ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΞΗ' 
Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2000 
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΘΕΜΑΤΑ

Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1. Επικύρωση Πρακτικών,
2. 'Αδεια απουσίας του Βουλευτή Ν. Κορτσάρη, 
3. Ανακοινώνεται η τέλεση των Εγκαινίων της 'Εκθεσης της Βουλής "για
τα ογδόντα χρόνια από την απελευθέρωση της Θράκης και την ενσωμάτωσή της στον εθνικό κορμό",
Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
1) Κατάθεση αναφορών,
2) Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών,
3) Ανακοίνωση του δελτίου επικαίρων ερωτήσεων της Τετάρτης 6 Δεκεμβρίου 2000,
4) Συζήτηση αναφορών και ερωτήσεων:
α) Προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, σχετικά με την έκδοση νόμου για την υλοποίηση της παραγράφου 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος, το οποίο αφορά προκήρυξη δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα,
β) Προς τον Υπουργό Υγείας-Πρόνοιας, σχετικά με τη λήψη μέτρων για
την εύρρυθμη λειτουργία του Βοστανείου Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Μυτιλήνης,
γ) Προς τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών: i) σχετικά με τις
προθέσεις της Κυβέρνησης να λειτουργήσει πολιτικό αεροδρόμιο στη Λάρισα,
ii) σχετικά με τη λήψη μέτρων για την καλύτερη ακτοπλοϊκή εξυπηρέτηση των κατοίκων των Αντικυθήρων,
Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
1) Ψήφιση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: "Κύρωση του 6ου Πρωτοκόλλου στη Γενική Συμφωνία για τα Προνόμια και τις Ασυλίες του Συμβουλίου της Ευρώπης",
2) Ψήφιση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών: "Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Μάλτας για τις αεροπορικές μεταφορές μεταξύ και πέραν των αντίστοιχων εδαφών τους",
3) Συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: "Φορολογικές ελαφρύνσεις και απλουστεύσεις και άλλες διατάξεις",
4) Ονομαστική ψηφοφορία επί της υπ' αριθμ. 173/30 τροπολογίας του
σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών,
5) Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας
και Κοινωνικών Ασφαλίσεων: "Προώθηση της απασχόλησης και άλλες διατάξεις",
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Α. Επί των αναφορών και ερωτήσεων:
ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ Α.,
ΚΑΛΟΣ Γ.,
ΚΑΤΣΑΡΟΣ Ν.,
ΚΡΗΤΙΚΟΣ Π.,
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Α.,
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Χ.,
ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ Σ.,
ΤΖΑΝΗΣ Λ.,
Β. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών
Ασφαλίσεων:
ΑΔΡΑΚΤΑΣ Π.,
ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ Γ.,
ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Γ.,
ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ Β.,
ΚΟΥΡΑΚΗΣ Ι.,
ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ Π.,
ΝΑΣΙΩΚΑΣ Ε.,
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Π.,
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Ε.,
ΠΙΠΕΡΓΙΑΣ Δ.,
ΣΑΛΑΓΙΑΝΝΗΣ Ν.,
ΣΙΟΥΦΑΣ Γ.,
ΣΤΡΙΦΤΑΡΗΣ Σ.,
ΤΖΕΚΗΣ Α.,
ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ Θ.,
ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ Σ.,
ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Α.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Ζ' ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
Ι' ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΝΟΔΟΣ Α'
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΞΗ'
Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2000
----------

Αθήνα, σήμερα στις 5η Δεκεμβρίου 2000, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.04', συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια, για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
αρχίζει η συνεδρίαση.
Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.
Ανακοινώνονται προς το Σώμα από τον κ. Γεώργιο Καλό, Βουλευτή Α'
Πειραιώς, τα ακόλουθα:
(Το κείμενο των ανακοινώσεων υπάρχει στο τεύχος των Πρακτικών της
Βουλής).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω
την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το δελτίο επικαίρων ερωτήσεων της Τετάρτης 6 Δεκεμβρίου 2000.
Α. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου ('Αρθρο 130. παρ.2&3 Καν.Βουλής) 1. Η με αριθμό 374/4.12.2000 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του
Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Στυλιανού Παπαθεμελή προς τον Υπουργό Εξωτερικών, σχετικώς με τη λήψη μέτρων ενίσχυσης και εκσυγχρονισμού του Κέντρου Αποδήμων Μακεδόνων.
2. Η με αριθμό 389/4.12.2000 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας
Δημοκρατίας κ. Μάριου Σαλμά προς τον Υπουργό Υγείας-Πρόνοιας, σχετικώς με τις καταλήψεις των ιατρικών σχολών της χώρας, λόγω αλλαγής στον τρόπο χορήγησης των ιατρικών ειδικοτήτων κλπ.
3. Η με αριθμό 384/4.12.2000 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του
Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. 'Αγγελου Τζέκη προς τους Υπουργούς Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Ανάπτυξης, σχετικώς με τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα μεταλλεία της πολυεθνικής TVX στη Χαλκιδική, την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων κλπ.
4. Η με αριθμό 386/4.12.2000 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του
Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Ασημίνας Ξηροτύρη Αικατερινάρη προς τον Υπουργό Γεωργίας, σχετικώς με τις καθυστερήσεις στην προώθηση, πιστοποίηση και στον έλεγχο των βιολογικών προϊόντων. 
Β. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δευτέρου Κύκλου ('Αρθρο 130 παρ.2&3
Καν.Βουλής)
1. Η με αριθμό 380/4.12.2000 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του
Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Ιωάννη Γιαννακόπουλου προς τους Υπουργούς Εθνικής Οικονομίας, Ανάπτυξης, σχετικώς με δημοσιεύματα του Τύπου αναφερόμενα σε εξωχρηματιστηριακές δραστηριότητες της εταιρείας "ΑΣΠΙΣ-ΠΡΟΝΟΙΑ".
2. Η με αριθμό 390/4.12.2000 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας
Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Καρρά προς τον Υπουργό Πολιτισμού, σχετικώς με την αναστολή παροχής τιμητικών συντάξεων στους παλαίμαχους ηθοποιούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των
ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Αναφορές-ερωτήσεις πρώτου κύκλου:
Πρώτη είναι η με αριθμό 427/26.5.2000 ερώτηση του Βουλευτή του
Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Παναγιώτη Κρητικού προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, σχετικώς με την έκδοση νόμου για την υλοποίηση της παραγράφου 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος, το οποίο αφορά προκήρυξη δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα.
Η ερώτηση έχει ως εξής:
"Οι διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος για να υλοποιηθούν πρέπει να εκδοθεί ο σχετικός νόμος, ο οποίος προβλέπεται στο άρθρο αυτό.
Παρά το γεγονός ότι από τη θέσπιση των διατάξεων αυτών (Αναθεώρηση
Συντάγματος 1985/86) έχει παρέλθει αρκετός χρόνος, δεν έχει έλθει στη Βουλή προς ψήφιση ο νόμος.
Ερωτάται ο κύριος Υπουργός, πότε προβλέπει να προωθήσει στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο, το οποίο άλλωστε δεν συνεπάγεται οικονομική επιβάρυνση και άνευ του οποίου καθίσταται χωρίς ουσιαστική σημασία η διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος".
Ο Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης κ. Τζανής έχει το λόγο.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και
Αποκέντρωσης): Κύριε Πρόεδρε, όπως είναι γνωστό το άρθρο 44 του
Συντάγματος του 1975 τροποποιήθηκε κατά την αναθεώρηση του 1986 και η σημερινή του διατύπωση ως προς την παράγραφο 2 του άρθρου 44 έχει ως εξής: "Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των Βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια, που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά και εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα 3/5 του συνόλου των Βουλευτών, ύστερα από πρόταση των 2/5 του συνόλου και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και ο νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Βουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο".
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Β' Αντιπρόεδρος
της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ)
Αυτή είναι η διατύπωση της παραγράφου 2 του άρθρου 44 του
Συντάγματος που αναφέρεται στα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, είτε για εθνικά θέματα είτε για ψηφισμένα νομοσχέδια.
Η ύπαρξη κατά το χρόνο αναθεώρησης του Συντάγματος του 1986, ως
ισχύοντος νομικού πλαισίου, του ν. 350/76, νόμου ειδικού για τη
διεξαγωγή δημοψηφισμάτων και εκδοθέντος κατόπιν τις προβλέψεως του Συντάγματος του 1975, η επικράτηση ομαλών συνθηκών πολιτικού βίου, καθώς και η έλλειψη σοβαρών εθνικών θεμάτων ή κοινωνικών εκρήξεων που να δημιουργούν την ανάγκη διενέργειας δημοψηφίσματος, είχε σαν αποτέλεσμα -ευτυχές θα προσθέσω- να μην προωθηθεί από τις μετέπειτα κυβερνήσεις σχέδιο νόμου που να τροποποιεί και να συμπληρώνει το ν. 350/76 μετά την τροποποίηση του άρθρου 44 κατά την αναθεώρηση του 1986.
'Οπως όμως έχει σήμερα το ισχύον νομικό πλαίσιο, όπως έχει δηλαδή το κείμενο αυτού του νόμου, δεν αποκλείει τη διενέργεια διεξαγωγής δημοψηφίσματος σύμφωνα με τα όσα ρητώς διαλαμβάνονται στο άρθρο 44 παράγραφος 2 του Συντάγματος, σε συνδυασμό με τον μεταγενέστερο, και ισχύοντα ως νόμο, Κανονισμό της Βουλής, το άρθρο 116 του οποίου ορίζει με λεπτομέρεια τα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος και για την περίπτωση των ψηφισμένων νομοσχεδίων. Συνεπώς δεν υπάρχει νομοθετικό κενό ώστε να χρειάζεται ειδική νομοθετική ρύθμιση για την αντιμετώπιση του θέματος. 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Σγουρίδης): Το λόγο έχει ο κ. Κρητικός. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ: Ευχαριστώ τον κύριο Υφυπουργό Εσωτερικών,
Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει νομοθετικό κενό, παρά το γεγονός ότι έχουμε μεταγενέστερη αναθεώρηση του Συντάγματος ως προς το εδάφιο 2 της παραγράφου 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος με το οποίο εδάφιο προστέθηκε το λεγόμενο νομοθετικό δημοψήφισμα. Ωστόσο όμως

υπάρχει ουσιαστικό κενό. Γιατί υπάρχει εν υπνώσει συνταγματική διάταξη. Και σε σύγκριση με πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, της οποίας είμαστε μέλος δεν έχουμε ενεργοποιήσει αυτό το θεσμό.
Δεν το θέτω υπό μορφή ελέγχου, κύριε Υπουργέ. Το θέτω υπό μορφή ελλείμματος δημοκρατικού σ' αυτόν τον τόπο. 'Οταν υπάρχουν κορυφαίοι θεσμοί, οι οποίοι οδηγούν στη λαϊκή ετυμηγορία και εμείς δεν τους ενεργοποιούμε -εννοώ και η Βουλή και η Κυβέρνηση, διότι υπάρχει

δυνατότητα και από τις δύο πλευρές- αυτό είναι δημοκρατικό έλλειμμα. Υπήρξαν περιπτώσεις και υπάρχουν περιπτώσεις προσφυγής στο λαό για να
αποφανθεί με δημοψήφισμα και αυτό δεν το συνδέω με καμία συγκυρία κύριε Πρόεδρε. Θεωρούμε ώριμο το λαό -και δεν κάνω λαϊκισμό με αυτό που θα πω -εκφράζω πίστη- όταν τον καλούμε να μας εκλέξει Βουλευτές. Δεν τον θεωρούμε όμως ώριμο όταν πρόκειται να αποφασίσει για καίριας σημασίας ζητήματα εθνικά, νομοθετικού περιεχομένου, πλην των δημοσιονομικών και ορθώς ο συντακτικός νομοθέτης απέκλεισε τα δημοσιονομικά νομοσχέδια. 
Ευρωπαϊκές χώρες έχουν προσφύγει πολλές φορές στο λαό και έχουν
ενεργοποιήσει αυτήν την κορυφαία λειτουργία. Απευθύνονται στη λαϊκή βούληση, στη λαϊκή κυριαρχία. Προχθές η Δανία για ένα τεράστιας σημασίας θέμα. Η Γαλλία για ήσσονος σημασίας κατά την άποψή μου θέμα. Ζητήθηκε από το γαλλικό λαό να αποφασίσει αν η θητεία του Προέδρου πρέπει να είναι πέντε και όχι επτά έτη. Η Ιταλία επίσης ενεργοποιεί το θεσμό... πάρα πολλές χώρες, επαναλαμβάνω, 2 χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, προσφεύγουν συχνά στο λαό.
Εάν έχουμε θεσμούς στο Σύνταγμα και επί είκοσι πέντε χρόνια δεν τους έχουμε ενεργοποιήσει, νομίζω ότι αυτό αποτελεί ένα έλλειμμα δημοκρατίας σ' αυτόν τον τόπο.
Εγώ ευχαρίστως θα συνυπέγραφα πρόταση της Βουλής για να κινηθεί διαδικασία δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο νομοθετικού περιεχομένου. Επιτέλους, ας λειτουργήσουν και οι κορυφαίοι θεσμοί της δημοκρατίας έτσι όπως τους προβλέπει το Σύνταγμα, διότι να υπάρχουν εν υπνώσει θεσμοί, υπνώττοντες θεσμοί, δεν είναι και τόσο κολακευτικό για το πολίτευμά μας. 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο Υφυπουργός Εσωτερικών Δημόσιας
Διοίκησης και Αποκένετρωσης κ. Τζανής έχει το λόγο.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Κύριε Πρόεδρε, είναι δεκτός ο προβληματισμός του σεβαστού και θα έλεγα με τη δική του ιστορία συναδέλφου κ. Κρητικού.
Ερωτάται όμως η Κυβέρνηση -και τουλάχιστον στην ερώτηση αυτό
διατυπώνεται- αν προτίθεται να φέρει σχετικό νομοσχέδιο για την υλοποίηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου θεσμού του δημοψηφίσματος.
Οι επισημάνσεις μου είναι οι εξής πολύ απλές. Πρώτον, το δημοψήφισμα ως θεσμός συνταγματικά κατοχυρωμένος υπάρχει από το 1975 και συμπληρώθηκε με την αναθεώρηση του 1986.
Δεύτερον, η ενεργοποίηση της διάταξης αυτής είναι θέμα αποκλειστικά και μόνο της Βουλής στη δικαιοδοσία της οποίας, και με τον τρόπο και τις διαδικασίες που ο Κανονισμός της Βουλής ορίζει, απόκειται η υλοποίηση της σχετικής διάταξης.
Τρίτον, συνεπώς υπό τις συνθήκες αυτές δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για δημοκρατικό έλλειμμα. Δημοκρατικό έλλειμμα θα υπήρχε εάν το ισχύον συνταγματικό και λοιπό νομικό πλαίσιο στερούσε από το λαό τη δυνατότητα άσκησης ενός τέτοιου δικαιώματος.
Τέταρτον, η Βουλή έχει πάντα το κυρίαρχο δικαίωμα για την υλοποίηση της σχετικής διάταξης. Θυμίζω ότι το άρθρο 116 του Κανονισμού της Βουλής αναφερόμενο στη σχετική διάταξη του άρθρου 44 παράγραφος 2, εδάφιο β' του Συντάγματος, ορίζει τον τρόπο, τη διαδικασία, τον αριθμό των Βουλευτών που απαιτείται για την υλοποίηση της σχετικής διάταξης κλπ.
Ασφαλώς το λαό τον θεωρούμε ώριμο και πιστεύω ότι αυτό ήταν ίσως ένα 
σχήμα φραστικής υπερβολής για την άσκηση των κορυφαίων αρμοδιοτήτων του. Ασφαλώς ο λαός είναι η πηγή όλων των εξουσιών κατά το Σύνταγμα και
πιστεύω ότι αυτή τη δυνατότητά του και αυτό το ουσιαστικό του δικαίωμα, την εξουσία του ο λαός τη μετουσιώνει σε πράξη, όταν ψηφίζει, εγκρίνει ή κατεδαφίζει κόμματα από την άσκηση εξουσίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Τρίτη είναι η με αριθμό 892/24-10-2000 αναφορά του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας

κ. Σταύρου Σκοπελίτη προς τον Υπουργό Υγείας-Πρόνοιας, σχετικώς με τη λήψη μέτρων για την εύρυθμη λειτουργία του "ΒΟΣΤΑΝΕΙΟΥ" Γενικού
Νομαρχιακού Νοσοκομείου Μυτιλήνης.
Η αναφορά, εν περιλήψει, του κ. Σκοπελίτη είναι η ακόλουθη:
"Το Δ.Σ. του Συλλόγου, διαμαρτύρεται για την κατάσταση, που επικρατεί στο Νοσοκομείο από τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού, ιδιαίτερα νοσηλευτικού και παραϊατρικού, γεγονός που πλήττει τα δικαιώματα των εργαζομένων σ' αυτό αλλά και υποβαθμίζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες στους κατοίκους μιας παραμεθόριας και νησιωτικής περιοχής, όπως είναι η Λέσβος. Είναι χαρακτηριστικό το ότι όλα σχεδόν τα Τμήματα του Νοσοκομείου καθώς και τα Εργαστήρια λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας, ίσως και λιγότερο.
Για την αντιμετώπιση της παραπάνω απαράδεκτης κατάστασης ο Σύλλογος
ζητά:
1) Την άμεση επιστροφή όλων των υπαλλήλων του Νοσοκομείου, που έχουν αποσπασθεί σε Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία.
2) Την επίσπευση των διαδικασιών πρόσληψης προσωπικού, για την αντικατάσταση συνταξιούχων καθώς και την αναπλήρωση νέων μητέρων, που κάνουν χρήση των ευεργετικών διατάξεων".
Ο Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας έχει το λόγο για τρία λεπτά, για να
πρωτολογήσει.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε
Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, το Νοσοκομείο Μυτιλήνης "ΒΟΣΤΑΝΕΙΟ" είναι από τα καλά, συγκριτικά με άλλα νομαρχιακά νοσοκομεία και χαιρόμαστε γι' αυτό. Και πράγματι το Υπουργείο για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα κάθε φορά, προσπαθεί και παίρνει, μπορεί να πει κανείς, και ιδιαίτερα μέτρα για ένα νοσοκομείο το οποίο έχει τεράστια σημασία και λόγω της περιοχής στην οποία βρίσκεται. Αυτή τη στιγμή είναι σε μια διαδικασία ολοκλήρωσης η πρόσληψη είκοσι έξι εργαζομένων. 'Αλλοι είναι μόνιμοι, άλλοι είναι για κάλυψη των θέσεων μητέρων και επίσης καλύπτονται και θέσεις και στα δύο Κέντρα Υγείας στην 'Αντισσα και στο Πλωμάρι. 'Εχει ολοκληρωθεί η διαδικασία διορισμού, αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για έγκριση πίστωσης και πρόκειται αυτές τις μέρες να πάνε στο νοσοκομείο και στα κέντρα υγείας.
Επιπροσθέτως θέλω να πω ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία στο Υπουργείο για την πρόσληψη προσωπικού για την κάλυψη πέντε χιλιάδων θέσεων εκ των οποίων τρεισήμισι χιλιάδες νοσηλευτικό προσωπικό και οι υπόλοιποι χίλιοι πεντακόσιοι παραϊατρικό και διοικητικό προσωπικό. Αυτές τις ημέρες γίνονται οι κατανομές κατά περιφέρεια. Τις επόμενες ημέρες θα γίνουν οι κατανομές και για την Περιφέρεια του Βορείου Αιγαίου και το νοσοκομείο θα καλυφθεί και με προσωπικό πέραν των είκοσι έξι που είναι σ' αυτή τη διαδικασία, για να καλύψει στο μέτρο του δυνατού τις ανάγκες.
'Οσον αφορά το άλλο σκέλος της αναφοράς, για να επανέλθουν όσοι είχαν αποσπαστεί κατά καιρούς σε διάφορα κέντρα υγείας και περιφερειακά ιατρεία, αυτοί έχουν ήδη όλοι γυρίσει πίσω στη θέση τους από 1ης Νοεμβρίου, πλην ενός, ο οποίος κάνει χρήση ευεργετικών διατάξεων του νόμου και παραμένει στη Μήθυμνα, διότι είναι και δημοτικός σύμβουλος. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ορίστε, κύριε Σκοπελίτη, έχετε δύο λεπτά, για να αναπτύξετε την αναφορά σας.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ: Κύριε Υπουργέ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με το νοσοκομείο. Είναι ένα καλό νοσοκομείο και χάρη στις προσπάθειες του ιατρικού, του επιστημονικού και του λοιπού προσωπικού του προσφέρει υπηρεσίες στο νησί.
Εκείνο που θέλω να πω, κύριε Υπουργέ, είναι ότι προκαλέσατε τη συζήτηση, γιατί δεν λύθηκαν τα προβλήματα. Προχθές είχα συνεργασία σε σχέση με την επαναφορά όσων μετατέθηκαν. Μέχρι προχθές είχε επιστρέψει μόνο το 50% των αποσπασμένων και υπάρχουν και άλλοι αποσπασμένοι, οι οποίοι ακόμα δεν πήραν την ειδοποίηση για την επαναφορά τους. Υπάρχει, λοιπόν, πρόβλημα.
Δεν αμφιβάλει κανείς ότι πραγματικά έγιναν οι διαδικασίες για την πρόσληψη. Δεν προσλαμβάνονται, όμως, γιατί δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πιστώσεις και υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στη λειτουργία του Νοσοκομείου της Μυτιλήνης, που είναι το μοναδικό νοσοκομείο που προσφέρει δευτεροβάθμια υγεία στους κατοίκους.
Υπάρχουν, λοιπόν, προβλήματα λειτουργίας των διαφόρων τμημάτων του νοσοκομείου. Υπάρχουν κενά στο ζήτημα του φαρμακοποιού, που πραγματικά έχει ληφθεί απόφαση για πρόσληψη από τον Οκτώβριο του 1999 και δεν προσλαμβάνεται. Υπάρχουν προβλήματα λειτουργίας του μαστογράφου, ο
οποίος, όπως ξέρετε πάρα πολύ καλά κύριε Υπουργέ, είναι ένας από τους δύο καλύτερους μαστογράφους που υπάρχουν στην Ελλάδα. 'Ομως αυτός ο μαστογράφος δεν λειτουργεί, γιατί δεν υπάρχει χειριστής. Το ίδιο συμβαίνει και με τον αξονικό τομογράφο, που υπάρχει πρόβλημα να λειτουργεί σε εικοσιτετράωρη βάση, γιατί δεν υπάρχει προσωπικό.

Πρέπει, λοιπόν, να επισπευσθούν οι διαδικασίες πρόσληψης αυτού του
προσωπικού, για να μπορέσει να λειτουργήσει το νοσοκομείο και να προσφέρει τις υπηρεσίες που πραγματικά έχει τη δυνατότητα να προσφέρει. 
Η όλη αυτή κωλυσιεργία, κύριε Υπουργέ, σε αυτό το χρονικό διάστημα
ερμηνεύεται από τους εργαζόμενους ως μία προσπάθεια υποβάθμισης. Και πρέπει να το προσέξετε αυτό, γιατί μπορεί πραγματικά το νοσοκομείο να ανεβάσει ακόμα περισσότερο την ποιότητα των προσφερομένων υπηρεσιών του. 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κατ'αρχάς,
κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω ότι το θέμα του φαρμακοποιού ΠΕ είναι σε διαδικασία -έχει ολοκληρωθεί ο διορισμός και είναι τώρα το τυπικό της έγκρισης πίστωσης, είναι θέμα υπογραφής αυτές τις ημέρες- όπως και του υπόλοιπου προσωπικού και του ειδικού προσωπικού, αλλά και για το μαστογράφο -και έχετε δίκιο γι'αυτό που είπατε- και για τον αξονικό τομογράφο, το ειδικό παραϊατρικό προσωπικό το οποίο είναι χρήσιμο. Είναι θέμα ημερών.
Επίσης μου κάνει εντύπωση αυτό που είπατε για τους αποσπασμένους 
υπαλλήλους, επειδή έχουμε άλλες διαβεβαιώσεις, ότι δηλαδή έχει επιστρέψει όλο το αποσπασμένο προσωπικό. Είναι ένα θέμα το οποίο θέλω να το ελέγξω, αν κάποιοι παραμένουν ακόμα στις θέσεις τους.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ακολουθεί η δεύτερη με αριθμό
657/8.6.2000 ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Νικολάου Κατσαρού προς τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών, σχετικώς με τις προθέσεις της Κυβέρνησης να λειτουργήσει πολιτικό αεροδρόμιο στη Λάρισα. 
Η ερώτηση του κ. Κατσαρού έχει ως ακολούθως:
"Ο κύριος Πρωθυπουργός στην τελευταία προεκλογική του ομιλία στη
Λάρισα ανακοίνωσε πλην άλλων και ότι είναι απόφαση της Κυβερνήσεως που τη δεσμεύει να λειτουργήσει στη Λάρισα πολιτικό αεροδρόμιο για τις ανάγκες του Θεσσαλικού χώρου.
Στο τέλος της περασμένης εβδομάδας και στις αρχές της παρούσας ο Θεσσαλικός Τύπος δημοσίευσε επανειλημμένα δηλώσεις του Υφυπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Αλέξανδρου Βούλγαρη, κατά τις οποίες αναφερόταν ότι θα αναβαθμισθεί το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου για να καλύψει τις ανάγκες ολόκληρου του Θεσσαλικού χώρου και του χώρου της κεντρικής Ελλάδας.
Ερωτάται ο κύριος Πρωθυπουργός:
Θα τηρηθεί ή όχι η υπόσχεσή του που δόθηκε περί λειτουργίας πολιτικού αεροδρομίου στη Λάρισα ή μήπως αντί της Λάρισας θα λειτουργήσει στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας ή μήπως θα λειτουργήσουν και τα δύο;"
Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο τρία λεπτά, για να πρωτολογήσει. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ (Υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών): Κύριε
Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο σχεδιασμός των αεροδρομίων της χώρας υπάγεται στην αρμοδιότητα της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. 
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία τα οποία μας έδωσε η Υπηρεσία
Πολιτικής Αεροπορίας, το αεροδρόμιο της Λάρισας λειτουργούσε ως πολιτικός αερολιμένας μέχρι τον Απρίλιο του 1994, οπότε με απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών διεκόπη τότε η λειτουργία λόγω έλλειψης εκδήλωσης ενδιαφέροντος εκ μέρους των αεροπορικών εταιρειών να εκτελέσουν εμπορικές πτήσεις.
'Οσον αφορά τις πτήσεις εσωτερικού, είχαν διακοπεί από το 1991 και μέχρι τη διακοπή της λειτουργίας του δεν είχαν βέβαια πραγματοποιηθεί εμπορικές πτήσεις.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι μέχρι σήμερα δεν έχει εκδηλωθεί ουσιαστικό ενδιαφέρον για την από αερομεταφορείς εκτέλεση διεθνών ή εσωτερικών πτήσεων από και προς αυτόν τον αερολιμένα, του αεροδρομίου της Λάρισας, υπάρχει ένας προβληματισμός στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, όσον αφορά την επαναλειτουργία του αερολιμένα Λάρισας ως πολιτικού, δεδομένου και των επενδύσεων που χρειάζονται προκειμένου να λειτουργήσει ως πολιτικός αερολιμένας.
Βέβαια, σε κάθε περίπτωση πρέπει να προηγηθεί μια μελέτη σκοπιμότητας
για τις προβλέψεις της κίνησης, που ενδέχεται να έχουμε στο μέλλον στο αεροδρόμιο αυτό, προκειμένου να τεκμηριωθεί η διαδικασία της εκτέλεσης έργων στο αεροδρόμιο αυτό.
Πρέπει να πω επίσης ότι συντάσσεται μια μελέτη, η οποία θα παραδοθεί στο τέλος του 2000, δηλαδή αυτού του χρόνου, η οποία εκτός από το αεροδρόμιο της Σκιάθου, της Αγχιάλου και της Σκύρου αφορά και το αεροδρόμια της Θεσσαλίας και συγκεκριμένα της Λάρισας, το οποίο λειτουργεί ως στρατιωτικό αεροδρόμιο υπό τον πλήρη έλεγχο του Υπουργείου Εθνικής 'Αμυνας. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή η Υπηρεσία της Πολιτικής Αεροπορίας θα έχει εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται, προκειμένου να τεκμηριωθεί η άποψη αυτή της λειτουργίας του πολιτικού σκέλους του αεροδρομίου της Λάρισας. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ορίστε, κύριε Κατσαρέ. 'Εχετε δύο λεπτά, για να αναπτύξετε την ερώτησή σας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ: Η ερώτησή μου, κύριε Πρόεδρε, απευθύνεται προς τον Πρωθυπουργό και ελέγχει τον κύριο Πρωθυπουργό, διότι στην τελευταία προεκλογική ομιλία του στη Λάρισα, προ του Απριλίου του 2000, εδήλωσε ρητά και απερίφραστα προς τις χιλιάδες των κατοίκων του Νομού Λαρίσης αλλά και ολοκλήρου της Θεσσαλίας ότι το αεροδρόμιο θα λειτουργήσει και ως πολιτικό αεροδρόμιο. 'Ηταν ρητή υπόσχεση και ρητή δέσμευση.
Απηύθυνα αυτή την ερώτηση προς τον κύριο Πρωθυπουργό ρωτώντας τον αν θα υλοποιήσει την υπόσχεσή του. Γιατί; Διότι ο κ. Βούλγαρης, ο Υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, με δηλώσεις του, οι οποίες απέπνεαν πλήρη ταύτιση με τα συμφέροντα της εκλογικής του περιφέρειας, σχεδόν απέκλεισε το αεροδρόμιο της Λαρίσης και κατέστησε ως κεντρικό αεροδρόμιο ολοκλήρου του θεσσαλικού χώρου αλλά και της κεντρικής ακόμη Ελλάδας το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Και αυτό απετέλεσε την αφορμή της ερώτησής μου.
Με απογοήτευσε η σημερινή του απάντηση. Επιβεβαίωσε ακριβώς τους φόβους, οι οποίοι εκφράστηκαν από πάρα πολλούς Θεσσαλούς ως προς την τύχη του πολιτικού αεροδρομίου της Λαρίσης. Δεν υπάρχει μελέτη, δεν εξεδηλώθη κανένα ενδιαφέρον, καταργήθηκε, δεν ενδιαφέρθηκε κανένας, άρα λοιπόν το καταργούμε.
Τι μας έλεγε, κύριε Βούλγαρη, ο Πρωθυπουργός τότε; Τα έλεγε για να
εξαπατήσει το λαρισαϊκό και θεσσαλικό λαό, τάζοντας λαγούς με
πετραχήλια; Δεν νομίζετε ότι με όσα είπατε σήμερα διακυβεύετε την ίδια την αξιοπιστία του κυρίου Πρωθυπουργού; Και παραπονούμεθα μετά γιατί έχει αυτή την αντίληψη για τους πολιτικούς o ελληνικός λαός; Να, λοιπόν, ποιοι είναι οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης κι αυτής της πεποίθησης για ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών εκ μέρους του ελληνικού λαού. Είστε υπεύθυνοι για όλη αυτή την κατάσταση, η οποία έχει δημιουργηθεί.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κύριε Βούλγαρη, έχετε δύο λεπτά
για να δευτερολογήσετε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ (Υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών): Κύριε Πρόεδρε, δύο λόγια μόνο θέλω να προσθέσω, επειδή ο κύριος συνάδελφος αναφέρθηκε και στο αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου.
Δεν υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ των νομών ούτε των αεροδρομίων, τα οποία δεν έχουν γλώσσα να μιλούν. Υπάρχει ένας προγραμματισμός από το Περιφερειακό Συμβούλιο της Θεσσαλίας και στο σχέδιο περιφερειακής ανάπτυξης της Θεσσαλίας 2000-2006 αναφέρεται η ανάπτυξη και των δύο αεροδρομίων στο πολιτικό και στο στρατιωτικό σκέλος, κάτι που γίνεται μέχρι σήμερα.
Επίσης τόνισα ότι από τα αποτελέσματα της μελέτης που έχει αναθέσει η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και η οποία θα παραδοθεί μέχρι το τέλος του 2000, η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας θα κάνει την εισήγηση στο Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών για το πολιτικό αεροδρόμιο της Λάρισας, κατά πόσον υπάρχει βιωσιμότητα, ούτως ώστε να υπάρχει ένα επενδυτικό ενδιαφέρον και από την πλευρά των ιδιωτών αλλά και από την πλευρά του δημοσίου. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ: Τι υπέσχετο τότε ο Πρωθυπουργός;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κύριοι συνάδελφοι, στο σημείο αυτό θα διακόψουμε τις αναφορές και ερωτήσεις λόγω του ότι θα γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης της Βουλής "για τα ογδόντα χρόνια από την απελευθέρωση της Θράκης και την ενσωμάτωσή της στον εθνικό κορμό", τα οποία θα κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. 
Θα επανέλθουμε μετά τη διακοπή για να συνεχίσουμε με την επόμενη
ερώτηση και να εισέλθουμε στη νομοθετική μας εργασία.
(ΔΙΑΚΟΠΗ)
(ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
επαναλαμβάνεται η διακοπείσα συνεδρίαση.
Ο Βουλευτής κ. Νικόλαος Κορτσάρης ζητεί ολιγοήμερη άδεια απουσίας του στο εξωτερικό. Εγκρίνει η Βουλή;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς η Βουλή ενέκρινε, τη
ζητηθείσα άδεια.
Αναφορές και ερωτήσεις δευτέρου κύκλου:
Πρώτη είναι η με αριθμό 2970/10-10-2000 ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γεωργίου Καλού προς τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, σχετικώς με τη λήψη μέτρων για την καλύτερη ακτοπλοϊκή εξυπηρέτηση των κατοίκων των Αντικυθήρων.
Η ερώτηση του κ. Καλού είναι η ακόλουθη:
"Το πρόβλημα της άγονης γραμμής, που εξυπηρετεί τα ξεχασμένα από την πολιτεία Αντικύθηρα, γίνεται πάλι επίκαιρο, μετά την πρόσφατη ναυτική τραγωδία του "ΕΧPRESS ΣΑΜΙΝΑ".
Η εταιρεία λαϊκής βάσης "ANEΚ LINES", για τη δημιουργία της οποίας
πίεζε ο τότε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας (!), ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1999 με την ποσοστιαία συμβολική οικονομική συμμετοχή της Κοινότητας των Αντικυθήρων.
Στις 7-4-2000, λίγες μόνο ημέρες πριν από τις εκλογές, εγκαινιάσθηκε το νεοαποκτηθέν πλοίο "ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ" (πρώην "ΑΝΕΜΟΣ" των Μινωϊκών Γραμμών) το οποίο σύμφωνα με τις υποσχέσεις του ΥΕΝ θα εξυπηρετούσε σε μόνιμη βάση και τα Αντικύθηρα.
Το πλοίο αυτό είχε χαρακτηρισθεί κατάλληλο για όλα τα λιμάνια της
γραμμής, εφοδιασμένο μάλιστα με τα σχετικά έγγραφα της Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων.
Την προηγούμενη εβδομάδα το Υπουργείο δέσμευσε το πλοίο αυτό χαρακτηρίζοντάς το ως ανασφαλές και στη θέση του τοποθέτησε το "ΑΠΤΕΡΑ" των ΑΝΕΚ, το οποίο όμως λόγω μεγέθους δεν μπορεί να προσεγγίσει στα Αντικύθηρα, αποκλείοντάς τα έτσι από την υπόλοιπη Ελλάδα (!!!).
'Ηδη οι κάτοικοι του νησιού αντιμετωπίζουν οξύτατο πρόβλημα τροφοδοσίας και μετακίνησης και σε λίγες ημέρες η κατάσταση θα γίνει απελπιστική, αφού θα εξαντληθούν και τα τελευταία αποθέματα σε τρόφιμα. 
Κατόπιν αυτών ερωτάται ο Υπουργός, αν προτίθεται να δώσει άμεση λύση
το οξύτατο συγκοινωνιακό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των Αντικυθήρων σήμερα και ποια θα είναι αυτή;"
Ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Παπουτσής έχει το λόγο για τρία
λεπτά, για να πρωτολογήσει.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Ευχαριστώ, κύριε
Πρόεδρε.
Το επιβατηγό πλοίο "ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ" που είναι δρομολογημένο στη γραμμή Πειραιά-Κυθήρων-Αντικυθήρων-Σάμου, διέκοψε πράγματι τα δρομολόγιά του την 1η Οκτωβρίου προκειμένου να συμμορφωθεί στις απαιτήσεις της οδηγίας 9818 της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, που αφορούσε τους κανόνες και τα πρότυπα ασφαλείας για τα επιβατηγά πλοία που ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία με το π.δ. 103/99 και η οποία έθετε προθεσμία συμμόρφωσης στις διατάξεις της για την πυρασφάλεια μέχρι την 1η Οκτωβρίου 2000.
Το πλοίο, λοιπόν, αυτό, αφού συμμορφώθηκε στις απαιτήσεις της οδηγίας αυτής, άρχισε ξανά τα δρομολόγιά του από την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2000 στη γραμμή Πειραιά-Κυθήρων-Αντικυθήρων-Σάμου. 'Εκτοτε εκτελεί κανονικά τα δρομολόγια προσεγγίζοντας και στα Αντικύθηρα. Στο διάστημα που διέκοψε τα δρομολόγιά του το επιβατηγό πλοίο "ΝΗΣΟΣ ΚΥΘΗΡΑ", αφού προηγουμένως εφοδιάσθηκε στις 11 Οκτωβρίου με πιστοποιητικό ασφαλείας που του έδινε τη δυνατότητα να εκτελέσει πλόες δεύτερης κατηγορίας, δηλαδή Γύθειο ή Νεάπολη-Κύθηρα-Αντικύθηρα, εκτέλεσε για την κάλυψη των συγκοινωνιακών αναγκών των Αντικυθήρων δύο δρομολόγια στις 16 Οκτωβρίου και στις 26 Οκτωβρίου από τη Νεάπολη για Κύθηρα και Αντικύθηρα.
Πέρα από αυτά, για την εξυπηρέτηση των Αντικυθήρων θα πρέπει να
σημειώσουμε επίσης ότι είναι μισθωμένο στην άγονη γραμμή Κυθήρων-Αντικυθήρων το αλιευτικό σκάφος "ΑΝΝΑ" με επιδότηση πεντακόσιες πενήντα χιλιάδες δραχμές το μήνα για ένα δρομολόγιο την εβδομάδα για τη μεταφορά του ταχυδρομείου και των ειδών πρώτης ανάγκης.
Επίσης θα ήθελα να αναφέρω σχετικά με την τροποποίηση του
δρομολογίου του επιβατηγού πλοίου "ΑΠΤΕΡΑ" που εκτελούσε μέχρι την 30ή Σεπτεμβρίου 2000 τη γραμμή Πειραιά-Χανίων, θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι το πλοίο αυτό δεν αντικατέστησε το πλοίο "ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ" στη γραμμή του, αλλά εκτέλεσε προσωρινά από 5 Οκτωβρίου μέχρι 13 Οκτωβρίου δρομολόγια μεταξύ των λιμένων Πειραιά-Κυθήρων-Χανίων, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις συγκοινωνιακές ανάγκες της περιοχής.
Τέλος, θέλω να σημειώσω ότι στη συνεδρίαση της Γνωμοδοτικής Επιτροπής Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών της 30ής Οκτωβρίου εγκρίθηκε η προκήρυξη διαγωνισμού για τη μίσθωση άγονης γραμμής Γυθείου ή
Νεάπολης - Κυθήρων - Αντικυθήρων, έτσι ώστε σε περίπτωση που το πλοίο "ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ" δεν μπορέσει για τον οποιονδήποτε λόγο να εξυπηρετήσει τα Αντικύθηρα κατά τη χειμερινή περίοδο, να δοθεί αμέσως η δυνατότητα μίσθωσης της πιο πάνω γραμμής σε ένα άλλο πλοίο.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Καλός έχει το λόγο για δύο
λεπτά για να αναπτύξει την ερώτησή του.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζούμε τον εφιαλτικό απόηχο αυτού του τραγικού ναυαγίου που βύθισε στο πένθος ολόκληρη τη χώρα και που ανέδειξε όλα τα κακώς κείμενα της ελληνικής ακτοπλοϊας, πρώτο και καλύτερο τη συγκοινωνιακή ζεύξη των νησιών των αγόνων γραμμών, των ξεχασμένων νησιών, της ξεχασμένης Ελλάδας, μεταξύ των οποίων τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, με τον Πειραιά και τους άλλους κόμβους της παράκτιας συγκοινωνιακής υποδομής της χώρας μας.
Εγώ θα ήθελα να πω τα εξής: Επί ένα μήνα το Υπουργείο Εμπορικής
Ναυτιλίας δεν μπόρεσε να απαντήσει στην ερώτησή μου.
Κύριε Υπουργέ, εκπροθέσμως απαντήθηκε αυτή η ερώτηση.
Και στον ένα μήνα αυτό επιβεβαιώνετε με τη γραπτή απάντηση που μου
στείλατε τα γεγονότα τα οποία κατήγγειλα.
Πρώτον, είπατε και τώρα στην πρωτολογία σας ότι κατορθώσατε να κάνετε δύο μικρά δρομολογία σε ένα μήνα, άρα επί δεκαεπτά και αντίστοιχα επί δεκαεννέα μέρες τα δύο νησιά ήταν αποκομμένα με τεράστιες επιπτώσεις στην κοινωνική και οικονομική τους ζωή.
Δεύτερον, ποια ήταν η λύση που δώσατε, έστω και προσωρινά; Είπατε ότι δρομολογήσατε, μεταβατικά έστω, ένα πλοίο από τις γραμμές της Κρήτης. Να, πώς αποδεικνύεται το ότι δεν έχετε λιμενική πολιτική. Με βάση αυτήν την ανύπαρκτη λιμενική υποδομή, που δεν δώσατε στα νησιά μας, δεν μπορέσατε να εξυπηρετήσετε, γιατί τα πλοία αυτά είναι μεγάλα και έστω και αν τα δρομολογήσατε, δεν μπόρεσαν να εξυπηρετήσουν τα νησιά.
Από εδώ και στο εξής, λοιπόν, τι πρόκειται να γίνει; Τι θα γίνει για όλα εκείνα τα έργα, για όλη εκείνη την υποδομή την οποία καθυστερείτε και οι καθυστερήσεις αυτές καταγγέλλονται από εμάς ως εγκληματικές;
Θα ήθελα να σας πω να συστήσετε στους υπαλλήλους της ακτοπλοϊας του Υπουργείου -γιατί το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας παραμένει κυρίως τώρα με ένα αντικείμενο: την ακτοπλοϊα που δεν είναι ευκαταφρόνητο- να μην λένε όταν πιέζονται από τους πολίτες ότι τα δρομολόγια θα γίνουν έστω και αν παραιτηθεί ο Υπουργός, διότι έχω καταγγελίες γραπτές, ότι τέτοιες απαντήσεις δίνονταν την εποχή τη δύσκολη από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας.
Κύριε Υπουργέ, εσείς δεν παραιτηθήκατε στα δύσκολα του ναυαγίου. Θα παραιτιόσασταν τώρα, γιατί δεν έγιναν τα δρομολόγια στα Κύθηρα και στα Αντικύθηρα;
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο για δύο λεπτά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Κύριε Πρόεδρε, απαντώντας στα σχόλια, τα οποία έκανε ο αξιότιμος Βουλευτής κ. Καλός, θα ήθελα να πω ότι ανεξάρτητα από τις επιθυμίες της Νέας Δημοκρατίας, η επιθυμία της Κυβέρνησης είναι να οργανώσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, να μην υπάρχει άγονη γραμμή πουθενά στις ελληνικές θάλασσες και στα ελληνικά νησιά, να εξασφαλίσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη σύνδεση των νησιών μας μεταξύ τους και με την ηπειρωτική Ελλάδα και να εγγυηθούμε την ανάπτυξη του τουρισμού, της οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης σε ολόκληρη την παράκτια Ελλάδα. Αυτός είναι ο στόχος μας και αυτό προσπαθούμε.
'Εχετε δίκιο, όμως, όταν αναφέρεσθε στα λιμενικά έργα. Πράγματι, εδώ
υπάρχουν πολλά έργα που πρέπει να γίνουν. Πρέπει να επιταχύνουμε τις προσπάθειές μας. Είναι η μόνιμη προτροπή μου προς όλες τις αρχές, τοπικές και περιφερειακές, όπως επίσης και προς τα λιμενικά ταμεία.
Θέλω, επίσης, να σας διαβεβαιώσω ότι στους επόμενους μήνες, όταν με
το καλό προχωρήσουμε και στη συγκρότηση της Γενικής Γραμματείας Λιμενικής Πολιτικής, που έχει ήδη αποφασισθεί από την Κυβέρνηση, νομίζω ότι θα μπει σε μια τάξη αυτός ο χώρος και σε κάθε περιπτώση θα μειώσουμε όλες εκείνες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, που απαιτούνται, για να επιταχύνουμε τα λιμενικά έργα.
'Οσον αφορά στην ακτοπλοϊα, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι με την
απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών που έρχεται, όχι μόνο δεν θα υπάρχουν προνομιακές μεταχειρίσεις των διαφόρων γραμμών, αλλά η απελευθέρωση θα εντείνει τον ανταγωνισμό, θα φέρει καλύτερη ποιότητα στις υπηρεσίες που θα παρέχονται προς τους πολίτες και χαμηλότερες τιμές. Επίσης θα διευκολύνει τις μεγάλες ακτοπλοϊκές συνδέσεις με τα μικρότερα νησιά εκεί που ακόμη ενδεχομένως να μην έχουμε προλάβει να κάνουμε τα μεγάλα λιμάνια.
Κύριε Πρόεδρε, τελειώνοντας ένα μόνο θέλω να πω και να επιμείνω
σ'αυτό. Η Κυβέρνηση -είμαι απόλυτα βέβαιος και ολόκληρη η Βουλή- επιμένει σε ένα στόχο: Στην καλύτερη οργάνωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών με βασικό στόχο την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, στον υγιή ανταγωνισμό, στις ίσες ευκαιρίες για όλους και πάνω απ'όλα στον πολίτη στο πιο απομακρυσμένο μέρος της χώρας μας, στο πιο απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου ή του Ιονίου Πελάγους.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ολοκληρώθηκε η συζήτηση των
αναφορών και ερωτήσεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι πριν εισέλθουμε στην ημερήσια διάταξη νομοθετικής εργασίας, όπου θα έχουμε ονομαστική ψηφοφορία και κατόπιν συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου για τα εργασιακά, θα διακόψουμε επ' ολίγον.
(Δ Ι Α Κ Ο Π Η)
(ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ)
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της
Βουλής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
επαναλαμβάνεται η διακοπείσα συνεδρίαση.
Εισερχόμεθα στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη
Υπουργείου Οικονομικών
Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Φορολογικές ελαφρύνσεις και απλουστεύσεις και άλλες διατάξεις". 
Θα διεξαχθεί ψηφοφορία επί της υπ'αριθμ. 173/30 τροπολογίας του
Υπουργού Οικονομικών.
Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου
νόμου: "Προώθηση της απασχόλησης και άλλες διατάξεις".
Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί κατά τη σημερινή συνεδρίαση.
Υπουργείου Δικαιοσύνης
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Κύρωση του 6ου Πρωτοκόλλου στη Γενική Συμφωνία για τα Προνόμια και τις Ασυλίες του Συμβουλίου της Ευρώπης".
Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό ομοφώνως στη Διαρκή Επιτροπή.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης "Κύρωση του 6ου Πρωτοκόλλου στη Γενική Συμφωνία για τα Προνόμια και τις Ασυλίες του Συμβουλίου της Ευρώπης", έγινε δεκτό ομοφώνως, σε μόνη συζήτηση, κατ'αρχήν, κατ'άρθρο και στο συνόλο και έχει ως εξής:
(Το κείμενο του ψηφισθέντος νομοσχεδίου υπάρχει στο τεύχος των
Πρακτικών της Βουλής).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ'ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση. Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών
Mόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου
νόμου: "Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Μάλτας για τις αεροπορικές μεταφορές μεταξύ και πέραν των αντίστοιχων εδαφών τους".
Το νομοσχέδιο αυτό έγινε δεκτό επίσης ομοφώνως, αλλά δεν παρευρίσκετο ο Συνασπισμός.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών: "Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Μάλτας για τις αεροπορικές μεταφορές μεταξύ και πέραν των αντίστοιχων εδαφών τους", έγινε δεκτό ομοφώνως, σε μόνη συζήτηση, κατ'αρχήν, κατ'άρθρο και στο σύνολο και έχει ως εξής:
(Το κείμενο του ψηφισθέντος νομοσχεδίου υπάρχει στο τεύχος των
Πρακτικών της Βουλής).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ'ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση. Ομοίως του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών.
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου
νόμου: "Κύρωση της τροποποιημένης Σύμβασης του Διεθνούς Οργανισμού Κινητών Δορυφορικών Επικοινωνιών (INMARSAT) και της τροποποίησης της Συμφωνίας λειτουργίας αυτού".
Στο νομοσχέδιο αυτό, υπάρχουν επιφυλάξεις.

Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο;
ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Κρατείται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο κρατήθηκε και θα
συζητηθεί κατά τον Κανονισμό.
Εισερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών "Φορολογικές
ελαφρύνσεις και απλουστεύσεις και άλλες διατάξεις".
Θα γίνει ονομαστική ψηφοφορία επί της τροπολογίας για την εισοδηματική πολιτική. Πρόκειται για την υπ'αριθμ.173/30 τροπολογία του Υπουργού Οικονομικών.
Οι αποδεχόμενοι την τροπολογία λέγουν "ΝΑΙ".
Οι μη αποδεχόμενοι την τροπολογία λέγουν "ΟΧΙ".
Οι αρνούμενοι ψήφο λέγουν "ΠΑΡΩΝ".
Καλούνται επί του καταλόγου: Ο κ. Νικόλαος Σαλαγιάννης από το ΠΑΣΟΚ
και ο κ. Ηλίας Καλλιώρας από τη Νέα Δημοκρατία.

Παρακαλώ να αρχίσει η ανάγνωση του καταλόγου.
(ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ)
(Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο
Β' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ)
(ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Υπάρχει κάποιος συνάδελφος που δεν άκουσε το όνομά του; Ο κ. Γκατζής.
(Στο σημείο αυτό ψηφίζει ο Βουλευτής κ. Νικόλαος Γκατζής) Κηρύσσεται περαιωμένη η ψηφοφορία και παρακαλώ τους κυρίους
ψηφολέκτες να προβούν στην καταμέτρηση των ψήφων και την εξαγωγή του αποτελέσματος.

(ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)
(ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ)
Κύριοι συναδελφοι, έχω τη τιμή να σας ανακοινώσω το αποτέλεσμα της διεξαχθείσης ονομαστικής ψηφοφορίας.

Ψήφισαν συνολικά 242 Βουλευτές.
Υπέρ της τροπολογίας, δηλαδή "ΝΑΙ", ψήφισαν 133 Βουλευτές.
Κατά της τροπολογίας, δηλαδή "ΟΧΙ", ψήφισαν 109 Βουλευτές, σύμφωνα με το παρακάτω πρωτόκολλο ονομαστικής ψηφοφορίας:
(Το σχετκό πρωτόκολλο υπάρχει στο τεύχος των Πρακτικών της Βουλής).
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς η τροπολογία με γενικό αριθμό 173 και ειδικό 30 έγινε δεκτή και εντάσσεται στο νομοσχέδιο ως ίδιον άρθρον, όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό.
Εισερχόμαστε στην ψήφιση του ακροτελεύτιου άρθρου, του άρθρου 41.
Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 41;
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς το ακροτελεύτιο άρθρο 41
έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.
Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών: "Φορολογικές ελαφρύνσεις και απλουστεύσεις και άλλες διατάξεις" έγινε δεκτό επί της αρχής και επί των άρθρων.
Η ψήφισή του στο σύνολο αναβάλλεται για άλλη συνεδρίαση.
Εισερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών
Ασφαλίσεων
"Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Προώθηση της απασχόλησης και άλλες διατάξεις".
Αυτό το νομοσχέδιο, στη Διάσκεψη των Προέδρων, έχει αποφασιστεί να συζητηθεί σε τέσσερις συνεδριάσεις, εκ των οποίων μία θα είναι επί της αρχής και τρεις θα είναι επί των άρθρων.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ: Και εφόσον υπάρχουν τροπολογίες, θα υπάρξει και
μια άλλη ημέρα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ναι, κύριε Σιούφα. Με επιστολή της η Νέα Δημοκρατία ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο για το νομοσχέδιο αυτό την κ. Μαριέττα Γιαννάκου-Κουτσίκου.
Επίσης, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος ο κ. Ορέστης Κολοζώφ ορίζει ως ειδικό αγορητή για το νομοσχέδιο αυτό τον κ. Σπύρο Στριφτάρη.
Ακόμη, με επιστολή του ο Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος ορίζει ως ειδικό αγορητή για το νομοσχέδιο αυτό τον κ. Γιώργο Αμπατζόγλου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κύριε Δασκαλάκη, δεν έχετε το
λόγο. Υπάρχει Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Εγώ δεν αναφέρομαι δι'αντιπροσώπου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Και το Προεδρείο δεν μπορεί να σας δώσει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ρωτάω: Η σημερινή μέρα είναι
ολόκληρη επί της αρχής;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ολόκληρη επί της αρχής.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Λυπάμαι.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο εισηγητής της Πλειοψηφίας
κ.Ιωάννης Κουράκης έχει το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέσα στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου καλείται η χώρα μας να υπάρξει και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ευημερίας για τους πολίτες, αντιπαρατιθέμεθα καθημερινά με αντιφάσεις και υστερήσεις που δημιουργούν η νοοτροπία, οι αντιλήψεις και οι καταστάσεις που υπάρχουν από τα παλιά. 'Ετσι ενώ οι ρυθμοί ανάπτυξης που επιτυγχάνουμε είναι οι υψηλότεροι της Ευρώπης, μειονεκτούμε στις γενικότερες κοινωνικές επιδόσεις σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους.
Μετά την ΟΝΕ ο μεγάλος στόχος της πραγματικής σύγκλισης έχει ως περιεχόμενό του την αύξηση της απασχόλησης και της ανάπτυξης. Και οι στόχοι αυτοί δεν επιτυγχάνονται αυτόματα. Το ζητούμενο είναι να τους
επιτύχουμε με ταυτόχρονη εγγύηση των εργασιακών σχέσεων αλλά και των αξιών που συνδέονται με αυτές. Το παραδοσιακό μοντέλο παραγωγής έχει ριζικά αλλάξει σήμερα και η εικόνα που ορισμένοι έχουν στο νου τους από τα εργοστάσια του μεσοπολέμου δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα.
Κανείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν αμφιβάλλει ότι η αύξηση της απασχόλησης και η μείωση της ανεργίας πρέπει να αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο όλων των πολιτικών οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων. Γιατί η επίτευξη του στόχου αυτού αποτελεί την κύρια προϋπόθεση ανάπτυξης της οικονομίας, της δημιουργίας κοινωνικού κράτους και της διασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης.
Παράλληλα κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η χώρα μας που με τη συναίνεση
και την προσπάθεια της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού έχει ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση θα πρέπει να προσαρμόσει τις δομές της οικονομίας και της εργασίας σε πλαίσια που θα της επιτρέπουν να είναι ανταγωνιστική και να εξασφαλίζουν μια μακροπρόθεσμη προοπτική και μια ισχυρή βάση για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων.
Με κοινούς λοιπόν στόχους όλων σχεδόν των πολιτικών και κοινωνικών
δυνάμεων καλούμαστε σήμερα να νομοθετήσουμε το πλαίσιο της πολιτικής απασχόλησης με κανόνες και αρχές που απηχούν τις ανάγκες των δυνάμεων της εργασίας και της οικονομίας και συνδυάζουν την αύξηση της απασχόλησης με τη βελτίωση της κοινωνικής προστασίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προέρχομαι -όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι- και αντλώ το ιδεολογικό μου περιεχόμενο από το χώρο της εργασίας και γνωρίζω πολύ καλά ότι η υφιστάμενη κατάσταση δεν έχει προοπτική και οδηγεί σε αδιέξοδα, αν δεν τολμήσουμε μέτρα καινοτόμα, αν οι ίδιοι δεν βοηθήσουμε με τη συναίνεση που πρέπει να επιδείξουμε τις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας, να κατανοήσουν την αναγκαιότητα της νέας πολιτικής απασχόλησης που προτείνει η Κυβέρνηση.
Βιώνουμε καθημερινά μια πραγματικότητα που μεταβάλλεται, μετεξελίσσεται σε έντονους ρυθμούς, απαιτώντας συνεχή πολιτική ετοιμότητα, ώστε να συλλάβουμε, να μελετήσουμε και να επεξεργαστούμε πολιτικές παρεμβάσεις και να δώσουμε απαντήσεις στα πολυποίκιλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που τίθενται.
Παράλληλα δημιουργούνται από την εξέλιξη της τεχνολογίας συνεχώς νέες ευκαιρίες και δυνατότητες, που απαιτούν ευελιξία, δημιουργικότητα και καθιστούν όλο και περισσότερο κέντρο των εξελίξεων τον παράγοντα άνθρωπο. Γιατί, με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να αποδεχθούμε ότι οι έννοιες "κοινωνική δικαιοσύνη" και "αλληλεγγύη" είναι αντίθετες με την έννοια "ανάπτυξη".
Ακριβώς εδώ δικαιώνει το περιεχόμενο και την αξία του το κράτος και την ουσία της η πολιτική, αφού καλείται να δράσει άμεσα, αποτελεσματικά, ώστε ο παραγόμενος πλούτος να κατανεμηθεί και να λειτουργήσει ως δύναμη σταθερότητας και κοινωνικής συνοχής.
Ιδιαίτερα θέματα, όπως αυτά της απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας, που αποτελούν αντικείμενο της πολιτικής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τη διανυόμενη τετραετία, αλλά και του νομοσχεδίου που συζητούμε, επιβάλλεται να αποτελέσουν ουσιαστικό στοιχείο των ενδιαφερόντων μας και της προσοχής μας, γιατί και από τη φύση τους είναι δύσκολα στην αντιμετώπισή τους, αλλά και γιατί σε τελευταία ανάλυση αφορούν το σύνολο της κοινωνίας και όχι μόνο το ποσοστό εκείνο που πλήττεται από την ανεργία. 'Αλλωστε η καθαρή ποσόστωση εδώ δεν σημαίνει τίποτα, αφού ο κάθε άνεργος αποτελεί μια ανθρώπινη οντότητα με σάρκα και οστά και του στερούμε το βασικό δικαίωμα της εργασίας.
Η ανεργία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δοκιμάζει μια κοινωνία σε όλα της τα επίπεδα. Από το οικονομικό ως το ηθικό και το ιδεολογικό. Για την απασχόληση και την αντιμετώπιση της ανεργίας εφαρμόζεται από την Κυβέρνηση μια συνολική στρατηγική με ρυθμίσεις, παρεμβάσεις που με ευελιξία υποστηρίζουν τους νέους όρους ανάπτυξης.
Το νομοσχέδιο που συζητάμε δεν επεισέρχεται σε επί μέρους συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά, χωρίς να θίγει τις εργασιακές θέσεις, επιφέρει αρκετές τομές στην πορεία, που είναι ικανές να διευρύνουν την απασχόληση και να αντιμετωπίσουν την ανεργία.
'Ισως ακριβώς η μεγάλη σημασία του νομοσχεδίου αυτού, που φιλοδοξεί να προωθήσει την απασχόληση, ήταν και η αιτία της δημιουργίας πολλών και
διαφόρων απόψεων, πολλές φορές με γενικούς αφορισμούς, που δημιούργησαν ανησυχίες, έδωσαν όμως στην Κυβέρνηση τη δυνατότητα και το χρόνο να μελετήσει σε βάθος τα επί μέρους ζητήματα και αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τις προτάσεις και τις απόψεις των κοινωνικών εταίρων να προχωρήσει σε ρυθμίσεις που -οφείλουμε να αναγνωρίσουμε- ανοίγουν την προοπτική διεύρυνσης της απασχόλησης.
Η επιτυχία του στόχου της ΟΝΕ αναγνωρίζεται απ' όλους ως βήμα θετικό και μας επιτρέπει να σχεδιάσουμε στα πλαίσια ενός ενιαίου ευρωπαϊκού προτύπου την προώθηση της ποιότητας στην παραγωγή, την απασχόληση και την καθημερινή ζωή με την αξιοποίηση του ανθρώπινου κεφαλαίου.
Στόχος υψηλός για μας παραμένει πάντοτε η πλήρης απασχόληση. Γιατί μόνο έτσι είναι δυνατή η αξιοποίηση του συνόλου της κοινωνίας και φυσικά οι εργασιακές σχέσεις πρέπει να διέπονται από τη λογική της ποιότητας, της συνεργασίας και της αξιοποίησης των ευκαιριών.
Η διεύρυνση της απασχόλησης αποτέλεσε και πολιτική δέσμευση, όπως και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης 2000 που υλοποιείται, θα αποδείξουν στην πράξη την κύρια και ουσιώδη διαφορά από τη λογική της αδράνειας και της απραξίας που αναμένει απλώς από την ελεύθερη αγορά να επιλύσει ως δια μαγείας τα έντονα και σοβαρά προβλήματα που δημιουργούνται.
Παράλληλα έρχεται η ανάγκη του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού των επιχειρήσεων, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την πρόκληση της ανταγωνιστικότητας της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και επιβάλλεται η ανάγκη της συνεχούς κατάρτισης και διά βίου εκπαίδευσης, με θεσμικό εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, ώστε να διαδραματίσει έναν επιτελικό ρόλο.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Γ' Αντιπρόεδρος
της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ)
Η αγορά είναι κακή ως αυτόματος πιλότος, γιατί οδηγεί σε ανεπίτρεπτους αποκλεισμούς που μακροπρόθεσμα οδηγούν σε αδιέξοδα. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι και την προηγούμενη τετραετία υιοθετήθηκαν μέτρα πολιτικής για την απασχόληση. Θα αναφέρω μερικά. Δημιουργήθηκαν τα κέντρα προώθησης για την απασχόληση, τα γραφεία ενημέρωσης ανέργων και επιχειρήσεων. 'Εγινε και εξακολουθεί να γίνεται προσπάθεια αναδιάρθρωσης του ΟΑΕΔ. Δόθηκαν κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις, που δημιουργούν νέες θέσεις απασχόλησης, δόθηκαν επίσης φορολογικά κίνητρα για νέες προσλήψεις προσωπικού και εξασφαλίστηκε και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανέργων.
Παρ' όλα αυτά όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι χιλιάδες άνεργοι στη χώρα μας είναι ένα πρόβλημα δυσάρεστο, που πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν προήλθε από τη συρρίκνωση της απασχόλησης, αλλά από τις νέες θέσεις που δημιουργούνται δεν επαρκούν. 'Ετσι μόνο με την άνοδο της παραγωγικότητας μπορούμε να δημιουργήσουμε υγιείς συνθήκες απορρόφησης των ανέργων και στο σημείο αυτό καθοριστικός είναι ο ρόλος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που πρέπει και η Κυβέρνηση να φροντίσει με πολιτικές παραβάσεις να εξαλείψει όλα τα αντικίνητρα που υπάρχουν για την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να υπάρξει ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Επιτεύχθηκε επίσης τα προηγούμενα χρόνια η σταθερότητα, η αντιμετώπιση του πληθωρισμού, αυξήθηκαν οι θέσεις απασχόλησης, αλλά το ποσοστό περίπου 12% της ανεργίας είναι αρκετά υψηλό, υπονομεύει κάθε προσπάθεια κοινωνικής συνοχής, κοινωνικής πολιτικής, η αναγκαιότητα λήψης μέτρων που εγγυάται την περαιτέρω αύξηση της απασχόλησης ήταν επιτακτική ανάγκη.
Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο προσδιορίζονται άξονες πολιτικής και
θεσμοθετούνται ρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την απασχόληση, την παραγωγικότητα, την επαγγελματική δραστηριότητα, ενώ παράλληλα στο άμεσο μέλλον θα δώσουν τη δυνατότητα, ώστε να αυξηθούν σημαντικά οι νέες θέσεις απασχόλησης. Η αντιφατικότητα της κριτικής, που δέχθηκε το σχέδιο νόμου αυτό, αποκαλύπτει ότι κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Η πολιτική δεν είναι δυνατόν να κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται και να σχεδιάζει παραβάσεις στο κενό. Η πολιτική καταξιώνεται όταν σχεδιάζει με ασφάλεια το μέλλον, όταν χωρίς δογματικές αγκυλώσεις αντικρίζει κατάματα την αλήθεια, όταν με σύνεση παρεμβαίνει, πείθει οργανώνει και οδηγεί. Με την αποτελεσματικότητα και μόνο κρίνονται οι πολιτικές παρεμβάσεις. 
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να αναφέρω ότι σημαντική
καινοτομία του νομοσχεδίου αποτελεί και η περιφερειακή διάσταση που έρχεται να συνδέσει και να συντονίσει τις ανάγκες της περιφέρειας με τη συνολική πολιτική απασχόλησης. Παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνούμε και ούτε να υποτιμούμε τα νέα μέτρα, όπως την κατάργηση της υπερεργασίας και των υπερωριών, που αποτελούν ιστορικά αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος και θα ενισχύσουν ουσιαστικά την απασχόληση. Τη δημιουργία προϋποθέσεων καθιέρωσης του 38ωρου μέσα από διαδικασίες συναίνεσης και μόνο των κοινωνικών εταίρων. Την ουσιαστική αύξηση του μισθού των απασχολουμένων κάτω από τέσσερις ώρες, αυτό θα λειτουργήσει ως αντικίνητρο για να πάμε από τέσσερις και πάνω ώρες, όπου έχουν πλήρη κάλυψη ασφαλιστική οι εργαζόμενοι, την καθιέρωση της τριετούς δωρεάν χορήγησης ενσήμων για τους μακροχρόνια άνεργους άνω των εξήντα ετών για τους άνδρες και άνω των πενήντα πέντε ετών για τις γυναίκες. Χορηγείται επιπλέον μια εβδομάδα άδεια στις εργαζόμενες μετά τον τοκετό, δίνεται το δικαίωμα επιδότησης του ενοικίου από τον ΟΕΚ για όσους πληρούν τους όρους αλλά είναι όμως μακροχρόνια άνεργοι, ενισχύεται με επιστημονικό προσωπικό η επιθεώρηση εργασίας και αναδιοργανώνεται ώστε να ανταποκριθεί αποτελεσματικότερα στην αποστολή της και μια σειρά άλλα ζήτηματα. Επίσης δίνεται η δυνατότητα καταβολής των καθυστερούμενων ασφαλιστικών εισφορών του κλάδου προς εξασφάλιση του ΟΓΑ και ρυθμίζεται η διαδοχική ασφάλιση, ένα πάγιο αίτημα. Χρόνια το αναδείκνυαν αυτό οι Βουλευτές. Βλέπω αρκετούς Βουλευτές που το είχαν αναδείξει, τον Παναγιώτη τον Κουρουμπλή, το Σταύρο Μπένο, τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο και άλλους και γίνεται αυτή η ρύθμιση, η οποία είναι πολύ θετική. Συνεχίζεται η χορήγηση του νοσηλίου, τροφείου στα τέκνα με ειδικές ανάγκες στον ασφαλισμένο και μετά τη συνταξιοδότησή τους λόγω θανάτου του ασφαλισμένου.
Ρυθμίζονται τα χρέη των επιχειρήσεων προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς στις σεισμόπληκτες περιοχές και στις επιχειρήσεις που καταστράφηκαν από την πυρκαγιά της Σάμου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επίσης στην αύξηση της απασχόλησης, κατά την άποψή μου, θα οδηγήσει και ο αυστηρός έλεγχος της αγοράς, γιατί έτσι περιορίζεται σημαντικά η αυθαιρεσία που ευνοεί και εκτρέφει πρακτικές που καταχρώνται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η πρόσληψη των τριακοσίων είκοσι τριών επιστημόνων που ήδη εκπαιδεύονται και θα στελεχώσουν το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, καθώς και οι νέοι διακόσιοι που θα προσληφθούν το 2001 θα επιτρέψουν, ώστε οι συνθήκες ελέγχου στην αγορά να λειτουργήσουν καλύτερα.
'Ολες αυτές οι επί μέρους ρυθμίσεις είμαι βέβαιος ότι θα οδηγήσουν σταθερά στην αύξηση της απασχόλησης και είναι θετικό ότι μέσα από τον κοινωνικό διάλογο υπήρξε η διάθεση να συζητηθεί η δυνατότητα των τριάντα πέντε ωρών εργασίας ή της μείωσης των ωρών εργασίας, που ως προοπτική δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί ότι θα λειτουργήσει καταλυτικά στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Φυσικά οι προϋποθέσεις για την καθιέρωση ενός τέτοιου μέτρου πρέπει να μελετηθούν, γιατί θα οδηγηθούμε σε αντίθετα και δυσάρεστα αποτελέσματα εάν δεν μελετηθούν αυτές οι προϋποθέσεις.
Η συζήτηση πιστεύω και στη Βουλή -πρέπει να ομολογήσω ότι στη Διαρκή Επιτροπή έγινε μία εξαντλητική ουσιαστική συζήτηση και σε βάθος- θα συμβάλει στην περαιτέρω βελτίωση των διατάξεων και πιστεύω ότι και ο κύριος Υπουργός και οι κύριοι Υφυπουργοί, που παρίστανται, θα δεχθούν να ενσωματώσουν προσθήκες ή τροπολογίες που θα προκύψουν από κοινή συμφωνία των εργαζομένων με τους εργοδότες, ώστε να υπάρξουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Μόνο με τη συναίνεση είναι δυνατόν να προχωρήσουμε σε μια γενικευμένη μείωση του χρόνου, που χωρίς να δημιουργεί προβλήματα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα έχει για όλους θετικά αποτελέσματα.

Οι καινοτομίες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ωριμάζουν όταν τις
αγκαλιάζουν οι δυνάμεις της εργασίας και οι δυνάμεις παραγωγής, που με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουν θετικά στη μείωση της ανεργίας.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε επίσης ότι από κανένα σημείο του νομοσχεδίου δεν συνάγεται ότι μειώνεται το κόστος εργασίας, όπως γράφτηκε, αφού κάθε διευθέτηση προϋποθέτει υποχρεωτικά τη συμφωνία των εργαζομένων. Οι ρυθμίσεις απλώς επιτρέπουν να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο οι

ιδιαιτερότητες και να προκύψει κοινό όφελος για τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις.
Κάθε νέο μέτρο, άλλωστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κρίνεται στην πρακτική του εφαρμογή και γι'αυτό κάθε δογματική αντίληψη κατά την άποψή μου εκ των προτέρων πρέπει να υποχωρήσει, να επιδειχθεί ευελιξία με κανόνες και ρυθμίσεις που εξασφαλίζουν τον εργαζόμενο. Ο εργαζόμενος πρέπει να είναι το κέντρο των ενδιαφερόντων μας, η ποιοτική του αναβάθμιση, η καλή κατάρτιση που θα δώσει νέα πνοή στην παραγωγή και στην οικονομία μας γενικότερα. Στους εργαζόμενους και στις θυσίες τους οφείλεται η καλή θέση διεθνώς της χώρας μας και τα δικά τους προβλήματα έχουμε χρέος να αντιμετωπίσουμε όλοι με συναινετική διάθεση, γιατί οι εξελίξεις σε παγκόσμια κλίμακα καθημερινά επιβάλλουν την ενεργοποίηση και τη συστράτευση όλων μας, ώστε η δυναμική που παρατηρούμε στον τεχνολογικό τομέα να μην αποτελεί απειλή αλλά προϋπόθεση ευημερίας για όλους.
Ο κατακερματισμός της κοινωνίας και η περιθωριοποίηση δεν είναι και
δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα της τεχνολογικής εξέλιξης. Η πορεία της και τα αποτελέσματά της κρίνονται και ρυθμίζονται από την πολιτική, που ως σταθερό προσανοτολισμό της πρέπει να έχει τον άνθρωπο και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής.
Η πολιτική απασχόλησης είναι βασικός συντελεστής και σίγουρα θα σηματοδοτήσει την πορεία της χώρας μας στο μέλλον. Αυτή η πολιτική μπορεί να είναι προϊόν συναίνεσης των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Και θεωρώ ότι το νομοσχέδιο, πέρα από τις αντικειμενικές και δικαιολογημένες σε ορισμένες περιπτώσεις τριβές που προκαλεί, αποτελεί μια ευκαιρία για στροφή στο μέλλον, για στροφή στη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Κλείνω την εισήγησή μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λέγοντας ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θεωρεί και έχει ως κοινωνικούς του συμμάχους τον κόσμο της εργασίας, τον κόσμο της δουλειάς, τον κόσμο της καθημερινής πάλης, τον κόσμο της προσπάθειας για ατομική και εθνική ευημερία.
Και στη μέχρι τώρα πολιτική του διαδρομή ως κόμμα και ως Κυβέρνηση υπερασπίστηκε, διεύρυνε τα δικαιώματα των εργαζομένων και είχε ως πυρήνα της πολιτική του την κοινωνική ευαισθησία και τη διατήρηση της κοινωνική συνοχής.
Αυτές οι βασικές, θεμελιώδεις αρχές του ΠΑΣΟΚ, είναι απαραίτητο
στοιχείο της πολιτικής του ταυτότητας και της ιστορικής του διαδρομής από το 1974 μέχρι σήμερα, από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως τον Κώστα Σημίτη. Και δεν απομακρύνεται από αυτές για κανένα λόγο.
Με αυτές τις σκέψεις εισηγούμαι την ψήφιση του νομοσχεδίου. Σας
ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Παναγιωτόπουλος εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας έχει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οκτώ μήνες μετά τις εκλογές της 9ης Απριλίου 2000 η Κυβέρνηση διά του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Γιαννίτση φέρνει σήμερα το απόγευμα στην Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων ένα σχέδιο νόμου με τη φιλόδοξη πρόθεση της προώθησης της απασχόλησης -"προώθηση της απασχόλησης και άλλες διατάξεις" επιγράφεται το νομοσχέδιο- ισχυριζόμενη ότι με το περιεχόμενό του θα καταπολεμήσει την ανεργία και θα προωθήσει την απασχόληση. Ακόμη αντηχούν στα αυτιά των Ελλήνων και Ελληνίδων πολιτών οι διακηρύξεις και οι βερμπαλισμοί της προεκλογικής περιόδου, που ακούστηκαν τόσο από τα χείλη του Πρωθυπουργού όσο και των κορυφαίων μελών της ηγετικής ομάδας του κινήματος. Τριακόσιες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Αντί, λοιπόν, για τις τριακόσιες χιλιάδες θέσεις εργασίας, έρχεται αυτό το νομοσχέδιο στη Βουλή, το οποίο παρ' ότι έχει έναν τόσο φιλόδοξο τίτλο, στην ουσία του είναι ψευδεπίγραφο και οι ρυθμίσεις του είναι αναποτελεσματικές. Στην πράξη ούτε αντιμετωπίζει την ανεργία ούτε προωθεί την απασχόληση. Αντιθέτως, προωθεί μία πολιτική συγκάλυψης της ανεργίας, η οποία στις μέρες μας -και εδώ νομίζω παραβιάζω ανοιχτές θύρες- έχει προσλάβει διαστάσεις κοινωνικής μάστιγας στην Ελλάδα.
Θα αναφερθώ εδώ και θα σχολιάσω αυτά που είπε ο φίλος κ. Κουράκης, ο συνάδελφος εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στο τέλος, είναι το ιδεολογικό άλλοθι το οποίο ακούσαμε τις μέρες αυτές και θα ακούσουμε να επαναλαμβάνεται και 
από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο, τον Αρκάδα συμπατριώτη μου κ. 
Σπυρόπουλο. Το ιδεολογικό άλλοθι ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ομφάλιο λώρο με τον
κόσμο της εργασίας κλπ.
Ακούστε, κύριοι συνάδελφοι. Εμείς δεν έχουμε αμφισβητήσει την
κοινωνική ευαισθησία των συναδέλφων Βουλευτών καμιάς πτέρυγας της Βουλής. Δεν επιτρέπουμε όμως σε κανένα να αμφισβητεί την κοινωνική ευαισθησία της
Νέας Δημοκρατίας, τη μακρά ιστορική παράδοση κοινωνισμού του ιστορικού

