφωνήσετε όλοι μαζί μου, ότι βρισκόμασταν σε μια πορεία επίλυσής τους, σε μια πορεία ενηλικίωσης και ωρίμανσης των ανεξαρτήτων αρχών, έως τη στιγμή που τη διακυβέρνηση αναλαμβάνει η Νέα Δημοκρατία. Εκεί η στάση της αλλάζει άρδην. Παύει να παρουσιάζεται ως θιασώτης των ανεξαρτήτων αρχών και αρχίζει να διαμορφώνει και να προωθεί μια πολιτική αμφισβήτησης και υπονόμευσής τους. Είναι βαριά η διατύπωση αλλά θα παρακαλέσω να την κρατήσετε και να τη σχολιάσετε. 
      Αυτή την πραγματικότητα θα μου επιτρέψετε να αναδείξω με τρία παραδείγματα τα οποία λίγο πολύ είναι σε όλους μας γνωστά. Το πρώτο παράδειγμα αντλώ από την πρακτική του Συνηγόρου του Πολίτη, το δεύτερο από την Αρχή της Διαφύλαξης του Απορρήτου των Επικοινωνιών και το τρίτο από την Αρχή της Προστασίας Δεδομένων. Το πρώτο αφορά την αρμοδιότητα και τη δικαιοδοσία του Συνηγόρου του Πολίτη να εξετάζει αναφορές και παράπονα για την παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων κρατουμένων στα σωφρονιστικά καταστήματα.
      Το θέμα ανακινήθηκε και είναι το πρώτο στο οποίο άρχισε να εκδηλώνεται η αμφισβήτηση από πλευράς της Κυβέρνησης των ανεξαρτήτων αρχών με αφορμή κρατουμένους στο κατάστημα Μαλανδρίνου. Απασχόλησε εντόνως τον Συνήγορο του Πολίτη, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο οποίος περιέργως έρχεται πάντοτε αρωγός σε κάθε προσπάθεια συρρίκνωσης και περιορισμού των αρμοδιοτήτων των ανεξαρτήτων αρχών, αποφάνθηκε ότι ο Συνήγορος δεν είχε καμμία αρμοδιότητα να επιχειρεί ελέγχους στα σωφρονιστικά καταστήματα. 
      Ο Συνήγορος διαμαρτύρεται. Υποβάλλει εκτενές έγγραφο στον Υπουργό Δικαιοσύνης και στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι, Υπουργός και εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αναδιπλώνονται και επιτρέπουν, με μια θα έλεγα εξαιρετικά αμφιλεγόμενη λύση, την πραγματοποίηση ελέγχων, όχι στο χώρο που κρατούνται οι κρατούμενοι, αλλά στα γραφεία των υπαλλήλων των σωφρονιστικών καταστημάτων, για να διαπιστώσουν έμμεσα μήπως με τη μαρτυρία των σωφρονιστικών υπαλλήλων θεμελιώνεται και στοιχειοθετείται παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων. 
      Η στάση και η θέση αυτή επαναλαμβάνεται πρόσφατα με νέα εγκύκλιο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Άλλαξε ο προσωπικός φορέας -στην αρχή ήταν ο κ. Λινός, τώρα είναι ο κ. Σανιδάς. Τα ονόματα δεν έχουν σημασία. Ο νυν εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διαγράφει πολύ αυστηρότερα τη δυνατότητα του Συνηγόρου του Πολίτη να πραγματοποιεί ελέγχους για τυχόν παραβίαση δικαιωμάτων στις φυλακές.
      Κύριοι Υπουργοί, έχετε την εντύπωση ότι η κατάσταση στις φυλακές είναι ρόδινη; Πιστεύετε ότι ένας επιπλέον εξωτερικός έλεγχος, σαφώς οριοθετημένος, δεν θα απέβαινε υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων των κρατουμένων; Πιστεύετε ότι ο κρατούμενος δεν είναι φορέας δικαιωμάτων; Παύει, επειδή κρατείται σε σωφρονιστικό κατάστημα, να είναι πολίτης με δικαιώματα; Πώς θα εγγυηθούμε τα δικαιώματα αυτής της χειμαζόμενης περιορισμένης κατηγορίας των συμπολιτών μας;
      Δεύτερο παράδειγμα, που νομίζω ότι είναι το πιο ακραίο και το πιο ξεχασμένο. Αφορά την υπόθεση των υποκλοπών. Κοινοποιείται η υπόθεση σε υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια, και αφ’ ης καθίσταται γνωστή σε περιορισμένο αριθμό Υπουργών, ανατίθεται στον Υπουργό Δικαιοσύνης να ενημερώσει σχετικά τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όπερ και πράττει. 
      Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διατάσσει προκαταρκτική έρευνα, η οποία μετά πολύ χρόνο, αν είμαι καλά πληροφορημένος, αρχειοθετήθηκε. Αυτό, ίσως, δεν έχει ίσως τόση σημασία. Τι ενδιαφέρει προπάντων; Ότι η Κυβέρνηση εν επιγνώσει της παρακάμπτει τελείως τη μόνη συνταγματικά αρμόδια αρχή για να διαπιστώσει την παραβίαση του απορρήτου. Και όχι μόνο την παρακάμπτει. Ο αρμόδιος δικαστικός λειτουργός, στο πλαίσιο της προκαταρκτικής έρευνας, καλεί τον πρόεδρο της αρχής για να τον ενημερώσει για τους τρόπους με τους οποίους είναι δυνατή η υποκλοπή τηλεφωνημάτων. Δηλαδή, κύριοι συνάδελφοι, υπήρξε δικαστικός λειτουργός, ο οποίος εν επιγνώσει, αποκρύπτοντας την πραγματικότητα την οποία γνώριζε, κάλεσε τον πρόεδρο της αρχής για να του γνωρίσει κάτι που δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει κανένας δικαστικός λειτουργός, δηλαδή, τις σύγχρονες τεχνικές με τις οποίες γίνονται υποκλοπές. Μα, γι’ αυτό άλλωστε το Σύνταγμα προέβλεψε την ίδρυση ειδικής ανεξάρτητης αρχής.
      Αυτό το προηγούμενο, κύριοι συνάδελφοι, δεν έχει υπάρξει σε καμμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Αναφέρετέ μου ένα μόνο παράδειγμα. Είναι μοναδικό παράδειγμα μιας απίστευτης θεσμικής διγλωσσίας που εγγίζει τα όρια της παραπλάνησης συνταγματικών αρχών.
      Τρίτο παράδειγμα, το πιο γνωστό και συζητημένο είναι οι κάμερες. Τι συνέβη; Η χώρα απέκτησε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ένα σύγχρονο σύστημα ηλεκτρονικής επιτήρησης. Το χρησιμοποίησε με άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων κατά τη διάρκειά τους. Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης ζήτησε την χρησιμοποίησή τους και μετά την αποπεράτωση των Ολυμπιακών Αγώνων και η αρχή απεφάνθη ότι υπό τους γενικούς όρους, υπό τους οποίους υποβλήθηκε το αίτημα, είναι αδιανόητη και από άποψη της ισχύουσας νομοθεσίας και από άποψη Συντάγματος η χορήγηση ανάλογης άδειας. 
      Ο Υπουργός, ως γνωστόν, προσέφυγε στο Συμβούλιο Επικρατείας, όπου και εκκρεμεί ακόμη –και θα σας παρακαλέσω να το σημειώσετε- από το φθινόπωρο του 2005 αίτηση ακυρώσεως, για να μη δίνουμε την εντύπωση στους πολίτες ότι η δικαιοσύνη μπορεί να δρα ταχύρρυθμα και μπορεί να επιλύει μείζονα πολιτικά προβλήματα. Η υπόθεση εκκρεμεί και από ένα τυχαίο συμβάν, το θάνατο ενός εκ των μελών του δικαστηρίου.  Απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, του μόνου αρμόδιου να κρίνει τη νομιμότητα της πράξης της αρχής, δεν έχουμε ακόμη. Κι επειδή εκόπτετο η Κυβέρνηση -για λόγους, που αυτή εκτιμά- να δώσει διέξοδο στο πρόβλημα, δίνει εντολή ο αρμόδιος Υπουργός στον Αρχηγό της Αστυνομίας να ζητήσει γνωμοδότηση από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Αυτά έγιναν το 2006. Απάντηση στο αίτημα του Αρχηγού δόθηκε μετά την παρέλευση δεκατριών μηνών. Έτσι κινούνται οι διαδικασίες όταν δεν υπάρχει θεσμική σοφία, θεσμική ευθύτητα και θεσμική εντιμότητα. 
      Είναι γνωστή η γνωμοδότηση του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, ο οποίος μάλιστα –και θα σας παρακαλέσω να το σημειώσετε αυτό- φθάνει έως το σημείο να αμφισβητεί συνταγματικό θεσμό, όπως είναι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων. Δεν έχει κανένα άλλο νόημα η απαξιωτική αναφορά στο έγγραφο για την αρχή ως «λεγομένης ανεξάρτητης αρχής». Κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Το Σύνταγμά μας, καλώς ή κακώς, με τη συμφωνία όλων μας θέσπισε εκτός από τις ανεξάρτητες δικαστικές αρχές και ανεξάρτητες αρχές διακριτές, για τη συγκεκριμένη αποστολή που τους αναθέτει.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Θα ήθελα να μου δώσετε λίγο χρόνο ακόμη, κύριε Πρόεδρε.
      Αντί λοιπόν -όπως  θα έπρεπε -   να αναλάβετε  νομοθετική  πρωτοβουλία –μπορούσατε ανά πάσα στιγμή-, χωρίς να εμπλέξετε τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, χρησιμοποιήσατε μια μεθόδευση σε μια συνέργεια τουλάχιστον περίεργη, Κυβέρνησης και ανωτάτου εισαγγελικού λειτουργού, για να καταλήξετε σε μια γνωμοδότηση, η οποία αποτελεί το έρεισμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας σας. Ανεξαρτήτως της συνταγματικότητας, σας επισημαίνω ότι την πρωτοβουλία αυτή μπορούσατε να την είχατε λάβει από το 2005. Καταταλαιπωρήσατε θεσμικά τον τόπο, ευτελίσατε τις αρχές, για να καταλήξετε σ’ ένα αποτέλεσμα που μπορούσατε να είχατε επιδιώξει πολύ νωρίτερα. 
      Κύριοι συνάδελφοι, με τη στάση αυτή, η οποία σκιαγραφήθηκε στα παραδείγματα, τρία πράγματα συμβαίνουν: Αμφισβητείται η συνταγματική αρμοδιότητα των ανεξαρτήτων αρχών. Δεύτερον, υποσκάπτεται ο ρόλος τους. Αντί να αναζητούμε λεπτές οριοθετήσεις για τη συνύπαρξη στο θεσμικό μας σύστημα των ανεξαρτήτων αρχών, της Κυβέρνησης και της δικαστικής λειτουργίας, οδηγούμε τα πράγματα στο άκρο, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των αρχών και τη δημιουργία συνταγματικών προβλημάτων, τα οποία μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε εξοικονομήσει.
      Μια άλλη συνέπεια, που δεν είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, είναι ότι μεταθέτετε μέρος των νομοθετικών πρωτοβουλιών σας, έμμεσα αλλά σαφώς, στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Δεν θα μπορούσατε, αν κρίνατε ότι υπάρχει πρόβλημα οριοθέτησης της αρμοδιότητας του Συνηγόρου του Πολίτη, για τον έλεγχο των κρατουμένων να αναλάβετε νομοθετική πρωτοβουλία; Δεν θα μπορούσατε, όπως κάνατε, να αναλάβετε νομοθετική πρωτοβουλία για τις κάμερες; Γιατί μεταθέσατε την επίλυση τόσο ευαίσθητων για την προστασία των δικαιωμάτων προβλημάτων στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου; Έχετε περισσότερη εμπιστοσύνη στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου από ό,τι στη λαϊκή αντιπροσωπεία; Δεν είναι ρητορικά σχήματα, κύριοι Υπουργοί, κύριοι συνάδελφοι. Αυτή είναι η πραγματικότητα κι αυτή αποτυπώνεται στα παραδείγματα τα οποία σας παρουσίασα.
      Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω με λίγες τελευταίες επισημάνσεις.  Με τη στάση που επιλέγετε και την πολιτική που ασκείτε για τις ανεξάρτητες αρχές υποβαθμίζετε το σύστημα προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων, που πρέπει να σας πω ότι με κοινές προσπάθειες και πολλούς κόπους και τους αγώνες όλων των πολιτών οικοδομήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια. 
      Δεύτερον, απαξιώνετε τις εγγυήσεις του κράτους-δικαίου υπό τη σύγχρονη εκδοχή τους των ανεξαρτήτων αρχών. Τρίτον, αποξενώνετε τη χώρα από την ευρωπαϊκή θεσμική οικογένεια. 
      Θα παρακαλούσα πάρα πολύ στην απάντήσή σας να μου αναφέρετε ένα μόνο παράδειγμα, επαναλαμβάνω ένα, σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου συναντώνται ανάλογα προηγούμενα. Δεν θα βρείτε. Πιστέψτε με. 
      Έχετε καταστήσει,  κύριοι συνάδελφοι της Κυβέρνησης, τη χώρα θεσμικά ανάδελφη. Έχετε βάλει στο στόχαστρό σας το Σύνταγμα. Δεν σέβεστε θεσμούς που προωθήσαμε με αίσθημα υπερηφάνειας και με την πεποίθηση ότι καταξιώνουμε τους θεσμούς στη χώρα μας. Μόλις βρεθήκατε στη δυσκολία να δεχθείτε τους εξωτερικούς ελέγχους των ανεξαρτήτων αρχών ανακρούσατε πρύμνα. Η στάση σας ένα πράγμα υποδηλώνει, ότι δεν δέχεσθε κανέναν εξωτερικό έλεγχο, ότι επιθυμείτε να ασκείτε την εξουσία σας ανέλεγκτα ή με χειραγωγούμενους εσωτερικούς μηχανισμούς ελέγχου. Πάντως όχι από ελέγχους που πραγματοποιούν ανεξάρτητες αρχές.
      Είναι κρίμα και το λέω ειλικρινά γιατί μια πορεία που διαγράψαμε με δύσκολες πολλές φορές συγκλίσεις, με πολλούς κόπους και προσπάθειες συνεννόησης, τείνει να ανατραπεί. Και δεν είναι μόνο το παράδειγμα των ανεξαρτήτων αρχών. Είναι και πολλά άλλα.
      Θα ήθελα να τελειώσω με μια επισήμανση η οποία είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Στην πολιτική σας συχνά και συστηματικά συγχέετε τα όρια της πολιτικής και της ποινικής ευθύνης με προφανείς κινδύνους για τη λειτουργία των θεσμών. Πρόκειται για ένα γενικευμένο φαινόμενο.  Το συναντήσαμε με τις υποκλοπές, το ξανασυναντήσαμε στα δομημένα ομόλογα για να μη σας θυμίσω και την υπόθεση των Πακιστανών. Το συναντούμε και στην υπόθεση του Υπουργείου Πολιτισμού.
       Κύριοι συνάδελφοι, η μακρά εξέλιξη του κοινοβουλευτικού συστήματος ανέδειξε δύο διακριτούς χώρους, οι οποίοι δεν επιτρέπουν καμμιά σύγχυση, το χώρο της πολιτικής ευθύνης ο οποίος αναζητάται εδώ στο Κοινοβούλιο…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε  Παπαδημητρίου, τελειώνετε. Τρία λεπτά απέμεινε ο χρόνος της δευτερολογίας σας.
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Τελειώνω, κύριε  Πρόεδρε.
      …και το χώρο της ποινικής ευθύνης, που ανήκει στα δικαστήρια. Έχετε επιφέρει πλήρη σύγχυση. Όπου τίθεται πρόβλημα πολιτικής ευθύνης, το μεταθέτετε εν επιγνώσει των αργών, δύστοκων διαδικασιών και με την προσδοκία ότι μπορείτε να τις ελέγξετε, στη δικαιοσύνη.
      Πρέπει να σας πω ότι αυτή η πρακτική δεν έχει καμμιά σχέση ούτε με τη συνταγματική νομιμότητα ούτε με τις παραδόσεις του κοινοβουλευτισμού. Η πολιτική ευθύνη αναζητείται και αποδίδεται στην αίθουσα αυτή και όχι στα δικαστήρια.
      Ευχαριστώ, κύριε  Πρόεδρε.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Απλά, κύριε  Παπαδημητρίου, σας ενημερώνω ότι έχετε μόνο δύο λεπτά για τη δευτερολογία σας.
      Το λόγο έχει ο κ. Ρόβλιας.
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η επερώτηση αναδεικνύει τις παρεμβάσεις της Κυβέρνησης στις ανεξάρτητες αρχές και στη δικαιοσύνη, η επικαιρότητα αναδεικνύει την υπόθεση Ζαχόπουλου. Τα θέματα προφανώς σχετίζονται μεταξύ τους. 
      Όπως σας υπενθύμισε ο προλαλήσας συνάδελφος η Κυβέρνησή σας είναι αυτή η οποία απαγόρευσε στο Συνήγορο του Πολίτη να μπει στις φυλακές, η Κυβέρνησή σας είναι αυτή που απαξίωσε το Α.Σ.Ε.Π. και το αντικειμενικό σύστημα προσλήψεων, η Κυβέρνησή σας είναι αυτή που άφησε στο περιθώριο την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών στο σκάνδαλο των υποκλοπών, η Κυβέρνησή σας είναι αυτή η οποία απαξιώνει και οδηγεί ουσιαστικά στην κατάργηση την Αρχή για το Ξέπλυμα του Βρώμικου Χρήματος, εκεί όπου προΐσταται ο κ. Ζορμπάς.
      Έχετε αφήσει αυτήν την αρχή χωρίς προσωπικό, χωρίς οικονομικές δυνατότητες. Η Κυβέρνησή σας είναι αυτή που οδήγησε στην παραίτηση την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
      Με τη συμπεριφορά σας, με την πρακτική σας, με τον πολιτικό αμοραλισμό που σας διακρίνει, παραβιάζετε κατ’ εξακολούθηση το Σύνταγμα, υποβιβάζετε την ποιότητα της δημοκρατίας, πλήττετε τους θεσμούς, ανατρέπετε την αρχή της ισότητας και της ισονομίας που διέπουν το δημοκρατικό μας πολίτευμα, παρεμβαίνετε συνεχώς στο έργο των ανεξάρτητων αρχών και τις απαξιώνετε και, βεβαίως, παρεμβαίνετε στο έργο της δικαιοσύνης.
       Προσπαθείτε να ποδηγετήσετε τη δικαιοσύνη, να εκφοβίσετε τους δικαστές και εν συνεχεία, βεβαίως, να εκφοβίσετε και τους πολίτες. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δικαστών είναι έντιμοι δικαστές και επιτελούν την υψηλή αποστολή τους κάτω από αντίξοες συνθήκες.
      Όμως, όλες τις σοβαρές υποθέσεις που αφορούν την Κυβέρνησή σας, τις έχουν χειριστεί συγκεκριμένα πρόσωπα, τα ίδια πάντοτε πρόσωπα και με συγκεκριμένα αποτελέσματα. Οδηγείτε έτσι τη χώρα πενήντα χρόνια πίσω. Την οδηγείτε στη δεκαετία του ’50 και του ’60. Θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η δικαιοσύνη. Αυτό το θεμέλιο, δυστυχώς, το καταστρέφετε συνειδητά και μεθοδικά. 
      Τελείως ενδεικτικά θα σας θυμίσω τι σας καταλογίζουν οι ίδιοι οι δικαστές και αναφέρομαι σε ομιλίες δικαστών στη γενική συνέλευση των δικαστών και εισαγγελέων στα μέσα Δεκεμβρίου. 
      Σας είπαν –παρουσία σας, κύριε Υπουργέ- ότι εξωδικαστικοί παράγοντες ποδηγέτησαν μέρος της ηγεσίας της δικαιοσύνης και τη χρησιμοποίησαν στην έκδοση πολιτικά επιθυμητών αποφάσεων. Επίσης, σας είπαν ότι η συμπεριφορά κάποιων ηγετικών παραγόντων της δικαιοσύνης αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα σε  βάρος της ίδιας της δικαιοσύνης. 
      Όμως, και οι δικαστές του Συμβουλίου Επικρατείας, στις 19 Δεκεμβρίου σας εγκαλούν ότι προωθείτε ρυθμίσεις για τη δικαιοσύνη ερήμην της ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας και διαμαρτύρονται ότι παραβαίνετε τις αρχές της καλής νομοθέτησης και παραβιάζετε τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας μας. Βεβαίως, αυτά τα κάνετε για να ποδηγετήσετε το Συμβούλιο Επικρατείας.
       Καταθέτω στα Πρακτικά τη διαμαρτυρία των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας.
      (Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Κωνσταντίνος Ρόβλιας καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και  Πρακτικών της Βουλής)
      Όπως βλέπετε, οι ίδιοι οι δικαστές σάς καταγγέλλουν, αλλά αυτή είναι η νοοτροπία σας και η αντίληψή σας για τη δικαιοσύνη. Όποιες υποθέσεις σας ενοχλούν, τις καθυστερείτε. Όσες υποθέσεις θέλετε, τις ξαναδικάζετε μέχρι να πετύχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Υποθέσεις από τις οποίες προκύπτουν ευθύνες στελεχών σας, τις βάζετε στο αρχείο. Σε άλλες υποθέσεις, για να προλάβετε εξελίξεις, παρεμβαίνετε ωμά. 
      Να σας θυμίσω μερικές; Υπόθεση ομολόγων: τα θεμελιωμένα πορίσματα Ζορμπά για διακίνηση μαύρου χρήματος με πλήθος αποδεικτικών στοιχείων μπήκαν στο αρχείο. Υπόθεση για τις κάμερες: εκκρεμούσε στο Συμβούλιο Επικρατείας. Καθυστέρησε η διάσκεψη δέκα μήνες μετά την εκδίκαση. Και, βεβαίως, η εισήγηση ήταν εις βάρος της Κυβέρνησής σας, γι’ αυτό και καθυστέρησε. 
      Υπόθεση υποκλοπών: την κουκουλώσατε. Υπόθεση Πακιστανών, ομοίως. Υπόθεση Ζαχόπουλου: συνεχείς παρεμβάσεις εκ μέρους σας με σκοπό τον περιορισμό της υπόθεσης στον «ροζ» χαρακτήρα. Δυστυχώς, η εποχή Κόκκινου στη δικαιοσύνη μοιάζει με εκκλησία μπροστά σε αυτά που κάνετε σήμερα. 
      Και επειδή αναφέρθηκα στην υπόθεση Ζαχόπουλου, θα σας θυμίσω πέντε σημεία, πέντε γεγονότα, πέντε παραλείψεις, αν θέλετε, από τα οποία προκύπτει έμμεσα, πλην σαφώς, ότι υπάρχει παρέμβαση της Κυβέρνησης. 
      Πρώτον, καταγγείλαμε από τις 3 Δεκεμβρίου ως ΠΑ.ΣΟ.Κ. με επίσημη ανακοίνωση το «διαγωνισμό» -εντός εισαγωγικών- προσλήψεων στο Υπουργείο Πολιτισμού και καλέσαμε τον Εισαγγελέα να παρέμβει. Ο κύριος Εισαγγελέας δεν παρενέβη ούτε τότε ούτε τώρα.
      Δεύτερον, χρειάστηκαν δύο επίσημες καταγγελίες του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για να αποφασίσει η αρμόδια αρχή να διατάξει διερεύνηση εφ’ όλης της ύλης και αφού πέρασε μία εβδομάδα από την απόπειρα.
      
      Τρίτον, το περιβόητο DVD παρέμεινε στην Εισαγγελία Εφετών επί τριήμερον, ενώ χρειαζόντουσαν τέσσερα λεπτά, απ’ ό,τι γράφουν οι εφημερίδες, για να το δουν και να το αξιολογήσουν.
      Τέταρτον, έγκριτοι νομικοί -νομίζω όλοι οι νομικοί που ασχολούνται με το Ποινικό και οι πανεπιστημιακοί- θεωρούν την προφυλάκιση της συγκεκριμένης κατηγορούμενης, από αυστηρή έως αντισυνταγματική.
      Πέμπτον, ο κ. Αδριανός. Δεν έχουμε τίποτε προσωπικό μαζί του. Ο κ. Αδριανός είναι σύμβουλος του Πρωθυπουργού. Ο κ. Αδριανός αρνείται να συνδράμει στη διαλεύκανση της υπόθεσης και η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμα κινηθεί εναντίον του. Στην ίδια υπόθεση έχουμε δικαιοσύνη διαφορετικών ταχυτήτων.
      Κύριοι της Κυβέρνησης, κύριοι Υπουργοί, η υπόθεση Ζαχόπουλου είναι μια καθαρά «γαλάζια» υπόθεση. Οφείλεται στις παθογένειες του συστήματος Καραμανλή. Το κουκούλωμα της υπόθεσης Ζαχόπουλου είναι, επίσης, μια καθαρά «γαλάζια» υπόθεση. Έχω να σας πω, να σας προτείνω, αν θέλετε, να ζητήσω, να αφήσετε κατά μέρος όλους τους επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς και τους συμψηφισμούς και να φροντίσετε να λάμψει η αλήθεια και μόνο η αλήθεια. Αυτό απαιτεί η κοινή γνώμη. Η κοινή γνώμη απαιτεί άπλετο φως. Επίσης, η κοινή γνώμη έχει καταλάβει ότι προσπαθείτε να συσκοτίσετε την υπόθεση.
      Ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Ρόβλια.
      Ο κ. Πεταλωτής έχει το λόγο.
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ιστορία είναι γνωστή. Αυτός ο πανοπτικός μηχανισμός, οι κάμερες, όπως τις ονομάζουμε, παραγγέλθηκαν για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, με τη γνωστή πορεία του θέματος μέχρι σήμερα. Εκείνο, όμως, το οποίο ξεχνάμε είναι ότι και όταν, κατά παρέκκλιση της προστασίας της ιδιωτικότητας, δόθηκε η άδεια από τη συγκεκριμένη Αρχή να λειτουργεί αυτός ο πανοπτικός μηχανισμός, τέθηκαν πολλοί όροι και πολλοί περιορισμοί.
      Πρώτον, ο πρώτος περιορισμός ήταν ότι η λειτουργία αυτού του μηχανισμού ήταν σε προσωρινή βάση. Αυτό είναι δεδομένο.
      Δεύτερον, η Αρχή έθεσε μια σειρά όρους, όπως να βλέπουν μόνο σε ανοικτούς χώρους οι κάμερες αυτές, να μην καταγράφονται οι συνομιλίες, οι πολίτες να προειδοποιούνται, τα δεδομένα τα οποία δημιουργούνται να φυλάσσονται μόνο επτά μέρες. Από την προσωρινή βάση των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου υπήρχε μια δεδομένη προτεραιότητα, έτσι ώστε να κάμπτεται το μεγάλο δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, περάσαμε σήμερα στο να λειτουργούν αυτές οι κάμερες και να δημιουργούν νέα δεδομένα, όχι μόνο στην αστυνόμευση, αλλά νέα δεδομένα στην ίδια τη ζωή μας, δεδομένα που μαζί με όλα τα υπόλοιπα σύγχρονα δεδομένα στη Δημοκρατία που ζούμε, δημιουργούν ένα μεγάλο κύμα και ένα τεράστιο αίσθημα ανασφάλειας σε όλους μας, μιας ανασφάλειας στην οποία δεν μπορούμε να βρούμε ως απλοί πολίτες πού πρέπει να απευθυνθούμε. Έχει καμφθεί, έχει ξεχασθεί ο πρωτογενής σκοπός και βλέπουμε να τίθεται ενώπιόν μας ο δευτερογενής σκοπός, δηλαδή η ειδική πρόληψη. Το διαβάζω ειδικά: «Ειδική πρόληψη και εξιχνίαση σοβαρών» -υποτίθεται- «αξιόποινων πράξεων κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων ή συναθροίσεων».
      Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα που, στη στάθμιση ασφάλεια ή δημοκρατικά δικαιώματα ή ελευθερία του πολίτη, η πολιτεία μας σήμερα μέσω της Κυβέρνησης λέει ότι η ασφάλεια προέχει, ξεχνώντας τα στοιχειώδη και του Συνταγματικού Δικαίου, αλλά και της θέσπισης του νόμου για την Αρχή της Προστασίας Δεδομένων. Πού είναι η αρχή της συνάφειας, της προσφορότητας, της αναλογικότητας; Αυτά όλα τα ξεχνάμε. Έτσι, έχουμε μία διαρκή επιτήρηση των πολιτών, μια γενικευμένη, συνεχή και στενή παρακολούθηση όλων μας, έτσι, αβρόχοις ποσί, με πολύ εύκολες διαδικασίες και ξεχνώντας ό,τι έχουμε κατακτήσει ως δημοκρατική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες. Ο ανύποπτος πολίτης ζει σ’ ένα γυάλινο πλέον κόσμο. Αυτό είναι και όσο και να μας φαίνεται απλοϊκό και αστείο μερικές φορές σήμερα, αυτή είναι η πραγματικότητα.
      Είμαστε ορατοί σε κάθε πλευρά μας και περιορίζεται υπέρμετρα η ιδιωτική μας ζωή. Και αυτό με τις ευλογίες  μιας Κυβέρνησης, η οποία πραγματικά δείχνει καθημερινά ότι απαξιώνει τους θεσμούς. Αν πραγματικά ήθελε να κατοχυρώσει τους θεσμούς –γιατί αυτός είναι ο ρόλος μιας κυβέρνησης- θα είχε μια πρακτική συμπεριφορά και μια πολιτική ακριβώς αντίθετη απ’ αυτήν που επιδεικνύει σήμερα. 
      Παραβιάζοντας  κάθε αρχή δικαίου, μετατοπίζει τον έλεγχο της συνδρομής για την παρέκκλιση από τα συνταγματικά δεδομένα, από την Αρχή της Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων, σε δικαστικά και πολιτικά όργανα, τα οποία όμως έχουν μία λειτουργία και μια συμπεριφορά, η οποία είναι πάρα πολύ περίεργη και πολύ ύποπτη και είναι αντίθετη και με την κοινοτική Οδηγία και με το άρθρο 9 α’  του Συντάγματος. 
      Το θέμα δεν είναι οι λεπτομέρειες, γιατί λεπτομέρειες θα μπορούσαμε να πούμε πολλές. Το θέμα, κύριοι Υπουργοί, είναι ότι δημιουργείται μία σχολή με όλα αυτά τα δεδομένα, μια σχολή απαξίωσης των θεσμών, μια σχολή που δείχνει, όχι μόνο σε εμάς τους πολιτικούς, αλλά στους πολίτες, στους νέους μας, τι κοινωνία τους επιφυλάσσουμε, τι συμπεριφορά επιφυλάσσουμε σε αυτό που ονομάζουμε ιδιωτική ζωή των συμπολιτών μας, των απλών πολιτών. 
      Και αυτό, βέβαια, καταδεικνύεται με τη μαζική παραίτηση –αυτό φαίνεται ότι το ξεχνάμε- των στελεχών αυτών των αρχών, στελέχη για τα οποία πολλοί από εμάς και πρώτος απ’ όλους εγώ, θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά πράγματα ως προς την επιστημονική τους, την ανθρώπινη και την πολιτική τους ακεραιότητα. 
      Εάν έχω χρόνο στη δευτερολογία, έχω σκοπό να αναγνώσω δύο-τρία πράγματα από αυτά που λένε μαζί με τις παραιτήσεις τους.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Εν πάση περιπτώσει –και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε- το πρόβλημα δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η τροπολογία που φέρατε και η συμπεριφορά σας. Το πρόβλημα είναι ότι βλέπουμε μία εργαλειοποίηση της δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία. Αυτό είναι το σημαντικό πρόβλημα και σε αυτό θα πρέπει να προβληματιστούμε όλοι μας. 
      Ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
       ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Πεταλωτή. 
      Το λόγο έχει ο κ. Γεώργιος Παπαγεωργίου.
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει σημαία της και βασικά συνθήματά της, ότι τάχα θα πάτασσε τη διαφθορά, θα σεβόταν τους θεσμούς και την ανεξαρτησία των εξουσιών, τα ατομικά δικαιώματα και προπαντός την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. 
      Βεβαίως –μια και είναι η πρώτη συνεδρίαση- είχε υποσχεθεί και καλύτερες μέρες στον ελληνικό λαό, αλλά οι αναστεναγμοί καθημερινά των νοικοκυριών έχουν καταστήσει σαφές ότι αυτό αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο.
      Η καθιέρωση των ανεξάρτητων αρχών πραγματικά ήταν μια κορυφαία κατάκτηση, η οποία θα κατοχύρωνε την ομαλότητα του δημόσιου βίου και αν θέλετε, την εξισορρόπηση ατομικού και δημόσιου συμφέροντος. Πλην, όμως, έχετε φροντίσει συστηματικά, όπως σας είπε και ο εισηγητής μας, να τις αποδομείτε, με κορυφαίο παράδειγμα την αρχή της ανεξάρτητης αρχής για την προστασία των προσωπικών δεδομένων που έφτασε –και αυτό αποτέλεσε και την αφορμή της επερώτησής μας- να παραιτηθεί σύσσωμη, όταν αποφασίσατε να πατάξετε πραγματικά και να τιθασεύσετε και να εγκλωβίσετε τα ατομικά δικαιώματα την ελευθερία κίνησης και τα προσωπικά δεδομένα του ανθρώπου, παρακολουθώντας τον κάθε πολίτη με το «Μεγάλο Αδελφό».
      Πάνω απ’ όλα, όμως, το μεγάλο μας ζήτημα είναι πραγματικά η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Μας λέτε κάθε φορά, όταν για πολύ μεγάλα ζητήματα σας θίγουμε και σας κρούομε τον κώδωνα του κινδύνου ότι η δικαιοσύνη έχει εκτραπεί, «αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της». Βεβαίως, αφήνουμε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, αλλά οφείλουμε να καταγγείλουμε ευθέως και από το Βήμα της Βουλής, όπως κάναμε και στη συνέλευση των δικαστών πρόσφατα, ότι δεν μπορεί να μας αφήνουν αδιάφορους τα μεγάλα δικαστικά ζητήματα που απασχολούν τη χώρα.
      Το πραγματικά πολύ μεγάλο σκάνδαλο των Πακιστανών προσήραξε στην προκαταρκτική εξέταση, δεν ξέρω πόσους μήνες, με αποτέλεσμα τίποτα να μην προκύψει.
      Ένα άλλο μεγάλο θέμα που είχε να κάνει με την ελευθερία των επικοινωνιών, το σκάνδαλο των υποκλοπών και αυτό πραγματικά κατάφερε η ανεξάρτητη για σας δικαιοσύνη, να το οδηγήσει κυριολεκτικά στη λησμονιά και στο κουκούλωμα.
      Ένα άλλο πολύ μεγάλο ζήτημα είναι το πρόσφατο ζήτημα των ομολόγων. Εδώ, ο ασφαλιστικός μόχθος του Έλληνα ασφαλισμένου, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, πραγματικά με ταχυδακτυλουργικούς τρόπους και από funds σε funds –πώς τα λένε αυτά τα επενδυτικά συστήματα- πήγαν στα χέρια και στις τσέπες των επιτηδείων.
      Και εσείς, έναν πρώην εισαγγελικό λειτουργό –για όσους υπηρετούν τη Θέμιδα και όχι μόνο, αλλά και τα δικαστήρια- σκληρό στο καθήκον του, τον οποίο επέλεξε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός τον κ. Ζορμπά και ο οποίος προφανώς γιατί αντιδρούσε, έφυγε από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ήθελε να κλείσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. φυλακή στην περιβόητη Εξεταστική Επιτροπή για τους εξοπλισμούς, τον ακυρώσατε και αυτόν. Και ο κ. Κολιοκώστας του γύρισε πίσω ως μη έγκυρο –αν είναι δυνατόν- το πόρισμά του. Και σήμερα αυτό το ζήτημα έχει χαθεί. 
