Σελίδα 6789 
Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Α   Β Ο Υ Λ Η Σ

Θ'ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)

Σ Υ Ν Ο Δ Ο Σ   Α'

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΛΣΤ'

Τρίτη 27 Μαΐου 1997

Αθήνα, σήμερα στις 27 Μαϊου 1997, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.24' συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε Ολομέλεια, για να συνεδριάσει υπό την Προεδρία του Α'Αντιπροέδρου κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΥ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν.Κρητικός): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι αρχίζει η συνεδρίαση.

Παρακαλείται ο κύριος Γραμματέας ν' ανακοινώσει τις αναφορές προς το Σώμα.

Ανακοινώνονται προς το Σώμα, από το Βουλευτή κ. Γεώργιο Γαρουφαλιά, Βουλευτή Λάρισας τα ακόλουθα:

Α' ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ
1) Οι Βουλευτές κύριοι ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΑΜΠΑΝΟΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Καταστηματαρχών Ζαχαροπλαστών Φθιώτιδας διαμαρτύρεται για την επιβολή του δημοτικού φόρου του 2% στα είδη ζαχαροπλαστικής.

2) Ο Βουλευτής Φθιώτιδας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΑΜΠΑΝΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Φθιώτιδας διαμαρτύρεται για την επέκταση επιβολής δημοτικού φόρου σε νέες ομάδες επιχειρήσεων και κυρίως στις ΜΜΕ.

3) Ο Βουλευτής Φθιώτιδας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΑΜΠΑΝΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Στυλίδας του Νομού Φθιώτιδας ζητεί να μην καταργηθεί η ΔΟΥ στην περιοχή του.

4) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας στο οποίο οι εργαζόμενοι στις Διευθύνσεις Γεωργικής Ανάπτυξης Ηρακλείου Χανίων, Ρεθύμνου και Λασιθίου, οι οποίοι απολύθηκαν ζητούν την καταβολή των δεδουλευμένων τους.

5) Ο Βουλευτής Φωκίδας κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΕΛΕΣΤΑΘΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η 'Ενωση Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ υποβάλλει προτάσεις για το νομοσχέδιο "Οργάνωση και λειτουργία των Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών Πειραιώς και Περιχώρων".

6) Ο Βουλευτής Κορινθίας κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι κάτοικοι της περιοχής ΣΕΣΙ Αγίων Θεοδώρων ζητούν την κατασκευή μεταλλικής αερογέφυρας στον αυτοκινητόδρομο Αθηνών - Κορίνθου για την καλύτερη οδική σύνδεση της Αθήνας και των Αγίων Θεοδώρων.

7) Ο Βουλευτής Καρδίτσας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Αθλητικός Σύλλογος Καρδίτσας ζητεί την οικονομική υποστήριξη των αθλητικών δραστηριοτήτων του.

8) Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΑΡΡΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι συνταξιούχοι ναυτικοί κάτοικοι της Ιεράπετρας Νομού Ηρακλείου ζητούν τη λήψη μέτρων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για την περιοχή της Ιεράπετρας.

9) Ο Βουλευτής Αρκαδίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι Κοινότητες 'Ανω Ηραίας του Νομού Αρκαδίας ζητούν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους σχετικά με τη συνένωσή τους.

10)Ο Βουλευτής Αρκαδίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Πολιτιστική και Οικολογική Κίνηση Κοσμά ζητεί να μη συνενωθεί ο Κοσμάς Κυνουρίας με το Λεωνίδιο στο Νομό Αρκαδίας.

11)Ο Βουλευτής Αρκαδίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Κοινότητα Λυκοχίων του Νομού Αρκαδίας ζητεί να μη συνενωθεί με τις κοινότητες της 3ης γεωγραφικής περιοχής λόγω της μορφολογίας του εδάφους.

12)Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Μοιρών του Νομού Ηρακλείου ζητεί να ληφθούν μέτρα για την βελτίωση της αστυνόμευσης στην περιοχή του.

13)Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας στο οποίο οι Κρήτες ζητούν η μάχη της Κρήτης, η "χρυσή σελίδα" κατά του ναζισμού να καθιερωθεί ως ημέρα εθνικής επετείου.

14)Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Μοιρών του Νομού Ηρακλείου διαμαρτύρεται για τη λειτουργία των εκτροφείων οικόσιτων ζώων δίπλα σε σχολικές μονάδες του Νομού Ηρακλείου.

15)Ο Βουλευτής Χανίων κ. ΙΩΣΗΦ ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Παγκρήτιος Σύλλογος Γονέων και Φίλων Παιδιών με νεοπλασία "Η Ηλιαχτίδα" ζητεί την οικονομική υποστήριξη του έργου του.

16)Ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας στο οποίο αγρότες του Νομού Ηρακλείου οι οποίοι έχουν αγοράσει υλικά για την πραγματοποίηση σχεδίων βελτίωσης στις καλλιέργειές τους ζητούν την καταβολή της οφειλομένης κρατικής επιδότησης για την αποπληρωμή του τιμήματος.

Σελίδα 6790 

17)Ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΑΚΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών και Προσωπικού Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών ζητεί να μην κλείσει το παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου στην πόλη του Βόλου.

18)Ο Βουλευτής Λασιθίου κ. ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι Κάτοικοι της Επαρχίας Ιεράπετρας ζητούν να ληφθούν μέτρα επαρκούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στην περιοχή τους.

19)Ο Βουλευτής Αχαίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ν.Α. Αχαίας ζητεί την υλοποίηση του εθνικής σημασίας έργου της κατασκευής της Ιονίας Οδού.

20)Ο Βουλευτής Καρδίτσας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία οι ορεινές κοινότητες της 12ης Εδαφικής Περιφέρειας της περιοχής Μουζακίου του Νομού Καρδίτσας προβάλλουν αντιρρήσεις σχετικά με την εφαρμογή του προγράμματος "Ι.Καποδίστριας".

21)Η Βουλευτής Μαγνησίας κυρία ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Κοινότητα Ζαγοράς του Νομού Μαγνησίας ζητεί το καφενείο του Ι.Πολίτη της κεντρικής πλατείας του Αγίου Γεωργίου να διατηρήσει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα και να μην του χορηγηθεί άδεια τεχνικών παιγνίων και ηλεκτρονικών.

22)Ο Βουλευτής Αχαίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Ομοσπονδία Επαγγελματικών - Βιοτεχνικών - Εμπορικών Σωματείων Νομού Αχαίας υποβάλλει πρόταση σχετικά με την κυκλοφορία των φορτηγών βαρέου τύπου στους εθνικούς δρόμους κατά τις ημέρες αργίας.

23)Ο Βουλευτής Αχαίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας στο οποίο ζητείται η ασφαλτόστρωση του κοινοτικού δρόμου του Σιγουνίου της επαρχίας Καλαβρύτων.

24)Ο Βουλευτής Αχαίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών "Ο 'Αγιος Ανδρέας" ζητεί τη λήψη μέτρων για την εύρυθμη λειτουργία του.

25)Ο Βουλευτής Αχαίας κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία η Κοινότητα Αιγείρας του Νομού Αχαίας ζητεί χρηματοδότηση για την επισκευή του παραλιακού της δρόμου.

26)Ο Βουλευτής Χίου κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΡΙΝΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Δήμος Χίου ζητεί τη βελτίωση της αεροπορικής σύνδεσης του νησιού μέσω της "Ολυμπιακής".

27)Ο Βουλευτής Δράμας κ. ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ κατέθεσε δημοσίευμα εφημερίδας σχετικά με το αίτημα των βαμβακοπαραγωγών του Νομού Δράμας να πληρωθούν από την εταιρία ALFAGRAN - ΕΚΚΟΚΙΣΤΗΡΙΑ ΔΡΑΜΑ ΑΒΕΕ.

28)Ο Βουλευτής Χίου κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΡΙΝΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία το Εκπαιδευτικό Προσωπικό της Ανωτέρας Δημόσιας Σχολής Εμπορικού Ναυτικού Χίου ζητεί νέες μισθολογικές ρυθμίσεις του κλάδου.

29)Ο Βουλευτής Χίου κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΡΙΝΟΣ κατέθεσε αναφορά με την οποία ο Αλιευτικός Σύλλογος το "Αιγαίο" ζητεί να επιτρέπεται η αλιεία στα διεθνή ύδατα κατά τη θερινή περίοδο.

30)Οι Βουλευτές κύριοι ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ κατέθεσαν αναφορά με την οποία η Παλλακωνική 'Ενωση ζητεί την ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής Μεσαιωνικής Φιλολογίας στο Μυστρά - Σπάρτη.

B' ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
1. Στην με αριθμό 3072/2-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 5125/21-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Μεταφορών η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην ερώτηση 3072/2-4-1997 η οποία μας διαβιβάστηκε από το Υπουργείο Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με το υπ' αριθμ. πρωτ. Υ/Α/147/24-4-1997 έγγραφο και η οποία κατατέθηκε στη Βουλή από τους Βουλευτές κ.κ. Απ. Τασούλα και Ν. Γκατζή σχετικά με ηλεκτροδότηση κεραιών, ραδιοτηλεοπτικών σταθμών κλπ σας πληροφορούμε τα παρακάτω:

1. Βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας το ΥΠΜΕ δεν έχει καμμια ανάμιξη σε θέματα ηλεκτροδότησης ραδιοφωνικών σταθμών. Από όσο γνωρίζουμε οι διαδικασίες ηλεκτροδότησης ακολουθούν το πέρας των διαδικασιών του άρθρου 24α του ν. 2075/1992 (που προστέθηκε με το άρθρο 41 του ν. 2145/1993, τροποποιήθηκε με το άρθρο 34 του ν. 2166/1993 και με το άρθρο 5 του ν. 2181/1994 σε συνδυασμό προς την παρ. 5 του άρθρου 5 του ν. 2328/1995 και διατηρείται σε ισχύ δυνάμει των άρθρων 5ου και 6ου του ν. 2246/1994), δηλαδή την έκδοση της "έγκρισης" από τις Πολεοδομικές Υπηρεσίες.

Ο Υπουργός

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ"

2. Στην με αριθμό 3093/3-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 18034/19-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Ανάπτυξης η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3093/3-4-1997 που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Β. Μιχαλολιάκος και μας κοινοποίησε με το (β) σχετικό έγγραφό του το Υπουργός Εργασίας, όσον αφορά θέματα αρμοδιότητάς μας, σας πληροφορούμε τα ακόλουθα:

Το Υπουργείο μας στο πλαίσιο της επίλυσης των προβλημάτων που ανακύπτουν για την Ζώνη Περάματος, προώθησε άμεσα και μακροπρόθεσμα μέτρα που είναι:

1. Ενταξη των επιχειρήσεων στο Επιχειρησιακό πρόγραμμα Βιομηχανίας και στην Κοινοτική Πρωτοβουλία για τις ΜΜΕ και συγκεκριμένα:

α. Υποπρόγραμμα IV που ενισχύει την Υπεργολαβία και τους νέους επιχειρηματίες

β. Κοινοτική Πρωτοβουλία για τις ΜΜΕ που ενισχύει τα Clusters

(συνενώσεις επιχειρήσεων) και τις άυλες επενδύσεις (προώθηση πωλήσεων, εγκατάσταση λογισμικού στην παραγωγή, την διοίκηση, το λογιστήριο, εγκατάσταση εργαστηρίων ποιοτικού ελέγχου, κατάρτιση προσωπικού κ.α.)

γ. Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα (ΠΕΠ)

δ. Πρωτοβουλία URBAN που αφορά τις περιοχές Δραπετσώνας-Κερατσινίου (εξοπλισμός-εγκαταστάσεις-τεχνική υποστήριξη).

2. Καθιέρωση της επιχορήγησης του 9% επί των συμβολαίων Ναυπήγησης ή 4,5% επί των συμβολαίων μετασκευών και σε τρόπο που να ευνοούνται κατά το δυνατόν οι επιχειρήσεις της Ζώνης.

3. Προώθηση του ΒΙΟΠΑ Σχιστού και η ένταξη των επιχειρήσεων της Ζώνης σε εκείνες που μπορούν να μετεγκατασταθούν σ' αυτό.

4. Η διάταξη του Αναπτυξιακού Νόμου, όπως τροποποιήθηκε από το ΥΠΕΘΟ με το ν. 2414/1996 που επιδοτεί μέρος των εργασιών ναυπήγησης ή μετασκευής.

5. Δημιουργία Γραφείου Βιομηχανικής Αλλαγής στον Πειραιά, κατά παρέκλιση του προσδιορισμού των φθινουσών περιοχών, με στόχο τη δημιουργία ευέλικτων δομών για το σχεδιασμό και την τεχνική υποστήριξη του κλάδου.

6. Επίσης το Υπουργείο μας έχει ολοκληρώσει τις μελέτες και έχει διαμορφώσει εναλλακτικές προτάσεις προς την Κυβερνητική Επιτροπή, για την καθιέρωση συγκεκριμένου πλαισίου χρηματοδοτικών πακέτων, για τη διασφάλιση ναυπηγοεπισκευαστικών εργασιών, τόσο για την ποντοπόρα ναυτιλία, όσο και για την Ακτοπλοία της χώρας μας.

7. Τέλος έχει συσταθεί Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, η 

Σελίδα 6791 

οποία αφού έλαβε υπόψη της τις προτάσεις των ενδιαφερομένων φορέων, έχει διαμορφώσει σχέδιο νόμου για το Μητρώο Επιχειρήσεων.

Τόσο το Προσχέδιο Νόμου όσο και η τελική πρόταση Σχεδίου Νόμου για το Μητρώο, εδόθηκε στους φορείς και εν συνεχεία θα γίνει ημερίδα στο Υπουργείο μας για τη συζήτηση του κειμένου πριν την τελική προώθηση του.

Τα κεντρικά σημεία που προωθεί η πρόταση νόμου για το Μητρώο είναι:

α. Θέσπιση συγκεκριμένων κριτηρίων για την ένταξη των επιχειρήσεων στο Μητρώο σε τρόπο ώστε να προωθείται η εξυγίανση του χώρου και η δημιουργία σοβαρών, αξιόπιστων και σύγχρονων μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Η εξυγίανση είναι όρος αναγκαίος για να καταστεί ο χώρος και η δραστηριότητα ανταγωνιστικές με υψηλά επίπεδα ασφάλειας στην εργασία.

β. Κατοχύρωση της δυνατότητας νομιμοποίησης της δραστηριότητας των επιχειρήσεων που πληρούν τα άλλα κριτήρια του Μητρώου, πέρα από τους περιορισμούς της υπάρχουσας νομοθεσίας.

γ. Κατοχύρωση επίσης της δυνατότητας επενδύσεων σε εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών τους, περα από τους περιορισμούς της υπάρχουσας νομοθεσίας.

δ. Και στις δύο περιπτώσεις (β) και (γ) αποφασιστικό λόγο για την έγκριση σχεδίων θα έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

ε. Καθιέρωση του κριτηρίου της ελάχιστης μόνιμης απασχόλησης, ώστε οι επιχειρήσεις να είναι συγκροτημένες, να διασφαλίζονται οι συγκεκριμένοι όροι ασφάλειας στην εργασία, πέραν της υπάρχουσας νομοθεσίας και τέλος να εξασφαλίζονται απασχόληση προσωπικού.

Η Υφυπουργός

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ"

3. Στην με αριθμό 3098/3-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 369/21-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην ερώτηση 3098/3-4-1997 του Βουλευτή κ. Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου που μας διαβιβάστηκε με το υπ' αριθμ. Β-4894/23-4-1997 έγγραφο του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, παρακαλούμε να πληροφορήσετε τον κ. Βουλευτή τα εξής:

Η Περιφερειακή Υπηρεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, προ πολλού έχει διαπιστώσει την ανάγκη ανακατασκευής (διερεύνησης) ορισμένων οχετών της σιδηροδρομικής γραμμής στην Περιοχή Καρείκων.

Επειδή το θέμα κατασκευής Τεχνικών Έργων στη σιδηροδρομική γραμμή ανήκει στην αρμοδιότητα του ΟΣΕ, η αρμόδια Υπηρεσία μας έχει έρθει σε επικοινωνία (τηλεφωνική και έγγραφη) με τον ΟΣΕ και σε συνεργασία με τον πρόεδρο της Κοινότητας πρόκειται να αποστείλει τεχνική μελέτη και τεχνικά στοιχεία του έργου του έχουν ζητηθεί από τον ΟΣΕ.

Ο Υπουργός

Κ. ΛΑΛΙΩΤΗΣ"

4. Στην με αριθμό 3102/3-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 3739/16-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην αρ. 3102/3-4-1997 ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο Βουλευτής κ. Σπ. Σπηλιωτόπουλος σχετικά με την καταβολή των δαπανών για απαλλοτριώσεις στην Ευρεία Παράκαμψη Πατρών Περιοχής Ρηγανόκαμπου Ν. Αχαίας σας πληροφορούμε τα ακόλουθα, όπως προκύπτουν από τα στοιχεία του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων (Τ.Π.Δ.).

Ύστερα από την αρ. 1091234/5122/0010/93 κ.υ.α. των Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων, (ΦΕΚ 957/93 τ.Δ'), για την βελτίωση της ευρείας παράκαμψης Πάτρας στο τμήμα Κ4-Κ5 (Γλαύκος-Γηροκομείο) και μετά την έκδοση της αρ. 1015/1995 απόφασης Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, που καθόρισε τις προσωρινές τιμές, η 2η ΔΕΚΕ Πατρών κατέθεσε στο Τ.Π.Δ. Υποκ/μα Πάτρας αρχικά το αρ. 56/11-12-1995 γραμμάτιο σύστασης παρακαταθήκης ποσού δρχ. 2.792.865.133 και συμπληρωματικά, για την ίδια περιοχή τα με αρ. 81/23-10-1996 δρχ. 29.494.000, 90/21-2-1997 δρχ. 5.754.000, 69/27-5-1996 δρχ. 33.187.000, 72/8-7-196 δρχ. 8.664.000 και 75/31-7-1996 δρχ. 6.023.000, 65/10-4-1996 δρχ. 1.320.000 γραμμάτια.

Το Τ.Π.Δ. εκτελώντας τις αριθ. 1490/1995, 137/1996, 401/1997, 1199/1996, 220/1996, 184/1997, 1029/1996, 244/1996, 1144/1996, 1129/1996, 1130/1996, 1097/1996, 701/1996, 941/1996, 954/1996, 678/1996, 70/1996, 593/1996, 836/1996, 749/1996, 649/1996, 625/1996, 528/1996, 575/1996, 507/1996 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πάτρας απέδωσε νομίμως το 60% του ποσού της αποζημίωσης στον καθένα από τους δικαιούχους που αναγνωρίστηκαν με αυτές και κατά το λόγο της ιδιοκτησίας του. Το υπόλοιπο 40% θα αποδοθεί, σύμφωνα με το Νόμο, με την κοινοποίηση στο Ταμείο της απόφασης του Εφετείου Πατρών που θα καθορίσει τις οριστικές τιμές (τελεσίδικα), η οποία όμως μέχρι τις 14/5/1997 δεν έχει εκδοθεί.

Ο Υφυπουργός

ΝΙΚ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ"

5. Στην με αριθμό 3120/3-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 11358/20-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εσωτερικών η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης με αριθμό 3120/3-4-1997 που κατέθεσαν στη Βουλή οι Βουλευτές κ.κ. Αναστάσιος Πεπονής, Νικόλαος Σηφουνάκης, Γεώργιος Αδαμόπουλος, Νόρα Κατσέλη, Ροδούλα Ζήση, Ιωάννης Καλαμακίδης, Θεόδωρος Γεωργιάδης, Παναγιώτης Φωτιάδης, Κυριάκος Σπυριούνης, Αθανάσιος Γεωργιάδης, Κίμων Κουλούρης και Ιωάννης Καψής, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Η Κυβέρνηση υλοποιώντας την εξαγγελία της για την επέκταση εφαρμογής του ν. 2120/1994 και στις λοιπές τράπεζες των οποίων ο διορισμός των διοικήσεών τους εγκρίνεται από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής προωθεί νομοσχέδιο, το οποίο ήδη συζητείται στην Εθνική Διακομματική Επιτροπή για τη Δημόσια Διοίκηση και σύντομα θα κατατεθεί στη Βουλή.

Κατά συνέπεια θα εκλείψουν και τα ελάχιστα φαινόμενα προσλήψεων προσωπικού με τρόπο αδιαφανή και μη αξιοκρατικό, τα οποία παρουσιάσθηκαν κατά την πρώτη φάση εφαρμογής του άνω νόμου.

Παράλληλα έχει δοθεί εντολή στις Τράπεζες να μην προχωρήσουν χωρίς την έγκριση της Κυβέρνησης σε προσλήψεις.

Ο Υφυπουργός

ΑΝ. ΜΑΝΤΕΛΗΣ"

6. Στην με αριθμό 3155/7-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 4189/14-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Υγείας η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην αριθμ. 3155/7-4-1997 ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων ο Βουλευτής κ. Π. Μελάς αναφορικά με την ανέγερση της νέας πτέρυγας του Τζάνειου Νοσοκομείου Πειραιά, σας πληροφορούμε ότι:

Στην πρόταση του Υπουργείου προς το Υπουργείο Οικονομικών που αφορά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, περιλαμβάνεται και το έργο της Νέας Πτέρυγας του Τζάνειου Νοσοκομείου προϋπολογιζομένης δαπάνης 3.500.000.000 δρχ. (3 Υπόγεια, Ισόγειο, 3 Ορόφους και Μηχανόροφο), που θα περιλαμβάνει Συγκρότημα Χειρουργείων, Μαιευτήριο και Μαιευτική Νοσ. Μονάδα 24 Κλινών, Μ.Τ.Ν. 15 κλινών, Μ.Ε.Θ. 14 κλινών, Μ.Α.Φ. 7 κλινών, Μονάδα Μεσογ. Αναιμιας 9 κλινών, Μονάδα Προώρων Βρεφών 21 κλινών κ.λ.π.

Οι παραπάνω Υπηρεσίες θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του Νοσοκομείου.

Συγχρόνως θα επιτευχθεί η μεταφορά των Υπηρεσιών που στεγάζονται σήμερα στην πρώην κλινική Αντωνάκου.

Το έργο προβλέπεται να δημοπρατηθεί εντός του 1997 και 

Σελίδα 6792 

να ολοκληρωθεί το έτος 2000.

Ο Υφυπουργός

ΕΜΜ. ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ"

7. Στην με αριθμό 3239/10-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 1533/20-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην ερώτηση με αριθμό 3239 που κατατέθηκε στις 10-4-1997 από τους Βουλευτές κ.κ. Στρατή Κόρακα και Νίκο Γκατζή και μας κοινοποιήθηκε με το Α.Π. 6017/21-4-1997 έγγραφο του Υπουργείου Αιγαίου, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Στην θέση Κουταλά Κοινότητας Σερίφου έχει εκδοθεί Απόφαση ΠΕΧΩΔΕ (ΦΕΚ 97/δ/95) περί έγκρισης χωροθέτησης και οικιστικής καταλληλότητας έκτασης ιδιοκτησίας της "Εταιρείας Μεταλλείων Σερίφου και Σπηλιαζέζης Α.Ε." βάσει του άρθρου 29 του ν. 1947/1991.

Οι ενδιαφερόμενοι έχουν υποβάλλει στις υπηρεσίες μας Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων καθώς και σχετική πολεοδομική μελέτη οι οποίες βρίσκονται στο στάδιο εξέτασης και αξιολόγησης.

Επισημαίνεται ότι η έγκριση της πολεοδομικής μελέτης γίνεται με Π.Δ/γμα το οποίο ελέγχεται, ως προς τη νομιμότητα από το ΣτΕ.

Ο Υπουργός

Κ. ΛΑΛΙΩΤΗΣ"

8. Στην με αριθμό 3266/11-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 20787/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Εσωτερικών η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της αριθμ. 3266/11-4-1997 ερώτησης, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Απόστολος Σταύρου, σχετικά με την ανάγκη λήψης μέτρων υπέρ των πλημμυροπαθών του Δήμου Βούλας από τις πλημμύρες του 1993, σας πληροφορούμε ότι, το Υπουργείο θα εξετάσει τη δυνατότητα επιχορήγησης του Δήμου, για την αντιμετώπιση της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί.

Ο Υπουργός

ΑΛ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ"

9. Στην με αριθμό 3318/15-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 12799/15-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Υγείας η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην υπ' αριθμ. 3318/15-4-1997 ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή από τους Βουλευτές κ. Α. Τασούλα και Μ. Μπόσκου, σχετικά με το Κέντρο Υγείας Κιάτου σας πληροφορούμε τα εξής:

1. Από τα στοιχεία της Υπηρεσίας μας προκύπτει ότι στο Κ.Υ. Κιάτου υπηρετούν ΙΔΙ Παθολόγος, 2 ΔΙ και ΕΒ Παιδίατροι, 1 ΕΒ Γεν. Ιατρικής και 1 ΕΒ άνευ ειδικότητας.

Οσον αφορά στη θέση γιατρού Καρδιολόγου δεν υπάρχει δυνατότητα κάλυψης διότι στα Κέντρα Υγείας μη αστικών περιοχών δεν προβλέπονται θέσεις Καρδιολόγων.

2. Αναφορικά με το υπόλοιπο προσωπικό στο Κ.Υ. Κιάτου, υπηρετούν

1 ΤΕ-Δ/νσης Μονάδων Υγείας, 6ΤΕ Νοσ/κής, 1 ΤΕ Μαιών, 1 ΔΕ Διοικ.-Λογ.,

1 ΔΕ Τεχνικών (συντ. κτιρίων), 2 ΔΕ Αδ. Νοσοκόμων, 2 ΔΕ Παρασκευαστών,

1 ΥΕ Επιμελητών, 1 ΥΕ Πρ. Καθ/τας, 2 ΥΕ Πρ. Καθ/τας, 1 ΤΕ Ιατρ. Εργαστηρίων.

Επίσης έχουν εγκριθεί δύο θέσεις παραϊατρικού και λοιπού προσωπικού η προκήρυξη των οποίων θα ζητηθεί άμεσα από το ΑΣΕΠ.

Ο Υπουργός

Κ. ΓΕΙΤΟΝΑΣ"

10. Στην με αριθμό 3378/17-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 1827/30-4-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Μακεδονίας η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην ερώτηση αρ. 3378/17-4-1997 που κατέθεσαν στην Βουλή οι Βουλευτές κ.κ. Σταύρος Παναγιώτου και Μαρία Μπόσκου, η οποία αναφέρεται στα Προγράμματα και τα έργα που εκτελούνται στον 'Αγιον 'Ορος, σας πληροφορούμε τα εξής:

1. Η ερώτηση είναι σχετική της αρ. 1569/19-12-1996 ερώτησης των ιδίων Βουλευτών που απευθύνονταν στους Υπουργούς Εξωτερικών και Εθνικής Οικονομίας και η οποία απαντήθηκε με τα αρ. 43818/ΔΕΦΕ 38/9-1-1997 του ΥΠΕΘΟ 7868/5-2-1997 του ΥΠΕΧΩΔΕ και 273/31-1-1997 του ΥΜΑΘ, και με κατάθεση των εγγράφων που εζητούντο.

2. Συμπληρωματικά και στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης επισημαίνουμε:

α) Η ανάθεση της παρακολούθησης της υλοποίησης των χρηματοδοτούμενων από την Τράπεζα Ευρωπαϊκών Επενδύσεων στην Αναπτυξιακή Εταιρεία Χαλκιδικής (ΑΝΕΤΧΑ) ήταν αποκλειστική επιλογή του προαναφερθέντος χρηματοδότη, όπως σαφώς αναφέρεται στο μνημονευθέν απαντητικό έγγραφο του ΥΠΕΘΟ.

Ανεξάρτητα από το γεγονός αυτό, το ΚΕΔΑΚ εξακολουθεί να έχει την υψηλή εποπτεία των εν λόγω έργων (έγκριση της μελέτης-έλεγχος εφαρμογής της) χωρίς βέβαια να του έχει ανατεθεί και η επίβλεψη κατά την έννοια του άρθρου 3 του ν. 1418/1984 περί Δημοσίων Εργων. Προς την κατεύθυνση αυτή (της ανάληψης και της επίβλεψης) κινείται και η εισήγησή μας όσον αφορά την νέα πρόταση προγράμματος χρηματοδότησης της Τράπεζας Ευρωπαϊκών Επενδύσεων.

β) Η ανάθεση του monitoring από πλευράς Β.Ε.Ι. (Τράπεζα Ευρωπαϊκών Επενδύσεων) για έργα χρηματοδοτούμενα από αυτήν σε άλλο φορέα εκτός του ΚεΔΑΚ δεν έχει καμμια σχέση με την εκτίμηση της Κυβέρνησης προς αυτό. Απεναντίας η Κυβέρνηση αλλά και η Ι. Κοινότητα Αγίου Ορους εκτιμούν ότι το ΚεΔΑΚ ανταποκρίνεται με μεγάλη επιτυχία στην αποστολή του. Για τον λόγο αυτό και σε κάθε ευκαιρία (νέος Αρχαιολογικός Νόμος κ.λ.π.) τονίζεται η ανάγκη απόλυτου σεβασμού του νομικού πλαισίου που διέπει την λειτουργία του ΚεΔΑΚ και σύμφωνα με το οποίο του ΚεΔΑΚ ασκεί αποκλειστικά της αρμοδιότητες του ΥΠΕΧΩΔΕ, ΥΠΠΟ και Υπουργείου Γεωργίας στο Αγιον Ορος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απαιτούνται συνεχώς μέτρα για την βελτίωση της αποτελεσματικότητάς του.

γ. Οι κατασκευαστικές εταιρείες που έχουν αναλάβει την υλοποίηση του προγράμματος της Β.Ε.Ι. επιλέχτηκαν με διαδικασίες που καθόρισαν ο χρηματοδότης και ο χρηματοδοτούμενος, δηλαδή η Β.Ε.Ι. και η εκάστοτε χρηματοδοτούμενη Ιερά Μονή.

δ. Οσον αφορά το 15ετές πρόγραμμα (ύψους 283 δις δρχ.) και το αντίστοιχο 5ετές (ύψους 45 δις δρχ.) που αναφέρεται στην ερώτηση, εφ' όσον εγκριθεί η χρηματοδότησή του από το Ελληνικό Δημόσιο, φυσικά η παρακαλούθησή του θα ανατεθεί στο ΚεΔΑΚ.

ε. Σκοπός του ΚεΔΑΚ είναι η διαμόρφωση προγραμμάτων έργων υποδομής, συντηρήσεων και αναστηλώσεων του Αγίου Ορους, η εκτέλεση αυτών και η υποβοήθηση και αρωγή του έργου της Ι. Κοινότητας και των Ι. Μονών του αγίου Ορους για την διαφύλαξη της κληρονομιάς του. Στα πλαίσια αυτά και για τους λόγους που αναφέρονται στο μνημονευθέν έγγραφο του ΥΠΕΧΩΔΕ, το ΚεΔΑΚ με απόλυτη ιεράρχηση και αντικειμενικά κριτήρια και πάντα σε συνεργασία και σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων της Αθωνικής Κοινότητας, προωθεί παρεμβάσεις για την προστασία του φυσικού πλούτου και της αγιορείτικης κληρονομιάς γενικότερα.

στ. Τις διατυπούμενες ανησυχίες για "την διατήρηση της ιερότητας του χώρου" δεν τις συμμεριζόμαστε διότι η Ελληνική Πολιτεία αλλά κυρίως η Ι. Κοινότητα Αγίου Ορους, χωρίς την σύμφωνη γνώμη της οποίας δεν μπορεί να γίνει τίποτα στην περιοχή, είναι οι εγγυητές της χιλιόχρονης και πλέον διατήρησης της αγιορείτικης κληρονομιάς. Στο τυπικό επίπεδο υπάρχει η κατωχύρωση που διασφαλίζει ο Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Ορους, το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρο

Σελίδα 6793 

105) και το γεγονός ότι υπάρχει ειδική σχετική αναφορά στη συνθήκη ένταξης της χώρας μας στην Ε.Ε.

Ο Υπουργός

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ"

11. Στην με αριθμό 3437/18-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 2656/20-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Υγείας η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της με αρ. πρωτ. ερώτησης 3437/18-4-1997 του Βουλευτή κ. Κορκολόπουλου Δ. Βασιλείου, σχετικά με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Ιδρυμα Κοιν. Εργασίας "Αγ. Χαράλαμπος", Πύργου, Ν. Ηλείας, ΝΠΔΔ, σας ενημερώνουμε ότι το Υπουργείο μας έχει επιχορηγήσει εκτάκτως το εν λόγω ίδρυμα, από πιστώσεις του προϋπολογισμού 1996, με το ποσό των 15.000.000 δρχ.

Επιπροσθέτως, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την κατά το δυνατόν ομαλότερη και απρόσκοπτη λειτουργία του ανωτέρω ιδρύματος, αλλά και όλων των Προνοιακών ιδρυμάτων, το Υπουργείο μας, βρίσκεται στο στάδιο αξιολόγησης, των αιτημάτων, για την δυνατότητα συμπληρωματικών επιχορηγήσεων, σύμφωνα με τις εγκεκριμένες πιστώσεις του προϋπολογισμού του Υπουργείου του τρέχοντος οικονομικού έτους.

Επιπλέον σας γνωρίζουμε ότι η κάλυψη του τακτικού προϋπολογισμού για κάθε ένα Προνοιακό 'Ιδρυμα Δημοσίου Δικαίου, είναι ευθύνη της οικείας Περιφερειακής Διοίκησης. Το Υπουργείο καλύπτει συμπληρωματικής τους προϋπολογισμούς τους.

Ο Υφυπουργός

Θ. ΚΟΤΣΩΝΗΣ"

12. Στην με αριθμό 3483/24-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 3305/19-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3483/24-4-1997 που κατατέθηκε στη Βουλή από τη Βουλευτή κ. Ελένη Ανουσάκη, αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς ακινήτων περιοχής Τουρκοβουνίων (Δημ. Αθηναίων) και διεκδίκηση επαυτών από τους αδελφούς Καπράλου και ειδικότερα, για την περίπτωση της κας Ιωάννας Μπούφαλη, σας γνωρίζουμε ότι η υπηρεσία μας για το ίδιο θέμα έχει ενημερώσει τη Βουλή των Ελλήνων με τα (β) (γ) (δ) (ε) και (στ) σχετικά φωτ/φα των οποίων επισυνάπτουμε για πλήρη ενημέρωσή σας.

Ο Υφυπουργός Οικονομικών

Γ. ΔΡΥΣ

Σημ. : Τα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων).

13. Στην με αριθμό 3485/29-4-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 5069/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Μεταφορών η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην ερώτηση 3485/29-4-1997 του Βουλευτή κ. Π. Σκανδαλάκη και απευθύνεται στον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών, σας πληροφορούμε τα παρακάτω:

Ο ΟΤΕ, τον Οκτώβριο του 1996, ίδρυσε την εταιρεία "ΚΥΨΕΛΟΕΙΔΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΙΝΗΤΩΝ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ Α.Ε." (COSMOTE) με σκοπό την παροχή υπηρεσιών Κινητής Τηλεφωνίας Ξηράς, τεχνολογίας DCS-18CC και της μεταβίβασε την εκχωρηθείσα σ' αυτόν άδεια Κινητής Τηλεφωνίας.

Η Εταιρεία προχωρά με γρήγορους ρυθμούς, αφενός στην ανάπτυξη της υποδομής του δικτύου και αφετέρου στην εφαρμογή των στρατηγικών εκείνων, που θα βοηθήσουν την υλοποίηση των βασικών της στόχων.

Υστερα από σχετική διαγωνιστική διαδικασία, ο ΟΤΕ έχει προεπιλέξει ως συνεταίρο του την Νορβηγική εταιρεία TELENOR (συμμετοχή 30%) με την οποία διεξάγονται οι σχετικές διαπραγματεύσεις, ενώ η οριστική συμφωνία θα ολοκληρωθεί εντός των προσεχών ημερών.

Η εμπορική εκμετάλλευση του συστήματος DCS-18CC προβλέπεται να αρχίσει στα τέλη του 1997 και αρχικά θα καλύψει τις ευρύτερες περιοχές Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Πάτρας.

Η διανομή των παρεχομένων υπηρεσιών θα γίνεται από τα καταστήματα της εταιρείας, τα καταστήματα του ΟΤΕ σε όλη την Ελλάδα και τα καταστήματα επιλεγμένων αντιπροσώπων.

Τέλος, σας πληροφορούμε ότι δεν προβλέπονται συνεργασίες με άλλους Κρατικούς φορείς, ούτε και με τις δύο άλλες εταιρείες Κινητής Τηλεφωνίας.

Ο Υπουργός

ΧΑΡ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ"

14. Στην με αριθμό 3495/2-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 627/20-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Εθν. Οικονομιας η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3495/2-5-1997 που κατέθεσαν στη Βουλή των Ελλήνων οι Βουλευτές κ.κ. Δ. Σιούφας, Ε. Μεϊμαράκης και Δ. Κωστόπουλος, σχετικά με επιτόκια δανεισμού, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Η διαδικασία απελευθέρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, η οποία ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, έχει ολοκληρωθεί και ήδη από το 1993 το σύνολο των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων δεν καθορίζονται πλέον διοικητικά, αλλά ελεύθερα από τις τράπεζες στο πλαίσιο ανταγωνιστικών συνθηκών στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου.

Η αποκλιμάκωση του πληθωρισμού επέτρεψε τη σταδιακή μείωση των επιτοκίων χορηγήσεων τα τελευταία χρόνια με σημαντικό όφελος τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τους καταναλωτές. Ειδικότερα, τα επιτόκια στα δραχμικά δάνεια έχουν μειωθεί σημαντικά (από 26% κατά μέσο όρο στο τέλος του 1994 έχουν υποχωρήσει σήμερα σε 17-19%). Επιπλέον μετά την απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων το Μάιο 1994, οι ελληνικές επιχειρήσεις προσφεύγουν με αυξανόμενο βαθμό σε δανεισμό σε συνάλλαγμα, επωφελούμενες των χαμηλών επιτοκίων (4-8%) σε συνάλλαγμα σε συνδυασμό με την ασκούμενη αντιπληθωριστική συναλλαγματική πολιτική.

Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι όλες σχεδόν οι μεγάλες επιχειρήσεις δανείζονται με επιτόκια που προσδιορίζονται από το εκάστοτε ATHIBOR των 3 μηνών πλέον ενός περιθωρίου 1-2 εκατοστιαίων μονάδων. Σε αυτή την περίοδο το ATHIBOR έχει υποχωρήσει σε 10,5% από 18% στο τέλος του 1994.

Οσον αφορά δε τη διαφορά μεταξύ επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων παρατηρείται ότι έχει μεν μειωθεί, αλλά εξακολουθεί να είναι της τάξεως των 7 εκατοστιαίων μονάδων στην Ελλάδα, ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι χαμηλότερη, 3-5 εκατοστιαίες μονάδες. Μέρος, όμως, αυτής της διαφοράς, όπως η επιβάρυνση των δανείων με εισφορά του ν. 128 ύψους 1% που περιλαμβάνεται στο περιθώριο των 7 μονάδων δεν επηρεάζει τα αποτελέσματα των τραπεζών, διότι αποδίδεται από τις τράπεζες σε ειδικό λογαριασμό για επιδότηση του επιτοκίου των δανείων προς σεισμοπαθείς, βιοτέχνες και των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας. Η διαφορά όμως των επιτοκίων επηρεάζεται από την επιβάρυνση που υφίστανται οι τράπεζες λόγω της μη ικανοποιητικής εξυπηρέτησης ορισμένων κατηγοριών δανείων.

Ο τρόπος με τον οποίο οι νομισματικές αρχές επιδιώκουν να επηρεάσουν τη διαφορά επιτοκίων, σε ένα πλήρως απελευθερωμένο τραπεζικό σύστημα και απαλλαγμένο από τις διοικητικές παρεμβάσεις του παρελθόντος, είναι αυτός που ακολουθείται σε ολες τις ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή ενισχύοντας και διευκολύνοντας τον υγιή ανταγωνισμό των πιστωτικών ιδρυμάτων. Ας σημειωθεί δε ότι κάθε μια τράπεζα δεν αντιμετωπίζει σήμερα μόνο τον ανταγωνισμό από τα υπόλοιπα 50 πιστωτικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Ελλάδα, αλλά και από ευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα που προσφέρουν τραπεζικές υπηρεσίες διασυνοριακά, χωρίς εγκατάσταση στη χώρα.

Τέλος, η προσπάθεια που καταβάλλεται για περαιτέρω 

Σελίδα 6794 

αποκλιμάκωση του πληθωρισμού είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε αντίστοιχη μείωση των επιτοκίων χορηγήσεων στο εγγύς μέλλον, με όλα τα ευνοϊκά αποτελέσματα που αυτό συνεπάγεται για τις επενδύσεις, την απασχόληση και γενικότερα, την οικονομική δραστηριότητα της χώρας.

Ο Υπουργός

ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ"

15. Στην με αριθμό 3496/2-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 10209/21-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Ανάπτυξης η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3496/2-5-1997 που κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων από τον Βουλευτή κ. Α. Φούσα όσον αφορά αρμοδιότητες του Υπουργείου μας, σας πληροφορούμε τα εξής:

Το έργο του Φυσικού Αερίου καθορίσθηκε έτσι ώστε να είναι οικονομικά βιώσιμο, και περιλαμβάνει στην πρώτη αυτή φάση την τροφοδότηση των περιοχών και τις μεγαλύτερες ενεργειακές καταναλώσεις. Τούτο ήταν απαραίτητο για την εξασφάλιση και της σχετικής χρηματοδότησης από την Ε.Ε. (επιδοτήσεις-δάνεια), η οποία καλύπτει το 70% περίπου της συνολικής επένδυσης.

Για τον λόγο αυτό στο σημερινό προσδιορισμό του έργου δεν περιλαμβάνεται η τροφοδότηση της Ηπείρου.

Μετά το πέρας της κατασκευαστικής περιόδου του παρόντος έργου, η ΔΕΠΑ θα μπορέσει να εξετάσει την επέκταση της τροφοδοσίας με φυσικό αέριο και σε άλλες περιοχές, στα πλαίσια των δυνατοτήτων της συνεκτιμώντας και τις δυνατές καταναλώσεις κατά περίπτωση.

Η Υπουργός

ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ"

16. Στην με αριθμό 3496/2-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 16085/19-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εθν. Οικονομιας η ακόλουθη απάντηση:

"Σχετικά με την ερώτηση 3496/2-5-1997 & σε ότι αφορά το ΥΠΕΘΟ, σας ενημερώνουμε ότι για την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων της Περιφέρειας Ηπείρου, στα πλαίσια του 2ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, 1994-1999 προβλέπονται τα ακόλουθα προγράμματα ή παρεμβάσεις:

1. Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα (Π.Ε.Π Ηπείρου) ύψους 100 δις δρχ.

2. Παρεμβάσεις Κεντρικών Φορέων στην Περιφέρεια ύψους 94,05 δις

3. Παρεμβάσεις του Ταμείου Συνοχής:Σύνολο 36,57 δις δρχ.

α. μεταφορές, ύψους 14.5 δις δρχ

β. λιμενικά έργα, ύψους 12,5 " "

γ. περιβάλλον 9,57 " "

4. Παρεμβάσεις από την Κοινοτική Πρωτοβουλία Προγράμματος INTEREG II ύψους 20 δις.

5. Παρεμβάσεις από την Κοινοτική Πρωτοβουλία Προγράμματος PESCA ύψους 1,5 δις.

6. Παρεμβάσεις από την Κοινοτική Πρωτοβουλία Προγράμματος LEADER ύψους 8 δις δρχ.

Ο συνολικός προϋπολογισμός των ανωτέρω παρεμβάσεων ανέρχεται σε 260.12 δις δρχ. τελικό στόχο την υποστήριξη των πολιτικών επίλυσης των προβλημάτων της Περιφέρεια Ηπείρου. 

'Ολες οι πιο πάνω ενέργειες έχουν ως στόχο να ανατρέψουν τη δυσμενή εικόνα και τις ανισότητες σε βάρος της Περιφέρειας Ηπείρου.

Ο Υφυπουργός

ΧΡ. ΠΑΧΤΑΣ"

17. Στην με αριθμό 3497/5-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθ. 10/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Δημ. Τάξης η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3497/5-5-1997, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Α. ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ, σε ό,τι μας αφορά, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Οι αρμόδιες Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας κατόπιν εντολών και οδηγιών μας λαμβάνουν έντονα μέτρα για την ταχεία και ασφαλή κυκλοφορία πεζών και οχημάτων σε όλη τη χώρα και διενεργούν συνεχείς αυστηρούς ελέγχους για τη τήρηση των κανόνων του ΚΟΚ.

Ειδικότερα, για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη τροχονομική αστυνόμευση των δύο μεγάλων εθνικών οδών, έχει σχεδιασθεί η συγκρότηση ειδικής Υπηρεσίας Τροχαίας ώστε να έχουμε περιπολικό κάθε τριάντα χιλιόμετρα σε αυτές.

Ιδιαίτερα αυστηροί είναι οι έλεγχοι στα φορτηγά, τις νταλίκες, τα πούλμαν και γενικά τα λεωφορεία με τα οποία μετακινούνται ομαδικά πολλά άτομα, για διαπίστωση τήρησης των σχετικών με την νόμιμη και ασφαλή κυκλοφορία των διατάξεων (άδεια κυκλοφορίας, έλεγχος από το ΚΤΕΟ, κανονικό φορτίο, κανονική λειτουργία φώτων, ταχογράφου και τήρηση των ορίων ταχύτητας, κίνηση στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, κ.λ.π.) καθώς και τα δίκυκλα και τα αγροτικά μηχανήματα. Επίσης ελέγχονται οι οδηγοί για κατοχή άδειας ικανότητας οδηγού κατηγορίας αντίστοιχης με το όχημα που οδηγού και για τήρηση του καθορισμένου ωραρίου οδήγησης.

Ειδικότερα, για τις νταλίκες, έχει προταθεί στο Υπουργείο Μεταφορών η απαγόρευση κυκλοφορίας τους τα Σαββατοκύριακα και ορισμένες ώρες αιχμής. 

Για τη διαπίστωση της μέθης των οδηγών, οι αρμόδιες Υπηρεσίες Τροχαίας προβαίνουν στη συγκρότηση συνεργείων ελέγχου μέθης όλες τις ημέρες της εβδομάδας και ειδικότερα τα Σαββατοκύριακα και ναργίες. Οι ελέγχοι γίνονται με τη χρήση σύγχρονων ηλεκτρονικών συσκευών με τις οποίες έχουν εφοδιασθεί οι Υπηρεσίες.

Στα πλαίσια αυτά, κατά το έτος 1996 συγκροτήθηκαν στην Αττική 1.650 συνεργεία ελέγχου μέθης, ελέγχθηκα 28644 άτομα και βεβαιώθηκαν 3742 περιπτώσεις με ένδειξη μέθης. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα στην υπόλοιπη χώρα συγκροτήθηκαν 2801 συνεργεία, ελέγχθηκαν 35933 άτομα και βεβαιώθηκαν 1984 περιπτώσεις με ένδειξη μέθης.

Επίσης, κατά το από 21-4-1997 και 4-5-1997 χρονικό διάστημα, συγκροτήθηκαν σε όλη τη χώρα 151 συνεργεία, ελέχγθηκαν 2.425 άτομα και βεβαιώθηκαν 191 περιπτώσεις οι υπαίτιοι παραπέμφθησαν στη Δικαιοσύνη.

Με ειδικά συνεργεία ελέγχεται και η ταχύτητα των οχημάτων σε όλη τη χώρα.

Στις Υπηρεσίες μας έχουν δοθεί εντολές για παραπομπή και επανεξέταση των οδηγών που αγνοούν βασικούς κανόνες του Κ.Ο.Κ. ή για τους οποίους διατηρούν αμφιβολίες για τη σωματική ή πνευματική τους κατάσταση.

Κατά τις περιόδους των μεγάλων εορτών του έτους και κατά τις μαζικές εξόδους των πολιτών η τροχονομική αστυνόμευση είναι εντονότερη. Εκτός από τα μέτρα που έχουν ήδη αναφερθεί, διανέμονται από τις Υπηρεσίες Τροχαίας ενημερωτικά φυλλάδια κυκλοφοριακού περιεχομένου, γίνεται δια του τύπου και των τηλεοπτικών μέσων ενημέρωση και δίδονται οδηγίες για ασφαλή οδήγηση.

Παράλλληλα επισημαίνονται οι φθορές, βλάβες, ατέλειες του οδικού δικτύου και ενημερώνονται αμέσως τα συναρμόδια Υπουργεία για την αποκατάστασή τους και λήψη μέτρων αποτροπής των κινδύνων.

Στα Υπουργεία αυτά και σε άλλους συναρμόδιους φορείς υποβάλλονται προτάσεις και για μονοδρομήσεις οδών, αλλαγές δρομολογίων, αλλαγή χρόνου λειτουργίας φωτεινών σηματοδοτών, τοποθετήσεις καθέτου και οριζόντιας σημάνσεως κ.λ.π. και γενικά για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων και παρεμβάσεων, που θα επιλύσουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα προς όφελος των πολιτών και την εξυπηρέτηση του δημοσίου και κοινωνικού συμφέροντος.

Επίσης καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες και για την κοινωνική αφύπνιση και ευαισθητοποίηση των πολιτών με κύριους άξονες τη σωστή κυκλοφοριακή αγωγή, το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την εμπέδωση της κυκλοφοριακής συνείδησης, μέσα από ομιλίες και διαλέξεις σε σχολεία, 

Σελίδα 6795 

συλλόγους, επαγγελματικά σωματεία και διάφορες Υπηρεσίες, καθώς και ραδιοφωνικές εκπομπές, εκθέσεις κ.λ.π. Στα πλαίσια αυτά κατά το παρελθόν έτος έγιναν 2530 διαλέξεις σε περίπου 170.000 μαθητές.

Πέραν αυτών ερευνώνται και μελετώνται σε βάθος οι παράγοντες πρόκλησης των ατυχημάτων, συνάγονται συμπεράσματα και αποφασίζεται η λήψη κάθε πρόσφορον, προς την κατεύθυνση αυτή, μέτρου, σε συνεργασία με τα άλλα Υπουργεία με τα άλλα Υπουργεία και συναρμόδιους φορείς.

'Οσον αφορά τα προτεινόμενα με το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής άμεσα βραχυπρόθεσμα και μεσομακροπρόθεσμα μέτρα που αφορούν το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ενημερώθηκαν οι αρμόδιες Υπηρεσίες μας και διατάχθηκαν κάθε μια, στα πλαίσια της αρμοδιότητας τους, για την υλοποίηση σε εύλογο χρόνο.-

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

18. Στην με αριθμό 3499/5-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 14462/20-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Υγείας η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3499/5.5.1997 που κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων ο Βουλευτής κ. Πέτρος Τατούλης, σας γνωρίζουμε ότι:

1. Στο Κ.Υ. Τροπαίων είναι χρεωμένες έξι (6) θέσεις αγροτικών γιατρών, αλλά οι τρεις (3) είναι οργανικές, οι άλλες (3) είναι επί πλέον για να μπορούν να καλύπτουν ανάγκες οι δύο (2) στη Μ.Τ.Ν. του Νοσοκ. Τρίπολης, και ο ένας για εξυπηρέτηση-εγκατάσταση του Π.Ι. Πρασίνου, όπου ήδη αποσπάσθηκαν. 'Ετσι από τις τρεις (3) οργανικές θέσεις έχει γίνει μια απόσπαση στην Αθήνα στο Ψυχ. Νοσοκ. Αττικής για κάλυψη άμεσων, επειγουσών και επιτακτικών αναγκών".

2. Στο Κ.Υ. Δημητσάνας είναι χρεωμένες έξι (6) αγροτικών γιατρών, αλλά οι πέντε (5) είναι οργανικές. Η μια είναι επί πλέον για να μπορεί να καλύπτει ο γιατρός το Ψυχιατρείο Τρίπολης όπου ήδη αποσπάσθηκε. 'Ετσι από τις πέντε (5) θέσεις έχει αποσπασθεί μόνο ένας γιατρός και αυτός στο Ω.Ρ.Λ/κό τμήμα του Νοσοκομείου Τρίπολης.

3. Η Δ/νσή μας προκήρυξε έγκαιρα τις κενές θέσεις στα κενά ΠΙ αλλά μέχρι στγμής δεν προτιμήθηκαν από υποψήφιους αγροτικούς γιατρούς.

Θα προκηρύσσονται δε συνεχώς μέχρι κάλυψής των.

4. 'Οσον αφορά την έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, στα ΦΕΚ 10/31.12.1996 τ.ΑΣΕΠ δημοσιεύθηκαν οι οριστικοί πίνακες διοριζομένων στα Κ. Υγείας Τροπαίων και Δημητσάνας, πέντε (5) και τεσσάρ ων (4) θέσεων αντίστοιχα νοσηλευτικού - παραϊατρικού και λοιπού προσωπικού.

Το Ν.Γ. Νοσοκ. Τρίπολης στην αρμοδιότητα του οποίου υπάγονται τα ανωτέρω Κέντρα Υγείας θα προχωρήσει άμεσα στις προσλήψεις των διορισθέντων. 

5. Επίσης στο Κ.Υ. Τροπαίων, με την υπ'αριθμ. ΔΥ13α/ΔΥ688/12.5.1997 έχει προκηρυχθεί μια θέση Δ/ντή Γεν. Ιατρικής ή Παθολογίας.

Ο Υπουργός

ΚΩΝ. ΓΕΙΤΟΝΑΣ"

19. Στην με αριθμό 3513/5-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 253/20-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην αριθμ. 3513/05.05.1997 ερώτηση του Βουλευτή κ. Ιωάννη Βαρβιτσιώτη, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Το πρόβλημα της συντηρήσεως επιφανείας της Πύλης Ανδριανού απασχολεί την αρμόδια Εφορεία από το 1995. Ο προβληματισμός για τον τρόπο καθαρισμού της επιφάνειας είναι ο έντονος, καθώς το μνημείο επιβαρύνεται καθημερινά γιατί βρίσκεται σε επαφή με οδό μεγάλης κυκλοφορίας. Ο καθαρισμός φέρνει στην επιφάνεια μια νέα "επιδερμίδα" η οποία εντός ολίγου υπάρχει ο φόβος ότι θα προσομοιάζει στην παλιά. Κατά τη συζήτηση στο ΚΑΣ του τρόπου καθαρισμού, σε συνεργασία με εταιρεία που διεκπεραίωσε τον καθαρισμό της αψίδας του Γαλέριου, προέκυψε το συμπέρασμα ότι το μνημείο έχει στατικό πρόβλημα. Για το λόγο αυτό η συζήτηση για τη συντήρηση της επιφάνειας αναβλήθηκε προκειμένου να μελετηθεί από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων η έκταση του στατικού προβλήματος.

Ο Υπουργός

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ"

20. Στην με αριθμό 3514/5-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 2849/20-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Υγείας η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της με αρ. πρ. ερ. 3514/5-5-1997 ερώτησης του Βουλευτή κ. Τζωάννου Γ. Ιωάννη, σχετικά με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το 'Ιδρυμα Κοιν. Εργασία "Θεομήτωρ", Αγιάσου, σας γνωρίσουμε ότι το Υπουργείο μας έχει προωθήσει συμπληρωματική επιχορήγηση, συνολικού ποσού 120.000.000 δρχ., για το εν λόγω ίδρυμα, από πιστώσεις του προυπολογισμού 1997, για την κάλυψη του ελλείμματος που έχει προκύψει στον προυπολογισμό του.

Επιπροσθέτως, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την κατά το δυνατόν ομαλότερη και απρόσκοπτη λειτουργία όλων των Προνοιακών ιδρυμάτων, το Υπουργείο μας, βρίσκεται στο στάδιο αξιολόγησης, των αιτημάτων, για την δυνατότητα συμπληρωματικών επιχορηγήσεων, σύμφωνα με τις εγκεκριμένες πιστώσεις του προυπολογισμού του Υπουργείου του τρέχοντος οικονομικού έτους.

Επιπλέον σας γνωρίζουμε ότι η κάλυψη του τακτικού προυπολογισμό για κάθε Προνοιακό 'Ιδρυμα Δημοσίο Δικαίου, είναι ευθύνη της οικείας Περιφερειακης Διοίκησης. Το Υπουργείο καλύπτει συμπληρωματικά τους προυπολογισμού τους.

Ο Υφυπουργός

Θ. ΚΟΤΣΩΝΗΣ"

21. Στην με αριθμό 3530/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 573/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Παιδείας η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην ερώτηση με αριθμό 3530/6-5-1997 που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Ν. Νικολόπουλος, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:

Η γειτνίαση των φυλάκων με τα σχολεία εντάσσεται στο ευρύτερο κοινωνικό πρόβλημα της λειτουργίας των φυλάκων σε κατοικημένες περιοχές. Η επίλυσή του, λοιπόν, αφορά την ελληνική πολιτεία γενικότερα και όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας.

Ωστόσο, το Υπουργείο Παιδείας, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη ευαισθησία για το θέμα αυτών των σχολείων, έχει δώσει κατευθύνσεις στους εκπαιδευτικούς ώστε με τη σωστή ενημέρωση των μαθητών να εξασφαλίζεται η προστασία τους.

Τέλος θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η απόκτηση οικοπεδικών εκτάσεων (είτε με απευθείας αγορά είτε με αναγκαστική απαλλοτρίωση) στα αστικά κέντρα είναι, τις περισσότερες φορές, δυσχερής λόγω της ελλείψεως χώρων κατάλληλων για την ανέγερση σχολείων. Σημειώνουμε δε ότι η πρόσκτηση των οικοπέδων και η ανέγερση των σχολείων ανήκει στην αρμοδιότητα της οικείας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.

Ο Υφυπουργός

ΙΩΑΝ. ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ"

22. Στην με αριθμό 3533/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 4672/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Οικονομικών η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης με αριθμο 3533/6.5.1997, που κατατέθηκε στη Βουλή από τον Βουλευτή κ. Γεώργιο Καλαντζή, αναφορικά με τα οικονομικά αιτήματα του αστυνομικού προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομιας, σας πληροφορούμε ότι:

'Εχει ήδη υπογραφεί από τους συναρμόδιου Υπουργούς και προωθείται η τροπολογία που ρυθμίζει τα θέματα του 

Σελίδα 6796 

επιδόματος εξομάλυνσης των στρατιωτικών εν γένει, καθώς και τις μισθολογικές προαγωγές του προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ., του Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος, Η τροπολογία αυτή θα συμπεριληφθεί στο σχέδιο νόμου "Ρυθμίσεις συνταξιοδοτικών θεμάτων και άλλες συναφείς διατάξεις", που έχει κατατεθεί στη Βουλή.

