ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 2-12-1999
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Μ'
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 1999
ΘΕΜΑΤΑ
Α. ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 
1. Επικύρωση Πρακτικών,  
2. 'Αδεια απουσίας του Βουλευτή Β. Κορκολόπουλου,  
3. Ανακοινώνεται  ότι τη συνεδρίαση παρακολουθούν μαθητές, από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Γέρακα Αττικής, το 14ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών Αττικής, το 8ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης και ο 7ο Ενιαίο Λύκειο Αμαρουσίου Αττικής,  
Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ 
1. Κατάθεση αναφορών,  
2. Απαντήσεις Υπουργών σε ερωτήσεις Βουλευτών,  
3. Ανακοίνωση του δελτίου επικαίρων ερώτησεων της Παρασκευής 3 Δεκεμβρίου 1999,  
4. Συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων: Α. Προς τον Υπουργό Εργασίας σχετικά με τους λόγους διακοπής της σύμβασης εργασίας ιατρού καρδιολόγου με το Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΚΑ) Κυπαρισσίας,  
Β. Προς τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, σχετικά με την τήρηση του νόμου που αφορά τις οργανικές συνθέσεις επάνδρωσης των ποντοπόρων πλοίων,  
Γ. προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας 
Ι. σχετικά με την καταβολή των οφειλών από εφημερίες στους γιατρούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) Ευβοίας,  
ΙΙ. σχετικά με την εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας μεταξύ των εργαζομένων και της διοίκησης του οργανισμού κατά των ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ),  
ΙΙΙ. σχετικά με τις προθέσεις της Κυβέρνησης να απλοποιήσει το ν.2430/96 που αφορά τα άτομα με ειδικές ανάγκες,  
Δ. Προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, σxετικά με δημοσίευμα του Τύπου, αναφερόμενα σε επικείμενο διαμελισμό του Ιδρύματος Τεχνολογικών Ερευνών,  
Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 
1. Συζήτηση επί της αρχής της πρότασης νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων:"Καθιέρωση τριανταπεντάωρης εβδομαδιαίας εργασίας και άλλες διατάξεις",  
ΟΜΙΛΗΤΕΣ 
1. Επί των επικαίρων ερωτήσεων 
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Ε.,  
ΑΡΑΠΗ-ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ Β.,   
ΑΡΑΠΗΣ Ι.,  
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Φ.,  
ΚΟΤΣΩΝΗΣ Θ.,   
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Ε.,   
ΣΟΥΜΑΚΗΣ Σ.,   
ΣΟΥΡΛΑΣ Γ.,   
ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ Ε.,   
ΦΑΡΜΑΚΗΣ Ν.,  
2. Επί της πρότασης νόμου 
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Ε.,   
ΔΗΜΑΡΑΣ Ι.,   
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ Λ. ,   
ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Β.Δ., 
ΛΟΥΛΕ Α.,   
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ Ε.,   
ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ Μ.,   
ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ Β.,   
ΤΣΟΒΟΛΑΣ Δ.,  

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Θ' ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΝΟΔΟΣ Δ'
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Μ'
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 1999
--------------------------------
Αθήνα, σήμερα στις 2 Δεκεμβρίου 1999, ημέρα Πέμπτη και ώρα 10.15' συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε  ολομέλεια, για να συνεδριάσει υπό την Προεδρία του Προέδρου αυτής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
(ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα με την από 1.12.1999 εξουσιοδότηση του Σώματος, επικυρώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου τα Πρακτικά της ΛΘ' συνεδριάσεώς του, της Τετάρτης 1ης Δεκεμβρίου 1999 σε ό,τι αφορά την ψήφισή της στο σύνολο του σχεδίου νόμου "Σωφρονιστικός Κώδικας").  Παρακαλείται  ο κύριος Γραμματέας να ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα: (Ανακοινώνονται προς το Σώμα από το Βουλευτή Ηρακλείου κ. Εμμανουήλ Φραγκιαδουλάκη, τα ακόλουθα: (Το κείμενο των ανακοινώσεων βρίσκεται στα Πρακτικά της Βουλής) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το δελτίο επικαίρων ερωτήσεων της Παρασκευής 3 Δεκεμβρίου 1999.
"Α. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου ('Αρθρο 130 παρ.2&3 Καν.Βουλής) 1. Η με αριθμό 340/1.12.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Θεόδωρου Στάθη προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, σχετικά με τον κίνδυνο στην υγεία των πολιτών από τους πυλώνες υψηλής τάσης ρεύματος κλπ.
2. Η με αριθμό 341/1.12.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Νικολάου Παπαφιλίππου προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων, Δικαιοσύνης, σχετικά με την τροποποίηση του ν. 653/77 για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις των μεγάλων εθνικών οδών.
3. Η με αριθμό 349/1.12.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Χαράλαμπου Αγγουράκη προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με την επίλυση αιτημάτων των εργαζομένων στο 'Ιδρυμα Βρεφονηπιακών Σταθμών Αττικής (ΙΒΣΑ).
4. Η με αριθμό 346/1.12.99 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Ανδριανής Λουλέ προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με την καθυστέρηση ανακοίνωσης της ημερομηνίας διενέργειας του διαγωνισμού πρόσληψης εκπαιδευτικών από το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ).
5. Η με αριθμό 343/1.12.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Γεωργίου Καρατάσου προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων, σχετικά με τη δανειοδότηση των σεισμοπαθών της 7ης Σεπτεμβρίου για την επισκευή ή ανακατασκευή των σπιτιών τους.
Β. ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δεύτερου Κύκλου ('Αρθρο 130 παρ. 2 & 3 Καν.  Βουλής) 1. Η με αριθμό 333/29.11.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Ιωάννη Γιαννακόπουλου προς τον Υπουργό Γεωργίας, σχετικά με την καθυστέρηση καταβολής της επιδότησης ελαιολάδου στους παραγωγούς του Νομού Μεσσηνίας.
2. Η με αριθμό 335/29.11.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γεωργίου Καλαντζή προς τον Υπουργό Οικονομικών, σχετικά με τη λήψη μέτρων ενίσχυσης του κλάδου των αυτοκινητιστών κλπ.
3. Η με αριθμό 350/1.12.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Απόστολου Τασούλα προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με την έγκριση των απαραίτητων κονδυλίων για την εύρυθμη λειτουργία του Εθνικού Ιδρύματος Αποκατάστασης Αναπήρων (ΕΙΑΑ).
4. Η με αριθμό 348/1.12.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Μουσταφά Μουσταφά προς τους Υπουργούς Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εξωτερικών, σχετικά με την παραίτηση της διορισμένης Διαχειριστικής Επιτροπής Μουσουλμανικής Βακουφικής Περιουσίας στην Κομοτηνή.
5. Η με αριθμό 345/1.12.99 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Βασιλικής Αράπη-Καραγιάννη προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων, σχετικά με τα έργα στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κλπ."  
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ Επίκαιρες ερωτήσεις πρώτου κύκλου: Η πρώτη με αριθμό 307/24.11.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Ευάγγελου Βλασσόπουλου προς την Υπουργό Πολιτισμού, σχετικά με τις προθέσεις του Υπουργείου να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες αγοράς και αναπαλαίωσης του σπιτιού του 'Αγγελου Σικελιανού στη Λευκάδα, διαγράφεται λόγω απουσίας αμφοτέρων και της κυρίας Υπουργού και του κυρίου Βουλευτή.
Δεύτερη είναι η με αριθμό 317/26.11.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Ελευθέριου Παπανικολάου προς τους Υπουργούς Υγείας και Πρόνοιας, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, σχετικά με τους λόγους διακοπής της σύμβασης εργασίας ιατρού καρδιολόγου με το 'Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ) Κυπαρισσίας.
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Παπανικολάου έχει ως εξής: "Είναι ανάγκη στον ευαίσθητο χώρο της Υγείας να σταματήσουν οι διώξεις καταξιωμένων ιατρών και να απολύονται με την τυπική αιτιολογία "εξέλιπαν οι λόγοι για τους οποίους διορισθήκατε". Ο συνάδελφος καρδιολόγος κάτοικος Κυπαρισσίας κ. Παρασκευάς Φλαρής προσελήφθη στις 14/3/92 ως ιατρός καρδιολόγος στο ΙΚΑ Κυπαρισσίας. Δυστυχώς δεν εξετιμήθη η προσφορά του, η ευσυνειδησία του, η επιστημονική του κατάρτιση και ακτινοβολία πέραν των ορίων του Νομού Μεσσηνίας και όλως αναιτίως με την υπ'αριθμόν Φ06/34423/29-6-98 διεκόπη η σύμβασή του.
Διαρρέουν πληροφορίες από τοπικούς παράγοντες ότι η απόλυσή του ήταν αποτέλεσμα πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Ουδέποτε στον κ. Φλάρη απαγγέλθηκε κατηγορία  ή κλήθηκε να περάσει από πειθαρχικό συμβούλιο συνεπεία πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Οι λόγοι για τους οποίους διορίσθηκε δεν εξέλιπαν, διότι η πληθώρα των καρδιολογικών περιστατικών των ασφαλισμένων του ΙΚΑ Κυπαρισσίας ανάγκασε την υπηρεσία να προσλάβει και δεύτερο καρδιολόγο στις 6/4/98.  Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός 1. Προσελήφθη ο δεύτερος καρδιολόγος για να διακοπεί η σύμβαση του κ. Φλάρη; 2. Πρόκειται να εξηγήσετε τους λόγους απολύσεως ενός εκλεκτού συναδέλφου, επιστήμονος και ανθρώπου που το μόνο αμάρτημά του είναι ότι δεν είναι πολιτικός σας φίλος;".
Ο Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Φοίβος Ιωαννίδης έχει το λόγο.
ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Αγαπητέ συνάδελφε, είστε γιατρός. Και, φυσικό είναι, ξέρετε και τις αρετές και τις αδυναμίες των γιατρών, όπως και εγώ ως δικηγόρος ξέρω και τις αρετές και τις αδυναμίες των δικηγόρων.
Κατ'αρχήν πρέπει να σας πω ότι κανείς γιατρός δεν διώκεται ούτε είναι δυνατόν να διωχθεί λόγω των πολιτικών του φρονημάτων. Εάν επρόκειτο να εφαρμόσουμε τέτοια πρακτική, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η συντριπτική πλειονότης των ιατρών του ΙΚΑ δεν πρόσκειται στην Κυβέρνηση, το 80%. Και μιλάμε για εννέα χιλιάδες γιατρούς. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα πολιτικού διωγμού, σε καμία περίπτωση, ούτε και στη συγκεκριμένη. Βεβαίως το περιστατικό ανήκει στο παρελθόν, δηλαδή επί των ημερών της προηγούμενης διοίκησης του ΙΚΑ. Και καθ'ά με πληροφόρησε το ΙΚΑ, ο κύριος λόγος ή ένας από τους λόγους για τον οποίο καταγγέλθηκε η συμβασή του νομίμως, όπως προβλέπεται από το σχετικό νομοθετικό διάταγμα 1204/72, είναι ότι ο εν λόγω ιατρός διατηρούσε και ιατρείο στους Γαργαλιάνους και δεν ανταποκρινόταν στο ωράριο που έπρεπε να ανταποκρίνεται στην Κυπαρισσία.  Βεβαίως υπήρξαν και άλλα παράπονα και άλλες καταγγελίες, αλλά νομίζω ότι αρκεί ο ένας αυτός λόγος. Διότι όπως αντιλαμβάνεστε οι ιατροί πρέπει να κάνουν το ωράριό τους και πρέπει να βρίσκονται τουλάχιστον το πεντάωρο που προβλέπεται, να μπορούν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των ασφαλισμένων του ΙΚΑ. Και ξέρετε πολύ καλά επίσης πόσο, δυστυχώς αυτό, δεν συμβαίνει πάντοτε και ότι η διοίκηση είναι υποχρεωμένη να παίρνει κάποια μέτρα για να περιορίσει το κακό, ένα κακό που δεν νομίζω ότι δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με τίποτα. Διότι ο γιατρός πάνω από όλους και λόγω του όρκου του στον Ιπποκράτη, αλλά και λόγω συναισθήσεως κοινωνικής ευθύνης, θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του και να αντιμετωπίζει τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους κατά τον καλύτερο τρόπο.
Λυπάμαι για την απόφαση της μη ανανέωσης, της καταγγελίας της συμβάσεως του συγκεκριμένου γιατρού, αλλά οι πληροφορίες που μου έδωσαν από τη διοίκηση του ΙΚΑ είναι τέτοιες που δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί διαφορετικά. Και βεβαίως προσελήφθη άλλος γιατρός στη θέση του γιατί πρέπει να καλύπτονται οι ανάγκες των ασφαλισμένων.  Ευχαριστώ.  ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Παπανικολάου έχει το λόγο. 
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ, δυστυχώς πρόκειται περί διώξεως. Και συνειρμικά αυτήν τη στιγμή έρχεται στο μυαλό μου η δική μου δίωξη. Και όταν βλέπετε ότι οι διώξεις φθάνουν μέχρι το Κοινοβούλιο, σκεφθείτε τι έχει γίνει στον ευαίσθητο χώρο της Υγείας.  Θυμάμαι την αποφράδα ημέρα 28 Δεκεμβρίου 1981, όταν είχα έλθει, όπως έλεγε ο Υπουργός σας τότε Αυγερινός με πολύ βαρύ  CV και δυστυχώς εδιώχθην.
Αλλά επί του προκειμένου ο κ. Φλάρης το 1992 το Μάρτιο εγκατέλειψε πανεπιστημιακή καριέρα, εγκαταστάθηκε στην Κυπαρισσία με τη γυναίκα του, είναι ένας επιστήμονας και άνθρωπος ο οποίος πραγματικά προσφέρει με ακτινοβολία πέραν του νομού. Αυτό δεν εξετιμήθη από τη διοίκηση του ΙΚΑ γιατί ήταν φίλος της Νέας Δημοκρατίας, δυστυχώς, και ξάδελφος του νομάρχη. Δυστυχώς αυτά στην υγεία συμβαίνουν Υπουργέ μου.
'Οσον αφορά το ωράριο που είπατε έχω εδώ απόφαση του διευθυντού που τον εδίωξε, του ΙΚΑ, και λέει: "Ζητώ συγγνώμη γιατί είχε γίνει λάθος που είχαν βάλει 28,5 ώρες ενώ έπρεπε να εργάζεται 27 ώρες". Είναι  η απόφαση με αριθμό πρωτοκόλλου 31 του διευθυντού.
'Οσον αφορά το χαρακτήρα του εν λόγω ιατρού, ο ίδιος ο διευθυντής λέει: "Ο εν λόγω συνάδελφος είναι άριστος γιατρός". 'Εχω δεκάδες εγγράφων να πιστοποιήσω την ακεραιότητα του χαρακτήρος.
'Οσον αφορά το ιατρείο, μπορεί να έχει ιατρείο, αλλά ανταποκρίνεται στο ωράριο που θέτει το Ι.Κ.Α.
'Ομως, η πρόσληψη του άλλου συναδέλφου, ο οποίος είναι κομματικός σας φίλος, ανήκει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Τσίγκανος, έγινε ενάμιση μήνα πριν διωχθεί ο κ. Φλάρης. 'Αρα, δεν ήταν εκ του πονηρού; Πώς εξέλιπαν οι λόγοι διορισμού του κ. Φλάρη, αφού υπήρχαν ανάγκες, λόγω καρδιολογικών περιστατικών στην περιοχή της Κυπαρισσίας και ενάμιση μήνα πριν απολυθεί ο κ. Φλάρης ήταν όλα αποφασισμένα; Και το σπουδαιότερο: 'Εχει ζητήσει επανειλημμένα να του δοθεί μία απάντηση, γιατί απελύθη. Σας πληροφορώ ότι ουδέποτε εκλήθη στο αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο το οποίο έχετε ως όργανο και ουδεμία καταγγελία του έχει απαγγελθεί επίσημα.
Μόνο στην τοπική εφημερίδα -επειδή αυτό το θέμα το έφερε στη δημοσιότητα ο ημερήσιος τύπος- η απάντηση που έδωσαν ο αρμόδιος διοικητής του Ι.Κ.Α. και ο Υπουργός είναι ότι: "'Εχουμε το δικαίωμα -η σύμβαση είναι τέτοια- να απολύουμε και να διακόπτουμε τη σύμβαση όποτε θέλουμε, βάσει του ν.1204/1972." Και αυτός είναι ένας νόμος της χούντας.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Επομένως, Υπουργέ μου, είναι καθαρή δίωξη. Και στον ευαίσθητο χώρο της υγείας οι κομματικές σας παρεμβάσεις έβλαψαν καίρια. Και παρακαλώ πολύ μαζέψτε τους ανθύπατους πρασινοφρουρούς, οι οποίοι συνεχίζουν, με έναν όχι ευπρεπή τρόπο, να διώκουν συναδέλφους, οι οποίοι εκτελούν το έργο τους με κοινωνική ακτινοβολία πέραν των ορίων της Μεσσηνίας.  
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Παπανικολάου έχετε υπερβεί το χρόνο.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε. Είναι γνωστή η ευαισθησία σας στα θέματα της υγείας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Υπάρχει το είδος των πρασινοφρουρών; Μου φαίνεται ότι ούτε γαλαζοφρουροί ούτε πρασινοφρουροί υπάρχουν. Δεν ξέρω, αν υπάρχουν κοκκινοφρουροί, αλλά και για εκεί αμφιβάλλω.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δυστυχώς υπάρχουν, κύριε Πρόεδρε! ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ευτυχώς ή δυστυχώς εξέλιπε το είδος μου φαίνεται! 
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν έχει εκλείψει, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο. 
ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Κύριε συνάδελφε, αναφερθήκατε στο 1981. Δεν ξέρω, αν τότε συνέβαιναν διώξεις.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Προσωπικά σε εμένα. Και το έχω αναφέρει στη Βουλή.
ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Επικαλεσθήκατε το προσωπικό σας θέμα.
Αλλά είναι βέβαιο ότι δεν γίνεται καμία δίωξη για πολιτικούς λόγους τώρα.
Και θα σας πω κάτι. 'Οταν ήμουν διοικητής του Ι.Κ.Α. την περίοδο 1987-1989, κάθε ημέρα υπέγραφα, χωρίς να βλέπω κάθε αίτηση γιατρού για πρόσληψη στο Ι.Κ.Α., γιατί είχαμε τρομακτικές ελλείψεις σε γιατρούς. Δεν γινόταν καμία επιλογή. Και μόνον που υπήρχε αίτηση, την υπέγραφα.
Σήμερα όμως, υπάρχει πληθώρα γιατρών. Και άπειρες αιτήσεις για να προσληφθούν και κενές θέσεις δεν υπάρχουν. Είναι μια διαφορετική πραγματικότητα.
Και παρά την πληθώρα γιατρών που υπάρχει, τα παράπονα των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων είναι καθημερινά, κυρίως λόγω μη τηρήσεως του ωραρίου.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Δ' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ.) Και πρέπει να σας πω ότι αυτή η δυνατότητα που έχει η διοίκηση του Ι.Κ.Α. να απολύει χωρίς να προηγηθεί Ε.Δ.Ε., πειθαρχικά κ.ο.κ., είναι σημαντική. Γιατί αν δείτε πόσα πειθαρχικά και πόσες Ε.Δ.Ε., πόσα χρόνια εκκρεμούν, με τις διαδικασίες αυτές δεν θα υπήρχε περίπτωση να απολυθεί ποτέ κανένας.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Για την ταμπακιέρα να μας πείτε.
ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Ποια είναι η ταμπακιέρα; 
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Η ταμπακιέρα είναι, γιατί διώκεται ο συνάδελφος. Δώστε μία απάντηση.
ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Σας ανέφερα για το ωράριο. Δεν σας αρκεί το ωράριο; Εγώ προτιμώ να σταματήσω εδώ.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Να μη σταματήσετε. Να απαντήστε.
ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Κύριε συνάδελφε, πέραν του ωραρίου, αφού επιμένετε, σας πληροφορώ ότι υπήρχε και συγκεκριμένη καταγγελία ασφαλισμένης για χρηματισμό του. Τώρα, τι να σας πω; Εγώ δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο. Είναι ένα θέμα για το οποίο με αναγκάζετε...
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: 'Εχω ένορκη βεβαίωση της ασθενούς ότι παραπλανήθηκε από τον προϊστάμενο της υπηρεσίας του Ι.Κ.Α. Την άλλη ημέρα έκανε ένορκη βεβαίωση σε συμβολαιογράφο.
ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Κύριε συνάδελφε, να μου το δώσετε, για να το ελέγξω. Αλλά καταλαβαίνετε ότι είναι λίγο αστείο να γίνεται κάτι τέτοιο. Να κάνει την καταγγελία, να λέει τι ποσό έδωσε ότι έδωσε είκοσι χιλιάδες (20.000) δραχμές, για να κάνει "HOLDER" και εν συνεχεία, να ανακαλεί την επόμενη. Εν πάση περιπτώσει, θα το ελέγξω.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριοι συνάδελφοι, έχει μία πολύ σοβαρή απασχόληση ο κ. Σουμάκης και αν δεν έχετε αντίρρηση να προηγηθεί η ερώτηση του κ. Σουμάκη. Συμφωνείτε; ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Συνεπώς, δεν υπάρχει αντίρρηση. Σας ευχαριστώ.
Θα συζητηθεί λοιπόν, η πέμπτη επίκαιρη ερώτηση δεύτερου κύκλου με αριθμό 316/26.11.99 του Βουλευτή του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Ιωάννη Αράπη προς τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, σχετικά με την τήρηση του νόμου που αφορά τις οργανικές συνθέσεις επάνδρωσης των ποντοπόρων πλοίων.
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Αράπη, ειδικότερα έχει ως εξής: "Θέμα: Η τήρηση του νόμου περί οργανικών συνθέσεων στα ποντοπόρα πλοία.
Υπάρχει πλήθος καταγγελιών ότι η υφιστάμενη, από τον Ιούλιο του 1997, νομοθεσία που αφορά στην επάνδρωση των πλοίων, άνω των 4.500 κόρων, με 'Ελληνες ναυτικούς παραβιάζεται συστηματικά, (βλ. συνημμένο κατάλογο μερικών εταιρειών που παρανομούν, σε αντίστοιχα πλοία τους). Συστηματική παρακολούθηση που έχει γίνει αποκάλυψε ότι σε πάνω από διακόσια πλοία παραβιάζεται η νομοθεσία και λόγω αυτού πάνω από πεντακόσιοι πενήντα 'Ελληνες Ναυτικοί είναι άνεργοι.
Η απάντηση που είχε δώσει ο κύριος Υπουργός σε σχετική μας ερώτηση τον Ιούλιο του 1999 (βλ. συνημμένο αντίγραφο) ήταν τόσο γενική, όσο ...το σύμπαν." Πάρα πολύ γενική, κύριε Αράπη, αφού φτάνει το σύμπαν.
"Επειδή το πρόβλημα είναι συγκεκριμένο και απαιτεί συγκεκριμένες παρεμβάσεις.
Επειδή ο Υπουργός έχει δώσει επανειλημμένες δεσμεύσεις περί τήρησης της νομοθεσίας στο μεγάλο αυτό θέμα και κινδυνεύει να χαρακτηριστεί αφερέγγυος Επειδή το πρόβλημα της ανεργίας στη ναυτιλία είναι τεράστιο και Επειδή το Υπουργείο λέγεται "Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας" και όχι "Υπουργείο Εφοπλιστικών Συμφερόντων", Ερωτάται ο κύριος Υπουργός: 1) Τι παρέμβαση πρόκειται να κάνει στις λιμενικές αρχές, ώστε να εφαρμόζουν τη νομοθεσία; 2) Τι συγκεκριμένα μέτρα πρόκειται να πάρει εις βάρος των συγκεκριμένων εταιρειών που καταγγέλλονται για τις συγκεκριμένες και διαπιστωμένες παραβάσεις;" Ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Σουμάκης έχει το λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΟΥΜΑΚΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την προτεραιότητα που μου δώσατε και εσείς και οι συνάδελφοι.
'Εχω δηλώσει επανειλημμένα σε αυτήν την Αίθουσα κατά καιρούς, ότι η Ναυτιλία είναι μία ξεχωριστή βιομηχανία, η λειτουργία της οποίας δεν διέπεται από τις ίδιες αρχές και διαδικασίες που διέπονται όλες οι άλλες βιομηχανίες που έχουν έδρα τους την Ελλάδα.
Είναι μία διεθνής βιομηχανία. Υπόκειται στον πιο σκληρό διεθνή ανταγωνισμό και έχει κάποιους δικούς της, ξεχωριστούς κανόνες λειτουργίας, πολύ περισσότερο σήμερα που η κατάσταση στην παγκόσμια ναυτιλία είναι ακόμη πιο σκληρή και πιο ανταγωνιστική, από ό,τι ποτέ στο παρελθόν και ιδιαίτερα απέναντι στην ελληνική εμπορική ναυτιλία. Γιατί όταν μιλάμε για εμπορική ναυτιλία, μιλάμε για ένα στόλο πλοίων, τα οποία βρίσκονται σε όλους τους ωκεανούς και είναι ζήτημα αν περάσουν ποτέ και από την Ελλάδα.
Υπάρχει, λοιπόν, μία ιδιαίτερη λειτουργία, υπάρχει ένα ιδιαίτερο οικονομικό περιβάλλον, μέσω του οποίου λειτουργούν και αντιλαμβάνεστε ότι ιδιαίτερος πρέπει να είναι πάντα και ο τρόπος αντιμετώπισής της.
Θα ήταν πάρα πολύ εύκολο να πούμε ότι η εφαρμογή της όποιας νομοθεσίας γίνεται με έναν τρόπο πολύ απλό. Δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει. Για παράδειγμα, στην ακτοπλοϊα έχουμε πλήρη εφαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας, το ίδιο και για τα ελληνικά κρουαζιερόπλοια, γιατί έχουμε τη δυνατότητα να παρεμβαίνουμε ως πολιτεία και να εφαρμόζουμε τους νόμους, όπως ακριβώς αυτοί είναι.
Στην ποντοπόρο ναυτιλία αντιλαμβάνεστε ότι ο έλεγχος αυτός εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι αυστηρός ή πλήρης, όπως στην περίπτωση πλοίων που βρίσκονται στη χώρα μας.
Κάναμε τεράστιες προσπάθειες σε συνεννόηση και με τους πλοιοκτήτες να βοηθήσουν στη στελέχωση των πλοίων με όσο γίνεται περισσότερους 'Ελληνες ναυτικούς. Είναι πάρα πολλοί λόγοι για τους οποίους αυτό καμία φορά δεν συμβαίνει. Είναι είτε το κόστος εργασίας είτε η νοοτροπία κάποιων, η επαγγελματική αντίληψη και συμπεριφορά. Πάνω από όλα επαναλαμβάνω, όλα τα προσδιορίζει η παγκόσμια ανταγωνιστικότητα, να το πω έτσι, την οποία έχει να αντιμετωπίσει το ελληνικό πλοίο.
Εμείς προσπαθούμε σε αυτήν την κατεύθυνση να υπάρχουν οι συνθέσεις που έχουμε αποφασίσει. Ο έλεγχος είναι πάρα πολύ δύσκολος. Αλλά ειλικρινά, θέλω να δηλώσω ευθαρσώς και το έχω πει επανειλημμένα, ότι όλα αυτά είναι θεωρητικά, το ότι λείπουν τόσες θέσεις εργασίας ή θα απασχολούνται τόσοι.
Αν εφαρμόσουμε κράτηση του πλοίου σε όποιο λιμάνι του εξωτερικού, για τον πλοιοκτήτη δεν σημαίνει τίποτε παρά μόνο μιας ημέρας καθυστέρηση, αλλαγή της σημαίας. Από εκεί και πέρα η αλλαγή της σημαίας μπορεί να οδηγήσει σε άλλου είδους παρενέργειες, ότι έξω από έναν που λείπει, μεθαύριο να λείπουν όλοι οι 'Ελληνες ναυτικοί. Αυτή η πολιτική της δεκαετίας του 1910-1920 έχει τελειώσει. Και πρέπει αυτό το θέμα να το ακουμπίσουμε με ιδιαίτερη προσοχή και με μία πολιτική που να μας δίνει τη δυνατότητα να στηρίξουμε την εμπορική μας ναυτιλία με κάθε τρόπο, με γνώμονα βεβαίως και την απασχόληση των ναυτικών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Αράπης έχει το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΡΑΠΗΣ: Κύριε Υπουργέ, η ανεργία έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις ειδικά στον Πειραιά. Μια στατιστική λέει ότι το 1980 ήταν περίπου πενήντα δύο χιλιάδες ναυτεργάτες και σήμερα έμειναν είκοσι δύο και είκοσι πέντε χιλιάδες. Υπήρχαν στη ζώνη Περάματος γύρω στις δώδεκα χιλιάδες και σήμερα δουλεύουν γύρω στους χίλιους πεντακόσιους. Επίσης στον ΟΛΠ από πέντε χιλιάδες εργάτες που δούλευαν, είναι μόνο δύο χιλιάδες εκατόν εξήντα τέσσερις. Βλέπουμε μία μεγάλη κρίση στο ναυτικό επάγγελμα που οι άνεργοί του είναι γύρω στις έξι χιλιάδες. Και αυτό εκτός από τους αλλοδαπούς που είναι εποχιακοί με μειωμένο ωρομίσθιο.
Κύριε Υπουργέ, η ερώτηση έχει τον εξής σκοπό: Επειδή ορισμένα πλοία έχουν υπογράψει μία σύμβαση με την ελληνική νομοθεσία, μπορούν να παίρνουν αναλόγως τη χωρητικότητα, δύο έως τρία άτομα από τα κατώτερα πληρώματα.  Αυτή η διάταξη δεν εφαρμόζεται. 'Εχω πίνακα των βαποριών τα οποία δεν πληρούν τη νομοθεσία αυτή, δεν παίρνουν κατώτερα πληρώματα, που είναι υποχρεωμένα από το νόμο. Αυτό πρέπει να εφαρμοστεί από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας.
Επίσης πρέπει να γίνει άμεση καταγραφή των ανέργων, δηλαδή πόσοι άνεργοι από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Δεν ξέρω πώς θα το ρυθμίσετε με μητρώο ή όχι, πάντως πρέπει να γίνει άμεση καταγραφή. Πρέπει να γίνει πάταξη του δουλεμπορίου. Είναι μία από τις περιπτώσεις που η εργασία πουλιέται στη μαύρη αγορά. Πρέπει να παταχθεί.
Επίσης το Λιμενικό πρέπει να εφαρμόζει απόλυτα το νόμο ειδικώς στις προσλήψεις των βαποριών.
Κύριε Υπουργέ, θα πρέπει να βοηθήσετε πολύ τον Πειραιά γιατί είσθε και εσείς Πειραιώτης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΟΥΜΑΚΗΣ (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας): Κύριοι συνάδελφοι, το γνωρίζω πολύ καλά και γι' αυτό ακριβώς επειδή είμαι Βουλευτής Πειραιά και ξέρετε πολύ καλά τα θέματα που λύσαμε και που αντιμετωπίσαμε και στήριξαν την ελληνική ναυτιλία και τους 'Ελληνες ναυτικούς. Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Αλλά σε βάση και σε νοοτροπία που να αποβλέπουν στο μέλλον, το πώς θα αναπτύσσεται συνεχώς η ελληνική ναυτιλία για να μην τη χάσουμε τελείως με τις λογικές κάποιων που για προσωπικούς τους λόγους και για συντήρηση των εαυτών των, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα και κάποιες καταστάσεις, οι οποίες το μόνο που θα επιφέρουν θα είναι η συνεχής μείωση του εμπορικού στόλου και η αύξηση της ανεργίας. Μόνο αυτό θα καταφέρουν οι λογικές του παρελθόντος. Πρέπει να δούμε μπροστά. Δεν υπάρχουν έξι χιλιάδες άνεργοι ναυτικοί. Προς Θεού! Σήμερα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι εμείς έχουμε φτιάξει Μητρώο Ναυτικών. Ξέρουμε ποιοι είναι ναυτικοί και ποιοι όχι. Και πρέπει να σας πω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πραγματικών ναυτικών δουλεύει. Απλά επί δεκαετίες το ναυτικό επάγγελμα έχει επηρεαστεί από περιστασιακά εργαζόμενους ναυτικούς οι οποίοι βεβαίως έχουν και πρόβλημα εργασίας. 'Οταν κάποιος μπαινοβγαίνει στο σύστημα -έχω δέκα χρόνια, ανοίγω μια ταβέρνα και μετά ξαναέρχομαι να γίνω ναυτικός κλπ.- οι σημερινές προϋποθέσεις και η διεθνής νομοθεσία σε ό,τι αφορά τη ναυτιλία δεν το επιτρέπουν. Τελείωσε η εποχή που ο ναυτικός ή ο πλοιοκτήτης δεν έδιναν λογαριασμό. Σήμερα ελέγχονται σε όλα τα λιμάνια του κόσμου, και οι ναυτικοί και η ποιότητα των πλοίων. Και όποιοι δεν ανταποκρίνονται, τότε το πλοίο σταματάει εκεί. Και αυτό στην όλη λειτουργία του έχει σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις.
