ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΑ΄ ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΘ΄ Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2005 ΘΕΜΑΤΑ Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Επικύρωση Πρακτικών, σελ. Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ 1. Κατάθεση αναφορών, σελ. 2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών, σελ. 3. Συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων: α) Προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: i) σχετικά με την καταβολή αγροτικών αποζημιώσεων από τον παγετό του 2004 στο Νομό Αχαΐας, σελ. ii) σχετικά με τον εθνικό σχεδιασμό για την διαχείριση των υδάτινων πόρων, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 60/2000/ΕΚ, σελ. β) Προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων ‘Εργων σχετικά με τη λήψη μέτρων για την αντιπλημμυρική προστασία της Ανατολικής Αττικής, σελ. Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 1. Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Φόρος Προστιθέμενης Αξίας στις νέες οικοδομές, μεταβολές στη φορολογία κεφαλαίου και άλλες διατάξεις», σελ. 2. Συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί ΔΕΚΟ», σελ. 3. Συζήτηση και ένσταση αντισυνταγματικότητας επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, σελ. 4. Κατάθεση ‘Εκθέσεως Διαρκούς Επιτροπής: Η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει την ‘Εκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2006», σελ. ΟΜΙΛΗΤΕΣ Α. Επί των επικαίρων ερωτήσεων: ΚΑΝΕΛΛΗ Λ., σελ. ΚΟΝΤΟΣ Α., σελ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Θ., σελ. ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ Κ., σελ. ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ Ε., σελ. Β. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: ΑΓΓΕΛΗΣ Α., σελ. ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ Γ., σελ. ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ Μ., σελ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Ν., σελ. ΔΑΙΛΑΚΗΣ Σ., σελ. ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ Ι., σελ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ Η., σελ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ Χ., σελ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Γ., σελ. ΚΟΥΣΕΛΑΣ Δ., σελ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Ν., σελ. ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ Δ., σελ. ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ Α., σελ. ΜΑΚΡΗ Ζ., σελ. ΜΑΝΟΣ Σ., σελ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Κ., σελ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ Κ., σελ. ΜΠΕΚΙΡΗΣ Μ., σελ. ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ Ε., σελ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ Ε., σελ. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ Β., σελ. ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ Π., σελ. ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ Α., σελ. ΤΑΣΟΥΛΑΣ Κ., σελ. ΤΖΕΚΗΣ Α., σελ. ΤΣΙΟΚΑΣ Θ., σελ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ Γ., σελ. ΧΡΥΣΗΣ Β., σελ. Γ. Επί της αντισυνταγματικότητας του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ Γ., σελ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ Χ., σελ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Ν., σελ. ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ Α., σελ. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ Β., σελ. ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ Α., σελ. ΤΑΣΟΥΛΑΣ Κ., σελ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ Γ., σελ. ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΘ΄ Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2005 Αθήνα, σήμερα στις 13 Δεκεμβρίου 2005, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.14΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Β΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΛΑ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση. Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα. (Ανακοινώνονται προς το Σώμα από τον κ. Κωνσταντίνο Σπηλιόπουλο, Βουλευτή Αχαΐας, τα ακόλουθα: Α. ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ 1) Ο Βουλευτές Λαρίσης και Α΄ Θεσσαλονίκης κύριοι ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ αντίστοιχα κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Δράση Σχολικών Φυλάκων ζητεί την μετατροπή των συμβάσεων των σχολικών φυλάκων σε αορίστου χρόνου κ.λπ. 2) Οι Βουλευτές Β΄ Πειραιώς και Α΄ Πειραιώς κυρίες ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ και ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ αντίστοιχα, κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Δήμαρχος Αμπελακίων Σαλαμίνας ζητεί να παραμείνει το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νησί. 3) Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο κ. Αχιλλέας Ευαγγέλου ζητεί την επίλυση οικονομικού του ζητήματος από την Αγροτική Τράπεζα Βόλου. 4) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας ζητεί την καταψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο της οδηγίας για κατακράτηση τηλεπικοινωνιακών δεδομένων. 5) Ο Βουλευτής Ιωαννίνων κ. ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Δελβινακίου ζητεί να παραμείνει σε λειτουργία το στρατιωτικό φυλάκιο στο «Χάνι Δελβινακίου» του Νομού Ιωαννίνων. 6) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας το οποίο αναφέρεται στην περικοπή των πιστώσεων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση της Κρήτης. 7) Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Σωματείο Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Κιλκίς ζητεί την πρόσληψη υγειονομικού και διοικητικού προσωπικού από το πιο πάνω Νοσοκομείο κ.λπ. 8) Η Βουλευτής Πέλλας κ. ΠΑΡΘΕΝΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ – ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΔΟΥ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Νομού Πέλλας ζητεί την αναστολή της υποχρέωσης για κατασκευή εσωτερικής εγκατάστασης φυσικού αερίου στα νέα κτίρια του Νομού Πέλλας. 9) Ο Βουλευτής Αιτωλ/νίας κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Συνεταιρισμός Ορυζοκαλλιεργητών Νεοχωρίου Οινιάδων ζητεί η διανομή των επιδοτήσεων του ρυζιού να γίνει με το καθεστώς των προηγουμένων ετών. 10) Ο Βουλευτής Καρδίτσας κ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Φύλλου Καρδίτσας ζητεί την ένταξη των έργων αναδασμού της περιοχής του στο Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. 11) Ο Βουλευτής Ν. Αττικής κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Πολιτιστικός – Περιβαλλοντικός και Αθλητικός Σύλλογος Κατοίκων Μερέντας – Μαρκοπούλου Μεσογαίας Αττικής καταγγέλλουν την παράνομη λειτουργία των λατομείων Μερέντας – Μαρκοπούλου και την περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλούν. Β. ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ 1. Στην με αριθμό 3250/10-10-05 ερώτηση του Προέδρου του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και Βουλευτή κ. Αλέξανδρου Αλαβάνου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. ΥΠΠΟ/ΓΡ.ΥΦΥΠ.Κ.Ε./229/3-11-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση: «Σε απάντηση της με αριθμ. πρωτοκόλλου 3250/10-10-05 ερώτησης του Προέδροθ του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και Βουλευτή κ. Αλέξανδρου Αλαβάνου, σχετικά με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, σας πληροφορούμε τα εξής: Το Υπουργείο Πολιτισμού βρίσκεται σε άμεση και δημιουργική συνεργασία με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού (ΕΙΠ) και καταβάλλεται κάθε προσπάθεια ώστε η διεθνής παρουσία του Ιδρύματος να στηριχθεί οικονομικά και θεσμικά. Γενικότερα η πολιτιστική δραστηριότητα αυτού καλύπτει τους εξής τομείς: επιστημονική έρευνα και εκδοτικό έργο, παρουσίαση συγγραφέων εν γένει, οργάνωση ή/και στήριξη θεατρικών, εικαστικών, μουσικών γεγονότων, συνεργασία με ξένους πολιτιστικούς φορείς, συμμετοχή σε μεγάλα διεθνή πολιτιστικά γεγονότα. Ο εγκεκριμένος τακτικός προϋπολογισμός του ΕΙΠ ανέρχεται στο ποσό των 2.500.000,00 ευρώ (αν και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει περικοπές στο αρχικό ποσό). Δεδομένου ότι το ποσό των 2.200.000,00 περίπου καλύπτει αποκλειστικά τις λειτουργικές δαπάνες του ΕΙΠ και των παραρτημάτων του, απομένει μόνο το ποσό των 300.000,00 για να καλύψει τις δαπάνες για τις πολιτιστικές του εκδηλώσεις. Η αποδοτικότητα των Παραρτημάτων ΕΙΠ είναι μεγάλη και αξιόλογη σε ότι αφορά την προβολή του Ελληνικού Πολιτισμού στον διεθνή χώρο και στο μέτρο του δυνατού, πράγμα που καθίσταται ιδιαιτέρως σημαντικό αν ληφθούν υπόψη οι εξαιρετικά περιορισμένες πιστώσεις που διαθέτει. Εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες του Ιδρύματος Καταστατικός σκοπός του Ιδρύματος είναι η προβολή, διάδοση και καλλιέργεια στο εξωτερικό του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας, η ενίσχυση της πολιτιστικής, μορφωτικής και επιστημονικής συνεργασίας με άλλες χώρες, και η συμβολή στην καλλιέργεια των διαπολιτισμικών σχέσεων. Οι υπηρεσίες του Ιδρύματος λειτουργούν αφενός στην Ελλάδα (Αθήνα) και αφετέρου σε παραρτήματα και γραφεία εκπροσώπων στο εξωτερικό. Σήμερα στο ΕΙΠ εργάζονται 55 συνολικά άτομα, 27 στα κεντρικά του γραφεία και 27 στο εξωτερικό. Από τα πρώτα έτη της λειτουργίας του, το Ίδρυμα προχώρησε στην ίδρυση παραρτημάτων. Σήμερα λειτουργούν τέσσερα παραρτήματα, στην Αλεξάνδρεια, το Βερολίνο, τη Νέα Υόρκη και την Οδησσό, καθώς και δύο γραφεία εκπροσώπων στο Λονδίνο και τη Μόσχα. Η δράση των παραρτημάτων επεκτείνεται και πέραν των πόλεων στις οποίες εδρεύουν. Το Ίδρυμα εγκαινίασε τη λειτουργία του με μία λαμπρή συγκέντρωση προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο, την «Οικουμενική Σύναξη των Φίλων του Ελληνικού Πολιτισμού». Παρουσιάστηκε μία ποιητική βραδιά στο Ηρώδειο, στην οποία συμμετείχε μία πλειάδα διεθνώς αναγνωρισμένων ηθοποιών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Στην εκδήλωση αυτή παρέστη και ο τότε πρωθυπουργός της χώρας. Στη συνέχεια οι εκατόν εξήντα εκλεκτοί καλεσμένοι από όλο τον κόσμο, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, εκπρόσωποι τύπου επισκέφθηκαν τρία νησιά που εκπροσωπούσαν τρεις εποχές του ελληνικού πολιτισμού, τη Σαντορίνη (προϊστορική εποχή), τη Δήλο (κλασική εποχή) και την Πάτμο (Βυζάντιο). Η μεγάλη αυτή εκδήλωση καλύφθηκε με επαινετικά σχόλια από το διεθνή τύπο και έτσι γνωστοποιήθηκε διεθνώς το ξεκίνημα του Ιδρύματος. Επί δέκα χρόνια το Ίδρυμα παρουσίασε στο εξωτερικό πλειάδα εκδηλώσεων. Χαρακτηριστικά αναφέρονται μερικές από αυτές: Σε τέσσερα ιστορικά κέντρα του ελληνικού πολιτισμού κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο και τα προεπαναστατικά χρόνια, την Οδησσό, τη Βενετία, τη Βιέννη και την Αλεξάνδρεια πραγματοποιήθηκαν μεταξύ άλλων οι ακόλουθες σειρές εκδηλώσεων: Η πρώτη εκδήλωση του ΕΙΠ ήταν η ίδρυση και τα εγκαίνια του Μουσείου της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό στις 25 Μαρτίου 1993. Προσωπικότητες από το πολιτικό και πολιτιστικό φάσμα της Ελλάδας μαζί με Ουκρανούς επισήμους συμμετείχαν στις εκδηλώσεις μεταξύ των οποίων ήταν τα εγκαίνια του δρόμου και της πλατείας Ελλήνων με τα αποκαλυπτήρια των σχετικών πλακών. Στη Βενετία το Ίδρυμα παρουσίασε μία ελληνική εβδομάδα με τίτλο «Βενετία ένα άλλο Βυζάντιο». Οι εκδηλώσεις περιλάμβαναν τέσσερεις εκθέσεις, συναυλία, θεατρική παράσταση και διαλέξεις βυζαντινολόγων Ιταλών και Ελλήνων με την παρουσία του Υπουργού Πολιτισμού της Ιταλίας. Στη Βιέννη το Ίδρυμα παρουσίασε μία σειρά εκδηλώσεων με τίτλο «Βιέννη: το εργαστήριον της νέας των Γραικών φιλολογίας» που περιλάμβανε: δύο εκθέσεις στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας, έκθεση στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Βιέννης αφιερωμένη στον Κωνσταντίνο Παρθένη, Μέγα Εσπερινό στην ελληνική εκκλησία της Αγίας Τριάδος, έκθεση «Η Ζωή και το . Έργο του Δημήτρη Μητρόπουλου», συναυλία στη μνήμη του Δημήτρη Μητρόπουλου με τη Φιλαρμονlκή Ορχήστρα της Βιέννης υπό τη διεύθυνση του Ρικάρντο Μούτι. Στην Αλεξάνδρεια οι εναρκτήριες εκδηλώσεις του Παραρτήματος, το οποίο στεγάζεται στο νεοκλασικό κτίριο του Αβερώφειου Παρθεναγωγείου που του παραχωρήθηκε από το ελληνικό κράτος, περιλάμβαναν: παράσταση της τραγωδίας «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή με το Αμφι-θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου στην Όπερα του Κοϊρου, συναυλία της Νένας Βενετσάνου με έργα Ελλήνων συνθετών και εγκαίνια της μόνιμης έκθεσης μεταξοτυπιών Ελλήνων ζωγράφων στο Παράρτημα. Στην Αίγυπτο (Κάιρο και Αλεξάνδρεια) καθιερώθηκε το Ετήσιο Φεστιβάλ Καβάφη και στην Αλεξάνδρεια ιδρύθηκε το Μουσείο Καβάφη. Αποτελέσματα δράσεων του ΕΙΠ στο εξωτερικό: Στα 13 χρόνια λειτουργίας του το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, μέσω των παραρτημάτων και των εκπροσώπων του, συμβάλλει αποτελεσματικά στη συνεχή παρουσία της Ελλάδας συμμετέχοντας σε πολιτιστικά δρώμενα του εξωτερικού, αναπτύσσει σχέσεις και συνεργάζεται με πολιτιστικούς και μορφωτικούς φορείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα παραρτήματά του έχουν πλέον καθιερωθεί ως εστίες επαφής και σύνδεσης με την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό. Το κοινό στις διάφορες χώρες παρακολουθεί και συμμετέχει στις δραστηριότητες του Ιδρύματος - και είναι σημαντικό ότι αυξάνεται συνεχώς. Παράλληλα, ο απόδημος ελληνισμός αγκαλιάζει και στηρίζει τις δραστηριότητες υψηλού επιπέδου ελληνικής δημιουργίας που του προσφέρει το Ίδρυμα. Γλώσσα: Η συνεχής αύξηση του αριθμού σπουδαστών στα τμήματα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στα παραρτήματα Οδησσού, Βερολίνου και Αλεξάνδρειας, εντεταλμένα εξεταστικά κέντρα για τη χορήγηση Κρατικού Τίτλου Πιστοποίησης Ελληνομάθειας από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. σηματοδοτεί το αναπτυσσόμενο ενδιαφέρον για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Λογοτεχνία: Το παράρτημα Βερολίνου συνέβαλε σημαντικά στην προβολή και προώθηση της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στη Γερμανία ενισχύοντας τη συμμετοχή και την παρουσία των Ελλήνων συγγραφέων στις διεθνείς εκθέσεις βιβλίου της Φρανκφούρτης και της Λειψίας. Συνέδρια - Διαλέξεις Σε συνεργασία με πανεπιστήμια του εξωτερικού πραγματοποίηση συνεδρίων και ημερίδων αφιερωμένα σε Έλληνες δημιουργούς. Ομιλίες 15 καθηγητών από τα μεγαλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια για τον ελληνικό πολιτισμό αρχαίο και σύγχρονο. Εικαστικά Παρουσίαση εκθέσεων σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών / εικαστικών σε όλες τις πόλεις δράσης του ΕΙΠ, όπως: Κανιάρης, Στάμος, Βαρώτσος, Φασιανός, Σάμιος, Ρόρρης, Αντωνόπουλο, Πανιάρας κ.ά. Μεγάλη έκθεση Ελληνοαμερικανών καλλιτεχνών το Μουσείο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Έκθεση 14 σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων στη Γκαλερί Μάρσαλ του Βερολίνου. Κινηματογράφος Προβολές ελληνικών ταινιών σε όλα τα παραρτήματα, καθώς και συμμετοχή σε τοπικά φεστιβάλ κινηματογράφου. Οργάνωση ετήσιου Φεστιβάλ Κινηματογράφου επί 7 χρόνια στη Νέα Υόρκη. Μουσική - Προβολή της έντεχνης και παραδοσιακής ελληνικής μουσικής με - Συναυλίες αφιερωμένες σε Έλληνες συνθέτες. - Μουσικά φεστιβάλ σε διάφορες πόλεις με έργα συγχρόνων Ελλήνων συνθετών. - Για την επέτειο των πενήντα ετών από το θάνατο του Νίκου Σκαλκώτα περιοδεία του Νέου Ελληνικού Κουαρτέτου σε 12 ευρωπαϊκές πόλεις και σε 11 αμερικανικά πανεπιστήμια. Θέατρο Συζητήσεις με θέμα την επικαιρότητα που παρουσιάζει το Αρχαίο Δράμα στο σημερινό ανήσυχο κόσμο με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων διακεκριμένων καθηγητών και ανθρώπων του θεάτρου. Ενίσχυση παραστάσεων ελληνικών θεατρικών έργων στο εξωτερικό. Άλλες δραστηριότητες - Ετήσιος διαγωνισμός παιδικής ζωγραφικής «Η Ελλάδα στα μάτια των παιδιών» για παιδιά ηλικίας 7 έως 15 ετών από την Ουκρανία, διοργάνωση: Παράρτημα Οδησσού. - Δύο διαγωνισμοί αφίσας «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η Αθήνα» για μαθητές σχολείων της Ουκρανίας και σχολείων της Ελλάδας που συνεργάζονται με ουκρανlκά σχολεία, διοργάνωση: Παράρτημα Οδησσού σε συνεργασία με το ΑΘΗΝΑ 2004. - Έκθεση παιδικής ζωγραφικής σε συνεργασία με το Μουσείο Παιδικής Τέχνης και Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου στο Παράρτημα Νέας Υόρκης. - Παραστάσεις κουκλοθέατρου με θέματα παρμένα από την ελληνική παιδική λογοτεχνία. - Εορτασμός Εθνικών Επετείων. Σημαντικότερες Εκδόσεις. - Mount Athos Treasures in Russia. Tenth to Seventh Centuries. From the Museums, Libraries and Archives of Moscow and the Moscow Regions, Μόσχα 2004 (αγγλικά, ρωσικά) - Ancient Greek Sites in the Crimea, Κίεβο 2004 (ρωσικά-αγγλικά με ελληνική περίληψη) - Ancient Greek Sites: On the Norfhwest Coast of the Black Sea, Κίεβο 2001 (ρωσικά- αγγλικά με ελληνική περίληψη) -Διά θαλάσσης: Το ελληνικό πλοίο στο χρόνο, Αθήνα 2002 (ελληνικά-αγγλικά) - Παρθενών και η Δυτική Ζωφόρος: Αποκατάσταση και Συντήρηση ενημερωτικό πολύπτυχο (αγγλικά, αραβικά, ελληνικά, κροατικά, ουκρανlκά, ρουμανικά, ρωσικά, σερβικά). Όσον αφορά τον Οργανισμό Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε τα εξής: Ο ΟΠΕΠ, σύμφωνα με τον ιδρυτικό τον Νόμο και την εν συνεχεία λειτουργία του, υλοποιεί σειρά δράσεων ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας, στοχεύοντας στην προβολή της, στην διευκόλυνση των επισκεπτών σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία και την δημιουργία εσόδων μέσα από το δίκτυο των καταστημάτων στους ίδιους χώρους και τις σειρές προϊόντων όπου παράγει. Υλοποιεί, έτσι, ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ψηφιακών δράσεων ενταγμένων στην Κοινωνία της Πληροφορίας (επισυνάπτονται), λειτουργεί οκτώ πωλητήρια και έξι αναψυκτήρια σε ισάριθμους αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία (επισυνάπτεται πίνακας καταστημάτων και πωλήσεων). Κατά τούτο το αντικείμενό του είναι σαφώς διακριτό από αυτό του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού. Ο Υφυπουργός ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΟΥΛΗΣ» 2. Στην με αριθμό 2097/14-9-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Φώτη Κουβέλη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 7017/4/5479/7-10-05 έγγραφο από τον Υφυπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση: «Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Φ. Κουβέλης,, σας γνωρίζουμε ότι στην Ελληνική Αστυνομία έχει ανατεθεί η ευθύνη της διαφύλαξης και προστασίας των πολυτιμοτέρων ευνόμων αγαθών, η δε αρμοδιότητά της και η αποστολή της έχει οριοθετηθεί με σαφήνεια από το Σύνταγμα και τους Οργανικούς νόμους που διέπουν τη λειτουργία της. Σύμφωνα με το πλέγμα των διατάξεων αυτών, κύριο έργο της Αστυνομίας, μεταξύ άλλων, είναι και η περιφρούρηση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και η προστασία των συνταγματικώς κατοχυρωμένων ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών και γενικά όλων των ατόμων που ευρίσκονται στη χώρα μας, ημεδαπών και αλλοδαπών, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, γλώσσας, θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων κ.λπ. Ειδικότερα, οι αυξημένες υποχρεώσεις του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας, για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, ημεδαπών και αλλοδαπών, ιδιαιτέρως δε των ελεγχομένων, συλλαμβανομένων ή κρατουμένων ατόμων, προβλέπονται από το πλέγμα των διατάξεων του Συντάγματος, των νόμων, της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Διεθνούς Συμφώνου για τα Πολιτικά Δικαιώματα, της Σύμβασης κατά των βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Κώδικα Συμπεριφοράς Αστυνομικών του Ο.Η.Ε., της Διακήρυξης Κανόνων Δεοντολογίας για την Αστυνομία του Συμβουλίου της Ευρώπης, αλλά και από τους Κανονισμούς της Ελληνικής Αστυνομίας (Π.Δ. 141/1991, Π.Δ. 538/1989), καθώς και τις κατά καιρούς εκδιδόμενες υπηρεσιακές διαταγές. Για την αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών έναντι αυθαιρεσιών κρατικών οργάνων, έχουν θεσπισθεί ποινικές διατάξεις που προβλέπουν αυστηρότατες ποινές, όπως οι διατάξεις του Ν. 1500/1984 (άρθρα 137Α΄ 137Β΄, 127Γ΄ και 137Δ΄ του Π.Κ.), με τις οποίες χαρακτηρίζονται και τιμωρούνται ως κακουργήματα πράξεις βίας ή προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και οι διατάξεις των άρθρων 239, 325 και 326 του Π.Κ., με τις οποίες κολάζονται οι περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας και παράνομης κατακράτησης. Επίσης, προβλέφθηκε ότι οι προ ανακρίσεις επί παραβάσεων των άρθρων 137Α΄-137Δ΄ από αστυνομικούς ενεργούνται από τη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων του Αρχηγείου (άρθρο 1 παρ. 2α΄ Ν.2713/1999). Εκτός του ποινικού ελέγχου για ενδεχόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι αστυνομικοί υπόκεινται και στο συνεχή διοικητικό έλεγχο, ο οποίος εξασφαλίζεται από το ιδιαίτερα αυστηρό πειθαρχικό δίκαιο, ο δε κολασμός των παραβατικών συμπεριφορών γίνεται με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα. Επισημαίνεται δε ότι οι ενέργειες του προσωπικού και οι συμπεριφορές εν γένει που συνιστούν βαριά προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας ή εκτός αυτής, επισύρουν την ποινή της απόταξης (άρθρο 9 Π.Δ.22/1996).Πάντως, για τη μελέτη και εν συνεχεία υποβολή των προτάσεων για την αναθεώρηση των διατάξεων του πειθαρχικού δικαίου του αστυνομικού προσωπικού, με στόχο την ταχύτερη απονομή της πειθαρχικής δικαιοσύνης και γενικά τη δίκαιη και αντικειμενική αντιμετώπιση των πειθαρχικών υποθέσεων των αστυνομικών, με την 7008/12/24 από 25-1-2005 Κοινή Απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Δημόσιας Τάξης, συστάθηκε Ομάδα Διοίκησης Έργου, η οποία με νεώτερες όμοιες Αποφάσεις ανασυγκροτήθηκε και παρατάθηκε η διάρκεια των εργασιών της μέχρι 31-10-2005. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ότι, το Υπουργείο μας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο θέμα της άψογης συμπεριφοράς των αστυνομικών προς τους πολίτες, ημεδαπούς και αλλοδαπούς και της πιστής εκτέλεσης των καθηκόντων τους, κυρίως σε ό,τι αφορά τον απόλυτο σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων, της διαφορετικότητας και της αξιοπρέπειας των πολιτών, όπως άλλωστε προβλέπεται και από την ισχύουσα νομοθεσία. Για το λόγο δε αυτόν έχουν δοθεί στο προσωπικό συγκεκριμένες εντολές και οδηγίες, ενώ παράλληλα εξαντλείται η αυστηρότητά μας σε όσους γίνονται επιλήσμονες των υποχρεώσεών τους αυτών. Επισημαίνεται ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαστε διατεθειμένοι να συνεργήσουμε στην ανοχή περιστατικών τα οποία πλήττουν το κύρος της Αστυνομίας ή στην συγκάλυψη καταγγελίας για παράνομη ή αντικανονική δραστηριότητα αστυνομικού. Σταθερή απόφαση και θέλησή μας είναι να αποκαλύπτουμε τα περιστατικά αυτά, παράλληλα δε επιδιώκουμε διαρκώς τη διασφάλιση της αξιοπρέπειας της μέγιστης πλειοψηφίας των αστυνομικών και τη διαφύλαξη του κύρους της Αστυνομίας, μέσα από τη δημοκρατική δομή και λειτουργία της και την αφοσίωση του προσωπικού στους θεσμούς του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και στις συνταγματικές και νομικές επιταγές. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε καταγγελία ή πληροφορία, για ανάρμοστη συμπεριφορά αστυνομικού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του ή όταν ευρίσκεται εκτός διατεταγμένης υπηρεσίας και γενικά για 'ενέργεια ή παράλειψη των αστυνομικών αντίθετη με το σύνταγμα, τους ισχύοντες νόμους και κανονισμούς και την ηθική τάξη, εξετάζεται σε βάθος με ιδιαίτερη προσοχή και σχολαστικότητα και εφόσον διαπιστωθεί παράβαση αυτών εφαρμόζεται με αυστηρότητα η κείμενη νομοθεσία. Η ευαισθησία μας αυτή για την πάταξη κάθε πράξης ή παράλειψης που δεν συμβιβάζεται με το λειτούργημα του αστυνομικού έχει επανειλημμένα δηλωθεί και έμπρακτα αποδειχθεί. Πάντως, για την πειθαρχική διερεύνηση καταγγελιών για ενέργειες και συμπεριφορές που συνιστούν βαριά προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διατάσσονται ένορκες διοικητικές εξετάσεις, η ενέργεια των οποίων για τις περιοχές της Αττικής και της Θεσσαλονίκης ανατίθενται στις ειδικές προς τούτο Υπηρεσίες (Υποδιευθύνσεις Διοικητικών Εξετάσεων), με τις οποίες ουδεμία διοικητική εξάρτηση έχουν οι καταγγελλόμενοι αστυνομικοί. Για τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, οι εξετάσεις αυτές ανατίθενται για λόγους αντικειμενικότερης διερεύνησης υποχρεωτικά σε αξιωματικό άλλης Αστυνομικής Διεύθυνσης από αυτή που ανήκει ο εγκαλούμενος αστυνομικός. Σε κάθε περίπτωση, η έκδοση της σχετικής διαταγής για τη διενέργεια της προαναφερόμενης αρμοδιότητα υπηρεσιακών κλιμακίων ανωτέρων της υπάγεται διοικητικά ο καταγγελλόμενος αστυνομικός. Από το Αρχηγείο της Αστυνομίας, προκειμένου να διασφαλισθεί η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την αστυνομική δράση, έχουν εκδηλωθεί οι παρακάτω ενέργειες: - Με εγκύκλιο διαταγή του Αρχηγού Αστυνομίας παρασχέθηκαν συγκεκριμένες οδηγίες για την. εφαρμογή των ισχυουσών διατάξεων στην πράξη και θεσπίστηκαν τα πληροφοριακά δελτία για την ενημέρωση όλων των κατηγοριών των κρατουμένων από τις αστυνομικές Αρχές (υπό διοικητική απέλαση, για ποινικά αδικήματα κ.λπ.), τα οποία διατίθενται σε 14 διαφορετικές γλώσσες και επιδίδονται σε κάθε κρατούμενο. - Με διαταγές που ακολούθησαν τονίστηκε η σημασία που αποδίδουμε στην εφαρμογή της νομοθεσίας και των εγκυκλίων διαταγών που αφορούν τα δικαιώματα των κρατουμένων και δόθηκαν εντολές για την ανάρτηση των πληροφοριακών δελτίων στους χώρους κράτησης των αστυνομικών Υπηρεσιών, πέραν της επίδοσής τους σε κάθε κρατούμενο. - Επίσης, με διαταγή ρυθμίστηκε, σύμφωνα με σχετική απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, το θέμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και γενικότερα της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής των συλλαμβανομένων από τις αστυνομικές Αρχές, με την απαγόρευση της δημοσιοποίησης στοιχείων της ταυτότητάς τους, όπως η ανακοίνωση κοινωνικής ομάδας, φυλετικής καταγωγής, εθνικής προέλευσης ή υπηκοότητας συλληφθέντος προσώπου, ενώ με ιδιαίτερη προσοχή αντιμετωπίζονται θέματα ανακοινώσεων για ανηλίκους παραβάτες. - Εκδόθηκε εγκύκλιος διαταγή του Αρχηγού της Αστυνομίας για τη μεταχείριση και τα δικαιώματα των κρατουμένων από τις αστυνομικές Αρχές, με την οποία επιλύονται προβλήματα που αφορούν την πρακτική εφαρμογή των δικαιωμάτων τους, όπως η ενημέρωση για το λόγο και τον τόπο κράτησης και για τα δικαιώματά τους, η επικοινωνία με δικηγόρο, τους οικείους και οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ιατρική φροντίδα. Με την ίδια διαταγή επισημαίνεται ότι το προσωπικό, πέραν του απόλυτου σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οφείλει να επιδεικνύει αυξημένη ευαισθησία στην περίπτωση κράτησης προσώπων που χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα ευάλωτα, όπως οι αναλφάβητοι, οι πολιτικοί πρόσφυγες, οι αιτούντες πολιτικό άσυλο και γενικά οι αλλοδαποί. - Θεσπίσθηκε, με το ν.3169/2003, σύγχρονο, σαφές και λειτουργικό πλαίσιο, που διέπει το ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα της χρήσης των όπλων από τους αστυνομικούς και της εκπαίδευσής τους σε αυτά. Πέραν αυτών, κατά τον τελευταίο χρόνο, για το θέμα της προστασίας των δικαιωμάτων . των πολιτών, εκδηλώθηκαν οι κατωτέρω ενέργειες: - Εκδόθηκε η υπ' αριθ. 71Ο0/26/5-ε΄ από 4-8-2004 εγκύκλιος διαταγή του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας, για τη μη χρήση απαξιωτικών όρων για τον προσδιορισμό των μελών της ομάδας των Ρομά, σε αλληλογραφία, γραπτές ανακοινώσεις και προφορικές εκδηλώσεις Υπηρεσιών και προσωπικού και τη σύσταση να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ο όρος Ρομ ή ο ελληνικός όρος τσιγγάνος. - Κοινοποιήθηκε η 3η Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ECRI) για την κατάσταση στην Ελλάδα, στις συναρμόδιες Διευθύνσεις του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας, με σκοπό την προσαρμογή των δράσεών τους σε θέματα ρατσισμού και μισαλλοδοξίας και προστασίας των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, όπως οι Ρομά και οι πρόσφυγες. - Κοινοποιήθηκε σε όλες τις Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας η υπ' αριθ. 8 Σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ECRI) του Συμβουλίου της Ευρώπης, με θέμα «Αντιμετωπίζουμε το ρατσισμό ενώ μαχόμεθα κατά της τρομοκρατίας», που άπτεται άμεσα και των αρμοδιοτήτων της Αστυνομίας, με στόχο τη μελέτη και εναρμόνιση των δράσεων σε θέματα ρατσισμού και μισαλλοδοξίας. - Διανεμήθηκε σε όλες τις αστυνομικές Υπηρεσίες ο Ευρωπαϊκός Κώδικας Αστυνομικής Δεοντολογίας (Σύσταση 10/2001 Επιτροπής Υπουργών Συμβουλίου της Ευρώπης), στον οποίο περιλαμβάνονται κατευθυντήριες γραμμές για την αντιμετώπιση του ρατσισμού και την προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων κατά την αστυνομική δράση. - Διανεμήθηκε σε όλο το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας το εγχειρίδιο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με τίτλο «Διεθνείς Κανόνες Προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατά την Επιβολή του Νόμου - Εγχειρίδιο για την Αστυνομία», που μεταφράσθηκε από την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Στο εν λόγω εγχειρίδιο παρατίθεται το σύνολο των κυριοτέρων κανόνων και αρχών για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατά την επιβολή του νομού από την Αστυνομία. - Εκδόθηκε π.δ. «Κώδικας δεοντολογίας αστυνομικού» (π.δ. 254/2004), στον οποίο περιλαμβάνονται κανόνες για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προστασία των ευάλωτων προσώπων και κοινωνικών ομάδων. Για την κατάρτισή του ελήφθησαν" υπόψη ο Ευρωπαϊκός Κώδικας Αστυνομικής Δεοντολογίας, οι διεθνείς διακηρύξεις για τους κανόνες συμπεριφοράς των αστυνομικών, οι παρατηρήσεις και προτάσεις της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Συνηγόρου του Πολίτη, του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα και των Ομοσπονδιών του αστυνομικού προσωπικού. Πρόσφατα (Ιούνιος 2005), από το Αρχηγείο της Αστυνομίας, εκδόθηκε και διανεμήθηκε σε όλες τις αστυνομικές Υπηρεσίες εγχειρίδιο, όπου περιλαμβάνονται εγκύκλιες διαταγές με θέμα τους ελέγχους και τις προσαγωγές των πολιτών, ημεδαπών και αλλοδαπών, τη μεταχείριση και τα δικαιώματα των κρατουμένων από τις αστυνομικές Αρχές, σύμφωνα με τις προτάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη. Το περιεχόμενο του εγχειριδίου αποτελεί αντικείμενο διαρκούς ενημέρωσης του προσωπικού κατά τις πραγματοποιούμενες συγκεντρώσεις, ενώ διατάχθηκαν οι Γενικοί Αστυνομικοί Διευθυντές και Αστυνομικοί Διευθυντές να ασκούν διαρκή εποπτεία και έλεγχο για την πιστή εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας και των περιεχομένων στο προαναφερόμενο εγχειρίδιο εγκυκλίων διαταγών του Αρχηγείου της Αστυνομίας. Επισημαίνεται ότι με αφορμή την έκδοση της 71Ο0/22/4-α από 17-6-2005 διαταγής «Οι προσαγωγές ατόμων ως προληπτική και κατασταλτική ενέργεια στην άσκηση της αστυνομικής αρμοδιότητας», η οποία περιλαμβάνεται στο ανωτέρω εγχειρίδιο, ο Συνήγορος του Πολίτη συγχαίρει το Αρχηγείο της Αστυνομίας για το περιεχόμενό της, επισημαίνοντας παράλληλα ότι αυτή χαρακτηρίζεται από πληρότητα νομικής επιχειρηματολογίας, καθώς συνεκτιμούνται τα σύγχρονα διεθνή δεδομένα, ενώ εκφράζει και την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι σε αυτήν καθίσταται σαφές ότι η συνεργασία με το Συνήγορο του Πολίτη αποτελεί υποχρέωση των αστυνομικών Υπηρεσιών. Σε ό,τι αφορά την πρόσφατη έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, όπου αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι σε τέσσερις περιπτώσεις είχε την άποψη ότι έπρεπε να διενεργηθεί ένορκη διοικητική εξέταση και οι αρμόδιες αστυνομικές Υπηρεσίες αρνήθηκαν να ενεργήσουν καταλλήλως, σας πληροφορούμε ότι και στις τέσσερις αυτές περιπτώσεις, από τις αρμόδιες Υπηρεσίες μας, διενεργήθηκαν προκαταρκτικές έρευνες σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 22 του π.δ. 22/1996, ενώ παράλληλα ενημερώθηκε για τις ενέργειες αυτές ο Συνήγορος του Πολίτη. Επισημαίνεται πάντως ότι, σε κάθε περίπτωση, ο τύπος της διοικητικής έρευνας τελεί σε συνάρτηση με τη σοβαρότητα των καταγγελλόμενων πράξεων και τα λοιπά στοιχεία που συνοδεύουν τη σχετική καταγγελία. Για το λόγο δε αυτό, όπως προβλέπεται από τις διατάξεις του Πειθαρχικού Δικαίου (π.δ. 22/1996), είναι δυνατό για τη διερεύνηση καταγγελιών να διαταχθεί και η διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας (άρθρο 22 παρ. 3), προκειμένου ο αρμόδιος για την άσκηση της πειθαρχικής δίωξης, εκτιμήσει αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την άσκησή της με την έκδοση διαταγής προς διενέργεια Ε.Δ.Ε., εφόσον συντρέχει περίπτωση πειθαρχικών παραπτωμάτων που επισύρουν ανώτερη πειθαρχική ποινή (άρθρο 27 παρ. 1). Ο Υφυπουργός ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ» 3. Στην με αριθμό 3222/10-10-05 ερώτηση των Βουλευτών κ.κ. Αντωνίου Σκυλλάκου, Άγγελου Τζέκη και Ελπίδας Παντελάκη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Φ13100/24563/1779/20-10-05 έγγραφο από τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας η ακόλουθη απάντηση: «Σε απάντηση της ανωτέρω σχετικής ερώτησης των Βουλευτών Κ.Κ. Αντώνη Σκυλλάκου, Άγγελου Τζέκη και Ελπίδας Παντελάκη ως προς την επαναχορήγηση του επιδόματος 15% στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, σας γνωρίζουμε τα εξής: Με τις διατάξεις του άρθρου 7 του ν. 1976/91 καταργήθηκαν οι διατάξεις του άρθρου 14 του ν. 1648/1986, που προέβλεπαν την προσαύξηση του μισθού ή της σύνταξης των αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης κατά 15%. Επίσης καταργήθηκε και κάθε άλλη διάταξη που προέβλεπε τη χορήγηση του εν λόγω επιδόματος στις συντάξεις των αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης. Η υπ' αριθ. 3833/2004 απόφαση του Α΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, εκδόθηκε Kατόπιν προσφυγής συνταξιoύχoυ του ΤΑΠ-ΑΤΕ, δεσμεύει και εκτελείται μόνο για τον συνταξιoύχo υπέρ του οποίου εκδόθηκε. Ωστόσο η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας προβληματίζεται για το θέμα και διερευνά όλες τις υπάρχουσες δυνατότητες. Ο Υπουργός ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ» 4. Στην με αριθμό 2818/30-9-05 ερώτηση του Βουλευτή κ. Βασιλείου Κεγκέρογλου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. Φ90022/23816/1744/20-10-05 έγγραφο από τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας η ακόλουθη απάντηση: «Απαντώντας στην παραπάνω ερώτηση, που κατέθεσε στη Βουλή ο Βουλευτής κ. Β. Κεγκέρογλου και σχετικά με το ανωτέρω θέμα αρμοδιότητάς μας, σας γνωρίζουμε ότι ήδη το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας με την Φ80000/22534/1655/27-9-2005 εγκύκλιό του προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς (ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ΟΓΑ, ΤΕΒΕ, ΤΑΕ, ΤΣΑ) έδωσε οδηγίες για τον τρόπο εξαγοράς των απαιτούμενων από τις διατάξεις των παρ. 1 Ο και 11 του άρθρου 91 του ν. 3386/05 ημερών ασφάλισης για την ανανέωση και νομιμοποίηση της διαμονής στη χώρα των υπηκόων τρίτων χωρών. Ήδη, το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ έχει επίσης εκδώσει και αποστείλει στα υποκαταστήματά του (δημοσιεύεται δε και στο διαδικτυακό τόπο του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ - www.ika.gr) την 70/2005 εγκύκλιό με την οποία παρέχει σχετικές οδηγίες για την εφαρμογή των άρθρων 10,11 του άρθρου 91 του ν.3386/2005). Ο Υπουργός ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΩΤΟΠΟΥΛΟΣ» 5. Στην με αριθμό 2578/26-9-05 ερώτηση της Βουλευτού κ. Ασημίνας Ξηροτύρη-Αικατερινάρη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 7854/19-10-05 έγγραφο από τον Υπουργό Μακεδονίας-Θράκης η ακόλουθη απάντηση: «Απαντώντας στην με αριθμό 2578/26-9-2005 ερώτηση, που κατέθεσε στη Βουλή η Βουλευτής κ. Ασημίνα Ξηροτύρη-Αικατερινάρη, σχετικά με την αντιπλημμυρική προστασία της Θεσσαλονίκης και το έργο καθαρισμού των φρεατίων και ρεμάτων, σας γνωρίζουμε τα εξής: Σύμφωνα με τη παρ. 2 του άρθρου 24 του Ν. 2937/2001 « Η ευθύνη για την αποχέτευση των ομβρίων υδάτων και την αντιπλημμυρική προστασία στην εκάστοτε περιοχή δραστηριότητας της Ε.Υ.Α.Θ Α.Ε ανήκει, με την επιφύλαξη τυχόν ειδικότερων διατάξεων, στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, το οποίο μεριμνά για τη μελέτη, κατασκευή, συντήρηση και επέκταση δικτύων ομβρίων υδάτων καθώς και των έργων αντιπλημμυρικής προστασίας...». Με την παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 43 του ν.3316/2005, δόθηκε η δυνατότητα υπογραφής συμβάσεως μεταξύ του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε και της Ε.Υ.Α.Θ Α.Ε., με αναδρομική ισχύ από 26-7-2001, για θέματα που σχετίζονται μεταξύ των άλλων και με τη συντήρηση του δικτύου ομβρίων υδάτων. Σε εφαρμογή των ανωτέρω οριστικοποιήθηκε σύμβαση, η οποία πρόκειται να υπογραφεί σύντομα. Με δεδομένα την επικείμενη υπογραφή της σύμβασης και τις δυνατότητες που παρέχει ο Ν. 3316/05, να αποζημιώνεται η Ε.Υ.Α.Θ Α.Ε. για τις εργασίες που θα εκτελέσει μέχρι την υπογραφή της, αυτή συνεχίζει να ασχολείται με τη συντήρηση του δικτύου ομβρίων υδάτων και συγκεκριμένα: 1. Λειτουργεί αντλιοστάσια ομβρίων υδάτων. 2. Προβαίνει σε καθαρισμό των αγωγών ομβρίων υδάτων. 3. Αποκαθιστά βλάβες καθώς και κατασκευάζει έργα που συμπληρώνουν το υφιστάμενο δίκτυο (κατασκευή φρεατίων υδροσυλλογής, επεκτάσεις του δικτύου ομβρίων όταν γίνονται διαπλατύνσεις και διανοίξεις οδών, ασφαλτοστρώσεις κ.λ.π) 4. Καθαρίζει 30.000 φρεάτια υδροσυλλογής. Το τελευταίο χρονικό διάστημα ελέγχθηκε το σύνολο σχεδόν των φρεατίων υδροσυλλογής στην περιοχή αρμοδιότητας της Ε.Υ.Α.Θ Α.Ε. και καθαρίστηκαν 7.979 φρεάτια που παρουσίαζαν πρόβλημα. Στον αριθμό αυτό δεν περιλαμβάνονται τα φρεάτια υδροσυλλογής των Δήμων Αμπελοκήπων και Σταυρούπολης, τα οποία, σε συνεννόηση που έγινε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθαρίστηκαν από το προσωπικό των ανωτέρω Δήμων με τη χρήση των βυτίων της Ε.Υ.Α.Θ Α.Ε. Παράλληλα, συγκροτήθηκε Μονάδα Άμεσης Επέμβασης πλήρως εξοπλισμένη που τίθεται σε επιφυλακή όταν ειδοποιείται από το γραφείο ΠΣΕΑ ή το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε και δραστηριοποιείται στις περιπτώσεις έντονων βροχοπτώσεων, ενώ στο εργοτάξιο αποχέτευσης, που είναι εγκατεστημένο στην Πυλαία, λειτουργεί καθ' όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου τηλεφωνικό κέντρο (τηλ. 2310 300846 και 2310 318314) που δέχεται τα αιτήματα των πολιτών για καθαρισμό φρεατίων υδροσυλλογής. Ο Υπουργός ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΙΑΡΤΣΙΩΝΗΣ» 6. Στις με αριθμό 1014/4-8-05 και 1987/2005 ερωτήσεις της Βουλευτού κ. Τόνιας Αντωνίου δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 9983/20-10-05 έγγραφο από τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας η ακόλουθη απάντηση: «Απαντώντας στις υπ’ αριθμ. 1014/4-8-2005 και 1987/2005 ερωτήσεις, που κατατέθηκαν στη Βουλή από τη Βουλευτή κα Τόνια Αντωνίου, σχετικά με την τοποθέτηση γιατρού στα κρουαζιερόπλοια του κοινωνικού τουρισμού, σας πληροφορούμε τα εξής: Σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 3 του Π.Δ. 376/95 (άρθρο 2 της οδηγίας 92/29/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 3ης Μαρτίου 1992), για τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ), δεν προκύπτει υποχρέωση τοποθέτησης γιατρού στα κρουαζιερόπλοια, που χρησιμοποιούνται στο πρόγραμμα του κοινωνικού τουρισμού. Η ασφάλεια, όμως, των διακινούμενων δικαιούχων του ΟΕΕ - εκδρομέων (είτε μέσω χερσαίου, είτε μέσω θαλάσσιου προγράμματος) ενδιαφέρει πρωτίστως τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας και στις σχετικές διακηρύξεις του λαμβάνονται υπόψη η σχετική νομοθεσία, κοινοτικές οδηγίες κλπ. Για το λόγο αυτό, ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας , παρόλο που δεν είναι υποχρεωμένος για την τοποθέτηση γιατρού στα κρουαζιερόπλοια και παρά την σχετική οικονομική επιβάρυνση, για τις κρουαζιέρες που θα προγραμματισθούν στο μέλλον, θα εξετάζει την αναγκαιότητα τοποθέτησης γιατρού στα κρουαζιερόπλοια, ανάλογα με τη διάρκεια της κρουαζιέρας, την συνέχεια ή μη του πλου κλπ. Ο Υπουργός ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ» 7. Στην με αριθμό 1503/26-8-05 ερώτηση των Βουλευτών κυρίων Αντωνίου Σκυλλάκου και Λιάνας Κανέλλη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 10011/20-10-05 έγγραφο από τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας η ακόλουθη απάντηση: «Απαντώντας στην αριθμ. 1503/2005 ερώτηση, που κατατέθηκε στη Βουλή από τους Βουλευτές κ.κ. Αντ. Σκυλλάκο και Λ. Κανέλλη, σχετικά με τις απολύσεις εργαζομένων στο ξενοδοχείο «Σόφιτελ» στην Αθήνα, σας πληροφορούμε τα εξής: Στις 13-9-05, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη συμφιλίωσης στο Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, βάσει του άρθρου 13 του ν. 1876/90, υπό την προεδρία της υπαλλήλου της Διεύθυνσης Αμοιβής Εργασίας του Υπουργείου μας, κας Μαρίας Αντωνοπούλου, μεταξύ του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ - ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ και του ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ SOFITEL με αντικείμενο συζήτησης«Απολύσεις εργαζομένων». Μετά το τέλος της συμφιλιωτικής διαδικασίας συντάχθηκε πρακτικό συμφιλίωσης αντίγραφο του οποίου σας επισυνάπτουμε για ενημέρωσή σας. Ο Υπουργός ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ» Σημ.: Τα συνημμένα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ Αναφορές και ερωτήσεις πρώτου κύκλου: Πρώτη είναι η με αριθμό 4293/8.11.2005 ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Κωνσταντίνου Σπηλιόπουλου προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με την καταβολή αγροτικών αποζημιώσεων από τον παγετό του 2004 στο Νομό Αχαΐας. Αναλυτικότερα η ερώτηση του κ. Σπηλιόπουλου έχει ως εξής: Είναι εκτεταμένη, αλλά δικαιολογείται να τη διαβάσουμε ολόκληρη, μια και έκανε τον κόπο να διαβάσει τις αναφορές. «Οι αγρότες της Αχαΐας μετά από τις αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις για το ζήτημα των αποζημιώσεων από τη θεομηνία του παγετού τον Φεβρουάριο του 2004, βλέπουν τις υποσχέσεις αυτές συνεχώς να διαψεύδονται. Αν και α) ο κ. Κατσαρός, Πρόεδρος των ΕΛ.Γ.Α., με το υπ’ αριθμ. 6863/14.4.2005 έγγραφό του ενημερώνει το Υπουργείο Γεωργίας ότι σε διάστημα δύο μηνών μετά την έγκριση του Προγράμματος θα ακολουθήσει η καταβολή των ενισχύσεων, β) ο Υπουργός Γεωργίας με Δελτίο Τύπου (5.7.2005) μας πληροφορούσε ότι «μετά την έγκριση του Προγράμματος οι ΕΛ.Γ.Α. θα κοινοποιήσει τα πορίσματα των ζημιών και θα είναι σε θέση να καταβάλει τις οικονομικές ενισχύσεις στους δικαιούχους εντός δύο μηνών από την κοινοτική έγκριση και πάντως πολύ νωρίτερα απ’ όσο στο παρελθόν», γ) ανακοινώθηκε ότι το Πρόγραμμα FROST, που εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Α.Π. 4098/2005), είναι ύψους 280.000.000 ευρώ και διαβιβάστηκε στο Υπουργείο Γεωργίας στις 17.10.2005, εντούτοις ο κ. Μπασιάκος με καινούργιο Δελτίο Τύπου (7.11.2005), καταργώντας τον εαυτό του, μας πληροφορεί ότι απομένει ακόμη πλήθος ενεργειών μέχρι την πληρωμή των αγροτών και ότι η πληρωμή θα γίνει μετά τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της κοινής υπουργικής απόφασης. Πότε θα γίνει αυτό; Άγνωστο. Το σημαντικό, όμως, είναι πως ξεχνώντας ό,τι έχει πει μέχρι σήμερα, μας διαβεβαιώνει πλέον ότι η πληρωμή θα γίνει πριν περάσουν τρία (3!) χρόνια. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι μεθοδεύουν με διάφορα τερτίπια και με διάφορους υπολογισμούς να αποκλείσουν από τις αποζημιώσεις τους ελαιοπαραγωγούς της Αιγιαλείας. Κατόπιν αυτών ερωτάται ο κύριος Υπουργός: Α) Ισχύουν ή όχι οι προηγούμενες δηλώσεις του Υπουργού Γεωργίας; Β) Ισχύουν ή όχι οι διαβεβαιώσεις του προέδρου των ΕΛ.Γ.Α.; Γ) Γιατί δεν υπογράφεται η Κοινή Υπουργική Απόφαση αφού πλέον υπάρχει η έγκριση του Προγράμματος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και γιατί δεν ολοκληρώνονται οι γραφειοκρατικές διαδικασίες; Δ) Μεθοδεύεται ή όχι η μη αποζημίωση των ελαιοπαραγωγών της Αιγιαλείας; Ε) Υπάρχει ή όχι σχέση της συνεχούς αναβολής της πληρωμής των αποζημιώσεων με τα προβλήματα που έχει «ο πρώτος αξιόπιστος προϋπολογισμός» της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας; ΣΤ) Μπορεί ή όχι και ο Υπουργός να διαβεβαιώσει τους αγρότες της Αχαΐας για το πότε θα πάρουν τις αποζημιώσεις;» Στην ερώτηση του κ. Σπηλιόπουλου θα απαντήσει ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κοντός. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριοι συνάδελφοι, θα ξεκινήσω από το τέταρτο ερώτημα του συναδέλφου, που λέει αν μεθοδεύεται ή όχι η μη αποζημίωση των ελαιοπαραγωγών της Αιγιαλείας. Θέλω να σας διαβεβαιώσω, κύριε συνάδελφε, ότι μεθοδεύεται η αποζημίωση, όχι η μη αποζημίωση. Το Πρόγραμμα FROST, λοιπόν, στο οποίο αναφέρεστε, καλύπτει ζημιές που έγιναν το Φεβρουάριο του 2004. Είναι ένα Πρόγραμμα το οποίο καλύπτεται από την Π.Σ.Ε.Α. και ως γνωστόν τα προγράμματα αυτά υφίστανται καθυστερήσεις. Παλαιότερα είχαμε καθυστερήσεις τριών ετών. Τώρα γίνεται προσπάθεια και έχει συντομευθεί ο χρόνος αυτός. Έχουμε πάρει έγκριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι οι ζημιές σε πάρα πολλές περιοχές δεν ξεπερνούν το 30%, που λέει ο κανονισμός της Π.Σ.Ε.Α., εάν τις συγκρίνουμε με το μέσο όρο των προηγούμενων δύο ετών. Για το λόγο αυτό προκειμένου να ξεπεραστεί το πρόβλημα -γιατί εάν πηγαίναμε με βάση τα δύο προηγούμενα χρόνια, πάρα πολλές περιοχές, ακόμη και του Νομού Αχαΐας που αναφέρεστε, θα είχαν εξαιρεθεί από τις αποζημιώσεις- ζητήσαμε και έχουμε πάρει έγκριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι ώστε ως έτη αναφοράς να μη ληφθούν τα δύο προηγούμενα έτη από τις ζημιές, αλλά να πάρουμε προηγούμενα έτη όπου είχαμε μεγάλες παραγωγές. Αντιλαμβάνεστε ότι αν δεν παίρναμε αυτή την έγκριση τότε, οι μισές τουλάχιστον ελαιοπαραγωγικές ζώνες που αναφέρονται στο πρόγραμμα FROST, θα ήταν εκτός αποζημίωσης. Πήραμε, λοιπόν, την έγκριση αυτή. Εντός των ημερών υπογράφεται η κοινή υπουργική απόφαση και από το Υπουργείο Οικονομικών. Από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει υπογραφεί. Θα γίνει η εξατομίκευση των ζημιών και πολύ σύντομα θα πληρωθούν οι αγρότες όλης της χώρας και ιδιαίτερα οι αγρότες που ενδιαφέρεστε, οι αγρότες του Νομού Αχαΐας. Όπως προανέφερα, μεθοδεύεται ώστε και από τα Π.Σ.Ε.Α. τα τρία χρόνια πλέον να γίνουν ένας χρόνος. Δηλαδή μέσα σ’ ένα χρόνο να μπορούμε να αποζημιώνουμε και από τα Π.Σ.Ε.Α. Έχουμε πάρει σχετική έγκριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να αποζημιώνουμε και εκ των υστέρων να έρχονται οι υπηρεσίες και να βεβαιώνουν ότι πραγματικά συνέβησαν οι καταστροφές. Αντίστοιχη προσπάθεια γίνεται και από πλευράς ΕΛ.Γ.Α. Είμαστε απόλυτα συνεπείς με την προεκλογική μας εξαγγελία και όλες οι ζημιές που γίνονται και καλύπτονται από τις ΕΛ.Γ.Α. μέσα σε τρεις μήνες από τη συγκομιδή του προϊόντος, αποζημιώνονται. Για να σας δώσω το μέγεθος των αποζημιώσεων θέλω να πω ότι πέρυσι ενώ οι ΕΛ.Γ.Α. από εισφορές είχαν εισπράξει περίπου 70.000.000 ευρώ, πλήρωσαν ζημιές 500.000.000 ευρώ. Μάλιστα όλες οι εκτιμήσεις έγιναν κατ’ απόλυτα αντικειμενικό και δίκαιο τρόπο. Δεν υπάρχουν σ’ όλη την Ελλάδα παράπονα από αγρότες που επλήγησαν από ακραία καιρικά φαινόμενα. Οργανώνονται οι ΕΛ.Γ.Α. Οι ΕΛ.Γ.Α. πλέον λειτουργούν σαν ένα καλοκουρδισμένο, θα έλεγα, ρολόι έτσι ώστε όλοι οι αγρότες να νιώθουν ότι είναι καλυμμένοι για τις περιπτώσεις όπου από ακραία καιρικά φαινόμενα υποστούν ζημιές στην παραγωγή τους. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο ερωτών συνάδελφος κ. Σπηλιόπουλος έχει το λόγο. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, πέρασαν δύο χρόνια από τη μεγάλη θεομηνία του παγετού του Φεβρουαρίου του 2004. Από τότε μέχρι σήμερα οι αγρότες στερήθηκαν εισοδήματα. Δεν είχαν κανένα εισόδημα και βεβαίως δεν πήραν και καμία αποζημίωση. Τα παράπονά τους είναι και δικαιολογημένα και πολλά. Πρώτα-πρώτα, γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ να εγκριθεί το περίφημο πρόγραμμα FROST; Η Κυβέρνηση που ήταν; Που ήταν και ο Πρωθυπουργός που έχει πει πολλές φορές ότι μόνος του θα πήγαινε στις Βρυξέλλες και θα διαπραγματευόταν τα προγράμματα και να έρθουν γρηγορότερα οι αποζημιώσεις στους αγρότες; Επιτέλους το πρόγραμμα εγκρίθηκε στα μέσα του Οκτώβρη. Και σεις έχετε δεσμευθεί, επανειλημμένα το Υπουργείο και οι ΕΛ.Γ.