Ο Υφυπουργός

ΝΙΚ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ"

23. Στην με αριθμό 3533/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 64/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Δημ. Τάξης η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3533/6-5-1997 που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Γ. ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ, σας γνωρίζουμε ότι για το αναφερόμενο σε αυτή θέμα δόθηκε απάντηση στη Βουλή την 12-5-1997 με αφορμή την 1127/7-5-1997 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτού κ. Ν. Γκατζή.

Για βελτίωση της οικονομικής θέσης των αστυνομικών συνεχίζουμε τις προσπάθειες μέσα από τις δημοσιονομικές δυανότητες της χώρας και μετά την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογικού που έγινε με το ν. 2248/1996.

Στα πλαίσια αυτά και μέσα από το συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο, που θα ψηφισθεί σύντομα στη Βουλή, θα ρυθμισθούν τα θέματα των μισθολογικών προαγωγών και της αύξηση του επιδόματος εξομάλυνσης.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

24. Στην με αριθμό 3536/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 21086/21-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εσωτερικών η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3536/6-5-1996 που κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων από το Βουλευτή κ. Μ. Καρχιμάκη και αναφέρεται στο πιο πάνω θέμα, σας στέλνουμε συνημμένα πίνακα έργων που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα ΕΑΠΤΑ ΙΙ Νομο Λασιθίου.

Επίσης σας ενημερώνουμε ότι τα συνολικά ποσά που θα διατεθούν στους υπόλοιπους Νομούς της Κρήτης το 1997 στα πλαίσια του Προγράμματος ΕΑΠΤΑ ΙΙ έχουν ως ακολούθως:

Ν. Ηρακλείου έργα προϋπολ. 4.985.283.000 πίστωση 1997, 1.664.623.000 δρχ.

Ν. Ρεθύμνης " " 2.212.631.000 " 725.490.000 δρχ.

Ν. Χανίων " " 3.897.033.000 " 1.267.781.000 δρχ.

Ο Υφυπουργός

Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ"

Σημ.: Τα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων)

25. Στην με αριθμό 3538/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 21085/21-5-1997 έγγραφο από τον Υφυπουργό Εσωτερικών η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3538/6-5-1997 που κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων από το Βουλευτή κ. Μ. Καρχιμάκη και αναφέρεται στο πιο πάνω θέμα, σας πληροφορούμε ότι στο Πρόγραμμα ΕΑΠΤΑ II έχει ενταχθεί το έργο "Διακοινοτικός δρόμος Ζήρος- Ξηρόκαμπος με προϋπολογισμό 100 εκατ. δρχ. φορέα υλοποίησης το Σ.Π. έως Ε.Π. Νομού Λασιθίου και προϋπολογισμό 1997, 20 εκατ. δρχ.

Ο Υφυπουργός

Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ"

26. Στην με αριθμό 3548/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 254/20-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην αριθμ. 3548/06.05.1997 ερώτηση του Βουλευτή κ. Αντώνιου Φούσα, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Για τα ζητήματα αυτά έχω ήδη απαντήσει στην 641/4.2.199 επίκαιρη ερώτηση.

Επισυνάπτονται τα σχετικά πρακτικά της Βουλής.

Ο Υπουργός

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ"

Σημ.: Tα σχετικά έγγραφα ευρίσκονται στο αρχείο της Δ/νσης Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Τμήμα Ερωτήσεων)

27. Στην με αριθμό 3551/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 255/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Δημ. Τάξης η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3551/6.5.97 που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Ν. ΚΑΤΣΑΡΟΣ, σας γνωρίζουμε ότι τα καταγγελλόμενα με αυτή είναι ανακριβή. 

Καμια μετάθεση δεν έγινε στην Αστυνομία μεροληπτικά και με κομματικά κριτήρια.

Τέτοιες πρακτικές είναι αντίθετες με το ήθος και την πολιτική μας φιλοσοφία. 

Μέχρι σήμερα οι τακτικές και έκτακτες μεταθέσεις γίνονται από τα αρμόδια Υπηρεσιακά Συμβούλια για κάλυψη υπηρεσιακών και μόνο αναγκών και είναι πλήρως εναρμονισμένες με τους ισχύοντες νόμους και κανονισμούς.

Κατά τη διενέργειά τους λαμβάνονται πάντοτε υπόψη τα τυχόν υφιστάμενα αιτήματα και άλλοι παράμετροι (λόγοι υγείας, οικογενειακές κι ατομικές ανάγκες, υπηρεσιακή φθορά, πειθαρχικά παραπτώματα, χρόνος υπηρεσίας στην ίδια περιοχή κ.λ.π.).

Στα πλαίσια αυτά και προκειμένου να καλυφθούν υφιστάμενα κενά, να ενισχυθούν Υπηρεσίες που είχαν σοβαρά ελλείματα και αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα και να εξασφαλισθεί η ομαλή λειτουργία τους, έγινε με υπευθυνότητα και αντικειμενικότητα μεταθέση 17 Αξιωματικών και 364 κατωτέρων Αστυνομικών τον Απρίλιο και όχι 1500 όπως αναφέρεται.

Πέραν αυτού, σας πληροφορούμε ότι η καθιέρωση του νέου συστήματος μεταθέσεως με αντικειμενικά κριτήρια (μόρια) έγινε πραγματικότητα με τη δημοσίευση στο Α-62 ΦΕΚ της 23-4-1997 του Π.Δ. 1969/1997 και εφεξής οι μεταθέσεις και μετακινήσεις θα γίνονται με τα κριτήρια αυτά.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

28. Στην με αριθμό 3553/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 20795/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Εσωτερικών η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της αριθμ. 3553/6-5-1997 ερώτησης, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Νικ. Καταρός, σχετικά με την χρηματοδότηση της Κοινότητα Κρήτης, Νομού Λάρισας, σας πληροφορούμε, ότι δεν μπορεί προς το παρόν να ικανοποιηθεί το ανωτέρω αίτημα γιατί οι πιστώσεις που διαθέτει το Υπουργείο είναι περιορισμένες.

Ο Υπουργός

ΑΛ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ"

29. Στην με αριθμό 3555/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 256/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Δημ. Τάξης η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3555/6-5-1997 που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Ν. ΚΑΤΣΑΡΟΣ, σας γνωρίζουμε ότι η καταγγελία για 1500 μεταθέσεις τον Απρίλιο δεν είναι ακριβής.

Από 1-4 έως 22-4-1997 μετατέθηκαν μόνο 17 Αξιωματικοί και 364 κατώτεροι αστυνομικοί για ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων τους και κάλυψη κενών θέσεων του βαθμού τους.

'Οσον αφορά τις μεταθέσεις του 1994 από την Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας, που είχε πλεόνασμα δύναμης, αυτές έγιναν για ενίσχυση Υπηρεσιών με ελλειμματική δύναμη που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα λειτουργικότητας.

Το θέμα της επαναφοράς στη Λάρισα των αναφερόμενων στην ερώτηση, θα εξετασθεί κατά τις τακτικές μεταθέσεις που θα γίνουν σύμφωνα με το νέο σύστημα των διατάξεων του 

Σελίδα 6797 

Π.Δ. 69/1997, με τις οποίες καθιερώνονται αντικειμενικά κριτήρια (μόρια). Για την κάλυψη των 8 κενών οργανικών θέσεων της Διεύθυνσης αυτής, μπορούν οι αναφερόμενοι στην ερώτηση αστυνομικοί να υποβάλλουν σχετικές αιτήσεις σύμφωνα με τις διαταγές της Υπηρεσίας.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

30. Στην με αριθμό 3562/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 2879/20-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Υγείας η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της με αρ. πρ. 3562/6-5-1997 ερώτηση της Βουλευτού κ. Φουντουκίδου Π, σχετικά με την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου Ψυχοσωματικά Αναπήρων Ατόμων Γιαννιτσών, σας γνωρίζουμε ότι η αρμόδιότητα επιχορήγησης ιδρυμάτων ΝΠΙΔ ανήκει στην οικεία Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Το Υπουργείο επιχορηγεί εφόσον η Ν. Αυτοδ/ση δεν έχει στον προυπολογισμό της σχετικές πιστώσεις.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ζητήσει πληροφορίες από την Ν. Αυτοδ/ση Πέλλας προκειμένου να εξετασθεί η δυνατότητα επιχορήγησης του εν λόγω Κέντρου.

Ο Υφυπουργός

Θ. ΚΟΤΣΩΝΗΣ"

31. Στην με αριθμό 3565/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 5072/6-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Μεταφορών η ακόλουθη απάντηση:

"Απαντώντας στην ερώτηση 3565/6.5.1997 που κατατέθηκε στη Βουλή από το Βουλευτή κ. Αδάμ Ρεγκούζα, και απευθύνεται στον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών, αναφορικά με την εκχώρηση συχνότητας ραδιοφωνικούς σταθμούς σας πληροφορούμε, τα παρακάτω:

1. Η εκχώρηση των συχνοτήτων στους ραδιοφωνικούς σταθμούς θα διενεργηθεί με την έκδοση των αντιστοίχων αδειών οι οποίες θα χορηγηθούν στους ενδιαφερόμενους σύμφωνα με τις διατάξεις του ισχύοντος νόμου (Ν. 2328/1995 αρθ. 7 παρ. 1) με απόφαση του Υπουργού Τύπο και Μ.Μ.Ε. μετά από σύμφωνη γνώμη του Ε.Σ.Ρ.

2. Η προκήρυξη των θέσεων αδειών για το νομό Θεσσαλονίκης βάσει του άρθρου 7 παράγραφος 2 του ιδίου νόμου έχει ήδη γίνει με απόφαση του Υπουργού Τύπου και Μ.Μ.Ε. Συνεπώς οι ενδιαφερόμενοι ραδιοφωνικοί σταθμοί του νομού Θεσσαλονίκης (άρα και η Ιερή Μητρόπολη Λαγκαδά) πρέπει μέσα στην προθεσμια που ορίζει ο νόμος να υποβάλλουν στο Υπουργείο Τύπου και Μ.Μ.Ε. αίτηση με τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για να συμμετάσχουν στη διαδικασία χορήγησης άδειας τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού.

Ο Υπουργός

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ"

32. Στην με αριθμό 3577/6-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 200/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3577/6-5-1997 του Βουλευτή κ. Κ. ΚΑΡΑΜΗΝΑ και όσον αφορά τα θέματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου μας, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:

A) Για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης το Υπουργείο μας, διαβλέποντας την σοβαρότητά του, προέβη στη σταδιακή ενίσχυση σε έμψυχο υλικό και επιχειρησιακά μέσα των Λιμενικών Αρχών που γειτνιάζουν άμεσα με τις Χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών, ενώ παράλληλα σε συνεργασία με τα συναρμόδια Υπουργεία εκπόνησε ειδικό σχέδιο για την αντιμετώπισή του.

Β) Τα μέτρα αυτά έδωσαν τη δυνατότητα στις Λιμενικές Αρχές Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου, Κω, Ρόδου και Κέρκυρας, στις οποίες ανατέθηκε το κύριο βάρος εφαρμογής του προαναφερόμενου σχεδίου, να πυκνώσουν τις διενεργούμενες περιπολίες και να αυξήσουν την παρουσία τους στον Ελληνικό θαλάσσιο χώρο, αξιοποιώντας κατάλληλα το προσωπικό και τα μέσα που τους διατέθηκαν, με αποτέλεσμα να έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα αρκετά περιστατικά εντοπισμού λαθρομεταναστών, σύλληψης μεταφορέων τους καθώς και αποτροπής-καταξίωσης σκαφών που επιχείρησαν να εισέλθουν παράνομα στα χωρικά μας ύδατα.

Γ) Η πρόσφατη έξαρση της παράνομης δραστηριότητας αλβανικών εγκληματικών ομάδων στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κέρκυρας, θεσπρωτίας, Αλβανίς και το τραγικό περιστατικό της 26-4-1997, οδήγησε το Υπουργείο μας στην επιπλέον ενίσχυση σε προσωπικό και μέσα των Λιμενικών Αρχών Κέρκυρας και Ηγουμενίτσας, των οποίων η συνεχής πλέον παρουσία στην υπόψη περιοχή, έχει ήδη αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα στην προσπάθεια αντιμετώπισης των Αλβανών κακοποιών (αναχαιτίσεις σκαφών, σύλληψη Αλβανού εμπόρου ναρκωτικών, κατάσχεση 324 κιλών ινδικής κάνναβης).

Δ) Ανεξάρτητα των ανωτέρω η περαιτέρω θωράκιση των ευαίσθητων περιοχών της πατρίδας μας, μεταξύ των οποίων και η Σάμος, αποτελεί σταθερή επιδίωξη του ΥΕΝ, το οποίο παρά την υφιστάμενη στενότητα σε προσωπικό και μέσα προγραμματίζει την περαιτέρω ενίσχυση των τοπικών Λιμενικών Αρχών, προκειμένου να ανταποκρίνονται αποτελεσματικότερα στο δύσκολο έργο τους, διατηρώντας με τον τρόπο αυτό το αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων τους και την απρόσκοπτη άσκηση των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων.

Ε) Ειδικώτερα για την κάλυψη των αναγκών αστυνόμευσης των θαλλάσσιων περιοχών της νήσου Σάμου, πέραν των δύο περιπολικών σκαφών υψηλών επιχειρησιακών δυνατοτήτων που διαθέτει η τοπική Λιμενική Αρχή, διατέθηκαν πρόσφατα δύο επιπλέον ταχύπλοα σκάφη και αποσπώνται κατά περιόδου άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων του ΛΣ ώστε να καθίσταται αποτελεσματικότερη η αντιμετώπιση του προβλήματος της λαθραίας εισόδου αλλοδαπών από τα απέναντι τουρκικά παράλια.

ΣΤ) Τέλος και όσον αφορά την προμήθεια των έξι ελικοπτέρων παντός καιρού σας γνωρίζουμε ότι έχει ήδη εκδοθεί σχετική Διακήρυξη Δημοσίου Διεθνούς Διαγωνισμού και η κατάθεση των τεχνικών και οικονομικών προσφορών, θα διενεργηθεί την 10/6/1997.

Ο Υπουργός

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΡ. ΣΟΥΜΑΚΗΣ"

33. Στην με αριθμό 3579/7-5-1997 ερώτηση δόθηκε με το υπ' αριθμ. 28/19-5-1997 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση:

"Σε απάντηση της ερώτησης 3579/7-5-1997, που κατέθεσε η Βουλευτής κ. Α. ΛΟΥΛΕ, σε ό,τι μας αφορά, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Για την αναφερόμενη έκρηξη και τις ζημιές που προκλήθηκαν την 5-5-1997 στο τούρκικο χαμάμ, ιδιοκτησίας του Δήμου Τυρνάβου, κινητοποιήθηκε αμέσως το Αστυνομικό Τμήμα Τυρνάβου, επελήφθη προανακρίσεως και διενήργησε έρευνες και αναζητήσεις για ανακάλυψη των δραστών.

Οι έρευνες, οι οποίες μέχρι σήμερα δεν είχαν θετικά αποτελέσματα, συνεχίζονται προς κάθε κατεύθυνση με αμείωτο ενδιαφέρον.-

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

34. Στην με αριθμό 3579/7-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 256/20-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση.

"Απαντώντας στην αριθμ. 3579/7.5.97 ερώτηση του Βουλευτού κ. Ανδριανής Λουλέ, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Το μνημείο στο οποίο αναφέρεται η ερώτηση είναι τουρκικό κτίσμα, πιθανόν του 18ου αιώνα. Βρίσκεται έξω από την πόλη του Τυρνάβου, από την πλευρά της εισόδου του από τη Λάρισα και συγκεκριμένα στη συμβολή της Εθνικής Οδού Λαρίσης - Κοζάνης και της οδού Τυρνάβου - Αμπελώνος, πριν τη γέφυρα

Σελίδα 6798 

του Τιταρήσιου ποταμού.

Είναι λιθόκτιστο, τετραγωνικού περιγράμματος (15,80 Χ 15,80μ.) το οποίο στη σημερινή του μορφή περιλαμβάνει τέσσερα διαμερίσματα, εκ των οποίων τα δύο είναι τετραγωνικής κατόψεως, και τα άλλα δύο παραλληλόγραμμου. Και τα τέσσερα διαμερίσματα είναι θολοσκέπαστα, από αυτά δε τα τρία φέρουν φωτιστικές οπές στους θόλους τους, πλήν του Ν.Α. όπου και έλαβε χώρα η ενέργεια.

Το μνημείο αποκαταστάθηκε σύμφωνα με τη σχετική μελέτη της ΑΝ.ΚΟ. που εγκρίθηκε με την απόφαση ΥΠ.ΠΟ./ΔΑΒΜΜ/5777/161/10.7.92 και υλοποιήθηκε εντός του 1993 από την τεχνική εταιρεία ΑΙΟΛΟΣ με απευθείας ανάθεση από τον Δήμο Τυρνάβου από τον οποίο δόθηκε σε χρήση (1994) για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Το διαμέρισμα Δ' που καταστράφηκε περιλαμβάνει χώρους υγιεινής και αποδυτήρια, πρόκειται δε για ολοσχερή καταστροφή του εσωτερικού χώρου Δ' καθώς και των τριών εξωτερικών ανοιγμάτων του, (δύο πόρτες και ένα παράθυρο). Ως πιο σημαντική ζημια, όμως, κρίνονται οι δύο κατά μήκος ρηγματώσεις στον θόλο του, που δημιουργήθηκαν στον εσωτερικό του μανδύα του οποίου η αποξύλωση πλέον θα απαιτήσει μεγαλύτερη δαπάνη απ'αυτή της εκ νέου κατασκευής.

Για την πλήρη αποκατάσταση όλων των ζημιών προϋπολογίζεται δαπάνη της τάξεως των 8-10 εκατομμυρίων δραχμών. Τα υπόλοιπα διαμερίσματα του μνημείου, δεν έχουν καμία βλάβη. Το ζήτημα θα αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο του προϋπολογισμού του ΥΠ.ΠΟ., όταν ολοκληρωθεί η σύνταξη λεπτομερούς αναφοράς από την αρμόδια Εφορεία.

Ο Υπουργός

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ"

35. Στην με αριθμό 3582/7-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 257/20-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση.

"Απαντώντας στην αριθμ. 3582/7.5.97 ερώτηση του Βουλευτή κ. Πάνου Καμμένου, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Στην Διεύθυνση Μορφωτικών Σχέσεων του Υπουργείου Πολιτισμού δεν έχει περιέλθει αίτημα χρηματοδότησης της εκδήλωσης που αναφέρεται στην ερώτηση του κ. Βουλευτή.

Ο Υπουργός

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ"

36. Στην με αριθμό 3587/7-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 12/19-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση.

"Σε απάντηση της ερώτησης 3587/7-5-1997 που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Ν. Γκελεστάθης, σε ό,τι μας αφορά, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Για το θέμα των τροχαίων ατυχημάτων ενημερώθηκε η Βουλή την 8-5-1997 με αφορμή την 1088/5-5-1997 Επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Γεράσιμος Γιακουμάτος.

Οι αρμόδιες Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομιας κατόπιν εντολών και οδηγιών μας λαμβάνουν έντονα μέτρα για την ταχεία και ασφαλή κυκλοφορία πεζών και οχημάτων σε όλη τη χώρα και διενεργούν συνεχείς αυστηρούς ελέγχους για τήρηση των κανόνων του ΚΟΚ.

Ειδικότερα, για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη τροχονομική αστυνόμευση των δύο μεγάλων εθνικών οδών, έχει σχεδιασθεί η συγκρότηση ειδικής Υπηρεσίας Τροχαίας ώστε να έχουμε περιπολικό κάθε τριάντα χιλιόμετρα σε αυτές.

Ιδιαίτερα αυστηροί είναι οι έλεγχοι στα φορτηγά, τις νταλίκες, τα πούλμαν και γενικά τα λεωφορεία με τα οποία μετακινούνται ομαδικά πολλά άτομα, για διαπίστωση τήρησης των σχετικών με τη νόμιμη και ασφαλή κυκλοφορία των διατάξεων (άδεια κυκλοφορίας , έλεγχος από τα ΚΤΕΟ, κανονικό φορτίο, κανονική λειτουργία φώτων, ταχογράφου και τήρηση των ορίων ταχύτητας, κίνηση στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, κ.λπ.), καθώς και τα δίκυκλα και τα αγροτικά μηχανήματα. Επίσης ελέγχονται οι οδηγοί για κατοχή άδειας ικανότητας οδηγού κατηγορίας αντίστοιχης με το όχημα που οδηγούν και για τήρηση του καθορισμένου ωραρίου οδήγησης.

Ειδικότερα για τις νταλίκες έχει προταθεί στο Υπουργείο Μεταφορών η απαγόρευση κυκλοφορίας τους τα Σαββατοκύριακα και ορισμένες ώρες αιχμής.

Για τη διαπίστωση της μέθης των οδηγών, οι αρμόδιες Υπηρεσίες Τροχαίας προβαίνουν στη συγκρότηση συνεργείων ελέγχου μέθης όλες τις ημέρες της εβδομάδας και ειδικότερα τα Σαββατοκύριακα και αργίες. Οι έλεγχοι γίνονται με τη χρήση σύγχρονων ηλεκτρονικών συσκευών με τις οποίες έχουν εφοδιασθεί οι Υπηρεσίες.

Στα πλαίσια αυτά, κατά το έτος 1996 συγκροτήθηκαν στην Αττική 1.650 συνεργεία ελέγχου μέθης, ελέγχθηκαν 28644 άτομα και βεβαιώθηκαν 3742 περιπτώσεις με ένδειξη μέθης. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα στην υπόλοιπη χώρα συγκροτήθηκαν 2801 συνεργεία, ελέγχθηκαν 35933 άτομα και βεβαιώθηκαν 1984 περιπτώσεις με ένδειξη μέθης.

Επίσης, κατά το από 21-4-1997 και 4-5-1997 χρονικό διάστημα, συγκροτήθηκαν σε όλη τη χώρα 151 συνεργεία, ελέγχθηκαν 2.425 άτομα και βεβαιώθηκαν 191 περιπτώσεις με ένδειξη μέθης. Για όλες τις περιπτώσεις οι υπαίτιοι παραπέμφθηκαν στη Δικαιοσύνη. Με ειδικά συνεργεία ελέγχεται και η ταχύτητα των οχημάτων σε όλη τη χώρα.

Στις Υπηρεσίες μας έχουν δοθεί εντολές για παραπομπή και επανεξέταση των οδηγών που αγνοούν βασικούς κανόνες του Κ.Ο.Κ. ή για τους οποίους διατηρούν αμφιβολίες για τη σωματική ή πνευματική τους κατάσταση.

Κατά τις περιόδους των μεγάλων εορτών του έτους και κατά τις μαζικές εξόδους των πολιτών η τροχονομική αστυνόμευση είναι εντονότερη. Εκτός από τα μέτρα που έχουν ήδη αναφερθεί, διανέμονται από τις Υπηρεσίες Τροχαίας ενημερωτικά φυλλάδια κυκλοφοριακού περιεχομένου, γίνεται δια του τύπου και των τηλεοπτικών μέσων ενημέρωση και δίδονται οδηγίες για ασφαλή οδήγηση.

Παράλληλα επισημαίνονται οι φθορές, βλάβες, ατέλειες του οδικού δικτύου και ενημερώνονται αμέσως τα συναρμόδια Υπουργεία για την αποκατάστασή τους και λήψη μέτρων αποτροπής των κινδύνων. Στα Υπουργεία αυτά και σε άλλους συναρμόδιους φορείς υποβάλλονται προτάσεις και για μονοδρομήσεις οδών, αλλάγες δρομολογίων, αλλαγή χρόνου λειτουργίας φωτεινών σηματοδοτών, τοποθετήσεις καθέτου και οριζόντιας σημάνσεως κ.λπ. και γενικά για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων και παρεμβάσεων, που θα επιλύσουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα προς όφελος των πολιτών και την εξυπηρέτηση του δημοσίου και κοινωνικού συμφέροντος.

Επίσης καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες και για την κοινωνική αφύπνιση και ευαισθητοποίηση των πολιτών με κύριους άξονες τη σωστή κυκλοφοριακή αγωγή, το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την εμπέδωση κυκλοφοριακής συνείδησης, μέσα από ομιλίες και διαλέξεις σε σχολεία, συλλόγους, επαγγελματικά σωματεία και διάφορες Υπηρεσίες, καθώς και ραδιοφωνικές εκπομπές, εκθέσεις κ.λπ. Στα πλαίσια αυτά κατά το παρελθόν έτος έγιναν 2530 διαλέξεις σε περίπου 170.000 μαθητές.

Πέραν αυτών ερευνώνται και μελετώνται σε βάθος οι παράγοντες πρόκλησης των ατυχημάτων, συνάγονται συμπεράσματα και αποφασίζεται η λήψη κάθε πρόσφορου, προς την κατεύθυνση αυτή, μέτρου, σε συνεργασία με τα άλλα Υπουργεία και συναρμόδιους φορείς.

'Οσον αφορά τα προτεινόμενα με το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπή άμεσα βραχυπρόθεσμα και μεσομακροπρόθεσμα μέτρα που αφορούν το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ενημερώθηκαν οι αρμόδιες Υπηρεσίες μας και διατάχθηκαν κάθε μια στα πλαίσια της αρμοδιότητάς τους για την υλοποίηση σε εύλογο χρόνο.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

37. Στην με αριθμό 3595/7-5-97 ερώτηση δόθηκε με το

Σελίδα 6799 

υπ'αριθμ. 25/19-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση.

"Σε απάντηση της ερώτησης 3595/7-5-1997 που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Ι. ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ, σε ό,τι μας αφορά, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Οι Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομιας, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους και σε συνεργασία με τις συναρμόδιες Αρχές, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας, για την προστασία του περιβάλλοντος στην αναφερόμενη περιοχή.

Στα πλαίσια αυτά κατά το τρέχον έτος βεβαιώθηκαν τέσσερις παραβάσεις για αμμοληψία κατά μήκος του ποταμού Αξιού και οι υπεύθυνοι παραπέμφθηκαν στη Δικαιοσύνη.

Στις ανωτέρω Υπηρεσίες δόθηκα εντολές και οδηγίες για εντονότερους ελέγχους και αυστηρή εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας στην εν λόγω περιοχή.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

38. Στην με αριθμό 3598/7-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 73/19-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση.

"Σε απάντηση της ερώτησης 3598/7-5-1997, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Τα φαινόμενα λαθρεμπορίας, βίας και λοιπής εγκληματικότητας στις αναφερόμενες σ'αυτή περιοχές, αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά από τις αρμόδιες Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομιας σε συνεργασία με τις Υπηρεσίες των Υπουργείων Εθνικής 'Αμυνας, Εμπορικής Ναυτιλίας και Οικονομικών.

Ιδιαίτερα μετά την κατάσταση που επικρατεί στη γειτονική Αλβανία, εκτός από τη διαρκή επαγρύπνιση των μεταβατικών αποσπασμάτων, που λειτουργούν στην παραμεθόρια περιοχή, έχει ενισχυθεί σημαντικά η επιχειρησιακή ικανότητα της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κερκύρας και των άλλων Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομιας που αστυνομεύουν τις περιοχές αυτές, με πληρέστερη στελέχωσή τους η οποία γίνεται κατά προτεραιότητα μέσα από την ελλειμματική δύναμη του Σώματος, καθώς και με ενίσχυσή τους με σύγχρονα μέσα και εφόδια. Μετά τα τελευταία μάλιστα γεγονότα στην Αλβανία διατέθηκαν στην περιοχή και ελικόπτερα του Σώματος.

Παράλληλα στο εσωτερικό της χώρας συγκροτούνται ειδικά συνεργεία ελέγχου σε κομβικά σημεία και άλλους χώρους, τα οποία διενεργούν συνεχείς περιπολίες και ελέγχους και καταβάλλουν προσπάθειες για την εξάρθρωση των κυκλωμάτων που διαπράττουν τέτοιες εγκληματικές πράξεις.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

39. Στην με αριθμό 3599/7-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 258/20-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Πολιτισμού η ακόλουθη απάντηση.

"Απαντώντας στην αριθμ. 3599/7-5-97 ερώτηση του Βουλευτή κ. Πέτρου Κουναλάκη, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Οι δυνατότητες του Υπουργείου Πολιτισμού να προστατεύσει ουσιαστικά τον Αρχαιολογικό χώρο Βουθρωτού, είναι εξαιρετικά περιορισμένες, δεδομένου ότι αυτός βρίσκεται σε αλβανικό έδαφος. Το γεγονός ότι ο χώρος έχει κηρυχθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς είναι σημαντικό και η Ελλάδα θα επιδιώξει να θέσει το ζήτημα στα αρμόδια διεθνή fora η αποτελεσματικότητα των οποίων δεν είναι όμως ιδιαίτερα υψηλή.

Σχετικά με την παράνομη πώληση αρχαίων, η Ελλάδα έχει κυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση των Παρισίων για την απαγόρευση και παρεμπόδιση της παράνομης εισαγωγής, εξαγωγής και μεταβίβασης της κυριότητας των πολιτιστικών αγαθών (ν. 1103/80, ΦΕΚ Α' 297/29.12.80) και καταβάλλει προσπάθειες για την αποτροπή, με κάθε μέσο, της παράνομης διακίνησης των πολιτιστικών αγαθών. Στο πλαίσιο των προσπαθειών αυτών έχουν στο παρελθόν κατασχεθεί αρχαία προερχόμενα από το Βουθρωτό που βρέθηκαν στα χέρια αρχαιοκαπήλων. Τα αρχαία αυτά φυλάσσονται σε ελληνικά Μουσεία (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων κ.α.) μέχρι να ζητηθούν επισήμως από τις αλβανικές αρχές.

Ο Υπουργός

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ"

40. Στην με αριθμό 3601/7-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 46/19-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση.

"Σε απάντηση της ερώτησης 3601/7-5-1997, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Α. ΜΠΡΑΤΑΚΟΣ, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Για τα οικονομικά και λοιπά αιτήματα που απασχολούν τους αστυνομικούς ενημερώθηκε η Βουλή την 12-5-1997 με αφορμή την 1127/7-5-1997 Επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή κ. Νικολάου Γκατζή.

Για βελτίωση της οικονομικής τους θέσης συνεχίζουμε τις προσπάθειες μέσα από τις δημοσιονομικές δυνατότητες της

Σελίδα 6800 

χώρας και μετά την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου που έγινε με το ν. 2248/1996.

Στα πλαίσια αυτά και μέσα από το συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο, που θα ψηφισθεί σύντομα στη Βουλή, θα ρυθμισθούν τα θέματα των μισθολογικών προαγωγών και της αύξησης του επιδόματος εξομάλυνσης.

Επίσης καθημερινά επιδιώκεται και η επίλυση των άλλων προβλημάτων που τους απασχολούν και σταδιακά επιτυγχάνεται τούτο με θετικές θεσμικές παρεμβάσεις, όπως η αναμόρφωση του πειθαρχικού δικαίου (π.δ. 22/1996), του καθεστώτος ιεραρχίας, καταστάσεων και εξέλιξης των Αξιωματικών (π.δ. 24/1997), η καθιέρωση αντικειμενικού συστήματος μεταθέσεων (π.δ. 69/1997), κ.λπ..

Ειδικότερα, σε ότι αφορά το σύστημα των μεταθέσεων, σας πληροφορούμε ότι έγινε μεγάλη τομή. Θεσμοθετείται για πρώτη φορά ο τόπος συμφερόντων και οι μεταθέσεις θα γίνονται πλέον με διαφάνεια και αντικειμενικά κριτήρια.

Για την καταβολή των εκτός έδρας αποζημιώσεων θα επιδιωχθεί η διάθεση σε ποσοστό 100% των πιστώσεων που έχουν εγκριθεί στον προϋπολογισμό εξόδων της Ελληνικής Αστυνομιας του τρέχοντος έτους.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

41. Στην με αριθμό 3606/7-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 586/19-5-97 έγγραφο από τον Υφυπουργό Παιδείας η ακόλουθη απάντηση.

"Απαντώντας στην ερώτηση με αριθμό 3606/7.5.97 που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Βύρων Γ. Πολύδωρας, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα.

Κατ'εφαρμογήν της υπ'αριθμ. Φ 821.2/Σ 431/Ζ1/ 6311/ 3.10.96 απόφασης - προκήρυξης για την πλήρωση θέσεων Συντονιστών εκπαίδευσης Εξωτερικού, το Συμβούλιο Επιλογής Συντονιστών Εκπαίδευσης Εξωτερικού που συγκροτήθηκε με την υπ'αριθμ. Φ. 821.1./Σ 546/Ζ1/468/10.2.97 (ΦΕΚ 115 τ.Β.) υπουργική απόφαση έχει ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία επιλογής των υποψηφίων, μετά την ολοκλήρωση της οποίας θα τοποθετηθούν οι Συντονιστές σε όλες τις προβλεπόμενες θέσεις στο εξωτερικό, και συνεπώς στις Βρυξέλλες.

Ο Υφυπουργός

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ"

42. Στην με αριθμό 3617/8-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 47/19-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση.

"Σε απάντηση της ερώτησης, 3617/8-5-1997, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Β. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Για τα οικονομικά και λοιπά αιτήματα των αστυνομικών ενημερώθηκε η Βουλή την 12-5-1997 με αφορμή την 1127/7-5-1997 Επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή κ. Νικολάου Γκατζή.

Για βελτίωση της οικονομικής τους θέσης συνεχίζουμε τις προσπάθειες μέσα από τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας και μετά την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου που έγινε με το ν. 2248/1996. Στα πλαίσια αυτά και μέσα από το συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο, που θα ψηφισθεί σύντομα στη Βουλή, θα ρυθμισθούν τα θέματα των μισθολογικών προαγωγών και της αύξησης του επιδόματος εξομάλυνσης.

Επίσης καθημερινά επιδιώκεται και η επίλυση των άλλων προβλημάτων που τους απασχολούν και σταδιακά επιτυγχάνεται τούτο με θετικές θεσμικές παρεμβάσεις, όπως η αναμόρφωση του πειθαρχικού δικαίου (π.δ. 22/1996), του καθεστώτος ιεραρχίας , καταστάσεων και εξέλιξης των Αξιωματικών (π.δ. 24/1997), η καθιέρωση αντικειμενικού συστήματος μεταθέσεων (π.δ. 69/1997), κ.λπ..

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

43. Στην με αριθμό 3625/8-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 3/19-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση.

"Σε απάντηση της ερώτησης 3625/8-5-1997, που κατέθεσαν οι Βουλευτές κ.κ. Χ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και Θ. ΔΗΜΟΣΧΑΚΗΣ, σας γνωρίζουμε ότι οι προκαταρκτικές εξετάσεις των υποψηφίων για τις Αστυνομικές Σχολές δεν διενεργούνται μόνο στην Αθήνα, όπως αναφέρεται σ'αυτή, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, όπου εξυπηρετούνται οι υποψήφιοι που προέρχονται από τη Βόρειο Ελλάδα.

Δυνατότητα εξέτασης των υποψηφίων στους τόπους καταγωγής τους δεν υπάρχει, γιατί υφίσταται αδυναμία συγκρότησης ψυχοτεχνικών και υγειονομικών Επιτροπών.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

44. Στην με αριθμό 3628/9-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 308/19-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης η ακόλουθη απάντηση.

"Σε απάντηση της ερώτησης 3628/9-5-1997, που κατέθεσε ο Βουλευτής κ. Δ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, σας γνωρίζουμε τα εξής:

Η Βυτίνα Αρκαδίας αστυνομεύεται αποτελεσματικά από τον Αστυνομικό Σταθμό Βυτίνας και το διοικητικά προϊστάμενό του κλιμάκιο, Αστυνομικό Τμήμα Λεβιδίου.

Στην Αστυνομική Διεύθυνση Αρκαδίας δόθηκε εντολή να εξετάσει τα καταγγελλόμενα και να λάβει στα πλαίσια των δυνατοτήτων της τα απαραίτητα μέτρα για στελέχωση του αναφερόμενου Σταθμού με ανάλογο προσωπικό και βελτίωση της αστυνόμευσης στην περιοχή.

Ο Υπουργός

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ"

45. Στην με αριθμό 3685/97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 50/21-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Εξωτερικών η ακόλουθη απάντηση.

"Απαντώντας στυν υπ'αριθμ. 3685/97 ερώτηση του Βουλευτή κ. Δημήτρη Σιούφα, σας πληροφορούμε:

Ο Υπουργός Εξωτερικών, προερχόμενος από το Λουξεμβούργο, όπου είχε μόλις προηγουμένως λάβει μέρος στο Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας, επισκέφθηκε για λίγες μόνον ώρες, την Κωνσταντινούπολη όπου συμμετέσχε στη Συνάντηση Υπουργών Εξωτερικών της ΟΣΕΠ (Οικονομικής Συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου), στο περιθώριο της οποίας είχε και επαφές με την Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κας Τσιλλέρ.

Το πρόγραμμα του Υπουργού Εξωτερικών ήταν, στα εξαιρετικά στενά περιθώρια της διέλευσής του από την Πόλη, ιδιαίτερα βεβαρυμένο και δεν υπήρχε ο διαθέσιμος χρόνος, που θα απαιτείτο δεόντως για επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

'Αλλωστε, ο Υπουργός Εξωτερικών έχει συναντήσει επανειλημμένα κατά το παρελθόν την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

O Υπουργός

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ"

46. Στην με αριθμό 3704/13-5-97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 214/22-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση.

"Απαντώντας στην ερώτηση αριθ. 3704/13-5-97 του Βουλευτή κ. Χρ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ, σας πληροφορούμε τα εξής:

α) Το θέμα της ενίσχυσης της Λιμενικής Αρχής Αιδηψού καθώς και οποιασδήποτε άλλης περιφερειακής Υπηρεσίας είναι συνάρτηση διαφόρων παραμέτρων που εξετάζονται για την ικανοποίηση των αναγκών σε προσωπικό και μέσα των Αρχών αυτών.

β) Ανεξάρτητα πάντως από αυτά και παρά τη δεδομένη στενότητα σε προσωπικό και μέσα που αντιμετωπίζει το Λιμενικό Σώμα, θα επανεξετασθεί η δυνατότητα ενίσχυσης του Λιμεναρχείου Αιδηψού με προσωπικό και μέσα με γνώμονα την καλύτερη αντιμετώπιση των θεμάτων της περιοχής αρμοδιότητάς της.

Ο Υπουργός

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΡ. ΣΟΥΜΑΚΗΣ"

47. Στην με αριθμό 3715/97 ερώτηση δόθηκε με το υπ'αριθμ. 48/21-5-97 έγγραφο από τον Υπουργό Εξωτερικών η ακόλουθη απάντηση.

"Απαντώντας στην υπ'αριθμ. 3715/97 ερώτηση του Βουλευτή κ. Φώτη Κουβέλη, σας πληροφορούμε:

Στο Υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει υποβληθεί αίτημα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής για μόνιμο ελλιμενισμό αμερικανικών πολεμικών σκαφών και δημιουργία βάσης διαμονής των πληρωμάτων στην Καλαμάτα.

Στην Ελλάδα οι ΗΠΑ έχουν, βάσει της διμερούς Αμυντικής Συμφωνίας του 1990 (MDCA '90) μιαν ευκολία, τη Σούδα.

Κατά καιρούς αμερικανικά, όπως και σκάφη άλλων κρατών, επισκέπτονται ελληνικούς λιμένες μετά από αίτημα αρμοδίως υποβαλλόμενο και εγκρινόμενο από την Κυβέρνηση. Κατά τις επισκέψεις αυτές εφαρμόζονται τα διεθνώς κρατούντα.

Ο Υπουργός

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ"

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Πριν εισέλθουμε στη συζήτηση των αναφορών και ερωτήσεων, θα αναγνωσθεί το δελτίο επίκαιρων ερωτήσεων της Τετάρτης 28ης Μαϊου 1997.

"Α' ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πρώτου Κύκλου.

1. Η με αριθμό 1245/21.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Βασιλείου Κεδίκογλου προς τους Υπουργούς Γεωργίας, Περιβάλλοντος-Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων, σχετικά με την κατασκευή των απαραίτητων αρδευτικών έργων για την καλύτερη διαχείριση των υδάτων από τις γεωτρήσεις, στις πεδιάδες Ιστιαίας και Μαντουδίου του Νομού Ευβοίας.

2. Η με αριθμό 1259/23.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Αναστασίου Παπαληγούρα προς τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, σχετικά με τη λειτουργία του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (Σ.Δ.Ο.Ε.) κ.λπ.

3. Η με αριθμό 1269/26.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Αχιλλέα Κανταρτζή προς τους Υπουργούς Εθνικής 'Αμυνας, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, σχετικά με τη δυνατότητα αναστολής κατάταξης στο στρατό μαθητών Εσπερινών Γυμνασίων, Λυκείων, Τεχνικών-Επαγγελματικών Σχολών κ.λπ.

4. Η με αριθμό 1273/96/26.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Ευάγγελου Αποστόλου προς τον κύριο Πρωθυπουργό, σχετικά με την οργάνωση και λειτουργία του φορέα Δασοπροστασίας, τα μέτρα για την αποτελεσματική προστασία των δασών κ.λπ.

Σελίδα 6801 

5. Η με αριθμό 1229/92/21.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Δημητρίου Τσοβόλα προς τον κύριο Πρωθυπουργό, σχετικά με τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής της Ηπείρου κ.λπ.

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Δευτέρου Κύκλου.

1. Η με αριθμό 1261/23.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Δημητρίου Πιπεργιά προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος-Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων, σχετικά με τα μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας της Λίμνης Δύστου στο Νομό Εύβοιας κ.λπ.

2. Η με αριθμό 1268/26.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Ηλία Βεζδρεβάνη προς τον Υπουργό Εθνικής 'Αμυνας, σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην Αλβανία και τη λήψη μέτρων για την καλύτερη φύλαξη των συνόρων μας.

3. Η με αριθμό 1270/26.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Σταύρου Παναγιώτου προς τον Υπουργό Γεωργίας, σχετικά με τα μέτρα στήριξης των παραγωγών ρυζιού κ.λπ.

4. Η με αριθμό 1274/26.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου κ. Φώτη Κουβέλη προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με τη δημιουργία τμήματος Εργοθεραπείας στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών "ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ", στην αξιοποίηση του υπάρχοντος εξοπλισμού κ.λπ.

5. Η με αριθμό 1267/26.5.97 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Γεωργίου Καρατάσου προς τους Υπουργούς Υγείας και Πρόνοιας, Περιβάλλοντος-Χωροταξίας και Δημοσίων 'Εργων, σχετικά με την ολοκλήρωση κατασκευής της νέας πτέρυγας του Νοσοκομείου Βόλου, την ένταξη του έργου στις κοινοτικές επιχορηγήσεις κ.λπ."

Σελίδα 6802 

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συζήτηση

ΤΩΝ ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ

Αναφορές - ερωτήσεις Πρώτου Κύκλου

Η πρώτη με αριθμό 97/16.10.96 ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γεωργίου Σούρλα προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με την ένταξη στο Δεύτερο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (Κ.Π.Σ.) της αγοράς ελικοπτέρων και αεροσκαφών για τη μεταφορά ασθενών, διαγράφεται λόγω κωλύματος του ερωτώντος Βουλευτού.

Η δεύτερη με αριθμό378/4.11.96 ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ.Ευάγγελου Μπούτα προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με την κάλυψη των κενών θέσεων παιδιάτρων της Παιδιατρικής Κλινικής του Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Καρδίτσας, διαγράφεται λόγω κωλύματος του ερωτώντος Βουλευτή.

Τρίτη είναι η με αριθμό 2117/ 29.1.97 ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γεωργίου Γαρουφαλιά προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με τη λήψη μέτρων για την προστασία των ανδρών της Ελληνικής Αστυνομιας (ΕΛ.ΑΣ.) από τοξικομανείς και λαθρομετανάστες οι οποίοι είναι φορείς της ηπατίτιδας Β'.

Η ερώτηση του κ. Γαρουφαλιά σε περίληψη έχει ως εξής:

"Στα Τμήματα Μεταγωγών και σε άλλες Υπηρεσίες Ασφαλείας, όπως Τροχαία, Ασφάλεια, οι αστυνομικοί που υπηρετούν σ'αυτές έρχονται σε επαφή κατά τακτά χρονικά διαστήματα με μεγάλο αριθμό τοξικομανών και λαθρομεταναστών που είναι φορείς της ηπατίτιδας Β' (Η.Β.V.).

Οι αλλεπάλληλες επικοινωνίες των αστυνομικών με τους κατά κύριο λόγο φορείς της υπατίτιδας Β', θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την υγεία τους, αλλά και την υγεία των οικογενειών τους.

Ερωτάται ο κύριος Υπουργός, έχει τη βούληση η Κυβέρνηση να "διαφυλάξει" την υγεία των αστυνομικών και των οικογενειών τους, προστατεύοντάς τους από την τόσο ευκολομετάδοτη λοιμώδη νόσο, ηπατίτιδα Β' (Η.Β.V.), χορηγώντας τους τα απαραίτητα εμβόλια από την υπηρεσία τους, ώστε να αποφευχθεί η διάδοση λοιμωδών νοσημάτων λόγω κρατικής αμέλειας προς τους οικογενειάρχες αστυνομικούς;"

Ο Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας κ. Εμμανουήλ Σκουλάκης έχει το λόγο.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, σχετικά με την ερώτηση του αγαπητού συναδέλφου έχω να απαντήσω τα παρακάτω:

Στην Ελλάδα, από τις αρχές της δεκαετίας του '80, σύμφωνα με τις οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, εφαρμόζεται πρόγραμμα εμβολιασμού των ομάδων υψηλού κινδύνου κατά της ηπατίτιδας Β'. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας με οδηγία της συνέστησε την εφαρμογή καθολικού εμβολιασμού κατά της ηπατίτιδας Β' στην παιδική ηλικία. Το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, σε τήρηση της οδηγίας αυτής, έχει αποφασίσει τη διεύρυνση του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών με την εφαρμογή του εμβολιασμού κατά της ηπατίτιδας Β' και στη βρεφική ηλικία από φέτος, μετά από εισήγηση των δύο ειδικών επιτροπών ηπατίτιδας, της Εθνικής Επιτροπής, με πρόεδρο τον κ. Μοίρα και εκείνης του ΚΕΕΛ, με πρόεδρο τον καθηγητή κ. Χατζηγιάννη.

Πρέπει να σας πω ότι το ενδιαφέρον του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας σε θέματα προστασίας της δημόσιας υγείας είναι καθημερινό και ειδικότερα της υγείας των αστυνομικών μας, μας έχει απασχολήσει, όπου για την εκτέλεση των καθηκόντων τους θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι απολύτως υγιείς. Το σύνολο των αστυνομικών, όμως, κατά κανένα τρόπο -και είμαι απόλυτος εδώ- δε θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι βρίσκεται σε αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεως από τον ιό της ηπατίτιδας Β'. Προς Θεού, δηλαδή, μη βγει από εδώ μέσα ότι όλοι οι αστυνομικοί της χώρας είναι ομάδα υψηλού κινδύνου για ηπατίτιδα Β', αν θέλετε, πλην ελαχίστων, πολύ μικρού αριθμού αστυνομικών, που θα πρέπει να καθοριστεί από τις αρμόδιες υγεινομικές επιτροπές με αυστηρά επιδημιολογικά κριτήρια ως εκ της φύσεως της εργασίας τους.

Η Επιστημονική Επιτροπή της ιογενούς ηπατίτιδας του ΚΤΕΛ, σε συνεδρίασή της στις 3.12.96, αποφάσισε και εισηγήθηκε τον εμβολιασμό κατά της ηπατίτιδας Β', των ομάδων εκείνων του προσωπικού της αστυνομιας, που λόγω ειδικών συνθηκών -μικροτραυματισμοί, εκδορές, μεταφορά τραυματιών, συλλήψεις τοξικομανών και άλλες- βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεως για τον ιό.

Αυτές τις ημέρες, το Υπουργείο Υγείας, μέσω του ΚΕΕΛ, βρίσκεται σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Υγειονομικού του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, προκειμένου με αυστηρά -επαναλαμβάνω- επιδημιολογικά κριτήρια να επιτευχθεί σαφής αποτύπωση της κατάστασης όσον αφορά την αναγκαιότητα εμβολιασμού κατά της ηπατίτιδος Β', συγκεκριμένων, ελάχιστων ομάδων αστυνομικών για την από κοινού κατάλληλη αντιμετώπιση του θέματος.

Πρέπει να σας πω ότι τον άλλο μήνα έχει προγραμματιστεί από το ΚΕΕΛ ειδικό σεμινάριο ενημερωτικό για τους τρόπους προφύλαξης των αστυνομικών από θέματα AIDS, ηπατίτιδας Β' ...

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Κρούσματα είχατε; 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): 'Οχι.

Εδώ, κύριε Πρόεδρε, θα πω μια κουβέντα και θα ολοκληρώσω την απάντησή μου στη δευτερολογία μου. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, αγαπητέ συνάδελφε, πώς μεταδίδεται η ηπατίτιδα. Γιατί αν δεν το ξεκαθαρίσουμε, αλίμονο και φύγει στραβό μήνυμα μέσα από τη Βουλή. Τρεις είναι οι δρόμοι: Σεξουαλική οδός, η μετάγγιση μολυσμένου αίματος -σπάνιο σήμερα, λόγω αυστηρού ελέγχου στις τράπεζες αίματος- και η επαφή ανοικτού τραύματος με αίμα πάσχοντος. Αυτοί είναι οι τρεις δρόμοι. Πώς, δηλαδή, θα βαφτίσουμε σώνει και καλά όλους τους αστυνομικούς ομάδα υψηλού κινδύνου; Για όνομα του Θεού! Γιατί εδώ πάνε να περάσουν σχιζοφρενικά πράγματα. Θα βαφτίσουμε όλο το σώμα της αστυνομιας ομάδα υψηλού κινδύνου;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Μα, δε λέει αυτό.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Ε, αυτό λέει, θα το δείτε.

Η ηπατίτιδα Β' -και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε- δε μεταδίδεται δια της απλής καθημερινής κοινωνικής συναναστροφής, χειραψίας. Κατά συνέπεια, η γνώση των οδών μετάδοσης της νόσου, η τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής από τους αστυνομικούς, όπως και κάθε πολίτη, αποτελεί τον καλύτερο τρόπο προστασίας τους. 

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν.Κρητικός): Ο κ. Γαρουφαλιάς έχει το λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κατ' αρχάς λυπάμαι, γιατί η ερώτηση απευθύνεται και στον Υπουργό Δημόσιας Τάξεως, επειδή αφορά τα Σώματα Ασφαλείας, και ο κύριος Υπουργός απουσιάζει.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν.Κρητικός): Επί των επικαίρων ερωτήσεων ένας απαντάει.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: Είναι, όμως, συναρμοδιότητα και των δύο Υπουργών. Απάντηση, έστω καθυστερημένη, πήρα από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως, αλλά και επ' αυτού είχα κάτι συγκεκριμένο να πω.

Κύριε Υπουργέ, ειλικρινά λυπάμαι που θα επισημάνω ότι δεν προσέξατε ιδιαίτερα το κείμενο της ερωτήσεως. Δεν αναφέρθηκα σε εμβολιασμό των τριάντα χιλιάδων αστυνομικών της ΕΛΑΣ.Για το Θεό, δε λέμε τέτοια πράγματα, λέμε συγκεκριμένα πράγματα. Οι άνδρες της τροχαίας, όταν έρχονται σε επαφή στους δρόμους, στα ατυχήματα, με ανθρώπους που έχουν ατύχημα, σαφώς υπάρχει πιθανότητα να μολυνθούν. Και έχουμε κρούσμα -και μάλιστα συνέβη πριν από δυο χρόνια στην 'Αμφισσα- που τροχονόμος σε ώρα καθήκοντος είχε πρόβλημα. Στο Νομό της Λάρισας -για να αναφερθούμε και στο δικό μου νομό, ξέρει πολύ καλά ο κύριος Υπουργός Δημοσίας Τάξεως, δυστυχώς δεν είναι εδώ για να του το επισημάνω- στο τμήμα μεταγωγών κάποιος από τους αστυ-

Σελίδα 6803 

νομικούς του τμήματος, οικογενειάρχης με τρια παιδιά μολύνθηκε από την ηπατίτιδα Β' και είχαμε ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα μέσα στην ίδια την ομάδα και την οικογένεια των αστυνομικών του Νομού Λάρισας.

Βλέποντας αυτήν την κατάσταση, δεν μπορούσα να μην επισημάνω στον κύριο Υπουργό και στην Κυβέρνηση, ότι είναι ένα σοβαρότατο θέμα και πρέπει - και το έχει βάλει η ΠΟΑΣΙ κατ' επανάληψη σε κάθε επικοινωνία με το Υπουργείο και σε κάθε παρέμβαση που έχει κάνει προς την Πολιτεία- μερικά τμήματα των αστυνομικών, όπως Τροχαία, Ασφάλεια, Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών και Τμήμα Μεταγωγών ν' αντιμετωπιστούν κατ' εξαίρεση σαν άτομα που έχουν ανάγκη από στήριξη σαν ομάδα υψηλού κινδύνου από τον εμβολιασμό για την ηπατίτιδα Β'. Νομίζω ότι πρέπει να υπάρξει το ενδιαφέρον και από το δικό σας Υπουργείο και από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Και, όπως βλέπω, σε μια απάντηση που μου έδωσε, φαίνεται ότι κατ' επανάληψη σας έχει κάνει έγγραφα και ζητάει τη δική σας παρέμβαση, αλλά δυστυχώς με λύπη μου, απ' ό,τι είδα που το ανακοινώσατε, ίσως ήταν αιτία η δικιά μας ερώτηση για να μας πείτε ότι μετά από μερικές μέρες, μετά από ένα μήνα, θα αρχίσει μια διαδικασία κουβέντας και συζήτησης του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου σας για το τι θα γίνει επιτέλους με τις υψηλές ομάδες κινδύνου των αστυνομικών και μάλιστα των αστυνομικών που συγκεκριμένα ανέφερα και σαφώς όχι των τριάντα χιλιάδων αστυνομικών της ΕΛΑΣ. Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν.Κρητικός): Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λογο.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Αγαπητέ συνάδελφε, τα θέματα δημόσιας υγείας, όποιο κομμάτι του λαού και αν αφορούν, είναι θέμα αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: Εσείς να παρέμβετε και να το αντιμετωπίσετε. 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Είναι αντικείμενο του Υπουργείου μας. Πολύ καλώς εσείς βάλατε ως πρώτο ερωτώμενο Υπουργείο το Υπουργείο Υγείας και καλώς ο κ. Σκουλάκης, εκπροσωπώντας το Υπουργείο Υγείας, απαντάει σε θέματα δημόσιας υγείας αποκλειστικής αρμοδιότητός του, επαναλαμβάνω. Το ένα είναι αυτό.

Δεύτερον, εγώ ξέρω ότι αυτού του είδους οι ερωτήσεις χαϊδεύουν αυτιά και χάιδεψαν αυτιά, αγαπητέ συνάδελφε. Και υπάρχει το καθολικό αίτημα όλοι οι αστυνομικοί να εμβολιαστούν συλλήβδην. Να βαφτίσουμε σώνει και καλά όλο το Σώμα των Αστυνομικών ομάδα υψηλού κινδύνου! Είναι λάθος. Σας είπα ότι υπάρχει συνεργασία του ΚΕΕΛ με τη διεύθυνση υγιειονομικού της ΕΛΑΣ και η οποία δεν προκύπτει από τη δική σας ερώτηση.

Ο ομιλών και οι συνεργάτες του ασχολούνται έξι μήνες, από την ημέρα που αναλάβαμε, τα θέματα της ηπατίτιδας Β' και σας διαβεβαιώνω ότι καταλήξαμε μετά από πολλή μελέτη όλων των συστημάτων και των πολιτικών των Ευρωπαϊκών χωρών στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, που θα ανακοινώσουμε εντός των ημερών, στη βρεφική και παιδική ηλικία.

Δεν είναι αποτέλεσμα, ούτε δικών σας ερωτήσεων ούτε άλλων συναδέλφων. Είναι αποτέλεσμα, αν θέλετε, του αντικειμένου και της γνώσης των ευθυνών και των υποχρεώσεών μας απέναντι στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και στον Ελληνικό Λαό, που είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάξουμε την υγεία του.

Εν πάση περιπτώσει, στο συγκεκριμένο, θα γίνει επιλογή των ελάχιστων εκείνων περιπτώσεων που πρέπει να εμβολιαστούν,όπως θα μας υποδείξει η αρμόδια Επιτροπή Ηπατίτιδας, σε συνεργασία και με τη Διεύθυνση Υγειονομικού της Ελληνικής Αστυνομιας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: Σ'ένα μήνα μετά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: Απορία ψάλτου, βηξ! 

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ(Παναγιώτης Ν.Κρητικός): Εισερχόμαστε στη συζήτηση των αναφορών και ερωτήσεων δευτέρου κύκλου.

Πρώτη είναι η με αριθμό 2286/10-2-97 ερώτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ.Αναστασίου Καραμάριου προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με την κάλυψη κενών θέσεων διοικητικού προσωπικού επιμελητών και βρεφονηπιαγωγών του Κέντρου Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Ρόδου.

Η ερώτηση σε περίληψη έχει ως εξής:

"Το Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Ρόδου, με αλλεπάλληλα έγγραφα της διοίκησής του (αντίγραφα των οποίων και επισυνάπτω), εζήτησε από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας την άμεση πλήρωση κενών θέσεων διοικητικού προσωπικού, επιμελητών και βρεφονηπιαγωγών, εξαιτίας του ότι αδυνατεί πλέον ν'ανταπεξέλθει στις ανάγκες του Ιδρύματος.

Ειδικότερα σήμερα συνολικά υπηρετούν τρεις μόνον υπάλληλοι και από τις 1-3-1997 θα μείνουν δύο. Η κατάσταση λειτουργίας του είναι απελπιστική, αφού τα Σαββατοκύριακα, ιδιαίτερα τις βραδινές βάρδιες περιποίησης των παιδιών, αναγκάζεται να κάνει η ίδια η διευθύντρια του Ιδρύματος και συνεπώς με τις προϋποθέσεις αυτές η διοίκηση του Ιδρύματος προσανατολίζεται να μην εισάγει πλέον άλλα παιδιά.

'Υστερα από αυτά ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός να απαντήσει:

α) 'Εχει υπόψη του την παραπάνω τραγική κατάσταση του Κέντρου Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Ρόδου. Και

β) Γιατί δεν προβαίνει στις αναγκαίες ενέργειες προκειμένου να καλυφθούν οι κενές θέσεις του Ιδρύματος;"

Ο Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας κ.Σκουλάκης έχει το λόγο.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ(Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Κύριε Πρόεδρε, το Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Ρόδου, φιλοξενεί στο βρεφονηπιακό τμήμα έντεκα παιδιά και στο σχολικό τμήμα δεκαοκτώ παιδιά. Είναι το μόνο κέντρο παιδικής μέριμνας που διαθέτει βρεφονηπιακό τμήμα κλειστής προστασίας. Τα παιδιά είναι ηλικίας από δυόμισι έως δεκαεπτάμισυ ετών, προέρχονται από τη Ρόδο κυρίως και οι λόγοι εισαγωγής τους είναι η ορφάνεια ή σοβαρά οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα.