Πρέπει να σας πω επίσης ότι όπου μπορούμε να παρέμβουμε -το αποδείξαμε πριν δύο χρόνια περίπου στην Πάτρα, όπου τα πλοία ανεξαρτήτως σημαίας που κάνουν τη γραμμή Πάτρα-Ιταλία- εφαρμόσαμε "ελληνική νομοθεσία" και δώσαμε τη δυνατότητα να εργασθούν επτακόσιοι 'Ελληνες ναυτικοί που δεν υπήρχαν πριν. Γιατί μπορέσαμε και εμείς να "εκβιάσουμε" τους πλοιοκτήτες.
Στην ποντοπόρα ναυτιλία ποιος λιμενικός θα σταματήσει το πλοίο όταν αυτό είναι στην Αφρική, στην Αμερική, στην Κίνα, στην Ιαπωνία. Και βεβαίως εκεί υπάρχει ένας έμμεσος αν θέλετε εκβιασμός του 'Ελληνα πλοιοκτήτη, ότι αν εμένα μου σταματήσετε το πλοίο γιατί λείπει ένας ναύτης, εγώ αλλάζω σημαία. Αλλαγή σημαίας σημαίνει ότι δεν θα λείπει μόνο ένας ναύτης αλλά και όλοι οι άλλοι 'Ελληνες που είναι επάνω. Και αν οδηγήσουμε την κατάσταση σε ξένες σημαίες και μάθουν τους ξένους ναυτικούς γιατί δεν θα είναι υποχρεωμένοι πλέον σε καμία νομοθεσία, τότε αυτό θα επιφέρει φοβερές συνέπειες στο σύνολο των Ελλήνων ναυτικών. Και αυτό πρέπει να το αποφύγουμε. Γι' αυτό όσοι γνωρίζουν και ακόμη έχουν παραδοσιακές θέσεις σε θέματα στελέχωσης, το αποφεύγουν γιατί ξέρουν ότι η σύγκρουση σ' αυτό το επίπεδο θα οδηγήσει σε πλήρη ανεργία όλο το ελληνικό ναυτεργατικό δυναμικό. Γι' αυτό θέλει προσοχή και ευελιξία και αυτό κάνουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Η τρίτη η με αριθμό 331/29.11.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Χαράλαμπου Αγγουράκη προς τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης, σχετικά με τις καταγγελίες της Γραμματέως του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος για τη δράση προβοκατόρων στα επεισόδια κατά την επίσκεψη Κλίντον κλπ.  διαγράφεται λόγω κωλύματος του αρμόδιου Υπουργού.
Τέταρτη είναι η με αριθμό 325/29.11.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Ευάγγελου Αποστόλου προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με την καταβολή των οφειλών από εφημερίες στους γιατρούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) Ευβοίας.
Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Αποστόλου έχει ως εξής: "Ο Nόμος 2608/98 που αφορά το νέο μισθολόγιο των γιατρών του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.) έχει έναρξη των διατάξεών του την 1.1.98.  Μέχρι να ρυθμιστούν τα διαδικαστικά θέματα εφαρμογής του, καθορίστηκε η αμοιβή των εφημεριών των παραπάνω να γίνεται με βάση το μισθολόγιο του Δεκεμβρίου 1997. 'Ομως λόγω της αναδρομικής εφαρμογής του νόμου, το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας με την αριθ. 7006/18.2.99 επιστολή του προς τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα του ΕΣΥ, ζήτησε αναλυτική εκκαθαριστική κατάσταση των οφειλομένων ποσών από τις εφημερίες του 1998.
Το Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Χαλκίδας με τα αρ. 6874/20.5.99 και 11742/2.9.99 έγγραφά του υπέβαλε τα απαραίτητα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ζητούσε να καταβληθεί στους γιατρούς του Νοσοκομείου και των Κέντρων Υγείας του Νομού Ευβοίας, το ποσό των 113.273.488 δραχμές για την εξόφληση των εφημεριών τους από 1.1.98 έως 31.7.98.
Ερωτάται ο Υπουργός: Γιατί δεν έχουν καταβληθεί τα οφειλόμενα στους γιατρούς του ΕΣΥ Ευβοίας ποσά από τις εφημερίες της περιόδου 1.1.98 έως 31.7.98 και πότε προβλέπεται να καταβληθούν." Ο Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας κ. Φαρμάκης έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, όπως σας είναι γνωστό από το 1997 ισχύει το νέο μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους. Στο μισθολόγιο αυτό περιλαμβάνεται και το νέο μισθολόγιο των γιατρών του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Σε συνεργασία και με τη συμφωνία τους ενσωματώθηκαν τότε στις βασικές τους αποδοχές οι λεγόμενες πλασματικές εφημερίες, με αποτέλεσμα να διπλασιαστούν περίπου οι βασικές αποδοχές όλων των γιατρών, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη συνταξιοδότησή τους κλπ. και με τον όρο ότι για το 1998 πλασματικές εφημερίες δεν θα υπάρχουν. Οι εφημερίες θα αποσυνδεθούν από τις αποδοχές των γιατρών και θα είναι πραγματικές για την κάλυψη πραγματικών αναγκών των νοσοκομείων.
Υπήρξε στο 1998 πράγματι ένα πρόβλημα με τον καθορισμό των εφημεριών.  Καθυστέρησε μία ρύθμιση που έγινε το Μάιο, καθυστέρησε η έκδοση κανονιστικών αποφάσεων, κοινών, του Υπουργού Οικονομικών και του Υπουργού Υγείας.
Υπήρξε ένα πρόβλημα εν τέλει μέσα στην αναστάτωση που βρέθηκε ο χώρος με απεργίες κλπ. όλο το 1998. Μετά την εκκαθάριση βασικών αποδοχών και εφημεριών παρέμεινε μία εκκρεμότητα που δεν αφορά όλα τα νοσοκομεία, αλλά πάντως υπάρχει σε πολλά νοσοκομεία της χώρας, που αφορά το πρώτο εξάμηνο.  Γιατί; Γιατί από κεκτημένη ταχύτητα, από λόγους ιδίου συμφέροντος, αν θέλετε -και αυτό θεμιτό είναι δεν το λέω με την κακή έννοια του όρου- συνέχισαν τα προγράμματα των εφημεριών να βγαίνουν και στο πρώτο εξάμηνο του 1998, όπως έβγαιναν το 1997, παρά το γεγονός ότι είχε υπάρξει η ενσωμάτωση των πλασματικών εφημεριών στις βασικές αποδοχές. 'Εβγαινε, δηλαδή, ο ίδιος αριθμός των εφημεριών για όλους τους γιατρούς στο νοσοκομείο όπως και πριν. Αποφασίσαμε με μία εγκύκλιο και με μία ρύθμιση ότι θα γίνει η πληρωμή και αυτών των εφημεριών, όταν  υπακούουν στο 1/2 των γιατρών για τα νοσοκομεία της β' και γ' ζώνης, στο 1/3 και στο 1/5 για τα νοσοκομεία της α' ζώνης. 'Οσα νοσοκομεία έχουν στείλει παραστατικά έγγραφα που μας αποδεικνύουν τον αριθμό των εφημεριών κατά γιατρό που υπακούει σ' αυτήν την εγκύκλιο του 1/2 -είναι το νοσοκομείο της Χαλκίδας στη β' ζώνη- και που τα προγράμματα αυτά είναι εγκεκριμένα και από τις διοικήσεις των νοσοκομείων -γιατί ξέρετε υπάρχουν προγράμματα που δεν επικυρώθηκαν ποτέ από τις διοικήσεις, είναι της ιατρικής υπηρεσίας, είναι της επιστημονικής επιτροπής, γιατί υπήρχε διάσταση απόψεων μεταξύ των επιστημονικών οργάνων των γιατρών και των διοικήσεων- έχουν πληρωθεί. 'Εχουν ζητηθεί από τα υπόλοιπα νοσοκομεία συμπληρωματικά στοιχεία. 'Ενα από αυτά είναι και το νοσοκομείο της Χαλκίδας. Μόλις αυτά τα στοιχεία έρθουν στο Υπουργείο θα γίνει εκκαθάριση και αυτών των αποδοχών.  
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Αποστόλου έχει το λόγο. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Κύριε Υπουργέ, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι σχεδόν δύο χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου ακόμη οι αρχικές συνέπειες και ειδικά αυτές που αφορούν αναδρομική ισχύ του νόμου δεν έχουν τακτοποιηθεί. Πάραυτα εγώ έχω μπροστά μου επιστολή που στείλατε στις 18.2.99, όπου και εκεί πράγματι εντοπίσατε ότι η καθυστέρηση έκδοσης των κανονιστικών αποφάσεων δημιούργησαν προβλήματα και δυσχέρειες στη λειτουργία των νοσοκομείων. Αυτά αρχές του '99. Φανταστείτε τώρα που έχουν περάσει άλλοι εννέα μήνες και δεν έχουν εφαρμοστεί οι κανονιστικές αποφάσεις τι προβλήματα πρόσθετα δημιουργούνται.
Παρ' όλα αυτά με βάση αυτήν την επιστολή σας και όπως ζητήσατε μέχρι 15.3.99 βέβαια το Νοσοκομείο Χαλκίδας απάντησε μετά από δύο μήνες 20.5.99, κακώς υπάρχει και εκεί αυτή η καθυστέρηση. 'Ομως, έγιναν οι απαντήσεις και δόθηκαν τα στοιχεία με βάση τις καινούριες συνθήκες.  Παρ' όλα αυτά υπήρξε και άλλη επιστολή από το Νοσοκομείο Χαλκίδας η οποία έχει ξεκαθαρίσει αυτά τα πράγματα και είναι στις 2.9.99.
Τώρα εσείς βάζετε πάλι καινούριο θέμα ότι ζητήσαμε πάλι καινούρια στοιχεία. Τότε κάτι συμβαίνει. 'Η αυτοί δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, εννοώ οι διοικητικές υπηρεσίες εκεί, ή το Υπουργείο θέλει να παραπέμψει το συγκεκριμένο πρόβλημα για αργότερα και πολύ φοβόμαστε, κύριε Υφυπουργέ, μήπως αυτή η διαδικασία βρίσκεται στα πλαίσια -επειδή ξέρουμε τι γίνεται με τις δαπάνες στα νοσοκομεία- μήπως τις πάμε στον επόμενο χρόνο. Εγώ θα το κοιτάξω και από την πλευρά των υπηρεσιών του νοσοκομείου αν πράγματι υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, όπως εσείς δηλώσατε, για να δοθεί επιτέλους μία ξεκάθαρη άποψη τι ακριβώς συμβαίνει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο. 
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε συνάδελφε, επαναλαμβάνω ότι το Υπουργείο είναι έτοιμο να πληρώσει τις εφημερίες του πρώτου εξαμήνου του 1998 σε όσα νοσοκομεία είναι εντάξει με τα στοιχεία που έχουμε ζητήσει. Αν υπάρχει καθυστέρηση, όπου υπάρχει, δεν οφείλεται στο Υπουργείο. Τα έγγραφα στα οποία αναφέρεσθε τα έχω και εγώ μπροστά μου. Θα δείτε αν τα διαβάσετε προσεκτικά ότι διαφέρει το ένα από το άλλο και διαφέρει ακριβώς γιατί δεν υπάρχει ανάλυση του πώς προκύπτουν τα αιτούμενα ποσά.
Το πρώτο έλεγε ότι χρειάζονται επιπλέον ενενήντα εκατομμύρια (90.000.000) δραχμές για τα νοσοκομεία και τριάμισι εκατομμύρια (3.500.000) δραχμές για τα κέντρα υγείας. Το δεύτερο του Σεπτεμβρίου έλεγε ότι χρειάζονται επιπλέον εκατόν επτά εκατομμμύρια εξακόσιες πενήντα τρεις χιλιάδες επτακόσιες ενενήντα έξι (107.653.796) δραχμές για το νοσοκομείο και πέντε εκατομμύρια εξακόσιες δεκαεννιά χιλιάδες (5.619.000) δραχμές για τα κέντρα υγείας. Και τα δύο όμως δεν συνοδεύονται από στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι είναι έτσι ή αλλιώς. Εφόσον, λοιπόν, το νοσοκομείο στείλει στο Υπουργείο τα συμπληρωματικά στοιχεία που ζητήθηκαν, επαναλαμβάνω, θα γίνει αμέσως η εκκαθάριση αυτών των αποδοχών των εφημεριών των γιατρών του πρώτου εξαμήνου του 1998.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ακολουθεί η με αριθμό 321/29.11.1999 πέμπτη επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Βασιλικής Αράπη-Καραγιάννη προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με την εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας μεταξύ των εργαζομένων και της Διοίκησης του Οργανισμού κατά των ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ).
Η επίκαιρη ερώτηση της κυρίας συναδέλφου έχει ως εξής: "Η χώρα μας κατέχει τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη σε θανάτους από ναρκωτικά. Είναι σημαντική, λοιπόν, η προσφορά του προσωπικού του ΟΚΑΝΑ, το οποίο υλοποιεί σημαντικά προγράμματα για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού. Οι συνθήκες εργασίες, κάτω από τις οποίες οι υπάλληλοι διεκπεραιώνουν τη δύσκολη κοινωνική τους αποστολή απαιτούν ρύθμιση για ειδικό μισθολόγιο. Στην προκειμένη περίπτωση, η διαφωνία μεταξύ διοίκησης του ΟΚΑΝΑ και εργαζομένων στο θέμα του μισθολογίου τους έχει οδηγήσει στη διαιτησία, η οποία αναπροσαρμόζει τις αποδοχές των εργαζομένων, σύμφωνα με τη διαιτητική απόφαση. Η απόφαση αυτή όμως που είναι συνεπής προς το νόμο, δεν γίνεται αποδεκτή από τον κύριο Υφυπουργό Υγείας και Πρόνοιας.  Ερωτάται ο κύριος Υπουργός: Θα γίνουν αποδεκτές οι αποφάσεις του οργανισμού μεσολάβησης και διαιτησίας για την εφαρμογή συλλογικής σύμβασης εργασίας μεταξύ των εργαζομένων και της διοίκησης του ΟΚΑΝΑ;" Ο Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας κ. Κοτσώνης έχει το λόγο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, ο ΟΚΑΝΑ αποτελεί νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, εποπτευόμενο από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και είναι πλήρως χρηματοδοτούμενο από τον προϋπολογισμό.
Το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, εκτιμώντας και αναγνωρίζοντας το έργο που προσφέρουν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ, κρίνει ότι πρέπει να αναβαθμιστούν μισθολογικά. Για την αναβάθμιση αυτή πρέπει να ακολουθηθεί ενιαία μισθοδοτική πολιτική για το προσωπικό του ΟΚΑΝΑ, η μισθοδοσία του οποίου μέχρι τώρα ρυθμίζεται με συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ατομικές ή επαγγελματικές.
'Ετσι, λοιπόν, αποφασίσαμε στο Υπουργείο και ετοιμάσαμε διάταξη, η οποία έρχεται στη Βουλή και θα ψηφιστεί μέσα στο Δεκέμβριο, με την οποία εναρμονίζονται οι αποδοχές του προσωπικού του ΟΚΑΝΑ με το μισθολογικό καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων κατά κλάδο και κατηγορία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Η κ. Βασιλική Αράπη-Καραγιάννη έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΡΑΠΗ-ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, ακριβώς αυτό ήθελα να ακούσω από τον κύριο Υπουργό.
Χαίρομαι που μετά από τόσους αγώνες του ΟΚΑΝΑ, το Υπουργείο είδε το πρόβλημά τους και το αντιμετωπίζει.
Νομίζω, κύριε Υπουργέ, ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει εξαιρετικά μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, τόσο στην πρωτεύουσα, όσο και στην επαρχία, καθότι γνωρίζετε ότι η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη από θανάτους από ναρκωτικά.
Δεν έχω να πω τίποτε άλλο, εφόσον λύνεται το πρόβλημα αυτό του ΟΚΑΝΑ, οι οποίοι ήδη είχαν πει ότι σήμερα και αύριο θα κατέβαιναν σε απεργία.  Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Υπουργέ, θέλετε να δευτερολογήσετε; 
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): 'Οχι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Επίκαιρες ερωτήσεις δευτέρου κύκλου. Πρώτη είναι η με αριθμό 314/26.11.1999 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ.  Εμμανουήλ Φραγκιαδουλάκη προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, σχετικά με δημοσιεύματα του Τύπου, αναφερόμενα σε επικείμενο διαμελισμό του Ιδρύματος Τεχνολογικών Ερευνών.
Ειδικότερα σε περίληψη, η επίκαιρη ερώτηση του κυρίου συναδέλφου έχει ως εξής: "Προ καιρού και συγκεκριμένα από το Βήμα της Κυριακής 11.10.99 πληροφορήθηκα ότι το Υπουργείο Ανάπτυξης προτίθεται να δημιουργήσει Μακεδονικό Κέντρο 'Ερευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης στη Βόρειο Ελλάδα και επιπλέον το τεχνολογικό πάρκο της Θεσσαλονίκης, που ιδιοκτήτης του είναι το Ερευνητικό Ινστιτούτο Τεχνικής Χημικών Διεργασιών (ΕΙΤΧΗΔ) του ΙΤΕ, θα αποτελέσει τον πυρήνα αυτού του κέντρου.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι Μακεδονικό Κέντρο 'Ερευνας υλοποιείται μόνο με την προσάρτηση του ΕΙΤΧΗΔ και την απόσχισή του από το ΙΤΕ, γεγονός που αποτελεί άμεσα υποβάθμιση του πιο επιτυχημένου και με διεθνή ακτινοβολία ερευνητικού ιδρύματος της χώρας μας, που θα το περιορίσει σε τοπικό επίπεδο.
Η σύνδεση του ΕΙΤΧΗΔ στο ΙΤΕ αποτελεί πρωτοβουλία της δίοικησής του που ενίσχυσε την παρουσία του στη βόρειο Ελλάδα και την οικονομική και επιστημονική αυτοτέλειά του.
Επειδή η απόσχιση του ΕΙΤΧΗΔ, που έχει την έδρα του και δραστηριοποιείται με άριστα αποτελέσματα στη Θεσσαλονίκη -παρά τη θέληση της διοίκησής του- από το ΙΤΕ, δεν θα ενισχύσει την έρευνα και την τεχνολογική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης, αλλά θα τη βλάψει, θα προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στο ΙΤΕ με άγνωστα αν όχι καταστροφικά αποτελέσματα, θα μας εκθέσει στους ξένους ερευνητές και θα προκαλέσει σοβαρούς κλυδωνισμούς στην επιστημονική παρουσία και εξέλιξη του ΙΤΕ, τη στιγμή που τα αποτελέσματα της βιαστικής προσάρτησης του ΕΙΤΧΗΔ στο Μακεδονικό Κέντρο 'Ερευνας είναι αμφίβολα, λόγω του ότι η δημιουργία ενός ερευνητικού κέντρου στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δυσχερής.
Γι' αυτό, κύριε Υπουργέ, ερωτάσθε: Αν αληθεύει το παραπάνω δημοσίευμα, το οποίο δεν διαψεύσατε, ποιοι λόγοι σας οδήγησαν να λάβετε μια τέτοια απόφαση για το διαμελισμό του πιο επιτυχημένου και με διεθνή ακτινοβολία ερευνητικού ιδρύματος της χώρας μας, με όλες τις καταστροφικές συνέπειες που προανέφερα τόσο για την έρευνα όσο και για τη χώρα μας".
Ο Υφυπουργός Ανάπτυξης έχει το λόγο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Ανάπτυξης): Κύριε Πρόεδρε, ως γνωστό το ΙΤΕ έχει δύο ινστιτούτα εκτός Κρήτης, τα οποία -συμπτωματικά θα έλεγα- ασχολούνται με τη χημική μηχανική. Είναι ένα στη Θεσσαλονίκη και ένα στην Πάτρα.
Το Ινστιτούτο της Θεσσαλονίκης, δηλαδή το Ερευνητικό Ινστιτούτο Τεχνικής Χημικών Διεργασιών ιδρύθηκε ως ανεξάρτητο ίδρυμα και το 1987 εντάχθηκε στο ΙΤΕ οργανωτικά με δική του επιθυμία. Αυτό έγινε, γιατί η επιλογή των ερευνητών εκεί ήταν να μην ενταχθούν στο καθεστώς των ερευνητικών κέντρων του Υπουργείου Παιδείας.
Τώρα η Γενική Γραμματεία 'Ερευνας και Τεχνολογίας στη Θεσσαλονίκη έχει το Κέντρο Χημικών Διεργασιών. Είναι ινστιτούτο του ΙΤΕ, έχει διευθυντή καθηγητή πανεπιστημίου και επίσης έχει και το Ινστιτούτο Πληροφορικής. Είναι ανεξάρτητα ινστιτούτα. Υπάγονται στο ΙΤΕ, αλλά είναι ανεξάρτητα.
Ο νέος νόμος τι έρχεται να ρυθμίσει; Εννοώ το ν.2741/99.  Θεσπίζει το νέο καθεστώς των επιστημονικών και τεχνολογικών πάρκων με τη μορφή ανωνύμων εταιρειών και των εταιρειών τεχνολογικής ανάπτυξης.
Τούτων δοθέντων, είναι αναγκαίο και θα έλεγα και οργανωτικά επιβεβλημένο, αλλά και ερευνητικά, σε ένα νέο εθνικό κέντρο, όπως είναι αυτό που δημιουργήθηκε, το Μακεδονικό Κέντρο 'Ερευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης, να ενταχθούν και τα δύο. 'Ολα και όλα αυτά υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη και εποπτεύονται από τη Γενική Γραμματεία 'Ερευνας και Τεχνολογίας. Αυτά τα ερευνητικά ινστιτούτα πρέπει να ενταχθούν στο νέο Μακεδονικό Κέντρο 'Ερευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης.
Θέλω να σημειώσω ότι είναι απολύτως αναγκαίο να συσταθεί στη βόρεια Ελλάδα -και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη- ένα ερευνητικό κέντρο εθνικής εμβέλειας, εφόσον η Θεσσαλονίκη -ως γνωστόν- διαθέτει το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας και ιδιαίτερα μάλιστα όταν σε αυτό το νέο εθνικό κέντρο θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην τεχνολογική ανάπτυξη, την αξιοποίηση ερευνητικών προγραμμάτων και των αποτελεσμάτων σε σχέση με την παραγωγική διαδικασία.
Επίσης θα καταβληθεί προσπάθεια να αξιοποιηθεί η καινοτομία που είναι αναγκαία για τη διευκόλυνση της παραγωγικής διαδικασίας.
Αυτήν τη στιγμή οι αιτιάσεις που προβάλλονται, δεν νομίζω ότι είναι ισχυρές, με την έννοια ότι η ένταξη στο Μακεδονικό Κέντρο 'Ερευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης γίνεται οικειοθελώς και με την ομόφωνη γνώμη των υπηρετούντων σε αυτό.
Επίσης το ΙΤΕ έχει κληθεί να μετάσχει έτσι κι αλλιώς, ως ιδρυτικός εταίρος στο επιστημονικό τεχνολογικό πάρκο της Θεσσαλονίκης, όπως θα μετέχει και το Μακεδονικό Κέντρο 'Ερευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης. Το ίδιο θα γίνει και σε όλες τις πόλεις που λειτουργούν Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, πανεπιστήμια που έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν την έρευνα.  Το ίδιο θα γίνει και στα Ιωάννινα και στην Πάτρα και στην Κομοτινή-Ξάνθη και στο Βόλο-Λάρισα και έτσι πρέπει να γίνει. Πρέπει να επεκταθούν και να εντατικοποιηθούν με τον καλύτερο ερευνητικά και οργανωτικά τρόπο οι προσπάθειες για την ανάπτυξη της έρευνας στη χώρα μας.
Τελειώνοντας, θέλω να τονίσω, κύριε Πρόεδρε, ότι το ITE πρέπει με τη δραστηριότητά του να τονίσει το δεσπόζοντα ρόλο που μπορεί να έχει στην ευρύτερη μεσογειακή λεκάνη και το Μακεδονικό Κέντρο Τεχνολογικής Ανάπτυξης να τονίσει την παρουσία του στο νοτιοαναλοτικό ευρωπαϊκό χώρο, ούτως ώστε τα δύο αυτά ερευνητικά κέντρα να δώσουν τα καλύτερα αποτελέσματα και στην έρευνα, αλλά και στην προσπάθεια σύνδεσής της με την παραγωγική διαδικασία.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Φραγκιαδουλάκης έχει το λόγο. 
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, φαίνεται ότι πραγματικά υπάρχει πολιτική βούληση για να γίνουν οι ανακατατάξεις γενικότερα σχετικά με τα ερευνητικά κέντρα και εκτιμώ ότι δεν είναι λάθος αυτή η πολιτική επιλογή.
Είναι, όμως, λάθος το ότι έγινε μια επιλογή, χωρίς να ενημερωθεί το ΙΤΕ στην Κρήτη και η απόσχεση ουσιαστικά του κέντρου του Ερευνητικού Ινστιτούτου Τεχνικής Χημικών Διεργασιών από το ΙΤΕ, έγινε παρά τη θέληση της διοίκησης και αυτό επίσης είναι σημαντικό λάθος, διότι ο διευθυντής στην αρχή είπε ότι με βρίσκει αντίθετο με επιστολή του στον Υπουργό, στη  συνέχεια τα μετρίασε λιγάκι αυτά που είπε και μετά πρότεινε την απόσχεση.  Υπήρξε, δηλαδή, μια διαδικασία, η οποία έγινε παρασκηνιακά.
Εγώ εκτιμώ ότι πρέπει να γίνει έτσι, όπως το λέτε, κύριε Υπουργέ.  Νομίζω όμως, κύριε Πρόεδρε, ότι, αφού είναι πολιτική επιλογή αυτή, θα πρέπει να ενισχυθεί το ΙΤΕ σύμφωνα με συγκεκριμένες προτάσεις. Περίπου κάτι τέτοιο είπατε, κύριε Υπουργέ, αλλά μιλήσατε και για την Πάτρα, αν άκουσα καλά, που σημαίνει ότι και το επόμενο ινστιτούτο που έχει εκτός Κρήτης θα αφαιρεθεί από το ΙΤΕ. Τότε, όμως, θα πρέπει να φροντίσετε να δεχθείτε τις προτάσεις τις διοίκησης του ΙΤΕ, οι οποίες είναι τρία πράγματα: Πρώτον, θα πρέπει να δεσμευθεί το Υπουργείο και να αναγγείλει μια ουσιαστική ενίσχυση στο ΙΤΕ που θα έχει σχέση με αυτό που περίπου είπατε και έχει σχέση βέβαια με την ανατολική Μεσόγειο, με τη Βόρειο Αφρική και με τη Μεσόγειο γενικότερα.
Επίσης, θα πρέπει να αναγγελθεί η ίδρυση νέων ινστιτούτων και να στηριχθεί αυτό.
Τέλος τουλάχιστον θα πρέπει να αναληφθεί η πρωτοβουλία και η ευθύνη από πλευράς του Υπουργείου και των συναρμοδίων Υπουργείων, ώστε η οικονομική κάλυψη που είναι αίτημα και είναι μόλις το 60% του Δημοκρίτου να αποφασιστεί. Δεν ζητά ανάλογη μεταχείριση με το Δημόκριτο που έχουν τον ίδιο δυναμισμό και την ίδια δυναμικότητα, ζητά το 60%. Κάντε το, λοιπόν αυτό, στηρίξτε το νέο ινστιτούτο ή τα νέα ινστιτούτα που θέλει να φτιάξει και από κει και πέρα δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Ζαφειρόπουλος έχει το λόγο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Ανάπτυξης): Κύριε Πρόεδρε, το πρώτο που θέλω να τονίσω είναι ότι τίποτα δεν έγινε κρυφά και παρασκηνιακά. Η  απόφαση του συνόλου του προσωπικού, υπήρξε ομόφωνη και δηλώθηκε εγγράφως.  Και δεύτερον, όλα τα θέματα συζητήθηκαν σε συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του ΙΤΕ, με τη συμμετοχή του Υπουργού Ανάπτυξης, κ. Βενιζέλου.  Θέλω να σημειώσω ότι τα θέματα ενίσχυσης με περαιτέρω χρηματοδοτήσεις του ΙΤΕ είναι θέματα που μπορούν να συζητηθούν. Θα έλεγα ότι για πρώτη φορά τίθενται ευθέως τα ζητήματα. Δηλαδή, εάν οι ενστάσεις που προβάλλονται για τη δημιουργία του Κέντρου Τεχνολογικής Ανάπτυξης της Μακεδονίας συνδέονται με χρηματοδοτήσεις, αυτό είναι θέμα που πρέπει να το δούμε. Εξάλλου πρέπει να σας θυμίσω, κύριε συνάδελφε, ότι ο ίδιος ο κύριος Πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κρήτη, τόνισε ακριβώς ότι η δύναμη του ΙΤΕ προέρχεται από τη δουλειά που έχει κάνει και τις κατακτήσεις που έχει επιτελέσει στην έρευνα.
Επίσης, πρόσθεσε -και σας διαβάζω ακριβώς, τι είπε ο Πρωθυπουργός: "Και εμείς είμαστε μαζί σας, όπως ήμασταν στο παρελθόν, ακριβώς εδώ στο ΙΤΕ, να γίνει περαιτέρω πρόοδος, περαιτέρω ανάπτυξη, περαιτέρω έρευνα.  Και πιστεύω ότι αυτό που λέω ανταποκρίνεται στο καλώς εννοούμενο συμφέρον σας. Το καλώς εννοούμενο συμφέρον κάθε περιοχής της χώρας είναι να είναι η ίδια ένας πόλος που θα ανοίγει νέους δρόμους. Είσαστε στο σωστό δρόμο, να συνεχίσετε την ίδια πορεία, εμείς θα στηρίξουμε τις προσπάθειές σας και θα τις χρηματοδοτήσουμε".
Και ισχύει η δέσμευση του Πρωθυπουργού της χώρας. Περαιτέρω πρέπει να σας πω, ότι η πολιτική την οποία εκφράζει ο Υπουργός Ανάπτυξης ο κ.   Βενιζέλος, είναι σε κάθε περιφέρεια της χώρας όπου υπάρχει αξιόλογη επιστημονική δραστηριότητα πανεπιστημιακή, εκεί να διαμορφώνονται συνθήκες που θα διευκολύνουν την έρευνα. Μόνο έτσι είναι δυνατή η συμμετοχή και η ενεργοποίηση των ερευνητικών και επενδυτικών δυνατοτήτων κάθε περιοχής. Η έρευνα πρέπει να συνδέεται με συγκεκριμένη περιφερειακή παραγωγική διαδικασία και να υπηρετεί την ανάπτυξη της κάθε περιφέρειας.  Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Δεύτερη είναι η με αριθμό 323/29.11.99 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ.  Γεωργίου Σούρλα προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με τις προθέσεις της Κυβέρνησης να υλοποιήσει το ν. 2430/96 που αφορά τα 'Ατομα με Ειδικές Ανάγκες.
Η επίκαιρη ερώτηση του κυρίου Βουλευτή σε περίληψη έχει ως εξής: "Ενώ έχουν παρέλθει τρία και πλέον χρόνια από την ψήφιση του ν.   2430/96 για την καθιέρωση της 3ης Δεκεμβρίου ως ημέρα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και την έκδοση της κάρτας αναπηρίας καμία από τις διατάξεις του νόμου αυτού δεν υλοποιήθηκε και συγκεκριμένα: 1. Δεν εκπονήθηκε εθνικό σχέδιο εφαρμογής για τα ΑΜΕΑ και δεν υποβλήθηκε μέσα σε ένα χρόνο, όπως ο νόμος ορίζει, στον Πρόεδρο της Βουλής.