αυτού πολιτικού χώρου της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα και το γεγονός ότι από την παράταξή μας διαχρονικά, διιστορικά προήλθαν τα νομοθετήματα εκείνα, όπως συνέβη και στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρο, που θεμελίωσαν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα.
Αμφισβητούμε όμως, ενώ δεν θέτουμε υπό αμφισβήτηση την κοινωνική ευαισθησία των συναδέλφων του ΠΑΣΟΚ, της Αριστεράς και των άλλων πτερύγων της Βουλής. Είπα ότι δεν επιτρέπεται σε κανένα να αμφισβητήσει τη δική μας κοινωνική ευαισθησία. Αμφισβητούμε, όχι τις καλές προθέσεις αλλά τα 
αποτελέσματα της πολιτικής της ηγετικής ομάδας του κινήματος περί τον κ. Κωνσταντίνο Σημίτη. Τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής στον κοινωνικό τομέα έχουν οδηγήσει ήδη πάνω από δύο εκατομμύρια 'Ελληνες να ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας, έχουν εντείνει τα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού και έχουν εντείνει τα φαινόμενα κοινωνικής πόλωσης στην ελληνική κοινωνία. 'Αλλωστε δεν τα λέμε μόνο εμείς, τα λένε και στελέχη του κινήματος, την πολιτική αυτή και την κοινωνική της αναλγησία την καταγγέλλουν και στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Διαπιστώσεις τώρα με τη γλώσσα των αριθμών: Η αλματώδης αύξηση της ανεργίας τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας πρέπει να αποδοθεί κατά κύριο λόγο στα λάθη, στις παραλείψεις και στις εσφαλμένες επιλογές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Οι αριθμοί έχουν μία αδήριτη, αναπόδραστη λογική: Το 1981 οι άνεργοι ήταν εκατόν σαράντα οκτώ χιλιάδες πεντακόσιοι. Τόσους ανέργους παρέδωσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Σήμερα, το 2000, οι άνεργοι στην Ελλάδα υπερβαίνουν τους πεντακόσιους σαράντα δύο χιλιάδες. Η ανεργία από 7% που ήταν το 1997 υπερβαίνει σήμερα το 11% και σε ορισμένες κοινωνικές κατηγορίες, όπως είναι οι νέοι, προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις περνώντας και το 40%.
Συμβαίνει να προέρχομαι από μία περιφέρεια της χώρας, τη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της Ελλάδας, τη Β' Αθηνών. Το ξέρουν και το ομολογούν ακόμη σε κατ'ιδίαν συζητήσεις και οι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ και των υπολοίπων κομμάτων που εκλέγονται σ'αυτήν την περιφέρεια ότι σε αρκετές περιοχές, ιδιαιτέρως στα δυτικά προάστια της Αθήνας, ο κόσμος έχει έρθει σε απόγνωση. Τα ποσοστά ανεργίας ξεπερνούν το 35%. Και δεν είναι μόνον η Αθήνα. Είναι η Εύβοια, είναι η βόρεια Ελλάδα, είναι η Αχαϊα, είναι η 'Ηπειρος, είναι περιοχές της Θεσσαλίας, όπως και άλλες περιοχές της

χώρας. Και βεβαίως ζητώ την κατανόησή σας, εάν ξεχνάω πολλές περιοχές, διότι η ανεργία δυστυχώς αποτελεί ουσιώδες είδος εν επαρκεία σήμερα στην Ελλάδα.
Την ίδια ώρα στις χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης η ανεργία κάμπτεται ή στη χειροτέρα των περιπτώσεων παραμένει σταθερή. Θέλετε, κύριοι συνάδελφοι, να αναφερθώ σε ορισμένα σφάλματα, σε λανθασμένες πολιτικές, σε κακές επιλογές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ της τελευταίας εικοσαετίας; Ενδεικτικά αναφέρω την αποβιομηχάνιση της χώρας, την πολιτική των σβησμένων καμινάδων, την απουσία νέων παραγωγικών επενδύσεων, την ανυπαρξία πολιτικών αναδιάρθρωσης των γεωργικών καλλιεργειών, την αδυναμία αξιοποίησης των τεράστιων κονδυλίων που διετέθησαν προς τούτο από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Την καταστροφική πολιτική απέναντι στη μικρομεσαία επιχείρηση που οδήγησε, όπως ξέρουμε, εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους εμπόρους, βιοτέχνες, επιτηδευματίες και επαγγελματίες να κατεβάσουν τα ρολά.
Και να προσθέσω ακόμη την ανυπαρξία μιας ενδεδειγμένης πολιτικής
παρόμοιας με εκείνη που ακολούθησαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες για την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας. Να προσθέσω την προκλητική διασπάθιση σε μη παραγωγικούς σκοπούς των κοινοτικών πόρων, που προορίζονταν για τη μετεκπαίδευση και τον αναπροσανατολισμό του εργατικού δυναμικού, αλλά ταυτόχρονα και για την εκ νέου επιμόρφωση και τον αναπροσανατολισμό ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους.
Σε σχέση με όλα τα ανωτέρω, παραδείγματος χάρη, είναι πολύ χρήσιμο να αναρωτηθεί κανείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πού πήγαν τα 5,4
τρισεκατομμύρια (5.400.000.000.000) που αντλήθηκαν κατά το δεκαοκτάμηνο του 1999 και των πρώτων μηνών του 2000 από το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών; Πού πήγαν 5,4 τρισεκατομμύρια (5.400.000.000.000) από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου ή από εισαγωγή νέων εταιρειών στη χρηματιστηριακή αγορά; Θέλετε να σας θυμίσω πού οδήγησε τον τόπο η πολιτική σας, η πολιτική υπονόμευσης της ηγετικής ομάδας περί τον κ. Σημίτη του χρηματιστηρίου ως πολύτιμου εργαλείου στο χώρο της ελεύθερης αγοράς; Υπονόμευσε την πίστη των Ελλήνων και των Ελληνίδων σ' αυτό το πολύτιμο εργαλείο και οδήγησε σε απώλεια πάνω από 15 τρισεκατομμύρια (15.000.000.000.000) δραχμές.
Αυτά τα 5,4 τρισεκατομμύρια (5.400.000.000.000) που αντλήθηκαν,
φάνηκαν στην αύξηση του ΑΕΠ; Η αύξηση του ΑΕΠ έπρεπε να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Δημιούργησαν νέες θέσεις απασχόλησης; Μείωσαν την ανεργία; Και όλοι ξέρουμε ότι για να πάρει μια εταιρεία άδεια εισαγωγής στη χρηματιστηριακή αγορά ή για να πάρει μια άδεια για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της, να βγει δηλαδή στο επενδυτικό κοινό να δώσει τα χαρτάκια και να μαζέψει το χρήμα, υποβάλλει σχέδια ανάπτυξης. Τα σχέδια αυτά υπεβλήθησαν. Και ερωτούμε: Πού είναι οι αρχές του χρηματιστηρίου σύμφωνα με τους νόμους της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και της λειτουργίας του χρηματιστηρίου, για να ελέγξουν πού πήγαν τα χρήματα αυτά;
Τα χρήματα αυτά διεσπαθήθηκαν σε μη παραγωγικές επενδύσεις και δεν
ακούγεται ούτε φωνή ούτε παράπονο ούτε διαμαρτυρία από την πλευρά της Κυβέρνησης. Και δεν ακούγεται, γιατί αντλήθηκαν κυρίως με πολλές εξαιρέσεις επιχειρηματιών και επιχειρήσεων που πραγματικα προχώρησαν σε παραγωγικές επενδύσεις. Είναι πολλές οι εξαιρέσεις και δεν γενικεύουμε, αλλά σε αρκετό ποσοστό απορροφήθηκαν από διαφόρους μεγαλοπαράγοντες στο χώρο της οικονομίας, που έχουν ασπασθεί το περίφημο ιδεολόγημα της αρπαχτής, του αμύνεσθαι περί "πάρτης", ένα ιδεολόγημα που κατέστησε κυρίαρχη ιδεολογία η περί τον κ. Σημίτη ηγετική ομάδα.
Δεν αναφέρομαι συνολικά στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. τις παρακαταθήκες κοινωνικής ευαισθησίας του οποίου τιμούμε, όπως συνεχίζουμε και τη δική μας μακρά παράδοση κοινωνισμού στη Νέα Δημοκρατία.
Μήπως πρέπει να σας θυμίσουμε την τρομακτική καθυστέρηση απελευθέρωσης των αγορών και την τρομακτική καθυστέρηση εξυγίανσης του ευρύτερου δημοσίου τομέα; Θα μου πείτε, τι φταίει ο κ. Γιαννίτσης, ο οποίος έρχεται στη Βουλή συνεπικουρούμενος από τους κυρίους Υφυπουργούς να υποστηρίξει μια άχαρη πολιτική που από μόνη της, όσο και αν έχει ο Υπουργός καλές προθέσεις, δεν μπορεί να βγάλει από το τέλμα της ανεργίας την ελληνική κοινωνία;
Τι να κάνει ο κ. Γιαννίτσης, ο δυστυχής, ο συμπαθής κατά τα άλλα, για την τρομακτική καθυστέρηση της απελευθέρωσης των αγορών και της εξυγίανσης του ευρύτερου δημόσιου τομέα;
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: 'Ελεος, κύριε Πρόεδρε! Είναι φράσεις αυτές; ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Κύριε συνάδελφε, σας παρακαλώ.
Είμαστε στη Βουλή. Προσέξτε λίγο!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θεωρείτε, κύριε Πρόεδρε, ότι λέω κάτι που υποβαθμίζει πρόσωπα ή τα προσβάλλει;
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Δυστυχής, ο κύριος Υπουργός;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Σας παρακαλώ, κύριε Παναγιωτόπουλε, προσέξτε τις εκφράσεις σας. Προσέξτε!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Λογοκρισία του κάνετε, κύριε Πρόεδρε;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να σας πω το εξής: Η εμπειρία του πολιτικού δεν κτάται μόνο εντός του Κοινοβουλίου. Κτάται και με τη μισθωτή εργασία και με το μεροκάματο εκτός. Και θα παρακαλέσω νουθεσίες σε ανθρώπους που δουλεύουν είκοσι δύο χρόνια στη μισθωτή εργασία και στο μεροκάματο δεν θέλω. Δεν αισθάνομαι καθόλου ότι περιφρόνησα ή προσέβαλα κανένα συνάδελφο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Κύριε συνάδελφε, προσέξτε τα λόγια σας!
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Είσθε νέος και θα έπρεπε να είσθε πιο σεμνός. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και θα παρακαλέσω, όπως σέβομαι τους
συναδέλφους και σέβομαι το Προεδρείο, να επιδείξετε και τον ανάλογο σεβασμό στο πρόσωπό μου. Είμαι εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Κύριε συνάδελφε, σας παρακαλώ,
χαμηλώστε τον τόνο σας. Είσθε νέος συνάδελφος και αυτό σας δικαιολογεί κάπως. Κάπως σας δικαιολογεί αυτό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας είπα, κύριε Πρόεδρε, νουθεσίες εκεί

που πρέπει να απευθύνετε. 'Οχι σε μένα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Λίγη σεμνότητα δεν βλάπτει, κύριε συνάδελφε. Δεν είναι κανάλι εδώ. Είσθε νέος Βουλευτής και προσβάλλετε το χώρο. Λίγη σεμνότητα δεν βλάπτει.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επαναλαμβάνω, τι να κάνει ο δυστυχής κ. Γιαννίτης, απέναντι σε μια πολιτική που δεν αφορούσε τον ίδιο... 
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Λίγη σεμνότητα δεν βλάπτει! 'Ηρθατε να
κατακεραυνώσετε τους πάντες.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ακούστε, κύριε Μπένο, να καταλάβετε, και μη θορυβείτε σας παρακαλώ.
Κύριε Πρόεδρε, θα σταματήσω εάν δεν επιβάλετε την τάξη στην Αίθουσα. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Σταματήστε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι στοιχειώδες καθήκον του Προεδρείου. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Σταματήστε, διότι εσείς έχετε
δημιουργήσει το πρόβλημα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα σταματήσω, κύριε Πρόεδρε, και θα μου
αφαιρέσετε το χρόνο, εάν δεν επιβάλετε την τάξη στην Αίθουσα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: 'Ηρθατε να κατακεραυνώσετε τους πάντες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Κύριε Μπένο, με συγχωρείτε.
Κύριε συνάδελφε, σας παρακαλώ και τον τόνο σας να χαμηλώσετε και τις εκφράσεις σας να προσέχετε και να συνεχίσετε ευπρεπώς.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Με ευπρέπεια αναφέρεται.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τα περί ευπρέπειας να τα απευθύνετε στους φωνασκούντες και θορυβούντες συναδέλφους και όχι σε μένα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Λίγη ευπρέπεια δεν βλάπτει!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επαναλαμβάνω, εάν δεν μπορούν τα λεκτικά σχήματα να τα κατανοήσουν ορισμένοι, είναι πρόβλημά τους. Δεν φέρει ευθύνη ο κ.Γιαννίτσης -και αυτό θέλω να πω, κύριε Μπένο, που εξανίσσεσθεγια το γεγονός ότι δεν απελευθέρωθηκαν οι αγορές, για το γεγονός ότι δεν εξυγιάνθηκαν οι ΔΕΚΟ. Δεν φέρει ευθύνη ο κ. Γιαννίτσης για την περίπτωση της Ολυμπιακής. Φέρουν άλλοι την ευθύνη. Την φέρει ο κ. Σημίτης, φταίει ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, φταίνε οι αρμόδιοι Υπουργοί Επικοινωνιών και Μεταφορών. Δεν φέρει ευθύνη ο Υπουργός Εργασίας και ούτε μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ΕΑΒ, ο διαγωνισμός κηρύχθηκε άγονος, της μη εξυγίανσης του Οργανισμού Διεξαγωγής Ιπποδρομιών. Δεν φέρει την ευθύνη και ούτε μπορεί να κάνει τίποτα για το φιάσκο ή την καθυστέρηση της μετοχοποίησης του ΟΤΕ.
Δεν φέρει ευθύνη ο Υπουργός Εργασίας για την αυστηρή
επιστολή - τελεσίγραφο, κύριε Μπένο, του κοινοτικού Επιτρόπου κ. Μπαρνιέ προς τον Πρωθυπουργό κ. Σημίτη, σύμφωνα με την οποία επιστολή-τελεσίγραφο ο κ. Μπαρνιέ προειδοποιεί ότι δεν θα εισρεύσει ούτε ένα ευρώ εάν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση.
Τώρα, όσον αφορά τα όσα ακούγονται περί αναπτύξεως τον τελευταίο
καιρό, θα ήθελα να πω κάποια πράγματα.
Ακούμε, κύριε Υπουργέ, ότι η Κυβέρνηση θα πετύχει -και θα το
ακούσουμε πάλι να το επαναλαμβάνετε στον προϋπολογισμό- ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ της τάξεως του 5%. Θα σας παραπέμψω στις προβλέψεις του ΟΟΣΑ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που προβλέπουν ρυθμό ανάπτυξης 3,9% για το 2001. Και αν δεν πεισθείτε γι'αυτό, εμείς θα ευχηθούμε να πιάσει η χώρα το 5%. Μακάρι να το πιάσει. 'Ο,τι καλό είναι για τη χώρα και μπορεί να γίνει, να γίνει. Και δεν μας ενδιαφέρει εάν το προωθεί η Κυβέρνηση του κ. Σημίτη ή μία άλλη κυβέρνηση. Το θέμα είναι ότι παρά τις όποιες καλές προθέσεις σας -εγώ θα δεχθώ ότι είναι καλές οι προθέσεις σας- τα αποτελέσματά σας είναι επιζήμια για την ελληνική κοινωνία και για τη χώρα.
Ακόμη και αν πιάσετε το 5% στο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, θα πρέπει να προχωρήσουμε σε μια σύγκριση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα με το μέσον όρο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ευρωζώνης για να ανακαλύψουμε ότι αρχίζουμε από πολύ χαμηλά την πορεία της ανάπτυξης, ότι μείναμε πολύ πίσω. Και αν θέλουμε να φθάσουμε στο μέσο επίπεδο, στο μέσο όρο ανάπτυξης των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης αντίστοιχους με αυτούς που έχει η Ιρλανδία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το υπό συζήτηση νομοσχέδιο Γιαννίτση είναι προφανές ότι δεν μπορεί να θεραπεύσει τις μακροχρόνιες πληγές ούτε να κλείσει τις μαύρες τρύπες της κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.,
μιας ολόκληρης εικοσαετίας.
Είναι απολύτως χαρακτηριστικό ότι όλοι οι κοινωνικοί εταίροι διαφωνούν με τα περισσότερα σημεία του περιεχομένου του, γεγονός που επιβεβαιώθηκε κατά την ακρόαση των εκπροσώπων των διαφόρων φορέων στην προηγηθείσα συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, στην οποία θα συμφωνήσω με εσάς, κύριε Κουράκη, ότι η επεξεργασία του νομοσχεδίου ήταν πραγματικά εξαντλητική. Το είπα δημόσια, γράφτηκε στα Πρακτικά και το επαναλαμβάνω αυτό. Και αυτό έγινε γιατί συνέβαλαν όλοι οι συνάδελφοι όλων των πλευρών της Βουλής και γιατί συνέβαλε και ο προεδρεύων, ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Μαγκούφης. Τα καλά λόγια πρέπει να ακούγονται εκεί που αρμόζουν.
Τώρα, στον κεντρικό πυρήνα των άρθρων του νομοσχεδίου γίνεται
προσπάθεια προώθησης μεμονωμένων και αποσπασματικών μέτρων για να γίνει δήθεν περισσότερο ευέλικτη και ελαστική η αγορά εργασίας.
Οι μεμονωμένες αυτές ρυθμίσεις -το είπαμε, κύριε Υπουργέ και το επαναλαμβάνουμε- μπορούν να δράσουν μόνο σαν δόσεις ασπιρίνης απέναντι σε μία βαρύτατη λοίμωξη που απαιτεί σύνθετες και συντονισμένες θεραπευτικές αγωγές, ισχυρότατης αντιβίωσης για να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά.
Μετά από όλα αυτά, κυρίες και κύριοι, εξυπακούεται ότι η Νέα Δημοκρατία θα καταψηφίσει τον κεντρικό πυρήνα των ρυθμίσεων του νομοσχεδίου, επεξηγώντας επί της αρχής, αλλά και επί των άρθρων τις δικές της θέσεις.
Με την ευκαιρία όμως της συζήτησης αυτής θα μας επιτρέψετε, γιατί
θεωρούμε επιβεβλημένο να απευθύνουμε ως Νέα Δημοκρατία μία πρόταση-έκκληση τόσο και στην Κυβέρνηση όσο και προς τα υπόλοιπα κόμματα για να αναλάβουμε από κοινού μία πραγματική, ειλικρινή εθνική πρωτοβουλία ευρύτερης εμβέλειας για μία συνολική πολιτική προώθησης της απασχόλησης και ουσιαστικής καταπολέμησης του φαινομένου της ανεργίας. Γιατί η ανεργία, το ξέρετε, το αισθανόμαστε όλοι, το βλέπουμε στις περιφέρειές μας, αποτελεί τη χειρότερη μορφή κοινωνικής αδικίας. Προκαλεί σοβαρότατες παρενέργειες στο κοινωνικό σώμα μια και τροφοδοτεί μία σειρά από περιθωριακές και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Τροφοδοτεί την εγκληματικότητα. Ωθεί προς τα ναρκωτικά, ωθεί προς τον αλκοολισμό. Οδηγεί σε εγκατάλειψη της ελληνικής περιφέρειας. Μεταδίδει και ενισχύει το μικρόβιο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Πολλαπλασιάζει και διευρύνει τις κοινωνικές ρηγματώσεις και εντείνει το πρόβλημα της ένδειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Τι προτείνουμε. Θα τα πούμε και στη συζήτηση επί των άρθρων. Αλλά στη συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου για την αύξηση ανάμεσα στις πολιτικές, στα εργαλεία της πρωτοβουλίας αυτής, θα πρέπει να περιλαμβάνονται μεταξύ των άλλων μέτρα για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Θα συμφωνήσουμε ότι η αυξημένη ανταγωνιστικότητα σημαίνει ενίσχυση
της απασχόλησης. Μειωμένη ανταγωνιστικότητα σημαίνει συρρίκνωση της απασχόλησης. Τα μέτρα αυτά, μεταξύ των άλλων, θα πρέπει να αφορούν τη
φορολογία των επιχειρήσεων και ιδιαιτέρως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Κύριε Υπουργέ, διότι πάλι δεν είναι δική σας αρμοδιότητα, ρωτήστε
τους αρμοδίους Υπουργούς Οικονομικών για το τι γίνεται, τι ερείπια αφήνει πίσω της η διαδικασία των περίφημων ανέλεγκτων χρήσεων και αν αποδίδει ή όχι, πως οδηγεί στην απελπισία και στην απόγνωση πολλούς μικρομεσαίους εμπόρους επιτηδευματίες και βιοτέχνες.
Πολύτιμα εργαλεία μιας ουσιαστικής πολιτικής για την προώθηση της απασχόλησης και την καταπολέμηση της ανεργίας πέρα από τη φορολογία, πρέπει να είναι ο περιορισμός της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της αναποτελεσματικότητας στη Δημόσια Διοίκηση, τα μέτρα για την απελευθέρωση των αγορών, για την προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών, τα μέτρα για την ενίσχυση του ανταγωνισμού και την αντιμετώπιση των ολιγοπωλίων.

Πρέπει να αποκτήσουμε δραστικές πολιτικές για την ορθολογική,
παραγωγική και εθνικά επωφελή χρησιμοποίηση των πόρων των ευρωπαϊκών ταμείων στον τομέα της απασχόλησης και της ανεργίας. Να μην πηγαίνουν αυτοί οι πόροι σε σεμινάρια μαϊμού.
Πρέπει να αποκτήσουμε πολιτική που θα περιλαμβάνει αποτελεσματικά μέτρα στον τομέα της μαύρης εργασίας και της οικονομικής μετανάστευσης, με βάση την αντίστοιχη εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Πρέπει να αποκτήσουμε ενεργητικές πολιτικές αναδιάρθρωσης των

αγροτικών καλλιεργειών και πολιτικές αναπροσανατολισμού στην αγροτική οικονομία. Τα ευρωπαϊκά ταμεία δίνουν τη δυνατότητα χρηματοδότησης τέτοιων πολιτικών αναδιάρθρωσης αρκεί να έχουμε τα κατάλληλα σχέδια για να τις προωθήσουμε.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, κατά την άποψη της Νέας Δημοκρατίας μόνο αν υπάρξουν τέτοιου είδους δράσεις θα έχουμε αποτελέσματα. Και σε τέτοιες δράσεις πρέπει να συναντηθούμε συναινετικά συνθέτοντας τις απόψεις μας όλες οι πτέρυγες της Βουλής, για τις οποίες επαναλαμβάνω αναγνωρίζουμε εμείς υψηλό βαθμό κοινωνικής ευαισθησίας και υπευθυνότητας απέναντι στο πρόβλημα της ανεργίας. Μόνο αν συναντηθούμε σε τέτοιες ολοκληρωμένες και ειλικρινείς προσπάθειες θα μπορέσουμε να προωθήσουμε αποτελεσματικά την απασχόληση και να καταπολεμήσουμε την ανεργία. 
Διαφορετικά και αυτή η πολιτική, παρά τις όποιες καλές προθέσεις του
κ. Γιαννίτση -το Υπουργείο Εργασίας απέναντι σε αυτές τις πολιτικές είναι αν θέλετε από τα τελευταία στη σειρά, προηγείται ο Πρωθυπουργός, προηγείται το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, προηγείται το Υπουργείο Ανάπτυξης- θα πολλαπλασιάσει τα αδιέξοδα. Παρόμοια αδιέξοδα αναπαράγει και ανατροφοδοτεί το συζητούμενο νομοσχέδιο, που εκθέτει για ακόμη μια φορά την Κυβέρνηση Σημίτη για αναποτελεσματικότητα, ανεπάρκεια και κοινωνική αναλγησία. Είναι οι τρεις χαρακτηρισμοί που προσιδιάζουν σ' αυτήν την Κυβέρνηση και μεις ως Νέα Δημοκρατία με μετριοπάθεια, ευπρέπεια θα τους λέμε και θα τους ξαναλέμε στη Βουλή και έξω από τη Βουλή των Ελλήνων.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο ειδικός αγορητής του
Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Σπύρος Στριφτάρης έχει το λόγο. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΤΡΙΦΤΑΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα με προσοχή
τον εισηγητή της Πλειοψηφίας και ειλικρινά σαν εργαζόμενος που έχει κάνει και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, περίμενα να μην πει αυτά τουλάχιστον που με άλλα λόγια έλεγε ο κ. Λάσκαρης το 1976 όταν ψηφιζόταν ο αλήστου μνήμης ν. 330. 'Ολοι θυμόμαστε τότε ότι είχε πει ότι θα καταργήσει τις κοινωνικές τάξεις.
Ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ δεν είπε βέβαια ότι θα καταργήσει τις κοινωνικές τάξεις, αλλά μας κάλεσε να συναινέσουμε, έτσι ώστε οι εργοδότες χέρι με χέρι με τους εργαζόμενους να συμφωνήσουν στην εκμετάλλευση που γίνεται σήμερα σε βάρος τους για να θησαυρίζουν οι κάθε λογής, θα έλεγα, σήμερα και απατεώνες -μαζί με όλα τ' άλλα και απατεώνεςπου χρησιμοποιούν την εργατική δύναμη για να γεμίζουν τα σεντούκια τους και φυσικά να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Νομίζω ότι κάθε Βουλευτής σήμερα αναλαμβάνει μια μεγάλη ευθύνη. Ψήφος υπέρ αυτού του νομοσχεδίου συνιστά συναίνεση και επιστροφή ουσιαστικά στον εργασιακό μεσαίωνα και συμβάλλει στην καταπάτηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο αντεργατικό νομοσχέδιο, που αφαιρεί το ένα ή το άλλο δικαίωμα των εργαζομένων και παρέχει προνόμια στο κεφάλαιο, αλλά πρόκειται για ένα τερατούργημα που κτυπάει κατάκαρδα το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, την ιστορική κατάκτηση της εργατικής τάξης, που είναι το οκτάωρο -εφτάωρο σε πολλές περιπτώσεις- και επιβάλλει την ελαστικότητα του ωραρίου εργασίας, τη λεγόμενη επί τω κομψότερω "διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου", σύμφωνα με τις ανάγκες, φυσικά, των καπιταλιστών για την αύξηση των υπερκερδών τους. 
Η Κυβέρνηση, σαν άλλος Πιλάτος, λέει ότι τελικά δεν θα καταργηθεί το
οκτάωρο, γιατί οι πρόσθετες ώρες θα αφαιρούνται ή θα δίνονται ρεπό ή άδεια στον εργαζόμενο. Δίνει, όμως, το δικαίωμα στον κάθε βιομήχανο ή στον κάθε εργοδότη να χρησιμοποιεί εκατόν τριάντα οκτώ ώρες το χρόνο κατά το δοκούν, χωρίς να τις πληρώνει πέρα από το οκτάωρο. Θα δουλεύει, δηλαδή, δώδεκα ώρες ο εργαζόμενος. Για τις τέσσερις ώρες της συγκεκριμένης ημέρας δεν θα πληρώνεται. Μας λέει μετά η Κυβέρνηση ότι θα εξοικονομήσουμε θέσεις εργασίας, γιατί θα ακριβύνει και την υπερωρία πέρα από τις εκατόν τριάντα οκτώ ώρες.
Κύριε Υπουργέ, δεν θα έχει ανάγκη ο εργοδότης τότε να κάνει υπερωρίες, γιατί όταν έχει την αιχμή θα χρησιμοποιεί αυτό το δικαίωμα και μετά θα τους λέει: "Καθήστε θα σας δώσω το βασικό σας μεροκάματο". 'Ηδη όμως θα τους έχει ξεζουμίσει, ήδη θα τους έχει πάρει τη μεγάλη υπεραξία
από εκατόν τριάντα οκτώ ώρες απλήρωτης, ουσιαστικά, δουλειάς.
Μη μου πείτε ότι αυτοί θα πληρώνονται, όταν θα κάθονται. Η εργασία που υπερβαίνει τις οκτώ ώρες δεν πληρώνεται με τίποτε, κύριε Υπουργέ. Αυτό το ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα, αλλά επειδή ακριβώς και εσάς σας βάλανε να υπηρετήσετε το μεγάλο κεφάλαιο, αυτό κάνετε σήμερα με συμπαραστάτες, βέβαια, και όλους τους αγαπητούς συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ που έξω στους διαδρόμους της Βουλής, άλλα μας λένε. Εδώ να πείτε αυτά που μας λέτε έξω από τη Βουλή και όχι στους διαδρόμους να μας λέτε: "Αυτή η Κυβέρνηση δεν πάει άλλο". Να το πείτε εδώ. 'Οχι να μας πιάνετε έναν-έναν έξω από τη Βουλή και να μας λέτε: "Κάντε κάτι να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο". Εμείς να κάνουμε ή εσείς;
Είστε, λοιπόν, μπροστά στις ευθύνες σας και πρέπει αυτό να το λάβετε υπόψη σας.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Ποιος σας το είπε αυτό, κύριε συνάδελφε; Να τον ονομάσετε αυτόν που σας το είπε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Σας παρακαλώ, κύριε συνάδελφε, μη διακόπτετε.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Εγώ πάντως δεν το έχω πει.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΤΡΙΦΤΑΡΗΣ: Κύριε Σπυριούνη, μη δίνετε εξετάσεις, δεν
υπάρχει λόγος.
Προκλητικά, επίσης, η Κυβέρνηση προχωρά στην απαλλαγή των εργοδοτών
κατά 18% της ασφαλιστικής εισφοράς, στοχεύοντας ουσιαστικά στην πριμοδότηση της πλουτοκρατίας, αλλά και στην υπονόμευση της οικονομικής βάσης των ταμείων, στη βάση των σχεδίων, που έχει για να πληρώνουν ουσιαστικά οι εργαζόμενοι τα πάντα.
Εδώ θέλω να κάνω μια επισήμανση: 'Εχουμε επιφυλάξεις, γιατί ποτέ το δημόσιο δεν απέδωσε στα ασφαλιστικά ταμεία αυτά που έχει νομοθετήσει κατά καιρούς η Βουλή.
Κύριε Υπουργέ, γιατί τώρα να πιστέψουμε ότι αυτά που ελαφρύνονται οι εργοδότες θα τα αποδώσει ο προϋπολογισμός; Μήπως έχετε πληρώσει τις υποχρεώσεις σας στο Ι.Κ.Α; Μήπως έχετε πληρώσει τις υποχρεώσεις σας στο Τ.Ε.Β.Ε; Μήπως έχετε πληρώσει ως κράτος τις υποχρεώσεις σας στα άλλα ταμεία; Μήπως δεν χρωστάει το κράτος στο Ι.Κ.Α τρισεκατομμύρια δραχμές; Γιατί δηλαδή να πιστέψουμε, ντε και καλά, ότι το κράτος θα αναλάβει τις υποχρεώσεις του;
Σε τελική ανάλυση, εάν τα πληρώσει ο προϋπολογισμός στις πλάτες ποιου θα ξεσπάσουν; Δεν θα τους πληρώσουν οι εργαζόμενοι πάλι;
Γιατί, λοιπόν, δεν λέτε την αλήθεια; Γιατί δεν λέτε: "Ναι, είμαστε
υπηρέτες της εργοδοσίας".
Ακόμα και στην περίπτωση επιβάρυνσης του κρατικού προϋπολογισμού, θα τα πληρώσει ο ελληνικός λαός. Συμπερασματικά οι βιομήχανοι και τα άλλα τμήματα της πλουτοκρατίας, εκτός από τα κέρδη τους, θα καρπωθούν και δεκάδες δισεκατομμύρια από τη διευθέτηση και από τη μη πληρωμή των σχετικών υπερωριακών ωρών, από την απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές, από τα προγράμματα της ψευτοαπασχόλησης και του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, έτσι ώστε οι δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, όπως αυτές του Υφυπουργού κ. Πρωτόπαπα, περί ισορροπιών εργαζομένων και εργοδοτών, να βρουν την αντανάκλασή τους στο "σκύψε το κεφάλι και δώσε περισσότερα κέρδη στους εργοδότες". Οι βιομήχανοι όμως γκρινιάζουν. Και είναι φανερό γιατί γκρινιάζουν. Θέλουν περισσότερα.
Θέλω να πω και κάτι για τη Νέα Δημοκρατία. Η απαρχή της κατάργησης
του οκτάωρου και η προώθηση των λεγόμενων ευέλικτων μορφών εργασίας έχουν τη ρίζα τους στο ν. 1892/90. Είναι ο αναπτυξιακός νόμος που ψηφίστηκε σε αντικατάσταση του ν. 1262 του ΠΑ.ΣΟ.Κ. 'Ομως η ανεργία δεν μειώθηκε. Απεναντίας και στα τρία χρόνια της Νέας Δημοκρατίας η ανεργία αυξήθηκε. Και στα επόμενα χρόνια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται με υψηλούς ρυθμούς.
Λέτε στην εισηγητική έκθεση, κύριε Υπουργέ, ότι δημιουργήθηκαν διακόσιες είκοσι χιλιάδες θέσεις εργασίας μεταξύ του 1993 και του 1999, πράγμα που μας κατατάσσει στην πέμπτη καλύτερη θέση στις χώρες της Ευρώπης. Μήπως αυτές οι διακόσιες είκοσι χιλιάδες θέσεις εργασίας περιλαμβάνουν και αυτούς, που έχουν δουλέψει δεκαπέντε μεροκάματα το χρόνο; Μήπως περιλαμβάνονται, κύριε πρώην πρόεδρε του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, και τα επιδοτούμενα σεμινάρια, δηλαδή για εκείνα που γυρίζουν από δω και από κει και μαζεύουν υπογραφές οι περίφημοι δάσκαλοι, που αμείβονται με εβδομήντα και ογδόντα χιλιάδες, απ' εκείνους που δεν έχουν
πού την κεφαλήν κλίναι. Του λένε, υπέγραψε ότι ήρθες στο σεμινάριο και πάρε ένα πεντοχίλιαρο. Μετά καρπούνται όλα αυτά που δίνουν και ο ΛΑΕΚ και τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Πολλοί έχουν κάνει επάγγελμα να γυρίζουν από σεμινάριο σε σεμινάριο για τα ογδόντα πέντε χιλιάρικα. Κι έχουν παρακολουθήσει δεκαπέντε και είκοσι σεμινάρια ο καθένας. Φυσικά δουλειά δεν βρίσκουν, γιατί τι θα μάθουν σε δύο μήνες, στο ΚΕΚ της τάδε συνδικαλιστικής οργάνωσης; Δυστυχώς έχετε κάνει και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να αποπροσανατολίζουν το εργατικό κίνημα.
Η απασχόληση στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 1% τα τελευταία εφτά χρόνια. Κι αν αυξήθηκε τόσο, πώς δικαιολογείται το 11,7% της ανεργίας; Θα μου πείτε ότι αυξήθηκε το εργατικό δυναμικό. Αυξήθηκαν οι εισερχόμενοι από τη γεωργία. 'Οταν όμως κάνουμε κριτική στην Κυβέρνηση ότι η πολιτική της είναι αντιαγροτική και αναγκάζει το 2% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού να εγκαταλείπει την ύπαιθρο και να ψάχνει φτηνή, κακοπληρωμένη δουλειά με βαρείς και ανθυγιεινούς όρους, μας λέτε ότι η δική σας αγροτική πολιτική είναι θεσπέσια και ότι γι' αυτό σας ψήφισαν και οι αγρότες.
'Εχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και για τα μικρομάγαζα. Το 1999 έκλεισαν περισσότερες μικροεπιχειρήσεις απ' όσες άνοιξαν. Γινόταν το αντίθετο τα προηγούμενα χρόνια. Και ο ξεκληρισμένος αγρότης και ο άνεργος εργάτης άνοιγαν ένα μαγαζάκι, πιστεύοντας στις ψευδαισθήσεις που τους δημιουργήσατε με τα δήθεν κίνητρα. Κλείνει μια επιχείρηση, πάρε πέντε εκατομμύρια (5.000.000) να πας να ανοίξεις μια ΕΒΓΑ. Και φυσικά την ΕΒΓΑ σε δύο χρόνια την κλείνει.
'Ετσι, λοιπόν, όχι μόνο την ανεργία δεν αντιμετωπίζετε μ'αυτό, αλλά το μόνο που αντιμετωπίζετε είναι ακριβώς να δώσετε τριάντα οκτώ ώρες υπερωριακής εργασίας στους εργοδότες ουσιαστικά τσάμπα. Γιατί σας είπα μη μου πείτε, αφού θα κάθονται και θα πληρώνονται! Ε, εδώ είμαστε και σε ένα χρόνο μέσα, αν είστε συνέχεια κυβέρνηση, θα φέρετε και ένα νομοσχέδιο και θα πείτε όταν δεν εργάζεται δεν θα παίρνει το βασικό μεροκάματο, όπως κάνατε και με τη μετοχοποίηση και με το ένα και με το άλλο. Γιατί να κρυβόσαστε πίσω από το δάκτυλο και να μη λέτε την αλήθεια και να πείτε ναι, είμαστε κυβέρνηση των εργοδοτών.
Το Κ.Κ.Ε. δεν απευθύνεται πια στην Κυβέρνηση δεν έχει καμιά ψευδαίσθηση ότι αυτή η Κυβέρνηση θα ακούσει και τα δικά της στελέχη. 'Εχω εδώ μια λίστα με ονόματα που είναι Φριαγκαδάκη Μαρία μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ, Σπανού Δέσποινα μέλος της Γραμματείας της ΑΔΕΔΥ, Σουλελές Χρήστος Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σφακιανάκης Μπάμπης μέλος του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ, Μουτάφης Βασίλειος αναπληρωτής γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, Παπαντωνίου Κώστας Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, όλοι αυτοί είναι στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και φυσικά οι άνθρωποι ζητούν με άλλους οκτώ χιλιάδες εργαζόμενους, -τόσες υπογραφές κατόρθωσαν σ'αυτό το διάστημα να μαζέψουν- καλούν εμάς όλους τους Βουλευτές να πούμε στην Κυβέρνηση να πάρει πίσω αυτό το νομοσχέδιο για να μη συνδέσει το όνομά της πραγματικά με την επιστροφή στο μεσαίωνα των εργασιακών σχέσεων, να μη μας φέρει πίσω πριν από το 1886.
Kατά την άποψή μας είπα για τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν νομιμοποιείται και φυσικά ξέρουμε από πού πιέζει και το ακούσαμε και από τον εισηγητή της ότι πρέπει να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις πιο γρήγορα γι'αυτό δεν μειώνεται η ανεργία, να ξεπουληθούν πιο γρήγορα οι δημόσιες επιχειρήσεις για να μπορέσει το ιδιωτικό κεφάλαιο να ληστέψει ακόμη πιο πολύ και τους εργαζόμενους σ'αυτές τις επιχειρήσεις, αλλά και φυσικά να εκμεταλλευτεί την υποδομή που έχει πληρώσει με ιδρώτα ο ελληνικός λαός και φυσικά γιατί δεν είναι πιο φιλελεύθερη η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας ή μάλλον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μπερδεύτηκα και εγώ ΠΑ.ΣΟ.Κ., Νέα Δημοκρατία, άντε να καταλάβεις ποιος είναι πιο φιλελεύθερος.

