ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ƒΓ' 
Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2001 
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΘΕΜΑΤΑ

Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών,
2. 'Αδεια απουσίας των Βουλευτών Γ. Αμπατζόγλου και Αγγελικής Λαϊου,
3. Ανακοινώνεται η τρομοκρατική επίθεση κατά του Βουλευτή της Νέας
Δημοκρατίας Β. Μιχαλολιάκου,
Β. ΚΟΙΝΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1. Κατάθεση αναφορών,
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών,
3. Συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων:
4. 'Ενσταση αντισυνταγματικότητας επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, συζήτηση και σχετική απόφαση από το Σώμα,
α) Προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, σχετικά με την επιβολή και την καταβολή των νομίμων προστίμων που επέβαλε το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας στο Καζίνο του Ρίο κλπ.,
β) Προς τον Υπουργό Γεωργίας: i) σχετικά με τις προθέσεις της
Κυβέρνησης να μειώσει τις καλλιεργούμενες εκτάσεις με ζαχαρότευτλα κλπ.,
ii) σχετικά με τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για συνέχιση της λειτουργίας και τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας "ΠΙΝΔΟΣ Α.Ε.",
Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1. Ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: "Κύρωση των 'Αρθρων Συνεταιρισμού του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για ανάπτυξη της Ειδικής Αγωγής",
2. Ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης: "Κύρωση του Κοινού Πρωτοκόλλου σχετικά με την εφαρμογή της Σύμβασης της Βιέννης και της Σύμβασης του Παρισιού περί αστικής ευθύνης σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος",
3. Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας: "Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας",
4. Κατάθεση σχεδίου νόμου:
Οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Ανάπτυξης κατέθεσαν σχέδιο νόμου: "Ελαφρύνσεις στη φορολογία κεφαλαίων και άλλες διατάξεις",
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Α. Επί της ανακοινώσεως για την τρομοκρατική επίθεση:
ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ Γ.,
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Α.,
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Ν,.
ΚΟΛΟΖΩΦ Ο.,
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Ρ.,
ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ Ν.,
Β. Επί των επικαίρων ερωτήσεων:
ΑΡΓΥΡΗΣ Ε.,
ΛΟΒΕΡΔΟΣ Α.,
ΠΑΤΑΚΗΣ Ι.,
ΤΖΙΟΛΑΣ Ε.,
ΦΑΡΜΑΚΗΣ Ν.,
ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ Φ.,
Γ. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας:
ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ Γ.,
ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Π.,
ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ Π.,
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Θ.,
ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ Ε.,
ΒΥΖΑΣ Β.,
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Ν.,
ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ Β.,
ΚΙΛΤΙΔΗΣ Κ.,
ΚΟΣΙΩΝΗΣ Θ.,
ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ Ν.,
ΛΙΑΣΚΟΣ Α.,
ΜΕΛΑΣ Π.,
ΝΑΣΙΩΚΑΣ Ε.,
ΠΑΠΑΔΕΛΛΗΣ Φ.,
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Γ.,
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Α.,
ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ Φ.,
ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ Ε.,
ΣΠΥΡΑΚΗ Χ.,
ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ Κ.,
ΣΠΥΡΟΥ Σ.,
ΤΣΙΠΛΑΚΗΣ Κ.,
ΧΩΜΑΤΑΣ Ι.,
Δ. Επί της ένστασης αντισυνταγματικότητας:
ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ Ν.,
ΛΟΒΕΡΔΟΣ Α.,
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Α.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Ζ' ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
Ι' ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΝΟΔΟΣ Α'
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ƒΓ'
Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2001
-------------------

Αθήνα, σήμερα στις 22 Ιανουαρίου 2001, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18.27', συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδρίασεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
αρχίζει η συνεδρίαση.
Παρακαλείται η κυρία Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το
Σώμα:
Ανακοινώνονται προς το Σώμα από τη Γραμματέα της Βουλής κ. Φωτεινή Γεννηματά, Βουλευτή Α' Αθηνών, τα ακόλουθα:
(Το κείμενο των ανακοινώσεων υπάρχει στο τεύχος των Πρακτικών της
Βουλής).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζετε όλες και όλοι τα χθεσινά γεγονότα, την εγκληματική επίθεση εναντίον του εκλεκτού συναδέλφου μας και Βουλευτή Πειραιά της Νέας Δημοκρατίας, κ. Βασίλη Μιχαλολιάκου.
Πιστεύω ότι εκφράζω τις σκέψεις και τα συναισθήματα ολοκλήρου του Σώματος, καταδικάζοντας αυτήν την ενέργεια που εντάσσεται σε μία σειρά τρομοκρατικών ενεργειών, που έχουν ως στόχο την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, την εθνική μας οικονομία και βεβαίως τη διεθνή θέση της χώρας μας, η οποία -όπως γνωρίζουμε όλοι- βάλλεται, είναι στόχος μίας συστηματικής δυσφημιστικής εκστρατείας από ξένα κέντρα.
Ο ελληνικός λαός πιστεύω ότι έχει συνειδητοποιήσει πλήρως ότι τα σχέδια και των εκτελεστών και αυτών που καθοδηγούν είτε φυσικά πρόσωπα είναι είτε ξένες υπηρεσίες είναι, έχουν ως στόχο τον ίδιο τον ελληνικό λαό, τη χώρα μας και τα εθνικά μας συμφέροντα.
Πιστεύω ότι η κοινή γνώμη, η ελληνική κοινωνία είναι αλληλέγγυος σε κάθε προσπάθεια και αυτό πρέπει να το λάβει υπόψη της η πολιτεία ώστε να εντείνει τις προσπάθειές της, ώστε το φαινόμενο της τρομοκρατίας να εκριζωθεί πλήρως και οι ένοχοι οποιασδήποτε μορφής, οποιουδήποτε επιπέδου, οποιασδήποτε προέλευσης να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη.

Ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας έχει το λόγο. ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κατ' αρχήν σας ευχαριστούμε που
ανταποκριθήκατε αμέσως στο αίτημά μας.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Κακλαμάνη, το είχα υπόψη μου και πάντοτε ενημερώνω το Σώμα για σημαντικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα. 
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Αυτό δεν μας στερεί, όμως, το δικαίωμα εμάς να
σας ευχαριστήσουμε.
Κατ' αρχήν εκφράζουμε τη χαρά μας, που ο συνάδελφός μας ευτυχώς γρήγορα θα είναι καλά και θα ξαναείναι κοντά μας. Ενώνουμε και τη δική μας φωνή στην καταδίκη της χθεσινής τρομοκρατικής ενέργειας. Θέλουμε να εκφράσουμε την ικανοποίησή μας, γιατί τόσο ο παρευρισκόμενος Υπουργός Δημόσιας Τάξης, όσο και ο Υπουργός Υγείας αμέσως παρευρέθησαν στο "ΤΖΑΝΕΙΟ" νοσοκομείο.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, πιστεύουμε ότι έχουν ωριμάσει πλέον οι συνθήκες, μετά από είκοσι έξι ολόκληρα χρόνια που παρατηρείται αυτό το τραγικό φαινόμενο της τρομοκρατίας και με ανθρώπινα μάλιστα θύματα, ευτυχώς όχι χθες, ώστε η χώρα να αποκτήσει ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο, αυστηρό, λειτουργικό και κυρίως αποδοτικό.
Πιστεύουμε ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες μέσα μας στην ιεράρχηση σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και πιστεύουμε ότι πρώτο στη σειρά πρέπει να είναι το δικαίωμα στη ζωή του οποιουδήποτε πολίτη. Με αυτό, λοιπόν, το σκεπτικό -ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης το γνωρίζει, εκπρόσωποι του κόμματός μας πριν από λίγες μέρες τον είχαν επισκεφθεί- η Νέα Δημοκρατία είναι έτοιμη, μαζί με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, μαζί με όλην την κοινωνία να συνεργαστεί με την Κυβέρνηση, περιμένοντας άμεσα την κατάθεση ενός νέου νομοθετικού πλαισίου, που θα προσπαθήσει, εάν όχι να ξεριζώσει, τουλάχιστον να περιορίσει δραστικά τα όσα φαινόμενα εσείς, κύριε Πρόεδρε, περιγράψατε και μάλιστα σε μια στιγμή -και εδώ θα συμφωνήσουμε μαζί σας- που οδεύουμε για το 2004 και τέτοιες ενέργειες θα δώσουν λαβή σε άσπονδους φίλους του τόπου μας να ρίξουν και πάλι το δηλητήριό τους.
Με αυτά, λοιπόν, τα λίγα λόγια ευχόμεθα στο συνάδελφό μας το Βασίλη Μιχαλολιάκο γρήγορα να ξαναείναι κοντά μας και περιμένουμε την άμεση, εάν θέλετε, ενεργοποίηση της Κυβέρνησης προς την κατεύθυνση που είπαμε. 
Ευχαριστούμε πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ έχει το λόγο.
ΡΟΒΕΡΤΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
και πάλι χθες το βράδυ έκαναν την εμφάνισή τους με τη δολοφονική απόπειρα ενάντια στο συνάδελφο Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Βασίλη Μιχαλολιάκο και μελών της οικογένειάς του τα σαπρόφυτα της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας, οι δειλοί και άνανδροι υπονομευτές της δημοκρατικής μας ομαλότητας, οι συνειδητοί υπονομευτές των εθνικών και λαϊκών μας συμφερόντων, οι δωσίλογοι μασκοφόροι της σύγχρονης δημοκρατίας μας.
Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, η κοινοβουλευτική μας ομάδα,
συμπαρίσταται στην οικογένεια του Βασίλη Μιχαλολιάκου και στον ίδιο και βέβαια με όλες της τις δυνάμεις ενώνει και τη δική της φωνή στη φωνή της αυτονόητης καταδίκης που από το σύνολο του ελληνικού λαού προσδιορίζει αυτές τις ενέργειες.
Πρέπει όλοι μας να συμβάλλουμε στο να απαλλαγεί η χώρα μας από τις δυνάμεις που επιχειρούν να σκιάσουν και να υπονομεύσουν την εικόνα της, όχι την πραγματικότητά της. Η δημοκρατία στον τόπο μας έχει στεριώσει, υπάρχει μία ευνομούμενη πολιτεία που κάποιοι επιχειρούν να αλλοιώσουν την εικόνα της, σε μια περίοδο βέβαια που και η εικόνα μίας δημοκρατίας είναι πολύ σημαντική.
Πιστεύουμε ότι το έργο της Πολιτείας είναι σημαντικό. Προσδοκούμε, προσμένουμε και είμαστε βέβαιοι ότι η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Βασίλη Μιχαλολιάκου θα είναι ο επίλογος μιας τραγωδίας που σημάδευσε τη μεταπολιτευτική δημοκρατία μας. Ελπίζουμε και είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι το τελευταίο χτύπημα. Το επόμενο χτύπημα πρέπει να το δώσει η ελληνική πολιτεία αποδιαρθρώνοντας τις δυνάμεις του σκότους, τις δυνάμεις που θέλουν να αλλοιώσουν την πραγματική δημοκρατική εικόνα της χώρας. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Ορέστης Κολοζώφ εκ μέρους του
Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας έχει το λόγο.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΟΛΟΖΩΦ: Κύριε Πρόεδρε, το κόμμα μας καταδικάζει την
δολοφονική επίθεση στο συνάδελφο Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Βασίλη Μιχαλολιάκο στον οποίο ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση. Θα θέλαμε όμως να επισημάνουμε το γεγονός ότι επί είκοσι έξι χρόνια αυτές οι δολοφονικές

επιθέσεις δεν βρίσκουν μια κάποια λύση από μέρους του ελληνικού κράτους. Δεν έχουμε πειστεί καθόλου ότι αυτή η οργάνωση είναι "φάντασμα" και δεν μπορεί να χτυπηθεί ούτε είμαστε πεπεισμένοι ότι για το χτύπημα αυτής της οργάνωσης πρέπει να παρθούν ιδιαίτερα μέτρα με νέους αντιτρομοκρατικούς νόμους, που το μόνο που θα κάνουν είναι να περιορίσουν ακόμα περισσότερο τα λαϊκά δικαιώματα. Οι νόμοι που υπάρχουν είναι επαρκείς.
Εκείνο το οποίο χρειάζεται είναι η ελληνική Κυβέρνηση με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να δουλέψει για τη σύλληψη και την καταδίκη αυτών των ανθρώπων. Πιστεύουμε, κύριε Υπουργέ, ότι θα πρέπει να αναζητήσετε μέσα στις γραμμές των διαφόρων υπηρεσιών τους ενόχους αυτών των συνεχών δολοφονικών ενεργειών και πράξεων σε βάρος πολιτών της χώρας μας και σε βάρος της ομαλότητας της χώρας μας.
Είμαστε σίγουροι σαν Κομμουνιστικό Κόμμα ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία αυτοτελής οργάνωση, που εδρεύει εδώ στην Ελλάδα, χωρίς να υπάρχουν δυνατότητες από την Αστυνομία και τις διωκτικές αρχές της χώρας μας να μπορέσουν να την εντοπίσουν και να τη διαλύσουν.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Αμπατζόγλου εκ μέρους του
Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για την εγκληματική ενέργεια σε βάρος του συναδέλφου κ.Μιχαλολιάκου. Εκφράζουμε την ανακούφισή μας για τη σωτηρία του κυρίου συναδέλφου και ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση και επάνοδο στη Βουλή.
Επιχειρείται για μια ακόμη φορά από σκοτεινούς κύκλους ο εγκλωβισμός και η ομηρία των δημοκρατικών εξελίξεων στη λογική της βίας και του αίματος. Τέτοια κτυπήματα στρέφονται κατά της πολιτικής ομαλότητας και

των δημοκρατικών εξελίξεων. Αναλογιζόμαστε ποιος αξιοποιεί τέτοιες καταστάσεις που δημιουργούνται, κατά πόσο όλα αυτά τα τρομοκρατικά κτυπήματα συνδέονται με τις συζητήσεις και τις πιέσεις που γίνονται σε βάρος της χώρας μας εν όψει διαφόρων εκκρεμών θεμάτων.
'Ενα είναι βέβαιο: Η δημοκρατία δεν μπορεί και δεν πρέπει να μπαίνει υπό την απειλή τρομοκρατικών ενεργειών.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης
κ. Χρυσοχοϊδης έχει το λόγο.
ΜΙΧΑΗΛ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ (Υπουργός Δημόσιας Τάξης): Θέλω και πάλι, κύριε Πρόεδρε, να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για τη χθεσινή δολοφονική επίθεση ενάντια στο συνάδελφό μας Βουλευτή κ. Βασίλη Μιχαλολιάκο και να ευχηθώ να είναι γρήγορα κοντά μας, μιας και είναι καλά στην υγεία του. 
Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, η τρομοκρατία είναι ένα καρκίνωμα
στο σώμα της δημοκρατίας, ένα κεφάλαιο εγκληματικής δράσης που ξεκίνησε να γράφεται εδώ και είκοσι πέντε χρόνια στη χώρα μας, όταν δηλαδή η μεταπολιτευτική δημοκρατία, η πρώτη σύγχρονη δημοκρατία που γνώρισε αυτός ο τόπος, έκανε τα πρώτα βήματα και ο δημοκρατικός κόσμος με νωπές ακόμα τις μνήμες της πολιτικής εκτροπής πάσχιζε να θωρακίσει και να διευρύνει τους θεσμούς.
Η τρομοκρατική δράση στη χώρα μας είναι μια ιστορία αίματος και καλλιέργειας τρόμου γι'αυτό και συναντά την καθολική αντίδραση και την καταδίκη του ελληνικού λαού. Το έχω πει και άλλοτε -το πιστεύω βαθιά αυτό- ότι η τρομοκρατία έχει υποστεί στη χώρα μας μια συντριπτική ηθικοπολιτική ήττα. Η δημοκρατία μας όμως θα βγει πράγματι κερδισμένη, όταν οι δράστες των τρομοκρατικών αυτών ενεργειών συλληφθούν και οδηγηθούν στη δικαιοσύνη για να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους και είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρουμε με όλες τις μεθοδικές προσπάθειες που καταβάλλουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ασφαλώς με τη συνεργασία της πολιτείας και της κοινωνίας αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο πρέπει να κλείσει για τη χώρα μας.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο συνάδελφός μας κ. Μιχαλολιάκος με τον οποίο επικοινώνησα το μεσημέρι είναι ακόμα στο νοσοκομείο. Πιστεύω και εγώ ότι σύντομα θα είναι σε θέση να συνεχίσει την άσκηση των καθηκόντων του.
Θα μεταφέρω τα αισθήματα ολοκλήρου του Σώματος για την πλήρη αποθεραπεία του, όπως και την αποθεραπεία και του αδερφού του και δύο ακόμη συγγενικών του προσώπων, τα οποία βρέθηκαν στο σημείο της απόπειρας και υπέστησαν ελαφρούς τραυματισμούς.
Εύχομαι, μαζί με όλους σας, ότι η συνεργασία -το τονίζω αυτό- της κοινωνίας, των πολιτών με τις αρμόδιες αρχές, με την πολιτεία για τη λήψη αποτελεσματικότερων μέτρων εάν κριθεί αναγκαίο -και εδώ βέβαια θα πρέπει να συζητηθούν ότι πρέπει να ληφθούν- θα οδηγήσουν σε αυτό το αποτέλεσμα που ολόκληρος ο ελληνικός λαός επιθυμεί: να εκριζωθεί η τρομοκρατία και να πάψει αυτή η εκμετάλλευση σε βάρος της χώρας μας των φαινομένων αυτών και των συγκεκριμένων εγκληματικών ενεργειών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των
ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Επίκαιρες ερωτήσεις πρώτου κύκλου:
Πρώτη είναι η με αριθμό 492/17-1-2001 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή
του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Ανδρέα Λοβέρδου προς τους Υπουργούς Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Ανάπτυξης, σχετικώς με την επιβολή και την καταβολή των νομίμων προστίμων που επέβαλε το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, στο καζίνο του Ρίο κλπ.
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Λοβέρδου έχει ως εξής:
"Το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας διαπίστωσε παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας στην επιχείρηση που εκμεταλλεύεται το καζίνο του Ρίο. Ενώ το σώμα εισηγείται τα προβλεπόμενα πρόστιμα, η Περιφερειακή Διευθύντρια της Επιθεώρησης Εργασίας Αχαϊας τα μειώνει συστηματικά ή δεν τα επιβάλλει καθόλου. Η Ομοσπονδία Επιχειρησιακών Σωματείων Ιδιοκτητών Καζίνο έχει υποβάλει αναφορά προς την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, διότι κατά παράβαση του νόμου, στην επιχείρηση "καζίνο του Ρίου" τοποθετήθηκε κύκλωμα παρακολούθησης στους χώρους εστίασης και ανάπαυσης του προσωπικού. Παράλληλα έχει εκδοθεί εισαγγελική παραγγελία προς την Διεύθυνση Καζίνων του Υπουργείου Ανάπτυξης για να εμφανίσει η τελευταία τα απαραίτητα έγγραφα για την εκδίκαση αγωγής που εκκρεμεί ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων. Επίσης έχουν υποβληθεί καταγγελίες για παράνομη φύλαξη όπλων σε όλα τα ιδιωτικά καζίνο της χώρας.
Το 1998 υπογράφηκε η υπ'αριθμ. πρωτ. 13534 κοινή υπουργική απόφαση
των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που καθορίζει τους όρους αμοιβής καθώς και τις συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων επιτραπέζιων παιγνιδιών. Η υπουργική αυτή απόφαση δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ώστε να αποκτήσει ισχύ. 
Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:
1. Εάν θα επιβληθούν τα νόμιμα πρόστιμα στην εταιρεία "THEROS INTERNATIONAL CAMING Inc" και αν η Διεύθυνση Καζίνων του Υπουργείου Ανάπτυξης σκοπεύει να συμμορφωθεί με την ανωτέρων εισαγγελική παραγγελία.
2. Εάν θα δημοσιευθεί η υπ'αριθμ. πρωτ.13534 κοινή υπουργική απόφαση, ώστε να αποκτήσει πλήρη ισχύ".
Για άλλη μια φορά θέλω να παρακαλέσω το Σώμα, τους συναδέλφους, να μην υποβάλλουν μη επίκαιρες ερωτήσεις και για πολλαπλά θέματα, για τα οποία ασφαλώς δεν επαρκεί ο χρόνος των δύο-τριών λεπτών για την ανάπτυξή τους και την ενημέρωση του Σώματος.
Ο Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Φαρμάκης έχει το
λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για την οικονομία του χρόνου θα απαντήσω κατ'ευθείαν στα ερωτήματα που θέτει με την επίκαιρη ερώτησή του ο συνάδελφος κ. Λοβέρδος.
Μέσα στο 2000, όπως μας πληροφορεί η κεντρική υπηρεσία του Σώματος
Επιθεώρησης Εργασίας επιβλήθηκαν τρία πρόστιμα για αντίστοιχες παραβάσεις στην επιχείρηση που εκμεταλλεύεται το καζίνο του Ρίο.
Με πρόταση του Τμήματος Επιθεώρησης Αχαϊας, η Περιφερειακή Διοίκηση επέβαλε πρόστιμο πεντακοσίων χιλιάδων δραχμών για τη μία παράβαση -είχε προταθεί πρόστιμο επτακοσίων χιλιάδων δραχμών- πρόστιμο ένα εκατομμύριο για δεύτερη παράβαση και μήνυση και πρόστιμο ενάμισι εκατομμύριο
για μια τρίτη παράβαση.
Θέλω να πω στον κύριο συνάδελφο ότι οι προτάσεις των τμημάτων
επιθεώρησης προς τις περιφερειακές διευθύνσεις μπορούν να γίνουν δεκτές, όπως υποβάλλονται ή μπορεί να αυξηθούν ή να μειωθούν. Ακολουθείται μία ομοιόμορφη τακτική, θα έλεγα, ως προς το είδος και το μέγεθος της παράβασης που έχει σχέση βεβαίως και με τις υποτροπές. Αυτό έγινε και στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ως προς το θέμα της εισαγγελικής παραγγελίας για την εμφάνιση
εγγράφων απαραίτητων, σε αγωγή εργαζομένων κατά της επιχείρησης αυτής, η Επιτροπή Καζίνων του Υπουργείου Ανάπτυξης διά του προέδρου της επιτίμου αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Παντελή Ανδρέου απάντησε στο σχετικό αίτημα και κοινοποίησε τα έγγραφά της προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.
Σε ό,τι αφορά την κοινή υπουργική απόφαση που καθόριζε τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στα ιδιωτικά καζίνο -η οποία είχε την υπογραφή του προηγούμενου Υπουργού Εργασίας κ. Παπαϊωάννου- δεν δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, γιατί εν τω μεταξύ το θέμα λύθηκε με επιχειρησιακές συμβάσεις, μεταξύ των εργαζομένων και των ιδιωτικών καζίνο και συνεπώς δεν έχει έννοια η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και η εφαρμογή αυτής της απόφασης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ(Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Λοβέρδος έχει το λόγο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ τον κύριο Υπουργό για την απάντησή του. Μένω απόλυτα ικανοποιημένος από το γεγονός ότι ο σχετικός φάκελος προς την εισαγγελία έχει διαβιβασθεί και σας λέω εν προκειμένω, κύριε Υπουργέ, ότι μπορεί να ήταν για εμένα αφορμή της κατάθεσης της ερώτησής μου το γεγονός των διαμαρτυριών που υπέβαλαν οι εργαζόμενοι στο καζίνο του Ρίο, όμως, η Πανελλήνια Ομοσπονδία των Επιχειρησιακών Σωματείων των Ιδιωτικών Καζίνο συμφωνεί απολύτως ότι υπάρχει μια αντίφαση. Από τη μια πλευρά οι συνθήκες εργασίας θυμίζουν καταστάσεις πρώιμου καπιταλισμού -και συμπαθάτε μου την έκφραση αυτή- κυρίως προς το δεδομένο της εγκατάστασης μηχανισμών παρακολούθησης -κάμερας δηλαδή-ακόμη και σε χώρους που οι εργαζομενοι αναπαύονται. Αυτό είχε καταγγελθεί και στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και έχει καταγγελθεί και στις αρμόδιες αρχές. 'Ενα το κρατούμενο. Και από την άλλη πλευρά, λέτε μεν εσείς, πως έχει ανά καζίνο ενδεχομένως -ανά μονάδα δηλαδή- υπογραφεί αυτή μία σύμβαση που καθορίζει τους όρους εργασίας και τα συναφή θέματα, πλην όμως, υπάρχει μόνιμη διαμαρτυρία από όλα τα επιχειρησιακά σωματεία πως αυτές οι συμβάσεις ή εν πάση περιπτώσει οι συνθήκες που επικρατούν εκεί, δεν είναι αυτές που ταιριάζουν σε σύγχρονους χώρους εργασίας. Υπάρχει, λοιπόν, μια διαμαρτυρία μέχρι και σήμερα και επειδή η ερώτησή μου έχει αναβληθεί μια φορά, εγώ προσπάθησα να διασταυρώσω τις πληροφορίες, αν εν τω μεταξύ έχει αλλάξει η κατάσταση προκειμένου να την επανακαταθέσω ή όχι.
Οι πληροφορίες και οι διαβεβαιώσεις που έχω είναι πως οι συνθήκες είναι ίδιες και απαράλλακτες. 'Ισως θα πρέπει να προσεχθεί περισσότερο η αστυνομική λογική που διέπει τους όρους εργασίας στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο,. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων):
Κύριε Πρόεδρε, θέλω μόνο να προσθέσω προς τον κύριο συνάδελφο ότι αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δώσουμε εντολές προς το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας να εντείνει τους ελέγχους. Αυτό γίνεται
άλλωστε, διότι πρέπει να σας πληροφορήσω ότι παρά το γεγονός ότι, επιβλήθηκαν τα πρόστιμα για συγκεκριμένες παραβάσεις, η Ειδική Γραμματέας του ΣΕΠΕ έδωσε εντολή στην υπηρεσία Ειδικών Επιθεωρητών του Σώματος, να διερευνήσουν περισσότερο τα καταγγελλόμενα, ώστε αν χρειασθεί να επανέλθει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ(Απόστολος Κακλαμάνης): Η δεύτερη με αριθμό 489/17.1.2001
επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Νικολάου Λέγκα προς τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών, σχετικώς με την κατάργηση του τοπικού γραφείου της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας Πύλης, Νομού Τρικάλων, διαγράφεται λόγω κωλύματος του αρμόδιου Υπουργού.
Τρίτη είναι η με αριθμό 483/17.1.2001 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή
του Κομμουνιστικού Κομματος Ελλάδος κ. Ιωάννη Πατάκη προς τον Υπουργό Γεωργίας, σχετικώς με τις προθέσεις της Κυβέρνησης να μειώσει τις καλλιεργούμενες εκτάσεις με ζαχαρότευτλα, τις επιπτώσεις στο εισόδημα των αγροτών κλπ.
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Πατάκη έχει ως εξής:
"'Εντονη ανησυχία και αγανάκτηση προκαλούν στους τευτλοπαραγωγούς
της χώρας, τα σχέδια της Κυβέρνησης και της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης να μειώσουν φέτος τις καλλιεργούμενες εκτάσεις, καθώς επίσης και η συμφωνία της Κυβέρνησης με τη ψήφιση νέου κανονισμού που μειώνει αντί να
αυξήσει τις ποσοστώσεις και καταργεί το καθεστώς αποθεματοποίησης με έμμεσες αρνητικές συνέπειες στο ειδόσημα των τευτλοπαραγωγών.
Η ανησυχία και αγανάκτηση των τευτλοπαραγωγών εντείνεται απο τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης να μειώσει δραστικά τη βαμβακοκαλλιέργεια και να διατηρήσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα την καλαμποκαλλιέργεια και τις άλλες καλλιέργειες που είναι εναλλακτικές της τευτλοκαλλιέργειας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αδιέξοδο και να μη γνωρίζουν οι αγρότες με τι να σπείρουν τα χωράφια τους.
Ερωτάται ο κύριος Υπουργός, γιατί συμφωνεί με την επιδείνωση της
Κοινής Οργάνωσης Αγοράς της ζάχαρης.
Τι μέτρα θα πάρει για να μην υποστούν οι αγρότες τις αρνητικές
συνέπειες και να εξασφαλίσουν ένα στοιχειώδες εισόδημα;"
Οι ακροστοιχίδες καταστρέφουν τη γλώσσα. 'Οταν είδα ΚΟΑ, εμένα πήγε αλλού το μυαλό μου, καθώς έχετε κάνει και την ερώτηση εσείς.
Ο κ. Αργύρης έχει το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ (Υφυπουργός Γεωργίας): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Είχα την ευκαιρία την Παρασκευή να απαντήσω σε παρόμοια επίκαιρη
ερώτηση του συναδέλφου της Νέας Δημοκρατίας κ. Λυμπερακίδη. Ξέρουμε όλοι μας ότι για την παραγωγή ζάχαρης χρησιμοποιείται μια καλλιέργεια, η οποία υπόκειται σε ποσοστώσεις. Κατά την περσινή περίοδο είχαμε μία καλλιέργεια, η οποία μας έφερε μία υπέρβαση των πενήντα χιλιάδες τόνους ζάχαρης. Αυτό είχε σαν συνέπεια η βιομηχανία να μεταφέρει αυτό το πλαφόν στην επόμενη χρονιά. Θα έπρεπε για να εφαρμοστεί κανονικά η ποσόστωση, να έχουμε μία μείωση αρκετά μεγάλη των στρεμμάτων που θα έπρεπε να καλλιεργηθούν. Μετά από μία συμφωνία των επαγγελματικών οργανώσεων των αγροτών, αλλά και της βιομηχανίας ζάχαρης, εξαντλώντας όλα τα οικονομικά περιθώρια που έχει η βιομηχανία ζάχαρης, γίνεται μία μείωση περίπου εβδομήντα εννέα χιλιάδων στρεμμάτων για όλη τη χώρα.
'Ομως για το δεύτερο θέμα που ρωτάτε, για το θέμα των τεύτλων θα πρέπει να πω ότι η χώρα μας ποτέ δεν συμφώνησε για την αναθεώρηση της κοινής οργάνωσης αγοράς. Απεναντίας πρωτοστάτησε και διαμόρφωσε μια πλειοψηφία σε επίπεδο Ευρωπαϊκής 'Ενωσης και κατεψήφισε την πρόταση της επιτροπής. Μάλιστα αυτό επιβεβαιώθηκε και σε δεύτερη συνεδρίαση και πιστεύουμε ότι κατά τη νέα προεδρία θα έχουμε μία παράταση της ισχύουσας κατάστασης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. 'Αλλωστε θα έχετε την ευκαιρία, στην Ευρωβουλή που θα πάτε, να υπερασπιστείτε και να πιέσετε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τώρα για το θέμα αν έχουν ή δεν έχουν οι παραγωγοί τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν καλαμπόκι. Το πλαφόν που έχουμε είναι δύο εκατομμύρια διακόσιες είκοσι μία χιλιάδες στρέμματα. Δεν φαίνεται από πουθενά ότι αυτό το πλαφόν μπαίνει σε περιορισμό αλλά ούτε και υπάρχει μία δραματική μείωση κατά της στρεμματικής ενίσχυσης. Η μοναδική μείωση που υπήρξε ήταν τριακόσιες δραχμές το στρέμμα από τις δεκαεπτά χιλιάδες που υπήρχε πέρυσι, ενώ πρόπερσι δεν είχαμε καμία μείωση.
Γι' αυτό πιστεύω ότι αν δει κανένας τη διανομή που υπάρχει στην
καλλιέργεια, αυτός ο παράγοντας που ανατρέπει όλες τις καλλιέργειες είναι το βαμβάκι. 'Εχουμε μία ανατροπή δεδομένων από το βαμβάκι τα τελευταία δέκα χρόνια κατά 49% των αροτριέων καλλιεργειών. Δηλαδή μετατοπίζονται πολλές καλλιέργειες προς την καλλιέργεια του βαμβακιού.
Πιστεύω ότι φέτος, για την καλλιέργεια του βαμβακιού, ήταν μια πάρα
πολύ καλή χρονιά και δεν είναι τόσο απαισιόδοξα τα μηνύματα που προσπαθείτε, κύριε συνάδελφε, να περάσετε μέσα από την ερώτησή σας. 
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Πατάκης έχει το λόγο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υφυπουργέ, είπατε κάποια νούμερα, όπως μιλήσατε για εβδομήντα
χιλιάδες στρέμματα. 'Εχουμε περίπου πενήντα πέντε χιλιάδες τόνους επιπλέον ζάχαρη και θα πάμε στις διακόσιες εξήντα, για να πιάσουμε το πλαφόν που είναι τριακόσια δεκαεννιά, οπότε μιλάμε για τετρακόσιες είκοσι χιλιάδες στρέμματα, ένα υπόλοιπο ογδόντα χιλιάδων στρεμμάτων, τα οποία δυστυχώς, οι αγρότες δεν ξέρουν με τι να τα καλλιεργήσουν. Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι από πληροφορίες που έχω υπάρχουν περιοχές όπως η ομβριακή και άλλες που θα έχουν μείωση και 35%, όταν ο μέσος όρος είναι 16%. Βεβαίως βγάλαμε πενήντα πέντε χιλιάδες τόνους και βεβαίως δεν υπάρχει το καθεστώς της αποθεματοποίησης, με αποτέλεσμα να μειώσετε τα
καλλιεργούμενα στρέμματα. Ο καινούριος κανονισμός δεν ψηφίστηκε. Θα ψηφιστεί. 'Ομως δεν μας δείξατε ότι αντιδράτε και πολύ όταν πρόκειται για κανονισμούς.
Σας ερωτώ, κύριε Υπουργέ. Τι θα καλλιεργήσει ο κόσμος; Βρισκόμαστε σε μια εποχή που τα τεύτλα σε λίγο καιρό θα καλλιεργηθούν. 'Εχουμε καλαμπόκι δύο χιλιάδες στρέμματα και ξέρετε γιατί δεν καλλιεργούν; Το 1997 η μείωση της επιδότησης ήταν τρεις χιλιάδες το στρέμμα. Δεν το θυμάσθε καλά ή το αποκρύψατε. Είπατε δύο χρονιές μόνο. Και σας λέω ότι δεν καλλιεργούν καλαμπόκι γιατί δεν υπάρχουν νερά. Ξέρετε πολύ καλά ότι με τα νερά έχουν σοβαρά προβλήματα και κάνουμε ερώτηση. Τι θα καλλιεργήσουν; Μείωση στα τεύτλα, μείωση στο βαμβάκι, στη βιομηχανική ντομάτα. Ο κόσμος περιμένει να ακούσει τι θα καλλιεργήσει. Το γυρίζουν προς στα στάρια έξι χιλιάδες εκατόν εβδομήντα χιλιάδες στρέμματα, με αποτέλεσμα η Καρδίτσα αυτήν τη στιγμή πήρε έξι χιλιάδες κατά στρέμμα λιγότερη επιδότηση.
Το Υπουργείο Γεωργίας δεν είναι μόνο να εξαγγέλλει μέτρα μείωσης των καλλιεργειών. Είναι υποχρεωμένο να προτείνει στους αγρότες τι να καλλιεργήσουν.

Εσείς όμως δεν το κάνετε ποτέ αυτό. Να μας πείτε τι θα καλλιεργηθούν. 'Εχουμε στην Ελλάδα δεκατρία εκατομμύρια στρέμματα ποτιστικά χωράφια. Τι
να τα καλλιεργήσει ο κόσμος, όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια εποχή που άφησαν τα χωράφια του για να τα καλλιεργήσουν μετά. Και εσείς ερχόσαστε και για το βαμβάκι και για τα τεύτλα να βάλλετε περιορισμούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο Υφυπουργός Γεωργίας κ. Αργύρης
έχει το λόγο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ (Υφυπουργός Γεωργίας): Κύριε Πατάκη, νομίζω ότι συστηματικά προσπαθείτε να διαμορφώσετε πάντα απέναντί σας έναν εχθρό. Και αυτήν την άποψη προσπαθείτε να την περάσετε και στους παραγωγούς. 
Είναι αλήθεια ότι ο αγροτικός τομέας περνάει ή εν πάση περιπτώσει
πιέζεται απ' όλες αυτές τις μεγάλες αλλαγές που έχουν γίνει. 'Ομως εξηγήσαμε πέρυσι, αλλά εξηγούμε και φέτος -γιατί το κάνετε συστηματικά, και λέτε ότι προσπαθούμε να μειώσουμε τη βαμβακοκαλλιέργεια- ότι προσπαθούμε να έχουμε την καλύτερη απόδοση καλλιεργούμενων εκτάσεων και απόδοση σε δραχμές. Αυτό φάνηκε φέτος, όπου χρειάστηκε αυτή η συστηματοποίηση που κάναμε για να φέρει εκείνο το αποτέλεσμα, που εσείς ακόμα δεν το αποδέχεστε. Είναι η καλύτερη χρονιά των τελευταίων δέκα χρόνων. Δεν θα υπάρξει παραγωγός που θα πάρει κάτω από τριακόσιες δραχμές το κιλό στο βαμβάκι. Και αυτό έγινε γιατί είπαμε στον κόσμο να καλλιεργήσει εκείνο το βαμβάκι που θα φέρει τις καλύτερες δυνατές αποδόσεις και τα καλύτερα αποτελέσματα. Το ίδιο λέμε και για άλλα προϊόντα. Πρέπει να υπάρξει μια μετατόπιση στις αροτριέες καλλιέργειες σε καλαμπόκια, σε ζωοτροφικά φυτά για να μπορέσουμε να έχουμε καλύτερες αποδόσεις στην παραγωγή ζωϊκών μας προϊόντων. 'Ομως αυτό εάν δεν γίνεται συστηματικά και κάτω από μια διεπαγγελματική συμφωνία δεν θα έχει απόδοση. Διότι αυτό που είπαμε για τα τεύτλα φέτος, είναι να υπάρξει μια απόφαση όλων των επαγγελματικών οργανώσεων δηλαδή της βιομηχανίας ζάχαρης και των επαγγελματικών οργανώσεων των αγροτών. Και είδαμε ότι οι δυνατότητες που έχει η βιομηχανία για να μπορέσει με τα οικονομικά που διαθέτει να μην έχει πρόβλημα οικονομικό, είναι να μειώσει εκατόν τριάντα πέντε χιλιάδες στρέμματα αντί αυτού τελικά θα μείωσει εβδομήντα εννέα χιλιάδες στρέμματα, σχεδόν τα μισά για να μπορέσει έτσι να δώσει καλύτερο αποτέλεσμα στους παραγωγούς.
Εάν μονίμως σπέρνουμε τον πανικό για ό,τι κάνουμε -γιατί φέτος

λέτε ότι μειώνουμε το βαμβάκι- δεν θα έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Λέμε ότι πρέπει να έχουμε παραγωγή βαμβακιού ένα εκατομμύριο διακόσιες πενήντα χιλιάδες τόνους, γιατί αυτό είναι το optimum των αποδόσεων που μπορεί να σου δώσει επιδότηση. Διαφορετικά θα καλλιεργήσουμε περισσότερα βαμβάκια θα έχουμε περισσότερα έξοδα για να πάρουμε λιγότερα λεφτά. Αυτά τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αλλά είναι τραγικό όταν οι επαγγελματικές οργανώσεις των αγροτών με τη δική σας καθοδήγηση οδηγούν τους ανθρώπους
σε απόγνωση, γιατί μονίμως τους μιλάτε για τέτοια πράγματα. Θέλουμε προσαρμογή και η προσαρμογή πιστεύω ότι μπορεί να γίνει μέσα από μια συμφωνία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Επίκαιρες ερωτήσεις δευτέρου κύκλου: Πρώτη είναι η με αριθμό 491/17-1-2001 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του

ΠΑΣΟΚ κ. Ελευθερίου Τζιόλα, προς τους Υπουργούς Εθνικής Οικονομίας, Γεωργίας σχετικώς με τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για συνέχιση της λειτουργίας και τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας "ΠΙΝΔΟΣ Α.Ε."
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Τζιόλα συνοπτικώς έχει ως εξής:
"Εντονη ανησυχία και μεγάλη κινητικότητα, διάχυτη αγωνία και πικρία για τους χειρισμούς κεντρικών παραγόντων είναι τους τελευταίους μήνες τα αισθήματα της κοινωνίας του Νομού Γρεβενών. Αισθήματα που προκαλούνται από τις αρνητικές με τη βιομηχανία "ΠΙΝΔΟΣ" Α.Ε. εξελίξεις.
Η εταιρεία, λόγω του υψηλού χρηματοοικονομικού κόστους της πενταετίας 1995-2000, την αρνητική τάση στην αγορά MDF (τον τελευταίο όμως, χρόνο η αγορά ανακάμπτει θετικά), των υποκειμενικών ανεπαρκειών της τωρινής διοίκησης, εμφανίζει συσσωρευμένο χρέος: 1,8 δισ. δρχ.
Πρόσφατα η Α.Τ.Ε. ρύθμισε χρέη της τάξεως των 1,3 τρισ. δραχμών
θυγατρικών και συνεταιριστικών της εταιρειών αρνούμενη όμως να ρυθμίσει σε μεσοπρόθεσμη βάση, συσσωρευμένα χρέη πενταετίας της "ΠΙΝΔΟΣ" Α.Ε. 1,8 δισ. δρχ! Το χρέος αυτό της "ΠΙΝΔΟΣ" Α.Ε. μπροστά στον όγκο των ρυθμισμένων χρεών αποτελεί ποσοστό 0,15%!!
Η Α.Τ.Ε., επίσης, προ τριετίας, ανέθεσε σε εταιρεία συμβούλων την
εκπόνηση επιχειρηματικού σχεδίου για τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα της εταιρείας. Το επιχειρηματικό σχέδιο αναμένει -τρία χρόνια μετά- την έγκριση, τη στήριξη και την εφαρμογή του.
Το Γ' Κ.Π.Σ. αποτελεί ισχυρότερο χρηματοδοτικό μέσο όλων των εποχών
και διοχετεύει το 70% των πόρων προς την περιφέρεια. Τα Γρεβενά, και ιδιαίτερα η επιχείρηση "ΠΙΝΔΟΣ" Α.Ε., στα πλαίσια των τομεακών προγραμμάτων του Υπουργείου Γεωργίας και του 3ου ΠΕΠ Δυτικής Μακεδονίας πρέπει να έχουν πρώτη προτεραιότητα.
Ερωτώνται οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας και Γεωργίας:
1. Τι πρόκεται να πράξουν ώστε να συνεχισθεί και να εκσυγχρονισθεί η λειτουργία της βιομηχανίας ινοσανίδας "ΠΙΝΔΟΣ Α.Ε.", η οποία αποτελεί μονάδα κεντρικής, ζωτικής σημασίας για την τοπική κοινωνία και οικονομία; 
2. Τι πρόκειται να πράξουν στην ενδεχόμενη -απευκταία- περίπτωση
παύσης λειτουργίας ενενήντα πέντε εργαζόμενους, που απασχολούνται στην επιχείρηση και οι οποίοι θα βρεθούν άνεργοι;"
Ο Υφυπουργός Γεωργίας κ. Χατζημιχάλης έχει το λόγο.
ΦΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ (Υφυπουργός Γεωργίας): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριε συνάδελφε, είναι ίσως δικαιολογημένη η αγωνία των κατοίκων των
Γρεβενών. Δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι δικαιολογημένη η πικρία. Είναι δικαιολογημένη η αγωνία επειδή βρίσκονται μπροστά σε μια προσπάθεια στήριξης ενός εργοστασίου που όντως δίνει ζωή στην περιοχή. Ενός εργοστασίου που αξίζει να διατηρηθεί πάση θυσία. Το "πάση θυσία" όμως πρέπει να μπαίνει κάθε φορά σε εισαγωγικά.
Είναι γεγονός ότι έγιναν πάρα πολλές προσπάθειες για να στηριχθεί το συγκεκριμένο εργοστάσιο επειδή στηρίζει εργαζόμενους και στηρίζει μία ορεινή και "μειονεκτική", θα έλεγα, περιοχή. Επειδή μπορεί αυτό το εργοστάσιο -και όχι μόνο- να είναι ένας πόλος ανάπτυξης για τη συγκεκριμένη περιοχή.
Η προσπάθεια για την οικονομική εξυγίανση της εταιρίας και από την Αγροτική Τράπεζα, αλλά και από την πολιτεία είναι μεγάλη. 'Εχουν περάσει πάρα πολλοί μήνες -για να μην αναφερθώ σε χρόνια- κι έχουν ξοδευτεί πάρα πολλά λεφτά. Είναι γνωστά και οφείλω να τα θυμίσω: 'Ενα δισεκατομμύριο εξακόσια εκατομμύρια (1.600.000.000) κατέβαλε το δημόσιο στα πλαίσια του ν.2326. Η Αγροτική Τράπεζα διέγραψε σε βάρος των αποτελεσμάτων της απαιτήσεις ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου δραχμών. Στη συνέχεια ρύθμισε την αποπληρωμή του υπόλοιπου της απαίτησης που είχε ύψους ενός δισεκατομμυρίου εκατόν ενενήντα εκατομμυρίων (1.190.000.000) δραχμών. 'Ηταν ρύθμιση για δεκαπέντε χρόνια με ευνοϊκούς όρους. Στη συνέχεια και στην προσπάθεια εξυγίανσης η Αγροτική Τράπεζα δανειοδότησε την εταιρία και εξακολουθεί να τη δανειοδοτεί με κεφάλαια εκκίνησης που ξεπερνούν τα δύο δισεκατομμύρια (2.000.000.000) δραχμές.
Σήμερα η Αγροτική Τράπεζα με τη στήριξη και του Υπουργείου Γεωργίας προσπαθεί ν' αναζητήσει λύση για τη σωτηρία της συγκεκριμένης επιχείρησης. Ο προσανατολισμός της Αγροτικής Τράπεζας είναι στη δημιουργία ενός προγράμματος βιώσιμης ανάπτυξης της συγκεκριμένης εταιρίας, κεφαλαιοποίησης των χρεών κι ενός προγράμματος έργων δύο περίπου δισεκατομμυρίων (2.000.000.000) για να μπορέσει η επιχείρηση να
στηριχθεί στα πόδια της και ν' αναπτυχθεί στο μέλλον.
Στόχος είναι, όπως έχω επαναλάβει για το συγκεκριμένο εργοστάσιο, να περάσει σε συνδυασμένες δράσεις με τα άλλα δύο κρατικά εργοστάσια της Καλαμπάκας και του Λιτόχωρου, ώστε να μπορέσουμε να διατηρήσουμε και τις θέσεις εργασίας, αλλά και τις περιοχές στις οποίες λειτουργούν τα συγκεκριμένα εργοστάσια ν' αναπτύξουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Τζιόλας έχει το λόγο. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΤΖΙΟΛΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υφυπουργέ, πέρα από τις καλές προθέσεις σας και πέρα από τις πολύ καλές σχέσεις μας βρίσκεστε εδώ ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης και απαντάτε σε μία ερώτηση, η οποία έρχεται στο Κοινοβούλιο μετά και από άλλες ανάλογες ερωτήσεις άλλων πτερύγων της Βουλής.
Υπάρχουν δύο συγκεκριμένα θέματα, δύο συγκεκριμένα ερωτήματα, τα
οποία έχουν εξεταστεί και στη μεγάλη σύσκεψη υπό την ευθύνη του Υπουργού Γεωργίας κ. Ανωμερίτη στις 12 Ιανουαρίου. Τα θέματα αυτά είναι τα εξής: 
Πρώτον, επειδή αυτή τη στιγμή το εργοστάσιο βρίσκεται σε προσωρινή
παύση λειτουργίας κι επειδή οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια, θα διαθέσει η Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας ή όχι το κεφάλαιο των τετρακοσίων εκατομμυρίων (400.000.000) δραχμών που έχει υποσχεθεί έτσι ώστε να ξεκινήσει η λειτουργία του εργοστασίου;
Και δεύτερον, σχετικά με το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού για το οποίο
έχουμε μιλήσει πολλές φορές, εγώ έχω καταθέσει τρία υπομνήματα στο Υπουργείο Γεωργίας μετά από προφορικές συνεργασίες-συναντήσεις, δύο υπομνήματα στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ένα στο Υπουργείο Ανάπτυξης, δύο σε σας και δύο υπομνήματα στο Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου στους εννέα αυτούς μήνες που παλεύουμε να σώσουμε το εργοστάσιο και στον οποίο στόχο συμφωνούν όλοι οι φορείς θεσμικοί, κοινωνικοί, κομματικοί του Ν. Γρεβενών.
Το δεύτερο, λοιπόν, ερώτημα είναι το εξής: Το σχέδιο για το οποίο μιλήσατε, το οποίο είναι ένα σχέδιο βασισμένο σε επιχειρηματικό σχέδιο, που ανέθεσε η ΑΤΕ και έχει εδώ και τρία χρόνια εκπονηθεί, της τάξεως των δύο δισεκκατομμυρίων (2 δις) που αναφέρατε και σεις, πότε θα αρχίσει η εφαρμογή του;
Μιλάμε για τα Γρεβενά, αγαπητέ, κύριε Υφυπυργέ, τα οποία έχουν
χαρακτηριστεί επισήμως από την ελληνική πολιτεία ως περιοχή υπό ερήμωση, ως περιοχή με 27% ανεργία, ως περιοχή όπου όλοι οι δείκτες του ΑΕΠ, των αποταμιευτικών καταθέσεων, του δηλωθέντος εισοδήματος, των υπηρεσιών,
των επιβατικών αυτοκινήτων, των τηλεφωνικών συνδέσεων φέρνουν την περιοχή αυτή στις τελευταίες θέσεις της χώρας και νομίζω ότι η στήριξη της πρέπει να είναι πραγματική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο.
ΦΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ (Υφυπουργός Γεωργίας): Κύριε συνάδελφε, προβλήματα αυτού του είδους έχω τη γνώμη ότι δεν λύνονται κάτω από την πίεση του χρόνου και κυρίως δεν λύνονται μέσω της υποβολής υπομνημάτων. Λύνονται μέσα από συγκεκριμένα σχέδια ανάπτυξης, σχέδια τα οποία γίνονται. Και δεν γίνονται μέσω κυβερνητικών αποφάσεων, επειδή όπως ξέρετε η εταιρεία για την οποία μιλάμε, είναι εταιρεία στην οποία συμμετέχει ως μέτοχος η ΑΤΕ και συμμετέχει παράλληλα η ΕΤΒΑ, η 'Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Γρεβενών, η αντίστοιχη 'Ενωση Καστοριάς κλπ.
Γίνεται μία προσπάθεια, όπως γνωρίζετε πολύ καλά, γιατί συμμετείχατε και εσείς σε ανάλογες συσκέψεις, να αναζητηθεί η δυνατότητα αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, η κεφαλαιοποίηση των χρεών και φυσικά η υλοποίηση ενός business plan το οποίο διαμορφώνεται από την Αγροτική Τράπεζα.
Η ελληνική Κυβέρνηση έδειξε την καλή της διάθεση με όσα έκανε μέχρι σήμερα. Δείχνει την ίδια καλή διάθεση ενισχύοντας κάθε δυνατή προσπάθεια και συνδυάζοντας την ανάπτυξη του συγκεκριμένου εργοστασίου με ανάλογα εργοστάσια τα οποία έχει υπό τον έλεγχό της. Ωστόσο δεν μπορεί τέτοιου είδους θέματα και αντιλαμβάνεστε και εσείς αυτό που λέω, να λύνονται σε 
επίπεδο Κυβέρνησης, πολιτικών οργάνων και κυβερνητικών αποφάσεων. Χρειάζονται συγκεκριμένες μελέτες που εκτελούνται και συγκεκριμένες
δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί και από την Αγροτική Τράπεζα.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θα δοθούν τα τετρακόσια εκατομμύρια
κίνησης που χρειάζονται -έχουν δοθεί ήδη δύο δισεκατομμύρια ανάλογα

κεφάλαια κίνησης- θα δοθούν, όμως, και αυτά όπως επίσης θα υλοποιηθεί και
είναι διαβεβαίωση όχι μόνο του Υπουργείου Γεωργίας αλλά και της ΑΤΕ, και
το πρόγραμμα των δύο δισεκατομμυρίων. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Δεύτερη είναι η με αριθμό
495/17.1.2001 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Βασιλείου Μιχαλολιάκου προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και

Θρησκευμάτων, σχετικά με την αναστολή λειτουργίας του Γυμνασίου και Λυκείου Γαλατά, λόγω σοβαρών προβλημάτων.
Η ερώτηση αυτή διαγράφεται για το αναγκαστικό κώλυμα του συναδέλφου. Τρίτη είναι η με αριθμό 484/17.1.2001 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή
του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Γεωργίου Χουρμουζιάδη προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικώς με την κατάργηση των προπαρασκευαστικών τμημάτων από τους απόφοιτους μαθητές των Τεχνολογικών Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίων κλπ. η οποία διαγράφεται λόγω κωλύματος του κυρίου Υπουργού.
Κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση των επικαίρων ερωτήσεων. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην
ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων, που είναι γραμμένα στην
ημερήσια διάταξη.
Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου
νόμου: "Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας".
Το νομοσχέδιο αυτό θα συζητηθεί στη συνέχεια.
Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Είσοδος και παραμονή αλλοδαπών στην Ελληνική Επικράτεια. Κτήση της ελληνικής ιθαγένειας με πολιτογράφηση".
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα
συζητηθεί κατά τον Κανονισμό.
Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου
νόμου:
"Κύρωση των 'Αρθρων Συνεταιρισμού του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για
ανάπτυξη της Ειδικής Αγωγής".
Το νομοσχέδιο αυτό έχει ψηφιστεί ομόφωνα στη Διαρκή Επιτροπή και
εισάγεται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 108, παράγραφος 6 του Κανονισμού της Βουλής.
'Εχει κανείς εκ των συναδέλφων αντίρρηση επί του νομοσχεδίου αυτού;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Προσωπικώς, επιφυλάσσομαι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Δεν υπάρχει επιφύλαξη. 'Η
συμφωνείτε ή διαφωνείτε.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό ομοφώνως. Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και
Θρησκευμάτων: "Κύρωση των 'Αρθρων Συνεταιρισμού του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για ανάπτυξη της Ειδικής Αγωγής", έγινε δεκτό ομοφώνως, σε μόνη συζήτηση, επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Το κείμενο του ψηφισθέντος νομοσχεδίου υπάρχει στο τεύχος των
Πρακτικών της Βουλής).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ'ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση. Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου
νόμου:"Περί κυρώσεως της υπ'αριθμ. 58861/ΥΠΕ/1/00003/Ι/ν.2601/98/ 9.11.2000 "Υπαγωγή επένδυσης της υπό σύσταση εταιρείας GLAVERBEL ΚΑΒΑΛΑΣ Α.Ε. στην ενίσχυση της επιχορήγησης και επιδότησης τόκων του ν.2601/98" κοινής υπουργικής απόφασης."
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;

ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα συζητηθεί κατά τον Κανονισμό.

