ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
      ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΒΟΥΛΗΣ (απογευματινή)
      ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΑ΄
      Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2002
      ΘΕΜΑΤΑ
      Α΄ ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
      1. Επικύρωση Πρακτικών, σελ.
      Β. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
      1. Κατάθεση αναφορών, σελ.
      Γ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
      1. Συζήτηση επί της αρχής και των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Σύσταση Νομικού Προσώπου με την Επωνυμία «Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας σελ.
      ΟΜΙΛΗΤΕΣ
      Α. Επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.
      ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ Γ., σελ.
      ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ Π., σελ.
      ΛΕΓΚΑΣ Ν., σελ.
      ΜΑΝΤΕΛΗΣ Α., σελ.
      ΦΩΤΙΑΔΗΣ Α., σελ.
      ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ Γ., σελ.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ  ΒΟΥΛΗΣ
Ι΄  ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΝΟΔΟΣ  Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΒΟΥΛΗΣ
ΘΕΡΟΥΣ 2002
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ MA΄
Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2002
Αθήνα, σήμερα στις 25 Σεπτεμβρίου 2002, ημέρα Τετάρτη και ώρα 18.47΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου το Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής (Γ΄ σύνθεση) για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ    ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Απόστολος Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
(ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα με την από 25.9.2002                    εξουσιοδότηση του Σώματος, επικυρώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου τα Πρακτικά της Μ΄ συνεδριάσεώς του, της Τετάρτης 25 Σεπτεμβρίου 2002  σε ό,τι αφορά στην ψήφιση στο σύνολο των σχεδίων νόμων: 
1. « Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Άμυνας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας για τη συμμετοχή στο Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης της Ειρήνης (Π.Κ.Ε.Ε.Υ.Ε.)».
2. «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του  Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας για τη συμμετοχή ρουμανικού προσωπικού στο Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Επιχειρήσεων Υποστήριξης της Ειρήνης (Π.Κ.Ε.Ε.Υ.Ε.)».
3. «Κύρωση του Δεύτερου Συμπληρωματικού Πρωτοκόλλου στη Συμφωνία για την Πολυεθνική Ειρηνευτική Δύναμη Νότιο-Ανατολικής Ευρώπης». 
4. «Κύρωση του Τρίτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Συμφωνίας για την Πολυεθνική Ειρηνευτική Δύναμη της Νότιο-Ανατολικής Ευρώπης».
5. «Κύρωση της Συμφωνίας για την ίδρυση Συντονιστικής Επιτροπής στο πλαίσιο της Αμυντικής Υπουργικής Διαδικασίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».)
Κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στη συμπληρωματική ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: Σύσταση Νομικού Προσώπου με την Επωνυμία «Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας».
Σ’ αυτήν τη συνεδρίαση η Νέα Δημοκρατία ορίζει ως Κοινοβουλευτικό της Εκπρόσωπο τον κ. Γεώργιο Αλογοσκούφη. Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου ορίζει ως Κοινοβουλευτικό του Εκπρόσωπο τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. 
Το λόγο έχει ο κ. Αναστάσιος Μαντέλης.
      ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΝΤΕΛΗΣ: Κύριοι συνάδελφοι, το 1844 ο Σάμιουελ Μορς έστειλε το πρώτο τηλεγράφημα του κόσμου διατυπώνοντας ένα ερώτημα: «Τι άραγε έχει επεξεργαστεί ο Θεός;». Εκείνη την εποχή δεν ήξερε ότι άνοιγε τις πύλες ενός θαυμαστού κόσμου επικοινωνιών.
      Στις 21 Νοεμβρίου του 1961 τέσσερις-πέντε επιστήμονες κατόρθωσαν να συνδέσουν τους γιγαντιαίους εκείνη την εποχή υπολογιστές δύο πανεπιστημίων, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και του Πανεπιστημίου Στάντφορντ, ένα γεγονός το οποίο πέρασε εντελώς απαρατήρητο. Ένας από αυτούς τους επιστήμονες, ο Στηβ Κρόκερ, είχε σχολιάσει: «Δεν μας απασχολεί και τόσο που δεν ήταν κανείς φωτογράφος στη σημερινή μας παράσταση».
      Το 1977 είχαμε ένα ιλαροτραγικό γεγονός στον Λευκό Οίκο. Ο σύμβουλος ασφαλείας του Προέδρου Τζίμι Κάρτερ, ο γνωστός Ζμπίγκνιεφ Μπρεζίνσκι, παρακολουθώντας ένα σχέδιο προστασίας της πολιτικής ηγεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου, ζήτησε την άμεση εφαρμογή του. Το τι επακολούθησε δεν λέγεται: έλλειψη συντονισμού, έλλειψη επικοινωνίας, ο καθένας έκανε «του κεφαλιού του», οι πάντες κινδύνευαν να χαθούν.
      Έτσι γεννήθηκε το ίντερνετ, το διαδίκτυο. Αποτελεί τη σύγκλιση τριών θαυμαστών τεχνολογιών: της τεχνολογίας των τηλεπικοινωνιών, της τεχνολογίας της πληροφορικής και της τεχνολογίας των οπτικοακουστικών μέσων, της τηλεόρασης. Όλα αυτά έχουν συγκλίνει σε ένα δίκτυο, σε ένα τερματικό, σε ένα λογισμικό, όλα περνάνε μέσα από μία λογική ή, αν θέλετε, μέσα από μία φιλοσοφία, μέσα από μία ευφυΐα. Είναι άναρχο στη δομή του, χωρίς κανόνες και ιεραρχήσεις, για να μπορεί, σε περίπτωση τρίτου παγκόσμιου πολέμου, κατά τον οποίο και οι δύο υπερδυνάμεις θα έχαναν, να δώσει τη δυνατότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να αναβιώσουν το ταχύτερο δυνατόν, ενδεχόμενα για να ξεκινήσουν έναν τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο.
      Ευτυχώς, το 1990 τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος και το διαδίκτυο από τα στρατιωτικά χέρια περνάει πλέον στις πολιτικές και εμπορικές εφαρμογές. Και τότε ξεκινά η πορεία της παγκόσμιας κοινότητας του διαδικτύου, της κοινωνίας της πληροφορίας.
      Το 1994, περίπου το 8% των κατοίκων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζονται να είναι χρήστες του διαδικτύου. Την ίδια εποχή στην Ελλάδα το ποσοστό είναι 0%. Κανείς δεν το χρησιμοποιεί, η σχέση είναι μηδέν προς οκτώ.
      Σήμερα, μετά από ελάχιστα χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει φτάσει στο σημείο, το 38% των κατοίκων της να είναι χρήστες του διαδικτύου. Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό έχει φτάσει στο 14%. Μιλάω με στοιχεία τις 31ης.12.2001. Η σχέση από μηδέν προς δέκα έχει μετατραπεί σε σχέση ½,5. Ο ρυθμός αύξησης των χρηστών διαδικτύου στην Ελλάδα είναι σήμερα διπλάσιος απ’ αυτόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 
      Μερικοί σχολιάζοντας τα στοιχεία αυτά –ενδεχόμενα και στην Αίθουσά μας να υπάρχουν τέτοιοι σχολιασμοί- επιφανειακά επιχειρούν να αποδώσουν αυτή τη δυσαναλογία που υπάρχει μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ελλάδας σε ολιγωρίες της σημερινής Κυβέρνησης, σε καθυστερήσεις κοινοτικών προγραμμάτων και άλλα παρόμοια, αποσιωπώντας όχι μόνο το γεγονός ότι σήμερα που αποδίδουμε αυτές τις ευθύνες η Ελλάδα κινείται με διπλάσιο ρυθμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά το κυριότερο, πότε ακριβώς ξεκίνησε η χρήση του διαδικτύου στην Ελλάδα και ποιο είναι το αίτιο που ξεκίνησε τότε η χρήση του διαδικτύου στην Ελλάδα. 
      Θεωρούν ότι για να αναπτυχθεί η κοινωνία της πληροφορίας, αρκεί κάποια υπουργική απόφαση και κάποια χρήματα. Αυτή όμως δεν είναι η πραγματικότητα. Για να υπάρξει η κοινωνία της πληροφορίας, η κοινωνία της γνώσης απαιτούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις, κύρια δίκτυο και περιεχόμενο. Και το πρώτο και σημαντικότερο βέβαια είναι το δίκτυο, η τηλεπικοινωνιακή υποδομή, το ψηφιακό δίκτυο που συνενώνει τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και φέρνει σε επαφή τους χρήστες. Χωρίς τηλεπικοινωνιακή υποδομή δεν μπορεί να υπάρξει διαδίκτυο. Αποτελεί τη λεωφόρο μέσα από την οποία διέρχεται η πληροφορία και επιτυγχάνεται η επικοινωνία των υπολογιστών, των βάσεων δεδομένων, των ανθρωπίνων εγκεφάλων.
      Κύρια αιτία της ελληνικής καθυστέρησης ανάπτυξης του διαδικτύου ήταν η αναστολή ψηφιακοποίησης του τηλεπικοινωνιακού δικτύου της χώρας κατά την πενταετία 1989-1994. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Μέχρι το 1994 η ψηφιακοποίηση καθηλώνεται στο 30% του δικτύου. 
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Είναι ψηφιοποίηση.
      ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΝΤΕΛΗΣ: Ψηφιακοποίηση. Μπορούμε να ανοίξουμε μία φιλολογική συζήτηση, κύριε συνάδελφε. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω αυτόν τον όρο που μου είναι πιο συνηθισμένος τουλάχιστον στο δικό μου λεκτικό, χωρίς να αναιρώ ότι και το δικό σας πιθανόν να είναι σωστό. 
      Μέχρι το 1997 η ψηφιακοποίηση φτάνει το 48,5%. Από το 1998 μέχρι το 2000 ξεπερνάει πλέον το 96%. Ανάλογη αυτών των ρυθμών είναι και η αύξηση των χρηστών του διαδικτύου. Το 1994, κανείς. Το 1998 εκατόν πενήντα χιλιάδες. Στις 31.12.2001 ένα εκατομμύριο τετρακόσιες χιλιάδες χρήστες. Έτσι, λοιπόν, έχουμε και στην Ελλάδα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας νέας κοινωνίας. Υπάρχει πλέον αυτή η κοινωνία στην Ελλάδα, η κοινωνία της πληροφορίας ή καλύτερα η κοινωνία της γνώσης. Εκείνο που πρέπει να αναζητήσουμε είναι ποια είναι η θέση μας σε αυτή και πόσο μπορούμε απ΄ αυτήν τη θέση να υποστηρίξουμε τον ελληνικό λαό να κάνει το μεγάλο άλμα στο μέλλον. Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι τα δίκτυα είναι τα νέα πανεπιστήμια. Αυτή είναι η νέα παιδεία. Παλαιότερα, τα πανεπιστήμια, ξέρετε ήταν τα μοναστήρια, μετά έγιναν τα ιδρύματα που ξέρουμε. Τα δίκτυα του αιώνα που έρχεται, του αιώνα που ζούμε ήδη και μπήκαμε, θα είναι τα νέα πανεπιστήμια.
      Τα τέλη πρόσβασης στα δίκτυα αυτά είναι τα καινούρια δίδακτρα. Η γνώση δεν αναζητείται πλέον στο μυαλό των καθηγητών, αλλά μπορεί πλέον κάθε πολίτης να την αναζητήσει σε οποιαδήποτε βιβλιοθήκη, σε οποιαδήποτε τράπεζα δεδομένων. Είναι μία καινούρια κατάσταση. 
      Σε αυτήν την προσπάθεια πρόσβασης στη γνώση, εμείς έχουμε υποχρέωση να μη φέρουμε κανένα εμπόδιο. Αναμφίβολα η προσπάθεια που γίνεται όχι μόνο από την πολιτεία γιατί η υπόθεση της κοινωνίας της γνώσης δεν είναι υπόθεση της πολιτείας ή μόνο της πολιτείας, αλλά όλης της κοινωνίας, γι΄ αυτό και λέγεται και Κοινωνία της Γνώσης- χρειάζεται να έχει ένα εργαλείο που να παρακολουθεί τους ρυθμούς, τα μέτρα, τα στατιστικά δεδομένα. 
      Πρέπει να έχουμε μία εικόνα πού πηγαίνουμε, πώς πηγαίνουμε, μία εικόνα για το ποια εργαλεία και πρακτικές χρησιμοποιούν οι άλλοι, ώστε κάποιες από αυτές ενδεχομένως να τις χρησιμοποιήσουμε και εμείς. Να έχουμε μία εικόνα των ευαίσθητων σημείων που αναπτύσσονται σε αυτήν την Κοινωνία της Γνώσης. 
      Σε αυτό, λοιπόν, το μέτρο είναι απαραίτητο ένα Παρατηρητήριο. Δεν είναι  απλώς χρήσιμο –δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τη χρησιμότητά του- αλλά αναγκαίο εργαλείο για να προχωρήσει αυτή η προσπάθεια όλης της ελληνικής κοινωνίας. Επομένως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό το νομοσχέδιο που έχουμε μπροστά μας, θα πρέπει να το ψηφίσουμε για να έχουμε αυτό το εργαλείο που θα δίνει διάφορα στοιχεία -τα οποία θα χρειάζεται όλος ο ελληνικός λαός, όλες οι κοινωνικές δυνάμεις, μεταξύ αυτών και η πολιτεία- ώστε να προχωρήσουμε και να πάρουμε τη θέση που μας αξίζει σ’ αυτήν την παγκόσμια κοινωνία της γνώσης. 
      (Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ )
      θα μου επιτρέψετε όμως να κάνω και κάποιες επισημάνσεις, τις οποίες θεωρώ αναγκαίες. Μία συζήτηση θα κάνουμε άλλωστε και για τα άρθρα και για το σύνολο. Θεωρώ λοιπόν χρήσιμο να τις κάνω ευθύς εξαρχής. Σας είπα και πριν ότι το διαδίκτυο είναι άναρχο στη δομή του, χωρίς ιεραρχήσεις, χωρίς κάποιον να μας καθοδηγεί στο πώς θα προχωρήσουμε. Είναι από τη φύση του φτιαγμένο έτσι. 
      Επομένως, πρέπει να κατανοήσουμε ότι ούτε η πολιτεία ούτε το Παρατηρητήριο πολύ περισσότερο, μπορεί να έχει ως αποστολή να είναι το ιεραρχικό όργανο που θα συντονίζει και θα προωθεί την κοινωνία της πληροφορίας. Ούτε καν για την πολιτεία δεν πρέπει να αποβλέπουμε σε αυτόν το ρόλο, διότι δεν μπορεί να υπάρξει από τη φύση του, αναπτύσσεται μόνο του. 
      Εμείς πρέπει να είμαστε εμψυχωτές αυτής της προσπάθειας. Και προς Θεού, να μην επαναλάβουμε το σφάλμα που έγινε παλιότερα με την περίφημη ΥΑΠ, την Υπηρεσία Ανάπτυξης Πληροφορικής. Χρησιμοποιείται ένας άλλος πιο περιπαικτικός όρος με τα αρχικά ΥΑΠ. Δεν θέλω βέβαια να τον επαναλάβω, αλλά χρησιμοποιείται. Δεν είναι στοιχείο αυτό όταν μπαίνουν τέτοιου είδους λογικές. Στην πραγματικότητα δημιουργούν αναστολές στην ανάπτυξη του τομέα.
       Δεν πρέπει επ’ ουδενί το Παρατηρητήριο αυτό να αποτελέσει ένα όργανο, στο οποίο να κομπιάζουμε ή να σταματάμε οποιαδήποτε πρωτοβουλία περιμένοντας εγκρίσεις ή το πράσινο φως -από το Παρατηρητήριο- για να μπορέσει να προχωρήσει η κοινωνία της πληροφορίας. 
      Για παράδειγμα, στις αρμοδιότητες που έχουμε δώσει στους ΤΟΜΕΑ, θα σας ζητούσα να το αφαιρέσετε, αλλά προς Θεού μη θεωρήσετε ότι το Παρατηρητήριο θα αποτελεί την επιστημονική υποστήριξη των Υπουργείων. Από πού και ως πού ένα τέτοιο Παρατηρητήριο μπορεί επιστημονικά να καλύψει αυτόν τον τεράστιο τομέα; Κανείς δεν μπορεί να τον καλύψει. Θα τον αφήσετε ελεύθερο να υπάρξει.
       Δεν χρειάζεται να τονίσω ιδιαίτερα ότι η επιστημονική γνώση έχει ξεπεράσει σε αυτόν τον τομέα τα δεδομένα κάποιων συγκεκριμένων προσώπων. Ολόκληρες ομάδες εργάζονται σε αυτό και η τεχνογνωσία μεταφέρεται με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Όχι λοιπόν επιστημονική υποστήριξη, αλλά εμψύχωση και παροχή στοιχείων. 
      Δεύτερο χαρακτηριστικό. Το διαδίκτυο και η κοινωνία της γνώσης δεν κάνει αυτό καθεαυτό πολιτική. Δεν είναι πολιτική. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι είναι ένας τομέας ανάπτυξης πολιτικής. Είναι εργαλείο για να προωθηθούν οι πολιτικές. Είναι ένα εργαλείο που αξιοποιεί το περιεχόμενο της πολιτικής, που δίνεται στη διάθεση των πολιτικών και δεν αποτελεί αυτοτελή πολιτική. Γι’ αυτό πολύ σωστά το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και το επιχειρησιακό πρόγραμμα που λέμε «η Κοινωνία της Πληροφορίας» είναι δομημένο κατά Υπουργεία, δεν είναι ενός Υπουργείου και δεν πρέπει να είναι ενός Υπουργείου. 