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Και πρόσφατα, φτάσαμε στο τελευταίο και πολύ σοβαρό ζήτημα εκατοντάδες ερωτήσεις να έχουν απευθυνθεί προς το Υπουργείο Πολιτισμού για τα πραγματικά μεγάλα, εξόφθαλμα, πασίδηλα και αντιληπτά από τον κάθε πολίτη –στις περιοχές όπου αυτά εξυφαίνοντο- σκάνδαλα για αποχαρακτηρισμούς αρχαιολογικών χώρων, για λατομεία που δρούσαν σε βάρος των αρχαιολογικών χώρων και της πολιτιστικής και αρχαιολογικής μας κληρονομιάς και, επίσης, για μια σειρά αδιαφανών διαδικασιών στις προσλήψεις, για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, τα οποία διαχειριζόταν το συγκεκριμένο πρόσωπο που προέβη στο απονενοημένο διάβημα, ο οποίος κατ’ εντολή του Πρωθυπουργού είχε πραγματικά αυτή τη θέση.
      Πραγματικά, βλέπουμε εδώ τη δικαιοσύνη, όπως πολύ σωστά ακούστηκε από προηγούμενο ομιλητή, να κινείται με δύο ταχύτητες. Από τη μια, με συνοπτικές διαδικασίες και προξενώντας την οδυνηρή έκπληξη σύμπαντος του νομικού κόσμου βλέπουμε να προφυλακίζεται η συγκεκριμένη, γνωστή σε όλους, κατηγορούμενη και από την άλλη πλευρά στα άλλα ζητήματα η δικαιοσύνη στην ίδια υπόθεση να κινείται με αβελτηρία, με καθυστέρηση και με έναν τρόπο που δημιουργεί και τελικά εμπεδώνει το αίσθημα ότι πρόκειται και αυτή η υπόθεση –και εκεί οδηγείται- να συγκαλυφθεί. Διότι πού νοείται σύμβουλος του Πρωθυπουργού να μη δίνει εξηγήσεις για το πού βρήκε αυτό το DVD, ώστε πραγματικά να εξυγιανθούν οι υποθέσεις; Γιατί επιτέλους δεν ανοίγουν όλες αυτές οι υποθέσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού, ώστε πράγματι να δούμε αν διασπαθίστηκε ή όχι το χρήμα του ελληνικού λαού;
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να πάρω και το χρόνο της δευτερολογίας μου.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακούστε με, για να τελειώνει αυτό που συνέχεια –συγχωρέστε με για τη φράση- πιπιλάτε: «αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της». Δεν θα την κρίνουμε για τις συνήθεις υποθέσεις, όπου πραγματικά –ποιος το διανοείται άλλωστε αυτό;- κάποιος οικονομικός ή άλλος παράγων θα παρέμβει σε μια συνηθισμένη υπόθεση ιδιωτών για να την επηρεάσει. Όχι, αυτό δεν το λέμε. Ίσα-ίσα, υπεραμυνόμαστε αυτής της ανεξαρτησίας των δικαστών στις καθ’ ημέρας υποθέσεις. 
      Τη δικαιοσύνη θα την κρίνουμε στις μεγάλες υποθέσεις που προανέφερα, όπου πραγματικά με διατεταγμένους υψηλούς δικαστικούς, εισαγγελικούς και άλλους λειτουργούς, κατευθύνεται στις μεγάλες υποθέσεις που έχουν πολιτική οσμή, πολιτική χροιά, ώστε να συγκαλύπτει ορισμένες υποθέσεις.
      Και μη μας λέτε, κύριε Υπουργέ, ότι εσείς δεν αφήνετε τίποτε, αλλά όλα τα οδηγείτε στον εισαγγελέα. Ακούστε με, εμένα αυτή είναι η απάντησή μου. Πραγματικά, συγκαλύπτετε ό,τι αποκαλύπτεται. Και δεν μπορείτε να το συγκαλύπτετε. 
      Προσθέτω εδώ ότι έχετε αρωγό σας και τη δικαιοσύνη, ώστε αν δεν το πετύχετε προηγουμένως και βγει κάτι στο φως, να το κουκουλώσετε. Αυτή είναι η αλήθεια από μέρους της δικαιοσύνης. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε και τηλεδιασκέψεις –αν είναι ποτέ δυνατόν- όταν πραγματικά αυτά αφορούσαν υποθέσεις που είχαν σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα και με άλλες υποθέσεις που αφορούσαν τους πολίτες. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πραγματικά έχετε καταφέρει και με όλες αυτές τις υποθέσεις να εκτρέπετε –είναι ίσως και ένα επικοινωνιακό ζήτημα- το ενδιαφέρον του ελληνικού λαού από τα καθημερινά καυτά του προβλήματα, όπως είναι η ανεργία, η οικονομική απαξίωση και χίλια δυο άλλα. 
      Και δεν είναι μόνο ότι πραγματικά οδηγείτε τη χώρα προς τα πίσω, δεν είναι μόνο ότι  πραγματικά κάθε μέρα κάνετε τη ζωή του Έλληνα πολίτη χειρότερη θεσμικά, οικονομικά, αλλά και από κάθε άλλη άποψη, αλλά η πιο σημαντική ζημιά –και ασφαλώς θα λογοδοτήσετε γι’ αυτό- είναι ότι κάνετε τους Έλληνες πολίτες και τις Ελληνίδες να αδιαφορούν και να αισθάνονται απαξίωση για την πολιτική, με αποτέλεσμα έτσι να μην έχουμε κανένα ενδιαφέρον για τους πολιτικούς και για την πολιτική σ’ αυτόν τον τόπο και να μην πιστεύουμε ότι αυτή μπορεί να είναι χρήσιμη για τη ζωή του πολίτη. Αυτό είναι θεσμικά βαρύ και ασφαλώς θα το εισπράξετε μια μέρα, διότι δεν μπορείτε να οδηγείτε άλλο τη χώρα στο θεσμικό, πολιτικό και οικονομικό όλεθρο και την απαξίωση. 
      Ευχαριστώ. 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
       ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Παπαγεωργίου. 
      Το λόγο έχει η συνάδελφος κ. Τζάκρη. 
      ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΑΚΡΗ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η υπ’ αριθμόν 14 γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου συνιστά υποκατάσταση της αρμοδιότητας της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που προβλέπεται στο ν. 2472/97, σύμφωνα με τις διατάξεις του οποίου η ως άνω αρχή έχει, μεταξύ άλλων, την αρμοδιότητα να εκδίδει οδηγίες προς το σκοπό ενιαίας εφαρμογής των ρυθμίσεων που αφορούν την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. 
      Επομένως, στα πλαίσια αυτά, η αρχή εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 1122/26-09-2000 Οδηγία, που τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα. Σύμφωνα με την εν λόγω Οδηγία, για να γίνει συλλογή και επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων απαιτείται η άδεια της αρχής. Επίσης, η αποθήκευση και η ασφάλεια των ευαίσθητων δεδομένων γίνεται υπό προϋποθέσεις και με την άδεια και τις οδηγίες της αρχής. 
      Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, η γνωμοδότηση του Εισαγγελέα δεν παράγει δίκαιο ούτε δύναται ο Εισαγγελέας να νομοθετεί. Η εν λόγω γνωμοδότησή του συνιστά αδικαιολόγητη και αυθαίρετη υποκατάσταση της νομοθετικής εξουσίας στην προκειμένη περίπτωση, καθώς για τη χρήση των κλειστών καμερών τηλεόρασης υπάρχει ήδη πλήρης νομοθεσία, συνιστάμενη στην παραπάνω Οδηγία, που μόλις σας ανέφερα. 
      Επομένως, ακριβώς αντίθετα η παρούσα εισαγγελική γνωμοδότηση συνιστά αυθαίρετη και αστήριχτη στο νόμο παρέμβαση της Εισαγγελικής Αρχής και υποκαθιστά όχι μόνο την ανεξάρτητη αρχή, αλλά και το Κοινοβούλιο, που μόνο αυτό έχει τη δυνατότητα να περιορίσει ή να αλλάξει το αντικείμενο των εργασιών της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ανεξάρτητη αρχή έχει αποφασίσει τη χρήση των κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης στους δρόμους για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας.
       Για τη χρήση των κυκλωμάτων αυτών, με σκοπό την πρόληψη τυχόν εγκληματικών ενεργειών σε πορείες και διαδηλώσεις, θα πρέπει να κληθεί εκ νέου η ίδια αρχή να διατυπώσει τον τρόπο χρήσης των κυκλωμάτων αυτών, καθώς και το χρόνο και τον τρόπο αποθήκευσης και επεξεργασίας των πληροφοριών που θα συγκεντρώνονται, ώστε να διασφαλίζεται η χρήση τους προς το σκοπό της πρόληψης εγκλημάτων και όχι της κατασκευής ενόχων ή αποδεικτικών στοιχείων προς στήριξη της ανοχής αθώων πολιτών ή τέλος, της απόκρυψης ή αλλοίωσης των αποδεικτικών στοιχείων περί της ανοχής κάποιων. Δηλαδή, η αστυνομική βιαιότητα σε διαδηλώσεις θα καταγράφεται και θα παραδίδεται αυτούσια στις κατά τόπους εισαγγελίες ή η Αστυνομία θα έχει τη δυνατότητα να επεξεργάζεται κατά βούληση το σχετικό φωτογραφικό υλικό; 
      Κύριε Πρόεδρε, πρέπει να σημειώσω ότι η Εισαγγελική Αρχή υποχρεούται να διερευνά τυχόν εγκληματικές ενέργειες στηριζόμενη στα αποδεικτικά στοιχεία που μπορεί να συλλέγει κάθε φορά, σύμφωνα με την Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και όχι σε όσα μπορεί να συλλέγει σύμφωνα με τη βούλησή της ή με τις οδηγίες κάποιας εισαγγελικής γνωμοδότησης. 
      Είναι δυνατόν, μια τέτοια αλλαγή στην αποδεικτική διαδικασία, να δεχτούμε να την επιβάλλει μια γνωμοδότηση εισαγγελέα; Επιτέλους, ζούμε σε κράτος κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ή σε κράτος εισαγγελέων; Είναι λογικό, λοιπόν, η Εισαγγελία να προσδιορίζει μόνη της τους τρόπους που θα συλλέγει τα αποδεικτικά στοιχεία και το ποια θα είναι αυτά και να μην υπόκειται στο νόμο; 
      Και παραπέρα, ποια η αξία του να καθιερώνουμε ανεξάρτητες δημόσιες αρχές με νόμο του Ελληνικού Κοινοβουλίου και να ορίζουμε στο νόμο αυτό το κανονιστικό τους πεδίο και το εργασιακό τους αντικείμενο, όταν μπορεί ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να ξεπερνά το νόμο και να αλλοιώνει το αντικείμενο των εργασιών τους με μια απλή γνωμοδότησή του; 
      Ας μην ξεχνάμε ότι το Κοινοβούλιο νομιμοποιείται από την ψήφο του ελληνικού λαού, εν αντιθέσει με τους δικαστές που νομιμοποιούνται από την επιστήμη τους και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν μπορούν και δεν θα πρέπει να υποκαθιστούν τη νομοθετική λειτουργία, είτε άμεσα είτε έμμεσα, με το να παρεμβαίνουν στην περιορισμένη και ειδική κανονιστική αρμοδιότητα που έχει δώσει το Ελληνικό Κοινοβούλιο στις ανεξάρτητες δημόσιες αρχές, που το ίδιο συνέστησε για τη ρύθμιση και προστασία εξαιρετικής σημασίας θεμάτων, όπως αυτό της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των πολιτών. 
      Περαιτέρω, αναφορικά με την υπόθεση Ζαχόπουλου και την τήρηση αρχών διαφύλαξης προσωπικών δεδομένων και δικαιωμάτων κατηγορουμένου, πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
      Κατ’ αρχήν, για το αδίκημα της εκβίασης προβλέπονται δύο αυτοτελείς διακεκριμένες περιπτώσεις που τιμωρούνται ως κακουργήματα. Πρώτον, όταν η εκβίαση τελέστηκε με σωματική βία εναντίον προσώπου ή με απειλές με επικείμενο κίνδυνο ζωής ή σώματος και, δεύτερον, όταν η εκβίαση ασκήθηκε με βία ή απειλή βλάβης της επιχείρησης, του επαγγέλματος, του λειτουργήματος ή άλλης δραστηριότητας που ασκεί ο εξαναγκαζόμενος ή άλλος και ο δράστης διαπράττει αυτές τις πράξεις κατά συνήθεια ή κατ’ επάγγελμα και, συνεπώς, αφορά τις πράξεις προστασίας που τελούνται από νονούς της νύχτας ή από οποιονδήποτε άλλο, κατά τους όρους που δίνει ο Ποινικός Κώδικας στο άρθρο 13 για την κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια τέλεση της πράξης. 
      Επίσης, όσον αφορά τις προϋποθέσεις της προσωρινής κράτησης, θα πρέπει να διαταχθεί, αν ο κατηγορούμενος διώκεται για κακούργημα και, όπως θα δούμε παρακάτω είναι ιδιαίτερα προβληματικός ο χαρακτήρας της εκβίασης από την κατηγορούμενη, που είναι σήμερα προσωρινά κρατούμενη ως κακουργηματικής μορφής. 
      Επίσης, ο κατηγορούμενος να μην έχει γνωστή διαμονή στην Ελλάδα, ενώ αντίθετα η κατηγορούμενη έχει μόνιμη κατοικία στην Αθήνα, να έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες, για να διευκολύνει τη φυγή του είτε πριν ακόμη γίνει αντιληπτή η πράξη του ή αφού τον αντιλήφθηκαν και να αποφύγει τη σύλληψή του, ενώ αυτή και την οικονομική επιφάνεια δεν φαίνεται να διαθέτει για να φύγει και να εγκατασταθεί στο εξωτερικό, αλλά και εμφανίστηκε από μόνη της ενώπιον του ανακριτή. 
      Ακόμη, να υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος κατά το παρελθόν, να κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή να κρίθηκε ένοχη για παραβίαση περιοριστικών όρων και να κρίνεται αιτιολογημένα ότι, αν αφεθεί ελεύθερη, είναι πολύ πιθανόν, όπως προκύπτει από συγκεκριμένα μνημονευόμενα περιστατικά της προηγούμενης ζωής ή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης για την οποία κατηγορείται, ότι θα διαπράξει και άλλα εγκλήματα. 
      Στην προκειμένη περίπτωση, για να συντρέχει κακουργηματική περίπτωση εκβίασης, θα πρέπει να προέκυψε από την κύρια ανάκριση είτε επανειλημμένη τέλεση του αδικήματος από πλευράς της κατηγορουμένης είτε μεμονωμένη ενέργειά της, που, όμως, υποδηλώνει τέτοια υποδομή για την τέλεση του συγκεκριμένου αδικήματος. 
      Εν προκειμένω, όμως, πώς απαγγέλθηκε η κατηγορία κακουργηματικής εκβίασης στην κατηγορούμενη και με ποια στοιχεία, δεδομένου ότι δεν υπήρχε καν η επίμαχη κασέτα, το DVD, με αναφερόμενο οπτικοακουστικό υλικό ερωτικών σκηνών, που έδειχνε το μέσο του εκβιασμού, δηλαδή την ερωτική σχέση, αφού αυτή δόθηκε στον εισαγγελέα και στον ανακριτή πολύ μετά την απαγγελία της κατηγορίας και την προφυλάκισή της; 
      Είναι φανερό ότι εδώ απαγγέλθηκε μία προαποφασισμένη δίωξη και εκ των υστέρων έγινε συνολική προσπάθεια Κυβέρνησης και δικαιοσύνης, για να συγκεντρωθούν όσα αποδεικτικά στοιχεία χρειάζονταν, για να αποκτήσει η δίωξη που έγινε μια επίφαση νομιμότητας. 
      Εδώ προφυλακίστηκε ένα άτομο για ένα πλημμέλημα, που εμφανίστηκε κατασκευασμένα ως κακούργημα, τη στιγμή που άλλα άτομα συλλαμβάνονται και κατηγορούνται ως έμποροι ναρκωτικών, γιατί βρέθηκαν να κατέχουν πολύ μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών ουσιών, να αφήνονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, διότι έχουν γνωστή διαμονή, δεν είναι ύποπτοι φυγής και δεν υπάρχει λόγος να κρατηθούν προσωρινά, αφού δεν προκύπτει ότι, αν αφεθούν ελεύθεροι, θα συνεχίσουν τη δράση τους. 
      Εδώ ποια ένδειξη υπήρχε που να δικαιολογεί την προσωρινή κράτηση της κατηγορουμένης; Δεν είχε γνωστή διαμονή; Ήταν ύποπτη φυγής; Λησμονούμε ότι εμφανίστηκε εκούσια και ότι κατέθεσε σε ό,τι της ζητήθηκε παρουσία δικηγόρου; Μήπως ήταν ύποπτη υποτροπής στο αδίκημα; Με τι μέσα άραγε; Όταν προφυλακίστηκε δεν υπήρχε ακόμη ούτε το μέσο της υπό κρίση εκβίασης. Πού θα έβρισκε και τα υπόλοιπα; Εδώ η κατηγορούμενη δεν είχε ποτέ απασχολήσει τις αρχές και το ένα και μοναδικό θύμα της είναι σε κατάσταση που δεν είναι δυνατόν να εκβιαστεί. 
      Τι ακριβώς φοβόταν η Κυβέρνηση και ήθελε διακαώς την προφυλάκισή της; Πώς η Κυβέρνηση στέλνει τα μέσα της εκβίασης στον εισαγγελέα και δη σε αναρμόδιο εισαγγελικό λειτουργό; Τι περίεργο σενάριο και αλισβερίσι Κυβέρνησης και δικαιοσύνης είναι αυτό; Γιατί έπρεπε να κρατηθεί προσωρινά η κατηγορούμενη; Μήπως για τη συμμετοχή της σε απόπειρα αυτοκτονίας που επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως κακούργημα; Γιατί και αυτή η πράξη είναι πλημμεληματική, γεγονός, όμως, που εντέχνως αποκρύβεται. 
      Σημείωστε δε ότι το επίμαχο DVD δεν ήταν στη διάθεση του ανακριτή προς αξιολόγηση, παρά μόνο την 24η Δεκεμβρίου 2007 και μάλιστα δεν τέθηκε υπόψη της κατηγορούμενης προ της απολογίας της, αφού αυτή φαίνεται κατά την απολογία της να αγνοεί την ύπαρξη του εν λόγω DVD στη διάθεση των δικαστικών αρχών, κατά παραβίαση του δικαιώματος του κατηγορουμένου να λάβει γνώση του περιεχομένου της δικογραφίας, μόλις κληθεί και εμφανιστεί στην ανακριτή. Εν προκειμένω, είναι προφανής η παράνομη συναλλαγή εξουσίας και δικαιοσύνης, η καταπάτηση κάθε αρχής και διακήρυξης προσωπικών δεδομένων, που, όποτε μας συμφέρει, τα χρησιμοποιούμε ως ασπίδα, για να κρύψουμε παρανομίες και μίζες «ημετέρων» και κουμπάρων και όποτε μας συμφέρει τις εξαφανίζουμε στο βωμό κατασκευής κατηγοριών, κατά το δοκούν. 
      Μέσα δε, σε όλα αυτά, θλιβερή είναι η συμμετοχή της ελληνικής δικαιοσύνης, που για πρώτη φορά επιχειρεί τόσο απροκάλυπτα να συνδράμει κάθε κυβερνητική επιλογή, κινούμενη όχι μόνο στα όρια της νομιμότητας, αλλά και έξω απ’ αυτήν, προσβάλλοντας την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δίκαιης δίκης και ειδικότερα των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου. Είναι καιρός και για την επιστημονική κοινότητα να λάβει θέση και να εμποδίσει την επιχειρούμενη προσβολή δικαιωμάτων και αξιών που θέσπισε ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας για την προστασία των κατηγορουμένων. 
      Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κ. Τζάκρη.
      Θα ήθελα να γνωστοποιήσω στο Σώμα ότι μετά τις πρωτολογίες ο κ. Παπαδημητρίου δικαιούται δύο λεπτά, ο κ. Ρόβλιας δύο λεπτά και ο κ. Πεταλωτής το σύνολο της δευτερολογίας του.
      Ο συνάδελφος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Γεώργιος Παπακωνσταντίνου ζητεί ολιγοήμερη άδεια απουσίας στο εξωτερικό.
      Η Βουλή εγκρίνει;
      ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Η Βουλή ενέκρινε τη ζητηθείσα άδεια.
      Το λόγο έχει ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκης.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι προφανές ότι η επερώτηση αυτή που κατατέθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 2007 για τις ανεξάρτητες αρχές και ειδικότερα για την Αρχή Προστασίας των Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα είναι και ανεπίκαιρη και ξεπερασμένη. Θα έλεγα ότι είναι μία επερώτηση η οποία γίνεται «για την τιμή των όπλων» και αυτό γιατί γύρω στις 12 με 13 Δεκεμβρίου είχε γίνει εδώ, στη Βουλή, μία αναλυτική συζήτηση πάνω στο θέμα αυτό όπου η Αντιπολίτευση είχε αναπτύξει επί πολλές ώρες τις απόψεις της. Εμείς -από την πλευρά μας- θεωρώ ότι είχαμε δώσει αναλυτικές και εμπεριστατωμένες απαντήσεις. Και θεωρώ ότι η κοινή γνώμη έχει απόλυτα πειστεί από τότε για την ορθότητα και την αναγκαιότητα της νομοθετικής μας πρωτοβουλίας και εκείνης της νομοθετικής μας μεταρρύθμισης.
      Συνεπώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κατά την άποψή μου βλάπτετε τον ίδιο σας τον εαυτό και το κόμμα σας με το να επανέρχεστε πάντοτε στα ίδια και στα ίδια. Επανέρχεστε μάλιστα στρεβλώνοντας συχνά τα ίδια τα γεγονότα. Είναι προφανές ότι σήμερα ήλθατε εδώ εμπλουτίζοντας τις θέσεις σας με άλλα γεγονότα άλλου περιεχομένου, γεγονότα τα οποία νομίζετε ότι θα σας δώσουν κομματικά κέρδη. Σφάλλετε όμως, κάνετε μεγάλο λάθος. Είναι φρούδες ελπίδες. Σας συνέστησα επανειλημμένα να μην ακολουθείτε την ίδια και την ίδια καταδικασμένη πρακτική των συνεχών επιθέσεων και αντιπαραθέσεων με τη δικαιοσύνη. Σήμερα το κάνατε για μία ακόμα φορά επ’ ευκαιρία των ανεξαρτήτων αρχών. Όλες αυτές τις μέρες το κάνετε με την ευκαιρία άλλων γεγονότων τα οποία, αν έχω χρόνο, θα σας τα εξηγήσω. 
      Θεωρώ όμως ότι ο μόνιμος προσανατολισμός σας απέναντι στη δικαιοσύνη είναι ολέθριο λάθος σας. Φοβάμαι –αλλά θα πρέπει να σας το πω, κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- ότι έχετε καταστεί μία Αντιπολίτευση μονοθεματική.  Μία Αντιπολίτευση η οποία καταπιάνεται κάθε τόσο μ’ ένα μοναδικό θέμα και νομίζετε ότι το άπαν της πολιτικής είναι αυτό. Ίσως το κάνετε αυτό για να δώσετε μία όξυνση και να κρύψετε τα κομματικά σας προβλήματα. Ίσως το κάνετε γιατί έχετε ένδεια πολιτικών θέσεων. Όμως είτε έτσι, είτε αλλιώς, θεωρώ ότι είναι μεγάλο, ολέθριο σφάλμα σας. 
      Θα ακολουθήσω τώρα, κυρίες και κύριοι, τη σειρά των ισχυρισμών που αναγράφονται στην επερώτηση και που αναπτύχθηκαν από τους αξιότιμους κυρίους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Εγώ θεωρώ κατ’ αρχάς ότι όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι έωλοι με την πραγματική σημασία. Δηλαδή «μπαγιάτικοι». Αυτό σημαίνει «έωλος». Θα μιλήσω γι’ αυτούς τους ισχυρισμούς έναν προς έναν, για να απαντήσω στα ερωτήματά σας.
      Κατ’ αρχάς ως προς τη γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.  Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκκρεμούσης, όπως είπατε και όπως γράφετε, μιας υπόθεσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας προς έκδοση αποφάσεως, ξέρουμε όλοι ότι η γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ήταν απόλυτα νομότυπη, σύννομη. Η γνωμοδότηση αυτή εκδόθηκε σε εφαρμογή των διατάξεων 24 και 25 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων κατόπιν σχετικού ερωτήματος του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας. Η Εισαγγελία συνεπώς όχι μόνον εδικαιούτο αλλά και υποχρεούτο, είχε καθήκον να απαντήσει στο εν λόγω ερώτημα. 
      Πέραν αυτού, επί της ουσίας τι λέει αυτή η γνωμοδότηση; Δεν λέει τίποτε παραπάνω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από το να αναφέρεται ρητά στην καταστρατήγηση του συνταγματικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι. Πότε όμως; Όταν τελούνται συγκεκριμένα εγκλήματα κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων και παραβιάζοντας συγκεκριμένες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα όπως οπλοκατοχή, εμπρησμοί από πρόθεση, φθορά ξένης ιδιοκτησίας κ.λπ..
      Αυτό λέει η εγκύκλιος του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. 
      Έρχεται, λοιπόν, η γνωμοδότηση αυτή να ερμηνεύσει τη νομοθεσία σ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Και επίσης, ως όφειλε δίδει απαντήσεις στα καθημερινά προβλήματα της εφαρμογής της.
      Σας ξαναλέω, λοιπόν, ότι η γνωμοδότηση έδιδε απαντήσεις και αναφέρετο ρητά σε πράξεις εγκληματικές. Οι πράξεις αυτές επ’ ουδενί εμπίπτουν στην κατηγορία των ζητημάτων στην έννοια των προσωπικών δεδομένων. 
      Στη συνέχεια, κατηγορείτε την Κυβέρνηση ότι παρέχει δήθεν κάλυψη στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, επειδή η γνωμοδότησή του προκαταλαμβάνει τη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το επιχείρημά σας, επιτρέψτε μου να σας πω, μου θυμίζει το λαϊκό γνωμικό «ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει».
      Θα πρέπει, όμως, κάποτε να καταλάβετε την αλήθεια για τη νομική διάσταση του όλου πράγματος. Δηλαδή, η υπόθεση που εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας δεν έχει καμμία σχέση με τη δυνατότητα που έχει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να εκδίδει ή να μην εκδίδει γνωμοδοτήσεις. Το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει μία συγκεκριμένη διοικητική πράξη. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο οποίος είναι ο φρουρός της νομιμότητος της δημόσιας τάξης, έχει δικαίωμα, αλλά και καθήκον να ενεργοποιεί το νόμο ώστε να αποφευχθούν εγκληματικές πράξεις και συμπεριφορές. Σας θυμίζω άλλωστε πως τα ίδια τα μέλη της Αρχής Προσωπικών Δεδομένων, εκείνα που παραιτήθηκαν, εξέδωσαν δελτίο -το οποίο δεν το αναφέρω γιατί είναι γνωστό- στο οποίο ανέφεραν αυτήν τη νομιμοποίηση. 
      Επομένως είναι πλέον ξεκάθαρο σε κάθε καλόπιστο πολίτη ότι σε καμμία περίπτωση δεν υπήρξε νόσφιση της εξουσίας, γιατί ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωμοδότησε για θέματα τελείως διαφορετικά από τη συγκεκριμένη υπόθεση, την υπόθεση αυτή η οποία εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας. 
      Έρχομαι τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στις διάφορες σπερμολογίες, τις οποίες δυστυχώς τις επαναλαμβάνετε εδώ, τις επαναλάβατε και σήμερα, σχετικά με τη δήθεν πρόθεση της Κυβέρνησης, την πρόθεση ημών, να απαξιώσουμε τάχα τις ανεξάρτητες αρχές.
      Θέλω ρητά και κατηγορηματικά να δηλώσω –το έχω ξαναπεί- ότι η Κυβέρνηση ουδέποτε προκάλεσε πρόβλημα στη λειτουργία των αρχών και συγκεκριμένα της αρχής, ουδέποτε υποβίβασε το κύρος και το έργο των μελών της. Αντίθετα, η Κυβέρνηση σέβεται απόλυτα την ανεξαρτησία τους. Εάν δεν τη σεβόταν, τα μέλη των ανεξαρτήτων αρχών θα είχαν προβεί σε παραιτήσεις ή σε άλλης μορφής διαμαρτυρία όλα αυτά τα χρόνια. Δεν το έκαναν, γιατί απολαμβάνουν απλούστατα πλήρους ανεξαρτησίας. Και μην ξεχνάτε ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι από το 2004.
      Στόχος μας, λοιπόν, είναι να αναβαθμίσουμε το ρόλο των αρχών. Να τον αναβαθμίσουμε, ώστε να είναι συμβατός με τις συντεταγμένες λειτουργίες και τις εξουσίες του κράτους. Άλλωστε σας θυμίζω ότι με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση την οποία έκανε ο παριστάμενος συνάδελφος Υπουργός ο κ. Παυλόπουλος, θωρακίσαμε όλα τα μέλη των συνταγματικά κατοχυρωμένων αρχών από διώξεις. Είναι το άρθρο 1 του ν.3613/2007. 
      Επομένως εάν εμείς θέλαμε να υποβαθμίσουμε αυτές τις αρχές, δεν θα προχωρούσαμε σαφώς σε τέτοιες ρυθμίσεις, οι οποίες κατοχυρώνουν και θωρακίζουν τα μέλη της. 
      Σας θυμίζω, λοιπόν, τη διάταξη αυτή, η οποία λέει πως τα μέλη δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή πράξη που διενήργησαν, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Αυτό σημαίνει ότι εμείς και στην πρόθεσή μας και στην πράξη, στην πρακτική μας, είναι να θωρακίσουμε τις αρχές με νέα προστασία, ώστε να μπορούν απερίσπαστες και σωστά να κάνουν το έργο τους. Εμείς δηλαδή τις καταστήσαμε ακόμα πιο πολύ ανεξάρτητες. 
      Ωστόσο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάποια στιγμή θα έπρεπε να καθοριστεί πιο συγκεκριμένα ο ρόλος των ανεξαρτήτων αρχών σε σχέση με τους άλλους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, γιατί θεωρώ ότι δεν ωφελεί το πολίτευμά μας, ούτε η υπερκάλυψη άλλων θεσμικών χώρων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους από τις αρχές αυτές, ούτε ο έλεγχος από αυτές τις αρχές των άλλων θεσμών. Διότι το δημοκρατικό μας πολίτευμα έχει θεσμούς διακριτούς, συγκεκριμένους, τους οποίους πρέπει να τους σεβόμαστε και οι οποίοι θεσμοί θα πρέπει να βρίσκονται μεταξύ τους σε μία συμβατότητα. 
      Στο σημείο αυτό θα ήθελα να δώσω δύο απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα, τα οποία ετέθησαν από τους συναδέλφους κατά την ανάπτυξη της επερωτήσεως τους.
      Κατ’ αρχάς στο ερώτημα το οποίο έθεσε ο συνάδελφος κ. Παπαδημητρίου ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρακώλυσε την πρόσβαση του Συνηγόρου του Πολίτη στα καταστήματα κράτησης, να πω ότι δεν είναι αληθές. Αντίθετα για το θέμα αυτό έχει γνωμοδοτήσει δύο φορές ο κ. Λινός και όπως ξέρετε η οποιαδήποτε πρόσβαση γίνεται κατόπιν συνεννόησης με τον εκάστοτε επόπτη των φυλακών και τη διεύθυνση του καταστήματος. Και σε κάθε περίπτωση είναι και τελεί ο όλος έλεγχος υπό την εποπτεία του γενικού γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Επομένως δεν ισχύει αυτό.
      Όσον αφορά τους φυλακισμένους και τα καταστήματα, σας είπα ότι στόχος της Κυβέρνησης είναι η αποσυμφόρηση των φυλακών. Είναι ένας στόχος τον οποίο οσονούπω θα δείτε να υλοποιείται. Δεν είναι παρά μία υπόθεση ενός χρονικού διαστήματος. Και μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα να είστε σίγουροι ότι ο σχεδιασμός αυτός θα καταστεί πραγματικότητα.
      Κατόπιν όλων αυτών και κατόπιν του τοπίου που αφορά τις αρχές, το οποίο ίσχυε, η Κυβέρνηση έπρεπε να κάνει συγκεκριμένα βήματα. Έπρεπε να αναλάβει  μια συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία για να μπορέσει να ρυθμίσει, να περιφρουρήσει και να θωρακίσει ακριβώς αυτές τις Αρχές και ιδίως την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων. 
      Έτσι, πριν από ένα μήνα εισήχθη στη Βουλή η σχετική τροπολογία, η οποία ψηφίστηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Έτσι κατορθώσαμε να επιτύχουμε ένα καθεστώς, μια κατάσταση ισορροπίας και αρμονίας. Μία κατάσταση αρμονίας αφ΄ ενός μεν ανάμεσα στα πολύτιμα ατομικά δικαιώματα του συνέρχεσθαι και της πολιτικής έκφρασης και αφ’ ετέρου στην προστασία της κοινωνίας από καταστροφές και προκλήσεις διαφόρων βανδάλων, φανερών ή μη φανερών, κουκουλοφόρων. 
      Η τροπολογία εκείνη αποτελούσε συμπλήρωση  της εθνικής μας νομοθεσίας με βάση την κοινοτική οδηγία 46/1995 και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία του Ατόμου από την αυτοματοποιημένη επεξεργασία πληροφοριών. Η βασική επιδίωξη αυτής της κοινοτικής διάταξης είναι η εξής: Επεξεργασίες προσωπικών δεδομένων που αναφέρονται σε δραστηριότητες του κράτους σε τομείς Ποινικού Δικαίου και δημόσιας ασφάλειας, πρέπει να τελούν υπό τις πλήρεις εγγυήσεις των εισαγγελικών και δικαστικών αρχών. Γιατί οι εισαγγελικές και δικαστικές αρχές έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένη λειτουργική αποστολή και έχουν επίσης καθήκον δίωξης των εγκληματικών συμπεριφορών κατά περίπτωση.
      Έρχομαι τώρα στη συνταγματική πλευρά του ζητήματος, γιατί και εδώ ελέχθησαν πολλά κατά καιρούς. Ηγέρθησαν από πολλούς συναδέλφους κατά καιρούς ζητήματα αντιθέσεως της ρυθμίσεώς μας για τα προσωπικά δεδομένα απέναντι στο Σύνταγμα. Οι ισχυρισμοί αυτοί δεν είναι σωστοί. Και δεν είναι σωστοί για τους εξής λόγους: 
      Σύμφωνα με το άρθρο 9Α του Συντάγματος καθιερώθηκε το δικαίωμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Λέει όμως το άρθρο «όπως ο νόμος ορίζει». Αυτή την επιφύλαξη υπέρ του νόμου που προβλέπει η ίδια η συνταγματική διάταξη, φροντίζουν να την ξεχνούν ορισμένοι συνάδελφοι. Το Σύνταγμα, λοιπόν, αναθέτει στον κοινό νομοθέτη, δηλαδή στη Βουλή, να καθορίσει ποια είναι αυτά τα δεδομένα. Με λίγα λόγια εναπόκειται στον απλό νομοθέτη η ρύθμιση του νέου αυτού δικαιώματος, χωρίς βέβαια να αναιρείται ο πυρήνας και η ουσία του δικαιώματος. 