Στο Κέντρο πράγματι προβλέπονται τριάντα πέντε οργανικές θέσεις...

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: Για έντεκα παιδιά τριάντα πέντε θέσεις;

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ(Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Αυτό είναι το οργανόγραμμα. Στο βρεφονηπιακό τμήμα είναι έντεκα παιδιά και στο παιδικό τμήμα είναι δεκαοκτώ. Στο κέντρο, λοιπόν, προβλέπονται τριάντα πέντε οργανικές θέσεις και υπηρετούν αυτήν τη στιγμή, σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπηρεσίας, οκτώ από τους οποίους οι πέντε είναι νοσοκόμοι, ράπτριες και βοηθητικό προσωπικό.

Το Υπουργείο, κάνοντας εκτίμηση των ελλείψεων σ'όλη τη Χώρα, έχει κάνει ένα ειδικό αίτημα προς το Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο βρίσκεται σε εκκρεμότητα και έχουν ζητηθεί για το συγκεκριμένο κέντρο δέκα θέσεις διαφόρων ειδικοτήτων. Ελπίζω το Υπουργικό Συμβούλιο να εγκρίνει αυτές τις θέσεις και να τις προκηρύξει, έτσι ώστε να μην υπάρχουν αυτά τα πολλά κενά.

Πρέπει, όμως, να σας πω, αγαπητέ συνάδελφε, ότι το Υπουργείο, έχει συστήσει μια επιτροπή για να μελετήσει τα προβλήματα όλων των κέντρων παιδικής μέριμνας για να έχει τεκμηριωμένη γνώμη με τη σκοπιμότητα διατήρησης καθενός κέντρου συγχώνευσής του με συγγενή φορέα.

Θα ήθελα εδώ να μου πείτε την άποψή σας, διότι οι σύγχρονες αντιλήψεις πια λένε σε όλον τον κόσμο, σε όλη την Ευρώπη και εμείς σιγά-σιγά εκεί οδηγούμαστε, όχι στη συγκέντρωση, όχι στα άσυλα, αλλά αποασυλοποίηση. Και εμείς μάλιστα, σκεφτόμαστε σαν ένα μέτρο -όχι να πετάξουμε τα παιδιά στο δρόμο- την αναδοχή. Αναδοχή μέχρι την ενηλικίωσή τους και μετάταξη των υπαλλήλων σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Αυτό δε σημαίνει ότι θα βγείτε αύριο στη Ρόδο να πείτε ό,τι ο Σκουλάκης προανήγγειλε το κλείσιμο του Κέντρου Παιδικής Μέριμνας.'Εχουμε συστήσει μια επιτροπή και όταν η επιτροπή θα μας εισηγηθεί ό,τι μας εισηγηθεί, θα ζητήσουμε ασφαλώς και τη δική σας άποψη για το συγκεκρι-

Σελίδα 6804 

μένο κέντρο. Πάντως, αυτήν τη στιγμή, έχω να σας πω ότι αναμένουμε την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου γι'αυτές τις θέσεις και την προκήρυξή τους.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο κ. Καραμάριος έχει το λόγο.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Κύριε Υπουργέ, αυτό είναι άλλο θέμα, δεν μπορούμε να το συζητήσουμε εδώ. Αλλά αυτήν τη στιγμή δεν μπορούμε να πετάξουμε στο δρόμο τόσα μικρά παιδιά, τα οποία ξέρετε πώς μπαίνουν σ'αυτά τα ιδρύματα. Ας αφήσουμε, λοιπόν, αυτό το θέμα και ας μπούμε στην πραγματικότητα.

Γι' αυτό θα σας πω, κύριε Πρόεδρε, ότι με τα υπ'αριθμόν -μνημονεύω-687/5.5.95, 717/18.5.95, 808/29.9.95, 899/5.1.96, 1147/25.11.96, 1118/23.1.97 και 1261/4.4.97 έγγραφά του, το Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Ρόδου στο οποίο λειτουργεί όπως είπατε βρεφονηπιακό και σχολικό τμήμα με πάνω από τριάντα παιδιά, σας γνώριζε ότι η κατάσταση από πλευράς έλλειψης προσωπικού στο 'Ιδρυμα είναι απελπιστική και δραματική -δικές τους εκφράσεις- ότι όχι μόνο έμεινε χωρίς παιδαγωγό, αλλά ούτε και με επιμελητή.'Οτι από τις 1.3.97 έμεινε με δύο υπαλλήλους, ότι τα Σαββατοκύριακα ελλείψει προσωπικού τις βάρδιες αναγκάζεται να κάνει η ίδια η διευθύντρια, πολλές δε άλλες υπηρεσίες καλύπτονται από αλτρουϊστικές υπηρεσίες εθελοντών.'Οτι ο σκοπός του 'Ιδρύματος και η ευθύνη του για τη μόρφωση και διάπλαση του χαρακτήρα των παιδιών δεν επιτρέπει λάθη ή παραλείψεις, ότι η κατάσταση του 'Ιδρύματος δεν είναι πια στα πρόθυρα, αλλά μέσα στα πλαίσια της κατάστασης ανάγκης και ότι περιμένουν με αγωνία τη λύση του προβλήματος του προσωπικού πριν ξεσπάσουν θύελλες, αφού δεν έχουν να κάνουν με οποιοδήποτε "εμπόρευμα", αλλά με ευαίσθητες παιδικές ψυχές. Σε απάντηση όλων αυτών το Υπουργείο σας στην παραπάνω ερώτησή μου, μου εγνώρισε τα εξής: "Σας γνωρίζουμε ότι εφόσον εξασφαλιστεί η έγκριση για πρόσληψη προσωπικού στα Κέντρα Παιδικής Μέριμνας του Υπουργείου μας, θα συμπεριληφθεί και το δικό σας 'Ιδρυμα".

'Υστερα απ'αυτά, κύριε Υφυπουργέ, αν αναλογιστεί κανείς τις δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις που γράφονται ότι έχετε πάρει εδώ και δυο χρόνια, τότε, κύριε Υπουργέ, δικαίως θα μπορούσε να αναφωνήσει κανείς: Είναι μέριμνα αυτή που δείχνει το Υπουργείο σας στα Κέντρα Παιδικής Μέριμνας; Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε τουλάχιστον γι'αυτήν την κατάσταση, κύριε Υφυπουργέ;

Γι'αυτό, στη συγκεκριμένη περίπτωση, εγώ προσωπικά σας καταλογίζω επικίνδυνη αμέλεια. Δεν μπορεί τόσα χρόνια, τρία χρόνια από το '95, να σας εκλιπαρούν να πάρετε δυο ανθρώπους γι'αυτά τα παιδάκια που είναι μικρά και πρέπει κάποιος να τα προσέχει και εσείς προφασίζεστε ότι δεν έχετε λεφτά, ότι δεν έχετε έγκριση. Πάρτε εποχικό προσωπικό. Δώστε την αρμοδιότητα στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Κάποιος πρέπει επιτέλους να συγκινηθεί. Λέμε "παιδική μέριμνα", κύριε Υφυπουργέ. Δεν καταλογίζω σε σας προσωπική ευθύνη, το βρήκατε αυτό το πρόβλημα, δυστυχώς. Αλλά εγώ αν ήμουν, θα εύρισκα μια λύση αμέσως. Να πάει εκεί κάποιος παιδαγωγός. Ποιος θα τα δει αυτά τα παιδάκια; Και δεν είναι μόνο της Ρόδου, είναι διαφόρων ανθρώπων από όλη την Ελλάδα, που έρχονται σ'αυτόν τον τόπο και τα "πετάνε" κυριολεκτικά για να τα θρέψει κάποιος.

Αυτή είναι η μέριμνα του Υπουργείου, δυστυχώς, κύριε Πρόεδρε, και δεν τη βλέπω να ανταποκρίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, αγαπητέ συνάδελφε, ότι υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού σε όλο το υγειονομικό και προνοιακό σύστημα της Χώρας. Και καταλαβαίνω αυτά τα έγγραφα που μου αναγνώσατε, ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Εστάλησαν αυτά τα έγγραφα. Αλλά ειδικά για τα Κέντρα Παιδικής Μέριμνας σε όλη την Ελλάδα, έχουμε μια συνεχή μείωση του αριθμού των οικοτρόφων.

Γι' αυτό και το Υπουργείο έχει συστήσει από πέρυσι μια επιτροπή και νομίζω ότι πολύ σύντομα αυτή η επιτροπή θα καταλήξει. Σας είπα ότι αν είχα αυτήν την αρμοδιότητα, δεν την έχω, την έχει ο κ. Κοτσώνης, εγώ απόψε θα δεσμευόμουν, ώστε να το κλείναμε μαζί με ταυτόχρονη αναδοχή, να δώσουμε διακόσιες πενήντα χιλιάδες για κάθε παιδί το μήνα μέχρι να γίνει δεκαοκτώ χρονών, αλλά να κλείσει το 'Ιδρυμα, διότι δεν προσφέρει τίποτε με τα σημερινά δεδομένα. Με την αλλαγή των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών της Χώρας μας, αυτά τα ιδρύματα πρέπει να κλείσουν, αλλά με ταυτόχρονη αναδοχή.

Εγώ πιστεύω ότι όταν έρθει η ώρα να μας εισηγηθεί η επιτροπή τις προτάσεις της, από κοινού θα συμφωνήσουμε, διότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα είναι πολύ καλύτερες από αυτές, που παρέχονται σήμερα. Ας αφήσουμε το κόστος, οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα είναι πολύ καλύτερες σε τέτοιου είδους λύσεις.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Κάτι πρέπει να κάνουμε.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ(Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Σας είπα ότι εκκρεμεί αίτημα για δέκα θέσεις.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ(Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Δεύτερη είναι η με αριθμό 3318/15.4.97 ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Απόστολου Τασούλα προς τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας, σχετικά με την κάλυψη των ελλείψεων προσωπικού στο Κέντρο Υγείας Κιάτου Κορινθίας κ.λπ.

Η ερώτηση του κυρίου συναδέλφου σε περίληψη έχει ως εξής:

"Οξύτατα καθημερινά προβλήματα αντιμετωπίζει τόσο το ιατρικό, όσο και το βοηθητικό προσωπικό του Κέντρου Υγείας Κιάτου στο Νομό Κορινθίας. Αν και καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κρατήσουν σε ικανοποιητικό επίπεδο τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας, δεν μπορούν φυσικά πάντα και να τα καταφέρνουν, με αντίκτυπο στους κατοίκους της περιοχής, που προσφεύγουν σαν ασθενείς στο Κέντρο Υγείας.

Ενώ το Κέντρο Υγείας διαθέτει Μικροβιολογικό Εργαστήριο, αυτό λειτουργεί μόνο με δυο παρασκευάστριες, που εξυπηρετούν μάλιστα και το Κέντρο Υγείας Ξυλόκαστρου. Να σημειωθεί ότι η μια απ' αυτές πρόκειται να βγει στη σύνταξη στο άμεσο μέλλον.

Ενώ το Κέντρο Υγείας διαθέτει και Ακτινολογικό Εργαστήριο, οι κάτοικοι εξυπηρετούνται μόνο κατά διαστήματα από γιατρό του Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Κορίνθου και το συντηρητή του Κέντρου Υγείας Κιάτου, που εκτελεί χρέη βοηθού ακτινολόγου.

Ενώ το Κέντρο Υγείας βρίσκεται σε κυκλοφοριακό κόμβο, αντιμετωπίζοντας πολλά τροχαία περιστατικά, επιπλέον τους θερινούς μήνες παρουσιάζει αυξημένη κίνηση λόγω των παραθεριστών, δε διαθέτει ασθενοφόρο αυτοκίνητο απαραίτητο για την άμεση μεταφορά ασθενών.

Ερωτάται ο κύριος Υπουργός:

-Γιατί τόσα χρόνια το Κέντρο Υγείας Κιάτου έχει εγκαταλειφθεί σ' αυτήν την κατάσταση, ενώ με μια πληρέστερη έστω στελέχωσή του, θα μπορούσε να ανταποκριθεί στην αποστολή του, παρέχοντας υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αποσυμφορώντας το Γενικό Νοσοκομείο Κορίνθου, προστατεύοντας τους ασθενείς από την πολυδάπανη εμπορευματοποίηση της υγείας;

-Τι μέτρα και πότε σκέφτεται να πάρει η Κυβέρνηση, ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και υποδομής στο Κέντρο Υγείας;

-Προτίθεται να καλύψει τη θέση ιατρού καρδιολόγου στο Κέντρο Υγείας Κιάτου και αν ναι, πότε;"

Ο Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας κ. Σκουλάκης έχει και πάλι το λόγο. Είναι η μέρα σας, κύριε Υφυπουργέ.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ(Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Και πότε δεν είναι.

Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, σε σχέση με τα προβλήματα του Κέντρου Υγείας Κιάτου, που οι αγαπητοί συνάδελφοι φέρνουν σήμερα προς συζήτηση στη Βουλή, έχω να πω τα παρακάτω:

Σύμφωνα με την ενημέρωση που είχα σήμερα από τον

Σελίδα 6805 

Πρόεδρο του Νοσοκομείου Κορίνθου, αυτήν τη στιγμή υπηρετούν στο Κέντρο Υγείας τρεις γιατροί του ΕΣΥ, ένας διευθυντής παιδίατρος, ένας επιμελητής Α' παιδίατρος, ένας επιμελητής Γ' και τρεις αγροτικοί γιατροί. Το Κέντρο Υγείας επισκέπτεται ακτινολόγος δυο φορές την εβδομάδα και άλλοι γιατροί ειδικότητας, σύμφωνα με εγκύκλιο του Υπουργείου.

'Εχει προκηρυχθεί μια θέση επιμελητού Β' γενικής ιατρικής, η οποία είναι στο στάδιο της ολοκλήρωσης. 'Εχει αποσπασθεί ο διευθυντής παθολόγος, του οποίου η απόσπαση λήγει στις 30.6.97 και θα επιστρέψει στο νοσοκομείο από το οποίο προέρχεται.

'Οσον αφορά τη θέση του καρδιολόγου, πρέπει να σας πω, αγαπητέ συνάδελφε, ότι δεν υπάρχει δυνατότητα κάλυψης, διότι δεν προβλέπεται τέτοια θέση. Μακάρι να καλυφθεί η θέση του γιατρού γενικής ιατρικής και νομίζω ότι δε θα υπάρχει ούτε πρόβλημα καρδιολόγου ούτε άλλου ειδικευμένου. Μακάρι να είχαμε γιατρούς γενικής ιατρικής και μόνο, σε όλα τα Κέντρα Υγείας της Χώρας.

Αναφορικά με το υπόλοιπο προσωπικό πρέπει να σας πω, πως απ' ό,τι με ενημέρωσε ο Πρόεδρος σε σημερινή επικοινωνία, υπηρετούν δεκαεννέα άτομα νοσηλευτικό προσωπικό, μαία και όλες οι άλλες ειδικότητες.

Επίσης, έχουν εγκριθεί δύο θέσεις παραϊατρικού και λοιπού προσωπικού, η προκήρυξη των οποίων θα γίνει αυτόν τον καιρό μαζί με τις χίλιες πεντακόσιες θέσεις που έχουν κατανεμηθεί.

Το πρόβλημα του ασθενοφόρου δεν έχει λυθεί ακόμα. Η διεύθυνσή μας έχει εντάξει στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, για το ΕΚΑΒ, διακόσια περίπου ασθενοφόρα και μόλις αρχίσει η προμήθεια αυτών των ασθενοφόρων θα δοθεί και στο Κέντρο Υγείας Κιάτου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο κ. Τασούλας έχει το λόγο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, τα προβλήματα στην περιοχή του Κιάτο, όσον αφορά τις υπηρεσίες του Κέντρου Υγείας, είναι σημαντικά. Είναι μια περιοχή με σαράντα δύο χιλιάδες ανθρώπους, που το καλοκαίρι γίνονται περισσότεροι.

Πρέπει να σας πω ότι από το νοσοκομείο έχω και εγώ την απάντηση, αλλά δε μεταβλήθηκε τίποτε σ' αυτό το διάστημα. Εκεί προβλέπονται είκοσι δύο θέσεις γιατρών και υπηρετούν πέντε, που στην πραγματικότητα είναι τρεις, διότι ο ένας είναι αποσπασμένος και ο άλλος είναι μια διαφορετική περίπτωση.

Στο νοσηλευτικό προσωπικό δεν υπηρετούν δεκαεννιά. Οι θέσεις είναι δέκα εννιά και υπηρετούν δέκα. Στο διοικητικό προσωπικό οι θέσεις είναι είκοσι εννιά και υπηρετούν έξι. Και το ασθενοφόρο δεν υπάρχει.

Επιβεβαιώνεται μ' αυτά που και εσείς δέχεσθε ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό. Επομένως, δεν ξέρω τι περισσότερο μπορεί να σας πει ένας ερωτών Βουλευτής. Λύστε τα προβλήματα. Δε φθάνει να λέτε, όταν έχουμε γενικές συζητήσεις για την υγεία, ότι θα προκηρύξετε, θα κάνετε, θα διορίσετε κ.λπ. Η κατάσταση είναι αυτή, είναι άσχημη και πάρτε μέτρα.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο κ. Σκουλάκης έχει το λόγο.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Ασφαλώς, αγαπητέ συνάδελφε, υπάρχουν κενά, ασφαλώς είναι ένα πρόβλημα που μας απασχολεί και θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να ανακοινώσω απόψε στο Κοινοβούλιο, ότι η Κυβέρνηση μας ενέκρινε είκοσι χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις που έχει το σύστημα, να κάνουμε τις προκηρύξεις, να λύσουμε τα προβλήματα της υγείας του ελληνικού λαού. Δε γίνεται εύκολα αυτό.

Πρέπει να σας πω, όμως, ότι η Κυβέρνηση έχει βάλει προτεραιότητες και παρά την απαγόρευση των διορισμών στη διετία 1996-1997 θα προσθέσει στο υγειονομικό σύστημα της Χώρας γύρω στις έντεκα χιλιάδες θέσεις. Εάν συνεχιστούν αυτοί οι ρυθμοί και σ' αυτόν τον τομέα, σίγουρα μέχρι το τέλος της τετραετίας -έξι μήνες είμαστε Κυβέρνηση, έχουμε τριάμισι χρόνια ακόμα, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα- θα έχουμε λύσει πάρα πολλά προβλήματα.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ θα σας παρακαλέσω να μην κοιτάζετε τις οργανικές θέσεις. 'Ισως τότε να σχεδιάσαμε κάτι παραπάνω. Δεν είναι δυνατόν τώρα να μου λέτε για είκοσι δύο θέσεις γιατρών εκεί. Συμφωνώ ότι υπάρχουν ελλείψεις.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ: Ναι, αλλά από το είκοσι δύο στο πέντε είναι πολύ μεγάλη διαφορά. 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ (Υφυπ. Υγείας και Πρόνοιας): Οι πέντε είναι λίγοι. Βεβαίως, να γίνουν δέκα, να γίνουν δεκαπέντε, αλλά το είκοσι δύο είναι μεγάλος αριθμός.

Μου λέτε για καρδιολόγο. Μακάρι, σας είπα, να είχαμε σε όλα τα Κέντρα Υγείας μια ειδικότητα: γιατρούς γενικής ιατρικής, θα είχαμε λύσει το πρόβλημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Εν πάση περιπτώσει, επαναλαμβάνω ότι και το Κέντρο Υγείας Κιάτου, μέσα στο πλαίσια των δυνατοτήτων και των θέσεων που πήραμε, θα πάρει το μερίδιο που του αναλογεί.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ολοκληρώθηκε η συζήτηση των αναφορών και ερωτήσεων. 

Σελίδα 6806 

σελ. 6806

Σελίδα 6807 

σελ. 6807

Σελίδα 6808 

σελ. 6808

Σελίδα 6809 

σελ. 6809

Σελίδα 6810 

σελ. 6810

Σελίδα 6811 

σελ. 6811

Σελίδα 6812 

σελ. 6812

Σελίδα 6813 

σελ. 6813

Σελίδα 6814 

σελ. 6814

Σελίδα 6815 

σελ. 6815

Σελίδα 6816 

σελ. 6816

Σελίδα 6817 

σελ. 6817

Σελίδα 6818 

σελ. 6818

Σελίδα 6819 

σελ. 6819

Σελίδα 6820 

σελ. 6820

Σελίδα 6821 

σελ. 6821

Σελίδα 6822 

σελ. 6822

Σελίδα 6823 

σελ. 6823

Σελίδα 6824 

σελ. 6824

Σελίδα 6825 

σελ. 6825

Σελίδα 6826 

σελ. 6826

Σελίδα 6827 

σελ. 6827

Σελίδα 6828 

σελ. 6828

Σελίδα 6829 

σελ. 6829

Σελίδα 6830 

σελ. 6830

Σελίδα 6831 

σελ. 6831

Σελίδα 6832 

σελ. 6832

Σελίδα 6833 

σελ. 6833

Σελίδα 6834 

σελ. 6834

Σελίδα 6835 

σελ. 6835

Σελίδα 6836 

σελ. 6836

Σελίδα 6837 

σελ. 6837

Σελίδα 6838 

σελ. 6838

Σελίδα 6839 

σελ. 6839

Σελίδα 6840 

σελ. 6840

Σελίδα 6841 

σελ. 6841

Σελίδα 6842 

σελ. 6842

Σελίδα 6843 

σελ. 6843

Σελίδα 6844 

σελ. 6844

Σελίδα 6845 

σελ. 6845

Σελίδα 6846 

σελ. 6846

Σελίδα 6847 

σελ. 6847

Σελίδα 6848 

σελ. 6848

Σελίδα 6849 

σελ. 6849

Σελίδα 6850 

σελ. 6850

Σελίδα 6851 

σελ. 6851

Σελίδα 6852 

σελ. 6852

Σελίδα 6853 

σελ. 6853

Σελίδα 6854 

σελ. 6854

Σελίδα 6855 

σελ. 6855

Σελίδα 6856 

σελ. 6856

Σελίδα 6857 

σελ. 6857

Σελίδα 6858 

σελ. 6858

Σελίδα 6859 

σελ. 6859

Σελίδα 6860 

σελ. 6860

Σελίδα 6861 

σελ. 6861

Σελίδα 6862 

σελ. 6862

Σελίδα 6863 

σελ. 6863

Σελίδα 6864 

σελ. 6864

Σελίδα 6865 

σελ. 6865

Σελίδα 6866 

σελ. 6866

Σελίδα 6867 

σελ. 6867

Σελίδα 6868 

σελ. 6868

Σελίδα 6869 

σελ. 6869

Σελίδα 6870 

σελ. 6870

Σελίδα 6871 

σελ. 6871

Σελίδα 6872 

σελ. 6872

Σελίδα 6873 

σελ. 6873

Σελίδα 6874 

σελ. 6874

Σελίδα 6875 

σελ. 6875

Σελίδα 6876 

σελ. 6876

Σελίδα 6877 

σελ. 6877

Σελίδα 6878 

σελ. 6878

Σελίδα 6879 

σελ. 6879

Σελίδα 6880 

σελ. 6880

Σελίδα 6881 

σελ. 6881

Σελίδα 6882 

σελ. 6882

Σελίδα 6883 

σελ. 6883

Σελίδα 6884 

σελ. 6884

Σελίδα 6885 

σελ. 6885

Σελίδα 6886 

σελ. 6886

Σελίδα 6887 

σελ. 6887

Σελίδα 6888 

σελ. 6888

Σελίδα 6889 

σελ. 6889

Σελίδα 6890 

σελ. 6890

Σελίδα 6891 

σελ. 6891

Σελίδα 6892 

σελ. 6892

Σελίδα 6893 

σελ. 6893


Σελίδα 6894 

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ' ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών ως προς την ψήφιση στο σύνολο του παραπάνω νομοσχεδίου.

ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Παρεσχέθη η ζητηθείσα εξουσιοδότηση.

Καλορίζικο, κύριε Υπουργέ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ (Υπ. ΠE.XΩ.Δ.Ε.): Να πάρετε και την τροπολογία για το Πέραμα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Αυτό ήθελα να πω και για την τροπολογία φυσικά του Περάματος. 

Εν αναμονή περισσοτέρων συναδέλφων και του κυρίου Υπουργού της Δικαιοσύνης, για το νομοσχέδιο που υπάρχει στην ημερήσια διάταξη προς συζήτηση, θα διακόψουμε για δέκα λεπτά.

(Δ Ι Α Κ Ο Π Η)

(ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν.Κρητικός): Κύριοι Βουλευτές, επαναλαμβάνεται η διακοπείσα συνεδρίαση.

Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου αρμοδιότητας Υπουργείου Δικαιοσύνης: "Ποινική ευθύνη των Υπουργών".

Το νομοσχέδιο αυτό η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της, της 16.5.97 να συζητηθεί σε τέσσερις συνεδριάσεις, δύο επί της αρχής και δύο επί των άρθρων.

Νομίζω ότι δε θα χρειαστούν και δε θα απαιτηθούν τόσες πολλές συνεδριάσεις γι'αυτό το νομοσχέδιο. Θα πρότεινα -να το δούμε στην πορεία του χρόνου- να περιορίσουμε τις συνεδριάσεις σε λιγότερες απ'αυτές που έχει αποφασίσει η Διάσκεψη, για να υπάρξει και ο χρόνος να συζητηθούν και άλλα νομοσχέδια Ολομελείας κατά τη διάρκεια της Συνόδου αυτής.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε διακόπτουμε, κύριε Πρόεδρε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν.Κρητικός): Δε γνωρίζω. Θα συνεννοηθεί ο Πρόεδρος με την Κυβέρνηση, αλλά στο συνήθη χρόνο, υποθέτω.

Ας έχουμε υπόψη μας αυτήν την προοπτική για να διευκολύνουμε τη συζήτηση και άλλων νομοσχεδίων, δεδομένου ότι τούτο δεν είναι νομοσχέδιο για μεγάλη συζήτηση.

Πριν καλέσω στο Βήμα τον Εισηγητή της Πλειοψηφίας, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι για τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας ορίζει Ειδικό Αγορητή το Βουλευτή κ. Αχιλλέα Κανταρτζή.

Το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα ορίζει, επίσης, Ειδικό Αγορητή το Βουλευτή κ. Ιωάννη Καρακώστα.

Ο Εισηγητής της Πλειοψηφίας, κ. Ευάγγελος Στάικος, έχει το λόγο.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΙΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, συζητείται σήμερα ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας το νομοθετικό διάταγμα 802/1971 "περί Ποινικής Ευθύνης των Υπουργών".

Η τροποποίηση του νόμου αυτού, μέσα βέβαια στα υφιστάμενα συνταγματικά πλαίσια, αποτελεί και είναι θέμα πολύ γνωστό και υπαρκτό. 'Εχει απασχολήσει τη Βουλή, την κοινή γνώμη, τα πολιτικά Κόμματα, τον Τύπο και τελικά την ίδια την Δικαιοσύνη, δεδομένου ότι η πρακτική εφαρμογή του δημιούργησε σημαντικά και κρίσιμα διλήμματα.

Αποτελεί ασύγγνωστη αμέλεια, βαρύτατο σφάλμα για όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις το ότι παρέμεινε σε ισχύ ο νόμος αυτός και συνεπώς δικαιολογημένα η μη τροποποίησή του μέχρι σήμερα έγινε αντικείμενο συζητήσεων, παρατηρήσεων και δυσμενών σχολίων, γι'αυτό και καθίσταται όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία και επιτακτική η τροποποίησή του. Βέβαια υπάρχουν και ελαφρυντικά, δεδομένου ότι ο νόμος αυτός ήταν ανενεργός τουλάχιστον μέχρι την περίοδο 1989-1994, οπότε βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής δίκης και της κομματικής αντιπαράθεσης. Το νομοθετικό διάταγμα 802/1971 έχει πράγματι πολλά κενά, γι'αυτό και έγινε αντικείμενο αυστηρής κριτικής για τις ουσιαστικές και δικονομικές του διατάξεις και για την πρακτική του εφαρμογή, αλλά και για το πνεύμα από το οποίο διαπνέεται και εμφορείται.

Το νομοθετικό διάταγμα 802/71 χαρακτηρίσθηκε -και πολύ σωστά- αντισυνταγματικό. Ειδικότερα, ενώ στον ποινικό νόμο διαλαμβάνονται και προσδιορίζονται λεπτομερώς και με σαφήνεια τα εννοιολογικά στοιχεία, τα οποία συγκροτούν το αδίκημα. Αντίθετα στον υπό τροποποίηση νόμο, στον ισχύοντα νόμο, περιορίζονται σε μια γενική, ευρεία και αφηρημένη αναφορά των στοιχείων του νόμου, στα οποία θα μπορούσε να υποπέσει ο Υπουργός και έτσι να δημιουργηθεί θέμα ευθύνης του.

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα "λευκό νόμο", δεδομένου ότι παραπέμπει σε όλο το φάσμα της έννομης τάξης, με συνέπεια κάθε παράβασή της να στοιχειοθετεί ταυτόχρονα και παραβίαση του νόμου.

Συνεπώς, έπρεπε, όπως κατά κόρον τονίσθηκε, ο νόμος αυτός να τροποποιηθεί, για να μην επιτρέπει στους εφαρμοστές του να τον κακοποιούν βάναυσα, απαράδεκτα και ωμά. Η εφαρμογή του, έγραψε, ως γνωστόν, θλιβερές σελίδες στη δικαστική και πολιτική ιστορία του Τόπου.

Εξυπακούεται ότι όποιες μεταρρυθμίσεις και μεταβολές επιχειρούνται με το συζητούμενο σχέδιο νόμου, είναι εναρμονισμένες με το ισχύον συνταγματικό πλαίσιο, γίνονται κατ' ανάγκην στο υπάρχον συνταγματικό πλαίσιο, όπως αυτό προσδιορίζεται από το άρθρο 86 του Συντάγματος, το οποίο είναι, ως τονίσθηκε, δεσμευτικό.

Συνεπώς, χρειάζεται ένας νόμος που θα κινείται στα πλαίσια του Συντάγματος, θα προσδιορίζει τις ποινικές ευθύνες, θα ξεκαθαρίζει το θέμα της παραγραφής, τη νομική θέση και λειτουργία των κατηγόρων Βουλευτών, τη δικονομική μεταχείριση των τυχόν συμμετόχων, την ύπαρξη ή όχι ιδιώνυμων πολιτικών αδικημάτων, την ύπαρξη ή μη δικαστικού συμβουλίου, μετά την παραπομπή και πριν από την έναρξη της δίκης στο ακροατήριο.

Σ' αυτά τα ερωτήματα που απασχόλησαν και προβλημάτισαν, τόσο τους νομικούς, όσο και τους πολιτικούς, πρέπει να δοθούν άμεσες, καθαρές, απλές και ρητές απαντήσεις, οι οποίες πρέπει να μετουσιωθούν σε νομοθετικές ρυθμίσεις και παρεμβάσεις.

Αυτό κάνει, κύριοι συνάδελφοι, το συζητούμενο σχέδιο νόμου. Συγκεκριμένα, καταργείται το σύστημα των ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων και τη συναφή αοριστία, οι δε Υπουργοί υπάγονται πλέον στις κοινές διατάξεις του ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου. Εφαρμόζεται δηλαδή και για τους Υπουργούς αυτό που εφαρμόζεται για όλους τους 'Ελληνες πολίτες, χωρίς καμια απολύτως διάκριση και μόνο με την επαύξηση του ανωτάτου ορίου ποινής που προβλέπει το άρθρο 262 του Ποινικού Κώδικα, ειδικά για τις αξιόποινες πράξεις των δημοσίων υπαλλήλων, στην έννοια των οποίων υπάγονται τα μέλη της Κυβέρνησης και οι Υφυπουργοί.

Εξάλλου, με την κατάργηση του συστήματος των ιδιώνυμων υπουργικών εγκλημάτων, αφενός μεν αποφεύγεται και η μοιραία ανάμειξη της Δικαιοσύνης στο χώρο των πολιτικών ενεργειών και σκοπιμοτήτων και αφετέρου, απομακρύνεται ο πειρασμός να χρησιμοποιείται η ποινική Δικαιοσύνη, ως μέσο αντιμετώπισης των πολιτικών αντιπάλων, τακτική που έχει ολέθριες συνέπειες για την πολιτική και για τη Δικαιοσύνη, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο καθηγητής κ. Μανωλεδάκης.

Στο πεδίο τώρα του Δικονομικού Δικαίου, προβλέπεται η απλοποίηση της διαδικασίας, έτσι ώστε η προδικασία να ανατίθεται στη Βουλή και η κυρία διαδικασία στο Ειδικό Δικαστήριο. 'Ετσι, επιτυγχάνεται εξισορρόπηση των όλων, αφενός της Βουλής και αφετέρου του Ειδικού Δικαστηρίου, δηλαδή της δικαστικής εξουσίας. 

'Αλλη ρύθμιση του σχεδίου νόμου, είναι αυτή που αφορά την παραπομπή των Υπουργών, για την οποία καθιερώνονται δύο ψηφοφορίες. Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται το άθροισμα των Βουλευτών της Συμπολίτευσης, της Κυβέρνησης και το 1/10 των Βουλευτών της Αντιπολίτευσης. Η διάταξη αυτή έχει επικριθεί, γιατί εκφράζονται φόβοι ότι μπορεί να 

Σελίδα 6895 

καταλήξει στο ανεύθυνο, στο ακαταδίωκτο των Υπουργών, αφού η αυξημένη πλειοψηφία θα λειτουργήσει, όπως υποστηρίζεται, ως τροχοπέδη και έτσι ουσιαστικά η παραπομπή θα καθίσταται ανέφικτη.

Για να διασκεδασθεί, για να αποκρουσθεί οποιοσδήποτε φόβος ότι κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί να ανακόπτεται διαδικαστικά η ποινική δίωξη, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται. Ακολουθεί και δεύτερη ψηφοφορία που αρκεί η απλή πλειοψηφία των εκατόν πενήντα ενός Βουλευτών. Η ψηφοφορία αυτή γίνεται ύστερα από δέκα ημέρες και έτσι η Βουλή αναλαμβάνει, όπως διαλαμβάνεται στην Εισηγητική 'Εκθεση, μια σοβαρή πολιτική ευθύνη, με τη διαμόρφωση μιας θεσμικής εγγύησης που επιβάλλει την επίδειξη πολιτικής σοβαρότητας και δικανικής υπευθυνότητας από όλους τους παράγοντες του κοινοβουλευτικού βίου.

Η υιοθέτηση συνεπώς, με το συζητούμενο σχέδιο νόμου, της ειδικής πλειοψηφίας και πάντως της πλειοψηφίας που προκύπτει μέσα από μια διαδικασία περίσκεψης για την παραπομπή του Υπουργού στο Ειδικό Δικαστήριο λειτουργεί ως εγγύηση αποκλεισμού της πολιτικής δίωξης των αντιπάλων, που έτυχε να βρίσκονται στην Αντιπολίτευση.

'Ετσι, η ποινική ευθύνη των Υπουργών παραμένει κατά κυριολεξία ευθύνη των Υπουργών και όχι ποινική ευθύνη της εκάστοτε Αντιπολίτευσης για πράξεις ή παραλείψεις στην περίοδο της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας. Διαφορετικά θα εδημιουργείτο ένας φαύλος κύκλος, χωρίς αρχή και τέλος, αφού η εκάστοτε Κυβέρνηση θα παρέπεμπε την εκάστοτε Αντιπολίτευση για πράξεις ή παραλείψεις κατά την περίοδο της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας, η δε Βουλή θα κατακλυζόταν από τέτοιες υποθέσεις.

'Αλλη αλλαγή, κύριοι συνάδελφοι, είναι η αύξηση του χρόνου παραγραφής. Τα τέσσερα χρόνια γίνονται πέντε. Εδώ αξίζει να σημειωθεί -γιατί είχαν δημιουργηθεί κατά το παρελθόν σημαντικές αμφισβητήσεις- και να μην υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι στο σχέδιο νόμου διαλαμβάνεται ότι η παραγραφή αρχίζει από την ημέρα που τελέσθηκε η πράξη. Αναστέλλεται δε κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου, μέσα στην οποία τελέσθηκε, έτσι ώστε να μην κινδυνεύει να παραγραφεί ένα έγκλημα Υπουργού που τελέσθηκε στην αρχή της περιόδου σε περίπτωση που η πλειοψηφία, στην οποία ανήκει ο Υπουργός θα έδειχνε απροθυμια να κινήσει τη διαδικασία παραπομπής του.

Υποστηρίχθηκε ότι και στην περίπτωση των Υπουργών θα έπρεπε να ισχύουν οι κοινές διατάξεις περί παραγραφής του Κώδικα Ποινικής Δικονομιας και όχι συντομότερη παραγραφή, διότι κατ' αυτόν τον τρόπο δίδεται η εντύπωση ότι οι Υπουργοί τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης, γεγονός που οδηγεί σε συζητήσεις, παρατηρήσεις και δυσμενή σχόλια, σε βάρος του πολιτικού κόσμου.

'Ομως, εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι ορίσθηκε σύντομη παραγραφή, ώστε να μην επικρέμαται δίκην δαμοκλείου σπάθης μια εκκρεμής ποινική δίκη σε βάρος πολιτικών προσώπων. Με άλλα λόγια, να μην είναι ο Υπουργός "εσαεί" κατηγορούμενος.

Το συζητούμενο σχέδιο νόμου προκρίνει περαιτέρω τη διατήρηση του συστήματος των κατηγόρων Βουλευτών, διότι η ανάθεση της κατηγορίας σε εισαγγελικούς λειτουργούς δεν εναρμονίζεται με το άρθρο 86 του Συντάγματος, στο οποίο διαλαμβάνεται ότι η Βουλή κατηγορεί και ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου. Πέραν του ότι ο εισαγγελέας είναι υποχρεωμένος να εκπροσωπεί το νόμο σε αντίθεση με τους κατηγόρους Βουλευτές που υποστηρίζουν την κατηγορία. Η παρουσία του συνεπώς θα προσέδιδε δικανική χροιά σε μια λειτουργία που έχει και έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά.

Αναμφίβολα η παρουσία του κατηγορουμένου στο δικαστήριο μπορεί να συμβάλει στη διαφώτιση της υπόθεσης και κατ' ακολουθία στην ανεύρεση της αλήθειας, με τις απαντήσεις και τις διευκρινίσεις που θα δώσει για τις διάφορες πτυχές της υπόθεσης. 'Ομως, το συζητούμενο σχέδιο νόμου διατηρεί το δικαίωμα του κατηγορουμένου να μην εμφανιστεί στο ακροατήριο, αλλά να εκπροσωπηθεί από συνηγόρους με το σωστό σκεπτικό ότι αν πρόκειται ιδίως για Αρχηγό Κόμματος, η καθημερινή παρουσία του στο εδώλιο του κατηγορουμένου μπορεί να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης για τη δημιουργία εντυπώσεων σε βάρος του τόσο του ιδίου, όσο και εις βάρος του Κόμματός του, με αυτονόητες δυσμενείς επιπτώσεις και παρενέργειες.

Φανταστείτε, κύριοι συνάδελφοι, κατηγορούμενο Αρχηγό Κόμματος να βρίσκεται καθημερινά στο εδώλιο και στη συνέχεια να κηρυχθεί αθώος. Η ζημιά που θα προκληθεί εν τω μεταξύ, τόσο στον ίδιο όσο και στο Κόμμα του θα είναι ανεπανόρθωτη, πέραν της ταπείνωσης και του εξευτελισμού που θα υποστεί σε προσωπικό επίπεδο. Συνεπώς ορθώς το συζητούμενο σχέδιο νόμου δίνει τη δυνατότητα εκπροσώπησης του κατηγορουμένου με συνήγορο.

Λόγω συναφείας και για το ενιαίο της κρίσεως ορθώς προβλέπεται η συμπαραπομπή των τυχών συμμετόχων στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. 'Ετσι από τη μια μεριά δε θα παρατηρείται το φαινόμενο οι συμμέτοχοι να εμφανίζονται κατά περίπτωση, όπως απέδειξε η πρόσφατη εμπειρία, άλλοτε ως μάρτυρες κατηγορίας και άλλοτε ως μάρτυρες υπερασπίσεως. Από την άλλη θα αποφεύγεται η έκδοση ενδεχομένως αντιφατικών αποφάσεων.

Ακόμη, με το συζητούμενο σχέδιο νόμου προβλέπονται τα εξής: Τα οποία τα αναφέρω εντελώς επιγραμματικά, τηλεγραφικά, δεδομένου ότι αναλυτικότερη και λεπτομερέστερη αναφορά θα γίνει στην κατ' άρθρον συζήτηση. Συγκεκριμένα: Αποκλείεται η προσωπική κράτηση του Υπουργού. Η προανάκριση υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής. Καταργείται το στάδιο της ανακρίσεως στο Ειδικό Δικαστήριο, όπως επίσης και το Τριμελές Δικαστικό Συμβούλιο, στο οποίο άλλωστε δεν είχαν αναγνωρισθεί ουσιαστικές αρμοδιότητες.

Η κίνηση της ανακριτικής διαδικασίας απαιτεί πρωτοβουλία τουλάχιστον πενήντα Βουλευτών. 'Ενδικα μέσα κατά τις αποφάσεις του Ειδικού Δικαστηρίου, δεν προβλέπονται. Απλώς αναγνωρίζεται η δυνατότητα επανάληψης της διαδικασίας, μόνο υπέρ του κατηγορουμένου για τους λόγους που προβλέπονται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομιας.

Ο Εισαγγελέας Εφετών έχει την επιμέλεια της εκτέλεσης των αποφάσεων του Ειδικού Δικαστηρίου. Για την παύση και εξάλειψη των ποινών ισχύουν οι κοινές διατάξεις. Πολιτική αγωγή δεν επιτρέπεται να ασκηθεί στο ειδικό Δικαστήριο για την υποστήριξη της κατηγορίας, αφού αυτή ανατίθεται από το Σύνταγμα μόνο στη Βουλή. Είναι δυνατή η άσκηση αγωγής βεβαίως αποζημιώσεως ή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης στα κοινά δικαστήρια.

Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι τροποποιήσεις, μεταβολές και ρυθμίσεις που γίνονται με το συζητούμενο σχέδιο νόμου, που έχω την τιμή να εισηγούμαι στην Εθνική Αντιπροσωπεία και με τις οποίες επιχειρείται ο εκσυγχρονισμός της ποινικής ευθύνης των Υπουργών μέσα και πάλι επαναλαμβάνω από το υφιστάμενο συνταγματικό πλαίσιο.

Βέβαια οι ριζικές αλλαγές, οι βαθιές τομές θα γίνουν μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος, αφού τότε δε θα υπάρχει το δεσμευτικό συνταγματικό πλαίσιο που υπάρχει σήμερα.

Τελειώνοντας, κύριοι συνάδελφοι, θα μου επιτρέψετε να προτείνω την επιψήφιση του νομοσχεδίου από όλες τις Πτέρυγες της Βουλής.

Ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης, έχει το λόγο.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει καμια αμφιβολία ότι το ισχύον νομικό καθεστώς παραπομπής και εκδίκασης κατηγοριών σε βάρος κυβερνητικών παραγόντων και συγκεκριμένα Υπουργών, Υφυπουργών και Πρωθυπουργού -το νομοθετικό διάταγμα 802/71- έχριζε τροποποίησης. Κατά την εφαρμογή του δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα ερμηνείας, συνταγματικότητας και γενικά οι συζητήσεις, οι οποίες έχουν γίνει περί αυτών, ήταν αρκετές. Το γεγονός άλλωστε και μόνο ότι ήταν μια νομοθετική 

Σελίδα 6896 

πρωτοβουλία μιας ανώμαλης περιόδου, αυτό και μόνο επέβαλε την τροποποίηση, μεταρρύθμιση αυτού του νομοθετικού πλαισίου.

Εκ προοιμίου λέμε ότι εμείς θα καταψηφίσουμε το σχέδιο νόμου, το οποίο συζητούμε σήμερα. Και θα το καταψηφίσουμε γιατί στο σύνολό του εκτιμώμενο, παρά τις κάποιες ελάχιστες θετικές ρυθμίσεις τις οποίες έχει, εν τούτοις είναι μάλλον χειρότερο από ό,τι εκείνο που καταργείται και τροποποιείται. Δυστυχώς εκείνο το οποίο θα έπρεπε να γίνει, ούτως ώστε να υπάρχει μια ευρύτερη συναίνεση του Σώματος γύρω απ' αυτό το σημαντικό θέμα, σ' αυτό το θεσμικό νομοσχέδιο, δεν έγινε. Μετά από πολύμηνη κυοφορία ήρθε και κατετέθη το συζητούμενο νομοσχέδιο στη Βουλή, πέρασε από την αρμοδία Διαρκή Επιτροπή και μετά από πολλούς μήνες έρχεται σήμερα για συζήτηση στην Ολομέλεια, χωρίς να προηγηθεί, όπως θα έπρεπε κατά την άποψή μου, μια γενικότερη συζήτηση στην οποία θα συμμετείχαν όλα τα Κόμματα γύρω από το ποιες θα είναι οι τροποποιήσεις που θα γίνουν, ούτως ώστε αυτό το θεσμικό πλέον πλαίσιο, το οποίο εννοείται πως θα ισχύσει επί σειρά ετών, να μην έχει πεδίο αμφισβήτησης, παρερμηνειών και αντιρρήσεων.

Δυστυχώς, όμως, δεν έγινε αυτό και έτσι βλέπαμε ότι από το σύνολό του αποπνέει οσμή διάφορον εκείνης την οποία θα απαιτούσε κανείς από ένα τέτοιο σχέδιο νόμου.

Ποιος είναι ο σκοπός, κύριοι συνάδελφοι, της ειδικότερης, της διαφορετικής νομικής μεταχείρισης των Υπουργών από τον κοινό πολίτη;

Δύο είναι. Ο ένας είναι η προστασία της τιμής του πολιτικού κόσμου. Δεν πρέπει να είναι μόνο τίμια η συμπεριφορά όλων μας και προπάντων των Υπουργών, αλλά και να φαίνεται τίμια. 'Ετσι, λοιπόν, θα πρέπει να υπάρχουν διατάξεις ταχείας και έντιμης διεκπεραίωσης οποιασδήποτε κατηγορίας, ούτως ώστε να μην έχει κανείς τη δυνατότητα να αμφισβητεί την εντιμότητα γενικότερα του πολιτικού κόσμου.

Ο δεύτερος στόχος θα είναι να προστατευθεί ο πολιτικός κόσμος από κάθε κακόβουλη διάθεση συκοφάντησης. Είναι γνωστό ότι ο κάθε επώνυμος δυστυχώς γίνεται στόχος ψευδών καταγγελιών, γίνεται στόχος πολλών κακοηθειών. Αυτό έχει σαν συνέπεια στην περίπτωση κατά την οποία δεν υπάρχει ταχεία εκκαθάριση και στην περίπτωση κατά την οποία δεν υπάρχει προστασία ενδεδειγμένη, να υπάρχει η Δαμόκλειος σπάθη της οποιασδήποτε κατηγορίας, να σέρνεται μια κατηγορία και έτσι αυτή η χαρακτηριστική αναποφασιστικότητα, η οποία διακατέχει το δημόσιο βίο να εντείνεται και να μην τολμά ο οποιοσδήποτε Υπουργός ή Υφυπουργός να παίρνει αποφάσεις, δύσκολες ενδεχομένως, επειδή ακριβώς θα υπάρχει ο φόβος της διαπόμπευσης και της διαρκούς αμφισβήτησης της εντιμότητάς του, πέρα από το φόβο που θα υπάρχει για ενδεχόμενες άλλες ταλαιπωρίες.

Αυτούς τους δύο στόχους, κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς το υπό ψήφιση νομοσχέδιο σε καμια περίπτωση δεν τους επιτυγχάνει. Διότι βλέπουμε ότι έχει κάποιες διατάξεις θετικές, τις οποίες θα αναφέρω στη συνέχεια, πλην όμως, υπάρχει τέτοια αντιφατικότητα, τέτοια προχειρότητα και σαφείς αντισυνταγματικές ρυθμίσεις, που πολύ φοβάμαι ότι τα προβλήματα τα οποία θα υπάρξουν στην εφαρμογή του -μακάρι να μην υπάρξει ποτέ περίπτωση που θα παραστεί ανάγκη εφαρμογής- θα είναι πολύ χειρότερα.

Εγώ αναγνωρίζω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε μέσα στο ισχύον συνταγματικό πλαίσιο -δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ'αυτό- όπου πρέπει να είναι εναρμονισμένο το νομοσχέδιο σε ένα αναχρονιστικό σύστημα, το οποίο υπάρχει, το οποίο προσδιορίζει το άρθρο 86, αλλά τουλάχιστον να κάνουμε ό,τι μπορούμε μέσα σ'αυτό το πλαίσιο, προκειμένου να εκσυγχρονίσουμε την ισχύουσα νομοθεσία. Δυστυχώς, ενώ κατά τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, η οποία προηγήθηκε στην περασμένη περίοδο, υπήρχαν προτάσεις τροποποίησης και ειδικότερα από τη Νέα Δημοκρατία υπήρχε μια σημαντική και εκσυγχρονιστική πρόταση, εντούτοις η διαδικασία δεν προχώρησε. Η ευθύνη η ευθύνη βαρύνει ασφαλώς την τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης και την τότε κυβερνητική πλειοψηφία, διότι αν είχαμε τελειώσει τις εργασίες της επιτροπής, σήμερα ενδεχομένως να είχαμε φθάσει στην ποθούμενη και αναζητούμενη αναθεώρηση, οπότε πολλά προβλήματα θα ελύοντο και τα χέρια μας θα είχαν λυθεί σε πάρα πολλές περιπτώσεις.

Σε εκείνη την πρότασή μας εμείς έχουμε δύο σημαντικότατες καινοτομίες. Η μια είναι η κατάργηση του θεσμού του Βουλευτή -κατηγόρου, κάτι σημαντικό και αναγκαίο, διότι, παρά τις καλές προθέσεις, κανείς δεν μπορεί αυτήν τη στιγμή να πει ότι ένας Βουλευτής-κατήγορος είναι απαλλαγμένος από την κομματική του ιδιότητα. Παρετηρείτο στο παρελθόν το φαινόμενο να έχουμε μάλιστα αντιφατικές, διαφορετικές προτάσεις στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο από τους τρεις κατηγόρους. Και η άλλη καινοτομια ήταν η ανάδειξη του Δικαστικού Συμβουλίου σε όργανο με ουσιαστικότατες αρμοδιότητες, όπως εκείνη της εκδόσεως βουλεύματος παραπομπής ή απαλλαγής του κατηγορουμένου. Να μη φθάνει δηλαδή μόνο η απόφαση της Βουλής για παραπομπή στο ακροατήριο, αλλά να χρειάζεται και η έκδοση παραπεμπτικού βουλεύματος από ανεξάρτητο δικαστή, ο οποίος θα κρίνει το ανακριτικό υλικό και θα παραπεμφθεί η υπόθεση στο ακροατήριο μόνο αν υπάρχουν οι απαιτούμενες αποχρώσες ενδείξεις.

Δυστυχώς, υπό το ισχύον συνταγματικό καθεστώς δεν μπορεί να γίνουν αυτές οι καινοτομίες και τροποποιήσεις, πλην όμως είναι ανάγκη να επισημανθούν, διότι καταδεικνύεται και εξ αυτού η αναγκαιότητα η οποία υπάρχει για τροποποίηση του Συντάγματος.

Ποιες είναι οι θετικές διατάξεις, τις οποίες έχει το σχέδιο και οι οποίες μας βρίσκουν σύμφωνους και στην κατ' άρθρο συζήτηση θα έχουμε την ευκαιρία να τις αναλύσουμε και να τις υπερψηφίσουμε.

Κατ' αρχάς αυτό που τονίστηκε προηγουμένως από τον Εισηγητή της Πλειοψηφίας η κατάργηση του περίφημου ιδιωνύμου αδικήματος του άρθρου 1 του ν.δ. 702/71. Πράγματι, εκτός από την πιθανή αντισυνταγματικότητά του, δημιουργούνται και πολλά προβλήματα, αλλά ήταν και μια τροχοπέδη σε κάθε Υπουργό από το να πάρει μια πρωτοβουλία, διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι ποινικό αδίκημα -και ήταν ποινικό αδίκημα σύμφωνα με το διάταγμα αυτό- κάθε παράβαση οποιουδήποτε νόμου ή οποιασδήποτε αποφάσεως.

Η υποχρεωτική συνεκδίκαση επίσης της κατηγορίας εναντίον του Υπουργού και των συμμετόχων, είναι μια αναμφισβήτητα θετική διάταξη, διότι είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν το φαινόμενο έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων και εν πάση περιπτώσει ήταν κόντρα στη νομολογία των δικαστηρίων μας, που συνήθως θέλουν τη συνεκδίκαση για να αποφεύγονται τέτοιου είδους προβλήματα.

'Ενα τρίτο θετικό, το οποίο αναγνωρίζουμε, είναι τα δικαιώματα τα οποία αναγνωρίζονται στη μειοψηφία της Ανακριτικής Επιτροπής. 

Υπάρχει δυνατότητα πρωτοβουλιών για ανακριτικές πράξεις, κάτι το οποίο δεν υπήρχε στο παρελθόν, όπου η πλειοψηφία έπαιρνε πάντοτες αποφάσεις και η μειοψηφία όσο και αν είχε αντιρρήσεις, δεν ήτο δυνατόν να έχει την οποιαδήποτε πρωτοβουλία. Αυτά είναι τα θετικά, τα οποία όμως επαναλαμβάνω ότι κατά την άποψή μας είναι επουσιώδη και σε καμιά περίπτωση δεν πείθουν ότι το σχέδιο νόμου το οποίο συζητούμε και το οποίο καλούμεθα να ψηφίσουμε, είναι καλύτερο από εκείνο το οποίο καταργείται.

Ποια είναι τα κραυγαλέα αρνητικά, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, που πιστεύω ότι αν τα εκτιμήσουμε σωστά, εκείνο το οποίο πρέπει να γίνει είναι μια αναμόρφωση του νομοσχεδίου, η οποία δεν μπορεί να γίνει στην παρούσα φάση και επιβάλλουν την καταψήφισή του.

Πρώτον, ο θεσμός της ασυλίας, όπως γνωρίζετε, είναι προνόμιο του Βουλευτού και μόνο του Βουλευτού κατά το Σύνταγμα. Με το άρθρο 3 του σχεδίου νόμου, επεκτείνεται η ασυλία και στους Υπουργούς που δεν είναι Βουλευτές για τα αδικήματα τα οποία διέπραξαν εκτός καθηκόντων. Το είχαμε επισημάνει και κατά τη συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή και προπάντων, κύριε Υπουργέ, σας το επισημαίνει και η Επιστη-

Σελίδα 6897 

μονική Επιτροπή της Βουλής, που σας λέει ότι είναι σαφώς αντισυνταγματική διάταξη. Δεν μπορεί ένας θεσμός ο οποίος καθιερώνεται περιοριστικά από το Σύνταγμα και αφορά μόνο τους Βουλευτές, να επεκτείνεται σε ιδιώτη, ο οποίος πρόσκαιρα κατέχει τη θέση του Υπουργού.

Δεύτερο πρόβλημα, είναι η ειδική πλειοψηφία η οποία απαιτείται, προκειμένου να έχουμε την παραπομπή.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ υπάρχουν δύο προβλήματα. Το ένα είναι το συνταγματικό, εάν η διάταξη είναι συνταγματική, εάν η καθιέρωση της ειδικής πλειοψηφίας είναι συνταγματική ρύθμιση. Και πάλι η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής σας λέει, κύριε Υπουργέ, ότι είναι σαφώς αντισυνταγματική. Διότι το Σύνταγμα όπου θέλει ειδικές πλειοψηφίες το αναφέρει. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αναφέρει το Σύνταγμα ειδική πλειοψηφία για την παραπομπή. Απαιτεί την πλειοψηφία των παρόντων αρκεί να υπάρχει απαρτία στο Σώμα. Και θα υπάρξουν προβλήματα εάν επιμείνετε στην ψήφιση αυτή. Και το δεύτερο είναι η ουσία του πράγματος. Ερχόμαστε και καθιερώνουμε ειδική πλειοψηφία, η οποία ισούται στην πρώτη ψηφοφορία με το σύνολο το οποίο προκύπτει από τον αριθμό των Βουλευτών, οι οποίοι έδωσαν ψήφον εμπιστοσύνης την τελευταία φορά στη Βουλή συν το 10% των υπολοίπων, τουτέστιν σήμερα εκατό εβδομήντα είχαν ψηφίσει υπέρ της Κυβερνήσεως μετά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων, συν δέκα τρία, θα πρέπει να έχουμε εκατόν ογδόντα τρεις προκειμένου να έχουμε παραπομπή. Και μια δεύτερη ψηφοφορία, η οποία εφόσον στην πρώτη ψηφοφορία είχαμε απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου τουτέστιν εκατόν πενήντα ένα, πρέπει να έχουμε και μια δεύτερη ψηφοφορία μετά από μερικές ημέρες για να έχουμε τον αριθμό εκατόν πενήντα ένα.

Δημιουργείται η εντύπωση ότι η θέληση και η βούληση του νομοθέτου είναι να προστατευθεί ο κάθε Υπουργός από παραπομπές προπετείς, όμως δημιουργείται και η εντύπωση στο Λαό ότι εδώ έχουμε μια τόσο μεγάλη υπερπροστασία που εν τέλει θα καταλήξει σε αρνησιδικία.

'Εχουμε, λοιπόν, το πρόβλημα το ουσιαστικό και το σαφώς συνταγματικό πρόβλημα, το οποίο επαναλαμβάνω ότι έχει τονιστεί και από την αρμόδια Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής.

'Ενα τρίτο σοβαρότερο θέμα είναι η κατάργηση του δικαστή ανακριτή ο οποίος επακολουθούσε μετά την παραπομπή και του δικαστικού συμβουλίου. Τι δουλειά έκανε ο ανακριτής; Συμπλήρωνε την προανάκριση, την οποία κάναμε εμείς οι Βουλευτές -τώρα την έχουμε βαφτίσει ανάκριση- με την εμπειρία του, με τις γνώσεις του, σαφώς και συνέβαλε στη μεγαλύτερη και καλύτερη έρευνα της υποθέσεως. Και το συμβούλιο έλυνε τα παρεμπίπτοντα προβλήματα, τα οποία ανεφύοντο και έτσι το ανακριτικό υλικό ήταν περισσότερο δεμένο, ήταν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια ερευνόμενο και σε κάθε περίπτωση είχε την ευχέρεια ο κατηγορούμενος να απολογηθεί. Να απολογηθεί ενώπιον του τακτικού ανακριτή με όλες τις εγγυήσεις τις οποίες παρέχει η ποινική δικονομια και το Σύνταγμα. Να λάβει γνώση των εγγράφων της δικογραφίας, να παραστεί με δικηγόρο, να υποβάλει υπομνήματα, να απολογηθεί, κάτι το οποίο στερείται σήμερα.

