Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Α Β Ο Υ Λ Η Σ Θ' ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) ΣΥΝΟΔΟΣ Γ' ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 1999 ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΘ' Τρίτη 3 Αυγούστου 1999 Αθήνα, σήμερα στις 3 Αυγούστου 1999, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.49' συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου το Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής (Β' σύνθεση), για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση. Εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Θα γίνει προεκφώνηση των νομοσχεδίων, που είναι γραμμένα στην ημερήσια διάταξη. Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας. Ψήφιση στο σύνολο του σχεδίου νόμου: "Μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών και οργάνων και άλλες διατάξεις". Η ψήφισή του στο σύνολο θα γίνει στη συνέχεια. Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Συλλογικές Διαπραγματεύσεις στη Δημόσια Διοίκηση, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις". Είναι προς συζήτηση. Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας και άλλες διατάξεις". Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο; ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Κρατείται. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο κρατείται, και θα συζητηθεί κατά τον Κανονισμό. Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Πλοία αναψυχής και άλλες διατάξεις". Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο; ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Κρατείται. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο κρατείται και θα συζητηθεί κατά τον Κανονισμό. Υπουργείου Δικαιοσύνης. Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: "Διεθνής Εμπορική Διαιτησία". To νομοσχέδιο αυτό έχει ψηφισθεί ομοφώνως στη Διαρκή Επιτροπή και εισάγεται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 108, παράγραφος 6 του Κανονισμού της Βουλής. Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο; ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης: "Διεθνής Εμπορική Διαιτησία" έγινε δεκτό ομοφώνως, σε μόνη συζήτηση, επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής: "ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ Διεθνής Εμπορική Διαιτησία ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ 'Aρθρο 1 Πεδίο εφαρμογής 1. Οι διατάξεις του νόμου αυτού εφαρμόζονται, με την επιφύλαξη των άρθρων 8, 9 και 36 του παρόντος και των διεθνών συμβάσεων που εκάστοτε ισχύουν στην Ελλάδα, στη διεθνή εμπορική διαιτησία, ο τόπος της οποίας βρίσκεται στην Ελληνική Επικράτεια. 2. Διεθνής είναι η διαιτησία όταν: α) τα μέρη έχουν, κατά τη σύναψη της συμφωνίας διαιτησίας, την εγκατάστασή τους σε διαφορετικά κράτη, ή β) ένας από τους ακόλουθους τόπους δεν βρίσκεται στο κράτος στο οποίο τα μέρη έχουν την εγκατάστασή τους: αα) ο τόπος της διαιτησίας, αν αυτός καθορίζεται από τη συμφωνία διαιτησίας ή προκύπτει από αυτήν, ββ) οποιοσδήποτε τόπος στον οποίο πρόκειται να εκπληρωθεί σημαντικό μέρος των υποχρεώσεων που απορρέουν από την εμπορική σχέση ή ο τόπος με τον οποίο συνδέεται στενότερα το αντικείμενο της διαφοράς ή γ) τα μέρη ρητά συμφώνησαν ότι το αντικείμενο της συμφωνίας διαιτησίας σχετίζεται με περισσότερες χώρες. 3. Για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου: α) αν ένα μέρος έχει περισσότερες από μία εγκαταστάσεις, θεωρείται ως εγκατάστασή του εκείνη που έχει τη στενότερη σχέση με τη συμφωνία διαιτησίας, β) αν ένα μέρος δεν έχει εγκατάσταση, λαμβάνεται υπόψη η συνήθης διαμονή του και προκειμένου περί νομικού προσώπου, ο τόπος όπου διατηρεί γραφείο. 4. Διατάξεις νόμων που ορίζουν τις διαφορές που δεν υπάγονται σε διαιτησία ή θέτουν προϋποθέσεις διαφορετικές από εκείνες του νόμου αυτού για την υπαγωγή ορισμένων διαφορών σε διαιτησία εξακολουθούν να ισχύουν. Διαφορές που αναφέρονται στο άρθρο 663, εδάφιο 4, του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, υπάγονται σε διεθνή διαιτησία σύμφωνα με τον νόμο αυτόν, εφόσον είναι εμπορικές. 'Aρθρο 2 Ορισμοί και ερμηνευτικοί κανόνες Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου: α) "Διαιτησία" είναι κάθε διαιτησία, θεσμοποιημένη ή όχι. β) Το "διαιτητικό δικαστήριο" αποτελείται από έναν ή περισσότερους διαιτητές. γ) "Δικαστήριο" είναι κρατικό όργανο παροχής έννομης προστασίας. δ) 'Oταν τα μέρη μπορούν να αποφασίσουν για ένα ζήτημα έχουν, με την επιφύλαξη του άρθρου 28, την ευχέρεια να αναθέτουν τη σχετική απόφαση σε τρίτο. ε) 'Oπου αυτός ο νόμος αναφέρεται σε συμφωνία των μερών ή στη δυνατότητά τους να προέλθουν σε συμφωνία, η σχετική αναφορά εκτείνεται και στους κανόνες διαιτησίας που περιλαμβάνονται στη συμφωνία. στ) 'Oπου διάταξη αυτού του νόμου αναφέρεται σε αγωγικό αίτημα εφαρμόζεται και σε ανταγωγικό αίτημα και όπου αναφέρεται σε απάντηση εφαρμόζεται και σε απάντηση στο ανταγωγικό αίτημα, με την επιφύλαξη σε κάθε περίπτωση των άρθρων 25 περίπτωση α' και 32 παρ. 2 περίπτωση α'. 'Aρθρο 3 Γνωστοποιήσεις 1. Αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία των μερών: α) Κάθε κείμενο που αποστέλλεται ή διαβιβάζεται θεωρείται ότι έχει παραληφθεί αν παραδόθηκε προσωπικά στον παραλήπτη ή αν παραδόθηκε στην εγκατάστασή του, τη συνήθη διαμονή του ή την ταχυδρομική του διεύθυνση. Αν ύστερα από εύλογη έρευνα ο παραλήπτης δεν βρεθεί σε καμία από αυτές τις διευθύνσεις, το κείμενο θεωρείται ότι έχει παραληφθεί αν αποσταλεί ή διαβιβαστεί στην τελευταία γνωστή εγκατάσταση, συνήθη διαμονή ή ταχυδρομική διεύθυνση του παραλήπτη με συστημένη επιστολή ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο. β) Το κείμενο θεωρείται ότι έχει παραληφθεί την ημέρα που παραδόθηκε ή διαβιβάστηκε σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στο εδάφιο α' αυτής της παραγράφου. 2. Οι διατάξεις αυτού του άρθρου δεν εφαρμόζονται στις διαδικασίες ενώπιον δικαστηρίων. 'Aρθρο 4 Παραίτηση από την προβολή αντιρρήσεων Θεωρείται ότι παραιτήθηκε από το δικαίωμα να προβάλει αντίρρηση το μέρος που γνωρίζει ότι δεν τηρήθηκε διάταξη του νόμου αυτού από την οποία επιτρέπεται παρέκκλιση ή όρος της συμφωνίας της διαιτησίας και μετέχει στη διαιτησία χωρίς να προβάλει αμέσως αντίρρηση ή, αν προβλέπεται προθεσμία, μέσα στην προθεσμία. 'Aρθρο 5 'Eκταση δικαστικής παρέμβασης Σε ζητήματα που ρυθμίζονται από αυτόν το νόμο το δικαστήριο επεμβαίνει μόνο στις περιπτώσεις και στην έκταση που προβλέπονται από αυτόν. 'Aρθρο 6 Αρμοδιότητα των δικαστηρίων σε διαδικασίες αρωγής και εποπτείας της διαιτησίας 1. Στις περιπτώσεις των άρθρων 11 παρ. 3 και 4, 13 παρ. 3 και 14, αρμόδιο είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο στην πε- ριφέρεια του οποίου είναι ο τόπος της διαιτησίας, διαφορετικά το Μονομελές Πρωτοδικείο στην περιφέρεια του οποίου έχει την κατοικία του εκείνος που υποβάλλει την κατά τα προαναφερόμενα άρθρα αίτηση ή, αν δεν υπάρχει κατοικία, τη διαμονή του. Αν δεν υπάρχει διαμονή, αρμόδιο είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας. 2. Αρμόδιο για την εκδίκαση της αγωγής ακύρωσης που προβλέπεται στο άρθρο 34 παρ. 2 είναι το Εφετείο στην περιφέρεια του οποίου εκδόθηκε η διαιτητική απόφαση. Αίτηση αναίρεσης προσδιορίζεται για συζήτηση μέσα σε τρεις (3) μήνες από την επίσπευση του προσδιορισμού δικασίμου. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ 'Aρθρο 7 Ορισμός - Τύπος 1. Συμφωνία διαιτησίας είναι η συμφωνία με την οποία τα μέρη υπάγουν σε διαιτησία όλες τις διαφορές ή ορισμένες διαφορές που έχουν προκύψει ή ενδέχεται να προκύψουν μεταξύ τους από μία έννομη σχέση, συμβατική ή μη συμβατική. 2. Η συμφωνία διαιτησίας μπορεί να έχει τη μορφή διαιτητικής ρήτρας σε ορισμένη σύμβαση ή τη μορφή χωριστής συμφωνίας. 3. Η συμφωνία διαιτησίας είναι γραπτή και μπορεί να περιέχεται σε έγγραφο που έχει υπογραφεί από τα μέρη ή σε ανταλλαγή επιστολών, τηλετυπημάτων, τηλεγραφημάτων ή άλλων μέσων τηλεπικοινωνίας που καταγράφουν τη συμφωνία. Συμφωνία γραπτή επίσης θεωρείται ότι υπάρχει όταν το ένα μέρος επικαλείται την ύπαρξη συμφωνίας διαιτησίας σε δικόγραφο και το άλλο δεν αντιλέγει. 4. Ο τύπος θεωρείται ότι έχει εκπληρωθεί εφόσον προφορική συμφωνία διαιτησίας καταγράφεται σε έγγραφο, το οποίο διαβιβάσθηκε από το ένα μέρος στο άλλο ή από τρίτον σε όλα τα μέρη, το δε περιεχόμενο του εγγράφου, για το οποίο δεν προβλήθηκαν αντιρρήσεις σε εύλογο χρονικό διάστημα, μπορεί, σύμφωνα με τα συναλλακτικά ήθη, να θεωρηθεί ως περιεχόμενο της σύμβασης. 5. Ρήτρα διαιτησίας καταρτίζεται επίσης όταν σε γραπτή σύμβαση γίνεται αναφορά σε έγγραφο που περιλαμβάνει ρήτρα διαιτησίας, υπό τον όρο ότι η αναφορά αυτή καθιστά τη ρήτρα μέρος της σύμβασης. 6. Η έκδοση φορτωτικής, στην οποία γίνεται ρητή αναφορά σε ρήτρα διαιτησίας που περιέχεται σε σύμβαση μεταφοράς, συνιστά συμφωνία διαιτησίας. 7. Η έλλειψη τύπου θεραπεύεται αν τα μέρη μετάσχουν ανεπιφύλακτα στη διαιτητική διαδικασία. 'Aρθρο 8 Συμφωνία διαιτησίας και άσκηση αγωγής 1. Το δικαστήριο, ενώπιον του οποίου ασκείται αγωγή σε υπόθεση για την οποία υπάρχει συμφωνία διαιτησίας, παραπέμπει την υπόθεση στη διαιτησία μετά από το αίτημα ενός από τους διαδίκους, εφόσον υποβάλλεται κατά την πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο, εκτός αν το δικαστήριο διαπιστώσει ότι η συμφωνία διαιτησίας είναι άκυρη, ανενεργός ή μη επιδεκτική εφαρμογής. 2. Η εκκρεμοδικία της παραγράφου 1 δεν εμποδίζει την έναρξη ή τη συνέχιση της διαιτητικής διαδικασίας και την έκδοση διαιτητικής απόφασης. 'Aρθρο 9 Συμφωνία διαιτησίας και ασφαλιστικά μέτρα Η συμφωνία διαιτησίας δεν εμποδίζει το δικαστήριο να διατάξει ασφαλιστικά μέτρα σχετικά με το αντικείμενο της διαιτησίας πριν ή μετά την έναρξη της διαιτητικής διαδικασίας. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 'Aρθρο 10 Αριθμός διαιτητών Αν τα μέρη δεν έχουν καθορίσει τον αριθμό των διαιτητών, οι διαιτητές είναι τρεις. 'Aρθρο 11 Ορισμός διαιτητών 1. Δεν αποτελεί κώλυμα ορισμού διαιτητή η εθνικότητά του, εκτός αν τα μέρη συμφώνησαν διαφορετικά. 2. Με την επιφύλαξη των παραγράφων 3 και 5, τα μέρη μπορούν να συμφωνήσουν τη διαδικασία ορισμού του διαιτητή ή των διαιτητών. 3. Εάν κατά τη διαδικασία ορισμού που συμφώνησαν τα μέρη: (α) ένα μέρος δεν ενεργεί σύμφωνα με τη διαδικασία αυτή, ή (β) τα μέρη ή οι δύο διαιτητές αδυνατούν να καταλήξουν σε συμφωνία που προβλέπει αυτή η διαδικασία, ή (γ) τρίτος παραλείπει να εκπληρώσει καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί σύμφωνα με τη διαδικασία αυτή, τότε, κάθε μέρος μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο του άρθρου 6 παρ. 1 να λάβει τα αναγκαία μέτρα, εκτός αν η συμφωνία για τη διαδικασία ορισμού διαιτητή ή διαιτητών προβλέπει άλλα μέσα προς εξασφάλιση του ορισμού. 4. Αν δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία: (α) 'Οταν οι διαιτητές είναι τρεις, κάθε μέρος ορίζει ένα διαιτητή και οι δύο διαιτητές ορίζουν τον τρίτο διαιτητή. Αν ένα μέρος παραλείψει να ορίσει διαιτητή μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από τη λήψη του αντίστοιχου αιτήματος του άλλου μέρους ή αν οι δύο διαιτητές αδυνατούν μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από τον ορισμό τους να συμφωνήσουν για τον ορισμό του τρίτου διαιτητή, τότε ο ορισμός γίνεται, μετά από αίτηση ενός μέρους, από το δικαστήριο του άρθρου 6 παρ. 1 του παρόντος νόμου. (β) 'Οταν το διαιτητικό δικαστήριο αποτελείται από ένα διαιτητή και τα μέρη αδυνατούν να συμφωνήσουν για τον ορισμό του, ο ορισμός γίνεται, μετά από αίτηση ενός μέρους, από το δικαστήριο του άρθρου 6 παρ. 1 του παρόντος νόμου. 5. Κατά τον ορισμό διαιτητή, το δικαστήριο εκτιμά τις ιδιότητες που η συμφωνία των μερών απαιτεί να συντρέχουν στο πρόσωπο του διαιτητή και λαμβάνει υπόψη ο,τιδήποτε εξασφαλίζει τον ορισμό ανεξάρτητου και αμερόληπτου διαιτητή. Σε περίπτωση ορισμού ενός μόνου ή τρίτου διαιτητή, το δικαστήριο εκτιμά τη σκοπιμότητα ορισμού προσώπου εθνικότητας διαφορετικής από εκείνη ή εκείνες των μερών. 6. Απόφαση του δικαστηρίου του άρθρου 6 παρ. 1 που έχει εκδοθεί σύμφωνα με τις παραγράφους 3 και 4 του παρόντος άρθρου, δεν υπόκειται σε ένδικα μέσα. 'Aρθρο 12 Λόγοι εξαίρεσης 1. Εκείνος στον οποίο προτείνεται να οριστεί διαιτητής, οφείλει να δηλώσει κάθε στοιχείο που μπορεί να γεννήσει δικαιολογημένες αμφιβολίες ως προς την αμεροληψία ή την ανεξαρτησία του. Ο διαιτητής, από τη στιγμή που ορίζεται και καθ' όλη τη διαιτητική διαδικασία, οφείλει να δηλώνει αμέσως στα μέρη οποιοδήποτε τέτοιο στοιχείο, εκτός αν τα έχει ήδη ενημερώσει. 2. Αίτηση εξαίρεσης διαιτητή μπορεί να γίνει μόνον αν υπάρχουν στοιχεία που γεννούν εύλογες αμφιβολίες ως προς την αμεροληψία ή την ανεξαρτησία του ή αν στο πρόσωπό του δεν συντρέχουν οι ιδιότητες που συμφώνησαν τα μέρη της διαιτητικής συμφωνίας. 'Eνα μέρος μπορεί να ζητήσει εξαίρεση του διαιτητή που όρισε ή του διαιτητή στον ορισμό του οποίου συμμετείχε, μόνο για λόγους που έγιναν γνωστοί σε αυτό μετά τον ορισμό. 'Aρθρο 13 Διαδικασία εξαίρεσης 1. Τα μέρη μπορούν ελεύθερα να συμφωνήσουν διαδικασία εξαίρεσης διαιτητή, τηρώντας τις διατάξεις της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου. 2. Αν δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία, το μέρος που επιδιώκει την εξαίρεση διαιτητή οφείλει, μέσα σε αποκλειστική προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών από το χρονικό σημείο που έλαβε γνώση της συγκρότησης του διαιτητικού δικαστηρίου ή κάποιου στοιχείου από τα αναφερόμενα στην παράγραφο 2 του άρθρου 12, να αποστείλει στο διαιτητικό δικαστήριο γραπτή αίτηση με τους λόγους εξαίρεσης. Αν ο διαιτητής που ζητείται να εξαιρεθεί δεν παραιτηθεί ή αν το άλλο μέρος δεν συμφωνήσει στην εξαίρεση, το διαιτητικό δικαστήριο αποφασίζει για την εξαίρεση μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από τη λήψη της αίτησης. 3. Αν απορριφθεί η αίτηση εξαίρεσης που υποβλήθηκε σύμφωνα με τη διαδικασία την οποία συμφώνησαν τα μέρη ή σύμφωνα με τη διαδικασία της παραγράφου 2 ή αν το διαιτητικό δικαστήριο δεν αποφανθεί μέσα στην προθεσμία των τριάντα (30) ημερών της παραγράφου 2, το μέρος που ζήτησε την εξαίρεση μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο του άρθρου 6 παρ. 1 να αποφασίσει για την εξαίρεση. Η αίτηση αυτή πρέπει να υποβληθεί μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από το χρονικό σημείο κατά το οποίο το μέρος έλαβε γνώση της απόφασης που απορρίπτει την αίτηση εξαίρεσης ή από την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας για την έκδοση της σχετικής απόφασης. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν υπόκειται σε ένδικα μέσα. Ενώ εκκρεμεί αυτή η αίτηση, το διαιτητικό δικαστήριο, με τη συμμετοχή του διαιτητή του οποίου έχει ζητηθεί η εξαίρεση, μπορεί να συνεχίσει τη διαιτητική διαδικασία και να εκδώσει απόφαση, εκτός αν τα μέρη συμφώνησαν διαφορετικά. 'Aρθρο 14 Παράλειψη ή αδυναμία εκπλήρωσης καθηκόντων διαιτητή 1. Αν διαιτητής βρίσκεται σε πραγματική ή νομική αδυναμία να εκπληρώσει τα καθήκοντά του ή για άλλους λόγους παραλείπει να ενεργήσει μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, η εξουσία παύει: α) με παραίτησή του, β) με συμφωνία των μερών ή γ) με απόφαση του δικαστηρίου της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του παρόντος, αν παραμείνει η αμφισβήτηση. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν υπόκειται σε ένδικα μέσα. 2. Αν ο διαιτητής παραιτηθεί σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στις περιπτώσεις α' και β' της προηγούμενης παραγράφου ή της παραγράφου 2 του άρθρου 12 του παρόντος ή επειδή ένα μέρος συμφώνησε στην παύση της εντολής, τούτο δεν υποδηλώνει αποδοχή οποιουδήποτε από τους λόγους που αναφέρονται στα εν λόγω άρθρα. 'Aρθρο 15 Διορισμός αντικαταστάτη διαιτητή 'Oταν παύει η εξουσία διαιτητή, σύμφωνα με το άρθρο 13 ή το άρθρο 14 ή κατόπιν παραιτήσεως για οποιονδήποτε άλλο λόγο, ορίζεται αντικαταστάτης διαιτητής σύμφωνα με τους κανόνες που εφαρμόζονται για τον ορισμό του διαιτητή που αντικαθίσταται. Το διαιτητικό δικαστήριο υπό τη νέα του σύνθεση αποφασίζει ομόφωνα αν η διαδικασία θα συνεχιστεί από το σημείο κατά το οποίο διακόπηκε εξαιτίας της παύσης της εντολής του διαιτητή που αντικαταστάθηκε, εκτός αν τα μέρη αποφασίσουν για το ζήτημα αυτό. ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 'Aρθρο 16 Εξουσία του διαιτητικού δικαστηρίου να αποφαίνεται για τη δικαιοδοσία του 1. Το διαιτητικό δικαστήριο αποφαίνεται για τη δικαιοδοσία του και την ύπαρξη ή την ισχύ της συμφωνίας διαιτησίας. Για το σκοπό αυτόν, ρήτρα διαιτησίας που περιέχεται σε σύμβαση θεωρείται αυτοτελής συμφωνία. Απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου ότι η σύμβαση είναι άκυρη δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκη ακυρότητα της διαιτητικής ρήτρας. 2. Μετά την υποβολή της απάντησης εκείνου κατά του οποίου στρέφεται η αίτηση προσφυγής στη διαιτησία δεν μπορεί να προβληθεί ένσταση έλλειψης δικαιοδοσίας του διαιτητικού δικαστηρίου. Η ένσταση αυτή δεν αποκλείεται από το γεγονός ότι το μέρος που την προβάλλει όρισε διαιτητή ή συνέπραξε στο διορισμό του. 'Eνσταση ότι το διαιτητικό δικαστήριο υπερβαίνει τα όρια της εξουσίας του προτείνεται αμέσως μόλις το σχετικό ζήτημα ανακύψει στη διαιτητική διαδικασία. Και στις δύο περιπτώσεις το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να δεχθεί ένσταση που υποβάλλεται σε μεταγενέστερο χρόνο αν θεωρεί δικαιολογημένη την καθυστερημένη υποβολή της. 3. Το διαιτητικό δικαστήριο αποφαίνεται για τις ενστάσεις της παραγράφου 2 είτε με προδικαστική απόφαση είτε με την απόφαση επί της ουσίας της διαφοράς. Αν το διαιτητικό δικαστήριο αποφανθεί με προδικαστική απόφαση ότι έχει δικαιοδοσία, συνεχίζεται η διαιτητική διαδικασία και εκδίδεται απόφαση επί της ουσίας, αναπόσπαστο μέρος της οποίας θεωρείται η προδικαστική απόφαση. Η προδικαστική αυτή απόφαση προσβάλλεται μόνο ως περιεχόμενο της απόφασης επί της ουσίας κατά τους όρους και τη διαδικασία του άρθρου 34. 'Aρθρο 17 Εξουσία διαιτητικού δικαστηρίου να διατάξει ασφαλιστικά μέτρα 1. Αν τα μέρη δεν συμφώνησαν διαφορετικά, το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί, με αίτημα ενός μέρους, να διατάξει τα ασφαλιστικά μέτρα που θεωρεί αναγκαία σχετικά με το αντικείμενο της διαφοράς. Το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να υποχρεώσει οποιοδήποτε μέρος σε εγγυοδοσία σχετικά με αυτά τα μέτρα. 2. Το δικαστήριο του άρθρου 9 μπορεί, μετά από αίτηση ενός μέρους, να επιβάλει το ασφαλιστικό μέτρο που διατάχθηκε κατά την παράγραφο 1, εκτός αν έχει ήδη επιληφθεί το δικαστήριο μετά από αίτηση για την επιβολή αντίστοιχου ασφαλιστικού μέτρου. 3. Η κατά την παράγραφο 2 απόφαση του δικαστηρίου ανακαλείται ή μεταρρυθμίζεται, κατά τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για τα ασφαλιστικά μέτρα. ΚΕΦΑΛΑΙΟ V ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ 'Aρθρο 18 'Iση μεταχείριση και δικαίωμα ακρόασης Κατά τη διαιτητική διαδικασία τηρείται η αρχή της ίσης μεταχείρισης των μερών. Κάθε μέρος έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει τους ισχυρισμούς του και να προσκομίσει τις αποδείξεις του. 'Aρθρο 19 Καθορισμός των διαδικαστικών κανόνων 1. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του παρόντος νόμου, τα μέρη, με συμφωνία τους, καθορίζουν ελεύθερα τη διαιτητική διαδικασία. 2. Αν δεν καταρτίστηκε τέτοια συμφωνία, το διαιτητικό δικαστήριο καθορίζει την προσφορότερη κατά την κρίση του διαδικασία διενέργειας της διαιτησίας και αποφαίνεται για το παραδεκτό, τη σημασία και τη βαρύτητα των αποδείξεων. 'Aρθρο 20 Τόπος διαιτησίας 1. Τα μέρη έχουν την εξουσία να καθορίσουν τον τόπο διαιτησίας. Αν δεν υπάρχει σχετική συμφωνία, τον τόπο διαιτησίας καθορίζει το διαιτητικό δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις της υπόθεσης, στις οποίες περιλαμβάνεται και η διευκόλυνση των μερών. 2. Αν τα μέρη δεν έχουν συμφωνήσει διαφορετικά, το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί, παρά τη ρύθμιση της παραγράφου 1, να συνεδριάζει σε οποιοδήποτε μέρος κρίνει πρόσφορο, προκειμένου να διασκεφθεί, να εξετάσει μάρτυρες, πραγματογνώμονες ή τους διαδίκους ή να ενεργήσει αυτοψία σε εμπορεύματα ή άλλα αντικείμενα ή να λάβει γνώση εγγράφων. 'Aρθρο 21 'Eναρξη της διαιτησίας Αν τα μέρη δεν έχουν συμφωνήσει διαφορετικά, η διαιτησία αρχίζει ως προς συγκεκριμένη διαφορά, την ημέρα κατά την οποία η αίτηση προσφυγής στη διαιτησία περιέρχεται σε εκείνον κατά του οποίου απευθύνεται. 'Aρθρο 22 Γλώσσα 1. Τα μέρη έχουν την εξουσία να καθορίσουν τη γλώσσα ή τις γλώσσες που θα χρησιμοποιηθούν στη διαιτητική διαδικασία. Αν δεν υπάρχει σχετική συμφωνία, το ζήτημα ρυθμίζεται από το διαιτητικό δικαστήριο. Αν δεν έχει διαφορετικά προβλεφθεί από τα μέρη, ο κατά τα άνω καθορισμός ισχύει για κάθε έγγραφη δήλωση των μερών, την προφορική διαδικασία, τις αποφάσεις και τις κοινοποιήσεις του διαιτητικού δικαστηρίου. 2. Το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να διατάξει να συνοδεύονται τα έγγραφα από μετάφραση στη γλώσσα ή στις γλώσσες που συμφώνησαν τα μέρη ή που καθόρισε το ίδιο. 'Aρθρο 23 Αγωγικό και ανταγωγικό αίτημα 1. Αν ο αιτών έχει, με την αίτηση προσφυγής στη διαιτησία, εκθέσει το αγωγικό αίτημά του και τα πραγματικά περιστατικά που το στηρίζουν, εκείνος κατά του οποίου στρέφεται η αίτηση οφείλει, μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από την κοινοποίησή της σε αυτόν, να απαντήσει. Αν με την αίτηση προσφυγής στη διαιτησία δεν έχει υποβληθεί αγωγικό αίτημα και τα μέρη δεν συμφώνησαν διαφορετικά, μέσα στην προθεσμία που καθόρισαν τα μέρη ή το διαιτητικό δικαστήριο, οφείλει ο μεν αιτών να εκθέσει το αγωγικό του αίτημα και τα πραγματικά περιστατικά που το στηρίζουν, εκείνος δε κατά του οποίου στρέφεται η αίτηση να απαντήσει. Μέσα στην ίδια προθεσμία, τα μέρη μπορούν να υποβάλουν με τα δικόγραφά τους και τα έγγραφα που θεωρούν κρίσιμα ή να μνημονεύουν τα έγγραφα ή άλλα αποδεικτικά μέσα που προτίθενται να χρησιμοποιήσουν. 2. Αν δεν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά, κάθε μέρος μπορεί, κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας, να τροποποιήσει ή να συμπληρώσει το αγωγικό του αίτημα ή την απάντησή του, εκτός αν τούτο δεν επιτραπεί από το διαιτητικό δικαστήριο λόγω της καθυστερημένης προβολής του. 'Aρθρο 24 Ακροαματική και γραπτή διαδικασία 1. Αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία, το διαιτητικό δικαστήριο αποφασίζει αν θα τηρηθεί ακροαματική διαδικασία ή αν η διαιτητική διαδικασία θα διεξαχθεί με έγγραφα και άλλα στοιχεία. Αν τα μέρη δεν απέκλεισαν την ακροαματική διαδικασία, το διαιτητικό δικαστήριο οφείλει, σε κάθε περίπτωση, αν το ζητήσει ένα μέρος να διεξαγάγει ακροαματική διαδικασία σε χρόνο που αυτό κρίνει κατάλληλο. 2. Τα μέρη θα πρέπει να ειδοποιούνται από το διαιτητικό δικαστήριο εγκαίρως πριν από κάθε συνεδρίαση και κάθε διεξαγωγή αποδείξεων. 3. Δικόγραφα, έγγραφα, δηλώσεις ή πληροφορίες, που ένα μέρος υποβάλλει ή ανακοινώνει στο διαιτητικό δικαστήριο, κοινοποιούνται στο άλλο μέρος. Ομοίως κοινοποιούνται στα μέρη από το διαιτητικό δικαστήριο η έκθεση πραγματογνωμοσύνης και κάθε έγγραφο που μπορεί να αποτελέσει αποδεικτικό μέσο, επί του οποίου το διαιτητικό δικαστήριο ενδέχεται να στηρίξει την απόφασή του. 'Aρθρο 25 Ερημοδικία Αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία και δεν συντρέχει δικαιολογημένη αιτία το διαιτητικό δικαστήριο: α) κηρύσσει περατωμένη τη διαιτητική διαδικασία, αν ο αιτών δεν υποβάλει, σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ. 1, το αγωγικό αίτημά του, β) συνεχίζει τη διαδικασία, αν εκείνος κατά του οποίου στρέφεται η αίτηση προσφυγής στη διαιτησία παραλείπει να απαντήσει, σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ. 1, χωρίς πάντως να μπορεί να συναγάγει, από μόνη την παράλειψη αυτή, ομολογία των ισχυρισμών του αιτούντος, γ) μπορεί να συνεχίσει τη διαδικασία και να εκδώσει απόφαση με βάση τις υφιστάμενες αποδείξεις, αν ένα μέρος παραλείπει να παραστεί σε συνεδρίαση και να προσκομίσει τα έγγραφά του. 'Aρθρο 26 Διορισμός πραγματογνώμονα από το διαιτητικό δικαστήριο Αν τα μέρη δεν συμφώνησαν διαφορετικά, το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί: α) να διορίσει έναν ή περισσότερους πραγματογνώμονες με την εντολή να υποβάλουν έκθεση επί συγκεκριμένων υπό κρίση ζητημάτων, β) να επιβάλει σε κάθε μέρος να δίνει στον πραγματογνώμονα κάθε σχετική πληροφορία ή να υποβάλλει ή να καθιστά προσιτά έγγραφα, εμπορεύματα ή άλλα αντικείμενα, προς εξέταση από τον πραγματογνώμονα. 2. Αν τα μέρη δεν συμφώνησαν διαφορετικά, ο πραγματογνώμονας, μετά την υποβολή της γραπτής ή προφορικής έκθεσής του, οφείλει, ύστερα από αίτηση ενός μέρους ή όταν το διαιτητικό δικαστήριο το κρίνει απαραίτητο, να μετάσχει σε προφορική συζήτηση κατά την οποία τα μέρη μπορούν να υποβάλλουν ερωτήσεις και να καλούν μάρτυρες - εμπειρογνώμονες. 'Aρθρο 27 Δικαστική συνδρομή κατά τη διεξαγωγή των αποδείξεων Το διαιτητικό δικαστήριο ή ένα μέρος, με την έγκριση του διαιτητικού δικαστηρίου, μπορεί να ζητήσει από το αρμόδιο δικαστήριο συνδρομή κατά τη διεξαγωγή των αποδείξεων. Το δικαστήριο μπορεί να ικανοποιήσει το σχετικό αίτημα στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς του και σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για τη διεξαγωγή αποδείξεων. 'Aρθρο 28 Εφαρμοστέο δίκαιο στην ουσία της διαφοράς 1. Το διαιτητικό δικαστήριο εφαρμόζει τους κανόνες ουσιαστικού δικαίου που επέλεξαν τα μέρη. Αν δεν έχει συμφωνηθεί ρητά το αντίθετο, η παραπομπή στο δίκαιο ή δικαιικό σύστημα ενός κράτους θεωρείται ως άμεση παραπομπή στο ουσιαστικό δίκαιο και όχι στους κανόνες ιδιωτικού διεθνούς δικαίου του κράτους αυτού. 2. Αν τα μέρη δεν πρόβλεψαν σχετικά, το διαιτητικό δικαστήριο εφαρμόζει το ουσιαστικό δίκαιο που καθορίζεται από τον κανόνα ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, τον οποίο το διαιτητικό δικαστήριο θεωρεί ότι αρμόζει περισσότερο στη συγκεκριμένη υπόθεση. 3. Το διαιτητικό δικαστήριο κρίνει κατά δικαία κρίση (ως amiable compositeur) μόνο στην περίπτωση που τα μέρη το έχουν ρητά εξουσιοδοτήσει προς τούτο. 4. Σε κάθε περίπτωση το διαιτητικό δικαστήριο αποφασίζει σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης και αφού λάβει υπόψη τις εμπορικές συνήθειες που αρμόζουν στη συγκεκριμένη συναλλαγή. 'Aρθρο 29 Λήψη αποφάσεων από περισσότερους διαιτητές Αν οι διαιτητές είναι περισσότεροι του ενός και με τη συμφωνία διαιτησίας δεν ορίζεται διαφορετικά, αποφασίζουν κατά πλειοψηφία. Αν δεν σχηματισθεί πλειοψηφία, υπερισχύει η γνώμη του προέδρου του διαιτητικού δικαστηρίου. Διαδικαστικά ζητήματα μπορούν να επιλυθούν από τον πρόεδρο του διαιτητικού δικαστηρίου, αν του έχει δοθεί σχετική εξουσία από τα μέρη ή από όλους τους διαιτητές. 'Aρθρο 30 Συμβιβασμός 1. Αν, κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας, τα μέρη επιλύσουν συμβιβαστικώς τη διαφορά, το διαιτητικό δικαστήριο περατώνει τη διαδικασία. Αν το ζητήσουν τα μέρη, το διαιτητικό δικαστήριο, εφόσον το περιεχόμενο του συμβιβασμού δεν είναι αντίθετο προς τη δημόσια τάξη, διαπιστώνει το συμβιβασμό εκδίδοντας διαιτητική απόφαση, κατά τους όρους της συμφωνίας των μερών. 2. Η κατά την παράγραφο 1 διαιτητική απόφαση εκδίδεται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 31, αναφέρεται σε αυτή ότι είναι διαιτητική απόφαση και έχει την ίδια ισχύ και τα ίδια αποτελέσματα όπως κάθε άλλη διαιτητική απόφαση που εκδίδεται επί της ουσίας της διαφοράς. 'Aρθρο 31 Μορφή και περιεχόμενο της διαιτητικής απόφασης 1. Η διαιτητική απόφαση συντάσσεται εγγράφως και υπογράφεται από το διαιτητή ή τους διαιτητές. 'Oταν οι διαιτητές είναι περισσότεροι, αρκούν οι υπογραφές της πλειοψηφίας των μελών του διαιτητικού δικαστηρίου, υπό την προϋπόθεση ότι αναφέρεται στην απόφαση η αιτία της έλλειψης των άλλων υπογραφών. 2. Η διαιτητική απόφαση πρέπει να περιέχει αιτιολογικό, εκτός αν τα μέρη συμφώνησαν ότι δεν απαιτείται αιτιολογικό ή όταν πρόκειται για διαιτητική απόφαση με περιεχόμενο τους όρους συμφωνίας των μερών, σύμφωνα με το άρθρο 30. 3. Η διαιτητική απόφαση αναφέρει το χρόνο και τον τόπο της διαιτησίας, όπως αυτός καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 1. Η διαιτητική απόφαση θεωρείται ότι εκδόθηκε στον τόπο αυτόν. 4. Σε κάθε μέρος παραδίδεται από ένα πρωτότυπο της διαιτητικής απόφασης. 'Aρθρο 32 Περάτωση διαδικασίας - Αμοιβή και έξοδα 1. Η διαιτητική διαδικασία περατώνεται με τη διαιτητική απόφαση ή με πράξη του διαιτητικού δικαστηρίου, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου. 2. Το διαιτητικό δικαστήριο εκδίδει πράξη περάτωσης της διαιτητικής διαδικασίας όταν: α) ο αιτών αποσύρει την αίτηση προσφυγής στη διαιτησία, εκτός αν εκείνος κατά του οποίου στρέφεται η αίτηση αντιλέγει και το διαιτητικό δικαστήριο αναγνωρίζει ότι ο τελευταίος έχει έννομο συμφέρον για την τελειωτική επίλυση της διαφοράς, β) τα μέρη συμφωνούν να περατωθεί η διαιτητική διαδικασία, γ) το διαιτητικό δικαστήριο διαπιστώνει ότι, για οποιονδήποτε άλλο λόγο, η συνέχιση της διαδικασίας είναι περιττή ή αδύνατη. 3. 'Oταν περατωθεί η διαιτητική διαδικασία, παύει η εξουσία του διαιτητικού δικαστηρίου, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 33. 4. Αν τα μέρη δεν έχουν συμφωνήσει διαφορετικά, το διαιτητικό δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα περιστατικά της υπόθεσης και ιδιαίτερα την έκβαση της διαιτησίας, επιμερίζει στα μέρη με απόφασή του τη δαπάνη της διαιτησίας, στην οποία περιλαμβάνονται και οι δαπάνες των μερών για την υποστήριξη των αιτήσεων και ανταιτήσεών τους. Αν η δαπάνη δεν έχει καθορισθεί μέχρι το πέρας της διαιτησίας, ο καθορισμός και επιμερισμός μπορεί να γίνει με χωριστή διαιτητική απόφαση. 5. Εκτός αντίθετης συμφωνίας των μερών και αν πρόκειται να εκτελεστεί η διαιτητική απόφαση στην Ελλάδα, ο διαιτητής ή, αν το διαιτητικό δικαστήριο αποτελείται από περισσότερους διαιτητές, ο οριζόμενος από το διαιτητικό δικαστήριο διαιτητής είναι υποχρεωμένος, όταν του ζητηθεί, να καταθέσει ένα πρωτότυπο της διαιτητικής απόφασης στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου στην περιφέρεια του οποίου είναι ο τόπος διαιτησίας. 'Aρθρο 33 Διόρθωση και ερμηνεία της διαιτητικής απόφασης 1. Αν τα μέρη δεν έχουν ορίσει άλλη προθεσμία, κάθε μέρος μπορεί μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από την κοινοποίηση της διαιτητικής απόφασης, να ζητήσει από το διαιτητικό δικαστήριο: α) να διορθώσει στην απόφαση λογιστικά, γραφικά ή τυπογραφικά ή παρόμοια λάθη, β) να ερμηνεύσει ένα συγκεκριμένο τμήμα της διαιτητικής απόφασης, χωρίς να αλλάξει το διατακτικό της. Σε κάθε περίπτωση το σχετικό αίτημα γνωστοποιείται στο άλλο μέρος. Το διαιτητικό δικαστήριο κρίνει το αίτημα μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από τη λήψη του. 2. Το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί αυτεπάγγελτα να διορθώσει κάθε λάθος, από εκείνα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 περίπτωση α' του παρόντος άρθρου, μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από την έκδοση της διαιτητικής απόφασης. 3. Το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να παρατείνει την προθεσμία διόρθωσης ή ερμηνείας της διαιτητικής απόφασης που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου. 4. Οι διατάξεις του άρθρου 31 εφαρμόζονται στη διόρθωση ή ερμηνεία διαιτητικής απόφασης. ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 'Aρθρο 34 Η αγωγή ακύρωσης 1. Κατά της διαιτητικής απόφασης μπορεί να ασκηθεί μόνο αγωγή ακύρωσης, σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 3 του παρόντος άρθρου. 2. Διαιτητική απόφαση μπορεί να ακυρωθεί από το δικαστήριο του άρθρου 6 παρ. 2 μόνον αν: α) Ο ενάγων προβάλλει και αποδεικνύει ότι: αα) συμβαλλόμενο μέρος στη συμφωνία διαιτησίας του άρθρου 7 δεν ήταν προς τούτο ικανό με βάση το δίκαιο που το διέπει ή ότι η συμφωνία διαιτησίας δεν είναι έγκυρη σύμφωνα με το δίκαιο στο οποίο τα μέρη την υπήγαγαν ή, αν δεν συντρέχει μία από τις περιπτώσεις αυτές, κατά το ελληνικό δίκαιο, ή ββ) δεν ειδοποιήθηκε, κατά τον προσήκοντα τρόπο, για τον ορισμό διαιτητή ή για τη διαδικασία της διαιτησίας ή ότι από άλλο λόγο περιήλθε σε ανυπαίτια αδυναμία να προβάλει τους ισχυρισμούς του, ή γγ) η διαιτητική απόφαση αφορά διαφορά, που δεν εμπίπτει στη συμφωνία διαιτησίας ή περιέχει διατάξεις, που υπερβαίνουν τα όρια της συμφωνίας. Αν όμως οι διατάξεις που καλύπτονται από τη συμφωνία αυτή περί διαιτησίας μπορούν να αποχωρισθούν από εκείνες που δεν καλύπτονται, τότε μόνο ως προς τις τελευταίες χωρεί ακύρωση της διαιτητικής απόφασης, ή δδ) η συγκρότηση του διαιτητικού δικαστηρίου ή η διαιτητική διαδικασία δεν ήταν σύμφωνη με τη συμφωνία των μερών ή, αν δεν υπάρχει σχετική συμφωνία, η συγκρότηση του διαιτητικού δικαστηρίου ή η διαιτητική διαδικασία δεν ήταν σύμφωνη με τον παρόντα νόμο. β) Το δικαστήριο που επιλαμβάνεται, ύστερα από άσκηση αγωγής ακύρωσης, κρίνει και αυτεπαγγέλτως αν: αα) το αντικείμενο της διαφοράς δεν είναι επιδεκτικό διαιτησίας κατά το ελληνικό δίκαιο, ββ) η διαιτητική απόφαση είναι αντίθετη προς τη διεθνή δημόσια τάξη, όπως αυτή νοείται στο άρθρο 33 του Αστικού Κώδικα. 3. Η προθεσμία άσκησης της αγωγής ακύρωσης είναι τρίμηνη και αρχίζει από την κοινοποίηση της διαιτητικής απόφασης στο μέρος που την ασκεί ή, αν υποβλήθηκε αίτηση του άρθρου 33, από την κοινοποίηση της σχετικής απόφασης του διαιτητικού δικαστηρίου στο μέρος αυτό. ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ 'Aρθρο 35 Δεδικασμένο και εκτελεστότητα 1. Η διαιτητική απόφαση δεν υπόκειται σε ένδικα μέσα. 2. Εφόσον από τη συμφωνία διαιτησίας δεν προβλέπεται προσφυγή κατά της διαιτητικής απόφασης σε άλλους διαιτητές ή πέρασε η ορισμένη για την προσφυγή προθεσμία, η διαιτητική απόφαση αποτελεί από την έκδοσή της δεδικασμένο κατά το άρθρο 896 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και είναι εκτελεστή. 3. Η άσκηση της αγωγής ακύρωσης δεν αναστέλλει την εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης. Εφόσον έχει ασκηθεί παραδεκτά κατά το άρθρο 34 αγωγή ακύρωσης, το αρμόδιο δικαστήριο μπορεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων να χορηγήσει αναστολή, με ή χωρίς εγγύηση, ώσπου να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί της αγωγής, αν πιθανολογεί την ευδοκίμηση κάποιου λόγου ακύρωσης. 'Aρθρο 36 Αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων Η αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.δ. 4220 της 19/19 Σεπτεμβρίου 1961 "Περί κυρώσεως της εν Νέα Υόρκη την 10ην Ιουνίου 1958 υπογραφείσης συμβάσεως περί αναγνωρίσεως και εκτελέσεως αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων". 'Aρθρο 37 Τελικές διατάξεις Η ισχύς των διατάξεων του νόμου αυτού αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως". ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ το Τμήμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείου για την υπ' ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου. ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση. Επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας: "Μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών και οργάνων και άλλες διατάξεις". Ο κύριος Υπουργός έχει να κάνει κάποια παρατήρηση; ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να κάνω μία διόρθωση μόνο στο άρθρο 6, στην παράγραφο 2, στο εδάφιο β'. Εκεί όπου αναγράφεται "νοσηλευτικά ιδρύματα, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου κοινωφελούς" -εννοείται χαρακτήρα- να αναμορφωθεί, προστιθεμένων των λέξεων "και μη κερδοσκοπικού" και να γίνει "νοσηλευτικά ιδρύματα, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα". ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο και στο σύνολο; ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Κατά πλειοψηφία. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Το νομοσχέδιο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία, και στο σύνολο. Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας: "Μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών και οργάνων και άλλες διατάξεις" έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία, σε μόνη συζήτηση, επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου και έχει ως εξής: "Μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών και οργάνων και άλλες διατάξεις ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α' ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ 'Αρθρο 1 Πεδίο εφαρμογής 1. Η αφαίρεση ιστών και οργάνων από άνθρωπο, ζώντα ή νεκρό, με προορισμό τη μεταμόσχευση σε άλλον άνθρωπο, γίνεται μόνο για θεραπευτικούς σκοπούς, κατά τους όρους και τη διαδικασία του νόμου αυτού. 2. Οι διατάξεις του νόμου αυτού δεν εφαρμόζονται: α) στις αυτομεταμοσχεύσεις, β) στις αφαιρέσεις και μεταμοσχεύσεις όρχεων και ωοθηκών, γ) στη λήψη και μετάγγιση αίματος, δ) στη λήψη και χρησιμοποίηση ωαρίων και σπέρματος, ε) στην ενδομήτρια εμφύτευση εμβρύων. 'Αρθρο 2 Απαγόρευση ανταλλάγματος 1. Η αφαίρεση ιστών και οργάνων με σκοπό τη μετα- μόσχευση γίνεται χωρίς οποιοδήποτε αντάλλαγμα. Απαγορεύεται κάθε συναλλαγή μεταξύ λήπτη, δότη και των οικογενειών τους, καθώς και αυτών με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. 2. Δεν συνιστά αντάλλαγμα η καταβολή των δαπανών, που είναι απαραίτητες για την αφαίρεση, συντήρηση και μεταφορά του μοσχεύματος. 'Αρθρο 3 Δαπάνες 1. Κάθε δαπάνη απαραίτητη για την αφαίρεση, μεταφορά και συντήρηση ιστών και οργάνων από ζώντα ή νεκρό δότη με σκοπό τη μεταμόσχευση βαρύνει τον ασφαλιστικό οργανισμό του λήπτη ή του υποψήφιου λήπτη . Αν αυτός είναι οικονομικά αδύνατος και ανασφάλιστος, οι δαπάνες καλύπτονται από ειδική πίστωση που εγγράφεται κάθε έτος στον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας σε ειδικό κωδικό αριθμό και καταβάλλονται με βάση δικαιολογητικά που ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, ύστερα από γνώμη του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.) του άρθρου 15 του νόμου αυτού. 2. 'Oταν η αφαίρεση αφορά ζώντα δότη, στις δαπάνες της προηγούμενης παραγράφου περιλαμβάνονται: α. Οι ιατρικές, εργαστηριακές και νοσηλευτικές δαπάνες πριν, κατά και μετά την αφαίρεση και εξαιτίας αυτής. β. Τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής του υποψήφιου δότη. γ. Κάθε θετική ζημία του υποψήφιου δότη εξαιτίας της αποχής του από την εργασία του, καθώς και οι α- μοιβές για εξαρτημένη εργασία που ο υποψήφιος δότης στερήθηκε εξαιτίας της απουσίας του για την προετοιμασία και πραγματοποίηση της αφαίρεσης και την αποκατάσταση της υγείας του. 3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Πρόνοιας και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων δύνανται να εξαιρούνται από τις περιοριστικές διατάξεις της νομοθεσίας που διέπει τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, οι δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη και αποκατάσταση βλάβης της υγείας των ασφαλισμένων, δότη ή λήπτη, σε περιπτώσεις αφαίρεσης ιστών ή οργάνων με σκοπό τη μεταμόσχευση, όπως δαπάνες επέμβασης, νοσηλείας, φυσιοθεραπείας και άλλες συναφείς. 'Αρθρο 4 Μονάδες Μεταμόσχευσης 1.α. Οι μεταμοσχεύσεις ιστών και οργάνων διενεργούνται αποκλειστικά σε ειδικά προς τούτο οργανωμένες μονάδες (Μονάδες Μεταμόσχευσης) νοσηλευτικών ιδρυμάτων Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Οι Μονάδες Μεταμόσχευσης λειτουργούν με άδεια του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, που χορηγείται ύστερα από πρόταση του Ε.Ο.Μ. και γνώμη του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕ.Σ.Υ.). Η άδεια εκδίδεται για τρία (3) έτη, εφόσον διαπιστωθεί η επάρκεια της μονάδας και η δυνατότητα συμβολής της στην αντιμετώ- πιση των αναγκών για μεταμοσχεύσεις. Μετά την πάροδο τριών ετών λειτουργίας χορηγείται οριστική άδεια, με βάση τα αποτελέσματα της μεταμοσχευτικής της δραστηριότητας. β. Για τις ήδη νομίμως λειτουργούσες Μονάδες Μεταμόσχευσης χορηγείται, μέσα σε έξι (6) μήνες από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, νέα άδεια, σύμφωνα με όσα ορίζονται στην περίπτωση α' της παρούσας παραγράφου. 2. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Ε.Ο.Μ., ανακαλείται η προσωρινή ή οριστική άδεια, εφόσον διαπιστωθεί ότι η μονάδα μεταμόσχευσης δεν πληροί τους όρους που καθορίζονται στην υπουργική απόφαση, η οποία αναφέρεται στην παράγραφο 4. 3. Οι Μονάδες Μεταμόσχευσης τελούν υπό την εποπτεία και τον έλεγχο του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας και υποβάλλουν στον Ε.Ο.Μ. ετήσια έκθεση για τη δραστηριότητά τους, εντός του Α' διμήνου του επόμενου έτους. 4. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Ε.Ο.Μ., καθορίζονται οι όροι που πρέπει να συντρέχουν για τη χο- ρήγηση της άδειας λειτουργίας Μεταμοσχευτικών Μονάδων, η διαδικασία χορήγησης και ανάκλησής της, καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια. 'Αρθρο 5 Συντονιστές Μεταμόσχευσης Οι Συντονιστές Μεταμοσχεύσεων προσφέρουν υπηρεσίες για την προώθηση των μεταμοσχεύσεων και υποβοηθούν το μεταμοσχευτικό έργο. Οι θέσεις των Συντονιστών Μεταμοσχεύσεων συστήνονται στον Ε.Ο.Μ. και στα παραρτήματά του, όταν αυτά αναπτυχθούν, καθώς και στις μονάδες των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, που συμμετέχουν στη μεταμοσχευτική διαδικασία, οι οποίες καλύπτονται από πτυχιούχους επαγγελμάτων υγείας (Α.Ε.Ι. - Τ.Ε.Ι.) μετά από εξειδίκευση στο αντικείμενο του συντονιστή μεταμοσχεύσεων. Η αμοιβή των Συντονιστών Μεταμοσχεύσεων γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2470/1997 (ΦΕΚ 40 Α'). Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, μετά από πρόταση του Ε.Ο.Μ., καθορίζονται τα προσόντα και τα καθήκοντα των Συντονιστών Μεταμοσχεύσεων, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια. 'Aρθρο 6 Τράπεζες Ιστών προς Μεταμόσχευση και Εθνικό Μητρώο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών 1. Οι Τράπεζες Ιστών προς Μεταμόσχευση (Τ.Ι.Μ.) συντηρούν και διαθέτουν ανθρώπινους ιστούς προορισμένους για μεταμόσχευση. 2. Οι Τ.Ι.Μ. ιδρύονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας ή και των συναρμόδιων Υπουργών, που εκδίδεται μετά από πρόταση του Ε.Ο.Μ.. Λειτουργούν σε νοσηλευτικά ιδρύματα Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή στο Κέντρο Ερευνών "Ο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ", που εποπτεύονται, κατά περίπτωση, από τα Υπουργεία Υγείας και Πρόνοιας, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εθνικής 'Αμυνας ή Ανάπτυξης. 3. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας και των συναρμόδιων Υπουργών, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Ε.Ο.Μ., καθορίζονται οι όροι ίδρυσης και λειτουργίας των Τ.Ι.Μ., οι ειδικότερες κατηγορίες τους, ο έλεγχος της λειτουργίας τους και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια. 4. Ο Ε.Ο.Μ καταρτίζει "Εθνικό Μητρώο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών", το οποίο είναι ενιαίο για όλη τη χώρα και στο οποίο τηρούνται τα στοιχεία των εθελοντών δοτών μυελού των οστών. 'Αρθρο 7 Υποψήφιοι λήπτες 1. Ο Ε.Ο.Μ. τηρεί Εθνικό Μητρώο στο οποίο εγγράφει τους υποψήφιους λήπτες όταν πιστοποιηθεί ότι είναι κατάλληλοι για μεταμόσχευση. Η πιστοποίηση γίνεται από μεταμοσχευτική μονάδα επιλογής τους και το θεράποντα ιατρό τους, με βάση κριτήρια συναγόμενα από την ιατρική επιστήμη και δεοντολογία. 2. Υποψήφιος λήπτης που δεν εγγράφεται στο Εθνικό Μητρώο επειδή δεν κρίθηκε κατάλληλος για μεταμόσχευση ή που διαγράφεται από αυτό επειδή έπαυσε να ισχύει η καταλληλότητά του, μπορεί να προσφύγει στον Ε.Ο.Μ. που τον παραπέμπει σε άλλη μεταμοσχευτική μονάδα, η οποία αποφαίνεται τελικά σε συνεργασία με το θεράποντα ιατρό του. 3. Η κατανομή των μοσχευμάτων στους υποψήφιους λήπτες του Εθνικού Μητρώου διενεργείται αναλόγως με το όργανο που μεταμοσχεύεται και με βάση κριτήρια όπως η ομάδα αίματος, η ιστοσυμβατότητα, το ιατρικώς πιστοποιούμενο επείγον της επέμβασης, ο χρόνος αναμονής, η ηλικία, το σωματικό βάρος, η εγγύτητα του τόπου λήψης του μοσχεύματος προς τον τόπο μεταμόσχευσης. Η σημασία των παραπάνω, καθώς και κάθε άλλου κριτηρίου καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας μετά από πρόταση του Ε.Ο.Μ.. Αν τα κριτήρια είναι ισοδύναμα, προηγούνται τα πρόσωπα που έχουν δηλώσει, πριν παρουσιασθεί γι' αυτά η ανάγκη της μεταμόσχευσης, τη συναίνεσή τους για την αφαίρεση των οργάνων τους ύστερα από το θάνατό τους. 'Αρθρο 8 Μητρώο και Αρχείο Στον Ε.Ο.Μ. τηρούνται μητρώα δωρητών, κατά όργανο και ιστό, καθώς και αρχείο εκείνων από τους οποίους έχουν ληφθεί όργανα και ιστοί για μεταμόσχευση. 'Αρθρο 9 Ευαίσθητα δεδομένα Το Εθνικό Μητρώο με τους λήπτες και τα Αρχεία των Δωρητών περιέχουν ευαίσθητα δεδομένα, κατά την έννοια του ν. 2472/1997 (ΦΕΚ 50 Α'). ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β' ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝ ΑΠΟ ΖΩΝΤΑ ΔΟΤΗ 'Aρθρο 10 Προϋποθέσεις και διαδικασία 1. Η αφαίρεση ιστών και οργάνων από ζώντα δότη με σκοπό τη μεταμόσχευση διενεργείται αποκλειστικά προς το θεραπευτικό όφελος του λήπτη, εφόσον δεν διατίθενται ιστοί και όργανα, μέχρι τη στιγμή της διενέργειας λήψης του οργάνου, από αποβιώσαντα πρόσωπα, δεν υφίσταται άλλη εναλλακτική θεραπευτική μέθοδος ανάλογης αποτελεσματικότητας και δεν συνεπάγεται προφανή σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή ή την υγεία του δότη. 2. Η αφαίρεση ιστών και οργάνων από ζώντα δότη επιτρέπεται μόνον όταν πρόκειται να γίνει μεταμόσχευση στο σύζυγο του δότη ή σε συγγενή μέχρι και το δεύτερο βαθμό εξ αίματος, σε ευθεία ή πλάγια γραμμή. Ο περιορισμός δεν ισχύει στη μεταμόσχευση μυελού των οστών. 3. Η αφαίρεση γίνεται από ενήλικο πρόσωπο. Κατ' εξαίρεση επιτρέπεται η αφαίρεση μυελού των οστών και από ανήλικο δότη, όταν πρόκειται για μεταμόσχευση σε αδελφό ή αδελφή του, εφόσον υπάρχει μεταξύ τους ιστοσυμβατότητα, η αφαίρεση είναι αναγκαία για τη ζωή του λήπτη, δεν υπάρχει άλλος διαθέσιμος ιστοσυμβατός δότης, ο οποίος να έχει τη δικαιοπρακτική ικανότητα να παράσχει έγκυρα τη συναίνεσή του στη μεταμόσχευση, και συναινούν σε αυτή και οι δύο γονείς, έστω και αν μόνο ο ένας έχει την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου. Αν δεν υπάρχουν γονείς ή αν και οι δύο έχουν εκπέσει από τη γονική μέριμνα, η συναίνεση παρέχεται από τον επίτροπο, ύστερα από απόφαση του εποπτικού συμβουλίου. Ο ανήλικος, που έχει συμπληρώσει το δωδέκατο έτος της ηλικίας του, συναινεί και αυτός στην αφαίρεση. Οι συναινέσεις παρέχονται κατά τον τρόπο που προβλέπεται στην παράγραφο 5 του άρθρου αυτού. 4. Η αφαίρεση ιστών και οργάνων από ζώντα δότη με σκοπό τη μεταμόσχευση είναι δυνατή μόνον εφόσον ο δότης δεν τελεί σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση, έχει την ικανότητα συναίνεσης και δηλώνει ελευθέρως την προς τούτο συναίνεσή του, αφού προηγουμένως ενημερωθεί για το σκοπό, τη φύση και τους ενδεχόμενους κινδύνους της επέμβασης. 5. Η συναίνεση παρέχεται με έναν από τους εξής τρόπους: α) με συμβολαιογραφικό έγγραφο, β) με έγγραφο στο οποίο βεβαιώνεται από την Αστυνομική Αρχή η γνησιότητα της υπογραφής του δότη, γ) με προφορική δήλωση, που καταχωρίζεται σε ειδικό βιβλίο, το οποίο τηρείται στο νοσηλευτικό ίδρυμα, όπου θα γίνει η μεταμόσχευση. Κατά τη δήλωση παρίστανται δύο μάρτυρες, οι οποίοι και συνυπογράφουν με το δότη τη σχετική καταχώριση της συναίνεσης στο ειδικό βιβλίο. 6. Η συναίνεση του δότη είναι ελευθέρως ανακλητή, έως τη στιγμή κατά την οποία αρχίζει η διαδικασία της αφαίρεσης. Η ανάκληση γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο. 7. 'Ολα τα σχετικά με τη μεταμόσχευση στοιχεία διαβιβάζονται στον Ε.Ο.Μ., όπου και φυλάσσονται σε ειδικό αρχείο. 'Αρθρο 11 Αποζημίωση 1. Σε περίπτωση αναπηρίας ή θανάτου του δότη ή υποψήφιου δότη εξαιτίας επιπλοκών από την αφαίρεση ή τις σχετικές προκαταρκτικές εξετάσεις καταβάλλεται αποζημίωση από το Δημόσιο, πέραν των παροχών των ασφαλιστικών οργανισμών στον ίδιο ή στους δικαιούχους διατροφής από αυτόν. 2. Η αποζημίωση καταβάλλεται από τις ειδικές πιστώσεις του Προϋπολογισμού του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, που προβλέπονται στο άρθρο 3 του νόμου αυτού. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ' ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝ ΑΠΟ ΝΕΚΡΟ ΔΟΤΗ 'Αρθρο 12 Προϋποθέσεις και διαδικασία 1. Η αφαίρεση ιστών και οργάνων από νεκρό δότη με σκοπό τη μεταμόσχευση επιτρέπεται μόνο για θεραπευτικούς σκοπούς. Η αφαίρεση διενεργείται μετά την επέλευση του θανάτου, έστω και αν οι λειτουργίες ορισμένων οργάνων διατηρούνται με τεχνητά μέσα. 2. Η αφαίρεση διενεργείται εφόσον ο δυνητικός δότης είχε εγγράφως συναινέσει σε αυτήν. Η αφαίρεση αποκλείεται αν είχε εγγράφως εκφράσει την άρνησή του. 3. Σε κάθε γενική απογραφή πληθυσμού, κάθε ενήλικος απογραφόμενος ατομικά καλείται να δηλώσει εγγράφως, σε ειδικό έντυπο διαβιβαζόμενο στον Ε.Ο.Μ., αν συναινεί ή όχι στην αφαίρεση ιστών και οργάνων του σώματός του για μεταμόσχευση μετά το θάνατό του. Εφόσον παρόμοια δήλωση δεν έχει ήδη γίνει, οι δήμοι και τα ασφαλιστικά ταμεία μπορούν να φροντίζουν για τη λήψη των σχετικών δηλώσεων από τους δημότες ή τους ασφαλισμένους τους. 4. Αν ο δυνητικός δότης δεν είχε εκφράσει τη συναί- νεσή του ή την άρνησή του, η αφαίρεση διενεργείται εφόσον δεν αντιτίθεται σε αυτήν ο σύζυγος, τα ενήλικα τέκνα, οι γονείς ή τα αδέρφια του. 5. Η συναίνεση ή η άρνηση είναι πάντοτε ελεύθερα ανακλητή. Η συναίνεση ή η άρνηση παρέχεται από ενή- λικο πρόσωπο που δεν τελεί υπό πλήρη στερητική συμ- παράσταση και που είναι σε θέση να εκφράσει ελεύθερα τη βούλησή του. 6. 'Οταν ο θεράπων ιατρός διαγνώσει νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους και εφόσον οι λειτουργίες ορισμένων οργάνων διατηρούνται με τεχνητά μέσα, υποχρεούται να προβεί από κοινού με έναν αναισθησιολόγο και ένα νευρολόγο ή νευροχειρουργό στη σύνταξη του σχετικού πιστοποιητικού θανάτου. Στην πιστοποίηση του θανάτου δεν συμμετέχει ιατρός που ανήκει στη μεταμοσχευτική ομάδα. Ο θεράπων ιατρός υποχρεούται να ενημερώσει αμέσως τις Υπηρεσίες του Ε.Ο.Μ. και σε συνεργασία με αυτές ενημερώνει τον σύζυγο ή τους συγγενείς για το θάνατο, καθώς και για τη δυνατότητα δωρεάς ιστών και οργάνων με σκοπό τη μεταμόσχευση, για να εκφράσουν την κατά την παρ. 4 συναίνεση ή άρνησή τους, αν ο δυνητικός δότης δεν είχε εγγράφως συναινέσει ή αποκλείσει τη μεταμόσχευση. Μόνο αν πρόκειται να γίνει μεταμόσχευση συνεχίζεται η τεχνητή υποστήριξη. 7. Η αφαίρεση ιστών και οργάνων από νεκρό δότη γίνεται με τον προσήκοντα σεβασμό στο σώμα του νεκρού, εκεί όπου βρίσκεται ο δότης και κάτω από κατάλληλες συνθήκες. Η επέμβαση για τη λήψη μοσχεύματος προηγείται άλλων επεμβάσεων που δεν έχουν επείγοντα χαρακτήρα. 8. Αμέσως μετά το θάνατό τους, οι δυνητικοί δότες, που είχαν δώσει τη συναίνεσή τους για την αφαίρεση ιστών και οργάνων μετά το θάνατό τους, καταχωρούνται σε κατάλογο που συντάσσει ο Ε.Ο.Μ.. 'Αρθρο 13 Τήρηση ανωνυμίας Η ταυτότητα του νεκρού δότη δεν αποκαλύπτεται στο λήπτη και στην οικογένειά του. Δεν αποκαλύπτεται επίσης η ταυτότητα του λήπτη στην οικογένεια του νεκρού δότη. 'Αρθρο 14 Δωρεά προς ορισμένο πρόσωπο Η δωρεά ιστών και οργάνων για μετά το θάνατο του δότη δεν επιτρέπεται να γίνεται προς ορισμένο λήπτη. Υπόδειξη του λήπτη από το δωρητή σώματος ή οργάνων δεν λαμβάνεται υπόψη, αλλά ακολουθείται η καθορισμένη σειρά προτεραιότητας. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ' ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ 'Αρθρο 15 Επωνυμία - 'Εδρα - Σκοπός 1. Ιδρύεται νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία "Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.)" και έδρα την Αθήνα, το οποίο τελεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας. 2. Σκοπός του Ε.Ο.Μ. είναι η υποβοήθηση του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας για τη χάραξη εθνικής πολιτικής στον τομέα των μεταμοσχεύσεων. 3. Για την εκπλήρωση του σκοπού του, ο Ε.Ο.Μ. μεταξύ άλλων: α. Εισηγείται τους όρους, τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία των μεταμοσχεύσεων, καθώς και κώδικα δεοντολογίας για τη λειτουργία των Μονάδων Μεταμοσχεύσεων και των Τραπεζών Ιστών προς Μεταμόσχευση. β. Οργανώνει και συντονίζει σε τοπικό, κρατικό και διακρατικό επίπεδο τη διακίνηση μοσχευμάτων, στα οποία συμπεριλαμβάνεται ο μυελός των οστών. γ. Καταγράφει τους δωρητές ιστών και οργάνων, δυνητικούς δότες και υποψήφιους λήπτες οργάνων. δ. Προτείνει στον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας τη χορήγηση άδειας για την ίδρυση Μονάδας Μεταμόσχευσης ή Τράπεζας Ιστών προς Μεταμόσχευση. ε. Προβαίνει σε ετήσια εκτίμηση και αξιολόγηση του τρόπου λειτουργίας και των αποτελεσμάτων των Μονά- δων Μεταμοσχεύσεων και υποβάλλει έκθεση στο Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας. στ. Συνεργάζεται με αντίστοιχους οργανισμούς και μεταμοσχευτικά κέντρα της αλλοδαπής για την προμήθεια και ανταλλαγή μοσχευμάτων. ζ. Μεριμνά για την ψυχοκοινωνική υποστήριξη των ληπτών, των ζώντων δοτών και των συγγενών των δοτών. η. Επιδιώκει με κάθε πρόσφορο τρόπο και ιδίως με την οργάνωση κατάλληλης ενημέρωσης και πληροφόρησης του κοινού, την αύξηση του αριθμού των προοριζόμενων για μεταμόσχευση οργάνων. 'Αρθρο 16 Διοίκηση 1. Ο Ε.Ο.Μ. διοικείται από εντεκαμελές (11) διοικητικό συμβούλιο, που αποτελείται από: α. έναν Καθηγητή Ιατρικής Σχολής με ειδικότητα σε γνωστικό αντικείμενο συναφές προς τη μεταμόσχευση, β. ένα Διευθυντή Μεταμοσχευτικού Κέντρου Μυελού των Οστών, προτεινόμενο από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, γ. ένα Διευθυντή Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Νοσηλευτικού Ιδρύματος, που εποπτεύεται από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, δ. ένα Διευθυντή Μεταμοσχευτικού Κέντρου Συμπαγών Οργάνων, νοσηλευτικού ιδρύματος εποπτευόμενου από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, ε. ένα Διευθυντή Κέντρου Ιστοσυμβατότητας, το οποίο ασχολείται με τις μεταμοσχεύσεις, στ. έναν Καθηγητή ή Αναπληρωτή Καθηγητή Νομικού Τμήματος Α.Ε.Ι., ζ. έναν εκπρόσωπο του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου (Π.Ι.Σ.), η. έναν ανώτερο υπάλληλο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, θ. έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ι. ένα λήπτη ή υποψήφιο λήπτη μοσχεύματος ιστών ή οργάνων, που ορίζεται από την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, ια. έναν εκπρόσωπο του Εθνικού Συνδέσμου Διπλωματούχων Νοσηλευτριών - Νοσηλευτών Ελλάδος. 2. Ο Πρόεδρος, τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.Μ., καθώς και οι αναπληρωτές τους διορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας. 3. Η θητεία του Προέδρου και των μελών του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.Μ. είναι τριετής. 4. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Πρόνοιας και Οικονομικών καθορίζεται η αποζημίωση του Προέδρου και των μελών του διοικητικού συμβουλίου. 'Aρθρο 17 Πόροι Πόροι του Ε.Ο.Μ. είναι: α) πάγια ετήσια επιχορήγηση από τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, β) δωρεές, κληρονομιές, κληροδοσίες και κάθε είδους χορηγίες από τρίτους. 'Αρθρο 18 Προσωπικό 1. Συνιστώνται οκτώ (8) θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου διάρκειας πέντε (5) ετών, που μπορεί να ανανεώνεται. Η πλήρωση των θέσεων αυτών γίνεται κατά τις διατάξεις του ν. 2190/1994 (ΦΕΚ 28 Α') και μέχρι την πλήρωση μπορεί να καλύπτονται οι ανάγκες με διάθεση ή απόσπαση ειδικών επιστημόνων του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας ή των Οργανισμών που εποπτεύει. Τα ειδικότερα καθήκοντα του προσωπικού αυτού καθορίζονται στον Κανονισμό του Οργανισμού. 2. Συνιστώνται δεκαπέντε (15) θέσεις Συντονιστών Μεταμοσχεύσεων, γραμματειακής, διοικητικής και τεχνικής υποστήριξης του Οργανισμού, τις οποίες καλύπτει προσωπικό με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2190/1994 (ΦΕΚ 28 Α'). Μέχρι τη συμπλήρωση αυτών των θέσεων, οι ανάγκες του Οργανισμού μπορούν να καλύπτονται από το στελεχιακό δυναμικό του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας. 3. Για την πρόσληψη προσωπικού στις θέσεις των προηγούμενων παραγράφων προσόντα διορισμού ορίζονται: α. για τις θέσεις της παρ. 1, τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 25 του ν. 1943/1991 (ΦΕΚ 50 Α'), β. για τις θέσεις της παρ. 2 τα κατά περίπτωση κλά- δου ή ειδικότητας προβλεπόμενα από το π.δ 194/1998, όπως αυτό ισχύει. Η αμοιβή του προσωπικού αυτού γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2470/1997 (ΦΕΚ 40 Α'). 'Αρθρο 19 Οργανισμός - Εσωτερικός Κανονισμός Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Οικονομικών και Υγείας και Πρόνοιας καταρτίζεται ο Κανονισμός λειτουργίας του Ε.Ο.Μ., ο οποίος ρυθμίζει την οργάνωση και τη διάρθρωση των υπηρεσιών του, την κατανομή των αρμοδιοτήτων του προσωπικού, τον ορισμό επιτροπής δεοντολογίας ή άλλων επιστημονικών επιτροπών, τον έλεγχο διαχείρισης, την υπηρεσιακή κατάσταση και τον πειθαρχικό έλεγχο του προσωπικού, καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε' ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ 'Αρθρο 20 1. 