      Κάθε Υπουργείο την πολιτική θα τη χρησιμοποιήσει με τους δικούς του άξονες. Το Υπουργείο Παιδείας θα μας πει τι θέλει για να προχωρήσει η γνώση και η παιδεία στην Ελλάδα και σαν εργαλείο θα χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο. Το Υπουργείο Υγείας θα μας πει τι θέλει για να προχωρήσει και αυτό θα χαράξει την πολιτική υγείας και θα χρησιμοποιήσει σαν εργαλείο το διαδίκτυο και την κοινωνία της γνώσης. 
      Όχι, λοιπόν, κεντρικές πολιτικές, όχι ιεραρχίες, για να προχωρήσει η κοινωνία της γνώσης. Ακόμη περισσότερο, θα πρέπει να πω ότι δεν μπορεί το Παρατηρητήριο να βοηθήσει στη μεταφορά διεθνούς τεχνογνωσίας αιχμής. Προς Θεού! Θα ήταν νομίζω αστείο να σκεφθούμε ότι αυτό το εργαλείο που κάνουμε μπορεί να κάνει μεταφορά τεχνογνωσίας. Δεν μπορεί να κάνει μεταφορά τεχνογνωσίας. Αφήστε και σ’ αυτό το σημείο ελεύθερη τη μεταφορά τεχνογνωσίας. Όχι εγκρίσεις, όχι εμπόδια, όχι διοικητικά μέτρα, όχι τεχνικοί φραγμοί στην καινούρια κοινωνία που διαμορφώνουμε!
      Θα μου πείτε: ο ρόλος του κράτους ποιος είναι;  Ήδη σας το είπα. Είναι ρόλος εμψυχωτή. Το κράτος θα εμψυχώσει την κοινωνία να προχωρήσει. Την τηλεπικοινωνιακή υποδομή δεν χρειάζεται να την κάνει καν το κράτος. Το κράτος χρειάζεται να κάνει τα εναύσματα της τεχνολογίας. Η αγορά, όπως ξέρετε, σήμερα χρηματοδοτεί η ίδια την υποδομή διότι η υποδομή βγάζει τα λεφτά της, και με το παραπάνω. Εκείνο που δεν θα κάνει ποτέ η αγορά είναι να δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν νέες τεχνολογίες που δεν είναι ώριμες για εκμετάλλευση. Όμως αυτές οι νέες τεχνολογίες, που δεν είναι ώριμες για εκμετάλλευση, είναι εκείνες που θα καθορίζουν το μέλλον στα επόμενα χρόνια και το κράτος πρέπει να είναι εκείνο που θα εμψυχώνει τα εναύσματα της τεχνολογίας. Το κράτος είναι εκείνο το οποίο θα φροντίσει να εμψυχώσει τη δημιουργία του περιεχομένου, αλλά δεν μπορεί να κάνει το κράτος περιεχόμενο. Το περιεχόμενο είναι μια δημιουργία και η δημιουργία, όπως ξέρετε, δεν γίνεται από το κράτος. Έναν τομέα που του ανήκει θα τον κάνει το κράτος, την οργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης. Όμως πρέπει να αφήσουμε όλες τις δυνατότητες, ιδιαίτερα στους νέους, να αναπτύξουν την ευφυΐα και τη δημιουργικότητα που έχουν για τη δημιουργία, για την ανάπτυξη του περιεχομένου.
      Τώρα, στις επιμέρους παρατηρήσεις: έχω την εντύπωση ότι δεν χρειάζεται και είναι περιττό το συμβουλευτικό όργανο που δημιουργείται στο πλάι του διοικητικού συμβουλίου. 
      (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
     Κύριε Πρόεδρε, θα χρειαστώ ένα λεπτό ακόμη.
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Αν μπορείτε, κύριε συνάδελφε, συντομεύετε. Νομίζω ότι είναι αρκετός ο χρόνος γι’ αυτό το νομοσχέδιο.
     ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΝΤΕΛΗΣ: Τελειώνω, θα το κλείσω κανονικά.
     Το διοικητικό συμβούλιο θα είναι ένα επιστημονικό διοικητικό συμβούλιο. Δεν χρειάζεται άλλο όργανο δίπλα του, για να φέρει σε πέρας τις αποστολές που χρειάζεται. Ως περιττό θα έλεγε κανείς «δεν με νοιάζει», αλλά πολλές φορές τα περιττά δημιουργούν πρόσθετες συγχύσεις, συγκρούσεις αρμοδιοτήτων και διάφορες καταστάσεις και φοβάμαι μήπως αυτό το πράγμα αποτελέσει κάποια στιγμή διοικητικό εμπόδιο. Εγώ δεν θα το ήθελα να υπάρχει.
     Όπως επίσης, δεν βλέπω για ποιο λόγο το προσωπικό που θα προσληφθεί σ’ αυτόν το φορέα να εξαιρείται του νόμου περί προσλήψεων στο δημόσιο τομέα. Δεν υπάρχει κανείς ειδικός λόγος. Ούτε και από τις προσλήψεις χρειάζεται να εξαιρείται.
     Καθ’ όλα τα άλλα πιστεύω ότι η πρόταση που έχουμε μπροστά μας είναι πρόταση που πραγματικά θα αποτελέσει ένα καλό βήμα, ένα καλό εργαλείο, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σ’ αυτόν το στόχο. Η ελληνική κοινωνία ήταν και είναι ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία. Πάντοτε συμμετείχε στους μεγάλους διαλόγους για τα μεγάλα ζητήματα. Η ευφυΐα που είχε ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης υπάρχει και σήμερα. Εκείνο που χρειάζεται είναι να δούμε το πώς αξιοποιούμε την ποσότητα της πληροφορίας, που δεν είχε ποτέ ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Και αυτή η ποσότητα είναι κατακλυσμιαία και η ζήτησή της είναι ακόρεστη και παραγωγός αξιών.
     Πρέπει, λοιπόν, χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο, αναπτύσσοντας την τεχνολογία που έχουμε μπροστά μας, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, αξιοποιώντας όλες τις μεθόδους που έχουμε στη διάθεσή μας, να συμμετάσχουμε σ’ αυτήν την κοινωνία.
     Θέλω να τονίσω όμως ότι η κύρια αποστολή μας δεν είναι να καθορίσουμε εμείς, αλλά να άρουμε εμείς. Εμείς ως πολιτεία, ως Κοινοβούλιο και γενικά όσοι παίρνουν αποφάσεις σ΄ αυτόν τον τόπο πρέπει να φροντίσουν να καταλάβουν ότι εκείνο που χρειάζεται και κύριος στόχος τους πρέπει να είναι να άρουν κάθε εμπόδιο διοικητικό, τεχνικό, οικονομικό, πρόσβασης στη γνώση, ιδιαίτερα εμπόδιο στους νέους να έχουν πρόσβαση στη γνώση.
     Προτείνω την υπερψήφιση του νομοσχεδίου.
     Ευχαριστώ.
     (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να σας ανακοινώσω ότι για τη συζήτηση του νομοσχεδίου ορίζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο Βουλευτής κ.  Γεώργιος Χουρμουζιάδης.
     Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Λέγκας έχει το λόγο.
     ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ: Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν σχέδιο νόμου το οποίο αναφέρεται στη σύσταση νομικού προσώπου με την επωνυμία «Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας» αφορά στην δημιουργία μιας πρόσθετης δομής, με σκοπό την παρακολούθηση του επιχειρησιακού προγράμματος με τίτλο «Κοινωνία της Πληροφορίας», μιας κοινωνίας στην οποία, σύμφωνα και με την αναθεωρηθείσα διάταξη του Συντάγματος, καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής, ενώ η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και η παραγωγή, ανταλλαγή και διάδοσή τους αποτελεί υποχρέωση του κράτους.
      Σ’ αυτές τις λίγες γραμμές αποτυπώνεται η πολιτική σημασία του όλου εγχειρήματος το οποίο μένει να πάρει σάρκα και οστά μέσα από την ευκαιρία που μας δίνεται από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και τα επιχειρησιακά του προγράμματα. Είναι αλήθεια ότι το συνολικό εγχείρημα και φιλόδοξο είναι και τολμηρό. Και εδώ θα παραθέσω κάποια άλλα στοιχεία τα οποία δεν ανέφερε ο εισηγητής της Πλειοψηφίας:
      Όταν είναι τεκμηριωμένη η απόκλιση το GAP μεταξύ της Ελλάδος και των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν στην πληροφορική οι δαπάνες ανά κάτοικο κινούνται στο εν τέταρτο του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν η αγορά πληροφορικής αφορά στη χώρα μας μόνο την αγορά εξοπλισμού και όχι τις υπηρεσίες. Όταν ένα στα τέσσερα νοικοκυριά, σήμερα διαθέτει ηλεκτρονικό υπολογιστή στη χώρα μας ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση η αναλογία είναι  ένα στα δυο νοικοκυριά. Επίσης όταν μόνο μια στις τρεις ελληνικές επιχειρήσεις σήμερα χρησιμοποιεί ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όταν το ποσοστό των χρηστών του διαδικτύου στη χώρα μας είναι τρεις φορές χαμηλότερο από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν το 5% μόνο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων χρησιμοποιεί το ηλεκτρονικό εμπόριο για αγορές και για πωλήσεις. Όταν οι Έλληνες δαπανούν δυο φορές παραπάνω απ’ ό,τι ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης για πρόσβαση στο διαδίκτυο. Όταν καταγράφεται ένα σημαντικό χάσμα ανάλογα με την ηλικία, το εισόδημα, την αστικότητα. Όταν εν κατακλείδι παρατηρείται απουσία εξελιγμένων υποδομών υψηλό κόστος χρήσης, απουσία εξειδικευμένου προσωπικού, στοιχεία που διαμορφώνουν κατηγορίες εχόντων και μη εχόντων και συνακόλουθα ενδοπεριφερειακές ανισότητες. 
      Είναι γεγονός ότι έχουν χάσει χρόνο και μαζί τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Ο κίνδυνος για την παγιοποίηση μιας κοινωνίας δυο ταχυτήτων είναι διάχυτος πλέον και μέσα από την κοινωνία της πληροφορίας. Η άποψη ότι η κοινωνία της πληροφορίας μειώνει τις αποστάσεις προς τα κέντρα, ότι γκρεμίζει τα τείχη της απομόνωσης είναι βεβαίως αληθής και ισοδύναμη θα έλεγα με τους συμβατικούς κόμβους δικτύων όπως τα αεροδρόμια οι αυτοκινητόδρομοι, οι σιδηρόδρομοι, παράλληλα όμως είναι και επικίνδυνη για την περιφερειακή ανάπτυξη στην περίπτωση της μη ισότιμης συμμετοχής. 
      Τίθεται βεβαίως ένα καθοριστικό ερώτημα: με ποιο τρόπο θα μπορέσουμε να αμβλύνουμε τα αρνητικά σημεία της πλήρους φιλελευθεροποίησης των επικοινωνιακών αγορών όταν είναι γεγονός –και αυτό πρέπει να το πούμε- ότι η τάση των υποψηφίων επενδυτών και ανταγωνιστών ενός ομολογουμένως ανταγωνιστικού πλαισίου στήριξης όπως είναι το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης θα απευθύνεται στους μεγάλους πελάτες, όταν είναι αυτονόητο ότι θα δημιουργηθούν «μαύρες» τρύπες στις τηλεπικοινωνίες, στην πληροφορική αλλά και στην εξειδικευμένη γνώση. Σ’ αυτό το ερώτημα οφείλει και πρέπει να απαντήσει η κοινωνία της πληροφορίας τόσο με την ιδιότητα μιας σημαντικής έννοιας για την ψηφιακή εποχή που ανατέλλει όσο και με την ιδιότητα ενός επιχειρησιακού προγράμματος σημαντικότατου προϋπολογισμού που αποτελεί την τελευταία μας ευκαιρία. 
      Η άποψη του Αμερικανού αναλυτή και υπέρμαχου της φιλελευθεροποίησης του κ. Τόμας Φρίντμαν ότι οι μεγάλες χώρες δεν ενδιαφέρονται πλέον πόσο τρέχουν και πόσο γρήγοροι είναι σήμερα οι πύραυλοί τους, αλλά πόσο γρήγορα τρέχουν τα modem των υπολογιστών τους μπορεί να φαντάζει ως υπερβολή, φανερώνει όμως σε κάθε περίπτωση τη νέα στρατηγική της παγκόσμιας οικονομίας, στην κατεύθυνση συμμετοχής και κατάκτησης της κοινωνίας της γνώσης, της πληροφορίας και των νέων τεχνολογιών. 
      Η χώρα μας όπως έχω ήδη αναφέρει ξεκινά αυτήν την προσπάθεια αρκετά καθυστερημένα. Η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν κατόρθωσε να καλύψει τους ποσοστικοποιημένους στόχους του Β΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης αλλά καθυστέρησε απαράδεκτα στην εκκίνηση του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Το μόνο θετικό –και αυτό πρέπει να το πούμε- είναι ότι τουλάχιστον στη νέα προγραμματική περίοδο θα έχουμε να κάνουμε με ένα αυτοτελές και ενιαίο επιχειρησιακό πρόγραμμα αντί των πολλαπλών αποσπασματικών δράσεων μειωμένης συνέργειας και αποτελεσματικότητας όπως αυτές που είδαμε να εμφανίζονται κατά κόρον στο Β΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. 
      Ωστόσο και πάλι το συνολικό εγχείρημα παραμένει υπερβολικά φιλόδοξο, εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι η χώρα μας καταγράφει υστέρηση στους περισσότερους δείκτες με εμφανέστερη αυτήν του κλάδου της πληροφορικής. Πολύ περισσότερο, όταν και στο νέο επιχειρησιακό πρόγραμμα διαφαίνεται η τάση για δημιουργία κάποιων απλών εξελιγμένων δομών, χωρίς να συνεκτιμάται βεβαίως αν αυτές τις δομές θέλει κάποιος να τις χρησιμοποιήσει και κυρίως εάν μπορεί να τις χρησιμοποιήσει.
      Παραδείγματος χάρη, τι σημασία θα είχε, εάν βελτιώναμε το δείκτη εισόδου των γεωγραφικών συστημάτων πληροφοριών στη Δημόσια Διοίκηση, εάν γεμίζαμε, δηλαδή, τις νομαρχίες και τους δήμους με αυτό το εξελιγμένο εργαλείο, εάν κανείς δεν θα είχε τη διάθεση -ή και στην περίπτωση που την είχε, δεν θα είχε τη γνώση- να χρησιμοποιήσει αυτά τα συστήματα;
      Σε μια τέτοια περίπτωση σίγουρα θα είχαμε κάποιους βελτιωμένους ποσοστικοποιημένους δείκτες, χωρίς όμως κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, χωρίς συνέργια και προστιθέμενη αξία στη διαδικασία αναβάθμισης της Δημόσιας Διοίκησης. 
      Υπ’ αυτήν την έννοια, κύριες και κύριοι συνάδελφοι, δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω ένα πρώτο σχόλιο για την αιτιολογική έκθεση του συζητούμενου νομοσχεδίου. Είναι τελείως ακατανόητο να περιγράφεται η δραστηριότητα του υπό ίδρυση Ελληνικού Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας και να δίνεται έμφαση σε κάποια ποσοτικά στοιχεία και στους δείκτες της κοινωνίας της πληροφορίας, που έχει βεβαίως να ασχολείται με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, όταν αυτό τελικά που ενδιαφέρει, αυτό που έχει σημασία, αυτό που μπορεί να βελτιώσει τα στραβοπατήματα του συστήματος δεν είναι πόσες ιστοσελίδες δημιουργήθηκαν στις διάφορες υπηρεσίες, αλλά τι επισκεψημότητα είχαν, τι χρηστικότητα είχαν, πόσο έμεινε ικανοποιημένος ο αποδέκτης των υπηρεσιών από την επίσκεψή του.
      Η Κυβέρνηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άργησε να συνειδητοποιήσει δυόμισι χρόνια μετά την εκκίνηση του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης το μέγεθος και την πολυπλοκότητα του επιχειρησιακού προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας». Επίσης, άργησε να συνειδητοποιήσει και να αντιληφθεί τους νέους κανονισμούς των διαρθρωτικών ταμείων.
      Σήμερα φανερά ανέτοιμη βρίσκεται ακόμα στην εκκίνηση των αντίστοιχων περιφερειακών προγραμμάτων και στις διαβουλεύσεις με τους εμπειρογνώμονες για την τελική κατάληξη των επί μέρους δράσεων που θα συμπεριληφθούν. Έτσι αρκείται στα εύκολα προμηθεύοντας με υπολογιστές τα δημοτικά σχολεία και τα λύκεια, δίνοντας έμφαση στην κάλυψη των υπεραπλουστευμένων υποχρεώσεων. Και μιλάω για την απορροφητικότητα μόνο στην καταγραφή κάποιων προσωπικών στόχων, στην κάλυψη των ποσοστικοποιημένων επιδόσεων που έχουν δηλωθεί στα τεχνικά δελτία των έργων.
      Άλλωστε δεν εξηγείται διαφορετικά ότι λίγο καιρό πριν από την ενδιάμεση αξιολόγηση του 2003, από το αποτέλεσμα της οποίας θα εξαρτηθούν οι πόροι των αποθεματικών επίδοσης και του προγραμματισμού, έρχεται και προτείνει τη σύσταση ενός Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας. Τώρα να κάνει τι; Εάν προχωρήσουμε στη σύσταση ενός τέτοιου Παρατηρητηρίου πριν από την εκκίνηση των διαδικασιών με σκοπό την παροχή των απαραίτητων στοιχείων για το βέλτιστο σχεδιασμό του προγράμματος, θα το εκτιμούσαμε διαφορετικά.