Με τη ρύθμιση η οποία γίνεται, αγαπητοί συνάδελφοι, θα έχετε υπόψη σας ότι θα γίνεται η παραπομπή από τη Βουλή, όχι αφού πρώτα απολογηθεί ο κατηγορούμενος, αλλά αφού κληθεί και δώσει εξηγήσεις εάν το επιθυμεί. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η κλήση και η παροχή εξηγήσεων δεν παρέχει καμια εγγύηση. Δε θα έχει τη δυνατότητα να πάρει αντίγραφα της δικογραφίας, να δει επιτέλους τι είναι εκείνο το οποίο τον βαρύνει και ποια είναι εκείνα για τα οποία τον κατηγορούν. Μία εντελώς αόριστη και νεφελώδης κατάσταση η οποία εν τέλει αποβαίνει σε βάρος του διωκομένου. Και παραπέρα η κατάργηση της προσωρινής κράτησης είναι καταρχήν μια σωστή διάταξη. 'Αλλωστε προσωρινή κράτηση δε θα μπορούσε να επιβάλει άλλος εκτός από τακτικό δικαστή. Και από τη στιγμή που καταργείται ο ανακριτής και καταργείται και το δικαστικό συμβούλιο, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για προσωρινή κράτηση. 'Ομως, είναι σωστή αυτή η ρύθμιση;

Μπορούμε έτσι να βάλουμε ένα φραγμό και να πούμε σε κάθε περίπτωση απαγορεύεται η προσωρινή κράτηση; Σε κραυγαλέες περιπτώσεις, σε περιπτώσεις όπου προκαλείται η κοινή γνώμη θα απαγορεύουμε a priori αυτήν τη δυνατότητα; Ασφαλώς, είναι συνακόλουθο βέβαια της κατάργησης του θεσμού του ανακριτή στη διαδικασία αυτή αλλά είναι, όμως, μια ατυχής ρύθμιση η οποία μπορεί να μας δημιουργήσει και προς τα έξω μεγάλο πρόβλημα.

Και έχει τη δυνατότητα επιβολής η ανακριτική επιτροπή παρακαλώ, περιοριστικών όρων. Ποιος εγγυάται την αντικειμενικότητα της ανακριτικής επιτροπής; Και όταν θα έρθει η ανακριτική επιτροπή με την κομματική πλειοψηφία την οποία έχει να επιβάλλει ένα επαχθέστατο περιοριστικό όρο, περιορισμό κατ'οίκον ή εγγύηση κάποιων εκατοντάδων εκατομμυρίων, πώς θα προστατευθεί και πού θα έχει τη δυνατότητα να προσφύγει εκείνος εναντίον του οποίου επιβάλλονται αυτοί οι περιοριστικοί όροι;

Και κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ: Ως έγκριτος νομικός, θέλω μια απάντηση, συνέχεια στην τοποθέτησή σας. Εάν παραβιάζει τους περιοριστικούς όρους ο καθ' ου, τι θα γίνει; 'Οπως είναι γνωστό, στην κοινή Ποινική Δικονομια, σ' αυτήν την περίπτωση επιβάλλεται προσωρινή κράτηση, αντικαθίστανται οι περιοριστικοί όροι με προσωρινή κράτηση. Αλλά αυτό γίνεται με ένταλμα του ανακριτή. 'Ενταλμα μπορεί να εκδώσει μόνο ο τακτικός ανακριτής. Το άρθρο 8 του Συντάγματος λέει ότι ουδείς συλλαμβάνεται ή φυλακίζεται, χωρίς ένταλμα ητιολογημένο από τακτικό δικαστή. Εδώ, αυτό το ένταλμα ποιος θα το επιβάλει;

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι όσο και αν προσπαθούμε να εξωραίσουμε τα πράγματα και να εμφανίσουμε το σχέδιο νόμου ως εκσυγχρονιστικό και ότι είναι κάτι καλύτερο από το προηγούμενο, όποιος το μελετήσει, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν τρομακτικά προβλήματα, που εγώ δε λέω ότι υπάρχει κακή πρόθεση, απλά λέω ότι υπάρχει προχειρότητα, προχειρότητα η οποία πηγάζει από το γεγονός ότι δεν καθήσαμε όλοι μαζί, μια που όλους μας αφορά, να το συζητήσουμε και να καταλήξουμε σε ένα κοινά αποδεκτό σχέδιο νόμου, το οποίο να ψηφίσουμε όλοι, ούτως ώστε να μην υπάρχουν τα προβλήματα του παρελθόντος.

Κι έρχομαι στο θέμα της παραγραφής. Είπε προηγουμένως ο συνάδελφος της Πλειοψηφίας ότι αυξάνεται η παραγραφή από τα τέσσερα, στα πέντε χρόνια. Καλύτερα, όμως, να δούμε την ιστορία του πράγματος: Διότι ο ν.802/71 έχει την κοινή παραγραφή. Το κακούργημα παραγράφεται στα δεκαπέντε ή στα είκοσι χρόνια, όπως προέβλεπε ο Κώδικας Ποινικής Δικονομιας και το πλημμέλημα στα πέντε χρόνια. 'Ετσι έλεγε ο ν.802/71. Στη συνέχεια, με τροποποίηση επί υπουργίας Κουβελάκη, περιορίστηκε αυτή η παραγραφή στα τρία χρόνια και όχι στα τέσσερα, επειδή υπήρχε ειδικός λόγος τότε και τον γνωρίζουμε όλοι και είναι καλύτερο να μην τον αναφέρουμε. Και ερχόμαστε σήμερα και στοιχιζόμαστε ουσιαστικά με μια νοοτροπία, η οποία ασφαλώς και δεν περιποιεί τιμή στον πολιτικό κόσμο. Με ποιο δικαίωμα και πώς θα δικαιολογηθούμε στο Λαό, όταν του πούμε ότι μια κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος, που θα βαρύνει έναν Υπουργό, που ενδεχομένως -ομιλώ ως πιθανότητα, θεωρητικά- μπορεί να βαρύνεται με μια κατάχρηση κάποιων δισεκατομμυρίων, παραγράφεται σε πέντε χρόνια και το κλεφτρόνι, το οποίο έκλεψε κάτι, επειδή παρεσύρθη, να το κυνηγά αυτή η κατηγορία επί δεκαπέντε-είκοσι χρόνια, επαναλαμβάνω.

Βλέπετε ότι μόνοι μας, χωρίς να το επιδιώκουμε, δημιουργούμε προβλήματα, που συμβάλλουν στο να μειώνεται η έξωθεν καλή μαρτυρία. Και δεν ήταν πιο καλή η ρύθμιση, η οποία υπήρχε, η οποία επέβαλε κάποιον χρονικό περιορισμό στην άσκηση της ποινικής διώξεως και στη συνέχεια για την παραγραφή, να μην υπάρχει περιορισμός, παρά μόνο από τις κοινές διατάξεις; Και αν θέλετε, για να διευκολύνουμε τα πράγματα, γιατί πράγματι ήταν ασφυκτικός ο περιορισμός της μιας συνόδου, της επομένης συνόδου από την περίοδο που ετελούντο τα ποινικά αδικήματα, να το επεκτείνουμε σε δύο 

Σελίδα 6898 

συνόδους. Να έχουμε ένα περιθώριο δύο ετών, μέσα στο οποίο θα κινηθεί η δίωξη, θα γίνει η παραπομπή, θα γίνει τακτική ανάκριση και στη συνέχεια να μην έχουμε τον περιορισμό, όμως, της παραγραφής, έναν περιορισμό ο οποίος δημιουργεί αυτά τα προβλήματα, που ανέφερα προηγουμένως.

Κύριοι συνάδελφοι, στην κατ' άρθρο συζήτηση θα έχουμε την ευκαιρία να τονίσουμε σε λεπτομέρεια τις αντιρρήσεις μας, αλλά και να υπερθεματίσουμε εκεί που νομίζουμε ότι υπάρχουν θετικές ρυθμίσεις. 'Ομως, δυστυχώς, λυπάμαι πάρα πολύ που είμαι υποχρεωμένος, ως Εισηγητής της Μειοψηφίας, να πω ότι το νομοσχέδιο που μας έφερε το Υπουργείο Δικαιοσύνης, που είναι αντιγραφή του νομοσχεδίου του κ. Βενιζέλου, το οποίο προκάλεσε τότε τόσες αντιδράσεις -ουσιαστικά είναι αντιγραφή- δεν είναι το καλύτερο, γι' αυτό και το καταψηφίζουμε.

(Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο κ. Κουβέλης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, έχει το λόγο.

Θα αναμένουμε τον κ. Κανταρτζή, ο οποίος μιλάει αυτήν την ώρα σε Επιτροπή.

Ορίστε, κύριε Κουβέλη, έχετε το λόγο.

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρίσταμαι ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος. Δεν έχουμε Ειδικό Αγορητή, γιατί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού είναι σε συγκεκριμένη άλλη δουλειά.

Κύριε Πρόεδρε και κύριοι συναδελφοι, έχω τη γνώμη ότι κακώς η Κυβέρνηση επιμένει στην ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου. Και επιμένει κακώς για το λόγο ότι δρομολογείται η διαδικασία, εξ' όσων πληροφορούμαι, της αναθεωρήσεως του Συντάγματος. 'Ηδη, σύμφωνα με πληροφορίες που θεωρώ έγκυρες, πρόκειται να συγκροτηθεί και η ειδική επιτροπή των Βουλευτών που θα ασχοληθεί με την αναθεώρηση του Συντάγματος.

'Ετσι, δε βλέπω ποιος λόγος δικαιολογεί αυτήν τη σπουδή να ασχοληθεί η Βουλή και να ψηφίσει αυτό το νομοσχέδιο, όταν σε σύντομο χρονικό διάστημα αναμένεται η αναθεώρηση του Συντάγματος.

Εκεί, στην αναθεώρηση του Συντάγματος, θα μπορούσαμε, κύριοι συνάδελφοι, να αναζητήσουμε τις ρυθμίσεις, οι οποίες πράγματι θα αντιστοιχούσαν σε εκείνο που όλοι θέλουμε για την τιμή του πολιτικού κόσμου, αλλά και για την εξασφάλιση της ισονομιας, αλλά και ως απάντηση σε όλους εκείνους, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι πολιτικοί μεταξύ των τακτοποιούν τα θέματα και κανένας δε θέλει να κατηγορήσει και να ελέγξει, ουσιαστικά, κανέναν.

Σήμερα, το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αναγκαστικά κινείται στο πλαίσιο του υπάρχοντος Συντάγματος. 'Ετσι, η συζήτηση είναι κολοβή, με την έννοια ότι δεν επιτρέπεται στις πολιτικές δυνάμεις να διατυπώσουν τις προτάσεις εκείνες οι οποίες εκφράζουν την άποψή τους γι' αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα.

Εάν δεν είχαμε τη δέσμευση του άρθρου 86, τη συνταγματική αυτή ρύθμιση, θα μπορούσαμε επί παραδείγματι, κύριε Υπουργέ, να διατυπώσουμε την άποψη ότι δε μας χρειάζονται ειδικά δικαστήρια και ότι οι Υπουργοί ή και οι Υφυπουργοί μπορούν να δικάζονται, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες, από τον 'Αρειο Πάγο. Σήμερα, όμως, αναγκαστικά, πρέπει να κινηθούμε στα ασφυκτικά πλαίσια του υπάρχοντος και ισχύοντος Συντάγματος.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ δε θα αρνηθώ, κύριοι συνάδελφοι, ότι στο νομοθέτημα, σε αυτό το σχέδιο νόμου, υπάρχουν ορθές διατάξεις, όπως είναι η οριοθέτηση της παραγραφής, όπως είναι η κατάργηση του ιδιωνύμου -και δε θα επαναλάβω απόψεις και σκέψεις που ακούστηκαν- όπως επίσης, είναι και η συμπαραπομπή των συμμετόχων στο ίδιο δικαστήριο με τα πολιτικά πρόσωπα, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ενότητα της δίκης και να αποφεύγεται η έκδοση αντιφατικών αποφάσεων, που σε τελευταία ανάλυση τραυματίζει το κύρος της Δικαιοσύνης.

Κύριε Υπουργέ, θα επαναλάβω, όμως, αυτό που είπα και στη Διαρκή Επιτροπή: Είναι δεδομένη η διαφωνία μας γι' αυτήν την ειδική πλειοψηφία, την οποία εισάγετε με το σχέδιο νόμου. Δικαιολογημένα εγείρεται η καχυποψία των πολιτών, ότι με αυτήν την ειδική πλειοψηφία δε θα παραπέμπεται κανένας και κατά συνέπεια, κανένας, κύριοι συνάδελφοι, δε θα ελέγχεται και όταν ακόμη διαπιστώνεται η τέλεση συγκεκριμένων ποινικών αδικημάτων. Νομίζω ότι δεν πρέπει να επιμείνετε σ' αυτό.

Πέραν των λόγων που ακούστηκαν και που έχουν σχέση και με το Σύνταγμα, θεωρούμε ότι είναι αντισυνταγματική αυτή η ρύθμιση, αλλά κυρίως το πολιτικό ζήτημα είναι εκείνο που πρέπει, κύριε Υπουργέ, να σας οδηγήσει στην επιλογή να μην επιμείνετε σ' αυτήν την ειδική πλειοψηφία.

Πολλά παρακολουθούν την πολιτική δραστηριότητα των Βουλευτών, των Υπουργών, των Υφυπουργών, του πολιτικού κόσμου. Δεν είναι ανάγκη να προσθέσουμε και άλλα. Και θα προστεθεί στα άλλα, κύριε Υπουργέ, και αυτή η κατηγορία εκ μέρους των πολιτιών, όταν διαπιστώσουν ότι χρειάζεται αυτή η ειδική πλειοψηφία για την παραπομπή.

Υπάρχει αναμφισβήτητα, κύριοι συνάδελφοι, συνταγματικό ζήτημα εάν και κατά πόσο είναι δυνατή η επέκταση της ασυλίας και στον Υπουργό που δεν είναι Βουλευτής. Το Σύνταγμα, ορίζοντας το θεσμό της ασυλίας, τον θέλησε μόνο για το Βουλευτή.

Αντιλαμβάνομαι, βεβαίως, ότι με την υπάρχουσα ρύθμιση προκύπτει μια άνιση μεταχείριση μεταξύ των Υπουργών, οι οποίοι είναι κοινοβουλευτικοί και των Υπουργών που δεν είναι κοινοβουλευτικοί, αλλά είναι εξωκοινοβουλευτικοί. Αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Eίναι ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης, όταν θέλει να έχει και εξωκοινοβουλευτικούς Υπουργούς. Σε κάθε, όμως, περίπτωση, εκείνο που πρέπει να καθοδηγεί το νομοθετικό έργο είναι το Σύνταγμα. Και φρονώ, έχω την άποψη, ότι το Σύνταγμα δεν επιτρέπει την επέκταση της ασυλίας και στον Υπουργό μη Βουλευτή.

Υπάρχουν, κύριε Υπουργέ, θετικές διατάξεις. Στη συζήτηση κατ' άρθρο, θα έχουμε τη δυνατότητα άλλες να καταψηφίσουμε και άλλες να υπερψηφίσουμε.

'Ομως, με τα δεδομένα που προανέφερα, δεν επιτρέπεται σ'εμάς του Συνασπισμού, να ψηφίσουμε το σχέδιο νόμου.

Θα επαναλάβω εκείνο που είπα στην αρχή, κύριε Πρόεδρε. Σε λίγο καιρό, θα έχουμε αναθεωρημένο Σύνταγμα. Ποια βιασύνη δικαιολογείται, έτσι ώστε σήμερα να επιμένει η Κυβέρνηση σ'αυτό το σχέδιο νόμου;

Αντιλαμβάνομαι αυτό που είπε ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης. Το είπε και στη Διαρκή Επιτροπή. Είναι μια υποχρέωση που έχει σχέση με νομοθετήματα, που βρήκε από τον προκάτοχό του, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Νομίζω, όμως, ότι αυτό δεν είναι στοιχείο, που δυναμικά μπορεί να στηρίζει την επιλογή της Κυβέρνησης, να επιμείνει στο σχέδιο νόμου. Mε το δεδομένο, επαναλαμβάνω, κύριε Πρόεδρε -και τελειώνω- ότι επίκειται η αναθεώρηση του Συντάγματος. Εκεί, με περισσή άνεση, είναι δυνατόν τα πολιτικά Κόμματα να συνεννοηθούν μεταξύ τους, να βρουν τις τομές εκείνες, που πράγματι θ'ανταποκρίνονται σ'αυτό, που όλοι μας θέλουμε, όταν αναφερόμαστε στον έλεγχο της ευθύνης των μελών της όποιας κυβέρνησης.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Κύριοι Βουλευτές, έχω την τιμή ν'ανακοινώσω στο Σώμα, ότι ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Δημήτριος Τσοβόλας ορίζει Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο για τη συζήτηση του νομοσχεδίου αυτού, τον κ. Γεώργιο Τσαφούλια.

Ο Ειδικός Αγορητής του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος κ. Ιωάννης Καρακώστας έχει το λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο νόμος τον οποίο επιχειρούμε να οικοδομήσουμε, θα πρέπει ν'αποβλέπει, κατά τη γνώμη μας, στην προστασία των θεσμών, που αποτελούν τη βάση όλων των σημερινών δημοκρατικών πολιτευμάτων.

Ειδικότερα, στόχος του νομοσχεδίου θα πρέπει να είναι η προστασία της οργανωμένης πολιτείας, η διαφύλαξη της τιμής

Σελίδα 6899 

του πολιτικού κόσμου από τη διαφθορά, η υπηρέτηση της πολιτικής ως εννοίας λειτουργικής στην υπηρεσία του πολίτη, ο οποίος αποτελεί το βασικό κύτταρο της κοινωνίας και είναι ο δημιουργός των αξιών και των αγαθών του πολιτισμού.

Ο υπό ψήφιση νόμος αποκτά τεράστια σημασία στις μέρες μας, που ένα νοσηρό κλίμα παρακμής διαπερνά την πολιτική και δοκιμάζεται η αξιοπιστία των πολιτικών, αλλά και τις πολιτικής. Γι' αυτόν το λόγο, στην ομιλία μου, θα προσπαθήσω να κάνω σε βάθος μια φιλοσοφική συνολική και σφαιρική προσέγγιση στο θέμα, που κατά την άποψή μου, αξίζει τον κόπο και για μένα, που θα το επιχειρήσω, αλλά και για σας, που θα έχετε την καλοσύνη να με ακούσετε.

Κατά πρώτον, στο συζητούμενο περί ευθύνης Υπουργών νομοσχέδιο, θα επιχειρήσω να προσεγγίσω την έννοια του πολιτικού και να τον διαχωρίσω σε δύο βασικά και κύρια μέρη: Δηλαδή στον πολιτικό που ασκεί εξουσία και διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα και περιουσία και στον πολιτικό που πολιτεύεται μεν, αλλά βρίσκεται μακράν της Εκτελεστικής Εξουσίας, με οποιαδήποτε μορφή της.

Τον όρο του πολιτικού, που προσπαθώ να προσεγγίσω, τον βρίσκω για πρώτη φορά ολοκληρωμένο, στο διάλογο του Πλάτωνα με τον τίτλο "Πολιτικός", που είναι το ενδιάμεσο σύγγραμμα του φιλοσόφου, μεταξύ "Πολιτείας" και "Νόμων". Ο Πλάτων καθορίζει τον πολιτικό ως φιλόσοφο, ο οποίος λειτουργεί μέσα στην Πολιτεία με σωφροσύνη και σύνεση και σέβεται και διαφυλάσσει τις αποκτηθείσες, με πολλές θυσίες, αξίες του πολιτισμού. Η πολιτική αυτή σκέψη του μεγάλου 'Ελληνα φιλοσόφου, καταφαίνεται στη γνωστή του φράση: "'Η οι βασιλείς να φιλοσοφήσουν ή οι φιλόσοφοι να βασιλεύσουν".

Στη φράση αυτή απεικονίζεται η σημασία της χρηστής δημοκρατικής διοίκησης από τους ασκούντας την Εκτελεστική Εξουσία.

Επομένως, ο Πλάτων προσδιορίζοντας τον όρο "πολιτικός", με την ευρεία έννοιά του, θεωρεί εκείνον που αναφέρεται στην μερίδα του πολιτικού κόσμου μιας χώρας, που ασκεί μέρος της Εκτελεστικής Εξουσίας και ειδικότερα, εκείνον που διαχειρίζεται την τύχη του λαού, την περιουσία και το χρήμα του κράτους.

Εξάλλου, με έμφαση στο ίδιο ζήτημα, ο φιλόσοφος δίνει την έννοια της πολιτικής με τη φράση του "πολιτική είναι, όσαι πολιτικαί τέχναι σμικρόν ή μέγα τι, δημιουργούσι κατά πόλιν όργανο". 

Πράγματι, σήμερα οι Υφυπουργοί, οι Υπουργοί, οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς Υπουργείων, αλλά ακόμη και οι διοικητές Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, καθώς επίσης αιρετοί νομάρχες, περιφερειάρχες και δήμαρχοι, αποτελούν όργανα που υπουργούν, δηλαδή υπηρετούν τον πολίτη και τη συντεταγμένη Πολιτεία.

Επίσης, κατά τον Πλάτωνα, ο νόμος είναι κάτι το πολύ απλό, που δεν ανταποκρίνεται στο ακριβές και πολυσύνθετο της ζωής. Δεν μπορεί να προβλέψει και να καθορίζει την ποικιλία των περιπτώσεων της ζωής. Ο νόμος είναι ένα βοηθητικό μέσο έναντι της αδέσμευτης από νόμους δημιουργικής διακυβέρνησης του κράτους, από τον αληθινό φυσικά πολιτικό. Εάν όμως δεν υπάρχει ο αληθινός πολιτικός, τότε βεβαίως πρέπει να υπάρχουν νόμοι, νόμοι που πρέπει να έχουν αδιαμφισβήτητο κύρος, γιατί ο αληθινός πολιτικός είναι ανώτερος από κάθε γραπτό λόγο και νόμο, επειδή κατέχει την επιστήμη του όντως όντος, όπως λέει ο Πλάτων, του οποίου ο νόμος είναι απλούν μίμημα.

Από όλα αυτά συνάγεται -φιλοσοφία του κάνω -ότι η ηθική υπόσταση και η ακεραιότητα του χαρακτήρα -διότι το Βήμα της Βουλής διδάσκει κιόλας, δεν νομοθετεί μόνο- είναι κορυφαίο ζητούμενο.

Η δυσκολία στις μέρες μας, ανεύρεσης του ανθρώπου πολιτικού αυτού και η άντληση της αντίληψης για τη διαχείριση των κοινών, αποτελεί το λόγο που δικαιολογεί την αναγκαιότητα της θέσπισης ενός τέτοιου νομοθετήματος. Ο νόμος, όμως, αυτός θα πρέπει να διαπνέεται από τη διαλεκτική σκέψη ανάμεσα στην άνευ νόμων φιλόσοφης Πολιτείας αφενός και στην μετά νόμων, άνευ βασιλικού άρχοντος Πολιτείας αφετέρου. Αυτήν την πολιτεία περιγράφει ο Πλάτων στο έργο του "Πολιτικός".

Ειδικότερα, ένας τέτοιος νόμος θα πρέπει να σκοπεύει από μια άποψη να προστατεύει: Πρώτον, την πολιτεία από τους κακούς πολιτικούς, δηλαδή τους πολιτικούς που μετέρχονται την πολιτική από ιδιοτέλεια και ελαύνονται από κομματικά πάθη και μεταχειρίζονται ανήθικα μέσα για να εξαφανίσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Δεύτερον, τους πολίτες από τους πολιτικούς, που έχουν το ραβδί της εξουσίας και την ασκούν άνομα και κατά βούληση, καλυπτόμενοι από τους οικονομικά ισχυρούς και τους μηχανισμούς που δημιουργούν για να υφαρπάζουν την ψήφο του λαού.

Τρίτον, την πολιτική, η οποία προσβάλλεται ως έννοια και μεταβάλλεται από επιστήμη και τέχνη σε αγυρτία και αλητεία.

Τέταρτον, τον πολιτικό από την πολιτική εμπάθεια των αντιπάλων, μέσα και έξω από τη Βουλή και πολλές φορές από τους ανήκοντες με αυτόν στο ίδιο Κόμμα.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η πολιτική ως τέχνη και επιστήμη του κυβερνάν, θα πρέπει να ασκείται από πολιτικούς που να έχουν πρωτίστως ήθος πολιτικό, ισχυρά βούληση, ικανότητα και εντιμότητα να λαμβάνουν τις ευθύνες τους και να πείθουν το λαό. Επίσης, πρέπει να έχουν την ικανότητα να προβλέπουν και να προλαμβάνουν. Αυτή είναι η τέχνη του κυβερνάν, αυτή είναι η τέχνη της πολιτικής. Αυτούς τους σκοπούς πρέπει να προστατεύει ένα νομοσχέδιο, εάν θέλει να εκφράζει τη σωστή αντίληψη περί πολιτικής και περί πολιτικών. 'Ομως, η πολιτική έχει ήθος και ηθική;

Να, ένα ερώτημα, που χρειάζεται απάντηση. Και βέβαια, έχει, γιατί πολιτική χωρίς ηθική δεν είναι τέχνη, αλλά πανουργία, που οδηγεί στην κατάπτωση των ηθών και στην παρακμή.

Η πολιτική δεν είναι εξουσία επί του λαού, αλλά εργαλείο του λαού για την άσκηση της εξουσίας του. Η εξουσία είναι του λαού και η πολιτική λειτουργία της εξουσίας αυτής. Στην αληθινή πολιτική οι ενεργοί πολίτες δεν πρέπει να ψηφίζουν απλά, αλλά να εκλέγουν και να εκλέγονται. Στις μέρες μας το αντίθετο συμβαίνει και μάλιστα κανένας ελεύθερος πολίτης δεν μπορεί να αναδειχθεί στην πολιτική, αν δεν περάσει από τους μηχανισμούς και τις αντιδημοκρατικές διαδικασίες, που συνήθως ακολουθούν τα Κόμματα στην ανάδειξη των υποψηφιοτήτων.

Την πολιτική ζωή της Χώρας φθείρουν και διαφθείρουν, πρώτον, ο επαγγελματισμός ως νοοτροπία και στάση ζωής του πολιτικού. Δεύτερον, ο δικομματισμός ως μέσο και αυτοσκοπός στη διαχείριση της εξουσίας. Και τρίτον, η απουσία πολιτικού ήθους.

Για να είναι ηθική η πολιτική σε μια σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία, θα πρέπει ο κάθε ενεργός πολίτης να μπορεί, αδιακρίτως και ανάλογα με την αξία του, να ασκεί την τέχνη της πολιτικής, γιατί είναι η μόνη τέχνη που θα πρέπει να τη μαθαίνουν όλοι οι πολίτες. Η άσκηση της πολιτικής από ορισμένα πρόσωπα, μόνο που τα βαφτίζουν πολιτικούς, αποτελεί στρεβλή εφαρμογή της πολιτικής. Γι'αυτό και υπάρχει σήμερα κρίση και αμφισβήτηση των πολιτικών και συνακόλουθο αυτής της κρίσης της πολιτικής, είναι το δημοκρατικό έλλειμμα και η άρνηση συμμετοχής του πολίτη στα κοινά και η απολιτική συμπεριφορά των νέων.

Κατ'αυτόν τον τρόπο ο πολίτης στο σημερινό Κράτος είναι ένα άθυρμα μιας ασύλληπτα βέβηλης πολιτικής αυθαιρεσίας, που νομιμοποιείται μέσα από ένα νομικίστικο πλέγμα, που σκοτώνει θανάσιμα όχι μόνο τον άνθρωπο ως αξία, αλλά και τις ελευθερίες του, αλλά και όλες τις πολιτιστικές του αξίες.

Με βάση αυτήν τη φιλοσοφική θεώρηση για τους πολιτικούς και την πολιτική, θα πρέπει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να οικοδομήσουμε ένα νόμο, που να εξασφαλίζει κύρια την προστασία της οργανωμένης Πολιτείας, την προστασία του πολίτη και την προστασία της πολιτικής.

Το συζητούμενο νομοσχέδιο, όπως εισάγεται, δεν καλύπτει όλο το φάσμα αυτής της θεώρησης. Θα ήταν ορθότερο και αποτελεσματικότερο, αντί του τίτλου "ποινική ευθύνη Υπουρ-

Σελίδα 6900 

γών" που φέρει το νομοσχέδιο, να φέρει τον τίτλο "ποινική ευθύνη των πολιτικών". Ως πολιτικοί δε, να νοούνται όλοι όσοι υπηρετούν τον πολίτη και τη συνταγμένη Πολιτεία και που ασκούν πολιτική εξουσία με την ευρεία του όρου έννοια . Ο πολίτης, για να μην αποστασιοποιείται από την πολιτική και για να έχει εμπιστοσύνη στους πολιτικούς του, θα πρέπει να γνωρίζει ότι και γι'αυτούς λειτουργούν νόμοι, αφού κατά το Σύνταγμά μας, όλοι οι 'Ελληνες πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

Ο σημερινός νομοθέτης ευρισκόμενος κάτω από την ανάγκη και την πίεση της τραυματικής εμπειρίας του πρόσφατου παρελθόντος και της έντονης αμφισβήτησης του προϊσχύσαντος νόμου, επιχειρεί με το συζητούμενο νομοσχέδιο να δώσει λύση σ'ένα πραγματικά πελώριο ζήτημα, που ανάγεται στην προστασία της τιμής του πολιτικού κόσμου και στην προστασία των πολιτικών μας θεσμών.

Βέβαια, το παρόν νομοσχέδιο κινείται στα πλαίσια που καθορίζουν οι διατάξεις του άρθρου 86 του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής και δεν μπορεί να επεκταθεί σε άλλες ρυθμίσεις. Είναι περιοριστικό.

Με την αναθεώρηση του Συντάγματος, που θα κάνουμε όταν έλθει η ώρα, θα πρέπει να θεσμοθετήσουμε αρχές, που ούτε η πολιτική ζωή να ποινικοποιείται, αλλά ούτε και οι πολιτικοί που εγκληματούν να μένουν ατιμώρητοι.

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ-ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ: Σε αυτό έχετε δίκιο, αλλά αυτό θέλει τετραγωνισμό του κύκλου.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ: Εσείς μπορείτε, γιατί έχετε τετράγωνο κεφάλι.

Πάντως, η αλήθεια είναι μια. 'Οσους τέλειους νόμους και να θεσπίσουμε, τίποτα δεν αλλάζει, αν η πολιτική δεν έχει ηθική και αν οι πολιτικοί δεν αποκτήσουν πολιτικό ήθος, αν δεν αποκτήσουν πολιτική ευθιξία, αν δεν αποκτήσουν ηθικό χαρακτήρα.

Επιτέλους, κύριοι συνάδελφοι, ο Λαός δεν αντέχει πια κάθε τόσο και λίγο να ακούει οικονομικά σκάνδαλα πολιτικών, σκάνδαλα επί σκανδάλων, χωρίς καν να ιδρώνει το αυτί του. Μερικοί έχουν μετατρέψει την πολιτική σε προσοδοφόρο επάγγελμα. 'Εχουμε φθάσει στο σημείο καλός και έξυπνος πολιτικός να θεωρείται εκείνος που ξέρει να καταχράται το δημόσιο χρήμα και να εξαπατά το Λαό, ενώ οι τίμιοι πολιτικοί να θεωρούνται βλάκες.

Δυστυχώς, η κοινωνία μας, όχι λίγες φορές, ανταμείβει αυτούς τους πολιτικούς και άκριτα τους καταδικάζει και τους στήνει στη γωνία. Πάντως δεν είναι επιτρεπτό για έναν πολιτικό, με την ευρεία του όρου έννοια, να μην έχει την πολιτική ευθιξία να παραιτείται όταν διατυπώνονται εις βάρος του έστω και απλές υπόνοιες για ποινικά αδικήματα και καταχρήσεις δημοσίου χρήματος μέχρις ότου αποδειχθεί η αλήθεια. Οπότε, αν είναι καθαρός, να επιστρέφει θριαμβευτικά, αν όχι, να καταδικάζεται πολιτικά και ποινικά ως ανάξιος και ανίκανος για δημόσια αξιώματα.

Επίσης, ο πολιτικός θα πρέπει να προστατεύεται από τους εμπαθείς και πολιτικά κενούς, οι οποίοι επιδιώκουν με ανέντιμα και ανήθικα μέσα να εξοντώνουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, επειδή δεν έχουν το ηθικό και πολιτικό ανάστημα να τους αντιμετωπίζουν με τον καθαρό τους πολιτικό λόγο και την ηθική και πολιτική τους καταξίωση που έχουν μέσα στην κοινωνία.

Θέλω να πιστεύω σε μια αλήθεια, πως ένας αληθινός πολιτικός ποτέ δε θα φθάσει στο σημείο να δώσει το δικαίωμα να του βρίσκουν ψεγάδι για να τον κατηγορήσουν για ποινικά αδικήματα. Επομένως, γι' αυτόν τον πολιτικό κανένας ποινικός νόμος δε χρειάζεται. Αντίθετα, όμως, για τους πολιτικούς που θέλουν να επικρατούν με το δόλο και την απάτη, ένας αυστηρός ποινικός νόμος είναι απαραίτητος για να προστατεύεται η ηθική της πολιτικής και τα συμφέροντα των πολιτών και της Πολιτείας.

Σήμερα, δυστυχώς, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα έχουν μπει για τα καλά στην πολιτική και στη ζωή των πολιτικών. Αυτά ελέγχουν, χειραγωγούν και κατευθύνουν τους ασκούντες στην πολιτική εξουσία προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Αντίθετα, τα συμφέροντα του Λαού αγνοούνται, παραβιάζονται, πολλές φορές ωμά και ασύστολα από τέτοιους πολιτικούς. Γι' αυτό χρειάζεται ένας σωστός ποινικός νόμος, που να προστατεύει την Πολιτεία, να προστατεύει τον πολίτη, να προστατεύει την πολιτική, αλλά να προστατεύει και τους πολιτικούς.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει κάποτε να ξανασυναντήσουμε στην Ελληνική Βουλή και στην Ελληνική Κυβέρνηση, στην κυριολεξία ανθρώπους πολιτικούς. Πολιτικοί που δεν ήρθαν στην πολιτική για να πλουτίσουν, αλλά για να προσφέρουν. Πολιτικοί που δόξασαν εαυτούς και την έννοια της πολιτικής. Τότε και μόνο τότε θα επανέλθει στον Τόπο μας η χαρά της πολιτικής ευθιξίας -που δεν την επιδεικνύουμε στις σημερινές μέρες- η χαρά της ηδονής, της εντιμότητας κατά την άσκησή της και το πολιτικό μεγαλείο που θα αντικατοπτρίζεται στο μεγάλο αυτό αγαθό της ευνομούμενης δημοκρατίας, σ' αυτό που φέρει το όνομα πολιτική αξιοπιστία.

Το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα, έχοντας τις ιδεολογικές του αρχές, την εντιμότητα και την αξιότητα του πολιτικού, την υπεράσπιση της πολιτικής και την προστασία της συντεταγμένης δημοκρατικής πολιτείας των ενεργών πολιτών, είναι σύμφωνο βασικά με τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου. Δεν το απορρίπτουμε σαν φιλοσοφία. Χρειάζεται ο νόμος.

Και αν το βελτιώσει κατά τη συζήτηση, το ψηφίζουμε. Πώς ; Με έναν όρο θα λέγαμε, κύριε Υπουργέ.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης):Δεκτό.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ: Δεσμεύεσθε ηθικώς.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Ηθικώς βεβαίως.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ: Βεβαιότατα ηθικώς.

Αν κατά τη συζήτηση μέχρι το τέλος, βελτιώσετε το νομοσχέδιο ουσιωδώς, παρατείνοντας το χρόνο άσκησης της ποινικής δίωξης σε δύο Συνόδους και το χρόνο παραγραφής.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης):Πέντε χρόνια είναι.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ: Και για την ειδική πλειοψηφία, ώστε να μειωθεί ο αριθμός των ψήφων που απαιτούνται για την παραγραφή.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Τριάντα Βουλευτές για την παραγραφή.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ: Επίσης, να μη δικαιούνται ασυλίας οι Υφυπουργοί μη Βουλευτές. Γι'αυτόν το λόγο δεσμευθήκατε. Τότε θα το ψηφίσουμε.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Καλά, θα τα κουβεντιάσουμε. Μπορεί να συμβιβαστούμε εν μέρει.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν.Κρητικός): Κύριοι συνάδελφοι, έχω τη χαρά ν'ανακοινώσω στο Σώμα, ότι από τα δυτικά θεωρεία παρακολουθούν τη συνεδρίασή μας, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην αίθουσα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ", δεκαοκτώ μαθητές και ένας συνοδός από το 4ο Τεχνικό Λύκειο Αθηνών. Τους καλωσορίζουμε στο Κοινοβούλιο.

(Χειροκροτηματα απ'όλες τις Πτέρυγες)

Ο Ειδικός Αγορητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Αχιλλέας Κανταρτζής έχει το λόγο.

ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ: Κυρίες και κύριοι, απ'όλες τις Πλευρές έχει υπογραμμιστεί η ανάγκη αλλαγής αυτού του νόμου, του νόμου περί ευθύνης Υπουργών. Σε αυτό όλοι συμφωνούμε. Το ερώτημα, όμως, από κει και πέρα, είναι τι αλλαγές χρειάζονται να γίνουν, σε ποια κατεύθυνση πρέπει να κινούνται.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έγκαιρα, και πριν ακόμη το νομοσχέδιο έρθει προς συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, είχε καταθέσει ολοκληρωμένα τη δική του πρόταση. Η βασική αρχή που διέπει τις προτάσεις του Κ.Κ.Ε., είναι η καθιέρωση τέτοιων διατάξεων, που από τη μια μεριά θα αποτρέπουν το κουκούλωμα των διαφόρων σκανδάλων, θα διευκολύνουν τη διελεύκανση αυτών των υποθέσεων και από την άλλη, θα εμποδίζουν, στο μέτρο βέβαια του δυνατού, την κίνηση της διαδικασίας δίωξης, για λόγους καθαρά πολιτικής σκοπιμότητας.

Στα πλαίσια αυτά, η θέση του Κ.Κ.Ε. είναι η κατάργηση των

Σελίδα 6901 

ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων, έτσι ώστε και οι Υπουργοί να εμπίπτουν στις διατάξεις του κοινού Ποινικού Δικαίου, όπως όλοι οι 'Ελληνες πολίτες, για τα αδικήματα που διαπράττουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, με την επαύξηση μόνο του ανωτάτου ορίου της ποινής που προβλέπεται από το άρθρο 262 του Ποινικού Κώδικα, για τις αξιόποινες πράξεις των υπαλλήλων, με τη νομική βέβαια έννοια του όρου, στην οποία πρέπει να υπάγονται και τα μέλη της Κυβέρνησης.

Η άποψή μας είναι ότι το δικαίωμα για να κινηθεί η διαδικασία ποινικής δίωξης, δεν πρέπει να είναι αποκλειστικό προνόμιο των μεγάλων Κομμάτων, γιατί το γεγονός αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στο κουκούλωμα των διαφόρων υποθέσεων, αλλά η θέσπιση τέτοιων διατάξεων, που θα δίνουν το δικαίωμα αυτό σε μικρότερο αριθμό Βουλευτών, να κινούν αυτήν τη διαδικασία.

Από τα πιο σημαντικά, κατά τη γνώμη μας, θέματα, είναι και το θέμα της παραπομπής. Κατά την άποψή μας, η απόφαση παραπομπής των Υπουργών δεν μπορεί να είναι μόνο υπόθεση της Κυβερνητικής Πλειοψηφίας, γιατί τότε μπορεί να οδηγήσει σε διώξεις για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. 'Η το αντίστροφο,η Κυβερνητική Πλειοψηφία να αποφασίσει την αναστολή της ποινικής δίωξης για να προστατεύσει τους δικούς της ανθρώπους.

Ξεκινώντας από αυτές τις βασικές αρχές, κρίνουμε και το παρόν σχέδιο νόμου που κατέθεσε η Κυβέρνηση και συζητάμε σήμερα. Είναι αλήθεια ότι στο νομοσχέδιο αυτό υπάρχουν ορισμένες θετικές ρυθμίσεις, όπως η κατάργηση των ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων και εν μέρει θετικά αντιμετωπίζεται το θέμα της παραγραφής, για το οποίο βέβαια έχουμε και συγκεκριμένες παρατηρήσεις, τις οποίες θα υποβάλουμε στην κατ'άρθρο συζήτηση αυτών των διατάξεων.

Εκείνο που πρέπει να υπογραμμίσουμε,είναι ότι στην περίπτωση παραγραφής πρέπει να υπάρχουν τέτοιες διατάξεις, που ενώ θα αποκλείουν τη συγκάλυψη μέσω συντομότατης παραγραφής, από την άλλη θα αποκλείουν και την περίπτωση να τίθενται τα πολιτικά πρόσωπα σε ένα καθεστώς πολιτικής ομηρίας, να παραμένουν δια βίου κατηγορούμενοι, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αντικρούσουν την κατηγορία που τους επισυνάπτεται. 

Πέρα, όμως, απ' αυτές τις επιμέρους θετικές διατάξεις, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τις βασικές αρχές και τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου, που ρυθμίζουν τα κρίσιμα, κατά τη γνώμη μας, κεφάλαια, που έχουν σχέση με τα ζητήματα του ποιος κινεί τη διαδικασία για την ποινική δίωξη, με ποια πλειοψηφία αποφασίζεται η παραπομπή των Υπουργών, ποιος έχει το πάνω χέρι στη σύσταση και λειτουργία της Προανακριτικής Επιτροπής, με τι πλειοψηφίες αποφασίζεται η αναστολή της δίωξης και ποιος τέλος αποφασίζει την επανάληψη της διαδικασίας.

Με τις ρυθμίσεις που υπάρχουν στο νομοσχέδιο, καθιερώνεται ο απόλυτος έλεγχος όλων αυτών των καίριων ζητημάτων από την Κυβερνητική Πλειοψηφία, η οποία θα αυξηθεί κατά βούληση με αυτές τις διαδικασίες, για να εξυπηρετεί τους κάθε φορά πολιτικούς της στόχους, αποφασίζοντας είτε την παραπομπή είτε την αναστολή, ανάλογα με το τι τη συμφέρει κάθε φορά, ενώ ταυτόχρονα περιορίζονται ουσιαστικά τα δικαιώματα των μικροτέρων Κομμάτων.

Κατά τη γνώμη μας, είναι ένας ακόμα νόμος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του δικομματισμού και γι' αυτό δε μας εκπλήσσει και το γεγονός ότι στα βασικά αυτά ζητήματα έχει και τη συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας.

ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ: Ποια συναίνεση, κύριε συνάδελφε;

ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ: Αναφέρθηκα στις βασικές διατάξεις.

Θα γίνω πιο συγκεκριμένος στα όσα ανέφερα.

Για να συζητηθεί στη Βουλή πρόταση κατηγορίας, πρέπει να υπογράφεται από τριάντα τουλάχιστον Βουλευτές, έτσι, όμως, αποκλείονται τα μικρότερα Κόμματα, αφού δε θα έχουν τη δυνατότητα να πάρουν τέτοια πρωτοβουλία, που παραμένει αποκλειστικό προνόμιο των μεγάλων Κομμάτων.

Η γνώμη μας είναι ότι ο ελάχιστος αριθμός Βουλευτών που θα πρέπει να υπογράφουν την πρόταση για να κινηθεί η ποινική δίωξη, θα πρέπει να περιορισθεί από τους τριάντα σε είκοσι. Το πρόβλημα δεν είναι απλά αριθμητικό, για να πάμε στη λογική τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα. Είναι ζήτημα πολιτικό, είναι σε τελευταία ανάλυση ζήτημα, τι δικαιώματα έχουν τα μικρότερα Κόμματα. Είναι θέμα ουσίας και όχι αριθμητικό.

Η Προανακριτική Επιτροπή, που η σύστασή της προβλέπεται εφόσον αποφασιστεί η ποινική δίωξη, με τις διατάξεις του νόμου, είναι δωδεκαμελής και ουσιαστικά βρίσκεται κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της Κυβερνητικής Πλειοψηφίας. Η γνώμη μας είναι ότι η Επιτροπή αυτή, που έχει να επιτελέσει ένα σημαντικό ρόλο στη διερεύνηση και διαλεύκανση των διαφόρων υποθέσεων, πρέπει να έχει τέτοια σύνθεση, που θα εγγυάται, όσο αυτό είναι δυνατό, το αδιάβλητο των εργασιών της.

'Αποψη, λοιπόν, του Κ.Κ.Ε. είναι, η Επιτροπή αυτή να αποτελείται από είκοσι έναν Βουλευτές, ώστε να μπορούν να παίρνουν μέρος όλα τα Κόμματα της Βουλής και να παίρνουν μέρος σ' αυτήν και έξι εφέτες δικαστές, που θα αναδεικνύονται με κλήρωση, ώστε να περιορίζεται και ο κίνδυνος από τυχόν αυθαιρεσίες της Κυβερνητικής Πλειοψηφίας. Κατ' αυτόν τον τρόπο, όμως, εξασφαλίζεται η ακόμα καλύτερη λειτουργία της Επιτροπής, αφού στη σύνθεσή της θα μετέχουν και εφέτες δικαστές, που έχουν την απαραίτητη πείρα για να προχωρήσει η διερεύνηση αυτών των υποθέσεων.

Από τις διατάξεις του άρθρου 8, που ρυθμίζει τις αρμοδιότητες της Προανακριτικής Επιτροπής, επιβεβαιώνεται και πάλι η κυρίαρχη αντίληψη του νομοσχεδίου για την υποβάθμιση και τον περιορισμό των δικαιωμάτων των μικροτέρων Κομμάτων. Για να διενεργηθούν -λέει- ανακριτικές πράξεις σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα πρέπει να το ζητήσουν πέντε τουλάχιστον μέλη της Επιτροπής. Δηλαδή δίνεται αρμοδιότητα για τη διενέργεια προανακριτικών πράξεων μόνο στην Κυβερνητική Πλειοψηφία ή στο άλλο μεγάλο Κόμμα, αποκλείοντας έτσι τα μικρότερα Κόμματα.

Τέλος, ερχόμαστε στο κεφαλαιώδες ζήτημα, με τι πλειοψηφία παίρνεται η απόφαση για την παραπομπή. Το νομοσχέδιο λέει ότι απαιτείται ειδική πλειοψηφία, που προκύπτει από τον αριθμό των Βουλευτών που υπερψήφισαν την τελευταία πρόταση εμπιστοσύνης που υπέβαλε η Κυβέρνηση και το 1/10 των υπολοίπων Βουλευτών. 

Αναφέρει στη συνέχεια: "Αν, όμως, δεν επιτευχθεί αυτή η ειδική πλειοψηφία στην πρώτη ψηφοφορία, τότε επαναλαμβάνεται μετά από δέκα τουλάχιστο μέρες, οπότε αυτή η ειδική πλειοψηφία περιορίζεται στην απόλυτη πλειοψηφία". Δηλαδή, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, στην εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία.

Εδώ επιβεβαιώνεται ο απόλυτος ρόλος της κυβερνητικής πλειοψηφίας, η οποία θα κινείται κάθε φορά ανάλογα με τις σκοπιμότητες που πιθανώς να θέλει να υπηρετήσει.

Εμείς διαφωνούμε με μια τέτοια λογική. Η απόφαση για παραπομπή πρέπει να παίρνεται με την ειδική πλειοψηφία που αναφέρεται παραπάνω, ώστε να περιοριστούν οι δυνατότητες να γίνονται παραπομπές για λόγους πολιτικών αντεκδικήσεων ή το αντίστροφο, αναστολές δίωξης, για να κουκουλωθούν διάφορες υποθέσεις.

Διαφωνούμε επίσης με τη ρύθμιση η οποία υπάρχει, κατήγοροι Βουλευτές να παρίστανται στη συνεδρίαση του Ειδικού Δικαστηρίου. Πιστεύουμε ότι οι Βουλευτές...

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Το λέει το Σύνταγμα.

ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ: Το Σύνταγμα λέει ότι η Βουλή κατηγορεί, αλλά δεν ορίζει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο κατηγορεί. Συνεπώς δίνει τη δυνατότητα στο νομοθέτη να ορίσει αυτός τον τρόπο.

Η πρότασή μας είναι, οι κατήγοροι Βουλευτές να αντικατασταθούν από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ή κάποιους από τους αντιεισαγγελείς, που θα ορίζονται με κλήρωση.

Στην ίδια κατεύθυνση με τη φιλοσοφία των παραπάνω ρυθμίσεων, κινείται και η περίπτωση της επανάληψης της διαδικασίας, η οποία αποφασίζεται υπέρ της Βουλής. Σωστά

Σελίδα 6902 

ρυθμίζεται, ότι η επανάληψη της διαδικασίας μπορεί να γίνει μόνο υπέρ του κατηγορουμένου. Εμείς, όμως, πιστεύουμε, ότι η απόφαση για το αν συντρέχει περίπτωση να γίνει επανάληψη της διαδικασίας υπέρ του κατηγορουμένου, πρέπει να παίρνεται από τον 'Αρειο Πάγο και όχι από τη Βουλή, δεδομένου ότι η εξακρίβωση των στοιχείων ώστε να μπορέσει να καταλήξει και σε κάποια συγκεκριμένη απόφαση, απαιτεί και χρόνο, αλλά απαιτεί και τη συγκέντρωση στοιχείων και ενδεχομένως να απασχοληθεί πολλές φορές.

Αναφερθήκαμε μόνο στις κυριότερες από τις ρυθμίσεις, στις πιο σημαντικές από τις διατάξεις, που δείχνουν τη φιλοσοφία και τις αρχές του νομοσχεδίου. Για τα επιμέρους ζητήματα βέβαια, θα τοποθετηθούμε στην κατ' άρθρο συζήτηση. 

Εμείς διαφωνούμε με αυτές τις αρχές. Διαφωνούμε με τις αρχές και τη φιλοσοφία που χαρακτηρίζουν το νομοσχέδιο που κατέθεσε η Κυβέρνηση. Είναι ένας ακόμα νόμος, όπως ανέφερα, κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του δικομματισμού. 'Οχι μόνο δε θα συμβάλλουν στον εκδημοκρατισμό, αλλά αντίθετα θα συντηρήσουν σιδηρούν το σημερινό καθεστώς. Γι' αυτό, το καταψηφίζουμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Ευάγγελος Γιαννόπουλος, έχει το λόγο. Ο επί της Δικαιοσύνης Υπουργός, όπως έλεγαν οι παλαιότεροι.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Και του Δικαίου, όπως το 1821, σε εκείνο το Σύνταγμα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Ν. Κρητικός): Και του Δικαίου! Μάλιστα!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα έχει πράγματι συνταχθεί από τον εξαίρετο συνάδελφό μας συνταγματολόγο, πρώην Υπουργό της Δικαιοσύνης και τώρα Υπουργό Πολιτισμού, κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. 'Ενα νομοσχέδιο, που με τις παρατηρήσεις ορισμένων από σας, τροποποιήσαμε σε ορισμένες διατάξεις που ήταν σύμφωνες και με τις δικές μου τις απόψεις. Από εκεί και ύστερα, θέλω να πληροφορήσω ή να τονίσω ή να διακηρύξω ακόμη -αν θέλετε- ότι εισάγεται με το ισχύον Σύνταγμα της Χώρας, με το καθεστώς του ισχύοντος Συντάγματος της Χώρας. Δηλαδή, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παραπέρα, ή τι μπορεί ένα μέλλον Σύνταγμα να προσδιορίσει, για να νομοθετήσουμε και εμείς;

Και αρχίζοντας απ'αυτό, θέλω να σας υπενθυμίσω ότι σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος και σύμφωνα με το άρθρο 115 παράγραφος 1 του Συντάγματος, η Βουλή ανακρίνει, κατηγορεί και η τακτική Δικαιοσύνη δικάζει. Η Βουλή, επαναλαμβάνω, ανακρίνει, κατηγορεί και η τακτική Δικαιοσύνη με τη σύνθεση εκείνη που ορίζει το Σύνταγμα, δικάζει.

Λέει το άρθρο 86 του Συντάγματος: "Η Βουλή έχει το δικαίωμα να κατηγορεί, σύμφωνα με τους νόμους για την ευθύνη των Υπουργών, όσους διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς στο αρμόδιο για το σκοπό αυτό Δικαστήριο, που προεδρεύεται από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και συγκροτείται από δώδεκα δικαστές, οι οποίοι κληρώνονται από τον Πρόεδρο της Βουλής σε δημόσια συνεδρίαση μεταξύ όλων των διορισμένων πριν από την κατηγορία Αρεοπαγιτών και Προέδρων Εφετών, σύμφωνα με όσα ορίζει ο νόμος".

Εδώ εκτός από το "σύμφωνα με όσα ορίζει ο νόμος", πρέπει να προσθέσουμε και με όσα ορίζει το Σύνταγμα, ότι αυτοί οι Δικαστές που θα δικάσουν, πρέπει να είναι εψηφισμένοι ή προηγμένοι προ της εγέρσεως κατηγορίας. Γιατί εκείνη η δίκη μας δίδαξε πάρα πολλά -και στην οποία πήραμε μέρος είτε μέσα από την Προανακριτική Επιτροπή, εγώ, ο φίλος μας ο Ποττάκης, ο Κακλαμάνης, ο Κατσιμπάρδης, κόντεψα να τον ξεχάσω, και άλλοι, και εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας αρκετοί συνάδελφοι- ώστε να επαναλάβω και σήμερα το τι ορίζει το Σύνταγμα.

Κατά δε το άρθρο 115 του Συντάγματος -και αυτό για το νεαρό συνάδελφο και φίλο, τον κ. Κανταρτζή- ορίζεται ότι: "'Ωσπου να εκδοθεί ο νόμος που προβλέπεται από το άρθρο 86 παράγραφος 1, εφαρμόζονται οι κείμενες διατάξεις για τη δίωξη, ανάκριση και εκδίκαση των κατά τα άρθρα 49 παράγραφος 1 και 85 πράξεων και παραλείψεων".

Ποιος είναι ο νόμος ή οι κείμενες διατάξεις που σήμερα ισχύουν; Είναι οι διατάξεις του ν. 802/1951, οι οποίες διατάξεις ορίζουν και για την παραγραφή, ορίζουν και για τη συμμετοχή στο Ειδικό Δικαστήριο στη θέση των κατηγορουμένων, των συμμετόχων δηλαδή, ακόμη και άλλα θέματα, ώστε να μην κατηγορούμεθα σήμερα ότι δε δεχόμεθα κάποιες προτάσεις που κάνετε.

Το τονίζω αυτό και για τον κ. Μαρκογιαννάκη, τέως Εισαγγελέα, ο οποίος περινούστατος και πάρα πολύ "βουτηγμένος", θα έλεγε κανείς, μέσα στην νομοθεσία, στους Κώδικες Ποινικής Δικονομιας και του Ποινικού Κώδικα, που αλωνίζει κατά το κοινώς λεγόμενο, ξέχασε το ν.802/71 ο οποίος ισχύει ακόμη. Μόνο μ'αυτά μπορούμε εμείς να νομοθετήσουμε.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Γ' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ.ΛΟΥΚΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ).

Τώρα, είπε ο κ. Μαρκογιαννάκης ότι "δεν περιμένετε να κάνουμε πρώτα την αναθεώρηση του Συντάγματος. Τα είπε ο κ. Κουβέλης, αλλά ο κ. Μαρκογιαννάκης μας κατηγόρησε ακριβώς, ότι εμείς δε φροντίζουμε για ορισμένα πράγματα.

Θέλω να σας πω ότι εμείς καταθέσαμε το Μάρτη του 1995 την πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος. Επήλθαν πολιτικά γεγονότα τέτοια, που η αναθεώρηση εκείνη -βγήκε ένα πόρισμα της επιτροπής αυτής- δεν μπόρεσε να ευδοκιμήσει ή να τελεσιουργήσει και ερχόμαστε τώρα πάλι να βάλουμε μπρός αυτή τη διαδικασία. Αλλά γιατί να μην ψηφίσουμε και αυτό το νόμο να τελειώσουμε και μ'αυτά, ώστε να μη λένε ο χουντικός ο νόμος; Και διαβάστε τη γνώμη της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, ότι ο ν. 802/71 είναι σχεδόν πιστή αντιγραφή του νόμου του Τρικούπη.

Επειδή έλεγαν τότε, πώς θα δικάσουμε με νόμο χουντικό, πώς θα ισχύσει αυτός ο νόμος και το έλεγαν και συνάδελφοι εκ του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προερχόμενοι την εποχή εκείνη.

Θέλω, λοιπόν, να συμβιβαστούμε, να συνεννοηθούμε, να συνδιακηρύξουμε, ότι σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα, όπως αυτό ορίζει στις διατάξεις του, εμείς καταθέτουμε αυτό το νομοσχέδιο και ζητήσαμε να το ψηφίσετε.

Τώρα πρέπει να θυμίσω ότι είχαμε μια μακρά θα έλεγε κανείς προπαιδεία, μια μακρά ανάλυση των συνταγματικών διατάξεων και των διατάξεων του ν.802/71 σ'αυτήν την ηθική και πολιτική ταλαιπωρία του πολιτικού κόσμου εκ της διώξεως του 1989. Θέλω να πω ότι και εμείς ταλαιπωρηθήκαμε ηθικώς, αλλά και εσείς ως κατήγοροι ταλαιπωρηθήκατε και όσοι πήρατε μέρος για να μας στείλετε στο Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 86 του Συντάγματος και το οποίο μας ηθώωσε, για να έχουμε και κάποιες άλλες παρενέργειες για το τι λέει το 7-6 ή τι λέει για την τάδε κατηγορία η τάδε άποψη δικαστών κ.λπ.

Γνωρίζετε επίσης ότι με αυτά τα θέματα δεινώς υπέφερα, δεινώς απασχολήθηκα, έβαλα θέματα πολλά, βγήκαν συμπεράσματα πάρα πολλά και μέσα από αυτήν την πείρα είμαστε υποχρεωμένοι οπωσδήποτε και σήμερα να νομοθετούμε . Δεν αναξέω πληγές όμως, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε σήμερα γιατί δεν κάνουμε τούτο, γιατί δεν κάνουμε το άλλο και γιατί εν πάση περιπτώσει, δε δεχόμεθα τις παρατηρήσεις σας όπως και όλα τα Κόμματα εισφέρουν στην Αίθουσα αυτή.