Είναι δεδομένο ότι η Νέα Δημοκρατία επιθυμεί τη μείωση του κόστους εργασίας. Η πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας όμως οδήγησε σ'αυτό το τραγικό αποτέλεσμα της φτώχειας. Και όταν λέμε φτώχεια μη μας πάει το μυαλό μας γιατί καμιά φορά χυδαιοποιείτε ορισμένα πράγματα και λέτε, μα, πού υπάρχει φτώχεια σήμερα και τη φτώχεια δεν την κρίνουμε με τις ανάγκες που έχει σήμερα ο ελληνικός πληθυσμός, αλλά την κρίνουμε με τη δεκαετία του 1950 ή του 1960 και λέμε δεν είχαμε να φάμε, ενώ τώρα
τουλάχιστον έχουμε.
Η φτώχεια για εμάς, κύριε Υπουργέ, έχει να κάνει με τις σημερινές
ανάγκες και σήμερα όλοι παραδέχονται και εσείς το παραδέχεσθε σαν Κυβέρνηση ότι το 22% του ελληνικού λαού είναι αναγκασμένο από αυτό, που καθορίζετε εσείς σαν όριο της φτώχειας να ζει κάτω ή στο επίπεδο της φτώχειας.
Εμείς δεν παραδεχόμαστε αυτό το επίπεδο της φτώχειας που ορίζετε εσείς και η Στατιστική Υπηρεσία γιατί ποιος θα κανονίσει τις ανάγκες, παραδείγματος χάριν για μια τετραμελή οικογένεια που σπουδάζει δύο παιδιά φτάνουν τα τριακόσια χιλιάρικα (300.000) ή τριακόσια είκοσι πέντε (325.000) το μήνα που υπολογίζεται σαν όριο της φτώχειας για μια τετραμελή οικογένεια; Φτάνουν; Και μικρά παιδιά για γάλα να πάνε και τον παιδικό σταθμό να πληρώσουν και το δημόσιο γιατί τώρα πληρώνουν και το δημόσιο παιδικό σταθμό δεν φτάνουν. Και όμως με αυτές τις πολιτικές έχετε αναγκάσει και ψευδεπίγραφα βέβαια τις ονομάζετε νομοσχέδιο για την απασχόληση. Πείτε το με το όνομά του, νομοσχέδιο για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι εργοδότες.
Ακόμη με αυτό το νομοσχέδιο πιστεύουμε ότι υπονομεύεται μέχρι και θα καταργηθεί ο ρόλος του ΟΑΕΔ παραπέρα, με τα γραφεία που επεκτείνεται η νομιμοποίησή τους και το δίκτυο, που ουσιαστικά είναι γραφεία μεσιτείας και δουλεμπορίου τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας.
Πάρτε την περίπτωση με αυτά τα γραφεία που βρίσκουν δουλειά για
ναυτικούς, που λένε, φέρε τόσα για να σου βρω δουλειά. Και φυσικά εξευτελίζονται και οι άνεργοι που ψάχνουν να βρουν δουλειά και δεν φθάνει μόνο που πάνε και παρακαλάνε τον κάθε κομματάρχη και κομματαρχίσκο και κατ' επέκταση τον κάθε Βουλευτή και Βουλευτίσκο θα έλεγα εγώ για να τους βρει μια θέση, έστω και σκουπιδιάρη στο δημόσιο, θα έχουμε τώρα και τους ιδιώτες και θα τους λένε κάνε εκείνο, κάνε το άλλο για να μεσολαβήσω να βρεις μια δουλειά. Και φυσικά με το αζημίωτο.
Η αποτελεσματικότητα του Σώματος Επιθεωρητών δεν νομίζω ότι αξίζει
τον κόπο να συζητηθεί. 'Αλλωστε θα τα πούμε και στην κατ' άρθρο συζήτηση αυτά τα ζητήματα.
Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε παρά μια έκκληση, κύριε Υπουργέ, επειδή ξέρουμε τις ευαισθησίες σας. Ξέρουμε τις ευαισθησίες σας όμως η αδήριτη ανάγκη να περάσετε διά πυρός και σιδήρου ένα νομοσχέδιο είναι αυτή που θα συνδέσει το όνομά σας όπως του μακαρίτη του Λάσκαρη -αείμνηστος ας είναι ο άνθρωπος- με το ν. 330. Και δεν το λέω ειλικρινά για να σας πω ότι εσείς είστε διαφορετικός από την Κυβέρνηση, αλλά για να σας προειδοποιήσω ότι όπως η εργατική τάξη σύσσωμη -και τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- αντέδρασε με μια εικοσιτετράωρη απεργία, θα αντιδράσει και μεθαύριο την Πέμπτη με τον ίδιο τρόπο και θα τους έχετε και σαν κυβέρνηση και σαν Υπουργός αντιμέτωπους για πολλά-πολλά χρόνια. Και δεν θα σας χαριστούν ούτε οι συνδικαλιστές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. -και να είστε σίγουροι- ούτε οι υπόλοιποι εργαζόμενοι και οι ψηφοφόροι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ακόμη.
Και να έχετε υπόψη σας και τελειώνω με αυτό ότι όλοι όσοι χρησιμοποιήθηκαν για να περάσουν τέτοια νομοσχέδια έπαθαν αυτά που έπαθαν. Αφού θα σας ξεζουμίσει η εργοδοσία -και δεν ισχύει μόνο για σας αλλά και για τους Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ- θα σας πετάξει σαν λεμονόκουπα στο τέλος. Και έχετέ το υπόψη σας και σας παρακαλώ αν είναι δυνατόν πάρτε το νομοσχέδιο πίσω, ακούστε αν θέλετε τη φωνή της ΓΣΕΕ, ακούστε τη φωνή των συνδικαλιστών και αφήστε τους άλλους συνδικαλιστές, αφήστε το υπόλοιπο εργατικό κίνημα. Ακούστε τους δικούς σας συνδικαλιστές για να μπορέσουμε κάποτε πραγματικά να φέρουμε σ' αυτόν τον τόπο αυτό που 
δικαιούται ο εργάτης και όχι αυτό που απαιτεί κάθε φορά ο εργοδότης. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο ειδικός αγορητής του Συνασπισμού
της Αριστεράς και της Προόδου κ. Γεώργιος Αμπατζόγλου έχει το λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, πριν από
εκατόν δέκα τέσσερα χρόνια καθιερώθηκε το οκτάωρο εργασίας και συνακόλουθα το οκτάωρο του ελεύθερου χρόνου. Σήμερα πρακτικά το οκτάωρο έχει καταργηθεί και ο πραγματικά ελεύθερος χρόνος είναι το ζητούμενο.

Η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει στη μονάδα του χρόνου πολύ μεγαλύτερη παραγωγή και πολύ καλύτερη ποιότητα προϊόντων. Αυτή η κατάκτηση έχει ωφελήσει μέχρι σήμερα μόνο τους εργοδότες, ενώ για τους εργαζόμενους αποτελεί αιτία μείωσης των θέσεων εργασίας.
Σύμφωνα με την κλασική μαρξιστική σκέψη η εργασία έβγαλε τον άνθρωπο από το βασίλειο των ζώων, η εργασία υπήρξε η κινητήρια δύναμη της προόδου και ανέλιξης της κοινωνίας. Σήμερα όμως πλανάται το φάντασμα της ανεργίας πάνω από τους εργαζόμενους. Η ανασφάλεια κυρίως στον ιδιωτικό τομέα έχει πάρει διαστάσεις μόνιμης απειλής για τους εργαζόμενους και έχει οδηγήσει σε σιωπηρή καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας. Η μέχρι σήμερα πολιτική της Κυβέρνησης κυριαρχείτο από το δόγμα του ότι η αύξηση της απασχόλησης θα προκύψει ως αποτέλεσμα της μείωσης του κόστους εργασίας, της αύξησης της ανταγωνιστικότητας και τέλος της ανόδου της κερδοφορίας και των επενδύσεων.
Η πολιτική αυτή απέδωσε τα ακόλουθα: Τα τελευταία χρόνια η ελληνική επιχειρηματική κερδοφορία είναι η πρώτη στην Ευρώπη. Ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι το 60% του μέσου ευρωπαϊκού και καταλαμβάνει την τελευταία θέση. Η Ελλάδα είναι πρώτη σε ρυθμό αύξησης της ανεργίας, με σταθερή πρωτιά στην ανεργία των γυναικών και στους άνεργους μακράς διάρκειας. 
Σύμφωνα μάλιστα με τη ΓΣΕΕ, ο πραγματικός μέσος όρος εβδομαδιαίας
εργασίας στη χώρα μας είναι σαράντα έξι ώρες, αν και πριν δεκαεπτά χρόνια καθιερώθηκε το σαραντάωρο. Επινοήσατε και εισαγάγατε στις εργασιακές σχέσεις την υπερεργασία, που δεν υπάρχει σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Ο 'Ελληνας εργαζόμενος δουλεύει περισσότερο και η χώρα μας έχει τους περισσότερους ανέργους.
Στην εισηγητική έκθεση από τη μια αναγνωρίζετε ότι η ανεργία έχει διαρθρωτικό χαρακτήρα στην ελληνική οικονομία και από την άλλη επαίρεσθε ότι μεταξύ 1993 και 1999 δημιουργήθηκαν διακόσιες είκοσι χιλιάδες νέες θέσεις απασχόλησης. Δυστυχώς η Κυβέρνηση δεν θέλει να δει το πρόβλημα, το οποίο καλείται να επιλύσει. Αντίθετα μάλιστα, θέλει να το συγκαλύψει.
Η Ελλάδα είναι προτελευταία στις κοινωνικές δαπάνες και ουραγός στη
στήριξη των ανέργων στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση. Η Ελλάδα διαθέτει μόνο το 0,8% του ΑΕΠ για την απασχόληση, έναντι του 2% έως 5%, που διαθέτουν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Τρία εθνικά σχέδια για την απασχόληση απέτυχαν. Δύο τρισεκατομμύρια
(2.000.000.000.000) δραχμές για το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας από τα δύο προηγούμενα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης κατασπαταλήθηκαν χωρίς αποτέλεσμα. Αλλά και σήμερα, χωρίς τις αναγκαίες υποδομές και προϋποθέσεις, κινδυνεύουμε να μην απορροφήσουμε και να μην αξιοποιήσουμε τα περίπου δύο τρισεκατομμύρια δραχμές στην περίοδο μέχρι το 2006. 
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΣΥΕΑ για το 1999 η ανεργία στη
χώρα μας ήταν 11,7%, ενώ στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή 'Ενωση 9,2%. Οι απολύσεις το 1999 σε σχέση με το 1998 αυξήθηκαν κατά 50%. Οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι το 1999 ήταν πεντακόσιοι είκοσι τρεις χιλιάδες τριακόσιοι εβδομήντα τέσσερις. Από αυτούς το 58,5% ήταν άνεργοι μακράς διάρκειας. Το 61,5% ήταν γυναίκες. Και πάνω από το 50% των ανέργων είναι νέοι μέχρι είκοσι εννέα ετών.
Τα οικονομικά Υπουργεία επί σειρά ετών έχουν αποτύχει να προβλέψουν
ορθά όχι μόνο το ποσοστό της ανεργίας, αλλά ακόμα και την τάση της. Κάθε χρόνο προβλέπουν μισή έως μιάμιση ποσοστιαία μονάδα λιγότερη ανεργία από την πραγματική. Προβλέπουν πτώση, ενώ αντίθετα η ανεργία πεισματικά αυξάνεται.
Τα τελευταία χρόνια είχαμε μία έξαρση της γενικευμένης εφαρμογής ελαστικών και υποβαθμισμένων μορφών απασχόλησης, με αποτέλεσμα να μη δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, αλλά να μοιράζονται οι υπάρχουσες. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μειωθεί πλασματικά το ποσοστό της ανεργίας το ίδιο το κράτος κινείται στα όρια της νομιμότητας βαφτίζοντας τα σεμινάρια ως εργασία, αφού η αμοιβή των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα STAGE του ΟΑΕΔ είναι κάτω από το κατώτερο ημερομίσθιο και δεν έχουν συνταξιοδοτική ασφαλιστική κάλυψη.
'Ενας άξονας πάνω στον οποίο κινούνται οι λεγόμενες ενεργητικές
μορφές απασχόλησης, είναι η άκρατη, χαριστική και ανεξέλεγκτη επιδότηση των εργοδοτών, οι οποίοι όμως ανακυκλώνουν τους άνεργους, χωρίς να δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας.
Στην εισηγητική έκθεση σημειώνετε ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας συνεπάγεται τη δυνατότητα μείωσης του κόστους παραγωγής και οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας με αποτέλεσμα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, την αύξηση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας. Το κόστος όμως της εργασίας στην Ελλάδα είναι μικρό σε διεθνή
σύγκριση. Συνεχώς μειώνεται και δεν συνοδεύεται από μείωση της ανεργίας. Τα τελευταία χρόνια το εργατικό κόστος στη χώρα μας μειώθηκε κατά
14%, ενώ στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση κατά 4%. Το μερίδιο της εργασίας στο κόστος του προϊόντος, χωρίς τις πρώτες ύλες, από 61% το 1983 σήμερα είναι στο 50%. Η αποδοτικότητα του κεφαλαίου, άρα και η κερδοφορία του επιχειρηματικού τομέα με 100 το 1987, σήμερα στην ΕΟΚ είναι 120 και στην Ελλάδα 140.
Αυτές οι πολιτικές οδήγησαν στο να είναι η χώρα μας δεύτερη, μετά την Αμερική, σε κερδοφορία από τις είκοσι εννιά του ΟΟΣΑ, στο να μειωθούν οι πραγματικοί μισθοί στα επίπεδα του 1982, στο να χάσουν τα κατώτερα όρια των μισθών το 17% της αγοραστικής τους δύναμης από το 1984 μέχρι το 1999, στο να μην αυξηθούν ουσιαστικά οι επενδύσεις, αφού μόνο το 15% των επιχειρηματικών κερδών επανεπενδύεται και στο να μεγαλώσει η ανεργία.
Η άνοδος της κερδοφορίας που στηρίχθηκε στη μείωση του κόστους
εργασίας δεν οδήγησε σε αύξηση των επενδύσεων και φυσικά ούτε σε αύξηση της απασχόλησης τις ελληνικές επιχειρήσεις, με το χαμηλό κόστος εργατικών, χαμηλό μοναδιαίο κόστος ενέργειας, χαμηλές τιμές πρώτων υλών, χαμηλές επιβαρύνσεις στις χρηματοοικονομικές δαπάνες, αλλά και με τιμές διάθεσης των προϊόντων ανάλογες των ευρωπαϊκών.
Παραμένουμε με την απορία, στην οποία ούτε στην επιτροπή της Βουλής πήραμε απάντηση από τις εργοδοτικές οργανώσεις: Πόσο πιο ανταγωνιστικές πρέπει να γίνουν οι ελληνικές επιχειρήσεις για να επενδύσουν; Οι εργαζόμενοι, ο πιο πολύτιμος πόρος, το πιο πολύτιμο κεφάλαιο στην παραγωγική διαδικασία και στην ανάπτυξη της χώρας, δεν μπορεί να είναι συνεχώς οι χαμένοι.
Σήμερα το οκτάωρο, τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα, δεν ισχύει. Γίνονται χιλιάδες ώρες παράνομων υπερωριών χωρίς έγκριση και χωρίς την ανάλογη αμοιβή, αφού οι έλεγχοι από την επιθεώρηση εργασίας δεν θέλησαν να το διαπιστώσουν. Μόνο μετά από απόλυση και καταγγελία εργαζόμενου έρχονται στη δημοσιότητα.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει η Δ' Αντιπρόεδρος
της Βουλής κ. ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ)
Σίγουρα χρειάζεται τομή στις εργασιακές σχέσεις και στην αναπτυξιακή αντίληψη της Κυβέρνησης.
Ο υπερυπουργός κ. Παπαντωνίου, στις 11 Ιουλίου ζήτησε ένα ισχυρό σοκ στην απασχόληση. Βέβαια εννοούσε την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και αυτή ήταν η σκέψη της Κυβέρνησης εκείνη την περίοδο. Η Κυβέρνηση με αυτό το σχέδιο νόμου, παρά τις τροποποιήσεις μετά από τις κοινωνικές και εσωκομματικές αντιδράσεις, ευθυγραμμίζεται με τις θέσεις της εργοδοσίας, επιδιώκοντας να αυξήσει την απασχόληση και πάλι με τη μείωση του κόστους εργασίας και με τη διεύρυνση των ελαστικοτήτων.
Η εκτίμηση του κυρίου Υφυπουργού, του κ. Πρωτόπαπα, ότι η κυβερνητική πολιτική και αυτό το νομοσχέδιο θα οδηγήσουν σε δημιουργία τριακοσίων χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, βέβαια σε ακαθόριστο και πρακτικά άπειρο χρόνο, φαίνεται να κινείται στο χώρο της εικονικής πραγματικότητας και της φαντασίας.
Εμείς λέμε ότι το εκκρεμές πρέπει πλέον να κινηθεί προς την πλευρά των εργαζομένων. Η Κυβέρνηση αντί να βγάλει συμπεράσματα από τη μέχρι σήμερα αποτυχημένη οικονομική πολιτική, φέρνει ένα νομοσχέδιο με το οποίο προωθείται η ακόμα μεγαλύτερη απορύθμιση της αγοράς εργασίας, με την αύξηση του επιτρεπόμενου ορίου των απολύσεων στις επιχειρήσεις και με τη δυνατότητα περαιτέρω συνολικής διευθέτησης του χρόνου εργασίας από αυτή που είχε ψηφίσει πριν δύο χρόνια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ταυτόχρονα προωθείται η κατά 2% μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για όσους εργαζόμενους αμείβονται με μισθό μέχρι διακοσίων χιλιάδων (200.000) στον ιδιωτικό τομέα.
Η διεύρυνση της μερικής απασχόλησης και των ελαστικοτήτων δεν θα μειώσει την ανεργία, αλλά θα συμβάλει στο μοίρασμα μίας θέσης εργασίας σε δύο ανέργους, θα αυξήσει την υποαπασχόληση στη χώρα μας επιφυλάσσοντας για τη νέα γενιά ένα μέλλον απασχολήσιμων και ασφαλίσιμων με μισή δουλειά, μισό μισθό, μισή σύνταξη και μισή ποιότητα ζωής.
Για το λόγο αυτό χρειάζονται ρυθμίσεις για τον περιορισμό της μερικής απασχόλησης. Το πρόβλημα της ανεργίας μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη δημιουργία νέων θέσεων σταθερής και πλήρους απασχόλησης και όχι με την αύξηση της μερικής.
Η μείωση κατά 2% των εργοδοτικών εισφορών θα επιφέρει
νέα βάρη στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς η απόδοση αυτών των εισφορών από το κράτος στο ΙΚΑ παραπέμπεται να ρυθμιστεί στο μέλλον με υπουργική απόφαση. Δεν είναι δυνατόν και αυτό να δοθεί ως δώρο στους εργοδότες, οι οποίοι μέχρι σήμερα καρπούνται ασύδοτα όλων των ειδών τις επιχορηγήσεις και τις επιδοτήσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας και παρά ταύτα δεν επένδυσαν.
Η αύξηση του ορίου των επιτρεπομένων ανά μήνα απολύσεων στις επιχειρήσεις θα αυξήσει και τις απολύσεις και την ανεργία. Η συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ο καθορισμός δηλαδή των ωρών της ημερήσιας απασχόλησης του εργαζόμενου καταργεί το οκτάωρο, αναστατώνει και ανατρέπει την οικογενειακή και κοινωνική ζωή του εργαζόμενου και υπονομεύει το δικαίωμά του στον ελεύθερο χρόνο.
Μέχρι σήμερα ίσχυε η διευθέτηση για τρεις μήνες, κατ' εξαίρεση για έξι μήνες και για αύξηση του ημερήσιου ωραρίου μέχρι μία ώρα. Σήμερα η διευθέτηση επεκτείνεται στο δωδεκάμηνο και χωρίς όριο στο ημερήσιο ωράριο. Κανείς εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα δεν θα τολμά τον Αύγουστο ή το Δεκέμβρη να ζητεί την αντιστάθμιση των επιπλέον ωρών, που δούλεψε το Γενάρη. 'Ενας εργαζόμενος πλέον θεωρητικά θα δύναται, αλλά πρακτικά θα υποχρεούται να εργάζεται μέχρι έντεκα ώρες την ημέρα και μέχρι πενήντα πέντε ώρες την εβδομάδα.
Η υπέρβαση του οκταώρου αυξάνει τον κίνδυνο των εργατικών ατυχημάτων, αγνοεί τις μελέτες της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας για την υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας, ενώ με το άρθρο 13 δρομολογείται η παραχώρηση των υπηρεσιών υγιεινής και ασφάλειας στον ιδιωτικό τομέα. Από την άλλη όμως αυξάνει η κερδοφορία του εργοδότη περίπου κατά 10%, σύμφωνα με τη μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας, αφού αυτός γλιτώνει τις επιπλέον δαπάνες από υπερωρίες ή από νέες προσλήψεις, που θα ήταν αναγκασμένος να κάνει. 
Το επιχείρημα του κυρίου Υπουργού Εργασίας ότι με την εξαγγελθείσα
μείωση των υπερωριών και της υπερεργασίας αφαιρείται η επιπλέον εργασία από κάποιους που καλύπτουν 1,3 θέσεις, για να δημιουργηθεί έτσι το πλεόνασμα εργασίας, θα ευσταθούσε αν έμενε μόνο αυτό το μέτρο και στο οποίο πιστεύουμε ότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα είχε αντίρρηση. Από τη στιγμή όμως που προωθείται η συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ο εργοδότης θα καλύπτει πλέον τα κενά του με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να χρειάζεται να κάνει νέες προσλήψεις.
Η αγορά εργασίας στη χώρα μας λόγω και της εκτεταμένης χρήσης της "μαύρης εργασίας" είναι ήδη στην πράξη ασύδοτα απορυθμισμένη. Γι' αυτό χρειάζεται ουσιαστική ρύθμιση και όχι περαιτέρω απορύθμιση.
Σημειώνουμε ότι οι ρυθμίσεις του άρθρου 10 είναι επικίνδυνες για τον περιορισμό εφαρμογής των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Είναι σχήμα οξύμωρο -αν όχι και σκανδαλώδες- να ρυθμίζονται με το άρθρο 20 υπέρογκοι μισθοί για το διοικητή και τους αντιπροέδρους του ΟΑΕΔ και του ΟΕΚ, ενώ την ίδια στιγμή στο ίδιο άρθρο καταργείται το γαμήλιο δώρο στα νέα ζευγάρια των εργαζομένων, καθώς και η χορήγηση χρηματικών βραβείων σε μισθωτούς ή τέκνα μισθωτών που επιδεικνύουν υψηλές επιδόσεις κατά τη φοίτησή τους. Αλήθεια από αυτά τα χρήματα περιμένουμε να φτιάξουμε βρεφονηπιακούς σταθμούς και μάλιστα θα ζητάμε και εισφορές από τους δικαιούχους;
Πιστεύουμε ότι δεν τιμά και δεν συνάδει προς τους κυρίους εισηγητές από τη μία να αυξάνουν υπέρογκα μισθούς Προέδρων και Αντιπροέδρων, κατά 
κανόνα "ημετέρων", και από την άλλη να περικόπτουν κοινωνικές παροχές. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με την έρευνα της "ΜETRON ANALYSIS" για λογαριασμό του Υπουργείου Εργασίας το 61% των ερωτηθέντων λέει "ναι" στο τριανταπεντάωρο, το 65% λέει "όχι" στις ρυθμίσεις του Υπουργείου για τις απολύσεις και το μεγαλύτερο ποσοστό, το 26,5% θεωρεί την ανεργία και στη συνέχεια το οικονομικό ως τα πλέον σοβαρά προβλήματα.
Ο Συνασπισμός καταγγέλλει τις αντεργατικές κυβερνητικές αποφάσεις για
την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και αντιπαραθέτει σ' αυτές τις εναλλακτικές του προτάσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας και για τη διασφάλιση και βελτίωση των εργασιακών σχέσεων..
Ο Συνασπισμός αντιπροτείνει μία άλλη πορεία για την ευρωπαϊκή ενοποίηση με κριτήρια πραγματικής σύγκλισης και κοινωνικής ανοχής. Σε αντιπαράθεση με το αμερικανοποιημένο και νεοφιλελεύθερο μοντέλο προτείνει το μοντέλο της σταθερής και πλήρους απασχόλησης για όλους τους πολίτες