      Η Νέα Δημοκρατία δεν αντιτίθεται στην ίδρυση σύγχρονων και αξιόπιστων εργαλείων με σκοπό την παρακολούθηση, την αξιολόγηση και τη συστηματική έρευνα των εξελίξεων στην κοινωνία της πληροφορίας. Αντιτίθεται στον πρόχειρο τρόπο, με τον οποίο η Κυβέρνηση προσπαθεί να εγκαταστήσει έναν μη αυτόνομο οργανισμό, του οποίου η αξιοπιστία είναι εκ των προτέρων αμφισβητήσιμη. 
      Η Νέα Δημοκρατία αντιτίθεται σ’ ένα  θνησιγενές εγχείρημα, καθόσον γι’ άλλη μια φορά βλέπουμε να έρχεται ένα εγχείρημα χωρίς κανένα σχέδιο βιωσιμότητας, χωρίς καμία μελέτη βιωσιμότητας επαναλαμβάνοντας τη συνηθισμένη πρακτική με την οποία λειτουργεί αυτή η Κυβέρνηση.
      Η Νέα Δημοκρατία αντιτίθεται στη δημιουργία ενός οργανισμού, του οποίου το διαχειριστικό πλαίσιο εξ αρχής έχει αποδράσει από τη νομιμότητα. Επίσης, αντιτίθεται στη διάχυτη προσπάθεια της Κυβέρνησης να δημιουργήσει ελεγχόμενους μηχανισμούς και διαδικασίες ανάθεσης μελετών προμηθειών και έργων αποφεύγοντας τα όσα σχετικά προβλέπονται από την εθνική και κοινοτική νομοθεσία. Ακόμα, αντιτίθεται στις υπουργικές εξουσιοδοτήσεις, καθόσον πέραν του τίτλου του Παρατηρητηρίου και των βασικών σκοπών του, όλα τα άλλα ρυθμίζονται με υπουργικές αποφάσεις. 
      Τέλος, η Νέα Δημοκρατία θεωρεί ότι οι σκοποί της ίδρυσης του Παρατηρητηρίου θα μπορούσαν να καλυφθούν από άλλους παρεμφερείς οργανισμούς χωρίς να προσθέσουμε ακόμα ένα νομικό πρόσωπο στο χάος του συντονισμού της πολυπρόσωπης Δημόσιας Διοίκησης.
Πολύ περισσότερο δε όταν οι διαδικασίες σχεδιασμού και ενεργοποίησης των μέτρων δεν βρίσκονται στην αρχική τους φάση και όταν βεβαίως διανύουμε τον τρίτο χρόνο από την εκκίνηση της προγραμματικής περιόδου του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. 
      Η Κυβέρνηση δυστυχώς δεν έπεισε για τις προθέσεις της, απλά προσθέτει για ακόμα μία φορά στο θεσμικό πληθωρισμό που τη διατρέχει. Η Νέα Δημοκρατία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τους παραπάνω λόγους δεν μπορεί να ψηφίσει το παρόν νομοσχέδιο. 
      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κ. Χουρμουζιάδης, εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας έχει το λόγο. 
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να πω ότι αν ο λόγος του εισηγητή της Πλειοψηφίας του κ. Μαντέλη ήταν απλώς μια διάλεξη για την αξία της πληροφορίας και της τηλεπικοινωνίας, θα την χειροκροτούσα απερίφραστα. Αλλά επειδή εκφωνήθηκε για να υποστηρίξει αυτό το νομοσχέδιο, επιτρέψτε μου να σιωπήσω. 
      Επειδή είπατε ότι το 1844 είναι η αρχή της τηλεπικοινωνιακής δραστηριότητας, θα ήθελα να θυμίσω ότι ο Μαρξ με τη μελέτη του, τα χειρόγραφα του 1844 έλεγε ότι ο άνθρωπος –για να τον ξεχωρίσει από τα ζώα- δημιουργεί με τους κανόνες της ελευθερίας και της ομορφιάς. Πιστεύω, λοιπόν, ότι από αυτό το νομοσχέδιο λείπει –με συμβολική χρήση των λέξεων- η ελευθερία και η ομορφιά. 
      Οι Βουλευτές του Κ.Κ.Ε., όταν τοποθετούνται κατά τις διαδικασίες του νομοθετικού έργου της Βουλής, βρίσκονται συνήθως στο πλαίσιο μιας τραγικής συνθήκης. Και αυτό γιατί, ενώ συμφωνούν συνήθως με τις προθέσεις που διατυπώνονται από τους τίτλους των νομοσχεδίων, διαφωνούν με βάση την πολιτική και την ιδεολογική τους αφετηρία, με τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι προθέσεις προωθούνται για να πραγματοποιηθούν. 
      Με αφορμή, λοιπόν, το νομοσχέδιο αυτό που συζητούμε σήμερα, θα ήθελα να σημειώσω ότι το κόμμα μας παρακολουθεί πάντα με σκεπτικισμό τη δημιουργία των οργάνων, των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών, των ποικιλώνυμων φορέων και διοικητικών συμβουλίων που θα αναλάβουν κάποια στιγμή τη διεκπεραίωση ενός έργου για την οποία ήδη λειτουργούν θεσμοθετημένα και με βάση σχετικούς νόμους όργανα και υπηρεσίες που θα έπρεπε –υποτίθεται- να επιβλέπουν το σωστό τρόπο αυτής της διεκπεραίωσης. 
      Έτσι, με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουμε και το σημερινό νομοσχέδιο που συζητάμε για το Παρατηρητήριο, του οποίου ούτε τη λειτουργία του καταλαβαίνουμε επαρκώς ούτε τους σκοπούς αυτής της λειτουργίας. Και πιο πολύ δεν καταλαβαίνουμε τη χρησιμότητα των αποτελεσμάτων του, γι’ αυτό και δεν θα το ψηφίσουμε. 
      Ωστόσο να μου επιτρέψετε, κύριε Πρόεδρε και κύριε Υπουργέ, να κάνω μια συνοπτική τοποθέτηση που αναπτύσσεται σε δύο παραγράφους. 
      Η πρώτη παράγραφος εμπεριέχει μια πολύ γενική απορία που αφορά την όλη δομή και τα επιμέρους στοιχεία του νομοσχεδίου. Με τη δεύτερη παράγραφο διατυπώνονται μια σειρά από πολύ συνοπτικά σχόλια. 
      Η γενική απορία ξεκινάει από το ερώτημα γιατί τελικά κατατίθεται από τα Υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών αυτό το νομοσχέδιο και όχι από τα Υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού μια και η κοινωνία της πληροφορίας ή η κοινωνία της γνώσης, όπως σωστά τη χαρακτήρισε ο κ. Μαντέλης, υποστηρίζονται από το έργο, τη φροντίδα και την εποπτεία αυτών των Υπουργείων, όπου μάλιστα υπάρχουν ήδη και λειτουργούν παρόμοιες υπηρεσίες. 
      Όσον αφορά τα επιμέρους σχόλια -που μπορεί εδώ να διατυπώνονται με υπαινικτικό τρόπο λόγω έλλειψης σχετικού χρόνου- θα ήθελα να πω ότι το περιεχόμενό τους είναι ευρύ και χρειάζεται μία συστηματική ανάλυση.
      Το πρώτο σχόλιο αφορά την ασάφεια -και τη νοηματική και τη γλωσσική- που χαρακτηρίζει τις διατυπώσεις αυτού του νομοσχεδίου. Οι περιγραφές, οι ορισμοί, οι υπογραμμίσεις και τα σχήματα λόγου δεν οδηγούν ποτέ σε μία συγκεκριμένη και ολοκληρωμένη διατύπωση, γιατί ύστερα από κάθε περίοδο λόγου υπάρχει ένα ερωτηματικό: Πώς και γιατί ακριβώς; Επαναλαμβάνω, ότι πίσω από όλα τα εκφραστικά κόλπα του κειμένου αυτού του νομοσχεδίου γεννιούνται πολλά ερωτήματα.
      Το νομοσχέδιο αφορά την πληροφορία και, σε τελική ανάλυση, τη σύγχρονη γνώση της τεχνολογίας. Μάλιστα, αφορά ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που θα αναλάβει την παραγωγή και την κατανομή αυτών των πολύτιμων αγαθών –της πληροφορίας και της γνώσης- και επιπλέον την εποπτεία των άλλων φορέων που έχουν ήδη αναλάβει παρόμοιες δραστηριότητες.
      Όμως, δεν γίνεται μία αναφορά και μία αναλυτική προσέγγιση –με βιβλιογραφική μάλιστα θεμελίωση- και μία υπεύθυνη τοποθέτηση στις αναγκαιότητες, στις σκοπιμότητες και στις προοπτικές του προτεινόμενου για την ίδρυση οργάνου. 
      Ασφαλώς, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τις γενικές διατυπώσεις που καλύπτουν πραγματικά την αξία και την κοινωνική ουσία της πληροφορίας. Όμως, δεν μπορεί τελικά να συνδυάσει την αξία και την αναγκαιότητα της πληροφορίας με το Παρατηρητήριο –αυτό το μόρφωμα εποπτείας- που τελικά προτείνετε.
      Θεωρώ απαραίτητο για κάποιον που θα το διαβάσει να αναζητήσει εξηγήσεις  για το πώς αντιλαμβάνεται αυτό το νομοσχέδιο την κοινωνική έννοια της πληροφορίας και της γνώσης και για το ποιος είναι ο ρόλος που καλούνται αυτά να διαδραματίσουν σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται ως «εποχή της πρόσβασης» -αν θυμηθούμε τον τίτλο του σημαντικού βιβλίου του Τζέρεμυ Ρίφκινγκ- στο πλαίσιο μίας σύγχρονης δημοκρατίας, όπου ο αριθμός των εργαζομένων που έχουν την ευχέρεια να αποκτήσουν τη δυνατότητα μέσω της πληροφορίας ή της γνώσης, για να προσβαίνουν στην πληροφορία και στη γνώση και να συμμετέχουν στην κατανομή των κοινωνικών αγαθών, είναι ελάχιστος.
     Αγαπητέ μου συνάδελφε, κύριε Μαντέλη, όσο και αν τα ποσοστά της προσέγγισης του ευρωπαϊκού επιπέδου είναι καλά, είμαστε πάρα πολύ πίσω ακόμα! Μπορεί, τελικά, οι εταιρείες της πώλησης των ηλεκτρονικών υπολογιστών να πληθαίνουν. Όσοι, όμως, έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν αυτά τα εργαλεία της πρόσβασης, είναι πάρα πολύ λίγοι!
     Μία άλλη παρατήρηση αφορά το γεγονός ότι υπάρχουν παρόμοιοι φορείς, με τους οποίους το ελληνικό Παρατηρητήριο θα συνεργάζεται. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: Γιατί δεν αναβαθμίζονται αυτοί οι φορείς –και θεσμικά και οικονομικά- όσο χρειάζεται, ώστε η ίδρυση ενός Παρατηρητηρίου να μην είναι αναγκαία; Τι είδους Παρατηρητήριο θα είναι αυτό που θα συγκεντρώσει και τη θεσμική, αλλά και την οικονομική φροντίδα της πολιτείας; Τελικά, τι θα παρατηρεί; Τι θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι θα παρατηρεί;
     Το νέο όργανο θα παράγει και αυτό πρωτότυπο προϊόν -όπως λέει το νομοσχέδιο- ή απλώς θα ελέγχει το προϊόν που παράγουν οι άλλοι φορείς που υπάρχουν; Μήπως, τελικά, αυτό το Παρατηρητήριο απλώς θα ελέγχει, δηλαδή θα παρακολουθεί, θα εγκλωβίζει και, ίσως, εκμεταλλεύεται την παραγόμενη πληροφορία και γνώση μέσα σε σκοπιμότητες που μπορεί να είναι πολιτικές, αδιαφανείς και –μέχρι ένα σημείο- και ύποπτες;
     Όλα αυτά και άλλα προκύπτουν από τις ασάφειες του νομοσχεδίου –πολλές φορές μάλιστα μπορεί να θεωρηθεί και ηθελημένη η ασάφειά του- αλλά και από τη διαπίστωση ότι, ενώ θα μπορούσε κανείς με καλή πίστη να αποδεχθεί την ανάγκη της ίδρυσης ενός Παρατηρητηρίου, ακόμα και την αναγκαιότητα του προϊόντος που αυτό θα παράγει, όμως δεν μπορεί να αποδεχθεί την παράλληλη ύπαρξη δημόσιων και, υποτίθεται, αξιόπιστων φορέων που θα κάνουν –ας το πω λαϊκά- την ίδια δουλειά.
      Αν μάλιστα καταφύγει κανείς στους χαρακτηρισμούς του Παρατηρητηρίου ως προσώπου ιδιωτικού δικαίου ή ως εταιρείας -αναφέρεται αυτή η λέξη μέσα στο νομοσχέδιο- τότε θα βρεθεί μπροστά σε άλλα ερωτήματα, μπορεί και δύσκολα και αναπάντητα. 
      Προβλέπονται διευθυντές, διοικητικά συμβούλια, συμβουλευτικές επιτροπές και όμως πουθενά στις παραγράφους του νομοσχεδίου δεν προβλέπεται κάποια δυνατότητα άσκησης κοινωνικού ελέγχου στις δραστηριότητες του Παρατηρητηρίου, αυτού του νέου τελικά μορφώματος, που θα μπορεί ακόμα και τις αμοιβές των μελών του –έτσι προβλέπεται- να τις ορίζει αυτό, με βάση βέβαια τις ανάγκες των μελών. 
      Ένα άλλο σχόλιο θα μπορούσε να αφορά την ασάφεια, υπογραμμίζω τη λέξη, που δίνει ασφαλώς τη νόμιμη δυνατότητα σε κάθε μελλοντική εξουσία, που θα εποπτεύει το Παρατηρητήριο, να ερμηνεύει και με το δικό της τον τρόπο το χαρακτήρα του συγκεκριμένου οργάνου. 
      Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα σχεδόν απαραίτητο, αναγκαστικό της ασάφειας ενός νόμου, δηλαδή, να υπόκειται το νομοθετούμενο στην περιπέτεια της ερμηνείας, να επαναθέτει επομένως η νέα αυτή εξουσία, όποια θα είναι, από την αρχή και από μια άλλη πολιτική και ιδεολογική αρχή και από μια άλλη σκοπιμότητα τους σκοπούς του οργάνου αυτού, τις αρμοδιότητες και τις προοπτικές του, τους όρους συνεργασίας με άλλους φορείς και τελικά τις λειτουργίες του.
      Έτσι είναι βέβαιο ότι το Παρατηρητήριο θα βρίσκεται κάθε τόσο μέσα στην περιπέτεια μιας άλλης ερμηνείας, επαναλαμβάνω, αλλά και άλλων ενδεχόμενων αναγκαστικών προσαρμογών.
      Επίσης, η ασάφεια συνεχίζεται και στο θέμα της δομής του Παρατηρητηρίου, των οργάνων που το συναποτελούν. Παρακολουθούμε την πρόβλεψη διοικητικού συμβουλίου και επιστημονικού προσωπικού, με αόριστα όμως προσόντα εξειδίκευσης, που θα κληθούν τελικά να στελεχώσουν το Παρατηρητήριο. Δεν αποκλείεται φυσικά ένα μεγάλο μέρος των προσόντων αυτών να ορίζεται από άλλους κανονισμούς, οργανισμούς που θα ακολουθήσουν. 
      Θα πρέπει, όμως, να έχουμε υπόψη μας, ήδη από τις περιγραφές του ίδιου του νομοσχεδίου, ποια επιτέλους θα είναι αυτά τα προσόντα και προπαντός ποια πρέπει να είναι η σχέση των προσόντων αυτών, του προσωπικού αυτού, με την κοινωνία της πληροφορίας, γιατί μπορεί να μιλούμε για μια τέτοια κοινωνία, αλλά τουλάχιστον επιστημονικά ο όρος αυτός και θεσμικά σε επίπεδο πανεπιστημιακών σπουδών δεν έχει ακόμα κατοχυρωθεί.
      Τέλος, όσον αφορά τον ορισμό των σκοπών του Παρατηρητηρίου, θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε, να πω ότι δεν είναι δυνατόν να ερμηνευτούν ποσοτικά και ποιοτικά και φυσικά να κατανοηθούν με τον τρόπο αυτό αυτά που προβλέπονται. Ο καθένας από μας είναι δυνατόν με βάση την κατάρτιση, την ιδεολογική του αφετηρία, την πολιτική του άποψη, να δίνει ένα περιεχόμενο στις λέξεις «διείσδυση», «ποιοτικός», «ποσοτικός», «τεχνογνωσία». Πιστεύω ότι θα πρέπει ένα νομοσχέδιο, όταν χρησιμοποιεί όρους, να τους αναλύει έστω και συνοπτικά. 
      Φυσικά απότοκο και αυτό της προχειρότητας με την οποία συντάχθηκε το νομοσχέδιο και της σκόπιμης ίσως ασάφειάς του, είναι το ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στη μεθοδολογία, όταν μιλούμε για ένα όργανο που θα εποπτεύει, θα παράγει τεχνικούς όρους, τεχνικά προϊόντα, θα βοηθά, όπως σημείωσε αρνητικά ο κ. Μαντέλης, τα Υπουργεία για την τεχνογνωσία που αυτά χρειάζονται.