2. Δεν υποβλήθηκε καμία ετήσια έκθεση της επιτροπής στον Πρόεδρο της Βουλής για την εφαρμογή των κανόνων του ΟΗΕ για ίσες ευκαιρίες στα ΑΜΕΑ.  3. Δεν εκδόθηκε το προεδρικό διάταγμα για την επιχορήγηση των πλέον αντιπροσωπευτικών οργανώσεων των ΑΜΕΑ.
4. Δεν ξεκίνησε ακόμη η έκδοση κάρτας αναπηρίας και σύσταση Εθνικού Μητρώου ΑΜΕΑ.
5. Η διυπουργική επιτροπή για τα ΑΜΕΑ που συνεστήθη με απόφαση του Προέδρου της Κυβέρνησης πριν από ενάμιση χρόνο δεν κατέθεσε ακόμη το πόρισμά της έξι μήνες μετά από συστάσεώς της όπως η απόφαση ορίζει.
Μετά από όλα αυτά καταδεικνύεται η έλλειψη ευαισθησίας, η ασυνέπεια και ο εμπαιγμός της Κυβέρνησης απέναντι στα ΑΜΕΑ και επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι περιορίζεται σε εορταστικές εκδηλώσεις, διακηρύξεις και νομοθετικές ρυθμίσεις χωρίς πρακτική εφαρμογή.
Ερωτάται ο κύριος Υπουργός αν είναι επιτέλους στις προθέσεις της Κυβέρνησης να υλοποιήσει το νόμο αυτό που σημειωτέον ψηφίστηκε ομόφωνα από τη Βουλή." Ο Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας κ. Κοτσώνης έχει το λόγο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Ο κ. Σούρλας βάζει μία ερώτηση η οποία χρειάζεται περισσότερες απαντήσεις, γιατί τα θέματα που αγγίζει στο σκεπτικό του είναι αρκετά.
Κατ' αρχήν, θα ξεκινήσω από τη διακομματική επιτροπή, η οποία προβλέπεται από το ν. 2430/96 και αποτελείται από τον Υφυπουργό Υγείας και από έναν εκπρόσωπο από κάθε κόμμα που εκπροσωπείται στη Βουλή.  Συγκροτήθηκε αυτή η επιτροπή, πραγματοποιήθηκαν τρεις συνεδριάσεις, αλλά δεν σας κρύβω ότι είμαι ικανοποιημένος γιατί τα κόμματα δεν συμμετείχαν και μια φορά ερχόταν ο εκπρόσωπος του ενός κόμματος και μια δεν ερχόταν ο άλλος. Το αποτέλεσμα ήταν να μην έχουμε μία συνέχεια στη συνεργασία μας, έτσι ώστε να καταλήξουμε από κοινού σε κάποιες κοινές θέσεις επ' ωφελεία των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.
Ωστόσο παρά την απογοήτευση απ' αυτές τις τρεις συνεδριάσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, κύριε Σούρλα, θα κάνω και πάλι απόπειρα για να συγκεντρωθούν οι εντεταλμένοι  συνάδελφοι από τα κόμματα για να μπορέσουμε να συζητήσουμε πάνω σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.
Σύμφωνα με απόφαση του Πρωθυπουργού, συστάθηκε διυπουργική επιτροπή για τα άτομα με ειδικές ανάγκες με έργο  τη χάραξη κατευθυντηρίων κατευθύνσεων  για την εκπόνηση  και την εφαρμογή πολιτικών για τα ΑΜΕΑ και την εξέταση και απάντηση στα αιτήματα  που ετέθησαν στον κύριο Πρόεδρο της Κυβερνήσεως από την Εθνική Συνομοσπονδία  Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.
Σαν πρόεδρος της επιτροπής στην οποία αναφερόμαστε, έχω να σας πληροφορήσω ότι  έχει ολοκληρώσει τις εργασίες της. Κάνουμε την τελευταία επεξεργασία και κωδικοποίηση στα συμπεράσματα. Και  βέβαια ελπίζω αμέσως μετά τις γιορτές  θα δοθεί  το πόρισμα στον Πρωθυπουργό αλλά και στη δημοσιότητα.
Το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας  με σκοπό την έκδοση του π.δ. του άρθρου 4, παράγραφος 1, του ν. 2430/96 βρίσκεται σε συνεργασία με την ΕΣΑΕΑ και μετά την κατάρτιση του σχεδίου προεδρικού διατάγματος, για τον καθορισμό των προϋποθέσεων και τη διαδικασία επιχορήγησης των πλέον αντιπροσωπευτικών οργανώσεων των ΑΜΕΑ από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας. Δεν σας κρύβω όμως ότι έχω πάρα πολύ σημαντικές δυσκολίες σ' αυτόν τον καθορισμό των πλέον αντιπροσωπευτικών οργανώσεων. Και εκεί πραγματικά θα μπορούσε να βοηθήσει η διακομματική επιτροπή στο να καταλήξουμε από κοινού σε κάποια κριτήρια για το ποιες είναι επιτέλους αυτές οι πλέον αντιπροσωπευτικές οργανώσεις, γιατί αναμφίβολα η ΕΣΑΕΑ και η ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ είναι οι πλέον μαζικές και αντιπροσωπευτικές οργανώσεις. Από εκεί και πέρα όμως θα πρέπει να βάλουμε και κάποια κριτήρια.
Κύριε Πρόεδρε, επειδή τελείωσε ο χρόνος μου και έχω να αναφέρω και άλλα, θα τα πω στη δετευρολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Σούρλας έχει το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ: Σεμνή η απολογία του κυρίου Υφυπουργού όπως πάντα, αλλά όμως όχι ικανοποιητική. Τι συμπεραίνει κανείς; 'Οτι δεν υλοποιήθηκε καμία από τις διατάξεις του νόμου που ψηφίσαμε πριν από τέσσερα χρόνια, που είπαμε ότι η 3η Δεκεμβρίου θα είναι ημέρα  των ατόμων με ειδικές ανάγκες και ότι ορισμένες ρυθμίσεις θα πρέπει  να προωθήσουν τα ζητήματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Δεν θέλω να επαναλάβω τα όσα αναφέρω στην ερώτησή μου, διότι δεν με παίρνει ο χρόνος.
Είπατε, κύριε Υφυπουργέ, ότι δεν λειτούργησε ικανοποιητικά η διακομματική επιτροπή. 'Εκανε τρεις συνεδριάσεις σε τέσσερα χρόνια.  Ωστόσο όμως έχει συσταθεί μια διυπουργική επιτροπή με απόφαση του κυρίου Πρωθυπουργού, όταν πριν από δύο χρόνια κάλεσε τους εκπροσώπους  των ατόμων με ειδικές ανάγκες.  'Ηταν μια εντυπωσιακή συνάντηση που έδωσε την προσδοκία  ότι κάποια πράγματα θα προωθηθούν και ενδεχομένως θα επιλυθούν. Και όμως  εκείνη  η υπουργική απόφαση την οποία αναγνώσατε προέβλεπε ότι έπρεπε στο πρώτο εξάμηνο να κατατεθεί το πόρισμα. Και πέρασε από τότε ενάμισης χρόνος και δεν έχει κατατεθεί. Αν διαπιστώσατε δυσλειτουργία στη διακομματική επιτροπή, που όντως υπάρχει, γιατί λειτουργεί με αυτούς τους ρυθμούς η διυπουργική επιτροπή την οποία συγκρότησε με το κύρος του ο κύριος Πρωθυπουργός; Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, όπως παραμένουν αναπάντητα και τα ερωτήματα για την σύσταση του Εθνικού Μητρώου ΑΜΕΑ και  για την έκδοση της κάρτας αναπηρίας. Και τούτη η ερώτηση, κύριε Πρόεδρε, είναι κατ' εξοχήν επίκαιρη, διότι αύριο έχουμε 3 Δεκεμβρίου και είναι ημέρα, όπως αποφασίσαμε πριν τέσσερα χρόνια να γιορτάσουμε, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. 'Οχι να πανηγυρίζουμε  αλλά να τους πούμε ότι εμείς αυτά κάναμε πέρυσι, αυτά κάναμε πρόπερσι, αυτά κάναμε φέτος, αυτά θα κάνουμε του χρόνου. Και αυτά, κύριε Υπουργέ, δεν μπορεί να τα πείτε σήμερα σ' αυτά τα άτομα.
Να προσθέσω ακόμη ότι από απάντηση που κατατέθηκε πρόσφατα στη Βουλή προκύπτει ότι έχουν παγώσει οι προσλήψεις ατόμων με ειδικές ανάγκες.  Αναφέρομαι σε στοιχεία που κατατέθηκαν και από τα οποία προκύπτει ότι σε μεγάλη τράπεζα, ενώ έπρεπε να προσληφθούν εκατόν τριάντα εννέα άτομα, προσελήφθησαν μόνο είκοσι εννέα άτομα. Αυτό δεν είναι δική σας ευθύνη, είναι του Υπουργού Εργασίας ο οποίος προφανώς αισθάνεται αδύναμος να επιβάλει τους νόμους στους μεγάλους τραπεζίτες που θησαυρίζουν κερδίζοντας πολλά δισεκατομμύρια και όπου απέλυσαν έναν τυφλό με αναπηρία 100% και με τέσσερα πτυχία γιατί επιβάρυνε ο συνοδός του οικονομικά την τράπεζα.
Και τελευταία -και έχει σημασία, κύριε Πρόεδρε- από την κατάρτιση και παρουσίαση, κύριε Υφυπουργέ, της επιτομής καλών πρακτικών για την απασχόληση των ΑΜΕΑ, απ' αυτή, λοιπόν, την κατάρτιση απουσίαζε η Ελλάδα.  Κύριε Υπουργέ, τι έχετε να πείτε για τη συνάντηση αυτή κορυφής που έγινε στη Βιέννη το 1998; Εκεί μόνο η Ελλάδα και το Λουξεμβούργο δεν μπόρεσαν να παρουσιάσουν συμμετοχή στις τριάντα οκτώ ενέργειες-πρωτοβουλίες των άλλων χωρών. Η Ελλάδα απουσίαζε.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε Πρόεδρε, εκ των πραγμάτων θα πρέπει να αναφερθώ σε εκείνα τα οποία υπάρχουν στο σκεπτικό της ερώτησης, διότι ο κύριος συνάδελφος ο οποίος κατέχει βέβαια το θέμα, έθεσε και άλλα επιπλέον ζητήματα.
Λοιπόν, για την κάρτα αναπηρίας για την οποία έχει εκδοθεί σχετική νομοθεσία για τη λειτουργία του θεσμού και έχει διαμορφωθεί στο σχέδιο της κοινής υπουργικής απόφασης που αφορά τη ρύθμιση των διαδικασιών έκδοσης της κάρτας και εξέτασης των ΑΜΕΑ από τις αρμόδιες επιτροπές που προβλέπονται από το προεδρικό διάταγμα 210/98. Η απόφαση αυτή θα προωθηθεί για πιλοτική εφαρμογή εντός του 2000 στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λαρίσης προκειμένου να μπορέσουμε να δούμε με ποιο τρόπο προχωράει αυτό το σύστημα γιατί καταλαβαίνετε ότι είναι ένα γιγαντιαίο έργο η επανεξέταση πεντακοσίων-εξακοσίων χιλιάδων αναπήρων σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα με τρόπους που δεν θα έχουν σχέση με τους τρόπους που εξετάστηκαν και απεδόθησαν οι ιδιότητες των ΑΜΕΑ στο παρελθόν, για να μπορέσουμε επιτέλους να ξεφύγουμε από τους ανάπηρους-μαϊμούδες έτσι ώστε να ξέρουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί ανάπηροι και προς αυτούς να στρέψουμε όλο το ενδιαφέρον μας και όλες τις πιστώσεις που έχουμε στη διάθεσή μας.
'Οσον αφορά τη μηχανογράφηση των επιδοτουμένων και τη δημιουργία μηχανογραφημένων μητρώου, έχει διαμορφωθεί το σχετικό λειτουργικό πρόγραμμα σε συνεργασία με το ΚΗΥΚΥ, έχει προχωρήσει η απογραφή και μηχανογράφηση των δικαιούχων επιδομάτων ΑΜΕΑ και παλιννοστούντων ομογενών, έχουν διαμορφωθεί τα σχετικά έντυπα για διαμόρφωση νέου τρόπου καταβολής των επιδομάτων με αποδείξεις πληρωμής τύπου ΟΓΑ και έχει διαμορφωθεί η ανάλογη σύμβαση με τα ΕΛΤΑ.
Το Υπουργείο μας βέβαια αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών προκειμένου να ξεπεραστούν τα τεχνικά προβλήματα που έχουν προκύψει από την κατανομή των πιστώσεων στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους, έτσι ώστε τα επιδόματα να πληρωθούν σε όλους τους αναπήρους εγκαίρως.
Κύριε Σούρλα, επειδή έχετε υπηρετήσει σ' αυτό το Υπουργείο και το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, όλα αυτά τα οποία έγιναν ξέρετε τι προσπάθεια χρειάζονται και νομίζω ότι, δόξα τω Θεώ, καλά τα καταφέραμε μέχρι στιγμής.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να σας ανακοινώσω ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα δυτικά θεωρεία τριάντα ένας μαθητές και μαθήτριες με δύο συνοδούς δασκάλους από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Γέρακα Αττικής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση "Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο".
(Χειροκροτήματα απ' όλες τις πτέρυγες της Βουλής) Η επίκαιρη ερωτήση με αριθμό 329/29.11.99 του Βουλευτή του ΚΚΕ κ. Δημητρίου Κωστόπουλου προς τους Υπουργούς Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων σχετικά με την κατάρρευση της υπό κατασκευή γέφυρας στη λεωφόρο Σταυρού-Ελευσίνας, την απόδοση των ευθυνών στους υπαίτιους κλπ. καθώς επίσης και η ερώτηση με αριθμό 326/29.11.99 του Βουλευτή του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ.  Δανέλλη προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων σχετικά με την αντιμετώπιση του προβλήματος των αυθαιρέτων κτισμάτων στο Δήμο Ηρακλείου Κρήτης, διαγράφονται λόγω κωλύματος των αρμοδίων Υπουργών.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριε Πρόεδρε, θα παρακαλούσα το σεβαστό Προεδρείο να ερευνήσει τη σοβαρότητα του κωλύματος για την απουσία του Υπουργού. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): 'Οπως ξέρετε, κύριε συνάδελφε και Αντιπρόεδρε της Βουλής, δεν έχει δικαίωμα να ερευνήσει το Προεδρείο ούτε το κώλυμα. Πόσο μάλλον θα έχει τη δυνατότητα να ερευνήσει τη σοβαρότητα!  
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ας είναι. 
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Πάντως είναι απαράδεκτο, συνεχώς να αναβάλλονται ερωτήσεις λόγω απουσίας Υπουργών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): 'Εχετε δίκιο, διότι σήμερα πράγματι έχουμε τέσσερις διαγραφές λόγω κωλύματος Υπουργών. Αλλά ο Κανονισμός παρέχει αυτό το δικαίωμα, μία φορά στον κάθε Υπουργό να έχει κώλυμα.  
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Πάντως έτσι παρακωλύεται ο έλεγχος.
Φαλκιδεύεται ο έλεγχος, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Eίναι γνωστό, αλλά τον Κανονισμό τον ψηφίσαμε όλοι, όπως ξέρετε.  Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ολοκληρώθηκε η συζήτηση των επικαίρων ερωτήσεων.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου της πρότασης νόμου, αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων: "Καθιέρωση 35ωρης εβδομαδιαίας εργασίας και άλλες διατάξεις".
Η εισηγήτρια του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ.                   Ανδριανή Λουλέ έχει το λόγο.
ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΛΟΥΛΕ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό ότι η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις της Κυβέρνησης. Η επίσημα καταγραμμένη από το 1995 και μετά κινείται σταθερά πάνω από το 10% και για το 1998. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ιδίου του ΥΠΕΘΟ, οι άνεργοι έφθασαν τις τετρακόσιες εβδομήντα χιλιάδες και το ποσοστό τους το 11,5%.
Αυτός είναι ο πρώτος και κυριότερος λόγος που επιβάλει σήμερα τη μείωση του χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση των αποδοχών, καθώς εκτιμάται ότι έτσι θα δημιουργηθούν εκατόν τριάντα χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και θα διασωθούν άλλες πενήντα χιλιάδες, οι οποίες σήμερα απειλούνται.
Η εφαρμογή του τριανταπενταώρου χωρίς μείωση των αποδοχών, αποτελεί επίκαιρο αίτημα του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, με την προοπτική να μειωθεί αργότερα ακόμη περισσότερο στις τριάντα δύο ώρες.
Το αίτημα αυτό, το οποίο ήταν στο επίκεντρο των διεκδικήσεων των τριών μεγάλων ευρωδιαδηλώσεων, που πραγματοποιήθηκαν σε 'Αμστερνταμ και Λουξεμβούργο το 1997 και στην Κολωνία το 1999, έχει αποκτήσει νέα δυναμική μετά τις θετικές εξελίξεις στη Γαλλία και στην Ιταλία.
Το τριανταπεντάωρο χωρίς μείωση των αποδοχών αποτελεί πλέον βασικό αίτημα του εργατικού κινήματος, το οποίο από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης και συγκρότησής του έθεσε ως στόχο τη μείωση της εργάσιμης ημέρας ως μέσο για τη μείωση της εκμετάλλευσης, για τη βελτίωση των όρων εργασίας των εργαζομένων, για την αναβάθμιση γενικά της μισθωτής εργασίας και για την αύξηση του ελεύθερου χρόνου.
Σήμερα οι εργαζόμενοι, αρκετές δεκαετίες μετά την κατάκτηση του οκταώρου και αφού στο μεταξύ έχουν αυξήσει κατά πολλές φορές την παραγωγικότητα της εργασίας, έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν μια νέα μείωση της εργάσιμης ημέρας τους, με στόχο την τριανταπεντάωρη βδομαδιάτικη εργασία ως μέσο που θα συμβάλει ουσιαστικά στην ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των δυνάμεων της εργασίας.
Κατά κύριο λόγο, όμως, το εργατικό κίνημα και η Αριστερά διεκδικούν το τριανταπεντάωρο ως αποτελεσματικό μέτρο για τη μείωση της ανεργίας, με δεδομένο το γεγονός ότι η ανεργία είναι το υπ'αριθμόν ένα κοινωνικό πρόβλημα στον πλανήτη μας.
Καλείται, λοιπόν, η πολιτεία να επιλέξει εκείνες τις πολιτικές κατευθύνσεις, που θα οδηγήσουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.  Πρόκειται για συγκεκριμένο στόχο, για σαφείς επιλογές, που η υλοποίησή τους θα περιορίσει, θα καταπολεμήσει την ανεργία, δίχως να αμφισβητούνται τα δημοσιοοικονομικά της χώρας. Πρέπει, όμως, να αναλάβουν τις ευθύνες τους τόσο το κράτος, όσο και οι εργοδότες.
Φυσικά υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν σε μία τέτοια προσπάθεια: Τα επιδόματα κατάρτισης, η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και τόσα άλλα που κατά καιρούς θεσπίζονται και είτε εφαρμόζονται είτε όχι.
Η θέσπιση, όμως, του τριανταπενταώρου δίχως τη μείωση των αποδοχών γίνεται σαφές ότι θα αλλάξει ριζικά τη σημερινή εικόνα. Δεν θα βάλει απλά φρένο στον, χρόνο με το χρόνο, διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των ανέργων. Θα αλλάξει συνολικά τα δεδομένα.
Η μέχρι σήμερα ασκούμενη πολιτική της Κυβέρνησης κυριαρχείται από το δόγμα του ότι η αύξηση της απασχόλησης θα προκύψει ως αποτέλεσμα της μείωσης του κόστους εργασίας, της αύξησης της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών και τέλος της ανόδου της κερδοφορίας και των επενδύσεων.
Αν ανατρέξουμε στα στατιστικά στοιχεία, θα δούμε ότι οι προβλέψεις -και κατά συνέπεια και οι πολιτικές- είναι λαθεμένες καθώς: Πρώτον, το ΥΠΕΘΟ επί σειρά ετών έχει αποτύχει να προβλέψει ορθά, όχι μόνο το ποσοστό της ανεργίας αλλά ακόμα και την κατεύθυνση της κίνησής του, αφού κάθε χρόνο προβλέπει τη μείωσή του και αυτό πεισματικά αυξάνεται.
Δεύτερον, το κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι μικρό σε διεθνή σύγκριση, συνεχώς μειώνεται και δεν συνοδεύεται από μείωση της ανεργίας. Τρίτον, η άνοδος της κερδοφορίας, που στηρίχθηκε στη μείωση του κόστους εργασίας, δεν οδήγησε σε αύξηση των επενδύσεων και κατά συνέπεια ούτε και σε απασχόληση.
Για να προωθηθεί ο στόχος της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, θα πρέπει η εφαρμογή του τριανταπενταώρου να είναι γενικευμένη και να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η ιστορική εμπειρία μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μικρές και βαθμιαίες μειώσεις του ωραρίου σε ετήσια βάση "απορροφούνται" από την εργοδοσία, όχι με νέες προσλήψεις για θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης αλλά με αύξηση της παραγωγικότητας μέσω τεχνολογικών ή οργανωτικών αναδιαρθρώσεων, με εντατικοποίηση της εργασίας, με τη χρησιμοποίηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης -μερική, προσωρινή απασχόληση, συμβάσεις έργου κλπ.- και με την ευρεία χρήση της υπερεργασίας και των υπερωριών.
Για τους λόγους αυτούς και με δεδομένη την άρνηση των εργοδοτικών φορέων να συμφωνήσουν για την εφαρμογή του, προτείνουμε τη γενικευμένη, με σαφή και σύντομο χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσης, εφαρμογή του τριανταπενταώρου χωρίς μείωση των αποδοχών για όλους τους εργαζομένους της χώρας. Παράλληλα τονίζουμε ότι αυτό δεν θα πρέπει να συνδυαστεί με απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Η μέχρι σήμερα άρνηση της Κυβέρνησης οφείλεται στο ότι υιοθετεί τις απόψεις των εργοδοτικών οργανώσεων περί αύξησης του κόστους εργασίας και μείωση της ανταγωνιστικότητας.
Τα ερωτήματα, λοιπόν, που μπαίνουν είναι το αν θα αυξηθεί το κόστος παραγωγής και πόσο, καθώς και το αν αυτή η αύξηση μπορεί να αντιμετωπισθεί.
Το επιχείρημα ότι το τριανταπεντάωρο, χωρίς μείωση των αποδοχών, θα συμβάλει στην αύξηση του κόστους εργασίας και στη μείωση της ανταγωνιστικότητας δεν ευσταθεί, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το κόστος εργασίας στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα χαμηλό, συγκρινόμενο με το αντίστοιχο των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης και συνεχώς μειώνεται.  Από τη μελέτη την οποία εκπόνησε το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, προκύπτει ότι η αύξηση του συνολικού κόστους παραγωγής από αυτήν τη μείωση του ωραρίου, εάν το τριανταπεντάωρο εφαρμοστεί ενεργητικά, με το συνδυασμό δηλαδή του εξορθολογισμού των κινήτρων του αναπτυξιακού νόμου, ώστε να ενισχύονται οι επενδύσεις που συνοδεύονται από μείωση του χρόνου εργασίας και που δημιουργούν ή διασώζουν θέσεις εργασίας, θα είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, 1% έως 2%. Αυτή η αύξηση του κόστους παραγωγής θα μπορούσε ταχύτατα και πλήρως να καλυφθεί από αύξηση της παραγωγικότητας με τεχνολογικές και οργανωτικές αναδιαρθρώσεις.
'Οσον δε αφορά τις μεγαλύτερες δυσκολίες για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αυτές μπορούν να αντιμετωπισθούν με ειδικά κίνητρα και με ικανοποιητικό μεταβατικό χρονικό διάστημα προσαρμογής τους στη νέα κατάσταση.
Οι βασικές προϋποθέσεις για την επιτυχία του μέτρου, ώστε να δημιουργηθούν νέες και να διασωθούν υπάρχουσες θέσεις εργασίας, είναι οι ακόλουθες: Πρώτον, η εφαρμογή του να είναι γενικευμένη και να ολοκληρωθεί μέσα στο χρονοδιάγραμμα που προτείνουμε.
Δεύτερον, να μη συνοδευθεί από μείωση των αποδοχών.
Τρίτον, να ενταχθεί στα πλαίσια μιας αναπτυξιακής πολιτικής με ετήσιους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ μεγαλύτερους του 3,5%.
Τέταρτον, να καταργηθούν οι υπερωρίες ή να μειωθούν δραστικά και να γίνουν πολύ ακριβότερες για τους εργοδότες.
Πέμπτον, η επαγγελματική κατάρτιση να γίνει πιο αποτελεσματική και να συνδεθεί με τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας.
'Εκτον, να αποτραπεί η απορρόφηση της μείωσης του χρόνου εργασίας με γενίκευση εφαρμογής της μερικής απασχόλησης, με μεγαλύτερη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και με εντατικοποίηση της εργασίας.
'Εβδομον, να καταργηθούν οι ρυθμίσεις του ν. 2639/98 για τη συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας για τη μερική απασχόληση, καθώς και το άρθρο 31, παράγραφος 8 του ν. 2579/98, με τον οποίον έχουν ανατραπεί οι εργασιακές σχέσεις στις ΔΕΚΟ.
'Ογδοον, να τεθεί ανώτατο όριο 10% και προϋπόθεση σύμφωνης γνώμης των εργαζομένων για την εφαρμογή ελαστικών μορφών απασχόλησης.
'Ενατον, η όποια αύξηση του κόστους παραγωγής να καλυφθεί με αύξηση της παραγωγικότητας από τεχνολογικούς και οργανωτικούς εκσυγχρονισμούς. Δέκατον, η εφαρμογή του να γίνει με τέτοιον τρόπο, ώστε ο εργαζόμενος να έχει τριανταπεντάωρο, πενθήμερο σε εβδομαδιαία βάση και επτάωρο σε ημερήσια βάση.
Ενδέκατον, αν η εφαρμογή του μέτρου οδηγήσει ορισμένες επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας σε αναδιοργάνωση του χρόνου εργασίας, αυτή να γίνει με τρόπο που να μη θίγονται τα εργατικά δικαιώματα και χωρίς την εφαρμογή της συνολικής διευθέτησης του χρόνου εργασίας.
Δωδέκατον, η εφαρμογή του να συνοδεύεται από πολιτικές και μέτρα που θα διευκολύνουν τη δημιουργική αξιοποίηση του αυξημένου ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων.
Κύριε Υπουργέ, κύριοι συνάδελφοι, στα πλαίσια της δράσης για την αύξηση της απασχόλησης και για την αντιμετώπιση της ανεργίας η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού κατέθεσε την περασμένη άνοιξη στη Βουλή τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου για το τριανταπεντάωρο.
Σε αυτήν την πρόταση προτείνεται η εφαρμογή του τριανταπενταώρου χωρίς μείωση των αποδοχών και χωρίς ελαστικότητες από 1.1.2000 στο δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες -δημόσιες και ιδιωτικές- καθώς και στις επιχειρήσεις έντασης εργασίας του ιδιωτικού τομέα με πάνω από δέκα εργαζόμενους και από 1.1.2002 στις επιχειρήσεις έντασης εργασίας του ιδιωτικού τομέα με κάτω από δέκα εργαζόμενους.
Μέχρι τις καταληκτικές αυτές ημερομηνίες ο τρόπος που θα εφαρμοστεί το νομοθετημένο πλέον τριανταπεντάωρο χωρίς μείωση των αποδοχών στους επί μέρους κλάδους και επιχειρήσεις μπορεί και πρέπει αμέσως μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου να είναι αντικείμενο των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Η μέχρι σήμερα άρνηση της Κυβέρνησης να προωθήσει το τριανταπεντάωρο με νομοθετική ρύθμιση, σε συνδυασμό με την αρνητική στάση των εργοδοτικών φορέων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιεί τη συζήτηση γι' αυτό το δίκαιο αίτημα των εργαζομένων για εσωκομματικές και προεκλογικές σκοπιμότητες και μόνο χωρίς να έχει ειλικρινή πολιτική βούληση να το προωθήσει με ουσιαστικό τρόπο.
Εάν η Κυβέρνηση, η Αξιωματική Αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα θέλουν και να εννοούν τα όσα διακηρύσσουν για την ανάγκη εφαρμογής του τριανταπεντάωρου, δεν έχουν να κάνουν τίποτε άλλο για να το αποδείξουν, παρά να ψηφίσουν αυτήν την πρόταση νόμου. Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να σας ανακοινώσω ότι από τα άνω βόρεια θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση "Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο", παρακολουθούν τη συναδρίασή μας τριάντα τέσσσερις μαθητές και μαθήτριες με δύο συνοδούς δασκάλους από το 14ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών Αττικής.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα απ' όλες τις πτέρυγες) Επίσης, έχω την τιμή να σας ανακοινώσω ότι ο Γενικός Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο το Βουλευτή Ευβοίας κ. Ελευθέριο Παπαγεωργόπουλο.
Ο κ. Τσοβόλας ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο τον κ. Ιωάννη Δημαρά.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΚΚΕ κ. Κολοζώφ ορίζει ως ειδικό αγορητή τον Αντιπρόεδρο της Βουλής κ. Δημήτριο Κωστόπουλο.
Ο εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Κανελλόπουλος έχει το λόγο.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ασφαλώς, η Κυβέρνηση -και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- με τη στάση την οποία έχει τηρήσει στην αντιμετώπιση ενός κρίσμου και ενδιαφέροντος αιτήματος, όπως είναι το τριανταπεντάωρο, δεν υπακούει σε σκοπιμότητες, όπως η κ. Λουλέ επιπόλαια υπογράμμισε στην τοποθέτησή της, αλλά αντίθετα είναι μια στάση ευθύνης απέναντι στην εργατική τάξη της χώρας, απέναντι στον ελληνικό λαό αλλά και στον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας. Γιατί το τριανταπεντάωρο δεν μπορεί να αποτελεί -και δεν αποτελεί για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την Κυβέρνηση- ένα απλό συνδικαλιστικό αίτημα μιας συγκυρίας. Δεν είναι, δηλαδή, ένας κρίκος ή μια αλυσίδα σε ένα διεκδικητικό πρόγραμμα αιτημάτων, που στοχεύουν στη βελτίωση απλά των συνθηκών εργασίας και του επιπέδου των εργαζομένων. Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να αποτελεί μέρος ενός συγκροτημένου σχεδίου και να συνδέεται με την ίδια την αναγκαιότητα της παραγωγικής ανασυγκρότησης και του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού των εργασιακών σχέσεων και των παραγωγικών δομών της χώρας. Μέσα σε ένα τέτοιο σχέδιο ασφαλώς το τριανταπεντάωρο πρέπει να αποτελεί ένα βασικό στοιχείο αφετηριακό για μια τέτοια πολιτική στρατηγική αναμόρφωσης και ανανέωσης των παραγωγικών και των κοινωνικών δομών της χώρας μας. 'Ετσι το αντιλαμβάνεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και έτσι τοποθετούμαι σήμερα εδώ ως εισηγητής της Πλειοψηφίας.
Το τριανταπεντάωρο δεν μπορεί να μπει στο κέντρο μιας επιπόλαιης, φλύαρης αντιπαράθεσης και μιας δημαγωγίας, η οποία δεν οδηγεί πουθενά. Πιστεύω ότι δεν μπορούμε να χαϊδεύουμε τα αυτιά μιας τάξης ανθρώπων, η οποία πραγματικά δοκιμάζεται μέσα σε άνισες συνθήκες και πολύ συμπιεστικές συνθήκες, που αφορούν την καθημερινή τους διαβίωση και την καθημερινή προσπάθειά τους για το μεροκάματο. Πρέπει να δούμε, δηλαδή, πώς αυτό το αίτημα θα αποτελέσει αντικείμενο ευρύτερο κοινωνικών συναινέσεων, μέσα στα πλαίσια του εργατικού κινήματος ασφαλώς, που να μας δώσει τη δυνατότητα να το εφαρμόσουμε χωρίς κραδασμούς, χωρίς κλυδωνισμούς στην ελληνική οικονομία.