Υπουργείου Ανάπτυξης.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου
νόμου: "Κύρωση του Κοινού Πρωτοκόλλου σχετικά με την εφαρμογή της Σύμβασης της Βιέννης και της Σύμβασης του Παρισιού περί αστικής ευθύνης σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος."
'Εγινε δεκτό στην Επιτροπή. 'Εχει, όμως, κάποια επιφύλαξη ο Συνασπισμός.
Ο κ. Αμπατζόγλου έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ: Δεν υπάρχει πλέον επιφύλαξη, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Δεν υπάρχει επιφύλαξη.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό ομοφώνως. Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης: "Κύρωση του Κοινού
Πρωτοκόλλου σχετικά με την εφαρμογή της Σύμβασης της Βιέννης και της Σύμβασης του Παρισιού περί αστικής ευθύνης σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος", έγινε δεκτό ομοφώνως, σε μόνη συζήτηση, επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής:
(Το κείμενο του ψηφισθέντος νομοσχεδίου υπάρχει στο τεύχος των
Πρακτικών της Βουλής).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ'ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση. Εισερχόμαστε στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας και
Πρόνοιας: "Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας".

Το νομοσχέδιο αυτό θα συζητηθεί σε τέσσερις συνεδριάσεις. Η σημερινή συνεδρίαση θα διατεθεί για τη συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου και οι επόμενες τρεις συνεδριάσεις για τη συζήτηση των άρθρων.
Ο εισηγητής της Πλειοψηφίας κ. Εμμανουήλ Σκουλάκης έχει το λόγο.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω το λόγο;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ορίστε, έχετε το λόγο.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Προέδρε, θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε
-γιατί και ο Υπουργός με τον οποίο μίλησα, και τον ευχαριστούμε, συμφωνεί, αλλά και οι συνάδελφοι από τα άλλα κόμματα με τους οποίους μίλησα, επειδή μια μέρα επί της αρχής δεν αρκεί -μιλώντας απόψε οι εισηγητές, ο Υπουργός και οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι και είναι αρκετοί οι συνάδελφοι που θέλουν να μιλήσουν- και εφόσον συμφωνεί ο Υπουργός, εάν και εσείς συναινείτε να συζητήσουμε το νομοσχέδιο δύο μέρες επί της αρχής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κοιτάξτε, κύριε συναδέλφε και αγαπητέ κύριε Υπουργέ, το πρόβλημα το οποίο έχουμε μονίμως και τα παράπονα που διατυπώνονται, είναι ότι πολλά νομοσχέδιά μας βγαίνουν από αυτήν την Αίθουσα ατελή. Θα πρέπει κάποτε να συζητούμε και επί των άρθρων. Και εγώ έχω διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι που παίρνουν το λόγο επί της αρχής, συνήθως μιλούν επί των άρθρων εντοπίζοντας τη θέση τους σε κάποια ή κάποιο άρθρο του νομοσχεδίου. Εάν εγγραφούν αρκετοί συνάδελφοι και αν δεν προφθάσουμε απόψε, θα δούμε μήπως τροποποιήσουμε αυτήν την απόφαση.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Επομένως, μένει ανοικτό το θέμα αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ναι, θα το δούμε διότι ακόμα δεν
άρχισε η συζήτηση. Πάντως η αρχή είναι αυτή και το έχουμε όλοι διαπιστώσει.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω το λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ορίστε, κύριε Χωματά, έχετε το λόγο. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ: Κύριε Προέδρε, θα ήθελα να κάνω και εγώ μια
παρέμβαση διότι πραγματικά πιστεύω ότι το νομοσχέδιο αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. 'Ερχεται να αντικαταστήσει δυο - τρία νομοσχέδια που ψηφίστηκαν και απέτυχαν στο παρελθόν. Δεν θα πρέπει να βιαστούμε να κάνουμε κάτι βεβιασμένο και να προχωρήσουμε γρήγορα στις τοποθετήσεις μας όταν παρέχεται ο χρόνος. Και θα πρέπει να καταλάβετε ότι ίσως και το
γεγονός ότι δεν υπάρχει ο χρόνος -διότι το νομοσχέδιο αυτό έρχεται προς συζήτηση με μια απόφαση που εξεδόθη την Παρασκευή και οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν το ξέρουν...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Χωματά...
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ: ...θα ήθελα να σας παρακαλέσω να δείξετε την
κατανόηση που πρέπει, αφού ολες οι πτέρυγες συμφωνούν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Εγώ έχω κατανόηση, αλλά με την πείρα που έχουμε όλοι πρέπει να συμφωνήσουμε ότι όταν συζητούμε επί της αρχής τοποθετούμεθα επί της αρχής ενός νομοσχεδίου και όταν συζητούμε επί των άρθρων μιλούμε για τα άρθρα. Εάν θέλετε και την άποψή μου σε ό,τι αφορά τη βελτίωση του νομοσχεδίου, η συζήτηση επί των άρθρων διευκολύνει και τη βελτίωση.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ: Δεν επαρκεί ο χρόνος, όμως, επί των άρθρων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο χρόνος είναι ο αυτός. Τέσσερις συνεδριάσεις. Εάν διαθέσουμε τις δύο συνεδριασεις επί της αρχής, αυτό σημαίνει...
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΩΜΑΤΑΣ: Ο χρόνος για συζήτηση δεν παρέχεται, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Αφήστε να σας απαντήσω. Ο χρόνος που
έχουμε είναι τέσσερις συνεδριάσεις. Εάν διαθέσουμε μια συνεδρίαση επί της αρχής, θα έχουμε τρεις συνεδριάσεις επί των άρθρων, που αυτό σημαίνει αναλυτικότερη παρουσίαση σημείων που κατά την άποψή μας επιδέχονται κάποια βελτίωση ή επισήμανση ιδιαίτερα αρνητικών ή θετικών στοιχείων του νομοσχεδίου.
Το να συζητούμε επί της αρχής δύο μέρες σημαίνει ότι στερούμε μια μέρα από αυτήν την πιο παραγωγική κατά τη γνώμη μου εργασία. Γιατί στις επιτροπές ως γνωστόν, ενώ η δουλειά μας είναι να κάνουμε τη νομοτεχνική κατά κύριο λόγο επεξεργασία, και εκεί ομιλούμε γενικώς και αορίστως επί της αρχής, που καμιά φορά σημαίνει ότι δεν έχουμε ενδιατρίψει πολύ και στο περιεχόμενο ενός νομοσχεδίου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Σε μια μέρα δεν πρόκειται να μιλήσει κανένας
από τους Βουλευτές επί της αρχής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ορίστε, κύριε Σκουλάκη, έχετε το
λόγο.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, έχοντας την τιμή να εισηγούμαι το σχέδιο νόμου: "Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας" που σήμερα εισάγεται προς συζήτηση στην Ολομέλεια, θέλω προκαταβολικά να επισημάνω ότι η καθιέρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας που θεσπίστηκε με τις διατάξεις του 1397/83 με Υπουργό Υγείας τον Παρασκευά Αυγερινό, αποτέλεσε μια μεγάλη ανατροπή για να καλυφθεί ένα τεράστιο κενό στην υγειονομική φροντίδα και περίθαλψη στη χώρα μας. Το κενό αυτό συνέθεταν οι ελλιπείς και πεπαλαιωμένες υποδομές, η παρωχημένη τεχνολογία, η ανυπαρξία συστήματος και οργάνωσης που μάταια επιχειρούσαν να το καλύψουν η προσωποπαγής άσκηση της ιατρικής στις πόλεις και η τιτάνια προσπάθεια των αγροτικών γιατρών στην ύπαιθρο. 
Οι συνθήκες αυτές κρατούσαν καθηλωμένο το δημόσιο τομέα υγείας, με
αποτέλεσμα να κυριαρχεί η εμπορευματοποίηση στην παροχή των υπηρεσιών υγείας. Γι'αυτό το ΕΣΥ αποτέλεσε επαναστατική παρέμβαση και πληρωμή οφειλόμενου χρέους από την πολιτεία προς τους πολίτες αυτής της χώρας.

Με την καθιέρωση του ΕΣΥ, η χώρα μας έστω και καθυστερημένα σε
σύγκριση με άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, εισήλθε σε μια διαδικασία σταδιακής και προγραμματισμένης υγειονομικής ανάπτυξης. Η ανάπτυξη αυτή δυναμική στο ξεκίνημά της βασίστηκε όπως ήταν λογικό, αρχικά στην ενίσχυση της κτιριακής και υλικοτεχνικής υποδομής. Αναφέρω τα εκατόν ογδόντα κέντρα υγείας στις αγροτικές περιοχές, τις επεκτάσεις, τις βελτιώσεις παλαιών νοσοκομείων και τον προγραμματισμό νέων, κυρίως στην περιφέρεια όπως στο Ηράκλειο, στην Πάτρα, στα Γιάννενα και άλλα, με υστέρηση ομολογουμένως στα νοσοκομεία του λεκανοπεδίου της Αττικής και της Θεσσαλονίκης.
'Ηταν μια πολιτική επιλογή γιατί θεωρήθηκε τότε η προτεραιότητα ανάπτυξης υποδομών στην περιφέρεια ως όρος και προϋπόθεση για την ισόρροπη γεωγραφικά ανάπτυξη του συστήματος στην κατεύθυνση της ολοκληρωμένης τελικής περιφερειακής ανάπτυξής του.
Το 1985 με Υπουργό Υγείας τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά, άρχισε να υλοποιείται ο 1397 και όλα τα νοσοκομεία εντάχθηκαν στο ΕΣΥ με γιατρούς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Παράλληλα, άρχισαν να λειτουργούν σταδιακά τα κέντρα υγείας, με αποτέλεσμα την αλλαγή της εικόνας του

υγειονομικού συστήματος, κυρίως στην περιφέρεια.
Οι προσπάθειες αυτές και οι υποδομές της περιόδου εκείνης, αποτέλεσαν και αποτελούν τη στέρεη βάση για την περαιτέρω ανάπτυξη του ΕΣΥ και ιδιαίτερα την ποιοτική του ανέλιξη. Η δυναμική αυτή πορεία ανάπτυξης του συστήματος, η οποία στην πράξη διήρκεσε από το 1986 μέχρι το 1989 ανακόπηκε κατά την περίοδο 1989-1993, με ορόσημο την πολιτική αλλαγή του '89. Δεν έβλαψαν τόσο κάποιες διατάξεις, όσο η συστηματική προσπάθεια απαξίωσης του θεσμού του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του Δημόσιου Τομέα Υγείας, με ταυτόχρονη αιφνίδια γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος έκτοτε παραμένει ανεξέλεγκτος και ασφαλώς την ευθύνη φέρουν οι επόμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Μ'αυτά τα δεδομένα, μετά το '93 χρειαζόταν ασφαλώς ένα νέο ξεκίνημα για να ξαναμπεί το ΕΣΥ σε μια πορεία προς την ολοκλήρωσή του. 'Ομως, οι πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες της περιόδου εκείνης, έθεταν άλλες κρίσιμες προτεραιότητες για την πορεία της χώρας.
Μην ξεχνάμε τα συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα της εποχής, δυσκολίες καταβολής ακόμη και των συντάξεων και των επιδομάτων, τις συσσωρευμένες οφειλές των νοσοκομείων, ύψους εκατόν ογδόντα δισεκατομμύριων.
Η οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας και η δρομολόγηση της πορείας
σύγκλισης της οικονομίας μας, με τελικό στόχο την ένταξή μας στην ΟΝΕ, ήταν όρος επιβίωσης της πατρίδας μας. Αυτό κυρίως δεν επέτρεψε να χαραχθεί μια νέα ολοκληρωμένη πολιτική, παρά το ότι υπήρχαν συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις από το 1994, οι γνωστές προτάσεις Κρεμαστινού, για να επανακτήσει το ΕΣΥ, τη δυναμική του ανάπτυξη προς την ολοκλήρωσή του και την αναπροσαρμογή του βεβαίως στις νέες συνθήκες και ανάγκες.
Παρά ταύτα, όμως, έγιναν παρεμβάσεις με στόχο την επαναφορά του ΕΣΥ στη θετική του τροχιά. Ενδεικτικά αναφέρω την ένταξη στο Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης δεκαπέντε νέων νοσοκομείων, τα οποία σταδιακά παραδίδονται και λειτουργούν, όπως των Χανίων, της Ρόδου, της Καλαμάτας, Δυτικής Αττικής κ.ο.κ., τις παρεμβάσεις σε τριάντα και πλέον νοσοκομεία, την περαιτέρω ανάπτυξη του ΕΚΑΒ, την ενίσχυση των υγειονομικών μονάδων με ανθρώπινο δυναμικό χωρίς ασφαλώς να καλυφθούν οι ανάγκες στο βαθμό που χρειάζονταν και ιδιαίτερα στο νοσηλευτικό προσωπικό.
Θέλω να αναφέρω ότι η μισθοδοσία όλων των εργαζομένων στην υγεία
πέρασε στο Υπουργείο Οικονομικών μια πολύ σημαντική απόφαση.
Στη συνέχεια με το ν. 2519/97 με την ευθύνη του τότε Υπουργού κ. Γείτονα θεσμοθετήθηκαν κανόνες για την οργανωμένη προστασία των δικαιωμάτων των ασθενών για την ενίσχυση του τομέα της δημόσιας υγείας, για την καλύτερη οργάνωση και λειτουργία των νοσοκομείων, για την ίδρυση και λειτουργία των δικτύων πρωτοβάθμιας φροντίδας και υπηρεσιών σχολικής υγείας. Δυστυχώς οι περισσότερες και σημαντικότερες από τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου δεν υλοποιήθηκαν για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης.
Παρά το ότι θεμελιώδεις διατάξεις του σοφού κατά την άποψή μου για
την εποχή του ν. 1397/83 δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, όπως π.χ. τα περιφερειακά συμβούλια υγείας, ο ενιαίος φορέας υγείας, η πρωτοβάθμια φροντίδα και τα κέντρα υγείας της πόλης, ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού, εν τούτοις είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι χάρη στο ΕΣΥ, έτσι όπως εφαρμόστηκε και παρά τις προαναφερθείσες οικονομικές δυσκολίες και παρά τη γενική διοικητική στέρηση του κρατικού μηχανισμού πέρασε οριστικά η περίοδος που η πατρίδα μας εθεωρείτο υγειονομικά υπανάπτυκτη, που στην υγεία κυριαρχούσαν καταστάσεις κοινωνικού δαρβινισμού και εγκατάλειψης. 
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Σκουλάκη, με συγχωρείτε, θα
κρατήσω το χρόνο σας. Επειδή υπάρχει λόγος και πρέπει να κατέβω από την 'Εδρα, θέλω να αναφέρω στο Σώμα ότι μέχρι τώρα έχουν γραφτεί δεκαπέντε συνάδελφοι για να μιλήσουν και βλέπω αρκετούς που γνωρίζω ότι ενδιαφέρονται για το θέμα και θέλουν να μιλήσουν και δεν έχουν εγγραφεί ακόμα.
Κατά συνέπεια, εφόσον και οι συνάδελφοι επιμένουν θα προτείνω την Πέμπτη αντί της πρότασης νόμου, να συνεχίσουμε τη συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου, ώστε να ολοκληρωθεί μέσα σ' αυτήν την εβδομάδα η συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου. Την επόμενη εβδομάδα την Τρίτη και την Πέμπτη θα συζητήσουμε τα άρθρα του νομοσχεδίου. Είμεθα σύμφωνοι;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς θα γίνουν δυο συνεδριάσεις επί της αρχής, θα συνεχίσουμε την Πέμπτη. Η πρόταση νόμου θα συζητηθεί άλλη ημέρα, ίσως και τον επόμενο μήνα. Θα ολοκληρώσουμε τη συζήτηση των άρθρων του νομοσχεδίου αυτού την άλλη εβδομάδα.
Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, όσοι επιθυμούν να ομιλήσουν να εγγραφούν.
Ορίστε, κύριε Σκουλάκη.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Αγαπητοί συνάδελφοι, οι δείκτες αποδεικνύουν ότι οι υγειονομικές ανισότητες στη χώρα μας έχουν περιοριστεί. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας στην έκθεσή της για το 2000 ανάμεσα σε εκατόν εννενήντα ένα συστήματα στον κόσμο κατατάσσει το ελληνικό δέκατο τέταρτο, παρά το ότι είναι τριακοστό σε σχέση με τις δαπάνες. Αυτό αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι τα χρήματα που επενδύθηκαν στην υγεία είχαν περισσότερα και καλύτερα αποτελέσματα απ' ό,τι σε άλλες χώρες, τα οποία βεβαίως αποτελέσματα -θέλω να το τονίσω αυτό- μπορεί και πρέπει να βελτιωθούν κατά πολύ.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Α' Αντιπρόεδρος
της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ)
Τα καραβάνια πάντως των ασθενών που έφευγαν για νοσηλεία στο εξωτερικό τις δεκαετίες του 1970 και 1980 αποτελούν πια παρελθόν. Σήμερα υφίσταται ικανός αριθμός καινούριων νοσοκομείων με εξειδικευμένες μονάδες και τμήματα στα οποία ασκείται σύγχρονη ιατρική από εξαιρετικούς επιστήμονες και νοσηλευτικό προσωπικό.
'Ομως πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Παρά τις προόδους αυτές, παρά τη σημαντική ποσοτική και ποιοτική μεγέθυνση του υγειονομικού μας συστήματος, αυτό εμφανίζει σταδιακά αρνητικά φαινόμενα, στρεβλώσεις και δυσλειτουργίες, και σημεία προϊούσης τελμάτωσης.
Τα προβλήματα χρόνο με το χρόνο πολλαπλασιάζονται και οξύνονται. Τα
προβλήματα αυτά αφορούν κυρίως:
Πρώτον, την ανυπαρξία, όπως προαναφέρθηκε, οργανωμένης και ενιαίας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας κυρίως στις πόλεις σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και την εμφάνιση ατέλειωτων ουρών και ράντζων στα νοσοκομεία, ιδιαίτερα στα του λεκανοπεδίου της Αττικής και Θεσσαλονίκης, λόγω μη ύπαρξης ρυθμού συγκράτησης ελαφρών πρωτοβάθμιων περιστατικών.
Δεύτερον, την ελλιπή οργάνωση της λειτουργίας.
Τρίτον, τη χαμηλή αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα.
Τέταρτον, την ανισότητα στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, όχι μόνο ανάμεσα στο κέντρο και στην περιφέρεια, αλλά και μέσα στα όρια της ίδιας της υγειονομικής περιφέρειας.
Πέμπτον, τον πληθωρισμό του ιατρικού επαγγέλματος, που οδηγεί στη
δημιουργία τεχνητής ζήτησης.
'Εκτον, την ταχύτατη και ανεξέλεγκτη ανάπτυξη και λειτουργία του
ιδιωτικού τομέα, όπως προαναφέρθηκε.
'Εβδομον, τις παγιωμένες αντιλήψεις, συμπεριφορές και πρακτικές, με
αποκορύφωμα τα φαινόμενα της παραοικονομίας.
Οι άμεσες συνέπειες όλων αυτών των προβλημάτων δεν περιορίζονται απλά στην κατασπατάληση πολύτιμων πόρων, αλλά πολλές φορές ταλαιπωρούν τον 
ασθενή και δημιουργούν κλίμα δυσπιστίας και ανασφάλειας στον πολίτη. Ακόμη, ακυρώνουν στην πράξη βασικές αρχές του ΕΣΥ, όπως είναι η καθολική, ολοκληρωμένη και ισότιμη φροντίδα και περίθαλψη.
Με το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου, η Κυβέρνηση επιδιώκει την κατοχύρωση
αυτών των βασικών αρχών που αποτελούν την παρακαταθήκη του ιδρυτικού
νόμου του ΕΣΥ.
Είναι συνεπώς αναγκαία και επιβεβλημένη η παρέμβαση σε μια σειρά από

τομείς και επίπεδα του υγειονομικού συστήματος, ώστε να δρομολογηθούν εκείνες οι αλλαγές που θα το θέσουν σε μια σταθερά ανοδική πορεία, ενώ καταγράφεται μία ευρεία κοινωνική συναίνεση για ολοκλήρωση, βελτίωση και αναβάθμιση του ΕΣΥ, κάτω από καλές προϋποθέσεις.
Με το σχέδιο νόμου επιχειρείται αφ' ενός να διασφαλισθεί ο δημόσιος
χαρακτήρας του ΕΣΥ και αφ' ετέρου ο πολίτης να νιώσει ασφάλεια και σιγουριά για τις υπηρεσίες υγείας.
Επίσης, το παρόν σχέδιο νόμου αποτελεί την αρχή της ανάταξης της αναγκαίας μεταρρύθμισης και αναπροσαρμογής στην κατεύθυνση της ολοκλήρωσης του υγειονομικού μας συστήματος, που θα επιτευχθεί, όπως έχει ανακοινώσει ο κύριος Υπουργός και με άλλες πέντε νομοθετικές ρυθμίσεις, που αφορούν τη δημόσια υγεία, την ανάπτυξη και οργάνωση της δημόσιας
πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και της ενιαίας χρηματοδότησης και αποτελεσματικής διαχείρισης των πόρων, τις προμήθειες των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας, την οργάνωση και λειτουργία του ιδιωτικού τομέα, την εκπαίδευση των γιατρών, καθώς και το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας.
Οι ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου που συζητούμε σήμερα, αναφέρονται σε τρεις βασικούς άξονες: Την περιφερειακή συγκρότηση του ΕΣΥ, την οργάνωση των νοσοκομείων και την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού.
Η περιφερειακή συγκρότηση του ΕΣΥ αποτελεί κεντρική επιλογή για την Κυβέρνηση και θεμελιώδους σημασίας απόφαση για το ΕΣΥ.
Η αποκεντρωμένη διοίκηση αποτελεί για χρόνια το μοναδικό και κατά κανόνα επιτυχημένο μοντέλο διοίκησης για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει γρήγορα και εμείς να προχωρήσουμε.
Τα αυταρχικά και συγκεντρωτικά μοντέλα που λειτουργούν ακόμη στη χώρα μας, έχουν προ πολλού ξεπεραστεί. Μόνο με την αποκέντρωση θα μπορέσουμε να λύσουμε τα χρόνια προβλήματα διοίκησης των μονάδων υγείας που μας ταλανίζουν. Το Υπουργείο θα παίξει τον επιτελικό του ρόλο που πρέπει να έχει και ο Υπουργός δεν θα αναλώνεται στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας.
Η περιφερειακή συγκρότηση πραγματώνεται με τη σύσταση δεκαέξι ολοκληρωμένων περιφερειακών συστημάτων υγείας. Αυτό επιτρέπει την καλύτερη αποτύπωση των πραγματικών αναγκών υγείας του πληθυσμού και το σχεδιασμό για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση αυτών των αναγκών. Με τον τρόπο αυτό, αντιμετωπίζεται και η σημερινή ιδιόρρυθμη κατάσταση, όπου σε χώρους με γεωγραφική και κοινωνική ενότητα, όπως είναι οι περιφέρειες, παρατηρούνται μεγάλες ανισότητες στο επίπεδο και στην ποιότητα υπηρεσιών υγείας.
Μόνο με τη λειτουργία των ΠΕ.Σ.Υ θα μειωθούν οι ανισότητες μεταξύ κέντρου και περιφέρειας και θα επιτευχθεί ο στόχος που είναι η μέγιστη υγειονομική αυτάρκεια σε κάθε υγειονομική περιφέρεια. 'Ετσι, θα πειστεί ο πολίτης-ασθενής να μένει στα νοσοκομεία του τόπου του για νοσηλεία.
Κάθε ΠΕ.Σ.Υ διοικείται από εννεαμελές διοικητικό συμβούλιο ο πρόεδρος του οποίου είναι και γενικός διευθυντής. Παράλληλα, συνιστάται σε κάθε ΠΕ.Σ.Υ μια θέση αναπληρωτού γενικού διευθυντή, που είναι αρμόδιος για τα θέματα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Το διοικητικό συμβούλιο του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας ως επιτελικό όργανο, εκπονεί τον υγειονομικό χάρτη της περιφέρειας όπου καταγράφονται οι υγειονομικές ανάγκες, εκπονεί υπηρεσιακό σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτών των αναγκών, προγραμματίζει τις προσλήψεις προσωπικού και την προμήθεια υλικοτεχνικού εξοπλισμού, συντονίζει, καθοδηγεί και ελέγχει τη λειτουργία όλων των αποκεντρωμένων μονάδων του, ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες υπηρεσιών υγείας του πληθυσμού της περιφέρειας.
Το διοικητικό συμβούλιο του ΠΕ.Σ.Υ έχει τη δυνατότητα να συνιστά μονομετοχικές κρατικές επιχειρήσεις, κατά τα επιτυχημένα πρότυπα των δημοτικών επιχειρήσεων, για την ανάληψη κοινών υποστηρικτικών λειτουργιών των νοσοκομείων, ώστε να εξασφαλίζεται ευελιξία, ταχύτητα, εξοικονόμηση πόρων και αποτελεσματικότητα.
Τα διοικητικά συμβούλια των ΠΕ.Σ.Υ υποστηρίζονται από επιστημονικά
όργανα, όπως το επιστημονικό συμβούλιο και το νοσηλευτικό συμβούλιο.
Η οργάνωση των νοσοκομείων ως αποκεντρωμένων και ανεξάρτητων μονάδων των ΠΕ.Σ.Υ με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, έχει ως στόχο τη διευκόλυνση της ουσιαστικής ένταξής τους σε ένα ολοκληρωμένο περιφερειακό σύστημα υγείας, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων σε αυτά.
Οι κυριότερες αλλαγές που επιφέρει το νομοσχέδιο αφορούν στα
νοσοκομεία που -όπως προαναφέρθηκε- λειτουργούν ως αυτοτελείς αποκεντρωμένες μονάδες των ΠΕ.Σ.Υ. Διοικούνται από το συμβούλιο διοίκησης, το manager-διοικητή του νοσοκομείου, έχουν δικό τους προϋπολογισμό και οργανισμό και οι εργαζόμενοι εντάσσονται, όπως προαναφέρθηκε, σε αυτόν κατά κλάδο και θέση.
Κάθε νοσοκομείο διοικείται από το διοικητή-manager στο πλαίσιο σαφώς καθορισμένων από το νόμο αρμοδιοτήτων. Μεταξύ του ΠΕ.Σ.Υ και των διοικητών των νοσοκομείων θα υπογράφεται συμβόλαιο αποδοτικότητας με συγκεκριμένες υποχρεώσεις επίτευξης στόχων.
Οι νέοι οργανισμοί εκπονούνται με βάση τον υγειονομικό χάρτη, καθώς
και με βάση τη συγχώνευση, κατάργηση ή μεταφορά κλινικών, την κατάργηση ή αλλαγή του σκοπού των νοσοκομείων και άλλες παρόμοιες αποφάσεις. 
Καταρτίζονται προϋπολογισμοί κατά τομέα, κλινική και εργαστήριο. Δημιουργείται υποχρεωτικά σε κάθε νοσοκομείο αυτοτελές τμήμα
επειγόντων περιστατικών.
Εισάγεται το διπλογραφικό.
Αναπτύσσεται ολοκληρωμένο πληροφορικό σύστημα.
Τέλος, δίνεται η δυνατότητα για ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τη λειτουργία ιατρείων και πέρα από το τακτικό ωράριο.
Στόχος του μέτρου είναι η βελτίωση της αποδοτικότητας των νοσοκομείων με την καλύτερη αξιοποίηση των υψηλών προδιαφραφών εξοπλισμού τους, καθώς και η διευκόλυνση της πρόσβασης του πολίτη τόσο στο σύστημα, όσο και στο γιατρό της επιλογής του.
Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα στους γιατρούς να αυξήσουν νόμιμα τα εισοδήματά τους.
Η ανάπτυξη και η συνεχής βελτίωση του ανθρώπινου δυναμικού αποτελεί 
κεντρική επιλογή της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της υγείας. Καθιερώνονται επιτέλους ενιαίες εργασιακές σχέσεις για τους γιατρούς του

Ε.Σ.Υ και τους πανεπιστημιακούς γιατρούς. Αίρεται με τον τρόπο αυτό μια μόνιμη αιτία συγκρούσεων και κακοδαιμονίας στο χώρο των νοσοκομείων. Οι πανεπιστημιακοί γιατροί ως κύριοι φορείς της ανανέωσης της επιστημονικής γνώσης, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο δημόσιο σύστημα υγείας και όχι στις ιδιωτικές κλινικές και στα διαγνωστικά κέντρα.
Αλλάζουν τα συμβούλια κρίσης.
Θεσμοθετούνται νέα πειθαρχικά όργανα.
Δημιουργούνται μηχανισμοί και συνθήκες για την προαγωγή της συνεχούς εκπαίδευσης όλου του προσωπικού.
Καταρτίζεται κατάλογος επικουρικών γιατρών για την κάλυψη έκτακτων
υγειονομικών αναγκών.
Θεσπίζονται ειδικά κίνητρα για ειδικότητα εν ανεπαρκεία. Είπαμε για τους πανεπιστημιακούς γιατρούς. Οι νεοεισερχόμενοι στο σύστημα γιατροί είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχολησης και διορίζονται για πέντε χρόνια. Η περαιτέρω εξέλιξή τους γίνεται με ανοικτή προκήρυξη της θέσης τους. Αποκτούν μονιμότητα ύστερα από τρεις επιτυχείς κρίσεις.
Σε διευθυντές του Ε.Σ.Υ δίνεται να απονεμηθεί ο τίτλος του κλινικού
καθηγητή του Ε.Σ.Υ.
Αυτά είχα να σας πω, αγαπητοί συνάδελφοι, σε γενικές γραμμές για τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Πριν ολοκληρώσω την εισήγησή μου θα ήθελα

να στείλω ένα μήνυμα στο σύνολο των εργαζομένων στο χώρο της δημόσιας υγείας: Αυτό το σχέδιο νόμου είναι προϊόν ενός πολύμηνου, εξαντλητικού αλλά ουσιαστικού διάλογου με τους επιστημονικούς συνδικαλιστικούς και κοινωνικους φορείς, αλλά και με τους χρήστες των υπηρεσιών υγείας που σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας με επικεφαλής τον Υπουργό κ. Παπαδόπουλο πραγματοποίησε σε όλην την επικράτεια.
Πρόσφατα στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων οι εκπρόσωποι των 
φορέων κατέθεσαν τις αποψεις τους. Από όλη αυτήν τη διαδικασία και από την επικοινωνία με τους φορείς πολλές προτάσεις τους έγιναν δεκτές. Παράλληλα όπως τονίστηκε από τον κύριο Υπουργό ελήφθησαν υπόψη προτάσεις και

απόψεις όλων των πολιτικών ηγεσιών του Υπουργείου τα τελευταία χρόνια, αλλά και διατάξεις νομοσχεδίων που δεν εφαρμόστηκαν για διάφορους λόγους μέχρι σήμερα.
Είναι, λοιπόν, ώρα να πούμε κάποιες αλήθειες. Δεν βλέπω που και πως θίγονται οι εργαζόμενοι. 'Ισως διαταράσσεται ο εφησυχασμός κάποιων ελάχιστων. Γι'αυτό και επιχειρηματολογούν με το ακαταλαβίστικο για εμένα "ναι, μεν αλλά". Δηλαδή ναι στην ανάγκη των αλλαγών, αλλά μακριά από εμάς. Αυτό όμως οδηγεί στη στασιμότητα η οποία θα οδηγήσει σε τέλμα και στην κατάρρευση του συστήματος πράγμα που ωφελεί άλλους και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν μεγάλα συμφέροντα για να μην λειτουργεί σωστά, αποδοτικά και ανταγωνιστικά ο δημόσιος τομέας σε σχέση με τον ιδιωτικό.
Μετά την αναμενόμενη ψήφιση του νομοσχεδίου εγώ φαντάζομαι όλους τους εργαζόμενους να μπαίνουν μπροστά στην υλοποίησή του και να παίρνουν στα χέρια τους αυτές τις μεγάλες αλλαγές.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει του κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του
κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ, δώστε μου μία μικρή ανοχή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Επειδή σας διέκοψε ο κύριος
Πρόεδρος της Βουλής και καταλαβαίνω ότι εκ λόγων αδρανείας καθυστερήσατε, στην ομαλή ροή του λόγου σας θα σας δώσω δύο λεπτά ακόμα.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Πέντε λεπτά θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε.
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχει έστω και ένας επαγγελματίας υγείας του δημόσιου τομέα ο οποίος θέλει τη συνέχιση αυτής της κατάστασης η οποία αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των Ελλήνων ασθενών, αλλά και των ίδιων των εργαζόμενων. Γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε όλοι εδώ μέσα ότι η άσκηση του επαγγέλματος των λειτουργών της υγείας, είναι φθοροποιός από τη φύση της, αφού συνεχώς ασχολούνται με την αρρώστια, με τον ανθρώπινο πόνο και ενίοτε με κίνδυνο που φθάνει και σε απώλεια ζωής, όπως έγινε στο πρόσφατο τραγικό δυστύχημα με το ελικόπτερο του ΕΚΑΒ.
Επί τη ευκαιρία κάνω μία έκκληση σε όλους να σταματήσει αυτός ο τηλεοπτικός πόλεμος και γενικότερα ο πόλεμος εναντίον των ανθρώπων του 
ΕΚΑΒ. 'Εσωζαν, σώζουν και θα συνεχίσουν να σώζουν ζωές με αυτοθυσία. Γνωρίζουμε επίσης ότι η άσκηση του λειτουργήματός τους πραγματοποιείται

κάτω από δύσκολες συνθήκες και ενίοτε απαράδεκτες από πλευράς χώρων δουλειάς, ξενοδοχειακής υποδομής κλπ. 'Ομως και αυτά βελτιώνονται σιγά σιγά και θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο μέσα από τη γενικότερη αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του υγειονομικού μας συστήματος και κυρίως μέσα από ένα γενικό εξορθολογισμό των δαπανών και μέσα από ένα νοικοκύρεμα που θα έχει ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση χώρων οι οποίες και τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας των ασθενών και τις συνθήκες εργασίας και τις αμοιβές όλων των εργαζόμενων θα βελτιώσουν.
Θέλω επίσης να κάνω μία ειδική αναφορά στους πανεπιστημιακούς γιατρούς, στους δασκάλους πολλών από εμάς. Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τη γενική στάση τους απέναντι στις διατάξεις του σχεδίου νόμου που τους καλεί -τι πιο φυσιολογικό- να επανέλθουν και να λειτουργήσουν στο φυσικό τους χώρο, στα κρατικά νοσοκομεία. 'Ομως επ'ουδενί δεν κατανοώ τα επιχειρήματά τους τα οποία απορρίπτει σύσσωμη η ελληνική κοινωνία. Οι διατάξεις του νομοσχεδίου όχι μόνο δεν υποβαθμίζουν όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, αλλά αναβαθμίζουν το ρόλο τους, το έργο τους και την αποστολή τους ως πραγματικών λειτουργών της εκπαίδευσης, της έρευνας, αλλά και της περίθαλψης.
Και λίγα λόγια για τους αγαπητούς συναδέλφους των κομμάτων της
Αντιπολίτευσης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Σκουλάκη, πρέπει να
ολοκληρώσετε.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Κρατήστε μου πέντε λεπτά από τη δευτερολογία
μου, κύριε Πρόεδρε!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Παρακαλώ, κύριε Σκουλάκη,
ολοκληρώστε!
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ: Διάλογος έγινε από πλευράς του Υπουργού με όλα τα κόμματα. Απόψεις κατατέθηκαν και ασφαλώς λήφθηκαν υπόψη. Η συζήτηση αυτού του σχεδίου νόμου στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων ήταν μία ευκαιρία πριν την Ολομέλεια- για πιθανές βελτιώσεις επιμέρους διατάξεων, η οποία μάλλον χάθηκε. Δεν μπόρεσε καμία πτέρυγα να απαλλαγεί από το κομματικό χρέος. Απέρριψαν όλοι σχεδόν το σχέδιο νόμου, χωρίς να επεισέλθουν επί της ουσίας. Μόνο ένας συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας είχε το θάρρος να κάνει την υπέρβασή του -και είναι προς τιμή του- ο κ. Τατούλης.
Είπε πως το σχέδιο νόμου κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, κάνοντας ταυτόχρονα χρήσιμες παρατηρήσεις. Μακάρι να το έλεγαν εδώ στην Ολομέλεια όσοι το πιστεύουν -Και ξέρω ότι είναι πολλοί- έστω και για επιμέρους διατάξεις.
Ποιοι δεν θέλουν την αποκέντρωση, κύριοι συνάδελφοι; Ποιοι δεν θέλουν να επανέλθουν οι πανεπιστημιακοί στα κρατικά νοσοκομεία; Θα συνέβαλαν ίσως στη βελτίωσή του, αλλά κυρίως θα στέλναμε όλοι μαζί ένα μήνυμα από το ελληνικό Κοινοβούλιο προς την ελληνική κοινωνία για το πώς για ένα τόσο σοβαρό θέμα στην κυριολεξία εθνικό μπορούμε να συνεννοηθούμε και να συμφωνήσουμε σε μία μίνιμουμ κοινή νομοθετική πρόταση. Το θέλει και το περιμένει η κοινωνία μας. Αν συμβεί αυτό, όλοι θα βγουν κερδισμένοι και κυρίως οι πάσχοντες συμπολίτες μας.
Δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία. Οι οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες είναι οι καλύτερες από ποτέ. Θα πετύχει η μεγάλη αυτή τομή; Ναι, θα πετύχει, αν υπάρξει συνεχή προσπάθεια και συμβολή όλων των εμπλεκομένων φορέων και όλων μας. Ασφαλώς θα έχει δυσκολίες και
προβλήματα. Γι'αυτό και η εφαρμογή του είναι το μεγάλο στοίχημα όχι μόνο για την Κυβέρνηση, για το Υπουργείο, για τους λειτουργούς της υγείας, αλλά και για τις τοπικές κοινωνίες και για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Για τα προβλήματα, αλλά και για την αισιόδοξη προοπτική του μεγάλου αυτού εγχειρήματος, αξίζει νομίζω τον κόπο να μελετήσουμε την εμπειρία των Γάλλων από την εφαρμογή μιας παρόμοιας αναμόρφωσης του δικού τους συστήματος που ξεκίνησε το 1996 με θετικά αποτελέσματα.
Το συμπέρασμα από τη μελέτη αυτή είναι ότι το παρόν σχέδιο νόμου
κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και σύμφωνα με τα επιτυχημένα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Σωστό, λοιπόν, το σχέδιο νόμου. Η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής αντιμετωπίζει όλα τα κρίσιμα ζητήματα με θετικό τρόπο. Οι πιστώσεις για την υλοποίηση του από ό,τι φαίνεται από την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου είναι εξασφαλισμένες. Η εφαρμογή του θα είναι άμεση, γιατί δεν απαιτείται η έκδοση χρονοβόρων προεδρικών διαταγμάτων παρά μόνο υπουργικών αποφάσεων. Δεν απομένει, λοιπόν, παρά η εξεύρεση του κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού, που με πίστη στους νέους αυτούς θεσμούς θα στελεχώσει τις νέες δομές και θα φέρει σε πέρας αυτό το σημαντικό και δύσκολο έργο.
Με αυτές τις σκέψεις κλείνω την εισήγησή μου, αγαπητοί συνάδελφοι, καλώντας και πάλι όλους σας να ψηφίσετε το σχέδιο νόμου. Και όσους για λόγους αρχής δεν μπορείτε να το πράξετε, ας τοποθετηθείτε υπεύθυνα, συγκεκριμένα και επί της ουσίας στις επιμέρους διατάξεις. Να είστε σίγουροι ότι μία τέτοια στάση και το νομοσχέδιο μπορεί να βελτιώσει κι εσάς τους ίδιους μπορεί να βοηθήσει πολιτικά.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι η Νέα Δημοκρατία ορίζει για τη σημερινή σύζητηση του σχεδίου νόμου "Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας" Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο το Βουλευτή Α' Αθηνών κ. Νικήτα Κακλαμάνη.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ορίζει ως ειδικό αγορητή το Βουλευτή
και Ε' Αντιπρόεδρο της Βουλής κ. Παναγιώτη Κοσιώνη.
Ομοίως ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου οριζει ως ειδικό
αγορητή το Βουλευτή κ. Γεώργιο Αμπατζόγλου.
Επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα, ότι οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Ανάπτυξης κατέθεσαν σχέδιο νόμου: "Ελαφρύνσεις στη φορολογία κεφαλαίων και άλλες διατάξεις". Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.
Ομοίως έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα, ότι ο Βουλευτής του
Συνασπισμού κ. Γεώργιος Αμπατζόγλου ζητεί άδεια ολιγοήμερης απουσίας του στο εξωτερικό.
Εγκρίνει η Βουλή;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Η Βουλή ενέκρινε.
Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Αθανάσιος Γιαννόπουλος έχει το
λόγο.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, θέλω και εγώ να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για τη δολοφονική τρομοκρατική απόπειρα κατά του εκλεκτού συναδέλφου, φίλου Βασίλη Μιχαλολιάκου. Μια ενορχηστρωμένη επίθεση από ξένα κέντρα που άρχισαν με βομβιστικές ενέργειες σε γραφεία συναδέλφων, όπως της Λιάνας της Κανέλη, του Μαντέλη, 
του Σουμάκη και άλλων συναδέλφων και βλέπει κανείς πού οδηγείται ο τόπος. Σήμερα ήταν η σειρά του κ. Μιχαλολιάκου αύριο πιθανόν να είναι η σειρά η δικιά μας. Πρέπει, λοιπόν, η αλληλεγγύη μας να φθάσει σε κορύφωση, να βοηθήσουμε πια προς αυτήν την κατεύθυνση κάτι να γίνει. Δεν πάει άλλο. Και θα θυμόσαστε πολύ καλά τα λόγια του επίτιμου Προέδρου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος του κ.Φλωράκη που έλεγε κάποτε παλιά μας έβρισκαν και μέσα στις τρύπες. Τώρα δεν μπορούν; Κάτι συμβαίνει πρέπει να ανησυχούμε.
Θα έλεγα για τον κ. Σκουλάκη τον εισηγητή της Πλειοψηφίας που με
τέτοιο πάθος ήταν λάβρος υποστηρικτής του νομοσχεδίου: Αν, κύριε
Σκουλάκη, είχατε το ίδιο πάθος όταν ήσαστε Υφυπουργός, πιθανόν πάρα πολλά

να είχατε διορθώσει. 'Αρα, δικαίως ο κύριος Υπουργός είπε ότι όλοι οι Υπουργοί οι Υφυπουργοί ούτε λίγο ούτε πολύ από το 1983 που πέρασαν δεν έκαναν τίποτα και έφτασαν σ'αυτό το σημείο ώστε να έρθει το εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. με την καινούρια ηγεσία να δώσει καινούρια φόρμα στο χώρο της υγείας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Τέτοιο πράγμα δεν ειπώθηκε και να το πάρετε αμέσως πίσω. Να κάνετε ποιοτική αντιπολίτευση. Είναι απαράδεκτο αυτό που λέτε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήμουν πραγματικά ο τελευταίος, αγαπητοί συνάδελφοι, εδώ μέσα που θα έκανα έτσι μια στείρα αντιπαράθεση πολιτική μπροστά στον ανθρώπινο πόνο και στο δράμα που ζει ο 'Ελληνας πολίτης όταν αντιμετωπίζει τις υπηρεσίες υγείας. Και βέβαια εμείς ξεπερνάμε τις οποιεσδήποτε πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες και μας ενδιαφέρει κυρίως ο ανθρώπινος πόνος.
'Ολοι ή οι περισσότεροι που είμαστε γιατροί εδώ μέσα, εγώ δε
ιδιαίτερα θυμάμαι τριάντα χρόνια πίσω όταν ορκίστηκα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με τον Ιπποκρατικό όρκο και θα σας αναφέρω και ακόμη στα αυτιά μου ακούω αυτά τα λόγια: "Αγνώς δε και οσίως διατηρήσω βίον τε τον εμόν και τέχνην την εμήν επ'ωφελείει καμνόντων κατά δύναμιν και κρίσιν εμήν επί δηλήσει και αδικεί ήρξην". Δηλαδή, θα διατηρήσω τη ζωή μου και την τέχνη μου καθαρή και πραγματικά θα προστατεύσω από την αδικία και τη σωματική βλάβη τους έλληνες πολίτες.
Εμείς, κύριε Υπουργέ, αυτά ακούμε στα αυτιά μας. Εσείς πιθανόν επειδή δεν είστε γιατρός και δεν συγκινείσθε παρά μόνο τα βλέπετε μονεταριστικά τα θέματα, συγκινείσθε από άλλες αρχές.
'Ενα σύστημα, το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που το χαιρέτισε ειλικρινά ο ελληνικός λαός το αγκάλιασε ο ιατρικός κόσμος, αλλά ο λαός προδομένος δεκαεπτά χρόνια μετά βλέπει ότι αντί οι υπηρεσίες να αναβαθμίζονται δυστυχώς έχουμε υποβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας, κάτι που όλοι το ομολογούμε και δε νομίζω ότι λέει κανείς ψέματα στον τόπο αυτό. 
Χρειάζεται μια πολύ μικρή ιστορική αναδρομή για να τρέξουμε λίγο στο
Εθνικό Σύστημα Υγείας και να δούμε πραγματικά πώς ξεκίνησε. Το 1983 ξεκινάει ο περίφημος νόμος "Αυγερινού-Γεννηματά". Φτάνουμε ακριβώς με μια προμετωπίδα, ίσες υπηρεσίες υψηλής ποιότητος σε όλους τους 'Ελληνες. Αυτό είναι και το γράμμα του Συντάγματος, η ισοπολιτεία. Είναι ίδιες οι υπηρεσίες που έχουν οι πανέλληνες κέντρου και περιφέρειας; Ακόμα δε και στο κέντρο υπάρχουν διαφορές στις υπηρεσίες υγείας. Πού είναι λοιπόν αυτή η ιδρυτική εξαγγελία;
'Εξι νομοσχέδια σχεδόν από το 1983 μέχρι σήμερα έχει υλοποιηθεί ένα 20% και θα πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι, κύριοι συνάδελφοι, τι έφταιξε και το υπόλοιπο ποσοστό δεν ολοκληρώθηκε. 'Εφταιξε το ότι δεν εδαπανήθησαν χρήματα για το χώρο της υγείας; Μήπως ο ελληνικός λαός δεν ενημερώθηκε για να ενστερνισθεί αυτές τις πρωτοβουλίες τις οποίες είχαν πάρει οι τότε πολιτικές ηγεσίες; Μήπως και οι λειτουργοί υγείας, εμείς δεν μπορέσαμε να εναρμονιστούμε με ένα τέτοιο προηγμένο μοντέλο;
Εγώ θα σας έλεγα απλά, απλούστατα ότι και οι τρεις παράμετροι δεν λειτούργησαν σωστά, με αποτέλεσμα να έχουμε αυτήν την τραγική εικόνα που παρουσιάζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Κύριε Υπουργέ, βάλατε τον πήχυ πολύ ψηλά και είναι ενθαρρυντικό, αλλά εμείς λέμε ότι ο πήχυς πρέπει να μπει εκεί που μπορείτε να περάσετε από πάνω του. Φοβάμαι ότι θα περάσετε πολύ σύντομα κάτω από τον πήχυ και κατ'αυτόν τον τρόπο θα ευτελίσετε τα όνειρα που έχει ο ελληνικός λαός. 
Σήμερα το συζητούμενο νομοσχέδιο έχει τρεις ενότητες, τρεις πυλώνες. 
Είναι η περιφερειακή αποκέντρωση, είναι η οργάνωση των νοσοκομείων, είναι το στελεχειακό δυναμικό. Και πρέπει να πω ότι οι μεγάλες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που συμβαίνουν στον τόπο μας -αλλά και η διεθνής πρακτική θα πρέπει να μας συγκινήσει- γίνονται μετά από διάλογο, από ζύμωση. Είναι μία χρονοβόρα διαδικασία, αλλά δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές αν δεν συζητήσουμε, αν δεν μιλήσουμε, αν δεν διαφοροποιηθούμε. Και βεβαίως είναι παγκοίνως γνωστό ότι το κεντρικό συμβούλιο υγείας, κύριε Υπουργέ, το σχέδιο νόμου το πήρε από το INTERNET, όπως με πληροφόρησε ο πρόεδρος του ΚΕΣΥ, ο καθηγητής της παθολογοανατομίας ο κ. Κίτας. Αυτό, λοιπόν, αποτελεί στοιχείο επιστημονικού διαλόγου;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Λέτε
ανακρίβειες!
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ρωτήστε τον κ. Κίτα. Καταθέτω στοιχεία.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Να λέτε
αλήθειες. Μη λέτε ψέματα!
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Και θα μου λέγατε επίσης ότι μιλήσατε με την ΠΟΕΔΗΝ, η οποία φίλα πρόσκειται προς το κυβερνών κόμμα, σε σας. Υπήρξαν αντεγκλήσεις, υπήρξε υβρεολόγιο και υπήρξαν και λακτίσματα καθισμάτων μέσα στην αίθουσα. Μήπως και αυτά τα αμφισβητείτε, τα διαψεύδετε; Υπάρχουν στοιχεία, δικοί σας άνθρωποι είναι αυτοί.
Κύριοι συνάδελφοι, εμείς με τη φιλοσοφία αυτή του ΠΕΣΥ συμφωνούμε,
λέμε ναι, αλλά βέβαια λέμε το εξής. Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες προτεραιότητες που πρέπει πραγματικά το σύστημα να δώσει λύσεις. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να συγκροτηθεί ένα τέτοιο πολυδάπανο

νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου για να λύσουμε κάποια προβλήματα που είναι γνωστά σε όλους μας. Οι περισσότεροι είμαστε Βουλευτές από επαρχία, ξέρουμε τα κέντρα υγείας, ξέρουμε τα νοσοκομεία μας. Είχα πει ότι ξέρουμε πώς λειτουργεί το νοσοκομείο στις Φιλιάτες, ξέρουμε τα προβλήματα -τα ξέρω πολύ καλά- και πώς λειτουργεί το νοσοκομείο της Φθιώτιδας με μεγάλες διακομιδές στο κέντρο, ξέρουμε πολύ καλά πώς υπολειτουργούν τα Κέντρα Υγείας στο Λιδωρίκι, στην Αταλάντη. 'Επρεπε, λοιπόν, να φθάσουμε στο σημείο να δαπανάμε τόσα χρήματα και να μη μπορείτε να δώσετε καμία λύση; Δηλαδή να φτιάξουμε ένα ολόκληρο κανόνι για να χτυπήσουμε ένα κουνούπι! 
Για μας, κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, πρέπει να καταλάβετε ότι
προέχει ο ασθενής, προέχει ο 'Ελληνας πολίτης, μετά είναι η δημόσια
υγεία και μετά από όλα αυτά είναι οι συνδικαλιστικές συντεχνίες. Δεν μπαίνουμε στον πειρασμό των οποιωνδήποτε συμβιβασμών με συντεχνιακά δεδομένα. Μπαίνουμε, όμως, στη λογική να στηρίξουμε τον 'Ελληνα πολίτη, να δώσουμε υπηρεσίες υγείας, ίδιες και στο κέντρο και στην περιφέρεια. Αυτή είναι ακριβώς η φιλοσοφία μας.
'Οσον αφορά το θέμα της ιδρύσεως αυτών των ΠΕΣΥ δεν αποτελεί τίποτα άλλο, παρά μια προσπάθεια προβολής του κυρίου Υπουργού, που ικανοποιεί συνθηματολογικά, λαϊκίστικα εξαγγελίες του κυβερνώντος κόμματος. Θα τα πω απλά να γίνω κατανοητός από όλους τους πανέλληνες που μας παρακολουθούν. 
Το προτεινόμενο ΠΕΣΥ, που είναι διοικητικά ένα όργανο νομικού
προσώπου δημοσίου δικαίου δεν θα δημιουργήσει τίποτα άλλο παρά μία πολυδιάσπαση, μία πολυϊεραρχία, μια αλληλοκάλυψη εξουσιών που θα δημιουργήσει μία μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των διοικητών. Διοικητής -μία καινούρια ονοματολογία- ο διευθυντής του νοσοκομείου. Μετονομάζεται δηλαδή ο διευθυντής του νοσοκομείου σε διοικητή και θυμίζει όπως έχω πει τάγμα ή σύνταγμα πεζικού, ενώ υπήρχαν άλλοι όροι που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε. Αλλάξαμε επίσης και τα δοικητικά συμβούλια και τα κάναμε συμβούλια διοίκησης.
Εκεί είναι ακριβώς η προσπάθεια του εκσυγχρονισμού, σε λέξεις, σε λόγια και σε τίποτε άλλο. Το κόστος λειτουργίας όμως είναι τρομακτικό. 
'Ακουσα τον εισηγητή της Πλειοψηφίας που είπε για το γαλλικό σύστημα.
Ο συνάδελφός μας ο Νικήτας Κακλαμάνης ανέλυσε πολύ ωραία το σύστημα υγείας της Γαλλίας και είπε, ότι για μία χώρα που είναι επτά φορές μεγαλύτερη από τη δική μας υπάρχουν είκοσι πέντε ΠΕΣΥ και το κάθε περιφερειακό συμβούλιο υγείας έχει είκοσι ένα άτομα. Το δικό μας συμβούλιο υγείας για την Ελλαδίτσα μας έχει πενήντα άτομα. Αυτό το θεωρείτε αποκέντρωση!
Για το λειτουργικό κόστος δεν έχουμε την πραγματική εικόνα. Ούτε ο κύριος Υπουργός έχει την πραγματική εικόνα ούτε τη γνωρίζει ούτε μπορεί να την προσδιορίσει. Το λέω αυτό γιατί πέρασα από το Υπουργείο Οικονομικών. Το κόστος ξεπερνάει τα είκοσι πέντε με τριάντα δισεκατομμύρια.
Και ερωτώ, κύριοι συνάδελφοι: Αξίζει τον κόπο αυτό, όταν αυτήν τη
στιγμή χάνουμε για ένα κρεβάτι εντατικής μονάδος έναν άρρωστο που στοιχίζει πέντε εκατομμύρια; Θα απαντήσετε, κύριε Υπουργέ, πάνω σε αυτό το θέμα γιατί θα αναφέρω πολλά παραδείγματα.
'Οπως σας είχα πει, βγάλτε το μανδύα του Υπουργού και πάρτε τηλέφωνο τον "ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ", πάρτε το "ΜΕΤΑΞΑ", να δείτε πότε θα μπορέσει να μπει σε ακτινοθεραπεία ένας ασθενής σας. Και αν θα βρείτε εσείς ημερομηνία πιο μπροστά από ένα τρίμηνο -αφού δηλαδή θα έχει πεθάνει ο ασθενής- εγώ αύριο θα παραιτηθώ από Βουλευτής. Πάρτε τηλέφωνο το αλλεργιολογικό του Λαϊκού Νοσοκομείου και αν σας δώσει ραντεβού μέσα στο εξάμηνο του 2001 και πάλι θα παραιτηθώ από Βουλευτής. Αλλά μη βάλετε ούτε το γραφείο σας ούτε τους
παρατρεχάμενους. Κάντε το σαν απλός πολίτης μέσα από το ανώνυμο πλήθος. Τα έχετε ζήσει όλοι, κύριοι συνάδελφοι αυτά, όταν εναγωνίως ζητάτε κάποιος γνωστός σας να χειρουργηθεί...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Συμφωνώ
απολύτως, κύριε συνάδελφε. 'Ετσι συμβαίνει.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: ... παίρνοντας τη σειρά των άλλων, είτε
καρδιοχειρουργικό πρόβλημα είναι αυτό που έχει...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Υπουργέ, εάν θέλετε να
πείτε κάτι, πείτε το στο μικρόφωνο.
Κύριε Γιαννόπουλε, επιτρέπετε διακοπή; Θέλει να πει κάτι ο κύριος
Υπουργός, εάν το επιτρέπετε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα, κύριε Πρόεδρε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Για τα παραδείγματα που αναφέρατε, κύριε συνάδελφε, συμφωνώ απολύτως και αυτά πάμε να αλλάξουμε.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Πώς θα τα αλλάξετε;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Με αυτά, λοιπόν, που προτείνετε εδώ σε αυτό το νομοσχέδιο, δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα. Θα είμαστε εδώ, την υγειά μας να έχουμε, εσείς να είσθε Υπουργός, να σας καλούμε να μας δώσετε απαντήσεις και εξηγήσεις, αλλά -λυπάμαι, κύριε Υπουργέ μου- δεν πρόκειται να λυθεί τίποτα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Τα ΠΕΣΥ ...
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Αποκεντρωμένες υπηρεσίες, αγαπητοί συνάδελφοι, για μας, για τη Νέα Δημοκρατία, για τους γιατρούς που πασχίζουμε και τουλάχιστον διακονούμε στο χώρο της υγείας επί τριάντα συναπτά έτη...
(Θόρυβος στην αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Αφήστε, κύριοι συνάδελφοι της
Ν.Δ., τον εισηγητή σας να ομιλήσει.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Μονόλογος είναι, κύριε Πρόεδρε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Αποκεντρωμένες υπηρεσίες υγείας δεν είναι γραφειοκρατικά μοντέλα. Αποκεντρωμένες υπηρεσίες υγείας για μας είναι οι ίδιες υπηρεσίες στην ύπαιθρο χώρα. Δεν μπορεί ολόκληρη η Ανατολική Στερεά Ελλάδα, Ευρυτανία, Φωκίδα, Βοιωτία, Φθιώτιδα, να μην έχει μισό κρεβάτι εντατικής θεραπείας. Και όχι μόνο αυτό αλλά δεν υπάρχει ούτε κρεβάτι ηυξημένης φροντίδας. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν νέα τμήματα και κλινικές, να μην υπάρχει ογκολογικό τμήμα, γαστρεντερολογικές κλινικές, παιδιατρικές κλινικές, σύγχρονα εργαστήρια. Αυτά λοιπόν απαιτεί ο 'Ελληνας πολίτης για να σταματήσει το θλιβερό...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Δεν είναι θέμα του συστήματος.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Σας παρακαλώ, κύριε Κεδίκογλου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Σας παρακαλώ, κύριε Κεδίκογλου. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορεί, λοιπόν, αυτήν τη στιγμή να μιλάμε
για αποκέντρωση υπηρεσιών υγείας, όταν δεν μπορούμε να μειώσουμε την εσωτερική μετανάστευση.
Και δεν θα πρέπει βέβαια να κομπορρημονούν κάποιοι ότι έχουμε
διακομιδές. 'Οσο περισσότερες διακομιδές έχουμε, χερσαίες ή αεροδιακομιδές, τόσο άθλιο είναι το σύστημα υγείας. Εάν μηδενίσουμε τις αεροδιακομιδές και διακομιδές, τότε πραγματικά θα μιλήσουμε για ποιοτικούς δείκτες στο χώρο της υγείας.
Κύριε Υπουργέ, είχατε πει σε μία αποστροφή σας "το μοναστήρι να είναι καλά", γι' αυτούς τους δόλιους τους πανεπιστημιακούς. 'Ενας από αυτούς είμαι και εγώ, αλλά δεν κάνω το συνήγορο του εαυτού μου, μιλάω ανθρώπινα από την αγωνία την οποία έχει ο ελληνικός λαός. Θα σας έλεγα όμως ότι σε αυτούς τους φτωχούς καλόγερους με τις άσπρες μπλούζες καταφεύγετε όταν έχετε προβλήματα υγείας ή όταν συνθέτετε τις εθνικές επιτροπές βάζοντας έναν πανεπιστημιακό. Αυτό λέει πάρα πολλά.
Κάνατε και ένα σχόλιο στη Διαρκή Επιτροπή και είπατε: "Τι θέλουν οι πανεπιστημιακοί, αφού οι φοιτητές είναι αυτοί οι οποίοι κάνουν εξωτερικά ιατρεία;".
Στο "Λαϊκό" Νοσοκομείο, όπως θα ενθυμείστε, ήρθατε στις 3 η ώρα το μεσημέρι και το νοσοκομείο ήταν κλειστό. Αν σας πληροφόρησε δε η κυρία 
Υφυπουργός που ήρθε νύχτα στο "Λαϊκό" Νοσοκομείο σε γενική εφημερία -γιατί δεν ήλθε να επιθεωρήσει, αγαπητοί συνάδελφοι, κάποιος ατυχής
δημοσιογράφος είχε μια εμπλοκή καθυστέρησης σε διαγνωστικό πρόβλημα της κόρης του- ήρθε για να επιπλήξει τους εφημερεύοντες.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΠΥΡΑΚΗ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Λέτε ανακρίβειες. 'Εχω έρθει πάρα πολλές φορές στο Λαϊκό.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: 'Εχετε έρθει λίγες φορές.
Πραγματικά, αγαπητοί συνάδελφοι, με τα ΠΕΣΥ δεν αντιμετωπίζεται η υποχρηματοδότηση του συστήματος, δεν αντιμετωπίζονται οι κακές κτιριολογικές υποδομές, οι ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού που είναι σε τραγικό επίπεδο και επίσης οι χαμηλές τακτικές αποδοχές όλων των εργαζομένων.
'Οσον αφορά τα νοσοκομεία, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι μοντέρνα νοσοκομεία είναι όχι τα πολύκλινα νοσοκομεία που πολυδιαφημίζετε. Μοντέρνα νοσοκομεία είναι αυτά τα οποία έχουν μονάδες, έχουν εργαστήρια και χειρουργεία, για να μειώσουμε το χρόνο νοσολείας, για να μειώσουμε το κόστος. 'Oλα τα άλλα για τα οποία μιλάτε εσείς, είναι αναχρονιστικά μοντέλα τα οποία οδηγούν σε τραγικά οικονομικά αδιέξοξα.
Τα νοσοκομεία τα οποία φτιάξαμε και φτιάχνουμε, τα φτιάχνουμε με
πόρους της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Δεν μας είπατε όμως με τι πόρους θα τα λειτουργήσετε. Ψάχνετε βέβαια να βρείτε κάποια θύματα όπως το Χαϊδάρι και θα επανέλθουμε.
Η ονοματολογία των νοσοκομείων αναφέρεται γενικά και ειδικά, σύμφωνα με το νομοσχέδιο -δεν έχουμε αντίρρηση- αλλά βέβαια τον τίτλο του Ακαδημαϊκού και Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου δεν έχετε εσείς την αρμοδιότητα να τον δώσετε. Είναι θέμα καθαρώς του Υπουργείου Παιδείας, είναι θέμα του Πανεπιστημίου. Δεν είναι δική σας αρμοδιότητα.
Ο δημόσιος τομέας υγείας, αγαπητοί συνάδελφοι, χρηματοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα και καθημερινά βλέπουμε αυτήν την απαξίωση όχι μόνο στις υποδομές, αλλά βλέπουμε και την επίθεση που υφίσταται ο δημόσιος τομέας από τον ιδιωτιό τομέα της υγείας και απαξιώνεται και το σύστημα με αποτέλεσμα τα νοσοκομεία μας να έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία ενδεών Ελλήνων, ΟΓΑτζήδων και παράλλλα όλων των αγαπητών λαθρομεταναστών ή οικονομικών προσφύγων που έχουν έρθει κατά χιλιάδες στη χώρα μας.
Αν βρείτε, αγαπητοί συνάδελφοι ή κάποιοι που ασχολούνται με τα
οικονομικά θέματα, μία κάρτα νοσηλείας -από το φιλέτο δηλαδή του χώρου της υγείας- την τελευταία πενταετία μέσα στα νοσοκομεία, εγώ θα ήμουν πάρα πολύ ευτυχής να με ενημερώσετε. Δεν υπάρχει τίποτα. Γι' αυτό σας είπα για χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα της υγείας από το δημόσιο τομέα της υγείας.
Λέμε "όχι" στα απογευματινά ιατρεία και "ναι" στην ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων. Το καθεστώς του ιατρείου, της πόρτας και του εκμαυλισμού, πάτε να το σερβίρετε με μία απροσδιόριστη τιμή που δεν την έχετε δώσει και με την καραμέλα που περνάτε και στους εργαζόμενους ότι θα πάρουν κάποιο ποσοστό, το οποίο δεν μπορείτε να το προσδιορίσετε, διότι λέτε ότι οι εξετάσεις θα είναι σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα. Δηλαδή σύμφωνα με την υποκοστολόγηση θα δώσετε χρήματα. Ποια χρήματα θα δώσετε; Δεν πρόκειται να δώσετε τίποτα. Απλούστατα θέλατε να παγιδεύσετε όλους τους εργαζόμενους σε μία προνομοσχεδιακή σιωπή.
Θα το περάσετε το νομοσχέδιο, την πλειοψηφία την έχετε, αλλά θα
πρέπει να ξέρετε, κύριε Υπουργέ, ότι στη μνήμη όλων αυτών και στη θύμιση αυτών που εσείς που έχετε υποστηρίξει θα μείνετε πραγματικά σαν ένας Υπουργός ο οποίος είναι παθιασμένος -το ομολογώ- ονειροπόλος, αλλά θα ξυπνήσετε ένα πρωϊνό και θα δείτε την πραγματική κατάσταση ή πιθανόν να έχετε γευθεί ένα πολυκαιρισμένο κρασί από το οποίο, το πρωί που θα ξυπνήσετε, θα έχετε ένα βαρύ κεφάλι.
'Ερχομαι τώρα στο θέμα των πανεπιστημιακών και απευθύνομαι και προς
το Προεδρείο. Για το θέμα της συνταγματικής τάξης, κύριε Πρόεδρε, θα εφαρμόσετε το άρθρο 100 του Κανονισμού. Σχετικά με αυτό υπάρχει και η γνωμοδότηση του πανεπιστημιακού δασκάλου-προέδρου του τμήματος της Νομικής Σχολής, όσον αφορά γενικά το πανεπιστήμιο, την ακαδημαϊκή επαγγελματική θέση των πανεπιστημιακών δασκάλων, τη διοίκηση των πανεπιστημιακών νοσοκομείων και την απονομή των πανεπιστημιακών τίτλων από μη πανεπιστημιακά όργανα. Είναι απαράδεκτο και αντισυνταγματικό. 
Υπάρχουν γνωμοδοτήσεις εγκρίτων νομικών. Εμείς θέτουμε το θέμα αυτό
και βεβαίως θα τεθεί προς συζήτηση εδώ μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας εκ μέρους των εισηγητών, γιατί το θέμα αυτό το οποίο απασχολεί...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Αν αντελήφθην καλώς, θέτετε θέμα συνταγματικότητας κατά το άρθρο 100;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Θέμα συνταγματικότητας.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως, θέτουμε θέμα συνταγματικότητας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Αυτό λέω. Καλώς.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Διότι θα έλεγα, κύριοι συνάδελφοι, ότι
μπαίνει μια καραμέλα και ακούσαμε τον ...
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του
κυρίου Βουλευτή.)
Θα ήθελα να μου δώσετε και εμένα δύο λεπτά ακόμη, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Θα σας δώσω τον ανάλογο χρόνο, αν
χρειαστείτε, που έδωσα και στον εισηγητή της Πλειοψηφίας. Μην
ανησυχείτε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Χαίρομαι γι' αυτό, διότι βλέπω ότι εφαρμόζετε την αρχή της ισηγορίας.
Θα έλεγα λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι εμείς ως πανεπιστημιακοί δεν μπαίνουμε καθόλου στη λογική αυτή. Θέλετε απλούστατα να πείτε ότι οι πανεπιστημιακοί είναι αντιδραστικοί. Δεν είμαστε αντιδραστικοί σε τίποτα. Είμαστε οι φιλότιμοι εργάτες, υγειονομικοί, ασκληπιάδες του συστήματος. Προσφέρουμε πάρα πολλά και θα προσφέρουμε.
Ζητάμε όμως αναβάθμιση συνθηκών. Αν νομίζετε εσείς ότι οι υποδομές
στο "ΛΑΙΚΟ", στο "ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ", στο "ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ", στον "ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ" αντέχουν σε τέτοιες υποδομές εξωτερικών ιατρείων, χειρουργείων, απογευματινών και αν θεωρείτε αυτές τις υπηρεσίες, τις υποβαθμισμένες, υπό τη μορφή της αγέλης, ότι μπορεί να τις γεύεται ο 'Ελληνας πολίτης, εμείς λοιπόν λέμε "όχι". Και λέμε "όχι", ακριβώς διότι δε μπορούμε να έχουμε ασθενείς δύο ταχυτήτων.
Και πρέπει να καταλάβει ο ελληνικός λαός, ότι την εξέταση και την πρόσβαση στο διευθυντή, γιατρό του ΕΣΥ, στον καθηγητή θα την πληρώσει ο ίδιος. 'Ετσι αναφέρεται στο νομοσχέδιο. Λέει ότι ο εξεταζόμενος θα πληρώσει. Πού το είδατε αυτό γραμμένο; Σε ποιο ευρωπαϊκό κράτος πληρώνει ο εξεταζόμενος την οποιαδήποτε αμοιβή; Είπατε την αλήθεια στον ελληνικό λαό; Και πρέπει να μας ακούσουν όλοι. Πρέπει να μας ακούσουν οι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων, για να δουν αύριο που θα οδηγηθούν, σε τι οικονομική θύελλα.
Κύριε Υπουργέ, τελειώνω. Στη δευτερολογία μου θα πω και άλλα. Θα
ήθελα, όμως, να σας πω τώρα το εξής: Προσέξτε γιατί στα συνεχή νομοσχέδια, σ' αυτές τις συνεχείς πτήσεις που θα κάνετε, θα υπάρξουν αναταράξεις. Γι' αυτό, λοιπόν, οφείλετε να προσδεθείτε.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας ετέθη θέμα για τη συνταγματικότητα των διατάξεων του νομοσχεδίου. Σύμφωνα με το άρθρο 100, θα προχωρήσουμε τώρα ύστερα από συζήτηση σε σχετική απόφαση της Βουλής.
Κύριε Κακλαμάνη, ποιος θα πάρει το λόγο από εσάς, που προβάλλετε τις αντιρρήσεις;
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Θα πάρω εγώ το λόγο, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ορίστε, έχετε το λόγο για πέντε
λεπτά.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων, επισήμως ως Τομέας Υγείας, είχαμε υποβάλει στην Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής αυτό εδώ το κείμενο, το οποίο λόγω του χρόνου δεν μπορώ να σας το αναπτύξω ολόκληρο, με σωρεία ερωτήματων με τίτλο: "Συνταγματικά ζητήματα του σχεδίου νόμου, βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας".
Ζητούσαμε από την Επιστημονική Επιτροπή και το νεοδιορισθέντα
Πρόεδρό της τον κ. Μαυριά να μας απαντήσει επ' αυτών. 'Ελαβα μια απάντηση πέντε γραμμών, που έλεγε ότι για όλα αυτά τα ερωτήματα, τα οποία είναι οκτώ, θα υπήρχαν απαντήσεις στην τελική έκθεση που θα υπέβαλε στην Ολομέλεια πριν έρθει το νομοσχέδιο προς συζήτηση.
Δυστυχώς σε κανένα από αυτά τα ερωτήματα, όπου αναφέραμε ότι κατά την άποψή μας είναι αντισυνταγματικές οι διατάξεις του σχεδίου νόμου, δεν απαντάει ο κ. Μαυριάς, ο υπογράφων τη σχετική έκθεση που υπέβαλλε στην Ολομέλεια. Σε αυτά στα οποία αναφέρεται ο κ. Μαυριάς, εμείς δεν είχαμε υποβάλει ερωτήματα ούτε είχαμε εγείρει ενστάσεις συνταγματικότητας. Είχαμε υποβάλλει ερωτήματα για άλλα πράγματα, όπως παραδείγματος χάρη, θα σας πω ένα μόνο, λέμε στο δεύτερο ερώτημα ότι κατά τις ισχύουσες
διατάξεις "Πανεπιστημιακές κλινικές, εργαστήρια και μονάδες ιδρύονται και εγκαθίστανται σε νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. μετά από γνώμη της οικείας σχολής με προεδρικό διάταγμα". Αναφέρουμε το νόμο πλαίσιο του '82, περί Πανεπιστημίων και το ν. 1397/83.
Λέμε παρακάτω, γιατί το λένε οι νόμοι, ότι "η κατάργηση, η συγχώνευσή τους δεν είναι δυνατή μόνο μετά από πρόταση του οικείου τμήματος ή σχολής", άρθρο 7, παράγραφος 5, ν. 1268/83. Εδώ βλέπετε να γίνεται
τίποτα τέτοιο; Με απόφαση του ΠΕΣΥ καταργούνται τα πάντα, συγχωνεύονται τα πάντα και δεν δίνει κανείς λογαριασμό σε κανέναν.
Σας λέω ένα απ'όλα γιατί δεν έχω το χρόνο, όπως σας είπα.
Δεύτερον, ο κ. Μαυριάς για να στοιχειοθετήσει τη συνταγματικότητα του νομοσχεδίου αναφέρεται -προσέξτε- σε μία γνωμοδότηση ενός αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όχι απόφαση, γνωμοδότηση αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου το 1989.
Και προσέξτε, εγώ θα καταθέσω στα Πρακτικά της Βουλής -όπως θα
καταθέσω και τα ερωτήματα τα οποία υποβάλαμε στον κ. Μαυριά- απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, Τμήμα Γ', στο οποίο είχε προσφύγει ο συνάδελφος αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής κ. Γεώργιος Σταθόπουλος, αδερφός του Υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Σταθόπουλου, για παρόμοια θέματα που τον αφορούσαν προσωπικά στο "ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ" Νοσοκομείο και όπου το τμήμα
Γ' του Συμβουλίου της Επικρατείας τον δικαίωσε αποδεχόμενο την αντισυνταγματικότητα των παρεμβάσεων του διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου και ανάγκασε το νοσοκομείο να αναιρέσει όλες τις αποφάσεις, οι οποίες αφορούσαν το συγκεκριμένο συνάδελφο.
Το όνομα, η συνωνυμία είναι συμπτωματική, δεν την αναφέρω για να κάνω εντυπώσεις. Τυχαίνει. Είναι ο συγκεκριμένος συνάδελφος. Θα καταθέσω και αυτά στα Πρακτικά της Βουλής.
Λυπούμεθα, διότι εμείς σεβόμεθα την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής. Αν θα δείτε τα πρακτικά στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, δεν βάλαμε τότε θέμα και είπαμε ότι περιμένουμε να δούμε τι θα μας απαντήσει, αλλά δεν μπορεί η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής να την ρωτάμε το άλφα και να μας απαντάει για βήτα. Σε ερωτήματα τα οποία εμείς δεν θέσαμε απαντά και λέει ότι είναι συνταγματικά και είναι -δεν βάλαμε εμείς τέτοιο θέμα-και σε επτά ερωτήματα πολύ συγκεκριμένα, όπως ένα από αυτά τα οποία ακούσατε και ένα που εγώ λεκτικά έβαλα στη συνάδελφό μου κα Σπυράκη, σχετικά με τα δύο αμιγώς πανεπιστημιακά νοσοκομεία, το "ΑΡΕΤΑΙΕΙΟ" και το "ΑΙΓΙΝΗΤΕΙΟ" και επεφυλάχθη να μας απαντήσει ή η ίδια ή ο κύριος Υπουργός στην Ολομέλεια -ήταν ένα επίσης από τα οκτώ- δεν απαντά καθόλου, ούτε τα αγγίζει ο κ. Μαυριάς. Απαξιοί παντελώς να μας δώσει απάντηση, να μας πει: "κάνετε λάθος, εγώ γι' αυτό και γι' αυτό το λόγο κρίνω ότι είναι συνταγματικά".
Υπό την έννοια αυτήν, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
ορθώς ο εισηγητής μας ήγειρε θέμα αντισυνταγματικότητος πολύ συγκεκριμένων διατάξεων, που περιλαμβάνονται στο υπόμνημα που κατέθεσα για τα Πρακτικά της Βουλής και ζητούμε πράγματι, όπως το κάνετε, κύριε Πρόεδρε, και ευχαριστούμε πολύ, εφαρμογή του άρθρου 100.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Νικήτας Κακλαμάνης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε
Πρόεδρε, σήμερα έχουμε μία παραδοξολογία: Ο Υπουργός Υγείας νομικώς να θέλει να υπερασπιστεί την αναβάθμιση ενός συστήματος υγείας. Εγείρεται ένα καθαρό νομικό θέμα συνταγματικότητας και υποστηρίζεται από γιατρούς. 
'Οταν όμως τίθεται ένα θέμα συνταγματικότητας συνήθως σε αυτήν τη
Βουλή, υπάρχουν νομικοί με βάρος οι οποίοι μπορούν, και δεν είναι προς ψόγο, να θέσουν επί νομικής βάσεως το συνταγματικό θέμα. Επειδή δεν μου ετέθη το θέμα, θα προσπαθήσω εγώ να το θέσω για να μπορέσω να διευκολύνω και την απάντησή μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Υπουργέ, μου επιτρέπετε; Ομιλείτε κι έχετε δικαίωμα και υποχρέωση κατά το άρθρο 100 παράγραφος 2, ως Υπουργός.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Εγώ ως
Υπουργός. Αλλά μου ετέθη συνταγματικό θέμα και δεν μου ετέθη νομική βάση, πάνω στην οποία θα πρέπει να απαντήσω. Τι να απαντήσω; Αν ο κ. Μαυριάς ή
όχι έπρεπε να απαντήσει εις το υποβληθέν από την Αξιωματική Αντιπολίτευση υπόμνημα; Και μάλιστα είναι και πρωτοφανές αυτό, δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία του Κοινοβουλίου, αλλά αυτό δεν το κρίνω.
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει κανένα θέμα
συνταγματικότητας για να συμπεριληφθεί.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: 'Εγινε προϊστάμενός μας ο κ. Μαυριάς....
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): 'Οχι, δεν είπα αυτό. Από τα Χριστούγεννα ετέθη υπόμνημα, απ' ό,τι είδαμε εδώ πέρα, προβάλλοντας για μια συγκεκριμένη ομάδα ότι είναι αντισυνταγματική η ρύθμιση, η οποία ούτε καν συζητήθηκε στην επιτροπή.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Δεν προϊσταται της Βουλής ο κ. Μαυριάς. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόεδρε): Κύριε
Κεδίκογλου, μη μου τρώτε χρόνο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Κεδίκογλου, σας παρακαλώ!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Είναι δικό σας θέμα, κύριε Πρόεδρε, και
οφείλετε να παρέμβετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Δικό μου θέμα είναι η τήρηση της διαδικασίας κατά τον κανονισμό. Παρακαλώ! Ο κύριος Υπουργός ομιλεί κατά τον Κανονισμό. Παρακαλώ καθήστε, κύριε Κεδίκογλου.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Αφήστε τον Κεδίκογλου στην πάντα. Η Επιστημονική Επιτροπή δεν προϊσταται της Βουλής. Ο κ. Μαυριάς είναι προϊστάμενος της υπηρεσίας του.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Παρακαλώ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, θα υποθέσω πια ποια είναι η νομική βάση για να απαντήσω.
Πρώτον, δεν υπάρχει καμιά αντισυνταγματικότητα. Ο Υπουργός Υγείας οφείλει να ρυθμίσει τις εργασιακές σχέσεις, τους όρους, τις συνθήκες, τις προϋποθέσεις όχι του πανεπιστήμιου αλλά των δημόσιων νοσοκομείων στα οποία είναι εγκατεστημένες πανεπιστημιακές κλινικές. Είναι γνωστές οι τριβές και τα διαφορετικά προνόμια, τα οποία υπήρχαν μεταξύ ίδιων ομάδων εργαζομένων. Ο πανεπιστημιακός γιατρός πρώτα είναι γιατρός και μετά είναι πανεπιστημιακός.
Και βεβαίως η πρώτη ρύθμιση που κάνουμε είναι ότι απαγορεύεται να μπορεί κάποιος, ο οποίος είναι διευθυντής σε μια πανεπιστημιακή κλινική, να είναι ταυτόχρονα και διευθυντής σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο -και έχουμε περίπτωση- και ταυτόχρονα σε ένα διαγνωστικό κέντρο.
Αυτό είναι, με συγχωρείτε, απαράδεκτο και θα μπορούσα να πω και μη
ηθικό προνόμιο. Θα μπορούσα να το πω και ανήθικο προνόμιο για να μπορούμε να το υπερασπιστούμε αν αυτή είναι νομική βάση.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν ζητήσαμε τέτοια πράγματα, κύριε Υπουργέ. Δεν ζητήσαμε τέτοια πράγματα, γι' αυτά που λέτε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Δεύτερον, ως προς το θέμα της δυνατότητας άσκησης ιδιωτικό ιατρείο σύμφωνα και με
την υπάρχουσα σήμερα νομοθεσία, οι πανεπιστημιακοί γιατροί όσοι είναι πλήρους απασχόλησης, δικαιούνται δύο μέρες ιδιωτικό ιατρείο την εβδομάδα. Αυτήν τη δυνατότητα την παραχωρούμε με το νομοσχέδιο, αλλά μέσα στο νοσοκομείο, όπως είναι σε όλο τον κόσμο και δεν παρεμβαίνουμε στις εργασιακές σχέσεις του πανεπιστημίου.
Ζήτημα συνταγματικότητος θα εγείρετο αν λέγαμε ότι οι πανεπιστημιακοί γιατροί και μόνο αυτοί -και δεν είχαμε εμείς κανένα λόγο να το κάνουμε ως Υπουργείο Υγείας- δεν θα έχουν τα προνόμια άσκησης ιδιωτικού έργου, όπως έχουν οι άλλοι καθηγητές.
Από τη στιγμή, όμως, που είναι εγκατεστημένες κλινικές και λειτουργούν μέσα στο δημόσιο νοσοκομείο θα το ασκούν υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που έχουν όλοι οι γιατροί: Μέσα στο νοσοκομείο σε απογευματινό ιατρείο η άσκηση του λεγόμενου "ιδιωτικού έργου".
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Θα διώξετε όλους τους ικανούς καθηγητές. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριοι
συνάδελφοι, θέμα συνταγματικότητας δεν υπάρχει.
Θέλω να κλείσω με ένα θέμα ουσίας και θα μπορούσα να κάνω και νομική ανάπτυξη και να επικαλεστώ και κείμενα, εάν ετίθετο νομική βάση. 'Ενα μόνο πρέπει να πούμε: Η ελληνική κοινωνία -και είναι χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας- δεν νομιμοποίησε και δεν ανεγνώρισε ποτέ την αριστοκρατία, την οικονομική ή την κοινωνική σ' αυτόν τον τόπο. Η αριστοκρατία όμως της γνώσης είναι κάτι το οποίο πρέπει να το επιζητούμε.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του
κυρίου Υπουργού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ολοκληρώστε, κύριε Υπουργέ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Και την
αριστοκρατία της γνώσης θα την κατοχυρώσουμε, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο, μέσα στο δημόσιο νοσοκομείο και δεν είναι μονομερής. Μπορεί να την αναζητήσουμε και στους γιατρούς του ΕΣΥ.
Και οι πάντες σ' αυτήν τη χώρα πρέπει -και είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να το δούμε όλοι μας σ' αυτήν την Αίθουσα και όχι μόνο για το θέμα των εργασιακών σχέσεων των πανεπιστημιακών, τους οποίους τιμώ βαθύτατα, γι' αυτό τους θέλαμε μέσα στο δημόσιο σύστημα- να λειτουργούμε με κανόνες και αρχές. Γιατί όταν δεν λειτουργεί ένα σύστημα με κανόνες και αρχές, τότε δημιουργούνται όλα αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα και είναι πολλά και τα βιώνουμε σε πολλές εκφάνσεις του δημόσιου βίου της χώρας.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν έχει ζητήσει το λόγο άλλος εκ των προβλεπομένων από την παράγραφο 2 του άρθρου 100 να ομιλήσουν ...
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Ως αντιλέγων ζητώ το λόγο, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Με συγχωρείτε, συνεννοήθηκα
προηγουμένως με τον Κοινοβουλευτικό σας Εκπρόσωπο.
Από τη σχετική παράγραφο προβλέπεται να ομιλήσουν λέγων, αντιλέγων, Υπουργοί και Πρόεδροι Κοινοβουλευτικών Ομάδων. Δεν έχουν ζητήσει άλλοι το λόγο.
Ορίστε, κύριε Λοβέρδο, έχετε το λόγο για ένα λεπτό ως αντιλέγων. ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Σας ζητούσαμε το λόγο, κύριε Πρόεδρε, αλλά είχατε
σκύψει και δεν το βλέπατε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Παρακαλώ, κύριε Λοβέρδο.
Απευθύνθηκα στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Σας το έδειχνε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Παρακαλώ. 'Επρεπε να είχε γίνει συνεννόηση μεταξύ σας. Αφήστε λοιπόν, τις εξηγήσεις αν έβλεπε ή όχι το Προεδρείο.
Συνεχίστε.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Σας έκανε νοήματα, κύριε Πρόεδρε. Δεν το είδατε,
ανθρώπινο είναι.
Εν πάση περιπτώσει, εγώ θέλω απλώς να επισημάνω ότι μου φαίνεται πραγματικά παράδοξος ο τρόπος με τον οποίο ετέθη το ζήτημα της ενστάσεως κατά το άρθρο 100.
Το ίδιο το άρθρο 100, κύριε Πρόεδρε, ορίζει σαφώς ότι πρέπει η αντισυνταγματικότητα να στηριχθεί σε συγκεκριμένη αντίρρηση. Εδώ δεν υπήρξε συγκεκριμένη αντίρρηση που να εδράζεται σε συγκεκριμένη διάταξη. Βέβαια, ο συνάδελφός μας κ. Κακλαμάνης δεν είναι νομικός. Ωστόσο, θα μπορούσε να επικεντρωθεί στο θέμα. Ποιο όμως εκ των θεμάτων έθιξε; 'Οσον δε αφορά στη γνωμάτευση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, η γνωμάτευση αυτή καλή ή κακή, είναι ένα έγγραφο που κάθε Βουλευτής έχει υπόψη του και το οποίο συμβουλεύεται, προκειμένου να κάνει τις επιλογές του. Εν προκειμένω στις παρατηρήσεις που κάνει κατ'άρθρον, έχει πράγματι θίξει τρία θέματα τα οποία είναι υπό συζήτηση, στο άρθρο 3 παράγραφος 11 λόγου χάρη, στο άρθρο 9 παράγραφος 3, στο άρθρο 11 παράγραφος 6.
Ως προς τις επιφυλάξεις που διατυπώνει νομιμοποιείται κάθε συνάδελφος να αναρωτηθεί. Αυτή όμως η συζήτηση θα διεξαχθεί, όταν γίνει η συζήτηση κατ'άρθρον.
Για να φτάνουμε όμως, κύριε συνάδελφε, να εγείρουμε ζήτημα αντισυνταγματικότητας επί του σχεδίου νόμου ή επί της πρότασης νόμου κατά το άρθρο 100, πρέπει να υπάρχει εκείνο το συγκεκριμένο στοιχείο, το οποίο πρέπει να επιβάλει να προηγηθεί κάθε άλλης συζήτησης, το θέμα συνταγματικότητας, παραμερίζοντας τη συζήτηση επί της αρχής. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει το θιγόμενο ζήτημα να είναι πράγματι τόσο σαφές, τόσο συγκεκριμένο, που πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε αν μπορούμε να προχωρήσουμε στη νομοθετική μας εργασία.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Συμφωνούμε με την πρότασή σας. Ζητήστε το.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Η δική σας όμως θεμελίωση στο πεντάλεπτό σας, κάθε άλλο παρά αυτό συμπεριελάμβανε.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Πάρτε τα πρακτικά της Διαρκούς Επιτροπής. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Δεν διευκολύνετε τη συζήτηση,
κύριε Κακλαμάνη.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Πώς να τη διευκολύνω; Ο κ. Λοβέρδος ως τι μιλάει τώρα;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Δεν αντιληφθήκαμε τουλάχιστον εμείς -και εδώ
τελειώνω- ποιο είναι εκείνο το συγκεκριμένο ζήτημα, πάνω στο οποίο πρέπει να τοποθετηθούμε. Υπό την έννοια αυτή, η απόρριψη της ένστασης νομίζω ότι είναι αυταπόδεικτη.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Θα σας τον δώσω για να δούμε τι θα κάνετε στα
άρθρα. Να δούμε αν θα τα ψηφίσετε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η προβλεπόμενη συζήτηση κατά το άρθρο 100 παράγραφος 2 ... 
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Δεν έχει άλλος το λόγο. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Και ο κ. Λοβέρδος δεν είχε το λόγο, αλλά του
τον δώσατε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Είναι αντιλέγων. Κοιτάξτε τον Κανονισμό. Παρακαλώ, κύριε Γιαννόπουλε. Δεν μπορεί να δοθεί ο λόγος σε άλλον.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Ο συνάδελφος δημιούργησε εντυπώσεις. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Μίλησε ο κ. Κακλαμάνης απ'την
πλευρά εκείνων που εξέφρασαν τις αντιρρήσεις. Παρακαλώ, καθήστε στη θέση σας. Ολοκληρώθηκε η συζήτηση.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είχε δικαίωμα...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Γεωργακόπουλε, δικαιούται ως αντιλέγων. Παρακαλώ, μην επιμένετε, κύριε Γιαννόπουλε. Το Προεδρείο έχει δίκιο. Παρακαλώ, διευκολύνετε.
Ολοκληρώθηκε η συζήτηση κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 100 του Κανονισμού της Βουλής επί των αντιρρήσεων που προβλήθηκαν από πλευράς Ν.Δ. για την αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου.
Οι αποδεχόμενοι ότι το νομοσχέδιο είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα,
παρακαλώ να εγερθούν.
(Εγείρονται οι αποδεχόμενοι τη συνταγματικότητα του νομοσχεδίου)
Οι μη αποδεχόμενοι τη συνταγματικότητα του νομοσχεδίου, παρακαλώ
να εγερθούν.
( Εγείρονται οι μη αποδεχόμενοι τη συνταγματικότητα του νομοσχεδίου) Προφανώς ηγέρθησαν οι λιγότεροι στη δεύτερη περίπτωση.
Συνεπώς η ένσταση αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου που υποβλήθηκε από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απορρίπτεται.
Ο ειδικός αγορητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Κοσιώνης
έχει το λόγο.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο επί της
διαδικασίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Για την διαδικασία, προβλέπεται
από τον Κανονισμό πώς τίθεται το θέμα. Δεν έχετε το λόγο.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ηγέρθησαν και ψήφισαν και μη
Βουλευτές. Είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Εννοείτε την κ. Σπυράκη; Η κ. Σπυράκη είναι Βουλευτής Επικρατείας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Παρακαλώ, κύριε Γιακουμάτο,
κάνετε διπλό λάθος.
Ορίστε, κύριε Κοσιώνη, έχετε το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, αυτά δεν δημιουργούνται πρώτη φορά μέσα στην Αίθουσα. Εγώ δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνη σε κάποιον, αλλά θα
χρειαστούν μερικά λεπτά για να επανέλθουμε επί της ουσίας του νομοσχεδίου.
( Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει η Δ' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ )
Εκείνο που ήθελα να πω είναι ότι δεν είναι και πάρα πολύ ευχάριστο, όταν μέσα σε πέντε, έξι μέρες υποχρεώνεσαι να επαναλάβεις αυτά που είπες στην επιτροπή και μάλιστα σ'ένα ακροατήριο λίγο πολύ το ίδιο.
( Θόρυβος στην Αίθουσα )
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ησυχία, κύριοι συνάδελφοι.
Μιλάει ο ομιλητής από του Βήματος. Σας παρακαλώ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής) : 'Ενα δίλημμα που
μας δημιούργησε ο εισηγητής της Πλειοψηφίας, βάζοντάς μας την προθεσμία,

να αποφασίσουμε αν θα κάνουμε μια πολιτική ανάνηψη, ψηφίζοντας το νομοσχέδιο ή όχι με την έκκληση που μας κάνει.
Συζητάμε ένα νομοσχέδιο αρκετά σοβαρό και όπως είχα πει τότε και στην επιτροπή, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αναθεώρηση άρθρων του 1397/83, πρόκειται για ένα καινούριο τελείως διαφορετικό νομοσχέδιο. Αυτό είναι το ένα στοιχείο.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι όταν νομοθετούμε -βέβαια αυτό σε πολλά εισαγωγικά, γιατί δε νομοθετούμε εμείς, νομοθετεί η Κυβέρνηση και η κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά εν πάση περιπτώσει συμμετέχουμε στη νομοθετική διαδικασία- αρχίζουμε και σκεφτόμαστε από τα πάνω, τους μηχανισμούς που θα δημιουργηθούν για δήθεν εξυπηρέτηση του πολίτη, στο α ή στο β νομοσχέδιο. Εμάς θα μας επιτρέψετε να έχουμε μια διαφορετική αντίληψη, να ξεκινάμε από τα κάτω, να ξεκινάμε από το χρήστη, από τον άρρωστο, τον ανήμπορο, τον οικονομικά αδύνατο, τον άνεργο, τον ανασφάλιστο, τον εν δυνάμει υποψήφιο άρρωστο στον τόπο της δουλειάς του, στην περιοχή που εργάζεται, ανάλογα με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Σκεφτόμαστε και αποφασίζουμε για εκείνο που λένε όλοι και αποδέχονται όλοι, αλλά στην τελική ψήφιση του νόμου σκέφτονται διαφορετικά για εκείνο που λέγεται ύψιστο κοινωνικό αγαθό. Δηλαδή, για την υγεία και τη ζωή του χρήστη, ο οποίος θα είναι έξω απ' αυτήν τη διαδικασία που λέμε τώρα. Γι' αυτό θεωρούμε ότι το νομοσχέδιο για την υγεία είναι ένα από τα σημαντικότερα που συζητάμε μέσα στο Κοινοβούλιο. Και είναι νομοσχέδιο το οποίο είναι πολυπαραγοντικό, δηλαδή χρειάζεται πολλά, για
πάρα πολλά πράγματα που θα εφαρμοστούν κάτω στη βάση, στον άρρωστο. Χρειάζονται κάποια ιδεολογικά εφόδια, χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις και χρειάζονται και χρήματα. Χρειάζονται τα ανάλογα οικονομικά μέτρα τα οποία υποτίθεται ότι πρέπει να εφαρμόσει η Κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει τον απλό πολίτη.
Ο τίτλος του είναι βελτίωση και εκσυγχρονισμός του 1397. Για να δούμε τώρα σε τι έφταιξε, σε τι δεν ήταν καλός ο 1397. Και θα ήθελα να πω τώρα, ενθυμούμενος και λιγάκι από τα παλιά, μετά απ' αυτά που είπαν διάφοροι συνάδελφοι, ότι μετά την ψήφιση του 1397 ήμασταν από τους πρώτους ιατρικούς συλλόγους στον ιατρικό σύλλογο της Πάτρας, που ήταν πολυκομματικό, θα έλεγε κανείς, το διοικητικό συμβούλιο, που επισκεφθήκαμε τον τότε Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας τον κ. Παρασκευά Αυγερινό, με την ελπίδα ότι ψηφίστηκε κάτι καλό, αλλά έμειναν πάρα πολλά κενά. Και πήγαμε με πάμπολλα και άφθονα ερωτηματικά. Τι θα γίνει μετά. Βέβαια δεν λέω ότι ήταν στις προθέσεις του κ. Αυγερινού για να γίνει εκείνο που έγινε αργότερα, απλώς το λέω σαν μια ιστορική συνέχεια.

Τελικά τι πρέπει να διορθώσουμε και σε τι δεν ήταν καλό αυτό το ΕΣΥ. Εμείς είχαμε άποψη και τότε, την έχουμε και τώρα και τι λέμε, για να
δούμε τι θέλουμε να γίνει. Ποτέ δεν ήταν εθνικό σύστημα με την έννοια ότι γίνεται ένας εθνικός σχεδιασμός και για τα προβλήματα πρόληψης και για πρωτοβάθμια φροντίδα. Δεν υπήρχε καμία εθνική στρατηγική μέσα από το νομοσχέδιο γι' αυτό που λέγαμε ιδιωτικός τομέας. Τίποτα. Και όταν λέγαμε ιδιωτικός τομέας τότε και τώρα, δεν εννοούμε τον ελεύθερο επαγγελματία γιατρό, εννοούμε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που υπήρχαν τότε σε νηπιακή κατάσταση, αλλά φαινόταν ότι μεγαλώνουν σιγά σιγά. 'Εγινε μόνο αυτό της επιδιορθωτικής ιατρικής. Δηλαδή κέντρο υγείας, γιατρός πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, νοσοκομειακή περίθαλψη. Και μάλιστα για να λέμε και αυτό που έγινε τότε, τα κέντρα υγείας λειτούργησαν -και το έχω πει τρεις, τέσσερις φορές μέχρι τώρα- με ένα διαφορετικό τρόπο και από πλευράς στελέχωσης, όχι πλήρους, και από πλευράς κοινωνικών λειτουργών

που γύριζαν στα χωριά, άκουγαν, έβλεπαν τα κοινωνικά προβλήματα, έδιναν συμβουλές, γινόταν κατά βάση κάποια εν πάση περιπτώσει προληπτική ιατρική και ενημέρωση του κόσμου. Ποτέ δεν εκδόθηκαν τα προεδρικά διατάγματα και οι υπουργικές αποφάσεις που προβλέπονταν στο νομοσχέδιο. Απεναντίας πάρθηκαν αποφάσεις και έγιναν νομοσχέδια τα οποία υποβάθμισαν ακόμη περισσότερο το ΕΣΥ και ήταν και από τη Νέα Δημοκρατία και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. 
Από πλευράς χρηματοδότησης είχαμε ελάττωση σε μερικές περιπτώσεις ή
στασιμότητα, παρά τις μεγάλες ανάγκες που δημιουργήθηκαν στα προβλήματα του ελληνικού λαού. Υπήρχε μία ελλειμματική στελέχωση, η οποία έγινε
μεγαλύτερη διότι αυξήθηκαν οι ανάγκες. Σε μία συζήτηση που είχαμε κάνει εδώ, αποκαλύφθηκε από έγκυρη πηγή ότι έχουμε είκοσι δύο χιλιάδες κενές θέσεις. Είχε γίνει η προκήρυξη του διαγωνισμού για πέντε χιλιάδες διακόσιες πενήντα θέσεις. Υπήρχε μία βαθμιαία -με επιστημονικό τρόπο-δυσφήμιση αυτού του Ε.Σ.Υ. που είχε δημιουργηθεί τότε με διάφορους τρόπους και διά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και διά των Υπουργών οι οποίοι έλεγαν: Πάει έτσι προς το χειρότερο, γι' αυτό πρέπει να το βελτιώσουμε, για να πάει προς το καλύτερο.
Είπαν πολλοί συνάδελφοι και στην επιτροπή ότι, από τότε άλλαξαν πολλά πράγματα. Τι άλλαξε όμως και προς ποια κατεύθυνση; 'Αλλαξε το είδος της νοσηρότητας σε ολόκληρη την Ελλάδα. 'Εφυγαν από τη μέση οι μολυσματικές αρρώστιες εκείνης της εποχής, ελονοσία κλπ. και εμφανίστηκαν άλλες. Γιατί 
άρχισαν να αλλάζουν ορισμένα δεδομένα. Αυξήθηκε το προσδόκιμο επιβιώσεως. 'Αρχισαν να εμφανίζονται οι αρρώστιες φθοράς. Ζαχαρώδης διαβήτης,
καρκίνος, παρά το ότι υπάρχουν και περιβαλλοντικές επιπτώσεις γι' αυτό, νεφροπάθειες, δηλαδή άλλαξαν πολλά. Γιατί αυτό που λέμε σήμερα τρίτη
ηλικία, άρχισε να εμφανίζει και φαινόμενα φθοράς.
Συγχρόνως άλλαξαν και ορισμένα άλλα πράγματα. 'Αλλαξε αυτό που είπα
πριν, το θέμα χρηματοδότησης, γιατί άλλαξαν μερικές πολιτικές συνθήκες. 'Αλλαξε μορφή η Ε.Ο.Κ. και μπήκε η Ευρωπαϊκή 'Ενωση, η οποία έχει μία

συγκεκριμένη κατεύθυνση. Εμείς ξέρουμε και το λέμε στον κόσμο τι εξυπηρετεί. Με αυτήν την πολιτική ταυτίζονται και οι κυβερνήσεις που διοίκησαν τον τόπο μέχρι τώρα. Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό. 'Οταν άρχισε να λειτουργεί το Ε.Σ.Υ. -το 1985-1986 και λίγο μετά- παρουσιάστηκε -και αυτό δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος οικονομολόγος για να το γνωρίζειμια μεγάλη στροφή του μεγάλου επενδυτικού κεφαλαίου σε δύο τομείς 
παρθένους. Ο ένας τομέας ήταν του πολιτισμού και ο άλλος ο τομέας υγείας. Και έκαναν τεράστιες επενδύσεις. Πώς τις έκαναν; Οι άνθρωποι του
ιδιωτικού κεφαλαίου δεν είναι κουτοί. Γνωρίζουν και βλέπουν τα κενά που άφησε το Ε.Σ.Υ. Και μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα κατά τη γνώμη τη δική μας ήταν ηθελημένα κενά, ώστε να βρει πρόσβαση το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο να κάνει αυτές τις τεράστιες επενδύσεις που έκανε και να αποκομίσει αυτά τα τεράστια κέρδη. Δεν είναι τυχαίο. Γιατί βλέπω καμιά φορά όταν συζητάμε για μεγάλο κεφάλαιο, κάτι χαμογελάκια έτσι πονηρά, ενώ τα χαρακτηριστικά στοιχεία που συζητήσαμε στον προϋπολογισμό είναι δεδομένα. 'Ενα θα πω μόνο. Αξονικός τομογράφος. Είναι ένα εργαλείο απαραίτητο σήμερα για τα στοιχεία της νοσηρότητας. Πόσους διαθέτει ο δημόσιος τομέας; Σαράντα δύο. Πόσους διαθέτει ο ιδιωτικός τομέας; Εκατόν δύο. Μία ανάλογη αντιστοιχία υπάρχει και με τους μαγνητικούς τομογράφους. 
'Ερχεται, λοιπόν, τώρα αυτό το νομοσχέδιο να το αλλάξει, υποτίθεται,
αυτό. Ποια είναι η φιλοσοφία του; Θα το πω με δύο λόγια για να γίνω αντιληπτός. Είναι μία ψυχρή λογιστική αντίληψη με πάμπολλα γραφειοκρατικά χαρακτηριστικά. Λείπει εκείνο που είπα -και δεν το λέω από συναισθηματικούς λόγους- στην αρχή της ομιλίας μου, αυτό που λέμε "ψιχούλα". Να σκεφθεί τον άρρωστο και τον ανύμπορο. Δεν είναι πελάτης από τον οποίον θα βγάλει ορισμένα χρήματα, για να μπορεί να συντηρείται το νοσοκομείο ή το κέντρο υγείας για να μη χρειάζεται να δίνει η Κυβέρνηση χρήματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προϋπολογισμός δεν προβλέπει ένα τέτοιο σύστημα υγείας που θα είναι για τον πολίτη, όπως λέγεται στην Εισηγητική 
'Εκθεση. Νομίζω ότι η νοοτροπία αυτή έχει δύο χαρακτηριστικά. Εξοικονόμηση πόρων πάση θυσία και φαίνεται και από τα άρθρα και τη
συγκεκριμένη αντίληψη και ένας αποκεντρωμένος υπερσυγκεντρωτισμός σε αυτό
που λέγεται ΠΕΣΥ.
Βέβαια, όταν κάνουμε τέτοια κριτική ακούγονται καμιά φορά και μάλιστα

από ψηλά κάντε προτάσεις. 'Οταν κάνει κανείς κριτική, φαίνεται και μέσα από την κριτική τι δεν του αρέσει, τι δεν θα ήθελε και πώς δεν θα ήθελε να γίνει.
Αλλά τις προτάσεις μας τις έχουμε κάνει και τις έχουμε κάνει περισσότερες από μία φορές. Δεν τις έχουμε κάνει μόνο τώρα, αλλά τις έχουμε κάνει και μέσα στη Βουλή, αλλά και σε διάφορα συνδικαλιστικά όργανα, είτε νοσηλευτικού προσωπικού είτε ιατρικού προσωπικού.
Εμείς λοιπόν, θέλουμε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που να έχει μία εθνική διάσταση σε όλα αυτά που είπα προηγουμένως και στο θέμα της