      Θα έπρεπε τουλάχιστον να γίνεται μια αναφορά στη μεθοδολογία όχι με τόσο γενικό τρόπο. Εννοώ τη μεθοδολογία, με βάση την οποία θα διεκπεραιωθούν, για να φτάσουν σε ένα θετικό αποτέλεσμα όλες οι αρμοδιότητες και οι ρόλοι που ανατίθενται σε αυτό το όργανο, που αναδύεται σχεδόν αδόκιμα, σχεδόν ανεξήγητα.
      Γι αυτό, κυρίες και κύριοι, το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν θα ψηφίσει το νομοσχέδιο.
      Ευχαριστώ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Το λόγο έχει ο κ. Λαφαζάνης εκ μέρους του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου.
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο ερχόμαστε να το συζητήσουμε σε μια θα έλεγα κρίσιμη φάση, αφού στον κόσμο εξαπλώνεται βαριά η σκιά της διεθνούς καπιταλιστικής ύφεσης. Και υπογραμμίζω τη λέξη «καπιταλιστική», γιατί αυτή ακριβώς αποδίδει και την αιτία των υφεσιακών τάσεων που εξαπλώνονται ραγδαία σήμερα στον πλανήτη μας. Επίσης, το συζητούμε σε μια φάση κατάρρευσης των διεθνών χρηματιστηρίων και ιδιαίτερα συνεχούς και χρόνιας κατάρρευσης της Σοφοκλέους, γεγονός που πνίγει την ελληνική οικονομία και έχει οδηγήσει στην απελπισία εκατομμύρια μικροεπενδυτές.
      Βρισκόμαστε σε μια ώρα που το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο το οποίο συναινετικά υπηρετούν η Κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία γνωρίζει μια παταγώδη αποτυχία σε όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα στη χώρα μας, με βαρύτατες οικονομικές και κυρίως κοινωνικές συνέπειες.
      Αυτή την ώρα οι Η.Π.Α. και οι κυρίαρχοι της ψευδοπαγκοσμιοποίησης αναζητούν διεξόδους από την καπιταλιστική κρίση σε σειρά δήθεν αντιτρομοκρατικών πολέμων σαν αυτόν εναντίον του Ιράκ, οι οποίοι κινδυνεύουν να ανοίξουν τις πύλες της κολάσεως στον πλανήτη μας.
      ΄Ενας από τους πολλούς μύθους που σωριάζονται μέσα σ’αυτές τις περιστάσεις είναι και ο μύθος της υποτιθέμενης νέας οικονομίας. Το βασικό μοτίβο αυτής της προπαγάνδας, την οποία ακούμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι ότι η παλιά οικονομία που στηριζόταν στη βιομηχανία, την παραγωγή, τους παραδοσιακούς τομείς, τις παραδοσιακές επιχειρήσεις, περίπου μας τελείωσε και ότι μια νέα οικονομία τάχα έχει έρθει στο προσκήνιο που θα στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στους τομείς των υπηρεσιών, της πληροφορικής και των νέων επικοινωνιών, η οποία θα εξασφάλιζε υποτίθεται αδιατάρακτη ανάπτυξη, απασχόληση, συνεχή ανταγωνιστικότητα, διαρκή πρόοδο και ευημερία. 
      Η σημερινή κρίση τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και στην Ευρώπη, πρώτα απ’ όλα στους λεγόμενους τομείς της νέας οικονομίας, δείχνει πόσο σαθρά πόδια είχαν αυτές οι αντιλήψεις.
      Γιατί τα λέω αυτά; Τα λέω γιατί ακούμε σε αυτήν την Αίθουσα ωραίες εκθέσεις και επίσης ωραίες εκθέσεις διαβάζουμε στην εισηγητική έκθεση του αντίστοιχου νομοσχεδίου. Το κεντρικό θέμα, όσον αφορά τη χώρα μας, δεν είναι να ασχολούμεθα με αόριστες έννοιες περί της κοινωνίας της πληροφορίας, ούτε να μιλάμε εξίσου γενικά και αόριστα περί των νέων τεχνολογιών με μια αλόγιστη σπατάλη λέξεων, αλλά και πόρων, που με τη βοήθεια των σχετικών προγραμμάτων διαθέτουμε σε αυτήν την κατεύθυνση. 
      Θέλω να πω ότι οι όροι αυτοί είναι και αδόκιμοι. Λέμε «κοινωνία της πληροφορίας» ή όπως είπε ο κ. Μαντέλης μπορούμε να αντικαταστήσουμε αυτό τον όρο με τον όρο «κοινωνία των γνώσεων». Και δεν είναι μόνο αδόκιμοι κατά τη γνώμη μου, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι είναι και αλαζονικοί και περιφρονητικοί για την ανθρώπινη ιστορία. Δεν ανακαλύψαμε εμείς ούτε την κοινωνία της πληροφορίας, ούτε την κοινωνία της γνώσης. Αυτό τον αγώνα κάναμε όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.
      Δεν θα έκανε αυτό το σχόλιο, αν δεν έβλεπε με ανησυχία…
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Πρέπει να πούμε κάτι νέο και για την εποχή μας, για τις γενιές μας. Σε κάθε ιστορική περίοδο καθιερώνονται νέοι όροι για θέματα επιστήμης και κοινωνίας.
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, να τα πούμε και αυτά. Θέλω όμως να πω ότι μόνο ορισμένες αυτοκρατορίες, οι οποίες θεωρούν τον εαυτό τους αιώνιο, ανακαλύπτουν κάποιες εφευρετικές νοηματικά έννοιες, όπως αυτήν της κοινωνίας της πληροφορίας, που δεν είναι ελληνικός όρος. Αυτές τις έννοιες βλέπω ότι τις χρησιμοποιούν άκριτα και οι περιφερειακοί πελάτες τους. 
      Αυτό που λέω, δεν είναι άσχετο με το νομοσχέδιο, αλλά είναι πάρα πολύ σχετικό. Είναι σχετικό και με τις αντιλήψεις αυτής της εποχής, η οποία έχει βαφτιστεί και νέα εποχή. Είναι ένας όρος, που κατά κόρον χρησιμοποιούσαν στη δεκαετία του 1990. Το κατά πόσο είναι νέα ή πολύ παλιά ή παλιότερη από τις παλιές φοβούμαι ότι θα αποδειχθεί πολύ γρήγορα με δραματικό και τραγικό τρόπο για την ανθρωπότητα.
      Το πρόβλημα, το οποίο τίθεται για εμάς και τη χώρα μας όσον αφορά τις νέες τεχνολογίες, ιδιαίτερα στο τομέα της πληροφορικής και των επικοινωνιών, είναι πώς θα αξιοποιήσουμε πολύ συγκεκριμένα, με ένα πολύ συγκεκριμένο και αποτελεσματικό σχέδιο τις νέες τεχνολογίες και τους σχετικούς πόρους που διαθέτουμε, ώστε να πετύχουμε πολύ συγκεκριμένους στόχους, όπως να ανακόψουμε τη συνολική παραγωγική υποβάθμιση της χώρας και την απαξίωση του παραγωγικού μας δυναμικού. Να αναζωογονήσουμε παραδοσιακούς οικονομικούς τομείς και να δημιουργήσουμε νέους. Να ανακόψουμε τη διαρκή επιδείνωση του εμπορικού μας ισοζυγίου, χωρίς την οποία δεν υπάρχει οικονομικό μέλλον σ’ αυτήν τη χώρα, ιδιαίτερα εντός της ευρωζώνης. Να αναζωογονήσουμε τις επενδύσεις που βελτιώνουν τη δομή της οικονομίας και να ενισχύσουμε την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Να ανακόψουμε τις τεράστιες κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες μαζί με τις ανισότητες στη γνώση. Να αναστηλώσουμε, αντί να αποδυναμώνουμε διαρκώς, το κοινωνικό κράτος. Να ανασυγκροτήσουμε τη Δημόσια Διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα αντί των γενικευμένων ιδιωτικοποιήσεων και της εγκατάλειψης των πάντων στις δυνάμεις των αγορών και τα συμφέροντα, που τις ελέγχουν και τις κατευθύνουν. 
      Αν θέλαμε να κινηθούμε σε αυτές τις κατευθύνσεις, χρειαζόμαστε έναν ισχυρό και δημοκρατικό επιτελικό οργανισμό στον τομέα των νέων τεχνολογιών, της πληροφορικής και των επικοινωνιών, ο οποίος θα συγκέντρωνε όλους τους διάσπαρτους φορείς και τις δημόσιες ανώνυμες εταιρίες, που ασχολούνται περίπου με το ίδιο αντικείμενο. Θα διοχέτευε τις προσπάθειες σε πολύ προσδιορισμένους στόχους σαν αυτούς που προανέφερα, καθώς και στην αποτελεσματική διαχείριση και απορρόφηση των σχετικών πόρων. Όσον αφορά την απορρόφηση και την αποτελεσματική διαχείριση υπάρχει τεράστια καθυστέρηση, πράγμα δεν έχω το χρόνο, αλλά μπορώ να το αποδείξω, αν χρειαστεί, και με αριθμούς.
     Αντί για αυτό η Κυβέρνηση έρχεται να συστήσει δίπλα σε σειρά παρεμφερείς φορείς άλλο ένα γραφειοκρατικό, πελατειακό, κυβερνητικοκρατούμενο, δαπανηρό και σπάταλο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου υπό τη φιλόδοξη ονομασία «Παρατηρητήριο για την κοινωνία της πληροφορίας», που μπορεί αορίστως να κάνει τα πάντα και τίποτα. Αυτό συνήθως στην πράξη καταλήγει στο τίποτα. 
     Προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς θα κάνει αυτό το Παρατηρητήριο και είναι αδύνατον να το προσδιορίσω συγκεκριμένα. Μπορεί να ασχοληθεί αορίστως επί παντός επιστητού, πράγμα που συνήθως καταλήγει στο να εκδίδει έντυπα και να κάνει σεμινάρια, όπως γράφεται στην εισηγητική έκθεση, ή ακόμα χειρότερα δημόσιες σχέσεις. 
     Βλέπω την εισηγητική έκθεση, που αντί να μας διευκολύνει, συνιστά ένα μνημείο γενικευμένης αοριστίας. Τα πάντα παραπέμπονται σε υπουργικές αποφάσεις. 
     Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω πως θα λειτουργεί αυτό το Παρατηρητήριο και μου είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχει το διοικητικό συμβούλιο, που το διορίζει η Κυβέρνηση. Υπάρχει ο Πρόεδρος, που επίσης τον διορίζει η Κυβέρνηση, δηλαδή ο Υπουργός Εσωτερικών. Υπάρχει ο Γενικός Διευθυντής, που τον ορίζει το διοικητικό συμβούλιο, το οποίο διοικητικό συμβούλιο διορίζει η Κυβέρνηση.
      Όλες αυτές είναι αμειβόμενες θέσεις, αλλά δεν μας λέτε και ποιες θα είναι οι αμοιβές, ούτε τις καθορίζετε περίπου. Στην ευχέρεια του κυρίου Υπουργού είναι να τις καθορίσει. Αφού, όμως, υπάρχουν αυτά τα όργανα διοίκησης, αιφνιδίως διορίζεται και μια επιστημονική συμβουλευτική επιτροπή, αν και το συμβουλευτική παραπέμπει και κάπου αλλού εν πάση περιπτώσει. Επιστημονική συμβουλευτική επιτροπή, λοιπόν, που όπως μας λέτε θα είναι εκεί εμπειρογνώμονες, ειδικοί, εκπρόσωποι φορέων ανά τομέα αρμοδιότητος κλπ. Δεν μας λέτε ποιοι είναι οι φορείς. Ποιοι είναι οι αρμόδιοι φορείς, για να ξέρουμε και εμείς, που θα συμμετέχουν σε αυτή τη  συμβουλευτική επιτροπή.
      Υποτίθεται ότι αυτή η συμβουλευτική επιτροπή θα συμβουλεύει το διοικητικό συμβούλιο. Το προσωπικό του Παρατηρητηρίου τι θα κάνει δηλαδή; Θα ελέγχει το διοικητικό συμβούλιο; Δεν θα το συμβουλεύει; Δεν θα χρησιμοποιείται για να φέρει σε πέρας το έργο του; Επίσης δεν μας λέτε πόσα μέλη θα έχει αυτή η επιτροπή. Είναι πρωτοφανές να ορίζονται όργανα μέσα σε νομοσχέδιο και να μην λέτε περίπου πώς θα κινηθούν. Θα είναι πενταμελείς, δεκαμελείς, δεκαπενταμελείς, πενηντακονταμελείς; Δεν ξέρουμε. Και θα είναι και αμειβόμενοι. Θα αμείβεται το διοικητικό συμβούλιο, θα αμείβεται ο Πρόεδρος, θα αμείβεται ο Γενικός Διευθυντής, θα κάνετε ίσως και μια πολυπληθή συμβουλευτική επιτροπή αμειβόμενη. Και πάλι δεν μας λέτε ποιες θα είναι οι αμοιβές, ούτε πόσα θα είναι τα μέλη της.
      Προσπαθώ να καταλάβω πόσο προσωπικό θα έχει αυτό το Παρατηρητήριο για την κοινωνία της πληροφορίας και μου είναι αδύνατον να το καταλάβω, ούτε καν να το υποψιαστώ.  Σιωπή από την πλευρά του νομοσχεδίου. Και βεβαίως για τις προσλήψεις παρακάμπτεται και ο ν. 2190. Δεν ξέρω γιατί; Γιατί ο ν. 2190 δεν είναι χρήσιμο εργαλείο για τις προσλήψεις του Παρατηρητηρίου; Τι είναι το Παρατηρητήριο; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Γιατί ανοίγετε αυτό το παράθυρο των πελατειακών σχέσεων;
      Επίσης λέτε ότι θα υπάρχουν και συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι οποίες μπορεί να ανανεώνονται. Πόσο θα ανανεώνονται; Και αν ανανεώνονται πέρα από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα πώς θα είναι συμβάσεις ορισμένου χρόνου; Παρανομίες θα γίνονται; Και θα δίνετε και ειδικά επιδόματα σε αυτούς που θα έρχονται από το δημόσιο στο Παρατηρητήριο. Τι είναι αυτά τα ειδικά επιδόματα; Δηλαδή γιατί δεν θα πάρει ένα ειδικό επίδομα αυτός που δεν θα αποσπαστεί από το δημόσιο στο Παρατηρητήριο και θα το πάρει αυτός που θα αποσπαστεί. Θα δουλεύει περισσότερο υποτίθεται, περισσότερες ώρες; Θα έχει ειδικά προσόντα; Αυτό, όμως, με τα ειδικά επιδόματα το κάνετε συνέχεια. Φτιάχνετε φορείς μεγαλύτερους, μικρότερους, πάτε κόσμο από το δημόσιο σε αυτούς τους φορείς και προστίθενται τα ειδικά επιδόματα. Δεν ξέρω εάν με αυτόν τον τρόπο βοηθάτε να λειτουργήσουν αυτοί οι φορείς ή υποβαθμίζετε την ίδια τη δημόσια διοίκηση, γιατί τελικά υπηρετούν άλλους στόχους αυτά τα ειδικά επιδόματα που είναι στόχοι μισθοφορικού και πελατειακού στρατού. Θα σε πάω στο Παρατηρητήριο, όπου θα έχει και μπόνους. Διότι με ποια αξιοκρατική διαδικασία θα γίνεται αυτή η επιλογή; Ποια θα είναι αυτά τα αντικειμενικά κριτήρια. Κατά τη γνώμη μας αυτά είναι περίεργα πράγματα, αλλά υπάρχουν. 
      Στην ουσία μέσω του Παρατηρητηρίου στήνετε ένα ειδικό ρουσφετολογικό πελατειακό επιστημονικό μηχανισμό στο χώρο των νέων τεχνολογιών, ο οποίος δεν εγγυάται πέραν των άλλων καμία αποτελεσματικότητα όσον αφορά τους στόχους που θα έπρεπε και θα όφειλε να υπηρετήσει.
      Προσπαθώ επίσης να δω το κόστος λειτουργίας του Παρατηρητηρίου για τον κρατικό προϋπολογισμό και τα κοινοτικά κονδύλια μέσω των οποίων θα χρηματοδοτείται. Διαβάζω την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου και με έκπληξη βλέπω ότι σιωπά η έκθεση. Αδιευκρίνιστο λέει το ποσό. Δεν καταλαβαίνω. Παίρνετε λευκή επιταγή σε μια ώρα που ο προϋπολογισμός σχεδόν καταρρέει και ο νέος που διαμορφώνεται –απ’ ότι του έριξα μια ματιά- και σπάει κάθε ρεκόρ πλασματικότητας και εικονικότητας. Ερχόσαστε και παίρνετε λευκή επιταγή να ιδρύσετε ένα Παρατηρητήριο, χωρίς να μας λέτε πόσο περίπου θα είναι το κόστος του για τον προϋπολογισμό, για το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, για τα κοινοτικά κονδύλια. Και δεν ξέρω αν αυτό είναι και συμβατό με το ρόλο της Βουλής και με την ψήφιση τέτοιων νομοσχεδίων. Να ψηφίζονται νομοσχέδια που έχουν κόστος ή που μπορεί να έχουν μεγάλο κόστος και αυτό να μένει κρυφό από τη Βουλή και από τον φορολογούμενο πολίτη.