Πρέπει, ασφαλώς, να λάβουμε υπόψη μας τη σημερινή παραγωγική πραγματικότητα της χώρας. 'Εχουμε μια οικονομία η οποία βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση. Γίνονται τεράστιες προσπάθειες με την οικονομική πολιτική την οποία ασκούμε τα τελευταία έξι χρόνια, να αναβαθμιστεί και να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας μέσα από αναδιαρθρώσεις, μέσα από πολιτικές, οι οποίες πραγματικά σήμερα δείχνουν να έχουν το πρώτο σημαντικό αποτέλεσμα, το ότι δηλαδή η οικονομία της χώρας και η οικονομική πολιτική στέφεται με επιτυχία κυρίως στο ότι αναγνωρίζεται και από διεθνείς οργανισμούς αλλά και από την ίδια -αν θέλετε- την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, η οποία έρχεται ουσιαστικά και επικυρώνει με τις παρεμβάσεις της την ένταξη της οικονομίας στην Οικονομική και Νομισματική 'Ενωση.
Είναι, λοιπόν, μια σημαντική στιγμή να δούμε συνολικότερα το ζήτημα. Και πρέπει να σας πω τούτο: Η  ΓΣΕΕ είναι η μοναδική σήμερα κοινωνική δύναμη, ο κοινωνικός φορέας ο οποίος μελέτησε και έχει καταθέσει αναλυτικές μελέτες για το χαρακτήρα που πρέπει να πάρει το τριανταπεντάωρο, για τις συνέπειες που έχει στην παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας.
Και συνέδεσε αυτήν την προσπάθεια και αυτό το αίτημα με συνολικότερες προσπάθειες που πρέπει να γίνουν, όχι μόνο στο θέμα της ρύθμισης του εργάσιμου χρόνου αλλά με την αναδιάρθρωση της παραγωγής στην Ελλάδα.  Είναι λοιπόν μία πολύ μεγάλη στιγμή για όλους μας να λάβουμε σοβαρά υπόψη αυτές τις μελέτες και ταυτόχρονα να μη μεταθέσουμε, να μην ετεροχρονίσουμε αυτήν την προσπάθεια. Αντίθετα, πρέπει να μπει στην ημερήσια διάταξη.
Και σήμερα εδώ είναι μία μελαγχολική στιγμή του κοινοβουλευτισμού -και είναι η δεύτερη φορά από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα που συζητείται ο χρόνος εργασίας πολύ συγκεκριμένα και συντεταγμένα μέσα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες- γιατί δεν έχει την κατάλληλη κοινοβουλευτική απήχηση και παρουσία, που θα έδινε ιδιαίτερο βάρος στη συζήτησή μας. Ας είναι όμως.
Είναι μια πραγματικότητα παραγωγική, που καθορίζεται από την κατάτμηση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας και τη μικρή και τη μεσαία επιχείρηση που κυριαρχούν στην παραγωγή λειτουργίας. Επιχειρήσεις τις οποίες αναφέρω, γιατί θέλουν μια ιδιαίτερη προσοχή στην εσωτερική άρθρωση του χρόνου εργασίας, παίρνοντας υπόψη και τα σοβαρότατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους δραστηριότητα.
Και πρέπει να πάρουμε υπόψη το ίδιο το φαινόμενο της ανεργίας. Και θα σταθώ ιδιαίτερα σ' αυτό, γιατί παίρνει αυτές τις εκρηκτικές διαστάσεις. Διαστάσεις οι οποίες ξεφεύγουν από τα εθνικά πλαίσια και προσλαμβάνουν ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό και διεθνές, αν θέλετε, ενδιαφέρον από τη στιγμή που βρισκόμαστε μπροστά σε μία ιστορική φάση διεθνοποίησης, παγκοσμιοποίησης, όπου το φαινόμενο της ανεργίας παύει να είναι αποτέλεσμα αγκυλώσεων των εθνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει μία οικονομία. Και σήμερα βρισκόμασε σε μία άλλη φάση.
Είναι γνωστό -να το τονίσω για άλλη μία φορά- ότι από το 1970 και μετά, ήδη στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα πάρθηκαν μία σειρά από μέτρα και αναπτύχθηκαν πολιτικές που είχαν σαν στόχο να μειώσουν το φαινόμενο της ανεργίας. Και ξεκινούσαν πάντοτε από μία καλοπροαίρετη και φιλόδοξη, αν θέλετε, επιθυμία να αντιμετωπιστούν ζητήματα, τα οποία εκ των πραγμάτων επιδείνωναν και τις κοινωνικές σχέσεις και διαμόρφωναν ευρύτερα συνθήκες ανασφάλειας των κοινωνιών των ευρωπαϊκών λαών.
'Ομως, ύστερα από τριάντα χρόνια, αποτιμώντας αυτήν τη διαδρομή και αυτήν την εξέλιξη και τα αποτελέσματα των πολιτικών που ασκήθηκαν, σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μία οδυνηρή πραγματικότητα: 'Οτι και αναποτελεσματικές ήταν οι πολιτικές που ασκήθηκαν και πολλές δεν υπηρέτησαν το στόχο, απέκλιναν, άλλες έμειναν στη μέση, δεν ακολούθησαν με συνέπεια στόχους που εκαλούντο να υπηρετήσουν, υποτάχθηκαν πολλές φορές σε εθνικές επιδιώξεις και εθνικές σκοπιμότητες. Μια σειρά από ζητήματα που είχαν να κάνουν και με τις εργασιακές σχέσεις και με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να γίνουν προσαρμογές. Και δεν υλοποιήθηκαν, γιατί ερχόντουσαν σε αντίθεση με εθνικά συμφέροντα. Και όλα αυτά λειτούργησαν, αν θέλετε, ανασταλτικά και αντί να μειώνουν και να αμβλύνουν τις κοινωνικές εντάσεις αυτού του φαινομένου, το φόρτιζαν και το διόγκωναν.
'Ετσι λοιπόν σήμερα μπορούμε να πούμε ότι έχει ανοίξει μία μεγάλη προβληματική, έχει ανοίξει ένας νέος ιστορικός κύκλος, που δεν έχει να κάνει μόνο με τη μείωση του χρόνου εργασίας. Η μείωση του χρόνου εργασίας και το τριανταπεντάωρο προτάσσονται σαν μία συνταγή, σαν ένα μέτρο, σαν ένα αίτημα που μπορεί πραγματικά να μειώσει την ανεργία. Γιατί; Γιατί δοκιμάστηκαν μια σειρά από άλλα μέτρα, τα οποία δεν είχαν καμία απήχηση, δεν είχαν καμία αποτελεσματικότητα.
Και ήδη στην Ευρώπη, σε χώρες με ανεπτυγμένες οικονομίες, σήμερα θέτουν για συζήτηση σοβαρά την υπόθεση της μείωσης του χρόνου εργασίας στις τριάντα πέντε ώρες. Στη Γαλλία και στην Ιταλία έχει αρχίσει πλέον η συζήτηση. Και τα γερμανικά συνδικάτα εδώ και αρκετό καιρό έχουν προωθήσει αυτό το αίτημα και έχουν εμπεδώσει μορφές απασχόλησης μειωμένου χρόνου εργασίας. Βέβαια, δεν αναφέρομαι στην εταιρεία "Φοξ-Βάγκεν", για να μην ερεθίσω τους συναδέλφους μου. Θεωρώ ότι είναι μία μαύρη κυλίδα στην ιστορία του γερμανικού εργατικού κινήματος η αποδοχή του τριανταπενταώρου με μείωση του μισθού και έρχεται πραγματικά να δημιουργήσει ένα κακό προηγούμενο.  Και αν δεν λειτουργήσουν τα ανακλαστικά των συνδικαλιστικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη και δεν απορρίψουν χωρίς συζήτηση αυτήν την προβληματική που τροφοδοτείται και ενισχύεται από τα επί μέρους οικονομικά και πολιτικά κέντρα, που θέλουν το αίτημα να το ισοπεδώσουν μέσα από αυτούς τους μηχανισμούς, τότε έχω την αίσθηση ότι θα επικρατήσει μία σύγχυση που δεν πρέπει να επικρατήσει.
Αναφέρομαι, όμως, έξω από αυτήν την παρένθεση, στην άλλη προβληματική που έχουν ανοίξει και τα γερμανικά και τα ιταλικά συνδικάτα, που τα θεωρώ έναν υγιή κοινωνικό και εργατικό προβληματισμό, που μπορεί πραγματικά να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση και στην εμπέδωση του τριανταπεντάωρου στην οικονομία.
Αυτό που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και αυτό που πρέπει να τονισθεί είναι τούτο: ότι μπορεί μια κρατική ρύθμιση να επιβάλλει αυτό το αίτημα στην Ελλάδα σήμερα, στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα; Εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να γίνει έτσι. Και δεν πρέπει, γιατί θεωρώ ότι οι κρατικές πατερναλιστικές παρεμβάσεις με αυτό το διοικητικό και αυταρχικό χαρακτήρα και τον κατασταλτικό χαρακτήρα που έπαιρναν πάρα πολλές φορές, ανεξάρτητα ποια κυβέρνηση ήταν στην εξουσία, δεν συνέβαλαν, δεν ενίσχυσαν, δεν ανανέωσαν, δεν διεύρυναν και δεν διεσφάλισαν το δημοκρατικό χαρακτήρα των εργασιακών σχέσεων, αλλά και δεν συνετέλεσαν στην ανάπτυξη της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας. Είναι, λοιπόν, μια στιγμή πολύ σημαντική να ανοίξουμε ένα νέο κύκλο κοινωνικού διαλόγου. Ακούστε με, υπέστη πολλές αλλοιώσεις, πολλές στρεβλώσεις, υποτάχθηκε πολλές φορές σε μία φλυαρία ακατάσχετη, σε μια δημαγωγία ανευθυνότητας ο κοινωνικός διάλογος στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. 'Ομως δεν μπορεί στο όνομα της όποιας συγκυριακής νευρικής κίνησης, είτε κυβερνητικών στελεχών είτε συνδικαλιστικών φορέων να απαξιώσουμε και να περιθωριοποιήσουμε την αξία, που έχει ο κοινωνικός διάλογος στην άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων στη χώρα, στην αποφόρτιση των κοινωνικών εντάσεων, αλλά και στη διαμόρφωση εκείνων των αναγκαίων σήμερα για την πορεία μας και για την προοπτική μας κοινωνικών συμφωνιών μεγάλης κλίμακας και μακράς πνοής. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, λοιπόν, θα μπορούσε πραγματικά να ξεκινήσει ο κοινωνικός διάλογος, παίρνοντας υπόψη όμως, κύριε Υπουργέ, τούτο. 'Οτι ο κοινωνικός διάλογος δεν είναι διάλογος κοφών και πολύ περισσότερο διάλογος τετελεσμένων γεγονότων. Είναι διάλογος που προϋποθέτει την εκχώρηση κάποιων κοινωνικών εξουσιών, κάποιων αρμοδιοτήτων πάνω στα οποία να στηριχθεί η αξιοπιστία και η δυνατότητα προσέγγισης, που να δίνει τη δυνατότητα μιας ουσιαστικής συναίνεσης και αποδοχής των όποιων αιτημάτων.
'Ετσι λοιπόν θεωρώ ότι σήμερα δεν πρέπει να πάμε σε μια κρατική παρέμβαση θεσμοθέτησης του τριανταπεντάωρου. Και αυτό δεν υπηρετεί καμία σκοπιμότητα.'Ισως, επειδή έχει ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος, να ήταν μια εύκολη υπόθεση και για μένα να πω ότι θα μπορούσαμε να πούμε ότι επιτέλους πρέπει να γίνει και αυτό το τριανταπεντάωρο και να πάμε στους εργαζόμενους και να τους πούμε, εντάξει κλείσαμε και αυτό το κεφάλαιο και μεις προχωράμε παραπέρα. Θα είναι μια υποκριτική ψευδεπίγραφα εργατική και, αν θέλετε, παραγωγική απαράδεκτη και εθνικά επιζήμια κίνηση, που θα μπορούσε να κάνει σήμερα η Κυβέρνηση  -και το λέω εγώ αυτό για οποιαδήποτε κυβέρνηση- όταν πιστεύω ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει σήμερα ο κοινωνικός διάλογος σε τριμερή βάση, έχουν διαμορφωθεί εκείνες οι συνθήκες, υπάρχουν εκείνα τα επιχειρήματα τα ισχυρά από εργατικής πλευράς, βλέπω να αμβλύνεται η στάση και να φεύγουμε από την αδιαλλαξία που μέχρι σήμερα επικρατούσε από την άλλη πλευρά και θα μπορούσε να υπάρξει εκείνη η προσέγγιση με τη συνηγορία του κράτους και που σε τελική ανάλυση θα μπορούσαν να δοθούν και μια σειρά από κίνητρα τέτοια, που είναι αναγκαία από την πλευρά της Κυβέρνησης να δοθούν προς τους επιχειρηματίες, για να κάνουν αποδεκτές αυτές τις ρυθμίσεις της μείωσης του χρόνου εργασίας.
Και βέβαια πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και αυτό είναι μια στάση ευθύνης ότι η μείωση του χρόνου εργασίας σημαίνει μια συνολική παραγωγική αναδιάρθρωση της επιχείρησης, που σημαίνει πλέον ότι μια καινούρια σχέση ισορροπίας διαμορφώνεται ανάμεσα στο κόστος εργασίας, στο κόστος παραγωγής και στην τελική τιμή του προϊόντος. Αν αυτή η σχέση και αυτή η ισορροπία δεν έρθει πραγματικά να εξισορροπήσει σε ένα μεταβατικό στάδιο μια ομαλή λειτουργία, μια ομαλή προσαρμογή του εργατικού δυναμικού της επιχείρησης και γενικότερα πάνω σε αυτήν τη νέα εξέλιξη, φοβάμαι ότι θα έχουμε αντιθέσεις, θα έχουμε μια σειρά από παρενέργειες, οι οποίες δεν θα συνεισφέρουν στον τελικό στόχο που είναι κοινός, το πώς δηλαδή θα διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας, το πώς δεν θα μειωθεί αλλά θα αυξηθεί το εισόδημα των μισθωτών, το πώς σε τελική ανάλυση θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίες για να αντιμετωπισθεί η ανεργία.
Πιστεύω πραγματικά ότι ύστερα από όλη αυτήν την προβληματική που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ότι είναι ίσως η πιο υπεύθυνη, η πιο ώριμη, η πιο συνετή κοινωνική διεκδίκηση και πολιτική διεκδίκηση το τριανταπεντάωρο. Τις νέες τεχνολογίες εάν τις αφήσουμε ανεξέλεγκτες θα έρθουν να αποδιαρθρώσουν τα πάντα στη χώρα και διεθνώς.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Α' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ) Και έχουμε χρέος ως ΠΑΣΟΚ και πιστεύω ως πολιτικές δυνάμεις που νοιάζονται για τους εργαζόμενους και οι θεσμοί και οι σχέσεις τους είναι ακατάληπτες με αυτές τις κοινωνικές ομαδες και αυτές τις κοινωνικές κατηγορίες, να διαμορφώσουμε μια τέτοια στρατηγική, που να διασφαλίζει το χαρακτήρα των εργασιακών σχέσεων της χώρας μας, που να διασφαλίζει δικαιώματα πολιτικά, συνδικαλιστικά και κοινωνικά μέσα στους χώρους εργασίας και τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων και ταυτόχρονα να έρχεται να αναδείξει ότι απέναντι σε αυτήν την ασυδοσία της ελεύθερης αγοράς, απέναντι σ'αυτήν την ανεξέλεγκτη τάση του παγκόσμιου κεφαλαίου, της εργοδοτικής βουλιμίας, να ισοπεδώσει τα πάντα, υπάρχουν κοινωνικές, υπάρχουν και παραγωγικές αντιστάσεις. Και αν υπάρχει ένα μέρος του κεφαλαίου σήμερα στην Ελλάδα που θέλει να αποτελματωθούν τα πάντα στους χώρους παραγωγής, πιστεύω ότι αυτοί στερούνται κάθε εθνικής και κάθε παραγωγικής συνείδησης. Δηλαδή δεν τους έχει ανάγκη ο τόπος.
Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη από υγιείς επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, από έναν υγιή επιχειρηματικό κόσμο, που μπορεί να συνδιαλέγεται, που μπορεί πραγματικά να διαμορφώσει, μέσα στα πλαίσια αυτού του σκληρού ανταγωνισμού, ένα μοντέλο κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, που να στηρίζεται στην κοινωνική συναίνεση, στον κοινωνικό διάλογο, που να λαμβάνει υπόψη του ότι απέναντι σε μια επιδιωκόμενη προσπάθεια, που έχει σαν στόχο τη συσσώρευση του πλούτου, υπάρχει και η άλλη πλευρά που έχει και αυτή δικαίωμα στη ζωή, ότι είναι οι άνθρωποι εκείνοι που δουλεύουν τις μηχανές και ότι, εν πάση περιπτώσει, θέλουν και αυτοί έναν τρόπο διαβίωσης τέτοιον, που να είναι αντάξιος του πόνου και του καθημερινού τους μόχθου.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, λοιπόν, η Κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ δεν την απορρίπτει, αντίθετα ενισχύει την υπόθεση του τριανταπενταώρου στην Ελλάδα, να ανοίξει η συζήτηση τώρα και να μπούμε σε μια μεταβατική φάση. 'Ηδη στις τράπεζες έχει ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια και θέλουμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η πειραματική κίνηση που έρχεται δεν θα υπονομευθεί, δεν θα υποταχθεί σε διάφορες μικροσκοπιμότητες συγκυρίας και δεν θα έρθει να πετάξει στον αέρα -θέλω να γραφεί στα Πρακτικά και γι'αυτό το λέω- ό,τι έχει κατακτηθεί μέχρι σήμερα μέσα από τη διάλυση του χρόνου εργασίας, πράγμα που είναι ορατή η απειλή, ορατός ο κίνδυνος, μια και υπάρχουν και προηγούμενα σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες.
'Ετσι, λοιπόν, εμείς στη βάση αυτού του πλαισίου των κανόνων θα ενισχύσουμε και εκεί κατευθύνουμε τη δράση μας, να ενισχύσουμε δηλαδή τις πρωτοβουλίες, για να εμπεδωθεί ο διάλογος σε επίπεδο ηγεσιών. Δηλαδή σε επίπεδο ΓΣΕΕ και ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων. 'Εχουν προχωρήσει, έχουν βγει τα πρώτα συμπεράσματα και καιρός είναι να εφαρμοστούν με την ουσιαστική συμμετοχή και τη δική μας και με την παροχή κινήτρων τέτοιων, που να αποτρέπουν και να αποκλιμακώνουν παρενέργειες οι οποίες εκ των πραγμάτων θα δημιουργηθούν, ιδιαίτερα στη μικρή και μεσαία επιχείρηση.
Θα σας παρακαλέσω και σας προκαλώ να μελετήσετε στον παραγωγικό χάρτη της χώρας πώς κατανέμονται τα επίπεδα των επιχειρήσεων στη βάση των εργαζομένων. Και εκεί θα δείτε το πόσο δύσκολο πράγμα είναι η προσαρμογή και η εφαρμογή του τριανταπενταώρου στη μικρή και μεσαία επιχείρηση στην Ελλάδα και το πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε έξω από τις δικές μας συνδικαλιστικές ή πολιτικές σκοπιμότητες να προσδιορίσουμε ένα σχέδιο, που να μην αφήνει περιθώρια πισωγυρισμάτων. Γιατί σε τελική ανάλυση δεν θα κλείσει μόνο μια επιχείρηση. Εγώ το βλέπω και λίγο διαφορετικά, διότι κλείνοντας μια επιχείρηση, φεύγουν και κάποιοι εργάτες που λιμοκτονούν ύστερα.
Αν, λοιπόν, όλα αυτά δεν τα λάβουμε υπόψη μας -και βεβαίως θα είμαι ο τελευταίος μέσα στη Βουλή, όσο θα είμαι, που θα μπορώ να κινδυνολογώ πάνω σε τέτοια ζητήματα- θα υπάρξουν προβλήματα. Θέτω όμως και αυτήν τη διάσταση, την οποία θεωρώ πολύ σοβαρή που πρέπει να τη λάβουμε υπόψη μας σήμερα σε αυτήν την αναγκαία προσπάθεια που πρέπει να γίνει για την εφαρμογή του.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ) 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο κ. Σωτηρόπουλος, εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, συζητούμε σήμερα την πρόταση νόμου του Συνασπισμού για τις τριάντα πέντε ώρες εργασίας την εβδομάδα.
Μελετήσαμε προσεκτικά τη διατύπωση αυτής της πρότασης και χαιρετίζουμε το ότι ο Συνασπισμός έφερε αυτό το θέμα στη Βουλή, διότι είναι ένα πολύπλοκο πρόβλημα, που σήμερα το αντιμετωπίζει όλος ο κόμος, όλη η Ευρώπη και ως εκ τούτου έπρεπε και στην Ελλάδα να αρχίσει επίσημα μια συζήτηση και να φωτιστεί από όλες τις πλευρές.
Λέω ότι είναι πολύπλοκο, γιατί έχει μεγάλες επιπτώσεις και στην οικονομία και ως εκ τούτου και στην ανεργία και στον κοινωνικό ιστό, στην κοινωνική συνοχή της χώρας. 'Εχει αρχίσει πράγματι ένας διάλογος μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών. Δεν ξέρουμε όμως  σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκεται.
Αλλά οι πληροφορίες έλεγαν ότι έπρεπε στο τέλος του Νοεμβρίου να έχουν βγει τα πρώτα συμπεράσματα αυτού του διαλόγου. Πάντως, όπως έχει λεχθεί, υπάρχουν κάποια θετικά εκ πρώτης όψεως αποτελέσματα απ'αυτόν το διάλογο.
Το ίδιο γίνεται και στην Ευρώπη σήμερα και μάλιστα η Ευρωπαϊκή 'Ενωση αποφεύγει να πάρει μία γενική ρύθμιση και να δώσει μία οδηγία προς όλες τις χώρες. Αφήνει ελεύθερα τα πράγματα και θεωρεί ότι είναι εθνική υπόθεση για την κάθε χώρα να ρυθμίσει αυτό το θέμα. Παράλληλα υπάρχουν και χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερμανία, που έχουν προχωρήσει πιο πολύ, ώστε εργοδότες και εργοδοσία πάνω σε αυτό το θέμα να έχουν βρει κάποια άκρη. Και μάλιστα έχει γίνει και κάποια νομοθετική ρύθμιση η οποία δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί. Υπάρχουν και τη στιγμή αυτή, ενώ προβλέπεται βάσει του νόμου να εφαρμοστεί από 1.1.2000, προβλήματα μεταξύ των εργοδοτών, μεταξύ των εργαζομένων και όχι μόνο μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, αλλά και μεταξύ των ιδίων οργανώσεων των εργαζομένων από τη μία και των  εργοδοτών από την άλλη. Γιατί δεν συμφωνούν όλοι ως προς τα αποτελέσματα που θα έχει η εφαρμογή αυτού του ωραρίου στο θέμα ανεργία.  Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η Ευρώπη σήμερα έχει είκοσι εκατομμύρια ανέργους μέσα στα εκατόν ογδόντα εκατομμύρια του ενεργού πληθυσμού, ένα ποσοστό που ξεπερνάει το 11% περίπου και με το ρυθμό που αυξάνεται το ΑΕΠ ετησίως, δεν πρόκειται ποτέ να καλυφθεί αυτός ο αριθμός των ανέργων.  Πέρσι ήταν μία πολύ καλή χρονιά για την Ευρώπη και για τη χώρα μας.  Αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας, αλλά δυστυχώς η ανεργία αυξάνεται. Αυτό είναι το μυστήριο. Και ακούσαμε την εξήγηση  που έδωσε ο Υπουργός. Ναι μεν αυξάνονται οι θέσεις εργασίας, παράλληλα αυξάνονται και οι θέσεις ανεργίας. Πέρσι ήταν πολύ καλή χρονιά. Φέτος και για την Ευρώπη και για τη χώρα μας ο ρυθμός ανάπτυξης  θα είναι ελαφρώς μικρότερος και ως εκ τούτου δεν είμαστε σε θέση  να γνωρίζουμε κατά πόσο θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας.
Και μάλιστα, τελευταία, τον Οκτώβριο, προσετέθησαν στους 'Ελληνες άλλοι ογδόντα έξι χιλιάδες άνεργοι. Πέρυσι είχαμε εβδομήντα έξι χιλιάδες ανέργους σε όλη τη χρονιά του '98, φέτος έχουμε ήδη φθάσει τους ογδόντα έξι χιλιάδες ανέργους. Αντιλαμβάνεσθε ότι το ποσοστό ανεργίας δεν πέφτει ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ. Είναι πολλοί άλλοι παράγοντες που ρυθμίζουν την πτώση της ανεργίας.
Σας είπαμε ότι είδαμε την πρόταση του Συνασπισμού ότι θα μπορούσε να εφαρμοστεί από την 1.1.2000 στο δημόσιο τομέα ή στις εταιρείες έντασης κεφαλαίου και από το 2001 και 2002 σε άλλες μικρότερες επιχειρήσεις.  Είναι μία λογική εξήγηση και για τα κίνητρα που θα δοθούν σε κάθε επιχείρηση, κυρίως στη μικρομεσαία. 'Οταν θα μειώσει κατά ένα άλφα ποσοστό το ωράριο εργασίας και θα αυξήσει το ποσοστό των εργαζομένων, τι κίνητρα θα πρέπει να τύχει αυτή η επιχείρηση, ώστε να μπορέσουν τα προϊόντα της να είναι ανταγωνιστικά μέσα σε αυτήν την παγκοσμιοποίηση, όπου πραγματικά δύσκολα κανείς μπορεί να τα βγάλει πέρα και μάλιστα οι μικρομεσαίοι.
Και το ερώτημα που μπαίνει: είναι ο χρόνος κατάλληλος για την εφαρμογή των τριάντα πέντε ωρών εργασίας; Αυτό θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με μεγάλη σοβαρότητα. 'Ολοι θα θέλαμε. Και εγώ πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με την παραγωγικότητα, αν δουλεύει κανείς οκτώ ώρες  ή επτάμισι ώρες την ημέρα. Δεν έχει να αποδώσει περισσότερα με τη μισή ώρα παραπάνω, αλλά είναι η όλη υποδομή που υπάρχει σήμερα στην ελληνική οικονομία. Και δεν ξέρουμε πόσο θα στοιχίσει. Βέβαια, υπάρχει το ελληνικό κόστος παραγωγής, που είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη. Αλλά η παραγωγικότητα αγγίζει μετά βίας το 50% της παραγωγικότητας στην Ευρώπη. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα προϊόντα τα ελληνικά να μην είναι πολύ ανταγωνιστικά των άλλων ευρωπαϊκών ομοειδών προϊόντων. Και έτσι να παραμένουν στο περιθώριο.
Υπάρχει πρόβλημα σχετικά με το χρόνο εφαρμογής αυτού του ωραρίου.  Ακούσαμε τον εκπρόσωπο της ΓΣΕΕ στη Διαρκή Επιτροπή το Σεπτέμβριο, ο οποίος ναι μεν είπε ότι είναι αίτημα των εργαζομένων το τριανταπεντάωρο από πολύ καιρό, όχι μόνο για τη μείωση της ανεργίας. Ενώ στην αρχή ξεκίνησε ως αίτημα για να μειωθεί το ποσοστό ανεργίας, τώρα έχουν μπει και άλλοι παράγοντες, για την εκμετάλλευση του ελεύθερου χώρου, για να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χώρο κλπ. 'Ολα αυτά είναι καλά για τη βελτίωση των όρων διαβίωσης, για να περνάμε κάπως καλύτερα.
Αλλά όλοι είχαν επιφυλάξεις καίτοι έχουν γίνει μελέτες στη ΓΣΕΕ που αποδεικνύουν βέβαια κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις ότι με την εφαρμογή των τριάντα πέντε ωρών εργασίας θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας κατά εκατόν τριάντα χιλιάδες περίπου, θα διασφαλιστούν άλλες σαράντα χιλιάδες, αλλά κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, χωρίς όμως να μπορούν να εκτιμήσουν ανάλογα αυτές τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή του τριανταπενταώρου, ώστε να δημιουργηθούν και εκατόν τριάντα χιλιάδες θέσεις εργασίας και να διασφαλιστούν οι άλλες σαράντα.
'Ετσι, λοιπόν, έδωσε περισσότερο βάρος στη συνέχιση ενός πραγματικά ανοικτού και εντίμου κοινωνικού διαλόγου μεταξύ των εταίρων, εργοδοτών-εργοδοσίας, που όπως είπα βρίσκεται σε καλό δρόμο και να υπάρξει μια συμφωνία, ώστε να έχουμε τους μικρότερους δυνατούς κλυδωνισμούς.
Είναι χαρακτηριστικό, όταν μειώθηκε το σαρανταοκτάωρο την περασμένη δεκαετία και έγινε  σαράντα ώρες εργασίας το 1982-1983, τότε η ανεργία τριπλασιάστηκε. Βέβαια είχαμε και την πετρελαϊκή κρίση τότε και δεν ήταν μόνο από τη μείωση των ωρών εργασίας που θα περίμενε κανείς να αυξηθούν οι θέσεις των εργαζομένων, παρά ταύτα μειώθηκαν. Βέβαια συνέπεσε η μεγάλη πετρελαϊκή κρίση και έφθασε το πετρέλαιο τριάντα έξι (36) δολάρια το βαρέλι. Και σήμερα έχουμε μια ανάλογη κρίση, που βλέπουμε με την αύξηση που σημειώνει η τιμή του πετρελαίου ο πληθωρισμός να παίρνει την ανιούσα και ως εκ τούτου να είμαστε πολύ προσεκτικοί μην τυχόν με τη μείωση στις τριάντα πέντε ώρες αντί σαράντα, να έχουμε αντί αύξηση των θέσεων εργασίας μείωση.
Εξάλλου σε πάρα πολλές επιχειρήσεις εφαρμόζεται μειωμένο ωράριο και σε άλλες, όπως είναι οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τράπεζες, ζητάμε να αυξηθεί το ωράριο. Αντιλαμβάνεσθε ότι υπάρχουν πολλές αντιφατικές απόψεις και θα πρέπει όλα αυτά τα δεδομένα να σταθμιστούν και να βρεθεί η χρυσή τομή.
Ο ΣΕΒ ήταν αντίθετος, γιατί πιστεύει ότι θα αυξηθεί το κόστος εργασίας και ως εκ τούτου τα προϊόντα τα ελληνικά δεν θα είναι ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά. Οι δε μικρομεσαίοι εξέφρασαν έντονα μεγάλους φόβους και ανησυχίες ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κόστος παραγωγής, γιατί θα κλείσουν οι επιχειρήσεις τους αν έχουμε μια γενικευμένη εφαρμογή των τριάντα πέντε ωρών εργασίας. Το δικαιολόγησαν σε συνδυασμό με την άδικη φορολόγηση των αντικειμενικών κριτηρίων, όπου δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν στο περιθώριο με το κλείσιμο των επιχειρήσεων.
'Ετσι δεν υπάρχει προθυμία από τους κοινωνικούς εταίρους για την εφαρμογή σήμερα αυτού του θεσμού. Δεδομένου όμως ότι σε όλην την Ευρώπη υπάρχει αυτός ο δισταγμός πάνω στη ρύθμιση του θέματος, θα πρέπει και εμείς να ενισχύσουμε το διάλογο των εταίρων εργοδοσίας και να δούμε πού θα καταλήξουμε. Μην ξεχνάμε ότι οι σαράντα ώρες εργασίας έγιναν μετά από διάλογο των εταίρων εργοδοτών και ως εκ τούτου πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.
Εφαρμόστηκε πιλοτικά στις τράπεζες. Τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν καταστρατήγηση του ωραρίου. Το κανονικό ωράριο μειώνεται και οι ώρες εργασίας των τραπεζών αυξάνονται. Οι υπερωρίες αυξάνονται, διότι προσπαθούν με υπερωρίες να καλύψουν τα κενά, γι' αυτό και η πρόταση του Συνασπισμού προβλέπει μείωση κατά 50% των υπερωριών μετά από ένα χρονικό διάστημα και πάνω απ' όλα η αντίδραση του κόσμου είναι πολύ μεγάλη, γιατί ταλαιπωρείται στα γκισέ. Δηλαδή έχουμε μια υπερεντατικοποίηση και πάλι εκ μέρους των εργαζομένων των υπαλλήλων των τραπεζών, ο κόσμος ταλαιπωρείται στις ουρές, χωρίς όμως να επιτευχθεί ο κύριος στόχος που ήταν η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αυτό λοιπόν φοβούνται όλοι, όχι μόνο εμείς, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ' όλον τον κόσμο μην τυχόν έχουμε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουμε να πετύχουμε. Και μια και το ΠΑΣΟΚ δεν τα πάει τόσο καλά με την  ανεργία και είναι υπεύθυνο για την αύξηση που έχει πάρει και δεν είναι ανάγκη να αναφερθώ σε ποσοστά, για να μη μαλώνω με τον κύριο Υπουργό, αφού πρόσφατα είχαμε τη συζήτηση αυτή.  'Επεσε βέβαια ο πληθωρισμός, τώρα αρχίζει πάλι μια ανοδική πορεία λόγω της κρίσης του πετρελαίου και της της δομής της ελληνικής οικονομίας και ευχόμαστε να πάνε όλα καλά και να πετύχουμε το στόχο που έχει βάλει η χώρα μας.