πρόληψης και στα άλλα, που θα εξασφαλίζει ισότιμη δωρεάν περίθαλψη σε όλον τον ελληνικό λαό, ιδίως σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, στον εργαζόμενο, στον άνεργο, στον αλλοδαπό, το φτωχό και στην τρίτη ηλικία. 
Δεν δεχόμαστε -μπορείτε να πείτε ότι αυτό είναι μία ιδεολογική άποψη-
ότι ο τομέας της υγείας, η υγεία και η ζωή του άλλου μπορούν να αποτελέσουν στοιχείο επιχειρηματικής δράσης. Αναγνωρίζουμε όμως ότι υπάρχει ένα κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που λειτουργεί και εκεί μέσα κάνουμε και τις δικές μας συγκεκριμένες προτάσεις.
Ας δούμε τι θέλει να κάνει το Υπουργείο και η Κυβέρνηση τώρα, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Για να δούμε τι σκέπτεται να κάνει, αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να έχουμε την απάντηση στο εξής βασικό ερώτημα:
Μπορεί μια Κυβέρνηση και ένα Υπουργείο να θέλει να κάνει ισότιμη παροχή περίθαλψης στον ελληνικό λαό, μια κυβέρνηση που με την πολιτική της πρακτική, σε απόλυτη εναρμόνιση με την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, έχει ωθήσει σε μια πρωτοφανή συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων και στην υποβάθμιση περισσότερο απο 20% με 25% του ελληνικού λαού, που κρίνεται ότι είναι στα όρια της φτώχειας; Μπορεί, δηλαδή, μία κυβέρνηση να θέλει να κάνει ένα τέτοιο σύστημα υγείας; Μπορεί μία κυβέρνηση που έχει φθάσει την ανεργία στο 12% να θέλει να πετύχει αυτό το πράγμα; Μπορεί μία κυβέρνηση που ιδιωτικοποιεί τα πάντα και ό,τι αποδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο χρήμα -και ο τομέας της υγείας είναι πάρα πολύ προσοδοφόρος- να θέλει να πετύχει αυτό το πράγμα; Η άποψη η δική μας είναι πως όχι. Και αυτό φαίνεται από αυτά που θέλει να κάνει δήθεν διορθώνοντας το ΕΣΥ.
Κάνει, λοιπόν, τα ΠΕΣΥ, τα οποία αν τα κοιτάξει κανείς θα δει ότι
έχουν μια πλουραλιστική σύνθεση, αλλά την απόλυτη πλειοψηφία την έχουν αυτοί που ορίζονται από την Κυβέρνηση. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι ότι μέσα σ' αυτό το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΕΣΥ, υπάρχει μία τριανδρία η οποία θα ρυθμίζει τα πάντα.
Από τη στιγμή που θα ψηφισθούν τα ΠΕΣΥ, όλες οι αρμοδιότητες των Προέδρων και διοικητικών συμβουλίων, νοσοκομείων και κέντρων υγείας, μεταφέρονται στο ΠΕΣΥ. 'Ολα τα περιουσιακά στοιχεία των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας, μεταφέρονται στο ΠΕΣΥ.
Δίνεται η δυνατότητα μείωσης και συγχώνευσης τμημάτων, κατάργησης και μεταφοράς, μετατροπής σε γηροκομεία, αποκατάστασης χρονίων παθήσεων για τις λεγόμενες εναλλακτικές μορφές θεραπείας, δηλαδή φθηνότερη για το κράτος, σύμφωνα με τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, έστω και αν δεν θέλουν πολλοί συνάδελφοι να το παραδεχθούν. Και αυτό γίνεται για εξοικονόμηση πόρων.
'Ενα μέρος πόρων που θα χρειάζεται το ΠΕΣΥ για να λειτουργήσει, θα είναι και η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των νοσοκομείων, που σημαίνει και αυτό εξοικονόμηση πόρων. Θα αρχίσουν πιθανόν να πουλιούνται διάφορα πράγματα, τα οποία το Διοικητικό Συμβουλιο του ΠΕΣΥ θα μπορεί κατά την κρίση του να κάνει.
Το δεύτερο που φέρεται σαν μεγάλο επίτευγμα, είναι αυτό το ολοήμερο
ιατρείο. Δηλαδή η λειτουργία του απογευματινού ιατρείου. Και θα ήθελα εμείς να είμαστε ξεκάθαροι σ' αυτό το σημείο. Εμείς συμφωνούμε απόλυτα, οι πανεπιστημιακοί γιατροί να μην έχουν τη δυνατότητα να κάνουν έξω ιδιωτικό ιατρείο, ούτε να συμμετέχουν με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο σε διαγνωστικά κέντρα ή ιδιωτικές κλινικές. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τους παίρνεις απ'έξω και τους βάζεις να κάνουν ιδιωτικό ιατρείο μέσα το απόγευμα...
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Συνεπώς ούτε μέσα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριε συνάδελφε,
μην πετάγεσθε και κυρίως μη μου πατάς τον κάλο γιατί έτσι λίγο... ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ μη διακόπτετε και
εσείς, κύριε συνάδελφε, μην απαντάτε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΣΙΩΝΗΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Τι γίνεται στην πραγματικότητα με αυτό το νομοσχέδιο; Το λέγει το ίδιο το νομοσχέδιο με μια δόση ειλικρίνειας, η οποία βέβαια θέλει να πάει κάπου αλλού τη συζήτηση. Λέει ότι αυτοί που μπορούν να κάνουν ιατρείο το απόγευμα θα αμείβονται για την αύξηση των εσόδων τους, που σημαίνει κρατούνται χαμηλά οι μισθοί των γιατρών. Δεύτερον, κρατείται χαμηλά το επίπεδο στελέχωσης. Επομένως χρησιμοποιώντας κατ' αυτόν τον τρόπο και το ιατρικό δυναμικό, δείχνω ότι κάνω μια καλύτερη λειτουργία του νοσοκομείου και το απόγευμα. Στην πραγματικότητα όμως κάνω ιδιωτικοποίηση, διότι με αυτόν
τον τρόπο αυτό δρα και στο χρήστη υγείας και στο γιατρό που θα λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.
Επίσης λέγει ότι σε νοσοκομεία από κάποια κατηγορία και πάνω όπως και αριθμό κλινών κλπ., μόνο το 20% θα έχει διαφορετικό ξενοδοχειακό εξοπλισμό.
Αγαπητοί συνάδελφοι, όπου αυτό έχει εφαρμοσθεί δεν έχει γίνει μόνο
για τον ξενοδοχειακό εξοπλισμό. Πάντοτε εμφανίζεται μια διαφορά ποιότητας της παρεχομένης περίθαλψης, που σημαίνει ότι εκείνος που έχει την οικονομική δυνατότητα θα έχει καλύτερη περίθαλψη απ' ό,τι ο άλλος ο οποίος θα προσπαθεί με το βιβλιάριό του ή με τον τρόπο που πήγαινε μέχρι τώρα ή με το έμμεσο φακελάκι που νομιμοποιείται τώρα, για την κάλυψη των αναγκών του.
Η διατήρηση των ανισοτήτων παραμένει. Κα αυτό θα φανεί πολύ σύντομα με αυτά τα υπόλοιπα νομοσχέδια που θα έρθουν σχετικά με το ζητούμενο. 
Κατά τη γνώμη μας δεν θέλησε η Κυβέρνηση και δεν θέλει και το
Υπουργείο να κάνει ένα σύστημα που να παρέχει ισότιμη περίθαλψη σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Θα ευνοήσει σίγουρα το μεγάλο κεφάλαιο το οποίο αν έβλεπε τη πρώτη περίοδο να του ανοίγουν παραθυράκια, τώρα βλέπει να του ανοίγουν πόρτες. Είναι σίγουρο ότι θα χειροκροτήσει μια τέτοια πρωτοβουλία. Εμείς όμως αυτήν την πρωτοβουλία της Κυβέρνησης είμαστε υποχρεωμένοι να την καταψηφίσουμε και επί της αρχής και όταν θα έρθει μετά η συζήτηση και τα άρθρα. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, κ. Γεώργιος Αμπατζόγλου. 
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι σε
μια ευνομούμενη πολιτεία η ποιότητα των υπηρεσιών υγείας οφείλει να είναι υψηλή. Αποτελεί δείκτη της ποιότητας ζωής μας. Η Κυβέρνηση δηλώνει ότι 
ανήκουμε πλέον στην ΟΝΕ, ανήκουμε στους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Εχουμε όμως τη χειρότερη ποιότητα παρεχομένων υπηρεσιών υγείας και ο 'Ελληνας πολίτης είναι ο πλέον δυσαρεστημένος μετά τον Πορτογάλο.
Ποια είναι η πρακτική αξία για κάθε 'Ελληνα πολίτη των οικονομικών δεικτών που χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση, όταν αυτή η κυβέρνηση και αυτοί οι δείκτες δεν μπορούν να του εξασφαλίσουν μια επαρκή παροχή υπηρεσιών στον τομέα της πρόνοιας και της υγείας;
Επί δεκαεννέα χρόνια απο τους Υπουργούς Υγείας ακούμε αυτοκριτικές δηλώσεις για τα ράντζα στους διαδρόμους, για την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας, δηλώσεις ότι ο πολίτης προσβάλλεται μέσα στα νοσοκομεία. Και δεν προσβάλλεται βέβαια μόνο ο πολίτης, αλλά και οι ίδιοι οι εργαζομένοι με τις συνθήκες που επικρατούν.
Είναι εύλογο να αναρωτηθούμε, κύριε Υπουργέ. Τόσα χρόνια ποιοι κυβερνούσαν; Ποιοι είναι πολιτικά υπεύθυνοι για την σημερινή εικόνα της υγείας και του ΕΣΥ; Τι έφταιξε και δεν μπορέσαμε σχεδόν επί δύο δεκαετίες να αναβαθμίσουμε τον τομέα της υγείας, παρά το ν.1397 που υπήρξε τομή για τα υγειονομικά πράγματα της χώρας;
'Ολοι διαπιστώνουν ότι ενώ ο δημόσιος τομέας συνεχώς απαξιώνεται, η
ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα αναπτύσσεται ανεξέλεγκτα,
λειτουργεί ασύδοτα και ουσιαστικά πριμοδοτείται απο το παραπαίον ΕΣΥ. Η παραλυτική αναποφασιστικότητα και απραξία της τελευταίας εξαετίας, στη διάρκεια της οποίας άλλαξαν τέσσερις Υπουργοί, έχει επιτρέπει πλέον την οργάνωση και γιγάντωση του ιατρικού, ασφαλιστικού και χρηματιστηριακού τομέα στα διάφορα επίπεδα του οικοδομήματος της υγείας, αντίθετα προς τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Η καταφυγή σε ατομικές λύσεις και στάσεις ζωής που επικρατεί σήμερα,
έχει διαμορφώσει συνειδήσεις, έχει παράγει πολιτικό αποτέλεσμα.
Υπάρχει σαφής κρίση εμπιστοσύνης στο δημόσιο σύστημα και στροφή στον
ιδιωτικό τομέα υγείας.
Ο Υπουργός Υγείας με τα έξι σχέδια νόμου που έχει ανακοινώσει

δηλώνει ότι στοχεύει σε μεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας. Βεβαίως απαιτείται μεταρρύθμιση για την αναμόρφωση και ολοκλήρωση του ΕΣΥ με σημείο εκκίνησης τη σημερινή πραγματικότητα των τρομακτικών ελλείψεων και αναγκών για την οικοδόμηση δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Για τη χάραξη εθνικών πολιτικών, για τη σύνταξη εθνικού υγειονομικού χάρτη και για τη θέσπιση όρων λειτουργίας και ποιότητας του ανεξέλεγκτου ιδιωτικού τομέα.
Μία μεταρρύθμιση και μάλιστα υγειονομική είναι σε θέση να επιφέρει ευρύτερες αλλαγές στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Μία υγειονομική
μεταρρύθμιση είναι σε θέση να μεταβάλει πρότυπα και συμπεριφορές. Μία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να είναι κοινωνικά ουδέτερη. Απαιτεί ρήξεις και ανατροπές. Απαιτεί νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θα την υποστηρίξει.
Ποια όμως είναι η σημερινή κατάσταση στο χώρο της υγείας; Πρώτα
απ'όλα πόσοι είναι οι οικονομικοί πόροι που διαθέτουμε; Ο προϋπολογισμός προβλέπει μαζί με το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων 1,3 τρισεκατομμύρια, δηλαδή ποσοστό 3% του ΑΕΠ, το οποίο μας κατατάσσει στις χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης με τις λιγότερες αναλογικά δαπάνες. Για λόγους σύγκρισης αναφέρουμε ότι τα κέρδη των τραπεζών είναι δύο τρισεκατομμύρια (2.000.000.000.000) δραχμές.
Ο κύριος Υπουργός ισχυρίστηκε αντίθετα στις 22 Δεκεμβρίου στη Βουλή
ότι οι δημόσιες δαπάνες σήμερα είναι 2,5 τρισεκατομμύρια, δηλαδή το 5,5% του ΑΕΠ. Κατέθεσε μάλιστα και πίνακες της EUROSTAT, στους οποίους η Ελλάδα εμφανίζεται ότι το 1997 έχει σύνολο δαπανών για την υγεία, δημόσιων και ιδιωτικών, 8,6% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος έναντι 8% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης.
Επειδή εμείς αδυνατούμε να δούμε αυτόν τον πακτωλό των τρισεκατομμυρίων, επειδή αδυνατούμε να δούμε το ένα έως 1,2 τρισεκατομμύρια σε σημερινές τιμές κάθε χρόνο και επί δεκαεννιά χρόνια πλέον του προϋπολογισμού να διοχετεύεται στον τομέα της υγείας και να έχουμε αυτές τις τρομερές ελλείψεις κι επειδή αυτά τα στοιχεία τα δίνετε εσείς, κύριε Υπουργέ, στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση ζητήσαμε στην επιτροπή να κατατεθούν οι δαπάνες πέραν του προϋπολογισμού που οδεύουν στην υγεία και διπλασιάζουν τα ποσά και τα ποσοστά.
Μέχρι σήμερα δεν έχουμε απάντηση πού και πώς. Χάθηκε ή κατασπαταλήθηκε αυτός ο πακτωλός των τρισεκατομμυρίων. Σ' αυτόν τον πακτωλό δεν μπόρεσε να βρεθεί ένα δισεκατομμύριο (1.000.000.000) για την κάλυψη του αιτήματος των απεργών του Υπουργείου Υγείας, αλλά προβλέπεται να διατεθούν δεκατέσσερα δισεκατομμύρια (14.000.000.000) έως είκοσι δισεκατομμύρια (20.000.000.000) για τις θέσεις και τις ανάγκες του νέου νομοσχεδίου. Αν και η εικόνα των ράντσων στους διαδρόμους των νοσοκομείων είναι ο πλέον εύγλωττος δείκτης της σημερινής κατάστασης, θεωρούμε αναγκαίο να παραθέσουμε τρία επιπλέον στοιχεία ενδεικτικά της διάρθρωσης των υπηρεσιών υγείας:
Στην Αττική, στην οποίαν έχει συγκεντρωθεί το 34% του πληθυσμού υπάρχουν σε ποσοστά: Το 42% των κλινών, το 50% των ιατρών, δημόσιων και ιδιωτικών, το 47% των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, το 40% των αξονικών και το 52% των μαγνητικών τομογράφων, δημόσιων και ιδιωτικών. Η αναλογία κατοίκων ανά ιατρό παρουσιάζει μία τεράστια ανομοιομορφία και κυμαίνεται από εκατόν εβδομήντα εννέα στην Αττική μέχρι εξακόσια τριάντα δύο στη Στερεά Ελλάδα με μέσο όρο το διακόσια πενήντα οκτώ. Οι ιδιωτικοί αξονικοί τομογράφοι είναι 2,4 φορές και οι μαγνητικοί 2,5 φορές περισσότεροι από τους δημόσιους.
Εμείς εκτιμάμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει Εθνικό Σύστημα Υγείας χωρίς την άμεση οικοδόμηση αξιόπιστου δημόσιου και κοινωνικοποιημένου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Τα κέντρα υγείας αστικού τύπου δεν λειτούργησαν ποτέ, ενώ αυτά του αγροτικού τύπου υπολειτουργούν χωρίς υποδομή, εξοπλισμό και προπαντός το αναγκαίο προσωπικό.
Η κατάσταση στα Κέντρα Υγείας της Ελευσίνας, των Σπάτων, του
Κορωπίου, του Μαρκόπουλου, του Λαυρίου και των Μεγάρων είναι τριτοκοσμική.
Ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού αποτελεί το κλειδί της ολοκλήρωσης του Ε.Σ.Υ. Είναι ο θεσμός που μπορεί να διευκολύνει τη μετάβαση από το θεραπευτικό χαρακτήρα του σημερινού συστήματος στην ολισθική λογική των καθηκόντων προάσπισης της υγείας.
Η προετοιμασία για το ολισθικό χαρακτήρα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, που βλέπει τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι την αντιμετώπιση των ασθενειών, όφειλε να ήταν από τις πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις.
Οι ελλείψεις των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας σε προσωπικό, σε ανθρώπινους πόρους, είναι τεράστιες. Σήμερα υπάρχουν είκοσι χιλιάδες κενές θέσεις. Η πρωθυπουργική δέσμευση για πρόσληψη έντεκα χιλιάδων ατόμων εντός του 2000 παρέμεινε υποσχεσιολογία. Τελικά, ίσως προσληφθούν πέντε χιλιάδες άτομα εντός του τρέχοντος έτους.
Δυσκολευόμαστε να εξασφαλίσουμε μια υγειονομική μονάδα, ακόμη και στο στρατόπεδο ΚΑΠΟΤΑ στο Μενίδι που ζουν οι σεισμόπληκτοι σε όχι
αξιοζήλευτες συνθήκες.
Με αυτά τα δεδομένα γίνεται φανερό ότι δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν ούτε οι υπάρχουσες ανάγκες ούτε να στελεχωθούν νέες δομές.
Το παρόν νομοσχέδιο στοχεύει στην αναμόρφωση του Ε.Σ.Υ. Στην
εισηγητική έκθεση αναφέρεται -και ορθά- ότι το Ε.Σ.Υ. αποτέλεσε πληρωμή οφειλόμενου χρέους από την πολιτεία προς τους πολίτες, αλλά δεν εξηγείται τι συνιστά η μη εκπλήρωση επί τόσα χρόνια αυτού του χρέους. Αναφέρονται μερικές από τις εγγενείς υπάρχουσες αδυναμίες, αλλά παραλείπεται -όχι τυχαία- η αναφορά στην έλλειψη πόρων, οικονομικών και ανθρωπίνων, καθώς και των υποδομών.
Τα έξι προηγούμενα νομοθετήματα δεν απέδωσαν ή δεν εφαρμόστηκαν λόγω ελλείψεως πόρων και γιατί υπήρξε συμβιβασμός ή και υποχώρηση σε συμφέροντα.
Αναγνωρίζουμε ότι το οικοδόμημα της υγείας είναι αθροιστικό και δεν αρκεί ένα μόνο νομοθέτημα. Συμφωνούμε με τις δηλώσεις του κυρίου Υπουργού πως ούτε μάγοι είμαστε ούτε ζογκλέρ. Κατανοούμε και συμμεριζόμαστε μάλιστα, τη φιλοδοξία και το άγχος του κυρίου Υπουργού όταν δηλώνει πως οι παρεμβάσεις που εισηγούμεθα πρέπει και θέλουμε να αντέξουν στο χρόνο και ότι δεν θα κάνουμε εκπτώσεις.
Για όλα αυτά, όμως, τον πρώτο λόγο και την κύρια ευθύνη έχετε εσείς, κύριε Υπουργέ, και η Κυβέρνηση.
Το σχέδιο νόμου που εξετάζουμε περιλαμβάνει ρυθμίσεις που αφορούν την περιφερειακή συγκρότηση του Ε.Σ.Υ., την οργάνωση των νοσοκομείων, την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού. Προβλέπει μάλιστα, την έκδοση ογδόντα επτά υπουργικών αποφάσεων, δεκαεπτά κοινών υπουργικών αποφάσεων και δύο προαιρετικών προεδρικών διαταγμάτων.
Το σχέδιο νόμου δεν προβλέπει αύξηση δαπανών και προσωπικού. Αγνοεί
την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Δεν κατοχυρώνει το δημόσιο χαρακτήρα των υπηρεσιών υγείας, ούτε τον κυρίαρχο ρόλο του δημόσιου τομέα. Εισάγει το Περιφερειακό Σύστημα Υγείας, το ΠΕ.Σ.Υ.
Τα προτεινόμενα δεκαέξι ΠΕ.Σ.Υ. δεν έχουν σχέση με τα προβλεπόμενα
από το νόμο 1397/1983. Αποτελούν αποκέντρωση της αυταρχικής κεντρικής διοίκησης αφού τα πέντε από τα εννέα μέλη τους είναι διορισμένα.
Το ίδιο μοντέλο αυταρχικής διοίκησης μεταλαμπαδεύεται και μέσα στο
νοσοκομείο με τη μονοκρατορία του διοικητή ο οποίος ορίζεται από τον Υπουργό, την αφαίρεση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων από το διοικητικό συμβούλιο που πλέον μετονομάζεται σε συμβούλιο διοίκησης, αλλά και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων από το νοσοκομείο στο Π.Σ.Υ. Δημιουργείται μια περιφερειακή υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων και εξουσιών, παρά μια περιφερειακή αποκέντρωση.
Η αποκέντρωση έχει την έννοια της απεξάρτησης και της αυτοτέλειας από την κεντρική διοίκηση και οφείλει να στηρίζεται στην τοπική κοινωνία την οποία καλείται να υπηρετήσει. Δεν εξασφαλίζεται και δεν τίθεται σαν στόχος η υγειονομική αυτοτέλεια κάθε περιφέρειας.
Μέσα από το σχέδιο νόμου το δημόσιο σύστημα υγείας εξακολουθεί συνολικά να παραμένει ιατροκεντρικό και νοσοκομειοκεντρικό. Δεν αναβαθμίζεται ο ρόλος και των άλλων επαγγελμάτων υγείας, παρά τις θετικές τροπολογίες που δέχθηκε και ενσωμάτωσε ο κύριος Υπουργός.
Με τις ρυθμίσεις που προωθούνται αλλοιώνεται η συμμετοχικότητα, η αντιπροσωπευτικότητα και η δημοκρατία. Καταργείται ο κοινωνικός έλεγχος και η συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των νοσοκομείων. Ο δημόσιος χαρακτήρας του ΕΣΥ τίθεται εν αμφιβόλω, με την κατάργηση των νοσοκομείων ως νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, τη θεσμοθέτηση των ανωνύμων επιχειρήσεων για τις υποστηρικτικές υπηρεσίες, την εισαγωγή κανόνων της αγοράς εική και ως έτυχεν και τον ιδιωτικό τομέα ουσιαστικά ανεξέλεγκτο και κυρίαρχο και όχι με ένα συμπληρωματικό ρόλο στα πλαίσια ενός συνολικού σχεδιασμού.
Με τη δέσμη των ρυθμίσεων θεοποιείται το οικονομικό κίνητρο,
αγνοώντας ίσως ότι μέχρι σήμερα αυτοί που υποστηρίζουν το σύστημα, που στηρίζουν το σύστημα, κινούνται από προσωπική συνέπεια και όχι από την προσδοκία υψηλών οικονομικών απολαβών. Η διοίκηση γίνεται περισσότερο ελεγχόμενη από την Κυβέρνηση. Στο νοσοκομείο κυριαρχεί ο μάνατζερ.
Το ονομαζόμενο συμβόλαιο αποδοτικότητας πρέπει απαραίτητα και κυρίως να περιλαμβάνει στόχους βελτίωσης της ποιότητας υπηρεσιών, εκτός από τους όρους μείωσης του κόστους. Η πιλοτική λειτουργία των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας, μετά το πρωϊνό ωράριο και στη διάρκεια των αργιών πρέπει

να διασφαλιστεί με επαρκές σύστημα εφημερίας, το οποίο δεν απασχολεί καθόλου τα προτεινόμενα μέτρα, απαράδεκτη παράλειψη, ιδιαίτερα όταν εγκαταλείπει την αντιμετώπιση του προβλήματος στην οικονομίστικη λογική του ορίου πιστώσεων ανά νοσοκομείο.
Εμείς αναγνωρίζουμε την ανάγκη για ολοήμερη λειτουργία του νοσοκομείου, διότι οι τακτικές δραστηριότητές του, όπως μετανοσοκομειακή φροντίδα, διαγνωστικές εξετάσεις υψηλής τεχνολογίας, χρόνια χειρουργεία, πρέπει να εκτελούνται και μετά τη λήξη του ωραρίου.
Καταθέτουμε, όμως, κύριοι συνάδελφοι, τη διαφωνία μας με την προτεινόμενη δυνατότητα ιδιωτικού ιατρείου μέσα στο νοσοκομείο. Κάτι τέτοιο θα αλλοιώσει την προοπτική του ρόλου του νοσοκομείου μέσα στο σύστημα, απαλλαγμένο από λειτουργίες της πρωτοβάθμιας περίθαλψης.

'Οπως δομείται η ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων θα δημιουργήσει ιατρούς και ασθενείς δύο ταχυτήτων. Το βασικό πρόβλημα της πρόσβασης του πολίτη στις υπηρεσίες υγείας με τα σημερινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που είναι η λίστα και το φακελάκι, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά αντίθετα θα ενταθεί.
Το Υπουργείο με το παρόν σχέδιο νόμου προτείνει ένα φθηνότερο και λιγότερο δημόσιο σύστημα υγείας στη θέση ενός φθηνού, αλλά σαφώς δημόσιου ΕΣΥ. Τα μέτρα κινούνται στη λογική της οικονομίας πόρων και της αγοράς, αλλά η υγεία δεν είναι εμπορεύσιμο είδος.
Η αναγκαία παρέμβαση στο χώρο της υγείας πρέπει να βασίζεται στην πολιτική βούληση για αύξηση των πόρων, οικονομικών και ανθρωπίνων και όχι στην προσαρμογή των ελλείψεων. Πρέπει να βασίζεται στην πολιτική βούληση για οριοθέτηση του πολιτικού τομέα σε ρόλο συμπληρωματικό του δημοσίου. Πρέπει να βασίζεται στην πολιτική βούληση για βελτίωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Το παρόν σχέδιο νόμου, κύριε Υπουργέ και κύριοι συνάδελφοι, δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις απαιτήσεις και το καταψηφίζουμε. Ευχαριστώ. 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ να
εγκρίνετε ολιγοήμερη άδεια απουσίας της συναδέλφου κ. Αγγελικής Λαϊου. Εγκρίνει η Βουλή;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Η Βουλή ενέκρινε.
Προχωρούμε στον κατάλογο των εγγεγραμμένων συναδέλφων.
Καλείται στο Βήμα ο κ. Παναγιώτης Μελάς. Δεν είναι εδώ ο κ. Μελάς.
Ο κ. Λιάσκος έχει το λόγο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΛΙΑΣΚΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο εισηγητής της Πλειοψηφίας αφού αναφέρθηκε κατ' αρχήν στην επαναστατική παρέμβαση στην κοινωνία, που δήθεν συνετελέσθη με τη δημιουργία του ΕΣΥ, προσπάθησε στην πορεία να μας πείσει ότι αυτή η παρέμβαση, αυτή η μεγαλειώδης πορεία διεκόπη από τις κακές Κυβερνήσεις 1989-1993. Επειδή όμως δεν μπορούσε να βρεθεί άλλος μπαμπούλας από το 1993 και μετά, είπε ότι ξαναξεκίνησαν οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ να το ξαναφτιάξουν, αλλά τους εμπόδισε η προσπάθεια της πορείας τους προς την ΟΝΕ, που είχε δηλαδή προτεραιότητα, άσχετα αν και εκεί μπήκαμε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι. Αναρωτιέμαι πόσο σοβαρά μπορεί κανείς να τα ακούει όλα αυτά.
'Ερχεσθε, κύριοι συνάδελφοι, μετά από δεκαεπτά χρόνια παταγώδους αποτυχίας ενός συστήματος υγείας, που έχει σήμερα απαξιωθεί καθολικά από την κοινωνία, και δεν λέτε με παρρησία ναι, αυτό απέτυχε. Ξέρετε γιατί απέτυχε το ΕΣΥ; Διότι βασίστηκε σε μια ξεπερασμένη φιλοσοφία, τη φιλοσοφία σας, που επικεντρώθηκε κυρίαρχα στο χάιδεμα συντεχνιακών συμφερόντων, στις τακτοποιήσεις ημετέρων και μάλιστα σκανδαλωδώς πολλές φορές. 'Απειρα είναι τα δημοσιεύματα, ειδικότερα αυτά που αφορούσαν προσλήψεις στο ΕΣΥ, προσλήψεις κηπουρών χωρίς κήπους, οδηγών χωρίς ασθενοφόρα, φυλάκων που και υψηλές εγκαταστάσεις ασφαλείας να κάλυπταν δεν θα ήταν τόσοι πολλοί. 'Οταν ήμουν Νομάρχης Σερρών, δεκάξι ή δεκαεπτά ήταν οι φύλακες, λες και δεν ξέρω ποιο πυρηνικό εργοστάσιο φύλαγαν ή άλλες υψηλών προδιαγραφών εγκαταστάσεις. Και βέβαια τόσες άλλες ειδικότητες που ήταν αχρείαστες μεν στην υγεία, αλλά χρειαζούμενες πιθανώς στον κομματικό στρατό του ΠΑΣΟΚ.
Η φιλοσοφία σας αυτή δίνει και τα αποτελέσματα που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, που είναι η μόνιμη εικόνα τόσο στις τηλεοράσεις, όσο και στα υπόλοιπα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Ξέρετε, κύριοι συνάδελφοι, ποια είναι αυτή η καθημερινή εικόνα στις τηλεοράσεις, σύμφωνα και με τις δηλώσεις δημοσιογράφων; Είναι μία καθαρά
τριτοκοσμική εικόνα. Ειπώθηκε προηγουμένως και έγινε αποδεκτό. Ασθενείς να περιμένουν υπομονετικά ημέρες ή και μήνες για να κλείσουν ραντεβού, γέρους να ξαγρυπνούν ή να ξυπνούν από τις τρεις η ώρα για να πάρουν μια σειρά προτεραιότητας, άθλιες συνθήκες περίθαλψης και υγιεινής σε χώρους που υποτίθεται ότι φροντίζεται η υγεία, ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό ειδικοτήτων εκεί που απαιτείται, ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή και άλλα πολλά. Αυτή είναι η σημερινή εικόνα και τη γνωρίζετε όλοι πολύ καλά. 
Κατά συνέπεια, αυτό το σύστημα υγείας που δημιουργήσατε ως
Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα, είναι καθολικά αποτυχημένο. Το ομολόγησε άλλωστε και ο ίδιος ο Υπουργός προηγουμένως, όταν είπε στον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας "έτσι είναι, όπως τα περιγράψατε σήμερα, γι' αυτό πάμε να τα διορθώσουμε".
Συνεπώς για ποιο επαναστατικό δημιούργημα μιλούσε ο εισηγητής του
ΠΑ.ΣΟ.Κ. που έσωσε τάχα την ελληνική κοινωνία; Για ποια πράγματα εκαυχάτο; Ποια τελικά είναι η εικόνα του Ε.Σ.Υ. σήμερα; Αυτή που περιγράψαμε εμείς και συμφώνησε ο Υπουργός ή αυτή που μας περιέγραψε ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; 'Εχουμε πάμπολα παραδείγματα από τις ελλείψεις αυτές.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Το νόμισμα έχει δύο πλευρές.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΛΙΑΣΚΟΣ: 'Ετσι είναι, κύριε συνάδελφε. Πάντα το νόμισμα έχει δύο πλευρές. Αλλά τελικά πρέπει να ξέρουμε ποια πλευρά κοιτάζουμε. 
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Την κορώνα εσείς.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΛΙΑΣΚΟΣ: Είναι καθημερινά τα παραδείγματα, ιδιαίτερα στην ελληνική περιφέρεια, αυτής της απαξίωσης. Αν θέλετε να σας πω ότι σε Κέντρο Υγείας στην επαρχία μου, στην Εύβοια, στην Ιστιαία συγκεκριμένα, ζητούσαν για πάνω από ένα χρόνο ένα ασθενοφόρο και δέσμευσαν και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην επίσκεψή του εκεί, ο οποίος υποσχέθηκε. Τελικά απεσπάστη ένα, το οποίο όμως το ξαναπήραν στο νοσοκομείο. Ζητούσαν αν θέλετε υλικοτεχνική υποδομή. Πρόσφατα μάλιστα σ' αυτό το Κέντρο Υγείας από την κυρίαρχη έλλειψη ιατρικού προσωπικού είχαμε μη σωστή διάγνωση και θάνατο ενός νέου παιδιού. Το έγραψαν και οι εφημερίδες.
Σε πάρα πολλά κέντρα υγείας υφίσταται αυτή η υποβαθμισμένη περίθαλψη καθημερινά. Νομίζω ότι όλοι στις περιφέρειές μας γινόμαστε μάρτυρες αυτής της καταστάσεως.
Αν, λοιπόν, συμφωνούμε ότι η σημερινή κατάσταση δεν καλύπτει τις υπηρεσίες υγείας που έχει ανάγκη ο λαός μας, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι αυτό το δημιούργημα θέλει καθολική αντικατάσταση. Πρέπει, δηλαδή, να βάλουμε κάτι στη θέση του παλιού και ξεπερασμένου που να είναι κάτι διαφορετικό, κάτι άλλο.
Αυτό το κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ, δεν γίνεται με μία καινούρια
πολυαρχία μέσα στο ήδη υπάρχον σύστημα. Το ξαναμοίρασμα της τράπουλας δεν αποτελεί ριζική τομή και ρήξη με το ξεπερασμένο. Μια γραφειοκρατική, περιφερειακή οργάνωση δεν θα αναβαθμίσει τις υπηρεσίες υγείας που έχουμε στην επαρχία. 'Ενα δαιδαλώδες και αλληλοσυγκρουόμενο σύστημα διοίκησης, οργάνωσης και σχεδιασμού δεν θα λύσει τα προβλήματα των υγειονομικών μονάδων. Αντίθετα θα τα υπερδιογκώσει και θα αφήσει ανέγγιχτους τους συντεχνιακούς μηχανισμούς που αποτελούν σήμερα την τροχοπέδη του συστήματος.
Επιπρόσθετα το υπό συζήτηση νομοσχέδιο δεν λύνει τα υπαρκτά προβλήματα, δεν αντιμετωπίζει την υποχρηματοδότηση του συστήματος και συντηρεί τις υποβαθμισμένες ξενοδοχειακές υπηρεσίες με τον ανεπαρκή ιατρικό εξοπλισμό και τις ελλείψεις σε αναγκαίο προσωπικό.
Επειδή, λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο που προτείνετε, δημιουργεί μία πολυαρχία με υπέρογκο λειτουργικό κόστος, ενώ ταυτόχρονα το ζητούμενο, δηλαδή η παραγωγή προϊόντος υγείας είναι μηδενική και δεν επιλύονται τα χρόνια προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζει ο 'Ελληνας πολίτης, εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι θα το καταψηφίσουμε.
Η υγεία χρειάζεται πλέον γενναία τομή, κύριε συνάδελφε και κύριε
Υπουργέ.
Χρειαζόμαστε ένα σύστημα υγείας που θα απαλύνει τον πόνο του 'Ελληνα πολίτη και θα τον κάνει να εμπιστευθεί ξανά το κράτος του ξεπερνώντας το σημερινό μόνιμο συναίσθημα που έχει αυτό της ανασφάλειας.
Χρειαζόμαστε ένα σύστημα υγείας που επιτέλους θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του αγρότη, του βιοπαλαιστή, του εργάτη, που όταν πηγαίνει σε οποιαδήποτε μονάδα αισθάνεται εκ των προτέρων ότι δεν θα καλυφθεί ιατρικά.
'Ενα τέτοιο σύστημα χρειαζόμαστε και όχι αυτό το νομοσχέδιο που φέρνετε σήμερα προς ψήφιση.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ να συμφωνήσετε να δώσουμε το λόγο στον κ. Μελά, ο οποίος εισήρχετο στην Αίθουσα ευθύς ως εκάλεσα το δεύτερον ομιλητή.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ορίστε, κύριε Μελά, έχετε το
λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΛΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε και κύριοι συναδέλφοι.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου στη Βουλή ταυτίζεται με δύο δυσάρεστα γεγονότα, τα οποία έχουν σχέση με την υγεία. Το πρώτο είναι η δολοφονική επίθεση εναντίον του συναδέλφου μας Βασίλη Μιχαλολιάκου και το δεύτερο είναι η πτώση του ελικοπτέρου και η απώλεια πέντε ατόμων. Εκφράζω και για τα δύο αυτά δυσάρεστα γεγονότα τη λύπη μου και τη θλίψη μου.
Το δεύτερο γεγονός, δηλαδή η πτώση του ελικοπτέρου, έφερε στην επιφάνεια τα πολλαπλά προβλήματα, τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τις παραλείψεις που υπάρχουν στο χώρο των αεροδιακομιδών και γενικά στην υγειονομική κάλυψη των νησιών μας.
Πολλά από τα προβλήματα αυτά, κυρία Υφυπουργέ, σας τα είχαμε
επισημάνει και τονίσει κατά την τελευταία επερώτησή μας που αφορούσε την υγεία. Δεν λέω ότι αν μας είχατε ακούσει δεν θα συνέβαινε αυτό το τραγικό γεγονός. 'Ομως, καλό είναι να μας ακούτε. Καλό είναι να λαμβάνετε υπόψη σας αυτά που σας λέμε, διότι αν τα λαμβάνετε, θα αποβαίνουν για το καλό του ελληνικού λαού.
'Ερχομαι τώρα στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο που είναι το πρώτο
μετά τις εξαγγελθείσες προτάσεις για μεταρρύθμιση και αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Γρήγορα ο κύριος Υπουργός και γενικά η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου παραδέχτηκε ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας δεν είναι για τον πολίτη, γι' αυτό δώσατε τον τίτλο στις προτάσεις που ανακοινώσατε: "Υγεία για τον πολίτη".
Εμείς, η Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν είχαμε κατ' επανάληψη επισημάνει και τονίσει την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στο χώρο των δημοσίων νοσοκομείων. Την οικονομική, διοικητική και λειτουργική διάλυσή τους. 'Ομως, αισθανόμασταν όλες τις φορές ότι μιλούσαμε σε ώτα μη ακουόντων. 
Βεβαίως, κυρία Υφυπουργέ, καταγράφεται μια ευρεία κοινωνική συναίνεση
για βελτίωση και αναβάθμιση του Ε.Σ.Υ, όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου. Αυτό γιατί; Γιατί το Ε.Σ.Υ. πάσχει και πάσχει βαριά.
Πρέπει, όμως, να σας τονίσω εδώ ότι καταγράφεται επίσης και μια
ευρεία κοινωνική διαμαρτυρία και άρνηση του παρόντος νομοσχεδίου. Αυτό συμβαίνει, γιατί ενώ προβήκατε στη σωστή διάγνωση στο χώρο της υγείας, δεν εφαρμόζετε σωστή θεραπεία. Απόδειξη αυτού είναι ότι όλοι οι φορείς, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, ο ΕΛΓΕ, η ΕΙΝΑΠ, οι ελεύθεροι επαγγελματίες γιατροί, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών κλπ. προβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο.
Μη μου πείτε ότι όλοι αυτοί λειτουργούν μέσα από μια συντεχνιακή αντίληψη και νοοτροπία. Εξ άλλου, οι περισσότερες διοικήσεις αυτών των φορέων πρόσκεινται πολιτικά στο κόμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εκφράζουν, όμως, την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο, διότι πιστεύουν ότι δεν θα δώσει καλύτερες υπηρεσίες υγείας στον άρρωστο.
Πράγματι, το νομοσχέδιο αυτό δεν θα δώσει στον απλό πολίτη, στον οικονομικά αδύναμο πολίτη που περνά την πόρτα των δημοσίων νοσοκομείων τις υπηρεσίες υγείας που απαιτεί ο αιώνας που μπήκαμε. Το νομοσχέδιο αυτό δεν θα συμβάλλει στο να ξεκινήσει ένα αποτελεσματικό σύστημα υγείας που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες, στις ελπίδες και προσδοκίες του λαού για αξιοπρεπείς και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας.
Είναι ένα νομοσχέδιο χωρίς οικονομοτεχνική μελέτη, με προϋπολογισμούς που δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθούν και πιθανή σπατάλη χωρίς προηγούμενο. Αυτό που θα εξυπηρετήσει σίγουρα το νομοσχέδιο είναι τα κομματικά σας στελέχη, τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ σε όλες τις περιφέρειες της χώρας που θα μπουν στις διορισμένες διοικήσεις και στις νέες θέσεις εργασίας προς δόξα της ρουσφετολογικής εξυπηρέτησης για μια ακόμη φορά. 

Νομοθετείτε, απλώς για να ρουσφετολογείτε. Δεν νομοθετείτε για να προσφέρετε στον ελληνικό λαό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Είστε άδικος.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΛΑΣ: Δεν είμαι καθόλου άδικος, απλώς λέω την πραγματικότητα και η πραγματικότητα και η αλήθεια πονάνε.

Αυτό έχετε κάνει, κύριοι, σε όλη τη διάρκεια της θητείας σας. 
Δημιουργείτε μια πλειάδα συμβουλίων και το μόνο που μπορεί να γίνει είναι μεταξυ τους σύγκρουση με διοικητικό και λειτουργικό χάος. Θα το δείτε στην πορεία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: Αφού καταργούμε τα συμβούλια.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΛΑΣ: Πιστεύω ότι τα ΠΕ.Σ.Υ θα έχουν την ίδια λειτουργική απόδοση που έχει και ο "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ". Κάτι παρόμοιο με τον "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ" είναι τα ΠΕ.Σ.Υ, με τις συνένωσεις, δηλαδή, των κοινοτήτων σε δήμους. 
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ: 'Ολοι συμφωνούμε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΛΑΣ: Κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα ότι ο "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ" έχει λειτουργήσει προς όφελος του λαού, προς όφελος των ανθρώπων που ζουν στις τέως κοινότητες, δηλαδή προς όφελος των ανθρώπων της περιφέρειας. Οι τέως κοινότητες έχουν παραμεληθεί τελείως.
'Ερχομαι τώρα στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των γιατρών με την εφαρμογή των απογευματινών ιδιωτικών ιατρείων εντός του νοσοκομείου για ορισμένες κατηγορίες γιατρών. Πρέπει να τονίσω εδώ ότι το κύριο σύνθημα της εφαρμογής του ΕΣΥ, ήταν εφαρμόζουμε το ΕΣΥ για να καταπολεμήσουμε την εμπορευματοποίηση στο χώρο της υγείας, για να καταπολεμήσουμε τη μεταφορά του αρρώστου από το ιδιωτικό ιατρείο στο νοσοκομείο. 'Οσοι ήμασταν γιατροί τότε στα νοσοκομεία το θυμόμαστε. Αυτό να το θυμάστε, τότε κύριε Βλασσόπουλε, που ελέγετο στις συγκεντρώσεις που κάνατε.
Δε νομίζω να πιστεύει έστω και ένας σήμερα ότι το ΕΣΥ καταπολέμησε την εμπορευματοποίηση της υγείας στα νοσοκομεία. Τουναντίον την αύξησε στο πολλαπλάσιο. 'Οσο για τη μεταφορά των αρρώστων από τα ιδιωτικά ιατρεία στα νοσοκομεία, καταργήθηκε η μεταφορά των αρρώστων από τα νόμιμα ιδιωτικά ιατρεία. Αντικαταστάθηκε όμως από τη μεταφορά των αρρώστων από τα παράνομα ιατρεία. Το παραδέχτηκε ο κ. Υπουργός στη Διαρκή Επιτροπή. Είπε ότι λειτουργούν παράνομα ιατρεία. Ποιος ευθύνεται γι' αυτό; Η Νέα Δημοκρατία ή οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που άφησαν αυτήν την παρανομία για λόγους σκοπιμότητας;
Με την εφαρμογή των απογευματινών ιατρείων το μόνο που θα επιτύχετε είναι η αύξηση της παραοικονομίας στο χώρο της υγείας και μάλιστα υπό τας ευλογίας του κράτους. 'Ενας τέως Υπουργός Οικονομικών θα συνδέσει το όνομά του με την αύξηση της παραοικονομίας στο χώρο της υγείας. Είμαι αντίθετος στην εφαρμογή αυτού του μέτρου, δηλαδή, με τα απογευματινά 
ιατρεία στα νοσοκομεία, πρώτον, διότι δεν υπάρχει υποδομή στα νοσοκομεία. Η σημερινή υλικοτεχνική και ξενοδοχειακή υποδομή δεν μπορεί να
εξυπηρετήσει τις καθημερινές ανάγκες των νοσοκομείων και τις εφημερίες. 
Θα εξυπηρετήσει και τα ιδιωτικά ιατρεία των γιατρών το απόγευμα;

Δεύτερον, εγώ δεν μιλώ για δύο κατηγορίες γιατρών. Εντάξει οι πιο
παλιοί να κάνουν αφού έχουν και μεγαλύτερη βαθμίδα. Εγώ μιλώ για δύο κατηγορίες αρρώστων στα νοσοκομεία. Αυτούς οι οποίοι θα πηγαίνουν ιδιωτικώς στους υψηλόβαθμους γιατρούς και αυτούς που θα πηγαίνουν στους ειδικευόμενους. Αυτό αντιτίθεται στην ίση και υψηλού επιπέδου φροντίδα και περίθαλψη του ελληνικού λαού. 'Αλλα, λοιπόν, υποστηρίζετε στα λόγια, κυρία Υφυπουργέ, και άλλα κάνετε στα έργα.
Δεν μας διευκρινίσατε πόσο θα πληρώνει ο κάθε άρρωστος. Θα πληρώνει ο ασφαλισμένος από την τσέπη του ή θα πληρώνει το ασφαλιστικό ταμείο; Πώς θα ελέγχεται εάν ο άρρωστος που πηγαίνει ιδιωτικά στο νοσοκομειακό γιατρό θα πληρώνει απευθείας στο γιατρό ή μέσω του νοσοκομείου.
Για τους πανεπιστημιακούς γιατρούς εάν εφαρμοστεί το μέτρο της
κατάργησης του ιδιωτικού ιατρείου φοβάμαι ότι ένα κομμάτι υψηλού επιστημονικού επιπέδου ιατρών θα εγκαταλείψουν τα νοσοκομεία. Αυτό συνέβη και με την εφαρμογή του ΕΣΥ. 'Οπως ομολόγησε στη Διαρκή Επιτροπή ο κύριος Υπουργός, υπάρχουν διευθυντές νοσοκομείων που έχουν να χειρουργήσουν πέντε χρόνια. Αυτό ως ένα βαθμό οφείλεται αφ' ενός μεν στο γεγονός ότι δεν κοιτάζατε στην αρχή την επιστημονική ποιότητα των γιατρών και αφ' ετέρου στη συνέχεια στις κρίσεις των γιατρών, όπου δεν προσελαμβάνοντο με επιστημονικά κριτήρια αλλά με κομματικά. Για παράδειγμα στο "ΤΖΑΝΕΙΟ"
Νοσοκομείο ο όγδοος επειδή ήταν κομματικός ήλθε πρώτος και ο πρώτος δεύτερος.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Γ' Αντιπρόεδρος
της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ)
Αυτή είναι η πολιτική που ακολουθήσατε στον τομέα της υγείας, μια πολιτική με συνεχή πλήγματα εναντίον του ΕΣΥ, το οποίο το φθάσατε στο σημερινό σημείο κατάρρευσης. Η αδιαφορία, η αδιαφάνεια, η διαφθορά, η αναξιοκρατία και η πελατειακή εξυπηρέτηση λειτούργησαν από όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Με το σημερινό νομοσχέδιο αυτά δεν θα τα διορθώσετε. Δεν θα διορθώσετε την υπάρχουσα κατάσταση, δεν θα δώσετε καλύτερη περίθαλψη στα οικονομικά αδύναμα στρώματα. Δεν θα καταπολεμήσετε την εμπορευματοποίηση της υγείας στα νοσοκομεία, δεν θα καταπολεμήσετε τις ανισότητες, αλλά θα διευρύνετε το χάσμα. Δεν θα επιτύχετε το ζητούμενο, δηλαδή ο άρρωστος να έχει υπηρεσίες υγείας υψηλού επιπέδου που απαιτεί ο 21ος αιώνας και γι'αυτό καταψηφίζω το νομοσχέδιο αυτό.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρέττος): Ο κ. Βλασσόπουλος έχει το λόγο. O ιατρός κ. Βλασσόπουλος. Δεν ξέρω αν διατηρεί το επάγγελμα πάντως είναι είναι από τους πιο δυναμικούς εδώ στο Κοινοβούλιο.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συναδελφοι, εκφράζω κι εγώ τον αποτροπιασμό μου για το αδικαιολόγητο και άδικο τρομοκρατικό κτύπημα εναντίον συναδέλφου μας κ. Βασίλη Μιχαλολιάκου.
'Οταν το 1983 συνεζητείτο το ΕΣΥ στη Βουλή, ο τότε Υπουργός Υγείας και γεννητοράς του ο κ. Παρασκευάς Αυγερινός έλεγε προφητικά ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι και δεν θα πρέπει να είναι στο μέλλον στατικός οργανισμός. Θα πρέπει να βελτιώνεται, να προσαρμόζεται, να εκσυχρονίζεται, να μεταρρυθμίζεται διαρκώς, για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις υγειονομικές απαιτήσεις της κάθε εποχής, για να μπορεί να προσφέρει τις αναγκαίες υπηρεσίες υγείας στους 'Ελληνες πολίτες.
Αυτό, λοιπόν, το ΕΣΥ που νομοθετήθηκε για να καλύψει συνταγματική επιταγή, -άρθρο 21 παράγραφος 3 του Συντάγματος- που επιτάσσει πως το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και λαμβάνει ειδικά μέτρα προστασίας της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και της περίθαλψης των απόρων. Αυτό το ΕΣΥ που ως ν. 1397/83 αποτέλεσε τομή, επανάσταση και στηρίχθηκε στις θεμελιώδεις αρχές και κανόνες πως η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και δεν υπόκειται στους νόμους του κέρδους, πως κάθε πολίτης έχει δυνατότητα ισότιμης πρόσβασης στο σύστημα για περίθαλψη και κοινωνική φροντίδα ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση, πως η υγεία αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του κράτους, πως η αποκέντρωση και η κοινωνική συμμετοχή αποτελούν βασικούς και συστατικούς κανόνες λειτουργίας του. Αυτό το ΕΣΥ που του έδωσε τη δική του δημιουργική πνοή και δύναμη και το ασίγαστο δικό του πάθος, κατά την πρώτη εφαρμογή του, ο αείμνηστος Γεώργιος Γεννηματάς. Αυτό το ΕΣΥ που υπηρέτησε με τις αναγκαίες νομοθετικές βελτιώσεις και προσαρμογές, (νομοθετικές παρεμβάσεις των Φλώρου-Σολωμού, Κρεμαστινού, Πεπονή-Παπαδέλη, Γείτονα-Σκουλάκη) τις υγειονομικές ανάγκες του ελληνικού λαού, ομολογουμένως όχι πάντοτε με τον καλύτερο τρόπο, που όμως αποτέλεσε κατάκτηση του ελληνικου λαού και έγινε συνείδησή του, διανύει το δικό του τέλος. Και αυτό, γιατί εξάντλησε τις δυνατότητές του και τα περιθώριά του, γιατί έγινε στατικό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η επιχειρούμενη με το συζητούμενο νομοσχέδιο βελτιωτική και εκσυγχρονιστική παρέμβαση στο ΕΣΥ, έρχεται να καλύψει τα υπάρχοντα και δημιουργηθέντα εν τω μεταξύ κενά, να του δώσει 
νέα πνοή και ώθηση και να θεραπεύσει τα κακώς κείμενα στην υγεία. 'Ερχεται να ανταποκριθεί στα νέα επιδημιολογικά δεδομένα, στην αλλαγή του ανοσολογικού μοντέλου και προτύπου, στην ανάπτυξη της βιοϊατρικής

τεχνολογίας και στην παραγωγή νέων υψηλού κόστους φαρμακευτικών σκευασμάτων και τέλος, στην εκρηκτική αύξηση του ιατρικού σώματος. 'Ερχεται να επιβεβαιώσει τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ και την ισότιμη πρόσβαση των Ελλήνων πολιτών στο σύστημα υγείας. 'Ερχεται τέλος να αποτελέσει την αναγκαία θεσμική τομή στον τομέα της παροχής υπηρεσιών υγείας.
Κυρίες και κύριοι, ας δούμε τι περιλαμβάνει το συζητούμενο
νομοσχέδιο, πέραν των αρχών, των κανόνων και των αξιών που θεσπίζει. Περιλαμβάνει τρεις πυλώνες και κινείται σε τρεις κύριους άξονες: Ι. Στην περιφερειακή συγκρότηση του ΕΣΥ με τη δημιουργία ολοκληρωμένων συστημάτων υγείας στην περιφέρεια, των ΠεΣυ.
ΙΙ. Στη νέα διοικητική και λειτουργική οργάνωση των νοσοκομείων που
μετατρέπονται σε αποκεντρωμένες ανεξάρτητες μονάδες του ΠεΣυ με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια καταργουμένης της νομικής τους υποστάσεως, ως νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου.
ΙΙΙ. Την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού με την επιστημονική του
καταξίωση, την οικονομική του αναβάθμιση και την ορθολογική αποτελεσματική κατανομή του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας και οι άλλοι των άλλων κομμάτων, αλλά κυρίως ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, θεώρησε σκόπιμο πλην άδικο, να ακυρώσει τη μεγάλη προσφορά του ΕΣΥ κατά την πολύχρονη διαδρομή του. Και δεν εφείσθη κοσμητικών επιθέτων για τα ΠεΣΥ. Τα χαρακτήρισε μεταξύ των άλλων, υπουργοκεντρικά, γραφειοκρατικά, συγκεντρωτικά και πολυδάπανα. Είναι όμως πράγματι έτσι;
Ας μου επιτρέψει ο καλός συνάδελφος να ρωτήσω: Θέλουμε ή δεν θέλουμε την αποκέντρωση; Πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε πως πρέπει να δημιουργηθούν στην περιφέρεια ολοκληρωμένα συστήματα υγείας; Πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε πως το Υπουργείο Υγείας και μόνο αυτό, πρέπει να είναι οργανισμός παραγωγής πολιτικής και πρέπει να αποκτήσει επιτελικό και μόνο ρόλο σε θέματα υγείας;
Θέλω να ρωτήσω επίσης: Δέχεται πως ένας από τους λόγους της κακοδαιμονίας του ΕΣΥ είναι η συγκέντρωση όλων των επιτελικών εκτελεστικών και εποπτικών αρμοδιοτήτων στο κέντρο και το Υπουργείο Υγείας; Προσπαθώ εξάλλου να δω πού και πώς είναι τα ΠεΣΥ υπουργοκεντρικά, γραφειοκρατικά και χωρίς κοινωνική συμμετοχή. Προσπαθώ αλήθεια και δεν βρίσκω, γιατί ασφαλώς δεν είναι τέτοια ούτε στη διοίκησή τους που συμμετέχουν η ΕΝΑΕ, το Πανεπιστήμιο, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος και οι εργαζόμενοι (γιατροί και άλλοι). Γιατί δεν είναι ούτε στο επιστημονικό συμβούλιο που όλα τα μέλη του είναι αιρετά. Γιατί δεν είναι ούτε στο νοσηλευτικό συμβούλιο. Γιατί οι αναπληρωτές γενικοί διευθυντές επιλέγονται με διαυγείς διαδικασίες από αδιάβλητη επιτροπή αξιολόγησης και επιλογής ανωτέρων στελεχών υπηρεσιών υγείας, που θεσπίζονται με το παρόν νομοσχέδιο στο Υπουργείο Υγείας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο νομοσχέδιο υπάρχουν δύο θέματα τριβής. Το ένα είναι τα απογευματινά ιατρεία στα νοσοκομεία και το δεύτερο θέμα, είναι οι ενιαίες εργασιακές σχέσεις των γιατρών που υπηρετούν στα νοσοκομεία του ΕΣΥ και επομένως, η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση των πανεπιστημιακών με ειδική βεβαίως επιπλέον αμοιβή. Στο πρώτο θέμα όπως προέκυψε από τη συζήτηση στην επιτροπή και από την ακρόαση των φορέων, οι νοσοκομειακοί γιατροί, δεν έχουν αντίρρηση για την ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων. Το αντίθετο μάλιστα. Η ολοήμερη 
λειτουργία των νοσοκομείων αποτελεί θεμελιώδη δική τους πρόταση. Αντίρρηση, καλύτερα επιφυλάξεις, έχουν για την άσκηση ιδιωτικού έργου στα νοσοκομεία, με τη μορφή ή ιατρικών επισκέψεων σε απογευματινά ιατρεία ή
με τη διενέργεια διαγνωστικών και θεραπευτικών πράξεων.
Είναι όμως απόλυτοι στην άποψη, πως οι πανεπιστημιακοί γιατροί,
πρέπει να γίνουν πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Στο δεύτερο θέμα στο θέμα της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης με επιπρόσθετη αμοιβή των πανεπιστημιακών γιατρών. Κατά την ακρόαση του καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, του καθηγητή της Ιατροδικαστικής κ. Κουτσελίνη, που είναι αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου της Αθήνας, ο οποίος εκπροσώπησε τους πανεπιστημιακούς γιατρούς, δημιουργήθηκε η εντύπωση, πως οι πανειστημιακοί δεν θα είχαν αντίρρηση στις προτεινόμενες ρυθμίσεις αρκεί να υπάρξει η αναγκαία και ανάλογη υποδομή, η οποία αρμόζει στο κύρος και το χρέος τους να προσφέρουν υψηλής στάθμης υπηρεσίες υγείας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κλείνω την τοποθέτησή μου αυτή επί της αρχής του νομοσχεδίου επισημαίνοντας πως το συζητούμενο νομοσχέδιο αποτελεί τον φέροντα οργανισμό, όπως προσφυώς ανέφερε ο Υπουργός Υγείας κ. Αλέκος Παπαδόπουλος, πάνω στον οποίο θα δομηθεί η ολοκλήρωση του συστήματος, ολοκλήρωση που θα προέλθει από τα νομοσχέδια και τις