	Αυτό το κάνετε συνέχεια με φορείς επί φορέων που φτιάχνετε. Κατά τα άλλα, λέτε να «μειώσετε» το δημόσιο τομέα. Δεν «μειώνετε» το δημόσιο τομέα. Τον «μειώνετε» εκεί που μπορεί να παίξει θετικό, παραγωγικό ρόλο όσον αφορά στη λειτουργία της οικονομίας. Κατά τα άλλα, το γραφειοκρατικό, κομματικό ρουσφετολογικό μέρος το αυξάνετε και αυξάνετε και το κόστος λειτουργίας του.
	Κύριοι συνάδελφοι, πολύ φοβούμαι ότι έτσι χάνεται μία μεγάλη υπόθεση, που αφορά τις νέες τεχνολογίες και την προσπάθεια να τις εισαγάγουμε συνολικά στο παραγωγικό μας δυναμικό, για να το ενισχύσουμε και για να διαμορφώσουμε μία σύγχρονη παραγωγική βάση σε αυτήν τη χώρα. Δεν πρέπει να κυνηγάμε έπεα πτερόεντα νέας οικονομίας και οικονομίες υπηρεσιών, οι οποίες δεν υπάρχουν, παρά μόνο στα όνειρα των θιασωτών της νέας εποχής. Με αυτόν τον τρόπο, φτιάχνουμε άλλο ένα σπάταλο και γραφειοκρατικό όργανο, που δεν θα μπορέσει να υπηρετήσει αυτούς τους στόχους.
	Θα έλεγα ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει να επανεξετάσει αυτό το θέμα. Όμως, πολύ φοβούμαι ότι μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων. Εδώ δεν ακούγεται πλέον ούτε η γνώμη των Βουλευτών του Κυβερνώντος κόμματος και ούτε οι παρατηρήσεις τους ακούγονται. Πολύ περισσότερο, δεν ακούγονται οι φωνές της Αντιπολίτευσης.
      Νομίζω ότι όλα είναι ετοιμασμένα και προδιαγεγραμμένα και απλώς εδώ θα τα επικυρώσουμε, ανεξάρτητα από το τι παρατηρήσεις γίνονται και από το πόσο εύγλωττες ή εύστοχες είναι. Δεν μιλάω για τις δικές μου, μιλάω γενικά για τις παρατηρήσεις που γίνονται από Βουλευτές αυτής της Αίθουσας και ιδιαίτερα από τους Βουλευτές της Αντιπολίτευσης.
	Σας ευχαριστώ.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, η ανάπτυξη της κοινωνίας της πληροφορίας στη χώρα μας με επιταχυνόμενο ρυθμό αποτελεί μία από τις βασικές προϋποθέσεις της ταυτόχρονης επίτευξης της πραγματικής και κοινωνικής σύγκλισης της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήδη σε αρκετούς δείκτες, που αποτυπώνουν την εξέλιξη της κοινωνίας της πληροφορίας, η χώρα μας συγκλίνει με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 
      Η συμμετοχή των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας στο ελληνικό ΑΕΠ είναι χαρακτηριστικό και ιδιαίτερα ενθαρρυντικό και θετικό παράδειγμα, αφού από το 4% το 1997, έχει εξελιχθεί πάνω από 7% σήμερα και έχει ήδη συγκλίνει με το μέσο ευρωπαϊκό όρο. 
      Παράλληλα, η χώρα μας βρίσκεται στην εικοστή τρίτη θέση από την εικοστή έκτη που είχε κατακτήσει πέρυσι σε σύνολο εξήντα χωρών σε έρευνα, που φανερώνει ποιες χώρες έχουν το καταλληλότερο επιχειρηματικό περιβάλλον για την ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων, που σχετίζονται με το ηλεκτρονικό εμπόριο και την τεχνολογία γενικότερα.
      Όμως, είναι εξίσου γεγονός ότι αρκετός δρόμος έχει να διανυθεί ακόμα. Στην προσπάθεια αυτή, βασική αρχή μας είναι το ότι η κοινωνία της πληροφορίας περισσότερο από τεχνολογία, είναι κοινωνία. Είναι το σύνολο των μετασχηματισμών που συντελούνται και επηρεάζουν τις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις και πιο συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε, εργαζόμαστε, ενημερωνόμαστε, μαθαίνουμε, σπουδάζουμε και ζούμε.
      Το επιχειρησιακό πρόγραμμα για την κοινωνία της πληροφορίας είναι το κατ’ εξοχήν εργαλείο, με το οποίο η Ελλάδα θα προσπαθήσει τα επόμενα χρόνια να πετύχει την ψηφιακή σύγκλιση. Από ποιοτική άποψη, τα έως τώρα απτά αποτελέσματα του προγράμματος εντοπίζονται στους τομείς της εκπαίδευσης, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της κατάρτισης. 
      Θα ήθελα πολύ σύντομα να σας επισημάνω την ολοκλήρωση της δικτύωσης και του εξοπλισμού με εργαστήρια και υπολογιστές περίπου τεσσάρων χιλιάδων διακοσίων σχολικών μονάδων στην πρωτοβάθμια και κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με πολύ σημαντικά αποτελέσματα από το 2000 μέχρι το 2002. Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει να πω ότι στις αρχές του 2000 μόνο το 3% των σχολείων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είχε σύνδεση με το «ΙΝΤΕRNET», ενώ το 2002 είχε σύνδεση το 36%. 
      Για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα αντίστοιχα χρόνια το 2000, 17% και το 2002, 100% των σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν σύνδεση με το «internet».
      Τα τελευταία χρόνια η εγκατάσταση ηλεκτρονικού υπολογιστή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχει βελτιώσει σημαντικά τη σχέση μαθητών προς ηλεκτρονικό υπολογιστή. Έτσι, λοιπόν, το 1999-2000 είχαμε εξήντα τέσσερις μαθητές ανά υπολογιστή, ενώ το 2002 δεκατέσσερις μαθητές ανά υπολογιστή. Αντίστοιχα δε για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ξεκινήσαμε από πολύ χαμηλή βάση, το 1999 από χίλιοι ενενήντα ένας μαθητές ανά υπολογιστή φτάσαμε στους σαράντα επτά μαθητές ανά υπολογιστή μέσα σε δύο χρόνια.
       Καταθέτω τα στοιχεία για τα Πρακτικά της Βουλής.
      (Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός κ. Φωτιάδης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα στοιχεία, τα οποία έχουν ως εξής:
      (Να φωτογραφηθούν οι σελίδες 48 και 49)
      Παράλληλα υλοποιούνται το έργο της επιμόρφωσης εβδομήντα έξι χιλιάδων εκπαιδευτικών, η υποστήριξη δεκαπέντε χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων για την εισαγωγή και δραστηριοποίησή τους στη νέα οικονομία, με ένα στόχο συνολικό τις πενήντα χιλιάδες επιχειρήσεις και ενισχύονται χίλιες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις για την εισαγωγή πληροφοριακών συστημάτων και εργαλείων ηλεκτρονικού επιχειρείν για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους.
      Ιδιαίτερη σημασία έχουν και τα δύο έργα κατάρτισης σε βασικές και εξειδικευμένες δεξιότητες όσον αφορά τη χρήση τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας.
      Προχωρούν η υλοποίηση προγραμμάτων συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης σε βασικές δεξιότητες για είκοσι χιλιάδες, από τους οποίους δεκαοκτώ χιλιάδες άνεργοι και δύο χιλιάδες στρατευμένοι, όπως και τα προγράμματα εναλλασσόμενης κατάρτισης για την ανάπτυξη εξειδικευμένων δεξιοτήτων τεχνολογιών, πληροφορίας και επικοινωνιών, που αφορούν τρεις χιλιάδες πτυχιούχους ανέργων πανεπιστημίων Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι..
      Πέραν από την εξέλιξη των έργων αυτών, στο αμέσως επόμενο διάστημα, πιστεύουμε εντός του Οκτωβρίου, θα προκηρυχθούν μεγάλα έργα πληροφορικής της Δημόσιας Διοίκησης, όπως το δίκτυο Δημόσιας Διοίκησης σύζευξης, έργα δικτύωσης της αστυνομίας και έργα των ΠΕΣΥ. Θα ακολουθήσει το επόμενο μεγάλο κύμα έργων, που αφορούν τα Υπουργεία Δικαιοσύνης, Κοινωνικής Ασφάλισης και άλλα. Ενδεικτικά εδώ θα μνημονεύσω ότι το Υπουργείο Οικονομικών είναι πρωτοπόρο στη Δημόσια Διοίκηση, όσον αφορά τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας. Έχω μνημονεύσει πολλές φορές εδώ ότι το σύνολο των επιχειρήσεων που τηρούν βιβλία γ΄ κατηγορίας, το 100% ήδη συνεργάζεται με το Υπουργείο Οικονομικών μέσω του διαδικτύου και υποβάλλουν κάθε μήνα τις δηλώσεις φόρου προστιθέμενης αξίας με το διαδίκτυο, πληρώνοντας ταυτόχρονα τους φόρους μέσω του «internet banking». Συνολικά το 45% των ανθρώπων της αγοράς που υποβάλλουν δηλώσεις Φ.Π.Α., σήμερα έχουν ήδη αυτήν τη συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών μέσω του διαδικτύου. Σ’ αυτά πρέπει να προσθέσουμε και πολλές άλλες δυνατότητες, όπως η δυνατότητα υποβολής των δηλώσεων φορολογίας φυσικών προσώπων, υπηρεσία που έκαναν χρήση εκατόν είκοσι χιλιάδες Έλληνες φορολογούμενοι και στόχος μας είναι να ξεπεράσουμε τις πεντακόσιες χιλιάδες με τη νέα χρονιά ή η δυνατότητα λήψης πιστοποιητικών, όπως το πιστοποιητικό φορολογικής ενημερότητας, με μια απλή κλίση, και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα έρχεται το πιστοποιητικό το οποίο ζητούμε, η δυνατότητα λήψης όλων των εντύπων, αλλά και όλων των πληροφοριών από το κομπιούτερ του σπιτιού μας ή της επιχείρησης των επιτηδευματιών και πολλές άλλες υπηρεσίες, που αποδεικνύουν ότι έχει γίνει ένα σημαντικό έργο στη Δημόσια Διοίκηση και ειδικότερα στο Υπουργείο Οικονομικών.
      Στόχος μας είναι τα επόμενα δύο χρόνια όλες οι εργασίες και όλες οι συναλλαγές με το Υπουργείο Οικονομικών να είναι δυνατόν να γίνονται μέσω του διαδικτύου. Πολύ απλά να ξεχάσουμε σε λίγα χρόνια πού βρίσκονται οι εφορίες, αφού δεν θα χρειάζεται η φυσική μας παρουσία για όλες από τις εργασίες, οι οποίες σήμερα εκτελούνται σ’ αυτές.
      Είναι φανερό ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση εντατικής υλοποίησης του προγράμματος με στόχο την αποδοτική και αποτελεσματική χρήση των διαθέσιμων πόρων. Άμεση επιδίωξη είναι το ταχύ ξεμπλοκάρισμα των δράσεων του προγράμματος που συνδέονται με την εκτέλεση έργων πληροφορικής από τη Δημόσια Διοίκηση. Τα έργα αυτά αποτελούν τα απαραίτητα μέσα για τη βελτίωση της λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης με τελικό στόχο την εξυπηρέτηση του πολίτη και των επιχειρήσεων. 
      Η επιτάχυνση και η απλοποίηση των διαδικασιών προκήρυξης αξιολόγησης και κατακύρωσης των έργων πληροφορικής του δημόσιου τομέα και γενικότερα η βελτίωσή τους και η διασφάλιση της αξιοπιστίας τους αποτελεί άμεση προτεραιότητα. Στη προσπάθεια αυτή  ο ρόλος της Διαχειριστικής Αρχής και της «Κοινωνίας της Πληροφορίας Α.Ε» είναι κρίσιμος. Ενώ η δημόσια διαβούλευση με τους κοινωνικούς φορείς, τους επιχειρηματικούς συνδέσμους και τον κόσμο της τεχνολογίας είναι εξίσου απαραίτητη. Στην ίδια κατεύθυνση προωθούνται η διαρκής και στενή συνεργασία της ειδικής γραμματείας για την κοινωνία της πληροφορίας με όλα τα Υπουργεία και γενικότερα με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, η δημιουργία εξειδικευμένων πυρήνων σε κάθε φορέα του δημόσιου τομέα και η συγκρότηση ανά έργο μιας ειδικής εξειδικευμένης ομάδας με τη συμμετοχή εκπροσώπων του φορέα χρήστη της «Κοινωνίας της Πληροφορίας Α.Ε» και εξωτερικών εμπειρογνωμόνων. 
      Σ’ αυτό το σημείο είναι αναγκαίο να τονιστεί κάτι που έχει γίνει και στο παρελθόν, ο αυτόνομος αλλά και αλληλοσυμπληρωματικός ρόλος των δομών του επιχειρησιακού προγράμματος για την κοινωνία της πληροφορίας.
      Το μνημονεύω αυτό γιατί στην επιτροπή υπήρξε μια σύγχυση, ένας προβληματισμός σχετικά με το αν ταυτίζονται κάποιοι ρόλοι όσον αφορά τα διάφορα όργανα που ασχολούνται με την κοινωνία της πληροφορίας.
      Έτσι λοιπόν θα πω ότι η ειδική γραμματεία για την κοινωνία της πληροφορίας στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών είναι επιφορτισμένη με τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου στο τομέα της κοινωνίας της πληροφορίας μέσα από την διαχείριση του επιχειρησιακού προγράμματος της κοινωνίας της πληροφορίας και την παραγωγή πολιτικής για τη νέα οικονομία. 
      Η Διαχειριστική Αρχή του προγράμματος στην ειδική γραμματεία για την κοινωνία της πληροφορίας στο Υπουργείο Οικονομικών έχει ως βασική αρμοδιότητα την ένταξη έργων στο επιχειρησιακό πρόγραμμα, την παρακολούθηση και τον έλεγχο της εκτέλεσής τους και της αξιολόγησης των αποτελεσμάτων.
      «Η Κοινωνία της Πληροφορίας» ΑΕ επικεντρώνεται στην στήριξη με αξιοποίηση εξωτερικών συνεργατών των φορέων υλοποίησης στην διαδικασία προγραμματισμού και υλοποίηση των δράσεων και στην παραγωγική λειτουργία των έργων. Καθοριστικής σημασίας είναι και η προτεινόμενη σύσταση του «Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας» με σκοπό τη συστηματική έρευνα και την τακτική απογραφή θεμάτων νέας οικονομίας την ανάλυση και παρουσίαση των εξελίξεων για την κοινωνία της πληροφορίας στην Ελλάδα και διεθνώς, τη μεταφορά τεχνογνωσίας αιχμής την διάδοση βέλτιστων μεθόδων και πρακτικών, αλλά και εκπαιδευτικών εργαλείων. Είναι αναγκαίο να πάψουν οι ελλείψεις από πλευράς έγκυρης και έγκαιρης τεκμηρίωσης θεμάτων που έχουν σχέση με την κοινωνία της πληροφορίας, ιδιαίτερα από πλευράς ποσοτικών στοιχείων και στατιστικών δεικτών αντίστοιχων αναλύσεων και συγκριτικών μελετών καθώς και μεταφοράς και ανταλλαγής σχετικών εμπειριών με το εξωτερικό. Για να καλυφθεί το κενό αυτό και να αντιμετωπιστούν οι προαναφερθείσες ελλείψεις ιδρύεται με το παρόν σχέδιο νόμου νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας με πρότυπο παρεμφερή  ινστιτούτα και κέντρα της Ελλάδος και άλλων χωρών της Ευρώπης. Έχουμε αντίστοιχα «Παρατηρητήρια για την Κοινωνία της Πληροφορίας» στην Ιρλανδία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ουαλία, στην Ισπανία, Φιλανδία κλπ. Είναι πολύ γνωστό το ευρωπαϊκό «Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας». Το Παρατηρητήριο  ακολουθεί την ευέλικτη δομή στο πρότυπο των παρεμφερών διεθνών πρωτοβουλιών που πολύ ενδεικτικά και περιληπτικά ανέφερα, συνεργάζεται συστηματικά και στενά με δημόσιους φορείς και με άλλα σχετικά ινστιτούτα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και με διευρωπαϊκούς και περιφερειακούς μηχανισμούς. Η σύσταση του Παρατηρητηρίου και οι πόροι που απαιτούνται για την άσκηση των δραστηριοτήτων θα προέλθουν από το επιχειρησιακό πρόγραμμα του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης για την κοινωνία της πληροφορίας. Μετά την λήξη του επιχειρησιακού προγράμματος η λειτουργικές δαπάνες συνεχίζουν να καλύπτονται από τον τακτικό προϋπολογισμό.
      Για τη χρηματοδότηση των αναθέσεων, μελετών και παροχής υπηρεσιών, προτείνεται η σταδιακή συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα με τη μορφή του «sponsorship», εκδηλώσεων, εκθέσεων κλπ., αρχής γενομένης ήδη από την πρώτη φάση λειτουργίας του Παρατηρητηρίου.
      Επίσης, μελετάται η σκοπιμότητα και η εφικτότητα της επ’ αμοιβής εκπόνησης μελετών για λογαριασμό τρίτων στα πλαίσια έργων, σε συνεργασία με ιδιωτικούς φορείς στα πρότυπα των διεθνών παρατηρητηρίων.
      Ο νέος φορέας, έχει σχεδιαστεί με σκοπό τη συλλογή για επεξεργασία και διάθεση ποιοτικών και κυρίως ποσοτικών στοιχείων για θέματα που σχετίζονται με την κοινωνία της πληροφορίας στην Ελλάδα, αλλά και για τη μεταφορά και ανταλλαγή στοιχείων και εμπειριών με το εξωτερικό και την υποβολή σχετικών προτάσεων προς την πολιτεία και κάθε άλλο ενδιαφερόμενο. 