'Ετσι λοιπόν θα πρέπει μετά μεγάλης προσοχής να αναλυθούν όλα τα στοιχεία, όλες οι παράμετροι και τι επιπτώσεις θα έχει στην οικονομία, ώστε να προχωρήσουμε σ' αυτήν την εφαρμογή του ωραρίου.
Η Νέα Δημοκρατία σας είπα ότι δεν λέει όχι, αλλά συζητάμε και χαιρετίζουμε την έναρξη αυτού του διαλόγου -το είπα και στην αρχή- με την πρωτοβουλία που ανέλαβε ο Συνασπισμός να φέρει αυτήν την πρόταση νόμου. Πρέπει όμως κλείνοντας να επαναλάβω ότι πρέπει να συνεχιστεί ο κοινωνικός διάλογος των εταίρων δηλαδή μεταξύ εργατών και εργοδοσίας, να αναλυθούν όλες οι παράμετροι, ώστε όταν θα εφαρμοστεί το μειωμένο ωράριο εργασίας, να έχει να προσφέρει στους εργαζόμενους και να μην καλυφθούν τα κενά που οπωσδήποτε θα παρουσιαστούν σε όλες τις επιχειρήσεις με υπερωρίες, διότι τότε θα έχουμε άλλους εργαζόμενους που θα απολαμβάνουν πολλά περισσότερα και άλλους που θα τους οδηγήσουμε τελείως στην ανεργία. Αυτό σημαίνει ότι κινδυνεύει και η κοινωνική συνοχή και πολλά άλλα δυσάρεστα επακόλουθα λόγω της ανεργίας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο ειδικός αγορητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, Αντιπρόεδρος κ. Δημήτριος  Κωστόπουλος, έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριοι Βουλευτές, αυτές τις μέρες παρακολουθούμε όλοι τα γεγονότα στο Σιάτλ, που...υποκινούνται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας! 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Μέχρι εκεί έφτασε η χάρη σας! 
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Χωρίς να γνωρίζω ακριβώς τα αιτήματα και τους στόχους αυτού του κινήματος από μια γενική θεώρηση, μπορώ να εκτιμήσω ότι άνθρωποι με ευαισθησίες εναντιώνονται σε εκείνους που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Πάντως βλέπει κανείς ότι ένα από τα ζητήματα που μπαίνουν σ' αυτήν την αναμέτρηση είναι και το ζήτημα της εργασίας στον κόσμο και όχι τυχαία.  Μόνο που θα ήθελα να σημειώσω, παρ' ότι απευθυνόμαστε σε ώτα μη ακουώντων, όχι γιατί δεν θέλουν να ακούσουν, αλλά γιατί ακούνε ό,τι τους συμφέρει και δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους, τόσο οι συντηρητικοί όσο και οι συντηρητικοί σοσιαλδημοκράτες.
Τα γεγονότα του Σιάτλ θα είναι παιδική χαρά μπροστά σε αυτό που μέλλεται να επακολουθήσει τα επόμενα χρόνια, τις επόμενες δεκαετίες. Το επαναλαμβάνω! Θα είναι παιδική χαρά! Γιατί το λέω αυτό; Γιατί σήμερα στον κόσμο υπάρχουν περίπου τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι που πεινάνε ή πεθαίνουν από την πείνα. Πολλοί γνωρίζουν τις εκθέσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αυτές οι εκθέσεις που ελέγχονται για την ακρίβειά τους, γιατί πατάνε στα κείμενα που τους δίνουν οι διάφορες κυβερνήσεις και τα κείμενα αυτά έχουν σκοπιμότητες, αυτές, λοιπόν, οι εκθέσεις λένε τα εξής: 'Ενα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη αυτήν τη στιγμή έχουν ημερήσιο εισόδημα ένα δολάριο, ένα άλλο δισεκατομμύριο άνθρωποι πεθαίνουν ουσιαστικά, γιατί δεν υπάρχουν τα στοιχειώδη μέτρα για την υγεία τους, για την προστασία τους, και άλλο ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι αυτοί οι μετακινούμενοι που κυνηγούν το μεροκάματο με το ντουφέκι, πέφτοντας πάνω με το σώμα τους στα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα -μεταφορικά το λέω-που έχουν φτιάξει οι διάφορες κυβερνήσεις για τις χώρες τους, νομίζοντας πως έτσι θα προστατευθούν από αυτήν τη φοβερή πίεση. Γι'αυτό σας είπα ότι θα είναι παιδική χαρά αυτά που βλέπουν τα μάτια μας αυτές τις μέρες.
Μη νομίζετε ότι είμαστε εκείνης της παράταξης που υποστηρίζουμε τυχοδιωκτικές ενέργειες, που υποστηρίζουμε το αίμα, που υποστηρίζουμε ακραίες καταστάσεις, εννοώ ατομική τρομοκρατία κλπ. 'Ομως νομοτελειακά, μοιραία, τα πράγματα οδηγούνται προς τέτοιες κατευθύνσεις, ώσπου το κίνημα να βρει το συλλογικό, επαναστατικό του βηματισμό. Και θα τον βρει.  Αυτό είναι ένα εισαγωγικό μέρος, γιατί η σημερινή πρόταση νόμου που συζητάμε δεν δίνει περιθώρια να κάνεις απόπειρα να πείσεις κάποιον να την αποδεχθεί, γιατί απορρίφθηκε μετά επαίνων απ'ό,τι κατάλαβα. Ακόμα κι αυτή η κουτσουρεμένη πρόταση.  Δίνει, όμως, μία δυνατότητα να κουβεντιάσουμε για το τι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο και μέρος αυτού του κόσμου είναι και η χώρα μας.
Πρώτη φορά εφαρμόστηκε το οκτάωρο το 1886 στο Σικάγο. Εκεί άρχισε πριν από εκατόν δεκατρία χρόνια. Στη χώρα μας τυπικά άρχισε να εφαρμόζεται από το 1920, αφού δέχθηκε η Ελλάδα να κυρώσει τη σχετική Διεθνή Σύμβαση Εργασίας. Από το 1886 πέρασαν εκατόν δεκατρία χρόνια και από την κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας από την ελληνική κυβέρνηση πέρασαν περίπου ογδόντα χρόνια. Τα μηχανήματα εκείνης της εποχής -όλοι μπορούν να φανταστούν έστω και αν δεν είναι ειδικοί περί των εργασιακών ζητημάτων- ήταν συγκεκριμένης μορφής και απόδοσης. 'Ολοι μπορούν να φανταστούν πώς δούλευε στο χωράφι ο αγρότης με το άλογο ή και με το βόδι ακόμα, πώς δούλευε ο οικοδόμος με το πηλοφόρι, πώς δούλευε ο λογιστής με το μαύρο μανικέτι, με το μολυβάκι που το σάλιωνε. 'Εχουμε μία εικόνα είτε από τη λογοτεχνία είτε από διάφορους συγγραφείς που διαβάσαμε, είτε λόγω κάποιας ηλικίας που μπορέσαμε να δούμε μερικά πράγματα, έστω στην εκπνοή τους.
Πώς έχει η κατάσταση σήμερα: Αν χθες σε ένα λογιστήριο -χθες εννοώ με την ιστορική σημασία του όρου- δούλευαν δέκα λογιστές, για να βγάλουν τη δουλειά, σήμερα δουλεύει ένας για να συντονίσει τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές να παράγουν την ίδια δουλειά των δέκα. Βεβαίως και οι δέκα δεν πρόκειται να μείνουν στο ράφι, στην ανεργία εννοώ, κάποιες άλλες εργασίες δημιουργούνται. Αλλά ένα μέρος από τους δέκα, μοιραία, θα μπει στο ταμείο ανεργίας, θα είναι διαχρονικά άνεργος, θα τσιμπάει μεροκάματο από εδώ και από εκεί, θα κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού, θα έρχονται οι διάφοροι Υπουργοί Εργασίας με αυτά τα λεφτά, που παίρνουν από την ΕΟΚ να κάνουν κάποια προγράμματα, να καλύψουν κάποιες ανάγκες, κάποιες τρυπούλες, για να τσιμπάμε κάποιους ψήφους. Δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα, συνεπώς, με το να ερχόμαστε εδώ και να λέμε: "Ξέρετε κάτι; Ο ανταγωνισμός θα πληγεί, σχετικά με τη δική μας οικονομία, αν δεχθούμε το τριανταπεντάωρο". Να σας πω κάτι; Σε όλους σας απευθύνομαι. Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα λένε οι Ιταλοί κεφαλαιούχοι και οι εκπρόσωποί τους γενικά. Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα λένε και οι Γάλλοι. Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα λένε και οι Αμερικάνοι. Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα λένε και οι 'Ελληνες. "Αν μειώσω εγώ το χρόνο εργασίας, μοιραία θα είμαι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τον άλλον καπισταλιστή". 'Ετσι δεν είναι; Επομένως προκύπτει το εξής ζήτημα, για να μη φανούμε ότι δρούμε...  αντεθνικά, να έχουμε πάλι μία τέτοια μορφή: Γιατί λοιπόν δεν γίνονται συντονισμένες ενέργειες, έστω και να δεχθούμε ότι είναι έτσι; Και θα εξηγήσω παρακάτω πώς γίνεται. Γιατί να μη δεχθούν την πρότασή μας, την πρόταση όλων των εργατικών κινημάτων και αυτών των κινημάτων που δεν είναι εργατικά, αλλά είναι εξεγερσιακά κινήματα, για εφαρμογή παγκοσμίως του τριανταπενταώρου, για να μην έχει το μείον η κάθε χώρα ξεχωριστά; Δεν βρίσκουν συμφωνία. Βρίσκουν συμφωνία για το Κόσοβο, βρίσκουν συμφωνία για τη λεηλασία ολόκληρων περιοχών, όπως είναι η Μέση Ανατολή.  Βρίσκουν συμφωνία για να φτιάξουν το ΝΑΤΟ, το οποίο αλλάζει χαρακτήρα κάθε λίγο και λιγάκι, για να έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει. Βρίσκουν συμφωνία για να κάνουν ό,τι τους κατέβει σχετικά με την αύξηση των κερδών τους. Γιατί δεν βρίσκουν τρόπο συμφωνίας για μείωση του χρόνου εργασίας; Γιατί, λέει, δεν συνάδει με τη λειτουργία του συστήματος. 'Ολα τα άλλα συνάδουν με τη λειτουργία του συστήματος. Αυτό δεν συνάδει! Είναι μεγάλο ζήτημα και δεν είναι ευκαιρία για να ασκήσει κανείς τη ρητορική του δυνατότητα και ικανότητα. Είναι μία στιγμή που ο καθένας κρέμεται από το δικό του ποδαράκι και διατυπώνει τη δική του άποψη και ανησυχία.
Βεβαίως, χθες η σοσιαλδημοκρατία έπαιρνε κάποιες πρωτοβουλίες, γιατί πιεζόταν από το μπλοκ των σοσιαλιστικών χωρών. Σήμερα έχει παραδοθεί τελείως και ακούς εδώ ανθρώπους από αυτό το Βήμα, οι οποίοι είχαν κάποια σχέση με το εργατικό κίνημα χθες να σου λένε: "Ξέρεις κάτι; Ο ανταγωνισμός". Πότε το εργατικό κίνημα έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τον ανταγωνισμό, όπως τον λένε οι κεφαλαιούχοι; Τι θα πει ανταγωνισμός; Και γιατί δεν μπαίνουμε στα πιο βαθιά, έστω και αν φαίνονται λιανά, για να δούμε πόσο είναι το κόστος της εργατικής δύναμης σήμερα στην Ελλάδα; Το πιο μικρό σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ας λένε οι βιομήχανοι ό,τι θέλουν. Γιατί; Γιατί υπάρχει μεγάλη εντατικοποίηση της εργασίας και δεν ξέρω πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση.
Απευθυνόμενος σε αυτούς που συντάσσουν τέτοιες προτάσεις, οι οποίες έχουν κάποια σχέση με αυτές τις προτάσεις που καταθέτει η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, με τις οποίες εμείς διαφωνήσαμε, γιατί είναι προτάσεις αυτοπαγίδευσης του κινήματος, ρωτάω: Πότε τέτοια μεγάλα αιτήματα και στόχοι ικανοποιήθηκαν με νομοθετικές ρυθμίσεις από τη μεριά των κυβερνώντων; Ποτέ των ποτών.
Θέλετε να σας απαριθμήσω ιστορικά παραδείγματα για τις συλλογικές συμβάσεις; Αν δεν γίνονταν οδοφράγματα στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα και αν δεν χυνόταν ποτάμι αίμα, δεν θα γινόταν ο νόμος του 1914, που άνοιγε το δρόμο για τις ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις και για την κοινωνική ασφάλιση.
Θέλετε να σας πω για την κοινωνική ασφάλιση, που κάποιοι περηφανεύονται πως ήταν ο Μεταξάς που την εγκαινίασε; Ανοησίες ιστορικές. Ο Παρασκευαϊδης σκοτώθηκε το 1926 στον Πειραιά την Πρωτομαγιά για την κοινωνική ασφάλιση. 'Ηταν ένα από τα δεκάδες, τα εκατοντάδες θύματά μας για τη μεγάλη αυτή στόχευση του εργατικού κινήματος.
Να σας πω για το χρόνο εργασίας; Φτύσαμε αίμα, για να μπορέσουμε να φέρουμε σε ένα λογαριασμό την κατάσταση και κάποιοι  είπαν για το πενθήμερο και το σαραντάωρο, όπως κολοβώνεται σήμερα και το ξέρει το Υπουργείο Εργασίας και χτυπιέται από όλες τις πλευρές. 'Ηταν αποτέλεσμα του διαλόγου των "κοινωνικών εταίρων".
Κάνω μία παρένθεση, τι θα πει κοινωνικός εταίρος; Πάει το λεξικό μας,  δηλαδή, με αυτήν την έννοια. Το λεξικό λέει, Μήτσος Κωστόπουλος, χτίστης.  Γιάννης Δημαράς, δημοσιογράφος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ  (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Είναι και συγγραφεύς.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής): Στράτος, βιομήχανος, με ερώτημα αν είναι βιομήχανος και επιτρέψτε μου να κάνω αυτό το σχόλιο.
Λοιπόν, τι θα πει κοινωνικός εταίρος; Με έβαλε εμένα σε ένα τσουβάλι μαζί με το Βαρδινογιάννη, με ανακάτωσε με τον Κόκκαλη, με το Λαμπράκη, για να μην τους αφήσω απέξω όλους αυτούς και έβγαλε το μέσο όρο των κοινωνικών εταίρων; Είναι ντροπή για τους γλωσσοπλάστες, που δεν είναι ντόπιοι. Από Βρυξέλλες "άρχεσθαι".
Λοιπόν έγινε συμφωνία της εργατικής τάξης και των εργοδοτών για το σαραντάωρο; Ξέρετε από πότε παλεύουμε για το σαραντάωρο και τι αγώνες έχουμε κάνει για το σαραντάωρο; Ξέρετε πόσα πεζοδρόμια έχουν ξηλωθεί για το σαραντάωρο; Δεν το θέλαμε. Υποχρεωθήκαμε, αναγκαστήκαμε. Δεν πήγαινε άλλο. Ξέρετε τι είναι να δουλεύει ο οικοδόμος από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, να είναι στη σκαλωσιά, να σταματάει και να κοιμάται δύο ώρες, να τρώει την μπουκιά και να μην μπορεί να την κατεβάσει από την κούραση και να ξαναδουλεύει το απόγευμα; Δεν πήγαινε λοιπόν άλλο. 'Εφθασε στα όριά του το πράγμα, γιατί μετά τον εμφύλιο πόλεμο η ασυδοσία των εργοδοτών ήταν τεράστια. Βλέπεις "ουαί τοις ηττημένοις".
Σας επαναλαμβάνω, δεν έγινε ποτέ νόμος πριν υπάρξουν γεγονότα, αντίσταση, αγώνες. Και αν κάποιος από τους Υπουργούς της σημερινής Κυβέρνησης, που έχει και την ιδιότητα του νομικού, ήλθε σ' αυτό το Βήμα και υποστήριξε ότι ιστορικά προηγείται η νομοθεσία και έπεται το εργατικό κίνημα, επιτρέψτε μου να πω ότι είναι ιστορικά αφελής, παρά το ότι φέρνει πολλά νομικά γαλόνια στην επωμίδα του.
Από την άποψη αυτή δεν μπορεί να έχει κάποιος την αυταπάτη ότι με μια πρόταση που κάνει για το τριανταπεντάωρο θα έλθουν εδώ άνθρωποι και θα φωνάξουν "ζήτω" για να ικανοποιηθεί αυτό το μεγάλο αίτημα της εργατικής τάξης.  Ειρήσθω εν παρόδω, πρέπει να πω ότι η ΣΕΣ, η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων, το έχει βάλει εδώ και τριάντα χρόνια περίπου στο παχνί, για να μην κρυώσει. Δεν κάνει τίποτα προς την κατεύθυνση υλοποίησης αυτού του στόχου. Ακούμε όλο για τους "κοινωνικούς εταίρους", αλλά ο στόχος γιοκ.
Επαναλαμβάνω, τι θα γίνει με τους εννέα λογιστές που βγήκαν από το λογιστήριο με τα μοντέρνα μέσα παραγωγής ή με τους πέντε, αν θέλετε, γιατί οι τέσσερις κάπου βρήκαν απασχόληση; Είναι ένα ερώτημα που θέλω να απαντήσετε. Δεν απαντιέται όμως με τα φληναφήματα που ακούγονται περί ανταγωνισμού, με τις αιτιάσεις ότι η απαίτηση του εργατικού κινήματος είναι μαξιμαλισμός, ενώ των εργοδοτών η αντίδραση είναι ισορροπημένη, ότι πρέπει να δούμε μέσα από διάλογο πώς μπορούμε να ρυθμίσουμε το θέμα και στη συνέχεια να ανακαλύπτουν κάποιο σύστημα, όπως της "VOLKSWAGEN", όπου υποχρεώθηκαν οι εργάτες να υπογράψουν σύμβαση για τετράωρη εργασία, με μισθό τετράωρου, με ασφάλιση τετράωρου, με ζωή τετράωρου. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Δεν είναι μόνο ζήτημα βελτίωσης της θέσης του εργάτη η πραγματική μείωση του χρόνου εργασίας. Αυτό είναι ένα ζήτημα και βεβαίως εμείς το υποστηρίζουμε. Ο άνθρωπος αγωνίζεται για να βελτιώσει τη θέση του, δεν αγωνίζεται για να τη χειροτερέψει. Αλλά σ' αυτήν την κρίσιμη συγκυρία σε παγκόσμια κλίμακα και στην Ελλάδα δεν είναι θέμα μόνο βελτίωσης της θέσης του. Είναι θέμα ανάγκης, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει ως ένα βαθμό την πίεση της ανεργίας. Γιατί όλοι μπορούν να φανταστούν ότι αν μειώσουμε μία ώρα το ωράριο εργασίας ημερησίως για όλους τους εργαζόμενους, πόσες θέσεις απασχόλησης μπορεί να εξευρεθούν. Σκεφθείτε το σε παγκόσμια κλίμακα, σε πανευρωπαϊκή, πανελλαδική. 'Ισως το μαθηματικό αυτό σχήμα να είναι λίγο υπερβολικό. Ωστόσο όμως κάποιες θέσεις απασχόλησης θα βρεθούν.  Δεν είναι αυτό βέβαια το πιο σπουδαίο. Το πιο σπουδαίο είναι τα κεφάλαια που παίζουν στον τζόγο οι διάφοροι Σόροι, μικροί και μεγάλοι, ντόπιοι και ξένοι, να τα επενδύσουν σε Ασία, σε Αφρική, σε Λατινική Αμερική, όπου εκεί το καζάνι βράζει και κάποια στιγμή θα εκραγεί. Και να μην έλθουν κάποιοι να μας πουν ότι υποκινούμε τις εξεγέρσεις, γιατί μοιραία θα οδηγηθούν τα πράγματα εκεί. Να γίνουν λοιπόν επενδύσεις, να βρει απασχόληση ο κόσμος.
Είναι λοιπόν και ζήτημα ανάγκης, πέρα από το αυτονόητο, δηλαδή ότι βελτιώνεται η θέση του εργάτη.
Γιατί λοιπόν δεν κουβεντιάζουμε γι' αυτά τα κρίσιμα ζητήματα; Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα πιεστεί η παραγωγικότητα, η ανταγωνιστικότητα. Γιατί λοιπόν δεν συντονίζουμε το βήμα μας όλοι, ώστε να γίνει αποδεκτό πανευρωπαϊκά ή παγκόσμια το αίτημα; Θα μου πεις, τέτοιο πράγμα περιμένεις από τη σημερινή, τη χθεσινή Κυβέρνηση; Δεν το περιμένω, γιατί ξέρω πού κινείται ιδεολογικοπολιτικά. Γι' αυτό, το μόνο πράγμα που μπορεί να υποστηρίξει βάσιμα κανείς είναι ότι αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς, μην περιμένεις από τον άλλο να σε ξύσει.  Πράγμα που σημαίνει δηλαδή ότι αν το ίδιο το εργατικό κίνημα δεν βάλει με αποφασιστικότητα -και όταν λέω αποφασιστικότητα, εννοώ όλες τις πλευρές που κρύβει η έννοια και η λέξη "αποφασιστικότητα"- το ζήτημα της πραγματικής μείωσης του χρόνου εργασίας, μην περιμένετε να ικανοποιηθεί από αυτούς που υποστηρίζουν τους κοινωνικούς εταίρους, όπως τους λένε από αυτό το Βήμα.
Επομένως από την άποψη αυτή πρέπει και αυτοί που προτείνουν το σχέδιο νόμου να κατανοήσουν ότι, εντάξει, να φέρω την πρόταση στη Βουλή, αλλά δεν μπορεί αυτή η πρόταση να μη συνοδεύεται από μία ένταση της πάλης του εργατικού κινήματος, ώστε να έχει κάποιο αποτέλεσμα αυτή η πρόταση.  Βεβαίως, δεν είναι δικό τους θέμα, ούτε δικό μου, για να εντείνει την πάλη το εργατικό κίνημα, είναι πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο εκεί.  Ωστόσο πρέπει να είναι μέσα στο μυαλό μας. Πάμε τώρα γι' αυτήν καθαυτήν την πρόταση.
Η πρόταση, ας μου επιτραπεί να πω ότι είναι κολοβή, δεν είναι ολοκληρωμένη. Η πρόταση αυτή λέει να πειραματιστούμε σχετικά με το τριανταπεντάωρο και να διευκολύνουμε την εργοδοσία σε ορισμένα, για να μην πάθει η ανταγωνιστικότητά της, πράγμα που σημαίνει ότι αρχίζεις να την αποψιλώνεις.
Η πρόταση, όπως εγώ τη φαντάζομαι, όπως μπαίνει από το κίνημα παγκόσμια λέει: Βάζω θέμα τριανταπενταώρου, όπως έβαλα στο Σικάγο το οκτάωρο. Στο Σικάγο δεν είπαν να κάνουμε ένα βήμα σήμερα, ένα βήμα αύριο, ένα βήμα μεθαύριο. Θα αφυδατωνόταν, θα ενσωματωνόταν, δηλαδή, αυτό το αίτημα στόχος μέσα τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, όπως τις ήθελαν οι τότε κυβερνώντες και η τότε άρχουσα τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδιαίτερα του Σικάγου.
Πρέπει να το βάλεις με αποφασιστικότητα. Πραγματικό τριανταπεντάωρο χωρίς μείωση, με αύξηση των αποδοχών, με βελτίωση της θέσης για όλους τους εργαζομένους, όχι πειραματικά και μη μας πουν τώρα κάποιοι, ξέρετε, οι μικρομεσαίοι θα δεινοπαθήσουν. Μοιραία οι μικρομεσαίοι θέλουν δεν θέλουν, επειδή είναι από κάτω, αυτός που έχει εκατό εργάτες και παράγει υπεραξία από εκατό εργάτες, είναι καβάλα στο άλογο. Αυτός που έχει δύο εργάτες, είναι κάτω. Κρατάει τα χαλινάρια του αλόγου του μεγάλου και επομένως, είτε δεχτεί το τριανταπεντάωρο είτε δεν το δεχθεί, όπως έκανε στην επιτροπή ο εκπρόσωπος των μικρομεσαίων, μοιραία θα τον συνθλίψει ο μεγάλος.
Από αυτήν την άποψη η πρόταση, που λέει πραγματική μείωση του χρόνου εργασίας, δεν είναι μόνο για τους εργάτες, είναι και για τους μικρομεσαίους, γιατί και αυτοί οι εργαζόμενοι δεινοπαθούν από νύχτα σε νύχτα.  Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να σας ανακοινώσω ότι ο Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο για τη συζήτηση της πρότασης νόμου το Βουλευτή Ευβοίας κ. Ευάγγελο Αποστόλου.  Επίσης, ο συνάδελφος κ. Βασίλειος Κορκολόπουλος ζητεί ολιγοήμερη άδεια απουσίας στο εξωτερικό.
Η Βουλή εγκρίνει; 
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Η Βουλή ενέκρινε.
Ο ειδικός αγορητής του ΔΗ.Κ.ΚΙ. κ. Δημαράς έχει το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν ήμουν βέβαιος ότι δεν θα θεωρούσατε την εισήγησή μου ως προσπάθεια εντυπωσιασμού, ή αν θέλετε ακόμη και ως φολκλορική, θα τελείωνα με μία φράση την παρουσία μου εδώ στο Βήμα. Ναι, και το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα συμφωνεί στην πρόταση του νόμου του Συνασπισμού για την καθιέρωση της εργασίας των τριάντα πέντε ωρών. Ναι, και όπως απεδείχθη από τη συζήτηση, συμφωνεί και η Κυβέρνηση, όπως τουλάχιστον κατάλαβα από την ομιλία του συναδέλφου εισηγητή κ. Λάμπρου Κανελλόπουλου.
Ναι συμφωνεί και η Νέα Δημοκρατία, η Αξιωματική Αντιπολίτευση.   Συμφωνεί επίσης και ο κ. Κωστόπουλος, που εκφράζει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Και, λοιπόν, αφού όλοι συμφωνούμε, τι κάνουμε, πώς προχωρούμε; Από την κοινοβουλευτική διαδικασία και από τη δράση που αναπτύσσεται εδώ στο Κοινοβούλιο επιτρέψτε μου να πω τι έχει αποδειχθεί. Κατά τη γνώμη μου, δυστυχώς, ότι ακόμα και αν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όπως εκφράζεται στο αποτέλεσμα  των τελευταίων εκλογών, η πλειοψηφία αυτή, που είναι μειοψηφία στο Κοινοβούλιο, δεν μπορεί να κινήσει τις διαδικασίες για το θέμα των τριάντα πέντε ωρών. Και πρέπει, λοιπόν, όπως η ανάγκη απέδειξε κατά τη διάρκεια της συζήτησης, αυτό το θέμα ρεαλιστικά να το προσεγγίσουμε, να συζητηθεί το πολύπλοκο πράγματι και πολυδιάστατο αυτό κοινωνικό ζήτημα  με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης. Και εδώ αποκαλύπτεται  η τεράστια πολιτική ευθύνη που έχει η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κάτι το οποίο έχει διατυπώσει και όταν ακόμα έκανε αντιπολίτευση, κάποια στιγμή σε ένα μικρό διάστημα  τριών χρόνων, το είχε κινήσει, αλλά τίποτα δεν έκανε ως Κυβέρνηση. Αυτήν την πολιτική ευθύνη δεν θα τη χρεωθούμε όλοι εμείς, όπως επίσης εμείς δεν μπορούμε να χρεωθούμε και το γεγονός ότι θα αποδεικνύεται μια αδυναμία του Κοινοβουλίου να αντιμετωπίσει κορυφαία ζητήματα, που έτσι και αλλιώς δημιουργούνται από τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας που οδηγεί σ' αυτά τα θλιβερά που συμβαίνουν στο Σιάτλ, μια πόλη της Αμερικής σε κατάσταση πολιορκίας. Ο Κόφι Ανάν δεν μπόρεσε να πάει στο γραφείο όπου εγίνοντο οι εργασίες.  Φαντάζομαι με ποια τάχα έκπληξη και η κ.  Ολμπράϊτ και ο κ. Κλίντον  θα μπορούσε να αντιμετωπίσουν τα όσα συμβαίνουν σήμερα στο Σιάτλ, σε μια εννοείται ευνομούμενη μεγάλη -τη μόνη ίσως κυρίαρχη δύναμη του κόσμου- χώρα, όπως είναι η Αμερική. Εκεί όπου υπάρχει η δημοκρατία, εκεί που υπάρχει ισονομία, εκεί που δεν υπάρχει ανεργία, εκεί που δεν υπάρχει τρομοκρατία. Και τι απεδείχθη; Απεδείχθησαν ακριβώς όλα τα αντίθετα. Γιατί άραγε; Γιατί είναι τεράστιο τα θέματα που ανακύπτουν από τη νέα λεγόμενη παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, μια οικονομία που φροντίζει να ικανοποιεί μερικούς ανθρώπους στον πλανήτη, έξι-επτά ίσως άνθρωποι έχουν εισόδημα ετήσιο όσο όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον πλανήτη. Δεν θα οδηγήσει αυτό σε εκρήξεις; Και βέβαια θα οδηγήσει.
Επειδή πρέπει να συνεχίσω, θα σας πω ότι το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα διάκειται θετικά στο θέμα των τριάντα πέντε ωρών. Ψηφίζει "ναι". Το θέμα αυτό έχει απασχλήσει εδώ και αρκετό καιρό περίπου τέσσερα χρόνια αρχικά την Ευρώπη. Και δύο χώρες απ' αυτές, η Γαλλία και η Ιταλία, έχουν ξεκινήσει σε κάποιους τομείς να το εφαρμόζουν.  Το μεγάλο κέρδος από την εφαρμογή του μέτρου, όπως λένε κάποιοι, είναι η καταπολέμηση της μάστιγας της ανεργίας. Σύμφωνα με ανάλυση και μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΕΣΕΕ, τα συμπεράσματα της οποίας παρατίθενται και έχουν παρατεθεί, θα υπάρξει σημαντική μείωση των ανέργων. Εδώ πρέπει να προσέξουμε πως η εν λόγω μελέτη δεν έχει αμφισβητηθεί ή αντικρουσθεί απ' ό,τι ξέρω από κανέναν μέχρι τώρα και απεδείχθη και κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Αλλά για να δούμε  με ποιον τρόπο, αλήθεια, το κυβερνών κόμμα και τα κορυφαία στελέχη του αντιμετωπίζουν το ζήτημα.
Υποτίθεται ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό κίνημα και θα έπρεπε να προωθεί, να υποστηρίζει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, όπως αυτή για το θέμα των τριάντα πέντε ωρών εργασίας. 'Εχει γίνει αυτό; Ακούστε δύο κορυφαία στελέχη του τι έχουν πει τον τελευταίο καιρό σε δύο συνεντεύξεις.  Η μία δόθηκε στην τηλεόραση και η άλλη σε ραδιοφωνικό σταθμό. Αναφέρομαι στο Γραμματέα του κόμματος, τον κ.  Σκανδαλίδη, σε ερώτηση του κ. Χατζηνικολάου στην εκπομπή "Ενώπιος Ενωπίω" που λέει : "Αν αυτό που λέτε ταυτίζει τη Νέα Δημοκρατία με την κυρίαρχη γραμμή των συντηρητικών της δεκαετίας του '80, την κ. Θάτσερ δηλαδή ή τον κ. Ρίγκαν, είναι μια άλλη πολιτική  απ' αυτή που ασκείται σήμερα σε όλη την Ευρώπη. Μπορεί να μην έχουν οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις πάει σε μια πολύ διαφορετική πολιτική, αλλά ανοίγουν κάποιους δρόμους, άρχισαν να ανοίγουν κάποιους δρόμους για τα θέματα της απασχόλησης, το τριανταπεντάωρο για τα θέματα της ανεργίας, για το θέμα του κοινωνικού κράτους, για το θέμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης προφανώς των εργαζομένων", διακόπτεται από κάποια ερώτηση του συνομιλητή του και συνεχίζει: "Να σας πω κάτι". Λέει ο κ. Σκανδαλίδης: Εγώ δέχομαι ότι και με την άσκηση της πολιτική μας πολλές φορές το πρόσωπό μας δείχνει πάρα πολύ συντηρητικό, κυρίως στην εκφορά του πολιτικού μας λόγου. Κάνουμε προσπάθειες για κοινωνική πολιτική. 'Ισως δεν εξαντλούμε τα περιθώρια, χρειάζονται διορθώσεις. Πρέπει να δούμε, να συζητήσουμε τα βασικά θέματα τα σημερινά, το τριανταπεντάωρο, το ελάχιστο εισόδημα για κάθε πολίτη κλπ.