της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους.
Ο Συνασπισμός λαμβάνοντας υπόψη του ότι για τη σταθεροποίηση της
ανεργίας απαιτούνται ρυθμοί ανάπτυξης της τάξεως του 3% και για την αντιμετώπισή της του 5%, ότι με το τριανταπεντάωρο η Ελλάδα θα είχε άμεσα εκατόν τριάντα χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και διάθεση πενήντα χιλιάδων, καθώς και την ανάγκη για πραγματική πλέον μείωση του χρόνου εργασίας, κατέθεσε στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο δύο προτάσεις νόμων. Για την ερφαρμογή του τριανταπενταώρου, χωρίς μείωση των αποδοχών και χωρίς αύξηση των ελαστικοτήτων, καθώς επίσης και για την αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη, για την επιμήκυνση της χορήγησής του για τέσσερα χρόνια, καθώς και για τη διασφάλιση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης των ηλικιωμένων ανέργων. Αυτές απορρίφθηκαν από την κυβερνητική και όχι μόνο πλειοψηφία στην προηγούμενη Βουλή.
Ο Συνασπισμός επανέφερε και τις δύο αυτές προτάσεις στην παρούσα
Βουλή. Η δεύτερη συζητήθηκε στην επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων και καταψηφίστηκε εκ νέου και μετ' επαίνων από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Το παρόν σχέδιο νόμου δεν ανταποκρίνεται στον τίτλο του. Δεν
ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες, ανάγκες, αλλά και δυνατότητες των σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων. Ο Συνασπισμός δηλώνει την αντίθεσή του και θα το καταψηφίσει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Ψαρούδα-Μπενάκη): Κύριοι συνάδελφοι, μπαίνουμε
στον κατάλογο των εγγεγραμμένων συναδέλφων.
Το λόγο έχει ο κ. Σιούφας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ: Κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε πράγματι ένα
εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα. Δεν λέω ενδιαφέρον νομοσχέδιο, γιατί η πορεία του, η κατάθεσή του και η συζήτησή του στη Διαρκή Επιτροπή, απέδειξε ότι η πλευρά της Κυβέρνησης επιχειρεί να λύσει σήμερα το πρόβλημα της ανακάλυψης της πυρίτιδας, το πρόβλημα του τροχού με πράγματα τα οποία ήδη είναι λυμένα και συγχρόνως επιχειρεί να εμφανίσει ότι με αυτό το νομοσχέδιο θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας. Αλλά η αντιμετώπιση της ανεργίας προϋποθέτει σχεδιασμένη πολιτική για την αντιμετώπιση συνολικά της οικονομικής πορείας της χώρας, σχέδιο και πορεία στο μέλλον προϋποθέτει πολιτική απασχόλησης. Και τέτοιο τουλάχιστον με το συζητούμενο νομοσχέδιο δεν υπάρχει.
Πιστεύω όμως ότι ο Υπουργός ο κ. Γιαννίτσης που εισηγείται αυτό το νομοσχέδιο, βλέπει τώρα τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των συμβουλών που έδινε ως οικονομικός επιτελής του Πρωθυπουργού και της πολιτικής πράξης και πως αυτή διαμορφώνεται με διατάξεις νόμου στην εθνική αντιπροσωπεία για να γίνει πολιτική.
Αλλά οφείλετε να γνωρίζετε, κύριε Υπουργέ, και εσείς και ο συνάδελφός σας κοινοβουλευτικός Υφυπουργός ότι τα προβλήματα δεν λύνονται μόνο με διατάξεις νόμων. Αν λύνονταν τα προβλήματα με διατάξεις νόμων, οι κοινωνίες θα ήταν κοινωνίες αγγέλων και θα είχαν όλα τα προβλήματά τους λυμένα.
Κύριοι συνάδελφοι, αν πήρα το λόγο για να μιλήσω σήμερα, το έκανα για έναν και μόνο λόγο και είναι από τις πολύ σπάνιες φορές που τοποθετούμαι σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης, γιατί οι μισές διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου αναφέρονται σε ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης και οι άλλες μισές και λιγότερες στο θέμα το οποίο επιχειρεί να αντιμετωπίσει.
Και αυτό γιατί δείχνει την αποσπασματικότητα με την οποία λειτουργεί η Κυβέρνηση ακόμα και σ' αυτό το θέμα, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια μελέτη, η οποία ανετέθη σε ξένους ειδικούς, δεν την έχουν τη μελέτη αυτή, αλλά επιχειρούν ρυθμίσεις κοινωνικοασφαλιστικές. Μοιάζει το ίδιο με αυτό που ακούγαμε απ' αυτό εδώ το Βήμα από τον Πρωθυπουργό στις προγραμματικές δηλώσεις το 1996 ότι η πρώτη τους προτεραιότητα θα ήταν η περαιτέρω στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης. Ξεκίνησε ένας κοινωνικός διάλογος έμεινε στη μέση, το ίδιο πράγμα έγινε και πριν τις εκλογές του 2000 και στη συνέχεια ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχουν μυαλά στην Ελλάδα να μελετήσουν το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης. Το αναθέσαμε σε ξένους ειδικούς και τώρα περιμένουμε τα συμπεράσματά τους. Αν δεν κάνω όμως λάθος ο κ. Γιαννίτσης συμμετείχε στην επιτροπή Σπράου, που με εντολή του Πρωθυπουργού έκανε μια μελέτη για την κοινωνική ασφάλιση. Και συνεπώς και το θέμα το ξέρει και δεν χρειάζονταν οι ξένοι ειδικοί για να τους βοηθήσουν για το τι θα γίνει. Πάντως και με αυτό το νομοσχέδιο αντί να
στηρίξουν την κοινωνική ασφάλιση την αποδομούν περαιτέρω. Και θα σας είμαι ιδιαίτερα σαφής. Πρώτα-πρώτα θέλω να επισημάνω την τρομακτικά μεγάλη ζημιά, η οποία γίνεται στην ελληνική κοινωνία με τις έντεχνες διαρροές σχεδιαζομένων ρυθμίσεων.
Αυτές οι διαρροές δημιουργούν ένα κλίμα, κύριε Υπουργέ, ασφαλιστικής τρομοκρατίας και κάνουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά σε έναν βαθμό, που όσο και να επιχειρήσετε να δώσετε λύση στη συνέχεια, δεν θα μπορέσετε να το μαζέψετε γιατί οδηγούν σε μαζική φυγή, σε μαζικές παραιτήσεις των ασφαλισμένων.
Θέλω επίσης να σημειώσω την άποψή μου και να πω ότι το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι πρόβλημα δομικό, δεν είναι μόνο πρόβλημα εσωτερικό της λειτουργίας του συστήματος και εδώ η κυβέρνηση, ενώ έχει και τη γνώση και την πείρα, θεωρεί ότι είναι εσωτερικό πρόβλημα. Το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι εξωγενές και είναι εξωγενές διότι η μη ύπαρξη ρυθμών ανάπτυξης τέτοιων που να δημιουργούν σε ένα σύστημα, το οποίο λειτουργεί με τη λογική η μια γενιά να πληρώνει την άλλη και αν δεν έχει εισροές οδηγείται σε κρίση. Και δεύτερον όλες οι εξελίξεις, οι οποίες στο μεταξύ έχουν γίνει συστήματα που έχουν σχεδιαστεί πριν από πενήντα και εξήντα χρόνια χρειάζονται τις ανάλογες προσαρμογές. Αλλά οι κατά βάση επιπτώσεις είναι εξωγενείς. Πρώτα, λοιπόν, έχουμε αυτό. Δεν έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους κατά 2% από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, ώστε να μειωθεί η ανεργία και κατά συνέπεια να υπάρχουν εισροές στο σύστημα.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι το
δημογραφικό με όλες του τις προεκτάσεις. Είναι η καλπάζουσα εισφοροδιαφυγή και η αναποτελεσματική είσπραξη των εισφορών. Είναι το πρόβλημα της μαύρης εργασίας του ενός εκατομμυρίου λαθρομεταναστών οι οποίοι δεν είναι ασφαλισμένοι. Είναι οι οφειλές του κράτους και των επιχειρήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία. Και τέλος, διότι όλοι το παραγνωρίζουμε είναι η κατάσταση στο σύστημα υγείας και οι επιπτώσεις που υπάρχουν απ' αυτό πάνω στην κοινωνική ασφάλιση.
Επιχειρήθηκε την περίοδο του 1990-1993 να συγρατηθεί η πλήρης
κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης και της δόθηκε προοπτική τουλάχιστον είκοσι πέντε ετών. Και ενώ θα ανέμενε κανείς η Κυβέρνηση να έχει προχωρήσει σε μέτρα περαιτέρω στήριξης αυτής της προσπάθειας της οδυνηρής για τη Νέα Δημοκρατία, μπορώ να σας πω ότι περισσότερες από εκατόν πενήντα διατάξεις την περίοδο 1993 μέχρι και σήμερα αποδόμησης του ασφαλιστικού συστήματος έχουν ψηφιστεί. Μπορώ να σας αναφέρω ορισμένες απ' αυτές όπως την άμεση επιβάρυνση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης με τις συγχωνεύσεις παραδείγματος χάρη ταμείων. Του Ταμείου Μετάλλου στο ΙΚΑ ΤΕΑΜ, του ΤΣΑ στον ΟΑΕΕ, που πράγματι έπρεπε να γίνουν, αλλά αυτό το κόστος με συγκεκριμένη δέσμευση έπρεπε να το αναλάβει ο κρατικός προϋπολογισμός. Συνεχίζεται εδώ αυτό που κάνατε τη δεκαετία του 1980 και στα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης και στους συνεταιρισμούς. Να κάνετε κοινωνική πολιτική με χρήματα τρίτων και στο τέλος να τα πληρώνει ο ελληνικός λαός και βεβαίως και σεις οι ίδιοι.
'Ερχομαι σε προσωπικές διατάξεις που ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων από την περίοδο 1993 και 2000 έτυχαν ευνοϊκών ρυθμίσεων. Συνταξιοδοτήσεις με ευνοϊκές προϋποθέσεις. Πρόωρη συνταξιοδότηση και κινητροδότηση προς αυτήν την κατάσταση από ορισμένους οργανισμούς και το Υπουργείο να θεάται αυτήν την κατάσταση. Η κοινωνική ασφάλιση όμως τον πληρώνει, ξαλαφρώνουν οι οργανισμοί από το επιπλέον προσωπικό που έχουν ή προσωπικό το οποίο αμείβεται υψηλά, αλλά η κοινωνική ασφάλιση πληρώνει τις επιπτώσεις. Και τέλος η συνολική πολιτική που σας διαπνέει ακόμα και με αυτό το νομοσχέδιο να ξαναεπιβάλλεται στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης βάρη που έπρεπε να τα πληρώνει το κράτος. Θα σας δώσω ορισμένους αριθμούς, κύριοι συνάδελφοι, για να παρακολουθήσετε αυτήν την ασυνέπεια των τελευταίων ετών της Κυβέρνησης.
Οφείλετε στο ΙΚΑ τριακόσια ογδόντα δύο δισεκατομμύρια (382.000.000)
από υποχρεώσεις της τριμερούς χρηματοδότησης, που έπρεπε μετά το 1993 ως συμμετέχον το κράτος να δώσετε στο ΙΚΑ. Οφείλετε ενενήντα δισεκατομμύρια περίπου στον ΟΑΕΕ δηλαδή στον οργανισμό που προήλθε από τη συγχώνευση του ΤΕΒΕ και του ΤΣΑ. Στο ΙΚΑ που ήδη είναι προβληματικό όχι μόνο ξανάρχισαν να εμφανίζονται τα ελλείμματα και να μην μπορεί να πληρώσει τις συντάξεις
και να καταφεύγετε εν όψει της πληρωμής του δώρου των Χριστουγέννων σε νέα δάνεια από τις τράπεζες, όταν γνωρίζετε ότι το ΙΚΑ ήδη έχει χρησιμοποιήσει εξακόσια δισεκατομμύρια (600.000.000.000) από το ΤΕΑΜ και θα τα βρει μπροστά του. Και την ίδια ώρα χρωστάει στον ΟΑΕΔ και τον ΛΑΕΚ, που επίσης τον βάζετε για να πληρώσετε ορισμένα από τα οποία εδώ ρυθμίζετε, περίπου τετρακόσια δισεκατομμύρια. Αν, κύριοι συνάδελφοι, προσθέσετε αυτούς τους δύο αριθμούς κανονικά το Υπουργείο και ο Πρωθυπουργός δεν έπρεπε να κοιμάται. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και φορτώνουμε καινούρια βάρη.
Κύριοι συνάδελφοι, θα σταθώ σε δύο πράγματα. 'Εχετε στην υπάρχουσα
ασφαλιστική νομοθεσία -δεν λέω το ν. 2084- μια εξαιρετικά επιτυχή ρύθμιση, η οποία σας έλεγε ότι έπρεπε να λειτουργήσει το καλούμενο συμβούλιο κοινωνικής ασφάλειας για να καλύπτει τους τομείς και της κοινωνικής ασφάλισης και της υγείας και της πρόνοιας. Αφήσατε αυτό το θεσμό αχρησιμοποίητο επί επτά χρόνια. Και τώρα έρχεστε και το εμφανίζετε ως καινούριο φτιάχνοντας συμβούλιο εμπειρογνωμόνων πολιτικής απασχόλησης και κοινωνικής ασφάλισης. Τώρα διαπιστώσατε την ανάγκη ύπαρξης αυτού του πράγματος, όταν είχατε ήδη ρύθμιση, που σας έδινε τη δυνατότητα, στους τομείς που σας είπα, να έχετε ένα όργανο από προσωπικότητες και από τους κοινωνικούς εταίρους για να συμβουλεύει την Κυβέρνηση με το λαμπρό προσωπικό, που έχει η κοινωνική ασφάλιση και ίσως είναι μοναδικό φαινόμενο στη δημόσια υπηρεσία για τέτοιας ποιότητας προσωπικό που υπάρχει εκεί. Μειώνετε τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά δεν υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση στον προϋπολογισμό -είναι ένα σωστό μέτρο- ότι αυτά τα χρήματα θα τα δίνει ο κρατικός προϋπολογισμός με ειδικό κωδικό και όχι γενικά και αόριστα "καταβάλλονται από τον κρατικό προϋπολογισμό".
Τώρα σε ό,τι αφορά τα προέσοδα προς το ΙΚΑ, επινοείτε διάφορους
τρόπους για να εισπραχθούν οι οφειλές που έχουν και το κράτος και οι επιχειρήσεις που ξεπερνούν τα εξακόσια δισεκατομμύρια (600.000.000.000). Είναι ίσως ένας τρόπος. Το καλύτερο των παραδειγμάτων όμως θα ήταν το κράτος και οι οργανισμοί που οφείλουν στο ΙΚΑ να έχουν δώσει πρώτοι το παράδειγμα για να μπορείτε εκ των υστέρων να αναγκάσετε τους υπόλοιπους που χρωστούν, για να πληρώσουν.
Και έρχομαι στο τελευταίο και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε και ευχαριστώ για την κατανόηση. Στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση που βρήκατε υπήρχε μια διάταξη, η οποία έλεγε ότι όλοι οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να καταρτίζουν ετησίως ισολογισμό και απολογισμό. Και ότι αν δεν καταρτίσουν ισολογισμό και απολογισμό αυτομάτως η διοίκηση του φορέα παύεται γιατί δεν κατήρτισε ισολογισμό και απολογισμό.
Οκτώ χρόνια μετά, κύριοι συνάδελφοι, μετά από συνεχείς αναβολές
εφαρμογής αυτής της διάταξης και εσείς, κύριε Υπουργέ, ταυτίζετε το όνομά σας και ειλικρινά λυπάμαι και για το συνάδελφο κ. Φαρμάκη, που είναι ο αρμόδιος επί των κοινωνικών ασφαλίσεων, έρχεστε και λέτε αυτή η διάταξη δεν υπάρχει.
Δηλαδή, διοικητικά συμβούλια των φορέων της κοινωνικής ασφάλισης μη
δίνετε κανέναν απολογισμό, μην κάνετε κανέναν ισολογισμό για να
ελέγχεσθε. Και αυτήν τη διάταξη την καταργείτε.
Το μόνο πράγμα που μπορώ να πω, κύριε Υπουργέ, είναι ότι γι'αυτό που κάνετε σας αξίζουν πάρα πολλά "συγχαρητήρια" και η βοήθεια που θα δώσετε στην κοινωνική ασφάλιση θα είναι πάρα πολύ "σημαντική"! Σας ευχαριστώ. 
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο κ. Κουρουμπλής. 
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
ελευθερία είναι το δικαίωμα να διαφέρεις και να διαφωνείς. Και αυτή η παράταξη είχε το πολιτικό, ηθικό κουράγιο να εκφράζει τις διαφωνίες της και μέσα από την ανάδειξη αυτών των διαφωνιών, των σκέψεων και των θέσεων να μπολιάζεται ο προβληματισμός, ο προβληματισμός που αποτελεί το διαχρονικό χάρισμα των πολιτικά σκεπτόμενων ανθρώπων. Και καλό θα είναι όταν αναφερόμαστε σε συναδέλφους, που έχουν κάποιες τέτοιες διαφορετικές απόψεις -και προσεπικαλούμεθα τις τοποθετήσεις τους- να έχουμε παράλληλα και προτάσεις απέναντι σ' αυτά που διαφωνούμε. Και αυτό σε ό,τι αφορά τις τοποθετήσεις προλαλήσαντων συναδέλφων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βιώνουμε μια εποχή όπου η απόρριψη έχει μεγαλύτερους ρυθμούς από την ενσωμάτωση. Βιώνουμε δηλαδή τις επιδράσεις
και τις επιπτώσεις των ανατροπών που φέρνει στο χώρο της εργασίας η επιβολή της απληστίας και της ασυδοσίας των νόμων της περίφημης "αγίας" αγοράς.
Οφείλουμε, λοιπόν, απέναντι σε ένα μεγάλο πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό ζήτημα που είναι το δικαίωμα στην εργασία, να αποφλοιώσουμε την πραγματικότητα, να αγγίξουμε αυτό το μεγάλο ζήτημα με νηφαλιότητα, με τιμιότητα χωρίς βερμπαλισμούς για να μπορέσουμε όλοι μαζί να βρούμε εκείνες τις διόδους, που θα απαντήσουμε αποφασιστικά και αποτελεσματικά απέναντι στα κύματα της ανεργίας που γεννούν ανασφάλεια, φτώχεια, περιθωριοποίηση, οικονομικό και κοινωνικό αποκλεισμό.
Η Κυβέρνηση έφερε ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας ένα σχέδιο νόμου με το οποίο επιχειρεί να απαντήσει, πιστεύοντας ότι το μέλλον θα τη δικαιώσει και ότι με αυτές τις παρεμβάσεις θα προσπαθήσει να περιορίσει, να αναχαιτίσει, να αναστρέψει την τάση αύξησης της ανεργίας. Και ενώ ομολογείται και νομίζω ότι δεν υπάρχει πολίτης που μπορεί να αμφισβητήσει την πορεία ανάπτυξης της οικονομίας στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, οφείλουμε παράλληλα να παραδεχθούμε ότι δεν έχουμε τα ίδια αποτελέσματα και στο χώρο της ανεργίας. 'Ετσι, λοιπόν, πρέπει να προσεγγίσουμε αποφλοιωμένη την πραγματικότητα για να δούμε με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσουμε αυτό το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, που υπονομεύει τα θεμέλια του κοινωνικού συστήματος και απειλεί με ρηγμάτωση την κοινωνική μας συνοχή και την κοινωνική μας ταυτότητα. Γιατί ακριβώς αυτή η ανασφάλεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δε γεννά μόνο τη φτώχεια, δεν γεννά μόνο την περιθωριοποίηση, σπρώχνει το άνθρωπο στον ατομοκεντρισμό, ρηγματώνει τις ανθρώπινες σχέσεις, τις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης, δημιουργεί έναν απεγνωσμένο άνθρωπο, που εύκολα διολισθαίνει και στα ναρκωτικά και στο έγκλημα. Γιατί όπως έλεγε ο Ρενέ Ρενουάρ δημιουργείται μπροστά στα μάτια μας, δίπλα στο φυσιολογικό κόσμο ένας αντίκοσμος της απελπισίας και της εξαθλίωσης.
Επιχειρεί, λοιπόν, η Κυβέρνηση με τις διατάξεις αυτού του σχεδίου νόμου να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ανεργίας παρεμβαίνοντας στον περιορισμό των υπερωριών, αυξάνοντας αυτές που υποχρεούται να πληρώσει ο εργοδότης και πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσει εργασιακό όγκο, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Είναι μια καλή πρόθεση, είναι μια καλή προσπάθεια. Ωστόσο οφείλω με ειλικρίνεια να πω -γιατί όπως προείπα έτσι πρέπει να μιλήσουμε, μόνον έτσι θα αναδείξουμε όλες εκείνες τις αδυναμίες για να κλείσουμε τις πόρτες και τα παράθυρα εκμετάλλευσης της αδυναμίας, στην οποία βρίσκεται ο άνεργος σε σχέση με τον εργοδότη και τις δυνάμεις της αγοράς
εργασίας- ότι έχω φοβίες και προβληματισμούς αν οι μηχανισμοί που υπάρχουν στο συγκεκριμένο Υπουργείο είναι ικανοί, είναι αποτελεσματικοί να επιβάλουν τους κανόνες της εργασίας.
Φοβούμαι ότι η νοοτροπία της ελληνικής εργοδοσίας είναι μια νοοτροπία, όπως άλλοι τη χαρακτηρίζουν, υποανάπτυκτου ή πρώιμου καπιταλισμού. Και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, αν οι μηχανισμοί δεν αποδειχθούν ικανοί να επιβάλουν αυτούς τους κανόνες, αυτές οι διατάξεις να αποβούν υπέρ των εργοδοτών και εις βάρος των εργαζομένων, οι οποίοι θα δουλεύουν πάλι περισσότερες ώρες και θα πληρώνονται λιγότερο.
Μιλάμε για τη μερική απασχόληση. 'Ερχεται μια μεγάλη εισβολή στα πλαίσια αυτής της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και αν παρακολουθεί κανείς τα τεκταινόμενα σε ευρωπαϊκές και άλλες χώρες του κόσμου βλέπει ότι το ποσοστό της μερικής απαχόλησης συνεχώς διευρύνεται. Ωστόσο στις ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει παράλληλα η ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους που έρχεται να στηρίξει τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι θα παραμείνουν χωρίς ενίσχυση με τα εισοδήματα, που θα έχουν από τη μερική απασχόληση. Κι εδώ διαπιστώνουμε -και πρέπει να το ομολογήσουμε με ειλικρίνεια- μια καταστρατήγηση του δικαιώματος του αναγκασμένου άνεργου να προσχωρήσει στη μερική απασχόληση γιατί ακριβώς, ενώ καλείται να δουλέψει τέσσερις ώρες, όπως γνωρίζετε και γνωρίζουμε υποχρεούται πολλές φορές να δουλέψει και έξι και επτά και να αμείβεται για τέσσερις ώρες.
Και πρέπει εδώ να τονίσω για άλλη μια φορά την ανάγκη αξιοποίησης,
αναβάθμισης, ενίσχυσης, αιμοδότησης, στελέχωσης των μηχανισμών του Υπουργείου, για να μπορεί πραγματικά το εργασιακό τοπίο να είναι καθαρό
και να μη διαμορφώνεται μία θέση ισχυρού προς αδύνατο, όπου στη θέση του ισχυρού είναι ο εργοδότης και στη θέση του αδύνατου είναι ο εργαζόμενος. Γιατί αν αφήσουμε έτσι ανεξέλεγκτη την αγορά, τότε πραγματικά ο άνεργος
θα βιώσει τις επιπτώσεις αυτής της απληστίας και της ασυδοσίας και θα δημιουργήσουμε εκείνο ακριβώς το φαινόμενο όπου θα ιδιωτικοποιούμε τα κέρδη και θα κοινωνικοποιούμε το κόστος. Οφείλουμε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με παρεμβάσεις και προτάσεις να μπολιάσουμε όλη τη σκέψη μας.
Κύριε Υπουργέ, πιστεύω ότι μία μεγάλη παρέμβαση που θα έπρεπε να
γίνει είναι στο χώρο της εκπαίδευσης. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός δεν είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε να είναι. Η κατάρτιση δεν είναι στο βαθμό που θα έπρεπε να είναι. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι σε κατεύθυνση, που να συνδέεται με την αγορά εργασίας. Βλέπουμε αυτήν τη στιγμή να βγάζουμε μεταλλειολόγους, παραδείγματος χάρη, όταν έχουν κλείσει τα περισσότερα μεταλλεία. Να παράγουμε τεχνικούς πετρελαίου όταν έχει κλείσει ο Πρίνος. Παράγουμε δηλαδή επιστήμονες, ειδικότητες, που δεν είναι αναγκαίοι για την αγορά εργασίας.
Στον τομέα της κατάρτισης: Πρέπει με τον καλύτερο τρόπο να προστατεύσουμε αυτά τα χρήματα, τα δύο τρισεκατομμύρια (2.000.000.000.000), ώστε πραγματικά να συμβάλουν στην εξειδίκευση. Και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο ΟΑΕΔ μέχρι σήμερα απεδείχθη ανίκανος να συνδέσει της ανάγκες της αγοράς εργασίας με την κατάρτιση. Ελπίζω, λοιπόν, με παρεμβάσεις που θα προωθήσει το Υπουργείο να εξασφαλιστεί εκείνη η δυνατότητα σύνδεσης της κατάρτισης με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Γιατί μόνο έτσι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μπορέσουμε να αποτρέψουμε την προσπάθεια κάποιων να μετατρέψουν τα περίφημα ΚΕΚ σε "κέικ".
Βεβαίως υπάρχει και μία σειρά διατάξεων, που αφορούν την κοινωνική
ασφάλιση.
Επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, πριν μπω στο θέμα αυτό να πω ότι ενώ η αγορά εργασίας έχει ανάγκη -για να ενισχύσω τις προηγούμενες μου απόψειςαπό τριάντα και σαράντα χιλιάδες πληροφορικούς, παράγουμε μόνο έξι χιλιάδες. Αυτό δείχνει την αναγκαιότητα ευελιξίας στο χώρο της εκπαίδευσης και της κατάρτισης. Εκεί πράγματι πρέπει να γίνει μεγάλη παρέμβαση, να προωθήσουμε την ευελιξία, γιατί μόνο έτσι θα αντισταθμίσουμε τις πιέσεις διολίσθησης στην ανεργία.
'Εχουμε μια σειρά διατάξεων κοινωνικής ασφάλισης πάρα πολύ σημαντικές. Ιδιαίτερα οι διατάξεις που αφορούν το πρόβλημα των μεγάλης ηλικίας ανθρώπων, οι οποίοι είναι τα αζήτητα της αγοράς εργασίας. Και αυτό το θέμα και το θέμα της ρύθμισης της δυνατότητας να πληρώσουν οι ασφαλισμένοι αγρότες, με πρωτοβουλία μας Βουλευτές όπως ο συνάδελφος κ. Κουράκης, αλλά και άλλοι συνάδελφοι, το αναδείξαμε. Και είναι θετικό ότι το Υπουργείο έδειξε ενδιαφέρον και ευαισθησία να το προωθήσει, όπως και τη ρύθμιση που αφορά τα ασφαλισμένα άτομα με ειδικές ανάγκες, που όταν πεθάνουν οι γονείς τους δεν μπορούσε με την υπάρχουσα διάταξη, ο φορέας να συνεχίσει την κάλυψή τους, όταν βρίσκονται σε μονάδες κλειστής περίθαλψης.
Είναι, λοιπόν, μια σειρά διατάξεων που πραγματικά ενισχύουν την
αντίληψη του κοινωνικού κράτους.
Οφείλουμε, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απέναντι σ' αυτό το πελώριο πολιτικό και κοινωνικό θέμα της ανεργίας να παλέψουμε, να εργαστούμε και να συνεργαστούμε με ειλικρίνεια για να μπορέσουμε να υπηρετήσουμε το μέλλον αυτής της κοινωνίας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο κ. Ελευθέριος
Παπανικολάου.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Κυρία Πρόεδρε, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, σε μια περίοδο που η χώρα μας αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα ιδιαιτέρως στον τομέα της απασχόλησης και η ανεργία καλπάζει με ανοδική πορεία στο 12%, ενώ σε άλλα μέρη της πατρίδας μας είναι πολύ υψηλότερη. Στην εκλογική μου περιφέρεια, στο Νομό Μεσσηνίας ξεπερνάει το 25%, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Μεσσηνίας και του Εργατικού Κέντρου, μόνο τα τρία τελευταία χρόνια τέσσερις χιλιάδες συμπατριώτες μου βρίσκονται στο περιθώριο λόγω κακής πολιτικής, κάκιστης πολιτικής, θα μπορούσα να πω και λόγω της
ανερμάτιστης και εχθρικής πολιτικής εναντίον των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που διελύθησαν και έτσι είναι οι συμπατριώτες μου αυτοί στο δρόμο.
Ανεπιτυχώς, όμως, η Κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει λύσεις με το
συζητούμενο νομοσχέδιο στον ανεργιακό μας πρωταθλητισμό.
Οι κοινωνικοί εταίροι εν ενί στόματι απήντησαν κατά τη διάρκεια της Διαρκούς Επιτροπής στις ερωτήσεις μας και είπαν ότι δεν μπορεί να δοθεί απάντηση στις καυτές ανάγκες και τις σύγχρονες προκλήσεις της ελληνικής κοινωνίας με αυτό το νομοσχέδιο.
Παρά το βαρύγδουπο του τίτλου του απουσιάζουν όλες εκείνες οι
απαραίτητες ενεργητικές παρεμβάσεις, που θα πλήξουν καίρια τη μάστιγα της ανεργίας και θα αυξήσουν την απασχόληση.
Διαβάζοντας την εισηγητική έκθεση διαπιστώνει κανείς ότι η Κυβέρνηση είτε αγνοεί τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα ή πιστή στην αλαζονική και καθεστωτική της συμπεριφορά και αντίληψη βλέπει τον 'Ελληνα μέσα από τις παραμορφωτικές της διόπτρες και νομίζει ότι το συζητούμενο νομοσχέδιο θα θεραπεύσει "πάσαν νόσον".
Αγνοείτε, κύριε Υπουργέ, ότι στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση είμαστε οι
έσχατοι. Αρκεί να λάβετε υπόψη σας ότι ο μέσος 'Ελληνας πλησιάζει το 69% του βιοτικού επιπέδου του αντιστοίχου Ευρωπαίου. Δύο εκατομμύρια εκατόν πενήντα χιλιάδες συμπατριωτών μας ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας εκ των οποίων τα 2/3 είναι συνταξιούχοι και το 17% μισθωτοί.
Επειδή θέλετε προτάσεις, σας θυμίζω ότι στις 16 Μαϊου 1998 σας
καταθέσαμε συγκεκριμένη πρόταση νόμου περί κοινωνικής προστασίας των οικονομικά αδυνάτων και θέσπιση ενός κατωτάτου εγγυημένου εισοδήματος. 
Επισημαίνω ότι η πατρίδα μας από το 1984 έχει κυρώσει το άρθρο 13 του
Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη που την υποχρεώνει για ένα ελάχιστο εισόδημα των οικονομικά αδυνάτων.
Δυστυχώς, για άλλη μία φορά, κύριοι της Κυβερνήσεως, δεν σεβαστήκατε όχι μόνο την υπογραφή σας, αλλά ούτε την πρόταση νόμου που καταθέσαμε για το περιθωριοποιημένο 21% του ελληνικού λαού. Τα σχόλια δικά σας για την ανάλγητη συμπεριφορά του νεο-ΠΑ.ΣΟ.Κ. του κ. Σημίτη.
'Εχουμε το μεγάλο πρόβλημα των πάνω από πεντακόσιες είκοσι τρεις χιλιάδες ανέργων που σε συσχετισμό με τον εφιάλτη του δημογραφικού προβλήματος παίρνει σήμερα εκρηκτικές διαστάσεις.
Δυστυχώς η Κυβέρνηση ισχυρίζεται στην εισηγητική έκθεση ότι έχουμε αύξηση της απασχολήσεως. Μα, εάν αυτό συνέβαινε, δεν έπρεπε να είχαμε κάποια μείωση της ανεργίας; Ποιος κοροϊδεύει ποιον, επιτέλους;
Δεν αντιλαμβάνεσθε ότι με την πολιτική σας η ύπαιθρος σβήνει; Ο αγρότης έχει εγκαταλειφθεί και έχασε πάνω από το 10% του εισοδήματός του τα τρία τελευταία χρόνια, σαν συνέπεια των ευτελιστικών τιμών των αγροτικών προϊόντων, του υψηλού κόστους παραγωγής του υψηλού χρηματοπιστωτικού κόστους δανεισμού και των πανωτοκίων, που διαλύουν σήμερα τις αγροτικές οικογένειες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. 
'Ετσι, απογοητευμένοι οι αγρότες μας, εγκαταλείπουν τις εστίες τους
και την ύπαιθρο, μεταναστεύοντας στα αστικά κέντρα για αναζήτηση εργασίας με το δείκτη γηράνσεως να μεγαλώνει και την ύπαιθρο να ερημώνει και να πεθαίνει.
'Ερχεστε με το νομοσχέδιο και στερείτε από τα νιόπαντρα ζευγάρια το
επίδομα των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) δραχμών και στους αριστεύοντες μαθητές εκατόν είκοσι χιλιάδες (120.000) δραχμές από την Εργατική Εστία. Με ποιο σκεπτικό ενεργείτε έτσι, τόσο σκληρά και αβασάνιστα;
'Εχετε ασχοληθεί στις ασκήσεις επί χάρτου που κάνετε για την απασχόληση και με το αγροτικό, που μέρα με τη μέρα παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις και απειλεί με σοβαρές επιπτώσεις την εθνική μας οικονομία, αφού υπολογίζεται ότι τα επόμενα χρόνια οι άνεργοι αγρότες θα ξεπεράσουν τις πεντακόσιες χιλιάδες;
Αυτά βέβαια σας τα έχουμε πει πολλές φορές, σας τα έχουμε γράψει, αλλά εσείς περί άλλων μεριμνάτε και τυρβάζετε. Αρκείσθε να λέτε ότι το νομοσχέδιο έχει σημαντικό τίτλο, αλλά, δυστυχώς, έχει ασήμαντο περιεχόμενο.
Εμείς επαληθευόμεθα για άλλη μία φορά, γιατί η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται έτσι αποσπασματικά, όπως κάνει το Υπουργείο σας. Χρειάζεται το όραμα, τη συμμετοχή και το συντονισμό περισσοτέρων Υπουργείων που δεν τα έχετε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διάταξη του
άρθρου 3, την οποία δεν καταθέσατε στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα για το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και αφορούσε το οργανωτικό πλαίσιο διαχειρίσεώς του.
Κύριε Υπουργέ, μιλάτε για κοινωνική πολιτική του νεο-ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ας πείσετε πρώτα τους συντρόφους σας και μετά θα σας πιστέψουμε κι εμείς, αφού είναι γνωστό "στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ" ότι στο περιστύλιο της Βουλής -έφυγε ο κύριος Υπουργός- τον αποκαλούν "Σπράο".
Αγνοείτε, κύριε Υπουργέ, ότι είμαστε προτελευταίοι σε κοινωνικές δαπάνες στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση και τελευταίοι σε επιδόματα ανέργων, στο 0,4% του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος, ενώ στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση είναι 2,5% του ΑΕΠ. Οι δαπάνες για ευπαθείς τάξεις στον προϋπολογισμό του 2000 ήταν 3,12% του ΑΕΠ, ενώ στο φετινό είναι 3,21%, αφήνοντας το θέμα της κοινωνικής πολιτικής στα φιλανθρωπικά σωματεία και τα reality shows, προς δόξαν του σοσιαλισμού σας.
Το αποκορύφωμα της αναλγησίας ήταν η μεθοδευμένη κοινοβουλετική σας
παρέμβαση να θέσετε θέμα συνταγματικότητας -άκουσον, άκουσον!- σε προχθεσινή πρόταση νόμου του Συνασπισμού για την προστασία των ηλικιωμένων και των ανέργων μακράς διαρκείας. Αιδώς Αργείοι! Αλλά πέραν της αναλγησίας σας διακρίνει και ανεπίτρεπτη απραξία και ανικανότης, διαφορετικά δεν εξηγείται το γεγονός ότι εθνικά σχέδια δράσεως για την απασχόληση, που υπεβλήθησαν κατά καιρούς στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, πέραν της απορρίψεως, δεν απέδωσαν. 'Οπως δεν απέδωσαν τα τρισεκατομμύρια από το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για κατάρτιση και εκπαίδευση. Πέτυχε όμως ο ανέντιμος μηχανισμός που εγκαταστήσατε, διασπαθίσεως των ευρωπαϊκών κονδυλίων μέσα από τις παλαιοκομματικές σας αντιλήψεις και των πελατειακών σχέσεων.
Καταφέρατε να εκθρέψετε το κόμμα σας και το κομματικό κράτος με το ανίερο εμπόριο ελπίδας στους απογοητευμένους και περιθωριοποιημένους νέους μας εκμαυλίζοντας τη λογική και την ετυμηγορία για ένα τρίμηνο ή οκτάμηνο εργασίας και μετά τις εκλογές μόνιμοι άνεργοι πάλι. 'Ετσι πήρατε τις εκλογές, κύριοι της Κυβερνήσεως.
'Εγινε η Ελλάδα ένα απέραντο σεμινάριο και με τις πολιτικές δημιουργήσατε υμετέρους εργολάβους σεμιναρίων για να εμπαίζετε και να έχετε ομήρους τους ανέργους. Η συντρόφισσά σας η επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κ. Διαμαντοπούλου, μίλησε για τον αμαρτωλό ΟΑΕΔ και ότι χρειάζεται να διαλυθεί και η Ευρωπαϊκή 'Ενωση για κρούσματα απάτης και διαφθοράς.
Τι έγινε, κύριοι της Κυβερνήσεως, με τη μεγαλύτερη αναδιανομή στην ελληνική ιστορία και εννοώ τα δεκάδες τρισεκατομμύρια της Σοφοκλέους; Πού πήγαν αυτά τα χρήματα; Σε ποιες τσέπες; Γιατί δεν επενδύθηκαν για να μειωθεί η ανεργία; 'Εχετε χρέος να απαντήσετε εδώ και τώρα, σεβόμενοι τουλάχιστον το δράμα που παίζεται με τις οικογένεις του ενός εκατομμυρίου των μικροεπενδυτών.
Αλλά δυστυχώς στην Κυβέρνηση Σημίτη η απάντηση και ο διάλογος είναι άγνωστα. Διαφορετικά δεν εξηγείται το γεγονός να κατατίθεται το νομοσχέδιο με διαφωνία των εργαζομένων, των εργοδοτών, των μελών της Κυβέρνησης, Βουλευτών και στελεχών της. Δεν νομίζω να υπάρχει προηγούμενο.
Είναι δημοκρατικό να καταθέσετε το νομοσχέδιο αποκλείοντας από το
διάλογο τον ΕΒΕΑ που εκπροσωπεί εξήντα χιλιάδες επιχειρήσεις;
Αναφορικά με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στο άρθρο 5 είναι καθαρώς για μας θέμα συμφωνίας μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Πρόβλημα έχουν οι τέως εργατοπατέρες και νυν Υπουργοί. Πώς αλλάζουν οι καιροί! 
Δημιουργείτε θέμα κοινωνικό και ανέργους μεγάλης ηλικίας με το άρθρο
6, που αναφέρεται στη μείωση ασφαλιστικών εισφορών.
Στα άρθρα 10, 11 και 12 μετατρέπετε το ΛΑΕΚ σε ασφαλιστικό ταμείο, ενώ οι στόχοι του είναι άλλοι για την ανεργία και την προώθηση της απασχόλησης.
Προκαλείτε με τη νομοθετική σας παρέμβαση στο άρθρο 21 τους μη
έχοντες συμπατριώτες μας ρυθμίζοντας με ιδιαίτερη φροντίδα τους μισθούς της ηγεσίας των εποπτευομένων νομικών προσώπων.
Φτάνει πια η υποκρισία και τα ευχολόγια για την απασχόληση! Δεν
θέλετε και δεν μπορείτε να προσφέρετε. Σταματήστε να κλασαυχενίζεσθε για τον ανύπαρκτο κοινωνισμό σας στα πλαίσια της απενοχοποίησεως για τα δεινά και τα αδιέξοδα που έχετε επισωρεύσει στον τόπο μας με την πολιτική που εφαρμόζετε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο κ. Πιπεργιάς. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΙΠΕΡΓΙΑΣ: Κυρία Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, κουβεντιάζουμε
σήμερα το νομοσχέδιο για την προώθηση της απασχόλησης. Τι πιο απλό να υπάρχει συμφωνία στο στόχο, την προώθηση της απασχόλησης. Είναι στόχος θετικός και πιστεύω αποδεκτός από όλους. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα σήμερα;
'Εχουμε ρυθμούς ανάπτυξης 4% και πλέον. Ταυτόχρονα όμως παρά τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, έχουμε αύξηση της ανεργίας κοντά στο 12%. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο στους νέους και στις γυναίκες. Την ίδια στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας καλύπτονται από οικονομικούς μετανάστες.
Λύση στο πρόβλημα προφανώς θα δώσει ο εντονότερος ρυθμός ανάπτυξης,
που θα οδηγήσει σε αύξηση της παραγωγής και σε νέες θέσεις εργασίας.
Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια διαμορφώθηκαν οι ευνοϊκότερες
συνθήκες πιστεύω της μεταπολεμικής ιστορίας για την ανάπτυξη. Το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και οι πόροι που διατέθηκαν για την ανάπτυξη στη χώρα μας, οι προοπτικές του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, η ένταξή μας στην ΟΝΕ και συνακόλουθα η πτώση των επιτοκίων και η άνθιση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών, δημιούργησαν μεγάλες ευκαιρίες για παραγωγικές επενδύσεις. Δυστυχώς όμως άλλες λογικές φαίνεται ότι επικράτησαν, πολλές ευκαιρίες χάθηκαν ή αξιοποιήθηκαν κατάλληλα από κάποιους για να αυξήσουν τον πλούτο τους.
Σήμερα η πίεση της παγκόσμιας αγοράς πάνω στην ελληνική οικονομία η κοινωνία είναι τεράστια. Οι εξελίξεις στις νέες τεχνολογίες και στις επικοινωνίες έχουν δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα. Το κεφάλαιο πλέον λειτουργεί σε διεθνές επίπεδο. 'Εχει απόλυτα διεθνοποιηθεί η δράση του κεφαλαίου, ιδιαίτερα του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, ενώ το σύνθημα: "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" που αποτελεί αναγκαιότητα έχει κυριολεκτικά τιναχθεί στον αέρα και έχει καταρριφθεί στην πράξη, αφού οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους ολοένα και "κλείνουν" τη δράση τους στα εθνικά τους σύνορα ή στο επίπεδο των επιχειρήσεων.
Σήμερα η λέξη "ανταγωνιστικότητα" είναι η λέξη κλειδί. Στο μέτρο, όμως, που δεν αναπτύσσονται οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οι εργαζόμενοι θα δέχονται κυρίαρχα την πίεση. Βέβαια η πίεση θα αφορά τόσο στους μισθούς και στις εργασιακές σχέσεις όσο και στα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας πρέπει να αξιοποιηθούν. 
Παραγωγικές δυνατότητες, όμως, που πρώτα από όλα σημαίνουν αξιοποίηση του 
μεγαλύτερου κεφαλαίου που διαθέτει η χώρα μας: του ανθρώπινου δυναμικού. Εδώ υπάρχει χρόνια καθυστέρηση.
Ακόμα υπάρχει προσπάθεια να λειτουργήσει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση,
να βάλει κάποια πράγματα στη σειρά τους. Στο ίδιο επίπεδο κινείται και η κατάρτιση.
Το 1966 μπήκα μετά από διαγωνισμούς σε μια πρότυπη ενδοεπιχειρησιακή σχολή της ΔΕΗ. Η πρότυπη αυτή ενδοεπιχειρησιακή σχολή τεχνικών της ΔΕΗ