      Και αναρωτιέται κάποιος: Η ρύθμισή μας για τη δυνατότητα καταγραφής εγκληματικών και εκνόμων πράξεων συνιστά άραγε αναίρεση του πυρήνα του δικαιώματος προστασίας των προσωπικών δεδομένων; Δηλαδή ο συνταγματικός νομοθέτης αυτό άραγε ήθελε; Εννοούσε ως προστασία προσωπικών δεδομένων τη δυνατότητα διαπράξεως εγκληματικών πράξεων;
      Και εννοούσε άραγε πως η πολιτεία με την δικαιοσύνη να μην μπορούν να προστατεύουν την δημόσια τάξη, την ασφάλεια και τα έννομα αγαθά των πολιτών; 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μήπως φτάνουμε σε παραλογισμούς; Υποστηρίχθηκε ότι η ρύθμισή μας η τότε προσβάλλει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Το δικαίωμα όμως του συνέρχεσθαι ασκείται κατά το άρθρο 11 του Συντάγματος «ησύχως και αόπλως». Μόνο υπό τη μορφή αυτή προστατεύεται. Αυτό προστατεύει και η  τροπολογία. Επιτρέπει, δηλαδή, την καταγραφή εγκληματικών και μόνο εγκληματικών πράξεων. Η καταγραφή αυτή όχι μόνο δεν είναι αντίθετη προς τα άρθρα του Συντάγματος αλλά αντίθετα περιφρουρεί και θωρακίζει το δικαίωμα του κάθε πολίτη να μετέχει ειρηνικά σε πορείες, σε διαδηλώσεις και σε κάθε μορφή δημόσιες εκδηλώσεις. Ιδίως μάλιστα όταν θίγεται και περιορίζεται από τους ταραξίες και κουκουλοφόρους που μπορούν να παρεισφρήσουν σε οποιεσδήποτε διαδηλώσεις. 
      Κατά καιρούς λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υποστηρίχθηκε ότι δήθεν η τροπολογία που κάναμε πριν από ένα μήνα προσκρούει στο άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Σας διαβάζω κατά λέξη τι λέει το άρθρο 8 της σύμβασης εκείνης: «κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής του ζωής, της κατοικίας του και των ανταποκρίσεών του. Δεν επιτρέπεται να υπάρξει επέμβαση της δημόσιας αρχής κατά  την άσκηση του δικαιώματος αυτού παρά μόνο αν η επέμβαση αυτή προβλέπεται από το νόμο και αποτελεί μέτρο το οποίο σε μια δημοκρατική κοινωνία είναι αναγκαίο για την εθνική ασφάλεια, την δημόσια ασφάλεια, την οικονομική ευημερία της χώρας, της προστασία της τάξεως και την πρόληψη ποινικών αδικημάτων, την προστασία της υγείας καθώς και των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων». 
      Στο άρθρο λοιπόν αυτό αναφέρεται σε ζητήματα προστασίας της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και στο σεβασμό της αλληλογραφίας. Κατά το άρθρο όμως αυτό της σύμβασης μπορούν να υπάρξουν περιορισμοί και επεμβάσεις της δημόσιας αρχής ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για θέματα εθνικής ή δημόσιας ασφάλειας ή για την πρόληψη τέλεσης ποινικών αδικημάτων. Με την τροπολογία μας εκείνη ρυθμίζονταν ακριβώς τέτοια συμβάντα και γεγονότα που γίνονταν στον δημόσιο χώρο και όχι σε ιδιωτικό. 
      Εξάλλου και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου έχει δεχθεί ότι η ηλεκτρονική παρακολούθηση των πράξεων ενός ατόμου σε δημόσιο χώρο δεν συνιστά επέμβαση στην ιδιωτική του ζωή. Πολύ περισσότερο μάλιστα, επιτρέπεται η ηλεκτρονική εν γένει παρακολούθηση για την καταγραφή των τυχόν εγκληματικών πράξεων. Σας θυμίζω ακόμη πως ρητά προβλέπεται στον νόμο μας η άμεση καταστροφή, με επιμέλεια της εισαγγελικής αρχής, κάθε τυχόν καταγραφής που είναι άσχετη με την τέλεση εγκληματικών πράξεων. 
      Αλλά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα προβλήματα και οι παραλογισμοί που είχαν δημιουργηθεί πριν από την νομοθέτηση της γνωστής τροπολογίας νομίζω ότι δεν έχουν τελειωμό. Θέλω να σας υπογραμμίσω απλώς για την ιστορία ορισμένα παραδείγματα παράλογων συμπεριφορών της Αρχής των Προσωπικών Δεδομένων για να καταλάβει το Σώμα για μια ακόμα φορά γιατί ήταν αναγκαία η ρύθμιση αυτή που κάναμε τότε. 
      Πρώτον, η Αρχή απαγόρευε απολύτως την λειτουργία του συστήματος των καμερών της Αστυνομίας κατά την διάρκεια των συγκεντρώσεων και πορειών χωρίς καταγραφή και αποθήκευση προσωπικών δεδομένων και παρά την εγγυητική λειτουργία των εισαγγελικών λειτουργών. Την ίδια στιγμή η αρχή επέτρεπε να μεταδίδεται τηλεοπτικά η ίδια συγκέντρωση, η ίδια πορεία από τους τηλεοπτικούς σταθμούς και μάλιστα με μεγάλα χρονικά τμήματα και σε απ’ ευθείας μετάδοση με εικόνες και γενικές λήψεις και από κοντινά πλάνα. Με ήχο και σχόλια κάθε είδους. Όλα αυτά χωρίς καν την παρουσία εισαγγελέων. Η αρχή, δηλαδή, επέτρεπε την λήψη εικόνων και φωτογραφιών ή και τη χρήση κάθε άλλου τεχνικού μέσου από κάθε ιδιώτη και επέτρεπε αυτό χωρίς την ύπαρξη εισαγγελέως, χωρίς την ύπαρξη ελέγχου. 
      Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η αρχή επέτρεπε την λειτουργία των καμερών επίσης στα γήπεδα προς αποφυγή βιαιοπραγιών και την καταγραφή των εκδηλώσεων βίας από την Αστυνομία και στην περίπτωση αυτή χωρίς την παρουσία των εισαγγελέων. 
      Αντίθετα, λοιπόν, προς όλα τα παραπάνω η αρχή των προσωπικών δεδομένων δεν επέτρεπε την λειτουργία ανοιχτών καμερών παρά την παρουσία των εισαγγελέων. Απαγόρευε μάλιστα τις ανοιχτές κάμερες ακόμα και για απλή παρατήρηση των γεγονότων εκείνων.
      Την ίδια στιγμή, όπως είπα, τα γεγονότα αυτά μεταφέρονταν στους πολίτες ελεύθερα από τα ιδιωτικά κανάλια, χωρίς ήχο και χωρίς σχόλια.
      Και ερωτώ: σύμφωνα με τη λογική αυτή της αρχής, πρέπει να εμπιστευόμαστε κάθε ιδιώτη και να δυσπιστούμε προς τους θεσμούς και τους λειτουργούς τους κράτους; Πρέπει, δηλαδή, να παρέχουμε στους ιδιώτες τα πάντα όσον αφορά τις κάμερες στις δημόσιες συγκεντρώσεις, ενώ σε ό,τι αφορά το κράτος να έχουμε ένα σφίξιμο και να αρνούμαστε οτιδήποτε στο κράτος;
      Αυτό δεν είναι τουλάχιστον μια ακραία αντίληψη; Δεν είναι ένας παραλογισμός; Δεν είναι παραλογισμός ότι θέλουμε να αποκλείσουμε τον εισαγγελέα; Αφού οι εισαγγελείς βάσει του Συντάγματος και του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, δεν είναι οι λειτουργοί που πάνε να στραγγαλίσουν τα ατομικά δικαιώματα, είναι οι λειτουργοί που τα περιφρουρούν! Και ο ρόλος τους μάλιστα είναι κατοχυρωμένος στο Σύνταγμα κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε αυτό ακριβώς το σημείο είχαμε φτάσει πριν γίνει η νομοθετική ρύθμιση. Και με τη νομοθετική ρύθμιση, που είμαστε υπερήφανοι που τη φέραμε και που η Βουλή την εψήφισε, ρυθμίζαμε χοντρικά τρία πράγματα.
      Πρώτον, οριοθετούσαμε τις αρμοδιότητες των διαφόρων θεσμών. Δεύτερον, βγάζαμε τις μάσκες απ’ όλους εκείνους τους εγκληματίες, οι οποίοι έβλαψαν και βλάπτουν το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Και τρίτον, διαφυλάσσουμε το δικαίωμα της κοινωνίας. Τα δικαιώματα εκείνα, δηλαδή, που προστατεύουν την κοινότητα.
      Σας θυμίζω εδώ, όσον αφορά το δημόσιο δικαίωμα –το έχω ξαναπεί στη Βουλή, αλλά μου αρέσει πολύ και θέλω να το πω- τις απόψεις του αειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου υποστήριζε πως το δικαίωμα του συνόλου, το «όλον», όπως το χαρακτήριζε σε άρθρα του και σε ομιλίες του, οφείλει να δρα παράλληλα με τα δικαιώματα του ατόμου.
      Αλλά και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει διαπλάσει μια σύνθετη ιεράρχηση των αξιών των ατομικών και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η ιεράρχηση αυτή ανταποκρίνεται στην έννοια του γενικότερου ή του δημόσιου συμφέροντος. Το κοινωνικό, δηλαδή, συμφέρον, προηγείται. Το εκάστοτε προσωπικό ή ατομικό έπεται. Η επίκληση τυχόν παράνομου ή ασυμβίβαστου προς το γενικό συμφέρον ατομικού συμφέροντος δεν πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν. Γιατί εκείνο που ενδιαφέρει είναι η ομαλή ροή, η ομαλή εξέλιξη του κοινωνικού βίου.
      Σας θυμίζω στο σημείο αυτό τη θεμελιώδη διάταξη του άρθρου 5, παράγραφος 1 του Συντάγματος, η οποία ορίζει: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, εφόσον δεν προσβάλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζετε τις απόψεις μου για τα ατομικά δικαιώματα, καθώς και για τα δικαιώματα που έχει το όλον, δηλαδή η κοινωνία. Αναμφισβήτητα η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων είναι μια κατάκτηση των δημοκρατικών χωρών. Όμως σε ισότιμη και με πλήρη σεβασμό βάση θα πρέπει να δεχτούμε και τα συμφέροντα και τα δικαιώματα του άλλου ανθρώπου.
      Πολύ περισσότερο μάλιστα να εναρμονίσουμε τα επιμέρους ατομικά δικαιώματα με τα δικαιώματα της ολότητας. Γιατί και τα δικαιώματα του συνόλου και της κοινωνίας έχουν και εκείνα, νομίζω, αξία και κατά τη γνώμη μου έχουν πρωταρχική αξία. Θα πρέπει, λοιπόν, να τα θωρακίσουμε. Γιατί τα δικαιώματα αυτά αφορούν την ασφάλεια, την περιουσία και τη ζωή των πολιτών. Και εξάλλου η προστασία του δικαιώματος του ενός δεν μπορεί να αναιρεί το δικαίωμα του άλλου.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ σε αυτόν εδώ το χώρο ότι ήρθε η στιγμή να ξεκαθαρίσουμε λίγο και ορισμένες έννοιες, όπως το τι είναι δημόσιο και τι ιδιωτικό. Διότι διαφορετικά αντιμετωπίζεται κάτι το οποίο είναι ανοιχτό και ορατό στην κοινωνία και διαφορετικά αντιμετωπίζεται…
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
      Θα μου δώσετε τρία λεπτά, κύριε Πρόεδρε, με την ανοχή σας και με την ανοχή της Βουλής, βεβαίως.
      Και διαφορετικά αντιμετωπίζεται αυτό που πρέπει να παραμείνει αόρατο, δηλαδή, το ιδιωτικό και γνωστό μέσα σ’ έναν περιορισμένο κύκλο ανθρώπων. Δημόσιο, λοιπόν, σημαίνει το ανοιχτό, το διαθέσιμο σε όλους. Και συνεπώς κάθε πράξη παράνομη ή προσβλητική σε αυτό θα πρέπει να είναι προστατευόμενη. Ατομικό, αντίθετα, είναι αυτό που είναι κρυμμένο από τη θέα των άλλων. Επομένως θα πρέπει να προστατεύεται αυτό καθ’ εαυτό το δικαίωμα της μυστικότητας εδώ, ως ιδιαιτέρου αγαθού, ακόμα και αν δεν υπάρχει παραβατικότητα.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή έχω πολλά να πω, θα προσπαθήσω να τα συντάμω. Θα ήθελα να επαναλάβω και πάλι ότι απέναντι στα δικαιώματα και ιδίως στο δικαίωμα της ελευθερίας είμαστε όλοι ίσοι. Τα δικαιώματα όλων είναι ίσα, έλεγε ο Τζον Ρολς.
      Από παλιά, πριν από δυόμιση αιώνες ο Τζον Λοκ έλεγε ότι όπου δεν υπάρχουν νόμοι, δεν υπάρχει καν ελευθερία. Γι’ αυτό και η Κυβέρνηση, συνειδητοποιώντας αυτές τις αναλλοίωτες αρχές του δικαίου, έφερε πριν από ένα μήνα ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας και εψήφισε τη γνωστή τροπολογία.
      Αγαπητοί συνάδελφοι, θα αναφερθώ τέλος στην πολιτική της Κυβέρνησης απέναντι στη δικαιοσύνη. Θεωρώ ότι η πολιτική μας αυτή είναι κρυστάλλινη, είναι διαυγής, είναι σταθερή και είναι αμετακίνητη. Η Κυβέρνηση έχει ταχθεί να περιφρουρήσει τη δικαιοσύνη και θα το κάνει με κάθε τρόπο, γιατί η ελληνική δικαιοσύνη έχει και ιστορία και πρακτική ανεπίληπτη. Μια διαδικασία και μια πρακτική για την οποία πρέπει όλοι να είμαστε υπερήφανοι. Και βέβαια η Κυβέρνηση δεν κρύβεται, όπως πολλοί συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης θέλουν κατά καιρούς να πουν, σε καμμιά περίπτωση πίσω από το ανεξάρτητο της δικαιοσύνης. Γιατί, αν έκανε κάτι τέτοιο, θα την χρησιμοποιούσε, θα παρενέβαινε στο έργο της. 
      Εμείς, το έχω πει και το λέω διαρκώς μέχρι να γίνει απόλυτα κατανοητό, πιστεύουμε στην απόλυτη  και κατοχυρωμένη συνταγματικά ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Περιφρουρούμε το έργο της και θεωρούμε αναγκαία την πλήρη αυτονομία της. Εμείς, δεν συμμεριζόμαστε τα παράλογα επιχειρήματα που θεωρούν τον θεσμικό συνεστημένο κλάδο των δημόσιων λειτουργών, όπως είναι και οι Έλληνες εισαγγελείς, ότι παρέχει λιγότερα εχέγγυα τάχα από έναν υπάλληλο που διορίζεται από την Αρχή των Δεδομένων. 
      Και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και όλων των παρατάξεων, θεωρώ ότι όσοι παίρνετε αντίθετη απ’ αυτή θέση, βρίσκεστε σε πλήρη αντίθεση με το αίσθημα των πολιτών.
      Αμφισβητείτε το συνταγματικά κατοχυρωμένο θεσμό του εισαγγελέα ως εγγυητή της νομιμότητος. Αντίθετα οι πολίτες εναποθέτουν την εμπιστοσύνη τους και τη λύση των καθημερινών προβλημάτων στους λειτουργούς της δικαιοσύνης και στους δικαστές. 
      Συνεπώς εγγυητές της προστασίας των πολιτών δεν είναι μόνο ή αποκλειστικά οι ανεξάρτητες αρχές. Είναι κυρίως ο θεσμός της δικαιοσύνης. Αυτός ο θεσμός είναι ο τελικός κριτής της νομιμότητος και των συμφερόντων της ολότητας. Και γι’ αυτό το λόγο άλλωστε όλες οι αποφάσεις των ανεξάρτητων αρχών υπόκεινται στον δικαστικό έλεγχο.
      Σε κάθε περίπτωση πάντως, αγαπητοί συνάδελφοι, οι αρχές πρέπει να λειτουργήσουν. Και αυτό το λέω γιατί σήμερα, δυστυχώς, δεν λειτουργούμε. Και κατά την προσωπική μου άποψη θεωρώ ότι δεν λειτουργούν εξαιτίας της εντελώς αρνητικής στάσης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η οποία αρνείται να συνεργαστεί θετικά με την Κυβέρνηση, με τη Νέα Δημοκρατία  προκειμένου να καταστεί δυνατός ο σχηματισμός της απαιτούμενης από το Σύνταγμα συμφωνίας ή τουλάχιστον της Πλειοψηφίας των 4/5.
      Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περισσότερες Ανεξάρτητες Αρχές έχει λήξει η θητεία τους για ένα, ενάμισι χρόνο και δεν υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής της προηγούμενης εξωπραγματικής διαδικασίας. 
      Καλώ, λοιπόν, υπεύθυνα όλα τα κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους ώστε να βρεθεί λύση και να διοριστούν νέες διοικήσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα διορισμού διοίκησης στις Ανεξάρτητες Αρχές δεν λειτουργεί. Είναι ένα σύστημα ατελέσφορο. Είναι ένα σύστημα που έχει καταστεί απολίθωμα, ένα απολίθωμα που οδηγεί το πολιτικό μας σύστημα σε αδιέξοδα και σε ακινησία.
       Βουλή και Κυβέρνηση καλούμαστε να προχωρήσουμε σε αλλαγές ώστε οι Ανεξάρτητες Αρχές να καταστούν και πιο αντικειμενικές, αλλά και πιο ευέλικτες. Αυτό είναι και η συνταγματική απαίτηση, αλλά κυρίως είναι η απαίτηση της κοινής λογικής, είναι η απαίτηση της κοινής γνώμης. 
      Θα πρέπει, συνεπώς, κύριε Πρόεδρε, να προχωρήσουμε στις αναγκαίες αλλαγές ώστε οι Ανεξάρτητες Αρχές να λειτουργήσουν προς όφελος του θεσμικού μας συστήματος, αλλά και των αναγκών της κοινωνίας.
      Είχα πολλά ακόμα να πω, αλλά τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, με την ανοχή σας, θέλοντας να υπογραμμίσω ένα ψεύδος και μια ανακρίβεια. Το ψεύδος είναι ότι η Ένωση Εισαγγελέων γνωμοδότησε ή είπε εν πάση περιπτώσει, ότι υπάρχουν παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαιοσύνη.
      Είναι παντελώς ψευδές, ανυπόστατο. Προκαλώ από τούτο εδώ το Βήμα αν κάποιος έχει οποιοδήποτε τέτοιο στοιχείο, να το καταθέσει αμέσως στη Βουλή.
      Δεύτερον ανακριβές, μάλλον η μισή αλήθεια είναι η επίκληση μίας ανακοίνωσης της ‘Ένωσης του Συμβουλίου της Επικρατείας. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πράγματι υπήρξε μία διαμαρτυρία των μελών του συνδικαλιστικού οργάνου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Στην ανακοίνωση εκείνη δόθηκε απάντηση. Δεν θέλησα εγώ, ο Υπουργός Δικαιοσύνης δεν θέλησε να τη δημοσιοποιήσει από σεβασμό προς τους θεσμούς. Η ‘Ένωση αυτήν τη στιγμή την έχει την ανακοίνωση και λέει ακριβώς ποιος και γιατί ευθύνεται για το γεγονός το οποίο θίγετε. 
      Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, από την προηγούμενη ηγεσία  του, έκανε το καθήκον του και κάλεσε τα μέλη αυτού του Συμβουλίου να πουν τις απόψεις τους στο νέο νομοσχέδιο για τη διοικητική δίκη.
       Όσον αφορά τις προσθήκες τις οποίες έγιναν και οσονούπω θα έλθουν στη Βουλή, δεν έχει τελειώσει η διαδικασία, κύριοι συνάδελφοι. Περνά μία διαδικασία και μόλις τελειώσει η διαδικασία, βεβαίως θα λάβουν γνώση και το Συμβούλιο της Επικρατείας και ο Άρειος Πάγος και οι δικαστές και οι δικηγόροι και οι πάντες.
       Αυτό γράφω στην ανακοίνωσή μου αλλά από λόγους σεβασμού προς τη διοίκηση δεν ήθελα να το ανακοινώσω. Αλλά αν ζητηθεί, θα το καταθέσω στα Πρακτικά. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή νομίζω ότι έχω τη μεγαλύτερη πολιτική ηλικία εδώ, γιατί λείπει ο κ. Κακλαμάνης, να σας συμβουλεύσω να μην σκανδαλολογείτε με τη δικαιοσύνη. Μην βάζετε μπροστά σε κάθε επίφαση σκανδάλου που τρέχει στο μυαλό σας ότι φταίει η Δικαιοσύνη. Κάνετε λάθος. Δυναμιτίζουμε το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι ένα ευαίσθητο πολίτευμα, το οποίο θέλει σεβασμό κυρίως στους θεσμούς. Μην ρίχνουμε πέτρες απέναντι στους θεσμούς και υπονομεύουμε έναν ευαίσθητο θεσμό όπως είναι η Δικαιοσύνη, επειδή δήθεν ορισμένες αποφάσεις της δικαιοσύνης δεν μας αρέσουν. Και να σας πω και κάτι; Μπορεί και η δικαιοσύνη να έκανε κάποιο λάθος, κάποιο συμβούλιο να έκανε κάποιο λάθος. Και τι έγινε με αυτό; Μπορούμε κάθε στιγμή, είτε είναι η υπόθεση των  υποκλοπών, είτε είναι η υπόθεση των Πακιστανών είτε η υπόθεση Ζαχόπουλου, στο οποίο πήρε θέση η Δικαιοσύνη…
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ: ‘Όλα τα λάθη είναι υπέρ σας πολιτικά!
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Ρόβλια, εάν καταλαβαίνατε τον τρόπο με τον οποίο θέτω το ζήτημα, δεν θα απαντούσατε έτσι! Η θέση μου είναι σαφής. Όλοι μας θα συνεργαστούμε ώστε να περιφρουρήσουμε τους θεσμούς. Αυτή είναι η θέση μου. Εάν εσείς έχετε αντίρρηση γι’ αυτό, να ακολουθήσετε την πορεία σας. Να ξέρετε όμως ότι η πορεία αυτή είναι ανέξοδη και κυρίως θα είναι σε βάρος δικό σας. Διότι ο λαός θέλει τη δημοκρατία συνεστημένη σωστά και να πατά πάνω στους θεσμούς και δεν θέλει την καθήμαξη των  θεσμών, όπως κάνετε εσείς εναντίον της δικαιοσύνης.
       Ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Παυλόπουλος έχει το λόγο.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα προσπαθήσω να μην υπερβώ το χρόνο μου. Άλλωστε ο κ. Χατζηγάκης ανέπτυξε εκτενώς εκείνα που η Κυβέρνηση είχε να απαντήσει σε όσα ελέχθησαν σχετικά με την επερώτηση. 
      Θα ξεκινήσω με τούτο: Αν οαρακολουθήσατε τη σημερινή συζήτηση και αν παρατηρήσετε τη στάση την οποία τήρησε η Αξιωματική Αντιπολίτευση αναπτύσσοντας την επερώτηση, θα διαπιστώσετε ότι διαπράττει και μέσα στη Βουλή αυτό το οποίο χρόνια ολόκληρα συνηθίζει.
       Ποια είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ με τους θεσμούς τους οποίους σήμερα ήλθε εδώ, σήμερα, τάχα να υπερασπισθεί; Υπεράσπιση κατ’ επιλογήν. Το έχω πει «υπεράσπιση a la carte». Και ποιο είναι το κριτήριο της επιλογής; Τα καλά και συμφέροντα των κομμάτων υμών. Ό,τι σας βολεύει κομματικά, το στηρίζετε, ό,τι δεν σας βολεύει, δεν το στηρίζετε και το καταδικάζετε.
      Και, δυστυχώς, γενικεύετε. Και, δυστυχώς, βάλλετε εναντίον των θεσμών. Εγώ θα σας προκαλέσω μέσα σε αυτήν την Αίθουσα να θυμηθείτε, όταν βρισκόμασταν στη θέση σας, όταν βρισκόμασταν την εποχή εκείνη στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, να μου πείτε πότε είχαμε έρθει σε τέτοιο επίπεδο αντιπαράθεσης, σχετικά με το κύρος των θεσμών; Το να ασκεί κανείς κριτική στους θεσμούς, είναι χρέος, δεδομένου ότι κανένας θεσμός δεν είναι στο απυρόβλητο του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Το να τους πλήττει, όμως, με ανακριβή στοιχεία και να τους κρίνει ανάλογα με το πώς κομματικά τον βολεύει, αυτό είναι υπονόμευση των θεσμών. Και όχι βεβαίως αυτό το οποίο υπαινίχθηκε ο αγαπητός συνάδελφος και φίλος ο κ. Παπαδημητρίου, όταν ξεκίνησε στην αρχή τη δική του παρέμβαση. Να γίνω σαφέστερος. Δύο ήταν τα σημεία πάνω στα οποία επικεντρώθηκε η επερώτηση. 
      Το πρώτο είναι το σημείο το οποίο αφορά τη δικαιοσύνη. Το δεύτερο, το θέμα των Ανεξάρτητων Διοικητικών -όπως συνηθίζω να τις λέω και θα το εξηγήσω στη συνέχεια αυτό- Αρχών. Ανεξάρτητων Αρχών θέλετε; Όπως θέλετε πείτε τες, πάντως των Αρχών που ανήκουν στην εκτελεστική εξουσία. Γι’ αυτό βεβαίως και αυτές ελέγχονται και από τα δικαστήρια και από το Κοινοβούλιο, με τη διαδικασία που έχει καθιερώσει ο δικός μας κοινοβουλευτικός έλεγχος και μιλάω ιδίως για την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. 
      Δικαιοσύνη. Ακούστηκε ότι εμείς ποδηγετούμε τη δικαιοσύνη, χρησιμοποιούμε τη δικαιοσύνη! Από τη μια πλευρά μας καταλογίζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι  άλλοτε δεν προσφύγουμε τόσο γρήγορα, όταν πρέπει. Όταν προσφεύγουμε στη δικαιοσύνη -και προσφεύγουμε πάντοτε, όπως θα εξηγήσω- λένε, «πήγατε στη δικαιοσύνη, διότι ποδηγετείτε τους δικαστές να χειριστούν τις υποθέσεις, όπως σας βολεύει»! Διαλέξτε και πάρτε. Ή θα αφήσετε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της ή θα την κρίνετε, όπως την κρίνετε, αλλά προσπαθείτε να την ευτελίσετε. Ευτυχώς όμως, που η δικαιοσύνη, λόγω της συνταγματικής κατοχύρωσης, δεν μπορεί να ευτελιστεί από κανέναν, ό,τι κριτική και να της κάνει κανείς και ιδίως, αν η κριτική είναι ανακριβής. 
      Σε όλες τις υποθέσεις που υπήρξαν, μα σε όλες τις υποθέσεις, αυτή η Κυβέρνηση πάραυτα πήγε στην δικαιοσύνη. Είτε λέγεται το θέμα υποκλοπών είτε λέγεται Πακιστανών είτε λέγεται Ομολόγων είτε λέγεται θέμα Ζαχόπουλου είτε το θέμα, το οποίο έχουμε εδώ μπροστά μας, δηλαδή το θέμα το οποίο αφορά την Αρχή, η οποία προστατεύει τα προσωπικά δεδομένα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση στην ουσία έχουμε να κάνουμε με το σεβασμό και την οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων, ανάμεσα σε μια απόφαση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και την αρμοδιότητα της ανεξάρτητης διοικητικής αρχής, η οποία είναι επιφορτισμένη για τα θέματα αυτά. 
      Εμείς σεβόμαστε όλους, εμείς αποκαλύπτουμε τα πάντα σε όλα τα θέματα, για να τα στείλουμε στη δικαιοσύνη. Γιατί διαμαρτύρεστε όταν τα στέλνουμε στη δικαιοσύνη; Προς τι αυτή η διαμαρτυρία; Να σας πω γιατί είναι η διαμαρτυρία; Η διαμαρτυρία είναι, διότι αφού αναδεικνύετε καθ’ υπερβολήν ορισμένα θέματα που νομίζετε ότι μπορούν να έχουν την οποιαδήποτε επιρροή στην κοινή γνώμη, επειδή εσείς τα έχετε εμφανίσει έτσι, όταν έρχεται η ώρα της δικαστικής αντιμετώπισης και φαίνεται ότι δεν ήταν έτσι -γιατί μιλάτε για σκάνδαλα, μιλάτε για οτιδήποτε, χωρίς στοιχεία από την αρχή-  κάνει ενδελεχή έλεγχο, κάνει τον ανεξάρτητο έλεγχό της και δεν καταλήγουν τα πράγματα, όπως εσείς τα καταγγείλατε, τότε τα φταίει η Δικαιοσύνη! Δηλαδή, πότε θα ήταν καλή η Δικαιοσύνη; Όταν θα κατέληγε στα συμπεράσματα, περί δήθεν σκανδάλων, τα οποία εσείς θέλετε να αναδείξετε κάθε φορά; Όταν η δικαιοσύνη αποφασίζει τα θέματα αυτά, όπως εκείνη κρίνει, αλλά δεν σας αρέσουν οι αποφάσεις, τότε φταίει η Δικαιοσύνη; Γι’ αυτό σας μίλησα για σεβασμό a la carte». 
      Μας λέτε να προσφεύγουμε στη Δικαιοσύνη. Πείτε μου ένα θέμα, όπου η προσφυγή δεν ήταν άμεση. Ιδίως στο θέμα των υποκλοπών για το οποίο έχει γίνει τόσος θόρυβος. Μόνο στη Δικαιοσύνη πήγε το θέμα αμέσως, κατευθείαν. Δεν έπρεπε,, λέτε, να πάει στη Δικαιοσύνη. Σε όλα τα άλλα θέματα πάει στη Δικαιοσύνη και λέτε τι τα έκανε η Δικαιοσύνη; Ξεκαθαρίστε το, λοιπόν. Εμείς παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη δεν κάνουμε. Σεβόμαστε τη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς. Τώρα αν θέλετε να μιλήσουμε για  παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, αν θέλετε να μιλήσουμε για προσπάθεια ποδηγέτησης της Δικαιοσύνης, θα με αναγκάσετε να γυρίσω πίσω. Θα με αναγκάσετε να γυρίσω πίσω και να σας θυμίσω ότι ουδέποτε αυτή η Παράταξη, ως Κυβέρνηση ιδίως -ούτε και ως Αντιπολίτευση- είχε εκστομίσει παραδείγματος χάριν φράση Πρωθυπουργού της εποχής εκείνης, όταν εκκρεμούσε η υπόθεση, περί του νόμου πλαισίου στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας και είχε τεθεί ένα θέμα συνταγματικότητας. Την εποχή εκείνη του νόμου πλαισίου, ο τότε Πρωθυπουργός -και θυμάμαι το άρθρο του Νίκου Ανδρουλάκη στο «Νομικό Βήμα», ένα μνημειώδες άρθρο- είχε απευθύνει στο Συμβούλιο Επικρατείας που είχε την υπόθεση εν διάσκεψη, να ξέρει το Συμβούλιο Επικρατείας –λέει- ότι τον τελικό λόγο τον έχει ο λαός. 
      Βεβαίως, τον τελικό λόγο τον έχει ο Λαός, αλλά υπάρχει διάκριση εξουσιών. Δηλαδή, εάν η Δικαιοσύνη πάει να κάνει τη δουλειά της, θα πρέπει να κρίνει πάντοτε τα θέματα όπως θέλει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν είναι κυβέρνηση ή αντιπολίτευση; Αυτή είναι παρέμβαση, το να έρχεσαι να λες αυτό το πράγμα.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν είπε αυτό ο Ανδρέας Παπανδρέου, κύριε Υπουργέ. Σας προκαλώ. Δεν απευθύνθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Μιας και μιλάμε λοιπόν, για άλλα θέματα, τα οποία αφορούν παρεμβάσεις σε δικαιοσύνη, έχω να σας πω το εξής, για να δείτε πώς είναι επιλεκτική η μνήμη την οποία διαθέτει το ΠΑΣΟΚ. 
      Είχαμε δύο εγκυκλίους του Προέδρου του Αρείου Πάγου για το ίδιο θέμα, για το θέμα το οποίο αφορά τις δίκες ασφαλιστικών μέτρων για τους συμβασιούχους. Ταυτόσημες. Και δεν τις κρίνω. Δεν τις έκρινα ποτέ, ούτε ως αντιπολίτευση, ούτε και τώρα. Ήταν η εγκύκλιος Ματθία και η εγκύκλιος Κεδίκογλου. Όταν είχε βγει επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. η εγκύκλιος Ματθία, τίποτα απολύτως. Όταν βγήκε η εγκύκλιος Κεδίκογλου στη συνέχεια, θυμάστε τι έγινε. 
      Ύστερα, μιας και μιλάμε για θέματα παρεμβάσεως, σας παρακαλώ πάρα πολύ, επειδή ακούω και τον Αρχηγό σας να μιλάει για αρεστούς, αλλά όχι αρίστους κ.λπ., μήπως θέλετε να κάνουμε έναν απολογισμό; Εγώ σας το έχω πει, να το κάνουμε όποτε θέλετε εδώ. Να δούμε επιλογές στην ηγεσία της Δικαιοσύνης είτε Προέδρων, είτε Αντιπροέδρων, Συμβούλιο της Επικρατείας, Άρειο Πάγο, Ελεγκτικό Συνέδριο. Να παρακάμπτεις δέκα, δεκατέσσερα, δεκαπέντε άτομα, άξιους δικαστές για να φτάσεις στο δέκατο πέμπτο ή δέκατο τέταρτο! Γιατί; Τι έχεις να καταλογίσεις στους προηγούμενους; Τίποτε. Βεβαίως, εκεί τι είναι; Θέμα αρίστων ή αρεστών; Γιατί δεν τα θυμάστε αυτά τα πράγματα; Γιατί δεν θυμάστε ότι φθάσατε στο σημείο να κάνετε επιλογές αντιπροέδρων για να φθάσετε να έχετε Προέδρους για δέκα ολόκληρα χρόνια; 
      Με τέτοιους είδους επιλογές πορευτήκατε και το ξέρετε πάρα πολύ καλά αυτό. Μη μιλάτε, λοιπόν, για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη. Εμείς τη Δικαιοσύνη τη σεβόμαστε όποια απόφαση και αν βγάλει, μας αρέσει δεν μας αρέσει. Μπορεί να κάνουμε και εμείς κριτική, αλλά τη Δικαιοσύνη τη σέβεσαι όταν σέβεσαι την ανεξαρτησία της. Και η ανεξαρτησία είναι προσωπική και λειτουργική. Και αυτή τη σεβόμαστε, γι’ αυτό προσφεύγουμε στη δικαιοσύνη κατά τάξη αρμοδιότητας, γι’ αυτό και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έγινε τίποτα διαφορετικό από ό,τι προηγουμένως. 