'Οποιος με πρόθεση παραβαίνει τις διατάξεις των άρθρων 10 και 12 του νόμου αυτού τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ένα (1) έτος και με χρηματική ποινή τουλάχιστον δύο εκατομμυρίων (2.000.000) δραχμών. 2. 'Oποιος δίνει από το σώμα του μοσχεύματα τιμωρείται, εάν συμφώνησε ή έλαβε οποιοδήποτε αντάλλαγμα γι' αυτόν το σκοπό, με χρηματική ποινή τουλάχιστον δύο εκατομμυρίων (2.000.000) δραχμών. 3. 'Oποιος προσφέρεται δημόσια να δώσει από το σώμα του μοσχεύματα με οποιοδήποτε αντάλλαγμα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και με χρηματική ποινή. 4. 'Oποιος συμφωνεί ή λαμβάνει οποιοδήποτε αντάλλαγμα για να μεσολαβήσει σε αφαίρεση ιστών και οργάνων άλλου για μεταμόσχευση, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) δραχμών. 5. 'Οποιος λαμβάνει ή προσφέρεται να λάβει με οποιοδήποτε αντάλλαγμα ιστούς και όργανα ανθρώπινης προέλευσης τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και χρηματική ποινή. Εάν σκοπός της απόκτησης των μοσχευμάτων είναι η μεταπώληση, επι- βάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα εκατομμυρίων (10.000.000) δραχμών. 6. 'Οποιος χρησιμοποιεί ιστό ή όργανο για μεταμόσχευση σε λήπτη άλλον από τα οριζόμενα στο άρθρο 10 πρόσωπα, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) δραχμών. 7. 'Οποιος καθ' οιονδήποτε τρόπο παρακωλύει παρανόμως την αφαίρεση μοσχεύματος, τη φύλαξη, μεταφορά, διατήρηση και τελική εμφύτευση με αποτέλεσμα τη μη αξιοποίησή του τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και με χρηματική ποινή τουλάχιστον δύο εκατομμυρίων (2.000.000) δραχμών. 8. Οι ποινές για τις πράξεις που προβλέπονται από τις παραγράφους 1 έως 7 του άρθρου αυτού, επιβάλλονται εφόσον δεν τιμωρούνται βαρύτερα με άλλη ποινική διάταξη. Εάν οι πράξεις που προβλέπονται από τις παραγράφους 1, 2, 4, 5 και 6 του παρόντος άρθρου τελούνται κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια τιμωρούνται με κάθειρξη. 9. Τα ανωτέρω ποσά χρηματικών ποινών αποτελούν έσοδα του Δημοσίου και εισπράττονται σύμφωνα με τις διατάξεις περί δημοσίων εσόδων. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ' AΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ 'Aρθρο 21 Ρυθμίσεις διαφόρων θεμάτων προσωπικού των υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας 1. Στο άρθρο 21 του ν. 2190/1994 (ΦΕΚ 23 Α'), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, προστίθεται παράγραφος 21 ως εξής: "21. Η πρόσληψη νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού στα Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, Κέντρα Ψυχικής Υγείας, Ιδρύματα Κοινωνικής Πρόνοιας και προσωπικού στους Βρεφονηπιακούς Σταθμούς, για την αναπλήρωση μητέρας υπαλλήλου στην οποία χορηγείται η κατά το άρθρο 52 παρ. 1 του ν. 2683/1999 άδεια μητρότητας ή και η κατά το άρθρο 53 παρ. 1 του ίδιου νόμου, άδεια για ανατροφή παιδιού, γίνεται σύμφωνα με τη διαδικασία και τα κριτήρια του παρόντος άρθρου, διαρκεί όσο χρόνο απουσιάζει η υπάλληλος που αναπληρώνεται και δεν μπορεί να υπερβαίνει τους δώδεκα (12) μήνες. Παράταση της σύμβασης πέραν του προηγούμενου ορίου ή μετατροπή της σε σύμβαση αορίστου χρόνου είναι αυτοδικαίως άκυρες". 2. Συνιστώνται εκατόν πενήντα (150) θέσεις διαφόρων κλάδων Πανεπιστημιακής (ΠΕ), Τεχνολογικής (ΤΕ), Δευτεροβάθμιας (ΔΕ) και Υποχρεωτικής (ΥΕ) Εκπαίδευσης για την κάλυψη των αναγκών της Κεντρικής και των Αποκεντρωμένων Υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Οικονομικών και Υγείας και Πρόνοιας κατανέμονται οι θέσεις σε κλάδους και ειδικότητες και καθορίζονται τα προσόντα διορισμού στις θέσεις αυτές. Οι συνιστώμενες θέσεις προστίθενται στις προβλεπόμενες θέσεις του Οργανισμού του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας. 3. Στο άρθρο 29 του ν. 2646/1998 (ΦΕΚ 236 Α') προστίθεται εδάφιο ε' που έχει ως εξής: "Σε όσους υπαλλήλους δεν μεταταγούν μπορεί, εφόσον υπάρχουν ανάγκες, να τους ανατίθεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, η δυνατότητα να εξακολουθήσουν να ασκούν τα καθήκοντά τους με τις ίδιες αρμοδιότητες, υποχρεώσεις και δικαιώματα του κλάδου ΠΕ Επιθεωρητών, κατά τα άρθρα 37, 38, 39 και 40 του π.δ 138/1992 και το άρθρο 14 παρ. 1Α περ. γ' του ν. 2470/1997 (ΦΕΚ 40 Α')." 4. Επιτρέπεται να διορίζονται σε κενές και κενούμενες θέσεις γιατρών υπηρεσίας υπαίθρου και γιατροί που έχουν ιθαγένεια Κράτους - Μέλους της Ευρωπαϊκής 'Eνωσης, εφόσον γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα. Η διαδικασία και τα όργανα για τη διαπίστωση της γνώσης της ελληνικής γλώσσας, καθώς και ο αναγκαίος κατά ιατρική ειδικότητα ή θέση, βαθμός γνώσης αυτής, ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας. Οι ανωτέρω τοποθετούνται με σύμβαση ενός (1) έτους και ως προς τις αποδοχές και τον τρόπο αμοιβής τους εφαρμόζονται οι ισχύουσες για τους γιατρούς υπηρεσίας υπαίθρου διατάξεις του ν. 2470/1997 (ΦΕΚ 40 Α'). 5. Το εδάφιο γ' της παραγράφου 2 του άρθρου 26 του ν. 2519/1997 (ΦΕΚ 165 Α') αντικαθίσταται ως εξής: "Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής μπορούν να εφαρμόζονται ανάλογα και για μόνιμους αγροτικούς γιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Οι εντασσόμενοι τοποθετούνται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας σε Νοσοκομεία ή Κέντρα Υγείας εντός ή εκτός των ορίων του νομού, που έχουν την οργανική τους θέση, ανάλογα με τις ανάγκες. Στην περίπτωση που δεν αποδέχονται την τοποθέτησή τους στη μονάδα που τοποθετούνται, παραμένουν στην οργανική θέση που κατέχουν ως μόνιμοι αγροτικοί γιατροί." 6. Οι διατάξεις του άρθρου 9 του ν.δ. 67/1968 (ΦΕΚ 303 Α') καταργούνται από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου. 7. Το άρθρο 39 του ν. 2072/1992 (ΦΕΚ 125 Α') αντικαθίσταται ως εξής: "'Aρθρο 39 Στο άρθρο 43 του ν. 1759/1988 προστίθεται νέα παράγραφος με αριθμό 4, που έχει ως εξής: 4. Γιατροί του κλάδου Ε.Σ.Υ. με ειδικότητα που συμπλήρωσαν τέσσερα (4) συνολικά έτη πραγματικής υπηρεσίας στον ίδιο βαθμό σε νοσοκομεία άγονων Α' περιοχών, μπορούν ύστερα από αίτησή τους να μετατίθενται σε ομοιόβαθμη θέση, σε νοσοκομεία εκτός των Νομών Αττικής και Θεσσαλονίκης με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας. Ο γιατρός που μετατάσσεται καταλαμβάνει είτε κενή θέση ή θέση προς τούτο δημιουργούμενη, με υπουργική απόφαση. Προϋπόθεση για τη μετάθεση είναι η εντοπιότητα και η συνυπηρέτηση επί εγγάμων." 8. Διορισμοί γιατρών που έγιναν σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 26 του ν. 2519/1997 (ΦΕΚ 165 Α') και της παρ. 1 του άρθρου 28 του ν. 2646/1998 (ΦΕΚ 236 Α') σε κενές θέσεις γιατρών υπηρεσίας υπαίθρου χωρίς προηγούμενη έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου είναι νόμιμοι και καταβάλλονται όλες οι αποδοχές. 9. Προσωπικό της κατηγορίας ΥΕ, που υπηρετεί κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού στα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ., με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ή με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου κατατάσσεται με την ίδια σχέση σε υφιστάμενες κενές θέσεις του κλάδου ΔΕ προσωπικού ασφαλείας ή ειδικότητας αντίστοιχα. Εάν δεν υπάρχουν κενές θέσεις, η κατάταξη γίνεται σε προσωποπαγείς θέσεις του κλάδου ή ειδικότητας ΔΕ προσωπικού ασφαλείας αντίστοιχα, που συνιστώνται με την πράξη κατάταξης και καταργούνται με την καθ' οιονδήποτε τρόπο αποχώρηση αυτών που τις κατέχουν. Για την κατά τα ανωτέρω κατάταξη θα πρέπει να συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις: α) απόφαση του Δ.Σ. του νοσοκομείου με την οποία να έχουν ανατεθεί καθήκοντα προσωπικού ασφαλείας στον εντασσόμενο, β) ανάλογη εκπαίδευση στις εγκαταστάσεις της Ελληνικής Αστυνομίας, γ) να έχουν ασκήσει τα καθήκοντα του προσωπικού ασφαλείας για τρία (3) τουλάχιστον χρόνια. 10. Προσωπικό που υπηρετεί κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού στα Κέντρα Υγείας σε θέσεις των κλάδων ΥΕ Οδηγών Αυτοκινήτων- Ασθενοφόρων και ΥΕ Τραυματιοφορέων κατατάσσεται σε υφιστάμενες κενές θέσεις κλάδου ΔΕ Πληρωμάτων Ασθενοφόρων και αν δεν υπάρχουν σε συνιστώμενες με την πράξη κατάταξης προσωποπαγείς θέσεις του ίδιου κλάδου, οι οποίες καταργούνται αυτοδίκαια με την καθ' οιονδήποτε τρόπο αποχώρηση αυτών που τις κατέχουν, εφόσον έχουν: α) επαγγελματική άδεια οδηγού αυτοκινήτου τουλάχιστον Γ' κατηγορίας, β) τριετή εμπειρία οδηγού αυτοκινήτου, που διανύθηκε με άδεια οδήγησης τουλάχιστον Γ' κατηγορίας. 11. Ουδείς υποβάλλει υποψηφιότητα για θέση κλάδου γιατρών Ε.Σ.Υ. σε νοσοκομείο, αν δεν έχει εκπληρώσει την υπηρεσία υπαίθρου που ορίζει το ν.δ. 67/1968 (ΦΕΚ 303 Α') ή δεν έχει νόμιμη απαλλαγή. Εξαιρούνται οι υποψήφιοι σε Νομαρχιακά Γενικά Νοσοκομεία-Κέντρα Υγείας, Κέντρα Υγείας και Πολυδύναμα Ιατρεία. Κάθε άλλη αντίθετη διάταξη προς αυτήν καταργείται. 'Aρθρο 22 Ρύθμιση θεμάτων λειτουργίας Ι.Φ.Ε.Τ. Α.Ε. - ΦΑΡΜΕΤΡΙΚΑ Α.Ε. - ΕΛΒΙΠΥ Α.Ε. - Δ.ΕΠ.Α.ΝΟ.Μ. 1. Το ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, που ιδρύθηκε με το άρθρο 7 παρ. 1 του ν. 1965/1991 (ΦΕΚ 146 Α') και λειτουργεί ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. 2 του ίδιου νόμου, μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία "Ι.Φ.Ε.Τ. Α.Ε." και έδρα την Παλλήνη Αττικής, η οποία διέπεται από τις διατάξεις του κ.ν. 2190/1920 και της παρ. 3 του άρθρου 7 του ν. 1965/1991. Το καταστατικό θα συνταχθεί με απόφαση του Δ.Σ. του Ε.Ο.Φ.. Η μεταβολή της νομικής μορφής, κατά τα ανωτέρω, συντελείται με τη δημοσίευση του καταστατικού της "Ι.Φ.Ε.Τ. Α.Ε.", σύμφωνα με τις διατάξεις περί ανωνύμων εταιριών. Η ΦΑΡΜΕΤΡΙΚΑ Α.Ε. συγχωνεύεται με τη μετατραπείσα σε ανώνυμη εταιρεία "Ι.Φ.Ε.Τ. Α.Ε.". Το μετοχικό κεφάλαιο της "Ι.Φ.Ε.Τ. Α.Ε." αποτελείται από μία ονομαστική μετοχή, η οποία ανήκει στον Ε.Ο.Φ., το Δ.Σ. του οποίου ασκεί τις αρμοδιότητες της Γενικής Συνέλευσης. Η μετατροπή και η συγχώνευση έχουν πλήρη απαλλαγή από φόρους, τέλη και κρατήσεις υπέρ οποιουδήποτε τρίτου. Τα δικαιώματα των συμβολαιογράφων και υποθηκοφυλάκων περιορίζονται στο 1/4 των νομίμων. Η σχέση εργασίας που συνδέει το υπάρχον προσωπικό διατηρείται και μεταξύ αυτού και της "Ι.Φ.Ε.Τ. Α.Ε." υπό το ισχύον σήμερα καθεστώς και τους ίδιους όρους. 2. Στο άρθρο 17 του ν. 2303/1995 (ΦΕΚ 80 Α') προστίθεται παρ. 9 ως εξής: "9. Με την καταχώριση στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών της απόφασης της Γ.Σ. των μετόχων της ΕΛΒΙΠΥ Α.Ε. περί λύσεως της εταιρείας, ο Ε.Ο.Φ. καθίσταται αυτοδίκαια και χωρίς καμία άλλη διατύπωση, σε όλα γενικώς τα ενοχικά και εμπράγματα δικαιώματα και υποχρεώσεις της λυθείσας εταιρείας ως καθολικός διάδοχός της. Οι εκκρεμείς δίκες της ΕΛΒΙΠΥ Α.Ε. συνεχίζονται στο όνομα του Ε.Ο.Φ., ο οποίος νομιμοποιείται ενεργητικά και παθητικά προς τούτο." 3. Στην έννοια των έργων της διάταξης της παρ. 3 του άρθρου 54 του ν. 2519/1997 (ΦΕΚ 165 Α') περιλαμ- βάνεται και η ανάθεση μελετών εξοπλισμού, καθώς και η ανάθεση εκτέλεσης προμήθειας ειδών πάσης φύσεως εξοπλισμού. Η Δ.ΕΠ.Α.ΝΟ.Μ. ορίζεται φορέας εκτέλεσης προμήθειας εξοπλισμού και εξαιρείται από τις διατάξεις του άρθρου 2 του ν. 2286/1995 (ΦΕΚ 19 Α'). 'Aρθρο 23 Κατάλογος συνταγογραφούμενων φαρμάκων 1. Το άρθρο 20 του ν. 2458/1997 (ΦΕΚ 15 Α'), όπως ισχύει σήμερα, αντικαθίσταται ως εξής: "'Αρθρο 20 1. Καθιερώνεται κατάλογος συνταγογραφούμενων ιδιοσκευασμάτων για το Δημόσιο και όλους τους φορείς και κλάδους ασφάλισης ασθενείας, ανεξάρτητα από την ονομασία και τη νομική τους μορφή, καθώς και όλους τους δικαιούχους περίθαλψης "οικονομικά αδυνάτου και ανασφαλίστου". Ο κατάλογος εγκρίνεται και αναθεωρείται ανά διετία από της ισχύος του με κοινή απόφαση των Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας και Πρόνοιας και Εμπορικής Ναυτιλίας, ύστερα από εισήγηση Ειδικής Επιτροπής που συστήνεται με απόφαση των ίδιων Υπουργών στον Ε.Ο.Φ.. Κατ' εξαίρεση μέχρι τη συμπλήρωση διετίας από την εφαρμογή του καταλόγου, όπως συμπληρωμένος ισχύει σήμερα, μπορούν να εκδίδονται, με την ίδια διαδικασία αξιολόγησης και ύστερα από απόφαση των ίδιων Υπουργών, συμπληρωματικοί κατάλογοι που θα περιλαμβάνουν ιδιοσκευάσματα από νέα δελτία τιμών και διορθώσεις. 2. Η Ειδική Επιτροπή είναι επταμελής και συγκροτείται από δύο καθηγητές ή αναπληρωτές των σχολών επιστημών υγείας των Α.Ε.Ι., ένα γιατρό με βαθμό διευθυντή του Ε.Σ.Υ. και ένα φαρμακοποιό, με προϋπηρεσία άνω των πέντε (5) ετών στο Ε.Σ.Υ., καθώς και ένα γιατρό ή φαρμακοποιό του Ε.Ο.Φ., του Ι.Κ.Α. και του Ο.Γ.Α. που ορίζονται από τις διοικήσεις τους. Για καθένα από τα μέλη ορίζεται αντίστοιχα και αναπληρωτής. Πρόεδρος ορίζεται ένας εκ των δύο καθηγητών. 'Eργο της Ειδικής Επιτροπής είναι η κατάρτιση νέου ή η αναθεώρηση του καταλόγου συνταγογραφούμενων φαρμάκων για όλους τους ασφαλιστικούς φορείς και το Δημόσιο, με αντικειμενικά κριτήρια, όπως η αποδεδειγμένη θεραπευτική αποτελεσματικότητά τους, η ανεκτικότητα και ασφάλεια, το μέσο κόστος ημερήσιας θεραπείας, η χορήγησή τους από τις κοινωνικές ασφαλίσεις άλλων χωρών και κάθε άλλο κριτήριο κατά τη γνώμη της Επιτροπής. 3. Μετά την ολοκλήρωση της κατάρτισης του καταλόγου από την Ειδική Επιτροπή ενημερώνονται οι ενδιαφερόμενοι παρασκευαστές ή αντιπρόσωποι, προκειμένου να υποβάλλουν εντός δεκαπέντε (15) ημερών τις παρατηρήσεις τους, ώστε να ληφθούν υπόψη για την οριστικοποίηση του καταλόγου και την έκδοση της σχετικής απόφασης. Μετά την έκδοση της απόφασης αυτής και τη δημοσίευσή της οι παρασκευαστές ή αντιπρόσωποι των οποίων ιδιοσκευάσματα δεν έχουν περιληφθεί στον κατάλογο, μπορούν να ζητήσουν την επανάκρισή τους από την ίδια Ειδική Επιτροπή προσκομίζοντας κάθε στοιχείο, κατά την κρίση τους αναγκαίο, για την υπεράσπιση των απόψεών τους με το δικαίωμα να αναπτύξουν αυτές και προφορικά ενώπιον της Επιτροπής. Για τα ιδιοσκευάσματα, τα οποία θα γίνουν δεκτά μετά από την επανάκρισή τους, από την Ειδική Επιτροπή, εκδίδεται, μετά από εισήγησή της, συμπληρωματικός κατάλογος με νέα κοινή υπουργική απόφαση. 4. Σε όλα τα μέλη και τους γραμματείς της Επιτροπής της παρ. 2 καταβάλλεται αποζημίωση κατά συνεδρίαση, η οποία δεν υπόκειται στους περιορισμούς των άρθρων 3 του ν. 1256/1982 και 18 του ν. 1505/1984, βαρύνει το Λογαριασμό Βελτίωσης Κοινωνικής Ασφάλισης (Λ.Β.Κ.Α.) και τον προϋπολογισμό του Ε.Ο.Φ.. Το ύψος της αποζημίωσης και η αναλογία της δαπάνης, που θα βαρύνει το Λ.Β.Κ.Α. και τον Ε.Ο.Φ., θα καθορισθεί με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Υγείας και Πρόνοιας. 5. Οι όροι λειτουργίας της Ειδικής Επιτροπής, η διαδικασία εγκρίσεως ή απορρίψεως των ιδιοσκευασμάτων, η γραμματειακή της εξυπηρέτηση και κάθε άλλη λεπτομέρεια ορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας και Πρόνοιας και Εμπορικής Ναυτιλίας. 6. Το Δημόσιο και οι φορείς της παρ. 1 του παρόντος άρθρου δεν θα εξοφλούν συνταγές με ιδιοσκευάσματα που δεν συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο, εκτός εάν συνοδεύονται από ειδικά αιτιολογημένη γνωμάτευση του θεράποντος ιατρού για την αναγκαιότητα της χορήγησής τους, ως αναντικατάστατων. Επίσης δεν θα εξοφλούν συνταγές, οι οποίες περιέχουν ιδιοσκευάσματα κατά τη συνταγογράφηση των οποίων δεν έχουν τηρηθεί οι σχετικές αποφάσεις του Ε.Ο.Φ., όσον αφορά τις ενδείξεις τους. Συνταγή που περιέχει ιδιοσκευάσματα εκτός καταλόγου θεωρείται από τον ελεγκτή ιατρό του Δημοσίου ή του ασφαλιστικού οργανισμού, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία του κάθε φορέα για τη θεώρηση των συνταγών. 7. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας και Πρόνοιας και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού, καθιερώνεται ενιαίος τύπος συνταγής χορήγησης φαρμάκων για το Δημόσιο, τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τους δικαιούχους περίθαλψης "οικονομικά αδυνάτου και ανασφαλίστου", θεσπίζονται όργανα και διαδικασίες ελέγχου της φαρμακευτικής περίθαλψης και καθορίζονται οι υποχρεώσεις των ασφαλιστικών φορέων, φαρμακοποιών και των θεραπόντων ιατρών και ελεγκτών, καθώς και οι κυρώσεις σε περίπτωση μη τήρησής τους." 'Aρθρο 24 Ρύθμιση καταβολής δαπανών νοσηλείας ασφαλισμένων του Ι.Κ.Α. στα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. Δαπάνες νοσηλείας ασφαλισμένων Ι.Κ.Α. που αφορούν, υλικά και σε τιμές όχι υψηλότερες από αυτές που έχουν καθοριστεί από το 'Iδρυμα, ιατρικές πράξεις, εργαστηριακές εξετάσεις και φάρμακα που δεν συμπεριλαμβάνονται στο νοσήλιο, αλλά έχουν βεβαιωθεί από τα νοσηλευτικά ιδρύματα του ν.δ. 2592/1953, βάσει αποφάσεων του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, μετά από γνωμοδότηση του ΚΕ.Σ.Υ. και αμφισβητείται η καταβολή τους, σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο που ίσχυε μέχρι την υπ' αριθμ. Υ4α/οικ. 1320/3.2.98 (ΦΕΚ 99 Α' ) κοινή υπουργική απόφαση, θεωρούνται νόμιμες και καταβάλλονται από το Ι.Κ.Α. στα νοσοκομεία εντός τριμήνου από την έναρξη ισχύος του παρόντος. 'Aρθρο 25 Χωροθέτηση του Κέντρου Υποστήριξης Αυτιστικών Ατόμων Ν. Αττικής Στο υπ' αριθμ. 3062 τεμάχιο, επιφανείας 14.150 τ.μ. περίπου του κτήματος που βρίσκεται στη θέση "ΟΛΥΜΠΟΣ" του Δήμου Καλυβίων Θορικού και έχει παραχωρηθεί στο Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας με την υπ' αριθμ. 6521/5.11.1997 πράξη του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής, επιτρέπεται η ανέγερση "Κέντρου Υποστήριξης Αυτιστικών Ατόμων Νομού Αττικής". Οι όροι δόμησης για την ανέγερση εγκαταστάσεων του Κέντρου καθορίζονται ως εξής: Ποσοστό κάλυψης: είκοσι τοις εκατό (20%). Συντελεστής δόμησης: τρία δέκατα (0,3). Μέγιστο ύψος του κτιρίου: επτά μέτρα και μισό (7,5), το οποίο προσαυξάνεται κατά ένα μέτρο και είκοσι εκατοστά (1,20) για την περίπτωση κατασκευής στέγης. Ελάχιστη απόσταση των κτιρίων από τα όρια του γηπέδου: πέντε (5) μέτρα. 'Αρθρο 26 Ανάπτυξη νοσοκομείων Στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ μπορεί να εγκαθίστανται και να λειτουργούν Τμήματα και Μονάδες Νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. που στελεχώνονται με ιατρικό και λοιπό προσωπικό που υπηρετεί σε αυτά ή με προσωπικό άλλων νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. που μεταφέρεται στα τμήματα αυτά, μετά από αίτησή τους. Τα Τμήματα και οι Μονάδες εντάσσονται στον αντίστοιχο τομέα του νοσοκομείου και αποτελούν Τμήματά του. Η εγκατάσταση γίνεται με απoφάσεις του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας που εκδίδονται εντός έτους από την έναρξη ισχύος του παρόντος, μετά από σύμφωνη γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του νοσοκομείου που υπάγεται το Τμήμα ή η Μονάδα ή το προσωπικό, καθώς και του Συντονιστικού Συμβουλίου του Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης. Το ιατρικό και λοιπό προσωπικό που υπηρετεί στα τμήματα αυτά εξακολουθεί να κατέχει τις θέσεις του στο νοσοκομείο στο οποίο υπάγεται οργανικά, θεωρείται δε ότι βρίσκεται σε οργανική σχέση με το Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και υπάγεται στη δικαιοδοσία, τον επιστημονικό και ιεραρχικό έλεγχο των αρμόδιων οργάνων του. Εργαζόμενος που υπηρετεί στα τμήματα και στις μονάδες και δεν επιθυμεί να ακολουθήσει την εγκατάσταση του τμήματος στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ οφείλει να προβεί σε σχετική δήλωση στο Δ.Σ. του νοσοκομείου που υπηρετεί μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών από την έκδοση της απόφασης εγκατάστασης. Στην περίπτωση αυτήν το Δ.Σ. οφείλει να τον αντικαταστήσει με άλλον από το προσωπικό του ίδιου κλάδου και κατηγορίας εντός είκοσι (20) ημερών. Στην περίπτωση που δεν υπηρετεί προσωπικό του ίδιου κλάδου και κατηγορίας στο νοσοκομείο αυτό, τότε το Συντονιστικό Συμβούλιο του Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης προτείνει προσωπικό από άλλο νοσοκομείο της περιοχής. Κενά θέσεων που θα προκύπτουν μετά την καθ' οιονδήποτε τρόπο αποχώρηση του υπηρετούντος προσωπικού των μεταφερόμενων τμημάτων ή μονάδων, εκτός των θέσεων προϊσταμένων τμημάτων, μονάδων ή διευθύνσεων, θα καλύπτονται από το Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας αυτού. Κάλυψη των κενών θέσεων προϊσταμένων σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του νοσοκομείου, γίνεται μόνον όταν όλο το προσωπικό που υπηρετεί σε αυτές τις οργανικές μονάδες είναι προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Προσωπικό που υπηρετεί σε τμήμα που έχει εγκατασταθεί στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ μπορεί μετά την πάροδο πενταετίας από την απόφαση εγκατάστασης να επιστρέψει στο νοσοκομείο όπου υπάρχει η οργανική του θέση μετά από αίτησή του. Οι τακτικές αποδοχές του ανωτέρω προσωπικού βαρύνουν τον Κρατικό Προϋπολογισμό και καταβάλλονται δια του φορέα από τον οποίο προέρχεται, σύμφωνα με τη διαδικασία της παραγράφου 3 του άρθρου 16 του ν. 2592/1998. Η αποζημίωση για πρόσθετες αμοιβές του παραπάνω προσωπικού, για εφημερίες, εργασία εξαιρέσιμων ημερών, νυχτερινών ωρών, υπηρεσιακή απασχόληση προς συμπλήρωση του υποχρεωτικού ωραρίου, καθώς και για υπερωριακή απασχόληση προς κάλυψη έκτακτων ή εποχιακών υπηρεσιακών αναγκών καθορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων 2703/ 1999, 2606/1998, 2470/1997 και 2592/1998 κατά περίπτωση, βαρύνουν τον προϋπολογισμό του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και καταβάλλονται από αυτό. Στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ συνιστάται Ειδικό Πειθαρχικό Συμβούλιο του ιατρικού προσωπικού των Τμημάτων και Μονάδων του Ε.Σ.Υ. με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας και αποτελείται από: τον Πρόεδρο του Συντονιστικού Συμβουλίου του Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, ο οποίος και προεδρεύει, τον Πρόεδρο του νοσοκομείου στο οποίο ανήκει οργανικά ο γιατρός, τον Πρόεδρο του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, τον εκάστοτε Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και τον Πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής του Νοσοκομείου Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ. Κάθε μέλος αναπληρώνεται από το νόμιμο αναπληρωτή του. Εφέσεις κατά των αποφάσεων του Ειδικού Πειθαρχικού Συμβουλίου δικάζονται από το Κεντρικό Πειθαρχικό Συμβούλιο. Το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 37 του ν. 2519/1997 Σ.Κ.Ε.Ι.Ο.Π.Ν.Ι. συγκροτείται από: τον Πρόεδρο του νοσοκομείου στο οποίο ανήκει ο γιατρός οργανικά, ο οποίος και προεδρεύει, ένα (1) μέλος του Δ.Σ. του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ που ορίζεται από αυτό, τον Πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, εφόσον αυτός είναι γιατρός του Ε.Σ.Υ., άλλως από ένα (1) Διευθυντή των τμημάτων που έχουν εγκατασταθεί στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και ορίζεται με απόφαση του Δ.Σ. και δύο (2) γιατρούς της ίδιας ή συγγενούς ειδικότητας ή δύο (2) οδοντιάτρους, εάν πρόκειται για κρίση οδοντιάτρων του ίδιου ή ανώτερου βαθμού με τον κρινόμενο, που υπηρετούν σε νοσοκομείο του Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης και προτείνονται από το ΚΕ.Σ.Υ.. Η συγκρότηση του Σ.Κ.Ε.Ι.Ο.Π.Ν.Ι. γίνεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας. Για κάθε μέλος του Συμβουλίου ορίζεται με την αντίστοιχη διαδικασία και αναπληρωματικό μέλος. Το λοιπό προσωπικό υπάγεται στο Δ' Κοινό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης. 'Αρθρο 27 Κύρωση Τροποποιητικής Σύμβασης του Ελληνικού Δημοσίου με το " 'Ιδρυμα Παπαγεωργίου" Κυρώνεται και έχει ισχύ νόμου η τροποποιητική σύμβαση που υπεγράφη την 8η Ιουλίου 1999 μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Ιδρύματος με την επωνυμία "ΙΔΡΥΜΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ" και έχει ως εξής: ΣΥΜΒΑΣΗ Στην Αθήνα σήμερα την 8η Ιουλίου του 1999 έτους μεταξύ αφ' ενός του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ που εκπροσωπείται νόμιμα από τους: 1) Γιάννο Παπαντωνίου κάτοχο του με αριθμ Σ. 205012 Δ.Τ. του Αστυνομικού Τμήματος Αθηνών ο οποίος παρίσταται εδώ με την ιδιότητα του Υπουργού Οικονομικών και 2) Λάμπρο Παπαδήμα κάτοχο του με αριθμ Σ. 986171 Δ.Τ. του Τ.Α. Λαμίας ο οποίος παρίσταται εδώ με την ιδιότητα του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας και αφ' ετέρου του στην πόλη της Θεσ/κης (οδός Αριστοτέλους αριθ. 5) εδρεύοντος Κοινωφελούς Ιδρύματος με την επωνυμία "ΙΔΡΥΜΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ" που συστήθηκε με την υπ' αριθ. 35685/29.8.1990 πράξη της Συμβ/φου Θεσ/κης Ιωάννας Μπιλίση - Χρυσουλά, όπως τροποποιήθηκε με την υπ' αριθ. 36090/12.10.1990 πράξη της ιδίας Συμβ/ φου Θεσ/κης, του οργανισμού διοίκησης και διαχείρισης του Ιδρύματος τούτου κυρωθέντος με το από 8.11.1990 Προεδρικό Διάταγμα, που δημοσιεύθηκε νόμιμα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (τεύχος Β' αριθμ. φύλλου 766/5.12.1990) και το οποίο εκπροσωπείται εν προκειμένω νόμιμα από τον πρόεδρο αυτού Βασίλειο Χ. Παπά, δυνάμει και της υπ' αριθμ. 280/29.8.1997 αποφάσεως του Διοικητικού του Συμβουλίου συνεφωνήθηκαν και έγιναν αμοιβαίως αποδεκτές οι κάτωθι τροποποιήσεις και προσθήκες στην από 24.5.1991 σύμβαση που κυρώθηκε με το ν.1964/1991, όπως αυτή τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με την από 3.11.97 σύμβαση που κυρώθηκε με το ν. 2618/18.6.98: Στο άρθρο 2 προστίθεται παράγραφος 6 ως εξής: 6. Με τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας του Νοσοκομείου δύναται να τροποποιείται και να καθορίζεται η συνολική δυναμικότητα των κλινών. Στο άρθρο 14 προστίθεται παράγραφος 5 ως εξής: 5. Στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ μπορεί να εγκαθίστανται και να λειτουργούν Τμήματα και Μονάδες Νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. που στελεχώνονται με ιατρικό και λοιπό προσωπικό που υπηρετεί σε αυτά ή με προσωπικό άλλων νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. που μεταφέρεται στα τμήματα αυτά, μετά από αίτησή τους. Η εγκατάσταση γίνεται με απoφάσεις του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας που εκδίδονται εντός έτους από την έναρξη ισχύος του παρόντος μετά από σύμφωνη γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου που υπάγεται το Τμήμα ή η Μονάδα ή το προσωπικό καθώς και του Συντονιστικού Συμβουλίου του Συγκροτήματος Θεσ/κης. Τα Τμήματα και οι Μονάδες εντάσσονται στον αντίστοιχο τομέα του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και αποτελούν Τμήματά του. Το ιατρικό και λοιπό προσωπικό που υπηρετεί στα τμήματα αυτά εξακολουθεί να κατέχει τις θέσεις του στο Νοσοκομείο στο οποίο υπάγεται οργανικά. Το ιατρικό και λοιπό προσωπικό θεωρείται ότι βρίσκεται σε οργανική σχέση με το Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και υπάγεται στη δικαιοδοσία, τον επιστημονικό και ιεραρχικό έλεγχο των αρμόδιων οργάνων του. Προσωπικό που υπηρετεί σε τμήμα που έχει εγκατασταθεί στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ μπορεί μετά την πάροδο πενταετίας από την απόφαση εγκατάστασης να επιστρέψει στο Νοσοκομείο όπου υπάρχει η οργανική του θέση μετά από αίτηση του. Οι τακτικές αποδοχές μισθοδοσίας του ανωτέρω προσωπικού εξακολουθούν να καταβάλλονται από το Νοσοκομείο από το οποίο προέρχεται. Η αποζημίωση για πρόσθετες αμοιβές του παραπάνω προσωπικού, για εφημερίες, εργασία εξαιρέσιμων ημερών, νυχτερινών ωρών, υπηρεσιακή απασχόληση προς συμπλήρωση του υποχρεωτικού ωραρίου, καθώς και για υπερωριακή απασχόληση προς κάλυψη έκτακτων ή εποχιακών υπηρεσιακών αναγκών καθορίζεται με την ίδια διαδικασία που ακολουθείται και για τα Νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. και καταβάλλεται από το Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ. Εργαζόμενος που υπηρετεί στα τμήματα και στις μονάδες και δεν επιθυμεί να ακολουθήσει την εγκατάσταση του τμήματος στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ οφείλει να προβεί σε σχετική δήλωση στο Δ.Σ. του νοσοκομείου που υπηρετεί μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών από την έκδοση της απόφασης εγκατάστασης. Στην περίπτωση αυτή το Δ.Σ. οφείλει να τον αντικαταστήσει με άλλον από το προσωπικό του ιδίου κλάδου και κατηγορίας εντός είκοσι (20) ημερών. Στην περίπτωση που δεν υπηρετεί προσωπικό του ιδίου κλάδου και κατηγορίας στο Νοσοκομείο αυτό τότε το Συντονιστικό Συμβούλιο του Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης προτείνει προσωπικό από άλλο Νοσοκομείο της περιοχής. Κενά θέσεων που θα προκύπτουν μετά την καθ' οιονδήποτε τρόπο αποχώρηση του υπηρετούντος προσωπικού των μεταφερομένων τμημάτων ή μονάδων εκτός των θέσεων προϊσταμένων τμημάτων, μονάδων ή διευθύνσεων θα καλύπτονται από το Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας αυτού. Κάλυψη των κενών θέσεων προϊσταμένων σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του νοσοκομείου γίνεται μόνον όταν όλο το προσωπικό που υπηρετεί σε αυτές τις οργανικές μονάδες είναι προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ συνιστάται Ειδικό Πειθαρχικό Συμβούλιο του ιατρικού προσωπικού των Τμημάτων και Μονάδων του Ε.Σ.Υ. με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας και αποτελείται από: τον Πρόεδρο του Συντονιστικού Συμβουλίου του Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης ο οποίος και προεδρεύει, τον Πρόεδρο του Νοσοκομείου στο οποίο ανήκει οργανικά ο γιατρός, τον Πρόεδρο του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, τον εκάστοτε Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και τον Πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής του Νοσοκομείου Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ. Κάθε μέλος αναπληρώνεται από το νόμιμο αναπληρωτή του. Εφέσεις κατά των αποφάσεων του Ειδικού Πειθαρχικού Συμβουλίου δικάζονται από το Κεντρικό Πειθαρχικό Συμβούλιο. Το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 37 του ν. 2519/1997 Σ.Κ.Ε.Ι.Ο.Π.Ν.Ι. συγκροτείται από: τον Πρόεδρο του Νοσοκομείου στο οποίο ανήκει ο γιατρός οργανικά, ο οποίος και προεδρεύει, ένα (1) μέλος του Δ.Σ. του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ που ορίζεται από αυτό, τον Πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής του Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ εφόσον αυτός είναι γιατρός του Ε.Σ.Υ., άλλως από ένα (1) Διευθυντή των τμημάτων που έχουν εγκατασταθεί στο Γ.Π.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και ορίζεται με απόφαση του Δ.Σ. και δύο (2) γιατρούς της ίδιας ή συγγενούς ειδικότητας ή δύο (2) οδοντιάτρους εάν πρόκειται για κρίση οδοντιάτρων του ίδιου ή ανωτέρου βαθμού με τον κρινόμενο, που υπηρετούν σε νοσοκομείο του Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης και προτείνονται από το ΚΕ.Σ.Υ.. Η συγκρότηση του Σ.Κ.Ε.Ι.Ο.Π.Ν.Ι., γίνεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας. Για κάθε μέλος του Συμβουλίου ορίζεται με την αντίστοιχη διαδικασία και αναπληρωματικό μέλος. Το λοιπό προσωπικό υπάγεται στο Δ' Κοινό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης. Η περίπτωση δ' της παρ. 3 του άρθρου 16 αντικαθίσταται ως εξής: δ. Ο Γενικός Διευθυντής προσλαμβάνεται μετά από προκήρυξη από το Δ.Σ. του νοσοκομείου με σύμβαση τριετούς διάρκειας. Σε περίπτωση που η λήξη της θητείας του Γεν. Δ/ντή συμπίπτει με εκείνη του Δ.Σ. τότε παρατείνεται αυτοδίκαια για ένα ακόμη εξάμηνο. Τα κριτήρια για την αξιολόγηση είναι τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 21 του ν. 2703/1999 και στην προβλεπόμενη από την παράγραφο αυτή απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας. Ο προσλαμβανόμενος πρέπει να είναι πτυχιούχος Α.Ε.Ι. με αξιόλογη διοικητική εμπειρία στο Δημόσιο ή Οργανισμούς ή Επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα. Στη θέση αυτή δύναται να προσληφθεί και υπάλληλος εκ των υπηρετούντων στο νοσοκομείο, ο οποίος διαθέτει τα προβλεπόμενα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, μετά δε τη λήξη της θητείας του ή της καθ' οιονδήποτε τρόπο απομάκρυνσής του από τη θέση του Γενικού Διευθυντή, επανέρχεται στην οργανική του θέση. Οι μηνιαίες αποδοχές του Γενικού Διευθυντή καθορίζονται μετά από πρόταση του Δ.Σ. του Νοσοκομείου με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Υγείας και Πρόνοιας. Διατάξεις του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας αντίθετες προς την ανωτέρω διάταξη καταργούνται. Σε πίστωση των πιο πάνω συντάσσεται η παρούσα σε όσα και τα συμβαλλόμενα μέρη αντίτυπα, η οποία αφού διαβάστηκε και βεβαιώθηκε από τους συμβαλλόμενους υπογράφεται ως ακολούθως: ΟΙ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ (υπογραφές) Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ Γ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ "ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ" (υπογραφή) Β. ΠΑΠΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ' ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ 'Aρθρο 28 Συνέχιση λειτουργίας Μεταμοσχευτικών Μονάδων ιστών και οργάνων και Τραπεζών Ιστών 1. Οι Μεταμοσχευτικές Μονάδες ιστών και οργάνων και οι Τράπεζες Ιστών προς μεταμόσχευση που λειτουργούν κατά τη δημοσίευση αυτού του νόμου υποχρεούνται να υποβάλουν αίτηση για τη χορήγηση άδειας λειτουργίας τους, μέσα σε έξι (6) μήνες από τη δημοσίευσή του, μετά τη χορήγηση της οποίας λειτουργούν υπό τους όρους των άρθρων 4 και 6. 2. 'Eως την έκδοση του κανονισμού λειτουργίας του Ε.Ο.Μ. τα όργανα και οι υπηρεσίες, των οποίων το αντικείμενο καταργείται με το άρθρο 30, διατηρούν τις αρμοδιότητές τους. 'Αρθρο 29 Ειδίκευση στη Χειρουργική Θώρακα και στην Αγγειοχειρουργική Ιατροί ειδικότητας Γενικής Χειρουργικής, με μεταγενέστερη έμμισθη υπηρεσία, μέχρι τη δημοσίευση του νόμου αυτού, τουλάχιστον δύο (2) ετών σε Μονάδες Μεταμόσχευσης Καρδιάς και Πνευμόνων ή Μεταμόσχευσης Νεφρού, που λειτουργούν νομίμως, μπορούν να αναγνωρίσουν την υπηρεσία αυτή ως χρόνο πλήρους ειδίκευσης στη Χειρουργική Θώρακα ή στην Αγγειοχειρουργική και να αποκτήσουν ύστερα από εξετάσεις την ειδικότητα της Χειρουργικής Θώρακα ή της Αγγειοχειρουργικής. 'Αρθρο 30 Καταργούμενες διατάξεις Από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού καταργούνται: 1. Η παράγραφος 5 του άρθρου 9 του ν.δ. 67/1968 (ΦΕΚ 303 Α'). 2. Ο ν. 1383/1983 (ΦΕΚ 106 Α') "Αφαιρέσεις και Μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών και οργάνων". 3. Τα άρθρα 130 του ν. 2071/1992 (ΦΕΚ 123 Α') και 8 του ν. 2193/1994 (ΦΕΚ 34 Α') "Σύσταση και ανασύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Μεταμοσχεύσεων". 4. Η με αριθμό Α2γ/1468/6.3.85 υπουργική απόφαση "Σύσταση Υπηρεσίας Συντονισμού και Ελέγχου Προγράμματος Τελικού Σταδίου Χρόνιας Νεφρικής Ανεπάρκειας και Μεταμοσχεύσεων", όπως έχει τροποποιηθεί, μόνο σε ό,τι αφορά τον τομέα των μεταμοσχεύσεων. 5. Οι κανονιστικές υπουργικές αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί με βάση το ν. 1383/1983 (ΦΕΚ 106 Α') εξακολουθούν να ισχύουν μέχρις ότου εκδοθούν οι προβλεπόμενες από το νόμο αυτόν σχετικές αποφάσεις, εφόσον δεν αντίκεινται στο περιεχόμενό του. 'Αρθρο 31 Οριστικά παραχωρητήρια, με τα οποία το Υπουργείο Κρατικής Υγιεινής και Αντίληψης παραχώρησε σε δικαιούχους πρόσφυγες οικόπεδα στην περιοχή Περάματος Αττικής και τα οποία δεν έχουν ανακληθεί μέχρι σήμερα, εφόσον έχουν απωλεσθεί, αναπληρώνονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, η οποία επέχει θέση νόμιμου τίτλου. 'Aρθρο 32 Η περίπτωση 2 της παραγράφου 1 του άρθρου 26 του ν. 2716/1999 (ΦΕΚ 96 Α') αντικαθίσταται ως ακολούθως: "2. Ως πρόεδρος του Δ.Σ. του Ε.Ο.Φ. ορίζεται με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, μετά από πρόταση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, πρόσωπο που έχει γνώση οργάνωσης και διοίκησης και είναι κάτοχος πτυχίου Α.Ε.Ι.. Οι αμοιβές προέδρου και αντιπροέδρου καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας". 'Αρθρο 33 1. Η επιλογή των οδοντιάτρων για ειδίκευση στην Ορθοδοντική γίνεται με διαγωνισμό. Οι επιλεγόμενοι οδοντίατροι τοποθετούνται για ειδίκευση βάσει της σειράς επιτυχίας τους, στα τμήματα Ορθοδοντικής των Οδοντιατρικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, σε κενές ή κενούμενες οργανικές θέσεις ειδικευομένων, με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας. Για την υπηρεσιακή κατάσταση, τις αποδοχές, υποχρεώσεις και δικαιώματα των κατά τα ανωτέρω τοποθετούμενων οδοντιάτρων, εφαρμόζονται οι ισχύουσες για τους ειδικευόμενους γιατρούς διατάξεις. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας καθορίζεται ο χρόνος έναρξης, ο τρόπος, η διαδικασία διεξαγωγής του διαγωνισμού, η εξεταστέα ύλη, οι προϋποθέσεις συμμετοχής των ενδιαφερομένων στο διαγωνισμό και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια για την εφαρμογή της διάταξης. 2. Οι οδοντίατροι που παρακολούθησαν από 23.5.1988 ή παρακολουθούν κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, τα μεταπτυχιακά προγράμματα των Ορθοδοντικών Τμημάτων των Οδοντιατρικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης σύμφωνα με το π.δ. 235/1988 (ΦΕΚ 100 Α'/ 23.5.1988), μπορούν να αποκτήσουν τον τίτλο της Οδοντιατρικής ειδικότητας της Ορθοδοντικής κατόπιν εξετάσεων, σύμφωνα με τις ισχύουσες για τη χορήγηση τίτλου ειδικότητας διατάξεις. 3. Οι οδοντίατροι του Ι.Κ.Α. που εμπίπτουν στις μεταβατικές διατάξεις των προεδρικών διαταγμάτων 235/1988 και 388/1991, μπορούν να αποκτήσουν τον τίτλο της Οδοντιατρικής ειδικότητας της Ορθοδοντικής κατόπιν εξετάσεων, σύμφωνα με τις ισχύουσες για τη χορήγηση τίτλου ειδικότητας διατάξεις, εφόσον έχουν παρακολουθήσει το διετές εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ι.Κ.Α.. 'Αρθρο 34 'Eναρξη ισχύος Η ισχύς του νόμου αυτού αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως". ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ το Τμήμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ' ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου. ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση. Επανερχόμαστε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: "Συλλογικές Διαπραγματεύσεις στη Δημόσια Διοίκηση, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις". Η Διάσκεψη των Προέδρων έχει αποφασίσει να διατεθούν τέσσερις συνεδριάσεις για τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού. Η σημερινή θα διατεθεί για τη συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου και οι επόμενες για τη συζήτηση επί των άρθρων. Στην περίπτωση που θα υπάρξουν τροπολογίες από την πλευρά της Κυβερνήσεως, που θα συνεπάγονται συζήτηση περαιτέρω, θα διατεθεί και άλλος χρόνος. Γι' αυτό παρακαλώ το Τμήμα να συμφωνήσει για μία εμβόλιμη συνεδρίαση την Τετάρτη το απόγευμα και την Παρασκευή το πρωί, επαναλαμβάνω, αν χρειαστεί να απασχοληθεί το Τμήμα και με πέμπτη συνεδρίαση. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ορίστε, κύριε Παυλόπουλε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, η Διάσκεψη των Προέδρων, όπως είπατε και, τουλάχιστον, όπως με πληροφόρησε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Σιούφας, ο οποίος μετείχε, συμφώνησε να γίνουν τέσσερις συνεδριάσεις. Σας θυμίζω, επίσης, ότι είχε ζητηθεί να υπάρξουν περισσότερες συνεδριάσεις, γιατί το νομοσχέδιο είναι μεγάλο και όπως και εσείς αντιλαμβάνεσθε και η μία συνεδρίαση επί της αρχής δεν αρκεί. Αλλά δεν είχε αποφασιστεί, σε καμία περίπτωση, στη Διάσκεψη των Προέδρων ή δεν είχε τουλάχιστον συμπράξει η Αντιπολίτευση και ιδίως η Αξιωματική στο να υπάρξουν εμβόλιμες συνεδριάσεις. Σας τονίζω ότι σ' αυτό δεν υπάρχει καμία σύμπραξη και καμία συναίνεση από την Αξιωματική Αντιπολίτευση και πρέπει να το τονίσω αυτό το πράγμα. Δεν μπορούμε να δεχθούμε εμβόλιμες συνεδριάσεις σε ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο και, παρακαλώ πολύ, αν θέλουμε όλοι να συμβάλουμε στην αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, λογικά η Κυβέρνηση δεν έπρεπε να φέρει κάτι τέτοιο μέσα στο καλοκαίρι. Το έφερε όμως μέσα στο καλοκαίρι. Το να καθίσουμε και να συζητάμε υπό αυτές τις ειδικές διαδικασίες... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε συνάδελφε, παρακαλώ, επί του διαδικαστικού. Επί της προτάσεως που έκανα και όχι τίποτε άλλο. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Επί του διαδικαστικού, δεν συμφωνούμε, κύριε Πρόεδρε ... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Καλώς. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:...και θεωρούμε οιανδήποτε προσπάθεια να υπάρξουν εμβόλιμες συνεδριάσεις, υποβάθμιση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και του κοινοβουλευτικού έργου. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Κύριε Πρόεδρε, το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Τσοβόλας έχει το λόγο. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Κύριε Πρόεδρε, πράγματι δεν συμφώνησε κανένα κόμμα της Αντιπολίτευσης για να υπάρξει συζήτηση σε τέσσερις συνεδριάσεις και διατυπώσαμε τις απόψεις μας. Κατ' αρχήν εμείς είμαστε αντίθετοι ως κόμμα σταθερά στο να καθορίζεται ο αριθμός συνεδριάσεων. Το έχουμε συζητήσει και δεν θα επιμείνω σ' αυτό. Αλλά εκείνο που προτάθηκε και από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και από την πλευρά των άλλων κομμάτων εναλλακτικά ήταν τουλάχιστον έξι συνεδριάσεις. Η θέση μας είναι ότι το νομοσχέδιο είναι πάρα πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να συζητηθεί σε τέσσερις συνεδριάσεις, πολύ περισσότερο είμαστε αντίθετοι με το να μπουν εμβόλιμες συνεδριάσεις. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Η κ. Μπόσκου, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε., έχει το λόγο. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Από την πληροφόρηση που έχω και εγώ από τον Κοινοβουλευτικό μας Εκπρόσωπο, κύριε Πρόεδρε, ζητήσαμε κατά τη Διάσκεψη των Προέδρων, επειδή το νομοσχέδιο και πολύ μεγάλο είναι και πολύ σημαντικό, να συζητηθεί τουλάχιστον σε έξι συνεδριάσεις. Είμαστε της γνώμης πως το νομοσχέδιο δεν έπρεπε να έρθει στο Τμήμα για συζήτηση, πολύ περισσότερο που η Κυβέρνηση προφασίζεται κωλύματα στο να λύσει ορισμένα ζητήματα του νομοσχεδίου, όπως το ασφαλιστικό των αορίστου χρόνου υπαλλήλων, φέρνοντάς το όμως σε Θερινό Τμήμα. Εν πάση περιπτώσει, αφού η Κυβέρνηση το έφερε μέσα σε ένα Θερινό Τμήμα, είμαστε της γνώμης ότι θα πρέπει σε πολύ περισσότερες, τουλάχιστον έξι συνεδριάσεις να συζητηθεί, αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι έχουν κατατεθεί τουλάχιστον ογδόντα τροπολογίες Βουλευτών, οι οποίες ανεξάρτητα από τη θέληση της Κυβέρνησης να τις δεχθεί ή όχι, νομίζουμε πως έχουν το δικαίωμα οι Βουλευτές να τις υπερασπισθούν και δεν βλέπουμε πότε μπορεί να γίνει αυτό. Βεβαίως και διαφωνούμε και με τις εμβόλιμες συνεδριάσεις. ΚΟΣΜΑΣ ΣΦΥΡΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, το λόγο. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Σφυρίου έχει το λόγο. ΚΟΣΜΑΣ ΣΦΥΡΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων και δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε. 'Εχει αναλυθεί κατά καιρούς για ποιους λόγους η Βουλή λαμβάνει υπόψη και προγραμματίζει τις συνεδριάσεις της με βάση την απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων. Δεχόμαστε να υπάρξει εμβόλιμη συνεδρίαση την Τετάρτη και θα προτείναμε μάλιστα, αν παραστεί ανάγκη πέμπτης συνεδριασεως, αυτή να γίνει ως εμβόλιμη την Πέμπτη το απόγευμα αντί της Παρασκευής. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, να μην καταπονώ το Τμήμα επαναλαμβάνοντας όσα έχουμε πει. 'Ολοι παλαιοί συνάδελφοι είστε εδώ τουλάχιστον της τελευταίας περιόδου επί μία τριετία και συχνά γίνεται η ίδια συζήτηση εδώ. Η Διάσκεψη συζητά -δεν συζητά Αντιπολίτευση και Συμπολίτευση, συζητά το όργανο αυτό- και λαμβάνει αποφάσεις. Στο Τμήμα γίνονται προτάσεις, καθορίζεται η διαδικασία αυτή, όπως προτάθηκε και νομίζω ότι δεν γίνεται, χωρίς να συζητήσουμε και εμβολίμως, να ολοκληρώσουμε τη συζήτηση του νομοσχεδίου. Θα καταβάλουμε προσπάθεια όλοι να μείνουμε επί της ουσίας των θεμάτων, για να ολοκληρώσουμε ομαλά τη συζήτηση. Εάν δεν παραστεί ανάγκη για συνεδρίαση και την Παρασκευή, δεν είναι ανάγκη να συνεδριάσουμε την Παρασκευή. Η Πέμπτη δε, είναι όλη η ημέρα στη διάθεσή μας, εάν τυχόν έχουμε μακρά συζήτηση. Δεν υπάρχει λόγος να σπάσουμε την ημέρα σε δύο συνεδριάσεις. Το λόγο τον καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά. 'Ολοι οι συνάδελφοι καταπονείσθε και δεν υπάρχει λόγος να δίνετε αφορμή για άλλου είδους σχολιασμούς. Ερωτάται το Τμήμα εάν δέχεται την πρόταση, όπως την υπέβαλα. ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτή, δεκτή. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: 'Οχι. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): 'Οχι. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: 'Οχι. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Συνεπώς το Τμήμα δέχεται την πρόταση αυτή, κατά πλειοψηφία. Προχωρούμε, κύριοι συνάδελφοι. Η Νέα Δημοκρατία ορίζει ως Κοινοβουλευτικό της Εκπρόσωπο το Βουλευτή Επικρατείας κ. Προκόπη Παυλόπουλο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ορίζει ως Κοινοβουλευτικό του Εκπρόσωπο τη Βουλευτή κ. Μαρία Μπόσκου. Το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα ορίζει ως ειδικό αγορητή το Βουλευτή κ. Γεώργιο Τσαφούλια. Πριν προχωρήσουμε, θα ήθελα να μας πείτε, κυρία Υπουργέ, αν προτίθεστε εσείς -και γενικότερα η Κυβέρνηση- να καταθέσετε άλλη τροπολογία πέραν των τροπολογιών που έχετε καταθέσει, ώστε να προγραμματίσουμε τη συζήτηση του νομοσχεδίου. ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Eσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Κύριε Πρόεδρε, έχω καταθέσει δύο τροπολογίες. Δεν ξέρω αν έχουν διανεμηθεί. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): 'Εχουν ήδη διανεμηθεί. ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Eσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Πέραν αυτών, δεν έχω να καταθέσω καμία άλλη. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Καλώς. Κύριοι συνάδελφοι, ο εισηγητής της Πλειοψηφίας κ. Θεοχάρης Τσιόκας έχει το λόγο επί της αρχής του νομοσχεδίου. ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε ένα νομοσχέδιο που και στην επιτροπή το χαρακτήρισα δύσκολο, γιατί τα θέματά του σχετίζονται και με τις ανάγκες και τις λειτουργίες της Δημόσιας Διοίκησης και με τις προσδοκίες κοινωνικών ομάδων και πολιτών αλλά και με την αξιοπιστία των πολιτικών να δίνουν απαντήσεις κοινωνικά αποδεκτές με αξιοκρατία και διαφάνεια. Ωστόσο πρέπει να δεχθούμε ότι πρόκειται για μία τολμηρή όσο και αποφασιστική πρωτοβουλία στο χώρο της Δημόσιας Διοίκησης γιατί από τη μια μεριά αποδέχεται την ύπαρξη σοβαρών προβλημάτων στη Δημόσια Διοίκηση, από την άλλη μεριά προτείνει ρυθμίσεις που υποστηρίζουν την πολιτική επιλογή της μετεξέλιξης του κράτους σε σύγχρονο, αποτελεσματικό, αποκεντρωμένο, επιτελικό, αξιοκρατικό. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που συγκρούεται σε συγκεκριμένους τομείς με την ακινησία και το βόλεμα που επέβαλαν ισορροπίες. Υπερασπίζεται την αξιοκρατία, αξιοποιεί την εμπειρία που έχει προκύψει, για να ενισχύσει τη Δημόσια Διοίκηση. Συζητάμε ένα δύσκολο νομοσχέδιο, γιατί πιστεύω, όχι τυχαία -κατά τη γνώμη μου και με ευθύνη μιας μερίδας στελεχών που ευφορούνται από έναν ιδιότυπο συντηρητισμό για το ρόλο του κράτους και τη σχέση με τον πολίτη- καλλιεργείται στην κοινωνία ένα ψεύτικο κλίμα προσδοκιών για τακτοποιήσεις, ρυθμίσεις, που κακοπροαίρετα μεταφέρουν σε άλλους δρόμους το κέντρο βάρους του νομοσχεδίου. Είναι φανερό και από τη συζήτηση που έγινε στην επιτροπή ότι τα ζητούμενα του νομοσχεδίου είναι άλλα, είναι ξεκάθαρα. Αφορούν την ικανότητα της Δημόσιας Διοίκησης να λειτουργεί με κανόνες αποκεντρωμένους και αξιοκρατικούς, διαφανείς και ταχύτατους, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες. Οι συγκρούσεις, λοιπόν, οι αντιπαραθέσεις και οι διαφωνίες είναι λάθος να καλλιεργούν κλίμα αβεβαιότητας στην ελληνική κοινωνία, να δημιουργούν υπονοούμενα που δίνουν τη δυνατότητα στις κατεστημένες δυνάμεις να πιστεύουν ότι μπορούν να ανοίξουν "παράθυρα" για τακτοποιήσεις που δεν σχετίζονται με την αξιοκρατία και τη διαφάνεια. Γι' αυτόν το λόγο θέλω ειδικά να αναφερθώ στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μέσα από το διάλογο που προέκυψε στην επιτροπή. Είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητούσα την αξιοπιστία εκλεκτών συναδέλφων, όπως είναι ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας και ο Κοινοβουλευτικός της Εκπρόσωπος, ο κ. Παυλόπουλος. Δεν είναι όμως διγλωσσία, όταν από τη μια μεριά οι εισηγητές υπερασπίζονται το ν. 2190 και από την άλλη μεριά αφήνουν στους διαδρόμους υπονοούμενα ότι μπορεί να έβλεπαν στην ουσία την ακύρωση του ν.2190; 'Οταν μέσα σε λίγα χρόνια αλλάζει με τόσο οβιδιακό τρόπο τις μεταμορφώσεις της η Νέα Δημοκρατία, δεν είναι λαϊκισμός η προσπάθειά της -αναφερόμενη στην περιπτωσιολογία για παράδειγμα του άρθρου 21, παράγραφος 15, της δυνατότητας που πρέπει να έχουν όλοι οι πολίτες να συμμετέχουν στις κρίσεις των υπηρεσιακών συμβουλίων- να χαρακτηρίζει αυτό το νομοσχέδιο ως ακυρωτικό αυτής της αξιοκρατίας; Δεν είναι ευκαιριακή αντιμετώπιση, όταν για την περίπτωση των μετατάξεων στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση στην ουσία δεν προχωράει σε καμία θετική πρόταση, που να δίνει ρόλο περιεχόμενο και προσανατολισμό στις στοχεύσεις της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Σε αυτούς, λοιπόν, που με αρνητικές κριτικές κλείνουν πονηρά το μάτι υποσχόμενοι την επιστροφή στο παρελθόν για τακτοποιήσεις και λύσεις χωρίς αρχές και χωρίς κανόνες, σε όσους επιχειρούν να εμπορευθούν το παλαιό για πρόσκαιρα οφέλη, θέλω να τους πληροφορήσω ότι τόσο η συζήτηση στην επιτροπή της Βουλής όσο και οι ακροάσεις που έγιναν με κορυφαία όργανα, όπως ήταν η ΚΕΔΚΕ, η ΕΝΑΕ, η ΑΔΕΔΥ, έδειξαν ότι δεν υπάρχουν οι πολιτικοί και οι κοινωνικοί εκείνοι συσχετισμοί για συντηρητικές διολισθήσεις. Αντίθετα, οι κριτικές, οι παρατηρήσεις, οι αλλαγές και οι διορθώσεις που έγιναν στο νομοσχέδιο αφορούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία την ενδυνάμωση της πορείας μετεξέλιξης του κράτους σε επιτελικό, αποκεντρωμένο και αξιοκρατικό. Θέλω επίσης με την ευκαιρία αυτής της συζήτησης να αναφερθώ και σε κάτι άλλο. Τις ημέρες αυτές με αφορμή το νομοσχέδιο και τη σχετική ειδησεογραφία κοινωνικές ομάδες, μεμωνομένοι πολίτες, διεκδικούν ρυθμίσεις. 'Αλλα αιτήματα έχουν βάση, άλλα όχι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένας αριθμός συναδέλφων να θέλει να αναδείξει αυτά τα ζητήματα. Πιστεύω ότι είναι μέσα στο νέο ρόλο του Βουλευτή. Για τα συγκεκριμένα θέματα όμως κρινόμαστε ο καθένας ατομικά όπως και η Εθνική Αντιπροσωπεία και η Κυβέρνηση κρίνεται από το αν επιλέγει να νομοθετεί συντεταγμένα και με ενιαίες αρχές ή μεμονωμένα και με βάση την πίεση των κοινωνικών ομάδων. Επειδή λοιπόν αδικείται το νομοσχέδιο και το περιεχόμενο της συζήτησης που έγινε στην επιτροπή, θεωρώ όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι συνάδελφοι ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη οι τροπολογίες εκείνες μόνο, που αφορούν θέματα του υφιστάμενου νομοσχεδίου, που συμπληρώνουν την ανάγκη να προχωρήσουμε γρήγορα στη μετεξέλιξη της Δημόσιας Διοίκησης. Το νομοσχέδιο αποτελείται από τρία κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο είναι μια καινοτομία στο διοικητικό σύστημα. Κατοχυρώνει το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης των όρων απασχόλησης. Είναι μια δημοκρατική κατάκτηση, καρπός διεκδίκησης των εργαζομένων από τη δεκαετία του '70. Η πρωτοβουλία αυτή του ΠΑΣΟΚ ενισχύει την τομή στο διοικητικό σύστημα της χώρας. Δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να εμπλακούν ουσιαστικά στη διαμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης, αξιοποιεί την εμπειρία τους και εμβαθύνει τη δημοκρατία. Είναι αλήθεια ότι για ιστορικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς λόγους η Δημόσια Διοίκησης δομήθηκε στη λογική μιας εξουσιαστικής σχέσης ανάμεσα στο κράτος και στους δημοσίους υπαλλήλους. Οι στοχεύσεις της ήταν προφανείς. 'Ηθελαν την πειθάρχιση της κοινωνίας, τη διαπραγμάτευση και την υποταγή του πολίτη, την ενσωμάτωση στην εκάστοτε εξουσία του δημοσίου υπαλλήλου. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαία αυτή η τομή, γιατί οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί παντού επιβάλλουν ώστε και οι δυνάμεις της εργασίας που ασχολούνται με το δημόσιο τομέα να έχουν ουσιαστική συμμετοχή στο σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας της χώρας. Η Δημόσια Διοίκηση πρέπει και μπορεί να γίνει μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Στο παρελθόν λειτούργησαν μορφές ανεπίσημων διαπραγματεύσεων μεταξύ των κυβερνήσεων και της ΑΔΕΔΥ, ιδίως σε θέματα μισθολογικής πολιτικής. Πλην όμως, οι διαπραγματεύσεις αυτές, παρ' ότι ενίσχυσαν την εμπιστοσύνη των δύο μερών δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο συναινετικό κλίμα στο χώρο της Δημόσιας Διοίκησης, αφού εκ των προτέρων ήταν γνωστό ότι παρά το διάλογο οι όροι απασχόλησης προσδιορίζονται μονομερώς και κυριαρχικά από το ισχυρό μέρος, δηλαδή το μέρος που ήταν η κυβέρνηση. Ουσιαστικός όμως διάλογος δεν μπορεί να προκύψει, όταν δεν αναγνωρίζεται η αυτονομία των μερών. Στην Ελλάδα το νομοθετικό πλαίσιο έχει και μια άλλη ουσιώδη αντίφαση. Κατοχυρωνόταν μεν το δικαίωμα της απεργίας στο δημόσιο, αλλά δεν κατοχυρωνόταν το δικαίωμα του διαλόγου. Κατοχυρωνόταν, δηλαδή, το δικαίωμα για σύγκρουση, όχι όμως και για σύνθεση. Με τις ρυθμίσεις που προτείνονται στα άρθρα, θεσμοθετούνται: Πρώτον, οι συμβάσεις εργασίας. Δεύτερον, τα επίπεδα των διαπραγματεύσεων. Τρίτον, η καταγγελία της συλλογικής σύμβασης. Τέταρτον, η διαδικασία της μεσολάβησης. Και, πέμπτον, οι συλλογικές συμφωνίες. Με το σχέδιο νόμου καθιερώνεται η θεμελιώδης αρχή ότι οι συλλογικές συμβάσεις μπορούν να τροποποιούν προγενέστερες ρυθμίσεις προς το ευνοϊκότερο. Ακόμα και για θέματα που δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συλλογικής σύμβασης, καθώς η ρύθμισή τους ρητώς από το Σύνταγμα ανατίθεται στη Βουλή, εισάγεται ο θεσμός των συλλογικών συμφωνιών, που σε περίπτωση σύμπτωσης απόψεων των δύο πλευρών δεσμεύουν την Κυβέρνηση, είτε να προωθήσει σχετική νομοθετική ρύθμιση στο Κοινοβούλιο είτε να εκδόσει κανονιστική πράξη, εφόσον υφίσταται η σχετική εξουσιοδότηση. Η ρύθμιση αυτή είναι ιδιαιτέρως αναγκαία, αφού οι διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος αναθέτουν ρητώς στον κοινό νομοθέτη να ρυθμίζει κρίσιμους όρους απασχόλησης, όπως είναι οι συντάξεις, η διάρθρωση των υπηρεσιών, των οργανικών θέσεων και προπάντων θέματα μισθών, που στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες αποτελούν το κατ'εξοχήν πεδίο διαπραγμάτευσης στη Βουλή. Υπάρχει ένα θέμα, όμως, το οποίο έθιξαν και οι ομιλητές στη διάρκεια των εργασιών της επιτροπής και η ΑΔΕΔΥ. Νομίζω ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ., η Υπουργός, στη συζήτηση που έγινε, άνοιξε το δίαυλο μιας ουσιαστικής επίλυσης του προβλήματος. Αφορά στην αναθεώρηση του Συντάγματος και τη διεύρυνση αυτών των θεμάτων που θα μπορούσαν να εμπεριέχονται στις συλλογικές αποφάσεις. Τέλος δημιουργούνται θεσμοί μεσολάβησης που βοηθούν στην κατεύθυνση της επίτευξης συλλογικής συμφωνίας και αίρουν τις ενδεχόμενες διαφορές κατά τη σύναψη συλλογικής σύμβασης. Και εδώ υπήρξε ένα ζήτημα γύρω από την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα και την ανεξαρτησία του θεσμού μεσολάβησης. Πιστεύω πως το γεγονός ότι η πλειοψηφία του νέου αυτού οργάνου απαρτίζεται από τον πρόεδρο και τους αντιπροέδρους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τρεις που επιλέγει το Υπουργείο, δίνει τη δυνατότητα να χαρακτηρισθεί αυτή η επιλογή ως θεσμός αξιόπιστος για τη διαμεσολάβηση, όταν τα δύο μέρη δεν μπορούν να καταλήξουν σε συμφωνία. Με την ευκαιρία, όμως, αυτή θέλω να κάνω και μία άλλη αναφορά. Η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής υπάρχει για να βοηθάει τους Βουλευτές. Εγώ δεν είμαι δικηγόρος. Διαβάζοντας την ανάλυση της Επιστημονικής Επιτροπής, επικαλείται στο αντίστοιχο άρθρο ότι οι αντιπρόεδροι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους είναι δύο. Ανακαλύπτω εκ των υστέρων ότι πρόκειται για πέντε. Αυτό, λοιπόν, δείχνει ότι ίσως η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής -θα σας πω και άλλα παραδείγματα παρακάτω, διαβάζοντας την ανάλυση και την προσέγγιση που κάνει- ότι μάλλον δεν γίνεται δουλειά σε βάθος και μάλλον γίνεται δουλειά εύκολη, η οποία εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε άλλους δρόμους τις κρίσεις των Βουλευτών. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ: Αυτό, κύριε συνάδελφε, είναι πολύ σοβαρό. ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ, μη διακόπτετε! Ορίστε, συνεχίστε, κύριε συνάδελφε. ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Θα αναφέρω άλλα δύο παραδείγματα, γιατί είναι πάρα πολύ σοβαρά και θα δείτε ότι μιλάω για τη διαδικασία και έχει πολύ μεγάλη σημασία. Στο δεύτερο κεφάλαιο ρυθμίζεται το καθεστώς των συμβάσεων του αρίστου χρόνου, που έχουν συναφθεί με υπαλλήλους οι οποίοι ασχολούνται στο δημόσιο για πάρα πολλά χρόνια. Ας δούμε ποιο είναι το πρόβλημα. Οι προσλήψεις προσωπικού στο δημόσιο για λόγους περιστολής των δαπανών ήταν ελάχιστες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το δημόσιο να απασχολήσει συγκεκριμένους υπαλλήλους, που είχαν συμβάσεις αορίστου χρόνου, για να καλύψει τις ανάγκες του. Οι περισσότερες υπηρεσίες, λοιπόν, κάλυψαν πάγιες και λειτουργικές ανάγκες χρησιμοποιώντας υπαλλήλους με αυτήν τη σχέση και αυτό κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής για τη στελέχωση της Δημόσιας Διοίκησης και την εξυπηρέτηση των αναγκών από μονίμους υπαλλήλους. Αυτή η κατάσταση δημιούργησε συνέπειες που σχετίζονται τόσο με την κακή λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης όσο και με το ότι δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί θετικά η εμπειρία αυτών των στελεχών, καθ' ότι απαγορεύεται από το Σύνταγμα να έχουν διοικητική εξέλιξη αυτά που εργάζονται στο δημόσιο με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Μιλάμε για έναν αριθμό συμβασιούχων που φθάνει τις είκοσι τρεις χιλιάδες. Πρόκειται για προσωπικό που εργάζεται πριν από το 1994 -και αυτό είναι σημαντικό- είτε για προσωπικό που μεταφέρθηκε λόγω της κατάργησης κάποιων οργανισμών ή γιατί περικόπηκε ο αριθμός των στελεχών σε αυτούς τους τομείς. Με τις ρυθμίσεις των άρθρων αυτών επιχειρείται να λυθούν ουσιαστικά ζητήματα ένταξης στη Δημόσια Διοίκηση, σε συνδυασμό με τα τυπικά τους προσόντα και τα καθήκοντα που ασκούσαν μέχρι σήμερα. Υπάρχει επίσης ένα θέμα σε αυτό το κεφάλαιο, που το εγείρουν οι εργαζόμενοι, το έθεσε και η ΑΔΕΔΥ και αφορά το αίτημά τους για τη δυνατότητα επιλογής του φορέα ασφάλισης. Είναι ένα ζήτημα που έχει πτυχές που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. 'Εχει βάση. Δεν αφορά όμως αυτό το νομοσχέδιο. Κατά τη γνώμη μου στο διάλογο που διεξήχθη κατά τη διάρκεια των εργασιών της επιτροπής, πιστεύω ότι διατυπώθηκαν οι πολιτικές κατευθύνσεις που δίνουν διέξοδο στις επιφυλάξεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Θεωρώ ότι αποτελεί σημαντική εξέλιξη και βάση για λύση η δέσμευση της κυρίας Υπουργού ότι η Κυβέρνηση συζητεί το πρόβλημα και ότι με νομοθετική ρύθμιση στο μέλλον θα δοθεί η δυνατότητα επιλογής ασφαλιστικού φορέα στους ενδιαφερόμενους που δεν θα επιλέξουν τώρα τη διαδικασία της μετάταξης. Στο τρίτο κεφάλαιο ρυθμίζονται θέματα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης, του Α.Σ.Ε.Π., του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα, της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, της Ε.Υ.Π., θέματα προσλήψεων των επιλαχόντων του 1995 και θέματα μεταφοράς των λιμενικών ταμείων στους Ο.Τ.Α. Θεωρώ ότι είναι ένα κεφάλαιο που φέρνει στην επιφάνεια υπαρκτά διοικητικά προβλήματα. Το κόστος της ενδεχόμενης αντιμετώπισής τους είχε δημιουργήσει ακινησία. 'Οσον αφορά το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, είναι σημαντική η επιλογή ότι οι απόφοιτοι του Τμήματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορούν να διορίζονται όχι μόνον στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου αλλά και στις περιφέρειες και στους Ο.Τ.Α. Α'και Β' βαθμού, γεγονός αναγκαίο για την υποστήριξη του περιφερειακού κράτους. Το δεύτερο σημαντικό κομμάτι του τρίτου κεφαλαίου αναφέρεται στην ενίσχυση του ρόλου του Α.Σ.Ε.Π. Πρόκειται για ρυθμίσεις οι οποίες υπογραμμίζουν με συνέπεια την εμμονή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτής της Κυβέρνησης, αυτού του Υπουργείου, να υπερασπιστεί αυτήν τη μεγάλη αλλαγή με το ν. 2190 -ο αλλιώς επονομαζόμενος "νόμος Πεπονή"- που δίνει τη δυνατότητα να υπάρχουν ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στη Δημόσια Διοίκηση για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Βασικός στόχος των ρυθμίσεων είναι το σύστημα να γίνει όχι μόνον αντικειμενικό αλλά και αποτελεσματικό. Αυτές οι τροποποιήσεις είναι μια ώριμη πράξη, που συνοψίζει και συμπυκνώνει την εμπειρία που αποκτήθηκε κατά την εφαρμογή του ν. 2190 και αποτυπώνει -όπως εκφράστηκε από τον πρόεδρο του Α.Σ.Ε.Π. -και τις απόψεις των στελεχών που λειτουργούν στο Α.Σ.Ε.Π.. Και μεταξύ των άλλων: Καταργείται η δυνατότητα της παράλληλης απασχόλησης. Διευρύνεται ο αριθμός των μελών από δεκατρία σε είκοσι ένα με γεωγραφική και θεματολογική ανάπτυξη. Ορίζεται ότι ο πρόεδρος του Α.Σ.Ε.Π. εκλέγεται από την ολομέλεια. Γίνεται πιο ευέλικτο ως προς το χρόνο και την αξιοπιστία υλοποίησης των προσλήψεων που έχουν ανάγκη οι επί μέρους φορείς. Από την εφαρμογή αυτού του προγράμματος των προσλήψεων στο δημόσιο τομέα διαμορφώνεται ρύθμιση για το προσωπικό, που προσλαμβάνεται για δύο μήνες στο διάστημα του ενός χρόνου. Είναι ένα ζήτημα που δημιούργησε ένα σχετικό προβληματισμό στην επιτροπή της Βουλής. Μιλάμε για ένα μικρό αριθμό, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Α.Σ.Ε.Π., για τετρακόσια περίπου άτομα το χρόνο, που συνήθως τους ζητούν οι Ο.Τ.Α. και ζητάει να εξαιρεθεί από τις διατάξεις του ν. 2190. Στην πράξη δεν δημιουργεί προβλήματα στο ν. 2190. Παρ' όλα αυτά, επειδή υπήρξε σχετικός προβληματισμός, νομίζω ότι το γεγονός ότι ακόμη και γι' αυτούς τους διμηνίτες θα υπάρχει η προϋπόθεση να υπάρχει εγκριτική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και το γεγονός ότι θα δύναται το Α.Σ.Ε.Π. μια φορά το χρόνο να ασκεί έλεγχο γύρω από τα κριτήρια και τους όρους λειτουργίας και των διμηνιτών, είναι μια ενδιαφέρουσα και ώριμη καταστάλαξη που, από τη μια μεριά δίνει ευελιξία για τους διμηνίτες και από την άλλη, διασφαλίζει και δεν ανοίγει κερκόπορτες, προκειμένου ο ν. 2190 να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο και στο συγκεκριμένο τομέα. Μεταξύ των άλλων είναι σημαντικό ότι προβλέπει πως οι ειδικές πρακτικές δοκιμασίες στις εξετάσεις και στις συνεντεύξεις διενεργούνται από τριμελείς επιτροπές που συγκροτούνται από τον πρόεδρο του Α.Σ.Ε.Π. Είναι σημαντικό ότι καταργούνται διατάξεις νόμων, διαταγμάτων και άλλων κανονιστικών πράξεων οργανισμών ή δημοσίων υπηρεσιών, καθώς και τυχόν προβλέψεις σε συλλογικές συμβάσεις, που αφορούν φορείς που προβλέπουν πρόσληψη συγγενικών προσώπων, με εξαίρεση τις περιπτώσεις πρόσληψης συγγενών υπαλλήλων που πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του καθήκοντος. Είναι επίσης σημαντικό ότι καταργούνται όμοιες διατάξεις που προβλέπουν προσαύξηση της βαθμολογίας ή άλλου είδους πριμοδότηση ή ευνοϊκή μεταχείριση των ανωτέρω προσώπων για την εισαγωγή τους σε σχολές ή σχολεία τα οποία προβλέπεται να διορίζονται στον ίδιον ή άλλο φορέα. Προβλέπεται επίσης η υπό προϋποθέσεις πρόσληψη στο δημόσιο τομέα τέκνων Ελλήνων πολιτών που φονεύθηκαν ή καθίστανται πλήρως ανίκανοι προς εργασία ως συνέπεια τρομοκρατικής πράξης. Τέλος, στο ίδιο κεφάλαιο οι επιτυχόντες στον πανελλήνιο γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ του 1995, μετά από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, τακτοποιούνται. Στο ίδιο κεφάλαιο δίνεται η δυνατότητα -αυτό αποτελεί θετική εξέλιξη- έναρξης της λειτουργίας του Συνηγόρου του Πολίτη. Προσδιορίζονται οι διατάξεις για την ενεργοποίηση της αρχής, προκειμένου να υπάρξει ουσιαστικότερος έλεγχος και διαφάνεια της Δημόσιας Διοίκησης. Ποιο είναι το πρόβλημα, λοιπόν; 'Οτι πρέπει να ενισχυθούν οι μηχανισμοί ελέγχου της Δημόσιας Διοίκησης. Τα βασικά στοιχεία που συνιστούν αυτήν την πρωτοβουλία αφορούν, πρώτον, το ότι το Σώμα Ελεγκτών μπορεί να αναπτύσσεται και σε περιφερειακό επίπεδο. Δεύτερον, ότι δημιουργείται Σώμα Ελεγκτών για θέματα Δημόσιας Διοίκησης. Τρίτον, ότι στις ΕΔΕ, που διενεργούνται για τα ζητήματα αυτού του είδους είναι υποχρεωτική η συμμετοχή και μέλους του Σώματος Ελεγκτών της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι σημαντικό αυτό, για να σταματήσουν οι κωλυσιεργίες και να υπάρξει αποτελεσματικότητα στον έλεγχο της Δημόσιας Διοίκησης. Ενα θέμα το οποίο επίσης αποτελεί ζήτημα ουσίας είναι αυτό της κάλυψης των κενών θέσεων των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Κύριε Πρόεδρε, ένα λεπτό, παρακαλώ, για να ολοκληρώσω τουλάχιστον αυτήν την ενότητα, η οποία νομίζω ότι θα απασχολήσει τη Βουλή τις επόμενες μέρες. Το πρόβλημα είναι ότι στο χρόνο που λειτουργεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, στην πράξη το σύνολο των υπαλλήλων που εμπλέκονται στη διοίκηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης δεν είναι απασχολημένο κατά την πλήρη έννοια του νόμου από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Υπάγονται στα κεντρικά Υπουργεία, γεγονός που δημιουργεί προβλήματα και δυσλειτουργίες στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Τελικώς, αυτοί οι υπάλληλοι ποιανού αρμοδιότητα είναι; Της νομαρχίας ή του Υπουργείου; 'Ολον αυτόν τον καιρό διεξάγεται ένας ατέρμων διάλογος. Υπήρξαν βελτιώσεις, υπήρξαν δεσμεύσεις που αφορούν τα μισθολογικά, τα ασφαλιστικά, τις αποδοχές, τα επιδόματα. Στην πράξη όμως δεν προχώρησε με αποτέλεσμα να έχει επιπτώσεις αυτό στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Δεν πρόκειται για υποχρεωτικές μετατάξεις, όπως ισχυρίζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Πρόκειται για εθελοντικές μετατάξεις, οι οποίες μπαίνουν σε τρεις φάσεις. Θα υποβάλουν αίτηση όσοι εργάζονται ήδη, μετά θα υποβάλουν αίτηση όσοι ασχολούνται στον αντίστοιχο φορέα και στην τρίτη φάση θα ασχοληθούν τα υπηρεσιακά συμβούλια. Σε λίγο καιρό λήγουν οι παρατάσεις που δόθηκαν για τις αποσπάσεις των σημερινών υπαλλήλων στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Θα κληθούν τα υπηρεσιακά συμβούλια να επιλέξουν διευθυντές και τμηματάρχες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΔΕΔΥ, μόνο το 7% είναι υπάλληλοι της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Το υπόλοιπο ποσοστό είναι υπάλληλοι κεντρικών Υπουργείων. Σύμφωνα με το νόμο και το Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα δεν δικαιούνται να κριθούν. Χρειάζεται και άλλη παράταση αυτής της μεσοβέζικης κατάστασης ή θα πρέπει να δοθεί λύση; Πρέπει να υπάρχουν υπάλληλοι πρώτης και δεύτερης κατηγορίας; Δεν μπορεί όλα αυτά τα ζητήματα η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να τα αντιμετωπίζει ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη των στόχων της. Εκτός εάν το πρόβλημα είναι η διαπραγματευτική δύναμη των ομοσπονδιών. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, για να δούμε πού ρίχνει το κέντρο βάρους η κάθε πολιτική δύναμη σε σχέση με το ρόλο και την προοπτική της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Εν τέλει θέλουμε να ενισχύσουμε τον αυτοδύναμο ρόλο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ή θέλουμε να τον υπονομεύσουμε, οδηγώντας στην ουσία στην ακύρωσή της. Αυτό είναι το πολιτικό δίλημμα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε και σ' αυτές τις εργασίες που θα αναπτυχθούν. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι θα μας δοθεί η δυνατότητα να μιλήσουμε αναλυτικότερα. Πιστεύω ότι άνοιξα κάποια σημαντικά κεφάλαια, πάνω στα οποία δίνονται τολμηρές λύσεις. Εκτιμώ ότι σ' αυτό το νομοσχέδιο επιχειρείται ένα ξεβόλεμα από την ακινησία. Πιστεύω ότι θα αποβεί προς όφελος της διοίκησης και των πολιτών γενικότερα. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο εισηγητής της Μειοψηφίας κ. Αντώνης Φούσας έχει το λόγο. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Ο εισηγητής της Πλειοψηφίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άρχισε την αγόρευσή του με μια προσωπική επίθεση κατά του εισηγητή ομιλητή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή εμού, ως επίσης και κατά του Κοινοβουλευτικού μας Εκπροσώπου, του κ. Παυλόπουλου. Και το χειρότερο είναι ότι την επίθεση αυτή την άσκησε ... ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: 'Ισα-ίσα που είπα ότι τιμώ τον κ. Παυλόπουλο. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι κατά τρόπο μάλιστα όχι επιτρεπτό στην Αίθουσα αυτή, χρησιμοποιώντας δήθεν λεχθέντα σε διαδρόμους. Αυτά, βεβαίως, δεν ανήκουν σε μας και δεν μας αφορούν. Εμείς κατά υπεύθυνο τρόπο θέσαμε τις απόψεις μας στο αρμόδιο όργανο, στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής όπως θα κάνουμε και σήμερα, ιδίως όμως σύμφωνα με τις αρχές μας, με τις δοξασίες μας, με τις αξίες τις οποίες πιστεύουμε και υπηρετούμε και με γνώμονα πώς θα ωφελήσουμε τον τόπο. Σπεύδω απ'την αρχή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να παρατηρήσω και να υπογραμμίσω ότι το υπό συζήτηση νομοσχέδιο στην πλειοψηφία του είναι πρόχειρο, ευκαιριακό, αποσπασματικό, αναχρονιστικό, γραφειοκρατικό, άτολμο και ιδίως αναποτελεσματικό. Σπεύδω, επίσης, εξαρχής να παρατηρήσω ότι η Νέα Δημοκρατία θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο αυτό και το δηλώνουμε και τώρα, όπως το κάναμε και στην Επιτροπή, διότι δυστυχώς η κυρία Υπουργός δεν δέχθηκε αρκετές από τις εισηγήσεις τις οποίες κάναμε, όχι μόνο εμείς αλλά και όλα τα κόμματα, κατά τρόπο ιδιαίτερα υπεύθυνο και εποικοδομητικό. 'Επειτα, το νομοσχέδιο αυτό είναι ένας αχταρμάς -στην κυριολεξία- σκόρπιων και άσχετων ρυθμίσεων και έτσι αδικούνται στ' αλήθεια μερικές ρυθμίσεις, διατάξεις, οι οποίες ήταν χρήσιμο να διορθωθούν, όπως θα έχω την τιμή στην πορεία να αναπτύξω. Αλλά πάντως μερικές απ' αυτές τις ρυθμίσεις οι οποίες θα έπρεπε να γίνουν, νομίζω ότι αδικούνται και χάνεται για μια φορά ακόμη η ευκαιρία να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο κατά τρόπο ομόφωνο. Μελετώντας όμως την εισηγητική έκθεση και κυρίως την πρώτη σελίδα είναι ανάγκη κανείς να προσέξει ιδίως από πολιτικής πλευράς -και θα επανέλθω σ' αυτές τις παρατηρήσεις που έκανα κατά τη συζήτηση στην επιτροπή και δεν πήραμε απάντηση- τα εξής: Αναφέρεται στην πρώτη σελίδα της εισηγητικής έκθεσης ότι ο συγκεκριμένος τρόπος οργάνωσης των σχέσεων Δημόσιας Διοίκησης-δημοσίων υπαλλήλων παρήγαγε ένα σύνολο ιδιαίτερα επικίνδυνων παρενεργειών. Κατ' αρχάς απέπνεε έναν κρατικό αυταρχισμό, δηλαδή η σημερινή Δημόσια Διοίκηση. Το δεύτερο, που αναφέρει η εισηγητική έκθεση, είναι ότι ο υποταγμένος, πειθήνιος δημόσιος υπάλληλος, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για τη μετατροπή της ίδιας της διοίκησης σε πειθήνιο μηχανισμό. Αναφέρομαι στην εισηγητική έκθεση την οποία υπογράφει η κυρία Υπουργός και έξι άλλοι κορυφαίοι Υπουργοί της παρούσας Κυβέρνησης. Μια άλλη επίσης παραδοχή είναι ότι η Δημόσια Διοίκηση διευκόλυνε την αναπαραγωγή πελατειακών σχέσεων μεταξύ των πολιτών και του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Τέλος, αναφέρει ότι πράγματι πρέπει να γίνει εκσυγχρονισμός και στη Δημόσια Διοίκηση. Δημιουργούνται όμως τα εξής ερωτήματα και ερωτηματικά: Αν έτσι είναι η σημερινή διοίκηση, όπως η κυρία Υπουργός και οι έξι Υπουργοί υπογράφουν και υπογραμμίζουν στην εισηγητική τους έκθεση, στο επίσημο αυτό έγγραφο προς τη Βουλή, ποιος έχει τη μεγάλη ευθύνη γι' αυτήν την κατάσταση της Δημόσιας Διοίκησης; Δεν έχουν οι Υπουργοί, η Κυβέρνηση και ο σημερινός Πρωθυπουργός την ευθύνη; Και αφού επί τόσα χρόνια πράγματι η σημερινή Κυβέρνηση είχε την ευθύνη της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και πολλά από τα σημερινά κορυφαία στελέχη αυτής της Κυβέρνησης είχαν, επαναλαμβάνω, την ευθύνη, δεν είναι η σημερινή κατάσταση αποκλειστική ευθύνη αυτής της Κυβέρνησης; Δεύτερον, είναι δυνατόν με αυτές τις ρυθμίσεις, τις ευκαιριακές, τις άτολμες και με τα πολλά συνταγματικά προβλήματα να πιστεύει κανείς ότι θα ρυθμιστεί το μεγάλο πρόβλημα όπως χαρακτηρίστηκε από την ίδια την Υπουργό, στη Δημόσια Διοίκηση; Πρέπει να παρατηρήσω εδώ ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν κάνει καμία βαθιά τομή στο μεγάλο πρόβλημα έτσι κι αλλιώς της Δημόσιας Διοίκησης. Θέλω να κάνω και μία τρίτη γενική παρατήρηση, πολιτική βασικά. Ανακύπτει ότι είχε ανατεθεί να ρυθμιστεί το θέμα αυτό και να επεξεργαστεί από το 1996 στην αρμόδια επιτροπή δώδεκα ή δεκαπέντε επιστημόνων. Μετά από δυόμισι χρόνια τελείωσε αυτή η εργασία καθ' ον τρόπο τελείωσε. Διερωτώμαι όμως. 'Ενα τόσο σοβαρό νομοσχέδιο, όπως εμφανίζεται, για ποιο λόγο έρχεται προς συζήτηση στο Τμήμα, στις θερινές διακοπές; Αρκεί να σημειώσετε ότι το 1/3 μόνο των Βουλευτών συμμετέχουν στη συζήτηση αυτού του νομοθετήματος. 'Εχω τη γνώμη ότι η Κυβέρνηση έχει μεγάλη ευθύνη. 'Η έπρεπε η Κυβέρνηση να περιμένει ένα, δύο μήνες ή να το έχει φέρει ήδη για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής. 'Ενα τόσο μεγάλο θέμα δεν έρχεται προς συζήτηση στο Τμήμα Διακοπών, γιατί έτσι δίνουμε την εντύπωση ότι κάποια πράγματα πρέπει να περάσουν χωρίς να συμμετέχει όλο το Σώμα. Είναι γνωστό όμως σε όλους και παγκοίνως αποδεκτό, ότι στη χώρα μας υπάρχει μέγα πρόβλημα στη Δημόσια Διοίκηση. Πρόβλημα σαφώς οξύτατο, το οποίο ζούμε καθημερινώς και ιδίως το βιώνει ο ελληνικός λαός. Η Δημόσια Διοίκηση στη χώρα μας -και αυτό αποτελεί κοινή παραδοχή και διαπίστωση και ομολογία και το δέχεται και η ίδια η εισηγητική έκθεση- έχει μεγάλο πρόβλημα και χαρακτηρίζεται από έντονα στοιχεία διαφθοράς, ανικανότητας και αναποτελεσματικότητας. Και το χειρότερο είναι ότι η σημερινή Δημόσια Διοίκηση χαρακτηρίζεται και από έντονο κομματισμό. Αλλά είναι δυνατόν με αυτήν τη Δημόσια Διοίκηση να ελπίζουμε ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση στη χώρα μας; Είναι δυνατόν να ελπίζουμε ότι θα οδηγηθεί η χώρα μας στον 21ο αιώνα; Είναι ακόμη δυνατόν να ελπίζουμε ότι θα παίξει το ρόλο που πρέπει να παίξει η Δημόσια Διοίκηση εν όψει της συμμετοχής μας στην Ενωμένη Ευρώπη μέχρι τώρα αλλά και στη συνέχεια στην ΟΝΕ και στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, όπως η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. την έχει φθάσει τη Δημόσια Διοίκηση και όπως η ίδια ομολογεί στην έκθεσή της; Η δική μας παρατήρηση, δυστυχώς, είναι ότι η κατάσταση κάτω απ'αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολη, γίνεται ακόμη δυσκολότερη, αλλά και το νομοσχέδιο αυτό δεν μπορεί να ρυθμίσει κανένα σοβαρό θέμα της Δημόσιας Διοίκησης και της κρατικής μηχανής. Από το '81 μέχρι το '92 και σε όλη αυτήν τη δεκαετία είναι γνωστό ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διόριζαν καθημερινώς κατά τρόπον ανεξέλεγκτο, γέμισαν το κράτος με διορισμούς κατά τρόπον απαράδεκτο, με κομματισμούς ρουσφετολογικούς, για να φτάσουμε στα γνωστά σημερινά αποτελέσματα. Και μία δεύτερη παρατήρηση. Η Κυβέρνηση αρέσκεται -και είναι γνωστό σε όλους- σε πολλές εξαγγελίες. Αλλά δεν αρέσκεται σε πράξεις. Είναι γνωστό ότι το 1997 η Κυβέρνηση Σημίτη είχε εξαγγείλει την κατάργηση διακοσίων δημοσίων υπηρεσιών και ΝΠΔΔ. Γνωρίζετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν μέχρι σήμερα οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία καταργήθηκε ή μένουμε μόνο στις εξαγγελίες; Ακόμη, πριν ένα χρόνο η ίδια η Κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ότι τον Απρίλιο του '99 θα έχουν οργανισμούς όλα τα Υπουργεία. Πέρασε και ο Απρίλιος και οδεύουμε προς το φθινόπωρο του '99 και όχι μόνο τα Υπουργεία δεν έχουν οργανισμούς αλλά ούτε καν στο αρμόδιο τμήμα του ΣτΕ τα σχετικά διατάγματα έχουν υποβληθεί προς επεξεργασία. Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία, για να παρατηρήσω επί του θέματος αυτού εισαγωγικά και πολιτικά ότι κάτω απ' αυτές τις συνθήκες το νομοσχέδιο αυτό δεν λύνει κανένα απολύτως πρόβλημα. Το χειρότερο και δραματικότερο είναι ότι η Κυβέρνηση αυτή δεν είναι ικανή να επιλύσει το μέγα πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης, το οποίο δεν επιλύεται κατά τρόπο ευκαιριακό, όπως κάνει το παρόν νομοσχέδιο. Τώρα έρχομαι να κάνω μερικές ειδικότερες παρατηρήσεις στο νομοσχέδιο. Εμείς θα σταθούμε με υπευθυνότητα και όπου πρέπει να συμφωνήσουμε θα συμφωνήσουμε. Αυτό κάνει πάντοτε το κόμμα μας. Κατ' αρχήν πρέπει να πω ότι θα στηρίξουμε τις διατάξεις που έχουν σχέση με τις μονιμοποιήσεις των εκτάκτων μέχρι σήμερα δημοσίων υπαλλήλων αλλά και με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Υποστηρίζουμε αυτές οι διατάξεις με τις εξής ειδικότερες παρατηρήσεις: Για τις μονιμοποιήσεις είναι δυνατόν να μη διερωτηθεί κανείς, γιατί έχουμε φθάσει στο σημείο να έχουμε τριάντα χιλιάδες εκτάκτους δημοσίους υπαλλήλους; Τι φταίει γι' αυτό; Ασφαλώς φταίει η πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με το ρουσφετολογικό τρόπο προσλήψεων. 'Ετσι κάθε φορά ερχόμαστε προεκλογικά να τους μονιμοποιήσουμε. Τώρα οι εκλογές πλησιάζουν. Δεύτερον, γιατί κρατούσατε επί τόσο χρονικό διάστημα ομήρους τριάντα χιλιάδες υπαλλήλους; 'Εχει μεγάλη ευθύνη η Κυβέρνηση, διότι τόσα χρόνια τους κρατούσε ομήρους και τώρα πριν από τις εκλογές σπεύδετε να τους μονιμοποιήσετε. Αντιλαμβάνεστε ότι κανένας δεν σας πιστεύει ότι αυτές οι μονιμοποιήσεις δεν γίνονται για προεκλογικούς λόγους. Τρίτον, ποιος μπορεί να μην πιστέψει ότι με αυτό τον τρόπο δεν πλήττεται το αναγκαίο στοιχείο της Δημόσιας Διοίκησης που είναι η αξιοκρατία; Το χειρότερο είναι ότι, εμμέσως πλην σαφώς, παραβιάζονται και οι διατάξεις που αφορούν τις αρμοδιότητες του ΑΣΕΠ. Τέταρτον, μονιμοποιούνται τριάντα χιλιάδες υπάλληλοι του δημόσιου τομέα, αλλά εξαιρούνται οι υπάλληλοι του Ι.Κ.Α., της Ολυμπιακής Αεροπορίας, των ΕΛ.ΤΑ, του ΟΠΑΠ. 'Οσον αφορά τους υπαλλήλους των ΕΛ.ΤΑ. θα γνωρίζετε ότι εδικαιώθησαν δικαστικώς. 'Εχει δε κατατεθεί μία τροπολογία για όσους εδικαιώθησαν δικαστικώς. Ενδεικτικά αναφέρομαι στους υπαλλήλους των ΕΛ.ΤΑ. Υπάρχει μέγα πρόβλημα για το πώς και με ποια κριτήρια γίνονται οι μονιμοποιήσεις, ενώ εξαιρούνται της μονιμοποίησης χιλιάδες άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Οι υπάλληλοι των ΕΛ.ΤΑ. δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Επανέρχομαι στη δεύτερη παρατήρησή μου. Στηρίζουμε και τις διατάξεις για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Είναι γνωστό ότι υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα, αφού δεν προβλέπεται από τον καταστατικό μας χάρτη. Αυτό επιχειρεί η Κυβέρνηση να το ξεπεράσει -χωρίς να έχουμε διαφωνία- με ένα τρόπο ώστε να βρεθεί μία λύση. Ελπίζω ότι θα υπάρξει μία δέσμευση όλων μας, ώστε στην επόμενη Αναθεωρητική Βουλή αυτό να ρυθμιστεί και συνταγματικά. Επιχειρεί η Κυβέρνηση να εμφανίζει αυτήν τη ρύθμιση ως επίτευγμά της. Δεν είναι όμως έτσι, διότι αυτό επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση. Μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι, παρά το ότι από το 1996 κυρώθηκε από τη χώρα μας η 154 Διεθνής Σύμβαση Εργασίας για την προστασία του δικαιώματος οργάνωσης και διαδικασίας καθορισμού των όρων απασχόλησης στη δημόσια διοίκηση και παρά το γεγονός ότι υπήρξε σχετική δέσμευση των ελληνικών πολιτικών οργάνων, έχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ. Εδώ έχουμε σαφή ευθύνη της Κυβέρνησης. Τρίτον, είναι γνωστό ότι οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, πλην της Γερμανίας, εδώ και δεκαετίες έχουν ρυθμίσει αυτό το πολύ σοβαρό θέμα. Επομένως, αν ήθελε να κρίνει κάποιος την Κυβέρνηση για τη συμπεριφορά της, πρέπει να πει ότι όχι μόνο η Κυβέρνηση δεν πρέπει να επαίρεται γι' αυτήν τη ρύθμιση, αλλά να την κατηγορήσει κανείς διότι καθυστέρησε, παρά τη σαφή οδηγία και πρακτική της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Είπα, λοιπόν, μέχρι τώρα με ποιες διατάξεις συμφωνούμε. Διαφωνούμε, όμως, πλήρως με τις αναγκαστικές μετατάξεις των δημοσίων υπαλλήλων στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα και όσοι δεν είστε νομικοί ίσως δεν είναι δυνατόν να το αντιληφθείτε. Πρέπει να σας πω ότι η νομολογία των δικαστηρίων μας δεν δέχεται αναγκαστικές μετατάξεις. Σημειώνω ότι θα συναντήσουμε πρόβλημα, εσείς τώρα και θα βρούμε και εμείς σε λίγο που θα είμαστε στην κυβέρνηση, με αυτήν τη ρύθμιση που επιχειρείτε. Το Σύνταγμά μας δεν επιτρέπει τέτοιου είδους ρυθμίσεις και για να είμαι πιο συγκεκριμένος δεν θα έχω παρά να κάνω χρήση της ενδέκατης σελίδας της έκθεσης της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, η οποία αναφέρει επί λέξει: "Επομένως, εν προκειμένω οι προβλεπόμενες αποσπάσεις ενδεχομένως συνιστούν ουσιαστικά αναγκαστική μετάταξη μη επιτρεπόμενη από το Σύνταγμα". Αντιλαμβάνεσθε ότι, έτσι και αλλιώς, θα έχουμε πρόβλημα στην πορεία. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Εμείς συμφωνούμε επί της αρχής για τις μετατάξεις. Δεν δεχόμαστε όμως ότι είναι δυνατόν κατά τρόπο εξαναγκαστικό, πιεστικό, να επιβάλουμε μια υποχρεωτική μετάταξη στους δημοσίους υπαλλήλους που υπηρετούν, όπως υπηρετούν σήμερα. Δεύτερον, έχω τη γνώμη ότι και αυτή η ρύθμιση είναι τελείως αντίθετη με τις συνθήκες και τους όρους που προσελήφθηκαν να εργασθούν. Ακόμα νομίζω ότι με τον τρόπο που γίνονται αυτές οι μετατάξεις είναι αντίθετη και η ΑΔΕΔΥ, όπως όλοι ακούσαμε στην Επιτροπή από τον πρόεδρο, όπως επίσης αντίθετη για τη ρύθμιση αυτή είναι και η ΕΝΑΕ. Κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να πω ότι υπάρχει νόμος ο οποίος ρυθμίζει και προβλέπει τον τρόπο των μετατάξεων των δημοσίων υπαλλήλων. Γιατί δεν τον εφαρμόζετε και πάτε σε αυτήν τη ρύθμιση; Επίσης, νομίζω πως θα έχουμε μέγα πρόβλημα απεργιακών κινητοποιήσεων, κάτι που ανακοίνωσε και στην επιτροπή ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, αλλά έγινε γνωστό και στον Τύπο. Για όλους αυτούς τους λόγους είμαστε αντίθετοι με τις αναγκαστικές μετατάξεις. Να δούμε τώρα τι γίνεται με το ΑΣΕΠ. Δηλώνω και εγώ που εισηγούμαι το νομοσχέδιο, αλλά και το κόμμα μας, ότι είμαστε παντελώς αντίθετοι με τις ρυθμίσεις για το ΑΣΕΠ. Και επειδή γίνεται λόγος πολλές φορές για το τι πιστεύει η Νέα Δημοκρατία για το ΑΣΕΠ, το ξεκαθαρίζω: Εμείς λέμε ότι το θέμα του διορισμού δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να ρυθμιστεί οριστικά με συνταγματική διάταξη. Γι' αυτό κάναμε και σχετική πρόταση, όταν γινόταν συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος. 'Ομως, έως ότου ρυθμιστεί το θέμα αυτό, υποστηρίζουμε ότι δεν πρέπει να γίνονται τέτοιες επεμβάσεις στο ΑΣΕΠ, γιατί αποδυναμώνεται το ίδιο με τον τρόπο που γίνονται αυτές οι επεμβάσεις. Εμείς είμαστε αντίθετοι, πρώτα πρώτα γιατί υποβαθμίζεται το ΑΣΕΠ και επίσης ανοίγεται ο δρόμος για ομαδικές και ρουσφετολογικές προσλήψεις εν όψει των εθνικών εκλογών. Αλλά και αν ήταν αναγκαίο να γίνει, θα έλεγα πως δεν είναι δυνατόν να έρχεται η Βουλή σε Τμήμα Θερινών Διακοπών με το ένα τρίτο του Σώματος και να θεσμοθετεί τέτοιες ρυθμίσεις πέντε μήνες ή έξι μήνες ίσως πριν από τις εθνικές εκλογές.'Ετσι δεν γινόμαστε αξιόπιστοι στον ελληνικό λαό. Μάλιστα περιορίζει κατά πολύ τις αρμοδιότητες του ΑΣΕΠ. Θα ήθελα να κάνω και άλλες παρατηρήσεις γι' αυτό το θέμα αλλά, επειδή δεν έχω χρόνο, θέλω να τελειώσω με τις εξής ειδικότερες παρατηρήσεις. Θα μου δοθεί η ευκαιρία κατ' αρχήν να αναφερθώ σε μια επιστολή του προέδρου του Αρείου Πάγου στη δευτερολογία μου, όπως επίσης να αναφερθώ και στις θέσεις που είχε ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ στην επιτροπή μας, αλλά και της ΑΣΕΠ. Για να μην κάνω όμως κατάχρηση του χρόνου, θέλω να ξέρω γιατί η Κυβέρνηση σπεύδει τόσο βεβιασμένα και τι επιχειρεί να κάνει με αυτό το νομοσχέδιο. Ασφαλώς διακατέχεται από έναν πανικό, που έχει αφετηρία τις δύο εκλογικές ήττες στις δημοτικές και νομαρχικές εκλογές, αλλά ιδίως στις ευρωεκλογές. Διακατέχεται και από έναν άλλον επικείμενο πανικό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: από την ήττα που είναι βέβαιο ότι θα υποστεί στις επόμενες εθνικές εκλογές. Με τον τρόπο αυτόν επιχειρεί να πετύχει δύο πράγματα. Πρώτον, να πει στον ελληνικό λαό "εδώ είμαι εγώ, μην ανησυχείτε. Εγώ μπορώ και αλλάζω και το ΑΣΕΠ και θα διορίσω. Ελάτε μαζί μου πελατειακά". Και, δεύτερον, θέλει να επιχειρήσει μερικούς τέτοιους διορισμούς. Αυτό, όμως, εμείς σε καμία περίπτωση δεν θα το επιτρέψουμε και δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε και να συνηγορήσουμε το συζητούμενο νομοσχέδιο. Σας είπα προηγούμενα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η έκθεση της επιτροπής αναφέρει "εν προκειμένω οι προβλεπόμενες αποσπάσεις ενδεχομένως συνιστούν ουσιαστικά αναγκαστική μετάταξη μη επιτρεπόμενη από το Σύνταγμα". 'Ετσι, είμαστε υποχρεωμένοι αυτήν τη στιγμή, κάνοντας χρήση του άρθρου 100 του Κανονισμού της Βουλής -και επειδή δεν είναι δυνατόν θέματα συνταγματικότητας να τεθούν κατά τη συζήτηση- των άρθρων του νομοσχεδίου αυτού- δι' εμού, ο οποίος εισηγούμαι το νομοσχέδιο στο Τμήμα, να σας δηλώσουμε ότι θέτουμε θέμα αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου αυτού. Επομένως, πρώτον, εμείς θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο. Δεύτερον, υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα, το οποίο θα πρέπει να λυθεί. Σε λίγο θα εγχειρίσουμε και σχετικό σημείωμα. Σε κάθε περίπτωση το νομοσχέδιο αυτό όχι μόνο δεν βοηθάει τη Δημόσια Διοίκηση, όχι μόνο δεν τόλμησε η Κυβέρνηση να κάνει τη βαθιά τομή, όχι μόνο να εξυγιάνει την έτσι και αλλιώς νοσούσα Δημόσια Διοίκηση, αλλά δημιουργεί ένα μεγαλύτερο πρόβλημα στη Δημόσια Διοίκηση. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριοι συνάδελφοι, ο εισηγητής της Μειοψηφίας έθεσε ήδη θέμα συνταγματικότητας του νομοσχεδίου. Συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας υποβάλλουν και εγγράφως την ένστασή τους και ζητούν να αποφανθεί η Βουλή, όπως ορίζεται στο άρθρο 100 του Κανονισμού της. Παρακαλώ ο κ. Παυλόπουλος να αναπτύξει την περί αντισυνταγματικότητας θέση της Νέας Δημοκρατίας. Θα πάρει το λόγο και ένας από όσους έχουν την άποψη ότι το νομοσχέδιο δεν στερείται συνταγματικότητος. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει αντισυνταγματικότητα του άρθρου 23. Λυπάμαι που τίθεται αυτήν τη στιγμή, αλλά υπάρχει ένα κενό στον Κανονισμό της Βουλής, που ο κύριος Πρόεδρος πρέπει να το δει. Σύμφωνα με τον Κανονισμό, οιοδήποτε θέμα αντισυνταγματικότητας, ακόμα και αν δεν αφορά το σύνολο του σχεδίου νόμου αλλά ένα άρθρο, πρέπει να τεθεί επί της αρχής, πράγμα που δημιουργεί προβλήματα στη διαδικασία. Γι' αυτό τίθεται τώρα. Το θέμα της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 23 εντοπίζεται σε δύο σημεία. Το άρθρο αυτό, έτσι όπως έχει διατυπωθεί, παραβιάζει από τη μία πλευρά τις διατάξεις του Συντάγματος, οι οποίες αφορούν τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, από την άλλη πλευρά παραβιάζει και την αρχή της ισότητας, όπως αυτή διατυπώνεται στο άρθρο 4, παράγραφος 1 του Συντάγματος. Εξηγώ αμέσως τους λόγους. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η μετάταξη είναι μία μεταβολή της υπηρεσιακής κατάστασης, η οποία, όπως διδάσκεται παγίως στη θεωρία και όπως έχει η νομολογία στο σημείο αυτό διατυπώσει την άποψή της, προϋποθέτει προηγουμένως την απόλυση του υπαλλήλου. Δηλαδή στην πραγματικότητα, όταν μετατάσσεται ένας υπάλληλος και αλλάζει κλάδο, ουσιαστικά απολύεται από τη θέση την οποία υπηρετεί και τοποθετείται σε μία νέα θέση. Γι' αυτό και μέχρι σήμερα, ακριβώς επειδή η απόλυση συνιστά απώλεια έστω και πρόσκαιρη, της υπηρεσιακής θέσης και επειδή αυτό είναι ένα στοιχείο της μονιμότητας του δημοσίου υπαλλήλου, έχει δεχθεί και η θεωρία και η νομολογία ότι οι μετατάξεις μπορεί να γίνουν μόνο μετά από αίτηση του ενδιαφερομένου και μόνο μετά από τις εγγυήσεις τις οποίες θέτει το Σύνταγμα, δηλαδή την απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. 'Οπως είναι διατυπωμένο το άρθρο 23 κατ' αποτέλεσμα, το τονίζω, προηγείται μια διαδικασία εκούσιας μετάταξης και αν δεν αποδώσει, στο τέλος οδηγούμαστε σε μετατάξεις, οι οποίες γίνονται μεν με παρέμβαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, αλλά χωρίς την αίτηση του υπαλλήλου. 'Αρα η μετάταξη γίνεται αναγκαστικά. Θα μου πείτε: μα δεν παρεμβαίνει το Υπηρεσιακό Συμβούλιο; Μα και αν παρεμβαίνει το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, οι περιπτώσεις όπου με παρέμβαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου λύεται η υπαλληλική σχέση -είναι κατά το Σύνταγμα συγκεκριμένες- είναι μόνον εκείνες που δημιουργούνται σε περίπτωση πειθαρχικού αδικήματος. Εδώ δεν μιλάμε για πειθαρχικό παράπτωμα. Εδώ αναγκαστικά απολύεται ουσιαστικά και επαναδιορίζεται σε άλλον κλάδο ο υπάλληλος, χωρίς να έχει διαπράξει κανένα αδίκημα, με απόφαση μόνο του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, κατά τις ανάγκες της διοίκησης. Αυτό το πράγμα είναι κατάφωρα αντίθετο προς τις διατάξεις του άρθρου 103 του Συντάγματος, οι οποίες εγγυώνται τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Σας λέω δε και τούτο, το οποίο δεν είναι μόνο συνταγματικό αλλά είναι και πολιτικό. Εάν δεχθούμε κάτι τέτοιο, ανεξάρτητα τι θα πουν τα δικαστήρια, ως Βουλή των Ελλήνων, και εκείνοι που θα το ψηφίσουν ανοίγουν την κερκόπορτα αναγκαστικών μετατάξεων στο σύνολο της Δημόσιας Διοίκησης. Αν ξεκινήσετε αυτό, πού θα σταματήσει; Το ζήτημα είναι μεγάλο και ερωτώ: Συμφωνείτε να φθάσουμε στο σημείο των αναγκαστικών μετατάξεων γενικότερα; Γιατί δεν πρόκειται να μου πείτε ότι εδώ περιορίζεται τώρα. Αύριο μπορεί να επεκταθεί. Από τη στιγμή που θα θεσπίσουμε την αρχή ότι οι μετατάξεις μπορεί να είναι αναγκαστικές, αντιλαμβάνεσθε ότι μπορούμε να φθάσουμε στο σύνολο των αναγκαστικών μετατάξεων. Αυτό είναι το πρώτο, το οποίο είναι συνταγματικό και πολιτικό: 'Αρα είναι αντίθετες προς τις διατάξεις του Συντάγματος που αφορούν τη μονιμότητα, οι διατάξεις του άρθρου 23 καθ' ο μέτρο χωρίς την αίτηση του υπαλλήλου και τη θέλησή του, οδηγούν στην απόλυση και τον επαναδιορισμό του, κατ' αποτέλεσμα, με μόνη απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Το δεύτερο ζήτημα είναι εκείνο της αρχής της ισότητας. Στο ίδιο νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που έφερε η κυρία Υπουργός, οι μετατάξεις που προβλέπονται -και θα το δούμε, γιατί θα αντιληφθείτε ότι είναι μια φαύλη διάταξη- για τους ήδη αποσπασμένους στη Δημόσια Διοίκηση, δηλαδή σε εκείνους που είναι σε κεντρικές υπηρεσίες, γίνονται με τη θέληση και την αίτηση των υπαλλήλων. Δηλαδή, όσοι υπηρετούν σε κεντρικές υπηρεσίες σήμερα από το δημόσιο ή νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, θα δείτε ότι έχουν δικαίωμα να ζητήσουν οι ίδιοι τη μετάταξή τους στις θέσεις που υπηρετούν. Δηλαδή, όσοι βολεύτηκαν με μετατάξεις, αυτοί μπορούν να το ζητήσουν, αλλά με τη θέλησή τους. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ερωτώ: Στο ίδιο νομοσχέδιο άλλες διατάξεις καθιερώνουν την υποχρεωτική μετάταξη ανεξάρτητα από τη θέληση του υπαλλήλου και άλλες διατάξεις δίνουν την προνομιακή αυτή μεταχείριση σε άλλους υπαλλήλους. Πού πάει η αρχή της ισότητας μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων; Υπάρχουν δύο κατηγορίες υπαλλήλων; Οι πατρίκιοι και οι πληβείοι; Οι ευνοούμενοι και οι παρίες; Κάτω από αυτές τις συνθήκες, σας το λέω, τίθεται ένα διπλό θέμα συνταγματικότητας, κυρίως όμως όλοι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας εδώ, αν δεχθούμε αναγκαστικές μετατάξεις. 'Ολοι, γιατί αυτή η διάταξη, είναι πολύ απλό, αύριο το πρωί να επεκταθεί στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων. Σας λέω ένα πράγμα μόνο. Μπορεί μερικοί από εσάς να λένε "γιατί όχι;". Κανένας υπάλληλος χωρίς τη θέλησή του και αναγκαζόμενος να δουλέψει στο δημόσιο δεν θα αποδώσει. Ο υπάλληλος, αν δεν θέλει ο ίδιος να εργαστεί, δεν πρόκειται να αποδώσει. Με υπαλλήλους οι οποίοι καταναγκασμένοι και εξαναγκαζόμενοι εργάζονται στο δημόσιο, Δημόσια Διοίκηση δεν πρόκειται να υπάρξει. Αναλαμβάνουμε λοιπόν και συνταγματικά και πολιτικά τις ευθύνες μας σε αυτό ακριβώς το ζήτημα. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Πεπονής, από τους αντιλέγοντες, έχει το λόγο. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΕΠΟΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Νομίζω ότι δεν είναι τυχαίο πως ο πράγματι διακεκριμένος και συνάδελφος και συνταγματολόγος κ. Παυλόπουλος επέμεινε περισσότερο για τις πολιτικές συνέπειες τις οποίες ενδεχομένως θα είχε η ψήφιση της προτεινόμενης διάταξης. Εγώ δεν έχω αντιληφθεί ποια είναι η συγκεκριμένη διάταξη του Συντάγματος η οποία παραβιάζεται με την προτεινόμενη από την κυρία Υπουργό ρύθμιση. Είναι βέβαιο ότι με αφορμή νομοσχέδια της κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας την περίοδο 1990-1993, με αφορμή δηλαδή νομοσχέδια τα οποία μετά κατέστησαν νόμοι, όπως οι νόμοι 1876/1990 και 1943/1991 και άλλοι, το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, σε μια περίπτωση η ίδια η επιστημονική συνεργάτης, εισηγούνται στη Βουλή τα ακόλουθα: "Πάντως και εφόσον το γενικό συμφέρον το απαιτεί, είναι δυνατόν να υπάρξει και υποχρεωτική μετακίνηση των υπαλλήλων, χωρίς τη θέλησή τους". Σε άλλη γνωμοδότηση της ίδιας επιτροπής αναφέρεται ότι σύμφωνα με πρόσφατη νομολογία, μετατάξεις είναι δυνατές και χωρίς αίτηση των υπαλλήλων ύστερα από σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων υπηρεσιακών συμβουλίων με σκοπό τη χρησιμοποίηση των υπαλλήλων σε άλλες υπηρεσίες. Τέλος, υπάρχει ρητή άποψη, σαφώς διατυπωμένη, "ότι εάν λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν την πλήρωση ορισμένης θέσεως με μετάταξη, αυτή η πλήρωση είναι σύννομη και δεν γεννάται συνταγματικό θέμα". Αυτά από την επιτροπή, η οποία τώρα άλλα εισηγείται προς τη Βουλή με αφορμή νομοσχέδιο ... ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν την επεκαλέσθην την επιτροπή, κύριε συνάδελφε. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΕΠΟΝΗΣ: Το επικαλούμαι εγώ, κύριε συνάδελφε .... με αφορμή, επαναλαμβάνω νομοσχέδιο το οποίο δεν είναι της τότε κυβερνήσεως αλλά της παρούσης κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Πέραν αυτού έχω να θυμίσω το εξής: Με το ν. 2266, τον οποίον είχα την τιμή να εισηγηθώ ως Υπουργός Προεδρίας, επίσης προβλέπαμε αναγκαστικές μετατάξεις με μία ορισμένη διαδικασία και το σκεπτικό ήταν το εξής, αγαπητοί συνάδελφοι.'Οπως όλοι συμφωνούμε, υπάρχουν σε ορισμένα Υπουργεία διευθύνσεις και θέσεις οι οποίες δεν εκπληρούν κανένα σκοπό, με την έννοια ότι δεν ανταποκρίνονται σε καμία πραγματική υπηρεσιακή ανάγκη. Υπάρχουν, δηλαδή, υπάλληλοι οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστικά αντικείμενο εργασίας. Υπάρχει μια ανορθολογική οργάνωση των Υπουργείων. Κατά συνέπεια όταν το δημόσιο συμφέρον το επιβάλλει, βεβαίως και είναι δυνατή η αναγκαστική μετάταξη. Η μονιμότης έχει την έννοια της εξασφάλισης, ότι ο υπάλληλος δεν υπόκειται στην αυθαίρετη βούληση των εκάστοτε κυβερνώντων. Γνωρίζουμε πολύ καλά ποιά είναι η ιστορία του θεσμού της μονιμότητας. Γνωρίζουμε τι εσήμαινε η πλατεία Κλαυθμώνος και γνωρίζαμε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι διορίζοντο και απελύοντο σύμφωνα με την αυθαίρετη βούληση των τότε κυβερνήσεων. Εδώ ο υπάλληλος δεν κινδυνεύει να απωλέσει την ιδιότητά του ως υπαλλήλου, δεν κινδυνεύει να βρεθεί εγώ από το δημόσιο τομέα, ή στο σπίτι του ή στο δρόμο, ή να αναζητεί άλλη δουλειά. Η μονιμότης, λοιπόν, δεν θίγεται. Eίναι βέβαιο ότι αυτές οι μετατάξεις ανταποκρίνονται στο δημόσιο συμφέρον. Φυσικά θα ήταν δυνατόν η κυρία Υπουργός και οι συνεργάτες της να τονίσουν στη διατύπωση ή μάλλον να αναδείξουν το αυτονόητο, ότι απαιτείται μια αιτιολογημένη πράξη σύμφωνα με το άρθρο 11, αν θυμάμαι καλά, του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας. 'Οχι αυθαίρετα, όχι αναιτιολόγητα, όχι με πράξη μη υποκείμενη στον έλεγχο των δικαστηρίων. Ασφαλώς με πράξη υποκείμενη στον έλεγχο, αλλά η πράξη εφόσον θα είναι επαρκώς αιτιολογημένη και εφ'όσον διά μέσου αυτής της πράξεως θα ικανοποιούνται πραγματικές ανάγκες του δημόσιου τομέα και ειδικότερα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, νομίζω ότι δεν γεννάται κανένα συνταγματικό ζήτημα. Βεβαίως, κύριε Πρόεδρε, και τελειώνω, εγώ διαφωνώ με το ότι η Βoυλή επιλύει τα συνταγματικά θέματα. Οι απόψεις του κ. Παυλόπουλου έχουν τη βασιμότητα του κύρους το οποίο έχει. Νομίζω ότι και οι δικές μου απόψεις είναι βάσιμες και, εν πάση περιπτώσει, η πεποίθησή μου είναι ότι οι αιτιάσεις τις οποίες υποστηρίζει η Αντιπολίτευση και ειδικότερα ο αγαπητός κ. Παυλόπουλος δεν ευσταθούν. Η Βουλή έχει επανειλημμένα ψηφίσει ανάλογες διατάξεις και πρέπει και αυτή η διάταξη να ψηφιστεί χωρίς κανέναν ενδοιασμό. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Kακλαμάνης): Η κυρία Υπουργός έχει το λόγο. ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Κύριε Πρόεδρε, σύμφωνα με το Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, αν καταργηθεί η θέση στην οποία υπηρετεί υπάλληλος, ο υπάλληλος απολύεται. Αν καταργηθούν ορισμένες μόνο θέσεις του ίδιου κλάδου, απολύονται οι υπάλληλοι οι οποίοι συγκεντρώνουν τα λιγότερα ουσιαστικά προσόντα ύστερα από απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Οι προς απόλυση υπάλληλοι δικαιούνται με αίτησή τους να μεταταγούν σε κενή οργανική θέση άλλης δημόσιας υπηρεσίας. Είναι το άρθρο 155 του Υπαλληλικού Κώδικα. 'Οπως είναι γνωστό, το 1994 η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πιστή στην πολιτική της και τις διακηρύξεις της, θεσμοθέτησε το δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης. Οι υπάλληλοι των περιφερειακών υπηρεσιών των Υπουργείων, που υπηρετούσαν στις παλιές νομαρχίες, θεωρήθηκαν ότι είναι αποσπασμένοι στα νέα νομικά πρόσωπα των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. Προκειμένου και η στελέχωση των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων προσωρινά να αντιμετωπισθεί, οι υπάλληλοι αυτοί για να μην αναγκασθούν να επιστρέψουν στην Αθήνα -γιατί το 99,9% των υπαλλήλων είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στον τόπο που υπηρετούν- δόθηκε στους αποσπασμένους αυτούς υπαλλήλους η δυνατότητα με αίτησή τους να ζητήσουν την ένταξή τους στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Ελάχιστοι έκαναν χρήση του δικαιώματος αυτού. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα πρόβλημα το οποίο χρονίζει, να έχουμε υπαλλήλους οι οποίοι είναι αποσπασμένοι από το '94 και αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα πρέπει όλοι οι καθηγητές του Διοικητικού Δικαίου -συμπεριλαμβανομένου και του κ. Παυλόπουλου- να σκίσουν ή να αλλάξουν τα εγχειρίδιά τους, γιατί τότε θα πρέπει να δώσουν άλλη ερμηνεία στην απόσπαση. Δεν θα είναι η προσωρινή τοποθέτηση κάποιου υπαλλήλου σε θέση άλλου Υπουργείου ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου για την εξυπηρέτηση επειγουσών αναγκών, αλλά απόσπαση θα είναι η τοποθέτηση κάποιου υπαλλήλου μέχρι να συνταξιοδοτηθεί σε θέση νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή του δημοσίου για την εξυπηρέτηση πάγιων αναγκών. Αν δεν γίνουν αυτές οι μετατάξεις σημαίνει ότι θα συνεχίσουν αυτοί οι υπάλληλοι να είναι αιωνίως αποσπασμένοι. Δεν είναι ούτε στο προσωπικό των Υπουργείων ούτε στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Υπάρχουν και άλλες ρυθμίσεις που έχουν γίνει, οι οποίες είναι το άκρον άωτον της νομικής παραδοξολογίας. Αποσπασμένοι στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να μπορούν να μετατάσσονται σε άλλη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Θα έχουμε μία κατάσταση που ίσως να πρέπει αυτοί οι υπάλληλοι να απολυθούν. Και αυτό προτείνεται γιατί καταργούνται οι οργανικές θέσεις. Και Θα πρέπει η Νέα Δημοκρατία να πει καθαρά ότι προτείνει την απόλυση όλων των υπαλλήλων στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις ή να τους εντάξουμε στις κεντρικές υπηρεσίες και εκεί να κριθούν σύμφωνα με το Δημοσιουπαλληλικό Κώδικα. Αλλιώς, κύριε Παυλόπουλε, αν τους αφήσουμε έτσι αποσπασμένους, θα φτιάξουμε έναν καινούριο Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, ο οποίος θα είναι ένας τραγέλαφος. Κύριε Παυλόπουλε, υπάρχει και νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Είναι το Ειδικό Διοικητικό Δίκαιο, τεύχος 2, του Βασιλείου Σκουρή και Αναστασίου Τάχου, είναι και οι δύο καθηγητές της Θεσσαλονίκης και, όσον αφορά τις μετατάξεις, λένε ότι η μετάταξη μπορεί να διακριθεί στις εξής κατηγορίες: Εθελουσία, υποχρεωτική, δηλαδή χωρίς αίτηση του υπαλλήλου, και μετά από σύμφωνη γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου. Η μετάταξη γίνεται σε κενή θέση και αν δεν υπάρχει κενή, τότε μπορεί να γίνει με μεταφορά της θέσης που κατέχει ο μετατασσόμενος και η μεταφορά κρίθηκε ως συνταγματική, απόφαση Συμβουλίου της Επικρατείας υπ' αριθμόν 85/1111. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η μεταφορά θέσης... ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Υπάρχει και νομολογία για τις μετατάξεις και, όπως σας είπε και ο κ. Πεπονής, πάρα πολλές διατάξεις δικών σας νόμων, για να προσθέσω άλλον ένα νόμο της Νέας Δημοκρατίας. Ο ν. 2085/92 λέει ότι ο ονομαστικός καθορισμός κατά κλάδο ή ειδικότητα των υπαλλήλων που μετατάσσονται ή μεταφέρονται γίνεται από το οικείο υπηρεσιακό συμβούλιο με κριτήριο τη δήλωση επιθυμίας του υπαλλήλου για μετάταξη ή μεταφορά, άλλως με τη σειρά διορισμού ή πρόσληψης στην υπηρεσία προηγουμένων των νεωτέρων. Αυτά είναι τα κριτήρια. Επίσης αναφέρει η Επιστημονική Επιτροπή -όπου δεν ήταν απλώς η ίδια η εισηγήτρια, αλλά ήταν ίδιος και επικεφαλής, ο κ. Σπηλιωτόπουλος και εκεί και τώρα και ο επικεφαλής της υπηρεσίας, ήταν σχεδόν η ίδια η σύνθεση- ότι σύμφωνα με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, μετατάξεις είναι δυνατόν να γίνουν και χωρίς αίτηση των υπαλλήλων, ύστερα από σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων υπηρεσιακών συμβουλίων, με σκοπό τη χρησιμοποίηση των υπαλλήλων κλπ. Εγώ δεν θέλω να κρίνω το επιστημονικό συμβούλιο, γιατί, τη μία φορά βγάζει μία γνωμοδότηση και την άλλη φορά βγάζει τελείως διαφορετική γνωμοδότηση. Και τυχαίνει όλες οι γνωμοδοτήσεις να είναι θετικές επί Νέας Δημοκρατίας και σήμερα να έχουν αλλάξει. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κάνετε λάθος. ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Στη σελίδα 11 της Επιστημονικής Επιτροπής έχουν αντιγράψει τη μισή παράγραφο από την ίδια γνωμοδότηση που είχαν κάνει το 1991. Είναι η μισή παράγραφος, δεν ολοκλήρωσαν την παράγραφό τους, κύριε Παυλόπουλε. ΣΑΒΒΑΣ ΤΣΙΤΟΥΡΙΔΗΣ: Αφήστε τους υπαινιγμούς. ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Συμφωνώ απολύτως με τον κ. Πεπονή και νομίζω ότι δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς για τη νομική τεκμηρίωση της άποψης αυτής. Βέβαια το μόνο που θέλω να πω πολιτικά είναι ότι έμμεσα με το θέμα της συνταγματικότητας που θέτει η Νέα Δημοκρατία, θέτει θέμα απόλυσης όλων των δημοσίων υπαλλήλων που υπηρετούν στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Εμείς ως ΠΑΣΟΚ δεν δεχόμαστε αυτές τις απολύσεις και αντίθετα θα πρέπει να ψηφιστεί αυτή η διάταξη ομόφωνα. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ) ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, με συγχωρείτε... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Δεν έχει ζητήσει κανείς άλλος το λόγο από αυτούς που δικαιούνται... ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θα μου επιτρέψετε να πω δύο λόγια ... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Παυλόπουλε, πρόσεξα πολύ την απάντηση της κυρίας Υπουργού. Μάλιστα ρώτησα τον κ. Κρητικό κάποια στιγμή, μήπως δεν κατάλαβα κάτι καλά, δεν υπάρχει ουδείς λόγος κατά τον Κανονισμό για να σας δώσω το λόγο. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Υπάρχει, κύριε Πρόεδρε. Υπάρχει πλήρης διαστρέβλωση, με το τέλος της ομιλίας της κυρίας Υπουργού,αυτών που είπα. Αν είναι δυνατόν ποτέ να έχει το δικαίωμα Υπουργός να ερμηνεύει... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Παυλόπουλε, δεν σας έχω δώσει το λόγο. Να μη γράφεται, παρακαλώ, χωρίς να δώσω το λόγο, ό,τι λέγει οποιοσδήποτε συνάδελφος. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Δεν κάνετε καλά τώρα, μιλάτε και δεν σας έχω δώσει το λόγο. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ. Εγώ ζήτησα ήδη ... ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Μην επιμένετε, μην επιμένετε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Παυλόπουλε, γνωρίζετε τον Κανονισμό άριστα. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Παρακαλώ, δεν έχει το λόγο ο κ. Παυλόπουλος. Ερωτάται το Τμήμα, ποιοι... ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Παυλόπουλε, δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): 'Ηδη δεν γράφονται αυτά που λέτε. Λυπάμαι. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Λυπάμαι πάρα πολύ. Μα, δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Παυλόπουλε, παραβιάζετε εσείς τον Κανονισμό τώρα. Λέτε ότι δεν θεωρείτε ότι είναι προσωπικό θέμα τα φληναφήματα ανθρώπων που δεν ξέρουν να μιλάνε. Εάν αυτό είναι, κύριε Παυλόπουλε... ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: .... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Παυλόπουλε, εάν αυτά τα φώτα μας φέρετε εδώ κάνετε πολύ άσχημα. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Σας παρακαλώ. Να μην γράφεται τίποτε από αυτά που λέει ο κ. Παυλόπουλος. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κύριε Παυλόπουλε, ακούω πολύ καλά. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Λοιπόν, ο χαρακτηρισμός "φληναφήματα" δεν είναι παραδεκτός σ' αυτήν την Αίθουσα. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Γνωρίζετε άριστα την ελληνική γλώσσα και οφείλετε να σέβεσθε εδώ τους πάντες, αν θέλετε να σας σέβονται και αυτοί. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Εάν θέλετε να σας σέβονται οι άλλοι σ' αυτή την Αίθουσα, πρέπει πρώτα εσείς να τους σέβεσθε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:... ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Ερωτάται το Τμήμα, ποιοι είναι υπέρ της προτάσεως περί αντισυνταγματικότητος του νομοσχεδίου σε ό,τι αφορά τη διάταξη αυτή. Παρακαλώ, οι αποδεχόμενοι την πρόταση περί αντισυνταγματικότητας να εγερθούν. (Εγείρονται οι αποδεχόμενοι την πρόταση) Παρακαλώ, οι μη αποδεχόμενοι την πρόταση περί αντισυνταγματικότητας να εγερθούν. (Εγείρονται οι μη αποδεχόμενοι την πρόταση) Προφανώς ηγέρθησαν οι περισσότεροι. Συνεπώς η πρόταση περί αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου απορρίφθηκε και προχωρούμε στη συζήτηση του νομοσχεδίου. Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου ορίζει ως Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο τον κ. Σπύρο Δανέλλη. Το λόγο έχει η κ. Μπόσκου. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, πριν ξεκινήσουμε την τοποθέτησή μας επί της αρχής, θα ήθελα να πω τα εξής: Νομίζουμε πως και ο κατάλογος των εγγραφέντων ομιλητών αλλά και η μέχρι στιγμής συζήτηση αποδεικνύει το γεγονός ότι συζητούμε ένα σοβαρότατο νομοσχέδιο, το οποίο θα έπρεπε να συζητηθεί -και θα αναπτύξουμε παρακάτω τους λόγους- στην Ολομέλεια ή, εν πάση περιπτώσει, θα έπρεπε να δοθεί μια μεγαλύτερη άνεση χρόνου και για την επί της αρχής συζήτηση του νομοσχεδίου, η οποία ασφυκτικά δυστυχώς περιορίζεται στη διαδικασία της μιας ημέρας. (Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Α' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ.ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ) Επίσης, θεωρούμε χρήσιμο και αναγκαίο να επαναλάβουμε στο Τμήμα τη θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος για τη Δημόσια Διοίκηση. Και αυτό γιατί για άλλη μια φορά σ'αυτήν την Αίθουσα κατατίθεται ένα νομοσχέδιο που αφορά τη Δημόσια Διοίκηση και χαρακτηρίζεται, όπως βέβαια και ολα τα προηγούμενα που έχουν έλθει, ως νομοσχέδιο τομή. Η θέση του κόμματός μας είναι πως η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να καλύπτει τις εξής δύο ανάγκες: Πρώτον, ο δημόσιος τομέας πρέπει να είναι βασικός μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας και βεβαίως στρατηγικής σημασίας τομείς πρέπει να υπάγονται στον δημόσιο τομέα για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως οικονομικούς εθνικούς -οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν τη μεταφορά τομέων, όπως για παράδειγμα η ενέργεια ή οι επικοινωνίες στους ιδιώτες -καθώς και λόγους κοινωνικούς- η ικανοποίηση των αναγκών σε όλη τη χώρα και όχι μόνο εκεί που ο ιδιώτης προσδοκά υψηλά κέρδη. Η δεύτερη ανάγκη που πρέπει να καλύπτει είναι η οργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης. Αυτή θα πρέπει να έχει σαν στόχο την εκπλήρωση ακριβώς της προηγούμενης ανάγκης και κατά συνέπεια την εξυπηρέτηση των εργαζόμενων και όχι να μετατρέπεται η Δημόσια Διοίκηση σε όργανο εξυπηρέτησης των μονοπωλίων, των μεσαζόντων, των χρηματιστών. Στο ερώτημα δε, τι δημόσιους υπαλλήλους θέλουμε για τη στελέχωση αυτής της Δημόσιας Διοίκησης, εμείς απαντούμε: Θα πρέπει να είναι υπάλληλοι με μια και μοναδική σχέση εργασίας, αυτή του δημοσίου δικαίου. Θα πρέπει να είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι θα έχουν προσληφθεί αξιοκρατικά, με αντικειμενικά μετρήσιμα κριτήρια, με μοριοποίηση με τη βοήθεια της μηχανοργάνωσης, χωρίς την ανάγκη ύπαρξης μηχανισμών τύπου ΑΣΕΠ. Θα πρέπει να προάγονται αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι με αντικειμενικό τρόπο, μέσω υπηρεσιακών συμβουλίων, που δεν θα είναι όργανα της εκάστοτε κυβέρνησης, η σύνθεσή τους όμως θα δίδει τη δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής, αποφασιστικής συμμετοχής του συνδικαλιστικού κινήματος. Θέλουμε εργαζόμενους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με πλήρη πολιτικά δικαιώματα και, βεβαίως, ένα συνδικαλιστικό κίνημα το οποίο αγωνιστικά θα διεκδικεί και θα συμμετέχει ισότιμα και καθοριστικά σε ολες μα όλες τις διαδικασίες, της Δημόσιας Διοίκησης. Αντί γι'αυτά, τι παρατηρούμε σήμερα στη Δημόσια Διοίκηση; Παρατηρούμε έναν δημόσιο τομέα, ο οποίος όλο και πιο πολύ συρρικνώνεται, κατόπιν πιστής εφαρμογής από τις κυβερνήσεις που πέρασαν των εντολών και κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. "'Οχι στο κράτος επιχειρηματία" μας τραγουδά η Κυβέρνηση, "λιγότερο κράτος" σιγοντάρει η Αξιωματική Αντιπολίτευση και έτσι χέρι- χέρι τα δύο κόμματα, συκοφαντώντας τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, καταβάλλοντας ταυτόχρονα κάθε προσπάθεια διάσπασης του συνδικαλιστικού κινήματος, έχουν παραδώσει τις βασικές δημόσιες επιχειρήσεις στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, επιτρέποντας για τον δημόσιο τομέα έναν ρόλο επιτελικό και μόνο.'Εχει δηλαδή ουσιαστικά μετατραπεί αυτός σε όργανο εξυπηρέτησης των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Η κατάσταση επιδεινώνεται στο όνομα του επονομαζόμενου ως εθνικού στόχου της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ. Οι περικοπές στο δημόσιο τομέα με σκοπό, όπως λέγεται, τη μείωση των ελλειμμάτων, δημιουργούν τεράστια κενά και προβλήματα. Αυτόν το στόχο εξυπηρετεί και η λεγόμενη πρόβλεψη για προσλήψεις, μία πρόσληψη έναντι πέντε αποχωρήσεων, με μεγάλες δυσμενείς συνέπειες στη Δημόσια Διοίκηση. Η κατάσταση που υπάρχει στο χώρο των δημοσίων υπαλλήλων είναι η ίδια και χειρότερη με τα προηγούμενα χρόνια, παρά τους όποιους νόμους-τομές έχει κατά καιρούς ψηφίσει και η σημερινή Κυβέρνηση αλλά και οι προηγούμενες. Οι οργανισμοί είναι πεπαλαιωμένοι και βεβαίως είναι απαραίτητη η σύνταξη νέων οργανισμών που θα παίρνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες της χώρας για μια Δημόσια Διοίκηση προς όφελος των εργαζομένων και του λαού. Διατηρεί η Κυβέρνηση τις πολλαπλές σχέσεις εργασίας στο δημόσιο. Υπάρχουν οι αορίστου χρόνου έκτακτοι, συμβασιούχοι έργου, διαιωνίζοντας με αυτόν τον τρόπο το ρουσφέτι, την ομηρία των εργαζόμενων στο δημόσιο πετυχαίνοντας μ' αυτόν τον τρόπο και τη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος. Ο νέος Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο πειθαρχικό μέρος, με απότερο στόχο την κατάπνιξη οποιασδήποτε φωνής αντίστασης. Υιοθέτησε η Κυβέρνηση ένα σύστημα προσλήψεων αυτό του ΑΣΕΠ, με ένα όργανο ελεγχόμενο από την Κυβέρνηση, σύστημα που αφήνει περιθώρια για καταστρατηγήσεις και ρουσφετολογικές προσλήψεις. Μάλιστα, είναι η δεύτερη φορά με το παρόν νομοσχέδιο που έρχεται η ίδια η Κυβέρνηση να τροποποιήσει και μάλιστα, προς το χειρότερο στο όνομα της ευελιξίας, το ν. 2190. Διατηρεί τα υπηρεσιακά συμβούλια ως όργανα ελεγχόμενα από την Κυβέρνηση. Δημιούργησε και ενισχύει ακόμη περισσότερο το Σώμα Ελεγκτών της Δημόσιας Διοίκησης, ένα όργανο απαρτιζόμενο από τους εκλεκτούς της Κυβέρνησης, με στόχο τον ασφυκτικό έλεγχο της δραστηριότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Επομένως για την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η Δημόσια Διοίκηση ένοχη είναι η πολιτική που η ίδια η Κυβέρνηση εφαρμόζει. Με το πρώτο κεφάλαιο του παρόντος νομοσχεδίου, αυτό που αναφέρεται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, επιχειρείται να υπάρξει μία επίφαση δημοκρατικότητας και δήθεν συμμετοχής των εργαζομένων στην ανάπτυξη της Δημόσιας Διοίκησης και στα θέματα που τους αφορούν. Και αυτό γιατί; Το σύστημα που προωθεί με το νομοσχέδιο η Κυβέρνηση έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Είναι σύστημα καρικατούρα, αφού αποκλείει από τη συλλογική διαπραγμάτευση μία σειρά σημαντικά θέματα που αφορούν τους δημοσίους υπαλλήλους, όπως τα μισθολογικά, τα συνταξιοδοτικά, θέματα που αφορούν αυτήν καθ'αυτήν τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης. Η επίκληση του επιχειρήματος της αντισυνταγματικότητας γίνεται κατά τη γνώμη μας εκ του πονηρού, ακριβώς για να ξεπεράσει η Κυβέρνηση αυτό το εμπόδιο. Δεν την έχουμε δει να επιδεικνύει την ίδια ευαισθησία απέναντι στο Σύνταγμα, όταν για παράδειγμα αφήνεται ελεύθερη η διέλευση και η παραμονή ξένων στρατευμάτων στη χώρα μας. Εξάλλου οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους έχουν κερδίσει -και δικαίως- μία σειρά από δικαιώματα κατά παρέκκλιση αναχρονιστικών διατάξεων του Συντάγματος. Εάν πραγματικά θέλει η Κυβέρνηση,μπορεί να βρει λύσεις,για να υπάρξουν γνήσιες συλλογικές διαπραγματεύσεις που θα καταλήγουν σε δεσμευτική σύμβαση. Ο θεσμός των συλλογικών συμφωνιών,που εισάγεται με το 13ο άρθρο του νομοσχεδίου, δεν λύνει,όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, το πρόβλημα, αφού για τα σημαντικά θέματα που αφορούν τους δημοσίους υπαλλήλους, τα μισθολογικά, τα συνταξιοδοτικά, η Κυβέρνηση διατηρεί το δικαίωμά της μονομερώς να αποφασίζει. Ακόμη μένουν εκτός, ακόμη και αυτών των κουτσουρεμένων συλλογικών διαπραγματεύσεων, μεγάλες ομάδες, όπως τα Σώματα Ασφάλειας, γιατί εκεί επιδιώκει δομές στρατιωτικού χαρακτήρα. Εξαιρούνται οι γιατροί του ΕΣΥ και μία σειρά άλλες μεγάλες ομάδες εργαζομένων. Ακόμη και στα θέματα που επιτρέπεται η συλλογική διαπραγμάτευση, ορίζονται τέτοιες προϋποθέσεις που ουσιαστικά πολλές φορές θα τις καθιστούν ανεφάρμοστες. Πώς αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε τις προϋποθέσεις που ορίζονται για τη διαπραγμάτευση του χρόνου εργασίας; Είναι ενταγμένες στη λογική της Λευκής Βίβλου για το ωράριο και για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. 