νομοθετικές παρεμβάσεις που ακολουθούν και αφορούν: Ι. Τη δημόσια υγεία. ΙΙ. Τις προμήθειες στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας. ΙΙΙ Την οργάνωση, τη λειτουργία και την οριοθέτηση της ιδιωτικής ιατρικής. IV. Την εκπαίδευση, μετεκπαίδευση και τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση των γιατρών. V. Tο Σώμα Επιθεωρητών Υγείας. VI. Tο δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Κλείνω την τοποθέτησή μου ισχυριζόμενος πως η επιτυχία του εγχειρήματος προϋποθέτει, απαιτεί και θα εξαρτηθεί από την επιτυχία της αποκέντρωσης, από την ποιότητα και το κόστος των παρεχομένων υπηρεσιών, από τον έλεγχο και την αξιολόγηση τόσο των παρεχομένων υπηρεσιών, όσο και των λειτουργών υγείας, από την εφαρμογή της πειθαρχικής νομοθεσίας, από την αναζήτηση ανεύρεση και ανάλογη αμοιβή των διοικητικών στελεχών που είναι απαραίτητα για να στελεχώσουν το καινούριο νομοθετικό εγχείρημα
του Υπουργείου, από την ανάπτυξη της δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και την αντιμετώπιση του θέματος των πανεπιστημιακών.
Σημεία αιχμής ακόμη για την επιτυχία του εγχειρήματος αποτελεί, η συναίνεση και η συνεργασία των εργαζομένων στο χώρο της υγείας γιατρών, νοσηλευτών και λοιπών. Είναι αλήθεια πως το κάθε σύστημα υγείας, όπως η σημερινή βελτιωτική και εκσυγχρονιστική παρέμβαση, δεν γίνεται για τους εργαζόμενους και τους λειτουργούς της υγείας, γίνεται για τους χρήστες, τους πολίτες, όλο τον ελληνικό λαό. Είναι, όμως, εξίσου αλήθεια πως χωρίς τους εργαζόμενους στο χώρο της υγείας κανένα σύστημα δεν μπορεί να προχωρήσει και να αποδώσει. Η ορθολογική παραγωγή επαγγελμάτων υγείας, επίσης, θα αποτελέσει ένα σημείο αιχμής, καθώς και οι νέοι πτυχιούχοι, η εγγραφή τους και η άδεια ασκήσεως επαγγέλματός τους. Τέλος ο τρόπος έναρξης ειδικότητας των γιατρών και η σταδιακή κατάργηση της λίστας. 
Επανέρχομαι στο μεγάλο θέμα το οποίο πραγματικά θα αποτελέσει σημείο
αιχμής: Ιδιωτική ιατρική, ιδιώτες γιατροί και οριοθέτηση των κανόνων λειτουργίας της. Το εγχείρημα είναι πράγματι μεγάλο, είναι πράγματι δύσκολο. 'Ισως είναι η τελευταία μεγάλη ευκαιρία. Ο κόσμος και το περιμένει και το απαιτεί. Πιστεύω -είμαι βέβαιος- πως η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, πως ο Αλέκος Παπαδόπουλος, θα αποδειχθεί άξιος πηδαλιούχος σε αυτήν την καινούρια προσπάθεια.
Εγώ θα υπερψηφίσω το νομοσχέδιο και θα προσπαθήσω να συμβάλω στην
εφαρμογή του!
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Αυγερινός έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Με ποια λογική, κύριε Πρόεδρε; Είναι η σειρά του κ. Κοντομάρη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Δεν είναι εδώ. 'Εχει κάνει αλλαγή με τον κ. Αυγερινό.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Πώς έγινε αλλαγή αφού απουσιάζει από την αρχή;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Σας παρακαλώ!
Κύριε Αυγερινέ, έχετε το λόγο.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Θα περάσετε στον επόμενο, κύριε Πρόεδρε. 'Εχω
σειρά εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Θα μιλήσει ο κ. Αυγερινός, μετά ο κ. Κιλτίδης και μετά ο κ. Κεδίκογλου.
Ορίστε, κύριε Αυγερινέ, έχετε το λόγο.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ: Σε δέκα λεπτά τι να πω; Μόνο γενική αναφορά
και επικεφαλίδες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τον Ιανουάριο του 1984, επίσημα,
δεν με απασχόλησε ποτέ η πολιτική της υγείας. Δεν είχα καμία σχέση με τη συνέχεια. 'Αλλωστε από το σύνολο των μέτρων που προέβλεπε ο νόμος του 1983 εφαρμόστηκαν ορισμένες μόνο διατάξεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν πρέπει να κριθώ για την εξέλιξη του ΕΣΥ, αντίθετα κάθε κριτική με αφορά πρωτίστως. Μπορώ όμως να δω απ' έξω την πορεία του ΕΣΥ και δεν έχω την πρόθεση να στηρίξω άκριτα αυτά που νομοθέτησα.
Σήμερα κρίνεται και κατακρίνεται το ΕΣΥ, θα πρέπει όμως να γυρίσουμε πίσω στο 1981 για να καταλάβουμε τι σημαίνει ΕΣΥ. Πρέπει να γυρίσουμε και να θυμηθούμε τι υπήρχε και γιατί έγινε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. 'Ετσι λοιπόν, το θέμα που συζητάμε έχει προϊστορία, ιστορία και προοπτική. Διαφορετικές εποχές διαφορετικές ανάγκες, όμως το θέμα της υγείας θα είναι πάντα οξύ, πάντα επίκαιρο, τα αιτήματα θα μεγαλώνουν και το πρόβλημα θα μένει άλυτο.
Αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, άρχισε η συζήτηση για την οργάνωση των υπηρεσιών της υγείας. Τη δεκαετία του '50 τη χαρακτήρισε η αμφισβήτηση της τότε κατάστασης στο χώρο της υγείας. Η δεκαετία του '60 ήταν η εποχή της αναζήτησης, με πολλές προτάσεις, πολλές συγκρούσεις. Τότε κυρίως ήταν η απόρριψη της ιατροκεντρικής λογικής. Τη δεκαετία του '70 μορφοποιούνται οι προτάσεις της πολιτικής για την υγεία, με τη στροφή στην πρωτοβάθμια φροντίδα, όπως αυτή ορίστηκε επίσημα στην "ΑΛΜΑ ΑΤΑ" το 1977 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Είναι χαρακτηριστική η διακήρυξη εκείνης της συνόδου: "Υγεία σε όλους το 2000". Αυτό βέβαια δεν σημαίνει να είναι όλοι υγιείς το 2000, σημαίνει να οργανωθούν οι υπηρεσίες υγείας μέχρι το 2000 παντού. Στη δεκαετία του '80 έχουμε την εφαρμογή των εθνικών συστημάτων στις χώρες της Ευρώπης, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Ελλάδα και αλλού, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως έμειναν οι προσπάθειες ανολοκλήρωτες. Στο τέλος της δεκαετίας του '90 αρχίζουν οι αναθεωρήσεις και οι μεταρρυθμίσεις των εθνικών συστημάτων υγείας προκειμένου να ανταποκριθούν στις νέες ιατροκοινωνικές εποχές.
Τι δίνουν τα συστήματα υγείας; Θεσπίζουν αρχές και κανόνες. Βασικά
σημεία της φιλοσοφίας των εθνικών συστημάτων είναι: ο ασθενής να βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος, ο γιατρός να λειτουργεί με υπευθυνότητα, οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας να συμμετέχουν ενεργά στη ζωή του νοσοκομείου, η δημιουργία νέου τρόπου διαχείρισης και ο περιφερειακός προγραμματισμός της περίθαλψης, που παρ' ότι αναφέρεται στο πρώτο νομοθέτημα του ΕΣΥ δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Και χαίρομαι διότι έρχεται τώρα.
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είχαμε την πολυτέλεια μέσα σε δώδεκα χρόνια, από το τέλος του 1987 μέχρι τις αρχές του 2000, να περάσουν από το Υπουργείο Υγείας δώδεκα Υπουργοί -μοναδικό φαινόμενο- όλοι αξιόλογες πολιτικές προσωπικότητες με ευαισθησίες. 'Ολοι προσπάθησαν, αλλά άλλο είναι τι θέλεις και άλλο τι σε αφήνουν να κάνεις.
Το ίδιο συνέβαινε και παλιά στο Υπουργείο Υγείας. Από το Νοέμβριο του 1920, όταν πρωτοσυστήθηκε το Υπουργείο της Περιθάλψεως, μέχρι το 2000 -ογδόντα χρόνια- πέρασαν εκατόν δέκα οκτώ Υπουργοί. Απ' αυτούς δεκαεννιά έμειναν λίγες μέρες -δεν έφθασε κανείς τις είκοσι μέρες- είκοσι έξι πλησιάσαν τους τρεις μήνες, είκοσι πέντε δεν έφθασαν το μισό χρόνο και οι είκοσι τελικά πλησιάσαν το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι οι ενενήντα στους εκατόν δέκα οκτώ δεν πρόλαβαν να καθήσουν καν στην καρέκλα. Να σκεφθεί κανείς ότι τα τρία χρόνια από το 1989 μέχρι το 1993 πέρασαν πέντε Υπουργοί. Τα προηγούμενα έξι χρόνια το 1981 έως το 1987 περάσαμε δυο Υπουργοί, ενώ προηγουμένως ο κ. Δοξιάδης ήταν από τους ελάχιστους, ίσως ο μοναδικός που παρέμεινε ολόκληρη τετραετία.
Ο κ. Δοξιάδης, από τις αξιολογότερες παρουσίες στο Υπουργείο Υγείας, πίστεψε και αγωνίστηκε για ένα σύστημα υγείας, αλλά δεν του το επέτρεψε η Νέα Δημοκρατία. Προσπάθησε για τη δημόσια υγεία, την οργάνωση των υπηρεσιών και τη λειτουργία των νοσοκομείων. Κυρίως πάντα ανεφέρετο και ήθελε να οργανώσει την πρωτοβάθμια φροντίδα όπως αυτή ορίστηκε το 1977. Θα υπήρχε σύστημα υγείας από το 1979 ή το πολύ το 1980. Είχαμε διαφορές, δεν ήμασταν όμως πολύ μακριά. Δεχόταν επιθέσεις από τους γιατρούς και τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που δεν τον άφησαν στις δύο προσπάθειες που έκανε να φέρει νομοσχέδιο στη Βουλή.
'Εχω διαβάσει το νομοσχέδιο του κ. Δοξιάδη και τις σκέψεις του ως εισηγητική έκθεση, ακόμα και τις καταγγελίες που δεχόταν. Η οργάνωση των γιατρών Ν.Δ. του Πειραιά τον κατηγόρησαν, του προσήψαν μάλιστα την τρομερή κατηγορία, του επικίνδυνου σοσιαλιστή.
'Ολα αυτά τα διατήρησα όπως μου τα παρέδωσε ο κ. Δοξιάδης, υπάρχουν
στο Υπουργείο. Είναι αξιόλογα ντοκουμέντα.
Σήμερα το ΕΣΥ, κύριοι συνάδελφοι, έχει φθάσει στα όριά του και οι
προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις ή οι επανανομοθετήσεις όσων δεν εφαρμόστηκαν, είναι σωστές και απαραίτητες.
Πίστευα από καιρό ότι τα περιθώρια περαιτέρω ανάπτυξης και προσαρμογής του ΕΣΥ σε όσα συντελούνται σ' αυτόν το χώρο έχουν εξαντληθεί και ότι θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί η πολιτική για την υγεία. Το ΕΣΥ σήμερα παρουσιάζει αξεπέραστες αγκυλώσεις, ενώ οι διάφορες συντεχνίες προβάλλουν μεγάλες αντιστάσεις για την αναπροσαρμογή του.
Τα μεγάλα προβλήματα είναι γνωστά: Πρώτο μεγάλο πρόβλημα ο μεγάλος
αριθμός των γιατρών. Από αυτό προκύπτουν θέματα ηθικής.
Τι θα πει υγεία; Πώς θα λειτουργεί ο γιατρός; Στην Αττική δεν είναι ο μέσος όρος των γιατρών όπως είναι στην Ελλάδα, εκατόν ενενήντα περίπου, αλλά είναι περίπου ένα προς εκατόν είκοσι και αυτό καταλαβαίνετε οδηγεί σε ιατρογέννεση ή καλύτερα σε ιατροποίηση της υγείας. Θα κατασκευάζονται, δηλαδή, ασθενείς.
Μπορεί να μη βάλει ο γιατρός το οικονομικό κριτήριο στις αποφάσεις του; Πρόβλημα βέβαια πανευρωπαϊκό. Στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση στα τριακόσια εβδομήντα πέντε εκατομμύρια που έχουν τα δεκαπέντε κράτη-μέλη, το 2005 θα υπάρχουν ένα εκατομμύριο τριακόσιες πενήντα χιλιάδες γιατροί, ήτοι ένας προς διακόσιους ογδόντα και αντίστοιχα υπάρχουν διακόσιες χιλιάδες άνεργοι γιατροί. Εγγεγραμμένοι άνεργοι είναι εβδομήντα χιλιάδες γιατροί στην Ιταλία, τριάντα χιλιάδες ή τριανταπέντε χιλιάδες -δεν θυμάμαι καλάστην Ισπανία, δεκαεπτά χιλιάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο κλπ.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η αύξηση των δαπανών για την υγεία. Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός αύξησης, το μέγεθος δηλαδή αύξησης των δαπανών της υγείας, είναι διπλάσιος εκείνου της αύξησης του εθνικού προϊόντος και είναι επόμενο η αύξηση αυτή να αποβαίνει σε βάρος του κοινωνικού προϋπολογισμού.
Δεν είναι ανήθικο να εισάγουμε το κριτήριο της οικονομίας, στις υπηρεσίες της υγείας. Αντίθετα, είναι απαραίτητο να ενσωματώνεται στις ηθικές υποχρεώσεις των γιατρών και γενικότερα των ασχολουμένων στο χώρο της υγείας. Δεν είναι ηθικό να μην επεμβαίνουμε στις δαπάνες για την υγεία, όταν αυτό αποβαίνει σε βάρος της παιδείας, του πολιτισμού και

άλλων αναγκών. Η υγεία με την οικονομία θα βρίσκονται μονίμως σε σύγκρουση.
Είναι δυνατόν να εφαρμοσθούν αυστηρά οικονομικά κριτήρια σε ιατρικές αποφάσεις; Πρέπει, αλλά πως θα εφαρμοσθούν, αφού αυτό ανήκει αποκλειστικά στους γιατρούς; Είναι αυτός, ο γιατρός, που θα σταθμίσει την ποιότητα των υπηρεσιών και κατ' επέκταση και το οικονομικό κόστος. Η αύξηση των δαπανών όμως δεν αποτελεί ηθικό δίλημμα μόνο για το γιατρό. Είναι υπόθεση όλων μας.
Η παχυσαρκία, το αλκοόλ, το κάπνισμα, το φυσικό περιβάλλον, η
ακινησία, είναι δική μας ευθύνη. Κάθε καπνιστής θα ζητάει κάθε εξάμηνο να κάνει εξετάσεις για να διαπιστώσει εάν ήρθε ο καρκίνος του πνεύμονα και αναμένοντάς τον θα ανακουφίζεται όταν αργεί, καπνίζοντας έτσι περισσότερα γιατί έχει ακόμα καιρό.
Η κοινωνία της άκριτης καλοπέρασης, ο τρόπος ζωής, όλα αυτά δημιουργούν προβλήματα για την υγεία. Η υγεία είναι δική μας υπόθεση και δεν είναι δεδομένη.
'Εχουμε ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες εισαγωγές στα νοσοκομεία, δηλαδή το 15% του πληθυσμού μας. 'Ενα ποσοστό που είναι πάνω απο τα ευρωπαϊκά επίπεδα κατά 20% με 35%. Αυτό δείχνει πόσο δεν λειτουργεί ο εξωνοσοκομειακός τομέας και ακόμα και την ανυπαρξία ελέγχου, αλλά και τις υπερβολικές απαιτήσεις που υπάρχουν.
Το τρίτο μεγάλο θέμα είναι η ανεπαρκής ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Η πρωτοβάθμια φροντίδα συγκρούεται με συμφέροντα. Ο τομέας της θεραπείας έχει καταντήσει πλουτοπαραγωγική πηγή ενός μεγάλου κυκλώματος επαγγελματιών. 'Εχω την αίσθηση ότι δημιουργείται ή μάλλον κατασκευάζεται μία διαγνωστική προκατάληψη υπέρ της αρρώστειας, με σκοπό να αυξηθεί το κέρδος των επιχειρήσεων.
Στην Ευρώπη αναθεωρείται η άποψη να οδηγείται ο άρρωστος στο
νοσοκομείο και αυτό στοχεύει στο 2010 να έχουν κλείσει το 40% των υπαρχόντων κρεβατιών. Κύριος στόχος είναι να η απονοσοκομιοποίηση της υγείας.
Αμφισβητώ την ωφελιμότητα όλων των λεγομένων προληπτικών εξετάσεων
γιατί το παιχνίδι έχει ξεφύγει τελείως από κάθε έλεγχο. Το marketing κάνει καλά τη δουλειά του, προετοιμάζει και πολλαπλασιάζει την πελατεία, αυξάνει τα αιτήματα και αποδυναμώνει την πειθαρχία στην αγορά των υπηρεσιών.
Εύχομαι να το πετύχετε, κύριε Υπουργέ, και να μην είσθε από αυτούς
που έφυγαν γρήγορα για να ολοκληρώσετε το έργο σας.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα απο την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Η Υφυπουργός και Πρόνοιας Υγείας
κ. Χριστίνα Σπυράκη έχει το λόγο.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΠΥΡΑΚΗ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η οποιαδήποτε επιλογή για την οργάνωση των υγειονομικών συστημάτων έχει πάντα σαν στόχο τη διατήρηση, τη βελτίωση και την αναπαραγωγή της ανθρώπινης ζωής.
Η ερμηνεία ή η εκδοχή όμως του εννοιολογικού περιεχομένου της υγείας είναι άμεσα συνδεδεμένη με συγκεκριμένες ιδεολογικές επιλογές, αλλά και διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.
Τα εθνικά συστήματα υγείας που εγκαταστάθηκαν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και στη χώρα μας, τις δεκαετίες του '70 και του '80 ήταν αποτέλεσμα ακριβώς συγκεκριμένων ιδεολογικών επιλογών, οι οποίες ανικαθρέπτιζαν τις τότε κοινωνικές συνθήκες και ανάγκες.
Ειδικότερα οι πολιτικές δυνάμεις που τα εισήγαγαν, αποφάσισαν να αποκτήσουν την καθολικότητα της υγειονομικής περίθαλψης με τον κατά το δυνατόν καλύτερο τρόπο και να δώσουν έτσι λύση σε ένα σύστημα πλήρως κατακερματισμένο και άδικο από πλευράς ίσης και καθολικής πρόσβασης των πολιτών στην υγεία.
Η υιοθέτηση του ΕΣΥ από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν μία γενναία τομή στα υγειονομικά πράγματα της χώρας, ενώ εναρμονιζόταν με την ευρύτερη συναίνεση που επικρατούσε τότε στην Ευρώπη, γύρω από το ρόλο του κοινωνικού κράτους.
Το ΕΣΥ στόχευσε, στοχεύει και θα στοχεύει στην καθολική και ισότιμη
κάλυψη του πληθυσμού, καθ' ότι η καθολικότητα είναι συμβατή με την αντίληψη περί μίας κοινωνίας συνοχής και αλληλεγγύης.
Οι απαιτήσεις όμως του πολίτη της σημερινής Ελλάδας, της Ελλάδας των νέων πολιτικών, πολιτισμικών, κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, αυξήθηκαν και βελτιώθηκαν. Η Ελλάδα του 2000 είναι διαφορετική και ο υπόλοιπος κόσμος είναι διαφορετικός.
Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη των δεκαπέντε, έχει επιτευχθεί ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής, πολλές ασθένειες και παράγοντες νοσηρότητας έχουν αντιμετωπισθεί με επιτυχία, αλλά ταυτόχρονα νέες αιτίες νοσηρότητας έχουν προστεθεί, ενώ έχουν μεταβληθεί οι πολιτικοοικονομικές συγκυρίες και ορθοδοξίες, η ιατρική τεχνολογία έχει σημειώσει άλματα και οι έρευνες για την αποδοτικότερη διαχείριση των συστημάτων υγείας, συνεχώς εξελίσσονται.
Προσθέστε σε αυτά την "επανάσταση των αυξημένων προσδοκιών", δηλαδή, μία κοινή γνώμη που απαιτεί -και δίκαια- όλο και καλύτερη, όλο και ευρύτερη κάλυψη των υγειονομικών αναγκών σε έναν κόσμο που "ιατρικοποιεί" πολλές ανάγκες, ακόμη και αισθητικής φύσης και που επιζητεί αγωνιωδώς τη διαρκή νεότητα.
Προσθέστε ακόμα και την επανάσταση των ειδικοτήτων και των πάσης μορφής προσφερόμενων υπηρεσιών, μία ολόκληρη στρατιά επιστημόνων της υγείας που ήρθαν να ανταποκριθούν σε αυτές τις ανάγκες ή ακόμα και να συμβάλουν στη δημιουργία τους.
Τέτοιοι παράγοντες ήταν που συνέβαλαν σε μία αλματώδη άνοδο των υγειονομικών δαπανών διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας, σε μια περίοδο μάλιστα που δινόταν μεγάλη έμφαση στη συνετή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, ώστε να επιτευχθεί η περίφημη ΟΝΕ.
Δημιουργήθηκε, λοιπόν, η ανάγκη αποδοτικότερης διαχείρισης των συστημάτων, χωρίς να θυσιαστούν οι βασικές καταστατικές αρχές του ΕΣΥ, δηλαδή ισότητα, καθολικότητα, ποιότητα. Στην προσπάθεια εξεύρεσης των ισορροπιών αυτών, πολλές ευρωπαϊκές χώρες, από την Ιταλία μέχρι την Ολλανδία και άλλες, προχώρησαν τα τελευταία δέκα, δεκαπέντε χρόνια σε απανωτές μεταρρυθμίσεις των υγειονομικών συστημάτων τους.
Για την επίτευξη του άριστου μείγματος πολιτικής, θα μπορούσε κανείς να ανατρέξει στις πρακτικές των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά ιδιαίτερα θα έπρεπε να συμβουλευτεί την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, η οποία αποτελεί πάντα μια χρήσιμη πηγή αναφοράς. Σύμφωνα μ' αυτήν αλλά και με βάση τις διεθνείς εμπειρίες, ορισμένοι βασικοί άξονες των μεταρρυθμίσεων αφορούν στην αποκέντρωση των εθνικών συστημάτων υγείας, στην ανάπτυξη συνεργασίας ενίοτε στα πλαίσια ενός ελεγχόμενου ανταγωνισμού ή της λεγόμενης εσωτερικής αγοράς μέσω συμβολαιακών σχέσεων ή αυτό που ο ΟΟΣΑ ονόμασε σύστημα δημόσιου συμβολαίου. 'Ενας άλλος άξονας είναι η εισαγωγή στοιχείων της λεγόμενης διοίκησης που "προσανατολίζεται προς τα αποτελέσματα" δηλαδή που βασίζεται στην αρχή της επίδοσης και αξιολόγησης στη διοίκηση των συστημάτων υγείας και του προσωπικού τους. Επίσης η

συνεχής εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση και προσαρμογή του υγειονομικού προσωπικού στα νέα συστήματα και στις νέες μεθόδους και ακόμη η συλλογή στοιχείων και η ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας. 
Οι τάσεις αυτές στα συστήματα υγείας δεν αποτελούν ασφαλώς ένα
πρότυπο σφραγίδα, που θα πρέπει να επιβληθεί σε όλες τις χώρες. 'Οπως 
όμως σε κάθε εποχή συνιστούν το "πνεύμα του καιρού", στο οποίο χρειάζεται προσαρμογή. Εκείνο που δε χρειάζεται, είναι η αδιαλλαξία και ο συντηρητισμός.
Η σοσιαλδημοκρατία με την ευρεία έννοια, αντίθετα με το συντηρητισμό, αναζητούσε πάντοτε τη χρυσή τομή, τον ταξικό συμβιβασμό, την κοινωνική αγορά. Και σήμερα, αν δει κανείς προσεκτικά τα προσόντα της σοσιαλδημοκρατίας, αυτά διακρίνονται και την διαχωρίζουν από μία συντηρητική προσέγγιση. Αυτό γίνεται φανερό στις μεταρρυθμίσεις. Επιτρέψτε μου να δώσω δύο παραδείγματα, προσπαθώντας να δώσω κάποια απάντηση στον κ. Κοσιώνη που λείπει τώρα.
Κατ'αρχάς η ιδέα της ενιαιοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων και της ύπαρξης ενός ενιαίου φορέα κατανομής υγειονομικών πόρων δείχνει μια τάση για κρατική αναδιανομή που απαντάται στο κλασικό κράτος πρόνοιας με σκοπό, μεταξύ άλλων, την αύξηση της ίσης πρόσβασης των πολιτών στο σύστημα. 'Ετσι η ιδέα ανταποκρίνεται στην αρχή της ισότητας των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η έννοια της "εσωτερικής αγοράς" που εκφράζεται στην ανταγωνιστικότητα, στην αποδοτικότητα, στην αξιοκρατία και του "δημόσιου συμβολαίου" που βρίσκονται πίσω από το μοντέλο της μεταρρύθμισης του ΕΣΥ, εισάγει βέβαια στοιχεία αγοράς στο σύστημα υγείας. 'Ομως, μάλλον πρέπει να μιλάμε για μία κοινωνική αγορά ή μία μικτή οικονομία, δεδομένου ότι δεν έχουμε ιδιωτικοποίηση. Φυσικά, η εισχώρηση αυτού του προτύπου σε έναν από τους πιο κρατικιστικούς τομείς συνιστά μεταβολή, όχι όμως του γένους, αλλά του είδους. Και τα είδη εξελίσσονται, διότι όταν δεν εξελίσσονται, εξαφανίζονται.
Ο ανθρωποκεντρισμός και η δημοκρατική -με τη σύγχρονη έννοια- μορφή
των μεταρρυθμίσεων που επιχειρούμε, φαίνεται και από ειδικότερες ρυθμίσεις.
'Ετσι, παραδείγματος χάρη, στην ανάπτυξη και διαμόρφωση του ΠΕΣΥ, ο στόχος μας είναι η επάρκεια της περιφέρειας σε υπηρεσίες, για να μην ταλαιπωρείται με μετακινήσεις ο πολίτης. Μέσα στον ίδιο τον συμβολισμό του ΕΣΥ, εντάσσεται η πολιτική της αποσυγκέντρωσης σαν ιδεολογία και σαν πράξη, που οδηγεί στη συμμετοχή της περιφέρειας στη λύση και διεκπεραίωση αποφάσεων με όσα αυτές οι διαδικασίες υπονοούν, δηλαδή την κινητοποίηση του πληθυσμού και τη συμμετοχή του σε υπευθυνότητες.
Η εγκατάλειψη του συγκεντρωτισμού και η ανταπόκριση στις διαφοροποιημένες ανάγκες της περιφέρειας, του νομού, του δήμου, της κοινότητας, του καθενός πολίτη προσωπικά, όχι μόνο αποδεικνύουν την ευαισθησία στις ανάγκες, αλλά ανοίγει δρόμους για συνεργασίες και κοινωνικές συμμαχίες και κυρίως αποδυναμώνει το δογματισμό σαν ιδεολογία και σαν πράξη.
Η εισαγωγή της αποδοτικότητας, του ελέγχου της ποιότητας και της αξιολόγησης είναι και αυτό απαίτηση του 'Ελληνα πολίτη, του κάθε πολίτη, που συνεισφέρει άμεσα ή έμμεσα στο στήσιμο και στη λειτουργία του συστήματος.
Μας ενδιαφέρει η ποιότητα της μονάδας, της κλινικής, του εργαστηρίου μεμονωμένα, της κάθε ιατρικής πράξης, της κάθε εργαστηριακής εξέτασης. Θα ακολουθήσουμε ιεραρχικές διαδικασίες ελέγχου, αφού πρώτα δοθούν κατευθυντήριες γραμμές και γίνει ειδική εκπαίδευση.
Στοχεύουμε στη βελτίωση, στην πιστοποίηση των υπηρεσιών, στη δημιουργία άμιλλας μέσα στα δεδομένα συγκρισιμότητας και ανάπτυξης αισθήματος σιγουριάς στους εργαζόμενους για την ποιότητα της δουλειάς που προσφέρουν, στους χρήστες για την ποιότητα των υπηρεσιών που τους παρέχονται.
Μέσα στα ίδια πλαίσια εντάσσεται και η αξιολόγηση των εργαζομένων στο σύστημα. Η αξιολόγηση θα αναπτυχθεί με σεβασμό στην αποδεκτή μεθοδολογία, που περιλαμβάνει διαδικασία αυτο-αξιολόγησης, επιλογή αξιολογητών με κριτήρια, τη γνώμη των πολιτών, την εξωτερική αξιολόγηση. Ο έλεγχος της ποιότητας και η αξιολόγηση των γιατρών αποτελούν μεταρρυθμιστικά μέτρα, που δεν επιβάλλονται μόνο από την απαίτηση για κοινωνικό έλεγχο αλλά και από τις ιδιαίτερες παραμέτρους που καθορίζουν την κοινωνία της γνώσης,

μέσα στην οποία ζούμε.
Πιστεύουμε σ' αυτήν τη δύναμη της γνώσης και θα παλέψουμε με
οποιαδήποτε κατεστημένα, για να μεταδώσουμε την ίδια πίστη στους νέους γιατρούς, στους νέους που θα επιλέξουν τα επαγγέλματα υγείας. Και εκεί θα είναι η συμμετοχή η μεγάλη, όπως έχει αποδειχθεί σε όλα αυτά τα χρόνια, των πανεπιστημιακών. Είναι οι πανεπιστημιακοί εκείνοι οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν τους νέους γιατρούς, για να αιμοδοτήσουν το σύστημα και είναι πολύτιμοι και οι νέοι γιατροί και οι πανεπιστημιακοί, γιατί βασιζόμαστε στον ενθουσιασμό τους για γνώση, στο ανοικτό μυαλό, στις καινούριες ιδέες για νέες προοπτικές.
Το σύστημα θα είναι ανταγωνιστικό, αξιοκρατικό, ελκυστικό. Χτίζουμε 
μεθοδικά για το αύριο, αψηφώντας το πολιτικό κόστος μιας πιθανής έλλειψης άμεσων αποτελεσμάτων και της πιθανής ανάπτυξης έντονων συγκρούσεων. Διότι οπωσδήποτε με τις νέες ρυθμίσεις θίγονται συμφέροντα εξουσίας ή οικονομικά συμφέροντα. Οι έντονες συγκρούσεις μας είναι γνωστές και από τις ευρωπαϊκές χώρες, όπου ανάλογα μέτρα εφαρμόστηκαν ή βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη εφαρμογής. Η εμπειρία όμως μέχρι σήμερα αποδεικνύει τη νίκη των μεταρρυθμιστών.
Οι αλλαγές των κοινωνικών συνθηκών, η κοινωνία της πληροφορίας και η κοινωνία της γνώσης καθιστούν απαραίτητη τη μεταρρύθμιση, έστω και αν όλα στο ΕΣΥ πήγαιναν καλά. Οι αλλαγές είναι καθημερινές, γρήγορες και απρόβλεπτες, έτσι ώστε η μεταρρύθμιση να εμφανίζεται αναγκαία συνεχής διαδικασία προσαρμογής και προόδου.
Το σχέδιο νόμου όχι μόνο θα ψηφισθεί -τα προβλεπόμενα σε αυτό θα εφαρμοσθούν σταδιακά και με σύνεση- αλλά και Θα πετύχει διότι το θέλει ο 'Ελληνας πολίτης, ο 'Ελληνας πολίτης που με αυτό το σημερινό σύστημα χαίρει ενός από τα υψηλότερα επίπεδα υγείας παγκοσμίως. Και ο 'Ελληνας πολίτης είναι κύριος σύμμαχος στα μέτρα μεταρρύθμισης, διότι γνωρίζει να απαιτεί, διότι αντιλαμβάνεται ότι οι αλλαγές έχουν ως στόχο τη στήριξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ο 'Ελληνας πολίτης δεν έχει πει ποτέ όχι σε καμία ενέργεια και σε καμία δράση, που και σας διαδικασία αλλά και σαν στόχο έχουν την πρόοδο.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα απο την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Το λόγο έχει ο κ. Κιλτίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Ειλικρινά νιώθω ιδιαίτερη χαρά διότι ακολουθώ και την κυρία Υφυπουργό αλλά κατ' εξοχήν τον κ. Αυγερινό, ασχέτως αν μας χωρίζει -χωρίς να τίθεται θέμα διακρίσεως ηλικίας- τουλάχιστον μια γενιά. 
Χαίρομαι ιδιαίτερα διότι για πρώτη φορά από έναν άνθρωπο που ίσως
διέδραμε στα πράγματα της υγείας της πατρίδας μας ακούγονται ορισμένες αλήθειες, έστω και καθυστερημένα.
Κύριε Υπουργέ, υπάρχει μια ανακολουθία. Αλλά προτού φτάσω σε αυτήν θα ήθελα να κάνω δύο διορθώσεις φιλολογικού περιεχομένου. Η μια αφορά τον τίτλο "Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας".
Εφόσον εσείς ο ίδιος δηλώνετε ότι είναι ένα κομμάτι του Εθνικού
Συστήματος Υγείας του ν. 1397 αυτό που σήμερα συζητούμε, νομίζω κάτι διαφορετικό έπρεπε να βρίσκεται ως επικεφαλίδα. Και αυτό που και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων -αλλά απουσιάζατε- είχα τονίσει με ιδιαίτερο τρόπο αφορά την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού. Οι άνθρωποι δεν αναπτύσσονται. Τα συστήματα αναπτύσσονται, οι ομάδες αναπτύσσονται. Νομίζω ότι επιτέλους χρειάζεται και λίγο προσοχή στην ελληνική γλώσσα. 
'Οσον αφορά τώρα την ανακολουθία γύρω από το θέμα "Εθνικό Σύστημα
Υγείας": 'Οντας υγειονομικοί -πιστεύω οι περισσότεροι εδώ- με παιδεία πολιτική στα συστήματα υγείας- γνωρίζουμε ότι πρώτα σχεδιάζεις. Θα περίμενα με χαρά την αναμόρφωση, τον εκσυγχρονισμό του Εθνικού Συστήματος Υγείας να ξεκινήσει από τον υγειονομικό χάρτη, από τον σχεδιασμό τι ανάγκες έχουμε, ποιο είναι το ζητούμενο.
Σήμερα βλέπω και παρακολουθώ συναδέλφους, οι οποίοι μπαίνουν στον πειρασμό -και καλά κάνουν- να μιλήσουν για ειδικότητες, να μιλήσουν για το θέμα της παιδείας και παραγωγής ιατρών και βεβαίως βρίσκονται εκτός θέματος, διότι άλλο είναι το νομοσχέδιο. Αυτό αμέσως καταδεικνύει ότι έπρεπε η αρχή της αναμορφώσεως να γίνει από το θεμέλιο, που είναι ο σχεδιασμός, που είναι ο υγειονομικός χάρτης. Ακολουθεί κατόπιν η δημόσια 
υγεία, ο στηλοβάτης αυτού του συστήματος παροχής υπηρεσιών από το κράτος. Δηλαδή, να μιλήσουμε για νομιάτρους, να μιλήσουμε για σχολική υγεία, να