Στη Διαρκή Επιτροπή κάπως καλύτερα τα πήγαμε, κύριε Μαρκογιαννάκη, και με όλους σας.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Είχατε δεσμευθεί ότι θα κάνετε κάποιες τροποποιήσεις.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Δέχθηκα ό,τι ήταν σωστό να δεχθώ για τους συμμετόχους, για το άρθρο 1 -θα μιλήσω και γι'αυτό- και για άλλες δυο παρατηρήσεις που σεις και η κα Μπενάκη προτείνατε και τις δέχθηκα αμέσως και ασμένως μάλιστα, γιατί αυτή ήταν και η δική μου επιστημονική γνώμη, ότι δεν μπορεί οι συμμέτοχοι να πηγαίνουν σε άλλο δικαστήριο, δεν μπορεί οι συμμέτοχοι να χρησιμοποιούνται είτε ως μάρτυρες υπερασπίσεως είτε ως μάρτυρες κατηγορίας.

Και σε ένα κεφάλαιο που είναι δεκαεννέα σελίδες, είναι γραμμένο τι επεδίωξε η Κυβέρνησή σας την εποχή εκείνη σε

Σελίδα 6903 

συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών της Αμερικής, πώς να έλθει ο Κοσκωτάς εδώ, τι ρόλο να παίξει, τι σουϊτα του είχαν ετοιμάσει στο κτίριο της Αστυνομικής Διευθύνσεως, να μην πάει καθόλου στη φυλακή και είπα ότι εάν δεν συλληφθεί στο αεροδρόμιο και δεν οδηγηθεί στη φυλακή, είστε όλοι υπόλογοι. Και πράγματι έτσι έγινε και η διαδικασία εκείνη βγήκε και στη δημοσιότητα με την ανταλλαγή ρηματικών διακοινώσεων "θα σας τον στείλουμε, να μας τον στείλετε πίσω", "θα τον εξετάσετε, αλλά δε θα τον παραπέμψετε για άλλα αδικήματα για τα οποία δεν έχει ζητηθεί η έκδοση" και χώριζαν και την έκδοση κ.λπ. Και έβαλα τις φωνές τότε και βάλαμε τις φωνές και σώσαμε τουλάχιστον την τιμή της Ελλάδος, δηλαδή να μην παίρνουμε εντολές από ξένα κέντρα αποφάσεων. Αφαιρώ τη Νέα Δημοκρατία πάνω σ'αυτό το θέμα.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΙΜΠΑΡΔΗΣ: Στη Βοστώνη εξετάσθηκε ο Κοσκωτάς ως μάρτυρας κατηγορίας!

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Κύριε Κατσιμπάρδη, συνάδελφε και συμπατριώτη, μη διακόπτετε τον κύριο Υπουργό.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Κοιτάξτε, δεν πρόλαβα, ήταν το βιβλίο αυτό που θα προηγούνταν ενός βιβλίου μου που κυκλοφόρησε, ευτυχώς, που αφορούσε την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και τον αγώνα των Ελλήνων εναντίον των ξένων κατακτητών, αλλά τώρα θα επακολουθήσει και νομίζω θα τα βρούμε όλα αυτά και θα συμφωνήσετε. Και μόνο προς συμβολή εγράφη -προς συμβολή- στη λειτουργία της Δικαιοσύνης και στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Πώς είναι δυνατόν, κύριοι συνάδελφοι, όταν το Σύνταγμα ορίζει, η Βουλή ανακρίνει, η Βουλή κατηγορεί, η τακτική Δικαιοσύνη δικάζει -και πώς δικάζει ορίζεται από το Σύνταγμα- να μου λέτε σήμερα για την ίδρυση δικαστικού συμβουλίου, για τη λειτουργία ανακριτού, να ανακρίνει ο ανακριτής, να έχει δικαίωμα το δικαστικό συμβούλιο να απαλλάσσει ακόμη ή και να αλλάζει το κατηγορητήριο; Πού τα βρήκαμε αυτά; 'Η εφαρμόζουμε το Σύνταγμα ή δεν το εφαρμόζουμε. Αν αφήσουμε τα πράγματα να κυλάνε κατ' αυτό τον τρόπο, ή να προχωράνε, δε δίνουμε καλές εξετάσεις ενώπιον του Δικαίου, όχι μόνο ενώπιον του Ελληνικού Λαού, αλλά ενώπιον της αληθούς απονομής της Δικαιοσύνης.

Να ξεχάσω έναν κύριο ανακριτή της εποχής εκείνης, που έκανε ολόκληρη σκευωρία πώς θα προφυλακίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν είχε κανένα δικαίωμα; Είχε δικαίωμα μόνο να του στείλει κλήση προς απολογίαν. Και είτε ήθελε να πάει και είτε δεν ήθελε να πάει , ήταν δικός του λογαριασμός και χρειάστηκε πάλι να κάνω μάθημα επί μαθημάτων . Γιατί σήμερα μου λένε μέλη του δικαστηρίου, που δίκασαν την υπόθεση εκείνη, ότι πολλά ωφελήθησαν από εκείνες -ας μου επιτραπεί να πω- διδαχές. Και σήμερα ερχόσαστε και μου λέτε ότι θα πρέπει να καθιδρύσουμε δικαστικό συμβούλιο; Δηλαδή να αποξενώσουμε τη Βουλή από τα δικαιώματά της, από τα καθήκοντά της, από την αποστολή της και όταν αυτή η αποστολή ορίζεται από το Σύνταγμα;

Του Τρικούπη -προγόνου μας πολιτικού, που δόξασε σε πολλά πεδία την Ελλάδα- αντιγραφή είναι αυτός ο νόμος. Αλλά τον μελέτησε κανείς την εποχή εκείνη; 'Η μου βγαίνουν από εδώ φετφάδες και μέσα στο Ειδικό Δικαστήριο και έξω από το Ειδικό Δικαστήριο και στις ομιλίες εκείνες, ότι "εδώ δικάζεται η υπόθεση με νόμο της χούντας"! Αν θέλετε και την ιστορία της χούντας, διάβασα μια πραγματεία διακεκριμένου δικαστικού λειτουργού που υπηρετεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας σχετικά με την ταλαιπωρία της Δικαιοσύνης κατά το διάστημα της δικτατορίας. 'Εχει γράψει ορισμένα πράγματα καλά , έχει αφήσει τα περισσότερα απ' έξω και δεν ξέρω γιατί. Και εκεί ακόμη φάνηκε ποια ήταν η λειτουργία της Δικαιοσύνης εξαιτίας ελλείψεων και παραλείψεων συνταγματικών διατάξεων.

Μη το ξαναπείτε, λοιπόν. Δεν επιτρέπεται να λέμε ότι θα καθιδρύσουμε πάλι δικαστικό συμβούλιο και ανακριτή για να κρίνει, τι; Σε δεύτερο βαθμό τη Βουλή, στην οποία ο Λαός, το Σύνταγμα, έχει δώσει το δικαίωμα να ανακρίνει, να κατηγορεί και να στέλνει στο Ειδικό Δικαστήριο να δικάσει;

Λέει το Σύνταγμα, ότι εκείνοι που θα πάρουν μέρος στο δικαστήριο, εκείνο να είναι στον 'Αρειο Πάγο προ της εγέρσεως κατηγορίας . Βεβαίως λέει το Σύνταγμα ότι προεδρεύει του δικαστηρίου ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Μα, όταν το Σύνταγμα θέλει τον Πρόεδρο Εφετών και τον Αρεοπαγίτη να είναι στη θέση αυτή προ της εγέρσεως κατηγορίας για περισσότερο λόγο και σκοπό δεν περιλαμβάνει και τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου; Και, όμως, εδίκασε εκείνος ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Και έμεινε μειοψηφία βεβαίως.

Πρέπει, λοιπόν, μια και έχουμε αυτά τα θέματα -αυτή είναι η νομολογία, αν θέλετε, κύριοι συνάδελφοι, της Βουλής, η νομολογία της υποθέσεως εκείνης και η νομολογία του Δικαστηρίου- να τα δούμε και να μην επανερχόμαστε στα ίδια. Γι' αυτό μακριά η κατηγορία από εμάς, ότι ενώ φέρνουμε ένα νομοσχέδιο στη Βουλή, δε δεχόμαστε εκείνες τις απόψεις οι οποίες ήταν κόντρα προς το Σύνταγμα για την εποχή εκείνη.

Δε θα ήθελα να απασχολήσω περισσότερο τη Βουλή. Θα πω μόνο ορισμένα πράγματα και για το άρθρο 1 του ν.802/71.

Το άρθρο 1 του νόμου, κύριοι συνάδελφοι, ήταν αόριστο. Και μ' αυτό το άρθρο έχει καταδικαστεί ο Δημήτρης Τσοβόλας, το αντισυνταγματικό, και φωνάζαμε και το ξαναλέγαμε. Τίποτε στον Αρειο Πάγο οι πάνσοφοι. Τίποτε. "'Ενοχος ο Τσοβόλας".

'Eρχεται η Ολομέλεια της 'Ενωσης Συνταγματολόγων -η οποία με τιμή με περιβάλλει και στους κόλπους της ως μέλος- ομοφώνως και λέει ότι το άρθρο αυτό είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα. Βεβαίως το απαλείψαμε. Και το λέει και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής. Εγώ το διαβάζω το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, το μελετάω, δεν το δέχομαι πάντοτε και εδώ μέσα με έχετε ακούσει να το λέω πάρα πολλές φορές. Οι νομικοί κάνουμε λάθη καμιά φορά, είμαστε μονομανείς ορισμένοι, σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν κάνουμε πίσω και πολλές φορές δεν κάνουμε και πίσω για να μη μας πέσει η μύτη, μια και το είπαμε δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε ή να αναιρέσουμε ή να δεχθούμε κάτι. Εγώ τουλάχιστον όταν είναι γραμμένα, είναι νομολογημένα, είναι παραδεδειγμένα, είναι ορισμένα θέματα που δεν επιδέχονται άλλης ερμηνείας, τα δέχομαι και πρέπει να τα δεχόμαστε.

Δεν προστατεύεται η τιμή του πολιτικού κόσμου, κύριε Μαρκογιαννάκη, με το νόμο; Τι άλλο να κάνουμε; Η τιμή του πολιτικού κόσμου, η αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου προστατεύεται, αν εμείς είμαστε εκείνοι, οι οποίοι θα την υπερασπιστούμε και την αξιοπιστία και την τιμή. Αλλά προπαντός στην αξιοπιστία είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και αυτές τις ημέρες και στις ημέρες μας ακόμη.

Τι βλάπτει -και θα επανέλθω επ' αυτού- παραδείγματος χάριν, ο διατελέσας Υπουργός να έχει την ίδια τύχη με τους εκ του Λαού προερχομένους και ψηφισμένους Υπουργούς ως Βουλευτάς;

Λέει μια διάταξη, και ο Υπουργός ο οποίος δεν είναι Βουλευτής έχει το ακαταδίωκτον την εποχή εκείνη. Υπουργική ιδιότητα είναι, γιατί να τη σπιλώσουμε; Δεν είναι προστασία του πολιτικού κόσμου αυτό; Δεν είναι υπεράσπιση της αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου; Ξέρετε ότι εγώ δεν τα είχα καλά μαζί τους, τους έλεγα εξωτικούς μέσα στην Κυβέρνηση, όχι μόνο μέσα στη Βουλή, αλλά αφ' ης έρχονται ίσοι σε υπουργικά καθήκοντα, δεν είναι δυνατόν να τον βγάλουμε απέξω οιονδήποτε που θα έχει αυτήν την τιμή να διαχειρισθεί κοινά θέματα του Κράτους, του Λαού και του 'Εθνους ακόμη. Τι βλάπτει; Θα μας "πέσει η μύτη" δηλαδή;

Λέω απλά πράγματα, του Λαού θέματα, για να τα δούμε και να μη δημαγωγούμε εδώ, γιατί αυτό θεωρώ εγώ δημαγωγία. Μεγάλο θέμα, ζήτημα μέγα, ότι η ασυλία δίδεται στους Βουλευτές. Εντάξει. Δε δίνεται μόνο στο Βουλευτή, δίνεται στο βουλευτικό αξίωμα. Ούτε στο Βουλευτή.

'Ακουσα ένα διακεκριμένο δημοσιογράφο χθες -και καμιά φορά παίρνω κανένα τηλέφωνο και τους διορθώνω- να λέει για κάποιον, ότι μπορεί να παραιτηθεί από την ασυλία. Εμ, δεν μπορεί να παραιτηθεί από την ασυλία. Δε δίνεται για το πρόσωπο, δίνεται για το αξίωμα και δεν μπορεί κανένας Βουλευτής να παραιτηθεί απο το δικαίωμα της ασυλίας. Γιατί 

Σελίδα 6904 

δίνεται; Η ασυλία δίνεται για να έχει ακριβώς τη δυνατότητα, το δικαίωμα, την ευχέρεια, τη λειτουργικότητα ένας εκπρόσωπος του Λαού να κάνει το καθήκον του.

Να πάμε στο 1400, πώς θεσπίστηκε ο θεσμός; Το έχουμε πει ένα σωρό φορές. Με βλέπετε πόσο εμμόνως επιμένω ορισμένες φορές και λέω "εγώ δεν ψηφίζω για άρση ασυλίας". Και δεν ψήφισα ποτέ για άρση ασυλίας. 

Και αν θέλετε και θα το αποτολμήσω, κύριοι συνάδελφοι, απόψε να το πω, γιατί να είναι μυστική η ψηφοφορία κάθε φορά; Και ως Εισηγητής του Συντάγματος, εξ ιδιότητός μου, που συμβαίνει να είμαι Υπουργός Δικαιοσύνης, θεωρητικώς θα το αναπτύξω. Γιατί να μην είναι άνδρας ο Βουλευτής και να ψηφίζει φανερά για όλα;

ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Και οι γυναίκες.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Και οι γυναίκες. Οι γυναίκες είναι πιο άνδρες απο μερικούς άνδρες.

(Χειροκροτήματα στην Αίθουσα)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Να συμπεριφέρονται ως άνδρες.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Παλιά λέγαμε για κάποιον ότι φοράει φουστάνια...

(Θόρυβος στην Αίθουσα)

ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΚΑΤΣΕΛΗ: 'Ετσι είναι ...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Δε σε είδα, Νόρα, αν σε έβλεπα θα ήμουν πιο συγκρατημένος.

Γιατί, λοιπόν, να μην το συζητήσουμε και αυτό; 

Εγώ είδα εδώ τον παλαιό μου συναγωνιστή σε άλλους αγώνες, τον Κώστα το Μητσοτάκη. Εκεί καθόμαστε. Και ήταν ο κ. Ποττάκης δίπλα και λέω "Εγώ δεν ψηφίζω παραπομπή". 'Ετσι δεν είναι, κύριε Ποττάκη; Δίπλα ήσασταν. Δεν ψηφίζω και γιατί; Δε βγαίνει πέρα. Ψήφισα για την Προανακριτική Επιτροπή. Τι μας φέρατε εσείς, που ασχοληθήκατε; Μας φέρατε τίποτα; Τίποτε. Λοιπόν, γιατί να ψηφίσω, γιατί να ταλαιπωρούμεθα;

Και όταν ο αείμνηστος Αρχηγός μας σκέφθηκε ότι έπρεπε να αναστείλει την ποινική δίωξη, ο Γιαννόπουλος σήκωσε το βάρος την εποχή εκείνη, όταν σαράντα επτά Βουλευτές εκ του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τότε -όχι σαν κάτι σημερινούς που λέμε- ήταν έτοιμοι να καταψηφίσουν εκείνη την πρόταση του Αρχηγού μας για την αναστολή της ποινικής διώξεως, διότι έπρεπε να τελειώσει αυτό το θέμα. Γίνεται μεν ο νόμος, για να υπάρξει, χρείας τυχούσης, η λειτουργία του, αλλά εύχομαι να μη χρειαστεί ποτέ, γιατί η υπεράσπιση της αξιοπιστίας, κύριοι συνάδελφοι -και θα τελειώσω μ'αυτό το θεωρητικό θέμα-οφείλεται στη δική μας την υπεράσπιση.

Εδώ βαλλόμεθα και επειδή σήμερα υπέγραψα το νομοσχέδιο για το μισθολόγιο των δικαστικών λειτουργών -και θα έχουμε και πάλι κάποιο πρόβλημα- ήμουνα εκείνος, ο οποίος έχω πει επανειλημμένως και μέσα στη Βουλή, πότε για τα αυτοκίνητα Μερσεντές που πήραν οι Βουλευτές, πότε για το μισθό των Βουλευτών, πότε για άλλα, ότι εμείς πρέπει να πούμε την αλήθεια και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο.

Πρέπει να πούμε ότι η απολαβή, όπως λέει και το Σύνταγμα, για τους δικαστικούς λειτουργούς είναι ανάλογη με το λειτούργημά τους. 'Ετσι πρέπει και για τους Βουλευτές. Τα βγάζουν πέρα; Τα βγάζουμε πέρα; Δεν λέω για εμάς εδώ τους Αθηναίους κ.λπ. Εγώ λυπόμουν τους επαρχιώτες και ντρεπόμουνα, όταν άκουγα ότι μένουν σε ξενοδοχείο Γ' κατηγορίας ή δεν ξέρω πώς περνούν το βράδυ. Τριακόσιοι είναι το βάρος του Προϋπολογισμού. Αυτοί οι τριακόσιοι βυθίζουν τον Προϋπολογισμό; Για όνομα του Θεού! Αλλά να μην ακούσουν για Βουλευτή. Και εκεί πάμε πολλές φορές σε εκείνους τους αποκλεισμούς ή στους ρεβανσισμούς. 

Και ενώ έπρεπε να έχει κατατεθεί το νομοσχέδιο αυτό, άργησε κάποια υπηρεσία να μας το φέρει. Εγώ φώναζα, είπα "Εγώ θα αναλάβω την ευθύνη". Και όταν έφεραν κάποια τροπολογία για την αναστολή της παραγραφής, σε νομοσχέδιο δικό μου πέρασε, είπα "Ναι, θα αναλάβω εγώ και θα υπερασπιστώ αυτήν τη διάταξη". 

Και ακούσαμε και άκουσα, αλλά πρέπει να βγούμε στον κόσμο και να πούμε αυτά τα πράγματα, να βγει και ένα φυλλάδιο από την Προεδρία της Βουλής να πει τι απολαβές έχουν οι Βουλευτές των άλλων κρατών της Ευρώπης, των προηγμένων και τι έχουν οι 'Ελληνες, πώς περνάνε οι 'Ελληνες Βουλευτές και πώς είναι έξω. Πρέπει να τα πούμε αυτά. Γιατί μας έχει καταλάβει κόμπλεξ ή, εν πάση περιπτώσει, αίσθημα μειονεκτικότητας επάνω σ'αυτό το θέμα; Παλληκαρίσια να πούμε "Πάρτε, κύριοι, τους λογαριασμούς. Πάτε να δείτε τι μένει". Να δείτε αν μπορεί να ζήσει μια οικογένεια με δύο σπίτια, με τρία σπίτια, με υποχρεώσεις.

Τελειώνω λέγοντας ότι λόγω ηλικίας...

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ:Την έχετε ξεπεράσει αυτή.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Ευχαριστώ πάρα πολύ. ...και λόγω της συμμετοχής μου στην Εθνική Αντίσταση, μπορώ να σας πω ότι μεταξύ των εξόδων των προσωπικών είναι και τα στέφανα στις κηδείες, παραδείγματος χάριν. Εγώ δεν τα χρεώνω στο Δημόσιο, πληρώνω εγώ. 'Εχω μια ευχέρεια, κάποτε είχα ένα επάγγελμα και μου άφησε καλά λεφτά, αλλά ο Βουλευτής μπορεί σε ψηφοφόρους του, οι οποίοι έχουν την ατυχία να μετακομίζουν στον άλλο κόσμο, να στείλει ένα στεφάνι; Μπορεί; Δεν μπορεί, κύριοι συνάδελφοι. Και αυτό έπρεπε να ληφθεί υπόψη.

Με αυτά, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που με ακούσατε. Τελειώνω με τη διαβεβαίωση ότι και το Σύνταγμα θα το αναθεωρήσουμε. Εγώ με αυτό το νομοσχέδιο τελείωσα τη νομοθετική μου πρωτοβουλία, είναι και ένα-δύο άλλα, τα οποία δεν έχουν οπωσδήποτε να υποστούν βάσανο ενώπιον της Βουλής...

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ:Το μισθολόγιο των δικαστικών;

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης):Το μισθολόγιο θα το υπερασπισθεί ο Υπουργός των Οικονομικών, αλλά εγώ θα κάθομαι δίπλα, χάριν συμπαράστασης.

Θα παρακαλέσω, λοιπόν, να δούμε ένα-ένα τα άρθρα. 'Ο,τι είναι, να το δούμε. Εγώ δέχθηκα αρκετά.

Ο κ. Μαρκογιαννάκης υπήρξε άδικος. Η κα Μπενάκη υπήρξε δίκαιη, διότι πράγματι είπε ορισμένα πράγματα και τα δεχτήκαμε, αλλά μην βρω και τον μπελά μου.

Η διάταξη αυτή είναι μέσα στο νομοσχέδιο, να τη βγάλουμε; Με τη δεύτερη ψηφοφορία -λέει- απαιτούνται εκατόν πενήντα μια ψήφοι. Ε, ας αφήσουμε τη διάταξη, όπως είναι, μήπως με τη δεύτερη ψηφοφορία και μετά δεκαήμερο μεταγνώσουν εκείνοι, οι οποίοι κινούν την ποινική δίωξη, ή και άλλοι μεταγνώσουν και ψηφίσουν την ποινική δίωξη. Δε βλάπτει. Μετά δεκαήμερο νουνεχέστεροι να ψηφίσουν εκατόν πενήντα ένας για την παραπομπή.

Και με αυτά, ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ο Επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Μητσοτάκης, έχει το λόγο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα είμαι πολύ σύντομος, επιγραμματικός. Θεωρώ όμως χρέος μου σ' αυτό το θέμα να πάρω θέση. Το θεωρώ χρέος συνειδήσεως.

Χωρίς καμια αμφιβολία το νομοσχέδιο, το οποίο εισηγείται ο κύριος Υπουργός της Δικαιοσύνης κινείται μέσα στα στενά, ασφυκτικά -θα μπορούσα να πω- περιθώρια, τα οποία αφήνει το Σύνταγμα.

Το πρόβλημα της ευθύνης Υπουργών είναι πρόβλημα Συντάγματος και όχι πρόβλημα απλού νόμου. Διότι -σ' αυτό έχει δίκιο ο κ. Γιαννόπουλος είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε με βάση το Σύνταγμα που έχουμε.

Εγώ ακριβώς γι' αυτό θα ήθελα να διατυπώσω και να καταθέσω στη Βουλή μερικές σκέψεις που αναφέρονται πλέον στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα το Σύνταγμα.

Το νομοσχέδιο του κυρίου Υπουργού της Δικαιοσύνης το έκριναν οι ομιλητές του Κόμματός μου, με τους οποίους συμφωνώ. Δε νομίζω ότι προσθέτει πολλά πράγματα και σε ορισμένα πράγματα ίσως δεν εκμεταλλεύεται προς το καλύτερο ακόμη και τις δυνατότητες, που το Σύνταγμα αφήνει. Πάντως, η ελληνική πείρα έχει διδάξει, κυρίες και κύριοι 

Σελίδα 6905 

συνάδελφοι, ότι η προστασία του πολιτικού είναι μόνο η δικαιοσύνη. Χωρίς καμια αμφιβολία, η Βουλή στη Πλειοψηφία της επηρεάζεται από τα πολιτικά πάθη και τις πολιτικές αντιθέσεις. 'Ανθρωποι είμαστε όλοι. Είναι αδύνατον να ξεφύγουμε απ' αυτήν την ψυχολογία, η οποία λειτουργεί πότε προς τη μια κατεύθυνση και πότε προς την άλλη.

Αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια, πικρή εμπειρία, άσχετα με τη θέση στην οποία βρεθήκαμε εκάστοτε, είτε ως κατήγοροι είτε ως κατηγορούμενοι. Βέβαιον είναι ότι ελειτούργησε τραγικά άσχημα το σύστημα.

Ο κύριος Υπουργός της Δικαιοσύνης λέει ότι θα γράψει κάποιο βιβλίο. Δεν ξέρω, σε ποια δεδομένα της ελληνικής εμπειρίας θα αναφέρεται.

Εγώ προσωπικά σκέφτομαι να γράψω ένα βιβλίο με τον τίτλο "Το χρονικό της ντροπής", που δεν θα ήθελα να το γράψω -και δεν θα το γράψω ίσως- διότι δεν είναι υπέρ του ελληνικού πολιτικού κόσμου αυτά, τα οποία συνέβησαν. Είτε από τη μια μεριά, είτε από την άλλη. Δεν κάνω αυτή την ώρα πολιτική αντιπαράθεση.

Η λύση είναι μια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ο Υπουργός, με βάση τη ποινική νομοθεσία -σ' αυτό το σημείο, σωστά το νομοσχέδιο καταργεί αυτή τη γενική ποινική ευθύνη, που ήταν τελείως παράλογη και που επέτρεπε καταχρήσεις- και αυτός υπέχει την ίδια ευθύνη με τον απλό πολίτη και λογοδοτεί στην ελληνική δικαιοσύνη. Η Βουλή απλώς δέχεται την πρόταση της δικαιοσύνης και αίρει ή δεν αίρει την ασυλία. Το θέμα της ασυλίας είναι μεγάλο θέμα και δεν θέλω τώρα να μπω σ' αυτό. Από κει και πέρα η δικαιοσύνη έχει το λόγο με μόνη βεβαίως μεταβολή ότι ο Υπουργός, εφόσον τελικά δικαστεί, πρέπει να δικάζεται από ένα Δικαστήριο Ειδικό. Από της πλευράς αυτής η πρόβλεψη του δικαστηρίου, όπως προβλέπεται από τον ισχύοντα νόμο "Περί ευθύνης Υπουργών", είναι, κατά τη γνώμη μου, σωστή.

Δηλαδή ο Υπουργός θα έχει και αυτός την ευθύνη του κοινού πολίτη. Δεν καταλαβαίνω, γιατί ο Υπουργός πρέπει να έχει πρόσθετη προστασία. Εάν διαπράξει ένα αδίκημα του κοινού ποινικού νόμου, γιατί ο Υπουργός πρέπει να έχει ιδιαίτερη προστασία;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό που σας λέω δεν είναι εις βάρος των Υπουργών. Είναι προστασία των Υπουργών.

Θα ξαναπώ τη φράση με την οποία άρχισα. 'Οταν τα πολιτικά πάθη είναι οξυμμένα, προστασία του πολιτικού άνδρα είναι μόνο η δικαιοσύνη. Τη δικαιοσύνη μπορεί να εμπιστευτεί. Τον αντίπαλο ως δικαστή είναι δύσκολο να εμπιστευτεί ένας πολιτικός.

Από εκεί και πέρα, κύριε Υπουργέ, εγώ θα πίστευα -επειδή δεν ξέρω τι θα γίνει με την αναθεώρηση του Συντάγματος, δεν έχω καμια εμπιστοσύνη ότι το Κόμμα σας και αυτή τη φορά θα προχωρήσει την αναθεώρηση, όπως δεν την προχώρησε και την άλλη φορά- ότι θα μπορούσατε ίσως, αυτό το νόμο να τον βελτιώσετε σε ορισμένα σημεία, δίδοντας κάποια μεγαλύτερη άνεση στον τυχόν κατηγορούμενο Υπουργό και επιτρέποντας τη δικαστική ανάμειξη ενδεχομένως υπό τύπον συμβουλίου.

Εγώ είχα παρατηρήσει, κύριοι συνάδελφοι, ότι ενδεχομένως μια κατηγορία να είναι παντελώς ανυπόστατη, μπορεί να μην έχει κανένα στοιχείο το οποίο να οδηγεί εις ακροατήριο. Γιατί δεν θα πρέπει ένα συμβούλιο να έχει τη δυνατότητα να απαλλάξει στην πορεία, αν τυχόν διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ενοχής;

Κύριοι συνάδελφοι. Οι παρατηρήσεις που κάνω αναφέρονται στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Το παρόν νομοσχέδιο δε νομίζω ότι είναι επιτυχές, αλλά ούτως ή άλλως, ελπίζω ότι δεν θα υπάρξει περιθώριο εφαρμογής, αν το Σύνταγμα αναθεωρηθεί.

Θα ήθελα, όμως, τελειώνοντας να κάνω μια έκκληση προς την Πλειοψηφία. Συζητούμε την αναθεώρηση του Συντάγματος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πέντε χρόνια τώρα. Από τότε που η Νέα Δημοκρατία πρότεινε την αναθεώρηση συζητείται η αναθεώρηση. 'Ολοι έχουμε μείνει σύμφωνοι σε αυτό τον Τόπο, ότι χρειάζεται αναθεώρηση του Συντάγματος. Ενώ, όμως, μείναμε σύμφωνοι ότι χρειάζεται αναθεώρηση, δεν μπορούμε εύκολα να συμφωνήσουμε και φοβούμαι ότι μέχρι τέλους, κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, δεν θα συμφωνήσουμε επί του περιεχομένου της αναθεωρήσεως.

Εγώ στην περασμένη Βουλή είχα την ευκαιρία να κάνω μια πρόταση, την οποία επαναφέρω και τώρα επ' ευκαιρία, να δεχθούμε ότι θα γίνει ευρύτατη αναθεώρηση, δυνατότητα αναθεώρησης περίπου όλων των μη θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος, ώστε στην ουσία να καταστήσουμε την επόμενη Βουλή αναθεωρητική, με τη δική μας ψήφο, με την ψήφο της Πλειοψηφίας και με τη δική μας απόφαση.

Εάν, κύριοι συνάδελφοι, θέλουμε πράγματι να πετύχουμε το στόχο μας, που είναι να προσαρμόσουμε τη Χώρα μας στις σημερινές συνθήκες, αυτή τη δυνατότητα πρέπει να τη δώσουμε στην ελληνική Πολιτεία, να προσαρμοστεί. Μπορεί να μη συμφωνούμε -και δε συμφωνούμε μεταξύ μας- προς ποία κατεύθυνση. Μπορεί να υπάρχουν και διαμετρικά αντίθετες αντιλήψεις ως προς την ουσία της αναθεώρησης, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας, ο οποίος να πιστεύει ότι δεν πρέπει να γίνει αναθεώρηση. Οι καιροί άλλαξαν, ο κόσμος είναι αλλιώτικος, οι ανάγκες είναι διαφορετικές. Βέβαιο είναι ότι πρέπει να γίνει η αλλαγή.

Γι' αυτό και σήμερα, τώρα που αρχίζει η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος κάνω αυτήν την έκκληση. Αν μπορέσουμε να συμφωνήσουμε πάνω σε αυτή τη βάση, θα γίνει η αναθεώρηση, διότι η επόμενη Βουλή θα είναι αναθεωρητική.

Τέλος, κύριοι συνάδελφοι, αν τώρα που είμαστε στην αρχή της τετραετίας αποφασίσει η Βουλή ότι η επόμενη Βουλή θα είναι αναθεωρητική, ουδείς βεβαίως δύναται να γνωρίζει, ποια θα είναι τότε η θέληση και η επιλογή του Ελληνικού Λαού.

Είναι βέβαιον, όμως, ότι όλοι θα γνωρίζουμε ότι θα έχουμε πράξει κάτι, το οποίο θα είναι πολλαπλώς ωφέλιμο για τη Χώρα. Και αυτή την ευθύνη η περασμένη Βουλή δεν την ανέλαβε. Θέλω να ελπίσω ότι αυτή η Βουλή θα την αναλάβει.

(Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, τον λόγο, παρακαλώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε τον λόγο.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Κύριοι συνάδελφοι, σχετικά με το θέμα της Αναθεώρησης του Συντάγματος. Κινήθηκε η διαδικασία το Μάρτη του 1995, υπήρχαν γεγονότα. Η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να φέρει σε πέρας αυτό το έργο. Λειτουργούν όργανα. 'Ηδη υπό την Προεδρία του Πρωθυπουργού, συζητήσαμε παρόντος και του κ. Βενιζέλου και του Νομικού Συμβούλου του Πρωθυπουργού, δύο Συνταγματολόγων και εμού. Σήμερα στο Εκτελεστικό Γραφείο έγινε μια ενημέρωση. Στο Υπουργικό Συμβούλιο μεθαύριο είναι θέμα και σας διαβεβαιώνω ότι η διαδικασία θα συνεχισθεί με σκοπό, αν είναι δυνατόν, και τη γενική συναίνεση, γιατί ό,τι η Επιτροπή εδέχθη -και έχετε την έκθεση της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος- αυτά τα θέματα θα μπουν προς συζήτηση. Αυτό ήθελα να δηλώσω, κύριε Πρόεδρε, προς πληροφόρηση του Σώματος.

ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ: Κύριε Πρόεδρε, το λόγο, παρακαλώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος της Νεας Δημοκρατίας, η συνάδελφος κα Μπενάκη-Ψαρούδα έχει το λόγο.

ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ: Κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο που φέρνει η Κυβέρνηση θα ήταν μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία, με δεδομένη την ομολογουμένως καλή πρόθεση του κυρίου Υπουργού, με δεδομένη τη διάθεση συνεργασίας όλων μας, θα ήταν μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία να δώσουμε προς τα έξω, προς τον Ελληνικό Λαό και προς την κοινή γνώμη την εικόνα μιας Βουλής, η οποία επιθυμεί να διακηρύξει προς πάσα κατεύθυνση ότι διασφαλίζει τη διαφάνεια και την εντιμότητα στη διαχείριση των κυβερνητικών έργων.

Πράγματι, επάνω σ'αυτή τη βάση, συμφωνούμε όλοι μας και 

Σελίδα 6906 

θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε και σε όλα τα σημεία, αλλά ατυχώς κάποιες διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου δίδουν την εντύπωση -φοβούμαι δε, ότι αυτή θα επικρατήσει προς την κοινή γνώμη- ότι η θέση των Υπουργών γίνεται προνομιακότερη, ότι δεν διασφαλίζεται πράγματι η δίκαιη μεταχείριση και ότι δεν καθιερώνονται οι ασφαλιστικές εκείνες δικλείδες, οι οποίες θα εδραιώνουν τη χρηστή διοίκηση και την έντιμη άσκηση των κυβερνητικών έργων.

Πρέπει, εξ υπαρχής, να συμφωνήσω με τον κύριο Υπουργό ότι έχουμε μια βασική τροχοπέδη και η τροχοπέδη αυτή είναι το Σύνταγμα που στο άρθρο 86 θέτει ορισμένους περιορισμούς, από τους οποίους δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε. Από την άλλη πλευρά όμως, πρέπει να συμφωνήσουμε και στο ότι το Σύνταγμα πρέπει να το σεβαστούμε και να το τηρήσουμε μέσα σ'αυτό τον νόμο, όχι μόνο σε εκείνα τα σημεία που μας δεσμεύουν επί τη βάσει του άρθρου 86, αλλά και σε όλες εκείνες τις διατάξεις, οι οποίες θέτουν περιορισμούς στην άσκηση του κοινοβουλευτικού μας έργου.

Πρέπει εξ υπαρχής, να δηλώσω, ότι ο κύριος Υπουργός υπήρξε πολύ συνεργάσιμος και εξακολουθεί να είναι, και στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή δέχθηκε πολλές προτάσεις, οι οποίες βελτίωσαν ουσιαστικά το κείμενο, τρεις μάλιστα θεμελιώδεις αλλαγές.

Θα ήθελα, λοιπόν, και στη συζήτηση αυτή να τον παρακαλέσω και να παρακαλέσω και εσάς τους Βουλευτές της Πλειοψηφίας που θα στηρίξετε και τις διατάξεις στις οποίες διαφωνούμε, να προσέξετε τα επιχειρήματά μας, τα οποία ακριβώς σε αυτό αποβλέπουν: Στο να καταστήσουμε ένα νόμο περί ευθύνης Υπουργών, που εξ υπαρχής είναι δεσμευμένος από τις διατάξεις του άρθρου 86 του Συντάγματος, να γίνει λειτουργικότερος, να γίνει δικαιότερος και προπαντός να επισφραγίσει τη βούληση όλων μας, ότι όντως επιθυμούμε τη διαφάνεια και την εντιμότητα στη διαχείριση των κυβερνητικών έργων.

Αρχίζω από τα θετικά στοιχεία: Η συνεκδίκαση των εγκλημάτων των συμμετόχων από το ίδιο δικαστήριο, το Ειδικό Δικαστήριο είναι Θετική διάταξη που την δέχθηκε ο κύριος Υπουργός. Η κατάργηση του ιδιωνύμου του άρθρου 1 του νόμου 802 που όλοι δεχόμαστε ότι ήταν αντισυνταγματικό και τώρα ευθυγραμμιζόμαστε με τον Ποινικό Κώδικα, δηλ. με ό,τι ισχύει για τον κάθε 'Ελληνα πολίτη.

Επίσης, υπάρχει μια άλλη θετική διάταξη που δίνει κάποια δικαιώματα στη μειοψηφία στην Προανακριτική Επιτροπή. Η Μειοψηφία μπορεί να προκαλεί ανακριτικές πράξεις, έτσι ώστε να μην εμφανίζεται το φαινόμενο η Προανακριτική Επιτροπή να είναι και αυτή μια μικρή αρένα, όπου η Πλειοψηφία και η Μειοψηφία αντιπαρατίθενται και συνήθως επιβάλλεται μονομερώς η βούληση της Πλειοψηφίας.

Θα μου επιτρέψετε, όμως, να επισημάνω τις διατάξεις εκείνες, στις οποίες διαφωνούμε και που μας κάνουν να καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο και επί της αρχής. Δεν θα κάνω αναφορές στο παρελθόν, δεν θα φέρω στην συζήτηση τις εμπειρίες, τις οποίες ορθώς και ο κύριος Υπουργός και ο Επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας υπενόησαν από αυτό το Βήμα, αλλά δεν μπήκαν στις λεπτομέρειες τους. Στόχος ενός νόμου περί ευθύνης Υπουργών πρέπει να είναι η δίκαιη μεταχείριση του Υπουργού, του ασκούντος κυβερνητικά έργα. Και δίκαιη μεταχείριση σημαίνει, ο νόμος να μην είναι προνομιακότερος του δέοντος, να είναι μέσα στα πλαίσια του Συντάγματος και να εξασφαλίζει όσο γίνεται μια μεταχείριση του Υπουργού, ανάλογη με εκείνη που επιφυλάσσει στους Βουλευτές, αλλά κυρίως στο κοινό πολίτη. Δηλ. να μην είναι αυστηρότερος ούτε δυσμενέστερος για τον Υπουργό, με δεδομένη την ευαίσθητη θέση στην οποία βρίσκεται, όντας στο επίκεντρο των πολιτικών αντιθέσεων και όντας εκτεθειμένος στην μόνιμη κριτική της Αντιπολίτευσης και γενικά του εκλογικού Σώματος. Εδώ όμως διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν ορισμένες διατάξεις, οι οποίες και προς την μια κατεύθυνση και προς την άλλη κατεύθυνση δεν είναι σωστές, όσον αφορά την μεταχείριση του Υπουργού.

Ας πάρουμε, πρώτα από όλα, διατάξεις που καθιστούν ευνοϊκότερη την θέση του, ενώ δεν θα έπρεπε να την καθιστούν, διότι αυτό δεν έχει δικαιολογία. Και δεν έχει δικαιολογία, ούτε απέναντι στην κοινή γνώμη, αλλά ούτε και συνταγματικό υπόβαθρο. Το ένα θέμα είναι οι πλειοψηφίες της παραπομπής. Εγώ δεν θα μπω στο θέμα κατά πόσο πρέπει να είναι εκατόν πενήντα ένας ή δεν πρέπει να είναι εκατόν πενήντα ένας οι Βουλευτές οι οποίοι παραπέμπουν. Διότι μπορεί να έχουμε διαφορετικές απόψεις επ'αυτού και δεν θα έλεγα ότι είναι και εκτός πραγματικότητος η άποψη, να υπάρχει ηυξημένη πλειοψηφία, έτσι ώστε να διασφαλίζεται περισσότερο ο Υπουργός, λόγω της ειδικής έκθεσης που έχει, από τους κινδύνους της πολιτικής αντιδικίας. Αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε, κύριοι συνάδελφοι, ενόψει του Συντάγματος. Δεν μπορούμε να το κάνουμε όχι, ενόψει του άρθρου 86, αλλά ενόψει του γεγονότος, ότι όπου ο συνταγματικός νομοθέτης θέλει ειδική πλειοψηφία ηυξημένη για να λαμβάνει τις αποφάσεις της η Βουλή, το λέει ρητά. 'Οπου θέλει εκατόν πενήντα ένα Βουλευτές το λέει. 'Οπου δεν λέει τίποτα ο συνταγματικός νομοθέτης, εξυπακούεται ότι είναι υποχρεωτική η Πλειοψηφία των παρόντων.

Δεν μπορούμε λοιπόν να έρθουμε εμείς και να καθιερώσουμε αυτή την αυξημένη Πλειοψηφία. Αυτό είναι το συνταγματικό επιχείρημα.

Αλλά υπάρχει σήμερα και ένα πολιτικό επιχείρημα. Αυτή την στιγμή είμαστε όλος ο πολιτικός κόσμος στόχος κάποιων υπερβολών και αδικιών, που σωστά τις στηλίτευσε ο κύριος Υπουργός. Δεν μπορούμε αυτή τη δεδομένη ιστορική στιγμή και ενόψει της μεταβατικότητας του νομοθετήματος -αν δεχθούμε ότι είναι ειλικρινείς οι προθέσεις της Κυβέρνησης να κάνει αναθεώρηση του Συντάγματος να διακινδυνεύσουμε την ψήφιση μιας διάταξης, που καθιστά ευνοϊκότερη και προνομιακότερη τη μεταχείριση του Υπουργού, δυσκολεύοντας την παραπομπή του με ειδική πλειοψηφία.

Η αντίρρησή μας λοιπόν έχει διπλό χαρακτήρα: 'Ενα συνταγματικό χαρακτήρα, που είναι δεσμευτικός για τη Βουλή νομίζω, και όλοι οι Βουλευτές και ιδιαίτερα οι νομικοί αυτή την ευαισθησία την έχουμε καλώς ή κακώς το Σύνταγμα έτσι είναι φτιαγμένο. Η Νέα Δημοκρατία στην πρότασή της για το άρθρο 86 του Συντάγματος προτείνει πράγματι εκατόν πενήντα έναν Βουλευτές, αλλά το προτείνει ως συνταγματική αναθεώρηση και όχι με κοινό νόμο. Αυτό είναι το συνταγματικό επιχείρημα.

Ο δεύτερος χαρακτήρας είναι το πολιτικό επιχείρημα: Δεν μπορούμε αυτή τη δεδομένη ιστορική στιγμή να καταστήσουμε ένα νόμο περί ευθύνης Υπουργών και μάλιστα, υποτίθεται, μεταβατικής ισχύος -άρα για τους σημερινούς Υπουργούς- ευνοϊκότερη στη μεταχείριση των Υπουργών όσον αφορά την παραπομπή.

'Ενα τρίτο στοιχείο είναι η παραγραφή του αδικήματος. 

Ο κύριος Υπουργός έχει μια ευαισθησία στο να μη θέλει να μπλέξει τα πράγματα, την αποσβεστική προθεσμια με την παραγραφή, λόγω κάποιων προβληματικών αποφάσεων του Ειδικού Δικαστηρίου και του Αρείου Πάγου. Αλλά εδώ ενδιαφέρει όλους μας η πολιτική εικόνα. Γιατί οι Υπουργοί να έχουν πάλι ευνοϊκότερη μεταχείριση ως προς την παραγραφή του αδικήματος, απ' ό,τι ο κοινός πολίτης; Ο κοινός πολίτης ξέρει ότι τα πλημμελήματα παραγράφονται σε πέντε χρόνια, συν τρία χρόνια η αναστολή, σύνολο δηλ. οκτώ. Και τα κακουργήματα σε δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια ή είκοσι πέντε. Ο Υπουργός γιατί να έχει μια προνομιακή παραγραφή πέντε ετών και αναστολή τεσσάρων ετών, αν πούμε ότι τέλεσε το αδίκημα στην αρχή της κοινοβουλευτικής περιόδου, δηλ. σύνολο εννέα ετών;

Δεν είναι προτιμότερο αυτό που προτείνουμε εμείς; Δηλαδή να αφήσουμε την ουσιαστική παραγραφή να λειτουργεί για τον Υπουργό, όπως λειτουργεί και για το Βουλευτή ή για όλους τους πολίτες, και αυτή την προθεσμια για την άσκηση της ποινικής δίωξης, που είναι πραγματικά στενή -η πρώτη σύνοδος της επόμενης Βουλής- αυτή να την επιμηκύνουμε; Να την κάνουμε δηλαδή δύο Συνόδους, όπου οπωσδήποτε η Βουλή μέσα σ' αυτή την περίοδο των δύο κοινοβουλευτικών 

Σελίδα 6907 

Συνόδων, θα κάνει την προανάκριση και θα βγάλει ενδεχομένως και την απόφαση της παραπομπής ή μη.

Μία τρίτη διάταξη, η οποία είναι αντισυνταγματική και δημιουργεί και εύλογα ερωτηματικά, είναι επέκταση του ειδικού προνομίου της Βουλευτικής ασυλίας και στους μη κοινοβουλευτικούς Υπουργούς. Βέβαια και αυτοί βρίσκονται στην ίδια δύσκολη θέση, που βρίσκονται όλοι οι Υπουργοί, αλλά υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Ο θεσμός της ασυλίας δίνεται στο Βουλευτή -και πολύ σωστά, όπως είπε ο κύριος Υπουργός, στο αξίωμα του Βουλευτή- για την απρόσκοπτη διεξαγωγή του έργου του μέσα στη Βουλή και για την απρόσκοπτη λειτουργία των εργασιών της Βουλής. Δηλαδή για να ασκεί το κοινοβουλευτικό και νομοθετικό έργο, χωρίς παρεμβολές έξωθεν, με αβάσιμες μηνύσεις, με διώξεις κ.λπ. Αυτή είναι η δικαιολογία της ασυλίας. Λειτουργεί αυτή η δικαιολογία για τον μη Κοινοβουλευτικό Υπουργό; 'Οχι βέβαια. Ο μη Κοινοβουλευτικός Υπουργός ασκεί κυβερνητικά έργα, αλλά δεν ασκεί Βουλευτικά έργα. Επομένως, πώς θα επεκτείνουμε ένα θεσμό του Συντάγματος, που έχει δοθεί για το Βουλευτή και για την άσκηση του κοινοβουλευτικού έργου, σε έναν Υπουργό μη κοινοβουλευτικό;

Εδώ έχουμε εκτός του γενικότερου πολιτικού προβλήματος και μια σαφή αντισυνταγματικότητα.

Κύριοι συνάδελφοι, αυτές είναι οι βασικές ρυθμίσεις, στις οποίες έχουμε αντιρρήσεις, και μας αναγκάζουν να καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο, πιστεύοντας ότι και με τη στάση μας αυτή βοηθούμε και δεν ασκούμε απλώς αντιπολίτευση.

Τώρα έρχομαι σε μια άλλη μεταρρύθμιση του νομοσχεδίου, κύριοι συνάδελφοι, η οποία λειτουργεί αντίστροφα, λειτουργεί σε βάρος των Υπουργών και καθιστά πολύ δυσμενέστερη τη θέση τους απ' ό,τι ο ισχύων νόμος και βεβαίως δεν έχει καμιά συνταγματική στήριξη. Είναι η κατάργηση του τακτικού ανακριτού, δηλαδή του δικαστού και η κατάργηση του παρεμβαλλομένου δικαστικού συμβουλίου.

Ο κύριος Υπουργός υπερασπίστηκε αυτή τη ρύθμιση, πολεμώντας πολύ έντονα τον ρόλο του ανακριτού και τον ρόλο του συμβουλίου. Μπορεί να έχει δεδομένα τα οποία μπορεί να στηρίζουν την άποψή του, ίσως περιπτώσεις που λειτούργησαν αρνητικά αυτές τις διατάξεις. Αλλά, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι αυτές οι διατάξεις, δηλαδή η παρεμβολή μιας τακτικής ανάκρισης και ενός τριμελούς συμβουλίου, που θα λύνει παρεμπίπτοντα ζητήματα βέβαια και δεν θα μπορεί να βγάζει αποφάσεις παραπομπής ή όχι με το ισχύον συνταγματικό καθεστώς, λειτουργούν και υπέρ του κατηγορουμένου Υπουργού. Και ο κύριος Υπουργός ως συνήγορος κατηγορουμένων με δυνατή εμπειρία στην άσκηση της ποινικής δικηγορίας, θα ξέρει πόσο ιερό είναι το θέμα της υπεράσπισης του κατηγορουμένου.

Εάν περιοριστούμε, όπως θα γίνει αν ψηφιστεί έτσι το νομοθέτημα μόνο στην προδικασία της Προανακριτικής Επιτροπής, θα συμβούν δυο τινά. Πρώτον, θα πάει κατευθείαν στο ακροατήριο του Ειδικού Δικαστηρίου ένα ανακριτικό υλικό το οποίο θα είναι πολύ έντονα επηρεασμένο από τις πολιτικές αντιθέσεις. Διότι, κακά τα ψέματα έχουμε πολλοί, μέσα σ' αυτήν την Αίθουσα, διατελέσει μέλη Προανακριτικών Επιτροπών, πότε από τη διώκουσα πλευρά και πότε από την διωκουμένη, και έχουμε εμπειρία για το πώς διεξάγονται αυτά τα ανακριτικά έργα και πώς αποτυπώνονται στο πόρισμα της Προανακριτικής Επιτροπής. Εκείνος όμως που είναι πάντα ανυπεράσπιστος σ' αυτή την ανάκριση, είναι ο ίδιος ο κατηγορούμενος Υπουργός απ' όποια πλευρά και αν βρίσκεται, διότι καλείται από την επιτροπή να δώσει εξηγήσεις χωρίς τις εγγυήσεις του κατηγορουμένου και χωρίς την προστασία του κατηγορουμένου. Εξηγήσεις καλείται να δώσει. Και ακόμη περισσότερο θα καταστεί τώρα δυσμενής η θέση του, διότι αυτή η Προανακριτική Επιτροπή θα μπορεί να του βάλει και περιοριστικούς όρους. Αντίθετα, εάν παρεμβληθεί η τακτική ανάκριση από τακτικό ανακριτή, θα έχει τη δυνατότητα ο κατηγορούμενος Υπουργός να πάει σε ένα τακτικό δικαστή να απολογηθεί παίρνοντας αντίγραφα της δικογραφίας με όλους τους κανόνες και τις εγγυήσεις της Πολιτικής Δικονομιας και, αν υπάρχουν παρεμπίπτοντα νομικά ζητήματα τα οποία πρέπει να απαντηθούν κατά κάποιο τρόπο με νομικά επιχειρήματα, υπάρχει το τριμελές συμβούλιο που θα τα λύσει.

Επομένως, η κατάργηση αυτού του ενδιάμεσου σταδίου της τακτικής ανάκρισης και του τριμελούς συμβουλίου ενεργεί πολύ δυσμενώς σε βάρος του Υπουργού και θα έπρεπε ο κύριος Υπουργός να σκεφθεί αυτές τις αλλαγές που προτείνουμε εμείς. 

Κύριοι συνάδελφοι, αυτές είναι οι βασικές παρατηρήσεις μας στο νομοσχέδιο που μας αναγκάζουν να το καταψηφίσουμε. Και θα ήθελα, τελειώνοντας, να υπενθυμίσω, ότι ο μόνος τρόπος για να αποδείξουμε ότι όντως ενδιαφερόμαστε για την τοποθέτηση του θέματος της ευθύνης των Υπουργών σε σωστή βάση, είναι να αποφασίσετε εσείς οι συνάδελφοι της Πλειοψηφίας, να κάνουμε σωστά και μέσα στις νόμιμες προθεσμίες μια σωστή συνταγματική μεταρρύθμιση. Υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας αγώνας δρόμου στην κατάθεση προτάσεων αναθεώρησης του Συντάγματος. Ελπίζω αυτός ο αγώνας δρόμου να μην είναι επί το θεαθήναι από την πλευρά της Πλειοψηφίας, που έχει και τη δύναμη να προχωρήσει σ' αυτή τη συνταγματική αναθεώρηση.

Ας ευχηθούμε, ότι το εννοείτε σοβαρά ώστε τώρα μεν να ψηφίσουμε έναν ενδιάμεσο νόμο με σωστές διατάξεις, αλλά τη σωστή δουλειά να την κάνουμε με τη συνταγματική αναθεώρηση.

( Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Λουκάς Αποστολίδης): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΔΗ.Κ.ΚΙ. συνάδελφος κ.Τσαφούλιας έχει το λόγο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΑΦΟΥΛΙΑΣ: Στην εποχή μας, όπως έχει καταλήξει το πράγμα, έχουν γίνει δυσδιάκριτα τα όρια της λειτουργίας της πολιτικής ευθύνης και της ποινικής ευθύνης, η οποία προκύπτει από την άσκηση της Κρατικής Εξουσίας. Είναι δεδομένο, ότι η άσκηση της κρατικής εξουσίας, οπωσδήποτε δημιουργεί ευθύνες. Και το ένα κομμάτι των ισχυρισμών, είναι ότι οι ευθύνες είναι πολιτικές. Και το άλλο κομμάτι των ισχυρισμών είναι ότι οι ευθύνες είναι ποινικές. Είναι αναμφισβήτητο όμως ότι κατά την άσκηση της κρατικής εξουσίας από τους αρμοδίους και ιδία από τους Υπουργούς, οπωσδήποτε συμπίπτει και η λειτουργία των διαπλεκομένων συμφερόντων. Διότι δεν είναι δυνατόν να εννοήσουμε την άσκηση πολιτικής εξουσίας χωρίς τη σύμπτωση λειτουργίας διαπλεκομένων συμφερόντων. Αυτό είναι μια πραγματική αλήθεια την οποία έχει πιστέψει ο Λαός και την έχουμε πιστέψει και εμείς. Πλην όμως, δεν μπορούμε εύκολα στη Βουλή να το λέμε, διότι είναι ένα στοιχείο το οποίο προκύπτει από τον υπολογισμό ενός ισχυρισμού περί αδιαφανείας αυτού. 

Εάν όμως καταλήξουμε συμπερασματικά στην ταύτιση της αξίας της έννοιας της λειτουργίας της συνείδησής μας με το αληθές περιεχόμενο αυτής της λειτουργίας των διαπλεκομένων συμφερόντων, θα βγούμε έξω από τους υπολογισμούς αυτούς και από τους ισχυρισμούς και θα πούμε ναι, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα οπωσδήποτε διεισδύουν κατά τη λειτουργία της άσκησης της κρατικής εξουσίας στο σκοπό τον οποίο πάντοτε προσπαθούν να επιτύχουν. Και ο σκοπός τους είναι το συμφέρον και το κέρδος. Μπορεί όμως αυτή την πραγματικότητα, σήμερα, όταν έχουμε το δυσδιάκριτο των δύο ευθυνών να το αντιμετωπίσουμε με δύο εξελικτικές διαδικασίες, οι οποίες αφορούν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του έθνους. Οι εξελικτικές αυτές διαδικασίες είναι η διακομματική κάλυψη κατά την άσκηση κρατικής εξουσίας εκ μέρους των Υπουργών. Και ένα άλλο, κατά την άσκηση της κρατικής εξουσίας εκ μέρους των Υπουργών, εκεί όπου υπάρχουν τεράστια συμφέροντα και παίρνονται αποφάσεις μεγάλες, να έχει ένα λόγο η Βουλή υπό την έννοια της λειτουργίας της ως κυβερνώσης Βουλής.

Αυτές οι δύο εξελικτικές διαδικασίες, είναι διαδικασίες οι οποίες αποτελούν αντιστάθμισμα στη λειτουργία του όλου περιεχομένου του νόμου περί ποινικής ευθύνης των Υπουργών. Είναι ένας τρόπος να μειωθούν τα όρια αυτά τα 

Σελίδα 6908 

δυσδιάκριτα μεταξύ ποινικής και πολιτικής ευθύνης. Και να μειωθούν οπωσδήποτε και οι υπολογισμοί Υπουργών, είτε εχόντων την ιδιότητα του Βουλευτού είτε μη, οι υπολογισμοί για τη λειτουργία του κομματικού συμφέροντος, για την εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων και κομματικών σκοπιμοτήτων. Πρέπει να αποδεχθούμε μια τέτοια προσπάθεια εξελικτικών διαδικασιών στη λήψη των μεγάλων αποφάσεων, να υπάρχει διακομματική κάλυψη και να υπάρχει και η Βουλή ως κυβερνώσα. Και έτσι, ο νόμος περί ευθύνης των Υπουργών, δεν θα έχει αυτό το τεράστιο σήμερα περιεχόμενο το οποίο του αποδίδουμε από τη μια ή από την άλλη πλευρά. Θα υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο με το οποίο θα αντιμετωπίζεται η ποινική ευθύνη. Αλλά θα έχει μειωθεί ουσιαστικά η όρεξη και η λειτουργία των διαπλεκομένων συμφερόντων, όπως και η όρεξη του κάθε Υπουργού κατά την άσκηση των καθηκόντων του να εξυπηρετήσει ίδια κομματικά συμφέροντα ή άλλες σκοπιμότητες ή να μη μπορεί να αντέξει σ'αυτήν την ισχυρή λειτουργία των διαπλεκομένων συμφερόντων και να πέσει και εκεί διότι δεν μπορεί να κάνει άλλως.

Γι' αυτό το λόγο, θα μπορούμε πλέον αντιμετωπίζοντας την κατάσταση, να έχουμε ένα υψηλότερο φρόνημα αξιολόγησης της πολιτικής και ποινικής ευθύνης των Υπουργών από τις τυπικές διατάξεις ενός ψυχρού ποινικού νόμου, ενός ψυχρού ποινικού νομοθετήματος το οποίο θα καθιερώνει την προστασία της Πολιτείας από παράβαση διατάξεων του νόμου που έχει να κάνει με την άσκηση των καθηκόντων των Υπουργών.

Αυτή τη διάσταση, αυτό που υπάρχει παραπάνω, το αναλύει ο Λαός σε μια διάσταση μεταξύ της άσκησης της πολιτικής εξουσίας και της άποψής της και της άποψης του Λαού εν σχέσει με την άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Και δεν μπορούμε να διεισδύσουμε βαθιά στο τι σκέπτεται ο Λαός και γιατί το σκέπτεται, καθώς και στο γιατί κατέληξε ο Λαός να σκέπτεται έτσι, εν σχέσει με εκείνο το οποίο εμείς πράττουμε και έχουμε τελείως αντίθετη άποψη από το Λαό.

Εμείς μπορεί να έχουμε ορθή άποψη και ο Λαός να είναι πλανημένος, ή ο Λαός να έχει ορθή άποψη και να είμαστε εμείς πλανημένοι. Αυτή τη διάσταση πώς θα τη λύσουμε; Είναι μια ενδεδειγμένη εναρμόνιση της αξίας της έννοιας της άποψης του Λαού εν σχέσει με την αξία της έννοιας της δικής μας άποψης. Και αυτό δεν το έχουμε επιτύχει μέχρι σήμερα. 