Την ίδια ημέρα σε ραδιόφωνο ο κ. Πρωτόπαπας ο Υφυπουργός της Κυβέρνησης σήμερα, λέει τα εξής σε πρωινή εκπομπή: Η πιλοτική εφαρμογή του μέτρου αυτού, που έχει γίνει σε τράπεζες, δεν έχει δώσει θετικά θέματα, μια και δεν έχουν γίνει προσλήψεις και η μείωση των ωρών εργασίας των εργαζομένων καλύπτεται με υπερεργασία και υπερωρίες. Ξεχνά βέβαια να πει πως η Κυβέρνηση θα πρέπει να ελέγχει την εφαρμογή του μέτρου, να προτείνει εναλλακτικές λύσεις, να παρακολουθεί κλπ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πέρα ενδεχομένως των αντιρρήσεων που μπορεί να έχει κανείς στην πρόταση νόμου για την καθιέρωση των τριάντα πέντε ωρών από την πλευρά του Συνασπισμού και να γίνουν διορθώσεις, να υπάρξουν προβληματισμοί, να συζητήσουμε, να ακουστούν και άλλες απόψεις, να βελτιωθεί αυτό το σχέδιο νόμου, θα πρέπει, όπως τουλάχιστον έχω διαπιστώσει, να δεχθούμε ότι συμφωνούμε όλοι, θα μου επιτρέψετε μία παρένθεση εδώ, τι δείχνουν τα γεγονότα στο Σιάτλ. Φαίνεται ότι πια είναι ξεκάθαρο πως η βούληση των πολιτικών είναι αντιμέτωπη με τη βουλιμία των επιχειρηματιών, που σημαίνει ότι στις μέρες μας οι πολιτικοί που δεν είναι υπάλληλοι των όποιων και όπου βρίσκονται επιχειρηματιών, θα πρέπει να θυσιαστούν για την προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζετε εσείς κάποιον που εργάζεται μία ολόκληρη ζωή, κάποιον που συμμετέχει ως κατ' εξοχή κινητήριος μοχλός της παραγωγής, να έχει γίνει πλούσιος; Η απάντηση είμαι βέβαιος ότι είναι μόνη και μία, από όλους μας και αποδεκτή. Ορθά -κοφτά, όχι. Τότε, λοιπόν, όλοι εμείς που συμφωνούμε για την καθιέρωση των τριάντα πέντε ωρών, γιατί καθυστερούμε, ώστε να δρομολογηθούν οι διαδικασίες εκείνες και να καταλήξουμε σε αποφάσεις που δεν θα κολακεύουν, αλλά που ουσιαστικά θα βοηθούν και θα απελευθερώνουν τους εργαζόμενους; Τελειώνοντας θα μου επιτρέψετε να σας πω και κοιτάξτε να δείτε καμιά φορά ποια είναι η μοίρα και η συγκυρία. 'Ηθελα να τελειώσω με κάτι που μου έμαθε ο διευθυντής μου στην εφημερίδα ως δημοσιογράφος, ο κ. Καψής, και την ώρα που τελειώνω, νάτος φτάνει μέσα στην Αίθουσα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ: 'Εμαθα ότι μιλάτε και ήρθα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ: Και φθάσατε ασθμαίνων, το βλέπω! Ο κ. Λάμπρος Κανελλόπουλος τι είπε τελειώνοντας; Πρέπει σήμερα να ξεκινήσει ο διάλογος.
Τι μου έλεγε εμένα ο Γιάννης ο Καψής, ως διευθυντής της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ"; "Θέλω αυτό το ρεπορτάζ". "Μάλιστα, πότε το θέλετε;" Και μου απαντούσε: "Χθες". Χθες έπρεπε να είχε ξεκινήσει ο διάλογος για το θέμα των τριάντα πέντε ωρών.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι από τα δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίασή μας σαράντα οκτώ μαθητές και τρεις συνοδοί δάσκαλοι από το 8ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής) Ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Παπαϊωάννου έχει το λόγο.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Κύριοι συνάδελφοι, έχω πει πολλές φορές ότι η ανεργία αποτελεί το κεντρικό μας πρόβλημα, όπως και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Θα έλεγα ότι αυτά τα δύο συνθέτουν το σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα. Γι'αυτό είναι ένα θέμα ύψιστης προτεραιότητας για όλους μας και για την Κυβέρνηση. Θα γνωρίζετε ασφαλώς ότι αύριο το Υπουργικό Συμβούλιο, για δεύτερη φορά μέσα στο χρόνο, έχει ως αποκλειστικό θέμα, στην ημερήσια διάταξή του, το πώς θα ενισχύσουμε την απασχόληση, πώς θα δώσουμε την καλύτερη δυνατή απάντηση, που ξεπερνάει ασφαλώς τη χώρα μας, την Ευρώπη, αγγίζει όλον τον κόσμο.
Δεν θα αναφερθώ σήμερα στις πολιτικές απασχόλησης αναλυτικά και στα θετικά αποτελέσματα της πολιτικής μας. Για άλλη μία φορά θα μου επιτρέψετε όμως να πω ότι και σε αυτήν την Αίθουσα και εκτός αυτής, υπάρχει ανάγκη να συμφωνήσουμε όλοι στις διαστάσεις του προβλήματος, ποσοτικές και ποιοτικές. Και φαίνεται ότι δεν το κάνουμε με ξεχωριστό αίσθημα ευθύνης.
Αναφέρω πάλι τα ποσοστά: Υπάρχουν οι οργανισμοί οι οποίοι τα μετράνε με τους δικούς τους κανόνες. Και οι οργανισμοί αυτοί, έχω πει, ότι για τη χώρα μας είναι η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος και η EUROSTAT για την Ευρώπη, οι οποίοι συμπίπτουν. Το 1998, λοιπόν, το ποσοστό είναι 10,8%. Κάποιοι επιχειρούν να αναφερθούν σε κάποιες εκθέσεις του ευρωπαϊκού παρατηρητηρίου για την ευρωπαϊκή απασχόληση οι οποίες κάνουν αναγωγές της μερικής απασχόλησης σε πλήρη απασχόληση και κατά συνέπεια ανεβάζουν το ποσοστό και στην Ελλάδα.
Αν δείτε, όμως, συγκριτικά τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, τότε, κύριοι συνάδελφοι, θα τρομάξετε. Γιατί στην Ελλάδα έχουμε μερική απασχόληση της τάξης του 5% και ο μέσος όρος των χωρών της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης είναι 17%.  Και στην Ολλανδία, που υποτίθεται ότι είναι χαμηλά τα ποσοστά, είναι 37%.
Κάνοντας γι'αυτές τις χώρες τις αναγωγές σε πλήρη απασχόληση, τότε αυτές οι χώρες περνάνε σε μέσο ποσοστό την Ελλάδα. Σας τα λέω αυτά, για να έχουμε γνώση του τι γίνεται γύρω μας.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι ότι προχθές συνετάγη και υποβάλλεται στο Συμβούλιο Κορυφής η ετήσια έκθεση για την απασχόληση στα πλαίσια των εθνικών σχεδίων δράσης. Και θέλω να γνωρίζετε -γιατί άκουσα κάποιο συνάδελφο χθες το βράδυ σε έναν τηλεοπτικό σταθμό να διαβάζει κάτι ανύπαρκτα κείμενα- ότι το τελικό κείμενο ξεκινάει λέγοντας ότι το 1998 υπήρξε στην Ελλάδα αύξηση της απασχόλησης κατά 3%. Είναι το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη. Καμιά άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν είχε τόσο μεγάλη αύξηση απασχόλησης.
Αυτό, λοιπόν, το αγνοούν αρκετοί και δεν ξέρω το γιατί. Επιλέγουν τα στοιχεία που τους βολεύει. Βέβαια υπάρχει και η αύξηση της ανεργίας. Αλλά η αύξηση της ανεργίας οφείλεται στη μεγάλη αύξηση του εργατικού δυναμικού, κυρίως μέσα από την καταγραφή και τη νομιμοποίηση των οικονομικών μεταναστών, που έπρεπε να την κάνουμε, για να αποτυπώσουμε την αλήθεια. Αυτές είναι οι αλήθειες.
Εκείνα όμως που πρέπει να πω είναι ότι η ανεργία και στην Ελλαδα είναι υψηλή -δεν θέλω να υπάρχει εδώ καμία ψευδαίσθηση- και οφείλουμε να συστρατευθούμε όλοι, πάνω απ'όλα το σύνολο της κυβερνητικής δραστηριότητας -και αυτό κάνουμε- μέσα από το εθνικό σχέδιο δράσης και οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, για να δώσουμε την καλύτερη δυνατή απάντηση.
'Ερχομαι στο δεύτερο θέμα, στο χρονο εργασίας. Ο χρόνος εργασίας είναι ένα ιδιαίτερο σημαντικό κεφάλαιο. Προσδιορίζεται σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό από τις εξελίξεις τις τεχνολογικές ή στη βιομηχανική επανάσταση από τις τότε εξελίξεις, από το πού βρίσκεται κάθε χώρα και ποια είναι η κουλτούρα της, ο πλούσιος Βορράς και ο φτωχός Νότος κλπ. Και βέβαια είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατι έχει να κάνει και με την ποιότητα ζωής.
'Αρα, ο όρος πλήρης απασχόληση είναι φανερό ότι βρίσκεται σε μια δυναμική εξέλιξη. 'Αλλο πλήρης απασχόληση πριν από εκατό χρόνια, άλλο πριν από δέκα χρόνια και άλλο σήμερα. Και δυστυχώς εδώ δεν έχει δοθεί απάντηση τι είναι σήμερα πλήρης απασχόληση. Το σίγουρο είναι ότι η μείωση του χρόνου με βάση τις νέες τεχνολογίες έχει ως στόχο και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, συμφιλίωση με την οικογένεια και τόσα άλλα ζητήματα και κυρίως είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μας και παλεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση όλοι μαζί.
Εδώ θα συμφωνήσω με τον κ. Κωστόπουλο ότι το τελικό αποτέλεσμα της μείωσης του χρόνου εργασίας ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι έχει κατακτηθεί με μάχες, με αγώνες που έδωσαν οι εργαζόμενοι, ξεκινώντας από το Σικάγο και όχι μόνο.  Δηλαδή δεν χάρισε κανένας στους εργαζόμενους τίποτα. Τα κατέκτησαν οι εργαζόμενοι. Απλώς και μόνο όταν έγιναν νόμοι ή κανονιστικές πράξεις έγιναν πράγματι σε εποχές που υπήρχαν κυβερνήσεις, που επικύρωναν τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Και μπορώ να σας πω μια σειρά από νομοθετικές ρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ που έχουν επικυρώσει τις κατακτήσεις των εργαζομένων, άλλά δεν είναι η ώρα και θα συμφωνήσω ότι τιποτα δεν χαρίζεται.  Κατακτιώνται αυτά τα ζητήματα.
'Ερχομαι τώρα στο άλλο ζήτημα, του πώς προσδιορίζεται ο χρόνος εργασίας στο δικό μας χώρο, στον πλούσιο Βορρά ή αν θέλετε στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης.
Και εδώ έρχομαι στο Δίκαιο της Εργασίας. Το Δίκαιο της Εργασίας είναι αυτό που διαμορφώνεται μέσα στις Βουλές, στις Εθνικές Αντιπροσωπείες και υπάρχει και ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων. Στη χώρα μας έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι -και το θεωρώ πολυ σημαντικό- το θέμα των συλλογικών συμβάσεων. Πολλές φορές υπερισχύουν όπως ξερετε των νόμων.  Δηλαδή, με νόμο δεν μπορείς να καταργήσεις τις συλλογικές συμβάσεις. Ταυτόχρονα έχει χρέος η πολιτεία να βλέπει την ασφάλεια των εργαζομένων, να κατοχυρώνει τα εργασιακά τους δικαιώματα μέσα από ελέγχους οι οποίοι πρέπει να γίνονται και να γίνονται ουσιαστικοί και αποτελεσματικοί. Και μπορώ να πω ότι σε σχέση με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις στη χώρα μας το συνδικαλιστικό κίνημα κυρίως έχει επιδείξει και αίσθημα ευθύνης και έχει πολλες κατακτήσεις.
'Ετσι για να δώσω και μια απάντηση στους συναδέλφους που έχουν θέσει το θέμα μείωσης του χρόνου εργασίας,θέλω να πω ότι στη χώρα μας έχει ανοίξει ο διάλογος. Είναι λάθος να λέμε ότι δεν έχει ανοίξει. 'Εχει ανοίξει ο διάλογος και έχει φέρει αποτελέσματα.
Να φέρω δυο τρια παραδείγματα. Είπατε τις τράπεζες. Στις τράπεζες υπάρχει αυτή τη στιγμή μια σύμβαση η οποία προβλέπει μείωση του χρονου εργασίας και διευθέτηση ταυτόχρονα. Δεν μπορείς να ξεχωρήσεις την διευθέτηση με βάση τις ανάγκες της επιχείρησης. Σου λέει, θα μειωθεί ο χρόνος, αλλά θα είναι ανοικτές και κάποια απογεύματα οι τράπεζες, διότι αυτό επιβάλλουν οι σύγχρονες ανάγκες. Αυτό δεν μπαίνει σε ένα νομικό καλούπι. Και αλίμονο αν δεν υπήρχε αυτή η ευελιξία.
Κάποιες επιχειρήσεις στη χώρα -και δεν θέλω να τις αναφέρω εδώ -κυρίως εντάσεως κεφαλαίου και τεχνολογιών έφεραν το τριανταπεντάωρο. Μου δόθηκε η ευκαιρία και προημερών πήγα στις Σέρρες και είδα μια επιχείρηση εκεί που καθιέρωσε το τριανταπεντάωρο από 1.1.2000.  Και άλλη πριν από λίγο καιρό. Και σήμερα έχει αναπτυχθεί μια προβληματική στο δημόσιο τομέα. Αυτά είναι κατακτήσεις. Είναι βήματα προς τα μπρος.  Και μπαίνουμε σε μια διαδικασία σταδιακής εφαρμογής στη χώρα. Και αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο, κύριοι συνάδελφοι. Εδώ είναι η μόνη διαφωνία μου, όχι επί της αρχής, σε σχέση με τη πρόταση του Συνασπισμού.  Δεν μπορείς να μιλάς για γενικευμένη εφαρμογή. Η γενικευμένη εφαρμογή μπορεί να φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Και όσον αφορά το καλό κλίμα σε σχέση με τις επενδύσεις που εχει η ελληνική οικονομία, το πλήρωσαν οι Ιταλοί, δηλαδή τη γενικευμένη εφαρμογή. Δεν είναι σωστό αυτό που λέτε ότι στην Ιταλία προχωράει. Δεν προχωράει. Γιατί δεν μπήκε με καλό τρόπο. Δεν το πλήρωσαν οι Γάλλοι γιατί έβαλαν μεταβατικές διατάξεις. Και υπάρχουν εκεί θετικότερα αποτελέσματα. Βλέπει η κάθε οικονομία τις δικές της ιδιαιτερότητες. 'Αρα λοιπόν, αυτήν τη στιγμή αν πας και πεις γενικευμένη εφαρμογή και ιδιαίτερα στην Ελλάδα που υπάρχει πολύ μικρή και μεσαία επιχείρηση, αν πας και το πεις π.χ. στην κλωστοϋφαντουργία ότι αύριο εφαρμόζεις το τριανταπεντάωρο, την έκλεισες την κλωστοϋφαντουργία στην Ελλάδα, την επόμενη ημέρα. 'Αρα, δεν μπορείς να πηγαίνεις γενικά και αφηρημένα.
Πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει το πλαίσιο το οποίο υπάρχει με βάση την ισχύουσα νομοθεσία και να ενθαρρύνει -και το κράτος πρέπει να έλθει εδώ και ερχόμαστε εδώ με συγκεκριμενα μέτρα- επιχειρήσεις που μπορούν να το κάνουν, να το κάνουν. Αυτή είναι η σωστή θέση και ο σωστός κανόνας.
Αυτήν τη στιγμή είναι το θέμα στην ημερήσια διάταξη. Το ακούσατε και στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή. Είχαν έρθει εκπρόσωποι των εργαδοτών και εκπρόσωποι των εργαζομένων. Να συμφωνήσω ότι ο όρος "κοινωνικοί εταίροι" δεν είναι σωστός, ας τους πούμε "κοινωνικούς ανταγωνιστές". Πάντως συνθέτουν την κοινωνία και αυτοί. Δεν είναι έξω από την κοινωνία. Να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες ρυθμίσεις, αλλά να ενθαρρύνει πρωτοβουλίες και αυτό κάνει η Κυβέρνηση, να εφαρμόσουν το τριανταπεντάωρο, αλλά μέσα από έναν άλλο δρόμο, απ' αυτόν τον οποίο εισηγείται σήμερα ο Συνασπισμός με την πρόταση νόμου.
Στην Ευρώπη τώρα. Στην Ευρώπη, παρ' ότι υπάρχουν τα πειράματα όπως είπα της Γαλλίας και της Ιταλίας, πρέπει να ξέρετε ότι στις κατευθυντήριες γραμμές, που αποτυπώνονται και στα εθνικά σχέδια δράσης μετά από μεγάλη συζήτηση στην οποία συμμετείχαν και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, αποτυπώνεται η ενθάρρυνση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, παρ' ό,τι εμείς είμαστε από τις λίγες χώρες, η Ελλαδα και ο υποφαινόμενος ως εκπρόσωπος της χώρας στο Συμβούλιο Υπουργών, που έχουμε καταθέσει και προχθές ακόμα στο τελευταίο Συμβούλιο Υπουργών, πρόταση να πάμε όχι σε κατευθυντήριες γραμμές, όχι μια κατεύθυνση, αλλά ενδεχόμενα να φθάσουμε σε οδηγία, ώστε να υπάρχει ένα κοινό περιβάλλον τουλάχιστον ώστε να μην υφίσταται η κάθε οικονομία αυτόν τον αθέμιτο, θα έλεγα, ανταγωνισμό σε σχέση με τους όρους και τις συνθήκες εργασίας.
'Αρα πρωτοστατούμε σε αυτήν την κατεύθυνση και είμαστε μπροστά. Αλλά δεν είμαστε εμείς εκείνοι οι οποίοι μπορούμε να επιβάλουμε μια τέτοια οδηγία ή να διαμορφώσουμε μόνοι μας τους όρους και να φθάσουμε σε ένα τέτοιο θα έλεγα καλό αποτέλεσμα.
'Ακουσα και την προσέγγιση σε σχέση με το Σιάτλ. Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι στη μητρόπολη του καπιταλισμού σήμερα υπάρχει αυτή η αντίδραση. Και όλοι πρέπει να το χαιρετίσουμε σαν μια θετική εξέλιξη. Θα μου πείτε: Και σεις τι κάνετε; Δεν παρεμβαίνετε; Θα ήθελα να σημειώσω το εξής κύριοι συνάδελφοι. Εδώ και δυο χρόνια βρέθηκα πάλι ως εθνικός εκπρόσωπος της χώρας μας στη Γενεύη, στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας. Και η όλη μου ομιλία, η όλη μου παρέμβαση, που ήταν παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης, εκεί ακριβώς εστιάστηκε: 'Οτι δεν πρέπει πλέον η διεθνής κοινότητα να αφήσει το μόνο διεθνή οργανισμό, που είναι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, να καθορίσει τις εξελίξεις στην ανθρωπότητα. Γιατί κακά τα ψέματα και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είναι αποδυναμωμένος και πολύ περισσότερο το Διεθνές Γραφείο Εργασίας.
Και αν κάποια στιγμή δεν καθήσουμε όλοι κάτω να δούμε ότι πέρα από την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, όπως τη λένε, υπάρχει και η παγκοσμιοποίηση της εργασίας προς δυο κατευθύνσεις. Και αυτό το ζούμε και στη χώρα μας, που πλέον η μετακίνηση είναι εύκολη, ιδιαίτερα της ανειδίκευτης εργασίας, αλλά και το αντίστροφο.
Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι σήμερα από τις ΗΠΑ φορτώνουν μπόιγκ ολόκληρα οι μεγάλες εταιρείες, η GENERAL MOTORS η ELECTRIC κλπ. τα οποία τα στέλνουν στις Φιλιππίνες και στην Ταϊβάν, γίνεται εκεί η επεξεργασία από καλούς επιστήμονες ή αν θέλετε εργαζόμενους στις Φιλιππίνες γύρω από τα ζητήματα της πληροφορικής -να σας πω εγώ- και το βράδυ μέσω internet, οι επιχειρήσεις τα έχουν πάλι στην Αμερική. Γιατί στην Αμερική ίσως το κόστος να είναι τριάντα ή πενήντα δολάρια και εκεί είναι πέντε δολάρια.  Αν λοιπόν δεν δούμε και εμείς όσο μπορούμε να συμβάλουμε, και αν δεν δουν οι ισχυροί της γης αυτό το φαινόμενο -και έχει δίκιο ο κ.  Κωστόπουλος- θα βρεθούμε και όχι σε πολύ μακρύ χρόνο σε όχι ευχάριστες καταστάσεις.
Αλλά η Ελλάδα και προς αυτήν την κατεύθυνση, με τις δυνάμεις της -το τονίζω- το παλεύει και το προσπαθεί.
'Ετσι η πρόταση νόμου του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου που σήμερα συζητούμε αναμφίβολα έχει το στοιχείο της ευθύνης. Εγώ μπορώ να πω ότι και κάθε διάταξη -τις έχετε επεξεργαστεί σωστά- έχει και ένα στοιχείο ευθύνης. Δεν θα έλεγα όχι. 'Εχει όμως από την άλλη μεριά μια λογική που αφήνει το δίκαιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων στη γωνιά και προτάσσει τη δική μας παρέμβαση από τη Βουλή. Μια παρέμβαση που δεν μπορεί να δει τις ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου και της κάθε επιχείρησης. Και εγώ πιστεύω ότι πρέπει να προχωρήσουμε με βάση το συλλογικό δίκαιο και τις ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου και της κάθε επιχείρησης.
'Ετσι λοιπόν θα το έλεγα όχι ένα θετικό βήμα προς τα εμπρός, που θα μπορούσα να το έλεγα και αυτό, αλλά μια τέτοια διευθέτηση μπορεί να αποδειχθεί ένα επικίνδυνο άλμα -και το εννοώ επικίνδυνο- σε σχέση κυρίως με την ακύρωση του καλού επενδυτικού κλίματος. Γιατί οι επενδύσεις είναι εκείνες οι οποίες δίνουν τις πολλές θέσεις απασχόλησης.
Επιμένουμε λοιπόν στο διάλογο, επιμένουμε στις συμφωνίες.Παίρνουμε μέτρα ενθάρρυνσης του διαλόγου. Θεωρούμε ως ένα μεγάλο κεφάλαιο το χρόνο εργασίας και τη μείωσή του για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την ενίσχυση της απασχόλησης.
Με αυτές τις σκέψεις κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχθεί τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Δημήτριος Τσοβόλας έχει το λόγο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως τόνισε και ο ειδικός αγορητής του ΔΗ.Κ.ΚΙ. κ. Δημαράς, τασσόμαστε υπέρ της πρότασης νόμου που κατέθεσαν οι συνάδελφοι του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, παρ' ότι πιστεύουμε -όπως θα αναλύσω πιο κάτω- ότι αυτό είναι ένα ελάχιστο βήμα, χωρίς να λύνει το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, αλλά και της μείωσης της παραγωγικής δραστηριότητας, που είναι αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που εφαρμόζεται και στην Ευρώπη και στη χώρα μας τα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια.
Η λογική της ασυδοσίας της αγοράς, των ελεύθερων συναλλαγών και της επιδίωξης του μέγιστου κέρδους, με τη στήριξη ούτε καν του παραγωγικού, αλλά μόνο του αεριτζήδικου κεφαλαίου, δημιουργούν, όπως είναι φυσικό, ανεργία, φτώχεια και απόγνωση. Aυξάνουν την εγκληματικότητα και τη χρήση ναρκωτικών, υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής και ταυτόχρονα δυναμιτίζουν τα συστήματα κοινωνικής προστασίας.
Οι φιλελεύθεροι κυβερνώντες σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο σε αυτήν αλλά και στην Ελλάδα, δυστυχώς κομμάτιασαν τις σημαίες που για δύο ολόκληρους αιώνες έσειαν οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι στα πεδία των μεγάλων απελευθερωτικών και κοινωνικών αγώνων, για να τις αντικαταστήσουν με τα κριτήρια σύγκλισης των ονομαστικών οικονομικών δεικτών και να αναγάγουν σε υπέρτατο εθνικό στόχο την ΟΝΕ και όχι τη βελτίωση των κοινωνικών δεικτών και των ανθρώπων. Δηλαδή, έχουν αναγάγει ως κυρίαρχο σύστημα το μηχανισμό συσσώρευσης περισσότερου πλούτου σε μια αεριτζήδικη αντιαναπτυξιακή οικονομική ολιγαρχία σε βάρος των λαών και κυρίως των εργαζομένων συνταξιούχων, αγροτών, αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Οι κατ'ευφημισμό σοσιαλιστές στην Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα νεοφιλελεύθεροι, ούτε καν συζητούν για αλλαγή μιας οικτρά αποτυχημένης και κοινωνικά άδικης πολιτικής.
Σε αυτές τις κοινωνικές προκλήσεις, γνωρίζουν μόνο να ψηφίζουν τις λέξεις "ανάπτυξη", που αποσυνδέεται όμως από την απασχόληση και "ανταγωνιστικότητα", ακόμη και δήθεν "εκσυγχρονισμό".
Η ιδεολογία της ανάπτυξης, προβάλλεται από ορισμένους ως πανάκεια όλων των κοινωνικών δεινών που ζούμε τα τελευταία χρόνια. 'Ομως, η ανάπτυξη στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο του ανταγωνισμού και της ασύδοτης οικονομίας της αγοράς, όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά αντίθετα κατά την άποψή μας, οδηγεί στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, στον περιορισμό κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων και τελικά, εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον.  Οι στρατιές των ανέργων και των οικονομικών προσφύγων, των νεόπτωχων και των απελπισμένων νέων στη χώρα μας -ένας στους τρεις νέους είναι άνεργος- σε αναζήτηση μιας οποιασδήποτε θέσης εργασίας είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της περιβόητης παγκοσμιοποίησης, που οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού θεωρούν περίπου ως νομοτέλεια ή αναγκαίο κακό.
Η φτώχεια δεν είναι πλέον αποκλειστικό προνόμιο των κοινωνικών ομάδων που παρέμειναν στο περιθώριο της ανάπτυξης κατά το παρελθόν. Η φτώχεια αγγίζει πλέον μετά το 1989, που κυριάρχησε διεθνώς ο νεοφιλελευθερισμός, άτομα και νοικοκυριά, κοινωνικά και επαγγελματικά ενσωματωμένα, τα οποία όμως, ωθούνται σε κατάσταση κοινωνικής αστάθειας κάθε μέρα που περνάει.  Αλλά και η ίδια η προστατευτική ασπίδα των κοινωνιών ραγίζει επικίνδυνα, όταν εκατομμύρια πολιτών στην Ευρώπη και όχι μόνο στην Ευρώπη, δεν έχουν πια άλλο ορίζοντα πέρα από την ανεργία, την κοινωνική υποβάθμιση και την περιθωριοποίηση.
Η φτώχεια κατοικεί στην καρδιά των ευρωπαϊκών κοινωνιών, αλλά και στην καρδιά των κοινωνιών όλου του πλανήτη, γι'αυτό και οι μαζικές αντιδράσεις που έγιναν χθες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής με την ευκαιρία της Συνόδου για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Επιβεβαιώθηκαν και επιβεβαιώνονται καθημερινά οι αναλύσεις που είχα κάνει ως Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ στη Βουλή αυτά τα τρία χρόνια, όταν έλεγα και υποστηρίζω περισσότερο αυτή τη στιγμή ότι η παγκοσμιοποίηση η οποία υπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ και κρίνει την ηγεμονία των ΗΠΑ σε όλο τον πλανήτη μετά την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και τη διάλυση της Σοβιετικής 'Ενωσης, είναι μια από τις εκδοχές της νέας τάξης πραγμάτων.
Η άποψή μας είναι ότι τελικά δεν θα επικρατήσει αυτή η παγκοσμιοποίηση των ΗΠΑ και ότι θα φθάσουμε μετά από μεγάλους κλυδωνισμούς διεθνώς σε έναν πλανήτη πολυκεντρικό.
Και βλέπω κάθε μέρα, από εδώ και πέρα λόγω των μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που δημιούργησε αυτός ο νεοφιλελευθερισμός που στήριξε και στηρίζει άκριτα, κόντρα στις ανθρώπινες αξίες, το αεριτζήδικο κεφάλαιο, κάθε μέρα θα δημιουργεί μεγάλες κοινωνικές εντάσεις σε όλο τον πλανήτη και πολύ περισσότερο στην Ευρώπη που είχε συνηθήσει σε άλλη κολτούρα για αρκετά χρόνια.
'Ολες οι χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης γνωρίζουν σε διαφορετικό βαθμό η κάθε μία τα φαινόμενα διάρηξης του κοινωνικού ιστού. Στις ευρωπαϊκές μεγαλοπόλεις μάλιστα η εξαθλίωση εκτίθεται δημόσια και αυτό το ζούμε τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας. Η έντονη παρουσία επαιτών και αστέγων είναι από τις πιο θλιβερές όψεις. Η αυξανόμενη αποσύνδεση ανάπτυξης και απασχόλησης καθώς και η στροφή από επενδύσεις παραγωγικού χαρακτήρα ακόμα και στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος στο παρελθόν σε καθαρά αντιπαραγωγικές δραστηριότητες, αεριτζήδικο χρηματιστήριο, τράπεζες, μετοχές, συνάλλαγμα κλπ. οδηγούν στην παγιοποίηση της αντίθεσης φτώχειας και πλούτου που οξύνθηκε πάρα πολύ στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις την τελευταία δεκαετία, αυτού του αιώνα που φεύγει.
Οι κοινωνικές ομάδες που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία είναι οι νέοι άνθρωποι, κυρίως αυτοί που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, οι αγρότες που μετακινούνται στα αστικά κέντρα λόγω της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής συρρίκνωσης του αγροτικού πληθυσμού, οι γυναίκες, καθώς επίσης άτομα με φθίνουσες ειδικότητες και τα άτομα με ειδικές δυνατότητες.
Η αντιπαραγωγική οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα και ειδικότερα η παρατεταμένη άκριτη εισοδηματική και κοινωνική πολιτική που στοχεύει στη βελτίωση μόνο των αριθμών έχει αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση και στην πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας. Και αυτό γιατί μειώνει τη δημόσια και ιδιωτική ζήτηση και κατά συνέπεια καθηλώνει τις παραγωγικές επενδύσεις από τη μία ενώ μειώνει το μέγεθος χρησιμοποίησης του παραγωγικού δυναμικού από την άλλη μεριά. Αυτό δε παρατηρείται έντονα στις μικρομεσαίες αστικές επιχειρήσεις οι οποίες μέχρι τώρα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη έφεραν -εμείς υποστηρίζουμε ότι μπορούν και στο μέλλον- να φέρουν το κύριο βάρος της απασχόλησης αν εφαρμοστεί μία τελείως διαφορετική οικονομική, αναπτυξιακή, παραγωγική πολιτική.