μιλήσουμε για όλα αυτά τα θεμέλια τα δευτερεύοντα, μετά από το σχεδιασμό, γύρω από τα θέματα της δημόσιας υγείας και να φθάσουμε στο τρίτο που αφορά την πρωτοβάθμια φροντίδα και να διορθώσουμε κατόπιν και όλα τα άλλα τα συναφή.
Δυσκολεύομαι σήμερα ειλικρινά να μιλήσω επί της αρχής, αν και θα το
πράξω με κόπο, διότι φοβούμαι πολύ, όπως είπα και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, ότι διαρκώς θα ακούγεται από το Υπουργείο -και ίσως ορθώς θα ακούγεται, εφόσον έτσι εισήχθη το θέμα προς συζήτηση- ότι αυτά που λέτε που αφορούν γενικότερες αρχές της πολιτικής της υγείας θα τα πούμε σε άλλο νομοσχέδιο, θα τα προσθέσουμε σε άλλο νομοσχέδιο.
Αγαπητοί φίλοι, και της Κυβερνήσεως και οι δικοί μου οι συνάδελφοι, η Ελλάδα δεν ανακαλύφθηκε το 1981. Με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνω από τον κ. Αυγερινό να κάνει αυτές τις αναφορές, τις οποίες είμαι υποχρεωμένος να τις ακολουθήσω, αλλά από τον αντίθετο δρόμο, κύριε Αυγερινέ, για να δηλώσω ότι στην πολιτική κρίνεται και τι προβλέπει ο πολιτικός. Και οφείλατε εκείνα τα χρόνια ορισμένες βασικές αλήθειες της πολιτικής παρακαταθήκης του αειμνήστου Δοξιάδη να τις λάβετε σοβαρώς υπόψιν, εφόσον πράγματι τις σεβόσασταν και τις αποδεχόσασταν.
Είχε πει τότε ο μακαρίτης ο Δοξιάδης: "Είναι δυνατόν σε κοινωνίες που κινούνται άλλοι με ρόλς-ρόις και άλλοι με ποδήλατα, εμείς να ισοπεδώνουμε τα πάντα;" Είναι δυνατόν αυτά τα οποία ακούστηκαν μετά από το 1977 από την περίφημη "'Αλμα 'Ατα" που πράγματι τότε άρχισαν οι κοινωνίες, οι ευνομούμενες πολιτείες του δυτικού κόσμου να αναζητούν συστήματα υγείας κατά τον καλύτερο τρόπο να τα προβάλουμε ότι είναι η αρχή της υπάρξεως του ελληνικού κράτους;
Νομίζω, χωρίς να θέλω να υπερασπίσω το παρελθόν της παρατάξεώς μου, ότι ναι διαπράχθησαν λάθη, υπήρξαν παραλείψεις, αλλά να ξέρετε τούτο, κύριε Υπουργέ και κύριοι συνάδελφοι. Ουδέποτε στην νεοελληνική πολιτική ιστορία εκυβέρνησε τον τόπο μια παράταξη, ένα κόμμα επί σειρά ετών, όπως συνέβη μετά το 1974 και ιδιαίτερα μετά το 1981. Το να αναφερόμαστε διαρκώς στο παρελθόν αδικούμε κάποιους ανθρώπους που ενήργησαν και έδρασαν στο παρελθόν σε όποια παράταξη και να ανήκαν. Τα μεσοδιαστήματα, μετά το 1950 τα γνωρίζουμε όλοι και ειλικρινά μου προκαλεί εντύπωση γιατί αυτή η ιστορική πραγματικότητα δεν αποτυπώνεται στους λόγους όλων των συνομιλητών μας σήμερα μέσα σ'αυτήν την Αίθουσα. Μήπως εκυβέρνησε καμιά κυβέρνηση δέκα ή δεκαπέντε συναπτά έτη και δεν το ξέρω εγώ ή δεν το ξέρουμε στην ελληνική πολιτική ζωή που ζούμε; 'Αρα, εάν κατά ιδιαίτερο τρόπο η κριτική μας πέφτει επάνω σαν σήμερα λίγο πιο αυστηρά, δεχθείτε το καλοπροαίρετα, γίνεται με σύνεση και σωφροσύνη να διορθώσουμε ορισμένα πράγματα και να συμπορευθούμε.
'Ετσι, λοιπόν, στην αιτιολογική έκθεση -για να αρχίσω να αναφέρομαι
πάλι επί της αρχής- αναφέρετε, κύριε Υπουργέ, έξι λόγους, οι οποίοι ειλικρινά ακυρώνουν ό,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα.
Τι να διαβάσω; Να διαβάσω για την ελλιπή οργάνωση και λειτουργία, για τη χαμηλή αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα και όλα τα άλλα που αναφέρετε; Αν, δηλαδή, λείπουν αυτά τα έξι, τι απέμεινε τελικά; Τι εφαρμοζόταν τόσα χρόνια στην πατρίδα μας, που το ξέραμε όλοι και δεν το ομολογούσαμε; Χρειάζονταν δεκαεπτά χρόνια από το 1983 για να το ομολογήσουμε σήμερα;
Δυστυχώς, μετά από δεκαεπτά χρόνια, αγαπητοί συνάδελφοι, οδηγηθήκαμε στις ίδιες νοοτροπίες και στις ίδιες διαδικασίες που επικρατούσαν τότε που ξεκινήσαμε, δηλαδή, αυτό που είπε και ο εισηγητής της δικής μας παράταξης. Ψάχνεις να βρεις σήμερα γιατρό -και είμαι γιατρός- να υπηρετήσει τους πολίτες και βρίσκεσαι σε αδιέξοδο. Βρίσκεσαι πράγματι μπροστά στο "φακελάκι". 'Ημουν από αυτούς που το κατήγγειλα ως φοιτητής και ως νέος γιατρός και ακολούθησα συνειδητά πράγματι τις παρακαταθήκες εκείνου του συστήματος υγείας, με τη δημόσια υγεία μπροστάρη.
Σήμερα, όμως, δεν φθάσαμε πάλι εκεί; Πού βρίσκει διέξοδο ο πολίτης;
Σε ποιο κρατικό νοσοκομείο βρίσκει διέξοδο ο πολίτης;
Στην ιδιαίτερα πατρίδα μου το Κιλκίς -το λέω επειδή χρημάτισα και πρόεδρος του νοσοκομείου- θέλησα με σεβασμό να προστατεύσω ορισμένα πράγματα, κύριε Υπουργέ. Σας έχω κάνει και μία ερώτηση και δεν έχω πάρει απάντηση. Φθάσαμε στο αισχρό, στο απερίγραπτο σημείο να εφημερεύουν ιδιώτες γιατροί στο νοσοκομείο Κιλκίς. Ξέρετε από πού πληρώνονται,
αγαπητοί συνάδελφοι; Πληρώνονται από το ταμείο της εκκλησίας του νοσοκομείου. Πιο άλλο χαμηλό σκαλοπάτι υπάρχει άραγε από αυτό σε μια συγκροτημένη κοινωνία; Είναι δυνατόν να καταγράφουμε αυτά τα πράγματα και να μένουμε σε αγκυλώσεις του παρελθόντος και να μην ομολογούμε αλήθειες αναλλοίωτες;
Κύριε Υπουργέ, για να υπάρξει καλύτερο μέλλον στα νοσοκομεία, γιατί περί των νοσοκομείων ομιλούμε τώρα και περί της περιφερειακής οργάνωσης, χρειάζεται οικονομική αναδιάταξη, όσον αφορά τη στήριξη. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει πουθενά, ούτε στην οικονομική μελέτη. Τα μόνα επιπλέον κονδύλια μέχρι το 2006, ας πούμε τα δύο χρόνια που ακολουθούν, είναι για τα ΠεΣΥ. 'Αρα τι καλύτερο θα προκύψει, αν δεν υπάρξει η οικονομική στήριξη; 
Περιφερειακή οργάνωση. Ειλικρινά είμαι από τους θιασώτες της
αμεσότητας, της συμμετοχής και της ειδικότητος στη δημοκρατία και αγωνίζομαι γι'αυτό με σωφροσύνη, με σύνεση και όποια γνώση τέλος πάντων απέκτησα τόσα χρόνια. Για να αποκτήσει σάρκα και οστά η περιφερειακή οργάνωση και να πούμε ότι έχει περιεχόμενο αποκεντρώσεως, θα πρέπει ο πολίτης κατά έμμεσο ή αντιπροσωπευτικό τρόπο να αποφασίζει, είτε δηλαδή με τους αιρετούς του άρχοντες είτε με τους αιρετούς που αφορούν τη δημόσια υγεία. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Νομίζω ότι δημιουργείται μία γραφειοκρατία.
Στη διοίκηση των νοσοκομείων έχουν γίνει λάθη, τα οποία θα αναφέρω
επιγραμματικά, γιατί δεν έχω άλλο χρόνο. Αφαιρείτε την τριτοβάθμια περίθαλψη, καταργείτε τα περιφερειακά νοσοκομεία. Νομίζετε ότι έχουμε τόσους πόρους για να συστήσουμε όλες τις ειδικότητες που δεν χρειάζονται και που η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έρχεται με τόσες μελέτες και μας το λέει; Εσείς θα έχετε σε κάθε νομό νευροχειρουργικές κλινικές, θα έχετε καρδιοχειρουργικές κλινικές; Δεν θα υπάρχει τριτοβάθμια περίθαλψη; 
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Πού το λέμε
αυτό, κύριε συνάδελφε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Απαλείφεται εντελώς η έννοια του περιφερειακού νοσοκομείου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Τι σχέση έχει αυτό;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Θα κάνετε τόσα πολλά ειδικά ιατρεία, τόσα
πολλά ειδικά νοσοκομεία; Οψόμεθα. Θα το δούμε.
Εκεί που θα επικεντρώσω την προσοχή σας -και θα κλείσω με αυτό, γιατί βλέπω ότι δεν υπάρχει χρόνος- είναι τα κίνητρα, κύριε Υπουργέ. Θα πρέπει να ξέρετε ότι στα νοσοκομεία, τα απογευματινά ιατρεία θα εξελιχθούν σε ιατρεία πρωτοβάθμιας περιθάλψεως και αυτά που λέει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, που λένε όλες οι διακηρύξεις όλων των σοφών της υγείας, θα είναι γράμμα κενό. Χρειάζονται κίνητρα παραγωγικότητας. Η ισοπέδωση των μισθών να ξέρετε ότι θα οδηγήσει και τους καλούς γιατρούς να γίνουν χειρότεροι γιατροί. Το απογευματινό ιατρείο τι θα κάνει; Θα λύσει το πρόβλημα με τα περισσότερα χειρουργεία που χρειάζονται; Και πώς θα λύσετε το πρόβλημα της αμοιβής των εργαστηριακών γιατρών;
Και για να μην ασφυκτιούν οι γιατροί του ΕΣΥ -που ασφυκτιούν αυτήν τη στιγμή- στην περαιτέρω πορεία τους, κύριε Υπουργέ, χρησιμοποιήστε επιτέλους το δοκιμασμένο και καταξιωμένο πολυδιευθυντικό σύστημα. 
Επιτέλους ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να εφαρμόζονται απολύτως από
το εξωτερικό στην πατρίδα μας, αλλά αυτό είναι δοκιμασμένο σε όλες τις χώρες. Χρησιμοποιήστε το και αντιμετωπίστε τους εργαζομένους στα νοσοκομεία, όπως όλους τους άλλους δημοσίους υπαλλήλους. Βλέπω διατάξεις στο νομοσχέδιο περί βραχυχρονίων αδειών, περί αποσπάσεων. Λέτε εσείς να είναι άλλου Θεού παιδιά οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία; 'Ο,τι ισχύει με το Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, να ισχύει και για τους εργαζομένους στα νοσοκομεία.
Τελευταία παράγραφος, πανεπιστημιακοί γιατροί: Είμαι απ' αυτούς που αναγνωρίζω τη διαφορετικότητα των πανεπιστημιακών ιατρών από τους λοιπούς πανεπιστημιακούς, γιατί πράγματι, ναι, χρησιμοποιούν εργαλεία κρατικά για να παράγουν υπέρ του λαού. Αλλά από την άλλη, μπορείτε να παραβλέψετε εσείς την ισότητα των πανεπιστημιακών έναντι των άλλων συναδέλφων τους; Η μεσότης και το μέτρο επιβάλλει, κύριε Υπουργέ, τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία να είναι αυτοτελώς οργανωμένα και εκεί να δρουν και να εργάζονται οι πανεπιστημιακοί γιατροί. Είναι η σίγουρη οδός που θα έχει το μέτρο της ελληνικής παιδείας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Να σας προετοιμάσω ότι θα πάμε
πέραν της δωδεκάτης.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Πέραν της δωδεκάτης πόσο;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): 'Ισως και μετά τις δώδεκα και τριάντα. Να μη φύγουν, δηλαδή, κάποιοι συνάδελφοι. Βλέπω τον κ. Σπύρου, βλέπω τον κ. Βύζα, βλέπω τον κ. Παπαγεωργίου, να μη φύγουν. Ακόμη και ο κ. Τσιπλάκης που τον βλέπω εδώ, να μη φύγει.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΠΛΑΚΗΣ: Ας συμφωνήσουμε να τελειώσουμε σε μένα κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Θα τελειώσουμε σε εσάς. Συνεννοηθείτε με τον κ. Σγουρίδη.
Ορίστε, κύριε Κεδίκογλου, έχετε το λόγο.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Κύριοι συνάδελφοι, ετέθησαν αρκετά ζητήματα αρχής απόψε από το Βήμα αυτό και θα έλεγα ότι και κάποια θετική έκπληξη, εσημειώθη από την πλευρά της Υφυπουργού Υγείας.
Πρώτα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η Επιστημονική Επιτροπή δεν είναι παρά ένα όργανο το οποίο δίδει μια άποψη. Σε τίποτα δεν είναι υποχρεωτική και δεν γνωρίζω αν άλλες Βουλές έχουν επιστημονική επιτροπή. Ξέρω βεβαίως Βουλευτές οι οποίοι σε άλλες χώρες έχουν σημαντικές αμοιβές και μπορούν να έχουν ένα νομικό σύμβουλο. Αλλά ότι η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής λέει κάτι και αυτό για εμάς είναι θέσφατο ή εντολή, αυτό δεν το καταλαβαίνω και βεβαίως δεν είχε στόχο τον κ. Κακλαμάνη, αλλά είχε στόχο τον Κανονισμό της Βουλής.
Το δεύτερο που έχω να πω, κύριε Πρόεδρε, αναφέρεται και σε σας. 'Ολοι γνωρίζαμε ότι προκειμένου να παρθεί το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή, χρειάζεται ο χορός της Σαλώμης. 'Ηλθε η Αμερικανίδα Μαντλίν Ολμπράιτ και μας δίδαξε ότι όταν η Ηρωδιάς διατάξει, το κεφάλι του Βαπτιστή παίρνεται. Είδα τον Πρόεδρο της Βουλής απόψε να συμφωνεί και του λέγω γιατί πρέπει να περάσει στην ιστορία, ότι για να παρθεί το κεφάλι του Βαπτιστή δε χρειάζεται ο χορός της Σαλώμης.
Απόψε εδώ άκουσα πάρα πολλά για το σύστημα υγείας, το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Πράγματι θεσπίσαμε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ποιος το θέσπισε, γιατί πολλά λέγονται εδώ. Το θέσπισε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πότε; 'Οταν είπε, δεν μπορεί ο θάνατος να είναι για τον πλούσιο θρήνος και ευκαιρία επίδειξης και για το φτωχό να είναι πόνος, θρήνος και βάρος μεγάλο. Και δεν είναι δυνατόν ο καρπός ενός ζευγαριού που λέγεται παιδί να είναι για το φτωχό οικονομικό βάρος. Αυτό ήταν η βάση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Αυτό γέννησε τη θέληση για ζωή, αυτό γέννησε την προσέλευση και την αναζήτηση των νοσοκομείων και να μη συγχέουμε τη διάθεση των πόρων με το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ποιο Εθνικό Σύστημα Υγείας; Των πλασματικών υπερωριών; Το Εθνικό Σύστημα Υγείας το έφτιαξε ο Παπαδέλλης με τον φιλαλήθη, όταν αυτές τις ρήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου τις κοινωνικοποίησαν. Πράγματι είναι προς τιμήν τους και οφείλουμε να τα λέμε αυτά. Τις ρήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου τις κοινωνικοποίησαν κάποιοι και κύριοι παράγοντες ήταν ο Φιλαλήθης και ο συνάδελφος Φραγκλίνος Παπαδέλλης.
Ποιο σύστημα υγείας; Αυτό πού πάτε στα εξωτερικά ιατρεία ιδιαίτερα
των νομαρχιών οσάκις εφημερεύουν κύριε Υπουργέ, και δεν υπάρχει όχι διευθυντής κλινικός αλλά ούτε επιμελητής; Αυτό που δεν τολμάει ο ειδικευόμενος να φωνάξει τον επιμελητή όταν υπάρχει εφημερία; Ποιο Εθνικό Σύστημα Υγείας; Το ξαναλέω, των πλασματικών υπερωριών του διευθυντού που είναι στην Αθήνα και αμείβεται γιατί κάνει εφημερία στη Θήβα ή στη Χαλκίδα;
Αν υπάρχει ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας, ναι μπήκαν οι βάσεις στην έννοια της αρχής που σας είπα, αλλά δεν έγιναν ποτέ αποδεκτές οι βάσεις αυτές από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτούς ή αυτόν που έπρεπε να τιμήσει ιδιαιτέρως ο Ανδρέας Παπανδρέου του εξαπέστειλε στην Εσπερία και δεν τους αναζήτησε ποτέ. Αυτά να τα έχουμε υπόψη μας και μετά να μιλάμε περί του πώς, το κάθε τι, γεννάται.
Υπήρξε, λοιπόν, διάθεση πολλών πόρων και αν θέλετε σε βαθμό σπατάλης ακόμα που ήταν συνέπεια της αρχής που θεμελιώθηκε και κοινωνικοποιήθηκε στην ελληνική ζωή, να αγαπάμε περισσότερο τη ζωή και οι άνθρωποι προσήλθαν και αν πάρετε τις στατιστικές θα δείτε μία κατακόρυφο άνοδο των εισαγωγών και των αναζητούντων την τακτοποίηση της υγείας τους στο νοσοκομείο και όχι στο ιδιωτικό ιατρείο. Το περί ιδιωτικής ιατρικής
αποδεικνύεται ότι είχε τελείως αποτύχει το σύστημα της ιδιωτικής ιατρικής.
Σύστημα υγείας εγκαθίσταται μ' αυτό το νομοσχέδιο. Μπαίνει ένα σύστημα να διοικηθεί. Το πρόβλημά σας, κύριε Υπουργέ, είναι τι θα γίνει μεταξύ διοικητού και Επιστημονικής Επιτροπής των νοσοκομείων. Καταλάβετέ το. Η Επιστημονική Επιτροπή των καιρών που φώναζε ο Παπαδέλης είχε νόημα. Υπήρχε ένα κατεστημένο πανεπιστημιακό από πάνω του, είχε ένα άλλο δυναμικό ή και κατεστημένο και τότε υπήρχε η ανάγκη να πάρει μια μορφή τέτοιας εκλογής. Τώρα είναι καθαρά ένα συνδικαλιστικό όργανο. Αν εκεί δεν θέσετε την χείρα επί τον τύπον των ήλων μην περιμένετε περισσότερα. Δεν θα ασχοληθώ με αυτό περισσότερο, θα τα πούμε στα άρθρα. Χαιρετίζω όμως το γεγονός και εύχομαι να το καταφέρετε ότι επιτέλους βλέπω εισάγετε διπλογραφικό σύστημα στη διαχείριση των νοσοκομείων και αυτό αν γίνει θα είναι μέγα επίτευγμα, γιατί μέχρι σήμερα ούτε απογραφές των οργάνων και μηχανημάτων υπάρχουν.
Πάω όμως ένα μεγάλο θέμα ιδεολογικό και πολιτικό και χαιρετίζω την
ομιλία της κυρίας Υφυπουργού η οποία ήταν πραγματικά μία ιδεολογική ομιλία. Είχα στεναχωρηθεί με όσα πληροφορήθηκα ότι η επιστήμη έχασε ένα πάρα πολύ καλό στέλεχος όταν η κυρία Υφυπουργός αποφάσισε να γίνει μέλος του Κοινοβουλίο. Χαίρομαι όμως που βλέπω ότι την κέρδισε η πολιτική, δεν την έχασε η επιστήμη, προπαντός διακατέχεται από σαφείς ιδεολογικές θέσεις. Μας είπε ξεκάθαρα κύριοι, έχουμε ένα σύστημα υγείας το οποίο είναι υποχρεωμένο να σεβαστεί μερικά πράγματα όπως την οικονομία της αγοράς, το οποίο είναι υποχρεωμένο να σεβαστεί τους νόμους της φύσεως, την ανταγωνιστικότητα, το οποίο είναι υποχρεωμένο να σεβαστεί αρχές του ΠΑΣΟΚ, εργασία ναι, με αίσθημα μονιμότητας, όχι με μονιμότητα. Είπε η κυρία Υφυπουργός, "σιγουριάς στους εργαζομένους", το οποίο δεν σημαίνει μονιμότητα, σημαίνει αίσθημα μονιμότητας. 'Ηταν μια ομιλία πραγματικά ενός επιπέδου και ομιλία η οποία υπακούει σε συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές.
Πάμε τώρα στο ζήτημα το άλλο που θα παίξει μεγάλο ρόλο για τους
πανεπιστημιακούς γιατρούς.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ο πανεπιστημιακός γιατρός είναι κάτι το μεγάλο. Δεν είναι απλά ένας διευθυντής ενός νοσοκομείου, είναι ένας ταγός είναι
αποτέλεσμα κάποιας ερεύνης που έχει πραγματοποιήσει αποτέλεσμα δωρεάς από τη φύση, είναι αποτέλεσμα της δικής του μεγάλης εργασίας και είναι αποτέλεσμα προπαντός που ειδικού έργου που έχει ενασκήσει σε πάρα πολλούς χώρους δημόσιας ιδιοκτησίας και δημόσιου κόστους. Από πού και έως πού αποκτά το δικαίωμα πανεπιστημιακός γιατρός να υπηρετήσει τον ιδιωτικό τομέα; Από ποια ιδιότητα; Πώς μπορεί να είναι ο διευθυντής παθολογικής κλινικής -και αν τον βρήκατε ποτέ εκεί- του Ευαγγελισμού -να μου το γράψεις Υπουργέ μου καλόν είναι να κάνετε και καμιά έφοδο- και να είναι διευθυντής σε ένα Ιατρικό Κέντρο. Δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα γιατί θα στεναχωρήσω. Και συνήθως η γλώσσα μου στενοχωρεί, γιατί μου αρέσει να διεκδικώ τα δικαιώματά μου. 'Οχι μου αρέσει, αλλά το θεωρώ επιβεβλημένο και εντολή των εντολέων μου. Από πού, λοιπόν, αρύεται αυτή η δύναμη και για ποιους πανεπιστημιακούς γιατρούς και για ποιο σύστημα υγείας προηγούμενο που είχαμε των Υπουργών που ασκούσαν ιατρικό επάγγελμα τη μισή μέρα και για μία ώρα ήταν στο Υπουργείο, κύριε Υπουργέ; Και έρχονται εδώ και μας λένε για το Εθνικό Σύστημα Υγείας που είχαμε την υπουργεία της ντροπής. Ο Υπουργός να είναι τρεις-τέσσερις ώρες στο ιδιωτικό του ιατρείο, να στέλνει τις συνταγές στα εργαστήρια της συζύγου και των συγγενών του και από την άλλη μεριά να λέγεται Υπουργός Υγείας επειδή συνέβαινε ο τότε Πρωθυπουργός να έχει την ανάγκη του την προσωπική ή τον συναισθηματικό δεσμό του. Σύστημα υγείας εισάγεται σήμερα κύριε Υπουργέ και σας εύχομαι να μείνετε εκεί δότι πρέπει και έχετε πάρει και άλλες πρωτοβουλίες. Εύχομαι να μείνετε και να αποδώσετε.
Ποιο πανεπιστημιακό γιατρό; Αυτόν που σήμερα εξελίσσεται δημοσιοϋπαλληλικώς; Για πάρτε τους πανεπιστημιακούς καθηγητές και πάρτε τους συγγενείς τους για να δείτε πόσοι συγγενείς έχουν κατά πρώτο ντοκτορά.
Και πάρτε κάτι άλλο, κύριοι συνάδελφοι. Είναι δυνατόν να έρχεται ένας τελειωμένος γιατρός και να λέει στον καθηγητή του ότι θέλει να κάνει διδακτορική εργασία να του δώσει ένα θέμα και η απάντηση του καθηγητή να
είναι "δεν έχω, δεν μπορώ, δεν σου δίνω"; Πώς επιτρέπεται αυτό το πράγμα; Πώς και από πού έχει το δικαίωμα ο καθηγητής να λέει σ' ένα παιδί που τελείωσε και θέλει να πάρει το διδακτορικό του ότι δεν έχει θέμα να του δώσει; Εκεί έχουμε φτάσει. Αυτοί οι πανεπιστημιακοί γιατροί θα έρθουν να μας πουν εδώ αυτά, αυτοί οι οποίοι με δημοσιοϋπαλληλική διαδοχή έχουν γίνει καθηγητές, αναπληρωτές καθηγητές β' βαθμίδας και πρώτης βαθμίδας και εκλέγονται μεταξύ κάποιων; Και ακούτε για ανθρώπους που δεν υπάρχουν πουθενά ή τους καθηγητές που δεν πάτησαν ποτέ τους σε εξωτερικά ιατρεία ή δεν ήταν ποτέ σε εφημερία;
Δεν είναι της ιδελογικής μας παράταξης και λυπάμαι γι' αυτό, έχω την πολυτέλεια και δεν διστάζω να εκφράσω την προσωπική μου φιλία, έναν μόνο ξέρω που είναι την ώρα της εφημερίας, στη θέση του τον καθηγητή κ. Τούτουζα. Κανέναν άλλον δεν έχω δει. Αυτούς που σας ανέφερα είναι διευθυντές σε μεγάλα νοσοκομεία και δεν έχουν ποτέ παρουσιαστεί στη θέση τους.
Δεν έχουν, λοιπόν, κανένα δικαίωμα αυτοί οι πανεπιστημιακοί γιατροί, ούτε ιδεολογικώς ούτε οικονομικώς ούτε πολιτικώς ούτε δημοσιονομικώς ούτε νομικώς ούτε συνταγματικώς να παράσχουν υπηρεσίες εκτός δημόσιου τομέα. 
Πάμε τώρα στο θέμα των αμοιβών. Καμιά αντίρρηση να πει ο καθηγητής
άλφα ότι εγώ θέλω εκατό χιλιάδες δραχμές επίσκεψη. Με γεια του με χαρά του. Είμαστε ανταγωνιστική οικονομία.
Πάρτε, κύριε Υπουργέ, έναν οποιοδήποτε χώρο έξω -δεν εννοώ μέσα στο νοσοκομείο- διαμορφώστε τον, κανονίστε ένα ποσοστό που θα εισπράττει αυτός που θέλει να κάνει ιατρείο και που θέλω και εγώ να πάω να με δει κάποια ώρα με κάποια άνεση -αφού είμαστε στην οικονομία της αγοράς και πολύ ορθά το ανέπτυξε η κ. Σπυράκη- και ένα ποσοστο θα πάει στην αμοιβή του και ένα άλλο ποσοστό βεβαίως δικαιούνται και οι νοσηλευτικοί και όλοι οι άλλοι γιατί έχουν συμμετάσχει σε κάποιο βαθμό στην θετική εκτίμηση του κάθε ασθενούς προς τον δεχόμενο.
Αυτό όμως είναι διαφορετικό. Βεβαίως, κύριε Πρόεδρε, να υπάρχουν και οι πανεπιστημιακές κλινικές και αξιώνουμε να είναι οι κορυφές. Και να είναι στην πανεπιστημιακή κλινική κάποιο άλλο κτίριο δίπλα ή μέσα, το οποίο να έχει τους καθηγητές οι οποίοι αμείβονται υψηλά και δίνουν διακεκριμένες συμβουλές σε κάθε επίσκεψη και παίρνουν μια αμοιβή αν θέλετε μεγάλη. Δεν το αρνούμαι αυτό. Αρνούμαι όμως το δικαίωμα στον καθηγητή του πανεπιστημίου να είναι διευθυντής στο Ιατρικό Κέντρο. Και οι πιο πολλοί όπως είπα από αυτούς είναι και διευθυντές σε μεγάλα κρατικά νοσοκομεία.
Αυτά νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν και αντιμετωπίζονται και σ' αυτά δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή διαφορετική θέση.
Ο συνάδελφος του ΚΚΕ είπε ότι το νομοσχέδιο αυτό -και θα ήθελα αυτό να το ξεκαθαρίσετε- πιο πολύ εμφανίζει τη διάθεση εξοικονόμησης πόρων. Και βέβαια θα γίνει εξοικονόμηση πόρων, αλλά διά του περιορισμού της σπατάλης. Νομίζω ότι υπάρχουν οι διατάξεις εκείνες οι οποίες επιτρέπουν να έχουμε τον περιορισμό της σπατάλης.
Γενικώς, αγαπητοί συνάδελφοι, για πρώτη φορά μπαίνει το ΕΣΥ μ' ένα σύστημα να λειτουργήσει, για πρώτη φορά μπορεί να αντιμετωπιστούν προβλήματα πολύ μεγάλα. Από το νόμο 3397 υπάρχουν αγκυλώσεις που πρέπει να εξαλειφθούν και μια απ' αυτές είναι, όπως σας είπα, η Επιστημονική Επιτροπή.
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στην κατ' άρθρον συζήτηση, κύριε Υπουργέ. 
Κατ' αρχήν έχετε τη θετική μου ψήφο επί της αρχής. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. 'Εκτορας Νασιώκας έχει το
λόγο.
ΕΚΤΩΡ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Κύριοι συνάδελφοι, ξεκινάμε σήμερα το πρώτο από μια σειρά νομοσχεδίων για την αναμόρφωση του συστήματος υγείας, αλλά και των πραγμάτων της υγείας στη χώρα μας. Και θα αξιολογήσουμε το σημερινό βήμα, το πρώτο και σημαντικότερο βήμα, το βήμα που αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία μπορούμε να κτίσουμε όλο το σύστημα της υγείας, αλλά σε συνάρτηση και σε σχέση με το όλο σύστημα. Γιατί αν παραμείνει μόνο του, αν μείνει ημιτελές, όπως υπήρξε και στο παρελθόν από προηγούμενες προσπάθειες, τότε δυστυχώς θα είναι αναποτελεσματικό. Και εξαρχής πρέπει να το τονίσουμε αυτό για να δώσουμε και την πραγματική διάσταση.
Δύο επισημάνσεις θα ήθελα να κάνω, κύριε Πρόεδρε:
Μία κοινωνία κρίνεται από το τι επίπεδο υπηρεσιών υγείας προσφέρει. Αλλά εγώ θα άνοιγα λίγο περισσότερο το θέμα λέγοντας,τι υγεία απολαμβάνουν οι
πολίτες. Και δεν εξαρτάται μόνο από το σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας. Εξαρτάται από πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων η κουλτούρα, ο πολιτισμός, η παιδεία, ο τρόπος ζωής, η συνήθεια, τα ήθη και τα έθιμα.
Το δεύτερο είναι ένα θέμα που τονίστηκε κατά κόρον στην Αίθουσα κατά τη διάρκεια των ομιλιών ότι η υγεία είναι μη εμπορεύσιμο αγαθό. Σ' αυτό να πούμε ναι, αλλά είναι οικονομικά κοστολογίσιμο και μάλιστα πρέπει να το διαχειριζόμαστε ορθολογικά. Αλλιώς μπαίνουμε από την αρχή σε ένα φαύλο κύκλο, από τον οποίο δεν μπορούμε να βγούμε και μόνοι μας καταστρατηγούμε αυτό που θέλουμε να φτιάξουμε.
Ξεκινάμε, λοιπόν, σήμερα με το πρώτο νομοσχέδιο για την αναμόρφωση
του ΕΣΥ. Και είναι μία ευθύνη και μία υποχρέωσή μας. Υποχρέωση της πολιτείας προς τους πολίτες, υποχρέωση της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που έχει δεσμευτεί προεκλογικά και είναι και ένα ζητούμενο από τους πολίτες που το αναμένουν. Είναι μία κύρια κοινωνική παρέμβαση, για τη διατήρηση, την αύξηση και το βάθεμα του κοινωνικού κράτους, γιατί πιστεύουμε ότι η συμβολή του ΕΣΥ στο κοινωνικό κράτος είναι μεγάλη και το κοινωνικό κράτος είναι για μας καθοριστικός μοχλός ανάπτυξης για τη χώρα μας και βεβαίως έχουμε ευθύνη να οργανώσουμε έτσι τα πράγματα στην υγεία, έτσι ώστε να έχουμε τεράστιο σεβασμό στον πολίτη, στην αξιοπρέπεια του πολίτη, που σήμερα πλήττεται.
Ποιο σύστημα αναμορφώνουμε. Το ΕΣΥ του ν.1397 όπως τροποποιήθηκε στη συνέχεια. Εμείς που υπηρετήσαμε το ΕΣΥ για πάρα πολλά χρόνια και πριν από το 1985 και πολλά χρόνια μετά, ξέρουμε τι υπήρχε πρώτα και ξέρουμε τι έγινε μετά. Ξέρουμε πόσοι γιατροί παραδείγματος χάρη στο Νομό της Λάρισας 
υπηρετούσαν στο ΕΣΥ ή στο δημόσιο πριν το 1985 και πόσοι μετά. Υπερδεκαπλασιάστηκαν, για να δώσω μόνο ένα νούμερο. Και δεν μιλάω για
τμήματα, για μονάδες κλπ., που μοιραία με την εξέλιξη του χρόνου οπωσδήποτε θα αυξάνονταν, αλλά μιλάμε για άλμα. Και αυτό το άλμα το αποδέχθηκε τότε ο ελληνικός λαός απόλυτα. Είχε φθάσει κάποια στιγμή να αποδέχεται το ΕΣΥ πάνω από το 70% του ελληνικού λαού. Σήμερα πού βρίσκεται αυτό; Πολύ χαμηλά, κάτω από το 20%. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΕΣΥ σήμερα δεν λειτουργεί. Δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε καλή υγεία γενικώς, αφού μας κατατάσσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στη δέκατη τέταρτη θέση από πλευράς υγείας και δεν μπορεί αυτό να οφείλεται μόνο στις καλές συνθήκες, στο κλίμα, στη διατροφή και στον τρόπο ζωής μας. Και οι υπηρεσίες υγείας και το προσωπικό και οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό και οι επιστημονικές τους γνώσεις και η προσπάθεια και ο πατριωτισμός τους συμβάλλουν σ' αυτό. 'Ομως σήμερα έχουμε προβλήματα. 
Τρία είναι τα σημαντικά. Το ένα λέγεται λίμναση, το άλλο λέγεται
δημοσιοϋπαλληλική πλήρης νοοτροπία και το τρίτο λέγεται αναποτελεσματικό, αντιπαραγωγικό, γραφειοκρατικό σύστημα. Γιατί έγινε αυτό; Κατ' αρχήν δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο 1397 είναι τομή. Θα είναι δε σαν κείμενο για τα υγειονομικά πράγματα της χώρας πάντα σημαντική τομή. Και άρα οφείλουμε αυτό να το αναγνωρίσουμε στον τότε Υπουργό Υγείας κ. Παρασκευά Αυγερινό, αλλά και σε όλη την ομάδα η οποία δούλεψε μαζί του και έφτιαξε αυτό το σύστημα. Η εφαρμογή του ΕΣΥ του 1985 είναι το άλμα. Υπάρχει και ένα δεύτερο άλμα. Και δεν μπορούμε εδώ παρά να αναφερθούμε στον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά, ο οποίος δεν ήταν γιατρός, για να έρθω σε μια αντιπαράθεση γιατρών και μη γιατρών, αλλά λειτούργησε έτσι, που ίσως δεν θα μπορούσαν γιατροί. Θα αναφέρω και μια φράση που ο ίδιος είπε κάποτε. Ενώ επισκεπτόταν ένα νοσοκομείο, κάποιος ασθενής τον πλησίασε και λέει: Γιατρέ μου, εδώ έχουμε μερικά προβλήματα ακόμα, αναφερόμενος στον Υπουργό. Και ο Υπουργός απάντησε: "Δεν έγινα ακόμη". Πρέπει να το αγαπήσεις αυτό, να το παλέψεις όχι σαν γιατρός, αλλά να το παλέψεις γιατί το πονάς. Κι εγώ πιστεύω ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία παλεύει με πάθος και η προσφορά της και η σοβαρότητα και η επιτυχία της σε άλλους τομείς είναι ένα εχέγγυο ότι αυτό το μεγάλο τόλμημα, που τώρα κάνουμε, θα ολοκληρωθεί, γιατί έχουμε κι αυτό το κακό προηγούμενο, ότι έχουμε ψηφίσει πάρα πολλά νομοσχέδια και για πάρα πολλούς λόγους δεν έχουν υλοποιηθεί όχι στο σύνολό τους, αλλά ούτε σε σημαντικό ποσοστό.
Αυτό το σύστημα, λοιπόν, πρέπει ν' αλλάξουμε. Και πώς θα το αλλάξουμε; Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, δεν υπάρχουν και μάγοι. Υπάρχει
όμως η διεθνής πρακτική, υπάρχει η γνώση, υπάρχει η τεχνολογία του σήμερα και υπάρχουν και οι καινούριες συνθήκες. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την αποκέντρωση. 'Αρα το μυστικό είναι η περιφερειακή συγκρότηση. Η περιφερειακή συγκρότηση είναι το παν.
Εδώ θα ήθελα να κάνω άλλη μια επισήμανση, γιατί από τον προ-προηγούμενο ομιλητή ετέθη κατά κόρον ότι ξεκινάμε ανάποδα, ότι δεν χτίζουμε τη βάση, ότι δεν έχουμε κάνει προγραμματισμό, ότι χτίζουμε άναρχα και ως εκ τούτου θα αποτύχουμε και ότι ο υγειονομικός χάρτης των πραγμάτων ήταν προϋπόθεση όλων. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου δεν έχουν υγειονομικούς χάρτες. Ο υγειονομικός χάρτης είναι μια πολύ δύσκολη και μεγάλη υπόθεση και μεγαλόπνοη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει κάθε μέρα να συντάσσουμε τον υγειονομικό χάρτη. Αλλά αν περιμένουμε να φτιάξουμε έναν τέλειο υγειονομικό χάρτη σαν τράπεζα πληροφοριών, η οποία θα βοηθάει τον οποιονδήποτε και μετά να διαχειριστούμε τα πράγματα της υγείας στην πατρίδα μας, τότε θα έχουμε κάνει λάθος. Και βεβαίως υγειονομικός χάρτης δεν σημαίνει ένα συντονισμό των υπηρεσιών υγείας της χώρας μας.
Η περιφερειακή συγκρότηση λοιπόν, το ΠΕ.Σ.Υ., πρέπει να χαράξει, να ιεραρχήσει, να κάνει τον υγειονομικό χάρτη στην περιοχή, να δει τις προτεραιότητες, να συντονίσει, να διοικήσει και ορθολογικά και αποτελεσματικά και να κάνει την περιφέρεια αυτάρκη υγειονομικά. Αυτός είναι ο μεγάλος, ο δύσκολος στόχος.
Και δεν θα κάνει κάθε νοσοκομείο περιφερειακό. 'Ενα θα είναι το νοσοκομείο-αναφορά σε κάθε περιφέρεια ίσως και περισσότερα σε πολύ μεγαλύτερες περιφέρειες. 'Ενα θα είναι σε κάθε ΠΕ.Σ.Υ. Αλλά όλα τα νοσοκομεία θα συνεργάζονται αρμονικά σε μια αέναη κίνηση και διακίνηση όχι μόνο των ασθενών -κάτι που αφήνουμε στο τέλος να λέμε- αλλά κυρίως της γνώσης, της εμπειρίας και της εκπαίδευσης, ούτως ώστε αυτό το σύστημα να είναι πραγματικά αυτάρκες. Και όχι μόνο στην παροχή υπηρεσιών αλλά κυρίως στην πρόληψη.
Και όχι στις προληπτικές εξετάσεις μαζί σας, κύριε Αυγερινέ. 'Αλλο η πρόληψη και άλλο οι προληπτικές εξετάσεις, αυτό που λέμε δευτερογενή πρόληψη, που ουσιαστικά εκτός ειδικών περιπτώσεων -κι αυτό αν έχουμε χρόνο θα το αναφέρουμε στα άρθρα- είναι χρήσιμο.
Το ΠΕ.Σ.Υ. βεβαίως πέρα απ' αυτές τις μεγάλες δυνατότητες είναι και
θέμα ανθρώπων. Των εννέα ανθρώπων, οι οποίοι θα χαράξουν πολιτική, οι οποίοι θα ανοίξουν και θα κλείσουν όλα τα ζητήματα της περιφέρειας στη δική τους θητεία. Και θα αφήσουν και τη σφραγίδα για την περιφέρεια από κει και ύστερα. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και είναι ευθύνη του Υπουργείου και της Βουλής, που θα κρίνει τους προέδρους του ΠΕ.Σ.Υ., ποιους ανθρώπους θα επιλέξουμε και με ποια κριτήρια.
Το δεύτερο θέμα είναι η διοίκηση των νοσοκομείων. Το σύστημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν ήταν καλώς διοικούμενο. 'Ηταν ερασιτεχνικώς διοικούμενο για να μην πούμε αδιοίκητο. Κάποιοι πρόεδροι έδιναν και την ψυχή τους, αλλά ο κανόνας ήταν ότι εκεί επισκέπτονταν λίγες ώρες της ημέρας για να λύσουν τα τεράστια προβλήματα μιας μονάδας, η οποία είχε έναν προϋπολογισμό πάνω από δέκα δισεκατομμύρια (10.000.000.000) και πολλές φορές πάνω και από είκοσι δισεκατομμύρια (20.000.000.000) δραχμές. 
Δεν μπορούσε λοιπόν να ανταπεξέλθει. Δεν είχε σύστημα πληροφορικής,
δεν είχε καλές αποτελεσματικές υπηρεσίες. Το ίδιο το σύστημα είχε λιμνάσει εκ των πραγμάτων, γιατί δεν είχε ολοκληρωθεί. Το σύστημα λίμναζε γιατί δεν μπορούσε να ανταποκριθεί όχι μόνο στις έκτακτες ανάγκες όσο θα έπρεπε, αλλά και γιατί η έλλειψη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και
η μη καλή λειτουργία των κέντρων υγείας φόρτωνε το σύστημα ακόμα περισσότερο και το έκανε πιο αναποτελεσματικό.
Το τρίτο σημαντικό ζήτημα -και θα αφήσουμε όλα τα άλλα για τα
άρθρα- είναι το γιατί χώλαινε ακόμα το σύστημα. Γιατί δεν είχε αξιολόγηση και έλεγχο. Γιατί δεν είχε αξιοκρατικές προσλήψεις, αλλά αξιοκρατικές προαγωγές. Και γιατί δεν εκρίνετο η αποτελεσματικότητα του καθενός. Στον πατριωτισμό των γιατρών και του άλλου προσωπικού γίνονταν μεγάλα πράγματα. Συντονισμένη όμως αξιολόγηση δεν εγίνετο.
Αυτό είναι το τρίτο σημαντικό, κύριε Υπουργέ: Η αξιολόγηση κυρίως των διευθυντών και των διευθυντικών στελεχών. Εκεί πάσχει το σύστημα. 'Ενας καλός διευθυντής με ένα μέτριο επιτελείο μπορεί να διευθύνει πολύ καλά
μια κλινική. 'Αρα, αξιολόγηση των διευθυντών. Αξιολόγηση όλων των γιατρών.
(Στο σημείο αυτο κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του
κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Σιγουριά μονιμότητας: Εγώ δεν πιστεύω ότι η άρση της μονιμότητας
είναι το κυρίαρχο ζήτημα. Κυρίαρχο είναι το να κρίνεται η αποτελεσματικότητα του γιατρού, να επιβραβεύεται αυτός που δουλεύει και να μην επιβραβεύεται αυτός ο οποίος δεν αποδίδει.
Και κλείνω με το εξής: 'Εχουμε υποχρέωση -και όλες οι ενδείξεις είναι ευοίωνες- να κάνουμε ένα σύγχρονο, ένα προοδευτικό, ένα αποτελεσματικό, ένα ανταγωνιστικό σύστημα υγείας, δίνοντάς του λειτουργικότητα, χωρίς όμως να αλλοιώνουμε καθόλου το δημόσιό του χαρακτήρα.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Η κ. Φάνη Πάλλη-Πετραλιά έχει το
λόγο.
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ: Κύριε Πρόεδρε, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, πριν τέσσερα χρόνια σε αυτήν εδώ την Αίθουσα συζητούσαμε άλλο ένα νομοσχέδιο με τον ίδιο ακριβώς τίτλο: "Βελτίωση του Ε.Σ.Υ.". Υπουργός ο κ. Γείτονας. 
Με το νομοσχέδιο εκείνο, όπως και με το σημερινό, γινόταν αναφορά
στην αναβάθμιση των υπηρεσιών του Ε.Σ.Υ. Πιο συγκεκριμένα ρυθμίζονταν τα χρέη των νοσοκομείων που εκείνη την εποχή ήταν εκατόν ογδόντα δισεκατομμύρια (180.000.000.000) δραχμές. Και, μάλιστα, υπήρχε και ρητή διάταξη σε εκείνον το νόμο, που συνήθως δεν υπάρχει, ότι απαγορευόταν στα νοσοκομεία να κάνουν νέα χρέη. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, τα νοσοκομεία είναι γνωστό ότι έχουν ξεπεράσει σε χρέη τα διακόσια δισεκατομμύρια δραχμές.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Διακόσια σαράντα πέντε δισεκατομμύρια (245.000.000.000) δραχμές.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Χρωστάνε. ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ: Με εκείνο το νομοσχέδιο, επίσης, επιτρεπόταν η
πρόσληψη νοσηλευτικού προσωπικού, που θα αναβάθμιζε τα νοσοκομεία, ώστε να μην υπάρχει ανάγκη για τις αποκλειστικές νοσοκόμες.
Σήμερα είναι γνωστό ότι τίποτε από αυτά δεν έχει γίνει. Και μάλιστα, όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν οι αποκλειστικές νοσοκόμες, αλλά υπάρχουν στο χώρο εταιρείες οι οποίες ασχολούνται έξω από το νοσοκομείο και έξω από τις λίστες με αυτές.
Και βέβαια, έχετε καταγγελίες, κύριε Υπουργέ, και για το "ΑΓΙΑ ΟΛΓΑ" και για τα άλλα νοσοκομεία.
Τι διατυμπάνιζε εκείνο το νομοσχέδιο; Διατυμπάνιζε ότι θα αναβάθμιζε την υλικοτεχνική υποδομή, την ξενοδοχειακή υποδομή, ώστε να εξαλειφθεί το αίσχος των -όπως έλεγε μέσα- πεσμένων σοβάδων και των σπασμένων τζαμιών. 
Σήμερα στα χειρουργεία δεν πέφτουν μόνο οι σοβάδες, αλλά πέφτουν και
οι γάτες και οι ασθενείς ψήνονται κυριολεκτικά -όπως πριν από λίγες ημέρες είδαμε στον Τύπο- στα χειρουργικά τραπέζια. Και παράδειγμα βέβαια είναι το πρόσφατο περιστατικό στο "ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ".
Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, αν έκανα αυτή την αναδρομή είναι για να επισημάνω ότι οι νόμοι -και κυρίως οι νόμοι που αφορούν το σύστημα υγείας- δεν έχουν καμία απολύτως σημασία αν ψηφίζονται ή όχι, εφόσον οι αντικειμενικές συνθήκες είναι τέτοιες που κάνουν τους νόμους αυτούς ανεφάρμοστους.
Πώς να μη χρεωθεί το νοσοκομείο όταν ο προϋπολογισμός εξαντλείται στο πρώτο εξάμηνο; Πώς να μην ενισχύεται ο θεσμός των αποκλειστικών όταν αντιστοιχεί μία νοσοκόμα σε σαράντα ασθενείς; Πόσοι εργαζόμενοι σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα να παραμείνουν αυτοί μόνο ακέραιοι και τελείως διαφανείς όταν η συναλλαγή, η μίζα -τα ξέρετε και τα ξέρουμε όλοι πολύ καλά- ξεκινούν από το άζαχ και φτάνουν στον αξονικό τομογράφο;
Η διαφθορά και η διαπλοκή έχει διαβρώσει όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.
Πώς είναι δυνατόν να πιστέψουμε πάλι, για τρίτη, τέταρτη, πέμπτη φορά τα τελευταία χρόνια φέρνεται σε τροπολογίες ή νομοσχέδια αλλά δεν υλοποιείται να φέρεται αυτή η έρημη μηχανογράφηση των νοσοκομείων; Επί Νέας Δημοκρατίας είχε ξεκινήσει αυτή η μηχανογράφηση. Είχαμε τότε βρει μία σύμβαση από την κυβέρνηση τη δική σας, είχαμε επαναδιαπραγματευθεί αυτή τη σύμβαση, ξεκίνησε ο φάκελος του ασθενούς, ξεκίνησε η σύνδεση με
τα δεκατέσσερα νοσοκομεία και σήμερα πάλι για μηχανογράφηση μιλάμε. Ξέρετε, όμως, γιατί δεν προχωρεί η μηχανογράφηση; Για έναν πολύ απλό
λόγο. Διότι όταν το 1992 είχε μηχανογραφηθεί το φαρμακείο του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου, υπήρξε σε ένα χρόνο οικονομία της τάξεως των δύο δισεκατομμυρίων (2.000.000.000) δραχμών. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι έχασαν αυτά τα δύο δισεκατομμύρια (2.000.000.000) δραχμές.
'Αρα, λοιπόν, το να έρχεστε σήμερα με αυτό το καινούριο νομοσχέδιο να μας λέτε ότι θα συνεχισθεί η μηχανογράφηση των νοσοκομείων, θεωρώ ότι τουλάχιστον υποτιμάτε κατ' αυτόν τον τρόπο τη νοημοσύνη μας. 'Αλλωστε εσείς μιλήσατε για "τρωκτικά" και "αρουραίους".
Και βέβαια, ας σκεφθούμε πού είναι και εκείνη οι περίφημοι σοφοί του κ. Κρεμαστινού. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. 'Εχουμε κουραστεί ακόμα και εμείς οι Βουλευτές εδώ. Ο κόσμος έχει κουραστεί πολύ περισσότερο. Κουραζόμαστε όλοι πια να ακούμε τα ίδια και τα ίδια τα κενά λόγια απ'όλους όσους πέρασαν, κύριε Υπουργέ.
Σήμερα τι χρειάζονται τα νοσοκομεία; Χρειάζονται νοσηλευτικό προσωπικό. Και τελικά μ'αυτό το νομοσχέδιο τι κάνετε; Δημιουργείτε περισσότερους γραφειοκράτες. Δεν είδαμε πουθενά νοσηλευτικό προσωπικό. Τι χρειάζονται σήμερα τα νοσηλευτικά ιδρύματα; Χρειάζονται περισσότερα χρήματα. Μα και εδώ εμείς δεν βλέπουμε χρήματα. Δεν βλέπουμε να αναφέρεσθε στη βελτίωση της ξενοδοχειακής τους υποδομής. Και τι τους δίνετε μ'αυτό το νομοσχέδιο; Δεν τους δίνετε τίποτα. Αντιθέτως και αυτά τα χρήματα τα οποία μέχρι σήμερα υπήρχαν και αυτά ακόμα που διαχειρίζονται σήμερα τους τα αφαιρείτε, αφού τη διαχείριση ουσιαστικά την αναθέτετε στους γραφειοκράτες του ΠΕΣΥ, γιατί μόνο γραφειοκράτες κάνετε.
Πιο συγκεκριμένα, δίνετε τη δυνατότητα στα ΠΕΣΥ να κλείνουν ή να συγχωνεύουν νοσοκομεία, να μετακινούν ή να δανείζουν προσωπικό κατά την κρίση των γραφειοκρατών. Δεν θα κουράζομαι να το λέω, γιατί ξέρουμε πώς γίνεται η σύνθεση των ΠΕΣΥ, λέτε και το προσωπικό είναι μια αγέλη ζώων που κάποιοι γραφειοκράτες που κάθονται σ'ένα γραφείο και έχουν και πέντε χαρτάκια μπροστά, αποφασίζουν τι θα γίνει.
Το νομοσχέδιο αυτό καταργεί τον κοινωνικό έλεγχο, αφού ουσιαστικά αποκλείει τη συμμετοχή των εκπροσώπων των εργαζομένων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των γιατρών στα όργανα διοίκησης των νοσοκομείων. Δημιουργεί ασθενείς δύο ταχυτήτων, αφού μέσα στα ίδια ιδρύματα οι ίδιοι γιατροί θα μπορούν να βλέπουν το απόγευμα τους ασθενείς πολυτελείας με αμοιβή και το πρωί τους τζάμπα ασθενείς. Υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα; 
'Ακουσα τη διάλεξη της κυρίας Υπουργού περί σοσιαλδημοκρατίας και
συντηρητισμού. Αναφερθήκατε και σε ταξικές διαφορές. Εγώ δεν μπορώ να φαντασθώ μεγαλύτερη ταξική διάκριση απ'αυτό το οποίο θα γίνει.

Κυρία Σπυράκη, ξέρω ότι είστε έγκριτη πανεπιστημιακός, αλλά
τουλάχιστον μη λέτε τέτοιες μεγάλες εκφράσεις περί ταξικότητας. Εδώ την θεσμοθετείτε. Μέσα στο νομοσχέδιο το λέτε.

Το νομοσχέδιο αυτό από την άλλη μεριά αφαιρεί από το πανεπιστήμιο την κυριότητα και τη διοίκηση της περιουσίας του, δηλαδή τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία και τον εξοπλισμό τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Από πού
προκύπτει αυτό;
ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ: Ουσιαστικά καταργεί τη διοικητική αυτοτέλεια των πανεπιστημίων, των ιατρικών σχολών και των οργανικών τους μονάδων, των κλινικών και των εργαστηρίων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι το ευτύχημα με νομοσχέδια σαν αυτό που συζητάμε, είναι ό,τι συμβαίνει με τις πασχαλινές στρακαστρούκες που κάνουν πολύ θόρυβο, αλλά δεν σκοτώνουν. Τι θέλω να πω μ'αυτό; Ψηφίζονται αλλά ουδέποτε εφαρμόζονται.
Αυτό το νομοσχέδιο, ή μάλλον για να κυριολεκτήσω και αυτό το νομοσχέδιο, δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί, γιατί η εφαρμογή του συνεπάγεται την έκδοση πενήντα υπουργικών αποφάσεων και προεδρικών διαταγμάτων. Επομένως και μια κανονιστική πράξη να βγαίνει κάθε μήνα, περίπου τέσσερα χρόνια θα χρειαστείτε για να το ολοκληρώσετε. Δεν πρόκειται να εφαρμοστεί γιατί οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι θα το εφαρμόσουν, έχουν ξεσηκωθεί εδώ και μήνες. Ξέρουμε ότι οι καταλήψεις στις ιατρικές σχολές διαρκούσαν μέχρι προχθές. Και βεβαίως κατά τη διάρκεια της συζήτησης εδώ όλα τα νοσοκομεία και το προσωπικό τους απεργεί.
Το νομοσχέδιο αυτό δεν θα εφαρμοσθεί και για έναν άλλο λόγο, απλό, ο
οποίος για όσους από μας γνωρίζουν κοινοβουλευτική ανάγνωση βρίσκεται καταχωρημένος φαρδιά πλατιά στην τελευταία σελίδα της έκθεσης του Γενικού Λογιστηρίου. Τα μόνα χρήματα τα οποία προσδιορίζονται για την εφαρμογή του είναι αυτά που αναφέρονται στους μισθούς και τις αποζημιώσεις των γραφειοκρατών -και θα το τονίσω πάλι- που θα προσληφθούν στα ΠΕΣΥ.

Τα άλλα, τα πολλά που χρειάζονται για να εφαρμοστούν τα διαλαμβανόμενα μέσα στο νομοσχέδιο, αναφέρονται ως ετήσια δαπάνη ακαθόριστη. Και όλοι εμείς που έχουμε μια θητεία στο Κοινοβούλιο, όταν δούμε δαπάνη ακαθόριστη, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι πιθανότητες που υπάρχουν να εφαρμοστούν τα ρυθμιζόμενα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, από το όποιο νομοσχέδιο, είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Β' Αντιπρόεδρος
της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ)
Τελειώνοντας θα μου επιτρέψετε να σταθώ για λίγα δευτερόλεπτα στο άρθρο 10 του περίεργου αυτού νομοσχεδίου, το οποίο θεωρώ ότι δείχνει και τη νοοτροπία που το χαρακτηρίζει και ένα μεγαλοϊδεατισμό των συντακτών του. Με το άρθρο 10 δημιουργούνται κάποια ερευνητικά κέντρα, τα οποία ονομάζονται κέντρα αριστείας και μάλιστα, σύμφωνα με το συντάκτη της ρύθμισης, τα κέντρα αυτά θα έχουν υψηλές διεθνείς προδιαγραφές.

Κύριοι συνάδελφοι, είναι προφανές ότι τα κέντρα αριστείας είναι ο
φερετζές της Μαριωρής σε όλο το νοσηλευτικό μας σύστημα. Αυτά τα κέντρα αριστείας, επιτρέψτε μου να σας πω, ότι εμένα μου θυμίζουν τη γνωστή ηρωίδα του Ψαθά. Το δημόσιο νοσηλευτικό μας σύστημα έχει καταντήσει -εσείς οι ίδιοι τα λέτε, η ίδια η Κυβέρνηση τα λέει, ο κ. Παπαδήμας ζητούσε συγγνώμη, εσείς μιλάτε για αρουραίους, άλλοι Υπουργοί και Βουλευτές μιλάνε γι'αυτό- ένας πεινασμένος, ξυπόλητος, κουρελής, που ψάχνει να πιαστεί, ψάχνει να επιζήσει, ψάχνει ένα ζευγάρι παπούτσια, κάτι ψάχνει από το σύστημα. Εσείς έρχεστε εδώ με το "αριστεία" και του δίνετε σαμπάνια. Επόμενο είναι αυτός ο ταλαιπωρημένος επαίτης τελικά να πεθάνει. 
Για να ακολουθήσω την κυρία Υπουργό στα περί "σοσιαλδημοκρατίας" εγώ
ειλικρινά προτιμώ να πιστεύω ότι η πολιτική αυτή που εκφράζει το νομοσχέδιο οφείλεται στο σύνδρομο της σοσιαλιστικής Μαρίας Αντουανέτας παρά σε σκόπιμη στόχευση της Κυβέρνησης να θανατώσει έστω κι αυτό το θνησιγενές δημόσιο σύστημα υγείας.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Βασιλείου έχει το λόγο. ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
δείκτης ευημερίας, δείκτης οικονομικής ευμάρειας είναι κατά την επιστήμη, τους οικονομολόγους και τα κοινά κοινωνικά παραδεδεγμένα η υψηλού επιπέδου παροχή υγειονομικών υπηρεσιών, η υψηλού επιπέδου παροχή υπηρεσιών υγείας στην κοινωνία και για μένα είναι ο βασικότερος δείκτης πολιτισμού, είναι ο βασικότερος δείκτης της κουλτούρας ενός λαού.
Τον τελευταίο καιρό, κυρίως την τελευταία διετία, έχουμε δηλώσεις του Πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών ότι η οικονομία της χώρας, ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΟΝΕ, βρίσκεται στο καλύτερο δυνατό σημείο κατά την μεταπολεμική περίοδο. Αν είναι έτσι, είναι κοινά παραδεκτό ότι η παροχή υγειονομικών υπηρεσιών ακολουθεί αυτόν το ρυθμό; Το αντιλαμβάνονται, το ζουν οι 'Ελληνες πολίτες αυτό; Eκτιμώ πως όχι. Αν σ'αυτό το Βήμα βρισκόταν τυχαία ένας 'Ελληνας πολίτης, θα είχε να πει πολύ περισσότερα απ'ό,τι εγώ, η Κυβέρνηση και οι συνάδελφοι από καθέδρας λέμε.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 θεσπίστηκε το ΕΣΥ, το Εθνικό
Σύστημα Υγείας. 'Οραμα το ΕΣΥ τότε, όραμα το ΠΕ.Σ.Υ. σήμερα. Για ποιο ΕΣΥ μιλάμε; Για ποιους οραματισμούς; Αν το δούμε στην πράξη και σήμερα, μετά από δεκαεπτά χρόνια μπορούμε να το κρίνουμε. Από πλευράς βάρους, εκείνο το αποκαλούμενο σύστημα υγείας, υπήρξε, όχι απαραίτητα και σωστός, ένας ρυθμιστής των εργασιακών σχέσεων των γιατρών, ένας ρυθμιστής των εργασιακών σχέσεων του ιατρικού δυναμικού των κρατικών θεραπευτηρίων.
Από πλευράς ουσίας όμως υπήρξε το καλύτερο σύστημα εξυπηρέτησης της
κομματικής πελετείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Υπήρξε το καλύτερο σύστημα ρουσφετολαγνείας με χιλιάδες άχρηστους διορισμούς.
Υπήρξα διευθυντικό στέλεχος, μέχρι που παραιτήθηκα στις 20 Μαρτίου
για να ανακηρυχθώ υποψήφιος Βουλευτής, του Νοσοκομείου Νοσημάτων Θώρακος
Αθηνών "Η ΣΩΤΗΡΙΑ". Δεν γνωρίζετε και ίσως δεν γνώριζαν οι Υπουργοί τότε -και αν το γνώριζαν ήταν εσκεμμένη πράξη- ότι είχαμε προσλάβει δώκεδα οδηγούς ανελκυστήρων χωρίς να χρησιμοποιούμε ανελκυστήρες. Είχαμε δεν ξέρω πόσους κηπουρούς και πόσες άρχηστες ειδικότητες χωρίς να τις χρησιμοποιούμε. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα αυτές οι ειδικότητες ζήτησαν τις μετατάξεις τους σε άλλες υπηρεσίες πιo ευνοϊκές.
Είχαμε τη ρουσφετολαγνεία στο διορισμό και είχαμε και τη ρουσφετολογία στην ατομική εξυπηρέτηση του υπαλλήλου που υπηρετούσε μέσα στο νοσοκομείο.
Κατά την κοινή εκτίμηση, δεν υπήρξε σύστημα πραγματικής εξυπηρέτησης του 'Ελληνα πολίτη. Δεν είμαι μηδενιστής στην άποψη και οφείλω να αναγνωρίσω ό,τι θετικό έγινε έως σήμερα. Αλλά στη συνείδηση του 'Ελληνα πολίτη δεν υπήρξε το σύστημα της απόλυτης εξυπηρέτησής του.
Το παρόν νομοσχέδιο και για όσα λέω, αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα των λεγομένων μου. Αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη θανάτου εκείνου που απεκαλείτο Εθνικό Σύστημα Υγείας μέχρι σήμερα. Και το θεωρώ και μια απεγνωσμένη προσπάθεια της Κυβέρνησης για μια κάποια κυβερνητική πολιτική γραφειοκρατίας.
Πείτε μου, κυρία Υπουργέ: ποιοι συμφωνούν με αυτό το νομοσχέδιο; Οι γιατροί, από τους πανεπιστημιακούς μέχρι τους πρωτοδιόριστους, βρίσκονται σε αναστάτωση, σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων, της οποίας τα στελέχη είναι κομματικοί φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν αποδέχεται το νομοσχέδιο, το απέρριψε. Τα πολιτικά κόμματα δεν το αποδέχονται. Τι είναι αυτό το νομοσχέδιο που πάμε να ψηφίσουμε σήμερα πέρα από προϊόν άκρατου κυβερνητικού εγωϊσμού και αλαζονικής συμπεριφοράς;
Τρία σημεία, αν το δούμε, περιγράφει αυτό το νομοσχέδιο: Περιφερειακή οργάνωση, οργάνωση νοσοκομείων και ανθρώπινο δυναμικό.
'Οσον αφορά την περιφερειακή οργάνωση, απλούστατα δημιουργούνται σε
κάθε περιφέρεια σαράντα επτά θέσεις νέων διορισμών. Μια νέα αρχή κομματικών διορισμών, μια νέα αρχή ρουσφετολαγνικής ψηφοθηρίας.
Για μας η υπόθεση περιφερειακή εξέλιξη, περιφερειακή ανάπτυξη
σημαίνει παροχή υγειονομικής υπηρεσίας στο πιο απομακρυσμένο μέρος της χώρας μας. Τι θα πείραζε εάν είχαμε πραγματική παροχή υπηρεσιών στα υπάρχοντα κέντρα υγείας, που δεν έχουμε, ή στα υπάρχοντα περιφερειακά νοσοκομεία;
Η φιλοσοφία του νομοσχεδίου Γεννηματά και Αυγερινού -και είναι τιμή
μου που τον έχω απέναντί μου- ήταν ίση παροχή ευκαιριών σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Επετεύχθη αυτό επί δεκαεπτά συναπτά έτη; Δεν επετεύχθη, ούτε πρόκειται να επιτευχθεί με αυτό το νομοσχέδιο της γραφειοκρατίας. 
Περιττεύει να σας πω ότι έζησα ένα τραγελαφικό γεγονός στο Αίγιο στις
18 Αυγούστου φέτος. Σε ένα καθ'όλα ωραίο νοσοκομείο, με πολύ λίγο προσωπικό -γιατί δεν γίνονται οι προσλήψεις που χρειάζονται- ένας γιατρός που είχε εφημερία ο καημένος δύο μέρες συνέχεια λόγω των διακοπών των άλλων, χρειάστηκε να επέμβει σε ένα διάστρεμμα φίλου μου. Πήγα με το φίλο μου στο νοσοκομείο και μου είπε ο γιατρός "δεν έχουμε ακτινολογικό εργαστήριο για να βγάλουμε μία ακτινογραφία, αλλά πεταχθείτε σε έναν ιδιώτη έξω στο Αίγιο και εάν θέλετε ελάτε να του ρίξουμε μια ματιά". Αυτό είναι κατάντια κυριολεκτικά, παρά τη φιλότιμη θέση του γιατρού μας, όπως φιλότιμα εργάζονται όλοι οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία.
Για να μιλάμε για αποκεντρωμένες υπηρεσίες υγείας, πρέπει να έχουμε
τουλάχιστον μία μονάδα εντατικής θεραπείας.
Ξέρετε ότι σήμερα έχουμε διακόσιες δέκα εννέα θέσεις μονάδων
εντατικής θεραπείας. Χρειαζόμαστε τρεις χιλιάδες, κατά τις απόψεις των πλέον ειδικών. Δεν τις έχουμε. Θα τις φτιάξει αυτό που σήμερα πάμε να ψηφίσουμε; Δεν το νομίζω.
Η οργάνωση των νοσοκομείων θα περιπλακεί με τις αρμοδιότητες των
ΠΕ.Σ.Υ. 'Εχω να επισημάνω και ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό για εμένα φαινόμενο. Xρωστάει το κράτος στους προμηθευτές. Τα χρέη των νοσοκομείων υπερβαίνουν τα διακόσια δισεκατομμύρια, παρά τις ρυθμίσεις που έχουν γίνει προ τετραετίας. Το σημαντικότερο είναι ότι παρά τη πρόβλεψη προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων από αυτό το υπό ψήφιση νομοσχέδιο, δεν διαφαίνεται πουθενά η δυνατότητα επιβάρυνσης του κρατικού προϋπολογισμού για τη λειτουργία του. 'Οραμα, λοιπόν, θα μείνει αυτό που πάμε να ψηφίσουμε.
Επιτέλους, γιατί δεν εφαρμόζεται η λογική της λειτουργίας -πέραν του
διπλογραφικού συστήματος που είναι θετικό στοιχείο- του απολύτου ελέγχου
του προϋπολογισμού κατ' έτος;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εξορκίζουμε τον ιδιωτικό τομέα. Δεν
είναι καλό να εξορκίζουμε το σκοτάδι. Καλό είναι να ανάβουμε μια λαμπάδα. Γιατί δεν αναλαμβάνουμε εκείνες τις πρωτοβουλίες που χρειάζονται στην
ουσία, όχι σε οραματιστικό επίπεδο, για να λειτουργήσουμε πράγματι ένα σύστημα υγείας, σύστημα το οποίο να φτάνει στον 'Ελληνα πολίτη;
Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω και για το άλλο προσωπικό. Πού αναφέρεται σε αυτό το σύστημα που πάμε να ψηφίσουμε η θέση και η λειτουργία του υπόλοιπου ηρωικού προσωπικού, του νοσηλευτικού προσωπικού, του παραϊατρικού, του εργατοτεχνικού, του διοικητικού; Πουθενά!
Οι παρίες του συστήματος είναι αυτοί οι άνθρωποι, που χρόνια τώρα
εργάζονται δίπλα στους γιατρούς για να φέρουν σε πέρας τη δυνατότητα παροχής υγειονομικών υπηρεσιών. Είναι μισθολόγιο αυτό το οποίο έχουν; 'Ενας υπάλληλος νοσοκομείου μου είπε μια ημέρα: "Είμαι ευχαριστημένος με το μισθολόγιο που έχω, γιατί δεν προσφέρω δουλειά. Βρίσκομαι στην άκρη του κράτους, στην περιθωριοποίηση και το αισθάνομαι. Εν πάση περιπτώσει, καλά τα βολεύω".
Ποιο είναι το αποτέλεσμα σήμερα;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να σας ρωτήσω -πέρα από τα κατασκευάσματα, πέρα απο τις δυνατότητες οραματιστικών προγραμματισμών και προσδιορισμών- ο 'Ελληνας σήμερα αισθάνεται ασφαλής μπαίνοντας σε ένα νοσοκομείο; Το οικείο περιβάλλον του έχει το πρόβλημά του. Αντιλαμβάνεται ότι μπαίνοντας σε ένα νοσοκομείο θα αντιμετωπίσει και το άλλο "τέρας", το "τέρας" της κακής λειτουργίας αυτού του συστήματος. 
Εμείς θέλουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα σύστημα απλό, ένα
σύστημα που να εξυπηρετεί τον Ελληνα και του κέντρου και της περιφέρειας, ένα σύστημα που μπαίνοντας ο αγρότης, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, ο αδύναμος 'Ελληνας πολίτη θα αισθάνεται ασφαλής με την παροχή των ιατρικών υπηρεσιών -δόξα τω Θεώ έχουμε φιλότιμους και απόλυτα εξειδικευμένους επαγγελματίες γιατρούς- αλλά και άνετος και να αισθάνεται το αποτέλεσμα. 
Δεν το έχουμε αυτό το σύστημα. Δεν βλέπω να διαγράφεται κάτι τέτοιο
μέσα από το υπό ψήφιση νομοσχέδιο και γι' αυτό το καταψηφίζω. (Χειροκροτήματα απο την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Αντωνακόπουλος έχει το λόγο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρία Υπουργέ, αγαπητοί
συνάδελφοι, πιστεύω ότι για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η παράταξη στην οποία ανήκουμε, θεωρεί στοιχείο υψηλής αναγνωρισιμότητας τη θέση της για την υγεία. Η υγεία παραμένει δημόσιο κοινωνικό αγαθό και αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο με τις πολιτικές μας θέσεις, αλλά αποδεικνύεται έμπρακτα, όποτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι κυβέρνηση.
Να θυμίσω ότι το 1990 από τα πρώτα νομοσχέδια της τότε κυβέρνησης, ήταν τα νομοθετήματα για την ίδρυση ιδιωτικών κλινικών.
Επίσης να θυμίσω ότι πρόσφατα για τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, όπως η υγεία και η παιδεία, στα πλαίσια της αναθεώρησης του Συντάγματος η Αξιωματική Αντιπολίτευση προσπαθούσε να ιδιωτικοποιήσει το κοινωνικό αγαθό που λέγεται παιδεία. Είναι άμεσα και χειροπιαστά παραδείγματα για το πώς βλέπουν αυτούς τους χώρους τα δύο μεγάλα κόμματα.
Αξίες όπως η υγεία και η παιδεία έχουν κατοχυρωθεί στο Σύνταγμα αλλά και στη συνείδησή μας ως πολιτική. Σήμερα όμως βρισκόμαστε αρκετά χρόνια μετά το 1983. Επιβάλλεται να γίνουν εκείνες οι αλλαγές οι οποίες μέσα από ανάδρομη δράση θα διορθώσουν τις δυσλειτουργίες, διότι όλα τα συστήματα χρειάζονται διόρθωση όταν το περιβάλλον μεταβάλλεται.
Σήμερα έχουμε πολλές αλλαγές στο αντικείμενο της υγείας. 'Εχουμε τη 
γήρανση του πληθυσμού. Το 20% του πληθυσμού βρίσκεται στην τρίτη ηλικία. 'Εχουμε έκρηξη της προόδου στην ιατρική τεχνολογία, στη φαρμακολογία στην τεχνογνωσία γύρω από τα οικονομικά της υγείας, γύρω από τη διοίκηση της υγείας. Ακόμη έχουμε αλλαγή στη νοσηρότητα. Οι διάφορες νόσοι μεταβάλλονται, γιατί μεταβάλλεται ο πολιτισμός μας. 'Εχουμε κινούμενους πληθυσμούς, τους οικονομικούς μετανάστες που μεταφέρουν τη δική τους νοσηρότητα. Δεν μιλώ από ρατσιστική διάθεση, αλλά κάθε πληθυσμός έχει μια ιδιαίτερη νοσηρότητα που οφείλεται και στον τρόπο ζωής αλλά και σε άλλα επιδημιολογικά στοιχεία.
'Εχουμε αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών, γιατί η ποιότητα ζωής η οποία έχει
βελτιωθεί δημιουργεί ανάγκες για δευτερογενή πρόληψη, δηλαδή για ανίχνευση των νοσημάτων στην έναρξή τους. Δυστυχώς δεν έχουμε υιοθετήσει ακόμη την πρωτογενή πρόληψη ώστε μέσω του τρόπου ζωής να προλαμβάνουμε τα νοσήματα.
'Αλλη αιτία είναι η υπερπληθώρα ιατρών η οποία απειλεί την υγεία, το σύστημα υγείας, γιατί οδηγεί σε τεχνητή ζήτηση ιατρικών υπηρεσιών, στην ηθική βλάβη, στο γνωστό διεθνώς μόραλ χάζαρντ. Η αποτίμηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι θετική. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Οι καλύτεροι αποτιμητές του Ε.Σ.Υ. είναι οι άνθρωποι της υπαίθρου που έζησαν τόσα χρόνια χωρίς να βλέπουν γιατρό. Τα κέντρα υγείας που έχουν σκορπιστεί στους κάμπους και τα βουνά της πατρίδας μας έδωσαν τη δυνατότητα στους απόκληρους κάποιας εποχής να έχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που το 1990 κάποιοι φρόντισαν να τη σταματήσουν, διακόπτωντας την παροχή φαρμάκων στους χρονίως ασθενείς του Ο.Γ.Α. Είναι και αυτό ένα χειροπιαστό δείγμα κοινωνικής ευαισθησίας. 
Βεβαίως θα μπορούσαν να το στηρίζουν στα οικονομικά της υγείας αλλά
απ'ό,τι φαίνεται ούτε τις σύγχρονες αντιλήψεις για τα οικονομικά της υγείας αποδέχονται σήμερα. Η αποτίμηση των υπηρεσιών υγείας γίνεται και από τους απλούς πολίτες αλλά και από έγκριτους οργανισμούς όπως είναι η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, η οποία μας κατατάσσει στην έβδομη θέση όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών υγείας και στην έκτη θέση όσον αφορά τις ανισότητες προσφοράς υπηρεσιών υγείας μεταξύ περιφερειών και μεταξύ κοινωνικών τάξεων. Αν αμφισβητείτε αυτά που λέει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σημαίνει ότι αμφισβητείτε αυτόν το διεθνή οργανισμό. 
Βέβαια η ποιότητα ζωής των Ελλήνων συνεχώς αναβαθμίζεται. 
Καθοριστικός παράγοντας γι'αυτό είναι οι υπηρεσίες υγείας, οι υπηρεσίες

πρόληψης και πρόνοιας γενικότερα. Εάν επαρκούν ή όχι αυτές οι υπηρεσίες το δείχνουν πολλοί αριθμοί. 'Ενας αριθμός είναι η πληρότητα των κρεβατιών στη δημόσια υγεία που είναι γύρω στο 65%. Αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αριθμού κλινών αλλά πρόβλημα συντονισμού. 'Εχουμε έλλειμμα αποκέντρωσης. Αυτό προσπαθεί να θεραπεύσει η νέα ηγεσία του Υπουργείου μέσα από το νομοσχέδιο.
Τα οικονομικά είναι καθοριστικός παράγων προκειμένου να εφαρμόσεις
οποιοδήποτε σύστημα. Μια στις τέσσερις δραχμές μέσα από το παραγόμενο εθνικό προϊόν πάει για την κοινωνική πολιτική. Ο κοινωνικός προυπολογισμός της επόμενης τετραετίας είναι σαράντα πέντε τρισεκατομμύρια. Ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν υπήρξαν τέτοιοι προϋπολογισμοί για την κοινωνική πολιτική. Η αλλόγιστη αύξηση των δαπανών δεν σημαίνει πάντα και βελτίωση των υπηρεσιών υγείας. Επίσης υπάρχει και σπανιότητα πόρων. Οι πόροι δεν είναι απεριόριστοι. Εάν κάποιος σπαταλά συνεχώς χρήματα ελπίζοντας ότι θα πετύχει ένα καλύτερο σύστημα υγείας, τότε θα τα αφαιρέσει από κάπου αλλού.
Εάν τα αφαιρέσει από τα έργα κοινωνικών ή βασικών υποδομών, όπως είναι η ύδρευση και η αποχέτευση, θα επιβαρύνει τη δημόσια υγεία, άρα θα γίνει ένας κύκλος που θα οδηγήσει σε μία άλλη νοσηρότητα.
Επομένως χρειάζεται ορθολογική διαχείριση των οικονομικών πόρων και σωστή ιεράρχηση των αναγκών, για να μην πω ακόμα και περιστολή κάποιων δαπανών που σήμερα υπάρχει στη δημόσια υγεία, όχι με την έννοια της κοινωνικής μείωσης.
Το νομοσχέδιο επιχειρεί πολλές τομές.
Πρώτον, ακούστηκε ότι απαιτεί εκατοντάδες διατάγματα. Εγώ πιστεύω ότι δεν απαιτεί ουσιαστικά κανένα διάταγμα για να εξειδικευθεί, διότι προβλέπει σε καταληκτικό βαθμό σε όλα τα σημεία την εφαρμογή του.
Ο υγειονομικός χάρτης βεβαίως είναι ένα αναντικατάστατο βασικό
εργαλείο να εφαρμόσεις αυτήν την πολιτική. Ο υγειονομικός χάρτης είναι αυτός που θα καθορίσει πόσα κρεβάτια εντατικής χρειάζονται στην Πάτρα για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, ή πόσα κρεβάτια για ασθενείς με αναπνευστικά χρειάζονται επίσης σε αυτήν την περιφέρεια μέσα από τη μελέτη που θα γίνει, μέσα από τη μελέτη της επώασης κάποιων νοσημάτων, μέσα από τη μελέτη των βασικών υποδομών, που αυτές χαρακτηρίζουν και τη δημόσια υγεία σε κάθε περιοχή.
'Ετσι λοιπόν θα πάμε στον περιφερειακό σχεδιασμό και συντονισμό, γιατί η περιφέρεια είναι λειτουργική ενότητα στο υγειονομικό σύστημα.