Είναι μια φιλοσοφία η οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να εμπεριέχει το περιεχόμενο των σχετικών διατάξεων κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος, για την προστασία των συμφερόντων του 'Εθνους εκ μέρους της άσκησης της πολιτικής εξουσίας από τους Υπουργούς.

Σε αυτό το νομοθέτημα, όμως, έπρεπε να υπάρχει γενική σύμπτωση των απόψεων όλων μας. Γιατί να έχουμε διαφορετικές απόψεις ως προς ένα νομοθέτημα το οποίο αξιολογεί την αξία της έννοιας της εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων από τις διαπράξεις αδικημάτων εκ μέρους των Υπουργών; Τι θα πει ο Λαός στη συγκεκριμένη περίπτωση; 'Αλλη άποψη η Νέα Δημοκρατία, άλλη άποψη του ΚΚΕ, άλλη ο Συνασπισμός ή τελικά και μια σχετικώς εγγίζουσα, με διαφοροποίηση, δική μας άποψη. Γιατί να μην έχουμε κοινή άποψη; Πώς θα πείσουμε το Λαό που σήμερα βρίσκεται σε ένα επίπεδο πλήρους αδιαφορίας, αδράνειας, μοιρολατρείας και απόγνωσης, ότι έχει δίκιο η Νέα Δημοκρατία ή ο Συνασπισμός ή το Κ.Κ.Ε. ή η Κυβέρνηση στους ισχυρισμούς τους οποίους προβάλλουν εν σχέσει με το νομοθέτημα που έρχεται για ψήφιση; Πώς θα πείσουμε; Τι εξυπηρετούμε;

Θα πει ο Λαός: "Γιατί διαφωνεί η Νέα Δημοκρατία; Για να προστατεύσει περισσότερο τα δικά μας συμφέροντα, όταν υπάρχει μια καθιερωμένη αρχή ότι και η Δεξιά ως Κόμμα και ως Κυβέρνηση εξυπηρετούσε πάντα τα μεγάλα και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα;" Υπάρχει αυτή η άποψη στο Λαό. Θα πιστέψει ο Λαός ότι αυτή η αντίθεση αποτελεί αξιολόγηση ενός αγώνα ο οποίος είναι αντίθετος προς την άποψη της Κυβέρνησης ως προς το υπό ψήφιση νομοσχέδιο επειδή έχει αυτές τις απόψεις;

Επομένως, εδώ θα έπρεπε να υπάρχει μια σύμπτωση απόψεων, μια χρυσή τομή. Θα έπρεπε να υπάρχει οπωσδήποτε ένας συγκερασμός όλων των απόψεων. Να έχουμε κοινή άποψη, κοινή απόφαση στο νομοθέτημα το οποίο καθιερώνει τη δική μας ευθύνη, διότι κανένας δεν μπορεί να πλειοδοτεί υπέρ του εαυτού του ότι οι διατάξεις αυτές είναι υπερ του εθνικού συμφέροντος, όπως τις λέει εκείνος και όχι όπως τις λένε οι άλλοι. Είναι ένα σημείο ηθικής τάξης δια το σύνολο των Βουλευτών και της Βουλής.

Εδώ θα πρέπει να συμπέσουμε στην κατ' άρθρο συζήτηση.

Γι' αυτό νομίζω ότι δεν πρέπει να απομακρυνθούμε από το περιεχόμενο αυτής της σκέψης, διότι θα δώσουμε και την εικόνα μιας διηρημένης Βουλής στο Λαό. Θα έχουμε διηρεμένες Παρατάξεις στη Βουλή όσον αφορά την αντιμετώπιση ενός νομοσχεδίου που έχει να κάνει με την ποινική ευθύνη. Οπότε ο Λαός πλέον, δεν θα έχει την άποψη εκείνη, την οποία συνολικά θα πρέπει να έχει για την εξυπηρέτηση των εθνικών του συμφερόντων.

Πρέπει να υπάρξει οπωσδήποτε το νομοθέτημα, διότι χωρίς νομοθετικό πλαίσιο δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει η Βουλή. Να μην γίνει, όμως, ο νόμος αυτός, ένα όργανο διώξης πολιτικών αντιπάλων και ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής. Ναι στο νόμο, αλλά να μη γίνει όργανο πολιτικής διώξης και ποινικοποίησης, όπως έγινε στο παρελθόν και δίχασε όχι μόνο τις πολιτικές παρατάξεις, αλλά δίχασε και το λαό, ο οποίος είτε από σύγχιση είτε από οτιδήποτε άλλο, δεν μπόρεσε να δει πολύ σωστά την άποψη την οποία διατύπωνε η ηγεσία των πολιτικών Kομμάτων σε εκείνη την κρίσιμη εποχή.

Το Σύνταγμα βέβαια, είναι ένας δεσμευτικός όρος και δεν μπορούμε να μην πούμε αυτή την αλήθεια. Πράγματι, τα άρθρα 85 και 115 παρέχουν μια δέσμευση σε οποιονδήποτε νομοθέτη του διατάγματος αυτού για την αντιμετώπιση του προβλήματος στις αληθινές του διαστάσεις. Και υπερπήδηση των συνταγματικών διατάξεων δεν είναι δυνατό να γίνει με τον παρόντα νόμο.

Επομένως, οπωσδήποτε, αν υπερβούμε τις συνταγματικές διατάξεις, θα έχουμε τον ισχυρισμό της Κυβέρνησης, ότι πράγματι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, "δεν είναι σωστό αυτό που λέτε, γιατί υπερβαίνουμε το Σύνταγμα". Σε όσα σημεία προσπαθούμε να υπερβούμε το Σύνταγμα, οπωσδήποτε πρέπει να πούμε "όχι". Σε όσα σημεία επιτρέπεται, όμως, να θεμελιώσουμε διατάξεις, οι οποίες θα είναι σύμφωνες με την έννοια της εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων, από απόψεως εφαρμογής νόμου, που καθιερώνει την ευθύνη των Υπουργών, εκεί θα πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε το χέρι και να πούμε ότι οι τροποποιήσεις αυτές δεν συμβάλλουν κομματικά σε οποιαδήποτε διαφοροποίηση, αλλά συμβάλλουν εθνικά σ'ένα ενιαίο σύνολο για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Και έρχομαι στο θέμα της παράτασης του χρόνου της ποινικής δίωξης. Εδώ, πρέπει να υπάρξει μια παράταση του χρόνου της άσκησης της ποινικής δίωξης. Γιατί το παράπονο αυτό εκφράζεται, όχι μόνον από τις παρατάξεις, οι οποίες δίνουν αυτή την πρόταση, αλλά και εκ μέρους του Λαού, ότι αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, μια ευνοϊκότερη μεταχείριση, σε σχέση προς τη συνήθη αντιμετώπιση των αδικημάτων που γίνονται από τους κοινούς ανθρώπους. Πρέπει οπωσδήποτε, κύριε Υπουργέ, να συζητήσουμε αυτή την παράταση του χρόνου της άσκησης της ποινικής δίωξης.

Πρέπει, επίσης, να συζητήσουμε και το θέμα της παράτασης του χρόνου της παραγραφής. Και εκεί, βέβαια, κάτω από μια συλλογική επεξεργασία, έξω από οποιαδήποτε πολιτική σκοπιμότητα ή αντιπαράθεση και έξω από οποιαδήποτε εξυπηρέτηση πάλι κομματικής σκοπιμότητας. Θα πρέπει και η κυβερνώσα πλευρά και όλοι εμείς οι άλλοι να πούμε, ότι ο χρόνος αυτός δεν είναι ικανός ν'αντιμετωπίσει το πρόβλημα της αποδόσεως του δικαίου. Και αυτό θα πρέπει να το συζητήσουμε.

Ακόμη, θα πρέπει να συζητήσουμε και αυτό το συνταγματικό κώλυμα. Και συμφωνώ με την κα Μπενάκη ότι πράγματι υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα για την ειδική πλειοψηφία. Βέβαια, όπου ήθελε ο νομοθέτης ν'αντιμετωπίσει το πρόβλημα με 

Σελίδα 6909 

ειδικές πλειοψηφίες στο Σύνταγμα, το έχει θέσει. Εδώ, βέβαια, δεν το έχει θέσει. Και μου φαίνεται ότι και από την Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής αυτή η παρατήρηση γίνεται. Γιατί να μην υπάρξει μια συνήθης Πλειοψηφία, η οποία θ'αντιμετωπίζει το πρόβλημα; Αφού σε δέκα ημέρες θα ερχόμαστε για τη συνήθη πλειοψηφία, γιατί να μη γίνει αυτό από την αρχή; Νομίζω ότι δε θα δημιουργήσει προσκόμματα. Δε θα δημιουργήσει δυσχέρειες στη λειτουργικότητα του νόμου και στην έκφραση της Βουλής για την εφαρμογή των διατάξεων του νόμου η κατά κάποιον τρόπο αποδοχή της σχετικής πλειοψηφίας ως τρόπου αντιμετώπισης της παραπομπής.

Γιατί, πώς είναι δυνατό να υπάρχει σχετική πλειοψηφία, όταν αποφαίνεται η Βουλή για την άσκηση της ποινικής δίωξης και να υπάρχει ειδική πλειοψηφία για την παραπομπή; 'Οταν είναι μελετημένα τα πράγματα και όταν καταλήξει η Βουλή, με τη σχετική πλειοψηφία, για την άσκηση της ποινικής δίωξης -για το θέμα της ανάκρισης, κ.λπ. όπως λένε οι σχετικές διατάξεις- γιατί να μην είναι και για την παραπομπή το ίδιο; 'Οπως λέει το άρθρο, δηλαδή και το ένα και το άλλο. Το ίδιο πρέπει να είναι. 'Ολες οι προετοιμασίες θα έχουν γίνει. Οι σκέψεις των Βουλευτών θα είναι οπωσδήποτε σύμφωνες. Θα έχουν μελετήσει το θέμα. Εφόσον παραπέμπεται σε ανακριτική επιτροπή με τη συνήθη πλειοψηφία, γιατί να υπάρχει διαφοροποίηση ως προς την παραπομπή. Ο δικαιολογητικός λόγος της διαφοροποίησης ως προς την παραπομπή δε νομίζω ότι έχει ουσιαστικό περιεχόμενο ή ότι έχει ειδικότερη αιτιολογική σχέση με αυτή την εμμονή.

Νομίζω ότι εκεί θα πρέπει και πάλι να το συζητήσουμε και να καταλήξουμε σ'αυτήν τη σχετική πλειοψηφία, η οποία θα είναι σύμφωνη και με το Σύνταγμα και δε θα έχουμε ένα συνταγματικό κενό και μια παρατήρηση που θ'αφορά οπωσδήποτε παραβίαση του Συντάγματος.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Δ' Αντιπρόεδρος της Βουλής, κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ)

Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την ασυλία των Υπουργών μη Βουλευτών.

Οι Υπουργοί μη Βουλευτές είναι υπάλληλοι, έχουν κατ'εντολήν ανάθεση της άσκησης κρατικής εξουσίας, χωρίς να επενδύεται το κύρος της εφαρμογής της αρχής του δόγματος της λαϊκής κυριαρχίας.

Διάβαζα ένα άρθρο του Γκαλμπρέιθ προ δύο ετών, όπου έλεγε εάν πράγματι θα πρέπει να κυβερνούν τεχνοκράτες ή πολιτικοί. Εκεί ο Γκαλμπρέιθ λέει ότι οι τεχνοκράτες πρέπει να εκθέτουν τις απόψεις τους στους πολιτικούς, διότι ο συνδυασμός πείρας-γνώσης και οπωσδήποτε η απασχόληση με το πολιτικό πρόβλημα, ανήκει στους πολιτικούς και δεν ανήκει στους τεχνοκράτες. Αναλύοντας αυτό το θέμα, καταλήγει ότι η ευθύνη πρέπει να περιέρχεται στους πολιτικούς, οι οποίοι περιβάλλονται το κύρος από την εφαρμογή της αρχής του δόγματος της λαϊκής κυριαρχίας.

Βέβαια, αυτή η άποψη του Γκαλμπρέιθ, δε γνωρίζω εάν είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο δικού σας συλλογισμού, πλην όμως, έχει μια δικαιολογητική βάση και μια επεξεργασία που σε συλλογιστικό επίπεδο νομίζω ότι μπορεί να αποδώσει ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος για την έλλειψη βουλευτικής ιδιότητος εκ μέρους του Υπουργού. Αυτός είναι ένας απλός υπάλληλος, ο οποίος αναλαμβάνει μια εντολή. Εκεί οπωσδήποτε θα πρέπει να κριθεί με την αξία της έννοιας των κριτηρίων της ποινικής του ευθύνης ως προς την άσκηση της κρατικής εξουσίας, χωρίς το ηυξημένο κύρος της ιδιότητας του Βουλευτού και το ηυξημένο κύρος που προέρχεται από την εφαρμογή της αρχής του δόγματος της λαϊκής κυριαρχίας.

Θα πρέπει να το δούμε και αυτό, κύριε Υπουργέ, ώστε να μην επιμείνει και η Αντιπολίτευση σ'αυτό το σημείο, το οποίο οπωσδήποτε είναι επίμαχο για την εφαρμογή της σχετικής διατάξεως, η οποία προτείνεται εκ μέρους σας.

Τώρα όσον αφορά την ανάκριση, μπορώ να συμφωνήσω ότι η ανάκριση καταγγέλει, κατηγορεί και ανακρίνει. Αυτή είναι η ουσία του Συντάγματος. Μέχρι να το αναθεωρήσουμε, οπωσδήποτε το "κατηγορεί" και το "ανακρίνει" είναι συνταγματικό. Επομένως, δεν μπορώ να πω ότι έχω απαίτηση αυτή τη στιγμή, υπερακοντίζοντας την αξία της έννοιας των συνταγματικών διατάξεων, να αφεθώ προς τη σύμφωνο γνώμη των συναδέλφων μου, οι οποίοι επιμένουν για τον ανακριτή. Εξ άλλου, υπάρχουν και τελείως διαφορετικές αντιλήψεις ως προς την άσκηση ανάκρισης εκ μέρους ανακριτών κ.λπ., που και αυτοί ως άνθρωποι και ως άτομα, που μπορεί να κρύπτονται ότι δεν είναι πολιτικά, είναι πολιτικά και εθισμένα σε πολλές σκέψεις και έχουν πολλές διασυνδέσεις πολλοί εξ αυτών. Δεν κατηγορώ τη Δικαιοσύνη, αλλά ούτε μπορώ να πω ότι είναι απηλλαγμένοι οποιασδήποτε αδυναμιας, οποιασδήποτε σκέψης και σχέσης, η οποία μπορεί να μην είναι σύμφωνη με την εξυπηρέτηση της απονομής του δικαίου και της εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων. Είναι μια άλλη άποψη του θέματος. Γι'αυτόν το λόγο, δε θα επιμείνω ως προς την ανάκριση και ως προς το ανακριτικό συμβούλιο, διότι θα πρέπει αυτά οπωσδήποτε να ληφθούν υπόψη κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος και εκεί με αιτιολογημένη άποψη, με καλή πρόθεση, με συλλογική επεξεργασία και με γνώμονα την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, να αποδυθούμε στον αγώνα περί αποδοχής μιας τέτοιας ή παρεμφερούς σκέψης για την αποδοχή αυτής της σχετικής διάταξης την οποία προτείνουν οι συνάδελφοι.

Η κατάργηση του άρθρου 1 μας βρίσκει σύμφωνους. Η μειοψηφία θα έχει το δικαίωμα για την ανάκριση. Υπάρχει και η συνεκδίκαση.'Ημουν στην ειδική επιτροπή και τα εδέχθη αυτά ο κύριος Υπουργός.

Υπό αυτάς τας ολίγας επιφυλάξεις και υπό αυτούς τους όρους που διατυπώσαμε για μια καλή συνεργασία στην κατ'άρθρο συζήτηση, αποδεχόμεθα κατ'αρχήν το νομοσχέδιο. Πιστεύουμε ότι ο κύριος Υπουργός, η Κυβέρνηση, οπωσδήποτε άκουσε την άποψή μας η οποία είναι αντικειμενική, είναι έξω από οποιαδήποτε σκοπιμότητα. Είναι άποψη η οποία ακούει τη φωνή της συνείδησής μας και τίποτε άλλο.

Με αυτές τις επιφυλάξεις και εφ'όσον αυτά συμπληρωθούν, είμαστε σύμφωνοι με την κατ'αρχήν ψήφιση του νομοσχεδίου. Νομίζω ότι κάπως έτσι πρέπει να γίνει.

Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι θα είναι καλό, αυτό το νομοθέτημα να έχει την καθολική αποδοχή όλων των Παρατάξεων της Βουλής, διότι θα αποτελέσει το πρώτο δείγμα μιας αρχής, που θα βάλουμε σε έναν κόσμο που παλεύει το Κοινοβούλιο, που εχθρεύεται το Κοινοβούλιο, που αντιπολιτεύεται την αξία της έννοιας του Βουλευτή, του εκπροσώπου του 'Εθνους.

Πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε τα χέρια, ώστε με αυτό που θα κάνουμε να σταματήσει εδώ το κακό που γίνεται εις βάρος του 'Εθνους και όχι μόνο προσώπων. Διότι, όταν πάνε να καταρρακώσουν την αξία της έννοιας του Βουλευτή, του Αντιπροσώπου του 'Εθνους, καταρρακώνουν το ίδιο το 'Εθνος.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Ιωαννίδης, έχει το λόγο.

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι σχετικά πρόσφατες εμπειρίες όλων μας, οι πολύ δυσάρεστες εμπειρίες από το 1989 και εντεύθεν, στις οποίες αναφέρθηκαν, τόσο ο Υπουργός, όσο και ο επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και άλλοι από τους ομιλητές, υπήρξαν η αφορμή μεγάλου και έντονου προβληματισμού σε όλο τον πολιτικό, αλλά και στον νομικό κόσμο της Χώρας ως προς τις ρυθμίσεις που προέβλεπε ο ν. 802/1971, που μέχρι και σήμερα ισχύει, το γνωστό νομοθετικό διάταγμα, επί τω ακριβέστερω, της δικτατορίας, που όπως, ορθά παρατήρησε ο Υπουργός, ότι είναι ως επί το πλείστον αντιγραφή των προγενέστερων νόμων "περί ευθύνης Υπουργών", που ίσχυσαν από το 19ο αιώνα και εντεύθεν.

Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σε προγενέστερο χρόνο, από το 1995, επεξεργάσθηκε σχέδιο νόμου για να τροποποιηθεί και να γίνει νέος νόμος "περί ευθύνης Υπουργών", μετά από τις επικρίσεις που είχαν ακουστεί από όλες τις πλευρές για τον ισχύοντα. Βεβαίως, μεσολάβησαν πολιτικά γεγονότα, που καθυστέρησαν, κατά κάποιον τρόπο, τη 

Σελίδα 6910 

συζήτηση του υπό ψήφιση σήμερα σχεδίου νόμου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πολλά ελέχθησαν περί αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να συζητάμε λιγότερο για την αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου, γιατί συντείνουμε κι εμείς, με την πολλή συζήτηση περί της αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου σε μια γενική ή γενικευμένη, ανεύθυνη αντιμετώπιση της πολιτικής και των πολιτικών.

Δεν υπάρχει κανείς νόμος που μπορεί να προστατεύσει την αξιοπιστία κανενός, όσο τέλειος και να είναι. Η αξιοπιστία και ο σεβασμός προς την πολιτική και τους πολιτικούς είναι ευθύνη όλων μας και είναι απολύτως συναρτημένη με την καθημερινή συμπεριφορά όλων μας. 

Εγώ δε θα κάνω διδάγματα, ούτε ηθικολογία. Δε θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να δώσει μαθήματα σε κανέναν. Αλλά πιστεύω ότι αυτό που είχε πει, άλλοτε ο τέως Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου και υπηρεσιακός Πρωθυπουργός, ο Δημήτρης Κιουσόπουλος, απευθυνόμενος στους δικαστές, ισχύει για όλους και πάντως ισχύει και για τους πολιτικούς. Είπε, δηλαδή, ότι είναι μάταιο να ζητούμε και να αξιώνουμε τον σεβασμό και το κύρος με άνωθεν διαταγές ή με άνωθεν διακηρύξεις, αφού ο ειλικρινής σεβασμός επιτυγχάνεται αυτομάτως δια της καθ' όλου συμπεριφοράς του αξιούντος τον σεβασμόν προσώπου.

Επομένως, αυτό που συζητούμε σήμερα, ο νόμος "περί ευθύνης Υπουργών" είναι απλώς ένας νόμος που πρέπει να ψηφίσουμε -διότι ο ισχύων, κανένα δεν ικανοποιεί- εις εκτέλεσιν του άρθρου 86 του Συντάγματος, γιατί πρέπει και θεσμικά να ρυθμιστεί το θέμα της ευθύνης των Υπουργών, για να υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο, μέσα από το οποίο θα κατασφαλίζεται η απονομή δικαιοσύνης στους Υπουργούς, όπως και σε όλους τους πολίτες.

Εάν υπάρχει η ειδική αντιμετώπιση εκ του Συντάγματος -που υπάρχει όχι μόνο στη Χώρα μας, αλλά στις περισσότερες χώρες όπου ισχύει ο κοινοβουλευτισμός- αυτό συμβαίνει διότι η υπουργική ιδιότητα πρέπει να προστατευθεί από τους κινδύνους τους σύμφυτους με το πολιτικό και το υπουργικό κατά μείζονα λόγο λειτούργημα. Αλλά ούτε το σχέδιο νόμου, που συζητούμε -κινούμενο ασφαλώς μέσα στα πλαίσια των συνταγματικών δεσμεύσεων- έχει άλλο στόχο από το να δώσει τη δυνατότητα -το θεσμικό πλαίσιο- να κρίνονται για τις ποινικές τους ευθύνες οι Υπουργοί και βεβαίως, να δικάζονται κατά ορθόδοξο, σωστό τρόπο και να καταδικάζονται αν είναι ένοχοι. Γιατί δε θέλει ο νόμος ούτε η Κυβέρνηση ούτε κανείς, να εξαιρέσει τον Υπουργό από τις όποιες ποινικές ευθύνες του. Το Σύνταγμα προβλέπει άλλωστε περί της πολιτικής ευθύνης των Υπουργών, περί της αστικής ευθύνης των Υπουργών και περί της ποινικής ευθύνης των Υπουργών, για αδικήματα που διαπράττονται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

'Εγιναν ορισμένες παρατηρήσεις από την Αντιπολίτευση. Επεσημάνθησαν τα θετικά στοιχεία, κατά τη γνώμη της, που εμπεριέχονται στις διατάξεις του υπό ψήφιση σχεδίου νόμου και ως τέτοια επεσημάνθησαν οι ρυθμίσεις για τους συμμετόχους. Πράγματι και εγώ, κύριε Υπουργέ, πρέπει να χαιρετίσω την αποδοχή από μέρους σας αυτής της μεταβολής, διότι είναι πολλοί οι λόγοι. Εσείς και όλοι οι νομικοί ξέρουμε ποιοί είναι οι λόγοι -να μην τους επαναλάβω- που συνηγορούσαν σ' αυτήν τη ρύθμιση, στην κατάργηση του ιδιωνύμου. Και αυτό είναι απολύτως θετικό. 'Ολοι συμφωνούμε σ' αυτό. Διότι ήταν παράλογο και έξω από κάθε έννοια και αρχή Ποινικού Δικαίου αυτή η αοριστία της διάταξης που καθιστούσε αδίκημα ποινικό κάθε παράβαση ή διάταξη νόμου, ή προεδρικού διατάγματος κ.ο.κ. Και ως τρίτο θετικό στοιχείο επεσημάνθη από την Αντιπολίτευση τα δικαιώματα που χορηγούνται στην μειοψηφία της προανακριτικής επιτροπής, τα οποία δεν υπάρχουν με τον ισχύοντα νόμο.

Αρνητικά στοιχεία επεσημάνθησαν κάτω από μια γενική διατύπωση -με την οποία δε θα διαφωνούσε κανείς- που έκανε η κυρία Μπενάκη. Η γενική αυτή διατύπωση είναι ότι πρέπει να υπάρχει δίκαιη μεταχείριση του Υπουργού, ούτε εύνοια ούτε ειδικότερη ευνοϊκή προστασία, αλλά ούτε και δυσμενέστερη μεταχείριση. Και κάτω απ' αυτήν τη γενική διακήρυξη περί της δίκαιης μεταχείρισης του Υπουργού, εθεώρησε ότι είναι ευνοϊκότερη η θέση λόγω αυξημένης πλειοψηφίας για την παραπομπή.

Αλλά θα πρέπει πρώτα να παρατηρήσω ότι δεν είναι αυξημένη η πλειοψηφία. Είναι στην πρώτη φάση αυξημένη, πράγμα με το οποίο συμφώνησε, αν δεν κάνω λάθος, τουλάχιστον το Κ.Κ.Ε. και το ΔΗ.Κ.ΚΙ., διότι αυτό αποτελεί μια προστασία ότι δε θα έχουμε το φαινόμενο που παρετηρήθη, η πλειοψηφία από μόνη της, η κυβερνώσα πλειοψηφία, να καθιστά ποινικά υπεύθυνους, να ασκεί κατηγορία κατά Υπουργών που βρίσκονται ήδη στην αντιπολίτευση.

Βεβαίως, μπήκε ένα θέμα συνταγματικότητας της σχετικής διάταξης. Οι νομικοί γνωρίζουμε ότι όλα τα θέματα αυτά είναι αμφιλεγόμενα. Η κα Μπενάκη προσέθεσε ότι είναι και ένας πολιτικός λόγος που δε θα έπρεπε να υπάρξει αυτή η αυξημένη πλειοψηφία και ο λόγος αυτός είναι, όπως προσδιόρισε, η αξιοπιστία μας, η οποία υποτίθεται κλονίζεται όταν δημιουργούμε ευνοϊκότερη ρύθμιση. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για ευνοϊκότερη ρύθμιση.

Εδώ πρόκειται για μια διαφορετική ρύθμιση, που στην πρώτη φάση αξιώνει μια μικρή περαιτέρω πλειοψηφία, αφήνει μια δεκαήμερη προθεσμια για να σκεφθεί κανείς πιο ήρεμα τα θέματα και κατά τη δεύτερη ψηφοφορία αρκεί η πλειοψηφία.

Επίσης, εθεωρήθη ως ευνοϊκότερη ρύθμιση η συντομότερη παραγραφή. Εγώ πιστεύω ότι η συντομότερη παραγραφή στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια προσταγή, αν θέλετε, για να διεκπεραιώνονται οι δίκες αυτές το ταχύτερο δυνατό. Διότι ασφαλώς είναι σκόπιμο από κάθε άποψη και σύμφωνο με τη δικαιοσύνη να γίνονται γρήγορα αυτές οι δίκες, να τελειώνουν. Αν η Βουλή αποφασίζει ότι κάποιος πρέπει να παραπεμφθεί, είναι καλύτερα αυτό το κεφάλαιο να κλείνει κάποτε.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Αυτό συμβαίνει στην πράξη.

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Ναι. Δεν μπορεί επομένως να θεωρήσουμε ότι η κάπως συντομότερη παραγραφή αποτελεί ένα είδος εύνοιας προς τον Υπουργό, διότι ούτως ή άλλως δεν υπάρχει καμια προσπάθεια ευνοϊκής αντιμετώπισης του Υπουργού.

Σε ό,τι αφορά την επέκταση της ασυλίας. Μίλησε ο Υπουργός επ'αυτού. Η λογική και η ratio αν θέλετε της διάταξης, όπως την προτείνει, είναι αναντίρρητη. Νομίζω ότι και ο Υπουργός είναι επιφανές πολιτικό πρόσωπο, κράχτης, αν θέλετε, μηνύσεων. Υπάρχει ένα θέμα αμφιλεγόμενο ....

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Πρόσωπο ευνοίας οπωσδήποτε ο εξωκοινοβουλευτικός.

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Γιατί είναι πρόσωπο ευνοίας; Δεν είναι κατ'ανάγκη εύνοια, μπορεί να είναι αξιοκρατική επιλογή. Μπορεί να είναι μια πολύ χρήσιμη επιλογή, επιτρεπτή από το Σύνταγμά μας, μια επιλογή την οποία έχουν κάνει νομίζω όλες κατά καιρούς οι κυβερνήσεις, άσχετο πόσο μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς με τις συγκεκριμένες επιλογές.

Είπε η κα Μπενάκη ότι είναι δυσμενέστερη η μεταχείριση από την κατάργηση της ενδιάμεσης διαδικασίας. Δεν ήταν η πρόθεση -όπως δεν ήταν η ευνοϊκότερη μεταχείριση- η δυσμενέστερη μεταχείριση.

ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ:Το αποτέλεσμα.

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ : Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι δυσμενέστερη. Και αν ακόμη επρόκειτο να δεχθώ ότι είναι δυσμενέστερο, κατ' εμέ είναι άλλο το μείζον θέμα που κρίνεται και μάλιστα ορθά μ' αυτήν την κατάργηση.

Δεν είναι δυνατόν κανένα Συμβούλιο και κανείς ανακριτής να κρίνει ουσιαστικά σε δεύτερο βαθμό την απόφαση της Βουλής. Βεβαίως ο θεσμός της ποινικής ευθύνης των Υπουργών είναι μια από τις περιπτώσεις που διαπλέκονται οι εξουσίες, η Νομοθετική και η Δικαστική και πρέπει να υπάρχει μια συνεργασία. Αλλά άλλο αυτό και άλλο να φθάνουμε στο σημείο να δίνουμε τη δυνατότητα σε ένα συμβούλιο να απαλλάξει κάποιον που παραπέμπει η Βουλή.

ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ:: 'Οχι γι' αυτό, αλλά για παρεμπίπτοντα .

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Είναι θέματα ερμηνείας αυτά.

Σελίδα 6911 

ΑΝΝΑ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ: Πώς; 'Ετσι είναι. 

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Είδα μόλις σήμερα και το Ράϊκο σ' αυτό το σημείο.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Και για απαλλαγή έγινε λόγος εκ μέρους συναδέλφων σας.

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Ανεξάρτητα απ' αυτό, οι αρμοδιότητες του ανακριτή είδαμε και στην πράξη πώς μπορούν να ασκηθούν. Εν πάση περιπτώσει όταν το Σύνταγμα λέει πως η Βουλή κατηγορεί δε χρειάζεται κανένα περαιτέρω στάδιο μέχρις ότου φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο. Τι περισσότερο θα προσφέρει ο ανακριτής ή το Συμβούλιο στο οποίο μπορούν να προσφύγουν τόσο ο κατηγορούμενος όσο και οι κατήγοροι; Τι θα προσθέσει στην όλη διαδικασία; Αν η Βουλή έχει αποφασίσει την παραπομπή , αν συγκροτηθεί σωστά το Ειδικό Δικαστήριο δεν υπάρχουν με αυτά τα δύο στάδια, οι εγγυήσεις με την προϋπόθεση ότι θα λειτουργούν σωστά και οι δικαστές και οι Βουλευτές; Διότι δε φταίνε οι θεσμοί, φταίνε τα πρόσωπα. Αν ο κ. Κόκκινος απεδέχθη να προεδρεύσει του Ειδικού Δικαστηρίου μή έχοντας την ειδικότερα αυξημένη ευαισθησία, που έπρεπε να έχει, ώστε να επικαλεσθεί τη διάταξη του άρθρου 86, που δεν επιτρέπει να συγκροτηθεί το Ειδικό Δικαστήριο παρά μόνο από εκείνους εκ των Αρεοπαγιτών και Εφετών που θα κληρωθούν και που έχουν ήδη διορισθεί σ' αυτές τις θέσεις προ της παραπομπής...

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Τι είναι αυτά που λέτε; 

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Βεβαίως αυτό ισχύει για τον πρόεδρο του δικαστηρίου, ο οποίος μάλιστα και επιλέγεται ...

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ: Είναι σοβαρά αυτά που λέτε;

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Γιατί διακόπτετε, κύριοι συνάδελφοι;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Σας παρακαλώ, κύριε Σταύρου.

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Τι λέτε, κύριε συνάδελφε, εσείς ξέρετε νομικά;

Το Σύνταγμα λέει ότι το Ειδικό Δικαστήριο συγκροτείται από Αρεοπαγίτες και Εφέτες που κληρώνονται και που έχουν διοριστεί στη θέση αυτή, πριν από την άσκηση της δίωξης. Αν αυτό ισχύει για τα δώδεκα μέλη, κατά μείζονα λόγο ισχύει για το δέκατο τρίτο μέλος που είναι ο Πρόεδρος, ο οποίος επιλέγεται όχι από το Δικαστικό Συμβούλιο, όπως οι άλλοι, αλλά από το Υπουργικό Συμβούλιο, δηλαδή από τους πολιτικούς αντιπάλους. Εάν αυτό δεν είναι ορθή νομική σκέψη, τότε δεν ξέρω ποια είναι.

Επομένως, έχουμε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που έχει καθ'όλους ημάς θετικές διατάξεις πολλές. Κατά μέρος της Αντιπολίτευσης έχει κάποιες αρνητικές και άλλο επισημαίνει ως αρνητικό η Αξιωματική Αντιπολίτευση και άλλο επισημαίνει ως αρνητικό το Κ.Κ.Ε. και ο Συνασπισμός. 

'Οπως και να έχει το πράγμα, από τη φύση του αυτό το σχέδιο νόμου έχει μεταβατικό χαρακτήρα. Είναι σαφές ότι έχει εκκινήσει η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος και τότε χωρίς να έχουμε τις δεσμεύσεις που επιβάλλει το Σύνταγμα, με τα άρθρα 86 κι 115, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε και πιο ολοκληρωμένα και σωστά, αυτό το μεγάλο θέμα της ευθύνης των Υπουργών, χωρίς να τελούμε και υπό τη φόρτιση των όσων τα τελευταία χρόνια ζήσαμε και τα οποία μας ενεπλούτισαν σε εμπειρίες, αλλά ακόμα είναι τόσο ζωντανές που σας λέω ειλικρινά ότι δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου και στα μάτια μου αυτά που έγιναν. Πρέπει να σας πώ ότι συνταξίδευα με συναδέλφους της Αντιπολίτευσης στο αεροπλάνο και τους έλεγα πώς ψήφισαν και αν διάβασαν την πρόταση ή το πόρισμα που έστειλε ο Σκαρλάτος ή ο Κρουσταλάκης ή ακόμα τους ρώτησα αν διάβασαν την πρόταση όπως την έκανε το Κόμμα τους και μου απαντούσαν όχι. Και όμως εψήφισαν. Το λέω για όλους μας.

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ-ΜΠΕΝΑΚΗ: 'Οπως ψήφισαν για την ΑΓΕΤ.

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κυρία Μπενάκη, εγώ δεν θέλω να κάνω διάκριση αυτή τη στιγμή ούτε αναξέω πληγές. 'Ομως, μου ομολογούσαν πολλοί συνάδελφοι, ότι δεν είχαν διαβάσει καθόλου και ψήφισαν. Εδήλωναν, δε, κατά παράβαση του γράμματος και του πνεύματος κατ'εμέ του Συντάγματος, οι Αρχηγοί των Πολιτικών Κομμάτων εδώ, ότι το Κόμμα μας προτείνει αυτό και τα υπόλοιπα Κόμματα εδήλωναν, στηρίζουμε την πρόταση κατηγορίας. Αυτό δεν επιτρέπεται να γίνεται, όταν η Βουλή καλείται να κρίνει ποινικές ευθύνες συγκεκριμένων προσώπων, από όποια παράταξη και αν προέρχονται. Δεν είναι δυνατόν να δεσμεύουν τα Κόμματα τους Βουλευτές τους, μιλάω για όλα τα Κόμματα, ως προς τι θα πράξουν ως οιονεί δικαστές κρίνοντες ποινικές ευθύνες των συναδέλφων τους και όταν μάλιστα ισχύει πάντοτε το αξίωμα ότι κανείς δεν μπορεί να είναι απολύτως αντικειμενικός κριτής, όταν κρίνει τους αντιπάλους του.

Κύριοι συνάδελφοι, δεν έχω να πω τίποτε άλλο. Στην κατ'άρθρο συζήτηση ίσως να υπάρξει λόγος μιας μικρής συνεισφοράς. Θεωρώ όμως ότι ήταν αναγκαίο να συζητηθεί και να ψηφιστεί το σχέδιο νόμου που προτείνει η Κυβέρνηση, γιατί η παρατεινόμενη εκκρεμότητα θα μπορούσε να δημιουργήσει και στο μέλλον προβλήματα. Βεβαίως, με την αναθεώρηση του Συντάγματος θα αντιμετωπιστεί συνολικότερα το όλο πρόβλημα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Κόρακας έχει το λόγο.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Εμείς οι Βουλευτές πότε θα μιλήσουμε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): 'Οταν έλθει η σειρά σας, κατά τον Κανονισμό, τον οποίον εσείς ως Κοσμήτωρ, τον ξέρετε πολύ καλά.

Ορίστε, κύριε Κόρακα.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Εμείς δεν είμαστε Βουλευτές; Δεν κατάλαβα!

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Σας παρακαλώ, κύριοι!

Ορίστε, κύριε Κόρακα, έχετε το λόγο.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα κατ' αρχήν, να συμφωνήσετε μαζί μου, ότι όσο ταυτίζονται οι πολιτικές των Κομμάτων του δικομματισμού, τόσο ο λόγος στρέφεται σε ζητήματα που δεν έχουν σχέση με τα βασικά ζητήματα της πολιτικής της Χώρας, αλλά με λιγότερο ουσιαστικά. 'Ετσι, πολύς λόγος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια για εκσυγχρονισμούς, για πρωτοβουλίες κ.λπ.

'Οταν ακόμα συζητείται η τροποποίηση του βασικού νόμου του Κράτους, του Συντάγματος, αφού γίνει μια αρκετά μεγάλη εκμετάλλευση, παραπέμπεται για το απώτερο μέλλον. Θα θυμίσω, ότι ενώ έγινε πολύ σημαντική δουλειά, για την Αναθεώρηση του Συντάγματος στην προηγούμενη Βουλή, η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αδιαφόρησε παντελώς για το εάν όλη αυτή η δουλειά ουσιαστικά θα πήγαινε χαμένη και διέλυσε τη Βουλή πριν την ώρα της και προτού αυτή αποφασίσει, ότι η επόμενη Βουλή θα είναι Αναθεωρητική. Παρόμοια περίπου κατάσταση είχαμε και προηγούμενα.

'Ετσι, λοιπόν, μετά τις πρωτοβουλίες αυτές για τροποποίηση του Συντάγματος και των θεσμών, έγινε πάρα πολύς λόγος όλα αυτά τα χρόνια για την τροποποίηση του νόμου "περί Ευθύνης Υπουργών". Και τελικά έρχεται αυτός ο νόμος. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο ν.802/1971 δε χρειάζεται τροποποίηση και μάλιστα σημαντική. Αυτή, όμως, η τροποποίηση πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να γίνει στην παρακάτω κατεύθυνση:

Πρώτον, στην κατεύθυνση της αποφυγής πολιτικής κακόπιστης εκμετάλλευσης -ας το πούμε έτσι- τέτοιων υποθέσεων και της εξυπηρέτησης πολιτικών σκοπιμοτήτων, δηλαδή να μη στήνονται δίκες σκοπιμότητας.

Δεύτερον, τη σε βάθος και με σχετική άνεση χρόνου -θα λέγαμε- εξέταση και αμερόληπτη κρίση.

Πρέπει να πούμε, ότι το συζητούμενο νομοσχέδιο, κατά τη γνώμη μας, δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προϋποθέσεις. 'Ετσι, σχετικά με τη διαδικασία που προτείνεται στο νομοσχέδιο, είναι αυτή που βασικά ίσχυε και πριν:

Πρώτον, πρόταση κατηγορίας, δηλαδή για τη συγκρότηση Ανακριτικής Επιτροπής απαιτεί το νομοσχέδιο, να το ζητήσουν τριάντα Βουλευτές. Αυτό τι σημαίνει πρακτικά; 'Οτι αποκλείονται τα μικρά Κόμματα, δηλαδή ενίσχυση, διατήρηση του

Σελίδα 6912 

δικομματισμού, προώθηση και στο ζήτημα αυτό δικομματισμού και εξυπηρέτηση της πολιτικής σκοπιμότητας.

Η δική μας η πρόταση, όπως είπε ο Ειδικός μας Αγορητής, είναι να χρειάζονται είκοσι Βουλευτές για να υπάρξει πρόταση κατηγορίας.

Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τη συζήτηση, απόφαση της Βουλής για τη συγκρότηση ή μη Προανακριτικής Επιτροπής, το νομοσχέδιο προτείνει πλειοψηφία του συνόλου, δηλαδή εκατόν πενήντα ένα Βουλευτές. Δηλαδή, η απόφαση θα εξαρτάται απο την κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία εκβιάζεται να είναι παρούσα. Δηλαδή και αν κάποιοι από τους Βουλευτές δε θέλουν να πάρουν μέρος σ' αυτήν την ιστορία, επειδή είναι απαραίτητη η κυβερνητική πλειοψηφία, πρέπει να είναι παρούσα για να υπάρξει η πλειοψηφία του συνόλου, να είναι εκατόν πενήντα ένα Βουλευτές.

Εμείς προτείνουμε, να υπάρξει πλειοψηφία απόλυτη των παρόντων, ή ακόμα καλύτερα και των 2/5, ώστε να δοθεί η δυνατότητα συγκρότησης τέτοιας επιτροπής.

Ως προς τη συγκρότηση και τη λειτουργία, την απόφαση της Προανακριτικής Επιτροπής, το νομοσχέδιο προτείνει δώδεκα Βουλευτές κατ' αναλογία των Κομμάτων. Πρέπει να πούμε ότι και εδώ πέρα αναγκαστικά μάλλον εξαιρούνται τα μικρά Κόμματα. Ας πάρουμε τη σημερινή Βουλή. Στους δώδεκα πόσοι θα είναι; Επτά προφανώς θα είναι από την κυβερνητική πλειοψηφία και οι άλλοι πέντε, πόσοι θα είναι, από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, άντε να είναι τέσσερις και να είναι ένας εκπρόσωπος του τρίτου Κόμματος. Ενώ τα μικρά Κόμματα σ'αυτήν τη Βουλή εκπροσωπούν το 10%, υπάρχει κίνδυνος να μην υπάρχει ούτε ένας. Αλλά εμείς ανεξάρτητα αν είμαστε το τρίτο Κόμμα και αυτός ο ένας θα προέλθει από το δικό μας το Κόμμα, δε συμφωνούμε να μην υπάρχει εκπρόσωπος και των άλλων μικρότερων Κομμάτων. Γι'αυτό, η πρότασή μας ήταν να είναι είκοσι ένας, αλλά ταυτόχρονα να υπάρχουν και έξι δικαστές στην επιτροπή.

Ως προς τη λειτουργία της επιτροπής, το άρθρο 8 παράγραφος 3 αναφέρει ότι "συγκεκριμένες ανακριτικές πράξεις υποχρεούται να ενεργήσει, ή να διατάξει η επιτροπή και όταν τούτο ζητείται από πέντε τουλάχιστον μέλη της επιτροπής". Αυτό σημαίνει ότι για να εξετάσει σε βάθος η επιτροπή την υπόθεση, ή πρέπει να συμφωνήσει ολόκληρη η Αντιπολίτευση ή οι Βουλευτές, οι οποίοι θέλουν να προωθηθεί παραπέρα ή να υπάρξει κάποια ιδιαίτερη ανακριτική δραστηριότητα, να προσεταιριστούν ορισμένους Βουλευτές που προέρχονται από την κυβερνητική πλευρά, από την πλευρά της πλειοψηφίας. Εδώ βεβαίως πάλι παίζει ο δικομματισμός. Εμείς νομίζουμε ότι θα πρέπει τρεις Βουλευτές να μπορούν να προτείνουν τέτοιου είδους ανακριτική δραστηριότητα.

Επίσης, σε ό,τι αφορά τη συζήτηση του πορίσματος και την απόφαση για παραπομπή ή μη στο Ειδικό Δικαστήριο, το νομοσχέδιο προβλέπει δύο φάσεις. Η πρώτη φάση που θέλει να είναι η κυβερνητική πλειοψηφία συν το 1/10 των Βουλευτών της Αντιπολίτευσης, και βάζει και τη δεύτερη φάση με τους εκατόν πενήντα ένα Βουλευτές, δηλαδή πλειοψηφία επί του συνόλου των Βουλευτών.

Εμείς προτείνουμε να μην υπάρχει η δεύτερη φάση. Θέλουμε να κάνουμε μια διευκρίνιση στην πρώτη φάση, επειδή επιμένουμε -θέλω να το τονίσω αυτό- η ψηφοφορία να είναι μυστική. Δεν είναι θέμα διαφάνειας κατά τη γνώμη μας. Η πρόταση για φανερή ψηφοφορία αποβλέπει αλλού, μάλλον στη χειραγώγηση των Βουλευτών του κάθε κόμματος από το Κόμμα. 

Εμείς, λοιπόν, προτείνουμε να είναι ο αριθμός των Βουλευτών που θα ψηφίσουν για την παραπομπή, ίσος με το σύνολο των Βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας συν ένα 10% των Βουλευτών της Αντιπολίτευσης, ανεξάρτητα από πού μπορεί να προέρχεται ο συνολικός αυτός αριθμός. Και πράγματι υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα, γιατί αφού θα είναι μυστική η ψηφοφορία, πώς θα ξέρεις ότι είναι οι Βουλευτές της πλειοψηφίας και το 10% της Αντιπολίτευσης; 'Αρα, να πούμε αριθμός ίσος προς το σύνολο των Βουλευτών της Συμπολίτευσης συν το 1/10 της Αντιπολίτευσης.

Τώρα σε ό,τι αφορά τους Βουλευτές κατηγόρους στο Ειδικό Δικαστήριο, με την πρόταση που κάνει το νομοσχέδιο πρέπει να πούμε ότι συνεχίζεται η πολιτική εκμετάλλευση και η σκοπιμότητα. Πιστεύουμε ότι αυτό πρέπει να σταματήσει και το ρόλο του κατηγόρου να τον αναλάβει το δικαστήριο με βάση το πόρισμα της Προανακριτικής Επιτροπής και την απόφαση της Βουλής για παραπομπή. 'Εχει το συγκεκριμένο κατηγορητήριο στα χέρια της, έχει τα στοιχεία τα συγκεκριμένα και μπορεί το δικαστήριο να λειτουργήσει, αφού έχει ήδη κατηγορήσει, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, η Βουλή.

'Ενα άλλο ζήτημα: Ως προς την αναστολή της ποινικής δίωξης το νομοσχέδιο προβλέπει την πλειοψηφία του συνόλου των Βουλευτών. Εμείς πιστεύουμε -για να είμαστε συνεπείς- ότι πρέπει για να υπάρξει αναστολή να έχουμε την ίδια πλειοψηφία που είχαμε και για την παραπομπή. 'Ετσι μόνο διατηρείται η ίση μεταχείριση αν θέλετε και η ίση αντιμετώπιση. Τι πλειοψηφία χρειάστηκε για την παραπομπή του συγκεκριμένου Υπουργού, τέτοια να χρειαστεί και για την αναστολή της δίωξης.

'Ενα άλλο ζήτημα αφορά την παραγραφή: Προβλέπεται στο νομοσχέδιο πέντε χρόνια με αναστολή του χρονικού διαστήματος που θα μεσολαβήσει μέχρι τη διάλυση της Βουλής κατά την οποία τελέστηκε η κρινόμενη πράξη. Εμείς προτείνουμε να είναι δύο χρόνια από τη λήξη της βουλευτικής περιόδου εντός της οποίας τελέστηκε η πράξη και στο διάστημα αυτό πρέπει να ασκηθεί ή όχι ποινική δίωξη, σύσταση ή όχι Προανακριτικής Επιτροπής και να γίνει και η παραπομπή. Επίσης από τη στιγμή που θα ασκηθεί ποινική δίωξη δεν μπορεί να υπάρξει παραγραφή όσο τουλάχιστον διαρκεί η κύρια διαδικασία στο Ειδικό Δικαστήριο.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ούτως ή άλλως ...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Λέω ότι δεν ξέρω πως μπορεί να ερμηνευτεί εκείνη τη στιγμή. Μπορεί από τη στιγμή που έχουν παρέλθει τα πέντε χρόνια να πουν τελείωσε, δεν προλάβατε να δικάσετε, κύριοι, παραγράφτηκε η υπόθεση, ό,τι έγινε έγινε. Γι' αυτό εμείς λέμε: Ποιο είναι το πρόβλημα που μπορεί να παρουσιαστεί όπως παρουσιάστηκε το 1989: Μπορεί να υπάρξει κίνδυνος αν δε βγει κυβέρνηση και διαλυθεί η Βουλή να παραγραφούν τα αδικήματα για τα οποία υπάρχουν υπόνοιες ότι έγιναν. Αν όμως βάλουμε τα δύο χρόνια που είπαμε, μετά τη διάλυση της Βουλής κατά τη διάρκεια της οποίας έγιναν αυτές οι πράξεις δίνεται μια μεγαλύτερη άνεση, δυνατότητα.

Μία άλλη παρατήρηση θα ήθελα να κάνω σε ό,τι αφορά την ασυλία Υπουργού μη Βουλευτού. Πραγματικά εδώ πρόκειται, κύριε Πρόεδρε, για ένα σημαντικό, σοβαρό ζήτημα. Εμείς συμφωνούμε ότι η ασυλία δίνεται στο λειτούργημα του Βουλευτή -δε δίνεται στο συγκεκριμένο Βουλευτή- για να μπορέσει ο Βουλευτής να εκπληρώσει την αποστολή του. Εάν υπάρξει παρόμοια ασυλία και για Υπουργούς μη Βουλευτές τι κίνδυνος υπάρχει. Κάνω μια υπόθεση για να αντιμετωπίσουμε τα θέμα ανεξάρτητα ποιος είναι Κυβέρνηση.

Μπορεί η Κυβέρνηση που θέλει και που έχει υπόψη της να διαπράξει ορισμένα τέτοια αδικήματα, να προσλάβει κάποιον Υπουργό μη Βουλευτή με αντάλλαγμα φυσικά να κάνει αυτές τις πράξεις και να εξασφαλίσει την ασυλία. Πρέπει να πάρουμε αυτές τις περιπτώσεις υπόψη μας.

Γι αυτό πιστεύω ότι δεν είναι τυχαίο που το Σύνταγμα προβλέπει ασυλία για τους Βουλευτές γιατί αλλιώς θα έπρεπε εκεί μαζί με τον Υπουργό το μη Βουλευτή να μπει και ο Υφυπουργός μη Βουλευτής -και μπαίνει- αλλά και ο Γενικός Γραμματέας και οποιοιδήποτε άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες μη μισθωτοί του Δημοσίου που ορίζονται. Αυτοί όμως δεν μπαίνουν και καλά κάνουν και δεν μπαίνουν.

Με αυτές τις παρατηρήσεις, κύριε Πρόεδρε, θέλουμε να πούμε ότι δεν μπορούμε να ψηφίσουμε το συζητούμενο νομοσχέδιο.

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ ΜΠΕΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, το λόγο παρακαλώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Τι θέλετε, κυρία Μπενάκη; 'Εχετε μιλήσει νομίζω ...

Σελίδα 6913 

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ ΜΠΕΝΑΚΗ: Θέλω να θέσω κάτι διαδικαστικό ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): 'Εχετε δικαίωμα αλλά πείτε καλύτερα ότι θέλετε να μιλήσετε επί του Κανονισμού.

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ-ΜΠΕΝΑΚΗ:'Οχι, κύριε Πρόεδρε.

Θέλω να προτείνω, επειδή υπάρχουν μόνο έξι συνάδελφοι γραμμένοι και έχουμε την αυριανή συνεδρίαση ολόκληρη για να τελειώσουμε επί της αρχής, αν συμφωνεί και η Kυβέρνηση να διακόψουμε στο σημείο αυτό και να περάσουμε στην αυριανή συνεδρίαση. Δε νομίζω ότι θα προσφέρουμε τίποτα αν μείνουμε απόψε μέχρι αργά. Και οι ομιλητές βεβαίως έχουν και λόγους να θέλουν...

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κυρία Μπενάκη, επειδή πλησιάζει η λήξη της περιόδου και σήμερα μας απασχόλησε στη Διάσκεψη των Προέδρων, πρέπει να περάσουν ορισμένα νομοσχέδια, για τα οποία αρμοδιότητα έχει η Ολομέλεια. Θα επιδιώξουμε να τελειώσουμε και απόψε. Αν μπορούμε να εξοικονομήσουμε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται. Επομένως, δεν αποδέχεται το Προεδρείο την πρότασή σας. Πιστεύω ότι και η Κυβέρνηση συμφωνεί. Ο Προεδρεύων έχει εντολή από τη Διάσκεψη των Προέδρων να εξαντλήσει όλα τα χρονικά περιθώρια.

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ-ΜΠΕΝΑΚΗ: Δηλαδή να αναθεωρηθεί η απόφαση των τεσσάρων συνεδριάσεων; Διότι έτσι κι αλλιώς τέσσερις συνεδριάσεις...

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Η απόφαση των τεσσάρων συνεδριάσεων είναι μέχρι τέσσερις συνεδριάσεις. Αν, λοιπόν, δεν υπάρχει ενδιαφέρον ομιλητών και τελειώσουμε σε τρεις, δε θα πρέπει να διακόψουμε σε τέτοια ώρα που να εξαντλήσουμε και τετάρτη ημέρα.

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ-ΜΠΕΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, δεν το αντιλαμβάνομαι. 'Η αποφασίζει η Διάσκεψη των Προέδρων μια διάρκεια ή δεν την αποφασίζει.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε μέχρι τέσσερις συνεδριάσεις.

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ-ΜΠΕΝΑΚΗ: Κύριε Πρόεδρε, όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά. 'Οταν οι Βουλευτές ζητούν παράταση πέραν της απόφασης της Διάσκεψης των Προέδρων, δεν μπορεί η Βουλή να αποφασίσει και να ανατρέψει την απόφασή της. 'Οταν συμβαίνει το αντίθετο, μπορεί να ανατρέπεται δηλαδή; Πώς θα γίνει αυτό το πράγμα;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κυρία Μπενάκη, σας παρακαλώ, είναι 22.20' και νομίζω ότι και η ώρα ακόμα δεν επιτρέπει τέτοια συζήτηση.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, μου επιτρέπετε επί του Κανονισμού;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Μιλάει η κα Μπενάκη ως κοινοβουλευτική εκπρόσωπος. Αν θέλετε εσείς να ζητήσετε το λόγο επί του Κανονισμού, να τηρήσετε τον Κανονισμό.

Ο κ.Καραμάριος έχει το λόγο.

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ-ΜΠΕΝΑΚΗ: Τον κύριο Υπουργό δε θα τον ακούσουμε;

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Καλύτερα να μην τον ακούσετε!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ίσως να είναι σύμπτωση που ο κύριος Υπουργός και εγώ είχαμε συναντηθεί σε κάποια αίθουσα πριν από λίγα χρόνια στο Ειδικό Δικαστήριο, εγώ μεν σαν Βουλευτής-κατήγορος, αλλά ο κύριος Υπουργός υπερασπιστής μαζί με το Γενικό Γραμματέα κ. Νταϊλιάνα. Και θα ξέρει ο ίδιος ότι απ'όλη αυτή τη διαδικασία αποκτήσαμε μια εμπειρία και την εμπειρία αυτή θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να πω στη Βουλή, μήπως και μπορέσουμε μ'αυτόν τον τρόπο να νομοθετήσουμε ένα καλύτερο νόμο από εκείνον που τότε δικάζαμε.

Βέβαια, υπάρχει συνταγματική επιταγή, που δεν μπορούμε να την αλλάξουμε αυτή τη στιγμή. Και με το δικαίωμα αυτό που έχουμε από το Σύνταγμα, η Βουλή είναι η αρμοδία και μόνο για να ασκήσει την ποινική δίωξη. Και η ποινική δίωξη η οποία θα ασκηθεί από τη Βουλή, πρέπει να πάρει ένα δρόμο που καθορίζεται πάλι από το Σύνταγμα και από τον Κανονισμό της Βουλής. Διότι και το Σύνταγμα λέει "όπως ο νόμος ορίζει". Και αυτός ο νόμος που ορίζει είναι το νομοθετικό διάταγμα 802 και ο Κανονισμός της Βουλής ο οποίος ρυθμίζει τα της διαδικασίας αυτής της παραπομπής.

'Ομως, θα μου επιτρέψει ο αγαπητός κύριος Υπουργός να του υπενθυμίσω, με την τεράστια πείρα που έχει περί την απονομή της δικαιοσύνης, ότι η Βουλή έχει το δικαίωμα να αποφασίζει την ποινική δίωξη. Από κει και πέρα, όμως, η Βουλή μπορεί να υποκαταστήσει τη δικαστική λειτουργία;

Βέβαια αντιλαμβάνομαι και γνωρίζω ότι η εμπειρία του από εκείνα τα δικαστήρια του έδωσαν το δικαίωμα σήμερα να υπερασπίζεται την κατάργηση του ανακριτού και του δικαστικού συμβουλίου, που με εκείνη τη διαδικασία τα αρμόδια όργανα του Αρείου Πάγου συνεδρίαζαν προ της διαδικασίας του ακροατηρίου. Και εγώ προσωπικά θυμάμαι σαν κατήγορος Βουλευτής ότι συνέπραξα στην έκδοση είκοσι εννέα βουλευμάτων του δικαστικού συμβουλίου προ της ενάρξεως της ποινικής επ' ακροατηρίου διαδικασίας.

'Ομως το ερώτημα, κύριε Υπουργέ, είναι το εξής: Μπορεί η Βουλή, επαναλαμβάνω, με το δικαίωμα το οποίο δίδεται στο νομοσχέδιο δια της συγκροτήσεως μιας δωδεκαμελούς επιτροπής, να υποκαταστήσει εκείνες τις αρμοδιότητες της δικαστικής λειτουργίας που το δικαστικό συμβούλιο και ο ανακριτής έχουν δικαίωμα να παρέμβουν σε οποιαδήποτε άσκηση ποινικής διαδικασίας; Μπορεί, δηλαδή, με το άρθρο 87 που η απονομή της δικαιοσύνης απονέμεται από τα δικαστήρια και από τους δικαστές, να έρθει η δωδεκαμελής επιτροπή, πέραν του συλλεκτικού, προανακριτικού υλικού, ή του ανακριτικού, όπως το λέμε σήμερα, να αποφασίσει όχι για την προσωρινή κράτηση που την καταργείτε, αλλά για την επιβολή περιοροστικών μέτρων; Αυτό είναι δικαίωμα της Βουλής, όταν η Βουλή έχει με το άρθρο 73 του Συντάγματος μόνον Νομοθετική Εξουσία;

Επικαλούμαι, κύριε Υπουργέ, τις γνώσεις σας, τη μεγάλη σας εμπειρία από τη δικαιοσύνη. Αφού αυτή η δωδεκαμελής επιτροπή θα προβεί στην έκδοση κάποιων περιοριστικών όρων, δε λέτε -εδώ είναι το λάθος- ποιους περιοριστικούς όρους. Εδώ πλέον υποκαθιστά η Βουλή τη Δικαστική Εξουσία και έχουμε...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Επιτρέπετε, μια διακοπή;

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Παρακαλώ.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Το Σύνταγμα λέει ότι η Βουλή ανακρίνει και κατηγορεί και λέει επίσης ότι ο 'Αρειος Πάγος δικάζει. Ανακρίνει και όταν λέει ανακρίνει έχει όλα τα δικαιώματα. 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέμβαση, κύριε Υπουργέ.