Α. και εγγράφως –έχω μαζί μου και τις δηλώσεις σας- ότι σε διάστημα δύο μηνών από την ώρα που θα εγκριθεί το πρόγραμμα, είστε έτοιμοι να καταβάλετε τις αποζημιώσεις. Ο χρόνος αυτός των δύο μηνών τελειώνει τέλος Δεκεμβρίου. Σας ρωτούμε λοιπόν: Θα πληρωθούν μέχρι τέλος Δεκεμβρίου οι αγρότες; Ή τέλος πάντων, πότε θα πληρωθούν; Επειδή είδαμε μια πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου, αυτή η πληρωμή πηγαίνει στο μέλλον. Πριν περάσουν τρία χρόνια, μας λέει η καινούργια ανακοίνωση του Υπουργείου. Οι αγρότες θεωρούν ότι εμπαίζονται, δεν ξέρουν τι να πιστέψουν. Μπορείτε να δεσμευθείτε ενώπιον της Βουλής, πότε θα πληρωθούν αυτοί οι άνθρωποι; Υπάρχει πρόβλημα με τους ελαιοπαραγωγούς; Κι αυτό γιατί είναι ανάστατη η περιοχή. Υπάρχει συσχέτιση με το ζήτημα του προϋπολογισμού; Γιατί υπάρχει αυτή η αδυναμία να πληρωθούν οι αγρότες; Φτάνουμε στα δύο χρόνια. Παρά τις διαβεβαιώσεις και τις δηλώσεις ότι θα πληρωθούν σε δύο μήνες μετά την έγκριση του προγράμματος, δεν μπορούν να εφαρμοστούν αυτά που έχετε πει. Δεν ξέρουν τι να πιστέψουν οι αγρότες. Μπορείτε να δεσμευθείτε εδώ στη Βουλή ότι θα πληρωθούν κάποια στιγμή και πότε; Σας ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής ανάπτυξης και Τροφίμων): Καμία απολύτως σχέση δεν έχει η καταβολή των αποζημιώσεων με τον προϋπολογισμό. Μόλις εγκρίνεται ένα πρόγραμμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή μόλις οι εκτιμήσεις μας ξεκαθαρίσουν τι αποζημιώσεις, πληρώνουμε. Αυτόματα από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών εγκρίνεται η σχετική πίστωση και καταβάλλονται οι αποζημιώσεις των αγροτών. Όσον αφορά το θέμα που θέτει ο κύριος συνάδελφος, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το δίλημμα που μπαίνει είναι το εξής: Να πληρωθούν όλοι ή να μην πληρωθούν. Διότι όπως σας είπα, οι περισσότερες περιοχές του Νομού Αχαΐας, εάν πηγαίναμε με βάση τον Κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν ζητούσαμε ειδική εξαίρεση, θα ήταν εκτός αποζημιώσεων Π.Σ.Ε.Α. Κι αν υπήρξε μία πολύ μικρή καθυστέρηση –και δεν μιλώ για τα τρία χρόνια που πλήρωναν τα προγράμματα Π.Σ.Ε.Α. επί κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ.- οφείλεται στο ότι δώσαμε μάχη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αποσπάσαμε την έγκριση, ώστε να συμπεριληφθούν όλες οι ελαιοπαραγωγικές ζώνες και να δοθούν οι αποζημιώσεις. Οι ζημιές που πάθαμε ήταν μικρότερες από το 30% που απαιτείται του μέσου όρου της προηγούμενης διετίας. Πήραμε έγκριση και υπολογίζουμε για την κάθε ζώνη πλέον ποιες χρονιές θα λάβουμε, έτσι ώστε να δοθούν οι αποζημιώσεις. Θα πληρωθούν το ταχύτερο δυνατόν. Είναι έτοιμη η κοινή υπουργική απόφαση. Γίνεται η εξατομίκευση των ζημιών. Και σας λέω ότι καταβάλλεται προσπάθεια να πληρωθούν μέχρι τέλος Δεκεμβρίου. Εάν δεν προλάβουμε να πληρώσουμε μέχρι τέλος Δεκεμβρίου, θα πληρώσουμε αρχές Ιανουαρίου. Αυτή είναι μία δέσμευση της Κυβέρνησης. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ την κ. Κανέλλη και τον κύριο Υπουργό να δεχθούν να προηγηθεί η ερώτηση που είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Μάλιστα κύριε πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστώ. Αναφορές και Ερωτήσεις δευτέρου κύκλου Θα συζητηθεί η με αριθμό 4319/8.11.2005 ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Εμμανουήλ Στρατάκη προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με τον εθνικό σχεδιασμό για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία 60/2000/ΕΚ. Αναλυτικότερα η ερώτηση του κ. Στρατάκη έχει ως εξής: «Με την παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πριν από λίγες μέρες, επειδή δεν εφαρμόζει την ευρωπαϊκή οδηγία για τη διαχείριση υδάτων, καταδεικνύεται με τον πιο έντονο τρόπο η αδιαφορία και η έλλειψη σχεδιασμού από μέρους της Κυβέρνησης για το θέμα αυτό, αν και στο εθνικό δίκαιο είχε μεταφερθεί η οδηγία 60/2000/ΕΚ. Η Ελλάδα δεν γνωστοποίησε τα στοιχεία, όπως όφειλε να είχε πράξει έως το Μάρτιο του 2005, για την κατάσταση, καθώς και τις επιδράσεις από τη γεωργία, τα λιπάσματα, τη βιομηχανική χρήση κ.α., που δέχονται τα νερά στη χώρα μας. Επειδή ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως η επάρκεια των υδατικών πόρων από τη μια και η ρύπανσή τους από την άλλη, έχει τεράστιες κοινωνικές, οικονομικές αλλά και πολιτικές προεκτάσεις για την Ελλάδα, αφού τόσο το μέλλον του αγροτικού κόσμου όσο και αυτό των περισσοτέρων ελληνικών νησιών, που αντιμετωπίζουν οξύτατο πρόβλημα όλο το χρόνο, αλλά κυρίως τους θερινούς μήνες που είναι και τουριστική περίοδος με καθολική σημασία για τα εισοδήματα των κατοίκων τους. Επειδή ο υδροφόρος ορίζοντας σε πολλές περιοχές της χώρας έχει κατέβει αρκετά και σύμφωνα πάντα με την ευρωπαϊκή οδηγία τα μέτρα που θα παρθούν και πρέπει να γνωστοποιηθούν έως το 2009, θα είναι ανά λεκάνη απορροής ώστε τα νερά στη χώρα μας να βρίσκονται σε καλή κατάσταση, αφού σύμφωνα με τα μέτρα αυτά προβλέπεται η επίτευξη των στόχων της οδηγίας ως το 2012. Επειδή το νερό αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα για έναν αναπτυσσόμενο αγροτικό τομέα. Επειδή η καταβολή των επιδοτήσεων θα απαιτεί την εφαρμογή περισσότερων φιλικών προς το περιβάλλον λύσεων στη γεωργία και είναι ορατός ο κίνδυνος για περικοπή κονδυλίων. Επειδή η βιολογική γεωργία αποτελεί λύση, η οποία όχι μόνο δεν έχει αξιοποιηθεί αλλά δέχεται και επιθέσεις, αφού υπάρχουν αποφάσεις για κατάργηση των λαϊκών αγορών των βιολογικών προϊόντων (σχετική ερώτησή μου 4127/2.11.2005). Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί: Εάν θα υπάρξει πολιτική βούληση διαχείρισης των υδατικών πόρων σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία, ποια μέτρα και πότε θα συνθέσουν το θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα δώσει τη λύση τόσο στο θέμα της επάρκειας των υδατικών πόρων όσο και της ρύπανσης των υδάτων.» Θα απαντήσει ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κοντός. Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Το θέμα της αξιοποίησης των υδάτινων πόρων είναι ένα μείζον θέμα για την ελληνική γεωργία, ένα μείζον θέμα για τη χώρα μας. Βέβαια, δεν είναι δυνατόν στα πλαίσια του χρόνου που έχουμε με τη συζήτηση μιας ερώτησης να μπορέσουμε να καλύψουμε το θέμα αυτό. Επιγραμματικά, λοιπόν, θα πω απαντώντας στο συνάδελφο ότι οι υδάτινοι πόροι θεωρούνται ότι είναι ένα κοινωνικό αγαθό και χρησιμοποιούνται για την ικανοποίηση των αναγκών της γεωργίας και της κτηνοτροφίας κατά 85%, των αστικών και τουριστικών περιοχών, της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας και των φυσικών και ημιφυσικών οικοσυστημάτων. Η αύξηση των αρδευομένων εκτάσεων συνέβαλε και συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη των αγροτικών περιοχών. Ωστόσο, η αύξηση αυτή, σε συνδυασμό με τη σπατάλη και τη χρήση αδόκιμων πρακτικών καλλιέργειας και άρδευσης, δημιούργησε αρκετά προβλήματα, στη βάση των οποίων είναι η υπεράντληση των υπόγειων υδροφορέων, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος υφαλμύρωσής τους να είναι ορατός, η υποβάθμιση του εδάφους κυρίως λόγω της προσθήκης αλάτων που είναι πηγή ερημοποίησης και διάβρωσης με αδόκιμες πρακτικές, η ρύπανση υπόγειων και επιφανειακών νερών, συνέπεια κυρίως των χρησιμοποιούμενων πρακτικών παραγωγής και διαχείρισης των αποβλήτων και η καταστροφή των υδροβιότοπων. Προκειμένου να κάνουμε την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των υδάτινων πόρων έχουμε πάρει μία σειρά από μέτρα και έχουμε ξεκάθαρες στρατηγικές, οι οποίες αποσκοπούν στη βελτίωση του υδάτινου ισοζυγίου, ιδίως μέσω της μείωσης της σπατάλης με δράσεις που αφορούν τον εκσυγχρονισμό των αρδευτικών δικτύων σε όλη τη χώρα και τη μετάβαση σε βελτιωμένες πρακτικές άρδευσης, τον εμπλουτισμό των υπόγειων υδροφορέων με μικρά έργα ορεινής και πεδινής υδρονομίας, τη στήριξη της καλλιέργειας ξερικών ή λιγότερο υδρόφιλων καλλιεργειών, καθώς επίσης και την υιοθέτηση των πρακτικών αγρανάπαυσης πέραν των υποχρεωτικών, τη βελτίωση της δασοκάλυψης ιδίως στις επικλινείς εκτάσεις, την απορρύπανση των νερών, που γίνεται κυρίως σε περιοχές που εμφανίζουν έντονα προβλήματα μέσω της στήριξης μεθόδων μείωσης των εφαρμοζόμενων ποσοτήτων νιτρικών και παρασιτοκτόνων πέραν των ελαχίστων επιτρεπτών –και θέλω να σας πω ότι σε πάρα πολλές περιοχές της χώρας εφαρμόζονται με μεγάλη επιτυχία προγράμματα απονιτρορύπανσης- την παροχή οικονομικών ενισχύσεων στους γεωργούς για την τήρηση των κανόνων περιβαλλοντικής διαχείρισης των εκμεταλλεύσεών τους στις λεκάνες απορροής και γενικότερα στα παραποτάμια και παραλίμνια οικοσυστήματα και τη δημιουργία, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο, τεχνητών υγρότοπων. Επίσης, θέλω να σας πω ότι πλέον αξιοποιούμε με τον καλύτερο τρόπο το πρόγραμμα «NATURA», έτσι ώστε και να προστατεύσουμε το περιβάλλον και να κάνουμε την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των υδάτινων πόρων. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Στρατάκης. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριε Υφυπουργέ, λυπάμαι που θα σας στεναχωρήσω, γιατί όλα αυτά τα οποία μας είπατε είναι ευχολόγια. Είναι ευχολόγια και γράφονται επανειλημμένα στα χαρτιά σε κάθε περίπτωση που μιλάμε για ένα τόσο σημαντικό θέμα, αλλά αποδεικνύεται στην πράξη ότι το θέμα του νερού, ενώ είναι τόσο μείζον θέμα, όπως και εσείς πολύ καλά λέτε, δεν είναι ψηλά στην πολιτική ατζέντα της Κυβέρνησης. Απόδειξη; Το ότι ήδη πριν από λίγες μέρες έγινε προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διότι, ενώ η οδηγία έχει ψηφιστεί από το 2003, εμείς δεν έχουμε κάνει ως χώρα καμία ουσιαστικά κίνηση προς την κατεύθυνση αυτή, ώστε να περιφρουρήσουμε αυτό το κοινωνικό αγαθό γιατί περί αυτού πρόκειται. Και δεν έχουμε κάνει καμία κίνηση, ούτε σε ό,τι αφορά τις υπηρεσίες που πρέπει να δημιουργηθούν ούτε σε ό,τι αφορά τις λεκάνες απορροής ούτε για την προστασία ούτε τίποτα, γιατί διαφορετικά, αν ίσχυαν όλα αυτά τα οποία λέτε και τα είχατε αποστείλει ως δράσεις και μέτρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ασφαλώς και δεν θα γινόταν καμία προσφυγή. Στην πράξη όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εμείς εδώ σήμερα με αυτήν την ερώτηση και εγώ προσωπικά θέλω να σας ευαισθητοποιήσω, γιατί πιστεύω ότι το ζήτημα του νερού είναι μεγάλο πρόβλημα. Δράττομαι της ευκαιρίας -μια και στο Προεδρείο είναι ο κ. Σούρλας- να πω ότι στην περιοχή της Θεσσαλίας η πτώση του υδροφορέα είναι δεκάδες μέτρα και δεν είναι μόνο στη Θεσσαλία αλλά σε πάρα πολλές περιοχές της χώρας μας. Καταλαβαίνουμε όλοι μας ότι υπάρχει μείζον πρόβλημα. Βέβαια, πρέπει να πούμε εδώ ότι η χώρα μας δεν είναι φτωχή σε νερά, είναι από τις χώρες που έχουν τις μεγαλύτερες βροχοπτώσεις, περίπου στα επτακόσια χιλιοστά, σε αντίθεση με άλλες χώρες που έχουν λύσει σε κάποιο βαθμό το πρόβλημα ενώ οι βροχοπτώσεις είναι πολύ χαμηλότερες. Άρα, λοιπόν, κύριε Υφυπουργέ θα ήθελα να παρακαλέσω επί της ουσίας να ασχοληθεί το Υπουργείο. Επί της ουσίας σημαίνει ότι λαμβάνουμε υπ' όψιν μας αυτά που έχουμε ψηφίσει εμείς εδώ, προσαρμόζοντας το εθνικό δίκαιο στις ευρωπαϊκές οδηγίες, λαμβάνουμε τα μέτρα που προβλέπουν και τις διαδικασίες που πρέπει να τηρούνται, ώστε από τη μία πλευρά να αποφεύγουμε τις ποινές που μας επιβάλλονται και από την άλλη να προστατεύουμε πραγματικά αυτό το μεγάλης σημασίας κοινωνικό αγαθό, προκειμένου να δώσουμε λύση σε προβλήματα που είναι υπαρκτά. Τα στοιχεία που αναφέρετε είναι σωστά. Είπατε ότι το 85% των υδάτων αξιοποιείται από τον αγροτικό τομέα. Όμως, με αυτή την τακτική που πάμε, φοβάμαι ότι οι νέες καλλιέργειες που πρέπει να δημιουργήσουμε και τα νέα δεδομένα που πρέπει να διαμορφώσουμε στον αγροτικό τομέα δεν μπορούν να επιτευχθούν με έλλειψη νερού. Γι’ αυτό ακριβώς κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει ο κύριος Υφυπουργός. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΣ (Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στη χώρα μας υπάρχει ένα παράδοξο φαινόμενο. Το φαινόμενο αυτό είναι από την μια μεριά ο υδροφόρος ορίζοντας συνεχώς να πέφτει και από την άλλη πλευρά πολύ μεγάλες ποσότητες νερού να χύνονται στη θάλασσα και να μην αξιοποιούνται. Αυτό συμβαίνει, διότι επί σειρά ετών δεν φροντίσαμε να αξιοποιήσουμε τους υδάτινους πόρους της χώρας, δεν φροντίσαμε να δημιουργήσουμε όλα εκείνα τα έργα υποδομής, τα οποία απαιτούνται, έτσι ώστε να συλλέγουμε το νερό και να το χρησιμοποιούμε στη γεωργία. Μικρά φράγματα, υδατοδεξαμενές ποτέ δεν κατασκευάστηκαν στη χώρα. Ακόμη πρέπει να πούμε ότι τα έργα που υπάρχουν στους Τ.Ο.Ε.Β. και στους Γ.Ο.Ε.Β. είναι σε πολύ κακή κατάσταση, με αποτέλεσμα να σπαταλώνται πλέον κάθε χρόνο μεγάλα ποσά για να μπορέσουμε να τα συντηρήσουμε. Εκείνο, λοιπόν, το οποίο κάναμε από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε είναι να τρέξουμε τις μελέτες και όπου βρήκαμε μελέτες να κάνουμε προκήρυξη έργων. Ήδη θέλω να σας πω ότι σε όλη τη χώρα κατασκευάζονται και φράγματα και μικρές δεξαμενές, έτσι ώστε να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο οι υδάτινοι πόροι της χώρας. Πέρα απ’ αυτό, πρέπει να σας πω ότι προγράμματα τα οποία βρήκαμε «στη ναφθαλίνη», όπως είναι τα προγράμματα της απονιτρορύπανσης, όπως είναι το πρόγραμμα «NATURA», είναι μια σειρά προγραμμάτων τα οποία πραγματικά προφυλάσσουν το περιβάλλον και πραγματικά αξιοποιούν τους υδάτινους πόρους της χώρας. Όλα αυτά τα έχουμε αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο και αυτό το γνωρίζουν οι αγρότες. Αξιοποιούμε τα προγράμματα αυτά, έτσι ώστε και να προστατεύσουμε το περιβάλλον αλλά και να πάμε σε καλλιέργειες οι οποίες να είναι φιλικές για το περιβάλλον, γιατί έτσι όπως πηγαίνουμε οδηγούμαστε σίγουρα σε καταστροφή του περιβάλλοντος και των καλλιεργειών της χώρας μας. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ. Εισερχόμεθα στη συζήτηση της δεύτερης με αριθμό 4155/3-11-2005 ερώτησης του πρώτου κύκλου της Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Λιάνας Κανέλλη προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, σχετικά με τη λήψη μέτρων για την αντιπλημμυρική προστασία της Ανατολικής Αττικής. Η ερώτηση της κυρίας συναδέλφου έχει ως εξής: «Ολόκληρη η περιοχή της Ανατολικής Αττικής είναι μια περιοχή όπου τα τελευταία χρόνια έχουν κατασκευαστεί μερικά από τα μεγαλύτερα και πιο δαπανηρά έργα όλης της χώρας, όπως η Αττική Οδός, το Αεροδρόμιο των Σπάτων, ολυμπιακές εγκαταστάσεις και δρόμοι. Αυτά όμως συνυπάρχουν με την αυθαίρετη δόμηση, το μπάζωμα των ρεμάτων και τη διαρκή αποψίλωση των δασών εξαιτίας των πυρκαγιών, των καταπατήσεων και της οικοπεδοποίησης. Πρόκειται για μια περιοχή εντελώς ανοχύρωτη από πλευράς αντιπλημμυρικής προστασίας. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας θέτουν την αντιπλημμυρική προστασία των κατοίκων και των περιουσιών τους σε δεύτερη μοίρα, με αποτέλεσμα ο λαός να πληρώνει πάντα βαρύτατο τίμημα για την αποκατάσταση των καταστροφών. Στην Ανατολική Αττική κυλούν τα 2/3 των ρεμάτων της Αττικής, πολλά από τα οποία είναι σήμερα μπαζωμένα και τσιμεντοποιημένα, με συνέπεια οι δίοδοι του νερού προς τη θάλασσα να είναι από ανεπαρκείς έως ανύπαρκτοι. Η περιοχή βρίσκεται μπροστά σε έναν διαρκή κίνδυνο πλημμυρών και κανένα μεγάλο έργο υποδομής και προστασίας δεν εκτελείται αυτήν τη στιγμή ούτε προβλέπεται στο ορατό μέλλον, αφού δεν υπάρχουν καν οι αναγκαίες μελέτες. Τα πιο έντονα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι περιοχές τις οποίες διαπερνούν ή καταλήγουν ρέματα ή έχουν γίνει διάφορα έργα χωρίς καμία αντιπλημμυρική προστασία. Τέτοιες περιοχές είναι του Μαραθώνα, της Ραφήνας, το Αεροδρόμιο, η Λεωφόρος Βάρης-Κορωπίου, η Λεωφόρος Μεσογείων, η Σαρωνίδα, η Ανάβυσσος, ο δρόμος Μαρκόπουλου-Κερατέας-Λαυρίου κ.α. Ερωτάται ο κύριος Υπουργός, ποια συγκεκριμένα μέτρα θα πάρει για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας στην Ανατολική Αττική, ώστε να πάψουν οι κάτοικοί της να κινδυνεύουν με κάθε νεροποντή». Θα απαντήσει ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κ. Ξανθόπουλος. Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κατ΄ αρχάς, πρέπει να ομολογήσουμε ότι, όπως έχω πει και άλλη φορά σε ανάλογες ερωτήσεις, πρώτον, η ερώτηση τιμά την κ. Κανέλλη και τους άλλους Βουλευτές για την ευαισθησία τους και δεύτερον, αναδεικνύει και ένα γεγονός του οποίου εγώ τουλάχιστον ως κάποιας ηλικίας εκτιμώ την πολιτική σημασία. Δηλαδή, ότι στο ισχύον σε όλο τον κόσμο σήμερα πρακτικώς σύστημα της ελεύθερης οικονομίας, τα έργα υποδομής τα οποία δεν είναι άμεσα ανταποδοτικά και δεν φαίνονται, υστερούν κατάφωρα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα, την οποία οφείλουμε να ομολογήσουμε. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Πράγματι, όπως πολύ σωστά επισημαίνετε, τα αντιπλημμυρικά έργα Ανατολικής Αττικής και όχι μόνο, υστερούν επίσης κατάφωρα έναντι των όσων έπρεπε να έχουν γίνει μέχρι σήμερα για να μην πνίγονται οι άνθρωποι σε κάθε πλημμύρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα σε γενικές γραμμές. Τώρα και για να αποδώσουμε και την εικόνα όπως ακριβώς έχει, θα ήθελα να πω ότι τα ολυμπιακά έργα είχαν και μια σειρά από σημαντικά έργα παράλληλα και αντιπλημμυρικά, για να καλύψουν όμως μόνο τη ζώνη την οποία εξυπηρετούσαν. Από εκεί και πέρα, οι αποδέκτες των ομβρίων που μαζεύονταν γύρω από τα μεγάλα ολυμπιακά έργα, κυρίως αυτοκινητόδρομους, πήγαιναν στα παλιά ρεύματα –εν πολλοίς μπαζωμένα- και από εκεί στη θάλασσα με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Πράγματι, αυτή είναι η γενική εικόνα. Επιπλέον, πράγματι, όπως επίσης έχουμε πει ξανά, η Αττική για να προστατευθεί από τις πλημμύρες αντιπλημμυρικά θέλει μια μεγάλη επένδυση ύψους περίπου κατ’ ελάχιστον 700.000.000 ευρώ η οποία αν δεν γίνει, θα λέμε τα ίδια πράγματα και τα επόμενα χρόνια. Αυτή η επένδυση θα γίνει μόνο αν μπει σε ένα πρόγραμμα, το οποίο θα την ολοκληρώσει σε έναν ορατό ορίζοντα -για παράδειγμα, έστω μιας δεκαετίας- γεγονός που σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα πρέπει να υλοποιούνται έργα τουλάχιστον 70.000.000 ευρώ σε σημερινές τιμές. Αυτό πράγματι δεν γίνεται μέχρι στιγμής και το λέω ευθέως. Ελπίζουμε βέβαια ότι θα γίνει με καλύτερες οικονομικές συνθήκες στο μέλλον. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού) Ειδικότερα τώρα θα μπορούσα να πω δύο πράγματα για τα επιμέρους ζητήματα. Πρέπει να σας πω ότι η ερώτησή σας είναι πραγματικά πολύ πλήρης και ακριβής. Επισημαίνετε τα πράγματα όπως ακριβώς έχουν. Όμως, θα πούμε μερικές άλλες αλήθειες που απαλύνουν λίγο τη σκληρότητα της πραγματικότητας και ξεκινάω από το ρέμα του Ποδονίφτη. Έγινε μία σήραγγα τριών χιλιομέτρων για να τον εκτρέψει -ως όφειλε- στο ρέμα Παναγίτσας, διευθετήθηκαν περίπου επτάμισι χιλιόμετρα από εκεί και κάτω μέχρι τις παρυφές του ρέματος Ραφήνας και πράγματι στο ρέμα Ραφήνας δεν έχει γίνει τίποτα. Εκεί υπάρχει σε εξέλιξη μια διαδικασία μελέτης, η οποία ελπίζουμε ότι όταν ολοκληρωθεί κάποια στιγμή να μπορέσει να υλοποιήσει ένα έργο που επιτέλους θα ανακουφίσει όλη την περιοχή. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού) Με τη σειρά που τα έχετε θέσει, πάμε στο ρέμα Ερασίνου που πιάνει τα Κεντρικά Μεσόγεια και το αεροδρόμιο και τα αποχετεύει. Η κατάσταση είναι περίπου ανάλογη. Εκπονείται μελέτη με τίτλο «Διευθέτηση ρέματος Ερασίνου» και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, θα έχουμε οριστική μελέτη για τη δημοπράτηση σε ένα με δύο χρόνια. Αυτή τη στιγμή, δυστυχώς έχει γίνει μόνο η προμελέτη και η οριοθέτηση του ρέματος Αγίου Γεωργίου και του ρέματος Μαλέξη. Αυτή είναι η εικόνα. Στη συνέχεια, πάμε στο Κέντρο Ιππασίας και στο Μαρκόπουλο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Υπουργέ, θα σας παρακαλούσα να συνεχίσετε στη δευτερολογία σας. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Βεβαίως, κύριε Πρόεδρε, θα συνεχίσω στη δευτερολογία μου. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει η κ. Κανέλλη, ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Οφείλω να ομολογήσω ότι η ευπρεπής παραδοχή μιας δραματικής πραγματικότητας καθιστά ευκολότερο το έργο. Κύριε Υπουργέ, παραδέχεστε ότι δεν έγινε τίποτα. Πανάκριβα έργα τα οποία θα διαφήμιζαν τη χώρα στο εξωτερικό δεν έγιναν αφορμή, κύριε Πρόεδρε, για να ξοδευτούν κονδύλια και να προστατευθεί ο λαός, ο οποίος εν τέλει δια των ζημιών καταβάλει ο ίδιος, και ως φορολογούμενος και ως πληγείς, το κόστος κάποιων έργων τα οποία έχουν υψηλότατη ανταποδοτικότητα για τους αναδόχους ή κατασκευαστές και μηδενική για τους πολίτες. Ωστόσο, η έννοια της αντιπλημμυρικής προστασίας σε ένα υπερφορτωμένο με κατασκευές, με τσιμέντο και άναρχη δόμηση, απίστευτα μεγάλο πληθυσμιακά Λεκανοπέδιο, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί -και χαίρομαι που συμφωνείτε- με τη διαδικασία του by-pass. Δεν μπορεί να κάνουμε by-pass σε μια περιοχή. Άρα, εμείς ζητάμε κάτι πολύ συγκεκριμένο -και αυτό είναι δουλειά της Πολιτείας- ανεξαρτήτως των κονδυλίων για τα οποία θέλω να πιστεύω ότι λογικά δεν θα υπήρχε αντίρρηση. Η αγορά μπορεί να είχε αντίρρηση, αλλά από τη Βουλή και τα πολιτικά κόμματα αποκλείεται να υπήρχε αντίρρηση σε έναν μακρόπνοο σχεδιασμό. Πρώτον, λοιπόν, πρέπει να επικαιροποιήσουμε τις μελέτες. Η μελέτη πρέπει να είναι συνολική και όχι αποσπασματική για το Λεκανοπέδιο σε συνεργασία με τους ειδικούς φορείς και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεύτερον, πρέπει να θεσμοθετήσουμε έναν φορέα, κύριε Υπουργέ. Αν δεν θεσμοθετηθεί ένας φορέας ο οποίος να μελετά και να μπορεί να διεκπεραιώνει τη στοιχειώδη θωράκιση του Λεκανοπεδίου, η οποία θα πρέπει να παρακολουθείται και να ελέγχεται από τη Βουλή επί μια δεκαετία, δεν κάνουμε τίποτα. Τρίτον, ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει. Άρα, η διαδικασία της μελέτης είναι μια διαδικασία η οποία μπορεί, αφού υπάρξει ο φορέας, και να ιεραρχηθεί και να κοστολογηθεί εγκαίρως και να μην κοστίζει πολλά πράγματα και κυρίως, να μην είναι το άλλοθι αυτής, της επόμενης ή της οποιασδήποτε κυβέρνησης για να καταναλώνει το χρόνο ο οποίος όσο κυλάει θα επιβαρύνει τους πολίτες, θα εξαθλιώνει το λαό και θα πηγαίνει πίσω τον προγραμματισμό σε μια εικοσαετία. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όταν καταναλώνεται και εμπορευματικό όταν το διαπραγματεύεται η Ε.Υ.Δ.Α.Π. ή οποιοσδήποτε άλλος με την απελευθέρωση στα χρηματιστήρια. (Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Πρόεδρος της Βουλής κα ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ) Παραμένει όμως δώρο Θεού που μετατρέπεται σε κατάρα όταν πέφτει ανεξέλεγκτα και δεν μπορεί κάποιος να το διαχειριστεί. Κατ’ αυτήν την έννοια, ένας φορέας, ένας μακρόπνοος σχεδιασμός, οι επικαιροποιημένες μελέτες που θα ήταν εγκαίρως καταρτισμένες και κυρίως μια συνολική λύση, ίσως να αποτελούσαν μια ελπίδα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Τουλάχιστον, η νομοθετική συνείδηση αυτού του τόπου να μην έχει το άλλοθι να ζητάει μια συγνώμη επί πτωμάτων ή χαμένων περιουσιών. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο κ. Ξανθόπουλος. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Ήθελα να πω στην κυρία Κανέλλη ότι αυτός ο φορέας θεσμοθετήθηκε από το 1999 και είναι το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. –δυστυχώς για το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.. Τότε, αφαιρέθηκε από την Ε.ΥΔ.Α.Π. η σχετική ευθύνη που είχε μία υποδομή και πέρασε σε έναν άλλο φορέα που ήταν ανέτοιμος για κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα ακόμα και οι μελέτες της Ε.ΥΔ.Α.Π. τότε να σταματήσουν και να τις παραλάβουμε εμείς μόλις πρόσφατα με υπογραφές του κ. Σουφλιά. Χάθηκαν, δηλαδή, έξι χρόνια! Τώρα όμως υπάρχει φορέας και την ευθύνη την έχουμε αποκλειστικά εμείς. Άρα, οφείλουμε να κάνουμε αφενός μεν μία συνολική μελέτη -η οποία γίνεται- για να ιεραρχήσει τα πράγματα και να μπορέσει να δώσει πράγματι μια μακροπρόθεσμη λύση και να τεκμηριώσει και την αίτηση χρημάτων συνολικά και μακροπρόθεσμα και δεύτερον βέβαια, να πιέσουμε ασφυκτικά για χρήματα που δυστυχώς δίνονται από εθνικούς πόρους. Δράττομαι της ευκαιρίας της παρουσίας του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών για να του θέσω και εγώ το εξής αίτημα: Θέλουμε 70.000.000 το χρόνο γι’ αυτά τα έργα, κυρία Κανέλλη, επί δέκα χρόνια. Αν αυτό δεν γίνει, όπως πολύ σωστά είπατε, θα συνεχίσουμε να ταλαιπωρούμαστε και κυρίως οι φτωχοί άνθρωποι –όχι εμείς, γιατί εκεί που μένω εγώ δεν θα ταλαιπωρούμαι και το λέω με ντροπή μου- για τους οποίους πράγματι δεν υπάρχει ανταπόδοση, παρά μόνο η υποχρέωση της πολιτείας να τους προστατεύσει. Έχω και άλλα στοιχεία να σας δώσω σχετικά με τα έργα που είναι σε εξέλιξη, αλλά θα σας πω με δύο λόγια ότι εξαντλούμε τις δυνατότητές μας για μελέτες τώρα, για να ξεκινήσουμε κάποτε επιτέλους τα έργα και να πιέσουμε όλοι μαζί να πάρουμε τα χρήματα, για να μπορέσουμε πράγματι να πούμε ότι σε δέκα χρόνια τουλάχιστον θα έχουμε θωρακίσει την Αττική αντιπλημμυρικά. Σας ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστούμε τον κύριο Ξανθόπουλο. Με την απάντηση αυτή, ολοκληρώθηκε η συζήτηση των αναφορών και ερωτήσεων. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη. Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Φόρος Προστιθέμενης Αξίας στις νέες οικοδομές, μεταβολές στη φορολογία κεφαλαίου και άλλες διατάξεις». Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο; ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία. Του ιδίου Υπουργείου. Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί-Δ.Ε.Κ.Ο.». Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο; ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία. Υπουργείου Ανάπτυξης. Ενιαία συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Απελευθέρωση αγοράς φυσικού αερίου», σύμφωνα με τα άρθρα 72, παράγραφος 4 του Συντάγματος και 108, παράγραφος 7 του Κανονισμού της Βουλής. Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο; ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία. Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση της από 31 Οκτωβρίου 2005 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Παράταση της αναστολής ισχύος των διατάξεων του ν. 3310». Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο; ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία. Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Δομή και λειτουργία της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης». Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο; ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τη συνήθη διαδικασία. Κύριοι συνάδελφοι, επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: «Φόρος Προστιθέμενης Αξίας στις νέες οικοδομές, μεταβολές στη φορολογία κεφαλαίου και άλλες διατάξεις». Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο; ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Κατά πλειοψηφία. ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Κατά πλειοψηφία. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό και στο σύνολο κατά πλειοψηφία. Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Φόρος Προστιθέμενης Αξίας στις νέες οικοδομές, μεταβολές στη φορολογία κεφαλαίου και άλλες διατάξεις», έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία σε μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής: ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου. ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το Σώμα παρέσχε τη ζητηθείσα εξουσιοδότηση. Επανερχόμεθα στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί Δ.Ε.Κ.Ο.». Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος ορίζει ως ειδικό αγορητή τον Βουλευτή κ. Τζέκη. Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξανδρος Αλαβάνος ορίζει ως ειδικό αγορητή το Βουλευτή κ. Ιωάννη Δραγασάκη. Η Διάσκεψη των Προέδρων έχει αποφασίσει στη συνεδρίασή της στις 8.12.2005 τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού σε τρεις και αν χρειαστεί, σε τέσσερις συνεδριάσεις. Υπάρχει κάποια παρατήρηση, κάποια αλλαγή επί του νομοσχεδίου από μέρους της Κυβέρνησης; Κύριε Υπουργέ, έχετε να κάνετε καμία διόρθωση; ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Όχι, κυρία Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Επομένως, προχωρούμε στη συζήτηση του νομοσχεδίου. Το λόγο έχει ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Τασούλας. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ: Με το νομοσχέδιο που εισάγεται σήμερα στην Ολομέλεια για τις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς επιχειρείται μία σημαντική μεταρρυθμιστική τομή στον τομέα της οικονομίας και στον τομέα της ασκήσεως εποπτείας εκ μέρους του κράτους έναντι των κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών για πρώτη φορά από τη σύσταση αυτών των νομικών προσώπων. Είναι γνωστό ότι η πολιτεία προκειμένου να επιτελέσει κατά αποτελεσματικότερο τρόπο τους πολιτειακούς στόχους της, κατέφυγε στη δημιουργία ενός νομικού ερμαφροδιτισμού που είναι οι Δ.Ε.Κ.Ο., διότι θεωρούνται ότι υπάγονται στο δημόσιο τομέα ως προς την επιτέλεση των στόχων τους, αλλά λειτουργούν συχνά με κανόνες ιδιωτικής οικονομίας, προκειμένου να αποφευχθεί η εμπλοκή τους στη γραφειοκρατία, στο δημόσιο λογιστικό και στις αγκυλώσεις με τις οποίες συνήθως λειτουργεί μία εν στενώ νοούμενη δημόσια υπηρεσία. Οι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί δεν είναι ελληνική επινόηση, είναι όμως ελληνική επινόηση το γεγονός ότι αυτονομήθηκαν, μετατράπηκαν σε οάσεις όχι αποτελεσματικότητος, διότι σήμερα δεν θα ήταν αντικείμενο της παρούσης νομοθεσίας, αλλά σε οάσεις ειδικής προνομιακής μεταχειρήσεως των εργαζομένων σε αυτές, αλλά και εκείνων οι οποίοι συναλλάσσοντο μαζί τους, ιδίως στον τομέα των προμηθειών τους. Η πολιτεία με την παρούσα νομοθετική ρύθμιση δεν προβαίνει μόνο σε μία ισχυρή τομή στην οικονομία, αλλά προβαίνει και σε μία εφ’ άπαξ σημαντικότατη μορφή αποκρατικοποιήσεως, γιατί με την ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου όλες οι Δ.Ε.Κ.Ο. οι οποίες είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο αυτομάτως δραπετεύουν από τους κανόνες του δημόσιου τομέα και αποδίδονται στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του ιδιωτικού τομέα. Οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί στην Ελλάδα δεν είναι μόνο επινόηση του νομοθέτη ή του κρατικού παράγοντα για να επιτελέσει αποτελεσματικότερα τους στόχους του -δηλαδή λειτουργούν αποτελεσματικότερα τα ΕΛ.ΤΑ. από την διεύθυνση των 3Τ άλλοτε στο Υπουργείο Μεταφορών ή αποτελεσματικότερα λειτουργεί ο Οργανισμός Προωθήσεως Εξαγωγών ως ανώνυμη εταιρεία έναντι της Διευθύνσεως Εκθέσεων, η αλήστου μνήμης Διεύθυνση Εκθέσεων του αλήστου μνήμης Υπουργείου Εμπορίου ή «Υπουργείου Εμποδίου», όπως ελέγετο- αλλά είναι συγχρόνως και ένας τομέας η έκταση του οποίου, η ανάμειξη του οποίου στην εθνική οικονομία επηρεάζει τη ζωή όλων μας. Τα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών των Δ.Ε.Κ.Ο. επηρεάζουν τον τιμάριθμο, συνεπώς, επηρεάζουν τον πληθωρισμό. Οι καταπτώσεις των εγγυήσεων των Δ.Ε.Κ.Ο. από τα δάνεια τα οποία έχουν πάρει με τις εγγυήσεις του δημοσίου επηρεάζουν το δημόσιο χρέος. Τα λειτουργικά τους αποτελέσματα επηρεάζουν το έλλειμμα. Η εισοδηματική τους πολιτική επηρεάζει τα οικονομικά του κράτους. Όλη η λειτουργία τους εν σχέσει με την παροχή των υπηρεσιών τους επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Γι’ αυτό θα πρέπει για πρώτη φορά με αποφασιστικότητα η λειτουργία τους, η μορφή τους, η εποπτεία τους να ενταχθούν κάτω από μία κρατική παρακολούθηση, προκειμένου οι επιπτώσεις αυτής της λειτουργίας να μην είναι δυσάρεστες για την εθνική οικονομία. Οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί δεν αποτελούν μόνο πεδίο ασκήσεως πολιτειακής λειτουργίας, αλλά αποτελούν και πεδίο διαχείρισης χρημάτων του ελληνικού λαού. Δεν είναι ακριβώς επιχειρήσεις με την έννοια που είναι μία αμιγώς ιδιωτική επιχείρηση, αλλά είναι επιχειρήσεις οι οποίες λειτουργούν με χρηματοδότηση του κράτους και μέχρι πρότινος εκείνες οι οποίες παρουσίαζαν θετικά οικονομικά αποτελέσματα, τα παρουσίαζαν όχι λόγω κάποιας εντυπωσιακής διαχειριστικής ικανότητας των διοικήσεων όσο λόγω της μονοπωλιακής θέσεώς τους στην οικονομία, την οποία μονοπωλιακή θέση είχαν από τον συστατικό τους νόμο ή από την κρατική προστασία η οποία νόμιμα τους παρείχετο έως πρότινος. Δεν είναι συνεπώς οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί ισοπαλείς μορφές επιχειρηματικής δραστηριότητας με εκείνες του αμιγώς ιδιωτικού τομέα, ώστε να αξιώνει κάποιος για τις διοικήσεις τους ή για την άσκηση της διαχειρίσεώς τους και της διευθύνσεώς τους να υπάρχει μία πλήρης ελευθερία και να μην υπόκεινται στον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας, η οποία είναι και η μόνη δημοκρατικά υπόλογη για τη διαχείριση των Δ.Ε.Κ.Ο.. Υπ’ αυτήν την έννοια κατά καιρούς επιχειρήθηκε από την πολιτεία να τεθεί έλεγχος στις Δ.Ε.Κ.Ο. και να υπαχθούν στην ασκούμενη οικονομική και εισοδηματική κυβερνητική πολιτική. Υπήρξαν νόμοι και υπήρξε και συρροή εγκυκλίων οι οποίες κάθε χρόνο περί τον μήνα Ιούνιο ή αρχές Ιουλίου απεστέλλοντο στις διοικήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο. από το Υπουργείο Οικονομίας, από τη Διεύθυνση Εποπτείας Δ.Ε.ΚΟ.. Υπήρχαν και υπαγορεύσεις και συστάσεις όχι μόνο για την ακολουθησόμενη από αυτές εισοδηματική πολιτική, αλλά και συστάσεις για την τιμολογιακή πολιτική τους και για την πολιτική ενδιάμεσων παροχών προς το προσωπικό και για την πολιτική δανεισμού τους και για την πολιτική προσλήψεων και για όλες τις μορφές με τις οποίες ασκούσαν τις αρμοδιότητές τους οι διοικήσεις τους. Παρά ταύτα οι Δ.Ε.Κ.Ο. εξακολούθησαν να αποτελούν μέσα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ένα είδος μηχανισμού ο οποίος πάντα αντιστεκόταν στην ακολουθούμενη εισοδηματική και οικονομική πολιτική. Πάντα παρείχαν προνομιακές μεταχειρίσεις στο προσωπικό τους το οποίο αποτελούσε αριθμητικά μία μειοψηφία μεν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά μία προνομιούχο μειοψηφία. Σπανίως οι Υπουργοί οι οποίοι επόπτευαν τις Δ.Ε.Κ.Ο. είχαν τη διάθεση να εκχωρήσουν αυτή την εποπτεία διότι μέσα από τις Δ.Ε.Κ.Ο. ησκείτο και το παιχνίδι της λεγόμενης προσωπικής πολιτικής ισχύος, το οποίο ήταν αποτελεσματικότερο επειδή ακριβώς είχαν εξέλθει του στενού δημόσιου τομέα και δεν είχαν εκείνους τους περιορισμούς που είχε το Υπουργείο εν τη στενή εννοία του. Η Κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο θεσπίζει κανόνες εποπτείας των Δ.Ε.Κ.Ο. οι οποίοι αφορούν τους κανόνες εποπτείας που κατά καιρούς επιχειρήθηκε να μπουν και δεν κατέστη δυνατόν να τηρηθούν. Ορίζεται πρώτα απ’ όλα ότι δημόσια επιχείρηση είναι κάθε ανώνυμη εταιρεία στην οποία το δημόσιο ασκεί αποφασιστική επιρροή. Περιγράφεται και ορίζεται η έννοια της αποφασιστικής επιρροής με βάση ήδη ψηφισμένο νόμο του 2002 τον ν.2992 ο οποίος παρείχε κίνητρα στην επιχειρηματικότητα και ενσωματώνει στο εσωτερικό δίκαιο τη σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεταφέρουμε με τον ορισμό της δημόσιας επιχείρησης σήμερα στο άρθρο 1 τους ορισμούς της κοινοτικής οδηγίας για το τι είναι δημόσια επιχείρηση και τι συνιστά άσκηση αποφασιστικής επιρροής του δημοσίου πάνω στη δημόσια επιχείρηση. Με το νομοσχέδιο που συζητάμε, θεωρήθηκε εσφαλμένα και δημαγωγικά ότι τάχα υπαίτιοι για τη διαχειριστική κακοδαιμονία των Δ.Ε.Κ.Ο. είναι οι εργαζόμενοι και ότι συνεπώς το κράτος θα περιστείλει τα δικαιώματά τους. Δεν περιστέλλεται κανένα δικαίωμα των εργαζομένων στις Δ.Ε.Κ.Ο. Αντιθέτως αν περιστέλλονται δικαιώματα, εάν ασκείται έλεγχος μετά συνεπειών για πρώτη φορά, αυτό γίνεται για τις διοικήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο. οι οποίες θα κληθούν από την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου και από τη δημοσίευσή του στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης να προχωρήσουν σε ένα καταιγισμό λήψεως μέτρων, ψηφίσεως κανονισμών, καταστατικών, επιχειρησιακών και στρατηγικών σχεδίων, σε ένα καταιγισμό υποχρεώσεων ο οποίος έχει και προθεσμίες. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι όλες αυτές οι υποχρεώσεις στις οποίες θα υπόκεινται από δω και πέρα οι διοικήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο. αυτές επιβαρύνουν, αυτές θέτουν υπό έλεγχο και αυτές κρίνουν με επιπτώσεις όχι μόνο στη χρηματοδότησή τους αλλά και στην ίδια τη διατήρηση της θέσεώς τους εις τρόπον ώστε να δύναται κανείς, εάν θέλει να είναι αντικειμενικός, να πει ότι εάν κάποιον επιβαρύνει αυτό το νομοσχέδιο για πρώτη φορά, αυτός δεν είναι οι εργαζόμενοι, αλλά οι διοικητές και οι διευθύνοντες σύμβουλοι των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Γιατί όταν πράγματι οι διοικήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών από την 1η του έτους πρέπει να συντάξουν νέα καταστατικά, νέους κανονισμούς διοικητικού συμβουλίου, νέους χάρτες υποχρεώσεων προς τους καταναλωτές, στρατηγικά και επιχειρησιακά σχέδια προσαρμοσμένα στα τομεακά σχέδια των Υπουργείων που εποπτεύουν τις Δ.Ε.Κ.Ο., νέους κανονισμούς προσωπικού και να συστήσουν μηχανισμούς και υπηρεσίες εσωτερικού ελέγχου το πολύ μέσα σε μια εννιάμηνη προθεσμία αντιλαμβάνεται κανείς ότι για πρώτη φορά έχουμε μετρήσιμες υποχρεώσεις, βαρύτατες υποχρεώσεις των διοικήσεων των Δ.Ε.Κ.Ο. Για πρώτη φορά οι Δ.Ε.Κ.Ο. υπάγονται σε εκείνους τους μηχανισμούς εποπτείας με τη δημιουργία διϋπουργικής επιτροπής Δ.Ε.Κ.Ο. και ειδικής γραμματείας Δ.Ε.Κ.Ο. που γίνεται στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών. Η εποπτεία αυτή παύει να είναι φιλολογική ή ευχολογική και γίνεται πραγματική όχι για να καταπιέσει δήθεν δικαιώματα εργαζομένων, αλλά για να πραγματώσει για πρώτη φορά από συστάσεως της πρώτης Δ.Ε.Κ.Ο. στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια, το δημοκρατικό έλεγχο εκείνων οι οποίοι είναι υπόλογοι έναντι της κοινής γνώμης για τη σωστή και νοικοκυρεμένη διαχείριση των δημόσιων επιχειρήσεων. Μία είναι η βασική διάκριση που γίνεται στο νομοσχέδιο μεταξύ των δημόσιων επιχειρήσεων. Είναι η διάκριση που γίνεται μεταξύ εκείνων των δημόσιων επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο και εκείνων οι οποίες δεν είναι. Για πρώτη φορά επίσης ορίζεται ότι το νεοπροσλαμβανόμενο προσωπικό και στις δύο κατηγορίες αυτών των δημοσίων επιχειρήσεων δεν θα είναι προσωπικό το οποίο θα συνεχίσει μία γραμμική ευθεία των δικαιωμάτων που ταυτίζονται με δικαιώματα μονιμότητας, αλλά θα είναι προσωπικό το οποίο θα προσλαμβάνεται με βάση το ιδιωτικό δίκαιο. Θα έχει όλες τις κατοχυρώσεις και τα δικαιώματα που έχουν εκατομμύρια Έλληνες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Τονίζεται επίσης ότι αυτή η καινοτομία δεν θα γίνει σε βάρος της αντικειμενικότητας στην πρόσληψη διότι οι προσλήψεις και στις δύο περιπτώσεις θα εξακολουθούν να βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Α.Σ.Ε.Π.. Με το ίδιο νομοσχέδιο για πρώτη φορά γίνεται μετά συνεπειών, μετά επιπτώσεων η τήρηση των υποχρεώσεων που τίθενται στις διοικήσεις. Οι διοικήσεις που δεν θα τηρήσουν τις υποχρεώσεις που ανέφερα προηγουμένως, τα νέα καταστατικά τα προσαρμοσμένα στο νόμο, τους νέους κανονισμούς λειτουργίας των διοικητικών συμβουλίων που θα καθορίζουν την περιγραφή των υποχρεώσεων του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου, την κατάρτιση των επιχειρησιακών και στρατηγικών σχεδίων την τήρηση της εισοδηματικής πολιτικής, θα υπόκεινται σε επιπτώσεις που αφορούν περικοπές χρηματοδοτήσεων των φορέων στους οποίους προϊστανται, με άρση της χορηγήσεως της εγγυήσεως του δημοσίου για τους δανεισμούς τους, αλλά και με την απόλυση αυτών των διοικήσεων οι οποίες δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Για πρώτη φορά επίσης όχι εν ονόματι ενός ευτελούς λαϊκισμού, αλλά εν ονόματι της παραδοχής ότι οι διοικούντες τις Δ.Ε.Κ.Ο. διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και δεν ρισκάρουν τα χρήματα της οικογενείας τους ή τα χρήματα της δικής τους επιχειρηματικής δραστηριότητας, οι διοικήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο. υπόκεινται σε οροφή ως προς τις αποδοχές τους που είναι οι αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου βάσει του παρόντος νόμου. Για πρώτη φορά τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων και οι διοικήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο. δεν θα μπορούν να είναι μέλη διοικητικών συμβουλίων ή διευθύνοντες σύμβουλοι σε άλλες Δ.Ε.Κ.Ο. καταργουμένης έτσι της πολυθεσίας αυτών των στελεχών. Επίσης, καταργούνται με τον παρόντα νόμο και όλα τα άλλα ισοδύναμα με μισθοδοτικά προνόμια, παραχωρήσεις και δικαιώματα τα οποία έχουν και τα οποία είναι αποτιμητά σε χρήμα. Επαναλαμβάνω, ότι αυτή η μεταχείριση των διοικήσεων των Δ.Ε.Κ.Ο. από την πολιτεία, από τη νομοθετούσα πολιτεία, που είμαστε εδώ εμείς σήμερα, δεν συνιστά μία υπακοή σε ένα λαϊκιστικό κέλευσμα ότι αυτοί παίρνουν πολλά χρήματα, ούτε συνιστά μία κοντόθωρη θεώρηση του γεγονότος ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα με τους άλλους διοικητές άλλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, αλλά κατά την άποψή μας συνιστά προσαρμογή στο μοναδικό γεγονός που ισχύει γι’ αυτές τις επιχειρήσεις, ότι ναι μεν για λόγους λειτουργικότητας και ευελιξίας λειτουργούν με βάση κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά δεν πρέπει κανείς όταν λαμβάνει θέσεις σ’ αυτές τις Δ.Ε.Κ.Ο. να λησμονεί ότι δεν ρισκάρει τα χρήματά του αλλά ρισκάρει κυρίως τα χρήματα του ελληνικού λαού, τα οποία και πρέπει πρώτος μέσα από τη δική του συμπεριφορά να αποδείξει ότι σέβεται και ότι είναι ύψιστη τιμή πέραν της μισθοδοσίας να διαχειρίζεσαι μία δημόσια επιχείρηση και οργανισμό ο οποίος επιτελεί κοινωφελείς σκοπούς. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε εισηγητά, σας παρακαλώ ολοκληρώστε! ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ: Επίσης, με το παρόν νομοσχέδιο ρυθμίζεται και το επίμαχο θέμα των εργασιακών σχέσεων στις Δ.Ε.Κ.Ο. κατά τρόπο ο οποίος συνάδει και με τη νομιμότητα τη συνταγματική αλλά και με την προγενέστερη πρακτική. Οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί θα πρέπει από της ψηφίσεως του νομοσχεδίου να προβούν σε συντάξεις νέων κανονισμών εργασίας και θα πρέπει αυτό να υπαχθεί σε μία καταληκτική προθεσμία τετράμηνη, η οποία και θα δίνει το δικαίωμα μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα στις διοικήσεις και τους εργαζομένους να καταλήξουν στους νέους κανονισμούς προσωπικού, διαφορετικά επεμβαίνει η πολιτεία μέσω της νομοθετούσης μορφής της και λύνει αυτό το θέμα ώστε να αποκτηθούν νέοι κανονισμοί προσωπικού. Με το νομοσχέδιο αυτό γίνεται μία σημαντική τομή εκεί που στο παρελθόν απλώς κάποιοι ευχήθηκαν ή υποδύθηκαν ότι κάνουν τομή. Και γίνεται μία σημαντική τομή όχι όπως ελέχθη επειδή θα ψηφιστεί από τη Βουλή, αλλά επειδή η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη αυτόν το νόμο να τον εφαρμόσει. Γι’ αυτό και αξίζει να τον στηρίξουμε, για να αλλάξει το τοπίο στις Δ.Ε.Κ.Ο. και να συμβάλουν για πρώτη φορά συντονισμένα και συστηματικά στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Ευάγγελος Παπαχρήστος έχει το λόγο. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι τυχαίο ότι η Κυβέρνηση φέρνει αυτό το νομοσχέδιο μέσα στην περίοδο που συζητούμε τον προϋπολογισμό. Είναι μία απέλπιδα προσπάθεια της Κυβέρνησης να επιμερίσει την προσοχή του κοινού από τον προϋπολογισμό, έναν προϋπολογισμό με αστερίσκο, έναν προϋπολογισμό που στην ουσία καθαυτός δεν θα εφαρμοστεί αλλά που θα περιμένουμε τον Ιανουάριο να μας έρθει ένας καινούργιος προϋπολογισμός από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως έγινε και πέρυσι. Είναι η απέλπιδα προσπάθεια της Κυβέρνησης να πάρει την προσοχή από τον προϋπολογισμό και δεν χάνει ευκαιρία να «γαργαλάει» την κοινή γνώμη, είτε με τα «γάλατα» και μας επαναφέρει στην εποχή του «γαργάλα τα» του Αθανασιάδη Νόβα είτε με κάθε ευκαιρία. Αυτό το νομοσχέδιο, όμως, είναι και αποδεικτικό, όπως είναι και αποδεικτικός ο προϋπολογισμός της ίδιας λογικής, μιας λογικής αντιλαϊκής, μιας λογικής αντιαναπτυξιακής, μιας λογικής κοινωνικά ανάλγητης. Όπως είπα και στην επιτροπή, αν θελήσουμε να χαρακτηρίσουμε αυτό το νομοσχέδιο, θα έλεγα ότι είναι ένα ιδιόμορφο βαλκανικό κράμα ενός αναχρονιστικού πελατειακού κρατισμού -και αυτό φαίνεται, για όποιον ρίξει μια επιπόλαια έστω ματιά στα ζητήματα της οργάνωσης των Δ.Ε.Κ.Ο. και της εταιρικής διακυβέρνησης- και από την άλλη ενός αγοραίου νεοσυντηρητισμού στα ζητήματα που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις που θέλουν να μας πάνε πίσω από τις κατακτήσεις του ευρωπαϊκού εργασιακού πολιτισμού στην εποχή ενός εργασιακού μεσαίωνα. Αυτό το νομοσχέδιο θα πάρει τη θέση του πλάι στα άλλα αντιλαϊκά νομοσχέδια τα οποία είχε βαφτίσει η Κυβέρνηση ως το πρώτο κύμα των μεταρρυθμίσεων. Θα πάρει τη θέση του πλάι στα νομοσχέδια της αύξησης της υπερεργασίας, της μείωσης της αμοιβής για τις υπερωρίες, της κατάργησης του ωραρίου με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τα νομοσχέδια του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και τα διάφορα νομοσχέδια κομματικοποίησης της δημόσιας διοίκησης. Και όπως το πρώτο κύμα των αντιλαϊκών μέτρων που βάφτισε μεταρρύθμιση απέτυχαν και δεν έχουν κατορθώσει να εφαρμοστούν, έτσι θα αποτύχει και το δεύτερο κύμα. Αυτό το νομοσχέδιο διαπνέεται από έναν αναχρονιστικό κρατισμό στα ζητήματα της εταιρικής διακυβέρνησης. Γιατί την στιγμή που οι δημόσιες επιχειρήσεις καλούνται να κινηθούν σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, έρχεται αυτό το νομοσχέδιο να αποδυναμώσει την ανεξαρτησία των διοικήσεων και να συγκεντρώσει τις εξουσίες σε μία ειδική γραμματεία που μετατρέπεται σε έναν καθολικό αυταρχικό μάνατζερ όλων των Δ.Ε.Κ.Ο.. Αυτή η αποδυνάμωση των αρμοδιοτήτων των διοικήσεων επιχειρείται πίσω από ένα παραλήρημα λαϊκισμού στην προσπάθεια που κάνει η Κυβέρνηση να καλύψει τις κάρτες του Μηλιάκου, την αύξηση των αποδοχών των Λιναδάκηδων και την αύξηση κατά 30% των συμβούλων των Υπουργών. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Ο Μηλιάκος δεν τις χρησιμοποίησε! ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Πίσω από αυτό το παραλήρημα λαϊκισμού, η Κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει πλαφόν στις απολαβές των προέδρων και των διευθυνόντων συμβούλων. Καταργεί τις όποιες επιπλέον αποδοχές, αλλά το κυριότερο καταργεί οποιαδήποτε στοιχειώδη κατοχύρωσή τους. Τους προσλαμβάνουν και τους απολύουν χωρίς αποζημίωση. Το πιο ουσιαστικό όμως σ’ αυτήν την επιχείρηση είναι ότι καταργεί τα συμβόλαια διαχείρισης που προέβλεπε ο ν. 2414/96, που προέβλεπαν στόχους και δείκτες με βάση τους οποίους θα αξιολογούνται οι διοικήσεις. Σας ερωτώ, κύριοι συνάδελφοι, ποιος σοβαρός μάνατζερ από τον ιδιωτικό τομέα θα έρθει ως διευθύνων σύμβουλος ή πρόεδρος σε μία τέτοια Δ.Ε.Κ.Ο.; Υποπτεύομαι ότι δύο είναι οι περιπτώσεις: Η πρώτη περίπτωση είναι τα κομματικά στελέχη, που αφού απέτυχαν στις εκλογές ως υποψήφιοι Βουλευτές ή συνταξιούχοι πολιτευτές, θα έρθουν να γίνουν διευθύνοντες σύμβουλοι και πρόεδροι των Δ.Ε.Κ.Ο. απόλυτα εξαρτημένοι και όμηροι των Υπουργών. Παίρνοντας υπ’ όψιν ότι το ίδιο νομοσχέδιο προβλέπει χαλάρωση στις προσλήψεις και στις απολύσεις, θα έχουμε ένα όργιο ρουσφετολογικών διορισμών και αυθαίρετων απολύσεων. Δηλαδή με αυτό το νομοσχέδιο έχουμε την προσπάθεια από τη Νέα Δημοκρατία να στήσει ένα μηχανισμό κομματικής άλωσης των Δ.Ε.Κ.Ο.. Όλοι μας γνωρίζουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι μια από τις βασικές κακοδαιμονίες των Δ.Ε.Κ.Ο. ήταν οι ρουσφετολογικές τους προσλήψεις. Ο δεύτερος λόγος που μπορεί κάποιος από τον ιδιωτικό τομέα να έρθει να δουλέψει κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι μόνο εάν βάζει το χέρι στο «μπεζεκτά» και, όπως είπε πολύ εύστοχα στην Επιτροπή ο κ. Γείτονας, αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί μια πρόκληση στα «λαμόγια» να έρθουν να πλαισιώσουν τις διοικήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο.. Η άλλη πλευρά, όμως, του κρατισμού είναι η συγκέντρωση των εξουσιών στη διυπουργική επιτροπή και στον εκτελεστικό της βραχίονα, που είναι η ειδική γραμματεία των Δ.Ε.Κ.Ο.. Με αυτό το νομοσχέδιο επιχειρείται να μπουν οι Δ.Ε.Κ.Ο. κάτω από τον ασφυχτικό έλεγχο της κεντρικής διοίκησης. Όπως αναφέρεται και είναι αποκαλυπτικό, τι θα πρέπει να τηρούν; Την εισοδηματική πολιτική της Κυβέρνησης. Αυτό είναι το επίδικο γι΄ αυτόν τον εναγκαλισμό, για να μπορεί να κάνετε την ίδια εισοδηματική πολιτική, μείωση των πραγματικών αποδοχών των εργαζομένων. Όμως, με τι θα υποταχθούν οι Δ.Ε.Κ.