Η τριτοβάθμια περίθαλψη από το περιφερειακό νοσοκομείο δίνεται σε
ασθενείς που έρχονται από τα νομαρχιακά, από τα δευτεροβάθμια νοσοκομεία και εκεί οι ασθενείς προκύπτουν από τα κέντρα υγείας. Υπάρχει μία ροή των περιστατικών μέσα στο σύστημα, που εδώ θα πρέπει να δώσουμε μία άλλη βαρύτητα, το περιστατικό να μην ψάχνεται μόνο του σε ένα σύστημα υγείας. 
'Αρα, λοιπόν, η ανάπτυξη των ανθρώπινου δυναμικού μέσα στο σύστημα θα
πρέπει να προβλέπει και προσωπικό το οποίο θα χειρίζεται με την καλή έννοια τα περιστατικά και δεν θα μένει ένας ασθενής να ψάχνεται μόνος του πώς θα πάει από το κέντρο υγείας κατευθείαν στο τριτοβάθμιο νοσοκομείο, επειδή εκεί έχει ακούσει ότι είναι ο καλύτερος γιατρός.
'Ερχεται όμως το νομοσχέδιο και δίνει τη δυνατότητα να πηγαίνει ο ασθενής στο γιατρό που θέλει με το απογευματινό ιατρείο κι αυτό να μη γίνεται σε βάρος της λειτουργίας του νοσοκομείου, διότι δεν θα γίνεται ούτε την ημέρα που εφημερεύει ο γιατρός αλλά δεν θα γίνεται και κάθε μέρα. Θα γίνεται το πολύ δύο φορές την εβδομάδα, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο. Και προβλέπει στα νομαρχιακά νοσοκομεία όλοι οι ειδικευμένοι γιατροί να μπορούν να κάνουν αυτό το ιατρείο. Γιατί τώρα το κάνουν το πρωί και δεν προσφέρουν τις υπηρεσίες σε εκείνους που μπαίνουν στο τακτικό ιατρείο κανονικά ή δεν είναι στα επείγοντα περιστατικά, επειδή βλέπουν κάποιο δικό τους περιστατικό στο γραφείο μέσα στο νοσοκομείο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
'Οσον αφορά τη διοίκηση των νοσοκομείων. Και βέβαια πρέπει να γίνει η αξιοποίηση της νέας τεχνογνωσίας, όσον αφορά τη διοίκηση των δημοσίων οργανισμών, που διαφέρει πια από τη βασική Δημόσια Διοίκηση.
Ο διοικητής, με το συμβούλιο διοίκησης που προκύπτει από εκλεγμένο
εκπρόσωπο των γιατρών, των διοικητικών και των νοσηλευτών, είναι η πιο αρμόδια ομάδα να διαχειρίζεται τα προβλήματα και να αναπτύσσει οποιοδήποτε νοσοκομείο. Μπορεί, λοιπόν, μέσα από ένα πλάνο, από ένα συμβόλαιο που θα γίνει με το κράτος, να βάλει στόχους και μπορεί να βάλει στόχους μείωσης των ημερών νοσηλείας σε ένα νοσοκομείο.
Υπάρχουν διεγνωσμένες ομάδες ασθενών κατά τα αμερικάνικα ή τα αγγλικά πρότυπα, που ξέρουμε για κάποιες ασθένειες ποια είναι η μέση νοσηλεία. Σε κάποια νοσοκομεία θα δούμε νοσηλείες δεκαπλάσιες από αυτό που ισχύει διεθνώς. 'Αρα εκεί κάτι συμβαίνει.
Μέσα, λοιπόν, από τέτοιους στόχους μπορούμε να μειώσουμε το κόστος λειτουργίας των νοσοκομείων, όπως μπορούμε να συνδέσουμε την κάλυψη των στόχων με οικονομική απόδοση μέσα από στρογγυλούς προϋπολογισμούς ανά κλινική.
Οι κρίσεις των γιατρών μέσα από θητεία είναι και αυτό κάτι που η ίδια η κοινωνία απαιτεί. Οι επικουρικοί γιατροί που θα δίνουν λύση ίσως τα καλοκαίρια στα νησάκια, στις απόμακρες περιοχές όπου υπάρχει αυξημένη τουριστική κίνηση, είναι μια άλλη τομή που λύνει πολλά προβλήματα.
'Οσον αφορά τη θέση των εργαζομένων, επειδή είχα πάρει μία πρωτοβουλία στο νομό μου, στην Ηλεία, κι έκανα μία συγκέντρωση με τους εργαζομένους, είδα ότι είχαν μία ανησυχία μήπως διαταραχθεί το εργασιακό καθεστός που έχουν, μήπως χάσουν τις θέσεις τους, μία κινδυνολογία άνευ προηγουμένου.
Δεν προβλέπεται τίποτα τέτοιο. Απ'ό,τι φαίνεται αυτόματα στους νέους οργανισμούς πηγαίνουν ακριβώς στις ίδιες θέσεις. 'Οσον αφορά τη δυνατότητα απόσπασης του ενός μήνα, υπήρχε και στο ν. 1397 αυτή η δυνατότητα.
Αγαπητοί συνάδελφοι, πιστεύω ότι αυτό το σύστημα το οποίο ερχόμαστε να βελτιώσουμε φέρει τη θεμελίωση κορυφαίων στελεχών του χώρου μας,όπως είναι ο Παρασκευάς Αυγερινός, όπως είναι ο αείμνηστος Γεώργιος Γεννηματάς στελέχη που καταξιώθηκαν στη συνείδηση του 'Ελληνα πολίτη κυρίως μέσα από την προσφορά τους στον άνθρωπο μέσα από τη διαμόρφωση αυτού του συστήματος υγείας. Αυτό το οικοδόμημα οι πιο κατάλληλοι να το διορθώσουν είναι αυτοί που το θεμελίωσαν. Και αυτοί συνεχίζουν πάνω σ' αυτό το οικοδόμημα. Είμαι σίγουρος ότι το σύστημα υγείας θα βελτιωθεί και θα αποδώσει.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Κοντομάρης. Απών.
Ο κ. Τσιαρτσιώνης. Απών.
Ο κ. Λεβογιάννης έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, το Εθνικό Σύστημα Υγείας που καθιερώθηκε στη χώρα μας στις αρχές της δεκαετίας του '80 συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβάθμιση και βελτίωση των
παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας στη χώρα μας,τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια υγειονομική περίθαλψη. Και αυτό έγινε εντονότερο στην ελληνική επαρχία, στις νησιωτικές και ορεινές περιοχές, εκεί δηλαδή όπου μέχρι τότε υπήρχαν μόνο αγροτικά ιατρεία και αυτά χωρίς γιατρούς τους περισσότερους μήνες του χρόνου.
Για την ιστορία οφείλω να σημειώσω ότι στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων, με είκοσι τέσσερα κατοικημένα νησιά και με συνολική έκταση όση περίπου και η Πελοπόννησος, υπήρχε ένα εγκαταλειμμένο νοσοκομείο στη Σύρο στην πράξη μόνο για τους κατοίκους του νησιού αυτού, μερικοί υγειονομικοί σταθμοί σε τρία-τέσσερα μεγάλα νησιά με όλους και όλους έναν έως δύο αγροτικούς γιατρούς καθένας και αγροτικά ιατρεία, στα άλλα νησιά συνήθως χωρίς γιατρούς ή με γιατρούς στρατιώτες όταν υπήρχαν.
Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα στον τομέα της υγείας ήταν η στελέχωση των κενών αγροτικών ιατρείων. Από διοικητικής πλευράς υπήρχε σε επίπεδο νομού μια διεύθυνση υγιεινής που είχε την ευθύνη για τον τομέα της υγείας, υπηρεσία υποστελεχωμένη, εγκαταλειμμένη στην τύχη της και ανύπαρκτη.
Το ΕΣΥ, όταν πρωτοεφαρμόστηκε από τον Παρασκευά Αυγερινό και από τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά στη συνέχεια, συνέβαλε στον τομέα της υγείας, έκανε επαναστατικές τομές, επέφερε ριζικές αλλαγές και συνέβαλε στην αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών στα νησιά, στην υπόλοιπη ελληνική επαρχία και στις πόλεις. Ιδρύθηκαν και λειτούργησαν σε χρόνο ρεκόρ, οφείλουμε να το σημειώσουμε, πολλά κέντρα υγείας. Αναβαθμίστηκαν τα νομαρχιακά νοσοκομεία, μεγάλα νοσοκομεία του κέντρου ανέλαβαν τότε την υγειονομική κάλυψη πολλών νησιών και απομακρυσμένων περιοχών με επισκέψεις κλιμακίων γιατρών όλων των ειδικοτήτων κλπ.
Τα σημειώνω αυτά, κύριε Πρόεδρε, επειδή αυτές τις μέρες από πολλά
μέσα ενημέρωσης και διάφορα κέντρα, που έχουν προφανώς συμφέρον, λιθοβολείται το ΕΚΑΒ και μέσω του ΕΚΑΒ το ΕΣΥ. Οφείλουμε να σταθούμε με σεβασμό και δέος στο γιγάντιο έργο, το ρόλο και τη μεγάλη προσφορά του ΕΚΑΒ ιδιαίτερα στα νησιά μας. Η αυτοθυσία των στελεχών του πρέπει να επισημανθεί και να αναγνωριστεί. Είναι καθημερινό φαινόμενο σχεδόν ρουτίνα θα έλεγα η παρουσία των ελικοπτέρων του ΕΚΑΒ στα νησιά και είναι βέβαιο ότι γίνεται κατάχρηση καλοπροαίρετη όμως, που είναι προϊόν της ανασφάλειας που αισθάνονται οι αγροτικοί γιατροί και της έλλειψης μέσων στα μικρά ιδιαίτερα νησιά.
Ο ρόλος επίσης των Ενόπλων Δυνάμεων, με τα ελικόπτερα του Πολεμικού μας Ναυτικού και τα Σινούκ του Στρατού, είναι σωτήριο στις δύσκολες ώρες της νύχτας και των κακών καιρικών συνθηκών.
Ας μη λιθοβολούμε λοιπόν το ΕΚΑΒ και τα στελέχη του και ας μην αφήσουμε να γίνουν βορά των αδηφάγων μέσων ενημέρωσης στο όνομα της ακροαματικότητας. Τα στελέχη του ΕΚΑΒ, οι πιλότοι, οι γιατροί, οι διασώστες έχουν ευαισθησία, αυτοθυσία πιστεύουν σ' αυτό που κάνουν δίνουν κάθε μέρα μηνύματα ανθρωπιάς.
Αν μπορεί το ΕΚΑΒ να πετάξει με ασφάλεια σε ένα νησί θα πετάξει με το ελικόπτερό του και δεν χρειάζεται καμιά παρέμβαση, κανένα μέσο, κανένας πολιτικός, κανένας παράγοντας. Και πρέπει, κύριε Υπουργέ, να κοπούν με το μαχαίρι οι παρεμβάσεις που γίνονται, γιατί γίνονται από πολλούς τοπικούς παράγοντες.
Και εγώ έχω επικοινωνήσει με το ΕΚΑΒ όχι για να πιέσω αλλά για να πληροφορηθώ πιεζόμενος από τους αγωνιούντες συγγενείς ασθενών. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις οφείλω να πω πως διαπίστωσα ότι το ΕΚΑΒ έκανε εκείνο που μπορούσε να κάνει.
Εμείς στα νησιά ευγνωμονούμε τα στελέχη του ΕΚΑΒ και των Ενόπλων Δυνάμεων, ιδιαίτερα του Πολεμικού μας Ναυτικού, για την προσφορά και το έργο τους.
Είναι λοιπόν το ΕΣΥ μία κατάκτηση που κανένας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει και να την ακυρώσει. 'Ομως ύστερα από τόσα χρόνια εφαρμογής, είναι ανάγκη αυτός ο πρωτοποριακός θεσμός να προσαρμοστεί όπου χρειάζεται στις σημερινές συνθήκες και απαιτήσεις. Οι αλλαγές στην ελληνική περιφέρεια είναι ραγδαίες, τα νησιά του 2000 ουδεμία σχέση έχουν με τα νησιά του 1980, η ανάπτυξη είναι έντονη, η εξέλιξη ραγδαία, ο πληθυσμός παρουσιάζει αύξηση, αστυφιλία δεν υπάρχει και οι νέοι ζητούν άμεσες βελτιώσεις στα ζητήματα της ποιότητας της ζωής και της καθημερινότητας, γιατί θέλουν να μείνουν και να ζήσουν στα νησιά τους.
Το ΕΣΥ λοιπόν πρέπει να έχει την ευελιξία να προσαρμόζει την πολιτική του, τους σχεδιασμούς του, στις απαιτήσεις της εποχής και στις τοπικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες και αυτό νομίζω ότι επιχειρεί να κάνει το παρόν νομοσχέδιο, να δημιουργήσει εκείνους τους μηχανισμούς που απαιτούνται, ώστε ένας επιτελικός σχεδιασμός στον τομέα της υγείας, που θα γίνεται κεντρικά από το Υπουργείο-στρατηγείο, να εξειδικεύεται και να προσαρμόζεται αποτελεσματικά στις κατά τόπους συνθήκες και απαιτήσεις. 'Ετσι μόνο θα αξιοποιούνται σωστά και αποτελεσματικά οι πολύτιμοι υγειονομικοί πόροι, δεν θα ταλαιπωρούνται οι ασθενείς, δεν θα υπάρχει κλίμα ανασφάλειας και δυσπιστίας, δεν θα υπονομεύεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας στα θεμέλιά του που είναι η ολοκληρωμένη καθολική και ισότιμη φροντίδα και περίθαλψη του πολίτη.
Ο δημόσιος χαρακτήρας του ΕΣΥ πρέπει να διασφαλιστεί, ο πολίτης πρέπει να νιώθει ασφαλής ως προς την υγεία του εκεί που δρα και εκεί που ζει.
Η ίδρυση των Περιφερειακών ΕΣΥ, που ως μοντέλο αποκεντρωμένης διοίκησης, σε όποιο τομέα δοκιμάστηκε πέτυχε, είναι βέβαιο ότι θα λύσει πολλά προβλήματα, θα εξειδικεύσει πολιτικές, θα κάνει σωστό προγραμματισμό, θα αποτυπώσει ανάγκες για να τις αντιμετωπίσει, θα εξαλείψει τις μεγάλες ανισότητες που παρατηρούνται. Επιβάλλεται να αποτυπωθεί νέος υγειονομικός χάρτης σε κάθε περιφέρεια, όπως προβλέπεται από το νομοσχέδιο, να καταγραφούν οι ανάγκες, να λειτουργήσουν οι αποκεντρωμένες μονάδες.
Ο νέος λοιπόν θεσμός του Περιφερειακού Εθνικού Συστήματος Υγείας, με όλες αυτές τις αρμοδιότητες είναι βέβαιο ότι θα δώσει λύσεις σε πάρα πολλά προβλήματα, θα σχεδιάσει πολιτικές, θα αναβαθμίσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες, θα κάνει άμεσες και αποτελεσματικές παρεμβάσεις, αρκεί βέβαια να στελεχωθεί, άμεσα και σωστά, με άτομα που έχουν το μεράκι, τη θέληση και τη γνώση να αναδείξουν και να αξιοποιήσουν αυτό το σημαντικό θεσμό. 
Οι αλλαγές επίσης στον τρόπο διοίκησης των νοσοκομείων είναι
επιβεβλημένες. Τα υπάρχοντα σχήματα απέτυχαν, δεν μπόρεσαν να 
αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, απαιτείται σύγχρονος τρόπος διοίκησης. Φανταστείτε ότι σε ένα πολυνησιακό νομό, όπως είναι οι Κυκλάδες, έκτασης
όση και η Πελοπόννησος, τα ζητήματα της υγείας όχι μόνο δεν τα αντιμετωπίζει, όχι μόνο τα αγνοεί αλλά και τα θέτει κάτω από τοπικιστικά κριτήρια το αρμόδιο γι' αυτά διοικητικό συμβούλιο του νοσοκομείου και κυρίως ο πρόεδρός του, ο εκάστοτε πρόεδρός του. Ακόμη και αγροτικούς γιατρούς που προσλαμβάνονται για ιατρεία μικρών νησιών συχνά τους κρατούν 
στο νοσοκομείο παράνομα μετά το πέρας της τρίμηνης επιμόρφωσής τους. Σωστά λοιπόν αλλάζουν οι ρόλοι, το διοικητικό σύστημα, οι αρμοδιότητες.
Ο καινούριος θεσμός του επικουρικού γιατρού για την κάλυψη εκτάκτων
αναγκών ιδιαίτερα στις δυσπρόσιτες περιοχές και τα νησιά είναι επίσης
πολύ σημαντική καινοτομία. Σήμερα στα νησιά έχουμε τον ίδιο αριθμό γιατρών ειδικευμένων και αγροτικών χειμώνα καλοκαίρι. Ο πληθυσμός όμως δεν είναι ο ίδιος όλον το χρόνο. Αυξάνεται πολύ τους πέντε τουλάχιστον μήνες γύρω στο καλοκαίρι. Είναι δυνατόν να συνεχίζεται πολύ αυτό; Ο επικουρικός γιατρός σίγουρα θα καλύψει κενά και ανάγκες. Πιστεύω όμως, κυρία Υπουργέ, ότι ο κατάλογος αυτής της επετηρίδας που διαμορφώνεται πρέπει να γίνεται σε επίπεδο ΠΕΣY και όχι κεντρικά. Και νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο αν -ας το πω έτσι- αντιγράφατε στην περίπτωση αυτή το αποκεντρωμένο, δοκιμασμένο και πετυχημένο σύστημα που έχει το Υπουργείο Παιδείας, σύστημα με το οποίο καλύπτονται τα κενά εκεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι δάσκαλοι και καθηγητές προσλαμβάνονται από τα τοπικά περιφερειακά υπηρεσιακά συμβούλια πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού και το Υπουργείο εγκρίνει μόνο τον αριθμό των προσλήψεων εκ των προτέρων και χορηγεί τις σχετικές πιστώσεις.
Το Υπουργεί Παιδείας επίσης έχει το θεσμό των δυσπροσίτων σχολείων όπου η θητεία είναι τριετής -τελευταία έχει αδρανήσει βέβαια- θεσμός που 
έχει λύσει τα προβλήματα στελέχωσης των σχολείων των μικρών νησιών. Μπορεί να λειτουργήσει κάτι παρόμοιο και για τα ιατρεία και τα Κέντρα
Υγείας των μικρών νησιών που σήμερα δεν βρίσκονται γιατροί για να τα στελεχώσουν. Γίνονται αλλεπάλληλες προκηρύξεις, αλλά δεν βρίσκονται
γιατροί για να τα στελεχώσουν για διάφορους λόγους.
Η μονοετής θητεία τα αγροτικά ιατρεία δεν είναι χρονικά επαρκής, δεν
αποδίδει πλέον και πρέπει να αυξηθεί. Και σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρχει ευελιξία στη χορήγηση παράτασης της θητείας όταν το ζητάει ο αγροτικός γιατρός. Είναι ένα ζήτημα αυτό.
Τους θερινούς μήνες πρέπει να αυξάνεται ο αριθμός των γιατρών στα μικρά νησιά. Γενικά το μονοθέσιο αγροτικό ιατρείο, ιδιαίτερα σ' αυτά τα απομονωμένα μέρη, πρέπει να καταργηθεί και να γίνει τουλάχιστον διθέσιο. Μια τέτοια πολιτική, μια τέτοια κατεύθυνση συζητιέται και στο Υπουργείο Παιδείας για τα αντίστοιχα μονοθέσια σχολεία.
Πρόβλημα υπάρχει επίσης με την απουσία ιατρικής προστασίας στους παραθεριστικούς οικισμούς τους καλοκαιρινούς μήνες. Η απροθυμία βέβαια

των γιατρών να στελεχώσουν κενές θέσεις σε νησιωτικά κέντρα υγείας, περιφερειακά ιατρεία, νοσοκομεία κλπ. δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, εάν δεν υπάρξουν και οικονομικά κίνητρα. Για παράδειγμα αναφέρω το επίδομα στέγης, που παίρνουν άλλες κατηγορίες υπαλλήλων. 
Υπάρχουν επίσης -και ήθελα να το σημειώσω αυτό- κάποιοι γιατροί
πολυετούς πείρας, κύριε Υπουργέ, που δεν έχουν όμως ειδικότητα. Θα πρέπει νομίζω να μελετηθεί, έστω μια φορά να τους δοθεί η δυνατοτητα να διοριστούν σε κενές θέσεις αγροτικών ιατρείων όχι ως αγροτικοί γιατροί αλλά κατά κάποιον τρόπο ως μόνιμοι. Είναι λίγοι, εγώ γνωρίζω κάποιους που ενδιαφέρονται να πάνε σε μικρά νησιά.
Το νομοσχέδιο που συζητάμε δίνει λύσεις αναγνωρίζοντας τις κατά
τόπους ιδιαιτερότητες και δημιουργώντας τα τοπικά Ε.Σ.Υ. Θέλω να πιστεύω, κυρία Υπουργέ, ότι ξεκινά μέσω αυτού του νομοσχεδίου η υλοποίηση -εκτός των άλλων- και ενός νησιωτικού Εθνικού Συστήματος Υγείας, που το έχουν ανάγκη τα νησιά, που θα πάρει στα χέρια του τους πόρους, τους μηχανισμούς, τις αρμοδιότητες, τα προβλήματα, που αναγνωρίζοντας τι ιδιαιτερότητες θα δώσει άμεσες και αποτελεσματικές λύσεις, που θα είναι πολύ κοντά στα προβλήματα, που θα αναπτύξει την πρωτοβάθμια και που θα αναδείξει τη δευτεροβάθμια περίθαλψη, που θα περιορίσει τις διαμετακομιδές στο κέντρο, που θα αυξήσει τους πόρους.
Με την ανάπτυξη αυτού του νησιωτικού Ε.Σ.Υ. αισιοδοξούμε ότι θα
αναπτυχθεί σωστά και η τηλεϊατρική, που μπορεί να παίξει, όπως γνωρίζουμε, πολύ σημαντικό, πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση όχι μόνο έκτακτων περιστατικών και να εξαφανίσει αυτή την ανασφάλεια που έχουν ιδιαίτερα οι αγροτικοί γιατροί. Σήμερα το σύστημα της τηλεϊατρικής λειτουργεί, όπου λειτουργεί, άναρχα. Δεν υπάρχει ενιαίο κέντρο, δεν υπάρχει παρακολούθηση στη λειτουργία του, εμπλέκονται πολλά νοσοκομεία κλπ.
Το ΕΚΑΒ πρέπει να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο στα νησιά. Από τις
Κυκλάδες απουσιάζει ως μονάδα, καθότι εκεί δεν υπάρχει βάση για 
ελικόπτερα, ενώ, όπως σημείωσα, οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες. Πιστεύω, ότι το ΕΚΑΒ στα νησιά πέρα των ελικοπτέρων πρέπει να αποκτήσει
και πλωτά μέσα πρώτων βοηθειών, σαν αυτό που υπάρχει στη Σύμη και κατασκευάστηκε από ιδιωτικούς φορείς, εάν ξέρω καλά. Σε κάθε νησιωτικό νοσοκομείο πρέπει να υπάρχει και ένα καλό πλωτό πρώτων βοηθειών.
Το νομοσχέδιο ανοίγει δρόμους ανάπτυξης και αποτελεσματικότερης
λειτουργίας του Ε.Σ.Υ. σε κάθε περιοχή της πατρίδας μας. Εμείς στα νησιά στηρίζουμε πολλές ελπίδες στην υλοποίησή του.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Φραγκλίνος Παπαδέλλης έχει το λόγο.
ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ ΠΑΠΑΔΕΛΛΗΣ: Πρέπει, αγαπητέ κύριε συνάδελφε, που μόλις
κατήλθατε, να σας υπενθυμίσω ότι όλα αυτά και περισσότερα συμπεριλαμβάνονται στο σχέδιο "ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ", που ακριβώς αποτελεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας του Αιγαίου πελάγους.
Κύριε Πρόεδρε, άκουσα τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας και λυπούμαι που δεν είναι εδώ, γιατί έχω συνηθίσει στη ζωή μου να μιλώ έχοντας απέναντί μου αυτόν τον οποίο κρίνω και κυρίως όταν επικρίνω. Η απουσία του όμως δεν είναι δική μου ευθύνη.
'Οση ώρα, λοιπόν, τον άκουγα διερωτόμουν, ακούγοντας τα όσα έλεγε, αν τα όσα συμπεριλαμβάνει και στην εισήγησή του τυγχάνουν της συμφωνίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος το οποίο εκπροσωπεί ως εισηγητής. Διότι αν συμφωνεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, τότε
υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με το κόμμα σας. Εάν δε, δεν συμφωνεί μαζί του, τότε υπάρχει ακόμα πιο σοβαρό πρόβλημα. Δεν είναι ώρα να λύσουμε τις λεπτομέρειες της διαφωνίας. Στα άρθρα ενδεχομένως να πούμε περισσότερα. Νομίζω όμως ότι καταλαβαίνετε όσοι είστε παρόντες, αλλά και όσοι ήσασταν παρόντες, τι εννοώ.
Κύριοι συνάδελφοι Βουλευτές και κυρία Υπουργέ, το 1983 ψηφίστηκε ένας ριζοσπαστικός και επαναστατικός νόμος, ο ν. 1397, που καθιέρωνε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Κι αν αυτό ακούγεται ως πλεονασμός πια, γιατί το έχουν πει πάρα πολλοί, προσωπικά δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, γιατί είχα τη μεγάλη τιμή να είμαι ένας από εκείνους που συμμετείχαν στη διαμόρφωση του νόμου αυτού.
Θέλω όμως να πω κάτι που δεν γνωρίζουν ή αποκρύπτεται, δεν ξέρω για
ποιους λόγους. Για να φτάσουμε στην κατάρτιση του σχεδίου νόμου και τελικά του ν. 1397 έγινε μια πολυετής προσπάθεια από το 1978 κάποιων λίγων ανθρώπων ονειροπόλων, οραματιστών, ουτοπιστών για άλλους, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Παρασκευά Αυγερινού, πρώτου Υπουργού Υγείας της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Kαι αυτό δεν είναι επιδαψίλευση καλών λόγων, αλλά είναι ιστορική αναγνώριση μιας πραγματικότητας. 'Ομως και πάλι θέλω να πω πως για να φτάσουμε στην ψήφιση του νόμου αυτού, δεν περάσαμε από μια φυσιολογική, άνετη διαδικασία, αλλά περάσαμε μέσα από συγκρούσεις, μέσα από κοινωνικές αναταραχές, τις οποίες επιτρέψτε μου να έχω τη δυνατότητα να τις υποστηρίξω, γιατί είχα από πρώτο χέρι γνώση και εμπειρία.
Θα αναφέρω μόνο ένα πράγμα και θα κλείσω το θέμα αυτό, αλλά πρέπει να ξέρουμε τα πραγματικά μέτρα κάποιων εποχών, για να κρίνουμε τα μέτρα του 2001.
Την εποχή εκείνη, αγαπητοί συνάδελφοι, επειδή συνέβαινε να έχω και
μια προσωπική ευθύνη ως πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου της Αθήνας, ειδοποιήθηκα να μην παραστώ σε μια συγκέντρωση, που γινόταν αναφορικά με το νομοσχέδιο την εποχή εκείνη, από τον επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων της Αττικής, γιατί κινδύνευε η ζωή μου. Μέχρι αυτού του σημείου είχαν φτάσει οι συγκρούσεις την εποχή εκείνη.
Το 1985 ο Γιώργος ο Γεννηματάς, του οποίου τη μνήμη τιμά όλος ο πολιτικός κόσμος της χώρας σήμερα και νομίζω όλη η ελληνική κοινωνία, επιχείρησε να εφαρμόσει, να υλοποιήσει τις διατάξεις του νόμου αυτού για τη μη εφαρμογή του οποίου είχαν δράσει με όποιον τρόπο μπορούσαν πάρα πολλοί παράγοντες της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι αλήθεια ότι την εποχή εκείνη η υλοποίηση του νόμου αυτού πέρασε μέσα από λάθη, από ανεπάρκειες, από αδυναμίες, από συμβιβασμούς, αλλά βέβαια και μέσα από μία αποφασιστικότητα εφαρμογής. Και έτσι προχωρήσαμε για πολύ λίγα χρόνια, για δύο-δυόμισι χρόνια, όχι παραπάνω, με ένα σχέδιο, με ένα νόμο ο οποίος, όπως προανέφερα, αποτελούσε μία ριζοσπαστική κοινωνική επανάσταση.
Και αν κρίνουμε την τετραετία '89-'93 δεν είναι γιατί επιχειρούμε εξισώσεις μεταξύ των χρόνων της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, αλλά είναι γιατί η δυσμενής περίοδος του '89 για την ελληνική κοινωνία, τη χαρακτηρίζω με πολύ ευνοϊκούς όρους, αλλά και η συνέχεια της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ανέτρεψε το Εθνικό Σύστημα Υγείας, η οποία το εκθεμελίωσε κυριολεκτικά, δημιούργησε αρνητικά δεδομένα για την εφαρμογή της συνέχειας του ν.1397.
'Ετσι από το '93 και έπειτα, οι προσπάθειες πολλών Κυβερνήσεων του
ΠΑΣΟΚ ήταν να επαναφέρουν σε ισχύ, να φέρουν σε κάποιο δρόμο δηλαδή αυτή 
την αρχική επαναστατική έμπνευση. Αλλού το πετύχαιναν, αλλού αποτύγχαναν. Η προσπάθεια ήταν και δυσχερής και σε μερικά σημεία αδύνατη και ήταν και επίπονη. 'Ομως καταβλήθηκε προσπάθεια, και γι' αυτό πρέπει να αποδοθεί
τιμή σε όλους τους πολιτικούς ηγέτες των Υπουργείων Υγείας του ΠΑΣΟΚ από
το '93 και έπειτα, όπως και από το '81 και έπειτα βεβαίως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Ουδέποτε ο Υπουργός Υγείας ανέφερε ότι οι προηγούμενοι Υπουργοί απέτυχαν. 'Εκρινε την πορεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και καλά

έκανε. Αλλά αναγνώρισε ότι η προσπάθεια ήταν πραγματικά ουσιαστική και απέδωσε τιμή σε όλους τους πολιτικούς προϊσταμένους του Υπουργείου Υγείας.
Τι επιχειρείται σήμερα; Σήμερα επιχειρείται η ουσιαστική εφαρμογή
ορισμένων αρχών του Εθνικού Συστήματος Υγείας, του ν. 1397, με βάση τα δεδομένα που έχουμε σήμερα, τη γνώση που έχουμε αποκτήσει, τις εμπειρίες

που έχουμε, τις προϋποθέσεις που βλέπουμε να διανοίγονται εν όψει του 21ου αιώνα, τα ευρωπαϊκά δεδομένα και ό,τι άλλο γίνεται γύρω μας.
Θα σας πω κάτι, κύριοι συνάδελφοι. Ο Παρασκευάς Αυγερινός μιλώντας το '83 τη Βουλή είχε πει ότι αν το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν μεταβάλλεται κάθε τέσσερα χρόνια, τότε είναι καταδικασμένο να πεθάνει. Το είχε πει 
εκείνος που ως Υπουργός Υγείας είχε θεσμοθετήσει με το ν. 1397 το ΕΣΥ. Συνεπώς αυτό επιχειρείται σήμερα.
Σήμερα η νέα ηγεσία του Υπουργείου προσπαθεί να προσαρμόσει το Εθνικό
Σύστημα Υγείας στα δεδομένα του 21ου αιώνα. Γιατί, λοιπόν, τόση αρνητική κριτική; Γιατί λοιπόν, τέτοια επαναστατική αντίδραση; Δεν το
αντιλαμβάνομαι.
Και τι γίνεται κατά βάση; Γιατί η ώρα είναι πάρα πολύ περιορισμένη
και δεν σηκώνει πολλές αναλύσεις. Κατά βάση, κύριοι συνάδελφοι, αυτό που επιχειρείται σήμερα είναι το εξής: Πρώτον, να εφαρμοστούν οι σημερινές, σύγχρονες αντιλήψεις διοίκησης, οι οποίες αντιλήψεις είναι ουσιαστικές και βασικές σήμερα, πρώτον διότι έχουν πλέον εγκαθιδρυθεί -το 1983 δεν υπήρχαν καν- και δεύτερον, διότι υπάρχουν 'Ελληνες πλέον επιστήμονες, εκπαιδευμένοι σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων υγείας, που τότε δεν υπήρχαν. Σήμερα υπάρχουν. 'Αρα, πρέπει και μπορούμε να εκσυγχρονίσουμε τη διοίκηση.
Δεύτερον, επιχειρείται η περιφερειακή αποκέντρωση του συστήματος
υγείας, η οποία το 1983 με το νόμο για το Εθνικό Σύστημα Υγείας είχε θεσμοθετηθεί. Δεν μπόρεσε να γίνει εφικτή η εφαρμογή της για άλλους λόγους. Σήμερα όμως είναι και εφικτή και επιβεβλημένη και βεβαίως, αποτελεί μια ουσιαστική τομή του σημερινού Υπουργείου, την οποία πρέπει όλοι μας να τη χαιρετίσουμε. Γιατί, πραγματικά, δημιουργούνται προϋποθέσεις ανάπτυξης Εθνικού Συστήματος Υγείας στην ελληνική επαρχία, σοβαρού, συγκροτημένου, υπεύθυνου και προπαντός αποδοτικού.
Το τρίτο που επιχειρείται είναι τεχνικές ρυθμίσεις σε ορισμένες πλευρές, όπως είναι οι εργασιακές σχέσεις των γιατρών, όπως είναι οι σχέσεις των πανεπιστημιακών γιατρών. Κύριοι συνάδελφοι, είναι άλλο πράγμα να ζητούμε και να υποστηρίζουμε ότι επειδή γίνεται μια ουσιαστική αλλαγή στις πανεπιστημιακές εργασιακές σχέσεις καλό θα είναι να δοθεί, ενδεχομένως, κάποιος ακόμα χρόνος χάριτος και είναι άλλο πράγμα να απορρίπτουμε διαρρήδην την εφαρμογή αρχών για τους πανεπιστημιακούς, που στις άλλες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής είναι αυτονόητες. Σε όλες τις χώρες του κόσμου μόνον οι πανεπιστημιακοί γιατροί δεν έχουν δικαίωμα ιδιωτικού έργου. Σε μας εδώ έγινε το ανάποδο. Ε, τώρα επιχειρείται να γίνει αυτό που πρέπει να γίνει.
Και, όπως είπα, είναι άλλο πράγμα να ζητήσουμε μια παράταση χρόνου
εφαρμογής για λόγους προσαρμογής και άλλο να το καταδικάζουμε.
Τέλος, προβλέπονται ορισμένες άλλες τεχνικές οργανωτικές προϋποθέσεις που να αφορούν επιστημονικά συμβούλια και άλλου είδους επιμέρους θέματα, που στα άρθρα θα μας δοθεί η ώρα να τα πούμε. Αν λοιπόν αυτές οι τρεις βασικές δομικές αρχές συμπληρωθούν με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, που για μένα αποτελεί την πεμπτουσία του Εθνικού Συστήματος Υγείας, που χωρίς αυτήν δεν μπορεί να μιλούμε για Εθνικό Σύστημα Υγείας και που όπως κατηγορηματικά έχει δηλώσει ο Υπουργός Υγείας εντός των επομένων μηνών έρχεται το νομοσχέδιο που την καθιερώνει τότε πράγματι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Με όποιες διαφορές απόψεων μπορεί να έχουμε -και ασφαλώς έχουμε- με τις ρυθμίσεις που προβλέπει το νομοσχέδιο, μπορούμε να έχουμε βάσιμη ελπίδα -εγώ θα έλεγα βεβαιότητα και σιγουριά- ότι γίνεται σήμερα μια ουσιαστική προσπάθεια για την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου Εθνικού Συστήματος Υγείας στη χώρα μας. Και αυτό πρέπει να το χαιρετίσουμε.
Εγώ πάντως το χαιρετίζω και νομίζω ότι οφείλουμε να συμπαρασταθούμε στην προσπάθεια της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας και όχι της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για το καλό του ελληνικού λαού. Ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Σπυριούνης έχει το λόγο. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, μετά τον
αξιόλογο και αγαπητό συνάδελφο κ. Παπαδέλλη τι έχω άραγε εγώ να πω; Μου δημιουργήσατε πρόβλημα.
Θα μείνω σε ένα πολύ σημαντικό σημείο που επεσήμανε. Αλίμονο, ένα τόσο μεγάλο σύστημα, που αποτελεί το κεφάλαιο υγεία για το λαό μας και

την πατρίδα μας, να μην εχει ενσωματώσει το βαθύτερο πνεύμα της δυναμικής αλλαγής ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες!
Η έννοια εξάλλου της ίδιας της ζωής έχει το στοιχείο της δυναμικής. Το στατικό ισοδυναμεί με τέλμα. Το τέλμα οδηγεί σε αδιέξοδο. Είναι δε τόσο εντονότερη η αξία αυτής της αρχής όσο το περιβάλλον μεταβάλλεται σε ένταση και σε ταχύτητα με τους γνωστούς σήμερα ρυθμούς.
'Ενα τόσο σημαντικό κεφάλαιο που αποτελεί η υγεία, κύριοι συνάδελφοι, μήπως θα έπρεπε με περίσκεψη, με λύπη και με αιδώ, ως άλλα τείχη του Καβάφη να το αντιμετωπίσουμε αθροίζοντας τις ευθύνες μας και καταλήγοντας στην οφειλομένη συναίνεση; 'Eτσι θα του προσδώσουμε το κύρος που θα αποτελέσει τον πρωταρχικό παράγοντα για την επιτυχία και την προοπτική του; Και τη συναίνεση δεν τη σμιλεύει, δεν την εξασφαλίζει μόνο η μία πλευρά. Για να υπάρξει συναίνεση πρέπει να υπάρχει καλή προαίρεση από όλους μας, από όλες τις πλευρές.
'Ερχομαι σε ένα τρίτο σημείο που θέλω να αναφέρω, σεβαστοί μου συνάδελφοι. Θα επικαλεσθώ τον Παπαρρηγόπουλο εδώ και όχι τον Καβάφη. "Εάν υποστηρίζεις ότι είσαι ο αλάνθαστος και ότι οι άλλοι πταίουσι για όλα, τότε έχεις απωλέσει αυτομάτως και την ελπίδα να σταματήσεις να κάνεις λάθη".
Το λέω, κύριοι συνάδελφοι, και προς υμάς και προς τους συναδέλφους μου του ΠΑΣΟΚ. 'Ολοι πταίουσι για την κατάσταση στην οποία ευρίσκεται σήμερα το μεγάλο εθνικό σύστημα, το οποίο περιέγραψε με διαύγεια ο
κ. Παπαδέλλης, το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Φταίει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην τριετία και φταίνε περισσότερο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, γιατί κυβέρνησαν επί περισσότερο χρόνο.
Αλίμονο όμως, αν όλα είναι αλάνθαστα. Αλίμονο αν θέλουμε, όπως συλλαμβάνουμε στις οραματικές μας διαύγειες και στοχεύσεις τα πράγματα, να μπορούμε να τα υλοποιήσουμε με ανάλογη νομοτέλεια.
Στο στρατό, από τον οποίον προέρχομαι, υπάρχει μια βασική ρήση, κύριοι συνάδελφοι. "Είναι ευκολότερα να εκδίδεις διαταγές, αλλά είναι πολύ δυσκολότερα να εκτελείς τις διαταγές". Η εκτέλεση έχει μεγαλύτερη αξία.
Και εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα του ΕΣΥ. Στη σύλληψή του, στη θεωρία του, στην αρχική του υλοποίηση υπήρξε μια τομή, δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Εξάλλου το σεβάστηκαν όλες οι πτέρυγες και το αναγνώρισε ο λαός μας, εντοιχίστηκε στην εθνική συνείδηση, καταχωρήθηκε στην ιστορία. 
Πώς εφαρμόστηκε, τι παρεκκλίσεις έγιναν, τι αμέλειες και ασυνέπειες
υπήρξαν, είναι γνωστά φαινόμενα, δεν θέλω να πω τίποτα.
Ακόμα θέλω να τιμήσω και το πνεύμα ότι είναι κοινωνικό αγαθό, ότι είναι εθνικό αγαθό, κύριοι συνάδελφοι, που περιέχεται στο Σύνταγμα του 1975 και στην παράγραφο 3 του άρθρου 21. Δηλαδή ότι αποτελεί ευθύνη του κράτους η μέριμνα για την υγεία των πολιτών και ότι ευθύνεται το κράτος για την εξασφάλιση της προστασίας της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας, της περίθαλψης γενικότερα.
'Ετσι βλέπουμε ότι έχουμε όλες τις προϋποθέσεις, κύριοι συνάδελφοι, να συμφωνήσουμε να στηρίξουμε το σύστημα με την επιβαλλόμενη ομοψυχία, ομοθυμία και να προσδώσουμε τη δυναμική της προοπτικής του. Αυτό θα είναι επ' ωφελεία του λαού μας. Και προορισμό μέγιστο έχουμε να υπηρετούμε το λαό, να υπηρετούμε το δημόσιο συμφέρον.
Πολλά πράγματα μεσολάβησαν, τα γνωρίζετε όλοι σας. Από τη διαφθορά,
τις καταχρήσεις, την ασυνέπεια μέχρι τα ειδικότερα προβλήματα ικανότητας των διοικήσεων και άμα θέλετε, κύριοι συνάδελφοι, μέχρι τον κομματισμό στο μέτρο που αυτός εξουδετέρωσε το πολύ βασικό στοιχείο, την αξιοκρατία κυρίως στις διοικήσεις.
Ο διοικητής ευθύνεται για οτιδήποτε πράττεται και για οτιδήποτε παραλείπεται να πραχθεί. Επομένως σημαντικότατη ευθύνη καταλογίζουμε στις διοικήσεις των νοσοκομείων.
Είναι πολύ προνοητικό το νομοσχέδιο που συζητούμε. Εν τη προσπαθεία
του να κατοχυρώσει αυτό τον μέγιστο παράγοντα, πώς θα διοικήσουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας, κύριοι συνάδελφοι. 'Ερχεται και κάνει μια διεύρυνση και μια εμβάθυνση στην έννοια της οργάνωσης της υγείας. Στην έννοια του πώς θα διαρθρώσουμε τη δομή της και στην έννοια του πώς θα το στηρίξουμε με μια ιεραρχία που θα έχει ατομική ευθύνη, συλλογικό πνεύμα, ενωμένη προσπάθεια, συντονιστική κατεύθυνση. Που θα έχει τη συνέπεια της εφαρμογής του νομοσχεδίου.
Το νομοσχέδιο αναπτύσσεται σε πέντε κεφάλαια που θα δούμε επί μέρους
στην ανάπτυξη των άρθρων. Το πρώτο κεφάλαιο καθορίζει το περιφερειακό σύστημα υγείας και περιλαμβάνει τα άρθρα από 1 μέχρι και 4. Το δεύτερο καθορίζει την ίδρυση, την οργάνωση των νοσοκομείων και περιλαμβάνει τα άρθρα από 5 μέχρι 10. Το τρίτο περιλαμβάνει τον τρίτο άξονα, την ανάπτυξη του δυναμικού του προσωπικού και αποτελείται από τα άρθρα 11 και 12. 'Εχουμε τις ειδικές διατάξεις του άρθρου 13 σε ξεχωριστό κεφάλαιο. Τέλος, έχουμε το πέμπτο κεφάλαιο, κύριοι συνάδελφοι, που περιλαμβάνει τις τελικές και μεταβατικές διατάξεις, στα άρθρα 14 και 15 αντίστοιχα, αντίστοιχα.
Είναι περιορισμένος ο χρόνος, κύριοι συνάδελφοι για να αποπειραθώ να εξειδικεύσω τους επιδιωκόμενους στόχους και τις επί μέρους διατάξεις που καθορίζουν τις λεπτομέρειες και το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται το πνεύμα του νομοθέτη και καθορίζεται η μεταρρύθμιση του Συστήματος Υγείας. 
Με την ειλικρίνεια που διακρίνει τον κύριο Υπουργό, και που οφείλουμε
όλοι να έχουμε ευλαβική αδυναμία στην αρετή αυτή, καθορίζονται οι λόγοι σε μια παράγραφο της ειδικής έκθεσης, οι οποίοι αναγκάζουν την πολιτεία να προβεί σ' αυτήν τη μεταρρύθμιση.
Εδώ τελειώνοντας θέλω να πω, κύριε Υπουργέ, ότι η βασική σας ευθύνη
είναι -συγχωρέστε μου τον τόνο- πώς θα εφαρμοστεί η μεταρρύθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Αν φεύγοντας από δω, κύριε Υπουργέ, έχετε εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη
δυνατή συναίνεση, αν όλοι μας, από τον ομιλούντα μέχρι τον τελευταίο, ανεξαρτήτως κόμματος προσπαθήσουμε στην συζήτηση των άρθρων να χύσουμε τον ιδρώτα μας, ώστε να αποδώσουμε εκείνο που μπορούμε σαν Κοινοβούλιο, θα έχουμε προσφέρει μέγιστη υπηρεσία στο λαό μας, θα έχουμε εκπληρώσει ένα βασικότατο καθήκον. Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Βύζας έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΥΖΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι συνάδελφοι, νομοθετούμε σήμερα θα έλεγα λίγο βεβιασμένα για ένα υψηλότατο ανθρώπινο αγαθό που λέγεται υγεία και καλούμεθα να φτιάξουμε κανόνες για το πώς θα το διαχειριστούμε, θα το διακονίσουμε προς όφελος όλων των Ελλήνων, βάσει και της συνταγματικής επιταγής. 
Και βέβαια ξεκινούμε εδώ και είκοσι πέντε χρόνια και νομοθετούμε, γι'
αυτό το αγαθό που λέγεται υγεία και εμείς σαν Νέα Δημοκρατία και εσείς, κύριε Αυγερινέ -συγγνώμη που απευθύνομαι σε σας- σαν ΠΑ.ΣΟ.Κ. θέλοντας να πετύχουμε κάτι το καλύτερο. Θα μου επιτρέψετε εδώ να πω ότι οι Κινέζοι την ευτυχία την συμβολίζουν με το "100", το "1" συμβολίζει την υγεία, το πρώτο μηδενικό τη δόξα, το δεύτερο τον πλούτο. Επομένως, αντιλαμβάνεται ο καθένας τι θα συμβεί αν χάσουμε το "1". Αλλά όμως για να έρθω στην ουσία του νομοσχεδίου που συζητούμε σήμερα. Ο κ. Παπαδόπουλος -φιλόδοξος άνθρωπος, πετυχημένος Υπουργός σε άλλα Υπουργεία- φιλοδοξεί με το νομοσχέδιο να βελτιώσει τα τέσσαρα-πέντε νομοσχεδία που έχει κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μέχρι σήμερα. Γιατί οι υπηρεσίες στην υγεία είναι δυναμικές υπηρεσίες, επομένως κάθε τόσο πρέπει να τις ανανεώνουμε και να τις εκσυχρονίζουμε. Ζητούμε λοιπόν τώρα, με το σημερινό νομοσχέδιο να βελτιώσουμε τη διοίκηση, τη λειτουργία, την απόδοση, να λιγοστέψουμε το κόστος. Και θα μου επιτρέψετε επειδή πέρασα από διοίκηση μεγάλης νοσηλευτικής μονάδας με διακόσια τριάντα κρεβάτια, να σας πω ότι εκεί που είχα φθάσει μέχρι την υπογραφή να γίνω διευθυντής χειρουργικής κλινικής, αλλά ενσυνείδητα διαβάζοντας τα άρθρα του ΕΣΥ, κύριε Αυγερινέ, δεν υπέγραψα, την πρόσληψή μου, γιατί λέω ο χαρακτήρας μου δεν μπορεί να τηρήσει τους κανόνες αυτού του νομοσχεδίου, ήμουν και νέος...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Η αποκοτιά της νιότης.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΥΖΑΣ: ... έρχομαι λοιπόν μετά από δεκαπέντε χρόνια πρόεδρος, διοικητής και βλέπω ότι όλα αυτά τα οποία ανεγράφοντο στο πρώτο ΕΣΥ σας, όλα είχαν καταργηθεί. Δεν υπήρχε ωράριο, πλασματικές οι υπερωρίες, ψεύτικα τα πάντα και μάλιστα υπήρχε και ένας κομματισμός, ο οποίος ήρθε και από τη δική μας πλευρά. Ηρθαν μερικοί φίλοι να μου πουν να διώξω εκείνο και εκείνον το γιατρό, γιατί αυτοί είναι Πασοκτζήδες και εγώ τους είπα "συγγνώμη, αυτοί είναι καλοί γιατροί και εγώ δεν τους διώχνω". Αυτό πρέπει να γίνει σ' αυτό το νομοσχέδιο που συζητάμε απόψε. Μπορείτε, κύριε Παπαδόπουλε, να το κάνετε όσο μπορείτε υπερκομματικό; Μπορείτε να ζητήσετε τη συναίνεση όλων των κομμάτων, όπως πρέπει να γίνει
και σε νομοσχέδια της παιδείας, όπως πρέπει να γίνει σε νομοσχέδια του Υπουργείου Εξωτερικών, της 'Αμυνας, για να κάνουμε επιτέλους εθνικές πολιτικές σε πράγματα που τα εκτιμούμε και τα θεωρούμε ότι είναι απαραίτητα και προπαντός θεσμικά.
Να πάμε λίγο και στα επί μέρους. Να πάμε στη νέα διοίκηση. Να πάμε και στην εφαρμογή πια του ΠΕΣΥ. 'Ολα δεκτά. Αλλά εκείνο για το οποίο εγώ έχω τις επιφυλάξεις είναι το εξής. 'Εχουμε τα εργαλεία για να κάνουμε το ΠΕΣΥ; Δηλαδή έχουμε εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι θα ενστερνιστούν στις οδηγίες και τις ιδέες της κεντρικής πολιτικής σκηνής, για να εφαρμόσουν αυτό που γράφει το νομοσχέδιο; Και από την άλλη πλευρά, έχουμε τους συνεργάτες της ιατρικής υπηρεσίας, της νοσηλευτικής υπηρεσίας, της διοικητικής υπηρεσίας, της τεχνικής υπηρεσίας που απουσιάζει σχεδόν στο 80% των νοσοκομείων στην περιφέρεια; Πολύ φοβούμαι ότι εδώ είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ανέφερε και ο στρατηγός μου φαίνεται ότι η εφαρμογή είναι το δύσκολο κομμάτι, εγώ θα έλεγα του οποιουδήποτε νομοσχεδίου.
Εκεί λοιπόν στη θητεία μου ως πρόεδρος, είχα διαπιστώσει πράγματα και θαύματα. Κάποια στιγμή -μιλάω για τη θητεία μου σαν πρόεδρος- όταν έκανα έναν έλεγχο είδα ότι το νοσοκομείου μου, που χρωστούσε 3,5 εκατομμύρια σε μια πολυεθνική εταιρεία, είχε λαμβάνειν από τη ΔΕΗ, από το ΙΚΑ και το ΤΣΑ 5,5 εκατομμύρια.
Γιατί δεν τα πήρε; Γιατί οι υπάλληλοι του νοσοκομείου δεν παρακολουθούσαν τη λειτουργία, δεν είχαν κάνει τα νοσήλια. Καταλαβαίνετε λοιπόν, από τη μια μεριά χρωστούσαμε, από την άλλη μεριά μας έλεγαν τα ταμεία "ελάτε να σας πληρώσουμε" και εμείς δεν είχαμε παραστατικά. Δεν τα έκαναν οι υπάλληλοι. Αυτό είναι μία έκφραση της εικόνας του περιφερειακού νοσοκομείου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Γιατί δεν τους διώξατε;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΥΖΑΣ: Τους έδιωξα. Αλλά εκείνο εγώ που θέλω να πω είναι το εξής, ότι αυτή την εικόνα την οποία σας παρουσιάζω, θέλω να πιστέψετε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα, καμία παραγωγή. Και είναι, αν θέλετε, μία εικόνα γενικά της Δημόσιας Διοίκησής μας. Και εσείς, κύριε Υπουργέ, περάσατε και από σημαντικότερο Υπουργείο, των Εσωτερικών και της Δημόσιας Διοίκησης και θα έχετε διαπιστώσει, ο ίδιος προσωπικά, το πόσο χωλαίνει η περιφέρεια, το πόσο χωλαίνει η περιφερειακή διοίκηση. Διότι υπάρχουν μικροθέματα πολιτών, όπως αυτό που είχα προχθές, όταν κάποιον τον φορολόγησαν διπλά και δεν μπορούσε ούτε ο έφορος της Πτολεμαίδος ούτε ο έφορος της Κοζάνης, της καθόλου δυτικής Μακεδονίας, να λύσει το θέμα και αναγκάστηκα και πήγα στο Υπουργείο Οικονομικών και μου είπαν γιατί δεν το έκαναν. Και είπα, "εμένα ρωτάτε γιατί δεν το έκαναν"; Αυτή είναι η περιφέρεια δυστυχώς. Και εδώ θα πρέπει να επικεντρωθούμε όλοι μας, ώστε να υπάρχει απόδοση των λειτουργιών.
Τώρα για τις ιατρικές υπηρεσίες που πολλοί από τους προλαλήσαντες έδειξαν εδώ και φθόνο και ζήλεια. Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι τιμή της αγοράς της ιατρικής εργασίας στο διεθνές χρηματιστήριο εργασίας, είναι η μεγίστη. Οι υπόλοιπες τιμές αγοράς εργασίας, όπως του πολιτικού μηχανικού, του αρχιτέκτονα, αν θέλετε σε επίπεδο επιστήμονος ή και σε επίπεδο τεχνιτών, είναι πολύ πολύ μικρότερες. Και εγώ σαν χειρουργός, σας λέγω ότι η 24ωρος ιατρική υπηρεσία ενός μάχιμου γιατρού μεταφράζεται με μηνιαία υπηρεσία ενός δημοσίου υπαλλήλου. 'Οσο και αν θέλετε να το θεωρήσετε αυτό σαν εγωκεντρικό.
Και θα επιμείνω σε κάτι άλλο. Στην ιατρική εκπαίδευση. Πράγματι
σήμερα οι νέοι γιατροί -και έχω γιο γιατρό- χρειάζονται να γνωρίζουν την καλή σημειολογία. Δεν κατηγορώ το ΕΚΑΒ, το επαινώ. Αλλά εφόσον απεφεύχθη προχθές ο ηλεκτρικός θάνατος από τον εμφραγματία, η μετακίνησή του απηγορεύετο. Εγώ βέβαια πιστεύω ότι ο καημένος ο γιατρός δέχθηκε πιέσεις από τη γυναίκα, από τους συγγενείς και ξεκίνησε μία μεταφορά η οποία είχε αυτή την τραγωδία. Το ΕΚΑΒ προσφέρει πράγματι υπηρεσίες. 'Ολα όμως χρειάζονται μία οργάνωση και κυρίως στην επιλογή των ασθενών.
Θα ήθελα, τέλος, να πω για τα οικονομικά. Πώς θα απαλλαγείτε, κύριε Υπουργέ, απο τις πολυεθνικές εταιρείες; Πώς θα απαλλαγείτε από τη χρήση συσκευών μιας χρήσεως, γάντια κλπ., όπου από τον πρόεδρο του νοσοκομείου, από τους διευθυντές των κλινικών, από το μάγειρο, από την καθαρίστρια, όλοι έχουν "επιλογές" στο τι γάντια θα χρησιμοποιήσουν, στο τι "ασπιρίνη
θα πάρουν", στο τι θα κάνουν. Και εκεί γίνεται μία άλλη διαπλοκή σε μικρότερο βαθμό. Χρειάζονται όλα αυτά μεγάλη, μα πάρα πολύ μεγάλη ικανότητα, θέληση. Εγώ νομίζω ότι εσείς έχετε τη θέληση. Θα βρείτε τα αντίστοιχα περιφερειακά όργανα ή αυτούς που θα τους κάνετε ένα συμβόλαιο και θα τους πείτε, σου δίνω 5 εκατομμύρια και αξίζουν 5 εκατομμύρα, ας πούμε ένα νούμερο, όταν θα σας εξοικονομήσουν πολλαπλάσια εκατομμύρια μόνο από την οικονομία των καταναλισθησομένων φαρμάκων ή των συσκευών μιας χρήσεως.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Σας τα είπα αυτά, κύριε Βύζα, και σας ρώτησα, γιατί και εγώ έκανα πρόεδρος του Νοσοκομείου Ξάνθης και όταν έφθασα κάποια στιγμή να στείλω στο πειθαρχικό ένα γιατρό, διαπίστωσα με έκπληξη μετά από λίγο ότι δεν υπήρχε δευτεροβάθμιο πειθαρχικό και εκεί σταματούσε η υπόθεση. Και ευθυνόμαστε όλοι μας γι'αυτό το πράγμα. Το χειροκρότημα, λοιπόν, ήταν διακομματικό.