'Ετσι, κατά την άποψή μου, αν συνεχιστεί η ίδια αντικοινωνική πολιτική θα εξακολουθήσει να πιέζεται προς τα κάτω η δημόσια και ιδιωτική ζήτηση.  Αυτό σε συνδυασμό με την κατάργηση πολλών θέσεων εργασίας λόγω και της τεχνολογικής εξέλιξης θα έχει ως αποτέλεσμα στο μέλλον την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας όσες ρυθμίσεις και αν γίνουν περί μειώσεως του ωραρίου εργασίας, που δεν λέω ότι δεν πρέπει να γίνει, είμαστε υπέρ, αλλά δεν πρόκειται να χτυπήσουν το πρόβλημα.
Η εφαρμοζόμενη μέχρι τώρα οικονομική πολιτική μονόπλευρης λιτότητας αφαιρεί όλους τους πιθανούς τρόπους αύξησης της ζήτησης που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων σε μόνιμη βάση, την οικονομική ανάπτυξη και τη μείωση της ανεργίας.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ως ΔΗ.Κ.ΚΙ. ότι η αύξηση της ανεργίας, είναι το αποτέλεσμα του μοντέλου νεοφιλελεύθερης διαχείρισης που προωθεί οικονομίες που στηρίζονται σε γυάλινα πόδια στον αέρα, δεύτερον των άκριτων ιδιωτικοποιήσεων που δεν εντάσσονται καν σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ανάπτυξης και τρίτον της απορύθμισης της αγοράς εργασίας.
Κυρίες και κύριοι, για εμάς για να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και κυρίως το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας χρειάζεται μία τελείως διαφορετική οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα προωθεί την ανάπτυξη με απασχόληση και κοινωνική προστασία. Μια πολιτική που θα ενεργοποιεί έτσι το σύνολο των παραγωγικών δυνάμεων διασφαλίζοντας την κοινωνική γαλήνη και την εργασιακή ειρήνη και η οποία θα δίνει προοπτική για δίκαιη κατανομή του εθνικού ευρωπαϊκού και παγκόσμιου εισοδήματος αλλά και του βάρους της ανάπτυξης και του προοδευτικού εκσυγχρονισμού.
Σ' αυτό το μοντέλο οικονομικής, κοινωνικής  και πολιτισμικής ανάπτυξης θα πρέπει μετά από εκσυγχρονισμό να λειτουργούν συμπληρωματικά κατά την άποψή μας  και οι τρεις τομείς της οικονομίας  και όχι να ξεπουλούνται οι άλλοι στο βωμό  του μεγάλου αστικού και κυρίως πολυεθνικού κεφαλαίου.
Θα πρέπει να λειτουργούν παράλληλα κατά την άποψή μας ο δημόσιος τομέας, ο ιδιωτικός και ο κοινωνικός και αυτό  στα πλαίσια ενός αποκεντρωμένου δημοκρατικού προγραμματισμού με την ενεργό συμμετοχή και παρουσία  όλων των πολιτών  μέσα απο θεσμούς λαϊκής συμμετοχής. 'Ομως ο νεοφιλελευθερισμός και η ζούγκλα της οικονομίας της αγοράς με την καταστροφή της απασχόλησης και την εξαθλίωση των ανθρώπων δεν είναι κατά την άποψή μας, μονόδρομος. Τους κάθε λογής κερδοσκόπους  της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε να αντιτάξουμε το όραμα μιας κοινωνίας που θα στηρίζεται στα ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, στον περιορισμό των οικονομικών ανισοτήτων, στη διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών των πολιτών.
Στους σχεδιασμούς των τραπεζιτών και των εκάστοτε διαχειριστών θα πρέπει, λέει το ΔΗ.Κ.ΚΙ., να προτάξουμε  μια παραγωγική αναπτυξιακή πολιτική με απασχόληση και κοινωνική προστασία. Πρέπει να στηρίξουμε την περιφερειακή παραγωγική ανάπτυξη κατά προτεραιότητα καθώς και τη μικρομεσαία αγροτική και αστική επιχείρηση που δημιουργούν ταχύρυθμα θέσεις εργασίας.  Πρέπει επίσης να προωθήσουμε την ουσιαστική αποκέντρωση πόρων και εξουσιών, ώστε να γίνουν μεγάλα έργα αναπτυξιακής και κοινωνικής υποδομής στην περιφέρεια που θα φέρουν εκεί θέσεις εργασίας σε πρώτη φάση, θα συγκρατήσουν τους νέους ανθρώπους και θα δημιουργήσουν στο μέλλον προϋποθέσεις για οικονομική ανάπτυξη της περιφέρειας με προσθήκη μόνιμων θέσεων εργασίας, ώστε να υπάρξει μετακίνηση κόσμου απο τα μεγάλα αστικά κέντρα προς την περιφέρεια  και όχι αυτό που γίνεται σήμερα με την ερήμωση της περιφέρειας, που μετακινούνται πολίτες και νέοι άνθρωποι απο την περιφέρεια στα μεγάλα αστικά  κέντρα.
Παράλληλα θα πρέπει να αναβαθμισθεί ουσιαστικά ο ρόλος της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης με ουσιαστική οικονομική ενίσχυση ώστε να αποτελέσει ένα απο τους βασικούς μοχλούς για την οικονομική,κοινωνική και την πολιτιστική ανάπτυξη της περιφέρειας και της χώρας.
Κατά την άποψη του ΔΗ.Κ.ΚΙ. αυτή η παραγωγική ανάπτυξη προϋποθέτει και μια παιδεία αλλα και ένα εκπαιδευτικό σύστημα με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο απο αυτό που έχουν σήμερα. Μέσα απο άλλου περιεχόμενου παιδεία που προτείνει το ΔΗ.Κ.ΚΙ. θα πρέπει η πολιτεία να διαμορφώνει τον πεπαιδευμένο πολίτη που θέλουμε να δημιουργήσουμε καθώς και ένα ανθρώπινο σύστημα κοινωνικών αξιών. Κυρίως απαιτείται η πολιτεία να εξασφαλίσει ίσες ευκαιρίες για μόρφωση, για εκπαίδευση και δουλειά και για επιμόρφωση σε όλες τις Ελληνίδες και τους 'Ελληνες χωρίς διακρίσεις ανάλογα με την εισοδηματική και κοινωνική τους θέση.
Ετσι πιστεύουμε ότι μπορούμε πράγματι να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε μαζί και με μέτρα σαν αυτό που προβλέπει η συγκεκριμένη πρόταση νόμου, περι καθιερώσεως γενικώς των τριάντα πέντε ωρών εβδομαδιαίας εργασίας χωρίς  μείωση αποδοχών, μπορούμε πράγματι να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα , αυτό που λέγεται ανεργία που εξελίσσεται δραματικά και κάθε χρόνο απο εδώ και πέρα κατά την άποψή μας, θα γίνεται πιο δραματικό όσο θα συνεχίζεται αυτή η αντιπαραγωγική, αντιαναπτυξιακή πολιτική η οποία ενδιαφέρεται μόνο για τους αριθμούς μόνο για τους ονομαστικούς δείκτες και θα αδιαφορεί για τους απλούς ανθρώπους και κυρίως για τους νέους, τους εργαζόμενους, για τους αγρότες και τους μικρομεσαίους. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο κ. Αποστόλου Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου  έχει το λόγο.  
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Να ευχαριστήσουμε τον Πρόεδρο του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος που στήριξε την πρότασή μας οπως και τους συναδέλφους των άλλων κομμάτων, μια πρόταση η οποία στοχεύει στην  καθιέρωση του τριανταπενταώρου χωρίς μείωση των αποδοχών. Είναι θετικό για μας που, το σύνολο των κομμάτων της ελληνικής Βουλής, έστω και με επιφυλάξεις από την πλευρά της Πλειοψηφίας και του ΚΚΕ, δέχθηκε επί της αρχής την πρότασή μας. Αν υπάρχουν, κύριε Υπουργέ, επιφυλάξεις, κυρίως όσον αφορά την έναρξη, αλλά και τις διαδικασίες εφαρμογής του νόμου, αυτά μπορούν να συζητηθούν, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Το θέμα είναι ότι η πρότασή μας επί της αρχής έχει την καθολική συναίνεση.
Είναι σίγουρο για την εργατική τάξη, ότι οι αγώνες δεν θα σταματήσουν ακομη και με την υιοθέτηση της συγκεκριμένης πρότασης. Από αυτήν την άποψη να συμφωνήσουμε με τον Εκπρόσωπο του ΚΚΕ, που βέβαια έχει ασχοληθεί ίσως περισσότερο από μας, μια και έχει και συγγραφικό πόνημα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, και ειλικρινά απορήσαμε γιατί στο τέλος απέρριψε την πρότασή μας. Ας υιοθετηθεί η πρότασή μας και από κει και πέρα στους αγώνες, στην πάλη για τα εργατικά θέματα θα συμφωνήσουμε μαζι του και όλοι θα συμπαραταχθούμε.
Θα ήταν πιο ευχάριστο, αγαπητοί συνάδελφοι, για μας να φέρναμε τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου για συζήτηση έχοντας ως βασικό στόχο την αύξηση του ελεύθερου χρόνου για τους εργαζόμενους της χώρας μας, κάτι που οι ανάγκες της σύγχρονης ζωής το επιβάλλουν. 'Ομως, δυστυχώς για τη χώρα μας προέχει η αντιμετώπιση ενός άλλου σημαντικότερου, ενός τεράστιου κοινωνικού προβλήματος, που μας απασχολεί όλους, που είναι η ολοένα αυξανόμενη ανεργία. Και φαίνεται τελικά ότι η αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος περνάει μέσα από τη δραστική μείωση της απασχόλησης.
Είναι γνωστό, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης στη Ευρωπαϊκή 'Ενωση κινούνται σε χαμηλά επίπεδα, όπως επίσης είναι γνωστο ότι το εφαρμοζόμενο σύμφωνο σταθερότητας δεν έχει αποδώσει ουσιαστικά, οπότε η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι αναγκαία και για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, πόσο μάλλον περισσότερο για τη χώρα μας, η οποία, όπως προείπα, παρουσιάζει ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς στην ανεργία, όταν μάλιστα -νομίζω ότι αυτό είναι αποδεκτό από όλους- η αύξηση του ΑΕΠ σε σχέση με το μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση είναι μεγαλύτερη.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας Ελλάδος, που πρόσφατα παρουσιάστηκαν από τον κύριο διοικητή, το 1999, όπως κάτι ανάλογο είχε συμβεί και το 1998, είχαμε μείωση του κόστους εργασίας παραγωγής των προϊόντων και γενικά των υπηρεσιών, ενώ ταυτόχρονα τις ίδιες περιόδους είχαμε πληθωρισμό κερδών.
'Οταν το μέσο κόστος εργασίας στη χώρα μας αντιπροσωπεύει το 17% του συνολικού κόστους των προϊόντων και το ποσοστό αυτό αντίστοιχα στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης ξεπερνάει το 30%, όταν αγαπητοί συνάδελφοι, την ίδια πάλι περίοδο το ποσοστό κερδοφορίας στη χώρα μας είναι 23%, ενώ αντίστοιχα στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης είναι 14%, τότε, νομίζουμε, ιδιαίτερα η χώρα μας έχει τις προϋποθέσεις που συνηγορούν στην υιοθέτηση της πρότασής μας.
Αν, αγαπητοί συνάδελφοι, δούμε τις εισηγητικές εκθέσεις των προϋπολογισμών των τελευταίων χρόνων, θα δούμε ότι σε όλες τις εισηγητικές εκθέσεις η Κυβέρνηση προβλέπει μείωση της ανεργίας και τα πραγματικά στοιχεία δείχνουν ότι οι προβλέψεις απέτυχαν, που σημαίνει ότι και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν απέτυχαν.
Πρώτον, όχι μόνο το ποσοστό ανεργίας δεν μειώθηκε, αλλά κυρίως η κατεύθυνση της κίνησής του ήταν ανοδική, αφού η μείωση μετατράπηκε σε άνοδο.
Δεύτερον, το συνεχώς μειούμενο κόστος εργασίας δεν συνοδεύτηκε με μείωση της ανεργίας.
Και τρίτον, η άνοδος της κερδοφορίας που είπα, τελικά στηρίχθηκε στην προηγούμενη μείωση του κόστους εργασίας. Δεν οδήγησε ούτε σε αύξηση των επενδύσεων και συνεπώς δεν οδήγησε σε αύξηση της απασχόλησης.
Και το λέω αυτό, γιατί είναι χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα από την ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας για την απασχόληση και την οικονομία στη χώρα μας, όπου λέει -δύο φράσεις μόνο θα πω- ότι το εισόδημα του 20% του ελληνικου λαού είναι 6,7 φορές μεγαλύτερο από αυτό του ασθενέστερου 80%. Η ίδια έκθεση λέει ότι το 1/5 του πληθυσμού βιώνει σε καθεστώς νεοπτώχων.
Ειπώθηκε, αγαπητοί συνάδελφοι, από τον εισηγητή της Πλειοψηφίας ότι έχει ωριμάσει ο χρόνος για ουσιαστικό διάλογο. Ο συγκεκριμένος διάλογος έχει γίνει στην ελληνική κοινωνία και νομίζουμε πως η ελληνική κοινωνία έχει ασχοληθεί χρόνια και χρόνια με το συγκεκριμένο θέμα. Πιστεύουμε από τα στοιχεία πως έχει ωριμάσει ο χρόνος. Εξάλλου έχει αρχίσει κάποια σταδιακή εφαρμογή ειδικά στις τράπεζες. Βέβαια υπάρχουν μερικά προβλήματα, που κυρίως συναντούν οι εργαζόμενοι, όχι σε όλες τις περιπτώσεις, σε μερικές περιπτώσεις, γιατί επιχειρείται η συγκεκριμένη ρύθμιση να αποβεί σε βάρος των εργασιακών σχέσεων.
Για να επιτευχθεί, αγαπητοί συνάδελφοι, ο στόχος, θα πρέπει η εφαρμογή του τριανταπενταώρου να είναι γενική. Βέβαια ο κύριος Υπουργός είπε ότι θα συναντήσουμε σ'αυτό το θέμα αντιδράσεις. Επί της αρχής να το δεχθούμε και από κει και πέρα, κύριε Υπουργέ, τα βλέπουμε. Να μην απορυθμίσει οπωσδήποτε τις εργασιακές σχέσεις και να υπάρχει και ένα χρονικό διάστημα ολοκλήρωσής του. Γιατί αν υπάρξουν μικρές ή βαθμιαίες ή μερικές μεταβολές του ωραρίου, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να απορροφηθούν από άλλες μορφές απασχόλησης.
Βέβαια, το επιχείρημα των εργοδοτικών φορέων ότι το τριανταπεντάωρο, χωρίς μείωση των αποδοχών, θα συμβάλει στην αύξηση του κόστους εργασίας και στη μείωση της ανταγωνιστικότητας, δεν ευσταθεί όταν, όπως σας προείπα, τα τελευταία χρονια αυτό που παρατηρείται είναι η συνεχής μείωση του κόστους εργασίας παράλληλα με την αύξηση της κερδοφορίας.
Πάλι θα σταθώ στη μελέτη του Ινστιτούτου, της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος απ'όπου προκύπτει: Η μικρή, αν υπάρξει, αύξηση του συνολικού κόστους παραγωγής απ'αυτήν τη μείωση του ωραρίου, αν εφαρμοστεί το τριανταπεντάωρο ενεργητικά, σε συνδυασμό δηλαδή, με κίνητρα του αναπτυξιακού νόμου, όσον αφορά την επιδότηση σχετικά με την αύξηση των θέσεων εργασίας, θα μπορέσει με αυτές τις προϋποθέσεις να αντιμετωπισθεί και μάλιστα αν γίνουν και κατάλληλες τεχνολογικές και οργανωτικές αναδιαρθρώσεις μπορεί να λυθεί άμεσα το συγκεκριμένο θέμα.
Βέβαια υπάρχει και μία άλλη παράμετρος, η οποία λέει ότι ο ανταγωνισμός, απ'ό,τι δείχνουν τα στοιχεία και με τις άλλες χώρες, δεν έχει τόσο άμεση σχέση με το χρόνο εργασίας, γιατί βλέπουμε χώρες ανεπτυγμένες που έχουν μικρότερο χρόνο εργασίας, αλλά έχουν ανταγωνιστικότητα μεγαλύτερη απ'αυτήν που έχουν χώρες με μεγαλύτερο χρόνο εργασίας. Και επιπλέον, όταν ο εργαζόμενος έχει περισσότερες ώρες ελεύθερο χρόνο για ξεκούραση, σίγουρα στην εργασία του θα είναι πιο αποδοτικός.
Νομίζουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι, αν η Κυβέρνηση θέλει με ειλικρίνεια να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο θέμα χωρίς προεκλογικές σκοπιμότητες, πρέπει να υιοθετήσει την πρότασή μας. Βέβαια αυτές τις επιφυλάξεις, όσον αφορά διαδικαστικά θέματα, μπορούμε στην κατ' άρθρον συζήτηση, να τις αντιμετωπίσουμε. Δεν θα υπάρξουν τέτοιες επαναστατικές μεταβολές, ειδικά στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, μία θέση η οποία εκφράζεται από τις εργοδοτικές οργανώσεις.
Επίσης πιστεύουμε ότι αυτή η προϋπόθεση, όχι μόνο θα αντιμετωπίσει το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, που είναι η ανεργία, αλλά κυρίως θα συμβάλει με ένα καλύτερο τρόπο στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Ελευθέριος Παπαγεωργόπουλος έχει το λόγο. 
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μου επιτρέψετε στην αρχή της τοποθέτησής μου να αναφερθώ και να απαντήσω στην τοποθέτηση του κυρίου Υπουργού, ο οποίος -από ό,τι λογάριασα- μόνο 10% του χρόνου του ανάλωσε για να τοποθετηθεί για τη συζητούμενη πρόταση του Συνασπισμού. Φαίνεται ότι είναι πικρό το ποτήρι με βάση τα όσα έχουν προηγηθεί από πλευράς δεσμεύσεων και υποσχέσεων του ΠΑΣΟΚ σε αυτό το ζήτημα.
Το 90% της αγόρευσής του αναλώθηκε σε γενικότερα ζητήματα, από το Σιάτλ μέχρι το θέμα της απασχόλησης, που είναι βέβαια και το μείζον θέμα, μέσα στο οποίο εντάσσεται και το επιμέρους ζήτημα της ρύθμισης του χρόνου εργασίας, το τριανταπεντάωρο.
Μάθαμε ότι αύριο το Υπουργικό Συμβούλιο θα απασχοληθεί με την απασχόληση, με ζητήματα πολιτικών όσον αφορά το ζήτημα της ανεργίας. Το θέμα είναι αν η Κυβέρνηση Σημίτη τέσσερα χρόνια τώρα έχει τίποτα ακόμη να προσφέρει σε αυτό το ζήτημα, αν έχει τίποτα να δώσει, γιατί νομίζω ότι πολύ αργά αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα.
Ο απολογισμός είναι καταλυτικός για την πλήρη αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής σε αυτό το μέγα ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο πραγματικά λειτουργεί σαν θρυαλλίδα στο θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής. Δεν είναι συνήθης αντιπολιτευτική αναφορά, δεν είναι δικές μας οπτικές προσεγγίσεις, είναι δεδομένες οι καταγραφές.
'Οταν για δύο χρόνια η ίδια η Ευρωπαϊκή 'Ενωση λέει στις εκθεσεις της ότι τα εθνικά σχέδια δράσης της Ελλάδας είναι απαράδεκτα, δεν έχουν συγκεκριμένες πολιτικές, δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, όπως η ένταξη των νέων στην αγορά εργασίας και η καταπολέμηση της μακροχρόνιας ανεργίας, απλώς είναι θεωρίες οι οποίες αποτυπώνονται στα χαρτιά και όχι στην πράξη με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζεται η ανεργία, με αποτέλεσμα να έχετε πετύχει ένα πολύ αρνητικό ρεκόρ, πέρα από τους ωραιοποιημένους και φτιασιδωμένους αριθμούς του κ. Παπαντωνίου, για τους οποίους τόσο επαίρεσθε.
Υπάρχουν και άλλοι δείκτες, οι δείκτες της κοινωνικής συνοχής. Και το κεκτημένο του ΠΑΣΟΚ είναι ότι πραγματικά έχουν καταβαραθρωθεί. Μέχρι πριν από χρόνια ο μοναδικός πραγματικά ευνοϊκός δείκτης σε σχέση με το δείκτη της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης ήταν ο δείκτης της ανεργίας, που ήταν κάτω του μέσου όρου. 'Ηδη έχει ξεπεραστεί και καλπάζει ανεξέλεγκτα. Είναι ανεξέλεγκτο το πρόβλημα αυτό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνία και την οικονομία και για την εν γένει ζωή αυτού του τόπου.
Αναφέρθηκε πριν από λίγο και είναι γεγονός ότι με πρόσφατα στοιχεία αποδεικνύεται ότι από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο αριθμό φτωχών, το 25%.
'Αρα η κοινωνία των 2/3 είναι μία κατάκτηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο τόσο είχε αναφερθεί σε αυτές τις κοινωνικές τάξεις και τόσο είχε υποστηριχθεί απ' αυτές μια τους έδωσε όνειρα και προσδοκίες, τα οποία στην πορεία διέψευσε κατά τον τραγικότερο τρόπο. Είναι, λοιπόν, η πρώτη χώρα σε φτωχούς η Ελλάδα με ποσοστό 25%.
Παράλληλα, ένας άλλος δείκτης που ανησυχεί είναι ότι η Ελλάδα σε ποσοστό είναι η πρώτη χώρα σε νεοπλουσίους. 'Ισως είναι αυτοί για τους οποίους αναφέρετε ότι είναι το κόμμα το δικό σας, των καινούριων τζακιών, των καινούριων επιχειρηματιών, των όποιων εν πάση περιπτώσει κοιτάνε να κερδοσκοπήσουν μέσα από τις συνήθεις διαπλοκές και τις συνήθεις νοσηρές καταστάσεις, στις οποίες έχει εμπλακεί ο δημόσιος βίος της χώρας.
Αυτοί είναι, λοιπόν, οι δείκτες της συμφοράς και δυστυχώς όλη αυτή η πολυακριβοπληρωμένη προπαγάνδα σας ρίχνει τη σκιά σε αυτά τα ζητήματα. Και έχουμε το πλαστικό χαμόγελο του κ. Παπαντωνίου να μας λέει για βολικούς, λογιστικά φτιασιδωμένους οικονομικούς αριθμούς.
Και μην αρνηθείτε ότι κατασπαταλώνται τεράστια ποσά σε αυτές τις διαφημίσεις. Πληροφορούμαι μέσα από το Υπουργείο σας, ότι τα περιπτεράκια που στήσατε πριν ένα μήνα για ενημέρωση των νέων ανέργων, σχετικά με την επαγγελματική αποκατάσταση,  κόστισαν περισσότερο από πεντακόσια εκατομμύρια. Αυτές οι εκατοντάδες των δισεκατομμυρίων αποτελούν ένα βασικό στοιχείο υποστήριξης της εκλογικής σας καμπάνιας, η οποία έχει αρχίσει με χρήματα του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η αλήθεια και ας μη γελιόμαστε.
Ας έλθω στο θέμα μας. Για τα άλλα θα είχαμε να πούμε πάρα πολλά, αλλά μια και το ανοίξατε το θέμα, απαντήσαμε. Η σημερινή συζήτηση είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της κυβερνητικής διγλωσσίας. Και η Κυβέρνηση και οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έδειξαν για μια ακόμα φορά το πρόσωπο του Ιανού, από τα κυβερνητικά "ναι μεν, αλλά" του Υπουργού και του εισηγητού της Συμπολίτευσης, μέχρι την απόλυτη απουσία ομιλητών σε αυτό το νομοσχέδιο.  Αναφέρομαι στους κυβερνητικούς Βουλευτές, που έχουν κάνει παντού, στο κέντρο και στην επαρχία, σημαία ευκαιρίας την υπόθεση του τριανταπενταώρου.
'Ισως, βέβαια, να μη σας βγήκε το τάϊμινγκ, γιατί πιστεύω ότι σκοπεύατε να το ανασύρετε παραμονές των εκλογών. Ο Συνασπισμός σας χάλασε αυτήν τη συνταγή και αναγκάζεστε να τοποθετηθείτε. Γι'αυτό αυτά τα αμήχανα "ναι μεν, αλλά", δηλαδή μετ'επαίνων απόρριψη.
ΕΥΤΥΧΙΟΣ ΚΟΝΤΟΜΑΡΗΣ: Μα, οι εκλογές θα γίνουν το Σεπτέμβριο, κύριε συνάδελφε.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Τότε μπορεί να το φέρετε πάλι. Θα έχει ξεχαστεί η πρόταση νόμου του Συνασπισμού. 'Οσον μας αφορά, όμως, θα γίνουν πολύ σύντομα.
'Ετσι λοιπόν, τίθεται το ζήτημα.
ΕΥΤΥΧΙΟΣ ΚΟΝΤΟΜΑΡΗΣ: Το αποφασίσατε; 
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Το ζήτημα των εκλογών θα ανοίξει με βάση τις θεσμικές μας δυνατότητες και με σεβασμό σε αυτές, όταν θα είναι ο καιρός.
Βέβαια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. νομίζει ότι βρισκόμαστε σε χώρα λωτοφάγων, χώρα δηλαδή που κατοικείται από ανθρώπους που δεν έχουν μνήμη.
Αρκεί μια πρόχειρη κατάδυση στο φάκελό μου πριν από λίγο, για να μου δώσει αρκετά τεκμήρια των διακυρήξεων και των υποσχέσεων στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το τριανταπεντάωρο.
Πριν απ'όλα αναφέρομαι στο ότι ο Υπουργός Εργασίας χαιρέτησε και επαίνεσε τα γεγονότα του Σιάτλ. Απορώ βέβαια, γιατί δεν επαίνεσε και τα γεγονότα της Αθήνας. Αλλά και αν δεν είναι έτσι, θα ήταν δείγμα πολιτικής σχιζοφρένειας -και το λέω με όση εκτίμηση σας έχω- μια τέτοια αναφορά και μια τέτοια ανάσυρση αντικαπιταλιστικών ιδεών, για τις οποίες μάλιστα πρόσφατα μας είχε κατηγορήσει και ο Πρωθυπουργός, ο οποίος και αυτός βρίσκεται σε σύγχυση απ'ό,τι φαίνεται. Βέβαια υπάρχει δικαιολογία και είναι κατανοητή και θα είμαστε επιεικείς. Εν όψει των επερχόμενων εκλογών, βγάζετε τα λάβαρά σας από τις κασέλες τις πολυκαιρισμένες και θυμηθήκατε και τα αντιϊμπεριαλιστικά σας και αντικαπιταλιστικά σας. Βλέπω να υπάρχει μία στενοχώρια, που λόγω απόστασης δεν μπορείτε να συμπράξετε με ό,τι σημαντικό γίνεται στο Σιάτλ.
'Ετσι, λοιπόν, αναφέρομαι σε ένα άρθρο αρκετά μεγάλο του Χρήστου του Πρωτόπαπα. Σάββατο 3 Μαρτίου του 1996 στον "ΕΠΕΝΔΥΤΗ". Βέβαια ο κ. Πρωτόπαπας τότε δεν ήταν Υπουργός Εργασίας, ήταν Πρόεδρος της ΓΣΕΕ.  Αναλύει ότι είναι απαραίτητο, είναι ανάγκη να θεσπιστεί το τριανταπεντάωρο με διατήρηση των αποδοχών.
Αναφέρομαι σε ένα κείμενο του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" το 1996, το οποίο αναφέρεται στην ευφορία του κ. Πρωτόπαπα για τις δηλώσεις Πεπονή, ο οποίος ανέφερε -28.12.95- ότι δρομολογεί πιλοτικό πρόγραμμα για μείωση ωραρίου εργασίας στο δημόσιο τομέα.
Επίσης ο κ. Τζουμάκας παρέπεμψε το θέμα στην ΟΚΕ. Αυτό από το 1995. Ο κ. Παπαντωνίου προτιμούσε ένα δικό του πακέτο σχετικά με το τριανταπεντάωρο.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Λ. Παπαγεωργόπουλος καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής) 'Ολες αυτές οι δηλώσεις και άλλες πάρα πολλές -είναι νωπή η μνήμη του ελληνικού λαού, σας είπα δεν κατοικείται η χώρα απο λοτωφάγους γύρω από το τριανταπεντάωρο- θετουν το ζήτημα της αντιφατικότητας, του διπλού προσώπου, της ασυνέπειας της Κυβέρνησης απέναντι σ' αυτό το μεγάλο ζήτημα. Θα μπορούσατε να το προσεγγίσετε με σοβαρότητα και με σεβασμό αντί να το διακηρύσσετε. Θα το ξαναδιακηρύξετε πάλι σε λίγο εν όψει εκλογών και πάλι θα το ξεχάσετε.
'Ετσι λοιπόν αφήνοντας τις δικές σας συμπεριφορές, οι οποίες έχουν κίνητρο ιδιοτελείς εκλογικούς σχεδιασμούς, παλαιοκομματική αντίληψη -να τα βολέψουμε πολιτικά όπως όπως- εμείς θα προχωρήσουμε στην κατάθεση των απόψεών μας για το ζήτημα αυτό με αίσθηση χρέους και υπευθυνότητα.
Το θέμα της μείωσης του χρόνου εργασίας είναι οικονομικοκοινωνικό πολιτικό πρόβλημα που συνδέεται με την προοπτική της απασχόλησης και την ανεργία. Κατά την εξέταση αυτή του θέματος δεν θα πρέπει να αγνοηθεί η προεξέχουσα παράμετρος της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και των επιχειρήσεων των οποίων τα στοιχεία και τα επιχειρήματα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη και να συνεκτιμηθούν.
Υπάρχει μια γενική συμφωνία ότι η κύρια λύση του προβλήματος της ανεργίας και της απασχόλησης θα προέλθει από την αυξανόμενη ανάπτυξη σε ρυθμούς μεγαλύτερους του 4%. Εν τούτοις υπάρχει επίσης μια αυξανόμενη αναγνώριση του γεγονότος ότι η ανάπτυξη μόνη δεν θα επαρκέσει. Φαίνεται ότι υφίστανται διαρθρωτικοί φραγμοί στη δημιουργία θέσεων εργασίας στην Ευρώπη, οι οποίοι αν δεν αντιμετωπιστούν με νέο ριζοσπαστικό τρόπο, θα συνεχίσουν να παρεμποδίζουν να μεταφραστεί η ανάπτυξη σε θέσεις εργασίας.  Είναι γεγονός ότι η τεχνολογική πρόοδος θα δημιουργήσει αλλά και θα καταργήσει παράλληλα επαγγέλματα και θέσεις εργασίας.
Η Ευρώπη, όπως και όλες οι κύριες οικονομικές περιοχές στην παγκόσμια σκηνή εισέρχεται σε μια νέα περίοδο ριζοσπαστικής τεχνολογικής και διαρθρωτικής αλλαγής.
Ο παγκόσμιος διεθνής ανταγωνισμός πιέζει την Ευρώπη προς το όριο των νέων τεχνολογιών, προς μια νέα ισορροπία μεταξύ μεταποίησης υπηρεσιών και γεωργίας προς διαφορετικούς συνδυασμούς υλικού και ανθρωπίνου κεφαλαίου και προς μια κοινωνία στην οποία τα άτομα θα πρέπει να αλλάξουν τις δεξιότητες και τα προσόντα τους στη διάρκεια της ζωής τους, περισσότερο από μια φορά.
Σε αυτή τη μεταβατική, μεταβιομηχανική κοινωνία -η κοινωνία της πληροφορίας- οι εργαζόμενοι θα έχουν ευέλικτα και μειωμένα ωράρια υψηλότερη ποιότητα ζωής και ευρύτερο φάσμα επιλογής υπηρεσιών και ψυχαγωγίας. Η μείωση του χρόνου εργασίας φαίνεται να τυγχάνει ευρύτερης αποδοχής ως πρόταση για συζήτηση, τουλάχιστον κατ' αρχήν.
Η Ευρωπαϊκή 'Ενωση δεν έχει ακόμη υιοθετήσει την εβδομάδα των τριανταπέντε ωρών. Η μείωση του χρόνου εργασίας θα συμβάλει σύμφωνα με τους υποστηρικτές του μέτρου στην αύξηση της απασχόλησης και στη μείωση της ανεργίας κάτω όμως, από ορισμένες προϋποθέσεις που θεωρούνται απαραίτητες για την επιτυχία του εγχειρήματος που είναι: Πρώτον, η αύξηση της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού.
Δεύτερον, η εφαρμογή αναπτυξιακής πολιτικής.