      Ζητήθηκε η γνώμη του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, γιατί όπως ξέρετε οι αστυνομικοί όταν χειρίζονται τέτοια θέματα, δηλαδή θέματα που αφορούν την ασφάλεια στους δρόμους, όταν διάφοροι θέλουν να κάνουν εκμετάλλευση της ελευθερίας και να στραφούν εναντίον πολιτών, έχουν ευθύνη. Ετέθη, λοιπόν, το θέμα, ο αστυνομικός, ο οποίος έρχεται να κάνει τη δουλειά του, δεν θα έπρεπε να είναι υπό τον εισαγγελικό έλεγχο; Ζητήθηκε η γνώμη του εισαγγελέα. Ο εισαγγελέας είπε αυτό που νόμιζε και, βεβαίως, από κει και πέρα ό,τι και αν έκανε η αστυνομία, το έκανε μόνο όταν το ζήτησε ο εισαγγελέας. Δεν είναι εγγύηση η παρουσία του εισαγγελέα στη ΓΑΔΑ, ο οποίος ελέγχει κάθε χρησιμοποίηση οποιασδήποτε κάμερας; Πότε είχαμε μεγαλύτερες εγγυήσεις στον τομέα αυτό; Πότε ο αστυνομικός είχε δίπλα του έναν εισαγγελέα πάντοτε, για να κάνει μόνον αυτό που ήξερε ο εισαγγελέας ή που ο εισαγγελέας επέβαλε; 
      Σε ό,τι αφορά τα θέματα των Ανεξάρτητων Αρχών, τούτο μόνο θα πω: Πρώτα-πρώτα κατηγορήθηκε η Κυβέρνηση ότι αποδυναμώνει τις Ανεξάρτητες Αρχές! Το είπε ο κ. Χατζηγάκης, ο ν. 3613 –καταθέτω το άρθρο 1, νόμος είναι άλλωστε, το καταθέτω απλώς αν θέλει κάποιος συνάδελφος να το δει- έχει το άρθρο 1 με το οποίο επεκτείνουμε τις εγγυήσεις του Συνηγόρου του Πολίτη σε όλες τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές. Σε όλες. Και θυμάστε την συζήτηση  που έγινε εδώ. 
       (Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν άρθρο, το οποίο έχει ως εξής: 
      (Να μπει η σελ. 80)
      
      
      
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Αμφισβητήθηκε μάλιστα αυτή η επιλογή μας από ορισμένους.  Δεν θέλω να κρίνω την άποψή τους. Αν χρειαστεί, θα το κάνω αν επανέλθουν. 
      Εγώ λέω ότι εμείς επεκτείναμε τις εγγυήσεις αυτές για όλες τις Ανεξάρτητες Αρχές. Πώς λοιπόν τις υποβαθμίζουμε; 
      Δεύτερον, ιδού τα οκτώ μέτρα –τα έχω ξανακαταθέσει στη Βουλή- ενίσχυσης του Συνηγόρου του Πολίτη. Ιδού και τα θέματα που αφορούν τη θωράκιση του ΑΣΕΠ, γενικότερα στις αρμοδιότητές του. Τα καταθέτω για τα Πρακτικά. 
      (Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
      Επειδή μου μιλάτε για σεβασμό, εσείς λέτε ότι δεν σεβαστήκαμε την Ανεξάρτητη Αρχή, διότι προσφύγαμε στον εισαγγελέα! Κατηγορήθηκε μάλιστα και το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι αργεί να βγάλει την απόφαση, λες και δεν ξέρει κανείς ότι είναι στην Ολομέλεια η υπόθεση, ότι πέθανε μέλος της διάσκεψης πριν από την έκδοση της απόφασης και αυτό έχει δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις επανασυζήτησης της υπόθεσης. Αυτό το τραγικό το οποίο συνέβη δεν το ξέρει κανείς; 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ: Δεν έγινε διάσκεψη, κύριε Υπουργέ. Το ξέρετε. Δέκα μήνες...
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Εάν ξέρετε εσείς πράγματα τα οποία δεν γνωρίζουμε εμείς, εμείς δεν παρακολουθούμε εκ των έσω τη Δικαιοσύνη. Φαίνεται ότι εσείς έχετε καλύτερες πληροφορίες! 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ: Παρακολουθούν οι διάδικοι. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Έχετε καλύτερες πληροφορίες πάντοτε και τις υπονοείτε. Ιδίως σε ορισμένα τμήματα μας λέτε και τι αποφάσεις πρόκειται να βγάλουν. Φαίνεται ότι έχετε καλύτερες πληροφορίες γιατί άλλα πράγματα έλεγε η νομολογία τους όταν κυβερνούσατε και άλλα λέει τώρα. 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ: Εσείς τις υπαγορεύετε, εμείς τις μαθαίνουμε. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Ρόβλια, σας παρακαλώ. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Αφήστε τα, γιατί θα φέρουμε συγκεκριμένα παραδείγματα εδώ. 
      	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Θα απαντήσετε στη δευτερολογία σας, κύριε Ρόβλια. Μη διακόπτετε τον Υπουργό.
      	ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Και δε θα βολέψει κανέναν. Ξέρετε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό το πράγμα.
      	Τώρα όσον αφορά αυτά τα θέματα θα πω τούτο μονάχα για τις Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές. Θωράκιση των αρμοδιοτήτων τους: Το ανέφερα προηγουμένως. Αλλά μου είπατε ότι εδώ πώς γίνεται, παραιτήθηκε η Επιτροπή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων διότι παραβιάστηκαν οι αρμοδιότητές της. Σέβομαι απολύτως την Αρχή και τους ανθρώπους που τη στελεχώνουν και που είναι ακόμα μέχρι αυτή τη στιγμή μέχρι να περατωθεί η θητεία τους. Το τι ευθύνη φέρει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. γιατί δεν συμπράττει, γιατί έχουν λήξει οι θητείες, αυτό είναι άλλη ιστορία. Το είπε ο κ. Χατζηγάκης.
      	Αλλά εδώ σέβομαι, απολύτως, και την παραίτηση που υπέβαλαν και δεν θα την κρίνω εγώ. Αλλά εκείνοι είπαν τουλάχιστον ότι θεωρούσαν μεγάλη παρέμβαση –και σεις θεωρήσατε μεγάλη παρέμβαση- το γεγονός ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει άλλη άποψη από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Και εξανέστητε. Αιρέτω, που θα έλεγε και ο κ. Κουβέλης. Εδώ όμως σ’ αυτή την περίπτωση δεν μπορείτε να μας δώσετε και μαθήματα, γιατί θα σας θυμίσω – θα καταθέσω και δύο χαρτιά για να τα έχει το Σώμα- ότι στην περίπτωση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης…
      	ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Να καταθέσετε και τη δήλωση Παπανδρέου. 
      	ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Θα σας τη φέρω, κύριε Κακλαμάνη, όπως και το άρθρο του Νίκου Ανδρουλάκη για να τα θυμάστε. 
      	ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν απευθύνθηκε στο Συμβούλιο Επικρατείας ο Πρωθυπουργός τότε. 
      	ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Ακούστε, τι έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως κυβέρνηση. Το 1999 το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης ασκούσε τις αρμοδιότητές του. Πρόεδρος την εποχή εκείνη ήταν ο καθηγητής Παύλος Σούρλας  και λίγο μετά επειδή παραιτήθηκε ο κ. Σούρλας και Πρόεδρος έγινε ο Αντώνης Μανιτάκης. Εδώ συνέβησαν τα εξής. Δεν υπήρχε κανένας εισαγγελέας του Αρείου Πάγου …
      	ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αντιπρόεδρος.
      	ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Αναπληρωτής μετά κύριε Πρόεδρε, για να καλύψει τον κ. Σούρλα όταν παραιτήθηκε γιατί είναι οι παραιτήσεις τους εδώ και των δύο. Παραιτήθηκαν και οι δύο. Εδώ είναι οι παραιτήσεις τους. Θα τις καταθέσω για να τις έχετε. Λοιπόν, τότε παραιτήθηκε ο κ. Παύλος Σούρλας καθηγητής και Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης λέγοντας τα  εξής: «Με την παρούσα υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση του Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Στην επιστολή που σας απηύθυνα την 25η Νοεμβρίου 1999 σας ανέλυσα διεξοδικά την κρίση που έχει επέλθει στις σχέσεις μεταξύ του Συμβουλίου και του Υπουργού Τύπου και ΜΜΕ. Η κρίση αυτή προκλήθηκε μετά από σειρά ενεργειών του Υπουργού ο οποίος κατά την άσκηση του ελέγχου νομιμότητας σε αποφάσεις του Συμβουλίου περί επιβολής κυρώσεων σε τηλεοπτικούς σταθμούς τροποποίησε τις αποφάσεις αυτές χωρίς κατά νόμο να έχει τέτοια αρμοδιότητα και έτσι τις κατέστησε ακυρώσιμες λόγω υπέρβασης εξουσίας. Το ζήτημα που προέκυψε δεν είναι μόνο θέμα παραβίασης της νομιμότητας, είναι και θέμα θεσμικό, θέμα υποκατάστασης στις αρμοδιότητες μιας Ανεξάρτητης Διοικητικής Αρχής».
      	Αυτά δεν είναι με δικαστήρια απέναντι. Εδώ ήταν ο Υπουργός. Σέβομαι και την απάντηση του Υπουργού την εποχή εκείνη. Αλλά τότε όμως δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα. Υπήρξε απάντηση από τον Υπουργό. Εδώ όμως υπήρξε απάντηση και από τη Δικαιοσύνη. Και ερωτώ κύριοι συνάδελφοι. Πότε είναι η μεγαλύτερη παραβίαση αν κάποιοι πιστεύουν ότι υπάρχει; Όταν υπάρχει μια αντίθεση ανάμεσα στην ερμηνεία που δίνει μια Ανεξάρτητη Αρχή και η Δικαιοσύνη, ή όταν έρχεται μια Ανεξάρτητη Αρχή, συνταγματικώς, κατοχυρωμένη σήμερα –τότε ακόμη δεν είχε κατοχυρωθεί, συνταγματικώς, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης ως Ανεξάρτητη Αρχή- και λέει ότι δεν με αφήνει ο Υπουργός να κάνω τη δουλειά μου; Ό,τι απάντηση δεκτή. Γι’ αυτό σας μιλώ για υποστήριξη αλά καρτ.
      	Έρχεται μετά ο Αντώνης Μανιτάκης αντικαθιστώντας τον Παύλο Σούρλα και λέει: «Κύριε Πρόεδρε, βρίσκομαι στη δυσάρεστη και άφευκτη θέση να υποβάλω και τυπικά την παραίτησή μου από το αξίωμα του Αναπληρωτή Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή μου την απόφαση για την οποία άλλωστε σας είχα προϊδεάσει τους εκθέτω αναλυτικά στην επιστολή-απολογισμό που σας επισυνάπτω κ.λπ.». Και λέει παρακάτω ότι κατέστη πρακτικά αδύνατη και ανεπιθύμητη η οποιαδήποτε πλέον συνεργασία του με τον αρμόδιο Υπουργό. 
      	(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος                          καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες επιστολές, οι οποίες βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και  Πρακτικών της Βουλής)
      	Θέλω να σας πω ότι δεν παίρνω θέση ούτε υπέρ ούτε κατά ούτε λέω ότι δεν μπορεί να υπήρχε οποιαδήποτε απάντηση σ’ αυτό το θέμα. Όμως, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν μπορεί να ερχόσαστε την εποχή εκείνη και να λέτε έχει δίκιο ο Υπουργός και όχι το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και να παραιτούνται δύο πρόεδροι και να μας λέτε σήμερα ότι μόνον η Επιτροπή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έχει δίκιο επειδή έχει αντίθετη άποψη ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. 
      Κάποτε επιτέλους πρέπει να σεβόμαστε τους θεσμούς. Είναι θέμα οριοθέτησης αρμοδιοτήτων. Να οριοθετήσουμε τις αρμοδιότητες….
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ…
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών):…να τις σεβαστούμε, ναι. Άκριτα όμως να ερχόμαστε και να βάλλουμε εναντίον των θεσμών, δεν οδηγεί πουθενά και νομίζω ότι αυτό το πρόβλημα είναι κάτι που εάν συνεχιστεί, θα βλάψει την ίδια τη Βουλή. 
      Η κριτική μας πρέπει να είναι κριτική κοινοβουλευτική και αξιόπιστη μέσα στo πλαίσιo του Συντάγματος. Το να κρίνουμε τις Aρχές κατά πως μας βολεύει, δεν νομίζω ότι ωφελεί ούτε τον κοινοβουλευτικό έλεγχο ούτε, γενικώς, την ποιότητα της Δημοκρατίας μας.
      Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ.
      Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Καστανίδης.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε όλους τους συναδέλφους, στα μέλη του Προεδρείου και στους υπαλλήλους της Βουλής και τους συνεργάτες μας δίνω τις καλύτερες ευχές μας για υγεία και να είναι δημιουργικό και παραγωγικό το έτος κοινοβουλευτικά.
      Θα ξεκινήσω με τη διαπίστωση, ότι ούτε στα αυτονόητα μπορούμε να συμφωνήσουμε με τη Νέα Δημοκρατία, όπως σε λίγο θα εξιστορήσω, διότι απλά ανήκουμε σε δύο εντελώς διαφορετικές σχολές. Εμείς ανήκουμε στη δημοκρατική σχολή πολιτικής σκέψης, ενώ η Νέα Δημοκρατία ανήκει στην πιο βαθιά συντηρητική πολιτική παράδοση, κάτι που αντανακλάται σ’ όλες τις πράξεις και τους λόγους της.
      Πρώτα τα γεγονότα και μετά τα συμπεράσματα. Το Μάρτιο του 2005 μία εταιρεία κινητής τηλεφωνίας αποκαλύπτει στο Μέγαρο Μαξίμου ότι έχει τελεστεί το έγκλημα των υποκλοπών και μάλιστα σε βάρος  και κυβερνητικών παραγόντων, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί να είναι και σε βάρος κομμάτων της Αντιπολίτευσης και άλλων πολιτών.
      Ένα χρόνο η υπόθεση αυτή μένει στο σκοτάδι. Όταν αποκαλύπτεται, διότι ήδη βρίσκεται η υπόθεση αυτή στη διάθεση συγκεκριμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η Κυβέρνηση ομολογεί ότι σ’ αυτόν τον ένα χρόνο δεν έχει κάνει τη στοιχειώδη σκέψη που απαιτεί το Σύνταγμα και ο νόμος, ότι δηλαδή τεχνικά και επιστημονικά πρέπει να εμπλακεί από την πρώτη στιγμή η Αρχή Προστασίας και Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, και απλώς παραπέμπει την υπόθεση στη δικαιοσύνη.
      Ένα χρόνο μετά -και αφού έχουν χαθεί όλα τα ίχνη- η δικαιοσύνη δεν έχει κανένα στοιχείο στα χέρια της. Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών δεν έχει εμπλακεί καθόλου. Έχει παρέλθει κρίσιμος χρόνος και τα στοιχεία είναι δύσκολο πλέον να ευρεθούν και να αποτυπωθούν.
      Στη σχετική πρόσκληση της Αντιπολίτευσης αλλά και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και τότε, ένα χρόνο μετά, να εμπλακεί η Αρχή Προστασίας του Απορρήτου των Επικοινωνιών, η απάντηση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης είναι πρωτοφανής.
      Ο τότε Υπουργός Δημόσιας Τάξης είπε: «Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων είναι μια αρχή που δεν μπορεί να κάνει πολλά, είναι απροετοίμαστη, δεν έχει τα τεχνικά μέσα, δεν έχει την εμπειρία. Εμπιστευόμαστε τη δικαιοσύνη».
      Τι αποδείχθηκε στην πρόοδο του χρόνου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Αποδείχθηκε, πρώτον, ότι η Αρχή Προστασίας του Απορρήτου των Επικοινωνιών, προσκληθείσα από τη Βουλή να εμπλακεί, κατάφερε να καταλήξει σε διάφορα πορίσματα, ενδιάμεσα και τελικά, που μας έδιναν κρίσιμα συμπεράσματα για το τι συνέβη με τις υποκλοπές.
      Μια λοιπόν αμφισβητούμενη από τον τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης, ανεξάρτητη αρχή, η οποία σε διάστημα περισσότερο από ένα χρόνο δεν είχε εμπλακεί στην υπόθεση, παρά το γεγονός ότι ήταν το αυτονόητο, κατέληξε μέσα σε λίγες εβδομάδες σε πολύτιμα συμπεράσματα για τη Βουλή και τις εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, αλλά η Δικαιοσύνη που διερευνούσε ένα χρόνο στο σκοτάδι –και μετά το 2006 δύο σχεδόν χρόνια στο φως- δεν έχει καταλήξει ακόμη πουθενά.
      Θα ήμουν ευτυχής εάν η εμπιστευόμενη τη Δικαιοσύνη Κυβέρνηση παρείχε ένα έστω στοιχείο, που να αποτελεί δεδομένο στο οποίο κατέληξε η δικαστική έρευνα τρία χρόνια μετά. Θα ήμουν ευτυχής εάν η Κυβέρνηση ενημέρωνε τον ελληνικό λαό ή εάν παρακινούσε τη δικαιοσύνη να μας κάνει λίγο πιο πλούσιους στην πληροφόρηση για το τι γίνεται με την υπόθεση των υποκλοπών, κατ’ αντίθεση προς την Αρχή Προστασίας του Απορρήτου των Επικοινωνιών, που μας είπε πάρα πολλά σε πορίσματα που διατύπωσε μέσα σε λίγες βδομάδες.
      Υπόθεση δεύτερη: Σύμφωνα με τις νομοθετικές πρόνοιες και ιδιαίτερα του π.δ. 164, έχει οριστικοποιηθεί ο αριθμός των συμβασιούχων που θα εμονιμοποιούντο, κατ’ αντίθεση βεβαίως προς τη γενική προεκλογική δέσμευση του Πρωθυπουργού, ότι όλος ο αριθμός των συμβασιούχων θα όδευε προς μονιμοποίηση. Είμαστε δηλαδή στην εποχή που αποκαλύπτεται πως μόνο το 1/10 περίπου αυτών που δέχθηκαν την ευεργετική υπόσχεση του Πρωθυπουργού θα γίνονταν μόνιμοι. Ξεσπά τότε ένα κύμα προσφυγών των ενδιαφερομένων συμβασιούχων προς τη δικαιοσύνη. Μεταξύ αυτών ήταν και πολλές αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων. 
      Κατά διαβολική σύμπτωση ο τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου εκδίδει εγκύκλιο, για την οποία ξεσηκώνεται σύμπας ο νομικός κόσμος της χώρας και πρώτα απ’ όλα οι μεγάλοι δικηγορικοί σύλλογοι, κατά παράβαση των προνοιών του Οργανισμού των Δικαστηρίων. Υποθέτω ότι ο κ. Παυλόπουλος τα γνωρίζει αυτά, αλλά απέφυγε να τα πει, δημιουργώντας μια σύγχυση μεταξύ «εγκυκλίου Ματθία» και «εγκυκλίου Κεδίκογλου». Ξεφεύγει, λοιπόν, από τις πρόνοιες του Οργανισμού των Δικαστηρίων, ο οποίος προβλέπει ότι ένας ανώτατος δικαστικός λειτουργός, όπως ο κ. Κεδίκογλου, οφείλει γενικώς να γνωμοδοτεί κι όχι για συγκεκριμένο κύκλο υποθέσεων. 
      Τι ορίζει στην εγκύκλιό του, λοιπόν, σ’ αυτήν τη δύσκολη στιγμή για την Κυβέρνηση ο κ. Κεδίκογλου; Συνεβούλευε τα κατώτερα δικαστήρια να μην εκδίδουν αποφάσεις υπέρ των προσφευγόντων με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων για τρεις κατηγορίες υποθέσεων: Για τους συμβασιούχους του δημοσίου τομέα, για τους εργαζομένους σε εφοπλιστές, στα καράβια τους, και για όσους προσέφευγαν κατά μεγάλων εργοληπτών δημοσίων έργων. Έχοντας επιλεκτική νομική κρίση και άποψη, ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου επιλέγει να συμβουλεύσει τους υφισταμένους του για τρεις συγκεκριμένες υποθέσεις. Είναι η κρίσιμη στιγμή, επαναλαμβάνω, που η Κυβέρνηση βρίσκεται πιεζόμενη από την άρση των υποσχέσεών της προς τους διακόσιες χιλιάδες συμβασιούχους. 
      Περίπτωση τρίτη: Από το 2005 ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, για να γνωμοδοτήσει σχετικά με το τι θα γίνει με τη χρήση των καμερών και υπό ποιες προϋποθέσεις. Είναι γνωστή η άρνηση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για τη χρήση των καμερών πέραν των προβλέψεων για τον έλεγχο των προβλημάτων κυκλοφορίας στους δρόμους. Δύο χρόνια η υπόθεση παραμένει χωρίς απόφαση, έστω κι αν υπήρξε το πρόβλημα στη διάσκεψη. Δύο χρόνια! Η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να εισηγηθεί στη Βουλή συγκεκριμένη διάταξη, η οποία παραβιάζει το άρθρο 9Α’ του Συντάγματος.
      Ετοιμάζεται να εισηγηθεί μια νέα αντιδημοκρατική μεθόδευση που θα παρέχει τη δυνατότητα στους εισαγγελικούς λειτουργούς, χωρίς την έγκριση της ανεξάρτητης αρχής –όπως προβλέπει το Σύνταγμα- να χρησιμοποιούν αδιακρίτως τις κάμερες, όταν ασκείται το συνταγματικό δικαίωμα της προσέλευσης σε διαδήλωση ή σε συνάθροιση. 
      Για να το εισηγηθεί, όμως, αυτό η Κυβέρνηση, χρειάζεται μια προηγούμενη νομιμοποιητική βάση. Αφού δύο χρόνια το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν αποφαίνεται πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος. Προσφεύγει, λοιπόν, στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωμοδοτεί όσα ακριβώς θα νομοθετήσει η Κυβέρνηση λίγες εβδομάδες μετά! Ακριβώς αυτά! 
      Και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο οποίος υποτίθεται ότι πρέπει να διασφαλίζει τις δικονομικές εγγυήσεις για την προστασία δικαιωμάτων και ελευθεριών, γίνεται ο πρώτος δέσμιος με τη γνωμοδότησή του, προτείνοντας μάλιστα ισχυρισμούς που είναι σε βάρος της διάκρισης των εξουσιών, όπως από το Σύνταγμα αυτές καθορίζονται. 
      Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, νομίζω ότι αντιλαμβάνεστε ότι το άρθρο 9Α΄ του Συντάγματος δεν παραγγέλλει απλώς «έκαστος δικαιούται στην προστασία των προσωπικών του δεδομένων, όπως ο νόμος ορίζει». 
      Το άρθρο 9Α΄ του Συντάγματος ορίζει με πολύ μεγάλη σαφήνεια ότι η προστασία των προσωπικών δεδομένων κάθε πολίτη διασφαλίζεται από την Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Δεδομένων και η διασφάλιση αυτή γίνεται όπως ο νόμος ορίζει. Δηλαδή, ο απλός νομοθέτης δεν μπορεί να άρει τη συνταγματικά απονεμόμενη εξουσία στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων και να την παραχωρήσει σε οποιονδήποτε εισαγγελέα. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης):  Αυτό είπα και εγώ. 
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Όχι, δεν είπατε αυτό και ούτε προβλέπει αυτό ο νόμος σας. Δεν επιτάσσει αυτό ο νόμος σας, πολύ περισσότερο όταν προβλέπεται ότι μπορεί απλώς με την εκτίμηση ότι επίκειται διασάλευση της δημόσιας τάξης -όχι ότι υπάρχει διασάλευση, επίκειται!- ο εισαγγελέας να διατάξει τη λειτουργία των καμερών.
      Και για να δημιουργηθεί θολή εντύπωση στον κόσμο διατυπώθηκε το ερώτημα: όταν γίνεται ένα έγκλημα σε μια συνάθροιση, δεν μπορούν να καταγράφουν οι κάμερες;
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ποινική μας Δικονομία, όπως σωστά επισημαίνει ο κ. Σανιδάς στη γνωμοδότησή του, προβλέπει σε ποιες περιπτώσεις και χωρίς την προηγούμενη έγκριση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, μπορεί να γίνει καταγραφή με κάμερα, όταν έχουμε, δηλαδή, αυτόφωρα κακουργήματα ή όπως συμβαίνει στις ειδικές ανακριτικές πράξεις, βεβαίως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ήχος και εικόνα. Αυτά τα προβλέπει ήδη ο ν. 2472.
      Ο Κώδικας της Ποινικής μας Δικονομίας επίσης έχει ρητές προβλέψεις, κάτι που ορθά επισημαίνει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Τι προσθέτει, όμως, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου; Και αυτή είναι η πάσα που κάνει –για να χρησιμοποιήσω ποδοσφαιρικό όρο- προς την Κυβέρνηση. 
      Προσθέτει τι πρέπει να γίνει με τη χρήση των καμερών όταν έχουμε συνάθροιση, διαδήλωση. Είναι η ώρα της Κυβέρνησης. Να ενεργοποιήσει τις κάμερες, όταν έχουμε άσκηση συνταγματικού δικαιώματος. Οι κάμερες, ο ήχος και η εικόνα, μπορεί να είναι για το δράστη του εγκλήματος, αλλά δεν μπορεί να είναι σε καμμία περίπτωση για απροσδιόριστο αριθμό ατόμων που προσέρχονται σε μια συνάθροιση και πορεύονται σε μια πορεία. 
      Διότι, όταν ενεργοποιείς τις κάμερες, καταγράφεις και πολλούς άλλους που δεν είναι δράστες του εγκλήματος. 
      Γι’ αυτούς, λοιπόν, που πρέπει να προστατευθούν τα προσωπικά τους δεδομένα, δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι δεν μπορεί να πάρει οποιαδήποτε απόφαση ο εισαγγελέας. Μπορεί μόνο να δοθεί, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, η άδεια της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Σε καμμία άλλη περίπτωση!
      Ισχυρίζεται  ο κύριος Υπουργός ότι αποτελεί ακρότητα η άρνηση της αρχής να μη δίδεται η δυνατότητα καταγραφής με εικόνα και ήχο.
      Δεν αποτελεί σε καμμία περίπτωση ακρότητα η συμπεριφορά της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, όταν επιτάσσει ότι σε συναθροίσεις συνταγματικά κατοχυρωμένες δεν μπορεί να υπάρχει εγγραφή με εικόνα και ήχο. Διότι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων κάνει στάθμιση συγκρουομένων συμφερόντων. 
      Και πάντοτε πρέπει να γίνεται στάθμιση συγκρουομένων συμφερόντων. Και τη στάθμιση δεν πρέπει να την κάνει ο εισαγγελέας, πρέπει να την κάνει κατά το άρθρο 9Α του Συντάγματος η Αρχή Προστασίας Δεδομένων. Αυτήν τη στάθμιση έχουν υπ΄όψιν τους όλοι και δεν επιτρέπουν σε οποιαδήποτε εισαγγελική αρχή να επιλέξει όποτε θέλει να ανοίγει εικόνα και ήχο. Άλλωστε είχε υπ΄όψιν της η Αρχή Προστασίας Δεδομένων έκθεση του Βρετανικού Υπουργείου Εσωτερικών.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Θα μου δώσετε δύο – τρία λεπτά, κύριε Πρόεδρε.
      Όπως ξέρετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι Βρετανοί είναι αυτοί που κατά κόρον χρησιμοποίησαν για την αντιμετώπιση του εγκλήματος πάρα πολλές, εκατοντάδες χιλιάδες καμερών, στους δρόμους όχι μόνο του Λονδίνου αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων της Βρετανίας. Ε, θα ήταν χρήσιμο  να γνωρίζουμε τι λένε οι Βρετανοί. Το Υπουργείο Εσωτερικών, λοιπόν, συνέταξε μία έκθεση το 2005. Υπογράφεται από το Μάρτιν Γκιλ και την ‘Αντζελα Σπρινγκς και έχει σχέση με την εκτίμηση των επιδράσεων του συστήματος ηλεκτρονικής κάλυψης. Λέει, λοιπόν, η επιστημονική μελέτη του Υπουργείου Εσωτερικών το Φεβρουάριο του 2005 ότι τα αποτελέσματα ήταν ιδιαιτέρως αποθαρρυντικά από το σύστημα ηλεκτρονικής εποπτείας που είχαν εγκαθιδρύσει οι Βρετανοί. Η μελέτη έδειξε ότι στις περισσότερες περιοχές, όπου υπήρχε εγκατεστημένο ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης, η εγκληματικότητα δεν μειώθηκε. Και όπου μειώθηκε, πάντως αυτό δεν οφείλεται στις κάμερες.
      Πέραν, όμως, όλων αυτών κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μας ανησυχεί το γεγονός ότι παρατηρείται μία κρίσιμη συσσώρευση αυταρχικής συνείδησης στην ηγεσία της δικαιοσύνης, όπως ακριβώς την έχει αρθρώσει με τις επιλογές της η Κυβέρνηση. Ισχυριζόμαστε ότι ορισμένοι ανώτατοι λειτουργοί της δικαιοσύνης είναι υποτελείς στην Κυβέρνηση και ταυτόχρονα έχουν διαμορφώσει μία κρίσιμη μάζα αυταρχικής συνείδησης η οποία καθοδηγεί το Δικαστικό Σώμα. 
      Απόδειξη το τι λέει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου σε μία κρίσιμη αποστροφή της περίφημης γνωμοδότησής του. Λέει: «ούτε η Αρχή Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων ούτε οποιαδήποτε άλλη αρχή θα ήταν δυνατόν να ελέγξει τη δικαστική εξουσία και τον τρόπο λειτουργίας της». Ποιος είπε ότι η Δικαστική Αρχή δεν μπορεί να ελέγχεται από οποιαδήποτε εξουσία ούτε από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων; Στα όρια της δημοκρατίας μας προβλέπονται συντεταγμένες εξουσίες που η μία ελέγχει την άλλη, ώστε ακριβώς να αποδίδεται το ουσιαστικό δημοκρατικό περιεχόμενο στη λειτουργία των θεσμών μας. Εδώ όμως έχουμε γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στην οποία διατυπώνεται η ακραία και επικίνδυνη άποψη, κατά παράβαση μάλιστα των αρχών του Συντάγματός μας ότι ούτε η Αρχή Προστασίας  ούτε οποιαδήποτε άλλη αρχή μπορεί να ελέγξει τη δικαστική εξουσία!
      Αυτή η επικίνδυνη νοοτροποία αποδεικνύει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι πρόκειται για μία Κυβέρνηση διαρκών εκτροπών από τη θεσμική δημοκρατική λειτουργία. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι όλα αυτά τα οποία εξιστόρησα ως συγκεκριμένα παραδείγματα είναι γεγονότα που οδηγούν αβίαστα στα εξής συμπεράσματα: Υπονόμευση της λειτουργίας των Ανεξάρτητων Αρχών και εγκατάσταση σε μία ελεγχόμενη δικαιοσύνη των κυβερνητικών ευθυνών.
      Αυτό το τελευταίο είναι απολύτως κρίσιμο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Η Κυβέρνηση επιχειρεί με συστηματικό τρόπο να μετατρέψει τη δικαιοσύνη σε «πλυντήριο» των πολιτικών ευθυνών της, γι’ αυτό και κάθε φορά λέει: «παραπέμπω εκεί». Παραπέμπω εκεί αλλά μέχρι στιγμής η παραπομπή δεν έχει αποδώσει κανένα αποτέλεσμα. Για τους Πακιστανούς, παρέπεμψε. Συμπέρασμα, κανένα. Για τις υποκλοπές, παρέπεμψε. Συμπέρασμα, κανένα. Για τους «κουμπάρους», παρέπεμψε. Συμπέρασμα, κανένα. Για την περίφημη υπόθεση των ομολόγων, παρέπεμψε. Συμπέρασμα, κανένα. Για την υπόθεση Ζαχόπουλου, παραπέμπει. Ποιο θα είναι το συμπέρασμα; Θα δούμε. Έχουμε λοιπόν έστω και μία αποτύπωση συγκεκριμένου αποτελέσματος, να γνωρίζουμε τους εγκληματίες, τις ποινές, την κάθαρση;
      Να γιατί ισχυρίζομαι ότι η Κυβέρνηση μετατρέπει τη δικαιοσύνη σε πλυντήριο των πολιτικών και ποινικών της ευθυνών.
      Θα ήθελα να κλείσω με μία επισήμανση. Θα προσέξατε ότι αυτοί που «διευκολύνουν» τη δικαιοσύνη, όπως εδήλωσε προηγουμένως ο κ. Παυλόπουλος, δεν φροντίζουν να το επισημάνουν και στα στελέχη τους. Ο κ. Αδριανός, προσερχόμενος στη δικαιοσύνη, είπε ότι δεν μπορεί να αποκαλύψει το όνομα του δημοσιογράφου, επικαλούμενος δημοσιογραφικό απόρρητο. Το δημοσιογραφικό απόρρητο, όπως ξέρετε, προσδιορίζεται ως τέτοιο μόνο από τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. Αυτή ίσως είναι και η ανεπάρκεια.
      Όμως, ο κ. Αδριανός δεν παρέλαβε το DVD ως δημοσιογράφος ούτε επιτελούσε ή ασκούσε δημοσιογραφικό καθήκον. Το παρέλαβε ως μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, δηλαδή επιτελώντας πολιτικό έργο. Άρα δεν μπορεί να επικαλεσθεί το δημοσιογραφικό απόρρητο. Άρα πρέπει να προσέλθει και να διευκολύνει τη δικαιοσύνη, την οποία οπωσδήποτε θέλει να «ενισχύσει» η Κυβέρνηση.
      Παρ’ όλα αυτά, ένα κυβερνητικό στέλεχος δεν το πράττει. Γι’ αυτό και δηλώνουμε ότι εμείς, ως Κυβέρνηση, με διάταξη νόμου θα αποσαφηνίσουμε το δημοσιογραφικό απόρρητο και την έννοιά του, ώστε, όταν πράγματι αφορά δημοσιογραφική δραστηριότητα, να αποτελεί εγγύηση της ανεξαρτησίας του λειτουργήματος των δημοσιογράφων. Όταν, όμως, δεν πρόκειται για δημοσιογραφικό έργο, αλλά για πολιτική πράξη, το δημοσιογραφικό απόρρητο να μην μπορεί να συγκαλύπτει πολιτικά ανομήματα. Και αυτή είναι δήλωση-δέσμευση για μια από τις προτεραιότητες που θα έχει η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
      Σας ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Καστανίδη.
      Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Παναγιωτόπουλος έχει το λόγο.
      ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Θα μου επιτρέψετε κατ’ αρχάς με την άδειά σας να ευχηθώ και εγώ από την πλευρά μου «καλή χρονιά» στα μέλη του Προεδρείου, σε όλους τους συναδέλφους όλων των πτερύγων, ανεξαρτήτως, της Εθνικής Αντιπροσωπείας και βεβαίως, στους εργαζομένους στη Βουλή των Ελλήνων και σε όλο τον ελληνικό λαό. Καλή χρονιά! Να μας δίνει ο Θεός δύναμη, σε όλους τους αντιπροσώπους του έθνους, για να είμαστε χρήσιμοι, περισσότερο χρήσιμοι, στον ελληνικό λαό.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παραδοσιακά η περίοδος των Χριστουγέννων και του νέου έτους είναι μία περίοδος που προσφέρει δυνατότητα χαλάρωσης, ξεκούρασης, ενδοσκόπησης, προσωπικής και πολιτικής, περίσκεψης και ανασυγκρότησης.
      Η σημερινή εμφάνιση -πρώτη για τη νέα χρονιά- των εκπροσώπων του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στην Αίθουσα αυτή, με αφορμή τη συζήτηση επερώτησης, δηλαδή διαδικασίας κοινοβουλευτικού ελέγχου, έδειξε ότι, δυστυχώς, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., η ηγεσία του, άφησαν αυτή την εορταστική ανάπαυλα αχρησιμοποίητη. Την άφησαν να παρέλθει ανεπιστρεπτί.