Σας λέω το εξής: Η Βουλή υποκαθιστά την ανάκριση και ανακρίνει και προανακρίνει -όπως θέλετε πείτε το- αλλά όταν τελειώσει το προανακριτικό υλικό στέλνεται δια του Εισαγγελέα, που είναι πάλι η Βουλή, στο αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο για να αποφανθεί περαιτέρω. Αυτή τη λειτουργία δεν έχει το δικαίωμα να την ασκεί η Βουλή. Αυτή είναι η δική μου διαφορά και αντίρρηση.

Παρεμβαίνουμε στη δικαστική λειτουργία χωρίς να έχουμε δικαίωμα. Πώς εσείς θα βάλετε κάποιον περιοριστικό όρο σ' έναν Υπουργό -που δε λέτε τι περιοριστικό όρο θα βάλετε- όταν αυτό θεωρείται δικαστική απόφαση; Αυτή είναι η διαφορά.

Εσείς πράγματι είδατε σε όλες αυτές τις διαδικασίες το πόσο ήταν αναγκαία η περαιτέρω έρευνα, διότι η Βουλή ασκεί την ποινική δίωξη υποκαθιστώντας τον Εισαγγελέα, από εκεί και πέρα όμως δεν πάει να πει ότι ο κατηγορούμενος Υπουργός είναι και ένοχος. Κάποιος πρέπει να το ελέγξει. Αλλά αν όπως στους λοιπούς ανθρώπους περιλαμβάνεται και η διαδικασία των συμβουλίων με την ανάκριση και εκεί, αφού πράγματι μια υπόθεση κτενιστεί πάρα πολύ -κατά το κοινώς λεγόμενο- να αποφανθεί το δικαστικό συμβούλιο αν θα πρέπει να παραπεμφθεί στο ακροατήριο ή όχι, αυτή την ενέργεια ποιος θα την κάνει, κύριε Υπουργέ; Θα την κάνει η δωδεκαμελής επιτροπή; Με ποια συνταγματική διάταξη και με ποιο δικαίωμα;

Σελίδα 6914 

Πώς θα αποφανθεί, λοιπόν, ότι αυτή η συλλογή του προανακριτικού υλικού από τη Βουλή εμπεριέχει και ποινικά αδικήματα και πρέπει να παραπεμφθεί στο ακροατήριο; Ποιος θα το αποφασίσει;

Φοβούμαι πάρα πολύ, κύριε Υπουργέ, αυτήν την αφαίρεση της Δικαστικής Εξουσίας, την οποία έχει το δικαστικό συμβούλιο και ο ανακριτής, δεν μπορούμε να την υποκαταστήσουμε εμείς, δεν έχουμε δικαίωμα να υπεισέλθουμε στην απονομή της δικαιοσύνης, γιατί είναι απονομή της δικαιοσύνης κατά το στάδιο της διαδικασίας εκείνης, με την επιβολή περιοριστικών μέτρων σε βάρος του κατηγορούμενου.

Πείτε μου σε ποια συνταγματική διάταξη στηρίζετε το δικαίωμα, κύριε Υπουργέ, ότι η δωδεκαμελής επιτροπή είτε είναι τρεις είτε τέσσερις είτε πέντε, θα επιβάλλει περιοριστικό όρο σε βάρος κατηγορουμένου Υπουργού, τουτέστιν κοινού ανθρώπου.

Θέλουμε δηλαδή εμείς να έχει η Βουλή την ευθύνη να επιβάλλει και περιοριστικούς όρους; Mέσα στους περιοριστικούς όρους είναι και η προσωρινή κράτηση. Γιατί την καταργείτε; 'Οταν βοά ο κόσμος για ένα κακούργημα, εμείς θα λέμε ότι δεν μπορούμε να τον συλλάβουμε; Δεν έχουμε δικαίωμα, κύριε Υπουργέ. Προσέξτε το αυτό και θα δείτε τα κακά αποτελέσματα αυτής της διατάξεως, αν τελικά ψηφιστεί.

Από εκεί και πέρα, θέλετε να κάνουμε κάτι άλλο; Βεβαίως, πρόκειται για την αρμοδιότητα, την οποία δίνετε σε ειδικές περιπτώσεις, πέραν της δωδεκαμελούς επιτροπής, να ασκήσει κάποιος εισαγγελέας, στον οποίο εμείς θα παραπέμψουμε την υπόθεση. Θέλετε εδώ να βάλουμε μια κατοχύρωση, που να λέμε ότι από εδώ και πέρα, μετά την συλλογή του προανακριτικού υλικού, την υπόθεση θα στέλνουμε σε ένα δικαστικό συμβούλιο, για να αποφανθεί το δικαστικό συμβούλιο και να επανέλθει σε εμάς και εμείς πλέον να αποφασίσουμε μετά αν θα παραπέμψουμε στο ακροατήριο; Αυτές είναι σκέψεις που θα μπορούσαν να συζητηθούν.

'Ενα μεγάλο ακόμα θέμα που προέκυψε από τη διαδικασία του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, κύριε Υπουργέ, ήταν και η παραγραφή. Εγώ δε συμφωνώ με πολλά που ελέχθησαν, γιατί θέλω να πω το εξής: Είναι γνωστό ότι σε οποιοδήποτε κακούργημα η άσκηση ποινικής διώξης γίνεται σύντομα. Σπανίως για το κακούργημα αυτό ασκείται η δίωξη μετά από πολλά χρόνια. Ασκείται αμέσως. Το μόνο που έχει να κάνει ο κατηγορούμενος, είναι να ξεφεύγει, να μην μπορούμε να τον συλλάβουμε. Και τρέχει η προθεσμια.

Τον Υπουργό αυτόν θα τον έχουμε για δεκαπέντε χρόνια ή πέντε, όπως λέτε εσείς, και θα περιμένουμε πότε θα ασκηθεί δίωξη; Μα, αν διαπράξει ένα κακούργημα κατά την ενάσκηση των καθηκόντων του, εμείς πρώτοι και η Βουλή εκείνη, που τον έχει Υπουργό ή οποιοσδήποτε άλλος, εφόσον αποκαλυφθεί το έγκλημά του, θα πρέπει να επιληφθεί. 

Να, γιατί πρέπει να μπεί αποσβεστική προθεσμια και όχι παραγραφή. Αφήστε την παραγραφή να τρέχει και να είναι δεκαπενταετής, όπως είναι για όλο τον κόσμο, για όλους τους ανθρώπους. Βάλτε όμως αποσβεστική προθεσμια, γιατί δεν μπορεί ένας Υπουργός, που θα είναι εξήντα χρονών, εξήντα πέντε, να τον μηνύσουν μετά από δεκαπέντε χρόνια κάποιοι άλλοι Βουλευτές, ή τρίτοι, οι οποίοι θέλουν να τον τιμωρήσουν. Είναι λάθος αυτό το οποίο κάνετε, η παραγραφή μέσα σε μια πενταετία.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ: Μετά από πόσα χρόνια;

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Είπα να ορίσουμε μια αποσβεστική προθεσμια, κύριε συνάδελφε, ότι εντός τόσου χρόνου έχουμε το δικαίωμα να ασκήσουμε δίωξη, είτε εμείς είτε οποιοσδήποτε τρίτος.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Δύο χρόνια;

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: 'Οσο θέλετε.

Θα ήθελα να πω λίγα τινά για την ασυλία. Βεβαίως, κύριε Υπουργέ, το Σύνταγμα επιτρέπει την ασυλία στους Βουλευτές, για την ενάσκηση των καθηκόντων τους, αλλά από εκεί και πέρα πολύ σωστά ελέχθη από τους συναδέλφους, γιατί θα τη δώσουμε και στον Υπουργό, ο οποίος είναι εξωκοινοβουλευτικός; Αφήστε τον να δικαστεί με τις κοινές διατάξεις και να μην εμπλέξουμε το αν είναι συνταγματικό ή όχι.

Καταλήγοντας, κύριοι συνάδελφοι, θέλω να πω το εξής: Από τη στιγμή που αποφασίζουμε να ασκήσουμε τη δίωξη εναντίον ενός Υπουργού, δεν μπορούμε σε καμια περίπτωση να υποκαταστήσουμε και την τακτική δικαιοσύνη. Από την μια θέλουμε να καταργηθούν οι κατήγοροι Βουλευτές, γιατί δεν το επιτρέπει το Σύνταγμα, και από την άλλη ζητάμε δικαστικές εξουσίες.

(Στο σημείο αυτό ακούγεται ο προειδοποιητικός ήχος λήξης του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή.)

Και για ότι αφορά τους κατήγορους Βουλευτές, κύριε Υπουργέ. Και εδώ έχω μια αμφιβολία. Το Σύνταγμα δεν καθορίζει ότι πρέπει να είναι και κατήγοροι Βουλευτές. Το είπατε πρωτύτερα, αλλά δεν έχετε δίκιο κατά την ταπεινή μου γνώμη. Λέει "ως ο νόμος ορίζει". Μέχρι που να εκδοθεί ο νόμος, θα υπάρχουν οι νόμοι αυτοί. Αλλά αυτήν τη στιγμή αυτό κάνουμε. Κάνουμε νέο νόμο, με τον οποίο μπορούμε να προβλέψουμε, να μην υπάρχουν κατήγοροι Βουλευτές.

'Οταν λοιπόν όλοι μας θέλουμε να μην υπάρχουν κατήγοροι Βουλευτές, θέλετε κατά το ενδιάμεσο διάστημα της διαδικασίας της ανάκρισης να έχουμε εμείς, η Βουλή και εξουσία να επιβάλουμε περιοριστικούς όρους εναντίον συναδέλφων Υπουργών;

Επιμένω σ'αυτό και απορώ γιατί δεν ελέχθη μέχρι τώρα. Είναι ευθεία παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης. Στο άρθρο 26 του Συντάγματος, διαβάστε το αν θέλετε, είναι σαφής η διάκριση των εξουσιών, νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική. Εμείς είμαστε μόνο νομοθετική εξουσία. Δεν έχουμε δικαίωμα σε καμια περίπτωση να παρέμβουμε στη δικαστική εξουσία. Και ο περιορισμός ενός περιοριστικού μέτρου σε βάρος ενός Υπουργού και ανθρώπου είναι απονομή δικαιοσύνης και δεν έχουμε δικαίωμα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Τελειώσατε, κύριε Καραμάριε.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΣ: Δεν το θέλετε ως Συμβούλιο του Αρείου Πάγου; Αφήστε το σε κάποιο άλλο δικαστικό συμβούλιο. 'Οχι, όμως, εμείς, σε καμιά περίπτωση.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Οι συνάδελφοι κύριοι Ζαφειρόπουλος και Τρυφωνίδης ζητούν το λόγο επί του Κανονισμού.

Ο πρώτος από τους υπογράφοντες έχει το λόγο για ένα λεπτό, να μας εξηγήσει σε τι συνίσταται η παραβίαση του Κανονισμού.

Ορίστε, κύριε Ζαφειρόπουλε.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είπατε προηγούμενως στην παρατήρηση της κας Μπενάκη για το θέμα της λύσεως ή μη της συνεδριάσεως απόψε, ότι εντολή της Διασκέψεως των Προέδρων είναι για τέσσερις ημέρες, που σημαίνει να μην πάμε παραπάνω από τέσσερις ημέρες.

Εδώ, όπως βλέπω τώρα, είναι ακόμα να μιλήσουν άλλοι πέντε συνάδελφοι, δηλαδή θέλουμε ακόμα σχεδόν μια ώρα με τις υπερβάσεις του χρόνου. Θα πάμε έτσι γύρω στις εντεκάμισι ή δώδεκα παρά. Για να γίνουν οι δευτερολογίες, να δευτερολογήσουν οι Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι, να μιλήσει οπωσδήποτε ο κύριος Υπουργός κ.λπ., θα φθάσουμε στις δύο η ώρα. Ο Κανονισμός λέει να τελειώνουμε στις δώδεκα. Επομένως έχουμε επί της αρχής και την αυριανή ημέρα.

Δεν καταλαβαίνω, κύριε Πρόεδρε, γιατί να μη διακόψουμε τώρα, να πάμε στην αυριανή ημέρα, όπου με άνεση θα τελειώσουμε τη συνεδρίασή μας και να είμαστε εντός της αποφάσεως και της εντολής της Διασκέψεως των Προέδρων, διότι θα έχουμε δύο ημέρες επί των άρθρων, την άλλη Τρίτη και την άλλη Τετάρτη, και θα τελειώσουμε το νομοσχέδιο. 'Αλλως πώς θα εκδοθεί το πρόγραμμα, εάν δεν γνωρίζουμε αν θα χρησιμοποιήσουμε και τις τέσσερις ημέρες, ή θα χρησιμοποιήσουμε μόνο τις τρεις ημέρες;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Ζαφειρόπουλε, δεν υπάρχει καμια παραβίαση του Κανονισμού, αντίθετα εφαρμόζεται ο Κανονισμός, ο οποίος ορίζει, ότι η συνεδρίαση διαρκεί μέχρι τις δώδεκα. Επομένως, δεν φθάσαμε ακόμα στις 

Σελίδα 6915 

δώδεκα η ώρα.

'Οσον αφορά δε την απόφαση της Διασκέψεως των Προέδρων για δύο ημέρες επί της αρχής και δύο επί των άρθρων, στην αρχή της συνεδρίασης ο Προεδρεύων κ. Κρητικός, παρουσία όλων σας, είπε τα εξής:

"Το νομοσχέδιο αυτό η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίασή της, της 16.5.97, να συζητηθεί σε τέσσερις συνεδριάσεις, δύο επί της αρχής και δύο επί των άρθρων".

Kαι προσθέτει ο κ. Κρητικός: "Νομίζω ότι δεν θα χρειασθούν και δεν θα απαιτηθούν τόσες πολλές συνεδριάσεις γι'αυτό το νομοσχέδιο. Θα πρότεινα -να το δούμε στην πορεία του χρόνου- να περιορίσουμε τις συνεδριάσεις σε λιγότερες από αυτές που έχει αποφασίσει η Διάσκεψη, για να υπάρξει και ο χρόνος να συζητηθούν και άλλα νομοσχέδια Ολομέλειας κατά τη διάρκεια της Συνόδου αυτής".

Και πιο κάτω λέει: "Ας έχουμε υπόψη μας αυτήν την προοπτική, για να διευκολύνουμε τη συζήτηση και άλλων νομοσχεδίων, δεδομένου ότι τούτο δεν είναι νομοσχέδιο για μεγάλη συζήτηση".

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, υπολογίστε ότι αρχίζουμε στις οκτώ η ώρα ...

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Σας παρακαλώ, ακούστε με.

Δεν λέγω ότι αυτό τροποποιεί την απόφαση της Διασκέψεως των Προέδρων.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είπα ότι την τροποποιεί.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Η απόφαση ισχύει. Λέει, όμως, εδώ ο κ. Κρητικός, και δεν υπήρξε αντίρρηση σε αυτά τα οποία είπε, ότι θα εξετασθεί η προοπτική ανάλογα με τη συζήτηση και με το ενδιαφέρον που θα υπάρχει από τους συναδέλφους. Εάν, δηλαδή, δεν υπάρχουν ομιλητές, εμείς θα πούμε, ότι σταματούμε στις εννιά, διότι η Διάσκεψη απεφάσισε τέσσερις συνεδριάσεις;

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: 'Οχι, κύριε Πρόεδρε, δεν είπα αυτό.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Σας παρακαλώ. Αφήστε το θέμα, να δούμε πώς θα εξελιχθεί η συζήτηση.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είπα αυτό. Λέω ότι αύριο αρχίζουμε επτάμισι με οκτώ η ώρα, διότι πριν έχει ερωτήσεις κ.λπ., και στις δέκα η ώρα έχουμε τελειώσει. Είτε, λοιπόν, θα τελειώσουμε στις δέκα και μισή είτε αύριο θα τελειώσουμε στις δέκα η ώρα, δεν καταλαβαίνω ποιο θα είναι το κέρδος της ημέρας που ζητάτε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Το τι θα γίνει αύριο, ας μην το πούμε από σήμερα. Θα το δούμε αύριο.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το καταλαβαίνω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Λοιπόν, δεν υπάρχει καμια παραβίαση του Κανονισμού.

Ο κ. Σπυριούνης έχει το λόγο.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να μην κινούμαστε μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Για νομοσχέδιο εκατό σελίδων διαθέτουμε τρεις ημέρες και για νομοσχέδιο έξι μόνο σελίδων τέσσερις ημέρες. Είναι μια αντίφαση, μια πλημμέλεια. Νομίζω ότι το νομοσχέδιο σε δύο ημέρες μπορεί να τελειώσει και αύριο να συζητήσουμε τα άρθρα -δεν είναι άρθρα, αρθράκια είναι- και να τελειώσουμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): 'Εχει τελειώσει αυτό το θέμα. Σας παρακαλώ, ελάτε στο νομοσχέδιο.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ: Μιλώ για το νομοσχέδιο, κύριε Πρόεδρε.

Με το Σύνταγμα του 1864 για πρώτη φορά εμφανίστηκε η ποινική ευθύνη των Υπουργών.

(Στο σημείο αυτο την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της Βουλής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ)

'Ερχεται ο ΦΠΣ του 1876, ένα χρόνο μετά τη δεδηλωμένη, να καθορίσει τις σχετικές λεπτομέρειες.

Ακολούθησε ένας άλλος νόμος του 1877 του Δεληγιώργη και μεταφέρθηκε αυτή η νομική πλαισίωση μέχρι τις δύο μεταπολιτεύσεις του παρόντος αιώνος, του 1924 που καλύφθηκε από το Σύνταγμα του 1927 και του 1935, όπου επανέφερε το πνεύμα του Συντάγματος του 1864 και του 1911.

Το ν.δ 802, όπως προελέχθη με σαφήνεια, υιοθέτησε σχεδόν το σύνολο των διατάξεων των προαναφερθέντων νόμων του 1877 και του 1876.

Ποιο ήταν το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινιόταν η έννομη τάξη για την ποινική ευθύνη των Υπουργών μέχρι σήμερα;

Είναι οι διατάξεις του Συντάγματος και κυρίως οι συνδυασμοί των άρθρων 85, 86 και 115. Είναι τα αντίστοιχα άρθρα του Κανονισμού της Βουλής από 153 έως 158 και είναι το ν.δ. 802/1971.

Χρειάστηκε να περάσουν είκοσι ολόκληρα χρόνια για να αλλάξει αυτό το κατασκεύασμα, που είχε αόριστες, αντιφατικές, εν πολλοίς αντισυνταγματικές διατάξεις. Μέσα από τη συμπυκνωμένη εμπειρία της πενταετίας 1989-1994, αναδύεται η συνολική γνώμη της ανάγκης αλλαγής του ν.δ. 802.

Και έρχεται σήμερα το Υπουργείο Δικαιοσύνης να φέρει το συζητούμενο νομοσχέδιο για την ανταπόκρισή του σ' αυτήν την αναγκαιότητα. Σαφώς και μπορούσαμε, πέρα από τη συναινετική διάθεση του κυρίου Υπουργού, με την οποία υιοθετήθηκαν αρκετές από τις προτάσεις της Αντιπολίτευσης -και ελπίζω ότι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα- να είναι το συζητούμενο νομοσχέδιο προϊόν μιας ευρύτερης συναίνεσης, γιατί η σημασία του είναι μεγίστη. Και δεν αμβλύνεται καθόλου η σημασία αυτή, από το γεγονός ότι η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος σαφώς θα θέσει νέα πλαίσια, μέσα στα οποία πλέον ο κοινός νομοθέτης θα κληθεί να ρυθμίσει το πελώριο αυτό θέμα.

Το συζητούμενο νομοσχέδιο αποτελείται από τρία ξεχωριστά κεφάλαια, που το καθένα ρυθμίζει και μια κατηγορία από τις αναγκαίες λεπτομέρειες.

Το πρώτο κεφάλαιο καλύπτει τέσσερα άρθρα, από το 1 έως και το 4, και αναφέρεται στο πεδίο εφαρμογής του υπόψη νομοσχεδίου.

Το δεύτερο κεφάλαιο καλύπτει τα άρθρα από το 5 έως και το 10 και αναφέρεται στη διαδικασία της ποινικής διώξεως.

Το τρίτο κεφάλαιο καλύπτει τα υπόλοιπα άρθρα από το άρθρο 11 μέχρι το ακροτελεύτιο άρθρο, το 20, και αναφέρεται στις διαδικασίες απονομής πλέον της δικαιοσύνης από αντίστοιχο δικαστικό όργανο, δηλαδή τις διαδικασίες στο Ειδικό Δικαστήριο.

'Επρεπε το νομοσχέδιο να απαντήσει σε κάποια καίρια σημεία, που αποτελούν τον πυρήνα της αιωρούμενης ανάγκης αντικατάστασης του 802. Αυτά τα θέματα ανάγλυφα προσδιορίζονται μέσα στην εισηγητική έκθεση και αναφέρθηκαν αναλυτικά από πολλούς συναδέλφους, ένθεν και ένθεν, με θετική ή αρνητική θέση.

Το πρώτο ερώτημα που τίθεται, είναι: θα διαιωνιστεί η κατηγορία του ιδιώνυμου ή θα πρέπει να πάρει μια περισσότερο ηπιότερη πολιτική η έννοια των αξιοποίνων πράξεων;

Το δεύτερο ερώτημα είναι: θα συμπαραπέμπονται οι συμμέτοχοι ή δεν θα συμπαραπέμπονται; Θα δικάζονται από το ίδιο όργανο ή θα δικάζονται από διαφορετικά όργανα; Θα έχουμε ενιαία εικόνα στην απονομή της συγκεκριμένης δικαιοσύνης για τη συγκεκριμένη πράξη ή θα έχουμε κατακερματισμό στην απονομή της δικαιοσύνης με όλες τις πιθανές συνέπειες, μέχρι αντιφατικές αποφάσεις;

Το τρίτο ερώτημα είναι: Θα μείνει η παραγραφή στο πλαίσιο που ήταν, θα επεκταθεί, θα πάρει την κοινή παραγραφή για τα πλημμελήματα, κακουργήματα κ.λπ., που ισχύει για όλους τους πολίτες, ή θα ληφθεί κάποια ενδιάμεση χρυσή τομή;

Το τέταρτο ερώτημα είναι: θα υπάρξει μετά την απόφαση παραπομπής δικαστικό συμβούλιο ή δεν θα υπάρξει και τι θα προσθέσει; 'Η τι αφαιρείται, αν δεν υπάρξει; Οι Bουλευτές θα εξακολουθήσουν να είναι κατήγοροι, ή θα πρέπει αυτό το σημείο να το αλλάξουμε;

'Ερχεται το νομοσχέδιο και απαντά σε όλα αυτά τα σημεία, με τον τρόπο που αναγράφεται στις αντίστοιχες διατάξεις. 

Συνοπτικά. Το ιδιώνυμο καταργείται και νομίζω δικαίως το καταργείτε. Δεν μπορεί να μείνουμε στο πλαίσιο της αοριστίας

Σελίδα 6916 

και ακόμη της αντισυνταγματικότητος που προσκρούει στην παράγραφο 1 του άρθρου 7 του Συντάγματος. 

Θα πρέπει και ο Υπουργός να λογοδοτήσει για πράξεις αξιόποινες που διέπραξε κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των υπουργικών του καθηκόντων. Θα πρέπει οι συμμέτοχοι να συμπαραπέμπονται; Το νομοσχέδιο απαντά: Βεβαίως πρέπει να συμπαραπέμπονται, με τα πλεονεκτήματα που συνεπάγεται για την ορθή απονομή, την ακεραία απονομή της δικαιοσύνης, η ρύθμιση αυτή.

Για το θέμα της παραγραφής ακούστηκαν και διαμετρικά αντίθετες απόψεις. Είναι ένα θέμα -απαντά το νομοσχέδιο- που κάνει τα τέσσερα χρόνια σε πέντε χρόνια και το ανεξαρτητοποιεί από τις υπόλοιπες διαταξικές λεπτομέρειες, που είχαν τεθεί στο πλαίσιο του 802. Ασπάζεται το νομοσχέδιο, ότι πρέπει να εξακολουθήσει η διάταξη της εισαγγελικής αποστολής των κατηγόρων Βουλευτών. Και δεν δέχεται το δικαστικό συμβούλιο για ανακριτική αρχή, να μεσολαβεί μετά την παραπομπή μεταξύ δικαστηρίου και Βουλευτή.

Προσωπικά θα σας πω: Γιατί δηλαδή δεν έχει την ικανότητα η Βουλή να συγκροτήσει το υλικό, για να πάρει την απόφαση της παραπομπής; Και γιατί δεν μπορούν αξιόλογοι συνάδελφοι, έμπειροι νομικοί, που υπάρχουν στη Βουλή, σε όλα τα Κόμματα, να αποτελέσουν και τους κατήγορους Βουλευτές;

Επί τω τέλει θα επικαλεστώ αυτό, που συμπερασματικά είπε ο Υπουργός, "ας μην αφαιρέσουμε αρμοδιότητες της Βουλής". Νομίζω ότι είναι η πιο λεπτή λειτουργία της νομοθετικής εξουσίας, που έχει τη δυνατότητα να ασκήσει και δικαστικά καθήκοντα, στο μέτρο που καθορίζεται από το Σύνταγμα. 

Για την ειδική πλειοψηφία ακούστηκαν διάφορες απόψεις. Στο τέλος καταντά πάλι η απόλυτη πλειοψηφία των 151 να γίνεται ο ρυθμιστής της περίπτωσης. Επομένως προσλαμβάνει μια περισσότερο τυπική αξία, πέραν του ότι κατοχυρώνει την αδέκαστη διαδικασία της Βουλής αυτή η ρύθμιση.

Η ασυλία του εξωκοινοβουλευτικού κινείται, κύριε Υπουργέ, λίγο στο περιθώριο το Συνταγματικό. Αύριο με την αναθεώρηση του Συντάγματος, νομίζω, ότι και αυτό το θέμα μπορεί να κλείσει. Για το θέμα του δικαστικού συμβουλίου, σας είπα την άποψή μου. Νομίζω η Βουλή έχει το κύρος, έχει την επιστήμη, έχει τις γνώσεις, έχει τη συνείδηση του να μπορεί να ασκήσει δικαστικό έργο στο πλαίσιο των Συνταγματικών ρυθμίσεων.

Το νομοσχέδιο πιστεύω ότι έρχεται να αλλάξει το 802, να γονιμοποιήσει τη συσσωρευθείσα εμπειρία των θλιβερών ετών. Εγώ δεν ψήφισα παραπομπή μαζί σας, κύριε Υπουργέ, του κ.Μητσοτάκη. Μαζί ήμασταν, νομίζω ο κ.Μπένος ήταν ο τρίτος. Δεν δικαιούμαι να το πω, αλλά θα το πω, ήταν και άλλοι τρεις, τους οποίους δεν γνωρίζω. Αντισταθήκαμε σ'εκείνη την κατρακύλα της ανταπόδοσης, που είχε ακολουθήσει εκείνα τα οδυνηρά φαινόμενα του 1989-1992. Ευχαριστώ.

( Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. )

ΠΡΟΕΔΡΟΣ(Απόστολος Κακλαμάνης): Ο κ. Ποττάκης έχει το λόγο.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Μήπως θα διακόψουμε μετά τον κ.Ποττάκη;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ(Απόστολος Κακλαμάνης): 'Οχι. Πριν αρχίσετε, κύριε Ποττάκη, θέλω να πω, ότι φάγαμε πολύ χρόνο για να συζητήσουμε εάν θα συζητήσουμε. Η Διάσκεψη των Προέδρων το πρωί έκανε μια πάρα πολύ καλή συζήτηση. Προγραμματίσαμε τη δουλειά, που έχουμε, μέχρι τα μέσα περίπου του μηνός. Να μην υποχρεωθούμε να κάνουμε εμβόλιμες συνεδριάσεις, είτε να κρατάμε τις συνεδριάσεις πέραν των πρώτων πρωινών ωρών. Γι'αυτό απόψε να τελειώσουμε με τους ομιλητές, που είναι εγγεγραμμένοι, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε κανονικά. Η δε απόφαση της Διασκέψεως, έχει μια διάρκεια. Δεν είναι υποχρεωτικό, αν δεν ζητήσει κανείς το λόγο, ότι θα πρέπει να ανακοινώνει ο Πρόεδρος, "αρχίζει η συνεδρίαση", "λύεται η συνεδρίαση".

Ορίστε κύριε Ποττάκη, έχετε το λόγο.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΤΤΑΚΗΣ: Υπάρχει, αγαπητοί συνάδελφοι, μια διάχυτη αντίληψη στην κοινή γνώμη, ότι η ποινική μεταχείριση των Υπουργών, για τα αδικήματα που διαπράττουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, είναι ευνοϊκότερη από τη μεταχείριση του κοινού πολίτη.

Αυτή η αντίληψη αναφέρεται και στο ουσιαστικό Δίκαιο, αναφέρεται και στο Δικονομικό Δίκαιο. Θα σας πω τις σκέψεις μου και για το ένα και για το άλλο.

Από άποψη ουσιαστικού Δικαίου ως προς τον προσδιορισμό δηλαδή του αδικήματος, η κρατούσα αυτή αντίληψη δεν είναι σωστή. Ο ν.802 "περί ευθύνης Υπουργών" με αντισυνταγματικές και εντελώς αόριστες διατάξεις, οδήγησε σε παραπομπή Υπουργού, χωρίς να έχει παραβεί καμια διάταξη νόμου!

Το σημερινό νομοσχέδιο, εξισώνει τον Υπουργό με τον απλό πολίτη, από άποψη ουσιαστικού Δικαίου. Θα διώκεται και ο Υπουργός για τα ίδια με τον απλό πολίτη αδικήματα. Αυτό αποτελεί πρόοδο και θα συμβάλει, πιστεύω, στην εξυγίανση των πολιτικών ηθών και στην ορθή κατανόηση του θεσμικού πλαισίου, μέσα στο οποίο κινείται η ποινική ευθύνη των Υπουργών.

Από άποψη δικονομικού Δικαίου τώρα, η κατάσταση είναι πολύ πιο ευνοϊκή, ως θεσμική διαδικασία, για τον απλό πολίτη, παρά για τον Υπουργό. 

Πρώτον: Ο απλός πολίτης έχει την εγγύηση για την άσκηση της ποινικής δίωξης μιας ανεξάρτητης αρχής, της Εισαγγελίας. Για τον Υπουργό, η άσκηση της ποινικής δίωξης βρίσκεται κατά κυριολεξία στα χέρια των πολιτικών του αντιπάλων. Η διαφορά είναι κολοσσιαία, αν σκεφτεί κανείς, ότι για τον απλό πολίτη που διώκεται από την Εισαγγελική αρχή, ισχύει η αρχή της νομιμότητας, ενώ για τη δίωξη του Υπουργού, ισχύει η αρχή της σκοπιμότητας. Και έχουμε όλοι πικρή εμπειρία αυτών των σκοπιμοτήτων, δηλαδή της μη εφαρμογής της αρχής της νομιμότητας.

Δεύτερον: Για τον απλό πολίτη υπάρχει η ασφάλεια της ενδιάμεσης διαδικασίας, των συμβουλίων δηλαδή, και η δυνατότητα έκδοσης απαλλακτικού βουλεύματος. Αντίθετα για τον Υπουργό, ούτε υπήρξε ούτε υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Θα επανέλθω σ'αυτό. 

Τρίτον: Για τον απλό πολίτη υπάρχει ο δεύτερος βαθμός δικαιοδοσίας και η κρίση του Ακυρωτικού, του Αρείου Πάγου. Για τον Υπουργό, δεν υπήρχε δεύτερος και δεν υπάρχει δεύτερος βαθμός δικαιοδοσίας.

Τέταρτον: Ο απλός πολίτης προστατεύεται από τον κακόπιστο μηνυτή, διότι έχει στα χέρια του ως όπλο υπεράσπισης τη μήνυση για ψευδή καταμήνυση και για ψευδορκία, αδικήματα άλλωστε που διώκονται αυτεπάγγελτα.

( Στο σημείο αυτό την Προεδρική 'Εδρα καταλαμβάνει ο Δ'Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ )

Στη δίωξη κατά Υπουργού ο μηνυτής, ο αντίπαλος Βουλευτής δηλαδή, που κατεμήνυσε ψευδώς τον Υπουργό, δεν διώκεται για ψευδή καταμήνυση, ούτε για συκοφαντική δυσφήμηση. Η ευθύνη του εξαφανίζεται και θεσμικά, αφού "η Βουλή απεφάσισε", και ουσιαστικά, λόγω της μυστικότητας της ψήφου.

Νομίζω ότι είναι απαραίτητο να δούμε τα πράγματα με καθαρή εικόνα. Σήμερα, δυστυχώς, δεν το μπορούμε στα πλαίσια του ισχύοντος Συντάγματος και σ' αυτό συμφωνούμε όλοι. 'Οταν θα έρθει η ώρα, όμως, στην αναθεώρηση του Συντάγματος, νομίζω, ότι θα πρέπει η Βουλή να απεμπλακεί απ' αυτά τα καθήκοντα και την ποινική δίωξη των Υπουργών να την ασκεί η εισαγγελική αρχή. Αν χρειαστούν πρόσθετες εγγυήσεις, θα τις δούμε και θα τις συζητήσουμε. Αλλά η εξίσωση του Υπουργού με τον απλό πολίτη και στο ουσιαστικό δίκαιο, που κάνουμε σήμερα και στο δικονομικό δίκαιο, μετά από μια αναθεώρηση του Συντάγματος, νομίζω, ότι θα ήταν η σωστή πολιτική πράξη.

Στα πλαίσια τώρα του ισχύοντος Συντάγματος αυτό το νομοσχέδιο κάνει μερικές τομές, οι οποίες είναι ουσιαστικές και σωστές ρυθμίσεις.

Πρώτον, διατυπώνει με σαφήνεια τα θέματα της παραγραφής. Αυτό εμπεδώνει την ασφάλεια του Δικαίου και δεν παρέχει έδαφος για ακροβατισμούς και παρερμηνείες. Υπενθυμίζω ότι στα πλαίσια του ν. 802 ο όρος "παραγραφή" ερμηνεύθηκε ως "αποσβεστική προθεσμια". Η Πυθεία έπαιζε με τα κόμματα, αλλά εσέβετο το περιεχόμενο των εννοιών. Σ' αυτήν την περίπτωση είχαμε αλλαγή του περιεχομένου των 

Σελίδα 6917 

εννοιών.

Δεύτερον, καταργεί τη διαδικασία του συμβουλίου. Στα πλαίσια του ν. 802 παρά το γεγονός ότι ο νόμος αυτός παρέπεμπε στο άρθρο 309 του Κώδικα Ποινικής Δικονομιας που όριζε ότι το συμβούλιο έχει ουσιαστική αρμοδιότητα να κρίνει και να αποφασίζει επί της ουσίας και να παύει σε ορισμένες περιπτώσεις τη δίωξη, η νομολογία, έκρινε ότι το άρθρο αυτό είχε "παρεισφρύσει" στη νομοθεσία, δηλαδή είχε γραφεί κατά λάθος!! Και απέκλεισε τη δυνατότητα έκδοσης απαλλακτικού Βουλεύματος!

Και η μια ερμηνεία, για την παραγραφή, και η άλλη ερμηνεία, για την αρμοδιότητα του συμβουλίου, έμειναν -και ευτυχώς που έμειναν- "ερμηνείες μιας χρήσης"...

Ορθή νομίζω είναι επίσης η ρύθμιση του νομοσχεδίου, όσον αφορά την προδικασία και την προσπάθεια αναζήτησης της ουσιαστικής αλήθειας. Η διαδικασία αρχίζει με αίτηση τριάντα Βουλευτών, η απόφαση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής λαμβάνεται με απλή πλειοψηφία, ειδικές ανακριτικές πράξεις μπορούν να ανατεθούν σε δικαστικούς λειτουργούς και η μειοψηφία έχει αυτοτελή δικαιώματα, τα οποία εμποδίζουν κάθε ενδεχόμενη προσπάθεια συγκάλυψης της έρευνας.

Η ρύθμιση για τη μη κράτηση Υπουργού είναι επίσης σωστή. Υπενθυμίζω, ότι στα πλαίσια της προηγούμενης ρύθμισης εκρίθη "ύποπτος φυγής" κατηγορούμενος, που απέθνησκε εντός της αιθούσης του δικαστηρίου και εμειώθη το ποσό της εγγύησής του. Για έναν άλλον δε κατηγορούμενο Υπουργό, εκρίθη, ότι είναι "ύποπτος φυγής", διότι μπορεί να ζήσει ελεύθερα σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, διότι έχει οικονομική άνεση, αφού διετέλεσε Υπουργός...

Αυτές οι αθλιότητες έπρεπε να τελειώσουν και σωστά κάνει ο Υπουργός, που εισηγείται το τέλος τους.

Σύμφωνα με τη διατύπωση του νομοσχεδίου, η άσκηση της ποινικής διώξης επέρχεται με την απόφαση της Βουλής για τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής. Αυτό όμως δημιουργεί προβλήματα ερμηνευτικά. Ποιός είναι ο ρόλος της Βουλής; Η Βουλή τι θεσμικό ρόλο έχει, όταν, μεταγενέστερα αποφασίζει την παραπομπή; Παύει να είναι ο συλλογικός εισαγγελέας, που κατηγορεί και γίνεται ένα συμβούλιο που αποφασίζει; Λέγω -και δεν το λέγω εγώ, το λένε πολλοί επιστήμονες- μήπως θα πρέπει η "προανάκριση" να πάει ένα στάδιο πίσω, να χαρακτηρίζεται δηλαδή "προκαταρκτική εξέταση", ώστε η άσκηση της ποινικής διώξης να έρχεται με την απόφαση της Βουλής περί παραπομπής. 'Ετσι θα είμαστε σε αρμονία με τους θεσμούς και τις έννοιες της ποινικής δίκης.

'Εχω δύο επιφυλάξεις στο νομοσχέδιο και θέλω να εξηγήσω την άποψή μου και επ'αυτών. Η πρώτη επιφύλαξη αφορά το θέμα της πλειοψηφίας.'Οταν η Βουλή καλείται να αποφασίσει την παραπομπή, καλείται να ασκήσει δικαστικά καθήκοντα. Είναι πέρα από κάθε λογική να σταθμίζεται η κρίση της με πολιτικούς όρους, δηλαδή αν εψήφισε η Συμπολίτευση, αν εψήφισε η Αντιπολίτευση, αν εψήφισε ποσοστό της Συμπολίτευσης ή ποσοστό της Αντιπολίτευσης. Γιατί απλούστατα, δεν πρέπει λογικά να λειτουργεί Συμπολίτευση και Αντιπολίτευση σε ένα όργανο που ασκεί δικαστικές εξουσίες.'Ολη αυτή η ρύθμιση δείχνει, ή ότι δεν θέλουμε να πάρουμε θέση στο ερώτημα, αν η παραπομπή πρέπει να γίνεται με 151 ή 180 Βουλευτές, γιατί δήθεν το 151 σημαίνει κίνδυνο πολιτικής δίωξης, και το 180 σημαίνει συγκάλυψη, ή δείχνει ένα συμβιβασμό. Καταλήγει και σε μια δεύτερη ψηφοφορία της Βουλής, μετά από δέκα ημέρες. Γιατί αυτή η δεύτερη ψηφοφορία; Μήπως κάποιος Βουλευτής αλλάξει άποψη. Με ποια στοιχεία; Επί της ουσίας της υπόθεσης, δηλαδή επί του πραγματικού ανακριτικού υλικού της υπόθεσης, δεν έχει μεσολαβήσει τίποτε! Ποιος δικαιούται να αλλάξει άποψη; Η αλλαγή της άποψής του θα είναι πολιτική στάθμιση και δεν θα έχει σχέση με το πραγματικό υλικό της υπόθεσης. Αλλά τότε καλούμε τους Βουλευτές, στους οποίους αναθέτουμε δικαστικά καθήκοντα, να αποφασίζουν με πολιτικά κριτήρια. Αφήνω που στην πράξη θα δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα αυτή η ρύθμιση, αφού παραπέμπει στο άρθρο 84 παράγραφος 6, στην πρόταση εμπιστοσύνης δηλαδή, της οποίας ο αριθμός των υπέρ της Κυβέρνησης ψηφιζόντων είναι ένας αριθμός που ποικίλει. Δεν λέγει να έχουν ψηφίσει 151. Η πλειοψηφία των παρόντων εκείνης της μέρας, που μπορεί να είναι 120 ή 125 ή 135 ή 155 ή 180. Δηλαδή θα βρεθούμε στο παράδοξο φαινόμενο άλλοι Υπουργοί να διώκονται με μικρότερη πλειοψηφία και άλλοι να μη διώκονται, με μεγαλύτερη πλειοψηφία παραπομπής, αν έχουν μεσολαβήσει κατά τη διάρκεια μιας βουλευτικής συνόδου περισσότερες από μια προτάσεις εμπιστοσύνης της Κυβέρνησης. Αυτό είναι και πολιτικά απαράδεκτο και νομικά ανεπίτρεπτο.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Την τελευταία.'Οχι όλες.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΤΤΑΚΗΣ: Η τελευταία για τον επόμενο Υπουργό. Η προηγούμενη για τον προηγούμενο και η μεταγενέστερη για ένα μεταγενέστερο. Αυτό είπα, κύριε Υπουργέ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Παρακαλώ, κύριε Ποττάκη, τελειώνετε.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΤΤΑΚΗΣ: Η δεύτερη επιφύλαξη, που έχω, κύριε Πρόεδρε, αναφέρεται στο θέμα των συμμετόχων, των συνεργών.

Η αρχική διάταξη προέβλεπε, ότι κατηγορούνται και δικάζονται ξεχωριστά.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Ποια διάταξη;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΤΤΑΚΗΣ: Του νομοσχεδίου.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Εγώ το τροποποίησα. Το πήγα με το 802.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΤΤΑΚΗΣ: Κύριε Υπουργέ, η διάταξη η οποία προέβλεπε να κατηγορούνται και να δικάζονται ξεχωριστά είναι διάταξη αυτής της Κυβέρνησης, πρόταση αυτής της Κυβέρνησης.'Εχει και την υπογραφή σας, έχει και την υπογραφή όλων των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. Αλλάξατε άποψη. Πολύ καλά κάνατε. Επιτρέψατε, όμως, σε μένα να υπερασπιστώ την πρώτη άποψη του Υπουργικού Συμβουλίου, του Πρωθυπουργού, της Κυβέρνησης και τη δική σας προ της αλλαγής. Και λέγω λοιπόν: Υπάρχουν δύο στοιχεία που πρέπει να τα σταθμίσουμε. Το ένα είναι το ενιαίο της κρίσης. Είναι αγαθό σημαντικό. Αυτό, όμως, μπορεί να το αποφασίσει το Δικαστήριο, είτε στα πλαίσια της ισχύουσας δικονομιας είτε με μια ειδική ρύθμιση που μπορούμε να κάνουμε. Το άλλο αγαθό, που πρέπει να σταθμίσουμε, είναι να μη δώσουμε την εντύπωση σε κανέναν υπάλληλο ή σε κανένα συνεργό ότι η τύχη του ταυτίζεται με τη τύχη του Υπουργού και συνεπώς, ότι μπορεί να τύχει και αυτός μιας μεταχείρισης, που θα είναι μεταχείριση πολιτική. Για τον Υπουργό π.χ. υπάρχει ενδεχομένως και αναστολή. Γιατί αναστολή για τον ιδιώτη;

Νομίζω λοιπόν, ότι λειτουργούν αποτρεπτικά για την τέλεση αδικημάτων δύο στοιχεία.

Πρώτον, η ανεξαρτησία του υπαλλήλου -να την κατοχυρώσουμε- και δεύτερον, το βαθύ συναίσθημα ευθύνης πως, ό,τι και να γίνει με τον Υπουργό, ο ίδιος δεν θα γλυτώσει ποτέ και θα δώσει λόγο των πράξεών του. Αυτό θα τον εμποδίσει να γίνει συνεργός παραβάτη Υπουργού.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκροτήματα από την Πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Φούσας έχει το λόγο.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Αισθάνομαι την ανάγκη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να λύσουμε ένα θέμα, το οποίο έθιξε ο κ. Φοίβος Ιωαννίδης, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Φαίνεται, πως μερικοί συνάδελφοι έχουν απόψεις παλαιότερες, τις συνεχίζουν και τώρα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Και για όλα τα θέματα της εποχής εκείνης τάχα έφταιγε ο κ. Κόκκινος. Μέσα σ' αυτήν του την αντίληψη υποστήριξε σήμερα -δεν λέω κακόπιστα, πάντως αυτό είπε- ότι δήθεν δεν έπρεπε να είναι πρόεδρος εκείνου του Ειδικού δικαστηρίου το 1991 ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Β. Κόκκινος. Και επικαλέσθηκε για το θέμα αυτό το άρθρο 86 

Σελίδα 6918 

του Συντάγματος, προφανώς την παράγραφο 1.

Και επειδή είναι δυνατόν τα πρακτικά αυτά να έχουν τη σημασία τους και για ένα επόμενο ίσως δικαστήριο, μια και το Σύνταγμα, με το οποίο νομοθετούμε, είναι το ίδιο και το προηγούμενο και το σημερινό, οφείλουμε να το διευκρινίσουμε αυτό και έχει την αξία του. Πράγματι, το άρθρο 86 του Συντάγματος ομιλεί και χρησιμοποιεί τη λέξη "πριν" μόνο για τους Αρεοπαγίτες και για τους Προέδρους Εφετών, ως μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου, όχι βεβαίως και για τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Και εξηγούμαι: Το Ειδικό Δικαστήριο προεδρεύεται από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και συγκροτείται από δώδεκα δικαστές, οι οποίοι κληρώνονται από τον Πρόεδρο της Βουλής σε δημόσια συνεδρίαση μεταξύ όλων των διορισμένων, πριν από την κατηγορία Αρεοπαγιτών και Πρόεδρων Εφετών. Αυτό σημαίνει, πως ο νόμος είναι σαφής και με το "πριν" εννοεί τους Αρεοπαγίτες και τους Προέδρους Εφετών. 'Αλλως αν έτσι δεν ήθελε ο νομοθέτης, θα φθάναμε σε αδιέξοδα. Δηλαδή, θα ήταν δυνατόν να οδηγηθούμε να μην έχουμε Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, να μην έχουμε πρόεδρο δηλαδή του Ειδικού δικαστηρίου. Γιατί είναι δυνατόν, όπως εσείς υποστηρίζετε, να βρεθούμε σε αυτήν την ενδιάμεση περίπτωση.

Υποστηρίζω, λοιπόν -και είναι ανάγκη να καταγραφεί στα Πρακτικά- ότι το Σύνταγμα διακρίνει μεταξύ των προέδρων και των μελών του Ειδικού Δικαστηρίου και το "πριν" αφορά μόνο τους Αρεοπαγίτες και τους Προέδρους Εφετών και όχι τον πρόεδρο αυτού.

Για το υπό συζήτηση νομοσχέδιο τώρα. Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ σε ένα σύγγραμμα του καθηγητού κ. Ν. Ανδρουλάκη, του 1988, όπου λέει: "Η ισχύουσα ειδική νομοθεσία για την υπουργική ποινική ευθύνη, πέρα από τις ασάφειες και τις αντιφάσεις που τη διακρίνουν, οδηγεί κατ' αποτέλεσμα σε απαράδεκτη ατιμωρησία των κακουργούντων Υπουργών και των συμμετόχων τους, αλλά και σε αναστάτωση της πολιτικής ζωής του Τόπου. Γι' αυτό σωστή θα ήταν η κατάργησή της, πράγμα που προϋποθέτει αναθεώρηση του Συντάγματος".

Πράγματι, σε όλους μας έχει γίνει πλέον βίωμα, -και το έχουμε κατανοήσει- ότι το ν.δ. 802/71, για πολλούς λόγους, αλλά ιδίως για τα προβλήματα, για την αναστάτωση, για την παρέμβαση στην πολιτική μας ζωή, για τις ασάφειες, έπρεπε να καταργηθεί, ή το ορθότερο, έπρεπε να βελτιωθεί, να αναθεωρηθεί. Ερώτημα: Μπορεί να γίνει ένας καινούριος νόμος με το υφιστάμενο καθεστώς από πλευράς Συντάγματος;

Εισηγείται, λοιπόν, ο κ. Ανδρουλάκης, εισηγηθήκαμε όλοι μας παλιότερα, ότι πρωτίστως πρέπει να αναθεωρηθούν οι σχετικές διατάξεις του Συντάγματος, δηλαδή το άρθρο 86 και το άρθρο 115.

Σ' αυτό το σημείο οφείλω να παρατηρήσω, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει τεράστια ευθύνη. Θα το πω με όλη τη φωνή, που πρέπει στην Αίθουσα αυτή, και θα επαναλάβω ότι πράγματι έχει μεγάλη ευθύνη το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Διότι ενώ οι εργασίες το 1996 είχαν ολοκληρωθεί, ενώ χρειαζόμαστε μόνο δύο-τρεις συνεδριάσεις, ενώ θα έπρεπε να έλθει στην Ολομέλεια της Βουλής, σπεύδει η Κυβέρνηση το 1996 και διαλύει τη Βουλή, με αποτέλεσμα όλη εκείνη η εργασία περίπου να πάει χαμένη και να μην είναι η παρούσα Βουλή Αναθεωρητική, εις τρόπον ώστε να μην έχουμε αναθεώρηση του Συντάγματος, ασφαλώς και ισχύουν οι διατάξεις των άρθρων 86 και 115 και επομένως να κάνουμε ένα νόμο όπως θα έπρεπε για την ποινική ευθύνη των Υπουργών.

Στο σημείο αυτό, λοιπόν, έχει μεγάλη ευθύνη το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αυτό και μόνο το στοιχείο θα ήταν αρκετό, για να οδηγηθούμε στην καταψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.

Στα αλήθεια, όμως, πώς μπορούμε να ψηφίζουμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο θα γίνει και νόμος του Κράτους, όταν, αφού δεν έγινε η αναθεώρηση, κατ' ανάγκη και τώρα θα είναι κατήγοροι και πάλι Βουλευτές για κάτι, που όλοι μας διαφωνούμε;

Ωστόσο, κύριε Υπουργέ, πρέπει και εγώ να υπογραμμίσω, ότι το νομοσχέδιό σας έχει και θετικές διατάξεις. Παραδείγματος χάριν, καλώς καταργείτε τα ιδιώνυμα υπουργικά ποινικά αδικήματα για λόγους οι οποίοι αναφέρθηκαν και δεν είναι ανάγκη να τους επαναλάβω. Επίσης, καλώς -και διαφωνώ με τον κ. Ποττάκη- πλέον διαμορφώσατε το νομοσχέδιό σας -που όπως φαίνεται σε λίγο θα γίνει νόμος- ώστε οι συμμέτοχοι να δικάζονται μαζί με τους Υπουργούς. Είναι θετική αυτή η διάταξη παρά τις οποιεσδήποτε παρατηρήσεις εδώ της Επιστημονικής Επιτροπής, διότι πάνω απ' όλα -και δεν συμφωνώ με τον κ. Ποττάκη- πρέπει να είναι ενιαία η κρίση. Δεν πρέπει να διασπάται η κρίση των δικαστών και ιδίως δεν πρέπει να δίνεται η εντύπωση, ότι είναι δυνατόν ίσως να ανασταλεί αργότερα η δίωξη των Υπουργών και να μη γίνει αναστολή της ποινικής δίωξης των συνεργών τους ή των συμμετόχων τους. Είναι πολύ ορθή αυτή η ρύθμιση και πράγματι καλώς κάνατε, κύριε Υπουργέ, και το αποδεχθήκατε.

Θέλω να πω, όμως, ότι έχει και πολλά αρνητικά αυτό το νομοσχέδιο, στα οποία ειδικότερα θα αναφερθώ. 

Κύριε Υπουργέ, διαφωνώ ριζικά με το θέμα της παραγραφής. Θεσπίζεται μια παραγραφή πέντε ετών για όλα τα αδικήματα, είτε σε βαθμό πλημμελήματος είτε σε βαθμό κακουργήματος. Για οποιοδήποτε αδίκημα. Και μάλιστα έχετε ειδική ρύθμιση, τα αδικήματα, που δεν αφορούν υπουργικά καθήκοντα, να υπόκεινται στις παραγραφές του Ποινικού Κώδικα στις κοινές παραγραφές.

Εδώ λοιπόν θεωρώ, ότι θα πρέπει να ισχύσουν οι παραγραφές -εννοώ πλημμελήματα, κακουργήματα- που προβλέπει ο κοινός μας Ποινικός Κώδικας.

Επ' αυτού υπάρχει και ένα δεύτερο θέμα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): Δηλαδή πόσα χρόνια;

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: 'Οσα λέει ο Ποινικός Κώδικας. Πέντε χρόνια, συν τρία χρόνια αναστολή για τα πλημμελήματα, δέκα-δεκαπέντε χρόνια, αναλόγως με το ύψος της προβλεπόμενης ποινής και ανάλογη αναστολή για τα κακουργήματα.

Αυτή είναι η θέση μας και έτσι πρέπει να γίνει, διότι έτσι δίνουμε την εντύπωση...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): 'Οχι η θέση σας. Η θέση σου.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Η θέση μου, αφού το θέλετε. Δεν έχω αντίρρηση. Νομίζω, όμως, ότι συμφωνεί το Κόμμα μου. Αφού το θέλετε, όμως, δεν έχω αντίρρηση. Η θέση μου λοιπόν.

Το λέω αυτό, διότι αισθάνομαι, ότι πράγματι δίδεται η εντύπωση, ότι έχουμε προνομιακή μεταχείριση των Υπουργών, οι οποίοι ό,τι και αν κάνουν, σε πέντε χρόνια παραγράφεται το αδίκημά τους.

Εδώ, όμως, έχουμε και ένα άλλο θέμα, το θέμα της αποσβεστικής προθεσμιας, την οποία καταργείτε παντελώς. Τι θα πει αποσβεστική προθεσμια: Θα πει, κύριοι συνάδελφοι, όσοι δε είσθε νομικοί, το χρόνο μέσα στον οποίο πρέπει να ασκηθεί η έγκληση, θα λέγαμε, στο ποινικό μας δίκαιο. Δηλαδή εάν περάσει ο χρόνος αυτός, δεν μπορεί πλέον να κινηθεί η ποινική διαδικασία. Δεν λέω να καταδικαστεί, δεν λέω μετά την καταδικαστική απόφαση. Να κινηθεί εννοώ η ποινική διαδικασία. Αυτή πλέον καταργείται.

Τι σημαίνει αυτό: Σημαίνει, ότι ένας Υπουργός μπορεί να βρεθεί κατηγορούμενος και στα τέσσερα χρόνια, και θα διαιωνίζεται η υπόθεση.

Εγώ τουλάχιστον εισηγούμαι και προτείνω, κύριε Υπουργέ, να προβλέψετε -μην τη λέτε, αν δεν θέλετε αποσβεστική προθεσμια- μια προθεσμια δύο συνόδων, άλλως δύο ετών, εντός των οποίων θα μπορεί -άλλως δεν μπορεί- να ασκηθεί η ποινική δίωξη.

Στο θέμα της προσωρινής κράτησης, κύριε Υπουργέ, πρέπει να σταθούμε πολύ. Καταργείτε την προσωρινή κράτηση. Διερωτώμαι: Εάν ένας Υπουργός κάνει ένα αδίκημα, το οποίο είναι της αξίας του Κοσκωτά, δεν πρέπει εκείνος να κρατηθεί προσωρινά; Και καλά, δεν πρέπει να κρατηθεί προσωρινά, αλλά προβλέπεται στην ίδια διάταξη, ότι μπορούν να επιβληθούν περιοριστικοί όροι.

Θα μου επιτρέψετε να πω, ότι εδώ προφανώς από λάθος ομιλείτε όχι για περιοριστικούς όρους, αλλά για "περιοριστικά 

Σελίδα 6919 

μέτρα". Είναι σκόπιμο αυτό; 'Αλλη έννοια έχει -σημειώστε, αν θέλετε- ή απλώς είναι αυτή η διατύπωση;

(Στο σημείο αυτό ακούγεται ο προειδοποιητικός ήχος λήξης του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή.)

Θα τελειώσω αμέσως. 

Διότι φαντάζομαι, θα είναι σε αντίθεση, από πλευράς ορολογίας, με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομιας.

Εάν, λοιπόν, θέλετε να πείτε, "περιοριστικά μέτρα", δεν ξέρω τι εννοείτε. Πάντως η δόκιμη φράση είναι "περιοριστικοί όροι".

Προβλέπετε, λοιπόν, μόνο περιοριστικούς όρους, και όχι προσωρινή κράτηση τους οποίους ίσως ο Υπουργός που κατηγορείται δεν τους τηρεί. Τι θα του κάνετε; Τι νόημα έχουν οι περιοριστικοί όροι; Επιβάλλεται ο οποιοσδήποτε περιοριστικός όρος. Ο κατηγορούμενος Υπουργός έρχεται και δεν τους τηρεί, αλλά δεν μπορούν να μετατραπούν σε προσωρινή κράτηση.

Σ' αυτήν τη περίπτωση δεν θα έπρεπε να έχουμε προσωρινή κράτηση; Και αφού δεν την προβλέπετε, τί θα γίνει εδώ; Θα φθάσουμε σε αδιέξοδο.

Το θέμα της επέκτασης της ασυλίας και στους Υπουργούς μη Βουλευτές αναπτύχθηκε, και συμφωνώ με τις παρατηρήσεις.

Το θέμα της κατάργησης των δικαστικών συμβουλίων και των ανακριτών είναι, νομίζω, πολύ σοβαρό και θα πρέπει ασφαλώς να το αντιμετωπίσετε και πάλι. 'Εχω τη γνώμη, πως θα ανακύψουν πολλά θέματα διαδικαστικά, τα οποία δεν θα υπάρχει τρόπος να επιλυθούν, παρά με τα δικαστικά συμβούλια.