Ο. σε αυτές τις επιταγές, σε αυτόν τον ασφυκτικό εναγκαλισμό; Με την πρόβλεψη δρακόντειων κυρώσεων. Γιατί αυτό το νομοσχέδιο τι κυρώσεις προβλέπει; Προβλέπει κυρώσεις όχι μόνο για τις διοικήσεις, όχι μόνο για τους διευθύνοντες συμβούλους και τους προέδρους, αλλά και για τις ίδιες τις επιχειρήσεις. Έτσι, για πρώτη φορά έχουμε την πρωτοτυπία ότι τις παραλείψεις και τα λάθη των διοικήσεων που θα διορίσει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν θα τα πληρώσουν οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι διοικητές, αλλά και οι ίδιες οι επιχειρήσεις, αφού ο νόμος προβλέπει ότι θα δεσμεύονται τα έσοδα από τον τακτικό προϋπολογισμό και από το Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων κατά 50% και δεν θα τους χορηγούνται εγγυήσεις δημοσίου για την σύναψη δανείων. Φυσικά, για να μπορέσουμε να διευρύνουμε το κεντρικό κράτος σε αυτήν την αποθέωση κρατισμού, έχουμε διόγκωση των επιτροπών. Έχουμε παρατηρήσει, κύριοι συνάδελφοι, ότι μέχρι σήμερα από τα διάφορα νομοσχέδια έχετε συστήσει διακόσιους νέους οργανισμούς και τετρακόσιες νέες επιτροπές. Με αυτό το νομοσχέδιο αφήνετε χώρο για καινούριες επιτροπές, όπου με παχυλούς μισθούς αυτήν τη φορά, εφόσον δεν προβλέπονται περιορισμοί, θα είναι οι σύμβουλοι και θα έχουμε μια καινούρια στρατιά «γαλάζιων» συμβούλων. Το κυριότερο που προβλέπει αυτό το νομοσχέδιο και είναι πρωτοφανές, κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι αποτελεί αρμοδιότητα της διυπουργικής επιτροπής να εγκρίνει εκ των υστέρων τις συλλογικές συμβάσεις. Εδώ είναι η αποθέωση της λογικής του κρατισμού, η αποθέωση της υπονόμευσης του συνταγματικού νομοθέτη. Ο συνταγματικός νομοθέτης θεώρησε απαραίτητο να κατοχυρώνει στο Σύνταγμα τη δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων μετά από διαπραγμάτευση. Γιατί το έκανε αυτό ο συνταγματικός νομοθέτης και δεν το άφησε στον κοινό νομοθέτη; Ακριβώς, για να περιορίσει την αυθαιρεσία του κοινού νομοθέτη, την αυθαιρεσία της κυβερνητικής πλειοψηφίας στο να περιορίζει τη συλλογική αυτονομία των κοινωνικών εταίρων στα θέματα που τους αφορούν και πρώτον και κύριο στις εργασιακές σχέσεις. Η καινούρια πρωτοτυπία αυτού του νομοσχεδίου είναι ότι προβλέπει πως η διυπουργική επιτροπή, δηλαδή η εκτελεστική εξουσία, θα έχει το δικαίωμα να εγκρίνει το προϊόν των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το προϊόν της συλλογικής αυτονομίας. Αγαπητοί συνάδελφοι, αυτό είναι πρωτοφανές. Είναι 100% υποχώρηση από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτό απλώς ξέφυγε από το νομοθέτη. Έρχεται, όμως, ο κύριος Υπουργός στην επιτροπή και μας λέει έξαλλος: «Έχω πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Έλληνα Βουλευτή ως εκπρόσωπο του φορολογούμενου παρά στον οποιονδήποτε δικαστικό ή τεχνοκράτη που μετέχει σε «δήθεν ανεξάρτητο» οργανισμό μεσολάβησης και διαιτησίας». Αυτά λέει ο κύριος Υπουργός και μας επαναφέρει πίσω όχι στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό για τις εργασιακές σχέσεις, αλλά στην εποχή της Ε.Ρ.Ε. και του Λάσκαρη, δηλαδή στην εποχή της αναγκαστικής διαιτησίας. (Θόρυβος στην Αίθουσα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) Γι΄ αυτό λέμε ότι είναι αναχρονισμός. Γι΄ αυτό λέμε ότι αυτό το νομοσχέδιο -τόσο στο άρθρο 10 όσο και στα άρθρα 13,14 και 17- αποτελεί επίθεση στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Είναι αντισυνταγματικό, γιατί παραβιάζει το άρθρο 22 παράγραφος 2 του Συντάγματος. Όμως, είναι και αντικοινοτικό, δηλαδή ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί αντίκειται στο άρθρο 6 παράγραφος 2 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη και στις διεθνείς συμβάσεις εργασίας 98 και 154. Αυτή η επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις έχει στόχο την αλλαγή των γενικών κανονισμών εργασίας που έχουν επενδυθεί και έχουν συναφθεί με συλλογικές συμβάσεις και που καθορίζουν πώς γίνονται οι προσλήψεις, η αξιολόγηση των εργαζομένων, η εξέλιξη και πρωτίστως οι απολύσεις. Όλα αυτά -μας λένε οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας- γίνονται, για να εξισωθούν οι εργαζόμενοι των Δ.Ε.Κ.Ο. με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας μας λένε ότι με αυτό το νομοσχέδιο έρχονται να χτυπήσουν τους βολεμένους και ταυτόχρονα τους ακούω στα παράθυρα να λένε ότι το υφιστάμενο προσωπικό δεν θίγεται. Αποφασίστε, κύριοι συνάδελφοι, ποιο από τα δυο ισχύει. Αυτή, όμως, η προσπάθεια εξίσωσης προς τα κάτω των δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους των Δ.Ε.Κ.Ο.. Αφορά πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Γιατί όταν στο άρθρο 13 παράγραφος 1 αναφέρει ότι οι νεοπροσλαμβανόμενοι διέπονται από τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, στην ουσία μας φέρνει πίσω από τις επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις, τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις και τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις. Και επειδή στην αγορά εργασίας υπάρχει ασφυξία, κλείνετε το μάτι, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, προς ορισμένους με ένα μήνυμα ταξικής μονομέρειας: Κάντε στον ιδιωτικό τομέα ό,τι κάνω και εγώ στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Γιατί; Όταν αυτό το νομοσχέδιο προβλέπει επτάμηνη δοκιμασία για τους νεοπροσλαμβανόμενους, ενώ στον ιδιωτικό τομέα είναι δίμηνη η διαδικασία, τότε τι ανοίγεται; Ανοίγεται ότι μπορεί να προσληφθεί κάποιος για επτά μήνες και να απολυθεί χωρίς αποζημίωση. Αυτή την εξίσωση θα ζητήσουν και στον ιδιωτικό τομέα. Το ζήτημα δεν είναι να εξισώσουμε τους εργαζόμενους προς τα κάτω, αλλά να βγάλουμε τους εργαζόμενους από τη ζούγκλα -όπως αρέσκεται ο Υπουργός Απασχόλησης κ. Παναγιωτόπουλος- του ιδιωτικού τομέα. Και αν θέλετε είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, η οποία προβλέπει στον ιδιωτικό τομέα αναιτιολόγητη απόλυση. Αν θέλετε να κάνετε κάτι για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, αγαπητοί συνάδελφοι, ελάτε να νομοθετήσουμε ότι δεν επιτρέπεται η αναιτιολόγητη απόλυση, όπως ισχύει σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και όπως σας επισημαίνει με την έκθεση η νομοτεχνική υπηρεσία, ότι αυτό στην ουσία καταργείται. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δεν πρέπει να επιχαίρουν μ’ αυτό, με το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων του δημόσιου τομέα. Δεν τους αρμόζει η λογική «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα». Το νομοσχέδιο αυτό στρέφεται ενάντια στους ίδιους, γιατί συμπυκνώνει την ίδια λογική της Κυβέρνησης, ότι για τη μη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο τομέα φταίνε τα δικαιώματα και οι αποδοχές των εργαζομένων. Αγαπητοί συνάδελφοι, αυτή είναι μια τριτοκοσμική αντίληψη για τον ανταγωνισμό. Είναι μια αντίληψη που φορτώνει βάρη στους εργαζόμενους, είναι μια αντιαναπτυξιακή και άδικη κοινωνική προσέγγιση. Για να λύσουμε τα προβλήματα των Δ.Ε.Κ.Ο., θα πρέπει να προχωρήσουμε σε αναπτυξιακά προγράμματα με παροχή καλύτερων υπηρεσιών για τους πολίτες και με ενδυνάμωση του αναπτυξιακού ρόλου. Δεν το πετυχαίνετε αυτό με το χάρτη υποχρεώσεων, ο οποίος ήταν θεσπισμένος. Εσείς καταργήσατε το σύστημα δεικτών και αξιολόγησης, όπου ήταν υποχρεωμένη κάθε Δ.Ε.Κ.Ο. να καταθέτει με τον ετήσιο προϋπολογισμό. Άρα, δεν έχετε έλεγχο για την ποιότητα των υπηρεσιών που θα προσφέρουν. Θέλω, όμως, να απευθυνθώ και στους συναδέλφους τους εργαζόμενους που ήδη υπάρχουν στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Ισχυρίζονται ότι δεν θα θιγούν. Σε περίπτωση, όμως, αρνητικών οικονομικών αποτελεσμάτων, μπορεί να παρέμβει η κυβερνητική πλειοψηφία και να ρυθμίσει τις εργασιακές σχέσεις. Θέλω να απευθυνθώ στους εργαζόμενους του Ο.Τ.Ε. και να τους πω ότι μπορεί να εξαγόρασαν την υπογραφή τους στη συλλογική σύμβαση με την εθελουσία έξοδο, αλλά επίκειται και δεύτερος γύρος, γιατί με το άρθρο 17 τι μπορεί να γίνει. Θα φορτώσουν το κόστος της εθελουσίας εξόδου στον Ο.Τ.Ε., θα παρουσιαστούν αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα και μετά θα ενταχθεί στο άρθρο 14, όπου θα έρθει η Κυβέρνηση με νόμο να ρυθμίσει το δεύτερο γύρο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε συνάδελφε, ολοκληρώστε παρακαλώ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Τέλος, αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί μία επίθεση στους νέους εργαζόμενους. Σε μία εποχή όπου η χώρα πρέπει να στηριχτεί στη νεολαία της, σε μια εποχή γρήγορων κοινωνικών αλλαγών που η νεολαία είναι καλύτερα σε θέση να προσαρμοστεί και να αναπτύξει τις δυνατότητές της, εμείς προσφέρουμε μ’ αυτό το νομοσχέδιο στους νέους εργαζόμενους χειρότερα εργασιακά δικαιώματα, χειρότερα ασφαλιστικά δικαιώματα και την προοπτική της ανεργίας. Γι’ αυτό και μόνο θα έπρεπε, αγαπητοί συνάδελφοι, να καταψηφιστεί το νομοσχέδιο. Αυτό το νομοσχέδιο, χωρίς να λύνει κανένα από τα προβλήματα των Δ.Ε.Κ.Ο. σωρεύει περισσότερα, δημιουργεί ένα καθεστώς ανατροπής της κοινωνικής ειρήνης και θα το διαπιστώσετε τις επόμενες μέρες που θα καθυστερήσει στην πράξη οποιαδήποτε προσαρμογή των Δ.Ε.Κ.Ο. σε βάρος της λειτουργίας των επιχειρήσεων. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο εισηγητής του Κομμουνιστικού Κόμματος συνάδελφος κ. Άγγελος Τζέκης. ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, η συζήτηση για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο γίνεται μέσα σ’ ένα περιβάλλον καταιγισμού ανακοινώσεων από πλευράς του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών από το Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, από διεθνείς οργανώσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλες αυτές οι ανακοινώσεις έχουν ένα κοινό στόχο. Ότι πρέπει η Κυβέρνηση και οι κυβερνήσεις στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πάρουν τέτοια μέτρα που πραγματικά θα περιορίσουν τον πληθωρισμό, το έλλειμμα, το χρέος και θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει μία ολομέτωπη επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους και ότι θα τσακιστούν εργασιακά ασφαλιστικά δικαιώματα. Και όχι μόνο μέσα στη δική μας τη χώρα, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί και εκεί οι εργαζόμενοι δοκιμάζονται. Το παρόν νομοσχέδιο στην εισηγητική έκθεση αναφέρει ότι οι Δ.Ε.Κ.Ο. έχασαν σταδιακά τον προσανατολισμό τους, την εξυπηρέτηση του πολίτη και τη θετική οικονομική συνεισφορά και έρχεται το παρόν νομοσχέδιο με τις μεταρρυθμίσεις να επαναφέρει τις Δ.Ε.Κ.Ο. προς τη σωστή κατεύθυνση. Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ένα ζήτημα. Από την αρχή της λειτουργίας τους αυτές οι δημόσιες επιχειρήσεις δεν είχαν στόχο την εξυπηρέτηση του λαού, αλλά την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου. Είχαν θετική οικονομική συνεισφορά, όχι για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του λαού, αλλά για να δημιουργήσουν την αναγκαία υποδομή στην ενέργεια, στον ηλεκτρισμό, στις μεταφορές, για να μπορέσει έτσι να εξασφαλιστεί η μεγάλη κερδοφορία μεγαλοεπιχειρηματιών που επενέβησαν σ’ άλλους κλάδους εκεί που πραγματικά περίμεναν άμεσα τα κέρδη. Γιατί αυτοί οι τομείς που ανέφερα, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορά απαιτούσαν πρώτον πολύ μεγάλα κεφάλαια και δεύτερον υπέκρυπταν κινδύνους για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Οι κυβερνήσεις λοιπόν, με μεγάλους δανεισμούς δημιούργησαν αυτές τις δημόσιες επιχειρήσεις. Δηλαδή πλήρωσε ο λαός και στη συνέχεια ακριβοπλήρωνε και τις υπηρεσίες απ’ αυτές τις δημόσιες επιχειρήσεις για να έχουν τις καλύτερες υπηρεσίες και τις φθηνότερες οι ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες. Σχεδόν σε μηδαμινές τιμές, όπως παραδείγματος χάρη η «ΠΕΣΥΝΕ» με την αποικιακή συμφωνία που είχε υπογράψει με την τότε κυβέρνηση. Το κράτος, λοιπόν, στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος υπηρετεί καθαρά τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ανάλογα με τις αλλαγές των συνθηκών που επικρατούν κάθε φορά, οι κυβερνήσεις το διαμορφώνουν με τις παρεμβάσεις τους, ώστε και στις νέες συνθήκες να υπηρετούν την κυρίαρχη πολιτική άποψη, την κυρίαρχη τάξη. Στην προκειμένη περίπτωση την αστική τάξη. Αυτό το αστικό κράτος, λοιπόν, μεγάλο ή μικρό ανάλογα με τις συνθήκες έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό. Οι Δ.Ε.Κ.Ο. λοιπόν, ως κρατικά μονοπώλια έτσι λειτούργησαν και τα διοικητικά συμβούλια που τα διόριζαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις λειτουργούσαν σ’ αυτά τα συγκεκριμένα πλαίσια. Μέσα απ’ αυτήν τη λειτουργία ήταν επόμενο να δημιουργούνται και φαινόμενα διαπλοκής. Εμάς αυτά δεν μας παραξενεύουν όσο και αν η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξαφνιάζονται όταν έρχονται στην επιφάνεια τέτοιου είδους φαινόμενα. Γιατί και η διαπλοκή είναι παράγωγο του δικού σας συστήματος. Έτσι λοιπόν, αυτές οι Δ.Ε.Κ.Ο. λειτούργησαν για να ενισχύσουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες μέσα από τις δοσοληψίες που είχαν από τις προμήθειες κ.λπ.. Είναι αυτές οι Δ.Ε.Κ.Ο. που μετατράπηκαν σε ρουσφετολογικούς μηχανισμούς από τη σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Είναι αυτές οι Δ.Ε.Κ.Ο. όπου αναπτύχθηκαν οι πελατειακές σχέσεις και με τις δύο κυβερνήσεις, για εξαγορά των συνειδήσεων και για τη διατήρηση της κυβερνητικής καρέκλας. Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Κυβέρνηση έχει και ένα άλλο επιχείρημα, ότι η χρηματοδότηση των Δ.Ε.Κ.Ο. με εγγύηση του δημοσίου έχει επιπτώσεις στο δημόσιο έλλειμμα και στο χρέος. Εμείς δεν θα υπερασπιστούμε τον τρόπο λειτουργίας των Δ.Ε.Κ.Ο. και τη χρησιμοποίησή τους από εσάς υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, όμως εσείς όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με διάφορες νομοθετικές πράξεις, μέσα από φορολογικά νομοσχέδια, αναπτυξιακά νομοσχέδια ενισχύσατε με πακτωλό χρημάτων τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Εκεί ακριβώς πρέπει να αναζητήσει ο ελληνικός λαός τα αίτια της δημιουργίας του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Είναι πάρα πολλά αυτά τα οποία χαρίσατε προς το κεφάλαιο. Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έχουν δημιουργηθεί πλέον νέες συνθήκες. Έχουμε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Εκεί πραγματικά αποφασίστηκε η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και καθιερώθηκε να προωθηθεί η απελευθέρωση αγορών, ενέργειας, τηλεπικοινωνιών και μεταφοράς. Εδώ είστε όλοι συνυπεύθυνοι και η σημερινή Κυβέρνηση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο Συνασπισμός που συναποφασίσατε και ψηφίσατε τη συγκεκριμένη Συνθήκη. Άρα, λοιπόν, όλα προσαρμόζονται στους στόχους αυτούς, γιατί συγχρόνως υπάρχει μεγάλη υπερσυσσώρευση κερδών κεφαλαίου και αυτό πρέπει κάπου να επενδυθεί. Επενδύεται σ’ αυτούς τους τομείς μέσω της απελευθέρωσης αλλά οι επιχειρηματίες θέλουν και απαιτούν και τις Δ.Ε.Κ.Ο. μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, μέσω του χρηματιστηρίου γιατί προσδοκούν άμεσα μεγάλα κέρδη. Απαιτούν όμως συγχρόνως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, να είναι απαλλαγμένες από τα περιττά βάρη. Τα περιττά βάρη ποια είναι; Είναι ο αριθμός των εργαζομένων και η μείωση του εργατικού κόστους. Και εργατικό κόστος σημαίνει ότι πρέπει να χτυπηθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα ικανοποιητικά μισθολόγια που υπάρχουν και η ικανοποιητική σύνταξη σ’ αυτές τις δημόσιες επιχειρήσεις. Δηλαδή, απαιτούν από την Κυβέρνηση το τσάκισμα του συνόλου των δικαιωμάτων των εργαζομένων, το σάρωμά τους. Αυτό το στόχο υπηρετεί το παρόν νομοσχέδιο και είναι φαρισαϊσμός τόσο από την πλευρά της Κυβέρνησης, αλλά και από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, η επίκληση των εργαζομένων δύο ταχυτήτων, ότι είναι ντροπή να υπάρχουν δύο εργαζόμενοι που να έχουν διαφορετικούς μισθούς, διαφορετικές εργασιακές σχέσεις και διαφορετικές συντάξεις. Δηλαδή, υπάρχει μία αντιπαλότητα μεταξύ του ιδιωτικού τομέα των δημοσίων επιχειρήσεων, αλλά και του στενού δημόσιου τομέα. Ακριβώς εδώ είναι το ζήτημα λοιπόν, η προσπάθεια της σημερινής Κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, να διασπάσουν την ενότητα του εργατικού κινήματος για να αντιμετωπίσουν αυτή τη λαίλαπα των μεταρρυθμίσεων σήμερα της Νέας Δημοκρατίας και των εκσυγχρονιστικών προσπαθειών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στα προηγούμενα χρόνια. Γιατί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το νομικό πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δεν το έκανε κανένας άλλος παρά η σημερινή Κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες. Είστε δηλαδή εσείς οι υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα. Ήταν ρυθμίσεις, νομοθετικές διατάξεις υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, του κεφαλαίου που απαιτούσαν φθηνή εργατική δύναμη, εργασιακές σχέσεις ορισμένου έργου, χρόνου προκειμένου να εκμεταλλευτούν και να ξεζουμίζουν πραγματικά τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα. Μήπως η διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου που πραγματικά χτυπάει το οκτάωρο και αναγκάζει τον εργαζόμενο να δουλεύει για δέκα και δώδεκα ώρες με απλήρωτες υπερωρίες, με μείωση των αποδοχών, δεν είναι η εκμετάλλευση του εργάτη από τον εργοδότη; Δεν ήταν η σημερινή παρέμβασή σας, όπως και η παρέμβαση των προηγούμενων κυβερνήσεων με ορισμένες μικρορυθμίσεις που έκανε; Δεν είναι η απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων το ξεζούμισμα πραγματικά των εργαζομένων, αλλά και των μικροεπαγγελματιών από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους του εμπορίου, των πολυκαταστημάτων; Άρα, λοιπόν, αυτό το καθεστώς που δημιουργήθηκε στον ιδιωτικό τομέα, ένα καθεστώς δουλείας, το κανονίσατε εσείς, σήμερα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και χθες οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Κι αυτό ακριβώς μεταφέρετε σήμερα στις δημόσιες επιχειρήσεις. Εμείς προειδοποιούμε ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα ακουμπήσουν και τους εργαζόμενους όχι μόνο του στενού δημόσιου τομέα, γιατί εκεί πηγαίνουν τα πράγματα, αλλά θα υπάρξουν μεταρρυθμίσεις ακόμα πιο αντεργατικές και για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αυτό το νομοσχέδιο δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να προωθεί την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, την κατάργηση υπηρεσιακών συμβουλίων την κατάργηση των κανονισμών που πέτυχαν οι εργαζόμενοι μέσω των διαπραγματεύσεων και ακριβώς εδώ είναι το ζήτημα ότι και μέσα σ’ αυτούς τους χώρους προσπαθεί να διαχωρίσει τους εργαζόμενους στους παλιούς και τους νέους. Οι νέοι δεν θα έχουν καμία εξασφάλιση για σταθερή θέση εργασίας όπως έχουν οι παλαιότεροι μέσω των συλλογικών συμβάσεων και εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα ότι δεν υπάρχει μονιμότητα. Εμείς όμως προειδοποιούμε και τους παλιούς εργαζόμενους μέσα στις δημόσιες επιχειρήσεις ότι δεν έχουν καμία εξασφάλιση, διότι το νομοσχέδιο αναφέρει ότι ιδίως σε εκείνες τις δημόσιες επιχειρήσεις που δεν θα έχουν καλά οικονομικά αποτελέσματα, αν δεν μπορέσουν να τα βρουν μέσα από τη συλλογική διαπραγμάτευση, να κατεβάσουν τις απαιτήσεις τους, τότε έρχεται η Κυβέρνηση και λέει με νόμο ότι τα παίρνει και τα αφαιρεί όλα. Και αυτό, με προϋποθέσεις, γίνεται σε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις. Επίσης, κι αυτό που προβλέπει για το επτάμηνο, το δοκιμαστικό δεν είναι μήπως μία αντεργατική ρύθμιση; Δεν είναι μία ρύθμιση που έχει το απόλυτο δικαίωμα, μετά από επτά μήνες, εάν δεν δείξει καλή διαγωγή ο εργαζόμενος, εάν δεν σκύψει το κεφάλι, εάν δεν γίνει υποτελής απέναντι στις ορέξεις της διοίκησης που εσείς θα διορίζετε, να τον απολύουν; Και βέβαια εδώ είναι το ζήτημα ότι ανοίγουν πλέον διάπλατα και νέες ρουσφετολογικές προσλήψεις, νέες πελατειακές σχέσεις, γιατί ποτέ δεν έχουν λείψει αυτές από τις δημόσιες επιχειρήσεις. Το λέμε αυτό γιατί είναι υποκριτική η κριτική που κάνει και ασκεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα, γιατί θα πρέπει πραγματικά να απολογηθεί και εδώ επειδή με τέτοιου είδους εργασιακές σχέσεις έχουν περάσει χρόνια μέσα στις δημόσιες επιχειρήσεις. Και βέβαια έχουν περάσει μέσα από το φαινόμενο των εργολαβιών. Οι εργολάβοι δεν κερδίζουν μόνο απίστευτα ποσά μέσα από τις συμφωνίες που κάνουν για να προμηθεύουν ή να κατασκευάζουν διάφορα έργα των δημοσίων επιχειρήσεων, αλλά κερδοσκοπούν και σε βάρος των εργαζομένων γιατί έχουν κάτω από τη δούλεψή τους εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, έχουν μερική απασχόληση και μάλιστα, με καταγγελίες που υπάρχουν, δεν τους κολλάνε και όλα τα ένσημα. Άρα, λοιπόν, αυτές οι ρυθμίσεις που περάσανε εδώ και χρόνια, κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πρέπει να σας κάνουν να κοκκινίζετε γιατί εδώ πριν από λίγο κάνατε μία κριτική λες και μέχρι προχθές δεν κυβερνούσε αυτή τη χώρα το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Άρα, λοιπόν, η θεωρία των «ρετιρέ» είναι πολύ παλιά γιατί η σημερινή Κυβέρνηση άλλαξε το λεξιλόγιο και από «ρετιρέ» τα έκανε «προνομιούχους». Είναι, δηλαδή, προνομιούχος εκείνος ο οποίος έχει μία σταθερή θέση δουλειάς; Είναι προνομιούχος εκείνος που έχει έναν ικανοποιητικό μισθό; Είναι προνομιούχος εκείνος ο οποίος έχει μία ικανοποιητική σύνταξη; Τι επιδιώκει δηλαδή το νομοσχέδιο; Κυρίες και κύριοι Βουλευτές -για να μας ακούει και ο εργαζόμενος λαός- η Κυβέρνηση προχωράει ένα βήμα παραπέρα απ’ αυτό που άφησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., την εξίσωση όλων των εργαζομένων προς τα κάτω. Και για μας είναι εξίσωση εξαθλίωσης των εργαζομένων. Σ’ αυτό εδώ το σημείο θέλω να τονίσω το εξής, γιατί ακούστηκε από τον εισηγητή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ότι εδώ περνούν συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ορισμένου έργου, ότι ισοπεδώνουν εργασιακές σχέσεις κ.λπ. Θα καταθέσω στα Πρακτικά τόσο το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων 2005-2008» της Κυβέρνησης, όσο και την ομιλία με θέμα «Νέοι και ανεργία - Το μέλλον θέλει δουλειά» του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι δύο κείμενα που δεν έχουν καμία διαφορά για το τι εργασιακός μεσαίωνας περιμένει πραγματικά την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. (Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Α. Τζέκης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής) Μάλιστα αν ανατρέξουμε και στην Ο.Κ.Ε., εκεί λέει το εξής, ότι ο ν. 2414/96 προβλέπει τις διαπραγματεύσεις σε μια δημόσια υπηρεσία μεταξύ εργαζομένων και διοίκησης που είχαν διορίσει οι τότε κυβερνήσεις. Και τι λέει; Ότι εάν δεν τα βρουν μέσα σε μία προθεσμία –εξάμηνο ήταν τότε, τετράμηνο γίνεται τώρα- έχει το δικαίωμα με νόμο να παρέμβει η Κυβέρνηση για μια φορά, για να διευθετήσει εκείνη ακριβώς τις εργασιακές σχέσεις μέσα στις δημόσιες επιχειρήσεις. Τώρα η Νέα Δημοκρατία τη μία φορά την κάνει στο διηνεκές. Άρα, λοιπόν, δεν υπάρχει μία ταύτιση θέσεων και απόψεων πραγματικά για να προχωρήσουν τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα; Στην ουσία δηλαδή είναι κοινή η παρέμβαση που κάνουν τα δύο κόμματα σε συνθήκες απελευθέρωσης και ιδιωτικοποίησης των Δ.Ε.Κ.Ο.. Σ’ αυτό το σημείο βέβαια ασκούμε κριτική και στην ηγεσία τόσο της Γ.Σ.Ε.Ε., αλλά και των ομοσπονδιών των Δ.Ε.Κ.Ο. που ανέχθηκαν όλες αυτές τις μορφές εργασίας, που ανέχθηκαν τις πελατειακές σχέσεις, που ανέχθηκαν να μετατρέπονται οι δημόσιες επιχειρήσεις σε ρουσφετολογικούς μηχανισμούς, που ανέχθηκαν αυτά τα φαινόμενα διαπλοκής μέσα στις δημόσιες επιχειρήσεις, ενώ θα έπρεπε να ξεσηκώσουν τους εργαζόμενους γιατί γνώριζαν αυτά που ήλθαν και αυτά που έρχονται. Θα έπρεπε δηλαδή να υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο σε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, να ξεσηκώσουν και το δημόσιο τομέα, να ξεσηκωθεί και ο ιδιωτικός τομέας, για να μπορέσουν να ανατρέψουν αυτή τη βάρβαρη πραγματικά κατάσταση που διαμορφώνεται μέσα στη χώρα μας. Όμως δεν το έκαναν. Και δεν το έκαναν ακριβώς γιατί υπήρχαν πολιτικοί, ιδεολογικοί λόγοι, για να μπορέσουν να «περπατήσουν» Δ.Ε.Κ.Ο. και οι ιδιωτικοποιήσεις μέσα σ’ αυτές τις επιχειρήσεις, γιατί αυτό το οποίο λέγει και η δεύτερη άποψη της Ο.Κ.Ε., ότι είναι καλό να υπάρξει μία μερική μετοχοποίηση για να βρούμε χρήματα να κάνουμε επενδύσεις, είναι πραγματικά το άλλοθι για τις ιδιωτικοποιήσεις. Όταν ανοίξει το παράθυρο, ανοίγουν και οι πόρτες, πέφτουν τα τείχη και εκεί μπαίνουν οι ιδιώτες και αλωνίζουν. Άρα, λοιπόν, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το ζήτημα για μας είναι πολύ σημαντικό. Εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα, ότι η Κυβέρνηση μέσω του νομοσχεδίου και του εισηγητού της δεν έκανε καμία αναφορά, ότι αυτό το νομοσχέδιο έχει ως κύριο στόχο την ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων επιχειρήσεων. Και το Κ.Κ.Ε. με καθαρές κουβέντες είχε τοποθετηθεί υπεύθυνα το 1990, όταν άρχιζε η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων. Και ήμασταν οι μόνοι που τότε είχαμε πει, καμία μετοχή στους ιδιώτες, μία μετοχή και αυτή θα είναι κάτω από τον απόλυτο δημόσιο κρατικό έλεγχο. Γιατί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εμείς πιστεύουμε ότι πραγματικά πρέπει να γίνει ένα πλατύ κοινωνικό πολιτικό μέτωπο. Να συσπειρωθούν όλοι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού, του δημόσιου τομέα και των δημοσίων επιχειρήσεων, για να βροντοφωνάξουν πραγματικά «όχι» στην απελευθέρωση των αγορών, «όχι» στην ιδιωτικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων, ότι πρέπει να υπάρχουν ενιαίοι, αποκλειστικοί κρατικοί φορείς σ’ όλους τους τομείς στρατηγικής σημασίας γιατί αποτελούν λαϊκή περιουσία. Και λέμε ότι αυτά μπορούν να συμβούν παράλληλα με μία σταθερή απασχόληση για όλους, εργασία για όλους στο δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στον ιδιωτικό τομέα, με ασφάλεια για τους εργαζόμενους και την προστασία του περιβάλλοντος. Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το επιχείρημα που ακούστηκε και σήμερα ότι, αν αυτές οι επιχειρήσεις αλλάξουν χέρια και από το κράτος περάσουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο, θα έχουμε καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες, τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε τη διεθνή εμπειρία. Και η διεθνής εμπειρία λέει το εξής: Όπου αυτό έγινε, είτε στην Αγγλία είτε στις ΗΠΑ, εκεί όχι μόνο δεν έγινε πιο φθηνή η ανάλογη υπηρεσία, αλλά είχαν και τη χειρότερη υπηρεσία. Να σας αναφέρω τα γνωστά μπλακ άουτ στις ΗΠΑ, καθώς και τα θανατηφόρα ατυχήματα στους σιδηρόδρομους της Αγγλίας κ.λπ.. Άρα, λοιπόν, το ζήτημα είναι ότι δίνοντας αυτές τις επιχειρήσεις στους ιδιώτες, τότε πραγματικά το κέρδος θα μπει πάνω από τα συμφέροντα του λαού κι εκεί δεν θα έχεις ούτε φθηνές, αλλά ούτε και καλές υπηρεσίες για το λαό από κοινωνικά αγαθά γίνονται εμπορεύματα. Η μόνη λύση; Η ενότητα, ο αγώνας, η αποφασιστικότητα για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Και είναι μία καλή ευκαιρία αύριο, στις 14 του μηνός, στη μεγάλη απεργία να δώσουμε όλοι το ραντεβού εκεί στις συγκεντρώσεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μέτωπου, εκεί που πραγματικά χτυπάει η καρδιά του ταξικού εργατικού κινήματος, για να μπορέσουμε να δώσουμε το μήνυμα στην Κυβέρνηση, στα άλλα τα κόμματα, αλλά και κυρίως στον Σ.Ε.Β., στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι επιτέλους οι εργαζόμενοι έχουν φωνή και είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν όχι μόνο για να κρατήσουν αυτά που έχουν, αλλά για να κερδίσουν πολλά, γιατί πρέπει να τα πάρουν όλα. Ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο εισηγητής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, κ. Ιωάννης Δραγασάκης. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα συμφωνήσω για μια φορά με τον κ. Αλογοσκούφη, ότι το νομοσχέδιο αυτό συνιστά μία από τις σημαντικότερες τομές. Δυστυχώς, όμως, πρόκειται για μία τομή αρνητική, οι συνέπειες της οποίας φοβάμαι ότι ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιηθεί. Με το νομοσχέδιο αυτό ρευστοποιείται η έννοια της δημόσιας επιχείρησης, κατά την έννοια τουλάχιστον που ορίζει το Σύνταγμα και η νομολογία της χώρας μας. Αυτό που ξέραμε έως τώρα είναι ότι υπάρχουν ορισμένες ζωτικές για τη λειτουργία της κοινωνίας ανάγκες και αυτές οι ανάγκες ζωτικής σημασίας, είτε πρέπει να παρέχονται από δημόσιες επιχειρήσεις είτε, εν πάση περιπτώσει, πρέπει να παρέχονται με την ευθύνη του κράτους. Αυτό ίσχυε ως τώρα. Με το νομοσχέδιο αυτό μπαίνουμε σε μία λογική όπου μια επιχείρηση μπορεί να είναι δημόσια, μπορεί και να μην είναι, εξαρτάται από το ποσοστό των μετοχών, με προεδρικό διάταγμα μπορεί να μπαίνει στο νόμο κάποιο ν.π.ι.δ., και μπορεί να μη μπαίνει. Ζήτησα επανειλημμένα να μας πουν ποιες θεωρούνται δημόσιες επιχειρήσεις σήμερα. Σε δέκα χρόνια δεν ξέρουμε τι θα είναι. Δώστε έναν κατάλογο ότι αυτές οι επιχειρήσεις είναι δημόσιες. Αυτή η ασάφεια δεν είναι τυχαία. Και ο όρος που χρησιμοποιώ «ρευστοποίηση» της έννοιας της δημόσιας επιχείρησης δεν είναι τυχαίος. Απορρέει από το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η Νέα Δημοκρατία δεν πιστεύει σε δημόσια επιχείρηση. Το λέει στο πρόγραμμά της. Το κράτος, λέει, δεν κάνει επιχειρηματίες. Ο επιχειρηματίας γεννιέται. Ναι. Με γονίδιο είναι επιχειρηματίας. Στάμπα έχει ο επιχειρηματίας. ΑΝΕΣΤΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ: Το πιστεύουμε αυτό. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Η επιχειρηματικότητα, κύριε συνάδελφε, επειδή με προκαλείτε, τα είπε και ο πρόεδρος του Σ.Ε.Β. προχθές, δεν είναι ιδιότητα ανθρώπων. Είναι λειτούργημα, είναι λειτουργία, είναι ικανότητα. Δημιουργείται, αγοράζεται και πωλείται. Ποιος είναι ο επιχειρηματίας και η επιχειρηματικότητα σήμερα στην Εθνική Τράπεζα, τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας; Ποιος διόρισε τον κ. Αράπογλου; Εσείς δεν τον διορίσατε; Εάν θέλετε να έχετε σωστή επιχειρηματικότητα, βρείτε τους κατάλληλους ανθρώπους να τους βάλετε. Αν θέλετε να διαλύσετε τις δημόσιες επιχειρήσεις, θα βρείτε τους κατάλληλους ανθρώπους για να τις διαλύσετε. Πρώτη φορά τα ακούτε αυτά; Και διαμαρτύρεστε κιόλας; Με συγχωρείτε για τον τόνο της φωνής, αλλά εν πάση περιπτώσει να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε. Ο πρόεδρος του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων -άρθρο της “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ” της Κυριακής- δεν θέλει ο άνθρωπος δημόσιες επιχειρήσεις. Φέρτε λοιπόν εδώ ένα νόμο που να λέτε ότι σε αυτές τις επιχειρήσεις θα μειώσετε τους εργαζομένους, θα ρίξετε τους μισθούς, για να προετοιμάσετε την ιδιωτικοποίησή τους. Τι την θέλετε όλη αυτή τη φιλολογία; Γιατί τόση υποκρισία; Και εδώ έχει ευθύνη και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Η θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ότι οι επιχειρήσεις που θα ιδιωτικοποιηθούν, θα ιδιωτικοποιηθούν με διαφάνεια. Πείτε μας και εσείς ποιες έχετε για πώληση. Είναι τόσο παράλογο το αίτημα που θέτουμε, πριν από τη συζήτηση να ξέρουμε ποιες επιχειρήσεις πρόκειται να μείνουν δημόσιες, για να καλέσουμε και εμείς τους εργαζομένους σε αυτοθυσία για να υπηρετήσουν μέσω αυτών το δημόσιο συμφέρον, και ποιες τις έχετε για να τις πάρουν ιδιώτες; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο αυτό και όσα ακούστηκαν από τις τηλεοράσεις για το νομοσχέδιο αυτό από τους Υπουργούς της Κυβέρνησης έχει ένα λογικό πυρήνα. Ο λογικός πυρήνας είναι ο εξής: Πρώτον, Δ.Ε.Κ.Ο. ίσον ελλείμματα. Δεύτερον, ελλείμματα ίσον ευθύνες εργαζομένων. Τρίτον, τα ελλείμματα τα πληρώνει ο φορολογούμενος, δηλαδή οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Άρα τέταρτον, εχθρός του λαού είναι οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Αυτό λέτε. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ- ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Άρα διώξτε τους. Απολύστε τους. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Άρα, εμπρός, να χτυπήσουμε σαν χταπόδι τους εργαζόμενους των Δ.Ε.Κ.Ο., τους ογδόντα τρεις χιλιάδες εργαζόμενους, χωρίς να έχετε το θάρρος να φέρετε εδώ μια έκθεση και να πείτε τι συμβολή είχαν αυτοί οι εργαζόμενοι στην ανάπτυξη της χώρας, χωρίς να έχετε το θάρρος να φέρετε μια συνολική αποτίμηση της δουλειάς αυτού του κόσμου. Διότι λέτε ό,τι θέλετε εσείς. Εγώ προσωπικά δεν είμαι βέβαιος αν τα χωριά μας θα είχαν ηλεκτρικό ρεύμα με μία ιδιωτική Δ.Ε.Η.. Προσωπικά δεν είμαι βέβαιος αν θα μπορούσαμε να πίνουμε νερό από τη βρύση αν η Ε.ΥΔ.Α.Π. ήταν ιδιωτική. Θέλετε να αποτιμήσουμε και να δούμε το μέλλον και τις αλλαγές; Φέρτε μια έκθεση αποτίμησης. Τι συνεισέφεραν οι εργαζόμενοι των Δ.Ε.Κ.Ο. στην υπόθεση της χώρας; Εμείς δεν συμφωνούμε με αυτά που λέει το Κ.Κ.Ε., ότι μόνο η ΠΕ.ΣΙ.ΝΕ. και το μεγάλο κεφάλαιο ωφελήθηκαν. Αυτό θα γινόταν, αν δεν υπήρχε ταξική πάλη. Αυτό θα γινόταν, αν δεν υπήρχαν αγώνες των εργαζομένων και της κοινωνίας. Χάρις στους αγώνες των εργαζομένων, αυτές οι Δ.Ε.Κ.Ο. σε συνθήκες καπιταλισμού υπηρέτησαν και το κοινωνικό συμφέρον. Διότι, αν πω ότι μόνο το μεγάλο κεφάλαιο ωφελείται, τότε, ωραία, να το κλείσουμε το μαγαζί και ας δούμε μόνο να τις πουλήσουμε ακριβά. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ- ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό θέλουν. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Αυτό θέλουν αυτοί. Η Αριστερά, κατά την άποψή μου πρέπει χωρίς αυταπάτες, να υπερασπίζεται τη συνεισφορά των δημόσιων επιχειρήσεων, παρά τα προβλήματα που έχουν, στο κοινωνικό σύνολο. Και στη βάση αυτή μπορεί να υπάρξει ένα μέτωπο υπεράσπισης των δημόσιων επιχειρήσεων εκεί που πρέπει να τις υπερασπιστούμε. Θα αφήσω πάρα πολλά θέματα και θα προσπαθήσω στην κατ’ άρθρον συζήτηση να τα αναπτύξω. Εδώ θα προσπαθήσω να ανατρέψω ένα προς ένα τα σημεία αυτού του συκοφαντικού ισχυρισμού και το κάνω αυτό ως μια εκδήλωση χρέους και προς τους ανθρώπους που δούλεψαν και δουλεύουν. Διότι το πρότυπο το δικό μου δεν είναι ο απατεώνας –απατεώνες υπάρχουν πολλοί- δεν είναι ο κομματικά ευνοούμενος, δεν είναι αυτός ο οποίος αξιοποίησε τη θέση του μέσα στις Δ.Ε.Κ.Ο. για να πλουτίσει, το πρότυπο εδώ είναι ο απλός άνθρωπος που δουλεύει και δεν φταίει σε τίποτα για όλα αυτά που γίνονται. Ερώτημα πρώτον: Είναι πράγματι ελλειμματικές οι Δ.Ε.Κ.Ο. στη χώρα μας; Επιτρέπεται σ’ αυτό το ερώτημα, κύριοι Υπουργοί, να βγαίνετε στις τηλεοράσεις και να πληροφορείτε τον απλό Έλληνα φορολογούμενο ότι δήθεν όλες οι Δ.Ε.Κ.Ο. στη χώρα είναι προβληματικές; Στοιχείο πρώτον: Πίνακας του προϋπολογισμού σελίδα 135 της εισηγητικής έκθεσης. Εδώ η Κυβέρνηση προσπαθεί πράγματι να αποδείξει ότι οι Δ.Ε.Κ.Ο. είναι ελλειμματικές. Με ποιο κόλπο το κάνει αυτό; Δεν βάζει στον πίνακα των Δ.Ε.Κ.Ο. τον Ο.Π.Α.Π.. Παραλείπει τον Ο.Π.Α.Π.. Μα δεν είναι ο Ο.Π.Α.Π. δημόσια επιχείρηση και κατά το νόμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και κατά το νόμο των Δ.Ε.Σ.Η.; Γιατί τον παραλείπετε από τον πίνακα; Επειδή ο Ο.Π.Α.Π. έχει κέρδη; Γιατί παραλείπετε το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων; Επειδή έχει κέρδη; Γιατί παραλείπετε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο; Επειδή έχει κέρδη; Και παρουσιάζετε σε δημόσιο έγγραφο έναν πίνακα πλαστό επί της ουσίας του. Στοιχείο δεύτερον: Κωδικός του προϋπολογισμού 2004. Ο κωδικός αυτός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσοι ενδιαφέρεστε, είναι στο μεγάλο τόμο. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Μου επιτρέπετε μια διακοπή ενός λεπτού; ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ευχαρίστως, κύριε Υπουργέ. Να σταματήσει ο χρόνος. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Απλώς ο πίνακας στον Προϋπολογισμό που αναφέρετε είναι ο πίνακας βάσει του νόμου 2414 που ορίζει ρητά ποιες είναι οι Δ.Ε.Κ.Ο.. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Και τι μας νοιάζει αυτό; ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Αυτό λέει ο νόμος. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Αυτό λέει ο νόμος. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Αυτό λέει ο νόμος; ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Παρακαλώ όχι διακοπές. Αν θέλετε, ζητείτε το λόγο. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ο πίνακας αυτός κατασκευάστηκε, για να δημιουργήσει τη πλαστή εικόνα ότι Δ.Ε.Κ.Ο. ίσον ελλείμματα. Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Κωδικός 2500. Αναφέρεται στους μεγάλους τόμους που συνήθως δεν τους διαβάζουμε. Στον κωδικό λοιπόν 2500 αναφέρονται τα προβλεπόμενα έσοδα του κράτους από δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις. Προβλεπόμενα έσοδα για το 2006 είναι 1.360.000.000 ευρώ. Από τις ελλειμματικές Δ.Ε.Κ.Ο. περιμένει η Κυβέρνηση να εισπράξει 1.360.000.000 ευρώ; Κωδικός 2992. Εισπράξεις από έκτακτες μερισματικές αποδόσεις οργανισμών και επιχειρήσεων 550.000.000 ευρώ. Εν ολίγοις, ο Προϋπολογισμός του 2006 αναμένει έσοδα από τις Δ.Ε.Κ.Ο. ύψους 2.000.000.000 ευρώ και ο ελληνικός λαός πρέπει να ξέρει ότι, αν αυτές οι Δ.Ε.Κ.Ο. είχαν πωληθεί, αυτά τα 2 δισεκατομμύρια θα έπρεπε να επιβληθούν με φόρους, για να καλυφθούν τα ελλείμματα. Δεν είναι λοιπόν αληθής η εικόνα που δίνουν οι Υπουργοί της Κυβέρνησης. Δεν μιλάω για κάποιους δημοσιογράφους οι οποίοι είναι και σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ερώτημα δεύτερον: Είναι κερδοφόρες όλες οι Δ.Ε.Κ.Ο.; Ποιες έχουν ελλείμματα και γιατί; Επανέρχομαι στον πίνακα του προϋπολογισμού. Εάν μελετήσετε αυτόν τον πίνακα, πράγματι θα δείτε ότι υπάρχουν και Δ.Ε.Κ.Ο. που έχουν ελλείμματα. Ποιες είναι αυτές; Κατά κύριο λόγο είναι οι Δ.Ε.Κ.Ο. των συγκοινωνιών. Είναι ο Ο.Σ.Ε., είναι ο Προαστιακός, είναι το Τραμ, είναι οι αστικές συγκοινωνίες. Σας κάνει εντύπωση, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ότι οι συγκοινωνιακοί φορείς έχουν ελλείμματα; Και έρχομαι, κύριε Πολύδωρα, στους νόμους. Εσείς δεν ψηφίσατε και δεν εφαρμόζετε το ν. 2669, ο οποίος λέει στο άρθρο 5 παράγραφος 6 ότι η διαφορά μεταξύ λειτουργικού κόστους και του κομίστρου, το έλλειμμα του συγκοινωνιακού φορέα, το πληρώνει ο προϋπολογισμός; Δεν το ξέρετε ότι έχετε αναλάβει αυτή την υποχρέωση; Και έρχεστε αυτή την υποχρέωση που δεν δίνετε στους φορείς να την ονομάσετε έλλειμμα παραπλανώντας αυτούς που δεν ξέρουν το νόμο; Ερώτημα τρίτον. Πού οφείλονται αυτά τα ελλείμματα πιο συγκεκριμένα; Όπως είπα, ο νόμος προβλέπει κάποια πράγματα. Το έλλειμμα το καλύπτει ο προϋπολογισμός στις συγκοινωνίες, όχι αλλού. Θα καταθέσω στα Πρακτικά, αν τον έχω εδώ, έναν πίνακα του Η.Σ.Α.Π.. Δεν τον έχω. Τον έχει η Κυβέρνηση. Από εκεί λοιπόν προκύπτει και από άλλους φορείς ότι η Κυβέρνηση συστηματικά ιδίως τα τελευταία χρόνια δεν έδινε αυτή την επιχορήγηση στους φορείς. Τι έκαναν οι φορείς, για να μπορέσουν να πληρώσουν τα έξοδά τους; Δανείζονταν. Όταν δανείζεσαι αυτά που έπρεπε να πάρεις από τον προϋπολογισμό, δημιουργούνται ελλείμματα. Δεύτερη αιτία των ελλειμμάτων στους συγκοινωνιακούς φορείς. Υπάρχει ο νόμος που ψηφίστηκε λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, ο ν. 3254, κύριε Πολύδωρα, ο οποίος λέει το εξής: «Με τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς διακινούνται δωρεάν η Ολυμπιακή οικογένεια, οι εθελοντές και οι κάτοχοι εισιτηρίων αγώνων που διεξάγονται συγκεκριμένη μέρα». Τον ψηφίσατε αυτό το νόμο ή δεν τον ψηφίσατε; Υποχρεώνει αυτός ο νόμος τα λεωφορεία και τα μέσα μαζικής μεταφοράς να μεταφέρουν τζάμπα στη διάρκεια των Αγώνων αυτούς που έχουν την κάρτα, αυτούς που ανήκουν στην Ολυμπιακή οικογένεια και αυτούς που είναι εθελοντές, ναι ή όχι; Τους υποχρεώνει υποθέτω. Ποιο ήταν το κόστος αυτών των τζάμπα εισιτηρίων; Θα καταθέσω στα Πρακτικά το έγγραφο του Ο.Α.Σ.Α., ο οποίος λέει ότι το κόστος από αυτή τη διευκόλυνση ήταν 14.000.000 ευρώ. Τα πλήρωσε η Ολυμπιακή Επιτροπή, η «ΑΘΗΝΑ 2004», αυτά τα ευρώ; Θα καταθέσω στη Βουλή έγγραφο της κ. Αγγελοπούλου διά των αντιπροσώπων της, που αρνείται ότι η «ΑΘΗΝΑ 2004» έχει υποχρέωση να καλύψει το κόστος αυτό. Και βγαίνετε στις τηλεοράσεις και λέτε ότι φταίνε οι εργαζόμενοι γι’ αυτά τα ελλείμματα; Εγώ αν ήμουν εργαζόμενος στο δημόσιο τομέα, θα σας έκανα μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση. Και αν ήμουν απλός πολίτης, θα σας έκανα μήνυση για συνειδητή και κατά συρροή παραπληροφόρηση. Και φτάσατε να λέτε, ότι φταίνε οι μισθοί. Κι εφαρμόζετε κι εδώ απατηλές τεχνικές. Θα καταθέσω στα Πρακτικά έγγραφο από τα πεπραγμένα του ΗΣΑΠ, του οποίου η διοίκηση λέει τα εξής: Ειδικά το έτος 2004 επέλεξε η Κυβέρνηση, που ήταν το Ολυμπιακό έτος, όπου είχαμε δύο στοιχεία: Αυξημένη υπεραπασχόληση, υπερωρίες δηλαδή 29% και δεύτερον, ειδικό επίδομα, που η Κυβέρνηση και οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να δώσουν, στους εργαζόμενους των μέσων μεταφοράς λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό, λοιπόν, το ειδικό επίδομα που η Κυβέρνηση αποφάσισε και έδωσε και αυτές οι υπερωρίες… (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Κυρία Πρόεδρε, αν μπορώ να έχω την ανοχή σας για λίγο σε βάρος του όποιου χρόνου για δευτερολογία. (Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Ιωάννης Δραγασάκης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής) Και ένα τελευταίο. Ας φύγω από τους συγκοινωνιακούς φορείς. Ας πάρω την περίπτωση ότι σε μία Δ.Ε.Κ.Ο. πράγματι υπάρχει αίτημα αδικαιολόγητο και αναιτιολόγητο. Με βάση το ν. 2414 υποτίθεται ότι αυτός που διοικεί εκείνην τη Δ.Ε.Κ.Ο. έχει υπογράψει συμβόλαιο διαχείρισης με τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών. Και ο νόμος αυτός λέει στο άρθρο 4 ότι αν οι στόχοι της επιχείρησης αποκλίνουν από αυτά που έχει δεσμευθεί με το συμβόλαιο διαχείρισης ο διευθύνων σύμβουλος ή ο πρόεδρος, απολύεται ο διευθύνων σύμβουλος. Ρωτώ την Κυβέρνηση: Πρώτον, πόσοι διοικητές Δ.Ε.Κ.Ο. έχουν όντως υπογράψει συμβόλαιο διαχείρισης κατά την έννοια του ν. 2414, άρθρο 3; Δεύτερον, πόσοι διοικητές των Δ.Ε.Κ.Ο. απολύθηκαν εξαιτίας της παρέκκλισης των στόχων; Διότι αν μου λέτε ότι υπάρχουν ελλείμματα και οι υπεύθυνοι των Δ.Ε.Κ.Ο. έμειναν στη θέση τους ή τα ελλείμματα είναι πλαστά ή υπήρξε ανοχή σε διοικητικές πρακτικές που ευθύνονται για τα ελλείμματα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στη δική μας αντίληψη και με βάση αυτά που είπα, είναι σαφές ότι: Πρώτον, στόχος της Κυβέρνησης είναι η προετοιμασία των επιχειρήσεων προς ιδιωτικοποίηση, πώς θα γίνουν ιδιωτικοποιήσιμες εν όλω ή εν μέρει. Και ο δεύτερος στόχος είναι ένας νέος κύκλος λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων μέσω της ενοχοποίησής τους, σήμερα των εργαζομένων των Δ.Ε.Κ.Ο., προχθές των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Η δική μας αντίληψη είναι απλή. Ιδίως στο παγκόσμιο πλαίσιο, που ζούμε σήμερα, αν θέλουμε ως χώρα κάτι να παράγουμε, κάπου να ειδικευτούμε, χρειαζόμαστε όλους τους φορείς. Χρειαζόμαστε και τον ιδιωτικό τομέα, χρειαζόμαστε και το δημόσιο τομέα. Μια συζήτηση ουσίας, λοιπόν, θα ήταν, υπό ποιους όρους, με ποιο τρόπο και με ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσαν οι δημόσιες επιχειρήσεις πράγματι να λειτουργήσουν ενισχυτικά και υποστηρικτικά μιας νέας αναπτυξιακής διαδικασίας. Σας ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο για μία πεντάλεπτη παρέμβαση. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κυρία Πρόεδρε, θα κάνω μία πεντάλεπτη παρέμβαση, γιατί δεν νομίζω ότι πρέπει να μείνει αναπάντητη η διγλωσσία η οποία εμφανίζεται στην Αξιωματική Αντιπολίτευση. Θα διαβάσω κάτι, το οποίο δεν είναι δικό μου κείμενο, αλλά θα μπορούσε και να είναι. «Η εξυγίανση και ο εκσυγχρονισμός των δημοσίων επιχειρήσεων αποτελεί εθνική επιταγή. Τα στοιχεία τα οποία έχω ενώπιόν μου αφορούν τις ελλειμματικές και ζημιογόνες Δ.Ε.Κ.Ο. και είναι πραγματικά συνταρακτικά. Αν οι Δ.Ε.Κ.Ο. δεν γίνουν ανταγωνιστικές, δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν στο σκληρό ανταγωνισμό του διεθνούς συστήματος, στο οποίο ανήκει η Ελλάδα. Η εξυγίανση των δημοσίων επιχειρήσεων είναι ασφαλώς μία πολύ σύνθετη διαδικασία. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα ευθύς εξ’ αρχής να δηλώσω ότι είμαι απόλυτα σύμφωνος με τα επτά σημεία της Νέας Δημοκρατίας. Πράγματι, τα επτά σημεία συνθέτουν μία ολοκληρωμένη προσέγγιση της εξυγίανσης και του εκσυγχρονισμού των δημοσίων επιχειρήσεων. Κι έρχομαι στους γενικούς κανονισμούς προσωπικού. Είναι η ταμπακέρα. Χωρίς αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η ανταγωνιστικότητα στις δημόσιες επιχειρήσεις. Με απαρχαιωμένους κανονισμούς προσωπικού, με κανονισμούς οι οποίοι αντιστοιχούν στο προστατευτικό καθεστώς των προηγούμενων δεκαετιών, οι σημερινές δημόσιες επιχειρήσεις είναι καταδικασμένες να αφανιστούν. Βρίσκονται σε μία πορεία αυτοκαταστροφής. Είναι αδύνατον να προχωρήσουν. Η διάταξη, την οποία η Κυβέρνηση έχει την τιμή να παρουσιάσει στο Σώμα, κάνει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να παρέχει μία περίοδο έξι μηνών γενικώς για τις ελλειμματικές Δ.Ε.Κ.Ο. και δύο μηνών για την Ολυμπιακή Αεροπορία, ώστε αυτές οι αναγκαίες αλλαγές να προχωρήσουν με διάλογο και συναίνεση. Αν, όμως, η διαπραγμάτευση δεν καταλήξει, η κυβέρνηση, η πολιτεία, δεν μπορεί να παραμείνει απαθής. Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε αδιάφορα την αυτοκαταστροφική πορεία ορισμένων δημοσίων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, για τις οποίες ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει και θα συνεχίσει να πληρώνει. Είναι στιγμή ευθύνης για όλους». ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Αυτά τα είπε ένας προκάτοχός μου, ο κ. Παπαντωνίου, το 1998 σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα. Σπανίως συμφωνώ μαζί του, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι με αυτά συμφώνησα και τότε και συμφωνώ και τώρα. Η απάντησή μου στην ίδια συνεδρίαση ήταν -επειδή μας εγκάλεσε ως Νέα Δημοκρατία ότι δεν δεχόμαστε τη νομοθετική παρέμβαση- ότι μας εγκαλείτε ότι δήθεν δεν τολμούμε να πούμε ότι μετά από ένα τρίμηνο θα γίνει νομοθετική παρέμβαση. Βεβαίως μετά το τρίμηνο που προτείνουμε, θα γίνει νομοθετική παρέμβαση από την Κυβέρνηση. Ποιος σας είπε κάτι διαφορετικό; Τα ίδια επανέλαβε αργότερα ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, ο κ. Καραμανλής. Η διαφορά μας, όμως, ήταν ότι τότε είχαμε προτείνει ένα πρόγραμμα επτά σημείων, που ήταν μία συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, όπως, συνεπείς στις αρχές μας, κάνουμε και σήμερα με το σχέδιο νόμου το οποίο προτείνουμε στη Βουλή. Δεν επικεντρωνόμαστε μόνο στις εργασιακές σχέσεις. Η συζήτηση αυτή είχε γίνει με βάση μία τροπολογία που είχε φέρει η τότε κυβέρνηση και που αφορούσε μόνο τις εργασιακές σχέσεις. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Διαβάστε μας την τροπολογία. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Αντί, λοιπόν, να υπάρχει συνολική προσέγγιση στο ζήτημα των Δ.Ε.Κ.Ο., υπήρχε μία αποσπασματική προσέγγιση που βασιζόταν μόνο στα θέματα των εργασιακών σχέσεων. Γι’ αυτό είχα πει τότε –και θα το επαναλάβω- το εξής: Η δική σας κυβέρνηση δεν πρόκειται ποτέ να φέρει μία ουσιαστική νομοθετική παρέμβαση, που θα λύσει το πρόβλημα, διότι ο τόπος τελικά χρειάζεται άλλη κυβέρνηση. Αυτό πρέπει να το καταλάβετε και να το καταλάβει και ο ελληνικός λαός. Ο ελληνικός λαός το κατάλαβε. Σήμερα έχουμε Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και εφαρμόζει το πρόγραμμά της. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Καστανίδης. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Παπαντωνίου. Δεν μπορείτε να έχετε το λόγο. Το ξέρετε. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, θέλω το λόγο, γιατί παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις μου. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Θα τα εξηγήσει ο Κοινοβουλευτικός σας Εκπρόσωπος. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μόνο εγώ ο ίδιος μπορώ να το εξηγήσω. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Από τον Κανονισμό δεν έχετε το δικαίωμα να έχετε το λόγο. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Δεν έχω δικαίωμα να ερμηνεύσω τις δηλώσεις μου; ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Αφήστε, κύριε Παπαντωνίου, τον Εκπρόσωπό σας να μιλήσει. (Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Θέλω το λόγο επί προσωπικού. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κάντε μου τη χάρη, κύριε Παπαντωνίου. Δεν έχετε το λόγο. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μα, παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις μου. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Δεν έχετε το λόγο ούτε κατά τον Κανονισμό ούτε κατά κανένα άλλο τρόπο. Σας παρακαλώ πολύ! Αφήστε τον κ. Καστανίδη επιτέλους να μιλήσει. (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Υπήρξε παρερμηνεία των δηλώσεών μου και ζητώ το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Αφήστε τον κ. Καστανίδη να μιλήσει. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, επιτρέψτε μου. Εάν ζητά επί προσωπικού το λόγο… ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Δεν υπάρχει προσωπικό, κύριε Καστανίδη, το είδατε και μόνος σας. Ανάγνωση πρακτικών έκανε. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Είναι προσωπικό θέμα η παρερμηνεία των δηλώσεών μου. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Εάν, κυρία Πρόεδρε, ο κ. Παπαντωνίου ζητά το λόγο επί προσωπικού, τότε είναι προφανές ότι πρέπει να του δοθεί τώρα και αμέσως μετά θα φιλήσω εγώ. Να διευκρινίσει ο κ. Παπαντωνίου εάν ζητάει το λόγο επί προσωπικού. Εάν το ζητάει επί προσωπικού, προφανώς προηγείται. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Επί προσωπικού, κυρία Πρόεδρε. (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε Παπαντωνίου, δεν ακούστηκε προσωπικό θέμα. Πείτε μας εάν το επικαλείσθε… (Θόρυβος στην Αίθουσα) Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι. Ποιο είναι το προσωπικό σας θέμα, κύριε Παπαντωνίου; ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Αλογοσκούφης έκανε μια ανακριβέστατη δήλωση. Είπε ότι η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. νομοθέτησε αποκλειστικά για τις εργασιακές σχέσεις. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Είναι προσωπικό σας θέμα αυτό, κύριε Παπαντωνίου; ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Αυτό, επειδή ήμουν ο εισηγητής του νόμου, είναι ψευδές και θέλω να αποκαταστήσω την αλήθεια. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Προσωπικό σημαίνει ότι αφορά στο πρόσωπό σας και όχι τι κάνατε ως Υπουργός. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μα, με θίγει. Το προσωπικό είναι ότι η Κυβέρνηση δεν νομοθέτησε μόνο για εργασιακές σχέσεις. Αυτό ήταν μέρος ενός άλλου νομοσχεδίου και θέλω να εξηγήσω στο Σώμα πώς έχει το θέμα. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Είναι προσωπικό αυτό, κύριε Παπαντωνίου; Σας παρακαλώ πολύ! ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μα, επιτρέψτε μου, κυρία Πρόεδρε, να εξηγήσω πως έχει το θέμα, για να διαφωτιστούν οι συνάδελφοι. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Έληξε το θέμα. Ό,τι είχατε να πείτε το είπατε. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ, δώστε μου δύο λεπτά για να εξηγήσω πώς έχει το θέμα. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Αυτό δεν είναι προσωπικό θέμα. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μα, είναι προσωπικό θέμα, κυρία Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Είναι θέμα που θίγει το πρόσωπό σας; Το πρόσωπό σας δεν εθίγη με κανένα τρόπο. ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Είναι προσωπικό θέμα η συστηματική παρερμηνεία των δηλώσεών μου. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Η παρερμηνεία δεν είναι προσωπικό θέμα. Τόσα χρόνια Βουλευτής και δεν το ξέρετε; ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Είναι παρερμηνεία, κυρία Πρόεδρε. Γιατί επιμένετε τόσο πολύ; (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Δεν το ξέρετε ότι η παρερμηνεία δεν είναι προσωπικό θέμα; ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μα, είναι προσωπικό θέμα η παρερμηνεία δηλώσεων Βουλευτού. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Δεν είναι προσωπικό θέμα. Τελείωσε! ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Με έθιξε ο κύριος Υπουργός, όταν διατύπωσε την άποψή μου. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε Καστανίδη, έχετε το λόγο. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, παρ’ ότι ζήτησα για άλλο θέμα το λόγο, οφείλω μίαν απάντηση στον κύριο Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών. Ο κύριος Υπουργός όπως και το κόμμα του, προσποιείται ότι δεν κατανοεί. Εάν δεν προσποιείται, τότε δεν μπορεί να αναγνώσει επακριβώς τα έγγραφα που έχει. Πράγματι, κύριε Υπουργέ, ο προκάτοχός σας Υπουργός Οικονομίας κ. Παπαντωνίου είπε ότι χρειάζονται αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, αλλά με τη διάταξη την οποία εισηγήθηκε και τελικά ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων, δεν επιχείρησε, όπως εσείς κάνετε σήμερα, να αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις κατά παράβαση του Συντάγματος και με κατάργηση του θεσμού των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αντιθέτως, ο τότε Υπουργός Οικονομίας κ. Παπαντωνίου εισηγήθηκε πράγματι τη θέση προθεσμίας, εντός της οποίας θα έπρεπε να ολοκληρώνονται για τους κανονισμούς προσωπικού οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Εάν δεν ολοκληρώνονταν στον προβλεπόμενο χρόνο οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών, μπορούσε να νομοθετήσει η Βουλή, αλλά υπήρχε μια κρίσιμη τρίτη παράμετρος. Και μετά τη νομοθέτηση η διάταξη Παπαντωνίου προέβλεπε ότι νεότερη διαπραγμάτευση και συλλογική σύμβαση μπορούσε να τροποποιεί τη νομοθετική ρύθμιση, κάτι που εσείς δεν πράττετε, καταργώντας τελικά το θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) Πάψτε, λοιπόν, να προσποιείσθε ότι δεν αντιλαμβάνεσθε, διότι αλλιώς φοβούμαι ότι όντως δεν αντιλαμβάνεσθε και αυτό είναι επικίνδυνο για Υπουργό. Κυρία Πρόεδρε, ζήτησα το λόγο, διότι από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θέλουμε να θέσουμε ένα σοβαρό θέμα. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση εγείρει ζήτημα αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου που εισηγείται η Κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, εγείρει ζήτημα αντισυνταγματικότητας για σειρά διατάξεων, που κυρίως διαλαμβάνονται στα άρθρα 13, 14 και 10. Είναι προφανές ότι κατά τις πρόνοιες του άρθρου 100 του Κανονισμού της Βουλής θα πρέπει να κριθεί το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας που εγείρει η Αξιωματική Αντιπολίτευση με τον ορισμό ενός λέγοντος –προφανώς θα υπάρξει και αντιλέγων- και φυσικά με τη συμμετοχή για πέντε λεπτά των μελών της Κυβέρνησης και των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων. Κυρία Πρόεδρε, παρακαλώ το σοβαρό αυτό ζήτημα να συζητηθεί και τελικώς να κριθεί διά ανατάσεως ή εγέρσεως, όπως προβλέπει το άρθρο 100. Δηλώνω δε, ότι για λογαριασμό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αρχικώς το θέμα ως λέγων θα θέσει ο συνάδελφος κ. Φλωρίδης, για τον οποίο παρακαλώ να του δώσετε το λόγο. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε Σκυλλάκο, θέλετε τώρα να παρέμβετε; Διότι τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας. Εάν είναι να απαντήσετε επί των προλεχθέντων, καλύτερα να γίνει μετά την απόφαση περί αντισυνταγματικότητας. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Για τη συνταγματικότητα πότε θα μιλήσουμε; Μετά; ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ναι, θα μιλήσετε με τη σειρά σας. Το λόγο έχει ο κ. Φλωρίδης. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Θα ήθελα απλώς να υπενθυμίσω στον κύριο Υπουργό ότι η υπερψήφιση της διατάξεως του 1998 στην οποία αναφέρθηκε, οδήγησε στη διαγραφή μεταξύ άλλων και του κ. Σουφλιά, ο οποίος την υπερψήφισε. Στη συνέχεια, η αίτηση συγγνώμης της Νέας Δημοκρατίας προς τον κ. Σουφλιά ήταν να τον υποδεχτεί πανηγυρικά στο συνέδριό της και να του αναθέσει να φτιάξει το πρόγραμμά της. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, συγγνώμη, αλλά εγώ δεν πήρα το λόγο, για να μιλήσουμε για την αντισυνταγματικότητα. (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Έχετε δίκιο, κύριε Σκυλλάκο. Θα πρέπει να επανέλθει ο κ. Φλωρίδης στο θέμα του. Συνεχίστε, κύριε Φλωρίδη. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Εν πάση περιπτώσει, εάν ο κύριος Υπουργός, συμφωνεί με την τότε ψηφισθείσα διάταξη… ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Φλωρίδη. Συνεχίζετε; Εδώ σας έγινε υπόδειξη και από άλλο κόμμα. Μιλάτε για την αντισυνταγματικότητα. Για όνομα του Θεού! (Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) Ο χρόνος σας τρέχει, κύριε Φλωρίδη. Ελάτε στο θέμα της αντισυνταγματικότητας. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Ξεκίνησα την ανάπτυξη του θέματος, λέγοντας ότι εάν η Κυβέρνηση θέλει να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα, ας αφήσει τη διάταξη ως είχε ψηφιστεί τότε για να μην υπάρχει πρόβλημα συνταγματικότητας. Αγαπητοί συνάδελφοι, υπενθυμίζω το άρθρο 22 του Συντάγματος, όπου στην παράγραφο 1β΄ αναφέρει κατά λέξη: «Όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας». Στην παράγραφο 2 το ίδιο άρθρο του Συντάγματος ορίζει: «Με νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία». Αυτές είναι κατά λέξη οι διατάξεις του Συντάγματος. Αυτά πρέπει να το συνδυάσουμε με το άρθρο 4 του Συντάγματος, στην παράγραφο 1 του οποίου ορίζεται ότι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και στην παράγραφο 2 ορίζεται ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ερχόμαστε τώρα στα άρθρα του νομοσχεδίου, τα οποία κατά την άποψή μας πάσχουν από προφανή αντισυνταγματικότητα. Το άρθρο 10 παράγραφος 3 λέει: «Με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Δημοσίων Επιχειρήσεων εγκρίνονται για κάθε δημόσια επιχείρηση οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας». Σας διαβάζω στο σημείο αυτό το αντίστοιχο τμήμα της έκθεσης της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής. «Εάν θεωρηθεί ότι η έγκριση της διυπουργικής επιτροπής έπεται της συλλογικής συμβάσεως, θα μπορούσε να δημιουργηθεί προβληματισμός ως προς τη δυνατότητά της» -δηλαδή της αποφάσεως της Διυπουργικής Επιτροπής- «να απορρίπτει την ήδη συμφωνημένη και υπογραφείσα συλλογική σύμβαση εργασίας». Συνεχίζει η Επιστημονική Επιτροπή: «Αντιστοίχως θα μπορούσε να τεθεί το ερώτημα εάν η ανωτέρω έγκριση απαιτείται και για τις διαιτητικές αποφάσεις, οι οποίες σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 3, του άρθρου 16, του ν. 1876/90 εξομοιώνονται με συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή αν αποκλείεται κάθε είδους διαιτησίας σε περίπτωση αποτυχίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, δηλαδή ακόμη και η εκούσια. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε επίσης να υπάρξει προβληματισμός ως προς το αν η υπό ψήφιση διάταξη εισάγει απόκλιση από τη διαδικασία επιλύσεως συλλογικών διαφορών εργασίας, η οποία εν’ όψει και της ρύθμισης του άρθρου 22, παράγραφος 2 του Συντάγματος θεσπίζεται με τις διατάξεις των άρθρων 16 και επόμενα του ν. 1678/90». Εδώ, λοιπόν, τι μας λέει η Επιστημονική Επιτροπή; Το αυτονόητο, ότι η δυνατότητα της Διυπουργικής Επιτροπής να καθορίζει αυτήν με απόφασή της να εγκρίνει τις συλλογικές συμβάσεις είναι προδήλως, αντίθετη με το Σύνταγμα. Το άρθρο 13 ορίζει ότι μπορούν οι δημόσιες επιχειρήσεις πλέον να προσλαμβάνουν κατά παρέκκλιση των διατάξεων των εσωτερικών κανονισμών ή των οργανισμών που έχουν ισχύ νόμου και κατά παρέκκλιση οποιασδήποτε άλλης διάταξης ή οποιασδήποτε άλλης συμφωνίας με συμβάσεις αορίστου χρόνου το νέο προσωπικό. Βεβαίως, αυτές οι συμβάσεις θα μπορούν να καταγγελθούν οποιαδήποτε στιγμή, αναιτίως, σύμφωνα με τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας. Αγαπητοί συνάδελφοι, εδώ είναι προφανές –και η Επιστημονική Επιτροπή μας το υπενθυμίζει αυτό- ότι έχουμε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα. Ποια είναι η ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα; Είναι αυτή που καθορίζει το άρθρο 22, παράγραφος 1β΄ ότι όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας. Εδώ, λοιπόν, τι θα γίνει τώρα; Θα προσληφθούν εργαζόμενοι με τις νέες συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες ισχύουν στον υπόλοιπο τομέα, οι οποίοι προφανώς θα προσφέρουν εργασία ίσης αξίας με άλλους συναδέλφους τους στην ίδια επιχείρηση και οι οποίοι προφανώς θα αμείβονται διαφορετικά. Νομίζω, ότι χρειάζεται περισσότερη ανάλυση για να καταλάβουμε ότι αυτή η διάταξη είναι σε ευθεία αντίθεση με την τόσο αποσαφηνισμένη διάταξη του Συντάγματος. Και έρχομαι στη διάταξη του άρθρου 14 του νομοσχεδίου. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Πρέπει να συντομεύετε. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε. Με τη διάταξη του άρθρου 14 καθορίζεται ότι δεν υπάρχει πλέον η αυτονομία των συλλογικών διαπραγματεύσεων και δεν υπάρχει ισχύς των συλλογικών συμβάσεων. Είναι η πρόβλεψη που κάνει ο νόμος ότι εάν σε τέσσερις μήνες δεν συμφωνήσουν, τότε θα έρθει ο νόμος να ρυθμίσει αυτές τις συμβάσεις. Αγαπητοί συνάδελφοι, θα κλείσω με το τελευταίο απόσπασμα της Επιστημονικής Επιτροπής για το άρθρο αυτό. Λέει: «Σε περίπτωση αποτυχίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το συνταγματικό μας πλαίσιο προβλέπει, όπως προαναφέρθηκε, τη δυνατότητα να καθορίζονται οι όροι εργασίας με διαιτησία, το είδος της οποίας καθορίζεται από το νομοθέτη. Εν προκειμένω όμως τίθεται το ερώτημα αν στις περιπτώσεις αυτές αλλαγής των όρων εργασίας σε κάθε Δ.Ε.Κ.Ο. αποκλείεται ή όχι με την υπό ψήφιση διάταξη η προσφυγική στη διαδικασία της διαιτησίας και αν υποκαθίσταται ο νόμος σ’ αυτήν, σημείο το οποίο χρήζει διευκρινίσεως». Εδώ δεν νομίζω ότι μπορούσε να το πει με μεγαλύτερη ευθύτητα. Λέει, λοιπόν, ότι αυτό που επιχειρεί η Κυβέρνηση, δηλαδή να καταργήσει τη δυνατότητα των εταίρων να διαπραγματεύονται και στη συνέχεια εφόσον διαφωνούν να προσφεύγουν στους μηχανισμούς της διαιτησίας, αυτή έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το άρθρο 22, παράγραφος 2 του Συντάγματος. Κυρία Πρόεδρε, για τους λόγους αυτούς εμείς υποβάλουμε αυτές τις απόψεις, οι οποίες εγείρουν σαφέστατα ζητήματα αντισυνταγματικότητας των υπό ψήφιση διατάξεων και παρακαλούμε η Βουλή να τις εγκρίνει. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ. Εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, αντιλέγων, κ. Τασούλας έχει το λόγο. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ: Ετέθη θέμα από την Αξιωματική Αντιπολίτευση κατά πόσο οι ρυθμίσεις ιδιαίτερα του άρθρου 14, αντιστρατεύονται τις διατάξεις του Συντάγματος, άρθρο 22, παράγραφος 2. Πέραν του νομικού συναισθηματισμού, ο οποίος διακατέχει την τοποθέτηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ο οποίος έχει τη δυνατότητα να εξικνείται μέχρι σημείων διαστρεβλώσεως των συνταγματικών ερμηνειών, θα έχει να αντιτείνει κανείς επαρκώς ότι το θέμα της δυνατότητας της πολιτείας να παρεμβαίνει νομοθετικώς επί μη ολοκληρωθεισών συλλογικών διαπραγματεύσεων, έχει λυθεί ήδη και με αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η νομοθετική ρύθμιση για την περίπτωση που δεν ευδοκιμεί η άσκηση της συλλογικής αυτονομίας, δεν είναι καινοφανής. Πέραν του ότι έχει ψηφιστεί από εσάς ήδη από το 1998, υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η 632/78 η οποία διαλαμβάνει τα εξής για το επίμαχο άρθρο 22, παράγραφος 2: «Δια του άρθρου 22, παράγραφος 2 ως πρωταρχικός φορέας της αρμοδιότητας ρυθμίσεως των εργασιακών θεμάτων και σχέσεων αναγνωρίζεται ο νομοθέτης δια της συγχρόνου όμως κατοχυρώσεως του θεσμού της συλλογικής αυτονομίας των επαγγελματικών οργανώσεων. Τίθεται φραγμός στην παντοδυναμία του ούτως ώστε να καθίσταται αντισυνταγματική μόνο η άσκηση της νομοθετικής αρμοδιότητας κατά τρόπο άγοντα εις πλήρη αποδυνάμωση του ρηθέντος θεσμού». Η νομοθετική ρύθμιση που ψηφίζουμε σήμερα και έχουμε μπροστά μας, δεν οδηγεί σε πλήρη αποδυνάμωση πολλού γε και δη, προβλέπει άσκηση του δικαιώματος της συλλογικής αυτονομίας όπως ακριβώς το προέβλεπε και η δική σας διάταξη και μόνο στην περίπτωση που δεν ευδοκιμεί αυτή εντός τετραμήνου, τότε καλείται ο νομοθέτης να επέμβει με τρόπο ο οποίος προδήλως δεν καταργεί τη συλλογική αυτονομία αφού δίδεται ευκαιρία χρονική τεσσάρων μηνών για να ασκηθεί αυτή. Όσον αφορά την αντισυνταγματικότητα δήθεν της καθιερώσεως δύο ειδών εργαζομένων που προσκρούει στη διάταξη ότι αμείβονται το ίδιο για παροχή ίσης εργασίας, το επιχείρημα είναι εντελώς αστήρικτο διότι αγνοείται το γεγονός ότι με τους νέους κανονισμούς εργασίας, τα νέα καταστατικά και όλες αυτές τις νέες μορφές που θα καθοριστούν, τα καθήκοντα, οι υποχρεώσεις των εργαζομένων, δεν υπάρχει περίπτωση να συνεχιστεί το ίδιο καθεστώς προβλεπομένων μορφών παροχής εργασίας και περιγραφή εργασίας με τους προηγουμένους. Ισχυρίζεστε ότι θα πρέπει δήθεν να συνεχίζεται το καθεστώς της μονιμότητας. Και επειδή αποφασίζεται να μην συνεχιστεί το καθεστώς της μονιμότητας, αυτό προσκρούει στη διάταξη περί ίσης μεταχειρίσεως των εργαζομένων. Με τους νέους κανονισμούς εργασίας αυτό θα αποφευχθεί και δεν πρόκειται επ’ ουδενί να υπάρξουν ίδιες μορφές εργασίας και ίδιο περιεχόμενο εργασίας. Συνεπώς, αυτό το επιχείρημα που λέτε με τους νέους κανονισμούς εργασίας καταρρίπτεται και δεν θα έχουμε το ίδιο καθεστώς. Γι’ αυτούς τους λόγους, κυρία Πρόεδρε, πιστεύω πως τα άρθρα τα οποία θεωρούν ότι δήθεν είναι αντισυνταγματικά, δεν είναι αντισυνταγματικά. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ. Το λόγο έχουν οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Δεν θα ακούσουμε την Κυβέρνηση; ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ο Κανονισμός λέει ότι μιλούν πρώτα οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι. Εν πάση περιπτώσει, ο κ. Αλογοσκούφης έχει το λόγο. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κυρία Πρόεδρε, απλώς να συμπληρώσω στην πολύ τεκμηριωμένη εισήγηση που έκανε ο κ. Τασούλας για το θέμα της αντισυνταγματικότητας –και θα μιλήσω πολιτικά αφού μιλήσουν οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι- το εξής: Υπάρχει και μία απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου η υπ’ αριθμό 2/1996 η οποία έκρινε τα εξής: «Η επιβάρυνση του κράτους, δηλαδή του Έλληνα φορολογούμενου, με τα ελλείμματα των δημοσίων επιχειρήσεων συνιστά λόγο γενικότερου κοινωνικού και οικονομικού συμφέροντος. Η δε επέμβαση του νομοθέτη στην περίπτωση αυτή επί της ελευθερίας των συλλογικών συμβάσεων είναι συνταγματικά επιτρεπτή». Είναι η υπ΄ αριθμόν 2/1996 απόφαση της Ολομελείας του Αρείου Πάγου για το θέμα ακριβώς που συζητούμε. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ευχαριστώ πολύ. Το λόγο έχει ο κ. Σκυλλάκος. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Εμείς υποστηρίζουμε την αντισυνταγματικότητα των σχετικών άρθρων 13 και 14. Συμφωνούμε κατά βάση με τα επιχειρήματα που ακούστηκαν. ΕΝΑΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ (Από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ): Από ποιον; ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Από τον εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν ακούστηκαν από άλλη πλευρά επιχειρήματα. (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ: Θέλουμε να το ακούμε! ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Θα το ακούσετε. (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, μην παρεμβαίνετε. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Εδώ θέλω να σημειώσω ότι ακριβώς η ίδια αντισυνταγματικότητα για την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων με νόμο χωρίς να προηγηθεί η διαιτησία, η ίδια ευθύνη υπάρχει και στο νόμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. (Θόρυβος στην Αίθουσα) Να το ακούσετε δεν θέλατε; Θα το ακούσετε. Η ίδια ευθύνη υπάρχει και στο νόμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανεξάρτητα αν δινόταν περιθώριο και μετά τη νομοθέτηση να ακολουθήσει ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων. Και σήμερα δεν απαγορεύεται να έρθει νόμος και να γίνει νέος γύρος διαπραγματεύσεων, αλλά επανέρχομαι: Είτε με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είτε με κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά το δεύτερο γύρο των διαπραγματεύσεων, ξανά νόμος. Κανείς δεν το απαγορεύει, αφού θεωρείτε και οι δύο ότι πράξατε συνταγματικά και τότε ως ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τώρα ως Νέα Δημοκρατία. Για το δεύτερο σκέλος που αφορά τους νεοεισερχόμενους στις Δ.Ε.Κ.Ο. και όσον αφορά ότι θα είναι δυο ταχυτήτων ως προς τις αμοιβές και ως προς το δικαίωμα της όποιας μονιμότητας, επικαλέστηκε ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας το επιχείρημα ότι αυτό το πράγμα θα κατοχυρωθεί με τους νέους κανονισμούς μελλοντικά. Κατ΄ αρχήν σήμερα δεν έχουμε τους νέους κανονισμούς. Αίρεται, λοιπόν αναδρομικά εκ των προτέρων η συνταγματικότητα, επειδή κάποιοι κανονισμοί αύριο θα αλλάξουν; ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΟΛΟΖΩΦ: Και αν δεν αλλάξουν; ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Δεύτερο ζήτημα: Πώς προήλθαν αυτοί οι κανονισμοί στις Δ.Ε.Κ.Ο.; Οι κανονισμοί προήλθαν μέσα από συλλογικές διαπραγματεύσεις και από σκληρούς αγώνες των εργαζομένων, άρα ήταν αντικείμενο συλλογικής διαπραγμάτευσης. Το δεύτερο, λοιπόν, σκέλος δεν στέκει. Για να μην ζητώ ξανά το λόγο, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω το δικαίωμα που μου δώσατε να σχολιάσω, όπως σχολίασε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο κύριος Υπουργός, για ένα λεπτό. Θα διαβάσω όχι τι έλεγε ο κ. Παπαντωνίου, που πράγματι τα έλεγε αυτά, αλλά τι έλεγε κάποιος άλλος και θα πω στο τέλος ποιος είναι. «Για να αυξήσουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης για όλους, δεν σημαίνει πάντα ίδιες συνθήκες εργασίας και αμοιβών. Ίσως πρέπει να ξεφύγουμε από την ιδέα ότι υπάρχει ένα μόνο πρότυπο απασχόλησης για όλους. Πρέπει να διευρύνουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης με την επέκταση ποικίλων μορφών εργασίας, μερικής ή προσωρινής απασχόλησης και αυτοαπασχόλησης. Αυτό σημαίνει να υπάρχει ποικιλία εργασιακών ρυθμίσεων και προδιαγραφών...» -όχι δύο ταχυτήτων, είκοσι πέντε ταχυτήτων οι εργαζόμενοι- «...να υπάρχουν ευκαιρίες κινητικότητας. Αλλά ως σοσιαλιστές πιστεύουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν δεν κάνουμε εκπτώσεις σε δικαιώματα. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να αναμορφωθεί η αγορά εργασίας». Ημερομηνία: 18/11/2005, Γιώργος Παπανδρέου, σε μία ημερίδα για τους νέους και την ανεργία που έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τι άλλο χρειάζεται, λοιπόν, να πούμε; Ταυτίζονται τα δυο κόμματα και ως προς το περιεχόμενο της ανατροπής των εργασιακών δικαιωμάτων και ως προς τα ζητήματα της νομιμότητας και της συνταγματικότητας. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Πάρα πολύ ωραία! (Θόρυβος στην Αίθουσα) (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι. Ευχαριστούμε τον κ. Σκυλλάκο. Το λόγο έχει ο κ. Κωνσταντόπουλος ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, πιστεύω ότι θα ήταν θετική πράξη αναβάθμισης του κύρους του Κοινοβουλίου, αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση, ασκώντας τη νομοθετική της πρωτοβουλία, αποφάσιζε εκ προοιμίου να σεβαστεί τις εισηγήσεις της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής. Η πάγια πρακτική, η οποία ακολουθείται, να παίρνουμε μεν την εισήγηση της Επιστημονικής Επιτροπής, αλλά να τη βάζουμε στο συρτάρι ή να προσπαθούμε να την περιγράψουμε, υποβαθμίζει τελικά το ρόλο της Βουλής, αλλά και υποκαθιστά την έννοια της νομοθετικής εξουσίας. Είναι αδιανόητο, σε μια συνταγματική λειτουργία αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής να εισηγείται, να παρατηρεί στοιχεία αντισυνταγματικότητας και η εκάστοτε κυβέρνηση να λέει: «Δε βαριέσαι, αυτά τα λένε οι θεσμολάγνοι». Έτσι δημιουργείται η πρακτική για να ανοίγουν ενώπιον των δικαστηρίων ατέλειωτες διαδικασίες αμφισβήτησης της νομιμότητας. Θα μου πείτε, βεβαίως, ότι τη συνταγματικότητα των νόμων την κρίνει ο τακτικός δικαστής. Ο δικαστής του Μονομελούς θα έχει, όμως, ως επιχείρημα: «Και τριακόσιοι Βουλευτές τι εψήφιζαν;» Να συνεννοηθούμε, λοιπόν. Και η παρούσα Κυβέρνηση δεν θέλει να λάβει υπ’ όψιν τις διατυπωμένες, με πολλή επιστημονική –θα έλεγα- ευγένεια, απόψεις του Επιστημονικού Συμβουλίου. Δεν ξέρω εγώ να υπάρχει κανένας όρος «νομικός συναισθηματισμός» ή «νομικός κυνισμός» ή και «νομικός ρεαλισμός». Ξέρω ότι υπάρχει Η αρχή της νομιμότητας, η οποία απορρέει ευθέως από τη συνταγματική της στήριξη. Εάν πρόκειται να κάνουμε συζήτηση εδώ μεταξύ «νομικού συναισθηματισμού» και «νομικού κυνισμού», τότε και οι δυο απόψεις αχρηστεύουν τη νομιμότητα. Πρώτον, λοιπόν, η Κυβέρνηση δεν σέβεται τις παρατηρήσεις της Επιστημονικής Επιτροπής και αυτό είναι εις βάρος της Κυβέρνησης. Δεν τις σέβεστε, κύριοι. Παίρνετε την Επιστημονική Επιτροπή και τη γράφετε στα παλιά σας τα παπούτσια. Σας λέει ευθέως η Επιστημονική Επιτροπή κεφαλαιώδεις παρατηρήσεις: Πρώτον, παραβιάζετε τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Βάζετε την ad hoc νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης πάνω από τη συνταγματική ρήτρα. Δεν υπάρχει σοβαρότερη ανατροπή σε ένα ευνομούμενο κράτος, όπου ισχύουν οι εγγυήσεις του κράτους δικαίου. Τη σκοπιμότητα της κυβερνητικής πολιτικής τη βάζετε πάνω από τη συνταγματική ρήτρα και έτσι η κατοχυρωμένη συλλογική σύμβαση παύει να είναι συνταγματική ρήτρα διαμόρφωσης του πλαισίου όρων αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων. Δεύτερον που σας λέει η Επιστημονική Επιτροπή: Καταργείται η ύπαρξη σπουδαίου λόγου, που υπάρχει ως διασφάλιση των δημοκρατικών εγγυήσεων. Όσοι εκ των συναδέλφων της Κυβερνητικής Πλειοψηφίας είναι νομικοί μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει, όταν με αυτές τις διατάξεις τίθεται εκ ποδών το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα. Η θεμελίωση της καταχρηστικότητας στο άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα, για την κατοχύρωση των δημοκρατικών εγγυήσεων υπέρ των πολιτών που εργάζονται, είναι η πεμπτουσία της νομικής μας φιλοσοφίας. Μην την πετάτε έτσι. Μπορείτε να προσλαμβάνετε, να απολύετε και να καταγγέλλετε άνευ της συνδρομής σπουδαίου λόγου. Ποιες είναι οι εγγυήσεις νομιμότητας; Το άρθρο 281 το έχουν υπηρετήσει με αγώνες και αίμα όλοι οι Έλληνες νομικοί, υπερασπιζόμενοι συνταγματικά δικαιώματα. Μπορείτε τώρα με μια απλή διάταξη να το πετάτε στον κάλαθο των αχρήστων; Τρίτον, έρχεστε στη συνέχεια με την τελευταία διάταξη του άρθρου 14 και ουσιαστικά καταργείτε τη διαιτησία. Υπάρχει κανείς που να μην θεωρεί στη νομική ιστορία την κατοχύρωση του θεσμού της διαιτησίας ως δημοκρατική κατάκτηση; Και αυτό λοιπόν, στον κάλαθο των αχρήστων! Στον κάλαθο των αχρήστων η συλλογική σύμβαση. Στον κάλαθο των αχρήστων η ρήτρα της καταχρηστικότητας και του σπουδαίου λόγου. Στον κάλαθο των αχρήστων και η διαιτησία. Γιατί; Για να ρυθμίσετε θέματα στρεβλώσεων ή δυσλειτουργιών εντός των Δ.Ε.Κ.Ο.; Να συνεννοηθούμε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Τα θέματα δυσλειτουργιών και στρεβλώσεων εντός των Δ.Ε.Κ.Ο. τα δημιούργησαν οι πελατειακές σχέσεις και οι εκάστοτε κυβερνητικοί χειρισμοί. Δεν θα φορτώσετε τις ευθύνες για τους κυβερνητικούς χειρισμούς όλων των κυβερνήσεων σε βάρος των εργαζομένων, για να τους αφήσετε ξυλάρμενους, χωρίς τον 281, χωρίς τη συλλογική σύμβαση, χωρίς διαιτησία, χωρίς δηλαδή καμία από τις δημοκρατικές εγγυήσεις προστασίας του ιερού δικαιώματος να δουλεύουν με ασφάλεια, που είναι όρος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Γιατί φθάνουμε σ’ αυτό το σημείο, οι ανάγκες του αδηφάγου ανταγωνισμού να πλήττουν το σκληρό αδιάσπαστο πυρήνα των κατακτήσεων των κοινωνικών αγώνων από την εποχή του διαφωτισμού και μετά; Να πω και κάτι ακόμη. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Παρακαλώ κύριε Πρόεδρε, αν θέλετε συντομεύετε. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τελειώνω κυρία Πρόεδρε. Να πω λοιπόν και κάτι ακόμη. Τι είναι αυτές οι Δ.Ε.Κ.Ο.; Δεν είναι επιχειρήσεις κοινωνικής ευθύνης του κράτους; Δεν υπάρχουν τομείς κοινωνικής ευθύνης του κράτους που υπηρετεί αυτήν την κοινωνική του ευθύνη το κράτος, δημιουργώντας επιχειρήσεις δημοσίου ενδιαφέροντος; Εάν είσαστε ικανοί ως κυβερνήτες, να τις εξυγιάνετε και να τις στηρίξετε. Όχι να τις ακρωτηριάσετε και να φορτώσετε το ιστορικό κόστος σε βάρος των εργαζομένων! (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ και από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς) ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστώ πολύ. Ο κύριος Καστανίδης έχει το λόγο. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, οφείλω στην αρχή να αποκαταστήσω μίαν αλήθεια όπως έκανα λίγο πριν και με τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών. Διαβλέπω μία καταπληκτική συμπληρωματικότητα στις απόψεις της Κυβερνήσεως και του Κ.Κ.Ε.. Όταν προηγουμένως, ανέγνωσε το κείμενο ο Υπουργός Οικονομίας σκέφτηκα ότι κατά διαφορετικό τρόπο θα αναγίγνωσκε το δικό του κείμενο ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε.. Υπέθετα μέχρι τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι όταν κάποιος φοράει γυαλιά, το κάνει για να δει πιο ευανάγνωστα τα γράμματα και τους αριθμούς για μεγαλύτερη κατανόηση του κειμένου. Αλλά δεν φανταζόμουν ότι πολλές φορές τα γυαλιά είναι παραμορφωτικοί φακοί για να αλλοιώνουν συνειδητά το κείμενο και το νόημά του. Τι είπε ο αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Είπε κάτι πάρα πολύ απλό, ότι βεβαίως πρέπει να υπάρξουν διαφορετικά καθεστώτα εργασίας, αλλά στην αγορά εν γένει και πάντοτε υπό μία προϋπόθεση: ότι αναγνωρίζονται πλήρως τα δικαιώματα των εργαζομένων σε καθεστώς ασφαλείας. Δεν είπε κύριε Σκυλλάκο, ότι πρέπει να υπάρχουν δύο καθεστώτα μέσα σε μία Δ.Ε.Κ.Ο., όπως κάνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Μίλησε ευρέως για την αγορά εργασίας. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) Και τώρα έρχομαι στα νομικά μας θέματα, κυρία Πρόεδρε. Άκουσα για πρώτη φορά τον όρο «νομικός συναισθηματισμός». Επειδή δεν τον γνωρίζω, δεν τον σχολιάζω. Αλλά γνωρίζω πάρα πολύ καλά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τον όρο «νομικός αναλφαβητισμός». Και περί νομικού αναλφαβητισμού πρόκειται όταν ακούω συνάδελφο, υπερασπιζόμενο τη συνταγματικότητα του νομοσχεδίου, να ανακαλεί στη μνήμη μας απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας του 1978. Θα έπρεπε να γνωρίζει ο κύριος συνάδελφος ότι το 1978 υπήρχε καθεστώς αναγκαστικής διαιτησίας. Ψηφίστηκε αργότερα νεότερος νόμος, ο νόμος 1876/1990, που θεσμοθετεί την ελευθερία των διαπραγματεύσεων, σύμφωνα με το Σύνταγμά μας και προωθεί , κάτι που δεν ίσχυε το 1978, τον πραγματικά χρήσιμο θεσμό της διαιτησίας, ως συνέχεια της ελευθερίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Πρέπει να σας πω κύριε Τασούλα, ότι τον νόμο 1876, τον οποίο σήμερα προφανώς κρίνετε δυσμενώς, τον ψήφισε ομόφωνα η Βουλή των Ελλήνων, δηλαδή έχει και τη δική σας ψήφο. Τώρα τι μεσολαβεί και σήμερα ακυρώνετε επιχειρήματα δικά σας του 1990, αυτό το αναγνωρίζει μόνο ο «συναισθηματισμός» ή ο κυνισμός της παράταξής σας. Σ’ ό,τι αφορά κύριε Υπουργέ, την απόφαση του Αρείου Πάγου του 1996, θα σας παρακαλέσω για άλλη μία φορά να διαβάσετε προσεκτικά το κείμενο που ήδη αναγνώσατε στο Σώμα. Η συγκεκριμένη απόφαση δικαιολογεί –προσέξτε- επέμβαση στο βαθμό αυτονομίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Δεν δικαιολογεί κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων! Το άρθρο σας –μιλώ για το άρθρο 14- εισάγει την κατάργηση, διότι αν παρέλθει σύμφωνα με τις πρόνοιές του, άπρακτη η προθεσμία, τότε επεμβαίνει ο νομοθέτης και ακυρώνει το καθεστώς της συλλογικής διαπραγμάτευσης, ακυρώνει την αυτονομία τους. Είναι νομοθετική παρέμβαση που ρυθμίζει αναγκαστικά τις εργασιακές σχέσεις. Εάν κυρία Πρόεδρε, όπως προβλέπει το άρθρο 10 του ισχύοντος νόμου μετά την παρέμβαση του νομοθέτη υπήρχε δυνατότητα να υπόκειται ο νόμος σε τροποποίηση, εξαιτίας νεότερης συμφωνίας των διαπραγματευομένων μερών, τότε θα υπήρχε αποκατάσταση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Εδώ έχουμε επέμβαση με αναγκαστικό αποτέλεσμα, που μας παραπέμπει σε κατάργηση του καθεστώτος της συλλογικής αυτονομίας. Γι’ αυτό ισχυριζόμαστε ότι περιγράφεται το άρθρο 22 του Συντάγματος που προβλέπει ως μοναδική λύση, σε περίπτωση αποτυχίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τη διαιτησία με παραπομπή του θέματος στην ομάδα μεσολάβησης και διαιτησίας. Είναι η μοναδική πρόνοια του άρθρου 22. Εσείς εδώ προβλέπετε ως μοναδική πρόνοια σε περίπτωση αποτυχίας, την νομοθετική σφραγίδα και αυτό είναι παραβίαση του άρθρου 22 του Συντάγματος. Επίσης, με το άρθρο 13, καταστρατηγείται και το άρθρο 4 και το άρθρο 22 του Συντάγματος. Γιατί; Δημιουργούνται δύο κατηγορίες εργαζομένων. Σας το εξηγεί πολύ καθαρά το κείμενο του Επιστημονικού Συμβουλίου. Γι’ αυτούς που υπηρετούν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα στις Δ.Ε.Κ.Ο. προβλέπεται δυνατότητα απολύσεως μόνο για σπουδαίο λόγο, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς. Σπουδαίος λόγος έχει νομολογηθεί και έχει κριθεί από τη θεωρία ότι είναι συνήθως –όχι πάντα, αλλά συνήθως- τα σοβαρότατα πειθαρχικά παραπτώματα ή ποινικές παραβάσεις. Αυτά συγκροτούν την έννοια του σπουδαίου λόγου. Συνεπώς κατά το ισχύον καθεστώς, σύμφωνα με τους σημερινούς κανονισμούς εργασίας, μπορεί κάποιος να απολυθεί για σπουδαίο λόγο. Με το νέο καθεστώς που εισάγετε μπορεί κάποιος να απολυθεί όχι για σπουδαίο λόγο, αλλά κατά τις διατάξεις της κοινής εργατικής νομοθεσίας, για οποιοδήποτε λόγο και μάλιστα αναιτιολόγητα, πλην της καταχρηστικής ασκήσεως του 281. Αλλά ξέρετε ότι καταχρηστική απόλυση είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχθεί. Ως εκ τούτου λοιπόν, εισάγετε μία αρχή διαίρεσης των εργαζομένων στο εσωτερικό της ίδιας Δ.Ε.Κ.Ο.. Επιπλέον, οι κανονισμοί στις σημερινές Δ.Ε.Κ.Ο. προβλέπουν, κυρία Πρόεδρε, κανονιστικούς όρους που έχουν την ισχύ νόμου. Οι κανονιστικοί όροι μπορεί να αφορούν και τις αμοιβές. Μ’ αυτό τον τρόπο, επειδή οι κανονιστικοί όροι δεν ισχύουν για το νεοπροσλαμβανόμενο προσωπικό, πάμε σε ευθεία καταστρατήγηση, όπως είπε και ο κ. Φλωρίδης, του άρθρου 22 του Συντάγματος, που επιτάσσει για την ίδια εργασία να δίδεται ίδια αμοιβή. Δημιουργείται μία νέα κατηγορία εργαζομένων που έχει σαφή διαφοροποίηση από το παλαιό προσωπικό. Άρα έχουμε παραβίαση του άρθρου 3 και του άρθρου 22 του Συντάγματος. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε ό,τι αφορά το άρθρο 10 του νομοσχεδίου ενδιαφέρον έχει η παρατήρηση του επιστημονικού συμβουλίου, που με πολύ κομψό τρόπο επισημαίνει ότι προβληματισμός προκύπτει για το ποια είναι η έννοια της εγκρίσεως, μετά από μία επιτυχημένη διαπραγμάτευση μετά από επιτυχή κατάληξη. Ποια είναι η έννοια της εγκρίσεως; Αν καταλήξουν τα μέρη μπορεί να υπάρξει και απόρριψη; Στο ερώτημα αυτό του επιστημονικού συμβουλίου δεν δίνεται καμία απάντηση από την Κυβέρνηση. Ελπίζω κάποια στιγμή να δώσει. Αλλά μέχρι να δώσει έχουμε και στο σημείο αυτό παραβίαση του Συντάγματος. Να γιατί, κυρία Πρόεδρε, ισχυριζόμαστε ότι υπάρχουν πολλαπλές περιγραφές του Συντάγματος. Καταλήγοντας θέλω να απευθυνθώ στους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας και να τους απευθύνω μία έκκληση: Ασφαλώς κατανοούμε ότι η βασική υποχρέωσή σας είναι να υπερασπιστείτε την άποψη του κόμματός σας. Αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι είστε άνθρωποι με ελεύθερη συνείδηση μπορείτε να υπερασπιστείτε τη γραμμή του κόμματός σας χωρίς να παραβιάζονται με τόσο βάναυσο τρόπο αρχές και διατάξεις του Συντάγματος. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Καστανίδη, συντομεύετε. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε. Εάν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εκλεγμένη από το λαό Κυβέρνηση δίνει αρνητικό παράδειγμα παραβιάσεως του Συντάγματος τότε δίπλα, παραπέρα μακριά από τον έλεγχο του πολίτη υπάρχουν πολλοί που θέλουν να νοσφιστούν εξουσίες και να αποκτήσουν ίδιους μηχανισμούς ελέγχου πάνω στο πολιτικό μας σύστημα, να καταστρατηγήσουν τις αρχές λειτουργίας της Δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Καστανίδη, τελειώνετε! ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Σας παρακαλώ να θυμηθείτε αυτούς που εξαιτίας της περιγραφής του Συντάγματος από μια εκλεγμένη κυβέρνηση, μπορεί να εμφανιστούν για να διακινδυνεύσουν με την πράξη τους τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Με αυτή την έννοια κάνω έκκληση να δεχθείτε τις προβαλλόμενες αντιρρήσεις και να σεβαστείτε τις διατάξεις του Συντάγματος. Σας ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα απ’ την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, σας παρακαλώ το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Δεν μπορώ να σας δώσω το λόγο. Ο Κανονισμός λέει ότι μία φορά μιλάνε επί της αντισυνταγματικότητος. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Ο κ. Καστανίδης μίλησε δύο φορές. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Όχι. Ο κ. Καστανίδης είχε ζητήσει πεντάλεπτη παρέμβαση επί της ουσίας των λεχθέντων από τον Υπουργό και στη συνέχεια στην τοποθέτησή του έθεσε το θέμα. Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Πολύδωρα. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, υπάρχει νομικός συναισθηματισμός ο οποίος εκδηλώνεται με αυτή τη σοφιστική τυπολατρεία. Κατά τη γνώμη μου οι ισχυριζόμενοι την αντισυνταγματικότητα με την επιχειρηματολογία που ανέπτυξαν παραβιάζουν δηλαδή περιγράφουν το Σύνταγμα και δη το άρθρο 22, διότι όλη η επιχειρηματολογία τους υπελάμβανε ότι ο νόμος δεν είναι στις προβλέψεις του άρθρου 22. Στις προβλέψεις του άρθρου 22 όπως ανεπτύχθη με την αρχή της νομιμότητας και της συνταγματικότητας από τους συναδέλφους υπάρχει μόνο μία compursiva, μία επιτακτική υπαγόρευση… ΝΟΡΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: Πώς το είπατε; ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Compursiva. (Θόρυβος στην Αίθουσα) Δεν γλιτώνετε με την ειρωνεία. Θα τα ακούσετε. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) Έχω κι άλλα λατινικά. Είναι μια επιτακτική αρχή ότι δήθεν έχουμε μόνο τους συμβαλλομένους να οργανώσουν τις συλλογικές συμβάσεις επ’ άπειρον, κάπου η διαιτησία, χωρίς πρόβλεψη στο 22 για νόμο. Έλα, όμως, που το ευλογημένο το 22 δίνει ρόλο και στη Βουλή, δίνει ρόλο και στο νόμο. Κι αυτό ασκεί η Κυβέρνηση. Τι νομίζουν ότι θα μας πουν εδώ οι νομοδιδάσκαλοι; Θα επικαλεστούν αντισυνταγματικότητα για τις αέναες διαπραγματεύσεις οι οποίες δεν οδηγούν σε συμφωνία αλλά οδηγούν κάπου αλλού; Οδηγούν στην καταβύθιση των Δ.Ε.Κ.Ο. στο τέλμα. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) Και γιατί το λέω αυτό; Γιατί δεν άκουσα απ’ όλους τους συνταγματολόγους συναδέλφους την εισαγωγική φράση του 14. Μιλάει για τη χρεοκοπία. (Γέλωτες στην Αίθουσα) (Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) Μιλάει για τις επιχειρήσεις που εμφανίζουν αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ:… ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Πώς δεν βρήκατε μια συλλαβή γι’ αυτό, μία λέξη για να οργανώσετε το συλλογισμό σας επί των κειμένων και όχι επί των φαντασιώσεων; (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι. Ουδείς διέκοψε τους άλλους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους. Σας παρακαλώ, κύριε Τσοχατζόπουλε. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Λέει το άρθρο 14 ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις που εμφανίζουν αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα ή επιχορηγούνται από το δημόσιο με στόχο την εξυγίανσή τους υποχρεούνται να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αξιοποίηση του προσωπικού τους κ.λπ.. Εκεί προβλέπει, όπως λέει το Σύνταγμα, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις οι οποίες αξιώνει ο νομοθέτης, αυτή η Βουλή, δηλαδή όχι εσείς, γιατί εσείς είσαστε ευτυχισμένοι, κύριε Τσοχατζόπουλε… ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Κύριε Πολύδωρα, να απευθύνεστε προς το Προεδρείο. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: …με τα πολυσχιδή πεπραγμένα σας. Δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού. (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Πολύδωρα. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Εμείς δεν είμαστε ευτυχισμένοι. Κυρία Πρόεδρε, να μας απαντήσουν οι κύριοι των συνταγματικών ερμηνειών ως πότε θα είναι ατέρμονες, χωρίς αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις; Ο συνετός νομοθέτης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 98… ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Μία φράση σου πρέπει να την πληρώνεις με τόσα βάρη στην πλάτη σου. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Ο συνετός νομοθέτης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του 98 είχε τάξει σε έξι μήνες να επεμβαίνει ο νομοθέτης. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Αφήστε το 98, μην το καταργείτε. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Η διαφορά μας είναι για τους δύο νόμους, για τους δύο μήνες. Σας λέω λοιπόν… (Θόρυβος στην Αίθουσα) Η αλήθεια πονάει. Σας μετακινώ από τη βεβαιότητα της καταστροφής. Δεν θα έχουν καταστροφή οι Δ.Ε.Κ.Ο.. Θα τις σώσουμε εμείς με αυτό το νόμο. Εσείς τα θυσιάζετε όλα κοπτόμενοι για τους πραιτωριανούς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που φωλιάζουν μέσα στις Δ.Ε.Κ.Ο.. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Να μας πείτε για τα δικά σας λαμόγια. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι. Κύριε Πολύδωρα, ολοκληρώστε. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Εάν βουλιάξουν οι Δ.Ε.Κ.Ο. χωρίς να λάβουμε μέτρα θα έχει πρόβλημα το σύνολο της οικονομίας. Εμείς, κυρία Πρόεδρε, πρέπει να τηρήσουμε με θρησκευτική ευλάβεια το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα δεν ορίζει, δεν θέτει εκτός πεδιάς τη Βουλή. Όλα και το 22 τα τάσσει στον κανόνα του νόμου. Αυτό τον κανόνα του νόμου καλούμεθα εμείς να τηρήσουμε και να ψηφίσουμε νόμο προκειμένου να υπηρετήσουμε την υπέρτατη αρχή η οποία λέει νομιμότητα αλλά με ουσιαστικό αποτέλεσμα. Συνταγματικότητα, αλλά με αποτέλεσμα. Τέλος, σας λέω μία λεπτομέρεια. Επειδή πολύς λόγος έγινε για την επιστημονική υπηρεσία σας λέω ότι από το νόμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 98 στις ίδιες προβλέψεις η νομική υπηρεσία της Βουλής, οι ίδιοι οι υπογράφοντες δεν είχαν κάνει καμία επισήμανση απολύτως. (Θόρυβος στην Αίθουσα, διαμαρτυρίες) Καμία απολύτως επισήμανση για τις ίδιες διατάξεις, για την ίδια διάταξη! (Διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Μην εξωθείτε τα πράγματα στον παραλογισμό! ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι! Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Πολύδωρα. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ πολύ! ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Ολοκληρώνω! Μα, δεν με αφήνουν, κυρία Πρόεδρε! Εμείς μ’ αυτή τη νομοθετική ρύθμιση είμαστε εντός του συνταγματικού πλαισίου. Οι ισχυριζόμενοι αντισυνταγματικότητα, στρεψοδικούν, φέρουν σοφιστείες και αν ήμασταν στην Αρχαία Αθήνα, θα ήταν υπόδικοι για γραφή παρανόμων. Δηλαδή, όποιος έκανε στρεβλή ερμηνεία σοβαρής διατάξεως, υφίστατο πρόστιμο πολλών ταλάντων. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Το κάνατε με τον Οικονομόπουλο; (Διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Εσείς εδώ τώρα υφίστασθε πρόστιμο από τη βούληση του ελληνικού λαού! (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι! ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Η βούληση του ελληνικού λαού, κύριοι συνάδελφοι, σας δικάζει με σοβαρό πρόστιμο διαρκείας! Ελπίζω κάποτε να συνέλθετε, ώστε να γλιτώσετε και να απαλλαγείτε και από το πολιτικό πρόστιμο το οποίο θα υφίστασθε. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Το είδαμε στον Ο.E.K! ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Πολύδωρα. Κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση κατά το άρθρο 100 παράγραφος 2 του Κανονισμού της Βουλής για την αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου. Οι αποδεχόμενοι την πρόταση ότι το νομοσχέδιο δεν είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα παρακαλώ να εγερθούν. (Εγείρονται οι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης) Προφανώς, δεν ηγέρθη ο απαιτούμενος και προβλεπόμενος από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής αριθμός Βουλευτών. Συνεπώς, η ένσταση αντισυνταγματικότητας απορρίπτεται. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό, θα ήθελα να κάνω μία ανακοίνωση προς το Σώμα: Η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων καταθέτει την Έκθεσή της στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2006». Επανερχόμαστε τώρα στον κατάλογο των εγγεγραμμένων ομιλητών και το λόγο έχει ο κ. Αγγελής. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κυρία Πρόεδρε, δώσατε το λόγο για πέντε λεπτά στον Υπουργό! ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Θέλετε πεντάλεπτη παρέμβαση επί της ουσίας, κ. Σκυλλάκο; Με συγχωρείτε, κύριε Σκυλλάκο. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Δύο λεπτά, κυρία Πρόεδρε, σας παρακαλώ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ορίστε, κύριε Σκυλλάκο, έχετε το λόγο. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο της πρώτης συζήτησης, θέλω να πω ακόμα μία φορά ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος έχει στο μέτωπό του τις απελευθερώσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη λογική της ανταγωνιστικότητας και τις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων από όποιο κόμμα και αν εφαρμόζονται αυτές οι πολιτικές. Είναι σαφές ότι αυτές οι πολιτικές εφαρμόζονται από τη σημερινή Κυβέρνηση, όπως και από τις προηγούμενες. Δεν πρέπει λοιπόν να διαμαρτύρονται οι εκπρόσωποι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και να λένε ότι θα πρέπει μονόπλευρα να πολεμάμε ή να κριτικάρουμε την παρούσα Κυβέρνηση. Δεύτερον, για να μη θεωρεί ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι εμείς έχουμε σκοπιμότητα, ότι σκοπίμως μπερδεύουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων γενικά στην αγορά με τα δικαιώματα των εργαζομένων που είναι στις Δ.Ε.Κ., ας το περιορίσουμε στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Ποιες κυβερνήσεις -πριν ψηφιστεί και ο παλαιότερος νόμος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πριν ψηφιστεί και ο σημερινός νόμος- έχουν ήδη καθιερώσει στις Δ.Ε.Κ.Ο. τέτοιο σύστημα βάσει του οποίου οι εργαζόμενοι να έχουν πολλές ταχύτητες; Υπάρχουν εργολάβοι με εργαζόμενους με πολύ χειρότερες ρυθμίσεις απ΄ ότι έχουν οι μόνιμοι εργαζόμενοι στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Υπάρχουν άλλοι με δελτίο παροχής υπηρεσιών και εμφανίζονται οι ίδιοι οι εργολάβοι. Υπάρχουν τα STAGE δήθεν για εκπαίδευση και κατάρτιση που παρέχουν εργασία, όπως και οι συμβασιούχοι. Δεν ευθύνεται λοιπόν το Κ.Κ.Ε. για το καθεστώς των εργαζομένων πολλών ταχυτήτων σε όλη την κοινωνία, σε όλη την αγορά εργασίας και μέσα στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Ευθύνονται οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω και το εξής: Τη στιγμή που η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ασκεί κριτική σε υψηλούς τόνους –και δικαίως ασκεί κριτική- στις αντεργατικές ρυθμίσεις του άρθρου 13 και 14, ο Αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν την ίδια μέρα που γινόταν η συζήτηση στην επιτροπή μάζεψε τους συντονιστές, είπε τα εξής: «ως ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να είμαστε δογματικοί σε σχέση με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι υπάρχει διγλωσσία! ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Έχετε κοριό; ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Διαβάστε όλες τις εφημερίδες! Είναι ρεπορτάζ και των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων! ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι! ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Είναι καθαρό λοιπόν ότι και όσον αφορά την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων γενικώς και όσον αφορά την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων ειδικότερα στις Δ.Ε.Κ.Ο., και τα δύο κόμματα κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ευχαριστώ πολύ. Καλείται στο Βήμα ο κ. Αγγελής. ΑΝΕΣΤΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ: Αφού ξεπεράστηκε το πρόβλημα της συνταγματικότητας, καλό είναι να μπούμε στην ουσία του νομοσχεδίου. Αγαπητοί συνάδελφοι, ουσιαστικά συγκρούονται δύο αντιλήψεις, η κρατικίστικη αντίληψη με τη σύγχρονη αντίληψη του κράτους. Και αυτό το κατανοούμε όσον αφορά την Αριστερά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κατανοούμε τη στάση και τη συμπεριφορά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η Νέα Δημοκρατία είναι συνεπής -πρόκειται για προεκλογική της δέσμευση- και σαφέστατα μιλάει για μικρό και ευέλικτο κράτος και προς αυτή την κατεύθυνση κινείται. Το νομοσχέδιο αποτελεί μια τολμηρή, καινοτόμα και αναγκαία μεταρρύθμιση. Τολμηρή, διότι η κυβέρνηση τολμά με βάση το γενικό συμφέρον να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της παθογένειας που επικρατεί στις περισσότερες Δ.Ε.Κ.Ο.. Καινοτόμος, διότι προσαρμόζει τη λειτουργία των Δ.Ε.Κ.Ο. στα σύγχρονα δεδομένα που επιβάλλει τόσο η ευρύτερη έννοια του ανταγωνισμού όσο και οι απαιτήσεις των πολιτών για την ποιότητα των προσφερομένων υπηρεσιών. Αναγκαία, διότι στο σύνολό τους οι Δ.Ε.Κ.Ο. επηρεάζουν με τις επενδύσεις το ρυθμό ανάπτυξης, με την τιμολογιακή τους πολιτική επηρεάζουν τον πληθωρισμό, τα λειτουργικά τους αποτελέσματα επηρεάζουν το δημόσιο έλλειμμα και η χρηματοδότησή τους μέσω των κρατικών εγγυήσεων επιδρά στο δημόσιο χρέος. Αγαπητοί συνάδελφοι, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει την κοινωνική αποδοχή και απήχηση. Ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις, κανένας δεν μπορεί να αλλοιώσει τη ζώσα πραγματικότητα των αριθμών. Το να «ψαρεύει» το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην λίμνη των εντυπώσεων, όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά, τουναντίον μάλιστα επιδεινώνει τα προβλήματα, τη στιγμή που η πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε ως αποτέλεσμα τα τεράστια χρέη και ελλείμματα. Τα δεδομένα αποδεικνύουν ότι μόνο τη διετία 2004-2005, η συνολική ζημιά των Δ.Ε.Κ.Ο. κινείται περίπου στο 1.000.000.000 ευρώ, η οποία καλύπτεται από επιχορηγήσεις και δανεισμό με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Το 75% των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο είναι ελλειμματικές. Η ακαθάριστη μισθοδοσία στον ιδιωτικό τομέα είναι 23.326 ευρώ το χρόνο, στις Δ.Ε.Κ.Ο. ανέρχεται στις 36.406 ευρώ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα 41.086 ευρώ. Την τριετία 2002-2005 είχαμε αύξηση δαπανών 19,65%, ενώ αύξηση εσόδων 15,30%. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η αύξηση δαπανών μισθοδοσίας κατά 23,11%, με αποτέλεσμα το 2005 να αποτελούν το 47% των συνολικών δαπανών. Ο διορισμός των διοικήσεων περιορίζεται σε αυστηρά κομματικά κριτήρια. Όλα αυτά, λοιπόν, με το νομοσχέδιο αλλάζουν. Περικόπτονται οι υψηλές αμοιβές του προέδρου και του διοικητικού συμβουλίου. Με τα σημερινά δεδομένα δεν θα υπερβαίνουν τα 5,5 χιλιάδες ευρώ. Η οικονομική πορεία των Δ.