είχε έλθει τότε για να καλύψει τις ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού συστήματος και να δώσει μια ώθηση στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση. Πόσες άραγε από αυτές τις σχολές λειτουργούν σήμερα; Σχεδόν καμία. Και η κατάρτιση και η εκπαίδευση έχουν αφεθεί στη μοίρα τους, αφού οι προσφερόμενες από τη δημόσια εκπαίδευση υπηρεσίες δεν αξιολογούνται και βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.
Βέβαια το κλειδί στις εξελίξεις είναι η ταχύτατη προσαρμογή του εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς και η κάλυψη των αναγκών της νέας οικονομίας. Μίλησε προηγουμένως ο συνάδελφος κ. Κουρουμπλής για τη ζήτηση των θέσεων εργασίας, που έχουν οι επιχειρήσεις της νέας τεχνολογίας και της πληροφορικής όπως για τις δυνατότητες του εκπαιδευτικού μας συστήματος που δυστυχώς δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στις αυξημένες σημερινές ανάγκες.
Επίσης, όμως, σημαίνει αξιοποίηση των τομέων, που η χώρα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Εδώ ακριβώς πρέπει να λειτουργήσει σωστά ο αναπτυξιακός νόμος.
Σήμερα με το συζητούμενο νομοσχέδιο υπάρχει μια συλλογιστική αμυντικής πλην όμως αναγκαίας, αντιμετώπισης του προβλήματος. Το νομοσχέδιο περιέχει διατάξεις για τη ρύθμιση των θεμάτων που αφορούν στα ωράρια, νόμιμα και συμβατικά. Περιέχει επίσης διατάξεις για να μπορέσουν
οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, που αύριο θα γίνουν νόμος του κράτους, να εφαρμοστούν, διότι σήμερα δεν υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου.
Κύριε Υπουργέ, στην Εύβοια εφαρμόζεται έναι πρόγραμμα ολοκληρωμένης παρέμβασης για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της ανεργίας, ένα πρόγραμμα σημαντικό με ισχυρότατα κίνητρα. Πλην όμως οι περισσότεροι εργοδότες που εντάσσονται στο πρόγραμμα, θέλουν να απασχολούνται οι εργαζόμενοι, όχι με το συμβατικό χρόνο εργασίας, ούτε καν με τον υφιστάμενο νόμιμο των σαράντα οκτώ ωρών αλλά με ωράριο πενήντα έξι ωρών την εβδομάδα. Εάν τυχόν δεν δεχθούν να απασχοληθούν τις πενήντα έξι ώρες χωρίς πρόσθετη αμοιβή έχουν τη "ρεζέρβα", διαλέγουν άλλον. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου. Η επιθεώρηση εργασίας κοιμάται.
Ελπίζω ότι με τις διατάξεις που περιέχονται στο νομοσχέδιο και με τις προσλήψεις που διενεργούνται να ενεργοποιηθεί επιτέλους το Σώμα των Επιθεωρητών Εργασίας. Ακόμα και οι εργοδότες που εντάσσονται σε προγράμματα του ΟΑΕΔ καταστρατηγούν τα νόμιμα. Βέβαια, υπάρχει η διάταξη για την ελαστικότητα του ωραρίου. Στην ουσία της η διάταξη αυτή επαναφέρει ρύθμιση που υπήρχε και δίνεται η δυνατότητα σε περίπτωση διαφωνίας, να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με απόφαση του ΟΜΕΔ. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι πράγματι υπάρχουν επιχειρήσεις που οι εργαζόμενοι αν τους τεθεί το θέμα θα συμφωνήσουν.
'Εχω υπόψη μου επιχειρήσεις που ανήκουν στον πρωτογενή τομέα. 'Οπως
οι φάρμες των μανιταριών, οι οποίες απασχολούν σημαντικό αριθμό προσωπικού. Στις επιχειρήσεις αυτές παρουσιάζεται ένταση εργασίας τις ημέρες που το προϊόν έχει ωριμάσει και πρέπει να γίνει η συγκομιδή διότι αν δεν γίνει έγκαιρα το προϊόν σαπίζει. Τον υπόλοιπο χρόνο υπάρχει υποαπασχόληση των εργαζομένων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ασφαλώς οι εργαζόμενοι θα συμφωνήσουν. Δεν θα συμφωνήσουν όμως σε άλλες ρυθμίσεις. Και ο ΟΜΕΔ δεν θα δώσει εύκολα την έγκρισή του για ελαστικότητα ωραρίου χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
Υπάρχει και η ρύθμιση για την αύξηση του ποσοστού των απολύσεων στις επιχειρήσεις από πενήτα έως διακόσια άτομα με ταυτόχρονη όμως μείωση του ποσοστού στις επιχειρήσεις από είκοσι έως πενήντα άτομα.
Κύριε Υπουργέ, είναι μια διάταξη που στην ουσία της δεν πρόκειται να λύσει τίποτα. Οι περισσότερες επιχειρήσεις σήμερα, καλύπτουν τις ανάγκες τους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Αν θέλετε να καινοτομήσετε σ'αυτόν τον τομέα, τότε τολμήστε. Βάλτε μέγιστο όριο απασχόλησης με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και να πείτε ότι εάν οι επαναλαμβανόμενες συμβάσεις εργασίας υπερβούν ένα χρόνο Χ', τότε αυτές δεν είναι πλέον ορισμένου χρόνου, αλλά είναι αορίστου χρόνου. Τότε στη συνέχεια να κουβεντιάσουμε το ποσοστό των απολύσεων.
Εδώ γίνεται ρύθμιση του ποσοστού απολύσεων χωρίς λόγο. Δηλαδή γίνεται μια παραπέρα απορύθμιση τη στιγμή που υπάρχει μια πολύ μεγάλη ασυδοσία των επιχειρήσεων. Μπορώ να σας αναφέρω επιχειρήσεις στην Εύβοια: Στην "ΕΒΙΟΠ-ΤΕΜΠΟ" έχουμε δίμηνες επαναλαμβανόμενες συμβάσεις εργασίας για τρία, τέσσερα και πέντε χρόνια. Επίσης, στη ΝΕΟSET έχουμε δίμηνες συμβάσεις εργασίας συνεχώς ανανεούμενες. Ακόμη στην "ΑΛΛΑΤΙΝΗ" που ανήκει σε μεγαλοσχήμονα επιχειρηματία υπάρχει το ίδιο καθεστώς. Να κουβεντιαστεί, λοιπόν, το ποσοστό των απολύσεων με την υπέρβαση αυτής της "φάμπρικας" που έχουν ανακαλύψει οι εργοδότες, έχοντας ουσιαστικά έτσι απεριόριστο αριθμό απολύσεων. Να εντάξουμε τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο συγκεκριμένο ποσοστό απολύσεων. Διαφορετικά φοβάμαι ότι θα είναι μια κίνηση χωρίς συνέχεια.
Στις θετικές ρυθμίσεις μπορούν να ενταχθούν οι διατάξεις για την κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των ανέργων μεγάλης ηλικίας, για την πρόωρη συνταξιοδότηση με χρηματοδότηση του ΛΑΕΚ κλπ.
Κύριε Υπουργέ, πιστεύω ότι το νομοσχέδιο έπρεπε να είναι πιο τολμηρό στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας. Πιο τολμηρή αντιμετώπιση θα ήταν η μείωση του ωραρίου εργασίας στην προοπτική καθιέρωσης του τριανταπενταώρου. Με αυτόν τον τρόπο θα υπήρχαν δυνατότητες να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Η εμπειρία της Γαλλίας μπορεί να μας διδάξει πολλά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο
κ. Χρυσανθακόπουλος.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αγαπητοί συνάδελφοι, συζητάμε ένα νομοσχέδιο που έχει ως τίτλο του "Προώθηση της απασχόλησης και άλλες
διατάξεις".
Η απασχόληση έχει να κάνει με τη σχόλη, έχει να κάνει με την
ενασχόληση, έχει να κάνει ας πούμε με τη διάθεση κάποιου χρόνου και σαν όρος δεν προσδιορίζει το ζήτημα της εργασίας καθ' εαυτό. Είναι πολύ γνωστό ότι η γλώσσα μας έχει την ικανότητα της κυριολεξίας. Εγώ θα προτιμούσα να μιλούσαμε για τη διασφάλιση της εργασίας και όχι απλά για την προώθηση της απασχόλησης. Αλλά τιτλοφορείται "απασχόληση", ακριβώς γιατί δεν διασφαλίζει την εργασία με την έννοια του ολοκληρωμένου ωραρίου και δεν την προσδιορίζει έτσι γιατί βρισκόμαστε σε μία φάση προσαρμογής θα λέγαμε μελετώντας ευρωπαϊκά δεδομένα κυρίως με το βλέμμα μας στραμμένο στο ευρωπαϊκό κέντρο ψάχνουμε να βρούμε τις μαγικές συνταγές διεξόδου. 
Και είναι πανευρωπαϊκό το φαινόμενο, αλλά εδώ είμαστε οι πρωταθλητές. 
Είναι πραγματικά η ανεργία ο βρόγχος, η θηλειά που μας πνίγει και που ως χώρα μας προκαλεί ιδιαίτερες παρενέργειες. Η αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού είναι σαφώς παρενέργεια αυτού του φαινομένου.
Και από τι προκύπτει; Πρώτα απ' όλα πρέπει να δούμε πού είμαστε στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας σαν χώρα, τι αναπλήρωσε το παλιό μοντέλο
το περιφερειακό συμπληρωματικής παραγωγής για τις χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου κυρίως που τους δώσαμε και το εργατικό μας δυναμικό για να αναπτυχθούν αυτές και στη συνέχεια παρήγαμε μόνο προϊόντα για τις δικές τους ανάγκες. Και είμαστε οι εισαγωγείς των δικών τους βιομηχανικών προϊόντων. Αυτή ήταν η ανταμοιβή μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως. Συνέχισε το μεταναστευτικό ρεύμα, η αιμορραγία η εξωτερική. Και ταυτόχρονα είχαμε το εσωτερικό μεταναστευτικό ρεύμα, που διαμόρφωσε αυτό που λέμε αθηναϊκό κέντρο με τις τεράστιες υπηρεσίες που δεν είναι παραγωγικές, αλλά κινούνται σε έναν άλλον τομέα τον τριτογενή, που για να 
σου δώσει οφέλη ως χώρα θα πρέπει να έχεις να κάνεις με ισχυρό τουρισμό. Γιατί αν πούμε ότι οι τράπεζες είναι στον τομέα αυτό, δεν βλέπω ο κύριος όγκος των συναλλαγών τους να είναι με τις τρίτες χώρες. 'Αρα έχουμε ένα εσωτερικό φαινόμενο, στο οποίο το αθηναϊκό κέντρο με όλους τους μηχανισμούς τους τραπεζικούς κυρίως και τους χρηματιστηριακούς τελευταία αναδιανέμει το εισόδημα.
'Εχουμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα της εργασίας και μιλάμε για απασχόληση τη στιγμή που η χώρα μας είναι εκτός του κεντρικού πεδίου των εξελίξεων γιατί απλά προσαρμόζεται. Και η νέα προσαρμογή δεν έχει πρωτοβουλία. Δεν έχουμε πρωτοβουλία των κινήσεων, εφαρμόζουμε κάποια ευρωπαϊκά προγράμματα και αναγκαστήκαμε να φτιάξουμε εκατοντάδες
εταιρείες παροχής υπηρεσιών, που παρακρατούν το 70% του κόστους για να αποδώσουν το 30% στους ανέργους. Αυτή είναι η αλήθεια αμφιβόλου αποτελέσματος και όχι ουσιαστικής προσαρμογής στις πραγματικές δικές μας ανάγκες ταυτόχρονα.
'Εχουμε, λοιπόν, μια τριτογενοποίηση της χώρας που δεν είναι
ολοκληρωμένη γιατί ο τουρισμός που είναι η βαριά μας βιομηχανία δεν έχει τον πρωτεύοντα ρόλο. Τι σχεδιάζει τις εξελίξεις; Η εκπαίδευση, μια παιδεία που δίνει προοπτική στο μέλλον που όμως από τώρα προσδιορίζει αυτοσυντελεστές. Δεν έχουμε ανωτατοποίηση των σχολών των τουριστικών επαγγελμάτων και δεν έχουμε συνεκτικούς δεσμούς, που να καθετοποιούν τις σχέσεις. Σήμερα έπρεπε να μιλάμε σε συνδυασμό με το Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Εργασίας αλλά και το Υπουργείο Ανάπτυξης για τον αναπτυξιακό νόμο βάζοντας ανά περιφέρεια αυτά που θεωρητικά προτείνετε για σύμφωνο απασχόλησης σε συγκεκριμένη δομή αναπτυξιακού προσανατολισμού. 'Εχουμε αυτά τα συγκροτημένα ζητήματα σε μια συζήτηση, στην οποία η συναίνεση από όλες τις πτέρυγες της Βουλής θα οδηγούσε σε πρακτικά αποτελέσματα δημιουργώντας όρους σιγουριάς; Διασφαλίζουμε τις ενεργειακές υποδομές για να μιλάμε ότι εφαρμόζονται αυτοί οι νόμοι ισοπεδωτικά; Γιατί ας πούμε η περιοχή της Αχαϊας, της δυτικής Ελλάδας δεν έχει υποδομές ενεργειακές ούτε προβλέπεται να φθάσει το φυσικό αέριο. 'Αρα πώς εκεί θα εφαρμοστεί ο αναπτυξιακός νόμος με τους ίδιους συντελεστές; Μόνο με ειδικό αναπτυξιακό και περιουσιακό καθεστώς θα μπορέσουμε να πληρώσουμε την έλλειψη αυτής της βασικής ενεργειακής υποδομής γιατί είμαστε ασύμφοροι να προχωρήσουμε μπροστά. Δεν θα μας προτιμήσει κανείς.
Πώς θα κάνουμε, λοιπόν, το επόμενο βήμα; Γιατί είδαμε και μια ανελαστικότητα στην αντίληψη πώς αυτό το συνεχιζόμενο μεταναστευτικό
ρεύμα, το εσωτερικό -αναφέρομαι σ'αυτό της αγροτιάς προς τον αστικό χώροθα αντιμετωπισθεί. Παλιά είχαμε τον οικοδομικό, τον κατασκευαστικό κλάδο, ο οποίος σήμερα έχει μετατραπεί σε ξενικό στοιχείο από την άποψη ότι έχει καταλυθεί κυριολεκτικά από τους μετανάστες.
Και εδώ πρέπει να δούμε ποιες είναι οι δράσεις που οδηγούν σε ένα νέο διέξοδο από εκεί που βρισκόμαστε, γιατί αν μιλάμε για εποχιακή απασχόληση και είναι απαραίτητο, πρέπει να επιδοτήσουμε την εποχιακή απασχόληση για να δώσουμε πρακτικές λύσεις και κίνητρα. Αλλά αυτά δεν μπορούν να κινούνται έξω από ένα μοντέλο, ένα μοντέλο ελληνικό επιτέλους και όχι αντιγραφή κακέκτυπο ενός άλλου μοντέλου. Δεν θα φθάσουμε ποτέ το ευρωπαϊκό κέντρο, διότι όταν το φθάνουμε εμείς, αυτό θα παρακμάζει όπως έχει αρχίσει. Πρέπει να κινηθούμε, λοιπόν, με εσωτερικές δυναμικές. 
Απ' αυτήν την άποψη οι νέες τεχνολογίες οι δικές μας δεν μπορούν να αφήνουν τα πανεπιστήμια να κινούνται σε ένα τομέα αχρηστίας και να μη συνδέονται άμεσα με την παραγωγή. Δεν μπορούμε να μιλάμε εδώ στη Βουλή για την προοπτική της απασχόλησης, όπως αναφέρεται και όχι της εργασίας, τη στιγμή που δεν υπάρχει η αναγκαστική επανεπένδυση των τεραστίων κερδών που άντλησαν από το χρηματιστήριο αυτοί που ως ιδιώτες απομυζούν κερδοσκοπώντας μέσα από κει τεράστια ποσά. Πού είναι οι επενεπενδύσεις για να υπάρχει μια παραγωγική δυναμική στην εξέλιξη; Γιατί όπως είπαμε δεν μπορεί να προχωρήσει η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής στα μέτρα που αναφέρατε των καλών προθέσεων που είναι απλές προσαρμογές, θα έλεγα επιδερμικές. Και πολύ φασαρία, πολυς ντόρος έγινε για ένα νομοσχέδιο ελλάσσονος σημασίας απέναντι σε ουσιώδη θέματα.
Δεν μιλάμε βέβαια για το τρίτο στάδιο κομμουνισμού που μόλις
κατέρρευσε μετατράπηκε σε άκρατο νεοφιλελευθερισμό, δεν μιλάμε βέβαια για μια ύστατη προσαρμογή στα σοσιαλδημοκρατικά πρότυπα που συνάντησαν το νεοφιλελευθερισμό στην Ευρώπη και ανακάλυψαν τον παράδεισο των επενδυτικών κινήτρων, μιλάμε για την Ελλάδα με τα δικά της ζητήματα. Και δεν φθάνουν απλά οι αυξήσεις ή οι ελάχιστες, οι ασήμαντες προσαυξήσεις των μερικώς απασχολουμένων, ούτε βέβαια μπορεί κανείς να πει ότι δεν είναι σωστό -γιατί είναι σωστό- μέσα στο νομοσχέδιο να βοηθάμε αυτούς οι οποίοι ως μακροχρόνια άνεργοι χρειάζονται μια περαιτέρω ενίσχυση επιβίωσης. 'Η ακόμη είναι πιο σωστό ότι αυτοί που βρέθηκαν στη φάση της αποβιομηχάνησης άνεργοι στα πενήντα πέντε - εξήντα τους χρόνια, χρειάζονται σαφώς ένα ειδικό καθεστώς μεταβατικό να αποκτήσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Αυτά τα επικροτούμε, αλλά δεν αποτελούν αυτά τις λύσεις γιατί η 17η
εβδομάδα στη μητρότητα δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι κοινωνικής ευαισθησίας. Είναι πολιτική μας η οποία μαρτυράει ότι έχουμε ενδιαφέρον σ'αυτόν τον τομέα αλλά δεν φθάνει. 'Οταν έχουμε το ν. 2643 ανενεργό επί δύο χρόνια, τι μπορούμε να πούμε; Γιατί επί δύο χρονια δεν εφαρμόζεται αυτός ο νόμος και θα εφαρμοσθεί την επόμενη εβδομάδα; Προσδοκούμε στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Ποιος επιτέλους φταίει γιατί για δύο χρόνια δεν εφαρμόζεται ένας νόμος, ο οποίος είναι συγκεκριμένος, συγκροτημένος και δίκαιος και αναμφισβήτητα δεν έχει να κάνει με το παλιό καθεστώς της ευνοιοκρατίας;
Πιστεύω, λοιπόν, ότι αν θέλουμε να δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις στα ζητήματα θα πρέπει να πάρουμε κάποιες γενναίες πρωτοβουλίες. Οι πρωτοβουλίες αυτές δεν έχουν να κάνουν απλά με το να υιοθετήσουμε το τριανταπεντάωρο, το οποίο έχει να κάνει με ένα μοντέλο ευρωπαϊκής λογικής, μειώνουμε τις ώρες, για να μπορέσουμε να δώσουμε και σε περισσότερους δυνατότητα εργασίας και όχι απλά απασχόλησης. Το ζήτημα αυτό επί είκοσι χρόνια στην κεντρική Ευρώπη, να εργαζόμαστε λιγότερο για να δουλεύουμε όλοι, είναι μια λογική που έχει να κάνει και με την αύξηση των εισοδημάτων και του μέσου όρου του βιοτικού επιπέδου ζωής και αυτό ακριβώς εμείς ύστερα και καθυστερημένα ερχόμαστε να το αντιληφθούμε. 
'Εχουμε, όμως, να κάνουμε με κάποια άλλα ζητήματα, ότι οι εργαζόμενοι
για τριάντα πέντε χρόνια πρέπει σαφέστατα, ανεξάρτητα του ποσοστού των ενσήμων να θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Και εδώ πρέπει να είσθε και στην κατ' άρθρο συζήτηση ιδιαίτερα ελαστικοί εσείς από τη μεριά της Κυβέρνησης, ώστε να δεχθείτε εκείνο το πλαίσιο το οποίο θα διασφαλίζει
σαφώς το συνταξιοδοτικό δικαίωμα γιατί υπήρξαν ειδικές περιπτώσεις που δεν συγκεντρώθηκαν τα συγεκριμένα ένσημα τα οποία συζητάμε.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι η λογική της ευελιξίας και της προσαρμογής είναι απλά συνεπακόλουθο, συνεπαγωγή και δευτερεύον ζήτημα μπροστά στο μεγάλο θέμα της ανάπτυξης που χρειαζόμαστε στη χώρα μας. Η ανάπτυξη δεν προκύπτει παρά μόνο από τη διάθεση συγκεκριμένων κονδυλίων σε βάση επενδυτική. Αυτό που στην κεντρική Ευρώπη συζητιέται ευρύτατα είναι ότι από την Τράπεζα την Κεντρική της Ευρώπης αν διατεθεί το 1% για επενδύσεις, η ανεργία αντιμετωπίζεται.
Αυτό θα ήταν μία πολύ γενναία πράξη, την οποία η ελληνική πλευρά θα
έπρεπε να κάνει σημαία στην ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση για το πώς εξασφαλίζονται οι πόροι, ώστε να υπάρχει αυτή η επενδυτική ανάκαμψη που θα απορροφήσει την ανεργία.
Εάν δεν κινηθούμε σε τέτοιες λογικές και στα ευρωπαϊκά πλαίσια και αν εδώ δεν καλύψουμε την ανεπάρκεια του ιδιωτικού τομέα -που είναι χρόνια ανεπάρκεια, γιατί είναι παρασιτικός- με κρατικές πρωτοβουλίες, μπροστά στο δόγμα ότι το κράτος απλά συρρικνώνει τη δική του δράση, γιατί περιμένει παθητικά ότι αυτοί θα δεήσουν να επενδύσουν, θα υπάρχει πρόβλημα.
Εκλιπαρούσαν όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί της χώρας να γίνουν επενδύσεις. Μα, ποιους; Αυτούς που το μόνο που ήθελαν ήταν να πάρουν κάποια χρήματα από κρατικό δανεισμό, για να μπορέσουν από εκεί να βάλουν και κάτι στην άκρη. Αυτό είναι μια κάκιστη νοοτροπία η οποία πρέπει σήμερα να ξεπερασθεί.
'Εχουν βάλει πάρα πολλά και έχει επέλθει ένας κοινωνικός αποκλεισμός όχι μόνο στα άτομα με ειδικές ανάγκες, που καρτερούν δύο χρόνια και μάλιστα με ένα πενιχρό σύστημα αποκατάστασης της καθυστέρησης. Ελάχιστα άτομα θα προσληφθούν, γι' αυτό πρέπει να ανακοινώσετε γενναία τα πενταπλάσια από το σημερινό αριθμό ατόμων για την επόμενη χρονιά -που θα ανακοινωθεί την επόμενη εβδομάδα- ώστε να καλυφθεί το κενό.
'Εχουμε, όπως είπα, ένα κοινωνικό αποκλεισμό που έχει να κάνει με το συνολικό θέμα της προοπτικής των νέων, των γυναικών και των ηλικιωμένων που αυτήν τη στιγμή έχουν βρεθεί στην ανεργία, γιατί δεν μπορούν να δουν μπροστά ένα φως και έναν ορίζοντα. Ας γίνει λοιπόν εδώ στη Βουλή μία συζήτηση αναπτυξιακής κατεύθυνσης με πολλαπλές δράσεις, τις οποίες θα κληθούν να στηρίξουν όλοι.
Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε, λέγοντας ότι πρέπει να κληθούν όλοι να συμβάλουν, γιατί πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι αποτελεσματικό αυτό το νομοσχέδιο. Είναι ευνοϊκό στα επιμέρους, αλλά όταν τα επιμέρους είναι ασήμαντα, δεν καλύπτουν το μεγάλο αυτό πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο κ. Δασκαλάκης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Η Αριστερά!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρία Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να εκφράσω κατ' αρχήν την ευγνωμοσύνη μου στον Κανονισμό και τους συντάκτες του, γιατί μας δίνουν τόση άνεση να τοποθετηθούμε σε ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο. Ας είναι. Γι'αυτό ακριβώς θα συμβουλευτώ πολύ ένα κείμενο που έχω, για να μπορέσω να ολοκληρώσω όσα θέλω να καταθέσω στη Βουλή.
Η ανθρωπότητα ζει στην αβεβαιότητα μιας μεταβατικής περιόδου που
σηματοδότησε το τέλος του διπολικού συστήματος ασφαλείας, χωρίς να γνωρίζει τη διάρκεια και το τέλος του. Η μεταβατική περίοδος που σήμερα διανύουμε συνοδεύεται από αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των εθνικών οικονομιών αλλά και των υπερεθνικών ολοκληρώσεων.
Αυτή η μεταβατικότητα δημιούργησε τις προϋποθέσεις νέων κατακτήσεων
για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, ιδιαίτερα μετά το Μάαστριχτ. Και η σημερινή στρατηγική του, σε περίοδο ανεργίας, ιδιωτικοποιήσεων, ελαστικοποίησης της εργασίας, είναι με πρόσχημα δήθεν την αντιμετώπιση της "κοινωνικής περιθωριοποίησης" να κάνει υπερβάσεις, που όμως είναι αποκαλυπτικές των προθέσεών του, γιατί είναι ξεκομμένες από τον άνθρωπο και την κοινωνία. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο επιχειρεί μία νέα στρατηγική βουτιά στην εκμετάλλευση, γοητευμένο από τις επιτυχίες -εντός ή εκτός εισαγωγικών, ανάλογα πού τοποθετείται ο καθένας- της "νέας οικονομίας" των ΗΠΑ. 
Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, κύριε Υπουργέ και κύριοι
συνάδελφοι, το φαινόμενο της τελευταίας διετίας της συσσώρευσης πλούτου σε μεγάλα οικονομικά κέντρα από τα αναπτυσσόμενα χρηματιστήρια -και την κρίση που αντιμετωπίζουν- και από την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου στα
πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης αγοράς κεφαλαίων.
Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτό διατυπώθηκε η συμβατική -από συντηρητικούς λέγεται- λογική που θεωρεί ότι τα πάντα είναι υποκείμενα της παγκοσμιοποίησης, που θεωρεί ότι το μέλλον ανήκει στην απόσυρση των κρατών και την πλήρη απορύθμιση όλων των αγορών, κατά συνέπεια και της αγοράς εργασίας.
Η άλλη άποψη, η ριζοσπαστική, αμφισβητεί το μονόδρομο και τον ισχυρισμό ότι η παγκοσμιοποίηση οδηγεί αυτόματα στην τελειότητα της αγοράς και κατ'ουσίαν αμφισβητεί τη μοναδική ισχύ της παγκοσμιοποίησης. 
Η μονοδιάστατη άποψη ότι η οικονομική αποτελεσματικότητα είναι προϊόν
της ανταγωνιστικότητας και του σταθερού μακροοικονομικού περιβάλλοντος, που δεν λαμβάνει, όμως, υπόψη ότι η ανταγωνιστική οικονομία έχει σαν βάση την κοινωνία -και πρέπει να έχει σαν βάση την κοινωνία- οδηγεί στο αποτέλεσμα η οικονομία να ηγεμονεύει της κοινωνίας, αντί να εξυπηρετεί τον άνθρωπο.
Η ανεργία σε αρκετές περιπτώσεις στην Ευρώπη αντιμετωπίστηκε σαν
αναγκαία "συμφορά". Αποτέλεσε το τίμημα που πληρώθηκε ακριβά από τους εργαζόμενους για την επίτευξη άλλων, σημαντικών βέβαια, μακροχρόνιων στόχων.
Στο δίλημμα που προβάλλεται, ευέλιγκτη εργασία με ευρείες εισοδηματικές ανισότητες ή δύσκαμπτη εργασία με ανεργία, η απάντηση κατά την άποψή μας είναι μία: Συντονισμένη διαχείριση της αναπτυξιακής διαδικασίας κλαδικού και περιφερειακού χαρακτήρα και ανάδειξη του νέου κοινωνικού κράτους ως ενεργού στοιχείου της αναπτυξιακής διαδικασίας.
Η αποδοχή της διατήρησης της ανισορροπίας αγορών και κοινωνίας νομίζω πως είναι αυτονόητο ότι εγκυμονεί κινδύνους. Η τάση δε διάσπασης μεταξύ οικονομικού και κοινωνικού στοιχείου μπορεί να προκαλέσει αφ' ενός αποτυχία στην όποια ειλικρινή προσπάθεια καταβάλλεται, αλλά και αφ' ετέρου να δημιουργήσει συνθήκες ρήγματος στην αναγκαία κοινωνική συνοχή. 
Πρέπει να γίνει αποδεκτό και να συμφωνηθεί ότι η κοινωνική ασφάλεια
έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα και συμβάλλει αποφασιστικά στην απρόσκοπτη αναπτυξιακή πορεία. Θα πρέπει να εκτιμηθεί, λοιπόν, στη διάσταση όχι της παροχής αλλά της ανταποδοτικότητας στην ανάπτυξη.
Θεωρούμε ότι η πολιτεία πρέπει να ασκήσει πολιτική απασχόλησης σε συνδυασμό με το μοντέλο ανάπτυξης και το δείκτη κοινωνικής ανταπόδοσης, για να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας, να ξαναγεννηθεί η ελπίδα με την προσδοκία να μετεξελιχθεί σε ωφέλιμη πρακτική για τον κόσμο της εργασίας. 
Οι παγκόσμιες συνθήκες και η διεθνής πρακτική πρέπει να λαμβάνονται
βεβαίως σοβαρά υπόψη. Η αντιγραφή όμως πολλές φορές αντί να λύσει προβλήματα δημιουργεί και τα οποία εντείνονται όταν οι προτεινόμενες λύσεις είναι αποσπασματικές, άδικες και μονομερείς.
Το ζήτημα της καταπολέμησης της ανεργίας, το ζήτημα της απασχόλησης γενικότερα δεν αφορά τους εργαζόμενους και θα ήταν -δυστυχώς υπάρχει μια τέτοια αντίληψη που την ακολουθούν πάρα πολλοί- πολιτικά και ηθικά απαράδεκτο να επιδιώκεται λύση εις βάρος των εργαζομένων. Είναι κοινωνικό πρόβλημα που αφορά την κοινωνία ολόκληρη. Είναι ζήτημα που άπτεται της εικόνας της κοινωνίας, της προοδευτικότητας που πρέπει να τη χαρακτηρίζει, της αλληλεγγύης και της προοπτικής. Και είναι υπόθεση της πολιτείας να διαμορφώνει συνολικά τους όρους και τις προϋποθέσεις αντιμετώπισης του μεγάλου αυτού προβλήματος με κεντρικό άξονα το σύστημα πρόνοιας και ευημερίας, με κέντρο την εργασία και την οργάνωσή της.
Πριν ασχοληθούμε με τις διατάξεις του νομοσχεδίου θα ήθελα να
υπενθυμίσω τις πηγές προέλευσης της ανεργίας.
Πρώτον, η μετακίνηση ατόμων, κυρίως γυναικών, από τον μη ενεργό στον ενεργό πληθυσμό.
Δεύτερον, η αναζήτηση μισθωτής εργασίας από τους αγρότες σαν επίπτωση της αναδιάρθρωσης στη γεωργία.
Τρίτον, η υποκατάσταση με φτηνή εργασία από τους μετανάστες πολλών μορφών βοηθητικής εργασίας, αλλά ιδιαίτερα της εργασίας που καλύπτει εποχιακές ανάγκες στον πρωτογενή τομέα και στις προσωπικές υπηρεσίες, με συνέπεια την εισροή στην αγορά εργασίας απελευθερωμένων μελών των οικογενειών.
Το συζητούμενο νομοσχέδιο είναι αλήθεια πως έχει διαμορφωθεί σε
σχετικά καλύτερη κατεύθυνση από τις προτάσεις που παρουσίασε το Σεπτέμβρη ο κύριος Υπουργός και αυτό αποτελεί τρανή απόδειξη ότι η βάσανος την οποία υπέστη, η κριτική, οι παρατηρήσεις, οι προτάσεις και ο διάλογος
έφεραν σχετικό αποτέλεσμα που παρ' ολίγο να αγνοηθεί. Απομένει ο εντός της Βουλής διάλογος για να προσδώσει στο νομοσχέδιο χαρακτηριστικά περισσότερο αποδεκτά και κοινωνικά δίκαια και είναι αυτό που περιμένουμε ή τουλάχιστον περιμένω εγώ.
Σήμερα υπάρχει ανάγκη όσο ποτέ στο βάθος, στον πυρήνα κάθε πολιτικής να βρίσκεται η ιδεολογία μας και ο πυρήνας της ιδεολογίας μας, κύριε Υπουργέ, είναι ο άνθρωπος. Δεν πείθουν πια οι γενικόλογες προσεγγίσεις και αναφορές, ούτε οι ταμπέλες και οι αφορισμοί...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Ποιος πληρώνει, κύριε συνάδελφε;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: ... αλλά οι συγκεκριμένες πολιτικές που πρέπει να αναδεικνύουν τον προοδευτικό χαρακτήρα του κινήματός μας και της κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Οι έννοιες "εθνικό προϊόν", "αναδιανομή προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων", "διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης" πρέπει να βρίσκονται στο κέντρο της προσοχής μας. Η εργασία δεν μπορεί να αποτελεί εμπόρευμα που έχει τιμή, αλλά αξία που είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένη. Να δούμε λοιπόν, να συζητήσουμε ποια είναι η έννοια σήμερα της εργασίας μέσα στην παραγωγική διαδικασία, όπως διαμορφώνεται. Να δούμε τα ζητήματα της οργάνωσης της παραγωγικής διαδικασίας, της αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού, της πραγματικής ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων -όχι σχέσεις απορύθμισης- στην κατεύθυνση πράγματι της αντιμετώπισης της ανεργίας.
Ποια είναι η ανάπτυξη, ποιο είναι το περιεχόμενό της; Συνοδεύεται με τη δημιουργία θέσεων εργασίας αντίστοιχα; Η ανάπτυξη φέρνει το οικονομικό αποτέλεσμα, το οποίο προσδοκά ο πολίτης και προσδοκά και η πολιτεία, όταν οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται σε βαθμό επικίνδυνο για την κοινωνική συνοχή, και παρουσιάζονται, αντί για συνθήκες κοινωνικής σύγκλισης, συνθήκες κοινωνικής απόκλισης; Μπορούμε άραγε να μιλάμε για συνθήκες κοινωνικής σύγκλισης, όταν έχουμε 80% απόκλιση του μέσου όρου; 
Διερευνήσαμε αν οι πολιτικές που εφαρμόζονται μειώνουν τα όρια της
φτώχειας και αυξάνουν την υποαπασχόληση κι επομένως, διευρύνουν και ποσοτικά και ποιοτικά τη φτώχεια; Μπορεί ο καθένας να δώσει την απάντησή του, αλλά, κατά την άποψή μου η απάντηση σ' αυτά τα ζητήματα εμπεριέχεται στα εξής σημεία:
Αλλαγή του αναπτυξιακού νόμου, με στόχο τη διεύρυνση της κοινωνικής
συνοχής και το κλείσιμο των περιφερειακών ανισοτήτων.
Αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των ασθενέστερων.
Αξιοποίηση του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης με στόχο την αποτελεσματική αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας με αναπτυξιακούς προσανατολισμούς σε κλαδικό και περιφερειακό επίπεδο.
Ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχείρησης, για την οποία όλοι λέμε ότι είναι ο κορμός της οικονομίας μας, με άρση των αντικινήτρων και ενίσχυση των υποδομών της.
Ολοκληρωμένη πολιτική κοινωνικής ασφάλειας.
Ας έρθουμε όμως στο καθαρό κεφάλαιο των εργασιακών σχέσεων, σε
συνδυασμό με τα παραπάνω, που αποτελούν ζητήματα που συνδέονται άμεσα με την απασχόληση και την αντιμετώπιση της ανεργίας. Εδώ είναι η έντονη ένστασή μου. Είναι μια ξεκομμένη αντιμετώπιση, χωρίς να έχουμε γνώση ποια πολιτική εφαρμόζουμε στην ανάπτυξη του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, ποιο είναι το μέλλον της κοινωνικής ασφάλειας, ποια είναι τα ζητήματα που είναι προϋπόθεση για να πάμε σε μια ολοκληρωμένη πολιτική απασχόλησης. Ποιος είναι, λοιπόν, ο πυρήνας της σκέψης μας για τις επιλογές μας όσον αφορά τα εργασιακά; Η προσαρμογή απλά με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης; Φθάνει αυτό; Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, με ποιες προϋποθέσεις και με ποιες ασφαλιστικές δικλείδες για αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων από τα κέρδη που προκύπτουν; Στο μοίρασμα των υπαρχουσών θέσεων εργασίας; Να το δούμε.
Εδώ μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι στη χώρα μας -και νομίζω ότι
αυτό είναι κοινώς αποδεκτό- το μισθολογικό κόστος είναι το χαμηλότερο από τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης και ότι τα τελευταία χρόνια μειώθηκε κατά 14%, ενώ στις άλλες χώρες είχαμε μείωση 3%. Ταυτόχρονα, έχουμε μέσο όρο εργασίας σαράντα έξι ώρες. Γιατί δεν έχουμε υψηλή ανταγωνιστικότητα; Ευθύνονται οι εργασιακές σχέσεις; Μήπως ευθύνονται οι επιχειρηματίες; Μήπως ευθύνονται οι αδύνατες δομές της ελληνικής πολιτείας; Σε ποια ακόμη κατεύθυνση πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας;
Αναμφίβολα, στην εφαρμογή των νόμων και των συλλογικών συμβάσεων που καταστρατηγούνται κάθε μέρα, στον έλεγχο της παραοικονομίας και της παραεργασίας, άρα της διευρυμένης παρανομίας, στον έλεγχο της τήρησης των επενδυτικών προγραμμάτων που υποβάλλονται στο στάδιο άντλησης κεφαλαίων. 
Η ρύθμιση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας στην ουσία καταργεί την
υπερωριακή και υπερεργασιακή αμοιβή σε μεγάλο βαθμό. Πώς διασφαλίζεται ότι έτσι θα παραχθούν νέες θέσεις εργασίας....
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του
κυρίου Βουλευτή)
Μισό λεπτό, κυρία Πρόεδρε.
...και δεν θα υπάρξει καταστρατήγηση και περαιτέρω εκμετάλλευση;
Μήπως δεν τα ζούμε σήμερα αυτά; Πώς διασφαλίζεται ότι η προσδοκία θα γίνει πράξη, ότι μέσα από την αύξηση της κερδοφορίας θα υπάρξουν επενδύσεις τέτοιες που θα αντιμετωπιστεί και το ζήτημα της απασχόλησης και της ανεργίας;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Με μια αριστερά αντίληψη.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Τότε γιατί τα τελευταία χρόνια παρ'όλο που
είχαμε υπερκερδοφορία στη χώρα μας δεν είχαμε ανάλογες επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα και πολύ περισσότερο αύξηση της απασχόλησης εξαιτίας των ιδιωτικών επενδύσεων; Τι κάνουμε στην κατεύθυνση, ώστε τα κέρδη να επενδύονται παραγωγικά; Σε τελευταία ανάλυση χωρίς να είναι η εφαρμογή του τριανταπεντάωρου η λύση του προβλήματος, αποτελεί όμως μια συμβολή, μια κατεύθυνση και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και να το δούμε σε μια βάση χρονοδιαγράμματος.
Κυρία Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κύριοι συνάδελφοι, κλείνω. Θέλω όμως να σημειώσω με έμφαση ότι διατηρώ μεγάλες αμφιβολίες αν το συζητούμενο νομοσχέδιο, όταν γίνει νόμος, θα ικανοποιήσει τις πράγματι αγαθές προθέσεις των συντακτών του. Γιατί φοβάμαι ότι οι ρυθμίσεις του είναι ξεκομμένες από το σύνολο πολιτικών, όπως ανέφερα προηγουμένως. Είναι μερικές, είναι αποσπασματικές από πολιτικές που και οι ίδιοι οι Υπουργοί δεν τις γνωρίζουν, γιατί ακόμη είναι αδιαμόρφωτες, όπως το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιοο Στήριξης, που όμως όλα αυτά αποτελούν ένα σταθερό υπόβαθρο για τη διαμόρφωση της πολιτικής απασχόλησης και των όποιων παρεμβάσεων στις εργασιακές σχέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ, ολοκληρώστε, κύριε
Δασκαλάκη.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Επαναλαμβάνω ότι διατηρώ έντονες επιφυλάξεις.
Βέβαια, στην κατ' άρθρο συζήτηση θα μιλήσουμε εκτενέστερα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο κ. Βαθειάς. Απών, διαγράφεται.
Το λόγο έχει ο κ. Τζέκης για πέντε λεπτά.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Μόνο πέντε λεπτά, κυρία Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ('Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Βέβαια, κύριε Τζέκη.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχαμε πει και στην αρμόδια επιτροπή
για το χαρακτήρα που έχει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο πραγματικά "πισωγυρίσματος", όπως είπε
και ο εισηγητής μας, που αφορά τα εργασιακά δικαιώματα, δηλαδή μας γυρίζει στο Μεσαίωνα.
Δεν μπορούμε όμως να μην αναφερθούμε εν συντομία και όσο μας παίρνει ο χρόνος σ' αυτήν την ωραιοποιημένη κατάσταση, που προσπάθησε και ο εισηγητής της Πλειοψηφίας, αλλά και άλλοι Βουλευτές να μας περιγράψουν. 
Βέβαια εμείς ανάπτυξη βλέπουμε. Αλλά και εκείνο ακόμα που βλέπουμε
είναι ότι μεγαλώνουν όλο και περισσότερο τα κέρδη του κεφαλαίου. Από την άλλη μεριά υπάρχει η απόλυτη φτώχεια πλέον των διόμισι εκατομμύριων συμπολιτών μας.
Πρέπει, κύριοι της Κυβέρνησης και συνάδελφοι της Συμπολίτευσης, να μας πείτε ποιο είναι το όριο της φτώχειας για σας και μέχρι ποιου βαθμού πρέπει πλέον να μιλάμε γι' αυτό το μεγάλο ποσοστό των συμπατριωτών μας. 
Από την άλλη μεριά παρατηρούμε ότι το εμπορικό ισοζύγιο καλπάζει
αρνητικά πλέον. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που σημαίνει ότι αυτά που παράγουμε δεν βγαίνουν έξω από τη χώρα, ενώ έρχονται πολύ περισσότερα από τις χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, αλλά και από τρίτες χώρες.
Θα πρέπει να πούμε ότι ναι, υπάρχει μια αύξηση του ΑΕΠ 4,5%. Το
αμφισβητούμε, αλλά ας το λάβουμε ως δεδομένο. Το ζήτημα για μας είναι ότι η αναδιανομή προς όφελος ποιου γίνεται; Είναι γνωστό πλέον ότι τα κέρδη
μέσα στο 1999 ήταν 50% και πολλαπλασιάζονται στο 2000.
Υπάρχουν κι άλλοι μηχανισμοί στα χέρια σας, κύριοι συνάδελφοι. Είναι το φορολογικό, που ψηφίστηκε πριν από λίγο καιρό. Μοιράζετε από εκεί τρισεκατομμύρια δραχμές στο μεγάλο κεφάλαιο. Είναι και το χρηματιστήριο, βέβαια. Κι από κει μέσα δίνετε τρομερά χρηματικά ποσά και βγήκε βέβαια και ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας να πει "παίρνω μέτρα". Τι μέτρα; Μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου, προκειμένου να αποκομίσουν ακόμα περισσότερα κέρδη. Δεν τους έφταναν τόσα, τους κατεβάζουμε τώρα και τη φορολογία μέσα από το χρηματιστήριο.
Και σ' αυτό το σημείο βέβαια χειροκροτεί και η Νέα Δημοκρατία, γιατί ήταν μία από τις προτάσεις της: "Μειώστε τη φορολογία". Και στο φορολογικό νομοσχέδιο και στο χρηματιστήριο για να δώσουμε περισσότερα κίνητρα στο κεφάλαιο, δήθεν για να κάνει επενδύσεις.
Παρ' όλα αυτά ούτε επενδύσεις γίνονται, ούτε τίποτε άλλο. Το μόνο που 
βλέπουμε είναι να καλπάζει η ανεργία, να "πιάνει" το 12% και να αυξάνει. Για μας βέβαια είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του καπιταλιστικού συστήματος. 'Οσο αυξάνουν τα κέρδη, τόσο θα αυξάνεται και η ανεργία. Δεν 
υπάρχει καμία χώρα στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση που να έχει μειώσει την ανεργία. Είναι άλλο το ζήτημα μια θέση εργασίας να τη μοιράζεις σε δύο και τρεις εργαζόμενους. Αυτό, αν θέλετε, πραγματικά γίνεται. Ονομάστε λοιπόν εργαζόμενους αυτούς που δουλεύουν τρεις και τέσσερις ώρες, δώστε τους όσα παίρνουν για οκτάωρο, ασφαλίστε τους όπως πρέπει να ασφαλιστεί το
οκτάωρο και τότε θα μιλήσουμε για τριανταπεντάωρο, πενθήμερο, επταήμερο, όπως κανονικά πρέπει να αμείβεται ο εργαζόμενος.
Η νέα τεχνολογία υπάρχει. Το ζήτημα είναι όμως ποιος καρπώνεται αυτήν
την τεχνολογία, ποιος την έχει στα χέρια του. Εμείς γνωρίζουμε ότι το μεγάλο κεφάλαιο είναι εκείνο που την έχει, άρα για το δικό του συμφέρον
θα τη χρησιμοποιήσει και όχι για το σύνολο των εργαζομένων.
Γι' αυτό λέμε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι όχι μόνο αντεργατικό. Είναι ένα έκτρωμα, που πισωγυρίζει. Πισωγυρίζει πάλι. Καταργεί το σταθερό χρόνο. Και όχι μόνο αυτό που ανέφερε ο εισηγητής. Εδώ έχετε και άρθρα που λένε, ότι πρέπει να λυθούν τα χέρια του εργοδότη και να απολύει κόσμο. Είναι και αυτό ένα φόβητρο προκειμένου ο εργαζόμενος στο εργοστάσιο, στο γραφείο, να δεχθεί αυτήν τη διευθέτηση του ρόλου εργασίας. 'Οπως βέβαια προωθείτε και τη μερική απασχόληση κάτω από τέσσερις ώρες, δύο ώρες, τρεις ώρες. Και αντί γι' αυτό λέτε ότι θα πάρει κι ένα 7,5%, ή τριάντα χιλιάδες δραχμές ένα επίδομα. Δηλαδή επίδομα ελεημοσύνης.
Αυτό λοιπόν, πιστεύουμε εμείς, είναι μία αφορμή για το εργατικό κίνημα. Σ' αυτό το ζήτημα θα έχετε συμμάχους σας -το έχουμε πει και στην επιτροπή- τις γνωστές συμβιβασμένες ηγεσίες.
Μπορεί να έχετε σύμμαχο και τη Νέα Δημοκρατία, γιατί μπορεί στελέχη και ο Πρόεδρος της ο ίδιος να βγαίνει όπως βγήκε και στους αγώνες του αγροτικού κινήματος και τους καλούσε τότε να φύγουν μέσα από τα μπλόκα, γιατί αυτοί αγωνίζονταν για το ψωμί το δικό τους και των οικογενειών τους. Αλλά αυτήν την ώρα όμως εμείς πιστεύουμε ανεξάρτητα τι ψηφίζει ο κάθε εργαζόμενος είτε ψηφίζει τη Νέα Δημοκρατία είτε και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα συνταχθεί με εκείνους οι οποίοι πραγματικά δεν τα δίπλωσαν όταν κάποιος ομιλητής είπε ότι το "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" έχει ξεθωριάσει. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι επίκαιρο αυτό το σύνθημα και δεν είναι μόνο σύνθημα, είναι ουσία πολιτική, γιατί απέναντι στη δικτατορία του κεφαλαίου ναι, η εργατική τάξη θα ενωθεί και θα συμπαρασύρει, όχι μόνο το κεφάλαιο, αλλά και όλους όσους μπούνε ενδιάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αννα Μπενάκη Ψαρούδα): Το λόγο έχει ο κ. Νασιώκας. ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΖΕΚΗΣ: Είμαστε μικρό κόμμα, κυρία Πρόεδρε, γι' αυτό έχουμε
μόνο πέντε λεπτά;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Το λέει ο Κανονισμός, κύριε
συνάδελφε.
Ορίστε, κύριε Νασιώκα.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μιλάμε για την προώθηση της απασχόλησης και αναλύουμε την πρόταση της Κυβέρνησης για να αντιμετωπισθεί ένα πολύ σημαντικό θέμα, το θέμα της υψηλής ανεργίας που αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα. Και βέβαια το θέμα αυτό δεν προσφέρεται για κομματική εκμετάλλευση και προπαντός δεν προσφέρεται για μικροκομματική εκμετάλλευση που ακούγεται ένθεν και ένθεν και από τις δυο
πτέρυγες σ' αυτήν την Αίθουσα.
Και βεβαίως δεν λύνεται το θέμα της ανεργίας με υψηλούς τόνους,
υψηλές κραυγές και διακοπές, μόνο με συγκεκριμένες προτάσεις και δυστυχώς δεν άκουσα προτάσεις ούτε από τη μια μεριά της Αίθουσας ούτε από την άλλη. Και δεν είδα να αντιμετωπίζεται απ' την Αντιπολίτευση με επιχειρήματα η πρόταση της Κυβέρνησης, εκτός από μια ρητορική αντιμετώπιση σκληρή και σε ψηλούς τόνους.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Β' Αντιπρόεδρος
της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ).
Το θέμα λοιπόν αντιμετώπισης της ανεργίας είναι μια δύσκολη, μια μακροχρόνια προσπάθεια και χρειάζεται μια ολοκληρωμένη και συνολική πολιτική. Και δεν φιλοδοξεί βέβαια το νομοσχέδιο να δώσει λύση συνολικό στο πρόβλημα της ανάπτυξης και της ανεργίας της χώρας μας και δεν μπορούμε και να συζητήσουμε και στη διάρκεια αυτής της συνεδρίασης
τη συνολική αναπτυξιακή της Κυβέρνησης. Ευτυχώς σε λίγες μέρες έρχεται ο προϋπολογισμός, ο πρώτος πλεονασματικός προϋπολογισμός μετά από πάρα πολλά χρόνια και εκεί θα έχουμε και το χρόνο και την πρόθεση να συζητήσουμε βήμα προς βήμα τη συνολική μας πρόταση, για την ανάπτυξη της χώρας και για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Και βέβαια δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης είναι ο κύριος μοχλός για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία. 'Εχουμε τον υψηλότερο ρυθμό στην Ευρώπη. Είναι 4%, φιλοδοξούμε ότι θα είναι πάνω από 5% τον επόμενο χρόνο ίσως και ψηλότερα. Και βεβαίως εδώ έχουμε τον υψηλότερο ρυθμό επενδύσεων. Ποτέ, κύριε Δασκαλάκη, δεν είχαμε τέτοιο ρυθμό επενδύσεων και ιδιωτικών στη χώρα μας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Και όχι ότι είναι αρκετό, αλλά με το να απαντάμε συνολικά δεν έχουμε... 
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Γιατί απευθύνεστε σε εμένα;
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Γιατί είπες Γιώργο, ότι δεν έχουμε ρυθμούς
επένδυσης.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Δεν καταλάβατε καλά, θα έπρεπε να απευθύνεστε
σε μένα, για πολλούς λόγους με περισσότερο σεβασμό.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Συγγνώμη αν κατάλαβα έτσι, ξέρεις ότι και σεβασμό
έχω και δεν υπάρχει θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Μέσα στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου δεν ομιλούμε με τα μικρά μας ονόματα.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Δεν πειράζει. Εγώ δέχομαι γιατί είμαι νεώτερος και σέβομαι τον κ. Δασκαλάκη από παλιά.
Νέες θέσεις λοιπόν εργασίας είναι το δεύτερο. Κύριος παράγοντας για την αντιμετώπιση του ζητήματος είναι η εκπαίδευση. 'Οχι μόνο εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού που και εδώ χωλαίνει αλλά κυρίως το συνολικό εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, το οποίο πρέπει να προσανατολιστεί στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας. Και βεβαίως οι νέες τεχνολογίες που ραγδαία τα επόμενα χρόνια θα εισαχθούν στη χώρα μας. Και μπορούν, υπό προϋποθέσεις βεβαίως, να δώσουν πολλές χιλιάδες νέων θέσεων εργασίας
στην πατρίδα μας.
'Εχουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υψηλή ανεργία 11,7%, με τάση ανοδική. Παρ'όλα αυτά είχαμε σημαντική αύξηση των θέσεων εργασίας τα προηγούμενα χρόνια.
Οι διαρθρωτικές αδυναμίες της κοινωνίας μας που μας ακολουθούν,
η μεγάλη αγροτική αγορά, που περίπου 1,7% του εργατικού δυναμικού κάθε χρόνο μπαίνει στην αγορά εργασίας, η είσοδος των γυναικών τώρα στην αγορά εργασίας και βεβαίως πάνω από επτακόσιες χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες, τριακόσιες πενήντα χιλιάδες με κάρτα, "νόμιμοι", και τριακόσιοι πενήντα χιλιάδες παράνομοι παίρνουν ένα κομμάτι της εργασίας, φτηνής φυσικά εργασίας από τους εγχώριους. Οι περισσότερες αυτές θέσεις εργασίας δεν είναι ελκυστικές για τους 'Ελληνες και το ξέρουμε, είτε είναι
εργαζόμενοι είτε είναι άνεργοι. Και βεβαίως για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία για να φθάσουμε στη μεγάλη ανάπτυξη, για να προωθήσουμε την απασχόληση, πρέπει πρώτα να στηρίξουμε τους άνεργους και αυτό σημαίνει πρώτα απ'όλα να στηρίξουμε το κοινωνικό κράτος, υγεία, παιδεία, ασφάλεια, πρόνοια. Και ας αφήσουμε το διάλογο εδώ πότε θεμελιώθηκε στην Ελλάδα το κοινωνικό κράτος. Ξέρουμε πότε θεμελιώθηκε. Θεμελιώθηκε τη δεκαετία του '80. Αλλά ακόμα και τα χρόνια της μεγάλης προσπάθειας για να ενταχθεί η χώρα μας στην ΟΝΕ, μόνο στην Ελλάδα, από ανάλογες χώρες που έκαναν την ίδια προσπάθεια, αυτή η προσπάθεια δεν έγινε εις βάρος του κοινωνικού κράτους. Και τώρα είναι η ώρα που το κοινωνικό κράτος μπορεί να γίνει ο