Τρίτον, ο υπολογισμός του επιπλέον κόστους και η αποφυγή αθέμητου ανταγωνισμού.
Τέταρτον, η μακρόχρονη κοινωνική συμφωνία.
Πέμπτον, η κεντρική συμφωνία και η νομοθετική κατοχύρωση.
'Εκτον, η μελέτη των επιπτώσεων σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης. 'Εβδομον η αποφυγή ανεπιθύμητων παρενεργειών της πολυαπασχόλησης. Πιστεύουμε ότι το θέμα της μείωσης του χρόνου εργασίας αποτελεί πρόταση για αρχή συζήτησης στην οποία θα πρέπει να συμμετάσχουν εκφράζοντας τις απόψεις τους όλοι οι κοινωνικοί εταίροι. Ειδικότερα θα πρέπει να εξεταστούν οι επιπτώσεις από τη μείωση του χρόνου εργασίας στην ανταγωνιστικότητα, οι κλάδοι που προσφέρονται για αρχική εφαρμογή του μέτρου και τα αναμενόμενα οφέλη στην απασχόληση. Επίσης και να συζητηθεί και το απαιτούμενο νομοθετικό πλαίσιο.
Η πρότασή μας είναι ότι για τη μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών μπορεί να γίνει αρχή εφαρμογής στην ελληνική οικονομία, χωρίς να υπάρξουν κραδασμοί και να απειληθεί η ανταγωνιστικότητα της μόνο αφού προηγηθεί ένα μακροπρόθεσμο κοινωνικό consensus μια συμφωνία και των τριών μερών των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των μισθωτών, της εργοδοτικής πλευράς και του κράτους.
Αρχή θα μπορούσε να γίνει σε επιχειρήσεις έντασης κεφαλαίου και έντασης τεχνολογίας και με την απαραίτητη προϋπόθεση την καθιέρωση σε όλη την Ευρωπαϊκή 'Ενωση της εβδομάδας των τριάντα πέντε ωρών, ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, σε σχέση με τις οικονομίες των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ).
Για όλους αυτούς τους λόγους θα πρέπει να συνεχιστεί με σοβαρότητα και με υπευθυνότητα ο διάλογος που έχει ανοίξει για το τριανταπεντάωρο, με βάση τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων όπως κατεγράφησαν και με βάση την πορεία της οικονομίας και της κοινωνίας που δίνει λύσεις όπως έχει δώσει και στο παρελθόν, να επιδιώξουμε την επιθυμητή σύγκλιση, προκειμένου όταν ωριμάσουν οι συνθήκες να θεσμοθετηθεί και αυτό το μέτρο. Για την ώρα η κατάσταση δεν είναι ώριμη και μολονότι επί της αρχής της ιδέας συμφωνούμε επί της αρχής του νομοσχεδίου διαφωνούμε και το καταψηφίζουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας).
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Β. Κωστόπουλος): Η κ. Λουλέ έχει το λόγο. 
ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΛΟΥΛΕ: Κύριε Πρόεδρε, φλύαρη, επιπόλαιη αντιπαράθεση χαρακτήρισε την εισήγηση που έκανα ο συνάδελφος και εισηγητής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο κ. Κανελλόπουλος, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος της ΓΣΕΕ και ηγέτης των  εργαζομένων. 'Αλλα έλεγε τότε, άλλα λέει τώρα. Βέβαια βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και οι εντυπώσεις που δημιουργούνται στη Βουλή την περίοδο αυτή παίζουν ρόλο, αλλά θεωρώ πως το τριανταπεντάωρο  είναι ένα σοβαρό ζήτημα που απασχολεί χρόνια τους εργαζόμενους.  Και αν το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτήν τη στιγμή στην αντιπολίτευση, όχι μόνον θα το ζητούσε, όχι μόνον θα φώναζε, αλλά θα κατηγορούσε κιόλας τη Νέα Δημοκρατία για στραγγαλισμό των εργατικών δικαιωμάτων.
Λυπάμαι που ο συνάδελφος του ΠΑΣΟΚ ανέφερε αυτές τις λέξεις ο οποίος βέβαια κλείνοντας είπε, ότι πρόκειται για μια συνετή εργατική και πολιτική διεκδίκηση. Εν πάση περιπτώσει να αποφασίσουμε κάποτε τι είναι. Είναι μία φλύαρη και επιπόλαιη αντιπαράθεση ή μία πολιτική διεκδίκηση;  Φθάσαμε, κύριε Πρόεδρε, στο σημείο να χαιρετίζει η Νέα Δημοκρατία μία πρόταση της αριστεράς που αφορά τους εργαζόμενους και το σοσιαλιστικό κόμμα να μιλάει για επιπόλαιη αντιπαράθεση, παράλληλα όμως και το Κομμουνιστικό Κόμμα να την θεωρεί κολοβή, γιατί δεν ερχόμαστε εδώ και να λέμε επιτακτικά ότι θέλουμε τριανταπεντάωρο και παράλληλα να ζητάμε και από τους εργαζόμενους να βγουν στο δρόμο.
Γιατί το ΚΚΕ δεν έρχεται εκείνο να ζητήσει επιτακτικά το τριανταπεντάωρο διότι πιστεύω πως ξέρει ότι αυτήν τη στιγμή δεν είναι εφικτό. Κι εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να φέρουμε προτάσεις που είναι εφικτές.
Και πιστεύουμε ότι το τριανταπεντάωρο, πρέπει αυτήν τη στιγμή σταδιακά να γίνει και όχι μια και έξω επιτακτικά, όπως πρότεινε ο εισηγητής του Κ.Κ.Ε.
Ο συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας μίλησε για την ανάγκη διαλόγου. Και εμείς συμφωνούμε απόλυτα με το διάλογο. 'Ομως ο διάλογος αυτός δεν πρέπει να κρατήσει χρόνια.
Ακούσαμε τους εκπροσώπους των βιομηχάνων στην Επιτροπή να λένε ότι εκείνους δεν τους συμφέρει. Το ακούσαμε καθαρά όλοι. Τι θα περιμένουμε, λοιπόν, τις ευλογίες των βιομηχάνων για να γίνει το τριανταπεντάωρο; Ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Και αλίμονο, αν περιμέναμε την άδεια τους. Τότε δεν θα είχαμε εργαζόμενους, αλλά θα είχαμε ακόμη δούλους.
Ναι, λοιπόν, στο διάλογο, καμιά αντίρρηση, αλλά όχι σε εκείνο το διάλογο που θα κρατήσει χρόνια. Γιατί τότε δεν θα είμαστε μόνο ουρά της Ευρώπης, αλλά δεν θα υπάρχουμε καν στο κορμί της Ευρώπης.
Είπε ο κύριος Υπουργός ότι τα στοιχεία που του έδωσα πριν για 11,5% ανεργία, δεν είναι σωστά και ότι η ανεργία είναι 10,8%. 'Ομως, ο κύριος Υπουργός δεν έβαλε μέσα τους νέους που δεν έχουν ακόμη αρχίσει να εργάζονται και προσπαθούν να βρουν δουλειά. Αν βάλει και αυτούς, τότε το ποσοστό είναι αυτό που του έδωσα.
Ανέφερε σαν παράδειγμα τις τράπεζες ο κύριος Υπουργός και είπε ότι το τριανταπεντάωρο  δημιούργησε υπερωρίες κλπ., γιατί οι τράπεζες πρέπει να είναι ανοικτές το απόγευμα και συμφωνώ σε αυτό. 'Ομως, κύριε Υπουργέ, μπορείτε να ξεκινήσετε από τις κρατικές τράπεζες, να προσλάβετε και άλλο προσωπικό, να κάνουν τις απογευματινές βάρδιες και να μην έρχεστε μετά εδώ και να λέτε ότι καταστρατηγείται το ωράριο των εργαζομένων. Αν ξεκινήσετε από τις κρατικές τράπεζες τότε θα ακολουθήσουν και οι ιδιωτικές.
Εγώ δέχομαι ότι μπορεί να χρειάζεται και κάποιες διορθώσεις η πρότασή μας. Γι'αυτό είμαστε εδώ, για να συζητάμε, να ανταλλάσσουμε απόψεις, αλλά να παίρνουμε και μία απόφαση. Δεν είμαστε εδώ για να απορρίπτει ο ένας την πρόταση του άλλου, να την πετάει στο καλάθι και να μην κάνουμε τίποτε.
Σας βόλεψε η άποψη του Κ.Κ.Ε. σήμερα που δεν ψηφίζει την πρότασή μας για δικούς του λόγους.  Την ίδια στιγμή οι εφημερίδες οι δικές σας και τα ραδιόφωνα στρέφοντας κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος για άλλα θέματα. Σας βόλεψε και πηγαίνετε με το μέρος τους. Αυτό δεν νομίζω ότι είναι πολιτική. Και αυτό δεν νομίζω ότι τελικά συμφέρει κανέναν και πολύ περισσότερο τούτο το Σώμα, που όπως είπα και πριν, υπάρχει για να ανταλλάσσει απόψεις, αλλά και για να παίρνει κάποιες αποφάσεις.  Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Β. Κωστόπουλος): Κύριοι συνάδελφοι, τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα δυτικά θεωρεία, αφού προηγούμενα ξεναγήθηκαν στην έκθεση "ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ", τριάντα ένα μαθητές με τρεις συνοδούς καθηγητές από το 7ο Ενιαίο Λύκειο Αμαρουσίου Αττικής.  Τους καλωσορίζουμε.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής) Ο κ. Σωτηρόπουλος έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι αναλύεται και διαφωτίζεται επαρκώς το πολυσύνθετο αυτό πρόβλημα των τριάντα πέντε ωρών εργασίας την εβδομάδα. Φαίνεται όμως, πως δεν είναι ώριμες οι συνθήκες για να τύχει μιας γενικευμένης εφαρμογής, διότι το μείζον πρόβλημα είναι η ανεργία που αντιμετωπίζει ο τόπος και δεν γνωρίζουμε αν με την εφαρμογή του θα πετύχουμε να αυξήσουμε τον αριθμό των απασχολημένων ή θα μειωθεί.
Και τα λέω όλα αυτά, διότι όλα τα κράτη που συζητούν σήμερα και υπάρχει ένας ευρύς κοινωνικός διάλογος, έχουν ορισμένες επιφυλάξεις σε ορισμένα σημεία, αν δηλαδή θα μειωθούν οι αποδοχές ή αν θα αυξηθούν οι υπερωρίες ή θα μειωθούν και σε τί ποσοστά θα αυξηθούν οι σχέσεις των εργαζομένων που θα προκύψουν με τη μείωση των ωρών εργασίας την εβδομάδα.  Υπάρχει λοιπόν, μία έκθεση του ΟΟΣΑ που λέει να μειωθεί το ωράριο από σαράντα ώρες σε τριάντα πέντε, αλλά να μειωθούν και οι αποδοχές.
Να πληρώνεται όχι για σαράντα ώρες που πληρώνεται σήμερα ο εργαζόμενος αλλά για 37,5 ώρες. Παράλληλα όμως να αυξηθεί η παραγωγικότητα κατά 5% .Τότε η απασχόληση στις χώρες του ΟΑΣΑ θα αυξηθεί κατά 1,2% . Είναι λοιπόν μια έκθεση  την οποία πρέπει να υπολογίσουμε.  'Ομως εμείς εδώ δεν ενδιαφερόμαστε μόνο για την εφαρμογή του τριανταπενταώρου Παράλληλα δεν θέλουμε  να μειωθούν και οι  αποδοχές των εργαζομένων.'Ετσι έρχεται σε αντίθεση και μ' αυτήν την έκθεση που έχει παρουσιάσει ο ΟΑΣΑ.
Το μείζον όμως θέμα είναι η ανεργία. Αναφέρθηκε προηγουμένως ο κύριος Υπουργός στα προγράμματα απασχόλησης. Και την άλλη φορά ήμασταν ελαστικοί και στο πρώτο και στο δεύτερο πρόγραμμα που ήταν βελτιωμένο και έτυχε μιας καλύτερης υποδοχής από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση. Τελευταία όμως, τον Οκτώβριο μήνα είδαμε  μια κριτική απο την Ευρωπαϊκή 'Ενωση η οποία κατατάσσει τη χώρα μας μαζί με την Ιταλία και το Βέλγιο και κυρίως την Ελλάδα τελευταία όσον αφορά  την επιτυχία αυτών των προγραμμάτων απασχόλησης.  Και  λέγει ότι ενώ είναι υποχρεωμένη η κάθε κυβέρνηση μέσα σε έξι μήνες που θα μείνει άνεργος ένας νέος να του βρει δουλειά μέσα απο τα προγράμματα αυτά ή ο ηλικιωμένος άνεργος  το πολύ μέσα σε ενα χρόνο να βρει πάλι μέσα από αυτά τα προγράμματα δουλειά, δυστυχώς αυτό δεν έχει  επιτευχθεί στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στο Βέλγιο, αλλά κυρίως στην Ελλάδα.    Και μην ξεχνάμε ότι μέσα από τα προγράμματα αυτά  φέτος  θα δώσετε κάπου πεντακόσια δισεκατομμύρια δραχμές όπως είπατε για τριακόσιες πενήντα χιλιάδες ανέργους, όπως και πέρυσι που δώσατε τριακόσια πενήντα δισεκατομμύρια. Είναι πακτωλός χρημάτων για τα οποία υπάρχει αδιαφάνεια.  Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς διαχειρίζονται μέσα από τα πολύπλοκα γραφεία του Υπουργείου Εργασίας και των άλλων οργανισμών στις νομαρχίες.
Εξάλλου, κύριε Υπουργέ,  μια και ψάχνετε να βρείτε την κεντροαριστερά του 21ου αιώνα και τι πολιτική θα ακολουθήσετε την σοσιαλιστική, δεν βλέπετε ότι οι κοινωνικές πλέον ανισότητες έχουν μεγαλώσει; Δεν είδατε τη στατιστική του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας -σαφώς θα την είδατε-πριν απο ένα μήνα που λέει ότι το 10% των πιο ευπόρων Ελλήνων απομιζά το 27% του ΑΕΠ και ότι το 10%  των απόρων, άλλο ένα εκατομμύριο Ελληνες ζει με το 2,2% του ΑΕΠ; Μάλιστα η Ελλάδα είναι τελευταία στην Ευρώπη όσον αφορά τις ανισότητες. Αν αυτός είναι ο  δρόμος της κεντροαριστεράς που βρήκαν οι σοσιαλιστές της Ευρώπης να τον χαίρεσθε. Εμείς θέλουμε αυτές οι ανισότητες να σμικρυνθούν. Και αυτό δεν γίνεται με την πολιτική που ακολουθείτε. Παντού υπάρχει αδιαφάνεια, παντού υπάρχει ρεμούλα.
Θα μου επιτρέψετε  τώρα να πω το εξής. 'Οταν ο Αρχηγός μας μιλούσε για αδιαφάνεια και ότι θα χτυπήσει το φαύλο κράτος  και όλες τις παρανομίες οι οποίες γίνονται, είπαν  οι προπαγανδιστές εγκέφαλοί σας ότι η Νέα Δημοκρατία στρέφεται σε ακροδεξιές  τακτικές. Και όταν είπε ότι υπάρχουν έντιμοι Ελληνες, καθαροί, όπως είπε σε όλα τα κόμματα, δεξιά, αριστερά, κεντρώα και ότι απευθυνόμαστε σε αυτούς τους Ελληνες, οι εγκέφαλοί σας, εξηγώντας αυτήν τη φράση, είπαν ότι η Νέα Δημοκρατία κάνει φυλετικές  διακρίσεις. Εδώ γελάνε και οι Φιλιππινέζες που δουλεύουν στις βίλες της σοσιαλιστικής   ολιχαργίας της σημερινής Ελλάδος. Να είστε, λοιπόν, προσεκτικοί σε τέτοιες διατυπώσεις.
Εμείς ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά τις θέσεις μας. Βρίσκουμε θετικό το ότι άρχισε αυτός ο διάλογος πάνω σε αυτό το μείζον θέμα. Επειδή όμως υπάρχουν πολλές πλευρές που πρέπει να διαφωτισθούν και να αναλυθούν επιστημονικά και ήδη βρίσκεται εν εξελίξει ο διάλογος μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και κυρίως επειδή υπάρχουν αντιδράσεις απο μικρομεσαίους για τους οποίους κυρίως ενδιαφερόμαστε πάνω σε αυτό το θέμα,  έχουμε τις επιφυλάξεις μας . Λέμε ότι θεωρούμε άκαιρη αυτήν τη πρόταση νόμου και ως εκ τούτου δεν δεχόμαστε για σήμερα την εφαρμογή αυτής της πρότασης νόμου. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Β. Κωστόπουλος): Ο κύριος Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων έχει το λόγο.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Κύριε Πρόεδρε, για εμένα είναι  στάση ζωής να αντιπαρέρχομαι τις υπερβολές και τα εκτός του συγκεκριμένου θέματος που συζητάμε σημερα ζητήματα. Το ποιος εκπροσωπεί την ολιγαρχία ή  εάν ένας στους τέσσερις 'Ελληνες  είναι φτωχός, αυτές τις υπερβολές αφήνω να τις επαναλαμβάνετε, γιατί, όπως ξέρετε, ο ελληνικός λαός διαθέτει κρίση, έχει και μνήμη.  ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Σεις τα βγάλατε. Ο κ. Παπαντωνίου τα είπε. 
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσων ): Κατά συνέπεια προκαλείτε  το δημόσιο αίσθημα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπω σ' αυτού του είδους την αντιπαράθεση σήμερα. 'Ομως επειδή συζητάμε για τη μείωση του χρόνου εργασίας και πόσο αυτό μπορεί να συντελέσει στην αύξηση της απασχόλησης και στην καταπολέμηση της ανεργίας, θα σας επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι η θέση μας είναι σταθερή και ξεκάθαρη. Εμείς τη λογική του τριανταπενταώρου της μείωσης του χρόνου εργασίας και της διευθέτησης την υλοποιούμε από σήμερα, με βάση τη συλλογική διαπραγμάτευση και συμφωνία. Δεν συμφωνούμε στη γενικευμένη εφαρμογή του. Απλά πράγματα και ξεκάθαρα. 'Ηδη οι ελληνικές επιχειρήσεις εντάσεως κεφαλαίου, που είπατε προηγούμενα, εφαρμόζουν το τριανταπεντάωρο στον ιδιωτικό τομέα. 'Ηδη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και είπα τις τράπεζες, έχει ανοίξει η συζήτηση τώρα και με τον ΟΤΕ, εφαρμόζεται. Παρακάτω απασχόληση από σαράντα ώρες την εβδομάδα έχουμε στη χώρα μας σε πολλούς τομείς. 'Ετσι δεν χρειάζεται να κάνουμε όλες αυτές τις αναλύσεις τις οποίες άκουσα προηγούμενα. Και είπα ότι η γενικευμένη εφαρμογή μπορεί να έλθει αν μπορέσουμε και σε υπερεθνικά κέντρα όπως είναι η Ευρωπαϊκή 'Ενωση, πείσουμε -και παλεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση- να υπάρξει συνολική αντιμετώπιση.
Επιπλέον πάμε είπατε, σε επικίνδυνο άλμα. 'Αρα για ποια θέση μη ξεκάθαρη μιλάτε; Σε τι υποσχέσεις; Αυτό αποτυπώνεται αν είχατε τον κόπο να διαβάσετε τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, όταν πρωτοαναλάβαμε πριν από τρία χρόνια σ' αυτήν τη θητεία, που μπήκε έντονα το θέμα του τριανταπενταώρου.  Αν παρακολουθήσατε όλες τις δικές μου παρουσίες στη Βουλή, του Πρωθυπουργού της χώρας, θα βλέπατε ότι αυτή είναι σταθερά η θέση μας.
Κατά συνέπεια δεν νομίζω ότι υπάρχει παραπέρα συζήτηση όσον αφορά αυτά τα θέματα. Συζήτηση εννοώ που να στηρίζεται πάνω σε ντοκουμέντα και σε συγκεκριμένα γεγονότα.
Τώρα, αναφερθήκατε στα προγράμματα και κυρίως στα ζητήματα της έκθεσης ή των παρατηρήσεων της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης.
Θέλω να σας πω κάτι, κύριοι συνάδελφοι. Η Ευρωπαϊκή 'Ενωση έχει υπηρεσίες οι οποίες κάνουν διάφορα σχέδια κατά καιρούς, αξιολόγησης της πορείας της οικονομίας και όχι μόνο και της απασχόλησης της κάθε χώρας. Η τελική έκθεση συνετάγη προχθές και επικυρώθηκε από τα συμβούλια εργασίας και εθνικής οικονομίας και υποβάλλεται στο Συμβούλιο Κορυφής το Δεκέμβριο.  Και αυτό είναι το ντοκουμέντο το τελικό. Παρακαλώ να το διαβάσετε.
'Εγινε μια μεγάλη κουβέντα εάν θα υπάρξουν συστάσεις. Διότι αυτές οι συστάσεις αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης της κάθε αντιπολίτευσης γιατί απομονώνει τις συστάσεις που γίνονται για την κάθε χώρα χωριστά.  Θα πάρετε, λοιπόν, μπροστά σας την έκθεση, διαβάστε τις συστάσεις που γίνονται στην Ελλάδα. Και θέλω να σας πω ότι είναι σε απόλυτη συνέπεια με το πρόγραμμα το δικό μας, με τι θα κάνουμε τα επόμενα τέσσερα χρόνια αλλά θα σας παρακαλέσω να πάρετε και τις συστάσεις που γίνονται και στις άλλες χώρες. Γιατί και στη Δανία, η οποία έχει αυτήν τη στιγμή το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη ή το Λουξεμβούργο και σ' αυτές ακόμη τις χώρες γίνονται συστάσεις. Αλλά εδώ έχουμε την παθογένεια της απομόνωσης των στοιχείων.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι διαπίστωση, δεν είναι σύσταση.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Παρακαλώ. Από εκεί και πέρα οι συστάσεις ξεκινούν από διαπιστώσεις και από αξιολογήσεις.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Για ποια τετραετία μιλάτε; ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Λέω για την επόμενη, "κοντός ψαλμός αλληλούια",  όπως είπατε. 'Ετσι είπατε εσείς προηγούμενα, ότι επισπεύδονται οι εκλογές. Αν εσείς τις επισπεύσετε -και έχετε τη δυνατότητα αυτή- θα τα δείτε. Αλλά να μην μπούμε πάλι σ' αυτό το θέμα γιατί και εδώ ανοίγει η κουβέντα.
Κατά συνέπεια θα σας παρακαλέσω να δείτε όλα αυτά τα ζητήματα.
'Οσον αφορά, λοιπόν, τα προγράμματα που είπατε, εγώ σας είπα και τα γνωρίζετε, ότι τα τελευταία χρόνια κάναμε μία στροφή από τις παθητικές ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης και προσπαθήσαμε να συνδέσουμε την κατάρτιση με την απασχόληση μέσα από καινοτόμα προγράμματα. Και είναι είκοσι σε εξέλιξη. Και είπα καινοτόμα. Δεν είναι μία προσπάθεια που έρχεται από το παρελθόν. Είναι μία προσπάθεια που ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από δύο χρόνια. Και αυτά τα προγράμματα θα επαναλάβω για άλλη μια φορά, δεν φιλοδοξούν να δώσουν θέσεις πλήρους απασχόλησης, σε όλους όσους απευθύνονται. Ευκαιρίες δίνουμε, το τονίζω, ευκαιρίες δίνουμε.
Μέσα στο 1999 εκατόν σαράντα χιλιάδες άνεργοι θα επωφεληθούν από αυτά τα προγράμματα, τα οποία είναι προγράμματα κατάρτισης, απασχόλησης, σύνδεσης της κατάρτισης με την απασχόληση ή απόκτησης εργασιακής εμπειρίας.
Το ισοζύγιο μετά -πόσοι από αυτούς μένουν σε αυτές τις θέσεις- πέραν του ότι δεν έχει καταγραφεί γιατί είναι σε εξέλιξη, αλλά και σε σχέση με το παρελθόν, είναι πολύ θετικό. Διότι όταν ένας νέος επιδοτείται από δεκαοχτώ έως είκοσι τέσσερις μήνες -τα άτομα με ειδικές ανάγκες μέχρι τριάντα έξι μήνες- από εκατό χιλιάδες (100.000) δραχμές έως διακόσιες χιλιάδες (200.000) δραχμές -ανάλογα το πρόγραμμα- και βρίσκεται σε μία επιχείρηση, εάν είναι καλός και εάν αποδώσει και αφού διασφαλίσουμε το να μην διώξει άλλους η επιχείρηση, γιατί εκεί είναι το ζήτημα -δεν είναι να πάρει την επιδότηση και να διώξει κάποιους άλλους- είναι αυτονόητο ότι θα είναι στη δουλειά του.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, κύριε Σωτηρόπουλε, το γεγονός ότι το νέο, κυρίως, τον βγάζεις από το σπίτι και το βάζεις στην παραγωγική διαδικασία έστω και για λίγο χρόνο, από έντεκα μήνες που είναι τα stage -είναι από δεκαοχτώ μήνες και πάνω τα κανονικά προγράμματα, αναφέρομαι στα προγράμματα εργασιακής εμπειρίας- είναι μία μεγάλη υπόθεση. Και βέβαια βγαίνουν με διαφανείς διαδικασίες. Δεν βγαίνουν με αδιαφανείς διαδικασίες.
Θα σας φέρω, λοιπόν, ένα στοιχείο για να δούμε πού είναι το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα και να κλείσω. Το έχω πει πολλές φορές, αλλά δυστυχώς τα μέσα ενημέρωσης περί άλλων τυρβάζουν.
Κάναμε ένα πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας νέων πτυχιούχων πριν από έξι μήνες. Αφορούσε, λοιπόν, επιδότηση για έντεκα μήνες πτυχιούχων που θα έπαιρναν οι επιχειρήσεις με εκατόν σαράντα χιλιάδες (140.000) δραχμές το μήνα.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δέκα χιλιάδες λιγότεροι.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Μισό λεπτό, θα σας πω ποιο είναι. Εγώ θέλω να σας παρουσιάσω την εικόνα, κύριε Σωτηρόπουλε.
Οι επιχειρήσεις ζήτησαν τριάντα δύο χιλιάδες.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Και δεν βρήκαν.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Ακριβώς. Θα το ολοκληρώσω. Δεκαπέντε χιλιάδες πτυχιούχοι εξεδήλωσαν ενδιαφέρον και όταν οι αρμόδιες επιτροπές του ΟΑΕΔ πήγαν να βρουν και να επιλέξουν από τους δεκαπέντε χιλιάδες τους οκτώ χιλιάδες, που υπήρχε δυνατότητα επιδότησης, βρήκαν εξίμισι χιλιάδες. Διότι υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στο τι ανάγκες έχει σήμερα η αγορά εργασίας σε σχέση με τους πτυχιούχους, διότι οι αιτήσεις ήταν από θεολόγους, φιλολόγους κλπ.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιος φταίει; 
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Είναι, λοιπόν, οι βαθύτατες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας τις οποίες εσείς πολεμήσατε -για να σας απαντήσω- στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση...
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ: 'Οχι.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Είναι αυτά που γίνονται σήμερα σε σχέση με τη μεγάλη αλλαγή που πρέπει να γίνει στα προγράμματα κατάρτισης για να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ένα ανθρώπινο δυναμικό με βάση τις ανάγκες. Και αυτό κάνουμε με υψηλό αίσθημα ευθύνης προσπαθώντας να κατοχυρώσουμε και την παραμικρή δραχμή ως αποτελεσματική.
Αναφέρθηκε προηγούμενα ο κ. Παπαγεωργόπουλος -γι' αυτό έκανα αυτήν τη μεγάλη παρένθεση- στα προγράμματα διαφήμισης. Κατ' αρχήν πρέπει να ξέρετε ότι σε υποχρεώνουν από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση και σου δίνουν ένα κονδύλι για να ενημερώσεις τον κόσμο σε σχέση με αυτά. Και θα ήταν κρίμα να τους  πούμε, όχι, εμείς δεν θέλουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο γιατί ο κ.                  Παπαγεωργόπουλος, η Νέα Δημοκρατία θα έλεγε ότι αυτά εντάσσονται στον προεκλογικό αγώνα του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το πρώτο.
Το δεύτερο μεγάλο σημείο: Εκείνο που διαπιστώσαμε, κύριοι συνάδελφοι -και το λέω με μεγάλη στεναχώρια, με θλίψη- είναι ότι ο κόσμος δεν είναι ενημερωμένος γύρω από αυτά τα προγράμματα. Παρ' ότι είναι είκοσι σε εξέλιξη, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι και οι επιχειρήσεις δεν είναι ενημερωμένες όσο θα έπρεπε να είναι. Και εδώ πείτε μου ότι είναι η αδυναμία, είναι το ένα, είναι το άλλο κλπ.
Γι' αυτό κάνουμε όλες αυτές τις δομές στήριξης, γιατί για να έχουν αποτέλεσμα όλα αυτά τα πράγματα θα πρέπει να υπάρξει ενημέρωση του κόσμου και ενημέρωση των επιχειρήσεων. Και αυτό κάναμε και δεν κάναμε προεκλογική καμπάνια. Και με την τελευταία υπόθεση που είχε να κάνει με την Αθήνα αφού είχε προηγηθεί η ενημέρωση στην επαρχία. Και το θέμα της ενημέρωσης για εμάς είναι ένα κεντρικό ζήτημα.
'Αρα, με αίσθημα ευθύνης και με συγκεκριμένο πρόγραμμα απαντάμε στο θέμα της απασχόλησης και εγώ περιμένω κυρίως από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όχι τις διαπιστώσεις αλλά τα μέσα θεραπείας και τα επιπλέον προγράμματα. Και δεν έχω ακούσει μέχρι σήμερα ούτε μία, μα ούτε μία θετική πρόταση.
Ευχαριστώ πολύ.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Β. Κωστόπουλος): Ο κ. Παπαγεωργόπουλος έχει το λόγο.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, δέχομαι την απάντησή σας. Δεν την υιοθετώ. Τη δέχομαι στα πλαίσια της επιζητούμενης σύνθεσης. Αυτό είναι άλλωστε το ζητούμενο από την κοινοβουλευτική διαδικασία. Αδικείτε, όμως, τη Νέα Δημοκρατία όταν λέτε ότι δεν έχει προτάσεις. Είναι ένα κλισέ στερεότυπο, κουραστικό που δεν ωφελεί κανέναν.
Τις προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας τις κατέθεσα πριν από λίγο στη Βουλή. Και είναι νωπή η μνήμη αναμφίβολα.
Από εκεί και πέρα έχουμε μόνο να πούμε για το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας ότι το έχετε υιοθετήσει το τελευταίο εξάμηνο τουλάχιστον κατά 50%, κυρίως στην οικονομία και στον αγροτικό τομέα. Γιατί δεν επιτυγχάνει; Γιατί είσαστε κακοί ηθοποιοί. Κατά βάθος δεν πιστεύετε σε αυτά τα πράγματα. Και γι' αυτόν το λόγο δεν επιτυγχάνουν. Αφήστε λοιπόν να έρθουν οι originals εκφραστές αυτών των απόψεων και θα δείτε πως τα πράγματα για τον τόπο θα πάνε καλύτερα.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων): Δεν είμαι ηθοποιός. Το αν είμαι καλός ή κακός είναι ένα άλλο θέμα.  
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Διαγράφω το "εσείς". Η Κυβέρνηση γενικά λέω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Β. Κωστόπουλος): Κύριοι Βουλευτές, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής της πρότασης νόμου "Καθιέρωση 35ωρης εβδομαδιαίας εργασίας και άλλες διατάξεις" αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Παρακαλώ οι αποδεχόμενοι την πρόταση νόμου επί της αρχής να εγερθούν.
(Εγείρονται οι αποδεχόμενοι την πρόταση νόμου) Είναι προφανές ότι δεν ηγέρθη ο απαιτούμενος από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής αριθμός Βουλευτών.
Συνεπώς, η πρόταση νόμου "Καθιέρωση 35ωρης εβδομαδιαίας εργασίας και άλλες διατάξεις" απορρίπτεται.
Δέχεστε, κύριοι συνάδελφοι, να λύσουμε στο σημείο αυτό τη συνεδρίαση; 
ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 13.58' λύεται η συνεδρίαση για αύριο Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 1999 και ώρα 10.00', με αντικείμενο εργασιών του Σώματος Κοινοβουλευτικό 'Ελεγχο: α) συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) συζήτηση επερώτησης Βουλευτών του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                 ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