'Οσο δε για τα επίπεδα της διαπραγμάτευσης, από το νομοσχέδιο προκύπτει ότι αυτό που κυρίως ενδιαφέρει την Κυβέρνηση είναι το τρίτο επίπεδο διαπραγμάτευσης, συρρικνώνοντας έτσι τη δυνατότητα που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι να πετυχαίνουν με τους αγώνες τους καλύτερες συλλογικές συμβάσεις. Είναι φανερή, λοιπόν, η προσπάθεια ευνουχισμού του συνδικαλιστικού κινήματος από διεκδικήσεις και στόχους. Το σύστημα της μεσολάβησης που εισάγει με το νομοσχέδιο δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη, αφού το όργανο μεσολάβησης είναι ένα όργανο ορισμένο από την Κυβέρνηση. Επομένως συνοψίζοντας για το κεφάλαιο αυτό θα θέλαμε να δηλώσουμε πως δεν μιλούμε για γνήσιες συλλογικές διαπραγματεύσεις, ούτε ως προς τα θέματα αλλά ούτε και ως προς τα επίπεδα των διαπραγματεύσεων αυτών. Το κόμμα μας βεβαίως δεν έρχεται να χειροκροτήσει εδώ το μίνιμουμ ή το μικρότερο κακό, αλλά επεδίωκε και επιδιώκει, πάλευε και παλεύει για το μέγιστο καλό και συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού. Με το δεύτερο κεφάλαιο γίνεται μία προσπάθεια "ρύθμισης" ενός προβλήματος που η ίδια η πολιτική της Κυβέρνησης έχει δημιουργήσει από τις μονιμοποιήσεις των υπαλλήλων με σύμβαση αορίστου χρόνου. 'Ενας από τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να έλθει το νομοσχέδιο αυτό σε Ολομέλεια είναι γιατί η Κυβέρνηση επικαλείται το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της επιλογής του ασφαλιστικού φορέα για αυτούς τους υπαλλήλους, γιατί χρειάζεται νομοσχέδιο στην Ολομέλεια. Βεβαίως, εάν δεν δοθεί αυτό το δικαίωμα επιλογής στους εργαζόμενους, όπως άλλωστε έχει δοθεί σε άλλου τέτοιου είδους ρυθμίσεις και νόμους, ουσιαστικά καθίσταται εν μέρει ανεδαφική η σημερινή ρύθμιση της Κυβέρνησης. Στο παρόν κεφάλαιο έχουμε επίσης μία σειρά εξαιρέσεων των εργαζομένων, ανεξήγητων, από τη μονιμοποίηση. Και θα ήθελα να αναφέρω ενδεικτικά την περίπτωση που αφορά το προσωπικό των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου που υπάγονται στο άρθρο 1 του 2414, όπου φαίνεται, διαγράφεται καθαρά η πρόθεση της Κυβέρνησης να αφήσει αυτούς τους ανθρώπους στο έλεος του μελλοντικού ιδιώτη, όταν αυτά τα νομικά πρόσωπα πρόκειται να μετατραπούν σε ανώνυμες εταιρείες και κατ' επέκταση να ιδιωτικοποιηθούν. Θέλει να απαλλαγεί από το βάρος της μετάταξης μονίμων υπαλλήλων, όπως έχει κάνει σε άλλες περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων με αυτούς τους εργαζόμενους, με αυτές τις επιχειρήσεις οι οποίες έχουν απομείνει στο δημόσιο τομέα. Στο τρίτο κεφάλαιο η Κυβέρνηση επιχειρεί μια σειρά από σημαντικές παρεμβάσεις,που έχουν να κάνουν με τις αλλαγές στο ν.2190, με τις υποχρεωτικές μετατάξεις των υπαλλήλων του δημοσίου στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, με την ενίσχυση του Σώματος Ελεγκτών της Δημόσιας Διοίκησης και τις απαράδεκτες ρυθμίσεις περί της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Δεν με παίρνει ο χρόνος για να αναπτύξω για άλλη μια φορά τη θέση μας για το ν.2190. 'Ομως εδώ γνωρίζετε ότι είχαμε διαφωνήσει πιστεύοντας ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει να θεσπίσει ένα σύστημα αντικειμενικών μετρήσιμων κριτηρίων για την επιλογή του προσωπικού για τις δημόσιες υπηρεσίες. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΕΠΟΝΗΣ: Δεν το καλύπτει με το νόμο αυτόν, κυρία συνάδελφε; ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Πιστεύουμε πως υπήρχαν και υπάρχουν -και η πείρα το έχει δείξει- πολλά παράθυρα. Και δυστυχώς η Κυβέρνηση έρχεται με δική της πρωτοβουλία να τροποποιήσει το νόμο, που υποστήριξε, προς το χειρότερο, ανοίγοντας και άλλα τέτοια παράθυρα, όπως για παράδειγμα την εισαγωγή των προσωπικών συνεντεύξεων, της πρακτικής εμπειρίας , τη δυνατότητα προσλήψεως εποχιακού προσωπικού σε προεκλογική περίοδο, την εξαίρεση των διμηνιτών από τη διαδικασία του Α.Σ.Ε.Π. και άλλα τέτοια. 'Οσον αφορά τις υποχρεωτικές μετατάξεις των δημοσίων υπαλλήλων στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, δεν μπορεί να επικαλείται η Κυβέρνηση ότι αυτές δεν είναι υποχρεωτικές. Είναι και παραείναι! Εκτός και αν η Κυβέρνηση και ο εισηγητής της Πλειοψηφίας σταματούν στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 22 και δεν διαβάζουν παρακάτω. Με τη δεύτερη παράγραφο καθίστανται εκβιαστικές και υποχρεωτικές οι μετατάξεις στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Και, βέβαια, δεν μπορεί κατά περίπτωση να επικαλούμαστε εδώ τις αποφάσεις της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, κατά πώς μας συμφέρει. Νομίζουμε πως έχει βάση η διατύπωση της Επιστημονικής Επιτροπής. Νομίζουμε ότι πρέπει να προχωρήσει στην απόσυρση αυτού του άρθρου η Κυβέρνηση. Και η πρότασή μας είναι: με τροποποίηση των νόμων 2218 και 2240, που αφορούν στους υπαλλήλους της Nομαρχιακής Aυτοδιοίκησης, να καθορισθεί για όλους αυτούς τους υπαλλήλους το εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς του μονίμου δημοσίου υπαλλήλου και κατόπιν, βέβαια, να έρθει με τις προαιρετικές μετατάξεις και των δημοσίων υπαλλήλων που υπάγονται στις Nομαρχιακές Aυτοδιοικήσεις. Νομίζουμε πως είναι ο μοναδικός τρόπος για να λυθεί μια και καλή αυτό το πρόβλημα. Υπάρχουν τρόποι για να γίνουν αυτές οι μετατάξεις εθελοντικά. Θέληση να υπάρχει! 'Οσον αφορά την επέκταση της αρμοδιότητας του Σώματος Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης σε όλη την επικράτεια, βλέπουμε την αύξηση του προσωπικού με αποσπάσεις, κατά παρέκκλιση μάλιστα των κειμένων διατάξεων. Στην ουσία, την ενίσχυση ενός σώματος πραιτοριανών, οι οποίοι έχουν και ειδικές απολαβές, αυξημένες απολαβές, με ειδικές αρμοδιότητες και μάλιστα πολύ αυξημένες, αφού υποχρεώνει τις δημόσιες υπηρεσίες να υπακούουν πλήρως στις εκθέσεις αυτού του σώματος και να ασκούν, μετά από πρόταση του σώματος αυτού, πειθαρχικό έλεγχο και άλλα διοικητικά μέτρα. Είχαμε δηλώσει, όταν ψηφίστηκε αυτό το Σώμα, πως είμαστε αντίθετοι με τη δημιουργία του. Βεβαίως είμαστε αντίθετοι και με την ενίσχυσή του. Εντείνεται λοιπόν η προσπάθεια ασφυκτικού ελέγχου της συμπεριφοράς των δημοσίων υπαλλήλων. Θα έλθω τώρα στην τελευταία παρέμβαση που επιχειρεί η Κυβέρνηση, που είναι η ρύθμιση των ζητημάτων της ΕΥΠ. 'Ετσι και αλλιώς η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών με ευθύνη των κυβερνήσεων ήταν και είναι μία κλειστή υπηρεσία πλήρως ελεγχόμενη από την κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό έρχεται να επιτείνει η Κυβέρνηση με την πρόταση που εισάγει στο νομοσχέδιο. Πιστεύουμε ότι θέλει να δημιουργήσει μία στεγανή υπηρεσία, η οποία θα είναι ενταγμένη στα πλαίσια των συνομιλιών και συμφωνιών που έχει κάνει η Κυβέρνηση με τους Αμερικάνους και όποιους άλλους για την αντιμετώπιση της λεγόμενης τρομοκρατίας. Εμείς λέμε: για την αντιμετώπιση των λαϊκών κινημάτων. Στερεί βασικά συνδικαλιστικά δικαιώματα από αυτούς τους υπαλλήλους, απαγορεύει ρητά την ανεργία, ενισχύει το χαφιεδισμό και στις υπόλοιπες δημόσιες υπηρεσίες, υποχρεώνοντας σε μετατάξεις και αποσπάσεις υπαλλήλων της ΕΥΠ σε άλλες υπηρεσίες. Επίσης, αποτελεί ωμή επέμβαση στην αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος, με όποιες συνέπειες μπορεί αυτό να έχει γενικότερα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για όλους αυτούς τους λόγους είμαστε υποχρεωμένοι να καταψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Σπύρος Δανέλλης έχει το λόγο. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΔΑΝΕΛΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρούμε ότι αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση και η θέση πως η Δημόσια Διοίκηση από τροχοπέδη κάθε παραγωγικής προσπάθειας πρέπει να μετατραπεί σε αποφασιστικό αρωγό της, από δυνάστη σε υπηρέτη του πολίτη. Οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια, απαιτεί την ενεργό παρουσία μίας Δημόσιας Διοίκησης σύγχρονης, αποτελεσματικής, ικανής να σχεδιάσει πολιτικές και να παράγει διοικητικό έργο. Απαιτείται επειγόντως μία μεγάλη μεταρρύθμιση ορθολογικής αναδιάρθρωσης και εκσυγχρονισμού, στηριγμένη πάνω απ'όλα στον ίδιο τον ανθρώπινο παράγοντα και στην ουσιαστική συμμετοχή του. Χρειάζεται μία μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση με απόλυτα αδιάβλητα και αξιόπιστα κριτήρια. Για να επιτευχθεί αυτό, πριν απ'όλα είναι ανάγκη να εξασφαλιστεί ο απεγκλωβισμός της διοίκησης από τη μάστιγα της κομματικοποίησης που συγκαλύπτει τους επιδιωκόμενους στόχους, επιβάλλει συγκεκριμένες πολιτικές, πολιτικές προσωπικού, από την πρόσληψη και τις υπηρεσιακές μεταβολές μέχρι την ανάδειξη των στελεχών. Απαιτείται η λειτουργική αυτοτέλεια της Δημόσιας Διοίκησης από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα και η ορθολογική αναδιάρθρωση με βάση τους επιδιωκόμενους στόχους που πρέπει να εξυπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες και την αναπτυξιακή προσπάθεια. Αυτό επιβάλλει τον επαναπροσδιορισμό του αντικειμένου των υπηρεσιών και του αναγκαίου ανθρώπινου δυναμικού. Η επαναξιολόγηση κάθε φορά, ο εκ νέου προγραμματισμός του θα διευκολύνει την άρση της πολυδιάσπασης και των επικαλύψεων αρμοδιοτήτων, θα υποδείξει ανάγκες συγχώνευσης, κατάργησης ή δημιουργίας υπηρεσιών. Θα διευκολύνει την ορθολογική διάταξη του ανθρώπινου δυναμικού, θα κάνει δυνατή την αναγκαία σταδιακή ελάττωση του συνολικού αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός της διοίκησης αποτελεί κρίσιμη παράμετρο αυτής της μεταρρύθμισης, ώστε να περιοριστεί η σπατάλη χρημάτων και χρόνου, η γραφειοκρατία και να αλλάξει η σχέση της διοίκησης με τον πολίτη. Τούτο απαιτεί εισαγωγή της πληροφορικής σε ένα εκσυγχρονισμένο σύστημα και όχι όπως σήμερα γίνεται μηχανοργάνωση της υπάρχουσας γραφειοκρατίας. Οι δημόσιες υπηρεσίες μπορούν να απαλλαγούν σταδιακά από τη λειτουργία τους ως γραφείων παραπόνων. Η χρήση των σύγχρονων μέσων με τη δημιουργία κατάλληλου δικτύου κέντρων ενημέρωσης και εξυπηρέτησης και η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στο κατάλληλο επίπεδο αυτοδιοίκησης είναι οι μόνοι τρόποι για να περιοριστεί στο ελάχιστο η επαφή του πολίτη με τις κεντρικές υπηρεσίες. Το κόμμα μου ο Συνασπισμός, από τις αρχές του 1990 έθετε το ζήτημα της αναγκαιότητας θεσμοθέτησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως εξής: Απαιτείται μία νέα μισθολογική πολιτική με τη θεσμοθέτηση ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων για τους δημοσίους υπαλλήλους και με τον καθορισμό μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις κινήτρων αποδοτικότητας για επιτάχυνση, μεγιστοποίηση ή βελτίωση του παραγόμενου έργου. Στα πλαίσια των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και προκειμένου για ειδικές ανάγκες που δεν καλύπτει το υπάρχον προσωπικό μπορούν να προβλεφθούν κίνητρα για την προσέλκυση και αξιοποίηση έμπειρων και εξειδικευμένων στελεχών υψηλής στάθμης. Τα παραπάνω πρέπει να συνοδεύονται με θεσμική κατοχύρωση αποτελεσματικού κοινοβουλευτικού, διοικητικού, δικαστικού και κοινωνικού ελέγχου των πράξεων της Δημόσιας Διοίκησης. Επίσης πρέπει να συνοδεύονται με θεσμική κατοχύρωση της δυνατότητας των πολιτών να πληροφορούνται και να ελέγχουν τη δραστηριότητα της Δημόσιας Διοίκησης. Η Κυβέρνηση με καθυστέρηση σημαντικού χρόνου από τη δέσμευσή της για εισαγωγή των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο δημόσιο επιχειρεί ένα ανολοκλήρωτο -κατά τη γνώμη μας- βήμα, αφού αποδυναμώνει εν τη γενέσει του ένα θεσμό τομή στη σχέση των δημοσίων υπαλλήλων με το κράτος. Και αυτά διότι, πρώτον, εξαιρεί σημαντικά και βασικά δικαιώματα των εργαζομένων στο δημόσιο, όπως μισθοί, θέσεις εργασίας κλπ. από τη διαδικασία των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τα παραπέμπει στις συλλογικές συμφωνίες. Οι συλλογικές συμφωνίες όμως, ως γνωστό, δεν αποτελούν πηγή δικαίου, αλλά απλή δέσμευση για την Κυβέρνηση και η υλοποίησή τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το επιχείρημα ότι οι ρυθμίσεις του Συντάγματος δεν επιτρέπουν πραγματική συλλογική διαπραγμάτευση για κάποια από τα παραπάνω θέματα, κατά τη γνώμη μας, ελέγχεται, αφού είναι γνωστή η πολιτική και οι ρυθμίσεις που έχει προωθήσει η Κυβέρνηση για διάφορα υπαλληλικά θέματα, ακόμη και για μισθούς κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων, όπως παραδείγματος χάρη τους αξιολογητές εκπαίδευσης, για τα οποία οι συνταγματικές ρυθμίσεις δεν αποτέλεσαν τότε κώλυμα. Επιπλέον σημειώνω, αφού όλα τα κόμματα έχουν δεσμευθεί και έχουν προτείνει στην επικείμενη Αναθεώρηση του Συντάγματος, να κατοχυρωθεί ρητά το δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων για διαπραγματεύσεις, θα μπορούσαν να γίνουν ανάλογες ρυθμίσεις στο παρόν νομοσχέδιο. Δεύτερον, το όλο σύστημα συλλογικής διαπραγμάτευσης, που προβλέπει το νομοσχέδιο, φαλκιδεύεται από τη διαδικασία μεσολάβησης και τους μεσολαβητές, που δεν διασφαλίζονται η αντικειμενικότητα, η αμεροληψία και βεβαίως η εμπιστοσύνη του συνδικαλιστικού κινήματος. Το μείζον αυτό ζήτημα, κατά τη γνώμη μας, μπορεί να αντιμετωπισθεί με την αποδοχή μιας εκ των εναλλακτικών προτάσεων που η ΑΔΕΔΥ έχει θέσει. Και νομίζουμε ότι είναι επίσης μείζονος σημασίας ζήτημα, διότι θα βοηθήσει στην εγκαθίδρυση μιας άλλης κουλτούρας, διαλόγου και εμπιστοσύνης, που πραγματικά το σύστημά μας δεν μας έχει επιτρέψει μέχρι σήμερα την ύπαρξη πολλών θεσμικών προβλέψεων για την προώθηση αυτής της αναγκαίας κουλτούρας. Τρίτον, το όλο σύστημα διαπραγμάτευσης αναγάγει την ΑΔΕΔΥ σε προνομιακό και αποκλειστικό συνομιλητή. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι οι ειδικές συλλογικές συμβάσεις μπορούν να καταρτίζονται για θέματα, εφόσον αυτά δεν αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε κεντρικό επίπεδο. Διάταξη που δίνει τη δυνατότητα ακύρωσης των ειδικών συλλογικών συμβάσεων ανάλογα με σκοπιμότητες πιθανές ή συσχετισμούς. Τέταρτον, δεν προβλέπεται καμία δυνατότητα διαπραγμάτευσης σε επίπεδο αυτοτελών υπηρεσιών, στο πρωτοβάθμιο επίπεδο δηλαδή. Κατά τη γνώμη μας υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθούν και να ενταθούν προβλήματα διάρθρωσης του συνδικαλιστικού κινήματος, όταν δεν έχουν αντιστοιχία με τα είδη των συλλογικών διαφορών που προκύπτουν ή θα προκύψουν. Και όταν δεν υπάρχει η αντιστοιχία αυτή με τους αντίστοιχους φορείς διαπραγμάτευσης, εργατικούς και εργοδοτικούς, μεγάλες κατηγορίες και κλάδοι δημοσίων υπαλλήλων φαίνεται να αποκλείονται από τη διαπραγμάτευση ή να υποχρεώνονται να διαπραγματεύονται κατά ομάδες. Είναι βασικό, κατά την άποψή μας, το να διασφαλιστεί η διαδικασία της διαπραγμάτευσης και στα τρία επίπεδα, τριτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και πρωτοβάθμιο, για να αποφευχθούν προβλήματα και τριβές στο μέλλον. Στο νομοσχέδιο γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπισθούν προβλήματα κάλυψης παγίων αναγκών του δημοσίου με την παράλληλη ρύθμιση εργασιακών σχέσεων σημαντικού αριθμού εργαζομένων σ' αυτό. Και ενώ αυτό αποτελεί μέρος υπαρκτού, χρόνιου και σοβαρού προβλήματος, γίνεται αποσπασματικά και ανορθολογικά, αφού για μία ακόμη φορά τέτοιου είδους ρυθμίσεις δεν ακολουθούν τη συνολική καταγραφή των πάγιων και διαρκών αναγκών του δημοσίου τομέα, που θα οδηγούσε στην πλήρη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, αλλά θα αντιμετώπιζε και τις τόσες εκκρεμότητες εργασιακών σχέσεων, που γεμίζουν με ανασφάλεια και ταλαιπωρούν χιλιάδες νέους με ενιαία κριτήρια και διαδικασίες, που θα εγγυώντο διαφάνεια, αξιοκρατία, και ισονομία. Για τις υποχρεωτικές μετατάξεις στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση: Παρά τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας μετατάξεως πλεονάζοντος προσωπικού, δεν προβλέφθηκε ποτέ συγκροτημένη διαδικασία καταγραφής των αναγκών και διαπίστωσης του πλεονάζοντος προσωπικού, ούτε και κριτήρια για την επιλογή των μετατασσομένων, με αποτέλεσμα πλήθος αυθαιρεσιών και έντονων κοινωνικών προβλημάτων. Δεν αξιοποιήθηκε η δυνατότητα εθελοντικών μετατάξεων, που θα μπορούσε να λύσει κατ'αρχήν προβλήματα ορθολογικής κατανομής του προσωπικού. Οι μετατάξεις προσωπικού καταργημένων υπηρεσιών επίσης δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα κατά καιρούς στην υπηρεσιακή κατάσταση των υπαλλήλων. Εμείς για τη συνολική αντιμετώπιση του ζητήματος των μετατάξεων, που είναι ένα εργαλείο πολύ χρήσιμο για την εξορθολογικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, πιστεύουμε, πρώτον, ότι πρέπει να γίνει μία φορά, εφάπαξ, η διαπίστωση του πλεονάζοντος προσωπικού μετά από αντικειμενική και ολοκληρωμένη μελέτη από θεσμοθετημένα όργανα όπως επιτροπές καταγραφής, στις οποίες συμμετέχουν εκπρόσωποι των υπηρεσιών, των εργαζομένων και ειδικοί σε θέματα οργάνωσης επιστήμονες. Δεύτερον, καλούνται να μεταταγούν εθελοντικά όσοι υπάλληλοι το επιθυμούν με προκήρυξη θέσεων. Τρίτον, οι υποχρεωτικές μετατάξεις γίνονται μόνο μετά από πλήρως αιτιολογημένη διαπίστωση πλεονάζοντος προσωπικού και με σειρά από τους νεότερους προς τους αρχαιότερους υπαλλήλους. Τέταρτον, η μετάταξη δεν επιφέρει μετακίνηση σε άλλη πόλη, εκτός αν ο υπάλληλος το επιθυμεί. Πέμπτον, ο νομοθετικός προσδιορισμός των μετατασσομένων γίνεται από τα υπηρεσιακά συμβούλια. Και, έκτον, σε περίπτωση κατάργησης υπηρεσίας, τα των μετατάξεων του προσωπικού ρυθμίζονται με νόμο. Είμαι βέβαιος πως οι υποχρεωτικές μετατάξεις στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση δεν είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης της στελέχωσης σε προσωπικό, ενώ η διατήρηση των μεταβατικών ρυθμίσεων, η κατάργηση των αντικινήτρων και η θεσμοθέτηση εξισωτικού οικονομικού κινήτρου για τους υπαλλήλους της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, όπως συνέβη με τους υπαλλήλους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα συνέβαλε σημαντικά στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο και αυτήν τη στιγμή ακόμη να αξιοποιηθεί η πρόταση του Προέδρου της ΕΝΑΕ, του κ. Κατριβάνου, η οποία μας κατατέθηκε στην επιτροπή, για την προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος μεταξύ της ΕΝΑΕ και της ΑΔΕΔΥ. Για τις μετατάξεις αποσπασμένων: Πιστεύουμε ότι γενικά καταστρατηγούνται οι διατάξεις που έχουν θεσμοθετηθεί για την εφαρμογή αντικειμενικών διαδικασιών στο θέμα των μετατάξεων. Σήμερα το καθεστώς που εισάγει το νομοσχέδιο προβλέπει τη μετάταξη όσων με τις γνωστές διαδικασίες είναι αποσπασμένοι σε Υπουργεία και ΝΠΔΔ πάνω από δύο χρόνια χωρίς κανένα κριτήριο και ανεξάρτητα από τις ανάγκες των υπηρεσιών. Η διάταξη αυτή σε συνδυασμό με την αντίστοιχη διάταξη διορισμού των εκτάκτων αορίστου χρόνου στις υπηρεσίες στις οποίες υπηρετούν και όχι εκεί όπου έχουν προσληφθεί καταστρατηγεί το ν. 2266 που καθορίζει τις διαδικασίες και τα κριτήρια για τη μετάταξη του προσωπικού των δημοσίων υπηρεσιών. Η δυνατότητα που δίνουν οι σχετικές διατάξεις για τη μετάταξη αποσπασμένων αποτελεί τη συνέχεια και την ολοκλήρωση κατά κανόνα ευνοιοκρατικού χαρακτήρα ρυθμίσεων προς όφελος κάποιων "ημετέρων". Οι αποσπάσεις αυτές, επίσης, έχουν γίνει ανεξάρτητα και πέρα από τις πραγματικές ανάγκες των υπηρεσιών. Είναι δε φανερό πως η προώθηση των μετατάξεων των παραπάνω αποσπασμένων, πριν ακόμη από την ολοκλήρωση των νέων οργανισμών, θα έχει επιπτώσεις στη λειτουργία και τη στελέχωση των υπηρεσιών. Και επί τη ευκαιρία θεωρώ ότι η παντελής αδιαφορία για την, επιτέλους, σύσταση των οργανισμών των διαφόρων υπηρεσιών είναι ένα μείζονος σημασίας θέμα - εκκρεμότητα για τη Δημόσια Διοίκηση και καθοριστικής σημασίας για την ποιότητα την οποία σήμερα όλοι διαπιστώνουμε ότι η Δημόσια Διοίκηση έχει. Με βάση τα παραπάνω, κατά τη γνώμη μας, η σχετική διάταξη δεν θα πρέπει να ψηφιστεί, αλλά αντίθετα θα πρέπει να υλοποιηθούν οι ρυθμίσεις, οι διαδικασίες και τα κριτήρια του ν. 2266. Παρ' όλο που θεωρητικά οι αποσπάσεις αποτελούν προσωρινές μετακινήσεις για έκτακτες ανάγκες,χρησιμοποιήθηκαν ως εφεδρεία της διοίκησης για διάφορες εξυπηρετήσεις, αφού ούτε η διαπίστωση της ανάγκης ούτε η διενέργεια της απόσπασης γίνονται από τα υπηρεσιακά συμβούλια. 'Ετσι κατάληξαν να αποτελούν βασική μορφή μετακίνησης με σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των υπηρεσιών. Κατά τη γνώμη μας, για το συνολικό ζήτημα των αποσπάσεων θα πρέπει να ισχύουν τα παρακάτω: Πρώτον, να περιορίζονται σε αυστηρά καθορισμένες ανάγκες, εποχιακές αναπλήρωσης ασθενούντων κλπ. Δεύτερον, η διαπίστωση της ανάγκης απόσπασης να γίνεται πάντα από το υπηρεσιακό συμβούλιο. Τρίτον, ο μέγιστος επιτρεπόμενες χρόνος να είναι τρεις μήνες με δυνατότητα παράτασης για άλλους τρεις μήνες μετά από τη σύμφωνη γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου. Τέταρτον, να απαγορεύεται η μόνιμη ένταξη των αποσπωμένων στην υπηρεσία. Για τη μονιμοποίηση εκτάκτων αορίστου χρόνου θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής: Η ύπαρξη των εκτάκτων αορίστου χρόνου ήταν και είναι εν πολλοίς αποτέλεσμα των πελατειακών σχέσεων των καταστρατηγήσεων κάθε φορά με διαφορετικούς τρόπους του συστήματος προσλήψεων. Ο διορισμός τους σε θέσεις μονίμου προσωπικού από την άλλη μεριά αποτελούσε και αποτελεί πάγιο αίτημα στα πλαίσια της θέσης για ενιαία μόνιμη σχέση εργασίας στο δημόσιο και για καλύτερη λειτουργία των υπηρεσιών αλλά και για την εξέλιξη του προσωπικού. Δυστυχώς,όμως, οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου και η δυνατότητα που δίνει για μονιμοποιήσεις κινδυνεύουν να μείνουν γράμμα κενό, αφού δεν δίνεται η δυνατοτητα επιλογής ασφαλιστικού φορέα. Είναι φανερό ότι η υποχρεωτική ένταξη των παραπάνω υπαλλήλων στα ταμεία του δημοσίου και για το μεγάλο κόστος και για την εξαγορά των προϋπηρεσιών που συνεπάγεται,θα έχει ως επακόλουθο εργαζόμενοι,που έχουν πολλά χρόνια υπηρεσίας,να μην επιλέξουν τη μονιμοποίησή τους. Βεβαίως η αναφορά πριν από λίγο αλλά και κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην επιτροπή της κυρίας Υπουργού, ότι αυτό το θέμα απασχολεί το Υπουργείο για την αντιμετώπισή του με νομοθετική ρύθμιση μας δημιουργεί προϋποθέσεις αισιοδοξίας ότι αυτό το ζήτημα θα αντιμετωπιστεί άμεσα. Αν όμως δεν αντιμετωπιστεί,τότε οι διατάξεις για τη μονιμοποιήση των εκτάκτων αορίστου χρόνου φοβούμαι ότι θα παραμείνουν γράμμα κενό. Σχετικά με το ΑΣΕΠ: Είναι γνωστό ότι το σημερινό σύστημα προσλήψεων με τον περιορισμό των αυθαιρεσιών και του ρουσφετιού έχει δεχθεί τα πυρά πολλών πλευρών. Πέρα από τις καταστρατηγήσεις όλο και περισσότερο αυξάνονται οι νομοθετικές παρεμβάσεις -πρόσφατα είχαμε εκείνη του Υπουργείου Δικαιοσύνης- και οι πολύπλευρες δηλώσεις αμφισβήτησής του. Βεβαίως υπάρχει πρόβλημα καθυστερήσεων στη λειτουργία του ΑΣΕΠ, για λόγους για τους οποίους δεν ευθύνεται μόνο εκείνο. Οι καθυστερήσεις στο σχεδιασμό και στον προγραμματισμό βαρύνουν τις υπηρεσίες. Οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις στο όνομα της ευλιξίας πρέπει να ενισχύσουν και όχι να φαλκιδεύσουν και να υποσκάψουν το σύστημα των προσλήψεων μέσω των διαδικασιών του ΑΣΕΠ. 'Ετσι μέσα σ' αυτά τα πλαίσια με τις σχετικές διατάξεις του νομοσχεδίου νομίζουμε ότι διευρύνονται παράθυρα για την υποβάθμιση του ΑΣΕΠ για εξαιρέσεις από το σύστημα των προσλήψεων. Νομίζω ότι όλοι μας, έχοντας δει τα δείγματα γραφής του παρελθόντος, δεν μπορούμε παρά να φοβούμεθα ότι αυτές οι ρυθμίσεις σε συνδυασμό και με την τακτική την οποία πολλές δημόσιες υπηρεσίες ακολουθούν, μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική φαλκίδευση του συστήματος. Οι εξαιρέσεις που προβλέπονται από τις διαδικασίες πρόσληψης, τα κριτήρια και τον έλεγχο του ΑΣΕΠ -κυρίως αναφέρομαι στους διμηνίτες και στα προγράμματα του ΟΑΕΔ- ανοίγουν το δρόμο για προσλήψεις χωρίς κριτήρια και έλεγχο και μάλιστα σε τομείς που φαίνεται ότι και λόγω των κοινοτικών προγραμμάτων των επόμενων χρόνων θα οδηγήσουν σε αύξηση της απασχόλησης τουλάχιστον σε ορισμένους τομείς. Και αν δεχθούμε την ύπαρξη εκμηδένισης του χρόνου των διαδικασιών πρόσληψης για ορισμένες απαιτήσεις νομίζουμε ότι είναι αναγκαία η αποσαφήνιση άπαξ και η καθιέρωση κριτηρίων και κανόνων που διασφαλίζουν τη δημοσιότητα και την ισονομία σ' αυτές τις περιπτώσεις. Θεωρούμε, επίσης, ότι συνιστά πρόβλημα η εισαγωγή των ειδικών διαδικασιών με το γενικό τρόπο που θεσπίζονται, αφού δίνουν τη δυναότητα για καταστρατήγηση του πίνακα των διοριστέων. Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να καθοριστούν ρητά στο νομοσχέδιο οι υπηρεσίες και οι ειδικότητες για τις οποίες συντρέχουν οι λόγοι για τις παραπάνω επιπρόσθετες δοκιμασίες. Πριν ολοκληρώσω την παρέμβασή μου θα ήθελα να καταθέσω μία συγκεκριμένη πρόταση, μιας και πιστεύω ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις και κάποιες αναφορές του εισηγητή της Πλειοψηφίας, του κ. Τσιόκα, που μου επιτρέπουν να πιστεύω αυτό, αλλά συντρέχουν και οι λόγοι αντιμετώπισης ενός μείζονος σημασίας προβλήματος, γιατί η συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου κατέδειξε το μέγεθος αυτού του προβλήματος -ηθικής και πολιτικής τάξης προβλήματος- δηλαδή της ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων απροσδιορίστου αριθμού εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ζήτημα που δημιουργεί εργασιακή ανασφάλεια και θέτει όρους ομηρίας αυτών των νέων ανθρώπων στην πολιτική εξουσία. Για να αποφευχθούν ισοπεδωτικές εξομοιώσεις αλλά και φωτογραφικές ρυθμίσεις, προτείνουμε τη σύσταση διακομματικής επιτροπής, η οποία με ενιαία κριτήρια και διαφάνεια θα μελετήσει όλες τις εκκρεμότητες που έχουν καταγραφεί ή διαπιστώνονται, ώστε το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, στη βάση της ορθολογικής καταγραφής των πάγιων και διαρκών αναγκών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, να αντιμετωπίσει συνολικά και συγκροτημένα το πρόβλημα αυτό. Ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο ειδικός αγορητής του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Γεώργιος Τσαφούλιας έχει το λόγο. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΑΦΟΥΛΙΑΣ: Το νομοσχέδιο αυτό είναι πανσπερμία αντιφατικών και ευκαιριακών διατάξεων με μικροπολιτική σκοπιμότητα, βασιζόμενο σε άσκηση ανήθικης πολιτικής και ενάντια στη λειτουργία της χρηστής διοίκησης. Και ένα τέτοιο νομοσχέδιο, που δεν έχει αρχή, το καταψηφίζουμε. Από τη μία μεριά υπάρχει ένας κόσμος που περιμένει να εργαστεί και να ζήσει και από την άλλη έχουμε μία Κυβέρνηση που δηλώνει ότι πουλάει την κρατική βούληση με το κιλό και θα τακτοποιήσει τους πάντες και ότι μόνον αυτή είναι η ελπίδα όσων περιμένουν μία θέση στην αγορά εργασίας και εκβιάζει το λαό και περισσότερο τους νέους, να της δώσουν την ψήφο τους, με μία ψεύτικη αγορά ελπίδας που τους δημιουργεί. Σε ένα φαύλο κύκλο λειτουργίας βρίσκεται το Υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης, με ένα γκρεμισμένο και διάτρητο ΑΣΕΠ, με μία Υπουργό να προσπαθεί να βρει τρόπους εξαιρέσεων από το ν. 2190, με τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου να απειλεί για παραβίαση των νόμων για το νομοσχέδιο που έρχεται, με τις αγανακτησμένες κατηγορίες εργαζομένων που δεν ρυθμίζονται με το νομοσχέδιο και διατηρούνται σε εκκρεμότητα, και με έναν κόσμο που περιμένει να πιάσει δουλειά. Με τέτοιες ψεύτικες προεκλογικές επιδιώξεις για δήθεν αποκατάσταση του δικαίου με τις ευκαιριακές και αντιφατικές διατάξεις του νομοσχεδίου, δεν δημιουργείται δημοσία διοίκηση, ούτε κράτος, δεν στερεώνεται ο λαός, το πολίτευμα και το 'Εθνος, παρά λειτουργεί έντεχνα η Δημόσια Διοίκηση των κυκλωμάτων, της εξυπηρέτησης των κομματικών συμφερόντων και στήνεται ένας παραεκλογικός μηχανισμός για να ωφελήσει ευκαιριακά και στον κατάλληλο χρόνο το κυβερνών κόμμα. Από το 1994 μέχρι το 1998 δεν υπήρχε ο ν. 2190; Υπήρχε ο νόμος του κ. Πεπονή, αλλά μέχρι το 1998 που τον παρατείναμε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι τράπεζες ήταν ελεύθερες, οι θυγατρικές εταιρείες τους επίσης, οι κατηγορίες ειδικών αναγκών και αυτές, όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που μάζεψαν όλον τον κόσμο εκείνον ο οποίος υπηρετεί σήμερα και ο οποίος πράγματι δουλεύει και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τους ψέξουμε. Ο κόσμος εκείνος είναι και δημοκρατικός και γνήσιος και ειλικρινής, αλλά παρά ταύτα όμως από την πλευρά εκείνη υπήρξε ένα διάτρητο μεγάλο κομμάτι, που δεν λειτουργούσε στο ν.2190 και έμπαινε ο κόσμος ελεύθερα στις υπηρεσίες εκείνες. Το ίδιο έγινε και από το 1990 μέχρι το 1994 που ήταν η Νέα Δημοκρατία. Διότι το βάλσαμο της λειτουργίας της κομματικοποίησης ήταν μόνο και μόνο η τακτοποίηση των "ημετέρων". Αυτό είναι το βάλσαμο της λειτουργίας των δύο μεγάλων κομμάτων και εκεί βάσισαν τη λειτουργία τους και την έκφρασή τους τα δύο μεγάλα κόμματα από το 1990 και μετά. Και τη βάσισαν διότι δεν έσπασαν το πρόβλημα της ανεργίας, δεν κατέστησαν τη χώρα σε ένα επίπεδο λειτουργίας, ώστε να μπορεί ο καθένας να βρίσκει εργασία. Δεν καταπολεμήσατε την ανεργία τα δύο μεγάλα κόμματα και ως εκ τούτου δημιουργήσατε μέσα σε ένα μικρό βεληνεκές πολιτικής τη λειτουργία της σκέψης πως πρέπει να αντιμετωπίσετε την εκλογική σας νίκη με μικροπολιτικές σκοπιμότητες, με διορισμούς και με ταξίματα. Αυτή είναι όλη η ιστορία, επί της οποίας εδράζεται το σημερινό σύστημα της Δημόσιας Διοίκησης. Αυτή είναι η όλη ιστορία, με την οποία περιμένατε μόνο και μόνο να αντιμετωπίσετε την υπόθεση του έθνους. Η υπόθεση του έθνους ήταν η καταπολέμηση της ανεργίας, ήταν δουλειά σε όλους, ήταν να μην έχουν ανάγκη να σας παρακαλούν στα γραφεία σας, να μην έχουν ανάγκη να είναι διάτρητος ο νόμος. Το ΑΣΕΠ από το 1994 και μετέπειτα γιατί δεν αναδιαρθρώθηκε; Γιατί δεν έγινε υπηρεσία ταχύτατης αντιμετώπισης του προβλήματος του διορισμού και του ελέγχου και πέρασαν άλλα πέντε χρόνια μέχρι σήμερα για να κάνουμε αναδιάρθρωση του ΑΣΕΠ; Από τότε δεν τα βλέπατε τα πράγματα, ότι έπρεπε να υπάρξει αναδιάρθρωση, ότι έπρεπε να υπάρχει προσωπικό, ότι έπρεπε να υπάρχει επιστημονικό προσωπικό για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και ως εκ τούτου θα έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια για να λειτουργήσουν όλα εκείνα τα παράθυρα και οι παραβιάσεις και να λειτουργήσει ο εισαγγελέας για να ερμηνευτεί και να λειτουργήσει ο ν.2190; Θα έπρεπε ο διευθύνων σύμβουλος της Ολυμπιακής να τιμωρηθεί με φυλάκιση για να λειτουργήσει ο νόμος; Δηλαδή κάθε πράγμα που δεν μπορούμε να το εφαρμόσουμε πολιτικά, που δεν μπορούμε να του δώσουμε ζωή, πνοή και αντιμετώπιση για την Ελλάδα, θα πρέπει να το ποινικοποιούμε και να λέμε "πήγαινε στον εισαγγελέα", όταν και σήμερα ακόμη πολλοί εκ των Βουλευτών της Συμπολίτευσης μιλάνε για διαφθορά μέσα στη διοίκηση έστω και αόριστα; Και απο την άλλη πλευρά να δείχνεται ο δρόμος της εισαγγελίας για να λύσει το πρόβλημα της διαφθοράς, μιας διαφθοράς μέσα από πολιτικές συνεργασίες, από πολιτικά πλοκάμια, από κυκλώματα; Να τα λύσει ο εισαγγελέας; Είναι δρόμος πολιτικής λύσης η λειτουργία του εισαγγελέα για την εθνική μας επιβίωση; Νομίζω ότι με αυτά τα ψεύτικα τεχνάσματα δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθεί πραγματικά κράτος δικαίου και Δημόσια Διοίκηση. Εισερχόμενοι στο νομοσχέδιο θα πρέπει να πούμε για το πεδίο της εφαρμογής των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις όπως εδώ αντιμετωπίζονται και ιδίως στο άρθρο 3 "συλλογικές συμβάσεις εργασίας" λέει ότι: Περιεχόμενο των συλλογικών συμβάσεων μπορεί να αποτελέσουν ζητήματα που αφορούν την τοποθέτηση, μετακίνηση, μετάθεση, απόσπαση και μετάταξη, την εκπαίδευση και επιμόρφωση (προεισαγωγική, εισαγωγική και προαγωγική εκπαίδευση), τα μέτρα υγιεινής, την κοινωνική ασφάλιση, την άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, τα θέματα αδειών γενικώς, τα θέματα του χρόνου απασχόλησης, την ερμηνεία των όρων των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κλπ. Πού είναι για το μισθολογικό; Πού είναι για τον τρόπο διορισμού, για τη σύσταση θέσεων; Προχθές πέρασε ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας σύσταση θέσεων διακόσιες. Πού είναι το θέμα του χρονου εργασίας; Δηλαδή βασικά προβλήματα, τα οποία στην προκειμένη περίπτωση δεν λαμβάνονται υπόψη κατά τις διαπραγματεύσεις και στις συλλογικές συμβάσεις. Και δεν είναι δυνατόν να μας λέτε ότι με τις υφιστάμενες διατάξεις του Συντάγματος δεν είναι δυνατόν να εισέλθουμε σε τέτοια θέματα. Μπορούμε να εισέλθουμε με περιεχόμενο λειτουργίας ειδικών παραγράφων στις περιπτώσεις αυτές, ώστε να αντιμετωπίζονται αυτά και να είναι και συνταγματικότατα και να μην έχουμε παραβιάσει το Σύνταγμα. Εκτός τούτου, θέτετε τους μεσολαβητές, οι οποίοι καταργούν την αξία της έννοιας των διαπραγματεύσεων. Διορίζετε τρείς καθηγητές των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, όποιους θέλετε. Βάζετε τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου, τον οποίον εσείς επιλέγετε. Να συμβάλετε ως μεσολαβητικά όργανα στη λειτουργία των διαπραγματεύσεων και στη λειτουργία των συλλογικών συμβάσεων, που αν παρέλθει η δεκαήμερος άπρακτη προθεσμία, πάνε περίπατο. Δεν είναι δυνατόν με τέτοιους περιορισμούς, που υπάρχουν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, να δεχθούμε τα σχετικά άρθρα. Πάμε τώρα στη μετατροπή των θέσεων. Οι οργανικές θέσεις προσωπικού πλήρους απασχόλησης με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, που υπηρετεί κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού στο δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα κλπ. μετατρέπονται σε οργανικές θέσεις μονίμων υπαλλήλων στις οποίες διορίζεται το προσωπικό αυτό υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις των επομενων άρθρων. Συμφωνούμε με τη μονιμοποίηση. Τι θα κάνουμε; Τι θα τους πούμε; 'Οτι εσείς πρέπει να πεθάνετε, ότι εσείς πρέπει να πνιγείτε, ότι εσείς δεν πρέπει να ζήσετε, ότι εσάς, που υπηρετήσατε και υπηρετείτε και αγωνίζεστε, δεν πρέπει να σας μονιμοποιήσουμε; Οπωσδήποτε ναι. Αλλά από κει και πέρα, προκύπτει ένα τεράστιο πρόβλημα. Οι άνθρωποι οι άλλοι, οι οποίοι έχουν προσληφθεί και έχει περάσει ο ορισμένος χρόνος και έχουν καταστεί οι συμβάσεις τους αορίστου χρόνου, στην ουσία, στην πραγματικότητα, είτε με δικαστικές αποφάσεις, είτε όχι, αυτοί υπηρετούν ως εργαζόμενοι αορίστου χρόνου, είτε υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις, είτε δεν υπάρχουν. Γιατί τους πήρατε για ένα χρονικό διάστημα και ανανεώσατε συνέχεια τη σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου και έχουν καταστεί πλέον αορίστου χρόνου και με δικαστικές αποφάσεις και χωρίς δικαστικές αποφάσεις. Ως εκ τούτου, στην πραγματικότητα, δεν διαφέρουν αυτοί οι άνθρωποι απ'αυτούς τους οποίους τώρα μονιμοποιείτε. Και είναι πολλές περιπτώσεις: Οι εργαζόμενοι στο Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας, ιατροί του ΙΚΑ, οι εργαζόμενοι στον ΕΟΤ, ανήκοντες στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου, του δημοσίου, οι εργαζόμενοι που καλύπτουν πάγιες ανάγκες στον ΟΤΑ, εκπαιδευτικοί όλων των κατηγοριών, κλάδων και ειδικοτήτων που έχουν προσληφθεί και υπηρετούν σήμερα με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στις σχολές του ΟΑΕΔ, οι απασχολούμενοι στον ΟΕΚ, οι εργαζόμενοι στις κοινοτικές και διαδημοτικές επιχειρήσεις ραδιοφωνίας των ΟΤΑ, οι απόφοιτοι κρατικής σχολής διετούς φοίτησης του ν.2065/1952, όπως τροποποιήθηκε με το ν.1195/1981, οι υπάλληλοι με πτυχίο νηπιαγωγού των βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών των ΟΤΑ, οι εργαζόμενοι σε δημόσια τεχνικά έργα, αρχαιολόγοι του Υπουργείου Πολιτισμού, οι εργαζόμενοι στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και μισθοδοτούμενοι από προγράμματα οργανισμού όπως το ΝΑΤΟ κλπ., οι εργαζόμενοι στις περιφέρειες που έχουν προσληφθεί από την Εταιρεία Διαχείρισης Τεχνικής Βοήθειας, οι εργαζόμενοι στο ΤΕΒΕ, επιμελητές εισπράξεων, το προσωπικό που εργάζεται στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ και μισθοδοτείται από τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης ή διεθνών οργανισμών από τον ειδικό λογαριασμό, οι εργαζόμενοι των Σχολών Τουριστικών Επαγγελμάτων του ν.536/1937, όπως τροποποιήθηκε, οι εργαζόμενοι στα Τ.Α., οι υπάλληλοι των ΕΛΤΑ. Σε εκκρεμότητα βρίσκονται οι ιπτάμενοι συνοδοί και φροντιστές της Ολυμπιακής Αεροπορίας, οι εργαζόμενοι στα επιμελητήρια, οι εργαζόμενοι στο Σύνδεσμο Αγροτικών Συνεταιρισμών Συνεταιριστικών Οργανώσεων Τυποποιημένου Ελαιολάδου, οι υπηρετήσαντες στην Πόντος, Ανώνυμος Θυγατρική Εταιρεία ΚΥΔΕΠ. Υπάρχουν και τόσες άλλες περιπτώσεις. 'Ολοι αυτοί δεν βλέπουν ότι τους εμπαίξατε; Δεν βλέπουν ότι είναι αορίστου χρόνου και πρέπει να τακτοποιηθούν, γιατί έχουν άγχος να ζήσουν και ότι δεν διαφέρουν από τους άλλους τους οποίους καλά κάνετε και τους τακτοποιείτε; Δεν είναι άνθρωποι αυτοί; Τι λέτε γι'αυτούς; Τι θα κάνετε γι'αυτούς; Αποτελεί ισότητα εφαρμογής των αρχών της κοινωνικής δικαιοσύνης και του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, όλος αυτός ο κόσμος να περιμένει να τακτοποιηθεί εν όψει αυτών που τακτοποιείτε τώρα και να βλέπετε ενδεχομένως να λένε ότι κομματικά τους ξεχωρίσατε, ότι εκείνοι είναι οι αποδιοπομπαίοι, ότι εκείνοι δεν είναι "ημέτεροι", ότι εκείνοι είναι πραγματικά οι διωγμένοι; Επ'αυτού πρέπει να απαντήσετε. Είναι ηθικό, πολιτικό καίριο το πρόβλημα. Να δώσετε λόγο τιμής εδώ στο Κοινοβούλιο, τι θα κάνετε με ότι αυτές τις ομάδες των εργαζομένων αυτοί που μοχθούν από το πρωί μέχρι το βράδυ με το άγχος, και πού θα τους τακτοποιήσετε. Επίσης, το πρόβλημα είναι ότι επειδή δεν προσδιορίζεται ασφαλιστικός οργανισμός, δεν ξέρω πόσοι θα υποβάλουν για μονιμοποίηση αιτήσεις. Βέβαια, όλα πάνε μέχρι αχρωματοψίας, δηλαδή μέχρι να λειτουργεί ο χρωματισμός ή η αχρωματοψία. 'Εφθασε η κυρία Υπουργός να πει ότι η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής είναι χρωματισμένη δεξιά, γι'αυτό έβγαλε τέτοια γνωμοδότηση. Λοιπόν, μέχρι εκεί φθάνουμε. Και η Νέα Δημοκρατία από την άλλη πλευρά τα δικά της. Τουλάχιστον, αν υπάρχει στον ελληνικό λαό η λειτουργία σκέψης στις εκλογές που έρχονται, θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα εθνικά και όχι μονοκομματικά και κομματικά από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εδώ εξαιρούνται βέβαια περιπτώσεις του Ε.Σ.Υ., της Ε.Υ.Π. και άλλες πολλές. Ερχόμαστε τώρα στα θέματα του συστήματος του ΑΣΕΠ. Το σύστημα του ΑΣΕΠ είναι διάτρητο, δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ του και δεν είναι δυνατόν να μας πείσει ότι έχει αποδώσει δικαιοσύνη λόγω της επέμβασης του κομματικού κράτους και των κυβερνητικών χειρισμών που γίνονται. Γι' αυτόν το λόγο δεν πρέπει να είμαστε σύμφωνοι. Με το ότι εξαιρείται από τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ το προσωπικό που προσλαμβάνεται για αντιμετώπιση κατεπειγουσών ή εποχιακών πρόσκαιρων αναγκών με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, της οποίας η διάρκεια δεν υπερβαίνει τους δύο μήνες, μέσα σε χρονικό διάστημα δώδεκα μηνών. Επίσης εξαιρείται το προσωπικό που προσλαμβάνεται σε εκτέλεση ειδικού προγράμματος απασχόλησης που προκηρύσσεται και επιδοτείται από τον ΟΑΕΔ. Το ίδιο ίσχυε και προτού γίνει αυτό. Η Κυβέρνηση έπαιρνε τηλέφωνο τους νομάρχες και τις επιτροπές και έβαζε τους "ημετέρους της". Το ίδιο θα γίνεται και τώρα. Για προσωπικό κλάδων των οποίων η κοινή εργασία συνδέεται άμεσα με την ασφάλεια ζωής προσώπων, όπως ο κλάδος ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, γίνεται επιτροπή με συνέντευξη. Η συνέντευξη δεν είναι διαβλητή; Επομένως δεν είναι εξαιρέσεις τις οποίες πρέπει να χτυπήσουμε; Δεν είναι εξαιρέσεις τις οποίες θα βλέπουν οι άλλοι ότι κατόπιν τηλεφωνημάτων και κατόπιν προσωπικών σχέσεων διαμεσολαβήσεων του κυβερνώντος κόμματος θα γίνονται οι προσλήψεις; Δεσμεύεστε ότι από εδώ και πέρα καταργούνται οι αορίστου χρόνου συμβάσεις; Να κάνετε μία δήλωση ότι από εδώ και πέρα το ελληνικό δημόσιο δεν πρόκειται να συνάψει με κανέναν σύμβαση αορίστου χρόνου και να πείτε ότι όλα αυτά θα εκτελεστούν. Αφού όλα ζυγίζονται στην πλάστιγγα της κομματικής εξυπηρέτησης, πως είναι δυνατόν να υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση αντιμετώπιση δικαίου; Είπαμε ότι στο άρθρο 21 γίνονται ρυθμίσεις προσλήψεως συστήματος με το ΑΣΕΠ. Το ΑΣΕΠ τώρα συγκροτείται από ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι δικαστικοί. 'Αλλοι από δεκατρείς γίνονται είκοσι ένας, θα υπάρξει περιπλοκή, δεν υπάρχουν βοηθοί, δεν υπάρχουν εισηγητές. Αυτά μπορούσατε να τα κάνετε από το 1994, όπως είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας, να υπάρχουν εισηγητές, να υπάρχουν βοηθοί, να υπάρχει προσωπικό και μέσα σε μία εβδομάδα να τελειώνουν τα πάντα. Τώρα θα έπρεπε η επιτροπή να βγάλει μέσα σε μία ώρα δύο χιλιάδες ενστάσεις. Κάνετε μονομελείς και πλημμελείς συνθέσεις. Για μας οι μονομελείς συνθέσεις είναι διαβλητές. Είναι για του εποχιακού χαρακτήρα. Δεν είναι ασφαλής δικλείδα η μονομελής σύνθεση για το εποχιακό προσωπικό, διότι το ΑΣΕΠ, όπως είπαμε, όπως έχει καταντήσει, είναι διάτρητο και διαβλητό και ως εκ τούτου με ένα τηλεφώνημα η μονομελής σύνθεση θα κάνει εκείνο το οποίο θα της πείτε εσείς. Επομένως, ούτε πρόκειται να λειτουργήσει ούτε πρόκειται να διευκολύνει, θα περιπλέξει τα πράγματα και θα δημιουργήσει χειρότερη κατάσταση από την ήδη υπάρχουσα. 'Ερχομαι τώρα στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Πραγματικά γίνεται αναγκαστική μετάταξη στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Σημειώνεται επίσης -λέει η έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής- ότι με τις προτεινόμενες διατάξεις του νομοσχεδίου οι θέσεις αυτές καλύπτονται είτε με εθελουσίες μετατάξεις, χωρίς γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου, είτε ύστερα από απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου χωρίς αίτηση μετατάξεως. Συνεχίζει λέγοντας: "Με τη μετάταξη η οποία αποτελεί εξαιρετικό τρόπο πληρώσεως υφισταμένων κενών οργανικών θέσεων επέρχεται μεταβολή του κλάδου στον οποίο ανήκει ο υπάλληλος. 'Οπως γίνεται ομόφωνα δεκτό από την νομολογία η μετάταξη συνίσταται και στην απόλυση του υπαλλήλου από την οργανική θέση την οποία κατέχει και, δεύτερον, στο διορισμό του σε άλλη νομοθετημένη οργανική θέση". Κατόπιν αυτού, το Επιστημονικό Συμβούλιο καταλήγει: "Επειδή η μεταβολή αυτή του νομικού προσώπου, στο οποίο ανήκει ο υπάλληλος συνεπάγεται την απόλυση των υπαλλήλων που κατέχουν τις θέσεις αυτές, η μετάταξη αυτή είναι σημαντικώς επιτρεπτή μόνο με αίτηση του υπαλλήλου, ανεξάρτητα από την απόφαση του αρμόδιου υπηρεσιακού συμβούλιου". Εκβιάζετε, λοιπόν, τους υπαλλήλους της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ότι θα τους απολύσετε ή λέτε στον κ. Παυλόπουλο "τι θέλετε, να τους απολύσουμε;" 'Η φέρνετε τη λειτουργία της έννοιας της εξυπηρέτησης του εθνικού και του δημοσίου συμφέροντος κατά τα μέτρα σας, αναπτύσσοντας ορισμένες απόψεις δήθεν ενάντιες προς αυτό και δημιουργούντες πλάσμα τι δικαίου δικό σας, τη δική σας εικόνα, ότι το δικό σας είναι συνταγματικό και αυτό είναι αντισυνταγματικό; Γιατί είναι αντισυνταγματικό; Λάστιχο κάνατε την έννοια της λειτουργίας του δημοσίου συμφέροντος, λάστιχο κομματικό. 'Ετσι είναι το λάστιχο το κομματικό, διότι λειτουργεί σε αυτήν την περίπτωση, όπως είπαμε, με το νόημα ότι έχει μετατραπεί και μεταβολιστεί και μετασχηματιστεί η κοινωνία μας σε ένα κομμάτι κοινωνίας χρηματιστηριακής και τραπεζικής, χρηματιστηριακού σοσιαλισμού και τραπεζικού σοσιαλισμού. Αυτό είναι το μεγάλο έμβλημα, αυτός είναι ο μεταβολισμός, ο μετασχηματισμός της σημερινής εποχής και βάσει αυτού του μεταβολισμού και του μετασχηματισμού γίνονται όλα ετούτα εδώ τα παρατράγουδα, τα οποία έχουμε στα νομοσχέδια. 'Εχει πλέον μεταβληθεί η κοινωνία και έχετε αποδεχθεί το μεταβολισμό και το μετασχηματισμό της κοινωνίας μας και λειτουργείτε με αυτό. Το ίδιο έχει κάνει και η Νέα Δημοκρατία, το ίδιο δέχεται. Επομένως σε αυτήν την περίπτωση τι έχετε πει; Λέτε ότι πράγματι η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος κρίνεται σύμφωνα με τα μέτρα και την έννοια και τους σκοπούς που αποδίδετε στην ερμηνεία των διατάξεων. 'Οχι, δεν είναι έτσι η ερμηνεία. Η ερμηνεία είναι έτσι όπως τη λέει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, η οποία τώρα είναι διορισμένη και τώρα εκφράζει αυτήν την άποψη. Και αν είναι της Νέας Δημοκρατίας, να την καταγγείλετε και αν πείτε ότι παραβίασε το νόμο ή παρερμήνευσε, να την καταγγείλετε. Εσείς την εξελέξατε την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, εσείς τη διατηρείτε, εσείς την έχετε, ο Πρόεδρος της Βουλής, της Πλειοψηφίας, του κυβερνώντος κόμματος. Τι μας λέτε τώρα; Αυτό το τεντωμένο λάστιχο της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος δεν είναι λόγος επαρκής, να εξαναγκάσετε τον κόσμο των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων να κάνει υποχρεωτική μετάταξη; Είναι ενάντια. Ούτε απειλή δέχεται ούτε με τον κ. Παυλόπουλο μπορείτε ή με οποιοδήποτε άλλο Βουλευτή, εμάς να μας απειλείτε ότι "τι θέλετε; να τους απολύσουμε;" Ούτε μπορείτε να τους απολύσετε. Απολύστε τους. Μπορείτε να τους απολύσετε; Τι λέτε ότι "θέλετε να τους απολύσουμε"; Δηλαδή κάνουμε λογοπαίγνια, για να δώσουμε έμφαση στην κοινωνία και στον κόσμο που μας ακούει, ότι εμείς σας κάνουμε χατίρι που σας κρατάμε; Χατίρι που τους κρατάτε κάνετε, κυρία Υπουργέ, στους υπαλλήλους της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης; Πείτε το δημόσια, ότι "σας κάνουμε χατίρι και το χατίρι σας το κάνουμε, διότι αλλιώς πρέπει να σας απολύσουμε και γι'αυτό σας μετατάσσουμε υποχρεωτικά". Με τέτοια τεχνάσματα πολιτικής του περασμένου αιώνα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της αποσπάσεως, της αναγκαστικής μετάταξης των υπαλλήλων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Το ίδιο συμβαίνει και με την ΕΥΠ. Υπάρχει προσωπικό στην ΕΥΠ, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τη λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών εκεί ή ορισμένων μυστικών υπηρεσιών κλπ. Τους αφαιρείτε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τους θέτετε ένα ψηφοδέλτιο. Είναι κατάργηση του συνδικαλισμού. Τι το βάζετε; Καταργείστε τα πάντα. Δηλαδή τους βάζετε κάτι, ότι θα έχετε ένα ψηφοδέλτιο, δεν θα είναι παραπάνω. Το μέτρο το πιο παραπάνω σε απεργιακές κινητοποιήσεις ή σε αποφάσεις, δεν το λέτε, ούτε θυμίζετε τίποτα. Αυτά είναι αντιδημοκρατικά μέτρα, μη βάζετε στολίδια τέτοια για συνδικαλισμό στη ΔΕΗ. Πείτε ότι είναι ένα όργανο το οποίο υπηρετεί την Κυβέρνηση και το κράτος και ότι αν υπάρξει άλλη κυβέρνηση κλπ., θα ήταν προτιμότερο αυτό, από το να πείτε ότι εξυπηρετείτε το συνδικαλισμό στη ΔΕΗ, που ο συνδικαλισμός δεν εξυπηρετείται. Το μεγαλύτερο κομμάτι είναι απλοί υπάλληλοι. Δεν έχουν σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες κλπ. και αυτοί πρέπει να συνδικαλίζονται και να έχουν τα δικαιώματά τους. Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι θα ψηφίσουμε τις διατάξεις αυτές, που αφορούν πράγματι τους υπαλλήλους. Θα ψηφίσουμε και άλλες διατάξεις, επίσης το άρθρο 24, εκεί που λέει για τις μετατάξεις, για τους έχοντες ανάγκη, λόγω ειδικών αναγκών, ο χρόνος να είναι ένας. Αυτά θα τα πούμε στην κατ'άρθρο συζήτηση. Επίσης το ίδιο θα πούμε στην κατ'άρθρο συζήτηση για τους γεωπόνους κλπ. Με αυτά τα δεδομένα θα ψηφίσουμε εκείνα τα άρθρα που εξυπηρετούν τους εργαζόμενους, αλλά επί της αρχής δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τη λειτουργία της χρηματιστηριακής και τραπεζικής σκέψης του κυβερνώντος κόμματος. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο κ. Αναστάσιος Πεπονής έχει το λόγο. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΕΠΟΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα περιορίσω την παρέμβασή μου σε γενικότερα ζητήματα, τα οποία συνδέονται με το άρθρο 21 του συζητούμενου νομοσχεδίου. Το πρώτο το οποίο υποστηρίζω είναι ότι το άρθρο 21 εξυπηρετεί το νέο σύστημα προσλήψεων, περιέχει διατάξεις οι οποίες διευκολύνουν την ορθή και αποτελεσματική εφαρμογή αυτού του νέου συστήματος και δεν υιοθετώ τις απόψεις, ή τους ενδοιασμούς, με τους οποίους επιχειρείται να εξευρεθούν ρυθμίσεις, που τάχα ανοίγουν τα καλούμενα "παράθυρα". Εγώ πιστεύω ότι η κυρία Υπουργός, με αυτό το άρθρο, πραγματικά συμβάλλει στην αποτελεσματική εφαρμογή του νέου συστήματος και προπαντός στην ταχύρυθμη λειτουργία του Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού, του ΑΣΕΠ. Βεβαίως ορισμένες διατάξεις θα μπορούσαν να μην περιληφθούν, αν είχε προηγηθεί από χρόνια μια αποτελεσματικότερη συνεννόηση μεταξύ του Υπουργείου και του ΑΣΕΠ. Αναφέρομαι στις διατάξεις οι οποίες προβλέπουν μονομελείς ή τριμελείς συνθέσεις των τμημάτων. Ο ν. 2190 είχε μία γενική διάταξη, η οποία προέβλεπε τη λειτουργία του ΑΣΕΠ κατά τμήματα. Βεβαίως, ορθά τώρα επεμβαίνετε, διότι πρέπει να εφαρμοστεί η διάταξη αυτή ως προς το πνεύμα της και τα τμήματα τα οποία προβλέπετε στο νομοσχέδιο, κυρία Υπουργέ, πράγματι είναι τμήματα τα οποία θα βοηθήσουν την ταχύρυθμη λειτουργία αυτού του οργάνου. Υπάρχει όμως πρόβλημα. Και το πρόβλημα, όπως είπα, δεν γεννάται από τις διατάξεις που προτείνετε, κυρία Υπουργέ -αντιθέτως αντιμετωπίζετε τα προβλήματα- αλλά προκύπτει από την απροθυμία ορισμένων οργάνων του δημόσιου τομέα να τηρήσουν το νόμο. Ο νόμος έχει υποστεί και υπονομεύσεις και επιθέσεις. Και αυτές οι υπονομεύσεις και επιθέσεις έχουν ως φορείς και υπηρεσιακούς παράγοντες, αλλά προπαντός διοικήσεις των ΔΕΚΟ. Θα αναφέρω συγκεκριμένες περιπτώσεις. Η Ολυμπιακή Αεροπορία σταθερά, συστηματικά, καθυστερούσε την υποβολή προτάσεων για έγκριση εποχιακών προσλήψεων, ώστε μετά να επικαλείται το χρόνο, να επικαλείται το ότι επίκειται σε λίγες εβδομάδες η περίοδος της μεγάλης τουριστικής κίνησης, ώστε να μπορούν να διορίζουν τους ευνοουμένους οι εκάστοτε διοικήσεις. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά παραβίαζε η Ολυμπιακή και το δικό της Κανονισμό. Πέρα από αυτό και η Ολυμπιακή και άλλοι φορείς ζητούσαν την έγκριση εποχιακών προσλήψεων για να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Το έκαναν αυτό, διότι με το πρόσχημα των προσλήψεων για εποχιακές ανάγκες, νόμιζαν, ή και πράγματι επιχειρούσαν, να παραβιάσουν το πνεύμα αλλά και το γράμμα του νόμου. Υπάρχει η χαρακτηριστική περίπτωση της "COSMOTE", η οποία επίσης επικαλείται τάχα το ν. 2190 για να δικαιολογήσει ορισμένες καθυστερήσεις. 'Οπως γνωρίζετε, με εισήγηση η οποία ήταν και δική μου, ο προκάτοχός σας Υπουργός κ. Παπαδόπουλος, απεδέχθη η εφαρμογή του νόμου στις ΔΕΚΟ να γίνεται με ευθύνη των ίδιων των διοικήσεων, να μην παρεμβαίνει το ΑΣΕΠ και αυτό να περιορίζεται σε έναν έλεγχο, αν τηρήθηκαν οι διατάξεις του νόμου. Και η "COSMOTE" δεν εφήρμοσε αυτήν τη διάταξη με ένα πρόσχημα το οποίο είναι προκλητικά αβάσιμο, ότι τάχα πρέπει να περιμένουμε να εκδικαστούν οι ενστάσεις οι οποίες υποβάλλονται στο ΑΣΕΠ, ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτοί τους οποίους προσλαμβάνουμε θα παραμείνουν οριστικά. Βεβαίως οι κύριοι αυτοί το επικαλούνται εν επιγνώσει της αναλήθειας του επιχειρήματος, διότι αν δεν υπήρχε το ΑΣΕΠ, εκείνοι οι οποίοι παρανόμως θα προσλαμβάνοντο και εκείνοι οι οποίοι παρανόμως δεν θα προσλαμβάνοντο, θα προσέφευγαν ή θα οδηγούντο, είτε στα πολιτικά δικαστήρια είτε στα διοικητικά εφετεία. Αναρωτιέμαι, αυτοί οι κύριοι διοικητές οι βιαστικοί, θα περίμεναν την εκδίκαση των υποθέσεων ενώπιον των αρμοδίων τακτικών δικαστηρίων; Ασφαλώς όχι. 'Ολα αυτά είναι προσχήματα. Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι εδώ και μήνες, μια εφημερίδα, θα το πω, η "ΑΥΓΗ", δημοσίευσε πολύ συγκεκριμένες πληροφορίες για τις μεθοδεύσεις της "COSMOTE". Στις 19 Φεβρουαρίου του 1999 ανέφερε μεταξύ άλλων ότι έγινε επίκληση ανάγκης για γρήγορη πρόσληψη ειδικευμένου προσωπικού και από τους τριακόσιους σαράντα τρεις που προσελήφθησαν ως ειδικευμένοι, οι περισσότεροι ήταν ανειδίκευτοι απόφοιτοι Λυκείου. Γνωρίζουμε την μεθόδευση. Μεθοδεύουν διά μέσου εταιρειών, με τις οποίες συμβάλλεται η "COSMOTE", να διορίζονται τάχα ως υπάλληλοι εταιρειών συμβεβλημένων, να αποκτούν την εμπειρία η οποία θα τεθεί ως προϋπόθεση και ως προσόν, όταν θα προκηρυχθούν οι οριστικές θέσεις. Τα λέω αυτά, για να πω το εξής. 'Ολοι οι Υπουργοί, οι οποίοι με διαδέχθηκαν σ' αυτήν την αρμοδιότητα, και ο κ. Ποττάκης και ο κ. Τσοχατζόπουλος και ο κ. Παπαδόπουλος και σήμερα η κ. Βάσω Παπανδρέου, είχαν αληθή βούληση να στηρίξουν την εφαρμογή του νόμου. Επαναλαμβάνω για τρίτη φορά ότι το νομοσχέδιο το οποίο φέρατε είναι ένα σωστό νομοσχέδιο, σε ό,τι αφορά τις διατάξεις του άρθρου 21, αλλά η ευθύνη δεν είναι μόνο των αρμοδίων για την εφαρμογή του νόμου Υπουργών. είναι ευθύνη συνολική. Και όταν είναι βέβαιο ότι ορισμένοι συνάδελφοί σας, κυρία Παπανδρέου, διέρρεαν ότι θα εξαιρέσουν οργανισμούς υπαγόμενους σε αυτούς από το ν. 2190, αυτό εκλόνισε την εμπιστοσύνη του λαού ως προς το ότι η Κυβέρνηση έχει αληθινή βούληση να εφαρμόσει το νέο σύστημα προσλήψεων. Γνωρίζουμε τι εδημοσιεύθη και από πού προερχόταν ως προς την εξαίρεση του ΟΤΕ και ως προς την εξαίρεση της Ολυμπιακής. Και το λέω αυτό για να σας πω ότι θα πρέπει η δική σας βούληση να γίνει και βούληση όλων των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. Και δεν είναι μόνο αρμοδιότητα των δικαστηρίων ή του ΑΣΕΠ να ελέγχουν την τήρηση του νόμου, αλλά όταν οι εποπτεύοντες Υπουργοί διαπιστώνουν κατάφωρη διάθεση υπονόμευση ή καταστρατήγησης του νόμου, θα πρέπει να επεμβαίνουν και να απομακρύνουν εκείνους οι οποίοι συστηματικά θέλουν να καταστρατηγήσουν ή να παραβιάσουν αυτόν το νόμο. Προσωπικά ως Υπουργός Προεδρίας είχα ζητήσει την αντικατάσταση της τότε διοίκησης της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Και την είχα ζητήσει εγγράφως, ακριβώς διότι συστηματικά η Ολυμπιακή Αεροπορία ήθελε να παραβιάσει το ν. 2190. Θα μου επιτρέψετε ακόμα να αναφερθώ και στο θέμα των προκηρύξεων. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι προκηρύξεις διατυπώνονται για να ανταποκρίνονται στα πραγματικά ή υποτιθέμενα προσόντα εκείνων για τους οποίους ενδιαφέρονται οι διοικούντες να τους προσλάβουν. Και θα πρέπει και αυτό να μην ελέγχεται μόνο από το ΑΣΕΠ, αλλά θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος και οι αρμόδιοι Υπουργοί να ελέγχουν το πώς διατυπώνονται, με ποιο σκεπτικό και με ποια αντικειμενικότητα οι σχετικές προκηρύξεις. Θα ήθελα ακόμα να μου επιτρέψετε να αναφερθώ και σε μία περίεργη Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου. Είναι η Πράξη 55 του Νοεμβρίου του 1998. Με αυτήν την πράξη εξαιρέθηκαν από την αναστολή προσλήψεων οι επιχειρήσεις του δημοσίου οι οποίες κατά ένα μέρος μετοχοποιούν το κεφάλαιό τους. Ασφαλώς αυτή η πράξη του Υπουργικού Δυμβουλίου δεν αφορά ευθέως το ν. 2190. Δεν τον αφορά ευθέως. Θα πρέπει όμως να εξετασθεί μήπως σε αυτές τις επιχειρήσεις τις μετοχοποιούμενες μεθοδεύονται παραβιάσεις του ν. 2190. Εγώ προσωπικά ίσως αργότερα υποβάλλω μία ερώτηση, για να ζητήσω από την Κυβέρνηση να εκθέσει και να ενημερώσει τη Βουλή ποια εφαρμογή έγινε αυτής της Πράξης, πόσοι διορίσθηκαν και με ποιον τρόπο διορίσθηκαν σε επιχειρήσεις για τις οποίες έπαψε να ισχύει η γνωστή και πάγια πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, η οποία απαγορεύει τις προσλήψεις χωρίς προηγούμενη έγκριση. 'Ερχομαι τέλος στο θέμα των ανανεώσεων συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Είναι γνωστό το θέμα που γεννήθηκε -το είχε θέσει πρώτος ο κ. Ποττάκης ως Υπουργός Προεδρίας και είχε προκαλέσει τότε θύελλα- ότι δια μέσου δικαστικών αποφάσεων παραβιάζεται ο 2190. 