      Τι ακούσαμε; Ακούσαμε περίπου μία από τα ίδια, μία θλιβερή και κουραστική επανάληψη των ίδιων αντιπολιτευτικών στερεοτύπων, που συγκροτούν μια αντιπολίτευση ακραία και μηδενιστική, μια αντιπολίτευση χωρίς ορθολογισμό, χωρίς επαγωγικά συμπεράσματα, χωρίς ουσιαστικά πολιτικά επιχειρήματα, μια αντιπολίτευση με κραυγές, αντιπολιτευτικές κορώνες, διάθεση μηδενισμού και εκμηδενισμού των πάντων.
      Εγώ, επειδή ειπώθηκαν πολλά και πολύ σημαντικά, τόσο από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, τον κ. Χατζηγάκη, όσο και από τον Υπουργό Εσωτερικών, τον κ. Παυλόπουλο, θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα. Μέχρι τώρα είχαμε, όπως είπα και πριν, τις ίδιες χιλιοειπωμένες κατηγορίες για τους Πακιστανούς, για τις υποκλοπές, για τα ομόλογα. Τώρα φθάσαμε στην κορύφωση αυτής της ακραίας αντιπολίτευσης με τη «Ζαχοπουλιάδα», το αντιπολιτευτικό έπος της κλειδαρότρυπας για την Αξιωματική Αντιπολίτευση, για την ηγετική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
      Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Κατ’ αρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι, βεβαίως, σε αυτήν την υπόθεση υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, όπως σε κάθε παρόμοια υπόθεση που συγκροτεί αυτό που ονομάζουμε ανθρώπινη τραγωδία, σε όποια παρόμοια υπόθεση που περιέχει ιστορία ανθρωπίνων παθών που γεννούν σύνδρομα αυτοκαταστροφής. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλά ερωτηματικά.
      Την απάντηση πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, με το τεκμήριο αρμοδιότητος που κατοχυρώνει η έννομη τάξη, η συνταγματική τάξη στη χώρα μας, θα τη δώσει η δικαιοσύνη. Από τη δικαιοσύνη, λοιπόν, περιμένουμε να λάμψει μέχρι το τέλος και προς κάθε κατεύθυνση όλη η αλήθεια. 
      Όπως είπα και πριν, σε ό,τι με αφορά ως μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας και ως απλό πολίτη, η εικόνα που έχω εγώ είναι ότι πρόκειται για μια ιστορία ανθρωπίνων παθών στην ακραία έκφανσή τους, που όπως είπα πριν, οδηγούν σε συμπεριφορές αυτοκαταστροφής. Μια ανθρώπινη και μια οικογενειακή τραγωδία. 
      Να ξεκαθαρίσουμε το εξής: η Κυβέρνηση και στην υπόθεση Ζαχόπουλου δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτα. Θέλουμε να λάμψει η αλήθεια προς κάθε κατεύθυνση, να μην υπάρξει καμμία γωνία σκοτεινή σε αυτήν την υπόθεση. Γι’ αυτό και η Κυβέρνηση δεν δέχεται κανέναν υπαινιγμό. Η Κυβέρνηση δεν δέχεται καμμία σπερμολογία απ’ αυτές που δρομολογούνται εκτός και εντός Κοινοβουλίου. Να προχωρήσει η έρευνα, να χυθεί άπλετο φως, να φανεί αν υπάρχουν ακόμη και επιλήψιμες συμπεριφορές, παρ’ όλο που επιτρέψτε μου να πω ότι στις κατηγορίες που εκτοξεύετε εναντίον ενός ανθρώπου που δίνει τη μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου, θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτικοί. Παρά ταύτα, ουδείς έχει να φοβηθεί τίποτα, όλα στο φως, η αλήθεια στο φως. 
      Βεβαίως όλοι κρίνονται. Ασφαλώς όλοι κρίνονται. Αλλά άλλο κρίνω, άλλο κρίνω πολιτικά, κοινοβουλευτικά, κρίνω διαδικασίες και αποφάσεις και άλλο κάνω μαθήματα ποινικής δικονομίας στους εισαγγελικούς και στους δικαστικούς λειτουργούς. Διότι και σήμερα, αλλά όχι μόνο σήμερα και με άλλες ευκαιρίες –και το λέω με πολύ σεβασμό- ακούσαμε συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, οι οποίοι βεβαίως δεν βρίσκονται τυχαία εδώ, έχουν και αυτοί μια ιστορία ως διαπρεπείς νομικοί, να κάνουν συστάσεις σε εισαγγελικούς λειτουργούς και σε δικαστικούς λειτουργούς κάτω από ποιες προϋποθέσεις πρέπει να αποφασίζουν προφυλάκιση, με ποιες προϋποθέσεις θα έπρεπε να προφυλακίσουν ή να μην προφυλακίσουν τη φερομένη, την κατηγορουμένη για τον εκβιασμό, η οποία είναι ήδη προφυλακισμένη, αν αυτό έπρεπε να γίνει έτσι ή αλλιώς. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο τρόπος που επιλέξατε να φθείρετε την Κυβέρνηση, πρώτον, δεν οδηγεί στο επιδιωκόμενο, δηλαδή δεν προκαλεί φθορά στην Κυβέρνηση. Ίσα, ίσα σας εκθέτει και εκθέτει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανεπανόρθωτα. Αφήστε τη δικαιοσύνη να κρίνει, να μάθει ο ελληνικός λαός όλη την αλήθεια. Η αλήθεια δεν φοβίζει την Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση επιδιώκει την αλήθεια.
      Αλλά αυτή η πολιτική συμπεριφορά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αυτή η πολιτική τακτική που ακολουθεί και στην υπόθεση Ζαχόπουλου δεν είναι μεμονωμένη. Φάνηκε και από την αποψινή συζήτηση, αλλά φάνηκε και απ’ όλο το βίο και την πολιτεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη χρονιά που πέρασε. Και κρίθηκε αυτή η συμπεριφορά και η πολιτική επιλογή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου. Ας είναι. 
      Αυτό που θέλω να σημειώσω είναι ότι καταβάλλετε και εξακολουθείτε να καταβάλλετε εργώδη προσπάθεια να στηρίξετε αστήρικτες και εξωφρενικές συκοφαντίες. Καταβάλλετε λυσσαλέα προσπάθεια να εμπλέξετε και να συκοφαντήσετε προσωπικά τον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Συνεχώς εκτοξεύετε κατηγορίες, για να θυμηθώ το πρόσφατο παρελθόν για παρακράτος της Ρηγίλλης, για «μαύρα» ταμεία της Ρηγίλλης, για «γαλάζια» σκάνδαλα και προσπαθείτε να δημιουργήσετε σκιές για δήθεν εμπλοκή του Πρωθυπουργού, όταν είναι γνωστό για παράδειγμα ότι στην υπόθεση των υποκλοπών, το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα αυτής της ελεεινής, βρώμικης και σκοτεινής ιστορίας ήταν ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής, ο Πρωθυπουργός της χώρας και όταν είναι γνωστό ότι ο Καραμανλής δεν έχει και δεν είχε καμμία ανάμειξη, με καμμία απ’ αυτές τις ιστορίες και όταν είναι γνωστό ότι η καθημερινή του προσπάθεια και η καθημερινή του συνέπεια σφραγίζεται από τη δήλωσή του ότι κανένας δεν καλύπτεται και δεν προστατεύεται, φως και διαφάνεια σε όλα. 
      Μετά τον Πρωθυπουργό και τη Ρηγίλλης, τρίτος μόνιμος στόχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν και παραμένει η δικαιοσύνη.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Θα χρειαστώ ένα, δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε, με την ανοχή σας.
      Συνεχείς και αναπόδεικτες κατηγορίες εναντίον της δικαιοσύνης εκτοξεύονται από στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εντός και εκτός Βουλής. Και είναι εξαιρετικά λυπηρό ότι αυτά τα στελέχη συγκροτούν ένα σκληρό πυρήνα της Χαριλάου Τρικούπη που κινείται γύρω από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με τον οποίο μπορεί να διαφωνούμε σε πολλά, αλλά προσωπικά σέβομαι και υπολήπτομαι τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου. Και είναι καιρός να αναλάβει και ο κ. Παπανδρέου τις δικές του προσωπικές ευθύνες απέναντι σ’ αυτό το κύμα συκοφαντίας και ύβρεων που στρέφεται σε βάρος του Πρωθυπουργού της χώρας.
      Να σας θυμίσω –γιατί υπάρχουν απαντήσεις- ότι όταν εκλήθη στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ο Πρόεδρος μίας άλλης Ανεξάρτητης Αρχής κ. Γεώργιος Ζορμπάς και ρωτήθηκε επιμόνως αν υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για το θέμα των ομολόγων, για ενοχή πολιτική προσώπων, είπε «όχι», διότι αν υπήρχαν τέτοιου είδους αποχρώσες ενδείξεις, θα είχαν στείλει το σχετικό πόρισμα στη Βουλή.
      Καλό είναι, λοιπόν, να μη δημιουργούνται εντυπώσεις. Οι εντυπώσεις βλάπτουν το πολιτικό σύστημα. Οι εντυπώσεις βλάπτουν τον κοινοβουλευτισμό. Και σε τελευταία ανάλυση, οι εντυπώσεις δεν σας προσφέρουν τίποτα.
      Δεν έχω το χρόνο να επεκταθώ στα υπόλοιπα σημεία της επερώτησης. Ήδη, έχουν δοθεί πολύ σημαντικές απαντήσεις. Όμως, εν πάση περιπτώσει, αφήστε τους εισαγγελείς και τους δικαστές να κάνουν τη δουλειά τους. Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Γεώργιος Σανιδάς κάνει τη δουλειά του κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σεβόμενος τον όρκο που έδωσε. 
      Σε ό,τι αφορά τη γνωμοδότηση, γνωρίζετε πολύ καλά ότι την εξέδωσε εφαρμόζοντας τις διατάξεις των άρθρων 24 και 25 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων κατόπιν σχετικού ερωτήματος του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας. 
      Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, λοιπόν, εδικαιούτο και υποχρεούτο να απαντήσει στο εν λόγω ερώτημα. Και απάντησε με τον τρόπο που αφορούσε μία συγκεκριμένη περίπτωση, δηλαδή την καταστρατήγηση του δικαιώματος του συνέρχεσθε, από μερίδα συμμετεχόντων, οι οποίοι παρεκτρέπονται σε εγκληματικές και παραβατικές συμπεριφορές.
      Δεν έχω το χρόνο για να επεκταθώ περισσότερο. Τα θέματα της στάθμισης των αγαθών και των δικαιωμάτων σε μία σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία είναι θέματα άμεσα, αποτελούν κάποιες από τις μεγάλες προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως συντεταγμένη πολιτική τάξη και ως πολιτικό προσωπικό της χώρας. 
      Αυτό επιχειρεί η Κυβέρνηση. Και το επιχειρεί με επιτυχία. Εύθραυστη αλλά διαρκής ισορροπία μεταξύ του σεβασμού του ατομικού και του κοινωνικού δικαιώματος. Διότι πρέπει να σεβαστούμε και το ένα και το άλλο, για να μπορεί να κινηθεί η κοινωνία μας ομαλά στην καθημερινότητά της.
      Καταδικάζουμε την αδιάκριτη χρήση καμερών. Όχι! Το έχουμε πει και το επαναλαμβάνουμε: Χρήση καμερών μόνο με την παρουσία του εισαγγελέως, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις που ορίζει το νομοθετικό πλαίσιο που έθεσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης και ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων, για την καταγραφή εγκληματικών και παραβατικών συμπεριφορών και για την τεκμηρίωση αυτών ενώπιον των δικαστηρίων, για να μπορέσει να υπάρξει και ο κολασμός και να μη δημιουργούνται στην κοινωνία μας εντυπώσεις ότι μπορεί κάποιοι να παραβατούν, να εγκληματούν, να παραβαίνουν το νόμο και να παραμένουν ατιμώρητοι.
      Ευχαριστώ πολύ.
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
       ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Είναι βέβαιο ότι έχετε να πείτε πολλά, όπως και όλοι, αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος.
      Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Κανταρτζής έχει το λόγο.
      ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η επερώτηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε σαν αντικείμενο τη στάση της Κυβέρνησης, την κυβερνητική πολιτική απέναντι στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη, όπως τη χαρακτηρίζει, αλλά και στις ανεξάρτητες διοικητικές αρχές, τις ανεξάρτητες αρχές.
      Η συζήτηση, παρ’ όλο που δεν πρόσφερε τίποτα καινούριο –άλλωστε ήταν επανάληψη θεμάτων τα οποία έχουν συζητηθεί το τελευταίο διάστημα- εν τούτοις θα έλεγα ότι ήταν αρκετά αποκαλυπτική. Ήταν αρκετά αποκαλυπτικά τα όσα διαμείφθηκαν ανάμεσα στην πλευρά της Κυβέρνησης, αλλά και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στον ανταγωνισμό τους, στο συναγωνισμό τους για το ποιος έκανε και για το ποιος χρεώνεται με τις μεγαλύτερες παρεμβάσεις στο χώρο της δικαιοσύνης. 
      Δεν χρειάζεται να αναφέρω τίποτα άλλο, νομίζω ότι τα στοιχεία περιττεύουν. 
      Αποκαλυπτικές είναι και μόνο οι αναφορές στο παρελθόν για τις εκατέρωθεν προσπάθειες των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παλαιότερα και της Νέας Δημοκρατίας στη συνέχεια, ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν τη δικαιοσύνη για τη διευκόλυνση της προώθησης της πολιτικής τους. 
      Αποκαλυπτική είναι η ιστορία των καμερών και η γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αλλά και τα όσα ακολούθησαν στην προσπάθεια της Κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τη χρήση τους, που έτσι κι αλλιώς γινόταν με παράνομο τρόπο από κάμερες οι οποίες υποτίθεται ότι είχαν στηθεί για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά στην πραγματικότητα είχαν άλλο στόχο. Δεν είχαν στόχο ούτε την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων ούτε και τη διευκόλυνση της συγκοινωνίας, όπως υποκριτικά διακηρύσσονταν από τις κυβερνήσεις οι οποίες εναλλάσσονταν στο πηδάλιο της χώρας. Στόχο είχαν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά πλάι σε μια σειρά από άλλα μέτρα, με στόχο την παρακολούθηση, το ηλεκτρονικό φακέλωμα και το χτύπημα του λαϊκού κινήματος. 
      Ο διορισμένος από την Κυβέρνηση εισαγγελέας του Αρείου Πάγου σπεύδει να δώσει τη γνωμάτευση, η οποία προετοίμαζε το έδαφος για να ακολουθήσει στη συνέχεια η κυβερνητική τροπολογία με την οποία επιχειρούνταν να μπουν στην άκρη οι όποιες αντιστάσεις προβάλλονταν από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αλλά και από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
      Πρόκειται για μια τροπολογία η οποία, όπως προανέφερα, έρχεται συμπληρωματικά πλάι σε μια σειρά από άλλα μέτρα που κατά το παρελθόν από κοινού τα δύο κόμματα έχουν ψηφίσει, όπως τη νομιμοποίηση του ηλεκτρονικού φακελώματος, την ψήφιση της Συμφωνίας Σένγκεν που επιτρέπει το φακέλωμα για κάθε ύποπτο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, την κύρωση του «τρομονόμου», του «ευρωτρομονόμου», την από κοινού κύρωση των δύο αυτών νόμων από τα δύο κόμματα, αλλά και άλλα μέτρα που έρχονται, όπως είναι αυτές οι προτάσεις τις οποίες έχει επεξεργαστεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι οποίες προωθούνται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ακόμα πιο αντιδημοκρατική και αυταρχική θωράκιση αυτού του αντιδραστικού οικοδομήματος του ιμπεριαλιστικού οργανισμού των ευρωπαίων καπιταλιστών. 
      Και μόνο αυτή η ιστορία είναι αρκετή για να καταρρίψει το μύθο των ανεξάρτητων αρχών. Γιατί όλα αυτά; Γιατί η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήθελε να εξαλείψει τα όποια εμπόδια υπήρχαν. Και εδώ μπαίνει το εξής ερώτημα: Ήταν ποτέ ανεξάρτητη η δικαιοσύνη, όπως υποκριτικά ισχυρίζονταν τα δύο κόμματα επί των ημερών τους; Η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ δεν ήταν. Η πραγματικότητα είναι ότι και τα δύο κόμματα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να έχουν τον πιο ασφυκτικό εναγκαλισμό, έτσι ώστε να μπορούν να προωθούν ανεμπόδιστα τις διάφορες κυβερνητικές επιλογές. 
      Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η υποκρισία περί ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Από πού διορίζεται η ηγεσία της, η οποία στη συνέχεια ασκεί όλο τον έλεγχο στο μηχανισμό; Διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. 
      Επίσης, ας βάλουμε και το άλλο ερώτημα ουσίας. Οι δικαστές λειτουργούν στο κενό; Νομοθετούν από μόνοι τους; Κρίνουν μόνοι τους; Αποφασίζουν χωρίς περιορισμούς; Όχι. Αποφασίζουν με βάση το νομικό πλαίσιο, με βάση το θεσμικό πλαίσιο που έχουν ψηφίσει οι εκάστοτε κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις. Και μόνο αυτό το στοιχείο δείχνει ότι η δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από τις κυρίαρχες δυνάμεις. 
      Και τα δύο κόμματα διατήρησαν ανέπαφο αυτό το αυταρχικό καθεστώς, το οποίο υπάρχει στο χώρο της δικαιοσύνης και τα αποτελέσματα του οποίου τα βιώσαμε κατά καιρούς με διάφορες περιπτώσεις. Μία πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή κατά την οποία κινήθηκε πειθαρχική δίωξη εναντίον τριών συνδικαλιστών δικαστών μόνο και μόνο γιατί εξέφρασαν τη γνώμη τους στα πλαίσια της άσκησης της συνδικαλιστικής τους δραστηριότητας, ζητώντας τον έλεγχο του πρώην Προέδρου του Αρείου Πάγου, ο οποίος καλώς ή κακώς από δημοσιεύματα της εποχής φέρονταν να του καταλογίζονται διάφορες πράξεις. 
      Γι’ αυτή, λοιπόν, την πράξη τους, γι’ αυτή την τοποθέτησή τους ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη κατά των δικαστών. Και το ερώτημα είναι το εξής: Είναι τυχαία αυτή η ενέργεια ή μήπως πίσω απ’ αυτή τη δίωξη εκπέμπονται μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, όπως «ή πειθαρχείτε και κινείστε με την κυρίαρχη λογική, σαν αυτή που καθορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και από την εκάστοτε ηγεσία ή διαφορετικά θα υποστείτε τις κυρώσεις»; 
      Είχαμε και κατά το παρελθόν τις γνωστές εγκυκλίους των Προέδρων του Αρείου Πάγου –είτε του κ. Ματθία είτε του κ. Κεδίκογλου- οι οποίοι, προφανώς, επιδιώκουν να βάλουν περιορισμούς και να καθοδηγήσουν τις υποθέσεις. Δεν είναι μόνο αυτό. Είχαμε σωρεία υποθέσεων. Για παράδειγμα είχαμε αποφάσεις καρμπόν με τις οποίες κηρύσσονταν -στο σύνολό τους σχεδόν- παράνομες και καταχρηστικές οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Αποφάσεις καρμπόν επί της ουσίας, παράνομες και καταχρηστικές, που ανάγκασαν και κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις κατά το παρελθόν να διαμαρτυρηθούν σε διεθνείς οργανισμούς, γιατί στη δεκαετία του ‘90, αλλά και στις αρχές του 2000 οι αποφάσεις αυτές έδιναν και έπαιρναν, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. 
      Να αναφερθώ στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία επιδιώκεται να περιοριστεί η όποια προστασία υπήρχε στη συνδικαλιστική δραστηριότητα, τη στιγμή που ξεδιπλώνεται μια ολομέτωπη επίθεση στα συνδικαλιστικά, στα κοινωνικά και στα πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων; Θα μπορούσε να αναφέρει  κανείς σωρεία περιπτώσεων, που καταρρίπτουν και το μύθο περί ανεξάρτητης δικαιοσύνης, αλλά και το μύθο περί ανεξάρτητων αρχών. Τα πράγματα είναι καθαρά και για την Κυβέρνηση, αλλά και για την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Όταν οι ανεξάρτητες αρχές στέκονταν εμπόδιο στο δρόμο τους, άλλαζαν το θεσμικό πλαίσιο, για να αφαιρέσουν όλα αυτά τα εμπόδια που υπήρχαν, έτσι ώστε να υλοποιείται απόλυτα η πολιτική τους, δηλαδή να προωθείται χωρίς εμπόδια. 
      Ας αφήσουμε, λοιπόν, το μύθο. Η πραγματικότητα είναι ότι πίσω από τις ανεξάρτητες αρχές τα δύο μεγάλα κόμματα επιδίωκαν η εκάστοτε κυβέρνηση να απεκδύεται των ευθυνών της και να εμφανίζεται με ένα μανδύα ουδέτερο και ανεξάρτητο. 
      Δεν είναι τυχαίο –επαναλαμβάνω- ότι έχει μείνει άθικτο όλο αυτό το αυταρχικό πλαίσιο. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο κόμματα έκαναν προσπάθειες, και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παλαιότερα, αλλά και η Νέα Δημοκρατία σήμερα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάπου σταμάτησε, αφού δεν μπόρεσε με την αναθεώρηση του Συντάγματος να παρακάμψει τις όποιες αντιστάσεις υπήρχαν μέσα από τα δικαστήρια όσον αφορά τον έλεγχο της συνταγματικότητας.  Έτσι έρχεται η Κυβέρνηση με την πρότασή της για τη συνταγματική αναθεώρηση να παρακάμψει τον έλεγχο αντισυνταγματικότητας των νόμων από τα δικαστήρια, αφαιρώντας αυτήν την αρμοδιότητα και αναθέτοντάς την σε ένα ειδικό δικαστήριο, θέλοντας έτσι να ξεκαθαρίσει το έδαφος για την ταχύτερη εφαρμογή των νόμων. 
      Αν τα δύο κόμματα ήθελαν πραγματικά έστω και τον περιορισμό αυτού του ασφυκτικού πλαισίου εναγκαλισμού, θα αποδέχονταν την πρόταση, η οποία έχει γίνει όχι μόνο από το κόμμα μας, αλλά και από άλλες δυνάμεις, ώστε η εκάστοτε ηγεσία της δικαιοσύνης να μην διορίζεται από την Κυβέρνηση, αλλά να επιλέγεται από ένα ευρύτερο εκλεκτορικό σώμα. 
      Είναι φανερό ότι η πρόταση αυτή δεν λύνει το πρόβλημα. Απλώς το περιορίζει. Και όμως η πρόταση αυτή συνάντησε την άρνηση και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παλαιότερα και της Νέας Δημοκρατίας σήμερα στη συνταγματική αναθεώρηση. 
      Επί της ουσίας το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί παρά μόνο στα πλαίσια μιας άλλης ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας, με μια άλλη εξουσία, με μια λαϊκή εξουσία, όπου ο πλούτος θα ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν και όχι σε αυτούς που τον ιδιοποιούνται, επειδή κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Μόνο εκεί μπορεί να βρει και τη ριζική του λύση το πρόβλημα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. 
      Και δύο λόγια για την υπόθεση Ζαχόπουλου, η οποία και βρίσκεται στην επικαιρότητα, αλλά και απασχόλησε τη σημερινή συζήτηση. 
      Ασφαλώς και πρέπει να διερευνηθεί η κάθε πτυχή. Είναι μια υπόθεση που αναδύει δυσοσμία απ’ όποια πλευρά και αν την εξετάσει κανένας. 
      Ασφαλώς και πρέπει να διερευνηθεί η κάθε πτυχή της όχι μόνο από τη δικαιοσύνη, αλλά με όλους τους δυνατούς τρόπους, αν και η εμπειρία δεν μας αφήνει περιθώρια να ελπίζουμε ότι μέσα από τέτοιου είδους διερεύνηση θα φωτιστούν όλες αυτές οι πτυχές. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι στενά ποινικό και δικαστικό. Είναι πρωτίστως πολιτικό. 
      Εάν θέλουμε πραγματικά να αναζητήσουμε τις αιτίες, εάν θέλουμε πραγματικά να διερευνήσουμε το έδαφος στο οποίο καλλιεργούνται και από το οποίο εκτρέφονται και ξεπηδούν τέτοιου είδους φαινόμενα, δεν μπορεί παρά να στραφούμε στις πολιτικές αιτίες, στην πολιτική που ακολουθείται, στην παράδοση του πολιτισμού, στο εμπόριο και στους κανόνες της αγοράς, που έχουν ως αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι του ελληνικού κεφαλαίου να αναγορεύονται σωρηδόν την τελευταία δεκαπενταετία και εικοσαετία «φιλόμουσοι», «φιλότεχνοι», «φίλοι του πολιτισμού» ή προσθέστε οποιοδήποτε δεύτερο συνθετικό στη λέξη «φίλος». 
      Και αυτοί καρπώνονται με τον τρόπο αυτό τα επιτεύγματα, τους καρπούς του ελληνικού λαού, καρπώνονται δισεκατομμύρια τη στιγμή που για την πολιτιστική δραστηριότητα και από τη σημερινή και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δίνονταν κυριολεκτικά ψίχουλα αφήνοντάς την στην αφάνεια. 
      Σας ευχαριστώ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Κανταρτζή.
      Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Κουβέλης.
      ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      Κύριε Υπουργέ, να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής ότι δεν μας αφορούν οι προσωπικές σχέσεις του τέως γενικού γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού. Ενδεχομένως να μας αφορούν στο βαθμό που συνδέονται με πολιτικά ζητήματα. Μας αφορά, όμως, όπως πιστεύω ότι αφορά στο Κοινοβούλιο και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, η πολιτική διάσταση του ζητήματος. 
      Ενδιαφέρει και πρέπει να μάθει η Βουλή τι έγινε αναφορικά με τη διαχείριση του Γ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης σε σχέση με το Υπουργείο Πολιτισμού. Μας αφορά και ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό ο τρόπος διαχείρισης του ειδικού λογαριασμού. 
      Μια παθολογική κατάσταση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αυτή η υπόθεση των ειδικών λογαριασμών. Με διεθνή πρωτοτυπία η χώρα μας έχει πάρα πολλούς ειδικούς λογαριασμούς, οι οποίοι ως γνωστόν δεν ελέγχονται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, δεν καταγράφονται στον Κρατικό Προϋπολογισμό με αποτέλεσμα να είναι και δυσχερής και πολλές φορές αδύνατος ο τρόπος ελέγχου των ειδικών αυτών λογαριασμών.
      Αυτά, κύριε Υπουργέ, μας ενδιαφέρουν, μας αφορούν και νομίζω ότι υπάρχει αξίωση του ελληνικού λαού να χυθεί άπλετο φως σ’ αυτήν υπόθεση. Πολύ δε περισσότερο όταν με έναν πρωτοφανή όσο και μοναδικό τρόπο έχουμε έναν γενικό γραμματέα σε ένα Υπουργείο, το Υπουργείο Πολιτισμού εν προκειμένω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο οποίος έχει υπεραρμοδιότητες, έχει υπερεξουσίες. Μάλιστα εξουσίες και αρμοδιότητες, κύριε Πρόεδρε, που επί της ουσίας ξεπερνάνε τις αρμοδιότητες του Υπουργού. Και αυτό συνιστά πρόβλημα δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών και του πολιτικού συστήματος συνολικότερα.
      Κύριε Υπουργέ, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να μη θέλει την αναγνώριση -άλλωστε επιβαλλόμενη από το Σύνταγμα- της λειτουργίας του οποιουδήποτε εισαγγελέα. Όμως, όταν όποιος εισαγγελέας και εν προκειμένω ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ενεργεί κατά τρόπο, θα έλεγα, όχι παρεκκλίνοντα, παράνομο σε σχέση με τη γνωμοδότηση την οποία εξέδωσε για τις κάμερες, τότε εγείρεται αναμφισβήτητα πολιτικό ζήτημα. Διότι δεν είχε δικαίωμα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να γνωμοδοτήσει με καθυστέρηση από την ημέρα που του υπεβλήθη το ερώτημα από το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, για μια υπόθεση η οποία βρίσκεται σε εκκρεμότητα ενώπιον του αρμόδιου να κρίνει τη διοικητική πράξη της Αρχής Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων του Συμβουλίου της Επικρατείας. 
      Δεν είναι πολιτικό ζήτημα αυτό; Δεν είναι πολιτικό ζήτημα το γεγονός ότι μετά τις υποκλοπές, που επελήφθη η δικαιοσύνη, καιρό τώρα δεν υπάρχει πληροφορία και η πληροφορία όχι για να καλύψει κάποια περιέργεια, πληροφορία η οποία έχει σχέση με το δικαίωμα ενημέρωσης του ελληνικού λαού για κρίσιμα ζητήματα «τι κάνει η δικαιοσύνη», «σε ποιο στάδιο βρίσκεται», όταν η Ανεξάρτητη Αρχή για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών έχει εκδώσει αποφάσεις; 
      Δεν δικαιούται ο οποιοσδήποτε, κύριε Υπουργέ, να διατυπώνει αντίπαλο λόγο σ’ αυτό τον λόγο που διατυπώνει η Κυβέρνηση σε σχέση με τις ανεξάρτητες αρχές, ότι η Ε.Υ.Π. δεν διευκόλυνε το έργο της Α.Δ.Α.Ε.; 
      Κι αυτά δεν είναι δικά μας εφευρήματα, είναι στοιχεία που προέκυψαν από την ακρόαση των εκπροσώπων της Α.Δ.Α.Ε. και από συγκεκριμένα έγγραφα, κύριε Πρόεδρε, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. 
      Εμείς δεν έχουμε σημαία ευκαιρίας όταν αναφερόμαστε στη δικαιοσύνη.
      Διατυπώσαμε την έντονη αντίθεση και διαμαρτυρία μας όταν εξεδόθη εγκύκλιος και από τον προηγούμενο και το προ-προηγούμενο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για εκδικαζόμενες υποθέσεις ασφαλιστικών μέτρων, αναφορικά με εργασιακά δικαιώματα. Διατυπώσαμε και τώρα την έντονη αντίθεσή μας για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριεφέρθη ο γνωμοδοτήσας εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. 
      Δεν δικαιούται ο οποιοσδήποτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να έχει την άποψη ότι πρόκειται τουλάχιστον για έμμεση, διότι δεν είναι εμφανής, χειραγώγηση της δικαιοσύνης όταν ο Άρειος Πάγος για ένα εξαιρετικά κρίσιμο θέμα που αφορούσε στη μετατροπή των συμβάσεων των συμβασιούχων σε σύμβαση αορίστου χρόνου, να έχει εκδώσει μέσα σε ένα διάστημα επτά οχτώ μηνών, κύριε Πρόεδρε, δύο αντίθετες αποφάσεις και μάλιστα σε σύνθεση Ολομέλειας; Και μάλιστα η δεύτερη απόφαση ανατρεπτική της πρώτης απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου να έχει γίνει και με τηλεδιάσκεψη κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, αλλά και της οφειλόμενης συμπεριφοράς της δικαιοσύνης έναντι του ελληνικού λαού, στο όνομα του οποίου και λειτουργεί;
      Μας αφορά, κύριε Υπουργέ, το γεγονός ότι η Κυβέρνησή σας περιόρισε το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων. Μας αφορά και σας ασκούμε έντονη κριτική για το λόγο ότι περιορίσατε, όχι εσείς αλλά ο προκάτοχός σας, τον αριθμό των δικαστών για την κλήρωση των συνθέσεων των ποινικών δικαστηρίων.
      Ε, λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, όλα αυτά τα οποία αποτελούν στοιχεία που συρρικνώνουν και περιορίζουν την ήδη περιορισμένη ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, από την ώρα που η ηγεσία της  διορίζεται από το εκάστοτε υπουργικό συμβούλιο, δεν είναι θέματα που πρέπει να εγείρονται και να συζητούνται, προκειμένου να κατατίθεται ο αντιπολιτευτικός λόγος για να υπάρχει η προστασία της τρίτης ανεξάρτητης συντεταγμένης εξουσίας; 
      Κύριε Υπουργέ, η δικαιοσύνη να κάνει το έργο της, αλλά να μην το κάνει τρέμουσα, να μην το κάνει με διάθεση να προσαρμόζεται στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές. Εκεί είναι το ζητούμενο. Και αν κάποιοι συνάδελφοι διατύπωσαν άποψη για τον τρόπο με τον οποίο η ανάκριση χειρίστηκε θέματα προσωρινής κράτησης, έχω τη βεβαιότητα ότι το έκαναν οι συνάδελφοι ακριβώς διότι υπάρχει η παραδοχή και η επισήμανση ότι βρισκόμαστε αυτή την ώρα –και σας το λέω εξαιρετικά καλόπιστα- μπροστά σε μια δικαιοσύνη -δεν ισοπεδώνω, δεν γενικεύω, έχουμε όμως πολλές εκφάνσεις, αυτής της δικαιοσύνης- η οποία είναι φοβισμένη, είναι τρέμουσα. Και στο όνομα της δήθεν αντιμετώπισης της κάθαρσης στο εσωτερικό της, γίνονται τα όσα γίνονται, διότι η απειλή βρίσκεται πάνω από το κεφάλι τους ή τουλάχιστον έτσι την αντιλαμβάνονται.
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι ανεξάρτητες αρχές είναι κατάκτηση του συνταγματικού νομοθέτη. Βεβαίως ανήκουν στο χώρο της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά βρίσκονται εκεί για να προστατεύσουν κυρίως και κατ’ εξοχήν τον ευαίσθητο τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών –ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε- εκεί που κρίθηκε ότι ο εγγενής αυταρχισμός της εκτελεστικής εξουσίας, της κυβέρνησης δηλαδή, δεν μπορούσε με έναν ουδέτερο και αντικειμενικό τρόπο να προστατεύσει τις ανθρώπινες ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα.
      Κύριε Υπουργέ, ολοκληρώνοντας, η δικαιοσύνη να λειτουργεί αντικειμενικά και ανεξάρτητα. Υπάρχουν όμως στοιχεία που δεν πείθουν περί αυτού. 
      Ταλαιπωρήθηκε η πολιτική όσο και η δημόσια ζωή, αναφορικά με το ζήτημα των καμερών. Και εσείς νομοθετήσατε, είχατε δικαίωμα να το κάνετε, εμείς σας κρίναμε όμως για τον απαράδεκτο τρόπο που ρυθμίσατε το θέμα. Αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα. 
      Αλλά το Συμβούλιο Επικρατείας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επί ένα ολόκληρο έτος δεν έχει εκδώσει απόφαση, κύριε Πρόεδρε, για ένα ζήτημα το οποίο είναι σημαντικό, αφορά στις ατομικές ελευθερίες. Υπήρξε πολιτική αντιπαράθεση και εξακολουθεί να υπάρχει και δεν αισθάνεται την υποχρέωση το Συμβούλιο Επικρατείας να αντιμετωπίσει ενδεχομένως και το έκτακτο γεγονός του θανάτου ενός εκ των μελών της Ολομέλειας που έκρινε, που συζήτησε ακριβέστερα, τη συγκεκριμένη υπόθεση που αφορά στην πράξη της ανεξάρτητης αρχής προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα; 
      Κύριε Υπουργέ, επικοινωνείτε με τον κόσμο. Για ρωτείστε να σας πει πως ερμηνεύει αυτήν την καθυστέρηση του ενός έτους στην έκδοση απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας; Βεβαίως, αν ρωτήσετε τον κόσμο και για άλλα ζητήματα, θα σας έλεγα ότι ο κόσμος δυσπιστεί για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Και αυτό δεν είναι ένα δευτερεύον, ένα παρεμπίπτον ζήτημα, αλλά είναι ένα καίριο πρόβλημα. Διότι όταν υπάρχει μία δυσπιστία του πολίτη απέναντι στην τρίτη συντεταγμένη εξουσία, το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν μπορεί να καυχάται ότι καλά πορεύεται. Γι’ αυτό και είστε βαρύτατα εκτεθειμένοι για τον τρόπο που αντιμετωπίζετε και τη δικαιοσύνη και τις ανεξάρτητες αρχές.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ το λόγο.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Πρόεδρε, αν έχετε την καλοσύνη, να μιλήσει και ο κ. Πλεύρης ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και μετά να πάρετε το λόγο;
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν έχω καμμία αντίρρηση, αλλά κατά τον Κανονισμό δικαιούμαι να πάρω τον λόγο όποτε τον ζητήσω.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Βεβαίως το δικαιούσθε, απλά για να τελειώσουν οι ομιλίες όλων των Κοινοβουλευτικών Εκπρόσωπων.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ευχαρίστως, να ακούσω τον νεότερο συνάδελφο! 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ορίστε, κύριε Πλεύρη, έχετε το λόγο.
      ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Και με φέρνετε και σε αμήχανη θέση, γιατί προηγούμαι του Προέδρου της Βουλής. 
      Σήμερα συζητάμε μία επερώτηση σε μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα οπωσδήποτε με τις τελευταίες εξελίξεις και μία επερώτηση που ουσιαστικά προσπαθεί να δει τους τομείς της δικαιοσύνης και των ανεξαρτήτων αρχών. 
      Θέλω να αναφερθώ πρώτα στο κομμάτι των ανεξαρτήτων αρχών, επειδή ειπώθηκαν διάφορα πράγματα και άκουσα με μεγάλη προσοχή. 
      Μου προκαλεί μεγάλη λύπη και γενικότερα στο Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, όταν βλέπουμε μία τέτοια υπερπροστασία πολλές φορές στην ανάλυση της ανεξαρτησίας αυτών των αρχών. Και μάλιστα ο αξιότιμος κ. Παπαδημητρίου είπε ότι δεν μπορεί ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να  υπονοεί «οι λεγόμενες ανεξάρτητες αρχές». Δεν βλέπουμε όμως την ίδια ευαισθησία από συναδέλφους όταν αναφερόμαστε σε δικαστικούς λειτουργούς.
       Έχει ειπωθεί και σε τηλεοπτικά  παράθυρα αλλά και σε αυτά τα έδρανα και από τις δύο πλευρές όταν η μεν ήταν κυβέρνηση και η δε αντιπολίτευση, ότι στη δικαιοσύνη δεν μπορούμε να κοπτόμαστε και για την ανεξαρτησία των ανεξαρτήτων αρχών και να μην θέλουμε να κοπτόμαστε το ίδιο, ή να αμφισβητούμε το ίδιο την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
       Η θέση μας στις ανεξάρτητες αρχές είναι ιδιαίτερα προβληματική. Για ποιο λόγο; Οι ανεξάρτητες αρχές -του οποίου μεγάλο μέρος έχει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Φραγκφούρτης, ο αδελφός του πρώην Πρωθυπουργού κ. Σημίτη, ο Σπύρος Σημίτης, όπου ουσιαστικά είναι και εμπνευστής όλου του φαινομένου αυτών των προσωπικών δεδομένων- κατά την άποψή μας είναι μία ομολογία των τριών εξουσιών -διότι από τον Αριστοτέλη τρεις είναι οι εξουσίες: η νομοθετική, η δικαστική και η εκτελεστική- και ότι δεν μπορούμε να προασπίσουμε τα συμφέροντα των πολιτών και συνεπώς πρέπει να δημιουργήσουμε μία άλλη, μία ανεξάρτητη αρχή, η οποία μπορεί βέβαια να είναι στα πλαίσια της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό διαφοροποιείται από αυτήν, ώστε να ελέγξει την προστασία αυτών των δικαιωμάτων. Και αυτοί οι άνθρωποι, που μπορεί να κάνουν καλά ή κακά τη δουλειά τους –αυτό κρίνεται στην πράξη- είναι διορισμένοι. Αυτή είναι μία πραγματικότητα.  Εγώ θέλω να μπω στην φιλοσοφία των ανεξάρτητων αρχών. Δίνουμε υπερεξουσίες σε ανθρώπους που τους διορίζουμε, που δεν είναι αιρετοί.
       Όλοι εμείς εδώ στο Κοινοβούλιο έχουμε τη νομιμοποίηση από το λαό, το ίδιο και η Κυβέρνηση. Η δικαστική εξουσία αντίστοιχα έχει τη νομιμοποίηση από μία  πρακτική, από μία πορεία μέσα στο δικαστικό χώρο. Οι ανεξάρτητες αρχές είναι διορισμένες. Μπορεί να έχουμε τα εχέγγυα αυτού του διορισμού, αλλά δεν παύουμε να έχουμε τα εχέγγυα. Και θα μου επιτρέψετε, πολλές φορές οι ανεξάρτητες αρχές χρησιμοποιήθηκαν για να βγάλουν από δύσκολη θέση τις κυβερνήσεις. 
      Θέλετε να σας θυμίσω το φαινόμενο των ταυτοτήτων; Αναλογιστείτε πόσο μεγάλο θα ήταν το πολιτικό κόστος για μία κυβέρνηση να βγάλει το θρήσκευμα από τις ταυτότητες. Η ανεξάρτητη αρχή βοήθησε διότι μετά ήλθε η νεότερη Κυβέρνηση όπου ο τωρινός Πρωθυπουργός είχε υπογράψει υπέρ της προαιρετικής αναγραφής και καλύφθηκε κι αυτό πίσω από το ότι «έχει γνωμοδοτήσει η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι». 
      Θέλετε να σας θυμίσω ότι όταν είχε τεθεί το θέμα για το ποιοι Βουλευτές δεν έχουν υπηρετήσει στο στράτευμα, η αρχή προστασίας με μεγάλη ευκολία έδωσε τη δυνατότητα να μην μάθουμε αν τυχόν είχαμε Υπουργό Εθνικής Αμύνης που δεν έχει πάει στο στρατό; Το έδωσε κι εκεί πέρα η ανεξάρτητη αρχή. 
      Πολύ σωστά ειπώθηκε ότι η κάθε κυβέρνηση, όταν την εξυπηρετούν οι αποφάσεις της ανεξάρτητης αρχής, προασπίζεται την ανεξαρτησία και ουσιαστικά αναγνωρίζει ότι αυτή η αρχή κάνει πάρα πολύ καλό έργο και όταν δεν της αρέσουν οι αποφάσεις, όπως έγινε στην περίπτωση της τωρινής Κυβέρνησης σε σειρά υποθέσεων που αναφέρθηκαν, προσπαθεί με διάφορους άλλους τρόπους ουσιαστικά να αποδυναμώσει αυτές τις ανεξάρτητες αρχές.
      Γι’ αυτόν το λόγο εμείς είχαμε έναν προβληματισμό για τις ανεξάρτητες αρχές και ειδικά με τον τελευταίο νόμο όπου δόθηκε όχι ακριβώς το ακαταδίωκτο, αλλά ουσιαστικά αυτό είναι. Πιστεύουμε ότι σε μία εποχή όπου πρέπει να αναζητούνται ευθύνες δεν μπορούν διορισμένοι -οι οποίοι παίρνουν αποφάσεις που πολλές φορές έχουν επιπτώσεις σε άτομα- να μη λογοδοτούν γι’ αυτές τους τις πράξεις. Είναι ένα ακαταδίωκτο που δεν το έχουν οι δικαστές και το έχουν οι εκπρόσωποι των ανεξάρτητων αρχών. 
      Ερχόμαστε τώρα στο θέμα της δικαιοσύνης. Ας μην κρυβόμαστε. Η δικαιοσύνη συνταγματικά βεβαίως είναι ανεξάρτητη. Στην πραγματικότητα αυτή η ανεξαρτησία της πλήττεται από διάφορους τομείς. Πλήττεται κατ’ αρχάς μ’ έναν νόμιμο, αν θέλετε, τρόπο ότι δηλαδή όταν κάποιες αποφάσεις δεν μας αρέσουν, νομοθετούμε και αυτομάτως αναγκαστικά η δικαιοσύνη θα οδηγηθεί σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
      Θέλετε να σας θυμίσω, όταν ο Άρειος Πάγος είπε εμμέσως πλην σαφώς στις τράπεζες ότι είναι τοκογλύφοι, γιατί αυτό τους είπε; Τους είπε ότι «αυτά που κάνετε είναι τοκογλυφίες». Οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να βγάλουν νομοθετικό πλαίσιο τέτοιο ώστε να μην μπορεί κάποιος να διεκδικήσει ένα σπίτι που έχασε στον πλειστηριασμό πριν αρκετά χρόνια, όταν υπήρχε τέτοια απόφαση.
      Πολλές φορές στο όνομα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης προσπαθούμε να καλύψουμε πολιτικές ευθύνες. Αυτό ειπώθηκε πολύ σωστά. Άλλο η ποινική διάσταση ενός θέματος που θα το κρίνει η δικαιοσύνη και μόνο η δικαιοσύνη και άλλο η πολιτική διάσταση διότι όταν επιλέγουμε φίλους, γνωστούς, συνεργάτες οι οποίοι βρίσκονται σε δημόσιες θέσεις που επηρεάζουν πράγματα που αφορούν το λαό, δεν είναι δυνατό να ρίχνουμε όλη την ευθύνη στη δικαιοσύνη για το αν θα αποδοθούν ποινικές ευθύνες. Υπάρχουν και οι πολιτικές ευθύνες.
      Στην περίπτωση με τις κάμερες αναφέρθηκε ότι μία ανεξάρτητη αρχή πήρε μία απόφαση. Τώρα για το αν ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορούσε να κρίνει αυτήν την απόφαση ή όχι, παρόλο που είδατε ότι σε όλη μου την εισαγωγή ήμουν ιδιαίτερα σκεπτικιστής απέναντι στο θεσμό των ανεξάρτητων αρχών, είναι ωστόσο μία πραγματικότητα ότι από τη στιγμή που υπάρχουν, από τη στιγμή που είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένες, πρέπει να είναι και σεβαστές.
      Η πραγματικότητα είναι ότι με τον τρόπο που έγινε αυτό –δεν κρίνω την ουσία του πράγματος- δόθηκε η εντύπωση ότι αυτή η ανεξάρτητη αρχή δεν μπορούσε να κάνει το έργο της. Ωστόσο –και κατά την άποψή μου πολύ σωστά ειπώθηκε και από τον Πρόεδρο κ. Κακλαμάνη στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας- δεν είναι δυνατό με αυτόν τον τρόπο των παραιτήσεων ουσιαστικά κάποιοι να εξωθούν κατά κάποιο τρόπο τον κοινοβουλευτικό έλεγχο γιατί κι εγώ είμαι της άποψης ότι δεν είχαν δικαίωμα ούτε να παραιτηθούν.
      Βρισκόμαστε γενικότερα σε μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπου από τις εκάστοτε συζητήσεις βλέπουμε ποιος επηρέασε τη δικαιοσύνη περισσότερο από τον άλλον. Έρχονται εδώ πέρα και κατατίθενται στα Πρακτικά παραιτήσεις που έγιναν από ανεξάρτητες αρχές, γνωμοδοτήσεις που δόθηκαν από εισαγγελείς του Αρείου Πάγου. Η πραγματικότητα είναι ότι η εκάστοτε κυβέρνηση ελέγχει το Κοινοβούλιο, διότι το Κοινοβούλιο, ως γνωστόν, ελέγχεται από την πλειοψηφία. Όπως λοιπόν η Κυβέρνηση ελέγχει το Κοινοβούλιο, έτσι θέλει να ελέγχει και τη δικαιοσύνη.
      Αυτό δεν σημαίνει ότι αμφισβητούμε την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Υπάρχουν δικαστικοί λειτουργοί που κάνουν πάρα πολύ σωστά τη δουλειά τους. Έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη. Μετά από μια δύσκολη πορεία, η δικαιοσύνη προσπαθεί να ορθοποδήσει και πραγματικά είναι φοβισμένη. Και αυτό το βλέπουμε και ως δικηγόροι, όταν ασκούσαμε το επάγγελμα, διότι οι αποφάσεις πλέον είναι εξοντωτικές στα δικαστήρια, διότι ο κάθε δικαστής λέει: «βάζω τη μεγαλύτερη ποινή, προκειμένου να μην έχω πρόβλημα».
      Ωστόσο, βλέπουμε και απεγνωσμένες προσπάθειες, με τον εκάστοτε τρόπο, να προσπαθεί η Κυβέρνηση –και όχι μόνο αυτή η Κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση- να έχει τη δικαιοσύνη με το μέρος της. Ενδεχομένως ακόμα και η ηγεσία της δικαιοσύνης κάποια στιγμή σε μια δημοκρατία θα έπρεπε να μην διορίζεται και αυτή από την Κυβέρνηση.
      Ολοκληρώνοντας, θέλω να πω ότι στις προθέσεις όλων μας θα πρέπει να είναι να βοηθούμε τη δικαιοσύνη. Το να βοηθήσουμε τη δικαιοσύνη έχει πολλές πτυχές. Μία πτυχή είναι όταν μας έρχεται κάτι, το οποίο απευθύνεται στη δικαιοσύνη, και πάμε και το καταθέτουμε. Να μην κρυβόμαστε πίσω από τα απόρρητα. Και άλλοι που τους ήρθαν και τα κατέθεσαν, θα μπορούσαν να επικαλεστούν δικηγορικό απόρρητο, διότι πριν γίνουν Βουλευτές, ασκούσαν το δικηγορικό επάγγελμα. Δεν το επικαλέστηκαν, το κατέθεσαν και είπαν ό,τι ακριβώς γνωρίζουν.
      Καλό, λοιπόν, θα είναι και κάποιοι άλλοι μετακλητοί υπάλληλοι, σε ορισμένα θέματα που πλέον βλέπουμε ότι παίρνουν κάποιες διαστάσεις, να μην κρύβονται πίσω από το δημοσιογραφικό απόρρητο και να βοηθήσουν τη δικαιοσύνη, ώστε να μην υπάρχουν καχυποψίες. ‘Ολοι να πιστεύουμε ότι μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα θέλουμε να βοηθήσουμε τη δικαιοσύνη.
      Σας ευχαριστώ πολύ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Πλεύρη.
      Κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας επανέλθουμε στην επερώτηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προς την Κυβέρνηση.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Καιρός είναι.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Διότι ακούγοντας την ενδιαφέρουσα πράγματι τοποθέτηση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του Κομμουνιστικού Κόμματος, είχα την εντύπωση ότι είναι και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυβέρνηση και επερωτάται και αυτό.
      Ενδιαφέρουσα επίσης από θεωρητικής και γενικότερης απόψεως η τοποθέτηση του εκπροσώπου του ΛΑ.Ο.Σ., αλλά η Κυβέρνηση επερωτάται και επερωτάται για μείζονος σημασίας ζητήματα, κύριε Πρόεδρε. Η χώρα μαστίζεται, η δημόσια διοίκηση, η κοινωνία, θεσμοί της πολιτείας επίσης, μαστίζονται από μεγάλης έκτασης διαφθορά.
      Και το πολίτευμά μας έχει συρρικνωθεί στην «ενός ανδρός αρχή». Θα έλεγα ότι είναι εγκληματική για το πολίτευμα η αντίληψη ότι ο πρωθυπουργικός θεσμός είναι μιας χρήσεως. Θα υπάρξουν πρωθυπουργοί –και πρέπει να υπάρξουν- και μετά τον κ. Καραμανλή.
      Και βέβαια, όταν συρρικνώνεται το πολίτευμα στην «ενός ανδρός αρχή», παύουν να υπάρχουν θεσμοί, όπως του Υπουργού, που «primus inter pares» είναι ο Πρωθυπουργός. Δεν μπορεί να καταργεί τέσσερις στη συνέχεια Υπουργούς και να αναθέτει την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους σε ένα προσωπικό του φίλο.
      Δεν είναι δυνατόν, κύριε Πρόεδρε, να ανεχθούμε, έπειτα από τριάντα τέσσερα χρόνια λειτουργίας της δημοκρατίας, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, αυτή την καθεστωτική εξαλλαγή του πολιτεύματός μας. Και οι συνέπειες είναι βαρύτατες και για τους θεσμούς και για τα πρόσωπα.
      Εγώ λυπάμαι αυτόν το Ζαχόπουλο. Λυπάμαι αυτήν την Τσέκου. Λυπάμαι τον δημοσιογράφο κ. Ανδριανό, τον οποίο όσα χρόνια τον ξέρω, τον θεωρώ ένα σοβαρό και υπεύθυνο άνθρωπο. Όμως, αυτή η μηχανή, ο μηχανισμός της «ενός ανδρός αρχής» τα αλέθει όλα και τα απορρίπτει ως άχρηστα πλέον αντικείμενα. Και θεσμούς και πρόσωπα και λειτουργίες.
      Φαντάζεστε εσείς, κύριε Πρόεδρε, ότι για το «περίφημο» αυτό DVD -για το οποίο η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ λέει και ας ασκηθεί δίωξη, κύριε Υπουργέ της Προεδρίας της Κυβερνήσεως, «πλαστογραφία, μέσω Μαξίμου»- που συρρικνώθηκε σε σκηνές ερωτικού πάθους και μόνο -και δυστυχώς η ελληνική τηλεόραση, τα μονοθεματικά της δελτία ασχολούνται μ’ αυτό και μόνο το θέμα, όταν έχει τεράστια προβλήματα ο τόπος, όταν υπάρχουν τεράστια προβλήματα στο εξωτερικό μέτωπο της χώρας και όταν η ουσία είναι αυτή που σας είπα, ότι υπάρχει πλέον στη χώρα «ενός ανδρός αρχή»- δεν έλαβε γνώση, είτε ο ίδιος, είτε δι’ αντιπροσώπου ο Πρωθυπουργός, αυτών των κασετοφωνικών πραγμάτων, των DVD και των άλλων; 
      Υπάρχει Έλληνας που να πιστεύει ότι ο ατυχής κ. Ανδριανός είναι αυτεξούσιος, στο να αναφέρει στον ανακριτή από πού προήλθε αυτή η κασέτα; Και το δημοσιογραφικό απόρρητο είναι για να προστατεύει τη δημοσιογραφία, όταν ασκεί τον έλεγχο στην εξουσία, ή να προστατεύει την εξουσία, ώστε οι όποιες πομπές της να μην έρχονται στη δημοσιότητα, μέσω της δημοσιογραφίας; Αυτό είναι το κατάντημα, όταν ανεχόμαστε σταδιακά τη συρρίκνωση βασικών λειτουργιών του πολιτεύματος, όταν ασκείται η κριτική στον Υπουργό της Δικαιοσύνης. Δεν ασκείται, κύριε Υπουργέ, στη Δικαιοσύνη, την ανεξαρτησία της οποίας τάχα, σεις υπεραμύνεστε, ενώ όλοι άλλοι επιτίθενται εναντίον της.
       Γνωρίζουμε, πώς ορισμένοι παράγοντες στη Δικαιοσύνη άσκησαν τα καθήκοντά τους και δεν φταίει η Δικαιοσύνη, ούτε το σύνολο των Ελλήνων δικαστών, εάν ορισμένοι τοποθετούνται πράγματι με τον τρόπο -και είναι καιρός να σκεφτούμε την αλλαγή στην επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης- με τον οποίο τοποθετούνται. Φταίνε οι Έλληνες δικαστές και εισαγγελείς, διότι ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών κράτησε, παρά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας παρανόμως και δεν εδιώχθη πειθαρχικώς, ούτε ποινικώς για παράβαση καθήκοντος; Έντεκα μήνες στην υπόθεση των υποκλοπών, κάνοντας δήθεν προκαταρκτική εξέταση και καλώντας τον Πρόεδρο της Ανεξάρτητης Αρχής, χωρίς να του ανακοινώσει περί τίνος πρόκειται, να τον ρωτάει τεχνικές γνώσεις να του απαντήσει;
       Αυτά είναι βαριά πράγματα και επειδή, ίσως, νομίζετε ότι υπάρχει ένα ποσοστό του ελληνικού λαού που ανέχεται ακόμη αυτήν την κατολίσθηση της χώρας ουσιαστικά και θεσμών και λειτουργιών, θα σας πω μέσα από την ίδια την καρδιά της παρατάξεώς σας, πρόσωπο το οποίο δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε ότι πιστεύει, ο οποίος αγωνίστηκε και έκανε και λάθη, κατά τη γνώμη μου, χάριν της παρατάξεώς σας. Ιδού τι λέγει ο πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο κ. Κόκκινος: «Για το επιχείρημά σας, το κατά κόρον...» -όπως λέει- «...λεγόμενον από την Κυβέρνηση, ότι παραπέμπει τα σκάνδαλα στη Δικαιοσύνη».
       Λέγει ο κ. Κόκκινος: «Το τελευταίο θα είχε αξία, εάν δεν είχε προηγηθεί η υπόθεση των υποκλοπών, οι υπεύθυνοι των οποίων δεν αποκαλύφθηκαν, ούτε λογοδότησαν, ούτε τιμωρήθηκαν. Ίσως, γιατί αυτό επεδίωκαν οι κυβερνητικοί χειρισμοί. 
      Η ευνοϊκή μεταχείριση των λειτουργών που δεν κατόρθωσαν να ανακαλύψουν στοιχεία για τις υποκλοπές, αυτό πιθανολογεί».
      Είναι γνωστό πού όδευσε ο προϊστάμενος Εισαγγελίας Αθηνών, μετά το μέγα επίτευγμά του, επί έντεκα μήνες να κάνει προκαταρκτική εξέταση, χωρίς να γνωρίζει κανείς, πλην του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, του προκατόχου σας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και του πρωθυπουργικού γραφείου. Γι’ αυτό μιλάω για «ενός ανδρός αρχή». Όταν αποτολμά ο γενικός διευθυντής της «VODAFON» να ζητά στο τηλέφωνο τον Πρωθυπουργό και απόντος του στο εξωτερικό, τον δέχεται ο γενικός διευθυντής του πολιτικού του γραφείου και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο Υπουργός Δικαιοσύνης καλεί τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και φληναφίζουν περί εθνικών θεμάτων, για τα οποία ούτε η Βουλή μπορεί να γνωρίζει, ούτε κανείς άλλος. Υλικό το οποίο ζητήσαμε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και ο επικεφαλής της Ε.Υ.Π. υποχρεώθηκε να πει ότι θα το προσκομίσει, το διαχειρίζονται οι υπάλληλοι της Ε.Υ.Π., χωρίς όμως να γνωρίζει –θα αναφέρω και πάλι τα ονόματά τους- ο κ. Έβερτ, ο κ. Τζανετάκης και όλα τα άλλα στελέχη, βουλευτές όλων των κομμάτων, της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. 
      Πού οδηγούμαστε, κύριε Πρόεδρε; Από εκείνο το βήμα ο Πρωθυπουργός, υποκρινόμενος ότι εξετάζεται το θέμα των συμβασιούχων, είπε: «περιμένουμε και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας», η οποία εξεδόθη μετ’ ολίγας ημέρας. 
      Ο κ. Κουβέλης είπε για την απόφαση του Αρείου Πάγου, που αυτοεξευτελίστηκαν μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να πάρουν πίσω την άποψη, την ψήφο και τη γνώμη που έδωσαν πριν από λίγους μήνες. Ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου –τα θυμάται ο κ. Παυλόπουλος- που ο πρόεδρος του τμήματος που είχε την άποψη που ήθελε η Κυβέρνηση, έγινε και Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου. 
      Αυτή είναι η υπόθεση σε ό,τι αφορά τη δικαιοσύνη. Αυτή η ιστορία, ο βόρβορος αυτός, τον οποίο παρακολουθεί άναυδη η ελληνική κοινή γνώμη, δυστυχώς τον επωφελούνται και οι ξένοι. Λένε οι Άγγλοι: «Πώς να δώσουμε τα γλυπτά του Παρθενώνα σε μία χώρα που ένας φίλος του Πρωθυπουργού κάνει ό,τι θέλει;». Βοά, λοιπόν, το πανελλήνιο. Είναι κρίμα. Συνέλθετε. 
      Πού είναι η υπόθεση των δομημένων ομολόγων; Και αυτή στο αρχείο θα πάει; Έχει διωχθεί κάποιος μέχρι τώρα; Η υπόθεση των Πακιστανών;	Μεθαύριο, στις 11 Ιανουαρίου γίνεται παγκόσμια κινητοποίηση να καταργηθεί το Γκουαντανάμο. Εμείς θα δεχόμαστε και θα συγκαλύπτουμε πρακτικές «Γκουαντανάμο» στην Ελλάδα, στην κοιτίδα –που λέμε και θέλουμε να είναι- της δημοκρατίας; 
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Κύριε Πρόεδρε, κλείνω. 
      Λυπάμαι βαθύτατα. Υπάρχει ανάγκη όχι να σκεφθούμε και να συνεργαστούμε, όπως είπε ο Υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά να αγωνιστούμε. Οφείλουν οι ευσυνείδητοι –δεν ισοπεδώνω εγώ καταστάσεις και πρόσωπα, πιστεύω πάντοτε στην εξατομίκευση των ευθυνών- και οφείλετε να αντιληφθείτε πού έχει οδηγηθεί ήδη η χώρα. Δεν σώζουν οι τουφεκιές στον αέρα που μπορεί να ρίχνονται τάχα εναντίον της Κυβέρνησης, στην ουσία εναντίον του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που αποτελεί προφανώς τη μόνη λύση, κύριε Πρόεδρε, στο αδιέξοδο αυτής της χώρας, λύση στην οποία εγώ πιστεύω ότι και άλλες προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να συμβάλουν, να συμπλεύσουν για το καλό του τόπου. 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
       ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Πρόεδρε.
      ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο για μία σύντομη απάντηση.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
      ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Θα κάνω μία πολύ σύντομη παρέμβαση, κύριε Πρόεδρε, γιατί δεν έχω συνηθίσει να μου κάνουν μαθήματα περί Δικαιοσύνης και ήθελα να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.
      Εάν κάποιος, κύριε Κακλαμάνη, ευθύνεται για την αχλή της σκανδαλολογίας, η οποία επικρατεί σήμερα, δεν φταίνε ούτε τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και οι εφημερίδες, ούτε η Δικαιοσύνη, διότι αυτά τροφοδοτούνται από εμάς. 
      Επομένως, εμείς πρέπει να προσέξουμε, εμείς είμαστε εκείνοι οι πολιτικοί οι οποίοι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν χρησιμοποιούμε θεσμούς και πρόσωπα τα οποία αφορούν τη Δικαιοσύνη ή άλλους ευαίσθητους τομείς.
      Τι γίνεται τώρα; Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εσείς κάνατε κατά καιρούς μία μεγάλη αναδρομή σε δήθεν σκάνδαλα. Αναφερθήκατε στις υποκλοπές. Ποιος φταίει για τις υποκλοπές και ποιος ήταν εκείνος που κατ’ εξοχήν εβλάβη από τις υποκλοπές; Δεν ήταν ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας;
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Από πού αποδεικνύεται αυτό; 
      ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ένα λεπτό. Ορισμένα πράγματα, κύριε Κακλαμάνη…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε, μη διακόπτετε.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Πώς αποδεικνύετε ότι επαρακολουθείτο; Απόδειξη.
      ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ορισμένα πράγματα αποδεικνύονται δια της απλής λογικής. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όχι. 
      ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Και δεύτερον, δεν αποδεικνύονται με τις διακοπές. 
      Δεύτερον, σας θυμίζω τον θόρυβο που είχε δημιουργηθεί με το άτυχο περιστατικό του Βαρθολομαίου. Μαύρα ταμεία, άσπρα ταμεία, τα πάντα. Πέρασε ένα διάστημα και δεν αποδείχτηκε τίποτα. Ποιος φταίει; Τα μέσα δήθεν και η Δικαιοσύνη από την άλλη μεριά. 
      Θέλετε να σας θυμίσω την υπόθεση των ομολόγων; Χάλασε ο κόσμος. Και τι βγήκε από τα ομόλογα; Έγιναν εκλογές, ο λαός αποφάσισε και καταδίκασε τις μεθόδους σας, τις σκανδαλολογίες και φθάσαμε σήμερα στο σημείο που φθάσαμε με το ζήτημα του Ζαχόπουλου.
      Εδώ θα πρέπει να κάνω μία διάκριση και πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε, κύριοι συνάδελφοι. Άλλο σκανδαλολογία και άλλο σκάνδαλο. Για να υπάρξει πολιτικό σκάνδαλο πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει παραβατική πράξη, πρέπει να υπάρξει αδίκημα, πρέπει να υπάρξει έγκλημα και θόρυβος στην κοινή γνώμη. Ο ηθικός αντίκτυπος, το ηθικό σκάνδαλο έχει τη σημασία που έχει ως ηθικό συμβάν, όχι ως πολιτικό σκάνδαλο. Το σκάνδαλο ως ηθική απόχρωση ήταν μόνο στο μεσαίωνα, στην ιερά εξέταση και σε όλες εκείνες τις σκοτεινές περιόδους που πίσω από τα ηθικά σκάνδαλα εκρύπτοντο διάφορες άλλες υποθέσεις.
      	Για να αποδείξετε πολιτικό σκάνδαλο στην υπόθεση Ζαχόπουλου, πρέπει να αποδείξετε παραβατική συμπεριφορά. Και μέχρι σήμερα δεν έχετε φέρει κανένα στοιχείο. Και σας προκαλώ. Αν έχετε, πηγαίνετε στη Δικαιοσύνη. Όχι έτσι να αφορίζετε κατά της Δικαιοσύνης, όχι έτσι να αφορίζετε κατά, τα Μ.Μ.Ε.. Ούτε οι μεν ούτε οι δε φταίνε. Φταίμε εμείς που αφορίζουμε, φταίμε εμείς που διατυπώνουμε απόψεις χωρίς να τις στηρίζουμε. Αυτή είναι η κατάσταση, κύριε Κακλαμάνη.
      	Και επειδή εδώ εμείς είμαστε οι πιο παλαιοί, θα πρέπει να συγκρατήσουμε τα λουριά από όλους τους συναδέλφους οι οποίοι βγαίνουν κάθε φορά πετροβολώντας εναντίον οποιουδήποτε βρεθεί στην πορεία.
      	Θα πρέπει, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να προσέξουμε ιδιαίτερα. Η δικαιοσύνη κάνει καλά τη δουλειά της. Εάν ορισμένες φορές δεν φθάνουμε στην αλήθεια, ε, αυτό δεν είναι πρωτάκουστο. Λίγες υποθέσεις υπάρχουν σε παγκόσμιο κλίμακα που δεν βρίσκουν το φως της δημοσιότητος; Επομένως, επειδή δεν βρήκαν το φως της δημοσιότητος, πάει να πει ότι φταίει η Δικαιοσύνη; Κάποια στιγμή πρέπει τα πράγματα να τα βάλουμε λίγο με κάποια λογική.
      	Επειδή δεν θέλω να μιλήσω ξανά, κύριε Πρόεδρε, όσον αφορά την υπόθεση του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, την υπόθεση που έθιξε ο κ. Κουβέλης, θέλω να πω τα εξής. Είπα στην πρωτολογία μου ότι είναι τρία διαφορετικά πράγματα.
      	Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου περιφρουρεί τη δημόσια τάξη και συνεπώς, οποτεδήποτε μπορεί να παρέμβει. Το Συμβούλιο Επικρατείας κρίνει μία συγκεκριμένη πράξη, σε ένα συγκεκριμένο τόπο, για ένα συγκεκριμένο χρόνο, μία συγκεκριμένη υπόθεση. Έτσι έχουν τα πράγματα.
      	ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Ο οργανισμός των δικαστηρίων προβλέπει διαδικασίες. Δεν είναι έτσι.
      	ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Έτσι είναι, κύριε Κουβέλη. 
      	ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Ο νόμος λέει άλλα.
      	ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Αυτά λέει ο νόμος. 
      	ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Όταν είναι εκκρεμούσα  υπόθεση…
      ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Μα, είναι διαφορετική υπόθεση. Αφορά διαφορετικό πράγμα, αφορά διαφορετικό τόπο, αφορά διαφορετικό χρόνο. Επομένως, δεν είναι «ad hoc» η περίπτωση. Αυτό σας λέω. Και ο κύριος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωμοδότησε πάνω σε ένα ζήτημα στο οποίο υπήρχε φόβος να διασαλευτεί η κοινή τάξη. 
      ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ:  Μετά από δέκα τρεις μήνες.
      ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Άκουσα και το εξής περίεργο, από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είπε ότι η γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου έμοιαζε σε πολλά σημεία με το νομοθετικό περιεχόμενο που είχε η πράξη  που φέραμε εδώ και νομοθετήσαμε. Δηλαδή, τι έπρεπε να γίνει; Για να είναι έγκυρο το ένα ή το άλλο θα έπρεπε να κονταροχτυπιούνται; Δηλαδή, το σωστό πρέπει να είναι σε διαφορετικές πλευρές;
      Νομίζω ότι από ένα σημείο και έπειτα χάνουμε τη λογική μας. Εγώ τελικά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να κάνω έκκληση, όποτε μιλάμε για τη δικαιοσύνη να μιλάμε πολύ προσεκτικά και κυρίως να αναλαμβάνουμε εμείς οι ίδιοι τις δικές μας ευθύνες. Ούτε στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, ούτε στη Δικαιοσύνη. Για ότι γίνεται και γι’ αυτό το κλίμα που υπάρχει ευθυνόμαστε εμείς οι πολιτικοί. Αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Να επανέλθουμε τώρα στους επερωτώντες.
      Ο κ. Παπαδημητρίου έχει το λόγο. Εδικαιούτο δύο λεπτά, αλλά θα του δοθούν περισσότερα, για ίση μεταχείριση. 
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, εάν οι υποκλοπές των τηλεφώνων του Πρωθυπουργού, του Υπουργού Εξωτερικών, του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, του αρχηγού της Ε.Υ.Π., του αρχηγού της Αστυνομίας δεν αποτελούν τη μείζονα πολιτική, παραβατική συμπεριφορά που μπορεί να προκύψει σε μια πολιτεία, πέστε μου τι άλλο μπορεί να υπάρξει. Έ, λοιπόν, σ’ αυτήν την περίπτωση που δεν έχει προηγούμενο καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, ακόμα βρισκόμαστε σε πλήρες σκότος.
      Δεύτερον, κύριε Υπουργέ μου, έχετε θεσμικό συνομιλητή και για τα θέματα προστασίας των προσωπικών δεδομένων και για τα θέματα προστασίας του απορρήτου τον συνταγματικό φύλακα των σχετικών δικαιωμάτων, τις ανεξάρτητες αρχές. Ο θεσμικός συνομιλητής σας για την τροπολογία των καμερών δεν ήταν ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Ήταν ο πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων. Εδώ πρέπει να διαλύσουμε μία παρεξήγηση. Η Αρχή λειτουργεί πάντα στο πλαίσιο της ισχύουσας νομοθεσίας. Εάν κρίνατε ότι αυτή η νομοθεσία δεν είναι επαρκής, μπορούσατε ανά πάσα στιγμή να προτείνετε την τροποποίησή της, συμβουλευόμενοι τον Πρόεδρο της Αρχής Προστασίας Δεδομένων ή της Αρχής για την Προστασία του Απορρήτου. Χωρίς φυσικά να είστε υποχρεωμένοι να δεχθείτε τις εισηγήσεις του. Ο φυσικός θεσμικός συνομιλητής σας δεν είναι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Αυτή είναι η μεγάλη παρεξήγηση. Είναι οι Ανεξάρτητες Αρχές, τις οποίες καθιερώνει το Σύνταγμα. Αυτό δεν το πράξατε. 