Ε.Κ.Ο. τίθεται υπό στενή παρακολούθηση. Οι διοικήσεις υποβάλλουν τα στρατηγικά και επιχειρησιακά σχέδια στη διυπουργική επιτροπή. Καθιερώνονται τα διεθνή λογιστικά πρότυπα. Καθιερώνεται εσωτερικός έλεγχος από ανεξάρτητο ελεγκτή. Περιορίζεται το εργασιακό κόστος, καθώς οι νέοι που προσλαμβάνονται θα αμείβονται με βάση την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας. Επιβάλλει την υποχρέωση των Δ.Ε.Κ.Ο. να καταρτίσουν χάρτη υποχρεώσεων προς τον καταναλωτή. Αγαπητοί συνάδελφοι, τα δικαιώματα των εργαζομένων εξασφαλίζονται, όταν ανθεί η εθνική οικονομία. Σε μια εποχή ανταγωνισμού η Κυβέρνηση διαμορφώνει –και το έχει κάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό- εκείνο το θεσμικό πλαίσιο, ώστε να κινηθεί η εθνική οικονομία προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο αναπτυξιακός νόμος, τα συγχρηματοδοτούμενα έργα, η απελευθέρωση της ενέργειας, αλλά και τα επιτεύγματα της Κυβέρνησης αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στη σωστή κατεύθυνση. Η μεταρρύθμιση στις Δ.Ε.Κ.Ο. αποτελεί κομβικό σημείο και βεβαίως, θα ενισχύσει την πορεία της εθνικής οικονομίας. Θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία. Δεν διαχειριζόμαστε τη γη της Εδέμ. Υπάρχει χρέος 220 δισεκατομμύρια ευρώ: Πολιτική ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τα ελλείμματα είναι 6,6%: Πολιτική ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ήδη τα αποτελέσματα είναι θετικά, όταν το έλλειμμα από 6,6% γίνεται 4,3%, όταν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι 3,6%, όταν η ανεργία παρουσιάζει κάμψη, όταν ήδη ο αναπτυξιακός νόμος διαμορφώνει μια νέα κατάσταση με τις προτάσεις που ήδη χρηματοδοτούνται. (Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ ) Κατά συνέπεια, λέμε «ναι» στη μεταρρύθμιση των Δ.Ε.Κ.Ο., γιατί διαμορφώνεται ένα νέο οικονομικό πλαίσιο επ’ ωφελεία βεβαίως όχι μόνο της οικονομίας, αλλά κυρίαρχα της κοινωνίας. Και είναι γνωστό αγαπητοί συνάδελφοι, ότι όπου συγκρούεται η κοινωνία με τις συντεχνίες που δημιουργήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, στο τέλος είναι κερδισμένη η κοινωνία. Βεβαίως, αυτή η κοινωνία συμπορεύεται με τη Νέα Δημοκρατία. Σας ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Αγγελή. Το λόγο έχει η κ. Αποστολάκη. ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που σήμερα συζητάμε αποτελεί ένα κλασικό δείγμα αμήχανης απόπειρας επικοινωνιακού αντιπερισπασμού της Κυβέρνησης, η οποία χειμάζεται καθημερινά από τις αποκαλύψεις που έρχονται να παγιώσουν στην κοινή γνώμη τη βεβαιότητα για την ανικανότητά της, την αναποτελεσματικότητά της, τις θολές και υπόγειες σχέσεις των αξιωματούχων που εκείνη επέλεξε και στους οποίους ανέθεσε δημόσια εξουσία, χωρίς βεβαίως το άλλοθι της εκ των υστέρων αποπομπής τους από την πλευρά των πολιτικών τους προϊσταμένων, να μπορεί να ευσταθήσει μια που η ευθύνη είναι συνολική και ακέραιη στο σύνολο της Κυβέρνησης και στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού. Το σημερινό νομοσχέδιο είναι ένας ακόμη κρίκος σε μια αλυσίδα πρωτοβουλιών που ξεκίνησε εν μέσω θέρους, με πολύ συγκεκριμένη στόχευση. Η στόχευση αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η συνολική αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η συνολική ακύρωση των κατακτήσεων εργαζομένων, με στόχο, βεβαίως, όχι μόνο την ακύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και στη συνέχεια περαιτέρω μείωση και των ίδιων των αποδοχών τους. Πρόκειται για μια αλυσίδα που ξεκίνησε με το ωράριο λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, συνεχίστηκε με την αύξηση της υπερεργασίας, τη μείωση της αποζημίωσης για τις υπερωρίες, την αλλαγή του χρόνου εργασίας με την κατάργηση του οκτάωρου μέσω της διευθέτησης. Ο στόχος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η συνολική αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Και βεβαίως, αποκρύπτεται η τελική στόχευση, που είναι οι εργαζόμενοι ιδιωτικού τομέα και η περαιτέρω μείωση των δικών τους δικαιωμάτων, καθώς επίσης και των αποδοχών τους. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο περίφημος «κοινωνικός διάλογος», η συναίνεση, η διαβούλευση που υποτίθεται ότι για την Κυβέρνηση αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων», αλλά και που όλοι οι κοινωνικοί εταίροι αναγνωρίζουν ότι αποτελεί προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα των μέτρων και την αποτελεσματικότητά τους απουσιάζει παντελώς απ’ αυτού του είδους τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης. Γιατί η Κυβέρνηση και ο Υπουργός είναι υποψιασμένοι και γνωρίζουν. Άλλωστε το μέτωπο που έχει σχηματιστεί απέναντι σε αυτή τους την πολιτική είναι ένα μέτωπο που δεν περιορίζεται στους εργαζόμενους, σε αυτούς που συστηματικά απαξιώνετε και κατασυκοφαντείτε. Δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα που αύριο κατεβαίνουν σε ένα πανεργατικό συλλαλητήριο απέναντι σε αυτή σας την πολιτική, που συμπικνώνεται στο νομοσχέδιο αυτό. Είναι το σύνολο των κοινωνικών εταίρων. Είναι ο σύνδεσμος ελληνικών βιομηχανιών, που ήλθε και σας προειδοποίησε για την άστοχη αυτή νομοθετική σας πρωτοβουλία, που ήλθε και σας είπε ότι τινάζετε την κοινωνική ειρήνη που είχε με κόπο κατακτηθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και με αυτόν τον τρόπο κανένα σχέδιο για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας στη χώρα μας, κανένα σχέδιο για βελτίωση των οικονομικών δεικτών δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει. Η φιλοσοφία του νομοσχεδίου, που είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος της ιδεολογίας της παράταξής σας, είναι δεδομένη: Για όλα φταίνε οι εργαζόμενοι και τα προνόμιά τους. Τους έχετε κατασυκοφαντήσει, τους έχετε δυσφημίσει και παίζετε επικοινωνιακά, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη. Για όλα λοιπόν φταίνε οι εργαζόμενοι και τα υποτιθέμενα προνόμιά τους. Όπως δε, ανέφερε ο εισηγητής της πλειοψηφίας, όσες εκ των Δ.Ε.Κ.Ο. είχαν θετικά αποτελέσματα και παρουσίαζαν κερδοφορία στον ισολογισμό τους τούτο δεν οφειλόταν στον κόπο και στο μόχθο των εργαζομένων, δεν οφειλόταν στην καθημερινή τους παρουσία και στην υπεραξία της εργασίας τους, αλλά –ακούστε- οφειλόταν στη μονοπωλιακή τους θέση στην αγορά σε ένα αυτόματο πιλότο που τις καθιστούσε κερδοφόρες. Θα πρέπει όμως ο ίδιος άνθρωπος να μας απαντήσει πού οφείλεται το γεγονός ότι αυτές οι ίδιες κερδοφόρες επιχειρήσεις, που ήσαν κερδοφόρες επειδή είχαν μονοπωλιακή θέση, επειδή υπήρχε ένας αυτόματος πιλότος, μέσα στους τελευταίους είκοσι μήνες καταφέρατε να γίνουν ζημιογόνες. Καταφέρατε να οδηγήσετε τη μετοχή τους από τα 24 ευρώ στα 18 ευρώ. Καταφέρατε όλα τα αποτελέσματά τους να έχουν αρνητικό πρόσημο. Είναι προφανές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η κοινωνική σας στόχευση, η ταξική σας στόχευση έχει ένα και μοναδικό προσανατολισμό: Είναι οι εργαζόμενοι και οι κατακτήσεις τους που έχετε βαπτίσει «προνόμια». Σε αυτούς χρεώνετε ακόμα και το γεγονός της έλλειψης επενδύσεων στη χώρα μας. Παρά τον αυξημένο αριθμό ανάπτυξης, παρά τους οικονομικούς δείκτες που παραλάβατε η χώρα παρουσιάζει τεράστια υστέρηση στον τομέα των επενδύσεων. Ακόμα και αυτό θα έλθετε να το χρεώσετε στους εργαζόμενους. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η παραγωγικότητα της εργασίας στη χώρα μας παρουσιάζει αύξηση, με αποτέλεσμα να συγκλίνει με το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Έχει προσεγγίσει το 91% του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Την ίδια ώρα οι αποδοχές των Ελλήνων εργαζομένων υστερούν σημαντικά σε σχέση με το τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε σχέση με τις αποδοχές των Ευρωπαίων συναδέλφων τους. Είναι όμως ζητήματα που δεν σας απασχολούν, γιατί η στόχευσή σας είναι μονοδιάστατη και είναι ταξική. Το νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι κατάφωρα αντισυνταγματικό, παραβιάζοντας τα άρθρα 4 και 22 του Συντάγματός μας, παραβιάζει δε και όλες τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας. Η επωδός σας, την οποία χρησιμοποιείτε και πάλι για να αποπροσανατολίσετε τον κόσμο είναι η περιβόητη άρση της μονιμότητας, αυτών των εργαζόμενων που είναι ελίτ, που αμείβονται πλουσιοπάροχα, που κάθονται, που μπήκαν από το παράθυρο. Όμως την ίδια στιγμή αποκρύπτετε την πραγματικότητα, διότι αυτοί οι άνθρωποι δεν απολάμβαναν ποτέ μονιμότητα με την έννοια της μονιμότητας, που αφορά τους εργαζόμενους στο στενό δημόσιο τομέα. Είναι εργαζόμενοι που έχουν συμβάσεις αορίστου χρόνου, οι οποίες μπορεί να καταγγελθούν –και αυτό αποτελεί περιεχόμενο του διευθυντικού δικαιώματος των διοικήσεων των Δ.Ε.Κ.Ο.- εφόσον υπάρχει σπουδαίος λόγος, εφόσον δηλαδή υπάρχει αιτιολογία. Το γεγονός ότι οι διοικήσεις που διορίζονται από τις κυβερνήσεις σας είναι διοικήσεις που προέρχονται από πελατειακές σχέσεις, είναι διοικήσεις που στελεχώνονται από κουμπάρους, είναι διοικήσεις που στελεχώνονται από κομματάρχες, είναι άνθρωποι που δεν διορίστηκαν για να εξορθολογήσουν τη λειτουργία των δημοσίων επιχειρήσεων, αλλά για να λειτουργήσουν με ένα πελατειακό σύστημα και να εξυπηρετήσουν τα ρουσφέτια σας τις εμποδίζει από το να ασκήσουν τη διοίκηση της επιχείρησης με ορθολογικά κριτήρια και να αντιμετωπίσουν φαινόμενα μειωμένης παραγωγικότητας των υπαλλήλων. Δεν φταίει το καθεστώς των εργαζομένων, το οποίο έρχεστε σεις, με έναν τρόπο κατάφωρα αντισυνταγματικό αυτή τη στιγμή να ανατρέψετε. Και δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι που αυτή τη στιγμή φέρνετε απέναντί σας, θα σας έλεγα ότι είναι και το σύνολο σήμερα των ανέργων στη χώρα μας που φέρνετε απέναντί σας, γιατί είναι προφανές ότι με τις ρυθμίσεις που θέλετε να περάσετε με αυτό το νομοσχέδιο, θέλετε να ανοίξετε πόρτα για την περαιτέρω τακτοποίηση των γαλάζιων παιδιών. Εξαιρείτε αυτή τη διαδικασία από το Α.Σ.Ε.Π. Είναι προφανές ότι θέλετε να βολέψετε δικούς σας ανθρώπους. Και βεβαίως ιδρύετε την Ειδική Γραμματεία, διορίζετε Ειδικό Γραμματέα και σε ό,τι αφορά τις διοικήσεις των δημοσίων αυτών επιχειρήσεων η διαδικασία βγαίνει από τον έλεγχο της Βουλής γιατί ο σκοπός είναι προφανής. Θέλετε να βολέψετε κι εδώ κάποια από τα παραπανίσια στελέχη σας που μέχρι σήμερα στις εκατοντάδες νομικά πρόσωπα τα οποία έχετε προλάβει να ιδρύσετε, δεν κατορθώσατε να τους δώσετε μία θέση. Είστε υπόλογοι γι’ αυτόν τον τρόπο που κυβερνάτε. Καθημερινά η αξιοπιστία σας καταρρέει, καθημερινά τα μικρά και μεγαλύτερα σκάνδαλα αποκαλύπτονται και πρέπει να λογοδοτήσετε γι’ αυτήν σας την πολιτική. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Πριν δώσω το λόγο στην κ. Παντελάκη, θέλω να παρακαλέσω, επειδή είναι ήδη εγγεγραμμένοι ενενήντα έξι συνάδελφοι, να περιοριστείτε στο χρόνο σας. ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Ας δώσετε λίγο χρόνο παραπάνω, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Αν δώσουμε λίγο χρόνο παραπάνω, δεν θα μας βγουν οι συνεδριάσεις. Ήδη σήμερα θα πάμε έως την 1η πρωινή, για να μπορέσουν να μιλήσουν όλοι οι συνάδελφοι. Επομένως, παρακαλώ πάρα πολύ όλοι να είμαστε μέσα στο χρόνο μας, για να μιλήσουν όλοι οι συνάδελφοι. Ορίστε, κυρία Παντελάκη, έχετε το λόγο. ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ: Κύριοι Βουλευτές, είναι φανερό, ανεξάρτητα από το αν το παραδέχεται κανείς ή όχι, ότι είναι μία πραγματικότητα –δεν χρειάζεται να έχει κανείς γυαλιά για να το διαπιστώσει- η οποία βοά και υπάρχει μεγάλη αγανάκτηση γι’ αυτή, ότι δηλαδή έρχεται η Νέα Δημοκρατία σήμερα, με αυτό το νομοσχέδιο και ολοκληρώνει, σε σχέση με τις Δ.Ε.Κ.Ο. μια μεγάλη πορεία που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια βρίσκεται εν κινήσει, για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης και της απελευθέρωσης. Είναι δηλαδή ένα μέρος από το εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που έχει δεσμευτεί η Κυβέρνηση –μάλιστα είναι κοινό πρόγραμμα με αυτό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που ήταν Κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα και είχε δεσμευτεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης γι’ αυτό το πρόγραμμα και για τις ιδιωτικοποιήσεις και για την απελευθέρωση- και το οποίο σήμερα υλοποιείται με αυτό το νομοσχέδιο. Δεν ξέρω αν εγκαινιάζεται μία καινούργια τακτική από την αντιπολίτευση και από τον κ. Καστανίδη. Είναι δικό τους θέμα. Εμείς προσπαθούμε πάντα να απαντάμε με επιχειρήματα, όταν λέγει ο κ. Καστανίδης, ότι το Κ.Κ.Ε. έχει παραμορφωτικά γυαλιά, όταν κάνει κριτική απέναντι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Τι φταίμε εμείς για τα κείμενα τα οποία διάβασε και ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, κ. Σκυλλάκος και ο εισηγητής μας, ο κ. Τζέκης και τα οποία κατέθεσαν στο Προεδρείο της Βουλής. Είναι περιττό να τα επαναλάβω κι εγώ. Τα κείμενα ομιλούν μόνα τους. Υπάρχει ταυτότητα ακόμα και στα κείμενα. Υπάρχει όμως και μια προετοιμασία. Ο Ο.Τ.Ε. δεν είναι το μοντέλο για το πώς θα προχωρήσουν και τι θα γίνει στις υπόλοιπες Δ.Ε.Κ.Ο.; Ήταν ο προπομπός για το τι θα γίνει συνολικότερα στο δημόσιο τομέα. Ο Πρωθυπουργός από την Έκθεση της Θεσσαλονίκης είχε δώσει αυτά τα μηνύματα, παράλληλα με το συνδικαλιστικό κίνημα, που αβαντάρισε αυτή την υπόθεση και προχώρησαν τα πράγματα, με τη βοήθεια μάλιστα και του Συνασπισμού, που στο παραπέντε βγήκε απ’ αυτό το διάλογο. Το κρίσιμο για μας αυτή τη στιγμή δεν είναι να αποδείξουμε πόσο ταυτίζεται η Κυβέρνηση με την Αξιωματική Αντιπολίτευση πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Το ζήτημα για μας είναι ο κόσμος να βγάλει τα συμπεράσματά του απ’ όλη αυτή την πορεία. Κι όχι μόνο να αγανακτεί, αλλά να αντιδρά και να δώσει μια χαριστική απάντηση σ’ αυτή την κατάσταση και να δρομολογήσει συνθήκες ώστε να μπορεί να ζήσει καλύτερα, δημιουργώντας μάλιστα τις κατάλληλες προοπτικές ώστε τα επόμενα χρόνια να ανατραπεί αυτή η πολιτική, γιατί δεν μπορούν να συνδυαστούν οι ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, τα προβλήματα που έχει, με αυτή την πολιτική. Θέλω τώρα να θέσω ορισμένα ζητήματα, που μπαίνουν κύρια από την Κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει αυτή την επιλογή. Λέει ότι είναι μονόδρομος αυτή η επιλογή, ότι γίνεται για το καλό των πολιτών, για να σταματήσουν επιτέλους οι πολίτες της χώρας να πληρώνουν τις πρώην Δ.Ε.Κ.Ο.. Μάλιστα λέει, τέλος στα προνόμια και τις αδικίες. Ποια είναι εδώ η αλήθεια; Πραγματικά προβάλλονται χίλιοι μύθοι για να κρύψετε μία και μοναδική αλήθεια, δηλαδή τη συγκεκριμένη ταξική επιλογή μέσα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία, ώστε να εξυπηρετηθεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Τίποτα περισσότερο. Αυτός είναι ο σκοπός της οικονομίας, που αποτελεί και μέρος αυτής της πολιτικής. Αυτό αφορά το σύνολο των εργαζομένων, διότι εμείς από τη μεριά μας δεν ξεχωρίζουμε τους εργαζόμενους αν είναι στο στενό ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα ή αν είναι στον ιδιωτικό τομέα. Γι’ αυτό και τα αιτήματα που προβάλλουμε σήμερα αφορούν το σύνολο των εργαζομένων. Τι αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση; Ότι υπάρχει μία κακή πορεία και ότι αυτή την κακή πορεία έρχεται να διορθώσει και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους αυτό το νομοσχέδιο. Σχετικά με την κακή πορεία αναφέρθηκαν πολλά παραδείγματα, πλην όμως εστιάζονται στο εξής ένα: τα ελλείμματα και τα αρνητικά αποτελέσματα των πρώην Δ.Ε.Κ.Ο.. Για όλα αυτά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο παίρνει δήθεν συγκεκριμένα μέτρα για το τι μέλλει γενέσθαι για τους εργαζόμενους. Αυτές όμως οι επιχειρήσεις όλα αυτά τα χρόνια, γιατί ήταν δημόσιες; Μάλιστα η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής κάνει ειδική αναφορά πάνω σ’ αυτό. Αποστολή τους ήταν η παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, διαχείριση και διανομή νερού κ.λπ. Βεβαίως, αυτές οι επιχειρήσεις είχαν προσφέρει. Ειπώθηκε μάλιστα από τον κ. Δραγασάκη, να μην έχουμε αυταπάτες και ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τη συνεισφορά αυτών των δημοσίων επιχειρήσεων. Να συνεννοηθούμε και τι λέμε. Και ποιος είπε ότι και το ίδιο το σύστημα, αν θέλετε, στην ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης δεν ήταν πρόοδος στο ξεκίνημά του; Το θέμα όμως είναι τι γίνεται τώρα. Υπάρχει βαρβαρότητα. Παράγεται πλούτος εκ μέρους των εργαζομένων και τα υλικά αγαθά αυτού του πλούτου δεν τα γεύονται οι εργαζόμενοι. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ποιος κερδίζει απ’ αυτή την ιστορία; Όχι να είμαστε κι ευχαριστημένοι από το εάν οι εργαζόμενοι παίρνουν κάποια κόκαλα. Πραγματικά εντυπωσιάζει η κριτική που μας έγινε ότι αναφερόμαστε μόνο στην ΠΕ.Σ.Υ.Ν.Ε.. Δεν ωφελείται μόνο το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά ωφελούνται και με μερικά κόκαλα, οι εργαζόμενοι! Αν είναι δυνατόν! Εμείς λέμε ότι όλα ανήκουν στους εργαζόμενους. Γι’ αυτό λέμε ότι είναι μονόδρομος, απορρίπτοντας την ανταγωνιστικότητα και το πλαίσιο αυτής της πολιτικής γιατί ακριβώς πιστεύουμε ότι δεν μπορούν να ρυθμιστούν τα πράγματα. Αν το πιστεύαμε αυτό, θα κάναμε επιμέρους προτάσεις, θα είχαμε και μία εναλλακτική πρόταση εξουσίας μέσα στη συγκεκριμένη τάξη πραγμάτων, μέσα στα ζητήματα, έτσι όπως τα λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση και όλα αυτά. Μπαίνει, λοιπόν, το ζήτημα, αν αυτές οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι ελλειμματικές ή κερδοφόρες. Είτε ελλειμματικές είναι, είτε κερδοφόρες, ένας πάντα τις πληρώνει. Και αυτός είναι ο ελληνικός λαός. Και δεν κατάλαβα. Όταν οι δημόσιες επιχειρήσεις παρέχουν έργο κοινής ωφελείας στον κόσμο, δεν μπορεί να είναι ελλειμματικές και να παραμένουν ελλειμματικές; Γιατί σώνει και καλά πρέπει να είναι κερδοφόρες; Από τη στιγμή που μπαίνει αυτό το κριτήριο δεν μπορούμε να συζητάμε για δημόσιες επιχειρήσεις. Εμείς, όταν λέμε δημόσιες επιχειρήσεις, δεν λέμε ολίγον τι δημόσιες και ολίγον τι ανταγωνιστικές. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι ασυμβίβαστα αυτά τα πράγματα. Και όταν λέει η Κυβέρνηση «ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που να εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον», εννοεί ότι το δημόσιο συμφέρον το ταυτίζει με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Εμείς όταν λέμε «δημόσιο συμφέρον», μιλάμε για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και είμαστε απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα, που είναι οι εργολάβοι, οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι. Αυτούς ξεχωρίζουμε. Δεν θεωρούμε ότι εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Όμως, επειδή εσείς το θεωρείτε αυτό, γι’ αυτό ακριβώς και με τη δική σας πολιτική ο ελληνικός λαός αιμοδοτεί. Επομένως, μπορείς να επιλέξεις να μην είναι κερδοφόρα η επιχείρηση. Δεν μπορεί να μπαίνει το κέρδος. Αν μπαίνει το κέρδος, τελείωσε. Δεν είναι κοινωνική παροχή, δεν είναι κοινωνικό αγαθό αυτό που προσφέρεις. Και εμείς λέμε ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι εάν θα προσφέρει το ίδιο το κράτος ως δημόσιο, κοινωνικό παροχή. Γι’ αυτό και εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσιοι κρατικοί φορείς αυτοί οι φορείς που θα παρέχουν αυτές τις υπηρεσίες και γενικότερα έχουμε αυτή την άποψη και για τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Άρα, λοιπόν, είναι ψευτοδίλημμα το εάν είναι κερδοφόρες οι ελλειμματικές. Αλλά και κερδοφόρες που ήταν αυτές οι επιχειρήσεις, τώρα έχουν γίνει εντελώς ιδιωτικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα –και δεν φαντάζομαι ότι υπάρχει καλύτερο- είναι ο Ο.Τ.Ε.. Δισεκατομμύρια κέρδη. Πού πάνε αυτά; Είναι στρέβλωση και ρετρό τα κατακτημένα δικαιώματα, αυτά που έχουν κερδίσει οι εργαζόμενοι, τα οποία πρέπει στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης να ξεπεραστούν. Όμως, γιατί, όταν έχει κέρδη μια επιχείρηση και ίσα-ίσα προσφέρει στην οικονομία και θα μπορούσαν απ’ αυτά τα κέρδη να γίνουν επενδύσεις και παροχές, δίνεται αυτή στους ιδιώτες; Γιατί είναι συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή, να στηρίζεται η οικονομία με μοχλό το ιδιωτικό κεφάλαιο. Όμως, με μοχλό το ιδιωτικό κεφάλαιο με όλη αυτή την κατάσταση και στη δίνη του ανταγωνισμού δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιωθεί η θέση των εργαζομένων. Από χρόνο σε χρόνο θα πηγαίνει χειρότερα. Γι’ αυτό ακριβώς και ο κόσμος πρέπει να βγάλει συμπεράσματα, να σπάσει αυτό το φράγμα των ψευδαισθήσεων και των αυταπατών και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση για τις δυνάμεις του, να πιστέψει ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Γιατί τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και είναι ζητήματα συσχετισμών. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού) Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, και σας ευχαριστώ. Το ποιο σημαντικό απ’ όλα είναι ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να περάσει αυτήν την πολιτική και αυτός ο τρόπος μάς είναι πολύ γνωστός εδώ και χρόνια. Μαζί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τον περνούσαν, για να χωρίσουν τους εργαζόμενους, προνομιούχους και μη, ρετιρέ και μη. Δηλαδή, γιατί δεν γίνεται ο συναγωνισμός ανάμεσα στον εφοπλιστή και στον άνεργο και βάζουμε την ιδέα ότι είναι ο προνομιούχος ο δημόσιος υπάλληλος απέναντι στον ιδιωτικό υπάλληλο και πάει λέγοντας; Είναι, όμως, γνωστά τα αποτελέσματα από το μοντέλο της ανάπτυξης τόσα χρόνια και ποιος έχασε και ποιος κέρδισε. Και τελικά, εσείς λέτε με την πολιτική σας ότι οι φουκαράδες είναι μεγαλοεπιχειρηματίες. Ευχαριστώ πολύ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κυρία Παντελάκη. Παρακαλώ, να διευκολύνετε το Προεδρείο, για να διευκολύνει όλους τους συναδέλφους. Ορίστε, κύριε Μάνο, έχετε το λόγο και παρακαλώ να μείνετε μέσα στο οκτάλεπτο. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω ήδη δηλώσει σ’ αυτή την Αίθουσα ότι αντιμετωπίζω θετικά το νομοσχέδιο για τις Δ.Ε.Κ.Ο.. Αν η Κυβέρνηση δεν περιοριστεί στην ψήφισή του, αλλά προχωρήσει στην εφαρμογή του, θα έχει προσφέρει σημαντική υπηρεσία. Επαναλαμβάνω ότι το νομοσχέδιο, εάν εφαρμοστεί, μπορεί δικαίως να χαρακτηριστεί μεταρρύθμιση. Δύο είναι οι κρίσιμες επιλογές του νομοσχεδίου. Οι προσλαμβανόμενοι εφεξής στις δημόσιες επιχειρήσεις θα μπορούν να προσληφθούν για δοκιμαστική περίοδο επτά μηνών και το σημαντικότερο θα προσλαμβάνονται με τις διατάξεις και εγγυήσεις που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα. Οι συμβάσεις τους θα μπορούν να καταγγέλλονται με τους όρους, τις προϋποθέσεις και τις εγγυήσεις που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Με το ίδιο περιεχόμενο είχα καταθέσει πρόταση νόμου ήδη από τον περασμένο Μάρτιο, που όμως απορρίφθηκε από την Κυβέρνηση. Χαίρομαι, που τώρα την υιοθετεί. Κάποιοι παρατήρησαν ότι μ’ αυτή τη διάταξη θα υπάρχουν σε κάθε Δ.Ε.Κ.Ο. εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων. Η παρατήρηση είναι σωστή. Αυτό, όμως, είναι μικρότερο κακό από τη συνέχιση του σημερινού καθεστώτος που συσσωρεύει αβάσταχτα ελλείμματα. Το γεγονός ότι στις Δ.Ε.Κ.Ο. οι μέσοι μισθοί είναι διπλάσιοι ή και καμιά φορά τριπλάσιοι απ’ ό,τι ισχύει στον ιδιωτικό τομέα συνιστά μια κοινωνικά απαράδεκτη μεταφορά πόρων από τους οικονομικά ασθενέστερους προς μια ομάδα προνομιούχων. Οι υψηλές αμοιβές σε συνδυασμό με τη μονιμότητα που το νομοσχέδιο καταργεί ήταν η βασική αιτία για την καλλιέργεια της ανευθυνότητας, της τεμπελιάς και της απαράδεκτης και εξευτελιστικής συμπεριφοράς προς τους πολίτες. Ορθώς, λοιπόν, καταργείται. Ενώ το νομοσχέδιο εισάγει τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας στη σχέση εργαζόμενου και εργοδότη, αφήνει κακώς, κατά τη γνώμη μου, τις διαδικασίες πρόσληψης στον έλεγχο του Α.Σ.Ε.Π.. Εξαίρεση αποτελούν οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Δ.Ε.Κ.Ο., στις οποίες το Δημόσιο κατέχει τη μειοψηφία. Η παρεμβολή του ΑΣΕΠ στις προσλήψεις των Δ.Ε.Κ.Ο. είναι δηλωτική της κυβερνητικής αμφιθυμίας. Να λειτουργούν οι Δ.Ε.Κ.Ο., όπως οι ιδιωτικές, αλλά να μπορούν και οι Υπουργοί να παρεμβαίνουν. Μα, εάν η μη ανάμειξη του Α.Σ.Ε.Π. στις προσλήψεις του Ο.Τ.Ε. είναι θετική ρύθμιση, γιατί δεν θα ήταν εξίσου θετική και για τις προσλήψεις στη Δ.Ε.Η.; Αν κάπου χρειάζεται Α.Σ.Ε.Π., κύριοι Βουλευτές, δηλαδή αυστηρή και σωστή επιλογή προσωπικού, είναι κατά την πρόσληψη των προέδρων και διοικητών των Δ.Ε.Κ.Ο., διότι μόνο, εάν τοποθετηθούν στις Δ.Ε.Κ.Ο. οι καλύτεροι ως πρόεδροι και διοικητές, θα πετύχει η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση. Η δεύτερη σημαντική επιλογή του νομοσχεδίου είναι η πρόβλεψη ότι στις ζημιογόνες Δ.Ε.Κ.Ο. θα μπορεί το κράτος να ρυθμίζει με νόμο τους γενικούς κανονισμούς προσωπικού και τις εργασιακές σχέσεις. Ειπώθηκε ότι έτσι καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις. Ορθώς καταργούνται, διότι είναι αδιανόητο να συμβάλλονται ελευθέρως οι εργαζόμενοι και η διοίκηση μιας Δ.Ε.Κ.Ο. και να στέλνουν το λογαριασμό της συμφωνίας τους στους φορολογούμενους χωρίς αυτοί που θα πληρώσουν τελικά να έχουν λόγο. Στο σημείο αυτό οφείλω να κάνω μια αναδρομή στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν, κύριοι συνάδελφοι. Στο τέλος του Ιανουαρίου του 1998 ο κ. Παπαντωνίου ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας έφερε στη Βουλή μια στην ουσία της πανομοιότυπη διάταξη. Καταθέτω στα Πρακτικά -και παρακαλώ να καταχωρισθεί ολόκληρη, κύριε Πρόεδρε- τη ρύθμιση που είχε προτείνει ο κ. Παπαντωνίου σε αντιδιαστολή μ' αυτή που προτείνει ο κ. Αλογοσκούφης. Ο κ. Παπαντωνίου εξήγησε τότε την απειλή της με νόμο ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων λέγοντας ότι η πολιτεία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στην αυτοκαταστροφική πορεία ορισμένων Δ.Ε.Κ.Ο. για τις οποίες ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια. (Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Στέφανος Μάνος καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο έχει ως εξής: (Να μπει η σελίδα 146α) ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ: Σφοδρές υπήρξαν τότε οι αντιδράσεις της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Καραμανλής δύο φορές στην Αίθουσα αυτή λοιδόρησε ως ανούσια και κενή περιεχομένου τη διάταξη, επειδή δια νόμου προαναγγέλλει νόμο, όπως ακριβώς προβλέπει το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα. Ζήτησε ο κ. Καραμανλής να αποσυρθεί η διάταξη και κατέθεσε μια πρόταση επτά σημείων για τον εκσυγχρονισμό των Δ.Ε.Κ.Ο., που του είχε προετοιμάσει ο κ. Αλογοσκούφης. Η πρόταση αυτή προέβλεπε μεταξύ άλλων ότι οι Δ.Ε.Κ.Ο. θα κάνουν τριετή επιχειρησιακά προγράμματα μείωσης των ελλειμμάτων και ότι θα καταρτίζονταν κανονισμοί προμηθειών που να εξασφαλίζουν τη διαφάνεια. Είναι, κύριοι συνάδελφοι, προφανές ότι οι πρώτοι είκοσι μήνες της Κυβέρνησης αποδείχθηκαν λίγοι, για να εκπονηθούν τριετή προγράμματα μείωσης των δαπανών, για παράδειγμα στον Ο.Σ.Ε., ή για την κατάρτιση οργανισμού προμηθειών στη Δ.Ε.Η., που να μη δημιουργεί ερωτηματικά. Προέβλεπε, τέλος, η πρόταση του κ. Αλογοσκούφη ότι οι κανονισμοί του προσωπικού θα καταρτίζονταν με τη σύμφωνη γνώμη επιχείρησης, εργαζομένων και του αρμοδίου Υπουργού. Τον Ιανουάριο του 1998 ήμουν Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Δήλωσα τότε ότι δεν μπορούσα να καταψηφίσω τη διάταξη που πρότεινε ο κ. Παπαντωνίου, διότι, όπως τόνισα και σήμερα για την ίδια διάταξη του κ. Αλογοσκούφη, τη θεωρώ απολύτως σωστή και επιβεβλημένη. Το ίδιο έκαναν τότε και άλλοι, όπως ο κ. Σουφλιάς και ο κ. Κοντογιαννόπουλος και ο επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μητσοτάκης. Ο κ. Καραμανλής, επειδή δεν ακολουθήσαμε την κομματική γραμμή και δεν καταψηφίσαμε τη ρύθμιση του κ. Παπαντωνίου, που ωστόσο ξαναφέρνει σήμερα για ψήφιση η Κυβέρνησή του, μας διέγραψε οριστικώς από τη Νέα Δημοκρατία όλους πλην του κ. Μητσοτάκη που, όπως ειπώθηκε τότε, ως πρώην αρχηγός δικαιούται να λέει ό,τι θέλει. Έτσι είναι η πολιτική στην Ελλάδα. Και γι’ αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσεται κανείς όταν εκείνοι οι λίγοι, που παρά την αδιάφορη σιωπή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης γνωρίζουν και παρακολουθούν όσα συμβαίνουν, περιβάλλουν με περιφρόνηση τους πολιτικούς. Ο ενορχηστρωτής της έντονης αρνητικής στάσης της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στη ρύθμιση του κ. Παπαντωνίου ήταν ο σημερινός εισηγητής της ίδιας ρύθμισης, ο κ. Αλογοσκούφης. Αρέσκεται ο κ. Αλογοσκούφης να καλεί τους κομματικούς του αντιπάλους να ζητήσουν συγνώμη για όσα λάθη –κατά την άποψή του- διαπράττουν. Αναρωτιέμαι μήπως ήρθε η ώρα να ζητήσει ο κ. Αλογοσκούφης συγνώμη τουλάχιστον από το συνάδελφό του κ. Σουφλιά, τη διαγραφή του οποίου προκάλεσε. Εγώ πάντως, κύριοι συνάδελφοι, σε αντίθεση με τους κυρίους Καραμανλή και Αλογοσκούφη ψηφίζω ή καταψηφίζω τα νομοσχέδια ανάλογα με το περιεχόμενό τους και όχι με το ποιος τα συνέταξε. Ψηφίζω, λοιπόν, επί της αρχής το νομοσχέδιο για τις Δ.Ε.Κ.Ο. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Μάνο. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω το λόγο; ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για μία σύντομη παρατήρηση. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Μία σύντομη παρέμβαση θα κάνω, κύριε Πρόεδρε. Άλλωστε, θα μιλήσω αργότερα. Σέβομαι βέβαια τις απόψεις του κ. Μάνου. Πάντοτε τις σεβόμουν. Άλλωστε, υπήρξα και συνεργάτης του παλαιότερα. Θέλω, όμως, να υπενθυμίσω αυτά τα οποία ειπώθηκαν το 1998, επειδή θεωρώ ότι αδικεί και τον Πρόεδρο και Πρωθυπουργό, τον κ. Καραμανλή και εμένα. Η Νέα Δημοκρατία αντιτάχθηκε στην τροπολογία του κ. Παπαντωνίου διότι ήταν -όπως είπα και στην αρχή της συνεδρίασης- μία αποσπασματική τροπολογία που επιχειρούσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των Δ.Ε.Κ.Ο. ως μόνο προβλήματα εργασιακών σχέσεων, αυτό που σήμερα μας κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ αναληθώς βεβαίως. Και παρουσίασε η Νέα Δημοκρατία μία συγκροτημένη πρόταση επτά σημείων, που είχαν να κάνουν με την αποκρατικοποίηση των κερδοφόρων Δ.Ε.Κ.Ο., την εξυγίανση των ελλειμματικών Δ.Ε.Κ.Ο., την εφαρμογή των αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης και της διαφάνειας στους λογαριασμούς -ζητήματα που τα ρυθμίζουμε σήμερα- τα θέματα των προμηθειών και τα θέματα των εργασιακών σχέσεων. Τα θέματα των προμηθειών έχουν πια λυθεί από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, ειδική ρύθμιση για τα ζητήματα των προμηθειών. Γι’ αυτό και το νομοσχέδιο που συζητούμε, δεν έχει προβλήματα για τα θέματα των προμηθειών. Τα τριετή προγράμματα προβλέπονται από το παρόν νομοσχέδιο. Μάλιστα, προβλέπεται μία πολύ πιο αποτελεσματική εφαρμογή αυτών των τριετών προγραμμάτων μέσω της εποπτείας της Διυπουργικής Επιτροπής. Διότι δεν υπήρχε παλαιότερα το νομοθετικό καθεστώς που να επιτρέπει και να ελέγχεται αποτελεσματικά η εφαρμογή των τριετών προγραμμάτων, αλλά και να επιβάλλονται οι κυρώσεις. Και είναι από τα ζητήματα που λύνονται στο νομοσχέδιο. Δεν θεωρώ, λοιπόν, ότι τα γεγονότα, στα οποία αναφέρθηκε ο κ. Μάνος, έχουν τίποτα να κάνουν με την πρόταση που υπέβαλε τότε η Νέα Δημοκρατία. Είχε πάρει συγκεκριμένη θέση ότι χρειάζεται συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος των Δ.Ε.Κ.Ο. Είναι μία θέση την οποία διαχρονικά έχουμε διατηρήσει. Και φτάνει σήμερα η ώρα να την εφαρμόσουμε ως Κυβέρνηση. Για τα θέματα δε, των εργασιακών σχέσεων θα επαναλάβω αυτό που είπα τότε στη Βουλή, μιλώντας ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, απαντώντας στον κ. Παπαντωνίου, ότι βεβαίως και μετά από το τρίμηνο που προτείναμε –γιατί εμείς προτείναμε τότε να γίνει διαπραγμάτευση για ένα τρίμηνο- αν υπήρχε η σύμφωνη γνώμη, εντάξει, αν δεν υπήρχε, να γίνει νομοθετική παρέμβαση. Ήταν ρητή η δέσμευση και η δική μου, αλλά και του σημερινού Πρωθυπουργού, ότι μετά από το τρίμηνο, που προτείνουμε, θα γίνει νομοθετική παρέμβαση από την Κυβέρνηση. Είναι η ίδια ακριβώς φιλοσοφία που περιέχεται και στο σημερινό νομοσχέδιο. Ουδείς, λοιπόν, μπορεί να αμφισβητήσει τη διαχρονική συνέπεια των απόψεών μας σε αντίθεση με τη διαχρονική συνέπεια ή ασυνέπεια, θα έπρεπε να πω, της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Υπουργέ. Ο κ. Λυκουρέντζος έχει το λόγο. ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τη συζήτηση του προτεινόμενου από την Κυβέρνηση νομοσχεδίου διαπιστώσαμε όλοι την επιστροφή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην πραγματική του πολιτική ταυτότητα, αυτήν την οποία είχαν εγκαταλείψει όταν ενδεδυμένοι τον ευρωπαϊκό μανδύα της Ο.Ν.Ε. ομιλούσαν με ξεχωριστό θαυμασμό για την επιτυχία της οικονομίας της αγοράς και την αποτυχία του κράτους. Όσα μόλις ανέγνωσε ο κ. Αλογοσκούφης και αφορούσαν τον τότε Υπουργό Οικονομίας, είναι ένα δείγμα γραφής του τρόπου σκέψεως εκείνης της εποχής όταν το όραμά σας, φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εγκατέλειπε την εργατική τραγιάσκα και θεοποιούσε τις μεγάλες εμπορικές φίρμες του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, του ευρωπαϊκού καταναλωτισμού. Σήμερα επιστρέφετε ορμητικά στο παρελθόν, εκεί όπου σημειώνετε υψηλές επιδόσεις, αφού στα οικονομικά είτε της αγοράς είτε του σοσιαλισμού απογοητεύσατε. Επιστρέφετε στην επιλογή της όξυνσης και της αντιπαράθεσης στο πεζοδρόμιο, επιλογή του λαϊκισμού, της ευκαιριακής αντιπολίτευσης, επιλογή των εύκολων συνθημάτων, των απλουστεύσεων, των διαστρεβλώσεων, της παραπλάνησης τελικά, όπως για παράδειγμα με το επιχείρημα-πυροτέχνημα περί αντισυνταγματικότητας του προτεινόμενου νομοσχεδίου. Ακούσαμε ότι μεθοδεύονται μηχανισμοί ελέγχου του πολιτικού μας συστήματος. Σε ποιους άραγε μηχανισμούς αναφέρεστε; Μήπως αναφέρεστε στους μηχανισμούς της εξωθεσμικής αριστοκρατίας, την οποία εκθρέψατε και στην οποία επιτρέψατε να ελέγχει τις πολιτικές αποφάσεις, αλλά και να υπαγορεύει νομοθετικές ρυθμίσεις; Μας ζήτησε μία συνάδελφος, η οποία μίλησε προηγουμένως, να απολογηθούμε. Για ποια πράγματα να απολογηθούμε; Για την προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, την οποία κάνουμε κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, συνθήκες στις οποίες εσείς μας εγκαταλείψατε; Να απολογηθούμε για τα μεγάλα χρέη, για τα ελλείμματα; Να απολογηθούμε για τις εξευτελιστικές συντάξεις, μετά από είκοσι χρόνια σοσιαλισμού, που μας κληροδοτήσατε; Να απολογηθούμε για τους βασικούς μισθούς των 560 ευρώ; Είπε ο εισηγητής της Μειοψηφίας ότι το νομοσχέδιο αποτελεί πρόσκληση –ή πρόκληση- να έρθουν τα λαμόγια στις Δ.Ε.Κ.Ο. Σε ποιους απευθύνεστε; Σ’ εμάς; Μήπως αυτό πρέπει να το απευθύνετε στους εαυτούς σας για το παρελθόν των εθνικών προμηθευτών, των εθνικών εργολάβων, των φαινομένων διαφθοράς, που κατέκλυζαν όλο το χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα; Θέλετε ορισμένα παραδείγματα; Θέλετε να κάνουμε αναφορά στους Σαλελέδες και στον Ο.Π.Α.Π.; Θέλετε να θυμηθούμε εκείνους που τους παίρνατε από τον έναν οργανισμό και τους πηγαίνατε στον άλλο όταν αποκαλύπτονταν κάποιο σκάνδαλο με δική τους ευθύνη; Και τολμάτε σήμερα να μας λέτε ότι είναι περίπου ίσες οι ευθύνες οι δικές μας με τις δικές σας για κάποιες περιπτώσεις οι οποίες δεν είναι περιπτώσεις σκανδάλων και αφορούν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Μήπως η υπερβολή τυφλώνει; Μήπως ο φανατισμός συσκοτίζει τις σκέψεις; Μήπως τελικά η άκριτη αντιπολιτευτική τακτική δεν κάνει τίποτα άλλο παρά άδικες αξιολογήσεις; Διότι πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω αυτά τα οποία ακούστηκαν; Αντιλαϊκή λογική. Αντιαναπτυξιακή. Κοινωνικά ανάλγητη. Αναχρονιστικός πελατειακός κρατισμός. Ακραίος νεοσυντηρητισμός. Εργασιακός μεσαίωνας. Μα, τι είδους ιδεολογικό οπλοστάσιο είναι αυτό; Επιτέλους, αποφασίστε. Μας κατηγορείτε για τριτοκοσμική αντίληψη για τον ανταγωνισμό, για αποθέωση του κρατισμού ή ότι είμαστε φιλελεύθεροι ή νεοφιλελεύθεροι; Διαλέξτε κάποια ιδεολογικά επιχειρήματα επιτέλους να σταθείτε απέναντί μας. Αυτή η ιδεολογική φτώχεια, που σας βασανίζει, που σας κατατρέχει τα τελευταία χρόνια, είναι μία αποκαρδίωση για όλους μας. Είναι θλιβερό ένα μεγάλο κόμμα να μην μπορεί να στοιχειοθετήσει μία ιδεολογική και πολιτική πρόταση απέναντι στους αντιπάλους, απέναντι στη σημερινή Κυβέρνηση. Τι είμαστε τελικά για εσάς; Νεοφιλελεύθεροι ή κρατιστές; Πείτε μας. Χαρακτηρίστε μας. Δεν μπορείτε, όμως, διότι δεν διαθέτετε την αξιοπιστία, γιατί έχετε μετέλθει όλων των ιδεολογικών και πολιτικών τόπων. Έχετε χρησιμοποιήσει κάθε πολιτική και ιδεολογική συνταγή, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία και την ευκαιρία την οποία αναζητούσατε. Διακόσιοι οργανισμοί, τετρακόσιες επιτροπές ίδρυσε, λέει, η Νέα Δημοκρατία στους είκοσι μήνες. Κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι πολύ απλό. Ας ζητήσουμε όλοι μαζί αύριο αίτηση κατάθεσης εγγράφων, για να δείτε πόσο ψευδή είναι αυτά τα επιχειρήματα, πόσο σας εκθέτουν. Σαν εκείνο που βάλατε και είπε ο Αρχηγός σας, ότι διορίζουμε τετρακόσιους εβδομήντα πέντε ανθρώπους την ημέρα. Και δεν τολμάει ένας από τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να έρθει να κάνουμε μαζί αίτηση κατάθεσης εγγράφων, για τα δούμε ποιοι είναι. Είναι ένα ακόμα από τα μεγαλύτερα ψέματα, που δυστυχώς κυκλοφορούν στη δημόσια ζωή της χώρας με τέτοια άνεση. Και βεβαίως ακούσαμε και το επιχείρημα «Γαλάζια παιδιά, ρουσφετολογία μέσα από τις ΔΕ.ΚΟ». Τι αποδεικνύει αυτό; Τον τρόπο που σκέφτονται. Κάθε νομοθετική μεταρρύθμιση ήταν για να υπηρετηθεί το κόμμα. Κάθε απόφαση την οποία ελάμβαναν, ήταν για να γίνουν δουλειές με την Κυβέρνηση και να εξυπηρετηθούν κάποια συμφέροντα. Ε, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν επιθυμούμε τον κομματισμό στο δημόσιο βίο. Αυτή η Κυβέρνηση δεν κάνει δουλειές. «Δεν μοιράζει παιχνίδι», όπως λέγατε. Δεν έχει υποχρέωση σε κανέναν, παρά μονάχα στους Έλληνες πολίτες που μας έστειλαν εδώ. Άλλο ευφυές επιχείρημα: Γυρίζετε στην Ε.Ρ.Ε. και στον αείμνηστο Λάσκαρη, που για τους νεότερους θυμίζω ότι οι οικοδόμοι τον είχαν σηκώσει στους ώμους τους για αποφάσεις φιλεργατικές τις οποίες είχε πάρει η τότε κυβέρνηση Καραμανλή. Αλλά θα σας απαντήσω με τον τρόπο που απαντά η νέα γενιά. «Κολλημένοι» στο χθες ήσαστε, γι’ αυτό δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε το σήμερα, δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε το αύριο. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε.Κ.Ο., οι εργαζόμενοι γενικώς δεν έχουν ανάγκη από προστάτες. Έχουν ανάγκη από περιβάλλον ανταγωνιστικό. Έχουν ανάγκη από δουλειές. Η ευθύνη την οποία έχουν οι διοικήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο., είναι να κατακτήσουν την ελληνική και την ευρωπαϊκή αγορά. Και οι Έλληνες πολίτες αυτό που περιμένουν, είναι υπηρεσίες ποιότητας και εκεί πρέπει να είναι στραμμένο το ενδιαφέρον μας. Όλες οι αγκυλώσεις του παρελθόντος, όλες οι δήθεν σοσιαλιστικές προσεγγίσεις, όλα αυτά τα οποία κατασκευάσατε, δεν εξυπηρετούσαν παρά το μηχανισμό παρέμβασης, ελέγχου και χειραγώγησης της κοινωνίας. Αυτό είναι που η φιλελεύθερη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ανέχεται. Και δεν το ανέχεται, γιατί δεν θέλει να πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι την προέκταση του κομματικού σας μηχανισμού μέσα στην κοινωνία. Δεν θέλει να επιβαρύνεται ο Έλληνας πολίτης με βάρη και με φόρους, για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες. Τώρα θα έρθω σ’ ένα ακόμα επιχείρημα από αυτά που διατυπώθηκαν: «Συνομωσία οι νέες εργασιακές σχέσεις σε βάρος της νεολαίας». Προσέξτε, κύριε Υπουργέ, επιχείρημα. Όταν η νεολαία είναι άνεργη, όταν είναι στο περιθώριο, όταν τα «βαριά» βιογραφικά, που έχει το κάθε παιδί επιτύχει για τον εαυτό του, τα προσόντά του, όταν όλα αυτά μένουν στο περιθώριο και στην ανεργία, αυτό είναι αγάπη προς την νεολαία κατά την κρίση των συναδέλφων της Αντιπολίτευσης. Εμείς που τολμάμε και λέμε ότι ανοίγουμε τις διαδικασίες, ανοίγουμε τους ορίζοντες, καλούμε τους νέους να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών με τις γνώσεις τους, με τις σπουδές τους, με τα πτυχία τους, εμείς συνωμοτούμε εναντίον της νεολαίας. Μη χρησιμοποιείτε τέτοια φτηνά και φτωχά επιχειρήματα, γιατί γίνονται εύκολα αντιληπτά από εκείνους στους οποίους απευθύνεστε και καταλαβαίνουν ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι είναι πρώτα υποκριτές και μετά οτιδήποτε άλλο στο δημόσιο βίο. Εάν θέλουμε να προστατεύσουμε το δημόσιο βίο της χώρας, δεν έχουμε ανάγκη ούτε από υποκριτές ούτε από εμπόρους ελπίδων και ονείρων. Η νέα γενιά και η ελληνική κοινωνία σήμερα χρειάζονται μια ανοιχτή, ελεύθερη οικονομία με πολλές και ίσες ευκαιρίες για όλους και γι’ αυτό εμείς προσπαθούμε. Σας ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ( Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Λυκουρέντζο. Ο κ. Κουσελάς έχει το λόγο. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Μετά την τοποθέτηση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, αλλά και του προέδρου του Σ.Ε.Β. και ιδιαίτερα μετά την εμπεριστατωμένη τοποθέτηση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής, θα περιμέναμε, κύριε Υπουργέ, να αποσύρετε τουλάχιστον το άρθρο 14. Και αυτό, γιατί έχετε δώσει μέχρι σήμερα όρκους πίστης στις κοινωνικές συμφωνίες. Εσείς, όμως, επιμένετε στις απόψεις σας. Φαίνεται ότι ακούτε τις απόψεις των κοινωνικών συνομιλητών μόνο όταν συμφωνείτε μαζί τους. Αυτή είναι η αντίληψή σας για τον κοινωνικό διάλογο. Ισχυρίζεστε, όμως, ότι εξυγιαίνετε μ’ αυτό το νομοσχέδιο τις Δ.Ε.Κ.Ο. Σύμφωνα με τις εξαγγελίες του ίδιου του Πρωθυπουργού, η Κυβέρνηση θα εξοικονομούσε 10.000.000.000 ευρώ από τον περιορισμό της σπατάλης στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αντί γι’ αυτό, οι μισθοί των προέδρων και των συμβούλων διπλασιάστηκαν. Οι θέσεις των διευθυντών στις Δ.Ε.Κ.Ο. πολλαπλασιάστηκαν. Η κακοδιαχείριση και η διαφθορά έγιναν καθεστώς. Η ανικανότητα περισσεύει. Στα Ελληνικά Ταχυδρομεία οι θέσεις συμβούλων και υψηλόβαθμων αμειβόμενων στελεχών αυξήθηκαν κατακόρυφα. Τα διοικητικά συμβούλια των ταχυδρομείων και των θυγατρικών τους μετατράπηκαν σε ορμητήρια για επίδοξους Βουλευτές και δημάρχους. Στον Ο.Σ.Ε., ενώ το προσωπικό στο εικοσάμηνο που πέρασε, μειώθηκε κατά πεντακόσιους εργαζόμενους, οι δαπάνες μισθοδοσίας αυξήθηκαν κατά 20%. Και η αύξηση αυτή βέβαια, δεν αφορούσε τους εργαζόμενους. Λίγοι και εκλεκτοί ήταν αυτοί που καρπώθηκαν αυτήν την αύξηση. Στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς προσλαμβάνεται μεγάλος αριθμός συμβούλων με μηνιαίους μισθούς 2.500 ευρώ. Η θέση του αντιπροέδρου του Ο.Λ.Π. γίνεται έμμισθη. Στον κ. Κεφαλογιάννη βέβαια έφταιγαν και φταίνε οι λιμενεργάτες. Για τον Ο.Τ.Ε., ακούστε τι λέει η Δ.Α.Κ.Ε.. Επισημαίνει ότι το «ξεχείλωμα σε θέσεις γενικών διευθυντών και βοηθών είναι κραυγαλέο και αντιφατικό στο πλαίσιο και της θρηνούμενης αναδιοργάνωσης του Ο.Τ.Ε». Ξέρετε ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής του εικοσαμήνου; Η Δ.Ε.Η. μείωσε τα κέρδη της στο εικοσάμηνο κατά 35%. Τα ΕΛ.ΤΑ μείωσαν τα κέρδη τους κατά 38% το 2004 και κατά 36% το 2005. Ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιά μείωσε τα κέρδη του κατά 20,9%. Ο Ο.Τ.Ε., εάν δεν είχε τις επενδύσεις στη Ρουμανία, τη ROM-TELECOM, τις επενδύσεις στη Βουλγαρία, στη Γεωργία, στα Σκόπια, που τότε τόσο τις είχατε λοιδορήσει, αυτήν τη στιγμή θα ήταν και εκείνος προβληματικός. Πείτε μας, κύριοι της Κυβέρνησης, μία δημόσια επιχείρηση που σ’ αυτό το χρονικό διάστημα αύξησε τα κέρδη της. Μία, μόνο μία! Όμως, τη δική σας ανικανότητα, τις δικές σας ευθύνες θέλετε να τις ρίξετε στις πλάτες των εργαζομένων. Η μεγάλη μεταρρύθμιση που επαίρεστε ότι κάνατε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία νεοφιλελεύθερη επέλαση ενάντια στους εργαζόμενους. Ενοχοποιείτε τις εργασιακές σχέσεις, παραβλέποντας ακόμα και τα όσα πάρα πολύ σωστά επισημαίνει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής. Θέλετε να καταργήσετε τις συλλογικές συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Υπονομεύετε και αμφισβητείτε ένα θεσμό, το θεσμό της διαιτησίας μεσολάβησης, που έχει παίξει κρίσιμο και ουσιαστικό ρόλο στην εξομάλυνση των προβλημάτων και των αντιπαραθέσεων, ένα θεσμό που το 1990 επί Οικουμενικής Κυβέρνησης είχατε ψηφίσει και εσείς οι ίδιοι. Και τέλος, καταστρατηγείτε το ίδιο το Σύνταγμα, παραβιάζοντας κατάφωρα το άρθρο 22. Εγώ αναρωτιέμαι: Αλήθεια, αυτό είναι το παράδειγμα, που θέλει να δώσει η Κυβέρνηση στους Έλληνες πολίτες; Έτσι διαπαιδαγωγείτε τους πολίτες, κύριε Υπουργέ, να τηρούν τους νόμους; Από την άλλη πλευρά, αυτή είναι η πρακτική που θέλετε να ακολουθήσουν οι εργοδότες σε ό,τι αφορά την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας και των συλλογικών συμβάσεων, δεν τους ανοίγετε έτσι το δρόμο; Χωρίζετε τους εργαζόμενους σε παλαιούς και νέους. Είναι απαράδεκτο στο όνομα της εξυγίανσης των Δ.Ε.Κ.Ο. να εξυφαίνετε τέτοια συνομωσία. Γιατί είναι συνομωσία σε βάρος της νεολαίας, μιας νεολαίας που βλέπει να καταρρακώνονται συνεχώς τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά της δικαιώματα, ενώ το πραγματικό ζητούμενο για την Κυβέρνηση είναι να διασφαλίσει την πρόσβασή της σε ευκαιρίες πλήρους και ασφαλούς απασχόλησης, όχι σε θέσεις πολιτικής ομηρίας και σε απασχόληση δεύτερης κατηγορίας. Γνωρίζετε ότι στην ελληνική νομοθεσία δεν ισχύει αυτό που ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η αιτιολογημένη λύση της σύμβασης. Γιατί, λοιπόν, εμείς πρέπει να πηγαίνουμε ως χώρα σε χειρότερη μοίρα από αυτές και όχι στην πραγματική σύγκλιση που προεκλογικά είχατε υποσχεθεί; Γιατί την καταργείτε; Γιατί αυτό το καταργείτε και όχι τη δήθεν μονιμότητα που δεν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη ακόμη και εκεί που με συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κανονισμούς συμφωνήθηκε να υπάρχει; Λέτε ότι έχετε τη λαϊκή εντολή να τα κάνετε αυτά. Και πιστεύετε ότι θα νομοθετείτε όπως θέλετε και ό,τι θέλετε, θα καταργείτε συμβάσεις, εργασιακά δικαιώματα, θα κάνετε και τη διαιτησία. Θα τα κάνετε όλα μόνοι σας. Μπορείτε να μας πείτε, κύριε Υπουργέ, σε ποιο σημείο του προγράμματός σας εξαγγείλατε αυτά που θέλετε να κάνετε; Γι’ αυτά σας ψήφισε ο ελληνικός λαός; Πόσα απ’ αυτά για τα οποία σας ψήφισε, έχετε κάνει πράξη μέχρι σήμερα; Ο λαός σας κρίνει και δυστυχώς βλέπει ότι κάνετε ακριβώς τα αντίθετα. Και μη μας πείτε ότι όλα αυτά τα κάνετε για το φορολογούμενο πολίτη. Προσβάλετε τη νοημοσύνη, την κρίση του, προσβάλετε την κοινή λογική. Δικαιολογημένα ο πολίτης θέλει καλές υπηρεσίες, με ποιότητα και εξυπηρέτηση. Όμως αυτό δεν γίνεται μέσα από το νομοσχέδιό σας. Δεν γίνεται με Δ.Ε.Κ.Ο. που θα είναι πελατειακά εξαρτήματα της Κυβέρνησης, σ’ ένα κλίμα έντασης και κοινωνικής ανασφάλειας, σε συνθήκες εργασιακής ανασφάλειας και κομματικής ομηρίας. Γίνεται με κοινωνικό διάλογο και συνεννόηση. Γίνεται με αναπτυξιακό σχέδιο και στόχους, με την καταπολέμηση της πραγματικής σπατάλης στις Δ.Ε.Κ.Ο. και όχι με «αεροπλανικές» αναθέσεις, με ρουσφετολογικές προσλήψεις συμβούλων και παρασυμβούλων. Γίνεται με αναγνώριση και σαφή αποτύπωση του κόστους του κοινωνικού έργου των Δ.Ε.Κ.Ο. σε κοινωνικούς ισολογισμούς. Γίνεται με ικανές και αξιοκρατικά επιλεγμένες διοικήσεις, όχι με κομματικούς εγκάθετους, πειθήνια όργανα της Διυπουργικής Επιτροπής. Δυστυχώς αυτό που προέχει για σας είναι και πάλι η δημιουργία των εντυπώσεων, γιατί ξέρετε καλά πως οι αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου δεν θα λειτουργήσουν, θα τις αποβάλλει η ίδια η έννομη τάξη, η ίδια η κοινωνία. Μας πουλάτε, λοιπόν, νεοφιλελεύθερα φύκια για μεταρρυθμίσεις. Δημιουργείτε με μαθηματική ακρίβεια νέες εστίες κακοδιαχείρισης και διαπλοκής. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Παρακαλώ ολοκληρώστε. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Αποβλέπετε στην περαιτέρω κομματική χειραγώγηση και στην άνευ όρων εκποίηση των Δ.Ε.Κ.Ο., γιατί αυτός είναι ο στόχος σας, κύριε Υπουργέ, να προετοιμάσετε τις Δ.Ε.Κ.Ο. σε συσκευασία δώρου προκειμένου να τις δώσετε στους εκλεκτούς σας ιδιώτες. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Κουσελά. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Για μας, λοιπόν, και ολοκληρώνω, η καταψήφιση και η κατάργηση αυτού του νομοσχεδίου είναι μονόδρομος. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Κύριοι συνάδελφοι, είναι να μιλήσουν ενενήντα έξι συνάδελφοι. Παρακάλεσα να περιοριστούμε στα οκτώ λεπτά αν θέλουμε να σεβαστούμε τους συναδέλφους. Δεν το λέω για μένα. Οι συνεδριάσεις είναι ορισμένες. Την Πέμπτη θα τελειώσουμε και πιθανόν να μπει και εμβόλιμη συνεδρίαση αύριο για να κατορθώσουν να μιλήσουν όλοι οι συνάδελφοι. Τηρήστε το οκτάλεπτο. Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα θεωρούμε ότι οδηγεί στη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων στη χώρα μας. Διότι αντιμετωπίζει στη ρίζα του το μεγάλο πρόβλημα των Δ.Ε.Κ.Ο. που προκαλεί χρόνια τώρα συνεχή αιμορραγία στο φορολογούμενο. Και θα μιλήσω με αριθμούς. Το έτος 2000 οι συνολικές ζημιές είκοσι εννέα μη εισηγμένων Δ.Ε.Κ.