'Ηδη ο 'Αρειος Πάγος ασχολείται με αυτό το νοσηρό φαινόμενο. Δεν πρόκειται να εκφέρω γνώμη, είμαι βέβαιος ότι η δικαιοσύνη τελικά θα διαμορφώσει την επιβαλλόμενη πάγια νομολογία, αλλά πάντως είναι βέβαιο ότι επιχειρείται παρανόμως η παράβαση των διατάξεων με τις οποίες αποκλείεται ανανέωση ή παράταση συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Συμφωνώ με τη διάταξη την οποία έχετε σχετικά και με τους διμηνίτες και με τους τετραμηνίτες και πολύ περισσότερο με εκείνους οι οποίοι προσλαμβάνονται για ένα οκτάμηνο ή προσλαμβάνονται, οπωσδήποτε σύμφωνα με τους οικείους κανονισμούς για ορισμένο χρόνο. 'Ομως θα παρακαλούσα να προσθέσετε την διάταξη, ότι σε περίπτωση κατά την οποία παραβιάζεται ο προβλεπόμενος χρόνος, οι τυχόν καταβαλλόμενες αποδοχές επιβαρύνουν τους υπεύθυνους ως υπόλογους. Δηλαδή όχι να αναζητούνται τα χρήματα από αυτόν ο οποίος εργάσθηκε, διότι και νομικά δεν στέκει -υπάρχουν οι διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού- αλλά οι υπεύθυνοι για τις παρανόμως καταβαλλόμενες αποδοχές με αυθαίρετη ανανέωση ή αυθαίρετη παράταση του προβλεπόμενου ορισμένου χρόνου να είναι υπόλογοι και αυτοί να επιβαρύνονται με το αντίστοιχο ποσό. Μόνο αν υπάρξουν κυρώσεις συγκεκριμένες και αυστηρές, είναι δυνατόν να συμβάλουμε στο να σταματήσει αυτό το νοσηρό φαινόμενο. Εγώ δεν θέλω αυτήν τη στιγμή να επεκταθώ περισσότερο. Επιφυλάσσομαι κατά τη συζήτηση του άρθρου 21 να θέσω υπό την κρίση και της αρμοδίας Υπουργού και του Τμήματος δευτερεύουσας σημασίας προτάσεις. Και επαναλαμβάνω ότι πάντως η κριτική που ασκείτε στο άρθρο 21, εμένα προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Η Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης κ. Βάσω Παπανδρέου έχει το λόγο. ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου: "Συλλογικές Διαπραγματεύσεις στη Δημόσια Διοίκηση, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις" η Κυβέρνηση παρεμβαίνει σε ορισμένα πεδία της Δημόσιας Διοίκησης με στόχο την καλύτερη λειτουργία της, τον εκσυγχρονισμό της, την αύξηση της αποτελεσματικότητας και τα πεδία αυτά είναι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τους όρους απασχόλησης των δημοσίων υπαλλήλων, η ένταξη σε θέσεις μονίμου προσωπικού των με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου απασχολούμενων στο δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και όχι σε άλλα νομικά πρόσωπα. Το σύστημα προσλήψεων προσωπικού στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα στην επιθεώρηση στον έλεγχο της Δημόσιας Διοίκησης και τη μετάταξη αποσπασμένου προσωπικού στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και σε ορισμένα θέματα που αφορούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα του πολιτικού προσωπικού της ΕΥΠ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν ισχυρίζομαι ότι με το νομοσχέδιο αυτό αντιμετωπίζονται όλα τα προβλήματα ή ότι η Δημόσια Διοίκηση εκσυγχρονίστηκε. 'Οπως είναι γνωστό, ο διοικητικός εκσυγχρονισμός του κράτους πρέπει να είναι συνεχής, μακροπρόθεσμος και επίμονος. Νομίζω ότι χρειάζεται μια συντονισμένη προσπάθεια από όλους μας, που απαιτεί και χρόνο αλλά και μεγάλη επιμονή. Ισχυρίζομαι, όμως, ότι με τις ρυθμίσεις αυτές -που έχω την τιμή να σας προτείνω και είναι αναγκαίες- βελτιώνεται η αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα και βέβαια η προσπάθεια αυτή θα συνεχιστεί. Με το πρώτο κεφάλαιο καθιερώνονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, το δικαίωμα δηλαδή να διαπραγματεύονται τους όρους απασχόλησής τους με το κράτος μέσω των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων. Κατηγορηθήκαμε κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην επιτροπή ότι καθυστερήσαμε να καταθέσουμε τις σχετικές διατάξεις. Είναι γεγονός ότι οι διεθνείς συμβάσεις που αφορούν τα θέματα αυτά έχουν κυρωθεί από πάρα πολλά χρόνια και πράγματι το ελληνικό κράτος καθυστέρησε να κυρώσει αυτές τις διεθνείς συμβάσεις. Τέθηκαν σε ισχύ στη χώρα μας οι δύο αυτές συμβάσεις 151 και 154 προς το τέλος του 1997. Περίπου τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν ήταν απαραίτητα για να μελετηθούν οι προτεινόμενες διατάξεις από κοινή επιτροπή του Υπουργείου και της ΑΔΕΔΥ. Αν και η θεσμική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει καθυστερήσει, εν τούτοις στα χρόνια που πέρασαν δεν υπήρξε ουσιαστικό έλλειμμα στο θέμα αυτό, γιατί όπως είναι γνωστό η ΑΔΕΔΥ αλλά και οι άλλες συνδικαλιστικές δευτεροβάθμιες οργανώσεις των δημοσίων υπαλλήλων έπαιξαν ουσιώδη και πολλές φορές καθοριστικό ρόλο στη θεσμοθετημένη ρύθμιση εργασιακών σχέσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Η εξυγίανση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η κατοχύρωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και η πολιτική αναβάθμιση του συνδικαλιστικού κινήματος που έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μετά το 1981, ουσιαστικά κατέστησαν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης των νομοθετημάτων της Βουλής. Δεν υπήρξε τουλάχιστον καμιά μεγάλη κυβερνητική επιλογή στην οποία δεν υπήρξε διαπραγμάτευση ή διάλογος με την ΑΔΕΔΥ και τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Δεν υπήρξε νομοσχέδιο που αφορούσε θέματα που αφορούσαν τους εργαζόμενους, που δεν κλήθηκαν οι εργαζόμενοι να εκθέσουν τις απόψεις τους και ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Βέβαια είναι γεγονός ότι υπήρχε το θεσμικό έλλειμμα το οποίο πρέπει να καλυφθεί. Και χαίρομαι, πράγματι, που σήμερα έχω την τιμή να σας παρουσιάσω αυτήν την πρόταση για θεσμοθέτηση αυτών των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Και πιστεύω ότι αυτό που ετηρείτο μέχρι τώρα, εθιμικά πλέον με τη θεσμοθετημένη διάταξη αυτή -θα έχουμε πλέον και έννομες συνέπειες- θα βοηθήσει και στην αναβάθμιση και της πολιτικής ζωής μας, της πολιτικής ζωής του τόπου, αλλά και στην καλύτερη συνεννόηση μεταξύ του κράτους και των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Διότι οι όροι και οι συνθήκες απασχόλησης των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα δεν καθορίζονται κατά παραχώρηση ούτε διεκδικούνται κατ'ανάγκη με σύγκρουση, αλλά συναποφασίζονται από δύο εταίρους. Η θεσμική αυτή κατάκτηση είναι σημαντική και πρέπει να πω ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις είναι πολύ πιο τολμηρές από αντίστοιχες άλλων έννομων τάξεων και πιστεύω ότι θα συμβάλουν πολύ στην αποτελεσματικότερη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Θέλω να επισημάνω δύο θέματα, όσον αφορά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ο εισαγόμενος θεσμός και η δυνατότητα να ρυθμίζονται με συναπόφαση οι όροι και οι συνθήκες απασχόλησης των δημοσίων υπαλλήλων δεν μεταβάλλουν τη φύση της σχέσης τους με το δημόσιο. Η σχέση αυτή παραμένει σχέση δημοσίου δικαίου, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και όπως επιβεβαιώνεται με τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Υπάρχει συνταγματικό εμπόδιο προκειμένου οι συλλογικές συμβάσεις να καλύψουν σημαντικά ζητήματα για τους εργαζόμενους, όπως είναι μισθοί, συντάξεις, τρόπος πρόσληψης και βέβαια με το ισχύον Σύνταγμα δεν μπορούμε αυτά να τα ρυθμίσουμε. Θέλω όμως να πιστεύω ότι με την αναθεώρηση του Συντάγματος θα επιτραπεί οι συλλογικές αυτές συμβάσεις να επεκταθούν και στα θέματα αυτά. Με το δεύτερο κεφάλαιο του νομοσχεδίου μετατρέπονται σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων οι θέσεις υπαλλήλων στο δημόσιο και στα ΝΠΔΔ με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Ο σκοπός είναι προφανής. Η Δημόσια Διοίκηση έχει ανάγκη το προσωπικό αυτό να ενταχθεί ισότιμα στην ιεραρχία, έτσι θα αποδώσει καλύτερα, θα αξιοποιηθεί πληρέστερα και θα αποκατασταθεί μια αταξία συνταγματική, δεδομένου ότι με το Σύνταγμα μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις επιτρέπεται η πρόσληψη προσωπικού ιδιωτικού δικαίου στο δημόσιο. Το προσωπικό που υπηρετεί σήμερα στο δημόσιο και στα ΝΠΔΔ με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου είναι λίγο περισσότερο από είκοσι τρεις χιλιάδες υπάλληλοι. 'Ενα τμήμα των υπαλλήλων αυτών προέκυψε από μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου, που έγινε το '94 και προηγουμένως. 'Ενα άλλο τμήμα με μεταφορά του προσωπικού από ΝΠΙΔ ή από επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι οποίες καταργήθηκαν ή μειώθηκε το προσωπικό ή περιορίστηκαν οι δραστηριότητές τους και έτσι το πλεονάζον προσωπικό μετατέθηκε στο δημόσιο. Το προσωπικό, επειδή πολλές φορές ακούστηκε ότι προσλήφθηκε με ρουσφέτια, θα ήθελα να σας πω ότι τρεις διακόσιες εξήντα περίπου είναι πάνω από είκοσι χρόνια στο δημόσιο, οκτώ επτακόσιοι είναι πάνω από δέκα χρόνια, από δέκα μέχρι είκοσι χρόνια και οι υπόλοιποι έντεκα χιλιάδες εκατόν εξήντα, είναι μέχρι δέκα χρόνια. Δηλαδή, είναι μια ανωμαλία η οποία υπάρχει για πάρα πολλά χρόνια γι'αυτούς τους υπαλλήλους. Με το σχέδιο αυτό δεν προβλέπεται η δυνατότητα επιλογής ασφαλιστικού φορέα. Και όσοι επιλέξουν να ενταχθούν σε θέσεις μονίμων, θα υπαχθούν στην ασφάλιση του δημοσίου, αντί του ΙΚΑ που είναι σήμερα. Η δυνατότητα αυτή μόνο με ειδικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο μπορεί να παρασχεθεί, όπως έγινε και στο παρελθόν και είπα ότι η Κυβέρνηση το εξετάζει αυτό το θέμα. Η μετατροπή των θέσεων ιδιωτικού δικαίου σε θέσεις μονίμου προσωπικού δεν γίνεται επειδή το ζητούν οι εργαζόμενοι με αυτήν τη σχέση. Γίνεται επειδή ο εξορθολογισμός της Δημόσιας Διοίκησης απαιτεί το προσωπικό αυτό να ενταχθεί στο διοικητικό κορμό και επειδή κάθε προσπάθεια για εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, για σύγχρονους οργανισμούς στα Υπουργεία και στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, θα γίνει πολύ δύσκολη, εάν προηγουμένως δεν έχει διευθετηθεί αυτή η κατάσταση. Το γεγονός ότι αφετηρία της ρύθμισης αυτής είναι οι ανάγκες της Δημόσιας Διοίκησης και όχι συλλογικά ή συντεχνιακά αιτήματα δικαιολογεί και τις εξαιρέσεις που προβλέπονται από τις ρυθμίσεις των κατηγοριών που αναφέρονται στο νομοσχέδιο. Τρίτο πεδίο παρέμβασης του σχεδίου νόμου είναι οι μετατάξεις των απεσπασμένων υπαλλήλων. Οι παρεμβάσεις αυτές έχουν καταστεί αναγκαίες μετά από την ισχύ του νέου Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, ο οποίος περιλαμβάνει δύο πάγιες διατάξεις: Η πρώτη διάταξη είναι ότι οι αποσπάσεις των υπαλλήλων γίνονται για επείγουσες υπηρεσιακές ανάγκες προσωρινού χαρακτήρα και δεν μπορούν να υπερβούν τα δύο χρόνια. Νέα απόσπαση δεν επιτρέπεται αν δεν μεσολαβήσουν τρία χρόνια από την προηγούμενη απόσπαση. Είναι το άρθρο 68 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Η δεύτερη διάταξη είναι ότι εάν καταργηθεί η θέση στην οποία υπηρετεί, ο υπάλληλος απολύεται. Εάν καταργηθούν ορισμένες μόνο θέσεις του ιδίου κλάδου, απολύονται οι υπάλληλοι οι οποίοι συγκεντρώνουν τα λιγότερα ουσιαστικά προσόντα, ύστερα από απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου. Οι προς απόλυση υπάλληλοι δικαιούνται, με αίτησή τους, να μεταταγούν σε κενή οργανική θέση άλλης δημόσιας υπηρεσίας ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Είναι το άρθρο 155 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Συνέπεια της πρώτης διάταξης είναι ότι οι υπάλληλοι που βρίσκονται σήμερα αποσπασμένοι και έχουν συμπληρώσει δύο χρόνια, πρέπει να επιστρέψουν στις υπηρεσίες προέλευσής τους. Οι υπάλληλοι αυτοί όμως σε πολλές περιπτώσεις δεν καλύπτουν προσωρινές υπηρεσιακές ανάγκες, αλλά πάγιες ανάγκες των υπηρεσιών. Και είναι γνωστό ότι η κατανομή του προσωπικού δεν είναι η ορθολογικότερη δυνατή στις διάφορες υπηρεσίες. Η προσπάθεια μείωσης του προσωπικού στο δημόσιο τομέα αλλά και οι μετατάξεις οι οποίες έχουν γίνει αναγκαστικά τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργήσει σε ορισμένες περιπτώσεις πλεονάζον δυναμικό, ενώ σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει έλλειμμα προσωπικού. Η απόσπασή τους για δύο χρόνια τους έχει προσδώσει εμπειρία στα νέα τους καθήκοντα. Και η εμπειρία αυτή δεν πρέπει να χαθεί. Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα μόνιμης ένταξής τους στις νέες τους υπηρεσίες, εφόσον το θέλουν, προκειμένου η αξιοποίησή τους να ολοκληρωθεί. Το να γυρίσουν πίσω και ακολούθως άλλοι υπάλληλοι -γιατί οι ίδιοι δεν επιτρέπεται από τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα- να αποσπαστούν για δύο χρόνια εκεί που υπηρετούσαν οι προηγούμενοι, δεν νομίζω ότι είναι ορθολογική και λειτουργική λύση. Σημαίνει σπατάλη και χρόνου, αλλά κυρίως εμπειριών. Η ρύθμιση του νομοσχεδίου καλύπτει τους αποσπασμένους από άλλα Υπουργεία ή νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Και εδώ μπαίνουν δύο εξαιρέσεις, ειδικά για το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και τους Ο.Τ.Α. πρώτης και δεύτερης βαθμίδας, με εξαίρεση τις περιοχές του Νομού Αττικής και του Νομού Θεσσαλονίκης. Εκεί επιτρέπεται και η μετάταξη όσων αποσπασμένων προέρχονται από τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου του ευρύτερου τομέα. Και η ειδική αυτή ρύθμιση είναι ευνόητη, γιατί ειδικά αυτοί οι φορείς και οι Ο.Τ.Α., αλλά και ο τομέας της υγείας και των κοινωνικών ασφαλίσεων έχουν προβλήματα στελέχωσης. Τις παραπάνω ρυθμίσεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τις επιβάλλουν οι υπηρεσιακές ανάγκες και όχι οι συντεχνιακές πιέσεις ή το βόλεμα "ημετέρων", όπως ισχυρίστηκαν οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Οι προϋποθέσεις που θέτουμε και οι εξαιρέσεις που κάνουμε έχουν λογική και έχουν στόχο. Αν θέλαμε να βολέψουμε, θα βάζαμε χρόνο απόσπασης πολύ μικρότερο, ένα χρόνο ή έξι μήνες και θα δίναμε αυτό το δικαίωμα και στους υπαλλήλους των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου που υπηρετούν με απόσπαση στο δημόσιο χωρίς διάκριση. Αυτό θα ήταν βόλεμα, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Και το ξέρετε πάρα πολύ καλά, γιατί τη διάταξη αυτήν ψηφίσατε εσείς το 1991. Είναι το περιβόητο άρθρο 58 του ν. 1943, με τον οποίο γίνονταν μετατάξεις αποσπασμένων και από τον Ο.Τ.Ε. και από τράπεζες στο στενό δημόσιο τομέα μετά από έξι μόλις μήνες απόσπασης. Αυτό είναι βόλεμα -το επαναλαμβάνω- και ο τρόπος που αντιδράτε σήμερα είναι υποκρισία. Η συνέπεια της δεύτερης διάταξης είναι, όπως είπα και προηγούμενα, ότι το 1994 η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., συνεπής προς τις διακηρύξεις της για την αποκέντρωση, θεσμοθέτησε το δεύτερο βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Οι υπάλληλοι των περιφερειακών υπηρεσιών των Υπουργείων είναι αποσπασμένοι για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα και εδώ υπάρχει μία ανωμαλία. Αυτό ήταν για να στελεχωθούν οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις προσωρινά και να αντιμετωπιστεί το θέμα, να μην αναγκάσουμε όλους αυτούς του υπαλλήλους, που η συντρηπτική πλειοψηφία, το 99,9%, είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στον τόπο που υπηρετούν, να φύγουν από τον τόπο αυτόν. Τους εδόθη το δικαίωμα της μετάταξής τους. Πάρα πολύ λίγοι έκαναν χρήση αυτής της διάταξης και σήμερα χρονίζει ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα και έχουμε, όπως είπα προηγουμένως, καταστάσεις που δεν είναι νομικά πολύ σωστές. Υπάρχουν ειδικές ρυθμίσεις, ώστε οι αποσπασμένοι να μπορούν να μετατάσσονται σε άλλη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Υπάρχει ειδική ρύθμιση, ώστε οι αποσπασμένοι να μπορούν να γίνονται προϊστάμενοι στα τμήματα και τις διευθύνσεις της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και να παίρνουν επίδομα προϊστάμενου. Η κατάσταση αυτή όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί μετά το νέο Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα. 'Οπως γνωρίζετε πολύ καλά, ένα πολύ μεγάλο μέρος αρμοδιοτήτων της κεντρικής διοίκησης έχει μεταφερθεί στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις έχουν ανάγκη μόνιμου και όχι αποσπασμένου προσωπικού και τα Υπουργεία, που έχουν τις θέσεις στις παλιές νομαρχίες, πρέπει να καταργήσουν τις θέσεις αυτές, οι οποίες αντιστοιχούν σε αρμοδιότητες που δεν ασκούν πλέον τα Υπουργεία. Με το νομοσχέδιο καλούμε τους υπαλλήλους να υποβάλουν αίτηση για μετάταξη μέσα σε συγκεκριμένη προθεσμία. Εάν οι θέσεις δεν καλυφθούν, τα υπηρεσιακά συμβούλια των Υπουργείων πρέπει να ολοκληρώσουν τις μετατάξεις με προτεραιότητα από τους υπόλοιπους, όσους θέλουν και αν πάλι δεν καλυφθούν, με μετατάξεις και χωρίς αιτήσεις. Διατηρούνται όλα τα επιδόματα που παίρνουν σήμερα. Δεν έχουν καμία δυσμενή οικονομική συνέπεια. Διατηρείται το ασφαλιστικό καθεστώς, το εργασιακό καθεστώς, είναι δημόσιοι υπάλληλοι κατοχυρωμένοι από το Σύνταγμα. Είναι πράγματι να απορεί κανείς, γιατί υπάρχουν διαμαρτυρίες εκ μέρους ορισμένων υπαλλήλων και γιατί αυτές οι διαμαρτυρίες βρίσκουν συνηγορία σε αυτήν την Αίθουσα. Αν δεν μεταταγούν αυτοί οι υπάλληλοι, θα πρέπει οι νέοι οργανισμοί των Υπουργείων να τους προβλέψουν στο δυναμικό τους. Δεν θα μπορούν να κριθούν για προϊστάμενοι στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, θα πρέπει όμως να κριθούν για προϊστάμενοι στις κεντρικές υπηρεσίες των Υπουργείων. Δεν θα υπάγονται πουθενά, ούτε στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις ούτε στις κεντρικές υπηρεσίες, οι νομάρχες λαμβάνοντες υπόψη τις ανάγκες των υπηρεσιών τους δεν θα μπορούν να μετακινήσουν έναν υπάλληλο από μία διεύθυνση σε μία άλλη και ως αποτέλεσμα θα πρέπει να ψηφίσουμε ένα νέο Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, ενώ ο κώδικας που ψηφίσαμε πρόσφατα να ακυρωθεί ή να αλοιωθεί πάρα πολύ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως είπα προηγουμένως, η ερμηνεία της απόσπασης δίνεται από όλους τους καθηγητές του Διοικητικού Δικαίου. Εκτός και αν σήμερα μας δώσουν έναν άλλον ορισμό ότι αποσπασμένος είναι ένας υπάλληλος που μπορεί να είναι αποσπασμένος μέχρι να συνταξιοδοτηθεί ή να αποχωρήσει από την υπηρεσία και να καλύπτει πάγιες ανάγκες αυτής. Εάν θέλουμε τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, νομίζω ότι ειδικά αυτήν τη διάταξη θα έπρεπε να την ψηφίσει ομόφωνα η Βουλή. Εκτός και αν ορισμένες πτέρυγες της Βουλής δεν θέλουν τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Εάν δεν θέλετε την αποκέντρωση, δεν θέλετε το δεύτερο βαθμό της αυτοδιοίκησης, τότε θα πρέπει να το πείτε καθαρά και όχι να θέτετε θέμα συνταγματικότητας, επί του οποίου ήδη έχει αποφασίσει η Βουλή. 'Αλλη βασική παρέμβαση του νομοσχεδίου είναι το άρθρο 25 για το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης. Ο έλεγχος είναι βασική παράμετρος της αποτελεσματικότητας και της αξιοπιστίας του κράτους. Το βασικό μας μέλημα είναι, ο έλεγχος να είναι συνεχής και αποτελεσματικός. Τροποιούνται σχεδόν όλες οι διατάξεις που διέπουν το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών και προβλέπεται η αύξηση των θέσεων των επιθεωρητών ελεγκτών από πενήντα σε ογδόντα. Η σύσταση θέσεων Βοηθών Επιθεωρητών Ελεγκτών. Η επιλογή των ανωτέρω γίνεται από τριμελή επιτροπή. Η συμμετοχή τους στις διενεργούμενες ένορκες διοικητικές εξετάσεις, οι οποίες είναι δεσμευτικές για τις ελεγχθείσες υπηρεσίες και ο αξιόπιστος και αυστηρός έλεγχος, είναι βασική επιλογή της Κυβέρνησης, γι'αυτό φέρνουμε και αυτές τις διατάξεις που ενισχύουν το Σώμα, το οποίο πρέπει να πω ότι μέχρι τώρα κάνει πολύ καλή δουλειά. (Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Δ' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ) Επειδή, όμως, θέλουμε πράγματι να κάνουμε πιο αποτελεσματικό τον έλεγχο, εξετάζουμε το θέμα των πειθαρχικών συμβουλίων των υπαλλήλων. Συλλέγουμε στοιχεία απ'όλες τις υπηρεσίες, σχετικά με τις εκκρεμείς πειθαρχικές υποθέσεις, τις ποινές που έχουν υποβληθεί κλπ. Από τα μέχρι σήμερα στοιχεία προκύπτει ότι οι ελεγκτικοί και πειθαρχικοί μηχανισμοί του δημοσίου δεν λειτουργούν αποτρεπτικά στο βαθμό που χρειάζεται. Υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς δημοσίων υπαλλήλων, τα οποία δεν αντιμετωπίζονται με την προσήκουσα αυστηρότητα. Υπάρχουν πειθαρχικές υποθέσεις οι οποίες εκκρεμούν για πάρα πολλά χρόνια. Γι'αυτό εξετάζουμε το όλο θέμα και σε σύντομο διάστημα θα είμαστε σε θέση να προτείνουμε έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο παρέμβασης στο θέμα αυτό. Το άρθρο 28 του νόμου αφορά τον τρόπο άσκησης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των υπαλλήλων της ΕΥΠ. Στόχος μας είναι η ακομμάτιστη ΕΥΠ, υπάλληλοι δηλαδή αφοσιωμένοι στο υπηρεσιακό καθήκον, μυστικότητα και αποτελεσματικότητα. Υπάρχει μία ιδιομορφία σε αυτήν την υπηρεσία. Επιτρέπεται ο συνδικαλισμός, αλλά με κάποιους περιορισμούς και μπορούν οι υπάλληλοι να εκλέγουν τα όργανά τους, αλλά με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Η απεργία ως μορφή διεκδίκησης των συνδικαλιστικών αιτημάτων δεν επιτρέπεται, όπως συμβαίνει και σε άλλες υπηρεσίες εδώ στη χώρα μας, αλλά και έξω. 'Οσοι υπάλληλοι της ΕΥΠ είναι αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες, σε Βουλευτές, Υπουργούς ή σε οποιαδήποτε άλλα γραφεία, επιστρέφουν στην υπηρεσία τους μέσα σε τρεις μήνες. Εάν θέλουν και συμφωνεί η υπηρεσία τους, μετατάσσονται σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Αλλά δεν μπορούν από εδώ και πέρα πλέον να αποσπώνται οι υπάλληλοι της ΕΥΠ πλέον εκτός υπηρεσίας. 'Αφησα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελευταίο το θέμα που αφορά τις ρυθμίσεις σχετικά με το σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο τομέα, το ν. 2190, γνωστό ως νόμο Πεπονή. Το ΑΣΕΠ είναι μία διοικητική αρχή, όχι δικαστική αρχή. Σαν διοικητική αρχή πρέπει να έχει ως κύριο στόχο ό,τι γενικώς και η Δημόσια Διοίκηση, οικονομία, αποδοτικότητα, αποτελε-σματικότητα. Στα αγγλικά είναι τα τρία "έψιλον" της Δημόσιας Διοίκησης. Στόχος είναι η πρόσληψη του καταλληλότερου προσωπικού, όταν ο φορέας το χρειάζεται. Πρέπει να πω ότι δεν είμαι ικανοποιημένη με το βαθμό επίτευξης των ανωτέρω στόχων. Παρατηρούνται σημαντικές καθυστερήσεις στις προσλήψεις του προσωπικού όλων των κατηγοριών. Καθυστερήσεις μερικές φορές πάρα πολύ μεγάλες με πολλές συνέπειες στη λειτουργία και της διοίκησης αλλά κυρίως στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας. Και αυτές οι καθυστερήσεις αν δεν τις αντιμετωπίσουμε, έχουν επιπτώσεις και στην αξιοπιστία του ίδιου του θεσμού. Κατά τη γνώμη μου οι καθυστερήσεις οφείλονται κυρίως σε τρεις αιτίες. Πρώτον, στο σύστημα προσλήψεων. Σχεδιάστηκε το 1994 και προτάθηκε και ψηφίστηκε από τον κ. Πεπονή, με πρόβλεψη όμως να λειτουργήσει σταδιακά ανάλογα με την ωρίμανσή του, το βαθμό στελέχωσής του και τη μηχανοργάνωσή του. Μετά από λίγους μήνες όμως μεταφέρθηκαν στο ΑΣΕΠ όλες οι προσλήψεις, χωρίς οι αντικειμενικές αυτές συνθήκες να το επιτρέπουν. Και έτσι το σύστημα "κάθησε". Η έλλειψη μηχανοργάνωσης αντιμετωπίζεται τον τελευταίο χρόνο και από το φθινόπωρο θα έχουμε την πλήρως μηχανογραφημένη λειτουργία του ΑΣΕΠ, που θα βελτιώσει αισθητά την ταχύτητα του συστήματος. Παράλληλα ολοκληρώθηκε η στελέχωση της Γραμματείας του ΑΣΕΠ και σήμερα έχουν μεταταγεί περίπου εκατόν είκοσι άτομα χωρίς καινούριες προσλήψεις. Η δεύτερη αιτία είναι οι νομοθετικές ρυθμίσεις που προστέθηκαν κυρίως στον αρχικό νόμο διαδικαστικού χαρακτήρα, που η πράξη κατέδειξε την αδυναμία τους και την υπερφόρτωση που προκαλούν στο σύστημα. Οι διαδικασίες που θεσμοθετούνται είναι επιτυχείς, κυρίως όταν την αναγκαιότητά τους την έχει υποδείξει η πραγματικότητα. Σ' αυτήν τη βάση σε κάθε σύστημα υπάρχουν πάντα περιθώρια βελτίωσης. Τις βελτιώσεις αυτές τις προτείνει και το ίδιο το ΑΣΕΠ με εκθέσεις που υποβάλλει κάθε χρόνο. Η τρίτη αιτία είναι ψυχολογική και οφείλεται στην αδυναμία ψυχικής απεμπλοκής μερικών μελών του ΑΣΕΠ από προηγούμενα λειτουργήματά τους. Η τυπολατρεία, η αντιμετώπιση των προσλήψεων ως δικαστική διαφορά, ο λεπτομερειακός έλεγχος ακόμη και εκεί όπου ο νόμος υποδεικνύει το δειγματοληπτικό έλεγχο, δημιουργούν τεράστιες καθυστερήσεις και στρεβλώσεις στο σύστημα. Και βέβαια συμφωνώ ότι υπάρχουν σε πολλές περιπτώσεις και η σκοπιμότητα και η αδράνεια από πλευράς διοικήσεων, που δεν προσαρμόζονται στο βαθμό που απαιτείται στις διατάξεις που προβλέπονται από το σύστημα αυτό. Δεν ισχυρίζομαι ότι επιδιώκω γρήγορες προσλήψεις σε βάρος της αντικειμενικότητας και της διαφάνειας. Ο στόχος είναι να έχουμε αντικειμενικές και διαφανείς προσλήψεις, αλλά και ταυτόχρονα οι προσλήψεις αυτές να γίνονται χωρίς ιδιαίτερες βραδύτητες. Και νομίζω πως αν δεν ανταποκριθούμε σ' αυτό, όπως είπα και προηγούμενα, υπονομεύεται ο ίδιος ο θεσμός, και οι προσδοκίες της Κυβέρνησης που πρυτάνευσαν για την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου δεν θα έχουν το αντίκρισμα που περιμένουμε. Πιστεύω ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις ακριβώς αυτό εξυπηρετούν, να επιταχύνουν τις διαδικασίες, για να γίνει το σύστημα ακόμη πιο αξιόπιστο. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η υποκρισία ως ψυχολογικό χαρακτηριστικό είναι διάχυτη σε όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού βίου. Ιδιαίτερα στο δικό μας χώρο, στο χώρο της πολιτικής, η υποκρισία είναι ένα φαινόμενο τόσο συχνό, που πολλές φορές γίνεται ανεκτό. 'Ομως, τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας ψυχολογικής μεταμόρφωσης της μείζονος Αντιπολίτευσης, που εμένα τουλάχιστον με εκπλήσσει. Θυμόμαστε όλοι ποια ήταν η αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας, όταν ο κ. Πεπονής εισηγήθηκε στην Αίθουσα τη θεσμοθέτηση ανεξάρτητης αρχής για τις προσλήψεις και αντικειμενικού συστήματος γι' αυτές. Ο κ. 'Εβερτ μίλησε για διάλυση της Δημόσιας Διοίκησης και για διατάξεις μοναρχικών καθεστώτων. Ο κ. Κεφαλογιάννης μίλησε για τερατούργημα. 'Αλλοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ισχυρίστηκαν ότι καθιερώνεται το ρουσφέτι με τη χειρότερη μορφή, ότι πρόκειται για κατασκευάσματα, για σχιζοφρένεια και πολλά άλλα. Η Νέα Δημοκρατία πολέμησε λυσσαλέα το ΑΣΕΠ και ήταν φυσικό. Οι αντικειμενικές και αδιάβλητες προσλήψεις στο δημόσιο έπλητταν ευθέως τη βάση της ιδεολογίας της Νέας Δημοκρατίας, που ήξερε μέσω των ψήφων να αιχμαλωτίζει συνειδήσεις και να κυβερνά. (Διαμαρτυρίες από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) Γιατί το ρουσφέτι, ο διορισμός των "δικών μας" οι διώξεις των αντιφρονούντων είναι ανακαλύψεις δικές σας, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Εσείς τις εφεύρατε, πάνω σ' αυτές τις βάσεις και με αυτές τις απαξίες δομήσατε μία αναποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση, που στέκεται πολλές φορές εμπόδιο στην ανάπτυξη και στον εκσυγχρονισμό. Ο νόμος Πεπονή σας αφαιρούσε όπλα, σας ενοχλούσε στο παζάρι, απονεύρωνε τους τοπάρχες και τους κομματάρχες. Γι'αυτό τον πολεμήσατε λυσσαλέα. Γι'αυτό ψηφίσατε εναντίον του. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απέδειξε ότι όχι μόνο μπορεί να σχεδιάσει επαναστατικές τομές, αλλά μπορεί και να τις υλοποιεί. Ο πολιτικός κόσμος στη συντριπτική πλειοψηφία του στήριξε το θεσμό. Οι αντικειμενικές προσλήψεις είναι μια πραγματικότητα. Αυτήν την πραγματικότητα εμείς την ονειρευτήκαμε και την υλοποιήσαμε. Από το 1994 μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει εκφράσει αμφιβολία για την αμεροληψία, το ήθος και την αντικειμενικότητα των μελών του ΑΣΕΠ. Ο πρόεδρός του, ο κ. Παπαδάκης, αποδείχθηκε σοφή επιλογή σε πείσμα των φόβων της Νέας Δημοκρατίας ότι διορίσαμε κομματικά εγκάθετους. Οι παραβιάσεις του νόμου από μερικούς φορείς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Οι παραβιάσεις εντοπίζονται και οι ένοχοι παραπέμπονται στον εισαγγελέα. 'Ερχεται η Νέα Δημοκρατία, τώρα που διαπιστώνει ότι ο θεσμός έχει ριζώσει στην ελληνική κοινωνία, και υποκρίνεται τον υπερασπιστή της διαφάνειας και του ν. 2190. Αυτό μου θυμίζει την κάμπια, που αλλάζει το χρώμα της πάνω στα πράσινα φύλλα, προσποιούμενη ότι είναι φύλλο και υποκρινόμενη ότι δεν είναι έντομο. Ποια ήταν η δική σας πρόταση, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, όταν ήσασταν στην εξουσία; 'Ηταν τα άρθρα 14 έως 30 του ν. 91/1943. Αν δείτε τι προέβλεπαν εκείνες οι διατάξεις και κάνετε σύγκριση με το νόμο Πεπονή, θα δείτε ότι οι περισσότερες προσλήψεις εξαιρούντο από το σύστημα. 'Οργανο ελέγχου δεν προβλεπόταν. Αξίζει να θυμίσω πως όταν η Νέα Δημοκρατία το 1993 κατέθεσε το πρόγραμμα διοικητικού εκσυγχρονισμού 1993-1995, στις 3.2.1993, στο Υπουργικό Συμβούλιο έγραφε ο αρμόδιος Υπουργός κ. Κούβελας: "Το νέο σύστημα προσλήψεων δεν έχει τεθεί ακόμα σε εφαρμογή λόγω της συνεχιζόμενης αναστολής προσλήψεων και διορισμών." Ξέρετε πόσοι είχαν προσληφθεί εν τω μεταξύ; Το 1991 εκατόν είκοσι χιλιάδες τετρακόσια ογδόντα επτά άτομα, το 1992 ενενήντα πέντε χιλιάδες εκατόν τριάντα έξι και μέχρι το Σεπτέμβριο του 1993 εκατόν δέκα επτά χιλιάδες εννιακόσια σαράντα πέντε άτομα. Βέβαια, στις παραπάνω προσλήψεις δεν συμπεριλαμβάνονται όλοι οι φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Κύριοι συνάδελφοι, σταματείστε να υποκρίνεσθε και να παριστάνετε τον υποστηρικτή του ν. 2190. Ο ελληνικός λαός έχει και γνώση και μνήμη. Η κοινωνία έχει ένστικτο και διαίσθηση. Αυτές οι υποκριτικές μεταμορφώσεις έρχονται σε αντίθεση με τη μνήμη, τη γνώση και τη διαίσθηση του λαού. Γι'αυτό θα αποτύχουν στους σκοπούς τους. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας καλώ να ψηφίσετε το νομοσχέδιο, γιατί όπως είπα, δεν αντιμετωπίζει συνολικά όλα τα θέματα, αλλά συμβάλλει ουσιαστικά στο να γίνει η Δημόσια Διοίκηση αποτελεσματικότερη. Νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να το επιδιώκουν όλες οι πτέρυγες της Βουλής. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλος έχει το λόγο. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η συζήτηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου σήμερα. Η συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου αποτελεί υποβάθμιση της πολιτικής και της κοινοβουλευτικής μας ζωής. Αυτή η υποβάθμιση οφείλεται και στην Κυβέρνηση και στον Πρόεδρο της Βουλής. Στην Κυβέρνηση πρώτα-πρώτα, διότι μεσούντος του θέρους φέρνει ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Δεν θα το θέσω σε συνταγματικό επίπεδο. Θα το θέσω σε πολιτικό επίπεδο. Αν πράγματι είναι ο εκσυγχρονισμός τον οποίο υπαινίχθηκε προηγουμένως η κυρία Υπουργός, γιατί φοβάται να το συζητήσει στην Ολομέλεια της Βουλής, ώστε όλοι οι Βουλευτές να εκθέσουν τις απόψεις τους; Γιατί το φέρνει τώρα; Συνήθως η Κυβέρνηση αυτή, ιδίως η Κυβέρνηση Σημίτη, έφερνε μέσα στο καλοκαίρι ό,τι ήθελε να κρύψει. Και αυτό κάνει και τώρα. Αλλά δεν φταίει μόνο η Κυβέρνηση. Η υποβάθμιση οφείλεται και στον Πρόεδρο της Βουλής, για τον τρόπο με τον οποίο οργάνωσε τη συζήτηση. Ποτέ στη Διάσκεψη των Προέδρων δεν συζητήθηκε το ζήτημα. Και ήρθαμε εδώ και γίναμε μάρτυρες της μονομερούς απόφασης, που στηρίζεται απλώς στην κυβερνητική Πλειοψηφία, του να γίνουν εμβόλιμες συνεδριάσεις για να τελειώσει μέσα στην εβδομάδα αυτό το "μεγάλο" θεσμικό νομοσχέδιο. Και μάλιστα προσέξτε και ακούστε τι υπαινίχθηκε ο Πρόεδρος της Βουλής: Ούτε λίγο ούτε πολύ, εάν τεθεί το ζήτημα, να συζητήσουμε λίγο περισσότερο και να εκθέσουμε τις απόψεις μας, "εδώ θα καθίσετε μέχρι να τελειώσει". Τιμωρία! Εάν είναι τόσο μεγάλο και θεσμικό το νομοσχέδιο, τι τον εμπόδισε να υπάρξουν έξι συνεδριάσεις, να πάμε μετά τις 23 Αυγούστου και να τελειώσουμε; 'Ενα τόσο μεγάλο και θεσμικό νομοσχέδιο θα έπρεπε να δώσει τη δυνατότητα στην Κυβέρνηση να το διατυμπανίσει παντού και όχι να το τελειώσει μέσα σε τέσσερις συνεδριάσεις, με εμβόλιμη συνεδρίαση παραμονή του Δεκαπενταύγουστου. Από το Βήμα αυτό θα ήθελα να εξηγήσω και να θυμίσω στον Πρόεδρο της Βουλής -και ας μην επικαλεστεί νεότερους και παλαιότερους, η κοινοβουλευτική ιδιότητα δεν είναι θέμα επετηρίδας -ότι η υπεράσπιση του κοινοβουλευτικού βίου δεν είναι θέμα λόγων για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, είναι θέμα πράξης και στην πράξη σήμερα απέτυχε. Αυτά, σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο συζητείται το επίμαχο σχέδιο νόμου. Επί της ουσίας. 'Οχι μόνο δεν αποτελεί βήμα εκσυγχρονισμού αυτό το σχέδιο νόμου -το αποδεικνύει και η Κυβέρνηση, το είπα και πριν, με το να το φέρνει εν τάχει, μέσα στο καλοκαίρι για να τελειώνει μια ώρα αρχίτερα- αλλά αυτό αποτελεί τυπικό δείγμα κυρίες και κύριοι συνάδελφοι υποκρισίας, κομματικού νεποτισμού και, βεβαίως, μικροκομματικής λογικής που επισημαίνει το τι είναι πραγματικά ο εκσυγχρονισμός τον οποίο επαγγέλεται αυτή η Κυβέρνηση. Υπάρχουν πολλές λέξεις που έχουν ταλαιπωρηθεί στην Ελλάδα. Περισσότερο όμως από όλες -εκτός από το "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών", για να θυμίσω τη φράση του Σεφέρη- σε αυτό τον Τόπο ταλαιπωρήθηκε η λέξη "εκσυγχρονισμός". Και αυτό το νομοσχέδιο δείχνει κάτω από τι βασανιστήρια περνάει η έννοια του εκσυγχρονισμού για να μπορέσουμε να μεταλλάξουμε την πραγματικότητα και να την εμφανίσουμε όπως θέλουμε. Και το λέω αυτό το πράγμα, γιατί υπάρχουν τρία πράγματα που θέλω να τονίσω. Πρώτα πρώτα σε αυτό το νομοσχέδιο υπάρχει ένα επιφαινόμενο -το συνηθίζει αυτό το πράγμα το ΠΑΣΟΚ, ιδίως το εκσυγχρονιστικό, τουλάχιστον στο παλαιότερο ΠΑΣΟΚ υπήρχε λιγη λεβεντιά υπάρχει προσπάθεια πολιτικής εξαπάτησης του Ελληνικού Λαού. Υπάρχει λοιπόν το επιφαινόμενο, όπως θα το εξηγήσω στη συνέχεια, που είναι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, που είναι η μονιμοποίηση των ανθρώπων που έπρεπε να μονιμοποιηθούν και από εκεί και πέρα έρχεται το υπόλοιπο, τι κρύβεται πίσω, η αθέατη πλευρά για την οποία θα μιλήσω. Είναι εκείνη η πλευρά που δείχνει ότι με το που είδαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ξεκίνησαν να φτιάξουν ένα νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κυβερνώντος κόμματος είτε κερδίσει είτε χάσει στις εκλογές. Γιατί γι' αυτό ακριβώς το νομοσχέδιο αυτό φτιάχτηκε. Και το κυριότερο από όλα, που φάνηκε το επίπεδο του εκσυγχρονισμού της Κυβέρνησης και του ίδιου του Πρωθυπουργού, είναι η όλη ιστορία των τροπολογιών. Βγήκε ο Πρωθυπουργός προχθές και είπε: "'Οχι τροπολογίες ρουσφετολογικές". Και, βεβαίως, εμφανίστηκε "εκσυγχρονιστής". Στην πραγματικότητα, όπως θα τη δούμε στη συνέχεια και στην κατ' άρθρο συζήτηση, έστω και αν αυτή η συζήτηση γίνεται κάτω από τις περιορισμένες συνθήκες που όλοι ξέρουμε, στην πραγματικότητα ο κύριος Πρωθυπουργός μας είπε ότι οι τροπολογίες, ότι το ρουσφέτι, ότι ο κομματικός νεποτισμός είναι προνόμιο της Κυβέρνησης, όχι των Βουλευτών. Κι εγώ δέχομαι να μην είναι των Βουλευτών. Αλλά για να υπάρξει εκσυγχρονισμός θα έπρεπε να μην είναι ούτε καν της Κυβέρνησης. Μας λέει ότι ο Υπουργός μπορεί να φέρνει ότι θέλει αλλά ο Βουλευτής να μην το αγγίζει. Και μας λέει επίσης ότι ο Υπουργός μπορεί να φέρνει τροπολογίες εκ των υστέρων, σαν αυτές που θα συζητήσουμε, αλλά ο Βουλευτής όχι. Αν αυτό λέγεται εκσυγχρονισμός θα παρακαλούσα πολύ τους συναδέλφους του κυβερνώντος κόμματος να το σκεφτούν. Στην πραγματικότητα ο κύριος Πρωθυπουργός τους αφαιρεί τη νομοθετική πρωτοβουλία, λέγοντάς τους ότι το πρόσταγμα, το πνεύμα και η ουσία του κομματικού νεποτισμού εκπορεύεται μόνον από τους Υπουργούς και τον Πρωθυπουργό και όχι από τους Βουλευτές. Χαίρομαι γιατί οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν αυτό το δικαίωμα. Λυπούμαι γιατί το διατηρεί ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του. Θα ξεκινήσω από το επιφαινόμενο για να δούμε τι συμβαίνει πίσω από το νομοσχέδιο αυτό. Το επιφαινόμενο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι δύο θέματα: Το πρώτο είναι το περίφημο ζήτημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το άλλο είναι το θέμα της μονιμοποίησης των τριάντα χιλιάδων περίπου συμβασιούχων αορίστου χρόνου στο δημόσιο τομέα. Θα συμφωνήσουμε και στα δύο, το είχαμε πει άλλωστε από την αρχή. Πρώτα πρώτα, στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων συμφωνούμε. Συμφωνούμε επισημαίνοντας ότι αυτό έπρεπε να έχει τελειώσει προ πολλού. Διότι είναι συμβατικές υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει έναντι διεθνών συμβάσεων, τις οποίες έχουμε υπογράψει και που μέχρι σήμερα δεν είχε γίνει τίποτε. Και δεν θα γινόταν τίποτε αν δεν υπήρχε η επιμονή της ΑΔΕΔΥ και όλων των πολιτικών παρατάξεων. Και δεν μπορεί η Υπουργός να επαίρεται. Τουλάχιστον λίγη ευγένεια και στον προκάτοχό της πρέπει να υπάρχει γιατί εγώ τουλάχιστον, έχοντας μια κάποια επικοινωνία με τον προκάτοχό της -εκεί τα πράγματα σε ό,τι αφορά το ζήτημα της συζήτησης βασικών θεσμικών ζητημάτων πήγαινε καλύτερα- ξέρω ότι αυτό το σχέδιο νόμου περίπου ήταν έτοιμο από την εποχή εκείνη και είχε συζητηθεί. Είναι άλλο το ζήτημα αν για λόγους εσωκομματικής ισορροπίας και, βεβαίως, επίλυσης εσωκομματικών προβλημάτων του ΠΑΣΟΚ το ζήτημα έρχεται επί των ημερών της. Η ουσία έχει βγει από τον προκάτοχό της. Του οφείλω του κ. Παπαδόπουλου τουλάχιστον αυτού του είδους την επισήμανση. Αλλά θα ήθελα να πω το εξής: Αν όλοι συμφωνούμε με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις πρέπει στο σημείο αυτό να εξηγήσουμε ότι το υφιστάμενο συνταγματικό πλαίσιο -παρωχημένο είναι η αλήθεια στο σημείο αυτό διότι και το Σύνταγμα υφίσταται τις αλλοιώσεις του και το Σύνταγμα υφίσταται την πορεία του χρόνου και τη φθορά του και την οξειδωσή του- δεν είναι αρκετό για να μπορέσει να θεμελιώσει αυτά που νομοθετικά εμείς προβλέπουμε. Γι' αυτό και είναι μια μεγάλη ευκαιρία να δεσμευθούμε τώρα, ότι στο πλαίσιο της συνταγματικής μεταρρύθμισης που θα έρθει, θα πρέπει να θεσμοθετήσουμε στις αντίστοιχες διατάξεις. Δεν ξέρουμε τι θα αποφανθούν τα δικαστήρια, δεν ξέρουμε τι θα πουν άλλες εξουσίες. Επομένως, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε ότι πρέπει να θωρακίσουμε και συνταγματικά αυτού του είδους την κατάκτηση, έτσι ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι όχι απλώς και μόνο ο θεσμός θα ευδοκιμήσει, αλλά θα επεκταθεί και πέραν τούτου τονίζοντας πάντοτε, για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση, όπως θα το πούμε όταν θα συζητήσουμε επί των άρθρων. Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις καλύπτουν ζητήματα τα οποία δεν άπτονται του μονομερούς χαρακτήρα της υπαλληλικής σχέσης για να μη θιγεί ο μονομερής αυτός χαρακτήρας και η συνακόλουθη μονιμότητα την οποία αιτιάται το Σύνταγμα. Γιατί θυμίζω -και εδώ δεν νομίζω πως θα χρειαστεί να σκίσουμε όπως ισχυρίζεται η Υπουργός τα βιβλία μας- ότι κατά πάγια θεωρία και νομολογία η δημοσιοϋπαλληλική σχέση δεν είναι συμβατική σχέση. Είναι μονομερής σχέση και είναι σχέση δημοσίου δικαίου, έτσι ώστε οιαδήποτε συλλογική διαπραγμάτευση θα πρέπει και να προβλέπεται από το Σύνταγμα για να μπορεί να είναι συνταγματικώς θεμιτή και να μη θίγει τον πυρήνα της μονομερούς δημοσιοϋπαλληλικής σχέσης. Διότι αν μεταταγεί στο χαρακτήρα της σύμβασης η υπαλληλική σχέση τότε ανοίγεται η κερκόπορτα για άλλου είδους ρυθμίσεις που δεν ευνοούν ούτε τον υπάλληλο, ούτε τη Δημόσια Διοίκηση. Σ' αυτά λοιπόν πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί όταν θα έρθει η ώρα της συνταγματικής μεταρρύθμισης στην οριστική της φάση τη δεύτερη και την τελική φάση μετά τις εκλογές. Και έρχομαι στο δεύτερο θέμα στο οποίο συμφωνούμε, αλλά και στο οποίο θα πρέπει να τονίσουμε το τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Είναι το ζήτημα της μονιμοποίησης των τριάντα χιλιάδων περίπου αορίστου χρόνου συμβασιούχων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Συμφωνούμε. Και συμφωνούμε γιατί αυτοί οι άνθρωποι και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και αν δεν μονιμοποιηθούν, οργανισμούς Υπουργείων δεν πρόκειται να δούμε, όπως δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα. Και επειδή πρέπει επιτέλους να εξορθολογιστεί η Δημόσια Διοίκηση, η μονιμοποίηση αυτή έπρεπε να έχει γίνει από καιρό. Γι' αυτό έχουμε συμφωνήσει στη μονιμοποίηση αυτή, μολονότι είναι έξω -αν θέλετε- από το στενώς νοούμενο κομματικό μας συμφέρον. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τη στιγμή που κάνουμε αυτή την ενέργεια, που όλοι μέσα από διακομματική συναίνεση, περίπου ψηφίζουμε αυτές τις διατάξεις περί μονιμοποίησης δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς φθάσαμε εδώ. Πώς φθάσαμε στο σημείο να μονιμοποιούμε συμβασιούχους και να δημιουργούμε και θα δημιουργήσουμε και προσωποπαγείς θέσεις και θέσεις που δεν έχει ανάγκη η Δημόσια Διοίκηση, μόνο και μόνο για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να βρουν στον ήλιο μοίρα μέσα στη Δημόσια Διοίκηση. Είναι το αποτέλεσμα του κομματικού νεποτισμού, που τόσα χρόνια τη Δημόσια Διοίκηση τη βαρύνει. Είναι το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι προσλήφθηκαν χωρίς αξιοκρατία και πέρα και έξω από τις ανάγκες της Δημόσιας Διοίκησης και αφού έφθασαν να είναι αορίστου χρόνου, πολλές φορές μέσα από αλλεπάλληλες ανανεώσεις των συμβάσεών τους και δικαστικές αποφάσεις που οδήγησαν εκεί, φθάνουμε στο σημείο τώρα να νομιμοποιούμε όλα αυτά τα οποία έγιναν. Και παρατηρείται το εξής ανορθολογικό, που είναι μοναδικό στον κόσμο. Δεν ξέρω αν άλλη πολιτισμένη διοικητικώς χώρα το έχει αυτό το πράγμα, πρώτα να προσλαμβάνονται οι υπάλληλοι, πρώτα να μονιμοποιούνται και μετά να κοιτάμε τι θα τους κάνουμε. Σε όλες τις πολιτισμένες διοικητικώς χώρες οι υπάλληλοι προσλαμβάνονται ανάλογα με τις ανάγκες των θέσεων που είναι κενές. Δεν πρέπει, λοιπόν, να ξεχνάμε ότι αυτήν τη στιγμή απλώς και μόνο θέλουμε να καλύψουμε μια αμαρτία, ένα κακό το οποίο έχει συμβεί. Και καλό είναι να δεσμευθούμε όλοι να μην ξαναβρεθούμε ποτέ σ'αυτήν τη θέση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Γιατί είναι μια κατάσταση ανάγκης, την οποία ερχόμαστε να καλύψουμε και δεν εξυπηρετούμε τη Δημόσια Διοίκηση, αλλά κάνοντας στάθμιση συμφερόντων και αποβλέποντας στο κοινωνικό συμφέρον, και στις ανάγκες της Δημόσιας Διοίκησης, όπως έχουν διαμορφωθεί, παίρνουμε αυτήν την απόφαση με βαριά καρδιά. Ας ελπίσουμε όμως ότι τα αμαρτήματα του παρελθόντος να μη ρίχνουν μεγάλες σκιές, αλλά να μας παραδειγματίζουν για το μέλλον. Αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η θεατή, ορατή πλευρά του νομοσχεδίου. Ας έλθουμε να δούμε την αθέατη. Γιατί πίσω απ'αυτού του είδους την προθήκη, η Κυβέρνηση κρύβει τους πραγματικούς στόχους, για τους οποίους φέρνει κατακαλόκαιρο αυτό το νομοσχέδιο. Μην ψάχνετε. Ο πραγματικός στόχος δεν είναι αυτός. Αυτά θα μπορούσε η Κυβέρνηση να τα έχει κάνει εδώ και καιρό. Το ότι το κάνει τώρα, μετά τις ευρωεκλογές, είναι γιατί η Κυβέρνηση με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις, που είναι και η πεμπτουσία του νομοσχεδίου, έρχεται να καλύψει ανάγκες προς δύο κατευθύνσεις. Μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών πρώτος στόχος είναι να μπορέσει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να μη χάσει τις επόμενες εκλογές, ακολουθώντας τον παλιό δρόμο, τον οποίο ήξερε, της δεκαετίας του '80, ξαναγυρνώντας στα παλιά λημέρια. Ο πρώτος στόχος, λοιπόν, είναι "τι ρουσφετολογικές ρυθμίσεις πρέπει να κάνουμε, για να μπορέσουμε με τον τρόπο αυτό να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος, να ξαναγυρίσουμε στα παλιά μας και να δούμε πώς θα κερδίσουμε τις εκλογές". Το δεύτερο μέρος, στο οποίο θα επιμείνω, είναι "και αν χάσουμε τις εκλογές, τουλάχιστον να έχουμε αλώσει τη Δημόσια Διοίκηση με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην μπορέσει να κυβερνήσει η όποια κυβέρνηση προκύψει μετά, αλλά να κρατήσουμε εμείς το μετερίζι του χώρου του δημοσίου, έως ότου τα όνειρα να πάρουν ξανά εκδίκηση και να ξαναγυρίσουμε". Και θα σας εξηγήσω γιατί θα κατατάξω τις ρυθμίσεις αυτού του σχεδίου νόμου σ'αυτές τις δύο κατηγορίες. Την πρώτη κατηγορία "πώς δεν θα χάσουμε τις εκλογές" και τη δεύτερη "και αν τις χάσουμε, πώς η Δημόσια Διοίκηση θα μείνει στα χέρια μας". Το πρώτο σκέλος. Πώς θα ξαναγυρίσουμε στην δεκαετία του '80. Εκεί τουλάχιστον τα πράγματα είναι πολύ απλά και ξεκάθαρα. Θα ξεκινήσω από το θεσμικό θέμα και εκεί θα διαφωνήσω με το σεβαστό φίλο, συνάδελφο κ. Πεπονή, ο οποίος στο σημείο αυτό πρέπει να πω παρέμεινε πάντοτε συνεπής στις θέσεις του. 'Οταν όμως είπε προηγουμένως ότι είναι ευχαριστημένος με τις ρυθμίσεις για το ΑΣΕΠ, εγώ προσωπικά θεωρώ -το λέει με καλή πρόθεση, αλλά εδώ είμαστε, το έχω πει και πάλι- ότι μέχρι τέλος του χρόνου, αν ακόμα υπάρχει αυτή η Κυβέρνηση, εδώ θα είναι σ'αυτά τα έδρανα -και θέλω αυτά που λέω να μείνουν καταγεγραμμένα- για να ξαναφέρει άλλες διατάξεις, για να ξαναρυθμίσει διαφορετικά τα θέματα. Και αυτό γιατί το λέω; Πρώτα-πρώτα, να διευκρινίσουμε ένα πράγμα. Ας αφήσουμε την υποκρισία που είπε προηγουμένως η κυρία Υπουργός και τη θέση της Νέας Δημοκρατίας την εποχή που ψηφίστηκε ο νόμος περί ΑΣΕΠ. Οι αριθμοί που έδωσε σχετικά με προσλήψεις επί Νέας Δημοκρατίας είναι ανακριβείς. Θα υπάρξει μέχρι το τέλος αυτής της συζήτησης το τι έγινε επί Νέας Δημοκρατίας σχετικά με τα θέματα των προσλήψεων στην τριετία 1990-1993. Αν αυτοί οι αριθμοί που έδινε η κ.Παπανδρέου ήταν σωστοί, η Νέα Δημοκρατία δεν θα έχανε τις εκλογές. 'Ομως προτιμήσαμε να ρισκάρουμε να χάσουμε τις εκλογές, για να μην κάνουμε αυτά που έκανε το ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα αυτό, καλό είναι το ΠΑΣΟΚ να μη μιλάει. Η παράταξη εκείνη, η οποία γέμισε το δημόσιο μέσα σε μια δεκαετία με πάνω από οκτακόσιες χιλιάδες ανθρώπους, δεν μπορεί να κατηγορεί μια άλλη παράταξη λέγοντας ότι έβαλε και διακόσιες χιλιάδες ανθρώπους μέσα. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) Γιατί αυτός είναι ο αριθμός που μπήκε στη Δημόσια Διοίκηση μεταξύ 1981 - 1989. Σε ό,τι αφορά το θέμα του ΑΣΕΠ: Γιατί την εποχή εκείνη η Νέα Δημοκρατία αντέδρασε; Αντέδρασε για τον εξής απλό λόγο. Μήπως θυμούνται οι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ τι συνέβη αμέσως μετά τις εκλογες και έως ότου ο κ.Πεπονής φέρει να ψηφίσει το νόμο; Θυμούνται τι συνέβη σε επίπεδο απολύσεων και προσλήψεων; Και βεβαίως, αφού γέμισαν όλες οι θέσεις και γέμισε το δημόσιο ξανά με όλους τους κομματικώς αρεστούς, ήλθαν να επιβάλουν την "αξιοκρατία". Αυτή ήταν η πρώτη αιτίαση της Νέας Δημοκρατίας. Η δεύτερη αιτίαση ήταν πιο σοβαρή. Ο νόμος αυτός, όχι από κακή πρόθεση, αλλά θεωρώντας ότι δεν ήταν έτοιμα τα πράγματα, δεν επεξέτεινε το πεδίο εφαρμογής του σε κρίσιμους τομείς, όπως παραδείγματος χάριν ήταν οι τράπεζες που ελέγχονται αμέσως ή εμμέσως από το κράτος. Και βεβαίως αυτές απετέλεσαν την κερκόπορτα μέσα από την οποία έγιναν οι χιλιάδες προσλήψεις. 'Εως ότου ήλθαμε όλοι εδώ, με τη Νέα Δημοκρατία προεξάρχουσα και πολλούς συναδέλφους από το ΠΑΣΟΚ και με κοινή συναίνεση επεκτείναμε όλοι μαζί το νόμο αυτό, ώστε να μην υπάρχουν άλλες κερκόπορτες. Και όμως υπάρχουν ακόμα. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΕΠΟΝΗΣ: Κύριε συνάδελφε, όχι παραδείγματος χάρη, μόνο για τις τράπεζες των οποίων το δημόσιο δεν ήλεγχε το 51% του κεφαλαίου. Για καμία άλλη περίπτωση δεν υπήρξε εξαίρεση. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σύμφωνοι, κύριε Υπουργέ, αλλά να σας πω κάτι. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΕΠΟΝΗΣ: Δεν είμαι πλέον Υπουργός. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ τιμώ, κύριε Πεπονή, τη διάρκεια της θητείας σας ως Υπουργού. Εν πάση περιπτώσει, εκείνο που θέλω να τονίσω είναι το εξής: Υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις που είδαμε αργότερα, όπως παραδείγματος χάρη τα ζητήματα των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, όχι για το διοικητικό προσωπικό, το οποίο είχατε βάλει από την αρχή, αλλά για τα ζητήματα των προγραμμάτων των πανεπιστημίων. Αλλά να σας τονίσω το εξής: Εγώ δέχομαι ότι ήταν μόνο το θέμα των τραπεζών. 'Ηταν λίγο; Πού έγινε το μεγαλύτερο μέρος των προσλήψεων όταν εσείς φύγατε; Και να μη θυμίσω και τις συνθήκες της δικής σας παραίτησης. Αφήνω δε το γεγονός τι επισημάνατε προηγουμένως. 'Οτι μολονότι ο νόμος αυτός ψηφίστηκε, όταν εσείς φύγατε στην πραγματικότητα οι περισσότερες, με κύριο άξονα την "Ολυμπιακή Αεροπορία" δημόσιες επιχειρήσεις, κοίταξαν πώς να τον παρακάμψουν. Τονίζω, λοιπόν, ότι η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν υπήρξε υποκριτική, τόνισε τότε, τις συνθήκες ψήφισης και διαφώνησε με τις ελλείψεις -εγώ θα το πω έτσι, ο κ. Πεπονής μπορεί να έχει άλλη άποψη- του νόμου αυτού και ήταν εκείνη η παράταξη η οποία από το 1997, συνέβαλε εδώ με τη δική της τροπολογία και συμφωνώντας με όλες τις άλλες παρατάξεις στο να επεκταθεί ο νόμος. Για ποια υποκρισία, λοιπόν, μιλάτε; Για μία δέσμευση που πήραμε και εμείς και που σήμερα την υπερασπιζόμαστε περισσότερο ή για το γεγονός ότι υπήρξε εδώ μέσα Υπουργός που πήγε στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και επερώταν λέγοντας "θα καταργήσω το νόμο Πεπονή"; Το ξεχάσατε; Εδώ έγινε, μέσα στη Βουλή, αυτή η κουβέντα. Υπουργός μεγάλου θεσμικού Υπουργείου. Μη μιλάτε, λοιπόν, για υποκρισία. Εμείς δεν είμαστε υποκριτές. Εμείς, με κομματικό κόστος, ακολουθούμε αυτήν τη στιγμή ένα δρόμο που ξέρουμε ότι θα τον βρούμε μπροστά μας, αλλά πρέπει να συμφωνήσουμε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Πεπονή, το ΑΣΕΠ δεν αναβαθμίζεται με τις ρυθμίσεις αυτές που έχουμε μπροστά μας. Δεν αναβαθμίζεται γιατί με το να κάνεις τους Συμβούλους, από δεκατρείς είκοσι ένα και να κάνεις μονομελείς και τριμελείς συνθέσεις δεν λειτουργεί αυτό το όργανο. Το όργανο αυτό θέλει αμέσως γραμματειακή στήριξη, υλικοτεχνική υποδομή σε επίπεδο μηχανοργάνωσης και κυρίως βοηθούς Συμβούλων. Γιατί οι Σύμβουλοι, επειδή είναι οι περισσότεροι αρεοπαγίτες και δη εν συντάξει, εξετάζουν τις ενστάσεις λες και πρόκειται για δικαστικές αποφάσεις. Σαράντα λεπτά κάνουν να εξετάσουν κάθε μία, γιατί δεν έχουν βοήθεια. Προτείναμε, άσχετα αν ο Πρόεδρός του δεν το θέλει -εδώ δεν νομοθετεί η Βουλή ανάλογα με τα όσα λέει ο κ. Παπαδάκης- να υπάρξουν εισηγητές και πάρεδροι του ΑΣΕΠ για να ετοιμάζουν τη δουλειά στους συμβούλους, όπως γίνεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η άποψη του κ. Παπαδάκη ήταν: "Μα, θα θέλουν να γίνουν και αυτοί σύμβουλοι". Με συγχωρείτε πολύ, δεν είναι επιχειρηματολογία αυτή. Το ΑΣΕΠ για να μπορέσει να λειτουργήσει θέλει άλλου είδους οργάνωση. Θέλει να το στηρίξουμε για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του και όχι να αιτιόμεθα σήμερα το γεγονός ότι καθυστερεί. Γιατί με τον τρόπο αυτόν, απαξιώνεται στη συνείδησή μας. Και είναι το μεγάλο λάθος, γιατί θα ξαναγυρνάμε στη θεία χάρη του Υπουργού, εκείνου ο οποίος μπορεί να προσλαμβάνει ό,τι ώρα θέλει και όπως θέλει. Το ΑΣΕΠ πρέπει να το αναβαθμίσουμε διαφορετικά. Με τον τρόπο που το κάνουμε όχι μόνο δεν αναβαθμίζουμε το ΑΣΕΠ, αλλά στην πραγματικότητα το ΑΣΕΠ υποβαθμίζεται, γίνεται ένας γραφειοκρατικός οργανισμός με όλες τις εντεύθεν συνέπειες. Με τον τρόπο αυτόν, το ΑΣΕΠ καθίσταται αδύνατο να λειτουργήσει. Το δεύτερο σκέλος το οποίο αφορά τον τρόπο με τον οποίο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Κυβέρνηση Σημίτη προσπαθούν να κάνουν τη "δουλειά τους". Είναι όλο το θέμα των εποχιακών υπαλλήλων και όλο το ζήτημα των προσλήψεων σε ό,τι αφορά τα προγράμματα κατάρτισης του ΟΑΕΔ. Οι υπάλληλοι εκείνοι οι οποίοι προσλαμβάνονται για δύο μήνες είναι εκτός ΑΣΕΠ. 'Οσοι είναι τέσσερις και έξι μήνες, προσέξτε, πέραν του ότι είναι για διετία ή τριετία οι πίνακες, -δηλαδή να δεσμευθούν και οι επόμενοι με τους πίνακες που θα κάνουμε τώρα- είναι και το γεγονός ότι αυτοί όταν ακριβώς προσλαμβάνονται, οι σχετικές προκηρύξεις απλώς αποστέλλονται στο ΑΣΕΠ και εντός δέκα ημερών -ακούστε ασφυκτικές προθεσμίες- θα πρέπει το ΑΣΕΠ να εγκρίνει τις σχετικές προκηρύξεις και αν δεν τις εγκρίνει, θεωρούνται εγκεκριμένες. Εδώ θα είστε και θα το δούμε, στις παραμονές των εκλογών θα προσλάβει η Κυβέρνηση εποχιακούς συλλήβδην και θα γυρίσει και θα τους πει το εξής: "'Η εμείς θα είμαστε Κυβέρνηση και θα βρούμε έναν τρόπο να σας μονιμοποιήσουμε, όπως το κάναμε προηγουμένως ή θα έρθει η επάρατη δεξιά για να σας απολύσει". Αυτή είναι η νοοτροπία, θυμηθείτε το, αυτό ακριβώς προοιωνίζεται η ρύθμιση αυτή για τους εποχιακούς και για τον ΟΑΕΔ, όπου εκεί παρατηρείται το εξής καταπληκτικό φαινόμενο. Καλά σε ό,τι αφορά του ποιοι πάνε στον ΟΑΕΔ. Εκείνοι που βγαίνουν από τον ΟΑΕΔ, αργότερα, όντας καταρτισμένοι, στον πίνακα κατάταξης, δεν ακολουθούν τα κριτήρια του ν. 2190, ώστε να ξέρουμε ποιους από αυτούς θα προσλάβουμε. Και βεβαίως από κει πέρα θα επισημάνω και πάλι στο επίπεδο της αποσόβησης της απώλειας των εκλογών, της νομιμοποίησης των παράνομων διορισμών του άρθρου 23 όπου εκεί ήρθε και η νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Οι 'O,τι παρανομίες έχει βγάλει το Ελεγκτικό Συνέδριο, νομιμοποιούνται οι διορισμοί και στο ΙΚΑ και στα ασφαλιστικά ταμεία αρμοδιότητας του Υπουργείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ.ο.κ. και βεβαίως το βόλεμα των ημετέρων. Μίλησε η κυρία Υπουργός για βόλεμα ημετέρων. Η διάταξη εκείνη με την οποία αναγνωρίζεται ως χρόνος υπηρεσίας ο οποίος σε βοηθάει και για να προαχθείς, όταν έχεις διατελέσει και περιφερειάρχης στα γραφεία των Υπουργών, αυτό δεν λέγεται κομματικός νεποτισμός; Τι είναι άραγε κομματικός νεποτισμός; Αυτά σε ό,τι αφορά την προσπάθεια να μην απωλεσθούν οι εκλογές. Και έρχομαι στο ζήτημα του πώς θα απλωθεί η Δημόσια Διοίκηση. Μίλησε για τις μετατάξεις η κυρία Υπουργός προηγουμένως. Πρώτα-πρώτα εγώ στην ομιλία μου δεν αναφέρθηκα καθόλου στο Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και δεν ξέρω γιατί δεν το παρατήρησε. Γιατί εγώ δεν απολογούμαι για κανένα, ούτε για τις προηγούμενες αποφάσεις του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής. Εγώ λέω μόνο στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ των νομικών εδώ που συζητάμε, είναι δυνατόν να μετατάσσεις έναν από ένα νομικό πρόσωπο σε άλλο νομικό πρόσωπο και να μη θεωρηθεί ότι τον απολύεις από το ένα νομικό πρόσωπο για να τον εντάξεις στο άλλο; Και αυτό δεν αποτελεί έστω και στιγμιαία απώλεια της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας; Είναι δυνατόν να μιλάμε για μετατάξεις ανθρώπων υποχρεωτικές που τους εξωθήσαμε να μείνουν εκεί που έμειναν χωρίς να τους εξηγήσουμε καθόλου ότι αυτοί θα μεταταγούν αναγκαστικά κάποια στιγμή; Και η μετάταξη γίνεται αναγκαστικά στην περίπτωση αυτή και μου θυμίζει -και αυτή είναι η δημοκρατία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- τον περίφημο ορισμό της δικτατορίας που είχε δώσει ο Ιταλός δημοσιογράφος Λουϊτζι Μπαρτζίνι. Ο οποίος είχε πει ότι "δικτατορία είναι το πολίτευμα εκείνο στο πλαίσιο του οποίου ό,τι δεν απαγορεύεται είναι υποχρεωτικό". Αυτή είναι η νοοτροπία την οποία αποπνέουν αυτές οι μετατάξεις τις οποίες αυτή τη στιγμή μας φέρνει η κυρία Υπουργός. Και δεν βλέπει ότι την ίδια στιγμή που φέρνει αναγκαστικές μετατάξεις για τους υπαλλήλους που υπηρετούν στη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, την ίδια στιγμή όσους κομματικώς αρεστούς τους έχουμε αποσπάσει, σε αυτούς τους κομματικώς αρεστούς δίνουμε τη δυνατότητα της εκούσιας μετάταξης πού; Στις θέσεις που ήδη υπηρετούν. Δύο κατηγορίες υπαλλήλων: Αυτοί που πρέπει να ριρθούν στο πυρ το εξώτερο και αυτοί οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν. Και μετά μου λέει: "Τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Θα τους φέρουμε στη Δημόσια Διοίκηση και στο κέντρο"; Αυτό την μάρανε. Δεν τη νοιάζει το γεγονός ότι αυτούς που ήδη υπηρετούν ως αποσπασμένοι -και ξέρουμε πώς αποσπώνται- αυτούς τους κυρίους όλους τους μονιμοποιεί εκεί. Αυτούς δέχεται να τους τοποθετήσει στο κέντρο. Τους άλλους δεν δέχεται, γιατί της περισσεύουν. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Τελειώνω λέγοντάς σας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ... ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Παρακαλώ στη δευτερολογία σας, κύριε Παυλόπουλε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τελείωσα, κύριε Πρόεδρε. Τελειώνω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λέγοντάς σας το εξής. Ο εκσυγχρονισμός είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και εκσυγχρονιστής δεν γίνεται εκείνος που δηλώνει εκσυγχρονιστής. Δεν γίνεται εκσυγχρονιστής ... ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Σε ποιο άρθρο αναφέρεστε για τους γενικούς γραμματείς; ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θα το πούμε, κυρία Παπανδρέου. Θα σας το εξηγήσω στη συνέχεια. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Παρακαλώ, κύριε Παυλόπουλε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Λοιπόν, εκσυγχρονιστής δεν είναι εκείνος που το λέει ότι είναι εκσυγχρονιστής, γιατί αλλιώς θα φθάναμε στη φράση, αυτή που αποδίδεται στον Τσαρούχη ότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Και εν πάση περιπτώσει, θα της θυμίσω, μιας και μου ανέφερε τις μεταλλάξεις της κάμπιας ... ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Παυλόπουλε, έχετε περάσει το χρόνο σας πάρα πολύ. Σας παρακαλώ. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το ξέρω, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Μα, σας παρακαλώ. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ούτως ή άλλως είναι ασφυκτικά τα περιθώρια που συζητάμε, επιτρέψτε μου ... ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Μίλησε η κυρία Υπουργός δύο-τρία λεπτά παραπάνω και σας επέτρεψα να υπερβείτε το χρόνο. Σας παρακαλώ. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κλείνοντας της θυμίζω αντί για άλλη φράση, αφού ανέφερε το παράδειγμα της κάμπιας ότι στην περίπτωση του εκσυγχρονισμού τύπου Σημίτη ταιριάζει πολύ περισσότερο η φράση του Οδυσσέα Ελύτη από τη "Μαρία Νεφέλη": "Δεν γίνεται κανείς χορτοφάγος τρώγοντας προβατάκια βαμμένα πράσινα". Γι'αυτούς τους λόγους που εξέθεσα προηγουμένως δεν πρόκειται να ψηφίσουμε επί της αρχής το σχέδιο νόμου. Θα ψηφίσουμε τις διατάξεις εκείνες που θεωρούμε ότι συμβάλλουν προς την ορθή κατεύθυνση και θα καταγγείλουμε όλες τις λοιπές διατάξεις. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Παυλόπουλε, αρχίζοντας την ομιλία σας αναφερθήκατε στον Πρόεδρο της Βουλής και στο θέμα των εμβόλιμων συνεδριάσεων. Θα ήθελα να σας πω ότι, σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής, τα καθήκοντα της Διασκέψεως των Προέδρων αναφέρονται στον Κανονισμό περιοριστικά. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το γνωρίζω. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Η Διάσκεψη των Προέδρων επί των εμβολίμων συνεδριάσεων, δεν έχει αρμοδιότητα για να αποφασίσει αν γίνουν ή αν δεν γίνουν. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Συμφωνώ, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Οι εμβόλιμες συνεδριάσεις αποφασίζονται ύστερα από δικαίωμα που έχει ο Πρόεδρος της Βουλής να προτείνει και αποφασίζει το Σώμα. Επειδή ήμουν στην Αίθουσα, είδα ότι ο κύριος Πρόεδρος της Βουλής δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να ασκήσει ένα δικαίωμά του. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μίλησα για παραβίαση του Κανονισμού, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Μεμφθήκατε τον Πρόεδρο της Βουλής, ακριβώς γιατί ήσκησε δικαίωμα. Ακριβώς αυτό θέλω να σας πω. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Υπάρχει κατάχρηση δικαιώματος. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): 'Αλλο αυτό. Επομένως, ο Πρόεδρος ήσκησε δικαίωμα που του αναγνωρίζει ο Κανονισμός της Βουλής. Ο κ. Τσοβόλας έχει το λόγο. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Δημόσια Διοίκηση στη χώρα μας νοσεί και μάλιστα βαριά. Η δημόσια διοίκηση, αντί να είναι ο υπηρέτης του 'Ελληνα πολίτη και του ελληνικού λαού, τελικά έχει καταντήσει ο δυνάστης. Αντί η Δημόσια Διοίκηση, επίσης, να είναι ο μοχλός που θα συμβάλει στην πολύπλευρη ανάπτυξη της χώρας, τελικά με τον τρόπο που λειτουργεί, τη γραφειοκρατία που εφαρμόζει, αλλά και την έλλειψη συστήματος ατομικής ευθύνης του κάθε φορέα της δημόσιας διοίκησης, καταντά η τροχοπέδη σε αυτήν την πορεία της ανάπτυξης της χώρας. Αντί, λοιπόν, να αντιμετωπιστεί συνολικά αυτή η αρνητική κατάσταση που υπάρχει στη Δημόσια Διοίκηση, η Κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο αντιμετωπίζει τελείως αποσπασματικά κάποια δευτερεύοντα ή τριτεύοντα ζητήματα, ενώ, όπως είπα προηγουμένως, θα έπρεπε να γίνει το τελείως αντίθετο. Κατ' αρχήν η Κυβέρνηση και η Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης θα έπρεπε να ρυθμίσουν το θέμα των διακριτών αρμοδιοτήτων μεταξύ των διαφόρων βαθμίδων της διοίκησης, κεντρικής διοίκησης, περιφερειακής διοίκησης, Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης. Αυτό δεν το κάνουν παρ' ότι έχουν περάσει χρόνια από τότε που θεσμοθετήθηκε και λειτουργεί ο θεσμός και της δεύτερης βαθμίδας Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αντί επίσης η Κυβέρνηση να δει το ζήτημα της ουσιαστικής αποκέντρωσης πόρων και εξουσιών στον πρώτο και δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης, τελικά φέρνει ρυθμίσεις, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος ή κάποια κόμματα, που ρυθμίζουν αποσπασματικά το θέμα κάποιου τμήματος του προσωπικού. Αντί, επίσης, η Κυβέρνηση να καθίσει και να δει το υπαρκτό πρόβλημα, ότι στην παραμεθόριο Ελλάδα, νησιωτική και ηπειρωτική, δεν υπηρετούν αυτοί που τοποθετούνται ή μετατίθενται ή αποσπώνται και έτσι υπολειτουργούν ακόμη περισσότερο οι υπηρεσίες όλων των βαθμίδων στη νησιωτική και ηπειρωτική Ελλάδα, δεν γίνεται καμία κουβέντα γι' αυτό, καμία αντιμετώπιση του ουσιαστικού αυτού ζητήματος, με αποτέλεσμα να έχουμε τη συνεχή υποβάθμιση της περιφέρειας, τη συνεχή υποβάθμιση επίσης των υπηρεσιών του κράτους προς τους πολίτες, που κατοικούν στη νησιωτική ή την ηπειρωτική περιφερειακή Ελλάδα, με περαιτέρω αποτέλεσμα τελικά την ερήμωση της νησιωτικής και ηπειρωτικής περιφερειακής Ελλάδας. 'Ετσι, λοιπόν, μέσα από αυτό το νομοσχέδιο, ρυθμίζονται αποσπασματικά ζητήματα, που έχουν σχέση με το προσωπικό και μάλιστα σε αρκετές ρυθμίσεις κατά τρόπο αντιδημοκρατικό και πολιτικά και συνταγματικά ανορθόδοξο. Μετατάξεις ή μάλλον μετατροπή των οργανικών θέσεων προσωπικού αορίστου χρόνου σε οργανικές θέσεις μόνιμου προσωπικού. Κατ' αρχήν η διατύπωση είναι λανθασμένη. 'Οπως είναι η διατύπωση νομικά σημαίνει ότι καταργούνται τελικά οι θέσεις γενικά, ανεξάρτητα από το αν είναι καλυμμένες από προσωπικό αορίστου χρόνου ή όχι. Σημαίνει, δηλαδή, καταργούνται οι θέσεις του επί συμβάσει εργασίας αορίστου χρόνου προσωπικού στο δημόσιο, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και ΟΤΑ. Αυτό εννοείτε; Γιατί όπως το έχετε διατυπωμένο, καταλήγοντας ότι διορίζονται άτομα από το προσωπικό αυτό, εννοείτε άλλο και γράφετε άλλο. Αν καταργούνται οριστικά και αμετάκλητα πλέον στο δημόσιο, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και ΟΤΑ οι θέσεις προσωπικού με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου και μετατρέπονται σε μόνιμο προσωπικό, εμείς θεωρούμε ότι είναι θετική η διάταξη. Δεν το λέτε όμως έτσι. Αν υπονοείτε αυτό, πρέπει να αλλάξετε τη διατύπωση της διάταξης. Εμείς, λοιπόν, συμφωνούμε με το να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο και ανορθόδοξο φαινόμενο που οδηγεί σε δυσλειτουργία την ίδια τη Δημόσια Διοίκηση, το δημόσιο, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και τους ΟΤΑ, ώστε από εδώ και πέρα να μην επιτρέπεται πλέον διορισμός σε οργανική θέση με σύμβαση εξηρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και το προσωπικό να είναι μιας και μόνης ταχύτητας, προσωπικό που να καλύπτει οργανικές θέσεις μόνιμες, τακτικές όπως λέμε, δηλαδή τακτικό προσωπικό και όχι επί συμβάσει προσωπικό. Γιατί όταν λειτουργούν αυτές οι διαφορετικές μορφές και οι διαφορετικές οργανικές θέσεις, τότε έχουμε στο ίδιο το γραφείο προσωπικό το οποίο έχει τα ίδια τυπικά προσόντα, τα ίδια ουσιαστικά προσόντα, την ίδια πιθανόν προϋπηρεσία που αμείβεται κατά τρόπο διαφορετικό και ασφαλίζεται κατά τρόπο διαφορετικό. 'Οποιος έχει πείρα από διοίκηση αντιλαμβάνεται ότι αυτό δημιουργεί δυσλειτουργία και αναποτελεσματικότητα στη λειτουργία των υπηρεσιών του δημοσίου, νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και των ΟΤΑ. Ξεκαθαρίστε το, λοιπόν, συνεννοηθείτε με τις υπηρεσίες σας, για να μας πείτε τι θέλετε να πείτε με τα άρθρα 14 και 15 για να ξέρει το Τμήμα τι ψηφίζει. Ενώ συμφωνούμε ότι πρέπει το προσωπικό που υπηρετεί με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου να γίνει μόνιμο προσωπικό, κατηγορούμε την Κυβέρνηση, γιατί κάνει αποσπασματική τη ρύθμιση και δεν καλύπτει όλη τη γκάμα των εργαζομένων στο δημόσιο, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και ΟΤΑ που συνδέονται με το δημόσιο -καλώς ή κακώς, ορθόδοξα ή ανορθόδοξα, με τα "παράθυρα" που αφήνει κατά καιρούς, αλλά και δημιουργεί νέα με αυτό το νομοσχέδιο, αναφέρομαι στα άρθρα από το 21 και τα επόμενα- στην ουσία με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, γιατί καλύπτει πάγιες και διαρκείς μόνιμες ανάγκες, αλλά που όμως τυπικά, για να καταστρατηγείτε τους νόμους χαρακτηρίζετε τις συμβάσεις, είτε ως συμβάσεις έργου -για να μην τηρούνται οι διαδικασίες του νόμου 2190- είτε ως συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που όμως ανανεώνονται στην πράξη έστω και παράνομα, παράτυπα. Σας τα λέω και με τη δικηγορική μου πείρα πέντε χρόνων, από το 1992 μέχρι το 1996. Είχα κάνει μαζικές αγωγές εργαζομένων στον ΟΓΑ, σε άλλες υπηρεσίες, που προσλαμβάνονταν με βάση το νόμο που υπήρχε που έλεγε ότι μέχρι οχτώ μήνες πρέπει να είναι η σύμβαση ορισμένου χρόνου. Να σας φέρω, λοιπόν, δεκάδες αποφάσεις που ανανεώνονταν, παρά την αντίθετη διατύπωση του νόμου, όπου χαρακτηρίστηκαν από τα δικαστήρια της χώρας ως συμβάσεις αορίστου χρόνου, ως καλύπτουσες κατά καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας, πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ορίζονταν από το δικαστήριο με αποφάσεις που έφταναν να γίνουν τελεσίδικες και αμετάκλητες και θεωρήθηκαν -και οι δικαστικές αποφάσεις δημιουργούν δεδικασμένα- ως αορίστου χρόνου. Αυτούς δεν τους ρυθμίζετε, τους αφήνετε απ' έξω. 'Αρα αποσπασματικά αντιμετωπίζετε εν μέρει το θέμα, η δυσλειτουργία παραμένει και θα γίνει πιο έντονη αν δεν έρθετε με αυτήν τη διάταξη -τα άρθρα 14 και 15- να μονιμοποιήσετε και αυτό το προσωπικό. Ο ειδικός αγορητής του ΔΗΚΚΙ, κ. Τσαφούλιας, σας ανέφερε σειρά κατηγοριών τέτοιων υπαλλήλων που τους αφήνετε απ' έξω και αν δεν έρθετε να ρυθμίσετε αυτό το θέμα, δεν κάνετε τίποτα επί της ουσίας. Διαιωνίζετε την αναποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης και αφήνετε με το εύλογο παράπονο αυτούς τους ανθρώπους που δεν τους αντιμετωπίζετε, δεν τους ρυθμίζετε την περίπτωση με το άρθρο 14 και επομένο είναι να θεωρούν ότι η πολιτεία εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και τότε δικαιολογημένα -ίσως κατά την άποψή σας αδικαιολόγητα γιατί δεν καθήσατε να δείτε το θέμα συνολικά- τους δημιουργείτε την πεποίθηση ότι υπάρχουν κομματικά ή άλλα κριτήρια και ίσως να μην είναι αυτό στις προθέσεις σας. Εμείς σας το επισημαίνουμε και ζητάμε πριν έρθουμε να συζητήσουμε τα άρθρα 14, 15 κλπ. να δείτε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ώστε να υπαχθούν στη ρύθμιση του άρθρου 14, άρα να μονιμοποιηθούν και εκείνοι οι οποίοι κατά παράβαση της εργατικής νομοθεσίας προσλήφθησαν για να καταστρατηγηθούν οι σχετικές διατάξεις και οι νόμοι 2190 και άλλοι με χαρακτηρισμό σύμβαση έργου που υπέκρυπτε σύμβαση εξαρτημένης εργασίας προς κάλυψη μονίμων αναγκών, είτε ορισμένου χρόνου που ανανεώθηκαν νομίμως ή παρανόμως, νομοτύπως ή παράτυπα. Αν δεν το κάνετε αυτό -ξέρω έχετε το αλάθητο του Πάπα, το έχετε κάνει και άλλες φορές και δικαιωθήκαμε απόλυτα σε αυτά που σας είπαμε, γιατί αναγκασθήκατε και αλλάξατε πριν εφαρμόσετε νόμους- θα έρθουν τα δικαστήρια, θα ταλαιπωρήσετε τους εργαζόμενους, θα πληρώσει το δημόσιο δικαστικές δαπάνες, η δυσλειτουργία θα μεγαλώσει και τελικά δια της δικαστικής οδού όλοι θα υπαχθούν στη ρύθμιση του άρθρου 14. Γι' αυτό σας καλούμε -με καλή διάθεση σας μιλάμε- με βάση την πραγματικότητα και όχι με βάση αυτά που έχετε στο μυαλό σας, να αντιμετωπίσετε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω παραδείγματος χάρη γιατί δεν μετατρέπονται σε μόνιμες θέσεις οι γιατροί του ΙΚΑ; Γιατί δεν μετατρέπεται το προσωπικό που είναι στα διόδια; Γιατί δεν μετατρέπονται οι αρχαιολόγοι, οι τεχνικοί του Υπουργείου Πολιτισμού και μια σειρά άλλες περιπτώσεις; ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Δεν υπάγονται στο δημόσιο αυτοί, κύριε συνάδελφε. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Πώς, δεν έχουν; Στο Υπουργείο Πολιτισμού. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Οι αρχαιολόγοι; ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Θέλω, όμως, να πω και κάτι άλλο. Κύριε Υφυπουργέ σε αυτήν εδώ την Αίθουσα και από αυτό εδώ το έδρανο, εδώ και ενάμισι χρόνο, όταν έθεσα -δεν ήσασταν εσείς Υφυπουργός, ήταν ο κ. Μπένος, ο οποίος σήμερα είναι Υπουργός Αιγαίου- το θέμα γιατί δεν τακτοποιούνται στην Ολυμπιακή οι ιπτάμενοι συνοδοί, οι οποίοι προσλήφθησαν με κανονικές διαδικασίες και των οποίων ανανεώνονται συνεχώς οι συμβάσεις, δεσμεύτηκε -και υπάρχουν καταχωρημένα στα Πρακτικά της Βουλής- ο τότε Υφυπουργός -είναι ενιαία η ευθύνη της Κυβέρνησης και η έκφρασή της- ότι θα έκανε αμέσως διακομματική επιτροπή για να δει το θέμα. Μάλιστα ο κ. Πεπονής στήριξε αυτήν τη θέση που ανέπτυξα εγώ και ήξερε πολύ καλά το θέμα γιατί ξεκίνησε όταν ήταν Υπουργός ο κ. Πεπονής. Μέχρι τώρα τίποτα. Στα χαρτιά έγιναν αυτά, για να ξεπεράσει εκείνη την ημέρα η Κυβέρνηση και τελικά συνεχίζει να παίρνει με ανανεώσιμες συμβάσεις τον κόσμο αυτό, χωρίς να ρυθμίζει το θέμα. Είναι δυνατόν να είναι τόσο αναξιόπιστη η Κυβέρνηση, η πολιτεία, με όποια κυβερνητική έκφραση; Είναι δυνατόν αφού ρυθμίζετε θέματα προσωπικού εδώ, να μην το ρυθμίσετε με θετική διάταξη αυτού του νομοσχεδίου αυτό το θέμα, μιας και υπήρξε και θετική από την πλευρά του αρμόδιου Υφυπουργού τοποθέτηση εδώ στη Βουλή; Επίσης, λέτε κάτι άλλο στο Β' κεφάλαιο για τις μετατάξεις. Λέτε ότι μετατρέπονται οι θέσεις όλες και ότι διορίζονται αυτοί που υπηρετούν εφόσον συντρέχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις που περιλαμβάνονται στο άρθρο 15 στο επόμενο άρθρο. Αυτό όπως το έχετε διατυπωμένο τι σημαίνει; 'Οτι υποχρεώνετε όλους αυτούς που υπηρετούν για δέκα, δεκαπέντε, είκοσι χρόνια να πάνε στη νέα οργανική θέση. Ξέρετε τι προβλήματα υπάρχουν στην πράξη; Ακούστε ανθρώπους που έχουν πείρα από αυτά, που έχουν υπάρξει ρυθμίσεις πολλές στο παρελθόν. Πρώτον, προκύπτει τεράστιο θέμα -το είχα ξαναθέσει εδώ- με αφορμή άλλο νομοσχέδιο πριν από ένα δύο χρόνια. Δεν με άκουσε ο κ. Χριστοδουλάκης και βέβαια στη πορεία γελοιοποίηθηκε. Το δημόσιο αναγκάστηκε να κάνει αυτό που είχα επισημάνει εγώ και τα δικαστήρια έβγαλαν αποφάσεις όπως είχα προβλέψει. Ταλαιπωρήθηκαν απλά οι εργαζόμενοι και η Δημόσια Διοίκηση. Το πρώτο θέμα που προκύπτει είναι το ασφαλιστικό. Αυτό που είπε η κ. Βάσω Παπανδρέου είναι ανακριβές ότι θέλει ξεχωριστό συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Το άρθρο 80 του Συντάγματος. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Σας παρακαλώ. Σεβαστείτε κάποια πράγματα. Δικαίωμά σας είναι, κάντε ό,τι νομίζετε. Εγώ σας τα λέω όπως σας τα έχω πει και άλλες φορές και αρνηθήκατε γιατί κάνετε τους έξυπνους, τα ξέρετε όλα, αλλά όμως διαψευσθήκατε στο τέλος. Το Σύνταγμα προβλέπει αυτή τη διαδικασία των ξεχωριστών νομοσχεδίων, όταν πρόκειται για συνταξιοδοτικά του δημοσίου. 'Οταν είναι για να δώσεις τη δυνατότητα επιλογής φορέα ασφαλιστικού ταμείου άλλου στο οποίο υπάγεται, όχι δημοσίου -υπάρχουν σωρεία νομοθετήματα τέτοια που έγιναν- είναι θέμα διοικητικού νόμου, όχι ξεχωριστού συνταξιοδοτικού νόμου. Εδώ δεν ρυθμίζουμε θέματα συνταξιοδότησης. Εδώ ρυθμίζετε θέματα, ασφαλιστικά θέματα. 'Αλλο το ένα που αναφέρει το Σύνταγμα και άλλο αυτό που συζητάμε. Δεύτερον, θα προκύψουν τεράστια θέματα που αν δεν τα αντιμετωπίσετε τώρα, θα τα βρείτε μπροστά σας, αλλά θα έχετε τινάξει στον αέρα τη διοίκηση. Και αυτή οι τριάντα χιλιάδες υπάλληλοι θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, μπροστά σε διλήμματα. Και τα διλήμματα αυτά λειτουργούν σε βάρος της Δημόσιας Διοίκησης και του ελληνικού λαού. Το θέμα είναι το εξής, κύριοι συνάδελφοι: Αυτοί οι άνθρωποι που υπηρετούν με σύμβαση αορίστου χρόνου πληρώνονται με αμοιβές που ρυθμίζονται από συλλογικές συμβάσεις, γιατί εφαρμόζεται η εργατική νομοθεσία και ο νόμος για τους επί συμβάσει υπαλλήλους. Ενώ τώρα, με το να μετατάσσονται υποχρεωτικά όπως το λέτε, όλοι τους, θέλουν δεν θέλουν, τους συμφέρει δεν τους συμφέρει, σε μόνιμες θέσεις, όχι είναι πιθανό, είμαι 100% βέβαιος ότι αρκετοί απ' αυτούς μετατασσόμενοι στη θέση τη μόνιμη θα παίρνουν λιγότερα ποσά, τακτικές αποδοχές συνολικά απ' ό,τι έπαιρναν μέχρι σήμερα. Και θα ανοίξετε δρόμους δικαστικούς και θα συζητούν οι υπάλληλοι από το πρωί που θα πηγαίνουν στα γραφεία για το θέμα αυτό αν θέλετε να είμαστε ρεαλιστές και βέβαια θα τους ζημιώσετε τους υπαλλήλους. 'Αρα, εδώ, μπορείτε να τους υποχρεώσετε από εκεί που είναι σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, να πάνε υποχρεωτικά και ας πάρουν λιγότερα λεφτά; Θα πέσουν όλα αυτά στα δικαστήρια. Σας τα θέτω σαν θέματα, ασφαλιστικό συν αποδοχές, γιατί αν δεν τα ρυθμίσετε αυτά εδώ θα καταστήσετε ανενεργή τη σχετική διάταξη ή στην καλύτερη περίπτωση θα ζημιώσετε τους εργαζομένους και θα αρχίσουν διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις. Τον Ιούλιο περιόδευσα όλα τα ακριτικά νησάκια: Καστελόριζο, Σύμη, Σαμοθράκη, Λήμνο, Λέρο, Κάλυμνο, κλπ. Το πρώτο και βασικό θέμα, που θέτουν οι δήμοι και οι δημόσιες υπηρεσίες είναι: Δεν έχουμε υπαλλήλους. Αυτοί έρχονται, φεύγουν γιατί θεωρείται δυσμενής η τοποθέτηση. Το ΔΗ.Κ.ΚΙ. βάζει ως εξής το θέμα. Παίρνει πάνω στο θέμα αυτό. Και περιμένουμε απάντηση από την Κυβέρνηση. Πέρα από τους αριθμούς και τα χρηματιστήρια, υπάρχει η Ελλάδα. Και πρέπει να ζήσει η Ελλάδα! Και πρέπει να ζήσει και ο κόσμος και να μείνει εκεί ο κόσμος που είναι στην παραμεθόρια περιοχή είτε τη νησιωτική είτε την παραμεθόρια. Κύριοι εθελοτυφλείτε, αν νομίζετε ότι εκσυγχρονίζετε τη διοίκηση ότι αναπτύσσετε τη χώρα, αν δεν αντιμετωπίσετε επί της ουσίας τα ζητήματα. Και εδώ, η πρότασή μας είναι: 'Οσον αφορά την πρόσληψη προσωπικού σε δημόσιο, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και Ο.Τ.Α. στις παραμεθόριες περιοχές νησιωτικής και ηπειρωτικής Ελλάδας, θα πρέπει να διορίζονται κατά προτεραιότητα εκείνοι που κατοικούν μονίμως στις περιοχές αυτές. Για να κρατήσουμε έστω ελάχιστους νέους στην περιοχή τους. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Το λέει ο νόμος. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Δεν το λέει αυτό. Δίνει κάποια επιπλέον, αν θυμάμαι καλά. Δεν εννοώ αυτό εγώ. 'Οταν υπάρχει μόνιμος κάτοικος νέος αυτός θα διορίζεται. Και αυτό θα ισχύει κατά την πρόταση του ΔΗ.ΚΙ.ΚΙ. και με την υποχρέωση βέβαια ότι θα υπηρετεί εσαεί σε αυτό το νησί ή στον 'Εβρο ή στην 'Ηπειρο ή στην Μακεδονία, στην παραμεθόρια περιοχή όπως αυτή ορίζεται. Αλλιώς, καταλάβετέ το, δεν θα μείνει νέος σε αυτές τις περιοχές της νησιωτικής και της ηπειρωτικής παραμεθόριας Ελλάδας. 'Ετσι υπηρετείτε την Ελλάδα. Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι εδώ πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις στις διαδικασίες για τις παραμεθόριες περιοχές, όπως είναι -τις προσδιορίζω- η Σαμοθράκη, η Λήμνος, η Ικαρία, η Αστυπάλαια, η Λέρος, η Σύμη, το Καστελόριζο, η Τήλος... ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): 'Ολα είναι μέσα. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): 'Ολα αυτά τα νησιά που είναι στην άκρη. Και όχι με ποσοστό 30%, κύριε Υφυπουργέ. Σας παρακαλώ. Είναι σοβαρή η τοποθέτηση που κάνουμε και αναλαμβάνουμε και την ευθύνη αυτής της τοποθέτησης. Πρέπει, εφ'όσον υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι εκεί, αυτοί να μπαίνουν κατά προτεραιότητα. Και αν δεν καλύπτεται ο αριθμός, τότε να παίρνουμε με τη διαδικασία αυτήν. Και ασφαλώς εκεί, να είναι κάθετη η διάταξη ότι θα υπηρετούν δια βίου σε αυτήν την υπηρεσία, σε αυτό το νησί ή σε αυτήν την παραμεθόρια περιοχή. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ: Δέκα χρόνια, όχι εσαεί. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): ' Οχι δέκα. Εφ'όρου υπηρεσιακής ζωής. Αυτή είναι η θέση μας. 'Εχουμε το δικαίωμα να διατυπώσουμε τις θέσεις μας. Επίσης, συμφωνεί το ΔΗ.Κ.ΚΙ. με τη θέση της ΚΕΔΚΕ ότι πρέπει η αυτοδιοίκηση, αν την εννοούμε αυτοδιοίκηση με ανεξαρτησία, να εξαιρεθεί, όχι από τον νόμο 2190, αλλά από τη διαδικασία της έγκρισης από την τριμελή εξ Υπουργών επιτροπή. Γιατί πράγματι η αυτοδιοίκηση έχει τεράστιο πρόβλημα. Να ισχύει ο νόμος 2190 απόλυτα, αλλά να μη χρειάζεται αυτή η διαδικασία της τριμελούς εξ Υπουργών επιτροπής που εγκρίνει τις θέσεις. Η επιλογή να γίνεται με το νόμο 2190. 'Ετσι θα ξεμπλοκάρει το θέμα, για να μπορέσει να λειτουργήσει η αυτοδιοίκηση και πολύ περισσότερο οι δήμοι οι Καποδιστριακοί. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλος Κατσαρός): Παρακαλώ, κύριε Τσοβόλα. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας στον κύριο Υφυπουργό με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση ότι είναι τεράστιο το πρόβλημα με τους Καποδιστριακούς δήμους. Εάν δεν δώσετε ουσιαστική έκτακτη οικονομική ενίσχυση στους Καποδιστριακούς δήμους -και αυτό το βάζουμε σαν θέμα που πρέπει άμεσα να λυθεί- φοβάμαι ότι οι προβλέψεις που είχα κάνει τότε που συνεζητείτο αυτός ο νόμος, δυστυχώς θα επιβεβαιωθούν. Και όσοι ελάχιστοι απέμειναν στα χωριά που συγχωνεύθηκαν, θα φύγουν και αυτοί οι τελευταίοι. Μέχρι τώρα στενάζουν οι Καποδιστριακοί δήμοι οικονομικά. Χθες ήμουν στη Χάλκη -ο Δήμαρχος είναι δικός σας- παρουσία όλων των κατοίκων και του δημοτικού συμβουλίου. Πραγματικά, διατραγώδησαν αυτήν την κατάσταση που υπάρχει. Το ίδιο με δήμους Καποδιστριακούς στη Θεσσαλία, στη Μακεδονία και στη Θράκη. Για ποιο εκσυγχρονισμό χωρίς λεφτά μιλάμε, κύριοι; Συζητάμε σοβαρά; ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Παρακαλώ, κύριε Πρόεδρε, τελειώστε. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ (Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ.): Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Δώστε, λοιπόν, αυτό που άλλωστε το υποσχεθήκατε. Ο τότε Υπουργός Εσωτερικών, προκειμένου να περάσει το νόμο και για να έχει μαζί του τους κομματικούς δημάρχους και κοινοτάρχες, είχε υποσχεθεί τεράστια έκτακτη οικονομική ενίσχυση. Δεν την έδωσε όμως. Είναι εκτεθειμένη η Κυβέρνηση. Αν δεν τη δώσετε, θα φέρετε την ευθύνη για τη διάλυση των περιοχών των Καποδιστριακών δήμων και θα επιβεβαιώσετε εκείνο που είχα πει, πως φοβόμουν ότι μέσα από την αναγκαστική συνένωση στόχος σας δεν ήταν ο εκσυγχρονισμός και η ανάπτυξη των Ο.Τ.Α., αλλά στόχος σας ήταν το πώς θα κάνετε πιο γρήγορα και πιο συγκροτημένα την αστικοποίηση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας. Αυτό κάνετε με το να μη δίνετε χρήματα. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Σφυρίου έχει το λόγο. ΚΟΣΜΑΣ ΣΦΥΡΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα κάνω χρήση μόνο του μισού χρόνου που έχω στη διάθεσή μου. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μιλήσω περισσότερο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Δεν έχουμε αντίρρηση, όπως καταλαβαίνετε. ΚΟΣΜΑΣ ΣΦΥΡΙΟΥ: Το λέω για να διευκολύνω τη συζήτηση. Θα χρησιμοποιήσω, στο χρόνο που χρησιμοποιούν οι συνάδελφοι για τις τοποθετήσεις τους. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ευχαριστούμε πάρα πολύ. ΚΟΣΜΑΣ ΣΦΥΡΙΟΥ: Πρώτα-πρώτα θα ήθελα να ξεκινήσω από την πρόταση που έκανε ο Πρόεδρος του ΔΗ.Κ.ΚΙ., ο κ. Τσοβόλας. Νομίζω, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν φέρνετε κάτι καινούριο σε αυτήν την Αίθουσα, με την πρόταση να διορίζονται κατ' απόλυτη προτεραιότητα οι κάτοικοι των νησιών ή όπως είπατε, των ορεινών περιοχών. Το θέμα αυτό έχει έρθει στη Βουλή πάρα πολλές φορές. Τουλάχιστον οι νησιώτες Βουλευτές, μεταξύ των οποίων και εγώ, έχουμε καταθέσει διατάξεις επί διατάξεων, επί όλων των κυβερνήσεων, από την εποχή που ήσασταν εσείς Υπουργός Οικονομικών και άλλοι στο Υπουργείο της Προεδρίας, μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν και αυτό ακριβώς που προτείνατε, εκρίθη πάντοτε ως αντισυνταγματική διάταξη και ουδέποτε κατέστη δυνατόν να ψηφισθεί. Αν εσείς μία φορα προτείνετε κάτι τέτοιο, εμείς που είμαστε Βουλευτές των παραμεθορίων περιοχών και ιδιαίτερα των νησιών, θα ήμασταν αντίθετοι; Το έχουμε προτείνει προ πολλού και γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο λόγος που δεν έχει ψηφισθεί μέχρι τώρα είναι η συνταγματικότητα της διάταξης. Το αν θα αναθεωρηθεί το Σύνταγμα από την επόμενη αναθεωρητική Βουλή, δεν το ξέρω, είναι άλλο ζήτημα. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ: Το 50% ... ΚΟΣΜΑΣ ΣΦΥΡΙΟΥ: Θα έρθω σε αυτό το θέμα. Θα έρθω τώρα στην έκθεση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής στη σελίδα 8. Με το να κρατηθούν οι νέοι στα μικρά νησιά, να στελεχώσουν τη διοίκηση και να παρέχουν υπηρεσίες εφ' όρου ζωής όπως είπατε ή επί δεκαετίες όπως πρότειναν κάποιοι άλλοι συνάδελφοι, εξυπηρετούν καλύτερα τις λειτουργίες της διοίκησης και από την άλλη πλευρά υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον με το να μένουν νέες οικογένειες σε αυτούς τους τόπους. Το Επιστημονικό Συμβούλιο εξηγεί και τεκμηριώνει επαρκώς ότι αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να δεχθεί, έστω και στα όρια της συνταγματικότητας, ένα ποσοστό πριμοδότησης, που από 10%, το νομοσχέδιο το κάνει 30%. Εμείς υποστηρίζουμε, κύριε Υπουργέ, ότι πρέπει να αυξηθεί ακόμη περισσότερο, να πάει και στο 50%. Και αν θέλουν κάποιοι ας προσφύγουν κατά της συνταγματικότητας της σχετικής διάταξης στο Συμβούλιο της Επικρατείας ή σε οποιοδήποτε άλλο δικαστήριο λέγοντας. 'Ομως ότι "ξέρετε, αυτοί μπορούν στην ακρότατη περίπτωση να θεωρηθούν ότι συνταγματικά θα πριμοδοτούνται μόνο εφόσον είναι μεταξύ των επιτυχόντων" και τους δίνεις την προσαύξηση του 30%. Δηλαδή, ακόμη και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής τι λέει; Λέει ότι εάν κατ' απόλυτη προτεραιότητα γίνει η πρόσληψή τους, αντίκειται στο Σύνταγμα. Αυτό θέλει να πει. Εμείς, πάντως, παρ' όλα αυτά, κύριε Υπουργέ, υποστηρίζουμε την ανάγκη η πριμοδότηση να μην είναι μόνο 30%, αλλά για τα μικρά νησιά της Ελλάδας να είναι και 50%, αφού δεν μπορεί να γίνει 100%. Και αν υπάρξει από οποιονδήποτε η διάθεση να καταφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ας το πράξει και θα δούμε τι αποφάσεις θα πάρει το Συμβούλιο της Επικρατείας τότε. Θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε αναλυτικά αύριο πρωί και βράδυ και την Πέμπτη επί πολλές ώρες, τις διατάξεις των επί μέρους άρθρων. Επομένως, δεν έχω την πρόθεση να κάνω τοποθέτηση επί των άρθρων του νομοσχεδίου. Θέλω να κάνω μία απλή συνοπτική πολιτική τοποθέτηση σε σχέση με αυτά που ακούστηκαν απο τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας μίλησε με χαρακτηρισμούς όπως συνηθίζει, για υποκρισία, για κομματικό νεποτισμό, για πολιτική εξαπάτηση των πολιτών και ανέφερε διάφορα τέτοια βαρύγδουπα για να δημιουργούνται εντυπώσεις, ανέξοδα και αναιτιολόγητα κατά την άποψή μου, απλά γιατί έτσι νομίζει ότι μπορεί να πολιτεύεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Νομίζω ότι είναι ανάξιοι απαντήσεων οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί. 'Ομως θα σταθώ σ' αυτό που χαρακτηρίστηκε ως υποκρισία και που αποτελεί πράγματι ένα αντικείμενο πολιτικής στάσης γύρω από το όλο θέμα του τρόπου προσλήψεων στο ελληνικό δημόσιο. Διότι είναι κοινός τόπος στον ελληνικό λαό εδώ και πολλές δεκαετίες -ξέρουν και οι πατεράδες μας, ξέρουμε και εμείς οι ίδιοι- ότι έναν τρόπο είχε η Δεξιά για να καθορίζει ποιοι θα προσληφθούν στο δημόσιο. Επί δεκαετίες ήταν μόνο το ρουσφέτι, δεν ήταν τίποτα άλλο. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σε πολλά χρόνια που κυβέρνησε δεν έκανε κανέναν νόμο που να καθιερώνει αντικειμενικό σύστημα προσλήψεων. Δεν έκανε κανένα νόμο και δεν εφάρμοσε ποτέ κανένα νόμο, που να έχει αντικειμενικό σύστημα προσλήψεων. 'Οταν ήρθε αυτός ο νόμος, ο οποίος απετέλεσε και μία πολιτική δέσμευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ύστερα από τη μεγάλη ταλαιπωρία που επί των κυβερνήσεων και πριν τη δικτατορία και μετά τη δικτατορία πέρασε ο τόπος, μπήκε σε εφαρμογή αυτό το σύστημα. Δεν λέω ότι είναι τέλειο, έχει αδυναμίες και πρέπει να έχουμε την τόλμη να διορθώνουμε τις αδυναμίες που διαπιστώνονται στην πράξη, ώστε να γίνει οπωσδήποτε πιο δίκαιο, πιο αποτελεσματικό και βεβαίως να έχει πλήρη, μα πλήρη αντικειμενικότητα, για να μην αμφισβητείται η ηθική βάση αυτού του νόμου. Και βέβαια γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι βασικές διατάξεις είναι αναγκαίο να περιληφθούν στο Σύνταγμα όταν θα αναθεωρηθεί, για να μην αποτελεί αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης. Γιατί υπάρχουν τρία στοιχεία, που συνιστούν αυτό που είπαμε υποκρισία. 'Οταν συζητείτο ο ν.2190, η Νέα Δημοκρατία μετά βδελυγμίας τον απέρριπτε. 'Οταν καθιερώναμε το σύστημα το αντικειμενικό έλεγε ότι θα βάλουμε στο ΑΣΕΠ κομματικούς εγκάθετους και θα διορίζουμε από το παράθυρο και άλλα τέτοια. Τώρα οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας κάνουν τους Ηρακλείς της προάσπισης του ν. 2190, αυτόν τον οποίο κατήγγειλαν τότε. Και το χειρότερο -αυτό είναι που με ενοχλεί πέραν των άλλων, κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ, και θέλω να κλείσω με αυτό- είναι ότι τώρα που το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ως πολιτικός φορέας, εξηγεί στους πολίτες γιατί ο δρόμος για να προσληφθεί κανείς στο δημόσιο είναι ο ν.2190 και το ΑΣΕΠ -παρά τη γκρίνια πολλών πολιτών, οι οποίοι θα προτιμούσαν κάποια άλλη οδό, σύμφωνα με τα ειωθότα του ρουσφετιού- πολλοί αν όχι όλοι -τουλάχιστον πολλοί- από τους συναδέλφους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και από πολιτικούς παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας, περιφέρονται στα χωριά και στις γειτονιές και στο αυτί τους λένε ότι αν τους εμπιστευτεί ο λαός και γίνουν αύριο κυβέρνηση, θα καταργήσουν το νόμο. 'Η άλλως, περιμένετε θα έρθουμε εμείς να καταργήσουμε το νόμο και θα βρούμε τον τρόπο να σας διορίσουμε τα παιδιά από το παράθυρο. Δηλαδή και σήμερα υπάρχει διγλωσσία, διότι ενώ στην Εθνική Αντιπροσωπεία ισχυρίζονται ότι θέλουν τάχα να προασπίσουν την εφαρμογή αυτού του νόμου, την ίδια στιγμή στα καφενεία, στις γειτονιές, στα χωριά άλλα ψιθυρίζουν στα αυτιά των πολιτών. Και επειδή αυτό αποτελεί θέμα πολιτικής στάσης απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αυτό ήθελα να καυτηριάσω σε ότι αφορά την πραγματική έννοια, το περιεχόμενο, της λέξης "υποκρισία". Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Σαρρής έχει το λόγο. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΑΡΡΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το προς συζήτηση σχέδιο νόμου στην Εθνική Αντιπροσωπεία στοχεύει στην παραπέρα ποιοτική αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, μίας διοικήσης με νέο περιεχόμενο, πιο κοντά στον πολίτη, τον οποίο υποτίθεται υπηρετεί, και τις ανάγκες του. Μία διοίκηση στελεχωμένη με το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό, που θα το χαρακτηρίζει η εξειδίκευση, η πρωτοβουλία, η συλλογική δράση, η επαγγελματική ευσυνειδησία, που θα διασφαλίζει προσπελάσιμους διαύλους επικοινωνίας με τον πολίτη, είναι το ζητούμενο. Είναι όμως γεγονός ότι Δημόσια Διοίκηση είναι ταυτόσημη με το συγκεντρωτισμό, την αυταρχικότητα, τη γραφειοκρατία και ενίοτε τη διαφθορά. Πολλά είναι τα παραδείγματα δημοσίων υπαλλήλων -χωρίς κανείς να αποσιωπά τις πολλές φωτεινές εξαιρέσεις- που από υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος και των πολιτών, έχουν μετατραπεί σε σύγχρονους μανδαρίνους και δυνάστες του ανυπεράσπιστου πολίτη. Σήμερα βεβαίως, η Κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει το χθες ξανασχεδιάζοντας το σύγχρονο κράτος του σήμερα, του αύριο και βεβαίως, ξανασχεδιάζει τη Δημόσια Διοίκηση. Το σύγχρονο κράτος μετασχηματίζεται σιγά-σιγά σε επιτελικό όργανο χάραξης εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής, ενώ το μεγάλο βάρος της διαχείρισης των βασικών προγραμμάτων οργάνωσης και ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών, αναλαμβάνεται από την αιρετή Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Η διοικητική μεταρρύθμιση και η νέα δομή του κράτους που προωθεί η Κυβέρνηση σε τέσσερα επίπεδα Υπουργείου - περιφέρειας - Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ολοκλήρωσης. Ο ρόλος του σύγχρονου κράτους στη νέα διεθνή πραγματικότητα, στο νέο διεθνές και συνεχώς μετεξελισσόμενο ανταγωνιστικό περιβάλλον, έχει μεταβληθεί ριζικά. Απαιτούνται, λοιπόν, νέες στρατηγικές και πρακτικές προσαρμοσμένες στη νέα πραγματικότητα. Η χώρα μας βρίσκεται ήδη στον προθάλαμο της ΟΝΕ με τις θυσίες του ελληνικού λαού, πραγματοποιώντας ένα αποφασιστικό βήμα σύγκλισης της οικονομίας μας με εκείνες των ευρωπαϊκών εταίρων με κοινωνική πάντα συνοχή. Η επιτυχία αυτή όμως μπορεί να αποδειχθεί χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα αν η Δημόσια Διοίκηση δεν αλλάξει προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών και της ενίσχυσης των θεσμών της αποκέντρωσης και της συμμετοχής των πολιτών. Καμία πρόοδος δεν μπορεί να επιτευχθεί αν οι ίδιοι οι πολίτες δεν αφομοιώσουν τη σύγχρονη λογική της ανάπτυξης και τις αναγκαίες αλλαγές που απαιτούνται γι'αυτό. Αν δεν γίνει αυτό, μπορεί, φοβάμαι, οι πολίτες από άγνοια και από το φόβο του καινούριου να αντιδράσουν συντηρητικά και να ακυρώσουν τις σύγχρονες εξελίξεις , γυρνώντας τη χώρα στο παρελθόν. Καθήκον μας, λοιπόν, είναι να δημιουργήσουμε την κοινωνία των ενεργών πολιτών. Η ραγδαία ανάπτυξη των τεχνολογιών, της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών δημιουργεί διεθνώς μία νέα κοινωνία, εκείνη της πληροφορίας με νέα δεδομένα, νέες ευκαιρίες για την ανάπτυξη, την ευημερία και την ποιότητα ζωής. Πρώτος στόχος της συνολικής στρατηγικής για την κοινωνία της πληροφορίας που βασίζεται στις αρχές των ίσων ευκαιριών, της διαφύλαξης των ατομικών ελευθεριών και της άνθισης των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών είναι ο εκσυγχρονισμός του κράτους και η βελτίωση των υπηρεσιών προς τον πολίτη και προς τις επιχειρήσεις. 'Ηδη λειτουργούν ή βρίσκονται στο στάδιο της υλοποίησης ολοκληρωμένα προγράμματα πληροφορικής. Στα πλαίσια των προγραμμάτων του δεύτερου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης υλοποιούνται σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς έργα πληροφορικής συνολικού προϋπολογισμού διακοσίων δισεκατομμυρίων (200.000.000.000) δραχμών. Η περαιτέρω ανάπτυξη των συστημάτων πληροφορικής της Δημόσιας Διοίκησης η οποία θα χρηματοδοτηθεί κυρίως με πόρους του τρίτου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης κατά την περίοδο 2000-2006 στοχεύει στην υλοποίηση έργων σε τομείς κρίσιμους για τη λειτουργία του κράτους. Στόχος της Κυβέρνησης είναι η αποκέντρωση των κρατικών υπηρεσιών και η άσκηση των κρατικών λειτουργιών όχι πια από το κέντρο. Είναι η περιφερειακή ανάπτυξη και κυρίως η εξυπηρέτηση του πολίτη. Προϋπόθεση όμως επιτυχίας είναι ο αντιγραφειοκρατικός τρόπος διοίκησης. Σε πρώτη προτεραιότητα τίθενται τα προβλήματα που απασχολούν τον απλό πολίτη, προβλήματα που αγγίζουν πλευρές της καθημερινότητάς του. Τους παραπάνω στόχους υπηρετεί το προς συζήτηση νομοσχέδιο. Οι βασικές τομές του νομοσχεδίου είναι οι εξής: Πρώτον, θεσμοθετούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο επίπεδο συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπως είναι ο χρόνος διαπραγμάτευσης, η καταγγελία της συλλογικής σύμβασης, η διαδικασία μεσολάβησης των μερών και των οργάνων της. Δεύτερον, μετατρέπεται η σχέση εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων από σχέση αορίστου χρόνου σε μόνιμη σχέση εργασίας και εντάσσονται στις οργανικές θέσεις που προβλέπονται στο δημόσιο τομέα και στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Εκεί όμως που πραγματικά επιχειρείται τομή και συνέχιση μιας σημαντικής εκσυγχρονιστικής πρωτοβουλίας είναι στο άρθρο 21 του νομοσχεδίου που αφορά τις διαδικασίες πρόσληψης μέσω του ΑΣΕΠ. Επιχειρείται η επίσπευση των διαδικασιών που σήμερα είναι χρονοβόρες με την επίσπευση της εκδίκασης των ενστάσεων και με την κατοχύρωση της διαφάνειας. Εγκρίθηκαν δε διακόσιες είκοσι δύο προσλήψεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού για τη στελέχωση των νομαρχιών. Ακόμη αυξάνεται ο αριθμός των μελών του ΑΣΕΠ από δεκατρία σε είκοσι ένα. Δημιουργούνται τμήματα στη βάση γεωγραφικής ή θεματολογικής αρμοδιότητας. Για το εποχικό προσωπικό προβλέπονται μονομερείς συνθέσεις του ΑΣΕΠ. Επίσης, ρυθμίζονται θέματα της μετάταξης των δημοσίων υπαλλήλων στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Ο ν. 2190 υπήρξε ίσως η μεγαλύτερη εκσυγχρονιστική τομή των τελευταίων δεκαετιών. Οι πελατειακές σχέσεις στις οποίες στηρίχθηκε η πολιτική ζωή του τόπου μεταπολεμικά πήρε τέλος στο χώρο του δημοσίου τομέα. Η αξιοκρατία, η διαφάνεια, τα κοινωνικά κριτήρια κατίσχυσαν εις βάρος των διακρίσεων που χώριζαν την κοινωνία σε πατρίκιους και πληβείους. Αυτά για να μην αναφερθούμε στο πρόσφατο παρελθόν όταν το βασικότερο κριτήριο της δεξιάς για την επιλογή υπαλλήλων, ήταν το "πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων", και μετά τη μεταπολίτευση το "πιστοποιητικό δεξιόστροφων φρονημάτων".... Με το ν. 2190 η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απέδειξε έμπρακτα ότι πάνω από το μικροκομματικό συμφέρον θέτει το εθνικό συμφέρον, γιατί αυτός ο νόμος λειτουργεί εις βάρος της Κυβέρνησης και υπέρ της Αντιπολίτευσης, και αυτό γιατί η Κυβέρνηση αυτοαφοπλίζεται από την εξουσία την οποία έχει και "μοιράζεται" τις προσλήψεις με την Αντιπολίτευση, η οποία έχει μεγάλο μερίδιο, με βάση την αξία των υποψηφίων και όχι με βάση τις πολιτικές τους προτιμήσεις. Δεν γνωρίζω όμως αν αυτή η μεγάλη τομή έχει γίνει κατανοητή από όλους τους πολίτες. Πιστεύω ότι την έχει κατανοήσει η πλειοψηφία. Φοβάμαι όμως ότι κάποιοι από εκείνους που ευνοούνται από το νόμο επιδεικνύουν αλλαζονικά την αχαριστία τους, (δηλώνοντας με στόμφο ότι "μπήκαν με την αξία τους"), ενώ κάποιοι άλλοι που δεν ευνοούνται εκφράζουν με διάφορους τρόπους τη μήνι τους και ονειρεύονται επιστροφή στον "παλιό καλό καιρό" του ρουσφετιού. 'Ομως πρέπει να πούμε ότι με τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα η αντικειμενική κρίση για τους διορισμούς αφορά ένα τμήμα της αγοράς εργασίας. Το άλλο κομμάτι που είναι επίσης σημαντικό και μεγενθύνεται μέρα με τη μέρα είναι εκείνο του ιδιωτικού τομέα, όπου δεν υπάρχουν τα όποια κριτήρια και έτσι παρουσιάζεται διπολισμός και δύο ταχύτητες στην αγορά εργασίας. Μία στο δημόσιο τομέα, που υπάρχει αξιοκρατία και αντικειμενικότητα και μια άλλη ταχύτητα του ιδιωτικού τομέα, όπου δεν υπάρχει αξιοκρατία και αντικειμενικά κριτήρια. 'Ετσι, λοιπόν, το κέντρο βάρους των πελατειακών σχέσεων μεταφέρεται πλέον στον ιδιωτικό τομέα που αναγορεύεται σε κέντρο πολιτικής δύναμης, το βλέπουμε καθημερινά, όπου ιδιώτες επιχειρηματίες θα κρατούν σε "ομηρία" τους πολιτικούς, με "αντάλλαγμα" την πρόσληψη ευνοουμένων τους ανέργων πολιτών. Η κοινωνία βέβαια δεν είναι μόνο ο δημόσιος τομέας. Πιστεύω, λοιπόν, αν και δεν είναι θέμα του παρόντος νομοσχεδίου, ότι πρέπει, μια που θέλουμε να κάνουμε παρέμβαση σε ολόκληρη την κοινωνία, να προβλεφθεί στο μέλλον ένα νομοσχέδιο όπου θα βάζει κάποιες διαδικασίες και κριτήρια σε εκείνες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις τουλάχιστον που επιδοτούνται από το κράτος ή δανειοδοτούνται ή έχουν επιχορηγήσεις παχυλότατες από την Ευρωπαϊκή 'Ενωση, ώστε να υπάρχουν και σ' αυτές κριτήρια αντικειμενικά για τις προσλήψεις τους. Βέβαια πάνω απ'όλα πρέπει να πω ότι πρέπει να αντιμετωπισθεί η ανεργία που αποτελεί τη μεγαλύτερη μορφή εκμετάλλευσης και ανισότητας στο χώρο της ελληνικής κοινωνίας. Με το νομοσχέδιο αυτό ενισχύεται ο θεσμός του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης με αύξηση του προσωπικού, ώστε να δρα αποτελεσματικά και τέλος γίνεται παρέμβαση στην ΕΥΠ, που πρόκειται για μια ειδική υπηρεσία εθνικά ευαίσθητη και αυτονόητο είναι ότι δεν πρέπει να έχει εσωτερικές έριδες με κομματικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Θεσπίζονται με το παρόν νομοσχέδιο ακόμα κάποιο περιορισμό και κανόνες για κατοχύρωση της ανεξαρτησίας και αυτοπροστασίας της. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να πω τελειώνοντας ότι το παρόν νομοσχέδιο είναι καινοτομικό, έχει τεκμηριωμένη αρχή και αποσκοπεί στην μετατροπή του κράτους σε επιτελικό στρατηγείο. Υπηρετεί την αξιοκρατία και τη διαφάνεια, αλλά και την αποτελεσματικότητα και γι'αυτούς τους λόγους καλώ τους συναδέλφους να το υπερψηφίσουν. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης κ. Τζανής έχει το λόγο. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Αγαπητοί συνάδελφοι, είχα κάπως διαφορετικά προγραμματίσει την ομιλία μου, όμως δεν θα εξαντλήσω το χρόνο, γιατί ξέρω τον πόνο του Βουλευτή. Κατ' ανάγκη η ομιλία μου θα έχει ένα διαφορετικό χαρακτήρα, θα είναι απαντητική. Θα προτιμούσα να μιλήσουμε για τη Δημόσια Διοίκηση, για την κατάσταση που επικρατεί, για τις προοπτικές της, για τις εμπειρίες που έχω έξι μήνες στο Υπουργείο, σε σχέση με αυτή, για την ανάγκη να είμαστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι απέναντι σε αυτό το αντικείμενο, για την ανάγκη να ξεφύγουμε από τους πειρασμούς του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, που κανένα δεν ωφελούν και το υπογραμμίζω αυτό κύριε Παυλόπουλε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Συμφωνώ απολύτως. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ελληνική Δημόσια Διοίκηση είναι η καρδιά ενός κράτους που διψάει για ανάπτυξη και προκοπή και γι'αυτό πρέπει να είμαστε περισσότερο ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας και στο λαό. Θα απαντήσω σε κάποια πράγματα και κατ'ανάγκη πρέπει να γίνουν και κάποιοι παραλληλισμοί με το παρελθόν, μια και το παρελθόν εμφανίζεται σήμερα με ένα διαφορετικό προσωπείο, με ένα χαμογελαστό πρόσωπο, ενός νέου ξεκινήματος, που δεν υπόσχεται τίποτα συγκεκριμένο και δεν πείθει για την ειλικρίνεια των προθέσεών του. Κατ'αρχήν ο κ. Παυλόπουλος έθεσε εκ νέου το θέμα της συνταγματικότητας, και συγκεκριμένα της διάταξης του άρθρου 23. Η κυρία Υπουργός απάντησε και ήταν καταλυτική. Εγώ θέλω να θέσω μια πρόσθετη διάσταση στο θέμα αυτό και να παρακαλέσω να αξιολογηθεί από τους συναδέλφους, έστω και αν το θέμα της συνταγματικότητας έχει τελειώσει. Η διάταξη του άρθρου 23 ουσιαστικά είναι μία φιλεργατική και προστατευτική του δικαιώματος για δουλειά του δημοσίου υπαλλήλου διάταξη. Αποτελεί υλοποίηση της συνταγματικής επιταγής ότι η εργασία αποτελεί δικαίωμα και τελεί υπό την προστασία του κράτους. Δεν θέλω να αναφερθώ στο ιστορικό της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, απλά για να θυμόμαστε θα πω ότι πριν τη συνταγματική της κατοχύρωση η μονιμότητα βρέθηκε συχνά στο μάτι του κυκλώνα. Οι 'Ελληνες δεν θα γνώριζαν την πλατεία Κλαυθμώνος εάν δεν υπήρχε ο θεσμός της μονιμότητας που μέχρι να έρθει δημιούργησε την πλατεία Κλαυθμώνος. Η μονιμότητα κατοχυρώθηκε συνταγματικά "ως στοιχειώδης εγγύηση κατά των αυθαιρέτων επεμβάσεων της διοικήσεως" και αναγνωρίστηκε "ως το βασικό κίνητρο εισόδου των νέων στη Δημόσια Διοίκηση". Αυτό είναι ένα μέρος των Πρακτικών της Δ' Αναθεωρητικής Βουλής. Είναι τα Πρακτικά της Ειδικής Διακομματικής Επιτροπής επί του υπαλληλικού κώδικος του 1949 σελίδα 67. Για πρώτη φορά κατοχυρώνεται η μονιμότητα στο άρθρο 102, παράγραφος 2 του Συντάγματος του 1911 και έκτοτε σε όλα τα μεταγενέστερα Συντάγματα. Το ισχύον Σύνταγμα το γνωρίζετε. Στο άρθρο 102 κατοχυρώνεται η μονιμότητα και στο άρθρο 103, παράγραφος 4 ορίζονται οι τρόποι με τους οποίους λύεται η δημοσιοϋπαλληλική σχέση: α) λόγω ορίου ηλικίας, όπως το ορίζει ο κοινός νομοθέτης β) κατόπιν αποφάσεως του υπηρεσιακού συμβουλίου, όπως επίσης ορίζει ο κοινός νομοθέτης και για τους λόγους που εκεί ορίζονται και γ) αν καταργηθούν οι οργανικές θέσεις τις οποίες κατέχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Δηλαδή, οι κατέχοντες οργανικές θέσεις υπάλληλοι είναι μόνιμοι εφόσον υφίστανται νομοθετημένες οι οργανικές θέσεις που κατέχουν. (Στο σημείο αυτό, την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Γ' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΛΟΥΚΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ). Συνεπώς η κατάργηση με νόμο των οργανικών θέσεων επιφέρει και κατάργηση της μονιμότητας, δηλαδή, συνεπάγεται απόλυση των υπαλλήλων που κατέχουν τις θέσεις αυτές. Εξάλλου η διοικητική διαίρεση του κράτους αποτελεί συστατικό στοιχείο της εξουσίας. Η διαμόρφωση της διοικητικής διαίρεσης του κράτους είναι στοιχείο της πολιτικής εξουσίας. Η άσκηση εξουσίας κατά τόπο καθορίζεται από τη διοικητική διαίρεση της χώρας και η τελευταία -η διοικητική διαίρεση δηλαδή- διαμορφώνεται κατά το άρθρο 101, παράγραφος 2 του Συντάγματος βάσει κριτηρίων γεωοικονομικών, κοινωνικών, συγκοινωνιακών όπως ορίζει το Σύνταγμα. Το άρθρο 101, παράγραφος 1 του Συντάγματος ορίζει ακόμη ότι η οργάνωση του κράτους γίνεται σύμφωνα με το αποκεντρωτικό σύστημα. Το άρθρο 103, παράγραφος 3 του Συντάγματος ορίζει ότι τα περιφερειακά κρατικά όργανα έχουν γενική αποφασιστική αρμοδιότητα για τις υποθέσεις της περιφέρειάς τους, άρα η αποκέντρωση του διοικητικού συστήματος -και εκεί καταλήγω- δεν είναι μόνο πολιτική επιλογή αλλά είναι συνταγματικά επιβεβλημένη υποχρέωση για μετάθεση εξουσίας από το κράτος στις μονάδες αποκέντρωσης του κράτους. Η διαρρύθμιση των αρμοδιοτήτων της κεντρικής διοίκησης και των αποκεντρουμένων διοικητικών μονάδων γίνεται όπως ο νόμος ορίζει, λέει το άρθρο 101, παράγραφος 1 του Συντάγματος. Αυτό σημαίνει ότι ο νόμος που υλοποιεί την αποκέντρωση έχει άμεση συνταγματική πηγή, έχει άμεση συνταγματική νομιμοποίηση και επομένως οποιεσδήποτε διατάξεις νόμων ψηφίζονται στα πλαίσια της ενίσχυσης της διοικητικής αποκέντρωσης έχουν ευθεία συνταγματική νομιμοποίηση. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να συζητήσουμε για το αν η θεσμοθέτηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ως μονάδας αποκέντρωσης αποτελεί και αυτή υλοποίηση της παραπάνω συνταγματικής επιταγής. Ασφαλώς και την αποτελεί. 'Αρα, ο κοινός νομοθέτης δύναται και υποχρεούται να μεταφέρει αρμοδιότητες της κεντρικής διοίκησης στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση στα πλαίσια βέβαια του διαχωρισμού των υποθέσεων σε τοπικές και μη τοπικές, από τις οποίες οι πρώτες κατά το άρθρο 102 του Συντάγματος ανήκουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης κάθε βαθμίδας, οι δεύτερες στο κράτος. Επομένως, η κατάργηση υπηρεσιών του κράτους λόγω μεταφοράς του αντικειμένου τους στις υπηρεσίες Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ή και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι συνεπάγεται κατάργηση των οργανικών θέσεων, άρα και απόλυση του υπαλλήλου. 'Ομως, αυτό είναι που δεν θέλει και δεν επιδιώκει μία Κυβέρνηση ευαισθητοποιημένη σε κοινωνικά και εργασιακά θέματα. Διότι ασφαλώς ούτε η αποκέντρωση του κράτους μπορεί να ανακοπεί ή να αποτραπεί ούτε βέβαια το σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων των υπαλλήλων των αποκεντρωμένων υπηρεσιών είναι ανεκτό να θιγεί. Επομένως, πρόκειται για διάταξη προστατευτική της διατήρησης της εργασίας των μετατασσομένων υπαλλήλων οι οποίοι κατά την, εμμέσως πλην σαφώς προκύπτουσα, λογική της Νέας Δημοκρατίας αν δεν μεταταγούν θα πρέπει να απολυθούν. Και το θέμα που έθεσε η κυρία Υπουργός δεν ήταν προσχηματικό. Είναι απλό και λογικό το ερώτημα. 'Οταν καταργούνται οι υπηρεσίες, οι οργανικές θέσεις που κατέχουν οι υπάλληλοι που υπηρετούν σ' αυτές καταργούνται κι' αυτές. Το Σύνταγμα προβλέπει απόλυση. Εκεί, λοιπόν, παρεμβαίνει η πολιτεία και προστατεύει το δικαίωμα στη δουλειά με μετάταξη. Το ερώτημα περί εθελουσίας ή υποχρεωτικής μετάταξης, επαρκώς απαντήθηκε. Παραπέμψαμε προηγουμένως στα συγγράμματα του Σκουρή, του Τάχου. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε παλιότερα άρθρα του Δωρή, ακόμα και του Δεσποτόπουλου, όπου γίνεται ο κλασικός διαχωρισμός σε εκούσιες και υποχρεωτικές μετατάξεις. 'Αραγε, δεν θα πρέπει να κάνει κανείς ταυτόχρονα και τη σύγκριση με τους νόμους 1943/1991, 2085/1992, 1876/1990, όπου σας θυμίζω τη σχετική διατύπωση "η μετάταξη γίνεται και χωρίς αίτηση του υπαλληλου;" Αν πάσχει από αντισυνταγματικότητα ή αν έμμεσα χαρακτηρίζεται ως αντιδημοκρατική ρύθμιση, που στηρίζεται προτίστως στη θέση του υπαλλήλου και δευτερευόντως στη γνώμη του υπηρεσιακού συμβουλίου, τότε τι να πούμε για διατάξεις που θεωρούν και περιττή την έκφραση γνώμης του υπαλλήλου, προκειμένου να γίνει η μετάταξή του! Θα απαντήσω στον κ. Παυλόπουλο ότι αυτοί είναι νόμοι της Νέας Δημοκρατίας από την αρχή μέχρι το τέλος τους. Να θυμίσω ακόμη, αγαπητοί συνάδελφοι, γιατί και κάποια μομφή ακούστηκε για τη μετάταξη των επί διετία αποσπασμένων, ότι ο ν. 1943/1991 μετέτασσε τους αποσπασμένους υπαλλήλους επί εξάμηνο. Νομίζω ότι είναι στοιχεία στα οποία θα έπρεπε ο κ. Παυλόπουλος να σταθεί περισσότερο απολογητικά, αν μου επιτρέπεται ο όρος. Να απαντήσω ακόμη στον κ. Παυλόπουλο επί τροχάδην ότι βεβαίως δεν είναι μομφή ότι το νομοσχέδιο έρχεται στο θερινό Τμήμα. Μομφή θα ήταν αν προσφεύγαμε στην τακτική της Νέας Δημοκρατίας που από το 1990 έως το 1993 κατά κόρον εφάρμοσε, την τακτική, δηλαδή, της κατεπείγουσας διαδικασίας και τη συζήτηση των νομοσχεδίων με κατεπείγοντα χαρακτήρα. Σας παρακαλώ να ψάξετε να βρείτε από το 1993 μέχρι σήμερα σε πόσες περιπτώσεις η Κυβέρνηση προσέφυγε στη διαδικασία του κατεπείγοντος και συγκρίνετέ τες με το αντίστοιχο διάστημα 1990-1993. Είπε ακόμη ο κ. Παυλόπουλος για το "παλιότερο ΠΑΣΟΚ, στο οποίο υπήρχε κάποια λεβεντιά", αλλά ταυτόχρονα μεμφθηκε το παλιό ΠΑΣΟΚ λίγο αργότερα που δημιούργησε "την κατάσταση των υπαλλήλων ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου". Δεν θέλω να ξύνω πληγές, αλλά θέλω να του θυμίσω ότι τον Αρχηγό του παλιού ΠΑΣΟΚ θέλησε η Νέα Δημοκρατία να τον κλείσει φυλακή. Και αυτά είναι πράγματα που δεν ξεχνιούνται. 'Εγινε επίσης αναφορά -και πρέπει να διευκρινιστεί- ότι ο Πρωθυπουργός εξέδωσε οδηγία προς τους Βουλευτές να μην καταθέτουν τροπολογίες. Ουδέν αναληθέστερο τούτου. Η σχετική τοποθέτηση του Πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο αφορούσε τροπολογίες των Υπουργών. Και εκεί έχει κάθε δικαίωμα να απευθύνεται ο κύριος Πρωθυπουργός. Σε καμια περίπτωση δεν θέλησε ούτε υπαινίχθηκε ευνουχισμό της νομοθετικής δραστηριότητας των Βουλευτών. Είναι βασικό και θεμελιώδες δικαίωμα των Βουλευτών η κατάθεση τροπολογιών οποιουδήποτε περιεχομένου. Ο καταθέτων Βουλευτής έχει την ευθύνη και απολογείται απέναντι στο λαό για το αν ή καλώς ή κακώς άσκησε το νομοθετικό του έργο. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν τέθηκε τέτοιος περιορισμός σ' αυτό το θεμελιώδες κοινοβουλευτικό και συνταγματικό δικαίωμα των Βουλευτών. Να απαντήσω επί τροχάδην και σε ορισμένες από τις παρατηρήσεις του κ. Παυλόπουλου. Δεν θέλω να σταθώ στην επαναλαμβανόμενη πρόταση του κ. Παυλόπουλου για τον τρόπο διάρθρωσης του ΑΣΕΠ με τους εισηγητές και τους παρέδρους. Θα επαναλάβω μόνο ότι το ΑΣΕΠ δεν είναι δικαστήριο. Και βεβαίως απολύτως σεβαστή η άποψη του κ. Παυλόπουλου για τον προεχόντως διοικητικό χαρακτήρα του ΑΣΕΠ, αλλά από την άλλη πλευρά, το ΑΣΕΠ δεν είναι δικαστήριο. Εκείνο που πρέπει προτίστως να μας ενδιαφέρει είναι να μη λειτουργεί ως δικαστήριο, είτε ως διοικητικό είτε ως οιονεί 'Αρειος Παγος. 'Εγινε επίσης αναφορά από τον κ. Παυλόπουλο για τους εποχικούς υπαλλήλους και τα προγράμματα κατάρτισης του ΟΑΕΔ. Αναφέρεσθε σε ένα νόμο, όπως είναι ο ν. 2190, του οποίου οι χαρακτηρισμοί από τη Νέα Δημοκρατία είναι μέσα στα Πρακτικά, δεν σβήνουν. "Είναι το νομοσχέδιο της κολάσεως". Να σας διαβάσω τι έχουν πει ο κ. Κούβελας, ο κ. Σιούφας και άλλοι; Δεν θα σας μιλήσω γι' αυτά. Θα σας θυμίσω πώς γίνονταν οι διαγωνισμοί, επί Υπουργίας του κ. 'Εβερτ ως Υπουργού Προεδρίας. Ερωτήσεις στους διαγωνιζόμενους, όπως προκύπτουν από καταθέσεις και καταγγελίες των διαγωνιζομένων. "Τι κάνεις τη σφουγγαρίστρα σου όταν τελειώσεις; Τι γνώμη έχεις για τις απεργίες;" 'Ηταν τα τεστ αυτά. Απέναντι σ' όλα αυτά, εμείς έχουμε να αντιπαραθέσουμε το ν. 2190, το "νομοσχέδιο της κολάσεως", που τώρα έγινε ένα νομοσχέδιο που πιάνεστε απ' αυτό για να πείτε ότι "και εμείς ακολουθούμε τους θεσμούς που καθιέρωσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.". Συνεχίζω την ανάγνωση των ερωτήσεων: "Πες μου στα αγγλικά ότι η επιτροπή είναι στημένη. Ποιο μαγαζί βρίσκεται στην Ευρυπίδου για γυναίκες; Ποιο είναι το καλύτερο γαριδάδικο στη Χαραυγή; Πού βρίσκονται οι τουαλέτες στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας;" Υπάρχει μεγαλύτερος εξευτελισμός για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια από αυτόν; ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Γραπτά είναι αυτά ή σας έδωσαν πληροφορίες; ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Αγαπητέ μου κύριε Παυλόπουλε, έχουν κατατεθεί στα Πρακτικά της Βουλής από καταγγελίες διαγωνισθέντων. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τα υιοθετήσατε; ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Δεν θα σας πω ότι scripta manent, αλλά αν θέλετε να συγκρίνουμε τους θεσμούς μας με τους δικούς σας θεσμούς, είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αντιπαραθέσουμε το θεσμικό μας έργο με το δικό σας. Θα θέλαμε κάποια στιγμή, εκτός από το μήνυμα για "νέο ξεκίνημα" της Νέας Δημοκρατίας, να μας πείτε επιτέλους, ποιος είναι ο θεσμικός σας απολογισμός για την περίοδο 1990-1993, εκτός από τους συγκεκριμένους διαγωνισμούς, να μας πείτε ποιος είναι ο προγραμματισμός σας, ως ενός κόμματος που ήδη θεωρεί ότι βρίσκεται στην Κυβέρνηση και να πείτε στον ελληνικό λαό, εκτός από τις γενικολογίες περί συνταγματικής καθιερώσεως και προστασίας του ν. 2190, τι απ' όλα αυτά που εμείς έχουμε καθιερώσει, θα έχετε την ευαισθησία να σεβασθείτε; Θα σεβασθείτε το ν. 2190 ή αυτήν τη στιγμή το άγχος σας είναι πώς και γιατί θα γίνει παράταση της ισχύος της λίστας επί τριετία, έτσι ώστε όταν έλθει η Νέα Δημοκρατία να μη μπορεί να εφαρμόσει την κομματική της πολιτική; ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιας λίστας; ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Της λίστας των εποχιακών υπαλλήλων. 'Ακουσα κατά κόρον να λέτε και εσείς και οι άλλοι συνάδελφοι ότι πρόκειται για κομματική επιλογή. 'Αραγε, εμείς έχουμε επιλέξει, μέσα από τις λίστες αυτών που κατατάσσονται με μοριακό σύστημα, ποιοι είναι ΠΑΣΟΚ για να τους προσλάβουμε στο μέλλον; Σε ποιον τα λέτε όλα αυτά; Τι προσπαθείτε να πείτε στον ελληνικό λαό; Μέσα απ' αυτά όμως, προδίδετε την παλιά, εμπεδωμένη φιλοσοφία και αντίληψή σας ότι ο άνθρωπος είναι ένα αντικείμενο στην πολιτική σχέση ότι ο άνθρωπος που έχει ανάγκη δουλειάς είναι ο πιο πρόσφορος κομματικός πελάτης. Αυτή είναι η αντίληψη από την οποία δεν μπορείτε να ξεφύγετε όσους αρχηγούς κι' αν αλλάξετε. Είπατε για οκτακόσιες χιλιάδες υπαλλήλους. Νομίζω ότι είπατε πολλούς. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: 'Οχι, κανένα εκατομμύριο είπα. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Είπατε, η παράταξη που πήρε οκτακόσιες χιλιάδες ανθρώπους. Αυτούς θέλω να τους δω και εγώ, γιατί τελικά θα βγουν περισσότεροι, από τους εν Ελλάδι κατοικούντες, οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τονίσατε επίσης, ότι οι πραγματικοί στόχοι της Κυβέρνησης για να καλύψει το χαμένο έδαφος, να ανακτήσει το χαμένο έδαφος...κλπ. και αν χάσουμε τις εκλογές, να έχουμε αλώσει το δημόσιο. Μπορείτε να το κάνετε πιο "λιανό" αυτό, κύριε Παυλόπουλε; Διότι αν μου πείτε ότι μέσα από θεσμούς που εμείς στήσαμε και εμείς ενισχύουμε θα πετύχουμε το κομματικό όφελος, την ώρα που έξω υπάρχει ένας κόσμος που συχνά παραπονείται και μας μέμφεται γι' αυτές τις επιλογές μας τότε έχω την εντύπωση ότι δεν πείθετε ούτε τους πιο φανατικούς ψηφοφόρους σας. Θέλω να σταθώ και σε κάποιες παρατηρήσεις του κ. Τσοβόλα επί συγκεκριμένων θεμάτων. Δεν θα σταθώ στο ότι είπε ότι δεν καθορίζονται οι αρμοδιότητες των τριών επιπέδων εξουσίας. Από το 1993 δεν κάνει τίποτε άλλο η Κυβέρνηση παρά να προσπαθεί να στηρίξει τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, να ενισχύσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, να διαχωρίσει το ρόλο του κράτους ως επιτελικής μονάδας από τα άλλα επίπεδα εξουσίας. Ρώτησε ο κ.Τσοβόλας: "Καταργούνται οι θέσεις ιδιωτικού δικαίου με το άρθρο 14, μια για πάντα;" Ε, δεν μπορούμε να καταργήσουμε και το Σύνταγμα, είναι η απάντηση. Το Σύνταγμα ορίζει τις περιπτώσεις εκείνες τις οποίες οι οργανικές θέσεις είναι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και εμείς φυσικά, δεν θα θέλαμε να φθάσουμε, όσο και αν είμαστε το κακό, εκσυχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, το δεξιό, το απάνθρωπο, το σκληρό, να καταργήσουμε το Σύνταγμα. Θυμίζω ότι το άρθρο 103 του Συντάγματος, ορίζει περιπτώσεις που οι συμβάσεις είναι αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου. Ρώτησε ο κ. Τσοβόλας: "Γιατί δεν καλύπτετε τις ανανεούμενες συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου ή έργου που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες;". Εδώ πρόκειται -επιτρέψτε μου τη λέξη και τη φράση αγαπητοί συνάδελφοι- για ό ,τι πιο ντροπιαστικό στοιχείο μπορεί να υπάρξει στην πολιτική. Και το ντροπιαστικό στοιχείο είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και του ανθρώπινου προβλήματος. 'Ερχεται ο κ. Τσοβόλας και κατηγορεί από τη μία μεριά για ρουσφετολογικές προσλήψεις εποχιακών υπαλλήλων, υπαλλήλων ορισμένου χρόνου και από την άλλη μεριά λέει "ανοίξτε τις πόρτες και βάλτε τους όλους στο δημόσιο". 