      Κύριε Υπουργέ, θα σας θυμίσω μία εκφορά του λόγου σας, που προφανώς σας διέφυγε, σε μία προηγούμενη συνεδρίαση κοινοβουλευτικού ελέγχου. Είπατε ότι δεν έχετε πρόθεση να καταργήσετε τις ανεξάρτητες αρχές. Αυτό έχει καταγραφεί στα Πρακτικά. Είναι δυνατόν να διατυπώνεται αυτό το ερώτημα από τα χείλη του Υπουργού Δικαιοσύνης; 
      ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): ΄Ηταν απάντηση σε εσάς. 
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ:  Με συγχωρείτε, σας είπα,  ήταν εκφορά του λόγου. 
      Δεύτερον, θέσατε σήμερα ως προοπτική …..
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Τις αλλαγές.
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: ….την τροποποίηση της διαδικασίας για την ανάδειξη των μελών των ανεξαρτήτων αρχών, αγνοώντας ότι η καλή ή η κακή ρύθμιση εφαρμόστηκε επιτυχώς προηγουμένως και είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Δεν μπορεί να αλλάξει παρά μόνο με Αναθεώρηση του Συντάγματος. Άρα, καλώς ή κακώς ο Πρόεδρος της Βουλής, συμβουλευόμενος τους αρχηγούς των κομμάτων, θα έπρεπε προ πολλού να έχει κινήσει τη διεργασία, η οποία θα οδηγούσε στην αντικατάσταση των μελών των Ανεξαρτήτων Αρχών. Δεν αρκεί η διαβεβαίωση ή η ένδειξη ότι δεν στέργει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Βγέστε και πέστε το. Ο κόσμος περιμένει. Ο πολίτης περιμένει την ανανέωση των αρχών. Και αν υπάρχει ευθύνη οπουδήποτε, να την αναδείξετε. 
      Μην τη χρησιμοποιήσετε ως πρόσχημα για την επί μακρόν παράταση της θητείας αρχών, οι οποίες προ πολλού έχουν πάψει να έχουν νομιμοποίηση και να μπορούν να λειτουργούν με τη δυναμική που επιβάλλει το Σύνταγμά μας. 
       Με τις επισημάνσεις αυτές, θέλω να σας πω ένα πράγμα, κύριοι Υπουργοί. Έχετε άλλη αντίληψη για τις συνταγματικές αρχές από αυτή που εγγράφεται στο Σύνταγμα. Κρατήστε το αυτό, γιατί είναι μια πραγματικότητα που την αναδεικνύετε στο λόγο σας, όσο και να θέλετε να συγκαλύψετε τη στάση σας, όπως και γεγονότα που δεν μπορείτε να εξηγήσετε. Γεγονότα τα οποία δεν χωρούν στη λογική του Συντάγματος, πρωτοβουλίες και συμπεριφορές που είναι προφανώς αντίθετες με ρητές συνταγματικές επιταγές. 
      Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, νομίζω ότι πορεύεστε σε ολισθηρό δρόμο. Είναι βαριά κουβέντα. Παίρνω όμως την ευθύνη της, διότι αντί να υπεραμύνεστε και να συμβάλλετε στην ανάπτυξη νέων συνταγματικών θεσμών, κάνετε ό,τι είναι δυνατόν για να τους υποβαθμίσετε, να τους συμπιέσετε, να τους υπονομεύσετε, να τους ευνουχίσετε. Αυτή είναι η στάση και η πολιτική που ακολουθείτε. Νομίζω ότι τα παραδείγματα, που μας δόθηκε η ευκαιρία να αναλύσουμε, μιλούν με ανάγλυφο τρόπο από μόνα τους. 
      Ευχαριστώ πολύ. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Παπαδημητρίου. 
      Ο κ. Ρόβλιας έχει το λόγο, που θα έχει και αυτός περισσότερο χρόνο. 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Σ’ αυτούς που μένουν πρέπει να δίνετε περισσότερο χρόνο. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Είδατε, κύριε Πρόεδρε, ότι οι παρεκκλίσεις και οι υπερβάσεις στο χρόνο απόψε είναι διαπιστωμένες και αποδεκτές από όλους, πιστεύω. 
      Κύριε Ρόβλια, έχετε το λόγο. 
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ:  Κύριε Υπουργέ, επειδή επιμένετε στο θέμα του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την υπόθεση που αφορά τις κάμερες, θέλω να σας θυμίσω ότι η υπόθεση δικάστηκε στο ακροατήριο της ολομέλειας τον Ιανουάριο του 2007. 
      Κατά πάγια και συνήθη τακτική και πρακτική ορίζεται διάσκεψη εντός του επομένου, το πολύ, μηνός για να εκδοθεί απόφαση. Εδώ, επί δέκα μήνες –σταματάω στους δέκα μήνες, δεν φθάνω μέχρι τώρα, γιατί στο μεταξύ μεσολάβησε ο θάνατος ενός μέλους της ολομέλειας- η υπόθεση δεν μπήκε σε διάσκεψη. 
      Σας το ξαναείπα ότι αυτό, για μας σημαίνει, λαμβανομένης υπ' όψιν της εισήγησης που δεν ήταν αρεστή για την Κυβέρνηση –η εισήγηση που ανεγνώσθη στο ακροατήριο- ότι κάνατε παρέμβαση στο Συμβούλιο Επικρατείας ως Κυβέρνηση. Αν δεν κάνατε, να καλέσετε τον Πρόεδρο και να του πείτε, γιατί αυτή η τόσο σημαντική απόφαση που αφορά τις κάμερες, μια υπόθεση που συγκλονίζει πραγματικά το πανελλήνιο ή, αν θέλετε, τους νομικούς όλης της χώρας, έμεινε επί δέκα μήνες στο ψυγείο. Απλά πράγματα! Αν αυτό δεν το κάνετε, νομιμοποιούμαστε να σας λέμε ότι εσείς καθυστερήσατε την υπόθεση. 
      Επίσης, θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε για κάτι, αν δεν το καταλάβατε ή δεν θέλετε να το καταλάβετε. Εμείς δεν κάνουμε επιθέσεις στη δικαιοσύνη, εμείς κάνουμε επιθέσεις στην Κυβέρνηση για να προστατέψουμε τη δικαιοσύνη. Αυτή είναι η ουσία των όσων λέμε εδώ σήμερα, εντός και εκτός της Αιθούσης. 
      Επαναλαμβάνω -και το τονίζω- ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών κάνει καλά τη δουλειά της. Αλλά χρησιμοποιείτε εσείς, ως Κυβέρνηση, μία ομάδα για να κατευθύνετε σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα τις υποθέσεις που έχουν πολιτικό ενδιαφέρον. Σ’ αυτό θα επιμείνουμε και θα επιμένουμε μέχρι να σταματήσετε να το κάνετε. 
      Είμαστε αναγκασμένοι να σας πούμε, «μέχρι εδώ, δεν πάει άλλο», να σας πούμε ότι από δω και πέρα θα μας βρίσκετε κάθε μέρα απέναντί σας να σας καταγγέλλουμε γι’ αυτές τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. 
      Ευχαριστώ πολύ. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Ρόβλια. 
      Ο κ. Πεταλωτής έχει το λόγο. 
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Κύριοι συνάδελφοι, θα περίμενα πράγματι να έχουμε μία πειστική απάντηση από τους κυρίους Υπουργούς στην εύλογη και επιβεβλημένη αγωνία μας για το τι γίνεται με τους σημαντικούς αυτούς θεσμούς, οι οποίοι είναι σύγχρονοι, δηλαδή για τις ανεξάρτητες αρχές, όπως και το τι γίνεται με την προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης από την πλευρά της Κυβέρνησης. Αντ’ αυτού και οι δύο Υπουργοί επέλεξαν μία συγκεκριμένη γραμμή άμυνας, να αντιστρέψουν δηλαδή τα πράγματα και να προσπαθήσουν να μας πείσουν πως το μόνο που κάνουμε εμείς είναι να επιτιθέμεθα στη δικαιοσύνη. 
      Επειδή ούτε σαν πρόσωπα, ούτε ατομικά αλλά ούτε και συλλογικά, ως σοσιαλιστικό κόμμα που είμαστε, έχουμε κάποια τέτοια άποψη και αντίληψη, θέλω να δηλώσω ευθαρσώς και ρητά και εγώ εδώ πέρα ότι το μόνο που κάνουμε, είναι να υπερασπιζόμαστε τη δικαιοσύνη από οποιαδήποτε χειραγώγηση της οποιασδήποτε εκτελεστικής εξουσίας. Σήμερα Κυβέρνηση είναι η Νέα Δημοκρατία και βλέπουμε ότι πραγματικά επιχειρείται να γίνει κάτι τέτοιο. Σαφώς έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη και στους λειτουργούς της. Και το πιστεύουμε, αλλά και το δείχνουμε καθημερινά. Εκεί όμως που πραγματικά αντιδρούμε, είναι σε κάποιους λειτουργούς, οι οποίοι φαίνεται ότι χειραγωγούνται ή δεν δείχνουν τη δέουσα αντίσταση και άμυνα απέναντι στην εκτελεστική εξουσία. Αυτό το πράγμα ακριβώς κάνουμε. 
      Είπε ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης ότι η επερώτησή μας δεν έχει νόημα και ότι γίνεται για την τιμή των όπλων. Δεν γίνεται για την τιμή των όπλων. Γίνεται γιατί, πραγματικά, έχουμε αγωνία κι αυτό θα πρέπει να το εκτιμήσετε, κύριε Υπουργέ. Έχουμε αγωνία για το τι γίνεται από εδώ και πέρα, πώς μπορούμε να πάμε ως χώρα. Κι εγώ έθεσα και στην πρωτολογία μου κάτι, ότι πέρα από τις συγκεκριμένες πράξεις μας, οι οποίες πολλές φορές μπορούν να αναιρεθούν κιόλας, δημιουργούμε και σχολή σ’ αυτούς που έρχονται, δημιουργούμε σχολή στους πολίτες μας, για το πόσο σεβόμαστε τους θεσμούς και πόσο σεβόμαστε συγκεκριμένα τη δικαιοσύνη. 
      Ως προς την κοινή γνώμη, είπατε ότι η κοινή γνώμη έχει αποδεχθεί και τη λειτουργία των καμερών στη ζωή μας αλλά κι όλη αυτήν τη μεθόδευση. Βγείτε να κάνετε μια διαβούλευση δημόσια –γιατί αυτό έπρεπε να κάνετε- να δείτε τι λένε οι δικηγορικοί σύλλογοι, οι οποίοι μίλησαν, τι λένε οι ενώσεις δικαστών και εισαγγελέων -οι οποίοι είμαι σίγουρος ότι έχουν άλλη άποψη, γιατί κανείς εισαγγελέας, δεν θέλει να βάλει τον εαυτό του να διαχειρίζεται χωρίς γνώση, χωρίς τρόπους, χωρίς μέσα κάποια βίντεο και κάποιες κάμερες, οι οποίες δείχνουν κάποιες συγκεντρώσεις ή δείχνουν ανοιχτούς χώρους- και τότε να έρθουμε να πούμε ποια είναι η κοινή γνώμη, απέναντι σ’ αυτές τις μεθοδεύσεις για τη λειτουργία των συγκεκριμένων καμερών.
      Εμείς δεν θέλουμε να δημιουργούμε πολίτες ανασφαλείς. Ήδη, ζούμε σε εποχές που η ανασφάλεια έχει μπει στη ζωή μας κανονικά, είτε με την ακρίβεια, είτε με την ανεργία είτε με το ασφαλιστικό, το οποίο βιώνουμε τώρα. Δεν θέλουμε να δημιουργούμε ανασφαλείς πολίτες. Γιατί όταν οι πολίτες είναι ανασφαλείς, είναι και φοβισμένοι. Εμείς θέλουμε κοινωνία ανοιχτή, δημοκρατική και όχι κοινωνία που αποτελείται από πολίτες φοβισμένους και ανασφαλείς. 
      Μιλήσατε για τις ανεξάρτητες αρχές και μάλιστα είπατε για το Α.Σ.Ε.Π.. Αν είναι δυνατόν να λέμε ως παράδειγμα προστασίας των ανεξάρτητων αρχών το Α.Σ.Ε.Π., όταν όλοι γνωρίζουμε πόσο διάτρητο είναι πλέον αυτό το Συμβούλιο! Βγείτε και δείτε λίγο και στις περιφέρειές σας…
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Ποιος το είπε αυτό;
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης το είπε, κύριε Παυλόπουλε. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Ότι είναι διάτρητο το Α.Σ.Ε.Π.;
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Το είπα εγώ αυτό;
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Αυτό το λέω εγώ.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Ότι είναι διάτρητο το Α.Σ.Ε.Π.;
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Βεβαίως, είναι διάτρητο. Πριν από ένα μήνα, κάναμε ολόκληρη ιστορία κι είχαμε ολόκληρη συζήτηση για τη συνέντευξη, την οποία βάλατε εσείς και για το ποιοι πρέπει να κάνουν αυτήν τη συνέντευξη. Όταν βάζουμε συνταξιούχους, όταν βάζουμε ανθρώπους εκτός Α.Σ.Ε.Π., βεβαίως δημιουργούμε διάτρητο Α.Σ.Ε.Π.. Κι αυτό το γνωρίζει όλη η κοινωνία και το βιώνουμε καθημερινά. Μα εμείς τα εφευρίσκουμε αυτά; 
      Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θεσμοθέτησε το Α.Σ.Ε.Π. και, πραγματικά, νομίζω ότι ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει και έπρεπε να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Τις συνεντεύξεις εσείς τις βάλατε και το διευρύνατε ακόμη περισσότερο. Πριν από ένα μήνα ψηφίσατε την τροπολογία αυτή.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. 
      Άρα, να μην μιλάμε για ανεξάρτητες αρχές.
      Και θα ήθελα, πραγματικά, να πω εδώ –και τελειώνω μ’ αυτό- για το τι είπαν τα μέλη, τα στελέχη της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων όταν παραιτήθηκαν. Ένα πράγμα θα πω μόνο, για τον κ. Παπανεοφύτου. Χαρακτηρίζει ως «πολιτική πράξη που επιβεβαιώνει τις κυβερνητικές προθέσεις», την παραβίαση της σαφούς απαγόρευσης της λειτουργίας των καμερών από την αρχή, ενώ τονίζει ότι «η παρέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου» –δεν μιλάει για την ουσιαστική διαφωνία, για τη μεθόδευση μιλάει- «πλήττει άμεσα τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξαρτησία της και ασφαλώς μειώνει το κύρος της. Συνεπώς η Κυβέρνηση, συνεργεί στην αποδυνάμωση της λειτουργίας της αρχής και υιοθετεί πρακτικές, που αμφισβητούν καίρια τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξαρτησία της». Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.
      Ευχαριστώ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας):  Ο  Υπουργός Εσωτερικών κ. Παυλόπουλος έχει το λόγο για δέκα λεπτά. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών):  Νομίζω ότι είναι αρκετά, κύριε Πρόεδρε.
      Να αρχίσουμε από ένα θέμα το οποίο θα το έλεγα πολιτικό, περισσότερο όμως πολιτειακό. Το έθεσε ο κ. Κακλαμάνης. Μίλησε για μία λειτουργία πολιτεύματος, όπου επικρατεί η «ενός ανδρός αρχή»! Ξέρω ότι αυτήν τη στιγμή μας βλέπουν και μας ακούν αρκετοί, παρά το γεγονός ότι κάποιοι πιστεύουν ότι το κανάλι της Βουλής δεν το βλέπει κόσμος. Το βλέπουν και μας ακούν όλους. Και απευθύνομαι σ’ αυτούς που μας βλέπουν και μας ακούν, κύριε Πρόεδρε. Πιστεύετε ότι υπάρχει έστω και ένας, ακόμα και αν ανήκει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή όπου αλλού, που να θεωρεί ότι ο κ. Κώστας Καραμανλής με την πολιτεία του, το ήθος του, την αξιοσύνη του στην πολιτική –χωρίς να θεωρώ ότι είναι ο μοναδικός που μπορεί να είναι ο Πρωθυπουργός, σωστά το είπατε και άλλοι θα υπάρξουν, και ευτυχώς, διότι έχουμε δημοκρατία- με τον τρόπο που πολιτεύεται, είναι ο Πρωθυπουργός που καθιερώνει την ενός ανδρός αρχή; 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ:  Κάνει ό,τι θέλει! 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών):  Ή μήπως θα έπρεπε να σκεφθούμε ότι επί των ημερών του ακριβώς άλλαξε και αλλάζει αυτό, που κάποτε θεωρούσαμε σαν δεδομένο πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα, το οποίο καθιερώθηκε κατά κύριο λόγο, από όλους εκείνους οι οποίοι ταύτισαν κόμμα και Κυβέρνηση, βάφτισαν αναδομήσεις, ανασχηματισμούς και οτιδήποτε άλλο έκαναν, για να αποφύγουν τις δικές τους ευθύνες; Έκαναν κάθε χρόνο από μία αναδόμηση ή έναν ανασχηματισμό, για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη, και ο νοών νοείτω. Ή πρωθυπουργούς στη συνέχεια, οι οποίοι εκπαραθύρωναν υπουργούς, για να γλιτώσουν οι ίδιοι και να διαφυλάξουν το Μέγαρο Μαξίμου, είτε λεγόταν υπόθεση Οτσαλάν, είτε λεγόταν κριτική που έκανε ο ένας Υπουργός στον άλλον ή οτιδήποτε. 
      Ο Έλληνας αυτήν τη στιγμή….
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ:  Παραδείγματος χάριν Τσιτουρίδης, Πολύδωρας, Γιαννάκου!
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): ….  μπορεί να γυρίσει πίσω και να δει τι σημαίνει να κάνει ανασχηματισμούς και αναδομήσεις, για να μπορέσεις να γλιτώσεις τη δική σου τύχη και τι σημαίνει ένας Πρωθυπουργός που λειτουργεί συλλογικά και ο οποίος αποδίδει δικαιοσύνη παντού, όπου χρειάζεται, γιατί δεν θέλει να μείνει τίποτε στη σκιά!
      Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που υπάρχει, ότι ο κ. Κώστας Καραμανλής ούτε δεμένος με καμμιά καρέκλα είναι, ούτε με κανένα Μέγαρο Μαξίμου. Θέλει να κάνει τη δουλειά του. Ούτε να διαιωνίσει το είδος του, ούτε σε καμμία περίπτωση να επιχειρήσει ο κ. Καραμανλής να παραμείνει Πρωθυπουργός πέρα από εκεί που θα το ήθελε ο Ελληνικός Λαός, μεταθέτοντας τις ευθύνες του. Δεν διστάζει πάντοτε, όταν δει κάτι να το βγάλει στο φως. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά και όλοι την ξέρουμε.
      Το δεύτερο που ήθελα να τονίσω είναι το θέμα, το οποίο τίθεται για όλες τις υποθέσεις, οι οποίες είναι εκκρεμείς. Τις αναφέρετε πολλές φορές, πάμπολλες φορές. Μιλάτε αυτήν τη στιγμή ξανά για θέματα υποκλοπών, Πακιστανών, θέματα ομολόγων, υπόθεση Ζαχόπουλου και όλα αυτά και έρχεστε και λέτε ή ότι πήγαν αργά στη δικαιοσύνη ή ότι αργεί η Δικαιοσύνη! Ξαναλέτε για το θέμα των υποκλοπών. Το είπα και άλλοτε σ’ αυτήν την Αίθουσα. Μα αν γινόταν κάτι διαφορετικό από το να παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη μία ποινική πράξη με βαθύτατη ποινική, αλλά και πολιτική απαξία, τότε θα ήταν κουκούλωμα. Πήγε στη Δικαιοσύνη κατευθείαν. Τι θέλετε να γίνει; Ύστερα επελήφθη και η ίδια η ανεξάρτητη αρχή στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της. Ούτε εκείνη μπόρεσε -γιατί είναι ένα θέμα το οποίο όπως ξέρετε, ακόμη τελεί υπό έρευνα- ακόμα να δώσει μία λύση σ’ ένα ζήτημα το οποίο είναι ιδιαιτέρως τεχνικό. 
      Και ερωτώ, κύριε Πρόεδρε, ρωτώ όλους όσους βρίσκεστε μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα: Ξέρετε όλοι ποιοι ήταν τα θύματα των υποκλοπών, ξέρετε όλοι ότι πήγαμε αμέσως στη δικαιοσύνη, έγινε τεράστια προσπάθεια για να αποκαλυφθεί. Αραγε η Κυβέρνηση ευθύνεται, που ήταν το πρώτο θύμα για το γεγονός ότι συνέβησαν υποκλοπές, και ότι ακόμη και η Δικαιοσύνη παρά την προσπάθεια την οποία κάνει δεν έχει βρει άκρη; 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ:  Τώρα μόνο τον Τσαλιτζίδη ξέρουμε ως θύμα!
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών):  Είναι δυνατόν; Θα γινόταν κουκούλωμα αν δεν πήγαινε στη Δικαιοσύνη και θα ήσασταν οι πρώτοι που θα το λέγατε και θα είχατε δίκιο. 
      Το ίδιο με τους Πακιστανούς. Έρχεται η Δικαιοσύνη, επιλαμβάνεται, πάει όσο πιο γρήγορα γίνεται και όταν η απόφαση δεν βγαίνει κατά πως υπολογίζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουμε κουκούλωμα! 
      Το ίδιο και με το θέμα των ομολόγων. Ξέρετε ότι στο θέμα των ομολόγων τραβάει το δρόμο της η υπόθεση και υπάρχουν και ένοχοι και θα τιμωρηθούν.
      Όμως, επειδή δεν πάνε οι ένοχοι προς τα εκεί που εσείς θα θέλατε ή που υπολογίζατε –γιατί αυτό κάνετε, εκμεταλλεύεστε πολιτικά πράγματα, τα προαναγγέλλετε- και εάν η δικαιοσύνη δεν πάει εκεί που το προαναγγείλατε, τότε φταίει η δικαιοσύνη. 
      Έτσι πλήττεται η δικαιοσύνη –και το ρήμα «πλήττεται» με κατάληξη και  «αι» και «ε»- και πλήττεται, όταν υπάρχει ένα ζήτημα, το ανάγει η Αξιωματική Αντιπολίτευση σε πολιτικό επιπλέον ζήτημα και θεωρεί ότι θα οδηγηθεί η δικαιοσύνη σ’ ένα αποτέλεσμα. Δεν έρχεται το αποτέλεσμα, διότι δεν της βγαίνει της δικαιοσύνης έτσι, γιατί είναι ανεξάρτητη και λειτουργεί όπως εκείνη κρίνει και έρχεστε μετά και λέτε ότι κουκουλώθηκαν τα πράγματα!
      Μα βεβαίως, όταν εσείς φαντασιώνεστε –στην κυριολεξία- πολιτικά πράγματα, τα οποία δεν υπάρχουν και όταν έρχεται η δικαιοσύνη και κάνει τη δουλειά της, αλλά δεν επιβεβαιώνει τις δικές σας φαντασιώσεις, τότε –θα μου επιτρέψετε να πω- αυτό σημαίνει επίθεση στη δικαιοσύνη και όχι προσπάθεια της Κυβέρνησης να την ποδηγετήσει. 
      Και δεν έχει κανένα λόγο η Κυβέρνηση να το κάνει και δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ. Πρώτα-πρώτα γιατί η δικαιοσύνη, όπως το είπατε, αποτελείται από πολλούς. Δεν αποτελείται από έναν ούτε από μια ομάδα, όπως τονίστηκε προηγουμένως. Και αυτό το αποδεικνύει και η ανακοίνωση που βγήκε. 
      Άραγε, με την ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών –που ήταν μια ανακοίνωση από όλο το φάσμα των δικαστών- δεν το βλέπετε ότι εκεί είναι και άνθρωποι, οι οποίοι κάνουν την δουλειά τους, έχουν τις πολιτικές τους θέσεις, ανήκουν και στον δικό σας πολιτικό χώρο; Μα τι είναι και εκείνοι; Μέρος του προβλήματος, ομάδα είναι; Δεν σέβεστε ούτε αυτούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να βγάλουν ανακοίνωση και να πουν «επιτέλους, σεβαστείτε τη δικαιοσύνη»; Η ίδια η Ένωση το λέει! Ποδηγετείται και αυτή από τη Νέα Δημοκρατία; Όλη η Ένωση; Και ο Πρόεδρός της; Δεν τον ξέρετε ποιος είναι; 
      Επιτέλους, δηλαδή, σ’ αυτόν τον τομέα! Σκεφτείτε ότι τούτη την ώρα που μιλάμε και μας βλέπουν και μας ακούν, ξέρει η δικαιοσύνη πραγματικά –όταν άλλοτε ξεκίνησε το παραδικαστικό κύκλωμα και στήθηκε, το ξέρετε, δεν στήθηκε επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας- ότι τώρα επί ημερών Καραμανλή και Νέας Δημοκρατίας αυτό αποκαλύπτεται. Γιατί; Γιατί δεν μένει τίποτε στο σκοτάδι, γιατί όλα είναι στο φως. Και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά, την οποία τόνισα και πρέπει να σεβαστούμε την ανεξαρτησία της.
      Εγώ δεν είπα ποτέ ότι είναι ανεξέλεγκτη η δικαιοσύνη. Ανεξάρτητη είναι. Άλλο ανεξάρτητη και άλλο ανεξέλεγκτη. Όμως ο έλεγχος της δικαιοσύνης γίνεται, όπως ορίζει το ίδιο το Σύνταγμα. Τις Ανεξάρτητες Αρχές είμαστε όλοι που τις θεσμοθετήσαμε, αλλά πρέπει να ξέρουμε πότε τις σεβόμαστε και πότε τις πετροβολούμε! Γιατί δεν τις πετροβολήσαμε εμείς! 
      Εδώ, σ’ αυτήν την Αίθουσα, τι ακούστηκε, όλες τις φορές που μιλάγαμε για Ανεξάρτητες Αρχές! Τις κατοχυρώσαμε συνταγματικώς όλοι και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό, αλλά όταν έρχεται καμμία απόφαση που δεν μας αρέσει, φταίνε οι ανεξάρτητες αρχές! 
      Γι’ αυτό σας είπα: Σεβασμός στον θεσμό, αλλά κάτι δεν γίνεται από σας. Τώρα τα έχετε με τη δικαιοσύνη, γιατί δεν σας αρέσει ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί, γιατί δεν βγαίνουν τα σενάρια, τα οποία έχετε εξυφάνει στο μυαλό σας. Πριν έφταιγαν οι ανεξάρτητες αρχές! 
      Σας το είπα! Έφταιγε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης την εποχή εκείνη. Και εκεί δεν ήταν κανένας εισαγγελέας που ήταν απέναντι και να έχει και ανεξαρτησία, όπως την έχει. Ένας Υπουργός ήταν, ο οποίος στην κυριολεξία το είχε γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του! Και παραιτήθηκαν δύο πρόεδροι που δεν τους είχε επιλέξει καμμία Νέα Δημοκρατία την εποχή εκείνη. Και μιλάω για τον Παύλο Σούρα και τον Αντώνη Μανιτάκη. Γιατί τότε δεν υπεραμυνθήκατε; Είδατε κανέναν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., που ήταν κυβέρνηση το 1999, να υπεραμυνθεί του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης;
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κάνετε πολλές υπερβάσεις ιστορικές και ανεξέλεγκτες. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Και όταν ακόμη το Α.Σ.Ε.Π. δεν βγάζει αποφάσεις που σας αρέσουν, αρχίζετε: «θα έπρεπε να συζητηθεί η ολομέλεια, όχι ο πρόεδρος, όχι ο αντιπρόεδρος!». Και τι δεν άκουσε ο αντιπρόεδρος, ο οποίος είχε έλθει ως εκπρόσωπος του Α.Σ.Ε.Π. μέσα στην Αίθουσα 223 –τέως του Συμβουλίου Επικρατείας, νυν της Βουλής- όταν ο άνθρωπος είχε την άποψή του από πλευράς Α.Σ.Ε.Π.. Τότε λέγατε γιατί δεν ρώτησε την Ολομέλεια, γιατί το ένα, γιατί το άλλο.
      Σας το είπα. Σκεφτείτε το ξανά, μας ακούει ο κόσμος. Τους θεσμούς τους σέβεστε όπως εσείς νομίζετε. Δηλαδή, λέει ένας θεσμός κάτι που βολεύει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Σεβαστός. Κάνει κάτι που δεν αρέσει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Είτε λέγεται ανεξάρτητη αρχή είτε λέγεται δικαιοσύνη, ένα και το αυτό είναι. Τον βάζουμε στο στόχαστρο.
      Είναι ένα θέμα, το οποίο ομολογώ ότι με προβληματίζει ιδιαίτερα από αυτά που άκουσα. Ξέρετε, κύριοι, όταν ήμασταν αξιωματική αντιπολίτευση και ερχόταν η ώρα της ανανέωσης των μελών των ανεξάρτητων αρχών, γινόταν η συνεννόηση –γιατί γι’ αυτό συμφωνήσαμε όλοι να υπάρχουν τα 4/5 τουλάχιστον κατ’ αρχήν ομόφωνα και τις περισσότερες φορές ομόφωνα ήταν- και περνούσαν και δεν υπήρχε κανένα κενό. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Σ’ όλες, όχι στις περισσότερες!
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., από τον Φεβρουάριο του 2007 ιδίως, σ’ όλα τα θέματα, έχει κηρύξει πολιτική απεργία!
      Όχι, ουδέποτε συνέπραξε, είτε όταν η κ. Μπενάκη ήταν εδώ είτε όταν ο κ. Δημήτρης Σιούφας ήταν στη Διάσκεψη των Προέδρων. Πόσες φορές η κ. Άννα Μπενάκη βγήκε και είπε: «Γιατί αυτή η στείρα άρνηση;». Όχι, σε όλα. Στις ανανεώσεις των ανεξάρτητων αρχών. Όχι σε όλα. Αυτή ήταν η πραγματικότητα.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Υπουργέ, κάνετε λάθος. Διαστρέφετε τα γεγονότα.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Και κάνω έκκληση στον Πρόεδρο της Βουλής, στην πρώτη Διάσκεψη των Προέδρων…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ολοκληρώστε.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): …να επαναφέρει το θέμα. Γιατί και η κ. Μπενάκη και ο κ. Σιούφας, σεβόμενοι τη Βουλή, την προσπάθεια να υπάρχει ομοφωνία ή η πλειοψηφία που απαιτείται, δεν έχουν πει δημόσια εκείνο που συμβαίνει, την απόλυτη άρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Το μεγαλύτερο δείγμα, η μεγαλύτερη απόδειξη της έλλειψης σεβασμού στις ανεξάρτητες αρχές είναι το γεγονός ότι με αποκλειστική υπαιτιότητα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτήν τη στιγμή έχει λήξει η θητεία των περισσότερων ανεξάρτητων αρχών για πάρα πολύ χρόνο και δεν είναι δυνατόν να συμπληρωθούν τα κενά τα οποία υπάρχουν.
      Ακούστε λογική: Η αρχή μας, έλεγε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. -υπήρχε η άποψη τότε- είναι να ανανεώνεται η θητεία εκείνων που υπάρχουν. Αυτή είναι. Μην πάμε παραπέρα, σε καινούργια πρόσωπα. Πότε, όταν είμαστε εμείς αξιωματική αντιπολίτευση, εγείραμε τέτοιο ζήτημα ή πότε έγινε κάτι τέτοιο;
      Ξαναλέω, λοιπόν -το ξέρει όλος ο κόσμος και μέσα στη Βουλή, το ξέρουν και τα υπόλοιπα κόμματα- ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θέλει σε καμμία περίπτωση να επιτρέψει την ανανέωση της θητείας…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ, ολοκληρώστε.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): …ή, εν πάση περιπτώσει, δεν θέλει να συμπληρωθούν οι ανεξάρτητες αρχές και αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα, το οποίο παρακαλώ να τεθεί στην επόμενη Διάσκεψη. Διότι η Βουλή είναι ανεξάρτητη και εκείνη αποφασίζει και να μας πει τι ακριβώς θα γίνει.
      Μη γυρνάτε, λοιπόν, σ’ εμάς...
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ…
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): …και ρίχνετε την ευθύνη της μη συμπλήρωσης των ανεξάρτητων αρχών ή…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Παυλόπουλε…
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Κύριε Πρόεδρε, το λέω για εσάς, γιατί από αυτήν την Αίθουσα και πάνω σε αυτό το Βήμα, πολλές φορές είχαμε συζητήσει για πολλά πράγματα. Είναι διαφορετικά για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα ζητήματα κάθε φορά, όταν είναι Κυβέρνηση ή όταν είναι Αξιωματική Αντιπολίτευση. Μου θυμίζει την περίφημη φράση του Πασκάλ, ο οποίος υποστήριζε ότι για ορισμένους, άλλη είναι η αλήθεια εντεύθεν των Πυρηναίων και άλλοι εκείθεν των Πυρηναίων. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάθε φορά…
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Υπουργέ, δεν έχουμε ζήσει στην Εσπερία.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Δεν χρειάζεται να ζείτε στην Εσπερία. Ο Πασκάλ είναι μεταφρασμένος στα ελληνικά και η μετάφραση αυτή είναι εδώ και πάρα πολύ καιρό.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ, παρακαλώ, ολοκληρώστε.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Άλλωστε, εάν παραπέμπουμε καμμιά φορά και σε κανέναν εκτός Ελλάδος, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε σπουδάσει όλοι στην Εσπερία ούτε αισθάνομαι σπουδασμένος στην Εσπερία, κύριε Πρόεδρε.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ότι είμαστε αλλού εμείς, αλλού εσείς, αυτό είναι ολοφάνερο.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Από την Καλαμάτα είμαι, εκεί μεγάλωσα και να ξέρετε ότι αισθάνομαι βαθύτατα επαρχιώτης και είναι τιμή μου που είμαι επαρχιώτης.
      Εκείνο που θέλω να σας πω, λοιπόν, είναι ότι δεν σας ωφελεί -και το ότι δεν σας ωφελεί φάνηκε και από τις εκλογές, φαίνεται γενικότερα και από την συμπεριφορά του κόσμου- αυτή η στείρα άρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτή η επίθεση στους θεσμούς, αυτή η προσπάθεια μεγαλοποίησης των πάντων.
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ, παρακαλώ πάρα πολύ.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Ορθά είπατε ότι ο κόσμος ζητάει λύσεις, ζητάει ανάδειξη προβλημάτων, ζητάει συζήτηση εδώ που να δείχνει υπευθυνότητα. Το να πετροβολάτε τους θεσμούς κατά βούληση, ? la carte, κατά περίπτωση…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε πολύ.
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): …επιτρέψτε μου να πω ότι δεν ωφελεί ούτε το Κοινοβούλιο, δεν ωφελεί ούτε την πολιτική ζωή.
      Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κ. Καστανίδης έχει το λόγο και ολοκληρώνουμε.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ.
      Άκουσα με πολλή προσοχή και τους δύο Υπουργούς. Όπως ξέρετε, δεν συνηθίζω να διακόπτω.
      Κύριε Υπουργέ των Εσωτερικών, καθώς σας άκουγα, μου γεννήθηκε η ίδια ακριβώς ανάγκη, να αντιδράσω όπως πριν από πολύ καιρό, σε μία μεταμεσονύκτια συζήτηση. Είπα μία φράση την οποία επαναλαμβάνω και τώρα: Γιατί αισθάνομαι, κύριε Παυλόπουλε, ότι, όταν μιλάτε, κάτι χάνει η Αίθουσα από τη σοφία της; Λυπάμαι, γιατί έχω περισσότερες απαιτήσεις από εσάς.