Ο κ. Παπαγεωργίου έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριοι συνάδελφοι, δεν είμαι γιατρός και
νομίζω ότι οφείλω εξυπαρχής να ομολογήσω ότι η παρέμβασή μου δεν έχει τη φιλοδοξία να είναι μία παρέμβαση ειδικού και γνώση των επί μέρους ζητημάτων, που αναφύονται γύρω από αυτό το ζητούμενο, απο όλους ιδανικό, που είναι η πλήρης, δημόσια και ίση υγεία για όλους.
Θα μιλήσω και θα επιχειρήσω μία γενική προσέγγιση με το μάτι και την αίσθηση του μέσου ανθρώπου της κοινωνίας, που αγωνιά καθημερινά και όλοι συμφωνούμε δίκαια, για την κατοχύρωση της δίκαιης αξίωσης του 'Ελληνα πολίτη, για μία καλύτερη δημόσια υγεία και περίθαλψη.
Ολοι άλλωστε γνωρίζουμε ότι αποτελεί συνταγματική επιταγή το κοινωνικό κράτος και η παράταξή μας το είχε προβάλει και ορθώς ως την ισχυρότερη δέσμευσή της απέναντι στον ελληνικό λαό. Θεμελιώδης δε πυλώνας του κοινωνικού κράτους, όρος απαράβατος και σκοπός του είναι η ανάπτυξη και βελτίωση ενός δημόσιου συστήματος υγείας για όλους τους 'Ελληνες πολίτες, αλλά και για να είμαι πιο ανθρώπινος για όλους τους ευρισκόμενους στην ελληνική επικράτεια.
H συνταγματική και κοινωνική αυτή επιταγή έλαβε για πρώτη φορά σάρκα και οστά και την ένιωσαν ότι τους άγγιξε για πρώτη φορά οι 'Ελληνες των ξεχασμένων ιδιαίτερα περιοχών της υπαίθρου από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όταν ανάμεσα στις άλλες μεγάλες ανατροπές που άλλαξαν τη ροή και την κατεύθυνση αυτής της χώρας θέσπισε το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας απετέλεσε το 1983 που θεσπίστηκε μία πρωτοποριακή έμπνευση και υλοποίηση για να καλυφθεί το μεγάλο και τεράστιο έλλειμμα στην υγειονομική περίθαλψη και φροντίδα.
Με την ίδρυση δεκάδων εκατοντάδων κέντρων υγείας, του γιατρού της
πλήρους απασχόλησης, την κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή, τη δυνατότητα να εξετάζονται οι άνθρωποι της υπαίθρου από πιο έμπειρους γιατρούς να κάνουν εξετάσεις κοντά στον τόπο τους, έδιωξε την ανασφάλεια από την παροχή ιατρικών υπηρεσιών από τον αγροτικό γιατρό, τις περισσότερες φορές του διπλανού χωριού.
Η υγεία στις ημέρες μας έχει κάνει σημαντικά βήματα. 'Εχει
κάνει όλο και λιγότερο ασθενείς χάρις και στην ποιότητα -οφείλουμε να το ομολογήσουμε- και του επιστημονικού προσωπικού, να καταφεύγουν στο εξωτερικό. Δεν θέλω όμως να είμαι ένας άκριτος ωραιοποιός, ούτε όμως ανιαρός και μίζερος μηδενιστής. 'Ετσι παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές σημαντικά και συνήθη περιστατικά αντιμετωπίζονται περιφερειακά, εν τούτοις με την πάροδο του χρόνου εμφανίστηκαν προβλήματα και αγκυλώσεις στο Σύστημα Υγείας. Πολλές φορές παρά την πρόοδο του χρόνου, παρά την πρόοδο και την ποσοτική και ποιοτική μεγέθυνση του υγειονομικού συστήματος, εμφανίζονται σοβαρά ελλείμματα καθώς η ζωή προχωρά, οι αξιώσεις της κοινωνίας μεγαλώνουν. Κάτι για το οποίο παλαιότερα κάποιος θεωρούσε εκ των ούκ άνευ και απόλυτα φυσικό να μετακινηθεί για να του παρασχεθεί η κατάλληλη φροντίδα σε σχέση με την υγεία του, σήμερα το απαιτεί κοντά του, δίπλα του και κανείς δεν μπορεί ούτε να του το αρνηθεί, ούτε να τον μεμφθεί ότι δεν πράττει καλά.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας πλέον με την πάροδο του χρόνου βρίσκεται εάν όχι σε κάποιο τέλμα, πάντως σε ύφεση, και είναι γενναίο που η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου διαπιστώνοντας τα προβλήματά του επιχειρεί, να το εκσυγχρονίσει. Και ασφαλώς ουδείς μπορεί να κατηγορήσει την Κυβέρνηση του
ΠΑΣΟΚ γιατί δεν νομοθέτησε ένα σύστημα υγείας που να αντέξει διαχρονικά σε όλες τις εξελίξεις που θέλουν οι καιροί, που σήμερα συνεχώς αλλάζουν. 
Σήμερα το Σύστημα Υγείας, και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί,
εμβολίζεται από την ιδιωτική πρωτοβουλία που εκμεταλλεύεται τα κενά και τις ελλείψεις του ΕΣΥ, γεγονός που και αυτό από μόνο του επιβάλλει την αναμόρφωσή του.
Είναι γεγονός ότι σε πολλά κέντρα υγείας και νοσοκομεία υπάρχουν ελλείψεις, υπάρχουν προβλήματα, κατεστημένες και συντεχνιακές νοοτροπίες, δεν υπάρχουν μηχανήματα, δεν υπάρχουν εξειδικευμένοι ιατροί. Είναι γενναίο να ομολογήσουμε πως αναπτύσσεται και η παραοικονομία.
'Ετσι, λοιπόν, αυτά τα προβλήματα τα εντόπισε η παράταξή μας, η
πολιτική ηγεσία του Υπουργείου και αφού τα κατέγραψε επί μακρόν όλα αυτά τα χρόνια, με το παρόν νομοσχέδιο φιλοδοξεί, βεβαίως και με τη συμπαράσταση και την καλή κριτική όλων μας, να τα επιλύσει.
Θα εντοπίσω μερικές καινοτομίες που κάνει αυτό το νομοσχέδιο και θα
προσπαθήσω να εμβαθύνω τι σημαίνουν αυτές κυρίως για τον άνθρωπο της υπαίθρου, μια και είμαι Βουλευτής επαρχίας.
Η πρώτη νύξη που θέλω να κάνω αφορά την περιφερειακή συγκρότηση του ΕΣΥ, η οποία δεν εμπεριέχει μόνο τη διοικητική ανεξάρτητη συγκρότηση. Δεν θα εξαρτάται πια η περιφερειακή συγκρότηση του ΕΣΥ από το κέντρο και την έδρα του Υπουργείου. Μεταφέρονται διοικητικές, πολιτικές και οικονομικές δραστηριότητες και αυτό νομίζω ότι έχει μεγάλη σημασία, διότι πλέον δεν θα χάνεται πολύτιμος χρόνος για να αντιμετωπίζονται τα επί τόπου κενά και προβλήματα. Αυτά θα καταγράφονται επι τόπου και θα επιλύονται φαντάζομαι στο μέτρο του δυνατού τα περισσότερα και άμεσα.
Ετσι πολλά παράπονα και προβλήματα που ακούμε στις επαρχίες θα περιοριστούν πάρα πολύ. Μάλιστα θα πρέπει να τονίσουμε ότι πολλές φορές ορισμένοι δεν προσφέρουν υπηρεσίες στην υγεία εκμεταλλευόμενοι πολλές φορές το παραμικρό ατύχημα, πολλές φορές και το πεπρωμένο, ένα ατυχές περιστατικό για κάποιο συμπολίτη μας, για να ψέξουν την Κυβέρνηση, τα τοπικά κέντρα υγείας ότι δεν έχουν προσωπικό, ότι δεν έχουν γιατρό ότι δεν έχουν νοσοκομειακό αυτοκίνητο κ.ο.κ. Αυτά νομίζω ότι επιτέλους θα σταματήσουν. Θα καλυφθούν όλες οι ελλείψεις, διότι αυτές θα εντοπίζονται πρωτογενώς και θα αντιμετωπίζονται στη βάση τους.
Επίσης με το παρόν νομοσχέδιο επιχειρείται να καλυφθούν όλες οι ελλείψεις προσωπικού που υπάρχουν. Είναι καινοτόμος η διάταξη η οποία επιτέλους στις διοικήσεις των νοσοκομείων -και νομίζω ότι αυτό είναι γεγονός αντιληπτό από όλους, ένας άσχετος με την ιατρική, ένας άσχετος με τεχνοκρατικές γνώσεις δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις, όταν τα ιδιωτικά πολυϊατρεία και κέντρα έχουν σύγχρονους μάνατζερ και ικανούς ανθρώπους- επιτρέπει, έστω κι αν δεν φθάσουμε σε κανόνες και συνθήκες πλήρους αγοράς, να τοποθετούν άξιους ανθρώπους ώστε να μπορούν επιτέλους -γιατί αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα- να ανταγωνίζονται τα κρατικά νοσοκομεία και αυτές τις ιδιωτικές επιχειρήσεις παρέχοντας σωστή δημόσια υγεία.
Τέλος, κινείται προς τη θετική κατεύθυνση, διότι όπως πολύ σωστά τονίζεται και στην εισηγητική έκθεση, αλλά και στην ομιλία του εισηγητού μας και του Υπουργού στην αρμόδια επιτροπή, να εξετάσουν οι γιατροί
εντός του νοσοκομείου ασθενείς με χρήματα. Κάτι που γίνεται και που όλοι το ξέρουμε εκτός νοσοκομείων επιτέλους ας το κάνουν μέσα στο νοσοκομείο, διότι μπορεί, όπως είπα, να μην έχουμε όλοι ιατρικές γνώσεις αλλά παροικούμε στην Ιερουσαλήμ και γνωρίζουμε τι ακριβώς γίνεται. Αλλά έτσι επιτέλους κάποια μηχανήματα σε κάποια νοσοκομεία, όπως αξονικοί τομογράφοι και άλλα διάφορα, τα οποία είναι μονίμως χαλασμένα και εξάγονται οι ασθενείς προς άγραν και ενθυλάκωση στα πορτοφόλια των επιτηδείων εκτός του νοσοκομείου και όχι μόνο αυτό αλλά παραπομπή ακόμη από εργαστήριο σε εργαστήριο και από ιδιώτη γιατρό σε ιδιώτη γιατρό, θα σταματήσουν να βρίσκονται σ' αυτήν την κατάσταση και θα αρχίσουν να λειτουργούν. 'Ετσι, λοιπόν, όταν οι ασθενείς θα εξετάζονται από τους γιατρούς, όλα αυτά θα παρέχονται πλέον μέσα στα νοσοκομεία. 'Ετσι θα αποφύγουμε αυτή την καταλήστευση του 'Ελληνα πολίτη, που μπροστά στην υγεία του είναι γνωστό ότι δέχεται τέτοια ζητήματα και έτσι εύκολα γίνεται λεία του καθένα που θέλει να τον εκμεταλλευτεί.
Πρέπει, λοιπόν, να αγκαλιάσουμε όλη αυτή την προσπάθεια. Δεν είναι ανάγκη να τη λιθοβολούμε. Από το να καταθέτουμε παρελθοντολογίες και να λέμε και να επιμένουμε ότι και αυτό το νομοσχέδιο θα μείνει απλώς ένα κενό γράμμα νόμου και δεν θα υλοποιηθεί, 'εστω και αν δεν μπορούμε να συνταχθούμε απόλυτα μαζί του, ας καταθέσουμε τουλάχιστον κάποιες γόνιμες προτάσεις, ώστε να υπηρετήσουμε όλοι αυτό το οποίο οφείλουμε, όλοι να προσφέρουμε, δηλαδή, τη δημόσια υγεία στον 'Ελληνα πολίτη.
Είναι εύκολο να μιλάμε για διαφθορά, για τη διαπλοκή, για την εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας. Οφείλουμε όμως να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας ότι η ανθρώπινη ζωή, η σωματική ακεραιότητα και η υγεία είναι ύψιστο αγαθό.
Είναι αγάπη και φροντίδα για το συνάνθρωπό μας και χωρίς η υγεία να είναι απαλλαγμένη από οικονομικό κόστος, ας τη δούμε όλοι επιτέλους ως συνεισφορά στην κοινωνία και όχι πάντοτε ταυτισμένη με το κέρδος. Και ας παραδεχθούμε επιτέλους και ας διαπιστώσουμε για μια ακόμη φορά ότι δεν ευθύνονται πάντοτε οι νόμοι, αν δεν εφαρμόζονται, αλλά τις περισσότερες φορές οι κακές μας καταβολές. Πολλές φορές προτάσσουμε το εγώ μας μόνο για τα δικαιώματά μας που θέλουμε μόνο οι άλλοι να σέβονται, όχι όμως κι εμείς τα δικά τους.
Ας αναζητήσουμε, λοιπόν, τα όποια κακώς κείμενα και στη νοοτροπία μας και στις συντεχνιακές λογικές μας και ας καταλάβουμε πως δεν είναι ηθικό αυτές να εισχωρούν σε ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος σήμερα: την υγεία του.
Τάσσομαι υπέρ της ψήφισης του νομοσχεδίου. Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Σπύρου έχει το λόγο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΠΥΡΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, δεν έχουμε κυρίες στην Αίθουσα...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): 'Εχουμε την κυρία Υπουργό. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΠΥΡΟΥ: ...λυπάμαι ειλικρινά, γιατί ο κύριος Υπουργός ένα
λεπτό πριν ανέβω στο Βήμα αποχώρησε, ενώ ήξερε ότι θα μιλούσαμε γι' αυτό το θέμα που έχει διασπάσει το κόμμα του στην περιφέρεια. Και συνάδελφοι από τον ίδιο νομό -και ο κ. Κοντομάρης που ήταν γραμμένος- δεν μίλησαν. Ο κ. Δρυς δεν εμφανίστηκε. Κατά τα άλλα υπεραμύνονται της ανάγκης διατήρησης και λειτουργίας της περιφέρειας. Και λυπάμαι ειλικρινά, γιατί θα έπρεπε να καθίσει και να ακούσει το πρόβλημα το οποίο έχει δημιουργηθεί και που πραγματικά τους βρίσκει σε πλήρη διάλυση στα Ιόνια νησιά και ιδιαίτερα στην Κέρκυρα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Μου είπε να του κρατήσω τα
Πρακτικά της ομιλίας σας για να του τα δώσω.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν αντιληφθήκαμε κάτι τέτοιο, κύριε Πρόεδρε.
'Εφυγε κατευθείαν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Μου το είπε.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Συνήθως καθόμαστε μπροστά.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΠΥΡΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά από δεκαεπτά
χρόνια από την ψήφιση του ν. 1397 για το Ε.Σ.Υ. και παρ' ότι πέρασαν πολλοί Υπουργοί του κυβερνώντος κόμματος από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, το Εθνικό Σύστημα Υγείας πάσχει, παρ' ότι ο ένας μετά τον άλλον οι Υπουργοί προσπάθησαν να το βελτιώσουν.
Ο σημερινός Υπουργός ακυρώνει την προσπάθεια όλων των προκατόχων του Υπουργών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., γνωστές προσωπικότητες που πιστεύω ότι προσπάθησαν να κάνουν τη δική τους προσφορά σ' ένα δύσκολο τομέα. Ομολόγησαν όμως ότι είτε δεν μπόρεσαν είτε δεν τους άφησαν γεγονός που επιβεβαιώνει ότι το θέμα είναι δύσκολο, είναι σύνθετο, είναι χρόνιο και υπάρχει ευθύνη, για την οποίαν δεν ακούσαμε καμία αυτοκριτική στην Αίθουσα αυτή.
Τι έγινε και απέτυχε το σύστημα; Και ασφαλώς όταν θα συμβεί να αποτύχει και το δικό σας εγχείρημα, κυρία Υπουργέ, ο πολίτης πάλι θα είναι το θύμα και κανείς δεν θα λογοδοτήσει γι' αυτό το θέμα.
'Ετσι έρχεται σήμερα η Κυβέρνηση, δεκαοκτώ χρόνια από τότε, με μια σειρά νομοσχεδίων να εκσυγχρονίσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας κυρίως μέσα από έναν εξορθολογισμό των δαπανών και μια πολυδαιδαλώδη διοικητική διαδικασία περίθαλψης, την οποία πάντοτε οι πολίτες εμπιστεύονταν στους λειτουργούς της υγείας. Περνάει στα χέρια διοικητικών παραγόντων και διαχειριστών, όπου κυριαρχούν ο έλεγχος και το κόστος στις δράσεις τους και στις προτεραιότητές τους παραγκωνίζοντας θεσμικά όργανα ακόμη και των λειτουργών της υγείας σε ό,τι αφορά ακόμη στον ποιοτικό έλεγχο του
επιστημονικού έργου, στην έγκριση εκπαιδευτικών και ερευνητικών προγραμμάτων, ακόμη και στο επίπεδο της πειθαρχικής εξουσίας. Και όπου θεσμοθετείτε αυτά τα όργανα και τα αναφέρετε, τους επιφυλάσσετε εικονική παρουσία.
'Ετσι ο λειτουργός υγείας γίνεται απλός υπάλληλος, απλός εργάτης μέσα από την πληθώρα των γιατρών και τον κίνδυνο να χάσει τη δουλειά του και χάνει το αίσθημα του υψηλού λειτουργήματος που είχε μέχρι σήμερα.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας που ψηφίστηκε από το 1983 δεν λειτούργησε ποτέ στις αρχές που η εισηγητική του έκθεση τότε προέβλεπε, δεν ήταν ποτέ εθνικό, διατήρησε τις ανισότητες στην ποιότητα και ποσότητα των παρεχομένων υπηρεσιών και δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει τις ανάγκες και τις εξελίξεις με αποτέλεσμα σήμερα να επιχειρείται μια εκ βάθρων ανατροπή. Μιλάμε πλέον για ένα άλλο σύστημα, που από αθηνοκεντρικό λέγεται ψευδεπίγραφα περιφερειακό ή αποκεντρωμένο, αφού οι δοτές πλειοψηφίες σε διοικήσεις αποτελούν ελεγχόμενους δορυφόρους ενός υπουργοκεντρικού συγκεντρωτικού μηχανισμού. Με λίγα λόγια δεν είναι απαλλαγμένο από την αυταρχική αντίληψη της κεντρικής διοίκησης, αλλά και της περιφερειακής βαφτίζοντας το σημερινό πρόεδρο-διοικητή.
Φθάσαμε, λοιπόν, στην άλλη άκρη, στρατοκρατικό το σύστημα.
Σε ό,τι δε αφορά τους πόρους του όλου εγχειρήματος, δεν υπάρχει πλήρης οικονομικοτεχνική μελέτη, αλλά με γενικόλογες και ομιχλώδεις διατυπώσεις αφήνει πολλές αμφιβολίες κάλυψης των δαπανών που απαιτούνται, αφού για άλλη μία φορά το ποσοστό του ΑΕΠ για την υγεία είναι το χαμηλότερο της Ευρώπης, δεν ξεπερνάει το 3,5%. Τα δε χρέη των νοσοκομείων αναφέρθηκε ότι ξεπερνούν τα διακόσια σαράντα δισεκατομμύρια δραχμές. 
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, βασική προτεραιότητα ενός Εθνικού
Συστήματος Υγείας είναι η παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών υγείας προς τους πολίτες και η ευρύτερη δυνατή διάχυση αυτών στο σύνολο του πληθυσμού, όπως το άρθρο 21 παράγραφος 3 του Συντάγματος ορίζει, δηλαδή ότι το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών, αλλά λαμβάνει και ειδικότερα μέτρα για τους άπορους, τους νέους, τους ηλικιωμένους, τους ανάπηρους, όπου επεκτείνεται η μέριμνα και στην περίθαλψή τους.
Παράλληλα με το δημόσιο τομέα αναπτύχθηκε και ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος παρά την προκατάληψη ή και την πολεμική που του ασκήθηκε στα αρχικά βήματα ανάπτυξης του Ε.Σ.Υ., καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ιατρικής φροντίδας, διάγνωση και θεραπεία.
Ο κύριος Υπουργός αποφεύγει να δώσει -και δεν έδωσε ούτε και στην
επιτροπή που συζητήθηκε το νομοσχέδιο- απαντήσεις. Γιατί έφθασε να απαξιωθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας, το οποίο είναι πάρα πολύ χαμηλό, σε σημείο που εκφράζεται με έντονη αγανάκτηση των πολιτών;
Δεν μπόρεσε να δώσει εξηγήσεις και σε ερωτήματα που έχουμε θέσει, όπως, για παράδειγμα, στο τι εμπόδισε μέχρι σήμερα την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ή τις υπηρεσίες, να στελεχώσει τα κέντρα υγείας ανά την περιφέρεια που μπορούν να λειτουργούν και να παρέχουν πρωτοβάθμια περίθαλψη ικανοποιητικού επιπέδου, όταν από δεκαεπτά γιατρούς έχει έξι, όταν από νοσηλευτικό προσωπικό που προβλέπει έξι και επτά άτομα έχει ένα, όταν διοικητικό κανέναν, όταν τα μηχανήματα είναι κλεισμένα και δεν έχει ούτε τεχνικό να βγάλει μία ακτινογραφία, όταν ο οδηγός του ασθενοφόρου πηγαίνει το πρωι στις 8.00' και φεύγει στις 15.00' και το ασθενοφόρο παραμένει κλειστό, όταν όμως έχει τρεις κηπουρούς και οι υπηρεσίες είναι πολύ υποβαθμισμένες.
Το ίδιο συμβαίνει και στα νοσοκομεία της περιφέρειας. Και αναφέρομαι στην Κέρκυρα που έχει εκατόν δέκα χιλιάδες κατοίκους και καθ' όλη τη διάρκεια των θερινών μηνών οι τουρίστες ξεπερνούν συνολικά το ενάμισι εκατομμύριο, όταν για να αγοράσει ένα μαστογράφο θέλει δύο χρόνια, όταν ένα νοσοκομείο σε ένα νησί, που είναι πύλη της Ευρώπης, δεν έχει τη μονάδα εντατικής θεραπείας να λειτουργεί.
Το 1994 με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής στελεχώθηκε μία μονάδα εντατικής θεραπείας, η οποία παραμένει επτά χρόνια κλειστή έκτοτε και μηχανήματα εκατομμυρίων καταστρέφονται στις αποθήκες. Αυτό δείχνει και ανικανότητα και αδυναμία.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Λειτούργησε για δεκαπέντε ημέρες.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΠΥΡΟΥ: 'Οταν, επειδή δεν μπόρεσε να τοποθετήσει ένα νευροχειρουργό, αναγκάζονται να γίνονται διακομιδές με το ΕΚΑΒ ή με C-130
ή την Ολυμπιακή με τεράστια προβλήματα, όπως ατυχήματα κλπ. Εκεί δεν ήταν ανάγκη η σύσταση του ΠΕ.Σ.Υ. για να μπορέσουν να λειτουργήσουν και να παρέχονται καλύτερες υπηρεσίες.
Θα συμφωνούσαμε, κυρία Υπουργέ, στην αντίληψη ότι χρειάζεται
αποκέντρωση για να μπορέσουμε να λύσουμε τα χρόνια προβλήματα διοίκησης που μας ταλανίζουν -όπως λέτε- και στον τομέα της υγείας και ασφαλώς σε χώρους με γεωγραφική και κοινωνική ενότητα, όπως είναι οι περιφέρειες, όπου παρατηρούνται μεγάλες ανισότητες στο επίπεδο, αλλά και στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, όπως στην εισηγητική σας έκθεση αναφέρετε. 
Αυτή η αντίληψη, όμως, δυστυχώς ακυρώνεται για την περιφέρεια Ιονίων
Νήσων, μία διοικητική περιφέρεια, η οποία αναφέρεται στα νησιά του Ιονίου Πελάγους. 'Εχουν μία ιστορία, μία παράδοση. 'Εχουν δεσμούς που συνδέουν αυτά τα νησιά με κοινή οικονομία, με μία ιστορία και παράδοση μεγάλη. Εκεί καταργεί τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα περιφερειακό σύστημα υγείας. Με λίγα λόγια τα Ιόνια Νησιά, που έχουν μία κατεύθυνση κυρίως ανάπτυξης στον τουρισμό και στον πρωτογενή τομέα, αδυνατούν να αναπτύξουν τις υπηρεσίες υγείας -κυρίως την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια- με το αιτιολογικό ότι δεν έχει σημείο αναφοράς. Και στις Κυκλάδες, που αναφέρει εκεί και δημιουργεί ΠΕ.Σ.Υ. και στις οποίες δεν υπάρχει τριτοβάθμιο νοσοκομείο, κάνει αναφορά προς την Αθήνα.
Επομένως θεωρώ ότι είναι ντροπή να αμφισβητείτε τη γεωγραφική και κοινωνική αυτή ενότητα στα Ιόνια Νησιά και διά τους κατοίκους της.
Και κάτι άλλο, κυρία Υπουργέ: Η Ιόνιος Περιφέρεια φιλοξενεί τους
θερινούς μήνες πάνω από ενάμισι εκατομμύριο τουρίστες κυρίως από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση και έχουν την ίδια σχεδόν μορφή οικονομίας.
Πιστεύετε αλήθεια ότι η ανάπτυξή τους και στον τομέα των υπηρεσιών υγείας εμμέσως έχουν θετική επίδραση στην όλη οικονομική ανάπτυξη αλλά και στο αίσθημα ασφάλειας που εμπεδώνει στους τουρίστες αλλά και στους πολίτες θα λειτουργήσει καλύτερα από μακριά από μία άλλη περιφέρεια με άλλες ανάγκες και άλλες προτεραιότητες;
Πιστεύετε αλήθεια ότι μία άλλη περιφέρεια, όπως είναι της Ηπείρου, με τα δικά της πολλά προβλήματα, αφού είναι μία από τις δεκατρείς φτωχότερες περιφέρειες της Ευρώπης, θα λύσει καλύτερα τα προβλήματα υγείας, ιδίως στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και στη δευτεροβάθμια, από ό,τι οι ίδιοι οι φορείς υγείας και οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που μπορούν -πιστεύω-να λειτουργήσουν καλύτερα και να αναπτύξουν τις υπηρεσίες αυτές; 
Εγώ πιστεύω ότι δεν σας αρέσει ο διάλογος και όπου τον
χρησιμοποιείτε, το κάνετε για να δικαιολογήσετε την εμμονή σας και την αυταρχική σας νοοτροπία.
'Ηλθατε στην Κέρκυρα, συζητήσατε με τους τοπικούς φορείς, με τους επιστημονικούς συλλόγους, με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά έχετε προαποφασίσει μία τακτική η οποία μας βάζει σε ανησυχία, μας προβληματίζει και μας στενοχωρεί. Δημιουργείτε προβλήματα και δεν πείθετε κανέναν ότι δεν λειτουργείτε με μεγαλοϊδεατισμό και τακτική διάκρισης της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων. Σπείρατε την οργή στους πολίτες και εξαντλείτε την αντοχή τους.
Υπάρχει χρόνος να επανεξετάσετε την απόφασή σας, γιατί είναι λάθος. Η διάλυση και η σαλαμοποίηση της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων είναι κάτι το οποίο θα το χρεωθείτε και ο ίδιος και ο Πρωθυπουργός και το κόμμα σας και έχει οδηγήσει σε μεγάλη διάσταση τον ίδιο τον πολιτικό σας χώρο.
Ο Υπουργός μοιάζει να είναι Υπουργός μιας νέας κυβέρνησης απ' ό,τι μας ομιλεί, που για πρώτη φορά κυβερνάει τον τόπο, ενώ γνωρίζετε ότι σε ολόκληρα τα Επτάνησα δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή μια μονάδα εντατικής θεραπείας, ούτε ένα κρεβάτι.
Για το νέο νοσοκομείο, για το οποίο είπατε ότι μπορεί να γίνει αναφορά, οφείλατε να είχε τελειώσει το 1999. Εξαντλήθηκαν οι πόροι του Β' Κοινοτικού Πλαισίου και έγινε αγώνας για να συνδεθεί με το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο, γέφυρα και παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις, παρά τις δεσμεύσεις ακόμα και του κ. Δρυ ότι θα τελειώσει το 2001, δεν πρόκειται να τελειώσει ούτε την επόμενη πενταετία. Είναι ένα νοσοκομείο που κανείς δεν το παρακολουθεί, ένα νοσοκομείο που έχει τεράστια προβλήματα.
Φτιάξατε τον "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ", αλλά δεν εμπιστεύεσθε τους φορείς της τοπικής κοινωνίας και τους εκπροσώπους τους και τους λειτουργούς υγείας για να συμμετέχουν στην ανάπτυξη των υπηρεσιών υγείας στον τόπο μας, στο
νομό μας, στην περιφέρειά μας.
'Οσον αφορά τους πανεπιστημιακούς, εμείς ως γιατροί τους βλέπουμε όχι μόνο ως γιατρούς αλλά και ως δασκάλους και κανείς δεν αμφιβάλλει για την προσφορά τους τη διδακτική και τη νοσηλευτική αλλά και στον τομέα της έρευνας. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν εξαιρέσεις και υπάρχουν προβλήματα. Τονίστηκε και στην επιτροπή ότι θα πρέπει τουλάχιστον για τα ιατρεία να δοθεί χρόνος, ώστε να μπορέσουν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση.
'Οσον αφορά τα ιατρεία μέσα στα νοσοκομεία, ασφαλώς δημιουργείτε
γιατρούς δύο ταχυτήτων και ξεχωρίζετε τους πολίτες. Θα χρειαστεί να δοθεί μία απάντηση, γιατί το πανεπιστήμιο είχε έσοδα απ' αυτή την ιστορία, τα οποία θα τα χάσει γιατί έπαιρνε ένα 30%.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Κίρκος. Απών.
Ο κ. Γκελεστάθης. Απών.
Ο κ. Τσιπλάκης έχει το λόγο.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ να ολοκληρώσουμε με τον
κ. Τσιπλάκη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Νομίζω ότι παρήλθε ο διατεθείς χρόνος και θα κλείσουμε με τον κ. Τσιπλάκη. Οι προηγούμενοι κύριοι συνάδελφοι ήταν απόντες.
Ορίστε, κύριε Τσιπλάκη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΠΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, δι' ελαχίστων μιας και βρισκόμαστε και στο τέλος της συνεδρίασης, θα έλεγα μάλιστα ότι οι προλαλήσαντες αγαπητοί συνάδελφοι όλων των πτερύγων και κυρίως οι προλαλήσαντες ιατροί έχοντες την τεχνοκρατική εκείνη γνώση αλλά και την εμπειρική αντίστοιχη γνώση, επεσήμαναν και τα υπέρ και τα κατά του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.
Θα κάνω μία καθαρά πολιτική προσέγγιση κυρίως στηριζόμενος στα όσα
άκουσα σ' αυτήν τη συγκεκριμένη Αίθουσα. Ταπεινά πλην όμως πιστεύω συνετά, θα μου επιτρέψετε έτσι μετά διακριτικότητος θα με ακούτε σ' αυτήν την Αίθουσα να αμύνομαι έναντι κάποιων αρχών αληθείας, βασιμότητος και παραδοχών αντικειμενικών, οι οποίες δυστυχώς αναλόγως από το πού προέρχεται ο καθένας, παραβιάζονται. Και παραβιάζονται θα έλεγα, χρησιμοποιώντας μία φρασεολογία νομική, καθ' υποτροπήν και σωρευτικά, αθροιστικά, καθημερινά.
Για λόγους αντικειμενικούς, για λόγους αληθείας, για λόγους βασιμότητος δεν είμαι υπέρ του συμψηφισμού των πολιτικών ευθυνών, διότι καθόλη τη διάρκεια και αυτού του νομοσχεδίου στην προσπάθεια να απαλύνουμε όλες τις ατέλειες του παρελθόντος που μας βαρύνουν, διότι επί μία εικοσαετία διακυβερνούμε τον τόπο, προσπαθούμε να συμψηφίσουμε τις πολιτικές ευθύνες.
"'Ολοι φταίμε, δεν κάναμε αυτό που έπρεπε, ίσως δεν επιδείξαμε την
τάδε πολιτική βούληση, ίσως οι τάδε πολιτικοί "επώνυμοι" -δεν ξέρω βάσει ποιων αυθεντικών κριτηρίων είναι επώνυμοι- με την έννοια του εκσυγχρονιστού και του αποτελεσματικού πολιτικού στην πολιτική σκηνή της χώρας είπαν τα τάδε."
Παίρνουμε, λοιπόν, ως παραμέτρους αναμφισβήτητες αυτές τις συγκεκριμένες ρήσεις για να οικοδομήσουμε δεν ξέρω τι. Γι' αυτό ό,τι οικοδομούμε τελικώς είναι σαθρό. Θέλω να καταλήξω στο εξής: Η πολιτική δεν γίνεται ούτε με ποιήματα ούτε με φιλοσοφίες ούτε με ιστορικές διαδρομές της τελευταίας εκατονταετηρίδας, αλλά γίνεται με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία και κυρίως αυτή αποκτά βασιμότητα όταν στην πράξη αποδεικνύεται ότι εφαρμόζεται.
Επανέρχομαι στην αρχή της εισήγησής μου. Εκείνο που πρέπει να βαρύνει όλους μας είναι κάποτε να νιώσουμε αυτό που μεταφράζει στη σκέψη του και στη γλώσσα του ο λαός ότι αυτά που λέμε πρέπει να τα κάνουμε. Αυτά προκύπτουν από την καθημερινότητα, έχοντας ο καθένας μας στοιχειώδη προσέγγιση στα προβλήματα.
'Εχουμε ένα σύστημα υγείας, χρόνια τώρα μας ταλανίζει. 'Εχουμε μία κοινωνία η οποία θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή και η οποία σε μία συνεχή αγωνιστική διαδρομή προσπαθεί να προσεγγίσει κάποιες άλλες κοινωνίες επωνομαζόμενες ευρωπαϊκές. Προσπαθεί να τις προσεγγίσει με βάση κάποια κριτήρια μιας συγκεκριμένης υποδομής σε θεμελιώδεις τομείς, οι οποίοι αποτελούν και τα κριτήρια ότι έχουμε εξελικτική και όχι οπισθοδρομική πορεία.
'Οταν λέμε σύγκλιση με την ευρωπαϊκή οικογένεια, με τα ευρωπαϊκή
κράτη τι εννοούμε; 'Οτι κάποια κριτήρια που αφορούν την υγεία, την παιδεία, κάποια άλλα θεμελιώδη κριτήρια, που δεν χρειάζεται να τα αναφέρω, πρέπει να συντρέχουν. Δηλαδή, πρέπει να αποδεικνύονται σε σχέση με οικογένειες άλλων λαών, που κατά αντικειμενική κρίση θεωρούνται οπισθοδρομικές έναντι της ευρωπαϊκής οικογένειας. Εμείς που βρισκόμαστε στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αυτούς τους όρους, τις παραμέτρους, τα κριτήρια τα προσεγγίζουμε. Είμαστε σε μία εικοσαετή πορεία αγωνιστικής προσέγγισης, η οποία όμως τελικά δεν είναι ουσιαστική.
Η ίδια η Κυβέρνηση λέει μετά τις εκλογές ότι η προσέγγιση είναι ονομαστική, δεν είναι πραγματική και αυτή η προσπάθεια της πραγματικής σύγκλισης η οποία δεν τελεσφόρησε εμπεριέχει και αυτή την αδυναμία, να έχουμε ένα σύστημα υγείας ανάλογο των ευρωπαϊκών χωρών.
Εγώ θα σας έλεγα ότι η αντιφατικότητά σας στη διαδρομή του χρόνου προκύπτει και από την αιτιολογική έκθεση. Θα διαπιστώσετε ότι επονομάζετε την παρέμβαση με το νόμο του 1983 ως ανατροπή, η οποία μάλιστα επιβάλλεται, λέει, στα πλαίσια της προσπάθειας πρόσδεσης στην ευρωπαϊκή οικογένεια σε μία περίοδο που ξέρετε εσείς τι λέγατε "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο". Η αντιφατικότητά σας προκύπτει και από εκεί. Ανατροπή λέγατε τότε, επονομάσατε το σύστημα υγείας ΕΣΥ, τώρα μας εμφανίζετε ένα άλλο όραμα ΠΕΣΥ, Περιφερειακό Σύστημα Υγείας. Εθνικό Σύστημα Υγείας ονομάζατε τότε τις παρεμβάσεις σας.
Αυτό τι σημαίνει με την κοινή λογική; 'Οτι κάνετε τέτοιες θεμελειακές παρεμβάσεις που στη διαδρομή του χρόνου οι οποιεσδήποτε διορθρωτικές προσεγγίσεις πρέπει να είναι επουσιώδους σημασίας και όχι ουσιώδους. 'Ερχεστε σήμερα και λέτε βελτίωση και εκσυγχρονισμό του ΕΣΥ, το οποίο θεωρητικά δεν πρέπει να το παραβιάζετε στις βασικές του παραμέτρους και τι κάνετε; Το παραβιάζετε σε όλες τις παραμέτρους. Με ποια επίκληση, με ποια αιτιολογία, που προκύπτει από τη συγκεκριμένη αιτιολογική έκθεση; 'Οτι παρουσιάζονται λέει δυσλειτουργίες, κενά, πολλαπλασιάζονται και οξύνονται τα προβλήματα και με αυτήν την έννοια είναι αναγκαίο να κάνουμε συγκεκριμένες παρεμβάσεις. Δηλαδή, με τη συγκεκριμένη επιχειρηματολογία αίρεται αυτό που πιστεύατε πριν από είκοσι χρόνια, που το αναγάγατε σε όραμα, που θέλατε να το υλοποιήσετε, που πολλές φορές αναλόγως των περιστάσεων μας λέτε ότι το υλοποιήσατε.
Εσείς οι ίδιοι έρχεστε αντιφατικά τώρα και αναγνωρίζετε μία συγκεκριμένη πραγματικότητα. Και είναι πραγματικότητα ότι δεν πετύχατε τίποτα το ουσιαστικό στο σύστημα υγείας και μην επαίρεστε. Σας το λέω μετά λόγου γνώσεως. Επικαλούμαι -και δεν είναι λαϊκίστικο- την καθημερινή γνώση του πολίτη ο οποίος στοιχειωδώς σκεπτόμενος ως ένας απλός οικογενειάρχης γνωρίζει τα εξής.
Για να λύσεις ένα θεμελιακό πολιτικό πρόβλημα όταν κυβερνάς μια
χώρα, αυτό το προβλημα έχει μια συγκεκριμένη περιχαράκωση. Τις βασικές παραμέτρους αυτού του προβλήματος μπορείς εκ των προτέρων να τις προσδιορίσεις. Μπορείς επίσης εκ των προτέρων να πεις ότι το αντίδοτο είναι αυτό.
Ξέρει λοιπόν ο πολίτης ότι υπάρχει ανισοκατανομή των υγειονομικών
μονάδων, όχι μόνο μεταξύ συγκεκριμένων εάν θέλετε χωροθετήσεων στα πλαίσια ενός νομού, αλλά και μεταξύ απομακρυσμένων περιοχών. Και αυτό διότι τα κριτήρια ενδεχομένως πολλές φορές είναι μόνο πληθυσμιακά και όχι και γεωγραφικά. 'Εχουμε λοιπόν ανισοκατανομή των υγειονομικών μονάδων.
Τι άλλο βιώνει ο πολίτης; Τα κέντρα υγείας, όπου στην ύπαιθρο χώρα,
από την οποία οι περισσότεροι προερχόμεθα, τα περισσότερα εξ αυτών δεν έχουν τα στοιχειώδη, δηλαδή εξοπλισμό και έμψυχο δυναμικό για να λειτουργήσουν. Αυτά τα βιώνει καθημερινά ο πολίτης.
Επίσης ο πολίτης βιώνει την έλλειψη βασικών τομέων στα νοσοκομεία τις λεγόμενες, βάσει ιατρικής ορολογίας, εντατικές μονάδες ή τα λεγόμενα τραυματικά κέντρα ή δεν ξέρω άλλως πώς επονομάζονται.
'Ολα αυτά τα βιώνει καθημερινά ο πολίτης. Νιώθει αυτήν την καθολική έλλειψη στοιχειώδους συνδρομής ιατρικής, όταν έχει άμεσο πρόβλημα. Και ερχόμαστε εμείς σήμερα να πούμε, είκοσι χρόνια μετά -διότι υπάρχουν κάποιοι υπαίτιοι για όλη αυτήν την κατάσταση- ότι θα κάνουμε και παρεμβάσεις σε περιφερειακό επίπεδο και επικαλούμαστε και πάλι ορολογίες και ρήσεις οραματικές, όπως θα τις ονόμαζα, περί αποκέντρωσης, περί
λαϊκής συμμετοχής.
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι αυτά δεν έχουν κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο όταν σε επανειλημμένη διαδρομή τα επικαλείσαι και δεν αποδεικνύεις ότι τα αντιμετωπίζεις, ότι έχεις συγκεκριμένη συμπεριφορά. Κατ' αυτόν τον τρόπο δεν έχουν καμία ουσία όλα αυτά.
'Ερχεστε, λοιπόν, σήμερα και λέτε "θα κάνουμε αποκέντρωση". 'Οχι όμως αποκέντρωση στις παροχές υγείας, όπως είπε ένας αγαπητός προλαλήσας ιατρός συνάδελφος, αλλά αποκέντρωση σε υπηρεσίες που τώρα πληθύνονται που σωρευτικά αν θέλετε, από πλευράς εμψύχου δυναμικού, εξοπλίζονται. Κάνουμε αποκέντρωση σε επίπεδο διοικητικό με διαμόρφωση νέων θέσεων, χωρίς όμως αντίστοιχη διαμόρφωση υποδομής, η οποία θα παρέχει υγειονομική, αποτελεσματική αντιμετώπιση. Και αυτό το σύστημα που θέλετε τώρα να καθιερώσετε έρχεστε να μας πείτε ότι πρέπει να τύχει και της συνδρομής της Νέας Δημοκρατίας, διότι κάποτε ο πολιτικός κόσμος θα πρέπει να λειτουργεί ομόθυμα και ενωτικά σε καίριας σημασίας παρεμβάσεις κλπ. 
Θυμούμαι αυτολεξεί τοποθέτηση της κυρίας Υπουργού ότι έχουμε σύστημα
υγείας με υψηλές υπηρεσίες. Μα, οι περισσότεροι από την κυβερνητική παράταξη είπαν το αντίθετο. Και επαναλμαβάνω προς επίρρωση του ισχυρισμού μου ότι η ίδια η αιτιολογική έκθεση πράγματι λέει το αντίθετο.
Θέλω λοιπόν να καταλήξω στο εξής: Δεν είναι ανάγκη να επικαλείστε ως θετικό γεγονός παρακαταθήκες και πάλι σε θεωρητικό επίπεδο που μας άφησε ο ν. 1397. Διότι ουσιαστικότερες και θεσμικά επαυξημένης ισχύος παρακαταθήκες άφησε η Νέα Δημοκρατία το 1974, όταν μετά από μια 
συγκεκριμένη πολιτική κατάσταση διαμόρφωσε συνταγματικά -το είπε και ο κ. Σπυριούνης- με το άρθρο 21 παράγραφος 3 όλα αυτά κατά επαυξημένης ισχύος τρόπο. Από κει και πέρα το ζητούμενο ήταν η υλοποίηση. Και η Νέα
Δημοκρατία έστω και στα διεθνή πλαίσια, των πορισμάτων, της παγκόσμιας οργάνωσης υγείας, έκανε την αρχή.
Το θέμα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της κυβερνητικής συμπεριφοράς
που έπρεπε να επιδείξετε και να τη βιώσει ανάλογα ο πολίτης έχοντας στοιχειωδώς επιτρεπτές υπηρεσίες υγείας, αυτό το μεγάλο μέρος είκοσι
χρόνια δεν το υλοποιήσατε. Αποπειράστε τώρα να το υλοποιήσετε.
'Εχετε την ευχή μας να πετύχετε συγκεκριμένο έργο.
'Oμως και από την αιτιολογική έκθεση και από τις κατ' ιδίαν διατάξεις επανέρχομαι στην αρχική μου σκέψη: Εσείς ρίχνετε βάρος όχι στην παροχή πραγματικών υπηρεσιών υγείας, αλλά στη διαμόρφωση μηχανισμών αποκεντρωτικών καθ' υμάς, οι οποίοι απαιτούν πλήρωση θέσεων με πολλαπλό προσωπικό, χωρίς να συνεισφέρετε επί του ουσιαστικού αντικειμένου, που σήμερα συζητούμε, που είναι η παροχή πραγματικών υπηρεσιών υγείας. 
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κυρία και κύριοι συνάδελφοι,
παρήλθε ο διατεθείς χρόνος για τη συνεδρίαση της πρώτης ημέρας συζήτησης του νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας: "Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας".
Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, δέχεσθε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη
συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 00.35' λύεται η συνεδρίαση για
σήμερα ημέρα Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2001 και ώρα 10.30' με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: συνέχιση της συζήτησης επί των αναθεωρητέων διατάξεων του Συντάγματος, σύμφωνα με το άρθρο 110 του Συντάγματος και 119 του Κανονισμού της Βουλής.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