'Εχω την αίσθηση ότι τέτοια τακτική δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο. Βεβαίως, κάπως πιο μετριασμένα η Νέα Δημοκρατία επέλεξε κάποιους και είπε "πάρτε αυτούς". Το είπε στη Διαρκή Επιτροπή. Είπε "βάλτε τους μέσα, πάρτε και άλλους δημοσίους υπαλλήλους. Εμείς στο κάτω-κάτω της γραφής ανέξοδα πουλάμε, ξέρουμε ότι τώρα έχουμε μία προσωρινή ευωχία" -λέει η Νέα Δημοκρατία- "ξέρουμε ότι δεν θα γίνουμε κυβέρνηση, αλλά ας πουλήσουμε ανέξοδα, μια και δεν πρόκειται να γίνουμε". Σας βεβαιώνω, κύριε Παυλόπουλε και αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, ότι τέτοια κόλπα πια στο λαό δεν πιάνουν. Χαρακτηριστικά σας αναφέρω -και το είπα στον κ. Τσοβόλα- ότι οι αρχαιολόγοι, τους οποίους ανέφερε χαρακτηριστικά, είναι συμβεβλημένοι με εργολαβικές εταιρείες. Πώς θα μεταφέρεις τη σύμβαση με τον ιδιώτη εργολάβο, να την κάνεις μόνιμη σύμβαση με το δημόσιο και γιατί να την κάνεις; Και με ποια λογική θα την κάνεις; Είπε ο κ. Τσοβόλας ακόμη για τους ιπτάμενους συνοδούς, φροντιστές της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Και εδώ έχει γίνει πολύ σπέκουλα. Ο διάδρομος της Βουλής γνώρισε στιγμές απείρου κάλλους αυτές τις μέρες. Και εκεί δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται και η σοβαρότητα και η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος -όχι των πολιτικών, δυστυχώς, όταν ο πολιτικός έντρομος μπροστά στον ψηφοφόρο- πελάτη αναγκάζεται να πει πράγματα που η συνείδησή του δεν τα δέχεται. Δεν θα μιλήσω για τον τρόπο που εγκρίθηκε η πρόσληψη των ιπταμένων συνοδών, φροντιστών ως δόκιμου προσωπικού, για να επακολουθήσει στη συνέχεια η πρόσληψή τους ως εποχιακών. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το '96. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Το '96, κύριε Παυλόπουλε, δεν έχουμε πρόβλημα. Εμείς είπαμε ένα πράγμα, ότι το ΑΣΕΠ το θεσμοθετήσαμε για να ελέγχει και τους καλούς και τους κακούς και οι κακοί να παίρνουν το δρόμο τους. Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι ο κ. Τσοβόλας είπε κάτι, το οποίο προφανώς οφείλεται σε παρανόηση. Είπε ότι πολλοί από τους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, των οποίων οι συμβάσεις γίνονται συμβάσεις μονίμων, θα υποστούν μισθολογικό υποβιβασμό. Θέλω απλά να υπενθυμίσω ότι έχει εξομοιωθεί μισθολογικά η κατηγορία αυτή των υπαλλήλων με τους μονίμους συναδέλφους τους. Επομένως, τέτοιο θέμα δεν υπάρχει και τέτοιος λόγος ανησυχίας, επίσης, δεν υπάρχει. Αγαπητοί συνάδελφοι, όπως εξ αρχής είπα, η τοποθέτησή μου έπρεπε να είναι απαντητική. 'Εχω την αίσθηση ότι πολλά απ'αυτά που έπρεπε να απαντηθούν, δεν απαντήθηκαν. Στη διάρκεια της συζήτησης, θα έχουμε τη δυνατότητα να πούμε πολλά, αλλά με μία και μόνη παράκληση και επισήμανση θα τελειώσω προς τη Νέα Δημοκρατία. Δεν πείθετε όταν μιλάτε για θέματα για τα οποία το παρελθόν σας έχει αποδείξει ότι είστε τελείως διαφορετικοί απ'αυτούς, που προσπαθείτε να δείξετε ότι είστε. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Θα δώσω το λόγο στον κ. Παυλόπουλο για να δευτερολογήσει, αλλά θα παρακαλέσω τους άλλους Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους και τους εισηγητές να μην μπουν στη διαδικασία της δευτερολογίας, για να ακουστούν και οι Βουλευτές. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Με πολλή λύπη παίρνω το λόγο, αλλά θα ήθελα να πω το εξής: Η Κυβέρνηση και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πήραν στη σειρά το λόγο, ο Υπουργός, ο Υφυπουργός και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος. Είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ: Να φύγουμε εμείς. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Στο θέμα της πρωτολογίας, κάνοντας χρήση των δικαιωμάτων που τους παρέχει ο Κανονισμός, νομίζω ότι αυτό δεν είναι ανορθόδοξο... ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Και εγώ ασκώ δικαίωμα, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): ... και μάλιστα όταν εσείς αναφέρεστε σε αυτήν την κατεύθυνση. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ασκώ δικαίωμα και χάνω το χρόνο μου. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ασκείτε δικαίωμα, απλώς κάνω και εγώ την παράκληση να ακουστούν και οι Βουλευτές. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο σύντομος. Σε ό,τι αφορά την αρχή της ομιλίας του Υφυπουργού κ. Τζανή, την εκτίμηση προς το πρόσωπο του οποίου δεν έχω κρύψει ποτέ, θα ήθελα να του θυμίσω ότι δεν φταίει αυτός. Φταίει ο Πρωθυπουργός, ο οποίος ουδέποτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καίτοι καθηγητής νομικού μαθήματος, συγκεκριμένα του Εμπορικού Δικαίου, κατάφερε να κάνει τη διάκριση μεταξύ αποκέντρωσης και αυτοδιοίκησης. Ακούγοντας τον Πρωθυπουργό του, στο ίδιο σφάλμα έπεσε και ο κύριος Υπουργός. 'Αλλο το 101 που αφορά την αποκέντρωση και άλλο το 102 που αφορά την αυτοδιοίκηση. Αποκέντρωση σημαίνει περιφερειακά όργανα του ενιαίου νομικού προσώπου του κράτους, του δημοσίου. Αυτοδιοίκηση σημαίνει χωριστά νομικά πρόσωπα τα οποία έχουν δική τους νομική προσωπικότητα και δικά τους όργανα. 'Οταν, λοιπόν, μιλάει για αποκέντρωση ο κύριος Υπουργός ας την ξεχάσει. Αποκέντρωση στην Ελλάδα δεν υπάρχει σήμερα, υπάρχουν και περιφερειάρχες κομματικά όργανα, φερέφωνα της Χαριλάου Τρικούπη. 'Οταν μιλάει για Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση θα αναφέρεται στο άρθρο 102, το οποίο αφορά την αυτοδιοίκηση... ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Μπορεί να είναι και μη οργανωμένη, άρα δεν είναι της Χαριλάου Τρικούπη. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: 'Οχι, κύριε Πρόεδρε, άλλο αποκέντρωση, άλλο αυτοδιοίκηση. 'Οταν, λοιπόν, κάνει μετατάξεις αυτήν τη στιγμή η Κυβέρνηση στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση δεν εφαρμόζει το άρθρο 101 που μας ανέγνωσε ο κύριος Υφυπουργός, εφαρμόζει το άρθρο 102, θέλει δεν θέλει. Και κατά τούτο συμφωνώ ότι υπάρχει αυτοδιοίκηση, η οποία επιβάλλεται από το Σύνταγμα και όχι βεβαίως από τη βούληση της εκάστοτε Κυβέρνησης. Για να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, το θέμα, όταν μιλάμε για αποκέντρωση δεν πρέπει να την μπλέκουμε με την αυτοδιοίκηση. 'Αλλο το ένα, άλλο το άλλο. Μετατάξεις. Ξανά θα τονίσω για πολλοστή φορά, δεν με αφορά τι είπε το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής. Εδώ θέτω το εξής διπλό θέμα: 'Οταν έναν υπάλληλο τον παίρνεις από το δημόσιο του οποίου είναι υπάλληλος αποσπασμένος και τον βάζεις σε ένα άλλο νομικό πρόσωπο, όπως είναι το νομικό πρόσωπο της Νομαρχιακής Aυτοδιοίκησης, ναι ή όχι προηγείται έστω και στιγμιαία η απόλυσή του από το ένα νομικό πρόσωπο και η τοποθέτησή του στο άλλο; Και αυτό θεωρείται συνταγματικώς επιτρεπτό; Θα αντιλαμβανόμουν νομικά το να πάει κανείς σε επίπεδο μετάταξης από το ίδιο νομικό πρόσωπο από τη μία θέση στην άλλη. Αλλά από ένα νομικό πρόσωπο σε άλλο είναι απόλυση και είναι κερκόπορτα -το ξανατονίζω- για αναγκαστικές μετατάξεις, οι οποίες μία μέρα θα οδηγήσουν ουσιαστικά στην κατάργηση της μονιμότητας. Και να είστε βέβαιοι ότι γι' αυτό δεν θα είναι κανείς περήφανος από αυτούς που το ψηφίζουν αυτήν την ώρα μέσα σε αυτήν την Αίθουσα. Και το ξαναλέω και απάντηση δεν παίρνω από τον κ. Τζαννή, από την κ. Παπανδρέου, από όλους. Τι τους οδηγεί να κάνουν αναγκαστικές μετατάξεις για όλους εκείνους που υπηρετούν σήμερα αποσπασμένοι στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση που τόσα χρόνια τους κράτησαν οι ίδιοι; Δεν ζήτησαν οι ίδιοι να είναι τόσα χρόνια αποσπασμένοι και ουσιαστικά να είναι μόνιμοι εκεί. Γιατί όμως αυτούς αναγκαστικά τους μετατάσσουν; Γιατί γι' αυτούς τίθεται θέμα να ξαναγυρίσουν στην κεντρική υπηρεσία και δεν τίθεται θέμα για όλους εκείνους τους κομματικώς εγκάθετους οι οποίοι κέρδισαν την απόσπασή τους σε μία υπηρεσία και τους μονιμοποιεί τώρα η Κυβέρνηση, πού; Στην υπηρεσία στην οποία υπηρετούν αποσπασμένοι. Ερωτώ: Γιατί στη μία περίπτωση αναγκαστική μετάταξη και γιατί στην άλλη, εκεί που πήγε κάποιος επειδή το θέλει αυτήν τη φορά με εκούσια μετάταξη, μονιμοποιείται; Θα μου δώσει απάντηση ο κύριος Υφυπουργός, ναι ή όχι; ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Τι να σας απαντήσω; ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί αυτό πέρα από την αντισυνταγματικότητα της μονιμότητας έχει και την αντισυνταγματικότητα της ανισότητας. Γιατί στη μία περίπτωση μετατάσσεται αναγκαστικά κάποιος και στην άλλη περίπτωση εθελουσίως; Για ποιο λόγο; Αυτή είναι η ουσία. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Θέλετε να σας απαντήσω; Θα σας απαντήσω για να το καταλάβετε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Τρίτον, ΑΣΕΠ. Ποιος μίλησε και ποιος είπε ότι θέλουμε τη δικαστική διαμόρφωση του ΑΣΕΠ; Η Κυβέρνηση οδήγησε εκεί, ο κ. Παπαδάκης που ήταν εδώ, συμπεριφέρεται ο ίδιος -και το τόνισα- μέσα στις διασκέψεις σαν να πρόκειται για δικαστική διάσκεψη. 'Εχει μετατρέψει το ΑΣΕΠ σαν να είναι 'Αρειος Πάγος και βεβαίως με τον τρόπο αυτό λειτουργεί το ΑΣΕΠ σήμερα και κάνει για κάθε ένσταση σαράντα λεπτά. Αυτό ζήτησα να μη γίνεται. Εγώ ζήτησα και η Νέα Δημοκρατία να μη γίνει το ΑΣΕΠ δικαστικός οργανισμός, αλλά να του δοθεί η δυνατότητα να έχουν τη βοήθεια οι σύμβουλοι να λειτουργούν. Η Κυβέρνηση διαιωνίζει αυτό το καθεστώς. Γι' αυτό είπα σε έξι μήνες εδώ θα είμαστε και η Κυβέρνηση η ίδια θα φέρνει τα πράγματα να τα ρυθμίζει διαφορετικά. Θέλω να κρατηθούν αυτά τα πράγματα για να τα θυμόμαστε σε αυτήν την Αίθουσα. Είπε ο κύριος Υπουργός προηγουμένως για τους εποχιακούς. Τι είναι εκείνο το οποίο αιτιώμεθα για τους εποχιακούς, θα του το ξανατονίσω. Πρώτα-πρώτα είναι πολιτικώς άηθες να υπάρχει λίστα τριών ετών για τους εποχιακούς, για δύο λόγους. Δεν μπορείς να δεσμεύεις μία Κυβέρνηση για εποχιακούς που εσύ τους επιλέγεις πέρα και έξω από κάθε αξιοκρατική διαδικασία. Και δεν είναι δυνατόν επίσης, να κάνεις λίστα τριετούς διάρκειας η οποία λίστα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ξέρετε τι σημαίνει; 'Οτι σε αυτά τα τρία χρόνια έχει αποκτήσει περισσότερα προσόντα εκείνος ο οποίος είναι μέσα στη λίστα και θα κρίνεται μετά από τρία χρόνια με τα ίδια προσόντα που είχε και πριν τρία ... ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Αυτό είναι το πρόβλημά σας; ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό το πράγμα δεν το αντιλαμβάνεται η Κυβέρνηση; Σας το είπα όμως και πριν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Η Κυβέρνηση το ξέρει, εσείς δεν το έχετε αντιληφθεί. Ξέρετε γιατί το κάνει; Γιατί τις παραμονές -και θα το καταγγείλουμε- των εκλογών θα έρθει η Κυβέρνηση, θα προσλάβει εκατοντάδες χιλιάδες εποχιακούς και θα τους λέει: "'Η βγαίνουμε εμείς και ξέρετε, εμείς ξέρουμε και να μονιμοποιούμε, το έχουμε αποδείξει στο παρελθόν ή βγαίνει η επάρατη Δεξιά και σας απολύει". Αυτή είναι η νοοτροπία της Κυβέρνησης Σημίτη και εδώ είμαστε και θα το δούμε. Λέει "πού είναι το ρουσφέτι του ΠΑ.ΣΟ.Κ."; Το είπα πριν. Αν δεν λέγεται ρουσφέτι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το γεγονός ότι μέσα από τις διατάξεις του συγκεκριμένου νομοσχεδίου νομιμοποιούνται διαγωνισμοί και διορισμοί, οι οποίοι είναι παράνομοι -το ομολογεί- με αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, τότε τι είναι; Κοιτάξτε το άρθρο 23. Υπάρχουν αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου που έχουν πει ότι είναι παράνομοι και δεν πρέπει να πληρωθούν. Αυτούς τους νομιμοποιεί. Δεν είναι ρουσφέτι η αναγνώριση ως χρόνου υπηρεσίας μόνο στους περιφερειάρχες, διευθυντές γραφείων Υπουργών και άλλων τινών; Θέλετε να σας πω ποια κυρία ή ποιους κυρίους φωτογραφίζει; Λες και δεν το ξέρετε, εσείς ιδίως που είστε στο χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θα το πούμε στη διάρκεια της κατ' άρθρον συζήτησης. Αυτό δεν λέγεται ρουσφέτι; ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Εμείς δεν διορίζουμε, κύριε Παυλόπουλε. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς δεν διορίζετε, η Κυβέρνηση διορίζει, κύριε Σπυριούνη. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: 'Οποιος διορίζει προδίδει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εν πάση περιπτώσει. Λέει ο κύριος Υπουργός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί θέσαμε το θέμα της "Ολυμπιακής Αεροπορίας", του ΤΕΒΕ και άλλων τινών. Το ερώτημα είναι: Η Κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να ρουσφετολογεί ασυστόλως ... (Θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) Θα μου επιτρέψετε να μιλήσω, στρατηγέ μου; ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Συγγνώμη. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Κύριε Παυλόπουλε, μην απευθύνεστε στους συναδέλφους. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σε αυτούς απευθύνομαι, γιατί αυτοί ψηφίζουν, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Και εσείς ψηφίζετε. Δεν ψηφίζουν μόνο οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ έχω διατυπώσει τη θέση μου. Τους συναδέλφους προσπαθώ να προειδοποιήσω για το πού πάμε. Θα φέρουν μεθαύριο την τροπολογία για τους "Καποδιστριακούς" δήμους. Αυτή είναι καλή. Να διοριστούν οι κυρίες και οι κύριοι, οι οποίοι προσλήφθηκαν εκτός ΑΣΕΠ. Οι άνθρωποι της Ολυμπιακής που προσλήφθηκαν μέσω ΑΣΕΠ, να μη διοριστούν, να μη μονιμοποιηθούν. Οι άνθρωποι του ΤΕΒΕ που συγκρατούν το ΤΕΒΕ αυτήν τη στιγμή, να μη μείνουν εκεί. Του ΕΟΤ οι υπάλληλοι να εξαιρεθούν από τη μονιμοποίηση, ενώ τη δικαιούνται, γιατί κάποτε η Κυβέρνηση θα ιδιωτικοποιήσει τον ΕΟΤ. Σοβαρά μιλάμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Τέλος, είπε ο κύριος Υπουργός προηγουμένως "τι είχε πει η Νέα Δημοκρατία την εποχή εκείνη". Πρώτα-πρώτα υιοθέτησε -προσέξτε σοβαρότητα Υπουργείου- κάποιες καταγγελίες που έγιναν και τις πήραν τοις μετρητοίς, λες και αυτές ήταν οι ερωτήσεις, λες και ήταν γραπτές. Αλλά αφού είναι έτσι, ας μη μιλάνε στο χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αναφέρομαι στους νεότερους από σας τους Βουλευτές, που δεν βαρύνεστε με αυτές τις ευθύνες. Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν πρέπει να μιλάνε για το τι ελέχθη στο παρελθόν. Οι άνθρωποι οι οποίοι διατύπωσαν σε αυτές τις αίθουσες και σε αυτήν την κοινωνία τις απόψεις του "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" και ο σημερινός Πρωθυπουργός, που στο Μεγανήσι Λευκάδας πήγαινε και εύρισκε τους ανθρώπους και τους έλεγε ότι "αν θα μπούμε στην ΕΟΚ θα χάσατε τα μαγαζιά σας και τις βάρκες σας", δικαιούνται αυτήν τη στιγμή να μιλάνε και να λένε τι έγινε στο παρελθόν; Σοβαρά τα λέτε αυτά; Επειδή δεν θέλω να γυρνάω στο παρελθόν, αλλά με αναγκάζετε, θα ήθελα να σας πω ένα πράγμα. Ας μη γυρίσουμε στο παρελθόν, ας κοιτάξουμε το μέλλον. Αλλά τα νομοσχέδια τα οποία απλώς και μόνο χρησιμοποιούν ως επίφαση κάποιες θέσεις και πίσω απ'όλα αυτά τα πράγματα έρχονται να κάνουν τα ρουσφέτια που θα τους διασφαλίσουν ή νομίζουν ότι θα τους διασφαλίσουν τις εκλογές ή θα αλώσουν τη Δημόσια Διοίκηση, είναι καταδικαστέα, γιατί δεν σημαίνουν εκσυγχρονισμό. Είναι αναχρονισμός, είναι αναβίωση του παρελθόντος, είναι μια νοοτροπία που όλοι πρέπει να την καταδικάσουμε. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου μόνο μία λέξη, μόνο μία ερώτηση. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): 'Ενα λεπτό, κύριε Υπουργέ, καταχρηστικά. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Δεν θα ασκήσω το δικαίωμα της δευτερολογίας. Επειδή ο κ. Παυλόπουλος, όμως, δημιούργησε εντυπώσεις με ανακριβείς ισχυρισμούς ... ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιος είναι ο ανακριβής ισχυρισμός; ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Θα σας πω ποιος. Είπατε πριν, κύριε Παυλόπουλε, για διευθυντές υπουργικών γραφείων και υπαινιχθήκατε ότι ξέρετε ποιοι είναι. Μπορείτε να μου πείτε ποια διάταξη αναφέρεται σε διευθυντές υπουργικών γραφείων; Μόνο αυτό θέλω. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Λυπούμαι, κύριε Πρόεδρε, πραγματικά αν είπα αυτό που είπα και το αποσύρω. Σας αφήνω, κύριε Υπουργέ, τους περιφερειάρχες. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Μου φθάνει, κύριε Παυλόπουλε, ότι είπατε κάτι που το αποσύρετε. Και αφού αφήσατε τους υπαινιγμούς, αποσύρετε μια υπαινιχτική... ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν αποσύρω τίποτα. Λέω απλώς και μόνο ότι φωτογραφίζουν συγκεκριμένα πρόσωπα και το ξέρετε ότι φωτογραφίζουν συγκεκριμένα πρόσωπα. (Θόρυβος στην Αίθουσα) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Κύριοι συνάδελφοι, μπορεί να είναι δικαιολογημένη η αγωνία και η αγανάκτησή σας, αλλά όταν κάποιος συνάδελφος μέσα σε αυτήν την Αίθουσα ασκεί δικαιώματα που του δίνονται από τον Κανονισμό της Βουλής, δεν μπορεί να φέρεστε με αυτόν τον τρόπο. Ας ακούσουμε και τους Βουλευτές τώρα. Ο κ. Κουράκης έχει το λόγο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ: Καταχρηστικά, ας ακούσουμε και αυτούς. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Είναι καταχρηστική η άσκηση μερικές φορές. Ορίστε, κύριε Κουράκη έχετε το λόγο. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το υπό συζήτηση νομοσχέδιο έρχεται να ρυθμίσει μια σειρά εκκρεμότητες και δυσλειτουργίες που ταλαιπωρούν τους εμπλεκόμενους στη Δημόσια Διοίκηση. Υπάρχει μία άποψη που λέει ότι το κράτος, κύριοι συνάδελφοι, οικοδομήθηκε για να εξυπηρετεί αφανείς σκοπούς, διαφορετικούς από τους διακηρυγμένους. Στην Κρήτη εμείς συνθλίβουμε τον ελαιόκαρπο για να παράγουμε το πολύτιμο λάδι. Οι μηχανισμοί του κράτους συνθλίβουν τον πολίτη, συνθλίβουν το ίδιο τον δημόσιο υπάλληλο που γίνεται και κακός υπηρέτης αλλά παράλληλα και δουλοπρεπής υπήκοος. Γνωρίζουμε όλοι τις διαδικασίες, τους μηχανισμούς που διαμορφώνουν το άψυχο, το ασπόνδυλο αυτό ον που λέγεται δημόσιος υπάλληλος. Πολλές φορές προκειμένου να παραμείνει πειθήνιο εκτελεστικό όργανο του εκάστοτε προϊσταμένου παραμένει σε εκκρεμότητα ως προς την υπηρεσιακή του κατάσταση, ενώ παράλληλα η αξιολόγησή του δεν γίνεται πάντοτε με βάση τα μετρήσιμα αντικειμενικά κριτήρια. Αν προστεθεί ακόμη ότι δεν υπάρχουν κίνητρα παραγωγικότητας, αφού στη βάση μιας κακώς εννοούμενης συνδικαλιστικής νοοτροπίας αυτομάτως κάθε επίδομα διεκδικείται στη συνέχεια ως αύξηση για άλλους κλάδους, αντιλαμβανόμεθα γιατί στις δημόσιες υπηρεσίες περισσεύει το χασμουρητό και υπάρχει έλλειμμα από χαμόγελο. Δεν θα ήθελα να θίξω τα γνωστά σε όλους μας πράγματα. Τέκνον δυστυχώς ή μάλλον τέρας όσων βάλουν εναντίον δήθεν του κρατισμού είναι το ελληνικό κράτος και μέχρι σήμερα εκατόν εβδομήντα χρόνια ελεύθερου βίου η κρατική διοίκηση αντί να λειτουργεί ως ατμομηχανή που σύρει το υπόλοιπο κοινωνικό σώμα στην ανάπτυξη, είναι φρένο μιας κοινωνίας με δυναμισμό και εφευρετικότητα. Οφείλουμε με γενναιότητα ως πολιτικοί να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε τη μεγαλύτερη ευθύνη. Η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει σε μας. Μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, όπως του Χαριλάου Τρικούπη, του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Ανδρέα Παπανδρέου έδωσαν ώθηση στο αδρανές σώμα της Δημόσιας Διοίκησης, σκόνταψαν όμως και πολλές φορές ακυρώθηκαν από τα πολυποίκιλα συμφέροντα που βολεύονται από ένα κράτος δυστυχώς που τους συμφέρει να είναι δυσλειτουργικό και αναποτελεσματικό. Ευθύνη επίσης σχεδόν ίση με τους πολιτικούς έχει και ο Τύπος, λιγότερη ο έντυπος μεγαλύτερη ο ηλεκτρονικός. Η διαπλοκή είναι γεγονός όσο προχωρούμε στην τεχνολογική εξέλιξη και θα μεγενθύνεται. Φυσικά και ο πολιτικός έχει ανάγκη το δημοσιογράφο και ο δημοσιογράφος τον πολιτικό. 'Ετσι και μόνο υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον. Αλίμονο, όμως, στη δημοκρατία όταν η σχέση αυτή γίνει ερωτική ή όταν υποκαθιστά ο ένας το ρόλο του άλλου. Η Βουλή και η Κυβέρνηση νομοθετούν, ο Τύπος κρίνει και ενημερώνει. Δεν ωφελεί σε τελευταία ανάλυση, ούτε τον πολιτικό να δημοσιογραφεί ούτε τον δημοσιογράφο να νομοθετεί. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μια σοβαρή προσπάθεια θεσμικού εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης και του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και του δημοσίου υπαλλήλου, καθώς και της αποτελεσματικότερης λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης αποτελούν οι ρυθμίσεις του σημερινού νομοθετήματος που συζητάμε. Είναι προσπάθεια αποκατάστασης χρόνιων αδικιών. Προέκυψε επειδή υπήρχε πολιτική βούληση και από την Κυβέρνηση, αλλά υπήρξε και συνεργασία φορέων ιδιαίτερα υπήρξε και η θετική συμμετοχή της ΑΔΕΔΥ. Γιατί οφείλουμε να παραδεχθούμε όλοι σ' αυτήν την Αίθουσα ότι η κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση των δημοσίων υπαλλήλων επιθυμεί τον εκσυγχρονισμό, επιθυμεί την παραγωγικότητα, συνδράμει ώστε να προχωρήσει η προσπάθεια που καταβάλλει η Κυβέρνηση στην ενίσχυση της χώρας. Δεν υπάρχει δημόσιος υπάλληλος που επιθυμεί να είναι υπήκοος. 'Ολοι ουσιαστικά οφελούνται όταν η αξιοκρατία, η αξιοπρέπεια και η εντιμότητα κυριαρχούν. 'Ενα είναι το φάρμακο για τη διόρθωση των ακροτήτων. 'Οχι ο περιορισμός αλλά η κατοχύρωση της ελευθερίας που εδώ πρέπει να πούμε ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την ενισχύει. Οι συντηρητικοί φοβούνται τις ελευθερίες που συνεχώς σκέπτονται να τις περιορίσουν. Ο ελεύθερος και ο προστατευόμενος από το νόμο δημόσιος υπάλληλος, ο υπάλληλος χωρίς εξωθεσμικές εξαρτήσεις είναι αυτός που χρειάζεται σήμερα ο τόπος. Και στην κατεύθυνση αυτή νομίζω ότι η συμβολή του νομοσχεδίου είναι θετική και θα μας δοθεί η δυνατότητα στα επιμέρους άρθρα να καταθέσουμε και τις απόψεις μας, αλλά και να ενισχύσουμε την προσπάθεια αυτή της Κυβέρνησης. Θα ήθελα όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, να ολοκληρώσω την εισήγησή μου με ένα θέμα πολιτικής δεοντολογίας που πρόσφατα πήρε διαστάσεις από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και δεν είναι τίποτε άλλο από την επιχειρούμενη κατάργηση του δικαιώματος των Βουλευτών να εξασκούν τα δικαιώματά τους, να υποβάλουν έστω αυτό που ακούγεται σήμερα, τις τροπολογίες. Θεωρώ άδικο να κατηγορούνται οι Βουλευτές, για κατοχυρωμένα κοινοβουλευτικά δικαιώματα και να μπαίνουν περιορισμοί στη λειτουργία τους με αιτιάσεις και προσχήματα, που απέχουν από την αλήθεια και την πραγματικότητα. Θεωρώ επίσης ότι βάλλεται το Κοινοβούλιο και επιχειρείται υποβάθμιση του ρόλου του Βουλευτή όταν διαχέεται με κάθε τρόπο ότι με πρόσχημα το παρόν νομοσχέδιο οι Βουλευτές ικανοποιούν συντεχνιακά αιτήματα και διευρύνουν τις πελατειακές τους σχέσεις. Και πρέπει να το τονίσουμε, εμείς οι ίδιοι οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είμαστε που ψηφίσαμε και τον 2190 και μοριοποιήσαμε τις μεταθέσεις στην Αστυνομία και οι επιλογές ακόμα και στα σεμινάρια του ΟΑΕΔ να γίνονται με κριτήρια και μια σειρά άλλες διατάξεις που εξασφαλίζουν την αξιοκρατία και αντικειμενικότητα. Φαίνεται ότι κάποιοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αγνοούν ότι υπάρχουν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα και θέματα που χρήζουν άμεσης λύσης. Και παρά τις υποσχέσεις που δίνονται δυστυχώς μετατίθενται από νομοσχέδιο σε νομοσχέδιο και αυτή είναι η αλήθεια. Το Κοινοβούλιο είναι χώρος δημοκρατικής αντιπαράθεσης, είναι χώρος όπου η κοινωνία απαιτεί να συζητούνται και να παίρνονται αποφάσεις σε ζητήματα για τα οποία η έλλειψη συντονισμού, η γραφειοκρατία και η έλλειψη επαρκούς αξιολόγησης τα κατατάσσει σε δεύτερη μοίρα. Υπάρχουν θέματα, κύριοι συνάδελφοι, για τα οποία η γραφειοκρατική λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, που καταντά πολλές φορές μηχανισμός διαιώνισης και αδικίας, η μόνη διέξοδος να είναι το Κοινοβούλιο. Με τη σημερινή δομή και τις αδυναμίες της Δημόσιας Διοίκησης η προαγωγή και η λύση αυτών των θεμάτων εκ των πραγμάτων μεταφέρονται στο Κοινοβούλιο και πολλές φορές αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα και το χώρο αποκατάστασης της αδικίας. Οι τροπολογίες αποτελούν έκφραση αυτής της ανάγκης και στο πεδίο του Κοινοβουλίου γίνεται αναλυτική συζήτηση όπου ο καθένας μας τοποθετείται υπεύθυνα, διαφωνεί ή συμφωνεί με τις προτάσεις που κατατίθενται. Η ρητορία για τον ρουσφετολογικό ρόλο των Βουλευτών είναι προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί σε ορισμένες περιπτώσεις η έλλειψη βούλησης, να επιλυθούν ζητήματα στρωμάτων της κοινωνίας που δεν έχουν τη δύναμη να τα επιβάλουν. Θέλω επίσης να τονίσω, ότι η υποβολή υπερβολικού αριθμού τροπολογιών που στην πράξη αλλοιώνει το περιεχόμενο ενός νομοσχεδίου αποτελεί μια σπάνια περίπτωση και κατά την άποψή μου που δεν μπορεί να αποτελέσει επαρκή δικαιολογία για απαγορεύσεις και περιορισμούς. Η βελτίωση της λειτουργίας του Κοινοβουλίου είναι μια σύνθετη υπόθεση που δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται πρόχειρα αποσπασματικά και προπάντων τελεσιγραφικά. Τα κόμματα - λόχος δεν είναι το ιδανικό μας. Αντιθέτως οι προτάσεις όλων μας βελτιώνουν κάθε νομοθέτημα. Οι αφανείς και πλαγίως υποβαλλόμενες προτάσεις, αυτές ζημιώνουν. Νομίζω, ότι σήμερα η Κυβέρνηση και ο Υπουργός έχει συνολική εικόνα, μπορεί να κρίνει και να αξιολογήσει κάθε πρόταση. Η μέχρι σήμερα κοινοβουλευτική του παρουσία και ιστορία και της Υπουργού και του αρμόδιου Υφυπουργού δείχνει ότι σέβεται το Κοινοβούλιο και τους θεσμούς. Δεν αποτελεί κυρίες και κύριοι συνάδελφοι θέσφατο και φυσικά κάθε τροπολογία δεν είναι αμφισβήτηση της σοφίας όσων εργάστηκαν. Ο λαός όμως δεν ανέθεσε στους σοφούς να νομοθετούν, αλλά στους εκλεγμένους εκπροσώπους του. Και σε ό,τι με αφορά θα τιμήσω αυτήν την εντολή του. Αν κάποτε προχωρήσουμε σε καινοτομίες που θα οχυρώνουν ακόμα περισσότερο το νομοθετικό έργο και λειτουργούν στην κατεύθυνση συνταγματικής επιταγής που επιβάλλει τη διάκριση της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας θα είμαι σύμφωνος εκ των προτέρων. 'Ολοι γνωρίζουμε την άσχημη εικόνα που έχει ο λαός για τους πολιτικούς. Οφείλουμε με τη συμμετοχή μας στη λειτουργία του Κοινοβουλίου να αναστρέψουμε αυτήν την εικόνα. Διαφορετικά πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε, το Κοινοβούλιο το ίδιο, το πολιτικό κόμμα στο οποίο ανήκει ο καθένας μας. Η κάθε έννοια σηματοδοτείται με την εποχή της διαφορετικά. O ρόλος του Βουλευτή δεν είναι δυνατόν να είναι υπηρετικός. 'Ενα και μόνο είναι το κριτήριο και πρέπει να είναι απόλυτο, η συντεταγμένη πορεία μας με την κοινή προσπάθεια που σήμερα καταβάλει ο λαός και η Κυβέρνηση. Και φυσικά η συνείδηση του κάθε συναδέλφου θα υπαγορεύει το πότε θα πει το μεγάλο "ναι" ή το μεγάλο "όχι". Πριν μάθει κάποιος τι είναι σωστό, αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να ξέρει τι είναι λάθος. Ποιος έχει δίκιο κρίνεται φυσικά στην πράξη, όχι τώρα, αλλά στο μέλλον, που με λόγους και με έργα προετοιμάζουμε. Ευχαριστώ. ( Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ ) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ο κ. Παρασκευόπουλος έχει το λόγο. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα τα τελευταία χρόνια περί αναβάθμισης του Ελληνικού Κοινοβουλίου, εγώ είμαι δύσπιστος. Μπορεί να είμαι επιλεκτικός, αλλά μια ένδειξη που ενισχύει τη δυσπιστία μου είναι η σημερινή διαδικασία. Η ώρα προσεγγίζει τη δωδεκάτη νυκτερινή. Είμαι ο τέταρτος Βουλευτής που ανεβαίνει στο Βήμα για να μιλήσει επί της αρχής του νομοσχεδίου. Αναρωτιέμαι -και απαντώ στο συνάδελφο Προκόπη Παυλόπουλο- εάν αυτό το νομοσχέδιο δεν ερχόταν στο Τμήμα, αλλά πήγαινε προς συζήτηση στην Ολομέλεια, που ενδεχομένως θα έπρεπε να πάει, τι θα άλλαζε για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου; Πάλι οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι, οι Αρχηγοί των Κομμάτων, οι Υπουργοί, οι Υφυπουργοί θα ασκούσαν το αναφαίρετο και αδιαμφισβήτητο δικαίωμά τους. Πλην όμως, στα πλαίσια της άσκησης του δικαιώματος που έχουν όλοι αυτοί που ανέφερα, το δικαίωμα του Βουλευτή συνθλίβεται. 'Ενα στοιχείο της υποβάθμισης του ρόλου του Βουλευτή είναι αυτό που σας ανέφερα και ένα δεύτερο είναι η προσπάθεια προβοκαρίσματος του Βουλευτή και ενοχοποίησης των πρωτοβουλιών και του ρόλου του. Αντιλαμβάνεστε ότι αναφέρομαι σε ό,τι έχει προηγηθεί το τελευταίο δεκαήμερο, σε σχέση με τις τροπολογίες. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο μεγάλος αριθμός των τροπολογιών και όχι το περιεχόμενο. Εγώ δεν λέω να υιοθετήσουμε όλες τις τροπολογίες συλλήβδην, αλλά δεν συμφωνώ και να ενοχοποιήσουμε συλλήβδην τους πάντες και τα πάντα. Θα έλεγα να σκύψουμε όλοι με περισσότερη προσοχή, με ευαισθησία και ευθύνη να δούμε τι κρύβεται, τι υπάρχει, ποιο είναι το υπέδαφος κάτω απ'αυτές τις τροπολογίες. Μήπως υπάρχουν προβλήματα κοινωνικών ομάδων; Τότε νομίζω ότι τα συμπεράσματα θα είναι διαφορετικά. Επειδή έτσι λειτουργούμε, υποβαθμίζεται η συνολική πολιτική μας λειτουργία και επί δέκα μέρες δεν εισπράττουμε αυτήν την ενοχοποιητική δημόσια κριτική για το Βουλευτή, αλλά βγαίνει και μια αλλοιωμένη εικόνα για το τι προωθεί το Υπουργείο ή για το τι προωθεί η Κυβέρνηση. Ελάχιστοι ξέρουν ότι συζητούμε ένα νομοσχέδιο που έχει κρίσιμα ζητήματα-τομές, αν και έχουν γραφτεί σελίδες και σελίδες. Οι περισσότεροι ξέρουν περίπου ότι θα συζητήσουμε ένα νομοσχέδιο όπου οι Βουλευτές ή η Κυβέρνηση ή το Υπουργείο Εσωτερικών έρχεται να αλλάξει ή να ανατρέψει το ν. 2190. Δεν ξέρει κανείς τίποτα για την προσπάθεια και την προσέγγιση βελτίωσης του ν. 2190 που γίνεται. Κανείς δεν γνωρίζει ή ελάχιστοι γνωρίζουν ότι επιχειρείται μια τομή που έχει ιστορική διάσταση σε σχέση με τη θεσμοθέτηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης και της συλλογικής σύμβασης στο δημόσιο τομέα. Βεβαίως, ορισμένοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας θεωρούν ότι αυτό είναι αυτονόητο. Αγαπητέ συνάδελφε, Προκόπη Παυλόπουλε, αντί να αναζητήσουμε άλλες πονηρές σκέψεις της Κυβέρνησης, γιατί φέρνει το καλοκαίρι αυτό το νομοσχέδιο, εγώ θα το έλεγα και δημοσίως στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου, όπως το είπα και σε μια σύσκεψη σε δικές μας διαδικασίες ότι μάλλον μας χαρακτηρίζει πολιτική αφέλεια, γιατί επικοινωνιακά δεν αξιοποιούμε αυτό το νομοσχέδιο και καλύτερη αξιοποίησή του δεν είναι αυτή η εποχή. Εγώ όμως, δεν θα συμφωνούσα να κάνουμε επικοινωνιακά τρικ. Συμφωνώ με αυτό που γίνεται. Δίνουμε προτεραιότητα στα προβλήματα και στην ανάγκη να αντιμετωπίσουμε εκκρεμότητες. Αναφερόμενος στο πρώτο μέρος του νομοσχεδίου, σε σχέση με τις συλλογικές συμβάσεις, τη συλλογική διαπραγμάτευση, υποστηρίζω ότι έχει μια ιστορική διάσταση και τηρουμένων των αναλογιών, έχει μια αντιστοιχία με τον 1264/1982, που προώθησε τον εκδημοκρατισμό στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με το συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι ένα επιπλέον βήμα εκδημοκρατισμού του δημόσιου τομέα, μια ολοκλήρωση θεσμικού εκδημοκρατισμού. Βέβαια, ο καθένας θα μπορούσε να κάνει κριτική -και έγινε κριτική- σε σχέση με ανεπάρκειες ή παραλείψεις. Βεβαίως, υπάρχουν συνταγματικοί περιορισμοί. Και βέβαια ποιος δεν θα το ήθελε, μέσα στο πεδίο και στο περιεχόμενο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συμβάσεων, να υπάρχει η δυνατότητα των συνδικάτων να διαπραγματεύονται και τις αμοιβές. Και αυτό μπορεί να γίνει, αν συμφωνήσουν τα κόμματα, με συνταγματική αναθεώρηση. 'Ομως θα υποστήριζα ότι το πεδίο, για δράση και ανάπτυξη πρωτοβουλιών από τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα, είναι πολύ διευρυμένο. Και οι δικές μου οι ανησυχίες είναι αν τα συνδικάτα καταφέρνουν να πετύχουν σε αυτές τις εξετάσεις. Γιατί τους δίνεται τεράστια δυνατότητα δράσης και ανάληψης πρωτοβουλιών και ευθυνών. Και αυτό θέλει μια άλλη συνείδηση, μια διαφορετική συλλογική συνείδηση και των ηγεσιών των συνδικάτων και των εργαζομένων. Η διαμεσολάβηση δεν είναι κακό πράγμα. Ο θεσμός έχει δοκιμαστεί και στον ιδιωτικό τομέα. Και για να το τραβήξω στα άκρα -λίγοι θα το γνωρίζετε- υπήρχε ο 3239, ένας νόμος αντιδραστικός, που πειθανάγκαζε τους εργαζόμενους να πηγαίνουν σε υποχρεωτική διαιτησία. Και επί δεκαετίες, τα συνδικάτα πάλευαν αυτό να το ακυρώσουν. 'Ομως, ορισμένες φορές, τα ίδια τα συνδικάτα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, όταν βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση, έκαναν χρήση ακόμη και αυτού του αντεργατικού νόμου. Μια διαμεσολάβηση, ένας οργανισμός διαμεσολάβησης και διαπραγμάτευσης, που συγκροτείται από καθηγητές του πανεπιστημίου, από δικαστές, από έγκριτους επιστήμονες, νομίζω ότι δεν είναι εξ ορισμού παγίδα για τους εργαζόμενους. Ο 2190 ήταν μια μεγάλη τομή, ριζοσπαστική τομή στο επίπεδο των γενικών αρχών αξιοκρατία, ισονομία, ισοπολιτεία. Και στην πράξη δοκιμάστηκε και τα αποτελέσματα σε μεγάλο βαθμό είναι αντίστοιχα των στόχων και των αξιών. 'Ομως, παρουσίασε και λειτουργικές αδυναμίες. Στο όνομα του να υποστηρίζει κανένας τις βασικές αρχές και αξίες του 2190, δεν πρέπει να παγιδευθεί σε δογματισμούς και σε ακαμψίες. Και αυτό έρχεται το νομοσχέδιο να το διορθώσει, να το βελτιώσει. Να κάνει πιο γρήγορο, πιο ευέλικτο, πιο αποτελεσματικό όλο το σύστημα. Και θέλω να πω κάτι: Εάν ο 2190 καθορίζει ένα νέο σύστημα αντικειμενικής πρόσληψης στο δημόσιο, που και αυτό παρουσιάζει συνέχεια προβλήματα και ερχόμαστε να τα διορθώσουμε, το μείζον θέμα είναι άλλο για μένα. Αν χρειαζόταν ο 2190 για τον τρόπο προσλήψεων, χρειάζεται θα έλεγα ένας καταστατικός χάρτης που θα ορίζει συγκεκριμένα τι είναι το δημόσιο και πώς λειτουργεί, ένας ενιαίος καταστατικός χάρτης. Θα μου πείτε: Υπάρχει ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας. Ξέρετε γιατί το λέω αυτό; Γιατί το δημόσιο έχει μια αρχιτεκτονική δομή στρεβλή. Μια αρχιτεκτονική δομή που δεν ακολούθησε ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο. Και αυτή η αρχιτεκτονική δομή είναι αποτέλεσμα της πελατειακής σχέσης, του ρουσφετιού. Είναι αποτέλεσμα των συντεχνιακών αντιλήψεων και δράσεων. Το θέμα είναι τεράστιο, εάν πραγματικά θέλουμε να κάνουμε ένα κράτος στρατηγείο, ένα κράτος αποτελεσματικό, αλλά και κοινωνικό ευαίσθητο. Και έρχομαι σε ένα τρίτο θέμα, που υπαινίχθηκα ορισμένα πράγματα στην αρχή. Υπάρχουν εβδομήντα τροπολογίες. Νομίζω, ότι δεν μπορεί κανένας εύκολα να ξεμπερδέψει, λέγοντας ότι αυτή είναι γνωστή τακτική των Βουλευτών. Υποστηρίζω, με πλήρη επίγνωση της ευθύνης μου και του ρόλου μου, ότι κάτω από τις περισσότερες τροπολογίες υπάρχουν προβλήματα. Εγώ δεν απαιτώ από την κυρία Υπουργό και το Υπουργείο, να τις υιοθετήσει. 'Ομως, θα περιμένω μια πολιτική δήλωση από την κ. Παπανδρέου, όπου να αναγνωρίζει σε ένα βαθμό την ύπαρξη προβλημάτων. Και θα σας αναφέρω τρία παραδείγματα, για να δούμε εάν είναι ρουσφετολογικές, οι τροπολογίες που υποστηρίζω εγώ. Υπάρχουν καθηγητές ωρομίσθιοι που δουλεύουν επί δέκα χρόνια στον ΟΑΕΔ και είναι όμηροι. Πού βρίσκεται η δικαιοσύνη, όταν το 1994 στο ν. 2190 αποφασίστηκε ότι όσοι ήταν μέχρι τις 15 Μαϊου του 1989 μπορούσαν να γίνουν μόνιμοι; Και από κει και πέρα τραβήχτηκε μία γραμμή. Θα σας αναφέρω και ένα δεύτερο. 'Εχουν χάσει τη δουλειά τους ενενήντα εργαζόμενοι από τη ΣΥΝΕΛ. ΣΥΝΕΛ τι σημαίνει; Θυγατρική της Αγροτικής. Εάν εγώ πήγαινα πριν δεκαπέντε χρόνια να πιάσω δουλειά στη ΣΥΝΕΛ, δεν θα ήξερα τα ψιλά γράμματα και θα είχα την αίσθηση ότι περίπου πήγαινα στην Αγροτική. Και στο όνομα του όποιου εκσυγχρονισμού και γιατί έκλεισε η επιχείρηση εγώ θα υιοθετήσω και θα νομιμοποιήσω τη περιθωριοποίηση αυτών των ανθρώπων; Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Κάτι αντίστοιχο ήταν και εκείνοι που τακτοποιήθηκαν. Τρίτο παράδειγμα που είναι και επίκαιρο. Το 1994 προσελήφθησαν με πεντάμηνη σύμβαση πεντακόσιοι δασοκομάντος, οι αερομεταφερόμενοι. Τους ανανεώνουν κάθε χρόνο με διαγωνισμούς τις συμβάσεις τις πεντάμηνες. 'Εχουν μείνει διακόσιοι. Δεν είναι όμηροι αυτοί; Είναι αυτοί που μπαίνουν μπροστά και καμαρώνουμε για τα αποτελέσματα που έχουμε φέτος σε σχέση με την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Και ξέρετε και κάτι άλλο; Και για μένα αυτό είναι πρόκληση. Οι μισοί απ' αυτούς που έχουν μείνει από τους διακόσιους πενήντα, δηλαδή, οι εκατόν είκοσι πέντε, είναι το 50% του προσωπικού της ΕΜΑΚ, των ειδικών μονάδων που εδρεύουν στην Ελευσίνα και στη Θεσσαλονίκη. 'Οταν δεν έχουν να σβήσουν φωτιές πηγαίνουν σε απεγκλωβισμούς, σε πλημμύρες, σε σεισμούς, σε τροχαία. Μήπως αυτοί οι εκατόν είκοσι πέντε, που τους έχουμε παγιδευμένους, είναι πιο χρήσιμοι για τον 'Ελληνα πολίτη και το λοιπό κράτος από ό,τι δεκάδες άλλες χιλιάδες; Χαίρομαι που και ο Συνασπισμός επίσημα υιοθέτησε μία πρόταση -δεν θέλω να πω ότι ήταν δική μου πρόταση και οι συνάδελφοι κύριοι Τσόκας και Δανέλλης την έκαναν- που λέει το εξής: Να μην υπάρχουν τροπολογίες σε αυτό το νομοσχέδιο. Η Κυβέρνηση να πάρει την πρωτοβουλία να συγκροτήσει μία διακομματική επιτροπή -γιατί είμαστε σε εποχές που αμφισβητούνται τα πάντα και όλες οι αναφορές γίνονται σε σχέση με τις εκλογές- για να μελετήσει αντικειμενικά το πρόβλημα με ενιαίους κανόνες και να το κλείσουμε αυτό το ζήτημα. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να δείξουμε την ευαισθησία και την υπευθυνότητα απέναντι σε ομάδες εργαζομένων και είναι και ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε πόρτες και παράθυρα στο πελατειακό σύστημα. Ευχαριστώ (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ο κ. Καρακώστας έχει το λόγο. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, το λόγο για δύο λεπτά. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): 'Εκανα μία παράκληση προηγούμενα. Εάν επιμένετε, ορίστε, έχετε το λόγο. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Δεν θα μιλήσω επί της ουσίας του νομοσχεδίου, δεν θα δευτερολογήσω γι' αυτό. Παίρνω το λόγο για να σας πω ότι η ώρα είναι δώδεκα, έχει ξεπεράσει τις δώδεκα. Εδώ μπορεί να διαμαρτύρονται οι κύριοι Βουλευτές, ιδιαίτερα της Πλειοψηφίας για τη διαδικασία. 'Ομως, είναι αυτοί που ψήφισαν μία τέτοια ασφυκτική διαδικασία συζήτησης αυτού του νομοσχεδίου. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το λόγο της επιμονής της Κυβέρνησης να περάσει με τόσο ασφυκτικές διαδικασίες ένα τόσο "δημοκρατικό" νομοσχέδιο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Κυρία Μπόσκου, δεν μπορεί να επανερχόμαστε στο θέμα της διαδικασίας. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, είναι ακόμη δεκαοκτώ Βουλευτές να μιλήσουν. Αυτό σημαίνει ακόμη τρεις ώρες διαδικασία. Αύριο θα κληθούμε σε δύο συνεδριάσεις και πάει λέγοντας. Είναι κατάσταση αυτή και μάλιστα, για ένα νομοσχέδιο "διαφήμιση" πια; ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Με συγχωρείτε. Δεν μπορεί κάθε στιγμή να διακόπτουμε και να βάζουμε θέμα διαδικασίας. ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΣΚΟΥ: Μέχρι πού θα πάει αυτό, κύριε Πρόεδρε; Θα καθίσουμε άλλες τρεις ώρες εδώ; ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Θα ολοκληρωθεί η συζήτηση επί της αρχής. Ορίστε, κύριε Καρακώστα έχετε το λόγο. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το συζητούμενο νομοσχέδιο ήταν αναγκαίο και πολύ σπουδαίο για τη Δημόσια Διοίκηση, διότι επιφέρει σημαντικές τομές στο ισχύον διοικητικό μας σύστημα. Η πρώτη σημαντική τομή που επιφέρει το νομοσχέδιο, είναι η θεσμοθέτηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο δημόσιο, πράγμα που δίνει τη δυνατότητα στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων στο δημόσιο να αυξήσει τη διαπραγματευτική του δύναμη. Δεν το θέλατε αυτό; Η δεύτερη τομή είναι η μονιμοποίηση των υπαλλήλων του δημοσίου των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και των Ο.Τ.Α. Αυτοί οι υπάλληλοι, έχοντας πολλά χρόνια με σχέση ιδιωτικού δικαίου, βρίσκονταν σε μία ερμαφρόδιτη κατάσταση. Με το νομοσχέδιο τίθεται τέρμα σε αυτήν την κατάσταση. Δεν το θέλετε αυτό εσείς; Το θέλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, τριάντα χιλιάδες στον αριθμό. Μπορείτε να τους αγνοείτε; Η τρίτη τομή είναι ότι το νομοσχέδιο επιφέρει ορισμένες ρυθμίσεις στο ν. 2190. Οι ρυθμίσεις αυτές δεν θίγουν το ουσιαστικό περιεχόμενο του νόμου αυτού, αλλά απλά διευκολύνουν τη λειτουργικότητά του και συγκεκριμένα εξασφαλίζουν την ταχύτητα στη διεξαγωγή των διαδικασιών από το ΑΣΕΠ, πράγμα που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την αξιοπιστία του συστήματος. Επομένως, ο ν.2190 δεν αλλάζει, ούτε αδυνατίζει, αλλά ισχυροποιείται, γιατί ενισχύεται με πρόσωπα και υλικά μέσα, ώστε να αποδίδει ταχύτερα και καλύτερα. Πού είναι το μεμπτό; Δεν το καταλαβαίνω. Ιδιαίτερα, θέλω να τονίσω ότι εμείς οι Βουλευτές έχουμε χρέος να δημιουργήσουμε συνείδηση σε αυτόν το λαό ότι ο ν. 2190 λειτουργεί με διαφάνεια, αντικειμενικότητα και αξιοκρατία. Δεν θα πρέπει να αφήνουμε ούτε την παραμικρή υπόνοια ότι στο νόμο αυτό μπορεί να εμφιλοχωρήσει παρεμβατισμός. Δηλαδή, μέσο για ρουσφετολογικές προσλήψεις κλπ. Το ΑΣΕΠ είναι θεσμικά κατοχυρωμένη, ανεξάρτητη διοικητική αρχή και κανείς δεν μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις του. Εγώ προχθές στη Διαρκή Επιτροπή εντυπωσιάστηκα από την απάντηση του Προέδρου του ΑΣΕΠ, του κ. Παπαδάκη, σε σχετική ερώτηση. Είπε: "το ΑΣΕΠ, πάσχει από αχρωματοψία. Δεν βλέπει ούτε πράσινο ούτε γαλάζιο ούτε κόκκινο ούτε κίτρινο ούτε πορτοκαλί χρώμα. Βλέπει μόνο το σύνθετο λευκό χρώμα". Αυτή ήταν η απάντηση του Προέδρου του ΑΣΕΠ. Και έτσι είναι. Βέβαια, το ΑΣΕΠ, ως νέος θεσμός μπορεί να έχει -και φυσικά έχει-αδυναμίες στη λειτουργία του, που δυσχεραίνουν το έργο του. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. 'Ολοι όμως θα εργαστούμε να μπορέσουμε αυτές τις δυσλειτουργίες να τις αντιμετωπίσουμε. Κύριε Πρόεδρε, ο θεσμός του ΑΣΕΠ αποτελεί μεγάλη κατάκτηση στο διοικητικό μας σύστημα, και όχι μόνο όλοι μας θα πρέπει να τον περιφρουρήσουμε αλλά και να ενισχύσουμε το θεσμικό του ρόλο και από απλό νόμο να τον αναγάγουμε σε συνταγματικό θεσμό, ώστε καμία Κυβέρνηση να μην μπορεί να τον καταργήσει ή να αλλοιώσει το περιεχόμενό του. Προσωπικά θέλω να πιστεύω ότι ο θεσμός του ΑΣΕΠ είναι ο δεύτερος σημαντικός θεσμός στο διοικητικό μας σύστημα και ισάξιος με το θεσμό του Συμβουλίου της Επικρατείας, ως ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου, που θεσμοθετήθηκε επί Κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου. Με την ευκαιρία όμως αυτή που μου δίδεται απόψε, θέλω να εκθέσω κάποιες απόψεις μου για τη Δημόσια Διοίκηση. Η Δημόσια Διοίκηση πάντοτε υπήρξε -και δυστυχώς θα είναι για μακρό ακόμη διάστημα- ο μεγάλος ασθενής. Τα τελευταία χρόνια, μολονότι τέθηκαν αξιόλογοι θεσμοί που αποβλέπουν στην καλύτερη οργάνωση της διοίκησης με στόχο την εξυπηρέτηση του πολίτη, ώστε να μην ταλαιπωρείται στις καθημερινές του συναλλαγές με το κράτος, εν τούτοις ακόμη ο πολίτης σαλαμοποιείται στα γρανάζια μίας βραδυκίνητης Δημόσιας Διοίκησης. Η βραδύτητα με την οποία κινείται το κράτος φρενάρει την πρόοδο και δεν προάγει την ανάπτυξη της χώρας. Η Δημόσια Διοίκηση είναι βοηθητικό εργαλείο για την πρόοδο και την ανάπτυξη. Αν αυτό το εργαλείο δεν δουλεύει σωστά, τότε η χώρα αντί να πάει μπροστά οπισθοδρομεί. 'Ομως, η κακή λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης δεν είναι μόνο πολιτικό θέμα ή στενά κυβερνητικό ή ακόμα και θεσμικό. Είναι ταυτόχρονα θέμα αντίληψης και νοοτροπίας των φορέων της Δημόσιας Διοίκησης και της αυτοδιοίκησης. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αρκετοί θεσμοί που προστατεύουν τον πολίτη, αλλά η κατεστημένη υπαλληλική νοοτροπία λειτουργεί αντιθεσμικά και αρνητικά με αποτέλεσμα να ταλαιπωρείται ή και να μην εξυπηρετείται ο πολίτης. Ανέκαθεν, από τα χρόνια του αυταρχικού και αντιδημοκρατικού κράτους, ο πολίτης αντιπολιτευόταν και δικαίως τότε εκείνο το κράτος. Σήμερα, και πάλι ο πολίτης αντιπολιτεύεται το δημοκρατικό κράτος, δικαίως ίσως διότι είτε αυτό τον αδικεί είτε δεν τον εξυπηρετεί. 'Ισως όμως και αδίκως διότι ο πολίτης αγνοεί πολλές φορές τα δικαιώματά του, οπότε αδυνατεί να τα διεκδικεί και να τα απαιτεί από τους υπαλλήλους. Σήμερα, πρέπει ο πολίτης να είναι υπεύθυνος και ενεργός και όχι παθητικός, ώστε να μπορεί να ελέγχει ο ίδιος τον υπάλληλο, ο οποίος παραβαίνει ή ασκεί πλημμελώς τα καθήκοντά του. Το συμπέρασμα είναι ότι ο κάθε πολίτης πρέπει να είναι ο ίδιος φρουρός του πολιτεύματος και των θεσμών. Γι' αυτό, πέρα από τους νόμους και τους θεσμούς, για να υπάρξει η αναγκαία συνεργασία ανάμεσα στους πολίτες και το κράτος πρέπει να έχουμε σωστούς και ενημερωμένους πολίτες. Επομένως, πρέπει να εφαρμόζονται προγράμματα επιμόρφωσης όχι μόνο για τους υπαλλήλους, αλλά και για τους απλούς πολίτες και ιδιαίτερα για τη νεολαία μας. Συγκεκριμένα, στα επιδοτούμενα από την Ενωμένη Ευρώπη προγράμματα κατάρτισης πρέπει να γίνονται και μαθήματα καλλιέργειας καλών σχέσεων και συνεργασίας ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες, ανάμεσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους πολίτες. Βέβαια, η πολυνομία που χαρακτηρίζει το σημερινό κράτος είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που κάνει δύσκολη τη ζωή του πολίτη. Σήμερα, πολλές αρμοδιότητες έχουν μεταβιβαστεί στους δήμους και στις νομαρχίες. 'Ομως ο πολίτης δεν τις ξέρει. Ζητά τα πάντα από την κεντρική εξουσία, από την Κυβέρνηση και από τους Βουλευτές. Αν για παράδειγμα πλημμυρίσουν οι δρόμοι, όπως έγινε προχθές, από μία ξαφνική νεροποντή, διότι ο δήμαρχος δεν καθάρισε τα στόμια των φρεατίων, τότε φταίει το κράτος, η Κυβέρνηση και οι τριακόσιοι της Βουλής ή ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες, διευθυντές οργανισμών μένουν στο απυρόβλητο. Και αν ο δυσαρεστημένος πολίτης απευθυνθεί σε κάποιον από αυτούς η απάντηση είναι "τα παράπονά σας στον Πρωθυπουργό και στους Βουλευτές που ψηφίζετε". Να, γιατί χρειάζεται ο ενημερωμένος και υπεύθυνος πολίτης. Στη δημοκρατική πολιτεία λειτουργούν θεσμοί που τους εκπροσωπούν κάποιοι άνθρωποι θεσμικά υπεύθυνοι. Γιατί θεσμοθετήσαμε τον αιρετό νομάρχη; Γιατί δώσαμε αρμοδιότητες στις περιφέρειες, όπως δώσαμε αρμοδιότητες στους νομάρχες και σε τόσους άλλους; Για να μας λένε ότι ευθυνόμαστε εμείς οι Βουλευτές και αυτοί να κάθονται; Είναι αλήθεια ότι τους δώσαμε πολλές εξουσίες, αλλά δεν εξασφαλίσαμε το θεσμικό έλεγχό τους. Θα πρέπει ο Βουλευτής να έχει το δικαίωμα -έτσι θα αναβαθμιστεί ο Βουλευτής στην περιφέρεια- να φέρνει θέματα εδώ στη Βουλή για τα οποία οι νομάρχες και οι δήμαρχοι αδρανούν. 'Ετσι θα υπόκεινται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Σας ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ο κ. Καλαφάτης έχει το λόγο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ: Μετά από μία τέτοια εξουθενωτική διαδικασία ο Βουλευτής δεν μπορεί να εκφραστεί με την ψυχή του. Γι' αυτό θα πω ψυχρά ορισμένα πράγματα που είχα σημειώσει. 'Ηλπιζα πως με βάση αυτό το νομοσχέδιο θα μπορούσαν οι Βουλευτές να εκφράσουν γενικότερα τους προβληματισμούς τους και κυρίως με αρκετή ψυχική ζωηράδα. Η παγκοίνως αποδεκτή διαπίστωση πως η ελληνική Δημόσια Διοίκηση νοσεί είναι τόσο κοινότυπη που δεν χρειάζεται να γίνει περισσότερος λόγος γι' αυτό. Σημασία όμως έχει και σήμερα και αύριο και κάθε μέρα να γίνονται τα σωστά βήματα, εκείνες οι τομές που θα επιλύουν χρονίζοντα προβλήματα της διοίκησης και θα την καθιστούν ικανό και αποτελεσματικό παράγοντα στη γενικότερη προσπάθειας της κοινωνίας μας για ανάπτυξη. Η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Εσωτερικών αποδεικνύουν έμπρακτα για άλλη μια φορά πως έχουν την ικανότητα και την αποφασιστικότητα, τη διορατικότητα και την τόλμη να κάνουν τις σωστές διορθωτικές κινήσεις για να καταστήσουν τη διοίκηση της χώρας μας πιο αξιόπιστη. Το παρόν νομοσχέδιο περιέχει διατάξεις που επουλώνουν παλιές πληγές, εκσυγχρονίζουν το καθεστώς της Δημόσιας Διοίκησης και το καθιστούν πιο ευαίσθητο. Ταυτόχρονα το πνεύμα του νομοσχεδίου έχει στο επίκεντρό του τον ίδιο τον εργαζόμενο στο δημόσιο, επιλύοντας κατά δίκαιο τρόπο πολλά από τα προβλήματα που τον απασχολούν χρόνια. Το νομοσχέδιο είαι εξόφθαλμα προ τη σωστή κατεύθυνση. Μόνο κάποιος πολιτικά αόμματος δεν το διαπιστώνει αυτό. Είναι λυπηρό αυτό το νομοσχέδιο να "πυροβολείται" από το σύνολο της Αντιπολίτευσης και να παρουσιάζεται ως δήθεν τακτοποιητικό νομοσχέδιο "ημετέρων". Βεβαίως αυτή η στάση των κομμάτων δεν απαξιώνει το νομοσχέδιο το οποίο ήδη έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση των εργαζομένων. Απαξιώνει όμως για άλλη μια φορά την αξιοπιστία της Αντιπολίτευσης. Επί δεκάδες χρόνια είμαστε μάρτυρες του πάγιου αιτήματος των εργαζομένων στη Δημόσια Διοίκηση για την κατοχύρωση του δικαιώματος για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συλλογικών αποφάσεων. Η μη ύπαρξη των συλλογικών διαπραγματεύσεων στη Δημόσια Διοίκηση είναι το κατάλοιπο κρατιστικών αυταρχικών αντιλήψεων που καλλιεργήθηκαν και διαμορφώθηκαν στην πατρίδα μας στις προηγούμενες δεκαετίες. Το κράτος εξουσιαστής, το πελατειακό σύστημα και ο άκρατος κομματισμός είναι το απαραίτητο πλαίσιο για τον υποταγμένο απρόσωπο και ανεύθυνο δημόσιο υπάλληλο. Ακολούθως έχουμε την αναξιοκρατία, την αναξιοπιστία, την αναποτελεσματικότητα, την αδιαφάνεια και όλες τις λέξεις με τα απεχθή στερητικά "α" και κυρίως την αποξένωση του δημόσιου υπάλληλου από τον πολίτη. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο τα τελευταία χρόνια και είναι ώρα έστω και αργά οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να αποκτήσουν μ' αυτό το νομοσχέδιο το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Η σημερινή κατάληψη αναμφισβήτητα αποτελεί τη δικαίωση των αγώνων των εργαζομένων που θα μπορούν στο μέλλον να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από καλύτερες θέσεις. Το κράτος σταματά να είναι το κυρίαρχο και αποφασιστικό μέρος στις διαπραγματεύσεις με τους εργαζομένους. Αξίζει ιδιαίτερης μνείας η εισαγωγή του θεσμού των συλλογικών συμφωνιών για εκείνα τα θέματα που δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συλλογικής σύμβασης καθώς η ρύθμισή τους ανατίθεται στη Βουλή με βάση το Σύνταγμά μας. Αν πιστεύουμε ως η χειραφέτηση, η συμμετοχή, ο αυτοέλεχος, η αυτοπειθαρχία αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για δημιουργική εργασία τότε η παρεχόμενη δυνατότητα των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο δημόσιο ανοίγει μια νέα σελίδα. Στο δεύτερο κεφάλαιο αναφέρονται διατάξεις για μονιμοποίηση του προσωπικού που εργάζονται στο δημόσιο στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, στους οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Με τις διατάξεις αυτές δίνεται λύση σε μια εκκρεμότητα που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους και έτσι ενισχύεται η Δημόσια Διοίκηση αφού όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι εντάσσονται κανονικά στην ιεραρχία εμπλουτίζοντάς την δυναμικά σε γνώση και πείρα. Πρέπει όλοι να παραδεχθούμε πως ο προαναφερόμενος θεσμός των αορίστου χρόνου εργαζομένων αποτελεί όνειδος για το πολιτικό μας σύστημα. Είναι η αδιάψευστη απεικόνιση του ρουσφετιού και του πελατειακού συστήματος όπως αυτό λειτουργούσε μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ελπίζω πως αυτή είναι η τελευταία φορά που γίνονται τέτοιου είδους "τακτοποιήσεις". Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΣΔΑ πρέπει να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα να μην εμφανιστούν πια στο μέλλον παρόμοιες καταστάσεις. 'Ολες αυτές τις μέρες που το παρόν νομοσχέδιο ήταν στην επικαιρότητα οι διάδρομοι της Βουλής έσφιζαν από "ζωή" εργαζομένων καθώς δεκάδες απ' αυτούς διαφόρων "ειδών" έστηναν "μπλόκα" στους Βουλευτές, εξηγούσαν την περίπτωσή τους, μοίραζαν φυλλάδια, πρότειναν τροπολογίες, άρδευαν υπογραφές Βουλευτών σε μια διαδικασία κοινοβουλευτικού ευτελισμού τον οποίον εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει. 'Εχει δίκιο ο Πρωθυπουργός να μέμφεται τη διαδικασία των "ανεύθυνων" τροπολογιών, όμως θα πρέπει η Εκτελεστική Εξουσία σε όλες τις εκφάνσεις της από την ανώτερη ως την κατώτερη βαθμίδα να εξαλείψει τα ρουσφετολογικά φαινόμενα που απολύτως προκαλούν την πλημμυρίδα των τροπολογιών μέσα από τη δίκαιη ή όχι προσδοκία των εργαζομένων. Στο τρίτο κεφάλαιο ρυθμίζονται θέματα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης, θέματα του συστήματος προσλήψεων, το μεγάλο θέμα των επιλαχόντων του πανελλήνιου διαγωνισμού του '95 και άλλα. Αξίζει όμως εδώ να δούμε πώς υποδέχθηκαν οι "συνέταιροι" του πολιτικού μας συστήματος αυτό το νομοσχέδιο. Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, που πρωτίστως τους αφορά, το είδαν θετικά σε γενικές γραμμές. Οι φορείς ΕΝΑΕ, ΚΕΔΚΕ, ΑΔΕΔΥ, ΑΣΕΠ επίσης σε γενικές γραμμές το είδαν θετικά. Τα αντιπολιτευόμενα όμως πολιτικά κόμματα φρύαξαν από το "καταστροφικό" "ρουσφετολογικό" νομοσχέδιο. Τα δε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έμειναν στα επιφαινόμενα ως συνήθως μακριά από την ουσία του νομοθετήματος. Αυτό δεν αποτελεί σύμπτωμα του πολιτικού μας βίου, είναι αυτό που περιγράφει αδρά και προσδιορίζει με σαφήνεια τη στενότητα και την εν γένει παθογένεια της πολιτικής μας ζωής. Αναφέρω χαρακτηριστικά τα εξής: 'Ολοι γνωρίζουμε πως η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν ψήφισε το νόμο 2190/94, τον επικαλούμενο νόμο Πεπονή αλλά και καθ' όλη τη διάρκειά του τον χαρακτήριζε αναποτελεσματικό και χρονοβόρο. Το χειρότερο δε όλων είναι πως αμφισβητούσε στεντορία τη φωνή την αντικειμενικότητά του. Σήμερα η ίδια παράταξη διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για τη δήθεν κατάργησή του σαν να επρόκειτο για το ωφελιμότερο νομοθετικό αγαθό. Παράλληλα την ίδια ακριβώς ώρα οι πολιτευτές και κομματάρχες της και αυτό ακούστε το δεν είναι υπερβολή αυτό το ζούμε, γυροφέρνουν εδώ και εκεί τάζοντας αφειδώς διορισμούς κατά βούληση υποσχόμενοι την άμεση κατάργηση του νόμου Πεπονή εν όψει της ιερής στιγμής της κατάληψης της εξουσίας. Αυτή είναι η αλήθεια και σας τη λέω συναδελφικά διότι αυτό το ζήτημα αφορά το κράτος το οποίο ανήκει σε όλους μας και δεν ανήκει σε εμάς ή σε σας μόνο. ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:...(δεν ακούστηκε). ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ: Θα το πω και αυτό. Η προφανής αλήθεια είναι η ακόλουθη: Ο νόμος 2190/94 αποτέλεσε τομή για την αντικειμενικότητά του. 'Εβαλε φραγμό στο ρουσφέτι. Παρ' όλο δε που κατασυκοφαντήθηκε από αντιπάλους και ορισμένους φίλους και κατασυκοφαντείται ακόμη, εν τέλει κατοχυρώθηκε στη συνείδηση του λαού μας. Η συλλογική κοινωνική συνείδηση του 'Ελληνα έχει συναποδεχθεί την αντικειμενική λειτουργία του νόμου. 'Ομως, ο νόμος αυτός όπως ήταν φυσικό παρουσίασε συμπτώματα δυσλειτουργίας σε ορισμένους τομείς. Το σημερινό νομοθέτημα επιλύει τα προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί ή προσπαθεί να τα επιλύσει και όχι μόνο δεν υπονομεύει την αντικειμενικότητά του αλλά αντίθετα την ενισχύει. Σήμερα δημιουργούμε, νομοθετούμε ένα νέο νόμο που η φιλοσοφία του βρίσκεται στον πυρήνα του νόμου Πεπονή. Στη Νέα Δημοκρατία απομένουν δύο πράγματα. Πρώτον, να καταστροφολογεί ακατάσχετα, δεύτερον τα στελέχη της να διαγωνίζονται στα ευφυολογήματα για την επικείμενη αναρρίχηση στην εξουσία. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Η κ. Αράπη έχει το λόγο για πέντε λεπτά. ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΡΑΠΗ-ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, κυρία Υπουργέ, το νομοσχέδιο έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση να προσαρμόσει τη χώρα μας στους ευρωπαϊκούς κανόνες Δημόσιας Διοίκησης και όχι να ανταποκριθεί στις κοινωνικές ανάγκες και στα αιτήματα των δημοσίων υπαλλήλων. Διαμορφώνεται πλέον και για τη χώρα μας ένας θεσμός που μετατρέπει τις σχέσεις εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων σε σχέσεις απασχόλησης, αφού αποκόπτει τα θεσμικά από τα οικονομικά τους αιτήματα. 