      Η ευελιξία, ως βασικό χαρακτηριστικό του Παρατηρητηρίου, εκφράζεται μέσα από την ολιγομελή ομάδα εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού, διοικητικού προσωπικού και προσωπικού υποστήριξης, τη διοικητική και οικονομική αυτοτέλειά του και το ολιγομελές διοικητικό του συμβούλιο, τη ρύθμιση θεμάτων, όπως η σύναψη και εκτέλεση αλλά και λύση συμβάσεων που συνάπτονται για προμήθειες, την ανάθεση-εκτέλεση έργων μελετών και παροχής υπηρεσιών μέσα από εσωτερικό δικό του κανονισμό, τις διοικητικές οικονομικές και δικαστικές ατέλειες, τα δικονομικά προνόμια του δημοσίου που απολαμβάνει καθώς και την απαλλαγή από κάθε δημόσιο, δημοτικό, λιμενικό δικαστικό τέλος ή φόρο, άμεσο ή έμμεσο.
      Η επιστημονική του επάρκεια και οντότητα, διασφαλίζεται μέσω ανθρώπινου δυναμικού υψηλών προδιαγραφών που επιλέγεται με βάση την επαγγελματική και επιστημονική του εμπειρία, δεύτερον μέσω επιστημονικής συμβουλευτικής επιτροπής που επικουρεί το διοικητικό συμβούλιο στο έργο του και αποτελείται από ειδικούς επιστήμονες, εμπειρογνώμονες και επαγγελματίες  αναγνωρισμένου κύρους, καθώς και εκπροσώπους φορέων ανά τομέα δραστηριότητας. 
      Τα σημαντικότερα από τα αναμενόμενα οφέλη που θα προέλθουν από την λειτουργία του «Ελληνικού Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας», είναι η ουσιαστική αναβάθμιση του επιπέδου πληροφόρησης του ελληνικού κοινού, των ειδικών και επαγγελματιών του κλάδου καθώς και η βελτίωση του βαθμού τεκμηρίωσης των σχεδίων και των πολιτικών για θέματα που σχετίζονται με την κοινωνία της πληροφορίας στη χώρα μας, η μεταφορά τεχνογνωσίας αιχμής για θέματα που άπτονται της πορείας και των εξελίξεων προς την κοινωνία της πληροφορίας και η διάχυση βέλτιστων μεθόδων και πρακτικών, η βελτίωση της παρακολούθησης των εξελίξεων σχετικών με την κοινωνία της πληροφορίας στο κανονιστικό και θεσμικό επίπεδο και γι’ αυτό το λόγο και σκοπό, το Ελληνικό Παρατηρητήριο προβαίνει μεταξύ άλλων σε συστηματική έρευνα των εξελίξεων και προοπτικών της κοινωνίας της πληροφορίας και της διείσδυσης των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας σε όλους τους τομείς στην Ελλάδα και διεθνώς, σε τακτική απογραφή, ανάλυση , μελέτη και δημοσιοποίηση των σχετικών στατιστικών στοιχείων, τάσεων και δεικτών -για το σκοπό αυτό συνεργάζεται στενά και με άλλες υπηρεσίες- σε επιστημονική υποστήριξη των Υπουργείων, αρχών οργανισμών, Ν.Π.Δ.Δ. και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς και άλλων φορέων, σε θέματα που αφορούν τις εξελίξεις στην κοινωνία της πληροφορίας, στη δημιουργία σε έντυπη μορφή ή και ηλεκτρονική μορφή βιβλιοθήκης, καθώς και στον σχεδιασμό και την ανάπτυξη  τράπεζας πληροφοριών με βάσεις δεδομένων για τις δράσεις και τα έργα, ιδιαίτερα τα συγχρηματοδοτούμενα από διάφορα εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, τα στατιστικά στοιχεία και τους δείκτες, τις εξελίξεις στο θεσμικό και κανονιστικό πλαίσιο, τη νομολογία και τη βιβλιογραφία, τους φορείς, τα ιδρύματα, τους οργανισμούς και τους παράγοντες που αφορούν το συγκεκριμένο αντικείμενο, στη μεταφορά διεθνούς τεχνογνωσίας αιχμής, στη διάδοση βέλτιστων μεθόδων και πρακτικών, στην υποβοήθηση ανταλλαγής πληροφοριών τεχνογνωσίας και πληροφόρησης μεταξύ φορέων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε θέματα και πολιτικές με την κοινωνία της πληροφορίας, στην καταγραφή και περιοδική επισκόπηση της διάχυσης των δράσεων και της ευαισθητοποίησης σε θέματα που σχετίζονται με την πορεία προς την κοινωνία της πληροφορίας και στην έκδοση εντύπων και άλλων συναφών μέσων προβολής και ενημέρωσης του κοινού στο πλαίσιο των σκοπών του Παρατηρητηρίου.
      Τέλος, συνδιοργάνωση και συμμετοχή σε σεμινάρια, ημερίδες και άλλες ενημερωτικές εκδηλώσεις, εκθέσεις συναφείς με το αντικείμενο. Μπορεί επίσης να αναθέτει μεταξύ άλλων σε φορείς του ιδιωτικού τομέα, σύμφωνα με την ισχύουσα εθνική και κοινοτική νομοθεσία, τη διενέργεια περιοδικών ερευνών, τη διεξαγωγή προγραμμάτων διάχυσης των  δράσεων και ενημέρωσης σε θέματα κοινωνίας πληροφορίας, καθώς και την έκδοση αιτήσεων και έκτακτων οδηγών.
      Αγαπητοί συνάδελφοι, η πορεία προς την ψηφιακή σύγκλιση και η επιτάχυνση της υλοποίησης του επιχειρησιακού προγράμματος για την κοινωνία της πληροφορίας, αποτελεί ασφαλώς ένα σύνθετο εγχείρημα που απαιτεί τη συμμετοχή -και μάλιστα την ενεργό συμμετοχή- όλων μας. Απαιτεί την εγρήγορση της πολιτικής ηγεσίας, την ενεργοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, την αναβάθμιση της δραστηριότητας των οικονομικών και επιχειρηματικών υποκειμένων, τόσο του κλάδου της πληροφορικής, όσο και των επιχειρήσεων – χρηστών των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, τη δραστήρια συμμετοχή της ερευνητικής κοινότητας και του κόσμου της τεχνολογίας, τη συνειδητοποίηση των σχετικών με την κρισιμότητα του προβλήματος.
      Γνωρίζουμε όλες τις δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας. Θέλω, όμως, να σας διαβεβαιώσω ότι έχουμε προετοιμαστεί και ότι η επιτυχία είναι ο μοναδικός δρόμος.
      Κύριε Πρόεδρε, πριν ολοκληρώσω, θα ήθελα να καταθέσω στα Πρακτικά μερικές διορθώσεις. Είναι τεχνικής μορφής. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Αναφέρονται στα άρθρα;
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Ναι, κύριε Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ωραία, θα διευκολύνετε και τις δευτερολογίες. Καταθέστε τις  στα Πρακτικά για να διανεμηθούν.
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Και αναγιγνώσκονται.
      (Στο σημείο αυτό ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Απόστολος Φωτιάδης καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες διορθώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:
      (Να φωτογραφηθεί η σελίδα 62 )
      
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Εισερχόμαστε στο στάδιο των δευτερολογιών.
      Ποιος από τους κυρίους εισηγητές θέλει να δευτερολογήσει;
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Εγώ, κύριε Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ορίστε, κύριε Λαφαζάνη, έχετε το λόγο.
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μία κουβέντα θα πω, κύριε Πρόεδρε.
      Κύριε Υπουργέ, προσπαθήσαμε να μην κάνουμε κάποιες εκθέσεις και να πούμε κάποιες συγκεκριμένες παρατηρήσεις. Μου κάνει εντύπωση: Ούτε μία από αυτές τις παρατηρήσεις δεν έχει κάποια βάση λογικής έστω για να τις συζητήσετε; Διότι βλέπω ότι καταλήγετε και μας λέτε ότι έχετε και εκ των προτέρων τις νομοτεχνικές διορθώσεις στο νομοσχέδιο, αλλά καμία ουσιαστική τροποποίηση. Πολύ φοβάμαι δηλαδή ότι υποβαθμίζουμε εαυτούς και αλλήλους. Και το πρόβλημα δεν είναι η Κυβέρνηση. Είναι η Βουλή. 
      Ακούστηκαν σοβαρά πράγματα εδώ. Τίποτα από αυτά δεν είναι ενδιαφέρον ώστε να το ενσωματώσετε στο νομοσχέδιο; 
      Λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά βλέπω αυτή τη διαδικασία, η οποία είναι πάρα πολύ κουραστική. Εγώ όσο είμαι εδώ Βουλευτής ούτε μία σκέψη μου δεν έχει περάσει ποτέ σε κανένα απολύτως νομοσχέδιο. 
	ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΘΕΙΑΣ: Κύριε Λαφαζάνη…
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριε Βαθειά, σας παρακαλώ μη διακόπτετε.
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Να ακούσω έστω και τον αντίλογο. Δεν άκουσα αντίλογο. Είχατε ένα λόγο γραμμένο εκ των προτέρων. Να μας πείτε όμως «αυτό που είπατε είναι λάθος, γι’ αυτό το λόγο, είναι στραβό και ανάποδο». Κάτι να μας πείτε, όμως.
	Ευχαριστώ.
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
	ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Με πολύ μεγάλη προσοχή άκουσα τον κύριο συνάδελφο. Λυπάμαι που δεν μπορώ να αποδεχθώ καμία από τις παρατηρήσεις του. 
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν μιλάω μόνο για εσάς. Μιλάω για όλους. 
      ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Φαίνεται ότι τα επιχειρήματά σας, κύριε συνάδελφε, δεν είναι πειστικά, αν λέτε ότι κανένας Υπουργός δεν δέχεται τις παρατηρήσεις σας. Σας πληροφορώ ότι έχω αποδεχθεί από το κόμμα σας δεκάδες εκατοντάδες παρατηρήσεων και τις έχω ενσωματώσει σε νομοσχέδια.
	ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Κύριοι συνάδελφοι, κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.
	Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το νομοσχέδιο επί της αρχής;
	ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
	ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Συνεπώς το νομοσχέδιο αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών «Σύσταση Νομικού Προσώπου με την επωνυμία «Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας» έγινε δεκτό επί της αρχής, κατά πλειοψηφία. 
      Εισερχόμαστε τώρα στη συζήτηση των άρθρων. Το νομοσχέδιο έχει τέσσερα άρθρα, αφορούν ουσιαστικά την ίδρυση του παρατηρητηρίοθ αυτού του νομικού προσώπου και θα τα συζητήσουμε ως ενιαία ενότητα. Δεν ακούω να υπάρχει άλλη άποψη. Δηλαδή θα συζητηθούν τα άρθρα 1 έως 3 και το ακροτελεύτιο άρθρο 4 χωριστά. 
      Ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ κ. Μαντέλης έχει το λόγο.
      ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΝΤΕΛΗΣ: Έχοντας εκφραστεί υπέρ της υπερψήφισης του νομοσχεδίου αυτού και μάλιστα, όπως παρατήρησαν και οι συνάδελφοί μου, με πολύ ενθουσιαστικά λόγια, μου δίδεται το δικαίωμα τώρα, στη συζήτηση επί των άρθρων να κάνω τις παρατηρήσεις που ήδη επεσήμανα επί της αρχής, πιστεύοντας ότι θα κάνουμε το παρατηρητήριο πραγματικό παρατηρητήριο, όπως χρειάζεται. Γιατί κάθε τι το παραπάνω, κατά τη γνώμη μου, όχι απλώς δεν χρειάζεται, αλλά μπορεί ως περιττό να δημιουργήσει προβλήματα, περιπλοκές, συγχύσεις, εμπόδια, που, όπως είπα στη συζήτηση επί της αρχής, κάθε εμπόδιο στην κοινωνία της γνώσης θα πρέπει να αίρεται. Και η μεγάλη μας προσπάθεια είναι η άρση των εμποδίων και όχι η καθοδήγηση αυτής της κοινωνίας.
      Με βάση, λοιπόν, αυτήν τη μίνι εισαγωγή, στο άρθρο 1 κάνω την εξής παρατήρηση. Θεωρώ ότι στην παράγραφο 3 η αρμοδιότητα β΄ για την επιστημονική υποστήριξη των Υπουργείων ούτε μπορεί να γίνει, αλλά είναι και περιττή. Δεν μπορεί το παρατηρητήριο να υποστηρίξει επιστημονικά τα Υπουργεία. Προφανώς είναι μία υπερβολή και δεν νομίζω ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Δεν θα βοηθήσει.
      Επίσης θεωρώ ότι η τετάρτη αρμοδιότητα, για τη μεταφορά διεθνούς τεχνογνωσίας αιχμής, είναι πράγμα αδύνατο για ένα όργανο, ένα παρατηρητήριο, το οποίο συλλέγει στατιστικά στοιχεία, ευαισθητοποιεί, διαχέει, αλλά δεν αναπτύσσει ούτε μεταφέρει τεχνογνωσία, να του δώσουμε αυτήν την αρμοδιότητα. Περιττό μεν και δεν θα εφαρμοστεί στην πράξη. Φοβούμαι πάντοτε τη δημιουργία των τεχνικών εμποδίων με τη μορφή εγκρίσεων και άλλων καταστάσεων. Ζήσαμε τις περιπτώσεις της περίφημης ΥΑΠ.
      Άρθρο 2. Την παράγραφο 3, με την οποία συνιστάται το ειδικό συμβουλευτικό όργανο, τη θεωρώ εντελώς περιττή, περιττό κι αυτό το όργανο. Παρατηρητήριο συνιστούν. Έχουμε ένα επιστημονικό συμβούλιο σαν διοικητικό συμβούλιο. Τι άλλο θα κάνει αυτό το δεύτερο συμβουλευτικό όργανο; Θα περιπλέκει τα πράγματα. 
      Θεωρώ επίσης στην παράγραφο 7, στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 9 ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να εξαιρεθεί από τον ν. 2190 περί προσλήψεων στο δημόσιο τομέα. Δεν υπάρχει καμία αιτία. Κι αν ακόμα χρειάζεται ένα ειδικό επιστημονικό προσωπικό, θα θυμίσω ότι οι δυνατότητες που δίνει ο νόμος αυτός για την πρόσληψη του ειδικού επιστημονικού προσωπικού είναι εξαιρετικές, ευέλικτες και ανταποκρίνονται στις ανάγκες που χρειάζεται για να καλύψει. 
      Επίσης, δε, θεωρώ ότι χρειάζεται να υπάρχει παρέκκλιση και από το νόμο περί προμηθειών του δημοσίου. Τι προμήθειες θα κάνει ένα παρατηρητήριο; Το πολύ πολύ να πάρει δύο υπολογιστές παραπάνω. Τι άλλο μπορεί να πάρει; Να βάλει και δύο τηλέφωνα παραπάνω. Τι άλλο μπορεί να κάνει ώστε να εξαιρεθεί του νόμου περί προσλήψεων;
      Τέλος θεωρώ αυτό που λέει για την πρόσληψη του προσωπικού με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ότι είναι μία διοικητική φιλολογία την οποία έχουμε ζήσει και την έχουμε δει να αναπτύσσεται. Και μάλιστα εσχάτως διαβάζουμε ότι θα υιοθετήσουμε και μία οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα την κάνουμε προεδρικό διάταγμα, με την οποία επιτέλους λέμε να σταματήσουν να υπάρχουν συμβάσεις ορισμένου χρόνου και θα μπορούν να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου. Και θέλω να θυμίσω ότι από το 1920 όπου υπήρξε εκείνη η φοβερή νομοθετική δεκαετία του Νικόλαου Δημητρακόπουλου 1910-1920, υπάρχει ο νόμος που ορίζει ότι οι συμβάσεις εργασίας δεν προσδιορίζονται κατά τις επιθυμίες του εργοδότη, ούτε από την επωνυμία που τους δίνουμε, αλλά από τη φύση των πραγμάτων. 
      Είναι φανερό ότι συμβάσεις ορισμένου χρόνου είναι κατά χαρακτηρισμόν όχι κατά τη φύση των πραγμάτων. Και δεν έχει νόημα να λέμε ότι θα κάνουμε συμβάσεις ορισμένου χρόνου που μάλιστα θα μπορούν να ανανεώνονται. Συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου είτε ορισμένου είτε αορίστου χρόνου, ανάλογα με τη φύση της καλυπτόμενης ανάγκης. 
      Μετά απ’ αυτά δεν έχω καμία άλλη παρατήρηση, κύριε Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Γείτονας): Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας κ. Λέγκας έχει το λόγο.
      ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, η Κυβέρνηση με τον ν. 2860 έφερε και μάλιστα με τροπολογία τη σύσταση μιας εταιρείας με την επωνυμία «Κοινωνία της Πληροφορίας» με κύριο στόχο την υποστήριξη των φορέων. Παραθέτω μερικούς από τους στόχους που αναφέρονται στην Κοινωνία  της Πληροφορίας Α.Ε.
Υποστήριξη με εμπειρογνώμονες και μελέτες σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες των φορέων υλοποίησης. Οργάνωση και συμμετοχή σε τεχνικά εκπαιδευτικά προγράμματα, συνέδρια κλπ. για την ανάπτυξη και διάδοση των εφαρμογών της πληροφορίας και της έρευνας. Αξιολόγηση της πορείας των έργων με αξιοποίηση εξωτερικού συμβούλου. Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των χρηστών των συστημάτων για τη δημιουργία θετικού κλίματος αποδοχής των έργων. Ημερίδες και σεμινάρια. 