βασικός μοχλός, ή ένας από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της χώρας. 'Ακουσα τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας και διεπίστωσα δύο
πράγματα: Δεν κατάλαβα καμιά συγκεκριμένη πρόταση για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία και την προώθηση της απασχόλησης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν καταλάβατε.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Δεν κατάλαβα, κύριε Παναγιωτόπουλε. Θα σας ακούσω
και στη δευτερολογία σας. Μπορεί εκεί να σας καταλάβω.
Δεύτερον, άκουσα ότι τα μέτρα αυτά για τις εργασιακές σχέσεις κρίθηκαν άτολμα και αναποτελεσματικά. Τι υπαινίχθη; Περισσότερο ριζοσπαστικά και περισσότερο φιλελεύθερα; Να μας πείτε στη δευτερολογία σας να το ακούσουμε, σαν θέση φυσικά της Νέας Δημοκρατίας και όχι προσωπικά δική σας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ είπα άλλα πράγματα.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Και βεβαίως, ως προς τα άλλα, στο δεύτερο μέρος της ομιλίας σας υπεραμυνθήκατε και γενικά η Νέα Δημοκρατία υπεραμύνεται με όλους τους ομιλητές των σημερινών εργασιακών σχέσεων, των δικαιωμάτων και των κεκτημένων των εργαζομένων, αλλά αόριστα και όχι συγκεκριμένα.
Ας δούμε τώρα το νομοσχέδιο. Θα δούμε δύο κομμάτια, πέρα από την
κοινωνική στήριξη τάξεων, ομάδων οι οποίες πράγματι αντιμετωπίζουν πρόβλημα, όπως είναι οι μεγάλης ηλικίας άνεργοι. Η μία είναι θεσμική, διοικητική παρέμβαση, με κύριο χαρακτηριστικό εδώ την Επιθεώρηση Εργασίας. Εγώ συμφωνώ ότι είναι και κυρίαρχο, ο έλεγχος των συμφωνημένων, των νομίμων που καταστρατηγούνται σήμερα -συμφωνούμε απόλυτα σ'αυτό- από τους εργοδότες μέσα από την πίεση που υφίσταται ο άνεργος γιατί το πρόβλημα της ανεργίας είναι τεράστιο και το ποσοστό της ανεργίας είναι πάρα πολύ υψηλό.
Υπάρχουν επίσης τα περιφερειακά σχέδια δράσης για την απασχόληση, το συμβούλιο εμπειρογνωμόνων απασχόλησης και κοινωνικής ασφάλισης, η σύσταση των ειδικών υπηρεσιών συντονισμού και παρακολούθησης δράσεων για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο. 'Ολα αυτά δημιουργούν ένα πλαίσιο νομοθετικό και διοικητικό.
Το δεύτερο έχει σχέση με τις εργασιακές σχέσεις. Και πριν αναλύσουμε χονδρικά τις εργασιακές σχέσεις, ας κάνουμε μια κρίση. Υπέρ ποίων θα λειτουργήσουν; Μα, είναι φυσικό ότι θα λειτουργήσουν υπέρ των ανέργων, υπέρ της εργασίας. Καταργείται η υπερεργασία, ένα αίτημα ώριμο που το 
ζητεί το συνδικαλιστικό κίνημα, αφού η υπερωρία είναι ακριβή πλέον. Υπάρχει πλήρη ασφάλιση για το τετράωρο, για τη μερική απασχόληση. Η
ωριαία αμοιβή για οποιαδήποτε εργασία γίνεται ακριβότερη κάτω από το τετράωρο. Υπάρχει συνολική μείωση του χρόνου εργασίας υπό την προϋπόθεση ότι οι εταίροι θα συμφωνήσουν κοινωνικά. 'Ετσι με το τριανταοκτάωρο ανοίγει η προς το τριανταπεντάωρο είσοδος της χώρας μας και των εργαζομένων. Βεβαίως, δεν είναι δυνατόν σήμερα να πάμε αυτόματα στο τριανταπεντάωρο και να κάνουμε μη ανταγωνιστικά όλα τα προϊόντα μας εις βάρος των θέσεων εργασίας και εις βάρος των εργαζομένων αργότερα.
Και βεβαίως αφού λειτουργούν τα μέτρα υπέρ των ανέργων, υπέρ της
εργασίας και αφού δεν θίγουν τους εργαζόμενους τους οποίους στηρίζουν πολλαπλώς, τότε ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο, όπως λέει και ο λαός; Οι επιχειρήσεις. Γι'αυτό υπάρχουν τα αντίβαρα. Μέσα από μία προσπάθεια μεγάλης ανάπτυξης, οι επιχειρήσεις καλούνται να καλύψουν την όποια επιβάρυνση υφίστανται λόγω της αύξησης του εργατικού κόστους.
Και βεβαίως υπάρχουν τα κίνητρα. Και δεν είναι μόνο εδώ η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στο επίπεδο που μπαίνει. Είναι και οι φορολογικές ελαφρύνσεις που συζητήσαμε τις προηγούμενες ημέρες, είναι η πτώση των επιτοκίων, είναι το σταθερό οικονομικό περιβάλλον, είναι οι δυνατότητες με φθηνό χρήμα να γίνουν επενδύσεις είναι τα μέτρα για την διευθέτηση του ωραρίου εργασίας με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων. Αυτά όλα μαζί οδηγούν σε μία προοπτική, κατά την άποψή μου πολύ ευνοϊκή. 'Εχουμε ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον, έχουμε προβλέψει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. 'Εχουμε μπροστά για να εκμεταλλευθούμε σωστά το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Και βεβαίως έχουμε τη δυνατότητα να ενισχύσουμε το κοινωνικό κράτος και το κάνουμε όπως είπα και πριν παράγοντα ανάπτυξης. 
'Εχουμε, λοιπόν και αυτό το νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο δεν λύνει
το θέμα της απασχόλησης, αλλά είναι ένα εργαλείο που μπορεί να συμβάλει 
στην προώθηση της απασχόλησης. Απαιτείται βεβαίως ριζικός εκσυγχρονισμός
της κοινωνίας μας. Ακόμη πρέπει τώρα να ξεπεραστούν τα διαρθρωτικά προβλήματα, Και πρέπει τώρα να εκσυγχρονιστεί ο δημόσιος τομέας. Πρέπει τώρα να προσβλέπουμε σε αειφόρο ανάπτυξη της χώρας και να αντιστρέψουμε αυτόν τον αρνητικό ρυθμό στην ανεργία, να πάμε προς μείωση και να προσβλέπουμε και προς εξάλειψη.
Είμαστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μια χώρα που δεν έχουμε την πολυτέλεια να μη στηρίξουμε την κοινωνική συνοχή, να μη λειτουργήσουμε κοινωνικά, να μη βρούμε εκείνα τα μέτρα και εκείνες τις αποφάσεις, ούτως ώστε να μειώσουμε την ανεργία, να ενισχύσουμε το κοινωνικό κράτος και να προχωρήσουμε όλοι μαζί στην ανάπτυξη. Τα μέτρα αυτά που σήμερα εισηγείται το νομοσχέδιο, απέδωσαν σε άλλες χώρες. Για να αποδώσουν και στην Ελλάδα χρειάζεται τη συστράτευση όλων και κυρίως χρειάζεται οι εταίροι να καθίσουν να συζητήσουν. Αντί να αντιπαλεύουν τα μέτρα από διαμετρικά αντίθετες θέσεις καλό είναι να συγκλίνουν και να τα στηρίξουν για το καλό όλων. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Γιακουμάτος έχει το λόγο.
Απών διαγράφεται.
Ο κ. Αδρακτάς έχει το λόγο. Απών διαγράφεται.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πάντως, κύριε Πρόεδρε, αδικούμε τους
συναδέλφους. Μήπως θα πρέπει αύριο ...
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Δεν αδικεί το Κοινοβούλιο τους συναδέλφους στις έντεκα η ώρα. Μάλλον οι συνάδελφοι αδικούν τον εαυτό τους.
Ορίστε, κύριε Αδρακτά, έχετε το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΔΡΑΚΤΑΣ: Κύριε Υπουργέ, μήπως θα έπρεπε να σκεφθείτε σοβαρά, καθ'ότι είναι δεδομένη η άρνηση της ψήφισης του νομοσχεδίου που φέρατε από τη μείζονα και ελάσσονα Αντιπολίτευση, αλλά και με τις τοποθετήσεις που μέχρι τώρα ακούω από τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τις τόσο έντονες διαφωνίες που έχουν και αν τηρήσουν και αν είναι συνεπείς στις τοποθετήσεις και κατά την ψηφοφορία, θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο.
Μήπως θα πρέπει να δείξετε γενναιότητα, να σκεφθείτε σοβαρά την απόσυρση του νομοσχεδίου, προκειμένου, όπως και οι συνάδελφοι της κυβερνώσας παράταξης προτείνουν για ένα ουσιαστικό διάλογο, για να φέρουμε ένα νομοσχέδιο όλοι μαζί, για το τόσο σπουδαίο θέμα της ανεργίας με προοπτική;
Κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση έφερε το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, το οποίο λογικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζει προοπτικά δύο κοινωνικά προβλήματα αιχμής: την καλπάζουσα ανεργία και τους όρους κάλυψης των εργαζομένων στο νέο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, το οποίο πρέπει παράλληλα να πριμοδοτεί την επιχειρηματική ανάπτυξη.
Αντ' αυτού ο κύριος Υπουργός Εργασίας κατέθεσε ένα κατασκεύασμα με το οποίο επιχειρεί να αντιμετωπίσει αποσπασματικά και εμβαλωματικά τρέχουσες εκκρεμότητες και ενδοκομματικές σκοπιμότητες. Παράλληλα επιτρέπει στην κομματική συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να παίξει αποτελεσματικά το δικό της προδιαγεγραμμένο ρόλο στην προσπάθεια ελέγχου της αντίδρασης των εργαζομένων.
Με δυο λόγια πρόκειται για μία "σούπα" φτιαγμένη από τα γνωστά υλικά της ατολμίας, άγνοιας, διγλωσσίας, έλλειψης πολιτικής και προσανατολισμού. Είναι δηλαδή ένα ακόμη γνήσιο εκσυγχρονιστικό κατασκεύασμα που χτυπάει καίρια τα συμφέροντα του κόσμου της μισθωτής εργασίας στο όνομα ενός τριτοδρομικού, τριτοκοσμικού εκσυγχρονισμού. Την ίδια στιγμή το ίδιο νομοσχέδιο προκαλεί ανασχέσεις, θέτει εμπόδια στις δυνάμεις της αγοράς με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας, την παραπέρα αποδυνάμωση της οικονομίας.
Το νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ, δεν απαντά στις σύγχρονες ανάγκες των
εργαζομένων ούτε των επιχειρηματικών δυνάμεων. 'Εχει ένα πλήθος από 
δευτερεύουσες λεπτομέρειες με εμφανή την επίδραση του καιροσκοπισμού. Επίσης του λείπει το βασικό: η ψυχή, η φιλοσοφία, η σίγουρη επιλογή, η
κατεύθυνση. Αυτό το νομοσχέδιο δείχνει ότι η Κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί ποια ακριβώς κοσμογονία διαμορφώνει τα νέα δεδομένα και στις εργασιακές σχέσεις.
Πρέπει λοιπόν να αντιληφθεί η Κυβέρνηση ότι σήμερα σε καθεστώς
παγκοσμιοποίησης οι αγορές διεθνώς, άρα και η αγορά εργασίας, διαμορφώνονται αποκλειστικά με τους όρους, τους νόμους και τους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας. 'Εχουμε δηλαδή με μικρές αποκλίσεις παγκόσμια
κυριαρχία του φιλελευθερισμού.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη για κάθε εργαζόμενο ως προς τους όρους
εργασίας; Σημαίνει ότι το καθεστώς των εργασιακών σχέσεων πρέπει να διαμορφώνεται αποκλειστικά ως παράγων ανάπτυξης των αγορών στο πλαίσιο ενός συνεχούς ανταγωνισμού και διαρκούς παραγωγής νέων θέσεων
απασχόλησης, νέων μορφών απασχόλησης. Σημαίνει δηλαδή πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και δυνατότητα συνεχών αναπροσαρμογών στις εργασιακές σχέσεις.
Με τον όρο εργασιακές σχέσεις -για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα και να ακούει επιτέλους ο εργαζόμενος την αλήθεια- έχουμε στην πράξη αυξομείωση των θέσεων εργασίας, έχουμε το μεταβλητό των ωρών και των ωραρίων, των χώρων παροχής της εργασίας και όλα τα σχετικά. Εάν δεν γίνει έτσι, τότε έχουμε μία μπασταρδεμένη και γι' αυτό μη ανταγωνιστική οικονομία καταδικασμένη σε θάνατο με πρώτα θύματα φυσικά τους εργαζόμενους.
Είναι η σαθρή οικονομία αυτή που δομεί η Κυβέρνηση μειώνοντας αντί να αυξάνει τις θέσεις εργασίας, κατασκευάζοντας κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες αντί να πριμοδοτεί όρους υγιούς ανταγωνισμού, αντί να διαμορφώνει προϋποθέσεις δυναμικής ανάπτυξης των αγορών. 'Εφτασε μάλιστα η Κυβέρνηση του κ. Σημίτη ακριβώς μέσα στη θολούρα που προκαλεί η ιδεολογική σύγχυση -κι αυτή γίνεται αντιληπτή από τις τοποθετήσεις των συναδέλφων- η άγνοια της χρησιμότητας θεσμών ανάπτυξης της ελεύθερης οικονομίας να χρησιμοποιήσει το χρηματιστήριο ως εκτροφείο της μεγαλύτερης απάτης που συντελέστηκε ποτέ στην Ελλάδα.
'Αρπαξαν, κύριε Υπουργέ, στην κυριολεξία οι επιτήδειοι με την ηθική αυτουργία της Κυβέρνησης το χρήμα δύο εκατομμυρίων επενδυτών που πήγε στις τσέπες προεπιλεγμένων επιχειρηματιών, του "σωλήνα" μάλιστα, που αντιλαμβάνονται την ελεύθερη οικονομία ως πεδίο δικής τους προνομιακής μεταχείρισης εκ μέρους της Κυβέρνησης.
Το μεγάλο κόλπο του χρηματιστηρίου πριμοδοτήθηκε δυστυχώς από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και από τον Υπουργό του επί της Εθνικής Οικονομίας με τις γνωστές δηλώσεις τους και με αρχιμαγείρους το Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας και τους άλλους εθνικούς συνενόχους.
Πρέπει να σας υπενθυμίσω, κύριοι της Κυβέρνησης, ότι πολλά από αυτά
τα θύματα αυτής της απάτης αυτοκτόνησαν ήδη, αλλά η περιορισμένη εμβέλεια του επωνύμου τους διευκόλυνε την αποσιώπηση των συμβάντων.
Αυτό το μπαστάρδεμα ανόμοιων ποιοτικών μεγεθών είναι επιλογή της
Κυβέρνησης που προσπαθεί σήμερα με ασπιρίνες να αντιμετωπίσει το εκρηκτικό θέμα της απασχόλησης και το ακόμα πιο εκρηκτικό θέμα της ανεργίας.
Για παράδειγμα με τη συμπαιγνία της φιλοκυβερνητικής πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ, στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. δίνουν μάχη δήθεν για το αν ο εργοδότης θα έχει δικαίωμα να απολύει τους εργαζόμενους με ρυθμό 2% ανά ομαδική απόλυση ή 4%, λες και το πρόβλημα των εργαζομένων είναι αν θα απολυθούν με την πρώτη φουρνιά ή με τη δεύτερη των ομαδικών απολύσεων.
Ο εργαζόμενος εκείνο που θέλει, κύριε Υπουργέ, εκείνο που επιδιώκει, εκείνο που δικαιούται να εξασφαλίσει είναι δουλειά και εισόδημα. Αυτό και μόνο ενδιαφέρει τον εργαζόμενο. Αυτό και μόνο υποχρεούται να του εξασφαλίσει ένα δίκαιο κράτος. Διαφορετικά το κράτος είναι αδιάφορο για τον εργαζόμενο, εχθρικό προς τα συμφέροντά του και αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει την οργή του, δηλαδή τη ρήξη της κοινωνικής συνοχής.
Πώς εξασφαλίζει όμως δουλειά στον εργαζόμενο ένα σοβαρό και σύγχρονο κράτος; Η απάντηση είναι μία: Μόνο με την ανάπτυξη που φέρνει η δυνατή και ανταγωνιστική οικονομία, δηλαδή η οικονομία που ενθαρρύνεται να περπατήσει χωρίς βαρίδια δημιουργώντας με τη δυναμική της διαρκώς νέες θέσεις εργασίας.
Τον εργαζόμενο δεν μπορεί να τον ενδιαφέρει πλέον μέσα στις νέες συνθήκες, αν θα έχει συνεχώς τον ίδιο εργοδότη, αλλά αν θα έχει συνεχώς δουλειά. Αυτό είναι που τον ενδιαφέρει κυρίως.
Αυτή είναι η απάντηση της δικής μας πρότασης, της δικής μας ιδεολογίας, του κοινωνικά ευαίσθητου φιλελευθερισμού.
Τι γίνεται όμως με τον εργαζόμενο που μέσα στις συνθήκες κινητικότητας που επιβάλει η ελευθερία των αγορών μένει χωρίς δουλειά; Σε αυτήν την περίπτωση το σύγχρονο, φιλελεύθερο, κοινωνικά ευαίσθητο κράτος, που δεν μπορεί να φτιάξει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του κ. Σημίτη αλλά μόνο η Νέα Δημοκρατία, παρέχει πλήρη κάλυψη στον άνεργο.
Παράλληλα δε, στο πλαίσιο ενός μακρόπνοου σχεδιασμού, ανάπλασης και
ζεύξης της παιδείας με την αγορά εργασίας, ο εργαζόμενος καθίσταται όλο και επαρκέστερος, όλο και πιο απαραίτητος, όλο και πιο ανταγωνιστικός στο χώρο της διεθνούς αγοράς εργασίας, γιατί εκεί αυτή διαμορφώνεται με ταχύτατους ρυθμούς και δεν περιμένει τους άτολμους χειρισμούς της Κυβέρνησης μέχρι να πάρουν χαμπάρι ακριβώς τι συμβαίνει για να αντιδράσουν.
Με δυο λόγια στόχος μιας σύγχρονης, υπεύθυνης και ικανής κυβέρνησης
είναι ο περιορισμός της ανεργίας από το επίσημο 2% δραστικά και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Στόχος είναι ούτε ένας άνεργος ακάλυπτος ούτε ένας μακροχρόνια άνεργος. Στόχος είναι η ανάπτυξη της οικονομίας, η πριμοδότηση των επιχειρήσεων με όρους ελεύθερης οικονομίας, ένα φιλελεύθερο κράτος κοινωνικά ευαίσθητο, εγγυητής ενός αναπτυξιακού ανταγωνισμού και διασφάλισης του δικαιώματος στην εργασία και την παροχή κοινωνικής προστασίας.
'Ολα τα άλλα είναι ασέβεια προς το δικαίωμα κάθε πολίτη να έχει
δουλειά. Είναι εμπαιγμός, είναι συνειδητή προσπάθεια να μην αντιληφθούν οι εργαζόμενοι τι ακριβώς συμβαίνει για να τους έχουν στο χέρι επαγγελματίες βολεμένοι, εργατοπατέρες που ακολουθούν πλέον όλοι την ίδια πορεία. Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Υφυπουργός, Υπουργός, όπως ακριβώς συμβαίνει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα όπου το κόμμα είναι κράτος, συνδικάτα και κυβέρνηση μαζί για να τους έχουν επίσης στο χέρι και δήθεν σοσιαλιστές όπως αυτούς που παράγει το περιβόλι του αντιλαϊκού, του πιο βίαιου εκσυγχρονισμού που ταλαιπωρεί και αποσυνθέτει τη χώρα στη διάρκεια της τελευταίας εξαετίας.
Εάν ο κόσμος της εργασίας θέλει προκοπή, θέλει ανάπτυξη, δουλειά, εισόδημα που εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση, ένας δρόμος υπάρχει, ο κοινωνικά ευαίσθητος φιλελευθερισμός.
Μόνο η πλήρης και ανεμπόδιστη εφαρμογή του παντού μπορεί να ξεκολλήσει τη χώρα από τα βαλτόνερα, στα οποία την καθηλώνει η πολύχρονη μη ανατάξιμη πλέον βιωμένη πολιτική κουλτούρα του ΠΑΣΟΚ, που έχει εξελιχθεί σε μεγάλη τροχοπέδη της πολιτικής, πολιτιστικής, κοινωνικής, θεσμικής και οικονομικής ανάπτυξης της χώρας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σ' αυτό το νομοσχέδιο θέλουμε ουσιαστικά και προτάσεις να καταθέσουμε, αλλά και να δώσουμε προοπτική λύσης στο τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας. Ελπίζω ότι θα το αποσύρετε, κύριε Υπουργέ. Εάν όμως δεν αποσύρετε αυτό το νομοσχέδιο, που είναι νεκροθάφτης του κόσμου της εργασίας και των αγορών, εμείς λέμε όχι και το καταψηφίζουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Κεδίκογλου έχει το λόγο. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ: Το καλό ή το κακό, κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι
υπάρχει αριστερά, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν. Είναι αυτοί οι πολιτικοί -με "η" ή με "οι"- που βλέπουν την κοινωνία με το μάτι του αδικούμενου.
Αγαπητοί συνάδελφοι, κατ' αρχήν συζητάμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο
έχει σχέση με κοινωνικούς πόρους. Παρακάλεσα τον κύριο Υπουργό αύριο-μεθαύριο να μας φέρει μία κατάσταση, σε τι ποσοστό ανάγεται, όπως ο ίδιος όταν ήμουν στο ΠΑΣΟΚ μου είπε, το μη μισθολογικό κόστος εργασίας, δηλαδή το κόστος παραγωγής που αναφέρεται στο μη μισθολογικό κόστος, ασφαλιστικές εισφορές και κοινωνικές δαπάνες, για να δούμε στη συζήτηση στα άρθρα ποιος τελικά πληρώνει το μάρμαρο.
Κύριοι συνάδελφοι, ανέβηκα στο Βήμα και είμαι πολύ σκεπτικός. Αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το νομοσχέδιο του 330 για όσους από σας είσθε παλιότεροι στη Βουλή. Τότε, λοιπόν, ο ν.330 ήταν το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας με το μακαρίτη Λάσκαρη. 'Ηταν ο νέος νόμος περί εργασίας στη Μεταπολίτευση. 'Ηταν γεμάτα τα θεωρεία από εργαζομένους, από συνδικαλιστές, ήταν η ΓΣΕΕ, ήταν άπαντες. Είχαμε αντιδράσεις, δράσεις κλπ. Σήμερα τι βλέπουμε; Βλέπουμε μια κατάσταση νεκρή. Τι να πω; 'Οτι έχουν όλοι εξαγοραστεί, ότι όλοι έχουν συμφωνήσει ή ότι όλοι έχουν υποδουλωθεί; Πάντως, δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτήν την εικόνα. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτή η εικόνα, ότι η σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία -δεν μπαίνω σε επιμέρους ονομασίες- έχει σχέση με αυτήν την εικόνα της Βουλής.
Το δεύτερο, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι ότι έχουμε ένα νομοσχέδιο, που εισάγει ο Υπουργός Εργασίας στην εντός ΟΝΕ εποχή. Κύριε Τσουκάτε, αρχίζει από το 2001 και είμαστε εντός ΟΝΕ. Είναι το νέο νομοσχέδιο του τότε 330.
'Οταν ένας Υπουργός Εργασίας εισάγει ένα νομοσχέδιο, θα πρέπει να μας
πει τι λέει αυτό το νομοσχέδιο. Κι εσείς, κύριε Υπουργέ, είσθε καθηγητής. Ο καθηγητής είναι κάτι άλλο, δεν είναι απλά πολιτικός. Είναι ένας ταγός. 
Δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που υπηρετεί την σκοπιμότητα, που είναι
αντικείμενο της πολιτικής. Είναι ένας ταγός, που υπηρετεί αρχές και θέσεις.
Τι κάνει ένας Υπουργός Εργασίας; Παρεμβαίνει στο παραγωγικό σύστημα, τι θα παραχθεί, για ποιον θα παραχθεί και από ποιον θα πληρωθεί. Προς όφελος τίνος και για λογαριασμό τίνος θα παραχθεί. Κι εκεί απαντά ο Υπουργός Εργασίας.
Εδώ εσείς τι κάνετε; Για να εισηγηθείτε ένα νομοσχέδιο, πρέπει να
δείτε ποια είναι η κατάσταση της κοινωνίας συνολικά, ποιο είναι το διαθέσιμο εισόδημα, ποιοι το έχουν και πώς μπορώ να ζητήσω από τον Πρωθυπουργό, από τον κ. Σημίτη, παρέμβαση. Ποιος είναι ο οδηγός γι' αυτό; Τι κέρδη σημειώνονται, τι εισοδήματα σημειώνονται, ποιο είναι το ισοζύγιο πληρωμών της χώρας, ποια είναι η παραγωγική κατάσταση. Και βλέπετε τι; Βλέπετε ένα ισοζύγιο πληρωμών, όπου όλοι οι μεταπράτες, όλοι οι κομπιναδόροι, όλοι τα πάσης μορφής, παράσιτα της κοινωνίας, ανεβάζουν τις εισαγωγές σε κάθε μορφής πολυτελή αγαθά.
Επιβάλλεται ή δεν επιβάλλεται ως καθηγητής να κάνετε παρέμβαση να
πάει η κοινωνία στην παραγωγή; Η κοινωνία που δεν παράγει, είναι καταδικασμένη. Η κοινωνία που δεν παράγει, είναι λιμάνι, είναι η παλιά Τρούμπα του Πειραιά. Η κοινωνία που δεν παράγει, δεν έχει ζωή, δεν έχει μέλλον, δεν έχει θεωρία. Πρέπει να παράγει για να ζήσει.
Και εσείς τι κάνετε εδώ; 'Ερχεστε να μας πείτε πως θα μοιράσετε το ΛΑΕΚ. Στην ουσία όλο το νομοσχέδιο αυτό είναι, πως θα πληρωθούν κάποιες επιτροπές, πως θα μοιράσετε το ΛΑΕΚ. Τίποτα άλλο δεν έχετε. Ποιος πληρώνει το ΛΑΕΚ; Αυτοί που δουλεύουν και παράγουν εισόδημα, αυτός
που παράγει μπετόν, αυτός που κάνει την κόλληση, αυτός που παράγει εργασία, αυτός που παράγει τουρισμό, δηλαδή οι παραγωγοί της εργασίας. Πληρώνει κανένας απ' αυτούς οι οποίοι έχουν μετοχές στην τράπεζα ή από τα εισοδήματά τους εισπράττεται απλώς φόρος; Πληρώνει κανένας μη συμμετέχων στην παραγωγή του εισοδήματος;
Ποιον κοροϊδεύετε εδώ; Να μιλήσουμε ανοικτά. Λυπάμαι. Κακές λέξεις
δεν υπάρχουν, κακές πράξεις υπάρχουν.
Ποιον κοροϊδεύετε; Ποιος μπαίνει εδώ; Θέλετε να κάνετε παρέμβαση; Ε, ελάτε και πείτε "κύριε Πρωθυπουργέ, εδώ υπάρχουν κάποιοι μεγαλοεισοδηματίες, υπάρχουν κάποιοι εισαγωγείς, υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα". Απ' αυτό θα αντλήσουμε για να βοηθήσουμε αυτό που λέτε.
Και πως θα χτυπήσετε την ανεργία; Με την αύξηση της εργασίας. Και πως θα γίνει αύξηση της εργασίας; Με τη μείωση του κόστους παραγωγής. Και πως θα γίνει μείωση του κόστους παραγωγής; Με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Και πως θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα; Με το αν μειωθεί, όπως εσείς είπατε σε δικό σας άρθρο στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" πριν μπούμε στην ΟΝΕ, το μη μισθολογικό κόστος εργασίας. Το μη μισθολογικό κόστος εργασίας πόσο εκπροσωπεί σήμερα; 'Εχει φτάσει το 13% του συνολικού κόστους εργασίας, μη συμπεριλαμβανομένου του κόστους ασφαλιστικών εισφορών.
Εσείς τι παρέμβαση κάνετε στο παραγωγικό σύστημα; Σε ποιο
σημείο παρεμβαίνετε για να μειωθεί το κόστος εργασίας; Σε ποιο
σημείο παρεμβαίνετε για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα; Μ' αυτά που λέει ο τέως Πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Πρωτόπαπας θα δημιουργήσουμε τριακόσιες χιλιάδες θέσεις εργασίας; 'Η με αυτά που είπατε εσείς μιλώντας στην επιτροπή, ότι είμαστε μια χώρα και μια κοινωνία η οποία χαρακτηρίζεται από μια σειρά αντιφατικών καταστάσεων; Πράγματι αυτό είναι και αυτό εκφράζετε τώρα, που έρχεστε και εισάγετε εδώ να πληρώσουν ποιοι; Αυτοί πού δεν έχουν, οι εργάτες. Από τους εργάτες παίρνετε, από τους εργοδότες παίρνετε για να το μοιράσετε μεταξύ σας. Μα είναι πολιτική αυτή!
Θέλετε να ισχυριστείτε ότι ένας 'Ελληνας πιστεύει πώς κάνετε
παρέμβαση στο παραγωγικό σύτημα υπερ του αδυνάτου; Πιστεύετε δηλαδή πώς υπάρχει ένας 'Ελληνας πού νομίζει ότι είσαστε εσείς μια σοσιαλιστική και αριστερή Κυβέρνηση; Για όνομα του Θεού! Είναι έξυπνοι οι 'Ελληνες, όσο κι αν θέλετε να το υποτιμήσετε. Είναι έξυπνοι, το βλέπουν και το γνωρίζουν.
Αυτό το νομοσχέδιο δεν έχει καμία σχέση με Υπουργό Εργασίας. Δεν έχει καμία σχέση με σοσιαλιστική κυβέρνηση. Δεν έχει καμία σχέση όχι με