Ο. που παρακολουθεί το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, έφθασαν τα 409,63 εκατομμύρια ευρώ, όσο θα στοίχιζε να φτιάξουμε εβδομήντα πέντε σχολεία των τετρακοσίων μαθητών και οκτώ μεγάλες δημόσιες βιβλιοθήκες. Το έτος 2001 οι ζημιές αυτών των είκοσι εννέα Δ.Ε.Κ.Ο. έφθασαν τα 472,55 εκατομμύρια ευρώ, κάτι περισσότερο απ’ όσο θα στοίχιζε να φτιάξουμε τρία νοσοκομεία διεθνούς βεληνεκούς, σαν το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, που θα βελτίωναν την ποιότητα υγείας στη χώρα μας. Το έτος 2002 οι ζημιές αυτών των είκοσι εννέα Δ.Ε.Κ.Ο. εκτοξεύτηκαν στα 640 και πλέον εκατομμύρια ευρώ, μιάμιση φορά περισσότερο απ’ όσο πρόκειται να στοιχίσει η επέκταση του Αττικού Μετρό στο Ελληνικό. Το έτος 2003 οι ζημιές αυτών των Δ.Ε.Κ.Ο. πήγαν ακόμη ψηλότερα. Έφθασαν στα 742 και πλέον εκατομμύρια ευρώ, κάτι περισσότερο δηλαδή απ’ όσο κόστισε η γέφυρα Ρίου-Αντιρίου, η οποία στοίχισε 738.000.000. Το έτος 2004 οι ζημιές των ίδιων είκοσι εννέα Δ.Ε.Κ.Ο. έφθασαν το 1.015.000.000 ευρώ, όταν η Αττικής Οδός στοίχισε συνολικά 1.200.000.000 ευρώ. Καταθέτω τους σχετικούς πίνακες που δείχνουν τη διαχρονική εξέλιξη των ζημιών στις Δ.Ε.Κ.Ο. από το 2000 μέχρι σήμερα. (Στο σημείο αυτό ο Υπουργός κ. Γεώργιος Αλογοσκούφης καταθέτει για τα Πρακτικά τους προαναφερθέντες πίνακες, οι οποία έχουν ως εξής: (Να μπουν οι σελίδες 167-172) ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Μην απορείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., διότι έτσι είναι. Και εσείς ευθύνεστε για όλες αυτές τις ζημιές, αποκλειστικά και μόνο εσείς. Και δεν είναι μόνο αυτά. Οι ζημιές του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος μόνο έφθασαν τα δέκα τελευταία από τα χρόνια που κυβερνούσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., από το 1995 έως το 2004, χωρίς τους τόκους στα 4,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Άλλα τόσα στοίχισε συνολικά με όλα τα προγράμματα εξυγίανσης -τα οποία κατά καιρούς επιχειρήθηκαν, αλλά πάντοτε απέτυχαν- η Ολυμπιακή Αεροπορία. Αυτά τα 8.000.000.000 βαραίνουν τον Έλληνα φορολογούμενο. Οι τόκοι που αναλογούν για την εξυπηρέτηση αυτών των 8.000.000.000 -και θα καταθέσω τα στοιχεία- ανέρχονται σε 400.000.000 ευρώ ετησίως. Πληρώνουμε 400.000.000 ευρώ ετησίως σε τόκους για την εξυπηρέτηση των δανείων και των χρεών που δημιούργησαν δύο μόνο Δ.Ε.Κ.Ο., ο Ο.Σ.Ε. και η Ολυμπιακή Αεροπορία, τα τελευταία δέκα χρόνια. Και καταθέτω για τον Ο.Σ.Ε. τα σχετικά στοιχεία. (Στο σημείο αυτό ο Υπουργός κ. Γεώργιος Αλογοσκούφης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα στοιχεία, τα οποία έχουν ως εξής: (Να φωτογραφηθεί η σελίδα 174) ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με αυτά τα 400.000.000 ευρώ ετησίως; Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να δίνουμε 76 ευρώ επιπλέον το μήνα ή 1.064 ευρώ το χρόνο καθαρά σε κάθε έναν από τους τριακόσιους εβδομήντα τρεις χιλιάδες δικαιούχους του Ε.Κ.Α.Σ. Ή θα μπορούσαμε να δώσουμε σε κάθε έναν από τους οκτακόσιους πενήντα πέντε χιλιάδες συνταξιούχους του Ο.Γ.Α. το μήνα 33 ευρώ περισσότερα το μήνα ή 468 ευρώ το χρόνο καθαρά. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Σταματήστε τους δρόμους και… ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Παρακαλώ σταματήστε και εσείς, κύριε συνάδελφε. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Δηλαδή θα μπορούσαμε να τους δώσουμε μία μέση αύξηση 16%. Ή μέσα σε δέκα χρόνια με τους τόκους μόνο των χρεών που δημιούργησαν αυτές οι δύο Δ.Ε.Κ.Ο. θα μπορούσαμε να έχουμε αποπληρώσει το κόστος της Ιωνίας Οδού, ενός έργου ζωτικής σημασίας για τη δυτική Ελλάδα, την οποία βεβαίως είχε ξεχάσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο κυβερνούσε. Αυτά τα μεγέθη αποτελούν ντροπή για τη χώρα μας. Αυτές οι ζημιές είναι το αποτέλεσμα της σπατάλης, της κακοδιαχείρισης που υπήρξε στις Δ.Ε.Κ.Ο. τα προηγούμενα χρόνια. Είναι βάρη που επωμίστηκαν και επωμίζονται όλοι οι Έλληνες, όλοι οι Έλληνες που στερούνται τις υποδομές που θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί, που στερούνται τους κοινωνικούς πόρους που λείπουν, που στερούνται μέρος του εισοδήματός τους καταβάλλοντας φόρους για την αποπληρωμή των χρεών που δημιούργησε η πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναγνωρίζουμε πλήρως τον κοινωνικό ρόλο των Δ.Ε.Κ.Ο. Όμως δεν μπορεί ο ρόλος αυτός να ασκείται σε βάρος των κοινωνικών και αναπτυξιακών προτεραιοτήτων του τόπου. Η κακοδιαχείριση στις Δ.Ε.Κ.Ο. πρέπει να λάβει τέλος και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις στον ελληνικό λαό με καθαρά λόγια και όχι με προσχήματα και παραδοξολογίες. Γιατί θα πρέπει να στερείται ο ελληνικός λαός υποδομές και υπηρεσίες που θα βελτίωναν καθημερινά και ουσιαστικά τη ζωή του; Γιατί θα πρέπει να υπάρχουν εργαζόμενοι δύο και τριών ταχυτήτων σ’ αυτήν τη χώρα, άλλοι στις Δ.Ε.Κ.Ο. άλλοι στο δημόσιο και άλλοι στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί θα πρέπει να πριμοδοτούνται κλειστές συντεχνίες; Ενδεικτικά θα ήθελα να αναφέρω και δεν είμαι από εκείνους που βάζουν τα προβλήματα στην πλάτη των εργαζομένων αλλά είναι ένα γεγονός ότι, όταν το μέσο ετήσιο εισόδημα στην οικονομία φθάνει τις 23.695 ευρώ το 2004, για παράδειγμα η μέση ετήσια αμοιβή στις Δ.Ε.Κ.Ο. ξεπερνούσε τις 40.800 ευρώ. Είναι 23.695 για το σύνολο της οικονομίας και 40.800 για τις Δ.Ε.Κ.Ο.. Θα καταθέσω το σχετικό πίνακα που δείχνει ότι και σε μερικές Δ.Ε.Κ.Ο. έφθανε μέχρι και τις 65.000 κατά μέσο όρο. (Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γεώργιος Αλογοσκούφης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο έχει ως εξής: (Να φωτογραφηθεί η σελίδα 178) ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Aυτό το λέω, διότι η σπατάλη που λαμβάνει χώρα στις Δ.Ε.Κ.Ο. αργά ή γρήγορα μεταφέρεται στο δημόσιο χρέος και στον προϋπολογισμό, μεταφέρεται τελικά στον φορολογούμενο, στο συνταξιούχο, στον άνεργο, γιατί όλοι πληρώνουν φόρους μέσα από την κατανάλωσή τους. Είναι αντιληπτό ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί. Με το νομοσχέδιο, λοιπόν, που συζητάμε σήμερα επιχειρούμε τη συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος. Δεν πάμε αποσπασματικά, όπως η τροπολογία του ’98, για την οποία μίλησα προηγουμένως και γι’ αυτό είπα ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαπέντε ετών στη χώρα μας, γιατί επιχειρούμε με το νομοσχέδιο αυτό τη ριζική αντιμετώπιση ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα και της οικονομίας και της κοινωνίας. Ακούω τους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να τάσσονται εναντίον του νομοσχεδίου που συζητούμε σήμερα. Γενικά βέβαια τάσσονται εναντίον οποιασδήποτε μεταρρύθμισης, αγνοώντας τι έλεγαν και τι έκαναν, όταν βρίσκονταν στην κυβέρνηση. Θύμισα προηγουμένως τι έλεγε ένας από τους προκατόχους μου, με τον οποίο σπανίως συμφωνούσα, ο κ. Παπαντωνίου: «Η εξυγίανση και ο εκσυγχρονισμός των Δ.Ε.Κ.Ο. αποτελεί εθνική επιταγή». Προχωρούσε και έλεγε μια σειρά από σωστά πράγματα, τα οποία ανέγνωσα. Έλεγε ο ίδιος ότι χωρίς αλλαγή των εργασιακών σχέσεων δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η ανταγωνιστικότητα στις δημόσιες επιχειρήσεις. Εγώ και η Νέα Δημοκρατία είχαμε πει τότε ότι η δική τους κυβέρνηση δεν επρόκειτο ποτέ να φέρει ουσιαστική νομοθετική παρέμβαση που να λύσει το πρόβλημα και ότι ο τόπος χρειάζεται άλλη κυβέρνηση. Δυστυχώς, οκτώ χρόνια αργότερα διαπιστώνω ότι δικαιώθηκα. Σήμερα όλοι βλέπουμε ότι η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στα οκτώ χρόνια που διέρρευσαν δεν έκανε τίποτα για το μεγάλο πρόβλημα των Δ.Ε.Κ.Ο.. Διότι, παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζατε το πρόβλημα ως κυβέρνηση, δεν κάνατε απολύτως τίποτα. Ακόμα και όταν εμείς στηρίζαμε την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων και σας παροτρύναμε να πάρετε τα σωστά και αναγκαία μέτρα, αντιθέτως επιδεινώσατε το πρόβλημα, μεταθέσατε την επίλυσή του για το μέλλον και τώρα έρχεστε πάλι και κάνετε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών. Αυτή είναι η ανανέωση που επαγγέλλεται ο κ. Παπανδρέου; Η επιστροφή στη δεκαετία του ’80; Αυτή είναι η πολιτική σας για το μέλλον; Πότε εννοείτε ό,τι λέτε; Το 1998; Το 2005; Πότε ακριβώς εννοείτε ό,τι λέτε; Εισάγουμε τον Φ.Π.Α. στα ακίνητα, κάτι που ξεκάθαρα αναφέρεται στο πρόγραμμά σας, και αντί να το υποστηρίξετε λέτε ότι τάχα θα βλάψει την οικονομία. Δηλαδή, είχατε ένα πρόγραμμα το οποίο θα βλάψει την οικονομία. Και όταν σας υπενθυμίζουμε το πρόγραμμά σας, βγαίνετε και μας λέτε ότι τελικά δεν διαφωνείτε με τον Φ.Π.Α. στα ακίνητα, αλλά στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που επέλεξε η Κυβέρνηση για να τον εισάγει. Αποφασίστε και πείτε μας και εμάς: Το 2010 θέλετε να εισαχθεί ο Φ.Π.Α. στα ακίνητα; Το 2020; Το 2030; Πότε θέλετε ακριβώς; Επιλύουμε το μεγάλο πρόβλημα του ασφαλιστικού των τραπεζών και μας λέτε ότι δεν έπρεπε να το κάνουμε, ότι έπρεπε δηλαδή να αφήσουμε να κλείσουν η Εμπορική και η Αγροτική Τράπεζα. Μήπως θέλατε να κλείσουν για να μας κατηγορείτε για αναλγησία, επειδή αφήνουμε τον κόσμο άνεργο; Διότι το δημόσιο και ο φορολογούμενος κέρδισαν μεγάλα ποσά από την εξυγίανση των δύο αυτών τραπεζών. Κερδίζουν, ενώ ενισχύεται παράλληλα ο ανταγωνισμός στο τραπεζικό σύστημα. Ωφελούνται οι καταναλωτές. Ή μήπως δεν θέλετε τον ανταγωνισμό στο τραπεζικό σύστημα, μήπως και θιγούν τίποτα συμφέροντα; Προωθούμε το νομοσχέδιο για τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Είστε πάλι εναντίον του. Μας λέτε ότι το δικό σας νομοσχέδιο ήταν καλύτερο. Γιατί, λοιπόν, δεν το είχατε ψηφίσει, όταν ήσασταν κυβέρνηση; Έξι χρόνια το προετοιμάζατε, από το 1998. Είχατε τη δυνατότητα να το κάνετε. Γιατί δεν το κάνατε; Καθυστερήσατε ένα θεσμό, τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που θα μπορούσε ήδη να βοηθούσε για πολλά χρόνια τη χώρα και την απασχόληση και την ανάπτυξη. Προφανώς γιατί δεν θέλατε ένα νόμο-πλαίσιο που να διασφαλίζει τη διαφάνεια. Ψηφίζουμε το νέο επενδυτικό νόμο και εσείς για μια ακόμα φορά είστε αντίθετοι. Σας πληροφορώ ότι αυτός ο νόμος έχει φέρει σημαντικά αποτελέσματα μέσα στο 2005. Ενισχύει την ανάπτυξη, ενισχύει την περιφερειακή σύγκλιση. Με τα μέχρι σήμερα εγκριθέντα επενδυτικά σχέδια δημιουργούνται περισσότερες από δυόμισι χιλιάδες νέες άμεσες θέσεις εργασίας και ιδίως στην περιφέρεια που το έχει περισσότερο ανάγκη. Αποφασίστε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης: Είστε με τις μεταρρυθμίσεις ή εναντίον των μεταρρυθμίσεων; Αποφασίστε αν είστε με την πλειοψηφία των Ελλήνων που τις θεωρεί αναγκαίες ή αν είστε δέσμιοι συντεχνιακών κατεστημένων. Αποφασίστε και πείτε το και σ’ εμάς εδώ, αλλά πείτε το κυρίως στον ελληνικό λαό. Τι κάνουμε με το νομοσχέδιο για τις Δ.Ε.Κ.Ο.; Είναι ένα νομοσχέδιο με το οποίο και περιορίζεται και εξυγιαίνεται ο ευρύτερος δημόσιος τομέας. Είναι μια τομή που οδηγεί στην επανίδρυση του κράτους, όπως έχουμε επαγγελθεί. Βάζουμε τέλος στη σπατάλη των χρημάτων των Ελλήνων πολιτών, όπως συνέβαινε επί σειρά ετών. Οι Δ.Ε.Κ.Ο. θα λειτουργούν πλέον με διαδικασίες που θα εγγυώνται και το σεβασμό στα χρήματα των φορολογουμένων αλλά και την προσφορά υπηρεσιών που πρέπει στο κοινωνικό σύνολο. Ποιες είναι οι βασικές ρυθμίσεις; Κατ’ αρχάς, εισάγουμε τις αρχές της εταιρικής διακυβέρνησης και τα διεθνή λογιστικά πρότυπα σε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς. Αυτό θα συντελέσει και στη βελτίωση της διοίκησης αλλά και στην ενίσχυση της διαφάνειας προς όφελος και της οικονομίας και των πολιτών. Ενισχύουμε την εποπτεία τους από τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς, για να υπάρχει πιο αποτελεσματική εφαρμογή προγραμμάτων εξυγίανσης και λειτουργίας, διότι μέχρι σήμερα το νομικό πλαίσιο που υπήρχε δεν επαρκούσε. Κάνουμε μια μεγάλη τομή, καθώς εξαιρούμε για πρώτη φορά από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα όλες τις Δ.Ε.Κ.Ο. που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο. Αυτές πλέον θεωρούνται και αντιμετωπίζονται από την πολιτεία ως ιδιωτικές επιχειρήσεις και όχι ως δημόσιες επιχειρήσεις. Επειδή αναγνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να γίνει άμεσα αυτό και να θιγούν ώριμα εργασιακά δικαιώματα, προωθούμε τη σταδιακή εφαρμογή των εργασιακών σχέσεων στο εσωτερικό τους προς τα πρότυπα εκείνων του ιδιωτικού τομέα. Θα γίνεται η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων για τους υπαλλήλους εκείνους που θα προσλαμβάνονται εφεξής, χωρίς να θίγονται εργασιακές σχέσεις υπαλλήλων που ήδη υπηρετούν στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Θα μπορούσαμε ίσως να ήμασταν και πιο τολμηροί, αλλά ακριβώς επειδή προσεγγίζουμε αυτό το ζήτημα με κοινωνική ευαισθησία, γι’ αυτό αποφασίσαμε να πάμε σ’ αυτήν τη ρύθμιση, να δώσουμε ευκαιρίες στους νέους να βρουν δουλειές, να μην μαραζώνουν στις ουρές της ανεργίας. Οι νέες συμβάσεις θα διέπονται στο σύνολό τους από τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας και θα ισχύει το σύνολο των εγγυήσεων που προβλέπουν αυτές οι διατάξεις για όλους τους Έλληνες εργαζόμενους. Δεν υπάρχουν «παιδιά ανώτερου και κατώτερου θεού». Δηλαδή όποιος είναι στις Δ.Ε.Κ.Ο. είναι «ανώτερου θεού» και όποιος είναι στον ιδιωτικό τομέα είναι «κατώτερου θεού»; Δεν πρέπει να έχουμε ενιαία εργατική νομοθεσία στη χώρα μας; Στις Δ.Ε.Κ.Ο. εργάζονται λιγότεροι από ενενήντα χιλιάδες υπαλλήλους –ογδόντα πέντε χιλιάδες περίπου για την ακρίβεια- και δεν είναι δυνατόν να έχουν αυτοί μεγαλύτερη προστασία και παράλληλα αποδοχές κατά 70%, 80% ή και 90% μεγαλύτερες από τους άλλους εργαζομένους στην οικονομία. Επίσης, δεν θίγονται οι αρμοδιότητες του Α.Σ.Ε.Π., διότι ακριβώς αναγνωρίζουμε ότι, λόγω των παραδοσιακών παλαιών προβλημάτων και μνημών που υπάρχουν για το πολιτικό σύστημα, θα πρέπει το Α.Σ.Ε.Π. να παραμείνει ως ένας εγγυητής για τις προσλήψεις. Δεν θα εμβαθύνω τώρα σε όλες τις διατάξεις που προβλέπει το σχετικό νομοσχέδιο -θα το κάνω αυτό στη συζήτηση επί των άρθρων- αλλά θέλω να έρθω στη μεγάλη συζήτηση που έγινε για το άρθρο 14. Το άρθρο 14 αναφέρεται στις δημόσιες επιχειρήσεις που έχουν αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα, δηλαδή αυτές που, για να επιβιώσουν, απαιτούν την επιχορήγηση του Έλληνα φορολογουμένου. Δεν είναι επιχειρήσεις οι οποίες βγάζουν κέρδη ή έχουν ιδιώτες μετόχους και τέλος πάντων μπορούν οι ιδιώτες μέτοχοι να διαπραγματεύονται με τους εργαζομένους και να αποφασίζουν για τις εργασιακές σχέσεις ό,τι θέλουν, γιατί διαχειρίζονται τα δικά τους λεφτά. Εδώ μιλάμε για επιχειρήσεις, οι οποίες διαχειρίζονται το υστέρημα του φορολογουμένου. Αυτές υποχρεώνονται, λοιπόν, να καταρτίζουν, όπου χρειάζεται, νέους κανονισμούς προσωπικού και οργανογράμματα καθώς και προγράμματα εκπαίδευσης, κατάρτισης και επιμόρφωσης των εργαζομένων. Τώρα, για τους γενικούς κανονισμούς προσωπικού, δίνεται η δυνατότητα να συμφωνήσουν εργαζόμενοι και διοικήσεις οποιαδήποτε αλλαγή χρειάζεται, προκειμένου να εξυγιανθεί η επιχείρηση. Και δίνετε και μία αποκλειστική προθεσμία τεσσάρων μηνών από τη δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως γι’ αυτές που ήδη έχουν ελλείμματα. Μία φορά θα γίνει αυτή η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων. Δεν θα γίνεται κάθε χρόνο. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Και μετά το νόμο; ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Μέσα σε τέσσερις μήνες θα το συζητήσουν. Εάν δεν καταλήξουν σε κάποιες συμφωνίες, θα γίνει μετά η προσαρμογή με νόμο μετά από διαβουλεύσεις. Αλλά την πρωτοβουλία του νόμου θα την έχει η Κυβέρνηση. Από κει και έπειτα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις δεν θίγονται. Θα συνεχίζονται, όπως προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Αν για οποιοδήποτε λόγο παρέλθει άπρακτη αυτή η προθεσμία, θα γίνουν με νόμο οι αλλαγές στους γενικούς κανονισμούς προσωπικού. Και δεν καταλαβαίνω τους συναδέλφους Βουλευτές που δεν εμπιστεύονται τη Βουλή. Η οποιαδήποτε αλλαγή θα έρθει στη Βουλή και θα συζητηθεί με απόλυτη διαφάνεια. Θα ακουστούν όλες οι απόψεις και τελικά θα αποφασίσει η Βουλή για το τι αλλαγές χρειάζονται. Εφόσον δεν υπάρχει συμφωνία, θα κάνει υπό ευρεία έννοια τον διαιτητή η Βουλή, η οποία εκπροσωπεί –πιστεύω ότι όλοι καλά εκπροσωπούμε- το σύνολο των Ελλήνων πολιτών, των φορολογουμένων, αυτών οι οποίοι καλούνται να καλύψουν τα ελλείμματα που μερικές φορές προκαλούνται από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Δεν μπορεί να αποφασίζει μία διοίκηση και ένας σύλλογος εργαζομένων, που μπορεί να εκπροσωπεί τρεις, πέντε ή δέκα χιλιάδες εργαζομένων για το πού θα πάνε τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, διότι περί αυτού πρόκειται. Μιλάμε για τις ελλειμματικές Δ.Ε.Κ.Ο.. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΣΕΛΑΣ: Θα ξαναγράψουμε το Σύνταγμα τώρα. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Και επειδή τέθηκε και το θέμα της αντισυνταγματικότητας, μίλησα προηγουμένως. Πρώτα πρώτα η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής δεν έθεσε θέμα αντισυνταγματικότητας. Έθεσε κάποια ερωτήματα στα οποία έχουμε απαντήσει. Απαντώ και σήμερα. Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ψήφισε ανάλογη ρύθμιση, πανομοιότυπη ρύθμιση το 1998, τον ν. 2579. Τώρα ξαφνικά ανησυχούν για τη ρύθμιση που το 1998 τη θεωρούσαν συνταγματική. Αλλά για όσους επικαλούνται την αντισυνταγματικότητα, έγινε η συζήτηση εδώ και νομίζω ότι τα επιχειρήματα της πλειοψηφίας ήταν καταλυτικά. Θα επαναλάβω δε ότι υπάρχει απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η 2/1996, η οποία έκρινε ότι η επιβάρυνση του κράτους, δηλαδή του Έλληνα φορολογούμενου με τα ελλείμματα δημοσίων επιχειρήσεων συνιστά λόγο γενικότερου οικονομικού και κοινωνικού συμφέροντος, η δε επέμβαση του νομοθέτη σ’ αυτήν την περίπτωση, δηλαδή, όταν υπάρχουν ελλείμματα, επί της ελευθερίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, είναι συνταγματικά επιτρεπτή. Πρόκειται για νομολογία. Ξαφνικά διάφοροι νομομαθείς μέσα στη Βουλή, τους οποίους βεβαίως σέβομαι, έρχονται σε αντίθεση με μία απόφαση του Αρείου Πάγου. Αν υπάρχει κάποιο θέμα, θα το ξανακρίνουν, αν χρειαστεί, τα δικαστήρια. Και δεν πρόκειται για οποιοδήποτε δικαστήριο, αλλά για την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Η εφαρμογή αυτής της απόφασης είναι υποχρεωτική. Τώρα οι δημόσιες επιχειρήσεις, που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, τίθενται εκτός των διατάξεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Θα υπόκεινται στους ίδιους περιορισμούς που υπόκεινται και οι άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις για την τιμολογιακή πολιτική, για τα θέματα του ανταγωνισμού. Για όλα αυτά τα ζητήματα, η κρατική εποπτεία που ασκείται μέσα από αρμόδιους φορείς εξακολουθεί και υπάρχει. Απλώς το κράτος παύει να είναι επιχειρηματίας γι’ αυτές τις επιχειρήσεις και γίνεται ρυθμιστής των οικονομικών σχέσεων. Αποτελεί, λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο μία μεταρρύθμιση που θα ωφελήσει σημαντικά και την οικονομία και την κοινωνία. Είναι προσανατολισμένο προς το μέλλον, προς την πρόοδο, διασπά και ξεπερνά τις βαθιά συντηρητικές πρακτικές του παρελθόντος, που είχαν σαν αποτέλεσμα τη διόγκωση ενός αναποτελεσματικού και βαθιά προβληματικού δημόσιου τομέα. Βάζει τέρμα στη δημιουργία εργαζομένων δύο και τριών ταχυτήτων στην οικονομία. Σταδιακά πια για τους νέους εργαζομένους θα καταλήξουμε σ’ ένα ενιαίο εργασιακό καθεστώς το οποίο είναι χρήσιμο να υπάρχει και για λόγους κοινωνικής και για λόγους συνταγματικής δικαιοσύνης. Μην ξεχνάτε ότι ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε πάνω από 25% στα χρόνια που κυβερνούσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Το 1993 υπηρετούσαν στο δημόσιο τετρακόσιες εβδομήντα έξι χιλιάδες άτομα. Το 2004 υπηρετούσαν πεντακόσιες ενενήντα επτά χιλιάδες άτομα, δηλαδή εκατόν είκοσι μία χιλιάδες εργαζόμενοι περισσότεροι στο δημόσιο τομέα. Μήπως έτσι μειώθηκε η ανεργία; Δεν έγινε καν αυτό. Η ανεργία αυξήθηκε σχεδόν κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες σ’ αυτήν την περίοδο, από 9,7% το 1993 στο 11,4% το 2004. Αυτό είναι ο πιο πειστικός μάρτυρας της αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ήταν ένας κρατισμός ο οποίος προσλάμβανε και στην ουσία προσπαθούσε να καλυφθεί πίσω από μεγαλόσχημους στόχους που όλος ο ελληνικός λαός είχε, δηλαδή την ένταξη στην Ο.Ν.Ε., την απελευθέρωση της οικονομίας. Όμως, μιλούσαν για απελευθέρωση της οικονομίας και παράλληλα προσελάμβαναν χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο. Ήταν μία πολιτική που διόγκωσε το χρέος, που αύξησε την ανεργία και δημιούργησε ένα υδροκέφαλο και αναποτελεσματικό κράτος, καταβαράθρωσε την ανταγωνιστικότητα της χώρας και δημιούργησε αυτό το τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα αφήσουμε την κακή κληρονομιά των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να παρασύρει τη χώρα στον κατήφορο. Θα επαναφέρουμε τη δημοσιονομική ισορροπία. Αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, με την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Περιορίζουμε το μέγεθος του δημόσιου τομέα σε σχέση με το Α.Ε.Π.. Δίνουμε στην οικονομία την ευκινησία, την ευλυγισία που χρειάζεται για να μπορέσει να αξιοποιήσει τις μεγάλες ευκαιρίες που παρουσιάζονται στη διεθνή οικονομική σκηνή και ειδικότερα στην περιοχή μας, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Θέλω να επισημάνω ότι παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις των στελεχών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και παρά την καταστροφολογία και την κινδυνολογία που πάνω από είκοσι μήνες ακούμε στη Βουλή, η οικονομία ανταποκρίνεται θετικά στις μεταρρυθμίσεις μας. Έχουμε μία σταθερή ροή καλών ειδήσεων. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν το τρίτο τρίμηνο του έτους που διανύουμε αυξήθηκε κατά 3,8% και θα κλείσει τη χρονιά κατά μέσο όρο με ρυθμό ανάπτυξης 3,6%, ίσως και λίγο υψηλότερα. Σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το κατά κεφαλή εισόδημα σε μονάδες αγοραστικής δύναμης αυξάνεται από το 75,4% του ευρωπαϊκού μέσου όρου το 2004 στο 77,1% το 2005. Η ανεργία μειώθηκε κατά μισή εκατοστιαία μονάδα και μειώνεται ακόμη περισσότερο. Τα έσοδα από τον τουρισμό αυξάνονται κατά 12% για όλο το 2005. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 12,3% το πρώτο εννιάμηνο του έτους. Οι ιδιωτικές επενδύσεις των επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 9% σε τρέχουσες τιμές εφέτος. Οι αποκρατικοποιήσεις, όπως γνωρίζετε, ξεπέρασαν τους στόχους μας κατά 500.000.000 ευρώ. Μετά την ανασυγκρότηση των μηχανισμών του Υπουργείου Οικονομικών αυξάνονται και τα φορολογικά έσοδα με ρυθμούς οι οποίοι προμηνύουν καλή προοπτική για το μέλλον, αποδεικνύουν ότι αποδίδει η μάχη για τη φοροδιαφυγή. Τον Οκτώβριο αυξήθηκαν κατά 12,8% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι. Το Νοέμβριο τα συνολικά φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 9,1%. Το ίδιο έγινε και με τον Φ.Π.Α.. Βάσει του στατιστικού δελτίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε κατά 2,2% το 2005, όταν στην ευρωζώνη αυξήθηκε μόλις κατά 0,3%. Ο μέσος πραγματικός μισθός στη χώρα μας, σύμφωνα με το ίδιο δελτίο, αυξήθηκε κατά 2% το 2005, όταν στην ευρωζώνη μειώθηκε κατά 0,3%. Τα μερίσματα των εισηγμένων επιχειρήσεων αυξήθηκαν. Για την οικονομία μας, λοιπόν, παρουσιάζονται μεγάλες ευκαιρίες. Η Ελλάδα δεν είναι πια μία οικονομία δέκα εκατομμυρίων κατοίκων στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης. Μπορεί να γίνει και εξελίσσεται στο κέντρο μιας ευρύτερης περιοχής με περισσότερους από εκατόν εξήντα εκατομμύρια κατοίκους. Η Νοτιοανατολική Ευρώπη και η Ανατολική Μεσόγειος αποτελούν μία δυναμικά ανερχόμενη περιοχή και στην Ευρώπη και στην παγκόσμια οικονομία, μία περιοχή που αναπτύσσεται με έντονους ρυθμούς. Στο μέλλον θα αποτελέσει μία νέα οικονομική δύναμη. Η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σ’ αυτόν τον μετασχηματισμό, γιατί διανοίγονται νέοι ορίζοντες και για τις ελληνικές επιχειρήσεις και για τη χώρα. Θέλω να τονίσω με ιδιαίτερη έμφαση για άλλη μια φορα΄ότι η Κυβέρνηση θα συνεχίσει με υπευθυνότητα και σταθερότητα την πολιτική των μεταρρυθμίσεων, γιατί αυτές έχουν ως στόχο την ανάταξη της οικονομίας. Εντάσσονται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο πολιτικής. Η μία ενισχύει την άλλη και η επιτυχής εφαρμογή τους θα δώσει τη δυνατότητα στη χώρα μας να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που δημιουργούν και η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια οικονομική ολοκλήρωση. Εμείς συνειδητά έχουμε επιλέξει το δύσκολο δρόμο των μεταρρυθμίσεων, όπως έχουμε υποχρέωση και γνωρίζουμε ότι αυτό μπορεί να έχει προσωρινά και κόστος. Όμως, για μας είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα μπροστά και είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να ωφελήσει τη χώρα και όλους τους πολίτες και αυτό το δρόμο έχει επιλέξει η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Έχει ζητήσει το λόγο ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Καστανίδης. Θα βάλω όλο το χρόνο σας, κύριε Καστανίδη; ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Θα χρειαστώ λιγότερο, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Εγώ θα σας βάλω δεκαπέντε λεπτά. Ορίστε, κύριε Καστανίδη, έχετε το λόγο. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μου επιτρέψετε σύντομα και δι’ ολίγων να σας εκθέσω ορισμένες απόψεις μου για το νομοσχέδιο που συζητούμε. Σύντομα, διότι αφ’ ενός προηγουμένως είχαμε την ευκαιρία, όταν προβάλαμε αντιρρήσεις για τη συνταγματικότητα συγκεκριμένων διατάξεων, να εκθέσουμε και ουσιαστικές μας απόψεις και αφ’ ετέρου γιατί η ομιλία του κυρίου Υπουργού δεν μου εγέννησε την ανάγκη να δώσω αναλυτικές απαντήσεις. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από ερωτήματα τα οποία έθεσε ο κύριος Υπουργός. Αναρωτήθηκε ο κύριος Υπουργός εάν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι υπέρ ή κατά των μεταρρυθμίσεων. Η απάντηση, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά των «μεταρρυθμίσεων» της Νέας Δημοκρατίας. Είναι ολομέτωπα κατά της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, της αντικοινωνικής νοοτροπίας και της αντικοινωνικής πολιτικής την οποία εισηγείται και εφαρμόζει. Πρόκειται κυριολεκτικά για μια πολιτική που στρέφεται ενάντια σε μεγάλες ομάδες του κοινωνικού συνόλου. Πρόκειται για μια πολιτική που στρέφεται μονομερώς κατ’ αυτών που είναι οι πιο αδύνατοι στην αγορά, στην παραγωγή, στην κοινωνία. Ετέθη επίσης θέμα από τον Υπουργό Οικονομίας για το ποιες επιχειρήσεις ανήκουν τελικά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ποιες είναι ιδιωτικές. Υπερηφάνως ανήγγειλε ότι η άποψη της Κυβέρνησης είναι ότι οι εισηγμένες εταιρείες δεν είναι εταιρείες πλέον του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά θεωρούνται εταιρείες του ιδιωτικού τομέα. Εδώ, όμως, οφείλω να επισημάνω μια αντίφαση στη σκέψη του Υπουργού. Αν οι εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο είναι ιδιωτικές εταιρείες, τότε θα όφειλε η Κυβέρνηση να αποσυρθεί από τη θέση εκείνου που ορίζει την πλειοψηφία των μελών του διοικητικού συμβουλίου. Πολύ περισσότερο, που τόσο η κοινοτική νομοθεσία όσο και το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επισημαίνουν ότι θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός αυτός που δεν κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών στη ροπή του να ορίζει την πλειοψηφία των μελών του διοικητικού συμβουλίου. Άρα, πώς νοείται από τη μια οι εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο να θεωρούνται από την Κυβέρνηση ιδιωτικές και από την άλλη να έχει αυτήν την τάση, που παραβιάζει την κοινοτική νομοθεσία και τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, να ορίζει την πλειοψηφία των μελών του διοικητικού συμβουλίου; Για τις ανάγκες της συζήτησής μας, θα δεχθώ το σχήμα που περιέγραψε ο κύριος Υπουργός. Είπε ότι είναι απολύτως αναγκαίο οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί να εξυγιανθούν, ώστε να μην επιβαρύνεται ο Έλληνας πολίτης. Παρέθεσε συγκεκριμένα παραδείγματα επιχειρήσεων, που στη διάρκεια τουλάχιστον του μεταπολιτευτικού κύκλου, επιβάρυναν κατά την εκτίμηση της σημερινής Κυβερνήσεως τον Έλληνα πολίτη. Σύμφωνοι, να εξυγιάνουμε, λοιπόν, τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς. Όμως, η εξυγίανση των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών δεν είναι μία μονήρης πολιτική. Πρόκειται για ένα σύνθετο πρόβλημα που απαιτεί σύνθετες λύσεις. Σύνθετες λύσεις σημαίνει ότι χρησιμοποιείς πολλαπλά μέσα. Δεν απευθύνεσαι μόνο στους εργαζόμενους και από αυτούς ζητάς συνεχώς παραχωρήσεις. Η ανασύνθεση των επιχειρήσεων, η βελτίωση των οικονομικών τους και η εξυγίανσή τους έχει σχέση πρώτα απ’ όλα με τις επιχειρησιακές επιλογές που κάνει μία κυβέρνηση. Έχει σχέση με τις διοικητικές καινοτομίες, που η διοίκηση μιας επιχείρησης μπορεί να εισαγάγει. Έχει σχέση με τη σωστή διάγνωση του ανταγωνιστικού περιβάλλοντος και στο εσωτερικό της χώρας, κυρίως διεθνώς. Σε κάθε περίπτωση, απαιτούνται σύνθετα μέσα και τρόποι για να μπορέσεις να εξυγιάνεις μία επιχείρηση του δημόσιου τομέα. Το νομοσχέδιό σας είναι απορριπτέο εξαιτίας της πολιτικής νοοτροπίας στην οποία στηρίζεται και αυτήν την πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά, θέλω να αποκαλύψω. Εάν οι εργαζόμενοι θεωρηθούν από την Κυβέρνηση και τη διοίκηση μιας επιχείρησης ως οι κυρίως υπεύθυνοι για τα αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα, οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που καλούνται να καταβάλλουν τα περισσότερα. Πώς; Μέσα σε συγκεκριμένη προθεσμία, πρέπει να υπάρξουν συλλογικές διαπραγματεύσεις, προφανώς για μείωση των αποδοχών τους, για μεταβολή των εργασιακών τους σχέσεων. Εάν δεν καταστεί δυνατόν, η Κυβέρνηση εισηγείται στη Βουλή και η Βουλή ψηφίζει νόμο, με τον οποίο επιβάλλονται δυσμενέστεροι εργασιακοί όροι και αμοιβές για τους εργαζόμενους. Άρα, λοιπόν, η Κυβέρνηση ή η διοίκηση μπορεί να εκτιμήσει την ευθύνη των εργαζομένων και να επιβάλει λύσεις σε βάρος των εργαζομένων. Μπορεί να επιλεγεί ένα καλό επιχειρησιακό σχέδιο. Και αυτό το επιχειρησιακό σχέδιο θα πρέπει να το υλοποιήσει η διοίκηση που τοποθετείται από την Κυβέρνηση. Εάν η διοίκηση δεν πάει καλά, επιβάλλεται κύρωση στον πρόεδρο, τον διευθύνοντα σύμβουλο και στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Αποπέμπονται από τη θέση τους. Άρα, και αυτοί που έχουν την ευθύνη διαχείρισης μιας εταιρείας, θα υποστούν μία κύρωση, εάν κρίνει η Κυβέρνηση ότι δεν εφαρμόζεται σωστά ένα επιχειρησιακό σχέδιο. Εάν γενικά η εκτίμηση είναι ότι για διάφορους λόγους δεν πάει καλά μία επιχείρηση, μπορεί να δεσμευθούν κεφάλαια της επιχείρησης είτε από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων είτε από τον τακτικό προϋπολογισμό ή να μην δοθεί η γνωστή εγγυοδοσία του ελληνικού δημοσίου. Ποιος, όμως, πληρώνει τελικά τη δέσμευση των κεφαλαίων ή την άρση της εγγυήσεως του ελληνικού δημοσίου; Η ίδια η επιχείρηση! Στο τέλος-τέλος, επειδή θα καταστεί παντελώς αδύνατη η λειτουργία της, λόγω αυτών των δύο κυρώσεων, θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και προφανώς το κοινωνικό προϊόν που παράγεται από την επιχείρηση και που υποτίθεται ότι είναι υπέρ των πολιτών. Προσέξτε, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα ακόλουθα. Το άρθρο 10 ορίζει ότι συνιστάται Διϋπουργική Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών. Ποιες είναι οι αρμοδιότητες της Διϋπουργικής Επιτροπής Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών; Να συγκροτεί ένα επιχειρησιακό σχέδιο για κάθε Δ.Ε.Κ.Ο. ξεχωριστά. Απαριθμώ όσα μπορεί να κάνει η Διϋπουργική Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 10: «Με απόφαση της Διϋπουργικής Επιτροπής Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών εξειδικεύεται για κάθε δημόσια επιχείρηση η οικονομική πολιτική σε πολιτική στρατηγικού και επιχειρησιακού σχεδιασμού, η εισοδηματική πολιτική, η τιμολογιακή πολιτική, η επενδυτική πολιτική, η δανειοληπτική πολιτική, η πολιτική κρατικών ενισχύσεων, απασχόλησης, επιχορηγήσεων, θεσμικού εκσυγχρονισμού, λειτουργικής αναδιάρθρωσης ή άλλη και εγκρίνονται για κάθε δημόσια επιχείρηση τα στρατηγικά και επιχειρησιακά σχέδια...» Δηλαδή, η Διϋπουργική Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών συγκροτεί όλη την πολιτική που σχετίζεται με την εξυγίανση μιας Δ.Ε.Κ.Ο. και αν δεν είναι προβληματική -είναι θετικός ο οικονομικός της απολογισμός- συγκροτεί όλη την πολιτική που αφορά την περαιτέρω εξέλιξη αυτής της Δ.Ε.Κ.Ο.. Ερώτημα: Αν η Διυπουργική Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων και οργανισμών συγκροτήσει ένα επιχειρησιακό σχέδιο που περιλαμβάνει όλα αυτά, αλλά το επιχειρησιακό σχέδιο αποδειχθεί προβληματικό και κακό, έχει καμία κύρωση η Διυπουργική Επιτροπή; Η απάντηση είναι «όχι». Αυτός δηλαδή που είναι ο συντάκτης της πολιτικής εξυγίανσης ή της μελλοντικής προοπτικής μιας επιχείρησης, αυτός που είναι ο συντάκτης του επιχειρησιακού σχεδίου μιας επιχείρησης, δηλαδή η Διυπουργική Επιτροπή, δεν έχει καμία κύρωση. Δεν είναι θέμα πολιτικών κυρώσεων. Θα σας κρίνει μετά από τέσσερα χρόνια ο ελληνικός λαός και αφού προηγουμένως τα πράγματα έχουν γίνει «γης μαδιάμ»; Οι άλλοι, όμως, δεν έχουν πολιτικές κυρώσεις. Έχουν άμεσες διοικητικές και οικονομικές κυρώσεις. Πληρώνουν οι εργαζόμενοι, διότι τους αλλάζουμε τους κανονισμούς εργασίας. Πληρώνουν με την αμοιβή τους, η οποία γίνεται δυσμενέστερη συγκριτικά με το άμεσο παρελθόν. Πληρώνουν οι ίδιοι οι διοικητές. Όμως, η Διυπουργική Επιτροπή που έχει «ωραίες» ιδέες, που «συλλαμβάνει πουλιά στον αέρα», που συγκροτεί επιχειρησιακά σχέδια και που μπορεί αυτά τα σχέδια να είναι παντελώς άχρηστα, δεν έχει καμία κύρωση. Αυτήν την πολιτική θέλετε να επιβραβεύσετε; Ευθύνονται άπαντες πλην υμών «των πολιτικών διανοιών» αυτής της χώρας; Επιβαρύνουμε όλους τους άλλους; Προβλέπουμε κάθε τι που αφορά όλους τους άλλους, εκτός από εμάς τους ιδίους; Θα ήμουν πολύ ευτυχής, εάν στο τέλος αυτής της συζήτησης οι συντάκτες της «εξυγίανσης και των διασώσεων» είχαν αποφασίσει να βάλουν ένα σχοινί και στο δικό τους λαιμό. Αυτό θα σήμαινε πολιτική γενναιότητα. Αυτό που καταδικάζω στη νοοτροπία σας είναι ότι θέλετε να επιβαρύνετε όλους τους άλλους, εκτός από τους εαυτούς σας. Αυτήν την πολιτική συμπεριφορά και νοοτροπία είναι που αρνούμαστε, που καταγγέλλουμε και θεωρούμε το μεγαλύτερο από τα προβλήματα που ενυπάρχουν στις εισηγήσεις σας και που θα οδηγήσουν τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι σε όλα όσα κάνατε την προηγούμενη περίοδο και που ήδη αποδεικνύεται ότι δεν ήταν αποτέλεσμα ιδιαίτερης σοφίας θα προσθέσετε και κάτι που προδίδει έλλειψη σεβασμού στην ίδια την λογική. Μ’ αυτήν την έννοια, απορρίπτοντας την πολιτική νοοτροπία σας, απορρίπτω και το νομοσχέδιό σας. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ευχαριστώ, κύριε Καστανίδη. Έχει ζητήσει το λόγο ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και στη συνέχεια ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ορίστε, κύριε Πολύδωρα. Έχετε το λόγο. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θέλω να λαμβάνει χώρα στην Αίθουσα της Εθνικής Αντιπροσωπείας ένας διάλογος κωφών. Η ολομέτωπη απόκρουση προς την αντικοινωνική πολιτική και τα αντικοινωνικά μέτρα, την οποία διακήρυξε ο κ. Καστανίδης από του Βήματος, είναι εκτός θέματος. Μπορεί να είναι στη φαντασία του, μπορεί να ζουν και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μια μερίδα της Αίθουσας τις ιδεοληψίες τους, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Σας ζητώ να οργανώσουμε ένα συλλογισμό, που θα παρακολουθεί το νομοσχέδιο -και την όποια αξία του- επί τη βάσει των ζημιών που ανέφερε ο κ. Αλογοσκούφης, οι οποίες δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Είναι κολοσσιαίες οι ζημίες για είκοσι εννέα Δ.Ε.Κ.Ο., τις οποίες πληρώνει σε τελευταία ανάλυση ο ελληνικός λαός. Έναντι αυτών των ζημιών και των κολοσσιαίων βαρών θα ήμασταν επίορκοι και του καθήκοντός μας και του όρκου μας και της εντολής του ελληνικού λαού, εάν μέναμε απαθείς. Εσείς ανεξόδως όχι μόνο μένετε απαθείς, αλλά δεν σας νοιάζει ούτε για τη διγλωσσία που χρησιμοποιείτε ούτε να θυμηθείτε και να σκεφθείτε το νόμο σας του 1998 και να δώσετε την αίσθηση ότι συναισθάνεστε το πρόβλημα που εσείς δημιουργήσατε. Δεν σας είπα να μαστιγωθείτε. Δεν έχω τέτοιες απαιτήσεις, ενώ θα έπρεπε να αυτομαστιγωθείτε πολιτικά στην Πλατεία Συντάγματος για τη ζημιά που έχετε επιφέρει και μάλιστα να δώσετε και ένα λόγο! Τι γίνεται; Τι κάνετε εδώ; Προκαλέσατε τόση ζημιά στα παιδιά σας! Δεν είστε επισκέπτες σε αυτόν τον τόπο! Είστε και εσείς Έλληνες πολίτες! Όσο βολεμένοι και αν είστε, έχετε ευθύνη για την καινούργια γενιά! Έτσι θα παρακολουθήσουμε την καλπάζουσα αύξηση των ζημιών; Χωρίς να κάνουμε τίποτα; Εγώ έναντι της αντικοινωνικότητας, του πολέμου και του «πολυμετώπου» που κηρύξατε, κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κατά της αντικοινωνικής πολιτικής που δεν την βλέπω –γιατί βλέπω φροντίδα και ενδιαφέρον- θα σας έλεγα ότι περισσότερο μ’ ενδιαφέρει να συναντηθούμε λογικά. Αλλιώτικα εγώ κηρύττω τον πόλεμο κατά του παραλογισμού! Είναι μέγας ο παραλογισμός που προβάλλεται από τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα στην Αίθουσα κατά τη συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου. Αδιάφοροι για την υπόθεση της ραγδαίας αυξήσεως των ζημιών από τις είκοσι εννέα Δ.Ε.Κ.Ο.. Χρόνο με το χρόνο -δηλαδή 2000, 2001, 2002, 2003, 2004- απεγειώθησαν τα πράγματα! Και θέλω να σας πω ότι οι επεμβάσεις είναι πολύ λογικές και ήπιες. Το επαναλαμβάνω. Θα έχετε πρόβλημα, κύριε Υπουργέ των Οικονομικών, με την ηπιότητα. Παραδείγματος χάρη οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις είναι ο κανονισμός του άρθρου 10, ο κανονισμός του άρθρου 14 και οι συλλογικές συμβάσεις, η Διυπουργική Επιτροπή. Ανέπτυξε φιλότιμα ο κ. Καστανίδης μια θεωρία για το ανεύθυνο της Διυπουργικής Επιτροπής. Ειλικρινά προσέξτε. Γιατί ήταν υπεύθυνη η διοίκηση της Ολυμπιακής, εναλλασσόμενη η μία μετά την άλλη; Ήταν υπεύθυνη και ποιες ευθύνες είχε η διοίκηση του Ο.Τ.Ε., της Δ.Ε.Η., όλων των Δ.Ε.Κ.Ο.; Και μάλιστα η πολιτική ευθύνη ήταν και σε μια αντινομία. Δηλαδή ήταν ο Υπουργός Οικονομικών που πλήρωνε τα έξοδα και ο εποπτεύων Υπουργός που έκανε το γενναιόδωρο. Σας λέω για τη Διυπουργική Επιτροπή, κύριοι συνάδελφοι, ως επιμελής αναγνώστης της διατάξεως, ότι απλώς ρυθμίζει τη σύγκρουση αρμοδιοτήτων και γι’ αυτό τους καλεί να είναι σε Διυπουργική Επιτροπή και να φτιάξουν το βασικό σχέδιο, για να μην αιφνιδιάζεται ο Υπουργός Οικονομικών, την ώρα που θα έρθει να καταβάλει τα έξοδα που έχει προκαλέσει ο εποπτεύων Υπουργός - γενναιόδωρος συνήθως- με τη διοίκηση μιας Δ.Ε.Κ.Ο.. Τόσο απλά και ρουτινιάρικα τα πράγματα! (Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ) Εγώ θα σας έλεγα ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι το ελάχιστο -το minimum minimorum- που μπορούμε να κάνουμε, κύριε Λυκουρέντζο, όπως είπατε προηγουμένως. Ύστερα για την επτάμηνη δοκιμασία είμεθα σοβαροί; Τι είναι αυτό; Δεν είναι μέσα στην έννοια της πρόσληψης; Σας θυμίζω το νόμο 1911... ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Εσείς εξισώνετε. Γιατί δεν εξισώνετε και αυτό; ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Περιμένετε, κύριε Παπαχρήστο. Είστε και εσείς τόσο επιμελής, αλλά θύμα της ιδεοληψίας σας. Τι να σας κάνω; Το 1951 θεσπίσαμε τον υπαλληλικό κώδικα, ο οποίος είχε κύριοι συνάδελφοι –να μην συντηρούμε αυταπάτες και εμείς οι ίδιοι- διετή δοκιμασία για τον νεοπροσλαμβανόμενο δημόσιο υπάλληλο. Είχε και έχει. Ερωτώ την Κυβέρνηση να μου απαντήσει. Πόσους από το 1951 μέχρι σήμερα, 2005, δοκίμους απολύσαμε επειδή η διοίκηση τους έκρινε για τον άλφα ή βήτα λόγο ακατάλληλους προς μονιμοποίηση; Κανένα, ελάχιστους. Δηλαδή δεν είναι αξιοσημείωτο μέγεθος. Τι σημαίνει αυτό; Προβλέπω εγώ, ο προφήτης Ησαΐας, ότι το επτάμηνο της δοκιμασίας δεν θα έχει καμία πρακτική εφαρμογή. Και σιγά την προφητεία! Γι’ αυτό σας λέω ότι είναι ήπια τα πράγματα. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Να τους μαστιγώνετε κιόλας. ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Εντάξει, κύριε Λιντζέρη. Ακούστε να σας πω τι βγήκε εδώ στη συζήτηση. Δύο ταχυτήτων υπάλληλοι. Στην Ε.Ρ.Τ. έχετε τεσσάρων ταχυτήτων υπαλλήλους. Στον Ο.Τ.Ε. σήμερα έχετε τριών ταχυτήτων υπαλλήλους. Και σε κάθε περίπτωση υπάρχει διάκριση του νεοπροσλαμβανόμενου και του αρχαίου υπάλληλου μέσω των χρονοεπιδομάτων. Πού τη βρήκαν τη θεωρία των δύο ταχυτήτων; Όμως εγώ θα σας πω μια άλλη διάκριση διπλής ταχύτητας η οποία πονάει. Και σας ζητώ να την συναισθανθείτε. Είναι η διάκριση μεταξύ εργαζομένων ή ψευδοεργαζομένων και απολύτως ανέργων. Η βαριά διάκριση, προ της οποίας είσαστε επικίνδυνα ασυγκίνητοι, με το σύνδρομο του Τιτανικού. Δηλαδή, είμαστε βολεμένοι, είμαστε στην υπηρεσία μας, χρέη, θα τα πληρώσετε όλοι υπέρ ημών, βυθιζόμαστε, δεν πειράζει, ας βυθιστεί όλο το σκάφος, φθάνει εκείνοι οι οποίοι παίρνουν 40.000 ευρώ, έναντι 23.000 ευρώ της υπόλοιπης αγοράς, να είναι κατοχυρωμένοι στις θέσεις τους! Αυτά ποια ηθική, ποιο δίκαιο, ποια πολιτική ευθύνη τα συγχωρεί και τα επιτρέπει; Και πρέπει να σας πω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι εδώ στη μεταρρύθμιση την οποία προτείνουμε έπρεπε εσείς να είσαστε παραστάτες, ακριβώς γιατί θα σεβόσασταν την υπογραφή σας το 1998. Και μη στρεψοδικείτε λέγοντας άλλα γι’ άλλα. Είναι το ίδιο θέμα, από την ίδια αναγκαιότητα. Δεν τα πράττετε. Εκτίθεστε στο λαό. Και θα έλεγα για μας, για την πρωτοβουλία της Κυβέρνησης -όσο να το δούμε ανάποδα ότι έχουμε αντικοινωνική πολιτική και συμπεριφορά- από παντού έχουμε πλεονεκτήματα για να κινήσουμε την οικονομία, για να επιβάλλουμε ισορροπίες ρυθμιστικές υπέρ των εργαζομένων, υπέρ της αρχής της νομιμότητας, υπέρ της συνταγματικής τάξης. Τι ταμπούρωμα ήταν αυτό με την αντισυνταγματικότητα; Τι ήταν αυτό σήμερα; Στρεψοδικία, στρεβλή ερμηνεία, γραφή παρανόμων, που έλεγα εγώ για το αρχαίο αθηναϊκό δίκαιο. Διότι σας λέω: Συγχωρείται κανένας να κάνει συλλογικές διαπραγματεύσεις επ’ άπειρον και μάλιστα για την πράξη unum actum; Δηλαδή την πρώτη πράξη την αφετηριακή; Ότι δηλαδή βλέπουμε τα χρέη, έπνιξαν τη μονάδα και αφού έπνιξαν τη μονάδα τα χρέη και χρειάζεται ανάγκη επιχορήγησης από το κράτος, τότε να συνέλθουμε να φτιάξουμε κανονισμούς εργασίας και ρυθμιστικές σχέσεις μέσα στην εταιρεία, η οποία βυθίζεται! Τέσσερις μήνες είναι το ελάχιστο των ελαχίστων. Δηλαδή όχι το ελάχιστο, αλλά είναι το μέγιστο, είναι το αναγκαίο. Να συνέλθετε κύριοι εργαζόμενοι και διοίκηση για να καταλήξετε σ’ έναν κανονισμό εργασίας, ο οποίος θα σώσει τη μονάδα και εσάς τους ίδιους τους εργαζόμενους. Θέλω να σας πω δυο πράγματα και κλείνω. Το πρώτο είναι ότι όλη η ρύθμιση και για τη Διυπουργική Επιτροπή και για το 10 και για το 13 και για το 14, έχει ένα χρώμα, όπως λέμε στα νομικά, καταστάσεως ανάγκης. Στην κατάσταση ανάγκης θυσιάζεις ένα αγαθό, προκειμένου να σώσεις ένα σοβαρότερο αγαθό. Παραδείγματος χάρη χτυπάς μ’ ένα ξύλο τον σκύλο για να μη φάει το παιδί. Οι φιλοζωικές οργανώσεις μπορούν να σου κάνουν μήνυση γιατί έκανες πράξη βίας προς τον σκύλο. Αντιλέγεις, και αθωώνεσαι, ότι ήταν κατάσταση ανάγκης για να σώσεις κάτι πολυτιμότερο –έτσι το έχουμε στην ιεραρχία των αξιών μας- τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του παιδιού. Έτσι είναι και εδώ για την περίπτωση και του 10 και του 13 και του 14. Και φυσικά μόλις γίνει αυτή η πράξη η πρώτη, η μία, η ad hoc, η unum actum -γιατί σας αρέσουν τα λατινικά, αλλά προσποιείστε ότι δεν τα καταλαβαίνετε- όταν λοιπόν θα γίνει ο κανονισμός εργασίας, στη συνέχεια η ζωή θα κυλήσει με τις συλλογικές συμβάσεις κανονικά, όπως προβλέπει το εργατικό δίκαιο και όπως προβλέπει και το Σύνταγμα, υποδεικνύοντας στο νόμο να ορίσει τις επιμέρους ρυθμίσεις. Η δεύτερη παρατήρηση, όπως εκτιμώ εγώ από την ανάλυση των άρθρων και τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου, έχει να κάνει με το ότι η υπόθεση του εργασιακού κόστους ή από την ένταση εργασίας ή από το χαβαλέ εργασίας, δεν είναι ένα ευκαταφρόνητο μέγεθος. Δηλαδή τα 40.000, δεν μ’ ενδιαφέρει, ας τα πάρουν, όταν η άλλη, η υπόλοιπη εργασιακή αγορά αμείβεται με 23.000, αλλά να βγάζει το μεροκάματό της. Ύστερα, η ίδια η διοίκηση, η λειτουργία δηλαδή της επιχειρήσεως, το management που λέμε, πρέπει να κλείσει τις οπές των διαρροών από την κατασπατάληση, από τη λειτουργία της επιχειρήσεως, έτσι ώστε να έχουμε οικονομία και πνεύμα σοβαρής, δηλαδή, υπεύθυνης διαχείρισης, πριν πάω στο κεφάλαιο της διαφθοράς, πριν πάω στο κεφάλαιο της αδιαφάνειας. Αλλά στο επίπεδο των εργασιακών σχέσεων και των καταναλωτικών δαπανών σε μια επιχείρηση, μη νομίζετε ότι τα οικονομικά μεγέθη, οι διαρροές μ’ ένα λόγο, ότι είναι ασήμαντα. Όλα αυτά με αποφασιστικότητα και με ήπιο τρόπο μπορώ να πω –ας είναι αντίνομο αυτό- έρχεται το παρόν νομοσχέδιο να ρυθμίσει. Ευχόμεθα να πετύχει, διότι δεν λύνονται αυτομάτως τα πράγματα με το νόμο. Θα το δούμε στη ζωή, τι εφαρμογή θα έχει η επτάμηνη δοκιμασία, τι εφαρμογή θα έχει η σύμβαση με τον διοικητή της Δ.Ε.Κ.Ο., ο οποίος πρέπει να παίρνει λιγότερα, πρέπει να μην παίρνει αποζημίωση και παρά ταύτα να κάνει σωστά τη δουλειά του με την αίσθηση του καθήκοντος. Όλα αυτά θα τα δούμε στην πράξη. Και οι Δ.Ε.Κ.Ο. μη νομίζετε ότι είναι μια περίπτωση που θα τη δούμε στο τέλος του δρόμου. Από τώρα που αναλαμβάνουν, όλες οι Δ.Ε.Κ.Ο. πρέπει να οργανώσουν τα εχέγγυα, τις εγγυήσεις, ότι είναι αποτελεσματικές, επικερδείς και συνεισφέρουσες στην ελληνική οικονομία. Όχι φύρα. Ο ανταγωνισμός επιβάλλει καινούργιους ρυθμούς και καινούργιες διοικητικές νόρμες. Γι’ αυτό έρχεται αυτό το νομοθέτημα να κατοχυρώσει αυτές τις γραμμές επιβίωσης των Δ.Ε.Κ.Ο. και μπορώ να πω άνθησης, να είναι συντελεστές της οικονομίας. Εμπιστευόμαστε και τους εργαζόμενους και τις διοικήσεις και τις μονάδες. Αγαπούμε τον Ο.Τ.Ε., αγαπούμε τη Δ.Ε.Η., αγαπούμε την Ολυμπιακή. Έχουμε ένα συναισθηματικό δέσιμο. Αλλά δεν αγαπώ τα πτώματα αυτών των μονάδων. Τις θέλω εύρωστες και κραταιές. Αυτό επιχειρεί το νομοσχέδιο και η Κυβέρνηση με τις μεταρρυθμίσεις. Σας ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε., συνάδελφος κ. Αντώνης Σκυλλάκος. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Υπάρχουν τρεις βασικές πολιτικές που εφαρμόζονται σε όλη την Ευρώπη και στις περισσότερες χώρες του κόσμου σε σχέση με τις Δ.Ε.Κ.Ο.. Και όχι μόνο σε σχέση μ’ αυτές. Και γενικότερα. Ποιες είναι οι βασικές πολιτικές; Πρώτον, η πολιτική της απελευθέρωσης των αγορών. Δεύτερον, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και τρίτον η φιλοσοφία της ανταγωνιστικότητας. Και τα τρία αυτά είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και οδηγούν σ’ ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα: η εκμετάλλευση σε βάρος των εργαζομένων να είναι μεγαλύτερη, οι υπηρεσίες που παρέχονται από τις Δ.Ε.Κ.Ο. να είναι χειρότερες σε βάθος χρόνου, να πληρώνουν οι καταναλωτές αυτών των υπηρεσιών ακριβότερα και τελικά να κερδίζουν οι επιχειρηματίες που υπεισέρχονται στο χώρο των Δ.Ε.Κ.Ο. όλο και περισσότερα. Είναι στρατηγικός στόχος της οικονομικής ολιγαρχίας, και της ελληνικής και της ευρωπαϊκής και σε παγκόσμιο επίπεδο να πορεύεται έτσι η οικονομία γενικότερα και ειδικότερα στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Σ’ αυτό συμφωνεί και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τα δύο ρεύματα, σοσιαλδημοκρατίας και συντηρητικών κομμάτων στην Ευρώπη έχουν συμφωνήσει και από κοινού έχουν ψηφιστεί το Μάαστριχτ, η Λισαβόνα και όλες οι οδηγίες και οι κανονισμοί. Ο Συνασπισμός αποδέχεται καθαρά την πρώτη αρχή, δηλαδή την αρχή της απελευθέρωσης, αμφισβητεί την ιδιωτικοποίηση και δεν μιλά εντελώς καθαρά για την ανταγωνιστικότητα, αν και το πρώτο καθορίζει σαν συνέχεια και τα επόμενα. Γι’ αυτό, υπάρχει και στην πολιτική του μεγάλη αντίφαση. Πιο συγκεκριμένα πώς εκφράζεται αυτό στη χώρα μας. Εκφράζεται με συνεχή νομοθετήματα -τα περισσότερα από τα οποία έγιναν από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., γιατί έμεινε πολλά χρόνια στην εξουσία- τα οποία προωθούν τους στόχους του μεγάλου κεφαλαίου. Συνέχεια αυτής της νομοθεσίας είναι και το νομοσχέδιο που φέρνει η Νέα Δημοκρατία. Πολλά ακούστηκαν για ζημίες που έχουν υποστεί οι Δ.Ε.Κ.Ο.. Ακούστηκε ότι φταίνε οι εργαζόμενοι με τους υψηλούς μισθούς, ότι έγιναν σπατάλες και κακοδιαχείριση. Δεν λέγεται το εξής: Πολλές από τις λεγόμενες ζημίες ήταν, γιατί αυτές οι επιχειρήσεις ήταν υποχρεωμένες να προσφέρουν και κάποιο κοινωνικό έργο και λόγω ψήφων, λόγω του ότι υπάρχει ο κόσμος και το κίνημα. Εάν δεν υπήρχε αυτή η κατάσταση, δηλαδή, να υπηρετούν και κάποιο κοινωνικό σκοπό κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης και κάτω από την ταξική πάλη, δεν θα είχαμε ρεύμα και τηλέφωνο σ’ όλα τα χωριά. Αυτό εσείς, ως Νέα Δημοκρατία, το θεωρείτε ζημία και παλαιότερα και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το συμπεριελάμβανε στις αιτίες που είναι ζημιογόνες αυτές οι επιχειρήσεις ή έκρυβε, όπως κι εσείς κρύβετε, ότι μια από τις αιτίες που λογιστικά εμφανίζεται ζημιά είναι κι αυτός ο κοινωνικός ρόλος που έπαιζαν και εν μέρει παίζουν. Τι άλλο κρύβετε κι εσείς όπως και οι προηγούμενοι; Κρύβετε το τι κερδίζουν σε βάρος των Δ.