'Ετσι, οι εξαγγελίες περί θεσμού που προκαλεί τομή στο ελληνικό διοικητικό σύστημα, κατοχυρώνοντας τα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων, είναι ένα επιχείρημα που ρίχνει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, στο δημόσιο, που αποπροσανατολίζει το συνδικάτο του κλάδου τους και τους οδηγεί σε συζητήσεις αιτημάτων χωρίς αντίκρυσμα. Το να συζητήσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι στα πλαίσια της συλλογικής διαπραγμάτευσης για τις ώρες εργασίας τους, την άδεια μετ'αποδοχών και τους όρους απασχόλησής τους, αυτό δεν εντάσσεται στο γενικότερο οικονομικό σχεδιασμό της εργασίας τους, αλλά αποτελεί αποσπασματική ρύθμιση. Με αυτήν την έννοια το νομοσχέδιο αυτό διαμορφώνει θεσμό αδράνειας, συσκότισης και σύγχυσης. Οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα ζητούν γενικό οικονομικό και εργασιακό σχεδιασμό, που να αντιμετωπίζει ολόπλευρα τα θέματά τους. Ενδιαφέρονται για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους, που βασίζονται στο Σύνταγμα και δεν επιθυμούν ρευστοποίηση της εργασίας τους μέσω συζητήσεων για συνθήκες και όρους άλλης ποιότητας εργασίας που θα επέφερε και διαφορετικές αμοιβές. Ο ορισμός εξ άλλου της ΑΔΕΔΥ ως εκπροσώπου στις συλλογικές διαπραγματεύσεις όλων των κλάδων των δημοσίων υπαλλήλων, εκτός απ' ό,τι υπονομεύεται από τις εξαιρέσεις, εξαιρούνται δηλαδή οι γιατροί του ΕΣΥ που σύμφωνα με το νόμο υπάγονται στην ΑΔΕΔΥ, προκαλεί και θεσμική εξουδετέρωση των δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων, όπως της ΟΛΜΕ με αποτέλεσμα να καταργείται η δυνατότητα έκφρασης των ιδιαίτερων κατά κλάδο αιτημάτων. Η θεσμοθέτηση του διαλόγου σε ένα περιορισμένο πεδίο αιτημάτων κατοχυρώνει την έκφραση γνώμης στους δημοσίους υπαλλήλους, όχι όμως και την ισοτιμία των δύο πλευρών προς παραγωγή συμφωνίας. Η έκφραση γνώμης των εργαζομένων δεν αναιρεί τη μονομέρεια στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τους που επιδεικνύει το κράτος, όσον αφορά το νομοσχέδιο αυτό που απέχει πολύ από τις προσδοκίες των δημοσίων υπαλλήλων, αποτελεί τον προπομπό της πίεσης που θα ασκήσει επάνω τους για ζητήματα παραγωγικότητας, αξιολόγησης, ανοίγοντας έτσι κερκόπορτες σε βάρος των εργαζομένων. Το νομοσχέδιο αυτό βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες των εργαζομένων και της εποχής μας κι αν ακόμα κυρία Υπουργέ, ρύθμιζε όλους τους εργαζόμενους, ακόμα και αυτούς που προσλαμβάνονται με ορισμένο χρόνο και εκπληρούν πάγιες θέσεις -εμείς φυσικά και υποστηρίζουμε να μονιμοποιηθούν οι τριάντα χιλιάδες εργαζόμενοι αορίστου χρόνου- όμως αφήνει πάρα πολλά κενά και γι' αυτόν το λόγο θα το καταψηφίσουμε, διότι δεν εξασφαλίζει την ισότητα στο ανθρώπινο δυναμικό της Δημόσιας Διοίκησης. Δεν είναι δυνατόν να φθάνουμε στο 2000 και να συντηρείται η πολιτική του "απολύω και επαναπροσλαμβάνω", δημιουργώντας την στρατιά των συμβασιούχων εκτάκτων υπαλλήλων, οι οποίοι, όπως είπα και προηγουμένως καλύπτουν πάγιες, μόνιμες και διαρκείς ανάγκες του δημοσίου. Ζητάμε, κυρία Υπουργέ, να κλείσει επιτέλους η πληγή και να αντιμετωπισθούν όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ενιαία ως προς την εξέλιξη, την αμοιβή τους και την ασφάλισή τους. Πρέπει όλοι οι συμβασιούχοι, οι έκτακτοι εργαζόμενοι καθώς και εκείνοι που εργάζονται σε διάφορα προγράμματα της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης να καλυφθούν με κάποια ρύθμιση. Θα αναφέρω εδώ και μια κατηγορία υπαλλήλων που είναι πολύ μικρή, κυρία Υπουργέ. Είναι οι υπάλληλοι στο Υπουργείο Πολιτισμού, στη Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων -έχω ασχοληθεί με αυτούς- στο Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, που αυτήν τη στιγμή δεν ρυθμίζονται, παρ'όλο που δουλεύουν δέκα χρόνια στο Υπουργείο Πολιτισμού. Το ίδιο ισχύει και για τους γιατρούς του ΙΚΑ. Είναι δε και το θέμα που έθεσε ο συνάδελφος της Πλειοψηφίας για τους ωρομίσθιους καθηγητές στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, σχολεία - Τ.Ε.Ι,. Α.Ε.Ι. και όχι μόνο γι' αυτούς, αλλά και για τους ογδόντα υπαλλήλους της ΣΥΝΕΛ που απολύθηκαν ενώ δούλευαν δεκαοκτώ και είκοσι χρόνια, που επί Υπουργείας του κυρίου Πρωθυπουργού ιδρύθηκε και απολύθηκαν με απόφαση του εφετείου στις 28-4-99. Εκείνο δε που έχω να τονίσω, κύριε Υφυπουργέ, μιας και έφυγε η κυρία Υπουργός, είναι το εξής: Γιατί εφ' όσον μονιμοποιούνται οι τριάντα χιλιάδες συμβασιούχοι γιατί δεν διορίζονται αμέσως και οι αναπληρωτές καθηγητές, που διορίζονται με χρονοδιάγραμμα, εφ' όσον το ίδιο το δημόσιο τους είχε κάνει σύμβαση και τους έπαιρνε για να καλύψει μόνιμες και πάγιες θέσεις; Θέλω να πω ότι ένας δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, όταν νιώθει ανασφάλεια και αβεβαιότητα δεν είναι καλός στο έργο του και φυσικά δεν αποδίδει έτσι όπως πρέπει. Ευχαριστώ πολύ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ο κ.Σπυριούνης έχει το λόγο. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Πρόεδρε, συζητούμε ένα σπουδαίο νομοσχέδιο, γιατί αναφέρεται σ'ένα μεγάλο κεφάλαιο της εθνικής μας ζωής, που είναι η Δημόσια Διοίκηση. Η Δημόσια Διοίκηση οφείλει να υπηρετεί τον πολίτη και να είναι εκτελεστής της θελήσεως του κράτους. Αντ' αυτού, το σύστημα που διαμόρφωσε, διέπλασε, ανέπτυξε και καθιέρωσε τη Δημόσια Διοίκηση, ελαττωματικό στην ψυχή του, ευθύνεται για τη μορφή που έχει προσλάβει σήμερα και που αποτελεί, κατά γενική ομολογία, το μεγάλο ασθενή. Αν χθες και προχθές η εικόνα της Δημόσιας Διοίκησης δεν προκαλούσε τόσο θόρυβο -για να μην πω απέχθεια- στο λαό, κύριε Υφυπουργέ, το θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό. Σήμερα που οι συνθήκες έχουν προσλάβει τις γνωστές διαστάσεις και που παραλλήλως η απαίτηση του λαού προσλαμβάνει μέρα με τη μέρα τη λογική ενός δημοκρατικού, ώριμου, έχοντος συνειδητά δικαιώματα πολίτη, η Δημόσια Διοίκηση, με τη νόσο που τη βασανίζει, δεν μπορεί να ανταποκριθεί και γίνεται προκλητική. Μεμονωμένα οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άριστοι. Ανεξαρτήτως των πελατειακών καταστάσεων που επεκράτησαν, ανεξαρτήτως ακόμα της ελλείψεως των απαιτουμένων προσώπων των αντίστοιχων θέσεων, οι υπάλληλοί μας είναι φιλότιμοι, είναι άριστοι. Εκείνο που τους χαλά, είναι το σύστημα και το σύστημα κληροδοτείται από γενεά σε γενεά. Το σύστημα κληρονομείται από τους νεότερους, γιατί ακριβώς είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να παραγάγει, να επανακυκλώνει τα ίδια φαινόμενα, τις ίδιες καταστάσεις και να διαιωνίζει την ασθένεια της Δημόσιας Διοίκησης. Υπό αυτήν την έννοια, κάθε προσπάθεια που γίνεται από την οποιαδήποτε κυβέρνηση για βελτίωση του συστήματος, ώστε κάποια στιγμή η Δημόσια Διοίκηση, όπως αναφέρεται στο άρθρο 101 ή ίσως στο 102 του Συντάγματος, να υπηρετεί τον πολίτη με την πλατιά και βαθιά έννοια της λέξεως "υπηρετώ" στη Δημοκρατία και να είναι εκτελεστής της θέλησης του κράτους. Αυτό είναι ένα δεύτερο σημείο. Κάθε Τετάρτη σε μία συγκεκριμένη υπηρεσία δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη ομάδα υπαλλήλων, κύριε Υπουργέ. Ρώτησα γιατί το συνάδελφο Βουλευτή και μου είπε "στρατηγέ, έχουν καθιερώσει κάθε Τετάρτη να ψωνίζουν οι κύριοι αυτοί". Και κλείνουν τους φακέλους κλπ. και δεν υπάρχει κανείς. Λέω, "το έχεις διαπιστώσει προσωπικά;" Είπε, "ναι, προσωπικά". Ρώτησα πού και μου απάντησε στον τάδε νομό, στην τάδε μεγάλη πόλη. Ποια υπηρεσία; Μου απάντησε η τάδε κλπ., συγκεκριμένα πράγματα. Βέβαια, δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας. Γνωρίζετε τι γίνεται την Παρασκευή και γνωρίζετε τι γίνεται τη Δευτέρα. Γνωρίζετε τι γίνεται στις λαϊκές και όλα αυτά τα γνωστά πράγματα. Μη με παρεξηγήσετε που θα πω ότι προέρχομαι από ένα χώρο, που η έννοια της πειθαρχίας και η ουσία της αποστολής του επέβαλαν την αρχή ότι η ατιμωρησία υποθάλπει την απειθαρχία. Η ατιμωρησία υπονομεύει την αποτελεσματικότητα. Η ατιμωρησία διαλύει τους δεσμούς της ιεραρχίας, παραλύει τη Δημόσια Διοίκηση. Γνωρίζετε περιπτώσεις που να έχει τιμωρηθεί δημόσιος υπάλληλος; Δεν θα γνωρίζετε, δεν νομίζω. Θα είναι σπανιοτάτη η περίπτωση. Θα χρειάζεται για εκείνον που τιμώρησε δημόσιο υπάλληλο, ειδικό παράσημο. Υπάρχει βούληση να φτιάξουμε και να αφήσουμε τα πετροβολήματα στους δημοσίους υπαλλήλους; Βούληση έχουμε; Κρατούν τα πόδια μας να φτιάξουμε Δημόσια Διοίκηση; Ας προχωρήσουμε με συνεννόηση. Τα αίτα τα γνωρίζουμε. Πάμε να καθιερώσουμε σύστημα, κύριε Υπουργέ. Εσείς κάνετε βήμα και ξέρω και τις προσωπικές σας απόψεις. Και ήμουν στο στρατόπεδο, για να μην με παρεξηγήσετε, μονίμως ο κατηγορούμενος για το ότι δεν τιμωρούσα. Και γιατί να τιμωρήσεις; Αν όλα πάνε καλά, δεν χρειάζεται η τιμωρία. Είναι έσχατο μέσο, αλλά είναι μέσο επιβολής, είναι μέσο τάξεως, είναι μέσο αποτελεσματικότητας. Η ατιμωρησία υποθάλπει, υπονομεύει το σύστημα. 'Εχει, λοιπόν, σχέση το νομοσχέδιο με τη Δημόσια Διοίκηση και είναι σπουδαιότατο. Περιλαμβάνει χαρακτηριστικά σημεία. Σας διαβεβαιώ με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι όσο περισσότερο διεισδύει η δημοκρατία στη Δημόσια Διοίκηση, το δοκίμασα από ανθυποπολοχαγός μέχρι αντιστράτηγος στο στρατόπεδο, που λίγο τα πράγματα διαφέρουν, όσο περισσότερη δημοκρατία έδινες στα φανταράκια και στους αξιωματικούς στο στρατόπεδο, τόσο τελειότεροι γίνονταν. Και είναι φυσικό, αφού το σύστημα καταξιώνει τον άνθρωπο και δεν τον καταξιώνει μόνο με την έννοια του αέρα, της ελευθερίας, τον καταξιώνει και με την έννοια της διαμόρφωσης του συλλογικού πνεύματος και της συνείδησης ότι είναι μόριο σε έναν ευρύτερο οργανισμό, που είναι ταγμένος για μία συγκεκριμένη αποστολή. Οι συλλογικές λοιπόν διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό των όρων απασχόλησης και των συνθηκών εργασίας, όπως αναλύονται στο πρώτο κεφάλαιο με τα δεκατρία άρθρα, είναι ένα πολύ σπουδαίο αντικείμενο, είναι μία διεύρυνση δημοκρατίας μέσα στη Δημόσια Διοίκηση. Το δεύτερο κεφάλαιο είναι να μην είναι αχάριστη και άκαρδη η εξουσία απέναντι στους υπαλλήλους, στους εργαζόμενους. Και έχει αποδειχθεί κατά κόρον ότι άνθρωποι ζουν επί είκοσι χρόνια με το άγχος του τι θα γίνει αύριο και δεύτερον, με την πικρία της υποβάθμισης. Οι άνθρωποι που κατέχουν είκοσι χρόνια, δεκαπέντε χρόνια, οκτώ χρόνια, δώδεκα χρόνια, κατέχουν θέσεις πάγιες, λειτουργικές, ιδιωτικού δικαίου. Είναι μία επινόηση του κράτους, της εξουσίας για να εκμεταλλεύεται ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας όπως υποβαθμίζονται. Και αυτό το πράγμα έρχεται να το ρυθμίσει σε είκοσι τρεις χιλιάδες υπαλλήλους οι μισοί των οποίων είναι πάνω από δεκαπέντε, δεκαεπτά χρόνια. Είναι μία καλή ρύθμιση, κύριοι συνάδελφοι. Τρίτον, από το άρθρο 14 μέχρι το άρθρο 18 ρυθμίζονται όλες οι λεπτομέρειες και καθορίζεται με διαυγείς όρους και προϋποθέσεις πώς θα γίνει αυτή η μετακίνηση από τη δεύτερη κατηγορία στη δικαιούμενη πρώτη κατηγορία. Το τέταρτο κεφάλαιο του νομοσχεδίου είναι οι λοιπές διατάξεις όπου ξεκαθαρίζονται πολύ σοβαρά θέματα. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή) Επειδή δεν έχω χρόνο, θα περιοριστώ σε δύο-τρία θέματα. Οι ρυθμίσεις που γίνονται για το ΑΣΕΠ έρχονται να διευκολύνουν το έργο του ΑΣΕΠ. Δεν πιστεύω ότι η Κυβέρνηση που έχει δώσει επανειλημμένα δείγματα της αφοσίωσής της στις διατάξεις του ν.2190, έρχεται σήμερα να αναιρέσει τον εαυτόν της και να κάνει διευρύνσεις που θα άνοιγαν "παράθυρα" σε επαναφορά του πελατειακού συστήματος. 'Ερχομαι σε ένα άλλο σοβαρό κεφάλαιο και οφείλω να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στην Κυβέρνηση, στην Υπουργό και στον Υφυπουργό. Αν πάτε σε όποια χώρα του κόσμου, τη δημοκρατικότερη και κοιτάξτε τις κεντρικές υπηρεσίες, τις υπηρεσίες της ασφαλείας, τη διάλυση της δικής μας υπηρεσίας δεν θα τη δείτε. Και πώς δεν θα υπάρχει διάλυση; 'Ακουσον, άκουσον! Αν είναι δυνατόν για υπηρεσία εθνικής ασφάλειας να υπάρχουν συνδικαλιστές κομμάτων; Αυτά είναι φαινόμενα αποκαρδιωτικά. Συγχαίρω την Κυβέρνηση που λύνει το θέμα με ενιαίο ψηφοδέλτιο, που απαγορεύει τις απεργίες, που απαγορεύει να είναι σε τριτοβάθμιες και να μην παραιτούνται και μετατάσσονται αμέσως. Είναι λύσεις που τις περιμέναμε χρόνια. Δεν μπορεί η δημοκρατία να οδηγεί σε διάλυση, δεν είναι δημοκρατία. Η δημοκρατία έχει κύρος, έχει γοητεία, κύριοι συνάδελφοι. Δεν μπορούμε, λοιπόν, στην επίκκληση της λέξεως "δημοκρατία" να εμπορικοποιούμε τα πάντα, σε δημόσια υπηρεσία υψίστης αποστολής. Ας εργασθούμε οι του Δημοσίου με περισσότερη συνέπεια. Εάν ο εχθρός εγνώριζε τον εχθρό, ο εχθρός δεν θα ενίκα τον εχθρόν. Ο Μέγας Ναπολέων το είπε και αυτό. Και η υπηρεσία αυτή ασφαλείας έχει υψίστη αποστολή, τρομερή αποστολή. Ας εργασθούμε οι του δημοσίου με περισσότερη συνέπεια. Πώς να το κάνουμε όταν η μία ομάδα αντιπολεμά την άλλη; Λέει η μία ανήκει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., η άλλη ανήκει στη Νέα Δημοκρατία. Μα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Αιδώς αργείοι; (Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή). ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Στρατηγέ, ολοκληρώστε, σας παρακαλώ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Θα τελειώσω, κύριε Πρόεδρε, και θα μείνω μέχρι τέλους της παράστασης. Τελευταίο σημείο που θέλω να θίξω. Να κάνουμε αντιπολίτευση... ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ: Ποιοι τα έφεραν όλα αυτά; ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Κύριοι συνάδελφοι, σας το λέω με σεβασμό. Να την κάνουμε την αντιπολίτευση, αλλά να την κάνουμε με τους όρους όχι του '90 ή του '80. Θα κάνουμε την αντιπολίτευση και θα κάνουμε και τη συμπολίτευση, κύριε Υπουργέ. Και το εννοώ βαθέως. Και τη συμπολίτευση θα την κάνουμε με τους όρους του 2000. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να πω ότι όταν η κριτική -η καλοπροαίρετη ή η κακοπροαίρετη- ασκείται έξω από το πλαίσιο της σύνθεσης στη διαλεκτική διαμόρφωση του διαλόγου, τότε η αντιπολίτευση δεν είναι του 2000, είναι του 1980. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Κύριε Σπυριούνη, πρέπει να τελειώνετε, σας παρακαλώ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Τελευταία παράκληση. Ας προσπαθήσουμε όλοι, με το συναινετικό πνεύμα που προβλέπω ότι θα το δείξει η Κυβέρνηση οπωσδήποτε, να βελτιώσουμε το σπουδαίο νομοσχέδιο ώστε να βγει κάτι καλό για τη Δημόσια Διοίκηση, θα είναι καλό για το λαό μας που αποτελεί το υπέρτατο νόμισμα της ύπαρξής μας. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ο κ. Λεβογιάννης έχει το λόγο. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, με το σημαντικό αυτό νομοσχέδιο γίνονται ουσιαστικές παρεμβάσεις σε πολύ σημαντικούς τομείς της διοίκησης με την ευρύτερη έννοιά της, έτσι όπως αυτή είναι αναπτυγμένη σε όλη τη χώρα. Είναι γνωστό ότι άπο το 1993 μέχρι σήμερα, οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκαναν ριζικές τομές στους θεσμούς εκείνους που παίζουν τον πρώτο, τον πιο σπουδαίο ρόλο στον εκσυγχρονισμό, την ανάπτυξη και τη σωστή οργάνωση και λειτουργία της κοινωνίας μας. Ο ν.2190, ο θεσμός της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, έτσι όπως διαμορφώθηκε με το σχεδιο "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ" που εφαρμόζεται από την 1.1.1999 αποτελούν καθοριστικής σημασίας θεσμούς για την ουσιαστική, την ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας μας. Οι θεσμοί αυτοί συνέβαλαν και συμβάλλουν αποτελεσματικά στην κατάργηση του γνωστού πελατειακού συστήματος, που απο την ίδρυση του ελληνικού κράτους διέτρεχε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και δημιουργούσε στρεβλώσεις, γραφειοκρατία, ανισότητα, αδικίες. Ο ν. 2190 με τις βελτιώσεις που έχουν γίνει, είναι κτήμα του λαού μας και ιδιαίτερα του πιο ευαίσθητου τμήματός του, των νέων, που δεν υφίστανται πλέον τον εξευτελισμό της αναζήτησης διαμεσολαβητών για διεκδίκηση μιας θέσης στο δημόσιο. Η αξιοκρατία, η διαφάνεια, η ίση αντιμετώπιση, οι ίδιες ευκαιρίες δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, για να γίνει αυτή αξιόπιστη στον πολίτη, για να μπορεί αποτελεσματικά να αντιμετωπίζει τα προβλήματα της καθημερινότητας που συχνά αναδεικνύονται σε ζητήματα μείζονος σημασίας. Με τις παρεμβάσεις και βελτιώσεις που γίνονται στο ν.2190 και με αυτό το νομοσχέδιο, αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες που στην πράξη προέκυψαν, σε σχέση με την αποτελεσματικότερη λειτουργία και εφαρμογή του νόμου αυτού. Πράγματι καθυστερούν υπερβολικά οι διαδικασίες έκδοσης των αποτελεσμάτων των διαφόρων διαγωνισμών, πράγματι καθυστερεί υπερβολικά η εξέταση των ενστάσεων που είναι πολλές σε κάθε διαγωνισμό. 'Ενας διαγωνισμός για την πρόσληψη ενός υπαλλήλου του ΟΤΕ στη Σέριφο, στις Κυκλάδες, δεν έχει ολοκληρωθεί ενάμιση χρόνο τώρα, ακριβώς γιατί καθυστέρησαν οι διαδικασίες εξέτασης των ενστάσεων που είχαν υποβληθεί. Οι διαδικασίες έκδοσης των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού υπ' αριθμόν 1 του 1998, για την πλήρωση θέσεων των ΟΤΑ και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα. Είναι χαρακτηριστικό ένα έγγραφο του Επάρχου Θήρας προς το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης που εκφράζει την αγωνία για την καθυστέρηση αυτή. Λέει ανάμεσα στα άλλα: "Από αυτήν την προκήρυξη το Επαρχείο Θήρας πρόκειται να προσλάβει τρία άτομα, για το 70% των κενών οργανικών θέσεων που έχει. 'Ενα γεωπόνο για τα έξι νησιά αρμοδιότητάς του, στήριξης του αγροτικού τομέα, έναν κτηνίατρο για τον έλεγχο της ποιότητας των τροφίμων που καταναλώνουν, τόσο ο μόνιμος πληθυσμός της Σαντορίνης, όσο και οι χιλιάδες επισκέπτες και έναν μηχανικό στην Πολεοδομία για την αντιμετώπιση της άναρχης δόμησης. 'Ομως δυσκολευόμαστε, -λέει πιο κάτω- να λειτουργούμε με τις υπάρχουσες ελλείψεις. Παρακαλούμε για την παρέμβασή σας για τη μείωση του χρόνου από την προκήρυξη μέχρι την πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ". Είναι πολλοί ακόμα εκείνοι που δυσπιστούν, που αμφισβητούν για την εφαρμογή του ν.2190, για την αξιοκρατική και διαφανή διαδικασία των προσλήψεων. Κάθε φορά, όπως και τώρα, που έρχονται ρυθμίσεις στη Βουλή σχετικές με το ν.2190, η κοινή γνώμη με τη βοήθεια και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και διαφόρων αντιπολιτευτικών και μικροκομματικών τοποθετήσεων, βγάζει το συμπέρασμα ότι καταργείται ο ν. 2190. Αυτή η εντύπωση υπάρχει και σήμερα για το νομοσχέδιο που συζητάμε, ένα νομοσχέδιο που αντίθετα έρχεται να κάνει πιο απλές και πιο αποτελεσματικές τις διαδικασίες επιλογής των υποψηφίων για διορισμό, ώστε να προσλαμβάνονται έγκαιρα οι προβλεπόμενοι από τους διαγωνισμούς υπάλληλοι. Αδικείται ο σημαντικότατος αυτός νόμος, όταν οι εποχιακοί παραδείγματος χάρη υπάλληλοι φθάνουν να προσλαμβάνονται, όταν έχουν πάψει πια να υπάρχουν οι εποχιακές ανάγκες για τις οποίες υποτίθεται ότι έγινε ο σχετικός διαγωνισμός. Eκείνο που επιβάλλεται να γίνει και μέσα σ' αυτήν την αίθουσα, αλλά και έξω απ' αυτήν είναι να πείσουμε την κοινή γνώμη ότι με τις ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου, ο νόμος 2190 ενισχύεται ακόμα περισσότερο και επιπλέον γίνεται αποτελεσματικότερος. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι πτέρυγες της Βουλής στηρίζουν έστω και τώρα με καθυστέρηση τον 2190. Πρέπει όμως και έξω απ' αυτήν την Αίθουσα να τον στηρίζουν. Δεν πρέπει να καλλιεργούμε ελπίδες στους πολίτες, που ακόμα σ' ένα βαθμό υποπτεύονται ότι υπάρχουν παράθυρα ότι συνεχίζει να υπάρχει το ρουσφέτι και το βόλεμα των ημετέρων. Πρέπει να δοθεί μάχη σ' αυτήν την κατεύθυνση. Να πείσουμε τους πολίτες ότι έχει επιτέλους επιβληθεί στη Δημόσια Διοίκηση μέσω αυτού του νόμου μια αξιοκρατία και αυτή η μάχη πρέπει να δοθεί και από την Κυβέρνηση και από μας τους Βουλευτές. Το ζήτημα των μετατάξεων και των αποσπασμένων υπαλλήλων στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση πρέπει να λήξει. Η υπάρχουσα κατάσταση έχει δημιουργήσει κλίμα διάλυσης των υπηρεσιών. Δεν υπάρχει έλεγχος, οι Nομάρχες και οι 'Eπαρχοι, στα νησιά που υπάρχουν, δεν έχουν το απαιτούμενο κύρος να ελέγξουν τις υπηρεσίες τους, υπάρχει πρόβλημα ακόμη και με τις υπογραφές των διαφόρων εγγράφων και αποφάσεων. Υπάρχουν εντονότατες αντιθέσεις μεταξύ υπηρεσιών της Περιφέρειας, των Υπουργείων και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Αυτά τα φαινόμενα είναι φανερό ότι δημιουργούν τεράστια προβλήματα στη λειτουργία της διοίκησης, ιδιαίτερα στην ελληνική ύπαιθρο, στην επαρχία. Στους νησιωτικούς νομούς που τα προβλήματα είναι ακόμα περισσότερα και με πολλές ιδιαιτερότητες, τα φαινόμενα της διάλυσης είναι εντονότατα. Οδηγούν συχνά σε ανυπαρξία και απουσία του κράτους με την ευρύτερη έννοιά του. Γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο πολίτης δεν ξεχωρίζει τις υπηρεσίες σε κρατικές και νομαρχιακές. Μιλάει για υπηρεσίες και γι' αυτό η κριτική που ασκεί για όλα αυτά είναι πάντοτε προς στην Κυβέρνηση. 'Ασχετα αν οι υπηρεσίες είναι νομαρχιακές. Συνεπώς οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που συζητάμε στο ζήτημα αυτό είναι αναγκαίες και θα έλεγα ότι έρχονται με καθυστέρηση. Βέβαια μετά τη ρύθμιση και αυτού του μείζονος ζητήματος αναμένουμε να κινηθούν και οι διαδικασίες κάλυψης των κενών θέσεων που υπάρχουν και φθάνουν ιδιαίτερα στα νησιά σε ποσοστό που ξεπερνά και το 70% σε πολλές υπηρεσίες. 'Οπως επίσης, επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα της απουσίας στοιχειωδών υπηρεσιών κρατικών και νομαρχιακών στα μικρά νησιά. Και όταν λέμε μικρά νησιά δεν εννοούμε τα πολύ μικρά. Για να σας αναφέρω ένα παράδειγμα ο Νομός Κυκλάδων έχει είκοσι τέσσερα νησιά. Στα δεκαεπτά από τα είκοσι τέσσερα, δεν υπάρχουν στοιχειώδεις υπηρεσίες. Δηλαδή, υπηρεσίες υπάρχουν στην πρωτεύουσα του νομού και στις έδρες των επαρχείων με τις ελλείψεις που γνωρίζουμε. Στα υπόλοιπα νησιά υπάρχουν σχολεία όλων των βαθμίδων, πραγματικά σε όλα, αυτό είναι γεγονός και αγροτικά ιατρεία, περιφερειακά όπως τα λέμε, αλλά στην πράξη αγροτικά είναι ακόμη και σε μερικά μόνο αστυνομικοί σταθμοί και λιμενικοί σταθμοί. 'Εχουν γίνει κατά καιρούς συζητήσεις για πολυδύναμους υπαλλήλους στα μικρά νησιά για ανάθεση κάποιων κρατικών αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει λύση. Θέλω επίσης να σημειώσω -το θίγει βέβαια το νομοσχέδιο- ότι τα κριτήρια εντοπιότητας για την πρόσληψη υπαλλήλων στα μικρά νησιά, τα μόρια του κριτηρίου αυτού, που αυξήθηκαν στην επιτροπή και έγιναν 30% θα πρέπει να αυξηθούν όπως είπε και ο συνάδελφος κ. Σφυρίου, ακόμη περισσότερο, να φθάσουν στο 50%. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): Δεν υπάρχει πιθανότητα να διοριστεί κάποιος άλλος πλην πριμοδοτούμενων με 30%. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ: Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα διοριστούν κάποιοι. Πρέπει να δίνουμε τη δυνατότητα σ' αυτούς που είναι μόνιμοι κάτοικοι, γιατί συμβαίνουν πολλά περίεργα. Εδώ θέλω να σημειώσω και κάτι άλλο, το οποίο το επεσήμανα στην επιτροπή. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει στο νομοσχέδιο αυτό, αλλά πρέπει να ξεκαθαριστεί τι είναι "μόνιμος κάτοικος". Είναι μόνιμος κάτοικος ένας εποχιακά απασχολούμενος το καλοκαίρι σ' ένα νησί; ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης): 'Οχι βέβαια. Η έννοια της μόνιμη είναι ξεκάθαρη. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗΣ: Και όμως, σας πληροφορώ ότι υπάρχουν υπηρεσίες που έχουν εκδόσει τέτοια πιστοποιητικά και μάλιστα χρειάστηκε πολύ μεγάλη διαδικασία στο ΑΣΕΠ για να μπορέσει να ακυρωθεί ένα τέτοιο πιστοποιητικό. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να προσδιοριστεί σαφώς, αν και το νομοσχέδιο κάνει μια επιπλέον διευκρινιση μιλώντας για δημότες και κατοίκους. Εν πάση περιπτώσει, θέλω να αναφερθώ επίσης και στη νέα ρύθμιση που έρχεται για τα λιμενικά ταμεία. Είναι στη σωστή κατεύθυνση αυτή η ρύθμιση με την οποία ουσιαστικά δημιουργούνται νομαρχιακά και δημοτικά νομικά πρόσωπα που ονομάζονται Νομαρχιακά Λιμενικά Ταμεία ή Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία. Βρίσκεται σε σωστή κατεύθυνση αυτή η ρύθμιση. Πρέπει όμως να προχωρήσει άμεσα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου γιατί δύο χρόνια τώρα συζητιόταν μία άλλη ρύθμιση που είχε ψηφιστεί με ένα άλλο νομοσχέδιο του 1996 και τώρα αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί και ερχόμαστε σε μία καινούρια. 'Εχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, έχουν χαθεί και χάνονται σημαντικότατοι πόροι σε μια στιγμή που οι απαιτήσεις εκσυγχρονισμού των λιμανιών είναι επιτακτικές. Διαβάζουμε και βλέπουμε και στην πράξη μία ραγδαία εξέλιξη στην τεχνολογία γύρω από τα πλοία σε ό,τι αφορά τις ταχύτητες και γενικά τη λειτουργία τους. Και όμως, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις στα λιμάνια για να μπορέσουν να δεχθούν αυτά τα πλοία, με αποτέλεσμα να χάνονται τα πλεονεκτήματα που έχουν και σ' αυτά που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή. Παράλληλα πρέπει να σημειώσω ότι ο επιβάτης που ταξιδεύει, πληρώνει τέλος για το Λιμενικό Ταμείο. Αλλά έτσι όπως είναι οι διαδικασίες -και θα πρέπει αυτό να το λάβει υπόψη του το Υπουργείο- οι πόροι αυτοί δεν αποδίδονται σε μεγάλο ποσοστό. Και γι' αυτό, επαναλαμβάνω, δεν έχουμε στα νησιά τις απαιτούμενες λιμενικές εγκαταστάσεις. Επί πλέον πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτές οι υπηρεσίες, το Λιμενικό Ταμείο ενός νησιωτικού νομού είναι μια ολόκληρη νομαρχία, είναι ένας ολόκληρος δήμος. Και όμως, ο πρόεδρός του είναι άμισθος. Πιστεύω ότι θα πρέπει να προβλεφθεί. Βέβαια, τα νομικά δημοτικά πρόσωπα, οι επικεφαλής τους με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου παίρνουν μία αμοιβή. Αλλά εγώ νομίζω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρότατο νομικό πρόσωπο και θα πρέπει ο πρόεδρός του να προβλεφθεί να αμείβεται. Ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Λιμενικού Ταμείου πρέπει να έχει μία αμοιβή τουλάχιστον αναπληρωτή νομάρχη. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου πρέπει να έχει μια αμοιβή αντιδημάρχου. Δεν είναι δυνατόν μία τόσο σημαντική υπηρεσία να διοικείται από άμισθο Πρόεδρο. Είναι γεγονός ότι το νομοσχέδιο αυτό δίνει λύσεις άμεσες και ουσιαστικές στα σοβαρότατα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει. Και συμβάλλει αποτελεσματικά στον παραπέρα εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης και απαντά σε ερωτήματα καίρια που θέτουν οι πολίτες, η κοινωνία, οι νέοι. Σε μία δύσκολη για την πολιτική και τους πολιτικούς εποχή έχουμε χρέος να στηρίζουμε και να προωθούμε θεσμούς και ρυθμίσεις που εδραιώνουν την αξιοκρατία και τη διαφάνεια στη Δημόσια Διοίκηση. Αυτό πράττουν και ο νόμος 2190 και οι ρυθμίσεις που φέρνει αυτό το νομοσχέδιο. Ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ο συνάδελφος κ. Κουρουμπλής. Απών, Διαγράφεται. Ο συνάδελφος κ. Ποτάκης. Απών. Διαγράφεται. Ο συνάδελφος κ. Μάνος. Απών. Διαγράφεται. Ο συνάδελφος κ. Πάγκαλος. Απών. Διαγράφεται. Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Ευάγγελος Πολύζος. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΖΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, το συζητούμενο σήμερα νομοσχέδιο έπρεπε να εκφράζει μια τολμηρή και αποφασιστική πρωτοβουλία με βάση την εμπειρία, τις σύγχρονες ανάγκες, τους κανόνες της αξιοπιστίας και αξιοκρατίας, της διαφάνειας και της ταχύτητας στη Δημόσια Διοίκηση, προκειμένου να πετύχουμε την αποτελεσματικότητα του κράτους και την ποιοτική αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών στον 'Ελληνα πολίτη. Πλην όμως, πρόκειται για ένα νομοσχέδιο όχι πρωτοποριακό, ευκαιριακό μπορώ να πω και πάνω από όλα αναποτελεσματικό, για την αντιμετώπιση της σημερινής κακής, τραγικής πραγματικότητας. Μελετώντας κανείς καλόπιστα αλλά και με προσοχή την εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, αντικρύζει τις παρακάτω σημαντικές διατυπώσεις που έχουν διατυπωθεί από την κυρία Υπουργό και τον κύριο Υφυπουργό. " Ο συγκεκριμένος τρόπος οργάνωσης των σχέσεων Δημόσιας Διοίκησης, δημοσίων υπαλλήλων, παρήγαγε ένα σύνολο ιδιαίτερα επικίνδυνων παρενεργειών". Και συνεχίζει: "Η Δημόσια Διοίκηση διευκόλυνε την αναπαραγωγή πελατειακών σχέσεων μεταξύ των πολιτών και του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος." Κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι η Κυβέρνηση, με τις παραπάνω διατυπώσεις στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, ομολογεί ότι και στον τομέα της Δημόσιας Διοίκησης απέτυχε. Μια αποτυχία δεκαεπτά ετών διακυβέρνησης της χώρας από το κυβερνών κόμμα που, με τους πειραματισμούς σε όλα τα επίπεδα της κρατικής μηχανής -Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, περιφέρεια και κεντρικές υπηρεσίες- μπορώ να πω ότι διέλυσε το κράτος και το κατέστησε, από συμπαραστάτη του πολίτη που έπρεπε να είναι, δυνάστη και διώκτη. Βέβαια, θα ήθελα να αναφερθώ συγκεκριμένα σε αυτό που είπα για την Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και στις περιφέρειες. Κύριε Υπουργέ, κάνατε πειραματισμούς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με τους αναπτυξιακούς συνδέσμους, τα συμβούλια περιοχής και τέλος, με τον "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ". Κάνατε πειραματισμούς στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, την οποία είναι γεγονός ότι εσείς δημιουργήσατε και εσείς δώσατε τις αρμοδιότητες που της δώσατε. Στη συνέχεια, όμως, κάτι δεν σας πήγε καλά και τις πήρατε πίσω. 'Ετσι, δημιουργήσατε σοβαρότατο πρόβλημα, όχι μόνο στην κρατική μηχανή, όχι μόνο στους πολίτες, αλλά και στην ίδια την εκπροσώπηση του κράτους σε επίπεδο νομού. Πρέπει, επιτέλους, να γίνει αντιληπτό από την Κυβέρνηση ότι επιβάλλεται να κάνει την τελική της επιλογή, για το τι θέλει: Θέλει αυτοτελή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ή υδροκέφαλη περιφέρεια; Βέβαια, το ερώτημα το οποίο ανακύπτει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι, εάν με το παρόν νομοσχέδιο και με τις προβλεπόμενες ρυθμίσεις, είναι δυνατόν να επιτευχθεί ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός στην πράγματι νοσούσα Δημόσια Διοίκηση. Η απάντηση είναι ότι το νομοσχέδιο αυτό δεν ανταποκρίνεται στην υπάρχουσα πραγματικότητα. Δεν κάνει ουσιαστικά καμιά βαθιά τομή στη Δημόσια Διοίκηση. Προσπαθεί απλά να επιλύσει, κατά τρόπο αποσπασματικό και ευκαιριακό, μερικά θέματα. (Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Β' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ) Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε όλους μας είναι γνωστό ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη Δημόσια Διοίκηση. Πρόβλημα οξύτατο και μεγάλων διαστάσεων, το οποίο ζούμε και αντιμετωπίζουμε όλοι καθημερινά, αλλά ιδίως και πάνω απ'όλα το βιώνει ο ελληνικός λαός. Θα αναφερθώ σε ένα εντονότατο και συγκεκριμένο γεγονός, της αγκύλωσης, της γραφειοκρατίας και της αναποτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής, που βιώνουν από χθες το απόγευμα οι αγρότες της εκλογικής μου περιφέρειας και συγκεκριμένα των Δήμων Αιγινίου και Κολινδρού που, ενώ υπέστησαν βιβλική καταστραφή στις αγροτικές τους καλλιέργειες, δεν έγινε μέχρι αυτήν τη στιγμή καμία ενέργεια που να αποδεικνύει την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα του κράτους. Επί τη ευκαιρία, θέλω να τονίσω ότι γι'αυτές τις μεγάλες ζημιές που έπαθαν οι αγρότες μας, πρέπει να δοθεί άμεσα εντολή από τον αρμόδιο Υπουργό Γεωργίας, προκειμένου να γίνουν οι εκτιμήσεις για τις ζημιές που έπαθαν και ει δυνατόν, να καταβληθούν άμεσα οι αποζημιώσεις. Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι οι αγρότες δεν έχουν άλλη οικονομική αντοχή. Το πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης χαρακτηρίζεται από έντονα στοιχεία διαφθοράς. Πρόκειται για έναν κρατικό μηχανισμό με έντονα τα χαρακτηριστικά της ποιοτικής υστέρησης. Αυτό νομίζω ότι δεν έχει αμφισβητηθεί από κανένα συνάδελφο, από οποιαδήποτε πτέρυγα της Βουλής. Οι διαπιστώσεις αυτές πιστεύω ότι θα έπρεπε να μας οδηγήσουν σε μια κοινή προσπάθεια εθνικής συνεννόησης στην Αίθουσα αυτή, προκειμένου όλα τα κόμματα να συμβάλουν προς την εθνική αυτή υπόθεση της ποιοτικής αναβάθμισης της Δημόσιας Διοίκησης, διότι όλοι αναγνωρίζουμε ότι δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί έτσι όπως είναι στις σημερινές, αλλά ούτε και στις μέλλουσες προκλήσεις και απαιτήσεις. Στο συζητούμενο νομοσχέδιο είναι γεγονός ότι μέσα στις μερικές σωστές διατάξεις είναι και η μονιμοποίηση των τριάντα χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων των υπαλλήλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και των Οργανισμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πλην όμως, όλοι στην Αίθουσα αυτή έχουμε αναγνωρίσει ότι το πρόβλημα δεν λύνεται οριστικά, γιατί και πάλι παραμένουν μετέωροι κρατικοί λειτουργοί εκτός μονιμοποίησης, με τις γνωστές επιπτώσεις στη σωστή λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από την κατάθεση μεγάλου αριθμού τροπολογιών αρκετών συναδέλφων, προκειμένου να τύχουν της ίδιας μεταχείρισης και άλλοι, εκτός νομοσχεδίου, εργαζόμενοι. Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να μην επισημάνω, συμπληρωματικά σε άλλες υποδείξεις που αναφέρονται σε τροπολογίες συναδέλφων, τη μεγάλη αδικία που γίνεται σε βάρος οκτακοσίων εργαζομένων εισπρακτόρων του ΤΕΒΕ, που ενώ καλύπτουν πάγιες λειτουργικές ανάγκες στην υπηρεσία τους και με προϋπηρεσία πολλών ετών, δεν συμπεριλαμβάνονται στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο. Αυτό αποτελεί εχθρική πράξη προς αυτήν τη συμπαθέστατη τάξη των εργαζομένων στο ΤΕΒΕ. Βεβαίως, είναι περιττό να πω ότι διαφωνούμε ριζικά με την υποχρεωτική και χωρίς διασφάλιση μετάταξη των υπαλλήλων στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, διότι αγνοείται η θέληση των μετατασσομένων υπαλλήλων, αλλά έχει και το στοιχείο του εξαναγκασμού. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, όσον αφορά το ΑΣΕΠ. Καταλήγοντας, θέλω να πω ότι η Κυβέρνηση έπρεπε να προσέξει περισσότερο σ'ένα τόσο σοβαρό νομοσχέδιο που έχει σχέση με την ποιοτική αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ.Ζαφειρόπουλος. Απών Διαγράφεται. Η κ.Παπαδημητρίου. Απούσα, Διαγράφεται. Ο κ.Λεονταρίδης. Απών. Διαγράφεται. Ο κ.Ρεγκούζας έχει διαγραφεί από μόνος του. Ο κ.Παπαηλίας ομοίως. Ο κ.Παπαφιλίππου έχει το λόγο για δέκα λεπτά. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, θα είμαι σύντομος. Θα εκφράσω, όμως ορισμένες σκέψεις και ορισμένες αλήθειες... ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Κάθε φορά που ακούω "θα είμαι σύντομος" τρομάζω, γιατί συνήθως γίνεται το αντίθετο. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Κύριε Σπυριούνη, το ίδιο ισχύει και για σας. Πάντως και ο κ.Παπαφιλίππου και ο κ.Βεζδρεβάνης και εσείς είσαστε από τους πιο συνεπείς στο Κοινοβούλιο και από αυτούς που πάντα παίρνουν το λόγο. 'Αρα, σας επιτρέπεται να έχετε κάποια άνεση χρόνου, αλλά στα πλαίσια του Κανονισμού. Ορίστε, κύριε Παπαφιλίππου. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ: Ευχαριστούμε, κύριε Πρόεδρε, για τα κολακευτικά σας λόγια. Κύριοι συνάδελφοι, προσωπικά πιστεύω ότι υπό το πρόσχημα της θεσμοθέτησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο δημόσιο, αλλά και της νομιμοποίησης εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, η Κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο αυτό που ουσιαστικά αποβλέπει σε ρουσφετολογικές, κομματικές προσλήψεις. Το κάνει αυτό σε θερινό Τμήμα και σε μία ουσιαστικά προεκλογική περίοδο επιχειρώντας να επηρεάσει τη λαϊκή ετυμηγορία στις προσεχείς εθνικές εκλογές. 'Ετσι αποδεικνύεται για άλλη μία φορά η ανακρίβεια και η υποκρίσια της τελευταίας εξαγγελίας του Πρωθυπουργού περί δήθεν αποφυγής ρουσφετολογικών τροπολογιών. Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο είναι θεσμικά ασυνεπές για τους εξής συγκεκριμένους δύο λόγους: Πρώτον, διότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με μεγάλες εξαγγελίες και τις προσδοκίες που καλλιέργησε στον ελληνικό λαό από το 1997 η Κυβέρνηση του κ. Σημίτη. Πιο συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 1997 η Κυβέρνηση εξήγγηλε τη μείωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα κατά δύο χιλιάδες νομικά πρόσωπα και υπηρεσίες. Είπε ότι θα καταργήσει δύο χιλιάδες νομικά πρόσωπα και υπηρεσίες. Η μείωση αυτή όχι μόνο δεν έγινε αλλά αντίθετα όπως αποδεικνύει ιδίως η πληθώρα των νόμων που ψηφίστηκαν σε συνέχεια, ο δημόσιος τομέας στο μεταξύ διογκώθηκε και διογκώνεται συνεχώς. Πέραν αυτού, το Νοέμβριο του 1998 η Κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι μέχρι τις 30.4.1999 το αργότερο θα έχουν δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως όλοι οι νέοι οργανισμοί των Υπουργείων. Μέχρι σήμερα ουδείς οργανισμός έχει δημοσιευθεί, ούτε καν σχέδιο οργανισμού έχει φθάσει στο αρμόδιο για την επεξεργασία των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Δεύτερον, διότι αυτό το νομοσχέδιο όχι μόνο δεν επιφέρει εκσυγχρονισμό, αλλά αντίθετα υποβαθμίζει το ΑΣΕΠ ανοίγοντας και πάλι το δρόμο στο κομματικό ρουσφέτι. Επιδίδεται σε νομιμοποιήσεις παράνομων διορισμών. Κύριε Υπουργέ, ακούσαμε προηγουμένως την τοποθέτηση του κ. Πεπονή και δεν ασχοληθήκατε με αυτό. 'Εκανε καταγγελίες ο κ. Πεπονής. Μας είπε τι έκαναν στη θυγατρική εταιρεία του ΟΤΕ, την COSMOTE. Δηλαδή, είχαν προσλάβει εκεί πολύ κόσμο έτσι όπως ήθελαν και υπό το πρόσχημα ότι αυτοί που είχαν προσληφθεί αυθαίρετα απέκτησαν μία κάποια προϋπηρεσία, θέσατε ορισμένους όρους για τις προσλήψεις μονίμων πλέον ότι πρέπει να έχουν τη συγκεκριμένη προϋπηρεσία που έχουν αυτοί τους οποίους προσέλαβαν τελείως αυθαίρετα. Δεν το βλέπετε αυτό ότι αποτελεί μία τεραστίων διαστάσεων παρανομία; Ποιος συγκινήθηκε από την καταγγελία του κ. Πεπονή σ' αυτήν την Αίθουσα; 'Η μήπως αυτά που μας είπε η κυρία Υπουργός προηγουμένως γίνονται εν αγνοία της Κυβέρνησης. H Κυβέρνηση για να καλύψει αυτές τις καταγγελίες λέει "εμείς προσφεύγουμε στον εισαγγελέα και ας λάβει τις αποφάσεις του ο κύριος Εισαγγελέας για το διοικητή αυτής της θυγατρικής εταιρείας"; Μα, μόνο αφελείς μπορούν να πιστέψουν αυτά τα πράγματα, κύριε Υπουργέ. Αυτά είναι καθαρά μεθοδευμένα σε συνεργασία με σας και τους διοικητές αυτών των επιχειρήσεων. Και γίνονται όλα σύμφωνα με αυτά που θέλετε εσείς, για να καταλήξετε σε αυτά τα ρουσφέτια και να πετύχετε αυτό που θέλετε σε μία προεκλογική περίοδο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο κ.Πεπονής κατήγγειλε και σας είπε ότι δεν συμφωνεί. Είδε αυτά τα αίσχη που έγιναν στις προσλήψεις σε μία από τις μεγαλύτερες ΔΕΚΟ, στην Ολυμπιακή. Πέραν δε αυτού μας μίλησε για αυτό που βγήκε η Κυβέρνηση και είπε, ότι σε αυτές τις ΔΕΚΟ οι οποίες γίνονται ΑΕ, δεν θα ισχύσει ο νόμος 2190, ο νόμος Πεπονή. Αλλά εσείς ήσασταν εκείνοι με τη δική σας Κυβέρνηση, που λέγατε το αντίθετο όταν η Νέα Δημοκρατία μίλησε για αποκρατικοποιήσεις, υπό την έννοια ότι αυτές οι ΔΕΚΟ θα λειτουργούν αυτόνομα και την ευθύνη θα τη φέρνει η εκάστοτε διοίκηση και οπότε θα υπάρχει δυνατότητα στην Κυβέρνηση να πιάνει από το αυτί το διοικητή και ολόκληρο το διοικητικό συμβούλιο και να τους λέει "παιδιά πηγαίντε στο σπίτι σας. Από σας περιμένουμε κάτι άλλο, όχι όλα αυτά που βλέπουμε". Ποιος είδε αυτές τις ενέργειες τις δικές σας; Απεναντίας αυτό που είχε κάνει η Νέα Δημοκρατία σπεύσατε αμέσως να το καταργήσετε, περί αυτής της αυτονομίας που σας είπα προηγουμένως. Και τι κάνετε σήμερα; Ομιλείτε για αποκρατικοποιήσεις, αλλά παίζετε τα παιχνίδια με τους δικούς σας συνδικαλιστές και με τα δικά σας συνδικάτα, προκειμένου να μη διαρρήξετε τη σχέση σας. Και την πίτα ολόκληρη θέλουμε και το σκύλο χορτάτο. Εν κατακλείδι θέλουμε να παίξουμε τα παιχνίδια μας εδώ. Και τα παίζετε. Και όταν σας λέει κανείς τις μεγάλες αλήθειες, τότε λέτε "μα, είναι δυνατόν εκεί να στοχεύουμε με τέτοια νομοσχέδια, τα οποία πάνε να αποκαταστήσουν την ηθική τάξη και βεβαίως να επιφέρουμε το δίκαιο, να λειτουργήσει". 'Ολες αυτές είναι μεγάλες κουβέντες. Στην πράξη, όταν τις ακούει κανείς και ξέρει τι γίνεται, δεν μπορεί παρά να χαμογελάσει ή απευθείας, αν θέλετε, να γελάσει στο πρόσωπό σας. Αυτά αποτελούν πραγματικότητα κύριε Υπουργέ. Είναι μεγάλες αλήθειες. 'Η μήπως δεν ξέρουμε πώς λειτουργούν τα πράγματα; Σήμερα, κύριοι συνάδελφοι, αν δεν το ξέρετε, μπαίνουν από τις πόρτες και από τα παραθύρια ακόμα και αυτοί της Εθνικής Αντίστασης. Γιατί; Διότι ξέρετε, πως όταν πάτε να χαϊδέψετε αυτούς, θα πάρετε ψήφους από την Αριστερά. Και ο στόχος σας είναι πώς θα σταθείτε κομματικά μπροστά στις προσεχείς εκλογές, που όλο αυτό το οικοδόμημα έχει γίνει και το φέρατε εδώ αποσκοπώντας στα κομματικά οφέλη. Αυτές είναι μεγάλες αλήθειες και πρέπει κάποια στιγμή να τις λέμε και να τις συνειδητοποιούμε και να ξεφεύγουμε από εκείνα τα καμουφλαρίσματα και τα τεχνάσματα που μας λέτε εδώ για να καλύψετε αυτές τις αδυναμίες και τις μεθοδεύσεις σας. Αυτά είναι που ήθελα να σας πω. Αλλά τα ζήσαμε στο παρελθόν. Είδαμε την τακτική σας. Είδαμε τι λέτε για την εξυγίανση του δημόσιου τομέα. Βλέπουμε ότι ο δημόσιος τομέας οδηγείται από το κακό στο χειρότερο. Και φωνάζετε εσείς στρατηγέ μου και προσπαθείτε να πείσετε την Κυβέρνηση ότι πρέπει να οδηγηθεί προς μία σωστή κατεύθυνση. Δυστυχώς, όμως, βλέπουμε μόνο μεθοδεύσεις. Βλέπουμε να συνεχίζεται το κακό, να διογκώνεται ο δημόσιος τομέας. 'Ο,τι και να πούμε πηγαίνουμε προς το χειρότερο αντί να πάμε προς το καλύτερο. Αυτές είναι οι μεγάλες αλήθειες. Ευχαριστώ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ο κ. Αθανάσιος Παναγιωτόπουλος έχει το λόγο. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριοι συνάδελφοι, όπως γνωρίζουμε, ο μεγάλος ασθενής στη χώρα μας είναι η Δημόσια Διοίκηση. Είναι ο δυνάστης του πολίτη που έχει απλώσει τα πλοκάμιά του στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Είχαμε ακούσει ότι η κυρία Υπουργός θα έφερνε ένα νομοσχέδιο που θα αφορούσε τη Δημόσια Διοίκηση. Μείναμε με την εντύπωση ότι αυτό το νομοσχέδιο θα ανακούφιζε έστω και λίγο τον πολίτη, από τη φοβερή μάστιγα που τον ταλαιπωρεί αφάνταστα εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς, όμως, με αυτό το νομοσχέδιο όχι μόνο δεν βελτιώνεται το υπάρχον σύστημα Δημόσιας Διοίκησης, αλλά απεναντίας δημιουργούνται περισσότερα προβλήματα και μεγαλύτερη σύγχυση στον πολίτη. Πέραν όμως αυτού, επιφέρει αναστάτωση και προξενεί ανασφάλεια στους ίδιους τους υπαλλήλους με αποτέλεσμα αντί να δραστηριοποιηθούν και ενεργοποιηθούν θα αδρανήσουν ακόμη περισσότερο. Αυτό θα το πληρώσει ακριβά το ίδιο θύμα, δηλαδή, ο πολίτης. Κατ'αρχήν, ένα τόσο σοβαρό νομοσχέδιο, όπως επισημάνθηκε και από άλλους συναδέλφους δεν έπρεπε να έρθει προς συζήτηση σε θερινό Τμήμα της Βουλής, αλλά στην Ολομέλεια για να ακουστούν περισσότερες φωνές για να διαμορφωθεί ένα πιο σωστό νομοθέτημα που θα έχει μεγαλύτερη αποδοχή από την κοινωνία. Και για να μη θεωρηθώ ως μηδενιστής, ομολογώ ότι στο νομοσχέδιο υπάρχουν και διατάξεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπάρχουν όμως και άλλες που εκ προοιμίου τίθενται υπό αμφισβήτηση. Αυτές οι διατάξεις θα βλάψουν τη Δημόσια Διοίκηση. Θα μιλήσουμε γι'αυτές διεξοδικά στην κατ'άρθρον συζήτηση του νομοσχεδίου. Θέλω όμως να αναφερθώ έστω και επιγραμματικά σε ορισμένα θέματα πολύ σημαντικά. Πρώτον, όσον αφορά τις μονιμοποιήσεις των τριάντα χιλιάδων υπαλλήλων αορίστου χρόνου, συμφωνούμε και δεν έχουμε καμία αντίρρηση, προκειμένου να λήξει η αγωνία αυτών των ανθρώπων. Ποιος όμως ευθύνεται για το γεγονός ότι έχουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους μετέωρους τόσα χρόνια; Με το να προσλαμβά-νονται υπάλληλοι ορισμένου ή αορίστου χρόνου, δεν γίνεται τίποτε άλλο, από το να κρατάμε κάποιους ανθρώπους σε συνεχή ομηρία διατηρώντας την αναξιοκρατία για πολιτικά και μόνον οφέλη. Χρειαζόμαστε υπαλλήλους; Να πάρουμε μονίμους. Να εκλείψει αυτή η φάμπρικα των συμβασιούχων, γιατί από την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι όλοι οι συμβασιούχοι αργά ή γρήγορα θα μονιμοποιηθούν με τις γνωστές μεθόδους, εκτός ελαχίστων, που επίσης για γνωστούς λόγους μπορεί να απολυθούν. Γι'αυτές τις περιπτώσεις θα μιλήσουμε αναλυτικά στην κατ'άρθρον συζήτηση. Για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις μίλησαν και άλλοι συνάδελφοι πιο ειδικοί επί του θέματος. Επ'αυτού δεν έχουμε καμία αντίρρηση. Εκεί όμως που ριζικά διαφωνούμε είναι στις υποχρεωτικές μετατάξεις των δημοσίων υπαλλήλων στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Εδώ παραβιάζονται κατάφωρα τα κεκτημένα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων που εξαναγκάζονται να μεταταγούν σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Αυτή η πράξη είναι αντίθετη με την αρχική τους πρόσληψη στο δημόσιο τομέα. Παρά την αντίθεση των υπαλλήλων και των συνδικαλιστικών τους φορέων ΑΔΕΔΥ και ΕΝΑΕ, η κυρία Υπουργός επιμένει και δεν θέλει να αποσύρει τη διάταξη. Εμείς βέβαια είμαστε άκρως αντίθετοι και στην κατ'άρθρο συζήτηση θα αναπτύξουμε τις απόψεις και τις θέσεις μας. Εδώ πάντως έχει γίνει μία αδικία για άνιση μεταχείριση μεταξύ των υπαλλήλων που υπηρετούσαν σε νομαρχιακές υπηρεσίες προ της εφαρμογής του νόμου για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Είναι εκείνοι οι υπάλληλοι που παρέμειναν στις υπηρεσίες των με το καθεστώς που είχαν και που σήμερα δεν θίγονται με το παρόν νομοσχέδιο. Και αυτοί που η πολιτεία τους απέσπασε προσωρινά χωρίς να τους ρωτήσει στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, οι οποίοι ποτέ δεν τους πέρασε από το νου ότι θα βρεθούν κάποια μέρα αντί στο δημόσιο σε νομικό πρόσωπο, με αβέβαιο το μέλλον τους, όπως είναι αβέβαιος και ο θεσμός της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, αφού δεν στηρίζεται όσο θα έπρεπε από την Κυβέρνηση. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για υπαλλήλους που ξεκίνησαν με τα ίδια προσόντα και την ίδια προοπτική. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε μετατάξεις που προβλέπονται από τον Υπαλληλικό Κώδικα και είναι εθολοντικές κατά κανόνα και οι σημερινές που είναι αναγκαστικές τελικά. Πώς είναι δυνατόν τους ανθρώπους που στείλαμε το 1995 να λειτουργήσουν το νέο θεσμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης να τους πούμε σήμερα ή μένετε εκεί ή πάτε στα σπίτια σας. Είναι ή δεν είναι ένα κακό δείγμα για την εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος; Η κυρία Υπουργός λέει ότι οι υπάλληλοι που θα πλεονάσουν μετά την υποχρεωτική μετάταξή τους στις κενές θέσεις της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης θα πάνε στις κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου. Τι θα κάνουν εκεί; αφού σήμερα ήδη υπάρχει πλεονάζον προσωπικό; Μην ξεχνάμε ότι κανένας δεν θέλει να μετατεθεί ή να αποσπαστεί στην περιφέρεια και ίσως να έχουν δίκιο με τις αποδοχές που παίρνουν. Οι μηχανικοί π.χ. πώς θα επιβιώσουν με διακόσιες πενήντα χιλιάδες (250.000) που παίρνουν; Στην επαρχία δεύτερη δουλειά δεν μπορούν να βρουν για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Για τους εποχιακούς υπαλλήλους δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε να υπάρχουν λίστες υποψηφίων για τρία χρόνια. Δεν μπορεί η Κυβέρνηση να δεσμεύεται να ισχύει ο πίνακας για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. 'Αλλωστε αλλάζουν και τα κριτήρια πρόσληψης, όπως η ηλικία, τα προσόντα κλπ. Πρέπει ο πίνακας να ισχύει μόνο για την εποχή που προσλαμβάνεται ο εποχιακός υπάλληλος. Τέλος, κατ'εμέ πέραν των ελλείψεων και ατελειών που έχει το νομοσχέδιο αδικεί και πολλούς υπαλλήλους διαφόρων φορέων που δεν μομιμοποιούνται, όπως του ΙΚΑ, της Ολυμπιακής, των ΟΛΠΑΠ, του ΕΟΤ, του ΤΕΒE και άλλων οργανισμών, κάτι που διαφαίνεται και από το μεγάλο αριθμό των τροπολογιών που κατατέθηκαν. Θέλω να κάνω ακόμα δύο επισημάνσεις που αφορούν την εφαρμογή του ν.2190. Η πρώτη επισήμανση αφορά τις προσλήψεις εποχιακού προσωπικού από διάφορους φορείς. Παρατηρήθηκε το φαινόμενο να προσλαμβάνονται άτομα με λιγότερα προσόντα σε σχέση με άλλους που έχουν περισσότερα και μένουν απ' έξω, με αποτέλεσμα όταν εκδικάζονται οι ενστάσεις και δικαιώνονται να έχει λήξει ο προβλεπόμενος χρόνος από τη διακήρυξη. Είναι δώρον άδωρον η δικαίωσή τους εκ των υστέρων. 'Ετσι δεν διασφαλίζεται η αξιοκρατία και η διαφάνεια, αλλά απεναντίας βρέθηκε φόρμουλα για ρουσφέτι ημετέρων σε βάρος άλλων υποψηφίων. Η άλλη επισήμανση αφορά τη διαδικασία του χρόνου υποβολής των δικαιολογητικών των υποψηφίων. Και εδώ παρατηρήθηκε το φαινόμενο να απορρίπτονται άτομα με το αιτιολογικό ότι υπέβαλαν ελλιπή δικαιολογητικά, ενώ είχαν πολλά προσόντα με αποτέλεσμα να μη βρίσκουν το δίκιο τους, ούτε με τις ενστάσεις, γιατί δεν μπορούν να το αποδείξουν. Πιστεύω ότι η αφαίρεση των δικαιολογητικών από φακέλλους υποψηφίων που έχουν πολλά μόρια γίνεται σκόπιμα είτε απ' αυτούς που συγκεντρώνουν τα δικαιολογητικά είτε από άλλους,προκειμένου να περάσουν άλλα άτομα που έχουν λιγότερα μόρια. Θα έπρεπε να χορηγείται κατά τη γνώμη μου απόδειξη το τι υπέβαλε ο κάθε υποψήφιος, αριθμό δικαιολογητικών και τι δικαιολογητικών για να μπορεί να διασφαλίζεται και ο ίδιος και το κύρος του ΑΣΕΠ. Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ευχαριστούμε τον κ. Παναγιωτόπουλο. 'Εχουν διανεμηθεί τα Πρακτικά της Τρίτης 20 Ιουλίου 1999, της Τετάρτης 21 Ιουλίου 1999 και της Πέμπτης 22 Ιουλίου 1999 και ερωτάται το Τμήμα εάν επικυρούνται. ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Συνεπώς τα Πρακτικά της Τρίτης 20 Ιουλίου 1999, της Τετάρτης 21 Ιουλίου 1999 και της Πέμπτης 22 Ιουλίου 1999 επεκυρώθησαν. Ζητώ, κύριοι συνάδελφοι, την ομόφωνη απόφαση του Τμήματος παρ' όλο που ο κ. Λεονταρίδης διεγράφη, διότι δεν βρισκόταν στην Αίθουσα εκείνη τη στιγμή, να μιλήσει. ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Ορίστε, κύριε Λεονταρίδη, έχετε το λόγο για δέκα λεπτά. ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ: Σε όλους μας είναι γνωστό το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα στη Δημόσια Διοίκηση. Το βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή όλοι και ουσιαστικά μένουμε απαθείς χωρίς να μπορούμε να βελτιώσουμε κάτι στο δυσκίνητο αυτό δημόσιο μηχανισμό που χαρακτηρίζεται χρόνια τώρα από αναξιοκρατία, γραφειοκρατία και μη παραγωγικότητα. Ψηφίζονται δήθεν εκσυγχρονιστικοί νόμοι αλλά η σήψη, η διαφθορά, η αναποτελεσματικότητα στη Δημόσια Διοίκηση παραμένουν ανυπέρβλητα προβλήματα. Ο πολίτης δεν εξυπηρετείται αλλά ταλαιπωρείται καθημερινά. Καταφεύγει πολλές φορές σε βουλευτικά γραφεία για να διεκδικήσει τα νόμιμα δικαιώματά του γιατί εξουθενώνεται από τους αργούς ρυθμούς που λειτουργούν οι διάφορες δημόσιες υπηρεσίες και στο τέλος τέλος με το δίκιο του ρίχνει όλο το βάρος σ' αυτούς που νομοθετούν και κυβερνούν χωρίς να μπορούν να επέμβουν σ' αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση. Η κατάσταση αυτή θα συνεχίζεται όσα νομοσχέδια και αν ψηφιστούν εφόσον δεν εκσυγχρονιστεί εκ βάθρων η Δημόσια Διοίκηση όπως απαιτείται. Η δική μας η πεποίθηση είναι ότι η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και προς αυτήν την κατεύθυνση θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια ώστε να αλλάξουμε τη νοσηρή αυτή κατάσταση που υπάρχει σήμερα. Θα πρέπει να δώσουμε λύση στα ζητήματα που ταλανίζουν όλη την κοινωνία επιδιώκοντας πρώτον αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση, δεύτερον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών, τρίτον εξυπηρέτηση του πολίτη γρήγορα και άμεσα, τέταρτον πάταξη της διαφθοράς. Πώς θα λειτουργήσει σήμερα η Δημόσια Διοίκηση στην περιφέρεια όταν για παράδειγμα δεν υπάρχουν γεωπόνοι και δασολόγοι για να στηρίξουν με τη γνώση τους την αγροτική παραγωγή και οι υπάρχοντες αναλώνονται σε θέσεις διοικητικής μόνο φύσεως; Δεν υπάρχει το επαρκές ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στα κέντρα υγείας και στα νοσοκομεία για να εξυπηρετηθεί ο πολίτης αλλά και πλείστα άλλα παραδείγματα που παρατηρούμε σήμερα στην περιφέρεια και ιδίως στις απομακρυσμένες περιοχές. Αντί όλων αυτών τα προηγούμενα χρόνια έγιναν προσλήψεις προσωπικού που κάλυψε θέσεις μη παραγωγικές που δεν βοήθησαν ώστε να υπάρξει κατεύθυνση και ανάπτυξη στην περιφέρεια. Το παρόν νομοσχέδιο στην ουσία δεν βελτιώνει τη χαώδη κατάσταση που υπάρχει σήμερα στη Δημόσια Διοίκηση. Προσπαθεί να επιλύσει αποσπασματικά και ευκαιριακά κάποια προβλήματα επιλεκτικά όμως, αλλά αφήνει πολλά ερωτηματικά στον καθένα μας για το χρόνο που επέλεξε η Κυβέρνηση να το φέρει προς ψήφιση. Θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις σε ορισμένα σημεία αλλά αναλυτικά φυσικά θα αναφερθούμε στα άρθρα του νομοσχεδίου. Κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, όλοι σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχει μεγάλη καχυποψία από τους πολίτες για την εφαρμογή του νόμου 2190 περί προσλήψεων. Υπάρχουν μέχρι σήμερα πολλά κρούσματα αδιαφάνειας αλλά και καταγγελίες που έφθασαν στον εισαγγελέα αλλά δυστυχώς δεν εξιχνιάστηκαν. Η αντίληψη ότι γίνονται κομματικές παρεμβάσεις,έστω και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα όπου υπάρχουν συνεντεύξεις υποψηφίων, όπου υπάρχουν τεστ για εισαγωγή σε ορισμένες θέσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, υπάρχει σε κάθε νέο άνεργο που ψάχνει σήμερα να βρει δουλειά στο δημόσιο. Οι επιλογές των υποψηφίων έστω για κατάρτιση ή για απασχόληση στον ΟΑΕΔ γίνεται αδιαφανώς με κομματικά κριτήρια. Σας προκαλώ να μας πείτε σ' αυτήν την Αίθουσα πώς σήμερα παίρνουν τους υποψηφίους στον ΟΑΔ για την απασχόληση, την κατάρτιση, όταν γνωρίζουμε ότι οι καταστάσεις που στέλνουν από την περιφέρεια προς το κέντρο έρχονται αλλοιωμένες και τα κριτήρια είναι δικά τους, όπου βάζουν κάποια βελτιωμένη βαθμολογία στα ειδικά τεστ που υπάρχουν και έρχονται αποτελέσματα, τα οποία θέλουν στους νομούς και αυτά τα βλέπουμε καθημερινά. 'Οσον αφορά το θέμα των μετατάξεων των δημοσίων υπαλλήλων στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, όπως είπαν και άλλοι συνάδελφοι, διαφωνούμε γιατί έχουν το στοιχείο του εξαναγκασμού και αγνοείται η θέληση του κάθε μετατασσομένου υπαλλήλου, η εξέλιξή του και η ασφάλειά του. Αγνοείτε τελείως περιπτώσεις προσωπικού που χρόνια τώρα ανανεώνεται η σύμβασή του, όπως είναι οι υπάλληλοι του ΤΕΒΕ και άλλων φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ενώ υπήρξε ο ν.2266/1994 που προέβλεπε σ' αυτούς οι οποίοι εργάζονται τριάντα μήνες στο δημόσιο ή είκοσι τέσσερις μήνες με διακοπή ενός μηνός και τους εδίδετο η δυνατότητα να μονιμοποιηθούν, κάνατε επιλογή τότε το 1994 και εφαρμόσατε το νόμο μέχρι τότε. Τώρα το αγνοείτε τελείως και κάνετε επιλεκτικές μόνο μονιμοποιήσεις. Στους εποχικούς υπαλλήλους θέλετε να κατοχυρώσετε πρόσληψη για τρια συνεχόμενα χρόνια, ανατρέποντας κατά βάση το σύστημα του ΑΣΕΠ. Γιατί αυτοί που προσδοκούν σύμφωνα με τα μόριά τους να είναι εποχικοί υπάλληλοι την επόμενη χρονιά έχοντας και σύμφωνα με το ΑΣΕΠ περισσότερα μόρια, στην ουσία αδικούνται και δεν έχουν το προνόμοιο να καταθέσουν την επόμενη χρονιά τα δικαιολογητικά τους σαν εποχικοί. Ενώ έχουν κάποια κριτήρια κοινωνικά, την επόμενη χρονιά αυτά τα κριτήρια μπορεί να αυξηθούν. Δηλαδή, ένας που είναι με τρία τέκνα να έχει τέσσερα ή ένας που μπαίνει με το προνόμιο του δεκαοκτώ ετών, όπως έχετε κάποιες κατηγορίες ή είκοσι οκτώ χρονών, στην ουσία αυτά τα χάνει όταν μπαίνει η τριετία. Ανατρέπονται όλα αυτά τα κριτήρια. Αυτό θα πρέπει να το δείτε γιατί ανατρέπεται και το ΑΣΕΠ και παύει το δικαίωμα στον εποχικό υπάλληλο να μπορεί να κάνει αίτηση να προσληφθεί έστω και εποχιακά. Σήμερα υπάρχουν μεγάλες ανάγκες από πολλά άτομα που θέλουν να δουλέψουν έστω για ένα χρονικό διάστημα και αυτό το καταργείτε. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτήν τη στιγμή θέλοντας να βάλετε κάποιους εποχικούς υπαλλήλους, θέλετε να τους επιβάλετε να είναι τρία χρόνια από δω και πέρα. Μίλησε η κυρία Υπουργός για τα έργα και τις ημέρες της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα των προσλήψεων. Ξεχνάει ότι επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ χρόνια τώρα, χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια διορίστηκαν χιλιάδες άτομα. Και ξέρουμε όλοι πώς, με τη γνωστή πράσινη κάρτα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Δημόσια Διοίκηση είναι στηριζόμενη σε σαθρά θεμέλια. Η κακή νοοτροπία πολλών ετών, ο κομματισμός με την ευνοιοκρατία που υπήρξε και υπάρχει, η διαφθορά που δεν πατάχθηκε, δημιούργησαν ένα δημόσιο που έχει γίνει δυνάστης κάθε πολίτη. Χρειάζονται βαθιές τομές στη Δημόσια Διοίκηση και όχι πρόχειρα και αποσπασματικά νομοσχέδια τα οποία δεν λύνουν τα προβλήματα. Εμείς καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Παρ' όλο που ήσασταν σύντομος κύριε Λεονταρίδη, έχω έναν προβληματισμό. Πέστε μου το μηχανισμό να βάλω και εγώ κανέναν με πράσινη κάρτα να πάρω καμιά ψήφο! Kύριοι συνάδελφοι, ο κατάλογος έχει εξαντληθεί, έχει περαιωθεί η συζήτηση του νομοσχεδίου επί της αρχής. 'Εχει υποβληθεί αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας επί της αρχής του νομοσχεδίου, της οποίας το κείμενο έχει ως εξήs: "Οι υπογράφοντες ζητούμε να διεξαχθεί ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής του σχεδίου νόμου: "Συλλογικές διαπραγματεύσεις στη δημόσια διοίκηση, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις". Οι αιτούντες Βουλευτές 1. Αντώνιος Φούσας 2. Προκόπης Παυλόπουλος 3. Αθανάσιος Παναγιωτόπουλος 4. Βασίλειος Πάππας 5. Νικόλαος Παπαφιλίππου 6. Ευάγγελος Πολύζος 7. Επαμεινώνδας Ζαφειρόπουλος". Θα αναγνώσω και τον κατάλογο των υπογραφόντων την αίτηση της ονομαστικής ψηφοφορίας, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός για την υποβολή της. Ο κ. Φούσας Αντώνιος. Παρών. Ο κ. Παυλόπουλος Προκόπιος. Παρών. Ο κ. Παναγιωτόπουλος Αθανάσιος. Παρών. Ο κ. Πάππας Βασίλειος. Παρών. Ο κ. Παπαφιλίππου Νικόλαος. Παρών. Ο κ. Πολύζος Ευάγγελος. Παρών. Ο κ. Ζαφειρόπουλος Επαμεινώνδας. Παρών. Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ο απαιτούμενος από τον Κανονισμό αριθμός υπογραφόντων την αίτηση ονομαστικής ψηφοφορίας Βουλευτών. Συνεπώς διακόπτουμε τη συνεδρίαση για δέκα (10) λεπτά, σύμφωνα με τον Κανονισμό. ( ΔΙΑΚΟΠΗ ) ( ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ) ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Επαναλαμβάνεται η διακοπείσα συνεδρίαση. Κύριοι συνάδελφοι, το Προεδρείο εκτιμώντας τις ανάγκες του νομοθετικού έργου, σύμφωνα με τον Κανονισμό (άρθρο 72 παράγραφος 3), θα λύσει τη συνεδρίαση για σήμερα Τετάρτη 4 Αυγούστου 1999 και ώρα 10.00', με αντικείμενο εργασιών του Τμήματος νομοθετική εργασία: ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής του νομοσχεδίου "Συλλογικές Διαπραγματεύσεις στη Δημόσια Διοίκηση, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις" και συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του ιδίου νομοσχεδίου. Λύεται η συνεδρίαση. 'Ωρα λήξεως: 01.45' Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