      Πρώτα απ’ όλα, κύριε Υπουργέ, είναι ένδειξη αδυναμίας, όταν καλείστε να υπερασπιστείτε τα κυβερνητικά πεπραγμένα να επιστρέφετε διαρκώς στο παρελθόν.
      Προτιμώ τον κ. Χατζηγάκη, ο οποίος, τουλάχιστον, μιλάει επί του παρόντος, έστω και αν διαφωνώ πλήρως με τα επιχειρήματά του, αλλά, πάντως, υπερασπίζεται ή κάνει απόπειρα να υπερασπιστεί την τωρινή κυβερνητική πράξη.
      Είσαστε από εκείνους τους ανθρώπους που διαρκώς, όταν κάτι σας καταμαρτυρούν, το μόνο που πράττετε, είναι να γυρίζετε στο παρελθόν και να μιλάτε για την ευθύνη του άλλου, χωρίς ποτέ να καταλαβαίνετε ή να δείχνετε ότι καταλαβαίνετε την εξαιρετικά δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεστε.
      Από το σύνολο των Υπουργών έχω περισσότερες απαιτήσεις, απ’ ό,τι θα είχα για τους επαρχιώτες δικολάβους του περασμένου αιώνα. Είναι δε –και θα είναι βαριά η έκφραση που θα χρησιμοποιήσω, κύριε Παυλόπουλε- ντροπή για οποιοδήποτε κυβερνητικό στέλεχος, ιδιαίτερα όταν γνωρίζει ότι μέσα στην Αίθουσα υπάρχουν πρόσωπα που γνωρίζουν άριστα τα της επιλογής των ανεξαρτήτων αρχών, να λέει πράγματα τον εκθέτουν έναντι της αληθείας.
      Κύριε  Υπουργέ της Δικαιοσύνης, θέσατε το ερώτημα, αν νομίζουμε ότι την πολιτική μας καταγγελία για το σκάνδαλο των ομολόγων την επικρότησε ο ελληνικός λαός. Εγώ θα ήθελα να αντιστρέψω το ερώτημα και θα περίμενα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να μου πείτε, αν θεωρείτε ότι η θετική ψήφος για εσάς στις 16 Σεπτεμβρίου, σήμαινε την επιβράβευση της πολιτικής σας μετά τον ορυμαγδό των αποκαλύψεων και των καταγγελιών για το σκάνδαλο των ομολόγων. 
      Δεύτερον, είπατε ότι σκάνδαλο υπάρχει, μόνο όταν ο πυρήνας του αποκαλυπτομένου ως σκανδάλου, αποτελεί ποινικά παραβατική συμπεριφορά.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός  Δικαιοσύνης): Παραβατική είναι.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Η παραβατική συμπεριφορά δεν μπορεί παρά να είναι ποινική.
      Διαφωνώ πλήρως μαζί σας. Μπορεί να υπάρχουν σκάνδαλα τα οποία δεν εμπεριέχουν κανένα ποινικό στοιχείο, που δεν ενδιαφέρει τον ποινικό νόμο.
      Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Εάν κάποιος Υπουργός, ο οποίος διαχειρίζεται ειδικό λογαριασμό, χρηματοδοτεί πολιτιστικά σωματεία στη διάρκεια της θητείας του μόνο από την εκλογική του περιφέρεια, αυτό δεν εκφεύγει από τα όρια της τυπικής νομιμότητας, αλλά είναι σκανδαλώδης διαχείριση.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός  Δικαιοσύνης): Γι’ αυτό δεν είπα για ποινική, κύριε  Καστανίδη. Είπα παραβατική…
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Ναι, αλλά τότε διορθώστε την έκφραση. Η παραβατική συμπεριφορά παραπέμπει σε όρους ποινικούς. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός  Δικαιοσύνης): Δεν εννοούσα αυτό. Γι’ αυτό είπα για έγκλημα ή για παράβαση.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Εφόσον το διευκρινίζετε μου αρκεί. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλές υποθέσεις που δεν έχουν σχέση με ποινικό ενδιαφέρον, δεν ανάγονται στην ευθύνη των εισαγγελέων. Είναι πολιτική η ευθύνη και έχει σημασία να το θυμόμαστε αυτό σε κάθε μας κίνηση. 
      Για παράδειγμα, στην τελευταία υπόθεση που απασχολεί τον τόπο, υπάρχουν ίσως προβλήματα στη διαχείριση του Υπουργείου Πολιτισμού, που δεν ανάγονται στην ποινική ευθύνη των Υπουργών, ούτε του υπουργεύοντος για ένα χρονικό διάστημα Πρωθυπουργού και πρέπει να ερευνηθούν. Θα περίμενα από την ηθικά «ευαίσθητη» Κυβέρνησή σας να δεχθείτε τη συζήτηση ενώπιον της Επιτροπής Διαφάνειας της Βουλής ή της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, θεμάτων που αφορούν την κρίσιμη περίοδο μετά το 2004.
      Δεν ξέρω, κύριε  Υπουργέ των Εσωτερικών, αν είσθε ο καλύτερος ιεροκήρυκας των αρετών του κ. Καραμανλή. Εγώ δεν θα τις αμφισβητήσω, διότι δεν θέλω να αμφισβητήσω ποτέ αρετές ανθρώπων. Γνωρίζω για τον κ. Καραμανλή ότι μίλησε στο όνομα της αρετής, της ηθικής, της Εκκλησίας, της νομιμοφροσύνης και της κάθαρσης. Έχω πει πολλές φορές ότι συνήθως αυτοί που ηθικολογούν, συνήθως κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Την ηθική την έχεις μέσα σου ή δεν την έχεις. Αν την έχεις, δεν την επικαλείσαι. Όταν λείπει, τότε την επικαλείσαι. 
      Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, ηθικολόγησε ως Αντιπολίτευση και συνθηκολόγησε ως Κυβέρνηση. Διακήρυξε πολλά περί ηθικής, αλλά μέσα σε λίγο καιρό τα πάντα πήγαν στα Τάρταρα. 
      Όσα συμβαίνουν, δεν μου θυμίζουν και πολλά απ’ αυτά που του αποδίδετε, αν κρίνω ότι δεν μπόρεσε να καταλάβει σε όσο χρονικό διάστημα ήταν Υπουργός Πολιτισμού, αυτά που του έλεγε ο Υφυπουργός του, αυτά που έλεγε η Αναπληρώτρια Υπουργός Πολιτισμού και αυτά που έλεγε ο επόμενος Υπουργός Πολιτισμού, ότι δηλαδή εγκαθιδρύθηκε εκεί μέσα ένα ισχυρό σύστημα προσωπικής εξουσίας.
      Θέλω να πιστεύω ότι μάλλον δεν τα κατάλαβε. Διότι αν τα κατάλαβε, τότε είναι χειρότερα τα πράγματα.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Απόρροια της ενός ανδρός αρχής.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Τώρα, θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω τη σιωπή σας σε καταγγελίες μας.
      Κύριοι Υπουργοί, εκλαμβάνω πάντοτε τη σιωπή στο επιχείρημα του συνομιλητή μας ως αδυναμία απαντήσεως ή ως αποδοχή του. Θέλετε να σας πω για άλλη μια φορά ποιοι είναι οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί που έχετε επιλέξει και για τους οποίους σας είπα ότι είναι υποτελείς σας; Θέλετε να σας επαναλάβω γιατί ισχυρίστηκα ότι παράγεται στην ηγεσία της δικαιοσύνης μία διαρκώς διογκούμενη κρίσιμη μάζα αυταρχικής συνειδήσεως, την οποία χρησιμοποιείτε;
      Πείτε μου, σας παρακαλώ, κύριε Παυλόπουλε και εσείς, κύριε Χατζηγάκη, τι απαντάτε στον εισαγγελικό λειτουργό που τοποθετήσατε στην ανώτατη θέση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο οποίος, στη γνωμοδότησή του για τις κάμερες, γράφει το εξής: Διαβάζω την αποστροφή: «Οι υποστηρικτές της ταύτισης της εγκληματικής συμπεριφοράς με τα προσωπικά δεδομένα μπορούν να είναι μόνον όσοι επιθυμούν την έκνομη συμπεριφορά των και την εγκληματική των δράση κατά την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι να την καλύπτει το σκότος και η αχλύς ή όσοι επικροτούν ή έστω ανέχονται την έκνομη συμπεριφορά των τελευταίων».
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αυτοί είμαστε εμείς.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Αυτοί είμαστε εμείς, κύριε Υπουργέ.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Θα πάμε σιδεροδέσμιοι.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ποιοι είστε εσείς δηλαδή; Και γιατί είστε εσείς;
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Αυτά λέει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ότι δηλαδή όσοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να προστατεύεται το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και ότι δεν μπορούν οι εισαγγελείς να αποφασίζουν…
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Από τι; 
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Το λέει. Διαβάστε.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Από εκνόμους πράξεις.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Βεβαίως, αλλά αυτό λέμε εμείς. Κύριε Χατζηγάκη, είμαι σίγουρος ότι αντιλαμβάνεστε.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Και εσείς αντιλαμβάνεστε.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Βεβαίως. Και επειδή αντιλαμβάνομαι, μάλλον κάλλιον υμών και άλλων, διαβάζω ξανά ότι κατά τον κ. Σανιδά, οι υποστηρικτές της ταύτισης της εγκληματικής συμπεριφοράς με τα προσωπικά δεδομένα, μπορούν να είναι μόνο όσοι επιθυμούν την έκνομη συμπεριφορά των και την εγκληματική των δράση κατά την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι να την καλύπτει σκότος.
      Εμείς σας λέμε, λοιπόν, ότι κατά την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, δεν μπορεί ο κ. Σανιδάς και οποιοσδήποτε εισαγγελέας να δίνει εντολή για να γίνεται καταγραφή με κάμερα. Ταυτιζόμαστε, λοιπόν, μ’ αυτούς που επιθυμούν έκνομες συμπεριφορές;
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Αδικείτε τον εαυτό σας.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Όχι, δεν αδικώ τον εαυτό μου. Υπερασπίζομαι τη δημοκρατία, υπερασπίζομαι τους θεσμούς, υπερασπίζομαι τη δημοκρατική αρχή, την οποία δεν υπερασπίζεστε εσείς.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Μου επιτρέπετε, κύριε Καστανίδη;
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Θα απαντήσετε αργότερα, κύριε Υπουργέ.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Το ίδιο πνεύμα είναι διάχυτο στην εισαγγελική γνωμοδότηση.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Μου επιτρέπετε, κύριε συνάδελφε, να σας πω κάτι;
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Ό,τι είχατε να πείτε, το είπατε. Και είχατε χρόνο να απαντήσετε, όταν σας έλεγα ότι ο κ. Σανιδάς λέει ότι ούτε η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ούτε οποιαδήποτε άλλη αρχή θα ήταν δυνατόν να ελέγξει τη δικαστική εξουσία και τον τρόπο λειτουργίας της.
      Αυτούς τοποθετείτε, αυτή τη συνείδηση διαμορφώνετε, αυτά κάνετε. Συμφωνείτε μ’ όλα αυτά;
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ολοκληρώστε. Θα σας απαντήσει σε λίγο ο Υπουργός.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Δεν μου δώσατε την ευτυχία να σας απαντήσω.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ, θα απαντήσετε αμέσως, σ’ ένα λεπτό.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, τελειώνω με μία φράση –και σας ευχαριστώ για την ανοχή σας- που την όφειλα και δεν την είπα. 
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ.
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Παυλόπουλε, σας οφείλω μία απάντηση. Επιρρίψατε την ευθύνη για τη μη ανανέωση της θητείας ή τη μη τοποθέτηση νέων μελών στη σύνθεση των ανεξαρτήτων αρχών στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Θα μπορούσα να αναφωνήσω «ντροπή» για το επιχείρημα. Όπως αλλάξαμε τρεις τουλάχιστον ανθρώπους στη σύνθεση του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού, όπως κάναμε μεταβολή και σε άλλη ανεξάρτητη αρχή, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και στις άλλες αρχές.
      Όμως, όταν μας έρχεται δια της Προέδρου της Βουλής πρόταση, στη θέση του Συνηγόρου του Πολίτη κ. Καμίνη -ο οποίος επελέγη με ομοφωνία από την προηγούμενη Διάσκεψη των Προέδρων- να τοποθετηθεί σύμβουλος του Πρωθυπουργού -ο συντάξας το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας καθηγητής κ. Μακρυδημήτρης- ναι, αντιδρούμε και υπεραμυνόμεθα της αρχής να είναι όντως ανεξάρτητες οι αρχές. Πράγμα το οποίο οφείλει να σεβαστεί η Κυβέρνηση και δεν το κάνει με το να προτείνει κομματικά εκλεκτούς της. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Καστανίδη, ολοκληρώστε, σας παρακαλώ. 
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Θα έπρεπε να σέβεστε την αλήθεια αντί να παραπλανάτε το Σώμα, καθώς και τον ελληνικό λαό. 
      Δεν θα πω άλλα παραδείγματα. Όμως, σας προειδοποιώ ότι αν χρειαστεί, θα το κάνω. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Βεβαίως και θα πω και εγώ, κύριε Καστανίδη, αφού το θέλετε έτσι. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Όχι, κύριε Καστανίδη. Αρκετά είπαμε απόψε. Εγώ παρακολουθώ την ένταση που κορυφώνεται στο τέλος σαν μια μη ευχάριστη εξέλιξη. 
      Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Είναι δικαίωμά σας, κύριε Καστανίδη, να χρησιμοποιείται τις εκφράσεις που θέλετε, όπως εκφράσεις για «δικολάβους» και για τόσα άλλα. 
      Ξέρετε ότι σ’ αυτή την Αίθουσα οι εκφράσεις χαρακτηρίζουν όχι εκείνους προς τους οποίους απευθύνονται, αλλά τους ανθρώπους που τις χρησιμοποιούν. Αν εσείς αισθάνεστε μέγας νομικός για να αποκαλείται τους άλλους «δικολάβους», είναι δικό σας θέμα. 
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Φτωχός υπερασπιστής της αλήθειας, απέναντι σε άλλους που λένε ψέματα και το γνωρίζουν. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Καστανίδη, μην διακόπτετε, σας παρακαλώ. 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Τότε, να ξέρετε ένα πράγμα. Το μόνο που βγάζετε εδώ, είναι την αμετροέπειά σας και λυπάμαι. 
      Δεύτερον, μου είπατε ότι κάθε φορά που μιλάω, δεν ξέρετε, αλλά έχετε την αίσθηση ότι η Βουλή δεν γίνεται σοφότερη. Σας διαβεβαιώ ότι δεν ήρθα μέσα στη Βουλή να πουλήσω καμμία σοφία, την οποία, άλλωστε, δεν έχω. Δεν αισθάνθηκα ούτε επιδίωξα να είμαι σοφός. 
      Αν αισθάνεστε εσείς ότι χάνει σοφία η Βουλή, είναι προφανώς γιατί αισθάνεστε σοφός, που η δική μου ταπεινότητα σάς προσβάλλει. Να χαίρεστε τη σοφία σας λοιπόν και σας ζητώ συγγνώμη που αυτήν τη σοφία αναγκάζεστε πραγματικά τούτη την ώρα να την «κατεβάσετε», επειδή έτσι εγώ παρεμβαίνω. 
      Όμως και πόσα δεν μας είπατε! Μιλήσατε για 
«δικολάβους», γι’ αυτούς που σας προσβάλλουν και αποκαλέσατε σοφούς τους εαυτούς σας. Και δεν έχετε καταλάβει ότι μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα είπατε τόσο μεγαλόστομα πράγματα με τόσο ασήμαντα επιχειρήματα. Γιατί το κάνετε αυτό; 
      Έχετε μια αυξομείωση στην πολιτική έκφραση μέσα σ’ αυτήν τη Βουλή, η οποία είναι εντυπωσιακή. Υπάρχουν στιγμές και σας το έχουμε αναγνωρίσει όλοι –δεν το έχετε ανάγκη, αλλά το έκανα γιατί αισθανόμουν υποχρέωση να το κάνω- που έχετε δώσει τον τόνο που πρέπει και στιγμές που πραγματικά δεν αναγνωρίζει κανείς έναν Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο, ο οποίος έχει και την εμπειρία και το επίπεδο μόρφωσης, για να ξέρει πραγματικά σε ποιο επίπεδο μιλάμε. 
      Δεν το ξέρετε, κύριε Καστανίδη; Δεν είναι μια αλήθεια, κύριε Καστανίδη, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στα θέματα των ανεξάρτητων αρχών έχει κηρύξει λευκή απεργία, γιατί εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, που απλώς ανανεώσαμε θητείες μελών, στα άλλα δεν είπε ποτέ «ναι»; 
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Γιατί λέτε ψέματα, κύριε Υπουργέ; 
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Και το ωραίο είναι ότι ανανεώσαμε θητείες μελών, στις οποίες επιμείνατε και το ωραίο είναι ότι τους ίδιους τους επιπλήττατε μέσα στη Βουλή. Τους ίδιους τους επιπλήττατε μέσα στη Βουλή. 
      ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Ανανεώσαμε θητείες, κύριε Πρόεδρε και τοποθετήσαμε νέα πρόσωπα; 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Καστανίδη, την άποψή του λέει. Απαντήσατε, επιμείνατε, τι να κάνουμε; Θα «παλέψουμε» στη Βουλή;
      ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εσωτερικών): Τρίτον, αναφέρατε και λέτε παραδείγματα για τον κ. Αντώνη Μακρυδημήτρη. Δεν καταλάβατε ένα πράγμα. Είπε κανείς ότι επειδή η Κυβέρνηση πρότεινε έναν άνθρωπο στον τομέα αυτό, επέμεινε και είπε «ή αυτός ή κανένας άλλος»;
      Εγώ μίλησα για τη γενικευμένη τακτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι η τακτική που ακολουθήσατε προηγουμένως –και παρακαλώ την κ. Μπενάκη στην επόμενη Διάσκεψη των Προέδρων να έρθει να το πει- η τακτική σας προ των εκλογών, επί Προεδρίας Μπενάκη, ήταν «Κατ’ αρχήν να ξεκινήσουμε να ανανεώνουμε τις θητείες των μελών που υπάρχουν, εκτός εάν έχετε πρόβλημα και πείτε μας τι να κάνουμε»; Πότε ακούστηκε αυτή η τακτική προηγουμένως; Αυτές ήταν ιδέες του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ναι ή όχι; Ψέματα και αυτό; 
      Γι’ αυτό ζήτησα και κάνω έκκληση στον Πρόεδρο της Βουλής κ. Σιούφα –γιατί αυτό είναι θέμα της Διάσκεψης των Προέδρων- στην επόμενη Διάσκεψη των Προέδρων, να βάλει το δάχτυλο «επί τον τύπον των ήλων». Να έρθει να δει τι έγινε σε όλες τις Διασκέψεις -Πρακτικά κρατούνται- τι συζητήθηκε και ποια ήταν η επίσημη θέση που κρατήσατε. Για ποιο λόγο δεν ευοδώθηκαν μέχρι σήμερα οι προσπάθειες; Γιατί έγινε η πρόταση για τον κ. Μακρυδημήτρη για τη θέση του κ. Καμίνη; Εκεί είναι το ζήτημά σας; Σε όλες τις άλλες αρχές, όπως στο Α.Σ.Ε.Π., τι γίνεται; Και στο Α.Σ.Ε.Π., σας είπε κανείς -για παράδειγμα- ότι υπάρχει πρόβλημα με τον Πρόεδρο, τον οποίο ουδέποτε –πραγματικά ουδέποτε- αμφισβήτησε κανείς; Και εγώ είμαι εκείνος ο οποίος εύχεται –η Βουλή θα το αποφασίσει- να συνεχίσει, γιατί κάνει μια χαρά τη δουλειά του. 
      Όμως, σε τόσες άλλες αρχές –Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, Α.Σ.Ε.Π., Επιτροπή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων- για ποιο λόγο όλο αυτό το χρονικό διάστημα παραμένει κενό το θέμα; Δεν ήθελε η Κυβέρνηση; Γιατί δεν έγινε επί Κακλαμάνη, όταν ήταν Πρόεδρος; Εμείς από εδώ, όταν γινόταν η συνεννόηση –ξέρει ο κ. Κακλαμάνης τι εννοώ- την εποχή εκείνη με τον κ. Σιούφα, δεν αφήσαμε ποτέ να υπάρξει το παραμικρό κενό.
      Υπάρχει μια αλήθεια, κύριοι συνάδελφοι, στο χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όσο και αν φωνάζετε, όσο και αν χρησιμοποιείτε προσβλητικές εκφράσεις, όσο και αν ξέρω ότι γι’ αυτά που λέτε εδώ, όταν φεύγετε, μετανιώνετε, γιατί ξέρετε ότι υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει, όμως, μια αλήθεια. Σας το είπα: Όταν βρίσκεστε στα έδρανα της Αντιπολίτευσης, θεωρείτε πως η άρνηση, η στείρα άρνηση, είναι κάτι που σας βολεύει. 
      Και ξέρετε κάτι; Σας έχει μείνει το σύνδρομο που είχατε προ του ’81. Την εποχή εκείνη, πράγματι, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ακολούθησε αυτήν την τακτική απέναντι στην κυβέρνηση Καραμανλή, που πήρε σημαντικές αποφάσεις, επώδυνες πολλές φορές για κάποια πράγματα, αλλά ήταν για το καλό του τόπου. Ευτυχώς, γιατί πήγε μπροστά ο τόπος. 
      Επειδή, λοιπόν, τότε λέγατε «όχι» σε όλα και σας βγήκε το ’81, θεωρείτε ότι μπορείτε να αναβιώνετε τα «οράματα» της εποχής εκείνης, δηλαδή του ’81. Όμως, οι καιροί άλλαξαν. Άλλαξε η κοινωνία. Σας κατάλαβε. Με λέξεις και φράσεις, πολιτική δεν γίνεται. Με μια λέξη του στυλ «αλλαγή», με μια φράση του στυλ «Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία» και άλλα τινά, δουλειά δεν γίνεται από πλευράς πολιτικής και το ξέρει πια ο ελληνικός λαός. Ή θα συζητήσει κάποιος σοβαρά σ’ αυτήν την Αίθουσα με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα ή με κραυγές και ύβρεις του στυλ «δικολάβοι» κ.λπ. –επιτρέψτε μου να σας το πω- δεν πρόκειται να ασκηθεί σοβαρή πολιτική από την πλευρά σας. 
      Όσον αφορά την ταπεινότητά μου –σας το ξαναλέω- δεν με προσβάλλετε, λέγοντάς μου ότι «χάνει σοφία» η Βουλή, γιατί δεν αισθάνθηκα σοφός ούτε συνεισφέρω σοφία στη Βουλή. Και όταν με αποκαλέσατε «δικολάβο», θέλω να σας πω ένα πράγμα: Ποιος είναι ή δεν είναι δικολάβος, αυτό αφήστε να το κρίνουν εκείνοι που έχουν άποψη για τα θέματα αυτά. 
      Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ. 
      Θέλω να ενημερώσω το Σώμα ότι το θέμα της συγκρότησης των συμβουλίων των ανεξαρτήτων αρχών έχει τεθεί από τον Πρόεδρο στη Διάσκεψη των Προέδρων. Να πω ακόμη ότι κ. Σιούφας το χειρίζεται με πολύ υπεύθυνο και προσεκτικό τρόπο. 
      Το λόγο τώρα έχει ο Υπουργός Δικαιοσύνης για μια σύντομη παρέμβαση, για να ολοκληρώσουμε τη μακρά συζήτησή μας. 
      Κύριε Κακλαμάνη, εσείς που ήσασταν πολλά χρόνια στη Βουλή και στο Προεδρείο, ξέρετε καλά ότι συζήτηση επερώτησης διάρκειας τεσσάρων και πλέον ωρών άλλη φορά δεν είχαμε στη Βουλή. Σήμερα έχουμε διάρκεια συζήτησης επερώτησης τεσσάρων ωρών και πέντε λεπτών. Τέτοιο προηγούμενο ποτέ δεν είχαμε! Έτσι; Καλή αρχή, δηλαδή! Όμως, να μην επαναλαμβάνεται κάθε φορά. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Είναι πολύ καλό! 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης):  Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, που μου δώσατε το λόγο μετά από περιγραφή, κατά κάποιο τρόπο, της διαδικασίας. 
      Από σεβασμό προς τους προηγουμένους ομιλητές και ειδικότερα προς τον κ. Καστανίδη και στον κ. Κακλαμάνη, επειδή θέλω να τιμήσω αυτά τα οποία είπα και να μην τα αφήσω αναπάντητα, θέλω ένα λεπτό και θα ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε. 
      Πρώτα-πρώτα, εκείνο το οποίο, κύριε Καστανίδη, εγώ είπα, είναι ότι οι εκλογές του Σεπτέμβρη έδειξαν κατά συνολικό τρόπο τις προτιμήσεις του ελληνικού λαού. Μέσα στο σύνολο των επιλογών, υπήρχε και η διαφαινομένη τότε σκανδαλολογία για τα ομόλογα και για τα διάφορα άλλα που λέγονταν. Επομένως, θα έπρεπε αυτό, αν μη τι άλλο, να σωφρονίσει όλους ημάς, ώστε εις το μέλλον να δούμε ότι αυτοί δεν είναι και οι προσφορότεροι τρόποι ασκήσεως αντιπολίτευσης. 
      Το δεύτερο που θα πω, αφορά τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής: 
      Κύριε Κακλαμάνη, μιλήσατε για «ενός ανδρός αρχή». Επειδή έχουμε το privilegium odiosum οι δυο μας πολιτικά –όχι ηλικιακά- και θυμόμαστε εδώ μέσα, ξέρετε πολύ καλά ότι το πρωθυπουργικό σύστημα –αν θέλετε να το πούμε έτσι- οικοδομήθηκε με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986. Πριν, με το Σύνταγμα του 1975 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, ήταν οι σοβαρές μεταξύ Προέδρου…
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Άλλη είναι η «ενός ανδρός αρχή». 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Αυτό είναι, κύριε Πρόεδρε. Αν διαβάσετε το Σύνταγμα, αυτό είναι: Ότι συγκεντρώνονται όλες οι εξουσίες στον Πρωθυπουργό. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Όχι, άλλη ήταν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Επομένως, όταν υπήρχε μία εκτροπή ή μια διαφαινομένη αλλαγή του συστήματος ή του πολιτεύματος, θα μπορούσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να διαλύσει τη Βουλή. Αυτό ήταν. Επομένως, δεν υπήρχε «ενός ανδρός αρχή»! Σήμερα, όμως, δεν μπορεί. Σήμερα όλη την εξουσία την έχει ο Πρωθυπουργός, βάσει του άρθρου του Συντάγματος που σας είπα. 
      Τώρα, κύριε Καστανίδη…
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε, μια φράση μόνο θέλω να πω. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Αν το επιτρέπει ο Υπουργός, ευχαρίστως, κύριε Κακλαμάνη. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ορίστε, κύριε Πρόεδρε. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Εγώ έχω να σας πω τούτο. Το πολίτευμά μας –και είναι καταγεγραμμένο αυτό στα Πρακτικά της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος, νομίζω ότι είσαστε στη Βουλή το ’94 …
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ορθώς νομίζετε. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, με την ουσιαστικά Συντακτική Βουλή του 1974-1975, καθιέρωσαν την «ενός ανδρός αρχή» στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό μάλιστα το δημοσίευσα και σε άρθρο μου τότε.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Καλώς. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Και είναι χαρακτηριστικό, γιατί είναι ιστορία αυτή, ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα απομνημονεύματά του λέει ότι πήγε στην Προεδρία της Δημοκρατίας όχι γιατί, όπως ελέχθη, θα έχανε τις εκλογές, αλλά για να αποτρέψει το ενδεχόμενο, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον Ανδρέα Παπανδρέου να αποκλίνουν από τη γραμμή, στην οποία εκείνος πίστευε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Πάμε πολύ πίσω τώρα, κύριε Πρόεδρε. 
      Κύριε Υπουργέ, να κλείσουμε με την  παρέμβασή σας; 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Η μία πρόταση έγινε δέκα! 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Μα, γι’ αυτό το λέω, άμα θίγουμε κάποια πράγματα, υπάρχει και κάποιο ιστορικό. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Βεβαίως.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Πήγαμε πολύ πίσω, κύριε Πρόεδρε. Για να ολοκληρώσουμε, κύριε Υπουργέ, να επανέλθουμε στο θέμα μας, παρακαλώ. Να κλείσουμε με την επερώτηση. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Η ιστορία, κύριε Πρόεδρε, είναι ιστορία.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Η αντίληψη που υπήρχε, ήταν ότι ο εις είναι πάνω απ’ όλα και αυτό δυστυχώς γίνεται και τώρα. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Η ιστορία είναι ιστορία και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Έχετε λάθος, κύριε Πρόεδρε, γιατί το 1985, αν θυμάστε, όσον αφορά το ζήτημα της αλλαγής του Προέδρου της Δημοκρατίας, αυτό έγινε με αίτημα την αναθεώρηση του Συντάγματος. Και το αίτημα της αναθεώρησης του Συντάγματος ήταν ποιο; Να φύγουν οι αρμοδιότητες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας …
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Και την ευθύνη στη Βουλή.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Άρα, λέμε το ίδιο. Επομένως, πρωθυπουργικό …
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Να έλθουν στη Βουλή.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ποια Βουλή τώρα; Να έλθουν στον Πρωθυπουργό. Σας παρακαλώ πολύ. Εφόσον το δικαίωμα της διαλύσεως της Βουλής …
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Το δέχομαι. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης και κύριε Πρόεδρε, να επανέλθουμε στην επερώτηση και να κλείσουμε με την επερώτηση.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Εν πάση περιπτώσει, τώρα δεν θα το λύσουμε. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ, παρακαλώ πάρα πολύ.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Δεν θα το λύσουμε τώρα. Έτσι είναι, όπως σας το λέω, πάντως.
      Τώρα, κύριε Καστανίδη, επειδή θέσατε ένα θέμα …
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Να κάνουμε άλλη φορά ιστορικές αναδρομές. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, να τελειώσω. Επιγραμματικά θα απαντήσω. 
      Άλλο είναι το σκάνδαλο, άλλο η πολιτική ευθύνη. Μπορεί να υπάρχει πολιτική ευθύνη, εάν θέλετε να την καταλογίσετε για μια πολιτική πράξη. Σκάνδαλο, όμως, σαν αυτό που είπε σωστά ο κ. Κακλαμάνης προηγουμένως, που δηλητηριάζει την κοινή γνώμη, που δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα, που συγκλονίζει τους θεσμούς, για τέτοιο σκάνδαλο χρειάζεται να υπάρχει παραβατική πράξη και εγκληματική πράξη. 
      Σήμερα εδώ όλος αυτός ο θόρυβος, ο οποίος γίνεται, γίνεται χωρίς να έχει αποδειχθεί τίποτε, χωρίς να υπάρχει ούτε ένα συγκεκριμένο στοιχείο. Και σας καλώ, όχι εσάς προσωπικά, αλλά καλώ οποιονδήποτε, όποιος έχει στοιχείο συγκεκριμένο, να βοηθήσει τη δικαιοσύνη. Να μην ανακαλύπτουμε εκ των υστέρων…
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Πείτε και στο Μαξίμου να στείλει όλα τα DVD. Προκαλείτε απαντήσεις.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Αφήστε τώρα. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Μην ανοίγουμε πάλι το θέμα αυτό. Παρακαλώ πάρα πολύ. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Αφήστε, να μην πάμε σε επίπεδο κουτσομπολιού γειτονιάς τώρα. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν είναι επίπεδο κουτσομπολιού γειτονιάς.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ! Ας ολοκληρώσει ο κύριος Υπουργός.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Αφήστε, γιατί φτάνουμε σε επίπεδο τώρα του τι λέει η γειτονιά και στο κουτσομπολιό. Εμείς μιλάμε σοβαρά. Το εάν υπάρχουν ένα ή δύο DVD, συζητάμε στη Βουλή μεταξύ μας; Μεταξύ του πρώην Προέδρου της Βουλής και του Υπουργού; Σας παρακαλώ τώρα! 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: … (Δεν ακούστηκε)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Πρόεδρε, να μην κλείσουμε τη συζήτηση με αναφορά στα DVD και στα περίεργα αυτά φαινόμενα. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Για να τελειώσω, κύριε Πρόεδρε, λέω, λοιπόν, ότι η δηλητηρίαση της ατμόσφαιρας, της πολιτικής και της κοινωνικής, γίνεται από τα σκάνδαλα. Σκάνδαλο, όμως, σήμερα αποδεδειγμένο, δεν υπάρχει. Όλοι μας έχουμε υποχρέωση, εάν έχουμε κάποιο στοιχείο, να βοηθήσουμε τη δικαιοσύνη. 
      Θεωρώ θετικό το ότι σήμερα υπήρξε μία υπαναχώρηση από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο θέμα της δικαιοσύνης. Μέχρι χθες, εάν μου το λέγατε αυτά, θα έλεγα, τι πάει να κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Πογκρόμ στη δικαιοσύνη; Σήμερα κάνατε ένα βήμα πίσω και λέτε, ότι ναι μεν η δικαιοσύνη, εντάξει, τη σεβόμαστε …
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Καλό είναι αυτό, κύριε Υπουργέ. 
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Λέω ότι είναι καλό αυτό που έκανε, ότι έκανε σήμερα ένα βήμα πίσω.
      ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ναι, είναι πολύ καλό, για καλό το λέω. Αλλά, όμως, στο καλό, όταν λέγεται το καλό, δεν θα πρέπει να προσθέτουμε ότι η Νέα Δημοκρατία επηρέασε το Συμβούλιο της Επικρατείας ούτε ότι ποδηγετείται η δικαιοσύνη σ’ αυτά, διότι σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν παρουσιάζουμε καλή εικόνα απέναντι και στην κοινωνία και στη δημοκρατία και στην ίδια τη δικαιοσύνη. 
      Εν πάση περιπτώσει, εγώ, κύριε Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω και τη Βουλή, γιατί έγινε μια παραγωγική συζήτηση. Νομίζω ότι επετεύχθησαν ορισμένες συγκλίσεις και πιστεύω ότι όλοι μας από εδώ σήμερα θα βγούμε σοφότεροι, διότι πράγματι έγιναν σημαντικά βήματα.
      Ευχαριστώ πολύ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Επειδή το Προεδρείο εξετίμησε ότι επρόκειτο για ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα, σας έδωσε χρόνο επαρκέστατο να εκφράσετε τις απόψεις σας. Με άνεση χρόνου, πάντα, εκφράζονται οι απόψεις. 
      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της υπ’ αριθμόν 6/1/5-11-2007 επερωτήσεως Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Εσωτερικών σχετικά με την αυτονομία των Ανεξάρτητων Αρχών και την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
      Κύριοι συνάδελφοι, έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά των συνεδριάσεων της Τρίτης 11 Δεκεμβρίου και της Τετάρτης 12 Δεκεμβρίου 2007, πρωινής και απογευματινής συνεδρίασης και ερωτάται το Σώμα εάν τα επικυρώνει. 
      ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Συνεπώς τα Πρακτικά της Τρίτης 11 Δεκεμβρίου και της Τετάρτης 12 Δεκεμβρίου 2007, πρωινής και απογευματινής συνεδρίασης, επικυρώθηκαν.
      Εύχομαι και πάλι παραγωγική να είναι η χρονιά για την Εθνική μας Αντιπροσωπεία!
      Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
      ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. 
      Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 22.10΄, λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008 και ώρα 18.00’, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: νομοθετική εργασία, σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
      Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                      ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
Συνεδρίαση 7.1.08                                                                σελ.1

Τελευταία Αποθήκευση:	11/1/2008 4:42:00 μμ	Από:	Kd
Εκτυπώθηκε:	10/1/2008 12:40:00 μμ