Ε.Κ.Ο. όλα αυτά τα χρόνια οι επιχειρηματίες είτε ως προμηθευτές είτε ως επενδυτές είτε με διάφορες μεθόδους. Δεν είναι απλώς κακοδιαχείριση. Είναι τεράστια διαπλοκή η οποία μαίνεται και σήμερα και έχει και θύματα, όπως είδαμε και πρόσφατα με τη Δ.Ε.Η. πριν από λίγες μέρες. Κανένας επιχειρηματίας δεν έχει σκοπό να βάλει τα λεφτά του, για να αγοράσει μετοχές σε μία Δ.Ε.Κ.Ο., κανένας επιχειρηματίας δεν θα πάει να πάρει ένα κομμάτι από μία Δ.Ε.Κ.Ο., αν δεν είναι εξασφαλισμένο ότι θα είναι ανταγωνιστική και ότι θα κερδίσει. Πρώτος στόχος της ανταγωνιστικότητας είναι τα εργασιακά δικαιώματα. Γι’ αυτό κι εσείς και η Αξιωματική Αντιπολίτευση λέτε –η Αξιωματική Αντιπολίτευση το υπονοεί χωρίς να το λέει καθαρά- ότι χρειάζεται τα όποια δικαιώματα είχαν οι εργαζόμενοι να ανατραπούν. Το τι γίνεται με το άρθρο 14 το έχουμε πει αναλυτικά και δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Θα επαναλάβω μόνο το εξής ζήτημα και ο κύριος Υπουργός -η Κυβέρνηση εν πάση περιπτώσει- μπορεί να με ακούσει και να με διορθώσει, αν μιλήσει σήμερα ή αύριο. Διάβασα τα κείμενα των συζητήσεων που έγιναν στις διαρκείς επιτροπές. Σήμερα δεν το πρόσεξαν και δεν το είπαν οι ομιλητές σας. Αφήνετε να εννοηθεί και σήμερα ότι θα χειροτερέψει η κατάσταση από άποψη δικαιωμάτων μόνο για τους νεοπροσλαμβανόμενους στις Δ.Ε.Κ.Ο., ενώ για τους υπόλοιπους μέσα από τις διαπραγματεύσεις, κι αν δεν επιτύχουν μέσω της νομοθετικής ρύθμισης από δω και πέρα, θα έχουν τα οφέλη τα οποία είχαν και δεν θα χάσουν τα κεκτημένα. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Διάβασα και ξαναδιάβασα το άρθρο 14, όπως διατυπώνεται κι όπως επαναλαμβάνεται και στο κεφάλαιο Β΄. Δεν υπάρχει ρητή ρήτρα εξασφάλισης και όσον αφορά τις αμοιβές και όσον αφορά όλα τα εργασιακά τους και την εξέλιξή τους. Τίποτα. Μπορεί, λοιπόν, στη διαπραγμάτευση να μπει εξαρχής η χειροτέρευση. Δεν ξέρω αν η χειροτέρευση μπορεί να φτάσει –αν το επιτρέπει ο συσχετισμός των δυνάμεων- στο επίπεδο του πόσο χειρότερες θα είναι οι ρυθμίσεις για τους νεοπροσλαμβανόμενους. Όμως, ότι μπορεί να πάει προς τα πίσω δεν απαγορεύεται. Δεν υπάρχει εξασφάλιση. Μόνο πολιτικά διαβεβαιώνεται ότι θα έχουμε μικρότερες αυξήσεις από δω και πέρα και ορισμένα επί μέρους ζητήματα από δω και πέρα. Δεν είναι έτσι. Όσον αφορά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιείτε, ότι είναι ζημιογόνες, ότι φταίνε οι εργαζόμενοι, ότι οι εργαζόμενοι είναι προνομιούχοι –παλαιότερα τους έλεγαν «ρετιρέ»- είναι κοινή η πολιτική στάση και η δική σας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη συκοφάντηση των εργαζομένων, για να δικαιολογήσετε τα μέτρα. Και έχετε πράγματι συμπαρασύρει ένα όχι μόνο μικρό μέρος της κοινής γνώμης, που νομίζει ότι η κακοδαιμονία της οικονομίας οφείλεται στους προνομιούχους των Δ.Ε.Κ.Ο.. Υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι προνομιούχοι. Εμείς δεν το αμφισβητούμε. Το μεγαλύτερο όμως ποσοστό των εργαζομένων έχει λογικές αμοιβές, βεβαίως πολύ καλύτερες από αυτές που έχουν οι άλλοι που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, οι περισσότεροι στον ιδιωτικό τομέα. Και βεβαίως, η λογική σας είναι ισοπέδωση προς τα κάτω. Μπήκε το ρητορικό ερώτημα: Πρέπει να είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού οι υπόλοιποι εργαζόμενοι; Εμείς λέμε ότι και στον ιδιωτικό τομέα και τον δημόσιο πρέπει να είναι παιδιά ανώτερου θεού όλοι οι εργαζόμενοι στη χώρα μας. Το άλλο σημείο στο οποίο θέλω κάπως να σταθώ αφορά το δικαίωμα να απολύονται όποτε θέλει ο επιχειρηματίας, όποτε θέλει η διοίκηση. Αυτό αφορά οπωσδήποτε τις εισηγμένες, αλλά δίνει το δικαίωμα και σ’ αυτές που παραμένουν ως Δ.Ε.Κ.Ο. να υπάρχει ελευθερία στην απόλυση. Κατ’ αρχήν, η τάση και στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι να μην υπάρχει μονιμότητα. Πολύ φοβόμαστε ότι στην αναθεώρηση του Συντάγματος, για την οποία γίνεται πολύ κουβέντα, ένας από τους στόχους θα είναι και η κατάργηση της μονιμότητας και των καθ’ αυτών δημοσίων υπαλλήλων της Δημόσιας Διοίκησης και πρέπει οι εργαζόμενοι στο δημόσιο να το λάβουν υπ’ όψιν τους. Οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε.Κ.Ο. είχαν όχι συνταγματική κατοχύρωση, αλλά μία καλύτερη κατοχύρωση απ’ ό,τι στον ιδιωτικό τομέα μέσω των κανονισμών που ήταν αποτέλεσμα συλλογικών διαπραγματεύσεων. Έπρεπε να είναι αιτιολογημένη η απόλυση, πράγμα που σημαίνει ότι, αν δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη, κρινόταν από τα δικαστήρια και υπήρχε ένα επίπεδο προστασίας, όχι όσο υπήρχε στη Δημόσια Διοίκηση που ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένη. Ποτέ δεν τόλμησε ούτε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να δώσει εφάμιλλη προστασία στους εργαζόμενους στις Δ.Ε.Κ.Ο., παρ’ όλο που κι αυτές ήταν δημόσιο και μάλιστα 100% δημόσιο, με ανάλογη συνταγματική κατοχύρωση, αλλά ούτε και μ’ αυτό που διάβασα ότι ισχύει σ’ άλλες χώρες, τη Γαλλία κι αλλού, ότι, για να απολυθεί κάποιος, θα έπρεπε να απολυθεί για σπουδαίο λόγο, γιατί έκανε ζημιά εξεπίτηδες, με δόλο ή με βαριά αμέλεια, γιατί είναι ανίκανος, γιατί δεν έρχεται στη δουλειά κ.λπ.. Επί χρόνια κυβερνάτε αυτόν τον τόπο, και τα δύο κόμματα, και το είχατε περιορίσει μόνο στο «αιτιολογημένη». Καταργείτε και αυτό το «αιτιολογημένη» για να μην υπάρχει καμία προστασία και αυτό να λειτουργεί σαν πίεση, «εσείς είστε παιδιά κατώτερου Θεού, μη διεκδικείτε τίποτα, δουλέψτε και μια και δυο και τρεις μηχανές». Εντατικοποίηση της εργασίας. Αυτός είναι ο στόχος. Έτσι, λειτουργεί και η ανταγωνιστικότητα, αν θέλουμε οι Δ.Ε.Κ.Ο. να ανταγωνιστούν τις άλλες Δ.Ε.Κ.Ο. στην Ευρώπη ή τις αντίστοιχες επιχειρήσεις -μιλάω γενικότερα στην αγορά- με τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί εκεί βρίσκεται και ο ανταγωνισμός. Έρχομαι σ’ ορισμένα επιμέρους ζητήματα, τα οποία εμφανίστηκαν ως πολύ σοβαρά. Εμείς δεν δίνουμε την ίδια σημασία. Υπήρξε μία αντιπαράθεση για τη λεγόμενη Διυπουργική Επιτροπή και τη Γραμματεία των Δ.Ε.Κ.Ο. Αν είναι περισσότερος κρατισμός, είπε ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. -και μάλιστα καταδίκαζε τον επιπλέον κρατισμό- ή δεν είναι. Να σας πω ποια είναι η ουσία, πώς εκτιμάμε εμείς την κατάσταση: Μέχρι σήμερα υπάρχει μία σχετική αυτοτέλεια των διοικήσεων των Δ.Ε.Κ.Ο.. Βεβαίως, εποπτεύονται από τον εκάστοτε Υπουργό. Η διαπλοκή και το να λειτουργούν για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αυτό είναι αλήθεια. Μεταφέρεται αυτό το πρόβλημα σ’ ένα κεντρικό όργανο, στη Διυπουργική Επιτροπή και στη Γραμματεία. Δηλαδή, κάνει τον τροχονόμο, ποια συμφέροντα θα επιπλεύσουν, αντί να τον κάνει η διοίκηση των Δ.Ε.Κ.Ο., με την εποπτεία και του εκάστοτε Υπουργού, θα πηγαίνει σε κεντρικό επίπεδο. Δεν θα σταματήσει. Θα συγκεντροποιηθεί. Είναι αλήθεια ότι ο διοικητής των Δ.Ε.Κ.Ο. και το διοικητικό συμβούλιο, όταν ζητούσε η Κυβέρνηση να επιβληθούν χαμηλότερες αυξήσεις κάτω από την πίεση των εργαζομένων, ήταν πιο ευάλωτοι στο να δώσουν και κάτι παραπάνω. Θέλετε, λοιπόν, τώρα πλήρη συγκεντροποίηση όχι μόνο για να μην παίρνουν κάτι παραπάνω, αλλά για να παίρνουν πολύ λιγότερα και να ανατραπεί η σημερινή κατάσταση σε βάρος των εργαζομένων. Αυτό το ρόλο παίζει η Διυπουργική Επιτροπή με βοηθό τη Γραμματεία των Δ.Ε.Κ.Ο.. Επίσης, είναι άνευ μεγάλης σημασίας ο διαχωρισμός σε Δ.Ε.Κ.Ο., για τις οποίες οι αποφάσεις θα παίρνονται από τη Διυπουργική Επιτροπή ή θα επικυρώνονται από τη Διυπουργική Επιτροπή, απ’ ό,τι οι άλλες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο. Γιατί τα λέω αυτά; Ποιες είναι οι διαφορές; Για τις απολύσεις στην περίπτωση των Δ.Ε.Κ.Ο. λέτε ρητώς ότι θα ισχύει το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα, δηλαδή να μην είναι καταχρηστικές. Είτε το γράψετε μέσα το άρθρο 281 είτε δεν το γράψετε, ισχύει. Άρα το αν καταχρηστικώς γίνονται απολύσεις ισχύει και για τις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο. Δεν έχει καμία σημασία, λοιπόν. Προσπαθείτε να δείξετε κάποια διαφορά. Για το Α.Σ.Ε.Π.. Λέτε ότι κρατάτε το Α.Σ.Ε.Π.. Ο νόμος περί Α.Σ.Ε.Π. δεν είναι μόνο να ελέγχουμε τις διαδικασίες, αν τηρήθηκε η προκήρυξη, αλλά οι όροι της προκήρυξης, με ποια κριτήρια θα γίνουν οι προσλήψεις. Αυτό το αφήνετε στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Βεβαίως έχει εξελιχθεί αρνητικά ο θεσμός του Α.Σ.Ε.Π. τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν προσθέτει και τίποτα παραπάνω. Λέτε στο νομοσχέδιο για επιχειρηματικό και στρατηγικό σχέδιο. Και σήμερα υπήρχαν επιχειρηματικά και στρατηγικά σχέδια. Υπάρχουν και σ’ αυτές που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο. Απλώς τώρα θα τα ελέγχει η Διυπουργική Επιτροπή. Το πρόβλημα δεν είναι αν υπάρχει επιχειρηματικό ή στρατηγικό σχέδιο. Υπάρχουν τέτοια πράγματα ή μπορούν να γίνονται. Το θέμα είναι με τι προσανατολισμό. Στον προσανατολισμό διαφωνούμε. Κι εμείς είμαστε υπέρ του προσανατολισμού, υπέρ του κοινωνικού συνόλου και υπέρ των εργαζομένων στις Δ.Ε.Κ.Ο. και όχι υπέρ των κερδών. Γι’ αυτό τις θέλουμε αμιγώς κρατικές, γι’ αυτό θέλουμε να υπάρχουν κρατικοί φορείς. Όλες οι Δ.Ε.Κ.Ο. είναι στρατηγικής σημασίας. Να ανήκουν στον κρατικό τομέα, που να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Κι έχουμε ριζική διαφωνία. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Δεν μπαίνουμε στη λογική που είπε ο κ. Δραγασάκης, «ναι», στον ιδιωτικό τομέα –γενικά μιλούσε αν δεν κάνω λάθος- και να ενισχύεται συμπληρωματικά από τη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Δεν είμαστε υπέρ αυτής της άποψης. Είμαστε εντελώς σε άλλη κατεύθυνση. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε. ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, σε όλους δόθηκε λίγος χρόνος παραπάνω. Τελειώνω. Να καταγραφούν, για να μη μιλήσουμε και επί των άρθρων. Αλλιώς θα αναγκαστούμε να μιλήσουμε και κατά τη συζήτηση επί των άρθρων. Θα γλιτώσετε από εκεί χρόνο. Η δέσμευση των Δ.Ε.Κ.Ο., αυτών δηλαδή που θα ελέγχονται από την Κυβέρνηση, είναι ότι θα παρέχουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Και βάζετε μέσα και το Συνήγορο του Καταναλωτή. Είδαμε τι μπορεί να κάνει ο Συνήγορος του Καταναλωτή μέχρι σήμερα, με τα τρόφιμα που μπαίνουν στη χώρα. Τίποτα δεν μπορεί να κάνει. Και ορισμένες παρατηρήσεις δεν εισακούονται. Τώρα, αυτά που λέγονται, ότι θα κόψετε τη χρηματοδότηση μέχρι και 50%, θα τιμωρήσετε με οικονομικά αντικίνητρα –να το πω έτσι- τιμωρία οικονομική, αυτές που δεν λειτουργούν σωστά, είναι ουσιαστικά προετοιμασία –δεν θα φτάσετε εκεί- για να μπουν στο Χρηματιστήριο, να ιδιωτικοποιηθούν. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει έστω και μία Δ.Ε.Κ.Ο. που να μην ιδιωτικοποιηθεί. Κι εδώ θα ήθελα να ακούσω και εγώ –και τέθηκε και από αλλού το ερώτημα- το εξής: Είσαστε εξαρχής, ως Νέα Δημοκρατία, κατά της ιδιωτικοποίησης έστω και μίας από τις Δ.Ε.Κ.Ο.; Να μας το πείτε. Θέλω, όμως, να το ακούσω και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Πού τα δύο κόμματα λένε να μην ιδιωτικοποιηθεί η μία Δ.Ε.Κ.Ο.; Τα αφήνετε ανοιχτά τα ζητήματα. Και δεν υπάρχουν αγοραστές, διότι όλοι πουλάνε, σ’ όλη την Ευρώπη. Όλοι ξεπουλάνε τις Δ.Ε.Κ.Ο. και άλλες κρατικές επιχειρήσεις. Αν υπήρχε ζήτηση, δεν θα είχε μείνει τίποτα όρθιο. Τελειώνω σχολιάζοντας αυτό που είπε ο κ. Αλογοσκούφης, ποια είναι δηλαδή η φιλοδοξία της Κυβέρνησης για τη χώρα μας στα πλαίσια των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Είπε ότι υπάρχει ανταγωνισμός. Αλήθεια είναι. Μπαίνει η Βουλγαρία, η Ρουμανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία παίρνει μέτρα για την ανταγωνιστικότητα, μεταρρυθμίσεις τέτοιου είδους κάνουν και στις χώρες της Αφρικής και απέναντι, στη Μεσόγειο και εμείς θέλουμε να παίξουμε τον πρώτο ρόλο. Δηλαδή, θα ανταγωνιστούμε με το κόστος εργασίας, με το φορολογικό παράδεισο για τους επιχειρηματίες, που έχουν αυτές οι χώρες. Τι μας περιμένει; Τι περιμένει τον ελληνικό λαό; Τι περιμένει τους εργαζόμενους αν υλοποιηθεί αυτή η φιλοδοξία για ανταγωνιστική Ελλάδα; Δεν είναι ανταγωνιστική η Ελλάδα. Θα είναι ανταγωνιστικοί συγκεκριμένοι επιχειρηματίες. Όλος ο λαός θα χάσει με αυτήν τη λογική. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε. Κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η ανοχή του χρόνου προς τον κ. Σκυλλάκο ήταν διότι ο ίδιος παραιτήθηκε από τη δευτερολογία του και από το χρόνο που δικαιούται κατά τη συζήτηση των άρθρων. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) Ακούστε, όμως, κάτι. Κατ’ αρχάς κάναμε «πανελλήνιο ρεκόρ» -για να ξέρετε- της Περιόδου με τους ενενήντα έξι εγγεγραμμένους. Αντιλαμβάνεστε ότι ο χρόνος δεν θα φτάσει. Θα ήθελα, λοιπόν, να παρακαλέσω να πάρουμε τώρα δύο αποφάσεις. Η μία απόφαση είναι ότι αύριο η συνεδρίασή μας θα αρχίσει ακριβώς στις 10.30’. Επομένως οι συνάδελφοι, οι οποίοι πρόκειται να μιλήσουν πρώτοι, καθώς και ο κύριος Υφυπουργός, θα πρέπει να είναι εδώ για να ξεκινήσουμε αμέσως και η συζήτηση θα πάει συνεχόμενα μέχρι να τελειώσουμε. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι πρέπει να πάρουμε και μία δεύτερη απόφαση, μετά την πρώτη απόφαση, που θα είναι η απόφαση για περιορισμό του χρόνου. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ: Από αύριο, κύριε Πρόεδρε. ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΕΚΙΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, από αύριο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρά το γεγονός ότι βλέπω πάρα-πάρα πολύ καλούς φίλους μέσα, θα πάρουμε μία απόφαση για έξι λεπτά και βλέπουμε. Συμφωνείτε, κύριε Καστανίδη; ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Τι ώρα θα ολοκληρώσουμε σήμερα, κύριε Πρόεδρε; ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σήμερα θα κλείσουμε τη συνεδρίασή μας στη 01.00’. Αύριο θα ξεκινήσουμε ακριβώς στις 10.30’ και ελήφθη απόφαση για το χρόνο ομιλίας των κυρίων Βουλευτών να περιοριστεί στα έξι λεπτά. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω το λόγο; ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ορίστε, κύριε Καστανίδη, έχετε το λόγο. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, σήμερα ας φθάσει η συνεδρίασή μας μέχρι τη 01.00’. Συμφωνούμε επίσης με την πρόταση η συνεδρίαση αύριο να είναι συνεχόμενη μέχρις ότου εξαντληθεί ο κατάλογος και οδηγηθούμε στην ψηφοφορία επί της αρχής. Δεν θα είχαμε αντίρρηση για τον περιορισμό του χρόνου, υπό την προϋπόθεση, όμως, κύριε Πρόεδρε, ότι και οι συνάδελφοι, οι ευρισκόμενοι τουλάχιστον στην Αίθουσα, έχουν αυτήν τη γνώμη. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Έχουν κάποια ανοχή, διότι περίμεναν μέχρι τέτοια ώρα. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Όμως, κύριε Πρόεδρε, υπό την προϋπόθεση της συμφωνίας όλων των συναδέλφων. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Καστανίδη. Συμφωνείτε, κύριοι συνάδελφοι, για τον περιορισμό του χρόνου ομιλίας των Βουλευτών στα έξι λεπτά; ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. Το Σώμα συμφώνησε. Επιπλέον, οι παρόντες συνάδελφοι, θα έχουν κάποια ανοχή από το Προεδρείο. Ο κ. Μπεκίρης έχει το λόγο. ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΕΚΙΡΗΣ: Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα αποτελεί, κατά την προσωπική μου άποψη, μια από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις που έχουν συντελεστεί στον τόπο μας την τελευταία εικοσαετία. Αποτελεί κοινό τόπο ότι ο τρόπος λειτουργίας των δημοσίων επιχειρήσεων κοινής ωφελείας θα έπρεπε να έχει αλλάξει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δυστυχώς, όμως, χάθηκαν πάρα πολλές ευκαιρίες. Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αρέσκονταν μόνο στο να χαϊδεύουν αυτιά, να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί, να συσσωρεύουν ελλείμματα και χρέη, να δημιουργούν ένα τεράστιο και σπάταλο κράτος, ένα κράτος που ταλαιπωρούσε τον πολίτη, που στεκόταν εμπόδιο σε κάθε μορφή ανάπτυξης. Οι πολίτες έδωσαν στη νέα διακυβέρνηση τη σαφή και ξεκάθαρη εντολή να αλλάξει τα πράγματα, να μη συμβιβαστεί, να πολεμήσει κατεστημένα και νοοτροπίες, που εδώ και πολλά χρόνια έχουν εγκαθιδρυθεί. Να τολμήσει εκεί που δεν τόλμησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα κράτος αυξημένων δυνατοτήτων, χωρίς γραφειοκρατία, χωρίς σπατάλη, δίπλα στον κάθε Έλληνα πολίτη. Οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές αποτελούν μονόδρομο για την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να ανακόψει αυτήν την πορεία, την πορεία υλοποίησης του κυβερνητικού μας προγράμματος. Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε, να ανταποκριθούμε στη λαϊκή εντολή. Ήδη, τη χρονιά που διανύουμε, έγιναν σημαντικά βήματα. Ενδεικτικά σας αναφέρω την επίλυση του ασφαλιστικού των τραπεζών, το νομοσχέδιο για τις συμπράξεις του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, τις πετυχημένες αποκρατικοποιήσεις. Συνδυάζοντας τις πρωτοβουλίες αυτές με το φορολογικό, αλλά και τον αναπτυξιακό νόμο, δημιουργούμε ένα πλέγμα μεταρρυθμίσεων, ικανό να δώσει ώθηση στην ελληνική οικονομία. Ένα ακόμα μεγάλο ζήτημα, όμως, που δεν είχε αντιμετωπιστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν η σπατάλη και η διαφθορά στο δημόσιο τομέα, μια σπατάλη που τροφοδοτεί τα ελλείμματα. Ιδιαίτερα ο χώρος των Δ.Ε.Κ.Ο. αποτελούσε ένα ιδιότυπο άβατο, που κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει. Οι ευθύνες, βέβαια, των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι τεράστιες. Δεν προτίθεμαι να σας κουράσω με αριθμούς και να σας αναφέρω όλα αυτά τα τεράστια χρέη ανά οργανισμό. Εκείνο που θέλω να τονίσω, όμως, είναι ότι, ενώ εσείς είχατε διαγνώσει το πρόβλημα, δεν τολμήσατε να το αγγίξετε. Τι κάνατε για να το λύσετε; Απολύτως τίποτα! Ψηφίσατε ένα νόμο, που φοβηθήκατε να εφαρμόσετε. Αποτέλεσμα ήταν οι Δ.Ε.Κ.Ο. να γίνονται ακόμα πιο σπάταλες και τα χρέη να μεγαλώνουν. Αυτά όσον αφορά το παρελθόν. Ας έρθουμε τώρα στο σήμερα, διότι ανακαλύψαμε εσχάτως ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θέλει να αναφερόμαστε στο παρελθόν, σαν να μη θέλει να θυμάται καθόλου την εικοσαετία που κυβερνούσε. Αναρωτιέται ο κ. Παπανδρέου: Υπάρχει ανάγκη αλλαγών στις Δ.Ε.Κ.Ο.; Βεβαίως υπάρχει, απαντά ο ίδιος. Δεν μας λέει, όμως, ποιες αλλαγές και πότε πρέπει να γίνουν. Αοριστολογίες για αναπτυξιακά προγράμματα και υποτιθέμενα σχέδια εξυγίανσης. Ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι σαν και αυτά που εφαρμόσατε για την Ολυμπιακή και τη φθάσατε στο σημείο που σήμερα όλοι γνωρίζουμε. Αναρωτιέται ακόμα ο κ. Παπανδρέου: Χρειάζεται να χωρίσουμε τους εργαζόμενους σε προνομιούχους και μη; Όλα αυτά τα χρόνια εσείς δεν χωρίσατε τους εργαζόμενους στις δύο κατηγορίες; Όλοι γνωρίζετε τα στοιχεία από τη Γενική Διεύθυνση Οικονομικής Πολιτικής, σύμφωνα με τα οποία ο μέσος μισθός στις Δ.Ε.Κ.Ο. ανέρχεται στο 173% σε σχέση με το μέσο μισθό της ελληνικής οικονομίας. Αυτός δεν λέγεται διαχωρισμός; Δεν είναι εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων; Δεν είναι τα «ρετιρέ», που εσείς δημιουργήσατε; Βέβαια, αντιλαμβάνομαι ότι η νέα ηγεσία δεν θέλει να αποκηρύξει το παρελθόν, δεν θέλει να χρεωθεί τα λάθη και τις παραλείψεις όλων αυτών των ετών. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης έρχεται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με αποφασιστικότητα και συνέπεια. Έρχεται να δώσει λύσεις, να κάνει τις Δ.Ε.Κ.Ο. ανταγωνιστικές και βιώσιμες, ικανές να αντεπεξέλθουν στις σύγχρονες απαιτήσεις. Η εφαρμογή των αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει δραστικές αλλαγές. Η δημιουργία της Διυπουργικής Επιτροπής, καθώς και της Ειδικής Γραμματείας για τις Δ.Ε.Κ.Ο. θα επιτρέπει στο δημόσιο να παρακολουθεί πιο στενά και πιο αποτελεσματικά την πορεία όλων αυτών των οργανισμών. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι διοικητές και οι πρόεδροι των Δ.Ε.Κ.Ο. δεν διαχειρίζονται δικά τους χρήματα, διαχειρίζονται χρήματα του ελληνικού λαού και συνεπώς, πρέπει να δίνουν λόγο για τις πράξεις τους. Μια ακόμα σημαντική καινοτομία είναι ότι οι Δ.Ε.Κ.Ο., αφού συμβουλευτούν το Συνήγορο του Καταναλωτή, είναι υποχρεωμένες εντός τριμήνου να φτιάξουν Χάρτη Δικαιωμάτων του Καταναλωτή, γιατί οι επιχειρήσεις αυτές δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν τον καταναλωτή και όχι για να του προκαλούν προβλήματα. Τέλος, υποχρεώνονται οι δημόσιες επιχειρήσεις να συντάσσουν οικονομικές καταστάσεις, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα χρηματοοικονομικής πληροφόρησης και -ακόμα σημαντικότερο- να διαχωρίζουν το κόστος, που προορίζεται για παροχή υπηρεσιών γενικότερου συμφέροντος από το κόστος που σχετίζεται με τις δραστηριότητες, που είναι ανοικτές στον ανταγωνισμό. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία της Κυβέρνησης αποτελεί μια μεγάλη και καθοριστική τομή για το κράτος. Σκοπός της είναι να εξυγιάνει τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, να βάλει τέλος στην ανεξέλεγκτη δημιουργία ελλειμμάτων. Εντάσσεται στο ευρύ πλέγμα των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών, που είναι αποφασισμένη να φέρει η παρούσα Κυβέρνηση, προκειμένου να δημιουργήσει ένα κράτος φιλικό προς τον πολίτη, με μεγαλύτερη παραγωγικότητα, με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Είναι μια πρωτοβουλία κοινωνικής ευθύνης, που έρχεται αντιμέτωπη με τις νοοτροπίες και τις πρακτικές του παρελθόντος, που τόσο πολύ έβλαψαν τον τόπο μας. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ κύριε συνάδελφε, και ευχαριστούμε και για τη συνέπεια στο χρόνο σας. Ο συνάδελφος κ. Χρύσης έχει το λόγο. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΧΡΥΣΗΣ: Ο ελληνικός λαός, κύριε Πρόεδρε, έχει εμπιστευθεί αυτήν την Κυβέρνηση για να εξυγιάνει το δημόσιο βίο, αλλά και για να τολμήσει εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να περιοριστεί ο δημόσιος τομέας, να μειωθεί στο ελάχιστο δυνατό η σπατάλη των Δ.Ε.Κ.Ο., που σε τελική ανάλυση ο λογαριασμός τους κατέληγε στον Έλληνα φορολογούμενο, χωρίς στο τέλος-τέλος να απολαμβάνει και τις υπηρεσίες, που πραγματικά δικαιούται. Η καινοτομία και η μεταρρύθμιση στις Δ.Ε.Κ.Ο. ενυπάρχουν στο νομοσχέδιο, καθώς και νέες αρχές, διέπουν τον τρόπο λειτουργίας τους. Η διοίκησή τους περιορίζεται στα εννέα μέλη και γίνεται πιο ευέλικτη και λειτουργική. Ενισχύεται η διαφάνεια στην οικονομική διαχείριση και οι υπηρεσίες τους διαχέονται στον πολίτη με το μικρότερο δυνατό κόστος. Οι Δ.Ε.Κ.Ο., σύμφωνα με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο, εποπτεύονται αποτελεσματικά, με στόχο την εξυγίανσή τους, εφαρμόζοντας ειδικά προγράμματα για το σκοπό αυτό. Η κακοδιαχείριση, η αναποτελεσματική λειτουργία μέχρι σήμερα ανέβαζαν τα χρέη και τους δανεισμούς με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Για όλα αυτά επιβαρύνονται οι Έλληνες φορολογούμενοι, με το σημερινό τρόπο λειτουργίας των Δ.Ε.Κ.Ο. Η τομή, επομένως, που γίνεται με το παρόν νομοσχέδιο, ήταν και είναι αναγκαία. Εμείς τολμάμε και δεν παραμένουμε θεατές εκεί που η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ως κυβέρνηση του χθες, σιωπούσε, σκέπαζε και ωραιοποιούσε. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά μας με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Ο ελληνικός λαός μάς εξέλεξε όχι ως διαχειριστές της εξουσίας και της μιζέριας, αλλά ως μεταρρυθμιστές, για να εξασφαλίσουμε την εξυγίανση και την καλύτερη παροχή υπηρεσιών στον Έλληνα φορολογούμενο, ο οποίος σε τελική ανάλυση πληρώνει το «μάρμαρο». Στις διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου ανήκουν πρωτίστως οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Δ.Ε.Κ.Ο., που έχουν οργάνωση, λειτουργία και εποπτεία διαφορετική από τις μη εισηγμένες. Είναι βέβαια δημόσιες επιχειρήσεις, αφού σε αυτές αποφασιστική αρμοδιότητα και επιρροή ασκεί το δημόσιο. Στις διατάξεις, όμως, του παρόντος νομοσχεδίου, εκτός των παραπάνω, μπορούν να υπαχθούν και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου με κοινή υπουργική απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του εποπτεύοντος αρμοδίου Υπουργού, του νομικού προσώπου που χρηματοδοτείται από το δημόσιο ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου σε ποσοστό τουλάχιστον 50%. Η οργάνωση και η λειτουργία των δημοσίων επιχειρήσεων διέπεται από τις διατάξεις του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, από το ν. 2190/1920 περί ανωνύμων εταιρειών και από ειδικές διατάξεις των επιχειρήσεων, εφόσον δεν προσκρούουν στις διατάξεις του παρόντος νόμου. Εντός εξαμήνου από την έναρξη ισχύος του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, η οποία από το ακροτελεύτιο άρθρο προβλέπεται για να είναι η 31η Δεκεμβρίου του 2005, όλες οι Δ.Ε.Κ.Ο. οφείλουν να προσαρμόσουν το καταστατικό τους στις διατάξεις του παρόντος νόμου. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η διαφάνεια αποτελεί προτεραιότητα στο νομοσχέδιο. Γι’ αυτό στις δημόσιες επιχειρήσεις ο εσωτερικός έλεγχος γίνεται από ανεξάρτητους ελεγκτές. Εκτός των ανωτέρω διασφαλίσεων ιδιαιτέρας σημασίας είναι η υποχρέωση των δημοσίων επιχειρήσεων για την κατάρτιση στρατηγικών και επιχειρησιακών σχεδίων, που υποβάλλονται στη Διυπουργική Επιτροπή των Δ.Ε.Κ.Ο. που συνιστάται με το άρθρο 10, του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, και στην οποία μετέχουν ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, ως Πρόεδρος και ο Υπουργός Ανάπτυξης, ο Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, ο Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών και ο κατά περίπτωση αρμόδιος Υπουργός ως μέλη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο εναρμονίζονται οι δημόσιες επιχειρήσεις με την εισοδηματική, τιμολογιακή και δανειοληπτική πολιτική της Κυβέρνησης, η οποία στηρίζει τις επιχειρήσεις αυτές, αλλά και αναλαμβάνει το κοινωνικό τους κόστος. Οι δημόσιες επιχειρήσεις ουδόλως αφήνονται χωρίς κρατικό έλεγχο και κρατική εποπτεία. Η Δ.Ε.Δ.Ε.ΚΟ. διά της Ειδικής Γραμματείας Δημοσίων Επιχειρήσεων εκπληρώνει τον εποπτικό της ρόλο. Εάν διαπιστωθούν ατασθαλίες και παραβίαση των διατάξεων του νόμου, προβλέπονται κυρώσεις κατά των μελών του διοικητικού συμβουλίου της Δ.Ε.Κ.Ο.. Τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων ήδη δεν θίγονται. Όμως οι νεοπροσλαμβανόμενοι στις δημόσιες επιχειρήσεις κατ’ αρχήν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, περνούν μια δοκιμαστική περίοδο επτά μηνών. Κατόπιν η μετατροπή της δοκιμαστικής περιόδου σε σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ελέγχεται από το Α.Σ.Ε.Π., το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν παρακάμπτεται. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση με αποφασιστικές και αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις προχωρά με σταθερά βήματα προς το μέλλον. Θέτει στο περιθώριο αντιλήψεις και νοοτροπίες, που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα. Αρκετά πλήρωσε και πληρώνει ο ελληνικός λαός μέχρι σήμερα από τον αναχρονιστικό τρόπο λειτουργίας των Δ.Ε.Κ.Ο.. Υπερψηφίζουμε το παρόν νομοσχέδιο, γυρίζουμε σελίδα. Η σπατάλη και η ασυδοσία περιθωριοποιούνται οριστικά στις δημόσιες επιχειρήσεις. Στις κραυγές και στις υστερίες κάποιων εργατοπατέρων κωφεύει ο ελληνικός λαός, ο οποίος έδωσε σαφή και ξεκάθαρη εντολή στον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή για να τολμήσει και να δώσει μια νέα προοπτική σ’ αυτόν τον τόπο. Μ’ αυτές τις μεταρρυθμίσεις αποτελματώνονται οι δημόσιες επιχειρήσεις, τις οποίες κατάντησε η Αξιωματική, σήμερα, Αντιπολίτευση, ως κυβέρνηση του χθες, με την ατολμία και την απραξία της σ’ αυτό το χάλι. Η αποφασιστικότητα του Πρωθυπουργού ενισχύει ακόμα περισσότερο το ηγετικό του προφίλ και αναμφισβήτητα αποτελεί την πιο σοβαρή και αξιόπιστη εγγύηση για την πορεία της χώρας προς τον 21ο αιώνα. Σας ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ και σας, κύριε συνάδελφε. Ο συνάδελφος κ. Γεωργιάδης έχει το λόγο και ελπίζω να ακολουθήσει και το παράδειγμα των προηγουμένων συναδέλφων του, να τηρήσει δηλαδή και εκείνος το χρόνο. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα προσπαθήσω να αποφύγω κοινοτοπίες. Νομίζω ότι εξαντλήθηκε το θέμα. Αλλά για την ενότητα του λόγου μου είμαι υποχρεωμένος να δώσω δύο-τρεις αρχικές διαστάσεις του προβλήματος. Πιστεύω ότι αυτά που συνέβησαν στις Δ.Ε.Κ.Ο. και που πολύ σωστά και ποσοτικά αναλύθηκαν ήδη, δεν έγιναν επειδή κάποιος ήθελε να βλάψει είτε το ελληνικό δημόσιο είτε τις Δ.Ε.Κ.Ο. Εγώ πιστεύω ότι έγιναν διότι οι Δ.Ε.Κ.Ο. λειτουργούσαν ανεξέλεγκτα και γι’ αυτό συνεχίζουν και σήμερα να αιμορραγούν. Τους έλειπαν οι στόχοι, τους έλειπαν τα επιχειρησιακά σχέδια, τους έλειπε η στρατηγική. Είχαν αδυναμία διαχείρισης ανθρώπινων πόρων. Υπήρξε έλλειψη ελεγκτικών διαδικασιών και μηχανισμών και γενικότερα υπήρχε μία αδυναμία εντοπισμού του προβλήματός των. Δηλαδή αν οι ίδιες ήθελαν να μάθουν πού πάσχουν νομίζω ότι ίσως δεν μπορούσαν να το μάθουν. Διότι έννοιες όπως για παράδειγμα «χρηματοοικονομική πληροφόρηση» ήταν άγνωστες μέχρι πρότινος. Το κόστος παροχής υπηρεσιών γενικότερου οικονομικού οφέλους, κοινωνικού συμφέροντος, αυτού που επιδοτεί το κράτος και καλώς το επιδοτεί, με το κόστος των δραστηριοτήτων που οφείλουν να είναι ανοιχτές στον ανταγωνισμό, βρίσκονταν σε μία σύγχυση, και εξακολουθούν και βρίσκονται σε σύγχυση. Άρα, μέσα σε μία τέτοια σύγχυση, όπου δεν ξέρεις ποια είναι τα κέντρα κόστους, τα κέντρα οφέλους ή κέρδους σε μια Δ.Ε.Κ.Ο. είναι αδύνατον κατ’ αρχάς να την αξιολογήσεις και ακόμη πιο αδύνατο να εστιάσεις εκεί που υπάρχει το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσεις. Λόγω αυτής της αδυναμίας επόμενο ήταν να δημιουργηθεί ένα πολύ πρόσφορο περιβάλλον για μικροκομματικές πελατειακές σχέσεις, ρουσφέτια και να ακολουθήσουν όλα τα μύρια κακά, τα οποία αναλύσαμε και νομίζω ότι πλέον τα ξέρει όλος ο ελληνικός λαός. Δηλαδή στο άκουσμα μόνο των Δ.Ε.Κ.Ο. ο ελληνικός λαός σκέπτεται σπατάλη, κακοδιαχείριση. Υπάρχει ένα αρνητικό κλίμα γύρω από τις Δ.Ε.Κ.Ο.. Τα αποτελέσματα επίσης πολύ αναλυτικά ειπώθηκαν και αναλύθηκαν σήμερα και ως προς τα χρέη και ως προς τις ζημιές τους και ως προς το κακό προϊόν το οποίο παράγουν και το γνωρίζουμε όλοι -διότι σε μας απευθύνεται- και ως προς το γεγονός ότι έχει επιβαρύνει όλους τους φορολογούμενους δυσανάλογα και ως προς το γεγονός ότι οι Δ.Ε.Κ.Ο. έχουν καταστεί μη ανταγωνιστικές. Όλα αυτά τα ξέρουμε πάρα πολύ καλά. Λόγω του ανεξέλεγκτου των Δ.Ε.Κ.Ο. εύκολα εμπεδώθηκε μια νοοτροπία πλιάτσικου, διότι όταν κάτι είναι ανεξέλεγκτο είναι πάρα πολύ εύκολο να παρεισφρήσει η διάσταση της διαφθοράς, της έλλειψης του σεβασμού προς το δημόσιο χρήμα και μία αίσθηση, αν θέλετε, περίεργης αντιπαλότητας ανάμεσα στον εργοδότη και τους εργαζόμενους. Μια αντίληψη που θεωρώ ότι είναι σαθρή και λανθασμένη. Διότι τελικά ποιος είναι ο εργοδότης; Είναι η κοινωνία, το ελληνικό δημόσιο. Τι κάνει αυτός ο νόμος; Αυτός ο νόμος προσπαθεί να τα ρυθμίσει, να βάλει μία τάξη, ώστε εισάγοντας αρχές εταιρικής διακυβέρνησης, διεθνή λογιστικά πρότυπα, εξορθολογίζοντας την εποπτεία των Δ.Ε.Κ.Ο., να δημιουργήσει τη δυνατότητα καθιέρωσης εσωτερικού ελέγχου, εξορθολογισμού των δραστηριοτήτων της και τελικώς –που αυτό είναι το πιο βασικό- να μπορούμε να έχουμε μια ετήσια οικονομική κατάσταση, η οποία αφ’ ενός να είναι σαφής και αφ’ ετέρου να μας δίνει τη δυνατότητα να βλέπουμε και να κρίνουμε την αποτελεσματικότητα της εταιρείας. Και όχι μόνο της εταιρείας συνολικά, αλλά και των διαφόρων τμημάτων της εταιρείας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και κρατείστε το διότι θα επανέλθω και θα μιλήσω για το πρόβλημα που βλέπω να μην αντιμετωπίζει το νομοσχέδιο. Για τα εργασιακά δεν θα πω πολλά. Εξαντλήθηκε το θέμα. Πιστεύω ότι καλώς υπάρχει το άρθρο 13, όπως και το άρθρο 14 παράγραφος 3. Άλλωστε χωρίς αυτά τα δύο δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα μπορούσαν να εξορθολογιστούν οι Δ.Ε.Κ.Ο.. Όντως η εργασία είναι μέγας παράγων στην παραγωγή και ιδιαίτερα στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Άρα όφειλε κατά κάποιο τρόπο να εξορθολογιστεί και αυτός. Μάλιστα αυτός ο εξορθολογισμός δεν επηρεάζει μόνο τις εργασιακές σχέσεις, επηρεάζει και το μάναντζμεντ. Αυτό το οποίο εισάγεται σε σχέση με το μάναντζμεντ είναι πρωτόγνωρο. Το να απολύεις ένα μάναντζερ χωρίς αποζημίωση ή το να βάζεις πλαφόν στους μισθούς -το οποίο είναι χαμηλό πλαφόν- είναι κάτι που ο ιδιωτικός τομέας δεν το κάνει. Κατά συνέπεια δεν είναι μονομερής η ιδιαιτερότητα ως προς την αντιμετώπιση των διαφόρων εργασιακών σχέσεων μέσα στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Θα προσπαθήσω να δείξω πού πάσχει το νομοσχέδιο, αν μου επιτρέπετε και μάλιστα σε σχέση και με το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο ρητά αναφέρει ότι στα πλαίσια της επανίδρυσης του κράτους και προκειμένου να εξυγιάνουμε το δημόσιο τομέα «εισάγουμε κίνητρα απόδοσης και επιβράβευσης των στελεχών, ανάλογα με την απόδοσή τους». Το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας αναγνωρίζει ότι για να μπορέσεις να εξυγιάνεις το δημόσιο τομέα, πρέπει να βάλεις μέσα στην εξίσωση και κίνητρα αποδοτικότητας των διαφόρων στελεχών. Και εδώ είναι που πιστεύω ότι εστιάζεται το πρόβλημα. Δεν πάσχει κατ’ ανάγκη νομοθετικά, γιατί αυτό που θα προτείνω μπορεί να γίνει και χωρίς ρύθμιση νόμου. Πιστεύω ότι εισάγει το «μπαστούνι», το μαστίγιο, αλλά δεν εισάγει «καρότο». Δηλαδή λέει τι θα πάθει όποιος κάνει κακό, τι θα πάθει ο κακός μάνατζερ, το κακό διοικητικό συμβούλιο, τι θα πάθει η Δ.Ε.Κ.Ο. αν δεν πετύχει τους στόχους της. Λέει ξεκάθαρα τι θα πάθουν όλοι αυτοί και είναι βαρύτατες οι ποινές, πολύ σοβαρές. Δεν λέει, όμως, τι καλό θα συμβεί σε όλους όσοι συμβάλουν στο να επιτευχθούν οι στόχοι και μάλιστα τι καλό θα συμβεί σε όσους πετύχουν στόχους ακόμη καλύτερους απ’ αυτούς που έχουν προδιαγραφεί μέσα από τις διαδικασίες που αναλυτικά προβλέπει ο νόμος. Προτείνω, λοιπόν, οι γενικές συνελεύσεις των Δ.Ε.Κ.Ο. αφού δουν το αποτέλεσμα, να αποδίδουν πριμ αποδοτικότητας, όχι μόνο στο μάναντζμεντ αλλά και για τους διευθυντές ή και για τον τελευταίο εργαζόμενο. Μάλιστα δε αυτό το πριμ θα ήθελα να είναι πολύ γενναίο. Δηλαδή το μάναντζμεντ που θα καταφέρει να μειώσει το έλλειμμα του Ο.Σ.Ε. από 5,3 δισεκατομμύρια ευρώ σε 5.000.000 ευρώ και το οποίο θα έχει γλιτώσει 300.000.000 ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, θα πρέπει να αμειφθεί αδρότατα γι’ αυτήν την εξαιρετική επιτυχία. Μάλιστα θα πρότεινα να εφαρμοστεί και μια μέθοδος κατανομής αυτού του bonus, η οποία δεν θα είναι μόνον επώνυμη και προσωπική αλλά θα μπορεί να είναι σε ομάδες εργαζομένων ενδεχομένως δε και σε ολόκληρη τη Δ.Ε.Κ.Ο. εάν οι στόχοι επιτευχθούν. Πιστεύω ότι όλοι θα κερδίσουν από μία τέτοια ρύθμιση. Θα βελτιωθεί το προϊόν των Δ.Ε.Κ.Ο., θα γίνουν πιο ανταγωνιστικές, θα μειωθεί το δημοσιονομικό βάρος και το βασικότερο απ’ όλα –και απευθύνομαι ιδιαίτερα στους ογδόντα τρεις χιλιάδες εργαζομένους των Δ.Ε.Κ.Ο.- θα αισθανθούν οι εργαζόμενοι συμμέτοχοι σε μια κοινή προσπάθεια, η οποία θα είναι πολύ ξεκάθαρη και θα αποτιμάται. Θα ξέρουν ότι αν επιτευχθούν οι στόχοι, η γενική συνέλευση της εταιρείας τους στο τέλος του χρόνου, θα τους ανταμείψει αδρότατα μ’ ένα γενναίο bonus, το οποίο θα τους κάνει, αν θέλετε, ζηλευτούς όχι μόνο από τους υπόλοιπους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, αλλά γενικότερα της Ελλάδας. Κατά συνέπεια, θα ήθελα να παρέχεται η δυνατότητα και να ενθαρρύνονται οι γενικές συνελεύσεις των Δ.Ε.Κ.Ο. ώστε να εισάγουν γενναία πριμ αποδοτικότητας σ’ αυτούς που θα πετύχουν τους στόχους. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το λόγο έχει ο κ. Δαϊλάκης. ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΪΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, η τελευταία έρευνα έδειξε ότι οι μακροβιότεροι συνδικαλιστές του κόσμου είναι οι Έλληνες συνδικαλιστές, που δουλεύουν όμως στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Αν το αναλύσουμε αυτό, θα καταλάβουμε τι εστί δημόσια επιχείρηση και οργανισμός. Δημόσια επιχείρηση, σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, είναι η επιχείρηση όπου το κράτος συμμετέχει -δηλαδή έχουμε κρατική παρεμβατικότητα- σε μία οικονομική δράση, όπου χάριν του δημοσίου συμφέροντος έχουμε αυτήν την επιχείρηση. Είναι επιχειρήσεις που πρόσφατα, επί κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έφυγε το «χάριν του δημοσίου» και έμεινε μόνο το συμφέρον. Το συμφέρον αυτό κάποιοι άρχισαν να το θεωρούν ότι ήταν ίδιον συμφέρον, δηλαδή ήταν δικό τους, ήταν δική τους αυτή η δημόσια επιχείρηση. Και βλέπαμε τα φαινόμενα η Ολυμπιακή να «πετάει» μόνιμα σε κενό. Απορώ πού το εύρισκε τόσο κενό η Ολυμπιακή την ίδια στιγμή που άλλες αεροπορικές εταιρείες πετούσαν στα σύννεφα. Βλέπουμε ότι η δική μας Κυβέρνηση, ελπίζοντας ότι σ’ αυτήν τη χώρα θα εύρισκε κράτος, από τις 8 Μαρτίου 2004, μιλούσε για επανίδρυση. Αυτό ήταν το λάθος μας. Δεν βρήκαμε κράτος, άρα πάμε για ίδρυση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και δεν το λέω τυχαία, γιατί, αν καθίσουμε και σκεφθούμε τι έγινε σ’ αυτήν τη χώρα, θα καταλάβουμε ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχει δικαίωμα για πολλά χρόνια να μιλάει. Το νομοσχέδιο αυτό θα έπρεπε να είναι πιο τολμηρό, κύριε Υπουργέ, όπως πολύ τολμηρά κάθεστε μαζί με τους Βουλευτές και παίρνετε μηνύματα αυτήν τη στιγμή. Καλό θα ήταν και εγώ θα χαιρόμουν τους Υπουργούς μας να ταξιδεύουν μαζί με το λαό, με το Κ.Τ.Ε.Λ., με το σιδηρόδρομο, με το αεροπλάνο στη δεύτερη θέση. Όταν κάθεσαι με τον απλό κόσμο καταλαβαίνεις ότι αυτό το νομοσχέδιο θα μπορούσε να γίνει όπως θέλει ο κόσμος. Τι λέει ο κόσμος κάτω; Λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει τι λέει το άρθρο 13 και το άρθρο 14. Η φιλοσοφία του νομοσχεδίου λέει ότι είναι καιρός να ξαναδουλέψουμε σ’ αυτήν τη χώρα, σ’ αυτήν τη χώρα που έχει να μυρίσει ελληνικό ιδρώτα εδώ και πολλά χρόνια. Κατά την έκφραση «το τηλέφωνο έχει το Γερμανό», κάθε οικογένεια «απέκτησε τον Αλβανό». Οι Αλβανοί είναι αυτοί που θα σηκώσουν το χρήμα και θα πάνε στη χώρα τους και θα φτιάξουν εκεί κράτος. Εδώ, όμως, οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. φέρνουν ευθύνη γιατί μετέτρεψαν τον Έλληνα σ’ έναν τύπο, ο οποίος πίστεψε -έχοντας πρότυπο το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- ότι δεν θα ξαναδουλέψει, δεν θα ξαναϊδρώσει, αλλά θα ζει. Έχει την κάρτα, θα πάει στο μηχάνημα, θα πάρει χρήματα, θα δανειστεί με την ελπίδα ότι, όπως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα βρίσκει και τα τακτοποιεί, έτσι δεν θα πληρώσει και αυτός κάποτε. Έρχεται τώρα η δύσκολη στιγμή η Νέα Δημοκρατία να πληρώνει τις αναλήψεις που έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκανε αναλήψεις πλαστικές. Δηλαδή, έπαιρνε τα δάνεια, τακτοποιούσε και δημιουργούσε Δ.Ε.Κ.Ο., γιατί μέσα από τις Δ.Ε.Κ.Ο. έκανε πολιτικά στρατόπεδα. Θωράκιζε Υπουργούς πρωτοκλασάτους για να εκλέγονται, γιατί, όταν κάνεις μεγάλες Δ.Ε.Κ.Ο., προσλαμβάνεις και είχαμε προσλήψεις επί προσλήψεων. Τελικά, για μένα τι είναι δημόσια επιχείρηση ή δημόσιος οργανισμός; Είναι επιχειρήσεις που είναι κράτος εν κράτει. Αυτό είχε ως εξέλιξη το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Δεν μπορούν να μας πουν τίποτα οι κύριοι που μίλησαν πριν και ανέπτυξαν τη θεωρία τους για το νομοσχέδιο. Είναι ένα νομοσχέδιο που βάζει τάξη. Λέει: «Ελάτε παιδιά να δουλέψουμε ξανά στην Ελλάδα». Αυτό είναι. Κύριε Υπουργέ, κάποια στιγμή θα πρέπει στα νέα παιδιά να δίνουμε κίνητρα. Εμείς δίνουμε κίνητρα στους τεμπέληδες. Δηλαδή, όποιος έχει μεγάλη κάρτα ανεργίας, αυτός έχει προνόμια, αντί να δίνουμε προνόμια στα παιδιά, που μάθανε να ξυπνούν πρωί, να πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα και να δουλεύουν. Ο κάθε γονιός πιστεύει ότι το δικό του παιδί είναι το πιο έξυπνο. Έρχεται στο γραφείο κάποιος και λέει ότι το παιδί έχει προσόντα, έβγαλε το λύκειο και είναι το καλύτερο. Πρέπει να δώσουμε κίνητρα και καθοδήγηση στα παιδιά και να πούμε: «Ποια παιδιά είναι που έχουν χίλια πεντακόσια ένσημα στον ιδιωτικό τομέα; Θα τα πάρω σε Δ.Ε.Κ.Ο.». Αυτά τα παιδιά ούτε το άρθρο 14 έχουν να φοβηθούν, ούτε τίποτα, γιατί έχουν μάθει να δουλεύουν. Πρέπει να δώσουμε κίνητρα να ξαναδουλέψουν τα παιδιά. Όταν η οικογένεια ξέρει εκ των προτέρων ότι, αν στείλει τα παιδιά να κολλήσουν χίλια πεντακόσια ένσημα σε μια ιδιωτική εταιρεία, άρα θα μάθουν να δουλεύουν και μετά θα μπουν στο δημόσιο, το δημόσιο θα πάει καλύτερα. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Δώστε μου δύο λεπτά, σας παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε. Οι οικογένειες στην Ελλάδα, λοιπόν, έχουν ανάγκη να στρέψουν τα παιδιά τους στην εργασία. Από αυτήν τη χώρα αυτό λείπει. Τα νομοσχέδια έρχονται και ψηφίζονται. Εγώ θα σας πω ένα παράδειγμα της «ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΧΑΡΤΟΠΟΙΙΑΣ» που έζησα στο νομό μου. Εκατόν είκοσι δισεκατομμύρια δόθηκαν από το κράτος, δηλαδή από τον ελληνικό λαό, για να σωθεί αυτή η εταιρεία. Αν μας έδιναν, Υπουργέ μου, 40.000.000.000 στη Δράμα, τότε θα μιλούσαμε για ένα νομό που θα ήταν σαν την Ελβετία. Θα είχαμε τριάντα μέτρα δρόμους, θα είχαμε όλες τις υποδομές, άρα θα είχαμε ένα επενδυτικό κλίμα φοβερό. Τα 120.000.000.000 ήταν στον αέρα και τελικά δεν σώθηκε αυτή η δημόσια επιχείρηση. Μακριά από δημόσιες επιχειρήσεις. Κρύβουν κινδύνους με την έννοια ότι το κλίμα εκεί μέσα είναι ότι μπαίνουν σ’ αυτήν τη δημόσια επιχείρηση για να μην ξαναδουλέψουν ποτέ. Εντός των ημερών, λόγω του προϋπολογισμού, θα έρθουν αυτοί οι μεγάλοι συνδικαλιστές που δεν μπορείς να καταλάβεις τι ηλικία έχουν, μια ζωή νέοι είναι. Δεν έχουν ιδρώσει. Το έχω πει για τον κ. Πολυζωγόπουλο εγώ. Μια φορά ίδρωσε στη ζωή του, όταν είχε τον καύσωνα το καλοκαίρι. Αυτοί οι άνθρωποι θα μιλήσουν για δουλειά. Αν είναι δυνατόν! Και, όμως, αυτοί οι άνθρωποι βγήκαν και είναι γέννημα θρέμμα των δημοσίων οργανισμών και των δημόσιων επιχειρήσεων. Γι’ αυτό, το κράτος θα πρέπει να συμμετέχει –και ευχαριστώ για την ανοχή, κύριε Πρόεδρε- σε δημόσιες επιχειρήσεις, που έχουν ουσία και όχι τύπο, γιατί είπα και το ξαναλέω ότι ήταν κράτος εν κράτει. Το νομοσχέδιο είναι καλό, κύριε Υπουργέ. Περιμένω το επόμενο να είναι πιο τολμηρό, γιατί ο κόσμος περιμένει από εμάς πολλά και δεν θα φοβηθούμε από δέκα-δεκαπέντε ανθρώπους, που θα έρθουν εδώ να μας κάνουν τους ανθρώπους της εργασίας. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε. Το λόγο έχει η συνάδελφος κ. Μακρή. ΖΕΤΤΑ ΜΑΚΡΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριοι συνάδελφοι, ο κ. Γεωργιάδης ο συνάδελφός μας, ξεκινώντας πριν την τοποθέτησή του, είπε ότι θα προσπαθήσει να μην πει κοινοτοπίες. Εγώ έχω την αίσθηση πως ό,τι και να πω μετά την εισήγηση του κ. Δαϊλάκη θα ακουστεί κοινότοπο και το εννοώ, κύριε συνάδελφε. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) Το συζητούμενο σχέδιο νόμου για τις δημόσιες επιχειρήσεις και τους οργανισμούς έρχεται να προστεθεί στις θαρραλέες πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης για την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Αν αποφασίσουμε να ξεχάσουμε σήμερα ρόλους που έχουν σχέση με συμπολιτευόμενες και αντιπολιτευόμενες πρακτικές, δεν χωρά καμιά αμφιβολία πως σχεδόν όλοι μας ως μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου θα συγκλίνουμε απόλυτα στην άποψη ότι το παρόν σχέδιο, όχι απλώς βρίσκεται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά το ίδιο δημιουργεί τη σωστή κατεύθυνση, ώστε να αρχίσουμε να βγαίνουμε από τον κύκλο της αναποτελεσματικής διαχείρισης των οικονομικών και ανθρωπίνων πόρων στις Δ.Ε.Κ.Ο.. Δεν υπάρχει κάποιος πιστεύω σε αυτήν την αίθουσα που να διαφωνεί στη διαπίστωση ότι το τοπίο στην οικονομία έχει μεταβληθεί δραματικά. Οι σχέσεις στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και οι σχέσεις στον καταμερισμό των επενδύσεων πορεύονται απρόβλεπτες διαδρομές. Οι ρυθμοί ανάπτυξης από μόνοι τους φαίνεται ότι χάνουν την παραδοσιακή ισχύ τους, όταν δεν μπορούν να απαντήσουν στα κρίσιμα ζητήματα της απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας. Σήμερα, αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι το πώς θα μπορέσουμε πρώτον, να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, δημόσιων και ιδιωτικών και δεύτερον, πώς θα μπορέσουμε να πείσουμε το ξένο και εγχώριο επενδυτικό κεφάλαιο ότι η χώρα μας είναι ένας ασφαλής και σύγχρονος προορισμός για να αναλάβει επενδυτικές πρωτοβουλίες. Το παρόν σχέδιο νόμου δεν κάνει τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από το να επεμβαίνει μεταρρυθμιστικά στο καθεστώς λειτουργίας των επιχειρήσεων. Επιβάλλεται να γίνουν συμβατές με το διεθνές περιβάλλον και ανταγωνιστικές με όρους οικονομίας της αγοράς, ώστε τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που παράγουν να εξισορροπούν τη σχέση κόστους – οφέλους, να αποκτήσουν στοιχεία ευελιξίας και διαφάνειας, ώστε να αποτελούν σύγχρονους οργανισμούς ανάπτυξης και τέλος να έχουν τη δυνατότητα της προσέλκυσης κεφαλαίου, το οποίο θα επενδυθεί σε αυτές, επειδή οι συνθήκες είναι ελκυστικές, ώστε με αυτόν τον τρόπο να καταφέρουν να εξασφαλίσουν πόρους για εκσυγχρονισμό, για επέκταση σε νέες αγορές, για στρατηγικές συμμαχίες και κυρίως για διασφάλιση της υφιστάμενης απασχόλησης και για περαιτέρω αύξηση θέσεων εργασίας. Με το παρόν σχέδιο νόμου προβλέπεται ότι για όλες τις Δ.Ε.Κ.Ο. προωθείται η σταδιακή εφαρμογή των εργασιακών σχέσεων με εκείνες του ιδιωτικού τομέα. Αυτή η προσαρμογή θα γίνει για τους υπαλλήλους που προσλαμβάνονται εφεξής, χωρίς να θίγονται οι εργασιακές σχέσεις των υπαλλήλων που ήδη υπηρετούν. Η Κυβέρνηση από την αρχή δεσμεύτηκε για την εφαρμογή μιας ήπιας πολιτικής προσαρμογής σε όλο το μεταρρυθμιστικό πεδίο και αυτό κάνει. Αντί, λοιπόν, να ενεργήσει ανάλγητα και να επιβάλει μεταβολή των εργασιακών σχέσεων γενικώς, δεν τις μεταβάλλει για τους ήδη απασχολούμενους υπαλλήλους και περιορίζει αυτήν τη ρύθμιση μόνο για τους νεοπροσλαμβανόμενους. Όμως, πολύ σοφά εισάγει δύο ουσιαστικές παραμέτρους, που ενισχύουν τις διοικήσεις αυτών των επιχειρήσεων, από τις οποίες όλοι μας περιμένουμε αποτελεσματικότητα, καλές υπηρεσίες και αποδοτικότητα. Με τις διασφαλίσεις που και ο Υπουργός επανέλαβε στη Βουλή, αλλά και ο νόμος περιλαμβάνει μπορούν, πρώτον, να αναζητούν στην αγορά εργασίας, για όσο χρόνο τους είναι αναγκαίες, κρίσιμες ειδικότητες για στελέχη και υπαλλήλους που έχουν τη δυνατότητα να εισφέρουν με γνώσεις, ικανότητα, προσόντα και τεχνογνωσία, χωρίς να υπολογίζονται ισόβια στις ανελαστικές δαπάνες των επιχειρήσεων. Δεύτερον, μπορούν να ανανεώνουν το δυναμικό τους με μεγαλύτερη ευχέρεια και να εισάγουν ευέλικτα συστήματα διαχείρισης του νέου δυναμικού τους, χωρίς να χρειάζονται χρονοβόρες και εν πολλοίς ελάχιστα αγοραίες, άρα καθόλου χρήσιμες και αποτελεσματικές διαδικασίες. Θα πρέπει να μας γίνει απόλυτη συνείδηση ότι, όταν αναζητούμε και θέλουμε να πείσουμε επενδυτές να επενδύσουν σ’ αυτές τις επιχειρήσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να διασφαλίσουμε σύγχρονη και ανταγωνιστική λειτουργία και αποδοτικότητα κεφαλαίου. Διαφορετικά παίζουμε με την αναξιοπιστία και ψαρεύουμε σε θολά νερά. Το παρόν σχέδιο νόμου δεν αιφνιδιάζει κανέναν. Αντίθετα οποιοσδήποτε φιλοδοξεί να επιλέξει να εργαστεί σε μία Δ.Ε.Κ.Ο. γνωρίζει ότι επί της ουσίας παρακολουθείται και κρίνεται με όρους ιδιωτικού τομέα. Αν αυτό είναι επαχθές για την κοινωνία και για τον πολίτη, τότε ας ομολογήσουμε δημόσια και ας παραδεχτούμε ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι άνθρωποι που καθημερινά μοχθούν για την παραγωγή εθνικού πλούτου και κοινωνική ευημερία είναι πολίτες του περιθωρίου, της κοινωνικής μας αντίληψης. Εκτός εάν η προοπτική που θέλουμε γι’ αυτόν τον τόπο είναι η κατοχύρωση της εργασίας με μισθολογικά προνομιούχους εργαζόμενους σε ζημιογόνες Δ.Ε.Κ.Ο., σε βάρος του συνόλου των φορολογουμένων. Ασφαλώς αυτό το ερώτημα δεν αφορά το παλαιό ΠΑ.ΣΟ.Κ., γιατί το παρελθόν σας, κύριοι συνάδελφοι, είναι αυτό που δημιούργησε αυτές τις τεράστιες δυσπλασίες στην αγορά εργασίας. Επεκτείνοντας το κράτος σε όλους τους ζωτικούς τομείς της οικονομίας, ξεχάσατε σκανδαλωδώς τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα αυτών των επιχειρήσεων, επιλέγοντας να προωθήσετε το πελατειακό σας όφελος. Περιμένουμε όλοι την έντιμη απάντηση από το νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ., εκτός αν βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε μία περίπτωση δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ο κ. Λιντζέρης έχει το λόγο. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, απλά ήθελα να πω για τη συνάδελφο, που διαδέχομαι στο Βήμα, ότι αυτό το τελευταίο ήρθε στο μυαλό μου σαν αντίφαση μεταξύ της παρουσίας της και των λόγων της. Κυρίες και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, αρέσκεστε να μιλάτε για επανίδρυση του κράτους, για εξυγίανση του δημόσιου τομέα, για μεταρρυθμίσεις και όλα αυτά με όμορφους, αλλά κενούς λόγους και κεντρώες διακηρύξεις. Σήμερα ο κ. Πολύδωρας, προκειμένου να υπερασπιστεί αυτήν την πολιτική, χρειάζεται να επιστρατεύσει όλη τη ρητορική και τη σοφιστική του δεινότητα. Οφείλετε, όμως, να ξέρετε ότι η πολιτική κρίνεται από τις πράξεις, όπως ακριβώς τα δένδρα κρίνονται από τους καρπούς τους. Γι’ αυτό με έκπληξη στην αρχή και με απαξία στη συνέχεια ο ελληνικός λαός παρακολουθεί τα έργα και τις ημέρες μιας Κυβέρνησης χωρίς σχέδιο, χωρίς πυξίδα, χωρίς προοπτική, να βάλλει εναντίον των κατακτήσεών του. Τον προηγούμενο Ιούλιο με το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης επιδράματε εναντίον των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, απελευθερώνοντας το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, Καταγραφήκατε ήδη, κύριε Αλογοσκούφη, ως ολετήρας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Επίσης τον Ιούλιο με τον υδράργυρο στους σαράντα βαθμούς και τους περισσότερους εργαζόμενους σε άδεια, απορυθμίσατε το ωράριο εργασίας των εργαζομένων. Επιχειρήσατε την ασιατικοποίηση του κόστους λειτουργίας, στο όνομα του ανταγωνισμού. Έχετε καταργήσει στην πράξη τον κοινωνικό διάλογο, επαναφέροντας τον τόπο στη δίνη των ταξικών συγκρούσεων και των κοινωνικών αντιπαραθέσεων. Είναι εντυπωσιακή η υποκρισία και η περιφρόνηση χωρίς καμία αναστολή στο σύνολο των οργανωμένων κοινωνικών φορέων. Σήμερα παρακολουθούμε την τρίτη πράξη αυτού του αντιλαϊκού και αντιαναπτυξιακού έργου, το οποίο, δυστυχώς, δεν έχει αυλαία. Είναι έργο ενός μαθητευόμενου συγγραφέα, χωρίς αρχή, μέση και στόχο. Ένα έργο χωρίς καμία ενεργό παράσταση. Με τον παραπλανητικό τίτλο «δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί» επιχειρείται αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, υπονόμευση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων, αμφισβήτηση του κοινωνικού διαλόγου, αλλά και της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. Είναι γνωστή η δυσανεξία της παράταξής σας στον κοινωνικό διάλογο και στον κοινωνικό έλεγχο. Αυτό φαίνεται σε κάθε νομοσχέδιο που καταθέτετε. Έτσι στο νόμο για περαιτέρω μετοχοποίηση του Ο.Π.Α.Π. αφαιρέσατε από το διοικητικό συμβούλιο τη συμμετοχή και των εργαζομένων και της Ο.Κ.Ε.. Τώρα εξαιρείτε εν τοις πράγμασι τους κοινωνικούς εταίρους, παραβιάζοντας τις αρχές της κοινωνικής διαβούλευσης. Επιχειρείτε τέλος κάτι πολύ σημαντικό: Την εκχώρηση κρατικού πλούτου στον ιδιωτικό τομέα. Όμως το μέγα ζητούμενο σ’ αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι το τι λέγεται, αλλά το τι αποσιωπάται και τι τροφοδοτείται. Χρέος κάθε κυβέρνησης είναι η διατήρηση και διεύρυνση του εθνικού πλούτου. Αναφύεται ένα μεγάλο ερώτημα, κύριε Υπουργέ, και έχετε την υποχρέωση να απαντήσετε ευθέως στην Εθνική Αντιπροσωπεία και στον ελληνικό λαό. Υπάρχει από μεριάς σας πολιτική βούληση διατήρησης του εθνικού πλούτου; Διότι διαπιστώνεται αβίαστα ότι διακρίνεστε από πολιτική βούληση εκποίησης του εθνικού πλούτου. Αυτό που αποσιωπάται από το νομοσχέδιο είναι ότι σήμερα η Κυβέρνηση στερεί από την ελληνική κοινωνία το δικαίωμα να μεταφέρει στις επόμενες γενιές τον πλούτο, που με άπειρες στερήσεις συγκέντρωσαν οι προηγούμενες. Κύριοι, δεν είστε οι ιδιοκτήτες του εθνικού πλούτου. Είστε εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού, επιφορτισμένοι να τον υπηρετείτε. Και τι κάνετε; Στο όνομα της κακής διαχείρισης κάποιων επιχειρήσεων, ευθύνη που βεβαίως βαρύνει τις επιχειρήσεις και τις διοικήσεις και ουδόλως τους εργαζομένους, εσείς δεν εκποιείτε το μάναντζμεντ, αλλά εκχωρείτε τις υπηρεσίες, τις επιχειρήσεις, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους εργαζόμενους. Κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, τώρα γίνεται πλέον εξόφθαλμα κατανοητό τι εννοούσατε, όταν εξαγγείλατε την επανίδρυση του κράτους. Φαίνεται ότι οραματίζεστε ένα κράτος που απλά θα φορολογεί τους πολίτες, θα διευθύνει τα δικαστήρια και την Αστυνομία και μάλιστα αυτήν την τελευταία με έξωθεν παρεμβάσεις. Ένα κράτος δηλαδή απλά φοροεισπράκτορα, δικαστή και αστυνόμο. Επιστρέφετε στο απώτατο παρελθόν. Ταυτίζεστε ακόμα και με τους τιμητές του ιδρυτή σας, που τον κατηγορούσαν για «σοσιαλμανία», όσοι θυμούνται, και καταργείτε το κράτος στρατηγείου, που εγκατέστησε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κύριε Υπουργέ, σε κανένα λεξικό του κόσμου «παγκοσμιοποίηση» δεν σημαίνει διαμελισμός και κλήρος στα ιμάτια του εθνικού πλούτου. Εσείς, δυστυχώς, επαναφέρετε με γοργούς ρυθμούς τη χώρα μας στην εποχή της «Ψωροκώσταινας». Δεν έχετε καμία στρατηγική στήριξης του εθνικού κεφαλαίου, δημόσιου ή ιδιωτικού. Γι΄ αυτό και να είστε σίγουροι ότι θα αποτύχει η όποια συνεργασία επιχειρήσετε μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Γιατί και το δημόσιο τομέα εκποιείτε και τους ιδιώτες χωρίζετε σε ημέτερους και μη, σύμφωνα με τη γνωστή πια συνταγή του «Μπαϊρακτάρη». Εμείς σας προτείναμε την υπέρβαση από το αδιέξοδο μ’ έναν ανοιχτό αναπτυξιακό διάλογο. Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι, εκείνο που έχω να επισημάνω είναι ότι, ενώ το νομοσχέδιο για τις Δ.Ε.Κ.Ο. δεν κάνει καμία αναφορά στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωσή τους, την ανταγωνιστικότητά τους και την παροχή φθηνότερων και καλύτερων υπηρεσιών στους πολίτες, ενδιαφέρεται μόνο να καταργήσει την ισονομία, την ισοτιμία, την αξιοκρατία και τη διαφάνεια, έτσι για να επιστρέψουμε στο γνωστό πελατειακό κράτος. Τέλος, από αυτό το Βήμα, κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω μια πρόταση προς τη Δήμαρχο Αθηναίων κ. Μπακογιάννη. Είναι γνωστή η ιστορία της ονομασίας της Πλατείας Κλαυθμώνος. Όσον αφορά τη ρητορική της Κυβέρνησης για την άρση της μονιμότητας στους νεοπροσλαμβανόμενους, έχω να της κάνω την εξής πρόταση: Να την μετονομάσει σε «Πλατεία Νέας Δημοκρατίας» ή καλύτερα «Πλατεία Αλογοσκούφη». Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, δηλαδή! Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Μητσοτάκης. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Δεν νομίζω ότι είναι κοινοτυπία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να πει κάποιος ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί –μέχρι σήμερα τουλάχιστον- τη σημαντικότερη μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία, που έχει αναλάβει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μετά τις εκλογές της 7ης Μαρτίου. Ο λόγος για τον οποίο προχωράμε στην ψήφιση του νομοσχεδίου είναι προφανέστατος, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έστω και αν εσείς επιμένετε να τον αγνοείτε. Είναι κοινός τόπος πια –το γνωρίζουν όλοι οι πολίτες- ότι πολλές Δ.Ε.Κ.Ο. –όχι όλες, αλλά πολλές- κύριε εισηγητά, έχουν εξελιχθεί σ’ ένα μηχανισμό συσσώρευσης τεράστιων χρεών για τρεις πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ο πρώτος είναι διότι έχουν περισσότερους εργαζόμενους απ’ όσους είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσουν. Ο δεύτερος είναι γιατί οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε.Κ.Ο. αμείβονται με πολύ υψηλότερες αμοιβές απ΄ ό,τι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Επιμένετε να παραγνωρίζετε αυτήν την πραγματικότητα. Έχουμε εργαζόμενους δύο ταχυτήτων στην Ελλάδα σήμερα, διότι όταν ο μέσος εργαζόμενος στις Δ.Ε.Κ.Ο. αμείβεται με 40.000 ευρώ το χρόνο κατά μέσο όρο και ο μέσος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με μόλις 23.000 ευρώ, αυτό ονομάζεται «εργαζόμενοι δυο ταχυτήτων». Ο τρίτος λόγος για τον οποίο οι Δ.Ε.Κ.Ο. έχουν εξελιχθεί σ’ ένα μηχανισμό συσσώρευσης τεράστιων χρεών είναι γιατί οι διοικήσεις τους, γνωρίζοντας ότι πάντα υπάρχει κάποιος να πληρώσει το λογαριασμό –το μεγάλο κράτος με τις βαθιές τσέπες- επέδειξαν μια διαχρονική, θα έλεγα, χαλαρότητα στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Αν σ’ αυτό το μείγμα προσθέσετε τώρα και το γεγονός ότι οι υπηρεσίες που παρέχουν οι Δ.Ε.Κ.Ο. στους πολίτες δεν ανταποκρίνονται καθόλου στις προσδοκίες τους, θα αντιληφθείτε γιατί οι πολίτες όχι απλά επικροτούν τις αλλαγές, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά, περίπου, τις απαιτούν. Το πώς φθάσαμε εδώ, είναι λίγο πολύ γνωστό. Αντιμετωπίσατε, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τις Δ.Ε.Κ.Ο., τις δημόσιες επιχειρήσεις, όχι ως επιχειρήσεις, αλλά ως επέκταση του κράτους, θα έλεγα ως τσιφλίκι σας. Διορίζατε καλοπληρωμένους υπαλλήλους στα πλαίσια κομματικών εξυπηρετήσεων -και θυμίζω ότι πολλές Δ.Ε.Κ.Ο. δεν ενέπιπταν στις διατάξεις του Α.Σ.Ε.Π.- και αδιαφορούσατε προκλητικά για το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό. Οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε.Κ.Ο. εκμεταλλεύτηκαν με τη σειρά τους την ισχυρή, αν θέλετε, συνδικαλιστική τους παρουσία πολύ αποτελεσματικά, θα έλεγα -και ίσως καλά έκαναν οι ίδιοι. Αλλά οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., υπό το φόβο των απεργιών, υπό το φόβο ότι κάποιος θα κατεβάσει το διακόπτη για παράδειγμα της Δ.Ε.Η. ή θα ακινητοποιήσει τα λεωφορεία και προκειμένου βέβαια να εξασφαλίζουν την κομματική υποστήριξη των εργαζομένων στις Δ.Ε.Κ.Ο., ενέδιδαν με πολύ μεγάλη ευκολία σε μισθολογικές απαιτήσεις, που τουλάχιστον κατά την άποψή μου, κύριοι συνάδελφοι, αποδείχτηκε από τα γεγονότα ότι ήταν παράλογες. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότερες Δ.Ε.Κ.Ο. σήμερα έχουν ένα εργασιακό καθεστώς, το οποίο αποκλίνει σημαντικά από το εργασιακό καθεστώς, το οποίο έχουμε στον ιδιωτικό τομέα. Το γεγονός αυτό εγώ δεν θα δίσταζα να το χαρακτηρίσω ως πρόκληση για την υπόλοιπη κοινωνία, διότι αν οι Δ.Ε.Κ.Ο., κύριοι συνάδελφοι, ήταν κερδοφόρες, δεν θα κάναμε αυτήν τη συζήτηση σήμερα. Τη συζήτηση την κάνουμε επειδή οι Δ.Ε.Κ.Ο. χάνουν δισεκατομμύρια ευρώ και τελικά, ο Έλληνας φορολογούμενος είναι αυτός ο οποίος καλείται να πληρώσει το λογαριασμό. Γι’ αυτό και η παρέμβαση την οποία υιοθετούμε, είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Ο κύριος Υπουργός αναφέρθηκε και στο παράδειγμα του Ο.Σ.Ε., το οποίο νομίζω ότι είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα μιας Δ.Ε.Κ.Ο., η οποία έχει εξελιχθεί σε πίθο των Δαναΐδων για τον Έλληνα φορολογούμενο. Το 2004 ο Ο.Σ.Ε. είχε ζημιές εξαπλάσιες των εσόδων του. Ξέρετε, εγώ στην προηγούμενή μου δουλειά είχα δει χιλιάδες ισολογισμούς εταιρειών και δεν είχα δει ποτέ ξανά το φαινόμενο να υπάρχει επιχείρηση, η οποία να έχει ζημιές εξαπλάσιες των εσόδων της. Υπήρχαν συσσωρευμένα χρέη, τα οποία ξεπερνούν τα 5.000.000.000 ευρώ και μόνο για το 2006 –και σας παραπέμπω στον προϋπολογισμό και την εισηγητική του έκθεση. Ο Ο.Σ.Ε. θα χρειαστεί να δανειστεί 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ για να καλύψει το λειτουργικό του άνοιγμα, φυσικά με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, διότι δεν μπορεί να δανειστεί με άλλο τρόπο. Με τη δικαιολογία της παροχής δημόσιας υπηρεσίας, ο Ο.Σ.Ε. μετατράπηκε σ’ έναν υπερχρεωμένο και σπάταλο κρατικό δεινόσαυρο. Το σχέδιο νόμου, το οποίο συζητούμε σήμερα, βάζει μια τάξη στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας των Δ.Ε.Κ.Ο.. Το ζητούμενο εδώ είναι πολύ συγκεκριμένο: Πώς οι Δ.Ε.Κ.Ο. θα γίνουν πιο ανταγωνιστικές, πώς θα λειτουργήσουν στα πρότυπα της σύγχρονης εταιρικής διακυβέρνησης, πώς θα αποκοπούν από αυτόν τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του κράτους και πώς θα παρέχουν ποιοτικότερες υπηρεσίες στους πολίτες. Με άλλα λόγια, ζητούμενο είναι πώς τα χρήματα των φορολογουμένων θα πιάνουν περισσότερο τόπο. Αυτός είναι ο κεντρικός σκοπός του νομοσχεδίου και σε αυτήν την κατεύθυνση κινούμαστε. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Το νομοσχέδιο εισάγει μια σειρά από σημαντικές ρυθμίσεις, σε ό,τι αφορά τον τρόπο λειτουργίας των Δ.Ε.Κ.Ο.. Για οικονομία χρόνου, κύριε Πρόεδρε, δεν θα τις αναφέρω, αλλά θα πω μόνο ότι η σημαντικότερη τομή που γίνεται με το νομοσχέδιο αφορά τις εργασιακές σχέσεις, αφορά τη δυνατότητα οι νεοπροσλαμβανόμενοι στις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Δ.Ε.Κ.Ο. να προσλαμβάνονται με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου. Και αυτό βέβαια, αφορά και το περιβόητο άρθρο 14, για το οποίο πολλά ακούσαμε από τους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, παραγνωρίζετε όμως το γεγονός ότι το 1998 με το ν. 2579 ψηφίσατε, κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ακριβώς την ίδια διάταξη. Η συμπεριφορά σας είναι τουλάχιστον υποκριτική όσον αφορά το άρθρο 14. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Εσείς θυμάστε τα ΕΛ.ΤΑ., όταν ο πατέρας σας ήταν Πρωθυπουργός; ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Θα έχετε την ευκαιρία να δευτερολογήσετε, κύριε συνάδελφε, και να τα πείτε αυτά! ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Σας παρακαλώ, κύριε συνάδελφε. Συνεχίστε, κύριε Μητσοτάκη. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι πολύ υποκριτική η συμπεριφορά σας, όταν εσείς κάνατε ακριβώς τα ίδια, να έρχεστε και να κατηγορείτε αυτήν την Κυβέρνηση, γιατί δίνει, μέσω της Βουλής, μια λύση σε μια ενδεχόμενη διαφωνία μεταξύ διοίκησης και εργαζομένων. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Τελικά, η Βουλή είναι το ανώτατο όργανο το οποίο πρέπει να αποφανθεί για το πού θα πάνε τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και αυτό ακριβώς κάνουμε. Θα ήθελα να κάνω μια τελευταία παρατήρηση, κύριε Πρόεδρε. Έχω μια μικρή ένσταση μόνο στο νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ. Αυτή αφορά στο άρθρο 4 και στην παράγραφο 11, δηλαδή στο γεγονός ότι επιβάλλουμε ένα πλαφόν, ένα ανώτατο όριο στους μισθούς των προέδρων και των διευθυνόντων συμβούλων των Δ.Ε.Κ.Ο. που φτάνει στο ύψος του μισθού του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Εγώ θεωρώ ότι είναι μεγάλη πρόκληση για τις Δ.Ε.Κ.Ο. να προσελκύσουμε τους καλύτερους μάνατζερς, οι οποίοι θα διαχειριστούν επιχειρήσεις εξαιρετικά σημαντικές. Θα προσυπέγραφα –και δεν ξέρω αν υπάρχει δυνατότητα να συμπεριληφθεί με κάποιο τρόπο στο νόμο- την πρόταση και την σκέψη του κ. Γεωργιάδη να βρεθεί κάποιος τρόπος, κύριε Υπουργέ, να δοθεί ένα bonus παραγωγικότητας –κρατώντας την αμοιβή εκεί που είναι. Έτσι θα μπορούμε πραγματικά να κάνουμε πράξη την άποψή μας, δηλαδή ότι όλοι οι μάνατζερς, όλοι οι διευθύνοντες σύμβουλοι, οι πρόεδροι αυτών των μεγάλων επιχειρήσεων... ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Υπήρξε στον νόμο... ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μισό λεπτό, κύριε συνάδελφε! Σας παρακαλώ! Αυτό, λοιπόν, γίνεται για να μπορούν να αξιολογούνται βάσει της απόδοσής τους, να κρίνονται συνέχεια και εφόσον επιτυγχάνουν τους στόχους τους οποίους έχουν θέσει, να αμείβονται και με υψηλότερες απολαβές από αυτές που καθορίζει ο νόμος. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε συνάδελφε. Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Καλλιώρας. ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Αγαπητοί συνάδελφοι, η Νέα Δημοκρατία τολμά και προχωρά μπροστά με δομικές μεταρρυθμίσεις. Προχωρά στο να δημιουργήσει μια νέα εποχή. Οι πολίτες απαιτούν. Ζητούν αλλαγές. Ζητούν τομές. Η Νέα Δημοκρατία τολμά και τις μεταρρυθμίσεις. Tα μάτια της τα έχει στραμμένα στην περιφέρεια και, επίσης, κόντρα στους βολεμένους. Αυτό είναι το νόημα του νομοσχεδίου. Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ έχει πολλών ειδών ανακολουθίες, με πρώτη και καλύτερη την ανακολουθία που υπάρχει σε χρονική έννοια. Θα επικαλεστώ τον κ. Παπαντωνίου και την ομιλία που ακούσαμε από τον κύριο Υπουργό πριν από λίγο. Ο κ. Παπαντωνίου και το κόμμα του άλλα έλεγαν το 1998 και άλλα τώρα στη Βουλή. Ακούμε έκαστο από τους Βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο κ. Παπαντωνίου, λοιπόν, έλεγε –παραφράζω τα λόγια του- τα εξής: «Χωρίς την αλλαγή εργασιακών σχέσεων και μ’ αυτούς τους απαρχαιωμένους κανονισμούς εργασίας, οι Δ.Ε.Κ.Ο. είναι καταδικασμένες να αφανιστούν». Αυτά τα ξέχασαν και έρχονται όλοι τους στην Αίθουσα, λέγοντας παρόμοια πράγματα, δηλαδή ότι αυτά που λέγαμε το 1998 δεν τα λέμε το 2005. Αυτή είναι η πρώτη ανακολουθία. Η δεύτερη ανακολουθία έγκειται στο ότι είναι σαν να υπάρχουν δύο Αρχηγοί στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Από τη μια ο κ. Παπανδρέου, ο επίσημος Αρχηγός, και από την άλλη ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος προσπαθεί να μαζέψει τους «ατάκτους». Συγγνώμη για τη φράση μου. Ο μεν πρώτος, με επικεφαλίδα, ζητεί αλλαγές μεν, με διάλογο δε, ενώ ο κ. Βενιζέλος δεν θέλει ούτε αλλαγές ούτε διάλογο. Αυτό το ακούσαμε. Καταγράφηκε σ’ αυτήν την Αίθουσα, αλλά κυρίως στην επιτροπή. Έτσι, έχουμε δύο πολιτικές γραμμές στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Αυτό όχι μόνο καθιστά το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης διπρόσωπο, αλλά δεν μπορούμε και εμείς οι υπόλοιποι να καταλάβουμε σε ποια γραμμή από τις δύο θα πρέπει να απαντήσουμε. Βεβαίως -ευτυχώς για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- αυτές οι δύο ανακολουθίες, όσον αφορά το χρόνο και όσον αφορά την εσωκομματική αντιπολίτευση, καλύπτονται. Ευτυχώς που υπάρχουν κυρίως τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που δίνουν γραμμή στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Αυτές τις μέρες έχω ταρακουνηθεί πολιτικά, κύριε Πρόεδρε, επειδή υπάρχουν συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που τολμούν κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων των Επιτροπών να ανοίγουν εφημερίδες και να διαβάζουν αποσπάσματα από τις εφημερίδες. Τρεις φορές μου έχει συμβεί. Αυτό είναι συγκλονιστικό στοιχείο! Έφθασε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ένα κόμμα εξουσίας, να έρχεται και να αραδιάζει, με πρώην Υπουργούς, γραμμές που παίρνουν από δημοσιογράφους εφημερίδων! Μάρτυς τα Πρακτικά. Πού καταντήσαμε! Έτσι, φυσικό ήταν πού θα καταντούσαν οι Δ.Ε.Κ.Ο. όλα αυτά τα χρόνια! Και επειδή αναφέρθηκε ο Ο.Σ.Ε. τρεις-τέσσερις φορές, θα πω κι εγώ την ιστορία του Ο.Σ.Ε.. Τα ελλείμματα του Ο.Σ.Ε., κύριε Πρόεδρε, είναι 4.000.000.000, που σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε σαράντα χιλιάδες εργατικές κατοικίες των 100.000 ευρώ η μία ή να δίναμε 5.000 ευρώ σε οκτακόσιες χιλιάδες συνταξιούχους, κάτι που δεν το κάναμε. Επίσης, άκουσα τον εισηγητή της Μειοψηφίας να λέει ότι το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί ιδιόμορφο βαλκανικό κράμα ενός αυταρχικού πελατειακού κρατισμού. Δεν μας λέει, όμως, για την ταμπακιέρα, δηλαδή ότι αυτό το κράμα έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα. Γιατί δεν μιλάτε για την ταμπακιέρα; Δεν είναι 350.000.000 ευρώ τα ελλείμματα για φέτος και του χρόνου 650.000.000 ευρώ, αν δεν προχωρήσουμε σ’ αυτό που κάνουμε σήμερα, στη νέα δομή, στη νέα πνοή για τις Δ.Ε.Κ.Ο.; Ακούγονται, επίσης και άλλα πολλά. Μιλούν για άρση της μονιμότητας –οι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυρίως- και το φέρνουν ως κάτι πρωτάκουστο. Όμως, μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση που ο λαός σ’ όλες στις ποιοτικές έρευνες σε ποσοστό πάνω από 70% ζητεί την άρση της μονιμότητας. Δηλαδή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξανά κοιτάζει την πλάτη του ελληνικού λαού, ο οποίος έχει φύγει μπροστά από τα κόμματα. Από κει και πέρα θα πω και δύο πιο συγκεκριμένα παραδείγματα. Γιατί, κύριοι του ΠΑΣΟΚ -δεν άκουσα κανέναν από εσάς, εάν έβαζα το ερώτημα και απαντούσα ευθέως μόνος μου- όταν το 2004 ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα είναι κάτω από 20.000 ευρώ, στο δημόσιο είναι κοντά στις 30.000 ευρώ και σε ορισμένες Δ.Ε.Κ.Ο. -για παράδειγμα στα «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ», με δύο χιλιάδες εξακόσιους υπαλλήλους- είναι κοντά στις 70.000 ευρώ; Θέλετε να σας πω και για τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς; Είναι 65.000 ευρώ με περιπτώσεις έως 150.000-160.000 ευρώ. Αυτές δεν είναι κοινωνικές αδικίες; Δεν υπάρχουν «ρετιρέ», «ουρανοξύστες» μάλιστα εργαζομένων; Σε βάρος ποιων; Για ποια κοινωνική δικαιοσύνη συζητάτε; (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Η Νέα Δημοκρατία δεν θα σας κάνει τη χάρη. Θα κοιτάξει τους πολίτες, την Ελλάδα και θα κοιτάξει μπροστά. Εμείς θέλουμε να υπάρχουν βολεμένοι Έλληνες και όχι βολεμένοι στις Δ.Ε.Κ.Ο.! Ευχαριστώ πάρα πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ο συνάδελφος κ. Κοντογιάννης έχει το λόγο. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, το ζητούμενο για πολλές κυβερνήσεις ήταν πώς θα καταφέρουν να βάλουν τέλος στα τεράστια προβλήματα που δημιούργησαν και εξακολουθούν να δημιουργούν στην οικονομία μας οι Δ.Ε.Κ.Ο.. Υποτίθεται ότι είναι εταιρείες κοινής ωφέλειας, οι οποίες, όμως, λόγω της κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς, αλλά και επειδή οι προηγούμενες κυβερνήσεις τις είδαν ως προέκταση των κομματικών τους γραφείων, για την τακτοποίηση των οπαδών και φίλων τους, κατάντησαν πληγή και τροχοπέδη για την εθνική οικονομία. Η αναφορά στο παρελθόν δεν είναι προσπάθεια μετάθεσης ευθυνών. Δυστυχώς, είναι η σκληρή πραγματικότητα. Και δεν ωφελεί να κλείνουμε τα μάτια σ’ αυτήν. Όχι γιατί έτσι βολεύει εμάς, που σήμερα κυβερνούμε, αλλά γιατί η υπενθύμιση λαθών αποτρέπει την επανάληψή τους. Επιτέλους, ο λαός δικαιούται να ξέρει την αλήθεια. Δικαιούται να γνωρίζει ποιοι και για ποιους λόγους έφεραν τις Δ.Ε.Κ.Ο. στη σημερινή κατάσταση. Δικαιούται να γνωρίζει, για να μπορεί να στηρίζει ή να αντιτάσσεται σε μέτρα και μεταρρυθμίσεις, όπως αυτή που συζητούμε σήμερα εδώ. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι ο λαός επικροτεί τις πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης για αλλαγές στις Δ.Ε.Κ.Ο. σε ποσοστό 61%, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της VPRC, που έγινε για λογαριασμό του ΣΚΑΙ. Κύριε Πρόεδρε, ο λαός μας εμπιστεύθηκε, για να κάνουμε ριζικές μεταρρυθμίσεις και να πατάξουμε τη διαφθορά. Υποσχεθήκαμε στους Έλληνες την εξυγίανση του ευρύτερου δημόσιου τομέα και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, που εποπτεύονται απ’ αυτόν. Αυτό ακριβώς θα επιτύχουμε με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Η κακοδιαχείριση και ο κομματισμός στη λειτουργία των Δ.Ε.Κ.Ο. είχαν αποτέλεσμα την υπερχρέωσή τους και τους αλλεπάλληλους δανεισμούς. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Ακούστηκαν στη συνεδρίαση, αλλά καλό είναι να τους εμπεδώσουμε. Η μέση δαπάνη για έξοδα προσωπικού στις εισηγμένες Δ.Ε.Κ.Ο. ανέρχεται περίπου σε 45.654 ευρώ κατ’ άτομο, ενώ η αντίστοιχη δαπάνη στον ιδιωτικό τομέα είναι 23.326 ευρώ. Αντίστοιχα, για το στενό δημόσιο τομέα είναι 30.573 ευρώ. Δηλαδή η δαπάνη για τα έξοδα προσωπικού στις Δ.Ε.Κ.Ο. είναι περίπου κατά 93% υψηλότερη από το μέσο όρο των αμοιβών στην ιδιωτική οικονομία. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις πιο προκλητικές για τον απλό λαό, όπως αυτές που ανεφέρθησαν προηγουμένως για τα «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ», που η μέση δαπάνη φθάνει τα 64.387 ευρώ, στον Ο.Λ.Π. τα 61.366 ευρώ και στον Η.Σ.Α.Π. τα 57.419 ευρώ. Και όλα αυτά όταν τα χρέη των ΕΛ.ΠΕ. ανέρχονται σε 265,35 εκατομμύρια ευρώ, του Ο.Λ.Π. σε 14,62 εκατομμύρια ευρώ και του Η.Σ.Α.Π. σε 72,40 εκατομμύρια ευρώ. Χαρακτηριστικό βέβαια παράδειγμα κακοδιαχείρισης -ακούστηκε, θα το ξαναπούμε, θα ξανακουστεί- και αύριο είναι ο Ο.Σ.Ε. για τον οποίο το 2003 τα έσοδά του ήταν μόλις 165.000.000 ευρώ, ποσό που δεν αρκούσε ούτε για την πληρωμή των υπαλλήλων του, που ήταν 294.000.000 ευρώ. Όλα αυτά βέβαια τα χρέη τα φορτώνεται στην πλάτη του ελληνικός λαός, ο Έλληνας φορολογούμενος. Επιβαρύνονται σήμερα οι Έλληνες πολίτες 12.000.000.000 ευρώ από τα χρέη των Δ.Ε.Κ.Ο.. Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται να θέσει ένα ξεκάθαρο πλαίσιο δράσης των Δ.Ε.Κ.Ο., έτσι ώστε να επιτελούν κοινωνικό έργο, να εξυπηρετούν τους πολίτες και να είναι ανταγωνιστικές στο διεθνές επιχειρηματικό προϊόν περιβάλλον. Με το παρόν νομοσχέδιο εισάγονται οι αρχές της εταιρικής διακυβέρνησης και των διεθνών λογιστικών προτύπων σε όλες τις Δ.Ε.Κ.Ο.. Προάγεται η ανταγωνιστικότητα των Δ.Ε.Κ.Ο., αφού καθίσταται υποχρεωτική η κατάρτιση στρατηγικών και επιχειρηματικών σχεδίων, που υποβάλλονται στη Διυπουργική Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, που συνιστά το παρόν νομοσχέδιο. Ενισχύεται η εποπτεία των Δ.Ε.Κ.Ο. για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή των προγραμμάτων εξυγίανσης και λειτουργίας τους. Η Διυπουργική Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών λειτουργεί και ως επόπτης των Δ.Ε.Κ.Ο. επιβάλλοντας κυρώσεις σε περίπτωση παραβάσεων. Άλλωστε ο εσωτερικός έλεγχος των Δ.Ε.Κ.Ο. θα γίνεται από ανεξάρτητους ελεγκτές. Οι Δ.Ε.Κ.Ο. δεν αφήνονται χωρίς κρατικό έλεγχο και οικονομική εποπτεία. Οι κυρώσεις γίνονται πιο αυστηρές και συνίστανται, πρώτον, σε δέσμευση των εσόδων των ΔΕΚΟ από τον κρατικό προϋπολογισμό μέχρι 50%, δεύτερον σε μη χορήγηση της εγγύησης του ελληνικού δημοσίου και τρίτον σε παύση του διοικητικού συμβουλίου από τα καθήκοντά του. Προστατεύονται τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στις Δ.Ε.Κ.Ο., εξασφαλίζοντας όμως την ανταγωνιστικότητα και την ευρωστία των επιχειρήσεων. Και επειδή γίνεται πολύς λόγος για εργαζομένους δύο ταχυτήτων, καλό θα ήταν, όλοι όσοι υποστηρίζουν το συγκεκριμένο επιχείρημα, να θυμηθούν ποιοι κατέστησαν δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων ομήρους με τις περιβόητες συμβάσεις αποικιακού χαρακτήρα, τις συμβάσεις έργου. Σε πολλές Δ.Ε.Κ.Ο. προσλαμβάνονταν εργαζόμενοι με συμβάσεις, οι οποίες δεν προέβλεπαν ούτε δώρα Χριστουγέννων, ούτε δώρα Πάσχα, ούτε καν άδειες. Και να μιλήσουμε συγκεκριμένα. Μιλάμε για την Ε.Ρ.Τ. όπου εκεί είχαμε τεσσάρων ειδών συμβάσεις, τις συμβάσεις αορίστου χρόνου, τις ετήσιες συμβάσεις, τις συμβάσεις έργου και βέβαια τις ειδικές συμβάσεις στους «ημετέρους». Εμείς αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος, λέμε στο λαό την αλήθεια και προτείνουμε οι νεοπροσλαμβανόμενοι να συνάπτουν κατ’ αρχάς σύμβαση εξαρτημένης εργασίας για δοκιμαστική περίοδο επτά μηνών, με δυνατότητα να μετατραπεί στη συνέχεια σε σύμβαση αορίστου χρόνου χωρίς να παρακάμπτεται το Α.Σ.Ε.Π.. Όσον αφορά το περιβόητο άρθρο 14, νομίζω ότι ο χρόνος των τεσσάρων μηνών είναι ικανός για να υπάρξει συνεννόηση. Και άλλωστε είναι πράξη ανάγκης, είναι πράξη κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης. Έχει πολιτικό κόστος, κακά τα ψέματα, αλλά γι’ αυτό μας ψηφίζει ο ελληνικός λαός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και γι’ αυτό βρισκόμαστε εδώ για να αναλαμβάνουμε το πολιτικό κόστος. Όχι για να είμαστε πρόσκαιρα ευχάριστοι. Κύριε Πρόεδρε, το παρόν νομοσχέδιο επιφέρει μία από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Υποσχεθήκαμε στον ελληνικό λαό ένα καλύτερο μέλλον και ότι θα του το εξασφαλίσουμε αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, μαχόμενοι τα συνδικαλιστικά και κομματικά συμφέροντα που οδήγησαν τις Δ.Ε.Κ.Ο. στο σημερινό χάλι. Είναι γεγονός ότι οι Δ.Ε.Κ.Ο. στο ? του αιώνα που κυβέρνησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αποτέλεσαν το χωνευτήρι των κομματικών του υποχρεώσεων. Αυτό μπορεί να ικανοποίησε τους λίγους που βολεύθηκαν, αλλά αποτέλεσε πληγή ανοικτή για την ελληνική οικονομία, αφού τα αποτελέσματα της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης για εξυπηρέτηση των κομματικών αναγκών και των πελατειακών σχέσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα πληρώνει στο σύνολό του ο ελληνικός λαός. Και αν δεν είχε την τόλμη η παρούσα Κυβέρνηση να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο, φοβάμαι πολύ ότι τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής θα τα πλήρωναν και τα δισέγγονά μας. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Μαρκόπουλος. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν στις 8 Μαρτίου 2004 η Νέα Δημοκρατία έγινε Κυβέρνηση της χώρας με την εντολή και την προεκλογική δέσμευση της επανίδρυσης του κράτους, όπως είχαμε υποσχεθεί, πολλοί θεωρώ ότι είχαν μουδιάσει, σκεπτόμενοι ότι θα χάσουν τα προνόμιά τους, τη βόλεψή τους, τις προμήθειές τους, τις χαριστικές τους υπερωρίες, όλα εκείνα δηλαδή που αναπτύχθηκαν σε μία μικροκαπιταλιστική οικονομία με πολλά ολιγοπώλια και μονοπώλια. Όταν αργότερα ξεδιπλώθηκε ο ρεαλιστικός σχεδιασμός της ήπιας προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, θα έλεγα ότι πάρα πολλοί πίστεψαν πως αυτή η Κυβέρνηση ουσιαστικά παραδόθηκε σε μία κακώς εννοούμενη αδυναμία, να θίξει τις στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας. Η ήπια προσαρμογή, η δημοκρατική δηλαδή αντίληψη της εξομοίωσης με μια πραγματικά ευρωπαϊκή οικονομία, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ούτε ως αδυναμία, ούτε καν ως ανοχή, για όλα αυτά που επί χρόνια αποτελούσαν αίτιο μονομαχίας στα προεκλογικά μπαλκόνια και μετά οι κυβερνήσεις τα ξέχναγαν. Θεωρώ ότι το παρόν σχέδιο νόμου ικανοποιεί δύο στόχους. Το στόχο του ουσιαστικού ελέγχου της Κυβέρνησης στις Δ.Ε.Κ.Ο., ώστε να είναι πάντοτε ευθυγραμμισμένες με τον πυρήνα της οικονομικής πολιτικής της χώρας και να βαδίζουν σε παράλληλη γραμμή ανάπτυξης και δεύτερον το στόχο της οριοθέτησης των εργασιακών σχέσεων υπό την ομπρέλα του κράτους, που έτσι και αλλιώς χρηματοδοτεί για επενδυτικά σχέδια ή ακόμα και εγγυάται για δανειακές ανάγκες των αντίστοιχων αυτών εταιρειών. Για την Αντιπολίτευση θα πω ότι το σχέδιο νόμου δεν έχει μόνο ένα άρθρο, το άρθρο 14 στο οποίο εμμένετε με λαϊκίστικη μονομανία, αλλά εισάγει και άλλες καινοτόμες ρυθμίσεις και όρους, ώστε ο κοινωνικός ρόλος των Δ.Ε.Κ.Ο. να αποκτήσει ουσιαστικό έλεγχο του κράτους και λογοδοσία. Θεωρώ π.χ. σημαντικό την εισαγωγή των αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης και των διεθνών λογιστικών προτύπων, διότι ουσιαστικά εξαφανίζει την καχυποψία του πολίτη, του Έλληνα ή του ξένου επενδυτή και απομακρύνει τους αετονύχηδες προμηθευτές, που μέχρι τώρα συντηρούσαν συνθήκες διαπλοκής. Θεωρώ ιδιαιτέρως σημαντικό την καθιέρωση του εσωτερικού ελέγχου στις Δ.Ε.Κ.Ο. από ανεξάρτητους εσωτερικούς ελεγκτές, που δεν θα έχουν υπαλληλική σχέση ή εξαρτημένη εργασία. Αυτός ο έλεγχος είναι ίσως ο μόνος τρόπος να αποκτήσουμε διοίκηση με αποδοτικότητα. Είναι ο μόνος τρόπος, είναι το μόνο φάρμακο στην αδυναμία της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας να ασκήσει σκληρή γραμμή και να συγκρουστεί με τα διακομματικά κεκτημένα, αυτά τα κεκτημένα που αποτελούν σήμερα τα βαρίδια της Ελλάδος, είναι ο μαγνήτης που μας έλκει προς το παρελθόν. Τα κεκτημένα είναι αυτά που σήμερα έχουν ενώσει αντίπαλες συνδικαλιστικές οργανώσεις του παρελθόντος, που κάποτε «παίζανε» πριν από δεκαπέντε και είκοσι χρόνια ξύλο στην Ομόνοια και το θυμόμαστε όλοι και σήμερα συμφωνούμε σε μια ενιαία στάση, τη στάση της συντεχνίας των βολεμένων, αυτών που ζουν καλύτερα από χιλιάδες άλλους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, αυτών που δεν νοιάζονται για τη γειτονιά τους αλλά για το σπίτι τους, αυτούς που δεν βλέπουν το δάσος, αλλά βλέπουν μόνο το δένδρο, αυτούς που ο ιδρυτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ονόμασε ρετιρέ και αυτοί που τον αντικατέστησαν τα ενίσχυσαν τα ρετιρέ, τα μεγάλωσαν και τα χρωμάτισαν κομματικά. Στην Ελλάδα του σήμερα, θεωρώ ότι ο χάρτης των υποχρεώσεων των Δ.Ε.Κ.Ο. προς τους καταναλωτές είναι μία σημαντική καινοτομία, γιατί σε αυτήν την πατρίδα, τη μικρή χώρα, όπου ο ανταγωνισμός δεν είχε τουλάχιστον μέχρι πρότινος θεσμοθετηθεί νομικά, άρα οι Δ.Ε.Κ.Ο. ήταν και παραμένουν ενδεχομένως για αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς αντίπαλο, η εξυπηρέτηση του πολίτη ακολουθούσε τους κανόνες της αδιαφορίας και της έλλειψης λογοδοσίας. Ποιότητα ζωής δεν είναι μόνο η συσσώρευση πλούτου. Ποιότητα ζωής είναι και ο σεβασμός του πολίτη και η εξυπηρέτησή του. Τα παραπάνω τα ανέφερα διότι θα ήθελα να υποδηλώσω με αυτόν τον τρόπο, ότι η οικονομετρική καμιά φορά ανάγνωση των νομοσχεδίων, τα οποία αναλύουμε σε αυτήν την Αίθουσα, δεν είναι πάντοτε η σωστή. Αδικούνται σχέδια νόμου, επειδή μονομαχούμε μόνο για τα οικονομικά ζητήματα. Ζητήματα άλλα, όπως αυτά που ανέφερα, δεν απετέλεσαν ούτε καν αντικείμενο κριτικής των λεγόμενων κοινωνικών εταίρων είτε είναι ο Σ.Ε.Β. είτε είναι η Γ.Σ.Ε.Ε. για να πάρω τα δύο άκρα του κοινωνικού νήματος. Διότι παραδείγματος χάριν, η Γ.Σ.Ε.Ε. παρήγε όλα αυτά τα χρόνια προέδρους που στόλιζαν ψηφοδέλτια του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δικαίως για τις υπηρεσίες τους, όμως δεν την είδα ποτέ να θίγει τα κακώς κείμενα στις Δ.Ε.Κ.Ο., δεν την είδα ποτέ να πολεμά λεόντιες συμφωνίες και προμήθειες, παρά το γεγονός ότι συμμετείχε με μέλος η Γ.Σ.Ε.Ε. σε διοικητικά συμβούλια μεγάλων Δ.Ε.Κ.Ο., όπως παραδείγματος χάριν είναι ο Ο.Τ.Ε.. Ούτε σήμερα συγκινείται απ’ αυτόν τον τρύπιο κουβά του εθνικού προϋπολογισμού. Η άρση του βολέματος των νεοεισερχομένων, η δοκιμαστική περίοδος, η ουσιαστική άρση της μονιμότητας είναι μία θέση για απόδοση και αποδοτικότητα. Και θα συμφωνήσω κι εγώ με την πρόταση του κ. Γεωργιάδη για τις διοικήσεις των Δ.Ε.Κ.Ο., ότι πρέπει να έχουν εκείνο το bonus της καλής απόδοσης. Διότι εμείς μεν νομοθετούμε σ’ αυτήν την Αίθουσα, έχουμε ανάγκη, όμως, από εργάτες της διοίκησης, που θα αποδίδουν. Τέλος, κύριοι συνάδελφοι, οφείλω να πω ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν εκτονώνει τα τεράστια χρέη του προϋπολογισμού σε φορομπηχτική πολιτική, που έκαναν άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν και το πλήρωσαν. Θέλω επίσης να πω ότι εσείς και ο φιλικός σας Τύπος –και απευθύνομαι κυρίως στην Αξιωματική Αντιπολίτευση- είχατε κρεμάσει τις ελπίδες σας στις κρίσεις του κ. Αλμούνια σχετικά με την τιμωρία της ευρωπαϊκής κυβέρνησης για τη λάθος οικονομική πολιτική. Οφείλω όμως να σας πω ότι μετά από την πρώτη συνεδρίαση του ECOFIN την περασμένη Τρίτη ουσιαστικά απεδέχθη τους όρους της ήπιας προσαρμογής. Μπορείτε να ξεκρεμάσετε τώρα απ’ τα γραφεία σας τον κ. Αλμούνια και να δείτε πραγματικά τι σημαίνει ήπια προσαρμογή οικονομικής πολιτική, να δείτε τι κάνουν οι άλλες πιο ισχυρές χώρες από εμάς, όπως η κυβέρνηση της Γερμανίας, που είναι η κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού και να συμβουλευτείτε τους συμμάχους σας, τη σοσιαλιστική ομάδα, τους σοσιαλδημοκράτες. Όταν τους συναντήσετε, να τους ρωτήσετε τι κάνουν και να δείτε τι σημαίνει ήπια προσαρμογή οικονομίας και ουσιαστική πρόοδος. Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Το λόγο έχει ο κ. Θεοχάρης Τσιόκας. ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Αν ξεκινήσω από το τι σημαίνει ήπια προσαρμογή με όλες αυτές τις οικονομικές επιπτώσεις και την οικονομική επιτήρηση της Ελλάδας, δεν θα έχω τελειωμό. Επειδή, όμως, θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό το νομοσχέδιο αυτό με την έννοια ότι σηματοδοτεί μία κίνηση προς τα πίσω της ελληνικής οικονομίας, θα ήθελα να επαναφέρω τη συζήτηση στο περιεχόμενό της. Τι συζητάμε σήμερα; Και τι θα έπρεπε να συζητάμε; Αυτό είναι το σημαντικό ερώτημα. Συζητάμε για τους οργανισμούς κοινής ωφελείας, τη δυνατότητα βιωσιμότητάς τους με στόχο την παροχή των καλύτερων δυνατών υπηρεσιών στον πολίτη και στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας. Και όλα αυτά θα έπρεπε κανονικά να τα συζητάμε κάτω από το πρίσμα, που διαμορφώνει το νέο περιβάλλον με την ανταποδοτικότητα, την ποιότητα που πρέπει να παρέχουν, το κόστος παροχής υπηρεσιών και βέβαια με βασικό κριτήριο ότι η παροχή υπηρεσιών πρέπει να απευθύνεται στο σύνολο των πολιτών. Οι οργανισμοί κοινής ωφέλειας είναι καθολικές υπηρεσίες κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αντί, λοιπόν, να συζητάμε όλα αυτά κι αντί να αποτιμάμε την επίπτωση που έχουν όλες αυτές οι πρωτοβουλίες στο σχεδιασμό της ανάπτυξης και της εθνικής οικονομίας, άναυδοι όλοι οι πολίτες βλέπουν να κλιμακώνεται σταθερά, εδώ και είκοσι μήνες, με ενορχηστρωτή την Κυβέρνηση, μία βίαιη επίθεση των λίγων και ισχυρών σε βάρος των πολλών, σε βάρος της κοινωνικής συνοχής, των δυνάμεων της εργασίας, της ελληνικής περιφέρειας και του υγιούς ανταγωνισμού, μία επίθεση η οποία στο ταμείο της αφήνει τη διεύρυνση της Ελλάδας των κοινωνικών ανισοτήτων. Πώς αλλιώς αντικειμενικά μπορεί να κρίνει κάποιος αυτό το σχέδιο νόμου που δήθεν ασχολείται με τις Δ.Ε.Κ.Ο., ενώ στην πράξη δεν ασχολείται με κανένα από τα θέματα που έχω θίξει; Μέσα από την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων θέλει να παραδώσει ένα τμήμα απαξιωμένο, κομματικό λάφυρο στη γαλάζια γενιά κι ένα άλλο κομμάτι, φιλέτο, προνομιούχο σε διάφορες οικονομικές διευθετήσεις. Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος του νομοσχεδίου. Γι’ αυτό και στο σχέδιο νόμου δεν γίνεται καμιά ειδική αναφορά για την ειδική αποτίμηση του ρόλου της κάθε ΔΕΚΟ με βάση και την κερδοφορία και την κοινωνική παροχή. Δεν μπαίνει καν στον κόπο η Κυβέρνηση να κάνει αυτό που κάνουν όλοι οι σώφρονες ανεξαρτήτως παρατάξεων, να κάνει δηλαδή τη διάκριση και χωριστή αποτύπωση για κάθε ΔΕΚΟ της κερδοφορίας και του κοινωνικού κόστους ή του κοινωνικού ισολογισμού. Αυτό όμως δεν συμβαίνει εδώ και είκοσι μήνες, όπου έχουμε τις αλλαγές των διοικήσεων σε όλες τις Δ.Ε.Κ.Ο.; Δεν έχουμε μείωση στην ουσία της προσπάθειας εξυγίανσής τους; Αν δεν ήταν η Ρουμανία, για την οποία κατηγορείτο ο Ο.Τ.Ε. που έκανε τις επενδύσεις, σήμερα θα ήταν μέσα. Στον ΟΠΑΠ έχουμε μείωση της κερδοφορίας κατά 19%. Στα ΕΛ.ΤΑ. έχουμε μείωση της κερδοφορίας, στους είκοσι μήνες, κατά 14%. Στη Δ.Ε.Η. έχουμε μείωση της κερδοφορίας κατά 43%. Όλα αυτά στους είκοσι μήνες. Οι εργαζόμενοι φταίνε γι’ αυτό ή οι διοικήσεις ή η πολιτική της Κυβέρνησης; Δεν θέλει η Νέα Δημοκρατία να συζητήσουμε για τη χρησιμότητα, το ρόλο και την ανταγωνιστικότητα για την κάθε μια απ’ αυτές. Δεν την ενδιαφέρουν οι κοινωνικές επιπτώσεις. Γυρίζει την Ελλάδα πίσω, γυρίζει το ρολόι της Ελλάδας πίσω. Πιστεύει η Νέα Δημοκρατία ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα της οικονομίας και των Δ.Ε.Κ.Ο., είναι πρόβλημα αποδοχών των εργαζομένων, είναι πρόβλημα εργασιακών σχέσεων. Πιστεύει ότι το εργασιακό καθεστώς της Κίνας, της Ινδίας και άλλων τριτοκοσμικών οικονομιών θα είναι το πρότυπο της ανάπτυξης της χώρας μας! Θα είναι το πρότυπο της αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα. Δηλαδή η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα του δημόσιου τομέα περνάει μέσα από τη μείωση της ζήτησης, μέσα από την ενοχοποίηση και απαξίωση των δυνάμεων της εργασίας, μέσα από την ανασφάλεια και την κομματική κατάληψη. Αφού όμως δεν ξέρει, γιατί δεν ρωτά να μάθει ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους σε καμία χώρα, πέρα από τα πρόσκαιρα οικονομικά αποτελέσματα, δεν έφερε ανάπτυξη; Ακόμα και στον πιο δύσπιστο αποκαλύπτεται ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς στη Νέα Δημοκρατία για την παροχή φθηνών ποιοτικών υπηρεσιών σ’ όλους τους πολίτες. Εμφανίζουν ως κορυφή του παγόβουνου τις εργασιακές σχέσεις στις Δ.Ε.Κ.Ο., για να ευτελίσουν τις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα. Όταν καταργείς τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις συλλογικές συμβάσεις, δεν ανοίγεις το δρόμο για την κατάργηση και των συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα; Τι θέλουμε, λοιπόν; Σύγκλιση με ποιους; Ας μας το πει η Νέα Δημοκρατία. Με την Κίνα και με την Ινδία; Η επίθεση, λοιπόν, της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι μια καινούργια επίθεση. Κλιμακώνεται εδώ και καιρό. Μείωση του κόστους υπερεργασίας, μείωση του κόστους υπερωριών, αλλαγή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, απελευθέρωση του ωραρίου, απελευθέρωση των απολύσεων, άνοιγμα του ασφαλιστικού με άνισους όρους. Και τώρα ολοκληρώνεται με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με το διαχωρισμό των εργαζομένων σε παλιούς και νέους, με προσλήψεις με συνεντεύξεις. Και με ποια κριτήρια όλα αυτά; Μιλάμε για ζημιογόνες Δ.Ε.Κ.Ο.. Γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν θέλει να προσδιορίσει τον όρο «ζημιογόνες»; Όλες οι Δ.Ε.Κ.Ο. είναι ίδιες; Πόσο κερδοφόρος θα είναι ο Ο.Σ.Ε., αν στην Ελλάδα αφήσουμε να κυκλοφορεί μόνο η γραμμή Θεσσαλονίκη-Αθήνα; Θεσσαλονίκη-Αλεξανδρούπολη δεν πρέπει να πάει; Θεσσαλονίκη-Κοζάνη δεν πρέπει να πάει; Γιατί φταίνε, λοιπόν, οι εργαζόμενοι στα ΕΛ.ΤΑ. ή στη Δ.Ε.Η.; Δεν πρέπει οι Δ.Ε.Κ.Ο. να τελούν κοινωνικό έργο; Οι αστικές συγκοινωνίες δεν πρέπει να είναι φτηνές για τους εργαζόμενους; Αυτά λοιπόν, είναι ερωτήματα πάνω στα οποία η Νέα Δημοκρατία πρέπει να απαντήσει. Ενδιαφέρεται να εξυπηρετήσει η Νέα Δημοκρατία με τις πολιτικές της όλο τον ελληνικό χώρο με ασφάλεια και με τις ίδιες ευκαιρίες ή μόνο για τα «προνομιούχα» τμήματά τους για τα οποία ενδιαφέρονται οι ιδιώτες; Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν μπορεί να «παλέψει» την άλλη πολιτική, την οποία εμείς προτείνουμε. Γιατί πρέπει πρώτα να αποδεχθεί να «παλεύει» στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ώστε να διαμορφώνει συσχετισμούς δυνάμεων που, αντί να τριτοκοσμικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις, να διασφαλίζουν την ποιότητα των εγγυήσεων στις εργασιακές σχέσεις. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν κατανοεί τον όρο μεταρρύθμιση, γιατί δεν απαντά στο ερώτημα ποιος κερδίζει από τις μεταρρυθμίσεις. Με τις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας απορυθμίζονται τα πάντα και κερδίζουν οι λίγοι. Με τον άλλο δρόμο που προτείνουμε εμείς ωφελούνται οι πολλοί και ωφελείται ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. Είναι λοιπόν, η ώρα να μιλήσει η ελληνική κοινωνία και η κοινωνική πλειοψηφία για ένα άλλο σχέδιο ανάπτυξης, για ένα νέο ρόλο των Δ.Ε.Κ.Ο. που με ασφάλεια οι εργαζόμενοι, οι κοινωνικοί εταίροι θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη που εμείς προτείνουμε. Σας ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε πολύ, κύριε συνάδελφε. Ο συνάδελφος κ. Σγουρίδης έχει το λόγο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο για τις Δ.Ε.Κ.Ο. εξαγγέλθηκε από την Κυβέρνηση, με τυμπανοκρουσίες ως η μέγιστη μεταρρύθμιση, ότι είναι το νομοσχέδιο που θα εξυγιάνει τις δημόσιες επιχειρήσεις και τους οργανισμούς και ως μία μεγάλη καινοτομία. Τι επιδιώκεται με αυτό το θόρυβο; Κατά βάση εξυπηρετεί έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό -και εν’ όψει του προϋπολογισμού- για να κρύψει τα χάλια της οικονομίας. Ήδη ο κ. Αλογοσκούφης ψέλλισε κάτι λίγα από τη δημιουργική λογιστική στον προϋπολογισμό. Για να περάσετε ως μεγάλη αλλαγή το θέμα των Δ.Ε.Κ.Ο. επιστρατεύσατε τη δημόσια τηλεόραση, που ξέρει καλά τη δουλειά της, ως προπαγανδιστικό όργανο, αφού τη μετατρέψατε σε μία καινούργια Υ.ΕΝ.Ε.Δ.. Μόνο που αυτή η φαινομενική εξυγίανση, κύριοι συνάδελφοι, φορτώνεται στους εργαζόμενους. Δηλαδή, οι πλούσια αμειβόμενοι, αλλά τεμπέληδες, εργαζόμενοι χρέωσαν τις Δ.Ε.Κ.Ο. Πάνω εδώ στήσατε το επικοινωνιακό σας παιχνίδι. Δυστυχώς, όμως, για εσάς αδιάψευστος κριτής είναι η αγορά, η οποία πάντα ψύχραιμα αναλύει κάποια πράγματα και βλέπει τα δεδομένα κατάματα. Ξέρετε τι εισπράττει και τι σκέφτεται η αγορά από όλα αυτά; Θα σας το πω. Αν ο κύριος μέτοχος της Δ.Ε.Κ.Ο., που είναι το κράτος και η κυβέρνηση, χρειάζεται νόμο για να ελέγξει τις διοικήσεις που το ίδιο διορίζει, αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι χρειάζεται νόμο για να εισάγει έναν αποτελεσματικό μάνατζερ στις διοικήσεις, τότε το έλλειμμα της διακυβέρνησης είναι μεγάλο και η κατάσταση είναι επικίνδυνη. Διότι ούτε η αποτελεσματική διακυβέρνηση των Δ.Ε.Κ.Ο. ούτε ένας αποτελεσματικός μάναζτερ χρειάζεται νομοθέτηση. Αυτά λέει η αγορά και γελάει με τη δήθεν μεταρρύθμιση, την οποία εσείς αναγγείλατε. Κατά τη δική μου άποψη θα ήταν μία σοβαρή προσπάθεια για τις Δ.Ε.Κ.Ο. αν επαναπροσδιορίζατε τι θεωρείτε δημόσια προσφορά και παροχή. Το κριτήριο της παραμονής ή απόσυρσης του κράτους από τις αγορές δημοσίων αγαθών, κατά τη δική μου άποψη, πρέπει να είναι ένα: Η εξασφάλιση ανταγωνιστικών ιδιωτικών επενδύσεων που θα αντικαταστήσουν το δημόσιο, αλλά θα διατηρήσουν τη χώρα στην πρώτη γραμμή της ποιότητας παροχής υπηρεσιών. Δηλαδή, αν δεν υπήρχε η Δ.Ε.Η., θα επένδυε κανένας ιδιώτης, κύριοι συνάδελφοι, στην ενέργεια; Κανένας. Αν δεν υπήρχε η ΔΕΠΑ, θα επένδυε κανένας ιδιώτης για τα δευτερεύοντα και τριτεύοντα δίκτυα; Κανένας. Αν δεν υπήρχαν τα ΕΛΠΕ, υπάρχει περίπτωση να έρθει κάποιος ιδιώτης να επενδύσει στα βιοκαύσιμα; Όχι. Άρα, λοιπόν, οι δημόσιες επιχειρήσεις και οι οργανισμοί είναι αυτοί που δίνουν το έναυσμα για να έρθει και ο ιδιώτης να επενδύσει. Δημιουργούν το επενδυτικό κλίμα. Αν δεν υπήρχε η Δ.Ε.Η., θα πήγαινε ρεύμα στα απομακρυσμένα Πομακοχώρια; Δεν θα πήγαινε. Αν δεν υπήρχε ο Ο.Σ.Ε. να πηγαίνει τον ένα φαντάρο από την Ξάνθη στο Διδυμότειχο, αυτή η εταιρεία θα ήταν κερδοφόρα; Θα ήταν κερδοφόρα. Όπως σωστά είπε ο κατελθών του Βήματος συνάδελφος, αν κρατούσαμε μόνο τη γραμμή Θεσσαλονίκη – Αθήνα σαφώς ο Ο.Σ.Ε. θα ήταν κερδοφόρος. Όταν, όμως, πηγαίνει μέχρι το Διδυμότειχο και την Ορεστιάδα και δεν μπορεί να έχει επικοινωνία με άλλες χώρες –τώρα ανοίγουν οι γραμμές- δεν θα είναι ζημιογόνος; ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Όπως γίνεται με τα πλοία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Κύριοι συνάδελφοι, επανέρχομαι στο νομοσχέδιο. Κατ’ αρχάς ένα θετικό στοιχείο έχει το νομοσχέδιο. Ένα μόνο. Ότι εναρμονίζει με τον Κοινοτικό Κανονισμό 1606/2002 το θέμα το οικονομικό. Βάζει, δηλαδή, τα διεθνή λογιστικά πρότυπα και καθιερώνει την υποχρέωση του λογιστικού διαχωρισμού της παροχής δημόσιας υπηρεσίας από τις ανοιχτές στον ανταγωνισμό δραστηριότητες. Αυτό είναι θετικό. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του νομοσχεδίου που είναι ουδέτερο ως αδιάφορο, γιατί επαναδιατυπώνει με το νομοσχέδιο κάποιες υποχρεώσεις των Δ.Ε.Κ.Ο., οι οποίες είτε υπάρχουν από προηγούμενους νόμους είτε σε εγκυκλίους, όπως τα στρατηγικά και επιχειρησιακά, οι περιορισμοί στις εγγυήσεις του δημοσίου, η τιμολογιακή πολιτική, η επενδυτική πολιτική. Αυτά ήδη υπάρχουν. Το θέμα ότι κάνετε την εποπτεία από μία Διυπουργική Επιτροπή, ενώ πρώτα ήταν αρμοδιότητα του Υπουργού, δεν λέει κάτι, δεν είναι κάτι καινούργιο. Δηλαδή, ο Υπουργός της κυβέρνησης, ο οποίος συμμετέχει στο Υπουργικό Συμβούλιο, δεν έχει λόγο; Το Υπουργικό Συμβούλιο δεν έχει λόγο και φτιάξατε τη Διυπουργική Επιτροπή; Δεν νομίζω ότι είναι κάτι το θετικό και το καινούργιο. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Έρχομαι τώρα στα αρνητικά του νομοσχεδίου, τα οποία είναι τραγικά. Πρώτον, τιμωρούνται οι Δ.Ε.Κ.Ο. για πράξεις και παραλείψεις των διοικήσεών τους. Σε μία Δ.Ε.Κ.Ο., λοιπόν, που έχει αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα και επιχορηγείται, σε αυτήν τη Δ.Ε.Κ.Ο. κατά βάση περικόπτονται οι επιχορηγήσεις. Φταίει, δηλαδή, η Δ.Ε.Κ.Ο. αν το διοικητικό συμβούλιο, το οποίο τοποθετήσατε –η οποιαδήποτε κυβέρνηση, εσείς- δεν πάει καλά; Δεν θα μπω στα άρθρα 13 και 14. Δεν έχω χρόνο. Μόνο ένα θα πω. Ποιο είναι το έγκλημα, το οποίο κάνετε; Προσπαθείτε να βάλετε σε αντιπαράθεση τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα με τους εργαζόμενους στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Είναι τεράστιο λάθος. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αγαπητοί συνάδελφοι, έχουν ανάγκη της προστασίας των συλλογικών συμβάσεων, οι οποίες δεν τηρούνται. Αν πάρετε τις συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα, είναι παρόμοιες με τις συμβάσεις, που υπάρχουν στο δημόσιο τομέα. Ίδιες. Ένας εργοδηγός σε τεχνική εταιρεία παίρνει κανονικά τα ίδια λεφτά μ’ έναν εργοδηγό ο οποίος δουλεύει στο δημόσιο, στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών. Δυστυχώς, όμως, στην πραγματικότητα δεν παίρνει τα ίδια λεφτά, διότι δεν τηρούνται οι συλλογικές συμβάσεις. Εκεί, λοιπόν, πρέπει να υπάρξει προστασία. Αυτό είναι το τεράστιο λάθος που κάνουμε διαχωρίζοντας τους εργαζόμενους. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Κλείνω μόνο με αυτό. Κατά βάση, βάζοντας πλαφόν στις αμοιβές του προέδρου ή του διευθύνοντος συμβούλου και με τη δυνατότητα της παύσης, τι κάνετε; Κάνετε να είναι ασύμφορη η τοποθέτηση οποιουδήποτε μάνατζερ από τον ιδιωτικό τομέα στις δημόσιες επιχειρήσεις. Αυτό θα οδηγήσει στο να έχετε στελέχη τύπου «Παλαιοκρασσά». Είχε δικαίωμα 1600 MW να επενδύσει η Δ.Ε.Η., ήταν 1.000.000.000 ευρώ, ατμομηχανή στην οικονομία. Και ο κ. Παλαιοκρασσάς σκάλιζε φακέλους, μπας και κάποιος έκλεψε κανέναν από τους ταινιόδρομους. ‘Ε, τέτοιους μάνατζερ θα βάλετε, που θα οδηγήσουν τη χώρα πίσω. Δυστυχώς, αποδεικνύεται άνθρακες το νομοσχέδιο αυτό για τις Δ.Ε.Κ.Ο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε. Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, έχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά της συνεδρίασης της Δευτέρας 21 Νοεμβρίου 2005 και ερωτάται το Σώμα αν τα επικυρώνει. ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Συνεπώς τα Πρακτικά της συνεδρίασης της Δευτέρας 21 Νοεμβρίου 2005 επικυρώθηκαν. Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση; ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 1.01΄ λύεται η συνεδρίαση για σήμερα ημέρα Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2005 και ώρα 10.30΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: νομοθετική εργασία, συνέχιση της συζήτησης επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί (Δ.Ε.Κ.Ο.)», σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί. 1-