Θα είχαμε όλη τη διάθεση, ειλικρινά, κύριε Υπουργέ, να το ψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο. Θεωρούμε, όμως, ότι εφ' όσον δεν έγινε πρώτα η Αναθεώρηση του Συντάγματος -να είναι Αναθεωρητική η παρούσα Βουλή, σε τρόπο ώστε να μπορέσουμε να προσαρμόσουμε και το Σύνταγμα στις σημερινές ανάγκες, αυτό μας δημιουργεί ένα πρόβλημα- παρά τις καλές σας διαθέσεις, αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι σύμφωνο με τις σύγχρονες απαιτήσεις. Και για το λόγο αυτόν είμαστε στη δύσκολη θέση να σας πούμε, πως δεν θα ψηφίσουμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ(Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Ανδρεουλάκος έχει το λόγο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ:Κύριοι συνάδελφοι, ο θεσμός της ποινικής ευθύνης των Υπουργών είναι ένας θεσμός, τον οποίο προβλέπει το άρθρο 86 του Συντάγματος. Το οποίο άρθρο 86 του Συντάγματος ουσιαστικά κάνει σύγχυση εξουσιών, κατά παράβαση βεβαίως της αρχής, ότι η διάκριση των εξουσιών είναι το θεμέλιο επί του οποίου εδράζεται η Δημοκρατία.

Είναι ένας θεσμός πολιτικοδικαστικός. Ο χαρακτήρας του είναι διφυής: Είναι και πολιτικός, αλλά και δικαστικός. Εξ' αυτού και μόνον απορρέουν και οι δυσκολίες για την καταξίωση αυτού του θεσμού, αφού το Νομοθετικό Σώμα αποκτά δικαιώματα εισαγγελέως και ανακριτού, δηλαδή ουσιαστικά ασκεί δικαιώματα δικαστικά. Αυτός ο θεσμός μπορεί να έχει έδαφος εφαρμογής μόνον όταν έρχεται ενώπιον της Βουλής ο πολιτικός αντίπαλος, ο οποίος έχει ηττηθεί στις αμέσως προηγούμενες εκλογές. Και επειδή δεν ασκήθηκε ο θεσμός αυτός με ιδιαίτερη φρόνηση, περιέπεσε στην ανυποληψία του Ελληνικού Λαού.

Ο Λαός πλέον δεν πιστεύει στο θεσμό αυτόν. Δεν πιστεύει στο θεσμό αυτόν γιατί είδε να ανοίγουν πολιτικές δίκες, δηλαδή δίκες με κατηγορούμενους πολιτικά πρόσωπα και είδε, ότι αυτές οι δίκες, είτε δεν ολοκληρώθηκαν είτε κατέληξαν στο γνωστό αποτέλεσμα. 'Ετσι ο Λαός ο μισός επίστευε, ότι επρόκειτο περί πολιτικών διώξεων και ο άλλος μισός επίστευε, ότι τελικά έλαβε χώρα συγκάλυψη, "κουκούλωμα", κατά το κοινώς λεγόμενο.

Και ενώ θα περιμέναμε με την πολιτική εμπειρία, που αποκτήσαμε όλα τα Κόμματα από τις περιπέτειες της περιόδου 1989-1994, ένα νομοθέτημα, το οποίο να έρθει και να άρει όλα εκείνα τα προβλήματα και όλες εκείνες τις διχογνωμίες, που ηγέρθησαν, εγώ νομίζω, ότι μόνο μερικά από εκείνα τα προβλήματα επιλύει, ενώ δημιουργεί πολύ περισσότερα.

Επίσης αυτές οι ρυθμίσεις κάθε άλλο παρά εμπεδώνουν στη συνείδηση του Λαού μας την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος και του θεσμού της ποινικής ευθύνης των Υπουργών.

Ο Υπουργός είναι κορυφαίος κρατικός λειτουργός, ο οποίος προϊσταται του τομέα ευθύνης του. Είναι ο κορυφαίος της εκτελεστικής εξουσίας.

Θα πρέπει οι ρυθμίσεις να είναι τέτοιες, ώστε ούτε στο ατιμώρητο να φθάνουμε, αλλά ούτε και μετά περισσής προχειρότητος να δημιουργούμε ποινικές διώξεις, οι οποίες ουσιαστικά καταλήγουν στην αναστολή της δράσης του Υπουργού, ο οποίος είναι καθοριστικός θεσμός για το πολίτευμά μας και για την παραγωγή κυβερνητικού κοινοβουλευτικού έργου.

Θα έρθω στις βασικές μου διαφωνίες.

Το νομοθετικό διάταγμα 802/71 είχε πολυπλοκότητα, είχε πολλές αντιφάσεις και όντως δημιουργούσε εύλογα ερμηνευτικά ζητήματα. Πολλά απ'αυτά τα ερμηνευτικά ζητήματα ελύθησαν με τις αποφάσεις του Ειδικού Δικαστηρίου. 'Ο,τι ήτο χρήσιμο, αυτό έπρεπε να το κάνουμε δεκτό. Για παράδειγμα, ο θεσμός της ενδιάμεσης διαδικασίας, κύριε Υπουργέ, ήταν χρήσιμος, γιατί κακά τα ψέματα ορίζετο από τον Πρόεδρο του Ειδικού Δικαστηρίου, ένας Πρόεδρος Εφετών, ή Αρεοπαγίτης ανακριτής, ο οποίος συνεπλήρωνε τις ελλείψεις της προανάκρισης τις οποίες έκανε η Βουλή και η οποία θεωρητικά μπορεί να σύγκειται και από μη νομικούς. Αλλά και από νομικούς και αν σύγκειται δεν είναι δικαστές, δεν έχουν ανακριτική πείρα.

Βεβαίως, εφόσον καταργείτε την ενδιάμεση διαδικασία, καλώς κάνετε και καταργείτε την προσωρινή κράτηση. Γιατί αλίμονο αν πολιτικά πρόσωπα θα είχαν την εξουσία της προφυλακίσεως των πολιτικών τους αντιπάλων. Αλλά και αν θελήσετε να συμφωνήσετε με τις απόψεις μας και να διατηρήσετε τη χρήσιμη ενδιάμεση διαδικασία, και πάλι πρέπει να καταργήσουμε την προσωρινή κράτηση. Οι περιοριστοί όροι, που μπορεί το ανακριτικό όργανο της Βουλής να επιβάλλει, ίσως οδηγήσουν σε επικίνδυνους ατραπούς. Γιατί περιοριστικός όρος, κύριε συνάδελφε, μπορεί να είναι η φαλκίδευση του δικαιώματος κινήσεως και δραστηριότητας του Βουλευτού, ακόμα και στην εκλογική του περιφέρεια. Μπορούμε να φθάσουμε, δηλαδή, σε καταστάσεις πολύ επικίνδυνες, εφόσον καταργείτε την ενδιάμεση διαδικασία και αναθέτετε όλα τα παρεπίμπτοντα ζητήματα στο ανακριτικό αυτό όργανο και συνεπώς και το δικαίωμα επιβολής περιοριστικών όρων.

Εμείς σας λέμε, ότι δεν πρέπει να καταργήσετε την ενδιάμεσο διαδικασία.

'Ενα άλλο μεγάλο ζήτημα, ερμηνευτικό ζήτημα, ηγέρθη τότε, περί την προθεσμια ασκήσεως ποινικής δίωξης, η οποία εκτείνεται μέχρι το τέλος της πρώτης συνόδου. Αυτά ήταν τα χρονικά όρια για την άσκηση ποινικής δίωξης, την προανάκριση και την παραπομπή. 'Ηταν άκρως ασφυκτικά. 'Ομως, θα πρέπει να παραμείνει η αποσβεστική προθεσμια. Θα πρέπει να υπάρχει προθεσμια, κύριε Υπουργέ, διότι έτσι όπως είναι τώρα, μπορεί να ασκηθεί η ποινική δίωξη θεωρητικά μετά από εννέα χρόνια, μέσα στα πλαίσια της παραγραφής, διότι βάζετε μόνο χρονικό όριο το όριο της παραγραφής. 'Εχουμε, δηλαδή, πέντε χρόνια συν τα τέσσερα της Βουλευτικής περιόδου εντός της οποίας φέρεται τελεσθείσα η αξιόποινη πράξη και μπορούμε έτσι να φθάσουμε θεωρητικά και στα εννέα χρόνια. Είναι πολύ μεγάλο το χρονικό διάστημα για να επικρέμαται εν είδει εκβιασμού στο κεφάλι του Υπουργού η απειλή ποινικής δίωξης. Πρέπει να το σκεφθείτε σοβαρά αυτό και να το λάβετε υπόψη σας. Εσείς έχετε τη νομοθετική πρωτοβουλία. Να βάλουμε το χρονικό όριο δύο Συνόδων. Μέσα σε δύο Συνόδους μπορούμε κάλλιστα να κάνουμε σωστό προανακριτικό, ή ανακριτικό έργο. 'Οχι όμως να το αφήσουμε αυτό όπως είναι σήμερα, δηλαδή με έναν ακραίο χρονικό ορίζοντα εννέα ολόκληρων ετών.

'Ερχομαι τώρα στο θέμα των πλειοψηφιών. 

Γιατί, χρειάζεται πλειοψηφία του συνόλου των μελών της Βουλής για να ασκηθεί ποινική δίωξη; Δηλαδή, θέλετε εκατόν πενήντα ένα. Μέχρι σήμερα ίσχυε η σχετική πλειοψηφία. 

Εγώ θα ασπαζόμουν την άποψη την οποία εξέφρασε ο κ

Σελίδα 6920 

. Κόρακας, ότι για την άσκηση της ποινικής δίωξης και της σύστασης του ανακριτικού οργάνου να υπάρχει απλώς αυξημένη μειοψηφία, εάν θέλουμε να μην παίζουμε εν ου παικτοίς. Και μόνο μετά την ανάκριση -και με την άνεση χρόνου που θα έχουμε εάν ορίσουμε διετή χρονικό ορίζοντα, φωτίζεται η υπόθεση- να έρχεται μετά η Βουλή πάλι με σχετική πλειοψηφία, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα, να αποφασίσει εάν θα παραπέμψει ή όχι τον κατηγορούμενο Υπουργό ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου. Γιατί θα πρέπει να υπάρχει αυξημένη πλειοψηφία με εκατόν πενήντα ένα για να ασκηθεί ποινική δίωξη ή για να γίνει η παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο;

'Εστω και αν το κάνετε σε δύο φάσεις -δεν έχει καμια σημασία-ουσιαστικά πάμε στους εκατόν πενήντα ένα. Γιατί κάθε απουσία απ' τη Βουλή στην κρίσιμη ψηφοφορία να τεκμαίρεται ότι είναι απαλλακτική υπέρ της μη παραπομπής και να μην τεκμαίρεται το αντίθετο;

'Αρα, λοιπόν, αυτές εδώ οι ρυθμίσεις όπως γίνονται, οδηγούν το λαό μας στη σκέψη ότι κάνετε κύριε Υπουργέ και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ -πάνω σας πέφτει η ευθύνη- ό,τι μπορείτε για να είναι ο θεσμός της ποινικής ευθύνης των Υπουργών σκορδαλιά χωρίς σκόρδο.

Να μην υπάρχει δηλαδή ποτέ σε καμια περίπτωση το ενδεχόμενο ασκήσεως ποινικής δίωξης και υλοποιήσεως αυτού του θεσμού.

Εμένα προσωπικά με βρίσκει αντίθετο και η κατάργηση του ιδιώνυμου. Ο Υπουργός, όπως είπαμε, είναι κορυφαίος θεσμός. Είναι ο πρώτος κρατικός λειτουργός, έχει τεράστιες ευθύνες και τεράστιες δικαιοδοσίες και εξουσίες. Είναι δυνατόν να παραβιάζει, κύριοι συνάδελφοι, ο Υπουργός το Σύνταγμα και να λέμε ότι είναι ποινικά ανεύθυνος; Ποιός είναι; Ο τελευταίος υπάλληλος της υπηρεσίας του; Είναι ο πρώτος κρατικός λειτουργός και θα πρέπει να ευλαβείται το Σύνταγμα και να ευλαβείται τους νόμους και τις κανονιστικές διατάξεις, αλλά τουλάχιστον το Σύνταγμα.

Είναι δυνατόν να καταργήσουμε το άλλο ιδιώνυμο του άρθρου 2; Εάν δηλαδή ένας Υπουργός εκ προθέσεως ζημιώσει το δημόσιο συμφέρον χωρίς να παραβιάσει το Σύνταγμα ή το νόμο ή το προεδρικό διάταγμα, ή οποιαδήποτε άλλη κανονιστική πράξη, είναι δυνατόν να λέμε ότι έχει το ποινικώς ανεύθυνον;

Πολύ φοβάμαι, ότι αυτές οι ρυθμίσεις θα παρεξηγηθούν απο το Λαό μας και θα επιτείνουν την αναξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος. Γι' αυτό σας καλώ, κύριε Υπουργέ, να σκεφθείτε αυτά τα οποία προτείνουμε και να τα λάβετε σοβαρώς υπόψιν. Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Ζαφειρόπουλος έχει το λόγο.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είχα ζητήσει προηγουμένως το λόγο επί του Κανονισμού. 'Οπως βλέπετε, λίγοι συνάδελφοι παρακολουθούν τη συνεδρίαση, ταλαιπωρημένοι σήμερα όλοι και εμείς ιδιαίτερα, λόγω του θανάτου του αγαπημένου συναδέλφου όλων -φαντάζομαι- του Χρήστου Κατσιγιάννη.

Πήρα το ερέθισμα να μιλήσω και έμεινα μέχρι τώρα, διότι ο κύριος Υπουργός, τον οποίο έχω αποκαλέσει δάσκαλό μου -και είναι- στην αναφορά του προς την Εθνική Αντιπροσωπεία είπε "μην νομίζετε ότι δεν νομοθετούμε". 'Ενα ερωτηματικό ανακύπτει από όλη την ιστορία. Ο κύριος Υπουργός και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ έκαναν μια αναφορά στην εφαρμογή του ν. 802 της περιόδου 1989-1990.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπ. Δικαιοσύνης): 1992.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω γιατί είχε άδικο η τότε Βουλή, η οποία ψήφισε παραπομπή και δεν είχαν άδικο, αυτοί οι οποίοι δημιούργησαν την περίπτωση εκείνη, να ψηφισθεί η παραπομπή ορισμένων συναδέλφων μας, μηδέ εξαιρουμένου του τότε Πρωθυπουργού, του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή, πώς σ' αυτό το κέλυφος του μεταξοσκώληκα μπαίνουν μέσα όλα και απέξω βγαίνει να φταίει η Βουλή,η οποία ψήφισε την παραπομπή και όχι αυτοί που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις αυτής της παραπομπής.

Πίστευα, ότι έχουμε αποκτήσει όλοι μας τεράστια πείρα στο παρόν Κοινοβούλιο και στην παρούσα Βουλή -εγώ έχω την τιμή να είμαι εδώ οκτώ χρόνια- όπου έχουμε πλείστες όσες ανάλογες περιπτώσεις. Κι άλλη φορά έχουν παραπεμφθεί Υπουργοί και Πρωθυπουργός. Πάμε, πράγματι, να τροποποιήσουμε ένα νόμο χουντικό, ένα νόμο ο οποίος είχε τις πηγές του στο Χαρίλαο Τρικούπη. Στην οκταετία που πέρασε -υποτίθεται ότι το 1981 με το 1989 είχε εκδημοκρατισθεί η Χώρα- ο ν. 802/71 ήταν από τους πρώτους που έπρεπε οι δύο τότε δημοκρατικές κυβερνήσεις να εκδημοκρατήσουν και να τον φέρουν, ώστε πράγματι να προστατεύσουν τον πολιτικό κόσμο και το πολιτικό σύστημα της Χώρας.

Επομένως, εκείνος που αρχίζει χειρών αδίκων, δεν νομίζω ότι μπορεί να αιτιάται άλλους, γιατί οι άλλοι ήρθαν να εφαρμόσουν ένα νόμο, τον οποίο όλη η Βουλή είχε ανεχθεί σε όλη τη διαδρομή του, από το 1971, που πρωτοεμφανίσθηκε, μέχρι το 1989.

Αλλά εν πάση περιπτώσει, πέρασε το 1989, πέρασε το 1993. Μήπως θα έπρεπε αυτός ο νόμος και πάλι μετά το 1993 να είχε έρθει νωρίτερα, ή το 1993 και μέχρι το 1996 να τροποποιηθεί μέσα στη Βουλή; Μήπως αυτές οι δύο μεγάλες εμπειρίες δεν θα έπρεπε να έχουν καταστήσει την παρούσα Κυβέρνηση κάπως πιο ευαίσθητη; 

Βεβαίως, ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης πολύ έντιμα και πολύ καθαρά βρήκε αυτόν το νόμο στο συρτάρι του Υπουργείου Δικαιοσύνης και τον έφερε στη Βουλή, ως είχε υποχρέωση και καθήκον. Αλλά πιστεύω, ότι ο προηγούμενος Υπουργός Δικαιοσύνης θα μπορούσε κάποιες άλλες διατάξεις μέσα σ'αυτό το νομοσχέδιο να αλλάξει, εκτός της καταργήσεως του ιδιωνύμου, και να μου επιτρέψει ο συνάδελφός μου ο κ. Ανδρεουλάκος να έχω αντίρρηση πάνω σ'αυτό. Καλώς έκανε. Το άρθρο 1 πολύ σωστά διευκρινίζεται και οριοθετείται ώστε να μην υπάρχουν διάφορες παρενέργειες. Σωστή είναι η διάταξη που λέει ότι οι συμμέτοχοι μαζί με τους Υπουργούς να παραπέμπονται, εάν υπάρχουν συμμέτοχοι. Αλλά υπάρχουν δύο ή τρεις διατάξεις, οι οποίες καταργούν αυτήν την ίδια τη συνταγματικότητα, αυτήν την ίδια δημοκρατικότητα που θέλει να αναδείξει το νομοσχέδιο αυτό.

Λέμε ότι καταργούμε το δικαστικό συμβούλιο και τον ανακριτή. Εγώ από την εμπειρία την οποία έχω και μαζί με τον παρόντα Υπουργό και διακεκριμένο ποινικολόγο, δικηγόρο και συνάδελφο στη μαχομένη δικηγορία, πολλές φορές αντιμετωπίζαμε ορισμένα θέματα, όπως όλοι που παροικούμε στην Ιερουσαλήμ της ποινικής δικηγορίας. Θα επιβάλει η δωδεκαμελής επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 9, περιοριστικούς όρους.

Πείτε ότι εκλέγεται μια κυβέρνηση για δύο τετραετίες και ένας Βουλευτής είναι συνεχώς Υπουργός και θέλει να μεταβεί στο εξωτερικό για διάφορες εργασίες που πρέπει να γίνουν, για διάφορες αντιπροσωπεύσεις και έχει κατηγορηθεί για κάποια από τις παραβάσεις του άρθρου 1, σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα και έχει περιοριστικό όρο στερήσεως εξόδου. Από πού θα πάρει την άδεια; Δεν υπάρχει δικαστικό συμβούλιο. Λέω μια ακραία περίπτωση. Δεν υπάρχει δικαστικό συμβούλιο. 'Η δεν έχει χρήματα να καταθέσει τόσα όσα θα του επιβάλει αυτή η δωδεκαμελής ανακριτική επιτροπή ως περιοριστικό όρο. Πέστε ότι του επιβάλλει δέκα εκατομμύρια, είκοσι εκατομμύρια. 'Η σύμφωνα με την παγία ως κρατούσα τακτική των δικαστηρίων εάν παραδείγματος χάριν ή η υπεξαίρεση ενός ποσού, ή η απάτη ενός ποσού υπολογίζεται σε ένα ποσό πενήντα, εκατό ή διακοσίων εκατομμυρίων, έρχεται το δικαστικό συμβούλιο ή ο ανακριτής και λέει ότι σου θέτω περιοριστικό όρο να καταθέσεις δέκα, είκοσι εκατομμύρια. Από πού θα τα βρει; Θα γίνει απατεώνας; Από πού θα τα βρει; Θα πάει να τα δανειστεί; Τι θα γίνει; Πόσο θα μπορέσει να μειώσει αυτό το ποσό, όταν δεν μπορεί και όταν η ίδια η αξιοπιστία του πολιτικού προσώπου δεν είναι ικανή να μειώσει τον περιοριστικό όρο με την προσωπικότητα την οποία έχει;

Δηλαδή τι κάναμε τώρα; Είπαμε ότι δεν υπάρχει. Θα λειτουργήσει ως προανακριτική επιτροπή και θα επιβάλει περιοριστικό όρο. Πού θα προσφύγει εάν δεν έχει αυτά τα

Σελίδα 6921 

χρήματα; Θα βάλει υποθήκη το σπίτι του, θα πάει να ζητήσει μια τραπεζιτική εγγυητική επιστολή ή θα βρει χρήματα να καταθέσει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Είναι δυνατόν να γίνονται αυτά τα πράγματα; 

Κύριε Πρόεδρε και αξιότιμοι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την άποψη -σας το είπε και ο επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά το λέμε και όλοι- ότι το δικαστικό συμβούλιο μπορεί να πει ότι δεν πρέπει να προχωρήσει η κατηγορία, ή και αν προχωρήσει η κατηγορία, να φτάσει μέχρι το Ειδικό Δικαστήριο και να έχει εκμηδενιστεί. Διότι το δικαστικό συμβούλιο με την εμπειρία την οποία διαθέτει αποτελούμενο από δικαστές και όχι από συναδέλφους οι οποίοι μπορεί να μην είναι όλοι νομικοί, σ'αυτήν την προανακριτική επιτροπή. 'Η μπορεί να υπάρχουν τα πολιτικά πάθη, που υπάρχουν πολλές φορές. Και όπως έχω τύχει σε πολλές προανακριτικές επιτροπές, να έχουμε πολιτικές αντιπαλότητες μεταξύ μας και να μην είμαστε όλοι δικηγόροι. 'Η ένας γιατρός, ή ένας άλλος να θέλει να πει την α' ή τη β' άποψη.

Είναι δυνατόν λοιπόν, να μην έχει έναν δεύτερο βαθμό, που έχει η Δημοκρατία. Και σου λέει στην τακτική ποινική δικαιοσύνη σύμφωνα με τους κανόνες ποινικής δικονομιας, ότι μπορείς να προσφύγεις εκεί σαν ένα δεύτερο σκαλοπάτι για να δεις μήπως τυχόν μπορεί εκείνος -με την εμπειρία που έχει, με τα προσόντα που έχει και ιδίως στις ειδικές διαδικασίες- να βρει κάποια λύση ή να είναι επιεικέστερος.

'Ακουσα τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και συνεχώς τον ακούω να τα βάζει με τη δικαστική τρίτη εξουσία, να τα βάζει με τον 'Αρειο Πάγο εκείνης της περιόδου κλπ. Δηλαδή τι θέλει ο κύριος Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Να είναι δηλωμένος ο δικαστής ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να είναι έντιμος;

Ε', σας παρακαλώ, κύριε Ιωαννίδη. Σας παρακαλώ. 'Εχουμε πάρα πολύ μεγάλη εμπειρία από ορισμένους τέτοιους έντιμους δικαστές, οι οποίοι πίστευαν στην παράταξή σας. Να σας τα πω και εγώ χύμα και τσουβαλάτα μέσα στη Βουλή. Και αν θέλετε ένα τέτοιο διάλογο, κύριε Ιωαννίδη, ευχαρίστως, εγώ στη φαρέτρα μου έχω πολλά βέλη για πάρα πολλούς και ξέρω πολλά. Βλέπετε με πόση λεπτότητα ο Υπουργός Δικαιοσύνης λέει εκείνα που θέλει να πει, αφήνει να εννοηθούν αυτά που θέλει να εννοηθούν...

ΦΟΙΒΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Δεν σας φαίνεται να ξέρετε πολλά.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Επειδή ξέρω τη Δικαιοσύνη καλύτερα από εσάς και γνωρίζω ποιος είναι ο δημοκρατικός δικαστής, ποιός ο έντιμος και καθαρός δικαστής.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Στο Προεδρείο να απευθύνεστε, σας παρακαλώ. Μην κάνετε προσωπικές αναφορές για να μην έχουμε προσωπικά θέματα. 

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, μεταξύ μας νομίζω ότι μπορούμε "καλή τη πίστη" να κάνουμε διάλογο.

Πιστεύω, κύριε Πρόεδρε, ότι θα μπορούσε ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης με την ευρύτητα που τον διακρίνει τουλάχιστον ως προς αυτό το θέμα, να δει αν η προηγούμενη διάταξη ήταν σωστή για να μη νομοθετήσουμε μιά διάταξη που κατά την άποψή μου και πολλών συναδέλφων όπως άκουσα, δεν είναι σωστή. Στη συζήτηση επί των άρθρων θα κάνουμε τις προτάσεις μας και νομίζω πως πάντοτε με τον Υπουργό Δικαιοσύνης υπάρχει μια συνεννόηση δημόσια για ό,τι είναι για το συμφέρον της Δικαιοσύνης και το συμφέρον του πολιτικού κόσμου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Ο κ. Αλευράς έχει το λόγο.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ: Κύριοι συνάδελφοι, ασφαλώς θα πρέπει να χαιρετίσει κανείς την πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να καταθέσει επιτέλους αυτό το σημαντικό θεσμικό νομοθέτημα, το οποίο καλείται να γιατρέψει και να κλείσει πληγές ενός πολιτικού και θεσμικού παρελθόντος της Χώρας.

Και νομίζω ότι είναι επιτέλους ένα μεγάλο βήμα για την εξυγίανση των θεσμών και της πολιτικής μας ζωής. Είναι ένα μεγάλο βήμα το γεγονός ότι θα έχουμε επιτέλους ένα νομοθέτημα, το οποίο με αρκετή σαφήνεια και καθαρούς προσδιορισμούς θα οριοθετεί την ποινική ευθύνη των Υπουργών.

Ανήκω σε εκείνους -και θέλω να το δηλώσω με την ευκαιρία και της σημερινής συζήτησης- που για λόγους αρχής έχουν πλήρη διαφωνία με το διαχωρισμό του πολιτικού από τον πολίτη στον τομέα της ποινικής ευθύνης.

Δεν πιστεύω και δεν θεωρώ ότι είναι μεμπτό στις σύγχρονες συνθήκες ο πολιτικός να διαστέλλεται στον τομέα της ποινικής ευθύνης από τον πολίτη. Κάτι τέτοιο δεν είναι σύμφωνο με τη δημοκρατική αντίληψη, με τη λειτουργία του πολιτεύματος, δεν είναι -αν θέλετε- σύμφωνο και με το σύγχρονο τρόπο λειτουργίας του Κράτους. 

Είναι πράγματι γεγονός ότι ο πολιτικός, ο Υπουργός βρίσκεται πολλές φορές στην εξέλιξη μιας τέτοιας διαδικασίας, έρμαιο στα χέρια μιας πολιτικής πλειοψηφίας, η οποία μπορεί να διαμορφώνεται με κριτήρια τελείως ξένα προς τις αρχές της νομιμότητας.

Αλλά, είναι, επίσης, πολύ καθαρό στις σύγχρονες συνθήκες, ότι ο Υπουργός, ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας στον τομέα του, έχει στα χέρια του πληθώρα μηχανισμών, ένα σύνολο εξουσιών τις οποίες πολλές φορές μπορεί να χρησιμοποιήσει τελείως ανεξέλεγκτα. Και επομένως πρέπει να βρίσκεται υπό την αυστηρή δαμόκλειο σπάθη του νόμου.

Δεν είναι νοητό στις σημερινές συνθήκες που ο Υπουργός με μια απόφασή του καθορίζει είτε έργα, είτε προμήθειες δισεκατομμυρίων, είτε με αυτή την απόφαση καθορίζει θέματα με μεγάλο ενδιαφέρον, να βρίσκεται κατ' ουσίαν σε ένα πεδίο ανέλεγκτης άσκησης εξουσίας. Και ο θεσμός της ποινικής ευθύνης των Υπουργών πρέπει να μας παρέχει από τη μια μεριά τις εγγυήσεις της σωστής απονομής της Δικαιοσύνης, από την άλλη όμως πρέπει να δίνει τη βεβαιότητα στον πολίτη ότι ο Υπουργός, ο πολιτικός δεν είναι εκτός των πλαισίων του νόμου.

Πιστεύω ότι το σημερινό νομοσχέδιο, περιέχει ουσιαστικές και θετικές διατάξεις στην κατεύθυνση οριοθέτησης της ποινικής ευθύνης των Υπουργών.

Ανήκω σε εκείνους που διαφώνησαν στη λογική μιας αυξημένης πλειοψηφίας για την παραπομπή των Υπουργών στο Ειδικό Δικαστήριο. Πιστεύω ότι οι ειδικές πλειοψηφίες δεν βοηθούν στην εμπέδωση ενός αισθήματος βεβαιότητας του πολίτη απέναντι στους νόμους και στο δίκαιο και δεν βοηθούν στην εμπέδωση ενός αισθήματος εμπιστοσύνης απέναντι στην πολιτική ζωή, η οποία όχι αδίκως μερικές φορές βάλεται για την αξιοπιστία και τη συνέπειά της.

Πρέπει όμως να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε κάποιες χρυσές τομές και το λέω αυτό γιατί η τοποθέτησή μου θα ήταν τελείως διαφορετική σ' αυτό το θέμα, εάν δεν είχε προηγηθεί μια εξαιρετικά δυσάρεστη πολιτική και θεσμική εμπειρία στη χώρα μας το 1989 και μετά. Και να μου επιτρέψει να πω ο κ. Ζαφειρόπουλος, ότι παρά τις μομφές που χρησιμοποίησε εναντίον του κ. Ιωαννίδη, δεν τίμησε την ελληνική δικαιοσύνη ο τρόπος με τον οποίο αυτή χειρίστηκε τις υποθέσεις του 1989.

Ο κ. Ποτάκης ανέφερε δύο περιπτώσεις τις οποίες θα επαναλάβω, όπως το γεγονός ότι η παραγραφή βαφτίστηκε αποσβεστική προθεσμια κόντρα στο κείμενο του νόμου, σε όλη τη θεωρία και την επιστήμη του δικαίου και το γεγονός ότι ο Υπουργός κρίθηκε ως ύποπτος φυγής επειδή ακριβώς διετέλεσε Υπουργός. 'Ηταν αν θέλετε χαρακτηριστικά και χτυπητά σημεία μιας εποχής που η δικαιοσύνη περισσότερο μπλέχτηκε στην υπόθεση της πολιτικής σκοπιμότητας παρά λειτούργησε με το αίσθημα ενός ανεξάρτητου παράγοντα του πολιτεύματος.

Αν είχαμε την εμπειρία μιας δικαιοσύνης η οποία υπήρξε ανεξάρτητη σε εκείνο το χρονικό διάστημα, ασφαλώς η δική μου σήμερα τοποθέτηση και φαντάζομαι και αρκετών συναδέλφων θα ήταν διαφορετική. Διαφορετική, γιατί εφόσον υπάρχει και λειτουργεί μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη, τότε είναι υποχρέωση και ευθύνη όλων μας, οι πολιτικοί να οδηγούνται στην κρίση αυτής της ανεξάρτητης δικαιοσύνης και με αυτήν την κρίση να κλείνει και ο κύκλος της ουσιαστικής διερεύνησης 

Σελίδα 6922 

κάθε υπόθεσης που αφορά έναν Υπουργό.

Επειδή έχουμε αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία είμαστε αναγκασμένοι να μιλήσουμε για τις χρυσές τομές. Νομίζω ότι η τελική πλειοψηφία των εκατόν πενήντα ένα Βουλευτών για την παραπομπή αποτελεί πράγματι μια εκ των πραγμάτων χρυσή τομή.

Βέβαια δεν απέχω πολύ από τη σκέψη του κ. Ανδρεουλάκου που συνηγορεί στην απλή πλειοψηφία των παρόντων, αλλά πιστεύω ότι η εμπειρία που έχουμε σήμερα επιβάλει να σταθούμε στο εκατόν πενήντα ένα.

Θα μπορούσε να πει κανένας ότι η ειδική πλειοψηφία ας πούμε των εκατόν ογδόντα Βουλευτών που είπε η κα Μπενάκη ή των εκατόν πενήντα ένα, ως μη προβλεπόμενη από το Σύνταγμα δεν είναι νόμιμη. Δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να μιλήσω για το συνταγματικό ζήτημα. Είχα συζητήσει το θέμα παλαιότερα με έναν διακεκριμένο καθηγητή του συνταγματικού δικαίου και γι' αυτό ας δεχθώ την άποψη του ότι είναι συνταγματικά επιτρεπτή μια τέτοια ρύθμιση της πλειοψηφίας. Παρά ταύτα εξακολουθώ να πιστεύω ότι μια υπερβολικά αυξημένη πλειοψηφία έξω από τη λογική και τις προβλέψεις του Συντάγματος θα μπορούσε να οδηγήσει σε ατιμωρησία.

Θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με το νομοσχέδιο. 

Πρώτα από όλα δεν συμφωνώ με την ειδική πλειοψηφία για την άσκηση της ποινικής δίωξης. Δεν κατανοώ γιατί στο άρθρο 6 η πλειοψηφία για την κίνηση της ποινικής διώξεως θα πρέπει να λαμβάνεται με πλειοψηφία του συνόλου των μελών της Βουλής. Πιστεύω ότι είναι μια υπερβολική πρόβλεψη και θα πρέπει σε αυτή τη φάση, τη φάση που απλώς κινείται η ποινική δίωξη να μείνουμε στην απλή πλειοψηφία των παρόντων Βουλευτών.

Η δεύτερη παρατήρηση έχει σχέση με τη διαδικασία της ανάκρισης. Δεν συμφωνώ με την ανάκριση, η οποία ανατίθεται σε πολιτικά πρόσωπα. Αποτελεί μια σύγχυση ρόλων και αρμοδιοτήτων που στα όρια του πολιτεύματός μας και με τις δεδομένες πολιτικές συνθήκες νομίζω ότι δεν είναι επιτρεπτή. Δεν είμαι όμως της λογικής ότι ο ανακριτής θα πρέπει να είναι μέλος του Ειδικού Δικαστηρίου γιατί κάτι τέτοιο αυτόματα δημιουργεί σύγχυση ανάμεσα στην ιδιότητα του ανακριτή και του μέλους του δικαστηρίου που στη συνέχεια κρίνει την υπόθεση.

Πιστεύω, πάντως, ότι και η ανάθεση της ανάκρισης σε πολιτικά πρόσωπα και αυτή πάσχει.

Πάσχει επίσης η διάταξη για τους περιοριστικούς όρους, πρώτον, από την άποψη ότι είναι αμφίβολης συνταγματικότητας, διότι δεν μπορεί να περιορίζει την ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα ενός Υπουργού ένα πολιτικό στην ουσία Σώμα, αλλά και δεύτερον, πάσχει από την πλευρά του ότι είναι αλυσιτελής η διάταξη των περιοριστικών όρων.

Για παράδειγμα, όταν αποφασίσει αυτή η δωδεκαμελής επιτροπή που διενεργεί την ανάκριση, τη θέσπιση περιοριστικών όρων -οι οποίοι μπορεί να είναι υπέρμετρα αυστηροί μάλιστα- ο υπεύθυνος και εγκαλούμενος, αν δεν τηρήσει και δεν σεβαστεί τους περιοριστικούς όρους, δεν μπορεί να έχει ουδεμια κύρωση. Επομένως, είναι γράμμα κενό οι περιοριστικοί όροι.

Υπάρχει και ένα δεύτερο πρόβλημα, που ενδεχόμενα θα κληθεί να αντιμετωπίσει σε εξαιρετικές ίσως περιπτώσεις, αλλά είναι ενδεχόμενο: Ανάμεσα στο διάστημα που αποφασίζεται η διενέργεια της ανάκρισης και μέχρι να πάει η υπόθεση στο Ειδικό Δικαστήριο, ο εγκαλούμενος Υπουργός φυγοδικεί στο εξωτερικό, φεύγει στο εξωτερικό. Καθ' όλο αυτό το διάστημα πλέον, θα έχουμε μια πλήρη περιγραφή της ποινικής διαδικασίας. Αυτός θα είναι στο εξωτερικό -αναφέρω την περίπτωση Κράξι στην Ιταλία, για παράδειγμα- και δεν θα υπάρχει ένα δικαστικό όργανο το οποίο να μπορεί να λάβει τα αναγκαία μέτρα, είτε ένα ένταλμα σύλληψης, είτε οποιοδήποτε άλλο μέτρο για να δώσει ένα τέλος σε αυτήν την περιγραφή της ποινικής διαδικασίας.

Αυτά είναι λοιπόν προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε σχέση με την ανάκριση.

Επίσης, δεν γνωρίζω τη συνταγματικότητα της επέκτασης με νόμο του θεσμού της ασυλίας στους Υπουργούς, που δεν είναι κοινοβουλευτικά πρόσωπα.

Και μια τελευταία παρατήρηση, όσον αφορά την τύχη των συμμετόχων. Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν, ότι για την ενότητα της κρίσεως και της διαδικασίας θα πρέπει οι συμμέτοχοι να δικάζονται μαζί με τους κατηγορούμενους Υπουργούς. Και αυτό, διότι είναι πολύ σπάνιο στην καθημερινή πρακτική, όταν θα έχει αποφασίσει ήδη ένα Ανώτατο Δικαστήριο επί ορισμένων ζητημάτων, να έρθει στη συνέχεια ένα άλλο δικαστήριο, αποτελούμενο από δικαστές κατώτερων βαθμίδων και να αποφανθεί διαφορετικά πράγματα. Γι'αυτό, πιστεύω, ότι είναι ορθή η ρύθμιση της συνεκδίκασης των συμμετόχων.

Με αυτές, λοιπόν, τις παρατηρήσεις, πιστεύω ότι το νομοσχέδιο το οποίο σήμερα συζητάμε, αποτελεί μια σημαντική τομή στα πράγματα και στο θεσμικό μας σύστημα και γι'αυτό εγώ τουλάχιστον το ψηφίζω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριοι συνάδελφοι, ο Βουλευτής της Β' Αθηνών, κ. Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, ζητεί από το Σώμα ολιγοήμερη άδεια απουσίας του στο εξωτερικό.

Εγκρίνει η Βουλή;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Η Βουλή ενέκρινε.

Ο κ. Παυλόπουλος, έχει το λόγο.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Αν και το προκεχωρημένο της ώρας δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να συζητήσει πραγματικά κανείς επί της ουσίας, θα μου επιτρέψετε να σας εκθέσω ορισμένες θέσεις σχετικά με την πολιτική σκοπιμότητα, αλλά ιδίως με τα συνταγματικά προβλήματα, τα οποία δημιουργεί το σχέδιο νόμου.

Πρώτα-πρώτα, πρέπει να παραδεχθούμε ότι λειτουργούμε νομοθετικά στο πλαίσιο ορισμένων συνταγματικών ρυθμίσεων, οι οποίες αν δεν είναι αναχρονιστικές, τουλάχιστον είναι απρόσφορες για να μας βοηθήσουν να θεσπίσουμε ένα νόμο περί ευθύνης Υπουργών, τέτοιο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.

Η μια σκέψη θα ήταν να περιμένουμε την αναθεώρηση του Συντάγματος και ο νόμος να έλθει μετά, ώστε οι διατάξεις του να είναι προσαρμοσμένες στις νέες συνταγματικές διατάξεις. 'Οπως είναι όμως γνωστό, από ευθύνη της Κυβέρνησης, η συνταγματική αναθεώρηση έχει παραπεμφθεί για χρόνο ο οποίος απέχει πολύ από σήμερα. Και είναι προτιμότερο να μην επαναπαυθούμε στο νόμο, ο οποίος υπάρχει σήμερα και ο οποίος, όπως δοκιμάστηκε στην πράξη, απέδειξε ότι δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετήσει τις ανάγκες σε ένα τόσο ευαίσθητο σημείο, όπως αυτό που αφορά την αξιοπιστία και την τιμή του πολιτικού κόσμου της Χώρας.

Αν, λοιπόν, πρέπει να νομοθετήσουμε σήμερα, πρέπει να σκεφθούμε, ότι η νομοθεσία αυτή πρέπει να γίνει υπό όρους πολιτικά παραδεκτούς και συνταγματικά δόκιμους.

Γι'αυτό και οι παρατηρήσεις τις οποίες θα σας απευθύνω, κύριε Υπουργέ, και θα σας εκθέσω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αφορούν και την πολιτική διάσταση, αλλά και τη συνταγματική διάσταση του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου.

Σε ό,τι αφορά τα σημεία τα οποία θα θίξω, είναι δύο. Το ένα αφορά -και είναι λίγο πρωθύστερο το σχήμα από πλευράς άρθρων, αλλά νομίζω ότι η ουσία έτσι είναι και αυτό πρέπει να πράξω- το ζήτημα το οποίο σχετίζεται με την πλειοψηφία της παραπομπής και το δεύτερο σχετίζεται με την επέκταση της βουλευτικής ασυλίας και σε μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, τα οποία δεν έχουν τη βουλευτική ιδιότητα για πράξεις οι οποίες δεν σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων τους.

Στο πρώτο θέμα, το θέμα της πλειοψηφίας: Το πρώτο ελάττωμα το οποίο παρουσιάζει ο νόμος αυτός, και είναι πολιτικό ελάττωμα εκτός από συνταγματικό, είναι πρώτον ότι υπάρχει διαφορετική πλειοψηφία για τη σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής και διαφορετική πλειοψηφία για την παραπομπή και δεύτερον, η πλειοψηφία η οποία απαιτείται για

Σελίδα 6923 

να υπάρξει παραπομπή ποικίλλει κατά περίπτωση από τυχαία γεγονότα.

Και εκείνο το οποίο, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να θέσω είναι το εξής: Γιατί άραγε στο άρθρο 6 θεσπίζεται ότι άλλη πρέπει να είναι η πλειοψηφία για τη σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής και άλλη πρέπει να είναι για την παραπομπή, όταν όλοι ξέρουμε ότι και τα δύο αυτά θέματα έχουν, περίπου, ίση βαρύτητα; Το έχουμε ζήσει δυστυχώς σ'αυτήν την Αίθουσα και το έχει πληρώσει ο πολιτικός κόσμος. Η σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής, που πρέπει να στηρίζεται στην ύπαρξη επαρκών στοιχείων, έχει επίπτωση, ίση, περίπου, με εκείνη της παραπομπής. Καταλαβαίνετε, όταν συνιστάται μια Προανακριτική Επιτροπή, πόσο σημαντικό είναι για ένα πολιτικό πρόσωπο. Γιατί άραγε του επιφυλάσσουμε μια διαφορετική μεταχείριση από την περίπτωση εκείνη κατά την οποία παραπέμπεται;

Και πολιτικά, επίσης, είναι δυνατόν να παραπέμπεται κάποιος με διαφορετική πλειοψηφία από έναν άλλον; Από τη στιγμή κατά την οποία υιοθετούμε το κριτήριο της πλειοψηφίας η οποία διαμορφώθηκε κατά την τελευταία πρόταση εμπιστοσύνης, καταλαβαίνετε ότι αν έχουμε διαδοχικές προτάσεις εμπιστοσύνης που καταλήγουν σε διαφορετικές πλειοψηφίες, έχουμε και διαφορετικές πλειοψηφίες με τις οποίες παραπέμπεται κάποιος.

Είπε ο κύριος Υπουργός προηγουμένως, ότι δεν θα υπάρχουν τόσοι κατηγορούμενοι. Μα, δεν νομοθετούμε ad personam. Οι νόμοι τους οποίους θεσπίζουμε δεν είναι νόμοι επ' ανδρί, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Δημοσθένους. Είναι νόμοι οι οποίοι σκοπεύουν να διαμορφώσουν το θεσμικό πλαίσιο και μάλιστα για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, για τα επόμενα χρόνια. Και αυτό δημιουργεί μια πολιτική κατάσταση η οποία συνεπάγεται άνιση μεταχείριση -θα το δούμε και συνταγματικά- αλλά πρωτίστως δημιουργεί ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα; Να παραπέμπονται πολιτικά πρόσωπα με διαφορετικές πλειοψηφίες.

Γιατί αυτά τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει την ίδια πολιτική βαρύτητα, από πλευράς πολιτικής συμπεριφοράς, με κάποιον άλλο; Πολιτικά, εγώ θεωρώ αυτήν τη διφορούμενη τακτική -είτε στην περίπτωση της Προανακριτικής Επιτροπής, είτε στην περίπτωση της παραπομπής, είτε στην περίπτωση της παραπομπής με τα κριτήρια τα οποία θέσατε στο πλαίσιο του άρθρου 9- απαράδεκτη και αναχρονιστική.

Και έρχομαι στο συνταγματικό ζήτημα. Σαφώς, για μένα υπάρχει ένα συνταγματικό πρόβλημα ισότητας. Από τη στιγμή κατά την οποία κάποιος παραπέμπεται -μιλάω κυρίως για το θέμα της παραπομπής- με διαφορετική πλειοψηφία από κάποιον άλλο, βεβαίως αυτό παραβιάζει κατάφωρα την αρχή της ισότητας κατά το άρθρο 4 παράγραφος 1, που θέλει να υπάρχει ίση μεταχείριση ουσιωδώς όμοιων καταστάσεων και άνιση μεταχείριση ουσιωδώς ανόμοιων καταστάσεων. Και η ποινική μεταχείριση ενός πολιτικού προσώπου, σαφώς προϋποθέτει την ύπαρξη ισότητας. 

Και απορώ πραγματικά, πως ένας Υπουργός Δικαιοσύνης, δόκιμος νομικός, ο οποίος έχει θητεύσει τόσα χρόνια στον χώρο της Δικαιοσύνης, δεν μπορεί να αντιληφθεί ένα πράγμα που για όλους μας είναι αυτονόητο. Καμιά πολιτική σκοπιμότητα, καμιά στήριξη των έργων του προκατόχου σας, κύριε Υπουργέ, δεν μπορεί να σας στερήσει το δικαίωμα και την ευαισθησία να ξέρετε, ότι δεν είναι δυνατόν να βρεθούμε στο φαινόμενο να παραπεμφθούν πολιτικοί με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Είναι κατάφωρη παραβίαση της αρχής της ισότητας και πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι μας. Αυτό είναι η μια πλευρά, η οποία αφορά την αρχή της ισότητας.

Η άλλη πλευρά αφορά ένα διαφορετικό συνταγματικό ζήτημα το οποίο προηγουμένως σχετικά με την πλειοψηφία. Η πλειοψηφία την οποία προβλέπετε για την παραπομπή είναι μια ειδική πλειοψηφία. Ακόμη και στην περίπτωση που θα σταθούμε στους εκατόν πενήντα ένα Βουλευτές, η πλειοψηφία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, των εκατόν πενήντα ένα Βουλευτών είναι ειδική πλειοψηφία και το ξέρετε όλοι. 'Οταν απαιτούνται εκατόν πενήντα ένας Βουλευτές πλειοψηφία, αυτή είναι ειδική πλειοψηφία.

Και το ερώτημα είναι: Είναι δυνατόν ο κοινός νομοθέτης να θεσπίζει ειδικές πλειοψηφίες κατά παράβαση των αρχών του Συντάγματος; Είναι σαφές ότι όπου η Βουλή...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Πού είναι η παράβαση του Συντάγματος κύριε συνάδελφε; Τα λέτε αυτά και είστε και συνταγματολόγος;

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θα σας την πω κύριε Υπουργέ.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Για πείτε την για να την καταλάβω.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θα σας την πω αμέσως.

Πρώτα-πρώτα σας την επεσήμανε η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής και δεν είμαι ο μόνος συνταγματολόγος. Η παραβίαση είναι η εξής: Πρώτα όμως θα παρακαλέσω, κύριε Πρόεδρε, επειδή το θέμα που θέτει ο κύριος Υπουργός μου δίνει τη δυνατότητα...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ κρατήστε το χρόνο του συναδέλφου.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.

Κύριε Υπουργέ, όπου το Σύνταγμα θέλει ειδικές πλειοψηφίες το είπε ρητώς. Ο κανόνας είναι ότι η Βουλή αποφασίζει με την πλειοψηφία των παρόντων, η οποία δεν είναι δυνατόν να είναι ολιγότερη του ενός τετάρτου του όλου αριθμού των Βουλευτών, δηλαδή των εβδομηνταπέντε. Αυτός είναι ο κανόνας που θέτει το Σύνταγμα. Και σε όσες άλλες περιπτώσεις θέλει προβλέπει ειδική πλειοψηφία...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Εδώ είναι η δεύτερη φάση.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Υπουργέ, σας παρακαλώ!

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μα για τη δεύτερη φάση μιλώ, κύριε Υπουργέ. Στη δεύτερη φάση λέτε ότι ως minimum απαιτούνται εκατόν πενήντα ένας Βουλευτές. Σε σχέση με το βασικό κανόνα που θέτει το Σύνταγμα, που είναι αυτός που σας τόνισα προηγουμένως, η πλειοψηφία των εκατόν πενήντα ένα, όποιον συνταγματολόγο -γιατί εγώ έχω και την πολιτική ιδιότητα σήμερα-ρωτήσετε θα σας πει ότι αυτή είναι ειδική πλειοψηφία.

Και το ερώτημα είναι. Μπορεί ο συνταγματικός νομοθέτης να ορίζει αυτόν τον κανόνα και ο κοινός νομοθέτης να ορίζει ειδικές πλειοψηφίες κατά βούληση;

Μπορεί να θεωρείτε, ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να υπάρχει ειδική πλειοψηφία. Αλλά εδώ είναι μια αρχή την οποία κάνουμε. Σε οποιαδήποτε μελλοντική περίπτωση θα μπορεί να απαιτεί ο νομοθέτης ειδική πλειοψηφία, όπου εκείνος θέλει. Και θα φθάσουμε στο σημείο ο νομοθέτης να δημιουργήσει ένα καμβά ολόκληρο, ένα μωσαϊκό πλειοψηφιών, το οποίο θα πρέπει κάθε φορά να τηρούμε. Τι είδους δέσμευση είναι αυτή την οποία αναλαμβάνουμε;

Σαφώς είμαστε ως Νέα Δημοκρατία υπέρ της ειδικής πλειοψηφίας. Αλλά σύμφωνα με τη βασική θέση που και η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής σας θέτει, είπαμε: Ας ψηφιστεί το Σύνταγμα με αυτήν τη διατύπωση για να μην βρεθούμε μπροστά σε μια αντισυνταγματική ρύθμιση.

Δεν είναι δυνατόν επειδή το ζήτημα είναι "λεπτό" και πολιτικά επώδυνο να θεωρούμε ότι αυτό ακριβώς δικαιολογεί την παραβίαση του Συντάγματος. Η παραβίαση του Συντάγματος είναι μια και ενιαία. Δεν μπορούμε να την θεωρήσουμε ως επιτρεπτή υπό προϋποθέσεις. Γιατί διαφορετικά φθάνουμε στο μακιαβελικό ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".

Τελευταία παρατήρηση: Το ζήτημα το οποίο σχετίζεται με τη δυνατότητα επέκτασης της άρσης της ασυλίας των Βουλευτών και σε μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, τα οποία δεν έχουν τη βουλευτική ιδιότητα για έργα τα οποία άσκησαν εκτός πλαισίου πολιτικών καθηκόντων. Φαίνεται αυτονόητη αυτή η διάταξη. Ξεχνάμε όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το λόγο για τον οποίο έχει θεσπιστεί η ασυλία των Βουλευτών. Γιατί θεσπίστηκε η ασυλία των Βουλευτών;

Σελίδα 6924 

Το οιοδήποτε εγχειρίδιο του Συνταγματικού Δικαίου, αρχής γενομένης από το Συνταγματικό Δίκαιο του Ν.Ν.Σαρίπολου αναφέρει ότι η Βουλή, ως αυτοτελής και αυτόνομος οργανισμός μόνη μπορεί να αποφασίζει αν είναι δυνατόν να αρθεί η ασυλία μέλους της. Γιατί; Γιατί με τον τρόπο αυτό προστατεύει ένα μέλος της ως προς τη δυνατότητα άσκησης των καθηκόντων εφόσον θεωρεί, ότι η παρουσία σε αυτά τα έδρανα είναι απαραίτητη.

Η Βουλή δηλαδή, κυρίαρχο όργανο στο σημείο αυτό, κρίνει με ποιο κριτήριο; Αν το μέλος εκείνο το οποίο πρέπει να παραπεμφθεί είναι απαραίτητο να βρίσκεται εδώ αντί να σύρεται στα δικαστήρια.

Το ερώτημα είναι: Τίθεται το ζήτημα αυτό για το μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου το οποίο δεν έχει κοινοβουλευτική ιδιότητα; Η Βουλή θα αποφασίζει αν είναι απαραίτητο και πού; 'Οχι στο Κοινοβούλιο, αλλά στην Κυβέρνηση; Μα, αυτή είναι δουλειά του Πρωθυπουργού να το κάνει. Και αν θεωρεί ότι παρά την επέμβαση της προανακριτικής διαδικασίας του είναι απαραίτητο, μπορεί να αναλάβει το κόστος να το κάνει. Δεν είναι όμως η Βουλή εκείνη που θα αποφασίσει κάτι τέτοιο ούτε μπορούμε εμείς να το προβλέψουμε αυτό. Και αυτή είναι μια δεύτερη παρατήρηση που επίσης κάνει η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής.

Αυτά που σας τονίσαμε δεν είναι παρατηρήσεις που επιχειρούν να αποδυναμώσουν το νόμο σας κύριε Υπουργέ. Είναι παρατηρήσεις που ενισχύουν την αξιοπιστία του και δεν δημιουργούν συνταγματικά προηγούμενα τα οποία όλοι μπορούμε να τα βρούμε μπροστά μας.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις νομίζω ότι, με την ευαισθησία που ως τώρα δείξατε και την οποία μπορείτε να δείξετε υπακούοντας όχι στο δικό μας κέλευσμα, αλλά στην επιστημονική υπηρεσία της Βουλής είναι ανάγκη να τροποποιήσετε το προκείμενο σχέδιο νόμου.

Νομίζω, λοιπόν ότι δεν είναι προσβολή για έναν Υπουργό Δικαιοσύνης να δέχεται συνταγματικές παρατηρήσεις. Δεν υπάρχει βεβαίως μια συνταγματική αλήθεια. 'Οταν όμως συγκλίνουν τόσες απόψεις και όταν υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί τέτοιο προηγούμενο, πρέπει να σταθούμε στο σημείο αυτό. Και νομίζω πως κατά τίποτα δεν αποδυναμώνει, επαναλαμβάνω, το σχέδιο νόμου, το οποίο φέρνετε ενώπιον της Βουλής, η συμμόρφωση προς αυτές τις παρατηρήσεις. Αντιθέτως, και η δική σας ευαισθησία και η πληρότητα του νομοσχεδίου θα εξυπηρετηθούν, αν δούμε το σχέδιο νόμου με μεγαλύτερη προσοχή, ιδίως στην κατ' άρθρο συζήτηση.

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Υπουργέ, δεν υπάρχει άλλος εγγεγραμμένος. 'Εχουμε τις δευτερολογίες.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Επί της διαδικασίας;

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Επειδή η ώρα είναι δώδεκα, εγώ θα έλεγα, κύριε Πρόεδρε...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Πάλι τα ίδια. Κύριε Πρόεδρε, μην τρώμε την ώρα μας. Δεν δέχομαι καμια διακοπή.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Μισό λεπτό, κύριε Υπουργέ.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κάθε τόσο θα έχουμε συζήτηση για το πότε θα τελειώσουμε ή πότε θα φύγουμε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Υπουργέ, περισσότερο χρόνο θα χάσουμε έτσι.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Μα, γι' αυτό λέω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Τί θέλετε, κύριε Κόρακα;

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Δεν κατάλαβα, είναι και τοποτηρητής του Κανονισμού ο κύριος Υπουργός;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Λοιπόν, σας παρακαλώ τώρα, αφήστε τα αυτά.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Εσείς, κύριε Κόρακα, δώσατε δικαίωμα, κάθε φορά να παίρνετε το λόγο.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Ζήτησα το λόγο και δεν τον ζητάω από σας. Τον ζητώ από τον Πρόεδρο του Σώματος.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Κόρακα, σας παρακαλώ!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Σε μένα τα λέτε, κύριε Πρόεδρε; Στον Υπουργό να τα πείτε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Σας παρακαλώ πολύ, σας έδωσα το λόγο. Τι θέλετε να πείτε;

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Επειδή είναι δώδεκα η ώρα, θα πρότεινα, έστω αν θέλετε, αν επιμένει η Κυβέρνηση να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο απόψε επί της αρχής και αύριο στο πρώτο άρθρο να γίνουν και οι δευτερολογίες, έτσι ώστε οι Βουλευτές που μίλησαν μετά τις εννέα η ώρα, να έχουν τη δυνατότητα να δευτερολογήσουν, να ακούσουν τον κύριο Υπουργό, τις απαντήσεις-παρατηρήσεις και να προχωρήσουμε. Δεν έχω αντίρρηση αύριο να περάσουμε και στα άρθρα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριε Υπουργέ, τι λέει η Κυβέρνηση επί της προτάσεως του κ. Κόρακα;

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Με συγχωρείτε, θα απαντήσω σε κάτι, που πρότεινε η κα Μπενάκη και σας το είπε. Λοιπόν, δεν τα λέει ο κ. Κόρακας για πρώτη φορά, τα είπε η κα Μπενάκη νωρίτερα σε σας και μίλησα κι εγώ με σας. Βεβαίως να μη δευτερολογήσει κανείς απόψε, να ψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο και αύριο στο πρώτο άρθρο να έχουν δικαίωμα ομιλίας δέκα λεπτών ο καθένας. Αυτό το είχαμε πει από πριν. Ο κ. Κόρακας το έβαλε ύστερα, που ήδη το είχαμε αποφασίσει αυτό.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Η κα Μπενάκη μου το είπε στο αυτί. Ο κ. Κόρακας το είπε δημοσία.

Συμφωνεί το Σώμα;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Επομένως, θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο επί της αρχής και οι δευτερολογίες θα γίνουν επί του άρθρου 1.

Ερωτάται το Σώμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης: "Ποινική ευθύνη των Υπουργών" επί της αρχής;

ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κατά πλειοψηφία.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ: Κατά πλειοψηφία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Συνεπώς, το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης: "Ποινική ευθύνη των Υπουργών" έγινε δεκτό επί της αρχής, κατά πλειοψηφία.

Αύριο θα δευτερολογήσουν στο άρθρο 1 οι παριστάμενοι συνάδελφοι. Αντί πέντε λεπτών, θα μιλήσουν δέκα λεπτά και παρακαλώ να σημειωθούν τα ονόματα των παρισταμένων συναδέλφων.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Θα απαντήσω και εγώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Βεβαίως. 

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κύριε Παυλόπουλε, όταν μίλησα, ήσασταν εδώ;

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Θα ήθελα δύο λεπτά, για να απαντήσω στον κ. Παυλόπουλο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Είπαμε αύριο. Εξάλλου ψηφίσαμε το νομοσχέδιο επί της αρχής.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Καλώς, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικόλαος Κατσαρός): Κύριοι συνάδελφοι, δέχεσθε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;

ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 00.10', λύεται η συνεδρίαση για αύριο, Τετάρτη, 28 Μαϊου 1997 και ώρα 18.00', με αντικείμενο εργασιών του Σώματος πρώτον συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και στη συνέχεια συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: "Ποινική ευθύνη των Υπουργών".


Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ 
     ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