μια σοσιαλιστική κυβέρνηση αλλά με αυτό που έχει γράψει μια στοιχειώδη οικονομία, τι παράγεται, για ποιον παράγεται, πως παράγεται και ποιος το πληρώνει και τι κοινωνία θέλουμε.
Αν θέλετε να κάνετε μια κοινωνία της Τρούμπας, δεν είμαστε μαζί, δεν είναι κανένας μαζί εδώ. Αν θέλετε να κάνετε μια κοινωνία του λιμανιού, δεν είναι κανένας μαζί σας. Αν θέλετε να κάνετε μια κοινωνία που οι πόρνες και οι νταβατζήδες κυριαρχούν, δεν είμαστε μαζί σας. Αυτό κάνετε εσείς, έρχεστε και παίρνετε κρατήσεις από τον εργάτη, κρατήσεις από
τον εργοδότη και κάνουμε το ΛΑΕΚ και κάνουμε και επιτροπές και πληρώνουμε απ' αυτούς. Για όνομα του Θεού! Είναι σοβαρά πράγματα αυτά και μάλιστα για έναν Υπουργό ο οποίος είναι καθηγητής; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά για έναν Πρωθυπουργό που ήταν και καθηγητής και που μας ξεγέλασε όλους; Πρέπει να το πούμε έτσι ωμά. 'Εχουν καμία σχέση αυτά που σήμερα εδώ εισάγονται προς συζήτηση με όσα την Πέμπτη που ανακηρύχθηκε Πρωθυπουργός στην Κοινοβουλευτική Ομάδα είπε ο σημερινός Πρωθυπουργός ο κ. Κωνσταντίνος Σημίτης; 'Εχουν καμία σχέση αυτά με εκείνα; Ουδεμία απολύτως σχέση έχουν. Είναι η μεγαλύτερη απάτη της τελευταίας ιστορίας. Είναι η χειρότερη Κυβέρνηση που πέρασε ποτέ.
Αυτές τις μέρες δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "ΕΠΙΛΟΓΗ" κάποιο απόσπασμα της ιστορίας του Δασκαλάκη, που είναι συμπλήρωμα της ιστορίας του Παπαρρηγόπουλου. Θα σας παρέπεμπα να το διαβάσετε γιατί θυμίζει την Αθήνα την εποχή από τον 3ο στον 4ο αιώνα, την Αθήνα της εποχής της παρακμής. 'Ο,τι θα δείτε σήμερα εκεί να περιγράφεται, οι πολυτελείς επαύλεις, τα μεγάλα εισοδήματα, οι ιστορίες, οι μισθωτοί στρατοί, σε ό,τι οδηγείται σήμερα η χώρα, θα το βρείτε εκεί. Είναι μια τέτοια επανάληψη.
Αυτό λοιπόν το νομοσχέδιο δεν έχει καμία σχέση με όρους οικονομίας, δεν έχει καμία σχέση με όρους παραγωγής, δεν έχει καμία σχέση με όρους υπέρ του αδυνάτου, να το πούμε έτσι. Είναι ένα νομοσχέδιο που απλά δηλώνει ότι είστε, λυπάμαι, δούλοι του μεταπρατισμού. Είναι ένα νομοσχέδιο που δείχνει ότι είστε απλά άνθρωποι που δεν γνωρίζετε στοιχειωδώς τι σημαίνει παραγωγή.
Είναι ένα νομοσχέδιο που δηλώνει απλά ότι δεν σας ενδιαφέρει απολύτως τίποτε. Μία διευθέτηση και μία ηρεμία! Τα θεωρεία άδεια για να μην μιλούν οι εργαζόμενοι, να μην μιλούν οι εργοδότες.
Ανοίξτε -τίποτε άλλο δεν σας λέω- το τεύχος που εκδίδει ο Σύλλογος
των Ελληνικών Βιομηχανιών. Υπάρχουν βιομήχανοι και βιομήχανοι, αγαπητοί συνάδελφοι, στην Ελλάδα. Υπαρχουν βιομήχανοι όπως ο Παπαλεξόπουλος, ο Κανελλόπουλος, ο Στράτος που έχουν βιομηχανική συνείδηση, που υπηρετούν τη μεταποίηση, που έχουν στόχο να μεταποιήσουν, ασχέτως του κέρδους και της ιστορίας της προόδου. Υπάρχουν και εμποροβιομήχανοι που κοιτούν πώς να μεταλλάξουν ένα προϊόν για να "κονομήσουν".
Ανοίξτε το τελευταίο τεύχος για να δείτε τι σας συνιστά να κάνετε. Δείτε τι γίνεται στη Δανία. Υπάρχει εισφορά εργαζόμενου και εργοδότη στη Δανία για κοινωνικές δαπάνες, για ανεργία, για οικογενειακό εισόδημα, για στράτευση κλπ.; Πείτε μου: 'Ενας γιατρός, ένας μηχανικός, ένας δικός σας καθηγητής που εισπράττει κάθε χρόνο κάποια εκατομμύρια, πληρώνει μία δραχμή για κοινωνικές δαπάνες; Ούτε μία δραχμή, εκτός και αν έχει μία υπάλληλο και για την υπάλληλο καταβάλλει την εργοδοτική του εισφορά.
Αυτή είναι η παρέμβασή σας στο παραγωγικό σύστημα, ως καθηγητής και
ταγός εσείς, ως σοσιαλιστική Κυβέρνηση, ως συνέχεια της 3ης του Σεπτέμβρη της διακήρυξης των ελπίδων για μια αλλαγή κατοχυρωμένη πίσω από το: "Ξέρετε, η 3η Σεπτέμβρη και η διάθεση υπέρ του αδυνάτου για μια κοινωνία από τη μεριά του αδικούμενου, για μια κοινωνία από την πλευρά του αριστερού, δεν γίνεται με την 3η Σεπτέμβρη."
Σε αυτά κατοχυρώνεσθε, σε κάποιες αστείες διαδόσεις για να φέρετε αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο τι κάνει; Προσβάλλει κάθε νοηματική έννοια, προσβάλλει κάθε έννοια μαθήματος περί οικονομίας.
Σας ερωτώ: Αν βάζατε αύριο μία άσκηση στους φοιτητές σας στο Πανεπιστήμιο και τους λέγατε "Αυτό το ΛΑΕΚ, όπως είναι, παράγει εισόδημα;" και κάποιος σας έγραφε "Ναι, παράγεται εισόδημα" και κάποιος άλλος σας έγραφε: "'Οχι, είναι απλή μεταβιβαστική πληρωμή", ποιον θα βαθμολογούσατε με άριστα από τους δύο; Απαντήστε στον εαυτό σας. Θα λέγατε ότι είναι απλή μεταβιβαστική πληρωμή και τίποτε άλλο. Δεν παράγετε
τίποτε.
Εισάγετε, λοιπόν, ένα νομοσχέδιο το οποίο υπηρετεί την κακή μορφή της οικονομίας. Εισάγετε ένα νομοσχέδιο το οποίο υπηρετεί τη δυσμορφία της ελληνικής κοινωνίας. Εισάγετε ένα νομοσχέδιο ενάντια στην παραγωγή και αφού είναι ενάντια στην παραγωγή, στην παραγωγικότητα και στην ανταγωνιστικότητα δεν έχει καμία σχέση με το μέλλον και με το εμπρός. Είσθε πίσω, δυστυχώς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Αθανάσιος Γιαννόπουλος έχει
το λόγο. Απών. Διαγράφεται.
Ο κ. Καραμπίνας. Απών. Διαγράφεται.
Ο κ. Βαρδίκος. Απών. Διαγράφεται.
Ο κ. Αλογοσκούφης. Απών. Διαγράφεται.
Ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης. Απών. Διαγράφεται.
Ο κ. Κίρκος. Απών. Διαγράφεται.
Ο κ. Σαλαγιάννης έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΛΑΓΙΑΝΝΗΣ: 'Εχω και εγώ, όπως και όλοι σας, την αίσθηση ότι μιλάμε για ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως κοινωνία. Αυτό είναι το πρόβλημα της απασχόλησης, της εργασίας με ποιους όρους και με ποια ποιότητα; Το επόμενο θα ήταν ο ελεύθερος χρόνος και η ποιότητα.
Επειδή οι σύγχρονες συνθήκες και η τεχνολογία μας δίνουν πάρα πολλές δυνατότητες, θα έπρεπε να μπορούσαμε να μιλάμε για το πώς θα οργανώσουμε αποτελεσματικότερα και ποιοτικότερα για τη ζωή του ανθρώπου τον ελεύθερο χρόνο του. Ωστόσο, είμαστε στη φάση που σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες μιλάμε για το πιο σοβαρό πρόβλημα: Το πρόβλημα της απασχόλησης.
Αγαπητοί φίλοι, το ξέρετε όλοι, σε όποια παράταξη και αν ανήκετε, ότι ούτε μαγικές ούτε αεράτες συνταγές βρέθηκαν ακόμη. Ενώ εγώ κατανοώ την αγωνία όλων μας και του καθενός ξεχωριστά σε όποια παράταξη και αν ανήκει, για το πώς θα "κτυπήσουμε" την ανεργία και θα ωθήσουμε την απασχόληση, ωστόσο υπάρχουν πράγματα αυτονόητα. Φέραμε και συζητάμε ένα σχέδιο νόμου που δεν εμπεριέχει ούτως ή άλλως -είναι αυτονόητο
αυτό- ολόκληρη τη στρατηγική μιας κυβέρνησης για το πώς θα προωθηθεί η ανάπτυξη, για το πώς θα προκόψει η οικονομία και για το πώς μέσα από αυτό θα δημιουργηθούν και θέσεις απασχόλησης. Δεν μιλάμε για όλο το πλέγμα των πολιτικών, για το πώς πάει από εδώ και πέρα η συνολική στρατηγική μιας κυβέρνησης.
Και είναι λογικό στη συζήτηση επί της αρχής να θέλουμε θα τοποθετηθούμε πάνω σ' αυτό. Είναι παράλογο όμως να μη μπαίνουμε στα συγκεκριμένα θέματα του νομοσχεδίου. 'Εχει σχέση η απασχόληση με την μακροοικονομική σταθερότητα; Ασφαλώς έχει. Εγώ θεωρώ ότι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. 'Εχει σχέση η απασχόληση με τους ρυθμούς ανάπτυξης; Φυσικά και έχει σχέση. Και μπορεί να μην τα πετύχαμε όλα, αλλά πετύχαμε πολύ σοβαρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Δημιουργεί αυτό θέσεις απασχόλησης; Ναι, δημιουργεί. Μειώνει την ανεργία; 'Οχι, δεν τη μειώνει, γιατί μπαίνουν και άλλοι παράμετροι. Μπαίνουν και νέοι άνθρωποι στην αγορά εργασίας.
Χρειάζονται και άλλες αλλαγές για να γίνουν αυτά; Ναι, χρειάζονται. Προσπαθούμε; Ναι, προσπαθούμε. Και μπορεί να μην επιχειρούμε τόσο αποτελεσματικά όσο θα θέλαμε και να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Είναι όμως μια άλλη πολιτική. Θέλουμε να συνδέσουμε την εκπαίδευση με την παραγωγική διαδικασία; Ασφαλώς και θέλουμε. Το πετυχαίνουμε; 'Οχι, όσο θέλουμε. Είναι όμως μια άλλη πολιτική. Είναι ένα άλλο θέμα.
Θέλουμε νέα τεχνολογία για να μπει στη παραγωγή. Ναι, τη θέλουμε. 
Υπάρχει η νέα οικονομία, υπάρχουν οι ανάγκες για να οργανωθούμε καλύτερα. Αυτό είναι μέσα στο θέμα μας. Μιλάμε όμως για ένα σχέδιο νόμου που κάνει παρεμβάσεις που αποτελούν νέα συνιστώσα και προϋπόθεση για να μπορέσουν όλες οι άλλες πολιτικές να έχουν αποτέλεσμα. Μιλάμε για νομοσχέδιο που
έχει συγκεκριμένες προϋποθέσεις και μηχανισμούς με τους οποίους θα έχουν αποτέλεσμα όλες οι άλλες στρατηγικές απασχόλησης.
Και ενώ γίνεται γενικότερη συζήτηση και περιγράφουμε το πρόβλημα δεν μιλάτε καθόλου για τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Είναι πολύ απλό το γιατί δεν μιλάτε. Είναι γιατί δεν έχετε τι να πείτε. Για παράδειγμα ο αγαπητός εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας στα είκοσι λεπτά που ασχολήθηκε με το νομοσχέδιο στα δεκαεννιά μίλησε γενικώς και αορίστως επί της γενικότερης πολιτικής. Μόνο για ένα λεπτό μίλησε επί του νομοσχεδίου και για να κάνει προτάσεις. Οι προτάσεις του ήταν ότι χρειαζόμαστε ανάπτυξη, φορολογικά
μέτρα, κίνητρα. Θεωρώ ότι όλα αυτά είναι αυτονόητα που δεν χρειάζεται να τα λέμε επί της αρχής του νομοσχεδίου. Τα λέμε σε κάθε συζήτηση εδώ μέσα. 
Η μοναδική φορά που μπήκε στην ουσία κάποιος ομιλητής της Νέας
Δημοκρατίας ήταν όταν μίλησε ο κ. Αδρακτάς που είπε, ότι θέλουμε πληρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας. Μόλις λοιπόν μπήκατε στην ουσία είπατε και την πολιτική σας. 'Οταν λοιπόν μπαίνουμε στην ουσία είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε αν πρέπει να συζητήσουμε για την υπερεργασία, για τις υπερωρίες, για τη μερική απασχόληση. Σ' αυτά πρέπει να πάρετε θέσεις. 
Αν όλη η συζήτηση που γίνεται είναι για να πείτε ότι φταίει η ομάδα
του Σημίτη και να μας διαχωρίσετε σε ευαίσθητους και μη ευαίσθητους, τότε αυτό είναι μια μικροκομματική που δεν ταιριάζει ούτε σε μας ούτε σε σας. 'Ετσι γίνεται μια συζήτηση της πλάκας, που δεν μας ταιριάζει. Ούτε δημιουργεί αξιοπιστία της αντιπολιτευτικής σας τακτικής η συζήτηση μ' αυτόν τον τρόπο.
Λέει η μια πλευρά ότι το νομοσχέδιο είναι μια σούπα. Η άλλη πλευρά
λέει ότι καταστρέφονται κυριολεκτικά όλες οι κατακτήσεις και ότι πάμε σε ένα μεσαίωνα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει εργαζόμενος ή εργοδότης που να λέει ότι πάμε σε ένα μεσαίωνα ή ότι καταστρέφουμε ό,τι έχουμε κτίσει μέχρι σήμερα. Αν καταγράφεται αναξιοπιστία της πολιτικής αυτό αποτελεί και ένα στοιχείο που έλκει τη βασιμότητά του από την έλλειψη μιας σοβαρής πρότασης εναλλακτικής επί της ουσίας πάνω σ' αυτά που λέμε σήμερα.

Θέλουμε τριανταπεντάωρο; Φυσικά όλοι το θέλουμε και μάλιστα όσοι από μας έχουν φτύσει αίμα για να είναι εδώ. Αλλά έχω ακούσει με τα αυτιά μου τον πρόεδρο των μικροεπαγγελματιών να λέει ότι έτσι και πάμε στο τριανταπεντάωρο θα καταρρεύσει το πλήθος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας, που είναι πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό. Θέλουμε να πάμε μεθοδικά και να πάμε βαθμιαία με συμφωνίες; Φυσικά. Αυτό λέει και η Κυβέρνηση, να δούμε τις συμφωνίες και να πάμε. Θαρρείτε ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα νόμο και να λύσουμε το πρόβλημα της απασχόλησης άμα είναι τα πράγματα τόσο απλά; Θα το κάναμε και εμείς. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις ή συνταγές.
Αγαπητοί συνάδελφοι, ασφαλώς το θέμα της ανεργίας, της απασχόλησης είναι ζήτημα πολύμορφο, πολύπλοκο, πολυπαραμετρικό και έχει σχέση με τη συνολική δυνατότητα του τόπου να πάει μπροστά. 'Εχει σχέση με την ανάπτυξη στην περιφέρεια, έχει σχέση με την ανισότητα που υπάρχει κεντροπεριφερειακά. 'Εχει σχέση με τη νέα τεχνολογία, έχει σχέση με την παιδεία μας, έχει σχέση με τη συνολική μας κίνηση προς τα εμπρός.
Κλείνω την ομιλία μου λέγοντας ότι το παρόν νομοσχέδιο που αφορά όπως είπα προϋποθέσεις, μηχανισμούς, κλειδιά για να μπορέσουν όλες οι άλλες οι πολιτικές να είναι αποτελεσματικές στην απασχόληση, είναι ένα νομοσχέδιο που εμείς δεν θεωρούμε ότι είναι πρόβλημα της απασχόλησης, της ανεργίας, θεωρούμε όμως ότι είναι μια σοβαρή παρέμβαση που αν σχετισθεί και με τα επόμενα μπορεί να αποτελέσει πραγματικά ένα σοβαρό πεδίο μείωσης της απασχόλησης.
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κύριοι συνάδελφοι, είναι η σειρά
μου να μιλήσω, αλλά, μια και βρίσκομαι στην 'Εδρα, διαγράφομαι.
Ο κ. Αγγελόπουλος. Απών, διαγράφεται.
Ο κ. Μπένος. Απών, διαγράφεται.
Ο κ. Χατζηγάκης έχει το λόγο.
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ: Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, το σημερινό
διαρθρωτικό πρόβλημα της ανεργίας για να αντιμετωπισθεί χρειάζεται πρώτα πρώτα να εντοπισθούν ποια είναι τα αίτιά του και απέναντι σ' αυτά τα αίτια να εφαρμοστούν οι ανάλογες, οι κατάλληλες πολιτικές.
Οι βασικές αιτίες της ανεργίας είναι πρώτα πρώτα οι νέες τεχνολογίες οι οποίες καταργούν θέσεις εργασίας.
Είναι δεύτερον, η καλούμενη παγκοσμιοποίηση του διεθνούς συστήματος, αυτή που θεοποιεί την ανταγωνιστικότητα και υποβαθμίζει το εισαγόμενο εργατικό δυναμικό και τον παράγοντα άνθρωπο.
Τρίτον, είναι η ακολουθούμενη κατά την τελευταία δεκαετία και μέχρι σήμερα σκληρή μονεταριστική πολιτική από τις δυτικές κεντροαριστερές κυβερνήσεις με την πάγια και διαρκή προσπάθεια συμπίεσης του πληθωρισμού και τα υψηλά επιτόκια.
Η πολιτική αυτή, κύριοι συνάδελφοι, δεν ήταν εκείνη που οδήγησε στον παροπλισμό ενός υψηλού ποσοστού παραγωγικών δυνάμεων από την αναπτυξιακή
διαδικασία; Και δεν συνέβαλε δραματικά στην ύφεση, στην κάμψη της παραγωγικότητας και στην ανεργία; Αυτή δεν ήταν η πολιτική της κεντροαριστεράς που εφαρμόστηκε όλο αυτό το διάστημα τις τελευταίες δεκαετίες;
Η πολιτική όμως αυτή οδήγησε και σε ένα άλλο αποτέλεσμα. Επέβαλε την κλασική συνταγή του υπερφιλελευθερισμού για λιγότερη κατανάλωση, για διαρκείς θυσίες, για σκληρά προγράμματα λιτότητας, για αντιλαϊκά παγώματα στους μισθούς και στις συντάξεις και τελικά μια κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας.
Σε ένα τέτοιο μείγμα πολιτικής, το να επιδιώκει κανείς να πατάξει την ανεργία με νομοσχέδιο όπως είναι αυτό που φέρνει σήμερα η Κυβέρνηση είναι σα να θέλουμε να σκοτώσουμε ένα φίδι και να το κτυπάμε στην ουρά αντί στο κεφάλι. Μια τέτοια πολιτική άλλωστε λειτουργεί μόνο υπέρ των ιδιαίτερα υψηλών οικονομικά ισχυρών και εναντίον της συντριπτικής πλειοψηφίας και του λαού και των εργαζομένων. Αυτό το τελευταίο κρίσιμο στοιχείο είναι που επιχειρεί δραματικά αλλά μάταια να αποκρύψει η υπερφιλελεύθερη Κυβέρνηση του κ. Σημίτη.
Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, όσον αφορά γενικότερα την ανεργία στη χώρα μας, η ανεργία την τελευταία δεκαπενταετία διπλασιάστηκε. Από 3,6% που ήταν το 1983 έφθασε στο 7% το 1997 και στη συνέχεια χάρη στις ενέργειες του σοσιαλνεοφιλελεύθερου και εκσυγχρονιστικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. αγγίζει σήμερα το 12%.
Αυξήθηκε δηλαδή τα τελευταία τρία χρόνια 60% και επιπλέον αυξήθηκε περίπου 45% στους νέους ανθρώπους. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει άνεργο παιδί. Ο ένας στου δύο νέους είναι άνεργος σήμερα.
Και προσέξτε αγαπητοί συνάδελφοι. Αυτό το επίτευγμα της εκσυγχρονιστικής Κυβέρνησης πραγματοποιήθηκε τη στιγμή που το εργατικό κόστος μειώνονταν δραστικά όλη την προηγούμενη δεκαετία ενώ από την άλλη μεριά τα κέρδη στις μεγάλες επιχειρήσεις συνεχώς πολλαπλασιάζονται. 
Επιπρόσθετα η ελληνική ανεργία παρουσιάζει δύο ακόμα δυσάρεστα
χαρακτηριστικά. Πρώτον, είναι υψηλή, έχει υψηλό δείκτη στην ευαίσθητη κατηγορία των γυναικών και δεύτερον έχει επίσης υψηλό ποσοστό των ανέργων σε ηλικίες πάνω από σαράντα πέντε χρόνων που είναι και οι μακροχρόνιοι άνεργοι και που δεν μπαίνουν τελικά στη διαδικασία της εργασίας. Η αντιμετώπιση της σημερινής διαρθρωτικής ανεργίας αξιώνει ριζοσπαστικές πολιτικές.
Πρώτα-πρώτα η σημερινή τεχνολογική ανεργία που καταργεί ανθρώπινες θέσεις εργασίας μόνο με μια δραστική ανακατανομή του χρόνου εργασίας είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί. Θα πρότεινα λοιπόν εδώ τη σταδιακή και με συγκεκριμένους όρους και κανόνες εφαρμογή της μείωσης του χρόνου εργασίας με πρωτοβουλία του κράτους και χωρίς μείωση των αποδοχών στο επίπεδο του τριανταπεντάωρου και ειδικότερα στους τομείς των επιχειρήσεων έντασης κεφαλαίου καθώς και στους τομείς υπηρεσιών ιδίως στις τράπεζες και επίσης στις επιχειρήσεις που είναι συγκροτημένες σε βάση μονοπωλιακής και ολιγοπωλιακής λειτουργίας. Και ρωτάω εγώ εδώ: Εάν εφαρμόζονταν σ'αυτές τις περιπτώσεις ποιος θα ζημίωνε; Και γιατί θα ζημίωνε η οικονομία; Και γιατί θα έβλαπτε μια τέτοια πολιτική την ίδια την πολιτική;
'Ηδη στη Γαλλία εφαρμόζεται το τριανταπεντάωρο και έχει σημαντικά αποτελέσματα. Μέσα στα τελευταία δύο-τρία χρόνια κατάφερε να μειώσει την ανεργία από το 13% στο 9,5% που είναι η καλύτερη επίδοση απ'όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η μείωση αυτή αφορά εκατόν πενήντα θέσεις εργασίας λόγω του τριανταπεντάωρου δηλαδή υπολογίζεται ότι το τριανταπεντάωρο συνέβαλε στη μείωση της ανεργίας κατά 2,5%. Το υπόλοιπο 1,5% οφείλεται στις πολιτικές ανάπτυξης. Σημειώνουμε επίσης εδώ ότι δεκάδες οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί, φιλόσοφοι, είναι εκείνοι που σήμερα δίνουν τον αγώνα στην πρωτοπορία για τη μείωση του χρόνου εργασίας.
Πριν από εβδομήντα χρόνια αγαπητοί συνάδελφοι ο Κέιϋν ο οποίος στήριξε όλη την οικονομία των τελευταίων δεκαετιών ήταν εκείνος που μιλούσε για εβδομάδα δεκαπέντε ωρών. Αργότερα στη δεκαετία του '50 η Χάλα 'Αρεν, ο Φουραστιέ και διακεκριμένοι σήμερα Γάλλοι και Αμερικάνοι και Αγγλοσάξωνες φιλόσοφοι και πολιτικοί, όπως ο Αντρέ Γκόρζ, ο Φιτουσί, ο Μισέλ Ροκάρ, ο Μπουρντιέ, ο Αζνάρ και Αμερικανοί όπως ο Γκάλμπρέϊθ, ο Μακάρθι, ο Λέστερ Θάρροου, ο Πώλ Κρούγκμαν, ο Τζέρεμι Ρίφκιν και βέβαια ο πολύ γνωστός Τσόμσκι. 'Ολοι αυτοί υποστηρίζουν τη μείωση εργασίας ως
ένα πραγματικό ριζοσπαστικό μέτρο το οποίο θα αντιμετωπίσει την ανεργία. Και ιστορικά, αγαπητοί συνάδελφοι, μετά από κάθε μεταβολή στην οικονομία και στην κοινωνία το πρώτο βήμα το οποίο είχαμε ήταν η μείωση των ωρών εργασίας. Πριν από εκατό περίπου χρόνια οι ώρες εργασίας ήταν περίπου δύο χιλιάδες εξακόσιες το χρόνο και σήμερα έφθασαν στις χίλιες εξακόσιες πενήντα περίπου το χρόνο. Δεν είναι τώρα ο καιρός, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να μειωθούν ακόμα περισσότερο;
Σήμερα που υπάρχει αυτό το ξέσπασμα, η έκρηξη των νέων τεχνολογιών και που αντιμετωπίζουμε όλες αυτές τις δυσκολίες και τη μεγάλη έκρηξη της ανεργίας; Να, γιατί θα πρέπει να εφαρμοστεί το τριανταπεντάωρο.
Εξ'άλλου, αγαπητοί συνάδελφοι, το μέγεθος της πίτας αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια με 2,5%-3% μέσο όρο λόγω ακριβώς των καινούριων συστημάτων.
Το μέγιστο αυτό μέρος της ανάπτυξης το καρπούνται λίγοι και αποτέλεσμα αυτού είναι να έχουμε ανισότητες, να έχουμε ανεργία, να έχουμε φτώχεια, να έχουμε διεύρυνση της ψαλίδας.
'Ενας άλλος λόγος ο οποίος συνέβαλε, όπως προανέφερα, στην αύξηση της ανεργίας ήταν και η μονεταριστική πολιτική των υψηλών επιτοκίων και του αντιπληθωρισμού.
Η συνταγή βέβαια της αντιμετώπισης της ανεργίας είναι η ανάπτυξη. Για ποια ανάπτυξη όμως μιλάμε; Στις δεκαετίες του '60, του '70, ακόμα και του '80, οι επιχειρήσεις θεωρούνταν ιερές και η παραγωγή πλούτου ήταν μία πολύ σοβαρή υπόθεση. Παράλληλα, λειτουργούσε τότε και το κοινωνικό συμβόλαιο, αποδεκτό από όλες τις πλευρές, που υπαγόρευε σεβασμό και θυσίες σε όλα τα μέρη, για χάρη της παραγωγής, της παραγωγικότητας και της δημιουργίας.
Σήμερα η ανάπτυξη στηρίζεται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό στο μεταπρατικό, χρηματηστηριακό και σπεκουλαρίστικο καπιταλισμό, που δεν λειτουργεί και δεν παράγει πλούτο, δεν αυξάνει δηλαδή την πραγματική πίτα των εισοδημάτων. Απλά στοιχηματίζει, κερδοσκοπεί και στηρίζεται σε μία αγορά ψευδαισθητικών και εικονικών αξιών.
Για την περίπτωση αυτή θα μπορούσε η Κυβέρνηση, σε συμφωνία βέβαια και με άλλα κράτη, να επιχειρήσει να συζητήσει το γνωστό και περίφημο φόρο του Τόμπιν, από το όνομα του γνωστού νομπελίστα οικονομολόγου. 
Αγαπητοί συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι χρειάζεται ένας σοβαρός
αναπροσανατολισμός των κοινωνικών πολιτικών, που θα στοχεύει καλύτερα στη διαχείριση της υγείας, της συνταξιοδότησης και ιδιαίτερα θα στοχεύει καλύτερα στην αντιμετώπιση της ανεργίας.
Νομίζουμε ότι επέστη ο χρόνος -διότι η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με αυτά τα μέτρα- για τολμηρές αποφάσεις.
Υπάρχει μία πρόταση, η οποία υποστηρίζεται -κατά παράδοξο τρόπο- και από δεξιά και από αριστερά, για το γνωστό κοινωνικό εισόδημα, το οποίο θα μπορούσε να δράσει συμπληρωματικά σε όλα τα παραπάνω μέτρα, για την καταπολέμηση των κοινωνικών αδικιών, της φτώχειας και κυρίως της ανεργίας.
Κύριε Πρόεδρε, το νομοσχέδιο αυτό δεν αντιμετωπίζει ούτε ακροθιγώς το ζήτημα της ανεργίας. Διατηρεί όμως μία πρωτοτυπία, ότι όλες οι πλευρές οι κοινωνικές, του κοινωνικού διαλόγου, τάχθηκαν εναντίον του νομοσχεδίου. 
Και είναι ορισμένα σημεία -σταχυολογώ επτά, οκτώ- στα οποία συμφωνούν
όλοι για το νομοσχέδιο. Τι συμφωνούν οι κοινωνικοί εταίροι: 'Οτι δεν προωθεί την απασχόληση, δεν λύνει το πρόβλημα της ανεργίας, δεν εφαρμόζεται σωστά η μερική απασχόληση, δεν εφαρμόζεται το τριανταπεντάωρο, δεν υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι και μηχανισμοί επανένταξης, δεν βοηθά τον ανταγωνισμό, δεν κάνει τίποτα για να αποφύγει την απόκλιση μεταξύ συμβατού και πραγματικού χρόνου εργασίας και δεν συμβάλλει προς την κατεύθυνση της άρσης της πληθώρας των γραφειοκρατικών εμποδίων, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το εργατικό κόστος. Υπάρχουν και άλλες επιμέρους διαφωνίες, που διατυπώνει ο κάθε κοινωνικός εταίρος. 
Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, για όλους αυτούς τους λόγους, η
πρότασή μου προς τον κύριο Υπουργό θα ήταν να αποσύρει το νομοσχέδιο, διότι συνδέει το όνομά του με ένα νομοσχέδιο στο οποίο κυριαρχούν τα αρνητικά σημεία. Και μάλιστα σε μια περίοδο που ο τόπος και το γενικότερο περιβάλλον ζητά μια ριζοσπαστική, μια ρηξικέλευθη αντιμετώπιση της ανεργίας.
Εν πάση περιπτώσει, εμείς, για όλους αυτούς τους λόγους, θα καταψηφίσουμε αυτό το εξαμβλωματικό νομοσχέδιο, αυτό το νομοσχέδιο το
οποίο απλώς "ρίχνει στάχτη στα μάτια" και προσπαθεί φέτα-φέτα, σιγά σιγά να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, τους ανέργους και να τους οδηγήσει σε δρόμους, οι οποίοι κάθε άλλο παρά λύνουν το πρόβλημά τους. 
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Nέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Τσουκάτος έχει το λόγο. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ: Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, η ελληνική οικονομία
βρίσκεται σε σταθερή ανοδική πορεία. Η είσοδος της χώρας μας στην ΟΝΕ επισφράγισε την πορεία ανάπτυξης και δημιουργεί νέα δεδομένα για το ρόλο της χώρας στο διεθνές περιβάλλον. Παράλληλα η πορεία αυτή έχει αντανάκλαση στην πραγματική οικονομία. Το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της χώρας αυξάνεται σταθερά. Μία νέα εποχή ανοίγεται μπροστά μας γεμάτη ευκαιρίες και θετικές προκλήσεις. 'Εχουμε ακόμη να διανύσουμε μεγάλες αποστάσεις για να φθάσουμε στο σημείο που θέλουμε, είμαστε όμως πιο ώριμοι από το παρελθόν, θα έλεγα πιο ικανοί.
Το μεγάλο ερώτημα για τα χρόνια που έρχονται είναι εάν η ανάπτυξη θα αγκαλιάσει όλες τις κοινωνικές ομάδες, αν δηλαδή θα είναι μία ανάπτυξη των 2/3 ή μία ανάπτυξη των 3/3. Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν θα κερδίσουμε τη μάχη της απασχόλησης ή όχι, γιατί δεν νοείται για μας, για την προοδευτική παράταξη, ανάπτυξη χωρίς κοινωνική συνοχή, χωρίς προοπτική για κάθε 'Ελληνα πολίτη.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας έχει θέσει τις ιεραρχήσεις μας με τρόπο
σαφή. Η καταπολέμηση της ανεργίας είναι πρώτη προτεραιότητα και η τετραετία αυτή έχει χαρακτηρισθεί σαν τετραετία απασχόλησης.
Στην κατεύθυνση αυτή εντάσσεται και το νομοσχέδιο που συζητούμε
σήμερα. Το θεσμικό πλαίσιο για τις εργασιακές σχέσεις αποτελεί ουσιαστική θετική συνιστώσα για την επίτευξη του στόχου μας. Η θεσμοθέτηση νέων οργάνων για την προώθηση της απασχόλησης, συμβούλιο εμπειρογνώμων, μονάδα ανάλυσης και τεκμηρίωσης, ειδική υπηρεσία, οριζόντια παρακολούθηση δράσεων και αποτελεσμάτων στα πλαίσια του ΕΚΤ, αποτελούν μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι σίγουρο ότι δεν λύνουν το πρόβλημα της 
απασχόλησης, όμως είναι μία συνισταμένη μέτρων προς τη σωστή κατεύθυνση. Από μόνα τους, όμως, δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Σημείο κλειδί για το πρόβλημα αποτελεί φυσικά ο ΟΑΕΔ, πάνω στον οποίο στηρίζεται κατά πολύ μεγάλο ποσοστό το επιχειρησιακό πρόγραμμα του Υπουργείου Εργασίας και τα ετήσια εθνικά σχέδια δράσης για την
απασχόληση.
Ο ΟΑΕΔ είναι κατ'εξοχήν ένας επιτελικός φορέας για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Παρ'όλα αυτά έχει παρουσιάσει μεγάλα προβλήματα στην άσκηση του ρόλου του, γι'αυτό δεν αναδείχθηκε σε αυτό που πρέπει να είναι, δηλαδή σε έναν καταλυτικό παράγοντα αντιμετώπισης της ανεργίας των χιλιάδων συμπολιτών μας. Και ενώ χειρίζεται κάποια σημαντικά κονδύλια και προγράμματα που αφορούν την επιδότηση νέων θέσεων εργασίας, την επιχειρηματικότητα, την εξατομικευμένη συμβουλευτική ανέργων, εν τούτοις δεν διαθέτει μία ορισμένη στρατηγική με ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους και περιοδική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Και πριν από αυτό δεν έχει προσδιορίσει τους πληθυσμούς-στόχους αυτών των πολιτικών, δεν έχει πραγματοποιήσει κανενός τύπου χαρτογράφηση των ανέργων με στοιχεία γεωγραφικής και ποσοτικής διασποράς, επαγγελματικά χαρακτηριστικά και άλλα κοινωνικά και ατομικά χαρακτηριστικά.
Με δύο λόγια δεν έχει αναγνωρίσει σε βάθος το πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει σαν κύριος φορέας. Πρέπει, λοιπόν, να αποφασίσουμε εάν θέλουμε έναν ΟΑΕΔ που να μοιράζει επιδόματα ή έναν ΟΑΕΔ που να αντιμετωπίζει την ανεργία.
Αν επιλέγουμε το δεύτερο, τότε θα πρέπει κατ'αρχήν να παραδεχθούμε
ότι με τη σημερινή του μορφή και λειτουργία δεν μπορεί αυτός ο οργανισμός να φέρει σε πέρας ολοκληρωμένα την αποστολή του. Είναι ίσως ο μοναδικός οργανισμός απασχόλησης εργατικού δυναμικού στην Ευρώπη, που κινείται και λειτουργεί σε ένα θολό πλαίσιο. Δεν είναι λογικό, λοιπόν, να μιλάμε για ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας, όταν ο κατ'εξοχήν αρμόδιος για τα θέματα οργανισμός δεν διαθέτει μία πανελλαδική βάση δεδομένων με όλους τους ανέργους της χώρας και ιδιαίτερα τα χαρακτηριστικά τους, ανοιχτή και προσβάσιμη στις επιχειρήσεις που αναζητούν προσωπικό. Μία πανελλαδική βάση δεδομένων με την τρέχουσα προσφορά θέσεων εργασίας των επιχειρήσεων,
ανοιχτή και προσβάσιμη σε όλους τους ανέργους. Ουσιαστική σύνδεση των προγραμμάτων προώθησης στην απασχόληση του ΟΑΕΔ, με κριτήρια, προτεραιότητες, επιλογές, που να αναδεικνύονται από τα στοιχεία καταγραφής που προανέφερα. Απολογιστική καταγραφή αποτελεσμάτων από την εφαρμογή παλαιότερων πολιτικών και προγραμμάτων προώθησης στην απασχόληση, περίοδος από το 1995 έως τώρα.
Στο σημείο αυτό θα ήταν πολύ χρήσιμο να υπήρχαν πρόσφατα τεκμηριωμένα στοιχεία για το πόσοι άνθρωποι βρήκαν δουλειά μέσα από το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ και ποιο ποσοστό αντιπροσωπεύει στο συνολικό αριθμό απασχολουμένων. Αντίστοιχη κριτική πιστεύω ότι υπάρχει και από μεριάς Ευρωπαϊκής 'Ενωσης και πρέπει να το δούμε.
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι προφανές. Ο ΟΑΕΔ πρέπει να γίνει ένας νέος οργανισμός που θα μπορέσει με επιτυχία να αντιμετωπίσει τις νέες κυβερνητικές και κοινοτικές επιλογές και να παρουσιάσει ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα στο τέλος κάθε χρονιάς. Χρειάζεται νέα αντίληψη, νέα οργάνωση, νέες ανθρώπινες και υλικοτεχνικές υποδομές, ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, ευέλικτα λειτουργικά συστήματα παρέμβασης και μέτρησης αποτελεσμάτων. Με δύο λόγια, πρέπει να αλλάξει ριζικά η νοοτροπία και η φυσιογνωμία του, να απαλλαγεί από τις αδράνειες και τις δυσκαμψίες που χαρακτηρίζουν συνήθως τους δημόσιους οργανισμούς και να μπει μπροστά
στις εξελίξεις, στο μέτωπο της απασχόλησης.
Γι' αυτό πιστεύω ότι πρέπει να δρομολογηθούν άμεσα διαδικασίες μετατροπής του ΟΑΕΔ σε ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, που να εποπτεύεται στενά από το Υπουργείο Εργασίας και να στελεχωθεί με ανάλογο στελεχιακό δυναμικό, παλιό και νέο, με βάση συγκεκριμένα προγράμματα δράσης και να προχωρήσει στο έργο του.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, οι πεντακόσιες χιλιάδες άνεργοι θέλουν πολιτικές για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Δεν θέλουν ακινησία, δεν θέλουν εφησυχασμό. Χρειάζονται ακόμα πιο γρήγορες κινήσεις, πιο τολμηρές, ώστε οι τριακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στο τέλος της τετραετίας να γίνουν πραγματικότητα.
Κλείνω με δύο παρατηρήσεις σε σχέση με αυτά που λέει η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Πιστεύω ότι βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος. Είπε προηγουμένως ο συνάδελφος ότι στη διάρκεια της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης αυξήθηκε πολύ η ανεργία. Ξεχνάνε οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας όμως το ότι πετύχαμε να μπούμε στην ΟΝΕ. Αντίστοιχες χώρες, όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία, έφτασαν την ανεργία στο 18% ή στο 24%, πετυχαίνοντας αυτούς τους στόχους.
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ: Πλήρωσαν οι φτωχοί και άνεργοι.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ: Και ένα δεύτερο ζήτημα: Ειπώθηκε ότι το νομοσχέδιο ευνοεί τους ισχυρούς. Πιστεύω ότι ο πρώτος που διαφωνεί είναι ο ΣΕΒ. 'Αρα, εμείς δεν πιστεύουμε ότι λύνεται με αυτό το νομοσχέδιο το ζήτημα της ανεργίας, όμως είναι ένα βήμα στο να στοχεύσουμε αυτές τις τριακόσιες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Η κ. Γεννηματά. Απούσα, διαγράφεται.
Ο κ. Αποστολίδης. Απών, διαγράφεται.
Ο κ. Καστανίδης. Απών, διαγράφεται.
Ο κ. Αντωνακόπουλος. Απών, διαγράφεται.
Ο κ. Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Απών, διαγράφεται.
Κύριοι συνάδελφοι, εξαντλήθηκε ο κατάλογος των Βουλευτών, που έχουν εγγραφεί για να μιλήσουν και παράλληλα παρήλθε ο διατεθείς χρόνος για τη σημερινή συνεδρίαση.
'Εχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά της Τετάρτης 22 Νοεμβρίου 2000 και
ερωτάται το Σώμα εάν επικυρούνται.
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς τα Πρακτικά της Τετάρτης 22 Νοεμβρίου 2000 επικυρώθηκαν.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεσθε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση; ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 12.10' λύεται η συνεδρίαση για
σήμερα, ημέρα Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2000 και ώρα 10.30', με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: α) κοινοβουλευτικό έλεγχο, συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) νομοθετική εργασία, συνέχιση της συζήτησης επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου
Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων "Προώθηση της απασχόλησης και άλλες διατάξεις".

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