      Το ερώτημα, κύριε Υπουργέ, είναι γιατί δεν χωρούν όλες αυτές οι επικαλυπτόμενες και μάλιστα σε πολλά σημεία περιγραφόμενες δραστηριότητες που ανέγνωσα προηγουμένως, δηλαδή της Α.Ε. και του Παρατηρητηρίου, σ’ ένα φορέα και μάλιστα σ’ ένα φορέα που έχει συσταθεί και δεν είναι άλλος από την Κοινωνία της Πληροφορίας. Γιατί δηλαδή προχωράμε και προσθέτουμε ακόμα ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου στα ήδη πολλά, που αποτελούν και ένα από τα προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης;
      Πέρα από τα ανωτέρω μπαίνει και ένα ζήτημα για τη συνεργασία των φορέων που θα εποπτεύουν, θα παρακολουθούν, θα αξιολογούν την Κοινωνία της Πληροφορίας. Ενώ, λοιπόν, από τη μία συμπυκνώνουμε όλες τις δραστηριότητες σε ένα ενιαίο επιχειρησιακό πρόγραμμα –και αυτό για να έχουμε έναν καλύτερο έλεγχο και συνέργια- από την άλλη διαχέουμε τους μηχανισμούς ελέγχου, παρακολούθησης, αξιολόγησης και αξιοποίησης της γνώσης και των αποτελεσμάτων που θα προκύψουν σε επιμέρους οργανισμούς. Καταγράφω τους οργανισμούς που συμμετέχουν και θα διαχειριστούν την Κοινωνία της Πληροφορίας. Έχουμε τη διαχειριστική αρχή του επιχειρησιακού προγράμματος, τις διαχειριστικές αρχές των περιφερειακών προγραμμάτων, τη μονάδα προγραμματισμού, αξιολόγησης, παρακολούθησης και διαχείρισης, ελέγχου, οργάνωσης και υποστήριξης. Επιπλέον, έχουμε τη ΜΟΔ και την Επιτροπή Παρακολούθησης. Κοντά σ’ αυτούς τους οργανισμούς κάναμε την Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε. και κοντά σ’ αυτήν ερχόμαστε και προσθέτουμε το Παρατηρητήριο. Το ερώτημα είναι σαφές: Με ποιο τρόπο θα συντονιστούν όλοι αυτοί οι μηχανισμοί; 
      Μια άλλη κρίσιμη παρατήρηση αφορά στην έννοια της λέξης «Παρατηρητήριο». Όλοι μας νομίζω ότι την αντιλαμβανόμαστε ως έναν ανεξάρτητο αυτόνομο φορέα που προσομοιάζει με μια ανεξάρτητη διοικητική αρχή με σκοπό την μετατροπή της πληροφορίας σε γνώση. Ο σύγχρονος υπ’ αυτήν την έννοια ομολογουμένως θεσμός έχει παραποιηθεί στις μέρες μας. Είναι γνωστό ότι, αν μπείτε στο διαδίκτυο, θα δείτε χιλιάδες Παρατηρητήρια αμφιλεγόμενης προέλευσης και αποτελέσματος ο ρόλος των οποίων περιορίζεται απλά σε μία ιστοσελίδα. 
      Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι από την αρχή και επί της αρχής το συζητούμενο νομοσχέδιο παραβιάζει ευθέως την έννοια αυτή. Είναι καθ’ όλα διάχυτη η προσπάθεια κυβερνητικού ελέγχου, καθώς τόσο ο πρόεδρος του ιδρύματος όσο και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου διορίζονται από τους συναρμόδιους Υπουργούς, απαλείφεται οποιοσδήποτε κοινωνικός έλεγχος θα μπορούσε να υπάρξει στη λειτουργία του Παρατηρητηρίου, ενώ παράλληλα διαπιστώνουμε την έλλειψη συμμετοχής κοινωνικών εταίρων. Υπό αυτήν την έννοια ο συγκεκριμένος υπό σύσταση οργανισμός μόνο αυτόνομος δεν είναι. Η μοναδική του ίσως αυτονομία έχει να κάνει μ’ αυτήν την ιδιότυπη αυτονομία από τη νομιμότητα, καθώς με το άρθρο 2 δραπετεύει από τις διατάξεις του ν. 2286/95 που διέπουν την προμήθεια των νομικών προσώπων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε γιατί εξαιρείται το Παρατηρητήριο από το ν. 2286/95.
      Επίσης πουθενά δεν φαίνεται η διαχρονική βιωσιμότητα του όλου εγχειρήματος. Διαφαίνεται μόνο στο συμπλήρωμα προγραμματισμού η πρόθεση να χρηματοδοτηθεί από ένα μεγάλο κομμάτι της τεχνικής βοήθειας ύψους 68 εκατομμυρίων ευρώ περίπου. Το ερώτημα βεβαίως που τίθεται είναι ποια θα είναι η πορεία αυτού του νομικού προσώπου μετά την ολοκλήρωση του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.
      Επίσης κρίνουμε αντιφατική τη θέση της Κυβέρνησης που, ενώ από τη μία προσδιορίζει τη λειτουργία του Παρατηρητηρίου σ’ ένα ολιγομελές σχήμα, από την άλλη προβλέπει θέση προέδρου, θέση γενικού διευθυντή, προβλέπει συμβουλευτική επιτροπή και βέβαια για όλα αυτά προβλέπει και κάποιες αμοιβές. 
      Σ’ αυτό επίσης το νομοσχέδιο παρατηρούμε τις συνήθεις εξουσιοδοτήσεις προς τους συναρμόδιους Υπουργούς είτε απευθείας είτε μέσα από την έγκριση εσωτερικών κανονισμών, με τους οποίους ρυθμίζονται τα ζητήματα των προσλήψεων, των προμηθειών, της ανάθεσης εκτέλεσης έργων και μελετών, χωρίς μάλιστα για ακόμα μία φορά να εκφέρει άποψη η Βουλή, χωρίς μάλιστα να γίνεται μνεία για την εφαρμογή των διατάξεων της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας. 
      (Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ ) 
      Κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα τέλος να επισημάνω τη χρονική και πολιτική ανακολουθία που σημειώνεται, να συζητείται δηλαδή σήμερα στη Βουλή η σύσταση ενός νομικού προσώπου όταν το νομικό αυτό πρόσωπο –μιλάω για το παρατηρητήριο, για την κοινωνία της πληροφορίας- εμφανίζεται ως δυνητικός δικαιούχος στις προκηρύξεις μέτρων και στο συμπλήρωμα προγραμματισμού πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου. Αν αυτό δεν προσβάλλει το κύρος της Βουλής, θεωρώ ότι τουλάχιστον προσβάλλει και κατάφωρα το κύρος του προγράμματος της κοινωνίας της πληροφορίας, το οποίο πρέπει να προστατεύσουμε, αν θέλουμε να μιλάμε και να ελπίζουμε στην αποτελεσματικότητά του. 
      Σας ευχαριστώ. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Το λόγο έχει ο κ. Χουρμουζιάδης. 
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, επειδή συμπαθώ τον κύριο Υφυπουργό -είναι πολύ ευγενικός συνήθως στις τοποθετήσεις του- δεν προσπάθησα πολύ να πείσω τον εαυτό μου για την τελευταία αποστροφή του λόγου του προς τον κ. Λαφαζάνη, ότι δεν ήταν πειστικός. Θεώρησα ότι ήταν μία χιουμοριστική παρέμβαση. Εμένα ωστόσο μου θύμισε το αρχαίο ρητό «ου με πείσεις καν με πείσεις». Γι’ αυτό φοβούμενος ότι κι εγώ δεν θα είμαι πειστικός δεν θα ήθελα να κάνω κανένα σχόλιο επί των άρθρων. 
      Ευχαριστώ. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Το λόγο έχει ο κ. Λαφαζάνης. 
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θα επανέλθω στην αντίθεσή μας επί της αρχής για το ρόλο και τις αρμοδιότητες που δίνονται στο Παρατηρητήριο αυτό, διότι όποιος κάνει τον κόπο απλώς να διαβάσει το άρθρο 1 για τους σκοπούς του Παρατηρητηρίου καταλαβαίνει, ότι εδώ έχουμε μία έκθεση αόριστων ιδεών, γενικών κατευθύνσεων, από τις οποίες κανείς μπορεί να επιλέξει να κάνει τα πάντα και τίποτα. Και συνήθως όταν είναι τόσο εκτεταμένοι οι στόχοι, οι σκοποί, οι οποίοι μπορεί να περιλαμβάνουν παν το επιστητό, αυτά τα όργανα δεν κάνουν τίποτα ή εξαντλούνται στις αόριστες εκθέσεις πεπραγμένων, οι οποίες, όμως, δεν αντιπροσωπεύουν μετρήσιμους και αποτελεσματικούς στόχους ή εξαντλούνται στο ακόμα χειρότερο των δημοσίων σχέσεων. Γιατί είναι εύκολο να διοργανώνεις σεμινάρια, να εκδίδεις έντυπα που δεν τα διαβάζει κανείς σαν κι αυτά που δυστυχώς έρχονται και σ’ εμάς, κατεβατά επί κατεβατών, λες και δεν έχουν κόστος αυτά τα πράγματα και κυρίως από δημόσιους φορείς για να κάνουν επίδειξη έργου, το οποίο είναι ανύπαρκτο. 
      Θα σας έλεγα ότι θα έπρεπε να επανεξεταστούν και να είναι σαφώς προσδιορισμένοι οι στόχοι του Παρατηρητηρίου, έτσι ώστε να συμβάλουν στην αποτελεσματική διαχείριση των πόρων με προσανατολισμό την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Διότι εύκολα αυτό το Παρατηρητήριο μπορεί να εκφυλιστεί σ’ αυτό που λέει και η λέξη, δηλαδή να παρατηρεί, να θεάται τα πράγματα, να τα καταγράφει, να καταγράφει δείκτες, οι οποίοι δεν θα είναι χρήσιμοι σε κανέναν και δεν θα βοηθούν και κανέναν, πολύ περισσότερο μάλιστα που αλληλοσυμπληρώνεται ο στόχος του Παρατηρητηρίου αυτού και με άλλους παρεμφερείς οργανισμούς και πρόσφατα με ανώνυμη εταιρεία, όπου δεν θα ξέρει κανείς ποιος κάνει τι κι εν πάση περιπτώσει ποιος έχει την ευθύνη για να κάνει το οτιδήποτε στον τομέα αυτόν. 
      Η δεύτερη παρατήρηση που θέλω να κάνω είναι η εξής: Η διοίκηση του Παρατηρητηρίου αυτού είναι κυβερνητικοκρατούμενη. 
Λέτε ότι το πενταμελές διοικητικό συμβούλιο το διορίζει ο Υπουργός. Ποιες είναι οι αμοιβές; Άγνωστο! Ούτε περίπου δεν μπορείτε να μας πείτε αυτήν τη στιγμή ποιες θα είναι οι αμοιβές, μια δέσμευση χονδρική να κάνετε. Θα είναι παρόμοιες αμοιβές όπως άλλων μελών διοικητικού συμβουλίου άλλων οργανισμών; Θα είναι περισσότερες; Ποιες θα είναι οι αμοιβές του Προέδρου; Ποιες θα είναι οι αμοιβές του γενικού διευθυντή; Θέλουμε μια δέσμευση, έστω και προφορική, για να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται.
      Βάζετε, επίσης μια συμβουλευτική επιτροπή. Και σας ερωτώ: Πόσα είναι τα μέλη της συμβουλευτικής αυτής επιτροπής; Δεν μπορείτε να μας πείτε περίπου; Πόσα σκοπεύετε να διορίσετε ως μέλη στη συμβουλευτική επιτροπή; Λέτε ότι η συμβουλευτική επιτροπή -είναι περιττό αυτό το όργανο- θα συμβουλεύει το διοικητικό συμβούλιο. Το προσωπικό του Παρατηρητηρίου δηλαδή τι θα κάνει; Δεν θα παίζει αυτό το συμβουλευτικό και υποβοηθητικό ρόλο στο διοικητικό συμβούλιο προκειμένου να προωθήσει τις αρμοδιότητες; Γιατί αυτή η ειδική συμβουλευτική επιτροπή; Θέλετε να διορίσετε κομματικούς και ημετέρους φίλους σ’ ένα υπερόργανο κάτω από το διοικητικό συμβούλιο για να το συμβουλεύει με αμειβόμενες θέσεις; Πείτε μας ποια είναι η αμοιβή τους. 
      Μας λέτε ότι θα συμμετέχουν και αρμόδιοι φορείς. Ποιοι αρμόδιοι φορείς; Έτσι αόριστα θα συμμετέχουν αρμόδιοι φορείς; Θα πηγαίνει ο Υπουργός και θα λέει στον κάθε φορέα να μπαίνει μέσα; Δίνουμε εν λευκώ εξουσιοδοτήσεις για τέτοια πράγματα; 
      Θα ήθελα, λοιπόν, γι’ αυτά τα πράγματα να πάρετε μία θέση και να μας πείτε τι λέτε ως Υπουργείο.
      Επίσης, γίνεται παρέκκλιση στις προσλήψεις στο Παρατηρητήριο από το ν. 2190. Γιατί αυτή η παρέκκλιση; Ρουσφέτια θέλετε να κάνετε; Παρατηρητήριο κομματικών ρουσφετιών θέλετε να το κάνετε για να παρατηρούμε ποιους και πόσους διορίζετε; Γιατί ο ν. 2190 δεν μπορεί να σας χρησιμεύσει ακόμη και αν θέλετε να προσλάβετε εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό; Κάλλιστα μπορεί να γίνει αυτό μέσω του ν. 2190. 
      Γιατί έχουμε παρέκκλιση από το ν. 2286 όσον αφορά τις όποιες προμήθειες αυτού του Παρατηρητηρίου; Γιατί δίνετε αυτήν την ασυλία σ’ αυτό το Παρατηρητήριο; Ποιος ο λόγος; Να μας το εξηγήσετε. Να μας πείτε ότι δίνετε αυτήν την ασυλία και παρακάμπτετε το ν. 2286 όσον αφορά τις προμήθειες, τις αναθέσεις και τις εκτελέσεις έργων για τον τάδε λόγο, αλλά να τον κατανοήσουμε.
      Επίσης, δεν καταλαβαίνω αυτό που λέτε, ότι δηλαδή οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου θα ανανεώνονται. Εάν ανανεώνονται οι συμβάσεις, είναι συμβάσεις αορίστου χρόνου. Δεν μπορείτε και δεν έχετε δικαίωμα να ανανεώνετε συμβάσεις κατά το δοκούν. Διαδοχικές συμβάσεις οι οποίες ανανεώνονται, υποκρύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και μετατρέπονται αυτομάτως σε αορίστου χρόνου σύμφωνα και με πρόσφατο προεδρικό διάταγμα κατ’ εφαρμογή Κοινοτικής Οδηγίας.
      Σε αυτούς που θα αποσπάσετε από το δημόσιο και θα τους πάτε στο Παρατηρητήριο δίνετε ειδικό επίδομα. Πρώτα απ’ όλα με ποια κριτήρια θα τους αποσπάσετε από το δημόσιο και θα τους πάτε στο Παρατηρητήριο; Γιατί θα τους δώσετε ειδικό επίδομα; Θα δουλεύουν περισσότερο; Είναι αξιότεροι; Ποιος θα το κρίνει αυτό και με ποια αντικειμενικά κριτήρια; 
      Εν πάση περιπτώσει, δημιουργείτε σειρά φορέων, οι οποίοι προσλαμβάνουν προσωπικό από τη Δημόσια Διοίκηση με ειδικά επιδόματα και έτσι υποβαθμίζετε τη Δημόσια Διοίκηση. Ειδικές εξυπηρετήσεις κάνετε με αυτόν τον τρόπο. Η Δημόσια Διοίκηση δεν πρόκειται να προχωρήσει ποτέ με αυτόν τον τρόπο. 
      Τέλος θα σας έλεγα το εξής: Πείτε μας χονδρικά –στο Υπουργείο Οικονομικών είστε- ποιο είναι το κόστος για τον προϋπολογισμό αυτού του Παρατηρητηρίου. Να μας πείτε πόσο προσωπικό περίπου θα έχει το Παρατηρητήριο. Μπορείτε να μας το πείτε; Το έχετε προγραμματίσει; Πόσους θα προσλάβετε στο Παρατηρητήριο αυτό; Εδώ δεν φαίνεται τίποτα.
Θα είναι εκατό εργαζόμενοι; Θα είναι πενήντα; Θα είναι είκοσι; Θα είναι διακόσιοι; Είναι αποφάσεις του Υπουργού; Τι είναι αυτός ο Υπουργός; Ποιες εξουσιοδοτήσεις θα δώσουμε εμείς για να κάνουμε ένα Παρατηρητήριο με τριακόσιους, με διακόσιους εργαζόμενους, επιστήμονες και άλλο διοικητικό προσωπικό; Μπορείτε να μας πείτε πόσο περίπου θα είναι το μέγεθος από την άποψη της απασχόλησης σ’ αυτό το Παρατηρητήριο;
      Δεύτερον ποιο είναι το κόστος για τον προϋπολογισμό, περίπου; Τι θα ψηφίσουμε; Λευκή επιταγή θα δώσουμε; Θα φτιάξετε ένα Παρατηρητήριο και όσο κοστίσει; Μα δεν είναι δυνατόν να έχει σοβαρό κόστος για τον προϋπολογισμό και η Βουλή να μην γνωρίζει τίποτα, ο φορολογούμενος πολίτης να μην γνωρίζει τίποτα και ο Υπουργός να διορίζει όσους θέλει και μάλιστα κατά παρέκκλιση του ν. 2190 και να επιβαρύνει τον προϋπολογισμό χωρίς να ξέρουμε εμείς τι ψηφίζουμε. Αυτό απλώς δεν γίνεται. Και δεν ξέρω αν είναι συμβατό με το Σύνταγμα να ψηφίζουμε κόστος για τον προϋπολογισμό απροσδιόριστο σ’ ένα νομοσχέδιο, όταν μάλιστα αυτό το κόστος δεν είναι πενταροδεκάρες απ’ ό,τι φαίνεται. Έχουμε παχυλές αμοιβές, ειδικά επιδόματα, προσλήψεις προσωπικού κ.ο.κ. 
      Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Το λόγο έχει ο κ. Αλογοσκούφης.
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Εγώ δεν έχω να προσθέσω πολλά, διότι δεν διαφωνεί κανείς ότι πρέπει να προωθήσουμε την Κοινωνία της Πληροφορίας. Όλοι είμαστε υπέρ αυτού του στόχου. 
      Τώρα όμως, τη στιγμή που υπάρχει η «Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε.», τη στιγμή που υπάρχει μια σειρά από άλλους δημόσιους φορείς που σχετίζονται με την Κοινωνία της Πληροφορίας, με το να δημιουργήσουμε έναν ακόμα δημόσιο φορέα, ο οποίος θα κάνει δαπάνες δήθεν για την Κοινωνία της Πληροφορίας, δεν θα λύσουμε κανένα πρόβλημα. 
      Τα προβλήματα που έχουμε ως χώρα είναι συγκεκριμένα και δεδομένα. Το σύνολο των δαπανών που γίνονται στην Ελλάδα για έρευνα και καινοτομία είναι στο 0,7% του ΑΕΠ. Στους «15» το αντίστοιχο ποσοστό είναι σχεδόν τριπλάσιο, είναι στο 1,9%. Θα λύσει αυτό το πρόβλημα το Παρατηρητήριο; Όχι. 
      Αναφορικά με τις συνολικές δαπάνες που κάνουμε ως χώρα για την πληροφορική αυτές βρίσκονται στο 1,2% του ΑΕΠ. Στους «15» είναι στο 4,2%. Θα λύσει το πρόβλημα αυτό των συνολικών δαπανών πού γίνονται για την πληροφορική το Παρατηρητήριο; Όχι. Το Παρατηρητήριο θα πάρει ένα κομμάτι από την πίτα του προγράμματος για την κοινωνία της πληροφορίας και θα το διαχειριστεί με τον αδιαφανή τρόπο που προβλέπεται σ’ αυτό το νομοσχέδιο. Κάποιοι άνθρωποι, που θα τους διορίσει ο Υπουργός, θα αποφασίζουν και θα διατάζουν για το πώς θα ξοδεύονται τα λεφτά χωρίς να μπορεί η υπόλοιπη κοινωνία να κρίνει το τι γίνεται. 
      Έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα, ότι μόνο το 10% περίπου των νοικοκυριών στην Ελλάδα έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση το αντίστοιχο ποσοστό είναι τετραπλάσιο, δηλαδή το 40% περίπου έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο από το σπίτι του. Θα το λύσει το Παρατηρητήριο αυτό; Τι θα κάνει; Θα αρχίσει να μοιράζει κομπιούτερς στα νοικοκυριά; 
      Αν θέλουμε, λοιπόν, να δούμε σοβαρά πώς θα λύσουμε το πρόβλημα που έχουμε, το πρόβλημα της υστέρησης στην κοινωνία της πληροφορίας, το θέμα μας δεν είναι πως θα ξοδέψει το κράτος περισσότερα λεφτά με τους ημετέρους, το ζητούμενο είναι πώς θα δημιουργήσουμε μία κουλτούρα και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, η οποία να κάνει πιο απαραίτητη την πρόσβαση στην κοινωνία της πληροφορίας, να την κάνει απαραίτητο εργαλείο, γιατί σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι απαραίτητο εργαλείο. 
      Όταν στις συναλλαγές σου με το δημόσιο ελάχιστες είναι αυτές που μπορείς να κάνεις μέσα από το διαδίκτυο, όταν στην παιδεία το διαδίκτυο στην ουσία είναι ανύπαρκτο στα πανεπιστήμια και όταν η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών στα σχολεία είναι μόνο για τα μάτια, για να υπάρχει ένας κομπιούτερ που τα παιδιά μπορούν απλώς να τον βλέπουν και συνήθως είναι και παλιάς τεχνολογίας, αυτά είναι τα προβλήματά μας. Θα τα λύσει το Παρατηρητήριο; 
      Το ζήτημα ποιο είναι τώρα; Να βολέψουμε πέντε ανθρώπους στο διοικητικό συμβούλιο, επειδή είχαν κάποιοι τη φαεινή ιδέα να πουν στον Υπουργό Οικονομίας ότι ο Υπουργός Προεδρίας έχει ένα δικό του παιχνιδάκι; Γιατί υπάρχει η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ Α.Ε.» που ελέγχεται από το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Επειδή, λοιπόν, έχει ο ένας Υπουργός ένα παιχνιδάκι πρέπει να αποκτήσει και ο άλλος Υπουργός το δικό του παιχνιδάκι για να χρησιμοποιεί τα χρήματα της «Κοινωνίας της Πληροφορίας;» Μα, αυτό είναι το ζητούμενο; Έχουμε Κυβέρνηση ή έχουμε διάφορα φέουδα εδώ και ο κάθε Υπουργός στήνει μία μηχανή για να αντλεί τα χρήματα του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης; Διότι περί αυτού πρόκειται εδώ.
      Υπάρχουν προγράμματα στο Υπουργείο Ανάπτυξης, στο Υπουργείο Προεδρίας και τώρα θέλουμε να έχουμε και στο Υπουργείο Οικονομίας ένα Παρατηρητήριο λέει. Αν είναι δυνατόν! Μπορούμε να ψηφίζουμε τέτοια πράγματα; Ας σοβαρευτεί τέλος πάντων αυτή η Κυβέρνηση. Λίγος καιρός της μένει, αλλά δεν είναι δυνατόν να δημιουργεί και μάλιστα με την αντίθεση της Αντιπολίτευσης όλα αυτά τα εκτρώματα. 
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
     ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, μια μόνο παρατήρηση θέλω να κάνω.
     Παρατηρητήρια υπάρχουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Επομένως θα έλεγα ότι η παρατήρησή σας γιατί το δημιουργούμε στη χώρα μας δεν είναι εύστοχη. 
     Θα ήθελα να πω στον κ. Χουρμουζιάδη τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα, ότι τον παρακολούθησα πολύ προσεκτικά και έτσι αποδέχομαι την παρατήρηση στο άρθρο 2 παρ. 7, που αναφέρει «το προσωπικό της εταιρείας». Είναι όντως άκομψο, δεν είναι εταιρεία. Επομένως διορθώνω ως εξής: «Το προσωπικό του παρατηρητηρίου». Αυτό είναι το σωστό γιατί δεν έχει το Παρατηρητήριο καμία σχέση με εταιρεία. 
     Όσον αφορά δε την πρόταση του κ. Μαντέλη και του κ. Λαφαζάνη, αποδέχομαι πάλι τη διόρθωση στο άρθρο 2 παρ. 8, που λέει «η πρόσληψη του προσωπικού γίνεται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου, οι οποίες μπορούν να ανανεώνονται…» και στο σημείο αυτό προσθέτουμε «μόνο μια φορά ύστερα από αντικειμενική αξιολόγηση της απόδοσής τους». 
     ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΝΤΕΛΗΣ:  Δεν είναι δική μου παρατήρηση αυτή.
     ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Με συγχωρείτε, του κ. Λαφαζάνη τότε. 
     Το δεύτερο εδάφιο κρίνεται ως περιττό ότι «οι ανωτέρω συμβάσεις δεν δύναται να μετατραπούν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου» και διαγράφεται γιατί δεν έχει κανένα απολύτως νόημα με τη αρχική διευκρίνιση όμως, ότι ανανέωση (επιτρέπεται μόνο μια φορά, ότι δεν μπορούν στην πράξη οι συμβάσεις εργασιών να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου κάτι που δεν είναι πρόθεση του νομοσχεδίου. Μόνο που ο κ. Λαφαζάνης δεν άκουσε ότι έκανα δεκτή την παρατήρησή του.
     Ευχαριστώ πολύ.
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Υπάρχει κάποιος συνάδελφος που θέλει να πάρει το λόγο;
     ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ: Εγώ, κύριε Πρόεδρε.
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ορίστε, κύριε Λέγκα, έχετε το λόγο.
     ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΓΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα είμαι εγώ ο παραπονούμενος αυτήν τη φορά γιατί ο κύριος Υπουργός δεν ικανοποίησε καμία από τις δικές μας παρατηρήσεις. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να ικανοποιήσει την πιο σημαντική, την απόδραση αυτού του Παρατηρητηρίου από τη νομιμότητα που επιχειρείται μέσα από αυτό το νομοσχέδιο. Εκεί κρίνεται αυτό το νομοσχέδιο, ότι από την αρχή μέχρι το τέλος προσπαθεί να αποδράσει από τη νομιμότητα.
     Κύριε Υπουργέ, είναι αλήθεια ότι κατά τη συζήτηση του σχετικού νομοσχεδίου στην αρμόδια επιτροπή δυσκολευτήκατε να κρατήσετε τον ίδιο εισηγητή και αλλάξατε τρεις φορές εισηγητή. Σήμερα λέτε ότι δεν σας ακούμε και ότι οι παρατηρήσεις μας δεν σας πείθουν.
     Δεν σας πείθει, κύριε Υπουργέ, ότι αυτό το παρατηρητήριο που από τη φύση του, από την ονομασία του οφείλει να είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός που θα προσομοιάζει με μια ανεξάρτητη διοικητική αρχή, μόνο τέτοιος δεν είναι; Ο Υπουργός ορίζει τα μέλη, ο Υπουργός ορίζει τη συμβουλευτική επιτροπή, ο Υπουργός ορίζει για τις αμοιβές και μετά έρχεται το διορισμένο διοικητικό συμβούλιο, κάνει τους εσωτερικούς κανονισμούς για τις αναθέσεις, για τις μελέτες και τα έργα. Έλεος! Τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να απαλειφθεί από αυτό το νομοσχέδιο και να μην ικανοποιείτε κάποιες, δήθεν παρατηρήσεις συναδέλφων, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο, ότι έχετε ανοικτά αφτιά ότι ακούσατε τις παρατηρήσεις μας.
     Θεωρώ σε κάθε περίπτωση ότι το Παρατηρητήριο αυτό, κύριε Υπουργέ, θα είναι θνησιγενές, δεν έχει σχέδιο βιωσιμότητας, ότι έχει ημερομηνία λήξης, ότι μετά το τέλος του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και του αντιστοίχου επιχειρησιακού προγράμματος θα κλείσει τη ζωή του όπως έχουν κλείσει και άλλοι αντίστοιχοι οργανισμοί ή έχουν συγχωνευτεί στην πορεία εξαιτίας της αδράνειας στην οποία έχουν περιέλθει.
     Σας ευχαριστώ.
     ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Μαντέλης έχει το λόγο.
     ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΝΤΕΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θέλω να επανέλθω σε αυτά τα οποία είπα. Όμως μου προξενεί εντύπωση η επιμονή στο να παρακάμπτουμε τον ν. 2190 για το δημόσιο.
Και βέβαια το θέμα μου δεν είναι ο Υπουργός Οικονομικών. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ο Υπουργός Εσωτερικών. Υποτίθεται ότι ο Υπουργός Εσωτερικών πρέπει να προασπίζεται αυτόν το νόμο. Δεν μπορώ να καταλάβω την ευκολία με την οποία προσυπογράφει νομοσχέδια με τα οποία αίρεται ο ν. 2190. 
      Προ ημερών συζητήσαμε εδώ στη Βουλή ένα καινούριο νομοσχέδιο, μια καινούρια τροποποίηση του ν. 2190 στην οποία και πάλι μιλήσαμε για αντικειμενικότητα και πολλά άλλα πράγματα. Και, όμως, τα νομοσχέδια συνεχίζουν να έρχονται με εξαίρεση από το ν. 2190. Προφανώς δεν φταίνε οι Υπουργοί που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την ουσία του νομοσχεδίου, αλλά έχει την ευθύνη ο Υπουργός Εσωτερικών που δέχεται να προσυπογράφει τέτοιου είδους ρυθμίσεις. 
      Αυτό το θέμα το θεωρώ σοβαρότερο απ’ ότι φαίνεται από πρώτης όψεως. Βέβαια δεν περιμένω από τον κύριο Υπουργό να μου απαντήσει, γιατί δεν είναι δική του αρμοδιότητα, αλλά θα χρειαστεί να κληθεί ο Υπουργός Εσωτερικών να δώσει εξηγήσεις γι’ αυτό το ζήτημα εδώ στη Βουλή. Και αυτό θα το κάνω εγώ προσωπικά. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Ο κ. Λαφαζάνης έχει το λόγο. 
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Πρώτα, απ’ όλα ο κύριος Υπουργός δεν έκανε δεκτή καμία παρατήρηση. Και η δική μου παρατήρηση συνδέονταν με τον τρόπο των προσλήψεων, δηλαδή παρέκκλιση από το ν. 2190, όπως πολύ σωστά σας είπε ο κ. Μαντέλης και η προσπάθεια να το υποκρύψετε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και ότι αυτές δεν θα μετατρέπονται σε αορίστου χρόνου. 
      Μα, και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου ορίζονται σύμφωνα με το ν. 2190. Και αυτοί που προσλαμβάνονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου διορίζονται βάσει του ν. 2190. 
      Δηλαδή το Παρατηρητήριο τι είναι; Εκτός αν θέλετε να το μετατρέψετε αύριο σε ανώνυμη εταιρεία και να το ιδιωτικοποιήσετε. Γιατί το εξαιρείτε από το ν. 2190; Ποιους θέλετε να διορίσετε εκεί; Έχετε φίλους; Και δεν μιλάω για σας προσωπικά, αλλά για την Κυβέρνηση. Έχετε κάποιο προσωπικό το οποίο εμείς δεν ξέρουμε, το οποίο έχει ειδικές ικανότητες και το οποίο δεν μπορεί να προσληφθεί μέσα από διαγωνισμό, μέσα από μια αντικειμενική διαδικασία; 
      Επίσης γιατί γίνεται παρέκκλιση από το ν. 2286 όσον αφορά τις προμήθειες, τις εκτελέσεις έργων κ.λπ.; Και γι’ αυτό δεν μας έχετε δώσει μια πειστική εξήγηση. 
      Όσον αφορά αυτήν τη συμβουλευτική επιτροπή, μονολεκτικά ξέρετε περίπου τον αριθμό της; Πόσοι θα είναι σ’ αυτή την συμβουλευτική επιτροπή; Μπορείτε να μας πείτε πόσο προσωπικό, το ανώτερο ή το λιγότερο, θα έχει αυτό το Παρατηρητήριο; ΄Η θα το αφήσουμε και αυτό στις υπουργικές αποφάσεις; 
      Μπορείτε να μας πείτε το κόστος στον προϋπολογισμό; Είναι αυτή έκθεση Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους; Πόσα δισεκατομμύρια θα κοστίσει αυτό στον προϋπολογισμό; Πέστε μας περίπου. Υπουργείο Οικονομικών είστε, δεν μπορείτε να μας πείτε περίπου ότι τόσο θα κοστίσει; ΄Η ότι μέχρι εκεί σκοπεύετε να δαπανήσετε γι’ αυτό το παρατηρητήριο;
      Τα ερωτήματα είναι πολλά. Ανέφερα ορισμένα, αλλά δεν ξέρω αν θα απαντηθούν. Είναι και εύλογα αυτά τα ερωτήματα και νομίζω ότι οφείλετε να δώσετε μια απάντηση για να ξέρουμε και εμείς τι γίνεται. 
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Υπάρχει κάποιος κύριος συνάδελφος που θα ήθελε να μιλήσει; Κανείς. 
      Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της ενότητας των άρθρων. Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 1 όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό;
      ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Συνεπώς το άρθρο 1 όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.
      Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 2 όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό;
      ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
      ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Συνεπώς το άρθρο 2 όπως τροποποιήθηκε από τον κύριο Υπουργό έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.
      Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το άρθρο 3, ως έχει;
      ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
      ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κατά πλειοψηφία.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Συνεπώς το άρθρο 3 έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία, ως έχει.
      Ερωτάται το Τμήμα: Γίνεται δεκτό το ακροτελεύτιο άρθρο 4;
      ΠΟΛΛΟΙ  ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Δεκτό, δεκτό.
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Κωνσταντίνος Βρεττός): Συνεπώς το ακροτελεύτιο άρθρο 4 έγινε δεκτό.
      Συνεπώς το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών «Σύσταση Νομικού Προσώπου με την επωνυμία «Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας»» έγινε δεκτό επί της αρχής και επί των άρθρων και η ψήφισή του στο σύνολο αναβάλλεται για άλλη συνεδρίαση.
      	Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
      ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
      	Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 20.45’ λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2002 και ώρα 10.30’ με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: α) κοινοβουλευτικό έλεγχο, συζήτηση επικαίρων ερωτήσεων και β) νομοθετική εργασία, σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
      Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                               ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ



1

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 24-9-2002 (Απογευματινή)